26.ผมปล่อยให้มันจับมือเอาไว้อย่างนั้นตลอดเวลาที่มันเล่าเรื่องของคิน น้องมันมีท่าทีอึดอัดเล็กน้อยตอนที่ต้องพูดว่าเพื่อนรักของมันมีความคิดและความรู้สึกต่อผมยังไง ผมไม่ได้แปลกใจอะไรเลย เพราะเคยคิดไว้แล้วว่าคินคงไม่ชอบหน้าผม เพียงแค่ตอนนั้นยังไม่รู้สาเหตุของการกระทำนั้นก็เท่านั้นเอง
“ผมขอโทษที่ไม่เคยบอก แต่ผมไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีกับพี่เลยนะ”
“กูรู้..” ก็แค่เพื่อนมันไม่ชอบขี้หน้าผม เพราะผมเป็นแฟนกับคนที่พี่มันแอบชอบ แล้วผมจะเอาเรื่องนี้ไปพาลลงกับมันได้ยังไง “อันที่จริงกูกลับห้องก่อนก็ได้ คินมันจะได้ไม่ต้องกลับ..”
“ไม่เกี่ยวกับพี่หรอกครับ” น้องมันรีบแย้ง “เพราะถ้าไม่ติดว่าเป็นวันเกิดผม มันเองก็คงไม่มาเหมือนกัน”
“...”
“มันห่วงพี่ชายมัน”
“ดูเป็นพี่น้องที่รักกันดีเนอะ” น้องมันไม่ได้ตอบอะไร ทำแค่หัวเราะในลำคอเบา ๆ เท่านั้น ผมเลยตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่ติดที่น้องมันไม่ยอมปล่อยมือที่จับผมไว้ “กูจะไปห้องน้ำ”
“อ๋อ..”
“จะไปด้วยกันไหมละ”
“ได้เหรอครับ”
ผมใช้นิ้วดีดลงบนหน้าผากมันไปที “ทะลึ่ง”
“กับพี่คนเดียวนะ”
ผมส่ายหัวไปมา รู้สึกหมั่นไส้สีหน้าระรื่นของมัน “กูยังไม่ได้ชำระความ เรื่องที่มึงปิดบังกูเลยนะ”
“พี่เบลล์”
เห็นน้องมันโอดโอย ผมก็หลุดขำออกมา “กูพูดเล่นหรอก”
ผมขยี้หัวมันแรง ๆ ไปที ก่อนจะเดินมาเข้าห้องน้ำ พอกลับมาก็เห็นมันนั่งเอาคางเกยโซฟาหลับไปแล้ว ผมเลยหยิบหมอนกับผ้าห่มลงมานอนที่พื้นข้าง ๆ แล้วปล่อยให้มันนั่งหลับต่อไปอย่างนั้นโดยไม่คิดจะปลุก
ตื่นมาคงเมื่อยหน่อยนะมึง..
ผมลืมตาขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงลั่นชัตเตอร์ เห็นจุ๊ยืนหัวเราะทั้งที่มือยังกดโทรศัพท์มือถือไม่ยอมหยุด ผมกระพริบตาสองสามทีเพื่อปรับสภาพ ก่อนจะยกแขนบิ๊กออกจากตัวเมื่อลุกขึ้นมาไม่ได้
“ก็ว่าทำไมหายใจไม่ค่อยออก” จัดแจงท่านอนให้น้องมันใหม่ ก่อนจะหันมาถามคนที่ยังไม่เลิกถ่ายรูป “ทำไรอะ”
“ถ่ายคลิบ”
“เพื่อ ?”
พอเห็นจุ๊เอาแต่หัวเราะ ผมเลยเลิกสนใจแล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ เสร็จก็เดินออกมาถามจุ๊ว่าจะกลับยังไง หรืออยากจะให้ผมไปหาอะไรให้กินก่อนหรือเปล่า สุดท้ายก็ตกลงกันว่าจุ๊จะขึ้นมาต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินที่ห้องผม เราเลยเขียนโน้ตทิ้งเอาไว้ให้บิ๊ก แล้วพากันขึ้นลิฟต์มา
ผมหยิบถุงน้ำผลไม้ที่ห้อยติดประตูมาถือเอาไว้แล้วไขกุญแจเปิดเข้าไป จุ๊มีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นห้องของผม เธอเดินสำรวจไปทั่ว หยิบรูปผมขึ้นมาดูแล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ผมเลยปล่อยให้จุ๊เล่นนู้นเล่นนี่ไปขณะที่ตัวเองเดินเข้ามาแช่กล่องน้ำผลไม้เอาไว้ในตู้ แล้วค้นบะหมี่ค้นไข่มาต้มรวมใส่หม้อ ปรุงเครื่องปรุงเสร็จก็ตักแบ่งออกมาใส่ถ้วยไว้สองถ้วย ก่อนจะเดินเข้าไปล้างแปรงฟันแล้วกลับออกมากินบะหมี่เป็นเพื่อนจุ๊
น้องมันตามขึ้นมาหลังจากพวกเรากินอิ่มไปแล้วเกือบสิบนาที ผมเลยจัดการตักบะหมี่ที่เหลือในหม้อมาให้ แล้วกลับไปล้างหม้อล้างถ้วยที่เพิ่งกินเสร็จไป
“ผมช่วยนะ”
ผมหันมองคนข้าง ๆ ก่อนจะเอ่ยปากแซว “อิ่มเร็วเนอะ กินหรือเทลงกระเพาะวะ”
“เท..”
“หึ ๆ”
ผมปล่อยให้น้องมันล้างต่อแทน แล้วเดินมาหยิบน้ำผลไม้ในตู้มาวางให้จุ๊ที่กำลังนั่งดูทีวีกิน ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองมาให้จุ๊ แล้วบอกให้เข้าไปอาบน้ำ เธอมีท่าทีเกรงใจแต่ก็ยอมเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง ผมให้ความเป็นส่วนตัวโดยการไม่เข้าไปในห้องจนกระทั่งเสร็จ ถึงเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
น่าแปลกที่วันนี้ผมไม่ได้รู้สึกแย่หรืออึดอัดใจอะไรเลย ทั้งที่จุ๊ทั้งเดินเพ่นพ่านไปมา หยิบจับรวมทั้งใช้ข้าวของส่วนตัวของผมแล้วแบบนี้
“ใส่เสื้อผ้าพี่เบลล์ได้พอดีเลยดูดิ” ผมออกมาทันได้ยินเสียงบิ๊กพูดแหย่จุ๊ “ลดความอ้วนบ้างเหอะพี่”
“กูไม่ได้อ้วน แต่เบลล์มันตัวเล็กเอง”
“เขาหุ่นมาตรฐานผู้ชายเหอะ”
“มันเป็นผู้ชายตัวเล็กโว้ย”
ผมหัวเราะออกมาเมื่อเห็นจุ๊ยกเท้าขึ้นมาถีบคนที่นั่งบนโซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปล็อคคอน้องมันเอาไว้แล้วบอกให้จุ๊ยำมันต่อ โทษฐานปากเสีย น้องมันร้องโอดโอย ทำเป็นเจ็บหนักเกินกว่าความเป็นจริง ก่อนจะหันหน้ามาทางผมไม่ให้ทันได้ตั้งตัว
ผมนิ่งไปตอนที่ริมฝีปากของเราแตะโดนกัน ก่อนจะดีดตัวออกห่างทันทีที่จุ๊ยกมือขึ้นมาปิดตาแล้วร้องโวยวายว่าเขิน ๆ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้โดนเหมือนผมเลยสักนิด
“ผมไม่ได้ตั้งใจ..”
“เออ..” ผมปรับสีหน้า พยายามทำให้น้องมันสบายใจ “มันเป็นอุบัติเหตุ”
“ขอโทษจริง ๆ นะครับ”
ผมแกล้งทำเป็นหัวเราะ ก่อนจะเดินออกมาส่งทั้งจุ๊และน้องมันที่หน้าประตู เมื่อจุ๊บอกว่าจะกลับแล้ว ผมแตะเบา ๆ ลงบนบ่าน้องมันเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลนั่น กระซิบบอกมันว่าผมเข้าใจดีว่ามันไม่ได้ตั้งใจ แล้วเดินกลับเข้ามานั่งมองกล่องน้ำส้มที่กินหมดแล้วบนโต๊ะตรงหน้าโซฟาเงียบ ๆ ในใจก็นึกว่ามันคือน้ำผลไม้กล่องแรกของเขาที่ผมไม่ได้เป็นคนกินเอง
น่าแปลกที่ผมไม่ได้นึกเสียดายอะไรมันเลย..
Ma-NuD_LaW
ขอบคุณ คุณPP_annann ที่แนะนำนิยายนะครับ และขอบคุณ คุณyimyamun ด้วยที่ทำให้เรารู้ตัว 
ฝากคุณnaruxiah ถีบมีนเผื่อผมอีกสามที 
ตอบคุณYara อิบิ๊กมันใสเกินจะทำอะไรอย่างนั้นครับ มันแค่เห็นเบลล์แล้วชอบเฉยๆ ตามที่คุณtreenature ว่าเลย 
คุณSnimsoi ..ชื่อนี่อ่านว่าสนิมสร้อยเปล่าครับ? (อันนี้อยากรู้ส่วนตัว) ตอบนะครับ เบลล์รู้จักคินในฐานะเพื่อนร่วมห้องของบิ๊ก ซึ่งเคยพูดถึงแล้วนิดหน่อยในตอนก่อนๆ (จำไม่ได้ว่าตอนไหน ฮาาาา) แต่ก็ไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่านั้นครับ 
คุณFreja "กำลังคิดว่าคนเขียนตั้งใจให้มีนเป็นพระเอกโดยไม่ออกมาพูดอะไรเลยแล้งคนอ่านไปอ่านจากมุมมองคนอื่นหรือเปล่าน้า?" แหม..รู้ใจจริงๆ เลย 
// "ป.ล เรานึกว่าที่คนเขียนโพสต์ในเฟซก่อนไปซื้อมาม่านี่เป็นความในใจของมีน 555" --อันนี้แอดมินผู้ช่วยในเพจผมเป็นคนโพสครับ เป็นคนค่อนข้างเกรียน สังเกตจากแฟนอาร์ตที่นางวาด มีที่ไหนวาดตอนจบให้บิ๊กคู่มีน 
สุดท้ายขอบคุณทุกความเห็นนะครับ 
หัวข้อ: รั้ง..รัก.. [ตอนพิเศษ] 12/3/60 หน้า 38 --มี Ebook แล้วค้าบบบบบ-- (อ่าน 240275 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก