chapter 35
16.30 น.ตอนนี้ผมกำลังยืนรอพี่ทิศอยู่หาตึก ก่อนหน้านี้สักครึ่งชั่วโมงผมโทรคุยกับพี่ทิศเรียบร้อยแล้ว พี่ทิศบอกให้ผมรออยู่ในตึก แต่ผมว่าผมมารอที่หน้าตึกดีกว่า พี่ทิศไม่ต้องวนไปจอดรถแล้วเดินมาหาเข้าอีก
ผมยืนหมุนซ้ายหมุนขวารออยู่หน้าตึก ทักพี่พนักงานบริษัทเดียวกันบ้าง คุยกับพี่รปถ.บ้าง แต่จนแล้วจนรอด ตอนนี้ผมก็ยืนรอพี่ทิศอยู่คนเดียวตามลำพัง
แต่ไม่น่ากลัวอะไรหรอกครับเพราะเวลาเลิกงงานคนเยอะแยะเต็มไม่หมด
วันนี้กัณณ์มันไม่ได้กลับพร้อมผม มันบอกว่าจะกลับไปเคลียร์ห้องก่อน เพราะพรุ่งนี้ดอกเข็มก็มาแล้ว
อ๋อ ลืมเล่าครับ พี่แผนกบัญชีที่เคยคิดจะมาแชร์ห้องกับกัณณ์ ตอนนี้พี่เขาหาห้องเช่าได้ถูกกว่าของกัณณ์ มันเลยต้องอยู่คนเดียวไปสักพักก่อน มันบอกมางั้นอ่าครับ
"คุณนินยังไม่กลับเหรอครับ?" พี่รปภ.คนหนึ่งถามผม ผมเคยบอกพวกพี่แกไปแล้วว่าไม่ต้องเรียก 'คุณ' ก็ได้ แต่พี่แกก็ส่ายหน้ายิ้มๆแล้วก็เรียก 'คุณนิน' ต่อไป จนตอนนี้ผมก็เริ่มชินเสียแล้ว
"ยังครับ พี่ทิศยังไม่มาเลย" นี้ก็เลทไป 10 นาที แล้วยังไม่เห็นมา โทรศัพท์ก็ไม่โทรมาบอก เป็นอะไรรึเปล่านะ วันนี้ยิ่งหายไปทั้งวันด้วย ผมคิดอย่างหวั่นๆใจ
ยิ่งพอผมรู้เรื่องคุณตูนเข้าด้วยก็ยิ่งเป็นห่วง แต่ก็นะผมว่าคุณตูนคงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับพี่ทิศหรอกมั้ง
"ถ้าคุณนินไม่รังเกียจ ให้ผมยืนเป็นเพื่อนไหมครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบคุณมาก"
"ครับ ถ้ายังไงยืนรอจนเมื่อยแล้วไปนั่งรอที่ป้อมก็ได้นะครับ ผมยินดี"
"ขอบคุณครับพี่" พี่รปภ.พยักหน้างึกงักแล้วเดินกลับในนั่งที่ป้อมยามของตัวเอง
ผมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาร่างสูง ฟังเสียงรอสายอยู่สักพัก อีกฝ่ายก็กรอกเสียงตอบมา
>>ครับนิน พี่กำลังไปแต่รถติดมากเลย รอแปบนะ<<
>>ครับๆ พี่ไม่ต้องรีบนะขับรถดี<<
>>ครับๆ นินเองก็รอที่ที่มีคนนะ อย่าไปยืนหลบมุมอยู่คนเดียวเข้าใจไหม พี่เป็นห่วง<<
>>ครับผม ผมรออยู่หน้าบริษัทเลย งั้นแค่นี้นะครับ<<
>> อืม อีกไม่เกิน 20 นาที เจอกันครับ<<
ผมกดวางสายพลางอมยิ้มไปกับคำห่วงของพี่ทิศ เก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิม แต่จู่ๆก็มีน้องวัยรุ่นผู้ชายคนหนึ่ง มาจับแขนผมไว้ด้วยท่าทางร้อนรน ผมมองหน้าเด็กผู้ชายที่ใส่เสื้อยืดสีซีดๆคนนั้นอย่างงงๆ
"ช่วยทีพี่! ช่วยผมที! รถผมเสียอยู่ในซอยข้างๆ น้องผมป่วยนอนรออยู่ในรถ!!" เด็กวัยรุ่นคนนั้นว่า เหงื่อแตกพลั่กเต็มใบหน้าเหมือนคนที่ตื่นกลัวสุดขีดอะไรบางอย่างมายังงั้น
"ช่วยผมทีพี่! ไปช่วยเข็นรถที ผมได้พาน้องขึ้นแท็กซี่!" เด็กคนนั้นว่าพลางลากผมไปเรื่อยๆ
"เดี๋ยวๆ พี่คนเดียวคงไม่ไหว เดี๋ยวไปเรียกคนมาช่วยเพิ่มดีกว่า" แค่ผมคนเดียวกลัวว่าจะช้า ถ้าได้พี่รปภ.มาช่วยอีกสักคนก็น่าจะเร็วขึ้น
"ไม่ต้องๆ แค่พี่ก็พอ รถผมคันเล็ก ไปๆๆ ๆ พี่!" น้องคนนั้นว่าพลางลากผมไปเรื่อยๆ ผมเองก็หันไปมองหน้าพี่รปภ.ที่มองมาราวกับว่าจะถามผมว่ามีอะไรรึเปล่า
แต่น้องคนนั้นก็ลากผมไปเรื่อยๆ ผมก็เลยรีบสาวเท้าตามไปโดยไม่ได้คิดอะไร น้องเขาเดินเลยซอยที่ผมเคยนั่งกินข้าวไปอีกซอย ก่อนจะเลี้ยวเข้าไป
.............
........
....
..
ว่างเปล่า!! ไม่มีรถ! ไม่มีเด็กนอนอยู่อะไรทั้งสิ้น! ผมเลยหันไปมองเด็กวัยรุ่นคนนั้นอีกครั้ง
แต่พอผมหันไปคราวนี้กลับเจอชายชุดดำ 2-3 คนยืนดักผมอยู่แทน ส่วนเด็กวัยรุ่นนั้นหายไปแล้ว!
ผมได้แต่ยืนงงอยู่เพียงครู่เดียวเท่านั้น ผ้าเช็ดหน้าที่ชุบกลิ่นฉุนๆบางอย่างโป๊ะเข้าที่จมูกผมเต็มๆ แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ พี่ทิศคงไม่เซอร์ไพร์สผมด้วยวิธีนี้แน่ๆ!
ผมพยายามดิ้น เอามือทุบตีคนตรงหน้าและกลั้นหายใจไม่สูดกลิ่นฉุนนั้นเข้าจมูก ชายชุดดำคนหนึ่งที่เดินอ้อมหลังผมไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้เข้ามาล็อคแขนทั้งสองข้างของผม ก่อนที่อีกคนจะต๋อยเข้าหน้าท้องผมเต็มๆดังอั่ก!
จนผมต้องเฮือกหายใจสูดกลิ่นฉุนๆเข้าไปเต็มปอดอย่างช่วยไม่ได้ แล้วสุดท้ายตาผมก็พร่ามัวลงไปทีละนิดๆ และแล้วความมืดก็เข้าปกคลุ่มทั้งหมด
-----------------------------
THODTTID Talk :: ผมขับรถเลี้ยวจอดเรียบริมทางฟุตบาทหน้าบริษัท มองหาน้องก็ไม่เจอ เจอแต่รปภ.ของบริษัทที่ยืนหน้าเครียดๆอยู่แทน รปภ.คนดังกล่าวเดินมาเคาะกระจกข้างๆคนขับ ผมเลยลดกระจกลงเลิกคิ้วมองแทนคำถามว่ามีอะไร
"เอ่อ คุณทิศครับ นี่ของคุณนินรึเปล่า?" เสียงตื่นๆของรปภ.และชื่อน้องเรียกความสนใจจากผมได้เป็นอย่างดี ในมือของยามมีกระเป๋าคู่ใจน้องอยู่ เพียงแค่เห็นผมก็ใจหายวาบทันที
"มีอะไร! เกิดอะไรขึ้น!" ผมเปิดประตูก้าวลงจากรถไม่สนใจเสียงแตรรถคันอื่นที่บีบลั่นแทนคำด่าที่จู่ๆเปิดประตูลงมา แล้วเดินอ้อมหน้ารถมาถามยามคนนั้น
"ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมเจอของพวกนี้หล่นอยู่ในซอย 36 ซอยเปลียวๆนั้นครับ" ผมเอื้อมมือหยิบกระเป๋าน้องขึ้นมาพลิกดู ของข้างในยังอยู่ครบ ยกเว้นมือถือที่คงอยู่ในกระเป๋ากางเกง
"ผมเห็นคุณนินโดนเด็กวัยรุ่นมันลากตัวไป ท่าทางมันดูแปลกๆ ผมเลยรอดูอยู่สักพัก ก็เห็นว่าคุณนินไม่กลับมาสักทีเลยลองเดินตามไปดูครับ ก็เจอกระเป๋านี้หล่นอยู่ ส่วนคุณนินผมลองเดินหาแถวๆนั้นแล้วแต่ไม่พบครับ" ยามคนดังกล่าวเล่าออกมา
ผมพยักหน้ารับก่อนจะออกคำสั่งไป ส่วนมือหนาก็ล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบโทรศัพท์กดโทรหาหมายเลขของร่างเล็ก
"ไปขอดูกล่องวงจรปิดแถวๆนั้นทั้งหมด ร่วมถึงตัวหน้าตึกนี้ด้วย เร็วๆเลย!" ยามพยักหน้าเข้าใจก็วอไปหาอีกคนให้ช่วยหาภาพกล้องวงจรปิด
"เหี้ยเอ๊ยย" น้องไม่รับสาย ผมกดโทรย้ำอีกสามสี่ที น้องก็ยังไม่รับสาย ผมเลยตัดสินใจโทรหาคนอื่นแทน
>>ภพ มึงช่วยกูหน่อยน้องหายตัวไป!!<<
>>ห๊ะ! เหี้ยแล้ว! มึงปล่อยให้น้องหายได้ไงว่ะ!?<<
>>มึงอย่าเพิ่งด่ากู หาน้องให้กูก่อน!<<
>>เออ มึงอยู่ไหน?<<
>>กูอยู่หน้าบริษัทกำลังรอดูภาพกล้องวงจรปิด<<
>>เออ เดี๋ยวกูโทรหาพ่อแปบได้ความว่าไงเดี๋ยวกูโทรบอก<< ผมวางสายมันแล้วเดินไปยังห้องควบคุม
พ่อของภพเป็นนายตำราจชั้นผู้ใหญ่ ถ้าได้คนของพ่อมันช่วยผมคิดว่าเร็วๆนี้ก็ต้องรู็ว่าน้องอยู่ไหน
เหี้ยจริง! ผมไม่น่าพลาดเลย ทั้งๆที่สั่งให้ยามดูน้องไว้แล้วก็เถอะ แต่ผมน่าจะส่งให้คนตามดูแลน้องห่างๆตั้งนานแล้ว งานนี้เพราะผมสะเพร่าเอง
ปั่ก !"บ้าจริง!" ผมทุบโต๊ะคลายความกังวลที่คละคลุ้งอยู่ในอก
"รีบๆ ดูกล้องเลย! จับภาพมาให้ได้!" ผมเองก็ช่วยกวาดตามองภาพในกล้องวงจรปิดไปด้วย
"นั้นๆครับ" ยามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ชี้ เจ้าหน้าที่ก็หยุดภาพนั้นไว้ แล้วค่อยๆซูมขยายเรื่อยๆ
"เด็กคนนั้นครับที่ลากคุณนินไปครับ" ผมเซฟรูปหน้าเด็กคนนั้นไว้ แล้วปริ้นออกมา
"ไปตามหาตัวมา! ถามทุกคนที่เหลืออยู่ว่ามีใครคุ้นหรือรุ้จักไอ้เด็กนี้ไหม?"
"แล้วเอาตัวมันมาให้ได้" ยามทุกคนหยิบรูปมันไปแล้ววิ่งวุ่นไปถามคนอื่น
ผมไม่น่าชะล่าใจเลย!! แต่ก็ไม่คิดว่าไอ้นพมันจะลงมือเร็วขนาดนี้ แค่ผมไปเหยียบหางมันนิดหน่อยก็ลงมือเลย แบบนี้ไม่รู้ว่ามันซุ่มดูน้องมานานแค่ไหนแล้ว ยิ่งคิดในอกผมก็ยิ่งร้อน เหมือนจะเดินดุ้ยๆไปฆ่าไอ้นพให้ตายเสียจะได้หมดปัญหา!!
"ไอ้เหี้ย! ไอ้สัสเอ๊ย! มึงอย่าคิดทำอะไรเหี้ยๆกว่านี้นะ! กูจะฆ่ามึงๆ!"
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!ผมได้แต่นั่งพึมพำด่ามัน ทุบโต๊ะระบายความอัดอั่น จากนั่งเป็นยืน จากยืนเป็นเดินหมุนไปหมุนมา ใจมันอยากอยู่นิ่งๆ ค่อยๆคิดหาทางแก้เหมือนกัน แต่นั้นเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมากที่สุด ยิ่งต้องนั่งรอค่อยฟังข่าวจากพวกยามหรือไอ้ภพมันแทบจะทำให้ผมเป็นบ้า!
Rrr rrผมแทบจะพุ่งไปรับสายโทรศัพท์ หวังว่ามันจะเป็นสายจากไอ้ภพที่โทรมาบอกว่าน้องอยู่ไหน แต่คนที่โทรมากลับเป็นไอ้ครามที่คงรู้เรื่องแล้ว
>>มึง น้องหายไป?ปั่ก! ฝีมือใคร?ปั่ก!<<
>>จะเป็นใครอีกละ! ไอ้เหี้ยนั้นไง! กูแทบจะฆ่ามันอยู่แล้ว!<<
>>หึ งั้นเดี๋ยวกูช่วย คนอย่างมันที่เก็บความชั่วมีอยู่ไม่กี่ที่ ยังไงแล้วโทรมาบอกกูด้วย กูจะได้ไปช่วย<<
>>เออ แค่นี้แหละ กูรอสายไอ้ภพอยู่<<
>>เออ เดี๋ยวกูไปหาที่บริษัทมึงอยู่ใช่ไหม?<<
>>เออ<< ผมว่าแล้วกดวางสายไป แต่ยังไม่ทันจะได้วางโทรศัพท์ มือถือผมก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้ก็เป็นสายที่รอคอยเสียด้วย
Rr rrr r
ภพ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาคุยกันเถอะ ฮัลโหลวววววว กราบรายงานตัวหลังจากหายหัวไป 2 วัน
ขอโทษจริงๆคะ พอดีเมื่อวานเราไปต่างจังหวัดกะทันหันเลยไม่ได้มาแจ้งก่อน
กลับมาถึงบ้านก็ดึกแล้ว กระซิกๆ
กราบแบมืองามๆเลย
กลับมาคราวนี้เอาตัวนินไปซ่อนเลยคะ ให้ทศทิศหากันหน่อยยย ย
เราชวนมาออกกำลัง อัพแอนด์ดาวน์
ใครพบเจอข้อผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะคะ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
