คุณเมียภาคบังคับ (เจ้าคุณ&ธารา) ตอนที่ 14
"อย่าไปคิดอะไรให้มากมายเลย" เจ้าคุณวางมือพาดไหล่เหมือนการโอบธาราอย่างกลายๆ พูดบอกกับ
ธารา เมื่อเห็นแววตาสลดๆ อย่างคนรู้สึกผิดของธารามองตามหลังณัฐภาสเพื่อนรักไป
"แต่ภาสมันดูไม่โอเคเลย" ธาราบอกด้วยเสียงอ่อยๆ
"ให้เวลามันหน่อย เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง บางทีทริปครอบครัวสุขสันต์ที่น้องพัสเตรียมไว้เพื่อปลอบใจมันอาจ
จะทำให้ไอ้ภาสลืมเรื่องร้ายๆ ไปหมดและลั้ลลากว่าชีวิตปกติๆของมันก็ได้....ปะ! เรากลับบ้านกันเถอะ ป่านนี้
ไอ้ลูกหมามันชะเง้อหาแม่ธารจ๋าของมันจนหัวหลุดแล้วมั้ง" เจ้าคุณบอกพร้อมกับจูงมือธาราไปที่รถเพื่อมุ่ง
หน้ากลับบ้านไปหาลูกชายตัวแสบสุดที่รักอย่างเจ้านายน้อย
.
.
.
.
.
#
"แม่ธารจ๋ากับป๋าคุณกลับมาแล้ว!!~ เย่ๆ น้องนายคิดถึ๊งงง..คิดถึง!!" เจ้านายน้อยกระโดดโลดเต้นด้วย
ความดีใจที่เห็นพ่อและแม่ของตัวเองเดินเข้าบ้านมา เพราะว่าช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นเจ้าคุณและธารามัว
แต่ยุ่งอยู่กับการจัดงานศพของภูผาและนายหัวรพีจนแทบไม่ได้จะเจอหน้าลูกชายเลย จะได้เจอก็ชั่วบแป๊ป
ชั่วครู่ ยังไม่ทันได้หายคิดถึงกันก็ต้องไปโน่นมานี่อยู่เรื่อยไป
"เว่อร์ว๊ะ!...ไหนมาดูหน่อยดิ ไม่เจอกันตั้งหลายวันตูดดำขึ้นรึเปล่า" เจ้าคุณบอกพร้อมกับจัดตัวลูกชายมา
นั่งกอดนั่งฟัดด้วยความมันเขี้ยวให้หายคิดถึง นับวันลูกชายเขายิ่งโตรูปร่างหน้าตาก็กระเดียดไปทางธารา
แม่จ๋าของเจ้าตัวซะเหลือเกิน กลับกันกับเจ้าภีมแฟน(ในมโน)ของมันที่ยิ่งโตก็ยิ่งกลายร่างสูงใหญ่กว่าแฝดพี่
แฝดน้องของตัวเองเค้าโครงหน้าที่เริ่มชัดขึ้นไม่ต้องบอกเลยว่าไอ้นี่มันลูกพ่อ ณัฐภาสเจนเนอเรชั่นที่สองชัดๆ
สงสัยจากที่เขาคิดว่าจะได้ลูกสะใภ้ในวันข้างหน้าเมื่อพวกเด็กๆโตขึ้น เขาคงจะได้ลูกเขยเข้าบ้านแทนแล้วล่ะ
เหอๆ...เวรกรรรม...เห็นแววว่าจะถูกเขาจิ้มอยู่รำไรแล้วหนอลูกกู.....เฮ้อ!!!
"คิกๆ ป๋าอย่าแกล้งพี่น้าาา...พี่ยอมแล้ว...ฮะๆ" เจ้านายขอยกธงขาวยอมแพ้ บิดตัวไปมาหนีริมฝีปากของ
ป๋าคุณที่ไล่จูบไล่หอมตัวเองอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
"คุณ..พอแล้ว เดี๋ยวลูกหายใจไม่ทัน" ธารารีบพูดปามเจ้าคุณเพราะกลัวว่าลูกชายที่กำลังหัวเราะคิกคัก
อย่างชอบอกชอบใจจะหายใจไม่ทันขึ้นมาเสียก่อน
"แล้วคุณยายหายไปไหนครับ" ธาราถามขึ้นเมื่อเจ้านายน้อยหยุดหัวเราะและหายใจเป็นปกติดีแล้ว เพราะ
ตั้งแต่กลับเข้าบ้านมาเขายังไม่เห็นคุณยายมณีของเขาเลย
"คุณยายไปเก็บดอกไม้ที่หลังบ้านมาไหว้พระฮะ" เจ้านายบอกไปตามที่คุณยายมณีบอกกับตัวเองก่อนที่
เธอจะหายไปเก็บดอกไม้ที่ในสวนหลังบ้าน
"แล้วน้องนายกินข้าวกลางวันรึยังครับ" ธาราถามต่อ
"ยังฮะ น้องนายรอคุณป๋ากับแม่ธารจ๋า" เจ้านายตอบ
"ถ้าอย่างนั้นแม่ว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่า...ไหนดูหน่อยสิว่าคุณยายทำอะไรไว้ให้น้องนายกิน" ธาราสบตา
กับเจ้าคุณทันทีที่ได้ยินคำตอบของลูกชาย และคิดตรงกันว่าเจ้านายน้อยคงจะคิดถึงพวกเขาทั้งสองคนมาก
อย่างที่เจ้าตัวพูดจริงๆ ก่อนที่สามคนพ่อแม่ลูกจะพากันเดินเข้าไปในครัว เพื่อทานข้าวกลางวันกัน โดยที่ไม่
ต้องรอคุณยายมณีเพราะเป็นที่รู้กันว่าคุณยายมณีคงจะทานไปก่อนหน้านี้แล้วเพราะเธอมีโรคประจำตัวที่ต้อง
ทานข้าวทานยาให้ครบตรงตามเวลา
"แม่จ๋า~ น้องนายอยากกินข้าวผัดไส้กรอกใส่กุ้งตัวใหญ่ๆ ของคุณป๋า" เจ้านายร้องบอกธาราที่กำลังจะ
คดข้าวใส่จานให้กับตัวเอง ทำให้เจ้าคุณกับธาราจำต้องสบตาส่งกระแสจิตคุยกันทางสายตากันอีกที
"เอาดิ! เดี๋ยวป๋าทำให้....ธารจะเอาด้วยเปล่า" เจ้าคุณบอกพร้อมกับลุกจากเก้าอี้ไปเปิดตู้เย็นหาวัตถุดิบ
ทำข้าวผัดให้ลูกชาย โดยไม่ลืมที่จะถามธาราด้วยอีกคน
"ไม่อ่ะ...ทำให้ลูกคนเดียวก็พอ เดี๋ยวธารกินกับข้าวยายดีกว่า ยายทำไว้ซะเยอะเลย" ธาราบอกพลาง
พยัดพเยิดไปทางสำรับกับกับข้าวที่อยู่ข้างหน้าตัวเอง ที่มีอยู่มากมายหลายเมนูเหลือเกิน คุณยายมณีคงจะ
ทำไว้รอให้พวกเขากินนี่แหละ เจ้าคุณเองพอได้คำตอบแล้วก็ลงมือทำข้าวผัดให้ลูกชายสุดที่รักของตัวเอง
ทันที
"เสร็จแล้วครับคุณหนู ข้าวผัดไส้กรอกใส่กุ้งตัวใหญ่ๆ ฝีมือป๋าคุณสุดหล่อ เชิญคุณหนูเจ้านายลงมือทาน
ได้เลยครับผม" เจ้าคุณวางข้าวผัดไส้กรอกใส่กุ้งหอมฉุยจานใหญ่ลงตรงหน้าลูกชาย พร้อมพูดและทำท่าทาง
ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นเด็กเสิร์ฟอย่างไงอย่างงั้น ทำเอาทั้งเจ้านายและธาราหลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
ก่อนที่ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกจะพากันลงมือทานมื้อกลางวันอย่างจริงๆ จังๆ กันเสียที
.
.
.
.
.
ช่วงสายของวันต่อมา
"ป๋า~ น้องนายเบื่ออ่ะ! อยากไปเล่นกับแฝด" เจ้านายน้อยร้องบอกกับเจ้าคุณที่นอนหนุนหมอนอยู่ที่พื้น
ข้างๆ ตัวเอง ในขณะที่เจ้าตัวกำลังวาดรูประบายสีเล่นอยู่
"แฝดมันไม่อยู่บ้าน" เจ้าคุณตอบทั้งที่ยังไม่ละสายตาออกจากหนังสงครามในโทรทัศน์
"ไปไหนอ่ะ" เจ้านายถามต่อ
"ไปเที่ยว" เจ้าคุณตอบปัดๆ แบบไม่สนใจนัก เพราะหนังใจจอกำลังมัน
"ป๋าพานายไปมั่งจิ! นายก็อยากไปเที่ยวกับแฝดอ่ะ!" พอได้ยินคำว่าเที่ยว เจ้านายก็หูตั้งหางกระดิกเลย
เพราะเจ้าตัวกำลังเบื่อๆ เลย แถมยังคิดถึงสามแสบแฝดสามอยู่เลย โดยเฉพาะน้องภีมสุดที่รัก
"มันไปไหนกันก็ไม่รู้ ไปไม่ถูกหรอก" เจ้าคุณบอกไปตามตรง ถึงเขาจะรู้ว่าพวกนั้นไปเที่ยวที่จังหวัดไหนกัน
แต่เขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าพัสกรจะพาณัฐภาสกับแฝดสามไปไหนกันบ้าง หรือถึงจะรู้ก็ไม่ตามไปอยู่ดี เพราะช่วงนี้มัน
เป็นเวลาพักฟื้นจิตใจของณัฐภาสเพื่อนรักของเขา ให้มันอยู่กับลูกอยู่กับเมียมันนั่นแหละ เป็นอะไรที่ดีที่สุด
"ง่ะ!..แต่น้องนายเบื่ออ่ะ! ป๋าพาน้องนายไปเที่ยวเหมือนแฝดมั่งจิ! น้าาาา....." เจ้านายทิ้งดินสอสีในมือ
ม้วนตัวกลิ้งเข้าไปหาเจ้าคุณพร้อมกับพูดอ้อนไปมาด้วยท่าทางน่ารักๆ
"แล้วจะไปที่ไหนล่ะป่านนี้แล้ว เตรียมตัวไม่ทันหรอก" เจ้าคุณบอกเพราะการไปเที่ยวค้างคืนไกลๆ อย่างที่
บ้านแฝดสามทำนั้นมันต้องเตรียมโน่นนี่นั่นวุ่นวายหลายอย่างไม่ใช่คิดอยากจะไปก็ไป
"ไปห้างก็ได้ นายอยากกินไอติมอ่ะ...นะป๋าน้าาาาา" เจ้านายปีนขึ้นไปนั่งทับบนหลังเจ้าคุณ กอดคอซบ
เอาแก้มตัวเองแนบแก้มเจ้าคุณเป็นการอ้อนไปมา...ไม่รู้หล่ะ! ยังไงวันนี้น้องนายก็ต้องได้ออกจากบ้านนะ!!
"เออๆ น่าลำคาญว่ะ มึงนี่มันลูกแม่มึงชัดๆ ไปๆ ไปบอกแม่จ๋ามึงก่อนไป เดี๋ยวแมร่งก็มาด่ากูอีก" เจ้าคุณ
พูดเหมือนจะลำคาญ แต่เจ้านายน้อยตัวแสบสนใจที่ไหน ทำเพียงแค่ยู่หน้าไหวไหล่อย่างกวนๆ ใส่ป๋าคุณ
ก่อนที่จะวิ่งไปบอกธาราตามที่เจ้าคุณบอก
"คุณเรียกธารหรอ?" ธาราที่พึ่งจะลดน้ำต้นไม้เสร็จเดินเข้ามาถามเจ้าคุณ เพราะเจ้านายน้อยลูกชายเขา
เดินไปบอกเขาว่าป๋าคุณเรียก
"ฮะ? นี่เรียก?....จะไปไหนไอ้ลูกหมา! มาเคลียร์กับแม่มึงให้เรียบร้อยก่อนเลย หนอยๆ ตัวเองจะไปเอง
แท้ๆ ดันเอากูมาอ้างอีก มึงเน๊าะมึง" เจ้าคุณชี้นิ้วเข้าที่ตัวเองเป็นการถามว่าเขาเนี่ยนะเรียกธารา เขาไปเรียก
มันตอนไหนวะน่ะ ก่อนที่จะหิ้วคอเสื้อผู้ร้ายตัวจริงอย่างไอ้ลูกชายที่กำลังจะชิ่งหนีไว้
"ไป? จะไปไหนกันหรอ?...ว่าไงครับน้องนาย หนูจะไปไหนครับลูก" ธาราถาม
"หนูอยากไปเที่ยวเหมือนแฝดอ่ะแม่ธารจ๋าาาา...." เจ้านายช้อนตามาองธาราบอกด้วยเสียงอ้อนๆ
"อ่อ..แล้วหนูอยากไปไหนล่ะครับ" ธาราคว้าตัวลูกชายมากอดก่อนที่จะถาม...ไม่รู้ว่าทำไมเวลาธาราเห็น
สายตาแบบนี้ของลูกทีไรเป็นอันต้องใจสั่นทุกที เพราะเจ้าตัวทำเหมือนกับว่าพร้อมที่จะร้องไห้ออกมาตลอด
เวลาอย่างไงอย่างงั้น
"เฮ้อ!...แรดจริงลูกกู" เจ้าคุณพูดด้วยเสียงเหนื่อยหน่ายอย่างไม่จริงไม่จังนัก
"บอกว่าอย่าว่าลูกแรงๆ อย่างนี้อีกไง" ธาราตวัดสายตามองเจ้าคุณอย่างเอาเรื่อง เพราะไม่ค่อยชอบให้
เจ้าคุณพูดแรงๆ อย่างนี้กับลูกชายสักเท่าไหร่ แต่ห้ามไปก็เท่านั้นเพราะเจ้าคุณไม่เคยฟังเลย
"ฝากไว้ก่อนเถอะ แม่มึงเผลอเมื่อไหร่เจอกัน" เจ้าคุณกัดฟันพูดบอกเจ้านายอย่างยัวะๆ เมื่อไอ้ลูกชาย
ตัวแสบของเขามันมุดแขนแม่มันมายักคิ้วทำหน้ากวนใส่เขาอย่างยั่วๆ ลับหลังแม่มัน...หนอยๆ ไอ้หมาน้อย
แม่มึงเผลอ เจอกูแน่ กูจะจี๋เอวให้เก็บเอาไปละเมอเลยมึง!!....ฮึ่ม!!!.....(โถถถถถ...น่ากลัวจังเลยเจ้าคุณ)
"ตกลงจะไปไหนกันครับคุณพ่อ คุณลูก?" ธาราส่ายหัวไปมาอย่างปลงๆ ก่อนที่จะถามถึงจุดหมายปลาย
ทางที่สองคนพ่อลูกจะไปในวันนี้สักที หลังจากที่นอกเรื่องกันไปนาน
"ไปสวนน้ำก่อนแล้วกัน ก่อนกลับบ้านค่อยแวะไปเดินห้าง....สงสารลูกหมามัน" เจ้าคุณบอก เพราะตอน
ที่เจ้านายไปเรียกธารา เขาเปิดเข้าไปหาที่เที่ยวสำหรับเด็กในอินเตอร์เน็ตมา ก็ไม่ค่อยมีตัวเลือกอะไรที่จะ
เหมาะกับลูกชายเขาให้มากนักนอกจากสวนสัตว์ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ทะเล แล้วก็ทะเล ที่พูดมาทั้งหมดนั่น
เจ้านายลูกชายเขาก็ไปมาหมดแล้ว จะเหลือก็แต่สวนน้ำนี่แหละที่ลูกชายเขายังไม่เคยได้ไปสักทีเพราะก่อน
หน้านี้ยังเด็กอยู่มากนัก
"เย้ๆ น้องนายรักคุณป๋าที่สุดเล๊ยยยยยย...." เจ้านายน้อยกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เมื่อได้ยินชื่อ
สถานที่จุดหมายปลายทางที่ป๋าคุณของตัวเองพูด ก่อนที่จะกระโดดกอดพร้อมกับบอกรักเจ้าคุณออกมา ทั้ง
ที่ก่อนหน้านี้ยังตะแง้วๆ ใส่กันอยู่เลย
"หึ...มึงมันเจ้าเล่ห์" เจ้าคุณผลักหัวลูกชายเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนที่จะพากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
และเตรียมของเพื่อที่จะไปเที่ยวเล่นที่สวนน้ำกัน
.
.
.
.
.
"อื้อหือ!..แม่เจ้าเว้ย! มีแต่ฝรั่งทั้งนั้นเลยนี่หว่า...เนื้อ นม ไข่ แน่นๆ เน้นๆ ทั้งนั้น" เจ้าคุณอุทานออกมา
เบาๆ เมื่อเห็นว่าคนส่วนมากในสวนน้ำแห่งนี้มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น คนไทยเจ้าถิ่นไม่ค่อยจะมีเลย โดยที่
พูดประโยคสุดท้ายเบาๆ จนแทบจะเป็นเสียงกระซิบเพราะว่าไม่อยากให้ธาราได้ยิน...เดี๋ยวงานจะเข้า
"ป๋าจ๋า~ แม่จ๋า~ น้องนายอยากเล่นอันนั้น" เจ้านายน้อยชี้ไปทางสไลเดอร์ยักษ์สีฟ้าอันใหญ่ที่ตั้งเด่น
เป็นสง่าอยู่สูงสุดเหนือเครื่องเล่นอื่นๆ เลย
"แม่ว่าน้องนายลองเล่นอันเล็กต่ำๆ ไล่ระดับไปเรื่อยๆ ดีกว่านะ...จะได้เล่นสนุกนานๆ" ธาราพูดบอกออก
ไปอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วเขาอยากจะให้ลูกค่อยๆ เล่นไต่ไล่ระดับความสูงไปเรื่อยๆ เพื่อปรับระดับอัตรา
การเต้นของหัวใจมากกว่า เพราะเขากลัวว่าลูกจะรู้สึกเสียวจนช็อคไปเสียมากกว่า ที่จะต้องสไลตัวจากที่สูง
ขนาดนั้นลงมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ลองเล่น นั่นมันไม่ต่างอะไรจากการตกจากเหวเลยนะ ยิ่งเป็นเด็กอย่างเจ้านาย
แล้วด้วย ก็ต้องดูกันอีกทีว่าเขามีกฏหรือข้อห้ามสำหรับเล็กหรือเปล่า
"ปะๆ เราไปลองเล่นอันนั้นกันดีกว่า..แมร่ง! น่าหนุกว่ะ!" เจ้าคุณพูดพร้อมกับจูงมือเจ้านายและธาราไป
ทางเกาะที่เป็นฝั่งเครื่องเล่นของเด็กที่มีสไลเดอร์ไขว้ซ้อนกันไปมาแต่ไม่สูงมากนัก เมื่อเห็นว่าเจ้านายน้อย
ทำสีหน้าหงอยๆ ที่โดนธาราขัดใจ ไม่ยอมให้ไปเล่นสไลเดอร์อันใหญ่อย่างที่เจ้าตัวต้องการ
"ว๊ากกก!!!...ป๋าจับน้องนายกับแม่จ๋าให้ได้ดิ แน่จริงก็จับให้ได้ๆ แบร่ๆ" เจ้านายน้อยจูงมือธาราวิ่งมุดไปมา
ไม่ก็พากันสไลตัวลงท่อสไลเดอร์บ้าง สองคนแม่ลูกพากันหนีคุณป๋าอย่างสนุกสนาน เจ้าคุณเองก็แกล้งวิ่งตาม
ลูกจับได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะนานๆ ทีเขาจะได้เล่นสนุกอย่างนี้กับลูกบ้าง เพราะปกติแล้วจะเล่นวาดรูป
ระบายสี หรือไม่ก็ต่อเลโก้อยู่แต่ในบ้าน เพราะเจ้านายน้อยลูกชายของเขาชอบที่จะเล่นอย่างนั้นเสียมากกว่า
อาจจะเป็นเพราะว่าเจ้านายเป็นลูกคนเดียวก็ได้จึงไม่ค่อยชอบกิจกรรมกลางแจ้งอย่างวิ่งเล่น หรือปั่นจักรยาน
อย่างแฝดสามลูกของณัฐภาสและพัสกร บางทีเขากับธาราก็รู้สึกสงสารลูกอยู่เหมือนกันเวลาที่จะต้องเล่นคน
เดียวอย่างนี้ทุกครั้งเมื่อตารางเรียนพิเศษต่างๆ ของเจ้าตัวว่างไม่ตรงกันกับแฝดสาม แต่เขาจะทำยังไงได้ล่ะ
ในเมื่อเขากับธาราลองพยายามกันทุกวิถีทางแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้น้องให้เจ้านายเลย ทั้งๆ ที่ไม่เคยคุม และ
ปรึกษาทั้งหมอปัจจุบันก็แล้ว หมอแผนโบราณก็แล้ว ลองเสี่ยงดวงไปขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามที่คุณนายมณียาย
ของธาราแนะนำมาก็แล้ว แต่ก็ไม่เคยได้ผลเลยสักวิธีเดียว ก็เลยทำได้แค่รอ...หวังว่าสักวันนึงเขากับธาราจะ
มีลูกเพิ่มอีกสักคนสองคน บอกตรงๆ อย่างไม่อายเลยว่า เขาอิจฉาณัฐภาสเพื่อนรักของเขามากที่มันมีลูกไว้
ให้เล่นตั้งสามคน แล้วดูเขานี่สิ! มีเจ้านายคนเดียว แถมไอ้ตัวแสบมันยังเป็นลูกแม่ไม่ใช่ลูกพ่ออีก เวลามีอะไร
ก็เข้ากันเป็นปีเป็นขลุ่ยเลยทั้งแม่ทั้งลูก พากันมารุมทึ้งเขาอยู่คนเดียว...เกิดมาเป็นนี่น่าสงสารจริงๆ.....เฮ้อ!!
"ฮ้าาา.....หนูเหนื่อยจัง" เจ้านายน้อยหอบแฮ่ก ทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นน้ำระดับตื้นๆ หลังจากที่สามคนพ่อ แม่
ลูก พากันวิ่งเล่นกันไปมาอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะพากันไปนั่งพักดื่มน้ำตรงเก้าอี้สนาม ที่วางพวกอุปกรณ์การเล่น
น้ำของเจ้านายน้อยกันเอาไว้ก่อนหน้านี้
"ไปแช่น้ำร้อนคลายเมื่อยก่อนกลับกันดีมั้ย" ธาราชี้ไปทางสระน้ำร้อนที่เป็นสระว่ายน้ำขนาดกลางที่จำลอง
เป็นธารน้ำแข็งวิวขั้วโลกเหนือที่อยู่ทางด้านหลังของพวกเขา หลังจากที่เล่นสนุกกันมามากพอแล้ว
"อือ...ก็ดีเหมือนกัน"
.
.
.
.
.
"น้องนายเอาอันนี้ครับพี่สาว" เจ้านายน้อยใช้นิ้วจิ้มไปตรงรูปไอศครีมหน้าหมีรวมรสในกระดาษเมนูให้
พนักงานสาวในร้านได้ดูว่าตัวเองต้องการอันนี้ พนักงานสาวพูดทวนรายการเมนูที่สามคนพ่อแม่ลูกสั่งอีกครั้ง
ก่อนที่จะเดินออกไป.....หลังจากจากที่ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกลงไปแช่ในสระน้ำร้อนที่สวนน้ำเพื่อผ่อนคลาย
กล้ามเนื้อจนพอใจแล้วก็พากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และพากันมุ่งตรงมาที่ห้างเพื่อพาเจ้านายน้อยมากินไอศครีม
ตามที่เจ้าคุณได้สัญญากับลูกเอาไว้ตั้งแต่แรก...หลังจากที่กินไอศครีมกันเสร็จแล้ว ก็พากันไปเดินซื้อของใช้
ในซุปเปอร์ในห้างกันอีกนิดหน่อยก่อนที่จะพากันกลับบ้านเพราะเริ่มมืดแล้ว
.
.
.
"มากินยากันไว้ก่อนครับน้องนาย เดี๋ยวจะป่วย" ธาราหยิบยาแก้ไข้มาป้อนลูกชายกันไว้ก่อนที่เจ้านายจะ
หลับไปเสียก่อน เพราะวันนี้เจ้านายตากแดดเล่นน้ำมาทั้งวัน แถมเมื่อเย็นยังไปนั่งกินไอศครีม เดินตากแอร์
ซื้อของในห้างกันอีก ถ้าไม่กินยากันไว้ก่อน พรุ่งนี้ลูกชายตัวน้อยของเขาจะต้องป่วยแน่ๆ
"น้องนายรักคุณป๋าฮะ...จุ๊บ! น้องนายรักแม่ธารจ๋าฮะ...จุ๊บ" หลังจากกินยาเสร็จแล้ว เจ้านายน้อยบอกรัก
พร้อมกับจุ๊บปากทั้งเจ้าคุณและธาราคนละที ก่อนที่จะมุดเข้าผ้าห่มนอนซุกตัวอยู่ตรงกลางระหว่างเจ้าคุณ
และธารา โดยปกติแล้วเจ้านายน้อยจะนอนห้องนอนของตัวเองอยู่ทุกคืนนั่นแหละ แต่คืนนี้เกิดนึกคึกอยาก
จะนอนกับป๋าคุณกับแม่ธารจ๋าของเจ้าตัวขึ้นมา เจ้าคุณกับธาราเองก็อนุญาติเพราะไหนๆ วันนี้เขาทั้งสองคน
ก็ตามใจลูกมาทั้งวันแล้ว จะตามใจเรื่องนี้เพิ่มอีกสักเรื่องจะเป็นไรไป
"แม่ก็รักหนูครับลูก / ป๋าก็รักไอ้ลูกหมาของป๋าที่สุดเหมือนกัน" ธารากับเจ้าคุณบอกออกมาพร้อมกัน ใน
ขณะที่ทั้งสองคนพลิกตัวเข้ามากอดเจ้านายน้อยลูกชายสุดที่รักเหมือนกันพอดี
"รักนะเจ้าคุณ / รักเหมือนกันครับ" นั่นคือประโยคสุดท้ายของคุณป๋าเจ้าคุณและแม่ธารจ๋าของเจ้านาย
ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันนอนหลับฝันหวานตามลูกชายไปติิดๆ
.......วันนี้คงจะเป็นอีกหนึ่งวันดีๆ ที่น่าจดจำเอาไว้ของสามคนพ่อ แม่ ลูกนี้อีกวันหนึง ที่ทั้งเจ้าคุณ ธารา
และเจ้านายน้อยจะเก็บเอาไว้ในความทรงจำ.....ที่สุดของหัวใจ........
________________________________________________________________TBC.
ไอ้มี่กลับมาแล้วจร้าาาา......คิดถึงจังเลยค่ะ!!! กอดดดด(แน่นๆ)
ขอโทษที่หายหัวไปนาน พอดีมี่ไปให้พี่หมอซ่อมร่าง(กาย)มา(อีกแล้ว)
(ธรรมใจกันหน่อยนะคะ มี่เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว) (ห้ามโกรธ ห้ามหาย ห้ามทิ้งมี่กันไปด้วย!!)
ไม่อย่างนั้นมี่จะ.....จะร้องไห้ให้ดู (น่ากลัวจริงๆ)
ขอบคุณนิกกี้เพื่อนรักที่ช่วยมาอัพนิยาย(ในคลัง)ให้ตามที่มี่ได้ฝากไว้
ขอบคุณที่ยอมขาดเรียนมาเฝ้าเค้า.....รักคุณมึงนะคะจุ๊บบ!!
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ!!!
หัวข้อ: [END]>>>คุณเมียภาคบังคับ<<< (MPREG) Up.แจ้งข่าว (26/02/59) (อ่าน 251414 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก