ความน่ารักของมิ้น
ผมกับไอ้ดิมรีบออกจากบ้านเพราะว่าใกล้เวลาที่หลานผมจะแสดงแล้ว ไอ้ดิมมันขับรถออกมา ผมยังไม่ได้คุยกับแอ้เลย แต่ผมรู้ว่าดิวมันบอกว่าจะไม่ทำอีกแค่นี้ผมก็ดีขึ้นเยอะแล้วและหลานๆผมกลับมามีความสุขกันแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว ตอนนี้ไอ้ดิมมันเลี้ยวรถเข้าไปด้านใน
“อั้ม พี่มาถึงแล้ว”ผมโทรหาไอ้อั้ม
“อั้มอยู่ด้านในแล้วพี่อ้น ตอนนี้หลานๆมาถึงแล้วแต่งหน้าทำผมอยู่ด้านหลังพี่” ไอ้อั้มมันบอกผมต้องแต่งหน้าทำผมกันเลยเหรอ
“พ่อละอั้ม” ผมถามไอ้อั้มผมกับไอ้ดิมกำลังเดินเข้าไปด้านใน
“พ่อมาถึงแล้วพ่อมาพร้อมกับลุงภาเลยพี่อ้น” ไอ้อั้มบอกผม
“แค่นี้นะเจอกัน”ผมบอกไอ้อั้ม พวกไอ้อั๋นไอ้โอ๊คมันคงมาถึงแล้ว เพราะว่ามันไปนอนบ้านกันผมให้มันแวะส่งผมที่บ้านไอ้ดิม ผมเข้ามายกมือไหว้ลุงภา น้องๆผมมาถึงกันหมดแล้ว หมอด้ากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ดรีมและอาร์ม
“อาร์ม”ผมเรียกอาร์ม อาร์มเดินมาหาผม ผมเอามือยีหัวน้องชาย รู้สึกว่าตอนนี้อาร์มดีขึ้นมากผมคงเลิกเป็นห่วงมันได้แล้วซินะต้องขอบใจไอ้ดรีมที่ช่วยดูแลอาร์ม อาร์มกลับไปนอนบ้านบ้างนอนบ้านพักบ้าง แต่ยังดีกว่าไม่เข้าบ้านเลย
“พี่อ้นน้องมีนพี่” ไอ้เอสมันเรียกพวกผม ชุดแรกของการแสดงน้องมีนก่อนเลย น้องมีนและรุ่นพี่ มีนเขาเรียนกับคุณครูปไพเราะเขาเก่งเรื่องการกีฬา คุณครูเขารับสอนพิเศษคุณครูเขาเห็นน้องมีมีความสามารถเลยให้เข้ากลุ้มกับพี่ๆชั้นประถม
“การแสดงชุดแรกเป็นการแสดงเครื่องดนตรีประเภทเป่า วันนี้มาในเพลง ใกล้รุ่ง ขอเชิญรับฟังและรับชมได้แล้วครับ” พิธีกร พวกผมนี้ภูมิใจกับหลานๆผมจริงๆ พวกผมพร้อมจะสนับสนุนให้หลานทำในสิ่งที่ชอบ รุ่นพวกผมถูกห้ามนั้นห้ามนี้ ไอ้โอมนี้มันชอบเต้น มันเต้นเก่งมันเกือบจะได้เข้าแข่งขันแล้วแต่ พอลุงหนึ่งรู้ ลุงหนึ่งสั่งห้ามมันโมโหเลยเลิกเต้นไปเลย มันเต้นเก่งเรียกว่าขั้นเทพได้เลย
“น้องมีน ..เก่งวะ “ไอ้ดิมมันชมลูกสาวมัน ผมแซวว่าลูกสาวเพราะว่ามีนเขาดูนุ่มนวลน่าถนอมและติดไอ้ดิมมาก ไอ้ดิมมันยกมือถือขึ้นมาบันทึกการแสดงของน้องมีน
“มีน” ดิมเรียกมีน มีนหันเจอยกมือยกมือไม้ใหญ่เลย ผมก็ยกมือทักทานมีน ดูมีนยิ้มดีใจที่ลุงๆมาดู พวกน้องๆผมพากันโบกไม้+โบกมือกันใหญ่ให้รู้ว่าลุงๆแห่กันมาดูนะหลานๆ จนการแสดงจบลง ไอ้ดิมมันรีบออกไปคงรีบไปรับน้องมีนที่แสดงจบแล้ว มาหาพวกผม
“น้องมีนเก่งมากเลยลูก”ผมชมน้องมีน หอมแก้มหนึ่งที น้องมีนเดินไปหาพ่อผม น้องมีนเข้าขี้อ้อน ดูปู่กับหลานเขาคุยกันน่ารักเชียว หลานๆนี้เป็นโซทองคล้องใจให้กับพ่อผมกับลุงภาด้วยนะตั้งแต่มีหลานพ่อผมกับลุงภาไปไหนมาไหนด้วยกันแบบเปิดเผยไม่กลัวเกรงสายตาใครแล้ว คบกันอย่างเปิดเผยแล้วก็ว่าได้ ผมเพิ่งจะเห็นพ่อสวมแหว่นนิ้วนางข้างซ้ายแหวนเหมือนกับของลุงภาเลย ชัดเลยอย่างนี้ไปแอบหมั้นกันมาไม่บอกลูกเลยพ่อผม
“ต่อไปจะเป็นการแสดงของน้องเตรียม จะมาเต้นเพลง..โกท เซมารึกา ชื่อเรียกยากนะครับคุณครู คุณครูบอกมาจากซีรี่ย์เกาหลี เรื่อง ฟูลเฮาส์ เรามาดูกันว่าเด็กน้อยจะเต้นได้น่ารักขนาดไหน “พิธีกรแจ้ง
“พี่อ้น ไอ้มิ้นมันเต้นเพลงนี้พี่” ไอ้โอมหันมันบอกผมว่าหลานมิ้นผมเต้นเพลงนี้
“โมหวัดดี”ผมหันไปทักโม โมเขาแต่งงานเรียบร้อยแล้วผมนี้ยินดีด้วยจริงๆ โมยิ้มให้ผมกับดิม
“นึกว่าจะไม่มาดูหลานๆกันซะอีก” โมถามผมคงรู้ว่าผมไปลัลลาตั้งอาทิตย์หนึ่ง
“ไม่มาได้ไง ไอ้อ้นมันเป็นโรคติดเด็กไปแล้วโม” ไอ้ดิมมันพูด ตอนนี้คุณครูพาเด็กๆขึ้นไปบนเวทีและครูหมีเขาดูแลมิ้นอยู่ตอนนี้ เมื่อก่อนครูต่ายแต่ครูต่ายลาไปคลอดลูกแล้ว
“พี่นั้นไงมิ้น ใครทาปากมันนะ ยังกับเด็กญี่ปุ่นเลย ฮาๆ “ไอ้โอ๊คมันขำหลานมัน มิ้นสวมชุดกางเกงขาสั้น เสื้อเชิ๊ตสีขาวเน็กไท้สีเหลืองแป้นเลย ร้องเท้าผ้าใบที่หมอด้าและอาร์มเขาพากันไปหาซื้อมาเพื่อวันนี้เลย
“มิ้นนี้พอแต่งก็น่ารักไปอีกแบบน่ะด้า “ ไอ้อาร์มมันชมมิ้นแต่งตัวแบบนี้ แต่งหน้าทำผมด้วยว่าน่ารัก
“มิ้น ...มิ้น..” ไอ้โอมมันเรียก มิ้นดีใจซอยเท้าใหญ่เลย ดีใจเยอะไปไหม
“เว้ยยย” พวกผมร้องออกมารพร้อมกัน ครูหมีต้องเดินไปบอกว่าให้ใจเย็นๆก่อน
“ฮาๆ “พวกผมขำมิ้น มิ้นมันทำพวกผมขำได้ตลอดฮาๆ ไอ้ดิมมันยังขำหลานมันเลย และคนเปิดเพลงก็เปิดแต่เป็นเพลง ขอใจเธอแลกเบอร์โทรนี้ พอดนตรีขึ้นเท่านั้นมิ้นเต้นออกเสต็ปใหญ่เลยแต่เพื่อนๆคนอื่นเขาหันมามองมิ้นไม่มีใครเต้นเลย
“เดี๋ยวลูก! เดี๋ยว อย่าเพิ่งเต้นลูก “พิธีกรขึ้นไปจับมิ้น ขนาดเขาเปิดผิดเพลงนะ หลานผมนี้ใช่ได้ เต้นทุกเพลงที่เปิด ฮาๆ
“คุณครูบอกว่าไม่ใช่เพลงนี้นะลูกนะ เต้นใหญ่เลย ...เอาทีมงานเปิดเพลงเร็วๆเด็กอยากเต้น” พิธีกรบอกมิ้นและหันไปเร่งทีมงาน เอาใจหลานผมหน่อย
“ฮาๆ “ พวกผมขำคือไอ้มิ้นหลานผมทำหน้าตาเหลอหลาเลยที่พิธีกรบอกให้หยุดเต้นก่อน
“ใจเย็นนะลูกนะ ดูท่าเครื่องจะฟิต ..เอาละเพลงมาแล้วลูก “ พิธีกรบอกมิ้นและปล่อยมิ้น ตอนนี้เพลงของมิ้นขึ้นมาแล้วและเพื่อนก็เริ่มโยกย้ายแต่มิ้นของผมทำไมมันยืนหันซ้ายแลขวาละไม่เต้นละ
“ไอ้โอมที่อย่างนี้ลูกมรึงไม่เต้นละวะ “ ผมหันไปถามไอ้โอม
“นั้นดิพี่ ..มิ้นเต้นซิลูก” ไอ้โอมและพวกผมตะโกน ครูหมีไปยืนบอกมิ้นให้เต้น มิ้นหันไปหันมาและก็มิ้นมันยื่นมือออกและมันก็โบกครับ
“เว้ยย”พวกผมร้องออกมาพร้อมกันมันนเต้นท่าอะไรของมันนั้นโบกซ้ายโบกขวา เพื่อนๆก็หันมามองบางคนก็คิวว่าตัวเองเต้นผิดหรือเปล่าบางคนก็หยุดเต้นและยืนมองมิ้น มิ้นเต้นไม่เกรงใจเพื่อนเลย แถมท่าที่มิ้นเต้นผมว่าท่าพวกนี้มันคุ้นๆนะ คุ้นมาก
“ท่านี้มันคุ้นๆวะพี่อ้น” ไอ้อั้มมันหันมาพูดกับผมแต่ผมคิดว่าพ่อผมกับลุงภาคงอยากได้ปี้บนะ อายหลานจริงๆ
“เออวะกรูก็ว่าคุ้นๆวะ “ ไอ้ดิมมันพูด
“นี้มันท่าจับเตารีดพี่..ยื่นมืออกไปและหันข้างพร้อมกับซอยเท้าไปด้านหลัง มือก็ไถไปด้วยเหมือนรีดผ้านะพี่ อย่างนั้นลูก ได้ใจลุงจริงๆ ”ไอ้โอ๊คไม่พูดเปล่าเต้นไปด้วย ผมหันไปเตะมันหนึ่งที ตามมาด้วยท้าสุดท้าย ชัดเลย ปั่นเสื้อหมอบ ปั่นใหญ่เลยพวกผมถึงกับปาดเหงือเลยมันทำไปได้มันใช้สามท่านี้จนจบเพลงไปพร้อมกับท่าเพื่อนๆมันเต้นแต่หลานผมมิ้นเต้นเด่นอยู่คนเดียวเลย พอเพลงจบทุกคนยกมือไหว้ พอมิ้นเห็นเพื่อนจบมันรีบจบบ้าง
“หนู..หนู ..หนูนั้นแหละ ...อย่าเพิ่งไปลูก..ทำเอาข้างล่างฮากันน้ำตาเร็ดนะรู้ไหมเนี๊ยะ ..อันนี้ฟินาเล่ของงานเลยหรือเปล่าครับคุณครู เต้นไม่เหมือนใครเลย ”พิธีกรเรียกไอ้มิ้นไว้ก่อน
“ก่อนสัมภาษญ์ หนูชื่อะไรลูก”
“ชื่อ...มิ้น”ยังดีที่มันยังจำชื่อมันได้ “ชื่อหวานน่ารักเชียวแต่ท่าที่เต้นนะลูก..เกรียนชัดชัดเลยลูกเอ่ย”พิธีกรชมหลานพวกผม กอดอกดู เกรียนนี้มาจากสายเลือดเลยไม่ต้องสอนกันเลยแหละผมว่า
“ลุงถามนิดหนึ่งนะลูก ทำไมหนูไม่เต้นเหมือนเพื่อนเขาละลูก “พิธีกรถามหลานผม ทุกคนอยากรู้ทำไม? มิ้นเงยหน้ามองพิธีกร พร้อมสบตาปิ้งๆและสิ่งที่มิ้นตอบคือ..
“มิ้น ..มิ้น ..จำไม่ได้” มิ้นมันตอบว่ามันจำท่าไม่ได้ ทำเอาฮากันทั้งหมดเลย “ไอ้ดิมหลานมรึงลืมท่าวะ ฮาๆ ” ผมหันไปบอกไอ้ดิม น้องมีนขำน้องเขาใหญ่เลย
“หนูจำท่าไมได้เหรอลูก..คุณครูใช่ท่ายากไปนะครับเด็กจำไม่ได้” พิธีกรหันมาแซวคุณครูหมี
“แต่ที่ลุงดูนะลูกนะ ท่าหนูนะยากกว่าท่าเพื่อนๆเต้นอีกลูก”พิธีกรบอกมิ้นหลานผม
“อะไรนะ ..เหมือนจะไม่ใช่เพลงนี้นะท่าที่หนูเต้นนะ ..ทีมงานเขาบอกมา..เพลงนี้หรือเปล่าลูก”พิธีกร คนข้างล่างเขาเปิดเพลง..ผมรู้เลยเพลงอะไร ..โบ้กโบกโบ้กที่กำลังฮิทตอนนี้ไง
“ใช่ไหมลูก”พิธีกรถามมิ้น มิ้นพยักหน้า นั้นไง ขึ้นเลยท่ามาเลย
“ท่าแรกท่าโบกแท๊กซี่ “ ใช้เลย มันโบ้กใหญ่เลยมิ้นหลานผม “ท่าโบกแท๊กซี่ใครจะไปไหนจำท่านี้ไว้ โดนใจลุงจริงๆ “พิธีกร
“ท่าที่สอง ท่าจับเตารีบ” มิ้นมันก็ยืนมือออกมาและซอยเท้าใหญ่เลย
“บันทึกท่านี้ไว้ที จะเอาไปให้เมียใช้ เมียชอบบ่นเบื่อรีดผ้าเพื่อว่าเจอท่านี้เข้าไปเมียจะแฮปปี้รีดไม่หยุด” พิธีกรพูดไปเต้นตามมิ้นไปด้วย คนที่ดูนี้ขำหลานผมกันหมด
“มันเอาท่าพวกนี้มาจากไหนวะ” ผมถามน้องๆผม
“ผมซ้อมเมื่อคืน จะเอาไปเต้นในผับ มันดันจำท่าที่โอมซ้อมและลืมท่ามัน” ไอ้โอม ผมอยากจะหาอะไรปาหัวมันจริงๆเลยไอ้โอม มันก็รู้ว่าหลานมันไม่ธรรมดา
“ท่าที่สามปั่นเสือหมอบ” ยืนมือมาสองข้างและกำเหมือนปั่นจักรยานและก็ควงเท้าใหญ่เลยปั่นใหญ่เลย
“เดี๋ยวลูกอย่าปั่นเร็วลูกเดี๋ยวตกเวที ปั่นช้า ช้า..ถอยกลับมาปั่นข้างในลูก “มิ้นมันปั่น แถมปั่นเดินหน้าอีกพิธีกรต้องดึงกลับเพราะมันจะตกเวที
“อ้น ..กิจกรรมเข้าจังหวะหลานอ้นนี้ถ้าจะไม่ค่อยรุ่งเลยนะ” โมหันมาบอกผมพร้อมกับขำหลานผมด้วย
“อย่างแรง..โม ..หาอะไรอย่างอื่นให้ทำหรือไมให้โชว์คนเดียวไปเลย อย่าโชว์ร่วมกับเพื่อน..สงสารเพื่อน “ผมหันไปบอกโม โมขำหลานผม
“ท่าหนูถูกนะลูกแต่ผิดเพลงลูก ..ใครสอนมาลูก” พิธีกรถามมิ้น
“ลุงโอม”ไอ้มิ้นมันบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันรีบกระโดนแอบเลย
“ลุงโอมอยู่ไหนครับ ..สอนท่าดี้ดีนะครับ ไหนครับลุงโอม” พิธีกรเรียกไอ้โอม ผมบอกให้มันออกจากที่แอบเลยที่อย่างนี้มาแอบ ไอ้อั้มมันก็เอาเท้าดันไอ้โอมออก พ่อหันมามองแบบคาดหัวมันไว้
“อยู่หลังปู่” มิ้นบอกและชี้มาที่ทางพ่อผมกับลุงภานั่ง
“อ้อ รู้เลยครับ ว่าเกรียนเหมือนใคร ..”พิธีกรแน่นอนบ้านผมใครก็รู้จัก
“กรูไม่น่าสอนมันเลยวะ” ไอ้โอมมันพูด
“นี้หลานคุณภีมปภพหรือครับ ..หนูเป็นหลานปูภีมเหรอลูก”พิธีกรถามพ่อผม พ่อผมนะขำมิ้นมันนะ แต่ก็อายไปด้วยแหละ ฮาๆ
“อยู่บ้านเป็นคุณย่า ออกนอกบ้านเป็นคุณปู่ ” มิ้นพูด ไอ้อั๋นมันฮาๆตกเก้าอี้เลย
“ตกลงจะเป็นคุณปู่หรือเป็นคุณย่าละลูก” พิธีกรถามมิ้น “ตอนนี้เป็นคุณปู่ กลับบ้านค่อยเป็น....คุณย่า” มิ้นตอบได้น่ารักมาก พ่อผมกุมขมับเลย ลุงภาขำภาผม แน่นอนพวกผมนี้ฮากันมาก พิธีกรทำหน้างงไปเลยกับคำตอบหลานผม
“สงสัยจะสับสนหนักไปนะลูก อะนั้นไปหาปู่นะลูก อยู่นานพิธีกรก็เริ่มจะสับสน....ปู่เรียกแล้วลูกนะ..ก่อนไปทำยังไงลูก .โบ้กแท๊กซี่” พิธีกรบอกให้มิ้นลงมาหาพวกผม ให้โบ้กแทคซีก่อน บอกอะไรก็ทำนะหลานผมโบ้กใหญ่เลยแถมตามด้วยท่าจับเตารีดด้วย พอลงมาเสือหมอบอีกต่างหาก
“ขับดีดีลูก ดูไฟเขียวไฟแดงด้วยนะลูก” พิธีกร
“ดีนะครับ เป็นเด็กนั้นๆลืมท่านี้ยืนร้องไห้ลูกเดียว อันนี้ลืมท่า เอาท่ากรูนี้เหละวะ เรามาชมชุดต่อไปได้เลยคับ พี่อนุบาลสามของเรา” พิธีกร มิ้นวิ่งมาหาพ่อผม
“มิ้นทำไมเอาลุงไปประจานแบบนั้น ไม่ได้สอนเราเลยเรานะมาเต้นกับลุงเอง “ไอ้โอมมันบ่นมิ้นใหญ่เลยตอนนี้แฝดสามขึ้นบนเวทีแล้วเตรียมเต้น ไอ้มิ้นมันยืนผิงพ่อผมอยู่ และเสียงจัวหวะเพลงที่หลานแฝดผมเต้นก็ขึ้นมา เพลงขอใจเธอแรงเบอร์โทร
“มิ้นไปไหนลูก” พ่อผมเรียกมิ้นมันวิ่งไปหน้าเวที ไอ้อั๋นและไอ้โอ๊คมันอยู่หน้าเวทีบันทึกหลานๆแฝดผมเลยปล่อยมิ้นไปคงจะไปดูพี่ เด็กๆบนเวทีเต้นแล้วแต่พิธีกรยกมือให้หยุดก่อน
“มาอีกแล้ว อยากเต้นเหรอลูก” พิธีกรอย่าบอกนะว่าไอ้มิ้นนะ
“งั้นขึ้นมาลูก มา มา เด็กกล้าแสดงออกสนับสนุน”พิธีกรลงมาจูงมิ้นขึ้นไป
“ไอ้มิ้น”พวกผม มันเอาอีกแล้วจะทำให้พ่ออยากหาอะไรคุมหัวก็งานนี้แหละ มิ้นขึ้นไปปยืนข้างๆแฝดผม พี่ๆหันมามองน้องมิ้นกันหมด และพอเพลงขึ้นเต้นได้เหมือนพี่ๆเลยท่าเหมือนกันหมดเพลอแรงกว่าอีก โย้กใหญ่เลย
“เพลงโปรดมัน”ผมหันมาบอกไอ้ดิม ไอ้ดิมมันบันทึกวิดิโอในมือถือบันทึกที่มิ้นเต้นจนเพลงจบ
“อย่าเพิ่งไปลูก ...เต้นโยกซะลุงอายเลย ..ดูท่าเราจะชอบเต้น ชอบเพลงนี้เหรอลูก”พิธีกรถามมิ้น มิ้นพยักหน้าว่าชอบ
“ครูหมีไม่ให้เต้น”มิ้นบอกพิธีกรว่าครูหมีไม่ให้เต้น
“คุณครูครับทำไมขัดใจเด็กครับ..เด็กอยากเต้นเพลงนี้ ..ครูขัดใจเหรอลูก “พิธีกรถามมิ้นมิ้นพยักหน้าหงึกๆเลย ครูหมีหัวเราะเลย ผมว่าครูหมีอยากเลิกเป็นครูมันก็วันนี้แหละครับ
“ครูหมีบอกลุงว่าเพลงนี้ พี่ๆเขาเอาไปแล้วลูก ปีหน้านะลูกนะ ปีหน้าครูหมีเขาจะหามันกว่านี้อีกลูก เห็นครูหมีบอกว่าตอนพี่เขาซ้อมโดดไปซ้อมกับพี่เขา ไม่ซ้อมเพลงตัวเองเลยเต้นเพลงตัวเองไม่ได้...อืม” พิธีกรพูด
“ครูหมีไม่ใจดีเหรอลูก “ พิธีกรถามมิ้น
“ครูหมีใจดี ..นิดเดียว” มิ้นตอบพร้อมเงยหน้าทำตาปิ้งๆ ฮาๆ ทั้งพวกผมและคนที่นั่ง
“ครูอะไรใจดีละลูก” พิธีกรถามมิ้นทำท่าคิดมีไหม
“ครูต่าย...แต่ครูต่ายไม่อยู่” มิ้นบอกว่าครูต่ายไม่ เพราะว่าครูต่ายลาคลอดไปแล้ว
“ครูต่ายไม่อยู่แล้วครูต่ายไปไหนละลูก”พิธีกรถามมิ้น
“ครูต่ายกินแตงโมเข้าไป” มิ้นตอบ มันเกี่ยวกันตรงไหนวะหลานผมครับ
“ครูต่ายไม่อยู่ ครูต่ายกินแตงโมเข้าไป อ้อครูต่ายเลยไม่สบายเหรอลูก” พิธีกรถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามองทำตาปะลัลปะเลือก
“ครูต่ายกินแตงโมเยอะไป....ครูต่ายท้องแตก” มิ้นตอบทำเอาพิธีกร ทำหน้างงกว่าเดิมอีก (ฮาๆ “อันนี้พวกผมไม่มีอะไรขำไปกว่านี้แล้วครับ)
“ครูต่ายท้องแตก “พิธีกรพูดย้ำและพอครูหมีเขาเข้าไปกระซิบกับพิธีกร
“ครูต่ายที่ท้องโตใช่ไหมลูก .” พิธีกรถามหลานมิ้นผม มิ้นพยักหน้าว่าใช่
“.ครูต่ายไมได้กินแตงโมเข้าไปนะลูก..ครูต่ายเขากินเด็กเขาไปลูก” พิธีกรบอกมิ้น มิ้นสะบัดมองพิธีกรทันทีพอบอกว่ากินเด็กเข้าไป
“ครูต่ายเขาไปคลอดน้องนะลูกนะ น้องอุแหว๊ อุแหว๊นะลูก ..ดูท่าเรานี้จะสับสนหลายเรื่องเลยนะเนี๊ยะ ..ลุงว่าส่งเราไปให้กองช่างเขาซ้อมก่อนดีไหมลูก “พิธีกรบอกหลานผม
“เดี๋ยวครูต่ายก็กลับมาแล้วลูก คราวนี้ไฉไลกว่าเดิมเพราะว่าครูต่ายไม่ท้องโตแล้ว”พิธีกรบอกหลานมิ้นผม
“มิ้นไม่เอาครูต่ายดีกว่า มิ้นไม่อยากโดนครูต่ายกิน มิ้นอยู่กับครูหมีดีกว่า มิ้นรักครูหมีดีกว่า”มิ้นพูดกับพิธีกร
“เปลี่ยนมารักครูหมีทันที แล้วไหนบอกครูหมีใจดีนิดเดียวไงลูก”พิธีกรถามหลานมิ้นผมครูหมียืนอยู่ข้างๆเวที
“ทำหน้าตาน่าสงสารจริง ...แต่เท่าที่ลุงคุยกับหนูนะลูก ..ลุงสงสารครูหมีมากเลยลูกเพราะว่าครูหมีนะภรรยาลุงนะลูก ดูท่าจะไม่ค่อยธรรมดอย่ารังแกภรรยาลุงนะลูกนะ” พิธีกรพูด
“งั้นกลับไปนั่งที่ก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะให้รางวัลพี่ๆก่อน” พิธีกรบอกมิ้นให้ลงก่อนแต่
“เดี๋ยวลูก! มีรางวัลให้ด้วย อยากให้ตั้งแต่ท่าโบ้กแทกซี่แล้ว ยืนตรงนี้ก่อนลูก มีรางวัลลูก นั้นรางวัลมาแล้ว พี่ๆงงละซิท่าน้องมาเต้นแป๊ปเดียวน้องได้รางวัลเลย ..รางวัลให้เด็กกล้าแสดงออกหน่อย”พิธีกรเรียกมิ้นเอาไว้ก่อน ภรรยาปลัดอำเภอเดินถือกล่องรถบังคับมาให้มิ้น
“..เอาไปเลยลูก ..รถบังคับลูก..สงสัยประธานจะเป็นห่วงขี่เสือหมอบไม่ปลอดภัยเอารถบังคับไปใช้นะลูกนะ บับคับดีดีละลูก “มิ้นมันได้รางวัลด้วย รถบังคับด้วย ชุดที่ขึ้นไปเต้นมองมิ้นและเกาหัวกันหมดเลย มิ้นมันได้รางวัลได้ยังไง
“ของรางวัลโดยซุ้มตักไข่การกุศลครับพอเห็นตาเต้นโบก โบก โบก เลยรีบแพ๊คของรางวัลเลย” พิธีบอกว่าบูธตักไข่นั้นเองที่ให้รางวัลหลานผม
“เป็นเด็กที่ฉลาดมาเลยนะค่ะ น่ารักจริงๆเลยลูก เก่งมาเลยลูก” คุณหญิงภริยาท่านปลัดชมหลานมิ้นผม
“หนูอายุเท่าไหร่ค่ะ” ภรรยาปลัดเอ่ยถามหลานมิ้นผม เอานิ้งขึ้นมานับเลยแต่มันกางอยู่หน้านิ้วและ หันไปโชว์ว่าห้าขวบ เห้ย มันเพิ่งจะสามเอง
“ห้าขวบเหรอลูก” ภรรยาปลัดถามหลานมิ้นผม
“มิ้นสามขวบ พวกพี่ต่างหากห้าขวบ” อันนี้แฝดสามผมหันพูดบอกมิ้น มิ้นหันขวับไป
“ห้า” มิ้นยังยืนยันว่าห้าขวบภรรยาปลัดหันไปมองแฝดสามคนของผม
“พี่น้องกันใช่ไหมลูกหน้าตาน่ารักเหมือนกันเลย..ตกลงกี่ขวบลูก” ภรรยาปลัดถามมิ้นใหม่
“ห้า”มิ้นยังคงตอบห้ามีสะบัดบ๊อบใส่พี่ด้วย “สามตางหากมิ้น “ แฝดสามของผม
“ห้า” มิ้นยังตอบห้าแต่น้ำเสียงเริ่มโมโหแล้วนะ “สาม” แฝดสามคน ภรรยาปลัดหันไปมองไปแฝดสามผมสลับกัน
“ห้า” มิ้น “สาม”แฝดสาม
“ห้า”แฝดสามผม อ้าวทำไมห้าละไม่สามแล้วเหรอคงขี้เกียจเถียงน้องแน่ๆ
“สาม” มิ้นหันตอบสาม ใช่มันถูกแล้ว พร้อมสะบัดหน้าไปมองพี่ๆแฝดคือโดนพี่ๆหลอกเลยตอบว่าสาม
“ตกลงน้องสามขวบใช่ไหมลูก”พิธีกรเปลี่ยนไปถามแฝดสามผม “ช่าย!” แต่ละคนตอบและพยักหน้าพร้อมกันหมด
“เชื่อพี่เขานะลูกนะ หนูสามขวบลูก ห้าขวบนะพี่ๆเขานะลูกนะ อย่าไปแย้งพี่เขาลูก..มีแบบนี้ด้วย”พิธีกรบอกมิ้นผม ดูทำหน้าซิ
“ตกลงหนูสามขวบนะลูก กว่าจะรู้ว่ากี่ขวบเล่นเอาเหนื่อย..ขอบคุณป้าอ้อยคนสวยก่อนลูกที่ให้รางวัลหนู”พิธีกรบอกมิ้น บอกให้มิ้นยกมือไหว้ มิ้นเขาน่ารักอยู่แล้วเรื่องพวกนี้พวกผมสอนหลานผมดี ยกมือไหว้น่ารักเชียว
“นั้นลุงมารอรับแล้วลูก เดินดีดีนะลูก ขับไปเลยก็ได้นะไหนไหนก็ได้รถแล้ว ลิมโบกินี่เลยนะลูกนั้นนะ” พิธีกรแซวมิ้นผม ไอ้เอสมันไปรับเพราะว่ามันอยู่หน้าเวที มิ้นวิ่งมาหาพวกผมอวดรถที่ได้มาใหญ่เลย และตามมาด้วยหลานแฝดผมเดินหน้าตามึนลงมากันทั้งนั้นเลยฮาๆ
“มิ้นได้รางวัลได้ไงอะปู่” มาริโอ้ถามพ่อผม แบบงงกับมิ้น
“นั้นดิ..ได้ได้ไงอะ” ไอพูดและมองมิ้น
“ไอซ์ก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไอซ์อีกคน
“น้องมีนคิดว่ามิ้นเต้นตลกนะลุงดิม..คิก คิก คิก”น้องมีนดิมมันอุ้มอยู่พูดจาน่ารักแถมปิดปากขำมิ้นยังน่ารักได้อีก
“ทำไมอยากได้รางวัลกันเหรอครับ ลุงซื้อให้คนละอย่างลูก “ ผมบอกเด็กๆ ค่อยยิ้มออกมาหน่อย แต่ที่ยิ้มกว้างหน่อย ผมนี้อิจฉาแอ้กับดิวจริงๆ ที่มันมีโอกาสมีครอบครัวที่น่ารักแบบนี้ พวกผมจะช่วยมันรักษาไว้ให้ดีที่สุด
เป็นอันว่าผมต้องพาไปซื้อของเล่นกันรถคนละคัน น้องมีนเขาไม่เล่นรถเขาเลยไม่เอาและยังบอกอีกว่าของเล่นเยอะแล้วไม่เอากลัวลุงๆเปลืองตังค์ มีหลานน่ารักแบบนี้ขอสักคนได้ไหม ผมคิดในขอแบบน้องมีนนะ แต่ถ้าแบบนี้คนเดียวยังคิดอยากจะเอามันกลับไปอยู่ที่เดิมวันละสี่เวลา ฮาๆ ตอนนี้หลานๆผมเล่นรถกันที่หน้าหน้าบ้าน ผมเข้ามานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ พ่อผมเขามีเรื่องงานคุยกับลุงภาเลยพากันไปคุยกันที่ห้องทำงาน แต่ผมคิดว่าไปจีบกันมากกว่าฮาๆ
“ลุงอ้น)))))))” มาริโอ้วิ่งเข้ามาหาผม
“มีอะไรลูก...เรียกซะลุงตกใจหมด”ผมถามาริโอ้
“รถไอ้มิ้นมันตกลงไปในน้ำอะลุง” มาริโอ้บอกผม
“ฮะ..เพิ่งจะได้มาวันนี้ลงน้ำเลยเหรอ” ผมถามาริโอ้ หลานมิ้นของลุงทำไมถึงได้ทำเช่นนั้นได้
“ช่าย! ..จริงไม่ได้ตกลงไปหรอกลุง”มาริโอ้พูดผมหันมามองหลาน ตกลงยังไง
“มิ้นมันเอาไปวิ่งในน้ำ ....โอ้บอกมิ้นแล้วว่า..รถนะวิ่งบนถนน..แต่มิ้นไม่เชื่อโอ้..ลุงอ้นไปดูเองแล้วกัน” มาริโอ้พูด ไอ้อั้มมันกำลังอุ่นอาหาร มันขำผมใหญ่เลยผมเลย ส่งนิ้วกลางให้พร้อมออกไปเชยชมหลานมิ้นของผม
ผมลงมาและมองไปที่บ่อปลาคาร์ฟของพ่อผม น้ำเท่าหัวเข่าพวกผมได้ ผมเห็นแล้วแหละเพราะน้ำมันใสมากรถอยู่ในน้ำสีรถมันสีเหลืองเห็นชัดเจนแถมตัวดีผมยังยืนบังคับอยู่บนบก ผมส่ายหัวเลย พรุ่งนี้ไปติดต่อกองช่าง ..แต่เอามิ้นมันไปซ้อมนะ รถไม่ต้องซ้อมแล้วพังอย่างเดียว
“มิ้น ..รถนะวิ่งบนถนนนะลูกไม่ได้วิ่งในน้ำลูก ..พัง .”ผมพูดและถลกขากางเกงลงไปเอารถขึ้นมาให้ มิ้นรีบหยบไปพร้อมกับเปิดประตูได้ด้วยรถที่มิ้นได้มาและเขย่า เอาอะไรใส่ไปในนั้นนะ ออกมาแล้วเป็นตัวการ์ตูนเรโก้
“นั้นของพี่นี้มิ้น..เอาคืนมาเลย” ไอ รีบมาแย้งตัวการ์ตูนเขาคืนไปไอเขารักของเขามากเขาสะสมเรโก้อยู่
“พี่ไอ ..ขอโทษมาริโอ้เลย ..มาริโอ้บอกว่าไม่ได้เอาไปพี่ไอก็ไม่เชื่อ” มาริโอ้เกิดศึกงอนอีกแล้วมาริโอ้ถึงกับสะบัดบ๊อบเข้าบ้านทันที ผมหยักไหล่
“พี่ขอโทษ พีไม่รู้ว่าไอ้มิ้นมันจะเอาไปนิโอ้..เพิ่งจะมางอนพี่นี่นะ..มันตั้งสองวันไปแล้วนะโอ้” ไอพูดพร้อมกระโกนตามหลังมาริโอ้ที่เดินเข้าบ้านไป ผมมองตัวแสบที่เขย่ารถมีแต่น้ำออกมาทั้งนั้นผมว่าเครื่องเคราพังหมดแล้วมอเตอร์อะไรพังหมด ไม่กี่ชั่วโมงเองแสบเอ้ย! จำเริญหลานรักของผม
“พี่อ้นพาหลานไปอาบน้ำดีกว่ะจะได้ทานข้าวกัน” อาร์มเดินออกมาบอกผมและพาแฝดสามผมเข้าไป ผมก็อุ้มมิ้นขึ้นอาบน้ำ
“มิ้นคืนนี้นอนกับลุงไหม..พรุ่งนี้ลุงไปทำงานแล้ว อาทิตย์หนึ่งแนะกว่าจะได้กลับว่าไงมิ้น”ผมถามมิ้น
“นอนลุง”มิ้นบอกผม ผมยิ้มไอ้โอมมันได้ยินว่ามิ้นจะนอนกับผม
“จริงเหรอมิ้นลูก..โอ้วเย้ ..พี่อ้น..เขาขอไปยิงเสปิมนะพี่อ้น ..เขาไม่ได้ยิงมาจะสองเดือนแล้วเดี๋ยวท่อมันตัน” ไอ้โอมมันรีบขอผมเลย
“เออ ..ไปเลย..เรื่องของมรึง”ผมบอกไอ้โอมมันรีบขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมก็พามิ้นไปอาบน้ำห้องน้ำในห้องนอนผม มิ้นหยิบของเล่นที่ต้องเอาไปเล่นในห้องน้ำผมซ้อมให้หมดแล้วแต่ซ้อมแบบย้ายอาหลั่ยอันนั้นมาใส่อันนี้ทำให้หุ่นขนอาจจะคนละสีไปบ้างแต่ดีกว่าหุ่นยนแขนขาดนะผมว่ามิ้นเล่นไปผมอาบน้ำไปด้วย
ผมก็พามิ้นลงมาทานอาหารกับบรรดาแฝดผม วันนี้ลุงภาค้างกับพ่อผมเลยพาแฝดมานอนด้วย น้องเซนแซนเขากลับมาแล้ว ผมนั่งทานอาหารเย็นไอ้โอมมันรีบชิ้งออกไปเลยมันเร็วจริงๆ พอทานอาหารเสร็จก็ให้นั่งเล่นกันพักหนึ่งและผมก็อุ้มมิ้นขึ้นไปนอน หลานแฝดผมนอนเร็วเพราะเหนื่ยอมิ้นทำท่าจะง่วงแล้วด้วยผมก็อุ้มขึ้นไปนอนที่ห้องพาสวดมนต์อย่างดีและเค้งหัวลงหมอนปิดไฟแล้วด้วยเหลือไฟหัวเตียงดวงน้อยๆเอาไว้
“ฮึก ฮึก ฮึก” เสียงมิ้นร้องไห้งองแง ผมรีบลุกทันที ว่าเกิดอะไรขึ้น “ มิ้นร้องไห้ทำไมลูก” ผมถามมิ้น
“อยากนอนลุงโอม ..ฮือๆ” นั้นไงงานเข้าเลยผม ร้องไหญ่เลยไอ้โอม ความซวยมาถึงแล้วผมก็รีบกดมือถือหาไอ้โอมทันที
“ไอ้โอมมรึงไปยิงเสปิมที่ไหน”ผมถามไอ้โอม “บ้านลูกจ่าเฉยนะพี่ พอดีจ่าไม่อยู่” ผมรู้จักเพราะว่ายิ่งมาก่อนมันฮาๆ งั้นไปเซอไพรส์มันดีกว่า ผมกดวางสายและพามิ้นไปเลยขับไปหามันเลยบ้านจ่าเฉยมีลูกชายน่ารักบ้านจ่าแกติดถนน ผมจอดรถและบีบแตร มีเปิดหน้าต่างออกมาดูพร้อมกันชุดวันเกิด
“มิ้นเรียกพ่อโอมซิลูก”ผมบอกมิ้น มิ้นลุกขึ้นผมเปิดกระจกรถ
“พ่อโอมกลับบ้าน พ่อโอมกลับบ้าน” นั้นไงได้เรื่องเลย ลูกจ่าเฉยชื่อขวัญ หันขวับมามองไอ้โอมทันทีและรีบทุบไล่มันเลย ผมนั่งกดมือถือรอไอ้โอมนั้นไงวิ่งแจ่นออกมาพร้อมกางเกงบอกเซอร์ตัวเดียวหอบเสื้อผ้าออกมาด้วย
“ไปเลยนะ พี่ลูกก็ไม่บอก ไปแล้วไม่ต้องมาเลยนะ “น้องเขาไล่มันใหญ่เลย ผมก็สตาร์รถแล้วครับ
“พี่โอม”อ้าวน้องเขาเรียก ไอ้โอมันหันไปมอง “ปึก” นั้นน้องเขาปาออกมาด้วยกล่อง..ผมรู้ว่ามันคือกล่องคอนดอม
“คืนมาทั้งกล่องนี้คือตัดกันสิ้นเยื้อขาดใยใช่ไหมจะเนี๊ยะ” ไอ้โอม ผมขำมันเลยมิ้นมันแซบมาก ไอ้โอมเข้ามานั่งในรถ
“ทำไมยังไม่ได้ยิ่งประตูเหรอมรึง”ผมถามไอ้โอม “ยังดิพี่กำลังเล่นเกมส์และกำลังยิง..แต่ดันมี่เด็กมาเรียกพ่อกลับบ้านน้องเขาเลยไม่ต้องยิ่งแล้วกลับไปและไม่ต้องมาอีก พี่อ้นอะแกล้งกันชัดชัดเลย” ไอ้โอมมันพูดผมขำและพากันกลับบ้านช่วยไมได้อยากทำให้หลานผมติดมันเอง มิ้นข้ามมานั่งกับไอ้โอม เอานิ้วใส่ปากคือจะนอนแล้ว
“โอมมิ้นมันรักมรึงมากนะ...ดูแลมิ้นลูกรักมรึงดีดีเลยนะ “ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันก้มลงหอมลูกมิ้นของมัน
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น (อ่าน 79485 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก