chapter 27
พี่ทิศนัดเพื่อนไว้ตอนสองทุ่ม ดังนั้นพอเลิกงานตอนสี่โมงครึ่งแล้วก็แวะส่งกัณณ์ที่ห้อง นัดแนะเวลากันเรียบร้อยแล้วค่อยแยกย้ายกันไป ส่วนเขาก็ต้องมาค้างที่คอนโดตามที่พี่ทิศเคยสั่ง
เขาลังเลใจอยู่ไม่น้อย ว่าจะขอย้ายมาอยู่ห้องพี่ทิศเลยดีไหม ถ้าหากกัณณ์จะชวนเพื่อนแชร์ห้องแบบนี้แล้ว เขายังมีของบ้างส่วนที่ยังไม่ได้เก็บออกมา
"พี่ทิศ" เขาเอ่ยทำลายความเงียบในรถ
"หืม"
"พี่เคยบอกถ้าผมจะย้ายหอให้บอกพี่" ผมเกริ่น แต่เพียงแค่นั้นคนขับรถรูปหล่อก็ยิ้มกริ่มอย่างรู้ว่าประโยคต่อไปคืออะไร
"คือ....กัณณ์มันจะช่วยพี่ที่แผนกมาแชร์ห้องแทนผม ผมเลยว่าจะ...."มันก็กระดากปากอยู่หรอกนะ ที่จะมาขออยู่ด้วยทั้งๆที่ตอนเขาชวนก็ปฏิเสธเสียชัดเจน
"ย้ายมาที่ห้องพี่?" หน้าคมอาศัยช่วงรถติดไฟแดงหันมาถาม
"ครับ ได้ไหม?" เขาก็สบตาอีกคนอย่างขอร้อง ถ้าพี่ทิศนึกแกล้งเขาปฏิเสธขึ้นมานั้นเท่ากับว่าเขาจะไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่ๆ
"ได้สิ พี่บอกแล้วว่าให้ย้ายมาอยู่กับพี่ตั้งแต่ทีแรกก็ไม่ยอม" อีกคนพอได้โอกาสก็จุ๊บลงบนหลังมือเขา
"แต่ว่าเรื่องค่าห้อง....ผมขอทยอยจ่ายได้ไหม?" ไม่รู้คอนโดแบนั้นเดือนละกี่บาทถ้าให้เขาจ่ายก้อนเดียวคงไม่มีปัญญาแน่ๆ
"เรื่องค่าห้องพี่ไม่คิด แต่เรามาเป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือนให้พี่ได้ไหมล่ะ?" เจ้าของห้องเสนอก่อนจะเอื้อมมือไปเปลี่ยนเกียร์รถ แล้วเหยียบคันเร่งหลังสัญญาณไฟเปลี่ยนสี
"แม่บ้านแม่ศรีเรือน?"
"ใช่ ง่ายๆพี่ไม่ใช้เราทำงานหนักหรอก แค่ปลุกพี่ เตรียมชุด ทำกับข้าว ทำนองนี้พอไหวไหม?" แค่นี้สบายมากถ้าเทียบกับค่าห้องที่เขาไม่ต้องจ่าย
"ได้ครับ พี่บอกผมแล้วกันว่าตอนเช้าพี่อยากกินอะไร ต้องปลุกกี่โมง พี่จะใส่ชุดไหน เดี๋ยวผมเตรียมไว้ให้" ผมยิ้มหวานส่งให้อีกคน
"ดีครับ แล้วเราจะไปขนของที่เหลือวันไหน ของเยอะรึเปล่าไม่งั้นก็จ้างรถขนของเอา" มือหนาตีไฟเลี้ยวเลี้ยวเข้าคอนโดก่อนจะขับมาจอดยังที่จอดประจำ
"ไม่เยอะครับ เหลือของใช้อีกนิดหน่อย" ผมว่าก่อนเปิดประตูรถส่งยิ้มทักทายรปภ.ที่อำนวยความสะดวกอยู่
"โอเค งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปขนกันเลย ยังไงก็ว่างทั้งวันอยู่แล้ว" แปบๆหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปอย่างเร็วหรือเพราะสัปดาห์นี้มีแต่เรื่องดีๆด้วยละมั้ง เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ
"ขอบคุณมากนะครับ" ผมยิ้มให้พี่ทิศก่อนเอื้อมมือกดลิฟต์แล้วขึ้นไปยังห้องพัก
"พี่ทิศ เดี๋ยวถือให้ครับ พี่เปิดประตูละกัน" พอออกจากลิฟต์ผมก็ช่วยถือของให้ อีกคนล้วงกระเป๋าหาคีย์การ์ดแตะเปิดประตู
พอประตูห้องเปิดอ้าออก เดินเข้าไปในห้อง ผมก็เอากระเป๋าและแฟ้มอีกสองสามอันของพี่ทิศไปวางยังโต๊ะหน้าโซฟา
"อ้ะ! พี่ทิศให้ผมวางของให้เสร็จก่อนสิ" ผมยังไม่ทันเอาสายกระเป๋าออกจากตัว อีกคนที่เดินตามหลังมาก็สวมกอดจากด้านหลังจนแน่น
"ก็รีบๆวางสิ วันนี้พี่อยากกอดเราทั้งวันแล้ว"
ฟอด ฟอด ฟอด แค่กอดคงยังไม่พอใจคนโลภมาก เพราะเจ้าตัวกดหอมแก้มหนักๆติดๆกันอีกสามครั้งจนเขาเขินกับการแสดงออกแบบนี้
"พี่ปล่อยให้ผมวางกระเป๋าก่อนสิครับ อย่าเพิ่งกอดก่อนสิ" เขารีบท้วง พอว่าแบบนั้น คนตัวสูงก็ปล่อยอ้อมแขนให้คลายลงเล็กน้อย
ผมก็ถอดสายกระเป๋าเอาไปวางบนโต๊ะเรียบร้อย แรงดึงกระชากจากด้านหลังทำเอาผมเซนั่งจมปุกลงที่ตักของใครอีกคนที่ย้ายตัวเองมานั่งที่โซฟารออยู่ก่อนแล้ว
"พี่ทิศ! ตกใจหมดเลยคิดว่าหัวจะฟาดแล้ว" ผมหันไปจ้องเขม็งคนด้านหลังที่นั่งกอดเอวผมทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่
"ก็คิดถึงอ่ะ อยากกอดๆ" เสียงบ่นดังหึ่งๆออกมาจากซอกคอผมที่อีกคนซุกเอาอย่างกับมันหอมหนักนา
"ปล่อยก่อนสิครับ ไปอาบน้ำกันก่อนเนอะ ค่อยกอดกันต่อก็ได้" ตอนนี้ผมเหนียวตัวจะแย่ อยากแช่น้ำให้สบายตัวหน่อย ผมเองก็อายๆนะที่ตัวเหม็นๆแบบนี้แต่อีกคนก็ยังซุกเอาไม่หยุด
"พี่ปล่อยผมก่อนสิ ตัวผมเหม็นจะแย่ ให้อาบน้ำก่อนนะ"
"ไม่เหม็นแบบนี้เซ็กซี่ดีออก กลิ่นเหงื่อจางๆ เร้าใจดีพี่ชอบ" ฟังจากประโยคของคนที่ซ้อนอยู่ด้านหลังแล้วผมว่า ต้องรีบขอตัวไปอาบน้ำให้เร็วที่สุด ไม่งั้นผมเหนื่อยกว่านี้แน่
"นะครับ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวมานอนให้กอดเนอะๆ" ผมเอี้ยวตัวหันไปมองหน้าคม มือก็คล้องคออีกฝ่ายแล้วอ้อนสุดพลัง
"นะครับๆ นะอาบน้ำแปบเดียว" อีกคนทำหน้าปั้นยาก มองแล้วก็ตลกดีครับแต่ผมคงขำไม่ออก เพราะลูกชายตัวดีของพี่ทิศมันเริ่มดันบั้นเอวผมแล้ว
ผมอาศัยตอนที่อีกคนเผลอลุกขึ้นยืนแล้วเดินลิ่วไปที่ห้องน้ำ หลังจากทำงานมาเหนื่อยๆได้อาบน้ำ มันสบายตัวที่สุดเลย
ผมอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์แต่คนนอกห้องน้ำดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้น
"นินนนนนน" เสียงตะโกนเรียกดังเข้ามาทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย
"ครับ"
"เสร็จรึยังงง"
"ใกล้แล้วครับ พี่รอแปบนะ" ผมตะโกนออกไปแล้วรีบปิดน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวมาซับตามเนื้อตัวให้แห้ง แล้วค่อยใส่สวมเสื้อผ้าก่อนเดินออกมาจากห้องน้ำ
"อาบนานจัง พี่รอจนจะหลับอยู่แล้ว" โกหก พี่ทิศโกหก คนง่วงนอนอะไรจะแวววับแบบนั้นเหมือหมาป่ามองลูกแกะอย่างนั้นแหละ
ปุบๆ "มานอนเร็ว งีบสักแปบ สัญญาแล้วนะว่าจะให้พี่นอนกอด" คนตัวสูงตบเตียงเรียกผมแล้วทวงสัญญาทันทีเหมาะสมแล้วที่ทำธุรกิจไม่ยอมขาดทุนสักนิด
"พี่รอแปบสิ ผมยังไม่แห้งเลย" ผมตอบเลี่ยงๆ ไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายตัวดีของอีกฝ่ายยังออกอาการพยศอยู่รึเปล่า
"พี่ไม่อาบน้ำหรอ ผมว่าอาบแล้วสบายตัวมาเลยนะ" ผมว่าแล้วทำทีเดินไปชมวิวข้างเตียงแต่ยังไม่ยอมนั่งลงบนเตียง
"หอม หอมจริงๆนั้นแหละ" กลิ่นเหงื่อบางเบาที่ลอยมาจากด้านหลัง พร้อมลมหายใจรดต้นคอ ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของห้องคนยืนชิดเขาแค่ไหน
มือหนาก็ทำหน้าที่อย่างดี สอดรัดเอวเขาไว้แล้วออกแรงดึงให้เขาใกล้เขาของแขนอีก จนตอนนี้แผ่นหลังเขาจนกับอกแกร่งแล้ว
"ผิดสัญญากับพี่เหรอ?" เสียงอ่อยๆดังบริเวณกกหูทำเอาขนลุกชันไปทั้งตัว
บางทีกลิ่นเหงื่อของใครบางคนก็ไม่ได้เหม็นเสมอไป อย่างที่พี่ทิศว่ากลิ่นเหงื่อจางๆนี้มันด็เซ็กซี่ดีเหมือนกัน
พอๆ หยุดๆ หยุดเลยเซ็กซี่อะไรกันมือหนาที่เดิมกอดเขาอยู่นอกเสื้อแต่ตอนนี้กลับล้วงเข้าไปในเสื้อ ลูบวนบีบหน้าท้องเขาเล่นอย่างมันมือ เขาจับมือหน้าให้หยุดทันที เมื่อมันมีทีท่าว่าจะเลื่อยลงต่ำไปเรื่อยๆ
"เดี๋ยวผมต้องออกไปกับพี่อีกนะ" เขาเตือนสติร่างสูงที่ดูเคลิ้มกับผิวและกลิ่นเขาเหลือเกิน
"ไม่เป็นไร ของนิดเดียว" อีกคนต่อรองก็จะจุ๊บลงไปตามซอกคอขาวของเขา
"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวพี่ก็หยุดไม่ได้พอดี" ตอนนี้เจ้าน้องลูกชายก็เริ่มทำหน้าของมันแล้วผมต้องหยุดก่อน
"ไปอาบน้ำครับ พี่ไปจัดการตัวเองก่อน ผมนอนรออยู่ตรงนี้แหละ" ผมว่าพลางชี้มือไปยังที่นอนที่ประจำ
"ไม่ได้เหรอ?" เสียงอ้อนๆที่พาให้ยอมอ่อนใจเอ่ยล่อลวงเขาทันที
"ไม่ครับ ไปอาบน้ำก่อนเลย" ผมว่าก็หมุนตัวหนีออกจาอ้อมแขนแล้วเดินหนีออกจาห้องนอน ทิ้งอีกคนคุมอารมณ์ตัวเองอยู่แบบนั้น
ผมเดินกลับเข้าห้องอีกทีก็ได้ยินเสียงอืออ่าส์ดังมาจากห้องน้ำ เขาหน้าแดงไม่คิดว่าแค่นิดๆหน่อยๆก็ทำเอาพี่ทิศต้องมาใช้มือช่วยขนาดนี้
"เอาไว้ผมจะไถ่โทษแล้วกันนะครับ" นินพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงช้าๆ
พอทำท่าเคลิ้มจะหลับแรงกอดรัดจากด้านหลังทำให้เขาต้องพลิกตัวมองหน้าอีกคนที่อาบน้ำตัวหอมเรียบร้อยแล้ว
"จะหลับแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยถาม เขาก็พยักหน้าตอบ
"อือ"
"งั้นนอนเดี๋ยวพี่ปลุกเอง" พออีกฝ่ายอนุญาตเขาก็ซุกหน้ากับอกหนาแล้วคลอยหลับไปตามแสงอาทิตย์ที่เริ่มอ่อนกำลังลงทุกที
---------------------------------
"นิน นินครับตื่นก่อนเร็ว" เสียงทุ้มและแรงเขย่าเบาๆที่ไหล่เรียกเขาให้ตื่นจากการนอนหลับที่แสนสบาย
"ไปล้างน้ำแล้วมาเปลี่ยนชุดเร็ว เดี๋ยวเราต้องออกไปกันแล้ว" ผมลืมตาขึ้นมองหน้าพี่ทิศพริบๆอย่างงุนงง
"กี่โมงแล้วครับ?" เขาว่าเขาตั้งใจจะงีบสักครึ่งชั่วโมง แต่เหมือนว่ามันจะเลยมาเยอะแล้ว
"หกครึ่งแล้ว เดี๋ยวเราต้องไปรับกัณณ์อีกนะ" มือหนาขยี้หัวผมเบาๆ ผมมองหน้าพี่ทิศที่นั่งพิงหัวเตียงมีหนังสือวางอยู่ที่ตักอีกเล่ม
"อืออออออ" เขาส่งเสียงอืออ่าก่อนจะซุกหน้าลงกับตักของอีกคน แขนเรียวขาวก็ตวัดกอดรอบเอวของคนที่นั่งอมยิ้มอยู่
"ลุกครับเร็ว เดี๋ยวค่อยมานอนต่อ"คำพูดเร่งให้ตื่นแต่ขณะที่มือหนาก็ยังลูบหัวผมราวกับกล่อมให้นอนต่อ
"อืออ อยากนอนต่ออ่ะ" เสียงบ่นงอแงของร่างเล็กทำตัวคนปลุกถึงกับหลุดยิ้ม
"ออกไปกับพี่ก่อน จำได้ไหมวันนี้พี่นัดกับเพื่อนไง ไปล้างหน้าเร็ว" คราวนี้มือหนากับคำพูดเริ่มไปในทิศทางเดียวกัน มือหนากุมหน้าเขาให้เงยขึ้นก่อนจะบีบแก้มกลมๆขาวๆเล่น
"จะลุกไหม ไม่งั้นพี่บีบให้แก้มแตกเลยนะ"
"โอ๊ยยย ยๆๆ พี่ทิศ! เจ็บๆ ลุกแล้วๆ" เขายกมือปัดมือหนาที่เอื้อมมาทำท่าราวกับจะหยิกแก้มเขาอีก ผมตวัดตาขุ่นๆไปมองหน้าอีกคน มือขาวก็นวดแก้มไปพลางคลายความเจ็บปวด
"พี่ทิศอ่ะ ปวดแก้มไปหมดเลย" ผมบ่นแล้วลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ เปิดก๊อกแล้วกวักน้ำล้างหน้าจนตาสว่าง ตอนนี้แก้มสองข้างเขาแดงยังกับโดนใครตบมา
พอออกมาหน้าประตู ร่างสูงก็ถือผ้าขนหนูรออยู่แล้ว เขารับมาซับหน้าไม่ยอมพูดกับอีกคน ก่อนเอาไปแขวนตามเดิม
"โอ๋ๆๆๆ งอนอ่อ ไหนดูสิ แดงมากไหม?" อีกคนเดินตามมากุมหน้าผมไว้แล้วทำทีดูรอยแดงบนแก้ม
ฟอด ฟอด"หายน้าาา" พี่ทิศหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วทำเหมือนผมเป็นเด็กที่เป่าเพี้ยงแล้วจะเชื่อว่าหายอย่างนั้น
"อ่ะๆ หอมคืนก็ได้ถ้ายังไม่หายงอน" อะไรกันอย่างงี้มีแต่พี่ที่ได้สิ ผมหมั่นไส้จนขีดสุด เลยหยิกแก้มคนตรงหน้าเหมือนที่อีกฝ่ายทำกับตน
"โอ๊ยยย ยๆๆ" คนตัวสูงร้องโวยวายผมพอเห็นแบบนั้นก็ขำกับท่าทีที่แกล้งทำเป็นเจ็บจนเวอร์ ผมไม่ได้ออกแรงหยิกขนาดนั้นนะ
"หายงอนยัง เนี่ยๆแก้มแด้งเหมือนกันแล้ว"
"พี่อ่ะ ปลุกผมปกติผมก็ตื่นแล้ว นี่ทำแก้มผมช่ำเลย"
ฟอด ฟอด"หายน้าาา ถ้ายังไม่หายจะหอดอีกนะ" อีกคนว่า
"พอเลยครับ ไปกันได้แล้วเดี๋ยวกัณณ์มันโวยวายอีกหรอก" ผมเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าพี่ทิศทำท่าจะเข้ามาหอมผมอีก
Rrrr rrr rกัณณ์หน้าจอโทรศัพท์ของพี่ทิศที่โชว์ชื่อคนโทรเข้าทำเอาผมต้องลอบถอนหายใจ มือหนาที่ขับรถอยู่ส่งโทรศัพท์เครื่องหรูมาให้เขาทำนองว่าคุยแทนหน่อย
ต้องฝันมันบ่นแน่ๆ >>อะไรของพี่ว่ะ นัดกันหกครึ่งนี่เลทมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่มาอีก ผมรอรากงอกลงดินแล้วนะ!<< เสียงแว่วก่นด่าดังลอดมาตามสายทันทีที่กดรับ
>>ฮัลโหล เออๆ กำลังไป รอแปบๆ<<
>>มึงอ่อ? เอากันอยู่รึไงว่ะ ถึงได้ช้าขนาดนี้<<
>>พูดบ้าๆ! กำลังออกไป รอแปบนึง โทษทีๆ<<
>>เออ บอกพี่มันมาให้ไวเลย กุจะตายอยู่แล้ว โว๊ยยย ยุงมึงกัดไรกูหนักหนา<<
>>กำลัง....<< ผมยังไม่ทันตอบกลับเสียงอีกฝั่งก็แทรกเข้ามา
>>กูป่วยเป็นไข้เลือดออกนะ ไอ้พี่ทิศต้องรับผิดชอบ!! กูจะเรียกร้องให้หมดตัวเลย ฮึยๆ!<<
>>โทษทีๆ ใกล้จะถึงแล้วๆ<<
>>เออ มาให้ไวเลย<< กัณณ์มันพูดจบมันก็ตัดสายไปไม่รอฟังผมพูดต่อ
พี่ทิศเองก็คงรู้ว่าเพื่อนตัวดีมันโทรมาตามแล้ว เท้าจึงเหยียบเร่งความเร็วทำเวลาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาคุยกันเถอะสวัสดีค่ะ มาแล้วว
ก่อนอื่นเลย ขอโทษด้วยที่มาตอนนี้ ผิดเวลามากมาย
(คาดว่าพรุ่งนี้ก็ต้องผิดเวลาอีก)
กลับเข้าเรื่องคะ พออยู่กันสองคนก็มุ้งมิ้งกันตามประสาปล่อยให้เพื่อนรอไปสิ
อันนี้เราเคยเจอกับตัว ตบยุงตายหลายสิบตัวค่ะ 55555
ใครพบเจอข้อผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะคะ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
