Feel คนเจ้าอารมณ์ [จบแล้ว]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Feel คนเจ้าอารมณ์ [จบแล้ว]  (อ่าน 355757 ครั้ง)

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
[ต่อค่ะ]



ผมไม่รอให้คนงานพูดอะไรต่อ รีบวิ่งออกจากแผนกตรงไปยังดาดฟ้า พอขึ้นไปถึง เห็นนาคินทร์นั่งอยู่ในร่มพร้อมคนงาน ใช้ผ้ากดตรงแถว ๆ เหนือหน้าผากด้านหน้าไว้ ผมรีบตรงดิ่งเข้าไปหาทันที คนที่แผนกผมวิ่งตามมาด้วย ตอนนี้ผมไม่สนใจเรื่องความจริงจะถูกเปิดเผยหรือไม่อะไรแล้ว นาคินทร์เงยหน้ามอง หน้าหงิกใส่คนงานนิดหนึ่ง

“ไปบอกคุณหนูทำไม”

“ก็พวกเราเป็นห่วง เลือดออกเยอะ น่าจะต้องเย็บ”

ผมรีบดึงมือคนตัวสูงออก เลือดไหลพลั่ก ๆ เลย ผมเอามือที่มีผ้าผืนเดิมกดไว้

“ไปหาหมอ เดี๋ยวนี้”

“เดี๋ยวเลือดก็หยุด นิดเดียวเอง”

“นิดเดียวก็ต้องไป”

“แต่…”

“ไม่ต้องมีแต่”
ผมสั่ง จับมือคนตัวสูง หันไปขอตัวคนในแผนกที่ตามมาด้วยความเป็นห่วง พาลงลิฟท์ไปที่รถ

นาคินทร์ล้วงหยิบกุญแจรถมากดอันล็อก เปิดประตูออกกว้างให้อย่างที่เคยทำ ทั้งที่มือหนึ่งยังกดปากแผลอยู่ ผมแย่งกุญแจรถมาถือไว้

“นาคินทร์นั่นแหละเข้าไปนั่ง ฉันจะขับเอง”

“แต่คุณหนูครับ”

“อย่าให้ต้องพูดหลายคำนาคินทร์”
ผมบอกด้วยน้ำเสียงโมโหนิด ๆ

“ครับ”
นาคินทร์พยักหน้ารับคำ ขยับเข้าไปนั่งแทนที่ ผมเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับ เสียบกุญแจ สตาร์ทเครื่อง หมุนเปิดแอร์เพื่อให้ภายในรถเย็น หยิบมือถือมากดโทรออก

“อาหมอ ว่างไหม นาคินทร์หัวแตก จะพาไปให้ช่วยดูอาการหน่อย”

“อ้าวเหรอ ได้สิพามาได้เลย”

“ไม่ต้องรบกวนคุณหมอก็ได้ครับคุณหนู”
เสียงนาคินทร์แทรกมา อาหมอหัวเราะ

“พามาเลยอนุชา คนในบ้านอารักษามาครบทุกคนแล้ว เหลือนาคินทร์นี่แหละ ยังไม่ผ่านมืออาเลย ขอละเลงสักหน่อย”

“ให้ไปรักษานะครับ ไม่ใช่ให้ไปทำร้าย”

“นั่นแหละน่า พามา ๆ”

ผมกดวางสาย

“ขอโทษที่ทำให้เดือดร้อนครับ”

“ไม่หรอกน่า นาคินทร์นี่นะ”
ผมต่อว่าด้วยความเป็นห่วง ใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ขับมาถึง อาหมอมารับหลังจากผมโทรหาอีกรอบ ใช้เวลาตรวจรักษาไม่นาน เย็บไปตั้งสามเข็มแน่ะ

“ไปทำอีท่าไหนให้ตกลงมาได้ล่ะ”
ผมถาม หลังจากอาหมอจากไปเพื่อตรวจคนไข้คนอื่นต่อ

“ผมคิดเรื่องอื่นเพลิน ๆ น่ะครับ”

“เรื่องอะไร คิดถึงสาวที่ไหนเวลางาน”
ผมถามไปงั้น เพราะรู้อยู่แล้วว่านาคินทร์ไม่มีทางคิดเรื่องสาว ๆ ได้หรอก นาคินทร์ไม่ตอบ แต่มองหน้าผม

อ้าว หรือว่าคิดถึงสาวจริง ๆ ผมแอบเจ็บจี๊ดในหัวใจเบา ๆ

“นี่นายคิดเรื่องสาวจริง ๆ เหรอ นายเจอคนที่จะมาเป็นแม่หนูแดงแล้วเหรอ”
ผมถามต่อเสียงเบา อดรู้สึกเสียใจไม่ได้ อยากกลายร่างเป็นผู้หญิงซะเอง จะได้เป็นแม่เลี้ยงของหนูแดงได้

นาคินทร์ส่ายหัว

“ไม่ใช่หรอกครับ คิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย”

“จริงนะ” ผมถามย้ำ

“ครับ นอกจากหนูแดง คนในครอบครัวคุณหนูกับคุณหนูแล้ว ผมไม่มีทางคิดถึงใครมากไปกว่านั้นหรอก”

ผมยิ้มออกมาได้

“อย่าให้รู้ว่าคิดถึงใครมากกว่าฉันนะ จะงอนเข้าให้”
เอ่อ…พูดไปแล้วก็ตะขิดตะขวงใจ

ผมเป็นอะไรกับนาคินทร์ ถึงมีสิทธิ์ไปห้ามไม่ให้คิดถึงใครได้

“ครับไม่มีหรอก”

ผมรู้สึกร้อนวูบวาบซาบซ่านไปทั่วทั้งหัวใจ ถึงจะรู้ว่าความหมายที่นาคินทร์พูดคือในฐานะนายจ้าง แต่แค่นั้นก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว

“นี่ ฉันว่านาคินทร์กลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่า อย่าทำงานเลย”

นาคินทร์ส่ายหัว

“นาคินทร์ทำไหว อย่าให้นาคินทร์รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอ่อนแอเลยครับ อีกอย่าง นาคินทร์อยากกลับบ้านพร้อมคุณหนูด้วย”

ผมรู้ว่าเขาพูดในฐานะลูกจ้าง แต่คำนั้นทำให้ผมรู้สึกปลาบปลื้มในใจยังไงพิกล ผมพยักหน้า อาหมอให้ยามากิน แล้วจะแวะไปดูแผลให้เมื่อครบกำหนด ขากลับนาคินทร์ยืนยันจะขอขับรถเองเพราะไม่ได้เจ็บอะไรมากมายแล้ว ผมก็ไม่คัดค้าน ตอนนี้ใบหน้าหล่อ ๆ นั้นมีผ้าก็อชปิดไว้จนเห็นได้เด่นชัด พอลงจากรถได้ผมก็เรียกให้นาคินทร์หยุด ขยับเข้าไปชิด

“เจ็บไหม”
ผมใช้มือแตะเบา ๆ บนผิวเนื้อใกล้ผ้าก็อช นาคินทร์จับมือผมไว้ ลดมันลงมากุมไว้เบา ๆ หัวใจผมเต้นแรง นี่นาคินทร์รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังจับมือผมอยู่ แต่ผมก็ไม่คิดจะชักกลับ

“แค่คุณหนูเป็นห่วงนาคินทร์ก็หายเจ็บแล้วละครับ เป็นบุญของนาคินทร์จริง ๆ”

หัวใจผมเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม

อยากจูบ...

ผมอยากจูบนาคินทร์จริง ๆ...

อยากจูบมาก ๆ...

ผมจ้องตาคนตัวสูง และนาคินทร์ก็ไม่ได้ละสายตาไปไหน บางสิ่งในนั้นดึงดูดให้เราสบกันนิ่งค้าง ผมคิดไปเองไหม ที่ใบหน้าของเราสองคนกำลังเคลื่อนเข้าหากัน

เราสองคนสะดุ้งเมื่อมีเสียงเครื่องยนต์สตาร์ทดังกระหึ่ม นาคินทร์รีบปล่อยมือผมออก

“เจอกันตอนเย็นนะครับ”

“ห้ามทำงานหนักล่ะ”
ผมกำชับ นาคินทร์แยกตัวขึ้นลิฟท์อีกตัวที่จะตรงไปยังดาดฟ้า ส่วนผมเดินไปยังลิฟท์ที่จะขึ้นแผนก

เมื่อกี้ ถ้าไม่มีรถคันนั้น ผมเดาไม่ถูกเหมือนกันว่าเมื่อกี้จะเป็นการจูบหรือเปล่า

ผมใจเต้นแรง

ใจเย็นอนุชา ใจเย็น











“ทำไมคนงานทำสวนเรียกอนุชาว่าคุณหนูเหรอ”

ผมอ้ำอึ้งเมื่อเข้าไปถึงแผนกแล้วเจอคำถามนี้เข้า

“คือ.. มันเป็นชื่อเล่นผมน่ะครับ ชื่อหนู แต่เรียกอนุชาดีกว่า เฉพาะคนที่บ้านจะเรียกหนู เวลาเติมคุณเข้าไปเลยกลายเป็นคุณหนูน่ะ”

“อ๋อ น่ารักดีนะ คุณหนู”

ผมหัวเราะไม่เต็มเสียงนัก

“คุณหนู”

ผมสะดุ้งเฮือก หันขวับไปมองคนพูด คุณเอกสิทธิ์หัวเราะ

“ฟังดูดีแฮะ”

“อย่าเลยครับ ชื่อมันฟังดูน่าอาย ผมไม่ชอบให้ใครเรียก”

ยกเว้นนาคินทร์คนเดียว คุณเอกสิทธิ์พยักหน้าเข้าใจ 


พอเลิกงานปุ๊บผมก็วิ่งตรงขึ้นไปยังดาดฟ้าทันที เห็นนาคินทร์ขึ้นไปนั่งทำอะไรอยู่บนนั่งร้านเหมือนเดิม ขยันจริง ๆ ขนาดบาดเจ็บนะเนี่ย

ผ่านไปเกือบสิบนาทีนาคินทร์ถึงเห็นว่าผมมานั่งคอย

“คุณหนูรีบไหม ถ้าไม่รีบ นาคินทร์ขอทำตรงนี้ให้เสร็จก่อนกลับ”

“เอาสิ ไม่รีบ แล้วไม่เจ็บรึไง”

“ไม่ครับ ยิ่งมีคุณหนูอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ยิ่งไม่เจ็บเข้าไปใหญ่”
ผมร้อนวูบไปทั่วทั้งหน้า กัดริมฝีปากเบา ๆ

“งั้นก็รีบไปทำสิ เดี๋ยวจะส่งกำลังใจไปให้เยอะ ๆ”

นาคินทร์หัวเราะ หันกลับไปทำงานต่อ ผมนั่งเล่นมือถือคอยกระทั่งพระอาทิตย์ลาลับ ตอนแรกคิดว่าแผลบเดียว สงสัยนาคินทร์จะทำงานจนลืมเวลาอีกแน่ ๆ

กระทั่งงานตรงหน้าเสร็จ แบตในมือถือผมหมดพอดี

“ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ”

“ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว”

“คุณหนูจะรังเกียจไหม ถ้าวันนี้นาคินทร์จะลงมือทำครัวให้กิน”

ผมตาโตมอง

“จริงเหรอ”

“ครับ ตอบแทนสำหรับกำลังใจ อันที่จริงคนงานเอาไข่มดแดงมาฝากน่ะ ญาติเขากลับมาจากต่างจังหวัดเอามาฝาก คนงานเลยแบ่งมาให้ผมบางส่วน”

“ไข่มดแดง” ผมย่นหน้ามอง “กินได้ด้วยเหรอ”

“ครับ อาหารพื้นบ้าน เอ่อ ไม่แน่ใจว่าคุณหนูจะรังเกียจไหม ขอโทษครับ ลืมถามก่อน”

“ได้สิ ไข่ปลาคาเวียร์ก็เคยกินมาแล้ว แค่ไข่มดแดง”

นาคินทร์หัวเราะ พากันกลับบ้าน ผมขอตัวเข้าห้องไปอาบน้ำก่อน แต่งตัวด้วยชุดที่คิดว่าจะน่ารักที่สุดสำหรับนาคินทร์ลงไปข้างล่าง

“โห ช่วงนี้น่ารักขึ้นนะอนุชา”
พี่ชาติชม

“น่ารักน่าเริกอะไรกันพี่ชาติ เอาไว้ชมชยันต์ดีกว่า”

“อ้าว น่ารักก็คือน่ารัก”

ผมไม่สนใจคนตัวสูง แอบดีใจนิดหนึ่ง ถ้าพี่ชาติที่ชื่อว่าสายตาซื่อบื้อเรื่องความสวยความงามชมแปลว่าผมต้องดูดีระดับหนึ่งละ

ผมเดินย่องเงียบไปที่สวน เห็นคนตัวสูงกำลังขะมักเขม้นเตรียมอะไรสักอย่างอยู่หลังบ้าน ครัวนาคินทร์เป็นครัวแบบปิกนิก ไม่ใช่ครัวหลัก มีเพียงเตาแก๊สปิกนิก หม้อกระทะจานชามไม่กี่ใบ เพราะส่วนใหญ่ หนูแดงทำให้อยู่บ้านใหญ่อยู่แล้ว

“นาคินทร์”
ผมเรียกคนที่ยืนหันหลัง นาคินทร์หันมามอง

“คุณหนู”
นาคินทร์มองผมนิ่งค้าง

อ่ะ เอ่อ...นี่ผมดูดีจนทำให้นาคินทร์ตาค้าง หรือว่ามันทุเรศจนอีกคนตาค้างกันแน่ ความมั่นใจชักหด

“ทะ ทำไมเหรอ หรือฉันใส่เสื้อกลับด้าน”
ผมรีบก้มสำรวจตัวเอง

“ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณหนูรออยู่ที่นั่นละกัน ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็เรียบร้อย”
นาคินทร์ชี้ไปยังม้านั่งตัวเดิม ผมเดินไปนั่ง เพราะไม่ถนัดทำอะไรพวกนี้อยู่แล้ว

To be Con...
เป็นหนึ่งในนิยายไม่กี่เรื่องที่แต่งแล้วไม่มีดราม่าให้โดนเปลือกทุเรียนปาหัว ดีต่อหัวและหัวใจจริงๆ :o8:



:katai2-1: เปิดจองหนังสือ Memew แฮบ>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2016 18:27:40 โดย memew »

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
แอร่ยยยยยยยยยยยยยย รำคาญอิตาเอกสิทธิ์

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
ดีงามมมมมม นาคินสู้!!!!!!!!

ออฟไลน์ THiiCHA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +212/-4
ลุ้นมากกกก
ลุ้นที่สุดก็ตรงที่ใจตรงกันแต่ซึนทั้งคู่นี่แหละ
เป็นนิยายที่อ่านแล้วดีต่อใจ จริงๆนะ > /////// <
 
#ทีมคุณหนูขี้อ่อย

ออฟไลน์ larynx

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 821
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
นี่เอกสิทธิ์หรือแมลงหวี่แมหลงวันเนี่ยยยยยยยย  ใครเขามาสตาร์ทรถตอนนี้คะ!!!  :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ BABYBB

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
แหมเว้ย เกือบได้จู๊บกันละ เซ็ง 55555
ลำไยอิคุณเอกสิทธิ์มาก คืออยากให้อนุชาทันคนมากกว่านี้หน่อย นึกว่าจะเป็นนายเอกแบบทันคนซะอีก เห็นจบจากเมืองนอก เมืองนา มันผิดคาดนิดหน่อยอะ  :hao4:

ออฟไลน์ tempo_oil

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
รอตอนต่อไปนะคะ   :pig4:

ออฟไลน์ Dolamon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เมื่อไร่ คุณหนูของนาคินทร์ จะย้ายแผนกฝึกงานซะที. เริ่มไม่ชอบคุณเอกสิทธิ์แล้วสิ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เรื่อง ของ คุณหนู กับนาคินทร์ ก็ดีต่อหัวสมองและหัวใจจริงๆ
หัวสมองหายเครียด หายหงุดหงิด
หัวใจก็สูบฉีดโลหิตอย่างแข็งขัน
เพราะคนอ่านมีความสุข นั่นเอง (อ่าน... เท่าไรก็ไม่พอ)
คุณหนู จะงอนใส่นาคินทร์ ถ้านาคินทร์คิดถึงสาว อ๊ายยย...ฟินนนน
......นาคินทร์ กับคุณหนูเกือบจูบกันที่ลานจอดรถ   :ling1: :ling1: :ling1:
รอ ไข่เจียวใส่ไข่มดแดง(คิดไปเอง) ของนาคินทร์
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
อั๊ยยะ นาคินทร์เริ่มอ่อยด้วยคำพูดหวานๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
นาคินพูดแบบนี้คุณหนูมีลุ้นน่ะ อิอิ

ออฟไลน์ Bellze12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
จะเอาเปลือกทุเรียนไปปาหัวไอ้คนที่สตาร์ทรถแทน
สตาร์ทได้จังหวะจริงๆ คนกำลังจะจูบกัน

ออฟไลน์ ราตรีสีน้ำเงิน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 121
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แอร่ยยยยยยยยยยยยยย รำคาญอิตาเอกสิทธิ์


เห็นด้วยอย่างแรง!!!!
น่ารำคาญมากกกกกก


ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
หึๆๆๆ รอนาคินทร์ตบะแตกอีก หึๆๆๆ :haun4: :haun4:

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
ลุ้นๆๆ ต่างคนต่างหวั่นไหว

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
เรื่อง : Feel คนเจ้าอารมณ์
คู่ที่ 4 : #นาคินทร์อนุชา
เขียนโดย : +Memew+
+CHAPTER 10 :  อยากยั่ว & โดนยา


“นี่ ฉันขอทำด้วยได้ไหม”
ผมเดินเข้าไปใกล้ นาคินทร์ชะงัก

“ผมว่ามันจะไม่สะดวกคุณหนูนะครับ นั่งคอยเฉย ๆ ดีกว่า”

“อยากทำ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำเลย ไปนอกก็มีแม่บ้านมาทำให้กิน”

“ครับ งั้นคุณหนูทอดไข่เป็นไหม”

ผมส่ายหัว

“งั้นนาคินทร์จะสอนคุณหนูทอดไข่ละกัน”
ผมพยักหน้า นาคินทร์หยิบถ้วยขนาดกลางมาให้ผมใบหนึ่ง พร้อมไข่สี่ฟอง ทดลองให้ผมตอกเองดู อันนี้ไม่น่าจะยาก ผมหยิบไข่มาถือ ตอกกับพื้นดังเปาะ เปลือกไข่แยกออกจากกัน เนื้อไข่ทั้งหมด ทั้งไข่ขาวและไข่แดง ร่วงอย่างสวยงามลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นข้างจาน = =;

ผมหน้าจืด หันไปมองนาคินทร์

“ไม่เป็นไรครับครั้งแรก ลองใหม่ ไข่เรามีเยอะ”
นาคินทร์ปลอบใจ หยิบไข่ขึ้นมาตอกให้ดูฟองหนึ่ง ผมทำตาม ทดลองทำดูอีกรอบ คราวนี้ทำได้ง่าย ๆ โดยที่ไข่ไม่ออกนอกลู่นอกทางอีกแล้ว

หลังจากนั้นนาคินทร์ก็ให้ผมตีไข่ เป็นการทอดด้วยสูตรบ้าน ๆ คือใส่พริกสด กระเทียมและหอม ทุกอย่างถูกซอยบาง ๆ ลงไป ปรุงรสด้วยรสดี น้ำปลา นาคินทร์ตั้งเตา ไฟร้อนระอุ เขาให้ผมเทน้ำมันลงไป ทดลองหย่อนไข่ลงไป ถ้าไข่ฟู แปลว่าร้อนได้ที่แล้ว ผมโดดเหย่งตอนน้ำมันกระเด็น นาคินทร์หัวเราะ บอกให้ผมค่อย ๆ เทไข่ลงไป เกลี่ยด้วยทัพพี ไข่ฟูเสียงดังซู่ หอมกรุ่นตลบอบอวลไปทั่ว

“รีบพลิกครับ เดี๋ยวจะไหม้เสียก่อน”

“เดี๋ยว แล้วพลิกยังไง”
ผมพยายามจะเขี่ยไข่ขนาดใหญ่ที่กำลังฟูในกระทะด้วยทัพพีเพื่อกลับด้าน แต่ดูแล้วเหมือนเป็นการพับหรือสับไข่ให้เละมากกว่า

“แบบนั้นเดี๋ยวเละ ทำแบบนี้ครับ”
นาคินทร์ขยับเข้ามากุมมือผมที่จับทัพพีไว้ ผมหน้าร้อนผ่าว แต่ก็ไม่คิดจะชักมือกลับ มือใหญ่ ๆ นั้นกุมหลังมือผมไว้แน่น ค่อย ๆ ประคองบังคับให้พลิกไข่กลับด้าน ดีว่ามันยังไม่ทันไหม้ สีเหลืองกำลังน่ากินเลย นาคินทร์ยังไม่ปล่อยมือผมออก ไอตัวของนาคินทร์ร้อนผ่าว มันร้อนเสียยิ่งกว่าเปลวไฟในเตาตอนนี้ซะอีก

นาคินทร์หันไปหยิบจาน ช่วยผมตักไข่ขึ้นมาจากน้ำมัน ไข่หอมน่ากินมาก เขาปล่อยมือออก ผมกุมมือข้างนั้นไว้ ดีใจที่ถูกกุมมือแบบนั้น

“เอาละครับ แค่นี้ก็น่าจะพอ คุณหนูนั่งรอนะครับ ขอผมตักข้าวก่อน”     
นาคินทร์หันไปตักข้าวมาสองจาน ของผมมีแค่ครึ่งเดียวของเขา

อยากบอกว่าอาหารมื้อนี้อร่อยมาก ไม่รู้ว่าเพราะเป็นฝีมือของตัวเองด้วยส่วนหนึ่งหรือเปล่า กัดไปเจอกระเทียมเจอพริก เผ็ดจี๊ดอร่อยเหาะ

“ถ้าคุณหนูชอบ วันหน้านาคินทร์จะทำให้กินบ่อย ๆ”

ผมยิ้มรับ หลังกินอิ่มนาคินทร์หยิบจานทั้งหมดไปนั่งล้าง ผมยืนคอย

“คุณหนูจะกลับก่อนก็ได้นะครับ นาคินทร์จะรดน้ำต้นไม้สักหน่อย”

“รดไปสิ ฉันจะนั่งเล่น ง่วงค่อยขึ้น”

นาคินทร์พยักหน้า เปิดก๊อกน้ำที่หัวก๊อกสูงขึ้นมาถึงหัวเข่า มันถูกมัดไว้ข้างเสา และเสานั้นก็มีสายยางม้วนอย่างสวยงามห้อยไว้อยู่ น้ำวิ่งเป็นทางไหลออกมา นาคินทร์หยิบสายยางทั้งม้วน ทิ้งลงพื้น เดินไปรดต้นไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน ส่วนใหญ่จะเป็นพวกไม้ประดับแบบพื้นบ้าน

จริง ๆ บ้านเราทำระบบสปริงเกอร์กับวางท่อให้น้ำหยดให้ความชุ่มชื่นตลอดเวลา หน้าที่ของนาคินทร์คือตรวจเช็กว่าอุปกรณ์ต่าง ๆ ยังทำงานได้ดีอยู่หรือเปล่า ตกแต่งเวลาต้นไม้ที่มันยื่นล้ำ ออกแบบตกแต่งสวนให้ดูสวยงามทันสมัยอยู่เสมอ เด็กที่ไปทำงานที่บริษัทก็เป็นลูกมือหรือจะว่าไปก็เป็นเด็กฝึกของนาคินทร์นั่นแหละ

ต้นไม้ที่นาคินทร์รดเป็นในส่วนของบ้านนาคินทร์เอง(หรือโรงเลื่อยนั่นแหละ) เห็นว่าอยากรดด้วยตัวเองมากกว่าใช้ระบบน้ำหยดหรือสปริงเกอร์ ผมเดินเข้าไปใกล้

“ขอรดหน่อยสิ”
ผมยื่นมือไปขอ นาคินทร์ก็ให้สายยางมาง่าย ๆ ผมก็ถือรด “เวลาอยากให้น้ำพุ่งไปไกล ๆ ต้องบีบปลายแบบนี้ใช่ไหม” ผมถามพร้อมทดลองบีบเอง มันพุ่งปรี้ดไปไกล แต่บางส่วนแตกกระจายมาถูกทั้งตัวผมและนาคินทร์ ผมหัวเราะแหะ ๆ

“โทษที”

นาคินทร์หัวเราะ ลูบหน้าตัวเองเบา ๆ

“เปียกไม่พอนะ น่าจะเปียกกว่านี้หน่อย”
ผมแกล้งฉีดน้ำใส่คนตัวสูง

“อย่าครับ คุณหนู นาคินทร์อาบน้ำแล้ว”

“อ๋อ อยากอาบน้ำใช่ไหม”
ผมแกล้งฟังไปอีกความหมาย หันไปแกล้งฉีดน้ำใส่ นาคินทร์พยายามหลบ ผมชักสนุก ไล่ฉีดใหญ่

“ไม่เอาครับ เดี๋ยวเปียก คุณหนู”
นาคินทร์หยุดมือผมไว้ ผมยื้อกลับจนน้ำบางส่วนรดเราสองคน ผมจะแกล้งรดนาคินทร์ต่อ นาคินทร์ก็พยายามจะห้าม ห้ามไปห้ามมาทั้งตัวผมตัวนาคินทร์เปียกมะลอก ผมหัวเราะร่วนที่แกล้งนาคินทร์ได้ ตอนนี้ตัวผมเองก็เปียกจนถึงไข่แล้ว แต่มันสนุกดีผมเลยไม่หยุด ทำให้นึกถึงตอนเด็ก ๆ ที่วิ่งฉีดน้ำเล่นเลย

“คุณหนูพอแล้วครับ”
นาคินทร์เบรกผมไว้ด้วยการรวบกอดผมแน่น หยุดทุกการกระทำผมไว้

น้ำมันเย็น แต่ตอนนี้ตัวผมกำลังร้อนผ่าว มือที่ถือสายยางถูกจับแน่น น้ำยังไหลพรากกระทบพื้นหญ้ากระเด็นใส่ขากางเกงจนเลอะ

“ปล่อยได้แล้ว ฉันเลิกแกล้งแล้ว”
ผมอ้อมแอ้มบอก นาคินทร์ค่อย ๆ ปล่อยตัวผมออกเหมือนกัน

“ผ้าก็อชเปียกแล้วนาคินทร์!!”
ผมบอกหน้าตื่น ห่วงเล่นเลยไม่ได้มองว่านาคินทร์บาดเจ็บอยู่ นาคินทร์ลองเอามือจับ ๆ ดู

“แค่ข้างนอกครับ”

“เปลี่ยนก่อน เดี๋ยวแผลติดเชื้อ”

“นาคินทร์เปลี่ยนเองได้ครับ”

“ฉันทำเปียก ฉันรับผิดชอบเอง”

“เอ่อ แต่คุณหนูครับ นาคินทร์ว่าคุณหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า ตัวเปียกหมดแล้ว”

ผมก้มมองตัวเอง ผมใส่เสื้อยืดสีขาว มาตอนนี้มันเปียกจนเห็นหัวนมชัดเลย แต่ก็นั่นแหละ นาคินทร์ไม่ได้อะไรกับหัวนมผมอยู่แล้วนี่

“ทำแผลก่อน ของฉันเปลี่ยนทีหลังได้”
ผมให้นาคินทร์เอาถุงที่อาหมอให้มาออกมาให้ นาคินทร์จำต้องนั่งเฉย ๆ ให้ผมทำให้

เพราะจุดที่ผมทำคือหน้าผาก ผมให้นาคินทร์นั่งอยู่บนม้านั่ง ส่วนตัวเองคุกเข่าบนม้านั่งเดียวกัน หัวผมอยู่เหนือใบหน้านาคินทร์ขึ้นไป หน้าอกอยู่ในระดับสายตานาคินทร์ แค่อยู่ใกล้ ๆ นาคินทร์หัวนมผมก็ตั้งชันแล้ว อยากให้คนตัวสูงสัมผัสร่างกายผมจริง ๆ

ผมทำแผลให้นาคินทร์อย่างเบามือ เป่าเพี้ยงเหมือน ๆ ที่ย่าเคยทำหวังให้นาคินทร์หายเร็ว ๆ

“หายเร็ว ๆ นะ”

“ขอบคุณครับ นาคินทร์ว่าคุณหนูหนาวแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”

“อื้อ ได้ แต่ช่วยดูหลังให้นิดได้ไหม ไม่แน่ใจว่ารอยช้ำหายรึยัง”

“เอ่อ ครับ”

ผมหันหลังให้ มันเป็นแค่ความสุขลึก ๆ ที่อยากให้นาคินทร์ได้เห็นเรือนร่างผม ถึงจะรู้ว่านาคินทร์ไม่หลงเสน่ห์ก็เถอะ คราวนี้ผมใส่เป็นเสื้อยืดมา ผมจึงจำต้องถลกเสื้อขึ้นสูงแทนเพื่อให้นาคินทร์ดู

“จางลงเยอะแล้วละครับ”

ผมยิ้ม ลดเสื้อลง นาคินทร์เสหลบสายตามองไปทางอื่น

“ขี้เกียจขึ้นบ้าน ขอยืมเสื้อใส่สักตัวได้ไหม”

“เอ่อ ผมว่า…”

“หวง?”

“ไม่ได้หวงครับ แต่…”

“น่า ยืมหน่อย”
ผมร้องขอ นาคินทร์พยักหน้ารับ

“ไม่รู้ว่าคุณหนูจะชอบแนวไหน เลือกเองได้ไหมครับ เอาตัวที่ชอบที่สุดได้เลย”
นาคินทร์ให้สิทธิ์ ผมยิ้ม เดินเข้าไปในห้อง เปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าเยอะเหมือนกัน แต่ดู ๆ แล้วไม่น่าจะซื้อเอง ถ้าไม่หนูแดงก็คงเป็นคนในบ้านที่ซื้อมาฝาก ไม่ก็ชยันต์ที่ขยันซื้อเสื้อผ้ามาฝากแทบทุกคนไม่เว้นแม้แต่คนขับรถหรือแม่บ้าน

ผมเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาวผ้าเรียบลื่นมาตัวหนึ่ง มันดูใหม่หน่อย เหมือนไม่ค่อยถูกใช้งานเท่าไหร่ ควานหากางเกง ไม่มีเลยสักตัว ผมกัดปาก

ออกจะทุเรศสายตาไปบ้าง แต่แค่สักนิดน่า ผมอยากยั่วนาคินทร์นี่น่า

“นี่นาคินทร์ เสื้อเชิ้ตสีขาวนี่เคยใส่บ้างไหม”
ผมตะโกนถามคนด้านนอก

“เคยครับ แต่รอบสองรอบ ตอนออกไปทำธุระกับคุณท่าน”

ผมพยักหน้า ได้กลิ่นนาคินทร์ด้วย ผมสวมมันลงกับตัว ตัวใหญ่เบ้อเร่อ จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องใส่กางเกงก็ได้ เพราะมันยาวคลุมสะโพกแล้ว ผมพับแขนให้ข้อมือโผล่พ้นออกมา กลัดกระดุม เหลือไว้เม็ดหนึ่ง แค่นี้หน้าอกหน้าใจก็โผล่ออกมาล่อตาแล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงก็ยั่วง่ายหน่อย แต่ผมเป็นผู้ชาย ไม่รู้มันจะได้ผลขนาดไหน

ดีไม่ดี อาจโดนต่อว่าเอาได้ง่าย ๆ

แต่ขอแค่ได้ยั่วผมก็พอใจแล้ว


ตอนนี้ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของผมจึงมีแค่กางเกงในเพียงตัวเดียวเท่านั้น ผมก้าวออกจากห้อง นาคินทร์หันมามอง คนตัวสูงชะงักไป ผมยิ้ม เดินเข้าไปหา นาคินทร์มีสีหน้าอึดอัด

“น่าเกลียดไหม”
ผมยกแขนขึ้นให้ดู พลิกหันหลังอีกนิดหน่อย บางจังหวะชายเสื้อก็ร่นสูงจนเห็นเนินต่ำด้านล่าง แต่ไม่เห็นลิงหรอกครับ

นาคินทร์ไม่ตอบ

“นี่นาคินทร์ ฉันถามว่าน่าเกลียดไหม”

“มะ ไม่หรอกครับ”
นาคินทร์ตอบรับกุกกัก ผมเดินไปนั่งข้าง ๆ นาคินทร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก

“นี่ นาคินทร์ก็เปียกนะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิ”

“คะ ครับ”
นาคินทร์รีบเดินเข้าห้อง หายไปพักใหญ่ก็เดินออกมา ก็แต่งตัวแนว ๆ เดิมเขานั่นแหละ

“ขอพิงหน่อยนะ”
ผมขอไม่รอให้นาคินทร์อนุญาต หันหลังพิงหัวไหล่นาคินทร์ไว้ นาคินทร์นั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ ผมไม่สนใจอาการนั้น แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

“อยากดูดาวจริง ๆ นี่ รีบหาเวลาว่างไปบ้านนาคินทร์กันดีกว่า”

“อาทิตย์หน้าก็ได้ครับ ผมลองเกริ่น ๆ กับยัยหนูแดงไว้แล้ว”

ผมหันไปมองตาวาว

“พูดจริงนะ ไปศุกร์กลับอาทิตย์ก็ได้”

“ครับ”

ผมยังพิงไหล่นาคินทร์อยู่ แค่นี้ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว ได้ยินเสียงยุงบินอยู่รอบ ๆ ผมเงยหน้ามอง

“ยุงมาไล่ที่แล้ว นาคินทร์มียากันยุงแบบทาไหม”

“มีครับ”

“ขอฉันหน่อยสิ”

“ครับ”
นาคินทร์ลุกหายเข้าไปในห้อง หยิบก.ย 15 มายื่นให้ ผมไม่รับ

“ทาให้หน่อย ขี้เกียจทาเอง”

“เอ่อ.. นาคินทร์ว่าคุณหนูทาเองดีกว่าครับ นาคินทร์คงลงน้ำหนักมือไม่ถูก”

“ก็เบามือหน่อย ทาเหมือนทาให้หนูแดงนั่นแหละ”

“แต่คุณหนูครับ”

“ไหนบอกทำเพื่อฉันได้ ขอแค่นี้ทำไม่ได้ หรือว่ารังเกียจ”

“นาคินทร์ไม่เคยรังเกียจคุณหนู ต่อให้ทำมากกว่านี้ นาคินทร์ก็ทำได้ แต่คุณหนูคือของสูงสำหรับนาคินทร์ นาคินทร์ไม่กล้าสัมผัสมาก”

ผมยิ้ม

“ทำให้เบามือที่สุด แค่นั้นก็พอ”

นาคินทร์มองตา พยักหน้ารับอย่างจำยอม ขยับลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นหญ้าต่อหน้าผม หยิบยากันยุงแบบครีมเทใส่มือ ผมยื่นแขนขวาให้ก่อน นาคินทร์แต้มยากันยุงลงบนแขนผมสามจุด แล้วค่อย ๆ ลูบไล้ ทำอย่างเบามือ จากแขนขวามาแขนซ้าย

มือใหญ่ ๆ นั้นสากอย่างรู้สึกได้ชัดจากการกร่ำงานหนัก นาคินทร์เทยากันยุงใส่มืออีกรอบ ลูบกันเบา ๆ แล้วแตะลงมาบนต้นขาขวา สัมผัสนั้นทำเอาผมร้อนวูบ ผมขยับยกเท้าขึ้นไปวางไว้บนหน้าตักนาคินทร์ในตำแหน่งที่ใกล้กับเป้ากางเกง ผมตีสีหน้านิ่งเรียบทั้งที่ภายในหัวใจกำลังเต้นแรง จังหวะนั้นนอกจากฝ่าเท้าผมจะอยู่ใกล้ชิดสิ่งสำคัญของนาคินทร์แล้ว ชายเสื้อที่ปิดต้นขาไว้ยังร่นสูงจนโชว์ต้นขามากขึ้นอีก

ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นี่ จะสร้างความหวั่นไหวอะไรให้กับนาคินทร์ได้บ้างไหม นาคินทร์ลูบยาอยู่แค่ต้นขาด้านล่างเท่านั้น ไม่แตะขึ้นมาด้านบนหรอก ก่อนลากต่ำลงไปที่น่องและปลายเท้า

ผมเม้มปากแน่น ค่อย ๆ ดึงชายเสื้อสูง นาคินทร์ชะงัก ผมดึงสูงขึ้นมาอีกจนลิงน้อยเกือบโผล่ นาคินทร์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง แต่เทยากันยุง ถูกันแล้ววางมือลงมาบนต้นขาท่อนบน ลูบแผ่วเบา สัมผัสนั้นทำเอาหัวใจผมไหว หลับตาลงเบา ๆ เกือบเผลอครางออกมาเมื่อมือนั้นไต่ลึกขึ้นมาเกือบชิดลิงน้อย

นาคินทร์ละมือไปทำอีกข้าง รู้สึกเหมือนมือนาคินทร์จะสั่นนิด ๆ คงเกร็งที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้ผม สัมผัสที่เหมือนจะกดหนักขึ้น เผลอทำเอาผมจิกเท้ากับต้นขานาคินทร์แรง

ผมอยากเลื่อนฝ่าเท้าไปวางไว้ตรงเป้ากางเกงของนาคินทร์จริง ๆ แต่ก็รู้ว่าไม่เหมาะ

“เรียบร้อยแล้วครับ”
เสียงนาคินทร์แหบพร่ายังไงพิกล

หรือว่าผมคิดไปเอง

“ยัง” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกัน “ทาตรงนี้ด้วย ยุงมันเข้าไปกัดได้”
ผมชี้ให้ดูแถว ๆ ต้นคอ ผมเลื่อนมือมาปลดกระดุมออกสามสี่เม็ด

“คุณหนู นาคินทร์ว่า…”


ผมค่อย ๆ เลื่อนคอเสื้อต่ำลงมาคล้องไว้ที่ต้นแขน ไม่พูดอะไร ออกคำสั่งด้วยสายตา นาคินทร์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เทยากันยุงใส่มือทาบนซอกคอ ผมหลับตา แหงนหน้าขึ้นนิด ๆ สัมผัสจากฝ่ามือนั้นทำให้ผมรู้สึกหวิวมาก นาคินทร์ทายาต่ำลงไปด้านล่าง

“ทาหน้าอกด้วย”
ผมสั่งเสียงแหบ นาคินทร์ชะงักอีกรอบ

“ผมว่า ผิวเนื้อตรงนั้นมันอ่อนเกินไป”

“ทาเถอะ ยุงที่นี่ตัวใหญ่ นาคินทร์ก็รู้ว่าฉันแพ้ยุง”
นาคินทร์ไม่เถียง เทยาใส่มือแล้วลูบผ่าน มันหวิวสะท้านจนผมเผลอครางออกมาเบา ๆ ผมจับมือนาคินทร์ไว้ ร้อนวูบไปทั่วทั้งหน้า

“ทะ โทษที ฉันจั๊กจี๊”

“ขอโทษครับ อดทนเอาหน่อย”

“อืม”

นาคินทร์ลูบมาที่นมผมอีกข้าง มือนั้นสั่นนิด ๆ จนรู้สึกได้ สงสัยนาคินทร์จะเกร็งที่ต้องสัมผัสผิวเนื้อเจ้านายแบบนี้ มือผมยังวางไว้บนหลังมือนาคินทร์ ครางออกมามากขึ้นเมื่อมือนั้นเหมือนจะทาบหัวนมผมมากขึ้น มันแข็งตัวอยู่ก่อนแล้ว ก่อนนาคินทร์จะทายาอีก นาคินทร์ละมือออก ผมหันหลังให้ เลื่อนเสื้อต่ำลงไปคล้องไว้ที่บั้นเอว นาคินทร์ลูบยาเบามือ สองมือใหญ่ทำประสานกัน

ผมกัดปากเบา ๆ หันไปมอง

“สบายจัง นาคินทร์นวดเป็นไหม”

นาคินทร์ชะงัก

“ครับ”

“นวดให้ฉันหน่อยได้ไหม”

“คือ นาคินทร์ว่าโทรเรียกหมอนวดมืออาชีพดีกว่าครับ”

“ฉันอยากให้นาคินทร์นวด มือนาคินทร์ร้อน ฉันชอบ”

“แต่คุณหนูครับ มือนาคินทร์สาก เดี๋ยวผิวคุณหนูเป็นรอย”

“นั่นแหละ ดีเลย ขัดผิวไปในตัว”

“แต่...”

“นะ” ผมอ้อน

“ดะ ได้ครับ แล้วจะให้นวดตรงไหน อะไรยังไง”

ผมมองม้านั่ง ไม่สะดวกแน่ ๆ

“ในห้องนาคินทร์ละกัน”

“เอ่อ…”

“นี่ ฉันนอนมาสองรอบแล้วนะ”

“ครับ”

ผมเดินนำนาคินทร์เข้าไปในห้อง ทิ้งตัวนอนคว่ำ ขอคิดอกุศลกับนาคินทร์หน่อยละกัน นาคินทร์เอาผ้าห่มมาคลุมท่อนล่าง แล้วลงมือนวดไหล่ให้ผมก่อน

“อ๊า สบายจัง”
ผมครางออกมาเพราะรู้สึกดีจริง ๆ มันไม่ใช่ดีเพราะอย่างอื่น แต่นาคินทร์นวดเก่งจริง ๆ นาคินทร์บีบไหล่ผมแผ่วเบา บีบเป็นจังหวะ ผมครางออกมาอย่างสบายอารมณ์ นาคินทร์ไล่สองมือต่ำลงไปที่แผ่นหลัง แล้วต่ำลงไปที่บั้นเอว

“ต่ำลงไปอีกนาคินทร์ อืม ตรงนั้นแหละ”
ผมสั่ง นาคินทร์ทำตาม ผมดึงผ้าห่มออก

“ห่มไว้ดีกว่านะครับ จะได้ไม่เจ็บผิว”
นาคินทร์ดึงมาคลุมไว้เหมือนเดิม

“ไม่เอา มือนาคินทร์ร้อน ฉันชอบ ห่มก็ไม่รู้ความร้อนน่ะสิ”

“แต่…”

“นวดไปเถอะน่า”
ผมออกคำสั่งเพราะรู้สึกสบายจริง ๆ สองมือใหญ่ไล่ต่ำลงไปบั้นท้าย ต่ำลงไปที่ต้นขา ลงไปถึงปลายเท้า ทุกสัมผัสทำเอาผมรู้สึกเคลิบเคลิ้ม มันสบายจนผมง่วง ผมปิดเปลือกตาลง แล้วปล่อยให้สติค่อย ๆ จางลง

“คุณหนูครับ”

“อืม” ผมครางตามเสียงเรียก

“ถ้าง่วงขึ้นไปนอนข้างบนก่อนดีกว่านะครับ”

“อื้ม”
คือจะพูดว่าไม่

“คุณหนูครับ” เสียงเรียกนั้นแหบพร่าเอามาก ๆ ทั้งพร่าทั้งสั่น “คุณหนู” เสียงลมหายใจคนเรียกฟังดูแรงยังไงพิกล

รู้สึกเหมือนมีอะไรร้อน ๆ ซุกลงมายังซอกคอ ผมแหงนหน้าขึ้น ฝ่ามือปริศนาร้อน ๆ ลูบไล้ผิวเนื้อผมแผ่วเบา รู้สึกเหมือนหัวนมถูกบีบ ผมอ้าปากครางสะท้าน ตัวสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

นี่ผมคงกำลังฝันเปียกอีกแล้ว

[มีต่อค่ะ 50%>>]http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54278.msg3457066#msg3457066
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-08-2016 17:01:32 โดย memew »

ออฟไลน์ noksamsee

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 143
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
 :hao6:ฝันเปียกบ่อยน่ะ คุณหนู
ขยันยั่ว. โอ้ยนาคิน จะ ไม่ไหวแล้วน่ะ สงสารนาคินเถอะ

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
นางยั่วได้ใจจริงจริ๊งงงงงงงง

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ค้างงงงงงง อะ ค้างงงงง  :ling1: :ling1: :ling1:
แต่ชอบบบบ ที่คุณหนู ยั่วนาคินทร์สุดๆ ไปเลย :hao5:
อ่านไป เขินไป ไร้ท สุดยอด  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
โอย....รู้สึกเลยว่า นาคินทร์ต้องทรมาณ มากกกก
แต่เป็นการทรมาณที่แสนหวาน นะ  :impress2:
คุณหนู โดนยานาคินทร์ หรือนาคินทร์โดนยาคุณหนูกันแน่
นาคินทร์จะตบะแตกแค่ไหน กันนะ
แต่ที่รู้ๆ คุณหนู มีพัฒนาการยั่ว การอ่อย มากกกกก
รอ อย่างใจจดใจจ่อ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-08-2016 17:53:16 โดย ทฟเืนสรฟ »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
ยั่วเก่งจริงจริ๊งคุณหนู~

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
เจอแบบนี้ถ้าเป็นป้า ป้าบอกเลยจะไม่ทน  :oo1: :oo1:

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ถ้าจะยั่วกันเบอร์นี้ >\\\\\\\\\\\<

ออฟไลน์ Dolamon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ยั่วขนาดนี้ นาคินทร์จะรอดไหมเนี้ยะ

ออฟไลน์ larynx

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 821
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
ยั่ววนไปค่ะ ยั่วจนกว่าจะได้!!!  :z1: :z1:

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
คุณหนูยั่วเก่งมากๆๆๆ นาคินทดได้ไงเนี่ย จัดเลยไหม ฮ่าๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆ

ออฟไลน์ Bellze12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
จับกดทีเถอะ ยั่วขนาดนี้แล้ว

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ยั่วขนาดนี้ ถ้ายังไม่รู้สึกก็เกินไปล่ะ :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ ราตรีสีน้ำเงิน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 121
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด