Fox 18
3วันแล้วที่ฟ็อกซ์ไม่ได้เจอสีน้ำ อีกคนไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยและก็ยังคงไม่รับสายเขาฟ็อกซ์ไปถามหมอกก็พบว่าหมอกเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นเดียวกัน ร่างสูงรู้สึกกระวนกระวายไม่น้อย วันนี้ก็เลยต้องกลับมาที่บ้านเพื่อพบพี่ชายตัวดีที่พักนี้กลับมาอยู่บ้านแทนที่จะอยู่คอนโด
"อ้าวฟ็อกซ์" คิสทักขึ้นเมื่อเห็นน้องชายคนเล็กของบ้านเดินเข้ามา
"สวัสดีครับพี่คิส เห็นพี่ไทเกอร์มั้ยครับ?" คิสทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะชี้ไปทางสวนหลังบ้าน
"น่าจะอยู่แถวๆสวนนะ" ฟ็อกซ์พยักหน้ารัยก่อนจะเดินไปยังสวนหลังบ้านทันที
"อื้อออ ไทเกอร์...อ๊ะ ฟ็อกซ์" แอลรีบดันไทเกอร์ออกทันทีที่หันไปเห็นฟ็อกซ์ ไทเกอร์ผละออกจากซอกคอขาวอย่างเสียดายก่อนจะมองหน้าน้องชายอย่างเซ็งๆ
"ขัดจังหวะชิบหาย" ไทเกอร์บ่นออกมา
"พี่เอาสีน้ำไปซ่อนไว้ที่ไหน?" ฟ็อกซ์เข้าเรื่องทันทีเพราะเขาไม่สามารถรีรอได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว มันก็ใช่ที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสีน้ำเลย เลยไม่สามารถไปตามหาอีกคนได้ที่ไหน ยิ่งถ้าพี่ชายของเขาเข้ามาเกี่ยวข้องแล้วด้วย เขายิ่งคิดว่ามันคงไม่ใช่สถานที่ธรรมดาๆแน่ๆ
"ยังหาไม่เจอ?" ไทเกอร์เลิกคิ้วถามกลับอย่างงงๆ เออ...พอจะโง่ก็แม่งโง่เว้ยอีตอนฉลาดแม่งฉลาดจนน่าหมั่นไส้
"ผมไม่รู้จะไปหามันที่ไหนแล้ว ผมไปที่บ้านพักตากอากาศของเรา โทรเช็คทุกที่ก็ไม่มี พี่แม่ง..." ฟ็อกซ์ว่าอย่างหงุดหงิด ใบหน้าหล่อขมวดมุ่นไปหมด
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนะๆ มึงบอกว่ามึงไปหาสีน้ำตามบ้านพักตากอากาศของเรา?"ไทเกอร์หัวเราะร่าทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน แอลก็ยิ้มนิดๆ ยิ่งเห็นท่าทางของฟ็อกซ์ก็ยิ่งเชื่อใจได้ว่าฟ็อกซ์รู้สึกยังไงกับสีน้ำ ไม่ใช่เพียงแค่ของเล่นที่สีน้ำกำลังสับสนอยู่แน่
"ใช่...ผมไม่รู้จะไปตามหามันที่ไหนแล้ว" ฟ็อกซ์ว่าหน้าเครียด
"งั้นพี่ขอถามนะ...ถ้าเจอสีน้ำฟ็อกซ์จะทำยังไง?" แอลถามขึ้นบ้าง
"หมายถึง?" ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วอย่างงงๆ
"หมายถึงเราน่ะจะทำยังไงให้สีน้ำเชื่อว่าความรู้สึกของเรามันคือเรื่องจริงเพราะตอนนี้สีน้ำคิดว่าเรามองสีน้ำเป็นแค่ของเล่น" แอลอธิบายให้อีกคนได้เข้าใจ
"แม่ง คิดเองเออเอง" ฟ็อกซ์พึมพำออกมาแต่แอลก็ได้ยินมัน
"ก็เรามันปากแข็งนี่ ตอบพี่มาก่อนว่าถ้าเจอสีน้ำ ฟ็อกซ์จะทำยังไง แล้วพี่จะบอกว่าควรไปหาสีน้ำที่ไหน?" ฟ็อกซ์นิ่งพร้อมกัดปากอย่างครุ่นคิดก่อนสบตากับแอลอย่างจริงจัง
"ผมก็จะทำให้มันรู้ว่าความรู้สึกของผมมันคือความจริง!"…ฟ็อกซ์พึ่งเข้าใจคำว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดก็วันนี้ เขาไม่คิดเลยว่าพี่ชายและพี่สะใภ้จะแกล้งเขาโดยการเอาสีน้ำมาไว้ที่หอพัก ใช่...หอพักของมันเองนั่นแหละ แม่งๆๆ แล้วที่เขาวิ่งวุ่นตามหาอยู่นี่เพื่ออะไรกันวะ แม้ว่าจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่ฟ็อกซ์ก็สัญญากับแอลแล้วว่าจะไม่รุนแรงกับสีน้ำหรือพูดจาให้สีน้ำไม่พอใจอีก ร่างสูงเดินขึ้นไปบนหอพักของอีกคนทันที
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูทำให้สีน้ำที่กำลังนั่งวาดรูปชะงัก สามวันที่หลบหน้าฟ็อกซืเขาไม่ได้ไปเรียนเลย เขาเพียงแต่ติดต่อถามงานจากหมอกและก็รุ้จากหมอกว่าอีกคนตามหาตัวเขา แม้ว่าจะอดไม่ได้ที่จะใจพองโตแต่ความรู้สึกโกรธอีกคนก็ยังมีอยู่และคิดว่าจะไม่ยอมให้อภัยง่ายๆหรอก สีน้ำละมือจากพู่กันในมือก่อนจะเดินไปที่ประตูทันที บางทีหมอกอาจจะมาหาเขาแต่ลืมโทรบอกก็ได้
แอดด
“เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นใบหน้าคนที่ยืนอยู่หน้าประตู มือบางทำท่าจะปิดประตูทันทีแต่ฟ็อกซ์ก็คว้ากรอบประตูไว้ก่อน
“ปล่อยนะเว้ย!” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจ
“ไม่ปล่อย กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”
“แต่กูไม่มี!” สีน้ำกระแทกเสียงแล้วดึงประตูเข้ามาปิดทันทีโดยไม่สนว่ามันจะหนีบมือฟ็อกซ์
“โอ๊ย!” ฟ็อกซ์ร้องออกมาทันทีก่อนจะรีบชักมือออก สีน้ำปิดประตูไปแล้วและไม่ว่าเขาจะเคาะเท่าไหร่อีกคนก็ไม่เปิด ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งลงที่หน้าประตูห้องของอีกคนอย่างใช้ความคิด เขาควรทำยังไงต่อดีวะ...หลังจากที่ปิดประตูใส่อีกคนสีน้ำก็เดินวนไปวนมาในห้องด้วยความกระวนกระวายใจ รู้แหละว่ายังไงก็ต้องเจออีกคนเพราะพรุ่งนี้เขาเองก็ตัดสินใจจะไปเรียนเพราะไม่อยากจะขาดเรียนไปมากกว่านี้แล้วแต่นี่มันกระทันหันเกินไป เขาตั้งตัวและหัวใจไม่ทัน ให้ตายสิ...อ่อนแอชะมัด แม้ว่าจะพยายามรวบรวมสมาธิกลับมาทำงานต่อแค่ไหนแต่สีน้ำก็ไม่สามารถทำได้เลย สีน้ำไม่รู้เลยว่าฟ็อกซ์กลับไปแล้วหรือไงและตอนนี้เขากก็เริ่มหิวแล้วเสียด้วยสิ แม่งๆๆ กระเพาะเชี่ยร้องอยู่ได้รู้แล้วเว้ยว่าหิว
“เป็นไงเป็นกัน” สีน้ำพูดกับตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าเงินเพื่อเตรียมตัวออกไปซื้อข้าวทันที
แอดดด
“จะไปไหน” ฟ็อกซ์ถามขึ้นทันทีที่เห็นสีน้ำเปิดประตูออกมา สีน้ำไม่ตอบแต่กลับเดินออกไปอย่างไม่สนใจฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามอีกคนไปทันที สีน้ำเลือกมาซื้อข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆ ตอนแรกกะจะซื้อใส่กล่องไปกินที่ห้องแต่คิดไปคิดมากินที่ร้านให้มันจบๆไปเลยดีกว่า
“ป้าอ้วน กระเพราไข่ดาวเหมือนเดิมครับ” สีน้ำสั่งขึ้นพร้อมเดินไปนั่ง
“ผมเอาเหมือนกันครับ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะเดียวกับสีน้ำแต่เป็นฝั่งตรงข้าม สีน้ำขมวดคิ้วใส่อีกคนทันที
“ใครให้นั่ง” สีน้ำถามเสียงขุ่น
“ไม่มี...แต่ที่มันว่าง” ฟ็อกซ์ว่าพลางยักไหล่ สีน้ำทำท่าจะเปลี่ยนโต๊ะแต่พอเห็นว่าอาหารที่สั่งได้พอดีเลยยอมนั่งที่เดิม สีน้ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวทันทีโดยไม่สนใจคนที่นั่งตรงข้ามที่เอาแต่มองมาที่เขา
“อ่ะ” ฟ็อกซ์ว่าหลังจากตักไข่ดาวใส่จานอีกคน
“อะไร?” สีน้ำขมวดคิ้วใส่
“กูให้ไง” สีน้ำร้องเฮอะออกมาเบาๆ
“โตๆ มานี่มาๆๆ อ่ะๆ พี่สีน้ำให้ กินเยอะๆจะได้อ้วน” สีน้ำเรียกสุนัขพันธุ์ไทยของเจ้าของร้านที่คุ้นเคยกันดีก่อนจะตักไข่ดาวที่ฟ็อกซ์ตักให้ตัวเองให้สุนัขทันทีโดยไม่สนว่าฟ็อกซืจะมองหรือรู้สึกยังไง ฟ็อกซืหัวเราะในลำคอเบาๆกับการกระทำของอีกคนนับเป็นการประชดประชันที่น่ารักดี
“หัวเราะอะไร?” สีน้ำขมวดคิ้วใส่อีกคน
“แค่คิดว่ามึงประชดน่ารักดี”
“ใครประชด...กูไม่ได้ประชด กูแค่ไม่อยากกินของๆมึง” สีน้ำว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อจนหมดจาน แม้ว่าในใจจะอดสั่นไหวกับคำว่าน่ารักของอีกคนไม่ได้ เชี่ยๆๆ ใจง่ายอีกแล้ว
“ป้าอ้วนเก็บตังค์ด้วยครับ”
“อ๋อ พ่อหนุ่มคนนี้จ่ายทั้งหมดแล้วจ้า” ป้าอ้วนว่ายิ้มๆ สีน้ำขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองหน้าฟ็อกซ์ทันที
“เอาไป กูไม่อยากติดหนี้หรือค้างคาอะไรกับมึงอีก” สีน้ำว่าพร้อมปาเงิน35บาทใส่ฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์ก้มไปเก็บก่อนจะลุกขึ้นมามองหน้าอีกคน
“เกลียดกูขนาดนั้นเลยหรือไง?” สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำถามของอีกคน เกลียดเหรอ?...มีความคิดแบบนี้อยู่ที่ไหน แค่โกรธ แค่ไม่พอใจ แค่...แค่น้อยใจกับคำพูดนั้นของอีกคน เออ...เขามันแม่งใจง่าย ใจอ่อน ใจอ่อนตั้งแต่ได้ยินว่ามันชอบเขาแล้ว
“กูว่ามึงน่าจะรู้อยู่แก่ใจ” สีน้ำว่าส่งท้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไปทันที ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาแต่ไม่ได้เดินตามสีน้ำไป...วันนี้สีน้ำตั้งใจจะไปเรียนก็เลยตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพราะมีเรียนแปดโมง แต่ถึงตื่นเร็วแค่ไหนตอนนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ให้ตายสิ...จะทันมั้ยเนี่ย!
แอดดด
“เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เปิดประตูห้องมาเจออีกคน มาไมวะเนี่ย
“สายแล้วนี่?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วพร้อมมองนาฬิกาข้อมือ
“เรื่องของกู ถอย” สีน้ำว่าเสียงเรียบพร้อมทำท่าจะวิ่งไปแต่ฟ็อกซ์ก็คว้ากระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของเขาไว้ก่อน
“ปล่อยนะเว้ย!”
“เดี๋ยวกูไปส่ง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมดึงกระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของสีน้ำมาถือ
“ไม่จำเป็น กูไม่ได้ขอ” สีน้ำว่าก่อนจะดึงกระเป๋าของตัวเองกลับมา
“แต่กูอยากไปส่ง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมดึงกระเป๋าของอีกคนมาอีกครั้ง
“เอ๊ะ มึงนี่มัน...”
“กูหน้าด้าน มากด้วย” ฟ็อกซ์ยักไหล่ สีน้ำกัดปากมองหน้าอีกคนอย่างหงุดหงิดฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินถือกระเป๋าใส่กระดานวาดรูปของสีน้ำเดินลงไปทันทีทำให้สีน้ำต้องยอมไปกับอีกคนในที่สุด...บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความเงียบจนรถคันหรูของฟ็อกซืมาจอดที่ตึกคณะ สีน้ำเอี้ยวตัวไปหยิบกระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของตัวเองที่เบาะหลังก่อนจะหันกลับมา
“อ๊ะ!” ร่างบางชะงักไปทันทีที่ฟ็อกซ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตากลมสบเข้ากับตาคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“กูรู้ว่ามึงโกรธกู หรือบางทีอาจจะเกลียดกูไปแล้วแต่สิ่งที่กูจะบอกมึงคือ...” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ฟ็อกซ์ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิมทำให้เหลือระยะห่างระหว่างใบหน้าไม่ถึงคืบ ตาคมสบเข้ากับตากลมอย่างจริงจัง จนสีน้ำรู้สึกสั่นไหวไปทั้งใจ
“...ความรู้สึกของกูคือความจริง ที่กูบอกชอบมึงในโทรศัพท์วันนั้นคือเรื่องจริง”
ยังไม่ให้หายโกรธหรอกค่ะ อิหมาจิ้งจอกต้องพยายามมากกว่านี้ 5555555 เหลืออีกสองตอนจะจบแล้วน้า ยังไงก็ฝากติดตามกันยันจบด้วยเน้ออออออ
___จางบิวตี้___
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
