ตอนที่ 7
..ไฟ..21:45 น. THE HOOK
ตอนนี้ผมอยู่ในผับ THE HOOK เป็นผับของรุ่นพี่ที่รู้จักกันกับไอ้คิน พวกเราไม่มีเป้าหมายอะไรเป็นพิเศษนอกจากนัดเพื่อนมาเจอเพื่อได้พูดคุยกันอย่างคนธรรมดาทั่วไป ผมเองเพิ่งได้มารู้จักกับรุ่นพี่ของไอ้คินและเพิ่งมาที่ผับนี้เป็นครั้งแรก ตอนแรกก็ไม่ได้อยากมาผับนี้หรอกครับ ปกติผมไม่ค่อยชอบไปสถานที่ในที่ ๆ ไม่คุ้นเคยมาก่อน เป็นคนนิสัยติดถิ่นเดิม จะให้เปลี่ยนไปเที่ยวผับอื่นเพราะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่โดยส่วนตัวจะไม่ค่อยทำ แต่วันนี้โดนไอ้โปรดบังคับเลยจำเป็นต้องมา ผมเปลี่ยนให้ไอ้รุ่งเป็นคนขับรถพามาคืนนี้แทนเพราะวันนี้ก็ใช้งานทั้งพี่ธานและไอ้เด่นมาทั้งวันแล้ว
"อ๊าย~ ไฟมาด้วย" เนวิ่งเข้ามากอดผมทันทีที่เห็นหน้า ผมเพียงอมยิ้มนิด ๆ
"เน"...คือเพื่อนสนิทของไอ้โปรดสมัยมหาวิทยาลัย เขาเป็นเกย์รับที่ค่อนข้างถึงเนื้อถึงตัวพอสมควรแต่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร ผมว่าเขาเป็นคนที่จริงใจและน่าคบทีเดียว ตอนนี้เนทำงานเป็นสถาปนิกให้กับบริษัทของพ่อไอ้โปรดนี่ละ ที่สำคัญระหว่างความสัมพันธ์ของทั้งสองคน ผมเคยรู้มาว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทั้งไอ้โปรดและเนเกือบได้เสียเป็นเมียผัวกันด้วยเพราะความเมา อันที่จริงเนก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ติดไปทางน่ารักซะด้วยซ้ำ ในสายตาของผมแล้ว ผมคิดว่าเนน่าจะแอบรักไอ้โปรดมาตลอดแต่เขาก็ไม่ได้พูดหรอกนะครับ ยังคงเป็นเพื่อนกันปกติ ไอ้โปรดเองก็ไม่ได้ว่าอะไร มันก็เงียบ ๆ ของมันไม่เคยปรึกษาเรื่องนี้นอกจากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นระหว่างมันกับเนให้ผมฟังก็เท่านั้น
"คินก็มานะ" ไอ้คินพูดขึ้นคล้ายเตือนสติเน
"ก็คินได้แต่ผู้หญิงนี่ น่าเบื่อออกไม่ใช่รึไง" เนเบะปากว่า ไอ้คินหัวเราะ
"อีกอย่าง..เนชอบปากไฟน่ะ" เนหันมายิ้มหวานให้ผม อีกฝ่ายจ้องริมฝีปากผมไม่วางตา ไม่รู้ว่าชอบอะไรที่มันนักหนา มากี่รอบก็ชมแต่ปากทุกรอบ ผมยิ้มกว้างให้
"แล้วไอ้โปรดไปไหน ชวนมาแต่หายหัว" เนบ่น กวาดตามอง
"เห็นออกไปเต้นกับผู้หญิงเมื่อกี้" ผมชี้ไปในจุดล่าสุดที่เห็นไอ้โปรดและมันก็ยังคงอยู่ที่เดิม
"จงเป็นเอดส์ตายไปซะ!" เนกระแทกเสียงว่าด้วยสีหน้าเอือม ๆ ผมกับไอ้คินหัวเราะ
"ดื่มอะไรดี" ผมถาม
"ไฟดื่มอะไรก็ดื่มอันนั้นแหละ" เนตอบด้วยท่าทางเขินเล็กน้อย ผมยิ้มแล้วกวักมือเรียกพนักงานก่อนสั่งให้นำแก้วมาให้เพิ่มเพราะผมกับไอ้คินดื่มบรั่นดีอยู่ เมื่อพนักงานนำแก้วมาให้ผมจึงรินบรั่นดีให้เน
"ขอบคุณครับ" เนยิ้มบอก คำว่า "ครับ" ดูขัดเขินเล็กน้อย
"เนรู้ไหม..ว่าตอนนี้ไอ้โปรดมัน เอ่อ แอบชอบใครอยู่รึเปล่า" ผมถาม
"ไอ้โปรดแอบชอบใคร" ไอ้คินหูผึ่งทันควัน
"ไม่นะ..อืม ไม่รู้สิ" เนทำหน้าคิดไปครู่หนึ่ง
"ปกติมันเป็นคนเงียบ ๆ ไฟก็รู้..บทจะจริงจังก็ไม่ปรึกษาใคร" เนว่าคล้ายกับรู้จักเพื่อนของเขาดี ผมเองก็เห็นมุมของไอ้โปรดในแบบเดียวกับที่เนเห็นนั่นละ
"ไฟรู้อะไรมาเหรอ" เนถาม
"เปล่าหรอก..แค่สงสัยน่ะ ดูมัน เหม่อ..บ่อย ๆ" ผมตอบ เนพยักหน้าพร้อมยิ้มน้อย ๆ ก่อนเงียบไป เราต่างคนต่างยกแก้วขึ้นชนและดื่มพร้อมกัน
"เนว่า.." เนพูดขึ้น ตาลอยมองไปทางไอ้โปรด
"..เหมือนมันรอใครอยู่เลย เนรู้แค่นี้" เนพูดบอกด้วยรอยยิ้มเศร้า ๆ เปื้อนใบหน้า ไอ้คินมองมาทางผมเหมือนรู้ว่ามีบางอย่างผิดสังเกต ทั้งผมและมันไม่พูดอะไรออกไปเพราะต่างก็รู้ว่าไม่ควร
"อ่าว มาแล้วเหรอ!" ไอ้ตัวดีโผล่หัวกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับผู้หญิงของมัน ผมมองและไม่คิดพิศวาสอะไรเพราะทั้งสวยจริง สวยธรรมชาติ สวยประดิษฐ์ สวยหลอกลวง ฯลฯ ผมก็ผ่านมาหมดแล้ว ดังนั้น แบบที่ไอ้โปรดควงมาในขณะนี้ก็ดูธรรมดามากสำหรับผม
"มาชาตินึงแล้วครับ ไอ้..เหี้ย!" เนเท้าแขนลงบนโต๊ะพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปด่าใกล้หน้าไอ้โปรด พวกเราขำกันยกใหญ่ ไอ้โปรดกลอกตามองด้วยท่าทางไม่จริงจังอะไร
"น้อง..นี่! One night stand รึเปล่า..ถ้าไม่ใช่ก็รีบปลีกตัวออกไปเลยนะ เพราะว่ายังไงเดี๋ยวไอ้นี่ก็ต้องเขี่ยน้องทิ้ง อยู่..ดี!" เนยิงยาวตรงประเด็นจนไอ้โปรดอ้าปากค้าง ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนมันมองค้อนไปที่ไอ้โปรด ไอ้โปรดยิ้มแหยทำท่าจะเอาแขนออกอย่างเกรง ๆ
"หนูไม่ถือค่ะ" เธอยิ้มพูดบอกทำเอาเนอึ้งไป ไอ้โปรดหลุดหัวเราะด้วยท่าทางสะใจใส่เน
"เดี๋ยวไปหานะ ขอพี่คุยกับเพื่อนก่อน" ไอ้โปรดบอกเธอ
"ค่ะ" เธอพยักหน้าแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะของเธอ
"หนูไม่ถือค่ะ..คือ ถือบ้างก็ได้ค่ะ อีห่า!..พังหมดแล้วมั้งเครื่องในมึงน่ะ" เนเบะปากด่าไล่หลังเธอ
"ชะนี!" เนลากเสียงค้อนใส่ไม่หยุด
"หึหึ" ผมหัวเราะในลำคอเบา ๆ นี่ละมั้งครับที่ผมชอบใจเนในบางครั้ง เขาเป็นคนโฉ่งฉ่าง ตั้งแต่มีเพื่อนมาก็ยังไม่เคยเจอแบบเน ปกติผมไม่ค่อยชอบคนพูดเยอะหรือจิกกัดใครบ่อย ๆ ดังนั้น ทั้งเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนผู้ชายผมค่อนข้างกรองพอสมควร เกย์คนอื่น ๆ ถ้าไม่เห็นว่าถูกชะตาจริง ๆ อย่างเนผมก็ไม่เปิดรับเหมือนกัน
"ไฟอ่า" เนหันมาทำท่าอ้อนผมอีก ไอ้โปรดเดินอ้อมไปนั่งข้าง ๆ เนแล้วหยิบแก้วตัวเองไปดื่มจนหมดแก้ว
"เบา ๆ หน่อยเฮย" ไอ้คินเตือน
"ว่าไงคุณหนองใน ได้ข่าวว่าเพิ่งแลนดิ้ง แต่นี่กระพือปีกใหญ่เชียวนะ" เนหันไปแขวะ ผมกับไอ้คินหัวเราะที่เนเรียกไอ้โปรดแบบนั้น
"กูพร้อมเทคออฟเสมอแหละ แต่อ่าว นี่กูเคยเป็นหนองในด้วยเหรอ..นี่มึงแอบดูของกูอีกแล้วใช่ไหม" ไอ้โปรดตีหน้าซื่อเล่นย้อนกลับ
"หน้าด้านฉิบหาย" เนบ่น
"ก็คิดถึง เรียกมาไม่ได้ไง" ไอ้โปรดว่าห้วน ๆ ตามสไตล์มันที่บางครั้งแม้เราที่เป็นเพื่อนสนิทก็ปรับตามบุคลิกมันไม่ทัน บางครั้งผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ไม่แน่..ตัวตนที่แท้จริงของไอ้โปรดอาจจะแสดงออกให้กับคนรักที่มันรักจริง ๆ ก็เป็นได้ อย่างเวลาที่มันอยู่กับผมและไอ้โช มันก็จะแสดงตัวตนที่แท้จริงของมันในการอยู่กับเพื่อนสนิท แต่มันไม่เคยแสดงตัวตนจริง ๆ ของการเป็นคนรักที่ดีให้กับพวกผมได้เห็นเลยสักครั้งเดียว
"มึงก็คิดถึงกูเป็นพัก ๆ แหละ กูเบื่อมาก" เนสะบัดหน้าหนี ไอ้โปรดหัวเราะและไม่ปฏิเสธ มันมองเนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์จนเนดูจะไปไม่เป็นไม่น้อย
"พรุ่งนี้บ่ายไปสปากันเปล่า" ไอ้โปรดเปลี่ยนเรื่อง มันยื่นแก้วเหล้าให้ไอ้คินเพื่อเติมอีก
"ปรอยมันถึงไทยพรุ่งนี้เช้า กูนัดกับมันไว้ละ..ไปด้วยกัน" ไอ้โปรดพูดแกมบังคับ
"ปรอย"..คือเพื่อนสนิทในกลุ่มสมัยมหาวิทยาลัยของไอ้โปรดอีกคน สามคนนี้รู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยและค่อนข้างสนิทกันมาก ปัจจุบันปรอยทำงานเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินสายการบินเดียวกับไอ้โปรดมันนั่นละครับ
"อืม..ก็ได้ ว่างพอดี"
"แต่มันติดที่ว่า มึงจะตื่นไหวรึเปล่าเหอะค่ะ..ค-วย" เนเดาสถานการณ์พร้อมด่าเข้าให้
"นมอีเด็กนั่นเท่าหัวกูนี่ โอ๊ย! ดูไม่รู้เลยมั้งว่าทำมา มึงจับแล้วมัน ๆ ตรงไหนวะหะ" เนทำท่าประกอบชี้มาที่หัวตัวเอง ไอ้โปรดหัวเราะ ผมส่ายหัวยิ้ม ๆ
"อุ้ย พูดไม่เพราะต่อหน้าไฟอ่ะ" เนปิดปากตาโตพร้อมเข้ามากอดแขนผมทันควัน
"มึงก็สนองตัณหามันหน่อยสิไอ้ไฟ คันจัง..กูเห็นละอยากถีบ" ไอ้โปรดเหล่สายตามองแต่เนดันยิ้มกริ่ม
"เค้ารู้กันทั้งคณะว่าอีนี่น่ะ หัวหน้าทีมนั่งเทียน..ระดับตัวแม่" ไอ้โปรดแซว ผมกับไอ้คินหลุดหัวเราะออกมาทันที กลั้นไม่อยู่จริง ๆ
"ไม่เอาอ่ะ กลัวเดินไม่ไหว" ผมพูดติดตลกไปงั้น
"บ้า" เนเงยหน้าขึ้นยิ้มเขินยกใหญ่ ผมมองอีกฝ่ายเพราะบางทีเนก็น่ารักดี
"ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนครับ" ผมจับหัวเนเบา ๆ รู้สึกว่ากลั้นมานานเกินไปละ
"ช่วยไหม" เนยังคงเล่นไม่เลิก ผมยิ้มให้ไม่ได้พูดตอบอะไรก่อนเดินออกมา ผมใช้เวลาเข้าห้องน้ำร่วมห้าถึงสิบนาทีเพราะคนค่อนข้างเยอะ อันที่จริงผมไม่ค่อยชอบผับประมาณนี้ สไตล์คนเยอะ ไม่ต้องจองโต๊ะ ค่อนข้างวุ่นวายและมีแต่วัยรุ่นส่งเสียงโหวกเหวก นาน ๆ จะมาครั้งเพราะรู้ว่าพวกเพื่อนผมชอบ มันชอบจีบเด็กกันแต่ผมเฉย ๆ ผมไม่ค่อยชอบเด็กแต่ก็ตอบปัดไม่ได้ว่าไม่ชอบเอา มันขึ้นอยู่ที่ว่าเด็กคนนั้น ๆ วางตัวดีแค่ไหนและมันน้อยมากที่จะเจอเด็กที่รู้จักการวางตัวในสังคมของผมน่ะนะ อีกอย่างผมจะติดเอาตัวเองชอบไปนู่นไปนี่มากกว่าเข้าว่าอย่างเดียวตลอดคงจะไม่ได้ สังคมก็มีให้ต้องเดินตามบ้าง
"ไฟ" เสียงผู้หญิงเรียกมาจากทางด้านหลัง ผมหันกลับไปมองถึงกับต้องชะงัก ใจแม่งแทบหนีหายไปเลย ริศายืนอยู่ตรงหน้าผม..บังเอิญจนอยากจะทุบหัวตัวเองว่าไม่ควรปวดฉี่แต่แรก
"หวัดดีครับ" ผมยิ้มเล็กน้อยพอเป็นพิธี อีกฝ่ายจะต้องถามแน่ว่าทำไมผมถึงไม่ติดต่อไปหาเธอเลย
"มากับเพื่อนเหรอ" เธอยิ้มถามพร้อมกวาดตาคล้ายจับผิด ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ ลักษณะการทำตัวเช่นนี้ของเธอผมไม่ชอบ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าตรงไหนที่ไม่ชอบแต่อย่างที่เห็นนี่ละ เวลาที่เธอแสดงการกระทำสักนิดหน่อยผมมักจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจทุกครั้งไป เธอควรจะสำนึกในสถานะของเธอและผมก่อนว่าเราอยู่ระดับไหนกัน เสร็จแล้วก็คิดสักนิดว่าควรทำสายตาแบบนี้กับผมไหม
"ครับ"
"ทำไม..ไฟ ไม่ติดต่อมาเลยล่ะคะ" เธอถาม
"ไม่ว่างน่ะครับ" ผมตอบ คนที่ไม่อยากโทรหา..ถึงต่อให้ผมว่างจนแทบเหงาเฉาตาย ผมก็ไม่อยากโทรหาอยู่ดี
"งั้น..พรุ่งนี้พอจะว่างไหม" ริศาถามอีก
"ก็ไม่ว่างเหมือนกัน" ผมบอกและเริ่มไร้หางเสียง ริศาหน้าเสียเล็กน้อย
"ไฟไม่รู้เหรอว่าริศาคิดยังไงกับไฟ" ริศาพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ผมมากยิ่งขึ้น ผมเหล่มองลงต่ำไปที่เธออย่างปรามการกระทำ เธอชะงักก่อนหลบสายตา หลายครั้งแล้วที่ผมเบี่ยงประเด็น และก็อยากจะถามออกไปเหมือนกันว่า..แล้วคุณไม่รู้เหรอว่าผมคิดกับคุณยังไง
"ไฟทำแบบนี้กับริศาไม่ได้นะ" เธอพูดขึ้น น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไปทั้งที่ไม่เงยหน้ามองผม ทันทีนี้เองผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกบังคับจากเธอ มือของเธอแตะลงที่เสื้อผมก่อนเดินเข้ามาประชิดตัวผมมากกว่าเดิม ผมจับมือเธอออกอย่างเบามือ เธอหันกลับมามอง
"อย่าจับ" ผมบอกนิ่ง ๆ ริศาหน้าถอดสี ผมเดินหนีออกมา
"ไฟ..หยุดนะ ไฟ!" ริศาเดินตามหลังมาไม่ลดละ เธอคว้าแขนผมไว้ทำให้ผมถึงกับต้องถอนหายใจแรงแล้วหันหลังกลับไปมองเธออย่างรำคาญ
"ไฟ!" ผมหันไป เสียงทะเล้นแบบนี้คงไม่มีใคร ผมจำได้ดีแน่..
"พลอย" เพื่อนคู่นอนกิติมาศักดิ์ของผมเอง พลอยเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผันจากการเป็นเพียงคนรู้จักกลายเป็นคู่นอนที่รู้ใจ รู้ใจในที่นี้หมายถึง..ต่างฝ่ายต่างสบายใจในเซ็กส์ของกันและกัน ไม่จุ้นจ้านเกินกว่าบนเตียง พลอยเป็น Working Woman ตัวจริงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก การศึกษาดีและหน้าที่การงานดี ในฐานะคนรู้จักกันเธอทำให้ผมไว้ใจและให้เกียรติเธอมากกว่าการเป็นคู่นอนของผมอย่างคนอื่น ๆ ทั่วไป และเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรู้จักและเลือกที่จะนอนกับเธอเกินสามครั้งอย่างไม่วิตกกังวล ซึ่งแน่นอนว่าที่ผ่านมานั้นไม่เคยเกิดเหตุร้ายแรงอะไรที่ชวนปวดหัวเลยสักครั้งเดียว เธอทั้งฉลาดและรักอิสระ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราต่างฝ่ายต่างก็รู้ดีว่านิสัยของเราทั้งสองคนไม่เหมาะที่จะเป็นอะไรมากเกินกว่านี้
"ไม่เจอกันนานเลย" พลอยยิ้มทักผมอย่างดีใจเหมือนกับไม่ได้สังเกตเห็นริศาที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมด้วยซ้ำ ผมแอบเห็นริศามองพลอยตั้งแต่หัวจรดเท้า แน่ละว่า..ถ้าจะเป็นคู่แข่งกับเธอ พลอยสูสีมากทีเดียวหรืออาจจะเหนือกว่าเสียด้วย
"ไง" ผมยิ้มทักแล้วเข้าไปโอบเอวเธอพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มเบา ๆ
"ช่วยหน่อย" ผมกระซิบส่งสัญญาณบอก พลอยชะงัก พอผมนำหน้าออกมา พลอยมองผมด้วยสายตางง ๆ ก่อนเหลือบไปมองทางริศา เธออมยิ้มเล็กน้อยเหมือนเข้าใจแล้วว่าผมหมายถึงอะไร เพียงครู่เดียวพลอยก็เข้ามากอดแขนผมอย่างสนิทสนม
"คืนนี้ไปไหนต่อดี" พลอยเงยหน้าชวนอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ใครเหรอคะ" ริศาถามผมด้วยสีหน้าที่เริ่มมีอารมณ์
"พลอยค่ะ" พลอยหันหน้าไปชิงตอบ
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" พลอยยิ้มอย่างเป็นมิตร ซึ่งเป็นการเป็นมิตรที่ประดิษฐ์มาก เธอผายมือไปตรงหน้าริศาเหมือนต้องการทำความรู้จักด้วย
"คู่นอนใหม่เธอเหรอ" พลอยตีหน้าซื่อถามผม
"นี่เธอ!" ริศาถลึงตา
"เธอล่ะสิคู่นอน" ริศาเบะปากอย่างดูถูกและเชิดหน้าไปอีกทาง
"ก็หลายรอบอยู่เหมือนกันอะนะ ใครมาเตือนสติทีก็ลืมนับที..หึหึ" พลอยหัวเราะกว้างอย่างไม่แคร์เลยว่าประโยคนี้จะทำให้ริศาโกรธ หรือตัวเธอจะเสียหายแค่ไหน ริศาหันกลับมาถลึงตาใส่พลอยด้วยสีหน้าร้อนรนทนไม่ได้
"แล้วคุณล่ะเป็นใคร" พลอยทำหน้านิ่งถามกลับไปบ้าง ริศานิ่งไป เธอเริ่มมองพลอยตาขวางมากขึ้น ส่วนพลอยก็ไม่ลดละเช่นกัน
"ไฟ..คุณจะทำแบบนี้กับริศาใช่ไหม" ริศาหันมาว่าผม ผมเพียงนิ่งมอง ใครอยากทำอะไรก็เชิญเพราะถ้าผมไม่เหลืออดผมก็จะไม่ทำอะไรใครทั้งนั้น
"ผมไม่ได้ชอบคุณ" ผมบอกเสียงเย็น ตอนแรกก็ว่าจะมีมารยาทโดยการเลือกที่จะห่างออกมาแต่ดูท่า ถ้าไม่พูดตรง ๆ ก็คงจะไม่เข้าใจ
"ไฟ!" ริศาตะคอกคล้ายกับหมดความอดทนที่จะควบคุมตัวเอง เรายืนประชัดหน้ากันอย่างไม่ลดละ ริศาเริ่มมองผมตาขวางมากขึ้นเรื่อย ๆ ไร้สีหน้าของความรู้สึกผิด เสียหน้าหรือน่าสงสาร นี่เป็นคำตอบอย่างดีให้ผมทีเดียวว่า ถ้าเกิดวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น บุคคลอย่างเธอไม่ใช่บุคคลที่จะได้รับความปราณีได้ ริศาเดินจ้ำออกไปจากผับด้วยความโกรธพร้อมกับเพื่อน ๆ ของเธอ
"ใครน่ะ..ฉันว่าคู่นอนคนนี้ของนายไม่ผ่านนะ" พลอยปล่อยมือออกจากแขนผมด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์
"หึ..ไม่ใช่ เด็กคุณย่าน่ะ" ผมตอบแกมหัวเราะ
"ไงก็ขอบคุณมาก" ผมบอกเธอ
"หึ.." พลอยแสยะหัวเราะเหมือนรับไม่ได้
"เจอศึกหนักแน่ ๆ คุณไฟ เลิศประสงค์" พลอยเบะปากอย่างรู้สถานการณ์ ดูท่าจะเยาะเย้ยผมมากกว่า ผมพยักหน้าเบะปากอย่างเห็นด้วยกับเธอ
"มากับใคร" ผมยิ้มถามพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ตัวพลอยด้วย
"เพื่อน" พลอยตอบยิ้ม ๆ ไม่ยอมสบตา ผมจ้องมองจนเธอหันกลับมามองผมอีกครั้ง อีกฝ่ายเริ่มแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน
"แล้วแต่คุณนะ" ผมให้ทางเลือก เพราะถ้าคืนนี้พลอยไม่ไปกับผม ผมก็ไม่คิดจะควงใครกลับอยู่แล้ว
"ไอ้บ้า..ให้ผู้หญิงเลือก ไอ้ทุเรศ" พลอยตีแขนผมเบา ๆ ต่างฝ่ายต่างหัวเราะ
"เอารถมารึเปล่า"
"เปล่า.." พลอยส่ายหัว
"มานี่สิ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก" ผมโอบเอวพลอยเดินกลับมาที่โต๊ะ ทุกคนพากันมองเป็นตาเดียว
"พลอย นี่โปรด..แล้วก็นี่เน" ผมแนะนำพลอยให้กับไอ้โปรดและเน ส่วนไอ้คิน ทั้งสองคนรู้จักกันดีอยู่แล้ว
"หวัดดีครับ" ไอ้โปรดพยักหน้ายิ้มทัก มันสำรวจพลอยทันที ผมยักคิ้วให้มันอย่างเหนือกว่า การที่จะออกลีลาเสียเหงื่อกับใครทั้งที มันก็ต้องสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย โตมาขนาดนี้แล้วไม่ใช่นึกจะคว้าใครก็ได้ หน้าตาแนว ๆ เดิม แต่งหน้าแบบเดิม ๆ หุ่นซ้ำ ๆ เดิม ๆ มันน่าเบื่อออกจะตาย ไอ้โปรดกัดฟันเหมือนหมันไส้ผมเต็มทน
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" พลอยยิ้มกว้างทักทาย
"อ่าว พลอยกลับมาไทยเมื่อไหร่" ไอ้คินทัก
"สักพักแล้วล่ะ แต่เดี๋ยวก็ต้องกลับไปอีกแล้ว" พลอยยิ้มตอบ
"กูไปก่อนนะ" ผมตัดบททันที
"อ่าว!" พวกมันพากันประสานเสียง พลอยหัวเราะเบา ๆ
"สรุปคือ..พวกคุณมึงจะทิ้งกูกันเหรอครับ" ไอ้คินพูดขึ้น มันยกมือขึ้นเหมือนคนต้องการรักษาสิทธิ์ที่พวกเราได้ให้ไว้ก่อนที่จะมาถึงร้านนี้
"พอกูบอกว่า จะไปร้านที่กูหาของกูง่าย ๆ พวกมึงก็บอกว่า..ไอ้เหี้ย วันนี้นั่งคุยกันก็พอแล้ว ไม่เจอกันนาน เพื่อนอ่ะ..แค่นี้ไม่พอไง แต่ไอ้คนที่พูดนี่เสือกเตรียมควงเด็กแล้ว..ส่วนมึงไอ้ไฟ แล้วนี่อะไรกันครับ" ไอ้คินว่ายาวจับต้นชนปลายไม่ถูก พวกเราได้แต่ยิ้มน้อมรับความผิดเพราะผมก็มีส่วนพูดเหมือนกันว่าแล้วแต่ไอ้โปรด
"แต่ร้านนี้กูไม่ได้เลือกนะ" ผมยักไหล่อย่างไม่คิดว่านี่คือความผิดของผม ไอ้โปรดเมินหน้าเล็กน้อย ไอ้คินจ้องไอ้โปรดเขม็ง
"อย่า ๆ..อย่าให้กูเห็นว่ามึงแอบไปได้กับไอ้เน" ไอ้โปรดเปลี่ยนเรื่องเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักสำนึก
"ไอ้สัตว์!" ทั้งเนและไอ้คินประสานเสียงกันพร้อมกับเข้าไปตบหัวไอ้โปรดกันอย่างสามัคคี
"งั้นกูกลับละ น่าเบื่อ..เปลืองน้ำมันรถก็เปลือง" เนบ่นใส่ไอ้โปรด
"ไม่งอนน่า" ไอ้โปรดส่งสายตาเจ้าเล่ห์พร้อมกับนำนิ้วไปเกาคางหยอกใส่เน เนปั้นหน้าบึ้งทันที
"อย่ามาจับ! STD..ขยะแขยง!" เนปัดมือไอ้โปรดออกอย่างแรงด้วยท่าทางไม่อยากเป็นเพื่อนด้วย พลอยหัวเราะเสียงดังลั่นเลย
"ไอ้เหี้ยนี่มึงจะให้กูเป็นให้ได้ใช่ไหม!" ไอ้โปรดยิ้มว่าเขิน ๆ เนหัวเราะ
"ถ้ากูเป็นนะ กูจะปล่อยใส่มึงคนแรกเลย..ปากดี" ไอ้โปรดกัดฟันว่า
"ฮ่า ๆ ๆ ไปแล้ว" เนกระโดดลงจากเก้าอี้แล้วควักกระเป๋าสตางค์ออกมาพร้อมกับโยนแบงก์ห้าร้อยไปตรงหน้าไอ้โปรด
"อะไร..ไม่ต้อง กูเลี้ยง" ไอ้โปรดพูดบอก
"เปล่า..นั่นกูอนุเคราะห์ค่าถุงยางมึงต่างหาก" เนพูดหน้าตายทำเอาพวกผมหัวเราะพร้อมกันอีกครั้ง
"มึงนี่ชักเอาใหญ่แล้วนะ ไปไกล ๆ ตีนกูเลย" ไอ้โปรดยิ้มกว้างเหมือนสุดทน มันทำท่าจะเข้าไปตะครุบเนไว้แต่เนถอยหลังหลบได้ก่อน เนยิ้มพร้อมโบกมือลาพวกผม
"เจอกันพรุ่งนี้ ขับรถดี ๆ ล่ะ" ไอ้โปรดว่า
"บาย" เนโบกมือลาพวกผมก่อนเดินไป ผมลาพวกเพื่อน ๆ แล้วออกมาพร้อมกับพลอยโดยมีไอ้รุ่งเป็นโชเฟอร์ เราพากันไปที่คอนโดของพลอย พอส่งเสร็จผมก็ให้มันกลับบ้านไปได้เลยโดยสั่งมันว่าให้มันกลับมารับผมในเช้าวันพรุ่งนี้ด้วย
ปกติพลอยจะไม่ค่อยพาใครไปคอนโดของเธอ ผมคิดว่าเธอเองก็เลือกคู่นอนพอสมควร พลอยไม่มีคนรักและดูเหมือนเธอก็ไม่คิดจะมีด้วยเหมือนกัน ผมว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีหลายอย่างทีเดียว แต่ต่างฝ่ายต่างก็พูดบอกกันว่า..
"ถ้าฉัน/ผม ได้คุณเป็นแฟนอะนะ ไม่เอาดีกว่า" แบบติดตลกกันไป
- - - - - - - - - - - - - - -
หัวข้อ: The Real Me อย่าท้าให้บ้ารัก ตอนที่ 61 - ตอนจบ [ส. 11 ธ.ค 64 หน้า 82] (อ่าน 445753 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก