คุณเมียภาคบังคับ (เจ้าคุณ&ธารา) ตอนที่ 15 (จบ)
#
(เครดิตตามรูปเลยจ้า)
เช้าวันนี้เหมือนอากาศเป็นใจไม่หนาวไม่ร้อนจนเกินไป บ้านยศวโยธินของป๋าเจ้าคุณก็อารมณ์ดีคึกครื้น
ต้อนรับแสงอรุณกันแต่เช้าไม่ต่างจากบ้านของคุณพ่อณัฐภาสที่หนีไปเที่ยวเชียงใหม่กันสักเท่าไหร่ เพราะว่า
วันนี้เป็นวันดี เป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งของครอบครัวนี้นั่นก็คือ...วันนี้เป็นวันเกิดของป๋าคุณเขาหล่ะ ทั้งภรรยา
และลูกชายตนเดียวอย่างธาราและเจ้านายน้อยตัวแสบช่วยกันจัดของเพื่อเตรียมไปทำบุญถวายสังฆทานกัน
ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...งานนี้เจ้านายน้อยลูกป๋าคุณขอจัดเต็มยอมทุบกระปุกแมวออมสินแสนรักของตัวเองเพื่อ
สมทบทุนกับแม่ธารจ๋าเพื่อจัดเตรียมงานวันเกิดให้ป๋าคุณของเจ้าตัวแบบเต็มที่...สิบสี่บาทถ้วน!! (นี่หมด
กระปุกของน้องนายแล้วน้าาาา...) แถมยังเป็นคูปองเงินสดที่แรกไว้ใช้ในโรงเรียนนานาชาติของเจ้าตัวไป
ซะสิบบาท...สรุปแล้วงานนี้เจ้านายช่วยสมทบทุนกับแม่ธารจ๋าจริงๆ เป็นจำนวนเงินทั้งหมด...สี่บาทถ้วน!!
เหอๆ (เจ้าคุณคงจะปลื้มปริ่มน่าดู)
"ไอ้หมา...มึงคิดว่าตัวเองหล่อหรอ ถึงได้กล้าแต่งตัวแบบนี้อ่ะ" ระหว่าที่รอแม่ธารจ๋าของเจ้านายน้อย
เจ้าคุณก็สะกิดแขนลูกชายที่นั่งอยู่ข้างกัน ถามถึงชุดของเจ้านายที่วันนี้เหมือนจะจงใจเลือกใส่ชุดคล้ายๆ
กันกับเขาจะต่างกันก็ตรงสีเสื้อกล้ามกับสีหมวกเท่านั้นที่ของเขาเป็นสีดำทั้งคู่ส่วนเจ้านายใส่เสื้อกล้ามสีฟ้า
หมวกสีแดง รองเท้ามันก็ยังแดงอีกต่างหาก แถมพี่ท่านยังอุตส่าเอาผ้าเช็ดหน้าพับให้เป็อเส้นพอสวยมัดที่
ต้นแขนไว้อีกที......เท่เหลือเกินนะมึง
"หล่อจิ!! ก็หนูเป็นลูกป๋าอ่ะ ก็ต้องหล่อเหมือนป๋าดิ" คำตอบของเจ้านายเรียกเอารอยยิ้มของป๋าเจ้าคุณ
ผุดขึ้นมาทันที เพราะคำตอบของไอ้ลูกชายมันช่างถูกใจซะเหลือเกิน
"พูดดีนะมึงน่ะ" เจ้าคุณขยี้หัวทุยของลูกชายด้วยความมันเขี้ยว และอยากจะบอกมันเสียเหลือเกินว่า
'มึงน่ะลูกกู แต่หน้าตามึงเสือกไปเหมือนแม่จ๋ามึง' ใส่หูมันดังๆทักทีสองที แต่คิดไปคิดมา...อย่าไปขัดความ
มั่นใจของมันเลยดีกว่า ให้มันมั่นหน้ามันอย่างนั้นอ่ะดีแล้ว โตไปจะได้ไม่ต้องไปถูกใครเขาจิ้มเอา เพราะเขา
ยังอยากได้ลูกสะใภ้จากมันอยู่...ไม่ใช่ลูกเขย
"ปะ! เสร็จแล้ว เราไปกันเลยดีกว่า เดี๋ยวจะสาย" ธาราโพล่ออกมาจากในบ้านพร้อมกับข้าวของเต็ม
สองมือที่ดูแล้วน่าจะเป็นพวกกับข้าวที่จะเอาไปทำบุญทั้งนั้น เพราะถังสังฆทานและพวกดอกไม้ธูปเที่ยน
เขากับเจ้านายช่วยขนเอามาใส่ไว้ที่หลังรถกันหมดแล้ว
.
.
.
.
.
"หนูขอให้ป๋ากับแม่จ๋ารักหนูเยอะๆ รักหนูตลอดไป" เจ้านายน้อยพูดออกมาเสียงดังฟังชัดในขณะที่ทั้ง
สามคนพ่อแม่ลูกกำลังไหว้พระประธานองค์ใหญ่ในอุโบสถที่เป็นพระคู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดนี้ หลังจากที่
เขาทั้งสามคนพ่อแม่ลูกไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดเล็กๆใกล้บ้านมาแล้ว และกำลังจะไปอีกสถานที่หนึ่ง
ที่เป็นอีกหนึ่งโปรแกรมในวันนี้ ระหว่างทางที่จะไปก็ต้องผ่านวัดนี้ธาราเลยให้เจ้าคุณจอดแวะไหว้กันสักหน่อย
เพื่อเป็นสิริมงคล
"หึๆ ไม่รักลูกหมาแถวนี้แล้วจะไปรักใครที่ไหนได้วะ" เจ้าคุณรั้งคอลูกชายเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมกับ
พูดบอกกับเจ้านายน้อยที่กำลังทำตัวเป็นแมวน้อยถูหน้าไปมาอยู่กับอกเขานี่แหละ พาเอาธาราและคนที่
กำลังไหว้พระอยู่รอบข้างที่เห็นการบอกรักห่ามๆของสองพ่อลูกก็หลุดหัวเราะกันออกมาด้วยความเอ็นดู
.
.
.
"สวัสดีครับแม่ใหญ่ เจ้านายสวัสดีคุณแม่ใหญ่ด้วยสิครับคนเก่ง" เจ้าคุณและธารายกมือไหว้ทักทาย
ผู้หญิงวัยสี่สิบปลายๆ ที่เคยเห็นหน้าคาดตากันดี เพราะเธอคนนี้เป็นเพื่อนกับคุณหญิงแม่ของเจ้าคุณ
เลยมีโอกาศได้พบกันอยู่บ่อยๆ
"สวัสดีจ๊ะเจ้าคุณ ธาราและก็น้องเจ้านายด้วยนะจ๊ะ ดิฉันเป็นคนดูแลที่นี้ค่ะ เราเข้าไปข้างในกันเลย
ดีมั้ยจ๊ะ พวกเด็กๆ กำลังรอพวกเธออยู่พอดีเลย วันนี้ดูพวกแกตื่นเต้นกันเป็นพิเศษเลยที่จะมีคนใจดีเข้า
มาเยี่ยมพวกแกน่ะ" เธอบอกพร้อมกับเดินนำหน้าทั้งสามคนพ่อแม่ลูกให้ตามเข้าไปในตัวอาคาร หลังจาก
ที่ทักทายกันเสร็จแล้ว สถานที่สุดท้ายที่เจ้าคุณและธาราพาเจ้านายมาทำบุญร่วมกันก็คือสถานสงเคระห์เด็ก
หรือเรียกอีกอย่างก็คือบ้านเด็กกำพร้านั่นเอง สถานสงเคราะห์ที่สามคนพ่อแม่ลูกมากันในวันนี้เป็นสถานสง
เคราะห์เล็กๆไม่ใหญ่มากเพราะแม่ใหญ่ที่เป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมานั้นสร้างสถานที่แห่งนี้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของ
ตัวเองทั้งหมดไม่ได้เป็นของส่วนภาครัฐฯ มีเด็กทั้งหมดหกสิบกว่าคน แค่มีครูผู้ดูแลแค่สิบคนเท่านั้น แถมเด็กๆ
ที่นี่ก็มีแต่เด็กมีปัญหาและเด็กที่มีสุขภาพร่างกายไม่ดีทั้งนั้น แต่ก็ไม่ใช่เด็กพิการนะ หมายถึงเด็กที่เป็นพวก
ป่วยง่าย อะไรประมาณนั้น
Tru...Tru...Tru...
"ขอตัวสักครู่นะครับ" เจ้าคุณบอกพร้อมกับเดินแยกออกมารับโทรศัพท์ของตัวเองไม่ไกลจากที่พวกธารา
ยืนรออยู่นัก
"ของมาส่งแล้ว ธารกับลูกเข้าไปกับแม่ใหญ่ก่อนเลย เดี๋ยวพี่ไปช่วยเขาขนของก่อน" เจ้าคุณพูดบอก
หลังจากที่กลับเข้ามาอีกครั้งเมื่อคุยธุระเสร็จแล้ว
"หืม...ให้เด็กๆออกไปช่วยดีไหมจ๊ะ" แม่ใหญ่ที่ยืนอยู่ด้วยเอ่ยถามเพราะได้ยินสิ่งที่เจ้าคุณพูดเหมือนกัน
"ไม่ต้องหรอกครับแม่ ไอ้ภาสมันส่งเด็กมาช่วยขนของด้วยพร้อมครับ เพราะมันมาไม่ได้มันเลยฝากของ
มาทำบุญกับผมด้วย" เจ้าคุณบอก เพราะว่าเมื่อสองวันก่อนหลังจากที่เขาตกลงกับธาราได้แล้วว่าวันนี้จะ
ไปไหนบ้างและคิดขึ้นได้ว่าชวนเพื่อนรักด้วยดีกว่าจะได้ของและทุนเยอะๆ เพราะเท่าที่รู้จากคุณหญิงแม่
เขามา ตอนนี้ที่มูลนิธิของแม่ใหญ่นี้ค่อนข้างจะลำบากพอสมควร ถึงก็เป็นไปตามที่เขาต้องการพอเขาโทร
บอกไอ้เพื่อนรักที่กำลังทัวร์เชียงใหม่กับลูกกับเมียมันอยู่เพราะว่ามันชอบทำบุญช่วยเหลือพวกเด็กกำพร้า
อย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว อย่างไอ้สนน้องรักมันนั่นไง พอคุยเสร็จปุ๊บเช้าวันต่อมา เลขาของมันก็มากด
กริ่งหน้าบ้านเขาถึงที่เลยพร้อมกับทุนการศึกษาก้อนใหญ่และพวกขนม ของเล่นเด็ก กับอุปกรณ์กีฬาทั้งหลาย
อีกหนึ่งคันรถใหญ่ๆ ส่วนเขากับธาราและคุณนายมณีก็เลยรวมทุนกันซื้อพวกของแห้งที่เก็บไว้ทำอาหารได้
นานๆ กับพวกอุปกรณ์การเรียนทั้งหลายแหล่ตั้งแต่อนุบาลยันชั้นประถมเลย ส่วนเจ้าสัวชัชวาลย์พ่อของ
ไอ้ภาสนั้นก็ร่วมเป็นเจ้ามือจ่ายค่าอาหารและค่าขนมซึ่งก็คือไอศครีมและเค้กสำหรับอาหารทั้งสองมื้อเช้า
กับเย็นของวันนี้ให้อีกคน แต่ที่มาได้จริงๆก็มีแค่เขาสามคนพ่อแม่ลูกนี่แหละ เพราะคนอื่นเขาติดธุระกันหมด
.
.
.
"พี่เจ้านายไม่ไปได้ไหมคะ?" เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆอายุประมาณสี่ห้าขวบวิ่งตามเจ้านายน้อยออกมาข้าง
นอกบ้าน หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นภาระกิจมอบบุญให้ที่นี่เรียบร้อยแล้ว ถ้าจำไม่ผิดเด็กคนนี้น่าจะเป็นเด็ก
ที่ไอ้ลูกหมาตัวแสบของเขาไปตามตื้อน้องเขาเล่นด้วยอยู่นี่นา เพราะว่าแม่ใหญ่บอกว่าเด็กคนนี้พึ่งรับเข้ามา
ใหม่และเป็นเด็กเงียบๆค่อนข้างเก็บตัวเลยมีปัญหาเข้ากับเด็กอื่นๆในบ้านไม่ได้ จึงได้แต่นั่งเล่นเงียบๆ
คนเดียว อยู่อย่างนี้ทุกวัน แต่ไม่รู้ไอ้ลูกหมาของเขาไอ้เล่นด้วยอีท่าไหนน้องเขาถึงได้วิ่งตามมันมาอย่างนี้
"ไม่ได้ครับ เพราะพี่เจ้านายต้องไปโรงเรียนครับ เดี๋ยวน้องฟ้าก็ต้องอยู่ไปโรงเรียนเหมือนกัน ถ้าน้องฟ้า
อยากจะเล่นกับพี่เจ้านายอีก น้องฟ้าต้องเป็นเด็กดี ไปโรงเรียนไปเรียนหนังสือ และก็คุยเล่นกับพี่ๆ เพื่อนๆ
ที่บ้านนี้ด้วยนะคะ แล้วเดี๋ยวแม่จ๋าจะพาพี่เจ้านายมาหาน้องฟ้าอีกแน่นอน...รู้มั้ยคะ?" ธาราที่ทนยืนดู
เจ้านายและน้องฟ้าเด็กผู้หญิงตัวน้อยตรงหน้า ยืนจ้องหน้าน้ำตาเอ่อใส่กันไม่ได้จึงรีบพูดปลอบและกล่อม
เด็กหญิงตัวน้อยแทน เพราะก่อนหน้านี้เขก็มีโอกาสได้พูดคุยและเล่นกับหนูน้อยคนนี้เป็นเพื่อนกับลูกชายด้วย
ซึ่งเด็กหญิงคนนี้ก็ไม่ได้เป็นเด็กเก็บกดหรือเข้าใจอยากแต่อย่างใด เพียงแต่เธอแค่ขี้อายมากๆ มากจนเกินไป
เลยไม่มีความกล้าพอที่จะคุยเล่นกับเด็กคนอื่นในบ้านเหมือนกับเขาเมื่อสมัยเด็กก็เท่านั้นเอง
"ค่ะ....พี่เจ้านายสัญญานะคะ" เด็กหญิงน้ำฟ้ารับปากธารา ก่อนที่จะหันไปชูนิ้วก้อยตรงหน้าเจ้านาย
เพื่อให้เจ้านายได้สัญญาว่าจะกลับมาหาเธออีกตามที่คุณแม่ธาราบอกเมื่อสักครู่
"อื้อ!! พี่สัญญา" เจ้านายบอกพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยของตัวเองเข้าไปเกี่ยวก้อยสัญญากับน้องสาวคนใหม่
ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับสู่สภาวะปกติ ล่ำลากันอีกนิดหน่อยและทั้งสามคนพ่อแม่ลูกก็พากันกลับบ้านได้ในที่สุด
.
.
.
.
.
"โว้ยยยยยยยยยย....." เจ้าคุณตระโกนโวยวายพร้อมกับปาโทรศัพท์มือถือของตัวเองทิ้งไปทันทีที่คุยเสร็จ
ทำให้ธาราที่กำลังเตรียมอาหารเย็นไว้ฉลองวันเกิดเล็กๆให้เจ้าคุณกันสามคนพ่อแม่ลูกต้องวิ่งออกมาจากครัว
เพื่อที่จะมาดูว่าสามีของตัวเองเป็นอะไรหรือเปล่า
"เป็นอะไรไปคุณทำไมถึงได้ร้องโวยวายซะดังลั่นขนาดนี้แถมยังปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างนี้อีก ถ้าลูกตื่นขึ้นมา
แล้ววิ่งมาพอดีจะเป็นยังไงฮึ?" ธาราก้มเก็บโทรศัพท์ของเจ้าคุณที่อยู่ตรงปลายเท้าของตัวเองขึ้นมาคืนให้
เจ้าของ พร้อมกับพูดว่าสามีอีกชุดใหญ่เมื่อเห็นว่าเจ้าคุณไม่ได้ดูเจ็บปวดดตรงไหนอย่างที่ตนเป็นห่วง แต่
ดูแล้วเจ้าตัวกำลังหัวเสียอารมณ์ไม่ดีเอามากเสียมากกว่า
"ก็ไอ้ภาสน่ะสิ!!" เจ้าคุณพูดบอกแบบใส่อารมณ์สุดๆ
"แล้วภาสมันทำอะไรให้อีกล่ะ" ธาราถาม แต่ก็พอจะประติดประต่อได้รางๆแล้วล่ะว่า เพื่อนรักเขาคงจะ
โทรมาอวดอะไรใส่ตัวเองอีกล่ะสิ เพราะก่อนหน้านี้สองคนนี้ก็เคยเป็นอย่างนี้เหมือนกันตอนที่แย่งกันประมูล
หุ่นยนต์รุ่นลิมิตเต็ดเมื่อปลายปีที่แล้ว แต่อย่าหวังว่าพ่อๆเขาจะเอามาให้ลูกนะ เพราะเปล่าเลย เขาสองคน
นั้นประมูลมาเล่นเองต่างหากล่ะ....เวรกรรมจริงๆ
"ก็ไอ้ภาสมันโทรมาอวดว่าน้องพัสท้องอีกแล้วอ่ะ ทั้งๆที่พลาดแค่ครั้งเดียว แต่ไหงธารไม่เห็นท้องมั่งอ่ะ
คุมก็ไม่ได้คุมแถมพี่ยังขยันทำอีกต่างหาก.....นี่..ตกลงมดลูกธารไม่ดีหรือพี่ไม่มีน้ำยากันแน่เนี่ยห้ะ!!!" เจ้าคุณ
ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาพูดงองแงพาลใส่ธาราเหมือนเด็กโดนขัดใจ ธาราก็ได้แต่ส่ายหน้าใส่สามีอย่างเอือมระอา
อายุอานามก็ปาเข้าไปสามสิบกว่าๆแล้ว สามีของเขาทำไมถึงชอบงองแงใส่เขาแข่งกับลูกชายนะ
"เฮ้อ!! รอแปปนึงอย่าพึ่งลุกไปไหนนะ" ธาราบอกพร้อมกับผละเดินออกไปจากตรงนั้น ทิ้งให้เจ้าคุณนั่ง
อารมณ์เสียอยู่เงียบๆคนเดียว
.
.
.
"อ่ะ! เอาไป...ของขวัญวันเกิดจากธาร ตอนแรกว่าจะเอาไว้ให้คืนนี้หลังจากเป่าเค้กเสร็จ แต่ดูอารมณ์
คุณแล้วถ้าขืนยังไม่ให้ตอนนี้งานวันเกิดคุณปีนี้คงจะกร่อย หมดสนุกแน่ๆ" ธาราเดินกลับมาพร้อมกับม้วน
กระดาษสีขาวผูกโบว์สีน้ำตาลแผ่นนึงยื่นให้กับเจ้าคุณ
"อะไรอ่ะ...ให้ใบขาวจะไล่พี่ออกจากการเป็นสามีหรอ..พี่ไม่ยอมนะ!!" เจ้าคุณถามพร้อมกับจีบปากจีบคอ
ดัจจริตแอ็คติ้งใส่ธาราเต็มที่หวังจะให้ธาราอารมณ์ดีขึ้นบ้าง เพราะรู้สึกผิดที่เป็นเผลอทำตัวแย่ๆใส่ธาราทั้งที่
ธาราไม่ได้ผิดอะไรเลย แถมวันนี้ยังจัดโน่นนี่นั่นให้เขาอย่างเต็มที่อีกต่างหาก
"ไม่ใช่หรอก...แต่ความคิดนี้ดีนะ...เอาไว้วันหลังธารจะทำให้ก็แล้วกัน...ไอ้ใบไล่ผัวเนี่ย" ธาราแหย่กลับ
ด้วยเสียงนิ่งๆ จนเจ้าคุณหน้าเหวอไปเลย ก่อนที่จะเดินหนีเข้าครัวไป เพราะยังทำกับข้าวไม่เสร็จ
"ชิชะ! ใครจะยอมให้ทำอย่างนั้นกันอีหนูเอ้ย!!....ใบอะไรของเขาว๊ะ" เจ้าคุณตะโกนไล่ตามหลังงธาราไป
ก่อนที่จะค่อยๆแกะโบว์ม้วนกระดาษของขวัญวันเกิดที่ธาราให้มา
.
.
.
.
.
ใบรับรองแพทย์
ชื่อ นายธารา ยศวโยธิน(จดทะเบียนที่ต่างประเทศเรียบร้อยแล้ว) อายุ 32 ปี
เลขที่บัตรประจำตัวประชาชน xxxxxxxxxx
มีอาการ เวียนศีรษะ หน้ามืด เหมือนจะเป็นลม
การวินิจฉัยโรค ตั้งครรภ์แฝด อายุครรภ์ 6 สัปดาห์
ลงชื่อ นายแพทย์ xxxx xxxxx
โรงพยาบาล xxxxxxx
.
.
.
"นะ...นี่...นี่มัน..โว้ยยยยยยย...ไอ้คุณจะมีลูกเพิ่มแล้วเว้ยยยยยยยย....งานนี้ป๋าขอสอง...วู้ววววววววว"
เจ้าคุณกระโดดปืนขึ้นไปตระโกนโห่ร้องดีใจอยู่บนโซฟาอย่างลืมตัว ลืมอายุ ลืมเก๊ก ลืมๆ ลืมแม้กระทั้งว่า
เจ้านายน้องลูกชายสุดที่รักของตัวเองกำลังนอนกลางวันอยู่ในห้องรับแขกห้องข้างๆ เรียกได้ว่างานนี้เจ้าคุณ
ลืมหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว ด้วยความดีใจ หลังจากที่ตั้งตารอคอยสิ่งนี้มานานแสนนาน.......
.
.
.
ในครัว
"แม่จ๋าาาา...ป๋าเป็นอะไรอะ" เจ้านายน้องเดินงัวเงียๆ เข้าไปกอดขาแม่ธารจ๋าของตัวเอง หลังจากที่สะดุ้ง
ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโวยวายของป็าคุณสุดที่รัก และไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปหาคุณป๋าที่กำลังดีใจเวอร์จนสติ
แตกไปแล้วด้วย จึงเลือกที่จะเดินเข้ามาหาแม่ธารจ๋าในครัวแทน
"หึๆ สงสัยยาจะหมด" ธาราชะโงกตัวไปมองเจ้าคุณที่ยังคงนั่งทำหน้าปริ่มอยู่กับกระดาษของขวัญที่
เขาให้ไปอยู่ที่เดิมอย่างเพ้อๆ พึมพำกับตัวเองอย่างขำๆ ก่อนที่จะหันไปพูดชวนเจ้านายน้อยที่ตื่นเต็มตาแล้ว
มาช่วยกันทำอาหารต่อดีกว่า เพราะขืนปล่อยให้ไปอยู่กับคนข้างนอก ตัวเจ้านายจะต้องช้ำเพราะโดนคุณป๋า
ของตัวเองฟัดเอาแน่ๆ เพราะขานั้นๆไม่ว่าจะดีใจหรืออารมณ์ดีอะไรมาก็ชอบเอาตัวลูกไปกอดรัดฟัดเล่นทุกที
ใครจะอะไรยังไงก็แล้วแต่....งานนี้ป๋าคุณขอสอง!!!!
___________________________________จบบริบูรณ์__________________________________
ในที่สุดก็จบลงจนได้ สำหรับคู่รอง(ที่ไม่ได้ตั้งใจให้มีตั้งแต่แรก / แต่โคตรรักเลย ฮ่าๆ)
ถึงจะจบลงในตอนหลักของตัวเองแต่ป๋าเจ้าคุณกับแม่ธารจ๋าก็ไม่ได้ไปไหนหรอกนะคะ
ยังคอยวนเวียนอยู่กับลูกๆ(ในภาคต่อไป) ให้เราเห็นอยู่เหมือนเดิมไปรอติดตามอ่านกันต่อได้
ที่นี่นะจ๊ะ :::ภาครักนี้...พี่กะน้อง / ภาคเรียนที่หนึ่ง(ภีม&เจ้านาย)::
ในเล้ายังไม่มีนะคะ แต่เดี๋ยวมี่จะเปิดเรื่องไว้ให้ยังไงก็ตามไปเจิมหลานๆกันได้นะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
