หัวข้อ: 3P[ฉบับพิเศษ]เมื่อผมเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน [เปิดขายแล้วน้า]1/2/60 P.46

[bvan]

  ดีใจที่กลับมา

[Acacha]

ตามอ่านต่อ 
สามคนนี้ยังคงความฮาเหมือนเดิม

[kun]

ฉบับพิเศษด้วยอ่ะ ตามๆๆๆ

[DuenTwinBII]

ตอนที่๑ มารผจญ




ตอนเย็นผมอยู่ทานข้าวที่บ้านไอ้ติน ม๊ามันหลับไปแล้วเพราะฤทธิ์ยา ต้องยอมรับว่าลดความตึงเครียดลงได้เยอะเลย ระหว่างที่ทานข้าวไอ้ตินดูเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา อาจจะเรื่องม๊าหรือเรื่องผมก็ได้

“คืนนี้ผมนอนค้างที่บ้านนะครับ”จู่ๆไอ้ตินก็พูดขึ้น ผมเหลือบมองอย่างแปลกใจ ป๊ามันขมวดคิ้วก่อนจะถอนหายใจ

“เป็นอะไรล่ะเรา หรือว่าม๊าพูดอะไรให้ไม่สบายใจ”ป๊าไอ้ตินนี่เป็นหมอดูหรือไงกัน ทำไมเดาได้แม่นเป๊ะแบบนี้ ไอ้ภูนั่งกระสับ
กระส่ายอยู่บนเก้าอี้ ด้วยท่าทางที่ไม่สบายใจอีกคน

“ผมแค่อยากอยู่คุยกับม๊าน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”จะไม่มีได้ไง ผมเห็นว่ามันเครียดมากกว่าทุกครั้งอย่างเห็นได้ชัด ป๊ามันถอนหายใจ

“ทานข้าวก่อน แล้วค่อยคุยกัน”มื้อนั้นผ่านไปอย่างจืดชืด ผมไม่ค่อยหิวแต่ไหนๆก็ทำอาหารไว้เยอะแยะ ผมเสียดายก็เลยฝืนยัดๆเข้าไปซะงั้น หลังที่ทานข้าวเสร็จผมกับไอ้สองคนก็มานั่งคุยกับป๊ามันที่ห้องนั่งเล่น

“เรื่องแบบนี้..มันก็พูดยากน่ะนะ ที่ป๊าไม่ห้ามพวกเราก็มีแค่เหตุผลเดียวคือป๊ารักลูกชายป๊ามาก อะไรที่ทำให้มันมีความสุขได้ป๊าไม่เคยขัด”ผมยิ้มกับคำพูดของท่าน ไอ้ตินหัวเราะเบาๆ

“คือม๊าไม่เข้าใจพวกผมน่ะป๊า ผมรู้ว่ามันทำใจยาก แต่เราก็...อยู่ด้วยกันได้”ไอ้ตินพึมพำเบาๆ

“ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่มีอะไรง่ายหรอกครับ ผมเองก็ต้องใช้เวลาทำใจ พูดกันตรงๆผมเองก็ไม่ค่อยอยากให้เกิดความสัมพันธ์แบบนี้ขึ้นมา แต่เพราะ...ผมกับไอ้ตินต่างก็รักไอ้ฟิก ทำให้พอยอมรับเรื่องนี้ได้ กว่าพวกผมจะรักกันได้เนี่ย...ไม่ง่ายเลยนะครับ”ไอ้ภูพูดพลางหัวเราะ ผมเหลือบมองมันสองคนที่ดูจะผ่อนคลายมากขึ้น

“เพราะแบบนั้นป๊าถึงไม่อยากขัดพวกเราไง”

“ผมยอมรับว่าผมไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ความรู้สึกของผมมันเป็นของจริง อาจจะดูเหมือนเห็นแก่ตัวที่อยู่กันแบบนี้ แต่...คือผมทำตัวดีขึ้นมาได้เพราะลูกชายป๊าและไอ้--ภูครับ เมื่อก่อนน่ะผมแสบเอาเรื่องเลยนะป๊าขนาดลูกชายป๊าที่ว่าแน่ยังคุมผมไม่ได้เลย”ผมหัวเราะหึๆ ยักคิ้วให้ไอ้ติน

“หืม ตินเนี่ยนะเอาไม่อยู่ สมัยก่อนนะมันเปรี้ยวจะตาย”

“ป๊า!”ไอ้ตินทำเสียงดังจนผมกับไอ้ภูมอง เรื่องอดีตของไอ้ตินผมไม่ค่อยรู้ซักเท่าไหร่ เมื่อก่อนไม่ค่อยได้สนใจแต่ตอนนี้ชักอยากรู้แล้วสิ

“อะไรกันติน กล้าทำก็ต้องกล้ายอมรับสิ”ป๊ามันหัวเราะก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น สรุปวันนี้ผมกับไอ้ภูจะอยู่ค้างด้วย ไอ้ภูก็เลยประเดิมค้นห้องของไอ้ตินอีกครั้ง

“มึงยังไม่เคยเล่าอดีตดำมืดของมึงเลยนะ”ไอ้ภูพูดระหว่างที่พลิกอัลบั้มรูปสีชมพูดู

“ผมเคยเสนอพี่ไปแล้วนี่ แต่พี่ปฎิเสธเอง”มันพูดอะไรกันวะ กูคิดลึกนะเว้ย

“อะไรวะ”ผมอยากมีส่วนร่วมบ้างจึงพูดแทรก

“ก็ตอนที่เจอพี่ภูแรกๆอ่ะ กูเคยบอกพี่เขาไงว่าแลกกันเล่าเรื่องชั่วๆแต่พี่เขาไม่สนไง”ไอ้ตินนั่งลงข้างๆผมพร้อมกับเอาคางเกยไหล่

“ก็ตอนนั้นกูไม่อยากฟังนี่หว่า ไม่เกี่ยวกันเว้ย ทีมึงยังรู้เรื่องกูเกือบหมดเลย มึงก็ต้องแชร์บ้าง”

“เออๆ”ผมสนับสนุนไอ้ภูครับเพราะอยากเสือก ไอ้ภูย่นหน้าพลิกอัลบั้มไปมา

“มึงเป็นสต็อคเกอร์เหรอ มีแต่รูปแอบถ่ายไอ้ฟิก ดูหน้ามันรูปนี้เอ๋อฉิบหาย”ไอ้ภูหัวเราะหึๆ ผมดึงอัลบั้มรูปมาดูบ้าง ผมเองก็เคยเห็นแล้วเมื่อครั้งที่มา

“เขาเรียกว่าอาการตกหลุมรักต่างหาก”ผมเบ้ปากทันที

“อย่าเปลี่ยนเรื่อง เล่ามาว่ามึงเปรี้ยวยังไงบ้าง”ไอ้ตินถอนหายใจก่อนจะเอนตัวนอนลงบนเตียง

“กูเคย....”มันหรี่ตามองผมกับไอ้ภูที่นั่งฟังอย่างสนใจ

“อย่าลีลา”ไอ้ภูทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

“กูเคยอยู่กลุ่มเด็กแว๊นมาก่อน”ผมนี่ตาโตเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะมีด้านนี้ แต่ไอ้ตินเนี่ยนะ ผมนึกภาพมันแว๊นไม่ออกเลย

“เฮ้ยจริงเหรอวะ โห มึงนี่เฟี้ยวเอาเรื่องแล้วไงต่อ”ไอ้ภูดูไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่ แถมยังดูขำกับเรื่องนี้ด้วย

“ก็สมัยนั้นยังวัยรุ่นก็คะนองไปตามเรื่องอ่ะ มีเรื่องกับกลุ่มอื่นบ่อยๆ ถึงขั้นเลือดตกยางออกเข้าโรงบาลผมถึงได้เลิกเพราะกลัว ป๊ากับม๊าก็เครียดๆด้วย”ไอ้ตินทำสีหน้ามึนตึงเมื่อนึกถึงเรื่องอดีต

“กูเคยลองเล่นยาด้วยนะ ไม่กี่ครั้งหรอก ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น แต่กูกลัวกู่ไม่กลับเลยไม่แตะอีก โคตรชั่วเลยใช่ไหม หึ”ผมอ้าปากค้างพะงาบๆไปแล้ว ไอ้ตินเนี่ยนะ เฮ้ย...คนเราดูกันที่ภายนอกไม่ได้จริงๆ แต่นั่นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว ช่างเถอะ

“มึงนี่...ยิ่งกว่ากูอีกนะ”ไอ้ภูหัวเราะหึๆ

“พอๆนั่นแหละ”ผมแย้งขึ้นมา ทำไมแฟนผมทั้งสองคนถึงได้มีอดีตอันน่าตกใจแบบนี้ วัยเด็กของผมเลยกลายเป็นมุ้งมิ้งฟุ้งฟิ้งทันที ไอ้ตินยกยิ้มก่อนจะเล่าต่อ

“ตอนนั้นกูเริ่มสำนึกแล้ว แต่พอไปเจอเพื่อนเก่า รุ่นพี่อีก มึงเข้าใจป่ะว่ามันถอนตัวออกมายาก กูเลยย้ายหนีตัดปัญหาซะ”ผมมุ่นคิ้ว...แสดงว่าเรื่องก็ยังไม่จบดีสินะ

“ปิดเทอมกูว่าจะกลับไปว่ะ”ไอ้ตินพูดเบาๆ มันหมายถึงกลับไปบ้านเก่าน่ะเหรอ ผมว่าอันตรายไปไหม ไม่รู้ว่าพวกกลุ่มก้อนที่มันเคยมีเรื่องจะยังอยู่รึเปล่า

“ไม่กลัวโดนเล่นเหรอวะ”ไอ้ภูขมวดคิ้วเหมือนกัน เกิดความเงียบขึ้นมา

“อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นเลย ตอนนี้มาคิดเรื่องม๊าดีกว่า กูคิดนะ...ว่าจะพูดยังไงให้ม๊าเข้าใจดี”ไอ้ตินเอาท่อนแขนก่ายหน้าผาก ไอ้ภูเดาะลิ้นอย่างใช้ความคิด

“กูจะเข้าไปคุยด้วย”มันตัดสินใจพูดออกมา ผมแปลกใจเล็กน้อย ปกติมันไม่ค่อยอยากยุ่งเท่าไหร่เพราะวางตัวไม่ถูก

“มาเตรียมตัวกันก่อน ถ้าสมมุติม๊าพูดเรื่องที่มึงเคยมั่วล่ะ ทำไง”ไอ้ตินเด้งตัวขึ้นมาคุยกับผม นั่นสิ ผมจะตอบยังไง ม๊าจะโกรธผมไหมวะ

“ก็...”ไม่รู้ว่ะ

“บอกความจริงม๊ามึงจะช็อคไหมวะ”ไอ้ตินหัวเราะทันที

“กูว่าบอกไปเถอะ ม๊ากูเคยเจอเรื่องช็อคกว่านี้มาแล้ว กูเชื่อว่าเขารับมือได้”มันพูดด้วยเสียงลังเล ทำใจได้แล้วก็พากันไปที่ห้องของม๊าไอ้ติน ดูเหมือนท่านจะรออยู่ยังไงยังงั้น ผมยิ้มเมื่อสายตานั้นพุ่งตรงมา ป๊าไอ้ตินนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง

“สวัสดีครับ”ไอ้ภูยกมือไหว้ มันดูกังวลเอาเรื่องเมื่อถูกจ้องมองแบบนี้ พวกผมนั่งคุกเข่ากับพื้นใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ

“ทำอะไรกัน หือ”ดูเหมือนท่านจะตกใจที่เห็นพวกผมนั่งเหมือนคนสำนึกผิด

“ม๊า รู้ใช่ไหมว่าผมรักไอ้ฟิกมาก”อุ้ย เขินเหมือนกันนะ ฮ่าๆ ผมพยายามจะไม่ยิ้มออกมา เวรเอ้ย เครียดอยู่ยังมาระริกระรี้อยู่ได้

“และผมไม่มีวันเลิกกับมันแน่นอน”มันพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง

“ม๊ารู้...แล้วเราล่ะ จริงใจกับลูกชายแม่แค่ไหน หนูฟิก”ผมเลียปากที่แห้งผาก กลืนน้ำลายอย่างฝืดคอทำไมวันนี้ม๊าดุจังวะ ไอ้ภูแอบสะกิดผมเมื่อผมนิ่งไปนาน

“ผมจริงใจกับพี่เขาแน่นอนครับ ถ้าถามเป็นเปอร์เซ็นผมบอกไม่ได้หรอกเพราะมันคงวัดไม่ได้”ได้ยินเสียงป๊าไอ้ตินหัวเราะชอบใจ ไอ้คนข้างๆเหลือบมองพร้อมกับยิ้มขำ

“จริงใจแล้วทำไม...คบกับ...เอ่อคนอื่นด้วยล่ะ”เกิดความเงียบขึ้นทันที ผมเห็นไอ้ภูกำลังจะพูดก็เลยรีบแทรกขึ้นมาก่อน

“ภูไม่ใช่คนอื่นครับ มันอาจจะยากในการยอมรับหรือเข้าใจ แต่ผมมีความรู้สึกดีๆให้กับคนสองคน ม๊าอาจจะมองว่าไม่ถูกต้อง แต่ในเมื่อพวกเรายอมรับและเข้าใจได้ ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหา จริงอยู่ที่ความสัมพันธ์แบบนี้มันบอบบาง แต่นั่นก็ทำให้พวกเราเอาใจใส่และแคร์ความรู้สึกของแต่ล่ะคนมากขึ้น ผมไม่สนหรอกครับหากว่าคนทั้งโลกจะไม่เข้าใจเรา แต่ผมขอแค่ครอบครัวคนที่ผมรักเข้าใจก็พอ”ผมพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนหมด กลัวเหมือนกันแต่ฝามือที่กุมมือของผมไว้ก็ทำให้ความกังวลของผมสลายไป

“ม๊าเองก็พยายามจะเข้าใจนะ แต่รู้อะไรไหมว่าเพื่อนของม๊าเขากำลังสับสนว่าตกลงแล้วหนูฟิกคบกับใคร ตินหรือภูกันแน่ พวกเขาบอกว่าวันหนึ่งก็เจออยู่กับภู เดี๋ยวก็อยู่กับตินม๊าไม่รู้จะตอบคำถามพวกนี้ยังไง...พวกหนูก็ต้องเข้าใจม๊าหน่อยนะลูก”เสียงอ่อนลงก็จริงแต่ม๊าไอ้ตินเหมือนไม่อ่อนลงเลย

“ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง เรียบเรียงคำพูดสวยหรูไม่ได้ แต่ที่ผมอยากบอกคือผมเสียใจที่มีส่วนทำให้คุณแม่รู้สึกไม่ดี คุณแม่อาจจะไม่ชอบหน้าผม ซึ่งผมก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะผมเข้าใจ คุณแม่รู้ไหมว่ามีลูกชายที่ดีมาก ถ้าคุณแม่ยังไม่พร้อมจะเข้าใจก็ไม่เป็นไรครับ แต่ผมแค่อยากให้คุณแม่คอยดูพวกเรา...”ผมบีบมือไอ้ภู น้ำเสียงของมันฟังดูแข็งๆก็จริงแต่สีหน้าของมันกลับตรงกันข้าม

“...ม๊าเริ่มจะเหนื่อยแล้วสิ”ท่านพึมพำท่าทางจะเหนื่อยจริงๆ

“ถ้างั้นพวกผมไม่รบกวนแล้วครับ ม๊านอนพักเถอะ”ไอ้ตินขยับเข้าไปห่มผ้าให้ ป๊ามันส่งยิ้มให้กำลังใจพวกผมเงียบๆ น่ารักจริงๆเลยพ่อมันเนี่ย

“แต่ม๊าขอคุยกับ...”ผมใจกระตุกขึ้นมา

“ภูหน่อยได้ไหม”เจ้าตัวยิ้มจางก่อนจะพยักหน้า

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวกูตามไป”มันกระซิบเบาๆก่อนที่ผมกับไอ้ตินจะออกจากห้องไปเงียบๆ

“ติน ม๊ามึงจะสั่งให้ไอ้ภูถอยไหมวะ”

“บ้าเหรอ ม๊ากูไม่ใช่คนแบบนั้น สบายใจได้”ไอ้ตินยิ้มก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมาจ้องผมด้วยสายตาจริงจัง

“แต่กูชอบคำพูดมึงนะ คิดนานไหมวะ”

“ฟิลลิ่งล้วนๆว่ะ”พูดออกไปได้ไงก็ไม่รู้

“พูดให้ฟังอีกทีดิ”

“ลืมไปแล้ว”ผมหัวเราะหึก่อนจะนอนรอไอ้ภูด้วยจิตใจว้าวุ่น รออยู่พักใหญ่มันก็กลับมา ผมรีบดีดตัวมาถามทันที

“คุยอะไรตั้งนานวะ”มันแค่ส่งยิ้มมาให้ก่อนจะโถมตัวมากอดผม ไอ้ตินนั่งมองงงๆ

“เขาก็ถามไปเรื่อยนั่นแหละ”มันตอบเบาๆ

“เล่ามาเลยพี่”ไอ้ตินดูท่าทางอยากรู้มาก จนไอ้ภูเลิกคิ้ว สายตาจับจ้องที่เพดานห้องอย่างเหม่อลอย

“ม๊ามึงถาม...ว่าทำไมถึงยอมอยู่แบบนี้ได้ ทำไมถึงยอมมึง หมายถึงว่าทำไมไม่เกลียดหรือมองว่าเป็นคู่แข่งอะไรทำนองนั้น”ผมมองใบหน้าจริงจังของไอ้ภู เพิ่งเคยรู้สึกว่ามันโตกว่าผมก็ครั้งนี้แหละ

“มึงตอบว่าไง”ผมเอาขาก่ายตัวไอ้ตินเล่น มันพลิกตัวมากอดผมก่อนจะเท้าคางรอฟัง

“ 'ตอนแรกผมก็คิด แต่พอได้รู้อะไรมากขึ้นผมก็กลายเป็นอิจฉาแทน ผมไม่อยากเป็นคู่แข่งของลูกชายม๊าหรอก เพราะรู้ดีว่าคงสู้ไม่ได้ แต่ผมมองว่ามันเป็นเหมือนคนในครอบครัวของผมคนนึง เหมือนน้องชายที่สมองโตเกินวัย ทุกวันนี้ผมชินกับคงามสัมพันธ์แบบนี้ไปแล้ว ผมเคยต้องแยกกับไอ้ฟิกเพราะความวู่วามของตัวเอง ผมยอมรับว่าทนไม่ได้เพราะฉะนั้นม๊าอย่าใจร้ายเหมือนพ่อผมเลยนะครับ ผมผ่านเรื่องแย่ๆมาเยอะแล้ว อาจฟังดูเหมือนเด็กน้อยร้องหาความยุติธรรมหรือเรียกคะแนนสงสาร แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมไม่ใช่คนที่ปั้นแต่งคำพูดดีๆได้ อาจจะฟังไม่เข้าหูม๊าแต่ทุกคำผมหมายความตามนั้นจริงๆ พวกเราเข้าใจและยอมรับตัวตนของอีกฝ่ายได้ ม๊าไม่ต้องห่วงว่าลูกชายจะเสียใจหรือโดนเขี่ยทิิ้งหรอกนะครับ ผมมั่นใจว่า...วันนั้นคงไม่มาถึงแน่ๆ’”ไอ้ภูเล่าออกมาเหมือนตัวเองยังอยู่ในห้องกับม๊าไอ้ติน ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันรู้สึกแบบนี้

“พี่ภู...แม่งคิดได้ไงว่ากลัวจะแพ้ผม เอาจริงๆนะผมเองกลัวจะแพ้พี่มากกว่าอีก ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะ พี่ชาย”ไอ้ตินพูดเบาๆในความมืด ได้ยินไอ้ภูหัวเราะเบาๆก่อนจะกอดเอวผมหลวมๆ

“มึงต้องให้เวลาเขาหน่อย ม๊ามึงใจดีจะตาย ตอนนี้อาจจะยังทำใจรับไม่ค่อยได้”มันกระซิบเบาๆ

“อืม...”

คืนนั้นผมหลับสบายกว่าปกติอาจจะเพราะเรื่องของไอ้ตินคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้นถึงจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นก็ตาม

................................................................

เทศกาลรับร้องทำเอาผมเบื่ออยู่เหมือนกัน เพราะว่าเป็นช่วงเสียเงินน่ะสิ หลานเทคของผมเป็นหนุ่มหล่อชื่อจอม(กวนตีน)ป้ายชื่อมันเขียนแบบนั้นจริงๆ ไอ้ขวัญน้องเทคผู้น่ารักก็เทคแคร์เต็มที่ ไม่รู้ว่ามันมีซัมติงอะไรกันรึเปล่า ส่วนเดือนคณะปีนี้ผมบอกเลยว่าหล่อมากก หล่อจริงอะไรจริง มันชื่อเพชรครับ

“เรื่องส่องผู้ชายไว้ใจฟิก”เสียงแหลๆของไอ้ปลาดังมาใกล้ๆ จนผมต้องเบนสายตาไปมองร่างถึกๆของมันอย่างเสียอารมณ์

“ส่องอะไร พูดให้ดีนะเว้ย”ผมยกมือขึ้นเหมือนจะตบหัวมัน แต่ไอ้ปลาก็ไหวตัวทันหลบฝามือผมไปได้

“ส่องเดือน กูเห็นนะว่ามึงมองน้อง”ผมกลอกตาทันที ทำอย่างกับผมตาบอดแบบนั้นแหละ

“มองไม่ได้รึไง กูแค่อยากรู้ว่าใครเป็นเดือนคณะแค่นั้นแหละ”

“หล่อฉิบหายวายวอดเลยมึงว่าไหม”มันผลักไหล่ผมแรงๆเหมือนเขิน

“หล่อแต่ไม่เป็ค”ระหว่างนั้นไอ้ชายหอบขนมมาพอดี

“นั่งส่องผู้ชายอีกล่ะ เดี๋ยวก็ฟ้องสามีมึงนะเว้ย”มาถึงก็พ่นหมาเลยนะมันเนี่ย

“ถามจริง พวกมึงเป็นสายให้มันเปล่าวะ ทำไมมันรู้ความเคลื่อนไหวกูดีจัง”จริงๆผมสงสัยมานานแล้ว เพราะบางครั้งที่ผมแซวเด็ก
เล่น พวกมันก็รู้ทันตลอดๆ

“มึงคิดว่ากูอยากซี้กับพวกมันเหรอ”ไอ้ชายตอบเสียงมึนๆก่อนจะแกะขนมเข้าปาก ผมหันไปมองไอ้ปลา

“มองกูทำไม๊”

“มีพิรุจน์นะมึงเนี่ย พวกมันจ้างมึงเท่าไหร่”ผมว่าไอ้ปลาแน่นอน

“ข่าวล่ะสองพัน”โอ้โห อยู่เฉยๆเผือกเรื่องผมนี่ก็ได้เงินไปใช้แล้ว

“อีเลว”แต่มันก็ไม่สะทกสะท้านกับคำด่าของผม จะว่าไปผมไม่มีสายในคณะพวกมันเลยนะ เพื่อนไอ้ตินก็...ไม่ไหวๆ เข้ากับผมไม่
ค่อยได้ยกเว้นไอ้พี่เบลล์คนที่ทำผมทรงพุดเดิ้ลฟู ๆไอ้ภูก็...ผมไม่รู้จักเพื่อนมันเลย แต่น้องรหัสมันผมรู้จักชื่อปั๊มตอนแรกผมก็หวั่นๆว่าไอ้ภูจะแอบกิ๊กด้วย แต่โล่งหน่อยที่ไอ้ปั๊มมันห่ามและมีเมียแล้ว คิดได้ดังนั้นผมก็ทักไลน์ไอ้ปั๊มไปในบัดดล


ฟิก:ปั๊มครับ (พูดเพราะๆหน่อยจะใช้งานทั้งที)

ปั๊ม:อี๋ มาคงมาครับมีไรพี่

เด็กเวร

ฟิก:เออ จ้างสองร้อยเป็นสายลับสืบเรื่องไอ้ภูให้พี่หน่อยว่ามีใครมายุ่งกับมันไหม

ปั๊ม:ตลกแล้ว แค่สองร้อยเอง ลงทุนหน่อยดิ ซักหนึ่งพันอ่ะ ผมคิดถูกๆ

ยังดีนะแค่พันเดียว

ฟิก:เออๆ ตามนั้น

ก็เงินพวกมันนั่นแหละ ฮ่าๆ ชั่วร้ายจริงๆ

ปั๊ม:ทำไมกลัวเฮียผมนอกใจล่ะสิ จะบอกให้ปีหนึ่งนะ หลงเต็มอ่ะ

ฟิก:เออ มึงช่วยดูด้วยนะ


ผมเลิกสนใจไอ้ปั๊ม จริงๆผมเชื่อใจพวกมันนะว่าไม่นอกใจผมแน่ แต่มันก็แอบๆกลัวอยู่บ้าง กลัวโดนทิ้งเป็นหมาหัวเน่าอ่ะสิ

“เป็นไรวะ”ไอ้เคนถามเมื่อเห็นสีหน้าของผม

“กูแค่คิดว่ะ...”ผมเคาะนิ้วกับโต๊ะก่อนจะพูดต่อ

“ว่ากูจะเป็นยังไงถ้าพวกมันทิ้งกู”ไอ้ชายถึงกับหันขวับมามองผมเลย

“อย่างมึงมีโมเม้นนี้ด้วยเหรอวะ เออว่ะ แต่กูก็สงสัยเหมือนกันมึงจะทำยังไง ตามง้อพวกมันป่ะ”

“ก็สมมุตินะ ถ้าพวกมันทิ้งกูจริงๆ กูจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม”เพราะว่าผมคงไม่คิดจริงจังกับใครอีกแล้วล่ะ

“จะคิดมากทำไม พวกมันไม่ทิ้งมึงหรอก ห่างมึงได้ที่ไหน กูว่ามึงเล่นของแน่ๆว่ะฟิก พวกมันถึงหลงมึงจริงหลงมึงจังเนี่ย”ไอ้เคนผลักหัวผมเบาๆให้เลิกฟุ้งซ่าน เออ พอๆ เลิกคิด

ตอนบ่ายผมไปรอไอ้ตินที่คณะ เจอไอ้เพชรที่เป็นหลานรหัสมันด้วย

“เฝ้าเช้าเฝ้าเย็นกลัวพี่ตินหายเหรอ”ผมส่งนิ้วกลางให้เป็นคำตอบก่อนจะแวะเข้าห้องน้ำ ชะงักขาทันควันเมื่อได้ยินเสียงคุยดังมาจากด้านใน

“ครับม๊า ฟิกมันนิสัยไม่ค่อยดี ผมไม่ได้กล่าวหาลอยๆนะ”เสียงพี่อันนี่หว่า ที่แท้ก็ฝีมือพี่เขาจริงๆด้วย ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยไอ้ติน
ไปเสียทีนะ ผมไม่รอช้าเข้าไปในห้องน้ำทันที พี่อันชะงักเมื่อเห็นผมก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่อ

“ไว้ผมจะโทรไปใหม่นะครับ ดูแลตัวเองด้วย รักม๊าครับ”ผมนี่เบ้ปากใส่เลย

“อ้าวฟิก มารอตินเหรอ”พี่เขาถามเสียงใส ผมมองสำรวจแล้วก็ยังคงดูเซียวๆอยู่

“ครับ พอดีเลิกเรียนไว ว่าแต่พี่อันสบายดีใช่ไหมครับ”ผมปั้นหน้าเป็นคนดีแต่ดูเหมือนจะไม่เนียนเพราะพี่อันทำหน้าบึ้ง

“ถึงเวลาที่ฟิกจะต้องปล่อยตินแล้วนะ”

“อะไรนะครับ”หน้าด้านว่ะ

“ฟิกก็มีภูอยู่ทั้งคนแล้ว จะควบสองทำไม”ผมถอนหายใจฉุนๆ

“พี่พยายามมากเลยนะครับที่จะเอาไอ้ตินคืน พี่ไม่รู้เหรอว่ามันหมดรักพี่แล้ว”คำพูดของผมคงเหมือนมีดแทงใจดำพี่เขาแน่ๆเพราะ
พี่เขาเม้มปากเข้าหากันแน่นเชียว

“เพราะใครล่ะ”มองผมด้วยสายตากล่าวโทษ

“เพราะตัวพี่เองไง พี่ทำร้ายมันก่อน”ผมฝืนยิ้มและผมเองที่ทำร้ายความรู้สึกมันด้วย

“พี่เบื่อคุยกับฟิกแล้ว เวรกรรมมีจริงพี่ได้เจอแล้ว...”พี่อันสาวเท้าเข้ามาใกล้ผมก่อนจะกระซิบเบาๆ

“เหลือก็แต่ฟิก...ทำคนอื่นไว้เยอะ ระวังบรรดากิ๊กเก่าให้ดีล่ะ”ผมขมวดคิ้วคว้าแขนพี่อันทันทีเมือพี่เขาเดินผ่าน

“พี่หมายความว่าไง”

“พรุ่งนี้ที่บ้านตินมีงานเลี้ยงวันเกิดม๊า ถ้าพี่เป็นฟิกพี่จะไม่โผล่หน้าไปแน่ๆ”ผมไม่รู้หรอกว่าบ้านมันมีงาน ปกติผมไม่ค่อยได้สนใจอะไรแบบนี้อยู่แล้ว

“พี่ขู่ผมเหรอ”ผมขึงตามองอย่างนึกเกลียดชัง ผมควบคุมให้ตัวเองเย็นลงก่อนจะปล่อยแขนพี่อัน

“ไม่ว่าพี่คิดจะทำอะไร...จำไว้ว่าพี่ไม่มีวันทำสำเร็จหรอก”ผมพูดเสียงเย็นชา พี่อันแค่ส่งยิ้มให้ก่อนจะออกไปจากห้องน้ำ เพราะพี่อันคอยปั่นหัวชักจูงม๊าไอ้ตินอยู่ตลอดนี่เอง...ไม่รู้ว่านานหรือยัง พี่อันคิดจะขู่ผมเหรอ หึ ไม่มีทางหรอก พรุ่งนี้งานวันเกิดม๊าไอ้ตินผมจะไป ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ผมไม่อยากหลบเลี่ยงเพราะถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าผมกลัวพี่อัน ซึ่งผมทนไม่ได้ นี่ผมต้องมาสู้รบตบมือกับเมียเก่าไอ้ตินจริงๆเหรอเนี่ย หึๆ มาลองดูกันสักตั้ง






TBC.
ตอนหน้ารวมบรรดากิ๊กเก่าฟิก คล้ายๆงานคืนสู่เหย้า 
จะเป็นยังไง เจอกันตอนหน้าค่ะ 

[❣☾月亮☽❣]

   น่าสนุก แต่กลัวจะมีคนเจ็บตัวน่ะสิ

  

[Nus@nT@R@]

รอลุ้นตอนหน้า อิอิ

[flimflam]

แอบสงสารกิ๊กเก่าฟิก 55555555555555555
อดีตผัวกลายเป็นเมียเขาไปแล้ว
แต่พี่อันนี่กัดไม่ปล่อยจริงๆ ปล่อยตินไปเถ้อพี่

[tiew93]

เพื่ออะร๊ายยย ทำอย่างนี้ก็ไม่ได้ตินคืนมาหรอก!
 

[manutty]

ช่ายยยย น้องฟิกจะกลัวทำไม งานวันเกิดแม่สามี ลูกสะใภ้ที่ดีก็ต้องไปสิ กลัวไรมีสามีของอดีตกิ๊กปกป้องตั้งสองคน  อีกอย่างฟิกไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย เรื่องพวกนั้นมันผ่านไปแล้ว แค่อดีต คนเรามันก็ต้องมีข้อผิดพลาดกันทั้งนั้นแหละ ขนาดตินที่ว่าดีก็ยังเคยไม่ดีมาก่อนแต่ก็เลิกได้ ภูก็เหมือนกันพยายามปรับตัวตลอด จากตอนนี้ดูภูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ไม่ใช่คนพูดมาก พูดสวยหรู แต่ก็ออกมาจากใจ วันนี้ม๊าอาจจะกังวลก็เป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าทั้งสามคนยังมั่นคงและทำให้เห็นว่ารักกันจริงๆไม่มีอะไรมาแยกได้ ม๊าต้องยอมรับแน่ ขนาดป๊ายังยอมรับได้เลยเพื่อความสุขของลูกและม๊าที่ใจดีมาตลอดจะใจร้ายได้ลงเชียวเหรอ สู้สู้  นังอัน นึกว่าจะคิดได้ สำนึก ยังมาหวงก้างอีกนะ ตัวเองไม่ซื่อสัตย์ต่อตินยังจะมาลอบแทงข้างหลังอีก เอาตรงๆนะ ไม่ว่าจะอดีตเมียของติน ของภู ที่ฟิกเคยมีอะไรด้วย ทำตัวเองทั้งนั้น ของอย่างนี้ไม่ร่วมมือใครจะมันส์คนเดียวได้วะ งานนี้ตินรู้เข้า อันโดนจัดหนักแน่ ไม่เข็ด ๆ    แต่แอบหวั่นใจ ม๊าคุยแค่เรื่องนั้นกับภูจริงๆเหรอ ทำไมเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นอีกล่ะ เหมือนพี่ภูปิดบังไว้เลย      

[wann]

กรี๊ดดดดดด


กลัวอ่ะะะ แต่ก้อยากอ่านนนน อิอิ คงมันน แต่อย่ามาม่าน้าาา มิเอาา อิ่มละะะ

[whistle]

แรดเงียบกับแหลเงียบมันเป็นแบบนี้นี่เอง

[kun]

เชียร์น้องฟิกใจขาดดิ้น สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
บรรดากิ๊กจะมาแล้ว

[Supparang-k]

ฟิกอย่ายอมแพ้น่ะ คนของเราจะไปยอมให้คนอื่นมาทวงได้ไง  ชิชิ

[Freja]

เข้าใจผู้ใหญ่นะเพราะว่ากรณีนี้มัน 3 คน  แต่เอาจริงๆนะม๊าไม่จำเป็นต้องตอบอะไรเลย ทำเฉยๆไปเลย เดี๋ยวคนถามมันก็เงิบไปเองแหละ  ที่ม๊าสมควรทำก็คือมองหน้าติณเอาไว้ว่าลูกมีความสุขนะ   แต่พอจะนึกออกลางๆว่าม๊ากังวลก็เพราะว่ามีคนคอยเสี้ยม    ม๊าอาจจะไม่รู้ว่าอันโดนทิ้งก็เพราะอันนอกใจไปเอากับฟิก     งานม๊าอันก็ท่าจะจัดการให้เด็กๆกิ๊กเก่าฟิกมารวมตัวกัน   แต่ไงก็ระวังไว้เถอะภูอาละวาดยังไม่เท่าไหร่นะ   ติณองค์ลงขึ้นมาแล้วจะอยู่กันไม่ได้     ทุกวันนี้ติณมันมีความสุข กลับเนื้อกลับตัว เป็นคนดีขนาดนี้ยังไม่พอใจกันอีกหรือ?

[TachibanaRain]

ง่อวววว ตอนหน้าจะดราม่าอะไรมั้ยเนี่ย  ภาคนี้ดูจะหนักไปทางด้านพี่ตินนะเนี่ย แต่ม๊าคะมันมาถึงขั้นนี้แล้วหนูว่าม๊าทำใจยอมรับเถอะค่ะพวกเค้าคบกันสามคนจริงๆมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรหรือทำใครเดือดร้อนนี่คะก็ยังมีความสุขกันดีคุณม๊าควรจะเชื่อใจเชื่อคำพูดลูกชายตัวเองดีกว่าฟังจากปากคนอื่นนะคะโดยเฉพาะคนที่เป็นแฟนเก่าลูกชายอะ ตอนหน้ารวมพลกิ๊กเก่าฟิกไม่ว่าจะยังไงสู้ๆนะหนูฟิก พี่ภูกับพี่ตินอยู่ข้างหนูอยู่แล้ว #รอดูพี่ตินองค์ลง 

[naoai]

กิ๊กเก่าก็แค่เศษของอดีต

[alt1991]

 

[NuTonKaw]

พี่อันนี่ไม่หยุดจริงๆ เดี๋ยวๆได้เจอดี

ตอนหน้าจะเจออะไรแรงๆไหนนี่ ฟิกสู้ๆนะ

[kukkikkooka]

ทีมหนูฟิก สู้ๆนะเราเชียร์นายเต็มที่

[P★RiTŸ]

อันนี่ทำตัวน่าสมเพชจังว่ะ

[alternative]

อันมันร้ายยยย

[ptp_ploy]

ขอตอนต่อไปด่วนๆเลยย
ไม่อยากรอแล้ว
ฟิกจะเป็นไงต่อเนี่ย พี่อันนี่ก็จิกไม่ปล่อยเลยนะ!!

รอๆๆค่ะ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ฟิกสู้โว๊ย อย่าไปยอมนังอันเน่า

[sosi]

  ติน ภู ฟิก กลับมาแล้วถึงจะแค่ตอนพิเศษก็ตาม

[gupalz]

พี่อันนี่นางร้ายมาก คอยเสี้ยมม๊า

[คุณลิ้นจี่]

แลดูดราม่า ชอบภาคแรกสนุกดีครบรส

[♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥]

นังอันนังมารร้าย น้องฟิคสู้ๆนะค่ะ 

[B52]

รอดูผลงานฟิก

[mochimanja2]

ติดตามจ้า สนุกมากๆ

[DuenTwinBII]

ตอนที่๒




“ไอ้ติน ม๊ามึงชอบอะไรวะ”ผมถามขึ้นมาระหว่างที่นอนแอ้งแม้งอ่านหนังสือทัศนศิลป์แก้เบื่อไปพลางๆ คือผมคิดของขวัญวันเกิดให้ม๊ามันไม่ออกอ่ะ จะให้ผมไปตัวเปล่ามันก็ดูไม่ดี

“หมายถึงอะไร”มันเงยหน้ามาจากหนังสือชีวะ ขยันเกิ๊นเพิ่งเปิดก็อ่านหนังสือแล้ว แต่ก็เข้าใจได้ก็มันปีสี่แล้ว ต่างจากพี่ภูเราที่ยังชิวๆได้ ไอ้ปั๊มก็คอยรายงานผมตลอดว่ามันชอบคลุกคลีกับน้องๆ เหอะๆ

“พรุ่งนี้งานวันเกิดม๊าไง กูว่าจะไป”ไอ้ตินวางหนังสือลงทันที ก่อนจะเดินมาเอามือแตะหน้าผากของผม

“ทำอะไรของมึงวะครับ”ผมดันมือมันออก

“มึงป่วยแน่ๆ ปกติมึงไม่เคยจะสนใจงานอะไรแบบนี้เลยนะ ทำไม มึงจะเรียกคะแนนจากม๊าเหรอ”มันหัวเราะเบาๆก่อนจะหอมแก้ม
ผมไปฟอดใหญ่

“เดี๋ยวตอนเย็นพาไป”มันยักคิ้วให้ผม

“ไปไหน”ไอ้ภูเพิ่งกลับมาพอดี มันหอบขนมมาด้วยถุงใหญ่ เหวี่ยงเสื้อคลุมออกจากตัวเสร็จมันก็กลิ้งมานอนบนเตียงทันที

“วันเกิดม๊าผมอ่ะ พี่ไปไหม”

“ไม่อ่ะ”เป็นคำตอบที่คาดเดาได้อยู่แล้วจากไอ้ภู มันไม่สนงานอะไรทำนองนี้หรอก

“แต่กูอยากให้มึงไปนะ”ผมพูดขัดมันขึ้นมา ไอ้ภูมองหน้าผมด้วยสีหน้าหมางงแลดูน่าถีบเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“นึกครึ้มอะไรขึ้นมาวะ” มันทำเสียงงง

“ผมก็ว่างั้น วันนี้มันทำตัวแปลกๆ มีอะไรใช่ไหม บอกกูมานะ อย่าคิดปิดบัง”ไอ้ตินจับหน้าผมให้มองตามันเพื่อดูว่าผมโกหกมันรึ
เปล่า

“คืองี้ ปล่อยก่อน เจ็บนะเว้ย ไอ้ห่านี่หนิ”ผมปัดมือมันออก ใจจริงก็กะจะบอกมันอยู่แล้วแหละ ถ้าหากว่าบรรดากิ๊กเก่าของผมโผล่
มาจริงล่ะก็ พวกมันจะได้ไม่ระเบิดลงกลางงานเลยรึไง

“ก็แฟนเก่ามึงอ่ะ ติดต่อกับม๊าตลอดเลย” ไอ้ตินขมวดคิ้วทันที

“อันน่ะเหรอ”ยังจะมาย้อนถามอีก

“มึงมีเมียเก่ากี่คนล่ะ”

“หลายอยู่”มันตีสีหน้ากวนตีนก่อนจะเปลี่ยนโหมดเป็นจริงจังจนผมกลืนคำด่าแทบไม่ทัน

“กูแค่เคยได้ยินว่าเขาชอบโทรคุยกับม๊ากูเฉยๆ แต่จะให้กูไปบังคับห้ามม๊าไม่ให้คุยกับมันก็ไม่ได้นี่หว่า แล้วไงต่อ”มันตบขาผมเสียงดังป้าบ

“กูว่าพี่เขาตั้งใจจะสร้างเรื่องว่ะ กูว่าพี่เขาอาจเป็นตัวการที่ทำให้ม๊าคิดอะไรแปลกๆ”จริงๆนะ ปกติม๊าออกจะใจดี

“จะใช่เหรอ…ม๊ากูก็ไม่ได้โง่นะ ความจริงแล้วร้ายพอๆกับกูเลย”ไอ้ตินนิ่งไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ไอ้ภูเดาะลิ้นเบาๆก่อนจะออก
ความเห็นบ้าง

“ในความเห็นกูนะ เราปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด กูไม่กลัวหรอก ว่ากันตามตรงม๊ามึงเขารักมึงจะตาย ไม่กล้า
ทำร้ายความรู้สึกมึงหรอกน่า”ไอ้ภูลุกจากเตียงก่อนจะถอดเสื้อยืดออก ผมแอบเมียงมองดู หมู่นี้มันค่อนข้างจะฟิตเพราะมันชอบ
ไปฟิตเนสไม่ก็วิ่งออกกำลังกายกับรุ่นน้องที่เป็นเพื่อนมัน ผมเคยไปด้วยอยู่ครั้งนึง สรุปว่าวิ่งไม่ไหวหอบแดกลิ้นห้อยก่อนใครเลย เพราะสถานที่ที่ไปวิ่งคืออ่างเก็บน้ำหลังมอซึ่งมันไกลมาก

“นั่นสิ ผมว่ามันต้องมีเงื่อนงำ”แล้วจากนั้น ก็พากันอาบน้ำเตรียมตัวออกไปด้านนอก ผมขี้เกียจจะเถียงพวกมันก็เลยยอมๆอาบด้วยกันสามคน ปล่อยให้พวกมันลวนลามพอหอมปากหอมคอ

“กูไปทำเสื้อมาใหม่ด้วยนะ”ไอ้ตินหยิบถุงบางอย่างออกมา ผมเห็นแล้วแอบสยอง หวังว่าคงไม่เหมือนไอ้ตัวก่อนหรอกนะ ยังจำกันได้ไหมไอ้เสื้อย้ำสถานะอะไรนั่น

“ทำอีกแล้วเหรอวะ”ไอ้ภูแอบถอนหายใจเหมือนกันครับ ผมได้ยิน ฮ่าๆ

“เออดิ ตัวเก่าห่าฟิกเอาไปซ่อนหมดเลย”มันหันมาทำหน้าบูดใส่ผมก่อนจะโยนเสื้อยืดสีเทามาให้ผมกับไอ้ภูดู ผมค่อยๆคลี่เสื้อออก เสื้อของผมมีคำว่าCan สรุปว่าไอ้ตินไปสกรีนมาถ้าใส่ๆเดินด้วยกันก็ We Can Do

“ทำไรได้วะ”ไอ้ภูถาม

“ทำแบบที่คนอื่นทำไม่ได้ไง”ไอ้ตินหันมาคุยกับไอ้ภูระหว่างที่ใส่เสื้อ มันมองหน้ากันด้วยท่าทางที่รู้กันสองคนก่อนจะหันมามองผม

“จะไปไหมซื้อของเนี่ย เร็วๆเลยเฮ้ย”ผมเอาเสื้อฟาดหลังไอ้ภูเต็มแรง ก่อนจะรีบเดินหนีพลางใส่เสื้อยืดไปด้วย ยังดีนะที่ไอ้ตินยังมีหัวคิดไม่สกรีนคำบ้าๆให้ผมอายเล่น


ไอ้ตินมันบอกว่าม๊ามันชอบน้ำหอมตระกูลCK กลิ่นเย็นๆสบายๆ ผมเลยปล่อยให้มันเลือกไป ส่วนไอ้ภูหายไปตรงโซนนาฬิกา ที่อยู่ตรงข้าม ผมเห็นบีเอหญิงกำลังชี้แจงสรรพคุณของน้ำหอมเลยเลี่ยงๆออกมา ผมเองไม่ค่อยได้ใช้น้ำหอมแบรนด์ดังๆหรอก แต่ไหนๆก็มาร้านหรูๆแล้วก็เดินดูซะหน่อย ยืนลับๆล่อๆอยู่นานก็มีบีเอผู้ชายหน้าใสไร้สิวเข้ามาทัก

“อยากได้กลิ่นแบบไหนสอบถามได้นะครับ”บีเอหน้าใสพูดด้วยน้ำเสียงสุภา ผมหันไปส่งยิ้มให้ แบบไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่กลิ่นหอมๆที่ลอยฟุ้งมาจากตัวอีกคนก็หอมมาก จนน่าดม เฮ้ย ไม่ใช่ หอมดี ผมเหล่ๆไอ้ตินเห็นกำลังคิดเงินอยู่

“อยากได้กลิ่นแบบที่พี่ใส่อยู่อ่ะครับ หอมดี”ผมตอบพร้อมรอยยิ้ม แซวเล่นไปงั้นแหละครับ เหงาปาก อยู่กับพวกมันสองคนแซวไม่ได้ ไม่รู้เป็นไรแพ้ทางตลอด โดนพวกมันสวนกลับมาทีเงิบเลย เงิบเขินนะ ผมเลยไม่อยากเสียภาพพจน์ มาแซวคนอื่นดีกว่า (เหตุผลไรวะ)

“อ้อ…”บีเอทำหน้าตกใจแบบมีมาดเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ผมใช้ตัวนี้อยู่ครับ Giorgio Armani Attitude กลิ่นจะแรงมากหน่อย ฉีดตอนไปเที่ยวน่าจะเหมาะกับคุณลูกค้านะครับ”อุ่ย รู้ด้วยว่าผมชอบเที่ยว

“รู้ได้ไงว่าผมชอบเที่ยว หรือเราเคยเจอกันมาก่อน”หยอกเสียงนุ่ม บีเอยิ้มให้

"เปล่าหรอกครับแค่ดูจากลักษณะท่าทางของคุณลูกค้าน่ะครับ"

"ของแบบนั้นมองกันที่ภายนอกไม่ได้หรอกครับ ต้องดูที่ภายใน"ผมแกล้งทำเสียงนุ่มๆ บีเอหัวเราะเหมือนไม่รู้จะตอบอะไร ผมแอบส่องราคาไปด้วย อุแม่เจ้า แดกแกลบแน่นอน แต่ผมชอบกลิ่นนี้นะ หอมๆยั่วๆดี น่าสนๆ ซื้อไว้ไม่ผิดหรอก ไม่ได้เอาไว้ยั่วมันสองคนนะ บอกไว้ก่อน

“หรือไม่ก็ลอง Bvlgari Aqva Pour Homme กลิ่นจะออกเซ็กซี่ๆหน่อย ยิ่งเวลาออกกำลังกายนะครับ…”บีเอเว้นที่ว่างให้ผมเติมเอง เขาน่าแดงเล็กน้อยหลังจากพูดจบ ก่อนจะกระแอมเบาๆ แต่ผมกลับนึกถึงไอ้ภูขึ้นมาทันที

“แต่ถ้าอยากได้กลิ่นที่ซอฟลงมาหน่อย ผมแนะนำสองตัวนี้ครับ Davidoff Cool Water กับ Eternity calvin klein”ผมลองทั้งสองตัวที่ว่ามา หอมๆแบบอบอุ่น ผมว่าเหมาะกับไอ้ตินดี แต่คิดคำนวณเงินในกระเป๋าแล้วก็...คิดหนักเลยครับ ลองขนาดนี้ แถมคุยกันยาวอีก ถ้าผมไม่ซื้อจะผิดมากไหมวะ ผมมองหาไอ้ตินแต่มันไม่อยู่แล้ว อ้าว มันทิ้งผมไปไหนแล้ววะ กะจะยืมเงินมันออกก่อน (เลว) สงสัยคงต้องใช้บัตรเครดิตที่ไอ้ภูเคยให้ซะแล้ว เงินผมก็มีแต่อยู่ในATM ออกไปกดตอนนี้คงแปลกๆ

"ใช้บัตรส่วนลดได้ไหมครับ"ผมหยิบบัตรเซเว่นออกมา บีเอถึงกับมึนงง ฮ่าๆ บาปกรรมจริงๆ

"ล้อเล่นครับ"ผมซื้อน้ำหอมมาสามแบรนด์ น้ำตาร่วงแทนไอ้ภูเลยครับ หมื่นกว่าๆ ใช้น้ำหอมเซเว่นเหมือนเดิมเถอะผมเนี่ย ผมมองหาไอ้สองคนนั่น คือพวกมันหายไปไหนวะ ผมออกจากร้านอารมณ์ดีเล็กน้อย ได้บริหารเสน่ห์ ได้ผลรึเปล่าไม่รู้ แซวไว้ก่อน ผมโทรหาไอ้ตินเมื่อออกมาแล้วไม่เจอพวกมัน

"เฮ้ย มึงอยู่ไหนวะ"

[หอดิ]มันตอบกลับมาด้วยเสียงนิ่งๆ เฮ้ยนี่ผมฟังผิดหรือเปล่าวะ

"ห๊ะ มึงล้อเล่นใช่ไหมวะ"ผมถามงงๆแต่เดินดูรอบๆก็ไม่เจอจริงๆ

[เปล่า]

"เฮ้ย ทำไมทำงี้วะ"ผมเริ่มทำหน้าบูดแล้ว

[ก็เห็นกำลังคุยสนุกๆไม่อยากขัดกูกับพี่ภูเลยกลับมาก่อนไง]อย่าบอกนะว่ามันโกรธเรื่องนี้อ่ะ

"กูแค่คุยเล่นเว้ย"ผมทำเสียงอ่อน

[จะเล่นหรือจริงจังก็แล้วแต่]ผมหงุดหงิดกับน้ำเสียงของมันขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

"เออ งั้นกูกลับไปขอเบอร์เขาแม่งเลย ดีไหม"

[ลองขยับแม้แต่ก้าวเดียวสิ]มันพูดเสียงเรียบนิ่ง ไอ้ผมก็ดันเชื่อมันอีก นี่ขนาดไม่เห็นหน้ามันนะ ยังแอบเกรงๆเลย

"มารับหน่อยครับ"พูดเพราะๆเอาใจมันหน่อย มันถอนหายใจฟึดฟัด

[แท็กซี่]

ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด


แล้วมันก็ปล่อยให้ผมยืนเดียวดายอยู่กับน้ำหอมราคาแพง ไอ้พวกนี่นี้จริงๆเลย ผมจำต้องนั่งแท็กซี่กลับเองจนได้ ไอ้พวกแสบเอ้ย ไม่คิดว่ามันจะกล้าทิ้งผม พอมาถึงห้องพวกมันก็เหลือบมองผมแวบนึงก่อนจะหันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ ผมเลยขยับเข้าไปนั่งแทรกกลาง

"เบียดทำไม"ไอ้ตินทำหน้าบูด

"พวกมึงโกรธเหรอวะ แค่นี้เอง--คือกูยอมรับว่ากูผิด กูมันสันดานไม่ดีเอง"ผมเปลี่ยนบทฉับพลันเมื่อเห็นสายตาของไอ้ภู

"ตอแหลไม่มีใครเกินจริงๆเลยมึงเนี่ย ตอบมามึงเอาบัตรกูไปรูดซื้ออะไรเยอะแยะ"ไอ้ภูมองหน้าผมตรงๆ กะจะเซอร์ไพรส์ดันมา
รู้ทันอีก

"กูไม่ได้รูด"แกล้งตีหน้าเซ่อต่อไป แต่ไอ้ภูมันก็วางโทรศัพท์ที่มีข้อความแจ้งเตือนยอดเงินที่ผมใช้ไป

"กูซื้อน้ำหอมให้พวกมึงไง"ผมหยิบออกมาโชว์ให้มันสองคนดู ไอ้ตินดึงกล่องน้ำหอมไปดู

"ทำมาไฮโซ อยู่ๆทำไมถึงอยากซื้อ มึงจะไปใช้กับใคร"มันหรี่ตามองอย่างจับผิด ก็อย่างที่บอกว่าผมไม่ค่อยใช้น้ำหอมแพงๆ ไอ้พวกนี้เลยสงสัยใหญ่

"วู้ว กูอยู่กับใครล่ะ"มันสองคนทำมาตีหน้าซื่อ

"ใครจะรู้มึงอาจจะซุกซ่อนก็ได้"ไอ้ตินพูดขึ้นมาทำผมหน้างออีกรอบ

"ไม่มีเว้ย"ไม่สามารถหลุดรอดสายตาพวกมันไปได้หรอก

"ใครจะรู้"ไอ้ภูทำเสียงกวนประสาท

"มึงได้ขอเบอร์บีเอที่มึงม้อหรือเปล่า"ไอ้ตินถามสีหน้าหงุดหงิด

"ไม่ได้ขอ ไม่ได้ม้อ"

"ห่างไม่ได้เลยนะ"มันพูดเสีนงมึนตึง

"กูแค่แซวเล่น จริงๆนะเว้ย ไม่มีอะไร เชื่อกูนะ"ผมใช้ลูกอ้อนเอาหน้าไถไหล่ไอ้ตินก่อนจะหันไปหอมแก้มไอ้ภู ไม่คิดจริงๆว่าตัว
เองจะมีโมเม้นแบบนี้ สยองตัวเองจริงๆเลยว่ะ

"อย่าให้รู้ล่ะกัน"ไอ้ภูเข้ามากระซิบเสียงดุ ก่อนจะขบติ่งหูผมเบาๆ ทำเอาผมเสียววูบที่ช่องทองเลย ผมขยับตัวหนีก่อนจะหยิบ
น้ำหอมที่ซื้อมาให้พวกมัน

"กูตั้งใจเลือกมาให้มึงสองคนเลยนะ"

"ตั้งใจจนน่าถีบ"ไอ้ตินทำเสียงยียวน แบบว่าน่าถีบมาก แต่ก็นะ ผมไม่กล้าทำหรอก

"หอมดีนะเว้ย"ว่าแล้วก็ฉีดใส่หน้าใส่ตาไอ้ภู

"เชี่ย เข้าปากกู"มันปัดมือผมออกห่าง

"โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ"กร๊าก ตั้งใจต่างหาก หึๆ ไอ้ตินดมๆน้ำหอมสีหน้าพอใจ

"จีออร์จีโอ อาร์มานี่ซะด้วย"ไอ้ภูแกะน้ำหอมของผมออกมาดมก่อนจะเบ้หน้า

"กูไม่ชอบกลิ่นนี้ว่ะ ฉุนไป"ผมย่นจมูก

"อันนี้ของกู ไม่ได้ให้มึง"ผมดึงกลับแต่มันไม่ยอม

"กูไม่ให้ใช้อ่ะ จะทำไม"ไอ้ภูทำหน้ากวนตีนใส่

"มึงจะหวงกูกระทั่งกลิ่นน้ำหอมเลยเหรอ"ผมเลิกคิ้วมองมันสองคน

"เออดิ ฉีดแล้วมีตัวผู้ตามต้อยๆทำไง"ผมสตั๊นไปหลายสิบวิ เมื่อได้ยินไอ้ภูพูด

"บ้าดิ"

"บ้าอะไร กูพูดจริง ฉีดให้กูสองคนดมก็พอ"ผมเหลือกตามองไอ้ภู

"แบบนี้กูใช้น้ำหอมเซ่เว่นดีกว่า ทเวลพลัสที่มีดาราเกาหลีหล่อๆเป็นพรีเซ็นเตอร์ มึงรู้จักป่ะ"

"ไม่รู้จัก มีใครที่มึงเห็นว่าหล่อกว่ากูด้วยเหรอ"อื้อหือ ไอ้ภูแม่งมั่นหน้าจริงๆ ผมหันไปมองไอ้ตินที่ยังคงเงียบอยู่ เดาได้เลยว่ามันยังโกรธผมอยู่

"ติน มึงชอบไหม"เสี่ยงถามมันบ้าง

"อือ"ตอบโดยไม่มองผม ไอ้ภูคว้าขวดน้ำหอมไปเก็บ มันทำสีหน้าตลกๆใส่ผมก่อนจะลุกจากโซฟาไป

"ยังไม่หายโกรธกูเหรอวะ"มันเมินผมครับ สายตาจับจ้องที่โทรทัศน์ ผมเลยลุกไปบังสายตามัน

"เอ๊ะ ไอ้ฟิก อย่ากวนอารมณ์กูนะ"มันทำหน้าหงุดหงิด ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"คุยกับกูก่อนดิ"มันถอนหายใจ ก่อนจะมองผม

"กูไม่ชอบที่มึงทำแบบนี้ รู้ว่าแค่เล่นๆ แต่นั่นมันต่อหน้ากูเลย มึงจะท้าทายกูใช่ไหม มึงนี่...ชอบทำให้หงุดหงิด"มันขมวดคิ้วแน่น
ผมเลยเลื่อนไปนั่งข้างๆมัน

"เออ ขอโทษ"

"กูไม่เดินเข้าไปถีบมึงตั้งแต่ในร้านก็บุญแล้ว"

"ขอโทษ"

"เงียบ จะดูหนัง"

"ครับๆ"ไอ้ตินขึงตามองที่ผมทำเสียงระรื่นใส่ 

"ใช้น้ำหอมที่กูซื้อให้ด้วยนะ วันดีคืนดีกูอาจเผลอปล้ำพวกมึงก็ได้"ผมหันไปมองไอ้ภูที่กำลังเล่นเกมส์อยู่บนเตียง

"วันไหนวะ กูจะได้เตรียมตัวถูก"ผมขี้เกียจกวนตีนไอ้ตินแล้ว เดี๋ยวมันจะโกรธเข้าจริงๆ ผมเลยเลี่ยงไปดูไอ้ภูเล่นเกมส์บนเตียง
ทันที ผมนึกขึ้นมาได้ว่ามันเข้าร้านนาฬิกานี่หว่า

"มึงซื้อนาฬิกาหาให้ใคร"

"อีหนู"

"สัดภู เอาดีๆ"มันหันมามองหน้าผม ก่อนจะกระซิบเบาๆ

"กูซื้อ...."

"..."ชักหงุดหงิดล่ะ

"เออ กูซื้อให้พ่อกู"ผมเบิกตามองมันอย่างเหลือเชื่อทันที ไอ้ภูเนี่ยนะ

"ไหนเอามาดูดิ๊"อยากเห็นเฉยๆไม่ได้จับผิดมันเลยจริงๆครับ มันทำหน้าเหนื่อยหน่ายก่อนจะส่งกล่องนาฬิกาให้ผม ผมเปิดดู อืม ดีไซน์สำหรับผู้ใหญ่แก่ๆเคร่งขรึม

"พอใจยัง"มันทำหน้าขำๆ ก่อนจะเอาของคืน กว่าจะนอนกันได้ก็ปาไปเกือบค่อนคืน ไอ้ตินขยับมานอนใกล้ๆผม มันสอดมือมาโอบเอวหลวมๆเอาคางเกยไหล่

"จะว่าไปน้ำหอมมึงนี่หอมดีนะ"มันกระซิบใกล้ๆหูทำผมขนลุกวูบ หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไรทำไมถึงหวิวๆทุกทีเวลาพวกมันเข้าใกล้จุดนี้ ตรงๆคืออารมณ์ขึ้นทุกที ดูเหมือนไอ้ภูที่นอนอยู่ข้างๆจะรู้สึกไม่ชอบมาพากลมันเลื่อนมือมาใกล้ๆ

"ไอ้ฟิกหื่น"มันยิ้มกว้างในความมืด ผมหน้าร้อนขึ้นมาทันที

"นอนๆ"ผมพูดเสียงอู้อี้ๆเพราะฝังหน้าลงกับหมอน

"เขินเหรอ"ไอ้ตินชะโงกหน้ามาดู มุมปากยกเป็นรอยยิ้ม ที่ผมไม่กล้ามอง ไอร้อนเห่อขึ้นทั้งที่หน้าและที่ใบหู

"ไม่ได้เขิน"ผมนอนหลับตาใจเต้นตึกๆ โอยตาย นี่ผมมาถึงจุดๆนี้ได้ยังไง จุดที่กูเขินพวกมันเป็นสาวน้อยแบบนี้

"เฮ้อ..."ไอ้ภูถอนหายใจด้วยเหตุผลบางอย่าง มันพูดเบาๆในความมืด

"จูบได้ไหม"ผมมึนไปชั่วขณะ คือทุกทีมันไม่เคยขอก่อน มาพูดแบบนี้ผมยิ่งเขิน

"นะ..."มานะมาเนอะ ผมนี่รู้สึกเหมือนจะทนไม่ไหว หน้าจะระเบิดแปลกๆ ใครรู้อาการของผมบ้าง มากำเริบอะไรตอนนี้ ผมลืมตามองไอ้ภู สีหน้ามันกำลังสนุกได้ที่เลยที่ได้แกล้งผมแบบนี้

"กู...ไม่ให้..."ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า ได้ยินเสียงไอ้ตินหัวเราะเบาๆ

"เริ่มมีฮอร์โมนสาวน้อยแล้วนะมึง"ไอ้ภูพูดพลางหัวเราะ ผมถีบผ้าห่มออกทันที พูดอะไรของมึงวะ ไอ้ภูไม่รอช้าดันหน้าผมไปใกล้ก่อนจะกดจูบลงมา แต่ผมเม้มปากแน่น เหอะ หงุดหงิดมัน ไอ้ภูเลื่อนมือบีบสะโพกผมเบาๆ ลิ้นอุ่นๆไล้ไปตามริมฝีปาก จนผมต้องยอมเปิดรับให้มันจาบจ้วงเข้ามาแต่โดยดี ไอ้ตินขยับมาแนบชิดมากขึ้น อีกมือดึงสะโพกของผมให้แนบชิดกับตัวมัน จนผมรับรู้ถึงไอร้อนมันจงใจเบียดตัวเข้ามาใกล้จนผมหวิวในท้องน้อย ไอ้ภูผละออกมา สายตาวิบวับ

"สองเดือนนะเว้ย"ผมพึมพำขึ้นมาเตือนตัวเองไปพลาง

"อืม ไม่ลืมหรอก"ไอ้ตินตอบเสียงเบา สัมผัสชื้นแฉะไล่วนอยู่แถวๆกกหูจนผมต้องย่นคอหนีเพราะเสียววูบขึ้นมา กางเกงของผม
ถูกดึงลง มือร้อนของไอ้ภูเข้ามากอบกุมจุดไวสัมผัส ผมเผลอปล่อยเสียงครางออกมา หลับตาแน่นเมื่อมือนั้นขยับเป็นจังหวะ จนผมต้องงอเข่าขึ้นมาเพราะแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมา มือนุ่มของไอ้ตินสอดเข้ามาใต้เสื้อ ลูบวนอยู่แถวๆท้องน้อย จนผมต้องหดเกร็ง

"โอย เดี๊ยวๆ"ผมจับข้อมือของไอ้ภูให้ช้าลงหน่อย มันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือออก ขยับถอดกางเกงของตัวเองทิ้ง มือนุ่มของไอ้ตินเข้ามาทำหน้าที่แทน ผมกดหน้าลงกับหมอนเพื่อปิดเสียงน่าอาย นิ้วมือมันบดขยี้อยู่ที่ยอดอก ริมฝีปากขบเม้มติ่งหูผมอย่างอ้อยอิ่งเหมือนรู้จุดอ่อนของผม

"ฟิก"เสียงกระซิบของไอ้ภูทำให้ผมปรือตามองเมื่อเห็นว่ามันจะให้ผมทำอะไร จึงยกตัวขึ้นมา เท้าแขนกับเตียงก่อนจะช่วยคลายอารมณ์ที่คั่งค้างของไอ้ภูด้วยริมฝีปาก เสียงครางต่ำๆของมันแว่วมา ไอ้ตินขยับมาคร่อมผมก่อนจะรวบทั้งของผมและของมัน ผมเกร็งหน้าท้องจนปวดไปหมด จะถึงที่หมายไอ้ตินมันก็แกล้งจนผมปล่อยออกมาพร้อมๆกับมัน 

"ต่อไปอย่าดื้อนะ"มันกระซิบเบาๆก่อนจะขยับมานอนข้างๆผม ใช้เวลานานมากกว่าไอ้ภูจะบรรลุ ไม่อยากจะบ่นว่าเมื่อยปาก เดาว่ามันคงไปแฟ้บมาแน่ๆ

"โทษๆ"มันขำหึๆเมื่อทำผมเลอะไปหมด

"กูง่วงล่ะ จะนอน"มันหยิบทิชชูมาเช็ดๆตรงลำคอให้ผม

"ทำไมเขินเหรอ หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ"ไอ้ตินมองผมยิ้มๆ คือผมก็บอกไม่ถูกว่ามาเขินอะไรมันตอนนี้ ผมนอนทั้งๆที่กางเกงเลอะๆแบบนั้นแหละ ช่างแม่งเถอะ ตอนเช้าค่อยอาบน้ำ

"ฟิก..."ไอ้ตินเรียกขึ้นมาเบาๆ ผมอืออออย่างนึกรำคาญเพราะง่วงนอน

"กูหายโกรธมึงแล้ว เมื่อกี้มึงทำตัวน่ารัก"ไอ้สาด พูดทำไม ผมได้แต่นอนนิ่งๆทำเหมือนว่าหลับไปแล้ว ได้ยินเสียงหัวเราะของมัน
ดังขึ้นมาเบาๆ

.........................................................................

ตอนเช้าผมไปเรียนตามปกติ อารมณ์ดีเป็นพิเศษจนลืมเรื่องพี่อันไปเลย ผมมองหาเพื่อนๆที่ไปออกันอยู่ที่ใต้โถงคณะเพราะมีน้องมาเต้นท่าทางแปลกๆให้ดู

“หน้าตาสดชื่นจังพี่ฟิก”ไอ้ขวัญทักก่อนคนแรก ไอ้ชายเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนจะดึงปกเสื้อผมลง

“ทำบ้าอะไรวะ”ผมผลักมันออกห่างเมื่อกลุ่มน้องท่าทางแต๋วๆส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด

“ก็หาสาเหตุที่มึงอารมณ์ดีไง”เสียใจไม่มีเว้ย คึๆ ท่าจะดูผมคงต้องถอดกางเกงให้มันดูแล้วล่ะ

“เสือกจริงจังนะมึงเนี่ย”

“ผมจะเอาลายเซ็นของพี่ฟิกต้องทำยังไงอ่ะ”หนุ่มน้อยหน้าขาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้มชี้มาที่ผม แถมเน้นคำว่าเอาอีก โอยตาย ผมเจอ
แบบนี้ไม่ไหว ไม่ใช่ว่าไม่ชอบแต่ผม...กลัวสู้ไม่ได้

“ไม่ต้องทำไงหรอก พี่ไม่ชอบแกล้ง”ผมขี้เกียจอ่ะ ใครมาขอก็ให้ไปง่ายๆแบบนั้นแหละ

“อุ้ย ไม่เป็นไร ผมชอบให้พี่แกล้ง ทั้งคืนเลยก็ได้ ผมยอม”มีเสียงโห่ฮาดังมา ผมเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆในหู เพื่อนเลวก็ไปรับมุกมันอีก เพลียครับ เกรียนไม่ออกเลยกับไอ้พวกนี้ มันมีกันสามคนชื่อขึ้นต้นด้วยตัวปอ.ได้แก่ ปิ๊ก ปอ เปียวเข้าขากันทั้งนั้น

“ถ้างั้นก็...”ชอบโดนแกล้งกันนักใช่ไหม ผมสอดส่องหาพื้นที่ว่างในคณะมีพวกสาขาอื่นจับจองหมดแล้วผมจึงชี้ไปที่ถนนหน้า
คณะ

“ไปกระโดดกบสองรอบหน้าคณะเราจนถึงคณะเกษตร”ทันทีที่ผมสั่งพวกมันก็ทำหน้าเฉาแต่ก็ยอมไปแต่โดยดี กระโดดกบที่ว่า
คือนั่งยองๆแล้วกระโดด เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันเพราะผมก็เคยโดน

“ร้องอ๊บๆด้วยนะ”ผมยิ้มชั่วก่อนจะยืมกล้องถ่ายรูปของไอ้เคนมาถ่ายพวกมัน คนที่เดินผ่านไปมาก็มองเป็นตาเดียว พวกปีสองยกกลองมาตีเพลงเข้าจังหวะให้พวกนั้นด้วย ดูสนุกมากกว่าเหนื่อยอีก

“โอเคๆ พอแล้ว เอาสมุดมา”เดี๋ยวเป็นลมขึ้นมาผมจะซวย หนึ่งในนั้นขยับเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะยื่นสมุดมาให้

“พี่ฟิกห๊อมหอม”

“หืม”ผมเงยหน้ามองระหว่างที่เซ็นชื่อให้

“น้ำหอมพี่อ่ะ หอมมม”แล้วมันก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ ผมเอาสมุดฟาดหน้าผากกว้างๆของมันดังเพี๊ยะ

“ลามปามแล้วเฮ้ย”คุยไปคุยมาก็ตลกดีนะ ไอ้เด็กพวกนี้ ไอ้ที่แซวๆมาก็ขำๆตามประสา แต่ดูเหมือนจะมีคนไม่ขำ นั่นคือ...คุณพี่
อัน! เผอิญพี่เขาเห็นพอดี เขาก็เลยมาทักผมที่นั่งคุยกับพวกมันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆกับคณะเกษตร

“หวัดดีฟิก”พี่อันทักเสียงตึงๆ สามปอ.มองผมกับพี่อันด้วยสายตาสนใจ คงรับรู้ได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ

“สวัสดีครับพี่อัน”ผมทักเสียงแช่มชื่น พี่เขามองผมกับน้องอีกสามคน

“เปิดเทอมไม่กี่วัน เต๊าะเด็กเลยเหรอ”

“เต๊าะเต๊อะอะไรกันคุณพี่ พวกเราแค่คุยกับพี่ฟิกเฉยๆ พี่เป็นอะไรมากป่ะ”ไอ้ปอพูดขึ้นมา ผมแอบปรบมือให้ในใจ

“ใครจะรู้ นิสัยเก่าๆอาจจะออกลายก็ได้”ผมระบายยิ้มแทนอารมณ์หงุดหงิด

“นี่ถ้าพี่ไม่ตื้อไอ้ตินอยู่นะ ผมคงคิดว่าพี่หวงก้างผมแน่ๆ อย่ามายุ่งกับผมมาก แล้วจะหาว่าไม่เตือน”ผมพูดเสียงนิ่ง ถึงยังไงผมก็มีขีดจำกัด ลำเส้นผมมากๆเดี๋ยวจะระเบิดให้ดู ยังจำได้เลยว่าผมเคยต่อยไอ้ภูกับไอ้ตินด้วยช่วงที่มันบังคับผมมากๆน่ะ พี่อันดูตกใจกับท่าทางเอาจริงของผม ก่อนที่พี่เขาจะถอยทัพออกไป

“พี่เขาหาเรื่องมึงเหรอวะ”ไอ้เคนมองตามพี่อันไปงงๆ

“เออ เรื่องไอ้ตินอ่ะ”

“วุ่นวาย”ไอ้เคนพูดสั้นๆ ผมส่งสมุดคืนให้กับทั้งสามคนก่อนจะไล่มันกลับเพราะผมจะคุบกับพวกไอ้เคน

“เรื่องมันเป็นแบบนี้...”ผมเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พวกมันฟัง

“พี่เขาจะกล้าทำเหรอ ไอ้ตินมันไม่ใช่เล่นๆเลยนะ น่าจะรู้จักมันดีนะ”ไอ้ชายพึมพำอย่างครุ่นคิด

“พี่เขาคงคิดว่ามีพวกล่ะมั้ง”อาจจะคิดว่ามีม๊าคอยเชื่อก็ได้ แต่ผมตงิดๆกับคำพูดไอ้ตินยังไงไม่รู้ ที่ว่าม๊ามันเองก็ร้ายเหมือน
กัน...อืม...ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ


(ต่อด้านล่าง)