หัวข้อ: -->✖<คุ ณ คื อ ค ว า ม รั ก>✖<-- ตอนพิเศษ หลังแต่งงาน [03/07/2562]

[pamhicc]

ดีมากๆๆๆๆๆ ได้เห็นคุณเล็กเติบโตเป็นคนที่ดีขึ้นเพราะคุณไอจริงๆ แต่คุณเล็กก็เป็นที่พึ่งที่ดีของคุณไอ คือมันดีไปหมด ชอบมากๆค่ะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ 

[+pEnGuIn+]

เย้ ดีใจกับคุณเล็กด้วยยย
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ
เรารักคุณเล็กมากเลย คุณไอก็น่ารักมาก
อิอิ

[mmachiato]

อ่านตอนที่ 15 แล้วแอบเชียร์ให้คุณภัทรเป็นพระเอกแทน
แหม แสนดี มีน้ำใจ รักครอบครัวขนาดนี้
หาคนให้คุณภัทรสักคนเถอะ

[A-J.seiya*]

น้ำตาซึมเลยค่ะ เราหายไปเม้นท์ในเด็กดีอยู่ช่วงนึง ไม่ได้มาเป็นกำลังใจให้คุณฝนในนี้ เราชอบภาษาของคุณฝนมากๆ มันละมุน และดีไปหมด ชอบการดำเนินเรื่อง ชอบการค่อยๆเล่าความรู้สึกตัวละคร ทุกอย่างที่ออกมามันดีมาก ผลงานคุณภาพ ขอบคุณมากจริงๆที่ทำให้เรามีความสุข กับการอ่านเรื่องราวของคุณเล็กกับคุณไอ เราสัมผัสได้ถึงความรักของทั้งสองคน แล้วเราก็ยินดีกับความรักของทั้งสองคนมากๆ ♡

Sent from my SM-N950F using Tapatalk

[mmachiato]

ดังตฤณนี่พ่อพระมาชี้ทางสว่างให้คุณเล็กแท้ๆ
อ่านขาดมากว่าคุณไอเป็นคนแบบไหน

[ละอองฝน]

คุณคือความรัก ตอนพิเศษ หลังแต่งงาน







   หลังจากแต่งงานกันแล้ว กมลกับณธิปก็มาอยู่ด้วยกันที่คอนโดเพราะใกล้ที่ทำงาน ซึ่งณธิปเป็นฝ่ายย้ายข้าวของลงมาอยู่ห้องกมล โดยให้เหตุผลว่า

   “ผมไม่ค่อยมีของอะไร ส่วนใหญ่ของก็อยู่ที่บ้านพ่อกับแม่หมด ให้ผมย้ายง่ายกว่า” เรื่องราวทั้งหมดจึงลงเอ่ยเช่นนี้

   กมลค่อนข้างเกร็งไม่น้อยเพราะไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว คู่แต่งงานต้องอยู่ด้วยกันอย่างไร ต้องเกรงใจหรือทำอะไรให้กันขนาดไหน ดังนั้นกมลจึงค่อนข้างระมัดระวังเป็นพิเศษ จากเดิมที่เวลาอยู่คนเดียว เขาจะปล่อยตัว ไม่ค่อยเก็บข้าวของในห้องนัก ตามประสาผู้ชายทั่วไป เมื่อมีณธิปอยู่ด้วย กมลก็ต้องเก็บห้องบ่อยขึ้น ด้วยไม่อยากให้ถูกมองไม่ดี

    แต่พออยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ทั้งเรื่องงานที่หนักหนาสาหัสทั้งคู่ ก็ทำให้กมลกลับไปเป็นตัวเองมากขึ้น จนวันหนึ่งที่เขากลับมาเอาของในห้อง กมลก็พบกับแม่บ้านกำลังทำความสะอาดห้องให้เขาอยู่

“คุณเข้ามาได้ไง” ชายหนุ่มถาม เพราะเขาไม่เคยจ้างแม่บ้านมาก่อน

“ดิฉันเป็นคนจากโรงแรม A คุณเล็กส่งดิฉันมาช่วยทำความสะอาดห้องค่ะ”

“คุณเล็กหรือครับ...” กมลรับคำ

“ค่ะ” เธอพยักหน้ารับ ก่อนจะเรียกเขาด้วยความสนิทสนม “คุณไอไม่ต้องตกใจนะคะ ก่อนหน้านี้ดิฉันเคยมาหลายครั้งแล้ว เพียงแต่ไม่เคยพบกับคุณไอเท่านั้น”

“อ่อ...”

กมลลองนึกย้อนไป และพบว่าอาจจะจริงอย่างที่เธอบอก เพราะช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาค่อนข้างยุ่ง จึงลืมเรื่องเก็บกวาดห้องไปเสียสนิท แต่ถึงอย่างนั้น ข้าวของ เสื้อผ้า จานในอ่าง ทุกอย่างก็เรียบร้อยเข้าที่โดยที่เขาไม่ได้ทำ...และคงไม่ใช่ณธิปแน่ๆ ที่เป็นคนลงมือ

ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เอะใจว่ามีคนอื่นเข้ามาช่วยดูแลนะ...กมลนึกตำหนิตัวเอง ซึ่งต่อมาเขาก็ได้คำตอบจากณธิปในคืนนั้น

“ผมเห็นคุณยุ่งๆ แล้วก็กลับดึกทุกวัน ก็เลยสั่งให้แม่บ้านมาทำให้”

“ไม่เห็นคุณบอกผมเลย”

“ก็มันเรื่องเล็กน้อยเองนี่” ณธิปบอกด้วยน้ำเสียงสบายๆ ฝ่ามือใหญ่นั่นลูบแผ่นหลังเปลืองเปล่าของเขาไปด้วย “ปรกติก่อนหน้านี้ผมก็ให้แม่บ้านมาทำให้ประจำอยู่แล้ว”

“แต่จริงๆ นี่บ้านเรา ผมว่าเราน่าจะทำเอง” กมลบอกอย่างเคยชิน เพราะที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตแบบนั้นจนชิน หลายครั้งห้องก็รกสุดๆ แต่สุดท้ายเขาก็ทำความสะอาดด้วยตัวเอง ไม่เคยพึ่งพาคนนอก

“ไม่จำเป็นหรอก ผมว่าคุณเหนื่อยทำงานมาทั้งวันแล้ว ยังจะมาเหนื่อยที่บ้านอีกก็ไม่ไหวมั้ง แบบนี้ขึ้นเตียงก็หลับเป็นตายน่ะสิ ไม่สู้ให้คนมาช่วยผ่อนแรงดีกว่าหรือ”

ได้ยินแบบนั้น กมลก็เงยยันตัวขึ้นจากอกคนรัก แล้วหรี่ตาถาม

“พูดแบบนี้ คุณหวังอะไร”

“ก็...หวังให้คุณสบายไง”

“ไม่ใช่ว่าหวังเรื่องบนเตียงเหมือนที่พูดเมื่อกี้เหรอ”

“นั่น...ก็ด้วย” ณธิปตอบอ้อมแอ้ม ก่อนจะดึงกมลลงมานอนเหมือนเดิม แล้วเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “แต่ที่ผมหวังที่สุด คืออยากให้คุณสบาย ไม่ต้องเหนื่อยมาก แล้วเรื่องจ้างคนก็ไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อน ยกเว้นว่าคุณไม่อยากให้ใครเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว ผมก็จะไม่จ้างมาอีก”

กมลนิ่งเงียบ ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่กำลังคิดตามที่ณธิปบอก นอนหนุนอกคนรักคิดไปคิดมาหลายตลบ สุดท้ายก็ลงความเห็นว่าวิธีของณธิปเป็นวิธีที่ดีเหมือนกัน

“ว่าไงครับ คุณอยากให้ผมยกเลิกไหม”

“ไม่ต้องก็ได้ แต่วันหยุดของเรา ไม่ต้องให้เขามาหรอก ผมจะทำเอง”

“เอางั้นก็ได้ครับ” ณธิปยอมตกลงง่ายๆ เพราะเขาเองก็อยากอยู่กับกมลสองต่อสองในวันหยุดเหมือนกัน







ถัดจากเรื่องดูแลความเรียบร้อยในบ้าน มาถึงอาหารการกิน

ก่อนหน้านี้ เวลาที่กมลอยู่คนเดียว เขาจะใช้ชีวิตด้วยการซื้อหาของกินมาจากข้างนอก เพราะทุ่นแรงและประหยัดเวลา พอณธิปเข้ามาอยู่ด้วยใหม่ๆ อีกฝ่ายก็หอบอาหารของเชฟที่โรงแรมกลับมาบ้าน วันหยุดบางครั้งก็กลับไปกินข้าวกับครอบครัว ดังนั้นเรื่องอาหารก็ไม่ใช่ปัญหาของพวกเขาอีก

กระทั่งกมลได้ยินสิ่งที่จงรักพูดในที่ทำงาน มันก็ทำให้เขาฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้

   “ผมทำอาหารให้พี่เมฆกินทุกวันครับ” จงรักว่า

“ทุกวันเลยหรือ”

“ครับ บางวันก็ทำข้าวกลางวันห่อให้ด้วย”

“ไม่เหนื่อยแย่หรือไง”

“ไม่เหนื่อยหรอกครับ ผมชอบทำอาหารกินเอง เพราะกินที่ไหนก็ไม่ปลอดภัยเท่าเราทำเอง เพื่อสุขภาพที่ดีด้วยครับ ว่าแต่พี่ไอทำให้คุณเล็กบ้างไหมครับ”

“พี่ไม่ค่อยมีเวลาทำ นานๆ ครั้งถึงจะเข้าครัว แต่ส่วนใหญ่เป็นวันหยุด”

“อ๋อ...แล้วพี่คุณเล็กชอบทานอะไรหรือครับ ทานยากไหม”

“จะว่ายากก็ไม่ยากหรอก อาจจะมีอะไรบางอย่างที่เขาไม่กินและกินไม่ได้ กเป็นจำพวกของเผ็ดกับอาหารทะเล นอกนั้นพี่ก็เห็นเขากินหมด แต่จะชอบเนื้อเป็นพิเศษ”

“แล้วคุณเล็กทานคลีนไหมครับ”

“ไม่ถึงกับคลีน แต่ปรุงรสน้อยหน่อย”

“ผมมีสูตรสเต็กอร่อยๆ อยู่นะครับ พี่ไอสนใจไหม”

“ก็น่าสนนะ”

“งั้นเดี๋ยวผมส่งไลน์ให้ วันหยุดว่างๆ พี่จะได้ทำเอาใจคุณสามี”

“เดี๋ยวเถอะ เรานี่” พอโดนจงรักสัพยอกไปคำ กมลก็เสเปลี่ยนเรื่อง “พี่ไปทำงานแล้ว เราล่ะ จะกลับร้านไหมวันนี้”

“กลับครับ บ่ายนี้ดอกไม้เข้า ผมจะไปเช็คด้วยว่าครบตามที่สั่งไหม”

“อืม งั้นก็ไปเถอะ พี่ไปทำงานแล้ว”

“ครับๆ” จงรักยิ้มรับ และไม่ลืมทิ้งท้าย “แล้วผมจะส่งสูตรให้นะ”

“หึๆ โอเค”

หลังจากแยกกันแล้ว ญาติผู้น้องของกมลก็ส่งสูตรสเต็กเนื้อให้จริงๆ ก่อนเดินทางออกไปพบลูกค้าตามนัด กมลจึงนั่งเปิดดูคร่าวๆ และตั้งใจว่าวันหยุดสุดสัปดาห์นี้จะลองทำให้ณธิปทาน








ยามเมื่อณธิปลืมตาขึ้นมา เขาก็ไม่พบคนข้างกายแล้ว ชายหนุ่มขยี้ตาอย่างง่วงงุน ขยับขึ้นพิงหัวเตียง และมองดูนาฬิกา

น่าแปลก...ทั้งที่เป็นวันหยุด เข็มนาฬิกาเพิ่งชี้เลขแปด แต่กมลกลับลุกไปไหนก็ไม่รู้ ลูบคลำที่นอนดูก็พบแต่ความเย็นชืด แสดงว่าอีกฝ่ายลุกไปนานแล้ว

ชายหนุ่มนั่งเรียกสติครู่เดียว ก็ลุกจากเตียงตามไปหา ด้วยอยากรู้ว่าคนดีของเขาหายไปอยู่หนไหน

“ไอ”

“...”

“ไอครับ!”

“...”

หลังจากเดินหารอบห้อง ทั้งในครัว ห้องรับแขก ห้องน้ำ ณธิปก็ไม่พบกมล ชายหนุ่มจึงมุ่นคิ้วด้วยความสงสัย พยายามทบทวนความทรงจำว่าวันนี้กมลได้บอกหรือไม่ว่าจะไปทำงาน ทว่าคิดอย่างไรก็ไม่มีความทรงจำเช่นนั้นเลย

“หรือจะลงไปฟิตเนส” เขาตั้งข้อสังเกต

หากยังไม่ทันไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรตามคนรัก อีกฝ่ายก็เปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมกับหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเต็มมือ

“อ้าว! ตื่นแล้วหรือครับคุณเล็ก” เมื่อมองเห็นเขา กมลก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสดใส “ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง”

“ผมสิต้องถามว่าทำไมคุณตื่นเช้าจัง” ณธิปถามกลับพร้อมกับเดินไปช่วยถือของ เพราะปรกติหากเป็นวันหยุด กมลจะนอนหลับอยู่ข้างๆ เขา กว่าจะลุกจากเตียงก็ตอนที่ถูกณธิปก่อกวนจนอยู่ไม่ได้

“ผมไปซื้อของมา”

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะ วันนี้ไม่ไปกินกับที่บ้านหรือ”

“ไม่ไปครับ วันนี้ผมจะทำอาหารให้คุณกินเอง” กมลบอกความตั้งใจด้วยรอยยิ้มพราย

“คุณทำหรือ” ณธิปถามด้วยความประหลาดใจ “นึกยังไงครับ”

ที่เขาถามเช่นนี้ ไม่ใช่ไม่ดีใจ แต่อยากรู้ว่าเพราะอะไรมากกว่า เนื่องจากพักหลังๆ มานี้ กมลไม่ได้เข้าครัวทำอาหารให้เขากินเลย แต่ณธิปก็พอเข้าใจว่าอีกฝ่ายทำงานหนักไม่ต่างกับเขา เวลาที่จะทำอะไรต่ออะไรก็น้อยลงตามไปด้วย

“ผมได้สูตรสเต็กเนื้อมาจากจงรัก คิดว่าคุณน่าจะชอบ ก็เลยอยากทำให้กิน”

“น่ารักจัง” พอณธิปเอ่ยชม กมลก็เดินเลี่ยงเข้าไปในครัว

ณธิปรู้ว่าที่คนรักเลี่ยง เพราะกำลังเขิน ชายหนุ่มจึงเดินตามเข้าไปอยู่ในครัวด้วยกัน

“มีอะไรให้ผมช่วยไหม”

“ไม่รู้จะให้คุณช่วยอะไร จริงๆ นั่งรอก็ได้นะ ทำเสร็จแล้วผมจะเรียก”

“ผมอยากช่วย งานเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้”

เห็นว่าวันนี้เป็นโอกาสดีที่จะได้อยู่ด้วยกัน ได้ทำนั่นทำนี่ร่วมกัน อีกอย่างวันนี้กมลก็ลงมือทำอาหารให้เขาเป็นพิเศษ ณธิปเองก็อยากดูแลหรือช่วยเหลือคนรักบ้าง

“งั้น...ช่วยล้างผักที่จะเอามาทำเครื่องเคียงก็ได้ครับ”

“เอาสิ”

เมื่อได้รับมอบหมายงาน ณธิปก็ลงมือทำอย่างตั้งใจ ผ่านไปสักครู่ งานง่ายๆ ของเขาก็เสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ก็เหลือแต่ในส่วนของกมลที่ก้มๆ เงยๆ ปรับอุณหภูมิเตาอบ

ณธิปยืนพินิจกมลอย่างตั้งใจ ไม่ว่าคนตรงหน้าจะหยิบจับทำอะไร สีหน้าเปลี่ยนไปแค่ไหน ก็พานให้เขารู้สึกตกหลุมรักไปหมดทุกอย่าง

รอจนกระทั่งกมลหันลุกขึ้นมาล้างอุปกรณ์ที่ใช้ในการหมักเนื้อ ณธิปก็อดใจไม่ไหว และเดินเข้าไปรวมกอดเอวบางไว้

“อะไรครับ” กมลส่งเสียงถามเมื่อถูกสัมผัส

“นึกยังไงวันนี้ถึงทำอาหารให้ผมกิน”

“ก็...ไม่นึกยังไง” ที่แรกณธิปคิดว่ากมลจะปากแข็งไม่เอ่ยความรู้สึกหรืออะไรออกมาให้รับรู้ แต่อึดใจต่อมาอีกฝ่ายกลับพูดต่อ “ผมแค่อยากทำอะไรให้คุณกินด้วยตัวเองบ้าง”

“หืม?”

“ไม่รู้สิ” กมลเอี้ยวหน้ากลับมามองคนที่วางคางบนไหล่ ก่อนหันกลับไปแล้วว่า “ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันจริงๆ ผมแทบไม่ค่อยทำอะไรให้คุณเลย ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเท่าที่ควร”

“ก็คุณทำงาน ผมเข้าใจ”

“แต่ผมรู้สึกเหมือนทำหน้าที่ไม่สมบูรณ์”

“คิดมากน่า ผมเองก็ไม่ได้ทำอะไรให้คุณเหมือนกัน”

“อย่างน้อยคุณก็มองเห็นในเรื่องที่ผมไม่ได้สนใจ”

ณธิปรู้ว่าตรงนี้กมลคงหมายถึงเรื่องดูแลบ้าน เขาจึงอธิบาย

“ไอครับ”

“ครับ?”

“ผมแต่งงานกับคุณ ไม่ได้หวังให้คุณดูแลผมฝ่ายเดียว ไม่ได้หวังว่าคุณต้องกลายเป็นภรรยาผู้เพียบพร้อม ที่ผมแต่งกับคุณ เพราะผมรักคุณ อยากอยู่กับคุณเท่านั้น”

“ผมเข้าใจ”

“ไม่ๆ คุณไม่เข้าใจนะ มานี่มา ล้างมือแล้วหันมาฟังผมก่อน”

ณธิปช่วยกมลล้างมือจนสะอาด ก่อนจะพลิกตัวกมลกลับมาเผชิญหน้ากัน เขากุมมือกมลไว้ทั้งสองข้าง จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย จ้องนานเสียจนกมลประหม่า

“จ้องผมทำไม มีอะไรก็พูดสิครับ”

“ชีวิตแต่งงานของเรา อาจจะไม่เหมือนสูตรสำเร็จของคนอื่น เรื่องนี้คุณรู้ใช่ไหม”

“รู้”

“ตอนคุณอยู่ข้างนอก คุณจะเพียบพร้อม จะดูแลคนอื่นยังไงก็แล้วแต่คุณ แต่เวลาที่คุณอยู่กับผม ผมอยากให้คุณเป็นตัวเอง”

“คุณเล็ก...”

“จริงนะไอ คุณอยากทำอะไรก็ได้ นอนตื่นสาย ไม่ทำความสะอาดบ้าน ไม่ทำกับข้าว อยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ผมไม่จะไม่ว่าเลย เพราะเรื่องพวกนั้น ผมก็ไม่ทำเหมือนกัน เราสองคน เป็นคนเท่ากัน ไม่ได้อยากรับการดูแลจากคุณเพียงฝ่ายเดียวหรอกนะ ถ้าวันไหนคุณเกิดอยากทำอะไรให้ผม คุณก็ทำ แต่ไม่ต้องเหนื่อยหรือพยายามเกินไปหรอก”

กมลมองตาณธิป ฟังทุกคำพูด และจดจำใส่ใจ

เขารู้สึกว่าคำพูดนี้ ปลดล็อกบางอย่าง ทำให้เขาทั้งผ่อนคลาย และสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็น คล้ายกับว่าเวลานี้ กมลได้อยู่ในที่ของตัวเองอย่างแท้จริง

หนุ่มหน้าหวานค่อยๆ ยิ้มออกมา ยิ้มอย่างที่ณธิปรักที่สุด จากนั้นจึงเอ่ย

“ขอบคุณนะครับคุณเล็ก”

“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ผมพูดความจริง”

“ต้องขอบคุณสิ คุณทำให้ผมสบายใจมากเลย ต่อไปก็ไม่ต้องทำงานบ้านแล้ว ฮ่าๆๆ”

ครั้นเห็นกมลหัวเราะ ณธิปก็พลอยหัวเราะไปด้วย

“หึๆ ผมบอกแล้วว่าจ้างแม่บ้านคนสองคน ไม่ทำให้เราเดือดร้อน คุณก็ไม่เชื่อ”

“ก็ผมไม่เคยให้ใครทำให้นี่” กมลเอ่ยตามความสัตย์จริง

“ไม่ต้องสนใจเรื่องแบบนี้หรอก สนใจแค่ผมก็พอแล้ว” สุดท้ายแล้ว ณธิปก็ไม่วายพูดพร้อมกับขยิบตาเจ้าเล่ห์อย่างที่ชอบทำ

“ครับๆ ที่คิดมากอยู่นี่ ก็เพราะสนใจเรื่องของคุณนั่นแหละ” กมลสารภาพ

“น่ารักจัง” ณธิปยิ้มกว้างเมื่อได้ยิน จากนั้นจึงก้มจูบบนหน้าผากมน

“แต่วันนี้คุณน่ารักกว่านะ” คนหน้าหวานว่า พร้อมกับเงยหน้าจูบปลายคางของอีกฝ่าย “ผมไม่คิดว่าจะเห็นคุณมุมนี้เลย ลุคนี้ดูไม่ใช่คุณจริงๆ นะ”

“ผมก็เป็นของผมแบบนี้แหละ จะไม่ใช่ได้ยังไง” ณธิปบอกปัดๆ แล้วหันมาโฟกัสที่อีกฝ่ายจูบปลายคางตัวเองเมื่อครู่ “แล้วนี่ยังไงครับ ยั่วกันแบบนี้ ไม่ต้องทำแล้วดีไหมอาหารน่ะ”

ได้ยินแบบนั้น กมลก็ดันอกณธิปไว้ ไม่ยอมให้คนเจ้าเล่ห์ขยับเข้ามาใกล้ตนเองมากกว่านี้

“ไม่เอานะคุณเล็ก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในครัว”

“ในครัวก็ดีออก เปลี่ยนบรรยากาศไปอีกแบบ” ณธิปยิ้มกริ่ม สลัดภาพชายผู้เข้าอกเข้าใจคนรักไปหมดสิ้น

“พอเลยๆ หยุดคิดเรื่องลามก แล้วมาช่วยผมจัดจานก่อน”

“ไม่ทำอย่างอื่นก่อนหรือ”

“ไม่ทำครับ!”

“ปฏิเสธเสียงแข็งเชียวนะ ทั้งที่คัวเองยั่วเขาแท้ๆ” ณธิปแกล้งพูดเหมือนเสียดายไปอย่างนั้น อยากหยอกให้กมลแหวใส่เล่นๆ

“ไม่ได้ยั่วสักหน่อย คุณนี่...คิดแต่งเรื่องอะไรก็ไม่รู้”

“หึๆ” ณธิปหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยอมปล่อยกมลให้ทำอาหารต่ออย่างที่อีกฝ่ายต้องการ “ไหนครับ ให้ผมช่วยจัดอะไร”

กว่าจะทำอาหารเสร็จก็สายๆ มื้อพิเศษนี้จึงเป็นมื้อเที่ยงของพวกเขาพอดี ทั้งสองกินไปคุยไป กินเสร็จเรียบร้อยก็ทิ้งจานชามไว้ และหอบขนมขบเคี้ยวไปหน้าทีวี ก่อนนอนเอกเขนกข้างกันเพื่อดูซีรี่ส์อย่างที่ชอบทำทุกวันหยุด


   ...แล้วชีวิตหลังแต่งงานของกมลและณธิปก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่ายเช่นนี้





<><><><><><><><><><><><><><><><><><>




มีตอนพิเศษออกมาแล้ว
เป็นความน่ารักกุบกิบๆ เบาๆ
หวังว่าจะชอบกันนะคะ
ตอนพิเศษตอนนี้จะรวมอยู่ในหนังสือด้วยค่ะ
ซื้อในหนังสือที่ตอนนี้กำลังเปิดจอง มีตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเว็บอีดหลายตอนเลยน้า
ใครสนใจก็ไปจองกันได้นะคะ
เข้าไปที่หน้าเพจละอองฝน หรือ onederwhy ก็ได้ค่ะ มีรายละเอียดการจองกับรูปหน้าปกให้ดู


ละอองฝน.


ปล.มีคำผิดจะตามมาอีดิททีหลังนะคะ ถ้าเจอก็ช่วยชี้ได้เลย ขอบคุณค่า

[B52]

   ทำไมคุณ​ไอ​น่ารัก​จัง​

[aisen]

น่ารักหวานๆ คุณเล็ก&คุณไอ

[ืniyataan]

 

[Billie]

 

น่ารัก

[about]

 

[puiiz]

 

[Honeyhoney]

  น่ารักมาก ๆๆ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

น่ารักมากๆค่ะ
ดูเป็นคู่ที่อบอุ่น อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน ><

[pamhicc]

คุณเล็กน่ารัก เป็นสามีที่ดีจังเลย 

[JingJing]

 สนุกมาก ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายดีๆ อบอุ่นหัวใจเรื่องนี้นะคะ 

[may27]

  มีตอนพิเศษด้วย ......เรียบง่ายแต่มีความสุข

[Gatjang_naka]

น่ารัก มากจ้า

[twinmonkey0311]

 

[songte]

 

[New_atcha]

ไม่คิดเลยว่าคุณเล็กที่ตอนอยู่เรื่องโปรดจงรัก (บอกเลยตอนนั้นเป็นคนชั่วโดยสมบูรณ์ ส่งคนไปทำร้ายเมฆ) จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ถึงขนาดนี้ นับถือความพยายามในการปรับปรุงตัวเองเพื่อให้คู่ควรกับคุณไอได้ดีเยี่ยม 

[airjang]

จากที่เกลียดขี้หน้าคุณเล็ก กลายเป็นตามลุ้นให้คุณไอใจอ่อนรับรัก
เห็นความเติบโต ความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นของคุณพระเอก
คนที่หยิ่ง แข็ง ไม่เห็นหัวใคร กลับยอมก้มหัวให้กับความรัก
เห็นถึงความทุ่มเท ความพยายามที่ค่อยๆโน้มใจคุณไอมาหาตัวเองจนได้ในที่สุด

เราชอบตอนที่พระเอกไปขอโทษ (ถึงจะช้าไปเป็นปี) และขอร้องคุณเกษเพื่อนายเอก
ส่วนคุณเกษสปิริตสูงมาก เป็นเราไม่เอารองเท้าเขวี้ยงหัวให้ก็บุญแล้ว

เรื่องนี้เติมเต็มจิตใจ อิ่มมาก

เราว่าเรื่องนี้ plot การดำเนินเรื่อง ภาษา มีความเข้ม ความลึกกว่า โปรดจงรัก มากทีเดียว
เป็นกำลังใจให้กับงานดีๆเรื่องนี้และต่อๆไปค่ะ

[มนุษย์บิน]

กว่าจะใจอ่อน ยอมคบ รัก ตกลงปลงใจสุดยอดมากกกกคุณไอของป้าช่างสุดยอดดดใจแข็ง(?)มากจนอ่อนลงได้ เล็กนี่หมั่นไส้นางจากเรื่องก่อนมากกกกกกกกแทบไม่อยากจะให้นางเป็นพระเอกของสักเรื่องเด็กน้อยผู้ขี้อิจฉาถูกเลี้ยงมาผิดๆไปหน่อยในที่สุดวันนี้เขามีความรักของตัวเองแล้วววว

[mpalism31]

ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันมานานจริง ๆ 

[tonpaicat]

ชอบเรื่องนี้จัง สไตล์แบดบอยกลับใจ
นายเอกน่ารัก มีความเป็นผู้ใหญ่ ดูไม่เพ้อฝันจนเกินไป

[unicorncolour]

 

[Maeo]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ 

[mrsnikiforov]

 

[mentholss]

 

[mareeyah]