ตอนที่ 21.2 อย่าเข้าใจฉันผิดผมรีบยกมือขวาขึ้นปิดปาก ส่วนมือซ้ายดันหน้ามันออก
“ไอ้ตี๋.......หยุดก่อน กูขอไปบ้วนปากแปรงฟันอีกซักรอบได้ป่ะ” จริงๆอยากจะขอไปตั้งหลักทำใจซักหน่อย คนมันเป็นเพื่อนกัน อยู่ดีๆจะให้มาจูบกันมันยังไงยังไงไม่รู้
“มึงไม่ต้องเตรียมตัวขนาดนั้นก็ได้ อ้อ......กูลืมไป หนูอาร์มไม่เค้ยยยย ไม่เคย” ไอ้ตี๋พูดแล้วอมยิ้มยกมือขึ้นประกบระดับอก พร้อมส่ายหน้าแล้วดัดเสียงตรงประโยคสุดท้าย
ดูมัน....ขนาดนี้ยังไม่วายแหย่ผมอีก
ผมอยากจะตะโกนดังๆกลับไปว่า ‘กูเคยแล้วโว้ยยย แต่ที่ไม่เคยน่ะ ไม่เคยกับเพื่อนอย่างมึง’ :m14:แต่ยังไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูแล้วยืนพิงข้างฝา คิดแล้วอยากตบกะโหลกตัวเองจัง นี่ผมเผลอตกปากรับคำมันเรื่องเป็นแฟนตลอดทริปนี้ไปได้ยังไง ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะออกมาแบบไหน แต่เอาวะ..... เคยอ่านเจอในหนังสือ เค้าบอกว่าคนเราต้องหัดคิดในแง่บวก
เวลามีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นถ้าเราคิดในแง่บวก เราจะมีกำลังใจมากขึ้นในการต่อสู้เผชิญกับอุปสรรคต่างๆ แต่เรื่องของผมจะคิดยังไงให้บวกดีวะเนี่ย
คิด....คิดซิ อ้อ....ได้ละ อย่างน้อยก็มีขี้ข้าไว้ให้ใช้ตลอดทริป ฮ่า...ฮ่า.... :laugh:ไอ้ตี๋...ตูจะใช้ให้หัวปั่นเลยคอยดู ส่วนข้อดีอีกข้อก็....ถ้ามีไอ้ตี๋มาเป็นเหมือนยันต์กันผี คงจะทำให้เจ้าแม่มดผู้ช่วยร้ายในใจผมไม่กล้าออกมาเพ่นพ่าน จิตใจจะได้ไม่แกว่งไปมาเรื่องพี่แนทเหมือนที่ผ่านมา เพราะยังไงพี่แนทก็เป็นแฟนพี่โอม พอคิดตกรู้สึกดีแล้วครับ แปรงฟันดีกว่าเรา
เดินออกจากห้องน้ำมาที่เตียงผม ไอ้ตี๋นั่งรอส่งยิ้มให้ตาเป็นประกาย เอาวะ....สู้โว้ยยย ผมนั่งลงหันเข้าหาไอ้ตี๋ มันจ้องตาผมแล้วค่อยๆยกมือขวามาลูบแก้มผมอย่างแผ่วเบาช้าๆ ค่อยๆไล้มาที่ปาก ผมเห็นมือมันสั่นนิดๆ ตามันไล่มองตามนิ้วมาหยุดที่ปากผม แล้วตวัดกลับมามองตาผม สายตาเปี่ยมไปด้วยความรัก
เราสองคนประสานสายตากัน
“อาร์ม......กูรักมึงนะ กูจะทำให้มึงประทับใจจูบครั้งแรกนี้จนไม่สามารถลืมมันได้ชั่วชีวิต” แง.......ไอ้ตี๋ o7กูขอโทษที่ไม่กล้าบอกมึง
ไอ้ตี๋ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ผมหลับตาลงช้าๆ รู้สึกถึงมือที่ค่อยๆเชยคางผมขึ้น ปากมันแตะแผ่วเบาที่ริมฝีปากล่างแล้วถอนออกแล้วลงมาใหม่เหมือนทักทาย ซักพักริมฝีปากของมันค่อยๆบดลงบนริมฝีปากผมอย่างนุ่มนวล รู้สึกถึงลิ้นที่ค่อยๆไล้เล็มเลียริมฝีปากผมอย่างช้าๆสัมผัสอ้อยอิ่ง แขนข้างขวามันเลื่อนมาโอบเอวผม ผมรู้สึกตัวสั่นแถมเผลอครางออกไป เลยเปิดโอกาสให้ลิ้นอุ่นๆของมันเข้ามาสำรวจในปากผม
ลิ้นมันค่อยๆเล็มเลียอย่างอ่อนโยนแตะไปทั่วโพรงปากเหมือนพยายามควานหารสหวานในปากผม จนในที่สุดมาหยุดลงที่ลิ้นผม มันค่อยๆเอาลิ้นดูดดุนพร้อมส่งปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อ ราวกับจะบ่งบอกว่ามันรักผมแค่ไหน ผมครางอือรู้สึกหวิวๆแล้วครับ ต้องยอมรับว่าจูบของมันอ่อนโยนมากๆ แขนผมสองข้างยกโอบรอบคอไอ้ตี๋แบบไม่รู้ตัว ตอนนี้ลมหายใจของเราสองคนเริ่มแรงขึ้น ปากบดเบียดกันอย่างเร่าร้อน มือมันที่โอบเอวผมเริ่มไล้เข้าไปในเสื้อนอน มารู้ตัวอีกทีหลังผมก็แตะที่นอนแล้ว
ไอ้ตี๋ถอนปากออกแล้วจ้องตาผม สายตามันแสดงความต้องการอย่างชัดเจน ผมเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามันชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่ ยังไม่ทันพูดอะไร มันก็ก้มลงมาไซ้คอผมพร้อมดูดเล็มเลียไปทั่ว ผมพยายามผลักมันออกแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะมันเอามือจับแขนผมกดกับเตียงทั้งสองข้าง ไม่นะ....พี่แนท.....ช่วยผมด้วย
ก๊อก.....ก๊อก.....ก๊อก.... เสียงคนเคาะประตู แต่ไอ้ตี๋มันยังไม่ยอมเลิกยังไซ้ผมต่อไม่สนใจเสียงเคาะ
ก๊อก.....ก๊อก.....ก๊อก....
“เฮ้ย....ตี๋ มีคนมาเคาะประตูนะเว้ย”
“ปล่อยให้เค้าเคาะไป ไม่มีคนเปิดเดี๋ยวเค้าก็เลิกเคาะเองแหละ” ไม่ได้.....ไอ้ตี๋ มึงไม่อยากเปิดก็เรื่องของมึงแต่กูจะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ คิดแล้วผมก็ยันเท้าสองข้างเข้าท้องมัน จนไอ้ตี๋หงายหลังหล่นจากเตียง
ผมรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วกระชากเปิดออก เห็นพี่แนทยืนอยู่ตรงหน้า โห......พี่มาได้จังหวะพอดีเลย
ทำไมพี่ถึงรู้ว่าตอนนีผมอยากเจอพี่มากๆ ผมยิ้มให้พร้อมส่งสายตาแบบตื้นตันดีใจที่เห็นพี่เขา
แต่แทนที่พี่แนทจะยิ้มกลับ กลับมองหน้าผมไล่ไปที่คอและเสื้อผ้า ผมก้มมองตัวเอง เฮ้ย.....ทำไมกระดุมเสื้อเราหลุดไปสองเม็ดบนวะ แถมยังยับย่นยู่ยี่เหมือนไปฟัดกับใครมา ปากก็รู้สึกเหมือนบวมๆเจ่อๆ ผมเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าอยู่ในสภาพที่แม้แต่เด็กอนุบาลยังบอกได้ว่าผมเพิ่งทำอะไรมา
“พี่....พี่แนทมีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามเสียงเบา
“อาร์มลืมหมวกไว้ที่เป้พี่ พี่เลยเอามาคืน แล้วนี่...ครีมกันแดด เพราะพรุ่งนี้พี่ออกแต่เช้าคงไม่ได้เจอกัน” พรุ่งนี้ผม ไอ้ตี๋ พี่แดนตกลงกันว่าจะไป Sandiego Zoo กัน ส่วนพี่แนทจะขับรถที่เช่าไว้ไปงานแต่งงานลูกป้าโดยแวะรับญาติอีกสองคนที่พักโรงแรมใกล้ๆนี้ไปด้วย
ตอนนี้ไอ้ตี๋เดินมายืนข้างๆแล้วครับแถมเอาแขนมาพาดไหล่ผมด้วย เหลือบมองพี่แนทเห็นพี่เค้าจ้องไอ้ตี๋เขม็ง เลยหันมองตาม ย๊ากกก......
ไอ้ตี๋....มึงจะถอดเสื้อทำไม กูรู้ว่าหุ่นมึงดี แต่....ไม่ต้องมาโชว์กันตอนนี้ก็ได้ แถมดูมัน....มายืนยักคิ้วยิ้มกวนบาทาแถวนี้อีก
“พี่ขอโทษด้วยที่มาขัดจังหวะ” พี่แนทพูดเสร็จก็เดินหันหลังกลับไปเลย
ไม่น้าาาา.......พี่แนท......กลับมาก่อนนนนนน ฟังผมอธิบายก่อน
*******************************************
รู้สึกว่ายิ่งเขียนแล้วยิ่งเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวยังไงไม่รู้ 
โอ้ยยย....สมองตื้อเขียนไม่ออกแล้วค้าบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
