พิมพ์หน้านี้ - เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 20:58:04

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 20:58:04
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
สารบัญ
ภาคพี่ๆเขารักกันพี่ดิม VS แพท และ พี่อ้น VS ต้าร์ VS โจ
  -พี่ดิมVS แพท เปิดตัวพี่ดิมพี่ชายคนโตบ้านด.เด็ก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3101461#msg3101461)
 – พี่อ้นVSต้าร์VSโจ เปิดตัวพี่โจบ้านจ.จาน จีบน้องบีม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3102665#msg3102665)
 – พี่ดิมVSแพท การพบกันครั้งแรกก็มีศรรักปักอกดิมทันที (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3103645#msg3103645)
 - พี่อ้นVS พี่โจ ขอทำแบบนั้นอีกครั้ง / พี่ดิมVS แพท น้องแพทของพี่โหดไปไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3105786#msg3105786)
 – พี่อ้น VS โจ และ ดิมVSแพท ถึงเวลาต้องกลับน้องแพทคงทำให้ไอ้ดิมรู้ว่าของที่ตาเห็นกับสิ่งที่ได้สัมผัสนะมันต่างกันนะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3106700#msg3106700)
 – พี่อ้น พ่อปลาไหล่ตัวพ่อกับต่อมอิจฉาหลาน(ยังไม่รู้ว่าใช่ไหมแต่อิจฉาไว้ก่อนแล้วไอ้ดิม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3112493#msg3112493)
 –พี่อ้น VS หลานแฝดสาม ปู่และลุงๆเจอหลานๆซะทีทนรอให้แอ้มาบอกไม่ไหว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3123402#msg3123402)
 – พี่อ้นVSพี่ดิม ลุงหลานเจอกันแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3123676#msg3123676)
 – พี่อ้นVS พี่ดิม  ลุงดิม”หลานๆครับไหนเราสัญญากันไว้แล้วไหงว่าจะไม่โกหกกัน” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3124673#msg3124673)
 – ความไม่มีในโลกดิม พี่อ้นรู้ความจริงและครั้งแรกที่ได้เจอหลานมิ้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3125552#msg3125552)
 – พิเศษของพ่อภาณุเดชกับพ่อภีมปภพ แอบหวานกันโดยมีหลานเป็นสื่อกลาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3126571#msg3126571)
 – พี่อ้นVS หลานมิ้น  การพบกันของมิ้นและบรรดาลุงๆทำเอาบ้านอ.อ่างถึงกับสยอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3126821#msg3126821)
 – ลุงอ้น ลุงโอม หลานมิ้นคนโปรดีไหม๊...อยากรูใครส่งมิ้นมา? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3127302#msg3127302)
 - พี่ดิมVSแพท พี่ดิมเดินหน้าลุยจีบน้องแพท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3139788#msg3139788)
 - พี่อ้นVSต้าร์ ตัวจริงของพี่อ้น (หรือเปล่านะ)มาแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3140140#msg3140140)
 - พี่ดิมVSแพท พี่ดิมทำขนาดนี้แพทจะใจอ่อนหรือเปล่านะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3141129#msg3141129)
 - พี่อ้นVSต้าร์ ต้าร์ตัวจริงจัดเต็ม(ฉากนี้มีNC +18) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3143417#msg3143417)
 - พี่ดิมVSแพท แพทแค่ไม่อยากเหมือนพ่อ/ พี่อ้นVSต้าร์ พี่ไม่กลัวไอ้ตุ๊เลยแต่พี่รีบเท่านั้นเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3145182#msg3145182)
  - พี่ดิมVSแพท พี่ดิมได้เจอน้องแพทอีกครั้งแล้วพร้อมว่าที่คุณพ่อตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3161934#msg3161934)
 – พี่ดิม VS ใครมาหาพ่อผม? (เซนงานเข้า ?)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3181482#msg3181482)
 –ลุงอ้นทำหน้าที่นักสืบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3183299#msg3183299)
 – ลุงอ้นทนเห็นหลานๆเสียใจไม่ได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3184755#msg3184755)
  - พี่อ้น “ลุงอ้นทนไม่ได้ขอไปปฏิบัติหน้าที่ดีกว่า”/ พี่ดิมVSแพท”น้องแพทของพี่ดิมมีแฟนแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3188213#msg3188213)

 - พี่ดิมVS น้องแพท พี่ดิมเสียใจหนักมากที่รู้ว่าแพทหลอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3192850#msg3192850)
 – พี่อ้นVSพี่ดิม เมื่อไอ้คู่หูผมไอ้อ้นอยากเตะน้องดิวสุดที่รัก ดิมจัดให้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3193415#msg3193415)
 – พี่อ้นVSพี่โจ พี่อ้นแอบดอดไปสวีทกับพี่โจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3194180#msg3194180)
 - พี่อ้นVSพี่โจ อ้นรักโจไม่มีใครหยุดอ้นได้..มีNC +18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3194603#msg3194603)
  - พี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ ความจริงที่พี่โจไม่เคยรู้มาก่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3195116#msg3195116)
 – พี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ เมื่อโจรู้ความจริงแถมต้าร์ก็โผ่มาอีก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3196333#msg3196333)
 –  พี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ เมื่อความมันสวนทางกัน อีกคนรักมากขึ้นทุกวัน..อีกคนพยายามรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3197168#msg3197168)
 - พี่อ้นVSแพท น้องแพทโทรงอพี่ดิม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3198187#msg3198187)
 – พี่ดิมVSพี่อ้น พิเศษความน่ารักของมิ้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3199374#msg3199374)
 – พี่ดิมVSแพท น้องแพททำไมไม่ฟังพี่ดิม(น้องแพทหายไป) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3200128#msg3200128)
 – พี่ดิมVSแพท พี่ดิมเป็นฮีโรเข้าไปเสี่ยงช่วยน้องแพท..ช่วยได้ไหม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3201773#msg3201773)
 – พี่ดิมVSแพท “แพทเริ่มเข้าใจมากขึ้น” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3205805#msg3205805)
 – พี่ดิมVSแพท “พี่ดิมขอพาแพทไปดู” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3206691#msg3206691)
 – พี่ดิมVSแพท พี่อ้นVSต้าร์  ..ตำแหน่งแฟนชั่วคราว..ใครได้รับสิทธิ์นั้นนะ? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3208603#msg3208603)
 – สองคู่สวีทหวานชื้น พี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิม VSแพท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3212638#msg3212638)
 – พี่อ้นVSต้าร์ พี่ดิมVSแพท “ปิดตำนานพ่อปลาไหล” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3213493#msg3213493)
 – พี่อ้นVSต้าร์ “พี่อ้นและต้าร์งานเข้า” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3217089#msg3217089)
 – พี่อ้นVSต้าร์ ความลับไม่มีในโลก 1( มีดารารับเชิญคือพี่ตุ๊)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3218502#msg3218502)
 – พี่ดิมVSแพท /พี่อ้นVSต้าร์VSพี่ตุ๊ (ความลับถูกเปิดเผยจนได้..) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3219561#msg3219561)
 – พี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ (จบเรื่องวุ่นวายของวันนี้ซะที) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3222519#msg3222519)
 – พี่ดิมVSแพท และ พี่อ้นVSต้าร์ ถึงวันที่ต้องเดินทางกลับส่วนพี่อ้นต้องกลับไปสารภาพความจริงกับพ่อของต้าร์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3223950#msg3223950)






ภาคพี่ๆเขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม
 - พี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมกลัวเสียของรักเลยต้องจัดการรวบซะก่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3157047#msg3157047)
   - พี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมยืดอกพกน้องอาร์มคือแฟน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3159306#msg3159306)
 – พี่ดรีมVSพี่อาร์ม ไม่นะหมอดรีมต้องไม่กินแห้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3162798#msg3162798)
 - พี่ดรีมVSพี่อาร์ม วันที่สองพี่ดรีมจีบอาร์ม วันนี้มีตัวช่วย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3164683#msg3164683)
 – พี่ดรีมVSพี่อาร์ม  “พี่รักและรออาร์มนานแค่ไหนพี่ก็จะรอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3170718#msg3170718)
 – พี่ดรีมVS อาร์ม  “ผมเลือกพี่ดรีม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3173035#msg3173035)
 – พี่ดรีม VS พี่อาร์ม พี่ดรีมกำลังค้นพบความจริงบางจริงบางอย่างของอาร์ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3177936#msg3177936)
 – ลุงอั้ม VS หลานมิ้น เมื่อมิ้นตัวแสบไม่สบายซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3180880#msg3180880)
 – พี่ดรีมVS พี่อาร์ม อาร์มคิดว่าความรักพี่ดรีมช่วยให้เขาดีขึ้นมาได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3184035#msg3184035)
  - พี่ดรีมVSพี่อาร์มการเริ่มต้นแฟนที่ดีของผมกับพี่ดรีม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3184532#msg3184532)
 – พี่ดรีมVSพี่อาร์มVS?  สิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3226356#msg3226356)
 – พี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมคงต้องยอมลงไปล้วงความลับจากงูเห่าอย่างวรินทร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3228951#msg3228951)
 พี่ดรีมVS พี่อาร์ม งูพิษชัดชัดเลยนะน้องวรินทร์นี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3229897#msg3229897)
 พี่ดรีมVSพี่อาร์มVSวรินทร์ วรินทร์คอยตามราวีน้องอาร์ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3230983#msg3230983)
 พี่ดรีมVS น้องอาร์มปะทะ ผลงานการก่อกวนของวรินทร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3231757#msg3231757)
 –ดารารับเชิญพี่ดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์ดูซิว่าใครจะร้ายกว่ากัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3232360#msg3232360)
 – พี่ดรีม VS น้อง ผมเพิ่งรู้นะว่าหลานๆนี้เวลาโหดนี้น่ากลัวกว่าลุงซะอีกและคู่ต่อสู่ผมกลับมาแล้วไอ้บู้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3233846#msg3233846)

ภาคพี่ๆเขารักกันพี่อั้ม VS ?
 – พี่อั้มVSพี่บู้ อั้มเมื่อผมเพลอใจอยากจูบเพื่อน(ทั้งที่รู้ว่ามันมีคนที่มันรักแล้ว) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3133763#msg3133763)
 พี่อั้มVSพี่บู้ สับสนหรือแค่เพลอไปเท่านั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3230758#msg3230758)
 พี่อั้มVS บู้ เมื่อพี่อั้มปะทะชะนีปิ่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3230758#msg3230758)


ภาคพี่ๆเขารักกันพี่โดมVSปู
  - พี่โดมVSปู ผมขอดูแลเขา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3093957#msg3093957)
  - พี่โดมVSปูห้ามใจไม่ได้รักจนได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3094985#msg3094985)
  - พี่โดมVSปูสิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราทั้งสองคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3095305#msg3095305)
  -พี่โดมVSปู เกิดอะไรขึ้นกับปู? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=post;msg=3095879;topic=47142.30)
  - พี่โดมVSปู สรุปได้แค่พี่ชายก็โอเควะโดม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3096313#msg3096313)
    - พี่โดมVSปู  จุดเริ่มต้นของความรักระหว่างวินกับเป็กซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3098629#msg3098629)
 – พี่ดมVSปู ต่อให้ฉันรักเธอมากเท่าไหร่... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3108747#msg3108747)
 – พี่โดมVSปู พรุ่งนี้ผมจะบอกเขาดีไหม....(ผมทนเห็นเขาเสียใจเรื่องแม่เขาไม่ได้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3109025#msg3109025)
 – พี่โดมVSปู (ดารารับเชิญพี่ดิม) พี่ดิมเป็นฮีโร่ /พี่โดมอกหัก “ผมพร้อมจะไปแล้วครับพ่อ” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3109684#msg3109684)
 – พี่โดม เฮิร์ท /ดารารับเชิญ..พี่โอม… พี่โอมทำหน้าที่ฮีโร่อยากได้รางวัล.สักจ๊วบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3113462#msg3113462)
 - พี่โดม ก่อนเดินทางใจหายเหมือนกันผมที่ต้องไปไกลๆจากหลานแถมหลานตัวดีผมด้วยมิ้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3114279#msg3114279)
 – พี่โดมVSปู ถึงวันที่ต้องเดินทางแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3114546#msg3114546)



ภาคพี่ๆเขารักกันพี่โอมVSพี่ด้า

 ภาคพี่ๆเขารักกันพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์
ภาคพี่ๆเขารัก พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ รักแรกพบของพี่เดฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3080343#msg3080343)
   -พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ 3P เพราะแบบนี้ไงเขาถึงได้เรียกคู่หู 3P (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3081127#msg3081127)
   - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ เอ็กซ์ขอเจอหลานบ้างอะไรบ้าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3088546#msg3088546)
  - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ ได้พบหน้าตาหลานๆแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3088849#msg3088849)
  - พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ หลังจากได้พบหลานก็เลยกลายเป็นโรคติดหลานไปโดยปริยาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3089761#msg3089761)
  - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ ลุงเอ็กซ์ติดหลาน 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3092067#msg3092067)
  - พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ติดหลานจบตอน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3093181#msg3093181)
  -พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ น้องรู้ไหมพี่นี้โหด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3097357#msg3097357)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ ไปรับน้องว่านกัน  (พิเศษของพ่อเขารักกัน..ตอนซื้อให้หลานๆ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3100074#msg3100074)
 - พี่เดฟ VS พี่เอ็กซ์ VS ว่าน น้องว่านพี่ขออย่าทำอีกนะครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3107442#msg3107442)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์VSว่าน น้องว่านมาหาพี่เดฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3115459#msg3115459)
 – พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์VSว่าน ว่านขอให้พี่เดฟพี่สูจน์ก่อน / พี่เอ็กซ์อารมณ์ส่วนเกิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3121295#msg3121295)
 – พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ สรุปเขาเป็นสาวเสียบใช่ไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3122445#msg3122445)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์  (เอ็กซ์) ผมก็ไม่รู้ว่าเชี้ยอะไรมันแท่งใจผมอยู่นั้นแหละ/พี่ดิมรู้จนได้ว่ามีคนแอบชอบอยู่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3138231#msg3138231)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ นี้มันคิดกับผมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3141982#msg3141982)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์VSว่าน ว่านพี่ว่ามันจบแล้วเรื่องของพี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3146908#msg3146908)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ ผมไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3147646#msg3147646)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ ถ้าเดฟมันเลือกแล้วผมก็ต้องอยู่ให้ได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3151073#msg3151073)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจว่ามรึงต้องมีชีวิตของมรึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3154930#msg3154930)
  - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์เลี้ยงส่งพี่ทั้งสองจะไปฝึกการกันแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3168506#msg3168506)
 - พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ วันที่พี่ทั้งสองต้องเดินทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3168646#msg3168646)



ภาคพี่ๆเขารักกัน แดนVS?
ภาคพี่ๆเข้ารักกัน เอส VS ?
ภาคพี่ๆเขารักกัน โอ๊คVS?

หัวข้อ: เรื่อรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคพี่ๆเขารักกัน ภาคพี่บ้านต.เต่าพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 21:01:57
 :z10: ขอย้ายนิยายบ้านตอ.เต่าไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: เรื่อรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคพี่ๆเขารักกัน ภาคพี่บ้านต.เต่าพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์
เริ่มหัวข้อโดย: janji ที่ 31-05-2015 21:18:46
อยากอ่านแอ้กับดิวอ่ะ
หัวข้อ: เรื่อรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคพี่ๆเขารักกัน ภาคพี่บ้านต.เต่าพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 21:22:22
อยากอ่านแอ้กับดิวอ่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
แอ้กับดิว อยู่ภาคน้องๆเขารักกันค่ะ จะมีของแอ้และดิวเร็วๆนี้เยอะหน่อย  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่ๆเขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-06-2015 07:46:22
 :impress2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่ๆเขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-06-2015 08:32:00
เรื่องของพัฒน์จะออกแนวมาม่าเพราะพี่ตุ๊มีอดีตรักฝังใจหรือเปล่า
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่ๆเขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-06-2015 20:52:15
เรื่องของพัฒน์จะออกแนลงวมาม่าเพราะพี่ตุ๊มีอดีตรักฝังใจหรือเปล่า
อันนี้ออกแนวชอบทานมาม่านิดหนึ่งทั้งอดีตรักฝังใจ และพัฒน์เป็นลูกบุญธรรมพ่อเขาด้วยค่ะ ติดตามดูนะค่ะ มีมาม่ากว่านี้อีก แต่คงจะลงตอนพี่บ้านอื่นก่อนค่ะค่อยกินมาม่าของพี่ตุ๊
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่ๆเขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ทำหน้าที่ครูคนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-06-2015 21:07:32
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ แอบสวีทเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 08:10:35
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ แอบสวีทเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: sarawatta ที่ 02-06-2015 08:23:17
แบบนี้อ่านง่ายขึ้นเยอะเลยครับ คำผิดยังมีอยู่บ้าง
บวกเป็ดและคะแนนให้สำหรับความตั้งใจนะครับ สู้ต่อไป
สักวันคุณ PFLove จะเป็นนักเขียนที่เก่งแน่นอนครับ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ แอบสวีทเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-06-2015 08:37:04
นี่มันโรงเรียนหรือเนอสเซอรี่นี่ เหมือนจับปูใส่กระด้งเลยแต่ละคน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ แอบสวีทเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 09:56:31
แบบนี้อ่านง่ายขึ้นเยอะเลยครับ คำผิดยังมีอยู่บ้าง
บวกเป็ดและคะแนนให้สำหรับความตั้งใจนะครับ สู้ต่อไป
สักวันคุณ PFLove จะเป็นนักเขียนที่เก่งแน่นอนครับ
ขอบคุณมากเลยค่ะ  ได้คำแนะนำดีมาก ติชมได้ตลอดเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ตุ๊VSพี่พัฒน์ แอบสวีทเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 22:20:18
นี่มันโรงเรียนหรือเนอสเซอรี่นี่ เหมือนจับปูใส่กระด้งเลยแต่ละคน
รอรุ่นลูกจะปวดหัวมากกว่านี้ค่ะ 555
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่บ้านด.เด็ก และพี่บ้านอ.อ่าง บ้าง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-06-2015 07:58:32
มาถึงพี่คนที่สี่ บ้านด.เด็ก พี่เดฟ พี่ชายของดิว และพี่คนที่สี่ บ้านอ.อ่าง พี่เอ็กซ์พี่ชายของแอ้ ทื่ได้รับเชิญมาเทรนฟุตบอล ประสพการณ์นักฟุตบอลเยาวชนและตัวแทนนักกีฬามหาวิทยาลัย เดฟ เรียนจบแพทย์ทหารเรียบร้อยแล้วและเอ็กซ์เรียนจบนักเรียนนายร้อยเรียบร้อยเช่นกัน ทั้งคุ่เพิ่งกลับมาจากการไปฝึกหน่วยปฎิบัติการซีลมา อย่างโหด พี่เดฟพี่เอ็กซ์เขาสนิทกันมาก เพราะว่าโตมาด้วยกัน พี่เลี้ยงก็คนเดียวกันที่ เลี้ยงควบกันมาทั้งคู่ เรียนก็เรียนด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีแยกแค่ตอนเดฟไปเรียนแพทย์ สองปี และกลับมาฝึกทหารกับเอ็กซ์อีกสองปี และกลับไปเรียนแพทย์อีกสองปี แถมทั้งคู่เพิ่งไปฝึกหน่วยปฏิบัติการซีลมาด้วยกัน 
พี่เดฟ กับพี่เอ็กซ์  ผมชื่อเดฟ ผมเป็นพี่ชายไอ้ดิว ผมเรียนแพทย์ทหาร นี้เพิ่งจบและเพิ่งกลับมาจากไปร่วมฝึกมา พอกลับมาก็ลุยช่วยในค่ายฯ แน่นอนเวลามีเยอะน้องผมเลยขอร้องให้ช่วยมาเป็นโค้ชให้หน่อย ผมเลยรีบรับปาก ผมเป็นตัวแทนนักฟุตบอลเยาวชน และของนักกีฬามหาวิทยาลัยและของกองทัพด้วย แต่นานๆทีเพราะช่วงนี้ถูกส่ง ไปฝึกหลายหลักสูตรมาก และผมยังมี ผู้จัดการทีม ไม่รู้ว่าคิดถูกไหม คนนี้ชื่อเอ็กซ์ พี่ชายแอ้เขา ไปไหนมาไหน กับผมตลอด ตัวติดกันตั้งแต่อนุบาล ยันตอนนี้

"ดิว "ผมรอน้องชายผม มันบอกว่าไปส่งแอ้ที่ยิมด้านหลังเพื่อรอสอนเทควันโดให้เด็กๆ ผมให้เอ็กซ์ไปรอรับเหล่า  นักฟุตบอล ตอนนี้ไอ้ดิวมันเดินมาแล้ว

"พี่เดฟ พวกนั้นมาแล้วไปรอที่รอที่สนามแล้วนิพี่ "ดิวพูด

"น่าจะใช่ พี่ไอ้เอ็กซ์รอรับอยู่ ไงแอบไปสวีทด้านหลังมาเหรอ หรือว่าแอบ อิบอิบมาด้วย"ผมแซว น้องชาย

"แม้พี่เดฟนี้รู้้ทันตลอด"น้องผม

"เดี๋ยวบอกไอ้เอ็กซ์ให้ มรึงแอบอืบ อิบ น้องมันมาด้วย"ผมพูดกับน้องชายผมไอ้ดิว  มันยังกลัวพี่ๆน้องแอ้ อยู่ เรามีกฏกัน กฏเหล็กใครมาอิบ อิบ น้อง พี่จะต้องมีบททดสอบ

"พี่เดฟ"ไอ้ดิว

"พี่เดฟ พวกนี้ฝีมือเจ๋งมาก เจ๋งกว่าทีมที่ผมร่วมมาอีกนะพี่"ดิวพูดมันร่วมเตะมาหลายสโมสร และมีเรื่องกับเขามาทุก สโมสรเช่นกัน น้องผมเลือดร้อนถ้า ใครพาดพิงถึงพ่อผม หรือแอ้เพราะแอ้จะไปนั่งรอกลับพร้อมดิวเสมอ มันขึ้นตลอด

"เออ พี่อยากปั้น ตอนนี้เขากำลังต้องการคนที่เก่งด้านกีฬา สามารถเข้าเรียนวิชาทหารได้เลย"ผมพูด ผมเดินมาถึง สนามกันและต้องอึ้ง เพราะนักฟุตบอลกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาในสนามหญ้าฟุตบอล 

"อ้าวๆกลิ้ง กลิ้งไป นั้นแหละดี ก้นมันกลมดีแท้วะ เห้ย! "ไอ้เอ็กซ์ กลิ้งกันใหญ่เลย

"เออ! นี้คือนักฟุตบอลเราใช่ไหม ดิว"ผมหันมาถามน้องชายอีกที

"ใช่เลยพี่ แต่นี้มันฝึกทหารใหม่หรือเปล่า"ได้ดิว ถามผม เออ จริงดิ นี้มันสำหรับฝึกทหารใหม่นะเนี๊ยะ

" เวรแล้วกรู ไอ้เอ็กซ์ ไอ้ ผจก "ผมยกมือ  วาย! ทำไมมันบ้าได้ขนาดนี้ ย้ำแล้วว่านักฟุตบอล ผมรีบเดินไปหาไอ้ ผจก ของผม

"กรูไม่น่าฝากไว้กับมันเลยไอ้เอ็กซ์"ผมพูดและเดินมาหาไอ้ตัดการของผม

"เอ็กซ์มรึงทำอะไรน้องๆเขา"ผมเดินมาสะกิดไหล่ เอ็กซ์ หันมายิ้มอย่างภาคภูมิใจ ไม่มีสำนึกเลย ที่ผมถาม

"เออ ก็เริ่มฝึกไงแดฟ กรูพร้อมมาก บอกเลย "ไอ้เอ็กซ์พูด มันบอกว่ามันพร้อมมาก

"ฝึกบ้าอะไรแบบนี้ น้องเขาไม่ใช่นักศึกษาวิชาทหารนะมรึง"ผมเม้งเลย ผมชี้ไปที่น้องๆ
 
"นั้นดิพี่ ผมมาสมัคร ชมรมฟุตบอล ไม่ใช่ ชมรมนักศึกษาวิชาทหารนะครับพี่ พี่มาผิดงานหรือเปล่า"เด็กมันถาม

"อ้อเหรอ! นี้นักฟุตบอล"ไอ้เอ็กซ์ถามและชี้พวกที่สนาม ตอนนี้เลิกกลิ้งกันแล้ว

"ครับ"พร้อมเพียงกันมาก
“นักฟุตบอล”เอ็กซ์มีถามผมย้ำอีน่ะ

“ช่าย”ผมตอบ เอ็กซ์ เต็มๆ กรูก็บอกย้ำแล้วนะ ว่าจะมาฝึกนักฟุตบอล

"อืมมม  เออ แบบว่า  เพิ่งฝึกทหารพลัดหนึ่งมามันยังค้างอยู่นะ “เอ็กพูด ผมพยักหน้ากรูเข้าใจ แต่

“อ้าวแล้ว น้องๆ ไปกลิ้งกันทำไมอะ ลุกขึ้นมา  "ไอ้เอ็กซ์พูดยังมีหน้าไปถามเขาอีก มันสั่งเขาแท้ๆ  ผมชี้ไปด้านหลังงก่อนเลย ไอ้ดิววิ่งไปนั่งกับเพื่อนๆผมออกมายืนตรงกลาง ดูแต่ละคน หน่วยก้านดี

“พี่สั่งอะ มาถึงสั่งเอา สั่งเอา ไม่ถามสักคำ ว่ามาทำไม “พวกน้องๆพูด และลุกขึ้นนั่ง

"สวีสดีครับ น้องๆ พี่ชื่อเดฟ พี่เป็นแพทย์ทหาร จะเรียกว่าทหารก็ได้เพราะเพราะพี่ฝึกหฤโหดพอกัน พี่จะมาเป็นโค้ช ให้น้องๆและนั่นพี่เอ็กซ์ จะมาเป็น ผู้จัดการ หาสปอนเซอร์ และทีมนะกเตะที่อยากจะท้ากับเรา ให้ พี่เอ็กซ์เป็นนายร้อย เรียบร้อยแล้ว "ผมแนะนำตัวผมและผู้จัดการทีม

"เอาละ เรามาทำความรู้จักกันหน่อยว่าไหม......."ผมพูดและกวาดตามองไปรอบๆแต่มาหยุดที่เด็กหนุ่มน่าตาน่ารัก มาลงเตะบอลกับเขาด้วยเหรอนี้ ดูท่าทางสนิทกับดิวดี

"เห้ย! เป็นสมภารเขาห้ามกินไก่วัด"ไอ้เอ็กซ์

"ทำไมอะ"ผมหันไปถาม

"เดี๋ยวกระดูกไก่ติดคอตายวะ 555"ทำเอาผมเสียเซลนะมันนี้ ผมดันหน้ามันไปด้านหลัง ไอ้เอ็กซ์

"เอาละมาแนะนำตัวกันหน่อยพี่อยากรู้จัก"ผมพูดที่จริงอยากรู้จักตนนั่นอะ

"เริ่มจาก ..... น้องก่อนเลย"เดินมาชี้คนที่ผมอยากรู้จักนั่งอยู่ตรงกลางแถว

"พี่ทำไมไม่หัวแถวก่อนอะพี่"คนหัวแถมถามผม ผมหันไปมอง

"เออได้ทุกคน และเริ่มหัวแถมบ่อยแล้วเอาตรงกลางบ้าง น้องเลยครับ"ผมพูดและชี้น้องน่ารักที่ผมเล็ง  รู้ว่ามันเป็นเหตุผลที่ไม่น่าเอามาใช่แต่เดฟก็ใช่อะ ฮาๆ

“มีปัญหาไหม”ผมหันไปถามคนหัวแถว มันส่ายหัวไม่มี

“ดีมาก “ผมพูดและชี้น้องนั่งตรงกลาง เร็วพี่อยากรู้ ว่าชื่ออะไร

"ทำไป๊! ได้"เสียงไอ้เอ็กซ์มาจากด้านหลังผม

"ลุกเลยครับ"ผมพูดแอบทำหน้าดุน้องเขาก็ลุกขึ้น

"ผมชื่อว่านครับ อยู่ก้อง 4/2 " ชื่อว่าน น่ารักซะด้วยเรียน ม.4/2 และ แค่นี้น้อยไปนะ

"สั่นมาก"ผมพูดเลย คือขอเยอะกว่านี้ได้ไหม

"พี่รู้ไดไงอะเห็นของไอ้ว่านมันแล้วเหรอพี่ ฮาๆๆๆ"ไอ้เด็กพวกนี้ ว่านเขินไปเลย ผมหันมาอีกคนหัวเราะใหญ่เลย

"หมายถึงพูดได้สั่นมาก เอาแบบละเอียดๆได้ไหมครับน้อง ชื่อจริง นามสกุล ชื่อเล่น อายุ พ่อแม่ทำอะไร มีะน้องกี่คน ปกติชอบทานอะไร ชอบไปไหนทำอะไรวันหยุด อ้อบ้านเลขที่ เบอร์โทรศัพท์"ผมพูด ทุกคนมองผมกันหมด

"วาดแผนทีด้วยเลยไหมพี่"น้องอีกคนที่นั่ง มันแนะนำดีมากผมยกนิ้วให้เลย

"เอาเบอร์ข้างบ้านมาด้วยเพื่อโทรเครื่องน้องแล้วเขาไม่อยากรับ"ไอ้เอ็กซ์อีกคน ผมหันไป และนิ้วโป้งคว่ำ ไม่เห็นด้วย

"ละเอียดไปไหมครับ กว่าพวกผมจะพูดครบทุกคน ไม่เที่ยงคืนหรือครับ"นั้น อีกคนไอ้นี้อีก

"เร็วซิครับน้องเพื่อนจะได้แนะนำตัวต่อจากน้อง น้องช้านะ"ผมพูดเร่งว่าน

"โอ้วมายก๊อก  มันไม่สำนึก"ไอ้ข้างหลังผม ผมแอบ ส่งนิ้วกลางให้
 
"ผมชื่อว่าน ชื่อนายวารินทร์ อยู่บ้านเกาะ ชื่อเล่นว่าน แม่ผมเป็นแม่บ้าน ผมไม่มีพ่อ.."ผมก็ฟังแต่พอน้องลวไม่มีพ่อ ผมเลยไม่รู้ว่าพ่อทำงานอะไร "ว่านพูดผมนี้สะบัดหน้าไปมองว่าน งามใส้

"งามใส้"ไอ้เอ็กซ์

"บ้านผม.."ว่านพูดต่อ ผมกับเอ็กซ์รีบ ยกมือห้ามแถบไม่ทัน ผมช่วยน้องกินมาม่าแล้วผม

"พอแล้วจ๊ะว่าน เดี๋ยวน้ำตาท่วม นั่งจร๊า และคนต่อไปหัวแถวเลย ชื่อ นามสกุล ชื่อเล่น แค่นั้นพอ"ไอ้เอ็กซ์รีบออกมาช่วย

"เบอร์โทรด้วยได้ไหมครับผมอยากบอก"ใครไม่รู้แต่มันกวนตรีน
"มาบอกด้านหลัง ตัวต่อตัว ไม่รวมเสื้อผ้า"ไอ้เอ็กซ์มันตะโกนตอบน้องที่กวน และมันดึงผมมาด้านหลัง

"เว้ย! งั้นไม่ยากบอกแล้วพี่"พวกเด็กพวกนี้

"อะไรของมรึงเดฟ "เอ็กซ์ถามผม และหยักไหล่ไปทางน้องว่าน

"เออ ก็อยากรูจักน้องเขาแต่ใครจะไปรู้ว่าน้องเขาจะ"ผมพูดและแอบมองน้องว่าน หน้าเศร้าลงได้อีก ปวดใจเดฟ

"มรึงจะจีบน้องเขาว่างั่น ดี้ดี นะมาถึงยังไม่เริ่มฝึก มรึงเริ่มจีบ  แถมเริ่มได้ บอกตรงนะ ห่วย มาก "เอ็กซ์มันพูด เออ ผมรู้ว่าจีบใครได้แย่มากรู้ตัว จะย้ำทำไม

"แป้กมาก ครับไอ้หมอเดฟ"เอ็กซ์ และมันก็พยักหน้าให้ผมออกมาและคนแนะนำตัวกันรวดเร็วมาก

"เอาละแนะนำตัวกันหมดแล้วเนอะ พี่ดีใจนะครับ ที่พี่สองคนได้มาเป็นโค้ชให้พวกเรา เป็นนักกีฬามันก็มีข้อดีหลายอย่าง ข้อแรก ร่างกายแข็ง....."ผมพูดแต่มีคนต่อให้

"มีแรง"เอ็กซ์ มรึงช่วนกรูทำไม ผมหันไป มอง ทำนิ้งคาดคอ ไม่ต้อง ช่วยถ้าจะช่วยแบบนี้

"แข็งแรง ร่างกายแข็งแรงสุขภาพดี"ผมพูด พอผมพูดแข็งมันลงมีแรงซะงั้น ความหมายมันเปลี่ยน พากันขำกันยกเว้นน้องน่ารักผม ดราม่าไปเลย รู้ไหมพี่ปวดใจมาก

"และ มันส่งผลถึง อนาคต จะได้ไปเรียนต่อในสถาบันดีดี "ผมพูด เหล่มองน้องน่ารัก  บอกพี่ซิว่าอยากเรียนนอะไรจะได้ ช่วย ผมมอง

"ว่านละ อยากไปเรียนต่อที่ไหน"ผมถามว่าน  แบบว่าอยากชวนคุย ว่านเงยหน้ามองผม
 
"ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะได้เรียนต่อไหม"ว่านพูด เพล้ง! ผมอีกแล้วเหรอ

"โอ้ว shit !  ไอ้เดฟ มรึงชวนน้องเขาดราม่าทำไม ตอนนี้ยังไม่อยากกินมาม่า ))))"ไอ้เอ็กซ์ ผมหันไปเพราะเอาดินปาใส่ผม

"ว่านพี่ขอโทษ เออ " ผมเองเกาหัวแต่ไอ้ที่นั่งมันพากันขำผม อยากชวนคุยอะ

"เดฟ"เอ็กซ์มันเรียกผมและทำนิ้ว้ชือดคอให้ผมอีก

"โอเค เรามาเข้าเรื่องฟุตบอลเลยแล้วกันนะ พี่ จะมามาเทรนให้ เทรนให้หมด"ผมพูดและแอบมองว่าน

"ทุกท่า ไม่ว่าจะ บน ล่าง หกเก้า และ ดอกกี้ แถมท่ายากให้ด้วย จัดให้ครบชุด "เอ็กซ์ผมหันมามันใช่ท่าฝึกนักฟุตบอลไหม ทพูี่ดมานั้น
 
"เอ็กซ์ ไปนั่ง พลีส  กรูเอาท่าเตะฟุตบอล ไม่ใช่ท่าที่มรึงเอาไว้ทำประตูเด็กมรึง "ผมหันไปอยากเตะไอ้ผู้จัดการผมมาก

“ไม่เอาเหรอ”ไอ้เอ็กซ์ ผมส่ายหัวว่าไม่!

"ท่ายากผมมีแล้วพี่ "ไอ้ที่นั่งก็ใช่ย่อย ผมหันกลับมา

"ถ้ามีแล้วก็ไม่ต้อง เพราะเต๊ะบอลไม่ต้องใช้ท่ายาก พี่จะมาคัดตัวจริงอีกทีอาทิตย์หน้า ไปวอมร์มร่างกาย วิ่งอย่างน้อย ห้ารอบสนาม กระโดดเชือกเพื่อความฟิตซิทแพค และบร้าๆๆๆๆๆๆไๆ"ผมพูดไปจนหมด

"มีคำถามไหม"ผมถาม

"พี่แล้วเราจะได้เข้าเรียนนักเรียนทหารใช่ไหมครับ"คนที่ชื่อมาร์คนมือ

"ใช่ถ้าผลงานดี "ผมตอบ

"เป็นทหาร คุณได้อะไรมากกว่าาาที่คิด"ผมพูด

"ได้เยอะมากจริง ระเบิดเอย  กระสุนปืนเอย เพลอๆก็มีไม้หน้าสาม "ไอ้เอ็กซ์พูด ผมหันไป อีกแล้วนะ

"เว้ยย"พวกเด็กๆ
 
"ไอ้เอ็กซ์ มรึงไปขู่น้องเขา "ผมหันมา อยากขำมันนะ เออ จริงได้มากกว่าที่คิดจริงๆ

"เอาละงั่นพอแค่นี้ก่อนจะหกโมงเย็นแล้ว เพื่อว่าผู้ปกครองจะเป็นห่วง อย่าลืมไป วอร์มร่างกายให้พร้อม "ผมพูดและทุกคนแยกย้าย และไปลงไซด์เสื้อผ้า รองเท้า ที่ไอ้ดิวกัน ผมก็มองน้องว่านรู้สึกผิดมาก

"มอง มอง ไปส่งน้องเขาซิ"ไอ้เอ็กซ์

"ดิว"ผมเรียกดิวน้องชายผมให้เข้ามาหา ปรึกษาปัญหาจะขอไปส่งน้องเขา

"กลับเลยหรือเปล่า "ผมถามดิว

"ผมจะไปส่งว่านก่อน และเข้ามารับแอ้และว่าจะซ้อมดนตรีต่อ"ดิว

"งั้นให้พี่ไปส่งว่าน พี่อยากขอโทษว่าน "ผมบอกดิว

"ได้พี่ เดี๋ยวผมบอกว่านให้"ดิว

"ดิวแอ้เป็นไงบ้าง กรูได้ยินว่าน้องกรูไม่สบาย "ไอ้เอ็กซ์ถามถึงแอ้กับไอ้ดิว

"แค่ปวดท้องนะพี่"ดิวมันพูด ว่าแค่ปวดท้องเอง ปวดท้อง ท้องอะไรละ ผมกับเอ็กซ์หันมามองไอ้ดิวพร้อมกัน

"ปวดท้อง ประจำเดือนเปล่าวะ"เอ็กซ์ ทำเอาผมสองคนอ้าปากค้างอย่าบอกนะว่ามันรู้

"พี่เอ็กซ์"ไอ้ดิว

"ฮาๆๆ บ้าเปล่าน้องกรูไม่มีลูกมด ดูหน้ามรึงสองคนดิ ฮาๆๆๆๆ"มันขำแต่ผมสองคนไม่ขำกับมันด้วย ไอ้บ้าเอ่ยผมก็นึกว่ามันรู้ความจริวเรื่องแอ้แล้ว และไอ้ดิวมีนเดินไปหาว่าน

"ไอ้เดฟ วันนี้น้องปอยด์ จะมาหานะมรึง ไปแซบกันดีกว่า "ผมหันมา ส่ายหัว เจอแล้วผมอยากหยุด ดิวเดินมากับน้องว่าน

"ว่าน พอดีดิวมีซ้อมดนตรี ต่อ ว่าน"ดิวบอกว่าน

"ว่านกลับเองก็ได้"ว่าน

"ให้พี่ไปส่งว่านทางผ่านพี่พอดี"ผมพูดกับว่าน

"มรึงรู้แล้วเหรอว่าบ้านน้องเขาอยู่ตรงไหน ถึงได้บอกทางผ่าน"ไอ้เอ็กซ์มันเบรคผมตลอด “เอี้ยด!“ผมค่อยๆหันไปมองจะเบรคกรูทำไมเนี๊ยะ  ร้องไห้หนักมากที่เอามันมาด้วย
 
"พี่ไปทางไหนเหรอครับ"ว่านถามผมทันที แล้วบ้านอยู่ทางไหนจะได้บอกทางเดียวกัน เพราะไม่รู้ หันไปหาไอ้ดิวก็ส่ายหัวไม่รู้

"ไม่เป็นไรพี่ไปส่งให้ว่าน หรือว่ารังเกียจน้ำใจจากพี่"ผมพูดกับว่าน
 
"หรือว่านรังเกียจน้ำใจพี่ เน่าวะ!"ไอ้เอ็กซ์พูด ผมหันมา อีกทีมรึงเจ็บแน่  “อุ้ย”เอ็กซ์

"งั้นว่านไปกับพี่เรานะ ให้พี่เราไปส่ง เพราะภาคินสั่งให้เราไปส่งว่านห้ามกลับเองเด็ดขาด นะ พี่เราอยากจะคุยอะไรกับว่านหน่อยแค่นั้นเอง  "ดิวพูดช่วยได้มากไม่กล้าปฏิเสธเลยที่นี้
 
"งั่น ไปครับรถพี่อยู่ทางด้านโน้น "ผมบอกและว่านเดินไปที่รถผม
 
"พี่กลับนะดิว พี่จะมาอีกทีวันจันทร์ จะมาเทรนให้ทั้งอาทิตย์ "ผทพูดต้องรีบไปส่งน้องว่าน และจะได้สารภาพ

“เดี๋ยว !!!”ผมก็ “เอี้ยย! “ เบรคอีกแล้วหันไปมองตัวเจ้าปัญหา มีอะไร ผมเดินกลัยมา

"อะไรวะกรูยังไม่เจอน้องแอ้ที่รักกรูเลยสาด"เอ็กซ์พูดจะมาอยากเจอน้องรักอะไรตอนนี้ แล้วอยู่ตั้งนานทำไมไม่เดินไปหา ผมละเชื่อเลย

"แอ้สบายพี่"ไอ้ดิวตอล ผมดึงมันจะมางอแงอะไรตอนนี้
 
"กรูยังไม่ได้บอกเลยกรูคิดถึง"ไอ้เอ็กซ์ผมลากคอทันออกแล้ว

"ผมจะบอกให้นะว่าพี่คิดถึง เดี๋ยวคืนนี้บอกให้"ไอ้ดิว

"ทำไมต้องบอดตอนกลางคืนวะสาด"ไอ้เอ็กซ์

“และกรูยังไม่ได้หอมน้องรักกรูเลยนะ))))”ไอ้เอ็กซ์พูดมันจะหอมน้องรักอะไรตอนนิ้

“ไม่เป็นไรพี่))))) เดี๋ยวคืนนั้ หอมให้)))))”ไอ้ดิว มันตะโกนตอบมา

“เออ ใจว่ะ .....เห้ย! สาด มันจะหอมน้องกรูไอ้เดฟ “เอ็กซ์พูดแต่ผมลากมาจะถึงรถแล้ว

“มันไม่หอมหรอกนะ มันพูดไปงั้นแหละ”ผมบอก เพราะว่ามันทำมากกว่าหอมอีก ฮาๆๆๆๆ

“จริงอะ “ไอ้เอ็กผมพยักหน้า และชี้ว่าขึ้นรถได้แล้ว ว่านยืนมองผมสองคนอยู่แบบ สลับไปมา

“งอแงเนอะ”ผมพูดและชี้ไอ้เอ็กซ์ ว่านยิ้มๆ ใช่เหรอ

"เอ็กซ์นั่งหลังนะ"ผมพูดขอร้อง

"ได้หนุ่มน้อย เขี่ยเพื่อนเลยนะ"เอ็กซ์

"นะเอ็กซ์ กรูขอนะ "ผมพูดอ้อนมีนริดหนึ่ง

"เออ งั่นมรึงส่งกรู ตรงเซเว่นจะแวะซื้อถุงไปสวมคืนนี้ "เอ็กซ์ ผมพยักหน้า ผมกดปลดล๊อดแต่น้องว่านจะไปนั่งหลังแต่

"น้องว่านนั่งหน้าเลยครับ พี่ลงก่อนพี่จะแวะซื้อของนะครับ"เอ็กซ์พูดกับว่านและเข้าไปนั่งหลัง ว่านก็เดินมาเปิดประตูด้านหน้า

"งั่นพี่ส่งผมแยกที่ รถวินก็ได้พี่จะได้ไปส่งพี่เอ็กซ์"ว่านพูด


"ว่านดิวให้พี่ไปส่งเรานะ "ผมพูดทำเสียงดุ พอเห็นหน้าว่านแล้วใจออ่อน

"ครับ"ว่านและว่านขึ้นไปนั่งข้างผม ผมยกนิ้วที่เอ็กซ์มันช่วยผม ผมเข้ามานั่งทำหน้าที่คนขับ โดยมีว่านนั่งข้างๆ ผมออกรถ เปิดวิทยุหาคลื้นวิทยุที่มีเพลงเพราะๆฟังสบายๆ ผมออกรถมาได้สักพัก ดูว่านนั่งเหมือนกังวลอะไรสักอย่าง

"ว่าน เป็นอะไรหรือเปล่า"ผมถามว่าน

"น้องเขากลัวมรึงอะดิเดฟ"เอ็กซ์ ผมมองผ่านกระจกและชี้ แบบว่ากรูถามว่าน

"เปล่าครับ คือว่านว่า ส่งว่านแค่ปากซอยก็พอ"ว่านหันมาพูดกับผมเสียงเบาๆไม่ดัง

"ทำไมดื้อจังละว่าน พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับว่าน ว่านเลยไม่อยากให้พี่ไปส่ง "ผมถามว่านแบบออกอาการน้อยใจนะ

“นี้ไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ น้องเขาแถบจะออกไปนั่งนอกประตูอยู่แล้ว นั่งบีบตัวรีบเชียว! “ไอ้เอ็กซ์ผมมองว่านที่นั่งเหมือนกลัวจริงด้วย ผมหันไปมองว่านก็กระเทิบเข้ามาเต็มเบอะหน่อย ว่านยิ้มให้ผม ผมยิ้มกลับ
 
"ไอ้เดฟส่งกรูที่หน้าเซเว่นก่อนมรึง ว่าแต่จะเอาถุงกลิ่นอะไรดีอะ สตอเบอรี เอาผิวเรียบ ผิวหยาบดีวะ หรือจะเอาแบบขรุขระ ดีไหม ลองของแปลก!"ไอ้เอ็กซ์ มาถามอะไรตอนนี้ อยากจะคลิกมันกระเด็นไปจากรถตอนนี้เลย

"มรึงเป็นคนใช้ก็เลือกเองดิ ถามกรูทำไม "ผมพูดและมองผ่านกระจกหลัง อยากฆ่ามันทิ้งจรืงๆ  ว่านเหล่มองผม

"อะไร ใช้ด้วยกันอยู่ ล่าสุดมรึงเป็นคนใช้อันสุดท้ายจำไม่ได้เหรอ ใช้หมดก็ไม่ซื้อใช้กรูด้วยนะ มรึงก็รู้กรูขาดถุงไม่ได้ "ผมหันมา ทำท่ารูดซิบปากมรึงไปซะ

"เออ กรูลืม โทษทียะ แต่ไม่ทันแล้ววะ ฮาๆ"ไอ้เอ็กซ์ ผมจอดกน้าเซเว่น พร้อมกับ fuck มันเลย ผมก็ออกรถ เพื่อไปส่งน้องว่าน

"เออ เอ็กเขาล้อเล่นนะว่าน อย่าคิดมาก "ผมพูดแก้ตัวทันที  แต่จริงแล้วมันใช่ยอมรับว่า ผมสองคนสนุกสวิงกิ้งกันแต่เด็กแต่ละคนไม่เคยมีปัญหาภายหลัง เพราะผมจ่ายตัง ผมไม่หาห่วงมาผูกคอแน่นอนแต่ตอนนี้เริ่มอยากมีห่วงแล้วซิ

"ครับ"ว่านพูดแค่นั่น ผมขับรถออกมาต่อ

"ว่าน พี่ขอโทษ เรื่องตอนแนะนำตัว และเรื่องที่พี่ถามว่าว่านจะเรียนที่ไหน "ผมพูด

"ช่างมันเถอะครับ มันเป็นเรื่องจริงที่ผมหนีมันไม่ได้อยู่แล้ว"ว่าน

"ว่านพี่อยากให้เราเรียนนะ มีอะไรให้พี่ช่วยบอกพี่นะ "ผมพูดว่านมองผม

"ในฐานะโค้ช เพราะดิวบอกพี่ว่าฝีมือเลี้ยงลูกบอลเราใช้ได้ทีเดียว"ผมพูดกับว่าน ถ้าได้มามาเลี้ยงลูกก็คงจะดี ฮาๆ อันนี้คิดคนเดียวในใจ ยิ้ม หันมาเจอว่าน

“อุ้ยย มีอะไรครับ”ผมถามว่าน

“พี่ยิ้มแปลกๆ”ว่าน

“ออเหรอ! พี่นึกถึงตอนว่านเล่นบอล ตัวเล็กๆน่ารัก อาทิตย์หน้า ไปฟิตร่างกายมาดีดีนะ “ผมพูดกับว่าน 

"พี่เต็มใจสนับสนุนเรานะว่าน เพื่ออนาคตของว่าน"ผมพูดต่อและมองว่าน

"เออพี่ครับบ้านหลังเกือบสุดท้ายครับ"ว่านชี้บอกผม บ้านหลังใหญ่นะ ผมหันมามองว่าน นี้ทดสอบอะไรผมหรือเปล่า
 
"แม่ผมเป็นแม่บ้านให้คุณหมอครับ ไม่ใช่บ้านผม "ว่านพูด ผมจอดรถ และกำลังจะลงจากรถ
 
"พี่เดฟไม่ต้องลงหรอกครับ ผมขอบคุณนะครับ "ว่านพูด และจะก้าวขาลงจากรถผม ผมหันไปคว้าแขนว่านไว้

"ว่าน พี่ ชอบว่าน"ผมพูดออกมาทันทีที่ตัดใจว่าจะบอกดีไหม บอกไม่บอก แต่สุดท้าย เดฟบอก และว่านหันมามองผมด้วยส่ายตาที่เจ็บปวด เออ พี่บอกรักนะครับ พี่ไม่ได้บอกเลิกนะครับ  เจ็บปวดทำไมครับ ผมนี้งง มาก

“เออ ว่าน”ผมเรียกว่าน
 
"พี่เดฟ ว่านมีแฟนแล้ว ว่านขอโทษ "ว่านพูดและก้าวเท้าลงจากรถทันที

“เพล้ง! “มันดังมาก  โอ้ยหัวใจหมอเดฟสลายทันที ว่านมีแฟนแล้ว ทำไมถึงทำกับหมอเดฟได้ ส่งคนหน้ารักมาแต่ส่งแฟนมันมาทำไม  เศร้ามาก! ผมมองว่านที่โบกมือให้ผม อันเขาบอกว่ากลับได้แล้ว ผมพยักหน้า  และผมก็กำลังจะสตาร์ทรถ แต่ผมดันไปเห็นมีคนวิ่งออกม่และมีผู้หญิงวิ่งตามออกมาผู้หญิงวัยกลางคนตัวเล็กผอมบาง

"เพี๊ยะ"ไอ้คนนั่นตบว่าน   “shit”ผมสะบดออกมา งามใส้ผมรับก้าวเท้าลงจากรถทันที 

"อย่าค่ะคุณหนูอย่าทำว่านเลยค่ะ "ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาปกป้องว่าน ผมเดินไปหาเด็กคนนั้นทันที หน้ามันเด็กขนาดนี้ ผมเกรียนแบบนี้ เด็กๆชัด ชัด
 
"ถอยออกไปถ้าไม่ยากเจ็บอีกคน"ดูมันจะทำแม้กระทั้งผู้หญิง ว่านดันผู้หญิงคนนั้นออกให้พ้นตัวว่าน
 
"มรึงไปทำเชี้ยอะไรกลับป่านนี้ ไม่เข็ดใช่ไหม"ไอ้เด็กคนนั้นเงื้อมมือแต่ผม

"หมับ"จับไว้ และเด็กนั้นหันมามองมือผม ไล่มามองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่พ่อตั้งใจมาก ให้มา แน่นอน หล่อกว่ามรึงเยอะไม่ต้องอึ้ง ไม่ต้องอึ้ง
 
"มรึงเสือกอะไรด้วย อ้อหรือว่ามรึงมีชู้ไอ้ว่าน"เด็กนี้ถามผม และหันพูดกับว่านและว่านก็มองผม ผมเลิกคิ้วแบบถามว่าไอ้เด็กเวรนี้มันคือใคร
 
"เขาเป็นโค้ช พี่ชายของดิว คีย์ก็รู้จักดิวนิ คนที่ช่วยคีย์ตอนโดนพวกไอ้ท๊อช ทำร้าย"ว่านรับพูด

"มรึงอย่ามาเสือกเรื่องผัวเมีย กลับไป"ไอ้เด็กคนนี้พูดนี้เเหรอแฟนว่าน ผมดูแล้วนี้เด็กกว่าอีกนะแถมเด็กนรก ด้วยมารยาทก็แย่มาก

"ถ้ามรึงทำร้ายว่านนี้แหละงานกรู"ผมพูดกับเด็กนี้ ผมปล่อยแขนมันแล้ว ผมพยักหน้า ว่าเอาไง

"เมียกรู กรูจะทำยังไงก็ได้ เพราะกรูนอนกับมันทุกคืน"ดูมันพูด ดูถูกว่าน ถ้าอย่างงั้นก็

"ผลั๊ก"ดังสนั่นเลย ร่างไอ้เด็กรั้นพุ้งไปเลย ด้วยหมัดผม หมัดผมหนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ถึงกับได้เลือดกเลยเป็นไง

"ต่อให้มรึงนอนกับเขาทุกคืน มรึงต้องรูจักให้เกียรติเขาด้วย ผลั๊ก! "ผมต่อยมันอีกที

"มรึงพูดอีกมรึงเจ็บ"ผมชี้ มันจะอ้าปากพูดมันรีบหุบปากทันที

"อย่าพี่เดฟ อย่า"ว่านมากอดขาผม นี้ยังห่วงมันอีกเหรอ

"พี่อย่ามาเดือดร้อนเพราะว่านเลย พี่เดฟ "ว่านห่วงผม ผมเลยต้องหยุด โชคดีนะมรึงนี้

"เกิดอะไรขึ่น"มีเสียงชายคนวัยกลางคน เดินออกมาทันที

"พ่อไอ้นี้มันต่อยผมพ่อ"ลูกมัรฟ้องพ่อมันเลย

"ใคร แล้วคุณมาตอยลูกผมทำไมรู้ไหมนี้บ้านใคร แล้วคุณนี้ลูกเต้าเหล่าใครมาซ่าที่นี้"นั้นดูพูดผมจำได้ ว่านบอกว่าเป็นคุณหมอ ถ้าอย่างนั้นต้องรู้จักพ่อผมดีทีเดียว

"ผมลูกชาย ศ.นพ.พันเอกภาณุเดช ผมเป็นลูกชายคนที่ห้า จะดูบัตรไหมครับผมมี"ผมพูดท่านมองหน้าผม ผมส่งบัตรให้ ท่านมองอีกและหันไปมองลูกชายท่าน
 
"พ่อ เอาปืนมาเลยไหม"นี้มีอิทธิพลขนานั้นเลยเหรอ ผมมองชายวัยกลางคนตรงหน้า

"ภาคีย์"เขาเรียกลูกชายของเขาเขา

"มาขอโทษพี่เขา"ชายคนนั้นสั่งลูกชายตัวเอง มาขอโทษผม ผมต้องขอโทษพ่อในใจ ที่ถือวิสาสะเอาชื่อนามสกุลพ่อมาเบ่ง โดยปกติผมไม่ใช่นี้แบบที่ใช้ อำนาจพ่อเบ่งกับใคร
 
"พ่อขอโทษมันทำไม"นั้น ไม่มีสัมมาคาระเลยนะมรึงนิ ผมคิดในใจ อบรมอีกสักนิดดีไหมเนี๊ยะ

"ก็กรูบอกให้ขอโทษพี่เขา ห้ามเรียกมัน เด็ดขาด! "พ่อเด็กนั้นสั่งลูกตัวเอง

"ไม่ต้องขอโทษผม ขอโทษว่านดีกว่านะผมว่า และผมไม่ได้มีเจตนาเอาชื่อนามสกุลพ่อมาเบ่งกับท่านเพื่อคำขอโทษ แต่ ผมเป็นโค้ชของว่าน ว่านเขาลงชมรมฟุตบอล และผมก็เป็นคนขับรถมาส่งว่าน ผมได้มาเจอลูกชายท่านทำร้ายว่านและยังจะทำร้าย ผู้หญิงคนนี้ ด้วย ผม คิดว่า ท่านน่าจะ มีความยุติธรรมพอ ที่จะตัดสินอะไรถูกอะไรผิด"ผมพูดผมชี้ไปที่ว่านกับผู้หญิงคนที่กอดว่านไว้ ผมนี้สงสารว่านจับใจเลย

"คีย์ มรึงทำร้ายว่านกับ แม่เขาทำไม"พ่อเด็กนั้นถามลูกตัวเอง ผู้หญิงคนนี้แม่ของว่านเหรอ ผมยิ่งสงสารมากขึ้น ส่วนเด็กนี้อยากกระทืบหนักกว่าเดิมอีก

"เพี๊ยะ"เขาตบกน้าลูกชายเขา เก็กนั่นหน้าสะบัดไปและพร้อมสะบัดกลับมามองหน้าพ่อของเขาและหันมามองผมด้วย และว่าน ก่อนนะเดินเข้าบ้านไป ด้วยความโมโห

"ผมหวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก ผมจะติดตามเรื่องนี้ ท่านมีคนใช้ในบ้านแต่ท่านให้ความคุ้มครองและความปลอดภัย จากความรุนแรงของคนในบ้านท่านไม่ได้ ท่านคิดดูนะว่ามันจะส่งผลกระทบกับท่านไหม "ผมถามเชิงขู่เล็กน้อย ผมว่าเขาน่าจะกลัวผลกระทบตรงนี้ด้วย เพราะดูสีหน้าคนตรงหน้าผมเปลี่ยนไปทันที

"ผมจะพยายามไม่ให้เกิดขึ้นอีก"คนตรงหน้าผมรับปากผมแต่มันไม่ใช่ที่ผมต้องการ

"ไม่ใช่พยายาม ต้องไม่เกิดขึ้นอีก"ผมพูด ผมมองว่าน ว่านเงยหน้ามองผม ผมขะหยิบตาให้พี่จัดการเอง
 
"ได้ครับ ผมจะดูแลว่านและแม่เขา และจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก คุณพอใจไหม "เขาพูดกับผมและรับปากผมอีกครั้ง

“ผมจะรอดู ถ้าเกิดว่านมีรอยถูกทำร้าย ผมจะมาอีก “ผมพูดกับคนตรงหน้าผม

"ภาคิน มาก็ดี พาว่านเข้าบ้าน ง "ผมเห็นมีคนจอดรถส่งใครสักคน ชื่อคล้ายไอ้เด็กนั่น ชื่อภาคีย์คงพี่น้องซินะ แต่ดูมี สัมมาคาราวะกว่าไอ้เด็กที่ทำร้ายว่าน เพราะยกมือไหว้ผม และประครองว่านเข้าบ้านไป ผมก็ได้แต่มอง

"งั่นผมลานะครับท่าน "ผมยกมือไหว้ลาคนตรงหน้าผม และขีบรถออกมา ตกลงไอ้เด็กนั้นเป็นแฟน เอ้ยสามีว่านจริงเหรอ เสียของมากว่านที่น่ารักของผม ยิ่งมาเห็นแบบนี้ ยิ่งไม่อยากให้ไอ้เด็กนั้นอยู่ใกล้ๆว่าน ผมขีบรถมาจิตใจยังขุ่นมัว ห่วงว่าน แต่คงทำอะไรไม่ได้ ผมขับรถมาถึงหน้าเซเว่นแต้ไม่เห็นเอ็กซ์ ผมเห็นชายกลุ่มหนึ่งยืนสูปบุหรี่อยู่  มองมาทางผม ผมชักเป็นห่วงเอ็กซ์ ผมพยายามมมองหา ไม่น่าทิ้งงมันไว้ที่นี้เลย ผมมองไปในเซเว่นก็ไม่มี ผมกดดูรูปที่ถ่ายด้วยกันและ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ จบตอนที่1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-06-2015 21:45:33
    หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็กลับขึนไป ผมอาบน้ำและออกมานั่งดู บอลพรีเมีย์ลีก ผมยังอยู่ใน ผ้าขนหนู ก็เอ็กซ์บอกว่าเด็กกำลังมาถึง และเอ็กซ์เดินลงไปรับแล้วด้วย ผมยังคิดอยู่เลย เรื่องว่าน แสนเสียดาย น้องว่าน
"เดฟ ไม่ค่อยรีบเลยนะ อะน้องปอยด์มาแล้ว"เอ็กเปิดประตูเข้ามาพร้อมน้องปอยด์ ไม่เจอสองเดือนกว่า ไปดัดฟันมา น่ารักขึ้นน่ะ แต่ผมไม่ชอบสไตล์นี้ ถ้าให้คบเป็นแฟน น้องเขาเป็นดาราแม้จะแค่ตัวรองก็ตาม

"สวัสดีครับพี่เดฟ"ดูเดินมาไหว้แนบอกผมเลย

"แม้ที่พี่เดฟไหว้แนบอก "เอ็กซ์แซวน้องเขา

"แม้ก็ข้างล่างคนเยอะ ปอยด์ไม่อยากโดนถ่ายรูปนี้ครับ"ปอยด์พูดเพิ่งเข้าวงการใหม่ๆ

"ไม่เจอพี่เดฟ สองเดือน ดูกล้ามซิ ปึกกว่าเดิมอีกอะ น่ากินอะ"ดูพูดซิผมหันมายิ้มให้ผมพร้อมกัดปากด้วยผมหยักคิ้วให้เอ็กซ์ว่าผมคะแนนโหวตนำแล้วนะ เอ็กซ์มันไม่ชอบหุ่นกล้ามใหญ่ๆเลยไม่ยอมเล่นกล้ามแบบผม   

"พี่เดฟ น่ากินอะ "เอ็กซ์ทำเสียงล้อเลียน น้องเขาและเอ็กซ์คงเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด น้องที่นั่งข้างผมก็เอามือจับหนอนยักษ์ของผมทันที ผมไม่ได้สวม กกน ก็เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ

"แสดงว่าพร้อมรบ"น้องปอยด์พูดกัดปากนิดหน่อย
"พร้อมเสมอ "ผมพูดและพยักหน้าไปที่เตียงกันดีกว่า  น้องปอยด์ลุกและเดินไปที่เตียงกับผม น้องปอยด์ ถอดเสื้อผ้าออก ผมขึ้นไปรอบนเตียง ดูท่าถอดก็ยั้วยวนเต็มที มองแต่ไม่ได้มองเป็นหน้าน้องปอยด์ มองเป็นน้องว่านที่น่ารักของผม

"ง้ำ"ปอยด์ขึนมาและนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาผม ทำเสียงจะกัดกินผมด้วย

"ไม่รอกันเลยนะ "ไอ้เอ็กซ์ออกมาพอดี

"พี่เดฟเขาพร้อมแล้วนี้พี่เอ็กซ์ "น้องปอนด์พูด และคลานเข้ามาหาผม พร้อมดึงผ้าเช็ดตัวอกเผยให้เห็น มังกรยักษ์ของผมน้องเข้าตรงมา จัดการเหหมือนไอติมของโปรด และเอ็กสวมถุงแล้วและขึ้นมาเข้าทางด้านหลังน้องเขา ผมหยักคิ้ว

"ให้น้องจัดการมังกร มรึงด้วยปากไปก่อน กรูขอเข้าประตูสวรรดิ์น้องก่อนเลยนะ อืมมม"เอ็กซซ์พูด ผมก็เอามือกดหัวน้องเข้าไว้ กำลังเคลิ้มมากเลย

"อืมม อืมม โอ้วว เยี่ยม โอ้ว"ผมครางนิด นิด

"ตับ ๆๆ"อีกคนก็ซอยด้านหลังน้องเข้าโยกไปโยกมา 

"กรูก็เยี่ยม ได้ยิงปืนในสนามและบนเตียง อู้ย "เอ็กซ์พูด

"อีเอ็กซ์เอาๆอ่อย"น้องเขาอมไปด้วยพูดไปด้วย

"เอาอีกหน่อย เอาแรงขึ้นเหรอ ซาดิสนะเนี๊ยะ"เอ็กซ์พูด  ผมหยักไหล กรูไม่รู้

"พี่เอ็กซ์เบาๆกับผมหน่อย โยกซะหยักกับควบ วัวกระทิง "น้องเขาปล่อยของผมหันไปบอกเบาๆหน่อยๆ ฮาๆ
"ก็ได้ยินเอาอีกหน่อย ก็นึกว่าเอาแรงอีกหน่อย"ไอ้เอ็กซ์พูด

"ก็มันเต็มปากอะ แล้วก็แซ่บด้วย"น้องเขาพูด ของผมแซ่บครับ ผมหยักคิ้วให้เอ็กซ์อักแล้ว

"พูดอย่างนี้ว่าของพี่เล็กนี้ครับ"เอ็กซ์ สักพัก็เปลี่ยนเป็นผม ไปทำหน้าที่คาวบอย บ้างควบน้องเขา ค่อยดีขึ้นหน่อยได้ปลดปล่อย แต่หัวผมยังมีรอยยิ้มของว่าน น่ารักจริงๆคนอะไร

 ตอนนี้ผมมานั่งจิบเบียร์กระป๋องที่สามต่อ ผมมองได้เอ็กซ์ที่เขาไปต่อกับน้องเขาในห้องน้ำ ออกมาพร้อมกัน คงเรียบร้อยแล้ว น้องเขาแต่งตัวแล้วด้วย

"ปอยด์ต้องกลับกองแล้ว พรุ่งนี้ถ่ายแต่เช้าตรู "ปอยด์พูด เอ็กซ์ ส่งธนบัตรให้ปึกหหนึ่ง ผมหยิบมือถือเอ็กที่วางอยู่มาดู ผมรู้รหัสมัน

"เอ็กซ์ นี้มรึงถ่ายรูปนักกีฬาไว้ด้วยเหรอ"ผมถามเอ็กซ์

"รูปปว่านกรูก็ถ่ายไว้"เอ็กซ์พูด

"จริงดิ"ผมรีบเลือนหาทันที

"มันแอบปิ้งเด็ก"ไอ้เอ็กซ์บอกน้องปอยด์

"เด็กที่ไหนอะ ปอยด์ไม่ยอมนะ"ปอยด์พูดผมเงยหน้ามอง ทำไมถึงไม่ยอมในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกันแค่ธุรกิจหลับนอนแค่นั้นเอง


"ปอยด์พี่ตกลงกันแล้วนะ ว่าเราแค่ธุรกิจกัน อย่าเยอะ"เอ็กซ์มันคงไม่คิดว่าปอยด์จะเหวี่ยง ปอยด์เงียบไปเลย

"ถ้าเยอะพี่จะไม่เรียกอีก"เอ็กซ์ ผมก้มหน้าก้มตาดูรูปต่อจนเจอนี้ไงว่าน มันแอบถ่ายตอนว่านกำลังคุยกัยดิว กับไอ้โซ่ว ยิ้มน่ารักจริงๆ

"เดฟ กรูลงไปส่งน้องนะเอาอะไรเพิ่มไหม"เอ็กซ์ถามผม

"เบียร์มาสัก หกกระป๋อง"ผมพูดเอ็กซ์พยักหน้าและพาน้องปอยด์ไปทันที เห็นรูปน้องว่านแล้วนึกถึงเด็กที่ทำร้ายว่าน อยากกระทืบมันให้หนักกว่าที่ทำอีก ทำไมวานถึงยอมเป็นแฟนมัน ต้องมีอะไรสักอย่าง ไอ้ดิวน้องรักต้องรู้
 
"ดีครับพี่เดฟ"ไอ้ดิวมันรับสายผม

"ดิว ว่างเปล่า"ผมถามก่อนยุ่งอยู่หรือเปล่า
 
"ว่างพี่แต่อีกสักพักจะไม่ว่าง"ไอ้ดิวแสดงว่าอยู่กับแอ้

"ดิววันนี้พี่ไปส่งว่านมา เห้ย! น้องเขามีแฟนแล้ว ไม่ดิ มีสามีแล้ว"ผมพูดกับดิวน้องชายผม

"อืมม ก็ยังไม่ทันได้บอกพี่เดฟอะ แฟนว่านคือน้องไอ้ภาคิน ไอ้เด็กคนนี้ที่ถูกลุมกระถืบในโรงเรียนและพวกผมเข้าไปช่วย  "ดิวบอกผม เออตรงกับที่ว่านพูดเลย

"ทำไมเป็นแฟนไอ้เด็กนั้นวะดิว  มันทำร้ายว่าน"ผมพูดยังเจ็บใจอยู่เลย

"รู้มาว่าทำร้ายบ่อย แต่ถ้าไอ้ภาคินมันอยู่ มันไม่กล้าหรอก ดังนั้นว่านจึงอยู่ติดไอ้ภาคิน "ดิวพูด ผมนึกได้คนที่พาว่านเข้าบ้านนั้นเอง

"เออไอ้คนนั้นเองมันพาว่านเข้าบ้าน และวันนี้พี่ต่อยน้องมันวะ ที่หน้าบ้านมัน"ผมบอกดิว ว่าผมต่อยเด็กนั้นที่หน้าบ้านมันด้วย

"เห้ย จริงดิพี่ไปต่อยเขาถึงหน้าบ้านมันเลยเหรอ ฮาๆ"น้องผม มันพูดและขำ


"ผมไม่รู้จริงๆพี่แต่จะสืบให้ว่าทำไม ว่านถึงเป็นแฟนไอ้คีย์"ดิวพูด

"พี่เดฟ ตกลงอาภีมจะไปค่ายฯไหม ถ้าไม่พวกผมจะไปหาลูกๆกันคิดถึงมาก"ไอ้ดิว คงอยากให้ผมถามเอ็กซ์ให้ ผมไม่อยากถามเลยเพราะมันเริ่มสงสัยแล้ว แต่เพื่อน้อง

"เดี๋ยวพี่จะถามให้นะ นี้ว่าจะกลับวันหยุดคิดถึงเหมือนกันจากฟัดลิงสามตัวแย่แล้ว "ผมพูดคิดถึงหลาน

"โอเค งั้นแค่นี้แหละดิว ดูแลแอ้ดีดีนะ เห็นว่าไม่คอ่ยสบาย คนนี้สำคัญนะดิว"ผมพูดเชิงสั่งไอ้ดิว แอ้น่ะเป็นที่รักของบ้านผมมากเช่นกันไม่แพ้ หลานๆ ผม ผมรักแอ้ เหมือนน้องแท้ๆ ยิ่งมีหลานที่น่ารักให้พวกผม พวกผมยิ่งรักและเป็นห่วงเพลอๆ จะมากกว่าไอ้ดิวน้องพวกผมอีก 555

"แอ้สำคัญสำหรับผมเสมอพี่เดฟ เขาคือหัวใจของผมและลูก"ดิวพูด

"บายดิว"ผมพูดและกดวางสาย ผมเห็นเอ็กซ์เปิดประตูเข้ามาพอดี เอ็กซ์เงจะมาถึง คงไม่ได้ยินที่ผมคุยกันหรอก เอ็กซ์นั่งลงข้างๆผม

"ดูสีหน้านอยด์ มีไรวะ คุยกับใคร"เอ็กซ์ถามผม

"โทรหาไอ้ดิว ถามเรื่องว่าน"ผมตอบเอ็กซ์

"มรึงไม่ถามว่านเองละ"เอ็กซ์พูดและเปิดเบียร์ส่งมาให้ผมหระป๋องหนึ่ง

"วันนี้กรูเจอ แฟนว่าน เขาอยู่บ้านเดียวกัน"ผมเล่าให้เอ็กซ์ฟัง

"พล้วด "เอ็กซ์ เบียร์พุ้งออกมา ดีที่ไม่ได้นั่งตรงข้ามมัน

"ว่านมี สามีแล้ว"ไอ้เอ็กซ์ผมสะบัดหน้าไปมอง
 
"กรูบอกว่าแฟน"ผมพูดกับมันยังไม่ได้บอกว่าน้องเขามีสามีแล้วซะหน่อย

"เชี้ย บ้านเดียวกันก็ สามีแล้ว เรียบร้อยไปแล้ว และมรึงก็ นอยด์สามีน้องเขา"ไอ้เอ็กซ์พูดและถามผมว่านอยด์ไอ้เด็กนั้นใช่ไหม

"เออ กรูเลยนอยด์"ผมพูดและกระดกเบียร์ตาม

"Shit! เห็นเงียบๆ ฟาดเรียบนะน้องว่านกรู"ไอ้เอ็กซ์พูดขึ้น ใช่เห็นเงียบๆ น้องว่านมี .... ไม่อยากพูดมันช้ำ

"แต่เด็กนั้นมันทำร้ายว่าน กรูก็ต่อยมันไปแล้ว ตอนส่งว่านที่หน้าบ้าน ไอ้เด็กคนนั้น"ผมหันมาพูดกับเอ็กซ์
"เด็กนั้น แสดงว่าอายุน้อยกว่า"เอ็กซ์ หันมาเอาแขนพากโซฟามองผม ผมพยักหน้าว่าใช่

"แถมมรึงต่อยเด็ก"มันพูดก็ถูกผมพยักหน้ายอมรับว่าใช่อีก ผมต่อยเด็ก

"หน้าบ้านเขาอีก"ผมพยักหน้าใช่ ผมต่อยหน้าบ้านมันเลยแหละ

"แถมมรึงกำลังเล่นชู้กับเมียมันอีก"ไอ้เอ็กซ์ กรูรู้สึกดีจริงๆ อันนี้ผมหันมามองหน้ามัน มรึงจะปลอยหรือซ้ำกันแน่เนี๊ยะ
 
"มรึงนี้เชี้ย จริงๆ "ดูมัน ไม่มีที่จะให้รู้สึกดีมากเลย

"นี้มรึงช่วยกรูมาก"ผมพูด ผมว่าผมนอยด์มันนัแหละ

"ฮาๆ กรูล้อเล่น "ไอ้เอ็กซ์ ผมแสดงอาการงอน

"ไม่เอานะ มีเด็กๆ น่ารักอยากจะงาบมรึงเยอะแยะเดฟ"เอ็กซ์พูด ผมยอมรับว่ามีเยอะ เด็กที่หามานี้ก็พยายามจะติดต่อผมอยากจะจริงจังกับผม แต่ผมปฏิเสธอ้างว่าพ่อไม่เห็นด้วยพี่แอบ แต่จริง พ่อไม่เคยว่าเลยสักนิด

"กรูไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับทุกคน แถบจะไม่ดีกว่า เอ็กซ์"ผมพูดและกระดกเบียร์ตาม

"ว่านไม่คู่ควรกับเด็กเวรนั้น"ผมพูดออกมา

"แล้วควรคู่กับใครอะ มรึงเหรอ เดฟมรึงยอมรับเถอะ มรึงเจอเขาช้าไป เคยฟังไหมเดฟ ผิดที่เราเจอกันช้าไป บร้าๆ"เอ็กซ์ ยังมาร้องเพลงให้ฟังอีก กรูเคยฟังแต่ไม่อยากฟังตอนนี้ มันเจ็บ ผมหารีโมท กดปุมสีแดงใสมัน
"ปิดใช่ไหมเนี๊ยะ"ไอ้เอ็กซ์

"เออ ไม่เอาเพลงนี้ กรูเจ็บ สาด"ผมพูด และกระดกเบียร์หมดกระป๋อง

"เอ็กซ์ อาภีมไปที่ค่ายฯไหมวะ อาทิตย์นี้"ผมถามก่อนเอ็กซ์จะลุก

"ไม่อะพ่อบอกไม่ไป มีไรเปล่า ช่วงนี้มรึงถามหาพ่อกรูบ่อยวะ มีอะไรกับพ่อกรูปะเนี๊ยะ"ไอ้เอ็กซ์พูดขึ้น

“มรึงจะบ้าเหรอ นั้นอากรู ที่เคารพรักและหวานใจพ่อกรู กรูไม่กล้าเล่นของสูงของพ่อกรูแน่นอน “ผมพูดกับไอ้เอ็กซ์

“จริงอะ”ไอ้เอ็กซ์หันมาเหล่

"นี้กรูมีเอกสารที่ให้อาเซนต์ไง จำไม่ได้เหรอ "ผมพูดเอกสารรับรองที่เพิ่งผ่าการฝึกหฤโหดมา

"อ้อเหรอ อืมม ไม่วะ เอามาดิ กรูไปให้พ่อเซนต์ พรุ่งนี้เข้า กทม กันนิ "ไอ้เอ็กซ์ ผมพยักหน้า เออ กลับ กทม ไปรายงานตัว

"แล้วจะกลับที่ค่ายไหม มรึงอะ กรูจะกลับวะ เบื่อ กทม ไปหา เด็กตจว อิบ อิบ ดีกว่า"เอ็กซ์ มันเคยคิดอะไรมากกว่าอิบ อิบไหม ผมอยากรู้ มันหันมาหยักคิ้ว

"เพราะเด็กตจว ถ้าจะแร๊ง กว่ากทม "ไอ้เด็ก มันแซซถึงว่านแน่นอน ผมเลย

"ตุบ "ปามันด้วยหมอนอิง ให้หุบปาก

“กรูมีขึ้นเวรให้พ่อกรูวันอาทิตย์เช้า “ผมพูดกับเอ็กว์ผมต้องไปขึ้นเวรโรงพยาบาล ครั้งวัน เช้า

“จริงดิ ไปด้วยดิ เพื่อว่าเจอเด็กน่ารักมรึงตรวจไม่ละเอียดกรูช่วยตรวจ”ไอ้เอ็กซ์ให้หื่นกาม

“ไม่ไปไหนหรือไง”ผมหันมาถามเอ็กซ์”

“ไม่อะ งั้นกรูขับรถไปรับมรึงนะเดฟ “เอ็กซ์บอกผม ผมพยักหน้าก็ดีขี้เกียจขับรถอยู่แล้ว

"นอนได้แล้วเดฟ อย่าดื่มมากพรุ่งนี้ขับรถนะมรึง"เอ็กซ์
 
"ขับไหวนะ ไม่ไหวมรึงก็ขับไง"ผมพูด

"ดีจริงอะไรจริง ไปนอน กรูอยากกอดมรึงแย่แล้ว เดฟจร๊า"เอ็กซ์ดูมันพูดปรี่มาเลยนะ

"ไม่เอาไอ้เอ็กซ์ สยองวะ ตั้งแต่รูปถ่ายคู่แล้ว นอนห่างๆกันเลย ไอ้นี้น่ากลัววะ "ผมพูดยันมันไว้ มันจะเข้ามากอด ทีจริงผมก็หยอกเล่นกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ผมจำได้ว่าผมเจอมันตอนเล็กๆ มันกัดผม เป็นรอยฟันเลย มีกีซี่มาหมด นึกแล้วก็ขำ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ขอเจอหลานบ้าง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-06-2015 22:34:09
เดฟ แอนด์ เอ็กซ์   วันนี้ผมขับรถมารับไอ้เดฟ ตอนบ่ายแล้ว เพราะเพิ่งจะออกหน่วยเสร็จ และอาทิตย์หน้าผมจะไปที่ค่ายกันพร้อมกับขับรถมาเพื่อเทรนนักฟุตบอลให้ไอ้ดิว ผมจัดการหาข้อมูลและทำเว็ปเพจ เพื่อว่าอยากมีใครมาท้าแข่งแต่ก่อนจะให้เข้าท้าต้องเทรนพวกนี้ก่อนให้เจ๋งกว่านี้ก่อน แต่จริงๆแล้วฝีมืดดีนะแต่ทักษะยังต้องฝึกอีกนีด

“รอนานไหม เอ็กซ์ “ผมรอมันในรถ มันมาเอาของที่คอนโดของมันส่วนผมไปคอนโดผมมาเหมือนกัน เพราะว่ามีเด็กมาให้ยิงประตู น้องเขาไม่มีงาน ขาดเงิน ผมก็เลยช่วย น่ารักไหมครับ (ไม่เหรอครับ ไม่เป็นไร เอ็กซ์หน้าด้านอยู่แล้ว ฮาๆ)

“ไม่นานหรอก ครึ้งชั่วโมงเอง”ผมพูดและเดฟหันมา

“เหรอ รู้อย่างนี้ให้รอสักหนึ่งชั่วโมง ”เดฟมันรู้ว่าผมเหน็บมัน เดฟเข้ามานั่งในรถ 

“ไม่ต้องถึงหนึ่งชั่วโมงหรอก อีกห้านาทีมรึงไม่ลงกรูบุกขึ้นคอนโดมรึงแน่”ผมพูด ไอ้เดฟมันขำผม และ ผมก็ออกรถ นี้มันไปเอาทักษะ การเล่นฟุตบอลเพื่อไปเทรนรเพื่อนไอ้ดิว

“นี้มรึงตั้งใจมากเลยนะ”ผมพูดและหันไปดูที่มันขนมาดิ  มันเหมือนจะย้ายไปตั้งรกรากที่นั้นเลยนะเนี๊ยะ

“ใช่กรูตั้งใจมาก”ไอ้เดฟ มันตอบ

“ที่จะเล่นชู้กับเมียน้องเพื่อนไอ้ดิว”ผมพูด

“นั้นแหละเป้าหมาย ... เว้ยย... สาด .....กรูไม่ได้เล่นชู้กับเขา มรึงนิน้องเขาเสียหาย กรูอาจจะเป็นเป้าหมายที่จริงจังและมั้นคงกว่าไอ้เด็กเวรนั้น”ดูมันพูด ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลยนะ ไอ้คุณเดฟผมหันมามองหน้ามัน และหันไปขับรถต่อ

“เออ กรูขอให้มรึง ทำได้นะ แย้งเมียชาวบ้านประสพความสำเร็จ  “ผมพูด ผมขับรถมาเรื่อย ผมหันไปมองไอ้เดฟ  ผมมีคำถามแต่ไม่เคยกล้าถามมันสักที มันค้างคาในใจผมมาก ผมควรจะถามมันดีไหม แต่พ่อสั่งเอาวะ
 
“เดฟ กรูถามอะไรมรึงอย่างดิ เกี่ยวกับน้องกรู ไอ้แอ้”ผมหันมาถามเดฟ เดฟ หันมามองผม
 
“จะถามเรื่องอะไรของน้องมรึงละ และนั้นน้องมรึง ทำไมไม่ไปถามน้องมรึงละ  เอ็กซ์”ดูมันพูด ที่บ้านเรียกกวนตรีนนะแบบนี้

“เดฟ กรูเพื่อนมรึงนะ เราเสียงเป็น เสียงตายมาด้วย ทุกข์สุขก็ด้วยกัน”ผมพูดเดฟ มันวางมือถือมันและหันมามองผม

“มรึงจะถามอะไรละ”เดฟ มันจริงจังมากขึ้น ค่อยดีขึ้นหน่อย
 
“ถ้าคำถามกวนตรีน นี้กรูเตะมรึงแน่”ไอ้เดฟพูดมันพูด

“กรู ได้ยินใครๆ พูดกัน ในค่ายฯนะ ว่าแอ้กับดิวมันพาเด็กๆมาเดิน และเด็กๆนั้นเรียก แอ้กับดิว ว่าพ่อ น้องกรูมันไปทำใครท้อง หรือว่าไอ้ดิวทำใครท้องวะ แถมแม่งมีตั้งสามคน “ผมพูด เดฟสะบัดมามองหน้าผม ดูสีหน้ามัน ตกใจที่ผมถามเรื่องเด็กๆ

“เออ แค่เด็กๆ ในค่ายนะเอ็กซ์”เดฟพูดมันหันหน้าหนี ความจริงแล้วไม่ใช่ ทันโกหกได้ไม่เนียนเอาซะเลยผมรู้จักมันดี ถ้ามันไม่โกหกมันจะไม่หันหน้าหนี ดูมือมันก็รู้ มือมันไม่นิ่งเอาซะเลย
 
“เดฟ กรูขอละ บอกกรูเถอะนะ กรูรักแอ้มันมากนะ มันเป็นน้องรักกรูเลยนะ กรูรู้สึกเหมือนมันแบกอะไรไว้เยอะแยะไปหมด กรูเป็นห่วงมันเดฟ และกรูรู้ว่าที่มรึงพูดนะไม่ใช่ความจริง กรูดูมรึงออกนะเดฟ มรึงโกหกไม่เนียนเลยวะ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส

“ฟู่”เดฟมันพ่นลมหายใจออกมา และมันตัดสินใจหันมามองหน้าผม ผมหันไปมองมัน ตาเราประสานกัน บอกกรูมา บอกกรูมา อันนี้ท่องในใจ
“เดฟ ทำไมมรึงต้องปิดกรู ปิดพ่อกรู ปิดพี่ๆกรูกันทุกคน แอ้มันมีอะไรที่พวกกรูไม่รู้บ้าง “ผมถามเดฟ

“ไม่มีใครอยากปิดมรึง หรือพ่อกรูอยากจะปิดอาภีมนะ เอ็กซ์ พ่อกรูรักอาภีมมาก กรูเชื่อว่ามาเท่าชีวิตพ่อกรูเลยด้วยซ้ำ แต่ “เดฟพูดน้ำเสียงมันซีเรียสมาก ตอนนี้เริ่มดราม่า

“ความจริง มันทำร้ายทุกคน และจะทำร้าย แอ้กับดิว พวกกรูถึงยังบอกใครไม่ได้ เอ็กว์”เดฟพูดกับผม

“บอกกรูได้ไหมเดฟ “ผมถามมันทำตาซึ้งหน่อย พ่อบอกสืบมาได้พ่อจะถอยรถให้คันหนึ่ง ไอ้โปรด เดฟ ปิ้งๆ

“กรูบอกมรึง แล้วมรึงก็ไปบอกอาภีม พ่อกรูก็เตะกรูดิ”เดฟพูด แม่งเอ่ย

“เดฟ เอ็กซ์สัญญานะ ว่าจะไม่บอกพ่อกรู นี้ ลูกเสื้อสามัญเลยนะ “ผมพูดและทำนิ้ว

“มรึงเนตรนารีไม่ใช่เหรอ”เดฟ

“เออ เหมือนกัน ..... เว้ยย ไอ้บ้า กรูไม่เคยเรียนเนตรนารี ไอ้เดฟ”ผมก็หลงกลจนได้  ผมหันมามอง ใช่เวลาเล่นไหม

“ไม่อะ รอแอ้มันบอกเองเหอะ”ไอ้เดฟ มันยังยืนยันไม่บอกผม

“แอ้มันไม่บอกนิ กรูถามมันทุกครั้ง เดฟ มรึงเป็นเพื่อนที่กรูรักมากนะ กรูอยู่กับมรึงตั้งแต่ ตั้งแต่ ....”ผมพูดและนึก เมื่อไหร่ว่ะ กี่ขวบวะ
“2 ขวบ มรึงกัดกรู ฟันมรึงปักลงหัวไหล่กรู ดีนะที่ฟันแหลมๆของมรึง มันหักไปแล้ว “ไอ้เดฟ มันพูด โอโห้ มันจำแม้น แม่นเนอะ

“เหรอ เด็กเนอะ ทำอะไรก็น่าร๊าก”ผมพูด

“มรึงจะโกรธกรูทำไม กรูเด็ก กรูไม่รู้เรื่อง”ผมพูด

“เดฟ  นะมรึง บอกกรูหน่อย กรูขอร้อง เพื่อว่ามี่อะไรที่กรูช่วยแอ้ได้พวกกรู”ผมพูดพวกกรูมันหันขวับมาเลย ตกใจ

“เอ้ย กรูนี้แหละที่จะช่วยมัน กรูคนเดียว เดฟ “ผมพูดกับเดฟ บอกพวกมันก็รู้ซิว่าผมต้อง กลับไปบอกทุกคน ไม่น่ารับงาน หน่วยสอดแนมเลยกรู

“มรึงอ้อนกรูน่าดูเลยนะ เอ็กซ์ “เดฟมันพูดพร้อมหันมามองผม

“มรึงใจอ่อนไหมละ”ผมถาม

“กรูเบื่อเป็น โปเตโต้ว่ะ”ไอ้เดฟ มรึงคิดว่าหล่อเทียบเท่า ปั๊ปโปเตโต้เลยเหรอ

“คนกลาง”อ้อมันเล่นมุก

“กรูเข้าใจ บอกกรูหน่อยว่าไอ้แอ้มัน เออ มัน มีลูกกับใคร มันทำใครท้อง  “ผมพูดและถามให้ตรงประเด็น

“เออ จะบอกแต่ต้องสัญญามาเลยว่าจะไม่บอกอาภีม พ่อกรูรอให้เรื่องมันชัวกว่านี้พ่อกรูเขาจะบอก อาภีมเอง “เดฟพูดกับผม ผมพยักหน้า

“สัญญา กรูเพื่อนมรึงนะ “ผมพูดแอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลัง

“กรูจะบอกว่าแอ้เขามี ลูกมด “ไอ้เดฟ มันบอกว่าแอ้มีลูกมด เอ๊ะ ลูกมด แต่พอผ๋วนกับกัน ก็คือมดลูก มดลูกอยู่ในท้องสตรี อันนนี้เรียนมา โครงสร้างสตรี ทำคะแนนได้ไม่ดีหรอก โครงสร้างบุรุษนี้คะแนนเต็ม ฮะ!ๆๆ เออ! ลูกมด ก็ มดลูก!!!!

“ไอ้แอ้มีมดลูก มันเป็นผู้ชายนะมรึง ...”ผมหันมาหาเดฟทันที  น้องกรูมีสิ่งนั้นได้ยังไง แล้วกรูละ กรูมีไหมสาดเอ้ย!

“เว้ยย มองข้างหน้าดิวะ “ไอ้เดฟ มันมาช่วยผมจับพวกมาลัยรถ

“ คนมันตกใจ เด็กผู้ชายอะไร ทั้งงวงช้างและลูกมดเป็นใครจะไม่ตกใจฟ่ะ!”ผมพูดกับเดฟ

“เกือบได้กลับไปอยู่ใน ลูกมดใหม่แล้วกรู มรึงขับดีดี ดิวะ เอ็กซ์”เดฟ มันเม้งผมใหญ่เลย เพราะว่าตอนนี้ผมขับออกถนนหลักเพื่อตรงไปค่ายทหารกัน ผมหันกลับมาดูถนน และขับรถต่อ

“งั้นมรึงอย่าบอกนะ ว่าเด็กนั้นลูกแอ้มัน แต่กับใครละ “ผมหันมาถามไอ้เดฟต่อหลังจากพอจะตั้งสติได้บ้าง

“อืมม นั้นแหละ ผลผลิตแอ้ กับ จะกับใคร ก็ไอ้ดิว”ไอ้เดฟพูด งั้นไอ้ดิวมันเจาะไข่แดงน้องกรูแล้ว มันเก่งเนอะ ฮะ มันเจาะไข่แดงน้องกรู ตอนไหนว่ะ

“ไอ้ดิว มันเจาะไข่แดงน้องกรู “ผมหันมาอีกที น้องที่กรูรัก

“ฟัก มรึง ไอ้เอ็กซ์ไอ้เวร นี้ถนนเมนและรถเยอะแยะ  มรึงเอารถเข้าข้างทางเดี๋ยวนี้ กรูขับเอง กรูยังอยากเป็นหมอช่วยพ่อกรูอยู่ “ไอ้เดฟพูดและผมก็ค่อยๆเอารถเข้าจอดข้างทาง และไอ้เดฟมันลงมาเปิดประตู และบอกให้ผมลงไป ผมก็ลงและเดินไปนั่งฝั่งคนขับ

“แล้ว หลานๆกรูมีสามคนเลยเหรอ”ผมถามเดฟทันที

“มีห้าคน”เดฟบอก อ้อ ห้าคนค่อยยังชั่ว แต่มันมากกว่าที่เขาคุยกันนี้ กรูได้ยินมาแค่ สามคนนี้ห้าคน
 
“ห้าคน มรึงจะบ้าเหรอ))))))) “ผมพูดออกมาดังมาก

“โอ้ยย เอ็กซ์มรึงจะตระโกนทำไมในรถ หูกรู”ไอ้เดฟ รีบเอานิ้งแคะหู
 
“ก็กรูตกใจถ้าเป็นมรึงละ “ผมถามเดฟกลับ

“เออ กรู ก็คง ตกใจดิ “เดฟพูด นั้นไงเป็นมันก็ตกใจ

“หลานๆกรูเป็นไงบ้าง กี่ขวบแล้ว”ผมถามคงไม่กี่ขวบ หรือไม่ ก็ ไม่กี่เดือน
“สี่ขวบ 3 คนและ สองขวบครึ้ง 1 คนและ หนึ่งขวบ กับ 8 เดือน1 คน ”ผมก็พยักหน้ารับทราบแต่เห้ย! 5 คนก็ตกใจแย่อยู่แล้วนี้4ขวบ 2 ขวบ และขวบกว่าๆอีก ผมสะบัดหน้าไป

“มรึงเก็บเงียบนานเป็นปีเลยเหรอเดฟ มรึงบ้าเปล่า”ผมหันมา มันสะดุ้งเลย

“ก็ตอนที่เกิดเรื่องเขาดันงัดเรื่องที่พ่อกรูเคยวิจัยเรืองทำให้ผู้ชายท้องได้ และเขาได้ทำให้เด็กคนหนึ่งตั้งครรถ์ ได้ แต่เพื่อรักษาต้นตระกูลที่บริสุทธิ์ และเขาให้เด็กนั้นได้คนเดียวแต่ดันมีแอ้เข้ามาอีกคน  มรึงจะให้พ่อกรูทำยังไง แถมที่พ่อทำให้แอ้มันใช่ได้  “ไอ้เดฟพูด คือมันจะบอกว่า ไอ้ลูกมดที่อาผมใส่เข้าไปในตัวแอ้ตอนแรกมันยังไม่แน่นอนว่าจะใช่ได้ไหม ผมว่าโคตรจะใช่ได้เลย มันออกมาตั้งห้าคนแบบนี้

“งั้นก็คงรู้แล้วใช่ไหมว่ามันใช่ได้”ผมถามไอ้เดฟ มันหันมามองผมและหันไปขับรถต่อ

“รู้แล้ว หลานมาตั้ง ห้าคน ใช่ได้ไหมละ”เดฟพูดเชิงถามกลับ มีหลานกับเขาแล้วเหรอแถมห้าคนอีกต่างหาก

“แล้วน้องกรูละ ทำไม”ผมหันไปถามมัน

“แอ้น่ะ พ่อเล่าให้พวกกรูฟังว่าแอ้ เขาผิดปกติ ตั้งแต่แรกเกิด และพอเกือบสองขวบ แอ้ป่วยและอาการหนักมา พ่อภีมมาขอร้องให้พ่อกรูช่วยแอ้ พ่อเลยช่วยแต่มันผิดธรรมชาติ และ แอ้ก็”เดฟพูดอธิบายให้ผมฟังถึงสาเหตุที่แอ้มี มดลูกกับเขา

“น้องมรึงมาเจอะไข่แดง พร้อมฝั่งสปีชีย์มันเข้าไปและน้องกรูก็ท้อง แต่ท้องยังไงวะกรูไม่เห็นมันท้องป่องเลยนะมรึง”ผมพูดและถามจริงผมไม่เห็นมันท้องป่องเลยนะ ถ้าเห็นยังไงก็ต้องรู้ มันทำให้ผมเห็นภาพไอ้แอ้เด็กผู้ชายเดินท้องโย้อยู่ในบ้าน

“ปรื้อ กรูไม่อยากคิดแล้ว”ผมหันมาหาไอ้เดฟ

“มรึงไม่ต้องคิดหรอก พวกกรูก็ยังไม่เคยเห็นแอ้เด็กผู้ชายเดินท้องโย้อยู่ในบ้านเหมือนกัน เพราะพ่อกรูมีวิธีแล้วกัน แอ้ไม่ได้ตั้งท้องเอง แต่ลูกออกมานะก็ได้แอ้กับดิวมันอยู่แล้ว”เดฟพูดให้ผมฟัง ค่อยยังชั่วหน่อย
 
“เออ คงต้องยอมรับ นี้กรูเป็นลุงแล้วเหรอวะ เดฟ”ผมถามเดฟ เดฟมันพยักหน้า

“กรูขอไปหาหลานบ้างได้ไหมวะ “ผมถามไอ้เดฟ

“เห้ย กรู”ไอ้เดฟ ผมหันไปมองหน้ามัน

“นะ เดฟ ที่รักของเอ็กซ์ ขอเห็นสักหน่อยก็ยังดี “ผมพูด เดฟมันมองหน้ามันไม่ตอบ

“เออ กรูจ่ายค่าตั๋วก็ได้”ผมพูด

“มรึงจะบ้าเหรอ หลานกรูไม่ใช้ สัตว์ในส่วนสัตว์นะมรึงที่ต้องซื้อตั๊วเขาชมนะ”ไอ้เดฟหันเม้งผม

“ก็มรึงไม่ให้กรูเข้าไปดูหลานนี้หว่า มรึงเห็นแก่ตัวปะละ มรึงปิดกรู ปิดทุกคน กรูแค่ขอดูนิดหน่อย  “ผมพูดทำเสียงกรูงอนนะ

“เอ็กซ์ กรูถามพ่อก่อนได้ไหมวะ”เดฟพูด

“อืมม”ผมพยักหน้าและหันไปทางอื่น ยังงอนอยู่ แค่นี้ต้องถามพ่อ ทำไมเวลาจะปักเสามรึงที่ก้นเด็ก มรึงไม่โทรถามอากรูก่อนฟ่ะ คิดในใจ

“เอ็กซ์มารึงงอนใช่ไหมเนี๊ยะ”เดฟถามผม

“ไม่”ผมตอบเสียงใหญ่มาก

“งอนชัด ชัด เลย เอ็กซ์ “เดฟเรียกมผอีก

“เออ กรูขอพ่อให้ ขอให้มรึงเข้าไปดูหลานนิดหนึ่ง ”เดฟพูด ผมหันมายิ้ม

“หายงอนเร็วเนอะ”เดฟพูด

“แต่ อย่าเพิ่งบอกอาภีมนะ อันนี้พ่อจะบอกเองหรือไม่ก็แอ้บอกเองดีที่สุด คงไม่นานนี้แหละเอ็กซ์ ผมพยักหน้า ผมอยากรู้ปัญหาของมัน ผมจะได้ช่วยมันแบ่งเบาลงไปได้ ผมคุยกันมาตลอดทาง นี้เกือบถึงค่ายฯแล้วด้วยสรุปคือไอ้เดฟมันขับรถเองมาตลอดทางเลย ฮาๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ขอเจอหลานบ้าง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 08:10:57
 :oo1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ขอเจอหลานบ้าง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-06-2015 08:45:22
พี่เอ็กซ์รู้แล้ว ความจะไม่แตกจริงๆเหรอ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ เจอหลานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 09:06:05
เดฟ
           ผมขับรถมาเกือบถึงทางเข้าค่ายฯที่พ่อผมดูแล และเปิดโรงพยาบาลที่นี้ด้วย วันนี้ผมมากับไอ้เอ็กซ์และมันซักผมซะสะอาดเลยเรื่องเกี่ยวแอ้ เพราะมันได้ยินคนพูดเรื่องมีเด็กๆที่บ้านผม และบ้างครั้งแอ้กับดิวพาเด็กๆออกไป มันเลยซักไซ้ผมจนผมจนมุมผมต้องสารภาพตามจริง แต่บอกมันห้ามบอกอาภีมเพราะอยากให้พ่อผมหรือแอ้บอกเองดีกว่า นี้มันขอจะมาดูหลานด้วย และวันนี้แอ้กับดิวก็มา ไม่รู้ว่าแอ้จะพร้อมเจอได้เอ็กซ์ตอนนี้ไหมนะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดส่งข้อความหาดิว
“ดิว อยู่บ้านเปล่า”ผมพิมส์

“ขึ้นมาที่บ้านบนอุททยานแล้วมีอะไรเปล่าพี่เดฟ”ดิวส่งข้อความกลับมา แต่ผมหันไปมอง เอ็กซ์มันเหล่มองผม

“พี่ด้านะ”ผมพูดและวางโทรศัพท์ลง ผมขับมาถึงหน้าบ้านมีรถใครก็ไม่รู้จอดอยู่ไม่ใช่รถบ้านผมแน่ รถกะบะ โหลดเตี้ยแต่งได้ใจดีนะ แต่พวกผมชอบแบบลุยกันมากกว่า

“รถใครวะ “เอ็กซ์ถามผม ผมหยักไหล่ไม่รู้วะ ผมเดินเข้ามาในบ้าน และเดินตรงไปห้องนั่งเล่น เห็นพ่อเปิดแฟ้มคนไข้ดูคงอ่านผลงานที่พี่ๆผมลงตรวจคนไข้ และบันทึกลงชาร์ตคนไข้ นั้นเอง ผมเห็นพ่อคนเดียว พี่ๆคงไปดูหนังที่ห้องอื่นกัน

“ลุงสวัสดีครับ”ไอ้เอ็กซ์มันรีบทักพ่อผมทันที พ่อผมหันมาและวางแฟ้มลง และถอดแว่นออกมองคนที่เดินเข้าไปไหว้พ่อผม

“ดีวะหลานเอ็กซ์กรู ไม่ค่อยเจอกันนานเลยนะ “พ่อผมทักเอ็กซ์

“ก็ไอ้เดฟมันไม่ชอบชวนผมมาหาลุงนี้ครับ ชวนแต่ไปหาน้องๆ “ไอ้เอ็กซ์ดูมันพูด

“มรึงก็ดีนะ ตามใจมันดี พามันไปหาน้องๆ”พ่อผมพูดว่าเอ็กซ์มันนั้นแหละ

“แม้ลุงมันเพื่อนรักผมมา ผมเลยไม่อยากขัดใจมัน ลุงสบายดีนะครับ “เอ็กซ์พูด ผมมองหา สงสัยอยู่บนห้องนอนกันหมดแล้ว

“นี้แค่มาเยี่ยมลุงใช่ไหม “พ่อผมถามเหมือนพ่อจะรู้ ไอ้เอ็กซ์หันมาเอาศอกกระทุ้งผม ให้บอกพ่อผมให้ทีมันจะมาหาหลาน

“พ่อ ไอ้เอ็กซ์มันขอมาดูหน้าหลานๆนะพ่อ”ผมพูด

“กรูว่าแล้วมาถึงแบบนี้ นี้มรึงรู้แล้วใช่ไหม แล้วน้องกรูละ รู้หรือยัง “พ่อผมถามไอ้เอ็กซ์

“ยังครับ ผมคนแรก และผมเชื่อว่าลุงจะบอกพ่อผมเอง”เอ็กซ์พูดกับพ่อผม

“เออ ขึ้นไปซิ อยู่บนห้องนะ “พ่อผมพูด

“ขอบคุณนะครับลุง “เอ็กซ์พูด

“เออ นี้ดิวกับแอ้เพิ่งออกไปกับเพื่อน ที่ชื่อเดี่ยว พรุ่งนี้เช้าคงกลับ”พ่อผมพูด

“มันไปไหนกันอะลุง”พ่อผมพูด

“เห็นว่าไป นอนที่บ้านบนอุทยานกันนะ “พ่อผมพูด

“ไอ้เดฟ น้องมรึงช่วยน้องกรูขึ้นไป ฝั่งสปีชีย์อีกแล้ว “เอ็กซ์กระซิบกับผม พ่อผมเหล่ มองผมสองคน ผมดึงแขนได้เอ็กซ์ขึ้นบ้านทันที แต่ผมพามันไปไว้ที่ห้องนอนไอ้แดนก่อน

“เห้ยมรึงพากรูมาห้องไอ้แดนทำไมอะ “ไอ้เอ็กซ์มันถามผม

“กรูจะไปพา ตัวแสบไปรอมรึงที่ห้องแล้วมารับมรึงอีกที่”ผมพูดและปิดประตูผมเดินไปห้องนอนพี่ดรีม ผมเปิดประตูเข้าไป เห็น
หลานๆ นั่งนอนดูการ์ตูนแต่ไม่มีความสนุกกันเลย

“เป็นไงกันทำไมทำหน้าเศร้ากันแบบนั้นละหลานๆ ลุง”ผมนั่งลงข้างๆ

“เออ มรึงพาไปห้องมรึงดิ วันนี้เจอเรื่องเศร้ากันมา เลยหงอยแบบนี้ กรูจะจัดการตัวแสบนี้ให้นอนก่อน “พี่ดรีมพูดผมพยักหน้า

“ลุงเดฟ “ไอซ์หันมากอดผม

“ลุงเดฟ “มาริโอ้ด้วย ไอหันมามองผม แต่ละคนดูเศร้าสร้อยกันทุกคน

“พี่โดมอะพี่”ผมถามพี่ดรีม

“นอนดูหนังในห้องมันแล้วมัง เพราะว่าลูกรักมันเข้านอนเร็ววันนี้ แบทเตอรี่ลูกมันหมดเร็ว “พี่ดรีมตอบ พี่โดมรับหน้าที่ดูแลและพาไอ้มิ้นเข้านอน เพราะพี่โดมไม่ค่อยได้ขึ้นเวรดึมีแต่เวรเช้าและบ่าย

“งั้นผมพาหลานไปห้องผมนะพี่ ผมพาไอ้เอ็กซ์มาด้วย”ผมพูดกับพี่ดรีม พี่ดรีมหันมามองผม

“ยังไงเราก็ต้องบอกบ้านนี้อยู่ดี แม้ว่าไอ้เอ็กซ์จะสัญญาว่าจะไม่บอกอาภีมตอนนี้รอพ่อหรือแอ้เป็นคนบอก”ผมพูดกับพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า

“เออ งั้นพาไป เดี๋ยวพี่จะไปจัดห้องนอน ดูพาไปนอนตอนนี้ก็คงไม่อยากจะนอนกัน “พี่ดรีมพูด

“เอาละ ลุงมีเพื่อนมาให้สนุกด้วยนะ “ผมพูด แต่ละคนเปลี่ยนจากเหงาหง่อยหันมาลุมผมกันหมด

“ไปครับ ไปเล่นกับเพื่อนใหม่กัน “ผมอุ้มไอซ์และโอ้เดินไปกับไอ

“ลุงพาเพื่อนใหม่มาเหรอ “มาริโอ้ถามผม ผมพยักหน้า

“เพื่อนใหม่ใจดีหรือเปล่า ลุงเดฟ”ไอซ์ถามผม

“ใจดีครับ “ผมตอบหลานๆ

“เพื่อนใหม่จะรังแกเขาอะเปล่า”มาริโอ้ ถามผม

“พี่ว่านายจะรังแกเขามากกว่า โอ้”ไอ แฝดคนโตของดิว

“เอาละเขาไปรอตอนรับเพื่อนลุงหน่อย อย่าเล่นแรงละ เอาแต่พอเหมาะ คนนี้เป็นคนพิเศษพ่อแอ้ โอเคนะ  “ผมพูดและส่งเด็กๆเข้าห้อง เด็กสามคนนี้เขาฉลาดมาก คงร่วมกันคิดหาวิธีตอนรับเอ็กซ์ละงานนี้ ผมยืนอยู่หน้าประตู ป่านนี้เอ็กซ์มันบ่นผมแล้ว ทิ้งมันไว้ในห้องคนเดียว นานเกือบครึ้งชั่วโมงแล้ว

“เสร็จยังครับหลานลุง”ผมตระโกนถาม

“โอเชลุง “ไอตอบผม

“คิก คิก คิก”หลานๆกำลังขำกัน ผมยังไม่รู้เลยจะต้อนรับแบบไหนผมเดินกลับไปที่ห้อง พักไอ้แดน ผมคิดนะ ระหว่างขังหมาที่ซื่อสัตย์กับขังไอ้เอ็กซ์ไว้ อันไหนจะกัด ผมคิดว่าไอ้เอ็กซ์นะ ผมเปิดประตูเข้ามา ผลตามที่คาดหน้าไอ้เอ็กซ์ แบบใครเผาบ้านมันเลยอะ

“ไอ้เดฟ มรึงหายไปนานโคตร มรึงไปหาหลานมรึงที่ดาวอังคารเหรอ สาด! ”นั้นไงผมว่าแล้วตรงมาหาผม เหมือนจะกัดผมเลย ผมต้องยกมือใจเย็นๆ
 
“นี้กำลังรอเลย รอต้อนรับเอ็กซ์อยู่ในห้อง และตอนไปรับหลานกำลังนอยด์แต่ไม่รู้ว่านอยด์ทำไม “ผมพูดกับเอ็กซ์ สีหน้ามันเปลี่ยนไปเลยที่รู้ว่าหลานกำลังนอยด์

“ใครทำหลานกรูนอยด์วะ”ไอ้เอ็กซ์ถามผม


“อะไปยัง หลานๆรอแล้วหรือว่าเปลี่ยนใจ”ผมถามไอ้เอ็กซ์

“รอนานโคตรขนาดนี้ไม่ ไปดิอยากซ้อมเด็ก”ผมสะบัดหน้ามา

“เว้ยย”ผมร้องเลย

“เอ้ย อยากเล่นกับเด็ก”ดูมัน พูดส่ายหัวเลยคิดถูกหรือคิดผิดวะผมนี้ และผมก็พามันมาห้องนอนผม นานแล้วที่มันไม่ได้มานอนห้องผม ปกติจะมานอนแต่ตั้งแต่ ดิวกับแอ้มีแฝด ผมไม่เคยชวนมามีแต่พาไปคอนโดผม

“ก๊อกๆ มีใครอยู่ไหม”ผมเคาะประตูไอ้เอ็กซ์มันมองผม

“มรึงบ้าเปล่า เคาะห้องตัวเอง อาการมรึงหนักนะเนี๊ยะ”ไอ้เอ็กซ์ผมหันมาท้าวซะเอว

“เออ กรูล้อเล่น “ไอ้เอ็กซ์

“จะเข้าไปแล้วนะ”ผมพูดและบิดลูกบิด

“คิก คิก คิก”เสียงพยายามกลั้นหัวเราะ พอผมเปิดเข้ามา เออ หลานหาย ไปไหนนะ

“ไหนอะหลานกรู มรึงเล่นมุกอะไรอีกเดฟ “ไอ้เอ็กซ์ถามผม

“เอ๊ะ หลานๆ หายไปไหนนะ “ผมถาม และมองมีอะไรขยุกขยิก อ้อซ้อน

“สงสัยหลานไม่อยากเล่นกับมรึงวะเอ็กซ์ “ผมพูดกับไอ้เอ็กซ์ ดูสีหน้าไอ้เอ็กซ์

“กรูกลับก็ได้”เอ็กซ์พูด

“หมับ “มีคนกระโดด เกาะหลังเอ็กซ์ไอ นั้นเอง

“เว้ยย ตัวไรเน๊ยะ “ผมก็ขำ

“จะตัวอะไรหลานมรึงไง “ผมพูด ดูซิเอ็กซ์ หมุนไปรอบเลยและมาลงที่เตียงคิงไซ้ของผม และหลานอีกสองคนก็ออกมา มาริโอ้หยิบอะไรสักอย่างมา อ้อ มือเกาหลัง มาเก้าเท้าเอ็กซ์

“อู้ยย จั๊กจี๋ ฮาๆๆๆๆ โอ้วว ฮาๆๆๆ ไอ้เดฟ ฮาๆๆ ช่วยกรูด้วน ฮาๆๆ เดฟ พลีส! “ และไอซ์นะกำลังเอาขนนกแย่ใบหูเอ็กซ์ด้วยไปกันใหญ่เลย เอ็กซ์มันดิ้น

“อะ อะพอแล้วลูก เดี๋ยวลุงเอ็กซ์ซีม่องเท่งซะก่อน” ผมห้ามหลานๆผม

“คิก คิก คิก นี้คือเพื่อนของเราเหรอ “มาริโอ้ถามผม 

“โอ้ยย หลังกรู”ไอ้เอ็กซ์มันดันตัวลุงขึ้น

“เป็นไงหลานๆ มรึง “ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์มองแต่ละคน

“คนนี้ลุงเอ็กซ์พี่ชายพ่อแอ้”ผมแนะนำให้หลานๆรู้จัก

“จริงซิลุงเดฟ วันนี้มาริโอ้ ก็เจอพี่ชายพ่อแอ้ พ่อดิวบอก”มาริโอ้พูด ผมทำท่าเลิกคิ้ว แบบใครวะ ผมหันมาหาเอ็กซ์มันส่ายหัว

“แต่ลุงยังรู้ว่า โอ้คือลูกพ่อแอ้”มาริโอ้พูด

“ลุงใจดีเหมือนพ่อแอ้หรือเปล่า”ไอซ์ถามไอ้เอ็กซ์พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหา เอ็กซ์ใกล้ เอ็กซ์มันมองใบหน้าไอซ์

“นี้หน้าเหมือนพี่อาร์มเลยวะ”เอ็กซ์พูดผมพยักหน้า เห็นด้วย

“ คนนี้ชื่อน้องไอซ์ “ผมแนะนำ

“และนั้น ไอ คนโต”ผมชี้ ไอ ที่นั่งอยู่

“คนนี้เหมือนดิวนะแต่ มีแอบหวานเหมือนไอ้แอ้”เอ็กซ์พูด

“ลุงหูกางด้วย พ่อแอ้ก็หูกาง”ไอพูด มีจับหูเอ็กซ์

“แล้วอีกสองคนละ”เอ็กซ์ถามผม

“อีกคนนอนแล้วน้องมีน เข้านอนแล้ว นอนกับด้า ส่วนมิ้นนอนแล้วเหมือนกัน นอนกับพี่โดมนะ พรุ่งนี้มาค่อยมาเล่น ”ผมพูดถึงมีนนอนเร็ว และมิ้นนะบางวันก็นอนเร็วบางวันก็งองแงไม่ยอมนอน ฤทธิ์เยอะคนนี้


“เอ็กซ์ไม่พูดอะไรเลยเหรอมือ อึ้งเหรอวะ”ผมถามเอ็กซ์ที่มองหลานๆ

“นี้น้องมรึงทำน้องกรูท้องลูกโตขนาดนี้เลยเหรอ กรูว่ากรูตามไปกระทืบมันดีกว่าวะ”ไอ้เอ็กซ์พูดพร้อมลุก ผมดึงมันไว้  เพราะแบบนี้ไงใครจะกล้วบอก ยิ่งพี่อ้นด้วยพวกผมไม่รู้จะกางแขนตอนรับไอ้ดิวหรือจะเอากฏเหล็กที่เคยพูดไว้ใคร อิบ อิบน้องต้องโดนอัดก่อนได้น้องไป สงสารไอ้ดิว มัน แถมหลายเท้าซะด้วย ฮาๆๆ

“ลุง ลุงอย่ากระทืบพ่อดิว นะ ลุง ไอซ์ไม่อยาก”ไอซ์ที่กอดเอ็กซ์ เอ็กซ์มันก็ตกใจ สายตาหลานๆ มันน่าทำให้เอ็กซ์มันใจอ่อนนะผมว่า

“ก็ได้ ไว้กระทืบวันหลัง”ผมพูด

“วันอื่นไอซ์ก็ไม่อยาก”ไอซ์พูดไอซ์นะรักดิว รักแอ้มากเลยนะ

“โอเค ไหนมาหาลุงซิ  ไม่ต้องร้องนะ ลุงไม่กระทืบแล้วก็ได้”เอ็กซ์ผมเพิ่งเห็นบทมันอ่อนโยนก็วันนี้เอง มันก็ทำเป็นนะ

“หมับ “มาริโอ้ ที่เข้ามากอด  อีกคน และไอ ด้วย ผมว่าภาพนี้ เอ็กซ์มันต้องจำไว้ตลอดไป 

“เอาละ วันนี้นอยด์อะไรกัน หึ”ผมนั่งลงถามหลานๆ กลับสู่โหมดดราม่าอีกแล้ว

“วันนี้มีผู้หญิงเขาจะแย้งพ่อดิว “มาริโอ้พูด

“จากพ่อแอ้”มาริโอ้

“และเขายังว่าพวกเราแล่ะพ่อแอ้ด้วย ว่าเราเป็กเด็กผิดปกติ ฮือๆๆ”ไอซ์อีกคน เอ็กซ์มองหน้าผม

“ลุงเชื่อว่าไม่มีใครมาแยกพ่อแอ้กับพ่อดิวได้ เพราะพ่อดิวรักพ่อแอ้มาก “ผมพูดกับหลานๆ
 
“และหลานไม่เคยผิดปกติสำหรับพวกลุง หลานลุงน่ารักกันทุกคน ใช่ไหม และไปไหนใครก็รัก มีแค่คนบ้าเท่านั้นที่ว่าหลาน”ผมพูดไอ้เอ็กซ์มันหันมาแป๊ะมือผมพูดได้ดี

“ใช่ เขาเหมือนคนบ้า ใส่เกงในสีแดง”มาริโอ้

“เห้ย!”ผมสองคนร้องออกมาพร้อมไปเห็นเขาได้ไง

 “ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูห้องผม พี่ดรีมนั้นเอง

“ดีครับพี่”ไอ้เอ็กซ์ยกมือไหว้ พี่ชายผม

“ไงรู้จักหลานกรู หลานมรึงกันแล้วใช่ไหม “พี่ดรีมถามไอ้เอ็กซ์

“แต่ตอนนี้ได้เวลานอนแล้ว สามทุ่มแล้ว ช้าไปครึ้งชั่วโมง”พี่ดรีมพูด  แต่ละคนทำหน้าหงอยลงทันทีคงอยากเล่นกับลุงเอ็กซ์

“เอาละ ลุงต้องกลับแล้ว พรุ่งนี้ลุงมาหาใหม่ พรุ่งนี้มาเล่นด้วย เขานอนกันได้แล้ว ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด”เอ็กซ์พูดและ หอมหัวคนละที

“ลุงต้องมานะ ลุงสัญญา”มาริโอ้หันมาพูดและส่งนิ้วก้อยมาให้เอ็กซ์

“สัญญา พรุ่งนี้เจอกัน “เอ็กซ์พูด และพี่ดรีมที่พาเด็กๆออกไป ผมก็มองเอ็กซ์ ดูท่าจะยอกหลังแน่มัน

“เป็นไง มรึงอยากเต๊ะน้องกรูอยู่ไหม”ผมถามเอ็กซ์มันลุกจากเตียงผมแล้ว

“เต๊ะไม่ลงว่ะ หลานกรูรักไอ้ดิวกับไอ้แอ้มากขนาดนี้ “เอ็กซ์พูดผมเดินลงมาชั้นล่างแล้วพี่ดิมกับพี่โดมอยู่ด้านล่าง ตรงผับส่วนตัวของพวกผมคือมีพวกเครื่องดื่ม ไว้นั่งดื่มกันเองในบ้าน

“พี่ดิม พี่โดมดีครับพี่”ไอ้เอ็กซ์มันทักพี่ผม พี่ผมกำลังคุยอะไรกันอยู่ ก็พยักหน้าและ

“เว้ย ไอ้เอ็กซ์”พี่ดิมกับพี่โดมร้องออกมาพร้อมกันเลย ตกใจที่เห็นเอ็กซ์ในบ้านวันนี้

“พี่ดิม พี่โดมจะตกใจความหล่อผมทำไมครับ”นั้นไอ้เอ็กซ์

“มันเข้ามาบ้านได้ไงวะ “พี่ดิม

“ก็ทางประตูไงพี่”ไอ้เอ็กซ์

“โดม เท้ากรูไม่ว่างจริงๆวะ”พี่ดิมพูด

“จัดให้”พี่โดมพูดและ

“เห้ย! พี่โดม ใจเย็น แจกเท้าเลยเหรอ “ไอ้เอ็กซ์มันเท้าพี่โดมไว้ 

“กวนนะมรึงนิ”พี่โดม

“แล้ว ไอ้มิ้นอะพี่โดม”ผมถามพี่โดม

“มันหลับแล้ว สภาพมันนี้บอกได้เลยว่า ตื่นมาเช้าเลย ไม่ตื่นอีกรอบแน่ “พี่โดมพูด

“แล้วมรึงพามันไปบนบ้านมาก็รู้หมดอะดิว่าบนบ้านมีอะไร”พี่ดิมถามผมและมองไอ้เอ็กซ์

“โห่ ! พี่มีของดีก็แอบไว้  “เอ็กซ์พูด

“เบียร์ไหมมรึง”พี่โดมถาม

“ได้พี่”ไอ้เอ็กซ์

“หึ! กรูถามเล่นๆ”พี่โดม

“โห่ พี่โดม กระป๋องหนึ่ง “ไอ้เอ็กซ์ พี่โดมเดินไปหยิบเบียร์มาให้กระป๋องหนึ่ง

“แล้วมรึงบอกอากรูกับไอ้อ้นหรือยัง”พี่ดิมถาม ไอ้เอ็กซ์ และเอ็กซ์รับเบียร์จากพี่โดมมา ดื่ม

“ยังพี่ ผมรู้ว่าพี่ดิมจะบอกพี่อ้นเอง หรือไม่พี่อ้นอาจจะสืบเองก็ได พี่อ้นนะ หน่วยสอดแนมชั้นดี”ไอ้เอ็กซ์มันบอกพี่ดิม

“เยี่ยม งั้นกรูไม่บอกให้มันสืบเอง”พี่ดิมพูด

“ส่วนพ่อผมนะ ลุงบอกเองดีกว่า หรือไม่ไอ้แอ้นะที่ควรจะบอกพ่อผมเอง พี่ดิม”ไอ้เอ็กซ์พวกผมเห็นด้วยนะ

“เอ็กซ์พวกพี่ไม่ได้อยากปิดนะมรึง ไม่ได้กั๊กเอาไว้เอง แต่มันมีหลายเหตุผล “พี่โดมพูด

“เอ็กซ์เข้าใจพี่ “เอ็กซ์มันกระดกเบียร์จนหมดแก้ว และ

“อีกกระป๋องไหม”พี่ดิมถาม

“ได้เลยพี่”ไอ้เอ็กซ์ผมมอง

“เอ็กซ์มรึงขับรถ ถึงจะแค่ไม่กี่ซอยก็เถอะ”ผมปรามมัน

“และกรูถามเล่น อันนี้ “พี่ดิม

“ผมล้อเล่นนะพี่ พอแล้วพี่”เอ็กซ์บอกพี่ผม 

“งั้นผมกลับก่อนนะพี่ พ่อรอ.....”ไอ้เอ็กซ์ แต่มันบอกพ่อรอ พวกผมหันไปมองมันกันหมด รออะไร

“พ่อรอให้ผม กลับบ้าน พ่อรู้ว่าเอ็กซ์มา พ่ออาจจะเป็นห่วง”เอ็กซ์พูด

“เหรอ แล้วไป ไปกลับบ้าน ขับรถดีดีละมรึง”พี่ดิม

“เออ กรูส่งมรึงแค่นี้นะ สัญญาแล้วนะมรึงว่าจะไม่บอก”ผมพูดกับเอ็กซ์

“เออ กรูสัญญาแล้ว ไอ้เดฟ แค่นี้แหละไม่ต้องไปจูบลากรูหรอกเดฟ ” ไอ้เอ็กซ์พูดได้น่าเตะมาก  และเอ็กซ์ก็ออกจากประตูไปผมยืนมองจนมันขับรถออกไป   ผมเดินกลับขึ้นห้องตัวเองว่าจะอาบน้ำก่อน ผมตรงไปห้องอาบน้ำทันทีเปิดน้ำอุ่นนิดหน่อยอาบ ผมนะชอบ บ้านหลังนี้มาก พ่อผมสร้างจากไม้สักทอง ทั้งหลัง มีคนมาและขอซื้อ ต้องเข้ามาชมด้านในเพราะด้านนอกปุด้วยฝ้าดูดีมากและเฟอนิเจอร์สุดหรู

“เว้ยย”ผมออกมาก็เจอมาริโอ้นั่งที่เตียงผม

“ไม่ไปนอนละโอ้”ผมถามมาริโอ้ นั่งคุกท่าเหมือนคุกเข่าเหมือนท่าเทพธิดา ตามองทีวีที่ผมเปิดไว้

“โอ้ยังไม่อยากนอน ลุงดรีมเลยพาโอ้มาหาลุงเดฟ”มาริโอ้พูด ผมยกมือเหนือหัวทำไมไม่นอนในเมื่อทุกคนเขานอนกันหลานผม
 
“นี้ดึกแล้วนะ ลุงไม่เปิดการ์ตูนหรอกนะ”ผมพูดขู่หลาน

“ไม่ดูก็ได้ แต่โอ้ ยังไม่อยากนอน โอ้อยากคุยกับลุง”มาริโอ้จะมาอยากคุยอะไรตอนนี้เนี๊ยะ

“มาอยากคุยอะไรตอนนี้ไปคุยพรุ่งนี้ดีกว่าไหม”ผมพูดและประตูถูกแง้มออกมา พี่ดรีม ตากำลังจะปิดแล้ว

“ฝากมาริโอ้หน่อย ไอ กับไอซ์เขาหลับแล้ว คนนี้ยังไงฝากนอนนี้ไปเลย กู้ดไนท์”นั้นพี่ดรีม ผมก็จำยอม ผมก็ดันมาริโอ้และนอนลงข้างๆหลานพร้อมเปิดดูรายการทีวี

“ลุงเดฟจะไปอีกหรือเปล่า ไปไกลๆอีกหรือเปล่า ลุงเดฟ ไม่อยู่กับโอ้กับพี่ไอซ์ พี่ไอเหรอ “มาริโอ้หันมาถามผม

“ทำไมละคิดถึงลุงเหรอ หึ”ผมถามมาริโอ้

“คิดถึงมาก มาก”มาริโอ้ พูดและขึ้นมานั่งบนอกผม

“มาริโอ้ บร้าๆๆๆ”ผมเลยปล่อยอะคุย คุยไป คุยเยอะจะได้หลับไปเอง ผมก็ฟังมาริโอ้ โม้ไปเรื่อย

   ลุงเอ็กซ์   ผมขับรถมาถึงบ้านแล้ว โอ้ยหลานนะหลานเล่นซะหลังยอกเลย ผมจอดรถเข้าที่เข้าทางและเดินเข้าบ้าน จะว่าไปหลานก็น่ารักมากเลยนะ แค่ไม่กี่วินาทียังทำให้หลงหลานได้ขนาดนี้ พ่อผมคงหลงเอามากๆ คิดแล้วอยากได้มาครอบครองบ้าง ไอ้แอ้ตัวดีที่ไม่ยอมบอก น่าหนักน้องผม
“กลับมาแล้วเหรอ เอ็กซ์”พ่อผมถาม  ทันทีที่พ้นประตูบ้าน

“นี้รอรับเอ็กซ์กันเหรอเนี๊ยะ”ผมถาม พี่อ้น พี่อั้ม นั่งอยู่ พี่โอมด้วยเดินออกมาจากห้องครัวแนนอน

“ทำไมมรึงเดินอย่างนั้นละเอ็กซ์” พี่อั้ม ผมพี่ชายคนที่สอง ถามผม

“ก็หลานนะซิ พี่”ผมพูด

“ตกลงมรึงเจอหลาน แล้วมรึงเจอไอ้แอ้ไหม พ่อกรูให้ไปหาไอ้แอ้ไม่ใช่ไห้ไปหาหลานให้พ่อกรู”พี่อ้น ถามผม

“หลานนะก็ลูกไอ้แอ้ นั้นแหละ”ผมพูดกับพี่อ้น

“เห้ย”พี่ผมทั้งสามคนเลย

“ไอ้เดฟมันบอกว่าแอ้มีลูกมดนี้พ่อ”ผมนั่งลง พ่อผมถอดแว่นสายตาออก พ่ออ่านเอกสารอยู่

“ตกลงมันมีลูกได้จริงๆ “พ่อผมพูดขึ้น

“พ่อรู้”พี่โอม ไอ้น้องผมสองคนเดินลงมา คงมาฟังบ้าง ไอ้โอ๊ค ไอ้อั้น ส่วนไอ้เอสไปฝึกหน่วยรบพิเศษ

“ใช่พ่อรู้ พ่อเป็นคนตัดสินใจให้ลุงภา ทำแบบนั้นเพื่อช่วยชีวิตแอ้ แต่มันผิดและลุงภาไม่อาจะการันตีได้ว่าแอ้จะท้องได้ แต่นี้”พ่อผมพูด

“ท้องได้ชั่วพ่อ มีแฝดสามคน เลยนะพ่อ”ผมพูด

“แฝดสามคน “ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน

“แฝดสามคน ลูกไอ้ดิว ที่เรียนอนุบาลหรือเปล่าวะ”พี่อ้นถามผม

“พี่รู้ได้ไง”ผมถามพี่อ้น พ่อหันไปมองพี่อ้น

“พี่อ้น งั้นไอ้เด็กวันนี้ที่ไอ้ดิวบอกลูกมัน ที่เรา ....”ไอ้อั้นหันมากระซิบกับพี่อ้น

“หึ”พ่อเลิกคิ้ว

“ไม่มีเด็กวันนี้มันไม่ใช่ ยังไม่เคยเจอแต่ได้ยินเขาพูดกัน”พี่อ้นพูดผมว่าพี่อ้นเจอแล้วเพราะว่ามาริโอ้บอกว่าเจอลุงที่เป็นพี่ชายพ่อแอ้  ผมว่าพี่อ้นแนน่อน

“และยังมีอีกนะพ่อ มี คนหนึ่ง อายุ 2 ขวบครึ้ง แต่ว่าไม่เจอ หลับแล้ว เห็นไอ้เดฟบอกหน้าเหมือนแอ้  แต่ผมว่าแฝดสามคน มีคนหนึ่งหน้าเหมือนพี่อาร์มมาเลยอะ”ผมพูด

“มีอีกเหรอ สองขวบ  เออ พ่อที่เราเจอในรถไอ้ดรีมไงพ่อ หน้าเหมือนไอ้แอ้ “พี่อ้น พ่อผมพยักหน้า

“มีอีกคน”ผมพูด

“อีกเหรอ เวรแล้วกรู”พี่โอม สะบดออกมา

“ใช่ยังมีอีก ขวบครึ้ง เห็นว่า ฤทธิ์เยอะอันนี้ยังไม่เจอเหมือนกัน ”ผมพูด

“เห้ย เยอะแล้ว”พี่อ้น

“อาจจะมีอีกคนคืนนี้ มันไป บ้านบนอุทยานกันอะพี่อ้น”ผมพูดขึ้น

“กรูว่าไปตามดีกว่า”พี่อ้นทำท่าจะลุก

“ไอ้อ้น ไม่ต้อง “พ่อผมห้ามพี่อ้น

“พ่อเรารอไม่ได้นะ ไม่งั้นหลานคงตั้งทีมฟุตบอลได้ก่อนแน่เลยอะ”ไอ้อั้มพูด พวกผมพยักหน้า

“ทำยังไง ลูกกรูไม่ยอมบอกกรู และพี่ตัวดีกรูอีก ลุงพวกมรึงอ่ะ”พ่อผมพูด

“แม้ขนาดลุงมารับพ่อออกบ่อยนะลุงยังไม่บอกพ่อเลยว่าพ่อนะเป็นคุณ ย่าแล้ว”ไอ้โอ๊ค

“โอ๊ค มาใกล้ๆ พ่อ”พ่อผมเรียกมัน

“พูดถูกใจพ่อใช่ไหม”ไอ้โอ๊ค

“พูดถูกตรีนนี้”นั้นไอ้โอ๊คชะงัก ถอยกลับเลย

“เอาละ ไปนอนกันได้แล้ว เอ็กซ์ เอกสารมาถึงแล้วนะ ฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำ “พ่อบอกผม ผมก็อ้าปากค้างเลยเพิ่งกลับมาเอง

“พ่อผมเพิ่งกลับมาเองยังไม่ได้ลัลล่าเลยนะพ่อ”ผมพูด

“ไว้จบทั้งหมดค่อยลัลล่า ไอ้เดฟ ด้วย  “พ่อผมพูด

“ไอ้เดฟด้วยแสดงว่ามันยังไม่รู้ไม่เห็นมันพูดอะไรเลยนะพ่อ”ผมพูด

“ก็คงเร็วๆ นี้แหละ “พ่อผมพูด ผมก็พยักหน้า ขึ้นบ้านนอนดีกว่า ผมลุกขึ้นพี่ผม และน้องๆ ผมลุกขึ้นกันแยกย้ายไปห้องใครห้องมัน ผมรู้สึกหิวนิดหน่อย ไปหานมดื่มดีกว่า

“พี่อ้น งั้นเด็กที่เรา กวนตรีนวันนี้ก็หลานเรานะซิ ไอ้เด็กเจ้าหนูจังไม นะ”ผมได้ยินไอ้โอ๊คมันคุยกับพี่อ้น

“เออ ดิ เวรแล้วกรู นี้เรื่องวันนี้พ่อต้องไม่รู้ ดูดิแค่ได้ยินไอ้เอ็กซ์พ่อยิ้มขนาดนี้เลยนะ มรึงแน่นอนถ้าพ่อรู้เรื่องวันนี้มรึงคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น”พี่อ้น

“ก็คงโดนตรีนพ่อ”ไอ้อั้นไอ้โอ๊คพูดพร้อมกัน

“แสดงว่าเจอกันมาแล้ว”ผมโผ่ออกมาจากที่ซ้อน ข้างตู้เย็น

“เห้ยย ไอ้เวร เอ็กซ์”พี่อ้นร้องทำท่าจะเต๊ะผมด้วยนะ

“พี่เจอคนไหน มาริโอ้เหรอ”ผมถามพี่อ้น

“เออ น่าจะมาริโอ้ นะ เพราะแทนตัวเองว่าโอ้ “ไอ้อั้นพูด งั้นใช่เลย ผมพยักหน้า ว่าใช่แน่นอน

“ไอ้ดิม มันปิดกรูได้นานขนาดนี้เลยเหรอวะ พรุ่งนี้”พี่อ้น

“พี่ดิม เขาก็รู้สึกผิดที่ปิดพี่นะ เห็นว่าคงจะบอกพี่เอง และ ไอ้เดฟมันบอกว่าเรืองที่ลุงภาวิจัยให้ผู้ชายท้องได้มันยังไม่จบดี และพ่อนะขอให้ลุงภาช่วยชีวิตแอ้พี่อ้น ถ้าพี่เม้งไปตอนนี้ ผมว่าพ่อ กับลุงภาจะเดือดร้อนนะพี่”ผมกอดอกพูด

“เออ กรุจะรอให้มันพร้อมบอกกรูก็แล้วกันแต่อย่าเพิ่งไปบอกมันว่ากรูรู้แล้วกรูจะดูดิว่ามันจะบอกกรูในเร็วๆนี้ไหม “พี่อ้นพูด
“ไม่บอกหรอกน่ะ งั้นผมไปนอนนะ มีหนังเอ็กซ์ ภาคใหม่เพื่อนเพิ่งโหลดมาให้”ผมพูด

“เห้ยพี่เอ็กซ์ โอ๊คดูด้วยดิ “ไอ้โอ๊ต

“เขาด้วย”ไอ้อั้น มันทะลึงทั้งคู่บ้านผมทั้งบ้านแหละมีแค่พี่อาร์ม ไอ้แอมยังเด็กมาก  เพิ่งจะ ม.1เอง และไอ้อิ้งคนเล็ก ผมเดินขึ้นห้องผม เพื่อจะได้อาบน้ำอาบท่า และเปิดหนังดู พรุ่งนี้จะหาหลานอีก
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซลุงเจอหลานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-06-2015 12:34:17
 :hao3: พี่เอ็กซ์นี่เค้าสัญญาลูกผู้ชายจริงๆ รู้กันหมดบ้านเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซลุงเจอหลานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 22:29:45
:hao3: พี่เอ็กซ์นี่เค้าสัญญาลูกผู้ชายจริงๆ รู้กันหมดบ้านเลย

ตอนที่แล้วรีบลงเลยไม่ได้ตรวจดู เห็นไม่หมด ขอโทษด้วยน่ะค่ะ ตอนนี้แก้ไขให้หมดแล้ว  :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซสงสัยจะติดหลาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-06-2015 07:27:33
เดฟ ผมตื่นมาขึ้นเวรเช้า แต่แค่ครึ้งวันเพราะว่าวันหยุดหมอคนอื่นก็อยากจะหยุดกันทั้งนั้น และแน่นอนผมเป็นลูกท่านผอ.แม้ว่าจะเป็นแพทย์ทหารแต่ผมก็ต้องมาขึ้นเวรให้พ่อผมที่โรงพยาบาลด้วย แถมพ่อจ่ายเงินเหมือนแพทย์ที่มาพาร์ทไทม์คนอื่นๆ วันนี้คนไข้ไม่มากแต่มาเรื่อย ผมขึ้นเวรแผนก คนไข้ประกันสังคม ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานผมแล้ว เอ็กซ์บอกว่า จะมาหาผมจะไปเล่นกับหลานอีก มันติดหลานแล้วนะผมว่า

“น้องครับ คนไข้ที่จะเข้าตรวจห้องผมหมดแล้วใช่ไหม”ผมหันไปถามน้องผู้ช่วยพยาบาล

“หมดแล้วค่ะคุณหมอ เออ คุณหมอค่ะมีเครสสุดท้ายอีกเครสค่ะ”น้องเขาตอบ มีอีกคน

“เชิญให้เข้ามาเลยครับ”ผมตอบ และหันไปเข้าหน้าจอประวัติคนไข้ ที่เจ้าหน้าที่ส่งมา ผมอ่านชื่อคนไข้มันคุ้นมาก นายศักดิธัช   คือไอ้เอ็กซ์นั้นเอง

“เชิญค่ะ”ผู้ช่วยเปิดประตูให้ และคนที่เข้ามาก็คือเอ็กซ์นั้นแหละผมมองหน้ามันทันที

“เป็นอะไรมาละมรึง”ผมถาม แต่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันไม่เป็นอะไรเลย มันแค่มากวนผม

“เป็นโรค คิดถึงหมอ”เอ็กซ์นั่งลง ตรงหน้าผม

“คิดถึงแทบขาดใจ”ดูเสียงมันซิ ผู้ช่วยพยาบาลก็ยืนอยู่ เพราะเวลามีเครสเข้าต้องคอยช่วยผมหยิบอุปกรณ์ ผมหันไปมอง พยักหน้าว่าเขาออกไปได้เลย คนนนี้คนไข้พิเศษ น้องเขาพยักหน้าและยังหันมามองผมกับเอ็กซ์ ผมอยากจะ กระโดดกัดหูมันจริงๆเลย

“นี้ถ้าจะมาหา เดินเข้ามาดีดีก็ได้ เปลืองเวลาเจ้าหน้าที่ เขาจะได้ไปบริการคนอื่น”ผมพูดว่ามันและเก็บของใช้ผมจะได้กลับบ้าน

“แม้ ไม่สั่งยาให้หน่อยเหรอ”เอ็กซ์ถามผม

“ยาลดความบ้าไหม”ผมถามเอ็กซ์

“แร๊ง! เอายาลดความหล่อลงนิดหนึ่งก็พอ  “เอ็กซ์พูด และผมลุกขั้นเพราะว่า คุณหมอที่จะมาลงตรวจห้องผมคงมาแล้ว หมอคนนี้ก็เป็นหมอที่ออกแนวแต้ว สาวแตก แต่ฝีมือการตรวจคนไข้ชอบทีเดียว

“พี่ษา ครับผมกลับแล้วนะครับ คุณหมอที่มาตรวจห้องผมต่อมาหรือยังครับ”ผมออกจากห้องมาหาพี่ษา เป็นหัวหน้าพยาบาลที่ขึ้นเวรวันนี้

“มาแล้วค่ะวันนี้เป็นเวรคุณหมอกมลค่ะ แล้วอาทิตย์หน้าคุณหมอเดฟ มาอีกไหมค่ะพี่ษาจะได้ลงเวรวันอาทิตย์อีก อยากมา”พี่ษาพูด ผมพยักหน้า

“แน่นอนพี่ษา ช่วงนี้พ่อลงให้ผมทุกวันอาทิตย์ ครึ้งวัน”ผมตอบพี่ษา

“แล้วผมละพี่ษา อยากให้มาหรือเปล่า”เอ็กซ์ถามพี่ษา ผมหันไปมองจะมาทำไม มรึงไม่ใช่หมอ

“อยากซิค่ะ มาทั้งคู่เลย มาเป็นอาหารตาให้พี่ๆดู “พี่ษาพูด

“ถ้าอย่างนั้น อาทิตย์หน้าผมมาตั้งแต่เปิดแผนกเลยนะครับ พี่ ขอนั่งข้างๆไอ้หมอเดฟผม “เอ็กซ์พูด

“แม้พูดแบบนี้คือ หวงใช่ไหมค่ะ”พี่ษาพูดแซว

“เอ็กซ์ มรึงนี้ ทำกรูถูกมองว่ากรูกับมรึง ”ผมหันไปเอ็ดมัน

“แม้ไม่ต้องอายพี่ษาหรอก  เนอะพี่ษาเนอะ “เอ็กซ์พูดพี่ษามองผมกับเอ็กซ์สลับกัน ไปมาแบบว่าเรื่องจริงเหรอ

“หมดกัน ไม่เหลือให้พี่ษาสักคน”พี่ษาพูด

“งั้นผมไปดีกว่าพี่ษา เจอกันอาทิตย์หน้านะครับพี่ษา ผมรีบ เพราะอยู่นานได้เตะใครบางคนโชว์พี่ษาบ้างละ ผมไปนะ  “ผมพูดลาและดึงเอ็กซ์เดินออกมา ระหว่างที่เดินผ่าน เคาเตอร์เจ้าหน้าที่แต่ละคน ยิ้มให้ผมกันทั้งนั้น

“หล่อมากเลยอะคุณหมอเดฟ เวลายิ้มนี้นะ เท่มาก คุณหมอโดมก็หล่อนะ แต่ ฮี เหวี่ยงเก่งไปหน่อย แต่ก็ชอบทั้งคู่”ผมได้ยินแบบนั้น ผมเดินยิ้มแต่ผมก็ได้ยินอีกประโยค

“อุ้ยย ดูซิ ฮือๆ ไม่น่าเลยคุณหมอเดฟ”ผมเลยหันหลังไปมอง ไอ้เอ็กซ์มันทำท่าว่าผมแซ่บมาก ยกมือสองข้างขึ้น และทำหน้าแบบ โอ้ว มันยอดมาก ทำให้เขาคิดว่าผมกับมันนะ

“เอ็กซ์”ผมเรียกมัน มันหันมามองผมและยิ้ม ผมนี้อยากจะ

“มรึงนี้แกล้งกรูจริง”ผมดึงมันออกมา

“ก็มรึงสุดยอดนี้หว่า ดูซิ เขาเศร้าเป็นแถวเลยมรึง พร้อมกับอิจฉากรูวะ”ไอ้เอ็กว์ไอ้เวรเอ้ย! ผมอยากจะบ้าครับ ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถเพื่อที่จะกลับบ้าน ผมก็เจอไอ้เดี่ยวกับใครอีกคนน่าจะเป็นคนที่ดิวมันแซว น่ารักดีนะ

“สวัสดีครับพี่เดฟ พี่เอ็กซ์”เดี่ยวทักทายผมสองคน

“ดีวะ งั้นน้องกรูลงมาแล้วดิวะ เดี่ยว”ผมถามเดี่ยว

“น้องกรูด้วย”เอ็กซ์พูด

“ครับทั้งคู่”ไอ้เดี่ยว

“เป็นไงบ้างเมื่อคืน และคนข้างๆ แฟนเหรอวะ”ผมถามเมื่อคืนและแซวคนข้างๆ มันด้วย

“ใช่ครับ ชื่อปู ปูนี้พีเดฟ พี่เอ็กซ์เป็นพี่ชายดิวกับแอ้ และเป็นโค้ชกับผู้จัดการทีมฟุตบอล”เดี่ยวแนะนำผมกับเอ็กซ์ให้น้องข้างๆ น้องเขายกมือไหว้ผม

“เมื่อคืนก็ โอ้วว ทั้งคืนพี่”ไอ้เดี่ยวพูด

“เวรแล้วน้องกรู มันทำน้องกรูทั้งคืนเลยเหรอวะ เดฟ รีบกลับบ้านเลยมรึง ถ้ามันเมคเบบี้น้องอีกนะมรึง ! ”ไอ้เอ็กซ์ ผมหันมา

“ร้องเพลงกันทั้งคืนพี่”ไอ้เดี่ยว พูด

“เดฟกรูไม่ชอบเตะบอลมรึงรู้ไหม”เอ็กซ์ถามผม ผมรู้เลยว่าอยกาเตะอะไร ผมพยักหน้าว่ารู้

“แต่กรู อยากเตะไอ้ว่าที่ เบอร์10 มรึงวะ “ไอ้เอ็กซ์พูดไอ้เดี่ยวสะดุ้ง

“พี่ผมยังพูดไม่หมดนี้พี่ และผมไม่รู้ว่า มันจะ .... อืมม ...ที่บ้านรอผมกับปู เยี่ยมแม่เสร็จก่อนไหม อันนี้ผมไม่รู้นะพี่”ไอ้เดี่ยว

“ได้งั้นกรูจะรีบกลับบ้าน ตอนนี้เลย”ไอ้เอ็กซ์พูด

“เออ พี่กลับแล้ว และขอบใจวะที่ช่วยให้กรูกลับถึงบ้านไว้ขึ้น ไอ้ว่าที่ เบอร์สิบ “ผมพูดและยกมือบายมันเอ็กซ์ด้วย ผมขึ้นรถที่ผมขับออกมา

“ใครมาส่งอะ”ผมถามเอ็กซ์ระหว่างที่ถอยรถออกม เอ็กซ์เปิดแอร์และ มองกระจกข้างให้ผม

“พี่อ้น มาส่ง พี่อ้นจะกลับ กทม กับไอ้โอ๊คและไอ้อั๋น ไปส่งมันสองคน จะเข้าฝึกต่อจากไอ้เอส”เอ็กซ์บอกผม ผมพยักหน้า และขับรถกลับบ้าน เป็นไงบ้านผมเห็นสีหน้าเอ็กซ์มันไม่กังวลอะไรแล้ว มันคงสบายใจเรื่องน้องมันแล้วแหละ 

“เดฟ หาอะไรทานก่อนดิ หิววะ ร้านประจำดีกว่า ร้านนั้นอะ “ผมหันไปมองอ้อ ร้านอาหารตามสั่ง ห้องอาหารติดแอร์ แถมลูกชายน่ารักอีกต่างหาก เห็นส่งซิกให้เอ็กซ์ อยู่นะ

“จะกินข้าวหรือกินลูกชายเขาละมรึง”ผมถามไอ้เอ็กซ์

“ กินข้าวก่อนหิว ส่วนลูกชายเขานะ คงได้กินเร็วๆ นี้”เอ็กซ์พูดผมเลี้ยวเข้าและหาที่จอดรถ ผมเดินเข้าไปในร้านอาหาร น้องน่ารักกำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ น้องเขาดัดฟันด้วย ผิวขาวจั๊วแบบนี้ไม่พอกครีมก็กินกรูตาร์ไธโอนแน่นอน และผมเห็นเขามาที่โรงพยาบาลประจำ เรามีแผนกความสวยความงาม คือไปรักษาหน้า ผมไม่ชอบแบบนี้ผมชอบแบบธรรมชาติปรุงแต่งมากกว่า

“สวัดีคร๊าฟ พี่สุดหล่อ”ทักผมสองคน

“สวัสดีครับ “เอ็กซ์ทักทาย ยิ้มโชว์ฟันเหล็กน่ารักมาเชียว เสียงเล็กๆน่ารักจริงๆ

“นั่งเลยคคร๊าฟ วันนี้ทานอะไรดีคร๊าฟ” น้องเขาถามผมสองคนพร้อมรับออร์เดอร์   :impress2:

“ต้น”เสียงผู้ชายเรียกน้องเขาคงจะเป็นพ่อ

“ครับพ่อ”เสียงน้องเขากับตอนทักผมเปลี่ยนไปเสียงใหญ่ขึ้นทันที

“เว้ยย”ผมสองคนร้องออกมาพร้อมกัน น้องเขาหันมา มีขยิบตาให้ผมสองคน :hao7:

“ครับพ่อ มีไรพ่อ”นั้นชัดเลย

“เออ เดี๋ยวอย่าลืมไปปิดปั้มหลังบ้านนะต้น และว่างๆ เช็ครถตัวเองบ้างนะ ซื้อให้มรึงรักษาหน่อย  “พ่อน้องต้น เขาทำงานคงเป็นวิศวกรผมดูจากการแต่งกายและกำลังจะออกจากบ้าน ผมก็ทักทาย เขาแค่พยักหน้า ผมรู้จักเขา และเขาก็รู้จักพ่อผมดี เพราะว่า เขามารับเหมาออกแบบบ้านพักเจ้าหน้าที่ที่โรงพยาบาลพ่อผม

“เข้าใจไหมต้น”พ่อเขาย้ำ

“ครับพ่อ เดี่ยวต้นดูเอง  และปั้มต้น เดี๋ยวไปปิดเองครับพ่อ  และรถนะไอ้เก่งจะมาดูให้พ่อมันหยุดวันนี้ ”เสียงน้องเขาไอ้เอ็กซ์ก้มหน้ามาหา

“ตกลงน้องเขาจะเอาฝั่งไหนกันแน่วะ “เอ็กซ์ถามผม ผมเอียงไปและเอาเมนูบัง

“ที่แน่ๆ พ่อไม่ปลื้มว่ะ ถ้าน้องจะมาฝั่งเราวะ ”ผมพูดแซว

“กรูกลับไปหาน้องปอยด์เหมือนเดิมดีกว่าวะ”ไอ้เอ็กซ์พูดผมอยากขำมัน และพอพ่อน้องเขาออกไปน้องเขาหันมายิ้มโชว์เหล็กดัดฟันให้ผมดู ผมก็ยิ้มกลับ

“แล้วน้ำละคร๊าฟ”กลับมาโทนเสีนงน่ารักเหมือนเดิมอีกแล้ว

“กลับมาแล้วเหรอครับ หายไปหลายนาที พี่คิดถึง “ไอ้เอ็กซ์มันแซวน้องแบบ ที่หายไปคือเสียงหวานๆ แต่ผมว่ามันคงไม่กล้าจะกินน้องเขาแล้วแหละ

“แม้พี่เอ็กซ์อะแซวต้นนะ เดี๋ยวโดน”นั้น น่ารักจริงๆ  ผมมองไอ้เอ็กซ์ผมพยายามกลั้นหัวเราะนะ

“พี่เอาน้ำเก็กฮวย เอามา สองแก้วเลยครับ ”ผมตอบ

“พี่สองคนขอข้าวผัดอเมริกัน สองที”เอ็กซ์สั่ง 

“ต้น”พ่อกลับมาอีกแล้ว

“อะไรอีกอะพ่อ”นั้นกลับไปเป็นโทนเข้มแข็งอีกแล้วครับ

“วันนี้อย่าลืมไปเอาขนมไปให้ปู่นะ กลับมาขนมยังอยู่มรึงโดนแน่”นั้นพ่อโหดจังและพ่อก็ออกไป

“รู้แล้วนะพ่อ เดี๋ยวสักพักต้นเอาไปให้เองครับ “น้องต้นตะโกนตอบพ่อและ

“ตกลง เก็กฮวยใช่ไหมเพ่!”น้องต้นครับพี่ไม่ใช่พ่อไม่ต้องเข็มแข็ง เสียงห้าวมาเลย

“เว้ยย”ผมสองคนตกใจอีกแล้ว

“อุ้ย ต้นขอโทษนะคร๊าฟ ลืมตัว”น้องต้น ทำเอาผมสองคนต้องกุมหัวใจ ตกใจเสียงน้องตอนกลับไปเป็นแมนทุกที

“ ตกลงพี่เอาน้ำเก็กฮวยใช่ไหมคร๊าฟ”นั้นค่อยยังชั่วหน่อย 

“ครับน้องต้น เสียงน้องเมื่อกี้โหดสาดเลยคร๊าฟ “เอ็กซ์

“พ่อเกลียดกระเทย เกลียดเกย์ เกลียดตุ๊ด”ทุกอย่างเลยนะน้องนะ และน้องก็เป็นแม่งทุกอย่างเลยมั้งที่กล่าวมาก

“ต้นละเบื่อที่จะต้อง ทำเป็นแมนแย่แล้ว เนี๊ยะ”ต้นพูดก่อนจะเดินไป ผมหันมามองหน้ากัน

“มรึงคิดว่า กรูควรจะขอน้องเขาออกเดทหรือควรจะไปทำความเข้าใจกับพ่อน้องเขาก่อนดีวะ”เอ็กซ์ถามผม

“อัพทูมรึง แต่ไม่ต้องชวนกรู คนนี้เขาไปออกแบบบ้านพักให้พ่อกรูบ่อยๆ “ผมพูดกับไอ้เอ็กซ์ และนั่งรออาหารมาเสริฟ และผมกับเอ็กซ์ก็รีบทานจะได้กลับไปหาหลานกัน ตื่นมาแต่เช้า ลิงน้อยยังไม่ตื่น มาริโอ้ที่ไปนอนกับผมเมื่อคืน
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์สงสัยจะติดหลาน 1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-06-2015 10:16:28
 :hao5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์สงสัยจะติดหลาน 1
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-06-2015 15:09:19
พี่เอ็กซ์แกล้งเป็นแฟนพี่เดฟแบบนี้ระวังจะเป็นจริงนะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ เอ็กซ์ติดหลาน 2
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-06-2015 07:39:44
หลังจากที่ทางอาหารเสร็จพวกผมก็รีบบึ่งออกจากร้านทันทีไอ้เอ็กซ์มันนำผมริ้วเลยนะ ตอนมาก็นำหน้าเข้าร้านมาเลยพอเจอเสียงทรงพลังของน้องต้นเข้าไป มันรีบนำหน้าออกจากร้านแถบไม่ทันเลย ผมนี้เดินตามหลังอดขำมันไม่ได้ ผมขับรถกลับบ้านผมทันที ผมขับรถมาถึงบ้านผมก็เห็นรถไอ้ดิวมันจอดอยู่หน้าบ้านรถโฟว์วิลคันสีขาวที่พ่อเพิ่งถอยให้มัน

“แอ้อยู่ในบ้านบ้านไหมวะ”เอ็กซ์ถามผมขณะที่เดินเข้ามาในบ้าน ผมได้ยินเสียงหัวเราะของหลานๆ มาจากอีกห้องหนึ่งคงกำลังเล่นเกมส์เต้นกันอยู่ และผมฟังเสียงแอ้กับดิวคุยกันที่ห้อง ดูฟุตบอล ผมหันมาหาเอ็กซ์

“ห้องดูบอลวะ”ผมพูด เอ็กซ์พยักหน้า และ

“มรึงเข้าไปก่อนเลยวะ กรูตาม มรึงก็เกิ่นกับแอ้มันหน่อยว่ากรูมากับมรึง”เอ็กซ์พูดผมหันไปมองหน้ามัน

“เอานะ แกล้งน้องนิดหน่อย”ไอ้เอ็กซ์พูดและผมเดินเข้าไปด้านใน

“อะแฮ้ม”ผมเดินเข้าไป แอ้กับดิวกำลังจะจูบกันแน่เลย ไอ้เอ็กซ์ที่แอบอยู่ มันทำนิ้วเฉือดคอ และชี้ไอ้ดิว พอผมทำเสียงกะแอม ทั้งคู่ก็ชะงักและหันมามองผม

“ทำอะไรกันครับ “ผมถามทั้งคู่

“เปล่าแค่จะ คิส “ไอ้ดิวมันบอกผม อ้อ แค่คิสกัน ก็จูบกันนั้นแหละ ไอ้เอ็กซ์มันคงอยากออกมาเตะไอ้ดิวน้องผมแย่แล้ว 

“เด็กๆละ”ผมมองไปไม่มีเด็กๆเพราะปกติจะนั่งติดกับแอ้และดิวไม่ห่างเลย

“อยู่ห้องโน้น อ้อ ผมเพิ่งทำมาเพิ่มอีกคนนะพี่เดฟ เดินได้ไม่ต้องอุ้ม”ไอ้ดิวมันบอกเพิ่งทำมาเพิ่ม ผมหันไปมองเอ็กซ์มันคงได้ยินชัดเจนแล้วแหละ

“โอ้ยย แอ้ “แอ้หยิกไอ้ดิว ไปที่หนึ่ง

“พี่เดฟ พอดีผมเจอเด็กที่เขาบังคับไปขายผลไม้บนอุทยานและถูกทำร้าย ชื่อเป็กซ์แก่กว่า แฝดผมสองปีนี้แหละ “แอ้หันมาบอกผม นี้ไม่ทำกัน แต่ก็อุตสาเก็บมาเลี้ยงอีก น่ารักจริงๆ แต่เท่าที่ฟังก็โอเคน่ะ

“เออ ดิว แอ้ พี่มีอะไรจะบอกนะ”ผมพูดขึ้น แอ้มองผม

“เอ็กซ์มากับพี่ด้วย”ผมบอกแอ้ว่าเอ็กซ์มากับผม แอ้มองผมด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ไอ้ดิวตกใจมาเพราะนานมากแล้วที่เอ็กซ์ไม่ได้เข้ามาในบ้านหลังนี้ตั้งแต่ แสบเกิดดีกว่า

“เอ็กซ์มันรู้เรื่อง แฝดแล้วนะและเมื่อวานเจอกันแล้ว”ผมบอกแอ้ว่าเอ็กซ์รู้เรื่องหมดแล้ว

“พ่อคงรู้แล้วใช่ไหมพี่เดฟ”แอ้ถามผม แอ้มองหน้าผม ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเอ็กซ์มันบอกอาภีมหรือยัง

“พี่แล้วพี่เอ็กซ์ไม่บอกพี่อ้นแล้วเหรอพี่”ดิวถามผม

“ยัง”เสียงเอ็กซ์เดินเข้ามาทันที ทำหน้าซีเรียสมาเลยนะ และเดินตรงมาหาแอ้ทันที ดิวยกมือไหว้

“แอ้ พี่ขอคุยด้วยหน่อย”เอ็กซ์บอกแอ้ขอคุยผมหันไปมองเอ็กซ์ เออ มันซีเรียสของจริงเหรอเนี๊ยะ

“เอ็กซ์”ผมแต่เอ็กซ์มันยกมือเบรคผม

“กรูคุยกับน้องกรูเดฟ”เอ็กซ์บอกผม ผมก็พยักหน้า มันพี่น้องกัน ควรจะคุยกันเอง 

“พี่เอ็กซ์”ดิวที่จะตามแต่

“ดิวกรูคุยกับพี่กรู”แอ้พูดและเดินตามเอ็กซ์ออกไป ผมก็รีบดึงน้องชายผมไว้ไอ้ดิว ไม่ให้ตาม ผมรู้ว่าดิว มันหวงแอ้ ดิวกลัวเอ็กซ์จะว่าแอ้ และแอ้ยิ่งกลัวอาภีมเสียใจอีก

“ดิว ให้พี่น้องเขาคุยกัน”ผมพูดขึ้น

“แต่ทั้งหมดดิวก็มีส่วน พี่เดฟ ดิวกลัวว่า”ดิวพูด

“ไม่หรอกนะดิว เอ็กซ์นะรักแอ้มากและนี้มันเจอหลาน มันทำไม่ลงหรอก เชื่อพี่ พี่รู้จักเอ็กซ์ดี”ผมพูดกับดิว ผมกอดไหล่มัน

“โอเคพี่”ดิวพูด และมาริโอ้วิ่งมาหาดิวแน่เลย

“ลุงเดฟ กลับมาแล้ว ลุงเดฟไปตอนไหน ไม่บอกโอ้เลย โอ้นอนคนเดียว “มาริโอ้ ผมย่อตัวลง โอ้กอดผม ผมหอมหน้าผากหลานผม

“เมื่อคืน ไปนอนกับพี่ เพราะว่าคนอื่นเขาง่วงนอนกันหมดยกเว้นนี้คนเดียว พี่เลยปล่อยให้โม้จนหลับ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้มารู้อีกทีตอนที่พี่ด้าเข้ามา เพราะรู้ว่าลุงกับหลาน ไม่ได้ห่มผ้าแน่นอน “ผมพูดขำ ขำกับไอ้ดิว

“ทำไม ไม่ยอมนอน ฮะ”ดิวมันอุ้มลูกชายขึ้น

“ก็โอ้ อยากคุยกับลุงนี้หน่า”มาริโอ้พูด

“ลุงเอ็กซ์ละลุงเดฟ “มาริโอ้ถามเอ็กซ์ ดิวมองหน้าผม

“คุยกับพ่อแอ้อยู่ เดี๋ยวลุงเอ็กซ์ก็เข้ามา “ผมบอกหลานผมมาริโอ้

“มาริโอ้มีเพื่อนใหม่ด้วยพ่อดิวกับพ่อแอ้พามา ชื่อพี่เป็กซ์ พี่เป็กซ์วาดรูปเก่งมากมาก แต่โอ้ชอบเต้นมากกว่า โอ้ได้คะแนนเยอะแยะเลยลุงเดฟ พ่อดิว ไปดูโอ้ซิ”มาริโอ้พูด ผมเงยหน้ามอง เด็กที่ดิวกับแอ้พาชื่อเป็กซ์เหรอ

“ใช่พี่เดฟ  ที่ชื่อเป็กซ์”ดิวตอบ
 
“เร็วซิลุงไปดูกัน”มาริโอ้จูงมือผม ผมก็ตามหลานไปห้องที่หลานๆผมนั่งประจำ ผมเดินเข้ามาภาพที่เห็นคือ ไอ กับไอซ์กำลังเล่นเกมส์เต้นและ มีนที่นั่งระบายสีคนนี้เขาชอบแถมระบายสวยด้วยทั้งที แค่สองขวบกว่าเอง และมีเด็กคนหนึ่งหน้าตาดีใช่ได้ ผิวขาว ดูก็รู้ลูกผู้ดีมีสกุล แต่ไปอยู่กับพวกชอบบังคับเด็กขายผลไม้ได้ยังไง และอีกคนไอ้เดย์มันอยู่บ้านเลี้ยงหลาน แต่มันนอนติดกับเป็กซ์เลยนะ

“พี่ไอ พีไอซ์ ลุงเดฟมาแว้ว”มาริโอ้

“มาแล้ว ไม่ใช่มาแว้ว”ผมแซวหลานผม สงสัยดูตลกมาไปหน่อยนะหลานผมคนนี้ และคนหลานคนใหม่ผมเงยหน้ามองผม

“พี่เดฟ ดีครับพี่”ได้เดย์มันทักผม ผมพยักหน้าและมองไปทางเป็กซ์

“เป็กซ์ลุงเดฟ พี่ชายพ่อดิว “เดย์บอกเป็กซ์ว่างมือและยกมือไหว้ผม มารยาทดีนะคนนี้ แสดงว่าพ่อแม่ต้องสอนมาดีแน่นอน

“ไหนลุงมาหาลุงซิ เป็กซ์”ผมเรียกเป็กซ์เป็กซ์ลุก มาน้องมีนเงยหน้าขึ้นจากการระบายสีและลุกมาด้วย

“หน้าตาดี ผิวพรรณ์ดี “ผมพูดขึ้น

“ยุงเดฟ”น้องมีน

“คิก คิก คิก ลุงเป็นยุง คิก คิก คิก “มาริโอ้ขำผมที่น้องเรียกผมว่ายุง

“ลุง ลูก “ผมบอกน้องมีน

“ลุง พี่เรียกได้ลุง “มาริโอ้

“ลุง”น้องมีน ผมก็มองหน้าเป็กซ์

“มีอะไรบอกลุงนะเป็กซ์ รู้ไหมครับ “ผมบอกเป็กซ์

“แล้วนี้ น้องแกล้งหรือเปล่า ถ้าน้องแกล้งบอกลุงนะ “ผมพูดกับเป็กซ์

“ไม่แกล้งพี่เป็กซ์ พ่อบอกไม่น่ารัก เดี๋ยวพ่อไม่รักมาก”มาริโอ้พูด เป็กซ์ยิ้ม

“ไม่ครับลุงเดฟ น้องน่ารักมาก “เป็กซ์พูด

“ไปเล่นกับน้องต่อเถอะ”ผมพูด และเป็กซ์เดินกลับไปนั่งวาดรูปให้น้อง น้องไอซ์พักเต้นแล้ว ไปนั่งระบายสีกับพี่เป็กซ์ต่อ น้อง
มีน กอดผมอยู่น้องมีนขี้อ้อน น่ารัก แต่พวกผมสังเกตุไอ้ดิวมันทะนอมน้องมีนราวกับเด็กผู้หญิงเลย

“ไหนให้ลุงดูซิว่า ระบายสีอะไร ระบายสวยมาเลยหลานลุง ผมพูด น้องมีนยิ้มตาหยี

“น้องมีนหิวนมแล้ว “น้องมีนพูด

“พี่ไปเอาให้นะครับ ลุงเดฟ นมของมีนอยู่ในครัวหรือเปล่าครับ”เป็กซ์ถามผม

“ใช่แล้วเป็กซ์แต่ต้องชง “ผมบอกผมทำท่าจะลุก

“ผมไปชงให้ไหมครับ”ผมหันไปมองเป็กซ์พูด

“เป็กซ์ชงได้เหรอ”ผมถามเป็กซ์

“เดี๋ยวเป็กซ์ไปถามพ่อแอ้กับพ่อดิวก็ได้ ไว้เป็กซ์จะได้ชงให้น้องได้ ครับลุง”เป็กซ์พูดและวิ่งออกไป ผมอุ้มน้องมีนขึ้นมานั่งตักผม ถ้าทางจะหิวแล้ว  ตอนนี้เอ็กซ์เดินเข้ามาพร้อมไอ้ดิวแล้ว คงคุยกับน้องมันเสร็จแล้ว

“พ่อดิว น้องไอซ์ระบายสี”น้องไอซ์รีบโชว์ผลงาน ผมเงยหน้ามองไอ้เอ็กซ์เป็นไงคุย มันพยักหน้าเท่านั้น ผมรู้ว่ามันคุยเรียบร้อยและไม่ได้เป็นอย่างที่ไอ้ดิวมันกลัวแน่นอน เอ็กซ์นั่งลงข้างๆ ผมมองน้องมีน อ้อยังไม่ได้เจอกัน แต่ตอนนี้หิวนม

“น้องมีนนี้ลุงเอ็กซ์พี่ชายพ่อแอ้ลูก”ผมบอกน้องมีน มีนมองและส่งยิ้มหวานๆให้

“หิวนม”ผมพูด ดิวหันมามองผม

“เป็กซ์ไปชงกับแอ้แล้วนิ”ดิวพูด

“พี่เอ็กซ์ดีครีบพี่”ไอ้เดย์มันเดินออกไปคงหาอะไรดื่มมันเดินข้ามาแล้วพร้อมเป็กซ์ที่ถือแก้วนมมาให้น้องมีน น้องมีนไม่ดื่มจากขวดแล้วดื่มจากแก้วประจำเขา จะมีฝาครอบและมีที่ไว้ให้ดื่มจะได้ไม่หกเลอะเทอะแต่น้องมีนนะกินเรียบร้อยมากแอ้เขาสอนไว้ดี

“เป็กซ์ นี้ลุงเอ็กซ์ มาไหว้ลุงซิลูก”ดิวเรียกเป็กซ์

“อืมม เด็กคนนี้เหรอ ที่เจอที่อุทยาน “เอ็กซ์ถาม

“หน้าตาดีทีเดียวนะ “เอ็กซ์พูด

“ลุงเอ็กซ์มาเล่นกับโอ้ พี่ไอไม่เล่นแล้ว นะนะ”มาริโอ้มาเรียกเอ็กซไปเล่นด้วย ผมก็มองเอ็กซ์พยักหน้า

“เป็กซ์พ่อแอ้ละลูก”ดิวถามเป็กซ์

“พ่อแอ้บอกว่าจะขึ้นไปดูห้องนอนน้องๆ นะครับ”เป็กซ์บอก และดิวมันลุกไปคงไปดูแอ้ เป็กซ์กับลงไปนอนระบาดสีกับน้องๆต่อ ตอนนี้เอ็กซ์เล่น เต้นกับหลาน มันทำไปได้นะ แต่มันเป็นภาพที่น่ารักมาก

“คิก คิก คิก ลุงเต้นผิดอะ ดูโอ้ นะ นี้ ลุงต้องเต้นอย่างนี้ “ผมละขำมันเลยนั้นมันท่าในผับไอ้บ้าไม่ใช่ท่าเต้นเขาเล่นเกมส์  ผมนี้หาอะไรปามันเลย หลานๆ มองยังขำมัน

“ไม่ใช่อย่างนี้เหรอ “เอ็กซ์ถามหลาน

“คิก คิก คิก ลุงเอ็กซ์เต้นตลก”น้องมีนพูดผมก้มมองไม่ยุงแล้วเหรอ ผมนั่งมองหลานๆ ไอ้เดย์มันยังขำเลยที่เอ็กซ์มันเล่นเกมส์เต้นกับมาริโอ้ ตอนนี้ไม่สนคะแนน เน้นความฮา

“ฮาๆ ไอ้เอ็กซ์ “ผมยังขำเลย เสียงหัวเราะดังออกไปข้างนอก จนพ่อเดินลงมาดู พ่อผมยังขำเลย

“มันทำไปได้ หลานกรูแต่ละคน น้องกรูนี้เรียบร้อย แต่ทำไมลูกออกมามันซ่าได้ขนาดนี้วะ”พ่อผมพูดขึ้น และชี้ไปที่เอ็กซ์มันไม่ได้เต้นตามลูกศรเลยนะนั้น และมาริโอ้นะขำไอ้เอ็กซ์อีก ผมนี้ส่ายหัวให้มันเลย

“คิก คิก คิก ลุงเต้นผิดอะพี่ไอ “น้องไอซ์

“อ้าวกลับมาแล้วเหรอ”พ่อผมทักใครสักคนผมหันไปมอง ไอ้เดี่ยวมันมากับปู ปูนี้ขำไอ้เอ็กซ์เลย

“เดี๋ยวคงลงมา”พ่อผมพูด

“จะกลับกันเลยใช่ไหม “ผมถามไอ้เดี่ยว ตอนนี้น้องมีนดื่มนมหมดแล้วและเดินลงไป ไอ้เอ็กซ์มันอุ้มไปเล่นเกมส์เต้นกับหลาน

“เอ็กซ์อย่าเขย่าหลานแรงนะมรึงเพิ่งกินนมเดี๋ยวอ๊วกออกมา งานงอก”ผมพูดกับเอ็กซ์

“ครับพี่ผมจะกลับกันเลย พ่อผมขอบคุณนะครับที่ดูแลแม่ของปู แม่ดูดีขึ้นกว่าตอนที่ผมไปเจอที่โรงพยาบาลอีก และพ่อผมก็เสียชีวิตที่โรงพยาบาลนี้เหมือนกัน พ่อผม...”เดี่ยวพูด

“ฉันเสียใจนะที่ รีเฟอร์มาไม่ทัน”พ่อผมพูด

“ผมภูมิใจในเกรียติของพ่อผม”เดี่ยว ผมตบไหล่มันเลย

“ถ้าตัดสินใจได้ยังไงโทรหาพ่อ “พ่อผมพูด คงอยากดึงไอ้เดี่ยวเข้ามาในวงการทหาร ผมว่าหน่วยการมันดีทีเดียวและฟังจากที่ไอ้ดิวมันเล่าให้ผมฟัง ไอ้เดี่ยวเป็นลูกคู่ที่ดีมากกับมันทักษะมันดี หลายอย่างแม้กระทั้งหมัดมวย ผมว่ามันได้แน่นอน 

“ไอ้เดี่ยว กลับเลยไหมวะ”ไอ้ดิวมันลงมาพร้อมแอ้แล้วและถือถุงลงมา

“พ่อ แอ้จะเอากระเป๋าที่ซื้อไว้ให้น้องมิ้น แต่มิ้นยังไม่ได้ใช่ไปให้เด็กที่เรียนเทควันโดกับแอ้นะพ่อ และเสื้อผ้าที่ซื้อมาแล้วไม่ใส่กัน “แอ้พูดพ่อผมพยักหน้า แอ้นะใจดีกับเด็กๆ

“พ่อจะกลับแล้วเหรอ “พวกเด็กพากันมากอดแอ้กับดิว “ผมก็มอง เอ็กซ์หันมามอง น้องมีนลงจากเอ็กซ์วิ่งมาหาแอ้จะให้แอ้อุ้ม

“พ่อแอ้อุ้มไม่ได้ นะลูก พ่ออุ้มเอง”ดิวพูด ผมว่าภาพนี้ยิ่งทำให้เอ็กซ์มันไม่อยากพรากความสุขเหล่านี้ไปแน่นอน

“เป็นไง “ผมเดินไปสะกิดไหล่เอ็กซ์ เอ็กซ์หันมามองผม และ

“กรูไม่อยากเชื่อเลย ถ้าแค่ได้ฟังก็ งั้นแต่นี้ สุดยอดมาก น้องกรูได้ทำหน้าทีที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอวะ”เอ็กซ์พูดผมพยักหน้า

“งั้นพวกผมกลับเลยนะพ่อ พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ พี่เดย์ ผมฝากสอนพิเศษเป็กซ์ให้หน่อย “ดิวพูดและยกมือไหว้พวกผม แอ้ด้วย

“ไปก่อนนะพี่ๆ  พ่อหวัดดีครับ พี่ๆหวัดดีครับ เดี่ยวยกมือไหว้พวกผม ปูเดินไปหอมแก้มหลานๆ ผม น่ารักเช่นกัน และดิวกับแอ้และไอ้เดี่ยวพร้อมน้องปูก็เดินทางกลับกันแล้ว

“แป๊ปหนึ่งนะ กรูขอไป ส่งน้องกรูแป๊ปหนึ่งวะ”เอ็กซ์พูดและเดินออกไป ผมพยักหน้า ผมอุ้มน้องมีมานั่งตักผม สักพักเอ็กซ์ก็เดินเข้ามา ผมมองหน้าเอ็กซ์ เอ็กซ์นั่งลงข้างๆผม และหันมองน้องมีน
“เหมือนแอ้มากเลยวะคนนี้ “เอ็กซ์พูด และเอ็กซ์มันอุ้มน้องมีน ให้ไปนั่งกับเอ็กซ์ น้องมีนมองเอ็กซ์เอ็กซ์มันน้องมีนแบบเอ็นดู แสดงว่าว่ามันรักแอ้มากทีเดียว

“ฮือๆๆ”นั้นไงเสียงมาแล้วพร้อมทุกคนหันไปมองและ

“พลึบ”มายืนข้างผมกันหมดเลย ไอ ไอซ์และมาริโอ้ ส่วนเป็กซ์ยังยืนงงอยู่เลยเกิดอะไรขึ้น เอ็กซ์มองผมและหลานๆพร้อมกับชี้ถามว่าทำไม

“ไอ้มิ้น มันดุมว๊าก”มาริโอ้พูด พ่อผมอุ้มมิ้นที่เพิ่งตื่น ลงมาร้องงอแงมาเลยเพิ่ง

“ฮือๆ “มิ้น ตาฉ่ำมาด้วยน้ำตาเลย มีนทีนั่งแอบข้างเอ็กซ์ มิ้นมองทุกคน กัดปากด้วยะ

“กรูว่าเหมือนเลยวะ ท่านี้ เหมือนพี่โอมกรูเลยวะ ถ้าจะกัดเก่งพอกัน”ไอ้เอ็กซ์ผมนี้ขำเลย

“ใช่ ถึงได้หลบมากันหมดนี้ไง “ผมพูด

“อะ อะ”มีส่งเสียงนะรู้ว่าเขาแอบกันหมด

“ไม่เอาอะ ไม่เล่นด้วย เดี๋ยวกัดเขา”มาริโอ้

“ไอซ์ก็ไม่อยากโดนน้องกัด”ไอซ์พูดขึ้น

“เห็นไหม ชอบกัดเขา ไม่มีใครเล่นด้วย “ไอ้เดย์มันพูด มียกมือจะตีไอ้เดย์

“ฮึก ฮึก ฮึก”มีมองสะอึกสะอื้นและมองผม มีกางมืออยากให้ผมไปอุ้ม

“ลุงเดฟ เดี๋ยวมิ้นเก๊ “น้องมีนพูด

“น้องมีนอยู่กับลุงเอ็กซ์นะครับ  ลุงจะไปอุ้มน้อง ดูซิ น้องจะร้องไห้แล้ว”ผมลุงไปอุ้ม ตายังมองพี่ๆ และมองเป็กซ์ เป็กซ์ยังกล้าๆกลัวๆ จะเข้าหาน้องดีหม ดูสายตามองแต่ละคนซิ หมันเขี้ยวน่าดู

“ไม่กัดพี่ๆนะมิ้น ไม่งั้นลุงไม่อุ้มนะ “ผมพูดขู่มิ้น คนนี้ขี้หมันเขี้ยวพี่ๆอยู่ด้วย พ่อผมคงเดินไปทำงานเอกสารต่อ น้องมิ้นพยักหน้า

“ไม่ กัก”นั้น เอาจริงๆ ไม่น่าวางใจสักเท่าไหร่นะคนนี้ เจ้าเหล่ สงสัยคนนี้จะได้บ้านอ.อ่างเต็ม

“มา มา มา”มีเรียกพี่ๆแต่ละคนส่ายหัวกันเป็นแถวไม่เอา

“ฮือๆ “มีร้องชี้ที่เขาไม่เล่นด้วย ก็ดุขนาดนี้ใครจะกล้าเล่นด้วยละ ผมมอง

“ตี ตี”ให้ผมไปตีพี่ๆ อีก เพราะเขาไม่เล่นด้วยนี้นะ

“ตีเรานี้แหละ ชอบเก๊พี่ๆ “ผมพูดมีซบอ้อน ผมด้วยนะ

“ห้ามเก๊พื่เข้าใจไหม มิ้น “ผมพูดมิ้นพยักหน้า ผมปล่อยมิ้นลงเดิน
 
“พลึบ”แต่ละคนกระโดนขึ้นไปนั่งหดขากับเอ็กซ์ซะงั้น

“ทำไมกลัวกันขนาดนี้เลยวะ”เอ็กซ์พูด  ไอซ์กอดเอ็กซ์อีกคนตอนนี้รักลุงเอ็กซ์กันน่าดู และแสบผมเดินจนไปหาแล้ว

“มิ้น มาแว้ว”มาริโอ้พูด

“เห้ย มีมาแว้ว! ด้วยวะเดฟ “เอ็กซ์มันขำหลาน มิ้นเดินไปเกาะมองเอ็กซ์คือหน้าแปลกแต่ไม่ต้องห่วงมิ้นไม่แคร์

“มีน มีน”มีเรียกมีน น้องมีนเงยหน้ามองลุงเอ็กซ์

“ไม่ พี่ไม่เล่น มิ้นกัด มิ้นชอกกัดนะลุง”มีนพูดเอ็กซ์  มิ้นส่ายหัวใหญ่เลย ไม่ใช่แค่หัว ก้นก็ไปหมด

“ฮาๆ เห้ยมรึงดูส่ายดิ ตลกวะ”ไอ้เอ็กซ์มันขำหลานมัน

“กลัวน้องทำไม เล่นกับน้องซิครับ เดี๋ยวน้องร้องไห้นะ”เอ็กซ์บอกหลานๆ

“แต่เดี๋ยวน้องกัด”ไอซ์พูด

“ไม่กัดหรอกลุงอยู่ “เอ็กซ์พูดกับหลานๆ

“ไม่....กัด “มิ้นพูดแต่มันห่างกัน ไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่นะคนนี้ เจ้าเหล่ด้วย

“พี่เดฟ พ่อเรียกนะพี่”ไอ้เดย์มันพูดเรียกผม ผมก็พยักหน้า

“เป็กซ์ไปสั่งข้าวกับลุง”เดย์เรียกเป็กซ์คงไปสั่งอาหารให้พ่อนะ บ้านผมถ้าไม่มีแอ้ ไม่มีใครทำอาหารอยู่แล้ว มีคนทำอาหารส่งประจำ บางทีอยากทานอะไรพิเศษก็ออกไปสั่งเพิ่มได้เขาเป็นร้านอาหาร ผมเดินไปหาพ่อผมที่ห้องทำงาน

“เดฟ เข้ามาซิลูก”ผมเดินเข้าไปนั่งตรงหน้าพ่อผม

“เดฟ เอกสารที่ต้องไปฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำ”พ่อผมพูดผมก็หยิบมาอ่าน และ

“พ่อ เดฟเพิ่งกลับมาเองนะพ่อ”ผมพูดขึ้นฝึกหน่วยซีลยังสยองอยู่เลยผม

“เดฟ ฝึกทีเดียวและต่อจากนั้นจะได้สบาย และนี้เอ็กซ์ไปด้วย”พ่อผมพูด ผมก็คงต้องตามนั้น

“เมื่อไหร่พ่อเพราะว่าผมรับเทรนนักฟุตบอลให้ดิวมันอยู่นะพ่อ”ผมพูดกับพ่อ

“ก็คงเดือนหน้า หาคนเทรนต่อ เพื่อนเราไง”พ่อพูด ผมก็พยักหน้าจำยอม

“เดฟ จะไปมัลดิฟกับน้องๆ เหรอ เห็นเดี่ยวพูดอยู่”พ่อผมพูด ผมพยักหน้า

“ดูน้องดีดีละ “พ่อผมพูด

“อืมไปช่วยเอ็กซ์ดูหลาน เดี๋ยวหลานๆจะทำมัน สยอง”พ่อผมพูดผมยิ้ม ขำมันนะ และผมก็ลุกไปดูหลานต่อ ผมเดินไปที่ห้อง เห็นเด็กๆกำลังเล่นกันมิ้น ที่เล่นกับพี่ๆ

“เอ็กซ์ จะดื่อะไรไหม”ผมถามเอ็กซ์

“เอาเบียร์”เอ็กซ์ผมมอง นี้มันบ่ายนะมรึง

“เออ น้ำอะไรก็ได้ที่เย็นๆซ่า ๆ”ไอ้เอ็กซ์ ผมพยักหน้าโค้กแล้วกันผมหยิบโค้กในตู้เย้น

“อ้า”เสียงมีนร้องนี้ผมวางแก้วและวิ่งออกมา มิ้นกัดแขนมีนติดเลย แถมแฝดสามรักน้อมาก กระโดดขึ้นไปยืนบนโซฟากันหมด เอ็กซ์มันก็ไม่กล้าดึงมิ้นเพราะฟันปักที่แขนน้องมีน

“แหงๆๆ”น้องมีน ผมรีบเข้าไปจับมิ้นแต่ไม่ดึง

“มิ้น มิ้น ปล่อย พี่ มิ้นปล่อยพี่มีนเดี๋ยวนี้”ผมพูดมิ้นเงยหน้ามองตกใจผม  ปล่อยทันทื เม้มปากด้วยนะ นะและไอ้เอ็กซ์มันอุ้มน้องมีนขึ้น

“ฮือๆๆ เจ็บ เจ็บ เจ็บ”น้องมีน

“โอ้ยย เดฟ เป็นลอยฟันเลยมรึง โอ๋ๆๆๆ ลุงเปา ลุงเปา เพี้ยง หาย ลูก”ไอ้เอ็กซ์ผมก็มองเออ มันโอ๋เด็กเป็นนึกว่าจะเตะเด็กอย่างเดียวซะแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น”พ่อเดินลงมา

“ตัวแสบกัดน้องมีนนะซิพ่อ ”ผมพูดมีก้มหน้า รู้ว่าตัวเองผิด น้องมิ้น 

“มิ้น “พ่อผมเอ็ดมิ้น และมิ้นรีบคลานไปหาปูเกาะขาปู ส่งสายตาปิ้งๆ

“มิ้นกัด มิ้นกัด “มิ้นพูด

“แล้วกัดพี่มีนทำไม มิ้น ปูไม่อุ้มมิ้นแล้วนะ”พ่อผมพูดมีทำหน้าจะร้องไห้

“มิ้นไม่กัด “นั้นรีบเปลี่ยนทันทีเลยนะ แสบผม ผมเดินไปหาน้องมีนดูแขน

“ฮือๆๆ ลุงเดฟ ฮือๆๆ “มีนร้องไห้ใหญ่เลย

“เดี๋ยวเอาน้ำแข็งมาประคบ”ผมพูดและเดินเข้าห้องครัวผมยังยิ้มอยู่เลย ภาพที่เอ็กซ์มันโอ๋น้องมีน มันน่ารักก็มีกับเขาเหมือนกันนะไอ้นี้แปลก ผมอยากรู้ว่าอาภีมจะน่ามากขนาดไหน พ่อคงดีใจมากผมอยากให้พ่อกับอาภีมอยู่ด้วยกันซะที คงไม่นานนี้ซินะ ผมหวังแบบนั้น ผมเดินกลับมาพร้อมน้ำแข็ง และไอ้เอ็กซ์เป็นคนประคบ

“กรูอยากจะอยู่บ้านมรึงแล้ววะ เดฟ กรูรักหลานวะ”เอ็กซ์พูดขึ้น

“เห้ย จะมาอยู่เลยเหรอ”ผมถามขำขำ

“เออ กรูกลับไปขนเสื้อผ้ามากินนอนกับมรึงเลยดีกว่า”ผมสะดุ้ง

“มากไปไอ้บ้า แค่มาเล่นและกลับพอ พรุ่งนี้กรูก็ไปกับมรึงอีก เห็นมรึง ห้าวันเพลอๆ จะ เจ็ดวันด้วย ไปมัลดิฟอีก ขอเวลากลางคืน ห่างๆกับมรึงบ้างกรูสยอง”ผมพูดขำขำกับไอ้เอ็กซ์  ตอนนี้เอ็กซ์คลุกคลีกับหลานผมๆเล่นกันในห้องนั่งเล่น มีนนั่งอยู่กับผมไม่กล้าลงไปนั่งข้างล่างกลัวโดนมิ้นกัดอีก
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ เอ็กซ์ติดหลาน 2
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-06-2015 18:51:28
 :impress2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ เอ็กซ์ติดหลาน 2
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-06-2015 00:36:13
มิ้นร้ายแต่เด็กเลยมีกัดด้วย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์เอ็กซ์VSหลานจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-06-2015 06:00:19
    ตลอดทั้งวันของวันนี้เอ็กซ์มันคลุกอยู่กับผมทั้งวันเลยก็ว่าได้ และ ร้านที่ไอ้เดย์มันไปสั่งข้าวก็มาส่ง พี่ด้า พี่ดิมและพี่โดมกลับมาจากขึ้นเวรที่โรงพยาบาลแล้วและพากันขึ้นห้องอาบน้ำ ผมก็จัดโต๊ะอาหารกัน เป็กซ์ช่วยผมจัดด้วยและไอ้เดย์ ผมสั่งเกตุไอ้เดย์มันตามติดเป็กซ์หรือเป็กซ์ตามติดไอ้เดย์ก็ไม่รู้มันแปลกๆนะผมว่า

“อะไรติดแก้มนะเป็กซ์ “ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้เดย์มันพูดและเอานิ้วเขี่ยออกและสายตามันบอกว่าไม่ได้มองแบบที่มันมองหลานนะผมว่า

“เดฟ”ไอ้เอ็กซ์เรียกผม ผมหันมามองมัน

“กรูว่าไอ้เดย์มันจะเล่นเป็กซ์มรึงแล้วแหละ”ผมหันมามองไอ้เอ็กซ์ เอ็กซ์กระซิบกับผม

“มรึงเชื่อกรูดิ ดูจากสายตา มันไม่ปกติวะ”ไอ้เอ็กซ์พูด

“เป็กซ์ไปพาน้องมารอทานข้าวได้แล้ว”ผมพูดเป็กซ์พยักหน้า

“ไปเป็กซ์”ไอ้เดย์

“เดย์ ช่วยพี่จัดโต๊ะอาหาร ”ผมพูดและเรียกมันไว้ไม่ให้มันเดินตามเป็กซ์ไป เดย์มองผม ผมก็มองหน้ามันว่าผมเริ่มจะไม่ปลื้มที่มันทำนะ เดย์มันรู้ก็เลยถอยกลับมาช่วยจัดอาหารบนโต๊ะ  พี่โดม และพี่ด้าลงมาแล้ว พี่ดรีมด้วย แต่ละคนวันนี้ขึ้นเวรคลีนิกพิเศษกัน คนไข้คงเยอะน่าดูและหลานๆก็มาแล้ว

“มิ้นนั่งนี้นะ”พี่ด้าอุ้มมิ้นมานั่งเก้าอี้พิเศษของเขา
 
“ยุง ยุง “นั้นเรียก ยุง อีกแล้ว พอมีนหายมิ้นต่ออีกผมละปวดหัว

“ลุง  มิ้น เรียกลุง ไม่ใช่ยุง อีกคนเรียกชัดแล้วอีกคนยุงต่ออีก กรูละกลุ่ม”พี่ดรีม เอ็กซ์นั่งข้างผม พ่อผมเดินตามเข้ามาพี่ดิมไปเรียกพ่อว่าโต๊ะอาหารเสร็จแล้ว เป็กซ์นั่งข้างไอ้เดย์ มันเกาะติดเป็กซ์จนผมกับเอ็กซ์สงสัยแล้วนะ

“น้องมรึงติดเด็กวะ”ไอ้เอ็กซ์ พูดกระซิบกับผม พ่อเหล่มองผมสองคน และมองไปทางเดย์ที่ตักอาหารให้เป็กซ์ ส่วนเป็กซ์นะหันไปดูแลน้องๆเป็กซ์ทำหน้าที่พี่ได้ดีมาก ไอ กับไอซ์ และมาริโอ้ พี่ดิมก็เหล่มองอีกคน แถมสะกิดที่ดรีมที่มาถึงกินก่อนเลยคงหิว ให้มองเป็กซ์กับไอ้เดย์ พวกผมหันมามองหน้ากันพี่น้องไม่ต้องพูดอะไรมากเข้าใจตกกันว่าเดี๋ยวเรียกมันมาคุย และลงมือทานอาหารต่อ

“เอ็กซ์รู้หรือยังละว่าจะต้องไปฝึก”พ่อผมถามเอ็กซ์

“รู้แล้วครับลุง ผมพร้อมมาก แล้วไอ้คุณหมอเดฟ ลุงละครับ เหมือนมันไม่พร้อม มันกำลังจะติดเด็ก...มัธยม”ผมพูดพ่อผมหันมาเหล่ผมทันที

“อ้อเหรอ มิหน้า มันร้องไห้หนักมากตอนบอกข่าวดี”พ่อผมพูด พ่อผมรับมุกไอ้เอ็กซ์อีกนะ

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์ไอ้เอ็กซ์ดัง

“ขออนุญาตินะครับลุง พี่สุดที่รักโทรมา พี่อ้น “ไอ้เอ็กซ์พูดและพี่ดิมก็มอง

“ว่าไงพี่อ้น กำลังจะกินข้าวพี่ กับพี่ดิมนี้ไง “ไอ้เอ็กซ์พูด

“เอ็กซ์พี่เรียกกลับเหรอ ไม่ต้องเกรงใจไปได้เลย”พี่ดิม รีบบอกซะงั้น เขาเรียกส่งแขกกลับบ้านนะเนี๊ยะ

“อะไรนะพี่อ้น อ้อ กินให้อิ่ม ค่อยกลับบ้าน ได้ครับพี่ เอ็กซ์เชื่อพี่! “ไอ้เอ็กซ์พี่ดิมพยักหน้าแปลว่ามันกวนตรีน ฮาๆ

“พี่ดิม พี่อ้นบอกว่า คิดถึงมาก อยากเจอมากกกก”ไอ้เอ็กซ์

“บอกมันว่า ช่วงนี้กรู ขอห่างกันสักพัก “พี่ดิมพูด

“ได้ยินแล้วใช่ไหมละ ฮาๆ โอเคพี่อ้น เดี๋ยวเจอกัน ดูเนี๊ยะ ก็มาดู......”ไอ้เอ็กซ์พอพูดว่ามาดูทุกคนเลยครับหันไปมองไอ้เอ็กซ์กันมามาดูอะไร ผมวางช้อนเลยนะ

“มาดูหนังพี่ดูแล้วพี่ ยิงกันทั้งเรื่องเลยพี่ เรื่องอะไร เพื่อนกรูรักมรึววะไงพี่ “ผมก็มองเพื่อนกรูรักมรึงวะ ยิงกันทั้งเรื่องมรึงบ้าหรือเปล่าเนี๊ยะ

“เดี๋ยวรีบกลับพี่อ้น ไม่มีใครฉุดไปหรอกนะผมนะ แค่นี้น่ะพี่อ้น เอ็กซ์กำลังคุสาด รักน่ะ จุ๊บ จุ๊บ”ไอ้เอ็กซ์พอวางสาย พี่ดิมก้มอง

“เพื่อนกรูรักมรึงวะ เหรอ ดูกับไอ้เดฟด้วยเหรอ อืมมม “พี่ดิมพูดและหันมามองผม ผมส่ายหัวไม่ใช่ เพราะพี่น้องมองตารู้ใจรู้เลยพี่คิดอะไร

“คิก คิก คิก “พี่ด้าหัวเราะผม

“กินเร็วๆเลยมรึงได้รีบกลับ อย่าอยู่กับกรูนาน เดี๋ยวมรึงเจ็บหนัก ร้องไห้หนักมากแน่ ”ผมหันไปบอกมันทันที รับงานที่ต้องอธิบายให้พี่ๆอีกแล้วไอ้เอ็กซ์มันก็ตักอาหารทานปกติ

“โอ้ยย ไอ้มิ้น”เสียงมาริโอ้

“อย่าเสียงดังมาริโอ้”หมอด้า น่าจะแม่ด้ามากกว่า นะผมว่า

“ก็ป้าด้าดูซิ ไอ้มิ้นอะ มันกินข้าวกระจายไปหมดเลย และมาลงชามโอ้ โอ้ไปนั่งกับปู่ดีกว่า ไอ้มิ้นบ้า”มาริโอ้ เขาไม่ชอบให้กินเลอะเทอะและอีกคนกินได้กระจายมากนี้ต้องมีผ้ากันเปื่อนด้วยนะ ดูซิ เลอะเทอะไปหมด มีเงยหน้ามองแบบว่าไม่แคร์

“โอ้”นั้นมีเรียกมาริโอ้ มาริโอ้เข็นเก้าอี้ประจำเก้าอี้เด็กไปนั่งข้างพ่อผม

“นิดเดียวเองโอ้ มาปู่ตักออกให้”พ่อผม

“หลานพี่นี้เก่งเนอะ ถ้ามีรับจ้างหว่านข้าวผมว่าพี่ส่งหลานพี่ไปเลยดีกว่าไหม”ไอ้เอ็กซ์มันแนะนำพี่ๆผม ได้ดีมาก

“เออ วะเอ็กซ์กรูคิดกันไม่ได้เลยนะมรึง “พี่ดรีมพูด

“มันกินได้กระจายมาก “เอ็กซ์พูด นี้มันชมหลานใช่ไหมเนี๊ยะ

“ใช่พี่นะ ปวดหัวมากไม่รู้จะบอกยังไงแล้วเอ็กซ์ ดูพี่ๆซิกินกันน่ารัก มีคนเดียวเลย มิ้น  ”หมอด้าพูด ดีนะที่น้องมีนนะนั่งข้าวพ่อผมกับพี่ดรีม น้องมีนยิ่งไม่ชอบกินเลอะเทอะ น้องมีนนั่งทานได้เรียบร้อยมาก

“เดฟ ตักไก่ให้หน่อยดิ หันให้ด้วยนะ พลีส”เอ็กซ์หันมาบอกผม ผมหันมองไม่มีมือเหรอ

“เดฟ”ผมละเชื่อมันเลย ผมนั่งทานกันต่อจน ทานกันเรียบ ไม่ใช่เรียบร้อย หมดเรียบ

“ปู่ เขาไปดูการ์ตูนได้หรือยังอะ มาแว้ว”มาริโอ้ พูด

“มาแล้วมาริโอ้ ไม่ใช่มาแว้ว”พี่หมอด้าพูด

“อืมมไปได้แล้วลูก แล้วล้างมือกันก่อนนะ “พ่อผมบอกหลานๆ และทั้งสามลุกลงจากเก้าอี้ และเดินไปล่างมือน้องมีนอีกคนตามพี่ๆไป ยกเว้นเพราะยังไม่มีใครปลดลงจากเก้าอี้ มีมองพี่ที่กำลังจะเดินผ่าน

“เดฟ “เอ็กซ์ชี้ให้ผมดูผมหันไป

“มาริโอ้แน่นอน”ผมพูดเพราะว่าผ้ากันเปื่อนนะมาคลุมหัวมิ้น แน่ละ คงได้เลอะเทอะไปทั้งหัวแล้วตอนนี้

“อ้าวเห้ย หลานกรู ด้า เอามิ้นไปอาบน้ำก่อนมาให้นอนกับพี่นะ”พี่โดม หันมามองมิ้น และเรียกพี่ด้าที่เก็บจานชามลงเครื่องล้างจาน

“ทำไมละ อุ้ย ใครทำเนี๊ยะ!”พี่ด้าหันมาเอามือท้าวซะเอวมองมิ้น

“โอ้”นั้นเรียกชื่อพี่ชายแถมเรียกอยู่คนเดียวเลยมาริโอ้

“ มาริโอ้ ทำน้องทำไมเนี๊ยะ ต้องสระผมไหมเนี๊ยะ เต็มหัวไปหมดเลย”พี่หมอด้า พวกผมขำพี่ด้าทำหน้า เพราะ หัวไอ้เจ้ามิ้นเต็มไปด้วยอาหารที่เขาทานกระจายอยู่ที่ผ้ากันเปื่อน

“ป้าด้า ก็ไอ้มิ้นมันแกล้งโอ้ก่อนนิ”มาริโอ้พูด

“เพิ่มงานให้ป้าทำนะเนี๊ยะ อุ้ย ไม่ใช่ ลุงบอกแล้วไงห้ามเรียกป้า มาริโอ้ ! ”พี่ด้าพูดและลืมตัวว่าตัวเองเป็นป้าไปแล้ว ผมกับเอ็กซ์ขำพี่ด้า มีหันมาค้อนด้วยนะ

“ลุงก็ไม่ให้โอ้เรียก ป้าก็ยังไม่ให้โอ้เรียก โอ้งงไปหมดแล้วนะ”มาริโอ้พูดทำหน้างอนแล้วด้วย

“โอ้ ลุงก็งงลูก”พี่ดรีมพูด

“งงกับป้าเหรอ ลุงดรีม”มาริโอ้

“งงกับโอ้นี้แหละ ไปดูการ์ตูนกับพี่ๆไปลูก ถ้าการ์ตูนจบไม่มี กดเปิดให้ดูใหม่นะโอ้ เพราะมันไม่ใช่ ดีวีดี”พี่ดรีมพูด และมาริโอ้ก็สะบัดเลย

“ลุงบอกอย่าสะบัดเหมือนป้าด้า ให้ป้าเขาทำคนเดียวพอโอ้”พี่ดรีม พี่ด้าหันมาจะตีพี่ดรีม

“ไอ้เอ็กซ์ ไอ้โอมเป็นไง งานมันยุ่งเหรอวะ “พี่โดมถามเอ็กซ์ ถึงพี่โอม

“ตอนนนี้พี่โอมเขาไปกับพี่อั้มนะพี่ ช่วงนี้เฉาไปแล้วมั้ง เพราะไม่ได้ออกไปซ่าเลย “ไอ้เอ็กซ์บอกพี่โดม พี่โดมพยักหน้า

“เดี๋ยวว่าจะโทรหามันหน่อย “พี่โดมพูด พวกผมช่วยด้าเก็บจานชาม เป็กซ์น่ารักมากช่วยด้าทำ ผมว่าไอ้ดิวมันหามาได้ถูกคนจริงๆ แน่นอนงานละเอียดอ่อนแบบนี้พวกผมทำได้ไม่ดีแน่ ฮาๆ

“ลุงคร๊าฟ เอ็กซ์ขอบคุณนะครับ อาหารลุงอร่อยมาก ที่สุดในโลก “เอ็กซ์พูดมันชมอาหารที่พ่อผมสั่งมาวันนี้ว่าอร่อยมาก

“เอ็กซ์ พ่อกรูสั่งปากซอย “ผมหันไปบอกมัน

“เอี้ยด”ไอ้ยินแบบชัดเจนมากที่มันเบรค

“เออ พ่อกรูสั่งร้านอาหารปากซอย และเขาก็ทำส่งบ้านกรูกับบ้านมรึงประจำนะ ไอ้เอ็กซ์”พี่ดรีมพูด

“นั้นซิเอ็กซ์ “พี่หมอด้าอีกคน

“ตลกบริโภคนะมรึงเนี๊ยะ ไอ้น้องเอ็กซ์”พี่ดิมอีกคน

“เหรอ ครับ ปากซอยเหรอ “เอ็กซ์นี้แหละนะไม่ปรึกษากรูเลย ผมคิดนะ

“มาคนเดียวมักจะเจ็บหนักแบบนี้ น่าชวนพี่อ้นกับพี่โอมมาด้วยจริงงๆ”มีแอบบ่นลับหลังอีก ผมเหล่ มอง มียิ้ม

“ใช่พี่ ตอนเดย์ไปสั่ง ยังเจอพี่โอมมายืนจีบหลานชายเจ้าของร้านอยู่เลย แถมอาหารที่สั่งก็เหมือนกันทุกอย่างเลย ดีนะที่ผมมีอาหารสำหรับเด็กของพี่โอมไม่มีเลยไม่สับสน “ไอ้เดย์หันมาพูด

“แน่ละ บ้านกรูไม่มีเด็กนี้ไอ้เดย์ “ไอ้เอ็กซ์พูด

“แต่เอ็กซ์ก็ขอบคุณลุงใจดีกับหลานสุดหล่อคนนี้อยู่ดี”ไอ้เอ็กซ์

“เออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาอาหารเสริมไปให้น้องกรูด้วยนะ และคราวหน้ามาอีกมาทานข้าวกัน”พ่อผมพูด

“จริงเหรอลุง พรุ่งนี้เลยลุง”ไอ้เอ็กซ์พูด

“เว้ยย”พวกผมร้องออกมาพร้อมกัน

“เอ็กซ์ที่พ่อกรูบอกนะว่าคราวหน้า คือแบบว่ามรึงหายหน้าไปสักเดือนสองเดือนค่อยมาใหม่ นะเอ็กซ์”พี่ดิมพูด

“โห่! นายไปไหมอะพี่ดิม เดี๋ยวลุงลืมหลานสุดหล่อ”ไอ้เอ็กซ์พูดขึ้น

“งั้นเดี๋ยวเอ็กซ์กลับเลยดีกว่า ลุง พ่อ และพี่ๆ เป็นหวงมาก แต่ตอนนี้เอ็กซ์อิ่มมาก”ไอ้เอ็กซ์

“แน่ละ มรึงกินซะเกลี้ยงขนาดนี้ หมาข้างๆบ้านร้องไห้หนักมาก”พี่ดรีมพูด เพราะไม่มีเหลือไว้ให้อาหารหมาเลยนะมันนี้ ดูมันมองและยิ้มๆ  ตอนนี้ด้าเก็บอุปกรณ์ใส่เครื่องล้างทำความสะอาดหมดแล้ว เอ็กซ์มันเดินตามพ่อผมไปเอาอาหารเสริมให้อาภีมปภพ ผมเดินตามมันออกไป เอ็กซ์ไม่ลืมแวะไปหอมแก้มหลานๆ ทีละคน มันคงติดหลานแล้วละ

“ลุงกลับก่อนนะ ลุงจะมาเล่นด้วยอีก”ลุงพูด

“ลุงมานะโอ้อยากให้ลุงมา เล่นเกมส์เต้นกับโอ้”มาริโอ้พูดกับเอ็กซ์

“ทำไมละโอ้ ชอบท่าเต้นลุงใช่ไหมละ ลุงสอนให้ลูก”ไอ้เอ็กซ์ท่าเต้นในผันจะมาสอนหลาน

“เปล่า โอ้ชอบเพราะลุงเต้นผิดหมดเลย โอ้เลยชนะ โอ้ไม่เคยชนะใครเลย พี่ไอ โอ้ก็ไม่ชนะ พี่ไอซ์โอ้ก็ไม่ชนะ”มาริโอ้ ตอนนี้เอ็กซ์หันมามองผม

“หลานมรึงหรอกด่ากรูหรือเปล่าวะ”ไอ้เอ็กซ์ ผมพยักหน้าว่าใช่ ฮาๆ

“ลุงเดฟ เต้นได้คะแนนเยอะที่สุดเลย ลุงเอ็กซ์”นั้นผมหยักคิ้วเป็นไงละ

“ได้ กรูท่ามรึง ไอ้เดฟ ขอเวลาอาทิตย์หนึ่ง มรึงเจอกรู”ไอ้เอ็กซ์พูด

“รับคำท้า”ผมพูดและหันไปแปะมือกับหลานๆ พ่อผมเดินออกมาพร้อมถุงใส่อาหารเสริมให้อาภีมและส่งให้เอ็กซ์

“ผมลาเลยนะครับลุง ลุงไปนะลูก  พี่ดิม พี่โดม พี่ดรีม พี่ด้า เอ็กซ์ไปนะพี่  ไอ้เดย์พี่ไปนะมรึง อย่ารักเด็กมากเดี๋ยวเด็กติด“ไอ้เอ็กซ์มันลาพ่อผมกับพี่ๆผมแถมยังทิ้งท้ายไว้ให้ไอ้เดย์อีก เรียกทิ้งระเบิดดีกว่า พ่อหันไปมองไอ้เดย์ ผมว่าพี่ๆและพ่อคงคุยกับไอ้เดย์เลย ส่วนผมเดินออกไปส่งมันที่หน้าบ้าน มองเอ็กซ์ขึ้นรถ ผมอยู่กับมันมาตั้งแต่เกิด จนตอนนี้ ยี่สิบสองปีแล้วซินะ และเราแถวจะไม่ได้ห่างกันเลย ผมเดินกลับมาเดินไปที่ห้องนั่งดูทีวีกับพี่ๆผม พี่ดิม พี่ดรีมและพี่โดม เพราะว่าหลานๆ คงดูการ์ตูนกับพ่อผมที่ห้องของพ่อผมกัน

“เดฟ มรึงว่าเอ็กซ์บอกพี่มันไหมวะ”พี่ดิมถามผมพร้อมหันมามองหน้าผม ผมก็นั่งลงและ

“ผมรู้ว่ามันบอก”ผมพูดขึ้น ผมรู้เพราะผมได้ยินมันโทรรายงานอาภีมผมว่าอาภีมรู้แล้วแต่อาจจะรอให้แอ้หรือพ่อบอกเองผมว่าน่าจะเป็นพ่อมากกว่า

“โทรไปแกล้งไอ้โอมดีกว่า “พี่โดมพูด พี่โดมหยิบไอโฟนขึ้นมากดเบอร์พี่โอม

“ดีวะโอม ไม่เห็นโผ่หัวไปโรงพยาบาลเลยหายแล้วเหรอมรึง อะไรกรูแค่จะโทรมาบอกว่า ให้มรึงไปเยี่ยมน้าเทียมใจ ที่เลี้ยงมรึงกับกรูอะ อะไรจะยุงมากขนาดนั้น มรึงก็งดออกไปอิบ อิบเด็กสักวันดิวะ ฮาๆ ไม่ได้ไปติดเด็กเหรอ อ้อ ไปติดอยู่หลังเขา ไปเฝ้าภูเขาเหรอมรึง ฮาๆ สมน้ำหน้ามรึง เอออ อย่าลืมนะมรึง  ใคร ให้บอกว่าคิดถึงด้าเหรอ ด้ามันบอกไม่ เชื่อกรู กรูพี่ไอ้ด้ามัน ฮาๆ แค่นี้แหละ ”พี่โดมพูดสายและกดวางสาย

“ติด ตึง  กรูถึงบ้านแล้วนะ รักนะจ๊วบ ๆ”เอ็กซ์ส่งข้อความหาผมทันทีที่ถึงบ้าน ห่างไปไม่กี่ซอย

“ไอ้เอ็กซ์ถึงบ้านแล้ว มันบอกพี่ๆมันหมดแล้วพี่ดิม ผมได้ยินเสียงไอ้โอมมันถามไอ้เอ็กซ์ว่าไปดูหลานมาเป็นไงรีบ เล่ามาเลย”พี่โดมพูด พวกผมมองหน้ากัน

“งั้นกรูก็ไม่บอกไอ้อ้นวะ กรูจะตีหน้ามึนเวลามันถามกรูวะ ฮาๆ นึกถึงหน้ามันดิ “พี่ดิมอีกคน

“ผมว่าไอ้อั้มมันคงอยากจะมาถามผมแย่แล้วพี่”พี่ดรีมอีกคน

“นั้นไงมันโทรมาแล้วไอ้อ้น “พี่ดิมรีบกดรับสายพี่อ้น

“ว่าไงครับคุณอ้น ไม่ คุณพลทหารอ้น อะไร เสียงเด็กอะไร นี้กรูดูหนัง ไม่มีเด็ก มรึงหลอนแล้วอ้น ว่างๆ มาหากรู กรูเช็คหูมรึงให้ เช๊คอย่างดี ฮาๆ กรูไม่วางขึ้นเวรทั้งอาทิตย์ เจอกันก่อนไปโน้นเลย ทำไมคิดถึงกรู  คิดถึงมากด้วย กรูเข้าใจ แต่กรูไม่วาง ไม่เอา กรูต้องขึ้นเวรพรุ่งนี้เวรดึก มะรืน เวรบ่าย แถมไม่แน่อาจจะต้องอยู่สแปรที่โรงพยาบาลอีก กรูเยอะได้อีกอ้น เออ แค่นี้แหละ ทำเสียงงอนยังกับคู่สามีภรรยาเก่าแก่สาด เออ บายวะ”พี่ดิม ผมกอดออกพี่ดิมตีมึนได้โล้เลย

“เป็นไง มันถามวะ มันใช้มุกบอกว่าได้ยินเสียงเด็กวะ “พี่ดิมพูดถึงพี่อ้น

“ผมว่าตอนนี้ อยากจะมาดูที่บ้านเราแย่แล้วพี่”พี่โดมพูดอีกคน บ้านผมกับบ้านเอ็กซ์สนิทกันมารุ่นต่อรุ่นเลยทีเดียว แถมพี่เลี้ยงก็คนเดียวกัน เลี้ยงควบสองคน เลยทำให้พวกผมสนิทกันมาก

“ดรีม เอามาริโอ้ไปนอนได้แล้ว หลับคาโซฟาแล้ว “พ่อผมพูด

“อ้าวพ่อ ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ”พี่ดรีมพูด

“เช็ดตัวแล้วกันดรีม ตอนนี้หลับฟุ๊บไปเรียบร้อยแล้ว “พ่อผมพูด พี่ดรีมพยักหน้าและลุกไป พี่โดมก็ลุกตามคงต้องเอาไอ้แสบผมเข้านอนเหมือนกันน้องมิ้น ผมลุกขึ้นผมจะไปนอนแล้วเหมือนกันเพราะว่าพรุ่งนี้จะไปเทรนนักฟุตบอล พรุ่งนี้จะได้เจอน้องว่านแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่พี่เดฟVSพี่เอ็กซ์เอ็กซ์VSหลานจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-06-2015 08:40:01
 :กอด1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ ภาคพี่โดม ผมขอดูแลเขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-06-2015 21:17:10
พี่ๆเขารักกัน ภาคพี่โดม
ผมชื่อโดมผมเป็นพี่ชายคนที่สามของดิว ผมเป็นแพทย์สาขาออโธปิติกส์ ผมกำลังตัดสินใจจะไปต่อยอดที่อเมริกาดีไหม ผมยังไม่ได้ให้คำตอบกับพ่อผมเพราะมหาวิทยาลัยที่เปิดเป็นโรงพยาบาลที่อเมริกา ติดต่อมาสอบถามพ่อผมแล้ว เขาสนใจตัวผม ผมเพิ่งบรรจุแพทย์เป็นแพทย์ได้ สองปีแต่ผลงานรักษาและผ่าตัดมากมายนับไม่ถ้วน
วันนี้ผมมาขึ้นเวรตามปกติ แต่ผมมีเครสที่พ่อให้ผมดูแล คือแม่ของน้องปู น้องปูคือเพื่อนไอ้ดิว ตอนแรกก็เฉยๆนะ พอๆไอ้ดิวพาน้องปูมา เหมือนศรรักปักกลางอกหมอโดมเลยที่เดียว แต่โชคชะตาดันแกล้งหมอโดมให้น้องเขาเป็นแฟนไอ้เดี่ยวเพื่อนไอ้ดิว ปูเป็นคนน่ารักแบบ เรียบๆไม่มีอะไรโดดเด่นและผมชอบสไตล์แบบนี้ เน้นธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่ง มันไม่ทันซะแล้ว ผมอกหักไปแล้ว

"โดม มรึงยังไม่เลิกคิดจะปีนต้นงิ้วอีกเหรอ"เสียงพี่หมดดรีมพี่ชายผผม

"พี่ดรีม"ผมหันไป ทำท่าว่าจะงอนแล้วนะ

"เลิกคิดเถอะ น้องเขาเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้ว "พี่ดรีมยังอีก นี่คือการให้กำลังใจจากพี่ชายผมใช่ไหม

"ยังไม่ได้แต่งงานซะหน่อย"ผมพูดกับพี่ดรีม

"แต่นอนห้องเดียวกัน"พี่ดรีม ผมมองก็แค่ห้องเดียวกันอาจจะแยกกันมีหมอนกั้นไว้แบบว่ายังไม่ถึงเวลาประมาณนั้น

"และนอนเตียงเดียวกัน"พี่ดรีมยังอีก

"พี่ดรีม นี้น้องพี่นะ "ผมชักจะงอนแล้วนะ ตอนนี้ผมอยู่ห้องพักแพทย์ หมดเวลาตรวจพอดี รอจะขึ้นไปตรวจแม่ของปู

"พี่ทำผมงอน ขึ้นไปตรวจน้าเทียมให้ด้วยนะ "ผมพูดกับพี่ดรีมสะบัดหน้าหันมามอง

"พี่โดมไปกินก๋วยเตี๋ยวไหม ด้าอยากกิน ต้มยำทะเล ซื้อให้หน่อย เนี๊ยะวันนี้คนไข้โรคเลือดเยอะมาก"ด้าเดินเข้ามาพอดี

“แล้วเกี่ยวไรกับอยากกินต้มยำทะเลอะ ถ้าอยากกินลาบเลือดก็ว่าไปอย่าง”พี่ดรีมพูด

“พี่ดรีม! อะ”หมอด้าผม อีกคน

“อะพี่ล้อเล่น “พี่ดรีม

"ซื้อให้น้องกรูหน่อยดิ คุณหมอโดม และซื้อให้กรูด้วยเลยนะ ครับไอ้คุณหมอโดม "พี่ดรีมสั่งผมด้วย เมื่อกี้ยังทำผมนอยด์อยู่เลยนะ มาให้ซื้อให้อีก ผมก็มอง

“ซื้อมาให้พี่ชายกับน้องชายสุดที่รักมรึงหน่อยนะ ยังไงกรูสองคนก็รักมรึง “พี่ดรีมพูด

"เอา ต้มยำทะเล เน้นปู เพราะไม่แพ้ปู ฮาๆ"พี่ดรีม เน้นจังใช้ผมแพ้ปู แถมตอกและยำอีกนะ แอบค้อนพี่ดรีม

"ด้าเจอปู"ด้าอีกคนผมหันมา

"ด้าพี่ไม่ซื้อให้แล้ว ไปกินข้าวหมูแดงในแคร์ทีนเลย"ผมพูดกับน้องชายผมให้ไปกินที่ห้องอาหารโรงพยาบาลแล้วกัน

"เอ๊ะ!  พี่โดมนี้ ด้าหมายถึงน้องปู เขามาหาแม่เขา "หมอด้าพูด ผมตาโตเลยน้องปู มาหาแม่เขาเหรอ

"อย่าไปบอกมันด้า มันแพ้ปู นี้เดียวพี่ไปดูปูเอง พี่ชอบกินปู"พี่ดรีม หยิบแฟ้มคนไข้

“และมรึงไม่ต้องซื้อก๋วยเตี๋ยวฝากแล้วนะ จะเที่ยงพอดี ชวนน้องปูไปหาอะไรทานดีกว่า เอ๊ะ พาไปกินก๊วยเตี๋ยวปู ใส่ปูเยอะๆ แถมกินกับน้องปู ฟินมาก  “พี่ดรีมพูดและทำท่าจะลุกแต่

"พลึบ"ผมแย้งแฟ้มประวัติคนไข้แม่ของปูคืนมา

"เปลี่ยนใจ ดูแลเองดีกว่า "ผมพูดและรีบหยิบเสื้อกาวน์แพทย์สวมเดินออกจากห้องทันที ผมเดินตรงไปยังตึกคนไข้และไปแผนกคนไข้พักฟื้นหลังได้รับคีโม และแม่ของปูก็นอนพักที่แผนกนี้แถมห้องหนึ่งพักแค่สองคน และมีพยาบาลที่มีความรู้ดูแลอย่างใกล้ชิด

"สวัสดีค่ะคุณหมอโดม มา ติดตามอาการคนไข้ ชื่อคุณเทียมใจเหรอค่ะ"พยาบาลหัวหน้าวอร์ด ถามผม ผมพยักหน้า

“จะให้น้องพยาบาลเข้าไปด้วยไหมค่ะ"หัวหน้าพยาบาลถาม และพยาบาลนี้พากันลุกก โอ้วอาสาเยอะเลย ส่งยิ้มหวานมาให้ด้วยแต่

"ไม่ดีกว่านะครับ ผมแแค่มาตรวจปกติ และเพื่อว่าคุณหมอท่านอื่นต้องการจะได้ไปช่วยดูแลคุณหมอท่านนั้น ส่วนผมจัดการเองได้นะครับขอบคุณนะครับ  "ผมพูดและพากันหันไปซุปซิบกันใหญ่เลย

"อะฮึม"หัวหน้าพยาบาลออกเสียงกำหราบน้องๆพยาบาล ผมเดินตรงไปห้องแมของปู ผมเปิดประตูเข้าไป ตอนนี้แม่ของปู เขาพักคนเดียวอีกเตียงคงกลับบ้านแล้ว และผมเห็นหนุ่มน้อยนั่งป้อนน้ำ แมของเขาอยู่

"แม่ทานนมไหม เดี่ยวซื้อมาฝากแม่นะ "ปูพูด ไอ้เดี่ยว มันซื้อมาฝาก ก็ใช่แม่แฟน

"ไม่ละปู ก็แม่เพิ่งทานข้าวไปเอง ปูเก็บไว้ไปทานที่โรงเรียนบ้างก็ได้ลูก"แม่ของปู พูด

“นี้ทำไมเราไม่ไปเรียนละปู  ไม่ดีเลยนะ ที่เราจะขาดมาดูแม่แบบนี้ทั้งทีแม่มีคนดูแลที่นี้อยู่แล้ว”แม่ของปูต่อว่าปูที่ขาดเรียนมาหา

“แม่ รู้ไหมว่าป้าลีนะ มาทวงเงินแม่ทุกวันเลย เงินที่แม่ไปยืมเขาให้ปู จ่ายเป็นค่าเทอมและเสื้อผ้า แม่ปูไม่อยากเรียนแล้ว”ปูพูด นี้แม่ปูเขาต้องไปหากู้เงินมาให้ปูไปเรียนเหรอ ผมนี้สงสารปูมาก

“ปูแม่ขอโทษนะปู”แม่ของปูพูด

“อะแฮม”ผมกระแอมออกมาให้สองคนรู้ว่าผมมาแล้ว  แม่ของปูและปูหันมามองผม

"สวัสดีครับคุณน้า"ผมทักทาย แม่ลูกเขาหันมามอง

"สวัสดีค่ะคุณหนู"แม่ของปูเรียกคุณหนูอีกแล้ว เนื่องจากแม่ของปูเขาเคยเลี้ยงผมแถมเลี้ยงคู่มากับไอ้โอมด้วย ผมบอกมันไปแล้วเห็นมันว่าจะเอากระเช้ามาเยี่ยมอยู่ ถึงไอ้โอมมันจะดื้อกับน้าเทียมมากก็เถอะ

"อย่าเรียกคุณหนูเลยครับ ตอนนี้หุ่นบึกขนาดนี้ ไม่อ้วนก็เถอะ เรียกคุณหนูไปนี้ใครก็จะขำผมเอานะครับคุณน้า"ผมพูดเขิน ๆ ปูหันมามองผมยิ้มๆ ให้ผม

"มันเรียกจนติดปากนะค่ะ คุณหมอโดม น้านึกว่าคุณหมอจะไม่ลงตรวจซะอีก "แม่ของปูพูด เขายังจำภาพที่เลี้ยงดูผมคู่กับไอ้โอมอยู่เลยผมเพิ่งเริ่มนั่งได้เอง ตอนนั้น

“มาซิครับแต่ที่มาช้าเพราะว่าคนไข้กระดูกเยอะนะครับวันนี้ เพิ่งตรวจเสร็จก็รีบมาเลย"ผมพูดแอบสตอนิดหน่อยเพราะไปนั่งนอยด์พี่ในห้องพักเกือบสิบห้านาที ฮาๆ

"วันนี้ ความดันปกติ ตัวล่างต่ำไปหน่อย แต่ตัวบนโอเค  และขับถ่ายได้ปกติ งั้นผมจะให้อาหารมีกากใยต่อนะครับ แต่เออ "ผมพูดและมาสะดุดค่าโปแตสเซียม มันต่ำลงอีกแล้ว แม่ของปูมองหน้าผมคงรู้ว่าผมจะพูดอะไร

"ปู เอาผ้าไปซักให้แม่หน่อยนะ และเราจะได้ไปทานข้าวเที่ยง"น้าเทียมคงรู้ว่าผมเจอสิ่งผิดปกติอีกแล้ว และน้าเที่ยมแกไม่อยากให้ปูรู้เรื่องที่ร่างกายน้าเทียมไม่ได้ดีขึ้นมาก บางวันทรุดลงเยอะหลังจากให้คีโมด้วยซ้ำแต่ให้พ่อผม ดิว และทุกคนบอกปูว่าแม่ของเขาดีขึ้น

"ครับแม่"ปูพูดและลุกขึ้น ผมได้แต่มองตามปูเดินออกไป

"คุณหมอค่ะ ดิฉันถามจริงๆ ดิฉันมีเวลาเหลือเท่าไหร่ "แม่ของปูถามผม

"ผมตอบไม่ได้แต่จะช่วยให้ถึงที่สุด และนี้พ่อสั่งยาตัวใหม่มาให้แล้วกำลังส่งมาจากอเมริกา "ผมพูดกับน้าเทียมแม่ของปู

"ถ้ามันแพงอย่าเลยนะค่ะ ดิฉันไม่ได้มีสิทธิการรักษาอะไรพิเศษเหมือนคนอื่นๆ "แม่ของปู

"ไม่เป็นไรหรอกครับตอบแทนที่ดูแลพวกผม"ผมพูดกับแม่ของปู

"แต่ดิฉันขอ อย่าบอกปูว่าดิฉันมีเวลาไม่มากแล้ว ปูจะไม่ไปเรียน และที่ดิฉันกลัวคือเขาจะไม่อยากอยู่ต่อ เขาเคยพูดว่าถ้าไม่มีฉันเขาอยู่ไม่ได้ นะค่ะคุณโดม ฮือๆ"แม่ของปูกับผมน้ำตาของคนเป็นแม่ไหลรินออกมา ผมนี้สงสารปูขึ้นมาทันที

"แล้วเขามีใครที่จะดูแลเขาไหมครับ"ผมถามแม่ของปู

"ไม่มีหรอกค่ะ ดิฉันตัวคนเดียวกับปู มีแค่พี่แดงที่ดิฉันเคยรับจ้างทำอาหารให้ และพอฉันป่วย เขาให้ปูไปทำแทน แต่เขาก็มีภาระของเขา ดิฉันสงสารปูอยากให้ลูกได้เรียน "แม่ปูพูด

"ผมพร้อมจะดูแลปู "ผมพูดแม่ของปูมองหน้าผม

"ไม่จำเป็นต้องดูแลในฐานะแฟน แต่ผมจะส่งเสียเขาให้ได้เรียนแน่นอน"ผมพูดพร้อมกุมมือแม่ของปูไว้

"ไม่ต้องห่วง ผมดูแลปูได้"ผมพูดย่ำอีกครั้ง ว่าผมเต็มใจที่จะดูแลปู

"ขอบคุณนะค่ะคุณหมอโดม ขอบคุณจริงๆค่ะ  "แม่ปูพูดพร้อมพยายามจะกราบผม ผมรีบห้ามไว้ทันที

"อย่าไหว้ผมครับ ผมอายุน้อยกว่านะครับคุณน้า  "ผมพูดกับแม่ปูของปูพยักหน้า

“คุณน้าครับ ผมได้ยินปูคุยกับคุณน้าเรื่องมีคนมาทวงเงินที่คุณน้ายื่มเขามาให้ปูไปจ่ายค่าเทอมและซื้อเสื้อผ้า เท่าไหร่เหรอครับ ผมจะให้ปูเอาไปคืนเขาก่อน”ผมถามแม่ของปู แม่ของปูมองหน้าผม

“บอกผมเถอะครับ ผมจะให้เอาไปคืนเขาก่อน ถ้าเป็นแบบนี้ปูจะไม่มีความสุข และผมเต็มใจช่วย “ผมพูดกับแม่ของปู

“ดิฉันเคยไปยืมเงินเขามาหกพันบาทค่ะ ตอนปูเข้าเรียนเพราะว่าต้องซื้อเสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนให้เขา  “แม่ของปูพูด ผมก็หยิบกระเป๋าเงินออกมา ผมนับแบงค์พันหกใบและจับมือแม่ของปูและนำเงินนั้นใส่มือแม่ของปู

“นี้ครับ แต่ตอนน้าให้ปูบอกว่า พ่อผมให้นะครับอย่าบอกว่าผมให้นะครับ เขาอาจจะไม่รับเงินของผม  “ผมพูด แม่ของปูมองผม ตอนนี้เหมือนปูจะเดินกลับมาแล้ว แม่ของปูปาดน้ำตาที่ใบหน้า

"ปู ซักผ้าเสร็จแล้วก็ไปหาอะไรทานซิลูกเดียวแม่จะไปทำกายภาพ "แม่ของปูบอกปู ผมก็เนียนกมดูนาฬิกาข้อมือโรเร็กซ์ พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด

"นี้เกือบบ่ายโมงแล้วเหรอ ยังไม่ได้ทานข้าวเลย ห้องอาหารคงไม่ค่อยเหลืออะไรแล้ว น้องผมคงไปทานกันหมดแล้ว เฮ้อ"ผมพูดพร้อมแอบเหล่มองปู

"คุณหมอยังไม่ทานเหรอค่ะ ปูไปเป็นเพื่อนพี่หมอโดมซิ "แม่เทียมดีจังเลย ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

"เออ แต่"ปูทำท่ารังเรหันมามองผม

"ไม่เป็นไรครับน้องปูพี่ ไม่ทานก็ได้ "ผมพูดขึ้น

"เออ ก็ได้ครับ งั้นปูจะรีบกลับมาหาแม่นะ "ปูพูด แม่ปูพยักหน้า ตอนนี้หัวใจหมอโดมพองโต ดีใจได้พาน้องปูไปทานข้าวกัน  ผมเดินออกมาจากห้องคนไข้พร้อมน้องปูผมแวะคืนแฟ้มคนไข้ ที่ห้องพยาบาล

“เดี๋ยวเจ้าหน้าทีมารับคนไข้ไปทำกายภาพใช่ไหมครับ รบกวนให้เขาบันทึก และพอคนไข้กลับมา ใส่เครื่องวัดการเต้นของหัวใจให้ด้วยผมจะดูว่าคนไข้มีอาการเต้นของหัวใจผิดปกติอีกหรือเปล่า “ผมบอกกับพี่หัวหน้าพยาบาลและเดินออกมาปูมารอผมด้านนอก

"เราไปทานก๋วยเตี๋ยวหมูมะนาวกันนะ มีก๋วยเตียวทะเลด้วยนะ "ผมพูดกับปู ปูเงยหน้ามองผม ปูพยักหน้า เบาๆ

"ผมทานได้ทั้งนั้นแหละครับ ยกเว้น"ปูพูดแต่ยกเว้นอะไรเหรอ ถ้าหมายถึงหมอโดมไม่ต้องยกเว้น ทานได้เลยพร้อมเสริฟ ผมมองสายตาปู

"เคียงกับมีด"ปูพูดแม้มีมุกด้วยนะ

"ฮาๆ มีมุข "ผมหัวเราะล้วนเลย  ปูก็ขำกับผมนั้นแหละ  ตอนนี้เดินลงมาด้านล่างแล้ว ตอนผมเดินผ่านพยาบาลชะโงกออกมามองกันเป็นแถว ผมยอมรับว่าผมน่ะหล่อเข้ม สมาร์ท กล้ามที่เป็นหมัดๆ ตอนไปฝึกหน่วยจู่โจม แต่พอกลับมายังคงฟิตกล้ามไว้

"พี่ทานได้เกือบทุกอย่าง ยกเว้น ปู"ผมพูดกับปู

"หึๆ "ปูปิดปากขำผม

"แต่เฉพาะปูที่เป็นสัตว์น้ำพี่ทานไม่ได้ แต่ ปูอย่างอื่นพี่ว่าทานได้นะ"ผมพูดและปูเงยหน้าขึ้นมองผมเพราะผมสูงกว่า

"ปูเดี๋ยวพี่แวะเก็บ ที่ฟังปอดก่อนนะ "ผมพูดตอนกำลังจะผ่านห้องพักแพทย์ พี่ดรีมกับหมอด้าไม่อยู่ดีแล้วแต่มีโน๊ต กลับมาซื้อก๋วยเตี๋ยวมากฝากด้วย ไม่ซื้อจะบอกพ่อพี่พาปูแฟนเดี่ยวไปกินข้าว (อันนี้เดาว่าพี่โดมต้องทำแน่ๆ ....หมอด้า :P )น้องรู้ใจ ผมเดินออกมาปูยืนดูบอร์ดรายชื่แพทย์มีรูปผมด้วย แต่จังหวะที่

"ขอทางหน่อยครับ "เวรเปลคงจะรีบไปรับคนไข้ วิ่งเข็นรถมาอย่างเร็วและกำลังจะชนปู

"หมับ"ผมรีบดึงปูถอยหลังมาตอนดึงผมจับปูหมุนเลยทำให้หันหน้ามาปะทะอกชายสามศอกอย่างผผมเต็มๆ สายตาเราประสานกัน

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณหมอ"มีเสียงแว้วๆมาถามผม 

"ไม่รู้ซิแต่รู้สึกใจมันหวันไหว "ผมพูดออกมา

"คุณหมอครับ"อันนี้พาให้ตกใจ ผมกอดอีกคนไว้แถมปูพยายามดันอกผม เพราะคนมองกันหมดแลว ผมเลยต้องรีบปล่อย พร้อมเอามือเสยผมแบบเขินนิดหน่อย

“คุณหมอโอเคนะครับ และน้องไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”เวรเปลถามผมสองคน ผมพยักหน้าว่าโอเค

"เออ ครับขอโทษแทนน้องเขาด้วย น้องเขาไม่รู้ว่าจะมีรถเข็นคนไข้ผ่านทางนี้"ผมพูดกับพนักงานเวรเปลของโรงพยาบาล

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ งั้นผมไปนะครับคนไข้รออยู่ครับคุณหมอ อาการไม่หนัก กระดูกหักสามท่อนเท่านั้นเอง "คนเข็นพูด  อ้อ เห้ย! นี้ยังไม่หนักอีกเหรอ

“ผมล้อเล่นครับคุณหมอ “ค่อยยังชั่วหน่อย และปูยังเหล่มองผม ผมยังคิดอยู่ คนอะไร น่ารักจริงอะไรจริง ยิ่งมองใกล้ๆนะ

"ไปกินก๋วยเตียวกันดีกว่าเนอะ"ผมพูด และพาปูเดินออกมา เจ้าหน้าที่มองตามกันใหญ่เลย

"หมอโดม อะ ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่เป็นเหมือนคุณดิม ที่ไหนได้  เซ็งอะ"ผมได้ยิน นึกในใจ ขอบคุณที่เซ็งผมครับ  ที่เห็นว่าไม่มีเพระาผมนะมีแต่เด็กๆในคอนโทรพี่ดิม คือมีอะไรแล้วจบต่างหากแต่ไม่บ่อยยิ่งช่วงนี้ห่างหายไปเกือบหกเดือนแล้วด้วย

"ปู ปูอยากจะเรียนต่อที่ไหน"ผมถามปู จะได้แนะนำได้ถูก คือผมตั้งใจจะ ดูแลปูจริงๆ จะให้เขาได้เรียนหนังสือจริงๆ

"ปู ไม่รู้ว่าจะได้เรียนไหม แม่ยิ่งป่วยแบบนี้ ปูไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนแน่นอน "ปูพูดกับผม

"ปู ปูต้องมีอนาคตนะ ไม่ได้คิดหหรือฝันไว้บ้างเหรอ"ผมถามปู

"ปูอยากเป็น บุรุษพยาบาล ปูอยากช่วยคน ปูคงเป็นหมอไม่ได้ ปูไปไม่ไหว"ปูพูด ผมอยากจะ เยส ดังๆ หมอจะคู่กับพยาบาล สนับสนุน อย่างยิ่ง

"ดีเลยปู พี่อยากให้เราเรียนนะ พี่จะดูที่เรียนให้ พี่จะช่วยค่าเรียน "ผมพูดปูหันมามองหน้าผม ดูท่าจะปฏิเสธแน่นอน

"ปูเรียนจบแล้วค่อยใช้คืนพี่"ผมพูดทันที

"ไม่ดีกกว่า ถ้าปูจะเรียนปูจะไปทำงานกับป้าแดงเอา"ปูพูด

"ปูเรียนพยาบาลมันต้องหนักเหมือนกันนะกับชีวิตคน เชื่อพี่ และตอนนี้มีอะไรที่ขาดเหลือให้พี่ช่วยบอกพี่ทันที คุณแม่ของปูดูแลพวกพี่ตอนที่พ่อพี่กับอาของพี่ ต้องออกหน่วยกัน แม่ของปูมีบุญคุณ ให้พี่ได้ตอบแทนท่านนะ อย่าดื้อนะ"ผมพูด ตอนนี้ผมเดินมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ

"สวสดีครับคุณหมอ ที่เดียว"นั้นเรียกผมแต่จำได้แค่ว่าผมมาคนเดียว

"วันนี้สองที"ผมพูด  “เว้ย” เจ้าของร้องออกมา

“สองที่ครับ “ผมพูดกับเจ้าของร้าน

"สองที่นะครับ   นี้แฟนคุณหมอเหรอครับ เดี๋ยวนี้ชอบทอมแล้วเหรอครับ ไม่ยักกะรู้นะครับว่าชอบสไตล์แบบนี้ "นั้นมีแซวผมแถมยังเข้าใจว่าปูเป็นทอมอีกด้วย

"ไม่ใช่ทอมครับ น้องเข้าเป็นผู้ชาย เป็นเพื่อนน้องชายผม ดิวนะครับ"ผมบอกเจ้าของร้าน เขารู้จักไอ้ดิว เพราะว่าพาแสบมาทานก๋วยเตี๋ยวที่นี้ ทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล 

"ผู้ชายเหรอเนี๊ยะ โอ้ย หน้าหวานกว่าเมียผมอีก นั้นหน้ายังกับผ่านมาหลายสงคราม "พี่เขาแซวเมียเขาแต่เมียเขาอยู่ในครัวนะ  เลยกล้าพูดเพราะปกติพี่แก เกลียมัว กลัวเมีย

"น้องรับอะไรดีครับ แต่ของคุณหมอ หมูต้มยำหมูมะนาว ใส่กุ้งได้ยกเว้นปู แพ้ปู"เจ้าของแต่จะย้ำทำไมว่าแพ้ปู

"ผมเอาหมูมะนาวเหมือนกันครับแต่ไม่เอากุ้งผมแพ้กุ้ง"ปูพูดผมสะบัดหน้ามามองน้องปู

"เริศครับ อีกคนแพ้ปู อีกคนแพ้กุ้ง กุ้ง สิทธิราชหรือเปล่าน้อง ฮาๆ พี่ล่อเล่น รอกสักครูนะครับคุณหมอ คุณน้อง?"พี่เขาเหล่มองปู

"ชื่อปูครับ"ปูบอกเขา

"อ้อปู เห้ย คุณหมอครับ มาด้วยกันได้ไง คุณหมอแพ้ปูนะครับ"ดูแซวผมบ้าง

"ปูนี้ไม่แพ้ ถ้ากินได้กินไปแล้ว เพราะผมเชื่อว่าผมไม่แพ้แน่นอน "ผมพูดกับเจ้าของร้าน

“อู้ยย แรงนะครับคุณหมอ แต่ไม่กลัวแพ้เหรอครับ”เจ้าของร้านมีแอบแซว

“ แบบว่าทานบ่อยๆ บางทีอาจจะชนะขึ้นมาก็ได้นะครับ”ผมพูดกับเจ้าของร้าน

“ไม่จริงหรอกครับ ผมนี้ ลองแล้ว ไม่กล้าเถียงเมียกลัวแพ้ วันหนึ่งเลยลองเพื่อชนะ”เจ้าของร้านบอกผม ปูมองหน้าพี่เขาแอบยิ้ม

“ผลเป็นยังไงครับ”ผมถาม

“เย็บไปสามเข็ม มันปามาด้วยจานครับคุณหมอ”เจ้าของร้านพูด

"ว่าแต่จะ รับน้ำอะไรดีครับ น้ำเปล่าก็พอมั้งครับ เพราะน้ำเปล่าก็คงหวานละงานนี้"เจ้าของร้านแซวอีก

"มุขเยอะเนอะ เอาน้ำอะไรดีละปู"ผมพูดและหันไปถามปู

"น้ำเปล่าดีกว่านะครับ ปูไม่ชอบทานน้ำอัดลม และน้ำหวานมาก "ปูพูด

"ตามนั้นครับ ผมเชื่อพี่น้ำเปล่าก็หวานแล้ว ถ้าเอาน้ำหวานๆมาอีก จะหวานมากไปเดี๋ยวเบาหวานขึ้น"ผมพูดกับเจ้าของร้าน

“ไม่ขึ้นธรรมดา ขึ้นมาถึงใจเลยครับ”ผมบอกคนเจ้าของร้าน

“คุณหมอนี้น่ารักจริง มุกก็เยอะคนหน้าตาดีทำอะไรก็น่ารักละครับ ลองผมมั้งซิครับ ไม่ได้คำชมน่าจะได้รองเท้ากลับมา  ถ้าอย่างนั้นรอสักครูนะครับ จู๋จี๋กันไปก่อน สักสองชั่วโมงผมค่อยเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสิรฟ “เจ้าของร้านพูดและทำท่าจะเดินไป

“นานไปพี่ “ผมรีบหันไปบอก

“ล้อเล่นครับ ไม่เกินสิบห้านาที ครับแต่ผมจะไปเอาน้ำมาให้ก่อน ดูท่าจะคอแห้ง”เจ้าของร้านพูด

"พี่โดมทำไมจ้องปูแบบนั้นละครับ"ปูถามผม เพราะผมหันมามองน้องปู แค่มองก็อิ่มแล้วผมว่านะ

"ปู รู้ตัวไหมเวลาปูยิ้ม น่ารักมาก พี่อยากให้ปูยิ้มตลอดเลย "ผมพูดกับปู ผมเหลือบมองไปเห็น แผลที่นิ้วของปู

"ไปโดนอะไรมาครับ"ผมถือวิสาสะจับบือปูขึ้นมาดู

"เมื่อวานใจลอยเป็นห่วงแม่มีดเลยบาดเอานะพี่โดม "ปูพูด

"ปูพี่จะดูแลรักษาแม่ปูจนสุดความสามาถ ตอนนี้พ่อพี่สั่งยาจากอเมริกาตัวใหม่มาให้แล้วยาจะมาถึงพรุ่งนี้และเราจะเริ่มให้ยาตัวใหม่ทันทีที่ยามาถึง"ผมพูดกับปูพร้อมกุมมือปูไว้

"ได้แล้วครับที่สั่ง เออ ! "เจ้าของเอามาเสริฟเองเลย

“เออ ดูท่าจะยังไม่อยากทานยกไปก่อนแล้วกันนะครับ “เจ้าของร้าน

“เห้ย! พี่”ผมรีบเรียกพี่เขาไว้  พี่เขาแกล้งอีกแล้ว พี่เขาวางไม่ได้เพราะว่าผมกุมมือปูไว้ บางบนโต๊ะพี่เขาเลยไม่รู้จะวางตรงไหน ฮาๆ และพี่เขาก็วางก๋วยเตี๋ยวที่ผมสั่งมาทานกัน

"ขอบคุณครับ"ผมพูดคือผมเรียนจบแพทย์จากอเมริกา ใว้ชีวิตที่นั้น ใครทำอะไรให้ก็ขอบคุณแม้ว่ามันคือหน้าที่ของเขา ที่ต้องทำให้เราก็ตาม

"พี่โดม มันค้อนข้างจะเยอะสำหรับปู ปูแบ่งให้พี่โดมจะรังเกลียดไหมครับ"ปูถามผม

“ไม่เคยคิดแบบนั้นสักนิดเดียว ทำไมเราไม่กินเยอะ ผอมแย่แล้ว หรือว่ากลัวอ้วน"ผมพูดแอบแซวเล็กน้อย

"ปูกิน นิดนิดหน่อยก็อิ่มแล้ว อะนี้นะครับ"ปูพูดและตักให้เส้นมาให้ผมหมูลูกชิ้น

"พอแล้วครับ "ผมร้องห้าม ผมทานก๋วยเตี๋ยวทานไปเหลือบมองปูด้วย ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งน่ารักนะคนอะไรก็ไม่รู้

"พี่ครับ ซื้อดอกไม้ไหมครับ"มีเด็กผู้ชายถือดอกกุหลาบมาเร่ขาย ผมส่ายหน้าจะซื้อให้คนตรงหน้าจะอายเขานะซิ ไม่ใช่ผู้หญิงนิครับ

"พี่ซื้อดอกไม้ไหมครับ”เด็กน้อยถามอีกครั้งตามองไปในชามก๋วยเตี๋ยวคงจะหิว

"หิวหรือเรา"ปูคงเห็นเลยถามเด็กคนนั้น

"ทานกับพี่ไหมพี่ไม่"ปูพูดจะเสียสละให้เด็กนั้นทาน

"ไม่เอานะปู "ผมร้องปรามปู 

"ไม่เป็นไรครับ  "เด็กนั้นพูดและกำลังจะเดินออก

"จะกินเดี๋ยวสั่งให้ใหม่ เอาไหม"ผมถามเด็กคนนั้น เด็กนั้นหันมา มือก็กุมท้องคงหิว

"เออ"เด็กคนนั้นลังเล ที่จะตัดสินใจ ผมคิดว่าเขาคงกลัวเจ้าของร้านว่าด้วย

"มาซิมานั่ง "ผมพูดและหันไปเรียกเจ้าของร้านมารับออเดอร์

"ว่าไงครับคุณหมอ .. "เจ้าของร้านเดินมาและมองเด็กที่นั่ง

"นี้หนู บอกว่าอย่าเอาดอกไม้มาขาย ไม่ได้จะใจร้ายนะ แต่ลูกค้ารำคาญ บ่นมาหลายรายแล้ว"เจ้าของร้านพูดกับเด็กที่ผมให้นั่งลงกับผมและปู

"เขานั่งกลับผม ผมจ่ายให้ คงไม่เป็นอะไร"ผมบอกเจ้าของร้าน

“และพี่ครับ ถ้าเด็กนี้มีทางเลือกที่ดีกว่าการเอาดอกไม้มาเล่ขายแถมโดนไล่ตะเพิดไม่ต่างกับสุนัข ผมว่าเขาคงเลือกที่จะไปทำอย่างอื่นดีกว่า ผมเข้าใจพี่นะ แต่คนเรามีแล้วก็ต้องแบ่งปัน มีเยอะไปใช่ไม่ทันหมดตายไปก็เอาไปไม่ได้ และเด็กนี้คืออนาคตของชาตินะพี่ “ผมพูด ทุกคนในร้านมองมาที่ผมกับปู เพราะว่าผมพูดค่อนข้างดัง ให้ทุกคนได้ยิน และเจ้าของร้านเงียบไปพักหนึ่ง

“งั้นก็ตามใจคุณหมอแล้วกันนะครับ “เจ้าของร้านเลยไม่อาจจะปฏิเสธผมได้

"จะกินอะไรดี "ผมถามเด็กที่นั่งกับผม

"เอาเหมือนพี่สาว"เด็กน้อยพูดทำเอาผมขำ ปูสะบัดหน้าไปมอง

"เด็กนี้พ่อแม่ขาย พวงมาลัยตรงสีแยก วันนี้คงไม่ได้ไปโรงเรียนอีกแล้ว เขาบอกว่ามีลูกตั้งห้าคน รอยมาลัย จะไปพออะไร"เจ้าของร้านพูด
 
"เออเอาตามที่ผมเขียนใส่ถุงให้ด้วยนะครับ "ผมส่งโน๊ตที่ด้ากับพี่ดรีมสั่งไว้ให้เจ้าของร้าน

"เราชื่ออะไร"ปูถามเด็กคนนั้น

"ชื่อ วินครับ พี่สาว"เด็กน้อยตอบแต่เรียกปูว่าพี่สาว

"นี้พี่นะผู้ชายนะ พี่ชายซิ"ปูผมแอบขำเด็ก

"พี่โดมก็ไม่ยอมแก้ให้ปูด้วยนะ"ปูหันมาว่าผมอีก

"เหมือนพี่สาวมากใช่ไหม"ผมถามวิน วินพยักหน้าทันที

"ครับเหมือนมากเลย และเห็นมากับ เออ "วินพูดว่ามากับผมคิดว่าเป็นแฟนผม

"พี่โดม เรียกพี่โดม พี่เป็นหมอกระดูก"ผมบอกวิน

"ทำไมเราไม่ไปเรียนละ วิน"ปูถาม

"น้องผมไม่สบายแม่ต้องดูแลน้องไม่มีใครช่วยพ่อขาย ถ้าเราไม่ขายเราก็ไม่ตังซื้อข้าวเย็นนี้"วินพูดทำหน้าหง๋อยๆ

"แล้วน้องๆกินอะไรหรือยัง จะสั่งไปให้น้องๆด้วยไหม พี่สั่งให้"ผมถามวิน วินมองผม

"ได้แล้วครับก๋วยเตียว"เจ้าของเดินมาพอดี

"พี่เอา ก๋วยเตี๋ยวหมูของเด็ก และผู้ใหญ่แยกน้ำ"ผมสั่ง

"พี่น้องเรามีกี่คน"ผมถามวิน

"วินมีน้องสาวอีกสี่คน"วินตอบเยอะนะนี้ แต่เด็กๆสำหรับบ้านผมก็บ้านผมมีตังค์ แต่กับบางครอบครัวคนเดียวยังต้องปากกัดตีนถีบ ผมนี้โชคดีมากมายกว่าคนอื่นๆ

"งั้นเอาของเด็กมา ห้าชุดและผุ้ใหญ่สองชุด "ผมสั่งเจ้าของร้านพยักหน้า ผมหันมาเห็นปูช่วยหันเส้นให้วิน ดูน่ารักมาก ฮอร์โมนคุณแม่ทำงาน

"ตกลงพี่เป็นแฟนกันหรือเปล่า อะครับ"วินถามผมและปู

"ถามพี่เขาให้ทีซิ รับพี่เป็นแฟนได้หรือเปล่า"ผมบอกวิน ปูนี้สะบัดหน้ามามองผมแอบค้อน

"งั้นนดอกไม้นี้ ผมให้พี่ ให้พี่ปู และพี่ก็ถามพี่ปูเลย"วินพูดและส่งดอกกุหลาบให้ผม เพื่อให้ผมให้ปู ผมรับมาและส่งให้ปู ตาผมมองจ้องปู

"พี่โดม"ปู

"รับหน่อยเด็กจะเสียใจนะ"ผมพูดเบาๆ กับปู

"ก็ได้ มัดมือฉกนะเนี๊ยะ"ปู ปูรับดอกไม้ไปจากผม

"เย้ พี่ปูรับพี่โดมเป็นแฟนแล้วนะ "วิน ทำท่าดีใจ

"ทานไป เด็กแก่แดด "ปูเอามือลูปหัววิน ปูมองวินท่าทางว่าจะหิวน่าดู

"ปูนึกถึงตอนปูเด็กๆ อยากช่วยแม่ อะไรที่ได้เงินปูจะทำ เก็บขยะ รับจ้างล้างชามตามร้านก๋วยเกี๋ยว ทุกอย่างเพราะเวลาไม่มีเงินจะซื้อแม้แต่ข้าว มันแย่มาก"ปูพูดผมนี้สงสารปูจับใจ ต่างจากพวกผมลืมตามาก็มีทุกอย่างเพลอๆใช่จ่ายเรื่องงี่เงามากกว่าด้วย

"ปู ให้พี่ดูแลปูนะ ในฐานะพี่ชาย ตามที่พี่รับปากกับแม่ของปูนะ "ผมพูด ตอนนี้วินทานหมดแล้ว

"วินต้องไปแล้ว ดอกไม้ก็ขายไม่ได้ ไม่รู้ว่าแม่จะพาน้องไปหาหมอได้ไหม "วินพูดขึ้น

"วิน "ผมเรียกวินและควัก เงินส่งให้วินไป ห้าร้อยบาท

"เอามาให้พี่ช่อหนึ่ง ปูจะเอาไปเยี่ยมแม่พี่ปูเขา "ผมพูดวินส่งดอกไม้ให้ผมช่อหนึ่ง

"แต่ดอกไม้ช่อละแค่ สามสิบบาทนะพี่โดม"วินพูด

"ทริป ที่ทำให้พี่ปู ยอมให้พี่ดูแล โอเคไหม ไปรับก๋วยเตี๋วยไปให้น้องได้แล้ว และมีอะไรขึ้นไปหาพี่ถ้าที่ห้องตรวจไม่มีก็ไปหาพี่ที่ชั้นสาม บอกว่ามาหาพี่หมอโดม "ผมพูดวินย้มให้ผมวินยิ้มพยักหน้า ดูน่าจะรุ่นเดียวกับ เป็กซ์ที่ไอ้ดิวรับมาเป็นลูกบุญธรรมเลย


"ผมชอบพี่จัง พี่ปู"วินพูดหันมาบอกปู ปูยิ้มให้วิน รอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน

"พี่โดม เรากลับกันเลยไหม ปูห่วงแม่นะครับ "ปูพูดผมพยักหน้าเรียกเขามาเก็บเงิน

"พี่โดม มองปูมาก เขินนะ"ปูพูดกับผม ตอนนี้ผมเดินกลับโรงพยาบาลแล้ว

"พี่ก็พยายามจะไม่มองมาก แต่มันทำไม่ได้นี้ครับ แล้วปูจะกลับยังไง"ผมพูดและถามเพ่อขับรถไปส่ง

"เดี่ยวจะมารับนะครับ"ปูพูด ผมก็ลืม ปูเป็นแฟนเดี่ยว ผมก็เงยต้องเงียบ

"พี่โดมปูขอโทษนะครับ เดี่ยวเขาดีกับปู พี่โดมก็ดีกับปู แต่พี่โดมคือพี่ชายที่แสนดี ปูไม่เคยมีพี่ชายมาก่อน "ปูพูดกับผม

"พี่ก็ได้ ยินดีดูแล มีอะไรขาดเหลืออะไรบอกพี่นะ พี่ยิน พี่จะได้ตอบแทนน้าเทียมที่ดูแลพี่เป็นอย่างดี  ไม่ว่าทุกเรื่องไม่ว่าค่า
ใช่จ่ายส่วนตัวหรือค่าเล่าเรียน บอกพี่พี่จัดการให้ "ผมพูด ผมเดินเข้ามา

"ก่อนจะจัดการเรื่องน้องปู ไปจัดการเรื่องมรึงก่อนหมอโดม พ่อเรียก"พี่ดรีม มากรอกหูผม เพราะผมเข้ามาด้านใน โรงพยาบาลแล้ว  พี่ดรีม!!

"และนี้ก๋วยเตี๋ยวกรู กับน้องมรึงใช่ไหม หิวจนจะกินหัวพยาบาลอยู่แล้ว โดยเฉพาะน้องสาวมรึง "พี่ดรีมพูด ปูนี้ขำพี่ดรีมเพราะว่าน้องสาวที่พี่ดรีมเรียกคือหมอด้าน้องชายผมต่างหาก

"ปูจ๊า พี่ไม่ได้ว่าปูนะ พี่ว่าน้องพี่ เห็นแม่ออกมาจากห้องกายภาพแล้วนะ นี้พี่ดูมาด้วยนะ "พี่ดรีม นี้

“ไปดูทำไม น้าเขาไปห้องกายภาพ “ผมถามพี่ดรีม ปูที่มองผมและก็ขำ

“ก็กรูอยากดูอะ อยากทำคะแนนบ้างอะไรบ้าง จริงนะปูไปดู ตลอด “พี่ดรีมพูด

"หึๆ ขอบคุณครับพี่ดรีม พี่โดมงั้นปูขึ้นไปหาแม่นะครับ "ปูพูด

"เออปู"ผมทำท่าจะเรียก

"พ่อเรียก ไปเข้าห้องเย็นได้แล้วไอ้โดม "พี่ดรีมนี้ผมจำต้องเดินขึ้นไปหาพ่อ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ ภาคพี่โดม ผมขอดูแลเขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-06-2015 06:28:30
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ ภาคพี่โดม ผมขอดูแลเขา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-06-2015 11:57:19
ไม่อยากให้โดมพัวพันมากไปกว่านี้ ถึงไงปูก็เป็นแฟนเดียวอยู่
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ พี่โดมVSปู ห้ามใจไม่ได้รักจนได้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-06-2015 21:27:15
  ผมเดินขึ้นไปหาพ่อผม พ่อเรียกผมคุย ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่ตอนนี้ในหัวผมมีแต่น้องปู วันนี้ได้จับมือน้องปูด้วย นิ่มมากเลย ยิ้มก็หวานพิมพ์ใจหมอโดมจริงๆ  ผมเดินขึ้นไปห้องทำงานพ่อผม

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตูก่อนและแง้มประตูเข้าไป ทันที พ่อผมนั่งยุ่งอยู่กับเอกสาร ของโรงพยาบาลก็พ่อผมเป็น ผอ.โรงพยาบาล

“เข้ามาซิโดม”พ่อผมพูดผมเดินเข้าไปในห้องและนั่งลงตรงหน้าพ่อผม

“ไปกินข้าวที่ไหนมาละ”พ่อถามผมทันที

“ไปกินก๋วยเตี๋ยวปูมาพ่อ”ผมตอบพ่อผมยิ้มด้วยมีความสุข
 
“ฮะ มรึงแพ้ปูไม่ใช่เหรอ โดม”พ่อเงยหน้าถามผมทันที

“พ่อ! นี้เหมือนพี่ดรีมอีกแล้วย้ำจังว่าผมแพ้ปู  ผมไปกินกับน้องปูมาพ่อ”ผมพูดกับผมทำเสียงงอนนิดหนี่ง

“อ้อ!  เออ ก็บอกซิว่าไปกินกับน้องปู กรูก็นึกว่าทะลึงไปกินปู ละงานงอกเลย เพราะว่าพรุ่งนี้บ่ายถ้ามรึงป่วยใครจะเข้าเครสครับ คุณหมอโดม “พ่อพูดเหล่มองผม เป็นห่วงเครสผ่าตัดพรุ่งนี้ กระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทผมใช้ นวัตกรรมใหม่ และมีอาจารย์หมอที่เป็นเพื่อนพ่อผมมาเข้าเครสด้วย

“พาลูกเขาไปกินข้าว และนี้ไปดูอาการ แม่ของปูมา วันนี้อาการเป็นไงบ้างละโดม ”พ่อผมถามเกี่ยวกับอาการน้าเทียมใจแม่ของปูแต่ผมกับนึกถึงแต่หน้าปู

“เออ น่ารักมากเลยพ่อ ใจดี ยิ้มก็หวาน นางฟ้าชัดๆเลยพ่อ แต่เสียดายที่เขาเป็นผู้ชาย คงต้องเรียกนายฟ้านะพ่อ ว่าไหม  “ผมตอบพ่อผม ผมนึกถึงตอนที่ปูดูแลวินตอนกินข้าวน่ารักอะ

“หึ!”พ่อผมเงยหน้ามองผมอีกครั้งพร้อมวางปากกา  ทำเอาผมสะดุ้งตื่นเลย

“นี้ ตกลงนี้มรึงไปดูแม่หรือดูลูก หมอโดม ”พ่อผมถามผมทันที

“ดูแม่ด้วย และดูลูกด้วย พ่อ”ผมตอบพ่อผม

“กรูถามอาการแม่ดันบอก อาการลูก”พ่อผมพูดขึ้น

 “แม้พ่อ! แม่ของปูเขา ความดันผิดปกติเป็นบางช่วง มีโปรแตสเซียมที่ผิดปกติมาก แต่ทานได้ปกติ และวันนี้ยังไปทำกายภาพนะพ่อ”ผมพูดพ่อมองผม

“กรูนี้วานผิดคนซะละมัง “พ่อผมบ่นผมเลย 

 “โดม มีเอกสารจากโรงพยาบาลที่ต่างประเทศ เขาสนใจที่จะให้โดมไปศึกษาและศึกษานวัตกรรมการผ่าตัดเปลี่ยนเขารูปแบบใหม่ และเขาสนใจผลงานผ่าตัดเปลี่ยนเข่าคนไข้ของเรา “พ่อผมพูด ผมมองพ่อ ยังไม่อยากไปอะ ตอนนี้ยิ่งไม่อยากไป

“โดม โดมต้องไปต่อยอดเพื่อมาพัฒนาการแพทย์ที่นี้ “พ่อผมทำน้ำเสียงซีเรียส

“แล้วโดมต้องไปเมื่อไหร่ละพ่อ”ผมถามพ่อด้วยน้ำเสียงไม่อยากไปแล้วอะ

“ก็น่าจะเดือนหน้า “พ่อพูดกับผม ทำไมเร็วจังอะ

“ของอะไรที่เป็นของเรา สักวันมันก็จะกลับมาหาเรา เพราะถ้าเขาเกิดมาคู่กับเราแล้ว ต่อให้อุสรรค์มากแค่มันก็จะกลับมาเป็นของเราโดม”พ่อผมพูดใช่พ่อนะเจอมาหนักหนากว่าจะได้รัก อาภีมปภพ

“แต่ถ้าไม่ใช่ก็แค่กินแห้ว”พ่อผมพูด พ่ออะตบหลังลูกชัดๆ

“พ่อ นี้ปลอบหรือซ้ำลูกเนี๊ยะ”ผมถามพ่อ พ่อผมยิ้มๆ

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้อง เจ้าหน้าที่ห้องผ่าตัด

“พ่อมีเครสเหรอ”ผมถามพ่อผม เห็นพ่อลุกขั้นและสวมเสื้อกาวน์แพทย์ทันที เตรียมจะออกเ

“อืมม มีเครสด่วน คนไข้ท้องนอกมดลูก  “พ่อผมบอกผม ผมก็พยักหน้า

“วันนี้จะไปนอนบ้านหรือนอนที่โรงพยาบาบละ”พ่อผมถามผม

“นอนบ้านพ่อ”ผมพูดพ่อพยักหน้าและพ่อก็ลุกขึ้นผมลุกตามพ่อ ผมเดินออกมา ผมกลับไปขึ้นวอด ศัลยกรรมกระดูกต่อ เดี่ยวถ้าลงเวรจะไปหาแม่ปูอีกรอบ ก่อนกลับ

ปู
  ผมชื่อปู ผมเป็นลูกแม่เทียมใจ แม่ผมป่วยเป็นมะเร็ง และแม่ผมเคยเป็นแม่นมพี่ๆของดิว แม่บอกว่าแม่เลี้ยงพี่โดมกับ พี่โอม แต่ผมยังไม่เคยเจอพี่โอมเลย ผมเป็นลุกคนเดียว พ่อผมเสียตอนผมอายุได้สองขวบกว่าๆ แม่ผมเลี้ยงดูผมคนเดียว แม่ผมทำงานทุกอย่าง จนกระทั้งปีที่แล้วแม่ตรวจผมมะเร็งระยะที่สาม แม่ป่วยแต่แม่ก็ปล่อยไม่ยอมไปรักษาเพราะอยากเก็บเงินให้ผมได้เรียน ผมโชคดีที่ได้เจอดิว พ่อเขารับแม่ผมมารักษา แม่ผมได้รับคีโม และการดูแลอย่างดีราวกับคนไข้ชำระเงินทั่วไป

“ปู ไม่กลับอีกเหรอ”แม่ถามผม แม่ตื่นมาด้วยอาการเพลีย ผมเริ่มแปลกใจ ที่แม่บอกว่าแม่ดีขึ้นแต่ผมดูแม่ยังทรงๆ อยู่นะหรือแม่โกหกผมก็ไม่รู้ซิ

“แม่ดูเพลียๆมากเลยนะ”ผมพูดกับแม่

“แม่ก็เป็นแบบนี้แหละ แต่แม่ดีขึ้นมากเลยนะ คุณภาณุเดชเขาบอกแม่นะปู”แม่พูดผมกุมมือแม่ผมไว้

“แม่ปูจะอยู่กับแม่คืนนี้พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”ผมพูด

“แม่ปูขอไปโทรหาเดี่ยวก่อนนะ “ผมพูดและลุกขึ้น ผมเดินผ่านหน้าเคาเตอร์ เขาก็มองผม แปลกๆและคุยกันผมเดินออกมาผมตรงไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ

“ฮัลโล เดี่ยว”ผมกดสายหาเดี่ยว

“ว่าไงปู จะให้ไปรับเลยใช่ไหม”เดี่ยว

“เดี่ยวปูจะอยู่กับแม่คืนนี้ พรุ่งนี้ น้าการเขาจะขับรถเข้ามารับนะ และปูจะตรงไปโรงเรียนเลยนะเดี่ยว”ผมพูดเดี่ยวเงียบไปสัพพักหนึ่ง

“งั้นก็ได้ปู แต่ถ้าไม่มีใครไปรับโทรหาเดี่ยวนะครับ”เดี่ยว ผมยิ้ม เดี่ยวก็น่ารักมากแต่ผมรู้ว่าใจเขามีใครบางคน และที่เขารับผมมาดูแลเพราะว่าเขาสงสารผม ผมก็ชอบเดี่ยว แต่มันเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่กั้นผมไว้ แถมพี่โดมมาทำดีกับผมอีก ผมควรทำอย่างไรดี

“แค่นี้ก่อนนะเดี่ยว ถ้าไม่มีใครมารับจริงปูจะโทรหาเดี่ยว “ผมพูดและกดวางสาย ผมเดินกลับมาหาแม่ผม ผมก็เจอใครอยู่ในห้องแม่ผม เขาสวมเครื่องแบบทหาร

“สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ พี่เขาหันมามองผม และรับไหว้ ผมยังมองพี่เขาอยู่ว่าเขาคือใคร

“ปู นี้คือคุณโอม คนที่แม่ดูแลคู่กับคุณหมอโดม”แม่พูดผมก็นึกออกแล้วที่แม่เล่า ผมยกมือไหว้พี่เขาอีกครั้ง

“สวัสดีครับ พี่โอม”

“สวัสดีครับ คนนี้ลูกคุณน้าเหรอครับ”พี่เขาถามพี่เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มนี้ดูละหม้ายคล้ายแอ้นะ

“ค่ะ ชื่อปู เขาเรียนชั้นเดียวกับคุณดิว คุณแอ้”แม่ผมพูด

“อ้อ แอ้ น้องชายผม”พี่โอมพูดขึ้น

“ทำไมมีเพื่อนน่ารักมันไม่บอกพี่เลยวะ”พี่เขาแอบบ่นอะไรอยู่ ผมก็มอง

“อ้อ เพื่อนไอ้น้องแอ้ พี่ พี่นี้พี่ชาย สุดที่รักเลย รักมากน้องคนนี้ เออ วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอครับ น้องปู”พี่เขาถามผม สายตานี้ ระยิบระยับมาเลยนะ

“รู้ไหมพี่นี้ชอบกินปูมาก”ผมก็ยิ้ม นี้แหละคือเหตุผลที่ผม ไม่ชอบชื่อผมเลย ปู แต่มันก็ขำดีนะ ผมเหล่มองพี่โอม

“พี่ล้อเล่นนะ  “พี่โอมพูดยิ้ม  “แต่ก็น่ากินนะ”พี่โอมแอบพูดแต่ผมเหล่มอง มียิ้มๆ ให้ผม ยิ้มเจ้าเหล่ได้อีกนะพี่คนนี้

“วันนี้ผมหยุดนะครับ ผมมาดูแลแม่  “ผมพูด

“นี้พี่เอากระเช้ามาเยี่ยมนะ ไอ้โดมมันโทรบอกพี่พี่เลยรีบมา  “พี่โอมพูดผมพยักหน้า

“ขอบคุณนะครับ พี่ไม่น่าลำบากเลย”ผมพูด

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ลำบากเลย ว่าแต่ เบอร์โทรมีไหม อะไรแบบนี้ “พี่โอมพูดผมก็มอง

“ผมไม่มีโทรศัพท์ครับ”ผมพูด พี่เขาสะบัดหน้ามามอง

“นี้มุกไม่ให้หรือว่า ไม่มีจริงๆ แปลกนะ “พี่โอมพูด ผมก็ยิ้มๆ ใครจะกล้าซื้อแม่ป่วยขนาดนี้ 

“ผมไม่มีจริงๆ ครับ แต่มันไม่สำคัญกับผมหรอก แม่ผมสำคัญกว่า”ผมพูดพี่เขาพยักหน้า

“เหรอครับ แต่ถ้ามีไว้ก็ดีนะ พี่ซื้อให้เอาไหม เอาไว้คุยกับพี่สองคน ”พี่โอมพูดผมก็มองยิ้มๆ พี่ชายแอ้นี้ใช่ย่อยนะเนี๊ยะ คงจะเจ้าชู้ตัวพ่อทีเดียว

“ไม่ดีกว่าครับ ผมแทบจะไม่จำเป็นต้องใช่เลยนะครับ ขอบคุณนะครับพี่โอม”ผมพูด

“คุณน้าพักผ่อนเยอะๆ นะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน พอดีว่าต้องขับรถไปรับพ่อนะครับ”พี่โอมพูด

“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะที่มาเยี่ยม “แม่ผมพูด

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์พี่เขาดัง

“พ่อโทรตาม เฮอะๆ”พี่โอมพูดดูท่าจะไม่ใช่พ่อธรรมดาแล้วแหละ

“กริ้ง”อีกแล้วผมก็เหล่มอง

“พ่อขยันโทรตามเนอะ ไปก่อนนะครับ”พี่โอม

“ฮัลโล พี่กำลังไป ไม่ลืมจร๊า พี่กำลังบึ่งเลย นี้กำลังเหยียบ 160 แล้วจร๊า บร้าๆ   “พี่โอมรับสายและออกไปทันที ผมก็มองแอบยิ้มไม่ใช่พ่อธรรมดาแล้ว พ่อทูนหัวแล้วแหละ ผมนั่งปลอกผลไม้ให้แม่ผมทาน

“ปู ตกลงแล้วเรากับเดี่ยว ชอบกันใช่ไหมลูก”แม่ถามผม

“แม่ “ผมวางมีดลง

“แม่ไม่ว่าอะไรเราหรอก แต่ถ้าเดี่ยวเขารักลูกจริง”แม่พูดกับผม

“ผมกับเดี่ยว “ผมพูดไม่ออก

“คุณโดมนะเขาสูงเกินไปสำหรับเรา”แม่พูดผมพยักหน้า ใช่ผมไม่คู่ควรกับเขา ผมเป็นแค่เด็กธรรมดา แต่พี่โดมเป็นถึงคุณ
หมอ แถมเป็นคุณหมอที่เก่งมากด้วย ผมได้ยินคนที่นี้พูดถึง เป็นหมอกระดูกที่มีความสามารถ เขาผ่าตัดเปลี่ยนเข่ามามากมาย ภายใน สองปีที่มาบรรจุเป็นหมอที่นี้ ผมก็คงไม่อาจเอื่อมไปไกลกับพี่เขาหรอก เพราะผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะอยู่ได้นานแค่ไหน

“ปู อะเงินนี้ไปให้ป้าลีนะลูก”แม่หยิบเงินในกระเป๋าเสื้อออกมา ส่งให้ผม ผมก็มองแม่ว่าเอาเงินมาจากไหน

“แม่”ผมทำท่าจะถามอย่าบอกนะว่าพี่โดม

“คุณท่านเขาให้แม่ คุณท่านเขาอยากช่วยแม่ เพราะแม่เคยเลี้ยงดูลูกเขานะปู เอาเงินนี้ไปให้ป้าลีเขาจะได้เลิกทวงกับเรานะปู และ ให้เขาไปเถอะ เงินก็เงินของเขา ใครก็อยากได้เงินตัวเองคืน”แม่ผมพูดผมจำใจต้องรับมา

“ปูจะไปคืนเขา ปูไม่อยากให้เขาด่าว่าแม่เลย “ผมกอดแม่ผม แม่ก็กอดผมตอบ ทำไมชีวิตผมกับแม่ถึงลำบากขนาดนี้แต่ผมยังโชคดีที่มาเจอดิว แอ้ และเดี่ยว

พี่หมอโดม

   ผมกำลังจะลงเวรวอดคนไข้ ตอนนี้รุ่นพี่ผมมารับเวรต่อจากผมแล้ว ผมกำลังเดินไปที่ลิฟท์ ผมยังคงคิดถึงปู และผมยังคิดถึงที่พ่อผมพูดให้ผมไปต่อยอด การแพทย์ ทำไมถึงมาเรียกตัวตอนนี้นะ

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้โอม

“ว่าไงไอ้โอม”ผมรับสาย ไอ้โอมคือลูก อาภีมปภพ น้องชายคนที่สามของพี่อ้น และรุ่นเดียวกับผม  ผมกับไอ้โอม ฝึกหน่วยซิลมาด้วยกัน ก่อนที่ผมจะไปเรียนสาขา ออโธปิติกส์และเบนมาเป็นหมอบ้านเต็มตัวไม่ออกไปสู้รบแล้ว

“กรูไปเยี่ยมน้าเทียมใจมาแล้ววะ”ไอ้โอม

“เออ ดีแล้วกว่าจะมาได้นะมรึง “ผมพูด

“เขามีลูกด้วยเหรอว่ะ น่าร๊ากวะ “ไอ้โอมผมตาโตเลย

“ห้ามยุ่งกับน้องเขานะมรึง”ผมพูดขึ้นทันที

“เห้ย! มีกันด้วย หวงเหรอครับหมอโดม”ไอ้โอม

“น้องเขายังเรียนอยู่ เด็กคนไหนที่มรึงยุ่งนะ เสียการเรียนหมด และน้องเขาเรียบร้อยมาก จะเรียกว่าเฉยก็ได้นะ”ผมพูดกันไว้ก่อน

“ไอ้นี้ กันไว้เองก็บอกมา  “ไอ้โอมพูดกับผม

“และนี้น้องเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้ด้วย น้องเขาตั้งใจเรียนมาก หมอด้าบอกมา เพราะว่าน้องเขาสนิทกับหมอด้า”ผมพูดและหลอกมันด้วยว่าน้องปูสนิทกับหมอด้ามาก มันแอบชอบน้องหมอด้าผม ผมดูออก

“อะไรนะสนิทกับหมอด้า มรึงพาน้องเขาไปสนิทกับหมอด้าทำไม สาด!”ไอ้โอม

“เออ แค่นี้นะมรึงกรูยุ่ง กรูแค่โทรมาบอกว่าไปเยี่ยมเขามาแล้ว ว่าจะหาเวลาไปเยี่ยมอีก ”ไอ้โอมพูด

“เหรอ แต่น้องปูนะเขาอยู่ไกล อยู่ที่เดียวกับไอ้ดิวอะ นานๆจะมาหาแม่เขา “ผมพูด

“งั้นกรูรอน้องเขามาแล้วกรูค่อยไปเยี่ยมแล้วกัน “ไอ้โอม

“ไอ้เวร มรึงนี้ “ผมด่ามัน

“แค่นี้แหละ กรูยุ่ง”ไอ้โอม

“ก็วางดิ สาด”ผมพูด และมันก็กดวางสายไปยุ่งปั้ม ปั้ม นะซิไอ้นี้ ไอ้นี้เด็กมันเยอะ มันหล่อเหมือนพี่อ้นนี้หน่า แต่ผมรู้ว่ามัน ชอบน้องหมอด้าผม  และผมก็รู้นิสัยมันเลยกันมันจากหมอด้ากัน ผมเดินมาถึงหน้าแผนก ผู้ป่วยหลังได้รับคีโม ผมก็เจอ ใครสักคนที่นอนขดอยู่ที่เก้าอี้ ปู ผมรีบตรงไปหาปูทันที ไหนบอกว่าเดี่ยวจะมารับไง ผมเหลือบมองเวลา นี้มันสองทุ่มกว่าแล้วนิ

“ปู”ผมสะกิดปู ปูลืมตา และสะดุ้งตื่นขึ้น

“ทำไมมานอนแบบนี้ ไม่กลับ....”ผมถาม

“ปูเห็นแม่เพลียๆ เลยอยากอยู่กับแม่”ปูพูด

“แต่นี้เขาไม่ให้เฝ้านี้ปู”ผมพูด

“ปูนอนตรงนี้ได้พี่โดม นะพี่โดมปูรู้สึกห่วงแม่”ปูพูด ผมก็มองมีเจ้าหน้าที่วุ่นวายในห้องทำงาน เจ้าหน้าที่เวรดึก

“ไม่”ผมพูดปูมองผมและก้มหน้าลง

“ไม่ให้นอนที่นี้ไปนอนห้องพักแพทย์พวกพี่ด้านบนนะครับ”ผมพูด ปูเงยหน้ามองผม

“ตึกข้างๆกันนี้เอง “ผมพูด ปูคงเกรงใจ

“ไม่เอานะ อย่าทำหน้าแบบนี้ และพี่ไม่ให้เรานอนตรงนี้นะ ยุงก็เยอะ “ผมพูดปูยิ้ม

“ไปครับ “ผมพูดและจับแขนปูลุกขึ้น ผมเดินไปติดต่อพยาบาล

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม “พยาบาลเวรดึกทักทายผม

“เออ คนไข้ที่ชื่อเทียมใจ เป็นอย่างไรบ้างหลังจากได้รับ กายภาพบำบัด มีอาการเพลียมากไหมครับ”ผมถาม พยาบาล และพยาบาลก็เปิดสมุดส่งเวร

“ค่ะ รู้สึกเพลีย มีหายใจหอบเหนื่อย”พยาบาลพูด ปูนะยืนอยู่ข้างๆผม พยาบาบก็มองปู

“เออ ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้งดกายภาพ และเพิ่ม  Bco inject  แอดในน้ำเกลือให้ผมด้วย ตอนเช้าผมจะลงมาดูอีกที”ผมพูดและ หันมาจับมือปูเดินไปเพื่อพาไปทีห้องพักแพทย์ผม

“พี่ดรีม วันนี้ผมไม่กลับนะ พี่ฝากมิ้นนอนกับพี่ด้วย”ผมโทรหาพี่ดรีม

“อะไรนะไอ้โดม คืนนี้กรูก็ควบสองอะดี มีน แอนด์ มิ้น จำเริญละกรู”พี่ดรีมบ่น

“ด้าละพี่โดม”ผมถามพี่โดม

“ด้ามันไป กรุงเทพ รู้อย่างนี้ให้มันกระเตงลูกสาวมันไปด้วยก็ดี น้องมีนเนี๊ยะ นี้งอนกันอีกแล้ว กรูไม่ไหวจะเคลียร์ “พี่ดรีม

“เอานะ คืนเดียวพี่ดรีม แค่นี้นะ  “ผมพูดและกดวางสายทันที  วันนี้ผมพาปูขึ้นไปนนอห้องพักแพทย์ พวกผม ไว้สแปรเวลาลุงเวรดึกมากหรือมีเครสติดผันต้องทำการติดตามต่อเนื่อง แต่ห้องพักพวกผมหรูยังกับคอรโดว เพื่อความสะดวกสะบาย

“อาบน้ำก่อนไหมครับ”ผมถามปู ปูหันมามองหน้าผม

“เออ ปู”ปูพูดคงหมายถึงไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน

“ไม่เป็นปัญหา เอาของพี่ใส่ก่อนแล้วกันนะ พราจะพยายามดูตัวเล็กที่สุด และ ผ้าเช็ดตัวในตู้ แม่บ้านเขาไปซักทำความสะอาดทุกวัน “ผมพูดกับปูและเดินตรงไปเลือกกางเกง  ขายาวก็คงไม่ดี น่าจะยาวเกิน ผมสูงตั้ง 180  ปูน่าตะ160  ได้ เสื้อพยายามดูตัวที่ผมใส่แล้วฟิตมาก เออ ตัวนี้แล้วกัน เสื้อที่ผมใส่ตอนไปฝึกซีล เสื้อยืดใส่พอดีตัวเรียกว่าฟิตเลยดีกว่า เน่นกล้ามและซีกแพคมาก ผมเป็นคนกล้ามใหญ่ได้มาตอนฝึกนี้แหละ และซีกแพคด้วย  ผมเดินออกมาจากห้องนอน เห็นปูนั่งอยู่ คงรอชุด และผมก็ส่งให้ปู ปูเดินเข้าห้องน้ำไปทันที  ผมนั่งรอ ดูทีวี ดูข่าวไปเรื่อยๆ จนปูออกมาจากห้องน้ำ

“พี่โดม”ปูเรียกผม ผมหันไปมอง ขนาดฟิตของผม ยังดูโคร๊ง คือตัวใหญ่สำหรับปู

“ฮาๆ นี้พี่เลือกมานี้เล็กมากของพี่แล้วนะปู”ผมพูดและขำ ผมลุกขึ้นไป และม้วนแขนให้เล็กน้อย

“นี้เล็กแล้วเหรอพี่โดม ยังโคร่งสำหรับปูอยู่เลย”ปูพูดและขำผม

“ถึงยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดี”ผมพูดและเอานิ้มจิ่มที่ปลายจมูกหนุ่มน้อย

“เดี๋ยวพี่อาบน้ำบ้างดีกว่า ปูจะทานอะไรไหม ดูจากเมนูพี่โทรสั่งให้ ครัวที่นี้ปิด สี่ทุ่ม”ผมพูดและเดินเข้าไปห้องน้ำทันที เพื่ออาบน้ำ วันนี้ผมได้ใกล้ชิดเขา ผมทำถูกไหม นี้เป็นเพราะผมไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ใช่ไหมทั้งที่รู้ว่าเขาคือของใคร

“ปู”ผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นปูนั่งอยู่และดูทีวี

“พี่โดมสั่งแล้วกันปู ไม่ค่อยหิ้ว”ปูพูด

“ไม่เอานะ หิว พี่เชื่อว่าหิว วันนี้ทานบะหมีไป ไม่อยู่ท้องนานขนาดถึงมือเย็นหรอกและ ผอมแย่แล้ว พี่เลือกให้ทานอะไรดี “ผมพูดและนั่งลง โซฟาเดียวกันกับปู ผมนั่งข้างๆ ปู  ปูหันมามองผม และก้มหน้าดูเมนูต่อ

“สั่งกับข้าวมาทานกันเนอะ พี่เอาคะน้าหมูกรอบ  ต้มจีดเต้าหู และ “ผมพูดให้ปูฟัง

“ไข่เจียว”ปูพูด

“เอาจริงดิ ”ผมถามปูและขำปู

“ก็ปูไม่รู้จะทานอะไรนี้ครับพี่โดม ปูก็นึกได้แค่ไข่เจียว “ปูพูดและยังขำตัวเขาเองอีกนะ

“มิหน้าผอมเชียว โอเค ไข่เจียวกหมูสับ ดีไหม พี่กินหมูได้ ยกเว้น “ผมพูด

“ปู”ปูพูดทันที

“แซวพี่เดี๋ยวโดนทำโทษ เดี๋ยวพี่จะกินปูนี้แทน ”ผมพูด และผมก็กดโทรสั่งอาหาร ทันที ปูเปิดดูละคร และหลังจากที่ผมโทรสั่งอาหาร

“เสื้อตัวนี้ พี่ได้มาจากไหนเหรอครับพี่โดม”ปูถามผม และก้มมองเสื้อที่ผมให้ปูใส่เป็นเสื้อตอนผมไปฝึกหน่วยรบพิเศษซีล

“พี่ได้มาตอนไปฝึก ซีล “ผมพูด ปูทำตาโต

“โห่! พี่ไปฝึกซีลมาด้วยเหรอครับ ใครก็บอกว่ามันโหดมากเลยนะพี่โดม”ปูพูด

“ใช่โหดมาก ที่โหดทำเอาเพื่อนพี่เกือบตาย ก็ตอนต้องแก้เชือกที่มัดเท้าเราใต้น้ำนี้แหละ แต่พี่ทำได้ เพื่อนพี่เกือบตายดีที่ ผู้คุมเขาลงไปช่วยทัน”ผมพูด ปูทำหน้าตกใจ

“แต่มันเท่มากเลยนะ”ปูพูด

“ปูชอบเหรอครับ  พี่ให้”ผมพูด

“จริงซิพี่โดม แต่เพื่อว่าพี่โดมจะเก็บไว้”ปูพูด

“พี่ให้ปูเก็บไว้ “ผมพูดปูยิ้มให้ผม 

“ได้ปูจะเก็บมันไว้อย่างดี ขอบคุณนะครับพี่โดม”ปูพูดและก้มมองเสื้อที่เขาใส่ ผมมองปู ไม่รู้ไม่ว่าก่อนหรือหลังอาบน้ำ ดูน่ารักมาก คือดูใสๆ บางคน เจอกัน พ่อเข้าห้องน้ำออกมาบางทีจำแทบไม่ได้ ผู้ชายบางคนลงเครื่องสำอางหนักกว่าสตรีซะอีก จะพอกอะไรหนักหนา นี้ไงแบบนี้ที่โดมอยากได้

“พี่โดม”ปูเรียกผม เพราะผมจ้องเขาอยู่

“ปูน่ารัก น่ารักแบบใสๆ “ผมพูดกับปู

“หึ”ปูทำท่าแปลกใจ

“คือ พี่ยอมรับนะว่าพี่ก็ผู้ชาย แน่นอนก็ต้องมีบ้างที่จะมีหนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่มาเจอะแจะ และก็คงรู้นะว่ามันจะจบที่อะไร แต่แค่คบกัน ชั่วครั้งชั่วคราว แต่ละคนนะ พอกมา พอเข้าห้องน้ำ อาบน้ำออกมา จำแทบไม่ได้ว่าตอนพามานั้นคนเดียวกันไหม”ผมพูดและก็ขำ

“ก็ปูไม่มีเงินไปซื้อของพวกนั้นนิ “ปูพูดและยิ้ม

“หมับ”ผมเอานิ้วผมจับที่ปลายคางปูหันมาหา ผมมองใบหน้าชัดเจนมากขึ้น แน่นอนหมอโดมต้องอดใจไว้ไม่ได้ ผมก้มลงประทับรอยจูปที่ริมฝีปากนั้น และปูก็ไม่ขัดผม ผมสังเกตุมือที่กำอยู่ ผมเลยจับมือปูขึ้นมาแตะไว้ที่แผ่นอกผมแทน ปูเริ่มทำตามผม ผมค่อยๆดันปูลงที่โซฟา ผมทั้งกอด ทั้งจูปทั้งไซ้  เนื้อตัวนี้หอม ครีมอาบน้ำ

“ก๊อกๆ”มีเสียงเคาะห้อง ผมลืมไปเลยว่าสั่งข้าวไว้ ผมหยุดชะงักมองคนเบื้องล่างที่หอบเหนือย แก้มนี้แดงระเรื่อ น่ารักมาก

“คนส่งข้าวนะ”ผมพูดและลุกจากตัวปู ผมเดินออกมารับอาหารที่สั่งและนำไปแกะเพื่อนจะได้ทานกัน ปูลุกมานั่งตรงข้ามผม ผมจัดโตะอาหารเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณครับ”ผมพูดเพราะปู ตักกับข้าวใส่จานให้ผม ผมก็ตักผัดคะน้าให้ปู 

“นี้แสดงว่าชอบไข่นะเนี๊ยะ”ผมแซวปู

“แม้พี่โดม ก็ แม่ต้องไปทำงานและปูก็ทำได้แค่ไข่ อย่างอื่นก็ทำได้ แต่แม้ไม่ค่อยได้ซื้ออะไรไว้มากและปูก็เลยชอบกินไข่  “ปูพูดกับผม มีเขินด้วย

“แม่ของปูบอกพี่ว่าปู ช่วยป้าทำอาหาร ไม่ใช่เหรอ”ผมถามปู

“ใช่ครับ ปูได้เข้ามาช่วยก็เริ่มทำได้บ้างแล้ว “ปูพูดกับผม

“ทำให้พี่ทานบ้าง”ผมพูดกับปู

“ได้เลย ไว้ปูทำให้”ปูพูด

“ปูชอบทำอาหารใต้ เพราะป้าแดงเขาเป็นคนใต้ และป้าเขาเป็นเชฟที่โรงแรมคุณ ภาษญ์ และคุณภาษญ์เขาให้ป้าแดงออกมาเปิดร้านอาหารในโรงเรียน ป้าแดงก็มีรับงานจัดเลี้ยงตามโรงแรมและรีสอร์จ ผมเลยพอจะมีรายได้ที่ไปช่วยป้าเขา”ปูพูดผมมองด้วยความภาคภูมิใจ

“กินเยอะๆ ผอมไปนะเรานะ หึ “ผมคอยตักกับข้าวให้ปู

“พอแล้วพี่โดม เต็มจานปูแล้วเนี๊ยะ พี่โดมตักกับข้าวให้ปูจนปูมองไม่เห็นข้าวแล้วเนี๊ยะ”ปูพูดและขำผม

“อ้าวจริงดิ ฮาๆ “ผมมองเออจริง

“ก็พี่อยากให้ปูกินเยอะนิครับ  “ผมพูดกับปู

“พี่โดมกินบ้างเถอะ มีแต่ข้าวแล้วไม่มีกับข้าวเลยนี้ ไข่ปูตักให้ “ปูพูดและตักไข่ชิ้นใหญ่มาให้ผม

“ปูดูตัวพี่ซิ พี่กินมาเยอะแล้ว ถ้าเทียบกับปู พี่นี้ปึกเลยนะ”ผมพูด

“แต่พี่ไม่อ้วนสักหน่อย หุ่นดีจะตาย มีกล้ามด้วย พี่โดมเล่นกล้ามเหรอครับ”ปูถามผม

“ครับ พี่เล่น ตอนไปฝึกซิล”ผมพูด

“ปู ไม่มีโทรศัพท์เหรอครับ”ผมถามปูเพราะไม่เห็นปูพกโทรศัพท์เลย

“เออ ไม่มีหรอกครับ และผมไม่คิดจะซื้อเพราะว่าผมจะไม่เอาเงินที่มีน้อยนิดไปซื้อของพวกนั้นเด็ดขาด ทั้งที่แม่ยังป่วยอยู่ “ปูพูดกับผม

“และนี้เห็นแม่บอกว่า คุณท่านให้เงินมา หกพันบาท แม่เลยให้ปูไปใช้หนี้ ป้าลี ที่แม่ยืมมา ปูรู้สึกเป็นหนีบุญคุณท่านมากไปแล้วนะครับพี่โดม “ปูพูด

“ไม่หรอกปู เงินพ่อพี่นะเยอะจะตาย ถ้าพ่อพี่ให้ก็เอาไปใช้เขาซะปูจะได้ไม่ต้องไม่สบายใจเรื่องนี้”ผมพูด ผมดีใจที่ปูรับ เพราะนั้นเงินผม

“ตอนแรกปูก็คิดว่าเงินพี่โดม ปูจะไม่รับเด็ดขาด พี่โดมน่ะ ต้องนั่งตรวจคนไข้ทั้งวัน ไหนจะขึ้นมาดูคนไข้บนหวอดอีก พี่โดมนะเหนื่อยควรที่จะเอาเงินไปซื้อของที่พี่โดมอยากซื้อดีกว่า แต่แม่บอกมาว่าเงินคุณท่าน ปูเลย ปฏิเสธไม่ได้”ปูพูดขึ้น

“แค๊กๆ”ผมสำลักเลย ดีนะที่บอกคุณน่าว่าอย่าบอกว่าเงินผมเด็ดขาด

“พี่โดมเป็นอะไรอะครับ”ปูเอามือมาลูปหลังผม

“สงสัย แกงจืดติดคอพี่นะครับ”ผมพูดก็สดน้ำแก้งจืดอยู่

“มีแบบนี้ด้วย พี่โดมตลกดีนะ และ นี้น้ำครับ “ปูพูด สำลักเลยผม ผมรับน้ำมาดื่ม และหันไปยิ้มๆกับปู  ผมนั่งทานอาหารกันคุยกันนั้นคุยนี้ปูนี้น่ารักมาก ปูคุยถึงสมัยเด็กๆ ปูช่วยแม่เขาทุกอย่าง ที่ให้ได้เงินมา แม่รับจ้างคอกกิ๊บ ที่เราใช้ตากผ้าแถมได้ค่าตอบแทนกระสอบละแค่ 1 บาทเอง ผมไม่อยากคิดจะได้กี่กระสอบว่ะถ้าผมทำแบบนั้น และรับงานพวก ทำพวกมาลัยที่เป็นริบบิ้นสีแดง สีชมพูอะไรประมาณนี้ ปูเคยไปรับจ้างเข็นผักที่ตลาด เรียกว่าทุกอย่างที่ได้เงิน ผมนี้สงสารปูจับใจผมเลย ผมทานอาหารกันจนเรียบร้อย ผมก็ลุกจะไปล้างภาชนะ

“พี่โดม ให้ปูทำเลย พี่โดมจ่ายค่าข้าวแล้ว และงานนี้ของปู “ปูพูด และแทรกตัวมาที่อ่างล้างมือ ผมยอมรับว่าไม่เคยล้าง ปกติแม่บ้านมาล้างทำความสะอาดทุกวัน

“โอเค แล้วให้พี่ทำอะไรดีละครับ”ผมถามปู

“คิดก่อน นั่ง”ปูพูดและชี้ไปที่เก้าอี้

“นั่ง!  งานยากนะเนี๊ยะ”ผมพูดแซวปู

“นั่งเลยครับ ปูล้างเอง “ปูพูดผมก็นั่งมองปูที่ล้างทำด้วยความชำนาญ ถ้าเป็นผู้หญิงนี้ผมเชื่อเลย ดูสะอาดเรียบร้อยเอามากๆ

“เสร็จแล้ว พี่โดมจะเข้านอนเลยไหม พี่โดมต้องลงตรวจตอนเช้า หรือเปล่า”ปูถามผม

“เออ พี่มีขึ้นไปดูคนไข้หวอดและมี เครสผ่าตัดกับอาจารญ์แพทย์ ตอนบ่ายนะ ปูละ”ผมพูดและถามปู

“ปูว่าจะกลับหลังจากไปดูแม่”ปูพูด

“พี่ว่างนะ พี่มีผ่าตัดตอนบ่ายสอง พี่ไปส่งไหม เดี่ยวจะได้ไม่ต้องขับรถมา “ผมพูดกับปู

“เออ”ปู

“นะพี่ไปส่ง พี่ว่าจะไปหาน้องชายซะหน่อยมีเรื่องต้องคุยกัน”ผมพูด

“งั้นก็ได้ครับ “ปูพูด

“งั้นก็เข้าห้องนอน เออ พี่มีกุลแจแค่ห้องพี่ห้องเดียวอีกห้องนะของพี่ดิมเขา “ผมพูดที่จริงมีแต่ไม่ได้เอามาและผมโกหก ผมไม่รู้จะผิดไหมที่จะนอนห้องเดียวกับปู

“ไม่เป็นไรครับ “ปูพูดผมพากันเดินเข้ามาในห้อง

 “ ปู อุปกรณ์ในห้องน้ำ แปรงสีฟันในตู้นะมีอันใหม่นะ “ผมพูดในขณะที่ผมจัดเตียง เออ ผมควรจะนอนบนเตียงเดียวกับปูใหม่คิด คิด คือผมอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้

“ครับพี่โดม”ปู ผมยังคงคิดอยู่ เอาไงดี ใจอยากนอนใกล้ๆ ปู ผมพ่นลมหายใจออกมา

“พี่โดม”ปูมาสะกิดเรียกผม

“เป็นอะไรหรือเปล่า”ปูถามผม

“คือเออ พี่กำลังคิดว่า ปูจะว่าพี่หรือเปล่า ถ้าเรานอนเตียงเดียวกัน”ผมถามปู

“ไม่เป็นไรมั้ง ผมผู้ชายนะ”ปูพูด ผมยกมือเกาหัว เป็นผู้ชายน่ารักไง ผมคิด ในใจ

“โอเค งั้นพี่ไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ปู นอนได้เลยเลือกเอาเลยจะนอนฝั่งไหน”ผมพูดและเข้าห้องน้ำไป แปรงฟัน ตรวจดู หนวดเพิ่งโกรนไปเมื่อวันก่อน ยังโอเค สำรวจกลิ่นปากไม่มี  มันตื่นเต้นจริงๆ ผมเดินออกมาเห็นปูนอนอยู่บนเตียง เหมือนจะหลับแล้ว หลับง่ายดีจัง ผมก็จัดการปิดไฟ และเปิดไฟหัวเตียงไว้เพื่อว่าปูจะลุกไปห้องน้ำ

“ปู”ผมเรียกแต่ปูเงียบคงหลับแล้ว

“ฟ๊อด”ผมก้มลงหอมแก้มนั้น และนอนลงข้างๆ กัน ผมดึงผ้าห่มมาให้ปู

“พี่โดม “ปูหันมามองผม

“หนาวหรือเปล่า พี่จะได้ปิดแอร์”ผมพูด

“ไม่ละครับ ปิดแล้วเดียวพี่โดมจะร้อน ปูห่มผ้าก็พอ”ปูพูด

“อืมม”ผมพยักหน้าและล้มตัวลงนอน พยายามหลับ โดม หลับโดม ผมหลับตาแต่จิตใจวุ่นวายมาก และสักพักผมก็ลืมตาขึ้นอีกที ผมหันไปมองปูยังหลับอยู่ ผมก็หลับตาลง พยายามหลับโดม ต้องหลับ ซิ  แค่คนน่ารักนอนใกล้ๆแค่นี้เอง ผมลืมตาอีกทีหนึ่ง

“อุ้ยย”ปูลืมตาอยู่ หันมามองผม ปพลิกตัวมามองผม

“พี่โดมนอนไม่หลับเหรอ”ปูถามผม

“นิดหน่อยนะ “ผมพูด ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมาก ผมมองใบหน้าที่ต้องแสงไฟหัวเตียง ปากนิด จมูกหน่อย  ผมว่าผมคงทนไม่ไหว

“หมับ”ผมดึงร่างปูเข้าหาผม ปูมองผม และยิ้ม รอยยิ้มแบบนี้ มองกี่ครั้งก็น่ารักมาก ผมก้มลงจูป ปูก็โต้ตอบผมกลับเช่นกัน ผมกอดจูปปู ฟัดกันไปมา อยู่บนเตียง ผมลุกขึ้นนั่งและถอดเสื้อออกเผยให้เห็น กล้ามอก ปูเอามือมาลูปกล้ามอกผมไปจนถึงซีกแพค ที่ผมดูแลเป็นอย่างดี ผมได้มาตั้งแต่ไปฝึกซิลแล้ว มือผมก็ลูปไล้ไปทั่วเรื่อนร่างปู และผมก็ถลกเสื้อตัวโคร่ง ออกจากร่างปู ผิวนี้เนียนมาก และผมก็จัดการดึงกางเกงตัวหลวมๆออก คงไม่ต้องบอกว่าเราสองคนจะทำอะไรกัน ผมก็ถอดของผมออกบ้าง ผมไม่ได้สวม กางเกงในนอน

“อู้ย”ปูร้องออกมามันใหญ่นะ พี่รู้

“พี่จะพยายามไม่ทำให้ปูเจ็บนะ คนดี “ผมพูดและก้มลงไซ้จูปปู และมันก็ดำเนินการไปตามธรรมชาติของมัน ผมรู้แค่ว่าเตียงนี้โยกเยกเลยส่งสัยต้องให้พ่อไปซื้อเตียงใหม่ ที่แข็งแรงกว่านี้ ฮาๆ หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจ ผมดึงปูมานอนกอด มาหนุนไหล่ผมทั้งคืน ผมหอมปู จับมือปูมาลูปไล้ นิ่มจังเลย ผมนอนคุยกัน คุยกันทุกเรื่อง ยิ่งคุยยิ่งทำให้ผมอยากดูแลเขามาก ผมรักปูเข้าแล้วจริง ผมคิดนะว่า ผมจะขอไอ้เดี่ยวดีไหม 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่ พี่โดมห้ามใจตัวองไม่ได้รักปูจนได้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-06-2015 22:09:20
 :angry2: สองคนนี้ไม่ไหว ปูใจเร็วไปมั๊ย พี่โดมก็ไม่รู้จักห้ามใจ ถึงไงก็ยังมีเดียวอยู่นะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่สิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราสองคน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-06-2015 06:28:19
พี่โดม VS ปู 
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาผมจำได้ว่าปูมานอนกับผมและผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ผมมีอะไรกับปูเมื่อคืน ความสุขเมื่อคืนยังตราตรึงอยู่เลย ปูน่ารักมาเลย ผมค่อยๆกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่มีปู อย่าบอกนะว่าทิ้งกันไปหาแม่แต่เช้าแล้ว ผมลุกขึ้น หาเสื้อคุมมาคุ้มผมนอนเปลือยอยู่บนเตียง ผมออกมาจากห้องนอน ก็เจอปู กำลังจัดโต๊ะอาหาร

“ปูทำอะไรนะ หึ”ผมถามปู

“เสร็จพอดีเลยพี่โดม ปูว่าจะไปเรียก”ปูพูด

“เออ อาหารเช้า!!!”ปูพูดและกางแขนแบบยินดีต้อนรับ น่ารักจริง ทำให้ผมยิ้มออกมาได้ ผมเดินตรงไปดูใกล้ๆ

“หอมจัง”ผมสูดความหอมของอาหารเข้าปอด

“ปูต้มข้าวต้ม ปูเห็นมีพวกเห็ดหอมสด มีไก่อยู่ในตู้เย็น มีผักนิดหน่อยปูเลยต้มข้าวต้มเห็ดหอมให้พี่โดมทานตอนเช้า”ปูพูดผมก็มอง

“พี่หิวแล้วเนี๊ยะ พี่ทานเลยได้ไหม “ผมถามปู

“ได้ซิครับทำไมจะไม่ได้ปูทำให้พี่โดมนิ”ผมพูดและปูก็หันไปจัดล้างภาชนะ

“ปู พี่ไม่ชอบนั่งกินคนเดียวอะ”ผมพูดปูหันมามองผม และผมส่งสายตาไปที่เก้าอี้ตรงข้ามผม ว่ามันว่างนะ
“แม้พี่โดมนี้ “ปูพูดและยิ้มปูล้างมือและเดินมานั่งตรงข้ามกับผม

“ดีขึ้นไหมครับ”ปูถามผม

“มาก!”ผมเน่นเสียง

“ทำไมปูไม่ทานละ”ผมถามปู

“ปูยังไม่หิว พี่ทานดีกว่าพี่ต้องลงไปตรวจคนไข้ และเดี๋ยวปูจะไปซื้อน้ำเต้าหูด้านหน้าโรงพยาบาลไปทานกับแม่  “ปูพูดผมก็พยักหน้า

“อืมม อร่อยมาก ฝีมือเรานี้ไม่ธรรมดานะเนี๊ยะ”ผมชิมและก็ชมปู มันอร่อยจริงๆ

“ป้าแดงสอนปูนะครับ “ปูพูด ผมนั้งทานข้าวต้มไปมองปู ไปด้วย เหมือนกินข้าวต้มปูเลยไม่ใช่ไก่ 555 ผมทานสักพักก็ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัว ผมดูแล้วปูเขาแต่งตัวแล้ว คงลุกมาอาบน้ำแต่เช้าแล้วแหละ น่าเสียดายเลยไม่ได้ชวนมาขัดหลังให้เลย สักพักผมก็ออกมา ปูเก็บที่นอนผมเรียบร้อยแล้ว คนอะไรนะน่ารักจริง ผมออกมาแต่งตัว สวมเสื้อกางเกงแสล็ป ตัวโปรด เสื้อเชิ้ตพอดีตัวพร้อมกับออกมาหาปู

“ปู”ผมเรียกปู ผมส่งเน็คไทให้ปู

“ให้ปูผูกให้เหรอ ปูกลัวผูกแล้วขี้เหร่ อะพี่โดม”ปูพูด

“นะผูกเถอะ พี่เชื่อปูทำได้”ผมพูดและจับมือปูให้ผูกเน็คไทให้ผมทันทีให้ที

“ใช่พี่เขาสอนปู ปูเคยไปช่วยเขาตอนเขายกกองไปถ่ายพรีเวดดิ่ง แต่ปูไม่รู้จะทำได้หรือเปล่านะพี่โดม งั้นลองดู”ปูพูดและหันมาจัดการผูกให้ผม ผมก็มองปูผูก

“พี่โดมอย่าจ้องปูซิ ปูผูกไม่ถูก “ปูพูด ผมอมยิ้มเลย แก้มป้องๆ น่ารักน่าหอม ผมหันไปมองทางอื่นแทน

“เสร็จหรือยังเดี๋ยวคอพี่เคล็ด”ผมพูดแซวปู

“เสร็จแล้วครับพี่โดม “เสียงปูผมรีบหันกลับมาทันที
 
“ฟ๊อด”หันมาได้ก็ให้รางวัลเลยหอมฟ๊อดใหญ่เลย ปูเอามือลูปแก้มตัวเอง มองผมแบบเขินๆ

“รางวัล ผูกได้สวยดีนะเนี๊ยะ แล้วพรุ่งนี้ละใครจะผูกให้พี่นะ “ ผมพูดเหล่มองอีกคน

“ปกติใครผูกให้ละ พี่โดม”ปูถามผม

“เออผูกเองบ้าง ถ้าออกงานก็หมอด้า หมอด้าผูกเน็กไทสวยนะ “ผมบอกปู

“ปูก็ผูกสวย ไม่แพ้หมอด้า”ผมพูดและปูเดินก็ไปหยิบเสื้อคลุมแพทย์มาสวมให้ผม ผมมองปู ทำไมผมไม่เจอเขาก่อนไอ้เดี่ยว ผมจัดแต่งให้ผมเรียบร้อย

“เสร็จแล้วครับ คุณหมอสุดหล่อ”ปูพูด

“ขอบคุณครับ นี้ปูจะลงไปหาแม่ก่อนใช่ไหม “ผมถามปู ปูหันมาพยักหน้ากับผม

“พี่ขึ้นไปดูคนไข้หวอดและลงไปดูแม่ปู พี่ค่อยไปส่งเรานะ “ผมพูดผมเดินเข้าไปหาปู ผมเอามือแตะใบหน้าเรียวได้รูปนั้นอย่างเบามือปูที่มองผม

“ครับพี่โดม “ปูพูด ผมมองจากสายตาปู ผมว่าปูคงรู้สึกหวันไหวกับผมบ้างแล้ว ผมมองริมฝีปากนั้น จากจูป ปูก็มองผม

“เออ ลงไปข้างล่างเลยไหมครับ “ปูทำให้ผมสะดุ้ง

“ครับ ไปครับ เออ ปู “ผมบอก และผมเรียกปู ปูหันมามองผม

“พี่ให้นะ ไว้ใช้ พี่รู้ว่าเราต้องมาหาแม่อีก ไว้เป็นค่าเดิน หรือซื้อของมาให้แม่ทาน”ผมควักแบงค์สีเทา สามใบให้ปู ปูมองผมและทำท่าว่าจะไม่เอาด้วย

“ปูอย่าคิดแบบนั้น อย่าคิดเป็นอื่น พี่ให้พี่ไม่อยากให้ปูไปช่วยงานป้า พี่อยากให้ปูเอาเวลามาดูแลแม่นะปู “ผมพูดและกำมือปูให้รับเงินไว้

“ขอบคุณนะครับพี่โดม “ปูพูดและยิ้มให้ผม ผมเอามือลูปหัว

“ไปครับไปดูแม่ดีกว่า เดี๋ยวไม่ได้ไปดูแม่ เพราะพี่อาจจะดูปูแทน”ผมพูด กับปู ทำแก้มป่อง
“พี่โดมเนี๊ยะ หื่น! “ปูผมพูดแม้ชมหมอโดมอีกต่างหาก และผมสองคนก็เดินลงมาชั้นล่างผมกำลังจะแยกทางกับปู

“ปู พี่จะไปหาหลังจากราวน์วอร์ดเสร็จ”ผมหันไปบอกปู ปูก็พยักหน้ายิ้มให้ผม

“พี่ไปนะ”ผมบอกปู ปูก็พยักหน้าอีกครั้งและหันหลังเดินออกแต่หมอโดมยังมองปูอยู่จน

“โคล้ม”ผมเตะอะไรสักอย่างอุปกรณ์ทำความสะอาดแม่บ้าน บริษัทด้านนอกที่พ่อผมจ้างมาทำความสะอาด ปูหันกลับมามองผมทันที

“พี่โอเคปู พี่โอเค พี่ไปนะ”ผมบอกและเดินต่อตายังมองปู

“พี่โดมระวัง”เสียงปูให้ระวังแต่ระวังอะไรละ ผมหันไป

“โป้ก! Oh! shit ”ดังพอสมควร เวรแล้ว ผมชนกับป้ายโฆษณาแถมป้ายนี้เป็นรูปเด็ก  โฆษณาเกี่ยวกับสุขภาพฟันเด็ก แถมนี้มันมาริโอ้หลานผม พ่อผมเอาหลานมาพรีเซนเตอร์ 

“พี่โอเค สงสัยป้ายเยอะไป เดี๋ยวเอาออกบ้าง พี่ไปจริงๆนะ”ผมพูดปูปิดปากขำผม และผมก็เดินออกไปผ่านคนไข้ ตอนนี้แปดโมงตรงแล้ว คนไข้เริ่มเยอะแล้ว ผมเดินตรงไปหาพี่ดรีม พี่ดรีมขึ้นเวรแต่เช้าแน่นอน ผมตั้งใจจะซื้อมือถือให้ปู และพี่ดรีมมีเพื่อนเปิดร้านขายมือถือจะสั่งและให้มาส่งให้ด้วย ก่อนที่ผมจะไปส่งปู

“พี่ดรีม”ผมเปิดประตูเข้ามาพี่ดรีมกำลังเคลียร์โต๊ะรอคนไข้เข้ามาตรวจ

“คนไข้คนแรกกรูมาแล้ว ป่วยมาเลยเหรอครับ น้องโดมและคุณมรึงมาตรวจผิดทีแล้ว ที่รับแต่เด็กเล็กๆ ”พี่ดรีมพูดให้ผม ขำแต่เช้าเลย

“พี่ดรีม “ผมและเดินเข้ามานั่ง

“พี่ดรีม ขอเบอร์เพื่อนพี่ที่ขายมือถือหน่อยดิ”ผมพูด พี่ดรีมมองหน้าผม

“ทำไมอะ มือถือมรึงพังเหรอ ส่งสัยน้องปูเอามาปาหัวมรึงซิท่า “พี่ดรีม

“น้องเขาไม่ทำผมแน่นอน แต่ผมอยากซื้อมือถือสักเครื่องเอาแบบราคาไม่แพง เพราะถ้าแพงน้องเขาไม่เอาแน่”ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมสะบัดหน้ามามอง

“น้องคนไหนวะที่ไม่เอาของแพง มรึงบอกกรูดิ อย่างนี้รักตายเลย มีแต่คนอยากได้ไอโฟร รุ่นล่าสัด”พี่ดรีมพูด ผมยอมรับว่าใครก็อยากมีเงินไปซื้อมือถือแพงๆใช่ แต่กับปูผมเชื่อว่าไม่ใช่แน่นอน

“น้องปู ผมจะซื้อให้ปู”ผมบอกพี่ดรีม

“เหรอ งั้นกรูแนะนำ ซัมซุงฮีโร่เลย ทนทาน แช็งแรง  เพื่อเวลามรึงจะปลุกปล้ำน้องเขา เขาได้เอาไว้เป็นอาวุธ”พี่ดรีมพูดแสดงว่ายังไม่รู้ว่า ไม่ต้องแล้วมั้ง

“ตลก ไม่เอา เชย!”ผมพูด พี่ดรีมมองผม

“อ้าว ถ้าดีทำไมพี่ไม่ใช่ละซื้อทำไม ไอโฟน”ผมบอกพี่ดรีม

“นี้ ตกลงมรึงนี้เอาเขาจนได้นะ ไอ้โดม”พี่ดรีมพูด ผมรู้ว่ามันผิด

“พี่ดรีม ผมบอกกับแม่เขาผมจะดูแลเขา”ผมบอกพี่ดรีม

“ในฐานะอะไร มรึงกิ๊กเขา”พีดรีม

“พี่ดรีมเอานะ ฐานะอะไรก็เอา เอาเบอร์มาและเดี๋ยวผมขึ้นวอร์ดไปราวด์วอร์ดเช้าก่อน และจะไปดูน้าเทียม พร้อมกับไปส่งปู ผมจะเข้ามาบ่ายโมง เพราะเข้าเครสผ่าตัด บ่ายสอง พี่หาอะไรกินกันเองนะ บอกแล้วนะ”ผมพูดกับพี่ดรีม

“พอติดเด็กแล้วลืมพี่ลืมน้องเลยนะมรึง อะนี้เบอร์มัน ไอ้ตุ๋น”พี่ดรีมเอาเบอร์เพื่อนที่เปิดร้านขายและซ้อมมือถือมาให้ เขามาให้ผม

“ที่จริงพี่ก็ติดเด็กนะ”ผมแซวพี่ดรีม พี่ดรีมเขาเป็นหมอเด็กนี้ครับ

“ช่าย กรูติดเด็ก ไม่ใช่ซิ เด็กติดกรู เด็กมากด้วย และเด็กเยอะกว่ามรึงอีก แถมเด็กนี้ยังมาหากรุเองอีกนะ ดีกว่ามรึงด้วยโดม นั้นออกไปดูดิ มาตั้งแต่แรกเกิดเลยมรึง จะเลือกสักคนไหมละ เพื่อน้องปูเขาไม่เอามรึง ฮาๆ”พี่ดรีมพูดผมชะเง้อมองที่กระจก มารอกันเยอะเลย วันนี้พี่ดรีมรับ ค่าDF เพียบ (DF คือค่าตรวจแพทย์ )
“ไปได้แล้วกรูจะเรียกคนไข้ และน้องกรูดี้ดี มีพีไม่เคยซื้อให้พี่ มีเด็กซื้อให้เด็กนะมือถืออะ”พี่ดรีมแอบบ่น ผมเดินออกมา จากห้องและโทรหาเพื่อนพี่ดรีม

“สวัสดีครับพี่ตุ๋น ผมโดมน้องพี่ดรีม”ผมโทรหาเพื่อนพี่ดรีม

“ดีวะโดม ว่าไง จะเอาไอโฟนรุนล่าสัดเหรอ”ดูพี่เขาถาม รู้ว่าโทรมาทำไม ก็พี่เขาขายมือถือนี้ครับ คงไม่ถามว่าผมจะสั่งอาหารอะไรดีแน่นอนน ฮาๆ

“ไม่เอาพี่ ผมไม่ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิตพี่”ผมบอกพี่ตุ๋น เพื่อนพี่ดรีม

“กวนได้อีกวะ มีคนไข้บอกมรึงบ้างไหม กรูหมายถึงรุ่นล่าสุด”พี่ตุ๋นพูดกับผม

“ผมจะเอาซัมซุงรุ่นไหนก็ได้ ราคาซัก 8000 บาทพี่ “ผมบอกพี่ตุ๋น

“งั้นรุ่นนี้เลย ซัมซุงแกรนด์ หน้าจอใหญ่ และลูกเล่นโอเค เอาเมื่อไหร่ โดม”พี่เขาถามผม

“วันนี้พี่ พี่มาส่งให้ผมหน่อย ตอนนี้เลยก็ได้พี่ ”ผมบอกพี่ตุ๋น

“ได้อยู่แล้วลูกค่าชั้นเริศ พี่แถมเครสกับสกรีนหน้าจอให้นะ งั้นเดี๋ยว พี่ไปส่งให้เลย  “พี่ตุ๋นบอกผม

“ได้ครับ พี่ส่งราคากับเลขบัญชีมาเลยผมโอนให้เลย แค่นี้นะพี่ “ผมพูดและเดินขึ้นหวอดไปจะไป ตรวจคนไข้ เดินอย่างมีความสุข มีความสุขจริงที่นึกถึงรอยยิ้มนั้นเขาน่ารักมาก


https://www.youtube.com/v/AjSb6DbH1Xw สิ่งที่มันกำลังจะเกิด
 
    ปู
      ผมเดินลงมากับพี่โดมผมแยกทางกับพี่โดมแล้วผมกำลังเดินไปหาแม่ ระหว่างที่ผมกำลังเดิน ผมรู้สึกว่าผมกำลังเดินยิ้ม เอามือลูปแก้มผมเบาๆ มันรู้สึกแตกต่างตากเดี่ยวมาก มันมีความสุขแปลก ๆ ผมยังเห็นใบหน้าและสายตาพี่โดมที่มองผม ผมไม่เคยได้รับแบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครดูแลผมแบบนี้มาก่อน เดี่ยวก็ทำให้นะแต่มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน นี้มันคือความรักใช่ไหม  ผมเดินมาไปทางเชื่อม ผมเห็นมีรถเข็นขายน้ำเต้าหู้ผมเดินไปเพื่อที่จะซื้อไปให้แม่

“เอาน้ำต้ำหู ใส่น้ำตาลนิดเดียวพอนะครับ”ผมสั่งคนขาย

“นี้ซื้อน้ำเต้าหู้ก่อนแก “ผมได้ยินเสียงผู้ช่วยพยาบาลผมจำได้เขาทำงานที่หวอดที่แม่นอน

“นี้แก เวรดึกนะเขาเม้ากันว่าคุณหมอโดมลงมาและพาไอ้เด็กที่แม่นอนให้คีโมขึ้นห้องไปด้วยนะแก”ผมได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าชาเลยที่เดียวไม่กล้าหันไปให้เขาเห็นหน้าผมเลย

“จริงดิ นี้ให้แม่มารักษาฟรี ได้ยาก็ดีและแพง เขาทำแบบนี้เหรอ นี้ลูกเขาเป็นตุ๊ดเหรอ”ผมได้ยินผมพยายามระงับความรู้สึกผม
 
“แน่ละคุณหมอโดมนะ เป็นถึงหมอ และเป็นหมอที่เก่งอนาคตก้าวไกล แถมก้าวกระโดดอีกมาเป็นหมอได้ปีหรือสองปี คนไข้ติดตึม และยิ่งเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลอีก ตกถังข้าวสารอยู่แล้วแก ใครจะไม่เอา”

“แต่เป็นถึงหมอมาเอาเด็กกะโปโลนี้ทำไมก็ไม่รู้ เนอะ”และพี่เขาส่งน้ำเต้าหู้ให้ผมและผมก็หวักแบงค์จ่ายพร้อมรีบเดินออกจากตรงนี้ทันที น้ำตาผมกำลังจะไหล ผมรีบวิ่งไปเข้าห้อง

“ฮึกๆ”ผมตรงไปที่ห้องน้ำ ผมร้องไห้ออกมา นี้ผมทำให้โดมโดนพวกเขาว่าเหรอ เพราะผม ฮือๆ “ผมได้แต่ยืนร้องไห้หน้ากระจก

“อุ้ยย “คนทำความสะอาดเข้ามาทำความสะอาดผมล้างหน้าล้างตาและเดินออกมา ผมเห็นตู้โทรศัพท์ ผมเดินไปเพื่อกดเบอร์หาเดี่ยว

“ฮัลโลว่าไงปู “เดี่ยว ผมพยายามที่จะไม่ส่งเสียงสะอื้นให้เดี่ยวได้ยิน

“เดี่ยวมารับปูได้ไหม ปูจะกลับ”ผมถามเดี่ยว

“ได้ซิ รับตอนนี้เลยไหม “เดี่ยวถามผม

“อืมม ได้ไหม”ผมพูด ผมกลั้นน้ำเสียงเริ่มไม่อยู่แล้ว

“ปูเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำเสียงไม่ดีเลย ใครทำอะไรปู บอกเดี่ยว”เดี่ยวถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ผมรู้สึกผิดมากเมื่อคืนที่ผมยอมมีอะไรกับพี่โดม

“เดี่ยว ปูขอโทษ”ผมบอกเดี่ยว

“ปู เออ เดี่ยวขับรถไปรับเดี่ยวนี้ รอแป๊ปหนึ่ง”เดี่ยวพูด ผมทำให้เดี่ยวเป็นห่วงผมอีกแล้ว ผมนี้แย่จัง

“อย่าขับเร็วนะ เราเป็นห่วง”ผมพูดและกดวางสาย ผมถือน้ำเต้าหู้ ขึ้นไปเยี่ยมแม่ผมไม่กล้าแม้จะมองพยาบาลหน้าเค้าเตอร์ผมรู้ว่าเขามองผมและซุบซิบกันใหญ่เลย ผมเดินมาหาแม่เราต้องไม่แสดงอาการอะไรให้แม่รับรู้ผมคิดในใจ

“แม่”ผมเรียกแม่ ที่เพิ่งทานอาหารเสร็จ ดูแม่ทานได้ไม่เยอะเท่าไหร่
“แม่ปูซื้อน้ำเต้าหู้มาให้ แม่ทานน้ำเต้าหู้นะ “ผมพูดและเดินไปแกะใส่แก้ว มือผมสั่นไปหมดผมถือน้ำเต้าหู้มาให้แม่

“ปู ยังไม่กลับเหรอแล้วเราไปนอนทีไหน”แม่ถามผม

“เออ ผมนอนหน้าห้องนะแม่ปูอยากดูแม่ก่อน เมื่อวานแม่ดูเพลียมากปูเป็นห่วง”ผมพูดแม่เอามือกุมหัวผมเบาๆ

“เรานี้นะ แล้วนี้กลับยังไง”แม่ถามผม

“เดี่ยวมารับ กำลังขับรถมารับปูแล้วแม่”ผมพูดแม่พยักหน้า

“อย่ารบกวนเดี่ยวมากนะ เกรงใจเดี่ยวเขา”แม่พูดผมพยักหน้า

“ไม่รู้ว่าคุณโดมจะลงมาตรวจกี่โมง “แม่พูดเชิงถามผม

“เดี๋ยวก็คงมานะแม่ ผมคิดว่านะ”ผมพูดกับแม่  ผมนิ่งและผมก็กุมมือแม่ผม บางครั้งผมก็โทษดวงชะตานะที่ทำไมส่งผมมาแค่นี้ ผมไม่มี่อะไรที่คู่ควรกับคนดีดีอย่างพี่หมอโดมเลยสักนิด

“แม่งั้นแม่พักนะ เดี๋ยวสักพักเดี่ยวก็คงจะมารับผมแล้ว เดี่ยวขับรถมาก็ครึ้งชั้วโมง “ผมพูดกับแม่ แม่พยักหน้า ผมจัดการล้างภาชนะให้แม่ และจัดการจัดเตียงให้แม่นั่งได้สบายขึ้น ผมเดินออกจากห้อง ผมเดินลงมาด้านล่าง ผมไม่อยากทำให้เขามองพี่โดมแย่ไปกว่านี้ พี่โดมปูขอโทษ ผมเดินลงมาถึงชั้นล่าง เพื่อหาที่นั่งรอเดี่ยว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่สิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราสองคน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-06-2015 09:50:11
บวก 1 บวกเป็ดจ้า แต่งได้ดีทำเราเกลียดทั้งปู ทั้งพี่โดมเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันพี่เขารักกันพี่สิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราสองคน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-06-2015 20:40:19
 
บวก 1 บวกเป็ดจ้า แต่งได้ดีทำเราเกลียดทั้งปู ทั้งพี่โดมเลย
:hao7: อย่าเพิ่งเกลียดพี่หมอโดมสุดหล่อเลยนะ  :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดมVSปู เกิดอะไรขึ้นกับปู?
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-06-2015 20:58:46
พี่โดม
ทันที่ที่ผมราวน์วอร์ดเช้าเสร็จ และเช็คเครสที่จะเข้าห้องผ่าตัดกับอาจารย์อีกที ว่าพร้อมแค่ไหน ญาติๆเขาพามาหาผม เขามาไกลมากเพราะมีคนไปคุยว่าผมผ่าตัดเก่งแต่เครสนี้เรียกว่าหินมากเพราะว่า มันใกล้เส้นประสาทมาก อาจารย์เลยจะมาช่วยผม อาจารย์ส่งข้อความว่าออกเดินทางมาแล้ว

“ผมจะเข้ามาอีกที บ่ายโมงผมมีธุระ ยังไงโทรเข้ามือถือผมได้ตลอดนะครับ”ผมบอกพยาบาลที่ที่วอร์ด และเดินลงมา เดี่ยวขึ้นไปหาแม่ปูก่อนดีกว่า คิดถึงปูด้วย ผมเห็นแต่ใบหน้าและรอยยิ้มเขาตลอด ผมเดินมาถึงทางเชื่อมจะขึ้นไปวอร์ดที่แม่ปูนอนพัก แต่สายตาผมเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ ดูเศร้าสร้อยยังไงก็ไม่รู้ ปูนั้นเอง

“ปู”ผมเดินมาเรียกปู ปูหันมาหาผม ปูตกใจเล็กน้อย สีหน้าปูตอนเช้ากับตอนนี้ต่างกันมาก

“เป็นอะไรปู”ผมจะเดินไปจับแต่ปูถอยออก อ้าว ผมก็งง ซิ

“ปู”ผมเรียกปู

“ทำไมมานั่งตรงนี้ละ”ผมถามปู

“ปูมารอเดี่ยว เดี่ยวกำลังมารับปู”ปูพูดผมก็ตกใจ

“ปูไหนบอกว่าให้พี่ไปส่งไงครับ”ผมถามปู ต้องมีอะไรผิดแน่เลย

“เออ ปูให้เดี่ยวไปส่งดีกว่าพี่โดม”ปูพูด ปูหลบสายตาผม

“ปูมีอะไรบอกพี่ ปู”ผมจับไหล่ปู ผมมองปู เห็นปูแบบนี้ผมปวดใจนะ

“ไม่มีอะไรพี่โดม ปูแค่รู้สึกผิดกับเดี่ยว”ปูพูดแต่ก้มหน้าลง ผมสังเกตุมือที่ประสานกัน สั่นเล็กน้อยแสดงว่ามีอะไรมากกว่านั้น

“ปู พี่ขอโทษเรื่องเมื่อคืนที่ พี่ไม่ห้ามใจตัวเอง”ผมพูดกับปู

“ไม่ ปูเองที่ผิด ที่ปล่อยให้ ....”ปูพูด

“ปูรักพี่ใช่ไหม”ผมถามปู

“ไม่ ไม่ใช่ เออ เดี่ยวมาแล้วปูกลับนพี่โดม “ปูพูดรถไอ้เดี่ยวเหลี้ยวเข้ามาพอดี และมาจอดที่ปูยืนรอปูแกะมือผมออกและหันหลังไปจะขึ้นรถไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันเห็นผม มันยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้มันแต่ตายังมองปู ผมยังคาใจอยู่เลย เมื่อเช้าปูไม่ใช่แบบนี้นิ

“พี่โดม ผมขอบคุณทุกเรื่อง “ปูพูดแค่นั้น และรถไอ้เดี่ยวก็แล่นออกไปทันที นี้มันเกิดอะไรขึ้น ผมอึ้งมากเหมือนมีใครเอาอะไรมาตีตัวผมเลย

“แต่พี่รักปู”ผมพูดทั้งที่ไม่มีคนฟัง ปูเขาไปแล้ว

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมกดรับสายทันที

“ว่าไงพี่”ผมถามพี่คนที่ผมโทรไปสั่งมือถือ

“พี่เอามาให้แล้วนะจะให้พี่ไปให้ที่ไหนละครับคุณหมอโดม สุดหล่อ ของพี่”พี่เขาบอกว่าเอามือถือมาส่งให้ผมแล้วแต่ปูไปแล้ว

“ไว้ที่พี่ดรีมก่อนเลยพี่ ผมจะขึ้นวอร์ดก่อน เดี๋ยวผมลงไปเอาเอง ขอบคุณนะพี่และผมโอนเงินไปแล้วนะพี่ “ผมพูดแค่นั้นและเดินหันหลังกลับขึ้นไปดูอาการแม่ปู ผมยังงงอยู่เลยเกิดอะไรขึ้นกับปู ผมเดินกลับขึ้นมาด้านบน และเดินเข้าไปติดต่อที่เคาเตอร์ เพื่อจะขอแฟ้มคนไข้

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม ลงตรวจคนไข้ชื่อคุณเทียมใจใช่ไหมค่ะ “หัวหน้าพยาบาลถามและส่งยิ้มหวานๆมาให้

“ครับ ผมขอแฟ้มคนไข้คุณเทียมใจด้วยครับ ขอบคุณครับ “ผมพูด ผมเห็นผู้ช่วยมองผม และยิ้ม ผมเงยหน้ามาก็ยิ้มตอบ

“คุณโดมยิ้มแล้วเท่มากอะ”ผมก็ยิ้มก็เขาชมผมนิ ผมเดินเข้าในห้องแม่ของปู ผมเปิดประตูเข้าไปเงียบๆเพราะเพื่อว่าแม่ของปูเขาจะหลับอยู่หรือเปล่า

“ป้า ลูกชายไปไหนละ เห็นมาหาแต่เช้ากลับแล้วเหรอ”ผมได้ยินเสียงว่ามีคนถาม แม่ของปูแน่นอนเพราะมีแค่แม่ของปูที่พักห้องนี้

“จ๊ะ เขากลับแล้ว ต้องไปเรียนนะ”แม่ของปูตอบ

“นี้ถามจริงเถอะป้า ลุกป้าเป็นตุ๊ดเหรอ”ผมชะงักเท้าหยุดทันที ถามตรงไปไหม

“ไม่นิจร๊ะ เขาเรียบร้อยนะเลยดูเหมือน”แม่ของปูตอบ

“อะไรกัน เห็นใครก็พูดกันเมื่อคืน คุณโดมพาขึ้นไปนอนด้วย ป้านี้โชคดีนะ ตกถังข้าวสารแล้วป้า อุ้ยหนูไปนะ ไปทำความสะอาดห้องอื่นก่อน ที่จริงเขาน่าจะให้ป้าไปนอนห้องพิเศษได้แล้วเนอะ “ผมได้ยินเพราะแบบนี้เองใช่ไหมผมยืนกอดออกมอง

“อุ้ย คุณหมอโดม”ผู้ช่วยที่เข้ามาเช๊ดน้ำเกลือทำความสะอาด ห้องคนไข้หันมาเจอผมตกใจมาก

“ใช่ ผมเอง”ผมพูดน้ำเสียงบอกได้เลยว่าตอนนี้ผมอยู่โหมดไหน

“ขอตัวรนะคะ”ผู้ช่วยกำลังจะผ่านหน้าผม

“กลับมา “ผมพูดเสียงแข็งมาก

“ผมบอกให้กลับมา  และขอโทษคนไข้เดี๋ยวนี้ที่คุณพูด ผมบอกให้กลับมาไง! “ผมขึ้นเสียงคนนั้นตกใจมาก

“คุณโดม นิดขอโทษค่ะ”ชื่อนิดตัวยังช้างน้ำเชียว

“ไม่ใช่ขอโทษผม ขอโทษคนไข้ ไหว้ด้วยที่คุณพูดจาดูถูกลูกเขา ผมถามจริงๆ คุณเอาอะไรคิด และผมนี้เป็นคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลนี้ ผมมีสิทธิ์ที่จะดูแลหรืออนุญาติใครขึ้นไปพักห้องพักแพทย์กับผมก็ได้ และปูลูกของน้าเขาเป็นเพื่อนน้องชายผมรู้ไว้ซะด้วย ถ้าพูดจาแบบนี้กับคนไข้ คงจะทำงานนี้ไม่ได้นะ”ผมพูดยาวเลย

“คุณโดมค่ะ นิดก็พูดไปตามที่เวรดึกเขาส่งเวรไว้ นิดขอโทษ นิดจะไม่พูดอีก คุณน้าค่ะนิดขอโทษ”นั้นรีบมาขอโทษผมและเข้าไปไหว้ขอโทษน้าเทียมที่ตกใจ

“พอเถอะค่ะคุณโดม”น้าเทียมขอผมไว้

“ออกไปได้แล้ว”ผมพูด ผมเดินเข้ามาหาน้าเทียม

“ผมขอโทษน่ะครับที่ทำให้ทุกคนมองปูแบบนั้น แต่ผมรักปู ผมรักปูมาก และที่ปูไม่ให้ผมไปส่งคงเพราะแบบนี้ ผมจะรับผิดชอบมันเอง “ผมพูดและเดินออกมาตากห้องตรงไปที่เคาเตอร์ทันที และ

“ปัง”ผมปาแฟ้มลงกับพื้น ทุกคนลุงมองผมหมด

“ไหน เวรดึกส่งเวรเรื่องผมไว้ว่ายังไง ว่ามา”ผมขึ้นเสียงามทำคนในห้อง

“ผมถามว่าเวรดึกส่งเวรเรื่องผมไว้ว่ายังไง”ผมเสียงดังมากขึ้น ทุกคนไปยืนรวมกันหมด ด้วยความตกใจ

“ผมจ้างคุณมาดูแลคนไข้ และเวรที่ควรจะส่งควรจะเป็นอาการคนไข้ ไม่ใช่ กรอซซิบนินทากัน โดยเฉพาะกับคนไข้และญาติคนไข้และผมที่เป็นหมอ  ”ผมพูดเสียงดังมาก

“ใครพูดเรื่องผมอีก”ผมตวาดแล้วคราวนี้ เงียบกันหมด

“ตายแล้ว”หัวหน้าพยาบาลเดินมาพอดี ถึงกับตกใจ

“ยัง แต่ใกล้จะตายทั้งแผนกแล้วค่ะ พี่ปุ้ย”ผู้ช่วยคนหนึ่งพูด

“คุณโดมค่ะใจเย็นๆค่ะเกิดอะไรขึ้นค่ะ บอกพี่ค่ะ น้องๆ ทำอะไรให้คุณโดมโกรธค่ะ”พี่ปุ้ย คือหัวหน้าแผนกเข้ารู้จักผมดี

“เขาเอาเรื่องผมกับลูกคนไข้ไปพูด แถมไปพูดกับคนไข้ที่อาการหนัก ในห้อง ทำได้ยังไงและ ผมจะพาใครไปเรื่องส่วนตัวของผม น้องเขาจะเป็นใครมาจากไหนก็ช่าง ผมนี้ตัดสินใจเองว่าดีหรือไม่ดี และผมว่าเขาดีกว่าพวกคุณอีกนะ เพราะเขาไม่เคยมีความคิดแย่ๆ แบบนี้   “ผมพูดและมอง มีแต่คนหลบตาผมหมดเลย
 
“เวลาโมโหนี้น่ากลัวนะคุณหมอโดม”ผมได้ยินผมหันขวับ เธอคนนั้นก้มหน้าลงทันที

“ผมมีมากกว่านั้นแต่ผมมีเหตุผล จะทำกับคนที่ ทำอะไรไม่มีสมองคิด”ผมพูดย้ำ

“เออ คุณโดมเดี๋ยวพี่จัดการน้องๆ เอง คุณโดมใจเย็นๆ ก่อนนะค่ะ “พี่หัวหน้าพยาบาลห้ามปรามผมค่อยๆดึงผมออกมาจากห้อง แต่ผมหันไปถามอีกที

“เวรดึกใช่ไหมที่ส่งเวร ใครขึ้นเวรดึก”ผมถาม

“พี่นัททรีค่ะ”พยาบาลคนหนึ่งตอบ

“ชุดเดิมไหมครับ พี่ปุ้ยที่จะมาขึ้นคืนนี้”ผมหันไปถามพี่เขารีบเปิดแฟ้มพนักงาน

“ค่ะ ชุดเดิมค่ะ มี ออฟไปหนึ่งคนค่ะ”พี่ปุ๋ยตอบผมทันที่

“โทรบอกว่าให้มาก่อน 15 นาที และขึ้นไปหาผม ผมจะรอ “ผมพูดและเดินกลับไปตรวจอาการน้าเทียมใจต่อ นี้ผมให้ทุกคนมองปูแบบนั้นกันเหรอ ผมตรวจทุกอย่างปกติ แม่ปูไม่ได้ชวนผมคุยอะไร

“อย่าเอาเรื่องของปูไปคิดเลยนะค่ะคุณโดม ปูมันไม่ได้อะไรหรอก ปูมันเสียใจที่ทำให้คุณโดมถูกมองไม่ดีนะค่ะ  “แม่ของปูพูดกับผม ผมพยักหน้า และจับมือแม่ของปู

“ผมยังคงจะช่วยปูเหมือนเดิม ไม่ว่าฐานะอะไร “ผมพูดกับแม่เขาและผมก็ถือชาร์ตออกมา ผมได้ยินพี่ปุ๋ยอบรมน้องๆของเขา

“นี้พวกเธอนี้หาเรื่องตายกันชัดๆ รู้ไหมคุณหมอโดมนี้ใครก็พูดกันว่านางนะ เหวี่ยงแหลก นี้ใครเข้าเครสและทำงานไม่ดีน่ะ อุปกรณ์ลอยออกมาจากห้องผ่าตัดเลยนะ และนี้ดันเอาเรื่องคุณเขาไปพูดอีก อยากตกงานกันเหรอ ชั้นยังไม่อยากนะ ลูกฉันยังเล็ก “พี่เขาอบรมผมก็เดินผ่าน พี่ปุ๋ยหันมายิ้มให้ผม ผมส่งแฟ้มคืน และยิ้มกลับ

“อบรมให้อยู่ค่ะคุณโดม ไม่ต้องห่วง จะไม่พูดอีกค่ะ ”พี่ปุ๋ยหันมาบอกผม

“ดีครับ ดีมาก ผมยินดีที่จะเปลี่ยนบุคคลากรได้ทั้งแผนก ถ้าไม่เต็มใจบริการ “ผมพูดและเดินออกทิ้งความสยองไว้นิดหน่อย

“โอ้ว มาย ก๊อต”ผมได้ยินแว้วๆ แต่ไม่สนใจ ผมเดินตรงไปที่หาพี่ดรีมไปเอามือถือที่ผมสั่งไว้ทันที

“ดิว”ผมโทรหาไอ้ดิว น้องชายผม

“ว่าไงพี่โดม “ไอ้ดิว

“เรียนอยู่หรือเปล่า”ผมถามดิว

“ไม่อ่ะรอเรียนวิชาต่อไป นี้ไอ้เดี่ยวมันไปรับปูอะพี่”ไอ้ดิวบอกผม

“อืมม พี่เห็นแล้ว “ผมพูดน้ำเสียงเรียบๆ

“ดิวถ้าปูถึงแล้ว โทรหาพี่ด้วย พี่จะคุยกับปูนะ ปูมีเรื่องเข้าใจผิดพี่ดิว”ผมพูด

“น้ำเสียงพี่ไม่ดีเลยเอาซะเลยมีอะไรหรือเปล่าพี่โดม”ดิวถามผม

“เดี๋ยวพี่ค่อยเล่าได้ไหมดิว “ผมพูด

“ก็ได้พี่ พอผมเจอปูผมจะโทรหาพี่นะ เออ พี่ผมต้องเข้าเรียนแล้วแค่นี้น่ะพี่ “ดิวพูดและกดวางสาย ผมเดินไปหาพี่ดรีมทันทีที่คนไข้กำลังออกจากห้อง

“เอาละที่นี้ร้องไห้ได้แล้ว ตรวจเสร็จแล้วเพราะว่าจะส่งไปฉีดยา”พี่ดรีมพูดกับเด็กที่นั่งสะอึกสะอื้นเพิ่งหยุดร้องไห้ได้สักพัก

“ฮือๆๆ”นั้นร้องเลย ตามสั่งเลย

“โอ๋ๆๆ ล้อเล่น ล้อเล่นวันนี้ไม่ฉีดลูก ไม่ฉีด ไปครับรับยาให้น้องทานยาจนหมดเลยนะครับ  น่าให้ไปเล่นละคร ร้องไห้ได้ตามสั่งเลย ”พี่ดรีมพูดกับคนไข้

“แกล้งเด็กร้องให้มีความสุข อ้าว ไอ้หมอโดม”พี่ดรีม หันมาเจอผมพอดีเลย

“พี่ดรีม โทรศัพท์ผมละ”ผมถามพี่ดรีม พี่ดรีมโชว์ให้

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ เหมือนตกต้นงิ้วมาเลยวะ”พี่ดรีมพูดทำเอาผมจุกมาก รู้อีกว่าผมกำลังตกต้นงิ้ว นี้ขนาดนั่งอยู่ในห้องรอตรวจนะ ไม่ได้ไปเห็นตอนที่ผม ยืนทำหน้า เศร้าตอนน้องปูขึ้นรถไป

“พี่ดรีมเลิกพูดถึงต้นงิ้วได้แล้ว “ผมพูดนอยด์นิดหน่อย

“อ้าวงอน เมื่อเช้ายังอารมณ์ดีเชียวตอนนี้เป็นอะไรไปอีก หรือว่าเมื่อคืนน้องปูทำมรึงท้องวะ อารมณ์แปรปรวน ”พี่ดรีมถามผมและแซวผม ผมทำท่าจะหันหลังออกดีกว่า

“เดี๋ยว! น้องขี้งอน ยิ่งกว่าไอ้ด้าอีก มานั่ง “พี่ดรีมเรียกผม ผมหันหลังกลับมาและนั่งลง

“ก็ พยาบาลเวรดึกเมื่อคืนส่งเวรว่าผมพาปูขึ้นไปนอนกับผม และใครก็พูดกัน ปูคงได้ยิน เลยไม่ให้ผมไปส่ง “ผมพูดออกมา ยังขึ้นอยู่เลยนะ พี่ดรีมเงยหน้ามองผม

“และมรึงเลยเฮิร์ท และมรึงก็คงระเบิดลงที่วอร์ดมาเป็นทีเรียบร้อยแล้วป่านนี้พยาบาลและผู้ช่วยคงยืนตัวสั่นเพราะเจอภาค   ซาตานของมรึงเข้าไป”พี่ดรีมพูดได้เหมือนเห็นภาพผมมาก ผมหันมา

“กรูพูดได้ชัดเหมือนกล้องฟูจิโก๊ะใช่ไหม”พี่ดรีมพูด

“ถูก”ผมตอบ พี่ดรีม

“เยี่ยม มรึงระเบิดลงแทบจะทุกแผนกแล้ว มรึงจะให้เปลี่ยนพนักงานทั้งโรงพยาบาลเลยไหม แบบว่าออกกันหมดตอนนี้จะมีแค่กรู มรึงและน้อง มาทำหน้าที่เวชระเบียน และเข็นคนไข้เอง และก็ต้องเข้ามาตรวจ เพลอๆต้องไปจัดยาเองและทำหน้าทีการเงิน พร้อมกับ ไปยืนส่งคนไข้หน้าประตูเอง  ทำทุกหน้าทีเองเลยไหมโดม “พี่ดรีมบ่นผม

“ฟู่”ผมพ่นลมออกมา

“มรึงนี้นะ ไอ้หมอโดม”พี่ดรีม ผมลุกขึ้น ขึ้นไปสงบสติบนห้องก่อนดีกว่าก่อนที่จะเข้าห้องผ่าตัด

“โทรศัพท์ให้กรูเลยแล้วกันน่ะ มีสองเครื่องเลยกรู”พี่ดรีมพูดพร้อมจะแกะมือถือออกจากกล่อง

“หมับ”ผมหันมาถึงกล่องโทรศัพท์คืน

“พี่มีตังค์ ได้ดีเอฟก็เยอะ ซื้อเองดิ แถมเพิ่งถอยไอโฟน 6 มาด้วย “ผมพูดและถือกล่องมือถือออก

“ไอ้งก “พี่ดรีมตะโกนตามหลังผมออกมา ผมนี้เป็นห่วงปูมากเลย และมือถือนี้พี่จะเก็บไว้ให้ปู ไม่ว่าปูจะโกรธพี่มากแค่ไหน พี่ยังจะดูแลปูนะ ผมเดินขึ้นไปที่แผนกศัลยกรรมกระดูก วันนี้ไม่มีลงตรวจ OPD ผมเดินเข้าห้องพักและปิดประตูไม่ดังมาก

ปู ผมนั่งรถมากับเดี่ยว ผมเห็นสายตาพี่โดมที่มองผมตอนขึ้นรถเดียวผมไม่กล้าหันไปมองเขาเลย แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้พี่โดมเขาไม่ได้ว่าแค่ผม เขาว่าพี่ด้วย พี่โดม ผมไม่ดีพอสำหรับพี่หรอก

“ปู”ผมสะดุ้งที่มีมือมาแตะมือผม ผมหันไปมองเดี่ยว

“ว่าไงเดี่ยว”ผมถามเดี่ยว

“มีอะไรหรือเปล่าเห็นนั่ง กุมมือแน่นเลย “เดี่ยวถามผม

“เออ ไม่มีนิ “ผมพูดผมไม่กล้าสบตาเดี่ยวเลย เรื่องเมื่อคืนที่ผมกับพี่โดม ถึงมันจะมีความสุขมากก็ตามแต่มันผิด ผิดมาก

“หิวไหม กินอะไรมาหรือยัง”เดี่ยวถามผม

“เออ กินแล้ว เราซื้อน้ำเต้าหู้ขึ้นไปทานกับแม่”ผมพูดทั้งที่ยังไม่ได้ทานเลย ผมทานไม่ลงหรอก

“ปูตอนที่เดี่ยวขับรถไปรับอะ เดี่ยวโดนใบสั่งด้วย”เดี่ยวพูดผมหันมาตอกใจ

“ทำไงละ เขายึดใบขับขี่เดี่ยวหรือเปล่า “ผมถามเดี่ยว

“ใบสั่งอยู่ใน เก๊ะด้านหน้าปูนะ”เดี่ยวพูด ผมไม่นาให้เขามารับเลย แย่เลยเนียะ ผมรีบเปิดเก๊ะด้านหน้าผม และสิ่งที่ผมเห็นคือกล่องมือถือ Samsung

“หยิบออกมาซิ “เดี่ยวพูดกับผม

“หยิบมาซิปู”เดี่ยวบอกผมอีกที ผมก็หยิบออกมาเป็นมือถือ ซัมซุงแกรนด์ ผมเปิดกล่องออก เป็นมือถือจริงๆด้วย

“เดี่ยวซื้อให้ ปูได้เอาไว้ติดต่อเดี่ยว เวลาที่ให้เดี่ยวมารับไง เดี๋ยวนี้โทรศัพท์สาธารณะบางตู้ก็ใช่ไม่ได้นะปู มีมือถือไว้นะดีแล้ว”เดี่ยวอธิบายยาวเลย

“หึๆ”ผมนี้ขำเขาเลย

“ขำเดี่ยวทำไมละปู”เดี่ยว

“พูดซะเยอะเชียว”ผมพูด

“กลัวไม่เอา นี้ว่าจะซื้อไอโฟนให้ปูคง”เดี่ยว

“ไม่เอานแน่นอน และต่อไปนี้ไม่ต้องซื้ออะไรให้ปูแล้วเดี่ยว พอแล้ว นะ ถ้าซื้ออีกปูโกรธนะ”ผมพูด

“จร๊า ไม่ซื้อจร๊า “เดี่ยวพูด เดี่ยวขับรถตรงไปโรงเรียนเลยแน่ๆ

“จะเข้าเรียนหรือเปล่าปูหรือจะกลับบ้าน “เดี่ยวถามผม

“แต่ปูไม่ได้เอาชุดนักเรียนมาก”ผมพูด

“เดี่ยวเอาชุดนักเรียนปูมาให้ด้วย”เดี่ยวพูดผมหันมายิ้มให้เดี่ยว เดี่ยวขับมาอย่างเร็ว ผมก็นั่งคิดนั้นคิดนี้ แต่ภาพในสมองผมมีแค่ใบหน้าพี่โดม รอยยิ้มพี่โดมและจบด้วยภาพสุดท้ายสีหน้าพี่โดมที่มองผมก่อนที่ผมจะขึ้นรถเดี่ยวออกมา

“ถึงแล้วปู “เดี่ยวเรียกผม ผมสะดุ้งเออ เข้ามาในโรงเรียนตอนไหนก็ไม่รู้ ผมก็หันไปจะหยิบชุดนักเรียนที่เดี่ยวเอามาให้ผม และจังหวะที่เดี่ยว หันมาเพื่อหยิบให้ผมเช่นกัน ผมกับเดี่ยวมองหน้ากัน ใบหน้าเราใกล้กันมาก ผมขยับปากแต่ผมกับไม่จูบ ที่จริงน่าจะปกติที่เราจะจูบกัน ก็เราเป็นแฟนกัน แถมเดี่ยวก็ไม่ได้จะเข้ามาจูบผมทันที แค่ตั้งท่าเหมือนผมสองคนกำลังใช่ความคิด

“เออ เดี่ยว รีบเข้าเรียนเถอะ”ผมเป็นฝ่ายถอยออกเอง เดี่ยวพยักหน้าและ หยิบชุดนักเรียนที่แขวนให้ผมและผมลงจากรถผมรู้สึกแปลก นี้ผมไม่อยากจะจูบเดี่ยว ทำไมละ ผมเดินมาด้วยกัน โดยที่ไม่ได้พูดอะไร จนจะถึงทางแยก ผมจะเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ

“ปู” “เดี่ยว”ผมสองคนหันมาเรียกชื่อกันและกัน

“ปูขอโทษนะเดี่ยว ปู”ผมพูดแต่

“เออ เดี่ยว ขอโทษที่ดูแลปูไม่ดีพอ “เดี่ยวพูด

“เดี่ยวดูแลปูดีที่สุด “ผมพูดออกมา

“แต่ต่อจากนี้ เดี่ยวจะดูแลปูให้ดีที่สุด ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม”เดี่ยวพูดผมยิ้ม

“ทำตามความรู้สึกตัวเองเดี่ยว เพราะเราไม่รู้ว่า เรามีเวลาเหลือเท่าไหร่ บางทีอาจจะไม่มากแล้วก็ได้นะ ทำตามที่ตัวเองรู้สึก “ผมพูดกับเดี่ยว

“หมับ”ผมกอดเดี่ยว และเดินแยกเข้าห้องน้ำทันที เพื่อเปลี่ยนชุดนักเรียนจะได้ขึ้นห้องเรียน ผมว่าจะลงมาหาป้าแดง ขอไปทำงานกับป้าแดงดีกว่าคืนนี้ ผมรู้ว่าเดี่ยวเปลี่ยนไปผมรู้มาก่อนว่าเดี่ยวรักใคร แค่เดี่ยวกลัวว่าเขาจะไม่คู่ควร ถ้าถามผมเดี่ยวนะคู่ควร ด้วยหน้าตาที่หล่อและเดี่ยวก็ไม่ใช่คนไม่มีเงิน บ้านเขามีฐานะ เรียกว่าเศรษฐีย่อยๆ พ่อเลี้ยงเขามีฟาร์ม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดม ผมจะรับผิดชอบ/ปู หรือว่ามันเปลี่ยนไปจริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-06-2015 23:30:14
 :serius2: เรื่องดูยุ่งเข้าไปอีก เดี่ยวทำอะไรมาแน่ๆ ( คำผิดจ้า สั้นหนัก = สั้นนัก ,จูป = จูบ ,เพลอๆ= เผลอๆ เหลี้ยว = เลี้ยว)  (แปลไม่ออกค่ะ ดรีมามผมได้จุกมาก ทุกคนลุงมองผมหมด )
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดม ผมจะรับผิดชอบ/ปู หรือว่ามันเปลี่ยนไปจริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 06:24:14
:serius2: เรื่องดูยุ่งเข้าไปอีก เดี่ยวทำอะไรมาแน่ๆ ( คำผิดจ้า สั้นหนัก = สั้นนัก ,จูป = จูบ ,เพลอๆ= เผลอๆ เหลี้ยว = เลี้ยว)  (แปลไม่ออกค่ะ ดรีมามผมได้จุกมาก ทุกคนลุงมองผมหมด )
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ เหมือนตกต้นงิ้วมาเลยวะ”พี่ดรีมพูดทำเอาผมจุกมาก รู้อีกว่าผมกำลังตกต้นงิ้ว นี้ขนาดนั่งอยู่ในห้องรอตรวจนะ ไม่ได้ไปเห็นตอนที่ผม ยืนทำหน้า เศร้าตอนน้องปูขึ้นรถไป
แก้ไขให้แล้วนะค่ะ ขอโทษทีพิมพ์ผันกันไปหน่อย ค่ะ
ปล.แอบเกิ่นจะวุ่นวายมากไปยันรุ่นลูกเลย สมชื่อมาก ขอบคุณมากมายที่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดมVSปู สรุปได้แค่พี่ชายก็โอเควะโดม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 06:54:15
โดม
ผมนั่งอยู่ในห้องทำงาน จิตใจยังวุ่นวาย คิดถึงแต่เรื่องปู ปูจะโกรธหรือเกลียดผมไหม ผมควรที่จะห้ามใจตัวเองเมื่อคืน ผมนั่งเปิดแฟ้มเอกสารดู ประวัติคนไข้ แต่ในหัวผมมีแต่เรื่องปูวนเวียนไปมาไม่หยุดเลย

“นี้ฉันบอกห้ามวิ่งบนอาคารไง มีมารยาทไหม “เสียงคนเอ็ดใครสักคนคงเด็กที่มากับญาติคนไข้

“ผมจะมาหาพี่โดม”ผมได้ยินเสียงคุ้นนะผมได้ยินที่ไหนมาก่อน อ้อที่ร้านก๋วยเตี๋ยวตอนไปทานกับปู ชื่อวิน ผมลุกจากเก้าอี้เปิดประตูออกมาเห็นพยาบาลคนหนึ่งยืนกอดอกเอ็ดวินอยู่

“อะไรนะ พี่โดม นี้กล้าเรียกมากเลยนะ ที่นี้ไม่มีพี่โดมของเธอ มีแต่คุณหมอโดม และดูเธอแต่งตัวซิ มอมแมมเชียว”พยาบาลคนนั้นพูดกับวิน

“ผมรู้จักคุณหมอโดม ผมอยากมาหาคุณหมอโดม”วินพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น

“อย่างเธอนี้นะรู้จัก”พยาบาลก้มหน้ากอดอกพูดกับวิน

“ถ้าเขาบอกชื่อผมถูกก็แสดงว่าเขารู้จัก คุณพยาบาล!”ผมพูดเพราะผมยืนอยู่ด้านหลังหลอน พยาบาลหันมาตกใจที่เห็นผม

“คุณหมอโดม” พยาบาล “พี่โดม”วิน เรียกชื่อผมออกมาเกือบพร้อมกัน

“ทำไมเหรอครับ เด็กคนนี้ต้องแต่งตัวแบบไหน คุณถึงคิดว่าเขาจะสามารถเรียกผมว่าพี่ได้ คุณพยาบาล”ผมถามพยาบาลและกอดอก ผมมองหน้าเขา และเหล่มองวิน ผมขยิบตาให้ และผมก็หันกลับมามองพยาบาลเหมือนเดิม

“คือ หน่อยคิดว่า น่าจะเป็นพวกหลอกลวงนะค่ะ”พยาบาลพูดเสียงอ่อยๆ

“แต่ผมไม่คิดแบบนั้น ผมคิดว่าการที่คนวิ่งเข้ามาหาผมในโรงพยาบาล คงต้องมีเรื่องให้ช่วย และนี้มันสถานพยาบาลเขามีสิทธิ์จะมาหาผม และคุณเป็นพยาบาล ควรที่จะบริการ และพูดจากับคนไข้ หรือญาติคนไข้ ด้วยความสุภาพ นี้มันงานบริการนะคุณพยาบาล “ผมพูดเธอหน้าเสียไปมากทีเดียว คนไข้และญาติๆก็มอง

“สมแล้วแหละ พยาบาลคนนี้แหละ ปากไม่ดีเอาซะเลย โดนซะบ้างก็ดี”ผมได้ยิน ผมได้ยินมาเหมือนกันว่ามีพยาบาลพูดจากับคนไข้แย่มาก สงสัยจะคนนี้แหละ

“ถ้าคุณคิดว่างานบริการมันหนักหนาก็เลือกไปทำอย่างอื่นเถอะครับ “ผมพูดและควักมือเรียกวินมาหาผม

“วินมาหาพี่มีอะไรหรือเปล่า “ผมถามพยาบาลนั้นยังมองวิน

“พี่โดม น้องผมไม่สบายมาก น้องผมกำลังจะตาย ไปโรงพยาบาลไหนเขาก็ไม่รับ พี่โดม”วินบอกผมพร้อมเขย่าแขนผม

“ตอนนี้น้องเธออยู่ไหน วิน”ผมถามวิน

“ข้างล่าง เขากำลังจะให้เราไป โรงพยาบาลอื่น พี่โดม”ผมได้ยินแบบนั้นก็ เดินตรงไปที่เคาเตอร์พยาบาลทันที

“ขอโทรศัพท์ผมหน่อย ต่อสายฉุกเฉินให้ผมด้วย ขอบคุณครับ”ผมพูดและพยาบาลก็ต่อสายให้ผมทันที วินยังจับแขนผมไว้ ผมเอามือลูปหัววินเบาๆ แบบเอ็นดู ดูท่าจะไล่เลี่ยกับ เป็กซ์

“คุณหมอโดมค่ะ”พยาบาลส่งโทรศัพท์ให้ผม

“สวัสดีครับ ผมหมอโดม “ผมพูดสาย

“สวัสดีค่ะ ห้องER ค่ะ ลินลดารับสายค่ะ”เจ้าหน้าที่ที่ห้องฉุกเฉินรับสายผม

“คุณลิน มีเครสเด็กมาที่ER ใช่ไหมครับ “ผมถามเจ้าหน้าที่ห้องER

“เออ เด็กเล็กใช่ไหมค่ะ เด็กที่ขื่อเขมิกา ใช่ไหมค่ะ”พยาบาลถามผม ผมก็ไม่ทราบชื่อน้องสาววินด้วยซิ

“วินน้องเธอชื่อเขมิกาใช่ไหม”ผมหันมาถามวิน

“ใช่ครับพี่โดม”วินตอบผม

“ใช่ครับ ตอนนี้อยู่ไหนครับ”ผมถามเจ้าหน้าที่ห้องER ทันที

“เออ เขาไม่มีสิทธิ์รักษาอะไรเลยนะค่ะคุณหมอโดม และตอนนี้เขากำลังจะออกไปโรงพยาบาลอื่น”ผมได้ยินนี้ปีดอีกแล้วผม
ไม่สิทธิ์แต่ชีวิตคนปล่อยเขาไปได้อย่างไร

“เขารู้จักผม ดังนั้นผมกำลังจะลงไป  ถ้าผมลงไปแล้วไม่เจอพวกเขา คงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”ผมพูดและกำลังจะกดวางสายทันที พยาบาลตรงหน้าผมมองผมยิ้มๆ

“ตายแล้ว ใครเรียก พ่อแม่ลูกนั้นไว้ที อย่าเพิ่งให้ไป เดี๋ยวห้องER แตกแน่ เขามาหาคุณหมอโดมและคุณหมอโดมจะลงมา)))))”ผมได้ยินเขาตะโกนกัน ผมก็จับแขนวิน เพื่อลงไปชั้นล่าง

“น้องเธออายุเท่าไหร่ วิน”ผมถามวิน

“น้องเพิ่งคลอด น่าจะสามเดือนกว่าพี่โดม”วินบอกผมงั้นเด็กเล็ก ผมกดเบอร์หาพี่ดรีมทันที

“ว่าไงไอ้โดม”พี่ดรีม

“พี่ดรีมมี่เครสไหมตอนนี้ “ผมถามพี่ดรีม

“เพิ่งออกจากห้องไปมีอะไรเหรอโดม”พี่ดรีมถามผม

“พี่ผมมีเครสเด็ก ด่วนที่ER “ผมบอกพี่โดมและก้มลงมองวิน

“เห้ย ไม่เห้นมีใครโทรตามเลย”พี่ดรีม ผมกำลังเดินเข้ามาในลิฟท์

“พี่ดรีม พวกเขาไม่มีสิทธิ์ในการรักษาและไม่มีเงิน พี่ผมรู้จักพวกเขา ผมขอร้องละพี่ “ผมพูดกับพี่ดรีม

“โอเคพี่จะไปดูให้เดี่ยวนี้ “พี่ดรีมพูดและกดวางสายตอนนี้ผมลงมาแล้ว และวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน วินวิ่งไปหาพ่อแม่เขาที่อุ่มเด็กมา ผมวิ่งไปดู และ สวมที่ฟังปอด เพื่อฟังปอดเด็ก

“เด็กตัวร้อนมาก ”ผมพูดและปอดก็ฟังไม่ค่อยเคลียร์

“นี้คุณ ทำไมไม่ทำอะไรให้เขาเลย”ผมเรียกเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่กำลังออกมา และพี่ดรีมวิ่งมาแล้วเหมือนกัน

“คนไหนโดม”พี่ดรีมถามผม ผมชี้ว่าคนที่แม่ของวินอุ้มอยู่นี้

“ช่วยด้วยค่ะคุณหมอ ฮือๆลูกดิฉัน”แม่ของวิน

“คุณหมอครับ ผมไหว้ละครับ”พ่อของเด็ก

“โอเค งั้นพาเด็กเข้าห้องฉุกเฉินเลย ดูเด็กเพลียมากแล้วโดม แถมมีไข้แล้วสูงด้วย  “พี่ดรีมพูดและเจ้าหน้าที่ พยาบาล และผู้ช่วยเข้ามาช่วยกัน เตรียมนั้นเตรียมนี้ พี่ดรีมกำลังฟังปอดเด็กน้อย ที่นอนมองพี่ดรีม

“ปอดบวมแล้ว และดูถ้าจะติดเชิ้อแล้วด้วย คงต้องให้ยาฆ่าเชื้อ เด็กเล็กอีกต่างหาก  เช็ดตัวลดไข้ให้เด็กก่อน “พี่ดรีมพูด

“คุณพ่อคุณแม่ให้น้องทานยาลดไข้มาหรือยัง”ผมหันไปถาม พ่อกับแม่ของวิน

“ทานไปเมื่อสีชั่วโมงที่แล้ว ไข้ไม่ลดลงเลยค่ะพยายามเช็ดตัวตลอดแล้วค่ะ”แม่ของวินพูดเสี่ยงสั่น

“เบิกยาลดไข้เด็กให้ผมด้วย และให้น้องทานเลย ถ้าทานไม่ได้ เปลี่ยนเป็น ยาเหน็บก้นล้นไข้ “พี่ดรีมหันไปสั่งพยาบาลให้คีย์เบิกยาที่ห้องยาให้ก่อน

“ถ้าอย่างนั้นรบกวน คุณพ่อคุณแม่รอด้านนอกก่อนน่ะค่ะ “พยาบาลพูด คนนี้เป็นพยาบาลที่คอยดูแลกรณีถ้ามีปัญหา คงมีคนโทรแจ้งว่าผมจะลงมา เขาจะคอยเข้ามาเคลียร์

“Cef 3 inj หรือ Augmentin ing “พี่ดรีมถามผม

“คนไข้ไม่มีเงินนะค่ะคุณหมอดรีม คุณหมอโดม และเราไม่รู้ว่า ต้นสังกัดไหนจะจ่ายให้เราได้ “คุณป้อมหัวหน้าพยาบาล เรียกว่าซุป ที่คอยเคลียร์เคส

“ผมจะให้ใช่สิทธิ์ผม ในการรักษาเด็กคนนี้ เด็กนี้อาการแย่แล้วคุณป้อม ผมคิดว่าควรช่วยชีวิตเขาก่อนที่จะมาคิดว่าหน่วยงานไหนจะเข้าช่วย ถ้าไม่มีผมจะจ่ายเอง”ผมพูดคุณป้อมเลยไม่กล้าทัดทานผม

“งั้นเอา Augmentin inj มาให้ผม ไดรูท norml saline 100 ml และให้น้ำเกลือ D5 500 ml  เครื่องพ่นด้วย เพราะการหายใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “พี่โดมสั่งผมยืนมอง เจ้าหน้าที่ที่วุ่นวายกันมากเข้ามาช่วย แต่ผมคิดทำไมไมโทรตามพวกผมหรือพี่ดรีมหรือใครก็ได้ที่มีอำนาจ

“พี่โดม”วินกอดผมไว้

“น้องเราปลอดภัย เชื่อพี่”ผมพูดและเดินออกมาจากเตียง ผมออกมาเจ้าหน้าที่ยืนกันเต็มไปหมด

“ทำไมพวกคุณไม่ทำอะไรให้เด็กก่อน ทำไมปล่อยให้เขาอุ้มลูกกลับทั้งทีเด็ก แย่แล้ว”ผมออกมาได้ก็ใส่เลย

“คุณโดมค่ะ เขาไม่สิทธิ์....”

“หยุด! นี้ชีวิตคน คุณมารอสิทธิ์อะไรก่อน ผมถามหน่อยถ้าเด็กนี้เป็นลูกเป็นหลานคุณ คุณจะทำแบบนี้ จะปล่อยให้เขาเป็นแบบนี้เหรอ จิตใจพวกคุณทำด้วยอะไร “ผมถาม ไม่มีใครตอบผมเงียบ

“ถ้าคุณตัดสินใจไม่ได้ทำไม ไม่โทรหาผม พี่ดรีม หรือหมอด้า หรือพ่อผม “ผมถามเสียงดัง เงียบกันหมด


(ดารารับเชิญ) หมอดรีม สมาชิกคนที่สอง ของบ้านดอเด็ก  ผมเพิ่งจะตรวจคนไข้เสร็จ พอคนไข้ออกจากห้องไอ้น้องโดมผมก็โทรตามผมให้มาดูแลเด็ก เด็กคนนี้มาโรงพยาบาลผมด้วยอาการปอดบวม และเริ่มหายใจดัววี้ดๆแล้ว นั้นคืออาการหอบแล้ว อย่างนี้เริ่มติดเชื้อแล้ว ผมรีบมาดูอาการและให้ยาฉีดพร้อมให้นอนโรงพยาบาล และเด็กนี้พ่อแม่เขาพาไปคลีนิคและโรงพยาบาลไม่มีที่ไหนรับเพราะว่าเขาไม่สิทธิในการรักษาใดๆเป็นคนต่างจังหวัด และแน่นอนเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลผมก็คงปฏิเสธเช่นกัน ใครจะกล้า ถ้ารับมาไม่มีจ่าย ใครก็กลัวต้องจ่ายกันทั้งนั้นแหละ แต่ดันรู้จักไอ้โดม งานเลยงอกแน่

“เอาละ เดี๋ยวส่งขึ้นไปนอนห้องเด็กนะ เอาห้องคนไข้พิเศษที่ต้องเฝ้าระวังนะ และผมจะขึ้นไปดูช่วงบ่ายอีกที  “ผมพูดและส่งชาร์ตให้พยาบาล เพื่อจะนำน้องขึ้นห้องพักผมเดินออกมา และก็ได้เจ อ หมอโดมกำลังเม้งพยาบาล ผู้ช่วย เจ้าหน้าที่ในห้องฉุกเฉินเสียงดังมาก ผมก็เอาสเต็ปฟังปอดพาดคอ

“งานงอกแล้ว”ผมพูดขึ้น

“ใช้ค่ะ งานงอก คุณหมอดรีมไม่เข้าไปห้ามคุณหมอโดมละค่ะ”เจ้าหน้าที่ที่เข้ามาช่วยผมดูอาการน้อง
“แบบนี้ต้อง ให้กรรมการอย่างเดียว ขอโทรศัพท์ให้ผมหน่อยครับ”ผมพูดและขอโทรศัพท์ หาพ่อผมทันที

“สวัสดีค่ะ ห้องผู้อำนวยการค่ะ ตอนนี้ท่านติดประชุมค่ะ”หน้าจะเป็นเลขา

“ผมหมอดรีมนะครับ ผมขอสาย ผอ.ด่วนมากครับ”ผมพูด

“ได้ค่ะคุณดรีม”

“ท่านค่ะส่ายด่วนจากคุณดรีมค่ะ”

“ครับขอบคุณ ผมขอตัวแป๊ปหนึ่งนะครับ”เสียงพ่อผม

“ว่าไงดรีมพ่อประชุม”พ่อผมพูดเสียงนอยด์นิดหน่อยแต่ผมเชื่อว่าพ่อจะนอยด์มากขึ้น ฮาๆ

“พ่อ ลงมาข้างล่างเลย ตอนนี้ลูกชายคนที่สามของพ่อไอ้โดมนะ มันขันแตก”ผมบอกพ่อผม

“อ้าวแล้วใครไปทำขันมันแตกละ”พ่อผมถามผม

“ขันติมันแตกแล้ว มันเม้งแผนก ER อยู่พ่อ ถ้าพ่อไม่ลงมา ER แตกแน่พ่อ”ผมบอกพ่อผม

“เวรแล้วกรู ไอ้หมอโหด กรูว่าส่งมันกลับไปเป็นหมอทหารดีกว่าวะ เดี๋ยวพ่อลงไป “พ่อผม ผมกดวางสายและนั้นหมอด้าเดินริ้วๆ มาแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นพี่ดรีม”หมอด้าถามผมที่ยืนเท้าคางมองน้องชายเม้ง เจ้าหน้าที หน้าสลดหดหู่กับชีวิตกันเลยพนักงานพ่อตรู

“พี่ชายด้า”ผมพูดและชี้

“แล้วทำไมพี่ไม่ห้ามพี่โดมละ”หมอด้าถามผม

“พี่ชายเรานิ ไปซิ ไปห้าม”ผมพูด และด้าเดินก็เดินอ้าวเข้าไปเลย

“พี่โดม”หมอด้าแต่ไอ้โดมยกมือเบรค และ หมอด้าเดินกลับมาหาผมทันที หน้างอคอหักกลับมาเลย

“กลับมาทำไม ให้อายบ้านนา นวลน้อง ไม่ต้องกลับมา “ผมร้องเพลงแซว น้องหมอด้าน้องชายผม หมอด้ากอดอกมองไอ้หมอโดมและผม
 
“คิก คิก คิก”เจ้าหน้าที่ข้างหลังผมขำผม

“กลับมาทำไมละ”ผมถามหมอด้า

“ก็ยกมือเบรคด้าขนาดนั้น แล้วนี้พี่จะยืนดูแบบนี้เหรอพี่ดรีม”น้องหมอด้าถามผม

“รอกรรมการ”ผมพูดสั่นๆให้ด้าฟัง

“ฮะ”หมอด้าทำเสียงฟังไม่ชัด

“รอกรรมการมาห้าม นั้นเดินมาแล้วนั้น “ผมพูดและโบ้ยปากไป พ่อผมเดินอ้าวมาแล้ว พอรู้ว่าลูกหมอโดมขันติแตก

“กรรมการของแท้”ผมพูดเพราะพ่อผมคือ ผอ.และกรรมการผู้จัดการใหญ่โรงพยาบาลนี้

“ใช่ค่ะ กรรมการ แถมยัง กรรมการผู้จัดการใหญ่ด้วยน่ะค่ะคุณหมอดรีม “เจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าห้องตรวจผม

“แม้พี่ณี นี้ตาดีจัง”หมอด้าแซวพี่ณี

“ขอบคุณค่ะ”พี่ณี

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น และนี้จะยืนดูมวยกันหรือไง”พ่อผมเดินมาถึง ก็ถามพวกผมทันที

“พ่อใครจะกล้าเข้าไปห้าม พ่อห้ามแล้วกัน งั้นดรีมไปหาเด็กก่อนนะ เด็กรออยู่เยอะเลย “ผมพูดและพยักหน้าเรียกทีมตัวเองกลับ อย่าอยู่เดี่ยวงานงอก

“และแผนกผมไม่มีเหตุการณ์แบบนี้แน่พ่อ แผนกผมรักเด็กพ่อ ไปครับพี่ณี คิดถึงเด็ก รอกันเต็มไปหมด “ผมพูดกับเจ้าหน้าที่หน้าห้องตรวจผม

“ก็คุณหมอดรีมของพี่ณี หล่อนี้ค่ะเด็กเลยติดตั้งแต่เกิด”พูดดีจริงๆ พอเกิดผมก็ขึ้นไปดูก่อนเลย แถมหลังจากนั้นก็มาให้ผมจนเด็กโตพอโตหน่อยหายหมด

“ด้าไปด้วยดีกว่า คนไข้รอเหมือนกันพ่อ ด้าไปนะ”หมอด้า พ่อหันมามองผมสองคน

“ไปกันเลย ตกลงนี้งานพ่อใช่ไหมเนี๊ยะ คุณหมอดรีม คุณหมอด้า “พ่อถามผมสองคนและ ผมสองคนก็พยักหน้าโดยพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“ก็พ่อเป็น กรรมการ แถมกรรมการผู้จัดการใหญ่มาก พ่อห้ามเถอะ”ผมพูด

“เยี่ยม”พ่อผมพูด

โดม
     ผมเม้งเจ้าหน้าทีทุกคนเลยผมโมโหมากที่ทำไม การให้บริการต้องนั่งเลือกว่ามีเงินจ่ายหรือไม่มีเงินจ่าย ทำไมถึงได้มองคนแค่นี้ แต่ไม่แค่กับชีวิต ชีวิตหนึ่งเลย

“โดม”ผมได้ยินและหันไปยกมือเบรคโดยไม่ได้หันไปมอง ไม่ด้าก็พี่ดรีม แต่งานโดมขอจัดเอง

“คุณโดมค่ะ นั้นผู้อำนวยการนะค่ะ”พี่ป้อมพยายามให้ผมใจเย็น แต่พี่ป้อม บอกว่าคนที่ผมเบรคนะ ผอ ก็พ่อผมซิ ผมหัน

“เห้ย”ผมตกใจดึงมือตัวเองกลับ

“พ่อ”ผมเรียกพ่อ

“ยังดียังจำได้  มันยกมือห้ามซะพ่อนี้อยากถอยเหมือนกัน นี้มันเกิดอะไรขึ้นครับ คุณหมอโดม คุณเจ้าหน้าที  “พ่อถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าผมและเจ้าหน้าทีทุกคน

“เกิดอะไรขึ้นครับ ”พ่อถามอีกครั้ง

“คือว่ามีคนไข้เข้ามาขอรับบริการ แต่คนไข้ไม่มีสิทธิ์ในการรักษาอะไรเลยแม้ใจเขตพื้นทีใกล้เคียงค่ะท่าน ทางเราจึงไม่อาจจะรับคนไข้ไว้ได้ แต่คนไข้ รู้จักกับคุณหมอโดมซึ้งทางเราไม่ทราบนะค่ะ ผอ”พยาบาลที่ประจำอธิบายให้พ่อผมฟัง

“แล้วคุณได้ โทรแจ้งใครก่อนไหม”ผมถาม

“โดม ออกไปก่อน ไปรอพ่อ พ่อจัดการเอง “พ่อผมพูด ผมต้องเดินออกมายืน วินวิ่งมากอดผม

“พี่โดม วินขอโทษ ที่ทำให้พี่โดมเดือดร้อน”วินพูด ผมเดินเข้าไปดูน้องของวิน พ่อแม่ของวินก็ดูลูกเขาอย่างใกล้ชิด

“พี่ผมให้นอนโรงพยาบาลนะครับ”ผมบอก

“คุณหมอค่ะ เราไม่มีเงินนะค่ะและเราไม่อยากให้คุณหมอเดือดร้อน”แม่ของวินพูด

“ไม่เป็น ผมให้นอน “พ่อผมเดินเข้ามาคงเคลียร์ด้านนอกให้ผมแล้ว

“ใช้สิทธิ์ผมได้ไหมพ่อ”ผมถามพ่อผม

“อย่าเลยค่ะคุณหมอโดม เออ ถ้าลูกหายดิฉันจะรอยมาลัยเอาเงินมาใช้ให้เร็วที่สุดค่ะ”ผมหันไปมอง รอยมาลัยแค่ค่ากินอยู่ยังไม่พอเลย

“เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนั้น เอาเด็กให้หายก่อนนะ แล้วนี้รอยมาลัยขายที่ไหนกัน”พ่อผมถาม

“สี่แยกไฟแดงครับท่าน “พ่อวินตอบ

“จะพอเหรอ”พ่อผมถาม สองคนเงียบไม่พูดแสดงว่าปกติก็ไม่พอ

“รอยมาลัยอย่างเดียวเหรอ”พ่อผมถาม

“ดิฉันเคยอยู่ร้านจัดดอกไม้มาก่อนค่ะ จัดดอกไม้ได้ แต่เจ้าของเขาย้ายไปอยู่เมืองนอกกับลูกๆเขา เขาเลยเลิกกิจการค่ะ ส่วนสามีดิฉัน เพิ่งโดนให้ออกจากงาน เขาขับรถตู้ส่งพนักงานบริษัท แต่บริษัทบังคับให้ออกไม่ได้จ้างออกค่ะ และเงินเดือนงวดสุดท้ายก็ไม่ได้ค่ะ”แม่ของวินพูด

“จัดดอกไม้ได้หลายอย่างใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น ตรงด้านข้างมีห้องว่าง ไปเช่า ผมไม่เอาตัง เพราะที่นี้เขามีงานประชุม สัมมนา กันบ่อย ไม่มีทุนผมยินดีช่วย ทุนได้คืนแล้วค่อยคืน และสามีคุณขับรถได้ ตอนนี้คนขับรถผมลาออกกระทันหัน จะรอลูกหายก่อนหรือจะมาสมัครเลยก็ได้ ขึ้นไปห้องฝ่ายบุคคล บอกว่า คุณภาณุเดชให้มาสมัครพนักงานขับรถ “พ่อผมพูด

“ขอบคุณค่ะ/ครับ ท่าน “สองคนนี้ทำท่ากราบพ่อผม

“ไม่ต้องกราบผม ผมแค่เอาใจคุณหมอขาโหดมันหน่อย เดี๋ยวมันพังโรงพยาบาลผม “พ่อผมพูดติดตลกนะพ่อ

“ถ้าอย่างนั้นไปดูลูกแล้วกัน ขาดเหลืออะไรบอกนะ “พ่อผมพูดพ่อผมมองวิน

“อายุเท่าไหร่ละเรา”พ่อผมถามวิน

“เจ็ดขวบครับ”วินตอบ

“รุ่นเดียวกับ เจ้าเป็กซ์เลย เรียนที่ไหนละ”พ่อผมถาม

“กำลังหาที่เรียนนะครับ เพราะว่าเพิ่งจะย้ายมาครับท่าน “พ่อของวินพูด ผมก็มองอ้าวยังไม่มีที่เรียน

“ผมมีโรงเรียนน้องชาย ไปสมัคร โรงเรียนxxxxx” พ่อผมพูด

“อ้อ ผมรู้จักครับ”พ่อของเด็กตอบ

“ไปสมัครเลยนะ ผมจะโทรบอกน้องชายผมไว้ จะได้เรียนหนังสือหนังหา “พ่อผมพูดพ่อเด็กทำท่าจะคิด

“ไม่ต้องหวงเรื่องค่าเทอม ผมคุยให้ ไม่มีหลักฐานอะไรที่นี้ เข้าที่ไหนก็คงยาก ไปเข้าเรียนที่นี้ น้องชายผมเขาใจดี”พ่อผมพูดคืออาภาษญ์นั้นเอง

“ขอบคุณท่านมากเลยนะค่ะ  ขอบคุณค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปดูลุกก่อนนะค่ะ “สองสามีภรรยาของคุณพ่อผมเป็นการใหญ่

“พอใจหรือยัง คุณหมอขาโหด “พ่อหันมาถามผม ผมพยักหน้า

“ไปห้องพักข้างห้องตรวจไอ้ดรีม”พ่อหันมาบอกผม ผมเดินตามพ่อมา พ่อเข้าไปในห้องและนั่งลงที่โซฟา ตามด้วยผม ที่นั่งลง

“พ่อก็มันไม่ยุติธรรม”ผมพูดกับพ่อก่อนที่พ่อจะพูดอะไร

“โดม ความยุติธรรมมีแต่  มันใช้ไม่ได้ทุกคน โดมเราจะช่วยทุกคนที่ไม่มีไม่ได้ และเจ้าหน้าทีเราก็ไม่ได้ผิดหมด เขาไม่มีสิทธิ์รักษาอะไรเลย ถ้าเจ้าหน้าทีรับเขาเพราะสงสารแบบโดมแล้ว ใครจะออกค่าใช่จ่าย พวกเขาหรือเปล่า และเงินเดือนไม่เท่าไหร่ พวกเขาจะรู้ไหมว่าสองคนสามีภรรยานี้จะรู้จักโดม โดม อะไรที่ยอมได้ยอม เราต้องการบุคคลากรในการทำงาน เราทำเองกันไม่ได้โดม”พ่อผมพูดยาวเลย

“ไปหงุดหงิดอะไรมา”พ่อผมถามผม ผมพ่นลมออกจากปาก

“ได้ข่าวว่าจัดมาตั้งแต่หวอดที่แม่ปูเขาพักแล้ว วันนี้ลูกกรูระเบิดลงกี่หวอดแล้ว”พ่อผมถามผม

“สามพ่อ”ผมตอบ

“ทำลายสถิติ และคงไม่มีที่4 นะที่ห้องผ่าตัดนั้นอาจารย์นะมรึง”พ่อผมพูด

“พ่อ”ผมหันมา

“อะไรที่มันทำให้เราวุ่นวาย ปล่อยมันลงไปบ้างนะโดม ทิ้งมันไปบ้าง”พ่อผมพูดผมเงียบ

“โดม พ่อก็เป็น แต่เวลาทำงานกับชีวิตคน เราจะมาเอานั้นเอานี้มาคิดไม่ได้ มันจะเกิดความเสียงโดยเฉพาะ คุณหมอโดมขาโหด นี้โดมรู้ไหมตั้งแต่โดมมาบรรจุ ที่นี้สองปี ทุกแผนกเขาสยองมรึงมาก แต่เวลามรึงใจดีนะ ใจดีใจหายเลย”พ่อผมพูดมันคือเรื่องจริง

“เอาละ เตรียมขึ้นห้องหาอะไรทาน รอเข้าห้องผ่าตัด และพ่อหวังวาจะไม่มีอุปกรณ์อะไรลอยออกมาเพราะ  ทีมชุดไม่ได้ดังใจนะ”พ่อผมพูด ผมพยักหน้า

“พ่อโทรหา คุณอีส หัวหน้าแผนก OR ให้แล้ว วันนี้ขอทีมชุดที่มีประสบการณ์ “พ่อพูด

“ไปได้แล้วโดม”พ่อพูดผมกำลังจะหัน

“อ้อโดม ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีก พ่อว่าจะส่ง แกไปอยู่วัดไปนั่งสมาธิสัก 1 เดือน สงสัยสัปดาห์น้อยไป”พ่อพูดผมสะบัดหน้ามามองพ่อ

“พ่อไม่เอา”ผมพูดปฏิเสธออกมาทันที วัดเงียบจะตาย และยิ่งกลัวผีด้วย

“งั้นก็ท่องไว้ลูก ขันติ ขันติ ขันติ อย่าท่อง ขันแตก เข้าใจไหม “พ่อผมพูดตบท้ายและเดินออกไปทันที ผมเดินออกเช่นกัน ตอนนี้จิตใจวุ่นวานมาก ผมควรทำอย่างไรดี ตอนนนี้จะบายโมงแล้วนี้ ผมก็เดินไปที่แครทียและตรงไปที่ร้านข้าวประจำ

“ผมสั่งผัดหมีฮองกงเห็ดหอม ส่งที่แผนกศัลยกรรมกระดูก”ผมบอกเจ้าหน้าที

“ได้ค่ะ คุณหมอโดมนะค่ะ”

“ครับผม”ผมพูดและยิ้มให้

“เดี๋ยวเหมียวให้คนไปส่งให้ค่ะคุณโดม”พนักงานบอกผม ผมพยักหน้าและเดินออก

“กริ้ง”มีสายเขาเบอร์แปลกๆ ใครกันนะ

“สวัสดีครับ “ผมรับสายทันที

“สวัสดีครับพี่โดม”ผมก็หูผึ่งเลย เสียงปูผมจำได้

“ปู ปูเป็นไงบ้าง ปูพี่ขอโทษ ทำไมปูไม่บอกพี่ตั้งแต่เมื่อเช้าปู ปูได้ยินอะไรมา ปูขอโทษที่เขามองปูแบบนั้น พี่ขอโทษ ปู ปู”ผมพูดยาวเลย ปูเงียบ เงียบ และก็เงียบ

“ปู”ผมเรียกปู

“ปูขอโทษพี่โดม ปูอ่อนแอ”ปูพูด

“ปู “ผมพูดไม่ออกถ้าปูอยู่ตรงหน้าผ ผมคงทำอะไรได้มากกกว่านี้ เช่นกอดเขา

“ปู พี่รักปู”ผมพูดออกไป

“พี่โดม พี่โดมเป็นหมอพี่โดมดีกว่าปูเยอะ พี่โดม”ปูพูด

“ปู ไม่ได้เกิดมาเพื่อเลือกคนที่ดีที่สุด พี่เกิดมาเพื่อรอคนที่พี่รักที่สุด “ผมพูดกับปู

“ปูรู้ แต่ “ปู

“โอเค พี่ไม่บีบบังคับเรา แต่พี่พร้อมจะดูแลเรา ให้พี่ดูแลเราต่อนะ อย่าปฏิเสธพี่นะ แล้วนี้เอาเบอร์ใครโทรมาครับ”ผมถามปู

“เออ เดี่ยว ซื้อมือถือให้ผมนะครับ น่าจริงๆเลย เขาบอกว่าเวลาผมจะกลับได้โทรบอกให้เข้ามารับ”ปูพูดผมนี้ อืมมม ก็เขาแฟนกันเขาต้องซื้อให้ ผมยังซื้อให้เขาเลย แต่ผมช้าไป แคเสี้ยววินาที ที่ผมจะให้เขา

“พี่โดม ปูไม่เคยโกรธพี่โดมเลยนะ พี่โดมน่ารักแบบนี้ปูโกรธไม่ลงหรอก แต่ปูโกรธ โกรธตัวเองที่ทำให้พี่โดม”ปู

“ไม่ต้องพูดแล้ว ทานข้าวหรือยัง”ผมถามปู

“ทานแล้วครับ ผมลงมาช่วยป้าแดงทำอาหารเที่ยงขาย ป้าแดงให้ผมทานที่ร้าน ผมช่วยประจำ”ปูพูด

“พี่โดมจะเข้าห้องผ่าตัดใช่ไหมครับ “ปูถามผม เพราะว่าผมบอกเขา

“ครับ “ผมตอบ

“น้ำเสียงไม่ดีเลย พี่โดม ปูรักพี่ชายที่แสนดีนะ “ผมยิ้มออกมา ได้นิดหนึ่ง

“ถ้า ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดี พี่คงกระโดดแล้ว”ผมพูด

“แม้พี่โดมอะ “ปู

“โอเค พี่ชาย ดีนะที่โทรหาพี่ก่อนเข้าห้องผ่าตัด พี่คิดเรื่องปูเยอะแยะไปหมด ตอนนี้พี่ดีขึ้นแล้ว”ผมพูด

“ปูเหมือนกัน “ปูพูดและนิ่ง

“เออ ตอนเย็นพี่โทรหานะครับ”ผมพูด

“ได้ครับ ตั้งใจทำงานนะครับคุณหมอ หล่อ”ปูมีหยอดด้วย

“ครับ ตั้งใจเรียนนะครับ บายครับ”ผมพูดและปูก็กดวางสายไป ผมยืน พี่ชายที่แสนดี เออ ก็ได้วะโดม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดม แค่พี่ชายก็โอเค
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 21:15:15
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดม แค่พี่ชายก็โอเค
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-06-2015 00:15:16
เป็นพี่ชายก็ดีนะโดม ดีกว่าก่อนหน้าเยอะเลย (คำผิดจ้า ประสพการณ = ประสบการณ์ ,พ่อใจ = พอใจ สองคนสามีภรรยาของคุณพ่อ=ขอบคุณพ่อ , หายใจหอม=หายใจหอบ)
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่โดม แค่พี่ชายก็โอเค
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-06-2015 06:41:20
เป็นพี่ชายก็ดีนะโดม ดีกว่าก่อนหน้าเยอะเลย (คำผิดจ้า ประสพการณ = ประสบการณ์ ,พ่อใจ = พอใจ สองคนสามีภรรยาของคุณพ่อ=ขอบคุณพ่อ , หายใจหอม=หายใจหอบ)
แก้ไขให้แล้วค่ะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่เอ็กซ์VS พีเอ็กซ์ น้องรู้ไหมพี่นี้โหด
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-06-2015 07:28:10
พักเรื่องพี่หมอโดม มาต่อคู่หูคู่ฮา พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์  :mew1:

        วันนี้ผมกับเอ็กซ์มาเทรนนักฟุตบอลกันตามปกติเมื่อวานน้องว่านไม่พา พาเอาใจเดฟ เศร้า แต่วันนี้น่าจะมาไอ้ดิวน้องชายผมส่งข้อความหาผมว่า ว่านอยู่ซ้อมวันนี้ ผมนี้กระโดดโลดเต้นอยู่ในใจแต่ ดันมาตกลงมาเพราะว่า  ที่ว่านอยู่ได้ก็เพราะไอ้ภาคินมันลงซ้อมด้วยหรืออาจจะเล่นด้วย ไม่งั้นน้องว่ายอยู่ไม่ได้  ผมนี้สงสัยมากระหว่างภาคินกับ น้องว่าน อยากรู้แต่ไม่อยากถามกลัวรับมันไม่ไหว)))))))

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์สวัสดีครับ”เหล่านักฟุตบอลทักทายผมสองคน ผมมองไปรอบๆ ทันทีที่เดินเข้ามา ผมก็เจอน้องว่านที่นั่งอยู่กับภาคินและเพื่อนๆ

“นี้พี่สามีน้องเข้ามากันมรึงเองเลยเหรอ”ไอ้เอ็กซ์ผมหันไปมอง

“กรูบอกแล้วไงน้องเขายังไม่มีสามี แค่แฟน”ผมพูดรอดไรฟันออกมา

“สวัสดีครับ น้องๆ ก่อนเราจะแจ้งผลว่าใครได้เบอร์อะไร ใครเป็นตัวจริง เรามาวิ่งวอร์มในสนามกันก่อน และหลังจากแบ่งตัวจริงตัวสำรอง พี่จะให้ลงสนามเตะกัน”ผมพูดตาผมยังมองไปที่น้องว่าน ว่านหันมายิ้มให้ผม ค่อยยังชั่ว และภาคินมันยกมือไหว้ผม เออ พยักหน้าว่าโอเค คงต้องหาตำแหน่งดีดีให้มันอีก

“มีคนอยากท้าประลองกับเราวะ เป็นสโมสร ที่นี้แหละ “เอ็กซ์พูดผมหันไปมองกับผมด้านหลัง ผมพยักหน้า

“รับคำท้าได้เลย แต่นัดหลังจากกลับมาจากมัลดิฟนะเอ็กซ์ “ผมหันไปบอกเอ็กซ์

“เอาละน้องๆ ลุกขึ้นไปวอร์มกันได้เลยตามท่าที่พี่สอนไว้ “ผมพูดและทุกคนก็ลุกขึ้น ผมเดินไป

“ว่าน”ผมเรียกว่าน ว่านหันมามองผม

“พี่ดีใจนะที่เรามาซ้อม”ผมพูดกับว่าน ว่านยิ้มให้ผม

“พี่ก็ดีใจนะว่าน “เอ็กซ์พูด ผมหันไปเหล่มองดีใจด้วยทำไม

“ดีใจก็ไม่ได้เหรอ สาด! ”เอ็กซ์ พูดและเดินหันหลังออก ผมก็ยืนมองทุกคนซ้อมกัน ไอ้ดิวมันวิ่งมาทันพอดี ดิวมันไปส่งแอ้ที่ซ้อมเทควันโดให้เด็กๆ  แต่ละคนกำลังวอร์มกันอย่างแขงขัน ผมหันไปหาเอ็กซ์ที่เช็คเว็บเพจที่เอ็กซ์ทำขึ้นมาให้

“ว่าไงเอ็กซ์ “ผมก้มหน้าลงไปถามเอ็กซ์ที่มัวแต่กดตูไอแพด และเอ็กซ์ที่เงยหน้าขึ้นมาผมลืมไปว่ามันชิดเกินไป ทำให้ปากผมกับมันเกือบจะปะกันแล้วไง

“เว้ยย”ผมร้องออกมา

“ไอ้เดฟ ร้องทำไมมรึงก้มลงมาติดกรูเองนะ”เอ็กซ์เงยหน้ามามองผม

“หรือว่า  นี้มรึงจะจูบกรูเหรอเดฟ!”เอ็กซ์พูดขึ้น แต่มันบอกว่าผมจะจูบมัน เอ็กซ์วางแทบเล็ตลข้างตัวและลุกขึ้นมองผม

“ไม่ได้จะจูบจะบ้าเหรอ”ผมพูดขึ้นไม่ดังมากกลัวใครได้ยิน

“ก็เห็นอยู่อะ มรึงก้มลงมาขนาดนี้ และทำปากจู๋มาแบบนี้มันจะ คิส กรูชัดๆ “ไอ้เอ็กซ์พูด

“ไม่ได้จูบและไม่ได้คิส! เพราะมันไม่ใช่ความคิดในหัวกรูแน่ๆ ”ผมพูดกับเอ็กซ์ ไอ้บ้าเอ้ย!!

“อย่าให้รู้นะว่ามรึงจะทำอีก จะทำอีกเมื่อไหร่บอกกรูด้วย กรูจะได้ตั้งท่าพร้อมรับ ”ดูมันพูดผมยกมือขึ้นเสยผม ทำไมมันบ้าได้ขนาดนี้

“ไม่ต้อง มันจะไม่มีอีก สาบานได้เลย”ผมหันไปพูดกับไอ้ตัวดี มันทำผมหลอนได้ตลอดเวลา

“ เดฟ กรูส่งข้อความตอบรับกลับไปแล้ว ว่ารับคำท่าแต่เป็นวันพุธนะ วันจันทร์กรูกับมรึงไม่อยู่ วันอังคาร ซ้อมอีกที วันพุธลุยเลย”เอ็กซ์บอกผม ผมกำลังใช้ความคิดจริงซิ ออกหน่อยอีกแล้ว และเข้าอบรมการพัฒนาฯ เออ ผมหันมาพยักหน้าโอเค

“เอาละ เชิญนักกีฬาทางนี้ได้เลยครับ”ผมเรียกทุกคนให้มานั่ง ทุกคนก็เดินมานั่งตรงหน้าผมสองคนกันแล้ว

“พี่จะบอกข่าวดี ตอนนี้มีคนเข้าติดต่ออยากจะท้าประลองกับเรา และพี่ก็ตอบรับไปแล้ว วันพุธหน้าเราจะลงประลองนัดแรกกัน แต่ก่อนอื่นพี่จะแจ้งก่อนว่าใครคือตัวจริง และตัวสำรอง ตัวสำลองไม่ต้องเสียใจพี่ให้ลงแน่นอน ไม่ได้นั่งดูเฉยๆ แน่นอนให้ทุกคนได้เล่น ได้ลองฝีมือตัวเอง “ผมพูด

“เริ่มจากเบอร์ เก้า ก่อน พี่ให้ดิว และเป็นกับตันทีมด้วย ทุกคนมีความเห็นว่ายังไง”ผมพูดและมองทุกคน

“ที่พี่เลือกดิวเพราะว่าดิวมีความเป็นผู้นำสูงพี่คิดว่าทุกคนเห็นด้วย”ผมพูด

“ผมเห็นด้วยพี่”ไอ้โซ่พูดและยกมือและทุกคนเลย

“และเบอร์สิบ เดี่ยว มีความสามารถในการทะลุไปทำประตูได้สูง และเข้าขากับ เบอร์เก้าได้ดี โซ่ และว่าน  “ผมพูดและคนอื่น มีไอ้โซ่ น้องว่านผมเป็นตัววิ่ง วิ่งเร็วได้ใจผมเลยทีเดียว น่าให้มาวิ่งในใจพี่เดฟ แอบคิดคนเดียวอีกแล้วผม

“น่าให้ไปวิ่งราวกระเป๋านะ น้องเขาวิ่งได้ไวดีจริงๆ “เอ็กซ์พูดขึ้น มันทำให้ผมได้เห็นภาพน้องว่านวิ่งอย่างเร็วและกระฉากกระเป๋า

“ใช่ ถ้าจะดีวะ เห้ย ! ไอ้บ้า!  “ผมหันมามองคนข้างๆผมมันทำให้ผมอยากหันไปเตะ ผจก โชว์จริงๆ

“อุ้ย แซวเล่นนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ ของมรึงเหรอ “ดูมันถามอีกนะ แท่งใจผมมาก

“นาวิน  มาร์ค และ อีกคน ชื่อมาร์ชใช่ไหมที่มาใหม่นะ “ผมถามอีกคนมันเพิ่งมาและวันนั้นมันลงเตะมันใช่ได้มันหันไปหยักคิ้วให้ไอ้มาร์ค พาเอาไอ้มาร์คสยิ้วไปเลย ผมได้ยินมาว่าไอ้มาร์คมันจีบน้องพายด้วย และมีเด็กห้องอื่นที่ผลงานใช่ได้ ส่วนคนอื่นผมให้ลงตัวสำรองแต่ผลงานดีกันทุกคน ผมมีประตูสองคน มีไอ้ภาคินเพิ่ม มันบอกว่าขอลงพักเดียวพอ มันไม่ชอบเล่นมันชอบดูบอลมากกว่า ผมก็โอเค

“เอาละงั้น แบ่งข้างและลงสนามโชว์ความเท่ กันหน่อย “ผมพูดกับนักฟุตบอลของผม และทุกคนก็ลุก ผมหันไปเห็นพี่ตุ๊

“เดฟ พี่ตุ๊ “ไอ้เอ็กซ์ชีให้ดู ผมสองคนยกมือไหว้พี่ตุ๊ แถมไอ้เอ็กซ์มันยังยกนิ้ว สัญญาลักษณ์ ไอเลิฟยูให้พี่ตุ๊อีกด้วยแน่ละพี่ตุ๊ต้องตอบกลับมาด้วยนิ้วกลาง

“อู้ยย! ครูใหญ่โรงเรียนนี้แรงนะมรึง”ไอ้เอ็กซ์  ผมไปยืนดูน้องๆเตะบอลกันในสนาม ตอนนี้เริ่มเปิดแล้ว ผมยืนกอดอกมอง ว่านที่เลี้ยงลูกบอลได้คล่องและไวมาก เหมาะมากกับตำแหน่งการ์ด

“น้องเขาเลี้ยงลูกเก่งเนอะ เดฟ”เอ็กซ์พูด เออ พูดเข้าหูกรูก็วันนี้แหละผมคิดว่า

“สงสัยมีลูกมาแล้วแน่เลยวะ”ไอ้เอ็กซ์มันเบรคผมซะหัวทิ่มเลย

“น้องเขาเป็นผู้ชาย สาด! และแน่นอนน้องเขาไม่มีลูกมด”ผมหันไป “ฮาๆ” มันหัวเราะขำผม และผมหันกลับมายืนมอง และคนที่รับเลี้ยงบอลต่อไอ้โซ่ มันหลอกล่อได้ดี และส่งต่อให้ไอ้นาวิน ทันที ไอ้นี้ทักษะใช่ได้แต่ดูไอ้ดิวจะไม่ค่อยปลื้มมันสักเท่าไหร่

“ไอ้แอ้นี่หว่ามากับเด็กทีไหนวะนั้น อย่าบอกนะว่ามันมีลูกอยู่ที่นี้ด้วย”เอ็กซ์ถามผม ผมหันไปมอง แอ้กับเด็ก แถมเด็กนี้หน้าตานารักจะว่าละม้ายคล้ายแอ้ไหม มีส่วนมากเลย แถมเด็กนั้นตะโกนเรียกดิวด้วยแสดงว่ารู้จักดิว และไอ้นาวินมันวิ่งไปทางแอ้

“อ้อกรูรู้แล้วทำไมไอ้ดิวไม่ปลื้ม มันจะจีบไอ้แอ้น้องกรูนี้เอง เสน่แรงนะเนี๊ยะเหมือนพี่มันเลยวะ”ผมหันมามอง ตรงไหนวะ ถ้าเอาเงินให้เขา ก็คงไม่มาแต่ผมยอมรับว่ามันน่าตาดีนะ ออกจะหวานมากกว่าไหม

“มรึงนี้ไม่เคยเชื่อกรูเลยสักนิดนะไอ้เดฟ “เอ็กซ์พูดผม ระหว่างที่ผมหันมาคุยกัน ก้มีเสียงร้องของคนที่มานั่งดูผมหันไป ลูกบอลมันตรงไปทางแอ้ แต่มันไกลเกินไปที่ผมนจะเห็นได้ชัดเจน

“น้องกรู”ไอ้เอ็กซ์มันตั้งท่าจะวิ่ง ไม่ทันอยู่แล้ว ผมก็วิ่งตามไป

“เห้ย พี่ดิวเตะออกไปได้อะ ว่าแต่พี่แก วิ่งโคตรเร็วเลยอะ ทำได้ไงวะ”ผมได้ยินเด็กที่มายืนดูพูดกัน ผมก็ว่ามันวิ่งได้ยังไงไกลนะ ผมเดินไปทางที่แอ้นั่งผมเดินไปถึง ก็เห็นเด็กที่แอ้กอดไว้ เอ็กซ์มองและ

“ไอ้แอ้ ลูกมรึงเหรอ”เอ็กซ์ถามแอ้และน้องเด็กน้อย

“แอ้เป็นไงบ้าง มีคนบอกพี่ว่าลูกบอลมันจะโดนแอ้ โดนไหม”ผมถามแอ้ทันที แต่ดูไม่ได้เจ็บอะไรคงไม่ทันได้โดนลูกบอล

“ไม่ครับพี่เดฟ เออ ดิวเขา”แอ้ตอบผม

“มีคนบอกมรึงวิ่งยังกับจรวด เชี้ย งง ทั้งสนาม”เอ็กซ์หันไปบอกได้ดิวน้องผม ผมก็งง มันทำเซอไพรส์ได้มากเลย

“ไม่รู้ซิ แต่วิ่งยังไงก็ได้ให้ทันอะพี่”ดิวพูดผมรู้ว่าดิวมันรักแอ้ ความรักของดิวมันเลยทำให้ดิวสามารถทำอะไรที่คาดไม่ถึงได้แน่นอน ผมละเชื่อมันเลย

“นี้คือเด็กที่มาเรียนเทควันโดกับแอ้เหรอ น่ารักดีนะ ชื่ออะไรครับ”แอ้บอกผม ผมย่อตัวลง ดูวัยใกล้เคียงกับหลานๆผมนะ

“คนนี้พี่ชายพี่ดิว ลุงเดฟ และนี้พี่ชายพี่แอ้ ลุงเอ็กซ์”แอ้แนะนำผมกับเอ็กซ์ให้น้องเซนรู้จัก

“มรึงให้เรียกลุงทำไมวะแอ้  กรูแก่เลย”เอ็กซ์พูดมันแอบนอยด์ แต่มันไม่ได้นอยด์จริงๆหรอกครับ

“รู้ว่าแก่บ้างก็ดีนะพี่เอ็กซ์”แอ้พูดแซวเอ็กซ์ เอ็กซ์สะบัดหน้าไปมองแอ้

“อ้าวไอ้นี้”เอ็กซ์

“เออ งั้นไม่เป็นไรแล้วก็ดี พี่ตกใจหมดแอ้ “ผมพูด และน้องเซนที่มองผมพร้อมยิ้มตาหยีมาให้ผม

“งั้น แอ้ไปรอที่ช๊อปนะดิว”แอ้หันมาบอกดิว คงจะเดินกลับไปที่เปิดสอนเทควันโดแล้ว

“ทำไมต้องไปรอที่ช๊อบ วะแอ้”เอ็กซ์ถามแอ้และมองหน้าไอ้ดิวน้องผม

“ก็แม่เด็กเขาจะมารับที่นั้นนี้ พี่เอ็กซ์คิดอะไรเนี๊ยะ”แอ้ตอบเอ็กซ์

“ก็นึกว่า ไอ้นี้มันนัดไปเมคเบบี้ อีก 5 คนแล้วนะมรึง  ไม่ซิ  6 คนแล้ว นะลูกมรึงสองคนนะ”เอ็กซ์พูด ใช่ตอนนี้พวกผมมีหลาน 6 คนแล้ว แต่ก่อนมีห้า แต่ตอนนี้เพิ่มมาอีกหนึ่งคนที่ดิวกับแอ้ไปเจอมาที่อุทยานแถมตอนนี้ ช่วยพี่ด้าดูแฝดผมได้ดีมากด้วย สมกับที่ยกตำแหน่งพี่ใหญ่ให้

“เมคเบบี๋คืออะไรอะพี่แอ้”น้องเซนถามแอ้

“เออ เซน”แอ้คงคิดว่าจะอธิบายยังไงดี

“เมคเบบี๋ก็คือทำให้มีน้องตัวน้อยๆ ไงครับ”เอ็กซ์อธิบายให้ทันที เอ็กซ์มันถนัดเรื่องเพศศึกษา

“อ้อ”เซนเข้าใจขึ้นมาทันที แสดงว่าเป็นเด็กที่เข้าใจง่าย

“เข้าใจด้วย “ผมถามน้องเซน

“รู้ จะต้องท้องโต โต และมีน้องอยู่ในท้อง “เซนอธิบาย แม้เข้าใจเยอะกว่าที่เอ็กซ์อธิบายอีกนะผมว่า

“แกแดดนะเราเนี๊ยะ “แอ้พูด

“พี่แอ้กับพี่ดิว มีลูกแล้วเหรอ เหมือนที่แม่พูดเลย แม่บอกเซนว่าพี่แอ้น่าจะมีน้องแล้ว หรือไม่ก็พี่ดิว “เซนพูด เด็กนี้เซ้นดีนะดูรู้ด้วยว่าแอ้กับไอ้ดิวมีลูกแล้ว

“แม่บอกว่าพี่แอ้ ดูอ่อนโยนและน่ารักมากมาก ใครได้เป็นลูกนะ โชคดีมากมาก “อ้อ แม้นึกว่ามีของดี ผมกับเอ็กซ์มองหน้ากัน

“พี่แอ้นะเขามีตั้ง 5 คนแล้ว “ผมบอกเซน เซนทำตาโตเลย

“จริงเหรอครับ ลุง สุดหล่อ”เซนพูดแถมเรียกผมลุงสุดหล่ออีก ผมหันไปหยักคิ้วให้เอ็กซ์คะแนนความหล่อนำ

“พูดแบบนี้ เอาไปอยู่ด้วยอีกคนดีไหม “ผมพูดกับเซน

“แล้วลุงไม่หล่อเหรอ”เอ็กซ์รีบย่อตัวลงทันที

“ลุง น่ารักมากกว่า น่ารักเหมือนพี่แอ้เลย “เซนพูดผมนี้ขำเลย ลุงน่ารักมากไม่ใช่ลุงหล่อมาก

“เห้ย ! ต้องหล่อซิ ไม่ใช่น่ารัก ส่วนพี่แอ้นี้เขาสวยตางหาก”เอ็กซ์พูดแถมหันไปบอกว่าแอ้ต้องสวยอีกฮาๆ แอ้หันขวับมาเลย

“ฮาๆ “แถมมันยังขำอีกต่างหาก

“งั้น ดิวไปที่สนามไปพราะว่าเอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอล “ผมเหลือบมองเวลาจะได้เวลาเลิกเรียนแล้วเลยบอกไอ้ดิวให้ไปที่สนามเอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอลที่เอ็กซ์ออกแบบมาให้ ไม่ซิไปก๊อบมาแต่ไม่เหมือนที่เดียว มีดัดแปลงโลโก้ และแอ้ก็จูงเด็กเดินออกไปพวกผมเดินไปที่สนามที่นักฟุตบอลนั่งพักกัน

“น้องๆ พี่เอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอลและเรามาลงชื่อว่าใส่ไซ้อะไรกัน ไซ้ซอกคอไม่ต้องลงมานะ ไม่มี ”ผมพูดแน่นอนต้องดักคอไว้ก่อนเลย พวกนักฟุตบอลผมหัวเราะกันใหญ่เลย และเอ็กซ์ก็โชว์ชุดนักฟุตบอล

“พี่มันจะฟิตไปไหมอะ”มีนักฟุตบอลถามผมหันไปดูเห้ย! มันเหมือนนักฟุตบอลของออสเตรเลีย แต่เขาเล่นเหมือนรักบี้อเมริกาแน่นอนเขาต้องใส่ฟิตโชว์กล้าม มันเอาแบบนั้นเลยเหรอ

“นะ มีของดีโชว์เข้าไว้ เอาตามนี้นะ สีดำเขียว ลายเหมือนทีมวิคทอเรีย ออสเตรเลีย “เอ็กซ์พูด ผมก็ชอบนะลายเท่ดีนะ ทุกคนพยักหน้า

“ไอ้ว่าน กลับบ้าน”มีคนมาตะโกน เรียกว่าน ผมกับเอ็กซ์หันไปมองไอ้เด็กเวรวันนั้นนี้มาตะโกนเรียกว่าน

“กรูบอกให้กลับบ้านไง “ไอ้เด็กนั้น ผมนี้ขึ้นเลย

“ไอ้เด็กนี้ใช่ไหมว่า ผัวน้องว่าน”ไอ้เอ็กซ์ถามผมหันมา อ้อมหน่อยได้ไหม แม้ตะโกนซะดังเชียวผัวน้องว่าน เอ็กซ์มันมองหน้าผม

“ไม่ใช่ผัวน้องว่าน แค่”ผมหันไปพูด

“สามี ก็คนที่กินนอนด้วยกันนะมรึง”ไอ้เอ็กซ์หันมาพูดกับผม

“เอานะ กรูดูก็รู้ว่า ว่านอาจจะจำใจ แต่เพราะอะไรรู้ไหม เดฟ ”ไอ้เอ็กซ์พูดกับผมแถมถามผมอีก ถ้าผมรู้ผมคงเอาประเด็นตรงนั้นมาแก้ไขให้ถูกๆแล้ว

“ดูก็รู้ น้องในกางเกงมันเล็กมาก หรือไม่ก็แม่งซื้อกางเกงมาผิดไซ้ กางเกงหลวมโคตร ดูเรานี้ฟิตมาก เพราะข้างในมันใหญ่”เอ็กซ์พูดผมก้มมองกางเกงของผมและเดฟ เออ ฟิตมากจริงๆด้วย น่าภูมิใจมาก

“ไปเดฟ เราไปโชว์ความใหญ่ของเรากับมันกัน “เอ็กซ์พูดและเดินตรงไปหาเด็กนั้นทันที

“กรูมาตามเมียกรูกลับ”เด็กนั้นพูดขึ้น

“ไอ้คีย์”พี่ชายมันไอ้ภาคิน เข้ามาห้ามไอ้เด็กตรงหน้าผม

“กรูมาตามเมียกรูกลับ ให้มันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”ไอ้เด็กคนนี้พูดกับพี่มัน มันยังพูดได้หยาบมากขนาดนี้เลยเหรอ

“รอก่อน พวกกรูจะวัดไซ้ตัวกันจะสั่งชุด”ไอ้ภาคินพูด บอกไอ้คีย์น้องมัน แต่ดูท่ามันจะไม่ฟัง

“รอก่อน ยังไม่ได้สั่งให้กลับ และคนที่ใหญ่ในที่นี้คือ พี่สองคน ฟังภาษาคนเข้าใจไหม”เอ็กซ์ถามไอ้คีย์

“เข้าใจแต่กรูไม่เชื่อ ไอ้ว่านกรูบอกให้กลับไง”ไอ้คีย์น้องมัน

“กรูจะสอนให้มรึงฟังภาษาคนเข้าใจวันนี้แหละ “เอ็กซ์ นั้นไงวันก่อนยังว่ากรูกระทืบเด็กอยู่เลย ผมรีบกอดห้ามมันไว้

“อย่าเอ็กซ์”ผมห้ามเอ็กซ์ทันที

“อย่าพี่เอ็กซ์ ว่านกลับก่อนแล้วกัน ชุดไว้ค่อยลงไซ้ที่หลังก็ได้ครับ”ว่านเดินมาและดึงคีย์ออก ไอ้ภาคินด้วยที่ดึงร้องชายมันออกไป

“ว่าน “ผมเรียกว่านแต่ว่านเดินไปหาไอ้คีย์ ไอ้ภาคินเดินตามไปพูดอะไรสักอย่าง และไอ้คีย์มันก็พาว่านกลับไปไอ้ภาคินเดินมาหาผมและ

“พี่ผมละลงไซ้ ชุดนักฟุตบอลให้ว่านเองแล้วกันพี่เดฟ “ภาคินมันพูดและเดินกลับไปหาเพื่อนๆ ผมได้แต่ยืนมองว่านที่เดินไปกับภาคีย์ และหันกลับมาดู นักฟุตบอลระบุไซ้เสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ผมไปหาแอ้ก่อนนะพี่”ไอ้ดิวมันเดินมาบอกผม ผมพยักหน้า และ

“ไอ้เดฟ มาตามกรูมา กรูจะพาไปหาเรื่อง”ไอ้เอ็กซ์ดึงคอผมและลากผมออกมาทางที่ไอ้คีย์มันพาว่านออกมา และได้เอ็กซ์มันลากผมเข้าไปทางห้องน้ำชาย มันจะพาผมมาทำอะไรที่ห้องน้ำชายละ ผมเบรคมันไว้

“จะพาไปทำอะไรในห้องน้ำชาย”ผมถามไอ้เอ็กซ์

“พาไป ฟักกิ้งมั้งครับ ตามมา”เอ็กซ์พูดและลากผม แต่พอดีจังหวะมีคนเดินออกมา ผมก็เห็นไอ้คีย์นั้นเองที่ออกมา ไอ้คีย์มันมองผมสองคน แบบกวนได้อีก

“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม นี้กรูสองคน แก่กว่ามรึงหลายปี นะ”เอ็กซ์เปิดฉากด่าเด็กนั้นทันที

“ผมทราบวาพี่แก่กว่าผมหลายปี แต่ผมถามจริงพี่ไม่มีปัญญหาเด็กคนอื่นเหรอ ถึงได้มาแย้งเมียผม”เด็กคนนี้มันพูดว่าผมแย้งเมียมัน

“มี เยอะแยะ แต่ที่กรูตามมาคือมรึง ปีนเกลียวกรูสองคนมรึงรู้ไหมกรูสองคนนี้ใคร”ไอ้เอ็กซ์ถามไอ้คีย์ ไอ้คีย์มันมองผมสองคน

“กรูนี้ไม่ชอบเด็กปีนเกลียวเห็นแล้วอยากสั่งสอน กรูสั่งสอนไปหลายคนแล้ว อาการไม่หนักมากแค่ต้องนอนโรงพยาบาลแต่ไม่ต้องห่วง พ่อพี่เดฟเขามีโรงพยาบาล นอนได้ฟรี แต่เจ็บตัวหน่อย พักแค่เดือนสองเดือนก็ออกมาซ่าได้แล้ว มรึงว่าไหม “เอ็กซ์พูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้เอ็กซ์ ตอนนี้ไอ้คีย์เริ่มถอยแล้วมันเริ่มกลืนน้ำลายลงคอ

“ใครก็เรียกกรูนี้มาเฟีย และบร้าๆ ที่เอ็กซ์มันใส่ไอ้คีย์

ดารารับเชิญ พี่ตุ๊ ผมยืนดูเด็กเตะบอลกันตอนนี้ติ๊กไปกับครูพัฒน์เห็นว่าจะไปห้างสรรพสินค้ากันไปช๊อปปิ้งกัน ผมดีใจที่นักเรียนผมสนใจหาอะไรทำจะได้ไม่ว่างมีแต่เรื่องเข้ามาและผมยังได้ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์น้องไอ้อ้นกับไอ้ดิมมาช่วยเทรน แต่ละคนฝีมือใช้ได้ทีเดียว และแถมวันนี้เกิดเอคซิเด้นท์ ฟุตบอลฟุ้งตรงไปหาแอ้ แถมไอ้ดิวมันเข้าไปช่วยแบบฮีโร่ มันทำให้ผมได้เห็นสายที่เจ็บปวดของน้องชายผม ติ๊ก ตอนนี้ติ๊ก ตกลงติ๊กมันชอบไอ้ดิวใช่ไหม 

“คุณครูค่ะ คุณครู” ผมหันไปหาเสียงที่เรียกผม เป็นผู้ปกครองมาพร้อมกับเด็กผู้ชายน่าจะเรียน มัธยมปีที่ 1 ผมก็มองว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

“ลูกชายดิฉันเดินไปห้องน้ำทางด้านโน้นนะค่ะ ลูกชายบอกว่ามี มาเฟียร์ข่มขู่เด็กนักเรียนอยู่แถมยังเคยซ้อมเด็กต้องเข้าโรงพยาบาลนานเกือบเดือนสองเดือนเลยนะค่ะ ลูกชายกลัวมากเลยค่ะ คุณครู”ผู้ปกครองบอกผมเช่นนั้น ผมก็พยักหน้า และ

“รูปร่างหน้าตาเป็นยังไงครับ”ผมถามเด็ก

“สูงมาก หล่อด้วย “เด็กบอกผม ผมก็พยักหน้า สูงมากหล่อด้วย โอ้ยนึกออกน่าดู มีดีเทลเยอะกว่ามีไหม นึกในใจ

“หน้าตาเหมือนโหดมากเลยครับแต่ก็หล่อนะครับ”ผมก็พยักหน้าถ้าทางแม่เตรียมดีใจได้เลย แววมาแล้ว เกย์แน่นอน ไม่ต้องสงสัย ผู้ชายที่ไหนจะชมผู้ชายด้วยกันว่าหล่อ

“ แต่อีกคน หน้าสวยครับ แต่โหดกว่าอีกครับ”น้องเขาพูด ผมปิ้งไอเดียขึ้นมา อย่าบอกนะว่าไอ้เดฟกับไอ้เอ็กซ์

“งั้นเดี๋ยวครูไปดูให้นะ ไม่ต้องกลัวมาเรียนปกติ ไม่มีมาเฟียร์ในโรงเรียนนี้แน่นอน และถ้ามีครูนี้จะจัดการมาเฟียเอง “ผมพูดกับเด็กและผู้ปกครอง 

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับคุณผู้ปกครองผมดูแลลูกของคุณได้แน่นอน “ผมพูดกับผู้ปกครองเด็กอีกที

“งั้นดิฉันลาเลยนะค่ะ ฝากด้วยนะค่ะ ถ้ามีมาเฟียร์ดิฉันก็คงไม่กล้าส่งลูกมาเรียนแน่นอนค่ะ”ผู้ปกครองพูดผมพยักหน้าและเดินไปใครนะกล้ามากที่มาเป็นมาเฟียร์ในโรงเรียนผมแบบนี้ ผมเดินมาทางห้องน้ำที่เด็กบอกและผมก็เจอ มาเฟียร์กำลังยืน ขมขู่เด็กเรียน น่าจะยัง มัธยมต้นจริงๆด้วย ผมดูด้านหลังก็รู้เลยว่าใคร ไอ้ตัวดีน้องชายไอ้ตัวดีตัวพ่อไอ้อ้นกับไอ้ดิม ผมเดินไปด้านหลังสองคนนั้นและมองเด็กที่ยืนฟังมันโม้

“นี้ แค่ขู่นะ วันนี้พี่สองคนไม่เอาจริง แต่ถ้ามีอีกนะ คงได้เปลี่ยนจากอยู่เรียนไปอยู่โรงพยาบาลแทน เข้าใจไหมที่พูดเนี๊ยะ ที่จริงพี่ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ เพราะว่าพี่นี้โหดมาก โหดสาดเลย และหวังว่าน้องจะไม่มาสะกิดต่อมโหดพี่อีกนะ นี้แค่มาเหลาให้แหลมจะได้ฉลาดขึ้นนะ ”ไอ้เอ็กซ์ผมถลกแขนเสื้อและพยักหน้าให้เด็กตรงหน้าสองคนนี้ไปได้แล้ว เด็กนั้นก็ยกมือไหว้ แต่มันไหว้ผม

“เห็นไหมเดฟ เออ มีสัมมาคาราวะแบบนี้ดิวะ กรูรุ่นไหนแล้วนั้นไปเลยเห็นไหมเดฟ ต้องกรูทุกทีเลยมรึงนิ มรึงนี้มันหน้าตาดีได้อย่างเดียวเลยนะเดฟ มรึงดูกรูนี้ หน้าตาดี แถมโหดสาด เด็กกลัวจนต้องยกมือไหว้ กรูเยอะได้อีกเดฟ ไปเราหันไป.... “ไอ้เอ็กซ์พูดพร้อมกับหันมาและ

“ว๊าก! พี่ตุ๊”มันร้องออกมาเลย ร้องทำไม ผมมองสองคนเอามือท้าวซะเอว

“อย่าบอกนะว่าเด็กนั้นไม่ได้กลัวกรูสักนิด”เอ็กซ์หันไปพูดกับไอ้เดฟ ไอ้เดฟไม่ได้พูดอะไรเลย

“ใช่ ไม่กลัวสักนิด ไอ้มาเฟีย “ผมพูดน้ำเสียงรอดไรฟันออกมา อยากจะเตะมันสองคนมากให้มาเป็นโค้ชดีดีไม่ชอบชอบเป็นมาเฟียเหรอ ตอนนี้ผมถลกแขนเสื้อรอแล้วยืนเอามือท้าวซะเอวด้วย

“มีความยินดีมาก มีมาเฟียอยู่ในโรงเรียนแบบนี้ พี่ยินดีอย่างยิ่ง และจะยินดีมากไปกว่านี้ ไปคุยกับพี่ได้ไหม ให้เกรียติพี่หน่อยพี่อยากคุยกับมาเฟียสักครั้งก็ยังดี  “ผมพูดกับเอ็กซ์และเดฟ ผมว่าแล้ว มันต้องหาเรื่องให้ผมแก้ เหมือนพี่ๆมันไม่มีผิดเลย ไอ้อ้นกับไอ้ดิม


“เออ ผมยังไมได้บอกลาน้องๆเลย”ไอ้เอ็กซ์พูด

“ไม่ต้องหรอก ถ้ามันไม่เห็นเราสองกลับไปก็คงกลับบ้านเองได้ ไปครับ พี่มีแอร์เย็นๆ ถ้าไม่พอพี่ปรับให้เย็นถึงใจได้อีก เชิญครับ น้องเอ็กซ์ น้องเดฟ “ผมพูด ทั้งสองคนก็พยักหน้าและผมหันแต่มันสองคนหันไปอีกทาง

“เดฟ เอ็กซ์ ผิดทาง ทางนี้ ถ้าไปไม่ถูก พี่นำให้นะ มานี้”ผมพูดพร้อมดึงคอเสื้อทั้งคู่เนียนเดินคนละทางกับผมซะงั้น และทั้งสองคนก็เดินตามผมทันที

“เป็นไงละ หางานให้ ได้สมใจเลย ไอ้เอ็กซ์ ไอ้หน้าตาดี แถมโหดสาด!  “ผมได้ยินได้เดฟมันหันไปพูดกับไอ้เอ็กซ์และผมก็เดินพามาที่ห้องพักครูใหญ่ ผมเดินเข้ามาและกดเปิดแอร์ที่ห้องผมเดฟกับเอ็กซ์เดินตามเข้ามาแล้ว

“นั่งได้ไหมครับ มาเฟีย”ผมถามรีบนั่งลงกันเป็นแถว

“แอร์เย็นพอไหม หรือต้องการอีกดูท่าจะไม่เย็นเหงือแตกเชียว”ผมถามทั้งคู่ มีหันไปมองหน้ากันอีก

“พี่ตุ๊ ไม่ต้องเย็นมากหรอกครับ เอ็กซ์ไม่ค่อยสบาย สุขภาพไม่แข็ง....แรง”เอ็กซ์ผมพยักหน้า ผมก็กอดอกมองสองคนที่นั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยเชียว

“นี้ทำอะไรกัน สองคน โตแล้วนะ”ผมถามสองคนตรงหน้า

“พี่ตุ๊ไอ้เด็กนั้นมันปีนเกลียวผมสองคน “เอ็กซ์พูด

“แล้วทำไมไม่มาบอกพี่ พี่นี้เป็นครู พี่ตักเตือนเขาได้ ไม่ใช่ไปขมขู่เขาว่าไปทำร้ายใครนอนโรงพยาบาลสาหัส คนที่ได้ยินไม่ใช่แค่เด็กที่เอ็งสองคนข่มขู่ คนอื่นเขาคิดยังไง”ผมถาม สองคนตรงหน้ามองหน้ากัน

“พี่ตุ๊ ไอ้เด็กที่เอ็กซ์มันว่าอยู่นะ ชอบทำร้าย เด็กที่ลงเป็นนักฟุตบอลผม ผมเคยไปส่งน้องเขาและเห็นเด็กนี้และวันนี้ยังจะทำร้ายเพราะไม่ยอมให้ ว่าน อยู่ซ้อม”เดฟพูดขึ้น ผมก็มองเดฟ ผมได้ยินมาเหมือนกันว่ามีเด็กม.1เป็นแฟนเด็ก ม.4 แถมชอบทำร้ายเขาอีกด้วย


“เด็กนั้นชื่อภาคีย์ใช่ไหม”ผมถามเดฟ เดฟก็พยักหน้า ว่าใช่คนเดียวกัน

“พีได้ยินมานะแต่พ่อของภาคีย์เขาจะเอาลูกเขาไปเรียนโรงเรียนอื่นใน กทม แล้ว เดฟ เอ็กซ์ “ผมพูดผมจำได้แล้วพ่อเด็กนี้เป็นนายแพทย์น่าจะรู้จักพ่อของไอ้ดิม กับเดฟด้วยนะ

“แต่เรื่องพวกนี้พี่จัดการเองดีกว่าไหม และเราสองคน เพิ่งจบมาอย่าเพิ่งซ่า รอให้เซียนเท่าพี่มรึงแล้วค่อยซ่ากัน”ผมพูด น่าจริงๆไอ้สองคนนี้ ผมนี้คิดถูกหรือคิดผิดที่เอาสองคนนี้มาเทรนนักฟุตบอล

“พี่ไม่อยากให้คนมองเราสองคนไม่ดี โอเคนะเอ็กซ์ เดฟ และดูนักฟุตบอลเราเคารพเราดี อย่าทำให้เสียเพราะเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนเดียว”ผมพูดกับทั้งคู่

“เอาละกลับไปพักกันได้แล้ว อย่าให้มีอีกน่ะ มาเฟียเนี๊ยะ “ผมพูดกับเอ็กซ์และเดฟ

“คร๊าฟพี่ผมไม่เป็นมาเฟียกันแล้วคร๊าฟ ขอเป็นโค้ชกับ ผจก พอครับพี่ ”ไอ้เอ็กซ์พูด และเดฟกับเอ็กซ์ก็ยกมือไหว้ลาผมกลับ ผมหันไปทำงานต่อรอพัฒน์กลับมาคอยเข้าบ้านพัก ผมเห็นมีอิเมลส่งมาจากโรงเรียนในเครือของผม ว่ามีครูเอกภาษาอังกฤษ ชื่อครูลิลลี่ สนใจอยากจะมาสอนที่โรงเรียนที่ผมมาดูแล ผมรีบเข้าไปอ่านประวัติทันที จบมาจากอเมริกาด้วย แต่สนใจจะมาที่สาขาต่างจังหวัดอีก ก็ดีจะได้มีครูที่มีประสพการณ์ทางด้านภาษา ผมรีบส่งอิเมลตอบรับทันทีประสงค์อยากให้เขามาสอนทันทีที่เขาพร้อม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่เอ็กซ์VS พีเอ็กซ์ น้องรู้ไหมพี่นี้โหด
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-06-2015 11:17:16
 :laugh: มาเฟียจอมซ่าเจอครูใหญ่เข้าไปหดเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่หมอโดม จุดเริ่มต้นความรักของเป็กซ์วิน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-06-2015 12:38:22
พี่โดม หลังจากวันนั้นผมก็โทรหาปูแต่น้องปูไม่ได้รับสายผม ผมก็ส่งข้อความเอา บอกถึงความห่างใยของผมและบอกเล่าอาการแม่ของน้องปูบ้าง ผมรู้ว่าผมผิดมากที่วันนั้นผมไม่ห้ามใจตัวเองทั้งทีปูเขามีเดี่ยวอยู่แล้ว วันนี้ผมเลิกเร็ว ตอนนี้ผมกำลังจะกลับบ้าน ผมจะเดินไปดู ร้านดอกไม้แม่ของวิน เขามาเปิดร้านวันนี้วันแรก เห็นว่าขายดีพอดีว่า คนไข้บางคนก็มาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้ช่วยให้คนเจ็บหายเร็ว ๆและ เป็นวันพระ เจ้าหน้าที่และพยาบาลพากันไหว้พระพิฆเนศรกัน และศาลพระภูมิของโรงพยาบาล ผมเดินออกมาก็เจอวินกำลังช่วยพ่อของเขาตอนนี้เป็นคนขับรถพ่อผมไปแล้ว

“พี่โดมนี้ พี่หมอโดมสวัดดีครับ”วินวิ่งมาหาผม ดูสีหน้าวินดีขึ้นมากทีเดียว ผมดีใจนะที่ช่วยให้ชีวิตของเขาดีขึ้น

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม”แม่ของวินทักผม และพ่อของวินเช่นกัน

“เป็นไงบ้างครับ ร้านโอเคนะครับ”ผมถาม

“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ดิฉันกับสามีและลูกไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณพวกคุณยังไง”แม่ของวินพูด

“ไม่ต้องหรอกครับ และผมจะบอกว่า ผมยินดีจะช่วยส่งเสียวินให้ได้เรียนหนังสือ เพราะว่าดูแล้วภาระคุณสองคนค้อนข้างเยอะ “ผมพูดวินเงยหน้ามองผม

“แล้วนี้ไปดูโรงเรียนมาหรือยังวิน”ผมถามวินว่าไปสมัครเรียนโรงเรียนของอาภาษญ์มาหรือยัง

“ไปมาแล้วครับคุณโดม วินเข้าได้เอกสารการขอย้าย มาเข้า ป.2 “พ่อของวินตอบแทน ผมดีใจด้วยที่วินได้เรียนต่อซะที

“ลุงโดม”ผมได้ยินเสียงเด็กเรียกผม ผมหันไปมอง เป็กซ์วิ่งมาหาผมนี้เอง และมาหยุดตรงหน้าผม ผมก็มอง วิ่งมาซะหอบเหนื่อยเลย

“ว่าไงเป็กซ์”ผมถามหลานผมอีกคน

“เหนื่อยลุงโดม! แฮก!!”เป็กซ์พูดพร้อมอาการหอบเหนื่อยจากการวิ่งมา

“ เป็กซ์คิดว่าจะไม่ทันลุงโดมซะอีก ลุงด้าให้เป็กซ์กลับพร้อมลุงโดมก่อน ลุงด้ามีคนไข้ด่วนครับ”เป็กซ์พูด วันนี้เป็กซ์เขาไปสอบเทียบ จะได้รู้ว่าเรียนชั้นไหนได้

“ได้ซิเป็กซ์ “ผมพูดและหันมาเจอวินทีมองเป็กซ์และมองผม

“เป็กซ์นี้วิน เป็กซ์เขาเป็นลูกชายของน้องชายพี่โดมเอง”ผมบอกเป็กซ์

“เป็กซ์เขาเป็นหลานชายผมนะครับ”ผมบอกพ่อกับแม่ของวิน

“ลุงโดม เป็กซ์ได้เรียน ป.2 “เป็กซ์บอกผม ผมก็มองเป็กซ์

“ชั้นเดียวกับเราเลย”วินพูดขึ้น

“แต่ไม่รู้ว่าห้องเดียวกันไหม”วินพูดเบาๆ

“นายเรียนป.2 เหรอ”เป็กซ์ถามวิน

“ใช่ เราไปสมัครมาวันนี้เอง”วินบอกเป็กซ์ ผมก็มองสองคนคุยกัน

“ดีแล้วเรียนชั้นเดียวกัน มีอะไรจะได้ช่วยกัน วิน เป็กซ์ “ผมพูด

“งั้นเป็กซ์ไปกลับบ้านกันดีกว่า เออ ผมขอตัวนะครับ ผมต้องไปช่วยพ่อผมเลี้ยงหลานอีกที่บ้าน “ผมพูดและกำลังจะเดินออก

“น้องแซงหน้าไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับคุณหมอโดม”พ่อของวินแซวผม  ผมหันไปยิ้มและจูงมือเป็กซ์เพราะว่ามีรถเข้าออก กลัวจะเกิดอันตราย ผมจูงเป็กซ์มาที่รถ

“เก่งนะเรา ที่ไปสอบแล้วได้เรียน ป.2 เลย”ผมหันมาพูดกับเป็กซ์

“เป็กซ์จะโทรหาพ่อดิว พ่อแอ้”เป็กซ์พูด ผมก็มอง เป็กซ์คงคิดว่าพูด

“ไม่ใช่ อย่าคิดแบบนั้นเรียกพ่อนะดีแล้ว แต่เราจะโทรยังไง เอาโทรศัพท์ลุงไหม”ผมถามเป็กซ์และเป็กซ์ก็หยิบมือถือขึ้นมาเป็นซัมซุงรุ่นแกรนด์

“ลุงดรีมซื้อให้เป็นรางวัลครับ ลุงโดม”เป็กซ์พูดผมพยักหน้า ผมปลดล๊อกและเป็กซ์เข้าไปนั่งหน้ากับผม

“สวัสดีครับพ่อดิว เป็กซ์ครับ พ่อแอ้ละครับ ไม่เป็นไรครับ เป็กซ์จะบอกว่า เป็กซ์ไปทดสอบมาแล้ว พ่อดิว เป็กซ์ได้เรียน ป.2  ดีใจครับดีใจมากๆที่ได้ไปโรงเรียน ไม่เอาครับ ลุงดรีมซื้อให้แล้วครับ ครับพ่อ เป็กซ์จะดูน้องดีดี ครับ รักพ่อครับ บายครับ”เป็กซ์ผมก็มอง เป็กซ์พูดได้คุ้นเค้ยกับดิวมากเหมือนเคยเป็นพ่อลูกมาก่อนนะผมว่า

“เป็กซ์ดีใจเหรอที่ได้ไปโรงเรียน”ผมถามเป็กซ์

“ดีใจมากมากเลยลุงโดม เพราะว่า ตอนที่เป็กซ์ไม่ได้ไปเรียน เป็กซ์ต้องไปขายผลไม้ มันลำบากมาก เป็กซ์จำได้ว่าตอนที่เป็กซ์อยู่กับพ่อกับแม่ เป็กซ์ไม่อยากเรียนพิเศษ เป็กซ์อยากมีเวลาไปเล่น แต่ตอนนี้ เป็กซ์อยากเรียนมากเลยลุงโดมเป็กซ์จะไม่ขี้เกียจเลยสักนาทีเดียว”เป็กซ์พูดผมก็มอง ผมว่าเป็กซ์นี้ฉลาดเกินวัยมากทีเดียว

“ดีแล้วเป็กซ์ตั้งใจเรียน จะให้ดี เรียนหมอให้ได้ ลุงเชื่อว่าเป็กซ์ทำได้”ผมพูดและเอามือลูปหัวเป็กซ์เบาๆ ผมมีความคิด แว๊ปหนึ่ง คิดถึงปูที่ปูพูดว่าเขาอยากเรียนหมอแต่ไปไม่ไหว ผมอยากส่งเสียเขาจริงๆนะ ตอนนี้ผมเริ่มกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากผมเหลือเกิน

“ยุง ยุง “หลานผมที่ผมทำหน้าที่ดูแลแทนพ่อ มิ้น เดินมาหาผม ผมเดินเข้ามาในบ้านแล้ว เข้ามาในห้องนั่งเล่น เห็นพี่ๆแฝดพากันนั่งกอดอก แสดงว่าตัวแสบทำงานเข้าแน่นอน พี่ดรีมเดินเข้ามา

“มิ้น เก๊พี่ใช่ไหม”ผมถามตัวดี เงยหน้ามองผม ทำตาปริบๆ

“ไม่...”มิ้น

“เก๊”พี่ๆ พูดออกมาพร้อมกัน มิ้นหันไปมอง เม้มปาก ทำท่าจะตี

“ไม่”มิ้น

“เก๊”พี่ๆพูดออกมาพร้อมกันอีก ผมกอดอกมองตัวดี ที่ยืนเกาะขาผมอยู่ เงยหน้ามองผมและเอาหน้าซุก อ้อนนะแบบนี้


“ลุงบอกแล้วอย่าเก๊พี่ๆไง “ผมพูด

“นั้นไงหลักฐาน น้ำตามาริโอ้ยังไม่แห้งเลยมรึง ลูกมรึงอะ ทำสมุดเขาขาดแถมกาวน์กรูก็ยังไม่แห้งเช่นกัน”พี่ดรีมพูดผมก็มองตัวดีมีก้มหน้า

“ฮึก ฮึก คุณครู ฮึก ฮึก ต้องว่า ฮึก ฮึก โอ้ แน่ๆ  ฮึก ฮึก”มาริโอ้พูดไปสะอิ้นไปด้วย ผมเดินเข้าไปโอ้หันมากอดผมและมองมิ้นที่เดินไปเกาะขาผม

“ไม่เอานะ ครูไม่ว่าหรอกบอกว่าน้องไม่รู้ น้องยังเด็ก แต่คราวหน้าโอ้ต้องระวังน้อง “ผมพูดกับมาริโอ้ เป็กซ์นั่งลงข้างๆ น้องๆ ผมก็มองสายตาเป็กซ์ที่ดูออนโยนกับน้องๆ มาก

“เออ งั้น เป็กซ์พาน้องๆไปอาบน้ำให้ลุงหน่อย “พี่ดรีมพูดเป็กซ์พยักหน้าและจูงมาริโอ้ ไอ้ซ์และไอเพื่อพาไปอาบน้ำผมก็มองตัวดี

“คนนี้ละพี่”ผมถามพี่ดรีม

“อาบแล้วกรูอาบให้แล้ว มอมแมมตั้งแต่ไปรับแล้ว ลูกคนโปรดมรึงไปเรียนหรือไปแอดเวนเจอร์วะ เลอะเทอะมาทุกวัน “พี่ดรีมบ่น ผมอุ้มขึ้นมา มีเม้มปาก

“ยุง ยุง “น้องมิ้นชี้ ชุดที่เขาใส่ ชุดช้าง น่ารักเชียว

“ฟ๊อด ๆ”ผมหอมมิ้น และมิ้นก็ดิ้นหนีผม หนวดผมนั้นเองคงต้องโกนแล้วละ

“พี่ดรีมงั้นโดมไปอาบน้ำก่อนนะ จะลงมาช่วยดูแสบ”ผมพูดและส่งมิ้นให้พี่ดรีมพี่ดรีมรับไป ผมก็เดินขึ้นบ้านเพื่อเตรียมอาบน้ำ ระหว่างที่เดินขึ้น ผมได้รับข้อความทางมือถือคงเพื่อนๆผมนะ ผมหยิบมาดู

(ขอบคุณนะครับพี่ชายที่แสนดี ที่ดูแลแม่ของผม ผมไม่รู้ว่าจะพูดว่าขอบคุณกี่ล้านครั้ง แต่ปูจะพูด )ข้อความที่ทำให้ผมยิ้มออกมาได้ผมเดินขึ้นห้องผมและอาบน้ำเพือชำระรางกาย ผมยังนึกถึงตอนที่มือของปูลูปไล้ไปตามแผ่นอกชายสามศอกผม ผมคงได้มาแค่พี่ชายเขาเท่านั้น มันน่าตลกมากที่ผมเกิดมาหน้าดีจัดว่าหล่อแต่ผมถูกปฏิเสธความรัก

“พี่ดรีม ผมเรียกพี่ชายผม “พี่ดรีมกำลังเดินเข้าห้องครัว ผมเห็นน้องหมอด้ามาแล้วคงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งแต่โรงพยาบาลมาแล้วซินะ

“กรูกับด้าจะจัดโต๊ะอาหารกัน มรึงไปเฝ้าเด็กนั้นอยู่ในห้อง ดูการ์ตูนกับหลานๆมรึงนั้น”พี่ดรีมพูดและเดินเข้าไปในห้องครัวผมก็เดินออกมาเห็นหลานๆนั่งอยู่ มีนที่นั่งระบายสี อยู่บนโซฟา ไอ ไอซ์และมาริโอ้นั่งดูการ์ตูนกันการ์ตูนที่ชอบและโปรดปราณมากต้องรอดูทุกมาผมก็นั่งลงหยิบหนังสือพิมพ์ออกมาอ่านข่าว มิ้นที่กำลังเล่นของเล่น 

“ไอ ไอซ์ มาริโอ้”ด้าถือ ไอศครีมวอลล์โคล่าเลม่อน ออกมาสามแท่ง ทั้งสามหันมามองยิ้มตาหยีให้เลยเพราะจะได้กินไอติมกันวันนี้อากาศร้อนมาก ก็เมืองไทยนี้ครับ ฮาๆ เมืองร้อน ด้าส่งให้คนละอัน มีนก็มอง

“มีนกินไม่ได้นะ มีนเริ่มเป็นหวัดอีกแล้ว”ด้าพูดมีนก็พยักหน้า ไม่ได้ว่าอะไร มิ้นก็เงยหน้ามองยืนมองด้า ยืนโอนเอนไปมา

“มิ้นก็ยิ่งไม่ได้ น้ำมูกไหลแต่เช้าแล้ว”ด้าพูดและเอานิ้มจิ้มที่จมูก

“ป้า”มีนเรียกด้าว่าป้า

“ที่เรียกป้าละชัดเชียว แต่ลุงดันเรียกยุง ยุง นะพี่โดม”ด้าพูดขำขำหลาน ผมก็มองตัวแสบ และด้าก็เดินเข้าห้องครัวไป ผมก็อ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

“ไอ้มิ้น ไอ้บ้า “ผมก็ลดหนังสือพิมพ์ลง มิ้นปืนไปและแถมยังอมไอติมมาริโอ้ มาริโอ้หันมามองด้วยความโมโหและ

“เอาไปเลย ไอ้มิ้นบ้า! “มาริโอ้ ส่งไอติมให้น้องเลยทั้งแท่ง แน่ละน้ำลายเหยิ้มขนาดนั้น มาริโอ้เขาถือตรงนี้มาก มาริโอ้ลุกและเดินไปหาด้าแน่นอนจะเอาอันใหม่ ผมลุกขึ้นไปและจับแสบ

“ป้าด้าบอกกินไม่ได้ไง มิ้น”ผมทำท่าจะดึงไอติมออกแต่ไม่ได้แล้ว ยึดไม่ให้ดึงออก

“อ๊า  ตียุง”นั้นจะตีผมด้วย ไม่ให้แย้งไอติมออก และด้าเดินมาพร้อมกับมาริโอ้

“หมดแล้วนะ มีแค่สามอันเอง “ด้าพูดและมองตัวแสบที่เลียไอติม

“และคนนี้กินมากน้ำมูกไหล่ พี่โดมแย้งกินเลยนะ”ด้าพูดมาริโอ้ทำท่าจะร้องไห้ไม่ได้กิน

“โอ้ พี่ไอซ์ยังไม่ได้กิน มากินของพี่ซิ “ไอซ์เรียกมาริโอไปเอาของตัวเอง

“ป้าตี”ผมพูดกับมิ้น ด้าทำท่าจะตีมิ้น

“ตียุง”นั้นชี้ให้มาตีผม แสบนะคนนี้ และด้าก็เดินเข้าไปจัดโต๊ะอาหารต่อ ผมก็นั่งลง อุ้มแสบไว้ ผมมอง มาริโอ้ที่กินของไอซ์ที่เสียสละให้น้อง ส่วนไอซ์กินกับไอ ที่แบ่งให้ไอซ์กินด้วย มันเป็นภาพที่น่ารัก เป็กซ์ที่กำลังสอนน้องมีนระบายสีอยู่มันน่ารักมากเลยนะ ดิวมันโชคดีมากที่มันมีเกือบจะพร้อมแล้ว เหลือแค่มันได้แอ้มาอยู่ด้วยเหมือนเช่นสามีภรรยาทั่วไป ชีวิตครอบครัมมันก็จะครบแล้วและที่นี้ ผมว่านะ ผมนี้อิจฉาดิวกับแอ้มากเลย 


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่หมอโดม จุดเริ่มต้นความรักของเป็กซ์วิน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-06-2015 14:57:53
เด็กๆน่ารักมากโดยเฉพาะมิ้นแสบสุดๆ (พิมพ์ตกหรือเปล่าค่ะเหมือนไม่เต็มประโยค เป็กซ์คงคิดว่าพูด, ต้องรอดูทุกมา)
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่เดฟVSเอ็กซ์ไปรับน้องว่าน/พิเศษพ่อซื้อให้หลาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-06-2015 18:24:42
เอ็กซ์ VS เดฟ ไปมัลดิฟกัน
  วันนี้ผมได้รับเกียรติ ให้มารับน้องว่านเอง เพราะว่าไอ้ภาคินมันหลอกน้องมันว่าว่านอยู่บ้านไมได้ไปไหน เพราะว่าพ่อกับแม่มันส่งไอ้ภาคีย์ไปอยู่บ้านญาติต่างจัวหวัดหลบคู่อริ สมน้ำหน้ามัน ฮาๆ วันนี้ผมขับรถไปรอรับกับไอ้ตัวดีผม เราตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่พูดสองแง้สองง้ามให้น้องว่านเข้าใจผมถูก เอ้ยย! เข้าใจผมผิด เด็ดขาด

“มรึงไม่โทรหาน้องว่านละ”เอ็กซ์ถามผม ผมกำลังมองหาร้านที่ไอ้มาร์คมันสั่งชุดนักฟุตบอลและอุปกรณ์ให้พวกผม ผมมองหาจนเจอแล้วนั้นไง

“ไม่ต้องแล้วเอ็กซ์”ผมพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าร้านขายอุปกรณ์การกีฬาทันที หลังจากจอดรถเรียบร้อยผมก็ก้าวเท้าลงจากรถแบบเท่ สวมแว่นตาเรแบน พร้อมจับคอเสื้อตั้งๆ ยี้ห้อโปโล หันมามองหน้ากัน เท่ได้อีก และพากันเข้าไปในร้านขายอุปกรณ์

“เดฟ กรูหาซื้อห่วงไว้ไปเล่นบาสกันดีกว่าตอนไปฝึกอะไม่มีอะไรทำ “เอ็กซ์พูดผมหันมามองจะมีเวลาเหรอ

“หรือมรึงไม่ชอบกีฬากลางแจ้ง งั้นไปเล่นกีฬาในร่มกัน กรูเปลี่ยนใจไปดูเซ็กส์ทอยด์แทน”ไอ้เอ็กซ์ ไอ้บ้า!!

“เอ็กซ์เราตกลงกันแล้วไง!”ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์มองหน้าผม  ตกลงว่าจะไม่ทำให้คนอื่นเข้าใจผมถูก เอ้ย เข้าใจผมผิด

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้เราช่วยไหมค่ะ”เสียงผู้หญิงถามผม น้ำเสียงนี้เล็กหวานน่ารักมาก ผมกับเอ็กซ์หันไปพร้อมกัน

“ว๊าก”เอ็กซ์ร้องออกมาน้องเขาตัวใหญ่มาก ยังกับโองมังกรเคลื่อนทีได้

“ตกใจทำไมค่ะพี่ “น้องเขาถามผมสองคนและมองหน้าผมสองคน

“ถ้าได้ยินแค่เสียงนี้พี่นึกกว่าน้องกระแตมาเอง แต่พอพี่หันมาสติพี่กลับคืนทันที นี้น้องสาวกระแตเองเลยหรือเปล่า”เอ็กซ์พูดผมเอาศอกกระทุงอย่าหาเรื่องกับน้องเขา

“ว่าแต่พี่จะซื้ออะไรดีค่ะ”น้องเขาถามผม ผมมองหาว่านแต่ไม่เห็น

“พี่อยากได้ห่วงครับ”เอ็กซ์บอกน้องเขา น้องเขามองหน้าเอ็กซ์และเขินเล็กน้อย ผมก็มองหน้ากันจะเขินทำไมอะ

“พี่อยากได้ห่วงแป้นบาสครับ ไม่ได้อยากได้คนเป็นห่วงครับ “เอ็กซ์บอกน้องเขาก็เงยหน้ามอง

“ไซ้ไหนค่ะ แต่ตอนนี้มีไซ้เดียว ไซ้ใหญ่สุด”น้องเขาพูดเอ็กซ์หันมามองหน้าผม

“ไซ้เดียวกับน้องเขาไหมวะ ใหญ่เกิ้น!”ไอ้เอ็กซ์กระซิบ ผมกระแทกศอกอีกครั้ง

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์”ผมมองคนที่เดินออกมาจากด้านในร้าน ว่านนั้นเอง ว่านยกมือไหว้ผมสองคน   ผมรีบเข้าไปช่วยถือถุงน่าเป็นชุดนักฟุตบอล

“นี้ค่ะห่วง ... อุ้ย รู้จักกันด้วยเหรอค่ะ”น้องผู้หญิงออกมาจากร้านพร้อมหยิบห่วงแป้นบาสเก็ตบอลมาให้ผมสองคน และมองผมกับว่านและเอ็กซ์สลับกันไปมา

“รู้จักครับ รู้จักมากเลย คนนี้ก็เป็นห่วงของเราสองคน เหมือนกันเนอะ งั้นอันนั้นพี่ยังไม่เอานะ ไว้ถ้าขาดพี่ค่อยมาใหม่”เอ็กซ์มันพูดกับน้องผู้หญิงมีหันมามองว่านและ

“เชอะ”นั้นสะบัดไปเลยว่าน มองผมสองคนแบบว่าไม่เข้าใจที่ผมกับเอ็กซ์พูด ผมก็หันไปยิ้มๆ และ

“อย่าทำงานเข้า”ผมพูดรอดเสียงไรฟันกับไอ้ตัวดีผมข้างๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมจ่ายค่าชุดนักกีฬาและอุปกรณ์ได้เลยไหมครับ”ผมถามน้องเจ้าของร้าน เขาก็พยักหน้าแบบไม่สบอารมณ์ดี นี้ผมไปสะกิดต่อมเขาตอนไหน แต่ผมก็ไปยืนที่หน้าเคาเตอร์กัน

“ทั้งหมด หนึ่งหมื่นบาทพอดี ค่ะ จะจ่ายเงินสดหรือบัตรค่ะ”น้องเขาถามผม

“บัตรครับ”ผมตอบและหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าพร้อมส่งให้น้องเขาไปรูด และปริ้นมาให้ผมเซนต์  ว่านเหล่มองผมสองคนไปมาก และผมสองคนก็รีบยกถุงชุดและอุปกรณ์ออกจากร้านทันที ก่อนที่น้องเขาจะฟาดง่วงใส่

“น้องว่านไม่นั่งหน้ากับพี่เดฟละครับ”เอ็กซ์ถามน้องว่าน ผมเพิ่งได้ยินพูดดีตอนนี้นี้เอง

“ไม่ละครับ ผมนั่งหลังดีกว่าเพื่อว่าพี่เอ็กซ์จะ ....”ว่านพูดและหยุดไว้แค่นั้นพร้อมมองผมสองคน

“อ้อ จู๋จี๋กัน พี่สามารถครับ ทำกันได้ทุกที แต่ถ้าน้องว่านคิดแบบนั้นพี่เอ็กซ์ก็ไม่ขัดสักนิดหนึ่ง”เอ็กซ์พูดผมนี้เหมือนโดนตบหัวเลยนะ ผมหันมามองตัวดี และว่านก็เข้าไปนั่งเบาะหลังเรียบร้อยแล้ว ส่วนตัวดีของผมเข้าไปนั่งในรถแล้วเช่นกัน ผมก็เดินไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“ว่าน พี่จะไปแวะที่บ้านพี่ก่อนนะ พี่จะเอาอุปกรณ์ไปเก็บ และพี่เอ็กซ์จะไปเอาของด้วย “ทันทีที่ผมเข้าไปนั่งในรถ ผมก็บอกว่าน

“พี่ลืมถุงยางนะครับน้องว่าน”เอ็กซ์พูดผมก็หันขวับไปมอง และว่านก็มองผมสองคน

“ฮาๆ พี่ล้อเล่นว่าน อันนั้นพี่ไม่เคยลืมพี่พกตลอด “เอ็กซ์พูด

“ผมก็คิดว่า พี่ไม่น่าจะลืม”ว่านพูดผมหันมา อึ้ยยยยยยย อยากฆ่าคนนนนนนน ผมก็ออกรถทันทีเอ็กซ์ที่นั่งเลือกเปิดเพลงๆ ผมก็แอบมองว่านผ่านกระจกมองหลัง ว่านนั่งเหมอมองออกไปนอกรถ สายตาบอกได้ว่าเหมือนกังวลอะไรอยู่

“เดฟ คลื้นไหนที่เราฟังกันวันนั้นอะมีแต่เพลงเพราะๆซึ้งๆ “เอ็กซ์ถามผม

“ใครจะไปจำได้ วันนั้นกดไปมั้วๆ “ผมพูดแต่ตายังมองว่านเป็นอะไรนะว่าน

“เดฟ มรึงขับรถไปข้างหน้ามรึงมองหลังทำเปี้ยอะไร”ผมสะดุ้ง ว่านก็สะดุ้งเหมือนกัน

“น่าไปด้วยมากเลยนะมรึงอะ มองข้างหน้า รถมันวิ่งไปข้างหน้า มรึงควรจะมองข้างหน้า “เอ็กซ์พูด

“น่ากลัวเนอะน้องว่านเนอะ พี่ไปนั่งเป็นเพื่อนไหมเพื่อว่าจะอุ่นใจมากขึ้น”เอ็กซ์ผมหันไปเหล่

“ไม่เป็นไรครับพี่เอ็กซ์ “ว่านพูดและยิ้มให้เอ็กซ์ รอยยิ้มที่น่ารักผมแอบมองผ่านกระจกหลังนิดหนึ่ง คนอะไรก็ไม่รู้ยิ้มน่ารักมาก

“เอ็กซ์แวะทานก๋วยเตียวกันก่อนได้ไหมอะ เอ็กซ์หิว”เอ็กซ์พูดผมก็มองวันนี้มันงอแงเอามากมากเลยนะ ปกติไม่นะ ผมก็เห็นทางเข้าก็เลี้ยวเข้าไปเลย ร้านนี้ร้านประจำผมสองคน แวะทุกครั้งทีผ่านเลยก็ว่าได้

“เราเข้าไปหาอะไรทานก่อนนะว่าน “ผมพูดและก้าวเท้าลงจากรถ ว่านก็เดินตามผมสองคน เอ็กซ์ก็ หงัดมือถือขึ้นมาและกดถ่ายรูปผม และว่านด้วย สามคน ผมเดินเข้าไปในร้านและหาที่นั่งกัน

“ว่านทานอะไรดีครับ”ผมถามว่าน ว่านก็เงยหน้าขึ้นมอง เมนู

“สวัสดีครับ แม้วันนี้มากันสามคนปกติมาสวีทกันสองคน “น้องที่รับออเดอร์โต๊ะผมประจำเดินมาแถมยังแซวว่าผมชอบมาสวีทกันสองคนอีก น่าให้ติปมากวันนี้

“รับอะไรดีครับ ต้มยำทะเลเหมือนเดิม เอาซุปเปอร์เลยไหมครับ”น้องเขาถามผมสองคนส่ายหน้า เจอไปแล้ว  ไม่อยากเจออีก

“เอาธรรมดาพอน้อง วันก่อน  แทบตาย “เอ็กซ์พูด

“ผมไม่ทานนะครับ “ว่านพูดผมสองคนก็มองว่านและคนที่มารับออเดอร์ด้วย

“เออ ว่านแพ้อาหารทะเลนะครับ”ว่านพูด ผมสองคนก็ “เพล้ง!”ว่านแพ้อาหารทะเล แถมผมสองคนพาเข้ามาในร้านก๋วยเตี๋ยวทะเล น้องที่รับออเดอร์มองว่านและผมสองคนสลับไปมา

“เออ ไม่ได้ปรึกษากันก่อนเหรอครับ แพ้อาหารทะเล แต่เข้าร้านอาหารทะเล “น้องเขาแซว ผมสองคนได้แต่ยิ้ม

“ลืมถามน้องว่านเนอะ เดฟ”เอ็กซ์พูดรอดไรฟันออกมา

“แต่ไม่เป็นไร ผมจะทำก๋วยเตี๋ยวหมูมาให้นะครับ พิเศษเลยครับ แต่รอบหน้าปรึกษากันหน่อยก็ดีนะครับ น้องเอาเส้นอะไรดีครับ “น้องที่รับออเดอร์ ใจดีจัง

“เส้นเล็กครับ”ว่านบอก น้องเขาก็พยักหน้า และเดินไป

“ฟู่”ผมสองคนพ้นลมออกมา

“ว่านขอโทษ พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ด้วยที่ว่านไม่ได้บอกว่าว่านแพ้อาหารทะเล”ว่านพูด แบบรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรครับ พี่ต่างหากที่ไมได้ถามว่าน”ผมพูดกับว่าน ผมนั่งอยู่ในร้าน และเด็กเสริฟ ก็เอาน้ำแข็งมาเสริฟ ผมก็เปิดน้ำรินให้ว่าน

“เดฟ ไม่รินให้เขาด้วยอะ”เอ็กซ์ผมสะดุ้ง ผมหันไปเหล่

“เขาอิจนะ”นั้นคือเขาอิจฉานะ ผมก็รินให้มันด้วย ลำบากกรูอีก สักพักก๋วยเตี๋ยวที่พวกผมสั่งก็มาเสริฟ และของน้องว่านด้วย ผมนั่งทานกันไปคุยกันไป แต่ส่วนใหญ่ ผมกับเอ็กซ์คุยกัน ผมพยายามชวนว่านคุยแต่ ว่านก็คุยบ้างแต่ไม่มาก

“น้องเขาไม่อยากคุยกับมรึง หรือว่ามันเป็นธรรมเนียมห้ามคุยกับคนหน้าตาแปลกๆวะ “เอ็กซ์กระซิบถามผม ผมเห็นว่านเหล่มองผมก็เอาศอกกระทุ้งเอ็กซ์ ผมทานเสร็จก็รีบออกจากร้าน เพื่อไปที่บ้านก่อน และจะได้ไปที่สนามบินตามเวลาที่นัดกันไว้ ผมขับรถมาถึงบ้านพ่อผม

“เอ็กซ์ไปบ้านเลยไหม ขับรถกรูไป”ผมหันไปบอกเอ็กซ์ ว่านก้าวเท้าลงจากรถผมแล้ว

“ขอไปไหว้พ่อ......”เอ็กซ์พูดผมหันไปมอง พ่ออะไร

“พ่อเพื่อน ลุงกรูหน่อยคิดถึงมว๊าก”เอ็กซ์พูดผมสามคนพากันเดินเข้าบ้าน ผมเจอพี่ดรีมกำลังอ่านหนังสืออยู่ พี่ดรีมมองผมและเอ็กซ์และน้องว่าน แถมมองสลับไปมาสามคน

“ว่านนี้ นั้นพี่ชายพี่เอง พี่ดรีม เขาเป็นหมอเด็ก”ผมหันไปบอกน้องว่าน

“สวัสดีครับพี่ดรีม”เอ็กซ์ยกมือไหว้

“สวัดดีครับพี่ดรีม”ว่านก็ยกมือไหว้พี่ดรีมเช่นกัน

“หวัดดีครับ น้องเขาแฟนใครวะ มรึงหรือเอ็กซ์”พี่ดรีมถามว่านก็หันมามองผมและหันไปมองพี่เอ็กซ์

“อ้อ น้องเขาอยู่ในช่วงรอการตัดสินใจนะพี่ดรีม ใช่ไหมครับน้องว่าน ที่รักของพี่เอ็กซ์”เอ็กซ์พูด

“พี่เอ็กซ์อะ”ว่าน หันไปอยากจะโบก

“พาไปไหว้พ่อดิ พ่ออยู่ในห้องนั่งเล่นนะ”พี่ดรีมพูด ผมก็พยักหน้าพาว่านไปหาพ่อผม ผมเดินเข้าไปไม่ได้รอเอ็กซ์ เอ็กซ์เดินตามเข้าไปติด พ่อกำลังนั่งดูข่าวสารการเมือง

“พ่อ ผมพาลูกสะใภ้มาไหว้พ่อ”ผมพูดพ่อหันมามองผม

“พ่อหวัดดีครับ” แต่คนที่หวัดดีนี้คือเอ็กซ์

“เว้ยย”พ่อผมร้องเลยผมหันมาทันที่

“เอ็กซ์ไม่ใช่มรึง”ผมหันไป มีชี้ตัวเองอีกด้วย

“พ่อ คนนี้พ่อ คนนี้ น้องว่านนี้พ่อพี่ พ่อพี่ใจดีมาก”ผมพูดว่านก็ชี้ตัวเอง และมองหน้าผม

“ตกลง ใครกันแน่วะ เดฟ”พ่อถามผม

“ว่าน ไหว้พ่อซิ”ผมพูดว่านมองแต่หันไปยกมือไหว้พ่อผม และหันมามองผม

“ลุงหวัดดีครับ”เอ็กซ์ไหว้พ่อผม

“เออ กรูนี้เกือบฮาร์ดแอทแทค แม้หลานเรียกพ่อ กรูตกใจ”พ่อผมพูด

“นึกว่าเอากันแล้ว”พ่อผมนี้ ว่านเงยหน้ามองผมแอบขำ

“แล้วได้มาได้ยังไงละคนนั้นนะ”พ่อผมพูดผมจับมือว่านเดินเข้ามานั่ง

“เจอที่โรงเรียนนะพ่อ ผมไปเทรนนักฟุตบอล “ผมพูดและมองว่าน จะเรียกว่ามัดมือฉกก็ได้นะ

“เออ งั้นกรูไปเอาของเลยนะเดฟ ลุง ผมไปหาพ่อผมก่อนนะมีอะไรฝากไปไหมครับลุง “เอ็กซ์พูดพ่อผมส่ายหัว เอ็กซ์ก็เดินออกไป ผมหันมาหาพ่อผม

“เพื่อนไอ้ดิวหรือเปล่าละ”พ่อผมถามว่าน ว่านพยักหน้าว่าใช่

“อืมม แม้ ไอ้ดิวนี้มันดีเนอะ มันเอาใจพี่มันดีจัง หามาแต่ละคน น่ารักทั้งนั้น “พ่อผมพูด ว่านก็มองผม

“พ่ออย่าพูดแบบนั้นดิพ่อ ว่านเข้าใจเดฟผิด”ผมพูด

“ก็พามาหนึ่งคน พี่มรึงไอ้โดม นะอาการหนักไปเลยนะ”พ่อพูดถึงพี่โดม อ้อ ผมหันมามองว่าน

“เขาชื่อน้องปู “ผมพูดว่านพยักหน้า แต่สะบัดมามองหน้าผม

“แฟนไอ้เดี่ยวนี้”ว่านพูด ผมก็ยิ้มๆ

“พ่อก็ได้ยินแบบนั้นนะ ฟังแล้วพ่อรู้สึกดี  “พ่อพูดผมหันมาพ่อผม เป็นคนอารมณ์ดี ฮาๆ

“พ่อ ลูกๆ ผมละ”ผมถามหาหลานแต่แทนว่าลูกๆผมจะแกล้งว่าน ว่านหันมมองผมแบบตกใจ

“อยู่ในห้องดูการ์ตูนอยู่นะ เพราะว่าแฝดพี่ไปออกงาน ที่โรงพยาบาล “พ่อผมพูดผมก็จับมือว่านให้ลุกขึ้น

“งั้นผมพาแม่ไปหาลูกๆผมก่อนนะ”ผมพูดว่านหันมาจะตีผม

“อืมม “พ่อผมพยักหน้า เหล่มองผมนิดหน่อย ผมจูงมือว่านมาที่ห้องนั่งเล่นอีกห้องหนึง ผมเห็นมีนกำลังระบายสี ส่วนมิ้นกำลัวนั่งดูการ์ตูน หมูที่เขาชอบ โดยมีเป็กซ์ที่ดูแลน้องอย่างใกล้ชิดและไอ้เดย์มันอยู่บ้านอีกแล้วอาทิตย์นี้
“น้องมีน “ผมเรียกน้องมีน มีนเงยหน้ามองผมและยิ้มตาหยี ว่านมองมีนและมองผม สลับไปมา

“พี่เดฟ ดีครับ เห้ย พาเด็กใหม่มาบ้านเลยเหรอปกติไม่เคยพานะ”ไอ้เดย์พูดผมเลยหยิบหมอนอิงปาใส่มันเลย

“นั้นไอ้พี่เดย์ น้องชายพี่และเป็นพี่ไอ้ดิว”ผมบอกว่าน ว่านพยักหน้าและยกมือไหว้

“น้องมีน คนนี้น้องมีนน่ารักมาก”ผมแนะนำน้องมีน

“และนี้เป็กซ์”ผมแนะนำเป็กซ์ เป็กซ์น่ารักยกมือไหว้ ว่านด้วย

“ยุงเดฟ “น้องมีนปีนป่านมาหาผม อยากมารู้จักเพื่อนใหม่เหมือนกัน

“คนนี้น้องมิ้น “ผมพูดว่านมองแต่ละคน และ

“ว่านว่าหน้าคุ้นเหมือน แอ้ หรือดิว “ว่านพูด เดย์มันหันมาหยักคิ้วให้ผม

“สายตาดีนะเนี๊ยะ”ผมพูดว่านมองผม แบบว่ายังไง

“ใช่เด็กๆนี้ลูกแอ้กับดิว “ผมพูดว่านยังงงได้อีก

“แอ้นะเขามีสิ่งพิเศษที่ผู้หญิงมี แอ้มีลูกได้ “ผมพูดกับว่าน ว่านทำตาโต แปลกใจมาก

“จริงเหรอพี่เดฟ สุดยอด”ว่านพูดกับผม

“ใช่ครับสุดยอด ไม่ได้มีแค่นี้มีอีกสามคนเป็นแฝด เรียกว่ารุ่นบุกเบิก หลานชุดแรกของพวกพี่เลยแหละ แก่กว่า น้องมีนและน้องมิ้น แต่ไม่อยู่”ผมพูดกับว่าน ว่านก็พยักหน้า

“แต่ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้นะว่านพี่ขอ”ผมพูดว่านหันมามองผม

“ว่านไม่ทำร้ายเพื่อน เพราะเหตุผลที่บางที่ไม่อยากบอกไม่ใช่แค่อยากปิดแต่ะบางที่มันอาจจะทำร้ายใครหลายคนไปพร้อมๆกัน”ว่านพูดผมก็มอง แสดงว่าว่านก็มีบางสิ่งที่เปิดไม่ได้เช่นกัน

“งั้นว่านนั่งเล่นกับหลานๆพี่ไปก่อนพี่ขึ้นไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าก่อนนะครับว่าน”ผมพูดกับว่าน ว่านก็พยักหน้า ผมเดินขึ้นไปด้านบน วันนี้พี่โดมกลับมาแล้วและไปที่โรงพยาบาลแน่ พี่โดมไปค่ายอาสากับพี่โอม พ่อส่งพี่โดมไปช่วยพี่โอม พี่อั้ม  ผมเดินมาจัดของใช้ใส่กระเป๋าและลากลงมาเพราะจะต้องไปที่สนามบินในค่ายแล้ว

“พี่เดฟ มาหรือยังผมมาถึงกันแล้วนะพี่”ดิวส่งข้อความหาผม ผมก็ส่งข้อความตอบกลับ

“มาถึงบ้านแล้วเดี๋ยวจะออกไปเดี๋ยวนี้ เจอกันดิว”ผมส่งข้อความตอบกลับ พอผมลงมาถึงเอ็กซ์ก็มาพอดี มาถึงกอดหอมหลานๆ คิดถึงกันน่าดู

“ลุงจะไปไหน”น้องมีนลุกมาหาผม เห็นผมลากกระเป๋าลงมาคงคิดว่าผมจะไปฝึกอีกแล้วแน่เลย

“ลุงไปธุระกันไม่กี่วันก็กลับน้องมีน “ผมบอกน้องมีนค่อยยิ้มออกมาหน่อย

“เอ็กซ์ นี้พ่อเราฝากมาให้ลุงทั้งหมดเลยเหรอ “พ่อผมเดินมาถามเอ็กซ์อ้อของฝาก อาภีมคงไปเที่ยวต่างประเทศมาแน่แต่ของฝากเป็นพวกขนมเด็กๆ ผมว่าแปลกๆแล้วนะไอ้เอ็กซ์ผมหันมามองเอ็กซ์ และพี่ดรีมอีกคน

“อันนี้ฝากลุง หรือฝากใครเนี๊ยะ”พ่อผมถามเอ็กซ์

“ก็ฝากลุง และพ่อผมคงซื้อมาฝาก ลูกๆลุงนั้นแหละ”ไอ้เอ็กซ์พูด

“เอ็กซ์นี้มันขนมเด็ก พวกกรูโตกันแล้วนะมรึง”พี่ดรีมพูดและหยิบขนมมาดู เด็กๆ หันไปยืนมอง ทำตาปริบๆ ว่าอยากได้อะ

“พ่อผมคงลืมนะพี่ดรีมว่าพี่ๆ น้องๆ โตกันหมดแล้ว เนอะ เฮอะๆ”เอ็กซ์ผมนี้ส่ายหัวเลย ว่านก็ขำ เอ็กซ์ ได้เดย์มันก็มองมันก็ขำ ผมว่าอาภีมรู้เรื่องหลานๆหมดแล้ว

“เออ งั้นลุงให้หลานๆ มันกินแล้วกัน “พ่อผมส่งให้หลานไปแบ่งกันเอง ผมก็พากันเดินออก เพื่อจะได้ไป ที่สนามบินกันตอนนี้ดิวและน้องๆ นักฟุตบอลมารอพวกผมกันแล้ว ผมรีบขับรถออกทันที รีบไปที่สนามบินเครื่องใกล้จะออกแล้ว


พิเศษของพ่อภีมปภพ เอ็กซ์มาที่บ้านผม ผมเลยฝากขนมไปให้พี่ภาและซื้อขนมเด็กๆฝากไปให้ด้วย ผมไปเที่ยวญี่ปุ่นมาไปกับอั้ม เมื่ออาทิตย์ก่อน แถมไปเจอพี่หนึ่งที่ญี่ปุ่นอีกดีนะที่ลากอั้มไปเป็นเพื่อนด้วย

“กริ้งๆๆ”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมก็กดรับพี่ภาณุเดชพี่ชายผมนั้นเอง

“สวัดดีครับพี่ภา”ผมกดรับสาย

“สวัสดีครับครับ ที่รักของพี่”พี่ภาหยอดมาเลยนะ

“ว่าไงพี่ภา”ผมถามผมว่าคงได้รับขนมแล้วที่ผมซื้อไปฝาก

“พี่จะโทรมาขอบคุณของฝากที่ส่งมาให้พี่ไปเที่ยวไหนมาไม่ชวนพี่เลยนะ”พี่ภาพูดเชิงตัดพ้อกับผมนิดหน่อย ฮาๆ

“ก็ไปเที่ยวกับอั้มลูกชายผม ที่ญี่ปุ่น “ผมบอกพีชาย

“พี่ว่าภีมคงลืมไปว่าลูกๆพี่โตหมดแล้วนะ เอาขนมเด็กมาให้ทำไมละครับ”พี่ภาถามผม ผมนะตั้งใจซื้อไปฝากหลานๆผมต่างหาก

“จริงเหรอครับ ส่งสัยภีมจะใส่ผิด”ผมพูด (แต่ในใจคิดว่า พี่ภาน่าจะรู้ว่าผมตั้งใจซื้อให้ใคร ก็หลานๆผมไง ไม่บอกก็ไม่ได้จะไม่ใส่ใจสักหน่อย)

“เออ แต่ไม่เป็นไร พี่ไม่คืนนะ”พี่ภาพูด

“เพราะว่า ซื้อมาได้ถูกใจมาก ดูซิ กินกันตุ้ยๆเลย “พี่ภาพูดผมนี้ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมดีใจที่หลานๆชอบ

“ปู่ ปู่”เสียงเด็กน้อยผมจำได้ เด็กที่ผมเจอที่ร้านเบเกอรี่และเรียกผมคุณย่า

“ทำไมละมาริโอ้ “พี่ภา

“ไอ้มิ้นจะแย้งโอ้ ไอ้มิ้นจะกัดโอ้”ผมได้ยินนี้แอบขำ คนนี้โอ้บอกนี้คงเป็นคนเดียวกับที่เอ็กซ์เล่าให้ฟังว่าเหมือนโอมมาก กัดไปหมดทุกคน พี่ๆน้องๆ โดนกันหมด

“มิ้นห้ามกัดพี่ ที่มือเราก็มี เดี๋ยวปู่จะตีเรา ไม่ได้พูดเล่นตีจริง นี้ไม้นี้ อยู่นี้ ”พีภาพูดกับหลาน ดูท่าจะหัวปั่นน่าดูแต่ผมอยากจะได้หลานมาอยู่บ้านผมบ้าง บ้านจะได้ไม่เงียบแบบนี้

“พี่ภา มีเด็กอยู่ที่บ้านเหรอครับ คุณปู่”ผมถามพี่ภา พี่ภาคงลืมไปว่าผมถือสายรออยู่

“อ้อ เด็กๆ ในค่ายทหารนะ แม้ก็แก่ป่านนี้แล้วเด็กก็ต้องเรียกปู่ได้แล้ว แต่ปู่คนนี้ยังไม่มีคุณย่านะ รอคุณย่าอยู่”พี่ภาพูดหยอดมาอีกแล้ว ขยันหยอดจริงๆ เลยพี่ชายผมคนนื้

“ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ดูแลเด็กๆของพีต่อเถอะ พอดี ภีมจะออกไปข้างนอกกับลูกนะ “ผมพูด

“โอเค กลับมาแล้วโทรหาพี่นะ พีมีเรื่องจะคุยด้วย”พี่ภาพูดผมนี้ใจเต้นเลยหรือว่าพี่ภาจะบอกผมเรื่องหลานแล้วนะ

“ก็ได้ ว่าแต่สำคัญไหมจะบอกตอนนี้เลยก็ได้นะ ผมเลทได้นิดหน่อย”ผมพูดกับพี่ภา

“ไว้กลับมาดีกว่าภีมเรื่องมันยาวนะ เรื่องที่แอ้กับดิวจะไปฝึกด้วยกัน หลังจากเรียนแพทย์ ปีสอง “พี่ภาพูด ผมก็นึกว่าจะบอกเรื่องหลานซะทื

“นึกว่าเรื่องอะไร ไว้รอผมกลับมาแล้วกันพี่ภา”ผมพูด

“อ้าวซะงั้น แล้ภีมคิดว่าเป็นเรื่องอะไรละ”พี่ภาถามผม

“ไม่รู้ซิ อาจจะเป็นเรื่องลับมั้งครับ แค่นี้นะพี่จอมเจ้าเล้ เจ้าเล้ทุกเรื่องเลย “ผมพูดและกดตัดสายผมเตรียมจะออกไปธุรกับอั้ม ลูกชายคนที่สองของผม วันนี้อ้นไม่อยู่อ้นไปกับไอ้ดิม ไปลุยงานสุดท้ายกันแล้ว และจะกลับมาอยู่ที่ไทยยาวเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่เดฟVSเอ็กซ์ไปรับน้องว่าน/พิเศษพ่อซื้อให้หลาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-06-2015 21:14:11
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่เดฟVSเอ็กซ์ไปรับน้องว่าน/พิเศษพ่อซื้อให้หลาน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-06-2015 11:59:18
 :mew2: เมื่อไหร่แอ้จะบอกความจริงพ่อสักที
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่อ้นVSพี่ดิม เปิดตัวพี่ชายคนโตซะทีตอนที่1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-06-2015 21:24:53
พี่อ้น – พี่ดิม ผม
  ผมชื่ออ้น ผมเป็นพี่ชายคนโตของบ้าน อ.อ่าง วันนี้ผมจะไปลุยปิดงาน ตามล่าไอ้หัวโจ๋ก คนส่งยา เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไอ้เอ็กซ์มันเข้าไปสืบในบ้านลุงภาณุเดชผม ลุงภาคือพ่อของคู่หูผม ไอ้หมอดิม มันเป็นหมอทหารแต่มันฝึกทุกอย่างที่ผมฝึก มันเลยได้เป็นคู่หูกับผมไปโดยปริยาย ผมโตมาก็เจอมันแล้ว ที่จริงผมมีเพื่อนซีโตมาด้วยกันอีกคน ตุ๊ พี่ชาย บ้าน ต.เต่า แต่ว่าผมกับไอ้ตุ๊มีเรื่องผิดใจกัน เพราะว่าเด็กมันย่องขึ้นคอนโดผม และตอนนั้นผมก็คนอง ผมเลย ปั่ม ปั้ม เด็กมัน ผมรู้ว่าขวัญไม่ได้รักมันหรอก ผมรู้ว่าคนที่รักมันนะน้องพัฒน์ และหลังจากนั้นก็ไม่ได้สนิทกัน เจอกันก็แค่ทักทาย
 
  หลังจากที่น้องชายผมไปสืบบางอย่างที่พ่อและพวกผมส่งสัยคือมีเด็กๆ อยู่ที่บ้าน ลุงภาณุเดช แถม เด็กๆเหล่านี้หน้าตาละม้าย คล้ายแอ้ กับดิว และลุงภานะเขาเคยวิจัยเรื่องทำให้ผู้ชายท้องได้เพราะ ทางตระกูลต้องการสายเลือดที่บริสุทธิ์ พ่อผมส่งสัยว่า ที่ลุงภาณุเดชทำให้แอ้เพื่อช่วยชีวิตแอ้มันจะใช้ได้จริง และผลที่สืบได้คือเรื่องจริง แอ้น้องผมมันมีลูกมด หรือมดลูกเหมือนผู้หญิง อันนี้พ่อผมสารภาพว่า พ่อให้ลุงภาทำให้แอ้ แต่เหตุผลคือยากช่วยชีวิตแอ้ แถมลุงภาก็ไม่ได้บอกพ่อผม แต่พ่อผมบอกว่า เรื่องที่ลุงภาวิจัยเขาให้ยกเลิกและห้ามทำการ กระทำอันนี้กับผู้ชายคนไหนอีก พ่อบอกว่าลุงภาคงกลัวพ่อผมเดือดร้อนเลยปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ ไอ้ดิม ที่ไปกิน ไปนอนไปเที่ยวกับผมมันกับปิดผมสนิทมาก วันนี้แหละ วันนี้แหละ

“ดีวะ อ้น “ไอ้กร เพื่อนผมอีกคน มันแต่งงานแล้วลูกมันกำลังจะคลอด ไอ้กรมันทักผม ผมยกมือทักมันตอนนนี้พวกผมรอที่จะขึ้นเครื่องไปลุยงานกัน ไปปิดงานของพวกผมให้จบ

“ไอ้กรไอ้ดิมละ”ผมถอยหลังกลับมาถามมัน

“อยู่ข้างในอะ “ไอ้กรพูด

“ใจ”ผมตอบและเดินตรงไปด้านในทันที ไอ้ดิมมรึง ปิดกรูได้ไงวะ ตั้ง เกือบ 5 ปี 

“ปีก”ผมเปิดประตูเข้าไป และ

“ไอ้ดิม “ผมเรียก ไอ้ดิมหันมามองผม

“ว่าไง”มีถามกรูว่าไง

“มรึงทำได้ มรึงทำได้ยังไงวะ กรูเพื่อนมรึงไหม กรูอยู่กับมรึง กิน เที่ยว อิบ อิบ ด้วยกันกับมรึง  แต่มรึง ทำกับกรูแบบนี้ได้ยังไง”ผมต่อว่ามันมันก็มองผม

“มรึงปิดกรูได้ยังไง นานขนาดนี้ ไอ้ดิม “ผมถามไอ้ดิม

“แล้วกรูไปปิดอะไรมรึงอ้น”ไอ้ดิมมันทำหน้ามึนถามผมอีกนะว่ามันปิดอะไร

“กรูให้โอกาสมรึง บอกความจริงมา”ผมพูดกับมัน

“เรื่องอะไรละ”มันถามผม มันมีหน้ามาถามผมกลับ ว่าเรื่องอะไร มันตีหน้ามึนมาก

“มันจะมีเรื่องอะไร ก็เรื่อง......”ผมกำลังจะพูด แต่ผมไม่ได้สังเกตุ ในห้องที่ผมเข้ามา มีแต่เจ้าหน้าที่ผู้หญิงทั้งนั้นเลย หันมามองผมกันหมด และมองไอ้ดิม

“อุ้ยย สงสัยมีเรื่องงอนกัน “ผมก็มองเออ

“ทำไมไม่บอกกรูว่ะ ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนี้ด้วย ไอ้หมอหมาดิม”ผมกัดฟันถาม
“บอกตอนไหนอะ มรึงเข้ามาก็ชี้หน้าด่ากรูลูกเดียวเลย ประจำเดือนไม่มาเหรอ สงสัยท้องแน่เลย “ไอ้ดิมมันพูดกับผม

“เออ”คนอื่นๆ มองมาที่ผมหมดเลย ทุกคน มันว่าผมประจำเดือนไม่มา กรูจะมาได้ยังไงกรูไม่มี

“เออ  “ผมพูดไม่ออกเลยและลากคอมันออกมา ไม่ลืมมองว่านี้มันห้องธุรการนี้หว่า
 
“อะไรของมรึง กรูไปทำอะไรมรึงวะ “ไอ้ดิม มันจับมือออกจากคอมัน

“มรึงนึกไม่ออกเหรอไอ้หมอหมาดิม ว่ามรึง “ผมพูดและเอามือท้าวซะเอว มองหน้าไอ้ดิม

“ไปยังคราบ ผัวเมียคู่นี้ทะเลาะกันแต่เช้าเลย”ไอ้กร มันตะโกนมา ผมสองคนฟักกิ่งมันเลย ฟัก ยูใส่มัน ไอ้กรเพื่อนผมสองคน

“เห็นไหมเพราะมรึงแต๋วแตกใส่กรูแบบนี้บ่อยๆ เขามองกรูกับมรึงเป็นผัวกันหมดแล้วครับไอ้อ้นครับ ”ไอ้ดิมมันพูดว่าผมทำให้ทุกคนมองว่ามันและผมเป็นสามีภรรยากัน ผมหันไปมองรอบๆ เออ จริงด้วย

“อ้าวจะยืนรออะไรละครับ พลทหารอ้น ไปได้แล้วเครื่องรอ “ไอ้ดิมมันเร่งผมด้วย

 “เออ แต่กรูยังไม่จบ “ผมพูดและชี้หน้ามัน

“ไอ้นี้ เมียไม่ให้แท่งประตูหลังหรือไงมรึง”ไอ้ดิมมันพูด ผมเดินออกมาเห็น มีกลุ่มหนึ่ง กำลังรอขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกัน ผมเห็นแล้วไอ้แอ้น้องผม ผมรีบตรงไปหามันเลย มันยืนอยู่กับเพื่อนๆ ไอ้น้องแอ้ผมมาที่นี้ด้วยมันจะไปไหนกัน

“อันนี้กรูไม่รู้ “ผมหันไปมองไอ้ดิม

“ได้กรูถามมันเอง ถามแม่งทุกเรื่องเลยกรูไม่รอแล้ว”ผมพูดแลเดินลงมาข้างล่างทันทีไอ้ดิมมันรีบตามผมลงมา ทันทีที่ผมก้าวเท้าลงมา


“แอ้ มรึงโอเคนะ “ผมเดินมาถึงผมได้ยินเพื่อนมันถามไอ้แอ้น้องผมโอเคไหม แล้วมันเป็นอะไรนั้นทำท่าผะอึดผะอมด้วยมันอาการคนแพ้ท้องชัด ชัด ผมหันมองไอ้ดิมและทำนิ้วเฉียดคอใส่มัน ได้มันไม่ผมบอกผมถามไอ้ตัวดีผมเอง
 
“โอเค แค่แพ้ “แอ้มันพูดมันแพ้ มันแพ้ท้องเหรอ ใช่เมื่ออาทิตย์ก่อนไปนอนดูดาวกันที่อุทยานบ้านพักของลุงภา ลงมาได้เรื่องเลยเหรอ

“แอ้ “ผมเรียกแอ้หันมาสะดุ้ง

“ตกใจทำไม”ผมถามแอ้ เพื่อนๆแอ้ที่อยู่ตรงนั้นตกใจด้วยผมหันไปน่าตาน่ารักดีแต่ตอนนี้พี่งานเข้า

“เป็นอะไร “ผมถามแอ้

“พี่อ้น ไม่นิ ไม่เป็นอะไร”แอ้บอกผม แต่มันทำท่าจะผอีด ผอม

“แอ้บอกพี่มานะว่ามรึง แพ้ท้องใช่ไหม “ผมถามแอ้ แอ้มองผมตกใจผมจับไหล่

“พี่อ้น “แอ้

“บอกมาแอ้”ผมถามแอ้ ผมจับไหล่แอ้

“ไอ้อ้นมรึงทำอะไรแอ้ มรึงบ้าเปล่า “ไอ้ดิมมันเดินตามผมลงมา มันจะเข้ามาห้ามผม ผมหันไปมองอย่ายุ่งเรื่องพีน้องเขา มันก็ถอยหลังออก

“เรื่องของพี่น้องมรึงอย่า”ผมหันไปบอกไอ้ดิม

“แอ้ บอกมา”ผมถามแอ้

“อย่าเขย่าแอ้พี่อ้น”แอ้พูดกับผม

“ทำไม ทำไมต้องปิดพี่ด้วย แอ้ ทำไม”ผมถามแอ้ ผมรู้ว่ามันก็แบกไว้หนักหนาเหมือนกัน ผมเขย่าถามมันอีก

“พี่อ้น อ๊วก! ”นั้น แอ้มันอ๊วกใส่ผมทันที ผมรีบปล่อยมันเลยที่นี้เต็มตัวไปหมดเลยไอ้น้องแอ้ของผม

“อี้”เสียงเพื่อนๆ มันร้องออกมา  “เว้ยย “ไอ้ดิม แต่ผมเต็มไปด้วยอ๊วกน้องชาย

“พี่อ้น แอ้บอกอย่า เขย่า แอ้แพ้กลิ่นน้ำหอมในรถ ไอ้ดิวพี่อ้นก็รู้แอ้แพ้ “แอ้พูดผมก็มอง ผมจำได้ว่าพ่อพาแอ้มาอยู่บ้านผมตอนนั้น 2 ขวบ ผมเห็นตาหวานๆ ปากนิดจมูกหน่อยผมตรงไปขออุ้มแต่ไม่รู้ว่าแอ้แพ้ กลิ่นน้ำหอมที่พ่อผมไว้ปรับอากาศ อ๊วกใส่ผม เช่นกันตอนนี้มันก็ยังอ๊วกใส่ผมด้วย

“มรึงโตแล้วนะแอ้ มรึงยังอ๊วกใส่พี่อีกเหรอ”ผมถามและ ปล่อยมันแล้ว ตัวกรูเต็มไปด้วยอ๊วก เหม็นด้วย

“ก็พี่อ้น เขย่าแอ้ทำไมอะ ไปล้างเลย”แอ้พูด มันยังมาว่าผมอีกนะ

“เหม็นวะ กรูไปล้างก่อนเดี่ยวจะลงมาถามมรึงใหม่”ผมบอกไอ้แอ้

“ไอ้ดิมมรึงดูน้องกรู อย่าให้มันไปไหน ไม่งั้นมรึงโดน “ผมหันไปพูดกับไอ้ดิมผมเดินขึ้นไปห้องน้ำดีนะที่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน คงอาบน้ำเลผม

ผมชื่อหมอดิม ผมเป็นพี่ชายคนโตของบ้านดอ เด็ก วันนี้ผมจะไปกับไอ้อ้น แต่มันดันของขึ้นสงสัยไอ้เอ็กซ์มันบอกแน่ๆเลยอย่าให้เจอนะเจอแล้วมันโดนแน่ ไอ้อ้นเลยมาถามผมแต่เช้าดีนะที่ตีหน้ามีนเก่ง และนั้มันดัน ทำแอ้อ๊วก เลยต้องไปอาบน้ำล้างตัว ผมเลยให้ไอ้ดิวพาแอ้ไปเลยก่อนที่ไอ้อ้นจะลงมา ตอนนี้เครื่องออกไปอย่างด่วนจี๋ แล้วผ นั่งรอมันลงมา ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์ไปเครื่องกับไอ้ตุ๊  และน้องมัน

“ไอ้แอ้ มรึงนะมรึง ดูซิกรูล้างแม่งหลายรอบยังมีกลิ่นอยู่เลย สาด”ไอ้อ้น มันเดินบ่นลงมาและ มันก็มองผา

“เห้ยไปไหนกันหมดวะ ไอ้แอ้ไปไหน ไอ้ดิม”ไอ้อ้นมันถามผม 
“เขารีบจะไป มัลดิฟกัน “ผมพูด

“ไอ้แอ้มันชิ้งกรู แล้วมรึงปล่อยน้องกรูไปได้ไง กรูบอกมรึวว่า “ไอ้อ้น มันหันมาเม้งผมเลย

“น้องมรึงไม่ได้ไปไหน น้องมรึงไปมัลดิฟ กรูเลย ไม่ห้ามไง มรึงบอกกรูว่าอย่าให้น้องมรึงไปไหน กรูผิดเหรอ”ผมพูด ตอนนี้หน้าไอ้อ้นมันตลกมาก ผมกลั้นไม่อยากขำเพราะมันจะรู้ว่าผมแกล้งมัน

“ไปได้แล้วกรูกับมรึงอะ และไอ้ดรุ๊ก มันโทรมาบอกว่าไปลุยเลยงานรออยู่แล้ว “ผมพูดกับไอ้อ้น

“อ้าวไอ้นี้ อย่ายืน ทำหน้ามึนทำไมครับไปครับลุยงานให้จบได้กลับ “ผมพูดมีมองและ มันก็เหมือนใช่ความคิด

“เออ หลังเลิกงานเราไปลัลลสกันที่ผับประจำดีกว่า เมาสั่งลา”ไอ้อ้นพูดผมก็เหล่มัน อย่าบอกนะว่าจะมอมเหล้าผมแล้วให้เหลา(เล่าความจริง) ความจริงไม่มีทาง

“เห้ย เพื่อมีงานเข้าอีก ไม่เอา”ผมทำท่าจะปฏิเสธไม่ไป
 
“ไอ้ดิม นะน่ะ กรูนัดเด็กไว้แล้ว“ไอ้อ้นมันพูด  มันเรียกผม ผมขึ้นมานั่งบนเครื่องกันแล้ว ผมนั่งเครื่องส่วนตัวตอนนี้บ่ายแล้วกว่าจะถึงคง เกือบ สองทุ่ม

“เออ ก็ได้ ที่กรูโอนี้เพราะดูท่ามรึงจะนอยด์ พาไปให้หายนอยด์โอเคปะ”ผมพูดและเครื่องกำลังแล่นขึ้นสู่น่านฟ้า ผมก็เปิดหนังดูไอ้อ้นมันก็เปิดหนังดูของมันไปแบบส่วนตัว ผมไม่รู้ว่าเพลอหลับไปตอนไหน ผมรู้สึกตัวก็กำลังจะถึงแล้ว ผมลืมตาขึ้น สักพักเครื่องก็ลงจอด สนามบินสำหรับเครื่องบินส่วนตัว เพราะจะเข้าไปจอดกับเครื่องบินผู้โดยสารไม่ได้ ผมลงจากเครื่องมีรถมารับพวกผมแล้วมีรถจากค่ายทหารมารอรับผมแล้ว เพราะว่าศูนย์บัญชาการอยู่ในตัวเมือง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่อ้นVSพี่ดิม เปิดตัวพี่ชายคนโตซะทีตอนที่1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-06-2015 07:20:18
 :angry2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันภาคพี่อ้นVSพี่ดิม เปิดตัวพี่ชายคนโตซะทีตอนที่1
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-06-2015 08:59:36
 o13 เฮียแกมาแรงมาก  แอ้เกือบไปแล้ว
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่คนโต 2 พี่โจ VS พี่บีม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-06-2015 21:57:38
ผมชื่อโจ ผมเป็นพี่คนโจของบ้าน จ.จาน วันนี้ผมมาร่วมงานกาล่าดินเนอร์ และประมูลเพชร พลอย เพื่อการกุศล ผมเป็นสปอนเซอร์และผมยังร่วมลงทุนกับเพื่อนผมไอ้แม็กซ์ แม็กซ์มันมีน้องสาวชื่อมิ้ง  มันป็นเพื่อนผมตอนที่เรียนที่อังกฤษ ผมเลยร่วมลงทุนกับมันช่วยเพื่อนด้วยและผมก็ได้ผลตอบแทน  และวันนี้ผมได้เห็นน้องบีม น้องชายคนที่สองของบ้าน บ.ใบไม้ที่ผมตามจีบอยู่ แต่น้องบีมนั่งห่างจากผมซะนี้ และพอประมูลเสร็จหันมาอีกทีหายไปไหนก็ไม่รู้นี้ผมกำลังเดินหา


“พี่ชัช เดี่ยวผมหา น้องบีมก่อนนะพี่”ผมเดินไปกระซิบบอกการ์ดผมพี่ชัชเป็น สไนป์เปอร์ แต่ลากออกจากราชการ เพราะมีปัญหา พ่อผมชวนมาคุ่มกันผม พี่เขาฝีมือดีมาก ผมเดินออกตามหาน้องบีมผม


“พี่โจค่ะ “ผมได้ยินเสียงผู้หญิง เรียกชื่อผม ผมหันไปก็เจอ น้องมิ้ง ผมละอยากจะหาทางหนีแต่ไม่ทันแล้ว นางค่อยจะงาบผมลูกเดี่ยวเลย เขาเป็นน้องสาวเพื่อนผมไอ้แมกซ์ที่ตอนนี้ให้ผมร่วมลงทุนด้วยเพื่อช่วยมัน มันเป็นลูกเศรษฐีที่มาเรียน ตอนแรกสักแต่มาเรียนอย่างเดียวเลย เที่ยวเล่นจนวันหนึ่งธุรกิจที่บ้านมีปัญหาเกือบล้มละลาย แต่มันเรียนจบแล้วเลยขอลงทุนธุรกิจกับผม


“ว่าไงครับน้องมิ้ง”ผมหันมา ยิ้มให้


“พี่โจ ไปนั่งดื่มอะไรกันหน่อยไหมค่ะ พอดีว่ามิ้งกับพี่แมกซ์เจอคนสำคัญที่เราต้องคุยดัวยนะค่ะ”มิ้งบอกผม ผมหันไปมองหาน้องบีม


“โอเคครับ “ผมจำต้องบอกว่าโอเค คนสำคัญคงเป็นคนที่จะช่วยเรื่องการนำเข้าสิ้นค้า ผมเดินตามน้องมิ้งไป น้องมิ้งรอเดินพร้อมไปกับผม และเกาะแขนผม ผมก็แกะมือเธอออก


“น้องมิ้งจะเสียหายนะครับ”ผมพูด และพอดีว่ามีสายโทรเข้ามาจากอาเป้


“สวัสดีครับอาเป้”ผมทักทายอาเป้


“โจวันนี้มาฉลองไอ้แพทมันจบกับอาหน่อยที่ผับที่เราพาอาไปนะ เจอกันนะ ห้ามเบี้ยว”อาเป้ชวนผมแต่ไม่รอคำตอบกันเลย ผมก็กดวางสายจำต้องไปซินะ ระหว่างนั้นผมเหลือบไปเห็นน้องบีบคุยกับใครสักคน ผมรู้ว่าไอ้นี้มันเจ้าชู้และพวกพี้ยาตัวพ่อเลย มันจะพยายามคุยกับน้องบีบคือพยายามจีบนั้นเอง


“เดี๋ยวพี่ตามไป”ผมพูดและเดินเข้าไปหาน้องบีบ ทันที


“บีม”ผมเรียกน้องบีม น้องบีมหันมาหาผม และยิ้มให้แบบเหยือกเย็นถ้าน้องๆ ผมเห็นแต่ผมว่ามันยิ้มพิมพ์โจมากกว่านะ


“สวัสดีครับพี่โจ “บีมทักทายผม ผมหันไปพยักหน้าทักทายคนที่คุยกับบีม และหันกับมาหาบีม


“พี่อยากชวนไป ดื่มอะไรกันหน่อยไหมบีม”ผมถามบีม บีมหันไปมองคนที่คุยคงอยากชิ้งอยู่ ผมพยักหน้า ว่าไปดีกว่าอย่าอยู่กับมันเลย บีมพยักหน้าและ

“ขอโทษนะครับ ผมต้องขอตัว ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่โจ”บีมหันไปบอกคนตรงหน้าดูท่าจะโกรธเอาเรื่องอยู่ผมเดินออกมาพร้อมบีม


“ทำไมไปคุยกับไอ้หมอนี้ บีม บีมไม่รู้เหรอว่า”ผมถามบีม


“พี่โจ เขาเป็นแขกในงานนี้และงานนี้พ่อผมก็เป็นสปอนเซอร์ “บีมหันมาบอกผม ผมหันมาเจอน้องมิ้งที่ยืนมมองผมพาบีมออกมาด้วย


“พี่โจค่ะ น้องมิ้งชวนแค่พี่โจนะค่ะและนี้มันธุรกิจของเรา เราไม่ควรให้คนนอก”น้องมิ้งตัวดี


“มิ้ง คนนี้ไม่ใช่คนนอกของพี่ ไม่เคยเลย”ผมบอกมิ้ง ที่หันขวับไปมองน้องบีม


“เออ พี่โจบีมไม่ไปดีกว่ามันธุรกิจของพี่ บีมจะกลับแล้วครับ “บีมหันมาบอกผม ผมหันไปมองสายตาอ้อนวอนอยู่กับพี่เถอะนะ อยากให้บีมอยู่


“คนเขาไม่อยากอยู่พี่จะรั้งเขาทำไมค่ะ”น้องมิ้ง


“งั้นกลับเลยนะ กลับถึงบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ พี่เป็นห่วง”ผมหันไปบอกบีม บีมยิ้มให้ผมและหันมามองมิ้ง


“ครับ ผมจะโทรบอกพี่โจ เป็นห่วงเหมือนกัน”บีมพูดและเอาจัดเน้กไท้ให้ผมด้วย แน่นอนน้องมิ้งมองตาเขียวปัดและสะบัดไป บีมก็รีบเดินออกไปผมรู้ว่าบีมแค่แกล้งมิ้งแต่โจชอบ ผมเดินตามมิ้งไป


“มิ้ง พี่ขอพูดครั้งสุดท้าย อย่าทำกิริยาแบบนั้นกับบีมน้องพีอีก ไม่งั้นพี่จะคุยกับไอ้แม็กซ์ และมิ้งไม่มีสิทธิ์มาทำกิริยาแบบนี้กับใครก็ตามที่พี่คุย มันสิทธิ์ของพี่ “ผมพูดมิ้งหันมามองหน้าเสียไปนิดหนึ่ง ผมเดินไปที่โต๊ะ เห็นคุณหญิงผกากาศ เจ้าของธุระกิจส่งออกพลอย นั่งคุยอยู่กับ ไอ้แม็กซ์เพื่อนผม ผมหันมามิ้งหายไปแล้ว คงไปหาเพื่อนผมไม่ได้สนใจผมนั่งผมนั่งคุยกับคุณหญิง


         บีม ผมชื่อบีมผมเป็นน้องคนที่สองของบ้าน บ.ใบไม้ ผมไม่ใช่ลูกของพ่อณะ ผมเป็นลูกของลุงหนึ่งแต่น้องๆยังไม่รู้มีแค่พี่บรูคส์ที่รู้ มันทำให้พี่บรูคส์ไม่เคยไว้ใจผมกลัวผมจะทำร้ายบอยตลอดเวลา ผมยอมรับว่า ข่าวสารนั้นผมส่งให้ ผู้เป็นพ่อผมรับทราบตลอด ผมรู้ว่าพ่อผมหวังดีกับหลานๆ ทุกคนแต่ทุกคนไม่ได้มองแบบนั้นเลยมองว่าเผด็ดการ


“น้องบีม อย่าเพิ่งกลับซิครับ “ผมหันมาไอ้คนนี้ก็ ตื้อผมจริง ผมรู้ว่ามันนะพี้ยาตัวพ่อไม่อยากยุ่งแต่ติดที่ว่าเป็นลูกสปอนเซอร์หลายรายการและไม่อยากให้พ่อกับพี่บรูคส์มีปัญหา


“ผมต้องมีงานพรุ่งนี้ต่อ ผมคงอยู่ต่อคุยกับคุณไม่ได้”ผมพูดและหันหลังออก


“หมับ “มันจับแขนผมไว้ผมก็มอง


“ก็บอกให้อยู่ไง อย่าเล่นตัวหน่อยเลย ผู้หญิงก็ไม่ใช่”ผมก็มองหน้าเลยทีนี้


“ถึงไม่ใช่ผู้หญิง แต่ผมก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ลงไปคลุกกับสิ่งสกปรก”ผมพูดและสะบัดมืออก


“ได้ งั้นจะทำให้เป็นผัวกรู”ผมได้ยินแต่ร่างผมถูกจับให้กระเด็นเข้าไปในห้องน้ำที่ผมกำลังเดินผ่าน เพื่อนจะไปทางออก


“จะทำอะไร”ผมถามมันก็ปิดประตูล๊อกทันที


“ขอให้สนุกนะ”เสียงนี้ ผู้หญิงที่ชื่อมิ้งนี้ ที่อยู่กับพี่โจ มันร่วมมือกับไอ้นี้เหรอ


“หลีกไปกรูจะกลับ”ผมพูดและมันก็


“ผลั๊ก”ที่ท้องผม ผมถึงกลับถอยตัวงอ แต่ยังยันไว้


“ผลั๊ก ผลั๊ก”มันเข้ามาซ้ำผมอีกสองที ผมล้มลงตัวงอเลยทีนี้ ผมมองมันและพยายามถอยออก


“ไปก่อนนะจะไปกันไม่ให้พระเอกมาช่วย “มิ้งพูดและไอ้คนนี้มันกำลังเข้ามาค่อมผมผมพยายามต่อสู้แต่ผมไม่มีแรงพอ ผมพยายามดันมันออก แต่ว่ามันมีแรงมากกว่าผม ดันเท่าไหร่มันก็ไม่ออกไปจากตัวผม ผมค่อยๆถอย ถอยไปจน มือผมไปขว้ากับขวด เลย


“เพล้ง”ผมเอาขวดตีหัวมัน ได้เลือดเลยที่นี้


“ไอ้สัด มรึงกรูไม่เอาทำเมียแล้ว มรึงตาย”มันโกรธผมมาก มันจะเข้ามาบีบคอผม ผมดิ้นร้น แต่


“ผลั๊ก”มีคนเตะประตูและพังเข้ามา คนของพี่โจ


“นั้นไงคุณโจ “ผมได้ยินเสียง ไอ้คนที่บีบคอผมก็ลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจผม และพี่ชัชก็เข้าไปรวบตัวแต่มันต่อสู้พี่ชัชเลย จัดไปหลานท่าทำเอาสลบไปเลย ผมมองพี่โจที่รีบเข้ามาหาผม และประครองผม และพี่โจก็อุ้มผมทันที


“คุณบีบถูกทำร้าย “ผมได้ยินพี่ชัชพูดแต่ร่างผมถูกพี่โจอุ้มไปขึ้นลิฟท์

“เปิดห้องให้ผมหนึ่งห้อง”พี่โจพูดและคนที่ตามมาก็พยักหน้า


“ขอชุดปฐมพยาบาลด้วยครับ”พี่โจพูดร่างผมถูกอุ้มเข้ามาในห้อง ห้องพักหรูของโรงแรมชื่อดัง ร่างผมถูกวางลงที่โซฟา ผมยังมองพี่โจ


“บีม มันทำอะไรมากกว่านั้นไหม”พี่โจถามผม ด้วยอาการตกใจ ผมก็ตกใจ


“ไม่มีพี่โจ”ผมพูดกับพี่โจเสียงสั่นเล็กน้อย


“ไหนดูที่คอซิ”พี่โจพูดและแตะที่ลำคอผม เพราะว่าถูกไอ้บ้านั้นบีมคอขนาดนั้น แน่นอนผิวขาวๆของผมต้องเป็นรอยนิ้วมันอยู่แล้ว และมันก็เป็นจริงด้วย ตอนนี้เจ้าหน้าที่เข้ามาเอากล่องชุดปฐมพยายาลมาให้พี่โจ พี่โจ เอายามาทาให้ผม และพยักหน้าให้เขาออกไปก่อน


“พี่โจ อย่าบอกพ่อกับพี่บรูคส์นะ บีมขอ”ผมพูด


“โอ้ยย”พี่โจแตะที่ท้องผมที่โดนมันต่อยไปสามที


“มันต่อยท้องด้วยเหรอบีม”พี่โจถามผม ผมพยักหน้า


“โธ่ เอ่ย บีมน่าจะอยู่ใกล้ๆพี่นะ รู้ไหม”พี่โจพูด ผมแค่ยิ้มให้


“พี่โจผมจะกลับแล้ว ผมต้องกลับแล้ว”ผมพูดพี่โจกระเทิบมาหาผมและมองผม ผมรู้ว่าพี่โจก็พยายามจีบผมแต่ผมรักใครไม่ได้อีกแล้วผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขาหมดรักผมไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาแล้ว เพราะผมเอง


“หมับ”พี่โจ เข้ามาและประกบริมฝีปากนั้นกับริมฝีปากผม เบาๆ แค่นั้น


“พี่อยากปกป้องบีมนะ”พี่โจพูด


“เออ พี่โจ บีมยังไม่พร้อม ผมขอนะ ผมจะกลับแล้ว โอ้ยย”ผมพยายามลุกแต่ยังเจ็บอยู่พี่โจก็เข้ามาประครองผม ผมยกมือว่าผมไหว และพี่โจก็ประครองผมลงมาด้านล่าง ผมเห็นตำรวจมาแต่ผมไม่อยากไปให้การอะไรทั้งนั้น


“คุณโจครับ คุณแมกซ์ขอคุยด้วยหน่อย”พี่ชัด เดินเข้ามาหาพี่โจ


“ได้ซิ เร็วนะจะรีบไปส่งน้องบีม”พี่โจพูด และเพื่อนพี่โจก็เข้ามา ผมก็มอง


“ว่าไงแม็กซ์”พี่โจถามคนนั้น


“เออ ไอ้เวรนั้นมันสารภาพว่าน้องสาวกรูยุมันให้ทำ มรึงอย่าเอาเรื่องมันเลยนะ ไม่งั้นน้องกรูโดนไปด้วย มิ้งมันทำไปเพรามันหึงมรึง”พี่โจหันไปมองคนนั้นและมองผม


“ให้มันจบไปแล้วกันพี่โจ และบอกเขาด้วยว่าอย่ามายุ่งกับผมอีก “ผมพูดและเดินออกทันทีพี่โจคุยอะไรกับเพื่อนเขาดูซีเรียส และเดินตามผมออกมา


“บีม พี่ขอโทษนะที่พี่เป็นต้นเหตุ เรื่องนี้ “พี่โจพูดผมหันไปมองพี่โจ และ


“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอบคุณที่พี่เข้าไปช่วยผมต่างหาก ผมกลับก่อนนะครับ การ์ดผมเขาหาผมแล้ว ผมโอเคพี่โจ ยังไงบีมโทรบอกทันทีที่บีมถึงบ้านแล้ว พี่โจ ขอบคุณนะครับ”ผมพูดและเดินออกมาทันที


“คุณบีม”การ์ดของผมพี่ อเล็กซ์


“กลับบ้านครับ และพี่อเล็กซ์ต้องไม่พูดเรื่องนี้ให้พี่บรูคส์ได้ยิน ผมขอนะครับ  “ผมพูดและเข้าไปนั่งในรถทันที ผมหันมามองพี่โจที่ยืนมองส่งผมจนรถแล่นออกมานอกตัวโรงแรมแล้ว ผมไม่อยากให้พี่บรูคส์ต้องเป็นห่วงผม ผมต้องดูแลตัวเองให้ได้ ผมต้องไม่อ่อนแอ


หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่คนโต 2 พี่โจ VS พี่บีม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-06-2015 07:31:10
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้น ลัลล่า พี่ดิมเจอ น้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-06-2015 22:00:00
 พี่ดิม VS พี่อ้น ภารกิจผมเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วและเปลี่ยนชุดเตรียมไปลัลล่ากัน ที่ผับประจำของผมสองคน ไอ้อ้นมันโทรหาโจแต่ไม่ติด มันคงติดงานแน่นอน หรือไม่ก็ไปติดเจ้าชายน้ำแข็งของไอ้อ้นและผมด้วย น้องบีม ไอ้โจมันตามจีบ


“ไอ้กรไปกับกรูไหมวะ”ผมถามไอ้กรและรุ่นพี่อีกสองสามคน


“ไม่ละ กรูจะสไกด์คุยกับเมียวะ”ไอ้กร


“ไอ้กร นี้เพิ่งมานะมรึง”ไอ้อ้น


“ไปเหอะ กรูไม่อยากเที่ยวแล้ววะ ที่เกิดเรื่องคราวก่อนกรูทำเมียเสียใจ และกว่ากรูจะง้อได้นะ ตั้งหลายเดือน “ไอ้กรมันพูดเพราะว่าผมพามันไปเที่ยวและมันดันไปปะกับสาวในผับแถมนางก็ชอบไอ้กรมากเลย และดันไปลงเอ๋ยเล่นจั้มจี้กันในโรงแรมอีกเสร็จแล้วเรื่องไม่จบ ผู้หญิงตามราวีไอ้กร เมียไอ้กรเลยจับได้ ผมสองคนรู้สึกผิดนะที่พามันไป


“เออ ไปเหอะวะ ไอ้คนรักครอบครัว “ไอ้อ้นพูดและพี่ๆเขาก็โบกมือบาย ใช่แค่ละคนมีครอบครัวแล้วนิเหลือแค่ผมสองคน ผมเดินเข้าไปที่ลานจอดรถ เฟอรารี่ลูกรักของผม ผมขับมาที่โรงแรมของอาภาษญ์ ระดับ 9 ดาว พวกผมได้สิทธิ์พักฟรี ผมพากันขึ้นห้องรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที จะออกไปเที่ยวกันแล้ว ผมสวมกางเกงยีนสีดำ ขาเดฟ ฟิตพอดีตัวและเสื้อยืดพอดีตัวพร้อมสวมสูททับ และไอ้อ้นมันก็เสร็จแล้วด้วย


“ไปยังไอ้ดิม “ไอ้อ้นมันมาตามผม ที่ผมพักมีสองห้องนอน ถึงจะคู่หูแต่ไม่นอนห้องเดียวกันแน่นอน ยกเว้นว่ามีเด็กมาให้อิบ อิบ จะมาจัดการห้องเดียวกันและแยกย้ายต่างคนต่างนอน กลัวครับ

“เสร็จแล้ว”ผมตอบและเดินออกมากลิ่นน้ำหอมโฉยมาเลยผมรู้ไอ้อ้นมันทำจมูกฟุตฟิต

“น้ำหอมกรูออกจะแพง สาด”ผมพูดมันแกล้งผม ผมรู้ดี ผมเดินลงมาที่รอบบี้และฝากกุลแจ ไอ้อ้นมันอาสาขับรถเองผมก็ตามใจมัน ผมขับมาถึงผับชื่อดัง ไอ้อ้นส่งกุลแจให้พนักงานรับรถไปจอดให้ ผับนี้ต้องมีระดับถึงจะเข้ากันน่ะครับ มีพรมแดงปูทางเข้าด้วย ผมเห็นมีหนุ่มน้อยสองคนยืนอยู่ หน้าคุ้น เหมือนลูกชายไฮโซ

“ไอ้ดิม น้องกัน “ไอ้อ้นมันบอกผม

“อ้อ นี้มรึงชวนเขามาเหรอวะ “ผมถามไอ้อ้น

“ไม่เอาเหรอ และนั้นเพื่อนน้องกัน ชื่อ เฟย์ ถ้ามรึงจะเอาน้องกันก็ได้นะ กรูจะได้เล่นของเล่นใหม่”ไอ้อ้นพูด ผมก็หยักไหล่ ได้อยู่แล้ว ผมสองคนเดินเข้าไปหาน้องสองคน ที่ยืนยิ้มให้ผมสองคนมาแต่ไกล

“พี่อ้น “กันเดินเข้าหาไอ้อ้น ดูท่าผมจะได้ของเล่นใหม่แทน

“ดีครับน้องกัน แม้ตรงมาหอมแก้มพี่เดี่ยวไอ้ดิมจะหึงนะ”ไอ้อ้นมันปัดกันมาให้ผม ส่วนอีกคนกำลังมองผมด้วยอาการเขิน

“พี่อ้น พอเจอของใหม่ ไม่เอากันเลยนะ “กันพูดเสียงแหล่มมาเชียว

“โธ่ๆ พี่ล้อเล่น ว่าแต่เพื่อนกัน “ไอ้อ้นมันพูดและมอง

“เพื่อนกันนะ ให้พี่ดิมซิ เฟย์นี้พี่ดิมที่เราคุยให้ฟังแก แซบมาก”กันพูดไอ้อ้นเหล่มันอิจฉาผม

“พี่อ้นแซบกว่า คนนี้กรูไม่ให้”กันพูด ไอ้อ้นมันเลยกอดเอวกันพากันเข้าไป มีหันมาดูปากด้วยน่ะ ผมก็มองอีกคน แม้ถ้าทางจะมือใหม่

“ไม่ต้องเขิน เดี๋ยวพี่สอนให้ “ผมพูดและหยักไหล่เดินเข้าข้างในกันดีกว่า

“หมับ”โอ้วว นึกว่าใหม่ของแท้ พอผมจะก้าวเท้าเขามาเกาะแขนผมหวงเลยครับ

“กล้ามแขนใหญ่มาก น่ากินอะ”โอ้วว ผมหันมามอง

“คืนนี้ได้กินแน่”ผมพูด กัดปากด้วย ไอ้อ้นมันมาที่โต๊ะที่ผมจอง ผมเดินเข้ามาที่โซน โยกย้ายส่ายสะโพกจังหวะเพลงแร็พกัน มีมากมายหลายรุ่นดีพวกผมชอบ ผมาที่โต๊ะที่ไอ้อ้นมันโทรมาจ้องเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่กำลังหย่อนก้นลงนั่ง มีโต๊ะข้างๆกันมาถึงพอดี หน้าตาน่ารักไปไหน หนุ่มๆ มีหันมามองผมสองคน แสดงออกชัดเจนว่าสนใจมาก


“อะฮืม”คนข้างผมสองคนส่งเสียงคำรามขู่ อีกโต๊ะ


“มีหมามาด้วยเหรอครับ”คนที่นั่งมองผมถามผมสองคน


“ครับ เอามาด้วย เอาไว้กัน เอ้ย ไม่ใช่ครับ แม้เล่นมุก อู้ยย ดูท่าจะไม่ค่อยขำ”ไอ้อ้นมันตามมุกน้องเขาแต่พอหันมาเจอคนข้าง หน้างอเลยนะ ไม่ขำ! ไอ้อ้นแม้พอเห็นอีกโต๊ะน่ารักนะมันนะ แต่ผมเริ่มเซ็งเพราะว่าผมไม่ชอบให้มาหึงออกหน้าออกตาและยิ่งยังไม่ได้ยิงประตูกันด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบเลย ผมแกะแขนน้องเฟย์ออกทันที เฟย์มองหน้าผม


“น้องครับ น้องไม่มีสิทธิ์มาออกอาการแบบนี้ ทั้งที่เราแค่คุยกัน “ผมพูดเฟย์หน้าเสียไปนิดหนึ่ง กันนะส่งซิกอะไรสักอย่างให้เฟย์


“เฟย์ขอโทษครับพี่ดิม เฟย์จะไม่ทำอีก”เฟย์พูดกับผม ผมพยักหน้าผมหันไปเจอหนุ่มอีกคนที่มากับโต๊ะที่ส่งสายตาให้โต๊ะผม ก็น่ารักใส่ๆดี หันมายิ้มให้ผม


“พี่ดิม เฟย์ว่าเราดื่มกันดีกว่านะ ชนแก้วครับ “น้องเฟย์พยายาชวนผมไม่ให้สนใจอีกคน ผมก็อืมม ไหน ไหนก็มากับเฟย์ หันมาดื่มเหล้ากัน และไอ้อ้นนะ กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกมันกับเพลงและน้องกัน โต๊ะข้างๆก็ออกลายเต้นแล้วเช่นกัน


“พี่ดิมเต้นกันนะครับ ”เฟย์ชวนผม ผมก็โอเค เต้นก็เต้น


“ปึก”ผมรู้สึกว่ามีคนเต้นมาชนผม น้องที่ส่งยิ้มให้ผม เต้นน่ารักมาก เขามาเต้นใกล้ๆผม


“ปึก”น้องเฟย์ไปชนน้องเขากระเด็น


“แอม ซอรี่ ไม่ได้ตั้งใจ”ผมรู้ว่าตั้งใจอีกคนลุกมาได้ก็มอง เฟย์ที่มาเต้นคลอๆกับผม


“โอ้ยย นี้ จะมาเต้นเบียด ทำไม โต๊ะตัวเองก็อยู่นั้น”อันนี้น้องกัน


“นี้ในผับใครจะเต้นที่ไหนก็ได้ โต๊ะนะเขามีไว้นั่ง ไม่ได้บอกว่าต้องเต้นแค่ที่โต๊ะนิย๊ะ หลอน”อีกคนก็ใส่กันไม่ยอมเหมือนกัน


“เจ็สซี่ อย่า”อีกคนออกมาดึงเพื่อนของตัวเอง ผมหันมมองไอ้อ้น เด็กที่มันโทรมาจะพาผมกับมันงานเข้า ไอ้อ้นมันดึงกันออก และพากันมายืนเต้นที่ๆที่ของตัวเอง  ตอนนี้มันเพลงซึ้งนะ และน้องกันที่กอดไอ้อ้น โยกคลอไปตามเพลง และน้องเฟย์มองผมอยากทำบ้างอะ


“อยากมีโมเม้นแบบนั้นบ้าง”น้องเขาหันมาบอกผม


“เดี๋ยวเราจะดับไฟ เพื่อคู่รักคู่ไหนจะ จูปกัน และเพื่อใครไม่มีครูจะได้มีคู่ เล็งใครเอา พอดับไฟปุ๊ปไม้ตีลากเข้าที่มืดทำ สามีไปเลย ฮาๆๆ “ดีเจพูดและค่อยรีไฟลง จดมืดสนิท หลายนาทีอยู่ ผมรู้สึกว่ามีมือมากอดเอวผม ก็คงน้องเฟย์


“อุ้ยย”จับนมผมด้วย รู้ว่ากล้ามอกชายสามศอกใครก็อยากจับ


“พลึบ”พอไฟเปิด ผมก็หันไปมองคนที่จับไม่ใช่น้องเฟย์ น้องเฟย์ที่ยืนมองงงได้อีก


“หล่อน่ากินอะ เล็งตั้งแต่หน้าประตู อืมม”เขามายังไง และผมมองไอ้อ้นอ้น มันไปจูปกับน้องเจสซี่ซะงั้นแล้วน้องกันก็กระเด็นหายไปไหน


“ไอ้อ้น”ผมเรียกไอ้ตัวดีมันจูปไม่ลืมหูลืมตาเลยนะสาด!



“ใครถีบกัน ก็ไม่รู้ “น้องกันพูดและน้องกันถึงกับอาปากค้าง ที่เห็นไอ้อ้นมันจูบกับน้องเจสซี่ ผมน้องแกคงได้ซี๋แหงแน่ ดูหน้าน้องกัน เวอร์ชั่นนี้ไม่ได้แอบแบ้วแล้ว ผมว่าภาค อวตารลงมากกว่า


“อีนี้มรึงแย้งผัวกรู”นั้นไง พอไอ้อ้นถอดปาก จากน้องเจสซี่


“ออซัมส์”น้องเขาสะบดออกมาพร้อมกัดปาก โชว์ไอ้อ้นด้วยว่าถึงใจมาก ผมละเชื่อมันเลยไอ้อ้น


“เยส ไอ้แอม”ไอ้อ้น มันตอบน้องเขาได้หน้าตาเฉยไม่หันไปมองน้องกันมันเลยว่าน้องเขา เห็นด้วยกับมันไหม


“พี่อ้น ทำไมทำแบบนี้อะครับ”น้องกันลุกขึ้นมาได้


“พี่ไม่รู้ พอไฟดับ เขาก็มาจูปพี่นี้ครับ และบังเอิญพี่จูปเก่งไปหน่อย “ไอ้อ้น


“เยส ยู อาร์”นั้นอีกคนแบบว่าไม่อยากถอดปากออกเลย


“อีเจสซี่ มรึงได้ซี่แน่วันนี้ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร “น้องกัน

“อีนี้ด้วย มรึงถือดียังไงมากอด คนนี้กรูจอง”โอ้ว มายก๊อกผมหันไปน้องเฟย์ ร่างจริงของน้องเขา จิกหัวอีกคนไปและตบกันนัวเนียไปหมดตอนนนี้ทุกคนแหวกช่องทางให้ตบกันได้สบายๆ จะห้ามใครดีวะ

“แสดงว่าต้องหล่อขั้นเทพ ถ้าไม่ขั้นเทพคงไม่ตบแย้งกันขนาดงนี้”ไอ้ดีเจมันแซวผมสองคน ผมก็มอง เปลี่ยนจากแซวเป็นเรียกการ์ดมาห้ามน้องเขาทีดีไหม

“ไอ้อ้น “ผมเรียกให้มันห้ามแต่มันดันไปต่อกับเพื่อนน้องเจสซี่ หน้าตาเฉย

“ไอ้อ้น “ผมเรียก ผมมันหันมาทั้งที่ปากยังจูปกับน้องเขา ผมพยายามดึงน้องเฟย์ อย่าไปตบเขาและอีกคนก็ไม่ยอม ส่วนน้องกันนั้นพลัดกันขึ้นพลัดกันลงตบกันยิ่งกว่าผู้หญิงอีกวะ คนละฉาดสองฉาด นี้ดูละครหลังมากไปไหม อีกคนมันไม่สนใจอะไรเลย

“ไอ้อ้น ทำไมรึงไม่ห้าม “ผมเรียกมัน

“เดี๋ยวเหนื่อยก็หยุดเอง เราต่อกันดีกว่าเนอะ อืมมม ”ไอ้อ้น มันพูด

“มรึงไปโทษพ่อกรูโน้น ทำลูกมาน่าตาดีเกิ้น แถมลีลารักถึงใจได้อีก ”ไอ้อ้นพูด

“อีเพื่อนเลว แทนที่มรึงจะช่วยกรูมรึงดันไปจูปเขา “นั้นเจสซี่ลุกมาได้จะเข้าไปตบเพื่อนตัวเอง เหตุที่ชุลมุนนี้เพราะมันตัวเดียวเลยไอ้อ้น

“หยุด เจสซี ยูทำอะไร”มีผู้ชายเขามาห้าม

“มาก็ดี ดูแลเมียตัวเองหน่อยน่ะ อย่าให้เที่ยวมาใล่จูปสามีชาวบ้าน”น้องกันลุงขึ้นมาได้หัวเหอยุ่งหมด

“มันจูปใคร”ไอ้คนที่ร่างลำลำ  ถามขึ้นและมองผมสองคน ผมส่ายหัวและน้องกันก็ชี้ไอ้อ้น ไม่ใช่แค่น้องกัน ทุกคนโดยรอบชี้มันหมด เป็นกำลังใจให้นะมรึง ผมคิดในใจตายแน่งานนี้ ดูหุ่นมันซิ ไม่เล่นรับบี้ก็ ฮอคกี้แน่นอน

 “เออ มรึงจูปเมียกรู”นั้นไงงามใส้

“เออ เมียเหรอ”ไอ้อ้นมันชี้น้องเจสซี่และถาม ไอ้คนร่างบึกน่าจะนักกีฬารับบี้น่ะผมว่า

“และน้องเขามาจูปผมนะครับ  ไม่ได้เข้าไปจูปน้องเขานะ และน้องเขายังชมเลย จูปสุดยอด “ไอ้อ้นอย่าไปจุดประกายมัน

“มรึงว่าจูปกรูห่วยเหรอ”ไอ้คนนั้นถามไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหยักไหล่ว่าประมาณนั้น ไอ้เวรอ้น กรูกับมรึงมาแค่สองคนนะเฟ้ย!

“และไม่มีอะไรบอกนี้ว่าน้องเขามี ผ แล้ว”ไอ้อ้นบอกน้องเจสซี่ก้มหน้า
 
“ได้มรึงเดี่ยวมรึงรู้ ว่ามันมีหรือยัง “นั้นไง มันพูดและเพื่อนมาเพียบเลย ทำไมงานมันงอกหลายชั้นแบบนี้น่ะ

“เออ กลับโต๊ะดีกว่า”คนที่มากอดเอวผมชิ้งเลยนะ

“เออ น้องเฟย์ไปห้องน้ำนะครับ ปวดฉี”อ้าวทิ้งเลย น้องเฟย์

“กัน ว่า กันไปตามไอ้เฟย์นะ “กัน ผมหันไปมองไอ้อ้น ปากมรึงนี้มันอันตรายมาก

“ปั๊ก”กำปั้นมัน ไอ้อ้นถอยมาหาผม แต่มันยังมองไอ้พวกนี้อยู่และ

“ได้เดี๋ยวมรึงก็รู้ว่า กรูสองคน”ไอ้อ้นพูดแต่มันค่อยๆถอยมาหาผม และมันยังบอกกรูสองคนมันดึงผมเข้าไปเอี่ยวด้วยเหรอเนี๊ยะผมสะบัดหน้าไปมองมัน

“เป็นไง”มันถาม มันเดินตามเข้ามาถาม

“วิ่งเก่งมาก ไอ้ดิม วิ่ง!”ไอ้อ้นกรูฟังตั้งนาน ผมวิ่งออกมาจากผับ เวรแล้วมันตามมาเป็นขบวนเลบผมวิ่งไปอีกโซน ไปทางไหนดีผมมองหา ทางออก

“ไอ้ดิม นั้นไง พี่ชัด กับไอ้ปีเตอร์” ไอ้อ้นมันเรียกผม คนที่ผมเจอคือการ์ดของโจ ไอ้โจมา ไอ้อ้นมันลากคอผมเข้าไปทันทีผมวิ่งไป

“ดีครับ คุณดิม คุณอ้น วิ่งมาจากไหนครับ ถ้าทางงานจะเข้า”พี่ชัชถามผม

“มันไปไหน แม่งจะกระทืบใส้แตกเลยมรึง”เสียงมาเลย

“ไม่ใช่ท่าทางแล้วละ ใช่เลย”ไอ้ปีเตอร์ มันพูด

“ถูก ฝากด้วย”ไอ้อ้นมันพูดและวิ่งเข้าไปด้านใน

“มาเป็นขบวนเลย ทำไมไม่เอาผู้หญิงมาครับปีเตอร์จะยินดีกว่านี้เยอะ”ไอ้ปีเตอร์

“กรูไม่จีบผู้หญิง นั้นแหละ น่าหมำมาก ลองดูไอ้ปีเตอร์ “ไอ้อ้น มันพูดผมเดินเข้ามาด้านในปล่อยให้ด้านนอกเคลียร์ที่นี้เป็นโซนส่วนตัวเฉพาะ คนระดับเฟิร์สคราสเท่านั้น และด้านหน้ามีการ์ดโจด้วย คือสกรีนอีกครั้ง ผมเห็นไอ้โจแล้ว

“ไอ้อ้น นันไงไอ้โจ อาเป้กับพี่อธิคมด้วยวะ”ผมชี้และไอ้อ้มันก็เดินตรงไป และ

“หมับ”มันกอดคอไอ้โจ โจหันมา

“เว้ยย”มันตกใจผมสองคน ผมยกมือไหว้อาเป้กับพี่อธิคมแฟนอาเป้

“หวัดดีครับอาเป้ ที่รักของหลานอ้น”ไอ้อ้น

“กรูรักมรึงมาก ไอ้อ้น”อาเป้

“ไงไอ้หมอดิม”อาเป้ถามผม

“เรื่อยๆ ครับอา โดนตรีนมาเรื่อยๆ”ผมพูดกับอาเป้

“เออ ให้มันได้อย่างนี้หลานกรู สงสารพี่กรูวะ”อาเป้พูด

“แล้วมาซ่ากันอีกแล้ว “พี่อธิคมพูด ผมเงยหน้าเจอหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินมา สูงเพียว หน้าตาละม้ายใครสักคน จมูกเรียวโด่งรับกับใบหน้ารูปไข่ ปาเรียวเป็นกระจับ หุ่นดีทีเดียว เดินตรงมาที่โต๊ะ ตอนนี้เหมือนโดนศรรักปักอกมาก คิ้วยังโค้งสวยได้รูป หน้าหวานมาก

“แพท นี้ไอ้พี่อ้นไง”ไอ้โจมันแนะนำให้อ้นรู้จัก

“สวัสดีครับพี่อ้น และพี่โจ แพทเคยเจอพี่อ้นหลายครั้งอยู่แพทจำได้ “น้องเขาพูดเคยเจอไอ้อ้นแล้วผมหาไปไหนทำไมไม่เจอละ เสียของมาก

“โจ”ผมเรียก ไอ้โจ  ว่าแนะนำกรูด้วย

“อ้อ นี้ไอ้หมอดิม เราเจอยัง”ไอ้โจ นอ้งเขาชื่อแพท น้องเขาหันมามองผม ยกมือไหว้ ผมเดินไปใกล้เพื่อนจะไหว้แนบอก น้องเขามองผมแบบ ระแวงอะไรละ

“ไอ้ดิม น้องเขาลูกอาเปรมดิ์ไง”ไอ้โจบอกผม ผมมอง อ้อลูกอาเปรมดิ์ ผมสะบัดหน้ากับมาลูกอาเปรมดิ์ ไปแอบอยู่ที่ไหนทำไมดิมไม่เคยเห็น

“ไอ้ดิม น้องแพทไง มรึงไม่เคยเจอเหรอ เออ แต่ตอนนั้นแพทใส่แว่นตาหนานี้หว่า ว่าแต่”ไอ้อ้นมันถาม

“ผมไปทำเรสิก ไม่ต้องใส่แว่นแล้วครับพี่อ้น “แพทตอบ แพทมองผมแว็ปหนึ่งและไปนั่งข้างๆอาเป้

“ไอ้ดิมนี้หลานรักกรู”อาเป้พูด

“รักมากทีเดียว”พี่อธิคมพูดย้ำอีก ผมเลยเดินมานั่งข้างไอ้อ้นแทน แต่ตรงข้ามน้องแพท ผมชอบน้องคนนี้

“เอาไรดี วิสกี้”อาเป้ถามน้องแพท

“ครับอา”แพทดื่มวิสกี้

“อาเป้ ด้วย”ผมพูด

“อืมม น้องเอาวิสกี้ มาสอง”พี่อธิคมบอกน้องบาเทนเดอร์ ผมยังมองน้องแพท แพทหันมาเจอผมมอง

“ไอ้ดิม มรึงจะมองหลานกรูให้ทลุไปถึงตับไตใส้พุงมันหรือไง เดี๋ยวอามรึงก็เตะเอาลอง อาเปรมดิ์อะ”อาเป้พูด ผมเกาหัวเขิน ไอ้อ้นมันนั่งกับไอ้โจ มันนั่งคุยอะไรกัน ก็ไม่รู้สนใจกรูหน่อย ผมหันไปมองมันสองคน

“ไอ้อ้น บอกโจไปห้องน้ำกับกรูหน่อย”ผมกระซิบ

“ไปทำไม ไม่”ไอ้อ้น ไอ้เวรหันขวับมาเลยนะ 

“กรูแค่จะ ชวนไปถามเรื่อง อืมม”ผมพูดและโบ้ยปากไปทางน้องแพท ไม่ใช่แพท ณภปภา แต่แพทนี้ทำให้หัวใจดิมไหวหวั่นเรียกว่าสั่นคลอนเลยดีกว่า

“หึ”ไอ้อ้น

“อย่ามาหึงกรู เดี๋ยวกรูบอกอาเป้นะมรึง ว่ามรึงโอบเอวไอ้โจ”ผมพูดและมองแขนมันมันโอบเอวไอ้โจอยู่

“สาด”ไอ้อ้น และไอ้อ้นมันก็กระซิบกับโจ โจหันมามองหน้าผม ผมพยักหน้า และโจมันก็ลุกขึ้น

“อาเป้ โจไปห้องน้ำก่อนนะ “โจพูด ไอ้อ้นมันก็ลุก และผมด้วย

“เออ นี้ปวดพร้อมกันสามคนเลยเหรอ ท่ออันเดียวกันเหรอ”พี่อธิคมแซวผม

“ไอ้ดิมมันปวด ผมสองคนจะไปคุ้มกันมัน ไอ้นี้ เด็กมันเยอะ ตีกัน โอ้ยยวุ่นวายเพิ่งหนีมาเนี๊ยะ”ไอ้อ้นมันพูด ผมนี้ไถลเลยพูดแบบนี้ยิงกรูเลยไหม ไอ้อ้น!  น้องแพทมองผม ผมรีบดึงแขนมันออก


"จริงนะครับน้องแพท ไอ้หมอนี้ต้องคบหาด้วยความระมัดระวังอย่างแรง เขาเรียกว่าควรศึกษาข้อมูลก่อนการตัดสินใจลงทุน "ผมลากไอ้อ้นออกมามันยังมีหน้าพยายามบอกน้องแพทผมอีกนะ บอกได้ดีมากนะไอ้เพื่อนอ้นของผมและไอ้โจตามออกมา
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้น ลัลล่า พี่ดิมเจอ น้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-06-2015 07:52:59
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้น ลัลล่า พี่ดิมเจอ น้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-06-2015 19:25:52
 :m18: งานนี้ศรรักปักอกเฮียดิมเต็มๆเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้น ลัลล่า พี่ดิมเจอ น้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-06-2015 21:09:51
ผมมาที่ห้องน้ำหรูหรา มีห้องนั่งพัก แต่ไม่มีคนเล่นดนตรีนะครับ ฮาๆ

“อะไรไอ้ดิม”ไอ้โจมันถามผมทันที

“น้องแพท ทำไมกรูไม่เคยเจอเขาเลยวะ”ผมถามไอ้โจทันที

“กรูยังเจอเลย “ไอ้อ้น  ผมหันขวับมันยังเจอแต่ทำไมผมไม่เจอ

“แล้วทำไมมรึงไม่บอกกรูบ้างวะ”ผมถามไอ้อ้นแบบแอบนอยด์

“อ้าวก็ลูกอาเปรมดิ์ และพี่น้องเราเยอะไปไหนก็ไม่รู้ กรูยังเจอไม่ทุกคนเลย โดยเฉพาะน้องเจ “ไอ้อ้นพูด และโจหันมากอดอกมองแน่นอนผมสามคนรู้ตับไตไส้พุงกันหมดแล้ว โจมันเลยไม่ให้จีบน้องมันแน่นอน มันหวงน้องมัน ฮาๆ

“โอ้ยย”ไอ้โจมันดึงขนจมูกไอ้อ้น

“อันนี้น้องกรู แน่นอนกรูต้องเก็บไว้ให้ห่างๆมรึง ไอ้ปลาไหล ไอ้บัตเตอร์ฟลาย แมน ไอ้ ไอ้ ”ไอ้โจพูด


"พอแล้ว ด่าเก่งไปไหนเนี๊ยะ แม่ค้าปากตลาดชิดซ้ายเลยนะ ครับ คุณโจครับ"ไอ้อ้นมันรีบเบรคโจก่อนนะโดนเยอะไปกว่านี้อีก ฮาๆ

“มรึงอย่าบอกน่ะว่าสนใจน้องแพท”ไอ้อ้นมันถามไอ้ตรงประเด็นมาก

“น้องเขาเพิ่งจบทหารนะมรึง”ไอ้อ้นบอกผมไอ้โจหยักไหล่ ไม่แคร์

“พูดเป็นเล่นดูหุ่นดิ อ่อนแอ่นน่าดูแล “ผมพูดและจินตนาการ ว่าดิมได้โอบน้องแพทนอนกอดน้องแพท เพลอๆจะได้คืนนี้ด้วย อิ อิ อิ

“น้องเขาเพิ่งไปฝึกหน่วยปฎิบัติการซีลมา และไปร่วมฝึกกับทหารของอเมริกามาก น้องเขามีความสามารถสูงทีเดียวนี้ได้เหรียญติดหน้าอกมาเพียบ”ไอ้โจอีกคน แต่ยังไงดิมก็อยากได้

“กรูสนใจ “ผมพูดขึ้น

“ไอ้นี้มันยังไม่รู้จักน้องเขาดี “ไอ้อ้นพูด

“ช่วยหน่อย มรึงออกไปนะ มรึงขยับมานั่งเก้าอี้กรู และโจมานั่งเก้าอี้อ้น กรูจะนั่งข้างน้องเขา”ผมพูดกับสองคนมันเหล่มองผม

“มันอยากลองของปล่อยมันโจ”ไอ้อ้น และผมสามคนก็ออกมาที่โต๊ะ เห็นน้องเขาคุยกับอาเป้ และพี่อธิคมดูสนิทกันและแผนของผมก็เริ่มไอ้อ้นไปนั่งเก้าอี้ผมตามด้วยโจ และเหลือที่ว่างข้างน้องแพทเขา ผมก็นั่งลง แพทหันมา ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งน่ารัก

“ไอ้ดิม วิสกี้มรึง ไอ้อ้นละ “พี่อธิคมถามไอ้อ้น

“ผมเอา แจ๊คแดเนียล ดีกว่า กับไอ้โจ “ไอ้อ้นพูดโจมันสะบัดมามองหน้า พี่อธิคมเรียกเด็กมารับออเดอร์ ผมหันมามองน้องแพท

“อาเปรมดิ์พี่สบายดีเหรอครับน้องแพท”ผมถามน้องแพท น้องเขาหันมา แบบเท่ๆ แต่น่ารักสำหรับผม กิริยาท่าทางแบบนี้ เหมือนอาเปรมดิ์มาก

“สบายดีครับ ผมว่าพี่น่าจะเจอพ่อผมบ่อยอยู่น่ะครับพี่ดิม “แพทตอบ หน้าแตกเพ้งใช่เจอบ่อยแต่อาไม่เคยเหลาให้ดิมฟังเลยว่ามีลูกน่ารัก

“ก็เจอบ่อยอยู่นะครับ แต่แปลกใจทำไมเจอแค่อาก็ไม่รู้ ทำไมไม่เจอลูกของอาก็ไม่รู้ ”ผมตอบน้องแพท แพทหันไปมองอาเป้ ที่ขำผมออกมาเลย ตอนนี้ ความรักมันบังตามากบอกเลย

“พ่อผมก็สบายดีน่ะครับ พี่ดิม”แพทพูด เสียงก็น่ารัก
 
“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ น้องเขาดัง น้องเขาลุกไปเลยผมได้แต่มอง ไอ้อ้นกับไอ้ดิมมันเม้ามอยด์ผมอยู่ มันทำนิ้งเฉียดคอให้ผมดู ว่าผมแป๊กไม่ ผมลุกตามน้องเขาออกไป ทันที น้องแพทเดินออกมาหน้าประตู ผมเดินตาม

“ปึก”แพทยชนใครสักคนที่กำลังเดินเข้ามามีบรรดาสาวกอดมาด้วย เหมือนมาเฟียร์เลย

“ขอโทษ”แพทพูด ผมเดินมาติดๆ

“มรึงเดินยังไง”มันถามแพท

“ผมขอโทษแล้ว “แพทพูด

“มรึงรู้ไหมว่ากรูเป็นใคร”นั้นมันถาม

“กรูไม่รู้ กรูไม่ใช่พ่อมรึง”แพทพูดผมเข้าไปดึงแพท

“แพท “ผมดึงแขนแพทห้ามปราม อย่าไปยุ่งกับมัน

“ยี้ ตุ๊ด”นั้นชะนี

“มรึงว่าใคร”แพทชี้หน้า

“อย่าแพท “ผมดึงแพทออก

“ดาริ่ง มันชี้หน้าแสดงว่ามันต้องด่า ลิลลี่แน่เลยค่ะ”นั้น ไอ้คนที่นางกอดแขนแกะแขนผู้หญิงออก มันเข้ามาจะใส่แพท แต่ผมดึงแพทออก ผมรับหมัดมันเต็มกำปั่นผม หมัดแค่นี้ไม่เท่าไหร่เลย ผมยึดหมัดมันไว้มันดึงไม่ออก

“ถอยไป ไม่อยากมีเรื่อง “ผมพูดใส่หน้ามัน

“เออ ฝากไว้ก่อนนะมรึง”มันพูดผมเลยปล่อย ผมหันมาเจอแพท ที่ยืนอยู่และเดินออกไป เพื่อโทรหาใครสักคน

“ว่าไงพ่อ อะไรนะ ให้ผมไปรับพายเลยเหรอพ่อ พ่อคุยกับพายหรือยัง”แพทถามอาเปรมดิ์แน่เลย ผมเดินออกมา

“โอเคพ่อ ผมจะกลับพร้อมอาเป้เลย อยู่ที่ผับ ได้ครับพ่อ ครับ แค่นี้น่ะครับ”แพทพูดและกดวางสาย แพทยเงยหน้ามาเจอหน้าผมแบบใกล้ชิดมาก

“พี่ดิม จะจ้องหน้าแพทอะไรขนาดนี้ “แพทถามผม เอามือเท้าเอว

“ดุจริง อย่างนี้พี่ชอบ”ผมพูดกับแพท

“แต่แพทไมชอบ พวกกระล่อนไปวันวัน”แพทพูด

“พี่ไม่ได้กะล่อนแต่ บังเอิญ ความหล่อพี่มันเข้าตาบรรดาหนุ่มๆ ผมพูด

“เหรอครับ อืมม งั้นก็ดีใจด้วย”แพทพูดและทำท่าจะเดินเข้าด้านในแล้ว อ้าวอุดสาเดินตามมา ผมก็จับมือแพทแต่

“พล๊อก ตุ๊บ”โอ้วว shit น้องเขาบิดแขนผมและ ทุ่มลงพื้นซะงั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย สั่งทำพิเศษแน่เลย เล่นเอาหมอดิมจุกเลย

“เป็นไงครับพี่ดิม”แพทถามผม

“จุกครับ “ผมตอบ แพททำท่าเดินเข้ามาด้านในทันที ผมก็ลุกและหันไปเจอน้องกันแอนน้องเฟย์กำลังเดินตามหาผมกับไอ้อ้นแน่เลย ผมรีบวิ่งเข้าไปด้านในตามแพททันทีพอเข้ามาด้านในก็เห็นแค่ไอ้อ้นกับไอ้โจ แต่ไม่มีอาเป้ และพี่อธิคม

“อาเป้ไปไหนวะ”ผมถามไอ้อ้น

“พี่อาทิตย์เขามีเรื่องนะ พี่อธิคมเลยรีบไป กับอาเป้ “ไอ้อ้นพูด

“อาเป้ ทิ้งแพทอีกแล้ว “แพทบอกไอ้โจ

“นอนห้องพี่ไง “ไอ้โจพูด เฮ้ย

“คืนนี้นอนคอนโด โจดีกว่าวะ “ผมบอกไอ้อ้น มันหันมาเหล่ที่กรูอยากจะนอนมรึงจะไม่ใช่ไหม

“โอเค “ไอ้อ้นรีบเลยนะมัน

“แต่มรึงอย่าทำอะไรไอ้โจอีกน่ะ “ผมบอกมัน มันเหล่มองผม เหตุมันเกิดเมื่อตอนที่ผมมาปาร์ตี้เรียนจบหลักสูตรล่าสุดกันและผมก็เมากันมากทีเดียวเรียกได้ว่าเมาแบบหมาเลย ผมก็ไหนอนห้องพักไอ้โจกัน ผมไม่รู้ว่าว่าไอ้อ้นมันตั้งใจหรือมันเมาแต่พอตอนเช้าผมตื่นมา ผมนอนกับพื้น และพอผมลุก โอ้วมายก๊อต สาเหตุที่ผมลงไปนอนกับพื้นเพราะไอ้อ้นมัน อิบ อิบไอ้โจ ใช่มันมองหน้ากันไม่ติดมาเกือบสองอาทิตย์ ผมรู้ว่าไอ้อ้นมันชอบไอ้โจตั้งแต่ตอนที่ไอ้โจเรียนด้วยกันและโจมันก็ย้ายมาเรียนที่อเมริกา และมันก็แค่ไปๆมาๆ หลังๆนี้กิจการงานยุงเลยไม่ได้ไปบ่อย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้นพี่ดิมเพิ่มตอนที่หายไปค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-06-2015 06:44:49
 :o8: :-[
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน เปิดตัวพี่ดิมVSพี่อ้นพี่ดิมเพิ่มตอนที่หายไปค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-06-2015 08:53:23
 :a5: พึ่งรู้ว่าทำไมอ้นกับโจถึงมีท่าทีแปลกๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่โจกรูขอครั้งนี้พี่ดิมVSน้องแพท โหดไปไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-06-2015 21:13:44
       อ้น ผมมาเที่ยวผับและมีเรื่องเพราะเมียชาวบ้านมาจูปผมและดันติดใจแถมสามีน้องเขายังจะมากระทืบผมโทษฐานที่เมียมันจูบผมอีก ไม่ยุติธรรมเลยว่าไหม ไม่ค่อยเข้าข้างตัวเองเลย และผมก็วิ่งมาเจอคนของไอ้โจ ผมเลยหนีเข้ามานั่งดื่มกับพวกโจและอาเป้ พี่อธิคม และได้เจอ น้องแพทลูกชายคนโตของอาเปรมดิ์ แถมไอ้หมอหมาดิมดันปิ้งรักน้องแพท แพทเคยเรียนกับพวกผม แต่ตอนนั้นแพทสวมแว่นตาหนาเตอะ แพทบอกว่าไปทำเรสิกมาเลยไม่ต้องสวมแว่นตาแล้ว หล่อขึ้นด้วยเพราะไปฝึกทหารมาอีก

“โจ อากลับก่อนน่ะ มีเรื่อง”อาเป้หลังจากที่ออกไปโทรศัพท์ ดูพี่อธิคมน่าจะมีเรื่องจริงๆ

“แล้วแพทละ อาเป้”โจมันถามอาเป้

“ฝากไว้ก่อน พรุ่งนี้มันกลับไปหาอาเอง”อาเป้พูดและออกไปทันที ตอนนี้แพทออกไปโทรศัพท์ด้านนอกไปนานนะยังไม่มาแถมไอ้หมอหมาดิมหายไปอีก ผมนั่งติดกับไอ้โจ ผมหันมามอง

“มีไรอ้น”โจถามผม

“เมาแล้วหรือไง”โจถามผม

“หมับ”ผมเอาแขนสอดไปที่เอวโจ

“อ้น จั๊กจี๋ ทำบ้าอะไร”โจพูดและดันแขนผมออก

“กอดนิดกอดหน่อยไม่ได้เหรอ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

“ไอ้อ้น”โจมันปรามผมผมก็รู้ว่าลูกคนโต ต้องเป็นผู้นำคือเอาชายไม่ใช่ให้ชายเอา ผมไม่เข้าใจเลยผมยอมรับว่าผมชอบไอ้โจมัน ชอบมาตั้งแต่ตอนที่มันเรียนที่ไทยและย้ายไปเรียนเมืองนอก ผมบอกรักมันแต่มันปฏิเสธผม หลังจากนั้นผมก็ลัลล่าตลอด จนได้ฉายา ปลาไหลตัวพ่อมาครอบครอง น่าดีใจมาก  แถมจากนิตยสารสุดฮิตด้วย

“ไปนอนที่ห้องนะ”ผมพูดกับโจ

“ไม่เอาอ้น”โจรับปฏิเสธ เพราะว่าผมเคยไปนอน หลานเดือนที่ผ่านมา ฉลองติดปีก แต่ผมดื่มกันหนักมาก มากจริงๆ ผมก็มีอะไรกับโจ ไอ้ดิมเมามากจนไม่รู้เรื่อง ตื่นมาก็เจอผมสภาพเปือยกับโจบนเตียง ผมบอกตามตรง ผมเมาก็จริงแต่ผมมีสติ ผมตั้งใจ

“จะให้ขับรถกลับเหรอ “ผมพูดตัดพอ และไอ้ดิมกับแพทก็เดินกลับมาแล้วและแพทก็มองหาอาเป้ แต่ไม่มี อาเป้และพี่อธิคม

“พี่โจ อาเป้ละ”แพทถามผม และไอ้ดิมมันก็ถามผม

“อาเป้กลับไปแล้วแพท พี่อธิคมน้องเขามีเรื่องนะ”โจพูด

“อาเป้ทิ้งแพทอีกแล้ว ประจำเลย”แพทบ่น สงสัยมีเรื่องกันบ่อยและชิ้งไปทั้งคู่

“แพทนอนห้องพี่”โจพูด แพทพยักหน้า

“ไอ้อ้น นอนห้องโจกัน”ไอ้ดิม มันรีบเลยนะที่แต่ก่อนไม่ค่อยเห็นด้วย

“ได้งั้นมรึงช่วยกรู”ผมพูด

“โจ ไอ้ดิมมันมึนวิสกี้ มันขี้เกลียดขับรถไกล กรูก็ดื่มไปเยอะนะ  “ผมพูดโจหันมามองผม พยักหน้า

“ไม่ได้หาเรื่อง จริง ถามมันดิ”ผมพูดโจมองไอ้ดิม

“เออ แม่ง ดื่มมาตั้งแต่ในผับโซนโน้นแล้ว “ได้ดิมพูด

“เออ มรึงสองตัวนี้นะ ไปแพท กลับกันดีกว่า “โจพูดและ เดินออกมา โจเดินไปหาพี่ชัชและไอ้ปีเตอร์ สั่งงาน และเดินกลับมา

“กรูขับเอง “โจพูดและแบมือขอกุลแจรถ ผมหันมาพยักหน้าให้ไอ้ดิมส่งกุลแจรถให้โจ ผมพากันเดินออกเพื่อไปรับรถด้านหน้า ระหว่างนั้น เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เจอน้องกัน และน้องเฟย์กำลังเดินวนเวียนหาผมกับไอ้ดิมแน่เลย

“ไอ้โจ อริ”ไอ้ดิม มันบอกผม

“กรูเห็นแล้ว “ผมพูดและเปลี่ยนมาเดินข้างโจทันที บังหน่อย โจหันมามองผม ไอ้ดิมมันก็เอามั้งแพทหันไปมองไอ้ดิม

“นี้เป็นอะไรกันมรึงจะมาเดินเบียดทำไม “ไอ้โจมันเม้งผม

“ อย่าขยับออกดิโจ “ดึงไว้ โจหันไปเจอสองหนุ่มที่เหมือนมองหาใครอยู่

“เด็กมรึงสองคนละซิ เรียกให้ไหมจะได้ไปนอนกับน้องเขา”โจพูด

“อย่า”ผมสองคนพูดออกมาพร้อมกัน

“หึๆ”อันนี้แพท ผมพากันเดินแอบ ออกมา และ โจส่งกุลแจรถให้พนักงานไปเอารถออกมา ผมก็มองเร็วหน่อยซิเดี่ยว ออกมา ไม่นานรถก็ออกมา ผมกำลังจะขึ้นรถกันแล้ว และ

“พี่อ้นของกันนนนนน”นั้นไงวิ่งออกมาเลย “น้องกัน พีไม่ได้ลงทะเบียนเป็นของกันซะหน่อย

“ปัง!  โจออกรถ”ผมปิดประตูรถ ก็หันไปบอกโจมองผมแต่ยังลีลาน้องเขากำลังวิ่งมาเห็นไหม

“โจ”ผมบอก โจก็มองผมและ น้องกำลังจะมาถึงแล้ว

“ปรื้น”นั้นโจก็เร่งเครื่องทำเอาควันโขมงเต็มหน้าน้องกันและน้องเฟย์ไปหมด และรีบขับออกมาอย่างแรง ผมจะขำ ก็ขำน่ะ ตอนนี้หน้าน้องเขาสองคนคงมีเขม่าควันเต็มไปหมด ฮาๆ อย่างนี้แหละที่ผมชอบ ผมหมายถึงโจนะครับ

“หัวใจจะวาย”ผมพูดหันมองโจที่ขับรถออกมา แล้วเพื่อไปที่พักของโจ โจเหล่มองผม และขับรถต่อ

“ติด ติด”มีข้อความเข้า ผมเหล่มอง เห้อย น้องบีม

“พี่โจขอบคุณสำหรับครีมนะครับ บีม”ผมก้มมอง โจมองผมก้มมองโทรศัพท์มัน และโจก็หยิบขึ้นมาดูมียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยนะ ครีมอะไร

“ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดี อย่าลืมทาละ พี่เป็นห่วง”โจมันพูดผ่าน ซิลี่ ให้บอกน้องบีม

“นี้มรึง กับน้อง เจ้าชายน้ำแข็ง “ผมถามโจ พร้อมเหล่มอง

“น้องเขาชื่อบีม “โจพูด

“เหยือกเย็นยังกับน้ำแข็ง แถมเขาแถมจะไม่อยากจะคุยกับมรึงเลยนะโจ ไม่ซิ กรูกับไอ้ดิมด้วยมั้ง”ผมพูด

“มันอาจจะเป็น วัฒนธรรมส่วนตัว แบบว่าไม่ชอบคุยมาก”ไอ้โจพูดผมหันหน้าออกไปมองอย่างอื่น ผมมองไอ้ดิมที่นั่งมองน้องแพทแต่มันนั่งห่าง เป็นไปได้

“กรูว่าเขาเริ่มใจอ่อนให้กรูบ้างแล้วแหละไอ้อ้น”โจพูดผมทำเป็นไม่ได้ยิน

“อ้น มรึงงอนกรูเหรอ งอนทำไมวะ”โจถามผม

“ไม่นิ”ผมพูด และรถก็เลี้ยวมาที่คอนโดว์ราคาแสนแพง หลังจากที่โจส่งกุลแจรถให้เจ้าหน้าทีดูแล ผมก็เดินตามโจขึ้นห้องพัก ผมเห็นเจ้าหน้าที่ซุบซิปอะไรกันได้ยินแว้ว ๆ

“นี้ คนหล่อมาอีกแล้ว “ผมนี้ ใช่ ผมเอง หล่อมากขั้นเทพ

“ไอ้อ้น กรูอายพนักงานเขา”โจพูด

“ว่าแต่ น้องแพทนอนห้องเดี่ยวกับ ไอ้หมอดิมได้ไหมอะ “ผมพูดขึ้น น้องแพทมองหน้าผม และโจด้วย ไอ้ดิวมันแอบเยสด้านหลัง

“ทำไมอะ แพทนอนกับกรู”โจ

“โจกรูมีเรื่องปรึกษามรึงวะ “ผมหันไปกระซิบ ไอ้โจมองหน้าผม

“แต่”โจ

“แพท ผู้ชาย “ผมพูด

“ก็เพราะผู้ชายไงเลยดูอันตรายเพราะเพื่อนมรึงอิบ อิบผู้ชาย”โจพูด

“ไม่เป็นไรพี่โจแพท นอนได้ “แพทพูดและมองไอ้ดิม มันแถบอยากจะกระโดดจูปปากผมเลย

“ก็ได้ “โจพูดและไม่ได้พูดอะไร พอเดินเข้าห้องพักแสนหรูหราของโจ ผมก็ดึงโจเข้าห้องพัก และโบกมือบายให้ไอ้หมอดิม ผมรู้ว่าแพทนะ ไม่เสร็จไอ้ดิมง่ายๆ หรอกแต่ไอ้ดิมมันยังไม่รู้ สมน้ำหน้ามัน

“ไอ้อ้น”ผมดึงโจ เข้ามาในห้อง

“กรู ถามอะไรหน่อยดิ เรื่องที่ลุงภาเขาทำเด็กคนหนึ่ง หนึ่งในนั้นคือใครในรุ่นน้องเราวะ “ผมถามโจทันที โจมันเคยพูดเรื่องนี้กับผมนานมาแล้ว ผมยังบอกมันว่า มันบ้าไปแล้วไม่มีหรอก ผู้ชายท้องได้จนได้เจอกับตัวเองแล้วน้องผมเองแต่แอ้ไม่ใช่คนที่เขาเลือกนิ

“กรูไม่รู้นะว่าใช่บอยไหม นี้แหละที่กรูกับพ่อกำลังสืบหา เพราะมีเด็กอยู่ที่บ้านลุงณะ”โจพูดขึ้น ผมสะบัดหน้าไปมองมีเด็กเหรอ ชัดเลย

“ชัดเลยน้องเจ้าชายน้ำแข็งอาจจะ มีลูกมด”ผมพูดกับไอ้โจ มันหันมามองผม

“ไอ้อ้น ไม่ใช่น้องบีมแน่นอน ถ้าใช่กรูต้องรู้”ไอ้โจพูด

“มีเด็กในบ้านลุงณะ และบ้านลุงภากรูก็มีเด็กว่ะ”ผมพูดขึ้น

“อย่าบอกนะว่ามีสองคน เป็นไปไม่ได้เขาให้แค่คนเดียว และเขาไม่ยินดีให้มีการตั้งครรถ์ในผู้ชาย กรูเพิ่งได้ยินพ่อพูดเมื่อสองปีที่แล้วนี้เองว่าเขาขุดเอาเรื่องนี้ขึ้นมา “โจพูดจริงซิแต่ผมไม่รุ้เรื่องนี้เลยมิหน้า ลุงภาถึงได้ปิดพ่อผม เพราะมันจะกระทบพ่อผมนี้เอง

“ใครวะ น้องมรึงเหรอ “โจถามผม

“อืมม แต่แอ้นะ พวกกรูไม่แน่ใจ แอ้นะลุงภาเขาทำเพราะจำเป็น ต้องช่วยแอ้ แต่อีกคนที่เขาตั้งใจ เหมือนจะเป็นบอยนะ”ผมพูดกับโจ

“บอยเหรอ ถ้าเป็นบอยพวกกรูต้องรู้ซิวะ “โจพูดผมก็หลักไหล่ ไม่รู้

“เออ บางที ความจริงมันอาจจะออกมาหาเราสักวัน ตอนนี้กรูเพลียมาเลยอ้น”โจพูดและกำลังเดินเข้าห้องน้ำ

“เออ อาบน้ำแล้วกัน”ผมพูดกับโจ โจเดินเข้าห้องน้ำ และล๊อกประตู ผมก็ถอดชุดผมออกทันที ผมเดินไปขยับลูกบิด ล๊อกแต่ไม่พรรณามือผมหรอก ผมจัดการอาอุปกรณ์และ ทำการปลดล๊อก ง่ายนิดเดียว แต่มันล๊อกข้างในเพิ่ม ปกติไม่มี มีได้ไง ผมยืนโมโห และ โทรศัพท์โจดังขึ้น  น้องมันไอ้เจมส์
“โจ น้องโทรมากรูรับน่ะ “ผมตระโกน

“ว่าไงเจมส์ พี่อ้นเอง”ผมกดรับสาย

“เห้ย พี่อ้นไปอยู่กับพี่โจได้ไง”เจมส์

“เห้ย ไอ้อ้น เอามา”โจมันออกมาแล้วพร้อมนุ่งผ้าขนหนูออกมา ผมรีบส่งให้และเข้าห้องน้ำทันที โจยืนคุยโทรศัพท์กับเจมส์คงคุยงานกัน ในห้องน้ำโจนี้กระจกสุดยอดเลย สักพักโจก็คุยเสร็จผมยืนมองที่ประตุ พอโจวางส่าย ผมรีบ ไปดึงโจเข้าห้องน้ำแน่นอนไม่ได้ตั้งตัวและ ล๊อกประตูทันที่

“ไอ้อ้น “โจมองผม ผมเอาแขนล๊อกโจไว้

“ไม่เอาอ้น “โจพูดและดันผมออก

“ทำไมอะ”ผมถามโจ ผมยืนหน้าไปชิดจนลมหายใจลดกัน

“ไม่เอานะอ้น “โจห้ามปรามผม ผมเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอโจ

“ไม่ ... เอา ... อ้น ...อืมมม กรู ...”โจพูดเสียงขาดๆหายๆ ผมก็ดำเนินการต่อ

“มรึงก็มีเด็กของมรึงนะอ้น”โจพูดดันผมออก

“โจก็บอกดิ ว่าโจรักอ้นอะ อ้นจะได้เลิก “ผมพูดกับโจแบบจริงจังอีกครั้ง

“อ้นกรูบอกมรึงแล้วใช่ไหมว่ากรูไม่ได้คิดแบบนั้น กับมรึง และกรูก็ชอบบีม”โจพูดผมเอาแขนกั้นโจไว้ ผมมองโจ

“เจ้าชายน้ำแข็งนั้นอะนะ กรูว่าเขามีอะไรที่แอบซ้อนไว้เยอะแยะเลย “ผมพูดกับโจ

“ก็นั้นไงกรูถึงชอบ น่าค้นหา”โจพูด

“เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร ถ้าค้นหากับ น้องเขานะ “ผมพูดกับโจ

“กรูยอม “โจพูด

“แต่กรูไม่ยอม คืนนี้ น่ะโจ อืมมม”ผมยังไซ้โจ โจมันพยายามดันผมออก

“ไม่เอาแล้วไอ้อ้น ไม่เอา “โจพูด

“กรูยังมีคลิปอยู่น่ะโจ “ผมพูดกับไอ้โจ

“ไอ้อ้นมรึงจะแบล๊คเมย์กรูเหรอ”โจพูด

“นะโจ อีกครั้งนะ วันก่อนสุดยอดมาก  “ผมอ้อนดีกว่า และโจมองผม

“ฟู”โจมันพ่นลมออกมาจากปาก ผมก็ค่อยๆดันโจไปที่อ่ายกุสชี

“ที่ซื้ออ่างราคาแพงมาทำแบบนี้ใช่ไหม”ผมถาม ตอนที่ผมดันโจลงไปในอ่างแล้วและผมก็เข้าไปค่อมโจ โจมองผม

“อ่างกรูราคาแพงและ เอาไว้อาบน้ำโว้ย “โจพูดกรอกหูผม

“แต่อ้นว่าเอาไว้ อิบ อิบ ดีกว่า อืมมม”ผมก้มลงไซ้โจ ไซ้ตั้งแต่ซอกคอไล้ลงมที่แผ่นอก และลงมาที่ท้องน้อน โจที่ดิ้น นี้ไม่เอานะเนี๊ยะ ดูซิ ทำหน้า

“อืมมม”มีคราง และผมก็ปลดผ้าขนหนูโจออก ผมปลด กางเกงในออก พร้อมผ้าขนหนูที่ปิดกายผมแบบหมิ่นเหมตอนนี้สองคนไม่มีอะไรปิดกั้นกันแล้ว ผมมองโจที่แดงไปหมดเพราะการไซ้ของผม

“กรูให้มรึงแค่ครั้งเดียวนะ อ้น กรูขอละ “โจพูดกับผม

“อืมม จะพยายาม”ผมพูด

“ไอ้อ้น”โจ

“เอานะ เวลาทำก็เห็นสนุกนิ ตอบรับดีกว่า เด็กๆขอบอ้นอีกนะ อืมม ว่าไหม อืมมม”ผมพูดไปกระทำไปด้วยดูท่าจะพร้อมแล้วผมก็เลยจัดการ

“พร้อมไหมจะไปสนุกด้วยกัน”ผมถาม

“สนุกมรึงคนเดียวดิ กรูเจ็บแทบตาย”โจพูด

“ปากดี เห็นคราง ซี้ด โอ้ยย ซี้ด อ้นน แถมเด้งสู้อีกต่างหาก “ผมพูดอีกคนนี้หน้าแดงขึ้นมาทันที ผมก็ดำเนินการของผมบรรเลงไปเรื่อย คนเบื้องล่างก็ตอบรับผมได้ดี โกหกชัดชัดว่าไม่สนุกด้วย ผมทำจนเสร็จก็ลุกขึ้นจากอ่าง และเดินลงจากอ่างเพื่อไปอาบน้ำใต้ฝักบัว ผมเปิดน้ำรอให้โจลุกขึ้นมา ถ้ามีอารมณ์อีกจะจัดอีกทีเลยผมคิดนะ

“หมับ”โจเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมหันไปมอง แสดงว่าไม่จบแต่ผมรู้สึกว่าขาไอ้โจมัน ดันขาผมแยก

“กลัวไม่เท่าเทียมกัน ขอแล้วกันนะอ้น”ไอ้โจ ผมก็จะหันแต่โจมันดันผมไว้และผมรู้สึกเหมือนมีอะไรจ่อที่ปากทางแล้วและดันเข้ามาที่จะน้อย โอ้วว shit

“โอ้ว โจ ซี้ด ไม่ใช่เสียวนะ มันโคตรจะอึดอัดเลย “ผมร้องออกมา

“เดี๋ยวเราก็สนุกด้วยกันอ้น อืมมม ฟิต มาก อ้น”โจพูด

“ก็ยังซิงนิครับ อู้ยย โจ “ผมร้องแต่คนด้ารหลังผมยังโยกไปมาก ผมปล่อยให้โจกระทำแบบนั้นไปจนเสร็จ และผมก็อาบน้ำล้างตัวกัน ผมออกมาจากห้องน้ำสวมชุดนอนของโจ และนอนลงบนเตียงนอน โจมันก็เดินมาและนอนลงอีกข้างหนึ่งของเตียงคิงไซ้ ผมพลิกมานอนตะแครง โจหยิบมือถือมาเปิดอ่าน

“ทำไมอะ น้องเจ้าชายน้ำแข็งส่งข้อความมาอีกหรือไง “ผมถามแบบหมันใส้

“เปล่า ป่านนี้เขาเข้านอนแล้ว น้องเขานอนเร็ว”โจบอกผม

“กำลังอ่าน ตารางงานนะ “โจพูดผมก็ เอามือไปลูปท้องน้อย ที่แบนราบ ไล้ซีกแพคแบบผมแต่ดูดีสมส่วน หุ่นนายแบบได้สบายเลย

“นอนได้แล้ว อยากกอด วางได้แล้วมือถืออะ พักบ้าง “ผมรีบแย้งมือถืออกจากโจและโจก็มองผม และค่อยไถลตัวลงนอนราบ ผมก็ยังคงพลิกตัวไปหาคนที่นอนข้างๆผม โจหันมาเหล่มองผม

“อ้น อย่าทำแบบนี้ได้ไหม กรูขอ กรูบอกมรึงแล้ว ว่า”โจพูด

“ว่ามรึงเป็นพี่คนโจ รุกได้อย่างเดียวรับไม่ได้ กรูเข้าใจ”ผมพูด

“แต่ถ้าจะไปเป็นรุกบอกตรงๆนะ เหมือนมีของใช้แต่ใช้ไม่ถูกวิธี”ผมพูดโจหันมามองผมและ

“โอ้ยย”มันหยิกหูกางผม

“อู้ยย โจ หยิกทำไม บอกหยิกไม่ได้ไง”ผมพูดขึ้นมา

“ทำไม”โจถามผม

“มันเจ็บ สาด! แม่งหยิกตั้งแต่ประถม “ผมบ่นและโจก็หันไปปิดไฟหัวเตียง

“นอนได้แล้วอ้น พรุ่งนี้ กรูมีงานรอ กู้ดไนท์นะ”โจพูดผมก็พลิกตัวมานอนราบ ผมเอามือก่ายหน้าผาก ผมหันไปมองคนข้างๆคงหลับไปแล้วเสียงลมหายใจดังมาเป็นจังหวะหลับง่ายดีแท้

“โจกรูยังรักมรึงนะ กรูพยายามแล้วโจ และที่กรูกระล่อน ไม่ได้ทำให้กรูมีความสุขขึ้นเลยโจ”ผมพูดผมรู้ว่ามันหลับมันไม่ได้ฟังผมหรอก



ดิม ผมเข้ามาในห้องพักอีกห้องไอ้โจ แพทหันมามองผม ผมก็เออ แอบมองบ้าง พอน้องเขาเพลอก็มอง พอมองเขามองมาก็หลบ คนอะไรน่ะน่ารักจริงๆ อาเปรมดิ์ไปทำที่ไหนมาวะ น่ารักถูกใจดิมมาก

“พี่ดิม นี้พี่จะจ้องผมทำไมเนี๊ยะ “แพทหันมาถามผมแบบ เริ่มจะโมโหแล้วนะ

“ก็น้องแพทน่ารักนี้ครับ”ผมตอบ

“ผมนะหล่อ หล่อครับ”แพทพูดและเปิดประตูเข้าห้องน้ำไป แพทเลือกชุดในตู้ไปใส่ คงรู้ว่าเลือกได้ ผมนั่งรอ ในห้อง ห้องแพทก็อาบน้ำอาบไป ผมเหลือบมอง มีข้อความเข้ามา

“แพท โทรกลับหา แพททริคด้วยนะ จ๊วบ”เห้ย มันคือใครมันเป็นใคร

“ตอนนี้ไม่ว่าง อาบน้ำกับแฟนอยู่ อืมม “ผมส่งข้อความและกดปิดเครื่องทันที ผมก็วางไว้เหมือนเดิม ว่าแต่ไอ้อ้นกับไอ้โจมันทำอะไรกันอยู่ อย่านะไอ้อ้นอย่าทำแบบวันนั้นอีกนะผมคิดในใจ ผมก็ออกไปและจะเปิดประตูแต่ประตูล๊อก มันคงอาบน้ำแต่งตัวกัน ผมเดินกลับมาที่ห้อง เห็นแพทออกมาแล้ว แพทสวมชุดวอร์ม

“ทำไมไม่ใส่ คอเต่าไปเลยละครับ”ผมถามน้องแพท

“ไม่มี ถ้ามีใส่แล้ว”แพทพูด

“เว้ยย”ผมร้อง และเข้าไปอาบน้ำบ้าง จะห่วงทำไมหนักหนาผู้ชายเหมือนกัน แค่พี่เป็นผู้ชายที่เอาชายแค่นั้นเอง ฮาๆ ผมอายน้ำขัดผิวไปด้วย ไม่เป็นไร เสื้อวอร์มดิมก็ถอดได้ อิ อิ อิ ผมใช่เวลาสักพักในการขัดสีฉวีวรรณ และออกมาก็เห็นแพทขึ้นเตียงนอนแล้วแบ่งอณาเขตให้เรียบร้อย แต่ไม่เป็นไร ดิม สามารถ

“แพท”ผมกระซิบ เงียบ

“แพท”ผมกระซิบอีก ยังเงียบได้อีก ผมก้มมองใกล้ ๆ น่ารักได้อีกน่ะ แก้มที่เนียนใส นี้เหรอที่ไปฝึกหฤโหดมา ฝึกทำไมตากแดด ตากลมผิดเสียผมด ผมก็เอานิ้งแตะที่แก้ม

“พลึบ “ผมรู้สึกว่ามือถูกจับและบิดและร่างผมก็ลอยทันที และมีคนมานั่งที่หลังผมเหตุการณ์มันไวมาก จนตั้งตัวไม่ทันเลย

“แพท”ผมร้องเพราะแพทงัดคอผมไว้ คนอะไรไวจริงๆ

“แพท เดี๋ยวคลอพี่เคล็ด”ผมร้อง

“แพทไม่ทราบมาก่อนว่าพี่ชอบเล่นโยคะก่อนนอน ได้แพทจัดให้ “แพทพูดและดัดอีกพี่

“โอ้ยยย แพท แพท พี่ไม่ชอบโยคะ โอ้ยยแพทย”ผมร้องออกมา

“ได้งั้นทำอย่างอื่น “แพทพูดและดันผมนอนหงาย ผมก็มองอย่าบอกนะว่าจะ ค่อมพี่โอ้ย พี่ชอบ ผมรีบ จัดท่านนอให้ดูสบายมาก

“ชอบให้ขึ้นใช่ไหม”นั้นถามแบบนี้

“ชอบมากแต่ ดอกกี้พี่ว่าถึงใจกว่า”ผมพูด

“ไว้ที่หลัง”แพทพูดและจับแขนผมขึง มันใช่เลย และ

“กึก”เสียงอะไรวะ ผมเงยหน้ามองกุลแจที่มือผม กับหัวเตียง และ

“กึก”เท้าผม กับขาเตียง

“ แพท พี่ไม่เอาแบบนี้ “ผมพูดออกมา

“เสียใจด้วยน่ะ พี่ไม่มีตัวเลือกอื่น พี่อยากมือไวกับแพทนิ นอนแบบนี้แหละ ตอนเช้าแพทจะ ไขให้นะ “แพทพูดและจัดท่าให้ตัวเอง พร้อมกับ

“กู้ดไนท์ “หันมากู้ดไนท์และนอนต่อ น้องแพท โหดมาจากไหนวะเนี๊ยะมีหน้า ไอ้โจมันไม่ห้ามหรือกีดกันผมเลย  แถมน้องแพทยังยินดีจะให้ผมนอนด้วยอีกแบบไม่มีเล่นตัวสักนิด ก็เพราะว่ามันเป็นแบบนี้นี้เอง ไอ้อ้นก็ไปทำอะไรก็ไม่รู้ไม่เข้ามาดูผมบ้างเลย ไอ้เพื่อนเวร  แบบว่าช่วยมาถามว่าผมนอนหลับสบายไหมนิดนุง ไม่มี เศร้าแป๊ป!!!
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่โจกรูขอครั้งนี้พี่ดิมVSน้องแพทโหดไปไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-06-2015 07:36:01
 :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่โจกรูขอครั้งนี้พี่ดิมVSน้องแพทโหดไปไหม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 27-06-2015 08:59:21
 :laugh: ไงพี่ดิมชอบให้น้องแพทขึ้นอีกมั๊ย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่อ้น เตรียมเดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-06-2015 19:55:38
อ้น ผมลืมตาตื่นมาแต่ไม่มีคนนอนข้างๆแล้วผมรีบลุกขึ้น ทันทีผมเดินออกมาก็ได้กลิ่นอาหารเช้าโจ ทำอาหารเช้าให้ผมสองคนแน่นอน ผมเดินไป ยืนสูดกลิ่นที่หอมน่าทานมาก โจหันมา โจสวมผ้ากันเปื้อน โจนะทำอาหารเก่งเพราะว่าโจต้องดูแลน้องๆ และโจเป็นเด็กฝรั่งที่ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ชอบมีคนทำให้ทุกอย่าง

“หิวแล้วเหรอ”โจถามผม

“ไอ้ดิมละ”ผมถามโจ โจหยักไหล่ ว่าไม่รู้

“แล้วน้องแพทละ”ผมถามโจ

“ออกไปแล้ว เห็นว่างานเข้าอาเปรมดิ์ให้ไปรับน้องพายด่วน”โจพูดกับผม ผมพยักหน้า และเดินตรงไปที่ห้องที่ดิมมันนอนเมื่อคืนนี้มันยังไม่ตื่นเหรอหรือว่าเมื่อคืนมันโดนน้องแพททะลวงประตูหลับ ถ้าเป็นแบบนั้นนะจะแซวแม่งทุกวันเลย ผมก็เปิดประตูเข้าไปและ

“ไอ้ดิม”ผมเรียกมัน เพราะตอนนี้มันถูกขึงผืดบนเตียง

“ไอ้อ้นกว่ามรึงจะมาดูกรูได้นะ สาด”ไอ้ดิม

“ฮาๆ โจมานี้ดิ”นั้นผมเรียกหาคนมาช่วยสมน้ำหน้ามัน

“อะไรอ้น”โจมันถามผมและเดินมา และ

“ฮาๆ ไอ้ดิม มรึงทำไมนอนแบบนั้นวะ”ไอ้โจมันถามไอ้ดิม

“นี้มรึงสองตัวเลิกหัวเราะและมาเอากรูออกจากท่านี้ดิ ตะคริวกินกรูแล้วสาด “ไอ้ดิมพูดผมก็เดินหากุลแจ น้องเขาใจดี วางกุลแจไว้ให้ด้วย ผมก็เอามาไข ไอ้หมอดิมผมเป็นอิสระ โจมันยังขำไอ้ดิมอยู่

“ไปล้างหน้าล้างตาและทานอาหารเช้าได้แล้ว”โจพูดและเดินออกไป ผมกำลังจะเดินกลับออกไปเช่นกัน

“กรูยังไม่ได้แม้แต่เบอร์โทรน้องแพทเลยสาด”ไอ้ดิมมันบ่นออกมาผมเดินออกมาและผมเห็นโจกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ผมเลยเดินเข้าห้องนอนโจและหยิบดูมือถือ ผมรู้รหัสผ่านอยู่แล้ว และกดเปิดไล่ดูเบอร์น้องแพทและผมก็ พิมพ์เบอร์น้องแพทส่งข้อความหาไอ้ดิมจากมือถือผม

“อ้น ทานข้าว”ผมวางมือถือโจลงและเดินออกไป ผมออกมาไอ้ดิมมันออกมาพอดี ผมสองคนมองหน้ากันเป็นอันรู้กัน มันได้รับแล้ว เร็วสาดเลย

“มรึงสองคนมีอะไรกันอีก “โจถามผมกับไอ้ดิม 

“เบื่อคนรู้ทันจริงๆ “ผมพูดและนั่งลง ผมมองอาหารเช้าสไตล์อเมริกัน

“หอมนะเนี๊ยะ ไม่น่าเชื่อว่า มีโมเม้น แม่บ้านกับเขาด้วย เตรียมพร้อมเหรอ”ไอ้ดิมมันแซวโจ

“จะกินไหมไอ้ดิม “โจถามและนั่ง

“กินคร๊าฟ พี่โจ “ไอ้ดิมมันพูดผมนั่งทานอาหารเช้ากัน โจมันทำอาหารเก่งมาก ไม่น่าเชื่อเลย แถมฝีมือตกแต่งนี้ เชฟชัด ชัดเลย ผมนั่งทานได้สักพัก โทรศัพท์ไอ้ดิมมันดังขึ้น มันเอาออกมาด้วยเพราะว่ามันเช็คเมล อะไรของมัน

“ฮัลโล เออ ว่าไงดรุ๊ก อะไรนะ เมื่อวานไม่จบ สาด แล้ว จะให้ไปอีก “ไอ้ดิมผมเงยหน้ามองมันเลย

“อย่าบอกนะว่างานเข้านะไอ้ดิม”ผมถามมัน

“ถูก “ไอ้ดิมพูด ผมอยากจะ

“เออ กรูจะไปเดี๋ยวนี้  เจอกัน “ไอ้ดิมมันพูดและกดวางสายไป นี้ผมต้องไปลุยงานอีกเหรอ ผมหันมามองไอ้ดิม

“งานเข้าไอ้อ้นต้องรีบไป  “ไอ้ดิมพูดและมันก็กินอิ่มแล้วมันลุกและเข้าไปแต่งตัวทันทีผมก็ต้องเข้าไปแต่งตัวเหมือนกัน ผมแต่งตัวเสร็จไอ้ดิมมันกอ้ออกมาจากห้องแล้ว โจเก็บทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว 

“อะไรนะพ่อ จะให้ไปรับตัวดีกลับเลยเหรอ ได้พ่อ มันอยู่ไหน อ้อได้ ได้พ่อ ให้ไอ้ตุ๊มันเอามาที่บ้านมันเลยผมไปรับเอง ครับพ่อ ครับ แค่นี้ครับ”โจมันคุยกับลุงภาษญ์แต่จะไปหาไอ้ตุ๊ทำไมอะ ผมยืนมองโจหันมามองผม

“เป็นไรไอ้อ้น”โจถามผม

“ทำไมต้องไปบ้านไอ้ตุ๊ด้วย”ผมถามโจ

“อ้น น้องกรูไอ้แจ๊ค เมา และไอ้ตุ๊มันลากน้องกรูกลับมาด้วย และบ้านลุงณะมีงานกรูต้องไปกับรับน้องกรู มรึงจะงอนทำไม”โจถามผม

“ไอ้อ้นเร็ว”ไอ้ดิมมันเร่งผม

“โจไปแล้วนะ ขอบใจวะ ที่พักและอาหาร “ไอ้ดิมมันพูดและก็กำลังเดินออก ผมก็ยืนมองไอ้โจ

“เร็วไอ้พลทหารสาด “ไอ้ดิม ผมก็

“โจ”ผมเรียกโจและเดินเข้าไปหา โจหันมาหาผมพอดีและ

“อืมมมมม”ผมดึงโจมาดูดปากเลย แบบที่โจมันไม่ตั้งตัวและไอ้ดิมที่ยืนมองผมอ้าปากค้างเลย

“มันทำไป๊ได้”ไอ้ดิม

“อืมมมม”ไอ้โจมันพยายามดันผมอออก ผมจูบอยู่พักใหญ่ไม่ดูดเลยดีกว่า ฮาๆ และพอผมถอนปากออก โจมันรีบเอามือปาดริมฝีปากแต่ผมวิ่งแล้วออกวิ่งก่อนที่จะโดนด่า

“ไอ้ดิมจะรอให้มันด่าเหรอสาด”ผมบอกไอ้ดิม มันก็ออกวิ่งตามผม

“ไอ้เวร มรึงสองตัว ไปนอนข้างทางเลยนะคราวหน้า แม่งเอ้ยย!”โจด่าตามหลังผมลอยมาทันที ผมวิ่งลงมาที่ชั้นล่างและลงไปที่ลานจอดรถ เพื่อจะไปที่รถ ผมยังเลียริมฝีปากเสียดายที่รีบไม่งั้นจะเอาให้ขาดใจตายไปข้างเลย ออกข่าวไฮโซ จูบกันขาดใจตาย ฮาๆ

“มรึงทำมันอีกแล้วไอ้สาดอ้น”ไอ้ดิมมันเม้งผมทันทีที่ผมเข้ามาในรถ ผมหันไปพยักหน้า ไอ้ดิมมันรู้ว่าผมรักโจมากแค่ไหน

พี่ดิม   หลังจากที่ผมไปออกมาลุยงานผมก็เดินลำรวจ ไม่มีที่ท่าว่างานจะเข้า ผมเดินหา  พวกผมรอสแปไว้แต่มันเงียบมาก จะให้มารอทำไมนะ อยากจะกลับบ้านแย่แล้วเนี๊ยะผม

“สงสัยเหตุการณ์สงบแล้ววะ ไอ้ดรุ๊ก”ผมถามทหารที่เป็นเพื่อนฝึกรุ่นเดียวกับพวกผม มันก็พยักหน้า ตอนนี้พวกไอ้กระ และคนอื่นมาด้วยก็ยืนอยู่ ด้านหลังรถกันหมด แต่ไม่มีไอ้อ้น ไอ้หัวหน้าหน่วยชุดนี้ มันหายหัวไปไหน

“ไอ้อ้นอะ”ผมถามพวกที่ยืนอยู่แต่ละคนหันไปมองหน้ากันและ พยักเพยอไปด้านหน้ารถ นี้มันกลัวแดดอะไรตอนห้าโมงเย็นแบบนี้เนี๊ยะ

“มันกลัวแดดเหรอว่ะ”ผมถามพวกที่ยืนอยู่

“ไปดูเองแล้วกัน “ไอ้กรพูดผมก็เดินไปดูแต่เพิ่งสังเกตุ รถมันโยกเย้กเป็นจังหวะมากเหมือน เตียงโยกมากเลยนะ ผมหันมามองทุกคนแต่ละคนหยักไหล่ และผมก็จับที่จับประตูและ เปิด

“ฟัก”ผมเองสะบดออกมา  “ฟักมรึง “ไอ้อ้นมันสะบดตาม  ผมก็มองและไอ้รถที่มันโยกเยกนี้ก็เพราะมันและนั้นพาใครเข้าไปฟักกิ้ง ผมยกมือสองข้างขึ้น วาย วาย ทำไม ทำไม มันเสพติดได้ขนาดนี้แล้ว นี้ใครหามาให้มันเนี๊ยะ

“มรึงทำบ้าอะไรในรถไอ้อ้นและนั้นน้องคนนั้นอีกเข้าไปทำกับมันทำไมครับ”ผมถาม ทั้งคู่

“อู้ย  สาด ดิม ปิดประตู น้องเขาหลงทางมากรูให้ข้อมูลอยู่ อู้ยย เร็วดิวะ สาด กรูจะได้ข้อมูลแล้ว ปิด!!” ผมก็ต้องปิดประตู มันให้ข้อมูลน้องเขายังไงเนี๊ยะ ผมเดินมาด้านหลังรถ

“จำเริญ หัวหน้าหน่วยกรู “คนที่มาด้วยมันพูดขำขำ

“จำเริญมาก และเด็กนี้มาจากไหนวะ”ผมถามทุกคน และตอนนี้ไอ้อ้นมันเปิดประตูลงมาแล้ว พร้อมกับแต่งตัวเก็บอาวุธมันเข้าทีเข้าทาง หลังจากที่ถอดเกาะออกแล้วมันทำได้ไหง และตามออกมาด้วยน้องที่มันพาไปให้ข้อมูล

“ไปถูกเลยใช่ไหมครับ พี่เต็มใจบริการเสมอ  จ๊วบ”นั้นมีจูบสั่งลากันอีก และน้องเขาก็เดินไป ไอ้อ้นเดินมาด้านหลังที่พวกผมยืนอยู่

“เห็นไหมเจอข้อมูล กรูเข้าไป ไปถูกเลย”ไอ้อ้นไม่มีสำนึกเลย

“ให้ข้อมูลซะรถโย้กเย้กเชียวครับไอ้คุณอ้นครับ”ผมพูด และไอ้อ้นมันก็หยักคิ้วให้ผม ว่าของมันเด็ด 

“เออ งั้นกลับเลยก็ได้วะ  คงไม่มีอะไรแล้ว และจะได้กลับไทยได้เลย “ไอ้ดรุ๊กมันพูดพวกผมพยักหน้า ผมขึ้นรถกันและไอ้ดรุ๊กมันทำหน้าที่คนขับ ขับออกไป เพื่อพาผมไปที่สนามบิน จะได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับซะที ผมยังคิดถึงน้องแพทที่น่ารักของผมอยู่เลย น่ารักจริงๆ คนอะไรก็ไม่รู้ เมื่อเช้าดันชิ้งผมไปซะนี้

“สวัสดีครับน้องแพท  อันนี้เบอร์พี่ดิมนะครับ เมื่อเช้าไม่ จูบสั่งลาพี่ด้วยนะ ใจร้ายจริงๆ “ผมส่งข้อความหาน้องแพทจากเบอร์ที่ไอ้อ้นมันหามาให้ผม

“พี่ดิมได้เบอร์แพทมาได้ยังไง และผมก็ไม่เชื่อว่าพี่โจจะเป็นคนให้เองด้วย “น้องแพทส่งข้อความกลับมาหาผมทันที

“พี่สามารถครับน้องแพท ตอนนี้อยู่ไหนแล้วครับ ถึงบ้านหรือยังครับ พี่ดิมเป็นห๊วง เป็นหวง ครับ”ผมพิมพ์ตอบกลับทันที
  ตอนนี้พวกผมมาถึงสนามบินและพากันขึ้นเครื่องที่มารอรับ ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงผมจะขับรถไปส่งไอ้อ้นมันก่อน เด็กมันโทรตามมาหลายรอบแล้ว น้องซอ เด็กตัวจริงของมัน มันส่งเสียเลี้ยงดูน้องซอ ตอนนี้ใกล้เรียนจบแล้ว แต่มันก็ยังลัลล่าโดยที่น้องซอไม่รู้ เพราะว่ามันเทพมาก ผมก็ช่วยมันปิด ดีไหมครับ ฮาๆ ผมเทพกว่าอีก


“ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ ผมกลับบ้านบ่อย ดังนั้น ยิ่งไม่น่าเป็นห่วง แค่นี้นะครับผมยุ่ง บายครับ”แพทส่งข้อความว่ายุ่งไม่อยากคุยก็บอกมาแต่ดิม ชอบตีหน้ามึนเข้าไว้  ฮาๆ

“พี่จะคอยส่งข้อความหาเป็นระยะๆ นะครับ จ๊วบ”ผมส่งข้อความตอบกลับไปพร้อมจูบให้ด้วย

มาสั้นนิดเดียว ตอนหน้าจะเป็นคู่รักหรือคู่ฮา คนแต่งยังคิดอยู่ พี่เอ็กซ์VS พี่เดฟ  :katai3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่อ้น เตรียมเดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-06-2015 06:09:08
 :hao6: :hao7: :katai4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSพี่อ้น เตรียมเดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-06-2015 08:40:41
 :mew2: พี่ดิมจะจีบน้องแพทติดมั๊ยนะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVDพี่เอ็กซ์ น้องว่านพี่ขออย่าทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-06-2015 11:28:05
เอ็กซ์ VS เดฟ  หลังจากที่มาถึงผมลุยฝึกซ้อมนักฟุตบอลกันแล้ว วันนี้ฝึกโหดเลยเกลือบได้คลานกลับห้องพักกันเลยและพวกผมก็ปล่อยให้พวกน้องๆพักกันตามสบาย บางคนก็เล่นน้ำทะเลกัน แต่ผมหาว่านไม่เจอ ไปไหนก็ไม่รู้คงไปอยู่กับภาคินนั้นแหละ ก็รุ่นเดียวกัน ผมคงแก่แล้วมั้ง คิดแบบน้อยใจนิดหนึ่งเกิดไวไปหน่อย และผมกับเอ็กซ์ก็เดินขึ้นไปหาพีตุ๊ ผมขึ้นไปคุยกับพี่ตุ๊เรื่องจะมีคนมาขอท้าทีมพวกผม และพีตุ๊ก็เห็นด้วย พี่ตุ๊จะเตรียมสนามให้ผมอาทิตย์หน้า  พอผมคุยกันเสร็จก็ลงมาแต่ไม่เจอพวกไอ้ดิวแล้วคงขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้ลงมาทานอาหารเย็นกัน

“เดฟ ว่านนี้หว่า”เอ็กซ์พูดขึ้น

“ไหนอะ”ผมก็มองหาไม่เจออะ

“ในทะเลนั้นอะน้องเขาจะลงไปงมกุ้งปูปลาหอยหรือเปล่าวะ เดฟ “เอ็กซ์พูด น้องเขาจะลงไปงมทำไม ซื้อง้ายกว่าไหม ผมหันไปมองตามที่เอ็กซ์ชี้ ว่านจริงด้วยเดินลงไปแล้งตอนนี้เดินลงทะเลไปแล้ว ผมว่าไม่ใช่ ผมรีบวิ่งลงไปทันที

“ว่าน อย่า”ผมตะโกนแต่ว่านไม่ฟังผมเลยและตอนนี้คลื้นดูน่ากลัวมาก

“เดฟ อย่าบอกนะว่ามรึงจะลงไปนะ ดูคลื้นดิ”เอ็กซ์บอกผม ผมก็ถอดรองเท้าผ้าใบและเดินลงไปในทะเลเพื่อไปดึงว่านขึ้นมา ผมปล่อยให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ ผมลงไปแล้ว เอ็กซ์รู้ว่าห้ามผมไม่ได้ เอ็กซ์ก็ถอดลองเท้าผ้าใบตามผมลงไป ผมสองคนถูกฝึกมากับคลื้นที่น่ากลัวกว่านี้เยอะ ตอนนี้ว่านหายไปแล้ว ผมรีบว่ายน้ำออกไป อย่างเร็ว และ พยายามมองหาว่านแต่ไม่เห็น เอ็กซ์ว่ายไปทันผมแล้ว

“เอ็กซ์ดำหาตรงนั้น”ผมบอกและผมก็ดำน้ำลงไปหา คลื้นก็ซัดมาตลอดไม่หยุด

“ว่าน”ผมตะโกนเรียกว่าน ตอนที่ผมโผ่ขึ้นมาหายใจและเอ็กซ์ที่โผ่ขึ้นมา

“ไม่เจอวะ”เอ็กซ์พูด พวกบนฝั่งวิ่งมาดูว่าผมสองคนทำอะไรกัน

“เดฟ เอ็กซ์มรึงสองคนทำอะไร”พี่ตุ๊ พูดใส่เครื่องขยายเสียง

“ว่านพี่”ผมตะโกนไป ทุกคนตกใจ คงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ผมก็ดำหาอีกที ผมคลำไปเจอร่างใครว่านแน่นอนผมรีบ งัดขึ้นมาและใช่ด้วยแต่ว่านหมดสติและดูเหมือนไม่หายใจแล้ว

“เอ็กซ์”ผมเรียกเอ็กซ์ เอ็กซ์เข้ามาช่วย

“shit น้องเขาเบื่อหายใจแล้วมรึง”ไอ้เอ็กซ์ น้องเขาไม่ได้เบื่อ ผมรีบพาว่านเข้ามาที่ฟัง พีตุ๊วิ่งมาดู

“ว่ายไม่หายใจแล้วพี่”ผมพูดและตอนนี้ไอ้ภาคินมันวิ่งมาดู

“ว่าน ว่าน ทำไมทำแบบนี้ว่าน”ผมเขย่าเรียกว่าน

“ว่าน”มันจะเข้ามาแต่ผมหันไปทางพี่ตุ๊ และพีตุ๊ก็กันไอ้ภาคินไว้ ผมก็จัดการปั้มหัวใจ และเป่าปาก ว่าน

“เอ็กซ์ปั้มหัวใจ กรูเป่าปาก”ผมพูดและผมก็ทำท่าผายปอด

“แม้ทีปั้มหัวใจให้กรู เป่าปากมรึงทำเอง เริศ! “ไอ้เอ็กซ์และผมสองคนช่วยกัน แต่ว่านยังเงียบไม่มีการตอบรับ ผมมองว่าน 

“ว่าน ว่าน ฟื้นซิว่าน ว่าน”ผมเรียกว่านที่แน่นิ่ง ทุกคนยืนมอง แต่ละ พูดอะไรไม่ออก

“อีกทีเอ็กซ์ “ผมพูดและผมก็ CPR กันอีกครั้ง

“ว่าน ว่านฟื้นซิว่าน ว่าน”ผมเป่าปากและเรียกว่าน

“พล้วด”น้ำทะลักออกมาจากปอดว่าน และว่านก็สำลัก ว่านหายใจแล้ว ตอนนี้พี่ตุ๊เลยปล่อยไอ้ภาคินเข้ามา มันเข้ามากอดว่าน

“ว่านมรึงทำแบบนี้ทำไมว่าน ว่าน”ไอ้ภาคิน ผมก็นั่งหมดแรงกัน ไหนจะว่ายออกไปฝ่าคลื้นแรงออกไปและงมหาว่านและเข้ามาทำCPR กันอีก 

“เป็นไงเดฟ ไอ้ตาอยู่มันคว้าว่านไปแดก กรูกับมรึงดิ เหนื่อยหอบแดกอยู่ตรงนี้ สบายใจไหมครับ ไอ้หมอเดฟ”ไอ้เอ็กซ์มันพูด ตอนนี้ภาคินพาว่านขึ้นไป

“พี่เดฟ ผมขอบคุณครับ”ไอ้ภาคินมันหันมาบอกขอบคุณผม ผมพยักหน้า พี่ตุ๊มองผมและไอ้เอ็กซ์

“ใจวะเดฟ เอ็กซ์ทีเซฟ นักเรียนพี่”พี่ตุ๊พูด พัฒน์ ก็ยืนมองอยู่

“ว่านเดินลงไปเองเหรอเดฟ เอ็กซ์”พัฒน์ถามผมสองคน

“ใช่ว่านเดินลงไป เขามีปัญหาทางบ้าน นะครับพีตุ๊ “ผมบอกพี่ตุ๊ และผมสองคนก็ลุกขึ้นเตรียมขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าจะได้ลงมาทานอาหารเย็นกัน ผมนี้เป็นห่วงว่านมากแต่ไอ้ภาคินมันคงดูแลแล้ว หรือว่าไอ้ภาคินมันรักว่าน แต่แย้งน้องไม่ได้ เยอะนะเนี๊ยะผมในหัวผมเนี๊ยะ
       หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวผมก็เดินลงจากที่พัก เอ็กซ์ก็แต่งตัวแบบสบายๆ ผมเดินผ่านที่พักที่ว่านพัก ผมก็มองผมควรจะเข้าไปดูเขาไหม

“พี่เดฟ ว่านเป็นไงบ้านมีคนบอกผม”ไอ้ดิวน้องชายผม ผมหันไปมองมันไปทำอะไรอยู่ถึงเพิ่งรู้

“เออ อาบน้ำกัน และพอรู้ก็ไม่ทันแล้ว “ไอ้ดิวพูด

“เราเข้าไปดูว่านกันดีกว่า “เพื่อนแอ้ที่ชื่อต้นข้าวพูด และแอ้ก็พยักหน้า พวกดิวเดินขึ้นไปที่บ้านพักทีว่านพัก ผมก็เดินตามขึ้นไป ผมยืนมองที่หน้าต่างหน้าห้อง เห็นว่านนอนอยู่โดยมีไอ้ภาคินดูแล ผมก็คงไม่ต้องแล้ว

“ไปเหอะน้องเขามีคนดูแลอยู่แล้ว พี่ชายสามี ไปหาอะไรกินดีกว่ากรูหิวมาก เดฟ”เอ็กซ์พูดผมก็พยักหน้า และเดินออกไปหาอะไรทานก็ได้วะ เขาเรียกหกหักซ้ำซ้อนหรือเปล่านะ
***********************************************************************************************************************
เอ็กซ์

       หลังจากที่ผมทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้วผมก็ขึ้นเวทีโซโล่เพลงกันกับดิว และเพื่อนมันเออ มันเจ๋งดีนะ มันทำแม่งได้ทุกอย่างเลย เล่นดนตรีก็ได้ ผมร้องเพลงสนุกไปกับเดฟ จนว่านเดินมาที่หน้าเวที เดฟมันลุกขั้นและขอตัวลงไปหาว่าน และมันก็หายไปคุยกัน ผมก็ร้องเพลงต่อ คงมาขอบคุณที่ช่วยไม่ให้กลับบ้านเก่า

“ดิวพี่พอก่อนนะเสียงไม่มีแล้ววะ”ผมพูดกับดิวและจะเดินลงไป เพื่อจะหาไอ้เดฟ จะถามว่ามันจะกลับขึ้นห้องนอนหรือยัง หรือหาอะไรดื่มกันก่อน ผมหามันไม่เจอในงาน หรือว่ามัน ไปส่งว่านกลับที่พักและมันไปรอผมที่ที่พัก ผมเลยเดินกลับไปที่ที่พัก เปิดไฟไว้ด้วย ผมก็เดินขึ้นไปและจับกลอนประตู ล๊อกนะแต่ผมมีคีย์การ์ด ผมเลยสามารถเข้าไปในห้องได้ ไม่มีในห้องนั่งเล่นคงไปที่ห้องนอน หรือว่ามันง่วงแล้ว ผมก็เดินตรงเข้าไป ภาพที่ผมเห็น เดฟกับว่านกำลังนัวเนียกันอยูบนเตียง นี้น้องเขาไวไฟขนาดนี้เลยเหรอ

“ปึก”ศอกผมไปโดนอะไรสักอย่างตก ทั้งคู่หยุดและเดฟก็หันมามองผม ว่านก็ดันตัวเองลูกขึ้น นัวเนียจนกระดุมหลุดลุ้ยเลยนะ

“เออ โทษทีวะไม่คิดว่าจะมาต่อกันที่ห้อง เออ กรูไปหาอะไรทำก่อนค่อยกลับมาแล้วกัน”ผมพูดและหันหลังออก

“พี่เอ็กซ์”ว่านเรียกผม ผมหันกลับมา มันเรียกให้ผมอยู่ต่อใช่ไหม

“เอ็กซ์ ไปหาอะไรทำก่อนแล้วกันนะ “เดฟมันลุกขึ้นมันเดินมาบอกผม มันนี้ใจร้ายโคตร ๆ ผมก็นึกว่าจะเดินมาเรียกผมไปแจมด้วยสาด!

“มรึงใจแคบวะ”ผมพูด

“อะไรนะ”เดฟ

“ที่กรูนะยังเชิญมรึงร่วมด้วยเลยนะ”ผมพูดแบบน้อยใจอะ เดฟมันก็มองว่านที่นั่งอยู่บนเตียงนอนมองผมสองคน

“นะเอ็กซ์กรูขอละ คนนี้”เดฟพูดผมก็พยักหน้าและเดินออกไปผมคงไปหาพวกไอ้ดิว หาอะไรดื่มกันและร้องเพลงกันต่อดีกว่า มันคงถึงเวลาแล้วที่ผมกับมันต้องแยกย้ายกันใช่ไหม ถ้ามันมีแฟน มันก็คงไม่อยากมีผม และคู่หูเดฟแอนด์เอ็กซ์ก็คงไม่มีอีกเหมือนกัน กาสิก กาสิก
**************************************************************************************************************************
เดฟ
      ว่านเดินมาหาผม ขอคุยกับผม ผมก็เดินออกมา และว่านก็ขอบคุณผม เรื่องที่ผมช่วยเขาช่วยชีวิตเขา ผมถามว่านว่า ทำไมทำแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงแม่ให้มาก ผมถามเขาว่านได้แต่นิ่งเงียบ ผมเลยคิดว่าปัญหาคงใหญ่พอสมควร ผมเลยพาว่านไปหาที่คุยกันสองคน แต่เพราะว่าความน่ารักเลยทำให้ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ผมกอดและจูบว่าน จนเอ็กซ์เดินขึ้นขึ้นมา และผมก็ขอให้เอ็กซ์ไปหาอะไรทำก่อน ผมเดินกลับมาหาว่าน

“ว่าน “ผมเรียกว่าน ที่นั่งอยู่บนเตียง ผมนั่งลงข้างๆ ผมเอานิ้วผมเกลี่ยที่แก้มว่านเบาๆ

“พี่เอ็กซ์เขาจะโกรธว่านหรือเปล่า”ว่านถามผม ผมก็มองว่าน

“จะโกรธว่านทำไมละ “ผมถามว่าน ผมเอนตัวลงนอนตักว่าน

“ก็ว่าน เข้ามาคุยกับพี่เดฟ สอง “ว่านพูด

“ว่าน สักวัน วันที่พี่มีแฟน เอ็กซ์ก็ตอ้งมีแฟน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดเป็นไปไม่ได้ว่าน “ผมพูดกับว่าน

“พี่กับพีเอ็กซ์โตมาด้วยเหรอครับ”ว่านถามผม ผมพยักหน้า พี่เจอเอ็กซ์ตั้งแต่แรกเกิดแต่ที่จำความได้คือตอนสองขวบ ไอ้เอ็กซ์มัดพี่ซะจมฟันมันเลยละ ฮาๆ “ผมพูดและยังขำอยู่เลย

“พ่อพี่กับพ่อของเอ็กซ์รักกัน ไม่ได้รักธรรมดา รักกันมาก รักกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อพี่ไวไฟดีไหม แต่ตอนนั้น ไม่มีใครยอมรับความรักชายกับชายแบบนี้หรอก “ผมพูดว่านก็เอามือท้าวคางฟังผมแบบตั้งใจ

“ส่วนพี่กับเอ็กซ์ไปเรียนด้วยกันตลอด มีช่วงที่เอ็กซ์ต้องแยกห้องกับพี่นะ มันมายืนทำหน้าหงอยทีหน้าห้องพี่ทุกวันจนครูย้ายมันกลับมา มันติดพี่ยังกับแตงเมเลยแหละ พี่ละเชื่อมันเลย “ผมเล่าให้ว่านฟัง

“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ผมว่ามันยากนะถ้าหากพี่จะมีแฟนและพี่เอ็กซ์เขาจะทำใจได้เหรอ”ว่านถามผม

“ว่าน มันก็ต้องมีวันนั้นสักวัน เอ็กซ์ต้องเรียนรู้”ผมพูดและมองว่านผมก้มหน้าลงจะจูบว่าน

“พี่เดฟ ว่านง่วงแล้ว ว่านไปนอนนะ”ว่านพูดและลุกขึ้นแต่งตัว แม้แค่ภายนอกผมก็เล่นซะกระดุมหลุดไปหมด

“มือพี่ไวดีนะ”ว่านเหมือนชมนะเนี๊ยะ

“ไม่นอนกับพี่เหรอ อากาศหนาวนะอยากมีคนกอด”ผมพูดผมดึงว่านเข้ามากอด

“ไม่ดีกว่า มีฮีทเตอร์เปิดฮีทเตอร์ซิพี่เดฟ”ว่านพูดและผมก็ลุกขึ้นแต่งตัวจะไปส่งว่าน

“ไม่เป็นไรพีเดฟ ไม่ไกลมากว่านเดินไปเองดีกว่า กู้ดไนท์ครับพี่เดฟ ว่านขอบคุณเรื่องวันนี้ ถ้าไม่ได้พี่ว่านคงไม่ได้ยืนตรงนี้ ว่านสัญญา จะไม่ทำแบบนี้อีก ว่านขอโทษ”ว่านพูดผมเอามือลูปหัวว่าน

“อย่าทำอีกนะครับ พีปวดใจเห็นว่านแบบนั้น “ผมพูดว่านเงยหน้ามองผมและ

“ฟ๊อด”หอมแก้มผมทีหนึ่ง พร้อมเดินออกไป และว่านก็ปิดประตูลง ผมก็ล้มตัวลงนอนที่นอน กลิ่นหอมๆของว่านยังติดอยู่เลย น่ารักจริงๆ
******************************************************************************************************************
เอ็กซ์
      ผมนั่งรอไอ้เดฟ มันทำกิจกรรมกับว่าน  ถามความรู้สึก มันบอกไม่ได้เลย มันสับสน หรือเราแค่สับสนวะเอ็กซ์ แต่มันต้องมีวันนี้สักวันวันที่เดฟจะไปมีคนแฟน มีชีวิตของมัน ผมยอมรับยังไม่พร้อมทำใจกับเรื่องตรงนี้ก็ผมอยู่กับมันมาตลอดเลย เรียกว่าขาดกันไม่ได้เลย

“พี่เอ็กซ์”ว่านเดินออกมาแล้ว

“กลับแล้วเหรอครับ”ผมถามว่าน

“ครับ กลับแล้ว พี่เอ็กซ์ว่านขอบคุณนะครับ ที่ช่วยว่าน “ว่านพูดผมพยักหน้า

“อย่าทำอีกแล้วกัน พี่ไม่รู้ว่าปัญหามันหนักแค่ไหน จนว่านต้องทำแบบนั้น ปัญหามันมีไว้ให้แก้ ถ้าแก่ไม่ได้ก็ทำให้ชินและอยู่กับมัน ว่าน”ผมพูดกับว่าน

“พวกพี่ไม่ใช่ไม่เคยเจอปัญหานะ เจอมาเยอะแยะ บางอย่างก็แก้ไขได้ บางอย่างก็ต้องช่างแม่งมันบ้างอะไรบ้าง “ผมพูดกับว่าน

“ครับว่านจะไม่หนีปัญหาแบบนี้อีก พี่เอ็กซ์เข้าไปได้แล้ว”ว่านพูดผมพยักหน้าและจะเดินเข้าห้องซะที

“พี่เอ็กซ์ “ว่านเรียกผม ผมหันมามอง

“ทำไมพี่ไม่บอกความในใจของพี่กับพี่เดฟไปละครับว่าพี่คิดยังไง “ผมหันมามองว่าน

“ผมรู้นะว่าพี่เอ็กซ์รักพี่เดฟ “ผมนี้อึ้งไปเลย เชี้ยแล้วน้องเขามีญาณวิเศษ

“ไม่เอานะ พี่กับมันเพื่อนสนิท “ผมพูด

“คิดไม่ซื่อ”นั้นรู้อีก

“บางอย่าง พูดแล้วมันทำร้ายกัน พี่ว่า ไม่ควรพูดดีกว่า พี่โอเคว่าน พี่มีเด็กเยอะ ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้ซ้อมแต่เช้า อันนี้ไม่ใช่ข้ออ้างมาเบี้ยวซ้อมได้นะ”ผมพูดและหันหลังออก

“ผมไม่เบี้ยวอยู่แล้ว กู้ดไนท์ครับ”ว่านพูดและเดินออกไป ผมก็ยิ้มนิดหน่อยนะเดินเข้ามาในห้องเห็นไอ้ตัวดีนอนอยู่บนเตียง ว่านเขาจบไปแล้วนี้มันยังไม่จบอีกเหรอ

“เดฟ มรึงไม่จบหรือไงว่านเขากลับไปห้องแล้ว สาด”ผมพูดและถอดชุดออกเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำจะได้ เตรียมตัวนอน เดฟหันมามอง

“กรูจะเอาว่านเป็นแฟนกรูให้ได้ “เดฟพูด

“เออ ขอให้มรึงทำได้ ไม่ซิ ได้แล้วมั้ง”ผมพูดและเข้าห้องน้ำนั้นทีปิดประตูลง เปิดน้ำทีอ่างน้ำ มันถึงเวลาแล้วเอ็กซ์ มันต้องมีวันที่เดฟต้องไปมีชีวิตของมัน ยอมรับมันเถอะเอ็กซ์ ผมยังคงเอามือท้าวอ่างล่างหน้า พ่นลมหายใจออกมา ภาพที่ผมกับมันอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก จนมัธยมและมีแค่มันไปเรียนแพทย์ที่มหาวิทยาลัย สองปีและก็มาฝึกกับผมต่อหลังจากนั้นก็อยู่ด้วยกันตลอด ต่อให้ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยผมก็ไปหามันตลอด ไปแข่งฟุตบอลผมก็ไปนั่งดูมันตลอด ไปซ้อมก็ไปดูตลอด นี้มันคิดอะไรไมได้เลยใช่ไหม เนี๊ยะไอ้เดฟ ใครจะไปเฝ้ามรึงตลอดอย่างนั้นวะ ไอ้บ้าเอ้ย! อันนี้ผมเอ

       
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVDพี่เอ็กซ์ น้องว่านพี่ขออย่าทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-06-2015 14:49:22
 :monkeysad: พี่เอ็กซ์น่าสงสาร
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVDพี่เอ็กซ์ กรูไม่อยากเสียมรึงไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-06-2015 15:49:39
เดฟ VS เอ็กซ์ กรูไม่อยากเสียมรึงไป

      วันนี้พวกผมซ้อมกันเรียกว่าค้อนข้างหนักและหลังจากซ้อม ทางรีสอร์ทบอกว่าจะมีคอนเสริตใกล้ๆ เกินไปสิบนาทีได้ พวกนักฟุตบอลผมก็เลยขอไปลัลล่าส่งท้ายพรุ่งนี้กลับแล้วนิ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วพร้อมกับเอ็กซ์ ผมนัดน้องว่านออกมาว่านก็โอเควันนี้คนมาค้อนข้างเยอะ ผมจึงบอกให้น้องๆระวังตัวกันด้วย

“เอ็กซ์เสร็จหรือยัง”ผมถามตัวดี มันยังแต่งองทรงเครื่องอยู่เลย หล่อแล้วจะหล่อไปไหนเนี๊ยะ

“อีกนิดหนึ่ง “เอ็กซ์ผมก็เหลือบมองเวลา จะเดินไปรับว่าน

“เอ็กซ์”ผมเรียก

“เออ เสร็จก็ได้เร่งจริงๆ เลยมรึงนิ “เอ็กซ์บ่นผม ผมและผมสองคนก็เดินออกมาจากห้องพัก ผมเดินไปทางห้องพักว่าน ผมเดินมว่านก็นั่งรอผมอยู่ด้านหน้าแล้ว

“ไปได้แล้วครับ พี่ช้านี้เพราะตัวดีนี้นะน้องว่าน”ผมพูดว่านเหล่มองเอ็กซ์

“น้องว่านพี่ต้องหล่อนะวันนี้ น้องว่านเข้าใจพี่ใช่ไหมครับ”เอ็กซ์พูด

“หึๆ ผมเข้าใจครับพีเอ็กซ์ว่านก็ไม่ได้รอนานอะไรมาก แค่สิบกว่านาทีเอง”ว่านพูด

“นานเหมือนกันเนอะ”เอ็กซ์พูดผมหันไปเหล่เป็นไงละ

“ไปครับ เราไปสนุกกันดีกว่า “ผมบอกผมสามคนเดินออกมา ผมเดินจับมือว่าน ว่านก็เงยหน้ามองผม

“ขอจับมือนะ”ผมถามว่าน

“จับไปแล้วนิพี่เดฟ”ว่านพูดใช่ผมจับมือว่านแล้วค่อยขอ เอ็กซ์มันก็เดินมองน้องๆ ไม่มีใครอยุ่แล้วคงไปกันหมดแล้วผมเดินไปเรื่อยๆเรียบไปตามชายหาด มีคนมากมายมาที่นี้ เขามีปาร์ตี้ฟูลมูนกัน เครื่องดื่มมากมายหลากหลาย เป็นผับเปิดและมีผับปิดด้านในด้วย หนุ่มสาวแต่ละคนสวมเสื้อกล้ามไฮไลน์ตัวกันเป็นสีสะท้อนแสง ทีเห็นได้ในที่มืด และบางคนสวมชุดว่ายน้ำสาวๆ นะเต้นกันใหญ่

“คนนั้นส่งยิ้มมาให้กรูวะ เดฟ ฮัลโล ฮาว อาร์ ยู”เอ็กซ์ทักทาย ฝรั่งที่ส่งยิ้มมาให้เอ็กซ์ หน้าตาดี หุ่นก็ดี และเอ็กซ์ก็เข้าไปคุยกับเขา ภาษาอังกฤษเอ็กซ์มันใช่ได้ทีเดียว ผมหันมาหาว่านที่ยืนมอง คงมองหาพวกภาคิน

“มองหาภาคินเหรอครับ หรือว่าไม่อยากอยู่กับพี่”ผมถามว่าน

“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย แค่มองหาว่าอยู่ตรงไหนเฉยๆ พี่เดฟนี้”ว่านพูด และทำแก้มป่อง

“อย่าทำแก้มป่องซิ”ผมพูดและเอานิ้วเกลี่ยผมว่านที่ปกใบหน้า

“ทำไมเหรอ”ว่านทำผม

“มันน่ารักมาก”ผมพูดว่านก็ก้มลงเขินผม ผมโอบเอวว่าน เข้าหาตัวผมและผมก็ก้มลงจูบว่าน ผมบดขยี่ริมฝีปากนั้นอย่างทนุทนอม และแรงขึ้นในบางเวลา

“ริมฝีปากว่านสวยนะ รู้ไหม พี่ไม่อยากถอนปากพี่ออกเลย “ผมพูดว่านที่หันหน้าหนีผมเขินมาก

“พี่เดฟ ว่านถามอะไรอย่างซิ พี่เดฟ เวลาที่พี่ไม่สบายใจพี่นึกถึงใครคนแรก”ว่านถามผม ผมก็นึก ว่าตอนที่ผมไม่สบายใจผมนึกถึงใคร

“เอ็กซ์ พี่มีปัญหาอะไรพี่โทรหามันตลอด และมันก็มาหาพี่ในทันทีตลอด คงเพราะเราโตมาด้วยกันนะว่าน แต่เวลามันมีปัญหาอะไรพี่ต้องคอยเค้นเอาจากปากมันนะถึงจะบอกพี่ได้”ผมพูดขึ้น

“แล้วเวลาพี่มีความสุขละพี่นึกถึงพี่เอ็กซ์ไหม”ว่านถามผม เออ จริงดิซิ นึกถึงแต่ไม่ได้ทันที

“บางครั้ง “ผมพูด

“ไม่เห็นยุติธรรมเลย “ว่านพูดกับผม

“ไม่เอานะ ว่าน เอ็กซ์มันมาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนี้หรอก “ผมพูดและหันไปดูมันพูดคุยกับกลุ่มนักท่องเที่ยวราวกับรู้จักกันมาเป็นปี ๆ ผมก็คิดได้ว่าผมอยากมีเวลากับว่านสองต่อสอง เอ็กซ์กรูขอโทษนะทีต้องชิ้ง ผมก็จับมือว่าน ไปทางอื่น ว่านก็ชี้ไปทางเอ็กซ์

“เอ็กซ์มันโอเค มันเฟรนลี่ ไปครับไปหาที่นั่งคุยกัน พี่อยากคุยกับว่านนานๆ จัง กลับไป จะได้คุยแบบนี้ไหม ก็ไม่รู้ ถ้ายังมีไอ้....”ผมพูดกับว่าน แต่ลงไอ้ภาคีย์ว่านหันมามอง

“ภาคีย์”ผมพูด ว่านก็มองผม

“ก็เขาเป็นแฟนว่านนี้”ว่านพูดและก้มหน้าลง

“ว่าน มีอะไรที่ทำให้ว่านตัดสินใจเป็นแฟนคนแบบนั้นได้ ว่าน พี่ไม่ได้ว่าพี่ดีไปกว่ามันแต่พี่ไม่ทำร้ายคนรักแน่นอนว่าน “ผมพูดกับว่าน ว่านเงยหน้ามองผม

“ผมมีเหตุผลมากกว่าการทนให้เขาทำร้ายผม พี่เดฟ ผมขอโทษที่ มาคบกับพี่ไม่ได้จริงๆ “ว่านพูด ผมกอดว่านไว้ มันคืออะไรมันหนักหนาขนาดที่ว่านต้องทนแบบนี้ด้วยเหรอ เพื่ออะไรกัน ผมหอมหัวว่าน ผมสงสารว่าน ผมรักว่าน
**************************************************************************************************************************
เอ็กซ์        ผมเข้าไปคุยกับนักท่องเที่ยว และพวกนั้นก็ชวนผมเข้าไปด้านในกัน ผมกับไอ้เดฟ พกอาวุธมาด้วยเพื่อมีเหตุร้ายเพราะคนมากันเยอะมาก ผมสวมเสื้อเกาะด้าวยและพกปื่นไว้ด้านใน ไม่มีใครรู้ ผมรู้สึกว่าปาร์ตีคืนนี้จะจบไม่ค่อยสวย

“มากัลส์  คนส่งยามาแล้ว นายจะเข้าไปเอามาเลยไหมพวกเราได้สนุกกัน บ้ากันได้เต็มที”ผมยืนคุยอยู่ผมได้ยินคนหนึ่งบอกเพื่อนคนที่ผมคุยอยู่ ว่ามีคนส่งยามาแล้ว งานเข้ามีคนส่งยา

“เฮ้! มีของดีเหรอ ไม่บอกกันมั้ง ไอ กำลังหาอยู่เลย”ผมหันไปบอกคนที่บอกมากัลส์ คนนั้นมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า มันมีเครื่องแสกนหรือไง

“นายเป็นใคร”มันถามผมแบบหน้าตาเอาเรื่องมากเลย ผมก็มองคนที่ผมเข้ามาคุยด้วย

“เพื่อนเรา เขามาเที่ยวที่นี้ “คนที่ผมเข้ามาคุยแนะนำผม

“เราชื่อเอ็กซ์”ผมแนะนำตัว และอีกคนก็ยืนมือมาจะเช๊คแฮนด์กับผม ผมยืนไปรอแล้วแต่ผมชักมือกลับและเสยผม คนนั้นก็ยื่นมือค้างและมองผมเพื่อนๆมันก็มองผม

“ไอ้นี้กวนตรีนดีวะ กรูชอบ”มันพูดและหัวเราะ ผมเดินเข้าไปกับพวกมันแต่ผมหันมาไม่เจอไอ้เดฟแล้วมันคงพาว่านไปสวีทตอนนี้เอางานก่อน ปล.ผมไม่ได้มาเปล่า มีชุดมาปฏิบัติงานด้วย ผมเริ่มใส่ที่ฟัง ซ้อนไว้ในหู

“วันนี้มียาหลายตัวเลยมรึง”พวกมันคุยกัน ผมฟังภาษาอังกฤษออก

“เฮ้ นายเราขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ผมเข้าห้องน้ำเพื่อไปส่งสัญญาณให้สายที่เข้ามารอบๆงานว่าจะมีการส่งยาให้สังเกตุคนที่ผิดปกติไว้ให้ดี

“ไอ้ข้าวหอม มรึงจะเอาน้องมรึงไปไว้ที่ไหนวะ และนั้นน้องแท้ๆมรึงเองนะ มรึงโหดวะ”ผมเข้ามาก็ได้ยินมีคนสามสีคนคุยกันในห้องน้ำ แต่ผมไม่ได้ สังเกตุหน้าตารีบเข้าห้องน้ำทันทีและ พิมพ์ข้อความส่ง สักพักข้อความกลับมาว่าโอเค ผมก็ออกมาจากห้องน้ำ ไม่มีใครอยู่แล้ว ข้าวหอม อยู่คุ้น อ้อ เพื่อนไอ้แอ้ ต้นข้าว คนละอย่างกันไม่สนใจ แต่ชื่อไทยมาก ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเห็นมีคนลากกระเป๋า ยังกับเดินในสนามบิน แต่ผมสังเกตุมันส่งซองอะไรสักอย่างและพวกที่รับซองไปก็ส่งอะไรที่ม้วนๆให้เหมือนเงินดอลล่า อ้อมันมาไดเรกเซลนั้นเอง เห้ย! นี้มันขายตรงแบบนี้เลยเหรอ ยังกับเดินขายกะทะ เตาแกสซ์แถวบ้านเลยวะ มันพัฒนา ผมรีบเดินตามมันไป คนที่ลากระเป๋า ก็มันมามองผม ผมก็หยุดทำเป็นไม่ได้สนใจ

“เจอเป๋าหมายแล้ว มันลากกระเป๋าคิตตี้ สีชมพู คาดว่าในกระเป๋ามียา “ผมพูดส่งข้อมูลให้หน่วยที่อยู่รอบๆงาน

“รับทราบ “ตอบกรูมาแค่เนี๊ยะ

“จับตาดูต่อไป”มันบอกให้ผมจับตาดูต่อไป

“มรึงเป็นสายใช่ไหม “ผมหันมาเจอไอ้คนที่ลากกระเป๋าคิดตี้มันถามและ

“ผลั๊ก”เข้าที่ใบหน้าผม ใบหน้าไม่ว่าแต่จมูกกรูและผมก็ลุกขึ้นมาได้ก็ ถีบมันทันที

“โคล้ม”มันกระเด็นไป ผมรีบถึงกระเป๋ามาและเปิดกระเป๋าดู shit ยาทั้งนั้นเลย

“คนร้ายอยู่ด้านหลังห้องน้ำทางฝั่งซ้าย มีของกลาง เป็นยา....”ผมพูดแต่

“ผลั๊ก”มันเตะผมเข้าที่ชายโครง แต่ผมแค่ถอยไป จุกเหมือนกันแต่ทนได้ ไม่ต้องศรี แต่เอ็กซ์ทนได้ 

“ตำรวจ”ผมได้ยินได้นอก ร้องเอะอะโวยวาย ไอ้คนตรงหน้าผมมันก็มองและมันก็วิ่ง อ้าวจะหนีทำไม ผมรีบ ถอดเสื้อเจ๊คเกตออกและงัดปืนพกออกมาและวิ่งตามไอ้คนนั้นแบบไม่คิดชีวิต ผมวิ่งตามมันไอ้นี้มันเซียนนะ มันกระโดดข้ามถึงขยะ ผมก็ทำได้เฟ้ยย ผมก็ทำตามมัน มันวิ่งออกมา และมันก็กระโดดปีนรั่ว ผมก็ทำได้กระโดดปีนตามมัน

“หยุด”ผมบอกมัน

“ไม่หยุด”ไอ้นี้ดื้อวะ

“กรูบอกให้หยุด”ผมตระโกน

“หยุดหาพ่อเมริงเหรอ”ไอ้เชี้ยนี้ล้ามปรามพ่อกรู

“อย่าให้กรูจับมรึงได้นะ เดี๋ยวจะเอาตรีนยัดปากแม่งเลย สาด”ผมพูดและวิ่งตามมันออกมา ผมวิ่ง และวิ่ง มันก็ขยันปืนดีจริงอะไรจริง มันจะขยันปืนไปไหนของมันวะ นี้มันเคยเกิดเป็นลิงมาก่อนไหมเนี๊ยะ ลำบากกรูแท้วะ ผมบ่นในใจ

“เอ็กซ์อยู่ไหน”เสียงพี่ที่มาคุมพวกที่มาดักจับส่งยาถามผม   “ผมตามล่าไอ้เวรนี้อยู่พี่ แค่นี้นะพี่”ผมพูดและวิ่งตามจน มันต้องปืนขึ้นไป มันปืนยังไงผมก็ปืนตามมัน

“มรึงยังตามกรูอีกเหรอ จะตามหาพระแสงอะไรวะ”มันถามพร้อมวิ่งหนีผม

“วิ่งตามขอเบอร์โทรมรึงมั้งสาด”ผมตะโกนไป

“ก็บอกดิ 212224236248 “มันให้เบอร์มาแล้ว ผมก็รีบหยิบมือถือมาบันทึก

“เออ ก็แค่เนียะให้กรูวิ่งอยู่ได้ เห้ย ไม่ใช่เบอร์กรูจะเอาตัวมรึงต่างหาก สาด”ผมเองก็บ้าเนอะ และมันก็ออกวิ่งอีก วิ่งอีกแล้วสาด ผมวิ่งมาจน สุดทางแล้ว มันวิ่งไปไหนไม่ได้แล้ว ผมยืนอยู่ตึกล้าง มันก็หันซ้ายแลขวา ไปไหนไมได้แล้วนิ

“มรึงเสร็จกรูแน่”ผมพูด

“เอ็กซ์”ผมได้ยินเสียงไอ้เดฟ ผมจะหันไปบอกมันว่าผมจับไอ้บ้านี้ได้แล้ว แต่ผมรู้สึกว่า ไอ้เวรนั้นมัน ถีบถังออกและผมยืนอยู่บนปลายไม้แน่นอนปลายไม้มันต้องกระดก และร่างผมก็ลอยไปเลย ร่างผมลอยไปในอากาศ ผมไม่อยากคิดว่าผมจะตกลงไปสภาพไหน แต่คงไม่รอด

“หมับ”ผมรู้ว่ามีคนมากอดร่างผมและ

“โคล้ม”ร่างผมลงมาแต่ทับใคร ผมก็มอง เดฟ เดฟมันกระโดนมาคว้าร่างผม จากแรงเหวียงเลยพาให้ผมสองคน ไม่ลงพื้นแต่ลงที่กระโปรงรถ แต่รถใครวะ ผมก็มองไปในรถ

“ฟัก”ผมร้องออกมาคบงพร้อมกับคนในรถที่กำลัง อิบ อิบ กันอยู่เรียกว่ากำลังเข้าได้เข้าเสียกันอยู่เลย ผู้หญิงผู้ชายด้วย ร่างผมทีบไอ้เดฟอยู่ ผมเรียกไอ้เดฟทันที

เดฟ  เดฟ ไอ้เดฟ”ผมตกใจมาเรียกแล้วมันนิ่ง ผมยิ่งเขย่าแรงขึ้น ตอนนี้ชายในรถก็ออกมามันเปลือยช่วงล่างและมองและมองไปรอบๆ (มันมายังไงของมันวะ และมาตกที่รถกรูได้ยังไง) ผู้หญิง(บอกแล้วแทนที่จะไปเข้าโรงแรม ไอ้ง๊กเอ้ย)

“เดฟ))))”ผมตระโกนด้วยความตกใจ

“กรูยังอยู่ กรูจุก”เดฟพูดและกระดกหัวมองผม ผมมองไปรอบ ร่างผมข้ามรั่วออกมาเป็นข้างทาง ถ้าไม่ข้ามผมคงตกลงไปฝาดกับกองเสาปูนด้านล่าง นี้กระโดดมารับผมเลยเหรอ และถ้าพล้าดละ ก็จบทั้งคู่

“นี้มรึงทำบ้าอะไร เอ็กซ์ “เดฟมันถามผม ผมลงจากตัวมันลงมายืน และเดฟด้วย (เจ้าของรถเดินมาสำรวจใช่กระโปรงรถมันยุบลงไป และมันก็มองผมสองคน)

“อ้อเหรอ นี้กรูปฏิบัติหน้าที่น่ะ นี้เรียกว่ากรูทำบ้าอะไรเหรอเดฟ”ผมถามไอ้เดฟ ผมยืนเอามือท้าวซะเอว และถือปืนอยู่

“ใช่ บ้ามาก มรึงดูถ้ามรึงพลาดลงมาและกรูมาไม่มัน และกรูไม่กระโดนจากตรงนั้น ลงเพื่อมารับมรึงจะเป็นยังไง”ไอ้เดฟมันพูดและชี้โบ้ชี้เบ้มือข้างที่ถือปืน แน่นอนปืนมันก็ชี้ข้ามผ่านหัวเจ้าของรถ (เห้ย ระวังหัวกรูหน่อย เดี๋ยวก็ได้ลงหัวกรูสักนัดสองนัด อันนี้เจ้าของรถ)

“มรึงคิดว่าการกรูวิ่งมาจากโน้น วิ่งหอบแทบตายมาวิ่งเล่นเหรอสาด ใช่ซิกรูนี้ เพื่อคู่หูงี่เง่าของมรึงไงเดฟ”ผมพูด

“หยุด”เจ้าของรถพูดผมสองคนหันไปมอง ทำไม?

“ผมขอพูดหน่อย จะคุยกัน ก็คุยกันดีดี ไม่ใช่แกว่งปืนข้ามหัวผมไป ข้ามหัวผมมา ถึงผมจะมีน้อยแต่ก็กรูเสียวนะโว้ย”มันพูดผมก็มองเออ มือถือปืนอยู่เลยเก็บลงซองก่อนและหันมา

“กรู จัดสินใจเป็นทหารแล้ว กรูต้องไม่กลัวอะไรทั้งนั้นเดฟ”ผมพูด

“เออ ระหว่างที่คุณคุยกัน นี้ให้ผมโทรประกันให้ไหม แบบว่าขอเบอร์ประกันนะ”เจ้าของรถมันถามผมสองคน ผมหันไปมอง

“มรึงขอเบอร์ประกัน กรูขับรถมาเหรอ ถึงได้เอาเบอร์ประกันโทรหาประกันกรู กรูมีแต่ประกันชีวิต ซีแหงแล้วค่อยจ่าย “ผมหันไปพูด

“เออ จริงซิเนอะ พี่ไม่ได้ขับรถ แต่พี่กระโดดลงมาที่รถผมนี้ แถมหยุบไปได้ราวกับสิบล้อมาทาบทับ “มันพูดผมก็มอง แล้วไง

“เอ็กซ์อันนี้เขาเรียกบ้าระห้ำ แต่ความบ้าระหำไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น “เดฟมันพูดขึ้นเสียงกับผม

“ได้ ได้ มรึงคิดอย่างนี้ใช่ไหมได้ งั้นมรึงไปหาคู่หูที่ไม่บ้าระหำใหม่ ที่ไม่ใช่กรู”ผมพูดและเดินจะเดินออกผมหันไปส่งนิ้วกลางให้มันเลย ไอ้เดฟ

“แล้วนี้มองอะไร จะให้เรียกประกัน เพราะกรูลงมาที่รถคุณมรึง และคุณมรึงกำลังฟักกิ้งกันในรถ ใครให้มาฟักกิ้งตรงนี้หะ ไม่มีตังไปเข้าโรงแรม จะเอาเขาทั้งทีลงทุนหน่อย “ผมพูดและเจ้าของรถก็เกาหัว(กรูผิดเหรอ กรูฟั้กกิ้งในรถกรูเอง กรูประหยัดอะสาด)

“นี้คุณใครจะรับผิดชอบรถผม”เจ้าของรถมันถามไอ้เดฟ

“เอ็กซ์ จะไปไหน”เดฟมันถามผม ผมเดินออกมาแล้ว ผมเจ็บที่ตัวไม่เท่าไหร่ แต่ที่ใจนี้เจ็บมาก

“กลับไง”ผมตะโกนตอบไปไม่ได้หันไปมองมันหรอก

“กลับ ได้ แต่นั้นมันผิดทาง”ไอ้เดฟมันพูด ผมก็มองจริงวะ และหันไป ไอ้เดฟมันชี้ ให้ไปอีกทางที่ผมข้ามรั่วมากับมัน ผมเดินกลับมาและ

“และอีกอย่างนะ รถยี่ห้อนี้ขายทิ้งไปเลย บางมาก บอกเลย”ผมพูดอีกและเดินออก และเจ้าของรถก็มองผมและรถ(กรูรู้แล้วแหละสาด ว่ารถกรูบาง มรึงสองคนลงมาและหยุบไปได้ขนาดนี้น่ะสาด)ผมเดินออกมาเดฟกำลังจะหันเดินออกตามผม
เจ้าของรถได้แต่มองแบบว่างง ได้อีก และหันไปมองรอบรอบ(แทนทีมันจะเห็นใจกรูมันว่ารถกรูอีกแถบอีกคนมันมาทำหน้าตาหล่ออย่างเดียวเลยสาด มันไม่พูดอะไรเลย ให้กรูรู้สึกดีขึ้น และปัญหาคือกรูจะขับกลับไปได้ไหมสาด)
*************************************************************************************************************************
เดฟ ผมวิ่งมาวิ่งตามหาเอ็กซ์ผมเห็นหลังไว แต่มันวิ่งอีกชั้นหนึ่งผมวิ่งตามขึ้นไป ผมวิ่งตามไป จน สุดตึก แต่เอ็กซ์กับคนร้ายมันกระปืนไปอีกตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จดี ยังโล่งๆ ผมก็จะต้องลงตากตึกที่ผมวิ่งมา แต่ ผมหันมาอีกที เอ็กซ์ กำลังจะหล่นลงมา ผมมองว่าถ้าหล่นลงมานี้ลงไปที่กองเสาที่กางเกะกะอยู่ด้านล่างแน่ผมเลยกระโดด ไปทำให้แรงเหวี่ยงของผมรับร่างเอ็กซ์ไว้ได้และเบนกลับไปพร้อมกับข้ามรั่วออกไปและตกลงบนกระโปรงรถใครก็ไม่รู้ เล่นเอาผมจุกไปเลย แถมนี้ตัวดียังมางอนผมอีก ที่ผมว่ามันบ้าระหำเกินไป

“เอ็กซ์ เอ็กซ์”ผมเรียกเอ็กซ์ มันไม่หยุดผมเลยวิ่งไปหาเอ็กซ์และดึงแขนไว้ เอ็กซ์มันสะบัดมือผม

“เอ็กซ์ มันเสี่ยงเกินไป มันคุ้มเหรอ ทำไมมรึงไม่คิดถึงคนข้างหลัง อาภีม พี่อ้น พี่อั้ม พี่โอม และน้องๆมรึง เอ็กซ์”ผมถามเอ็กซ์เอ็กซ์มันหันมามันจะพูดว่ามันเลือกเป็นทหาร

“กรูรู้มรึงเลือกแล้วต้องยอมรับความเสี่ยงแต่นี้ไม่ใช่ ความเสี่ยงที่น่าภูมิใจ มันแค่พวกส่งยา เอ็กซ์”ผมชี้ เอ็กซ์มันยืนมองผม

“และกรู “ผมพูด ใช่ผมยอมรับว่าตอนที่เห็นเอ็กซ์ล่วงลงมาผมใจหายมาก และผมตัดสินใจกระโดดไปรับถ้าพลาดก็จบด้วยกัน เอ็กซ์มองผม

“กรูไม่อยากเสียมรึงไป”ผมพูดแค่นั้นและเดินเข้าห้องน้ำทันที เพื่อล้างหน้าล้างตาตัวเอง ผมใจหายแว็ปขึ้นมาเลย ผมกลัวเสียมันจริงๆ  ผมได้ยิ้นเสียงก๊อกน้ำข้างๆผมถูกเปิดโดย เอ็กซ์ เข้ามาล้างหน้าล้างตา ข้างๆผม มันสงบลงมาก ผมเอามือเท้าอ่างล้างหน้าและหันไปมองเอ็กซ์

“กรูขอโทษ เดฟ กรูรู้ กี่ครั้งแล้วที่มรึงเซฟกรู”เอ็กซ์พูดและหันมามองผม

“อืมม แต่กรูไม่รู้ว่ากรูจะได้ไปกับมรึงทุกครั้งไหม เอ็กซ์ “ผมพูด

“ใช่ มรึงต้องมีช่วงเวลาของมรึง กรูต้องเรียนรู้มันใช่ไหม”เอ็กซ์หันมาหาผม

“เอ็กซ์”ผมพูดและจับแขนมัน

“โอ้ยย”เอ็กซ์มันร้องคงตอนหล่นลงมากระแทกอะไรสักอย่าง

“เวรเลย เดี๋ยวไปหายาทา “ผมพูดและมองเอ็กซ์

“ไหนถอดเสื้อแจ็คเกตออกดิ”ผมพูดและเอ็กซ์มันก็ทำตามผมก็ ดูที่แขน

“ซีโครงด้วย”เอ็กซ์มันพูดและผมก็ ถลกเสื้อขึ้นเห็นลำตัวมีรอยเหมือนกระแทกมาและ

“ว้าย”แม่บ้านเข้ามาในห้องน้ำร้องออกมาที่เห็นผมสองคน ผมก็ตกใจ ทำไมต้องพากันมาตอนสภาพแบบนี้ด้วยนะ

“เออ ไม่มีอะไรครับ”ผมบอกแต่แม่บ้านมองผมและเอ็กซ์สลับกันไปมา

“ไม่มีอะไรแล้วครับ เพราะว่าผมเพิ่งเสร็จกันเมื่อกี้ ไปต่อข้างนอกกันดีกว่าเนอะ จ๊วบ”เอ็กซ์ไอ้บ้าเอ้ยย ผมเลยต้องเดินออกอยากเตะมันมากเลย ไอ้นี้แม่บ้านยังมองผมสองคน คิดไปถึงไหนแล้วนั้น

“ไปกลับกันดีกว่า”เอ็กซ์พูดผมเดินมา เห็นพวกดิว แอ้ และไอ้เดี่ยวยืนรอผมอยู่ แต่ไม่มีคนอื่นแล้ว

“พี่เอ็กซ์”แอ้วิ่งมาหาเอ็กซ์ แอ้มันเป็นห่วงเอ็กซ์

“พี่ เราต้องกลับแล้ว แม่ปูเสียและพี่ตุ๊ กับติ๊กและน้องพายไปแล้ว ไอ้หลุยส์มันพาไอ้แจ็คที่เมารั่วไปแล้ว “ดิวบอกผม ผมหันไปมองหาว่าน

“ว่านไปกับพวกภาคิน เพื่อนผมไอ้ต้นข้าวมันโดนลักพาตัวและเกือบถูกทำร้ายดีที่ไอ้กีต้าตามขึ้นไปช่วย และพากันไปแล้วคงไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกัน เหลือแค่เรานั้แหละ และผมต้องรีบกลับ แม่ไอ้ปูแฟนไอ้เดี่ยวเสียชีวิตแล้ว”ไอ้ดิวพูดผมพยักหน้าและพากันนั่งรถที่รีสอร์ทเพื่อไปสนามบินเล็กสำหรับเครื่องบินส่วนตัวเท่านั้น ผมต้องเดินทางกลับแล้ว

 



หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVsพี่เอ็กซ์ กรูไม่อยากเสียมรึงไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-06-2015 18:59:47
เดฟยังไม่รู้ใจตัวเองจริงๆว่ารู้สึกแบบไหน
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่.....
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-06-2015 13:57:15
หมอโดมอีกแล้ว
   ผมกลับมาจากออกหน่วยกับไอ้โอมวันก่อน ผมไปช่วยตรวจสุขภาพชาวบ้านที่เข้าไปทางช่องเขากั้น มีเด็กที่ป่วยโรคโลหิตจาง พวกผมพาเข้ามารับการรักษาที่โรงพยาบาลในค่ายทหาร  และผมก็เดินทางกลับกัน ผมมาถึงตอนสายๆ เกือบจะเที่ยงแล้ว

“โดม ทานข้าวเที่ยงไหม “พี่ดรีมถามผม  ผมส่ายหน้าว่าไม่ละ ขึ้นห้องดีกว่า ผมได้ยินเสียงวุ่นวายดังมาจากห้องครัวหลานๆผมแน่นอน วันหยุดนิ

“ดีไม่เปลือง”พี่ดรีมพูด น่ารักมากพี่ชายคนที่สองผม 

“น้องปูตักให้พี่คนเดียวเลยนะ พ่อไม่เอาเพิ่มใช่ปะ ทำอาหารอร่อยนะเนี๊ยะ น่าจ้างมาเป็นแม่บ้านถาวร”พี่ดรีมพูดแต่พี่ดรีมบอกว่าปู หรือว่าน้องปูมา ผมรีบเดินเข้าไปในห้องครัว ภาพที่ผมเห็น คือน้องปู กำลังตักอาหาร

“ปู พี่หิวเหมือนกัน ตักให้พี่บ้างซิ”ผมรีบพูด

“เว้ยย”ร้องกันทั้งหมดทั้งพี่ดรีม  ไอ้เดย์ น้องด้าผม และหลานๆ ร้องทำไมอะ พ่อผมมองผม ผมก็ยิ้ม

“เนี๊ยะหิวมาก จะเป็นลมแล้ว”ผมพูดปูปิดปากขำผมและเดินมาตักลงจานให้ผมทันที สปาเก็ตตี้ ผัดขี้เมา ของโปรดด้วย ผมชอบทานเผ็ด ๆและมองผมหลานๆ สปาเกตตี้ ครีมเห็ด ของโปรดหลานเช่นกัน

“อู้ยย”ผมหันมามองแสบของผมเลอะเทอะไปหมด นี้เอาหน้ามุดลงชามมาเหรอ

“พอไหมพี่โดม ถ้าไม่พอปูจะทำเพิ่มให้”น้องปูพูด

“พอแล้วครับน้องปู กลิ่นหอม ต้องอร่อยแน่ๆเลย”ผมพูด

“ใช่พี่โดมอร่อยมาก “น้องหมอด้าพูด

“น้องปูจะไปโรงพยาบาลเลยไหมพี่ด้าพาไป”น้องด้าพูด

“พี่พาไปดีกว่า พี่มีธุระที่โรงพยาบาล”ผมรีบพูด พ่อก็หันมามอง

“ก็ดีงั้นโดมพาน้องปูไป วันนี้มี บรูท ขายดอกป๊อปปี้ ที่โรงพยาบาลด้วยไปดูให้พ่อหน่อย “พ่อพูดกับผมและหันไปมองน้องปู ปูยิ้มให้ ผมรีบทาน จะได้ขึ้นไปแต่งตัว พอผมทานเสร็จก็ขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งชุดหล่อกางเกงยีนส์ขาเดฟ เสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวสวมทับด้วยสูทสีเท่าเข็ม หล่อเหมือนกันนะเนี๊ยะเรา ฮาๆ  ผมรีบเดินลงมา เห็นปูยืนรออยู่แล้ว ผมมองคนน่ารักใส่อะไรก็น่ารัก

“พ่องั้นโดมไปที่โรงพยาบาลเลยนะ พ่อ”ผมพูดและมองปู

“อืมม จะกลับมานอนบ้านหรือโรงพยาบาลละ “พ่อถามผม ผมหันไปมองปู

“นอนดิมรึง เพราะว่ามรึงบอกหลานว่าจะพาไปเที่ยวสวนสัตว์เปิดพรุ่งนี้ไอ้หมอโดม อย่าทำหลานนอยด์ “พี่ดรีมพูด เออ จริง

“พรุ่งนี้ปูไปกับพี่นะ ไปช่วยจับลูกลิงหน่อย”ผมหันไปบอกปู ปูยิ้มพยักหน้า

“ว่าโอ้เป็นมั้งกี้ อีกแล้วอะ”มาริโอ้ทำแก้มป่อง

“แต่อาปูว่าเป็นลูกลิงที่น่ารักที่สุดในโลก”ปูพูดกับมาริโอ้ ยิ้มเลิกทำแก้มป่องเลย

“งั้นไปกันเลยปู”ผมบอกปูและ

“เดี๋ยว”พี่ดรีมเบรคผมทำไมละผมหันมามองและ ผมลืมสังเกตุหลานที่ยืนแต่งชุดน่ารักสามคน พร้อมสะพายกระเป๋าเป้ลายการ์ตูนที่ทุกคนชอบ แต่อยู่บ้านไม่ใช่เหรอแต่งแบบนี้ทำไหมอะ

“ใครเขาจะให้มรึงพาน้องปูสวีทกันสองคน นี้ เอาหลานไปด้วย หลานกรูได้รับเกียรติไปยืนที่บรูทขายดอกป๊อปปี้ “พี่ดรีมพูดผมก้มมอง อะไรอะ

“หลานพร้อมไหมลูก”พี่ดรีมถามหลานๆ

“พร้อมมาก”ตอบพร้อมกันมาก

“ปูพี่ฝากหลานพี่ด้วยนะครับ “พี่ดรีมเดินเข้าไปจับมือปู ซะงั้น

“พี่ดรีม”ผมเรียกพี่ดรีมพ่อก็เหล่มองไอ้พี่ดรีมผม

“ไม่ได้ต่างกันเลยนะมรึงสองคนเนี๊ยะ ”พ่อผมพูด พี่ดรีมรีบปล่อยมือ

“มือนิ่มเนอะ ทาโลชั่นยีห้ออะไรบอกพี่มั่งนะ จะได้ซื้อบ้าง”พี่ดรีม

“แล้วนี้ล้อเล่นใช่ไหมให้เอาหลานไปด้วย”ผมถามพีดรีมกับพ่อผม และด้าที่ยืนกอดอกมอง ผมก็มองหลานๆ

“ใช่ ทำไมอะมรึงมีปัญหาเหรอ ไอ้โดม และวันนี้หลานสุดหล่อของกรู หล่อเหมือนลุงดรีมเลยเนอะ”พี่ดรีมพูด

“ช่าย”หลานผมตอบพร้อมกัน

“และวันนี้คุณครูที่ศูนย์เด็กเล็กเขาได้เป็นตัวแทนดูแลซุ้ม ขายดอกป๊อปปี้ เขาเลยเลือกหลานสุดหล่อของกรูเป็น ผีเซนเตอร์”พี่โดม

“พรีเซนเตอร์”ทุกคนเลย หลานด้วย

“นั้นแหละๆ พรีเซนเตอร์ พูดผิดนิดเดียว”พี่ดรีม

“ช่าย”หลานๆอีกพร้อมเพียงกัน

“ให้ไปทำอะไรอะ”ผมถาม ว่าจะไปสวีทกับปูซะหน่อย

“ไปขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง”พีดรีมพูด

“ช่าย”หลายผม     “เห้ย!”ผมร้องออกมา และพ่อผมและหลานผมสะบัดหน้ามามองพี่ดรีม

“ไม่ช่าย”หลานๆผม พูดพร้อมๆกัน ฮาๆ

“ฮาๆ ลุงล้อเล่น หลานกรูได้รีบเกียรติให้ไปขายกอด “พี่ดรีมพูด

“ช่าย”หลานๆ ผม ผมนี้อยากร้อง แบบปาล์มมี อยากจะร้องดัง ดัง ว่าทำไมต้องไปกับผมวันนี้ด้วย

“ดูแลให้ดีดีนะ”พี่ดรีมพูด

“แน่นอน ไปด้วยแบบนี้ดูแลดีอยู่แล้ว”ผมพูดแอบนอยด์

“ไมได้บอกมรึง โดม  ดูแลอาปูจากลุงโดมให้ดีดีนะครับหลานลุง”พีดรีมผมสะบัดหน้าไปมอง และพีดรีมก็แปะมือกลับหลานๆ หลานวางแผนกับพีชายผมแกล้งผมนี้เอง

“พี่ดรีมนี้ไปแกล้งพี่โดม “ด้านั้นผมเห็นด้วย ปูทียืนขำ

“ใครแกล้ง พีนี้นะแกล้งน้องไม่มีอะ รักน้องจะตายไปเนอะโดมเนอะ แต่ รักและห่วงน้องปูมากกว่า พีให้หลานไปเป็นโล่ป้องกันแล้วนะปู “พีดรีมพูด ผมนี้อยากจะบ้า

“เอาละ ไปกันได้แล้ว ที่นี้ไม่ห้ามแล้ว ขอให้สนุกกันนะ โดม น้องปู และหลานๆ ลุง “พี่ดรีมพูดผมนี้เกาหัวเลย ใครคิดแผนนี้ขั้นมาเนี๊ยะ ปูก็จูงน้องไอซ์ขึ้นรถ และไอ และมาริโอ้ ทีเดินมานั่งหน้า กับผม

“ไม่ไปนั่งกับพี่ๆ ละโอ้”ผมถามมาริโอ้

“ไม่ดีกว่านั่งกับลุงดีกว่า “มาริโอ้พูด ผมก็เหล่มอง

“ลุงดรีมบอกว่า อย่าให้อาปูนั่งกับลุงโดมเพราะลุงโดม ....”มาริโอ้พูดพร้อมยกนิ้วแบบสู้ตายระดับขมับและทำท่า มันแปลว่าอิบ อิบ  หลานผมแก่แดดไปไหมเนี๊ยะ  ผมอยากจะ ร้องออกมาเลย พี่ดรีม)))))

“รู้เหรอว่ามันแปลว่าอะไร”ผมถามมาริโอ้

“ไม่รู้หรอกว่า อิบ อิบ แปลว่าอะไร “มาริโอ้พูดไม่รู้แล้วทำท่าทำไมครับหลานโอ้ ผมคิดในใจ

“งั้นจงไม่รู้ต่อไปว่า อิบ อิบแปลกว่าอะไร เพราะลุงไม่บอก”ผมพูดและทำท่าด้วย เลียนแบบหลาน

“โฮ๋!  โอ้ไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เพราะว่าผู้ใหญ่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง”นั้นว่าผมอีก น่าจริงหลานผม

“คิก คิก คิก”ปูที่ขำและขึ้นไปนั่งด้านหลังกับหลานๆ ผม ผมจำต้องอุ้มมาริโอ้ขึ้นมานั่งหน้ากับผม แสบนะเนี๊ยะ แสดงว่าพี่ดรีมต้องสัญญาอะไรกับโอ้สักอย่าง ผมขับรถออกมาพร้อมหลานๆ และปู ผมเหลือบมองปูจากกระจกมองหลัง ปูน่ารักมากดูเข้ากับหลานผมได้ดีทีเดียว ผมขับมาถึงโรงพยาบาลปูพาหลานๆผมลงจากรถ ผมก็เอารถเข้าไปจอดที่จอดก่อน ผมเดินออกมาเจอปูที่กำลังจัดแต่งชุดให้หลานผมกลัวหลานๆผมไม่หล่อ

“พร้อมกันหรือยัง น้องลิงทั้งหลาย”ผมถามหลานๆผม

“โห่ ลุงโดม อย่าพูดว่าลิงทั้งหลายดิ ลิงนะมาริโอ้คนเดียวนะลุง”ไอพูดมาริโอ้หันมาทำหน้างอน แก้มป่องด้วย

“อุ้ย”ไอ

“โอ้จะงอนพี่ไอแล้วนะ”มาริโอ้ พูด

“แล้วนายจะงอนพี่เมื่อไหร่ละ”ไอถามน้อง

“คิก คิก คิก แต่โอ้คงไม่งอนพี่ใช่ไหมพี่ไม่ได้ว่าโอ้นะ ”น้องไอซ์ที่ขำพี่ชายกวนน้องชาย

“โอ้คิดว่าตอนนี้แหละ พี่ไอ ”มาริโอ้พูด ทำแก้มป่องพูดและสะบัดขวับเลย

“โอ้ ลุงบอกอย่าสะบัดแบบนั้นไหง ผู้ชายทีไหนเขาทำกัน”ผมพูด

“และเข้าไปด้านในกันได้แล้ว ป่านนี้ครูโมรอแล้วลูก และห้ามซนกันนะวันนี้ คนเยอะด้วย “ผมพูดแลพาหลานๆผมเข้าไปที่ซุ้มด้านใน วันนี้มี สิ้นค้าโอทอป และหัตถกรรมจากกลุ่มแม่บ้าน ผมเดินไปที่ซุ้ม กลุ่มครูพี่เลี้ยงที่ดูแล เด็กเล็กลูกหลายคนในค่ายทหาร ผมพาทั้งสามไปหาครูโม

“สวัดดีค่ะคุณหมอโดม มาแล้ว มายืนเลยครับ น้องไอ ไอซ์ และมาริโอ้ “ครูโมทักทายผม

“ปู ยืนอยู่กับหลานๆพี่แล้วกันเนอะ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปดูทางด้านโน้นหน่อย “ผมหันมาบอกปู

“ครูโมครับ ผมให้น้องปู เขายืนกับหลานๆผมด้วยแล้วกันนะครับ “ผมพูดกับครูโม ครูโมมองผมและปู และยิ้มให้  ผมเดินไปดูซุ้ม โปรโมชั่นตรวจสุขภาพของโรงพยาบาล มีโปรโมชั่นตรวจมวลกระดูกด้วย แต่จะมาตรวจวันอื่น วันนี้แค่แนะนำโปรโมชั่น ผมขึ้นไปดูทุกอย่างก็เรียบร้อยดี ตอนนี้หลานผมยืนอยู่ด้านหน้า เขาเรียกว่า ขายกอด คือถ้าใครซื้อดอกปอปปี้ จะได้กอดจากหลานๆผมสามคนด้วย ครูเขาก็เข้าใจคิด และเลือกแฝดสามคนของผม ผมเหลือบไปเห็น วงดนตรี ผมก็มองเห็นปูยืนอยู่กับหลานๆผม ปิ้งเดียร์ ผมเดินไปที่วงดนตรี

“พี่ครับ ผมขอร้องเพลงได้ไหมครับ”ผมถาม วงดนตรีนี้เป็นวงดนตรีมากจากค่ายฯ พี่เขาก็พยักหน้าให้ผม

“สวัสดีครับ ตอนนี้ผมได้รับเกียรติจากคุณหมอสุดหล่อ คุณหมอโดม จะขอมาร้องเพลง “พี่ที่เป็นพิธีกรพูดออกไมล์ พร้อมมีเสียงปรบมือดังสนั่นเพราะว่าผมขึ้นร้องบ่อยเวลามีงานปีใหม่โรงพยาบาล  เดินออกไปและขอโซโล เปียโนเองด้วย

https://www.youtube.com/v/0zYVkv1W4OQ  unloveable

 ระหว่างที่ผมร้องผมก็เห็นปูยืนมองผม  ผมก็เล่นเพลงของผมไปด้วย ปูยืนยิ้มมาให้ผม

“ขออีกเพลงแล้วกันนะครับ”ผมหันไปบอกพี่ทีมงาน และ

https://www.youtube.com/v/AjSb6DbH1Xwสิ่งที่มันกำลังจะเกิด   
ตอนผมร้องเพลงนี้ ตาผมยังจ้องมองปู ผมก็พยายามจะไม่อยากคิดไปมากกว่านี้แต่มันทำไม่ได้ ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมร้องจนจบเพลง ก็เดินลงมาจากเวที พร้อมเสียงปรบมือ
**************************************************************************************************************************
   ปู   ผมยืนฟังเพลงที่พี่โดมร้อง ผมรู้ว่าพี่โดมร้องเพลงให้ผมแน่ๆ ผมรู้ความหมายของมัน แต่ผมไม่ดีพอสำหรับพี่โดมหรอก เมื่อเช้าเดี่ยวมารับผม ผมกับเดี่ยวคุยกันแล้ว ผมกับเดี่ยวจะยุติความสัมผันของเราแค่เพื่อน ผมจะปล่อยให้เขาไปทำตามหัวใจตัวเอง กับคนที่เขารัก และเดี่ยวบอกว่าขอดูแลผมต่อ เขาไมอยากให้ผมกลับไปอยู่ที่บ้านผม รอจนกว่าแม่ผมจะหาย และผมขอว่าอย่าบอกดิว เพราะผมรู้ว่าดิวจะบอกพี่โดม ผมกลัวว่าพี่โดมจะไม่ไปเรียนต่อ

“พี่สาวคนสวย ซื้อดอกป๊อปปี้ไหมคร๊าฟ  “น้องมาริโอ้ถามสาวๆที่เดินผ่านไปมา

“ถ้าพี่ซื้อแล้วพี่จะได้อะไรครับ”สาวๆ ถามมาริโอ้ และทุกคนก็มอง แฝดสองคน

“จะได้กอดจากพวกเราครับ”ไอพูดขึ้น  :กอด1:

“งั้นพวกพี่เอาคนละหนึ่งดอก น่ารักน่ากอดเนอะแก โตขึ้นหล่อมากแน่เลย ”ผมก็ยืนมองและยิ้ม ผมนั้อิจฉาแอ้จังเลยมีลูกที่น่ารักและดิวก็น่ารักมาก และทุกคนในครอบครัวดิวน่ารักมากที่เดียว

“ปู “พี่โดมเดินลงมาจากเวทีแล้วผมหันไปมองพี่โดม

“ปูจะขึ้นไปดูแม่ก่อนไหม ไปกับพี่”พี่โดมถามผม ผมก็นิ่ง ถ้าขึ้นไปด้วยกัน

“ขึ้นไปด้วยกัน ไม่ต้องไปกลัวว่าใครจะพูดอะไร พี่จัดการแล้ว ไปนะครับ “พีโดมพูดและจับมือผมจูงมือผมไป ผมหันมามองหลานๆพี่โดมที่กำลังวุ่นวายกับการกอดสาวๆและคนที่มาซื้อดอกไม้

“ไปเถอะ ครูโมเขาดูแลได้”พี่โดมพูดผมก็พยักหน้า ผมเดินตามพี่โดมขึ้นไปที่วอร์ด ที่แม่ผมพักอยู่ ผมเดินผ่านเคาเตอร์พยาบาล ปกติ ทุกจะชะเง้อมองผมแต่นี้ไม่มอง พี่โดมเดินเข้าไปขอชาร์ตคนไข้ที่หน้าเคาเตอร์ และเดินออกมาหาผม เดินตามเข้าไปหาแม่ผมไม่ได้มองใครคือไม่กล้ามองสบตาเขาเลย จนเข้ามาในห้องที่แม่พัก ผมเห็นแม่นอนดูแม่อ่อนเพลียมาก

“แม่”ผมเรียกแม่

“ปู มาแล้วเหรอ “แม่ถามผม

“แม่เป็นยังไงบ้าง ทานอะไรหรือยังครับแม่”ผมถามแม่ผมทันที

“คุณน้าได้รับโปรตีนเวย์นะปู “พี่โดมบอกผม ผมก็จับมือแม่ผม

“แม่ทานแล้วแหละปู แล้วนี้มาเมื่อไหร่”แม่ถามผม

“เดี่ยวมาส่งปู เดี่ยวเขาจะไปกับเพื่อนนะแม่ ปูจะมาอยู่กับแม่นะ “ผมพูดกับแม่ผม

“ปู คืนนี้จะนอนที่โรงพยาบาลเหรอ”พี่โดมถามผม ผมก็เงยหน้ามองพี่โดม

“อย่าเลยปูไม่มีที่นอน “แม่บอกผม

“ไม่เป็นไรครับ ไปนอนห้องพักแพทย์กับผมก็ได้ หรือไม่นอนที่บ้านพี่ดีกว่า พรุ่งนี้คุณน่าจะเข้ารับการผ่าตัดเนื้อเยื้ออีกครั้งนะปุ ยังไงปูก็ เข้ามาเยี่ยมไม่ได้ตอนช่วงเช้า “พี่โดมบอกผม ผมก็พยักหน้า

“อย่าทำหน้าแบบนี้ซิปู แม่ดีขึ้นแล้ว “แม่บอกผมแต่ผมรู้ว่าแม่แค่พยายามให้ผมรู้สึกดีขึ้นเท่านั้น ผมเป็นห่วงแม่มากเลย

“งั้นปูอยู่กับแม่ก่อนนะ จะกลับลงไปแล้วโทรหาพี่นะ พี่จะไปดูคนไข้วอร์ด ห้าม เกเรไปไหนนะ “พี่โดมบอกผมเชิงสั่งมากกว่า ผมพยักหน้า และนั่งอยู่กับแม่ผม ผมจับมือแม่ผมไว้ แม่ผมก็ยิ้มให้พี่หมอโดมที่เดินออกจาห้องไป

“ปู ตกลงรับยังไง “แม่ถามผม ผมเงยหน้ามองแม่

“ปูรู้ว่าปูไม่ดีพอสำหรับพี่หมอโดมแต่ปู ห้ามใจตัวเองไม่ได้ แม่”ผมพูดกับแม่ ผมรู้ว่าผมรักพี่โดม

“แล้วเดี่ยวละปู”แม่ถามผม ผมก็มองหน้าแม่

“แม่เดี่ยวไม่ได้รักปูตั้งแต่แรกแล้วเดี่ยวเขาเข้าไปช่วยปู และเขาก็สงสารปู ปูไม่อยากเห็นแกตัวรั้งเขาไว้ วันนี้ปูกับเดี่ยวคุยกัน เราจะเป็นแค่เพื่อนกัน พี่น้องกัน “ผมพูดกับแม่ผม ผมปล่อยเขาไปดีกว่า ผมว่านะ แม่เอามือมาลูปหัวผมเบาๆ ผมเพลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ

“ปู”ผมมาสะดุ้งตื่น มีมือมาแตะผมเบาๆ ผมลืมตาขึ้น พี่หมอโดมนั้นเอง

“คุณน้าจะไปทำกายภาพแล้ว ปู เรากลับบ้านก่อนไหม “พี่โดมถามผม ผมหันไปมองแม่ผม และแม่ก็พยักหน้า ผมก็หันมา

“ครับพี่โดม”ผมพูดและลุกขึ้น

“ช่วยงานบ้านและทำอาหารให้คุณท่านด้วยนะปู อย่าอยู่เฉยๆนะปู เรารบกวนคุณท่านกับลูกคุณท่านมากมากแล้ว”แม่ผมบอกผม

“ไม่เป็นไรครับคุณน้า และปูนะเขาทำอาหารได้ถูกใจหลานๆและพ่อผม เขาน่ารักมาก”พี่โดมพูดผมหันมายิ้ม และผมกับพี่โดมก็เดินออกมาด้วยกัน ผมเพิ่งสังเกตุ ทุกคน ปกติ เข้ามาจะมองตามหลังและพูดกับซุบซิบกันแต่วันนี้ไม่มีใครกล้ามองผมกับพี่โดมเลย พี่โดมจูงมือผมออกมาจนลงมาด้านล่าง ผมเห็นหลานๆ กำลังถือกล่องของขวัญ กันคนละกล่อง ได้ของขวัญกันด้วย

“เอาละกลับบ้านได้หรือยังครับหลานรักของลุง”พี่โดมถามเด็กๆ ผมก็ยื่นมือไปขอรับของขวัญเด็กๆมาถือให้

“ครับลุง แต่เรากิน เค็กก่อนได้อะเปล่า โอ้ อยากิน มากมาก โอ้เห็นแล้ว โอ้รู้ว่าลุงไม่อยากให้กินมาก”โอ้พูดและเอานิ้วชี้จิ้มกันคืออยากทานนั้นเอง ผมหันมามองปู

“โอเค ไปลุงพาไปและจะไม่บอกปู แต่อย่ากินกันเยอะนะ “ผมพูดกับหลานๆ

“รักลุงโดมที่สุด”มาริโอ้

“น้องไอซ์ไปครับ”ปูจูงน้องไอซ์ น้องไอซ์จับมือปูเดินไปด้วยกัน ผมและปูพากันไปนั่งที่มุม เบเกอรี่และกาแฟสดชื่อดังที่มาเปิดสาขาที่โรงพยาบาลพ่อผม น้องปูดูแลหลานๆผม คอยเช็ดปากให้เวลาทานกันเลอะเทอะ มาริโอ้ก็ง้วนกับเค้กช๊อคหน้านิ่มที่เขาชอบมาก

“ดูท่าจะชอบช๊อกโกแลตน่าดูนะพี่โดม”ปูพูดและยิ้ม

“ใช่ ชอบมาจนพวกพี่และพ่อพี่ต้องลิมิตการกินเลยแหละปู และนี้ต้องพยายามใจแข็งไม่ซื้อให้”ผมพูดและมอง

“พี่ไอ อย่ามาตักของโอ้ซิ ของตัวเองก็มีของเขาชิ้นเล็ก....มว๊าก”มาริโอ้พูดว่าพี่ชายที่ตักไปชิมแถมยังเอามือเล็กมาป้องปิดด้วยนะ หวงเค้กของเขาส่วนน้องไอซ์เขาชอบทานพุดดิ้ง ผมนั่งดื่มคาปูชิโน และปูผมสั่งมิลค์เช็คให้ และสั่งคัพเค้กมาทากันสองคน ผมทานกันสักพักก็กลับบ้านกัน ดูเด็กๆเหนื่อยแล้วคงได้นอนเร็วแน่วันนี้
************************************************************************************************************
         พี่โดม   หลังจากที่พาหลานๆ กลับมาบ้าน พ่อก็โทรสั่งอาหารมาจากร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว พ่อบอกว่าไม่อยากให้ปูเหนื่อยที่ต้องกลับมาทำอาหารเย็นอีกและหลังจากรับประทานอาหารเสร็จผมก็พาปูขึ้นห้องนอนทันที ตอนนนี้หลานๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนกันแล้วแบบว่าเหนื่อยกันมาทั้งวัน แถมวันนี้พี่ดรีมอาสา เอามิ้นไปดูแลให้อีกด้วยวันนี้พี่ดรีมใจดีนะเนี๊ยะ

“ปูอาบน้ำก่อนเลยครับ”ผมบอกปู ปูพยักหน้าและเข้าห้องน้ำไป และทันทีที่ปูออกมาผมก็เข้าไปอาบน้ำด้วยจะช่วยปูอาบน้ำด้วยกันก็เกรงใจ พอผมอาบน้ำเสร็จผมก็รีบออกมาจะรีบไป นอนดูทีวีหนุนตักปูดีกว่า อิ อิ อิ

“เว้ยยย”ผมออกมาก็เจอสามหนุ่มนี้ตามมาหลอกหลอนในยามวิกาลเลยเหรอ

“พี่ดรีมบอกว่า หลานๆอยากนอนกับผมและพี่โดมอะ”ปูพูดผมนี้อยากจะ ร้องดังดังพี่ดรีมแกล้งผมอีกแล้ว

“เขาอยากนอนกับอาปูต่างหาก”มาริโอ้พูดขึ้น  :m3:

“น้องไอซ์ก็อยากนอนกับอาปู”น้องไอซ์พูดอีกคน

“พี่ไอ ด้วยใช่หรือเปล่า”ไอซ์ถามพี่ชายแฝดคนโต ผมก็เดินมานั่งที่เตียงนอน และประตูห้องนอนผมก็ถูกเปิดออกมาโดยพี่ดรีม ผมก็มองพี่ชายตัวดีผม นี้แกล้งกันชัดชัดนะ

“ไม่ได้แกล้งมรึงนะ หลานอยากนอนกอดอาปู ใช่ไหมลูก”พี่ดรีมพูดและถามเด็กๆ

“ช่ายยยย!”ตอบพร้อมเพรียงกันอีกแล้วด้วย

“นี้จะให้นอนเบียดกันเหรอพี่ดรีม”ผมถามพี่ชายทันที

“ก็เอาที่นอนเสริมออกมาดิและมรึงก็นอนข้างล่าง ปล่อยให้อาหลานๆเขากอดกันบนเตียง ส่วนคุณน้องโดมของพี่ไม่มีหมอนข้างพี่ให้ เอามาให้ด้วย .... ปึก”พี่ดรีมพูดได้น่ารักมากให้ผมกอดหมอนข้างส่วนหลานให้กอดน้องปูของผมนี้นะ แถมโยนหมอนข้างมาให้ด้วย ผมหันไปค้อนให้เลย

“กู้ดไนท์นอนหลับฝันดีนะครับหลาน ๆ มาให้ลุงหอมแก้มคนละที “พี่ดรีมหอมแก้มหลานๆ ผมก็ดึงที่นอนสำรอง ผมมีไว้เพื่อเวลามีเพื่อนมาค้างบ้านตอนที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย

“ฟ๊อด! ฟ็อด! ฟ็อด!  ฟ๊อด!” พี่ดรีมหมอหลานๆ ผมแต่หลานผมมี3 คนทำไมเสียงดังสีฟ๊อดเลยอะ ผมเงยหน้ามอง พี่ดรีมเดินออกไปแล้ว ผมก็มอง หลานๆจับแก้มตัวเองและน้องปูด้วย พี่ดรีมหอมน้องปูของผมทำไม

“พี่ดรีม จะบอกพ่อ พี่นี้ร้ายมาก”ผมเปิดประตูไปพี่ดรีมกำลังจะเข้าห้องนอน

“มรึงทำไม่ได้ละซิ กรูเทพ ไม่ต้องออกไปลูกมิ้น เดี๋ยวเราจะเล่นสองคนในห้องนอน ไปลูกเข้าไป กรูคิดผิดหรือคิดถูกที่ให้ลูกลิงไป แต่เอาลูกสิงโตนี้ไว้ดูแลเองวะโดม ....”พี่ดรีมพูดและมิ้นที่พยายามแทรกตัวออกมา คงจะหาพี่ๆ ผมรีบปิดประตูก่อนที่ตัวดีจะเห็นผมและร้องมานอนอีกคน ไม่งั้นเต็มห้องแน่นอน 555

“อาปูเล่านิทานได้อะเปล่า โอ้อยากฟังนิทาน เอาเรื่องอะไรดี นะโอ้มีเยอะแยะเลย”มาริโอ้เอาหนังสือนิทานมาด้วย

“น้องไอซ์อยากฟังเรื่องอะไรครับ”ปูถามไอซ์

“เอาเรื่องนี้ได้หรือเปล่า อาปู ไอซ์ชอบมากมาก เออ เรื่อง ซินเดอเรล่า”ไอซ์บอกผมก็พยักหน้าดีดีหลานลุง เฮ้ย ซินเดอเรล่า ไม่น่ะ ไม่!!

“ไอซ์ทำไมไม่ชอบ นิทานอย่างอื่นลูก แบบว่าแจ็คผู้ฆ่ายักษ์หรืออะไรประมาณนี้ “ผมถามหลานชายผม

“งั้นเอาหมูสามตัวดีกว่านะพี่ไอซ์ อาปูเล่านะนะ”มาริโอ้ก็อ้อนปู ปูก็พยักหน้าและเปิดหนังสือกางออกมาเล่าให้หลานๆฟัง ผมก็นอนที่นอนเสริมของผม ผมนอนฟังนิทานไปด้วยฟังเพลินๆ จนผมผล่อยหลับไปเองซะงั้น
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVsพี่เอ็กซ์ กรูไม่อยากเสียมรึงไป
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 29-06-2015 13:58:15
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่.....
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2015 14:46:44
สามหนุ่มน้อยแสบจริงๆ พี่โดมอด
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ผมไม่กล้าบอกเขา ผมกลัวเขาเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-06-2015 17:03:33
พี่โดม VS ปู ผมบอกเขาไม่ได้
         พีโดมเมื่อวานผมพาปูมานอนที่บ้าน ผมคิดไว้ว่าจะได้กอดปู บนที่นอนคิงไซน์นุ่มๆ แต่เปล่าเลยพี่ดรีมดันแกล้งให้หลานมานอนกับผมด้วย ผมเลยต้องเอาที่นอนเสริมมานอนข้างล่างแทนปูนอนกับหลานๆ ผมบนที่นอนแต่ผมยืนมือไปขอจับมือปู ปูก็ยืนมือลงมาให้ผมจับ วันนี้จะผมและปูต้องพาแสบๆไปสวนสัตว์

“คิก คิก คิก”เสียงหัวเราะใครสักคน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนแบกอะไรไว้หนักมากจนยากจะพลิกตัว ผมลืมตาเห็นคนยืนขำผมอยู่คือน้องปูนั้นเอง

“ปูขำพี่เหรอ และโอ้วว shit สองคนเลย นี้นอนกันยังไงเนี๊ยะ”ผมเหลียวมอง มาริโอ้ ดิ้นลงมานอนพาดทับผมและไออีกคน ขยับไปไหนไม่ได้เลย และผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอซ์ที่ตื่นแล้วก้มมองผมและขำผมอีกคน

“คิก คิก คิก ลุงหนักหรือเปล่า”ไอซ์ถามผม

“หนักซิครับน้องไอซ์ สองคนเลยนะเนี๊ยะ”ผมพูด และค่อย ยืนมือไป จั๊กจี๋ไอ

“ฮาๆ ลุง อย่าแกล้งไอดิ”ไอ

“ลุกจากตัวลุงเลย นอนบนเตียงดีดีลงมาทับลุงทำไมเนียะ”ผมพูดไอค่อยลุกขึ้นนั่งขยี่หูขยีตา แต่อีกคนยังหลับปุ๋ยอยู่เลย

“แจ็ปๆๆ”เสียงดังพอสมควร

“น้ำลายไหลเปล่าเนี๊ยะ”ผมพูดและค่อยพลักอีกคนจากหลังผม ปูเดินมาอุ้มน้องไอซ์ลงจากเตียง

“ล้างหน้าแปรงฟันและอาบน้ำด้วยวันนี้ลุงโดมจะพาไปเที่ยวไม่ใช่เหรอครับ”ปูถามเด็ก ๆ แต่ละคนตาโต

“ใช่เราจะไปสวนสัตว์กันนี้พี่ไอ”น้องไอซ์พูดขึ้น

“ใครไม่ตื่นไม่ให้ไปนะ อยู่บ้าน”ผมพูดเพราะมาริโอ้ยังนอนผาดลำตัวผมอยู่  ผมพูดขนาดนี้ยังไม่ตื่นเลยมาริโอ้ หลานชายแฝดคนที่สองของผม

“มาริโอ้ เราจะไปสวนสัตว์กันนะ ลุงบอกถ้าไม่ตื่นโอ้อาจจะอยู่บ้านะโอ้ “ไอซ์แฝดคนที่สองป้องปาก บอกน้องชายแฝดคนที่สามของเขา

“ฮะ! เราจะไปสวนสัตว์แล้วเหรอ “มาริโอ้รีบผะงกหัวขึ้นมาทันที

“ลุงเราจะไปกันแล้วเหรอ โอ้พร้อมมาก”มาริโอ้ แต่เพิ่งตื่นผมยุงแบบนี้เนี๊ยะนะพร้อมมาก

“ดูสภาพเราตอนนี้ซิพร้อมตรงไหนไปล้างหน้าแปรงฟัน อาปูรออยู่”ผมพูดและมาริโอ้ก็ลุกตามพี่ๆ เข้าห้องน้ำไป ผมลุกขึ้นเก็บที่นอนให้เรียบร้อย

“อะนี้ชุดหลานลิงของพี่โดม”หมอด้าเอาชุดแสบมาให้ผมสามชุด ผมก็รับมา ปูพาแสบออกมาจากห้องน้ำและ แต่งตัวให้ด้วยผมก็จะเข้าไปอาบน้ำบ้าง

“เออ อาบน้ำให้หลานแล้ว ไม่อาบให้ลุงบ้างเหรอครับ”ผมถามและเกาหัวแบบรอคำตอบ

“พี่อาบเองซิพี่โดม”น้องปูพูด  “ช่าย ลุงอาบเองลุงโตมากมากแล้วนะ”มาริโอ้พูด ผมก็มอง ถามแบบนี้

“จับฟัดซะดีไหม “ผมเข้าไปจะฟัดหลานมาริโอ้

“คิก คิก คิก ลุงอาบเองซิลุงโตใหญ่ๆแล้วนะ คิก คิก คิก”มาริโอ้พูดไปขำผมไปด้วย และผมก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่งตัวออกมาปูนี้ตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าเลย ตอนนี้หลานๆ ลงไปข้างล่างหมดแล้วปูกำลังเก็บอุปกรณ์แต่งตัวหลานๆ ผม

“หมับ”ผมเดินเข้าไปกอดปูจากด้านหลัง

“ฟ๊อด”ผมหอมแก้มปู ปูหันมามองผม ผมก้มองปู

“พี่รักปูนะ ไม่ว่าปูจะรักพี่หรือไม่ พี่ก็รักปู “ผมพูดกับปู

“ไปข้างล่างดีกว่าทุกคนรอทานข้าวอยู่ “ปูพูดผมก็เดินลงข้างล่าง วันนี้พี่ดรีมอยู่ ดูหลานแลหลานลูกชายผมแทนไอ้เจ้ามิ้น และน้องมีนทีนั่งอยู่กับพ่อผม และหมอด้า ไอ้เดย์มันยังอยู่มันนั่งอยู่กับ เป็กซ์ ผมนั่งลง วันนี้ปูต้มข้าวต้มทรงเครื่องให้พวกผมทานและไข่ม้วนให้หลานๆ แถมด้วยข้าวผัดเด็กให้น้องมิ้นและมีน

“ปูไปเอากาแฟให้นะครับพ่อ”ปูพูด

“ไม่เป็นไรปู”พ่อผมเพราะพ่อผมทานกาแฟพิเศษ แต่ถ้าแอ้อยู่แอ้จะทำให้

“ปูทำให้ได้ กาแฟดำ ไม่ใส่ครีม น้ำตาลอีควอส์ สองเม็ด”ปูพูดผมสะบัดหน้าไปมองทำได้ไง พี่ดรีมนี้วางช้อนและพี่หมอด้า พ่อยังงงเลย

“พ่อไปแอบบอกน้องเขาเหรอ”ไอ้เดย์ถามพ่อผม

“ไม่นิ “พ่อหันมาพูดกับไอ้เดย์น้องชายผม

“นีครับของพ่อ และไข่ทอดไม่ใช่น้ำมัน ใช้น้ำทอด ผมว่ามันดีต่อสุขภาพนะครับ”ปูพูดและพร้อมเสริฟ กาแฟนและไข่ พร้อขนมปังโฮส์วีทให้พ่อผมสองแผ่น พ่อผมรับมาแบบงง ผมก็ยิ้มให้ปู

“ทานกันได้แล้วจะได้ไปเที่ยวกับลุงโดมและอาปู และห้ามซนนะวันนี้ ทำตัวดีดีละ อย่าทำให้อาปูปวดหัวละ”พ่อผมพูดบอกหลานๆ หลังจากทีทานเสร็จ ผมก็พากันลุกจะได้ออกเดินทาไงปดูสวนสัตว์ซาฟารี ผมเห็นพ่อแต่งชุดจะไปโรงพยาบาล ผมแปลกใจ แต่ไม่ได้ถามเพราะปกติวันอาทิตย์พ่อจะหยุด พ่อไม่ได้พูดอะไรมากวันนี้

“ปูทำอาหารกล่องไว้ไปทานที่โน้นกันด้วย มีเป็ดลวน และก็ข้าวเหนียวกับหมูทอดและแซนวิชปูอัดและทูน่าที่เด็กๆชอบ “ปูพูด

“เหลือไว้ให้พี่ๆหรือเปล่าครับ”พี่ดรีมถามปู ปูหันมายิ้ม

“เหลือให้อยู่แล้วครับพี่ดรีม “ปูพูดและปูก็ขนของออกไปใส่ในรถผม รถครอบครัว ไม่ใช่รถผมคนเดียวหรอกรถบ้านนะครับ ผมก็กำลังจะช่วยขนของ

“โดม เมื่อคืนแม่ของปูช๊อค พ่อไปปั้มหัวใจมา”พ่อบอกผม ผมหันมามองพ่อ ตกใจมาก

“เมื่อคืน เป็นยังไงบ้างพ่อ”ตอนเช้านี้อาการไม่ค่อยดีพ่อกลัวว่าจะไปอีกครั้ง และครั้งนี้แม่ของปูบอกว่า ให้ปล่อยเขาไป เขาทรมาร”พ่อผมพูดกับผม ผมนี้ใจหายมาก

“พ่อ พยายามช่วยเขาไว้ก่อนได้ไหมพ่อ ผมสงสารปู”ผมบอกพ่อผม

“อืมม พ่อจะพยายามนะโดม วันนี้ดูแลหลานดีดีละ “พ่อผมพูด

“เป็กซ์แน่ใจนะไม่ไปกับน้องๆ “พ่อผมถามเป็กซ์ ผมหันไปมองเป็กซ์

“ไม่ดีกว่าครับ เป็กซ์จะเตรียมตัวไปเรียน เป็กซ์เคยไปมาแล้วสวนสัตว์นะครับ ปู่”เป็กซ์พูด ผมพยักหน้า ผมก็เดินออกมาหลานๆออกมายืนรอตื่นเต้นจะได้ไปส่วนสัตว์กันแล้ว ผมอุ้มทุกคนขึ้นรถและมาริโอ้

“วันนี้หนังหลังกับพี่นะมาริโอ้ “ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้มองผม

“นะครับ นั่งกับพี่ๆ สนุกกว่า”ผมพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้นรถ พร้อมคาดเข็มขัดให้ และปูที่จัดของอยู่ก็เดินมาและผมก็เปิดประตูนั่งหน้ากับผมให้ ปูเข้าไปนั่ง ผมเดินไปนั่งทำหน้าที่คนขับรถ ผมขับรถออกมา ผมเปิดการ์ตูนให้หลานๆดู

“ปู “ผมเรียกปู ปูหันมามองผม ผมเห็นหน้าปูแล้วผมก็สงสารปูมาก ผมเลยไม่กล้าบอกปูว่าเมื่อคืนแม่เขาช๊อคและพ่อผมไปปั้มหัวใจกลับคืนมาปูคงไม่กะจิตกะใจจะไปกับผมและหลานๆแน่เลย ผมจับมือปูมาบีบไว้ ปูก็มองหน้าผม

“พี่อยากจับมือปู มือปูนิ่มนะ มีคนบ้างหรือเปล่า”ผมถามปู

“มี ก็เดี่ยวไง”ปูพูดผมนี้งึดเลย

“ปูไม่เอ่ยถึงไอ้เดี่ยวสักวันได้ไหม สงสารพี่เถอะนะครับ ”ผมพูดกับปู ทำตาขอร้องได้ไหม

“ครับ พี่โดม”ปูพูด และหันไปมองเด็กที่ดูการ์ตูนและหัวเราะกันสนุกสนานในรถ

“พี่โดม “ปูแกะลูกอมส่งให้ผม ผมก็อ้าปากรับ มันน่ารักมากเลยนะ ผมหันมามองปู และหันไปขับรถต่อ เด็กๆยังคงสนใจการ์ตูนกัน ผมขับรถมาครึ้งชั่งโมงได้ ก็ถึงสวนสัตว์เปิด ปูดูหลานๆผม ตอนที่ผมไปซื้อตั๋วเข้าชม ผมเช่ารถนั่งเข้าไปเพราะต้องใช้รถของสวนสัตว์ วันนี้วันหยุดคนค้อนข้างเยอะ แต่รถที่ผมนั่งมีประมาณ ยี่สิบคนได้ ผมนั่งรถบัสของสวนสัตว์เปิด

“พีไอดูเสือซิ มันน่ารักมากเนอะ ลุงโดม โอ้อยากได้ “มาริโอ้ ตอนที่เขาจอดให้ดูเสือ โอ้อยากได้ลุงอยากบ้า

“ไว้ให้กินนายใช่ไหมโอ้ “ไอหันมาถามน้องชาย

“คิก คิก คิก โอ้ไม่มีใครเอาเสือไปเลี้ยงหรอกแต่ทีนี้เขาเลี้ยงได้เพราะว่าเขามีคนดูแลและเข้าใจเสือ แต่โอ้อาปูว่า เสืออาจจะจับกินซะก่อน นะ “ปูพูดกับมาริโอ้ ผมก็ถ่ายรูปกันสนุกสนานดี มีความสุขแบบครัวครัวเลยแหละวันนี้

“น่ารักดีเนอะ แต่ลูกเขาสองคนเหรอ ผู้ชายกับผู้ชายนี้นะ”ผมได้ยินด้านหลังผมคุยกันเหมือนชมนะแต่ชมแปลกๆ ปูหันมามองผมและมองเด็กๆ ผมขยิบตา ว่าอย่าไปใส่ใจ หลานผมยังไม่ใส่ใจหรือยังไม่เข้าใจก็ไม่รู้นะ แต่ละคนสนุกสนานกับการดูสัตว์ต่าง จนครบ ผมก็พาหลานๆลงจากรถ เพื่อจะไปหาที่นั่งทานอาหารปิกนิคที่ปูทำมาให้ ผมว่าปูนี้น่ารักมาก น่ารักเหมือน แอ้ไม่มีผิดเลยดูซิดูแลหลานๆ ผมดีมากมากเลย ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งอยากได้มาเป็นแม่ของลูก (แต่ผมจะมีลูกหรือเปล่านั้นซิฮาๆ)

“น้องโอ้ ทานเป็ดไหมครับ อาปูตักให้ ไม่เผ็ดครับ  ไม่เอาหนังเนอะ โอ้ไม่ชอบกินหนังใช่ไหมครับ”ปูถามโอ้ ผมก็มอง ทำไมรู้ใจหลานผมทุกคนเลยว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร

“อะอันนี้น้ำจิ้มน้องไอซ์ ไม่เผ็ดหวานนิดหน่อย “ปูส่งถ้วยน้ำจิ้มให้ไอซ์ไปจิ้มเป็ดที่ปูทำมาให้

“น้องไอทานเผ็ดได้เนอะ อันนี้กินได้”ปูส่งให้ไอ

“ของพี่ละครับ”ผมถามปู ปูเงยหน้ามองผมและส่งให้ผมเช่นกัน ปูก็ทานด้วยกัน ผมเหมือนครอบครัว ผมอยากมีวันนั้นกับคนที่กำลังตักอันนั้นอันนี้ให้หลานๆผมและไม่ลืมตักให้ผมที่นั่งข้างๆปู

“ปูทำไมรู้ใจหลานพี และพี่ๆ พ่อพีอีก”ผมถามปู ปูเงยหน้ามองผมและ

“แอ้เล่าให้ปูฟังบ่อยๆ นะ ปูเลยจำได้ ปูอยากตอบแทนทีดูแลแม่ปูดีมากมาก แม่บอกว่า ถ้าหายแล้ว แม่จะขอมาทำงานบ้านให้นะครับ ปูก็ว่าดีนะ “ปูพูดผมก็มองปู ผมกลืนข้าวเหนียวลงคงอย่างยากเย็น เพราะว่าผมนึกถึงที่พ่อผมบอกว่าแม่ของปู หยุดหายใจไปเมื่อคืนและพ่อไปปั้มให้ฟื้นขึ้นมาแต่เขาอาจจะไปอีก

“ปูว่าจะซื้อของฝากไปให้แม่ด้วยแม่ขอบทานกะหรี่ปั๊ปมาก”ปูพูดผมก็ยิ้ม ปูก็ตักอาหารให้หลานๆ ผมและผมด้วย อีกคน ผมนั่งทานกันจนเรียบร้อย

“ลุงโดมอยากทานไอติม”มาริโอ้พูดและโบ้ยปากไปที่ ร้านไอศรีม ผมก็พยักหน้าอนุญาติวันนี้ ผมพากันไปหาไอศรีมทานกัน หลังจากทีเอาของไปเก็บที่รถแล้ว ผมซื้อไอศครีมให้แฝดผมสามถ้วย และผมก็มองปู

“ปู เลือกซิว่ารสไหน”ผมบอกปู ปูก็มองเหมือนจะไม่เอา

“เลือกซิ พี่จะได้ทานด้วย แต่ดูหน้าพี่ซิ ไม่น่าจะถือไอศครีมน่ารักแบบนี้เลยว่าไหม “ผมพูดและชี้ให้ปูดู คือมันเป็นไอศรีมตักสีสันสวยงามน่าทานดี ปูก็หัวเราะออกมาและ เลือกรสไอศครีม

“พี่โดมทานรสผลไม้ไหม ปูชอบ”ปูหันมาถามผม ผมพยักหน้า

“เอาราสเบอรี่และสตอเบอรี่และก็เลมอนไลน์ “ปูบอกคนตักไอศครีม คนที่ตักเขาก็มองผมกับปูและมองเด็กๆ

“ไปหาทีนั่งทานกันดีกว่าครับ ไปจร๊าที่รัก”ผมพูดและดันปูกับเด็กๆออกคนขายก็มองอาปากค้างนิดหน่อยและหันไปคุยกับคนข้างๆทันที ผมไปหาที่นั่งทานอากาศวันนี้ค้อนข้างร้อน แต่ผมรู้สึกเย็นสบายมาก น่าจะเพราะว่าผมว่ากับคนที่ทำให้ผมเย็นลงได้คือปูนั้นเอง

“พี่ไอ เขาอยากกินของพี่บ้าง พี่ให้โอ้กินบ้างได้อะเปล่า”มาริโอ้อยากชิมรสที่พี่ชายซื้อมา ไอเขารักน้องอยู่แล้วก็เลยยื่นให้มาริโอ้ตักไปชิม และไอซ์ก็ยื่นให้มาริโอ้ชิ้มและมาริโอ้ด้วยมันน่ารักมาก

“พี่โดม “ผมหันมาปูตักมาป้อนผม ผมก็ทานด้วย ผมให้ปูถือ

“เปรี้ยวอะ”ผมทำตาหยีเพราะว่ามันเปรี้ยว ปูแกล้งผมนี้เอง

“คิก คิก คิก”ปูขำผม

“อะ อันนี้ดีกว่า สตอเบอรี่ “ปูป้อนผมอีกรส

“เขาอยากกินของอาปูบ้าง อาปูป้อนโอ้ได้อะเปล่า”มาริโอ้หันมาปูก็ป้อนมาริโอ้ และป้อนไอซ์กับไอ มันน่ารักมากเลยภาพนี้ หลังจากทานกันเสร็จ

“เอาละเราจะไปดูโชว์ช้างกันนะเด็กๆ”ผมบอกแฝดผม

“ลุงดรีมนั้นอะไรอะ “ผมกำลังเดินผ่านคนขายขนมไส๋ไหม ทีเป็นน้ำตาลเป็นสีสี ปกติพ่อผมไม่เคยสีให้หลานๆผมทานเลยไม่มีใครรู้จักปูหันมามองหน้าผม

“ปกติพ่อพี่ไม่ซื้อให้อยู่แล้วน้ำตาลเยอะ”ผมบอกปู

“ก็ให้ลองทานดู ถ้าได้รู้ว่ารสชาติเป็นยังไงก็อาจจะไม่ทานอีก แค่ให้รู้รสก็พอนะครับ และเวลาปูอยากกิน แม่ก็ซื้อให้แต่แค่ให้รู้ว่ามันเป็นยังไง บางอย่างก็ทานแล้วไม่คิดอยากจะร้องซื้ออีก  “ปูพูดกับผมผมพยักหน้าก็เห็นด้วยนะ

“ไปครับไปดูกันว่ามันคืออะไรเอ่ย “บอกหลานผมและพากันไป 

“เอากี่อันดีครับ”คนขายถามผม ผมหันมาและหันไปบอกคนขาย

“เอาสี่อันครับ”ผมบอกคนขาย และคนขายก็ส่งมาให้ผมสี่อัน และผมก็ส่งให้หลานๆผม และส่งให้ปูอันหนึ่ง ปูรับไปแต่มองผมแบบงง

“กินด้วยกัน “ผมกระซิบกับปู และพาหลานๆไปดูโชว์ช้าง ผมขึ้นไปนั่งดูบนที่นั่ง หลานๆผมนั่งดูและกินขนมไส้ไหมไปด้วย
ปูก็เป็นคนถือและตาก็มองโชว์ความน่รักของช้างไปด้วยผมก็ทานที่ปูถือไปด้วย ถือไปเรื่อยไม่รู้ว่าไปถึงแกนไม้พลาสติกตอนไหน มารู้ก็ตอนที่ปากผมกับปูแตะกัน ผมก็ชะงักและปู และถอยออกแบบเขินกันทั้งคู และจังหวะทีหลานๆหันมาพอดี พากันเอามือปิดตากันเป็นแถวและขำผมกับปูอีกด้วย ผมนั่งดูโชว์จนจบ

“ไปไหนกันต่อดีนะ “ผมถามเด็ก ตอนนี้บ่ายสองกว่าแล้ว

“ไปดูปลามาโล”มาริโอ้

“เว้ยย ปลาโลมา”ผมและไอกับไอซ์

“คิก คิก คิก”ปูขำหลานผม  “เอิ้กๆ”มาริโอ้ขำ และผมก็เปิดดูโปร์ชัวและพาหลานๆผมกับปูเดินลงจะพาไปดูโชว์ปลาโลมากัน ผมเดินไปพร้อมกันนักท่องเทียวคนอื่น บางคนก็หันมามองผมทั้งหมด

“น่ารักเนอะ “ผมได้ยินเขาพูดกัน ผมภูมิใจมากแต่ถ้าเด็กสามคนนี้มากับแอ้และดิวมันจะน่ารักแบบพ่อแม่ลูกเลยที่เดียว เพราะแอ้นะเวลาอยู่กับลูกนี้แอ้เขาดูแลลูกดีเท่ากับแม่ทั่วๆไปเลย ผมพาเด็กๆมาหาทีนั่งดูโชว์ปลาโลมากัน ตอนนี้คนเริ่มนั่งกันเต็มไปหมด และพี่เลี้ยงปลาโลมายืนรออยู่ทีสระน้ำแล้ว

“สวัสดีผู้ชมทุกท่าน ก่อนที่เราจะชมปลาโลมา เรามาทักทายกันด้วยเพลงสนุกกันก่อนเริ่มจาก เพลงของ Dom Omar – Danza kuduro และตามด้วยเพลงมันมัน ภาษาอินเดียร์เพราะว่ามีคนอินเดียร์เข้ามาชมด้วย ก็ลุกพากันเต้นท่าประจำชาติเขา และเพลงของคนไทย ขอใจเธอแลกเบอร์โทร เท่านั้น สามแฝด ลุกเต้น เต้นได้เหมือนในทีวีเลย ก็คงร้องคาราโอเกะของพ่อผมนั้นแหละ

“ปรบมือให้หน่อยแม่น้องสามคนนั้นเต้นได้น่ารักมาก โดนใจพี่จังเลย ชื่ออะไรค่ะ”พิธีกรเดินมาทางพวกผม

“ชื่ออะไรค่ะน่ารักมาเลยเป็นแฝดกันหรือเปล่าค่ะหน้าคล้ายๆกันหมดเลย

“ชื่อน้องไอครับ”แฝดคนโตผม

“ชื่อน้องไอซ์ ครับ”แฝดคนที่สาม

“ชื่อมาริโอ้ ....”มาริโอ้พูดพร้อมโชว์นิ้วเครื่องหมายถูกว่าหล่อมาก

“ชอบคนนี้จังเลย น่ารักและกล้าแสดงออก พี่ให้ตุ๊กตาปลาโลมา คนละตัวเลยค่ะ “พิธีกรให้ตุ๊กตาปลาโลมากับหลานๆผม ปูหันมายิ้มให้กับผม

“นี้คุณพ่อหรือเปล่าค่ะแล้ว เออ “พิธีกรถามผมกับปู คราวนี้ทุกคนมองมาที่ผมกับปูหมดเลย

“ค่ะ”พิธีกรถามผม ผมก็ลุกขึ้น ปูก็มองผม

“เป็นลุงกับป้าครับ “ผมตอบพิธีกร

“แม้น่ารักนะค่ะ ต้องแบบนี้ค่ะยืดอก ยอมรับไปเลยค่ะ น่ารักมากเลย ให้ไปอีกตัวเลยค่ะ ตุ๊กตาโลมา คนข้างๆนี้แฟนใช่ไหมค่ะ”พิธีกรชมผม ผมมองปูและยิ้ม และเขาก็ถามผมว่าปูนี้เป็นแฟนผมไหม ผมตอบเต็มปากว่าใช่ แต่ใช่แค่วันนี้ ก็เอาวะหมอโดม ผมก็ส่งตุ๊กตาปลาโลมาให้น้องปู น้องปูก็รับไป พร้อมอาการเขิน ผมนั่งดูโชว์ปลาโลมากัน และลงไปถ่ายรูปกับปลาโลมาด้วย

“วันนี้สนุกกันไหม ครับ เด็กๆ”ผมถามเด็ก ๆ แต่ละคน

“สนุกมากเลยลุงโดม “ไอพูด ผมย่อตัวลง หอมแก้มหน่อยให้รางวัล ไอก็หอมแต่หอมเร็วๆ คือไอเขาแมนมาก

“น้องไอซ์ก็สนุกมากมากเลยลุงโดม ...ฟ๊อด”ไอซ์พูดและหอมแก้มผมดังซะด้วย

“โอ้สนุกที่สุดในสามโลก”มาริโอ้ทำเอาผมก็มอง เอามาจากไหนสามโลก

“ฟ๊อด  ฟ๊อด ”เดินมาหอมแก้มผมด้วยแถมหอมแก้มซ้ายและขวาด้วย  เป็นการขอบคุณ และผมเหล่มองอีกคน ไม่หอมแก้มขอบคุณหน่อยเหรอ

“อย่าบอกนะว่าพี่จะให้ปูหอมแก้มนะ”ปูหันมาถามผม

“อืมม นะ หลานยังทำเลยนะ เร็วๆ ไม่มีใครมองหรอก เออ หลานๆ ปิดตาลูก”ผมพูดและก้มมองหลานๆที่เงยหน้ามองผม แต่ละคนก็ปิดตาตามที่ผมบอก

“ฟ๊อด”ปูหอมแก้มผมและหอมเร็ว แถมหันหน้าหนีผมด้วยแบบว่าเขินอะ

“ชื่นใจจัง “ผมพูดและ คงต้องพากันกลับบ้านแล้ว

“ไปห้องน้ำกันก่อนไหมจะได้เดินทางกลับซะที “ผมพูดกับหลานๆแต่ตายังมองปู ปูเงยหน้ามองผม

“เวลาของความสุขมันเดินเร็วนะว่าไหม”ผมพูดขึ้น ปูก็ยิ้มและจูงหลานๆผมไปเข้าห้องน้ำกัน

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมก็รีบกดรับสายพ่อผมทันที

“ดีครับพ่อ กำลัวจะออกจาสวนสัตว์”ผมบอกพ่อ พ่อคงถามแน่ว่าอยู่ทีไหนกันแล้ว

“โดม แม่ปูเสียชีวิตแล้วนะ”พ่อผมพูดผมนี้อึงโทรศัพท์เกือบหลุดมือลงไป

“พ่อว่าไงนะ”ผมถามพ่ออีกครั้ง

“แม่ปูเสียชีวิตแล้ว แม่ปูฮาร์ดเฟล อีกครั้งตอนบ่ายกว่านี้เองและพ่อก็ CPR ไม่ขึ้นจริงๆโดม เขาไปแล้ว เขาไม่ต้องทรมารแล้วโดม”พ่อผมพูดผมนี้พ้นลมหายใจออกมาเลย ผมสงสารปูมาก ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ตอนนี้ปูยังพาหลานผมเข้าห้องน้ำอยู่

“โดม โดม”พ่อเรียกผม

“พ่อ “ผมเรียกพ่อ

“ไม่กล้าบอกปู โดมต้องบอกปู และพ่อเลือกให้โดมบอกเองนะ โดมมันคือความจริงไม่มีใครหนีมันพ้นเราผิดมากตั้งแต่แรกที่ไม่บอกปูว่าแม่เขาไม่ได้ดีขึ้นอย่างทีปูเข้าใจ”พ่อผมพูดผม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ผมไม่กล้าบอกเขา ผมกลัวเขาเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2015 18:38:08
 :hao5: น่าสงสารปูจังความสุขแว๊บเดียวจริงๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ผมจะบอกเขาพรุ่งนี้เช้าได้ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-06-2015 19:30:56
“ไม่กล้าบอกปู โดมต้องบอกปู และพ่อเลือกให้โดมบอกเองนะ โดมมันคือความจริงไม่มีใครหนีมันพ้นเราผิดมากตั้งแต่แรกที่ไม่บอกปูว่าแม่เขาไม่ได้ดีขึ้นอย่างทีปูเข้าใจ”พ่อผมพูด

“ครับพ่อผมขอบอกเองนะพ่อและผมขอเป็นเจ้าภาพเองคืนหนึ่ง พ่อจะไปไว้ที่โบสถ์เลยหรือว่าไว้ที่วัด ผมถามพ่อผม เพราะว่าผมทราบมาว่า แม่ของปูและปูนับถือคริสเตียน ซึ้งเขาก็มีรดน้ำศพเหมือนกัน

“แม่ของปูเขารับถือคริสเตียนดังนั้นคงฝังนะโดมและเอาศพไว้ที่โบสถ์ ห้องทำพิธีและมีการรดน้ำศพ คงจะ 3 คืนพอนะโดม  “พ่อผมพูด

“ครับ พ่อผมกำลังจะขับรถกลับแล้ว ยังไงผมจะพาเด็กๆไป ที่บ้านเลยและผมจะพาปูไปที่โรงพยาบาล “ผมพูดกับพ่อผม

“อืมม ขับรถดีดีละโดม”พ่อผมพูดและกดวางสายไป ปูพาหลานๆผมออกมาแล้ว

“อาปู”น้องไอซ์เขาให้ปู พับแขนเสื้อให้หน่อย ปูก็ก้มลงพับให้ผมก็ยืนมองแต่ผมคิดว่จะบอกตอนไหนดีนะว่าแม่ของปูเสียแล้ว

“พี่โดมปูขอไปแวะซื้อของฝากให้แม่หน่อยนะปูเห็นของชอบแม่ตรงนั้น “ปูบอกผม ยิ่งทำให้ผมปวดใจมากขึ้น ผมพยักหน้า และปูก็เดินไป พร้อมเด็กๆ ผมเดินตามปูไป ผมได้แต่มองปูเลือกและเด็กๆที่ยืนมองปูเลือกบางก็ถามนั้นถามนี้แต่ปูไม่รู้สึกรำคาญที่อธิบายหลานๆผมเลย

“เรียบร้อยแล้วครับ เรากลับกันเลยเนอะ ปูไม่ได้อยู่กับแม่เลยทั้งที่มาหาแม่”ปูพูด ผมยิ่งบอกไม่ถูกอารมร์ผมตอนนี้ และปูก็อุ้มเด็กๆขึ้นรถพร้อมขาดเข็มขัดให้ทุกคน แต่ผมดูแล้วคงได้หลับในรถกันหมดดูเพลียกันหมดแล้ว

“พี่โดม”ปูหันมาเจอผมยืนมองปูอยู่

“หมับ”ผมกอดปู

“พี่โดมมีอะไรหรือเปล่า”ปูขอดูแลปู ถามผม

“ปู พี่รักปู ปูยังมีพี่นะ “ผมพูดกับปู ปูยืนมองผมนิ่งอึ้งไปหลายนาที และผมก็เปิดประตูให้ปูเข้าไปนั่ง ผมบอกไม่ถูกอารมณ์ผมตอนนี้ผมบอกตรง ว่าผมไม่กล้าบอกปูเลยว่าแม่เขาเสียแล้ว ผมขับรถออกมา หลานๆผมหลับกันหมดผมเปิดเพลงฟังแต่เพลงไม่ได้เข้าหูผมเลย ผมคิด คิดผมจะบอกปูยังไง แต่ยังไงเขาก็ต้องรู้

“พี่โดม พี่โอเคไหม ผมเห็นพี่เงียบมาตลอดเลย”ปูจับมือถามผม ผมหันไปจับมือปูและบีบไว้ ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมสองคนจับมือกันไปตลอดทาง จนถึงบ้านผมก็ปลุกหลานๆพากันเข้าบ้าน พ่อผมออกมารับเอง พี่ดรีมกับพี่ด้าไปขึ้นเวรกัน มีเวรบ่ายดึกกันวันนี้

“ดูท่าจะนอนเร็วกันแน่วันนี้ดีเลย”พ่อผมบอกหลานๆ และแต่ละคนก็เดินตามเป็กซ์ขึ้นบ้านไปอาบน้ำกัน

“เออ ปู”พ่อผมคงจะถามเรื่องงานศพแม่เขา

“พ่อ “ผมเรียกผม ผมจะขอบอกเองแต่ตอนนี้ผมยังไมได้บอก พ่อก็มองผม

“พ่อ”ผมเรียกผม ปูยืนมองผมกับพ่อสลับกันไปมาว่าเกิดอะไรขึ้น

“พ่อจะบอกว่า อย่าเพิ่งไปดูแม่นะวันนี้แม่ของปู ต้องการพัก พรุ่งนี้ค่อยไปดูนะครับ”ผมพูดแทนพ่อผมเสร็จเรียบร้อย พ่อผมยืนงงไปเลย ผมหันไปยิ้มและพาปูออก

“มันโกหกได้เนียนกว่ากรูอีก “พ่อผมพูดตามหลังผมซะงั้น ผมพาปูออกมา ปูยังหันมามองผม

“ไปครับวันนี้ไปนอนพักที่โรงพยาบาลกันดีกว่าเนอะ “ผมพูดกับปู ปูก็พยักหน้าและผมก็พาปูขึ้นรถป ผมพ่นลมออกมาผมควรจะบอกเขาพรุ่งนี้ได้ใช่ไหม ผมเห็นเขาซื้อของให้แม่แล้วผม พูดไม่ออก ที่จะบอกว่าแม่เขาเสียแล้ว ผมพาปูมาที่โรงพยาบาลและคงจะพาขึ้นไปห้องพักเลย ผมกลัวจะเจอหมาด้าที่จะทำให้ปูรู้ความจริง ปูถือของฝากของแม่เขาทั้งที่เขายังไม่รู้ ว่าคนที่เขาซื้อให้ไม่อาจจะอยู่รับของฝากเขาได้แล้ว

“โดม”พี่ดรีม ผมเจอพี่ดรีมที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

“พี่ดรีม”ปูทักพี่ดรีม

“ปูพี่เสีย...อุ๊บ”ผมรีบเอามือปิดปากพี่ดรีมทันที 

“ครับ”ปูที่ทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย

“พี่ดรีม “ผมห้ามพี่ดรีม พี่ดรีมมองผม ผมขยิบตาว่าอย่าพูด

“อืมม ไอ้ แอ่ อ้วย เอา อือ อึงออก ออน อายไอ๋ อาด! ”พี่ดรีม ผมรีบเอามือผมออก

“กรูเกือบเข้าไปให้เขาซีพีอาร์กรูแทนคนในห้องแล้วกรู “พี่ดรีม ผมปิดแน่นไปหน่อย

“พี่ดรีมถามว่า เป็นไงบ้างแสบพี่เขาทำให้ปูปวดหัวไหม”ผมพูดกับปู ปูก็มองผมและพี่ดรีม

“แต่ปูได้ยินสั้นนิดเดียวเองอะพี่โดม”นั้น ผมก็หันไปเหล่มองพี่ดรีม

“แก้เองเลย โดม ทำไป๋ได้ ปรึกษากรูหน่อยนะ”พี่ดรีมพูดผมหันมา

“เออ แบบว่า พี่น้องมองตารู้ใจ น่ะ พี่เลยแปลให้ได้นะ ถามนิดเดียวแต่พี่แปลได้ยาวเลย เก่งเนอะปูเนอะ เฮอะๆ”ผมเองขำแถบไม่ออกเลย 

“พี่ว่าไป ขึ้นห้องพักดีกว่าพี่เหนื่อยมากอยากพัก นะปู ไปกันดีกว่าเนอะ “ผมรีบจับมือปูเดินไปหาลิฟท์ ลิฟท์อยู่ทางไหนนะ ทำไม วันนี้หาลิฟท์ได้นานแน่

“พี่โดม รีบเหรอเนี๊ยะ”ปูภามผม ผมหันไปมองปู ผมเดินแกมวิ่งดีกว่า

“พี่โดม”ผมได้ยินเสียงด้า ผมแถบอยากจะวิ่ง แต่ปูดึงแขนผมไว้

“วิ่งหนีทำไมอะ ด้าเรียกนะพี่โดม”หมอด้าพูดผมหันมา และ

“อุ้ยย ด้า คือพี่ เออ พี่ จะรีบขึ้นไปเข้าห้องน้ำนะ พี่รีบมาก”ผมพูดกับหมอด้า

“ข้างล่างก็มีห้องน้ำ สะอาดเหมือนกัน “ด้าพูดทำหน้าแบ้วอีก

“ปู พี่….”หมอด้า ทำท่าจะพูด

“ด้า พี่ เออ พี่ ไม่ได้ซื้อของมาฝากนะ ไม่ต้องเสียใจนะ มากอดทีหนึ่งน้องพี่”ผมรีบดึงด้ามากจากปูและกอดด้า ด้ามองผมตาโตเกิดอะไรขึ้น

“ด้า พี่จะบอกเองนะ พี่ยังไม่ได้บอก”ผมพูดให้เสียงรอดไรฟันออกมา

“อ้อเหรอ ทำไมละ”หมอด้า

“นะด้าพี่ขอ”ผมพูดกับด้า และปล่อยด้า

“เฮอะๆ ตามใจแล้วกัน เขาเรียกพระเอกหรือเปล่าด้าไม่แน่ใจนะ “ด้าพูดน่าจริงน้องคนนี้

“ปู งั้นพี่ขอบใจนะที่ดูแลหลานพี่ให้วันนี้คงซนกันน่าดูเนอะ เอ๊ะใครซื้อตุ๊กตาโลมาให้น่ารักจังเลย”หมอด้าพูดปูก็โชว์

“ผมได้เพราะว่าหลานพี่เต้นโชว์ขอใจเธอแลกเบอร์โทรนะครับ ผมเลยพลอยได้ไปด้วย “ปูพูด ด้าก็ยิ้มแหละหันมามองผม

“งั้นพี่ไปนะมีคนไข้ ไปนะ”หมอด้า ผมก็รีบดึงปูเข้าลิฟท์ก่อนดีกว่า

“ปูชักเป็นห่วงแม่ยังไงก็ไม่รู้ปูขอ”ปูพูดกับผม

“ปูพรุ่งนี้ดีกว่านะเชื่อพ่อพี่นะ และเอาของฝากไปเก็บไว้ข้างบนก่อน เพราะว่าเอาไปก็ไม่มีที่เก็บและพยาบาลจะว่าเอาด้วย เขาห้ามคนไข้ทานนะ”ผมพูดกับปู ปูก็พยักหน้าและ เดินตามผมแต่โดยดี ผมนี้พ่นลมหายใจออกมาทันทีที่ถึงห้องพัก 

“ปูอาบน้ำก่อนเลย “ผมบอกปู ปูก็พยักหน้าและ เดินเข้าห้องน้ำแต่โดยดี

“ก๊อก”เสียงเคาะประตูห้องผมเดินไปเปิดเป็นพี่ดรีมและหมอด้า

“ว่าไงพี่ดรีม “ผมถามพี่ดรีมตอนนี้ผมได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำแสดงว่าปูอาบน้ำอยู่

“ทำไมมรึบไม่บอกปูวะว่าแม่เขาเสียแล้ว”พี่ดรีมพูดแต่ไม่ดังมาก ด้าก็พยักหน้าเห็นด้วย

“มรึงไม่กล้าบอกเหรอ เรื่องนี้ไม่กล้าบอกไม่ได้นะโดม มันเป็นเรื่องใหญ่”พี่ดรีมเอ็ดผม แบบจริงจัง

“ใช่ด้าเห็นด้วยกับพี่ดรีมนะพี่โดม”หมอด้าอีกคน

“ผมจะบอกพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ผมจะบอก แต่คืนนี้ผมขอไว้ก่อนนะพี่ดรีม หมอด้า “ผมพูด

“ฟู่”พี่ดรีมพ่นลมออกมา

“มรึงรักเขามากเกินไปแล้วโดม พี่เตือน คราวนี้เตือนจริงๆ และพ่อกังวลมากกลัวมรึงไม่ไปเรียนต่อ ไม่ไปศึกษาต่อเพราะโรงพยาบาลต้องการหมอที่มีประสบการณ์ เกี่ยวกับออโธปิติกส์ “พี่ดรีมพูด ผมหันไปมองที่ห้องน้ำน้ำยังเปิดอยู่

“ผม ไม่ ได้บอกจะไม่ไปนิ”ผมพูดเสียงเบาๆ

“นั้นไง มรึงลังเล โดม “พี่ดรีมพูดผมก็ยอมรับว่าลังเล เป็นห่วงปูมาก และนี้แม่เขามาจากไปอีก ผมจะทำยังไง

“มรึงจะรักเขา มรึงจะมีความรัก ได้แต่อย่าทำให้ ทุกอย่างพัง “พี่ดรีมพูดและหันหลังออก

“พี่ต้องบอกเขานะ อย่าให้ช้าไปกว่าพรุ่งนี้เช้านะ พี่โดม ด้าคิดว่า มันอาจจะดีกว่า “หมอด้าพูด ผมก็นั่งลงที่โซฟา ยกสองมือมาปิดหน้า ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาเสียใจ และผมก็กลัวว่าไปแล้วใครจะดูแลเขา

“พี่โดมใครมาเหรอครับผมได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน”ปูออกมาจากห้องน้ำพร้อมสวมชุดนอนที่ปูเอามาด้วย ผมหันไปมองแบบตกใจปูได้ยินที่ผมกับพี่ดรีมและหมอด้าคุยกันเหรอ

“เออ ปู พี่ ไมได้”ผมจะอธิบาย

“ไม่ได้ว่าอะไรนี้ครับ ผมแค่ได้ยินแค่มีคนคุยกันเอง แต่นี้มันห้องพี่นี้ “ปูพูดและเดินมานั่งที่โซฟาเปิดดูรายการทีวี

“พี่โดมจะอาบน้ำเลยไหม ปูเพลียมาก ปูจะนอนเลยได้ไหมครับ ผมรู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้ พรุ่งนี้จะได้ตื่นไปหาแม่แต่เช้าเลย่ก่อนที่เดียวจะมารับนะครับ”ปูพูดกับผม ผมก็ค่อยโล้งอก ปูไม่ได้ยินที่ผมกับพี่ดรีมคุยกันค่อยยังชั่วหน่อย ผมก็พยักหน้าและรีบเข้าห้องน้ำ ผมเปิดน้ำเตรียมจะอาบน้ำแต่ การที่ปูให้ผมอาบน้ำหรือจะลงไปข้างล่างช่วงผมเพลอ

“ปู “ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาผมพันไว้ด้วยผ้าขนหนู

“ครับพี่โดม มีอะไรเหรอครับ”ผมลุกขึ้นมองผมและมองผ้าขนหนูที่ผมพันมาแบบหมิ่นๆ จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

“พี่ เออ อ้อ เจอแล้ว ไม่ต้องแล้วปู ปูหาของพี่ไม่เจอนะครับ ห้องน้ำพี่นี้เนอะ หาไม่เจอถามไปปูก็ไม่รู้เนอะ เฮอะๆ”ผมพูดและรีบกลับเข้าห้องน้ำและผมก็รีบอาบน้ำรีบมากแทบจะเดินผ่านน้ำดีกว่าและรีบเช็ดตัวและออกมาหัวผมยังเปียดน้ำอยู่เลย ผมรีบสระผม ผมก็เปิดประตูออกมาแต่ไม่มีปูที่โซฟา

“ปู”ผมเรียกปู

“ครับพี่โดม”ปูออกมาจากห้องนอนผม ด้วยอาการตกใจ ผมก็ตกใจ

“พี่โดมเป็นอะไรเนี๊ยะเรียกปู หลายรอบแล้วนะ”ปูพูด

“เออ พี่กลัวปูหายพี่ไม่กล้าอยู่คนเดียวนะ พี่ขี่กลัว”ผมพูดและปูที่มองผมแบบไม่เชื่อแน่นอน

“ปูเข้าไปเปิดแอร์ในห้องให้นะครับ พี่โดมจะได้เข้าไปนอนเย็นๆในห้องนอน ปูไมได้หายไปไหนจากพี่หรอกนะ งั้นคืนนี้หาอะไรล่ามปูไว้เลยไหมละพี่โดม”ปูพูดแบบขำขำ ผมนะไม่ขำด้วยเลยผมระแวงมาก

“ไม่ต้องขนาดล่ามหรอกให้พี่กอดก็พอ”ผมพูดและเดินมากหาปู ผมมองปู ผมเอานิ้วจับแก้มปู ผมอยากจะหอมแก้มแต่ปูมองผม

“แบบนี้พี่ชายเขาไม่ทำกันนะพี่โดม”ปูพูด ผมก็ เลยไม่กล้าหอมแก้ม ใช่ซิ เขาบอกว่าให้ผมเป็นพี่ชายนิ ผมพยักหน้าและ

“ทานนมไหมครับผม เอามาให้ ดื่มนมอุ่นๆ เพื่อว่าจะได้ไม่วุ่นวาย ดูพี่โดมกังวลยังไงก็ไม่รู้ นะครับ ปูอุ่นให้ “ปูพูดและเดินไปที่ห้องครัวผมเปิดตู้เย็นและหยิบนมมาใส่ไมโครเวฟ อุ่นให้ผม ผมก็เปิดดูทีวีไปเรื่อยตามองแต่หัวนี้ซิ ฟรุ้งฟริ้งไปหมด ยุ่งเหยิงไปหมด จะทำยังไง จะบอกยังไง จะบอกตอนไหนดี

“พี่โดมเป็นอะไรครับ”ผมสะดุ้ง ผมหันไปมองปูที่นั่งมองผม

“พี่ไม่เป็นอะไรปู”ผมพูด

“พี่กดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยเลย เปลี่ยนไม่หยุดเลยอะ”ผมหันมามองผมเปลี่ยนไปจน หมดช่องรายการ เออจริงด้วย

“และช่องนี้ก็ไม่มีอะไรเลยนะ พี่โดมทานนมและไปนอนดีกว่าเนอะวันนี้คงเหนื่อยแล้วขับรถมาทั้งวัน แถมเดินดูหลานทั้งวันเลย “ปูพูดและหยิบรีโมทตจากมือผมไปพร้อมกับกดปิดทีวี และส่งแก้วนมให้ผมดื่ม ผมก็ดื่มนมจนหมดและปูก็เอาแก้วไปล้างเก็บ

“ปูนอนห้องเดียวกับพี่นะ พี่สัญญาจะไม่ทำอะไรน้องปู น้องชายคนดีของพีนะ “ผมพูดผมไม่อยากให้ปูไปนอนอีกห้อง ผมกลัวเขาลงไปแล้วผมไม่รู้ ปูหันมามองผม

“ได้ครับ ปูจะดูซิว่าพี่โดมจะผิดสัญญาไหม “ปูพูดและผมก็จะเข้าไปกอด

“นั้นไง”ปูหันมาชี้ผม

“กอดนิดหนึ่งนะ สัญญาไว้ใช่ในห้องนอน “ผมพูดปูทำแก้มป่อง ผมเข้าไปกอด
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSปู ผมจะบอกเขาพรุ่งนี้เช้าได้ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2015 21:03:36
ยิ่งนานยิ่งพูดไม่ออกนะพี่โดม
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิม เป็นฮีโร่ และพี่โดม ผมพร้อมจะไปแล้วพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-06-2015 12:54:21
พี่ดิม
หลังจากที่ผมนั่งเครื่องมาลงที่สนามบินในค่ายทหาร เนื่องจากว่าพวกผมได้นั่งเครื่องบินลำเลียงกลับมาเอง  และพวกผมก็แยกย้ายกันกลับทันทีทุกคนก็คงคิดถึงคนที่บ้าน กันแล้ว แม้จะแค่ไม่กี่วันก็ตาม ผมก็ชับรถเพื่อจะไปส่งไอ้อ้นที่คอนโดมันก่อนและผมจะขับรถกลับค่ายทหารเลย เพราว่าผมต้องไปช่วยพ่อผมขึ้นเวร แต่ผมได้รับแจ้งว่าพรุ่งนี้มีสัมมนา ผมก็จะขยันขับรถมาอีก ไม่เป็นไร ตั้งใจกลับคิดถึงหลานๆ แต่ไม่บอกไอ้อ้นมันหรอกเดี๋ยวมันรู้ฮาๆ

“จร๊าน้องซอ พี่กำลังจะถึงจร๊า ไม่ได้เลทนะที่ช้าเพราะไอ้หมอดิม ต่างหาก “ไอ้อ้นดูมันพูดผมหันไปมองมาเกี่ยวอะไรกับผมครับ

“มันขับรถช้า เต่ายังแซงหน้าไปเลยนั้น มรึงดูเต่าแซงมรึงไอ้ดิม”ไอ้อ้นผมหันไปมองและหันมามองมันแว็ปหนึ่งก่อนจะกลับไปสนใจขับรถต่อ ผมรู้ว่าเต่าแซง แต่นั้นมันรถเต่ารุ่นใหม่ มันไม่แปลกที่จะแซงผมได้

“ใกล้ถึงแล้วน้องซอของพี่ แก้ผ้านอนรอพี่อ้นบนเตียงได้เลย  พอพี่ไปถึงพี่จัดให้ก่อนเลย ยกหนึ่ง “ไอ้อ้นพูด ผมพยักหน้าไอ้หื่น หื่นไม่มีหยุดหย่อนเลย ไว้นี้ ผมไปคบมันยังไงวะนี้

“ไอ้อ้นถึงแล้ว “ผมพูดและจอดรถหน้าคอนโดมัน

“ใจว่ะ และอย่าลืมเอาชุดกรูมาให้ด้วยนะ “ไอ้อ้นมันสั่งผม ชุดทหาที่ใช่ใส่ตอนไปอบรมหรือสัมนา ผมพยักหน้าและจะออกรถ

“และพรุ่งนี้กรูจะโชว์ ลิมโบกินี่ ที่พ่อกรูสั่งมาให้ จ่ายภาษีนำเข้าแพงโคตรแต่พ่อรัก เลยจัดหนักมาให้ ฮาๆ”ไอ้อ้นผมพยักหน้า กรูไม่มีบ้างแล้วไป ที่ไม่มีเพราะไม่อยากซื้อรถก็แพง ภาษีนำเข้าก็แพงโคตร ผมก็โชว์นิ้วกลางพร้อมออกรถทันที

“หมอด้า “ผมโทรหาน้องชายผม

“พี่ดิม อยู่ไหนอะ”น้องหมอด้าถามผม

“กำลังจะกลับ แล้วด้าละ “ผมถามหมอด้า

“รอกลับบ้านอยู่ รถพี่ดรีม น๊อค ไม่รู้จะซ้อมได้ไหม “หมอด้าพูด

“อ้าว รถมันเสียอีกแล้วเหรอ ให้มันซื้อใหม่เลย ไอ้ง๊กนี้ เออ พี่คงจะไปถึงอีกชั่วโมงครึ้ง พี่ไปรับแล้วกัน “ผมพูดกับหมอด้า

“ดีเลยพี่ดิม ด้ารอนะ “หมอด้าพูด

“งั้นแค่นี้นะหมอด้าพี่ขับรถอยู่ “ผมพูดและวางสายทันทีผมขับรถต่อไปเพื่อนจะได้ไปรับน้องกลับบ้าน  เส้นทางที่ผมกลับมันขึ้นมอเตอร์เวย์เลยขับไปถึงได้รวดเร็วไม่ช้ามาก คืนนี้นอนกอดหลานๆ ไปไม่กี่วันแต่ก็คิดถึง เอาลูกสาวมานอนด้วยดีกว่า ไม่ใช่ลูกสาวหรอกครับ น้องมันแต่พวกผมทะนอมราวกับหลานสาวเลยดีกว่า
***********************************************************************************
           * พี่โดม*
       ผมนอนกอดปู จนผมหลับไป  เมื่อคืนผมไม่ได้บอกปูหรอกครับว่าแม่เขาเสียชีวิตแล้ว ผมว่าจะบอกตอนเช้าและพาเขาไปหาแม่ของเขา แต่คงเป็นการไปหาที่อาจจะทำให้อีกคนใจสลายเพราะว่าคนที่เขาไปหาไม่มีลมหายใจอยู่แล้ว เมื่อคืนผมกับปูคุยถึงเรื่องวัยเด็ก มีทั้งสุขและทุกข์ผมนี้ยิ่งสงสารปูมากขึ้น  ผมคุยกันจนดึกมากและผมคงผล่อยหลับไป แต่ผมจำได้ว่าผมกอดเขาไว้ตลอด เนื้อตัวนี้นิ่มไปหมด ขอละเมอหอมหน่อยแล้วกัน

“เห้ยย”ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนกอดคนเลย ผมเลยลืมตา ผมก็พบว่าที่ผมกอดนะไม่ใช่ปูแต่เป็นหมอนข้าง ผมรีบเปิดไฟหัวเตียงทันที ไม่มีน้องปูแล้ว น้องปูหาไปไหน ผมรีบลุกขึ้น ผมรีบหาชุดวอร์มสวมทันที  และรีบออกมาจากห้องนอนเปิดไฟดูก็ไม่มีเลย ห้องนั่งเล่น ห้องครัว น้องปูหายไป อย่าบอกนะว่าลงไปข้างล่าง ผมรีบออกจากห้องและ รีบตรงไปที่ลิฟท์และกดลิฟท์

“ปั๊กๆๆๆ”รัวเลยผมใจร้อนมาก ลิฟท์อันหนึ่งกำลังขึ้นมาจากชั้น 1 และอีกอันกำละจะขึ้นมากจากชั้น2 อีกด้วย ไม่ทันแน่เลยผมรีบวิ่งลงไปทันที ตักห้องพักแพทย์และพยาบาลจะแยกกัน ตึกผมมีทั้งหมด เก้าชั้น ผมวิ่งลงมาถึงทางเชื่อมชั้นที้สอง ผมวิ่งไปทางเชื่อมและรีบกดลิฟท์ขึ้นไปห้องที่แม่ปูเคยพักอยู่ ผมขอให้เจอปูทีเถอะ ผมรีบวิ่งไปที่เคาเตอร์พยาบาล

“ขอโทษนะครับ ลูกชายคนไข้  ห้อง309 เขาเข้ามาสอบถามเกี่ยวกับแม่เขาหรือเปล่าครับ”ผมถามพยาบาลและเจ้าหน้าที่ แต่ละคนมองหน้ากันและ

“ไม่มีเลยนะค่ะคุณหมอโดม และตอนนี้เรากำลังทำความสะอาดห้องคนไข้เพราะว่าเพรุ่งนี้มีคนเข้ามาแอดมิดค่ะ”พยาบาลที่อยู่เวรดึกบอกผม ผมเลยเดินเข้าไปเพื่อสอบถามคนที่ทำความสะอาดอีกทีให้แน่ใจ

“ขอโทษนะครับ”ผมเปิดประตูเข้าไป ก็เจอเจ้าหน้าที่ สามสี่คนกำลังช่วยกันทำความสะอาดห้องและเตียงนอน เปลี่ยนทุกอย่างใหม่หมดเพื่อรอคนไข้ที่จะมาใหม่

“ค่ะคุณหมอโดม”เจ้าหน้าที่อีกคนรู้จักผม

“น้องที่เป็นลูกชายคนไข้ที่เสียชีวิตวันนั้เขาเข้ามาในห้องนี้หรือเปล่าครับ”ผมถามเจ้าหน้าทื ผมดูแล้วคงทำความสะอาดกันนานแล้วเพราะใกล้จะเสร็จแล้ว

“ไม่มีนะค่ะ ไม่มีใครเข้ามาถามอะไรเลยค่ะ”เจ้าหน้าที่ตอบผม ผมก็พยักหน้า เราคงคิดมากไปเอง ปูคงลงไปหาซื้ออะไรทานก็มีเซเว่นอยู่ด้านล่างนิ ผมรีบกดโทรศัพท์หาปู เออ ทำไมเราไม่กดโทรถามตั้งแต่แรก ผมกดและรอสายแต่ปูก็ไม่รับสาย

“ผมขอโทรศัพท์ โทรขึ้นห้องแพทย์หน่อยครับ”ผมเดินไปที่หน้าเคาเตอร์อีกครั้งและขอต่อสายขึ้นห้องพักแพทย์แต่ก็ไม่มีใครรับสายอยู่ดี หรือว่าปูกำลังขึ้นไป ผมมองนาฬิกาตอนนั้ก็เกือบ สี่ทุ่มกว่าแล้วนะ ผมก็รีบขึ้นห้องพักผมดีกว่า ใจผมเต้นเร็วมาก ผมขอว่าอย่าให้ปูทำอะไรเลยนะ
*******************************************************************
พี่ดิม
        ผมขับรถกลับมาถึงโรงพยาบาลพ่อผมแล้ว ผมก็โทรหาหมอด้าให้ลงมาเลยผมมารอรับแล้ว นี้ยังไม่เปลี่ยนชุดเครื่องแบบเลยนะ มาเต็มยศเลยแหละวันนี้ ผมยืนรออยู่จน หมอด้าและไอ้เจ้าหมอดรีมเดินลงมา

“พี่ดิมดีครับ”หมอด้าพูดและเดินเข้ามากอดผมทันที

“ด้านี้พีไปกี่วันเอง คิดถึงหนักกว่าหลานอีกนะด้า”ผมพูดกับน้องชายคนที่สี่ผม จะเรียกน้องสาวดีไหมนะ

“แม้ที่พีไปมั้งไม่เห็นกอดแบบนี้เลยนะหมอด้า”ไอ้หมอดรีมน้องชายผม

“พี่ดรีมแทบจะไม่เคยไปไหนเลย “หมอด้าพูด ทำปาเหมือนหลานเลยนะผมว่า เอ๊ะ!   ผมว่าหลานทำเหมือนด้ามากกว่า  ฮาๆ

“เอาละขึ้นรถ และได้ดรีมรถมรึงไม่ต้องซ้อมแล้วขายไปเลยซื้อรถใหม่  “ผมบ่นไอ้น้องชายคนที่สองของผมทันที

“ไม่ต้องซื้อแล้วมั้ง พี่ดิมกลับมาแล้ว ดรีมก็จะกลับพร้อมพี่ทุกวัน ดีไหมหมอด้า “ไอ้เจ้าดรีมพูด ผมกลังจะขึ้นขึ้นรถ หมอด้าก็ขนของพวกนมและอาหารเสริมให้หลานๆผม ผมเหลือมองไปที่ระเบียงห้องพักผมพวกผม ผมเห็นมีใครสักคนออกมายืนและกำลังปืน

“ใครอยู่บนห้องพัก ของเราวะดรีม”ผมถามไอ้เจ้าดรีมน้องชายผม

“จะใครก็น้องปูไงพี่ และไอ้โดมพี่ไม่กลับบ้าน มันติดชดปู พี่”ไอ้ดรีมพูดผมหันไปมองน้องปูนี้

“แฟนไอ้อะไรนะ เพื่อนไอ้ดิวอะ”ผมลืมชื่อมัน เพื่อนของได้ดิวพามาบ้านครั้งหนึ่ง

“ไอ้เดี่ยวพี่ เป็นมากกว่าแฟนแล้ว แต่น้องพี่นะ มากกว่าแฟนทำแทนกันไม่ได้”ไอ้ดรีมมันพูด ผมนี้อยากจะบ้าตายคนโสดมีล้นประเทศ ทำไมไม่ไปจีบนะน้องผม

“เออ แล้วเขาออกมายืนที่ระเบียงทำไมวะ ไม่ใช่ยืนที่ระเบียงธรรมดาจะปืนออกมาที่นอกระเบียงด้วยวะ”ผมพูดและเอามือมาป้องมองให้ชัดชัด

“แม่น้องเขาเสียชีวิตวันนี้ นี้คงออกมาดูดาว นะพี่ดิม”ไอ้ดรีมพูดผมพยักหน้า

“น้องเขาสายตาสั้นไปหรือว่ายังไง ออกมาดูนอกระเบียงแล้วนั้นนะ “ผมพูดเอามือท้าวซะเอวยืนมอง

“พี่ดรีม ด้าว่าต่อให้สายตาปกติ ก็คงมองไปไม่ได้ชัดไปกว่ากันหรอกครับ “หมอด้าพูด อีกคน

“ไหนอะ”ไอ้ดรีมและผมสามคนออกมายืน ช่วยกันมอง เอามือป้องมองกันใหญ่

“ดิฉันว่าไม่ได้ดดาวแล้วแหละค่ะคุณ”ผมก็มอง เออ มีเพิ่มมาตอนไหน  มาจากไหนเนี๊ยะป้า ตอนนี้ผมมีกันสี่คนช่วยกันมอง แต่พอป้าเขาพูดเช่นนั้นผมสามคนมองป้าและมองกลับขึ้นไป

“กระโดดตึกแล้วมั้งค่ะ”อ้อ น้องเขาจะกระโดดตึกนั้นเอง

“อ้อ”ผมสามคน เฮ้ยย คนจะกระโดดตึกเหรอ เพิ่งรู้สึก

“ฮะ กระโดดตึก ไม่น่ะ พี่ดิม และถ้าน้องเขากระโดดลงมา ใครจะกล้านอนห้องนั้น เวรแล้ว ไม่ ไม่ ไม่””ไอ้ดรีมที่ร้องเดินวนไปมาก ยกมือเหมือนประมาณว่าทำไม ทำไม ผมก็ทำไมมันถึงได้แต๋วแตกแบบนี้

“แล้วเราจะทำยังไงดีละพี่ดิม นั้นน้องเขาออกมาขนาดนั้นแล้วอะ ทำไงดี  ทำไงดี ทำไงดี “อีกคนแล้ว หมอด้าของผม

“หยุด! หยุด ปรี้ด ปร้าด แต๋วแตกกันและมาคิดว่าจะทำยังไง! ดีกว่าไหม น้องหมดดรีมและน้องหมอด้า  “ผมบอกให้สองคนหยุดเดินสวนสนามซะที

“หมอด้าไปบอกให้เขาเอาที่นอนลมยางมาเป่าเลยและไอ้ดรีมขึ้นไปกับพี่ ช่วยขนอุปกรณ์ด้วย กรูได้ใช่และวันนี้ “ผมพูดและขนพวก เชือกที่ใช้โรยตัวผมมีติดไว้ที่รถเพื่อฉุกเฉินยังไม่ค่อยได้ใช้ ส่วนใหญ่ใช้ของที่ค่ายทหารเตรียมไป ผมพากันขึ้นไป

“ไอ้โดม มรึงอยู่ไหน แล้วทำไมมรึงปล่อยน้องน่ารักให้ออกไปที่ระเบียง เออ ออกไปเตรียมจะกระโดมปริงบอร์ดและคงปืนเกลียวก่อนลงมาโหม่งพื้นมั้งครับ ไอ้นี้ดูแลแบบนี้ที่หลังมรึงให้กรูดูเอง  รีบไปเลยมรึง “ไอ้เจ้าหมอดรีมผมโทรหาไอ้โดมและผมวิ่งพร้อมขึ้นลิฟท์ตอนนี้ผมได้ยินเจ้าหน้าที่วิ่งกันวุ่นวายเพื่อไปรอรับน้องน่ารัก ผมต้องขึ้นไปห้องที่อยู่ด้านล้างห้องพักผมชั้นที่ แปดและรีบไปที่ห้องหมายเลขตรงกับห้องของพวกผมแต่คนละชั้นกัน

“ดรีม มีกุลแจห้องนี้ไหมวะ”ผมถามไอ้ดรีม เพราะว่าห้องนี้เตรียมจะทำให้น้องๆผมที่จะเข้ามาเอ็กเทรนกัน

“ไม่มีอะ ดรีมจะเอามาทำไม ไม่ได้นอนห้องนี้อยู่แล้ว”ไอ้ดรีมมันพูดได้น่าให้ของสมน้ำหน้าคุณมาก

“เออ งั้นดรีมไปขอกุลแจสำรองนะ”ไอ้ดรีมไปพูด และผมดึงมันไว้ไปแล้วกลับมาจะทันไหม ผมก็หยิบปืนจากซองที่เหน็บไว้ข้างลำตัวออกมาและ

“ปัง”จบเปิดได้เลยไอ้ดรีมยืนมองอาป้างค้าง

“พี่ดิมทำลายข้าวของพ่อทำไมอะ”ไอ้ดรีม ผมอยากถามว่าใครส่งมันมาเกิดต่อจากผมเนี๊ยะ

“แล้วจะให้เปิดเข้าไปยังไง มรึงเขียนรายงานด้วย กรูเขียนไม่เก่ง ยิงเป็นอย่างเดียว โอนะ ไอ้ป๊อดเอ้ย! ไปเข้าไป”ผมเข้ามาได้ก็ต่ออุปกรณ์ เออ คิดว่า ยึดกับเตียงดีกว่าเตียงไม้ค้อนข้างหนักมาก

“ดรีมออกไปชวนน้องเขาคุยก่อนดิมรึง”ผมบอกไอ้ดรีมและผมกำลังต่ออุปกรณ์เพื่อจะยึดตัวผมไว้ และจะได้พาน้องเขาลงอย่างปลอดภัยเพื่อจะได้หอมสักฟ๊อด หรือมากกว่านั้นแล้วแต่น้องจะพิจารณา

“จะให้ออกไปคุยอะไรอะ “ไอ้ดรีมถามผม

“คุยอะไรก็ได้ ดินฟ้าอากาศ หรือ เรื่องละคร แต่อย่าชวนคุยละครดราม่านะมรึง ห้ามคุยการเมืองเพื่อว่ามรึงชวนเขาสนทนาไม่ใช่พรรคที่น้องเขาชอบ และน้องเขาจะเฮิร์ทหนักกว่าเดิม ออกไปชวนให้น้องเขาผ่อนคลายไม่ใช่เพิ่มความเครียดให้น้องเขานะมรึง”ผมพูดและไอ้เจ้าดรีมกำลังปืนออกไปผมก็ต่อนั้นต่อนี้

“เว้ยย สูง”นั้นไงไอ้นี้ผมลืมไปว่ามันกลัวความสูง

“งั้นเข้ามาไอ้ดรีม มาต่ออุปกรณ์ให้พี่ ไอ้นี้ป๊อดได้อีก” ผมก็ออกมาและปล่อยให้น้องผมงมหาว่าต่อยังไง มันน่าจะมีเซ้นบ้างนะผมว่าค่อยๆปืนขึ้นไป 

“ปูอย่า อย่าทำแบบนั้น”ผมได้ยินเสียงไอ้น้องโดมผมแล้ว มันเข้ามาแล้ว

“พี่โดมปูขอบคุณทุกอย่างที่พี่ทำให้ผม แต่ผมอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีแม่”น้องปู

“อยู่ได้ ปูยังมี ..... พี่  มีดิว แอ้ และเดี่ยว..... แฟนปู”ไอ้โดมมันพูดกับน้องปู ผมก็เลยปืนลงมาเห็นไอ้น้องดรีมงมต่อนั้นต่อนี้ให้ผมจะรอดไหมเนี๊ยะ

“พี่ดิมอันนี้ต่อไปไหนอะ”นั้นไง เวรกรรมของผม

“อันนี้สอดเข้าอันนี้ และอันนั้นสอดเข้าอันนี้และอีกอันด้วย อย่าลืมนะมรึง”ผมบอกน้องชายผม

“พี่โดม ปู รักพี่ชายที่แสนดี”ผมได้ยินบอกรักแต่ไม่ชัดมาก ผมเงยหน้ามองขึ้นไป เวรแล้วน้องดื้งพสุธาแล้ว ผมก็ ไม่รอแล้วกระโดด และคว้าไว้ทันเพราะเล็งอยู่นานมาก ผมรับน้องเขาได้กลางอากาศเลย เท่มาก ผมรู้ไม่ต้องชม ฮาๆ และกำลังดิ่งลงไป

“พี่ดิมแล้วเชือกอีกอันละไม่เอาเหรอ”ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมอง ผมกอดร่างปูอยู่ เห้ย เส้นสำคัญมันไม่ใส่ให้ผมงามเลยผมดีนะที่มีสำรองผมเลย หยิบปืนที่ยิงไปแล้วมันจะมีเหมือนสมอปักทะลุปูน และกางออกเป็น เหมือนตาข่าย

“ปัก  ปัก ปัก ปัก “สี่จุดและตาข่ายก็กลางออก  ร่างผมก็หล่นลงที่ตาข่ายพอดี แต่ที่แน่แน่พ่อคงซ้อมเพียบเลย ประตู แถมด้วยตึกที่ผมยิงสมอไปปักไว้  ตอนนี้น้องปูสลบอยู่บนอกของหมอดิมแล้ว ผมก็พลิกร่างผมและ ดูแล้วไม่สูงมาก ผมเลยเอาเชือกที่มากับตัวผูกไว้กับ ตาข่ายและค่อยๆหย่อนตัวเองที่มีน้องปูลงไปด้วย ทันทีที่ผมลงถึงพื้น ก็มีเจ้าหน้าที่มารอรับ
**********************************************************************
หมอโดม
     ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่ดรีมผมรีบวิ่งกลับขึ้นห้องทันที ที่พี่ดรีมบอกว่าน้องปูจะออกไปกระโดดตึกห้องพักพวกผมไม่ได้ห่วงห้องพักจะนอนกันไม่ได้ผมหวงปูมากกว่าผมต้องห้ามเขา ผมรีบวิ่งให้เร็วที่สุดจนขึ้นมาและผมก็พยายามห้ามปู ผมเกลี้ยกล่อมปูสาระพัดแต่ไม่เป็นผลน้องปูกระโดดลงไปแล้ว

“ปู  “ผมทรุดเลย ผมดูแลเขาไม่ได้ น้าเทียมผมขอโทษ ผมพูดในใจ แต่

“เฮ้”ผมได้ยินเสียงเฮ แต่คนกระโดดลงไปทำไมเขาเฮกัน ผมก็ชะโงกหัวไปมอง เห็น มีตาข่ายกางออก  พี่ดิม พี่ดิมรับน้องปูไว้ได้ ผมรีบวิ่งลงมาและพี่ดิมก็เอาร่างน้องปูลงมาแล้วเจ้าหน้าที่รับและวางร่างปูไว้ที่เปลคนไข้แต่ผมเข้าไปอุ้มและผมพยักหน้าผมจะดูแลเอง ผมอุ้มน้องปูขึ้นห้อง ผมดูแล้วปูแค่สลบไป พี่ดิมยังให้สำภาษญ์กับนักข่าวอยู่

“พี่โดม “น้องหมอด้า เรียกผมและกดลิฟท์ให้ผม ผมเอามือลูปใบหน้าน้องปู

“ปู ทำแบบนั้นทำไมปู “ผมพูดกับปูที่ไม่ได้สติแล้วเพราะว่าปูสลบไปแล้ว

“พี่โดม ปูแค่สลบไปนะพี่โดม”หมอด้าพูดตอนนี้ลิฟท์พาผมขึ้นมาที่ห้องพักผมไม่อยากให้เขาพาปูไปพักที่ห้องคนไข้และคงจะเป็นที่สนทนากันว่าปูจะกระโดดตึกอีก ผมอุ้มร่างปูและวางลงที่เตียง

“เออ รีบมากรูเพิ่งช่วยไว้ได้ น้องเขาจะเล่นบันจี้จัมมั้งไอ้ดิว นี้ไอ้พระเอก พระเอกใช่ไหมวะ เออ ไม่ใช่วะ ไอ้ดรีมพี่มรึงบอก อ้อ ตัวรอง ไม่ใช่อีก ตัวประกอบ หนักกว่าตัวรองอีก  ไอ้โดมมันดูแลอยู่ เออ เจอกัน แต่พี่คงกลับก่อนวะ อืมม เจอกันที่บ้านพรุ่งนี้จะรีบไปดูแลหลานเพราะพ่อกำลังจะมา แค่นี้ไอ้ดิว บาย “พี่ดิมนั้นเอง ผมกุมมือปูไว้ พี่ดรีมรีบเอาที่ฟังปอดเข้ามาและหมอด้ากำลังวัดความดันโลหิต พี่ดิมก็หยิบไฟฉายส่องดูม่านตา

“ทุกอย่างปกติ กรูหวังว่ามรึงจะดูแลน้องเขาดีดีไม่ปล่อยให้ออกไปกระโดดอีก กรูคงมาไม่ทันแล้วละไอ้โดมรอบนี้”พี่ดิมพูดผมพยักหน้า ผมกุมมือน้องปูไว้

“ไหน ไหนพี่  อยู่ห้องนั้นเหรอพี่”เสียงไอ้ดิวนั้นเองและตอนนี้ไอ้เดี่ยวมันวิ่งมาและเข้ามาหาปู มันกอดปู ผมก็ต้องถอยหลังออกมาทันที  ผมคงได้แค่คนดูแล้วละ

“งามไส้ แล้วพระเอกตัวจริงมาแล้ว”พี่ดรีมพูด

“ปู ปู”เดี่ยวมันเรียกปู ปูลืมตาขึ้นพอดี

“ทุกทีเลย ทีพระเอกอยู่ใกล้ๆ นายเอก นางเอกไม่ค่อยจะรู้สึกพอตัวโกงเข้ามาปุ๊ป  รู้สึกตัวทุกทีและไอ้ตัวโกงก็เอาความดีความชอบไปแทน เหมือนละครหลังข่าวเลยมรึงว่าไหม”พี่ดิมพูดและหันมามองทุกคน  ผมก็ได้แต่ยืนมอง ปูกอดไอ้เดี่ยว ผมหันไปเจอไอ้ดิวและแอ้

“ไปโดม “พี่ดิมเรียกผม ผมก็ต้องหันหลังออกทันที  ผมเดินออกมาที่นั่งเล่น  พี่ดิม พี่ดรีมที่ยืนมองผม ผมนั่งลงเอามือมาประสานกัน

“โดม “พี่ดิมนั่งลงข้างๆผม ผมหันไปมองพี่ชาบ พี่ดิมก็กอดไหล่ผม

“มรึงทำดีที่สุดแล้วโดม “พี่ดิมพูดกับผม ผมพยักหน้า ว่าผมคงทำได้แค่ดูแลเขา 

“ไปเรียนซะ กรูรู้มรึงทนไม่ได้หรอก ที่เห็นแบบนี้ ไปเรียนซะดีกว่า และพ่อเครียดนะมรึง ถึงพ่อไม่พูดก็เถอะโดม” พี่ดิมพูดผมพยักหน้าผมรู้ว่าพ่อกังวลกลัวผมจะไม่ไปศึกษาต่อ  ผมเดินออกจากห้องเห็นพ่อคุยกับไอ้ดิวและแอ้อยู่ ดิวมันอุ้มน้องมีนและแอ้อุ้มมิ้น พ่อผมเอาสองคนมาด้วย

“ดิม กลับไปช่วยเดย์มันดูหลานไป คนเดียวเอาไม่อยู่หรอกและพาน้องๆกลับด้วย “พ่อผมพูด ดิวและแอ้พาลูกเข้าห้อง

“พ่อ “ผมเรียกพ่อที่จะเข้าไปดูปูอีกห้องหนึ่ง

“โดมพร้อมแล้วพ่อ “ผมพูดกับพ่อ ผมไม่ได้ให้คำตอบที่แน่นอนกับพ่อสักที

“ไปเรียนซะโดม และปูนะพ่อจะดูแลแทนให้ ไม่ว่าเขาจะให้ลูกพ่อดูแลแบบไหน พ่อก็จะดูแลให้ดีที่สุด เหมือนที่ลูกทำ”พ่อพูดผมเดินเข้าไปผมกราบพ่อ ผมทำให้พ่อต้องมาแก้ปัญหาให้ 

“พ่อโดมขอโทษ โดมรู้ว่าพ่อกังวลกลัวโดมไม่ไป”ผมพูด

“อืมม ก็มี่บ้าง รู้ว่าทุกคนพอมีความรักก็อยากจะดูแลมัน แต่นี้มันก็อนาคตนะโดม พอกลับมาแล้วค่อยมาดูแลเขาต่อถ้าเขายังรอนะ “พ่อพูดผมเงยหน้ามองพ่อ

“ พ่อจะส่งอิเมลหาเขาทันที พ่อคิดว่าคงไม่เกินอาทิตย์หน้าโดม พ่ออยากให้โดมไป เป็นหมอที่นั้นก่อน จะได้คุ้นเคยกับคนไข้ที่นั้น “พ่อผมและพ่อก็เดินเข้าห้องไปดูอาการน้องปู

“ไปกลับบ้านไอ้โดม “พี่ดรีมกอดคอผม

“ไม่มีใครรักพี่โดม ด้าก็ยังรักพี่โดมนะ”หมอด้า ผมหันม เอามือลูปหัว แม้จะห่างกันแค่ปีเดียวเอง ผมคงจะขอแค่ดูแลเขาส่งให้เขาได้เรียน ตามที่ผมสัญญากับน้าเทียมใจเอาไว้ ผมกลับพร้อมพี่ดิม พี่ดรีมและหมอด้า เพราะห้องพักนั้นผมให้เดี่ยวและปูเขาอยู่ ผมคงทนดูไม่ได้จริงๆ อย่างที่พี่ดิมพูดนั้นแหละ ใครจะทนได้ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้ ผมมาที่หลังไอ้เดี่ยว แถมผมต้องไปเรียนเพิ่มเติมอีกด้วย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิม เป็นฮีโร่ และพี่โดม ผมพร้อมจะไปแล้วพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-06-2015 18:49:06
 :o12: พี่โดมจะไปแล้ว
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้น ใครๆเขาก็บอกว่าผมนะพ่อปลาไหลตัวพ่อ จริงเหรอ!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-07-2015 12:34:06
พี่อ้น  หลังจากที่ไอ้ดิมมันมาส่งผมที่คอนโดของผม มันก็รีบกลับไปค่ายทหารทันที มันต้องรีบกลับไปเอาใจหลานผมแน่นอน คิดแล้วต่อมอิจฉามันพลุกพล้านไปหมด ผมต้องจัดการทวงสิทธิ์ในการเอาใจหลานคืนมาให้ได้แต่วันนี้ไม่มาไม่ได้ ดูซินอนรออยู่บนเตียงขนาดนี้ไม่มา คงไปวันที่ค่ายฯ ค่ายแตกแน่งานนี้ จะใครน้องซอ น้องเรียกว่าตัวจริงไหม เกือบแหละแต่ร้ายกาจกว่าตัวจริงผมเยอะ ตัวจริงของผมอยู่เมืองนอก ใกล้จะจบแล้วจะกลับมาเมืองไทยแล้วแถมตัวจริงของผมนี้ผมได้มาจากการไปล้วงคองูเห่าตัวพ่อมา ไว้พอกลับมาแล้วผมค่อยเปิดเผยแล้วกันนะครับท่านผู้ชม เชื่อผมเถอะ รักผมนี้วุ่นวายไม่ต่างกับน้องๆรักกัน ฮาๆ

   “พี่อ้น “คนที่นอนหัวหนุนไหล่ผม ถูไถไปมานี้จะเอาอีกแล้วเหรอเมื่อคืนจัดไป 3 ดอกแล้วนะ ผมลืมตามอง ก้มมองคนที่นอนหนุนผมอยู่ น้องซอ ผมเปือยเปล่ากันทั้งคู่

“ขอบคุณนะครับ เมื่อคืนแซ่บ!มาก “น้องซอ

“เยส ไอ แอม”ผมพูด ผมพูดและเหลือบมองเวลา นี้เกือบ เจ็ดโมงเช้าเองเหรอ เออ นัดรับรถตอนเก้าโมงเช้าและนัดไอ้ดิมไว้สิบโมงเช้า ผมเอื้อมมือไปคว้ารีโมทและเปิดทีวีจอใหญ่ในห้องนอนคอนโดหรูใจกลางกรุง คอนโดแบบห้องสูท มีครบทุกอย่างน้องๆผมยังชอบมานอน คอนโดผมมีสองห้องนอน ห้องนอนซอและผมและอีกห้อง น้องผมส่วนมากไอ้เอสจะมานอน ห้องครัว ห้องรับแขก มีสระว่ายน้ำชั้นบนสุด

“สวัสดี ประภาวดีรายงานข่าววันนี้  เกิดเหตุคนจะกระโดดตึกหวังฆ่าตัวตาย เหตุเกิดขึ้นในค่ายXXXXXX เป็นชายหนุ่มอายุ 16ปี คาดว่าจะเสียใจจากการจากไปของมารดา บร้าๆๆ” ผมฟังข่าว นี้มันโรงพยาบาลในค่ายลุงผมนี้ต้องแซวไอ้หมอดิมซะหน่อย

“เรามาสัมภาษโร่สุดหล่อกันหน่อยนะค่ะ แถมตอนนี้ได้คะแนนโหวตจากบรรดาสาวๆและหนุ่มๆ ว่าเป็นแพทย์ทหารที่หล่อและหุ่นเซ็กซี่แห่งปีด้วยนะค่ะ คุณหมอดิมค่ะ “ผมถึงกับวางมือถือไอ้ดิมมันออกทีวี มันเป็นฮีโร และระหว่างที่สำภาษญ์ มีโชว์ช๊อตเด็ดที่มันกระโดดรับน้องที่จะกระโดดตึกราวกับว่ามันเป็นสไปเดอร์แมน ไม่จริง ต่อมอิจฉาทำงานหนักมาก

“ไอ้หมอดิมมมมม”ผมร้องออกมา ซอกระดกตัวลุกขึ้นและดูที่จอทีวี

“พี่ดิมสุดหล่อนี้ครับพี่อ้น”น้องซอ

“พี่ว่าจะจัดก่อนออกไปสักดอก พอเลยชมมันว่ามันหล่อ”ผมพูดทำหน้างอน ที่บ้านคนเขียนเรียกอิจฉาค่ะ ฮาๆ

“แม้พี่อ้นนะทั้งหล่อทั้งแซ่บ”ซอไถผมที่แผ่นออก ผมหยิบมือถือมาและกดหาไปหาไอ้หมอดิมมันออกทีวีไม่มีชวนกรูสักคำ สาด

“ฮัลโล อ้นมรึงเป็นบ้าอะไร นอนไม่หลับเหรอ โทรหากรูแต่เช้าตรู”เสียงไอ้ดิมมันดังกรอกหูตามสายผม

“ไอ้ดิม มรึง  มรึง  มรึงทำได้ไง โดยไม่มีพระเอกตัวจริงอย่างกรู))))))”ผมกรอกเสียงไปใส่หูมัน ป่านนี้มันคงเอามือถอออกจากหูแล้งมั้ง ฮาๆ

“ดูข่าวแล้วอะดิ ฮาๆ คนมันหล่อและเท่ เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่ ฮาๆ”ดูมันพูด

“ลุงดิมตื่นแล้ว ลุงดิมเท่มากที่สุด “เสียงหลานชมมัน  อื้ยยยยยย ทนไม่ได้

“ลุงดิมเหมือนสไปเดอร์แมนเลย ไอชอบ”หลานชมอีกแล้ว

“ลุงดิมหล่อมากที่สุด โอ้ ชอบ “มาริโอ้ คนที่ผมกวนตรีนไปวันก่อนถึงจะกวนผมบ้างอะไรบ้างแต่ก็หลาน ต่อมอยากได้คำชมจากหลานทำงานพลุกพล้านแล้วตอนนนี้

“ฟ๊อด! ใช่แล้วลูก ไม่ต้องชมมาก ลุงรู้ลูก! ”ดูมันพูดให้ผมได้ยินแน่นอน  อื้ยยย อยากไปเตะมันตอนนี้แล้ววววว

“ไอ้ดิม กรูฝากไว้ก่อนและมรึงไม่ต้องกลัว เพราะว่าไม่นานนี้กรูจะตีตื้นขึ้นมาแซงหน้ามรึง ไอ้หมอหมาดิม”ผมพูดและกดวางสายทันที มันอิจฉา มันได้คำชมจากหลานๆ   ไม่นานนี้แหละมรึง ต้องไปทวงสิทธิ์ในการเล่นกับหลานคืน ไอ้หมอหมาดิม ขอเวลาคิดแผนการก่อน แผนการก่อการ(ไม่)ร้าย ของอ้น

“พี่อ้นเป็นอะไรอะ นอยด์เหรอ ไม่เห็นต้องนอยด์เลยพี่อ้นนะเป็นฮีโรของซอและพี่ต้าก็พอแล้ว โดยเฉพาะพี่ต้า “น้องซอพูด

“ห้ามไปเป็นฮีโร่ให้ใคร))))))))))))))”อันนี้ดังมาก เหมือนมีโทรโขงงงงงงงเลย ผมต้องแคะหูเอาออกบ้างอะไรบ้าง

“จร๊าน้องซอ พี่ไม่เป็นฮีโร่ให้ใครนอกจาก หวานใจพี่ สองคนก็ผลิตน้ำไม่ทันแล้ว ดีนะที่อีกคน ยังยุงกับการเรียน แต่ เอ๊ะ หรือยุงกับอะไรวะ ไม่เห็นกลับซะที จะให้จบดอกเตอร์หรือไงก็ไม่รู้”ผมพูดน้ำเสียงนอยด์

“แม้ พี่ต้าเขาตั้งเรียนนี้ ไม่นานหรอกนะ พี่ต้าสั่ง ให้จับตาดูพี่อ้นไว้ ห้าม ไปมี กิ๊ก กัก และกุ๊ก กับใครทั้งนั้น”น้องซอพูด

“จร๊าซอ แต่พี่ต้องเตรียมตัววันนี้กิจกรรมเยอะมาก”ผมลุกขึ้น ตัวเปล่าๆ ไม่แคร์สายตาคนที่นอนอยู่บนเตียงสักนิด

“แม้ก่อนไป ขอสักยกก็ดีนะ”มีส่งน้ำเสียงอ้อนวอนให้ ผมหันมา ชี้ในห้องน้ำเลย ซอก็รีบลุกออกจากเตียงนอน ทั้นที ขอมาอ้นจัดให้และก็เกิดศึกสงครามขึ้นในห้องน้ำอาวุธที่ใช้ไม่มีอะไรมาก ปืนไรเฟิลไม่ต้อง หรือรถถังประจันบานก็ไม่เอา แม้กระทั้งมิสไซล์พี่อ้นก็ไม่เอา ใช่แค่ปืนกระบอกยาวที่พ่อให้มาพกไว้ตั้งแต่เกิดก็เพียงพอ แค่นี้ก็ดังสะนั้นไปทั้งห้องน้ำแล้วครับ ห้องข้างเคียงมันคงด่าบ้างอะไรบ้างแหละครับ ฮาๆ 

“พี่อ้น ไข่ลวก”น้องซอเตรียมไข่ลวกไว้ให้เพราะรู้ว่าเสียพลังงานไปเยอะเลย ฮาๆ ผมก็นั่งทานไข่ลวกกับกาแฟร้อนและขนมปังปิ้ง ซอนะดูแลผมดีมาก แต่เหลือบไปเห็นอีกชุด ของใครละ

“เออ ซอ ของใครอะ ของซอเหรอ”ผมถามซอ

“ไม่ใช่แน่นอน พี่อ้นซอไม่ทานกาแฟ “น้องซอพูดผมก็มองชุดอาหารเช้าว่านี้ของใครกัน

“อ้อ พี่เอสนะพี่อ้น “ซอบอกผมและ

“พี่เอส อาหารเช้าได้แล้ว ออกมาทานได้แล้ว”พร้อมกับตะโกนเรียกไอ้เอส มันมานอนตอนไหน

“เสร็จแล้วหรอจร๊าน้องซอ พี่อ้นดีครับพี่ นี้ผมเพิ่งจะได้นอนไปตอนเช้ามึดนี้เองนะ “ไอ้เอสมันมาด้วยเหรอ ผมก็มอง

“ทำไมอะ มรึงพาเด็กมาเหรอ”ผมถามไอ้เอสน้องชายผม

“พี่นะยิงกันทั้งคืน ...ปั๊กๆๆ “ไอ้เอสมันว่าผมกับซอ ผมเงยหน้ามองซอ ทำหน้าเขินอายด้วยนะ

“ตอนเช้าก็ด้วยแต่ในห้องน้ำพี่เอสเลยไม่ได้ยิน”ซอไปบอกมันทำไม

“จริงดิ พี่พลาดไปได้ยังไง เนี๊ยะ”ไอ้เอส ผมหยิบแผ่นขนมปังปาใส่ไอ้เอสน้องชายผม ผมทานอาหารเช้าพร้อมกัน

“ซอ จะไปกี่โมง”ผมถามซอ วันนี้ซอมี พรีเซน สิ้นค้าซอเป็นพริ้ตตี้ ตัวพ่อ เลยที่เดียว

“ไปเกือบเที่ยงเลยอะพี่อ้น”ซอบอกผม

“เอส ขับรถไปส่งซอและไปรับด้วยนะ “ผมบอกน้องชายผม เอสพยักหน้าผมก็ทานอาหารต่อจนเสร็จไอ้เอสเดินเข้าห้องพักคงไปนอนต่อไอ้นี้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน ผมก็เตรียมตัวเพื่อไปรับรถแล้วไม่ลืมส่งข้อความหาไอ้หมอหมาดิมว่าอย่าลืมชุดผมและผมจะเอาลิมโบกินี่ไปล้อตาล้อใจมันฮาๆ

“พีไปนะซอ พี่ต้องไป ถอยรถใหม่ พรุ่งนี้พี่จะพาไปแว้นนะจร๊า จ๊วบ”ผมพูดและจูบปากไปที่หนึ่ง

“พี่อ้น”ซอเรียกผมและ

“จ๊วบบบบบบ”นั้นหนักกว่าผมอีกไม่ยอมปล่อยด้วย จะขาดใจตายซะก่อนผม

“อืมมมม ออ  ออ  เอียวอี อาดอาอาด อายย”ผมพูดและถอนปากออก หายใจหอบเลยกรู

“สำหรับซอต้องแบบนี้ต่างหาก พี่อ้น”ซอพูด ผมรีบสูดอากาศเข้าปอดทันทีแทบตาย

“อะไรที่มากไปไม่ดีนะจ๊ะน้องซอ เอาแต่พอดี”ผมพูดและเดินออกเพราะจะได้เวลาไปถอยรถแล้ว รถลูกรักที่พ่อซื้อให้เป็นรางวัล ไม่รู้ว่ารางวัลเรียนจบหรือรางวัล พ่อปลาไหล ที่เพิ่งได้จากนิตยสารชื่อดังก็ไม่รู้ ผมกดลิฟท์และเข้าไปในลิฟท์ทันที ผมไม่ทันได้สังเกตุมีคนอยู่ในลิฟท์กำลังกดเล่นมือถือ นี้ไม่รู้หรือแกล้งสัญญาณไม่ดีเอามากมากในลิฟท์  ผมเหลือบไปมอง

“สวัสดีคับ”เขาทักผมก่อน

“สวัสดีครับ”ผมทักตอบ

“เออ “ผมทำแบบว่าไม่คุ้นหน้าเนอะ แสดงว่าเพิ่งมาอยู่ใหม่  ดูท่าจะหนุ่มออกฟฟิต แถมใส่กางเกงสแลปฟิตมาก

“ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ได้สัปดาห์หนึ่งครับ ยินดีที่รู้จักนะครับคุณ…..”นั้นไงหลอกถามชื่อ

“อ้นครับ ผมชื่ออ้นครับ”ผมพูด

“เป็นลูกชายคนโต แถมไฮโซ และที่มีข่าวกับดาราหนุ่มๆหรือเปล่าครับ ดังกว่าดาราชายบางคนที่มีผลงานอีกนะครับ”นั้นจำได้ซะด้วยยึดอก

“ใช่ครับ ผมกล้าทำกล้ารับ”ผมตอบกลับทันที

“เรียกว่าพอคนไหนได้ขึ้น top ten ปุ๊ป ผมส๋อยมาปั๊ป “ผมพูดเสิรมอีกเพื่อความมั่นใจในข่าวที่ออกไป ว่าจริงแท้แน่นอน ผมนะเกย์

“อย่างนี้ซิ ชอบ”โอ้วว ยิ่งมาแบบนี้มีเหรออ้นจะยอมถอย

“มีดีเยอะ อยากรู้ต้องลอง”ผมพูดหันไปหยักคิ้ว

“แน่นอนต้องลอง “อีกคนก็ตอบกับมาตอนนี้ลิฟท์มาถึงชั้นล่างแล้ว และ

“ผมธาวิน ผมเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการนิตยสาร เล่มใหม่ หวังว่าผมจะได้สัมภาษญ์หนุ่มหล่อแห่งปี กับเขาบ้างนะครับ อยากรู้ให้ลึกๆ “นั้นพูดแบบนี้อ้นจัดให้ เอาให้ลึกสุด..ใจไปเลย

“ได้ซิครับผมยินดีเปิด หมดเลย ไว้คุยกันนะครับ เตรียมคำถามไว้เยอะ ๆผมอยากตอบสัก ห้าร้อยข้อเป็นไงครับ”ผมพูดและเดินออกมาพร้อมส่งยิ้มพราวเสน่หาให้สาวๆรีเซฟชั่นคอนโด

“คุณอ้นมาพัก “สาวๆพูดและทำท่ากรี้ดกร้าด

“จะกรี้ดทำไม  เด็กเขานอนรออยู่บนคอนโด ไอ้คนที่เป็นพริตตี้ตัวพ่อนั้นไง และเขาไม่เอาชะนี!!! ”ผู้หญิงอีกคนพูด

“เออ จริงวะ “นั่นแหละใช่เลยคนมันหล่อ พ่อก็รวย เอาอะไรมาเบรคก็ไม่อยู่ ฮาๆ ผมเดินมาและโบกรถแทกซี่ เพื่อตรงไปโชว์รูมรถเพื่อไปรับลูกชายและจะได้ไปอวดไอ้ดิมมันฮาๆ ไม่กี่นาทีแทกซี่ก็มาส่งผมที่โชว์รูปผมรีบเดินเข้าไปทันที

“สวัสดีค่ะ วันนี้มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ”พนักงานต้อนรับ สวมชุดกระโปรงแซกสั้นได้ใจมาแถมเธอยังก้มลงโชวสองเต้ากลมกึ่งให้ดูเป็นขวัญตาแต่อ้นชอบแบนจร๊า เลยหันไปมองรถแทนดีกว่าเยอะ

“ผมมารับรถนะครับ  ลิมโบกินี่ ของ ร้อยโธศาสตราวุธนะครับ ผมจองไว้ นานแล้วและรถเพิ่งจะมาถึงน่าจะอาทิตย์ที่แล้ว”ผมบอกกับเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ก็ค้นข้อมูลในคอมพิวเตอร์ ค้นหาอยู่นั้นแหละจนผมเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

“ถ้าค้นหานานขนาดนี้ผมกลับไปนอนที่บ้านแล้วค่อยกลับมาไหมดีไหมครับ”ผมบอกเจ้าหน้าที่ เธอก็ทำหน้าเหวอ ตกใจ

“จอยส์ พี่จัดการเอง “ผู้ชายดูท่าจะเป็นหัวหน้าเธออีกที เดินเข้ามาและนั่งลงตรงหน้าผม แต่งชุดพอดีเข้ารูป รูปร่างสูงโปรงส่งยิ้มมาให้ผม

“ขอโทษทีนะครับพอดีน้องเขาเพิ่งจะมาบรรจุใหม่ ยังไงผมขอดูแลแทน”ผู้ชายตรงหน้าผมพูด ผมก็พยักหน้า

“ขอชื่อและนามสกุลเจ้าของรถอีกครั้งหนึ่ง นะครับ”

“ผมชื่อร้อยโธศาสตราวุธ แต่ผมไม่แน่ใจว่า ชื่อคนที่จองจะเป็นชื่อพ่อผมหรือเปล่า พันเอกภีมปภพนะครับ”ผมพูดและผู้ชายตรงหน้า ผมดูจากบัตรพนักงาน ชื่อณภัทร 

“ผมชื่อณภัทร หรือเรียกว่า ภัทรก็ได้นะครับ ผมเช็คดูแล้ว รถคุณอยู่ด้านในนะครับประสงค์จะรับวันนี้เลยใช่ไหมครับ”ณภัทรแจ้งกับผมและถามผม

“ครับผม จะรับวันนี้เลย “ผมตอบ

“ได้เลยครับ งั้นผมพาไปดูและเทสรถด้านในเลยน่ะครับ อ้อ รบกวนกรอกข้อมูลในเอกสารอันนี้ให้ผมหน่อยนะครับเพื่อยืนยันว่ามีผู้มารับรถเรียบร้อยแล้วนนะครับ”ณภัทรบอกผม ผมก็กรอกข้อมูลในเอกสาร ผมมองช่องสเตตัส ณภัทรก็มองและยิ้ม

“เออ ผมโสด แต่ไม่ซิง ไม่ทราบว่าให้ทำเครื่องหมายที่ตรงช่องไหนได้ครับ”ผมถามคนตรงหน้าผม คุณภัทรก็มองผมและยิ้มๆ

“ช่องโสดเลยครับ ถือว่าโสด “อ้อ ผมก็พยักหน้า

“แต่ถ้าอยากเปลี่ยนช่องมาเป็น สมรสแล้ว อันนี้ ก็แล้วแต่นะครับ แต่ผมชอบโสด และไม่ผูกผัน “อ้อ ผมยิ่งเข้าใจแจ่มแจ้งเลยที่นี้อ้นฉลาดครับ

“อย่าลืมระบุเบอร์มือถือนะครับ บริการของเราดี มีบริการหลังการขาย”คุณณภัทรพูดและผมสังเกตุมือค่อยๆเลื่อนมาแตะมือผม

“ผมชอบครับ เพราะว่า รถผมปัญหาเยอะ แถมตัวผมก็เยอะได้อีก”ผมพูด

“ไม่เป็นไรครับ เราดูแลได้ ทุกเรื่อง!”คุณณภัทรตอบผม ผมเหลือบไปมองชะนีที่ผมไม่ค่อยปลื้มยืนกอดอก ทำท่าขนลุกขนผอง สยองเกล้า ไม่เคยเห็นเกย์จีบกันละซิ 

“ไปดูรถกันดีกว่านะครับคุณอ้น รถพร้อมแล้ว คนขับก็คงพร้อมแล้ว และคนนั่งข้างๆนี้ก็พร้อมมาก ผมยินดีจะนั่งไปทดสอบกับคุณอ้น “คุณภัทรพูดผมพยักหน้า ยินดี ทันทีที่ผมเดินไปโอ้วมายก๊อซ ลิมโบกินี่ลูกรักของผม และทันทีที่ผมรับกุลแจมาจากคุณณภัทรก็เข้าไปพร้อมสตาร์ และตุ๊กตาน่ารถผมก็เข้ามนั่งหน้ากับผม ผมหันไปมองนี้จะไปด้วยจริงๆเหรอ

“เออ ผมอยากรู้ว่า เครื่องแรงจริงสมราคาไหมเพื่อลูกค่าท่านอื่นสอบถามเพราะว่าผมก็ยังไม่เคยนั่งลิมโบกินี่มาก่อน “คุณณภัทรบอกผม ผมก็พยักหน้า และเร่งเครื่อง

“ปรื้นๆๆ”และหันไปมอง

“คิดว่าแรงดีไหมละครับ”ผมหันไปถาม

“หมับ “มือคุณณภัทรมาจับที่ต้นขาผม

“ยังไม่ได้พิสูจน์ยังไม่สามารถตอบได้หรอกครับต้องพิสูจน์ก่อน “คุณณภัทรตอบผมก็ พยักหน้าได้ ผมก็ออกรถเพื่อลองขับโชว์ก่อนแล้วกันผมขับออกมาจากบริษัทโดยมีคุณณภัทร ที่เป็นผู้จัดการสาขานั่งมาด้วยมือเขาก็จับที่ต้นขาผม และค่อยๆจะเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ  เรื่อยๆ ใกล้จะถึงแล้ว เห้ยย นั้นไง

“โคล้ม”ผมชนท้ายรถใครก็ไม่รู้และ “โคล้ม”ที่ท้ายรถของผม งามไส้เลย โดยทั้งหน้าและหลังเลยผม

“ว้ายตายแล้ว ใครมาชนรถคุณอ้นครับ”นั้นแต๋วแตกออกมาเลย ผมก็มองกระจก ข้างหลังผมเป็นรถมอเตอร์ไซด์ ส่วนข้างหน้าเป็นรถเก๋งฮอนดาสีขาว ผู้หญิงขับด้วย งามเลยผมจะเถียงกับชะนีได้ไหมเนี๊ยะ และชะนีก็ออกมาจากรถเหมือนใครไปเผาบ้านมาเลยครับ ผมลงจากรถ และคุณณภัทรด้วย

“คุณภัทรครับ ผมไม่เก่งเถียงชะนี รบกวนช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ ส่วนน้องรถมอเตอร์ไซด์ผมว่าน่าจะคุยง่ายกว่า”ผมพูดกับคุณณภัทร คุณณภัทรก็สะบัดบ๊อบและ

“ได้ครับเพื่อคุณอ้น ภัทร จัดการชะนีเองครับ “นั้นและผมก็เดินมาช่วยน้องนักศึกษาที่เอารถมาเจิมท้ายรถผม

“โอ้ยย”น้องเขาร้องออกมาเจ็บริดหน่อย ผมก็ช่วยประครอง มีมองผมด้วนนะ ดัดฟันน่ารักจริงๆ ปีไหมเนี๊ยะ แต่มาชนรถผมนี้ซิ พระเจ้ารถไม่บุ๊บแต่สีทะลอกไปแล้ว

“ขับรถยังไงครับคุณน้องครับ “ผมถามเด็กนักศึกษาที่ชับรถมอเตอร์ไซด์ ออกจะแนววินเทจ รุ่นเดียวกับรถไอ้โอมเลยมั้งนิ แต่เครื่องแรงกว่าแน่นอน

“ผมขอโทษครับผมไม่เห็นไฟเบรคพี่ และผมเพิ่งขับรถมอเตอร์ไซด์ไปมหาวิทยาลัยครั้งแรก “น้องเขาพูดผมก็พยักหน้าครั้งแรกซะด้วย มีมองผมตาปริบๆ ผมหันไปเห็นชะนีกับเก้งเถียงกันใหญ่เลย และผมเหลือบมองนาฬิกา เออ จะได้เวลาแล้วนิ 

“แล้วมหาวิทยาลัยเราอยู่ตรงไหนครับ”ผมถามน้องดัดฟัน

“อยู่ตรง xxx”ผมก็ เห้ย! ทางผ่านไปโรงแรมอาภาษญ์ที่ผมจะไปประชุมพอดีเลย ป่านนี้ไอ้หมอหมาดิมคงไปรอผมแล้วมั้ง หรือไม่ก็ใกล้ถึงเต็มที

“งั้นพี่ให้โอกาศ ไปส่งพี่ “ผมพูดและเดินไปหาคุณผู้จัดการ กำลังด่ากับคุณผู้หญิง คุณผู้จัดการแมนเหลือน้อยมาก

“คุณอ้นครับ ผมกำลังจัดการนางชะนีนี้ให้อยู่”ผมเดินไปสะกิดคุณณภัทร

“เออ ผมคงต้องรบกวนหมอบหมายให้จัดการให้ผมทั้งหมด เพราะว่าผมรีบต้องไปประชุมแล้ว ยังไงโทรหาผม และเรื่องที่ผมไปเจิมรถเขาด้วยนะครับ “ผมพูดและวิ่งมาที่รถมอเตอร์ไซด์น้องเขา และ สตาร์ทรถ

“ขึ้นรถเลยครับน้อง พี่ให้สิทธิ์กอดเอวพี่ฟรี ไม่มีบ่อยนะครับ เร็วครับ“ผมพูดน้องเขาก็กระโดดขึ้นมาทันทีผมรีบขับออกทันที คุณผู้จัดการสาขา ออกมายืนและเอามือป้องมองผม งง ละซิ ฮาๆ ผมเทพขับ ไม่เทพทำไม่ได้

“กอดแน่นแน่นนะ พี่เครื่องแรง”ผมพูดและบิดเต็มทีเลย แถมเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ตามฉายา รถมอเตอร์ไซด์ในกรุงเทพเขาต้องขับกันแบบนี้ ขับตรงๆไม่ได้ มันไม่แนว ต้องซอกแซกไปมา ผมก็ทำตามเลยเพราะรถมอเตอร์ไซด์วินข้างหน้ามันนำผมนะ ฮาๆ ผมขับและน้องดัดฟันก็กอดเอวผมไว้แน่นเลย

“มีซีกแพคด้วยเหรอครับ”น้องเขากระซิบข้างหูผม เอ๊ะรู้ได้ยังไงผมก้มมองแว็ปหนึ่งแม้เจ้าน้องเข้ากอดเข้าไปยันในชายเสื้อผมกำลังลูบคลำท้องน้อยผมใหญ่เลย

“พี่ฟิต อะนะ อย่างอื่นพี่ก็ฟิต “ผมหันไปบอก และยังคงขับรถต่อไป ผมรู้สึกถึงแรงสั้นในกระเป๋ากางเกงของผม ใครโทรมาหว่า

“น้องชื่ออะไรครับ”ผมหันไปถาม

“เฟย์ครับ”

“โอเค เฟย์ จับแฮนด์รถให้พี่หน่อยครับ พี่มีสายเข้า”ผมหันไปบอก และจับมือเฟย์มาบังคับแฮนด์รถข้างขวาให้ผม

“ฮัลโล ว่าไงไอ้หมอดิม)))”ผมตระโกนกรอกเสียงเข้าในมือถือไป

“มรึงอยู่ไหน กรูจะถึงแล้ว”ไอ้หมอดิมมันคงลงทางด่วนมาเลย ผมก็ใกล้จะถึงแล้วเช่นกัน

“ใกล้จะถึงแล้ว”ผมบอกมันไป

“เออ เร็วๆนะกรูรอ อยากเห็นลิมโบกินี่”มันพูด

“แค่นี้นะเสียงดังมาก กรูไม่ได้ยิน”ผมพูด

“ลิมโบกินี่มรึงไม่มีหลังคาเหรอวะ ฮาๆ ”ไอ้ดิมมันพูดได้ตอกยำผมมาก ผมกดวางสายและเก็บมือถือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทันทีและจับมือน้องเฟย์มาจับเอวผมต่อผมก็บิดเลยครับ ไม่นานก็มาถึงผมเลี้ยวเข้าทางด้านหน้าโรงแรม ผมเห็นรถไอ้ดิมมันจอดยู่ทางด้านหน้า วันนี้มันเอาเบนซ์ลุงผมมาเลยครับ ทันที่ผมจอดรถมอเตอไซด์น้องเฟย์

“ไอ้อ้น นี้เหรอ ลิมโบกีนี่ รุ้นไหนวะมรึง เปิดประทุนเหรอ มิหน้าเสียงดังสาดเลยนะเวลารับโทรศัพท์”ไอ้ดิมเป็นไงละโดนมันแซวแบบเต็มๆเลยผม

“ขอบคุณนะครับที่ให้พี่ขับรถมา “ผมหันไปบอกน้องเฟย์ น้องเฟย์อะไรนี้มองไอ้ดิมตาวาวเลยนะ

“ครับ แม้อยากจะอยู่แล้วซิไม่อยากแค่มาส่ง”น้องเฟย์พูด และมองไอ้ดิม ไอ้ดิมมันก็หยักคิ้วให้

“พี่ว่าไปเรียนดีกว่าไปไหม ไว้ค่อยหาเวลามากินข้าวกันบ้างอะไรบ้าง “ผมกับน้องเฟย์ น้องเขาพยักหน้าและขึ้นไปค่อมรถมอเตอร์ไซด์

“อืมมม”ผมเลยเดินไป จัดให้หนึ่งจ๊วบ

“หมับ”มีล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกงผมด้วยนะ

“ผมเมมเบอร์ผมไว้ให้ ไว้เจอกันครับ พี่”น้องเฟย์

“พี่อ้น และนี้พี่หมอดิม “ผมพูดและเดินขึ้นมาทันทีวันนี้หว่านเสน่ได้สามคนเลยผม เยส เยส ผมร้องออกมานิดหนึ่งก่อนนจะเดินขึ้นไปหาห้องพักเปลี่ยนชุดและไอ้ดิมด้วย 

“แล้วไหนรถมรึงอะไอ้อ้น”ไอ้ดิมมันถามผม ตอนกำลังก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์

“โดนชนตรูด และกรูก็ไปชนตรูดเขา กรูให้ผู้จัดการสาขาจัดการให้ และน้องคนที่กรูเอารถเขาขับมานี้ก็ชนตรูดกรูเอง “ผมพูด

“และสักพัก มรึงก็จะไปชนตรูดเขาแน่นอน “ไอ้ดิมพูดผมทำนิ้วเครื่องหมายถูกต้องนะครับ และ

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์จากผู้จัดการสาขาโชง์รูมที่ผมไปเอารถ

“ไงโทรมาเลย วันนี้กรู ได้ ผู้ช่วยบรรณาธิการนิตยสาร  ผู้จัดการสาขา และน้องมหาวิทยาลัย เป็นไงดิมทุกเพศทุกวัย”ผมพูดเยอะเย้ยมัน และ

“สวัสดีครับ”ผมกดรับสาย

“สวัสดีครับคุณอ้น ขอโทษทีนะครับเพราะวันนี้ภัทรมัวแต่ “คุณณภัทร

“มัวแต่สนใจอาวุธลับผม เลยทำให้ผมเสียสมาธิ ไม่เป็นไรครับ ถ้ายังไงลิมโบกินี่ลูกรักผมเสร็จเมื่อไหร่โทรหาผมนะครับ ว่าแต่เคลียร์ทุกอย่างโอเคนะครับ รถที่ผมชนท้ายนะครับ ส่วนรถที่ชนท้ายผม ผมเคลียร์ใกล้จะจบ “ผมพูดกับคุณณภัทร

“จบครับ แต่ไปจบที่โรงพัก เสียคนละ ห้าร้อยบาทครับ”คุณณภัทรพูด

“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ แม้เกรงใจถ้ายังไงผมจะพาไปเลี้ยงข้าวปลอบขวัญแล้วกัน ได้ครับ เออ พรุ่งนี้เลยไหมครับ เลิกงานกี่โมงนะครับ ได้ครับเจอกันครับ ครับผม ครับ”ผมก็กดวางสาย ไอ้ดิมมองหน้าผม ผมหยักคิ้ว และตรงเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนเครื่องแบบวันนี้มีประชุม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้น ใครๆเขาก็บอกว่าผมนะพ่อปลาไหลตัวพ่อ จริงเหรอ!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 03-07-2015 16:04:18
 :laugh3: พี่อ้นเจ้าชู้โคตรรอตัวจริงมาปราบละกัน
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม พี่ดิมเจอน้องแพทอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-07-2015 19:55:31
พี่ดิม เจอน้องแพท อีกแล้ว
   หลังจากที่ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินมาเพื่อมากเข้าประชุม วันนี้นายทหารชั้นผู้ใหญ่มากันเพียบเลย ผมเห็นลุงหนึ่งมาด้วยแน่นอน ต้องมาเพราะว่าวันนี้มีการแนะนำหน่วยงานใหม่ที่จะเข้ามาช่วยพวกผมให้เข้าถึงคนในชุมชนมากขึ้น ผมกำลังจะไปตั้งฐานบัญชาการที่ประเทศไปทางซีกตะวันออกกลาง หน่วยงานนี้ชื่อ Delta force เป็นหน่วยบัญชาการปฎิบัติการพิเศษ ซึ่งส่วนมากเป็นการปฏิบัติการลับ ส่วนพวกผมนั้นเป็นหน่วย ซีลทีมซิก (Seal  Team Six ) ดังนั้นผมจึงต้องเข้ามารับฟัง

“มรึงว่านักเรียนนายร้อยที่จบใหม่ไฟแรงก็ตั้งหน่วยงานเพื่อเข้ามาทำตรงนี้ จะเป็นยังไงวะ”ผมถามไออ้นตอนเดินขึ้น

“จะเป็นยังไงก็บ้าไง  จะบ้าเหรอจบมายังไม่ทันลุยอะไรเลย  ยังไม่มีประสบการณ์เลยนะมรึง”ไอ้อ้นมันพูดผมก็พยักหน้าท่าจะจริง ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินไปขั้นลิฟท์ ผมกับไอ้อ้นดันไปเจอเด็กเก่า แต่ไม่อยากเอามาเล่าใหม่ น้องธีระภัทร

“Oh! Shit”ไอ้อ้นมันสะบดออกมาเสียงดังมาก  ผมรีบแอบเข้ามุมทันทีน้องคนนี้ พวกผมฟันกันแล้วแถมน้องเขาพยายามจิกกัดผมสองคนไม่ปล่อยอีกด้วย ผมหนีไปได้หลายปีดีดัก ดันโลกกลม หรือกรรมลิขิต น้องเขามาทำงานให้โรงแรมอาภาษญ์ทำไมวะเนี๊ยะ

“อันนี้เรียกกงกรรมกงเกวียนไหมวะ”ไอ้อ้นมันพูดกับผม

“กรูไม่รู้ รู้แค่ว่า อย่าให้ฮีเห็น ไม่งั้น ฮีกัดมรึงกับกรูไม่ปล่อยแน่ “ผมพูดและเหลือบไปเห็น หนังสือพิมพ์แต่มีแม่งฉบับเดียวเอง แต่จะไปยังไง พอดีว่ารถที่เข็นเพื่อเอาของว่างไปรอเสิร์ฟ ผ่านมา ผมชี้ไปที่ชั้นหนังสือพิมพ์และไอ้อ้นอ่านตาผมออก พอรถเข็นผ่านมาผมสองคนก็เนียนไปยอตัวให้สูงเท่าๆรถเข็นและค่อยๆเดินตามไป ให้รถเข็นบังร่างผมสองคน

“เออ”คนเข็นมองผมสองคน

“ชู้”ผมสองคนทำนิ้วว่าอย่าส่งเสียง และผมเดินไปจนถึงชั้นหนังสือพิมพ์และหยิบมากกางเลย จัวหวะที่แขกโต๊ะข้าง เรียกน้องธีระภัทรเข้ามาพอดี อะไรจะซวยได้ขนาดนี้  ไม่มีแล้ว ผมก็กางหนังสือพิมพ์ อ่านด้วยกันประมาณนั้น

“เอาไงวะไอ้ดิมมันจะได้เวลาแล้วนะมรึง””ไอ้อ้นมันถามผม ผมจะเอายังไง ละผมก็เอานิ้วจิ้มหนังสือพิมพ์ให้เป็นรูจะได้มองเห็นทางไอ้อ้นมันมองผม

“เอาแบบนี้เลยเหรอวะ”ไอ้อ้นมันถามผม ผมพยักหน้าไม่มีแล้วต้องไปแล้วตอนนี้ ไอ้อ้นมันทำตามผม และผมสองคนสามัคคีกันมาก เดินอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วยกัน

“คิก คิก ดูซิ แก เขาอ่านหนังสือพิมพ์และเดินไปด้วยอะ ตลกอะ”ขอบคุณกำลังใจที่มีให้มาก แต่ผมสองคนอ่าน ระหว่างที่ผมเดินจะเข้าลิฟท์ อยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังมาว่า “พี่อ้น พี่ดิมนิแก”มีคนเรียกชื่อผมสองคน ผมหันไปเหลียวแค่เหลียวนะยังเสียวได้ขนาดนี้ นี้ผมสองคนไม่ได้เห็นแบบเต็มๆนะ

“ไอ้ดิม วิ่ง”ไอ้อ้นมันบอกผมให้วิ่งคือไม่ไปแล้วลิฟท์ และนี้เวลานี้เขาเริ่มประชุมกันแล้ว สาดเอ้ย ผมก็ต้องวิ่ง น้องฮีเขาก็ลุกได้วิ่งออมาเลย น้องคนนี้ก็เด็กเก่าและผมสองคนได้แล้วก็ไม่เคยเอามาเล่าใหม่ เป็นเดือนมหาวิทยาลัยอีกต่างหาก แถมลูกคุณหนูไฮโซไฮซอด้วย

“อย่าหนีนะพี่อ้นนนนนน”นั้นไง เรียกไอ้อ้น

“พี่ดิมมมมมด้วย  ได้แล้วจะหนีเหรอ”นั้นไง ผลกรรมที่คนข้างมันหยัดเหยียดพาผมไปร่วมด้วย เอายังไงดี จะเข้าประชุมไม่ทันแล้วด้วย

“ไอ้ดิมปืนขึ้นช่องแอร์”ไอ้อ้นมันบอกผม จะดีเหรอ ผมหันมามองหน้ามัน

“เก้งวิ่งมาแล้ว เร็วดิ”ไอ้อ้นมันเร่งผมและมันก็ปืนขึ้นไปงัดตะแกรงออกและปืนขึ้นไปบนนั้นทันที  ผมก็ปืนตามแถมต้องคลานหมอบไปตามช่องแอร์อีกด้วย กรรมจริงๆ


“นี้ถ้าไม่ฝึกรีคอนมาทำไม่ได้นะมรึง”ไอ้อ้น มันหมอบคลานข้างหน้าผม มีคิดได้เนอะ

“มรึงฝึกมาเพื่อหนีเขานี้อะนะ สาด”ผมให้คำสมน้ำหน้ามันไปทันที  สาด !

“เออ นี้แหละที่เราเพียรไปฝึกกันมา ได้ใช้วันนี้เลยดิม “ไอ้อ้น และผมก็คลานไปตามช่องแอร์แต่ว่ามันจะไปโผ่ที่ไหนวะนี้แต่ผมก็คลานไป หมอบคลานไปเรื่อย ไม่น่าเลย จะมาประชุมแม่งก็มาแบบคนปกติไม่ได้ ก็มันหล่อขั้นเทพอะนะ

“ดิมลงตรงช่องนี้เลยว่ะ คงตามมาไม่เจอแล้วเพราะกรูก็ไม่รู้ว่าไปโผ่ที่ไหนวะ”ไอ้อ้น จำเริญผม และไอ้อ้นมันก็งัดตะแกรงออก ซ้อมอีกแล้วอาผม ฮาๆ และมันก็กระโดดลงไปทันที และตามด้วยผม แต่สิ่งที่น่าตกในกว่านั้นคือ ห้องที่ผมลงมารายล้อมด้วยสตรี และแต่ละคนกำลังแต่งหน้าทาปากอยู่ในห้อง ห้อง น้ำหญิง

“งามไส้”ไอ้อ้น ทุกคนหันมามองผมสองคนที่เป็นชาย

“ตัวเอง ...ลิปยี่ห้ออะไรอะ ....น่าใช่เนอะ ....เดี๋ยวไปส๋อยมามั้งเนอะดิม  สีสวยนะเนี๊ยะ ไปนะ เพื่อนสาว  “ไอ้อ้นมันเนียนมากสะยัดศะเหมือนเลยนะแต่ช่วยดูหุ่นหน่อย กระเทยสงครามโลกชัดชัด  ทุกคนมองผมค้างผมก็ยกมือบายบาย มันไม่รู้จริงๆด้วยว่าไปโผ่ที่ไหน ทำไมไม่เลือกลงห้องน้ำชายวะ ผมคิด

“กรี้ด!! ไอ้บ้าไอ้โรคจิต หน้าตาก็ดี บร้าๆๆ”มาเป็นชุด คำชมเชย แถมมาด้วบก้อนกระดาษชำระ 


“อ้นซ้ายมือเข้าลิฟท์”ผมพูดกับไอ้อ้นและมันก็ทำตามผม พอเข้าลิฟท์มาได้โอ้ ค่อยยังชั่วหน่อย ผมไม่อยากคิดถึงตอนที่เจอน้องธีรภัทร์เหวียงทุกคนที่เขามาเกาะแกะผมสองคนเลยมั้นแสนสยองมาก ตอนนี้ผมขึ้นมาและลงชื่อเรียบร้อยและรีบวิ่งเข้าไปในห้องประชุมทันทีทันใด  ตอนนี้เปิดการประชุมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมทันได้ฟังว่าเสียงใครบนเวที

“นั่งตรงนี้เลยไอ้ดิม “ไอ้อ้นมันบอกผม และพอผมนั่งลง

“ไอ้ดิมนั้นน้องแพทนี้หว่า”ไอ้อ้นมันพูดผมก็มองไปบนเวที ใช่จริงด้วย อย่าบอกน่ะว่าหน่วยงานที่จะเข้ามาคือน้องแพทของผม ผมก็มองแพทกำลังบรรยาโครงงานที่เขาได้ไปทำมาและไปศึกษาการชีวิตของชาวบ้านเหล่านั้นเพื่อมองหาช่องทางในการเข้าไปผูกมิตร ผมก็ฟัง ฟัง เสียงที่น่ารักของน้องแพท

“ขอบคุณ คุณแพทมากเลยนะครับ โดยส่วนตัวผม ผมคิดว่ามันเป็นการดีมากถ้าเราจะมีหน่วยงานทีเชียวชาญด้านข่าวกรอง มาร่วมกับหน่วย ซีลทีมซิกซ์ของเรา ผมคิดว่าอัตราการเกิดวินาศกรรมจะลดลงอย่างแน่นอน  “พิธีกรพูดและ

“แต่จะให้ผมแสดงความคิดคนเดียวคงจะไม่ได้ ผมเห็นแล้วครับ ผมขอเชิญคุณหมอดิมตัวแทน หน่วยซีลทีมซิกซ์ออกมาแสงดความคิดเห็นหน่อยครับ ไม่รู้ว่าจะเหมือนหรืแตกต่างกันยังไง ที่ผมไม่เรียกคุณอ้นเพราะคราวที่แล้วคุณอ้นได้แสดงความคิดเห็นปเรียบร้อยแล้ว “พิธีกรเรียกผมดีมากเรียกได้ถูกมาก

“ใช่เพราะคราวที่แล้วกรู แสดงความคิดเห็นซะเงียบไปทั้งห้องเลยเขาเลยไม่เรียกกรูอีก”ไอ้อ้น ใช่มันทำให้อึ้งกันไปหมดเลย ฮาๆ มันบ้าระหำนะครับ แต่มันไฮโซ มันบอกว่าต้องไปอยู่ต่างแดนไปใช่ชีวิตลำบากทำไมทั้งที่ปเสี่ยง ขอห้องซาวน์หน้า ขออ่างน้ำวนกุลชี ของโฮมเธียร์เตอร์ชุดใหญ่ไว้ดูหนังโป้ (อันนี้มันเน้นมาก)ทำเอา อาภีมต้องขอปี้ปคุมหัวเดินออกนะผมว่า ฮาๆ

“เชิญเลยครับคุณหมอดิม แพทย์ทหารสุดหล่อ ทั้งหล่อทั้งโหด และเก่งด้วย ”นั้นไง ผมก็ลุกขึ้นยึดอกแต่ยังไม่พกถุงคิดว่าจะเร็วๆนี้ฮาๆ

“สวัสดีครับน้องแพท ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีต้อนรับ น้องแพทและทีมของน้องแพทที่จะเข้ามาร่วมปฏิบัติงานกับหน่วย ซีลทีมซิกซ์ของพวกผม  “ผมพูด

“ผมยินดีมากที่เราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน”ผมพูด  ทุกคนหันมามองที่ผมหมดเลย น้องแพทสะบัดหน้ามามองผมด้วย

“พรึบ”มองมาที่ผมกันหมดเลย  แม้กระทั้งไอ้อ้น

“ไอ้ดิม ทองแผ่นเดียวกันเขาไว้ใช่กับคู่บ่าวสาว สาด!”ไอ้อ้นมันขียนใส่กระดาษให้ผมอ่าน

“เออ ขอโทษนะครับคุณหมอดิมอาจจะพูดผิดไปนิดหนึ่ง ผมว่าหน่วยงานเดียวกันดีกว่าไหมครับ ทองแผ่นเดียวกันฟังแล้วทะแม่ง ทะแม่งยังไงก็ไม่รู้นะครับ”พิธีกรลุกขึ้น

“สงสัยถูกเชิญไปงานแต่งบ่อยนะครับ”พิธีกรช่วยแก้ให้ แต่ผมตั้งใจครับ อยากได้มาเป็นทองแผ่นเดียวกัน

“ก็ประมาณนั้นนะครับ ผมคงตื่นเต้นไปหน่อย เออ ผมอยากให้น้องแพทเข้ามาเรียนรู้และปฎิบัติด้วยกันกับทีมผม เพราะว่าก่อนที่เราจะเข้าถึงใจคนอื่นและไปในดินแดนที่ไกลโผ้นโน้น เราลองมาเข้าถึงใจเจ้าหน้าที่ด้วยกันก่อนดีไหมครับ”ผมพูด

“fuck”เสียงแว้ว ดังแผ่วมาใกล้ๆหูผมไอ้อ้น 

“เอาอย่างนั้นเลยเหรอครับคุณหมอดิม”พิธีกรพูดและหันไปมองน้องแพทที่รักของดิมคนเดียว ตอนนี้แพทไม่ยิ้มแล้ว คงตื้นตันใจที่ผมพูด

“เออ งั้นเชิญคุณดิมนั่งลงก่อนแล้วกันนะครับ เป็นคำแนะนำที่ดีมากนะครับ มาเรียนรู้และฝึกปฎิบัติด้วยกัน เพื่อว่าจะได้เข้าใจเป้าหมายที่ตรงกัน อะไรประมาณนี้  “พิธีกรพูด

“คุณแพทมีอะไรจะพูดเพิ่มเติมอีกไหมครับ”พิธีกรถามน้องแพท แน่นอนน้องแพทคงตี้นตันจนพูดไม่ออกเลยซิท่า

“คุณแพท”พิธีกรเรียกน้องแพทอีกครั้ง น้องแพทสะดุ้งและ

“ไม่มีครับ ขอบคุณครับ”แพท ปิดแฟ้มเอกสารและเดินลงทันที่

“กรูเดาได้ว่าน้องเขาคงอยากจะเอาคอมแบท ดูแล้วคงจะซื้อมาจากอเมริกาเพราะว่าดูแข็งแรงและทนทาน เอามาปาใส่หัวมรึงไอ้ดิม”ไอ้อ้นมันหันบอกผม

“เขาจะปากรูทำไม”ผมหันไป(ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอคุณหมอดิมครับ คนแต่งถามในใจ)

“นี้ไม่รู้ตัวเลยเหรอครับ หมอหมาดิม”ไอ้อ้น 

“ถ้าจะเติมหมาให้กรูไม่ต้องมีหมอก็ได้มั้งครับ”ผมหันไปบอกไอ้คู่หูของผมไอ้อ้น พิธีกรก็พูดบร้าและบอกว่าได้เวลาทานของว่างแล้ว กาแฟ ขนมนมเนยรออยู่ด้านนอก ผมก็รีบลุกเดินไป เพื่อว่าจะไปเจอน้องแพทด้านนอก ปานนี้ไปยืนเขินที่ไหนแล้วก็ไม่รู้เนอะ ฮาๆ ผมรีบเดินออกมาและ

“ไอ้ดิม “ เสียงคุ้นหูเหมือนบิดาผมเลย 

“ไอ้อ้น”นั้นคุ้นมาเหมือนอาผมอีกเช่นกัน ผมสองคนหันไปพร้อมๆกัน พ่อกับอา

“หยุด”นั้นจะก้าวเท้าออกแต่พ่อกับอาสั่งพร้อมกันเลยและเดินมาหาผมสองคน

“ทำไมมรึงสองคนพึงมากันเนี๊ยะฮะ”อาภีมถามผมสองคน

“คือว่าเราเจอ อริเก่านะพ่อ ผมเลยเสียเวลาในการหาช่องทางเพื่อขึ้นมาประชุมนะพ่อ “ไอ้อ้นมันแก้ได้น่ารักมากแต่ผมว่าอาไม่เชื่อ

“อริหรือเด็กเก่าของมรึง นี้มรึงสองคนยังไม่เลิกอีกเหรอ จะดองไว้ทำไม นี้มีหน้าทีการงานกันแล้วนะ “อาภีมเม้งผมสองคนใหญ่เลย

“พ่อนั่งปลื้มมากเลยลูก สงสัยไปเมืองนอกนานไปหน่อย มุกอะไรของมรึงดิม ทองแผ่นเดียวกัน คราวก่อนไอ้อ้นทำเอาภีมอยากได้ปี้ป วันนี้ไอ้หมอดิมกรูทำให้กรูอยากไอ้ปี้ปเหมือนกัน”พ่อผม

“เอาไปทำอะไรพ่อ”ผมเงยหน้าถามพ่อผม

“คุมหัวไง อายเขา”พ่อผมพูด ผมเหลือบไปเห็น น้องแพทกำลังจะเข้าห้องน้ำชาย

“พ่อผมปวดฉี่อะ “ผมพูดและกุมเป้ากางเกง พ่อผมก็มอง

“งั้นมรึงรีบไป มรึงสองตัวนี้ทำเอากรูสองคน ต้องพกยาพาราติดตัวไม่ให้ห่าง “พ่อผมพูดและดึงอาภีมออกไป ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำ ไอ้อ้นมันก็ชี้ ว่าผมจะไปห้องน้ำจริงๆเหรอ ผมรีบครับกลัวไม่ทันน้องแพท ผมรีบวิ่งและ

“น้องแพท”ผมเปิดประตูเข้ามาก็เจอน้องแพทที่ล้างมืออยู่ที่อ่าง น้องแพทหันมาเหล่และหันไปล้างมือต่อ

“พี่มีความยินดีมากมากที่น้องแพทจะมา”ผมพูด

“ผมนี้คิดผิดมาก “น้องแพทหันมามองผมพร้อมเอามือท้าวซะเอว

“อู้ยย! “ผมร้องออกมาเลย

“ผิดตกตรงไหนครับ บอกพี่เพื่อว่าพี่จะช่วยแก้ให้ถูกๆ พี่ชอบแก้.... แก้ไข สิ่งที่ผิด ๆนะครับ”ผมพูดกับน้องแพท

“ผิดที่เลือกมาหน่วยพี่ไง พี่คิดได้ยังไงที่พี่พูดวันนี้ ผมว่าต้องเสนอส่งไปเรียนสำนวนภาษาไทยใหม่ จะได้ใช้ให้ถูกๆ”แพทพูดและเดินออกทันที ผมก็ตาม

“ผิดตรงไหนพี่พูดตามที่หัวใจพี่บอก”ผมพูดกับแพท แพทหันมาเหล่ผม และเดินต่อพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ทานของว่างหรือยังครับ พี่ยังไม่ได้ทานเลย นั่งทานคนเดียวเปล่าเปลี่ยวหัวใจ”ผมพูดกับแพทที่เดินเอา เดินเอา ไม่หยุดเลย ผมก็จั้มเอา จั้มเอาตามไม่ให้ห่างเช่นกัน

“ผมทานแล้ว “แพทหันมาตอบผม ผมก็มองหาไอ้อ้นไม่เจอเลยมันหายไปไหนของมันช่างมัน

“แต่พี่ยังนี้ครับ ดูซิไอ้อ้นมันก็หายหัวไปแล้ว พี่โลนลี่นะตอนนี้อะแพท”ผมพูด และหันไปเจอ ไม่น่ะ ไอ้นี้มันภาคิไนย์ ไอ้โรคจิต นั้นหันมาเจอผมด้วย ผมรีบย้ายข้างและเดินแอบแนบแพทไว้

“คุณดิม”นั้นไงเรียกทำไม แพทหันมามองหน้าผม ผมรีบดึงแขนแพทเข้าไปด้านใน

“อะไรพี่ดิม “แพทรั้งผมไว้

“เข้าไปนั่งด้านในกันดีกว่านะแพท”ผมดึงแขน

“เด็กพี่เหรอ ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ควรไปหาเด็กพี่ จะได้ไม่โลนลี่”น้องแพทพูดแต่ผมเหลือบมอง

“ขอโลนลี่ดีกว่าครับ ฮีน่าสยองมากแพท “ผมพูดแพทนั่งลงที่โต๊ะกลมเป็นห้องรับรอง นั้นไงเข้ามาแล้วด้วยมองหาผมใหญ่เลย โรคจิตมากผมไม่ได้ชอบตามจิก ตามจีบผมอยู่นั้นแหละ

“พลึบ”ผมตัดสินใจหมุดเข้าไปใต้โต๊ะ

“พลึบ”ผ้าคลุมโต๊ะถูกแพทเปิดเล็กน้อย

“นี้พี่ดิมจะบ้าเหรอพี่หมุดไปทำอะไรใต้โต๊ะ และอยู่ตรงหว่างขนผมนี้ ออกมาเดี๋ยวนี้”แพทพูดให้เสียงรอดไรฟันดังออกมา

“พี่ขออยู่แบบนี้ตรงนี้อุ่นใจกว่าครับ น้องแพทไอ้นี้แสนสยองมาก “ผมหมุดหัวขึ้นมามาคุยกับแพท ผมนั่งอยู่ตรงหว่างขาแพท และแพทก็ปิดผ้าคลุม

“น้องแพทไม่เคยเจอไม่รู้หรอกครับว่ามันน่ากลัวแค่ไหน เชื่อพี่”ผมหมุดหัวขึ้มาบอกแพท อุ้ยเดินตรงมาแล้วด้วย

“ขอโทษนะครับ ผมเห็นคุณดิมเดินมากับคุณ เขาไปไหนแล้ว”ไอ้ภาคินัยเดินมาถามแพทเลยเหรอ

“ไม่ทราบซิครับ เขาคงหนีอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่ได้ถาม ไปทางโน้นอะ”แพทบอก น่ารักจริงๆ

“แน่นะ ไม่ได้ตอแหล”นั้นแรงได้อีก

“ผมไม่จำเป็นต้องตอแหล  แต่ถ้าเขาวิ่งอ้าวได้ขนาดนี้ผมว่า คุณน่าจะคิดได้นะว่าเขาวิ่งหนีอะไร ”แพทแรงได้อีก ดิมชอบมากแบบนี้ ปกป้องดิมได้แน่นอน  ผมยืนนิ้วโป้งไปแต่

“เพี๊ยะ”แพทตีมือผมให้หุบเก็บลงไป

“ปากดีเนอะ จบมาใหม่ ยังกล้าได้ขนาดนี้ สงสัยต้องได้เห็นดีกัน”ภาคิไนยพูดและเดินออกไปแล้วผมสังเกตจากเท้าที่เดินออกไปแล้ว ผมก็หมุดหัวขึ้นมาเปิดผ้าคุมโต๊ะหน้าผมอยู่ที่ซิกแพคน้องแพท

“ไปแล้วใช่ไหมครับ พี่นี้เลือกคนที่จะดูแลพี่ได้ไม่ผิดจริงๆ”ผมพูด แต่สีหน้าน้องแพทบอกว่าดีใจมาก แพททำท่าจะอ้าปากด่าผมแต่

“พลึบ”แพทปิดผ้าปูโต๊ะใส่หน้าผมและเอามือดันหัวผมให้หมุดกลับเข้ามาอีก

“คลื้น”เสียงเก้าอี้ถูกเลื่อนออกมีคนมานั่งด้วยนั้นเอง ใครกันนะ อยากรู้จังเลย ผมสังเกตุเป็นร้องเท้าคอมแบททั้งคู่

“มีอะไรแพท”เสียงว่าที่พ่อตาผมเอง อาเปรมดิ์ อยากออกไปไหว้

“ไม่มีพ่อ เออ พ่อทานอะไรหรือยัง”แพทถาม พี่ออกไปบริการให้

“ปึก”แพทดึงผมไว้ อ้อ อยากให้อยู่ตรงนี้ก่อน หว่างขาน้องแพทนี้นะ อ้อ ชอบก็ไม่บอกหมอดิม

“แพทพี่อยากไปไหว้ว่าที่พ่อตาพี่”ผมกระซิบ

“ไม่ต้อง”เสียงรอดกัดฟันออกมา

“อะไรนะแพท”เสียงพ่อตาผมถามแพท

“ไม่มีอะไรนี้พ่อ พ่อเจอลุงหนึ่งหรือยัง ลุงสามก็มาด้วย”แพทพูด

“ลุงสี่เจอแล้วแหละ เขายังชมเราเลยนะ ว่าผลงานดี “ลุงสี่แฟนอาเปรมดิ์ผม

“นี้ใครอยู่กับพายละแพท และย้ำหรือยังว่า ห้ามให้พายโทรหาใคร “อาเปรมดิ์ถามแพทแต่ผมหยุกหยิก หยิกอยู่ใต้โต๊ะนี้

“ปึก”นั้นไง เท้าใครมาเตะผมแล้ว

“อะไรอยู่ใต้โต๊ะ”เสียงลุงสี่ถามขึ้น ผมอยากตอบว่าดิมเองครับ

“พลึบ”เสียงผ้าคุมโต๊ะถูกถลกขึ้นและสายตาของอาเปรมดิ์และลุงสี่พร้อมกันแพทด้วยที่มองผมพร้อมถอนหายใจ ผมนั่งอยู่ตรงหว่างขาแพทพอดีเลย

“สวัสดีครับ อาเปรมดิ์ ที่เคารพรัก และลุงสี่”ผมยกมือไหว้

“มรึงไปทำอะไรใต้โต๊ะนะไอ้ดิม และนั่งตรงหว่างขาลูกกรูด้วย”อาเปรมดิ์พูดขึ้นผมก็จำต้องหมุดออกมาจากโต๊ะ

“คือว่าผมเข้าไป “ผมพูด

“พี่ดิมเขาหลบแฟนคลับนะพ่อ ไม่มีอะไรหรอก แฟนคลับพี่ไปแล้วนิ ไปได้แล้วมั้งครับ”แพทพูดพร้อมกอดอด

“งั้นออกมาได้แล้วมั้งดิม”ลุงสี่บอกผมผมก็ค่อยๆคลานออกมาตอนเข้ามายังไม่ค่อยมีคนเดินมานั่งแต่ตอนนี่คนเดินมานั่งกันเยอะแล้ว แต่ละคนมองผมที่คลานออกมาจากใต้โต๊ะกันหมด

“เออ คุณหมอดิม เข้าไปทำอะไรในนั้นค่ะ”เจ้าหน้าที่ห้องธุรการผมไปติดต่อบ่อยถามผม

“เออ คือผมรู้สึกหนาวนะครับเลยเข้าไปหลบหาความอบอุ่นด้านใน อุ่นดีครับ”ผมพูด และหันมองอาเปรมดิ์ และลุงสี่

“งั้นดิมขอตัวไปหาไอ้อ้นผมก่อนนะครับ อาเปรมดิ์ ลุงสี่ “ผมพูดและขอตัวออกไปก่อนดีกว่า และเดินจั้มออกมา ผมยังได้กลิ่นน้ำหอมที่น้องแพทฉีดมาวันนี้เลยหอมมาก ผมเดินออกมามองซ้ายและขวาหาไอ้อ้นและหาตัวดีท่าเจอจะได้วิ่งกลับไปหาน้องแพทให้ปกป้องผมอีก ผมเดินออกมาก็เจอไอ้อ้นจำได้ดีเลยแม้เห็นข้างหลัง ผมเดินไปก็สะกิด

“โอ๋ๆ ลูกไม่ร้องนะลูกนะ อย่ายุ่งลูกร้องอยู่”ไอ้นี้มันไปเอาลูกใครมาอุ้มเนี๊ยะ

“ไอ้อ้นกรู”ผมเรียกไอ้อ้นมันหันมามองผมและ

“”ไอ้เวรกรูนึกว่า น้องภาคิไนยอะไรนั้น โคตรน่าสยองเลย “ไอ้อ้นพูด

“มรึงเลยทิ้งกรูมาเลี้ยงลูกนี้นะ ลูกใครวะ”ผมถาม

“คนทำความสะอาด ขอเขามาอุ้ม “ไอ้อ้นพูด

“กริ้ง “พ่อโทรหาผม

“ว่าไงพ่อเดี๋ยวเข้าไปพ่อ”ผมคิดว่าพ่อโทรถามเข้าไปฟังอีกแน่เลย

“ไอ้ดิม ไปโรงพยาบาล มีอุบัติเหตุ คนไข้เยอะเลยหมอไม่พอดิม”พ่อผมโทรบอกผมให้ไปโรงพยาบาลด่วนตอนนี้

“กรูต้องไปขึ้นเวรตอนนี้วะ สงสัยอุบัติเหตุใหญ่ คนไข้เยอะหมอไม่พอ”ผมพูด

“งั้นกรูไปด้วย กรูแล้วแสนสยอง เพราะช่วงบ่ายไม่เกี่ยวกับเราเลยสักนิด”ไอ้อ้นพูดผมก็หวงน้องแพท

“ไปเหอะนะ ยังไงน้องแพทก็ต้องมาหน่วยงานเราอยู่ดี เพื่อว่าเขาจะรับข้อเสนอติ้งต็องที่ให้มาเรียนรู้ทำความเข้าใจกับมรึงก่อนอาจจะมาพรุ่งนี้เลยก็ได้วะ ฮาๆ”ไอ้อ้นมันพูดได้ตอกยำมาก ผมก็เดินลงข้างล่างและรีบตรงไปที่ผมจอดรถทันทีนี้ผมต้องไปส่งมันก่อนใข่ไหม

“เย็นนี้ไปงานศพแม่น้องปูไหมวะ “ไอ้อ้นมันมถามผม

“ถ้าไม่ยุ่งที่โรงพยาบาลกรูก็ไปที่ค่ายฯเลยกรูมีขึ้นเวรยาวเลย เพราะว่าไอ้โดมจะไปเมืองนอกแล้วอ้น”ผมพูด

“กรูว่าจะไป มะรืนวะ เพราะว่าพ่อให้กรูไปทำงานเอกสารเบื่อว่ะ นั่งโต๊ะ”ไอ้อ้น

“เออ เอาไม่น่าเบื่อหรอกมรึงเชื่อกรูเอกสารเป็นตั้ง”ผมพูดกับไอ้อ้นมัน ให้กำลังใจมันมากผมคิดว่านะ ฮาๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม พี่ดิมเจอน้องแพทอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 03-07-2015 20:34:05
 :mew1: พี่ดิมนี่ขี้กลัวเน้อเจอหนุ่มๆหลบเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพีโดม เฮิร์ท ดารารับเชิญ พี่โอมพระเอกขี่ม้าขาว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-07-2015 12:00:30
        พี่โดม เฮิร์ท ผมไม่รู้ว่าผมควรจะเสียใจดีไหม หรือควรจะดีใจที่น้องปูมีคนที่ดูแลและปูเขาก็รักคนนั้น ส่วนผมเขาให้ผมได้แค่พี่ชายที่แสนดีเท่านั้นจริง ผมคงต้องยอมรับมันใช่ไหม วันนี้ผมขับรถมาที่ผับ ผมไม่ได้เข้ามาดื่มนานแล้ว มะรืนนี้ผมต้องบินไปแล้วยังไม่เรียกว่าไปเรียนหรอก ผมบินไปเพื่อไปเป็นหมอที่โรงพยาบาลที่พ่อผมมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย และเป็นโรงพยาบาลที่มีอาจารย์แพทย์ และมีหมอเอ็กเทิร์นที่จบไหมอยากจะเข้าไปหาประสบการณ์ที่นี้จำนวน  และผมก็เปิดบัญชีเอาไว้ให้ปู ผมจะฝากไอ้ดิวไว้ให้ปูผมจะโอนเข้าบัญชีไว้ให้เขา ปูจะใช้หรือไม่แล้วแต่ปู

“สวัสดีครับ พี่โดม “ไอ้เจ้าไม้ ผมมาผับที่พี่ดิมแลพี่อ้นเป็นหุ้นส่วน เพื่อนของพี่อ้นเขาดูแลอยู่ผับที่ไว้ใจได้ไม่ และน้องที่มาทักผม ก็จำผมได้ น้องเขาทำงานที่นี้มานานแล้วตั้งแต่อายุ 18 ปีพอดี

“ไม้เอาแบล็คเลเบิล น้ำแข็งโซดา มาให้พี่ด้วย “ผมหันไปบอกไม้

“มากี่คนครับพี่โดม”ไอ้ไม้มันถามผม

“มาคนเดียวครับ “ผมพูดและไม้ก็เดินออกไป ผมนั่งฟังเพลง เพลงวันนี้ก็เศร้าได้อีก

“นี้แกหล่ออะมาคนเดียวด้วยมั้ง”ผมได้ยินโต๊ะข้างๆซุบซิบกัน ผมไม่ได้หันไปสนใจจนไม้เอาเหล้ามาให้ผมและแถมด้วยสแน็กส์ผมพยักหน้าขอบใจและผมก็ดื่มเหล้าที่ไม้มันชงให้ผม ผมดื่มรวดเดียวหมดและหันไปชงเองเลย ไม่รอไอ้ไม้

“สงสัยอกหักมาแก”โต๊ะข้างหลังผมพูดกัน เพราะว่าวันนี้มีคอนเสริตคนเลยเข้ามาเยอะโต๊ะเลยถูกวางไม่ห่างกันมาก

“ขอโทษนะค่ะนั่งด้วยคนได้ไหมค่ะ”มีผู้หญิงผมหันมาตัวเล็กๆขาวๆ ใส่เสื้อเกาะอก หุ่นดีสูงสมส่วน แต่งหน้าจัดจานก็เข้าผับต้องแต่ให้จัด จัดเข้าไว้ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ ผมหันไปยิ้มให้

“เชิญครับ”ผมพูดและนั่งกระดกเหล้าผมต่อ

“ชื่อทรายค่ะ คุณ”น้องเขาแนะนำตัว

“ผมชื่อโดมครับ ยินดีที่รู้จักครับคุณทราย”ผมทักทาย

“มาคนเดียวเหรอค่ะ ดูท่าจะอกหักมาแน่เลย”ทรายเธอถามผม ผมก็หันไปมองพยักหน้าเล็กน้อย

“แฟนทิ้งไปเหรอค่ะ”ทรายถามผม

“เปล่าหรอกครับเขาไม่เคยทิ้งผมไป เขายังอยู่ในใจผมตลอด เขาอยู่ในใจผมข้างเดียวผมต่างหากที่ไม่เคยอยู่ในใจเขา เขามีแฟนอยู่แล้ว”ผมพูดทรายก็พยักหน้า

“แสดงว่าต้องสวยมากแน่เลยหนุ่มหล่อ ล้ำขนาดคุณโดมถึงกับเสียใจขนาดนี้”ทรายพูดผมยังคงกระดกเหล้าตามไปติดๆราวกับดื่มน้ำเปล่า

“ทรายชงให้นะค่ะ”เธอรีบลุกจากเก้าอี้และชงเหล้าให้ผมทันที

“ไม่สวยหรอกครับ แฟนผมไม่มีสวยสักคน “ผมพูดกับทราย ทรายเธอมองหน้าผม

“มีแต่หล่อกับน่ารัก”ผมพูดทรายเธอก็ผงะเล็กน้อย

“คุณเป็นเกย์เหรอค่ะ”ทรายถามผม ถามได้ตรงมาก

“ครับผมเป็นเกย์”ผมพูดกับทราย

“รังเกียจไหมคับ”ผมถามทราย

“ไม่ค่ะไม่รังเกียจค่ะ ยินดีที่รู้จักอีกครั้งนะค่ะ ทรายจะนั่งเป็นเพื่อนเออ ทรายมากับเพื่อนอีกสองคนนะค่ะ ชวนเพื่อนมานั่งดื่มเป็นเพื่อนด้วยได้ไหมค่ะ นั้นค่ะ “ทราบพูดและชี้ให้ดูเพื่อนของทรายอีกสองคน ผมพยักหน้า และทรายก็เดินไปพาเพื่อนเขามานั่งกับผม

“คนนี้ชื่อน้ำตาล และอีกคนชื่อ ปลายค่ะ”ทรายเขาแนะนำเพื่อนเขาให้ผมรู้จัก

“ชื่อโดมคับ”ผมแนะนำตัวเอง

“พี่เขาเป็นเกย์”ทรายบอกเพื่อนๆเธอ เพื่อนๆเธอก็พยักหน้ารับทราบและผมก็ดื่มเหล้าไม่รู้กี่แก้ว ต่อกี่แก้ว

“พี่โดม ไหมพี่”ไอ้ไม้เดินมาหาผม และถามผม ผมเริ่มมองเห็นไม่ชัดเพราะผมเมาแล้ว

“พี่โอเคไม้ “ผมตอบเสียงยานเล็กน้อย

“พวกเราดูแลเอง “มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งบอกไม้

“ไม่ได้ครับพี่เขาเป็นน้องชายเจ้าของผับ ผมต้องดูแลครับ”ไม้ตอบแต่ผมก็ยังดื่มอยู่

“เอ๊ะ บอกว่าพวกฉันดูแลเอง หรืออยากตกงาน นี้ แฟนยายน้ำตาลนะเป็นเพื่อนกับพี่ที่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของผับเหมือนกันนะ”ผมได้ยินแต่ไม่สนใจผมยังคงกระดกเหล้าเข้าปากอยู่

“ผมจะไปห้องน้ำก่อนนะ”ผมพูดตาผมปรือๆ ผมค่อยๆเดินและ

“เห้ยย”ผมเหมือนจะล้มและดันไปเกี่ยวกับผู้ชายโต๊ะที่ผมเดินผ่าน

“ขอโทษพี่ขอโทษ”ผมพูดและยกมือขอโทษขอโพย และค่อยๆเดินไปห้อง

“พี่โดม”ไอ้ไม้วิ่งมาประครองผม

“พี่โดมผมว่าพีไปนั่งห้องรับรองดีกว่า ไม่งั้นชะนีกลุ่มนี้เอาไปกินแน่”ผมได้ยินเสียงกระซิบ

“ใครจะกินพี่วะไม้ไม่มีอะ ไม่มีใครกินพี่หรอก เชื่อพี่ไหม”ผมถามไอ้ไม้

“เห็นพี่หน้าตาดีแบบนี้นะ พี่ถูกทิ้ง ไม่ต้องห่วงพี่ไม้ พี่เอาอยู่ ”ผมพูดผมเดินออก แต่เซจังวะกรู ไม่ใช่ชื่อภาษาญี่ปุ่นแต่ผมเดินเซไปเซมา ทำไมที่ผับนี้ทำทางเดินไว้ได้คดไปคดมาวะเนี๊ยะ
 
“นี้บอกว่าพวกเราจะดูแลเองไง นั้นโต๊ะนั้น เขาเรียกขอบิล”เสียงใครก็ไม่รู้และรีบเดินเข้ามาประครองผม

“ไปห้องน้ำใช่ไหมค่ะ ทรายพาไปเองนะค่ะ คืนนี้เราไปสนุกกันดีกว่านะค่ะ ทรายจะทำให้ลืมไปเลยว่าชอบผู้ชาย”ผมได้ยินเสียงดังแว้ว แต่ตอนนี้ตาผมกำลังจะปิดลงแล้ว

“ปู พี่รักปู พี่รักปูมากปูรู้ไหม พี่รักปู”ผมพูดแค่นั้น

“ไม่มีแล้วปูนะ ตอนนี้มีแต่ทรายยยย”ผมได้ยินว่ามีแต่ทราย ทะเลเหรออ

“เดี๋ยวก็มีปู เดี๋ยวปูก็ขึ้นมา ปูเซฉวนไง เฮอะๆๆ”ผมพูด

“เอ๊ะ บอกว่าไม่มีปู มีแต่น้องทรายย”ถ้าจะบ้าโว้ยคนนี้ ไปห้องน้ำดีกว่า ปวดฉี่

***************************************************************************************************************************
พิเศษจากพี่โอม ผมขับรถกลับจากการไปโป้งโป้งชึ้งกับน้องกี้ หนุ่มน้อยที่ผมคั้วอยู่ แต่ไม่คิดจริงจังหรอกครับ กว่าจะได้ออกมาลัลล่าทำเอาน้องของโอมแถบเฉาตาย พ่อนะพ่อดันให้โอมไปอยู่ในป่าในเขากับพี่อั้มและเพื่อนๆพี่อัม พอหลุดมาได้ยิงไปซะห้าประตูเลยผม ฮาๆ

“กริ้ง”ใครโทรมาอย่าบอกนะว่าเด็กจะให้ไปยิงประตู ถามว่าโอมไปไหมไปครับ ยังได้อีก

“ฮัลโล”ผมกรอกเสียงตามสายไปทันที

“พี่โอมนี้ไม้นะพี่ “ผมก็ได้ยินไม้ไหนวะ

“ไม้ไหนวะ ไม้หน้าสามหรือเปล่า ถ้าใช่มรึงโทรผิดแล้วกรูไม่ถูกกับไม้หน้าสาม มันเจ็บ “ผมพูดกรอกเสียงไป

“พี่โอม ผมไม้ที่ทำงานที่ผับที่พี่อ้นพี่ดิมเป็นหุ้นส่วนอยู่นะพี่ ตลกนะพี่เนี๊ยะ!”ไอ้ไม้ที่เป็นบาร์เทนเดอร์นั้นเอง


“อ้อจำได้แล้ว โทรมามีไหร่จะให้ไปผับเหรอไม่เอาอะ กรูเพลียมากไม้ ยิงไปหลายยกวันนี้  และนี้โปรโมชั่นไหนโทรตามลูกค้าไปเที่ยวผับวะ“ผมพูดและปฏิเสธในตัว ฮาๆ มันขยันรักงานโทรตามลูกค้าให้ด้วยน่าให้เงินเดือนเพิ่มนะเนี๊ยะ

“ให้มาแต่ไม่ได้ให้มาเที่ยวผับพี่ ให้มารับพี่โดมกลับทีก่อนที่ชะนีจะกินเก้ง”ไอ้ไม้มันพูด ไอ้โดมเหรอ

“อ้าวแล้วมันทำอีท่าไหนให้ชะนีจะกินเก้ง กรูว่าชะนีจะกินกล้วยมันมากกว่า “ผมพูด

“พี่โดมเมามากเลยครับพี่ เมาจนคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้วพี่โอมและผมก็ทำอะไรมากไม่ได้ วันนี้พี่กฤษฏาไม่อยู่ด้วยพี่ “ไอ้ไม้พูด

“เออ เดี๋ยวพี่ไปเดี๋ยวนิ้ “ผมพูดและเหลี่ยวลดกลับกลางทางด่วนทันทีทำเอา

“แป้นนนน”นั้นบีบแต่ชมเฉยให้ผมเลยขอบคุณมากผมเปิดกระจก

“ฟั้คยู”นั้นไงของสมน้ำหน้ากรูมาเลยนิ้วกลางให้ผมก็รีบตะเบะรับอย่างภาคภูมิใจ ฮาๆและผมก็ขับอย่างเร็วเลยไปที่ผับที่ไอ้ไม้มันบอกผม ไอ้โดมนะไอ้โดมมันจะไปเมาทำไมไม่ชวนกรูไปเมาฟรีเป็นเพื่อนมรึงวะ ทันทีผมเหลี้ยวรถเข้าตัวผับผมก็ส่งกุลแจให้เด็กรีบรถ และเดินเข้าไปด้านในทันทีผมโชว์บัตรว่าผม เกิน18 ปีแล้วนะ แต่ผมรู้ว่าเขารู้ดี เพราะผมมากับพี่อ้นพี่ดิมบ่อย ผมเดินเข้าไปด้านในและ

“ไม้”ผมเรียกไอ้ไม้ ไม้มันกำลัววุ่นวายเพราะว่ามีตอนเสิร์ตด้วยวันนี้

“พี่โดมอยู่ทางด้านโน้นพี่”ไอ้ไม้พูดและพาผมไปทันที ผมเดินไปแต่ที่โต๊ะไม่มี่ใครแล้ว

“อ้าวไปไหนแล้วอะ เวรแล้วพี่”ไอ้ไม้พูดผมก็มองไปรอบๆ ไม่เห็นเลย งานเข้าแล้วไอ้โอม

“แป้ง โต๊ะนี้เขาเช็คบิลไปแล้วเหรอวะใครจ่ายตัง”ผมถามแป้ง

“โต๊ะนี้ที่มีผู้ชายคนเดียวและผู้หญิงสามคนใช่ไหมพี่ไม้ เห็นผู้หญิงเอากระเป๋าตังผู้ชายและจ่ายตังค์นี้ยังให้ตริปแป้งตั้งร้อยหนึ่งเลยอะ”น้องผู้หญิงบอกไอ้ไม้

“ไปทางไหนแล้วอะแป้ง และรู้ไหมว่าผู้หญิงสามคนนี้มันจะจับผู้ชายโต๊ะนี้ เขาไม่ได้มาด้วยกัน และผู้ชายโต๊ะนี้น้องชายเจ้าของผับที่เราทำงานนี้ด้วย”ไม้พูดผู้หญิงตกใจขึ้นมาทันที

“งั้นแป้งช่วยหาให้นะพี่”น้องเขาวิ่งออกไป ผมก็เดินแทรกตามหาไอ้โดมเพื่อนผม มันจะเสร็จชะนีแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ

“นี้แก ฉั้นเจออีทราย มันบอกว่ามันกำลังจะได้ผัวรายวะ เป็นถึงหมอ นะกำลังพากันแบกไปโน้นแล้ววะ อิจฉาวะ”ผมได้ยินเสียงผู้หญิงในผับคุยกัน และชี้ไปทาง ทางออกที่จะออกไปลานจอดรถด้านหลัง ผมก็วิ่งตามไปทันที ผมว่าใช่ไอ้โดมแน่นอนผมออกมาได้ก็เจอสาวๆกำลังช่วยกันพยุงร่างผู้ชายสูงใหญ่ แน่ละไอ้โดมมันสูงเพราะว่ามันชอบเล่นบาส ผมก็เดินลงแต่จะแย้งไอ้โดมมาได้ยังไง ถ้าผู้ชายแมน ตบกับผู้หญิงยังไงก็แพ้

“หยุดนะ”ผมทำเสียงดัดจริตให้เหมือนกระเทยนิดนึง

“ใครวะ กระเทยสงครามโลกหรือไงวะ”น้องเขาทักผมบ้าง

“ใช่เพราะฉันผ่านมาหลายสงคราวไม่ว่าจะอิสราเอล หรือว่าสงครามตะวันออกกลางและตอนนี้กำลังจะทำสงครามกับชะนี!! “ผมพูดดัดจริตและทำท่ายืนเอามือท้าวซะเอว

“ฮะ”ร้องออกมาพร้อมกันหมดเลย

“เอาผัวฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ นางชะนีหน้าว้อก”ผมพูดแต่ละคนหากระจกขึ้นมาส่องหน้าตากันหมด

“เอาผัวฉันมานะ”ผมเข้าไปดึงไอ้โอม

“นี้ใครผัวเธอ คนนี้ผัวฉัน!”นั้นชะนีก็ดึงแขนไอ้โดมกลับ

“เอ๊ะ พูดไม่รู้เรื่องเหรอ บอกว่าคนนี้ผัวฉัน”ผมดึงแขนไอ้โดมมาดึงแรงมากโดมมันเลย

“หมับ”มากอดผม

“ผัวจร๊า จะงอนเขาทำไมอะ เขาก็มีตัวเองคนเดียว “ผมพูดชะนีพากันมองผม

“หน้าตาดีอะ ผัวเลยขี้หึง ขี้น้อยใจ บ้างอะไรบ้าง ผัวจร๊าผัว “ผมพูดและโอบกอดให้ดูสมจริง

“เชื่อตายเลยนี้เอาผัวฉันคืนมา”นั้นจะเข้ามาแต่ผมชี้

“นี้อยากโดนตบหนักใช่ไหม”ผมกางมือแปรเตรียมพร้อมตบ ผู้หญิงคนที่จะแย้งโดมก็กางมือแปรเหมือนกันแต่คนละไซ้กับผมแน่นอน นางก็หดมือกลับทันที

“มือมันใหญ่วะ”เพื่อนน้องเขาพูด ว่ามือกรูอีก

“อืมม ปู”โดมมันไซ้ผมด้วย

“อู้ยย ใจเย็นค่ะผัวขา “ผมครางโชว์


“อึ้ยยย “เพื่อผู้หญิงคนนั้นทำท่าขนลุกขนพอง

“ไปเถอะอีทราย ดูซิมันไซ้คอผู้ชายด้วยกันใหญ่เลยอะ ยี้ “เพื่อนน้องเขาดึงแขนน้องคนนั้นดูท่านางจะไม่อยากไป

“พี่โอมเจอไหมครับ”เสียงไอ้ไม้วิ่งมาพอดีและตามด้วยพนักงานหลานคนเลย

“เจอแล้วไม้ นื้ “ผมพูดและพยักหน้าว่าจัดการชะนีพวกนี้ที ผมก็พยุงไอ้โดมออกมา

“มันหลอกนี้หว่า “ผู้หญิงคนนั้นและพวกน้องในผับยืนขวางไว้ ผมก็พยุงไอ้โดมมาที่ด้านหน้าผับ

“พี่ขอรถพี่ด้วยครับ”ผมบอกน้องที่รับรถให้ไปเอารถมาคืนผมด้วย

“ปูพี่รักปู พี่รักปูนะปู ทำไมไม่เกิดมาเป็นของพี่ “ไอ้โดม มันละเมอหาปู ผมก็นึกอ้อน้องปู ที่แท้จะเอานี้เองถึงได้กันกรู แล้วเป็นไงไม่ได้ทั้งคู่สาด ถ้าให้ผมก็จะแบ่งให้บ้างอะไรบ้าง ผมจำได้เพราะผมไปงานศพแม่น้องเขามาด้วย ทันทีที่รถแล่นมาจอดผมก็พาไอ้โดมโดยมีเจ้าหน้าที่ช่วยผมพยุงโดมเข้าไปในรถ ผมเอามันไปไว้เบาะหลังเลยจะได้นอนไปเลย และผมก็ออกรถทันที

“พีโดมว่าไงครับ”ผมโทรหาหมอด้าทันที

“หมอด้าพี่โอมนะ หมอด้าอยู่บ้านหรือเปล่า”ผมถามหมอด้า

“อยู่ทำไมเหรอพี่โอมแล้วนี้พี่โดมอยู่กับพี่โอมเหรอ”หมอด้าถามผม

“ใช่พี่ไปลากมาจากผับ ไอ้โดมเมามากและกำลังจะเรียบร้อยชะนีเพราะมันเมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว พี่จะไปส่งที่บ้านที่นี้ก็คงจะไม่มีใครดูแลมัน งั้นพี่ขับกลับไปส่งที่ค่ายทหารเลยนะ “ผมบอกน้องหมอด้า

“ได้ครับพี่โอม ขับรถดีดีนะพี่โอม”น้องหมอด้าบอกผมขับรถดีดีเป็นห่วงโอมเหรอ

“เป็นห่วงพี่เหรอหมอด้า”ผมถาม

“ห่วงพี่และพี่โดมด้วย”หมอด้าพูดก็ยังดี

“ได้ครับเดี๋ยวเจอกันครับ จุ๊บๆ”ผมพูดและจุ๊บ ผมดูเบอร์ในเครื่องและไม่ลืมรีบเมมเบอร์น้องหมอด้าทันที ไว้ในเครื่องมือถือของโอม รักนะจุ๊บ จุ๊บ และผมก็หันมาขับรถต่อปล่อยให้ไอ้โดมมันนอนละเมอเพล้อพบหาน้องปูมันไปคนเดียว ปูจร๊าปูอยู่นั้นแหละไอ้นี้ ผมขับมาจนขึ้นทางด่วนตอนนี้จะห้าทุ่มแล้ว รถไม่ค่อยเยอะขับได้สบายๆผมขับไปจน

“อืมมม ที่ไหนวะ “ผมเห็นไอ้โดมมันลุกขึ้นนั่งแล้ว

“ห้องน้ำไปทางไหนวะ “อ้าวเห้ยย จะมาไปห้องอะไรตอนนี้ มีนทำท่าจะลุกขึ้นยืนแล้วจะยืนได้ยังไง หลังคารถ

“โป้ก”นั้นไงเสียนดัง

“ห้องน้ำทำไมมันเตี๊ยะชิพหายเลยวะ สาด “ด่ารถกรูอีก

“ ฉี่แม่งตรงนี้ก็ได้วะ”นั้นไงจะฉี่ตรงนี้อีก อย่านะโอมรถกรูเพิ่งไปลงเบาะมาใหม่ ฉีไปนี้งามเลย ผมรีบเปิดไฟขอทางและเอารถเข้าจอดข้างทางแบบรถมีปัญหาและผมก็รีบไปเปิดประตูดึงมันออกมา

“ไอ้โดม มรึงจะบ้าเหรอฉีทางนี้”ผมบอกมันและไอ้โดมมันก็งัดของมันออกมาเชี้ย 7นิ้วเลยมั้งนะ เห็นแล้วเสียวก้นเลยผม

“น้องนวดบ่าให้พี่หน่อยดิ”มันหันมาสะกิดผม อ้าวเห้ยกรูไม่ใช่เด็กในห้องน้ำนะมรึงและมันคิดได้ยังไงวะ อยู่บนทางด่วนขนาดนี้

“เร็วดิ “นั้นหันมาเอ็ดผมอีกนะ เอาวะนิดหนึ่ง ผมก็ไปยืนด้านหลังมันสับ ๆเฉาะๆ สับไปก็เด้งกันไป จน

“ปรี้นๆๆ”มีคนบีบแต่และส่องไฟมาทางผมสองคนจะและขับมาเทียบจอดด้วย

“นี้คุณมี่ยางอายหน่อยได้ไหม โรงแรมมีไปทำกันในโรงแรมโน้ย ถ้าผู้หญิงกับผู้ชายจะไม่ว่าสักคำ”อ้าวสาดกรูจำเป็นต้องไปฉี่โรงแรมด้วยเหรอครับ ผมหันมาและ

“เพื่อนผมจะฉี่ ผมต้องไปเปิดห้องเพื่อฉี่นี้นะครับคุณ คุณจะบ้าเหรอ ”ผมหันมา

“ใครวะ “ไอ้โดมมันจะหันไปแต่มันยังไม่ได้เก็บน้องเลย ผมรีบดันมันไว้ก่อน

“อย่าทำเพื่อนผมนอยด์ไอ้นี้โหดสาด”ผมพูดและชี้ไอ้โดมที่โยนโยกเยกยังไม่สุดซะทีท่อมรึงรั่วเหรอ

“ใครวะแม่ง เดี๋ยวมรึงเจอ”นั้นไงไอ้โดมของผม ผมหันไปหยักคิ้วและรถที่จอดรีบออกรถไปเลย ผมรีบเก็บน้องของมันเข้าที่เข้าทางก่อนเลย และดันมันขึ้นรถ และออกรถทันทีเกือบแล้วไงเกือบได้อนาจารบนทางด่วนแล้งไงกรู และผมก็ออกรถ

“เหมือนจะอ๊วกเลยวะ “ผมได้ยินถึงกับตาโต

“อย่าเพิ่งนะโดมที่รักของโอม อย่าเพิ่งอ๊วกเดี๋ยวหาให้เอาถุง ถุงอะไร ถุงยางไม่ได้เล็กไป ในรถก็พกแต่ถุงยาง อันไหนดี อันนี้แหละวะ ถุงขยะอันเล็กนี้แหละวะ “ผมหาจนได้ถังขยะทีไว้ใส่พวกเปือกลูกอมและผมก็เปิดไฟจะส่งให้แต่

“ไอ้โดมมรึงอ๊วกใส่รถกรูทำไม)))))”มันอ๊วกไปเรียบร้อยแล้วไอ้โดมของผม ผมก็เลยต้องจำยอมขับรถดมกลิ่นอ๊วกมันไปตลอดทางเช่นกันผมขับมาเกือบชั่วโมงครึ้งได้จนถึงบ้านลุงผม ทันทีที่รถผมมาจอดหน้าประตูรั่ว น้องหมอด้าผมก็รีบลงมาเปิดประตูต้อนรับผมทันที น่ารักจริง

“ไหนพี่โดมละพี่โอม “ผมก็ชี้ในรถและผมก็พยุงมันออกมา สภาพนี้หมอด้าเห็นยังตกใจผมเองก็ไม่เคยเห็นมันเมาสภาพนี้มาก่อนเลย เพราะว่าภาพลักษณ์มันนี้ระวังมากแต่วันนี้ไม่เหลือแล้วไอ้หมอโดมของผม ด้าก็รีบเอาแขนโดมพาดไหล่จะพาขึ้นบ้าน

“ขอบคุณนะครับพี่โอม”น้องหมอด้าพูดแค่นี้เองเหรอ ไม่มีรางวัลเหรอ ผมยืนมองเห็นหมอด้าพยุงไอ้โดมแบบเก้ๆกังๆ ผมเลยเข้าไป

“ด้าให้พี่ช่วยดีกว่าไหม ให้พี่แบกขึ้นไปดีกว่าไหม หรือไม่อุ้มไปเลยดีกว่าไหม”ผมพูดกับหมอด้า หมอด้ามองหน้าผมและพยักหน้าผมก็จัดการเอาแขนผมสอดเข้าไปที่ลำตัวบางๆและทำการอุ้มทันที

“ตุ๊บ”เสียงใครหล่นลงไปกับพื้นไม่รู้

“พี่โอม”หมอด้าเรียกผม

“พี่อุ้มผมทำไม”อุ้ยย ผมอุ้มหมอด้าแม้มิหน้าเบาจริงๆ ผมหันไปมองไอ้โดมมันกองกับพื้นนั้นเอง

“วางเลย”หมอด้า ต้องรีบวาง

“ไปพยุงพี่โดมโน้น พี่โอมนี้น่ะ มือไว้มาก ”ด้าทำท่าตีผม ผมรีบพยุงมันขึ้นและแบกมันขึ้นไปบนห้องนอนมันและพาเข้าห้องนอนมันด้วย ผมโยนมันลงที่เตียงนอนมัน หนักใช่เล่นนะเนี๊ยะ

“ปู ปู จร๊าปู อึก อึก”ทำท่าจะอ๊วกอีกแล้ว

“พี่โดมนะพี่โดมทำไมทำแบบนี้นะเมาแบบนี้น้องเขาจะรู้ไหมละ”หมอด้าบ่นโดมใหญ่เลย

“ดีนะทีไอ้ไม้มันโทรหาพี่ ไม่งั้นเสร็จชะนีจะเอาไปทำสามี”ผมพูดและเสียงแหลมตรงสามีนี้แหละ

“พี่โอมด้าขอบคุณนะครับ “หมอด้าพูดและหันไปจัดการกับไอ้โดมต่อเออผมก็ยืนมอง ไม่มีรางวัลสักฟ๊อดสองฟ๊อดเหรอ

“เออ พี่โอม ไม่กลับเหรอครับ”หมอด้าถามผม

“กลับครับ พี่ก็ยืนรอแบบรางวัลให้ชื่นใจสักฟ๊อดสองฟ๊อดอะไรแบบนี้ “ผมพูดหมอด้าหันมามองผม

“งั้นพี่ไปก็ได้เนอะ”ผมพูดและก็เดินออกมา อยากได้รางวัลอะผมคิดในใจผมเดินออกจากห้องและหมอด้าก็ออกมาส่งผมแค่หน้าประตู โบกมือบาย บายให้ผม

“ป้า “ผมก็ชะงักใครเรียกป้า ใครบังอาจมากเรียกใครวะป้า แน่นอนบ้านลุงผมไม่มีผู้หญิง ผมหันซ้ายแลขวา

“ป้า ป้า”นั้นย้ำอีกด้วย ผมเงยหน้ามาเจอหมอด้า

“ใครเรียกป้าเหรอด้า “ผมถามหมอด้า

"ใครมันกล้าเรียกป้า ถ้าเรียกหมอด้าของพี่ว่าป้า พี่นี้จะจัดการมันเอง มันหยามมากไปแล้ว "โอมของขึ้น ใครว่ะ หน้าตาน่ารักแบบหมอด้าเป็นป้าได้ยังไง ฮาๆ แต่ถ้าเป็นเมียนะได้เพราะผมรออยู่ ด้าก็มองซ้ายแลขวาและมองผมที่กำลังคิดถึงภาพสวีทกับหมอด้าที่เป็นว่าที่ภรรยาโอม

"พี่โอม"ผมสะดุ้งเลยตื่นเลย

"ไม่มีนิพี่โอม เออ พี่โอม ด้ามีรางวัลให้ เออ เราไปให้กันข้างล่างดีกว่าไหมอะ”หมอด้า

“อยากได้แบบชื้นใจเลยใช่ไหม”หมอด้าถามผม ผมก็พยักหน้ารัวเลย

“ไปรอข้างล่างเลยเนอะ”หมอด้าพูดและผมก็วิ่งเลยวิ่งลงไปรอที่หน้าประตู ยืนรอเลย ได้แน่นอนเอ๊ะ! เอาข้างซ้ายหรือขวาดีวะ หรือสองข้างเลยดี ผมก็ยืนเอียงซ้อมเอียงแก้มผมได้ยินเสียงฝีเท้าผมหลับตาพริ้มรอเลย

“เออ ดิม ไอ้นี่มีนมายืนหลับตาพริ้มหน้าบ้านเราทำไมอะ”เสียงคุ้นๆเนอะ

“เออ นั้นดิไอ้ดรีม เป็นอะไรมากไหมเนี๊ยะ”นั้นไงผมก็ค่อยๆลืมตา ลืมตาขึ้นมาสติมาเลย หน้าพี่ดิมกับพี่ดรีม

“ว๊าก”ผมร้องออกมาเลย

“เป็นอะไร จะตกใจทำไมและมรึงมายืนหน้าบ้านกรูทำไมครับ น้องโอม “พี่ดรีมถามผม

“ถามเยอะเนอะไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนดี”ผมพูด

“งั้นไม่ต้องตอบสักถาม ไปกลับบ้านมรึง และดึกดื่นป่านนี้ไม่หลับไม่นอนหรือไงครับ”พี่ดิมถามผม

“อ้าวพี่ดิมพี่ดรีมกลับมาแล้วเหรอ อะพี่โอมนี้ด้าทำไว้เย็นชื้นใจเลยแหละ”หมอด้าออกและหยิบขวดน้ำกระเจี๊ยบ ชื้นใจมากเลย

“ให้มันทำไมอะเปลืองหมอด้า”พี่ดรีม

“ก็พี่โอมเอาพี่โดมมที่เมามาก ไปเมาที่ผับมาแถมเกือบโดนชะนี “น้องหมอด้าพูด

“พาไปกิน ตับ ตับ ตับ”ผมพูดและเต้นด้วยท่ากินตับ

“โอมไม่ต้องอธิบายจนกรูเห็นภาพขนาดนี้ กรูรู้จักกินตับ กรูกินบ่อย “พี่ดิมพูด

“งั้นก็ขอบใจมากนะ “พี่ดิมพูดผมก็ยิ้มอยากได้หอมสักฟ๊อดจากหมอด้า ทำไมได้น้ำกระเจี๊ยบแทนวะ ผมก็หยิบมาดู

“อ้าวยังไม่ไปอีก จะให้กรูหอมหน้าผากมรึงก่อนไหมแต่ไม่ใช่ปากนะปากไม่ว่าง กรูจะใช้มือ แถมมือวิเศษอีกด้วย แต่มันจะมีรอยยางจากรองเท้านิดหน่อย รับได้ไหม”นั้นไง ผมก็หันมายกมือไหว้ลาเลยแล้วกันแปลว่ารับไม่ได้ รีบกลับบ้านเลยผม เศร้าแท้โอมหนอโอม ไม่ได้แม้แต่หอมจากหมอด้าสักนิดเลย ผมจำต้องกลับบ้านไปพร้อมน้ำกระเจี๊ยบแทน ยกซดเลยเฮิร์ทมาเหมือนกัน เอาให้เมาน้ำกระเจี๊ยบไปเลย


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดม เฮิร์ท พี่โอมพระเอก(จำเป็น)ขี้ม้าขาว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-07-2015 13:11:29
 :laugh: พี่โอมเป็นฮีโร่ทั้งทีรางวัลก็ไม่ได้
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดม ก่อนเดินทางใจหายเหมือนกันนะผม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-07-2015 07:36:30
หมอด้าดารารับเชิญ

         หมอด้า หลังจากที่พี่โอมเอาพี่โดมมาส่งแถมยังขอรางวัลเอาแบบหวานถึงใจผมให้ไปเลยน้ำกระเจี๊ยบผมต้มไว้ให้พ่อดื่มนะ พี่ๆกับหลานด้วยจะได้ดื่มกันมันช่วยได้ดีอากาศร้อนในเมืองไทยแบบนี่้

“เฮ้อ” ผมถอนหายใจออกมาดังนิดหน่อย  “เป็นอะไรละหมอด้า” พี่ดิมพี่ชายคนโตถามผม

“เกือบไปแล้ว น้องมิ้นซิดันตะโกนเรียกป้า ป้า ในห้องนอนของด้า แถมพี่โอมยังได้ยินอีกแต่ไม่ชัดเท่านั้นเอง”ผมพูดทำแก้มป่องเดินขึ้นไปดูพี่โดมก่อนดีกว่า พี่ดรีมเดินตามผมขึ้นมาด้วย

“นี้มันเมามากเลยเหรอด้า”  พี่ดรีมถามผม ผมก็พยักหน้า

“ด้าไม่เคยเห็นพี่โดมดื่มจนหนักขนาดนี้มาก่อนเลยนะพี่ดรีม” ผมหันไปพูดกับพี่ชายตัวเอง ทันทีที่ผมเดินขึ้นมาถึงชั้นบน ผมก็พบว่าห้องนอนผมเปิดประตูทิ้งไว้และห้องนอนพี่โดมด้วแถมยังมีเก้าอี้ออกมาวางนี้แสดงว่า มิ้นนี้ปืนขึ้นไปบนเก้าอี้แน่เลย

“มิ้นพี่ดรีม”ผมบอกพี่ดรีมและรีบเข้าไปในห้องนอนของพี่โดม ก็พบว่า

“อ้าๆๆๆ”มิ้นร้องใหญ่เลยก็พี่โดมนะซิ เมากอดรัดหลานขนาดนั้น

“ปู ปู น้องปู “พี่โดม

“มันทำไปได้ นั้นมันหลานมิ้นกรู น้องปูที่ไหน ตายไอ้มิ้นตายวันนี้ลิ้นแล็ปไหมนั้นหลานกรู”พี่ดรีมและผมรีบเข้าไปแกะมิ้นออกจากพี่โดม พอผมอุ้มได้มิ้นจะหันไปตีลุงอีก

“ตี ตี ตีเลย ฮือๆๆ”นั้นร้องไห้เลยคงตกใจ

“โป้ง”หันไปโป้งลุงโดมอีกด้วยและหันมากอดผม

“มิ้นวันนี้นอนกับลุงด้าก่อนนะ ลุงโดมเมาลูก และลุงโดมทำไปลุงโดมไม่รู้ตัว อย่าโกรธลุงโดมนะลูกผมพูดกับมิ้น

“ยุงมาวเหยอ”มิ้นถามผม

“ใช่แล้วมิ้น เขาเรียกเมาเหมือนหมา”พี่ดรีมบอกมิ้น

“เอิ้กๆๆ”มิ้นขำพี่ดรีม

“พี่จัดการเองด้าเอามิ้นไปห้องเถอะ”พี่ดรีมพูดและผมหันมาเจอพี่ดิมยืนกอดอกมองพี่ดรีมกำลังจะเปลี่ยนชุดให้พี่โดม

“ยุงมาวเหมือนหมา”มิ้นบอกพี่ดิม

“เหรอ ยุงมาวเหมือนหมาเหรอ อืมมม  ฟ๊อด ฟ๊อด”พี่ดิมล้อเลียนมิ้นและหอมมิ้นด้วย

“ไปนอนได้แล้ว “พี่ดิมบอกมิ้น ผมก็อุ้มมิ้นกลับห้องนอนผม และจัดการพาไปแปรงฟันตอนนี้ฟันน้ำนมขึ้นจะเต็มแล้วเพื่อเตรียมตัวนอน มิ้นน่ารักมากก่อนนอนสวดมนต์ก่อนนอนด้วยผมก็นับมิ้นสวดมนต์ก่อนนอนเพราะว่ามิ้นยังท่องผิดท่องถูกอยู่

“ฟ๊อด! นอนหลับฟันดีครับ พรุ่งนี้ค่อยไปหาพ่อโดม”ผมพูดและมิ้นก็เค้งลงนอนข้างๆผม มิ้นนะติดพี่โดมมากและถ้าพี่โดมไปแล้วมิ้นคงงอแงมาก

“ไปนอนยุง”มิ้นพูดจะไปนอนกับพี่โดม

“ลุงโดมเมามาก นอนด้วยไม่ได้หรอกมิ้น”ผมเอามือลูบหัวมิ้นเบา ถ้าพี่โดมไปมิ้นคงเสียใจน่าดูแม้จะเล็กนิดเดียวแบบนี้ก็เถอะผมโอบกอดหลานผมไว้ พี่โดมก็เหลือเกินรักปูจนมากไป ความรักนี้บางครั้งมันก็ทำร้ายตัวเราเองได้เหมือนกัน ผมเองก็เลยไม่กล้ามีความรักกับเขาสักที
************************************************************************************************************

พี่โดม ผมลืมตาอย่างยากลำบาก เพราะตอนนี้คุณหมอโดมปวดหัวแทบจะระเบิด ผมจำอะไรไม่ได้เลยผมมองเพดานห้อง นี้มันห้องนอนผมเหรอ เออ ใช่จริงๆด้วยห้องนอนผมเอง

“พี่โดม “น้องหมอด้าเรียกผม

“นี้พี่กลับมาได้ยังไง หรือว่าเดินทะลุประตูโดเรม่อนมาหมอด้า”ผมถามหมอด้าขำขำ

“พี่ถูกลากมาต่างหาก ดีนะที่น้องที่ผับที่พีไปโทรตามพี่โอมให้ไปพาพี่กลับ ไม่งั้นพี่ได้ชะนีเป็นแม่ของลูกแน่นอน”หมอด้าพูดผมจำได้ว่ามีชะนี 3 คนนั่งโต๊ะผมแถมผมยังบอกอีกว่าผมเป็นเกย์ เป็นเกย์ชะนียังจะเอาอีกเหรอ กรรมของคนหน้าตาดี

“แถมกลับมาก็เมามากดูซิมิ้นงอนเลยไม่ได้นอนกับพี่โดม”หมอด้าพูดผมเห็นเด็กน้อยกำลังเอารถมาไถ่ไปตามขอบเตียงผมยังสวมชุดนอนอยู่เลย ตรูดก็ดุ้งๆ เพราะมีแพมเพิร์สอยู่

“มิ้นลุงโดมตื่นแล้ว “หมอด้าหันไปบอกมิ้น

“โป้ง”มิ้นพูดผมก็มองด้วยอาการงง ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง

“อ้าวแล้วมาโป้งลุงทำไมอะ ลุงไม่สบายนะมิ้น มาให้ลุงกอดทีเร็ว”ผมเรียก มีส่ายหัว ส่ายหมดทั้งหัวและตรูดเลย

“ก็เมื่อคืนพี่นะกอดมิ้นและเพล้อหาปู กอดซะมิ้นแทบลิ้นแล้ปเลย มิ้นเลยโกรธนะ คิก คิก คิก”หมอด้าบอผมเพล้อหาปูแถมกอดมิ้นอีกต่างหาก โธ่เอ้ย ที่คิดว่าไซ้ปูไซ้ไอ้เจ้ามิ้นนี้เอง

“มาหาลุงเร็ว ลุงขอโทษมาเร็ว “ผมเรียกมิ้น มิ้นมองผมและเดินเข้ามาหา ด้าอุ้มมิ้นขึ้นมาบนเตียงนอนผม ผมดึงมิ้นมากอด

“ยุงเหม็นๆ”มิ้นพูดและเอานิ้วบีบจมูกตัวเองด้วย

“ด้าต้มข้าวต้มไว้ให้ อาบน้ำและลงไปทานข้าวต้มด้วยนะ”หมอด้าพูดผมมองมิ้นยังสวมชุดนอนเขาอยู่เลย

“ถ้าอย่างนั้นพี่จับมิ้นอาบน้ำให้เอง พรุ่งนี้ก็ไม่ได้อาบให้แล้ว จะคิดถึงลุงไหมเนี๊ยะ”ผมพูดและถามตัวดีของผมนอนกอดกันทุกคน

“คิดถึงแน่นอนเมื่อคืนงอนแต่ก็ยัง พูดว่าไปนอนยุง อยากมามานอนกับพี่โดม”ด้าพูดผมยิ่งใจหายห่างหลานรักอีก

“ด้าพี่ฝากเรื่อง วินให้หน่อยซิ พี่จะดูแลเครื่องค่าเล่าเรียนและอุปกรณ์ให้วิน เด็กที่แม่เข้ามาขายดอกไม้ในโรงพยาบาลเรานะและพ่อเขาเป็นคนขับรถที่โรงพยาบาลเราด้วย ลูกเขาเยอะพี่กลัววินจะไม่ได้เรียนนะ”ผมพูดกับหมอด้า ด้าพยักหน้ารับทราบ

“เอาละไปอาบน้ำกับลุงโดมดีกว่าเนอะ ไปครับ”ผมลุกขึ้นและแบกตัวแสบขึ่นบ่าเข้าห้องน้ำทันที ผมรักและเลี้ยงราวกับลูกตัวเองก็ว่าได้  หลานๆทุกคนแหละผมรักหมด แต่คนนี้สนิทกับผมมากหน่อยต่อไปจะนอนกับใครละที่นี้ ส่วนผมใครจะมานอนดิ้นอยู่บนหน้าทุกเช้าละ แค่คิดก็รู้สึกเหงาขึ้นมาแล้ว แม้ว่าที่ผ่านมาจะมีบ่นบ้าง ตีบ้างมิ้นชอบนอนดิ้นขอบมาแทกอยู่บนตัวผมและสวนมาก เอาก้นมาถูตรงหน้าผมนี้และ เรียกได้ว่าท่านอนนี้ต้องปรับปรุงก่อนเลยถ้ามีหนุ่มไหนมาชอบ ฮาๆ ผมคิดนะ
“พี่โดม เดี๋ยวด้าจัดกระเป๋าให้นะ พี่ไปนั่งเล่นกับหลานๆเถอะ “หมอด้าบอกผม เพราะว่าไปไหนด้าก็จะจัดการกระเป๋าให้พวกผมเองเสมอด้าเขาน่ารัก ผมอุ้มมิ้นที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วลงไปชั้นล่าง พ่อผมเพิ่งจะกลับมาถึง พ่อไปรับมีนกลับบ้านมาด้วย

“เป็นไงลูก เมื่อคืนเมามา”พ่อผมพูด

“ยุงมาวเหมือนหมา”มิ้น ผมมองนี้ชมลุงเหรอเนี๊ยะ

“แล้วนี้แพคกระเป๋าหรือยังละโดม”พ่อถามผม

“หมอด้าแพคให้ผมแล้วพ่อ “ผมบอกพ่อ พ่อพยักหน้า ผมเดินเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่นเห็นน้องมันกำลังนอนทำการบ้านอยู่ที่ครูให้มา พอมีนเห็นมิ้นลงมาก็ลุกมาปืนขึ้นไปนั่งบนโซฟาแทนเพราะกลังน้องแย้งหนังสือ

“เอานี้ของเราระบายอันนี้”ผมหยิบสมุดที่เขาระบายสีค้างไว้อยู่ ผมยังไม่ได้ขอบใจไอ้โอมเลย

“ว่าไงครับคุณหมอโดม “ไอ้โอม มันรับสายผม

“ของใจวะโอม”ผมพูดกรอกสายออกไป

“ฮาๆ ที่แบกมรึงกลับมาเหรอ นี้มรึงเต็มใจขอบใจกรูจริงเปล่าวะที่กรูขัดเพื่อว่ามรึงอยากลอง...”ไอ้โอม   


“พอ พอ ไอ้โอม กรูแค่คิดก็ขนลุกแล้ว กรูไม่เอาแบบนั้นแน่”ผมพูด

“เออ เมื่อคืนกรูเพิ่งเคยเห็นมรึงเมาแบบไม่มีสติได้แบบนี้ครั้งแรกเลยโดม “ไอ้โอมพูด

“กรูคงดูแย่มากเมื่อคืน”ผมพูด

“ก็ไม่ได้มากมายหรอกมรึงแต่คราวหน้าอยากเมาเละแบบนี้ บอกกรู กรูพาไปอาสาพากลับ”ไอ้โอมมันพูด

“ใจวะ”ผมพูด

“ในฐานะว่าที่พี่เมียในอนาคต”ดูมันพูด

“ฝันไปเถอะ ไอ้โอม”ผมพูด

“กรูฝันทุกคืนแต่มรึงเชื่อกรูสักวันความฝันจะเป็นจริง”ไอ้โอมพูด

“เออ กรูจะรอดู แต่กรูเชื่อว่าน้องกรูมีสติสัมปชัญญะมากพอที่จะไม่ตัดสินใจไปเป็นเหยื่อมรึงแน่นอนไอ้โอม “ผมพูด

“เออ ไอ้โอมพรุ่งนี้กรูจะไปแล้วนะมรึง กรูกลับมาแล้วค่อยไปดื่มกันวะ “ผมพูดกับไอ้โอม ยังไงผมก็โตมากับมัน

“เออ พรุ่งนี้กรูไปร้องให้ส่งมรึงแน่นอน ไอ้โดม แค่นี้ก่อนนะกรูมาเปลี่ยนเบาะเพราะว่ามรึงอ๊วกเต็มเบาะกรูหมดเลย “ไอ้โอมพูดว่าผมด้วย

“จริงดิ ฮาๆ เออ แค่นี้นะเจกันพรุ่งนี้นะอย่าลืมมาส่งกรูละ บายวะ “ผมพูดและกดวางสายทันที ผมกระเทิบไปนั่งกับน้องมีน

“ลุงจะไปไหนเหรอ”มีนถามผม

“ไปไกล แต่ไปไม่นานหรอกมีน”ผมพูดกับน้องมีน

“น้องมีนไม่อยากให้ลุงๆไปเลย”มีนพูดกับผม

“ลุงไปเรียนลูก และลุงก็จะกลับมาเป็นหมอที่เก่งที่สุด น้องมีนด้วยนะโตขึ้นมาต้องเป็นหมอที่เก่งๆ เหมือนลุงๆ”ผมพูดกับน้องมีม

“ยุง ยุง”มิ้นเอากระดาษมาให้ผม มิ้นวาดภาพ เหมือนภาพคนเป็นวงและมีต่อคอแขนขา

“ยุง”มิ้นวาดภาพผมนั้นเอง

“มิ้นวาดรูปตลกดีนะลุง”มีนพูดและขำน้องชาย เขา ผมก็รับรูปที่มิ้นวาดส่งมาให้ผม ผมคงพกเอาไปด้วย ในเวลาที่คิดถึงตัวแสบผม
“น้องมีนรักลุงโดม น้องมีนจะระบายรูปดอกไม้ น้องมีนจะให้ลุง”น้องมีนพูดกับผม

“น้องมีนระบายสวยมากครับ”ผมพูด ใจหายอีกแล้วผม พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้วซิ  ผมยังไม่ได้ส่งอิเมลไปบอกไอ้เจมส์และเบียร์เลยเพื่อจะมาหาผม ว่าผมจะไปเป็นหมอและจะเรียนต่อด้วย ไม่ได้เจอกันนานเลย ไม่รู้ว่าไอ้เจมส์มันจีบเบียร์ติดหรือยัง ถ้ายังคงเป็นจีบที่มาราธอนมาก นานเป็นปีเลย

“ลุงโดม”ผมก็ได้ยินเสียงหลานรักอีกคนของผม น้องเป็กซ์กลับจากโรงเรียนแล้ว วันนี้กลับเร็ว

“ฟ๊อด”ผมกอดหลาชายผม แม้จะไม่ใช่หลานแท้ๆแต่พวกผมรักแหมือนหลานผมแท้ไปแล้ว เพราะเป็กซ์น่ารักมากและผมก็มองคนที่เดินเข้ามาด้วย วิน

“ลุงโดมเป็กซ์บอกวินว่าลุงโดมจะไปแล้วเหรอครับ”เป็กซ์ถามผมทำหน้าเศร้าๆ ตอนนี้ผมให้เรียกลุงเหมือนเป็กซ์เลยจะได้ไม่สับสน

“ใช่วิน แต่ลุงจะดูแลเราต่อ พ่อพี่จะเป็นคนจัดการให้ขาดเหลืออะไรให้บอกทันทีเข้าใจไหมวิน”ผมพูดผมเอามือลูบหัววินเบาๆ

“ผมคงคิดถึงลุงมาก”วินพูดและเข้ามากอดผม

“ไม่ได้ไปแล้วไม่กลับ กลับแต่คงสองสามเดือน”ผมพูดกับวิน

“นั้นแหละผมก็คิดถึงแล้วพี่ปูละครับลุงโดม”วินถามถึงปู

“พี่ปูเขาสบายดี วิน แต่ตอนนี้พี่ปูเขายังเสียใจที่แม่เขาจากไปวิน แต่ถ้าวินอยากเจอพี่ปูบอกพี่ดิวนะ พ่อของเป็กซ์นะเขาเพื่อนกัน “ผมบอกกับวิน วินพยักหน้า

“วันนี้อยู่ทานอาหารด้วยกันซิวินเดี๋ยวลุงไปส่งที่บ้านเอง”บอกกับวิน วินพยักหน้ากับผม

“งั้นเราทำการบ้านด้วยกันเลยซิวิน “เป็กซ์พูดและชวนกันออกไปหาที่นั่งทำการบ้าน เพราะว่าถ้าทำในนี้ มิ้นกวนแน่นอน มิ้นกับมีนวันนี้เขาเข้าขากันได้ดีเขาวาดภาพระบายสีกันใหญ่เลย

“โดมไปรัยหลานให้พ่อหน่อยซิโดม”พ่อผมเดินเข้ามาบอกผมพยักหน้า หลานแฝดผม เลิกเรียนแล้ว ผมเดินออกไปหยิบกุลแจรถผมเอารถพ่อผมไปรับหลานๆ กลับบ้าน ผมเดินออกมา ผมคงไม่ได้อยู่ที่บ้านนี้หลายเดือนเลย และกับหลานๆด้วย ผมเข้าไปสตาร์ทรถและขับไปรับหลานแฝดผมเอง พอขับมาถึงหน้าประตูเห็นบรรดาผู้ปกครองก็มารอรับกันแล้ว

“สวัสดีค่ะคุณหมอได้ข่าวว่าคุณหมอจะไปเรียนต่อที่เมืองนอกเหรอค่ะ”ผมเจอน่าจะญาติคนไข้ผมเขาทักผมและถามถึงเรื่องที่จะไปเรียนต่อ

“ครับผมจะไปพรุ่งนี้แล้ว”ผมบอกญาติคนไข้

“แม้ เห็นแม่บ่นว่าคุณหมอไปนานซะด้วยหลายเดือนเลย แกติดคุณหมอนะค่ะและนี้แกกลัวจะไม่เจอคุณหมอที่น่ารักแบบคุณหมอโดมนะค่ะ”ญาติคนไข้พูดผมก็ยิ้ม

“ใช่คุณยายมลหรือเปล่าครับ “ผมถามเพราะหน้าเขาคุ้นคนนี้ผมเหมือนเจอตอนเขาเข้าไปตรวจกับคนไข้

“ใช่ค่ะ เป็นแม่ดิฉันเอง คุณยายมลที่พูดเก่งๆนะค่ะ นี้มาหลับหลานลูกของลูกสาวนะค่ะ”ญาติคนไข้บอกผม ผมก็พยักหน้าพอดีหลานๆผมออกมาพอดีเลย

“ลุงโดม วันนี้ลุงโดมมารับดีใจที่สุดเลย”มาริโอ้วิ่งออกมาหาผมกอดพร้อมหอมแก้มผม และไอซ์ก็ออกมาและกอดพร้อมหอมแก้ม ไอด้วยหอมแก้มผม

“หลานคุณหมอนี้น่ารักทุกคนเลยนะค่ะ “ญาติคนไข้ชมหลานผม

“ขอบคุณนะครับ งั้นผมขอตัวนะครับ”ผมพูดและพาหลานๆขึ้นรถ ไม่ลืมคาดเข็มขัดให้หลานผมและมาริโอ้นั่งหน้าไปกับผม วันนี้หลานเงียบผิดปกติ

“เป็นอะไรไปทำไมเงียบกันละครับ “ผมถามหลานๆ

“ไม่ดีใจเหรอที่ลุงโดมมารับเอง”ผมถามหลานๆผม

“ดีใจแต่พรุ่งนี้ลุงจะไปไกลๆแล้วน้องไอซ์ไม่อยากให้ไป”น้องไอซ์พูดผมก็มอง ผ่านกระจกหลังน้องไอซ์ทำท่าจะร้องไห้

“ลุงจะไปกี่วัน”มาริโอ้ถามผม

“ก็อาจจะหลายวันอยู่แต่เดี๋ยวลุงก็กลับมาหาหลานๆแล้ว ไม่เอานะ เออ วันนี้ลุงพาไปซื้อเข้าเบเกอรี่ดีกว่าใครอยากกินอะไรคิดไว้เลยนะ โอ้ละลูก “ผมพูดและเลี้ยวรถเข้าร้านเบเกอร์รี่และกาแฟสด

“มาริโอ้อยากกินเค้กช๊อกโกแลตแต่ปูบอกไม่ให้ลุงซื้อให้ โอ้ก็อาจจะเอาอย่างอื่น”มาริโอ้พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนผิดหวังเนอะ แม้น่าสงสารจริงๆหลานผม

“วันนี้ลุงซื้อให้ ชิ้นเล็กๆนะมาริโอ้ “ผมหันไปบอกโอ้เงยหน้าขึ้นและยิ้มตาหยีให้ผม ผมก็จอดรถและพาหลานๆลงมา ผมอุ้มน้องไอซ์เขาไปซื้อพวกขนมเค้ก และดูขนมปังไว้ให้พ่อผมไปทานกับกาแฟด้ว พ่อผมชอบทานขนมปังเพื่อสุขภาพพวกโฮสวีท อะไรประมาณนี้

“โอ้เอาเค้กช๊อกโกแลต”มาริโอ้พูดและชี้ คนขายจำได้ว่ามากี่รอบร้องเอาแต่พวกผมไม่ซื้อ คนขายมองผมผมพยักหน้าว่าวันนี้ให้ คนขายก็หยิบไปใส่กล่องให้ดูมาริโอ้ดีใจเอามากมาก

“น้องไอซ์เอาเอแคร์ได้หรือเปล่าลุงโดม”น้องไอซ์ถามผม ผมพยักหน้าและชี้ที่เอแคร์หนึ่งกล่องให้น้องไอซ์

“ไอละครับ”ผมถามไอ ที่ยังยืนคิดอยู่

“ไอเอาเดนนิสดีกว่าครับลุงโดม เพราะว่าน้องไอซ์ก็ชอบจะได้กินกับน้องไอซ์ได้”ไอเขาเลือกอะไรจะเลือกเผื่อน้องทุกที มันทำให้ผมคิดถึงพี่ดิม พี่ดิมจะซื้ออะไรจะกินอะไรมักจะซื้อที่น้องๆชอบเพราะว่าน้องจะได้กินด้วย และผมก็ทำแบบนั้นเช่นกันมีอะไรนึกถึงน้องก่อนเลย

“เอาวุ้นเป็ดมาหนึ่งกล่องด้วยนะครับ”ผมสั่งอันนี้เป็กซ์เขาชอบทาน

“และก็เอาพุตดิ้งหนึ่งถ้วย”อันนี้ให้น้องมิ้นชอบพุดดิ้งมาก

“เค้กแย้มส้มหนึ่งชิ้นครับ”ผมสั่ง น้องมีนเขาชอบรสผลไม้ทุกอย่างเรียกว่าผมต้องเรียนรู้การเอาใจหลานกันทุกคน และพอผมได้ทุกอย่างผมก็จ่ายเงินและพาหลานๆกลับบ้าน

“เอาละกลับบ้านกันดีกว่า ลุงไม่ได้มารับหลานแล้วนะ ลุงกลับมาอีกทีหลานๆคงโตขึ้นอีกนิด อย่าดื้อกับลุงดิม ลุงดรีมและลุงด้ากันละ รู้ไหม “ผมถอยรถออกและพูดกับหลานๆ

“ครับลุงไอจะไม่ดื้อ “ไอเงยหน้าพูด

“น้องไอซ์ด้วยนะลุงโดมไอซ์จะไม่ดื้อ”ไอซ์พูดผมเหล่มองคนที่ถือเค้กช๊อกโกแลตและมองมันราวกับว่าจะอดใจไม่ไหว้แล้ว

“มาริโอ้”ผมเรียกมาริโอ้

“มาริโอ้ก็จะไม่ดื้อแต่ตอนนี้อยากกินเค้กช๊อกโกแลต”มาริโอ้พูดผมเอามือลูบหัวตัวแสบผม ผมขับมาจนถึงบ้านและหลานๆพากันแยกย้ายอาบน้ำจะได้ลงมาทานข้าวกัน ผมเอาพุตดิ้งมาป้อนมิ้นก่อนเลย

“ลุง “มิ้นเรียกลุง วันนี้เรียกชัดดีจัง

“มิ้นคืนเราจะได้นอนด้วยกันคืนสุดท้ายแล้วนะ “ผมพูดมิ้นเงยหน้มองผมแต่มิ้นยังไม่เข้าใจหรอกว่าคืนสุดท้ายคืออะไร

“แล้วเราจะไปนอนกับใครได้ นอนไม่ได้เรียบร้อยเอาซะเลย” ผมถามตัวแสบผม พร้อมตามป้อนพุตดิ้งไปด้วย ผมนึกขึ้นได้ว่าผมซื้อมือถือมาให้ปู ผมเอามาให้วินดีกว่าเพื่อเขาต้องใช่โทรติดต่อพ่อแม่เขา ผมเดินขึ้นไปบนบ้านและไปหยิบกล่องมือถือที่ผมสั่งซื้อมา และเดินลงมาตรงไปที่ห้องเด็กๆนั่งทำการบ้าน

“วิน”ผมเรียกวิน วินลุกและเดินมาหาผม

“วินพี่ให้เอาไว้ใช่”ผมส่งกล่องมือถือให้วิน วินมองมันด้วยความตกใจผมรู้ว่ามันราคาแพงเกินไปสำหรับเด็กรุ่นวินแต่เป็กซ์เขาก็มีแล้ว

“วินพี่ให้รับไปซิ ถือวะว่าเป็นของขวัญ ถ้าวินเรียนได้เกรด4เกินครึ้งขึ้น ทำให้ได้นะ พี่ให้รางวัลแล้ว”ผมพูด วินรับไปวินยิ้ม และเป็กซ์ก็วิ่งมาดู

“รุ่นเดียวกับเราเลยอะ”เป็กซ์พูดขึ้น

“เหรองั้นนายต้องสอนเราแล้วละ เรื่องเรียนเราโอเค แต่เทคโนยีเราไม่ค่อยรู้เรื่อง”วินพูด

“ง่ายนิดเดียว นายไม่เข้าใจตรงในถามเราเพราะว่าลุงดรีมสอนเราแล้วว่าอันไหนใช้ยังไง วิน “เป็กซ์พูดและผมก็เดินเข้าไปช่วยพี่ๆจัดโต๊ะอาหารวันนี้เป็นมืออาหารเย็นมือสุดท้าย พรุ่งนี้ต้องไปแล้ว

“พี่โดม วันนี้ด้าสั่งแต่ของชอบพี่โดมทั้งนั้นเลยนะ “ด้าพูดและผมก็มองอาหารที่ด้าสั่งมามีแต่ของชอบผมทั้งนั้นเลย ฉู่ฉี่ปลาเนื้ออ่อน ผัดขี้เมาทะเล ไม่ใส่ปู (ก็แพ้ปูใส่ใสเคืองเพลอจะไปฆ่าพ่อครัว เพราะนี้ร้านประจำบ้านผม)และต้มยำกุ้งแม้น้ำด้วย และอาหารเด็กๆ

“หมับ “หลานรักผมเดินตรูดดุ้งๆ มาหาผม สวมแพมเพิร์สอยู่ มาจับขาผม

“อุ้ม “ให้ผมอุ้ม วันนี้ร้องให้อุ้มทั้งวันปกติ ไม่ค่อยอยากให้อุ้ม อยากเดินไปรื้อโน้นรือนี้

“ลุง น้ำ หิว”ผมก็มองตัวดี พูดสลับอยู่เรื่อยเลย

“หิวน้ำ มิ้นพูดหิวน้ำลูก”ผมสอนมิ้น

“น้ำ หิว”นั้น เออ คงต้องตามนี้ไปก่อน  ผมเหมือนช่วยด้าได้นะ แต่อุ้มแสบผมไว้ด้วย จนโต๊ะอาหารเรียบร้อย พี่ดิมพี่ดรีมเดินมาจากข้างบนแล้วเพิ่งกลับมาถึงเพราะว่าขึ้นเวรโรงพยาบาล พี่ดรีมเดินไปเรียกเด็กๆมาทานอาหารเย็น

“ฟ๊อด”พี่ดิมเดินมาหอมมิ้น

“ไงครับหมอดิม เมื่อคืนจำสภาพมรึงตอนนี้ไม่ได้เลยนะ”พี่ดิมแซวผม

“ยุงมาว”มิ้นพูด

“เหมือนอะไรมิ้น”พี่ดรีมถามมิ้น

“มาวเหมือนหมา”นั้นตัวแสบของผมนอนกันทุกคืนนะเนี๊ยะ

“ว่าลุงไม่อุ้มแล้ววางเลย”ผมพูดมีหันมากอดคอติดเลยนะ

“ลุงไม่เหมือนหมา “นั้นรีบกลับอย่างเร็ว

“เร็วมากมันกลับได้เร็วมาก ฟ๊อด”พี่ดรีมหอมแก้มและเด็กมาที่โต๊ะอาหารกันหมดแล้วบรรยากกาศวันนี้อบอุ่นถึงน้องๆจะไม่ครบก็ตามแต่พรุ่งนี้คงมากันครบเพื่อไปส่งผม บ้านผมรักกันมาก รักกันเหนียวแน่น ผมอยากให้หลานๆเป็นเหมือนพวกผม แต่ดูแล้วก็น่าจะได้อยู่เพราะเด็กๆผมก็เก้กันประจำเหมือนกัน โดยเฉพาะพี่ดรีมนี้ชอบแกล้งผม โตขึ้นมายังแกล้งอีกนะ แต่ผมรู้ว่าแกล้งเพราะรักมากกว่า ส่วนด้านี้พวกผมดูแลดียังกับน้องสาวเลย ไม่มีใครกล้ามาเกาะแกะ เลยทำให้ด้าไม่เคยมีแฟน ทำเกินไปหรือเปล่านะ ฮาๆ ส่วนเดฟนี้มันกับเอ็กซ์ตัวติดกันไปไหนมีเดฟต้องมีเอ็กซ์ มีเอ็กซ์ต้องมีเดฟ และไอ้แดนนี้เกิดมาด้าเริ่มรู้เรื่องแล้วที่จะดูแลน้องได้แล้ว ทำให้แดนติดด้ามากจนพวกผมดูออกว่าแดนรักด้าเกินพี่ไปแล้ว และเดย์อีกตอนนี้มันกลับบ้านทุกวันหยุดตั้งแต่ เป็กซ์มาอยู่มันก็จะเล่นหลานอีก พวกผมปวดหัว ส่วนไอ้ดิ๊บตอนนี้ก็เรียนหนักที่กทม เห็นว่าจะปิดเทอมจะมาช่วยพ่อ ส่วนดิวก็ติดแอ้ ติ๊ก แจ็คและพาย ความที่บ้านผมสนิทกับบ้านอ.อ่างมันจึงทำให้ แอ้และดิวสนิทกันจนรักกันไปรักกันตอนไหนพวกผมก็ไม่รู้ มารู้ตอนที่มีแฝดแล้ว และเหลือก็น้องคนเล็กสุดเดียร์ไอ้คุณอาอายุน้อย ตอนนี้จะขึ้นมัธยมปลายแล้ว ผมหันมามองพ่อผม ผมนี้โชคดีกว่าใครๆที่มีพ่อที่ไม่เคยบังคับลูกแต่ลูกทำตามเองโดยอัตโนมัติ แถมพ่อยังเข้าใจลูกทุกคนบางครั้งแถบจะไม่ต้องพูดมากเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดม ก่อนเดินทางใจหายเหมือนกันนะผม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-07-2015 09:58:00
 :o12: ลุงโดมจะไปแล้วจะได้เจอปูก่อนไปมั๊ยนะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดม ส่งหมอโดมเดินทางไปต่างประเทศแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-07-2015 12:40:24
พี่โดม วันที่ผมต้องเดินทาง วันนี้ผมแต่งชุดกางเกงยีนส์พอดีตัวสวมเสื้อยืดพอดีตัวและสวมทับด้วยสูทผมเดินลงมาพร้อมลากกระเป๋าเดินทางมาด้วย พ่อผมยืนรอผมอยู่ด้านล่างแล้ว และพี่ดิม พี่ดรีม หมอด้าแต่หมอด้าคงไม่ได้ไปส่งผมเพราะต้องดูหลานๆที่บ้าน ส่วน เดฟและแดน เดย์และดิ๊บรอเจอผมที่สนามบินเลย ไอ้ดิวด้วยเห็นว่าจะขับตามไปที่สนามบิน ดิวบอกว่าเมื่อวานปูไปช่วยงานป้าแดงเลยไม่ได้เจอผมว่าเขาคงไม่ไปส่งผมหรอก

“พร้อมหรือยังลูก”  พ่อถามผมทันทีที่ผมก้าวลงจากชั้นบน ผมเดินตรงเข้าไปกราบพ่อผมพรที่ประเสริฐที่สุดคือพรจากพ่อและแม่

“เดินทางปลอดภัยนะโดม ตั้งในใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องปูและวิน พ่อจะดูแลให้ช่วงที่เราไปเป็นหมอและเรียนที่นั้น “  พ่อบอกผม ผมพยักหน้า มิ้นที่ยืนมองผม มิ้นมองกระเป๋าลากใบใหญ่

“ไปไหน” มิ้นถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ เหมือนรู้ว่าผมต้องจากเขาไป ผมก็ย่อตัวลง

“ลุงไปแล้วนะ อย่าเก๊พี่ๆ นะลูก และอย่าดื้อกับป้าด้ารู้ไหม อย่างอแง เวลาเข้านอน ลุงไปไม่นานลุงก็กลับแล้ว มิ้น” ผมพูดกับมิ้น ผมไม่รู้ว่ามิ้นจะเข้าใจไหม มิ้นเข้ามากอดผมทันที

“ฮือๆ ไม่ ไป ไม่ ไป “ มิ้นพูดและร้องไห้มิ้นกอดผมแน่นเลย ไม่ยอมปล่อยมือจากตัวผมเลย จนพี่ดิมต้องเข้ามาแกะมือของมิ้นออกและอุ้มมิ้นไว้  มิ้นยังพยายยามจะคว้าตัวผมไว้ ใจผมหายก็ตรงนี้แหละ

“พี่โดม ด้าคงไปส่งพี่โดมไม่ได้นะ ต้องดูแลตัวแสบก่อน ดูท่าจะหงอยแน่วันนี้พี่โดม” หมอด้าพูดกับผม

“หมับ” ผมกอดหมอด้า ผมรู้ว่าหมอด้าทำท่าจะร้องไห้ บรรยากาศตอนนี้เหมือนตอนที่ผมกลับจากฝึกรีคอนใหม่และไปเรียนต่อเลยทันที ตอนนั้นผมไปเรียนตั้งสองปีและกลับมาก็มีหลานเลย

“พี่ไปเรียนนะด้าเดี๋ยวพี่ก็กลับแล้ว เป็นคุณป้าขี้แย้ซิ “ ผมแซวหมอด้า

“ก็ใจหายนี้ ต่อให้ไปไม่กี่เดือนก็เถอะ พี่โดมด้าเอาเสื้อกันหนาวใส่ไปให้ด้วย พวกยาแก้แพ้ต่างๆ อย่าเพลอไปกินปูละ” ด้าพูดทำเอาผมขำเลยนะ ถ้าเป็นก่อนนหน้านี้ผมคงโกรธที่แซวผมจัง ว่าผมนะแพ้ปู

“ครับแม่ด้า” ผมพูด

“พี่โดม “  หมอด้าทำแก้มป่อง น้องผมนี้เวลางอนนี้เหมือนหลานเปรี้ยบเลยนะ

“น้องมีนลุงไปแล้วนะลูกดูแลน้องนะ น้องอาจจะขี้แกล้งนิดหน่อย แต่ลุงเชื่อว่าน้องรักน้องมีนนะ “ ผมพูดและหอมแก้มน้องมีนน้องมีนมองผมตาเหยิ้มเลย น้ำตาท่วมแล้วตอนนี้ 

“ลุงโดม” หลานๆผมแฝดสามของผม เข้ามากอดผมด้วยสามคนเลย

“ฮือๆ โอ้ไม่อยากให้ลุงไปเลย ฮือๆ” มาริโอ้กอดผมไปร้องไห้ไปด้วย

“น้องไอซ์ด้วย ไอซ์อยากให้ลุงเลานิทานให้ไอซ์ฟัง” น้องไอซ์อีกคน

“ไอจะไม่ร้องไห้ ไอเป็นพี่ ถึงแม้ไอจะไม่อยากให้ลุงไปเหมือนกัน ฮึกๆ ” ไอพูดกับผมพยายามที่จะกลั้นไม่ยอมร้องไห้  ผมเอามือลูบหัวหลานที่ละคน

“ดีแล้วไอ เป็นพี่ต้องเข็มแข็ง ไม่อ่อนแอ ดูแลน้องๆช่วยป้าด้าดูแลน้องๆลิง รู้ไหม ลิงจ่าฝูง” ผมพูดและหอมแก้มหลานๆ ทุกคน

“ไปได้แล้วโดม ต้องเผื่อเวลาเช๊คอิน สองชั่วโมงนะโดม “ พ่อผมพูด ผมก็ลากกระเป๋าเดินทางออกทันที ถ้าลีลามากไปกว่านี้กลัวผมนี้แหละที่จะร้องไห้หนักกว่าหลานๆเพราะไม่อยากไปแล้วซิ 

“ฮือๆๆ”  หลานแฝดผมพากันร้องไห้  “ฮึก ฮึก ฮึก “ น้องมีนที่สะอื้น กอดพี่ๆ ผมต้องไม่หันไปมองมันจะทำให้ผมเริ่มเขวอีกครั้ง 

“ไม่ให้ ไป  ฮือๆ มา มา มา”  น้องมิ้นยิ่งร้องไห้ตอนที่เห็นผมเดินลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้าน วันนี้ผมไปรถพ่อผมเอง รถเบนซ์ พี่ดิมเป็นคนขับให้ส่วนผมก็เข้าไปนั่งหลังกับพ่อผม

“โดมพ่อขอบใจนะ และพ่อภูมิใจในตัวลูก  ตั้งใจทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด เพราะหน้าที่นี้ใช่ว่าทุกคนจะทำได้  และโดมก็ได้สิทธิ์ตรงนั้นแล้วเข้าใจไหมลูก” พ่อพูดและกอดไหล่ผม ผมรู้ว่าผมได้มีความสามารถแล้วควรใช่มันให้คุ้มค่า เพื่อเป็นประโยชน์แก่สังคม 

“ออกรถได้แล้วดิม”พ่อบอกพี่ดิม ผมได้แต่มองไปข้างหน้าไม่กล้าหันไปมองหลานๆที่มายืนเกาะรัวมองรถที่ผมนั่ง ผมเหลือบเห็นที่กระจกหลังเห็นมิ้นวิ่งออกมา หมอด้าพยายามยึดมิ้นไว้ มิ้นร้องไห้ใหญ่เลย ผมไม่เคยเห็นมิ้นร้องหนักขนาดนี้เลย

“กริ้งง” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้เจมส์ ลูกของอาภูมินทร์โทรหาผม มันรุ่นเดียวกับผม ค้อนข้างสนิทกันก่อนที่อาจะย้านมันไปเรียนที่เมืองนอก

“ว่าไงเจมส์” ผมรับสายเจมส์

“เครื่องจะลงกี่โมงโดม” เจมส์ถามผม

“เครื่องลงสองทุ่มตรงวะเจมส์ และตรวจคนเข้าเมืองก็คงอีกสิบกว่านาที ยืนรอตรงทางออกผู้โดยสารระหว่างประเทศแล้วกัน “ ผมบอกไอ้เจมส์

“รู้เรื่อง ถ้ามรึงไม่เพลียจะพาไปดื่มหน่อย “ ไอ้เจมส์พูดกับผม

“ ไอ้เบียร์มาไหม” ผมถามไอ้เจมส์

“มีเหรอ พอรู้ว่ามรึงมามั้นดีใจใหญ่เลย กรูเริ่มจะหึงแล้วนะ” ไอ้เวรเจมส์มาหึงผมทำไมของมันเนี๊ยะ ผมรู้ว่ามันชอบเบียร์ชอบมาตั้งนานแล้วแถมยังตามติดไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก

“เลิกหึงไปได้เลย เบียร์ไม่ใช่แนวของกรูและกรูก็ไม่ใช่แนวมันแน่นอน” ผมพูดขำขำกับไอ้เจมส์

“เจอกันวะโดม เดินทางปลอดภัยเพื่อน นานมากเลยนะที่ไม่ได้เจอมรึงอะ  see you soon ” เจมส์ก็วางสายไป ผมนั่งรถไปไม่ได้พูดอะไรมาก พ่อชวนคุยบางเป็นพักๆ ส่วนใหญ่ก็เรื่องคนไข้ที่รอผ่าตัดกับผม ก่อนผมเดินทางผมให้สอบถามคนไข้ว่ารอให้ผมกลับมาผ่าให้ได้ไหม บางเครสต้องผ่าตัดด่วนอาจารย์แพทย์มาผ่าให้เอง ส่วนบางคนเป็นแฟนคลับผมก็รอผมกลับมาผ่า น่ารักจริงๆ

“เอาละ โดม เข้าไปเช็คอินก่อนเลยนะ “ พ่อบอกผม เพราะว่าตอนนี้รถได้จอดส่งผมที่ตรงประตูหมายเลข 4 ช่องเช็คอินเที่ยวบินระหว่างประเทศที่สนามบินสุวรรรภูมิ  ผมเดินเข้าไปพี่ดรีมช่วยลากกระเป๋าให้ผม

“พี่โดม” ไอ้แดนมันมาแล้ว มันยกมือไหว้ผม

“พี่โดม” น้องคนเล็กเลยน้องเดียร์มันเช้ามากอดผม

“วันนี้ไม่ไปเรียนหรือไงเดียร์” ผมถามเดียร์

“ไม่อะ อยากมาส่งพี่โดม” เดียร์พูด

“ฟ๊อด!” ผมหอมแก้มน้องชายคนเล็ก ให้รางวัลไปทีหนึ่ง เดียร์มันถูแก้มตัวเองหลังจากที่ผมหอมแก้มไปทีหนึ่ง

“พี่โดมอะ เดียร์โตเป็นหนุ่มแล้วนะหอมแบบนี้เดี๋ยว หนุ่มที่เดียร์ยืนเล็งหายหมด” ไอ้เดียร์น้องผมแก่แดดจริงๆ ไอ้เดย์และดิ๊บเดินมาหาผม มากอดผมคนละที

“ไอ้ดิวละ” ผมถามถึงไอ้ดิวเผื่อว่าปูจะมากับไอ้ดิวเหมือนกัน

“กำลังมาพี่มันส่งข้อความว่าใกล้ถึงแล้ว” ไอ้ดิ๊บบอกผม ผมพยักหน้าและเดินไปต่อแถวเพื่อรอเช็คอิน คนค้อนข้างเยอะแต่คงไม่เต็มลำเพราะว่าถ้าไม่เต็มผมอาจจะได้นั่งคนเดียว ถ้ามีที่ว่างนะ ผมยืนจนเจ้าหน้าที่เรียกผมและเข้าไปเพื่อทำการเช็คอินผมก็เลือกที่นั่งติดหน้าต่างและผมเหลือบไปเห็น เหมือนปูเลย ผมก็มองหา แต่ติดตรงที่เจ้าหน้าที่กำลังสอบถามผมและกำลังชั่งน้ำหนักกระเป๋า ผมเลยต้องสนทนากับเจ้าหน้าทีก่อนเวลาผ่านไปเกือบสิบกว่านาที และการเช็คอินของผมก็เรียบร้อยผมเดินออกมาเห็นพี่ยืนรอตรงที่จะส่งผมเข้าไปด้านในเพื่อผ่านเครื่องตรวจสัมภาระก่อน จะเข้าไป ด้านตรวจคนเข้าเมือง ผมหันไปเห็นว่ามคนแอบมองผม ปูแน่นอน ผมเดินไปทันที มันเป็นเหมือนแอร์สองตัวชนกัน และมีทางเดิน สำหรับบางคนที่กระเป๋าน้ำหนักเกินจะเข้าไปรื้อและถ่ายน้ำหนักกระเป๋าตรงนั้น ผมเดินไปใกล้และผมก็เจอ เขาปู

“หมับ” ผมกอดร่างปูไว้ทันที โดยที่ยังไม่อยากพูดอะไร ปูก็เช่นกัน ปูได้แต่มองหน้าผม

“ปูมาส่งพี่เหรอ พี่นึกว่าปูจะไม่มาซะอีก “ ผมพูดทั้งที่ผมกอดปูไว้ กอดแบบไม่อยากจะปล่อยปูไปเลย

“ปู ก็ไม่กล้ามาส่งเหมือนกันปูกลัว” ปูพูดและมองผม สายตาของปูที่ดูกังวล

“กลัวเดี่ยวเข้าใจผิดเหรอปู” ผมถามปู

“ไม่ใช่ซะหน่อย กลัวร้องไห้งอแง แล้วพี่โดมไม่ไปต่างหาก” ปูพูดเบาๆ มันทำให้ผมยิ้มได้มากขึ้น

“ฟ๊อด”  ผมหอมแก้มปูเสียงดังเชียว 

“พี่โดมคนเดินผ่านไปผ่านเยอะแยะ ไม่เอานะ “ ปูเอ็ดผมที่หอมแก้มเขาในสาธารณะแบบนี้

“ไปครับ “ ผมดึงมือปูและจับมือปูเดินไปตรงที่พ่อ พี่ๆน้องๆผมที่ยืนอยู่ ไอ้ดิวมาแล้ว แต่แอ้ไม่ได้มาก็ไม่เป็นไร และไอ้โอมก็มาแล้วด้วย พี่อ้นด้วยมาส่งผม ผมยกมือไหว้อาภีมปภพ หวานใจของพ่อผม ก็มาส่งผมด้วย

“โดมตั้งใจเรียนรู้และนำมาพัฒนาโรงพยาบาลบ้านเรานะ เดินทางปลอดภัยละ”  อาภีมปภพพูดผมยกมือรับพรจากอาผม ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เปลี่ยนจากอาเป็นพ่ออีกคนนะ

“พี่โดม”  ดิว มันเข้ามากอดผมทันที

“อ้าวปู จะมาก็ไม่บอก จะได้มาพร้อมดิวเลยและนี้มายังไง” ดิวถามปูทันที

“เออ นั่งรถไฟมา มารอตั้งแต่ เก้าโมงเช้าแล้ว “ ปูพูดเบา ๆ ปูยกมือไหว้พ่อผมและอาภีมปภพ  พี่ๆผม พี่อ้นกับไอ้โอมด้วยและน้องๆของผมทุกคน

“เดียร์นี้พี่ปู”ผมแนะนำให้เดียร์รู้จักเดียร์ยกมืไหว้   “ปูนี้เดียร์น้องชายคนเล็กของพวกพี่”ผมบอกกับปูเช่นกัน

“แฟนพี่เหรอ” ไอ้เดียร์มันรีบถามทันที 

“ไอ้เด็กแก่แดด” ไอ้แดนมันกอดคอไอ้เดียร์ ตามันดีแต่ไม่ค่อยจริงเท่าไหร่ ผมได้แต่มองน้องปู น้องปูก้มหน้าลงไม่ได้พูดอะไร

“นี้คือน้องปูที่มรึงละเมอหาวันที่มรึงเมาเหรอวะโดม” ไอ้โอมมันพูดน่าไหมละปูหันมามองผม ผมยกมือเกาหัว ปูไม่รู้ว่าผมไปเมาส่งท้ายมา เมามาทีเดียว ไอ้แดน ไอ้เดย์และดิ๊บยังมองผมเลย ผมไม่เคยดื่มจนเมาแค่มึนๆก็พอ เพราะเรื่องภาพลักษณ์นี้ผมรักษาแต่คืนนั้นเรียกได้ว่าหมดสภาพเลยดีกว่า

“น้องปู ถ้าไอ้โดมไปแล้วไม่มีใครดูแล พี่นี้พร้อมจะ” ไอ้โอมมันมองหน้ามันทันที

“พร้อมจะอะไรไอ้โอม” พี่ดิมถามไอ้โอม

“พร้อมจะยืนดู...เฉยๆ ”ไอ้โอมตอบ

“ไอ้โดมมันไปพี่ดิมมาหวงแทนมันเหรอ “ ไอ้โอมมันบ่นเล็กน้อย ผมรู้มันไม่ชอบอย่าน้องปูหรอก เข้าข้างตัวเอง 

“พ่อผมฝากปูด้วยนะพ่อ “ ผมพูดและมองหน้าปู คนที่ผมห่วงที่สุด

“ได้พ่อจะดูแลปูให้ ปูมีอะไรขาดเหลือบอกพ่อ บอกดิวนะเพราะว่าพ่อสัญญากับลูกชายตัวดีพ่อไว้แล้ว พ่อยินดีช่วยเรานะ “ พ่อพูดกับปู ปูยกมือไหว้ขอบคุณพ่อผม

“โอม ตั้งใจเรียนนะมรึง พี่เข้าใจว่าไปอยู่แบบนั้นมันเหงา แต่พี่ไปแล้วพี่ไม่เหงาเพราะว่าพี่ไปกับไอ้ดิมพี่มรึง ไม่เหงาสักนิดมันโคตร” พี่อ้นบอกผม

“และนี้พี่ให้เบอร์โทรบรรดาเด็กพี่ มีเยอะ ทุกรัฐ ไปรัฐไหนเป็นเจอ พี่ให้ไว้ยามอยากขัน” พี่อ้นส่งกระดาษให้ผม ปูที่แอบขำผม

“ผมไม่เอาอะพี่ ผมไปทำหน้าที่คุณหมอและไปเรียน ผมไม่อยากไปขัน เก็บไว้มาขันบ้านเราดีกว่า ”ผมคืนกระดาษให้พี่อ้น

“ของดีนะมรึงแล้วจะเสียใจ “พี่อ้นบ่นผมเล็กน้อยพี่ดิมแอบส่งนิ้วกลางให้พี่อ้น 

“ปูไม่เห็นหรอกใช่ไหมปู”พี่อ้นหันไปถามน้องปู

“ไม่ครับผมไม่เห็นเบอร์แต่ผมเห็นกระดาษ “ ปูพูดขำ ขำ

“ปูกลับพร้อมดิวเลยนะ พี่จะได้มั่นใจว่าปูกลับถึงปลอดภัย และจะไปไหนมาไหนบอกดิวมัน ใช่ไหมดิว”  ผมหันไปบอกไอ้ดิว ดิวมัสะบัดหน้ามามองผมและพยักหน้า

“ไปได้แล้วโดม ต้องไป ตรวจสัมภาระและตรวจคนเข้าเมืองอีกชะช้าไปตกเครื่องพอดี”พ่อผมพูดผมก็เข้าไปกอดพ่อผมยกมือไหว้ และผมก็ไหว้อาภีมที่มาส่งผม ผมกอดพี่ดิม พี่ชายคนโตผม

“โดมตั้งใจเรียนนะมรึง” พี่ดิมพูด “ ปัก ” พี่อ้นอีกคน กอดและตบไหล่ผมด้วย พี่ดรีมด้วยแม้จะกวนผมแต่ผมรู้ว่าพี่ดรีมรักผม

“กรูเป็นห่วงมรึงนะโดม “ พี่ดรีมพูดผมพยักหน้าและน้องๆผม ไอ้แดน ไอ้เดย์ และไอ้ดิ๊บ

“พี่โดม” ผมได้ยินไอ้เดฟมันวิ่งมามันมาช้านะเนียะ ผมกำลังจะไปแล้วเชียว มันเข้ามากอดผมเลย

“ผมขอโทษพี่ที่มาช้ารถติดมาก” ไอ้เอ็กซ์มันพูดวิ่งมาซะหอบเหนื่อยเลย

“หมับ” ไอ้เอ็กซ์มันกอดผม

“เออ! พี่อยากให้ผมหอมแก้มด้วยไหมพี่โดม” ไอ้เอ็กซ์มันถามผม ว่าอยากให้มันหอมแก้วด้วยไหม ขนเริ่มลุกขึ้นมาเลยผม

“ไม่ต้องเอ็กซ์ แค่นี้ก็พอแล้ว กรูซึ้ง”  ผมบอกเอ็กซ์บ้านนี้มีแต่พาสยอง บ้าน อ.อ่างนี้

“มากไปกว่านี้เดี๋ยวน้ำตากรูไหล “ผมพูดตลกๆ

“ไอ้โอม มรึงอย่าไปเมาแบบวันนั้นอีกละ ไม่มีใครไปห้ามมรึงนะโว้ย อ้อ อาจจะมีไอ้เจมส์ ไอ้เบียร์กรูลืมไป บอกมันด้วยกรูคิดถึงวะ แต่กรูเยอะ ไปหามันไม่ได้”ไอ้โอมพูดมันกอดผม

“เออ จะบอกให้ “ ผมพูดและผมก็เดินมาหยุดที่ปู

“หมับ” ผมกอดปู ผมกอดเขาไว้ผมไม่อยากจะปล่อยเขาเลยจริงๆ

“ปู รอพี่กลับมานะ รอพี่กลับมาดูแลเรานะ ไม่ว่าในฐานะอะไรพี่ก็ยอม พี่รักปูนะ ตั้งใจเรียนนะครับ “ผมพูดและมีมือมาสะกิดผม ผมก็ต้องปล่อยร่างปูออก ทุกคนมองผมกันหมด คงกอดกันนานไปหน่อย

“ปูจะรอพี่โดม “ปูพูดกับผม 

“ที่น้องปูกอดน้าน นานเชียว ที่พี่มรึงกอดไม่ถึงสิบวิ น่ารักจริงๆ”พี่ดรีมพูด และผมก็หยิบพาสสปอร์ตพร้อมตั๋วและกระเป๋าสะพายที่ผมใส่พวกเท็บเล็ด ของใช่บนเครื่องบินและหมอนไว้หนุ่นคอเวลาหลับและผมต้องไปต่อเครื่องอีก และคงจะพักสักสามชั่วโมงก่อนต่อไปอีกเครื่อง ผมเดินไปให้เจ้าหน้าทีตรวจก่อนด่านแรกและเดินขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังจุดตรวจสัมภาระต่อ ผมมองลงมา ผมเห็นทุกคนโบกมือให้ผม ใจหายนะที่ต้องจากไป ไม่รู้ว่ากี่เดือนจะได้กับมาก่อนครั้งหนึ่ง คงสามเดือนคิดว่านะ ผมมองปูที่ยืนมองผม สายตาของเขา มันทำให้ผมแทบก้าวเท้าไม่ออกที่จะเดินไปข้างหน้า อยากหันหลังกลับมาหาเขาไม่อยากทิ้งเขาไปเลย แต่ผมจำเป็น ...ต้องไป ผมขอให้ที่พ่อบอกมันเป็นจริงด้วยเถอะ ถ้าเขาเป็นของเรา โลกกลมๆใบนี้ก็จะเหวี่ยงเขากลับมาหาผมเอง รอพี่นะปู
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดม ส่งหมอโดมเดินทางไปต่างประเทศแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-07-2015 14:24:02
 :mew4: นึกว่าพี่โดมจะไม่ได้เจอปูก่อนไปซะแล้ว
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์Xว่าน มาหาเดฟ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-07-2015 12:55:54
พี่เดฟ ผมกลับมาหลังจากไปส่งพี่โดมขึ้นเครื่องไปเรียนเรียบร้อยแล้ว ดูสีหน้าพี่โดมเศร้า ๆ แต่พี่โดมก็ต้องไปเพื่อพัฒนาฝีมือการแพทย์และการผ่าตัดเกี่ยวออโธปิติกส์ให้มีการพัฒนามากขึ้น คนไข้ที่พี่โดมผ่าตัดค้างเขาก็ขอรอพี่โดมกลับมาบางเครสที่ต้องผ่าตัดแล้วก็ให้อาจารย์หมอที่สอนพี่โดมลงมือผ่าตัดเองไปก่อน
     ตอนนี้ผมกลับมาที่โรงแรมเรียบร้อยแล้วและจะออกไปที่โรงเรียนไอ้น้องดิวผมจะได้ไปเทรนนักฟุตบอลของผมก่อนที่จะลงเตะ กับสโมสร ผมจำชื่อไม่ได้แต่สัญญาลักษณ์สีรุ้ง คงมีหลายสีเลยเลือกไม่ถูกมั้ง เลยเอาทั้ง 7 สีไปเลย

“ตกลงวันพฤหัสใช่ไหมเดฟ “ เอ็กซ์ถามผมไอ้ผู้จัดการผมเอง

“อืม!  วันพฤหัสพร้อมแน่นอน เอ็กซ์ ” ผมหันไปบอกกับเอ็กซ์

“แขนดีขึ้นยัง เมื่อเช้าไม่ได้ดู “ ผมถามเอ็กซ์ ก็วันที่พากันกระโดดลงมานั้นแหละพาเอารถชาวบ้านเขายุบลงไปด้วยแถมมันยังไปว่าเขาซื้อรถยี่ห้อไม่ดีมาไม่แข็งแรงแต่ต้นสังกัดผมจัดการซ้อมให้เลยไม่เป็นเรื่องให้นักข่าวต้องลำบาก

“ก็ยังเจ็บนิดหน่อย แต่กรูไม่ค่อยมายด์ ถ้าน้องในกางเกงเจ็บนี้กรูโคตรจะวอนรี่มาก” ไอ้เอ็กซ์ดูมันตอบผมซิ ขณะที่ผมกำลังเดินจะผ่านหน้าเคาเตอร์ คือผมไม่ต้องเช็คอินได้สิทธิ์ประจำไปเลย ผมเห็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก สวมเสื้อเชิ้ตลายสกอตกางเกงยีนส์ม้วนขาเล็กน้อยนั่งอยู่ ปากนิดจมูกหน่าย ว่านนี้เอง

“ว่าน”  ผมเรียกชื่อนี้ออกมา เอ็กซ์ก็หันไปมอง ว่านมานั่งอยู่ที่นี้ได้ยังไง ผมรีบเดินปรี่เข้าไปหาทันที

“ว่าน” ผมเรียกว่าน ว่านเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยอาการดีใจที่เจอผม

“ผมมารอพี่เดฟ กับ พี่เอ็กซ์” ว่านพูด

“จริงเหรอครับ มารอพี่จริงเหรอ” เอ็กซ์มันรีบเข้ามาดันผมออกและผมก็ดันมันออกไปเช่นกัน  ไม่ได้เลยไอ้นี้มันคิดตลอด

“แล้ววันนี้ไม่ไปโรงเรียนเหรอว่าน” ผมถามว่าน ว่านก้มหน้าไม่ได้ตอบอะไรแสดงว่ามีเรื่องแน่นอน ดูสีหน้าว่านไม่ค่อยดีเอาเลย 

“งั้นขึ้นไปคุยกันบนห้องพักพี่แล้วกันนะ” ผมพูดผมไปมองเอ็กซ์ เอ็กซ์ก็พยักหน้าผมก็สะกิดแขนว่าน

“โอ้ยยย” ว่านร้องออกมาและแสดงสีหน้าว่าเจ็บที่แขน 

“ว่านเป็นอะไร” ผมถามว่าน ว่านเงยหน้ามองหน้าผมและเอ็กซ์

“ขึ้นห้องเถอะ “ เอ็กซ์พูด ว่านก็ค่อยๆลุก ดูเหมือนว่าที่ขาก็เจ็บด้วย ผมสังเกตเห็นลอยเปื้อนขี้ฝุ่นที่กางเกงยีนส์ เหมือนว่านไปคลุกกับถนนมาเลย ผมพาว่านขึ้นห้องพักผมทันทีทันที่ผมเปิดประตูเข้าไปผมพาว่านไปนั่งที่โซฟาก่อน

“ว่าน ถอดเสื้อคุมออกซิครับ “ ผมบอกว่าน ว่านมองหน้าผมกับเอ็กซ์

“เออ งั้นพี่ไป.....”  เอ็กซ์คงคิดว่าเพราะเขาอยู่หรือเปล่าว่านจึงไม่กล้าถอด

“ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นพี่เอ็กซ์”  ว่านพูดเบาและค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตออกสิ่งที่ผมเห็นคือลอยแผลถลอกตั้งแต่ต้นแขนไปจนเกือยถึงข้อมือเลย

“ว่านใครทำว่านแบบนี้เนี๊ยะ”  เอ็กซ์ยังตกใจเลยที่เห็นแขนว่าน  ผมนี้พูดไม่ออกเลยใครมันทำว่านได้ขนาดนี้

“โอ้ย” ผมแตะที่แผลยังสด สดอยู่เลย ว่านเลยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ว่านทะเลาะกับคีย์นะพี่ “ ว่านพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากเหมือนอายที่จะบอกผมสองคน

“พี่จะไปกระทืบมัน” ผมลุกพล้วดเลย แต่ว่านดึงมือผมไว้และเอ็กซ์มันดึงเสื้อผมไว้ด้วย

“มรึงทำแผลให้ว่านก่อนดีกว่าวะ” เอ็กซ์พูด ผมก็พยักหน้าจริงซินะ  ผมหันกลับมาหาว่าน

“มรึงเอากระเป๋าแพทย์มาไหม” เอ็กซ์ผม  “เอามา”ผมเงยหน้าขึ้นตอบเอ็กซ์

“กรูไปเอาให้มารึงดูว่ามีแผลที่อื่นอีกไหม ดูท่าจะที่ขาด้วยกรูเห็นว่านเดินกระเพลกอยู่ ”เอ็กซ์พูดและเดินออกไปเพื่อไปเอากระเป๋าเครื่องมือแพทย์มาให้ผม

“ว่าน ที่ขาละ” ผมถามว่าน ว่านมองหน้าผม

“เออ พี่มีกางเกงขาสั้นเขาไปเปลี่ยนได้นะ “ ผมพูดว่านก็พยักหน้า ผมก็เลือกเอากางเกงขาสั่นออกมาหนึ่งตัวและส่งให้ว่าน ว่านเดินเข้าไปในห้องผมเพื่อเปลี่ยนชุด ผมนี้อยากจะไปอัดไอ้ภาคีย์มันให้หน้าแหกเลยตอนนี้

“โอ้ยย “ ผมได้ยินว่านร้องผมก็เดินเข้าไปเห็นกำลังจะถอดกางเกงแต่คงไม่ถนัด

“พี่ช่วยไหมว่าน” ผมถามว่าน ว่านก้มหน้าเขินอายผม ผมก็เขาไปช่วยปลดกระดุมกางกงยืนให้ แน่นอนเราใกล้ชิดกันลมหายใจลดกันขนาดนี้ถ้าผมไม่รู้สึกก็บ้าแล้ว ผมค่อยๆย่อตัวลงดึงกางเกงว่านลงอย่างเบามือผมเงยขึ้นมองหน้าว่านที่แดงระเรื่อจากอาการเขินอายที่มีคนมาช่วยถอดกางเกงให้แถมเป็นผู้ชายด้วยกันอีก  ผมมองว่าน ตอนนี้ว่านดูน่ารักมากผมดึงกางเกงลงไปแค่ข้อเท้าเท่านั้นผมก็ลุกขึ้นยืน ผมมองใบหน้าว่านเหมือนคนต้องมนต์สะกดยังไงก็ไม่รู้  ผมก็เอามือไปช้อนเข้าที่ใต้ค้างไปทางใบหูของว่านและก็ก้มลงประทับริมฝีปากบางๆนั้นอย่างถนอม ว่านโต้ตอบผมกลับ ผมจูบแรงขึ้น ผมรู้สึกได้ว่ามือว่านมาอยู่ที่ซีกแพคของผม

“ได้แล้ว เดฟ ....”เสียงที่ทำผมสองคนต้องหยุดชะงัก ผมจำต้องถอนปากออกทั้งที่ไม่อยากเลย  เอ็กซ์เข้ามาพอดีเอ็กซ์ถือกระเป๋าอุปกรณ์การแพทย์มาให้ผมด้วย ทันทีที่เอ็กซ์เห็นสภาพผมกับว่านเอ็กซ์ก็หันหลังหนีทันที

“โทษทีวะ ที่มาขัด”  เอ็กซ์พูด  แปลกนะที่เวลาที่ผมกับมันมีเซ็กส์กับเด็กๆมัน มันกลับมองเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่หันหลังก็ดีแล้วเพราะว่านอาจจะอายเอ็กซ์ก็ได้

“เออ เดี๋ยวออกไป กรูมาช่วยน้องเขาถอดกางกง” ผมบอกเอ็กซ์

“อ้อเหรอ ดูดซะปากน้องว่านบวบเปล่งเลยนะมรึงและกางเกงน้องเขาอยู่ที่ขาไม่ได้อยู่ที่ปาก “ ไอ้เอ็กซ์มันพูดผมก็ก้มลงค่อยๆดึงกางเกงออกที่ละข้าง และส่งกางเกงขาสั่นให้ว่านใส่ผมก้มลงดูที่เขามีแผลถลอกด้วย

“ภาคีย์มันผลักผมลงจากรถเพราะมันโกรธที่ผมจะไม่ไปเรียนที่กรุงเทพกับมัน” ว่านพูด ผมก็ถอนหายใจออกมาแบบเหนื่อยกับไอ้เด็กเวรที่เอาแต่ใจและทำร้ายว่านที่มันบอกว่าเป็นเมียมัน ทำไมว่านต้องทนด้วยผมไม่เข้าใจเลย

“ว่าน ไปอยู่กับพี่” ผมพูดกับว่าน

“พี่ทนไม่ได้แล้วว่านที่มั้นทำร้ายว่านได้ขนาดนี้” ผมพูดกับว่าน ผมมองแผลตามแขนและขาของว่าน 

“พี่ดูแลว่านได้” ผมบอกว่านว่าผมสามารถดูแลเขาได้

“แล้วแม่ว่านละพี่เดฟ ว่านทิ้งแม่ไม่ได้ แม่ยังต้องอยู่ ฮือๆ”ว่านพูดและร้องไห้ออกมา ผมโอบกอดว่าน ใช่ซิว่านมีแม่ที่ต้องอยู่บ้านใน อยู่ในฐานะอะไรก็ไม่รู้ หรือแค่คนใช้ ผมสงสารทั้งว่านและแม่ของว่าน

“ไปครับออกไปทำแผลกันก่อน นะครับคนดี”  ผมพูดและพาว่านอกไปข้างนอก เอ็กซ์นั่งเปิดทีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยจนผมและว่านออกมานั่งที่โซฟา

“ที่ขาก็มีแผลด้วยเหรอว่าน ตกลงไอ้เด็กเวรนั้นมันทำอะไรว่าน” เอ็กซ์หันมาถามว่านและก้มลงดูแผลที่ขาว่าน ดีแค่ถลอกคงเพราะกางเกงยีนส์พอช่วยไว้ได้

“ไอ้คีย์มันผลักว่านลงจากรถ” ผมบอกเอ็กซ์
 
“ไอ้เวรเอ้ยย กรูว่าต้องสั่งสอนมันให้หนักอีกหน่อยว่าไหม” เอ็กซ์พูด ผมก็จัดการทำแผลให้ว่านทันที

“ทานอะไรไหมว่านพี่โทรสั่งขึ้นมาทาน เพราะว่าพวกพี่ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงกันเลย” เอ็กซ์พูดและหันมาถามว่านว่าว่านจะทานอะไรดี ดูแล้วว่านก็คงยังไม่ได้ทานเหมือนกัน 

“อะไรก็ได้ครับ ผมง่ายๆ แต่ ผมแพ้อาหารทะเล” ว่านพูดขึ้น

“พี่รู้แล้วละครับน้องว่าน”เอ็กซ์พูดขำขำ ผมด้วยอีกคน ว่านทำหน้าเขินเล็กน้อย  ก็วันที่ไปกินก๋วยเตี๋ยวทะเลกันนั้นแหละ ผมสองคนก็เลี้ยวรถเข้าไปและไปนั่งอย่างดีแต่ลืมถามว่านว่าทานได้ไหม ดีที่ลูกเจ้าของหลานเขาบริการดีเลยแยกหม้อน้ำต่างหากและทำก๋วยเตี๋ยวหมูให้แทน

“ข้าวผัดก็ได้ครับ “ว่านพูดเอ็กซ์พยักหน้าและหันมาเหล่มองผมว่าผมจะกินอะไรดี

“เหมือนกัน”ผมบอกเอ็กซ์

“ใจตรงกันจังนะ “ เอ็กซ์มันแซวผมและผมก็เอายาใส่แผลให้ว่านพร้อมกับพันผ้าผันแผลให้ด้วย 

“พี่จะไปกันกี่โมงเหรอครับ”ว่านถามผมสองคน

“ว่าน อยู่ที่นี้ก่อน จนกว่าพี่จะไปคุยกับพ่อของภาคีย์ เรื่องว่าน “ผมพูดและหันไปมองเอ็กซ์ ว่าผมจะไปหาคุณหมอที่เป็นพ่อของภาคีย์และเคลียร์เรื่องว่าน

“อย่านะครับ พี่เดฟ ผมไม่อยากให้แม่ผมเดือดร้อน “ว่านรีบห้ามปรามผมทันที ผมกับเอ็กซ์มองหน้ากัน

“แต่มันทำแบบนี้มันเกินไปนะว่าน พี่เห็นด้วยให้เดฟมันคุย ในฐานะ แฟน” เอ็กซ์พูด ว่านก้มหน้าและพนักงานห้องอาหารก็เอาอาหารที่เอ็กซ์สั่งมาส่งที่ห้อง ผมสามคนก็นั่งทานอาหารกัน เพื่อรอเวลาที่ผมจะไปเทรนนักฟุตบอล

“ทานยาแก้ปวดด้วยนะว่าน “ ผมบอกว่านหลังที่ว่านทานอาหารเสร็จแล้ว ว่านก็รับยาที่ผมเตรียมไว้ให้ไปทาน เอ็กซ์นั่งกดเช็คเว็ปเพจที่เอ็กซ์ทำขึ้น

“เดฟ กรูคุยกับไอ้โก้แล้วนะ ช่วงที่เราไปฝึกนะ ไอ้โก้จะมาเทรนให้มรึงโอเคไหมวะ “เอ็กซ์หันมาถามผมว่าโอเคไหม ไอ้โก้เป็นเพื่อนพวกผมและมันจบด้านการกีฬามาโดยตรงมันเป็นครูและโค้ชให้สโมสรนักฟุตบอลเยาวชน

“โอเค  คงไม่มีใครแล้ว ว่าแต่ลูกมันละใครจะดูแล เมียมันเหรอ”ผมถามไอ้เอ็กซ์เพราะว่าไอ้โก้มันมีลูกแล้วกับผู้หญิงที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับมัน และวันที่เลี้ยงเรียนจบ มันก็ไปมีอะไรกับเขาจนเขาท้องโต มันต้องรับผิดชอบ

“มรึงไม่รู้เหรอ น้องคนนั้นเขาหนีไอ้โก้ไปหาคนใหม่แล้ว ไอ้โก้มันก็เป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนไง” ไอ้เอ็กซ์บอกผม ผมก็หยักไหล่มีแบบนี้ด้วยเหรอ ผมนั่งดูทีวี ผมเหลือบไปเห็นว่านหลับไปแล้ว

“พาไปนอนในห้องดิวะ” เอ็กซ์บอกผม ผมก็ค่อยๆช้อนตัวว่าน ผมอุ้มว่านพาเข้าไปนอนในห้องนอน เปิดแอร์อยู่ที่ 25 องศา และห่มผ้าให้ด้วย ผมก้มลงมองแก้มเนียนใส่นั้น ผมไม่ลืมที่จะหอมแก้มว่าน แก้มที่นิ่มราวกับก้นเด็กก็ว่าได้(เพราะว่าตอนหลานเกิดผมฟัดก้นหลานบ่อยเลยรู้) ผิวว่านดีมาก ว่านบอกว่าแม่เขาเป็นคนเหนือ คนเหนือคงผิวสวยแบบนี้ทุกคน ผิวเนียนเรียบ แถมยังขาวอีกต่างหาก แก้มก็แดงระเรื่อๆปากก็แดงอวบอิ่ม มันยากมากที่จะห้ามใจไว้แค่หอมแก้ม ผมก็ก้มลงประทับจูบที่ริมฝีผากอวบอิ่มนั้น ว่านลืมตาปรือๆมองผม

“พี่พยายามแล้ว มันยากจะห้ามใจจริงๆ”ผมพูด  ผมก็ก้มลงจูบว่าน เอ็กซ์ยังดูทีวีอยู่ด้านนอก ผมก็ขึ้นไปบนเตียงและกอดว่าน ผมไซ้ไปตามซอกคอของว่าน และเรื่อนร่างนั้น ว่านดิ้นเบาๆเพราะการรุกเร้าของผม ก็ยอมรับนะว่าค้อนข้างเชียวชาญเรื่องบนเตียงอยู่

“อืมมม”ว่านครางเบาๆ เพราะกลัวเอ็กซ์จะได้ยิน ว่าผมสองคนทำอะไรกัน

“โอ้ยย”ผมเพลอไปโดนแผลว่าน ว่านร้องออกมานิดหนึ่ง

“ว่านพี่ขอโทษครับ เจ็บมากไหมครับ “ผมถามว่านและรีบลุกขึ้นดูแขนว่าน

“นิดหน่อยครับ พี่จะไปซ้อมกี่โมงครับพี่เดฟ”ว่านถามผมจะไปซ้อมฟุตบอลกี่โมงนั้นเอง

“อีกชั่วโมงหนึ่งนะ “ผมพูดกับว่านเพิ่งจะบ่ายสองเอง บ่ายสามค่อยขับรถไป ผมคิดว่านะ ว่านพยักหน้า ผมก็พลิกไปนอนข้างๆว่าน ผมกอดว่านไว้ในอ้อมกอดผม จมูกที่ปักลงไปที่ซอกคอว่าย มันหอมจนไม่ยากถอนจมูกผมออกจากซอกคอว่าน

“ว่านผิวสวยนะ “ผมพูดชมผิวว่าน ขณะที่ผมลูบไล้ไปตามเรื่อนร่างว่าน  ว่านก็อายผมมดหนีผมอีก

“คงเพราะว่า แม่บังคับว่านกินผักเยอะมั้งครับ”ว่านพูดกับผม 

“บังคับเลยเหรอ”ผมถามว่านขำ ขำ

“แม้ก็เด็กใครจะชอบกินผัก แต่ผมก็ทาน ทานจนติดทุกมืออาหารต้องมีผัก ไม่ผัดผักก็ ผักเครื่องเคียงอะไรประมาณนี้ “ ว่านพูดผมก้มลงมองปากว่าน ที่สวยได้รูปกระจับ แถมแก้มยังใส่จนเห็นเส้นเลือดฝอยเลย

“ยาพี่เดฟทำให้ว่านอยากนอนแล้วอะ”ว่านพูด  ออกจะงอแงนิดหน่อยนะผมว่าหรือเพราะว่ากลัวว่าผมจะเกินเลยกับเขาไปมากว่าจูบและไซ้จริงซิว่านเขามีแฟนแล้วนี้

“งั้นก็นอนพักเถอะครับว่าน  ว่านค้างที่นี้นะ นะครับ”ผมพูดกับว่าน ว่านมองผมว่านยิ้มและพยักหน้า และว่านก็นอนหนุนไหล่ผมจนผลอยหลับไปอีกครั้ง ผมก็เพลอหลับไปเหมือนกันจน เอ็กซ์มาสะกิดเรียกผมให้ตื่นเพื่อจะไปเทรนนักฟุตบอลวันนี้ผมมีกลยุทธ์ดีดีที่ผมจะมาเทรน  ผมก็ลุกขึ้นแต่งตัว ผมปล่อยให้ว่านหลับอยู่บนเตียง ผมเขียนโน๊ตทิ้งไว้ว่าอย่าหนีผมไปไหนนะจะรีบกลับมา

“เอ็กซ์กรูควรจะไปคุยกับพ่อของไอ้เด็กเวรนั้นดีไหมวะ” ผมขับรถออกมาผมก็หันไปถามเอ็กซ์ที่นั่งข้างๆผม 

“เดฟ มรึงไม่ได้ยินเหรอว่าว่านขอไว้ เพราะว่ามันจะทำให้แม่เขาเดือดร้อนนะเดฟ “ เอ็กซ์หันมาพูดกับผม

“แสดงว่าแม่ของว่านต้องมีอะไรผูกผันกับบ้านหลังนี้มาก “ เอ็กซ์พูดขึ้นผมพยักหน้าเห็นด้วยแต่ผมไม่รู้ว่ามันคือะไรกัน

“ว่านบอกว่าว่านเป็นลูกคุณหมอ พ่อไอ้ภาคีย์แต่เขามีภรรยาอยู่แล้วส่วนแม่ของว่านกรูไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงดูในฐานะอะไรวะ” ผมหันไปพูดกับเอ็กซ์ผมขับรถและเลี้ยวเข้าที่จอดรถและเดินเข้าสนามฟุตบอลทันที ผมเห็นมีเด็กนักเรียนหญิงมาที่นี้สามคนนั่งที่อัศจรรย์ แถมยังมองผมสองคนอีกด้วย

“หล่ออะ นี้หรือเปล่าที่พี่โซ่บอกว่าเป็นโค้ชและผู้จัดการ” ผมได้ยินคนหนึ่งที่มองผมทำตาเซ็กซี่ด้วยให้ผมสองคน 

“น่าจะใช้ และกรูเดาว่าคนที่ผิวเข็มๆนะ หล่อแบบเข้มๆนะพี่ชายพี่ดิวของกรู” ผมได้ยินแถบสะดุดเลยดิวของกรู ไอ้เอ็กซ์หันมามองหน้าผมทันที

“น้องมรึงแดกชะนีเหรอ” มันถามผมราวกับว่าไอ้ดิวมันกินชะนีเหรอ มันจะบ้าเหรอกินได้ยังไงน้องเขาไม่ใช่ทุเรียนหมอนทองหรือชะนีนะจะได้กินเข้าไปได้

“มรึงจะบ้าเหรอ น้องกรูไม่กินชะนีแน่นอน แต่คงแฟนคลับนะ” ผมพูดกับเอ็กซ์

“อย่าให้รู้นะมรึง น้องมรึงเจ็บ” เอ็กซ์พูดผมเดินเข้าไปด้านใน เด็กนักเรียนยกมือไหว้ผมกันเพราะว่าผมมาหลายๆต่อหลายครั้งแล้ว เด็กพวกนี้ให้ความเคารพผมสองคนเป็นอย่างดี ผมเดินไปที่สนามและผมก็เจอไอ้ดิวและไอ้ภาคิน พอเจอไอ้ภาคินของมันขึ้นเลย

“ไอ้เดฟ อย่านะมรึง” ผมเดินตรงไปหาไอ้ภาคินทันที

“ไอ้ภาคีย์น้องมรึง ทำร้ายว่านอีกแล้ว และคราวนี้ถึงกับเลือดตกยางออกเลย กรูทนไม่ได้แล้วนะ กรูจะให้ว่าน อยู่กับกรูกรูไม่ให้ว่านกลับ”ผมพูดกับไอ้ภาคิน

“พี่เดฟ ใจเย็นพี่ไอ้ภาคินมันไม่รู้เรื่องนี้หรอก“  ไอ้ดิวมันเข้ามาช่วยจับผมไว้เช่นกัน ไอ้ดิวมันบอกผมว่าไอ้ภาคินไม่รู้เรื่องนี้ ผมดูสีหน้าไอ้ภาคินมันตกใจไม่ใช่น้อยที่ผมบอกว่าไอ้ภาคีย์น้องมันทำร้ายว่านอีกแล้วและคราวนี้ถึงกับเลือดตกยางออกเลยนะ

“งั้นพี่ให้ไอ้ว่านมันอยู่กับพี่ก่อนแล้วกัน เย็นนี้ผมจะกลับไปจัดการไอ้คีย์มันเองพี่” ไอ้ภาคินมันบอกผมว่าฝากว่านไว้กลับผมก่อน

“กรูไม่ซ้อมแล้วกันกรูจะกลับไปจัดการไอ้คีย์”ไอ้ภาคินพูดและมันก็เดินออกไปทันที มันบอกมันจะไปจัดการไอ้ภาคีย์น้องมันก่อน ผมหวังว่ามันจะจัดการได้โดยที่ไม่ต้องให้ผมไปจัดการนะ ผมคงไม่จัดเบาๆแน่นอน

“ไปเฮอะไปซ้อมนักฟุตบอลมรึง เดี๋ยววันพฤหัสบดีหน้าแหก มรึงอาจจะต้องรับเย็บเยอะเลย เพราะทั้งทีม”ไอ้เอ็กซ์มันพูด ตลกนะมันนี้ แบบว่าหน้าแตกหมอไม่รับเย็บแต่ผมนี้เป็นโค้ชและเป็นหมออาจจะต้องรับเย็บ ฮาๆ  ผมเดินเข้าไปหานักฟุตบอลของผมและเรียกเข้ามา ผมก็เอากระดานไวท์บอร์ดออกออกมาและจัดการล่างวางแผนหมากการรุกของทีมนักฟุตบอลผม ผมวางไว้ให้ดิวกับเดี่ยวเป็นตัวลุยทำประตู  และคนอื่นก็มีหน้าทีสำคัญไม่แพ้กัน พอผมพูดเสร็จผมก็ให้นักฟุตบอลลงไปซ้อมตามที่ผมวางแผนกันไว้แต่

“ดิวพี่ขอกลับก่อนนะ พี่ให้ว่านอยู่ที่ห้องคนเดียวพี่เป็นห่วง”ผมหันไปบอกไอ้ดิวน้องผมตอนนี้มันเป็นกับตันทีมมันดูแลลูกทีมของมันได้

“ได้พี่ เจอกันพรุ่งนี้นะพี่ อย่าลืมละ “ไอ้ดิวพูดผมพยักหน้า วันนี้ผมค่างที่โรงแรมไม่กลับไปที่ค่ายทหาร

“เอ็กซ์เรากลับกันก่อนวะกรูเป็นห่วงว่าน”ผมพูดกับเอ็กซ์และผมก็เดินออกจากสนามผมยกมือบายพวกนักฟุตบอลของผมแต่ละคนยกมือไหว้ผม ผมรีบออกจากสนามผมเห็นน้องผู้หญิงเดินไปทางเดินที่จะไปช๊อปจองแอ้ แต่คงไปห้องน้ำหรือไปทำอย่างอื่น เพราะว่าแอ้กับดิวไม่ได้เปิดเผยผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้หรกว่าดิวกับแอ้เป็นะไรกัน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์Xว่าน มาหาเดฟ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-07-2015 02:30:14
 :hao7:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์Xว่าน มาหาเดฟ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-07-2015 09:51:40
พี่เดฟคงพาว่านมาอยู่ด้วยได้นะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันเดฟxเอ็กซ์Xว่านพี่ต้องพิสูจน์ก่อนพี่เดฟ/ส่วนเกิน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-07-2015 11:53:41
ตอนนี้มีฉากเลิฟซีน เรดR  +18
 
      ผมขับรถออกมาถึงโรงแรมผมก็รีบขึ้นไปหาว่านทันที ผมเปิดประตูเข้ามาและตรงไปที่ห้องนอน ว่านยังนอนหลับอยู่ผมตรงเข้าไปคลำตัวของว่าน ว่านตัวร้อน เอ็กซ์เข้ามากับผมด้วย

“ว่านตัวร้อนวะ กรูต้องเช็ดตัวเขา”  ผมหันมาบอกเอ็กซ์

“ได้ดิ กรูช่วย” ไอ้เอ็กซ์รีบเลยนะ มันจะรีบมาช่วยผมเช็ดตัวว่าน ผมหันมามองหน้ามัน

“ไม่ได้เหรอ”  เอ็กซ์ผมส่ายหน้า ว่าไม่ได้

“ง๊กนะมรึงนะ ดูนิดดูหน่อยก็ไม่ได้ “ เอ็กซ์พูดและเดินออกไป ผมก็เข้าไปหยิบกระมังเล็กและเอาผ้าขนหนูผื่นเล็กของทางโรงแรมผมผสมน้ำอุ่นจะเข้าไปเช็ดตัว ผมเห็นเอ็กซ์สวมเสื้อแจ็กเก็ตเหมือนจะไปไหน

“ไปไหนอะเอ็กซ์”ผมถามเอ็กซ์

“กรูจะไปหาเด็ก น้องปอยด์มา แต่กรูไม่พามานี้ กรูรู้ว่าฮีจะเหวี่ยงทันทีที่เห็นมรึงมีน้องใหม่ “ เอ็กซ์พูดผมพยักหน้าขอบใจและมันก็หยิบกุลแจออกไป ผมเข้าไปในห้องนอน ผมก็เริ่มถอดเสื้อผ้าจากตัวว่าน

“อืมมม” ว่านดิ้นเล็กน้อย แต่ยังไม่ค่อยรู้ตัวคงเพราะยาที่ทานเข้าไปทำให้ง่วงมาก

“ว่านพี่จะเช็ดตัวให้นะว่านมีไข้” ผมพูดและทำการเช็ดไปตามลำตัว มือและผ้าสัมผัสตัวว่าน มันทำให้ใจผมนี้สั่นไหวไปด้วย ว่านพลิกตัวให้มานอนหงาย และว่านค่อยๆลืมตามองผม

“พี่เดฟกลับมาแล้วเหรครับ” ว่านถามผมด้วยน้ำเสียงที่เบามากคงเพลียเพราะพิษไข้

“ใช่ครับ ว่านมี่ไข้นะพี่เลยเช็ดตัวให้ว่าน” ผมบอกกับคนที่นอนมองผม ว่านยิ้มๆให้ผม ไม่ได้ว่ะไรมือผมก็ไล้ไปตามลำตัวแม้จะมีผ้าผื่นเล็กๆกั้นไว้แต่ก็รู้สึกนะ ผมโน้มตัวลงไปหาว่าน ลมหายใจผมรดลำคอขาวนวลนั้น ว่านก็มองผม ผมสังเกตเห็นว่านพยายามกลืนน้ำลายลงคอ ริมฝีปากผมก็ขยับและผมก็โน้มลงจูบว่าน มันห้ามไม่ได้จริงทุกทีเลยซิเดฟ แต่คราวนี้มันหนักหน่วงมือผมก็ไล้ไปตามลำตัวว่าน มือผมก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ว่านส่วมไว้ออกมือผมก็เลื่อนไปปลดกระดุมกางเกงว่าน และผมก็ดึงมันออกเหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋ว ผมก็ลุกขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองเช่นกัน ว่านที่นอนมองผมอยู่บนเตียง ผมขึ้นไปค่อมว่านไว้

“พี่รักว่านนะ พี่รู้ว่ามันผิด “  ผมพูดว่านก็มองผม ว่านแค่กระพริบตาเท่านั้น ผมก้มลงจูบไซ้และกอดรัดว่าน

“ไม่ธรรมดาเลยนะของพี่นะ ว่านกลัวเจ็บ” ว่านพูดผมก็ก้มมอง

“ก็ยอมรับนะว่าพ่อให้พี่มาเยอะ “ ผมบอกว่านและผมก็แยกเท้าว่านออกจากกัน  ผมเห็นว่านหลับตาปรี่เลยคงกลัว ผมเลยลุกไปหยิบเอาเจลที่มีในกระเป๋าอาฟเอตร์เชฟผม เป็นอุปกรณ์ที่ใช่ในห้องน้ำของผม จะมีเจลหล่อลื้นอยู่ผมเอามาใส่และผมก็ขึ้นไปหาว่าน

“มันจะดีขึ้นเชื่อพี่นะ” ผมบอกว่านและผมก็แยกขาว่านออกจากกันและผมก็พยายามดันมันเข้าไปอย่างยากลำบากเพราะว่าฟิตมาก

“โอ้ยย พี่เดฟ “ ว่านร้องออกมา ผมก็เลื่อนตัวขึ้นไปจูบว่านเพื่อว่าจะช่วยได้บ้าง ผมจูบและไซ้ว่านแต่เบื้องล่างก็ยังทำงานได้ดี ผมโยกเบาๆ และพอว่านเริ่มมีอารมร์ร่วมกับผม ผมก็เริ่มโยกแรงขึ้น แรงขึ้น ผมก็เปลี่ยนท่ายกร่างว่านขึ้นมานั่งค่อมน้องผมและว่านก็นั่งย่องๆ และค่อมน้องชายผมและโยกมันฟินมาก บอกเลย ผมจับเอวบางๆของว่าน 

“ว่าน เป็นแฟนพี่นะ พี่จะดูแลว่าน “ ผมพูดกับว่าน ว่านมองหน้าผม ว่านก็ยิ้ม

“พี่แน่ใจแล้วเหรอว่าพี่รักว่าน “ ว่านถามผม

“แน่ใจซิ อู้ยย “ ผมบอกว่าน ตอนนี้กำลังใกล้จะถึงที่หมายแล้วผม ผมก็พลิกว่านกลับให้มาอยู่ในท่าดอกกี้

“แน่ใจซิว่าพี่รักว่าน พี่อยากดูแลว่า อยากให้ว่านอยู่กับพี่ พี่ไม่อยากให้ว่านถูกไอ้เด็กเวรนั้นทำร้ายอีก อู้ยยว่าน พี่ไม่ไหว้ แล้ว อืมมม “ ผมพูดและผมก็เรียบร้อย ผมพลิกว่านมานอนหนุนไหล่ผม

“พี่แน่ใจแล้วเหรอว่าพี่รักว่าน ว่านยังไม่รู้เลยความรักมันคืออะไร “ ว่านพูดและมองเพดานห้อง

“ว่านคบกับพี่ซิ ว่านจะรู้เองว่าความารักมันคืออะไร” ผมนอนตะแครงมองใบหน้าว่านที่มีเหงือออกเล็กน้อย

“บางที่พี่ก็อาจจะไม่รู้ก็ได้นะ พี่เดฟ “ ว่านลุกขึ้นเอาแขนท้าวไปด้านหลัง ผมนี้ขมวดคิ้วมองว่าน

“แล้วนี้ละ” ผมถามที่เรามีเซ็กซ์กันละ

“มันก็ความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ใช่ไหมละ และพี่เล่นปลุกผมซะขนาดนี้ ผมคงขัดขืนไม่ได้แล้วแหละ “ ว่านพูดและเดินไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งความงงไว้ให้เดฟ แบบเต็มๆ

“พี่เดฟ มาอาบน้ำซิ” ว่านเรียกผม ผมก็เดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกายผมและว่าน ผมยังไม่เข้าใจที่ว่านพูดเลย ว่านได้แต่ยิ้มๆให้ผม หรือว่าผมยังดูไม่น่าเชื่อถือของว่าน แล้วผมควรจะต้องทำยังไงให้ว่านเชื่อว่าผมรักว่านจริง บางทีคงต้องใช่เวลา หลังจากที่ผมอาบน้ำออกมาเห็นว่านนอนอยู่บนเตียงนอน ผมคลำดูหัวอุ่นๆ เลยเดินไปหยิบยาลดไข้ให้ว่านทาน

“พี่เดฟ พี่รู้ไหมว่าพี่เอ็กซ์นะเขารักพี่เดฟ” ว่านถามผม ผมก็มองว่าน

“ไม่หรอกว่าน ว่านคงเห็นว่ามันแกล้งพี่เลยเข้าใจผิดใชไหมครับ” ผมบอกว่าน

“ไม่อะ ว่านดูออกนะ ว่าพี่เอ็กซ์เขารักพี่และพี่ก็ อาจจะแยกแยะไม่ออกเพราะว่าพี่โตมาด้วยกัน” ว่านพูด

“พี่เคยจูบพี่เอ็กซ์ปะ” ว่านถามผม ผมก็มองและนึก

“ไม่แน่นอน ไม่เคยและไม่คิด” ผมพูด

“บางทีมันอาจจะบอกอะไรเราได้ก็ได้นะ ถ้าจูบแล้วไม่คิดก็แสดงว่า ผมเดาผิด” ว่านพูด ผมก็มอง

“อย่าบอกนะให้พี่ไปทดลองจูบเอ็กซ์นะ ไม่เอาอะว่าน” ผมรีบปฏิเสธทันที ส่ายมันออกจากหัวทันทีไม่เอาเด็ดขาด แค่คิดก็ขนลุก

“พี่ก็ลองดูซิ พี่จะได้รู้ว่าพี่รู้สึกอะไรไหม และถ้าไม่จริงๆ ว่านก็จะคบพี่เดฟ พี่เดฟทำได้ไหมละครับ “ ว่านบอกผม

“เออ คือพี่ เออ “ ผมนิ่งเงียบไปเลย

“ผมยอมรับว่าผมกลัวจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างพี่สองคน “ ว่านพูดกับผม

“พี่เดฟก็ขาดพี่เอ็กซ์ไมได้หรอก และพี่เอ็กซ์ก็ขาดพี่เดฟไม่ได้เช่นกัน “ ว่านพูดผมได้แต่นิ่งเงียบ ผมยอมรับว่าเอ็กซ์เป็นคู่หูที่ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความเลย เราสองคนทำงานเข้าขากันได้ดีมาก แต่ ผมไม่เคยคิดเป็นอื่นเลยนะ แค่ถ้าขาดมันไปรู้สึกหงิดหงิด งานไม่ราบรื้นก็เท่านั้นนะ

“แต่พี่สาบานได้เลยว่าพี่ไม่....”ผมพูดแต่

“พิสูจน์ก่อนแล้วค่อยบอกว่าน เมื่อไหร่ก็ได้ที่พี่พร้อม แต่ตอนนี้ว่านเริ่มหิวแล้ว ว่านทานมาม่าก็ได้นะ เห็นมีอยู่”ว่านพูดทำหน้าตาน่ารักเชียว ผมก็ลุกไปชงมาม่าให้ว่าน แต่หัวผมยังคิดว่านให้ผมพิสูจน์จูบกับเอ็กซ์นี้นะ บทพิสูจน์ยากมากจะทำได้ไหมวะ ที่แน่ๆ ต้องโทษไอ้เอ็กซ์ที่มันดันแกล้งผมจนว่านมองว่ามันชอบผมไปแล้ว
****************************************************************
      เอ็กซ์ ความเจ็บปวดที่ไม่มีทางเข้าใจ ผมเดินลงมาชั้นล่าง ผมไม่ได้ไปไหนหรอกผมแค่หลอกมันว่าเด็กมาหาผม ผมลงมาหาโต๊ะนั่งด้านล่าง ผมนั่งเล่นมือถือไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ผมปล่อยให้เดฟกับว่านอยู่ด้วยกันป่านนี้คงถึงไหนกันแล้ว อยู่ใกล้ชิดกันขนาดนั้น มันจะไม่มีอะไรเป็นไปได้ยาก ผมคงต้องทำใจแล้วใช่ไหม

“สวัสดีครับพี่” ผมก็สะดุ้งเพราะว่ามีเด็กวัยรุ่นหน้าตาจัดว่าน่ารักเดินมานั่งข้างๆผม ผมหันไปแบบเท่ๆ

“ขอผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” น้องเขาถามผม ผมพยักหน้าว่าได้  น้องเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับผม

“พี่มาพักที่นี้เหรอครับ” น้องเขาถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“น้องละครับ “ ผมถามน้องเขาดูยังเด็กๆอยู่เลยคงจะไมเกินม.3 แน่นอน

“ผมมารอแม่นะครับ แม่ผมทำงานที่นี้ครับ “ น้องเขาบอกผม ผมก็พยักหน้า

“เรียนอยู่ ม.อะไรเนี๊ยะ ” ผมถามแต่ผมยังไม่รู้จักน้องเขาเลย น้องเขามองผมยิ้มตาหยีให้ผม

“พี่ลืมแนะนำตัว พี่ชื่อเอ็กซ์ครับ เราละชื่อะไรครับ” ผมถามชื่อเด็กน้อย  เด็กน้อยยิ้มโชว์เหล็กดัดฟัน

“ผมชื่อฟางครับ ผมเรียน ม.2 โรงเรียนที่พี่ไปเป็นโค้ชนะครับ ผมเคยเห็นพี่กับพี่อีกคนที่หล่อๆนะครับ” น้องเขาพูดผมพยักหน้าชัดเลยว่าน้องเขาเป็นอะไรชมผู้ชายหล่อๆขนาดนี้เลยเหรอ ดีใจแทนพ่อแม่จริงที่อาจจะไม่ได้ลูกสะใภ้อาจจะได้ลูกเขยแทน

“อ้อเหรอครับ” ผมพยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว เข้าใจน้องเขามากเลย ผมหันมามองน้องเขาเต็มๆ น่ารักใสๆดีนะ แต่เด็กเกินไปไหมเนี๊ยะม.2 เองด้วย

“ผมอยากเล่นฟุตบอลเหมือนกันนะครับ แต่ผมกลัวลูกบอล กลัวหกขล่ม กล้ววิ่งแล้วเหนื่อย แถมแดดก็ร้อนผมกลัวดำ  และผมยังกลัว....” น้องเขาพูดว่ากลัว กลัวไปหมด ผมนี้เกาหัวเลย

“กลัวเยอะขนาดนี้ไปหาเล่นกีฬาในร่มเถอะครับน้องเอ้ย พี่ว่าน่าจะกระโดดยางคงจะดีแต่อย่าโดดกลางแจ้งนะแดดมันแรง เดี๋ยวดำ ” ผมพูดน้องเขาหุบยิ้มเลย

“พี่เอ็กซ์รู้ได้ไงอะ ว่าผมเคยเล่นกระโดดยาง” น้องเขาทำแก้มป่อง

“ดูจากจริตจะก้านแล้ว พี่ว่าชัดเลยครับ” ผมพูดน้องเขาแอบยิ้มๆ

“พี่เก่งมากเลยอะ แม่ผมยังไม่รู้เลยนะเนี๊ยะ” นั้นไงกรูเจอปกปิดตัวตนจริงๆอีกแล้วเหรอ คราวก่อนก็น้องต้น นี้น้องฟางอีกเหรอเนี๊ญะ

“มาเยอะขนาดนี้ไม่ต้องปิดแล้วมั้งครับ บอกไปเฮอะ! พ่อแม่น้องคงเริ่มรับได้แล้วแหละครับพี่ว่านะ” ผมพูดกับน้องฟาง

“ผมไปก่อนนะครับแม่ผมออกมาแล้ว เจอกันที่โรงเรียนนะครับ พี่น่ารักอะผมอยากคุยด้วย เจอแล้วผมจะเข้าไปทักนะครับ  “ ผมก็โบกมือบายน้องเขา แม่ของน้องเขาดูยังไม่แก่ยังวัยรุ่นอยู่เลย แต่ผมคงแสดงความดีใจที่ได้ลูกสาวแล้วละครับ ผมก็นั่งพักไม่รู้ว่าไอ้เดฟมันเสร็จหรือยังก็ไม่รู้ผมไม่รู้จะทำอะไรดี ผมนั่งอยู่ตรงโซฟา ผมเห็นวันนี้มีนักดนตรีมาเล่น ตรงสวนที่จัดให้ให้นั่งจิบเบียร์หรือเครื่องดื่ม ผมว่าหน้าคุ้นๆนะเหมือนเพื่อนผมเลย ผมเลยเดินออกไป

“ไอ้เอ็กซ์” ใช่จริงๆด้วยเพื่อนๆผม แต่ไม่ค่อยสนิทกับเดฟเท่าไหร่เพื่อนที่ผมเล่นดนตรีด้วยสมัยที่ผมเรียนมัธยม ผมเดินออกมาหาพวกมันทันที

“มาทำอะไรกันที่นี้วะ” ผมถามเพื่อนผมไอ้กัสป์

“เขาเชิญมาร้องเพลงไง เออ ไหน ไหนก็เจอมรึงแล้วมาร้องเพลงกันเอ็กซ์ “ ไอ้กัสป์เพื่อนผมมันชวนผม

“พี่เอ็กซ์สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิม” น้องมินนี่ แฟนไอ้กัสป์ทักทายผม ผมก็พยักหน้า ผมเลยไปนั่งประจำตำแหน่งนักร้องนำ ก็ดีนะร้องเพลงแก้เซ็ง

“อย่าชมมันมากพี่หึง” ไอ้กัสป์มันหยอกผมกับมินนี่เล่น ฮาๆมันไม่หึงผมจริงๆหรอกเพราะผมไม่ได้ชอบชะนี

“เพลงอะไรดีวะเอ็กซ์”เพื่อนผมอีกคนชื่อไอ้เพลง มันถามผม

“ขอซึ้งๆ”ผมหันไปบอกมัน

“จะเอามานึ่งขนมเหรอ”  ไอ้เพลง มันถามผม

“เพลงซึ้งๆ โว้ยย  ขอเพลง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย “  ผมพูด พวกมันรู้ว่าเพลงนี้ผมร้องบ่อยมาก ร้องบ่อยขนาดนี้มันยังไม่รู้เชี้ยอะไรบ้างเลย ไอ้เดฟ ไอ้ควาย ไอ้กระบือ ไอ้ ไอ้ (ด่าได้ในใจ) แถมตอนนี้มันกำลังกินหญ้าอ่อนด้วย
            https://www.youtube.com/v/yc0X9jaDgnw    ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

“เพราะมากเลยค่ะ” ทันทีผมร้องเพลงจบก็มีเสียงปรบมือผมมองไปรอบๆ มีคนมานั่งฟังเยอะเลย มีสาวๆกลุ่มหนึ่งวี้ดวิวให้ผม และชมผมด้วย

  https://www.youtube.com/v/4qIWlIUqwUI ส่วนเกิน
  ฉันคนนี้ กับเขาคนนั้นต่างกันเธอรู้ดี
คนที่ดี กับคนที่รักต่างกันเธอรู้มั้ย
เขาที่เธอผูกพัน กับฉันที่เธอหมดใจ
ทำยังไงก็คงไม่เหมือนเก่า

เป็นส่วนเกินในชีวิตเธอ ที่เธอไม่ต้องการ
ทำอะไรให้ไปเท่าไร ได้กลายเป็นรำคาญ
คำพูดที่คอยกดดัน บีบคั้นฉันมาเนิ่นนาน
ก็พอจะรู้ว่าเธอต้องการเลือกใคร

ฉันก็คงไม่ฝืนเธอต่อไป เมื่อรักไม่เป็นอย่างฝัน
ขอให้เราจบลงแค่นั้น เมื่อเธอไม่มีฉันในหัวใจ
...��ҧ�ԧ http://sz4m.com/t4222  ผมร้องเพลงนี้ น้ำตาผมมันจะไหลแต่ผมต้องฝืนเก็บมันเอาไว้

“เอ็กซ์มรึงโอเคไหมวะ” ไอ้กัสป์มันถามผม ผมก็นิ่งไปเงียบไป

“อกหักมาแน่เลยพี่เอ็กซ์”  น้องมินนี่ ไอ้กัสป์ถาม

“เออมรึงอกหักมาแน่เลยวะ” ไอ้เพลงอีกคน อย่าย้ำกันได้ไหมกรูเจ็บ ผมคิดในใจ

“กรูไม่อกหักเลย....มรึงเชื่อกรูไหม..... หน้ากรูไม่เศร้า....” ลงเสียงได้เน่นมากว่าไม่เศร้า กาสิก กาสิก

“ หน้ากรูดูร่าเริงมาก ......กรูไม่เฮิร์ทสักนิด.... “ ผมพูดและหันไปมองทุก ทุกคนมองผมและส่ายหัวกันหมด ว่าไม่ใช่

“มรึงมาฟิลลิ่งนั้นเต็มๆเลย” ไอ้กัสป์บอกผม

“กรูโอเควะ กรูขอ อีกเพลงว่ะกรูขอร้อง  กรูไม่เอาค่าตัวด้วยนะมรึง กรูดีปะ ” ผมหันไปพูดกับเพื่อนๆผม

“มาก” พูดพร้อมกันหมดเลย ดีผมหันมาที่ไมล์โครโฟน

“เออ กรูจัดให้ “ ไอ้กัสป์บอกผม เพื่อนผมพากันอึ้ง 

“เอาไปอีกเพลง น้ำตาไม่ท่วมกรูก็ไม่รู้จะว่ายังไง จัดมา”  ผมพูดและ ดนตรีก็มา

    https://www.youtube.com/v/-gg5ns2fd4U หน่วง
   

มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
(เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน)

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ

จึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉัน เพียงผู้เดียว
อึดอัดในใจของตัวฉันเพียงผู้เดียว แค่คนเดียว
ทำไมผมถึงร้องเพลงนี้เพราะว่าตลอดเวลาที่ผมกับเดฟ ผมมีความสุขมาก ไม่เคยเบื่อที่จะได้ใกล้ชิด มีเสียงหัวเราะด้วย เวลาทุกข์ก็ทุกข์กับมัน เวลาเห็นมันเศร้าผมก็ทำใจที่จะไม่เศร้ากับมันไม่ได้แม้ว่าหน้าตาผมมันจะบอกว่าผมไม่ได้เศร้าแต่ในใจผมนี้หนักยิ่งกว่ามันอีก ผมอยู่กับเดฟมาเกือบยี่สิบปี มันทำให้ผมรู้ว่า ระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนานมากแค่ไหน เวลาไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกของมันพัฒนาไปมากกว่า เพื่อนและคู่หู มันคงได้แค่นี้จริงๆ

“ขอร้องอีกเพลงแล้วกัน “ผมหันมาบอกเพื่อนๆผม

“อีกเหรอ”เพื่อนๆ ผม

“วันนี้ผมดีใจมากที่ได้มาเจอเพื่อนเก่าห่างหายกันไปนาน เป็นเพื่อนผมสมัยที่เรียนอยู่ชมรมดนตรี ถ้ายังไง ผมขอฝากเพื่อนกลุ่มนี้ผมไว้ด้วยนะครับ เรามาฟังเพลง with out you “ผมพูดฝากเพื่อนๆผม เพื่อนที่เคยเล่นด้วยตรีมาด้วยกันแม้จะไม่นานก็ตาม มันชอบเสียงร้องของผม
   with out you 
พอผมร้องเพลงนี้จบผมก็ลุกขึ้น ลงมานานแล้วเดฟมันคงเสร็จภาระกิจมันแล้วแหละผมว่านะ

“ไปก่อนนะมรึง วันไหนไปร้องที่ผับพี่กรู โทรบอกกรูด้วยจะได้ไปแจมว่า”  ผมบอกผมคงต้องคบเพื่อนคนอื่นบ้างแล้วใชไหม เพราะเดฟมันคงต้องมีชีวิตของมันแล้ว ผมเดินไปขึ้นลิฟท์ ผมยอมรับว่าผมปวดใจมากตั้งแต่ที่เห็นมันจูบกับน้องว่านแล้ว ทำเด็กคนอื่นที่ผมหามาและมีอะไรกับเดฟ ผมไม่รู้สึกอะไรหรือว่าผมเป็นคนหามาให้มันดังนั้นผมจึงรู้ว่าเด็กพวกนี้ไม่ได้ต้องการอะไรแค่เงินเท่านั้น

“ก๊อก” ผมเคาะประตูก่อน ที่จริงผมมีคีย์การ์ด แต่ด้วยมารยาทและไม่อยากเห็นภาพบาดตา ผมยืนรอสักพัก เดฟก็ออกมาเปิดประตู

“ไปไหนมา” เดฟ ถามผม ผมเดินเข้าไปในห้อง

“ก็บอกแล้วไงว่าไป” ผมบอกกับเดฟมัน

“น้องปอยด์โทรมาเข้าเครื่องกรูถามหามรึงอะ ไหรบอกไปหาน้องปอยด์ไง” เดฟถามผมมันรู้ว่าผมไม่ได้ไปหาปอยด์  ผมก็มองหน้ามัน และมองหาว่าน

“ว่านดูหนังอยู่ กินอะไรไหมจะได้สั่งให้ ส่วนกรูกับว่านนะทานมาม่ากันไปแล้ว ” เดฟมันถามผม ผมดูชุดที่มันสวมมันเปลี่ยนชุดแล้ว คงอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“เรียบร้อยแล้วเหรอ” ผมถามไอ้เดฟ เดฟหันมามองผม และยิ้มๆ

“ดีใจด้วยนะ ตกลงเขาเลือกมรึงแล้วใช่ไหมเดฟ” ผมถามเดฟ ผมไม่ได้สมตามันหรอก

“กรูเดาว่าใช่นะ เอ็กซ์ กรูอยากดูแลเขาเอง  “ เดฟมันพูดและมันก็กำลังชงชาอุ่นๆไปให้ว่านแน่นอน ผมพยักหน้า

“กรูนอนโซฟานะ “ ผมพูดและเดินไปนั่งที่โซฟา โซฟาที่นี้ทำเป็นเตียงนอนได้ด้วย

“เดี๋ยวเอาผ้าห่มสำรองมาให้นะ ทายาไหม เดี๋ยวอกมาทาให้” เดฟมันบอกผมและมันยังหวงผมจะทายาให้ผม

“ไม่ต้องอะกรูไม่เป็นไรแล้ว ไม่ช้ำแล้วที่แขนกรูนะ แต่มัน ....”ผมพูดเดฟมันเดินเข้าห้องไปพอดี

“ช้ำที่อื่น มรึงไม่รู้หรอก เอาอะไรมาทาก็ไม่หาย “ ผมพูดกับตัวเอง และผมก็นั่งลง ดูทีวี ดูไปอย่างนั้นแหละไม่มีอะไรเข้าหัวผมเลย ผมได้ยินเสียงหัวล่อต่อกระซิกกันดังออกมาเล็กน้อยระหว่างเดฟกับน้องว่าน  ผมนั่งดูหนังจนผมหลับไป ตอนไหนไม่รู้แต่มารู้สึกคือมีคนเอาผ้าห่มมาห่มให้แน่เลยแต่พอผมลืมตาขึ้นมา ผมเห็นหน้าใครก็ไม่รู้เป็นเงาดำ ดำเอาแล้วไง นอนคนเดียวเจอดีแล้วไงกรู ผมเลยตัดสินใจ

“ผลัก”ผมถีบไปเต็มๆที่เงาดำ ดำ มันกำลังจะเขื้มาอำผม

“ตุ๊บ”เสียงกระเด็นไปและผมก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับ พนมมือและ

“นะโมตัสสะ ภาควโต อรหโต สัมมาสัมพุทธัสสะ “ ผมรีบสวดมนต์ทันที

“พอแล้วไม่ต้องท่องแล้ว อู้ยยย จุก” เสียงมั้นร้องแสดงว่า คาถาเขาดีจริงๆ

“อิตปิโสภควา อาระหังสัมมาสัมพุทโธ วิชชา....” ยังท่องต่อ ไอ้เดฟมันมีความสุขไม่ออกมาดูกรูเลยนะ กรูจะโดนผีอำสาด!

“พอได้แล้ว “ ยังอีก

“ทนไม่ได้ซิท่า หมอผีไหนที่ว่าแน่ยอมแพ้หมอผีเอ็กซ์ละวันนี้ “ ผมพูด

“ผีบ้านมรึงเซ้! กรูเอง”ผมได้ยินกรูเองและ  “แป๊ก” ไฟในห้องก็สว่างขึ้นทันทีโดยน้องว่าน และคนที่นั่งอยู่กับพื้นก็ไอ้เดฟ แสดงว่าว่าที่ผมถีบไปเต็มๆก็คือไอ้เดฟนี้เอง

“พี่เดฟ เป็นไงบ้างอะครับ”  น้องว่านถามไอ้เดฟ

“จุกครับ โดนตรีนมันเต็มเลยครับ “ ไอ้เดฟ มันพูด

“ใครให้มรึงมามึดๆไม่เปิดไฟวะเดฟ มรึงจะบ้าเหรอ แล้ว มรึงมาทำอะไรกรูอะ นี้มรึงจะปล้ำกรูเหรอ “ผมพูด และหนีบขาอย่างแรง นี้มันจะออกมาปล้ำผมทั้งที่น้องว่านก็อยู่เหรอ ไม่นะ ไม่นะ

“โอ้ยย พอแล้ว ไม่ได้จะมาปล้ำ แค่ จะ จะ จะ .....” ผมก็มองมันจะจะอะไรละ จะ จะ อยู่นั้นแหละ

“จะทำอะไรพี่เอ็กซ์เหรอพี่เดฟ” น้องว่านถามไอ้เดฟ เดฟมันมองหน้าน้องว่านและ

“จะเรียกว่า ทำไมไม่กางเตียงออก ที่ไม่ได้เปิดไฟเพราะว่าไม่แน่ใจว่าหลับสนิทหรือยังกลัวเปิดมาแล้วเอ็กซ์มันจะโวยวาย นิสัยมันอะ”  เดฟมันพูดกับว่านและว่านก็ออกมาพยุงไอ้เดฟลุกขึ้น

“กางที่นอนออกด้วย และนั้นผ้าห่มเอามาให้ ห่มผ้าด้วยละ กรูจะเข้าไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้กรูจะไปส่งว่านไปเรียนแต่เช้า “เดฟมันพูดและเดินเข้าห้องนอนไปกับว่าน  พรุ่งนี้มันจะไปส่งว่านไปโรงเรียน ก็ไม่แปลกนี้เขาแฟนกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันเดฟxเอ็กซ์Xว่านพี่ต้องพิสูจน์ก่อนพี่เดฟ/ส่วนเกิน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-07-2015 13:16:00
 :oo1: โอ๋พี่เอ็กซ์อย่าเศร้าไปน้า
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันเดฟxเอ็กซ์ ท้าแข่งนัดแรกงานก็เข้าเลย/เดฟนั้นแฟนเขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-07-2015 12:37:46
พี่เดฟ VS พี่เอ็กซ์  สรุปเขาเป็นสาวเสียบกันใช่ไหม

    และแล้วก็ถึงนัดแรกของการท้าแข่งขัน ฟุตบอลของสโมสรใกล้เคียง ผมเดินทางมาถึงโรงเรียนแล้วและไอ้เดฟนะมันพาน้องว่านมาส่งตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดนักกีฬา ผมเห็นนักฟุตบอลใส่ชุดที่ผมออกแบบแล้ว มันใส่กันได้ฟิตมากางเกงก็สั้นได้เสมอหูมาก ดีนะที่มีกางเกงซับในกันไว้อีก

“พี่เอ็กซ์ ชุดฟิตไปไหมครับ “ไอ้มาร์คมันถามผม   

“อย่างนี้แหละพี่ชอบ”ผมพูดกับน้องๆนักฟุตบอลของผม 

“ฟิตมากอะพี่เอ็กซ์ “ไอ้ดิวอีกคน ไอ้เดฟมันยืนมองน้องๆนักฟุตบอลและหันมามองผม ผมหันไปหยักคิ้วให้ทันทีเป็นไงละ

“มรึงคิดได้ไงเนี๊ยะเอ็กซ์ ออกแบบชุดอะไรของมรึงเนี๊ยะ” เดฟมันหันมาบ่นผมอีกคน ตอนนี้พวกนักฟุตบอลแต่งตัวกันครบหมดแล้ว และกำลังจะออกไปวอร์มร่างกายกันก่อนลงสนาม

“ถ้าไอ้โซ่มันอยู่มันคงชอบ ฟิต ฟิต นะพี่”ไอ้นาวินเพื่อนและลูกพี่ลูกน้องไอ้โซ่

“อ้าวแล้วมันไปไหนอะไม่มาเหรอวะ”เดฟหันไปถามก็พวกผมระบุนตัวนักเต๊ะไปหมดแล้ว

“อ้อพีเดฟ พี่เอ็กซ์ดิวลืมบอกไปว่าไอ้โซ่มันถูกแท่งพี่”ไอ้ดิวหันมาบอกผม

“นี้มันเป็นเจ้ามือโต๊ะเหรอวะ “ผมถามด้วยตกใจ นี้เรามีเจ้ามือโต๊ะบอลมาเล่นฟุตบอลกับเราด้วยเหรอเนี๊ยะ



“แล้วไอ้คนแท่งมันแท่งบนหรือแท่งล่างละ”ไอ้เดฟมันถาม มันรับมุขผไปเล่นต่อ

“มันโดนแท่งตรงกลางเต็มๆเลยพี ที่พุงมันอะ ยังดีที่ไอ้คนแท่งมันเอามีดคืนไปด้วยไม่ปล่อยทิ้งให้ลำบากหมอ”ไอ้มาร์คมันพูด

“เอาจริงๆดิ กรูนึกว่าพูดเล่นนะเนี๊ยะ”ผมคิดว่าพวกนี้อำผมเล่นซะอีก

“จริงพี่เดฟ พี่เอ็กซ์ นี่พวกผมเพิ่งไปเยี่ยมมันมาพี่ ให้ตัวสำรองลงแทนไปก่อนแล้วกันนะพี่”ไอ้ดิวมันพูด

“เอองั้นให้ไอ้แชมป์ เด็ก ม.2 ลงแทนแล้วกัน”เดฟพูด

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ ผู้ท้าชิงมาแล้วพี่”นักฟุตบอลผมเข้ามาบอกผมสองคน ผมสองคนก็ออกไปด้านนอก ผมเห็นพี่ตุ๊เดินลงมาแล้ว และผมก็เดินไปที่กลุ่มนักฟุตบอลที่จะมาท้าชิงกับพวกผม แต่เออ ทำไมน้องเขาใส่สีชมพูทั้งทีม ใครเป็นสปอนเซอร์เสื้อผ้าให้เนี๊ยะ

“เดฟ ชุดนักกีฬามันแปลกวะ กรูว่ากรูออกแบบแปลกและแนวแล้วนะ เชี้ย นี้แนวกว่าอีกวะ”ผมพูดกับเดฟ เดฟมันก็ยืนมองและพยักหน้า

“พี่ตุ๊ “ยังยืนมองพร้อมกับทำท่าพิจารณาเหมือนผมสองคนเลยครับ ผมเรียกพี่ตุ๊

“นี้ทีมที่มาท้าเตะเหรอวะ เออ เขามาผิดเปล่าวะ”พี่ตุ๊หันมาถามผมสองคน ผมส่ายหัว ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องๆเขาจะมาแข่งเชียร์รีดเดอร์หรือมาเตะฟุตบอลกันแน่

“สวัสดีครับ”เสียงใสๆเสียงใครสักคนทักทายผมสามคน พวกผมก็หันไปมอง ทำเอาถึงกับอ้าปากค้าง หน้าหวานมาก แต่หุ่นนั้บึกได้อีกแทบยังมีเคราด้วย

“สวัสดีครับ”ผมสามคน

“พร้อมหรือยังครับที่จะ เล่นกับน้องๆของผม”ผมก็มองน้องหันมา ปิ้งๆให้ด้วย แต่ละคน ทำเอผมสามคนต้องกลืนน้ำลายลงคอ

“ลืมแนะนำ ผมชื่อ รติ ครับ ผมเป็น ผู้จัดการทีมฟุตบอล สีรุ้งครับ”ผู้จัดการทีมแนะนำตัว ผมก็พยักหน้า

“เออ คุณ “มีชี้ผมสามคนด้วยนะ

“ให้พี่ใหญ่ก่อนเลยนะ แนะนำเลยพี่”ผมสองคนโย้นให้พี่ตุ๊ก่อนเลย พี่ตุ๊สะบัดหันมามองผม ผมก็ยิ้มและพยักหน้า

“พี่เปิดก่อนเลยพี่เป็นประธาน”ผมบอกพี่ตุ๊

“กรูไปขอเป็นตอนไหน”พี่ตุ๊พูดเสียงรอดไรฟันออกมา

“ตอนนี้แหละพี่”เดฟมันกระซิบรอดไรฟันบอกพี่ตุ๊เช่นกัน

“ว่าไงครับ”ผู้จัดการถามพวกผม และมองผมสามคนทีละคน มองได้แสนจะสยองมาก มองด้วยสายที่จิกมาก แถมจิกใต้เข็มขัดอีกต่างหาก ทำเอาผมสามคนต้องยืนตะแครงแอบไว้ก่อน เสียวน้องมากเลย เอามือกุมไว้ด้วย

“ผมชื่อตุ๊ครับ ผมเป็น....”พี่ตุ๊แนะนำ

“เป็นผู้อำนวยการที่ เด็กที่สุดและหล่อที่สุด เท่าที่เคยเจอมาเลยครับ”โอ้วว ผมสองคนรอดแล้วครับผมรีบขยับออกทันที ผ่ายมือโดย เชิญพี่ตุ๊เต็มทีเลย พี่ตุ๊พยักหน้าให้ผมขยับเข้าไปใกล้ ผมสองส่ายหัวไม่เอาอะ

“เข้ามา กรูเหงา”พี่ตุ๊พูดและดึงเสื้อไอ้เดฟ

“แล้วอีกสองคนละครับ ไม่แนะนำเหรอครับ”นั้นไง ถามผมสองคนพี่ตุ๊ก็กระฉากผมสองคนเข้าไปใกล้ๆ

“คนนี้คุณเดฟ เป็นคุณหมอทหารเพิ่งจบใหม่”พี่ตุ๊แนะนำไอ้เดฟให้ นั้นไงหันมามองด้วยสายจิ๊กหนักกว่าเดิมอีก

“ดีจังเลยนะครับ เพราะว่าน้องๆผมเป็นที่เป็นลมกันบ่อยแถมผมนี้ก็อยากจะเป็นไข้ ไม่สบายแล้วซิครับ ช่วงนี้อากาศร้อน ร้อน ยิ่งมีหมออยู่ใกล้ๆแบบนี้ ค่อยสบายใจขึ้นเยอะ”ผู้จัดการทีมที่ท้าแข็งพูดและหันมามองไอ้เดฟ สมน้ำหน้ามัน แต่ไอ้เดฟนี้หันมามองผมพยักหน้าให้ผมช่วย ผมส่ายหัวไม่เอา

“แล้ว”นั้นไงมาหากรูแล้วไง

“ชื่อเอ็กซี่”ผมตอบไป พี่ตุ๊กับไอ้เดฟมันหันขวับมามองผม และผู้จัดการด้วย

“เป็นผู้จัดการทีมนี้อะ  หนุ่มเยอะอะนะเลยอยากมาดูแล”ผมพูดด้วยอาการดัดจริต

“มันชิ้งเห็นๆเลย”พี่ตุ๊กระซิบ

“และก็...”ผมทำท่าจะพูดต่อ

“พอ พอและไม่ค่อยอยากรู้แหละ”นั้นไงหันขวับไปทางพี่ตุ๊

“อู้ยย”พี่ตุ๊ ร้องด้วยความตกใจ ที่คุณรติเปลี่ยนทิศกลับไปหาพี่ตุ๊

“คุณตุ๊ นี้ดูแลหุ่นดีมากเลยนะค่ะ ชอบกล้ามจังเลยอะ จับได้ไหมครับ “นั้นไง เอาแล้ว


“พัฒน์”พี่ตุ๊ตะโกนเรียกครุพัฒน์ที่เดินลงมา และควักมืออย่างเร็วเลย

“เห็นทีจะไม่ได้ แฟนห่วงมาก แฟนมาแล้วนั้นไง”พี่ตุ๊ มีคนช่วยแล้ว พัฒน์เดินมาถึง ก็หันไปยิ้มกับคุณผู้จัดการแต่ฮีสะบัดบ๊อบใส่ทันที ดังขวับ ทำเอาพัฒน์ถึงกับอึ้ง พี่ตุ๊รีบถึงพัฒน์มายืนข้างๆทันที

“เออ ว่าน ว่าน จร๊าว่าน มานี้ก่อนที่รัก”นั้นไงไอ้เดฟมันชิ้งเรียกว่านแสดงตัวชัดเจนเลยว่ามันมีแฟนแล้ว

“ผมขอตัวไปหาแฟนก่อนนะครับ แฟนเป็นนักฟุตบอล คือฝึกไปฝึกมา เลยหันมาฝึกรักกันแทน “ไอ้เดฟมันชิ้งได้ไง ผมหันมาเจอหน้าคุณผู้จัดการตอนนี้ควันแทบจะออกจากหูเลยดีกว่า

“งั้นอิฉันขอตัวนะค่ะ”ผมหันไปบอกและรีบชิ้งทันที คุณผู้จัดการหน้างอและสะบัดบ๊อบหันกลับเหมือนกัน  ส่วนพี่ตุ๊ดึงน้องพัฒน์ไปยืนอีกมุมแทนและผู้จัดการก็หันไปคุยกับลูกทีมของเขา ลูกทีมก็หันมามองนักเตะผมตานี้มันวาวเลยทีเดียว ผมว่ามันไม่ธรรมดานะเนี๊ยะ

“กรรมการมาแล้วพี่”ผมหันไปบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊ไปจ้างกรรมการมาตัดสินให้ด้วย มาจากสโมสรโดยตรง ตัดสินมาหลายสนามแล้วด้วย ประสบการณ์แน่นมาก

“สวัสดีครับ พร้อมหรือยัง “กรรมการถาม พวกผมก็พยักหน้า

“ไหนครับนักฟุตบอล”ผมหันไปชี้นักฟุตบอลผม พร้อมมาก

“และที่ท้าแข่งละครับ”กรรมการถามพวกผม ผมหันไปชี้และ

“เว้ยย”กรรมการร้องทำไมครับ

“ผมว่าหากรรมการใหม่ดีกว่าไหมครับ”นั้นไง กรรมการทำท่าจะเดินซะงั้น

“เดี๋ยวครับ ผมจะไปหาที่ไหนทันละครับ เตะกันแค่ ชั่วโมงเดียวเองครับพี่ ช่วยพวกผมหน่อย “พวกผมพูดขอร้องกรรมการ

“แต่ว่า “หนึ่งในกรรมการพูดทำท่าจะไม่เอา

“ทำไมถึงไม่เป็นกรรมการให้ละ ครับมีอะกันหรือเปล่าครับ”ผมถามกรรมการ

“เออ พร้อมหรือยังครับพวกน้องๆผมพร้อมแล้วนะครับ ให้นักฟุตบอลลงสนามเลยดีกว่าไหมครับ เพราะว่าผมมีเตะบอลโชว์พิธีเปิดงานกีฬาสีโรงพยาบาลจังหวัดนะครับ และกรรมการก็แล้วด้วย”คุณผู้จัดการเดินมาบอก กรรมก็ได้แต่มองหน้าผม

“ว่าไงครับ ผมเสียเวลานะครับ”ผู้จัดการพูด และมองพวกผม

“กรูว่ามันแปลกมากแล้ววะ ดูหน้ากรรมการดิ เหมือนขี้ไม่ออกยังไงก็ไม่รู้วะ”ผมหันไปกระซิบกับไอ้เดฟและพี่เอ็กซ์แลพัฒน์อีกคน

“งั้นลงสนามเลยดีกว่านะครับ รีบแข่ง “พี่ตุ๊พูดและกรรมการก็มองหน้ากันเดินแบบกล้าๆกล้วๆ แถมเดินเหมือนระวังหลังตลอด เกิดอะไรขึ้น ไอ้เดฟมันเดินไปบอกนักฟุตบอลของผมให้ลงไปที่สนามได้แล้วและกรรมการก็ลงไปเพื่อทำการเปิดสนาม

“พัฒน์รู้สึกแปลกนะๆ” พัฒน์พูดขึ้นผมก็พยักหน้าพร้อมกัน ว่ามันแปลกมาก ตอนนี้เริ่มเปิดสนามแล้ว ผมสี่หันหันเจอรอยยิ้มที่ดูเหมือนรอยยิ้มพิฆาตมารยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมสามคนพี่ตุ๊ ไอ้เดฟและผมนี้ยิ้มแหยๆกันหมด ผมยืนมองแต่ละคนที่วิ่งที่สนามและคู่ท่าแข่งของผมก็วิ่งเหมือนกันแต่ไม่เหมือนไล่บอลเลยนะนั้นนะ เหมือนไล่ จับนักฟุตบอลมากกว่า

“ชุดนี้ฟิตได้ใจมาก นักฟุตบอลผมชอบ “นั้นไง

“ฟั้ค”พี่ตุ๊เปิดมือถือดูและร้องออกมา และหันไปมองคุณผู้จัดการทีมสีรุ้งทันที 


“มีอะไรพี่ตุ๊”ผมถามพี่ตุ๊ทันที

“เออ พัฒน์เรามี เอกสารบนโต๊ะกันนี้ ทำกันดีกว่าเนอะ ผมไปก่อนนะครับคุณผู้จัดการ “พี่ตุ๊พูดและเดินชิ้งออกโดยไม่พูดอะไรกับผมสักนิด ผมหันก็เจอสายตาจิกผมสองคนอีกแล้ว คุณผุ้จัดการ ผมสองคนค่อยๆกระทิบออกทีละนิด ละนิด จนกระทั้งมือถือไอ้เดฟมันดังขึ้น และเดฟก็หยิบมันขึ้นมาดูพร้อมกับ อาการตกใจสุดขีด

“อะไรเดฟ”ผมถามไอ้เดฟ เดฟมันหันมามองหน้าผมและ

“นี้มันแก้งสาวเสียบ “ไอ้เดฟพูดผมก็ตกใจมาก ผมหันไปเห็น เห้ย!กรรมการไม่อยู่ในสนามแล้ว กรรมการวิ่งไปขึ้นรถกันหมดแล้ว แถมโบกมือให้ด้วย และขับรถออกไปเลย

“พี่เดฟ นี้อะไรเนี๊ยะ”ผมมองในสนาม ตอนนี้พวกสาวเสียบกำลังยึดนักฟุตบอลผม ส่วนลูกบอลนะไม่ใครสนใจเลย ตายงานนี้

“ดูแลตัวเอง กรูไปนะ”ผมตะโกนไปที่สนาม

“เดฟรถจอดที่ไหน “ผมถามไอ้เดฟ มันชี้ไปและโยนกุลแจให้ผม ผมก็วิ่งไปที่รถ เรื่องของน้องแล้วกัน ผมวิ่งมาที่รถที่จอดและไขกุล ผมหันไปเห็นไอ้เดฟมันวิ่งตามมาพร้อมน้องว่าน

“พี่เอ็กซ์”ไอ้แอ้มันขับรถไอ้ดิวเข้ามาแสดงว่ามีคนบอกมัน

“สามีมรึงอยู่ในสนามโน้น แต่อีกไม่กี่นาทีอาจจะได้เป็น เมียในสนามแน่”ผมบอกไอ้แอ้ แอ้มันรีบขับรถเข้าไปและมีรถเลี้ยวเข้ามาอีกคัน รถไอ้เดี่ยว คนที่ขับคือติ๊กน้องพี่ตุ๊ หยักคิ้วให้ผมและเลี้ยวรถเข้าไป

“เอ็กซ์ขึ้นรถและออกรถ”ไอ้เดฟมันสั่งผมมันพาว่านเข้าไปในรถ ที่อย่างนี้ไวเชียวผมก็รีบเข้าไปในรถ ผมขับรถออกทันที ผมเหลือบมองไปที่สนามไอ้แอ้เข้าไปช่วยไอ้ดิวยันในสนามเลย พวกนักฟุตบอลพากันวิ่งหนีตายเลยดีกว่า จะขำ ก็อยากขำอยู่นะ จะว่าสงสารมันก็ด้วยนะ

“เอ็กซ์มรึงไปรับคำท้าสาวเสียบมาทำไม”ไอ้เดฟมันถามผม

“เขาไม่ได้บอกกรูนี้หว่า”ผมพูดและหันไปมอง ว่านที่มองพวกในสนาม

“ว่านไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”เดฟ ถามน้องว่านผมปรับกระจกมองน้องว่านที่ทำท่ากลั้นหัวเราะ

“นี้มรึงไปหาแก้งสาวเสียบที่ไหนมาเอ็กซ์”ไอ้เดฟมันถามผม

“ผมก็ว่าแปลกๆนะ ทีมฟุตบอลอะไรใส่ชมพูทั้งทีมเลย “น้องว่านพูด ผมขับรถกลับมาที่โรงแรม ผมนำรถเข้าไปจอด ไอ้เดฟมันพาน้องว่านเข้าไปด้านในก่อน หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปด้านในโรงแรม ผมเจอว่านและเดฟ และมีผู้ชายวัยกลางคนและผู้หญิงดูเกือบกลางคน กำลังโอบกอดว่าน น่าจะเป็นแม่ของว่าน และไอ้เด็กเวรนั้น ไอ้คีย์มันนั่งเรียบร้อยเลยวันนี้

“เกิดอะไรขึ้นเดฟ” ผมถามไอ้เดฟ  เดฟมันหันมามองหน้าผม

“ผมขอให้ว่านกลับบ้านนะครับคุณเดฟ ยังไงว่านก็อยู่ในการดูแลของผม และไอ้คีย์มันสัญญาแล้วว่ามันจะไม่ทำร้ายว่านอีก “ผู้ชายกลาวคนพูด ผมมองไอ้เดฟว่าเขาคือใคร

“พ่อของภาคินและภาคีย์”เดฟ บอกผม ผมก็ยกมือไหว้ผู้ชายกลางคนและผู้หญิงทีกอดน้องว่านไว้

“คนนี้เป็นลูกชาย พันเอกภีมปภพครับ”เดฟแนะนำผม ผู้ชายกลางคนพยักหน้าและรับไหว้ผม

“ว่านกลับบ้านนะลูกนะ “แม่ของว่านพูดกับว่าน

“แต่ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าลูก ว่าลูกท่านะจะไม่ทำร้ายว่านอีก ผมว่า”ไอ้เดฟมันทำท่าจะไม่ยอมให้ว่านกลับ

“เดฟ นี้ลูกเขา มรึงจะไปขวางมันไม่ใช่นะเดฟ มรึงยังเจอว่าน ให้เขากลับไปเถอะ “ผมพูดกับไอ้เดฟ พ่อขอไอ้ภาคีย์และแม่ของว่าน มองไอ้เดฟ 

“พี่เดฟ ว่านกลับก่อนนะครับ ว่านขอบคุณที่ทำแผลให้ว่าน “ว่านพูด

“ถ้าเขาทำร้ายอีก ผมจะพาว่านไปอยู่ที่อื่น ผมพูดเลย ผมขอโทษนะคับคุณแม่ที่ผมทนดูให้ ไอ้ภาคีย์นี้มันทำร้ายว่านไม่ได้ ผม..”ไอ้เดฟมันพูดผมก็มองนี้มันจะบอกว่ามันรักว่านเหรอ

“ผมจะไม่ทำร้ายว่านอีก ว่านเป็นแฟนผมนะพี่ และที่ผมทำไปเพราะว่าผมหึง พี่มายุ่งกับแฟนผมนิ”ไอ้ภาคีย์มันชิ้งพูดขึ้นมาก่อน

“แฟนมรึงเหรอ มรึงดูแลเขาด้วยมือด้วยเท้านี้เหรอวะ” ไอ้เดฟ ผมเลยต้องกอดรั่งดึงมันไว้

“อย่าเดฟ อย่าไอ้เดฟ”ผมรั้งมันไว้ มันจะเข้าไปหาไอ้ภาคีย์

“งั้นพวกผมกลับกันเลยนะ ผมขอบคุณที่ดูแลว่านให้ ไปกลับบ้าน แม่จันทร์ “พ่อของภาคีย์เห็นท่าว่าไอ้เดฟจะไม่ยอมเลยตัดบทพากันออกไปว่านหันมามองไอ้เดฟ และเดินไปกับแม่ของเขา ตอนนี้คนที่เดินผ่านไปมามองผมกับเดฟ กันหมดแล้ว พนักงานโรงแรมด้วย

“เดฟ “ผมเรียกสติมัน

“มรึงจะบ้าเหรอ นั้นเขาเป็นคนดูแลว่าน และไอ้คีย์มันก็บอกแล้วว่ามันทำร้ายว่านเพราะมรึงไปยุ่งกับแฟนมัน” ผมพูดกับไอ้เดฟ เดฟมันยืนยิ่ง

“เดฟ  กรูไม่อยากเห็นใครมองมรึงไม่ดีเลยนะเดฟ มรึงมีหน้ามีตาในสังคมนะเดฟ ทำอะไรนึกถึงลุงกรูด้วย “ ผมพูดและดึงแขนมันให้มันขึ้นห้องพัก วันนั้เหรื่อยพอดูเลย  ไอ้เดฟมันเดินขึ้นไปบนห้องพักกับผม และมันก็ตรงเข้าห้องน้ำทันที ผมได้แต่นั่ง ผมทุกข์ไปกับมันอีกแล้ว
***********************************************************
ตอนหน้า พี่อ้นVS หลาน ๆ ลุงกับหลานจะได้เจอกันอีกซะที เพราะว่าพี่อ้น ทนรให้แอ้บอกไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่าพี่อ้นจะทำยังไงนะ  :hao7:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันเดฟxเอ็กซ์ ท้าแข่งนัดแรกงานก็เข้าเลย/เดฟนั้นแฟนเขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-07-2015 18:12:51
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันเดฟxเอ็กซ์ ท้าแข่งนัดแรกงานก็เข้าเลย/เดฟนั้นแฟนเขา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 13-07-2015 20:44:46
เรื่องว่านนี่ยุ่งจริงๆ ตราบใดที่เค้าเป็นแฟนกันก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งนะเดฟ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงอ้นX หลานๆไอ,ไอซ์และมาริโอ้ ลุงทนไม่ได้อยากได้หลาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-07-2015 13:11:32
พี่อ้น จะทวงสิทธิ์ในการเล่นกับหลานบ้าง
    ผมไปนั่งไปนอนคิดตั้งสองวัน ผมรอให้แอ้บอกไม่ได้หรอก ว่ามันมีลูกแล้วและผมก็ได้เป็นลุงแล้วด้วยดังนั้นผมจึงมีสิทธิ์จะเล่นกับหลานบ้าง ผมจึงได้ไปแอบดูไอ้ดิมมันทุกวันไอ้ดิมมันเอาหลานมาส่งโรงเรียนทุกวัน หลานหอมแก้มมันทุกวันมันเป็นที่น่าอิจฉาอย่างแรงของผม ผมบอกกับพ่อผมว่าผมจะเอาหลานๆไปเล่นที่บ้าน ตอนนี้พ่อผมย้ายมาอยู่ที่ค่ายฯนี้ถาวรแล้ว และวันนี้น้องๆผมก็อยู่บ้านกันเกือบครบ

“สวัสดีค่ะดิม แม้ตั้งแต่กลับมาก็ทำหน้าที่คุณลุงทุกวันเลยนะค่ะ” คุณครูโม ครูประจำที่ศูนย์เด็กเล็ก และครูโมเคยชอบผมด้วยแต่ผมเป็นเกย์ เลยทำให้ครูโมเฮิร์ทไปหลายเดือน ครูโมเรียนมัธยมรุ่นเดียวกับผมและไอ้ดิม

“สวัสดีครับครูโม เอาละเด็กๆลงมาได้แล้ว “ ไอ้ดิมมันเปิดประตูรถครอบครัวและหลานๆก็ลงมาทีละคน ผมเพิ่งเคยได้เห็นหน้าชัดอีกสองคน ไอ้เอ็กซ์มันบอกผมว่าชื่อไอ หน้าตาหล่อเหลาไปทางไอ้ดิวและหน้าตาหวานๆ หน้าเหมือนไอ้อาร์มจริงๆด้วย และอีกคนที่ลงมา ผมจำได้ที่เจอกันที่โรงพยาบาลลุงผมชื่อโอ้ ชื่อเต็มๆมาริโอ้

“ลุงดิมสวัสดีครับ “ หลานๆพูดก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนและ

“ฟ๊อด! ฟ๊อด! ฟ๊อด!” หลานๆพากันหอมแก้มไอ้ดิมด้วย มันทำให้ผมยิ่งอิจฉา และหลานๆก็เดินเข้าศูนย์มีครูพี่เลี้ยงออกมารับ

“น้องมีน “ มีอีกคนเหรอ คนนี้ที่ผมเจออยู่ที่รถไอ้ดรีมที่พยายามเรียกพ่อผมว่าย่า หน้าตาน่ารักราวกับเด็กผู้หญิงหน้าตาหวานเหมือนแอ้ไม่ว่าจะดวงตา ปากที่เรียวเล็ก แต่ยังแอบความคมเข้มของดิวไว้เล็กน้อยมันจึงออกมาได้ลงตัวมาก นี้ผมมีหลานที่น่ารักขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ซิมีหลานหน้าตาดีขนาดนี้เลยเหรอ แต่อย่างว่าแหละ ลุงหน้าตาดีหลานก็ต้องหน้าตาดีเป็นเรื่องธรราดา (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยเนอะ!)

“ลุงดิม มีนรักลุงดิมที่สุด”นั้นมีบอกรักกันก่อนเข้าโรงเรียนด้วยและเดินเข้าโรงเรียนไปโดยมีครูพี่เลี้ยงมาพาเข้าไป ผมยืนแอบอยู่ข้างๆเสา ผมพรางตัวมาเรียบร้อยสวมชุดทหารสวมแว่นตาเรแบนด์ ไอ้ดิมมันยืนดูหลานอย่างภาคภูมิใจ

“แอ๊ะๆๆๆ” เสียงอะไรดังมาจากในรถ

“ครูโมครับ เหลืออีกคนครับ ลืมเลยนะเนี๊ยะ เหลือน้องมิ้นครับ “ ไอ้ดิมมันเรียกโมไว้ ไอ้ดิมมันรีบวิ่งไปอีกด้านของรถ เพราะว่ารถนี้มีประตูสองด้าน   และไอ้ดิมมันจูงเด็กมาอีกคน ดูน่าสยดสยองยังไงก็ไม่รู้นะคนนี้ เออ มันไปพาลูกใครมาวะ หรือลูกมันเอง จะว่าลูกแอ้ไม่น่าใช่เลยนะผมว่า เพราะว่าดูแล้วมันน่ากลัวมากดูท่าจะไม่ค่อยเชื่องด้วยดิ เอาไปนี้จะกัดคนข้างบ้านหรือเปล่าก็ไม่รู้ ดูท่าแคะขี้มูกแล้วก็รู้สึกขวัญผว่ายังไงก็ไม่รู้นะ

“น้องมิ้น” คุณครูเรียกน้องมิ้นแต่เรียกแบบกล้าๆกลัวๆยังไงก็ไม่รู้ ดูท่าจะเป็นที่เกรงขามของคุณครูทั้งศูนย์ละมั้งนั้นอะ

“มิ้น มิ้น มาหอมแก้มลุงก่อนซิลูก……“ ไอ้ดิมมันดึงรั้งให้มาหอมแก้มแต่ดูท่าจะไม่ยอมอ้อจะวิ่งไปหาเพื่อน แต่เพื่อนเห็นเพื่อนวิ่งหนีกันเป็นแถวเลย ถ้าจะไม่ไหววะคนนี้

“มาถึงวิ่งเล่นกับเพื่อนเลยนะครับคุณครู ดูเพื่อนซิวิ่งกันใหญ่ถ้าจะอยากเล่นกับมิ้นมาก” ไอ้ดิมมันคิดได้ยังไงนั้นนะเขาเรียกว่าวิ่งหนี

“เออค่ะ รักกันมากคะ เฮอะๆ” คณครูโมยังพูดแบบไม่เต็มเสียงเลย

“วันนี้ผมมารับเองนะครับ เพราะว่าพ่อผมมีเครสที่โรงพยาบาลและหมอด้ามีคลีนิกพิเศษมาไม่ได้ช่วงนี้ ส่วนไอ้ดรีมเขามีคนไข้พิเศษต้องดูแลอย่างใกล้ชิด คงต้องเป็นผมทั้งอาทิตย์นะครับ” ไอ้ดิมมันพูดกับคุณครูโม

“ค่ะ ดีจังได้เจอคุณดิมทั้งอาทิตย์เลย “ ครูโมพูด

“ผมไปก่อนนะครับ พอดีมีงานต้องเคลียร์ที่ค่ายฯ และวันนี้ไอ้อ้นมันป่วย” ไอ้ดิมมันพูดใช่ผมบอกว่าวันนี้ผมป่วยไม่เข้าไป ให้มันเข้าไปคนเดียว

“เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ” ครูโมถามด้วยความเป็นห่วง คนมันหล่อมากก็แบบนี้แหละ มีทั้งผู้หญิงผู้ชาย

“ป่วยเพราะว่าพาเด็กไปยิงประตูมากจนคางเหลืองนะครับ” ไอ้ดิมมันว่าผมอิบอิบมาจนคางเหลืองมันน่าไหมนิ ทำเอาผมไถลเลย ถ้าไม่ติดว่ามาแอบดูจะออกไปดึงขนจมูกมันเลย

“แม้ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะดิม คิก คิก คิก “  ครูโมก็ปิดปากขำผมซะนิ และไอ้ดิมมันก็ขึ้นรถขับออกไป และครูโมก็เดินเข้าไปด้านในผมก็ยืนส่องหลานๆผม กำลังเล่นกับเพื่อนอยู่ด้านใน

“กริ้งๆ” ไอ้ดิมมันโทรมาหาผม

“ไอ้อ้น เป็นไงมรึงต้องให้กรูเข้าไปฉีดยาให้ไหมมรึง” ไอ้ดิม นั้นไงมันโทรมาเช็คสุขภาพผมแถมบอกว่าจะมาฉีดยาให้ผมอีก

“ดิมมม” ผมทำเสียงว่าผมไม่ค่อยสบาย เสียงแหบแห้ง

“เห้ย! นี้มรึงไม่สบายมากเลยเหรอวะ “ ไอ้ดิมมันตกใจ ฮาๆผมหลอกมันได้

“กรูโอเค ....แค๊ก ๆ...แค๊กๆ....” นั้นทำเสียงไอให้ฟังด้วย

“เออ ดูท่าจะต้องพักจริงๆกรูคิดว่ามรึงป่วยการเมืองนะเนี๊ยะ “ ไอ้ดิมดูมัน   

“สาดดด” ผมด่าแบบคนป่วยไม่มีแรงให้มันเชื่อว่าป่วยจริง

“เออ ถ้าไม่ไหวให้กรูไปดูอาการก็ได้นะมรึง” ไอ้ดิม

“ไม่ต้อง ...แค๊กๆ กรูแค่ไอ และเจ็บคอ ตาอักเสบ หูเริ้มวิ้งๆ  ไม่ค่อยมีแรง แค๊กๆ กรูคงหยุดแค่ครึ้งวันมรึงจะได้ไม่ต้อง” ผมพูดทำให้น่าสงสารที่สุด

“เออ มรึงหยุดไปเลยวันหนึ่ง  กรูดูให้ว่าวันนี้มรึงมีงานอะไรกรูทำให้พักแล้วกันนะ แค่นี้นะ “ ไอ้ดิม ผมอยากเสย์เยส ดังๆ และไอ้ดิมมันก็วางสายไป ฮาๆ

“เออ เขาเป็นทหารหรือเปล่าอะ” ผมได้ยินเสียงใครถามผมหันไปเด็กมายืนมองผม

“นี้ไม่เคยเห็นทหารหรือไง”  ผมถามทำหน้าดุ

“อาจจะเป็นคนขโมยเด็กก็ได้นะ พ่อเราบอกว่าบางที่เขาก็แกล้งปลอมเป็นคนกวาดขยะบ้างอะไรบ้าง “ แล้วมันเกี่ยวกับตรูตรงไหนวะเนี๊ยะ 

“เขาอาจจะปลอมตัวเป็นทหารมาแน่นอนเลยไปบอกครูโมดีกว่า” นั้นเด็กมันคิดได้ยังไงว่าผมนี้เป็นทหารปลอม เห้ย! นี้ทหารของจริงแค่หน้าตาหล่อไปหน่อยเท่านั้นเองนั้นวิ่งอ้าวไปหมดเลยผมก็ยืนส่องหาหลานรักผม แต่ตอนนี้คุณครูเรียกนักเรียนเข้าไปหมดเลย และครูโมก็เดินมาพร้อมกับภารโรง งานเข้าแน่เลยอ้น!!

“นักเรียนบอกว่าตรงด้านโน้นนะค่ะ พี่ศักดิ์” ครูโมเดินออกมาและตรงมาที่ผมยืนแอบอยู่ ผมจำต้องออกมายืนทันทีที่ครูเห็นผมครูโมก็ตกใจที่เห็นผม เพราะผมแทบจะไม่ได้โผ่หัวเฉียดมาทางนี้เลย

“คุณอ้น” ครูโมเรียกผม

“พี่ศักดิ์เดี๋ยวโมจัดการเองดีกว่าค่ะขอบคุณค่ะ” โมหันไปบอกภารโรงและโมก็เดินออกมาทางประตูผมเดินไปหาโม ผมกับโมเรียนมัธยมรุ่นเดียวกัน

“ว่าไงอ้น “ โมถามผม ที่ยืนยิ้มๆให้โม

“คือโม พอจะมีเวลาคุยกับอ้นสักแป็ปได้ไหม อ้นอยากให้โมช่วยน่ะ” ผมพูดกับโม โมพยักหน้าและผมก็เดินออกมาด้านข้างจะมีร้านซุ้มกาแฟสดอยู่ผมเดินเข้าไปนั่งและโมก็เข้ามานั่ง

“ดื่มอะไรดีโม อ้นเลี้ยง” ผมพูดกับโม

“แม้วันนี้ฝนถ้าจะตกหนักแน่ อ้นมาเลี้ยงกาแฟสดโม “ โมพูดแกมเหน็บผมแน่เลย

“แม้โมก็” ผมพูด

“โมเอาชาเขียวแล้วกัน อ้นละ” โมถามผม

“เออ ขอคาปูชิโน่ร้อนดีกว่าครับ” ผมพูดและโมก็เดินไปสั่งกาแฟและชาเขียวและโมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

“มีอะไรให้โมช่วยว่ามา อ้น แล้วทำไมมายืนลำๆล่อๆ แถวตรงเสาอย่างนั้นละ เด็กๆเลยเข้าใจว่าอ้นนะจะมาขโมยเด็ก คิก คิก คิก” โมพูดและขำผมอีกน่ะ ผมเอามือเกาหัวแก้เขิน
 
“โม อ้นอยากมาขอพาหลานไอ้ดิมไปหาพ่อของอ้น” ผมพูดกับโม โมมองผมพร้อมแสดงอาการตกใจมากที่ผมบอกว่าจะขอหลานไอ้ดิมไปหาพ่อผมบ้าง


“โม หลานไอ้ดิมก็หลานอ้น แต่อ้นอธิบายกับโมไม่ได้ว่ามันคืออะไรสันซับซ้อนโม น่ะโม ไอ้ดิมมันปิดอ้น และเด็กนั้นนะลูกของน้องชายอ้นด้วย แอ้นะ “ ผมพูดกับโม

“โมรู้แต่โม “ โมทำท่าจะปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรโม อ้นแค่อยากมีความสุขกับหลานบ้าง อ้นก็ไม่รู้ว่าชีวิตของอ้นจะอยู่ได้นานแค่ไหน เป็นทหารเหมือนเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้ายนะโม ไม่รู้ว่าจะขาด “ ผมพูดทำเสียงเศร้าเข้าไว้อ้น ทำหน้าเศร้าด้วยอ้น

“เออ โม เออ”โมทำท่าอึกอักลำบากใจ

“ไม่เป็นไรโม อ้นเข้าใจ ”ผมพูดเสียงอ่อยๆ และทำท่าจะลุกขึ้น แบบคนหมดอาลัยตายอยาก

“หมับ” โมดึงแขนผมไว้

“อ้นขอโมไปถามคุณครูประจำห้องของน้องไอ ไอซ์และมาริโอ้ก่อนได้ไหม เพราะว่าโมตัสินใจคนเดียวไม่ได้หรอกนะ อ้นเข้าใจโมใช่ไหมค่ะ” โมพูด ผมรีบพยักหน้า

“งั้นอ้นรอตรงนี้แป็บหนึ่งนะเดี๋ยวโมมา” โมพูดและเดินออกผมก็ทำก้มหน้า ทำหน้าเศร้า ให้โมเห็นใจพอโมเดินไป ผมก็นั่งรอ รอ รอ นานไหมก็สิบห้านาทีแต่ใจจดจอจะได้พาหลานไปไหม ถ้าไม่ได้จะได้หาแผนอื่นต่อไป จนครูโมเดินเข้ามาและตอนนี้ชาเขียวเอามาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้วผมนะดื่มกาแฟนไปค้อนแก้วแล้วด้วย

“อ้น” โมเดินมาอย่าบอกนะว่าไม่ได้

“ไม่เป็นโมอ้น...” ผมทำท่าจะลุกอย่างคนหมดหวัง

“โมไม่ได้บอกว่าไม่ได้ซะหน่อยแต่โมจะบอกว่าให้มาส่งก่อนบ้ายสองนะค่ะ เดี๋ยวคุณดิมมารับจะว่าโมเอา” โมพูดผมสะบัดหน้ามามองและ

“เยส เยส “ ผมทำท่าดีใจ และโมก็ตกใจกับอาการดีของผม

“เออ  ผมดีใจมากไปหน่อย ยังงั้นผมพาไปเลยนะโม โมน่ารักที่สุด” ผมพูดโมก็มองผม

“แต่ไม่อ้นก็ไม่รักโมอยู่ดี” โมพูดทำเอาผมแทบหัวทิ่มเลย

“โมล้อเล่นนะอ้น  โมจะแต่งงานแล้วนะเดือนหน้าโมจะส่งการ์ดไปเชิญนะอ้น และดิมด้วย” โมพูดผมพยักหน้า ผมพร้อมที่จะยินดีกับโม

“อ้นดีใจด้วยนะโม “  ผมพูดและเดินออกมาจากร้านกาแฟสด ผมเห็นครูพี่เลี้ยงพาเด็กน้อยสามคนออกมายืนรอแล้ว

“ทำไมเรากลับบ้านแล้วอะครูต่าย” น้องมาริโอ้เจ้าหนูจังไมถามครูพี่เลี้ยง

“น้องไอ น้องไอซ์และน้องมาริโอ้ วันนี้ลุงอ้นจะพาไปเที่ยวนะค่ะ “ ครูโมบอกเด็กสามคน เด็กสามคนหันมามองหน้าผมคงไม่คุ้นเคย

“เราจะไปกับลุงทหารเหรอครับคุณครู” ไอถามครูโม

“ใช่ค่ะลุงทหารใจดี ลุงทหารจะพาไปหา “ ครูโมพูด

“คุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก เออ หรือคุณย่าที่ใจดีที่สุดในโลก” ผมพูด โมหันมามองผมตรงคุณย่านี้แหละ

“แล้วลุงเขาจะไม่เอาเราไปชังกิโลขายเหรอครับครูโม ไอซ์ไม่อยากเป็นลูกชิ้น” น้องไอซ์พูด ผมนี้อยากจะขำ แต่ไม่เดี๋ยวหลานไปไม่ยอมไป กลั้นไว้ก่อน

“ไม่แน่นอนค่ะ จริงไหมค่ะลุงอ้น” โมพูดและหันมาถามผม ผมพยักหน้าและ เดินไปถอยรถมารอรับหลานๆผม วันนี้ผมเอารถพ่อผมมาเอง ผมออกมาเปิดประตูเด็กๆยังกล้าๆกลัวๆแต่ครูโมก็จูงมาขึ้นรถที่ละคนและผมก็

“ขอบคุณนะครับโม “ ผมขอบคุณโมและรีบขึ้นรถจะพาหลานไปหาพ่อผม

“อย่าลืมนะอ้น อย่าให้เกินบ่ายสองเพราะว่าคุณดิมจะมารับตรงเวลาและส่วนใหญ่จะก่อนสิบนาทีด้วยซ้ำ” โมย้ำกับผม ผมพยักหลานๆผมนั่งเงียบมากไม่กล้าพูดอะไรเลย

“ลุงดิมจะว่าหรือเปล่าเรามากับคนหน้าตาแปลกๆ” นั้นว่าผมอีก

“สวัสดีครับหลานๆลุงอ้น ลุงอ้นเป็นใครรู้หรือเปล่า” ผมถามหลานๆ

“ลุงอ้นเป็นทหาร” นั้นไงตอบได้ดี ดูจากชุดซิท่า แม้น่ารักจริงๆ

“ลุงอ้นเป็นพี่ชายพ่อแอ้ไงครับ” ผมพูดหลานๆผมลุกพล้วดมากันสามคนมาเกาะเบาะ

“จริงเหรอลุงอ้น “ คนที่เป็นเจ้าหนูจังไมของผมถามผมทันที

“พ่อแอ้เคยบอกพี่นะ ว่าชื่อลุงอ้นใจดี ลุงใจดีหรือเปล่าฮะ” คนนี้ที่หน้าตาเหมือนดิวแต่ผสมความหวานของแอ้เข้าไปผมว่าโตมาหล่อแน่นอน

“ใช่ครับใจดี และหลานๆแนะนำตัวให้ลุงรู้จักหน่อย เดี๋ยวลุงจะพาไปหาคุณปู่ภีมปภพ คุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก” ผมพูดและหลานๆทำท่าคิด

“ผมชื่อไอ “ คนที่หน้าเหมือนดิวชื่อไอ ตรงกับที่ไอ้เอ็กซ์ไปสืบมา ดูท่าจะเป็นพี่ที่ปกป้องน้องได้ดีซะด้วยฟังจากน้ำเสียงที่ดูเข็มแข็ง

“เขาชื่อน้องไอซ์ “ คนนี้หน้าเหมือนอาร์มมาก ชื่อน้องไอซ์ หน้าหวานๆ และออกจะขี้อายแบบนี้เลยอาร์มน้องชายผม (คิดถึงน้องตัวดีเหมือนกัน คืนนี้ต้องส่งข้อความหาให้กลับบ้านได้แล้ว )

“และเขาชื่อ.....”นั้นจำชื่อตัวเองไม่ได้หรือไง

“มาริโอ้”ผมตอบแทนให้เลย เออ ลืมไปว่า ตอนเจอกันครั้งแรกคุณพ่อไม่ปลื้ม

“ทำไมลุงรู้ละ”มาริโอ้ถามผม

“ก็เราเคยเจอกันไง “ผมพูดเห้ยลืม ตอนนั้นที่เจอกันไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ ผมกวนไว้เยอะ

“เออ ลุงล้อเล่นลุงเดาเอา”  ผมพูดแก้ตัว ถ้าจำได้ขึ้นมานี้งานเข้าแน่เลย แถมวันนั้นก็ไม่ได้ซื้อไอติมให้ด้วย

“มีแบบนี้ด้วยเดาถูกด้วยนะลุง” มาริโอ้พูด ค่อยยังชั่วหน่อย

“ไอ้โอมบอกพ่อว่าพี่พาหลานๆมาแล้วและทุกคนเตรียมพร้อมรับมือ เอ้ยย รับหลาน” ผมโทรหาไอ้โอมและผมก็เหลี้ยวรถเข้าบ้านผมทันที หลานๆพากันมองบ้านพ่อผมพื้นที่กว่า150ตารางวา ค้อนข้างกว้างแต่ส่วนใหญ่ปลุกต้นไม้ พ่อผมชอบปลูกต้นไม้ และน้องๆผมก็ออกมารอรับหลานๆกันหมดแล้ว มีไอ้โอม ไอ้โอ๊ค ไอ้อั้น และไอ้เอสด้วยอีกคน วันนี้อยู่เกือบครบ แถมชุดที่กวนบาทาหลานวันก่อนก็อยูู่ครบ แต่หลานคงจำไม่ได้หรอกผมว่านะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงอ้นX หลานๆไอ,ไอซ์และมาริโอ้ ลุงทนไม่ได้อยากได้หลาน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-07-2015 15:46:12
 :hao7: จอมป่วนจะไปบ้านลุงอ้น บ้านแตกแน่ๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันบ้านอ.อ่างเจอหลานๆครั้งแรก/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-07-2015 19:22:02
“เอาละพร้อมหรือยังลูก จะได้เจอ ลุงๆที่น่ารัก”ผมพูดและเดินลงมาเห็นพวกน้องๆผมนี้รอเล่นหรือรอจะกระทืบหลานวะนี้และพอผมเปิดประตูหลานๆก็ลงมามอง น้องๆผม ที่ยืนทำหน้าตาหมั่นเคี้ยวหลานมากและ

“พลึบ  พลึบ พลึบ ปึก”นั้น หลานๆพากันหันหลังและขึ้นรถกลับไปซะงั้นและปิดประตู หลานๆผมเกาะกระจกมองน้องๆผมและส่ายหัวไม่ลงอะ ไอ้พวกนี้มันทำหน้าตาได้น่าเล่นด้วยมากเลย ผมหันไป

“ทำหน้าให้หลานอยากเล่นไม่ใช่อยากหนี”ผมเม้งพวกนี้

“ทำยังไงอะ แล้วหน้าตาแบบนี้มันไม่น่าเล่นด้วยตรงไหน “ ดูไอ้เอสมันถามบ้าง

“นั้นดิ หน้าตาแบบนี้เด็กเห็นนี้กระโดดใส่และสาดน้ำใส่กันมันหยดจนเตียงโยก”ไอ้โอม ผมอยากจะบ้า

“มันคนละเด็กกันพวกมรึงเข้าใจไหม “ ผมพูด

“ไหนละหลานๆ  อ้น! ”พ่อผมเดินออกมาผมชี้ไปในรถ พ่อและไอ้อั้มที่ยืนกอดอกมันขำพวกผมซะงั้น พ่อผมเดินลงมาและเดินไปที่รถ พอหลานๆเห็นพ่อผม ก็มอง พ่อผมเปิดประตูรถ

“ไม่ลงมาหาปู่เหรอลูก” พ่อผมถามหลานๆ

“คุณย่า” หลานๆเรียกพ่อผมพร้อมกันหมดเลยว่าคุณย่า เสียงดังฟังชัดมาก

“คุณย่า นี้พ่อเป็นคุณย่าเหรอพ่อ ฮาๆ พ่อเราเป็นคุณย่า ฮาๆ  “ ไอ้โอมมันหัวเราะไม่เกรงใจพ่อกรูเลยสาด พ่อหันมามองหน้าไอ้โอม นั้นรีบหยุดหัวเราะทันทีก่อนจะเจอตรีนพ่อและหันกลับไปมองหลาน หลานๆลงจากรถแล้ว

“เรียกคุณปู่ซิลูกไม่ใช่คุณย่า คุณย่านะต้องเป็นแฟนคุณปู่ “ พ่อผมพูด

“ก็คุณปู่บอกว่าคุณย่าเป็นแฟนคุณปู่ โอ้จำได้” มาริโอ้

“คนนื้ชื่อมาริโอ้พ่อ” ผมแนะนำมาริโอ้

“น้องไอซ์ก็จำได้ ในห้องนอนคุณปู่ คุณปู่บอกน้องไอซ์ พี่ไอ และโอ้ด้วยเนอะว่าปู่รักคุณย่าที่สุดและบอกไอซ์ว่าคุณย่าใจดีมากที่สุดด้วย  ” น้องไอซ์พูด พ่อว่าพ่อแอบยิ้มแล้วแหละ หลานนี้เป็นคิวปิดตัวน้อยให้พ่อผมกับลุงภาได้เลยนะเนี๊ยะ 

“คนนี้ชื่อน้องไอซ์พ่อ หน้าเขาเหมือนอาร์มมากเลยพ่อ” ผมพูดพ่อผมย่อตัวลงมองน้องไอซ์ พ่อผมยิ้มและหันมาพยักหน้ากับผม

“ส่วนคนนี้ไอ แฝดคนโตพ่อ” ผมพูดพ่อผมก็มองไอและเอามือลูบหัวเบาๆ

“อยากเข้าไปในบ้านปู่กันไหมลูก “ พ่อผมถามเด็กๆ และพ่อผมก็จูงหลานๆผมเข้าบ้านพวกผมยืนมองด้วยความงงว่าทำไมหลานๆที่ไม่เคยเจอพ่ผมมาก่อนถึงได้เชื่อพ่อผมมากเหมือนเคยได้สัมผัสกันมาก่อนหน้านี้นะ หรือนี้ที่เขาเรียกว่าโซ่ทองคล้องใจที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ผมหันมามองน้องที่ไม่ได้เรื่องเลย และเดินตามพ่อผมเข้าบ้านไปเช่นกัน

“คนนี้ลุงอ้น เจอกันแล้ว” พ่อผมถามเด็กๆพยักหน้า

“คนนี้ลุงอั้ม ลุงโอม ลุงเอส ลุงโอ๊คและลุงอั๋น” พ่อผมแนะนำ หลานๆมอง

“ลุงเอ็กซ์ด้วย “ มาริโอ้พูดพ่อผมพยักหน้า

“ลุงเอ็กซ์ไม่อยู่ลูก ลุงเอ็กซ์ไปหาพ่อแอ้กับพ่อดิวเรานะ” พ่อผมบอกหลานๆ

“บ้านคุณปู่ใหญ่จังเลย” ไอพูดกับพ่อผม

“น้องไอซ์เป็นอะไรลูกทำไมเดินกุมท้องแบบนั้นละลูก” พ่อผมถามผมเพิ่งสังเกตุเหมือนกัน

“ไอซ์ปวดท้องนะครับคุณปู่ ไอซ์ปวดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ไอซ์ไม่ยอมบอกปู่กับลุงเพราะน้องไอซ์กลัวโดนว่าที่ไปกินปลาหมึก”ไอพูดกับพ่อผม พ่อผมก็อุ้มไอซ์ขึ้น

“แพ้ปลาหมึก เหมือนพ่อแอ้เลย และตอนเด็กพ่อแอ้ก็แอบกินและปู่จับได้ตอนเอามือกุมท้องปวดท้องเหมือนเรานี้แหละ “ พ่อผมพูด ผมหันมามองหน้ากัน ว่ามันจริงมาก

“อั้มไปเอายาแก้ปวดท้องมาซิมาให้หลานกิน” พ่อผมพูดและไอ้อั้มก็ไปเอายาให้ไอซ์ ยาน้ำตรากระต่ายบินแอ้กินอันนี้หายพ่อเลยต้องซื้อไว้ติดบ้านตลอด แอ้มันลำใส้ไม่ค่อยดี เรียกว่าความรู้สึกไว อาหารเป็นพิษนิดหน่อยได้เรื่องทุกที

“มานั่งกับปู่มาลูก ปวดมากไหมลูก ” พ่อผมอุ้มไอซ์มานั่งด้วย ไอซ์ดูท่าจะขี้อ้อน กอดพ่อ พ่อผมชอบเด็กขี้อ้อน เอาใจผมรู้

“ปู่อย่าบอกพ่อแอ้นะ ไอซ์ไม่อยากให้พ่อแอ้เสียใจ ที่ไอซ์ไม่เชื่อ แต่ไอซ์กินนิดเดียว” ไอซ์พูดเบาๆกับพ่อผม

“ไอ “ ไอ้โอมเดินไปหยิบเครื่องบินบังคับที่มันห่วงมาก ไม่ให้ใครเล่นเลยซื้อมาโชว์อย่างเดียวมันเอาลงมาให้หลาเล่น ไอวิ่งไปดูเลย และผมก็มองหา เห้ย หายไปไหนคนหนึ่งมิหน้าเงียบมาก

“มาริโอ้หายไปไหนอะ” ผมพูดขึ้นทุกคนมองกันหมด

“ลุงไอรู้ว่าโอ้อยู่ไหน ที่ไหนที่มีตู้เย็นอะมันจะไป” ไอพูดอ้อ พวกผมพยักหน้าและ

“เห้ย!  ไปทำไม ตู้เย็นเอาไว้ให้หมูกับผักอยู่ ไม่ใช่ให้เด็กอยู่”ผมลุกพล้วดเลย

“อ้นไปดูหลานเร็ว” พ่อผม และผมกับไอ้ไอ้เอสวิ่งในห้องครัว มันรู้ได้ยังไงว่าตู้เย็นอยู่ในครัว เรด้าดีจริง นั้นไงเปิดตู้เย็นแถมปืนบนเก้าอี้ตัวเล็กๆ และรือค้น ตรูดโด่งอยู่นั้นไง

“ช๊อกโกแลต ช๊อกโกแลต”นั้นค้นหาช๊อกโกแลต

“อันนี้ไม่ใช่ ไม่เอา ….ฟิ้ววว”นั้นคนเจอถุงผัก เหวี่ยงมาเลย ผมรีบกระโดดรับ

“อันนี้อะไรอะ ไม่ใช่ไม่เอา….. ฟิ้วววว”ปามาอีกไอ้เอากระโดดรับและมาเรื่อยเลยๆ

“พี่หลานจะล้างตู้เย็นให้เราใช่ไหมพี่ถึงได้ปาออกมาจะหมดตู้แล้วเนี๊ยะ”ไอ้เอสพูด ผมกับไอ้เอสกระโดดรับของที่หลานปาออกด้วยกันมัน  หลานครับช่วยหันนมาดูลุงหน่อยลูก เต็มมือแล้วลูก

“อ้า  เจอแล้วช๊อกโกแลต”นั้นมันเจอจนได้และโอ้ก็ลงจากเก้าอี้มือถือกล่องช๊อกโกแลตของไอ้โอม เด็กมันให้มา และมาริโอ้มองผมสองคนที่ยืนถือของที่ปาออกมา ผมมองดีน่ะที่เป็นหลานไม่ใช่หลานเจ็บหนักไปแล้ว มาริโอ้มองผมตาโตและหันซ้ายและขวาจะวิ่งซิท่า ผมสองคนกางขากั้นไว้ก่อนเลย

“ลุงอะไรข้างบนอะ”นั้นผมเลยหน้ามองและ

“ไหนลูก”ผมถามและเงยหน้ามองกัน

“ฟิ้ววว”วิ่งรอดหว่างขาผมไปซะงั้นวิ่งหนีออกไปเลย

“เก็บเลยมรึงไอ้เอส”  ผมหันไปส่งทุกอย่างให้มันหยัดเข้าตู้เย็นไป ผมเดินออกมามาริโอ้วิ่งไปนั่งกับพ่อผม

“โอ้เจอช๊อกโกแลตด้วยนะปู่ โอ้กินได้อะเปล่า “ มาริโอ้ถามพ่อผมแน่นอนพ่อต้องบอกว่า

“กินได้ลูก “ พ่อผม ไอ้โอมมันหันมาเจอ

“เห้ย! ช๊อกโกแลตวันวาเลนไทม์ ของกรู” ไอ้โอมพูด และโอ้ก็รีบแอบด้านหลังทันที

“ปู่” มาริโอ้

“ให้หลานไปโอม กินได้ลูก” นั้นไง และมาริโอ้ก็แกะออกมา

“นี้ไงช๊อกโกแลต พี่ไอซ์กินอะเปล่า” มาริโอ้ถามไอซ์ที่นั่งอยู่บนตักพ่อผม ผิงพ่อผมไอ้อั้มไปเอายาใส่ถ้วยมาให้แล้ว และให้พ่อผมก็จะให้ไอซ์กิน

“พี่กินไม่ได้ลูกพี่เขาปวดท้อง” พ่อผมพูดและส่งถ้วยยาให้ไอซ์ที่มองแต่ยังไม่กล้ากินกลัวขมแน่เลย

“ไม่ขมครับ ลุงอั้มยังกินเลยเวลาปวดท้อง” ไอ้อั้มบอกหลาน ไอซ์ก็กินยาทีพ่อผมส่งให้

“พี่ไอ ช๊อกโกแลต” มาริโอ้กระโดดลงไปและส่งให้ไอหนึ่งอัน และตัวเองก็แกะอีกหนึ่งอัน สองอันหมดไปอย่างรวดเร็ว และ

“ทำไมช๊อกโกแลตอันนี้มันเหนียวๆอ่ะ ปู่” ผมหันไปมองเห้ย! มันไม่ใช่ช๊อกโกแลตลูกมันถุงยาง

“กินไม่ได้ลูกโอ้ “ ผมรีบดึงแย้งมาและเอามาทั้งกล่องผมเทออกมาถุงยางทั้งนั้นเลย ผมหันไปมองไอ้โอมเด็กมรึงปลอมแปลงถุงยางในช๊อกโกแลตเหรอ

“ส่งสัยเด็กให้ไว้เป็น การแสดงความรักนะพี่ เฮอะๆ” ไอ้โอมมันพูดได้น่ารักมาและพ่อผมก็มอบของส้มน้ำหน้ามันด้วยหมอนอิง

“ไปทิ้งให้หมด พวกมรึงนี้นะ โดยเฉพาะมรึงไอ้โอม” พ่อผมเม้งเลยเป็นไง หลานฟีเวอร์ฮาๆ

“เอาไปทิ้งให้หมดเลยนะ “ พ่อผมสั่ง ทำเอามองกันด้วยความเสียดาย ทั้งไอ้โอ๊คและไอ้อั๋นเลย ผมด้วย ผมยืนมองพ่อผมที่คุยกับหลานๆ หลานๆก็โม้เรื่องลุงภาให้พ่อผมฟังผมเชื่อแล้วว่าโซ่ทองคล้องใจที่มีแต่เราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาแต่สัมผัสด้วยใจมันมีจริงพ่อผมดูมีความสุขมาก ผมไม่เคยเห็นพ่อยิ้มมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย ไอ้อั้นและไอ้โอ๊คมัมายืนข้างๆผม

“โอ้ว่าโอ้เคยเจอลุง ลุง ลุงที่ไหนนะ “ มาริโอ้พูดเห้ยอย่าบอกนะว่าจำได้นะ

“ไม่มั้ง” ผมพูด

“มันมีรถขาย.....” มาริโอ้ทำท่าคิด

“ไอ้ติม “ ไอ้อั้นพูด ผมหันไปมองมันจะสะกิดความจำหลานทำไม

“ใช่ ใช่ และลุงยังบอกว่าโอ้นะ”  มาริโอ้

“กวนตรีน” ไอ้โอ๊คไอ้เวร ผมหันไปมองหน้ามัน

“ใช่ ลุงว่าโอ้กวนตรีนด้วยอะปู่” นั้นไงแทนที่พ่อกรูจะไม่รู้เลยรู้เลย พ่อหันมาและหมอนอิงลอยมาสามไบซ้อนเลยให้เลยรางวัล

“พวกมรึงว่าหลานเหรอไอ้อ้น มรึงโตกันแล้วนะ พูดอะไรไม่คิดเลย” พ่อผม เห็นได้ชัดหลงหลานอย่างแรง

“แต่โอ้บอกพ่อดิวว่าโอ้จะไม่โกรธ แต่ลุงไม่ซื้อให้ไอติมให้โอ้” มาริโอ้พูด

“งั้นลุงพาไปซื้อตอนนี้เลยเอาไหมลูก” ผมถามมาริโอ้ มาริโอ้รีบพยักหน้า ผมก็อุ้มตัวดีผมออกไป ผมหยิบกุลแจรถฮาเลย์ของผม ทันทีที่ผมไปถอยออกมาจากที่จอดรถ มาริโอ้ที่ยืนมองตาโตเลย

“รถลุงเท่ที่สุด” มาริโอ้ ผมก็ใส่หมวกกันน๊อกแต่ไม่มีของมาริโอ้

“ไว้ลุงซื้อให้ จะได้ไปแว้นกับลุง” ผมพูดและยืนมือรับมาริโอ้ให้มานั่งข้างหน้ากับผม 

“จับแฮนดิ์ไว้ลูก ลุงจะพาไปซิ้ง” ผมพูดและทำท่าจะสตาร์รถ

“ลุงโอ้ไม่มีแว่นแบบลุงอะ” มาริโอ้พูดและชี้ที่แว่นตาผมที่ผมสวมอยู่ อ้อแว่นตากันแดดแบบของผม

“มี...รอแป๊ป” ผมพูดและหยิบแว่นออกจาซองหนังที่หน้ารถฮาเลย์ผม แว่นตาเหมือนกันเรแบนด์ด้วยผมก็หยิบมาสวมให้มาริโอ้

“เท่เหมือนลุงเลย หลานใครหว่า”ผมบอกหลานผมมาริโอ้พยักหน้า

“ลุงอ้น” โอ้พูดและผมก็ขับรถออกทันที ผมไม่ขับเร็วหรอกครับ กลัวหลานตก ผมค่อยๆขับไป ผมรู้ว่าผมสองคนเท่มาก เพราะเวลาผ่านสาว ๆนี้เหลียวหลังหันมามองผมกันเป็นแถว  ยิ่งตอนจอดเทียบรอรถเลี้ยว ผมหันไปหยักคิ้วให้ด้วย มาริโอ้เห็นผมทำ ก็หันไปหยักคิ้วให้เหมือนกัน

“หล่อมาก หล่อทั้งพ่อที่ลูกเลยอะแก” นั้นดันมองว่ามาริโอ้เป็นลูกผมอีก แต่ชอบ ผมพามาริโอ้มาที่ร้านค้า หน้าตาเหมือนเซเว่นแต่ไม่มีอีเลฟเว่น  มาริโอ้รีบเดินเข้าในร้านเหมือนมาประจำ

“มาริโอ้วันนี้มากับใครค่ะ มากับลุงดิมสุดหล่อเหรือเปล่า” ผมเดินเข้าไป แม้ชมไอ้ดิมว่าสุดหล่ออีก เปลี่ยนร้านดีไหม

“อุ้ยย คุณอ้นสุดหล่อที่เอง” แม่ค้าหันมาเจอผมเข้า เปลี่ยนทันที ผมพยักหน้ายังดีที่เปลี่ยนใจทันไม่งั้นออกไปหาร้านอื่น ฮาๆต่อมอิจฉา

“มาริโอ้ไปดูไอศรีมอันไหนที่หนูอยากทานลูก” ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้ก็วิ่งไปที่ตุ๊ไอศรีม และ

“โอ้อยากได้อันนี้ แมกม่า” มาริโอ้พูด

“เว้ย!!  นั้นมันแมกนั่มมาริโอ้ ” ผมกับแม่ค้า พูดออกมาพร้อมกัน แมกม่ามันปืน

“แม่ค้ามีแต่ไอติมค่ะ ไม่มีปืนขายค่ะ” แม่ค้าพูด

“คิก คิก คิก โอ้ล้อเล่น โอ้เอาแมกนั่ม โอ๋เอาหนึ่งกล่อง “มาริโอ้พูดและปิดปากขำ แม่ค้าก็เดินไปหยิบขึ้นมากล่องหนึ่ง”ผมก็มองจะเอากล่องหนึ่งเลยเหรอ

“เดี๋ยวพี่ไอ กับพี่ไอซ์อาจจะร้องไห้งอแง” มาริโอ้พูด

“โอเค เอาทั้งกล่องนะลูก มุกนี้ลุงจำได้ลูก มุกร้องไห้งอแง”ผมพูดกับมาริโอ้ มาริโอ้มองผมยิ้มตาหยี

“โอ้เอาขนมได้หรือเปล่าลุง อ้น “มาริโอ้พูดผมพยักหน้าและและมาริโอ้ก็วิ่งไปที่เชลส์ที่มีขนม ผมยืนเลือกหนังสือพิมพ์ จะซื้อไปอ่านะซะหน่อย จังหวะที่ที่มีลูกค้าเข้ามาพอดี แม่ค้าเลยไปขายของให้ลูกค้าท่านอื่นก่อน

“ฮึก ฮึก ฮึก “ ผมหันมามาริโอ้เดินร้องไห้ออกมาจากซอก ผมก็ตกใจมาก

“มาริโอ้เป็นอะไรลูก” ผมรีบถามหลานผมทั้นที

“พี่คนนั้นอะมันบอกว่า พ่อโอ้เป็นตุ๊ดอะ มันเรียกโอ้ว่าลูกตุ๊ดอะ ฮือๆ ลุงอ้น” มาริโอ้พูดผมก็ชะเง้อมองอ้อเด็กเกเรประจำซอยนั้นเองแต่ไม่พรรณามือผมหรอก

“โอ้กลับไปหามันและ โชว์นิ้วกลางใส่มันเลยลูก ทำหน้าดุ ดุ” ผมพูดมาริโอ้มองผม และส่ายหัวว่าทำไม่ได้

“ไปลูก เราต้องกล้า เราจะให้ใครมาข่มเราไม่ได้ลูก โอ้ทำได้เชื่อลุง”ผมพุดมาริโอ้ก็มองผม ผมทำท้าโชว์นิ้งกลางโชว์ให้หลานผมดู ผมรู้ว่าสอนนี้มันผิด แต่จะให้มันมาว่าหลานผมไม่ได้เพราะมันก็ต้องว่าอีกในครั้งต่อไป ผมพยักหน้าและมาริโอ้ก็เดินไป แถมพยายามทำหน้าดุอีก ผมเดินตามหลังไปยืนชะโงกหน้ามอง

“อย่ามาว่าพ่อเขานะ “ มาริโอ้พูด และเด็กเกเรมันหันมามองโอ้และพากันหัวเราะ

“พลึบ” มาริโอ้โชว์นิ้วกลาให้เลย เด็กพวกนี้ดูมันโกรธมากแต่ผมยืนอยู่ผมยืนเอามือกอดอกมองเด็กพวกนี้ ทำหน้าดุแบบที่ใช้ตอนฝึกทหารใหม่เลย

“ไปเฮอะวะ...ฟิ้ว! “ นั้นไงออกโกยไปเลย

“ถ้าว่าพ่อเขาอีก นายเจ็บแน่” นั้นมาริโอ้รีบตะโกนตามหลัง

“โอ้ทำไอ้แล้ว ลุง” ผมรีบออกมายืนรอเหมือนไม่ได้ทำอะไร

“โอ้มันวิ่งหนีโอ้กันหมดเลย” มาริโอ้พูด ผมยกนิ้วโป้งให้ว่าผลงานดี

“เก่งมากโอ้ ไปจ่ายเงินได้แล้วนี้ขนมของโอ้คนเดียวหรือเปล่า “ผมถามมาริโอ้

“อันนี้ของพี่ไอ อันนี้ของพี่ไอซ์ และอันนี้โอ้ซื้อให้ลุง” มาริโอ้พูดผมเอามือลูปหัวหลานและไปจ่ายเงินทันทีผมก็พามาริโอ้กลับบ้าน มาริโอ้แกะขนมที่เขาซื้อมาแถมยังหันมาป้อนผมอีกนะ ผมเพิ่งรู้นะว่ามีหลานมันมีความสุขแบบนี้เอง 

“ฮาๆ ลุงอย่ากัดนิ้วโอ้ซิ “ มาริโอ้ผมแกล้งงับนิ้ว มาริโอ้ชักนิ้วออกทันที ผมเดินเข้ามาในบ้านภาพที่ผมเห็นคือพ่อกับไอและไอซ์กำลังนั่งคุยกันตามประสาคุณปู่หลงหลาน มาริโอ้ก็วิ่งเข้าไปอีกคน ภาพนี้ผมอยากให้แอ้มันได้เห็นจริง ว่ามันไม่ควรปิดพ่อและพวกผมเลย พวกผมพร้อมจะเข้าใจมัน
“ปู่ไอ้มิ้นมันดุมาก “มาริโอ้พูดไปปากก็กินไอติมไป พ่อผมก็ค่อยเช็ดปากให้ตลอด

“มิ้นกัดน้องไอซ์ด้วยนะปู่ “น้องไอซ์ มิ้นอย่าบอกนะว่าเด็กคนที่ไอ้ดิมมันพาลงมาล่าสุด

“ปู่ ไอมาเล่นกับลุงได้อีกไหมครับ” ไอ คงชอบเล่นกับพวกไอ้โอม ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋นละซิ  ผมยิ่งเห็นแบบนี้แล้วยิ่งไม่อยากเอาคหลานๆไปคืนเลย

“มันน่ารักมากเลยใช่ไหมพี่อ้น” อั้มเดินมาหาผม ผมพยักหน้า ผมปล่อยให้ปู่กับหลานๆ และน้องๆผมเล่นกับหลานผมไปก่อนจนเกือบบ่ายสอง

“พี่ไม่เห็นพ่อยิ้มมีความสุขแบบนี้นานแล้วนะอั้ม “ ผมพูดกับน้องชายของผม อั้มพยักหน้า

“จริงด้วยพี่อ้น “ ไอ้โอมอีกคน

“เรายึดไว้เลยไหมพี่ “ ไอ้โอมมันพูด

“ยึดไม่ได้หรอก พี่เชื่อว่าไม่นานแอ้น่าจะบอกพ่อแล้วหรือไม่ก็ลุงต้องบอกพ่อเร็วๆนี้แหละ “ผมพูดกับน้องๆผม

“เอาละเด็กๆ ต้องกลับกันแล้ว “ ผมบอกเด็กๆที่ดูท่าจะไม่อยากไปจากพ่อผมเลย

“ไว้มาหาปู่ใหม่นะลูก แล้วมาริโอ้ชอบทานไอศรีมเหรอลูกไว้ปู่ซื้อไว้ให้ “ พ่อผมพูดและถามมาริโอ้ที่ทานไอศรีมเลอะปากไปหมดพ่อผมต้องเช็ดให้ ตอนพวกผมเด็กๆพ่อคงทำแบบนี้เช่นกัน

“โอ้ไม่อยากกลับแล้วแต่โอ้ก็รักคุณปู่ เออ คุณปู่มีสองคนอะ ปู่คนที่หนึ่งกับปู่คนที่สอง “ มาริโอ้พูดพ่อผมยิ้ม

“ไว้ปู่คนที่สองจะไป รับที่บ้านปู่คนหนึ่งเอง ดีไหมครับ “พ่อผมพูด

“เย้ๆ ไอ อยากมาเล่นกับลุงอีก” ไอพูด ผมเอามือลูบหัวไอ

“อ้นไปส่งหลานได้แล้ว ขับรถดีดีละ อย่าขับเร็วนะ “พ่อผมพูดและบอกไม่ให้ผมขับเร็วอีกด้วย แม้ยังไม่ทันไรเลย หลงหลานซะแล้วผมก็พาเด็กๆออกขึ้นรถ เพื่อจะได้ขับไปส่งเพราะเดี๋ยวไปถึงช้าไอ้ดิมมาก่อนความแตกอีก

“ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด”หลานๆ ผมหอมแก้มพ่อผมก่อนพากันขึ้นรถ และผมก็ออกจากบ้านผมทันที่

“หลานๆ ครับ เดี๋ยวลุงดิมมารับ อย่าบอกลุงดิมนะว่าไปกับลุงอ้นนนะ และพรุ่งนี้ลุงจะมารับอีกอยากไปหาปู่อีกไหมลูก”ผมถามหลานๆผม

“แต่ลุงดิมอาจจะโกรธน้องไอซ์ ละลุงอ้น “น้องไอซ์พูดผมก็มองผ่านกระจกมองหลัง

“แต่ไอซ์ก็รักลุงอ้นนะ”ไอซ์พูดผมยิ้มออกมาเล็กน้อย

“คุณปู่ภีมรักหลานมากนะ ไม่อยากไปหาคุณปู่ที่ใจดีที่สุดเหรอครับ”ผมถามเด็กๆ ตอนนี้เด็กๆมองหน้ากัน

“โอ้อยากไป โอ้อยากไปลุงอ้น “มาริโอ้พูดผมก็มองหลานอีกคน ไอ

“งั้นพรุ่งนี้ลุงมารับนะลูก อย่าบอกลุงดิมนะรู้ไหม ลุงดิมอาจจะไม่ให้หลานมาหาลุงอ้น เพราะว่าลุงดิม กลัวหลานรักลุงอ้นมากกว่า”ผมพูด

“เรารักลุงอ้น เราก็รักลุงดิมเหมือนกัน”หลานๆผม

“พรุ่งนี้เจอกันนะครับ ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด”ผมหอมแก้มหลานๆ ทุกคน ตอนนี้โมออกมารอหลานๆผมแล้วและพาเขาห้องเรียนทันที ผมยืนมอง ตั้งแต่อยู่มาจนถึงตอนนี้ อันนี้คือความสุขที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลย การได้มีหลานที่น่ารัก

*******************************************************************************************************

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันบ้านอ.อ่างเจอหลานๆครั้งแรก/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-07-2015 13:27:53
 :man1: :impress2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันบ้านอ.อ่างเจอหลานๆครั้งแรก/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-07-2015 15:23:25
บ้านอ นี่หลงหลานกันทุกคนเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-07-2015 16:57:12
ลุงดิม ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่โกหกกัน
      ผมขับรถมารับหลานผมกลับบ้านตามปกติ วันนี้ไอ้อ้นมันไม่ยอมไปทำงาน ไอ้นี้ป่วยการเมืองหรือเปล่า ตอนที่ผมขับรถมา ผมได้ส่วนทางกับไอ้อ้น ผมจำได้รถอาภีมผมนั้นเองมันป่วยการเมืองเหรอเนี๊ยะแล้วมันมาทำอะไรแถวศูนย์อนุบาล คงไม่มีอะไรหรอกนะ คิดมากไปเองมั้งผมนะ ผมก็จอดรถและลงไปรับหลานๆผม

“ลุงดิมมารับแล้วค่ะ”ครูโม

“น้องมีนกับน้องมิ้น คุณดรีมมารับไปแล้วค่ะ “โมบอกผม ผมพยักหน้า

“สวัสดีครับลุงดิม”หลานๆผมคุณครูเขาสอนได้น่ารักมาก และผมก็พาหลานๆมาขึ้นรถ

“ไงลูก วันนี้เรียนกันสนุกไหมลุก”ผมถามหลานๆผม

“สนุกที่สุดเลย เราได้.....” มาริโอ้พูดแต่หยุด เพราะว่าไอ ทำท่าไม่ให้พูด ผมก็มองผ่านกระจก

“ที่โรงเรียนสนุกครับลุงดิม” ไอตอบผมแทนและไอซ์ที่หันไปมองไอและมองไอซ์

“อ้อเหรอ อืมมม” ผมนิ่งเงียบต้องมีอะไรปิดบังลุงแน่นอน ผมก็เปิดไฟขอทางและเลี้ยวไปจอดข้างทางก่อน หลานคงรู้ว่าผมจอดทำไม

“เอาละ ไหนเราสัญญากันแล้วไงครับ ว่าจะไม่โกหกกันหึ! หลานๆ ” ผมถามหลานๆ ผม ผมมองหลานผ่านกระจกมองหลัง หลานๆ พากันก้มหน้ากันหมดเลย

“ไอ เป็นพี่ บอกลุงมามีอะไรกัน” ผมถามไอ แฝดคนโตที่หันไปมองน้องทั้งสอง

“คือ เออ ลุงถ้าไอบอกลุงจะโกรธไอ โกรธน้องๆหรือเปล่า” ไอถามผม ผมก็มองไอผ่านกระจกมองหลังและส่ายหัว พร้อมกับยิ้มให้

“ถ้าหลานบอกลุงตามความจริงลุงสัญญาจะไม่โกรธ” ผมพูดกับไอ

“วันนี้ลุงอ้น มารับพวกเราไป หาคุณปู่” หลานบอกผม ผมก็พล้วดหันหลังไปมองหลานๆ ผมทันทีไอ้อ้นมันมารับหลานผมไป มันก็รู้ความจริงแล้วอะดิ

“ลุงดิมม” หลานๆ ผม

“เออ โอเค ลุงขอโทษ ไม่ต้องทำหน้าตกใจกันขนาดนั้น แล้ว” ผมบอกหลานๆผม

“ครูโมก็ให้ไปเหรอครับ” ผมถามหลานๆผม หลานๆก็พยักหน้า ครูโมนะครูโม ผมรู้ว่าครูโมชอบไอ้อ้นมันแต่นี้มันไม่ควรจะอนุญาติโดยไม่ได้ถามความสมัครใจผมก่อนเลย พรุ่งนี้ค่อยไปจัดการ

“ลุงอ้นซื้อไอติมและขนมให้มาริโอ้ด้วยนะลุงดิม ลุงดิมอย่าโกรธลุงอ้นนะ นะ “ มาริโอ้ลุงมาสะกิดผมทำหน้าซิ ถ้าไอ้อ้นมันเห็นหน้าหลานรักตอนนี้มันต้องทั้งรักและหลงมากแน่นอน ผมว่านะ

“ไม่โกรธครับ ลุงอ้นกับลุงดิมนะเป็นเพื่อนกัน “ ผมบอกหลานๆผม

“แต่ถ้าจะไปอีกให้ลุงอ้นโทรมาขอลุงก่อนนะ และลุงจะพิจารณาก่อนว่าจะให้ไปหรือไม่ให้ไป ให้ครูโมโทรหาลุงดิม” ผมพูดเพราะว่ามันต้องมีครั้งต่อไปแน่นอนไอ้อ้นนี้

“กลับไปแล้วเล่าให้ปู่ฟังด้วยนะว่าไปเที่ยวบ้านคุณย่ามา” ผมบอกหลานๆ

“โอ้งง ไปหมดแล้วตกลงโอ้จะเรียกคุณย่าหรือคุณปู่ เพราะว่าคุณปู่ก็บอกว่าเรียกย่าไม่ได้ “ มาริโอ้พูด

“เรียกปู่เวลาออกไปข้างนอก เพราะว่าคุณย่าไว้เรียกตอนปู่อยู่กับคุณปู่ในบ้านลูก ” ผมพูดผมเงยหน้มองมาริโอ้ เห้ย หน้ามาริโอ้งง หนักกว่าเดิม

“โอ้ไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลยจริงๆนะลุงดิม ผู้ใหญ่พูดไม่รู้เรื่อง” มาริโอ้อีกแล้วโอ้ว่าผมพูดไม่รู้เรื่องอีกแล้ว จริงๆเลยหลานโอ้ของผม

“คิก คิก คิก” ไอซ์ขำน้องชายของเขา  “ฮาๆ” ไอ้ ก็ขำน้องชายเขาเหมือนกัน

“เรารีบกลับบ้านกันดีกว่าเพราะว่า ป้าด้า รอหลานๆไปช่วยทำคุ้กกี้” ผมพูดหลานๆทำท่าดีใจใหญ่เลย เป็นกิจกรรมที่เขาชอบกันมาก มันเป็นการพัฒนาสมองไปด้วยในตัว ผมเลี้ยวรถเข้าบ้านหลานๆก็รีบวิ่งลงจากรถเข้าบ้านทันที วิ่งไปที่ห้องครัวเลยไปหาด้า ผมเดินเข้าไปหาพ่อผม

“พ่อ ไอ้อ้นมันพา....” ผมเดินไปฟ้องพ่อผม เรียกว่าฟ้องเลยดีกว่า

“พาหลานไปหาภีม” พ่อละส่ายตาจากหนังสือพิมพ์ หันมาบอกผมแสดงว่าพ่อรู้เรื่องแล้วว

“พ่อรู้” ผมพูด

“ใช่พ่อรู้ดิม ครูโมเขาโทรมาหาพ่อถามพ่อ พ่อก็อนุญาติดิม เราควรจะบอกเขาได้แล้วและการที่อ้นจะมาพาหลานไปหาภีมแสดงว่าภีมคงพร้อมที่รับฟังเรื่องนี้แล้ว ดิม” พ่อผมพูด

“อาทิตย์นี้แหละ รอดิวกับแอ้มาหาลูกเราก็คงต้องบอกทุกสิ่ง “ พ่อผมพูด ผมพยักหน้ามันถึงเวลาแล้วที่เราต้องบอกความจริงซินะ ไม่รู้ว่าไอ้อ้นมันจะกระทืบไอ้ดิวหรือเปล่าสยองแทนไอ้ดิวเลยงั้นรอมันมาแล้วค่อยบอกมันว่าไอ้อ้นรู้เรื่องแล้วบอกตอนนี้มันอาจจะชิ้งไม่มา ฮาๆ  ผมขึ้นไปอาบน้ำและเช็คงานผมนิดหน่อย ว่ามีอะไรต้องทำบ้าง สักพักผมก็เดินลงมา เพื่อนจะเตรียมทานอาหารเย็นผมเดินลงมาภาพที่ผมเห็นคือ

“ปู่ ปู่คุณย่าน่ารักที่สุด ไอซ์อยากไปหาคุณย่าอีก คุณย่าให้ไอซ์ทานยา ไอซ์ไม่ปวดท้องแล้ว ปู่” น้องไอซ์

“อ้าว ปวดท้องเหรอลูก ทำไมไม่บอกปู่ บอกลุงละลูก” พ่อผมถามไอซ์ทีเพลอพูดออกมา

“ไปทานปลาหมึกมาอีกแล้วใช่ไหม ไอซ์”  ผมถามไอซ์ ไอซ์ก้มหน้าและพยักหน้าเบาๆ

“ไอซ์แพ้ปลาหมึก พ่อแอ้ก็แพ้ปลาหมึก เห็นไหม พอพ่อแอ้มาพวกลุงจะไม่สั่งอาหารที่มีปลาหมึกเลย “ผมบอกไอซ์

“ไอซ์ขอโทษ ไอซ์จะไม่กินอีกแล้ว “ไอซ์พูด

“ลุงอ้นก็พาโอ้ ไปแว้นด้วย” มาริโอ้พูด

“ลุงขับรถคันใหญ่ ๆ  “มาริโอ้พูด ฮาเลย์ ผมก็มี แต่ไม่ได้ขับแล้ว แดดเมืองไทยไม่ไหว ร้อน แต่ถ้าหลานชอบจะขุดออกมาและพาหลานซิ้งบ้าง เอาใจหลานบ้างดีกว่าผม

“ไอ เล่นเครื่องบินลุงโอมด้วย ไอ ชอบมากเลยลุง ลุงโอมบอกว่าถ้าไปอีก ลุงจะให้ไอ เลย”ไอพูด

“ไปทานข้าวกันได้แล้วครับ” หมอด้าเข้ามาตามพวกผม หลานๆผมลุกเดินเข้าไปในครัว โดยมีพี่ชายคนโตเป็กซ์มาพาหลานไปหาที่นั่ง

“ตกลงนี้บ้านโน้นเขาหลงหลานเรากันแล้วใช่ไหมพี่ดิม” หมอด้าถามผม ผมพยักหน้า

“ก็ดีนะ มีคนช่วยเอาลูกรักไอ้โดมไปเลี่ยงบ้างก็ดี “ ดรีมเดินอุ้มมิ้นลงมา

“ยุง ยุง อุ้มม “มิ้นกางแขนมาให้ผมอุ้ม

“บอกซะทีก็ดี จะได้ไม่ต้องมาหลบๆ ซ้อนๆกัน “พ่อผมพูด และเดินเข้าห้องครัวเพื่อทานอาหารเย็นพวกผมก็เดินตามเข้าไป ความสุขในบ้านผมก็เกิดจากเด็กๆนี้แหละครับ ถามว่าเหนื่อยไหม ก็มีบ้างแต่ความสุขมันมีมากกว่า แต่ที่เหนื่อยคือต้องจัดตารางเวรให้มีคนอยู่เลี้ยงหลานด้วยนั้นเองปวดหัวตรงนี้แหละ ฮาๆ แต่ดีที่มีเป็กซ์มาช่วยอีกคน ดูซิ ตักกับข้าวให้น้องๆ ดิวกับแอ้นี้หามาได้ถูกคนจริง

“อย่าเพิ่งรอด้วย” เสียงใครดังเข้ามาในบ้านผม ผมก็ต้องชะงักช้อนไว้ก่อนมองไป มีแขกมาเยื่อน ไอ้ดิ๊บ ไม่เจอมันนานมากหลานเดือนมาก มันเรียกหนักมาก

“หลานลุง ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด และ...”ไอ้ดิ๊บมันหอมแก้มหลานๆแต่มาชะงักที่เป็กซ์

“หลานคนไหนอีกเนี๊ยะ” ไอ้ดิ๊บ

“หลานคนโตแต่เพิ่งมาอยู่ “ ไอ้ดรีมพูด

“อ้าวเหรอ แล้ว มายังไงอะ” ไอ้ดิ๊บถามพวกผม

“พ่อดิวกับพ่อแอ้ให้เป็กซ์มาอยู่ที่นี้ครับลุง” เป็กซ์พูด ดิ๊บก็พยักหน้า ดูมันซื้อของฝากมาให้หลานแต่

“ช๊อกโกแลต” นั้นไงมาริโอ้ ผมนี้ยกมือเกาหัวกันเป็นแถวเลย นี้เลิกซื้อช๊อกโกแลตแล้วแต่ลืมบอกไอ้ดิ๊บว่าอย่าซื้อมา มันซื้อมาจนได้มาริโอ้กระโดดลงไปคว้าไว้ก่อนเลย กลัวไม่ได้

“ของโอ้ “ มาริโอ้พูด ดิ๊บมองหน้าพวกผม

“กรูคุยกันแล้ว จะเลิกซื้อช๊อกโกแลต เพราะหลานมรึงติดมาก ติดจนกรูจะพาไปถ้ำกระบอกเพื่อเลิกช๊อกโกแลตกันอยู่แล้วดิ๊บ”ผมพูด แต่คงไม่ทันแล้วแหละ

“อ้าวไม่มีใครบอกดิ๊บอะ วันก่อนโทรหาไอ้ดิวมันไม่เห็นพูดถึงเรื่องนี้เลยอะ”ไอ้ดิ๊บ มาริโอ้รีบเอาช๊อกโกแลตแอบไว้ข้างหลังทันที เรียกได้ว่าอ้อยเข้าปากช้างแล้วยากที่จะคายละทีนี้

“มาริโอ้ เก็บเอาไว้ทานหลังกินข้าวและ ทานได้วันละอันพอ “หมอด้า พูด มาริโอ้พยักหน้าเบาๆ และกอดกล่องช๊อกโกแลตไว้แน่นเลย

“พ่อดีครับ “ ดิ๊บยกมือไหว้พ่อผม

“พี่ๆดีคับ คิดถึงน้องกันไหม ไม่ได้เจอเลยเนี๊ยะ” ไอ้ดิ๊บมันนั่งลง ด้าหยิบจานมาเพิ่ม

“คิดถึงซิ เป็นไง เรียนหนักหรือไง “ด้าถามดิ๊บ

“ครับ แม่ด้า “ ไอ้ดิ๊บ

“เดี๋ยวจะโดน “ หมอด้า ทำท่าจะตีดิ๊บ

“โอ้งงอีกแล้ว ตกลงป้าด้า หรือ แม่ด้า”มาริโอ้ พวกผมพากันหัวเราะ งง ทุกเรื่องเลยหลานผม  :hao4:

“อะกินปลาเยอะๆ โอ้จะได้หายงง “ ไอ้ดรีมมันแกล้งหลานรักมัน  พ่อมองพวกผม มันคือความสุขของพ่อด้วยนะผมว่าที่เห็นลูกๆรักกันขนาดนี้ แถมมีหลานที่น่ารักอีกด้วย พ่อคงนึกถึงอาภีมอยู่เหมือนกัน พ่อคงอยากให้อาภีมมีความสุขแบบนี้เหมือนกัน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน(ส่วนนี้ขาดไปลงเพิ่มค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 15-07-2015 18:10:54
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน/ลุงดิมไหนว่าจะไม่โกหกกัน(ส่วนนี้ขาดไปลงเพิ่มค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-07-2015 02:30:30
 :L2: :L2: :z2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงดิมVSลุงอ้น ความลับไม่มีในโลกและเจอหลานมิ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-07-2015 12:51:28
พี่อ้น VS พี่ดิม ความลับไม่มีในโลก
       วันนี้ผมมารอรับหลานไปเล่นด้วยอีกแล้ว หลานที่น่ารักของลุงอ้น ผมไปยืนรอที่หน้าประตู ผมเห็นแล้วแหละว่าไอ้ดิมมันมีออกหน่วยกับเพื่อนๆผม ส่วนผมก็อ้างว่าผมยังป่วยอยู่ยังไม่ค่อยดี มันรีบบอกว่าไม่เป็นไร แปลกนะปกติมันจะเม้งผมก่อนเลยแต่นี้ไม่ ผมก็เลยรีบออกมา ผมออกมารอรับหลาน ตอนนี้เกือบสิบเอ็ดโมงแล้วผมจะพาหลานไปทานข้าวเที่ยงที่บ้านกัน

“โม “ ผมโทรหาโม ผมนะส่งข้อความหาโมแต่เช้าแล้วว่าผมจะมารับหลานผม

“ดีจร๊าอ้น เออ จะมารับอีกแล้วเหรอ แล้วถ้าคุณดิมรู้ละ” โมถามผม

“อ้นรับผิดชอบเองโม “ ผมบอกโม

“ก็ได้อ้น ถ้าอย่างนั้นอ้นรอด้านหน้านะ เดี๋ยวโมจะพาเด็กๆออกไป” โมพูดและกดวางสาย ผมก็ยืนรอโม สักพักผมก็เห็นโมจูงเด็กๆออกมาแล้ว ส่วนพ่อผมนะกำลังเดินทางกลับ แต่พ่อบอกว่าคงไม่ทัน ไม่เป็นไรผมจะมารีบอีกผมบอกพ่อจะมาขโมยหลานไปทุกวันเลย ฮาๆ ไอ้ดิมมันอยากปิดผมนี้ครับ

“แต่ลุงดิมบอกว่าให้โทรหาลุงก่อนนะครูโม “ หลานผมมาริโอ้บอกครูโม หรือว่าหลานๆผมหลุดปากบอกไอ้ดิมไปแล้วว่าผมพาเขาไปหาพ่อผม ไอ้ดิมมันเลยจะกีดกั้นไม่ให้ลุงกับหลานได้มีความสุขกัน มันทำได้อย่างไร

“ไอซ์กลัวว่าลุงดิมจะโกรธครูโมไอซ์ไม่อยากให้ลุงดิมโกรธน้องไอซ์เลย” น้องไอซ์ของลุง แสดงว่าเมื่อวานมันคงขู่บังคับและคาดคั้นเอาความจริงจากหลาน มันคงจุขู่หลานผมสาระพัด หลานถึงได้ยอมปริปาก(จริงๆแล้วไม่ใช่เลย ...หลานยอมบอกเองต่างหากเพราะลุงดิมกับหลานเขาสัญญากันไว้จะไม่โกหกกันต่างหากละ ฮาๆ) (อันนี้คนแต่ง)

“หลานๆครับ ไม่อยากไปกับลุงอ้นขนาดนั้นเลยเหรอลูก ....ลุงไม่เป็นไรลุงเข้าใจ”ทำหน้าเศร้า เปิดประตูรถและผมก็เอื้อมไปหยิบขวดน้ำ เปิดขวดน้ำหยดใส่ฝาและหยดใส่ตาเลย

“ลุงไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่อีกนานไหม” ผมหันมาพร้อมน้ำตา(เทียม)นองหน้า

“เว้ยย ลุงร้องไห้งอแงแล้วอะพี่ไอ” น้องมาริโอ้ ร้องตกใจ ใช่เลยลูก ลุงกำลังร้องไห้งอแง อยากได้หลานไปเล่น ร้องเหมือนอยากได้ของเล่นก็ไม่ปาน

“อ้น” โมทำเสียงสงสารผม ไอซ์และไอ ที่มองผมอ้าปากค้าง ผมหันไปในรถไหม น้ำตาอาจจะยังไม่พอ ผมรีบหยิบขวดแต่หาขวดไม่เจอ ไปไหนว่ะก็วางอยู่ตรงข้างคนขับนี้อะ เมื่อกี้ยังหยิบมาหยอดลูกตาอยู่เลย

“หาขวดนี้อยู่หรือเปล่าครับคุณอ้น!” ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆเนอะ ผมเงยหน้ามองว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร มันนั้นเองไอ้ดิม มันมาได้ยังไง มันเปิดประตูด้านคนขับและหยิบขวดน้ำผมไปถือไว้ 

“ฝาหนึ่งไม่พอหรอกไอ้อ้น เอาทั้งขวดดีกว่าไหม “ ไอ้ดิมมันเปิดขวดและรดหน้าให้ผมเลย น้ำตาพรากเลยที่นี้กรู ไอ้หมอดิม ผมรีบออกมาจากรถเปียกหมดเลยหน้าตาที่หล่อเหล่าของผม หลานๆและครูโมมองผม

“นี้อ้นหลอกโมกับเด็กๆเหรอ” โมถามผม

“ใช่ครับโม” ไอ้ดิมมันโผ่ออกมาทันที

“ลุงดิม” หลานๆผมเรียกไอ้หมอดิม     “ดิม” โมเรียกไอ้ดิมเช่นกัน

“มันจะมารับหลานผมไปอีกแล้วใช่ไหมครับโม และโมก็จะให้มันใช่ไหมครับ” ไอ้ดิมมันถามโม โมตกใจมาหน้าโมซีดเลยที่นี้

“เออ โม เออ โม “โมเลยกลายเป็นคนติด อ.อ่างไปเลย เออ เออ พูดไม่ออกไปเลย

“กรูมาขอโมเองไม่เกี่ยวกับโมไอ้ดิม “ ผมพูด ถึงผมจะชอบผู้ชายแต่ก็แมนพอที่จะปกป้องเด็กและสตรี

“เออ งั้นโมขอตัวไปดูเด็กด้านในเลยนะ ดิมกับอ้นและเด็กๆจะได้คุยกันเองเลยนะ นี้เรื่องในครอบครัวโมคนนอก ไปนะ” นั้นไงชิ้งไปเลโมอุตสาออกมาปกป้องพอได้โอกาสชิ้งไปซะอย่างนั้นนะและเด็กๆมองตามโมที่รีบเดิน จะเรียกว่าวิ่งก็ได้นะ

“ไอ้....”ไอ้ดิมมันจะด่าผมแต่ผม

“หยุด มรึงห้ามด่ากรูก่อน กรูนี้ต้องด่ามรึงก่อน มรึงดูหลานๆกรู “ ผมชี้มาที่หลานๆ ผม ไอ้ดิมมันก็ก้มลงมองหลานผมและพยักหน้าว่าแล้วไง 

“นี้มันหลานกรู” ไอ้ดิมพูด ผมก็เอามือท้าวซะเอวเลย  นี้มันบอกว่าหลานมันคนเดียวใช่ไหม

“หลานมรึงคนเดียวเหรอนี้ลูกไอ้แอ้ น้องกรู” ผมพูดใส่หน้ามัน ผมยืนหน้าไปพูดใกล้ๆมันมาก มันถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยอาการกลั้นหายใจ เจอแค่นี้ถึงกับถอยเลยเหรอ

“แล้วไงตอนนี้เด็กนี้อยู่ในความดูแลของกรูและพ่อกรู”  ไอ้ดิมพูดหลานๆผมก็หันไปมองไอ้ดิมกันหมด

“เพราะมรึงปิดกรูไง มรึงปิดกรูนานมาก ทั้งที่ กรูนี้มีอะไรแบ่งปันมรึงตลอด แต่มรึง ทำแบบนี้ได้ยังไงไอ้หมอหมาดิม”ผมพูดขึ้นเสียงกับมัน  หลานๆก็หันกลับมามองผม

“กรูไม่ได้ปิด กรูแค่ไม่ได้บอกเท่านั้น

 “ มันพูดได้เท่มาก  ผมพยักหน้าอ้อเหรอ  "มันต่างกันตรงไหนวะไอ้ดิมไม่ได้ปิดกับไม่ได้บอกนะ"ผมถามย้อนมัน นึกในใจมันไม่น่าจะเป็นเลยนะน่าไปเล่นตลกเถอะ

“กรูไม่ให้หลานกรูไปกับมรึง” ไอ้ดิมพูด มันถลกแขนเสื้อมันขึ้น

“กรูไม่ยอมให้หลานไปกับมรึงไอ้อ้น” ไอ้ดิมมันย้ำ มันถลกแขนเสื้อใช่ไหม ผมแป๊ปหนึ่งผับขากางเกง จะมวยไทยกับอ้นใช่ไหมได้ ได้ อ้นจัดให้ เดี๋ยวเจออ้นขนมต้ม

“กรูจะเอาหลานกรูไป เพราหลานอยากไปกับกรู” ผมพูดและยืนหน้าไปประชัญกับหน้ามัน ตั้งการ์ดรอเลย

“กรูไม่เชื่อว่าหลานๆอยากจะไปกับมรึง “ ไอ้ดิมมันไม่ลดละมันยืนหน้ามาประชิดกับผมเช่น

“นี้มรึงจะต่อยกับกรูใช่ไหม ไอ้อ้น “ ไอ้ดิมมันถามผม ผมตั้งการ์ดแล้ว ผมพร้อมาก ผมเคยต่อยกับมันแค่ ออกกำลังกายในค่าย วันเจออ้น ตัวขาว ไม่ใช่บัวขาว แต่หมัดหนักพอพอกับบัวขาว (แต่พี่ดิมหมัดหนักเหมือนไมค์ ไทสัน นะครับพี่อ้น คนแต่ง)

“ได้อ้น ดิมจัดให้ วันนี้กรูไม่ให้หลานไป มรึงเจอกรู” ไอ้ดิมมันพูด ผมขยับนิ้วเรียกมันเข้ามา รอนานไปแล้วไอ้ดิมมันตั้งการ์ดและโยกช้า ตั้งท่าก็เหมือนไมค์  ไทสันแต่อ้น ไม่กลัวสู้ตายเพื่อให้ได้หลานมาครอบครอง วันนี้ลุงยอมลูก!

“มรึงอยากเจอ ของจริงใช่ไหมไอ้ดิม ไอ้อ้นก็จัดให้..แต่กรูขอเวลาไหว้ครูแป๊ป “ผมพูดและ

แอ่ อิ แอ่ อิ แอ่ อิ แอ่ เสียงดนตรี ปลุกเร้ามวยไทยดังขึ้นในใจ อ้นไหว้ครู ไอ้ดิมยืนเอามือท้าวซะเอว มันมวยสากลสมัครเล่นไม่มีไหว้ครูแบบกรูซิท่า

“กรูไปนอนรอในรถนะ....มรึงไหว้ครูเสร็จแล้วไปปลุกกรูด้วย “ ไอ้ดิมมันว่าผมครับ ผมส่งนิ้วกลางให้ยังไหว้ครูต่อ หลานๆยืนมองผม

“นั้นไงคุณอ้นคุณดิมยังอยู่เร็ว....น้อย” ผมได้ยินเสียงเรียกผมกับไอ้ดิม และมีครูก็วิ่งออกมาพร้อมครูอีกคนหนึ่งที่อุ้มเด็กที่ผมว่าถ้าทางน่ากลัว ผมต้องหยุดไหว้ครูไว้ก่อน

“คุณดิมค่ะ น้องมิ้นอมอะไรเข้าไปก็ไม่รู้ค่ะไม่รู้ว่าติดค่อไหมเห็นเอานิ้วเขียใหญ่เลยค่ะ”  ผมก็มองน้องมิ้นเอานิ้วเขี่ยเข้าไปในปากตัวเอง เขาน่าจะเขี่ยเพดานเหมือนมีอะไรคิดคอเลย

“มิ้น” ไอ้ดิมมันเข้าไปอุ้มมิ้นทันที

“ไปโรงพยาบาลไอ้ดิม” ผมบอกไอ้ดิม  ดูท่าจะไม่ค่อยดีแล้ว อ้าค้างขนาดนั้น ติดคอหรือเปล่าก็ไม่รู้

“มิ้นอะไรติดคอลูก” ไอ้ดิมมันถามหลาน หลานมันจะบอกมรึไงด้ไหมนั้นเอานิ้วล้วงเข้าไปใหญ่เลย

“กรูบอกให้ไปโรงพยาบาลไง “ผมพูดตะคอกใส่ไอ้ดิมมัน

“รถกรูจอดอยู่โน้น” ไอ้ดิมมันจอดอยู่ใกล้มากคงจอดแอบดูผม

“ก็รถกรูนี้ไงไอ้เวรรรร เอาหลานขึ้นรถ “ ผมพูดและไอ้ดิมก็กระโดดขึ่นรถผม ผมรีบวิ่งไปขึ้นรถ แต่ ลืมหลานสามคน แต่ ไม่ได้ไปหลายคนจับไม่ทัน

“อยู่นี้ก่อน เดี๋ยวลุงมารับ” ผมพูดและวิ่งไปทำหน้าทีคนขับพร้อมรีบออกตัวทันทีเพื่อตรงไปโรงพยาบาล ระหว่างที่ผมกำลังเลี้ยวออกถนนใหญ่ ผมเห็นไอ้โอมมันขับรถรุ่นวินเทจมันคงจะกลับบ้านแล้ว

“ปรี้นๆๆ” ผมบีบแตรทันที ไอ้โอมมันหันมาพร้อมโชว์นิ้วกลางให้ด้วย ผมเลยยืนหน้าออกไป

“อู้ยย พี่อ้น จะบีบแตรทำไมเนี๊ยะ “ ไอ้โอม มันถามผมและรีบเก็บนิ้วมันทันที

“ไอ้โอมมรึงเข้าไปรับหลานดิ ไอ ไอซ์และโอ้ ที่โรงเรียนอะ บอกพี่โมว่าพี่อ้นให้มารับ” ผมบอกไอ้โอมและรีบออกรถพาหลานไปโรงพยาบาลทันที

“สวัสดีครับ ผมหมอดิมครับ ผมจะโทรมาแจ้งว่าผมจะพาหลานผมไป หลานผมไม่ทราบว่าอมอะไรเข้าไป ติดคอครับ เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมและเจ้าหน้าที่ด้วยครับ ภายในสิบนาทีก็ถึงครับ “ไอ้ดิมมันโทรไปที่โรงพยาบาล ผมก็เห็นหลานผมอ้าปากค้างแบบนั้น หลานอาจจะหายใจไม่ออก

“ไอ้ดิม ล้วงคอหลานดิวะ”ผมขับไปและหันมาบอกมันไปด้วย

“อะไรนะให้กรูเอานิ้วล้วงเข้าไปเหรอ มันจะยิ่งทำให้ติดและไปขวางหลอดลมได้ และที่สำคัญไปกว่านั้น ฟันหลานกรูกำลังแข็งแรงได้ที่ กัดไปนิ้งกรูขาดแน่”ไอ้ดิสมันพูด นี้มันห่วงนิ้วมันมากกว่าหลานอีกเหรอ

“อะ อะ อาห์” นั้นหลานผมพูดไม่ได้แล้วด้วยแสดงว่ามันกำลังจะไปที่ลำคอและอาจจะหายใจไม่อออก

“กรูบอกให้ล้วงก็ล้วงดิวะ และถ้าหลานกัดนิ้วมรึงขาดนะไม่ต้องห่วง กรูจะไปตัดนิ้วหมานิ้วแมว แถวๆนี้มาใส่ให้แทน” ผมพูดไอ้ดิมมันก็สะบัดหน้ามาพร้อมกับหลานที่อ้าปากค้างอยู่ก็หันมองหน้าผม ผมก็หันไปมองหน้าไอ้ดิม ว่าให้มันล้วงลงไปเดี๋ยวนี้

“ไอ้อ้นข้างหน้า” ไอ้ดิมบอกมผมหันไป พระเจ้า น้องหมาจริงๆด้วยสัญชาติญาณหลบหมาทันทีเพราะประกันไม่ครอบคุมกรณีชนหมาแล้วจะได้สินไหมทดแทน ผมรีบเบี่ยงหลบจนไปเกยกับฟุตบาทแทนเป็นไงละ เกือบได้กลับบ้านเก่าทั้งสองลุงและหนึ่งหลาน

“ปึก” เสียงดังมากเลย

“ไอ้อ้น สาด หลานกรูจะซี้ม่องเท่งเพราะมรึงนี้แหละขับรถบ้าอะไรแบบนี้”ไอ้ดิมันเม่งผมและ

“เอิ้กๆๆ”นั้นหัวเราะใหญ่เลยหลานผมที่หัวเราะได้ก็เพราะว่า ของที่ติดที่คอกระเด็นออกมาแล้วและมันก็อยู่ที่หน้าฝากไอ้ดิมด้วย

“อ้าว ถอยรถดิวะและรีบเลี้ยวรถเลยถึงโรงพยาบาลแล้ว”ไอ้ดิมมบอกผม ผมก็โผ่หัวออกไปมองเออถึงทางเลี้ยวเข้าแล้วนี้หว่า ผมก็เข้าเกียร์ถอนหลังและเดินหน้าเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลด่วนเลย

“ดิมมรึงคงไม่ต้องให้เขาทำอะไรกับหลานมรึงแล้วแหละ เพราะว่ามันหลุดมาอยู่ที่หน้าผากมรึงอะ”ผมพูดและไอ้ดิมมันก็เอามือคล้ำที่หน้าผากมัน ได้เลยชิ้นส่วนสีออกม่วง ๆคงเป็นของเล่น

“ยุง “ หลานผมชี้ที่หน้าผากไอ้ดิม และขำด้วยนะ ผมก็มองหลานผมถ้าหัวเราะได้ขนาดนี้ก็แปลว่าไม่เป็นอะไรแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อยผม ใจหายหมดเลย นึกงานเข้าแล้ว ถึงผมไม่ได้เลี้ยงแต่ก็ไม่อยากหลานผมเป็นอะไรทั้งนั้นแหละ ทันทีที่ผมเลี้ยวรถเข้าผมก็เห็นเจ้าหน้าที่มายืนรอกันมากมายเลยและตามออกมาด้วยหมอด้า หมอดรีมวิ่งมาด้วยอาการตกใจอย่างมาก วิ่งมาที่รถผมทันที

“หลานผมละพี่อ้น หลานผมละ พี่” ไอ้ดรีมมันเขยาผมถามผม เขย่าซะหัวกรูคอนไปคอนมาเลยสาด

“เว้ย ไอ้บ้า มรึงเขย่ากรูเป็นเซียมซีเสี่ยงทายเลย สาด “ ผมรีบดันแขนมันออก

“นั้นหลานมรึงอยู่ที่พี่มรึงนั้น “ ผมบอกไอ้ดรีมวิ่งตรงไปหาไอ้ดิมทันที

“น้องมิ้นหลานลุงดรีม เป็นไงลูก อาปากซิลูก หนูอมอะไร อาปาก “ ไอ้ดรีมมันรีบอุ้มหลานและบอกให้หลานอาปาก หลานไม่อามันก็จัดการ อ้าปากหลานแทน

“ไอ้ดรีม ที่หลานผมนะอยู่นี้ อยู่กับกรูนี้ “ ไอ้ดิมมันสะกิดเรียกไอ้ดรีม ไอ้ดรีมหันมามองชิ้นส่วนที่หลานผม

“ออกแล้วเหรอ “ ไอ้ดรีม

“เออ “ ผมและไอ้ดิมตอบออกมาพร้อมๆกัน

“ยุง ยุง ยุง “นั้นเรียกใครวะยุง ผมหันซ้ายแลขวาไม่มีแล้วนี้ ใครมันชื่อยุงวะ

“มันเรียกใครวะ”ผมถาม

“มันเรียกมรึงนั้นแหละ ยุง แปลว่าลุง”ไอ้ดิมพูด อ้อยังเรียกลุงไม่ได้ ทำไมให้ไอ้ตัวดีผมสอนละเห็นบอกผมว่าสอนให้เรียกลุงได้ มาริโอ้

“หลานคนนั้หรือเปล่าค่ะ ที่ว่าอะไรติดคอก็ไม่ทราบนะค่ะ “เจ้าหน้าที่ถามไอ้ดิม ไอ้ดิมมันก็มองหน้าผม ตัวต้นเหตุก็เล่นเล่นเน็กไท้ ไอ้ดรีมอยู่

“เออ คือ ตอนนี้เหตุการณ์สงบแล้วครับ” ไอ้ดิมมันบอกเจ้าหน้าที่

“คือไอ้ที่ติดคอหลานผมนะกระเด็นหลุดออกมาแล้วตอนที่ไอ้คุณอ้นมันขับรถไปเกย ฟุตบาทเพราะว่าหลบน้องหมาตอนนี้คงไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแล้วแหละครับ ขอบุคณนะครับทุกคนเกรงใจจังเลยอุตสาห์มายืนรอ”ไอ้ดิมพูด

“ไม่เป็นไรค่ะ น้องไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นพวกเรากลับเข้าไปทำงานก่อนนะค่ะ “เจ้าหน้าที่พูดผมก็พงกหัวรับทราบและขอบคุณที่เสียเวลามายืนรอรับกัน

“งั้นด้าเอาเข้าไปตรวจดูอีกทีดีกว่านะ พี่ดิม พี่อ้น “หมอด้าพูดผมพยักหน้า และด้าก็อุ้มเข้าไปด้านในเลย ตามด้วยไอ้ดรีม ผมหันมามองไอ้หมอดิม

“มรึงปิดพวกกรูทำไมวะดิม” ผมถามไอ้ดิม ผมหันมามองหน้ามัน ไอ้ดิมมันก็มองหน้าผมและ

“ฟู่”มันพ่นลมออกมาทันที ผมยืนมองไอ้ดิม นี้ยากจะอธิบายขนาดนั้นเลยเหรอ

“กรูขอโทษวะที่พวกกรูจำเป็นต้องปิด แต่ที่กรูปิดเพราะว่าพ่อกรูเป็นห่วงอาภีม นี้แหละสิ่งที่สำคัญที่สุด”ไอ้ดิมมันหันพูด เออจริงดิ ตอนนั้นพ่อผมดันเป็นกรรการเรื่องอนุมัติวิจัยที่จะทำให้ผู้ชายตั้งท้องได้

“แล้วพวกกรูจะไม่มีโอกาสได้รับรู้เลยใช่ไหมดิม”ผมถามดิม

“มรึงก็รู้แล้วนิ รู้นานแล้วด้วยแถมมรึงยังส่งไอ้เอสเข้ามาสืบไปแล้วนิ ไอ้อ้น”ไอ้ดิมมันพูด มันรู้ว่าผมส่งไอ้เอ็กซ์ไปเป็นสปายที่บ้านมันด้วย มันรู้ได้ยังไงวะ ไอ้เอ็กซ์มันไม่เนียนเลยไอ้น้องเวร ส่งผิดคนจริงๆ รู้อย่างนี้ส่งไอ้โอมไปดีกว่า ไม่ไม่ ไอ้นี้ความแตกตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าประตูแล้ว

“และพ่อกรูก็ตั้งใจว่า แอ้กับดิวกลับบ้านวันหยุดก็จะ พากันไปบอกความจริง” ไอ้ดิมมันพูด ผมหยักไหล ไม่ทันแล้วเพราะผมรีบ

“กริ้งๆ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พ่อผมโทรหาผม พ่อคงใกล้ถึงแล้วนี้ไม่ค่อยอยากเล่นกันหลานเลยนะ

“อ้นหลานกลับหรือยังลูก” พ่อถามผมทันที แต่ถามถึงหลาน ตอนนี้ลืมลูกไปเลยนะพ่อนะ

“พ่ออ้นอยู่โรงพยาบาลพ่อ “ ผมบอกพ่อ

“อ้นเป็นอะไร” พ่อตกใจทันทีทำเอาลูกคนนี้ยิ้มเลยพ่อรักและห่วงผมมาก

“พ่ออ้นไม่เป็นอะไรพ่อ แต่หลานนะเป็น หลานคนเล็กเราดันอมอะไรติดต่อตอนอ้นไปรับหลานและนี้ผมกับไอ้ดิมก็พามาส่งโรงพยาบาลแล้วพ่อ” ผมบอกพ่อ

“หลานคนเล็ก แล้วหลานเป็นอะไรหรือเปล่าเนี๊ยะอ้น “ พ่อถามด้วยความตกใจอีก ตกใจว่าตอนที่ผมบอกว่าผมอยู่โรงพยาบาลอีก มันแสดงให้อ้นเห็นแล้วว่าหลานกำลังแย้งความรักพ่อผมไป

“อั้ม เปลี่ยนไปอีกทางเลยอั้ม ทางนี้รถติด” นั้นไงพ่อหันไปเร่งไอ้อั้มทันทีเลยพ่อผม

“พ่อหลานไม่เป็นอะไรแล้วพ่อ พ่ออย่าไปเร่งไอ้อั้มขับรถเร็วซิพ่อ มันอันตรายนะพ่อ “ ผมรีบบอกพ่อผมทันที

“ก็กรูหวงหลานนี้อ้น” พ่อผมพูด

“พ่อหลานปลอดภัยเชื่ออ้นนะพ่อ “ ผมบอกพ่อผม

“อืมม พ่อคงใกล้ถึงแล้วแหละอ้น กว่าจะไปถึงคงเกือบสีโมงกว่าๆเลยอ้น” พ่อผมพูด

“ครับพ่อ พ่อผมขอคุยกับไอ้อั้มหน่อยดิพ่อ” ผมบอกพ่อ และ

“ว่าไงพี่อ้น หลานผมเป็นอะไรพี่” ไอ้อั้มอีกคน มันรักหลาน บนหาหลานตั้งแต่เช้าแล้ว ตอนนี้บ้านกำลังฟีเวอร์หลานๆ

“หลานมรึงอมอะไรเข้าไปติดคอแต่มันถุยออกมาแล้วคงกินลงกระเพาะไม่ได้วะ” ผมบอกไอ้อั้ม

“พี่อ้นไม่ตลกเลยนะ” ไอ้อั้มพูด

“อั้มอย่าขับเร็วนะอั้ม  ขับรถระวังด้วยนะพี่เป็นห่วง ห่วงทั้งพ่อและมรึงนะอั้ม” ผมบอกน้องชายผมแม้จะห้างกันไม่มาก ก็หัวปีท้ายปี อั้มยังรุ่นเดียวกับไอ้ดรีมอีกด้วย

“ไม่ต้องเป็นหวงพี่อ้น เจอกันที่บ้านนะพี่และเอาหลานคนเล็กมาให้พวกเราเชยชมกันบ้างซิพี่อ้น อยากเจอ ” อั้มบอกผม และมันก็วางสายไปทันที มันบอกอยากเชยชมหลานคนเล็กมันแน่ใจแล้วเหรอ ตอนแรกที่ผมเจอยังไม่ค่อยแน่ใจเลยว่านี้หลานผมแน่เหรอ  ผมได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซด์ไอ้โอมมาแล้ว ไอ้ดิมจะเดินออกไปดู

“ยังอีกหลายนาทีเชื่อกรูนั่งรอเฮอะ”ผมบอกมันผมรู้ว่ารถที่มันขับนะช้ามากแค่ไหน เต่าเรียกพี่ดีกว่า ผมนั่งๆลุกๆ รถโอมก็ยังเข้ามาไม่ถึงอยู่ดี จนเวลาผ่านไปเกือบครึ้งชั่วโมงรถไอ้โอมก็มาจอดมันซ้อนมากกว่าสามอีก มาริโอ้นั่งหน้าและไอ้ไอซ์นั่งกลางและไอ ดีที่มันขับได้ช้ามาก

“นี้มันรุ่นปลูกสาระแหนหรือเปล่าเนี๊ยะไอ้โอม”ไอ้ดิมมันถามไอ้โอม

“รุ่นวินเทจพี่ วิจเทจ”ไอ้โอมมันช่างกล้าพูดและหลานๆก็ลงจากรถไอ้โอมกัน

“รถมรึงนี้วิ่งช้ามาก” ไอ้ดิมมันพูด

“รถลุงอ้นไม่ช้า ธรรมดา” หลานมาริโอ้ บอกว่ารถไอ้โอมไม่ช้าธรรมดาเหรอ ผมสะบัดหน้ามองมาริโอ้แน่แหรอ

“เห็นไหมพี่หลานบอกไม่ช้า ธรรมดา “ ไอ้โอม

“รถลุงช้าที่สุดในสามโลก”มาริโอ้บอกไอ้โอม ผมขำมันเลย ต้องให้เด็กบอกไอ้เวรนี้ ไอ้โอมมันสะบัดหน้ามามองมาริโอ้

“ว่ารถลุงเดียวโดน”ไอ้โอม

“รถลุงช้ามากอะ ควายที่เดินข้างทางแซงหน้าไปหลายตัวแล้วรถลุงยังไม่ไปไหนเลย” ไอพูด ผมละเชื่อเลย

“ว่ารถลุงขนาดนี้เลยหรอครับหลานครับ” ไอ้โอนมันพูด  ตอนนี้หลานๆ มาถึงกันหมดแล้ว ผมอุ้มน้องไอซ์

“รถลุงช้ามากเลย ลุงรู้หรืเปล่า” น้องไอซ์ ฮาๆ

“ลุงโอมมันรู้ลูกแต่มั้นไม่ยอมรับความจริงว่ารถมันช้าลูก ที่หลังลุงไปรับเออนะ “ ผมพูดไอ้โอมทำปากมุบมิบ มุบมิบ

“ลุงน้องมิ้นละลุง”มาริโอ้ถามหาน้องมิ้น มาริโอ้ถือหุ่นยนต์มาด้วย หุนยนต์บัคไรท์เยียร์

“น้องไม่เป็นอะไรแล้วลูก ที่น้องอมไว้หลุดออกมาแล้ว”ดิมพูดและโชว์ที่หลานมันคายออกมา

“อันนี้ของโอ้นี้หน่า ลุงดิม ไอ้มิ้นเอาไป โอ้หาตั้งนาน โอ้คิดว่าหายไปแล้วและพ่อแอ้อาจจะโกรธโอ้ “มาริโอ้พูดและโชว์หุ่นยนต์มีชิ้นส่วนหายไปจริงๆด้วย

“แต่มันหลุดแล้วอะ โอ้จะโกรธมิ้นแล้วนะลุงดิม “ มาริโอ้พูดทำหน้าเศร้า ผมก็ย่อตัวลง

“เดี๋ยวลุงซ้อมให้ เมื่อก่อนลุงซ้อมให้พ่อแอ้บ่อย แต่พ่อแอ้นะเขารักษาของเล่นเขาได้ดีมาก ตอนนี้ยังอยู่ในตู้อยู่เลย “ ผมพูดแอ้มันเล่นของถนอมมากแต่ก็มีพังบ้างผมก็ซ้อมให้ตลอด แอ้เก็บรักษาอย่างดีตอนนี้ยังอยู่ในตู้อยู่เลย

“ใช่พ่อแอ้บอกว่าให้มาริโอ้รักษาของเล่นดีดี ไม่งั้นพ่อจะไม่ซื้อให้อีก แต่มันหลุดแล้วลุงอ้น” มาริโอ้พูดทำท่าจะร้องไห้

“เดี๋ยวลุงอ้นซ้อมให้ “ไอ้ดิมมันบอกหลานผม

“แต่ คราวหน้าห้ามเอาไว้ว่างไว้ใกล้น้องอีกและของเล่นพวกนี้มันชิ้นเล็กๆและอาจจะหลุดออกมาได้ และน้องก็ยังเล็กมาก น้องไม่รู้น้องก็อมเข้าไปและอาจจะติดคอน้องได้รู้ไหมมาริโอ” ดิมมันบอกหลานๆผม

“น้องอาจจะตาย ซี๋แหงแก๋ เหรอลุง “มาริโอ้พูด ทำเอาผมกับไอ้โอมขำ  “รุ่นไหนวะเนี๊ยะพี่อ้น ซี๋แหงแก๋เนี๊ยะ “ ไอ้โอมมันนินทาหลานระยะเผาขนเลยนะเนี๊ยะ

“ใช่ครับ ลุงเชื่อว่าโอ้ก็รักน้อง แม้มิ้นจะดื้อแต่ลุงเชื่อโอ้ไม่ต้องการแบบนั้นหรอกใช่ไหม” ไอ้ดิมถามมาริโอ้ มาริโอ้พยักหน้าเบาๆ ค่อยยังชั่วนึกว่าจะส่ายหน้า ละงานเข้าแน่

“ไง หลานกรู”ลุงภาเดินออกมาพอดี ลุงภามองพวกผม ผมยกมือไหว้ลุงกัน

“เอาหลานไปเล่นที่บ้านเมื่อวาน ติดใจมารับอีกเหรอ อ้น”ลุงภาถามผม ลุงภารู้

“ลุงรู้เหรอครับ”ผมถามลุงภาณุเดช

“รู้ซิเพราะว่าครูโม โทรมาขออนุญาติ ลุงเอง”ลุงภาบอกผม

“เออ งั้นก็พากันกลับบ้าน เอามิ้นไว้นี้ ดูท่าจะงองแง แน่ๆและวันนั้พ่อมีเครสรอดูอาการ ว่าจะคลอดวันนี้ไหมด้วยดิม “ ลุงภาบอกดิม

“อ้น โอม สั่งอาหารมาทานด้วยกันที่บ้านลุงเลยซิ” ลุงภาบอกผม ผมพยักหน้า อยากเล่นกันหลานๆ

“ครับพ่อ งั้นพวกผมกลับเลยนะพ่อ ไป” ไอ้ดิมพูด

“ได้ครับ ลุง งั้นผมโทรถามน้องรักผมก่อนนะครับ ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋น ว่าใกล้ถึงยังถ้ายังไม่ใกล้ให้รีบเลยไปกินข้าวบ้านลุง ข้าวฟรี ชอบ ชอบ ส่วน ไอ้เอสอยู่บ้านผมโทรกริ้งเดียว มันก็ตามมาทันที วันนี้อยู่ไม่เยอะ ห้าคนเอง  “ผมพูดลุงภาพยักหน้าแต่ไอ้ดิมสะบัดหน้ามามองผม

“โอ๊ค ถึงไหนแล้ว ลุงภาเลี้ยงข้าวที่บ้าน” ผมโทรหาน้องชายผม

“จริงเหรอพี่แถมเราจะได้ไปเล่นกับหลานๆ ด้วย อีกสามสิบนาทีพี่ ผมจะไปทางลัดเลย “ ไอ้โอ๊ค มันไม่ค่อยเลยนะ

“เจอกันที่บ้านลุงเลยนะมรึง ขับดีดีละ “ผมพูดและกดวางสายทันที

“ชวนน้องมรึงจริงเหรอเนี๊ยะ “ไอ้ดิม

“ลุงกรูชวนพวกกรูนีหว่า จริงไหมครับลุงครับ “ผมถามลุงภา

“อืม เอานะ เลี้ยงหลานๆกรูหน่อย ไป เอาหลานกลับบ้านกันได้แล้ว ดูซิเนื้อตัวมอมแมมไปหมด ไปอาบน้ำอาบท่าด้วละ “ลุงผมพูดและเดินหันหลังเข้าไป

“ไอ้อ้น มรึงพาหลานๆกรูไปก่อน กรูต้องไปรับน้องมีนอีกคน ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวร้องไห้งอแงวะ” ไอ้ดิมมันพูดผมพยักหน้า ผมก็อาหลานขึ้นรถผมและไอ้ดิมมันก็ขึ้นไปด้วยผมต้องขับไปส่งมันที่โรงเรียนก่อน

“ไอ้โอมไปกินข้าวฟรีบ้านลุงกันวะ ขับไปเจอกันที่บ้านไอ้ดิมเลยมรึง” ผมบอกไอ้โอม ไอ้ดิมมันออกรถแล้ว ผมนั่งหน้าไปกับไอ้ดิม ผมเห็นหลานๆแล้วผมก็ใจอ่อน ผมว่าจะกระทืบไอ้ดิวที่มันทำให้น้องผมท้องออกมาตั้งห้าคนแต่ผมคงไม่กล้ากลัวหลานไม่รักลุง แต่ไอ้น้องแอ้ผมนี้จะโบกซักที ไม่ยอมบอกเลยว่ามันมีลูกแล้วแถมน่ารักน่าชังอีกต่างหาก

“นี้กรูมีหลานห้าคนเลยเหรอวะ”ผมไอ้ดิม

“มีหกคน”ไอ้ดิมมันบอก

“มรึงอย่าบอกนะว่าไอ้แอ้กำลัง....ท้อง”ผมพูด

“ไม่ใช่พอดีสองคนนั้นเขาขึ้นไปพักที่บ้านพักบนเขาและเจอเด็กที่เขาไปลักมาขายผลไม้เลยรับมาเป็นลูก เป็นพี่คนโตพวกนี้เขา น่ารักมากช่วยดูแลน้องอย่างดี “ไอ้ดิมมันพูดผมก็พยักหน้า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงดิมVSลุงอ้น ความลับไม่มีในโลกและเจอหลานมิ้น
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-07-2015 14:59:19
 :impress2: เด็กๆน่ารักมากโดยเฉพาะโอ้ดูแสบสุดๆ  (แถมมรึงยังส่งไอ้เอสเข้ามาสืบ ประโยคนี้เป็นเอ็กซ์หรือเปล่าคะ)
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงดิมVSลุงอ้น ความลับไม่มีในโลกและเจอหลานมิ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 16-07-2015 15:12:23
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันพิเศษของพ่อภีมปภพVSพ่อภาณุเดช คุณย่าลุยไปถามความจริง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-07-2015 12:57:59
พิเศษพ่อภีมปภพVSภาณุเดช  ผมทนไม่ได้แล้วนะ ผมต้องรู้เรื่องหลานผมแล้วนะ

    ผมให้อั้มรีบขับรถเพื่อเดินทางกลับก็ไอ้เจ้าอ้นลูกชายคนโจ โทรมาบอกผมว่าหลานคนเล็กๆอมอะไรติดคอก็ไม่รู้ แม้จะไม่เคยเจอก็ตาม ขึ้นชื่อว่าหลานผมก็รักและเป็นห่วงแต่ที่นี้ผมต้องรีบไปหาพี่ชายผมแล้ว เมื่อวานอ้นพาหลานๆมาหาผมทำเอาผมหลงหลานไปโดยอัติโนมัติ ผมจะรอให้แอ้บอกผมคงไม่ได้แล้วและผมบุกมาถึงโรงพยาบาลที่พี่ชายทำงานก็คงไม่รอให้พี่ชายจอมเจ้าเหล่บอกเหมือนกัน

“สวัสดีครับ วันนี้คุณหมอภาณุเดชมีตารามลงตรวจคนไข้หรือเปล่าครับ”ผมเดินเข้าไปถามเจ้าหน้าที่แผนกเวชระเบียนด้านหน้า เจ้าหน้าที่เช๊คข้อมูลให้ผมทันทีเพราะเขาทราบดีว่าผมเป็นใคร

“ลงตรวจคนไข้ปกติค่ะท่าน และตอนนี้คุณหมอยังมีเครสอยู่เลยค่ะ “เจ้าหน้าที่บอกผมผมพยักหน้า

“อั้มนั่งรอพ่อก่อนแล้วกัน”ผมหันไปบอกอั้มลูกชายผม และผมก็เดินตรงไปยังแผรกสูตินารีเวช ที่พี่ภาณุเดชพี่ชายตัวดีผมกำลังตรวจคนไข้ ผมไม่รอแล้วให้แอ้บอก ผมต้องถามกับพี่ชายตัวดีผมนี้แหละ ผมเดินมาที่หน้าห้องตรวจ มันได้เวลาเลิกตรวจแล้วนิ

“คุณหมอภาณุเดชอยู่ห้องไหนครับ”ผมถามพยาบาลหน้าห้องหน้าผมคงบอกว่าเอาเรื่องนิดหน่อย พยาบาลเลยชี้และผมก็รีบจั้มอ้าวเข้าไปในห้องทันที

“แฟนคุณหมอภาณุเดช คนนีแหละ”ผมได้ยินซุบซิบกันก่อนที่ผมจะเปิดประตูห้องตรวจคนไข้ที่พี่ภาประจำ แต่ไม่ได้ทำให้ผมยิ้มได้เลย พี่ภาณะพี่ภา งุบงิบหลานไว้คนเดียว

“พี่ภา”ผมเปิดประตูเข้าไปก็เรียกพี่ชายผมที่นั่งอยู่บนโต๊ะพี่ภามองผม

“พี่คิดว่าพี่จะปิดผมอีกนานแค่ไหน ผมไม่มีสิทธิ์จะรับรู้เรื่องหลานๆผมเลยใช่ไหม “ผมพูด พี่ภามองหน้าผมด้วยความตกใจตกใจซิท่าว่าผมรู้เรื่องนี้แล้ว

“ภีม “พี่ภาเรียกผม

“นั้นหลานๆผมนะลูกของแอ้ ลูกชายผม พี่ภา ผมควรจะได้รู้ ไม่ใช่เหรอครับ”ผมพูดกับพี่ภา

“ปากพี่ก็บอกว่าพี่รักผม พี่อยากดูแลผมแล้ว แต่แค่เรื่องหลานลูกของแอ้พี่ยังไม่บอกผมเลย จนผมทนไม่ไหวต้องมาถามเอง “ผมพูดพี่มองและเหล่ไปที่เตียงคนไข้ที่มีผ้ามารูดกั้นไหว้ ผมหันไปมอง

“พลึบ”เสียงผ้าม่านเตียงคนไข้ถูกเปิด ผมไม่ได้มองว่าผ้าม่านปิดอยู่ มีคนไข้อยู่บนเตียงเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เปิดผ้าม่านลงมาและมองผมกับพี่ภาผมนี้ตกใจมากทีเดียว มีคนไข้ทำไมไม่บอกผมเลยนะพี่ตัวแสบ

“ขอโทษทีนะครับ พอดีว่า”พี่ภาพูดและยิ้มๆให้ผม

“แฟนมาตามเหรอค่ะ งั้นดิฉันขอตัวนะค่ะ แล้วคุณหมอนัดอีกสองอาทิตย์มาดูแผลใช่ไหมค่ะ ลาเลยนะค่ะ”คนไข้บอกพี่ภาและหันมายิ้มๆให้ผม

“เป็นเกย์ก็ไม่บอก “คนไข้บ่นออกมานิดหน่อย ผมหันมามองพี่ชายตัวดี

“พี่ภามีคนไข้ทำไมไม่บอกผมละ”ผมถามพี่ภา พี่ชายตัวแสบ

“จะบอกยังไงเข้ามาถึงก็ใส่พี่ไม่ยั้งเลยภีม “พี่ภาพูดขำ ขำ ผมด้วยนะ

“แล้วเมื่อวานเป็นไง หลานทำให้ปวดหัวหรือเปล่า” พี่ภาถามผม พี่ภารู้ว่าอ้นภาหลานผมไปหาผม

“พี่รู้” ผมพูดพร้อมเหล่มองพี่ภา พี่ภาพยักหน้าและยิ้มให้ผม เจ้าเหล่ที่สุดเลยผมคิดในใจ

“หลานติดภีมนะ เมื่อวานพูดให้พี่ฟังเยอะ เลยว่าคุณย่าอย่างนั้นคุณย่าอย่างนี้แย้งกันเล่าจนพี่ฟังไม่ทันเลย พี่เริ่มจะกลัวหลานจะรักคุณย่ามากกว่ารักปู่แล้วนะ”พี่ภาพูดยังมีหน้ามาพูดอีกนะ 

“แต่พี่ปิดผมอยู่ได้ตั้งนาน หลานเข้าไปห้าคนแล้วนะ”ผมพูดพร้อมยืนกอดอกมองพี่ชายตัวดี พี่ภาเก็บข้าวของบนโต๊ะ

“คุณหมอคะ คนไข้หมดแล้วค่ะ”พยาบาลหน้าห้องเดินมาเปิดประตูบอกพี่ภา พี่ภาพยักหน้า พยาบาลยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบ

“งั้นปิดไฟได้เลยครับ ผมจะขึ้นไปดูคนไข้ที่รอคลอด ที่ห้องคลอด”พี่ภาพูดและลุกมาหาผม

“งั้นผมกลับเลยนะ “ผมพูดแบบ ว่า โกรธอยู่นะ

“หมับ” พี่ภาดึงแขนผมไว้

“อย่าเพิ่งกลับซิ รอพี่ก่อน วันนี้ค้างที่นี้ซิพี่จะรอดูอาการคนไข้ ไม่รู้ว่าจะคลอดคืนนี้ได้ไหม ไม่ได้จะได้ผ่าคลอดเลย “พี่ภาพูดผมหันไปมอง

“แล้วจะให้ภีมอยู่ทำไม ภีมไม่ได้ไปทำคลอดด้วยซะหน่อย และภีมไม่อยากอยู่กับคุณหมอเจ้าเหล่ “ผมพูด สีหน้าบึ่งตึงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกอดอก มองพี่ชาย

“อยู่ก่อนนะภีม ระหว่างรอพี่มีคนที่ภีมต้องเจอ วันนี้คงต้องให้ภีมกำหราบก่อน วันนี้พี่คงกำหราบไม่ไหว คนไข้เยอะมากวันนี้..พี่เหนื่อย “ พี่พูดน้ำเสียงเหนื่อย ผมหันมามองพี่ชาย สีหน้าดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ภา “ผมเรียกพี่ภา พี่ภายังยิ้มให้ผม

“เห็นหน้าคนนี้ แล้วพี่หายเหนื่อยขึ้นมานิดหนึ่ง จะให้ดี ให้นอนกอดสักคืนจะดีมากเลย “ พี่ภาพูด ผมก็พยักหน้าว่าตกลงค้างที่นี้ก็ได้

“งั้นภีมไปบอกให้อั้ม...”ผมทำท่าจะเดินไปบอกอั้มว่าให้กลับบ้านก่อน

“ให้ขึ้นไปนอนค้างห้องพักไอ้ดรีมก่อน วันนี้ดรีมมีคนไข้ เด็กที่ต้องติดตามต่อเนื่อง ส่วนอ้น โอม นะ เขาคงไปเล่นกับหลานๆที่บ้านพี่กัน วันนี้พี่ให้สั่งอาหารมาทานกันที่บ้านพี่นะภีม”พี่ภาพูด ผมก็คงต้องตามนั้น

“ดรีม ลงมาพาอั้มขึ้นไปพักบนห้องนะ อืม ให้นอนค้างที่นี้ไปเลย แค่นี้นะ “ พี่ภาโทรหาดรีม ผมเดินตามพี่ภาขึ้นไปห้องพักแพทย์ผมจำได้ ผมเคยมาค้างกับพี่ชาย หลายครั้งอยู่

“โกรธพี่เหรอ”พี่ภาถามผม

“น่าโกรธไหมละ “ผมถามพี่ภาพร้อมหันไปมองทางอื่น แต่พี่ภาเข้ามาโอบเอวผมในลิฟท์นี้นะ

“อย่าพี่ภา เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”ผมรีบปรามพี่ชายตัวดีของผม ลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้นห้องพักแพทย์เรียบร้อยแล้ว

“ดรีมเอาหลานมาที่ห้องพ่อเลย ร้องไห้งอแงเลยเหรอ มีแผลที่เพดานเหรอ คงขูดเพดานนะ ไม่เป็นไร พ่อมีมือโปรดูแลได้ อืมม เอามาแล้วกัน และอั้มละ อยู่ในห้องยัง อ้อไปหาอะไรทานก่อนเหรอ อืมได้ ให้ด้าเอามาให้พ่อก็ได้น้องมิ้นนะ อืมมพ่อจะเข้าห้องพักแล้วใช่อาภีมเขาค้างกับพ่อ อ้าวไอ้นี้ก็แฟนกรูนิ แค่นี้นะดรีม”พี่ภาโทรบอกลูกชายเขา ผมเปิดประตูเข้าห้องพัก เห็นมีเปลเด็กอยู่ในห้องนอน

“บางที่พี่ก็ต้องกระเตงมานอนด้วย ที่นี้ ถ้ามีคนไข้เยอะ เพราะว่าจะทิ้งให้อยู่บ้านทั้งหมดก็ไม่ได้โดยเฉพาะตัวแสบแต่ถ้าโดมเขาอยู่นะเขาเอาอยู่ “พี่ภาพูดและเดินไปกดต้มน้ำ มีนมกระป๋องเด็กอยู่ สักพักประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกหมอด้านั้นเอง อุ้มเด็กน้อยน่าจะขวบกว่าๆ ร้องไห้งอแงน้ำหูน้ำตาเต็มไปหมด

“อาภีมหวัดดีคับ”หมอด้าทักทายผม

“ฮือๆๆ “เด็กที่หมอด้าอุ้มมา น้องมิ้น ร้องไห้งอแงน้ำหูน้ำตาเต็มแก้มไปหมดแถมปาดน้ำมูกเลอะเทอะแก้มอีกด้วย ผมก็มองหลานผม หน้าตาคมคายเหมือนดิวแต่มีแสดงถึงความอ่อนหวานของแอ้อยู่ริมฝีปากบางๆนั้น  พี่ภาเดินไปอุ้มมาจากหมอด้า

“งั้นด้ากลับเลยนะครับพ่อ ด้าต้องไปรับเป็กซ์ก่อน”หมอด้าพูด

“งั้นรีบไปเลยเดี๋ยวหลานรอนาน “พี่ภาพูด หลานคนไหนอีกละ  ผมมองพี่ภา

“เด็กที่ดิวและแอ้เขาเจอที่บ้านพักบนอุทยานนะภีมคงโดนลักพามาแอ้กับดิวเลยเอามาอุปการะ แก้กว่าแฝด สองปีน่ารักมากช่วยหมอด้าดูแลแฝดแถมด้วยอีกคน ไว้ภีมจะได้เจอเร็วๆนี้ เขาน่ารักเรียบร้อยมาก น้องมีน”พี่ภาพูด หมอด้าเดินออกไปแล้วรีบไปรับหลานผมอีกคน

“ไม่ร้องลูกมิ้น ดูซิยิ่งร้องยิ่งหายใจไม่ออก นี้คุณย่า”พี่ภาชี้ผม ผมหันไปมองเลยนะ

“พี่ภา สอนให้หลานเรียกผมคุณย่าไม่ยุติธรรมเลยนะ”ผมบอกพี่ชาย

“ก็เป็นแฟนคุณปู่ต้องเรียกคุณย่าซิ ถูกไหมละ”พี่ภาพูด

“ใช่มันก็ถูกแต่คุณย่าเขาไว้ใช่กับผู้หญิงซะหน่อย  แต่ผมผู้ชายนี่พี่ภา” ผมพูดและเดินมากางมือจะขออุ้ม มิ้นมองผม ยิ้มทั้งที่น้ำตายังเต็มเบ้าตาอยู่เลย และโผ่มาหาผมโดยอัตโนมัติ

“ไม่ร้องนะลูก” ผมโอ๋ หลานผม มิ้นมองหน้าผม ผมหันไปหยิบกระดาษชำระแบบเปียดเอาไว้เช็ดหน้าหรือก้นเด็ก มาเช็ดหน้าเช็ดตาหลานผม 

“มิ้น กินนมไหมลูก” พี่ภาถามมิ้น

“นมหิ้ว” ผมนี้ขำเลยนะ ทำไมพูดแบบนั้นละ ผมมอง

“ชอบพูดกลับกัน นมหิว น้ำหิว ยกเว้นข้าว แทบจะไม่พูดเลยว่าหิวข้าว ต้องบังคับให้กิน”พี่ภาพูดผมก็มอง เอานิ้วโป้งมาดูดแล้ว แถมยังซุกหัวไว้กับบ่าผม  ดูดนิ้วเสียงดังซะด้วย พี่ภาเดินไปชงนมให้ผม ผมก็อุ้มมานั่งที่โซฟา ดูท่าจะร้ายพอ พอกับเจ้าโอม โอมนี้เรียกว่าเลี้ยงยากที่สุด แต่ผมก็เลี้ยงได้ แถมมาได้พี่เลี้ยงน่ารักอย่างคุณเที่ยมใจ ที่เพิ่งเสียชีวิตไปเขาดูแลลูกๆผมดีมากทีเดียว

“พี่ภามี คอตตอนบัดไหมคับ ผมจะปั่นขี้มูกหลานออกดูซิ จับกังที่จมูกเนี๊ยะ” ผมพูดแอบบ่นเล็กน้อย

“มีครับคุณย่า แน่ใจนะว่าจะปั่นให้มิ้น พี่ยังปั่นไม่ได้เลยนะ”พี่ภาพูดและเดินไปหยิบมาให้ผมทั้งตระกร้า ผมก็มองมีอุปกรณ์เยอะแยะ

“ผมทำได้นะ”ผมพูดกับพี่ชาย และจับมิ้นนอนลง

“ไหนให้ปู่ดูซิ นี้มีขี้มูกด้วย เหม็น”ผมพูดมิ้นมอง

“ไม่ เหม็น “มีบอกด้วย

“เหม็นเชื่อปู่ ปู่เอาออกให้ ไม่เจ็บ ถ้ามิ้นดิ้น เจ็บแน่ๆ “ผมพูดและแอบขู่มิ้นเล็กน้อย

“พี่ภา ผมขอน้ำอุ่นหน่อย”ผมบอกพี่ชาย มาถึงผมก็ได้ทำหน้าที่คุณปู่เลย พี่ภาเอาน้ำอุ่นมาให้ผม ผมค่อยๆแตะและค่อยปั่น แบบเบามือมาก มิ้นทำท่าจะเอามือมาปัด

“ดูโน้น มีจิ้งจกไหม “ผมหลอกมิ้นให้มองดูเพดาน

“มี ปู่ จ๊ก จ๊ก”นั้นไง พี่ภากอดอกมองผม ผมค่อยๆปั่น จนขี้มูกนิ่มและผมก็ดันออกมาเกือบหมด และเอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้ด้วย

“พี่ไปดูคนไข้ก่อนนะ คุณย่าคุณหลาน เออ มิ้นเขาชอบดูการ์ตูนหมูนะภีม”พี่ภาบอกผม ผมพยักหน้ามิ้นก็ลุกขึ้นและลงไปเลือกหยิบ แต่เลือกปัดไปมาจนกระจายหมด ผมทำนิ้วว่าไม่ดี ไม่น่ารัก มิ้นก็เลยค่อยๆเลือก

“ดูท่าจะโปรจริง “พี่ภาพูดก่อนออกไป ทิ้งผมไว้กับหลานคนเล็กของผม เหมือนโอมไม่มีผิดเพี้ยรเลย ไม่มีใครเอาอยู่เลยไปโรงเรียน คุณครุก็ปวดหัวขอบเล่นกับเพื่อนแผลงๆ ดูท่าจะพอกันเลยเนี๊ยะ

“ปู่ ดู ตูน”หยิบมาให้ผม ผมก็เดินไปเปิดแผ่นให้ และเดินกลับมามามิ้นจะคว้าขวดนมแต่ผมหยิบมาก่อนและมิ้นก็ปืนขึ้นมานอนตักผม นอนดูการ์ตูนกับผม นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ดูการ์ตูน  ตอนที่ลูกๆผมยังเล็กนะ ผมแถบจะไม่ได้ดูอย่างอื่นเลยนอกจากดูการ์ตูนกับลูกตลอด ตอนนี้ผมคงต้องทำแบบนั้นแล้วแหละถ้าได้พาหลานไปอยู่ด้วย  ผมนั่งนอนดูการ์ตูนจนไม่รู้ว่าหลานหลับไปตอนไหน ผมก้มหน้าลงมองอีกทีหลับปุ๋ยไปแล้ว และพี่ภากลับมาพอดีเลย

“อ้าว คุณย่ากล่อมหลานหลับเร็วดีจัง แปลกนะเนี๊ยะ ปกติมิ้นนี้งอแงมากที่สุดเวลานอน เอ๊ะหรือว่าอยากจะเล่นกับคุณปู่ของหลาน เลยรีบทำให้หลานเข้านอนเร็ว” พี่ภาพูดผมแอบค้อนให้หนึ่งทีและค่อยๆอุ้มตัวแสบแบบเบามือที่สุด พี่ภาลากเปลออกมาและจัดเปลให้ผมทิ้งตัวดีลงไปนอน ดูท่านอนซิไม่เรียบร้อยเอาซะเลยหลานผม 

“อันนี้ไม่รู้ว่าได้ใครมา บ้านพี่ไม่มีนอนท่านี้แน่นอน” พี่ภาพูด

“โอมไง ได้มาเต็มๆเลย” ผมพูดและมองท่านอนของหลาน 

“ห้ามจัดนะ คนนี้ไม่ธรรมดา”พี่ภาบอกผม ผมหันไปมองพี่ชาย

“ผมดูก็รู้แล้วแหละว่าห้ามแตะต้องอะไรทั้งนั้นคงต้องปล่อยให้นอนท่านี้แหละพี่ภา”ผมพูด ผมแค่ห่มผ้าให้อย่างเดียว

“วันนี้พี่เหนื่อนมากเลย”พี่ภาพูด ปกติพี่ภาแทบจะไม่เคยบ่นเลยว่าเหนื่อยคงเหนื่อยจริงนะเนี๊ยะ ผมเดินไปช่วยปลดเน้กไท้ให้ ถอดเสื้อสูทออกให้

“พี่คงแก่แล้ว”พี่ภาบอกผม พร้อมมองจ้องใบหน้าของผม

“รู้ก็ดีนะ “ผมพูด ขำ ขำกับคนที่ยืนตรงหน้าผม

“ภีม พี่รักภีมนะ อยู่กับพี่ได้แล้วมั้งฮะ พี่อยากใช่ชีวิตที่เหลือกับภีม “พี่ภาพูด ผมเงยหน้ามองพี่ภา ผมยิ้มและพยักหน้ามันคงถึงเวลาที่ผมจะหยุดทุกอย่างและใช่เวลาที่เหลือกับคนที่ผมรัก แล้วพี่ภาก้มหน้าลง พี่ภาจูบผมริมฝีปากบางๆ ของพี่ภาสัมผัสกับริมฝีปากอวบอิ่มของผม ไม่หน้าและไม่บางจนเกินไป กำลังได้รูป เราสองคนจูบกันเวลาผ่านไปหลายนาทีอยู่

“อาบน้ำกันนะ”พี่ภาถามผม ผมเงยหน้ามอง

“นะอาบน้ำกัน ถูหลังให้หน่อย ไม่มีใครมาหรอก ถึงมาก็ให้มันดูไป รุ่นนี้แล้วไม่เขินแล้วและลูกๆรับรู้กันหมดแล้วภีม “พี่ภาพูด ผมเขินซิจะมาสวีตอะไรกันตอนแก่แบบนี้ละ

“นะ ไปอาบน้ำกัน “พี่ภาดึงแขนผม ผมพยักหน้าไปที่หลานที่นอนในนแปลถ้าตื่นขึ้นมาละ

“คนนี้ได้หลับแล้วนะ หลับยาวดูท่าจะนอนยาวเลยเพราะไม่ได้นอนกลางวันแน่นอน ไปครับคุณย่าคุณปูอยากอาบน้ำด้วยแย่แล้ว พี่นี้รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวแล้วตัวเหนียวไปหมดแล้ว เร็วภีม”พี่ภาดึงแขนผมเข้าไปในห้องน้ำและมันไม่ใข่แค่อาบน้ำแน่นอนผมรู้ ทั้นทีที่เสื้อผ้าผมถูกถอดออกพร้อมกัน มือผมสัมผัสได้ถึงซิกแพคที่พี่ภามีแม้จะไม่เหมือนคนหนุ่มๆ แต่วัยที่เลยหลักสี่จะไปหลักห้าแล้ว ยังมีซิกแพคแบบนี้ถือว่าดูแลหุ่นได้ดีมาก ผมก็มีแต่ไม่มาก พี่ภาดันผมเข้าไปในห้องอาบน้ำ ภายใต้ฝักบัว ที่อยู่เหนือหัวพี่ภาเปิดน้ำไหลรินลงมาลดตัวผมทั้งทั้งคู่ พี่ไม่พูดอะไรมาก ก้มลงจูบและไซ้ผม ร่างกายผมก็โอนอ่อนผ่อนตาม และมันก็ดำเนินไปตามธรรมชาติของมัน จนผมเรียบร้อยและออกมานั่งอยู่บนเตียงนอน พี่ภาเดินไปอุ่นนมให้ผม


“ทานนมอุ่นๆก่อนนะ “พี่ภาส่งแก้วนมมาให้ผม

“พรุ่งนี้ไปไหนหรือเปล่า”พี่ภาถามผม

“ไม่อะมีอะไรหรือเปล่า”ผมถามพี่ชายผม

“คือพี่จะฝากน้องมิ้นนะ พรุ่งนี้ครูพี่เลี้ยงไม่ได้มาทำงาน เพราะว่าย่าเขาเสีย และพรุ่งนี้พี่คงต้องผ่าตัดเครสที่รอคลอดเองแต่คลอดไม่ได้ “พี่ภาบอกผม ผมก็พยักหน้า

“ปกติมิ้นไปทุกวันหรือเปล่า”ผมถามพี่ภาเพราะว่าดูมิ้นยังเล็กมากหนักที่จะไปเรียน

“ก็ไม่ทุกวันหรอก เพราะเขาก็งอแงนะ เด็กเล็กเกินไปพี่รู้แต่..”พี่ภาพูด

“และอีกอย่างไปเกเรเพื่อนๆ จนเพื่อนและครูสยอง ครูเลยบอกว่ามิ้นเล็กมากเกินไป ถ้ามีคนเลี้ยงให้มิ้นอยู่บ้านบ้าง ฟังแล้วรู้สึกเหมือนหลานนี้เป็นทีเกรงขามนะว่าไหมคับคุณย่า “ พี่ภาบอกผมว่าหลานเกเรจนคุณครูไม่ให้ไปเรียนทุกวันนี้นะน่าภูมิใจ

“งั้นผมเอามิ้นไปเลี้ยงเอง “ผมพูดกับพี่ภา

“ดีเลย จะได้หาเรื่องไปค้างกับ ภีม” พี่ภาพูด ผมแอบค้อน แต่ก็ยอม แก่กันแล้วคงไม่มานั่งเล่นตัวกันแล้วแหละ

“ขอบคุณนะครับที่ดูแลแอ้ ดูแลหลานภีม พี่คงหัวปั่นน่าดูกับหลานๆ “  ผมพูด และมองพี่ชายผม ที่รักผมด้วย

“ก็นิดหน่อยนะ แต่มันก็ทำให้พี่มีความสุขและพี่เชื่อว่าภีมจะรู้สึกแบบนั้นด้วยเช่นกัน” พี่ภาพูดผมพยักหน้าผมเอนตัวลงนอน พี่ภาก็เช่นกัน นานมากเหมือนกันที่ไม่ได้นอนนกอดกันแบบนี้  ภาพสมัยที่ผมยังเด็ก ผมกับพี่ภานอนกอดกันทุกวัน จนมันเกิดเป็นความรักแต่ด้วยแต่พอโตเรียนจบ หน้าที่การงานและสังคมทำให้ผมต้องคอยปกปิดมัน แต่สมัยลูกๆผมสองคนนี้ไม่มีใครปิดใครแล้วเพราะสังคมเปิดกว้างขึ้นแล้ว สังคมพร้อมที่จะเข้าใจมีแค่คนส่วนน้อยที่จะมองว่าเรื่องนี้ผิดจนเกินจะรับได้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันพิเศษของพ่อภีมปภพVSพ่อภาณุเดช คุณย่าลุยไปถามความจริง
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 17-07-2015 14:21:54
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันพิเศษของพ่อภีมปภพVSพ่อภาณุเดช คุณย่าลุยไปถามความจริง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-07-2015 15:17:43
 :impress2: คุณปู่กับคุณย่ามีมุมหวานๆเหมือนกันนะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน น้องมิ้นเจอลุงๆบ้าน อ.อ่าง ทำเอาลุงๆบ้านอ.อ่างสยอง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-07-2015 20:07:57
      ผมตื่นมาตอนเช้า ไม่ลืมที่จะทำอาหารเช้าให้พี่ภา ก่อนที่พี่ภาจะลงไปตรวจคนไข้ น้องมิ้นตื่นมาแล้ว ไม่งอแงเลยดีขึ้นมากและก็ไม่มีน้ำมูกแล้วด้วย พี่ภาเตรียมกระเป๋าและของใช้ที่มิ้นต้องใช้ให้ผมเพราะผมจะพามิ้นไปอยู่กับผม

“มิ้นไปอยู่กับคุณย่า”พี่ภาบอกมิ้น ผมแอบค้อนให้ผมเป็นคุณย่าอีกแล้ว พี่ภานิ

“ไป อยู่ ย่า”มิ้นพูด นั้นเลยติดปาก เรียกผมว่าย่าไปเลย พี่ภานะพี่ภา ยังมาขำผมอีกนะ 

“พ่อ จะกลับเลยหรือเปล่า”อั้มเดินมาหาผมที่ห้องพักพี่ภา ผมพยักหน้า ว่าจะกลับแล้ว

“นี้หลานคนเล็กผมเหรอ”อั้มพูดและเข้ามา จะกอดมิ้น มิ้นเงยหน้ามองทำท่าจะหมันเขี้ยวอั้ม

“เห้ย พ่อนี้มันท่าไอ้โอมชัดชัดเนี๊ยะ ดูท่าจะกัดเก่งพอ พอกับไอ้โอมแน่เลย”อั้มพูดพี่ภาพยักหน้าว่าใช่เลย

“งั้นผมพาหลานไปเลยแล้วกัน ถ้าไม่งอแงพี่ก็ส่งเสื้อผ้า นมชงไปให้ภีมนะ “ผมพูดกับพี่ภาพี่ภาพยักหน้า ผมอุ้มิ้น ส่วนอื้มถือกระเป๋ามิ้นลงไป มิ้นกอดซิบผม

“ย่า ไป ไหน”ถามผม ผมก็มอง

“ปู่ลูกเรียกปู่”ผมบอกมิ้น มิ้นมองผมกระพริบตาและทำมือกำปั้นชนขมับแถบเอียงทิ้งน้ำหนักตัวไปด้านข้างอีก

“ฮาๆ นี้แปลว่างง จังเลย หมอด้าเขาสอนหลานทำนะ”พี่ภาพูด

“พ่อให้หลานเรียกย่านั้นแหละดีแล้วเพราะว่าตอนนี้ หลานคงจะงงว่ามีปู่ตั้งสองคน  ฮาๆ “ ไอ้อั้มลุกชายผม ผมหันไปจะเตะเลย

“เอิ้กๆๆ” มิ้นขำผม ผมยืนรออั้มเดินไปขับรถออกมาเพื่อมารับผม พี่ภายืนรอส่งผมขึ้นรถ

“ไปอยู่กับปู่ภีม อย่าดื้อนะมิ้นนะ รู้ไหม ฟ๊อด” พี่ภาบอกหลานชายเขา อั้มขับรถออกมาจอผมก็เข้าไปนั่งข้างๆอื้ม พี่ภาเอากระเป๋าและตระกร้าอุปกรณ์ของใช้เด็ก และนมกระป๋องใส่หลังรถให้ผม

“บาย บาย ปู่ก่อนลูก”ผมบอกมิ้น มิ้นบาย บาย

“พ่อ คนนี้กี่ขวบอะพ่อ”อั้มถามผม

“ขวบกับสิบเอ็ดเดือนแล้วจะสองขวบแล้ว  “ ผมบอกอั้ม  มิ้นนั่งเอนอยู่บนตักผม แถบยังยกเท้าขึ้นมาไขว้ อีกด้วย

“พ่อผมว่าไม่ค่อยธรรมดานะพ่อ ดูท่านั่งก็รู้แล้วว่าโคตรจะกวนโอ้ยยเลยอะ”อั้มพูด ผมก็ยอมรับเลยนะดูท่าจะแสบใช่เล่นเหมือนกัน

“ปู่ ตียุง”มิ้นเขารู้ว่าอั้มว่าเขา มิ้นบอกให้ผมตีอั้ม อั้มสะบัดหน้ามามอง

“ตียุง ตียุง “อั้มพูดและจั๊กจี๋หลาน

“คิก คิก คิก “มิ้นหัวเราะ และเอามือไล่ตีมืออั้มไม่ให้ทำอีก

“ปู่ ยุง เก๊ ปู่ ตี ตี”มิ้นฟ้องผมว่าอั้มเก๊ และจับมือผมไปตี อั้ม

“ตีไม่ได้ลุงขับรถอยู่ลูก”ผมบอกมิ้น อั้มมันหันมาหยักคิ้วให้หลาน ผมก้มมองดูน่านั่งซิ ยกขาขึ้นมาไขว่ห้างแบบนั้นและเอานิ้วมาแคะจมูก นี้มัน ไอ้โอมลูกชายผมชัด ชัดเลย มีหันไปเหล่อั้มอีกนะ  อั้มมันก็หันมาเหล่หลาน พอกันทั้งลุงทั้งหลานเลยนะผมว่า ลูกผมเรียกได้แสบกันทุกคนมีแค่ อาร์ม กับแอ้ ส่วนแอร์นะผมแทบจะไม่ได้เลี้ยงเลย ผมนั่งมองไปรอบๆ อีกสองซอยก็จะถึงบ้านแล้ว

“ภีม เดี๋ยวตอนเย็น ดรีมกับด้าเอาแพมเพิร์สไปให้นะ ระวังหลานเก๊เอานะคุณย่า “ พี่ภาส่งข้อความหาผม น่าจริง กลัวผมโดนหลานเก๊อีกนะ

“โอ้ย”ผมก็ต้องตกใจเพราะอั้มมันร้องขึ้นมา ผมหันไปมอง ผมก็ต้องเอามือหยิบขาตัวแสบลง ดันเอานิ้วเท้าไปแย่เข้าไปในหูอั้ม

“พ่อดูดิ ไอ้แสบนี้มันนิ้วมาแย่ในรู้หูอั้มอะ แถมไม่ใช่นิ้วธรรมดา นิ้วเท้าด้วย พ่อ เอาไปคืนดีกว่าไหม”อั้มพูด หันมาพูด

“ปู่ ยุง ไม่ รัก”นั้นคงจะบอกว่าลุงไม่น่ารักนะผมว่า อั้มก็เลี้ยวรถเข้าบ้านผมก็อุ้มหลานผมลงจากรถอั้มทำหน้าที่ขนของ มิ้นพอเห็นลุงขนจึงดิ้นเพื่อจะลงจากที่ผมอุ้ม และวิ่งไปช่วยลากจะช่วยอั้มจะขนของเขาบ้าน

“นี้อยากช่วยหรือกลัวเอากลับไปส่งเนี๊ยะพ่อ” อั้มพูด

“หนักลูกไปเข้าบ้านกับปู่ดีกว่า มาลูก”ผมเรียกน้องมิ้น มิ้นก็ทิ้งของที่จะช่วยอั้มถือวิ่งเข้ามาในบ้าน พอเข้ามาก็เจอ ไอ้โอมมันเดินลงมาพอดีสงสัยมันเพิ่งจะตื่น

“พ่อกลับมาแล้วเหรอพ่อ “ไอ้โอมมันเดินงัวเงียลงมาข้างล่าง

“พ่อ เด็กที่ไหนเนี๊ยะเข้าบ้านผิดบ้านเปล่าเนี๊ยะ”ไอ้โอมมันถามมิ้น  มิ้นเงยหน้ามอง มีกัดฟันด้วยนะ

“เว้ยย ดูถ้าจะดุซะด้วยพ่อ “ไอ้โอม ผมนี้ส่ายหัวเลย

“ท่าเนี๊ยะ มรึงตอนเด็กๆไงไอ้โอม พ่อเคยเล่าให้ฟัง เห็นใครเม้มปากแบบอยากจะกระโดดขย้ำเขาน่าดู”อั้มเดินเข้ามาก็พูดที่ผมเคยเล่าให้ฟังตอนโอมเด็กๆ น่าจะสองขวบได้

“และนี้หลานมรึงพ่อเอามาอยู่บ้านเราเลย “ อั้มพูด โอมสะบัดหน้ามามองมิ้น

“ดูท่าจะดุมากนะพ่อนะ เลี้ยงไว้ในบ้านเลยนะพ่ออย่าให้ออกเดี๋ยวไปกัดคนเดินผ่านไปผ่านมา “ ไอ้โอม มันว่าหลานผมหันเจอกล่องทิชชู ผมปาใส่โอมลุกชายคนที่สามผม น่าจริง

“พ่อมาแล้วเหรอ……. หาว”ไอ้เอสถามผมพร้อมอ้าปากหาวมาเลย มันก็เพิ่งตื่นอีกคน ลูกแต่ละคน พอไม่ได้ออกไปลุยพากันตื่นสาย หรือไม่มันก็คงไป อิบ อิบใครมาอีกแล้ว เอสมาถึงก็มองมิ้น

“นี้ลูกใครหลงมาเนี๊ยะพ่อ “ไอ้เอสอีกคน

“หลานคนเล็กพวกมรึงไง น้องมิ้นนี้ลุงโอม และนี้ลุงเอส “ผมบอกมิ้น มิ้นเงยหน้ามอง มีหรี่ตามองด้วยนะ และเดินไปทางอื่นซะงั้น ไม่สนใจเดินรื้อค้นหาโน้นหานี้ ในบ้านผม มิ้นกำลังซน

“เห้ยย แน่ใจนะพ่อดูท่าทางนี้ซนใช่เล่นนะพ่อนะ”ไอ้เอสมันพูด

“ปู่ ปู่ เล่น เล่น”นั้นไงร้องจะเอาของเล่นที่พวกลูกๆผมสะสมกันตั้งแต่เด็กๆ พวกหุนยนต์และตัวการ์ตูนโมเดลของอ้น อ้นสะสมไว้เยอะมากผมเลยเอามาใส่ตู้โชว์ไว้

“ไม่ได้ อันนี้เขาเอาไว้ดูไม่ได้เอาไว้เล่น”ไอ้โอมมันมองหลานมัน มีเงยหน้ามอง

“ปู่เล่น ปูเล่น ฮือๆ”มิ้นร้องไห้จะเอา ดูท่าจะไม่ยอมด้วยซิ

“ไม่ได้”ไอ้โอม ส่ายหัว

“เล่น”นั้นหันส่งเสียงดังใส่ โอมอีกนะ

“เล่น เล่น เล่น เล่น “ทำท่าจะไม่ยอมด้วย หันมามองผม ทำตาปริบๆ

“โอมออกมาสองสามชิ้นให้หลานเล่นไปก่อน” ผมบอก โอมเลยต้องไปเอากุลแจมาไข และหยิบออกมาสองสามตัว โอมหยิบเก่าหน่อยลงมาแต่

“ไม่ โน้น โน้น”นั้นไงชี้ที่ตัวใหม่ ๆ

“นี้ไงเหมือนกัน เล่นได้”โอมส่งให้

“ไม่เอา โน้น โน้น” ไม่ยอมผมพยักหน้าว่าให้ยิ้มที่เขาจะเอาแล้วกัน โอมหยิบหุ่น ตัวการ์ตูนดรากอนบอลส์ ลงมา ตัวการ์ตูนโมเดลอันนี้อ้นสะสม

“พ่อพี่อ้นมาพ่อบอกเองแล้วกันนะพ่อ “ ไอ้โอม ผมพยักหน้า มิ้นก็เอามาตั้งเล่น โอมและเอสพากันไปหาอะไรทานกัน  ผมก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ผมนั่งมองมิ้นที่เรียงและวางของเล่นทำเป็นเมืองได้เลยเขาวิ่งไปหาพวกกล่องทิชชูและกล่องอะไรใกล้มือจินตนาการดีเหมือนกันนะหลานผม ก็ไม่ได้เล่นอะไรเสียนิ

“ปู่ “เสียงเรียกชื่อผม มิ้นนะครับ

“พ่อ”ไอ้โอมก็เรียกชื่อผมพร้อมกัน โอมเดินเข้ามาจากหน้าบ้าน ถือจดหมายมาให้ผม คงเป็นจดหมายเรื่องการย้ายมาประจำการถาวร ผมไม่ต้องเทียวไปเทียวมาอีกแล้ว

“แค๊ก”เสียงดังสนั่นเลย ผมกับโอมหันไปมองพร้อมกัน

“เห้ย! พ่อตายแน่งานนี้ “ไอ้โอมร้อง  “มิ้น”ผมก็ร้องออกมาเพราะมิ้น เอาเท้าเหยียบตัวการ์ตูนโมเดลของอ้น หักแตกสองท่อนเลย

“ซีล่า”นั้นพูดว่าตัวเองเป็นก๊อตซีล่าอีกนะ เอส ได้ยินก็รีบเดินออกมา

“พ่อ พี่อ้นมาเม้งแน่เลยพ่อ”เอสอีกคน

“พ่อบอกเองแล้วกันว่าพ่อให้เอาออกมาให้เล่น “ไอ้โอม ผมก็พยักหน้าว่าผมจะจัดการ ผมก็ปล่อยให้มิ้นเล่นโน้นเล่นนี้ และที่มิ้นเล่นแต่ละอย่างนี้นะ ใช่ได้เลย แถมรื้อกระจุยกระจายไปหมด

“มิ้นอันนั้นไม่ได้ “ เสียงโอมร้องห้ามปรามมิ้น

“มิ้นไม่เอาอันนัั้นอย่าหยิบลูก “ อั้ม ร้องห้ามปรามมิ้น

“น้องมิ้นไม่เอาลูกอันนั้นนะเดี๋ยวตกลงมา “ เสียงผมผมไม่ได้หวงของนะหวงหลานผมมากกว่า เรียกได้ว่าเรียกชื่อมิ้นกันทั้งวันนะครับ

 :katai1:   :katai1:   :katai1:  บรรดาลุงๆที่เจอฤทธิ์หลานมิ้นเข้าไป
**************************************************************************************************************************
       อ้น  ผมได้ยินได้โอมโทรมาบอกพ่อว่าพ่อพาหลานคนเล็กมาอยู่ที่บ้าน แต่น้ำเสียงไอ้โอมดูมันออกจะนอยด์ๆนะ ผมรีบกลับบ้านเลยอยากเจอหลาน ๆ  คนเล็ก ชื่อก็น่ารักน่ากินน้องมิ้น ผมเอารถจอดในโรงรถและเดินลงจากรถ ผมเดินเข้าไปในบ้านทันที

“พ่อ หลานอยู่ไหนอะ”ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ถามพ่อผม พ่อผมกำลังอ่านเอกสารอยู่ พ่อก็ดันแว่นตาลงมองผม

“กลับมาแล้วเหรออ้น”พ่อถามผม

“ครับพ่อ อยากเล่นกับหลาน”ผมพูด และหันไปมองน้องๆผมที่นั่งเท้าคางกันอยู่ที่บาร์ของพวกผม มุมแอลกอฮอร์นั้นเอง แต่ละคนชี้นิ้วไปทางเดียวกันเลย ผมก็มองไปตามที่มันชี้ เท่านันแหละ

“อะไรนะ”ผมร้องออกมาเลย โมเดลการ์ตูนของอ้นทำไม นอนตายเกลื่อนเลยเนี๊ยะ ตายได้น่าเอน็จอนาจมาก ตัวหักกลางแทบทุกตัวแขนขาหัก คอหัก หมดกันที่อ้นสะสมมา

“ซีล่า”นั้นไง ก๊อซซิล่า ออกมาแล้วเดินออกมาและ 

“ผล๊อก” เสียงดังสนั่นสั่นไหว ผมก็มองไอ้เจ้าก๊อซซิล่าตัวน้อย เหยียบการ์ตูนผมหักแล้วยังมายืนมองผม โอนเอนไปมาอีก เมาแอลกอฮอร์มาหรือไง

“ทำไมทำของลุงแบบนี้” ผมถามตัวดี

“ซีล่า” ไอ้ก๊อซซิล่ามันทำ

“อ้น ไว้ไปซื้อมาใหม่แล้วกัน พ่อให้เล่นเอง “พ่อผมพูด

“โธ่พ่อ ตอนนั้นมันราคาไม่แพง ตอนนี้มันแพงแล้วอ้นกะว่าจะเอาไปประมูลขาย โก่งราคาซะหน่อย “ผมพูด

“เอานะ หลาน “พ่อผมพูด ผมก็ยืนเอามือท้าวเอว มองตัวดี และมิ้นเงยหน้ามองผม และก็หันซ้ายแลขวา

“โน้น โน้น ทำ”นั้นไงมันชี้ไปที่พวกน้องๆผม

“เห้ยย มันโยนมาเห็นๆ “ไอ้โอมพูด

“กระทืบอยู่คนเดียวเลย ใครไปทำด้วย “ ไอ้เอส

“หักหมดเลยมิ้นเอ่ย”ผมพูดและเก็บซากโมเดลของผม

“ยุง เอาใหม่”มีบอกให้ผมเอามาให้ใหม่อีกนะ ส่ายหัวไม่ให้แล้ว พังหมดเลยที่สะสมมาของสะสมของผมแทบเก็บตังซื้อเองด้วยนะ

“ปู่ ปู่ ยุงไม่รัก “หันไปฟ้องพ่อผมอีก

“ฮือๆ เล่น เล่น”นั้นดึงมือพ่อผมให้มาหยิบอีก

“ไม่ได้แล้วมิ้นของลุงเขาพังหมดแล้วไปเอาอย่างอื่นมาเล่น” พ่อผมพูดผมหยักคิ้วให้เลยสมน้ำหน้า มิ้นยืนทำหน้าปากเหมือนปลาบู่เลย นั้นนั่งแหมะลงที่พื้นด้วย

“ฮือๆๆ” แถมร้องแหกปากอีกต่างหาก พวกผมพากันเอานิ้วอุดหูแทบไม่ทัน

“ฮือๆๆๆๆ” ยังร้องได้อีก

“ฮือๆๆๆ” เอาดังกว่าเดิมอีกเห้ยย

“ฮือ! “

“พอแล้วว! “ผมพูดและก็ต้องเอื้อมไปหยิบชุดอื่นมาให้ ที่อย่างนี้เงียบได้เลยนะ ผมก็ต้องปล่อยให้ก๊อซซิล่าทำลายของสะสมผมหมด

“เห้ย! ทำไมบ้านรกแบบนี้อะ”ผมถาม ผมเห็นอั้มกำลังเก็บข้าวของเข้าที

“คนเดียวเลย จัดเต็มมาเลย “ไอ้โอมพูด อั้มมันพยักหน้า ผมหันไปมอง นี้มันได้ใครมาวะเนี๊ยะ

“พ่อบอกว่าเหมือนไอ้โอม ไม่มีผิดเลย” อั้มพูด ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ

“ที่อย่างนี้โอนถ่ายมาให้โอมเลยนะ” ไอ้โอมพูด พ่อเดินขึ้นไปบนบ้านคงไปส่งแฟ๊กซ์เอกสารแน่นอน ผมมองเด็กน้อยที่นั่งเล่นอยู่ ผมพากันเดินออกไปหน้าบ้านกัน จะนินทาหลานกัน ฮาๆ

“ทำไมมันซนอย่างนี้วะ ส่งสัยลุงภาชงนมปนเปื้อนให้กินแน่เลยวะ”ผมพูดกับน้องๆ ผม หันไปมองหลานตัวแสบที่เดินหาโน้นหานี้มาเล่น
 
“แถมนี้พ่อรับมาอยู่เลยนะพี่” ไอ้เอสอีกคน

“ก็หลานนะพี่อ้น เด็กซนคือเด็กฉลาด” อั้มอีกคน

“มรึงเอาไปเลี้ยงดูแล้วกันไอ้อั้ม”ผมพูด

“คืนนี้อั้มก็ไปแล้ว ตกลงกันเองแล้วกันว่าจะให้นอนกับใคร “ ไอ้อั้มพูด มันชิ้งเลยนะ ผมสะบัดหน้ามามองมัน ไอ้นี้ทำได้ไงวะ ทำไมไม่บอกรูบ้างจะมีเด็กสั่งพิเศษมาอยู่จะได้รีบหางานให้ตัวเองทำ 

“งั้นจับไม้สั้นไม้ยาวกันเลย “ไอ้โอมพูด

“มีตั้งห้าคน ทำไมพ่อไม่เอาที่เรียบร้อยๆ มาวะ”ผมพูดและ

“แกร็ก” เสียงอะไรดังแกร็ก แต่ไม่ได้สนใจคุยกันต่อ และผมก็เดินไปหยิบไม้มาหัก ทำไม่สั้นไม้ยาว ถ้าไอ้อั้มไม่อยู่ก็มีแค่ผม ไอ้โอม และไอ้เอส

“อะจับเลย ใครสั้นที่สุด นอนกับมิ้นมัน ” ผมพูดและต่างก็หยิบขึ้นมา ผมก็หยิบมาดู ผมรอดผมยาวที่สุด

“กรูรอดวะ กรูยาวสุด ” ผมพูดออกมา น้องๆมองที่ไม่ผม

“พี่อ้นขี้โกงแน่เลยอะ” ไอ้เอส 

“ผมอะพี่ “ไอ้เอสมันโชว์ ผมก็ไม่แน่ใจว่าสั้นหรือยาวเลยเอาของไอ้โอมมาเทียบ ปรากฏว่าไอ้โอมสั้นที่สุด

“ไอ้โอมมรึงนอนกับหลานมิ้นที่รักไปเลย” ผมพูด ไอ้โอมทำหน้าตาว่าจะร้องไห้ นี้มันดีใจขนาดนี้เลยเหรอ 

“อะไรอะเขาไม่เคยนอนกับเด็กนะพี่อ้น” ไอ้โอม ผมก็มองทำไมจะไม่เคย

“เด็กต่ำกว่าสิบห้าเขาไม่เคย แถมนี้เพิ่งขวบกว่าอีก เขากลัวโดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะพี่อ้น” ไอ้โอม

“ปึด”ผมดึงขนจมูกมัน

“มันจะยากอะไร ง่ายจะตายมรึงก็แค่ตบตรูดนอน สองสามที่ก็หลับแล้ว  “ผมพูด ไอ้โอมจำต้องรับไป เพราะมันดันจับได้ไม้สั้นที่สุดและผมก็หันหลังจะเดินเข้าบ้าน แต่

“กึก ๆ” ผมเปิดประตูไม่ออก

“ใครล๊อกประตูวะ” ผมหันมาถามน้องๆ แต่ละคนส่ายหน้าว่าไม่ได้ทำกัน พ่อก็ไม่ใช่พ่อขึ้นไปบนบ้านก่อนที่พวกผมจะออกมานินทาหลานกัน

“มีเก้าอี้เลื่อนมาอยู่ตรงนี้ด้วยพี่อ้น “ไอ้เอสมันชะโงกหน้ามองผ่านกระจก

“ไอ้มิ้น” พวกผมเรียกชื่อนี้ออกมาพร้อมกัน นี้มันล๊อกประตูเลยเหรอ แค่วันแรกเองนะ ไม่ซิไม่กี่ชั่วโมงเองนะที่มาเยื่อนบ้านอ.อ่าง หลานมันทำกับลุงๆมันได้ขนาดนี้เลยหรอ

“มิ้น มิ้น มิ้น” ผมเรียกมิ้น มิ้นนั่งเล่นอยู่

“ก๊อกๆ” ผมเคาะกระจก มิ้นหันมามอง ทำปากห้อยอีกนะ ผมควักมือเรียก มิ้นหันซ้ายและขวา จะหันทำไม มีอยู่คนเดียวเพราะอยู่ข้างนอกกันหมด

“มานี้ลูก”ผมพูดรู้ว่าไม่ได้ยินเสียงหรอก

“ขวับๆ”ผมควักมือเรียกน้องมิ้น มิ้นหันมามองและหันไปเล่นต่อไม่สนใจผมกันเลย หันไปเล่นต่อ

“ไอ้โอมเดินไปเปิดประตูหลังบ้านดิ”ผมบอกไอ้โอม

“พี่หน้าต่างก็ล๊อกอะ”ไอ้เอามันเดินไปลองงัดหน้าต่างดู เปิดไม่ได้ล๊อกข้างใน ผมก็พยายามเรียก

“มิ้น)))))”เรียกให้ดังขึ้นมิ้นหันมามองหลานเห็นแล้วและมิ้นก็ลุกขึ้นแต่ลุกไปหยิบ รีโมททีวี เห้ย จะหยิบรีโมททำไม ไม่ใช่ประตูอัตโนมัติเปิดด้วยรีโมท มิ้นหยิบรีโมทและกดเร่งเสียงทีวีซะงั้น มันร้ายจริง ๆมันเร่งเสียงทีวีได้ และนั่งเล่นต่อ จัดเรียงโมเดลของผม วางน่ารักเชียวจินตนาการดีเหมือนกันนะเนี๊ยะ

“เห้ย หลานเราจิตนาการมันดีวะ ดูมันทำดิ “ผมพูด ผมหันไปบอกน้องแต่ละคนมองผมไม่ได้รู้สึกอึ้งกับหลานบ้างเหรอเนี๊ยะ

“เดี๋ยวพี่จะเจอขั้นสูงของไอ้มิ้น “ไอ้โอมมันพูด และมิ้นก็ลุงขึ้นพร้อมกับ หันมาเม้มปากเห็นฟันหมือนหมันเขี้ยวเลยอะ

“เว้ยย”ผมร้องออกเลย

“ผล๊อก”นั้นดูทำท่าเหมือนก๊อซซิล่าและมิ้นก็เหยียบโมเดลผมพังอีกแล้ว ผมอยากจะบ้าและไอ้โอมกับไอ้เอสเดินไปดูว่ามีช่องทางไหนที่ผมจะเข้าไปได้บ้าง

“พี่ประตูล๊อกหมดเลยอะ”ไอ้โอม ไอ้เอสมันกลับมา แล้วพวกผมจะเข้าบ้านยังไง พ่อก็ไม่ลงมาดูลูกๆเลยนะพ่อ

“ไอ้ดิม”ผมกดโทรหาไอ้ดิม ทันที

“ว่าไงไอ้อ้น “ดูเสียงมันดิ

“มรึงเอานมปนเปื้อนให้หลานมิ้นมรึงกินหรือเปล่าวะ”ผมถามไอ้หมอดิม

“จะบ้าเหรอ นมยี่ห้อดี ราคาแพงนะมรึง “ไอ้ดิมพูด

“กรูว่านมที่มรึงซื้อมาให้หลานนะมีสารปนเปื้อนวะ “ผมพูด

“มรึงรู้ได้ไง เอาไปชันสูติมาแล้วเหรอครับ”ไอ้ดิมพูด

“กรูรู้ได้เองไม่ต้องพึ่งคุณหมอพรทิพย์มาชันสูตร เพราะหลานมรึงพังข้าวของกรูจะหมดบ้านแล้วและตอนนี้หลานมรึงทำพวกกรูต้องออกมายืนกันอยู่นอกบ้าน)))))) ”ผมกรอกเสียงไป

“หลานมรึงล๊อกประตูบ้านกรูไอ้ดิม นี้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองที่เข้ามาอยู่บ้าน อ.อ่างนะไอ้ดิม “ผมพูด

“ฮาๆ เออ กรูจะบอกว่าไอ้มิ้นมันมีดีอีกเยอะ นี้แค่เบาะๆวะอ้น พ่อกรูเลยยกให้”ไอ้ดิมมันบอกนี้แค่ะเบาะนะเนี๊ยะ ถ้ามันจัดมาเยอะกว่านี้ ผมนี้คงต้องย้ายหนีก่อนเพื่อนมั้งเนี๊ยะ

“อ้นแค่นี้กรูผ่าฝีคนไข้อยู่ อย่าชวนกรูคุยเดี๋ยวกรูผ่าผิด เพราะฝีคนไข้มันอยู่แก้มก้นถ้ากรูตัดเลยลงมานี้ขันทีเลยนะมรึง “ไอ้ดิม
(ฮะ คุณหมอ วางสายก่อนได้ไหมครับ ผมไม่อยากเป็นขันที ))) คนไข้ของไอ้ดิมมัน “ ตรูด ตรูด”ไอ้ดิมมันรีบกดวางสายทันทีและ พ่อผมก็เดินลงมาแล้ว ผมก็พากันไปยืนเกาะกระจก พ่อลงมาก็เข้าไปกดลดเสียงทีวี มิ้นหันมมองผมและดึงขากางเกงวอร์มพ่อผม แถมยังชี้ให้พ่อผมดูพวกผม ผมว่าไม่น่าใช้หวังดีประสงค์รักจากหลานแน่นอน พ่อมองพวกผมและพ่อก็เดินออกมา

“ผมเดาว่าพ่อคงเม้งเราแน่เลยพี่ “ ไอ้เอสพูด

“มรึงไปยืนนอกบ้านกันทำไม ไม่อยู่เป็นเพื่อนหลาน”พ่อถามผม ไม่น่าเชื่อว่าพ่อจะหลงไอ้หมอนี้

“พ่อ พวกผมไม่ได้อยากยืนตากแดดหน้าบ้านนะพ่อนะ แต่หลานพ่อนะมันล๊อกประตูไม่ให้ผมเข้าบ้านต่างหาก “ไอ้โอมมันพูด

“เหรอ หลานตัวแค่นี้นะ ยืนยังไม่ถึงที่จับประตูเลยนะ”พ่อผมถามพ่อไม่เชื่ออีก พวกผมพากันเดินเข้าบ้าน ผมหันไปมองแสบ

“ยุง ยุง ยุง ...ไหน”มีนถามผม ไหน คงถามว่าไปไหน

“นี้มันไม่สำนึกเลยใช่ไหมวะเนี๊ยะว่ามันนะล๊อกประตูไม่ให้พวกเราเขาและพวกเราก็ยืนเกาะเป็นจิ้งจกอยู่ มันยังทำเป็นไม่สนใจได้อีก”ผมพูด และเดินเข้าไปในห้องครัวเข้าไปหาอะไรดื่มดีกว่า เริ่มง่วงแล้วเมื่อคืนเด็กเก่ามาหา เลยจัดไปซะสองดอก ผมก็ขึ้นห้องเข้าห้องนอนดีกว่า เพลียกับหลาน ผมเอนหลังลงที่นอน  ผมเห็นข้อความที่ไม่ได้อ่าน

TAR “ ทำอะไรอยู่พี่อ้น ต้าคิดถึงนะ ช่วงนี้ไม่เห็นสไกด์คุยกับต้าเลย ยุ่งเหรอครับ โทรกลับหาต้าด้วยนะ รักพี่อ้นนะ”ผมก็หยิบมือถือมากดโทรหาต้า

“สวัสดีครับ”เสียงต้ารับสายผม

“สวัสดีครับที่รัก ทำอะไรอยู่ครับ”ผมถามต้าตอนคงเป็นเช้าที่โน้น

“ผมกำลังทานอาหารเช้า วันนี้ผมมีทำ สวอร์ด กับเพื่อนๆนะครับพี่อ้น” ต้าบอกผม

(นมสดของคุณครับ) ผมได้ยินเสียงใครบอกต้าว่าเอานมมาให้ เสียงนี้ไม่ใช่เพื่อนต้าแน่นอน

“ใครอะต้า” ผมถามต้าทันที

“อ้อเพื่อนของเพื่อนนะ ไบรอันนะ ทำไมเหรอ หึงเหรอพี่อ้น แม้ ไอ้ไอบอันมันมีแฟนแล้วเป็นเพื่อนของเพื่อนต้าด้วย” ต้าอธิบายให้ผมฟัง

“ครับ พี่ก็ถามไปยังงั้นแหละต้า แล้วนี้จะกลับกี่โมงละพี่จะได้สไกด์หาวันนี้พี่ไม่ได้ไปไหน พี่มีเรื่องอยากจะบอกด้วยนะ “ ผมพูดกับต้า

“จริงเหรอพี่อ้น งั้นต้าจะรีบกลับ เออ พี่อ้นต้าต้องออกไปแล้ว เพื่อนจะไปกันแล้ว ต้ารักพี่อ้นนะ ไม่นานจะได้เจอกันแล้ว “ ต้าพูดผมฟังต้าแต่ผมกับนึกถึงใบหน้าใครอีกคนขึ้นมาแทน โจ

“ครับต้า เดินทางดีดีนะ พี่รัก....ต้า ..นะ” ผมพูดแต่มันออกมาไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่ ต้าก็กดวางสายไป ผมก็เปิดทีวีดู ผมรู้สึกเพลียๆเลยพักสายตาสักครูดีกว่า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน น้องมิ้นเจอลุงๆบ้าน อ.อ่าง ทำเอาลุงๆบ้านอ.อ่างสยอง
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 17-07-2015 20:31:59
 :m20: น้องมิ้นแสบมาก

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน น้องมิ้นเจอลุงๆบ้าน อ.อ่าง ทำเอาลุงๆบ้านอ.อ่างสยอง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-07-2015 06:13:16
:m20: น้องมิ้นแสบมาก

 :mew1: :mew1:

 :-[ น้อมรับคำชมของร้องมิ้นค่ะ  น้องมิ้นยังแสบได้อีก  :katai4: จะมาลงต่อตอนบ่ายค่ะ
 :L2: ให้คนอ่านค่ะ (ผิดพลาดตรงไหนแนะนำได้เลยค่ะ )
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน น้องมิ้นเจอลุงๆบ้าน อ.อ่าง ทำเอาลุงๆบ้านอ.อ่างสยอง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-07-2015 07:49:51
 :m4: มิ้นนี่โอ้ยกกำลังสองใช่มั๊ย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน พี่อ้น / พี่โอม VS หลานมิ้นคนโปรด (ดีไหม)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-07-2015 08:37:29
พี่อ้น / พี่โอม VS หลานมิ้นคนโปรด (ดีไหม)
    ผมไม่รู้ว่าผมนะหลับไปนานแค่ไหน ผมมารู้สึกตัวอีกที ผมรู้สึกว่ามีคนมาเปิดวิดิโอห้องผม ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้น อ้อ หนังโป้ เห้ย! ใครวะ ผมก็ลุกพล้วด มาได้ยังไง นั่งขี่หมอนข้างของผม ที่ขี่นี้นึกว่าขี่ม้าหรือขี่ตามที่เขาแสดงในจอทีวีเนี๊ยะ ดูซิ นั่งดูหนังโป้เหมือนนั่งดูการ์ตูนที่ชอบเลยนะครับ ไอ้คุณมิ้น

“มิ้น “ ผมเรียกมิ้น มิ้นหันมามองผม

“ยุง ยุง “ นั้นชี้ในทีวีอีก นั้นไม่ใช่ลุง ลุงหล่อกว่าเยอะ 

“มิ้น มาเปิดหนังโป้ลุงดูทำไม ไอ้นี้ เอาแต่เด็กเลย”ผมรีบลุกขึนปิดก่อนที่พ่อจะเข้ามา มีหวังโดนโล๊ะหมด โล๊ะลงถังขยะแน่นอน

“ยุงไม่ ตูน”ผมก็มองอ้อจะดูการ์ตูน แต่ผมไม่มี

“ไม่มี ...เอาไว้ให้ลุงโอมโหลดไว้ให้แล้วกัน “ผมพูด ผมก็อุ้มตัวแสบขึ้นนั่งกับผมและเปิดดูการ์ตูนเคเบิลทีวีแทน

“ฟ๊อด”ผมจับมาหอมแก้ม

“เข้ามาในห้องลุงได้ไงเนี๊ยะ ตัวแสบ ฟ๊อดๆๆ”ผมถามและกอดฟัดมิ้น

“เอิ้กๆๆ ปู่เปิดตู “อ้อพ่อผมเปิดประตูให้

“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูห้องนอนผม พ่อผมนั้นเองถือขวดนมมาให้ มิ้น นอนกลิ้งไปมาบนตัวผมพ่อเดินถือเข้ามาให้ในห้อง

“มิ้นบอก จะหาลุงอ้น พ่อเลยพาขึ้นมา เรียกชื่ออ้นได้นะ “พ่อพูดผมมองตัวแสบ

“ยุง โอ้น “นั้นเออ มันเรียกได้จริงด้วยแต่ออกเสียงเป็นสระโอ จากอ้นเลยกลายเป็นโอ้นไป ก็ยังดี 

“นอนกินนมที่ห้องลุงนี้นะ มิ้น ปู่จะ ทำงานเอกสารต่อ อ้นดูหลานด้วยละและไอ้พวกซีดีลามก เก็บให้ห่างๆหลานนะ ถ้าหลานเปิดดูพ่อจะเผาทิ้งให้หมด”นั้นไงดีนะที่ลุกมาปิดทัน

“ไม่มีพ่อเก็บไว้อย่างดี” ผมพูด พ่อแอบค้อนด้วยผมก็ส่งขวดนมให้ มิ้นมิ้นรับไปและใส่ปากดูดและมิ้นปีนขึ้นมานอนดูหนังบนตัวผมซะงั้น นอนกลิ้งไปกลิ้งมาก็หลับไปซะงั้น ผมเลยดันลงมานอนข้างๆผมแทน และดึงขวดนมออกจากปาก เวลาไม่แสบเรียกพี่นี้มันก็น่ารักดีนะผมว่า

“พลึบ”มิ้น ยกขามาพวดลำตัวผมซะงั้น นี้มันนอนกางขาได้ขนาดนี้เลยเหรอ ไม่สุภาพเอาซะเลย หลานใครวะ อ้อ หลานผมเอง ผมจะจับขาลงแต่

“อ้า”อันนี้คือห้ามยุ่งใช่ไหม ไม่ยุ่งก็ได้วะ ปล่อยมันนอนไปสภาพนี้แหละผมก็นอนดูหนังหนังตาเริ่มหนักอึ่งและผมก็เพลอหลับไปผมไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่รู้สึกว่ามีคนมานั่งที่ขาผม ผมลือตาและพยายามมอง เด็กมานั่ง เด็กมาจากไหนวะ

“เห้ยย เด็ก “ผมตกใจ มิ้นหันมามองผมและยิ้มตาหยี 

“ยุง “นั้นหันมาเรียกผม อ้อ เออ ลืมไปว่ามีหลานนกับเขาแล้ว แล้วนั้นไปนั่งทำอะไรที่ปลายเท้าผมนะ


“มิ้นทำอะไรลูก” ผมถามหลานผมด้วยน้ำเสียงงัวเงียยังไม่พร้อมตื่น

“ยุง เย็บฉวย” อ้อ มิ้นบอกว่าผมเล็บสวย เล็บสวยได้ยังไงวะ ผมก็รีบกระดกหัวและกระดกเท้าตัวเองมอง บรรลัยแล้วผม เล็บเท้าผมเป็นสีรุ้งเลย มั้นทาเล็บเท้าผม ช่างเสริมสวยร้านไหนส่งมันมา บอกผมที))))))

“มือก็ฉวย” มิ้นบอกมือผมก็สวย ผมก็รีบกางมือผมออกดู งามไส้ มือผมเป็นสีรุ้งเลย และผมก็ลุกพล้วดขึ้นนั่งและมอง สีที่มิ้นเอามาทาสีเมจิกติดทานนานด้วย ผมเอาไว้มาร์คทำสัญญาลักษณ์เวลาเดินทางในป่าเพราะว่ามันลบออกยาก ที่สำคัญๆ ซื้อยี่ห้อดีมากซะด้วย แล้วพรุ่งนี้ผมนี้ผมก็มีสอนนักเรียน รด.ยิงปืน พวกมันเห็นมือผมนี้คงหัวเราะกันทั้งกอง

“มิ้น ทำกับลุงทำไมลูก ลุงเป็นผู้ชาย ลุงไม่เอาเล็บสวย ตาย ตาย กรูตาย “ผมบ่นออกมาพร้อมกันเอานิ้วเสยผม

“ก๊อกๆ เคาะประตูห้องผมดังขึ้น

“อ้น หลานตื่นแล้วใช่ไหม เอาหลานอาบน้ำและจะได้พาหลานลงไปทานข้าวเย็นกัน พ่อสั่งร้านปากซอยมาให้แล้ว “พ่อบอกผม ผมพยักหน้า

“ไปอาบน้ำกัน เอาช้างน้อยไปอาบน้ำกัน “ ผมบอกมิ้นมีหันมาค้อนด้วยนะ

“เร็ว เอาช้างน้อย....ไปอาบน้ำ “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน ช้างน้อย

“ไม่ “ มิ้นบอกว่าไม่ ทำเสียงงอนด้วย ตัวแค่นี้รู้จักงอนแล้ว ที่ถูกว่าช้างตัวน้อย

“งอนลุงเหรอ โอ๋ๆๆ เดี๋ยวมันก็โตลูก “ ผมพูด มิ้นหันมาเอียงคอมองผมก็จับมิ้นให้ลุกขึ้นจากขาผมและผมก็ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมอุ้มตัวแสบลุกขึ้นยืน ผมถอดชุดออก

“ยุงมีเป็ด เปล่า”มิ้นถามผม มีเป็ดไหม

“เอามาทำไมเป็ด ลุงไม่มีหรอก ลุงมีแต่เซ็กซ์ทอยด์” ผมพูด มิ้นเงยหน้ามองผม มิ้นทำหน้างงด้วยนะ ฮาๆ 

“เอา เอา “ มิ้น  “เห้ยย! ยังจะเอาอีกเหรอ  “ ผมร้องออกมาเลย ตัวแค่นี้มันจะเล่นเซ็กส์ทอยด์แล้ว มันทะลึงจริงๆ

“ไม่มีล้อเล่น ไปอาบน้ำได้แล้ว ทะลึงจริงๆ  “ ผมพูดมีทำแก้มป่อง ตอนนี้ผมถอด ผมจับเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำผม ผมได้ยินเสียงคนเข้ามาในห้องนอนผม ผมก็เหลือไปมองพ่อผมนั้นเองเอาชุด น้องมิ้นมาให้

“พอดีด้ากับดรีมเข้ามานะ เอาของมิ้นมาให้ “พ่อผมพูด ผมพยักหน้ากำลังอาบน้ำขัดถูหลังให้หลาน

“เดี๋ยวลงไปพ่อ” ผมบอกพ่อผมและหันมาอาบน้ำให้หลาน จะรักมันดีไหมทำเล็บผมเป็นสีขนาดนี้เดี๋ยวต้องหาถุงมือสวมลงไปนะเนี๊ยะ อายเขา

“โกงตรูดทำไม” ผมถาม

“ถู ตรูด ตรูดเหม็น “มีโกงตรูดให้ผมถูตรูดให้ด้วย ใครบอกมันมาวะเนี๊ยะ เอาวะ ยกเท้าขึ้นถูให้

“สบายไหมลูก” ผมถามมิ้น มิ้นก้มมอง

“ลุง ไม่ รัก “อ้าวว่าผมไม่น่ารักอีก ตอนแรกก็ไม่เข้าใจตอนนี้เข้าใจแล้วแปลกว่าไม่น่ารัก ที่มิ้นว่าผมเพราะว่าผมใช่เท้าถูก้นให้แสบ มีมำแก้มป่องด้วยนะ

“ก้นตัวเอง ถูเองซิ เอา “ ก็ชักเท้าออกและหยิบครีมอาบน้ำเทใส่มือให้ถูเอง ดูท่าถูซิ มันถูไม่ถึงนี้เอง ฮาๆ ผมละยืนขำ นั้นหมุดจะถูก้นอยู่นั้นแหละ

“ถู ..ไม่ ..ได้ ...หา...ไม่เจอ “ มิ้นพูด ผมยืนกอดอกมองมิ้น

“มา มา ถูให้ มีแบบนี้ด้วยกลัวก้นเหม็น “ผมจัดการอาบน้ำตัวแสบและพาออกมาสวมชุดผมเปิดการ์ตูนให้ดูก่อน ผมเข้าไปอาบล้างหน้าล่างตาล้างมือล้างเท้า แน่นอนที่มิ้นละเลงไว้มันไม่ออกง่ายๆหรอก ผมออกมาก็หาถุงมือ สวมไว้อายเขาและเดี๋ยวน้องๆแซวเป็นถึงหมวดแต่ดันมาแพ้ให้เด็กสองขวบ

“เอาละไปข้างล่างได้แล้ว ลุงดรีมกับลุงด้ามารับกลับบ้าน” ผมบอกน้องมิ้น

“ไม่กลับ อยู่กับยุง” มิ้นพูดจะไปอยู่กับยุงที่ไหนละ ผมอุ้มตัวดีลงมาชั้นล่าง ไอ้หมอดรีมและหมอด้าที่น่ารักของผมนั่งคุยกับพ่อผมอยู่ พอผมปล่อยมิ้นลงได้มิ้นวิ่งซอยขาสั้นไปหาด้าทันที ไอ้โอมมันนั่งขำหลานวิ่งขาสั้น

“ฮาๆ” ไอ้โอม

“ปู่ ยุง ขำ ฮือ” มิ้นฟ้องพ่อผม แน่นอนระหว่างลูกในไส้กับหลาน พ่อผมเลือกหลาน พ่อผมปาไปด้วยหมอนอิง มันกระโดดรับแบบชำนาญมาเพราะว่ามันโดนบ่อย

“ป้าด้า มิ้น ....”มิ้นพูดและส่ายหัว

“กลับ” มิ้นลงเสียงว่ากลับ

“หลานมิ้นจะกลับเหรอลูก ไว้มาใหม่นะลูกนะ “ ผมพูด มิ้นเงยหน้ามองผม

“มาย...กลับ...อยู่...ปู่ “นั้นพูดชัดเลยที่นี้ และบอกอยู่กับพ่อผมอีก แน่นอนพ่อผมต้องให้มิ้นอยู่

“ไม่ได้มารับลูก ลุงขนเอาข้าวของเรามาส่งให้ลูก นี้ขนมาหมดเลยนะแบบว่า ไม่รับคืนแล้ว “ ไอ้ดรีมมันพูด ที่อย่างนี้ยกให้ทันเพราะมันเป็นแบบนี้หรือเปล่า แถมผมหันไป ขนมาเยอะจริงอะไรจริง นี้กะว่าไม่รับกลับถาวรแล้วใช่ไหม และกะให้หลานมันตั้งรกรากที่บ้านผมเลยใช่ไหม

“นี้หมดแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ” ผมถามไอ้ดรีม

“เออ แต่ก็ยังพี่ยังมีนิดๆหน่อย ๆ พี่อ้นจะเอาให้หมดเลยไหม เดี๋ยวผมไปเอาให้อีกรอบ “ ไอ้ดรีมบอกผม จะเอาให้อีกเหรอ

“พอ พอ เพื่อว่าพวกกรูทนไม่ได้ จะได้รีบเอาไปส่งให้และมรึงจะได้ไม่ต้องลำบากขนเยอะไปกว่านี้ “ผมพูดและมองของที่ไอ้ดรีมมันขนมาเยอะได้อีกนะเนี๊ยะ นี้แค่สองขวบเองนะ เอสเซสซารี่เยอะไปไหม 

“นี้ชุดนอนน้องมิ้นเขานะพี่อ้น” หมอด้าบอกผม ไอ้โอมมันนั่งเอามือท้าวคางฟัง ผมพยักเพยอไปทางไอ้โอม

“นอนกับพี่โอมเหรอครับ” หมอด้าถามผม ด้าสะบัดหน้าไปมองไอ้โอมและหลานมิ้น

“เห้ย พี่อ้น แล้วหลานผมจะรอดไหมนอนกับไอ้โอม “ ไอ้ดรีมมันถามว่าหลานมันจะรอดไหม

“มรึงถามใหม่ ถามว่าน้องกรูจะรอดไหมดีกว่า ไอ้ดรีม “ ผมบอกไอ้ดรีม

“แล้วพี่โอมจะเอาน้องมิ้นนอนยังไงละ ขานี้ดื้อมากเรื่องเข้านอนนะพี่อ้น “หมอด้าพูด ผมก็ว่าน่าจะใช้แหละ ดูท่าจะไม่ธรรมดา
 
“ครับหมอด้า หมอด้าพี่เอาอยู่แต่จะให้ดีขึ้นไปสาทิตให้พี่ดูด้วยจะดีมากการเอาหลานเข้านอน พี่ว่าภาคปฏิบัติมันเห็นได้ชัดเจนกว่านะหมอด้า “ไอ้โอมพูด ผมหันไปเหล่ไอ้โอมและมองพ่อ ลูกชายพ่อนะ  พ่อโบกมือว่าปล่อยมันไป ฮาๆ

“เออ น้องโอมพี่ดีกว่าไหม พี่ขึ้นสาธิตให้ จะเอาละเอียดแค่ไหนพี่จัดให้ได้นะน้องโอม “ไอ้ดรีมพูด

“ไม่เอาอะพี่ดรีม อยากได้น้องหมอด้า” ไอ้โอมมันได้สติเลยแต่มันขอเป็นน้องหมอด้าดีกว่า ฮาๆ

“แล้วนี้ทำไมมิ้นยังกินนมชงอยู่ละไม่ให้ทานนมกล่อง” พ่อผมถามหมอด้า

“เคยกินนมกล่องอยู่นะครับ อา แต่ตอนนี้งอแงจะกลับมากินนมชง ก็เลยต้องยอมครับลุง” หมอด้าพูด

“คนนี้อาภีมคงจะเหนื่อยหน่อยน่ะครับ” หมอด้าพูดผมหันไปเหล่มอง เหนื่อยมากเลยแหละไม่ใช่เหนื่อยหน่อยเดียว

“พี่เอาอยู่จร๊าด้า “ ไอ้โอม ดูมันพอความรักเข้าตานี้บ้าไปเลย ผมสะบัดหน้าไปมองจะดูคืนนี้ว่ามันจะเอาอยู่จริงไหม ร้องให้ช่วยผมไม่ออกมาช่วยมันแน่นอน 

“งั้นด้ากับพี่ดรีมกลับก่อนนะครับเพราะว่าพ่อยังไม่กลับเลย พ่อบอกว่าเครสเมื่อคืนตกเลือดต้องไปเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดคงกลับดึกแน่เลย”หมอด้าพูด พ่อผมดูเป็นห่วงลุงภาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ลุงภาเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อาการเกือบสาหัส ตอนนั้นพวกผมคิดว่าเสียลุงภาไปแล้วแต่ไม่ลุงภาก็หายและกลับมาเป็นหมอเหมือนเดิม หลังจากนั้นพวกไอ้ดิมเลยไม่ให้ลุงภาขับรถเอง ขับไปรับไปส่งกันมากกว่า มีบ้างที่ลุงภาขับกลับกรุงเทพ แต่มีพ่อผมไปด้วย ผลัดกันขับรถ

“พี่ภาขับรถกลับเองหรือเปล่า หมอด้า” พ่อผมถามหมอด้าทันที

“อ้อ พี่ดิมไปรับครับ พวกผมเป็นห่วงพ่อไม่ให้ขับกลับเองหรอกครับพี่ดิมอยู่พี่ดิมจะไปรับเองครับอา ไม่ต้องเป็นห่วง” หมอด้าพูด

“แต่พี่นะเป็นห่วงด้านะ ห่วงมากเลยอะ “ ไอ้โอมพ่อหันไปเหล่มันไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่แล้วแต่มันไม่ได้สำนึก ห่า อะไรเลย

“ผมลาเลยนะครับ อาภีม พี่อ้น “ไอ้ดรีมผมยกมือไหว้

“เออ พี่อ้นใส่ถุงมือทำไมอะ”ไอ้ดรีมมันถามผม จะบอกว่าหลานแกล้งเดี๋ยวมันจะไปบอกไอ้ดิม เสียฟอร์มอีกผม

“อ้อ พี่ซื้อถุงมือมาใหม่ ของใหม่กลัวเวลาใส่ทำงานมันจะไม่ชิน เลยใส่ไว้ให้ชินนะ “ผมพูด ไอ้ดรีมันมองหน้าหมอด้า

“อ้อเหรอครับ เฮอะๆ มีแบบนี้ด้วย “ ไอ้ดรีม

“มี” ผมบอกถามเยอะนะเนี๊ยะ

“อุ้ยย งั้นลาเลยแล้วกัน ไปแล้วไอ้โอม “ไอ้ดรีมพูดแต่ไอ้โอมมันเท้าค่างมองหมดด้า หมอด้าก็ชี้ที่ไอ้โอม มันเป็นอะไรมากไหม ผมก็โบกมือไปเถอะเดี๋ยวมันตื่นเอง มันเพ้ออยู่ ไอ้ดรีมรีบดึงหมอด้ากลับ ส่วนหลานผมทำไมไม่ลองตามเขากลับฟ่ะ จะรีบให้กลับไปเลย นั่งรื้อของเล่นตัวเอง

“ปู่ “ รื้อเอาหมาออกมา หมาที่ตรงกลางยืดหยุ่นทำจากเอ็นแต่มันขาดแล้วนิ ผมก็ก้มมองมีชิ้นไหนที่สภาพดีบ้างไหมเนี๊ยะ ไม่มีเลย พังหมด ใครส่งมันมาวะเนี๊ยะ

“พัง” นั้นพูดเองเลยว่ามันพัง ผมก็เอามือท้าวซะเอวมอง ว่าใครละทำ

“ใครทำละ?” ผมถามตัวแสบ

“มิ้นทำ “ รู้อีกว่าตัวเองนะทำ ไอ้โอมมันก็ยังนั่งเพล้อหาถึงหมอด้าอยู่เลย

“ไอ้โอมมรึงตื่นได้แล้ว หมอด้าเขาออกไปตั้งนานแล้วมรึงพาหลานรักไปกินข้าวและจะได้ไปนอนสวีทกับหลานที่ห้อง “ผมบอกไอ้โอม มันเงยหน้ามองผมและหันไปมองหลานที่ยืนถือหมาพังๆ ข้างมัน   “เว้ยย” นั้นมันจะตกใจหลานมันทำไม

“เห็นทีไหร ตกใจทุกที “ ไอ้โอมมันกุมหัวใจมัน เกือบฮาร์ทแอทแทค ประมาณนั้น ผมมองตัวแสบ ถือหมาที่พังแล้ว เห็นแล้วก็สงสารนะ

“เอามาให้ลุงดูซิลูก ลุงซ้อมให้ มิ้น “ ผมพูดและมิ้นก็รีบลุกขึ้นและเอาหมามาให้ผม ผมดูแล้วขาดแต่ถ้าตัดและต่อเข้าไปแต่คงตัวสั้นกว่าเดิม

“ลุงซ้อมให้แต่ห้ามทำพังอีกนะ และหมาอาจจะสั้นกว่าเดิมหน่อย โอเคไหม มิ้น “ ผมบอกมิ้น พยักหน้ายิ้มตาหยี

“นี้ของเล่นหรือซากของเล่นเนี๊ยะ พังหมดเลยวะมิ้น “ ไอ้โอมมันรื้อดู ผมว่าซากของเล่นมากกว่า และที่ลุงผมไม่ซื้อคงเพราะซื้อมากี่ชิ้นพังหมด เป็นผมก็ไม่ซื้อนะ ฮาๆ ผมพากันไปจัดโต๊ะอาหารเมื่อเช้าพวกโอ๊ค ไอ้อั๋นและเอาไปออกหน่วยคงกลับดึกเลย วันนี้เหลือแค่ผมกับไอ้โอม และมิ้น ไอ้อั้มเพิ่งออกไปตอนที่ผมไปแอบหลับนี้เอง
******************************************************************************************************************
พี่โอม ผมชื่อโอม ผมได้พาหลานรัก (โดยจำเป็น) พาหลานมานั่งทานข้าว แต่ผมไม่น่าจะเรียกทานนะ มันเกินบรรยายมาก ผมหันมาอีกทีหน้าตาเลอะเทอะไปหมดและผมก็ต้องจับมามาอาบน้ำใหม่อีกพร้อมกันพาไปนอน ที่ห้องนอน ดีนะที่โหลดการ์ตูนไว้ตอนที่มิ้นหลับกับพี่อ้นเลยมีอะไรล้อตาล้อใจหน่อย แต่ผมจะตบตรูดนอนยังไงนี้ซิ ไม่เคยตบเด็กเล็กเคยแต่ตบเด็กอายะเกินสิบห้า คิดหนักเลยผม

“ยุง “มิ้นนอนกลิ้งดูการ์ตูน ดูท่าแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้นอนกันตอนไหน ยังซ่าอยู่เลย

“เอิ้กๆๆ” นั้นหัวเราะ ดูท่านอนซิ หันเท้ามาทางหน้าผมและนอนหันหัวไปทางตัวผม หัวห้อยมองทีวี มันฟินไปไหม นอนท่าที่ดีกว่านี้ได้ไหม แถบพ่อเจ้าประคุณเอานิ้วมาเขี่ยจมูกผมอีก

“เว้ย มิ้น เอานิ้วเท้ามาเขี่ยจมูกลุงทำไม และขึ้นมานอนดูการ์ตูนดีดี จะดูการ์ตูนกลับหัวทำไม เป็นสไปเดอแมนเหรอ  “ ผมจับนิ้วเท้ามิ้นออกน่าเตะจริงดีนะที่เป็นหลานไม่ใช่หลานนี้เจ็บตัวไปแล้วนะจะบอกให้ ผมนั่งดูนอนดูหนังดูการ์ตูนหมดไปไม่รู้กี่แผ่น จนผมเพลอหลับไปและแสบผมด้วยก็หลับไปแล้วด้วย ผมลุกมาปิดไฟแต่พ่อบอกให้เปิดไฟดวงเล็กเอาไว้เพื่อหลานไม่ชิน เดี๋ยวหลานจะร้องไห้ ผมก็หลับไปอีกรอบ หลับไปได้ไม่นานผมก็ได้ยิน

“ฉี่ ฉี่ “ผมงัวเงีย ลืมตาขึ้นใคระมาฉี่วะนี้มันห้องนอนไม่ใช่ห้องน้ำ จะมาฉี่ทำไม ผมลืมตาขึ้นก็เจอเลยเด็กนั่งข้างผม เด็กมาจากไหน เอาแล้วไง

“เว้ยยย “ผมร้องออกมาตกใจอย่างแรง

“ยุง ฉี่ ฉี่ “นั้นลุกขึ้นยื่นแต่เรียกผมลุง เออ ลุงงั้นก็หลาน เออวะเรามีหลานแล้ว

“ไปห้องน้ำดิครับ นั้น “ผมบอกมิ้น ว่าให้ไปห้องน้ำมีห้องน้ำในห้องนอน มิ้นก็เดินและ

“ฟุ๊บ” ลวงลงไป ลืมไปหลานตัวสั้น ผมรีบกระโดดลงจากเตียงดีนะที่พ่อให้เอาหมอนมาวางไว้รอบเตียงไปหมด

“มิ้นเป็นอะไรหรือเปล่าลูก พ่อยอดขมองอิ่มของลุง .... “ ผมเรียกมิ้น มิ้นเงยหน้ามองผมทำหน้าหมุ่ยเลย

“เว้ยย ดูท่าจะโกรธวะเห้ยย” ผมร้อง

“ฉี่” มิ้นบอกผมเสียงดังแปลว่าโกรธแล้ว  ผมต้องรีบพาไปเข้าห้องน้ำ เอาใจหน่อยดึงกางเกงลงให้ด้วย แอบมอง โอ้ยย เล็กนิดเดียววะ

“ฮาๆ  เล็กวะ “ ผมขำของหลาน มิ้นเงยหน้ามองผม  “อู้ยย ลุงล้อเล่น...ใหญ่เนอะ” ผมพูด ค่อยหันกลับไปโอนเอนฉี่ ท่ายืนยังกับคนเมาที่เข้าห้องน้ำก่อนผับเลิกสักครึ้งชั่วโมง ท่าฉีจะโอนเอนแบบนี้แหละ ฮาๆ

“หลานครับเดี๋ยวลุงนวดไหล่ให้นะครับ ฉี่เสร็จแล้วบอกลุงนะ ลุงสะบัดให้ด้วย บริการดี “ผมพูดและ หนวดไหล่ แถมสับให้ด้วยเหมือนเด็กในห้องน้ำไม่มีผิด  (ทำให้เด็กอีกหนึ่งเดือนสองขวบนี้นะ คนเขียนละงงกับคุณโอม ฮาๆ )

“สบายไหมลูก ฉี่เสร็จแล้ว ไม่ต้องลุงจัดการการให้ “ผมนวดไปเฉาะไปด้วย หลานฉี่เสร็จแล้วผมรีบ จับ ช้างน้อย มันเล็กมาจับแถบไม่ติด สะบัดให้ด้วยดีไหมละเป็นลุงที่ดี ดูแลดี และพาไปล้างมืให้ด้วย ผมก็พามาขึ้นเตียงนอน

“เอาละเราพร้อมจะนอนเนอะเพราะว่านี้มันเพิ่งจะตี 5 เค้ง ...เค้ง “ผมพูดและทำท่านอนให้ดูพร้อมกันปิดไฟ

“แหง๋ๆๆ” เสียงหลานรักผมรีบ  “พลึ้บ “ เปิดไฟหัวเตียง

“ร้องทำไมครับหลานครับ” ผมถามหลานผมที่นั่งอยู่

“ไม่นอนดูตูน “อ้าวเห้ย เวรเลย นี้มันตื่นแล้วเหรอ จะตื่นมาทำไม ตี 5 ตามพระบิณฑบาตรเหรอ ไม่นะ โอมตื่น 7 โมงเช้าต่างหากนี้มันเร็วไปนะหลานนะ

“ดูตูนนนนนน” นั้นไงลุกมากรอกหูผม ผมจำเป็นต้องตื่นไปเปิดไฟและเปิดการ์ตูนให้หลานรักดู และผมก็นอนเล่นดูหลานแต่ตาผมหลับก็มันไม่ใช่เวลาของโอม ผมหลับไปตอนไหน ผมตื่นมาอีกทีนาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมลืมตาขึ้น หลานไม่อยู่ในห้องแล้ว พ่อคงมาอุ้มไปข้างล่างแล้ว ผมก็เดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าจะได้ไปเข้ากรมทำงานต่อ วันนี้มีฝึกลูกเสื้อสามัญ กำลังเดินทางมาถึงตอนสิบโมง ผมก็เข้าไปส่องความหล่อก่อนเลย และผมก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติ ไม่ใช่ความหล่อตัวเองนะครับความหล่อนะเห็นทุกวันรับได้แต่นี้เพิ่งจะเห็นรับไม่ได้

“ฟั้ค “ ผมสบดออกมาเ พราว่าตาผมมีวงกลมสีดำ จะว่าเหมือน คนใส่แว่นตาก็ใช่จะเหมือนหมีแพนด้าไหมก็เหมือนนะ ไอ้มิ้น ไอ้หลานน่ารักแน่เลย ผมรีบขัดล้างถูแต่ไม่ออก มันเอาปากกาอะไรเขียนให้วะเนี๊ยะ

“กริ้ง ๆ”เสียงโทรศัพท์ผมก็ดัง เพื่อนผมเอง ไอ้ใบหนาด ฮาๆ ที่จริงมันชื่อ เบอร์นาร์ด มันเป็นลูกครึ้ง ผมรีบออกมารับสายมันก่อน

“ไอ้โอม วันนี้อย่าลืมประชุมตอนเช้านะมรึง เก้าโมง ตรง มาก่อนสิบนาทีนะมรึง แค่นี้นะ ซียู “ไอ้ใบหนาดของผมมันรีบบอกและรีบชิ้งวาง ผมก็ต้องเข้าไปขัดไปถู ไม่ยอมออก เวรเลยผม อยากจะบ้า ไปทั้งอย่างนี้แหละวะ ใส่แว่นตาเอา ผมบอกกับตัวเอง และรีบอาบน้ำแต่งตัว ผมสวมชุดเครื่องแบบทหาร พับแขนเพราะไม่ได้ออกราดตะเวร ผมเดินลงมาชั้นล่างพร้อมสวมแว่นตาเรแบนด์ ผมตรงไปที่ห้องอาหาร เพื่อทานอาหารเช้าบำรุงความหล่อเหลาของผม พี่อ้นยังไม่ได้ไป ทานข้าวเช้าอยู่ ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค และไอ้อั๋น มันอยู่ พ่อผมแต่งชุดอยู่บ้านพ่ออยู่ แต่ผมเห็นอีกคน

“เว้ย “ผมตกใจทุกทีที่เห็นหลานเลยดีกว่า

“มรึงจะตกใจคู่ขามรึงทำไม นอนกอดกันทั้งคืนแล้วสาด!” พี่อ้น ครูขาตรงไหน พี่อ้นยังไม่รู้ว่าอะไรเกิดกับน้องซิท่า บอกไม่ได้ ขำผมตายเลย

“ยุง แพนด้า “นั้นไงใส่แว่นตาอำพรางแล้วนะ ผมชี้ตัวแสบรอกลับมาก่อน เดี๋ยวกลับมาชำระความ

“มากินข้าวดิไอ้โอม มรึงมีประชุมไม่ใช่เหรอ “ พี่อ้น ผมก็นั่งลง ข้างพี่อ้น พี่อ้นสวมเครื่องแบบ พี่อ้นมีฝึกยิงปืนให้นักเรียน รด พี่อ้นสวมถุงมือด้วยวันนี้

“พี่สวมถุงมือทำไมอะ “ ผมกระซิบถามพี่อ้น พี่อ้นหันมาเหล่ผม

“กรูอนามัยโว้ย เวลากินข้าวสวมถุงมือ “ พี่อ้นพูด ขนาดนี้เลยเหรอ อ้ออนามัยเพื่อหลาน

“ทำเพื่อหลานเหรอพี่อ้น ถ้ารักกันขนาดนี้เอาไปนอนด้วยเลยนะพี่นะ “ ผมบอกพี่อ้นพี่อ้นหันมาเหล่

“แล้วมรึงสวมแว่นตากันแดดในบ้านทำไมละครับ “ พี่อ้นถามผม

“นั้นดิพี่โอม แดดไม่มีซะหน่อย “ ไอ้อั๋นมันถามผม

“ยุง แพนด้า “นั้นไงมันยักเรียกผมอีก

“เห็นไหมหลานเลยเรียกมรึงแพนด้าเลย ถอดออก “ พี่อ้นพูด

“นั้นซิโอม จะสวมแว่นตาทำไม ตาแดงหรือไง “พ่อผมถามผมนี้พ่อเป็นห่วงผมเหรอ  ผมก็มองทุกคน ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค และเหล่มองตัวแสบที่ทำให้ผมต้องสวมแว่นตา

“อยากดูเหรอ” ผมถามทุกคน แต่ละคนมองผม พยักหน้า 

“มีอะไร “ พี่อ้นหันมาถามผม

“ก็ได้ “ ผมพูดและถอดแว่นตาออก สิ่งที่ทุกคนจะได้เห็นก็คือเบ้าตาผมเป็นวงกลมเลย

“ฮาๆ “ นี้คือเสียงหัวเราะ พี่อ้น ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค และไอ้อั๋นและ  “เอิ้กๆๆ” คนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้

“ยุงแพนด้า “ มิ้น พ่อมองผม และผมก็สวมแว่นตากลับคืน

“รู้แล้วใช่ไหม ว่าทำไมถึงสวมแว่นตา คืนนี้ให้พี่อ้นเอาไปนอนด้วยเลยนะ โอมไม่ไหวจะเคลียร์ เพลียกับหลาน” ผมบอกพี่อ้น พี่อ้นสะบัดบ๊อบมาหาผม

“กรูโดนมาแล้ว คืนนี้ให้ไอ้แม่อั้มมันเอาไปมั้ง “พี่อ้นพูด ผมหันมามอง โดนอะไรละ

“มรึงอยากดูงั้นซิ ได้กรูจัดให้ “พี่อ้นพูดและถอดถุงมือออก มือพี่อ้นสวยงามมากแถบพี่อ้นยังกรีดนิ้วให้ดูสมจริงด้วย

“สวยไหมละย๊ะ นี้เทรนไหมเลยนะแก แถมได้อาร์ทติสจากฮอลลิวูดส์ด้วย อิจฉาละซิ “พี่อ้นพูดได้ดัดจริตผมจริงมาก

“เว้ยย “พวกผม พวกผมร้องออกมา

“ที่เท้าก็มีนะย๊ะ แต่ไม่ให้ดูอะเดี๋ยวมรึงเรียนแบบ “พี่อ้นพูด

“เว้ย! ไม่เอาอะเอาไม่เลียนแบบแน่นอนพี่อ้น “ ไอ้เอสรีบปฏิเสธแต่ผมพูดเลยว่าถ้าหลานยังอยู่พวกมันต้องโดนกันถ้วนหน้า นั้นตัวแสบตักข้าวผัดที่พ่อผมลงทุนผัดให้เองแน่นอน

“พี่อ้น อย่าบอกนะว่า เด็กนี้ “ ไอ้โอ๊คถามพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า

“เอานะล้างเดี๋ยวก็ออก อ้น โอม มิ้นทางข้าวลูก นี้ไปทำแกล้งลุงเขาทำไมเรานี้เหมือนกัน มิ้น  “ พ่อผม  ตอนนี้ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋นและไอ้เอส เริ่มขยับหนีหลานผมแล้ว กลัวเลยละซิ ไอ้โอ๊คมันลงจากเก้าอี้ มันลงไปนั่งข้างๆเก้าอี้เด็ก มิ้น กำลังตักอาหารเข้าปากก็ตักอาหารค้างไว้คาไว้ว่าจะเข้าปากไม่เข้าปากดีพร้อมหันมามองไอ้โอ๊คแบบว่ามีปัญหาอะไรกับพี่ไหม?

“ไอ้นี้ไม่เชื่ออยากลองของ ปล่อยมัน “ ผมหันมาบอกพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า ดูซิว่าไอ้โอ๊คมันจะทำอะไร และผมละเชื่อเลยสิ่งที่มันทำคือ

“หลานมิ้นที่รักของลุงคร๊าฟ พ่อยอดขมองอิ่มของลุง อยากได้อะไรบอกลุง ลุงจัดมาถวายให้นะลูกนะ แต่อย่ารังแกลุงแบบนั้นนะ ลุงไม่เอา “ ไอ้โอ๊ค มันยกมือไหว้หลาน มันทำการสักการะหลานผมก่อนนี้เอง

“ตูน ตูน ตูน “หลานบอกว่าจะเอาการ์ตูน

“ได้ลุงจะจัดมาถวาย สี่สิบห้าสิบเรื่องเนอะ แอบโหลดแค่นี้เขาคงไม่ว่าหรอกเนอะลูกเนอะ “ไอ้โอ๊ค หลานผมแสดงความเอ็นดูโดยการจับหัวไอ้โอ๊คลูบหัวด้วย และตบเบาๆสองสามที มีแบบนี้ด้วยเหรอวะ มันทำได้ยังไง

“เป็นศิริมงคลอย่างแรง เห็นไหมพี่เราต้องทำการสักการะก่อน ตอนที่พี่พาหลานเขาบ้านพี่ไม่ได้ทำซิท่า เนอะ หลานเนอะ “ไอ้โอ๊ค พ่อผมส่ายหัวเลย ผมก็ลุกขึ้นทานเสร็จแล้วไปประชุมดีกว่า พี่อ้นด้วยลุกขึ้นพร้อมกันกับผมเลย

“มรึงช่วยพ่อดูไปเลยนะหลานรักมรึงเนียะไอ้โอ๊ค ไอ้เอส ไอ้อั๋น “ ผมบอกน้องๆผม มันถึงกลับทิ้งช้อนเลยที่ได้ยิน และหันมามองหลาน

“พี่โอม หลานไม่เล่นพวกผมซี่แหง๋ เหรอ “ ไอ้อั๋น

“เรื่องของพวกมรึง “ ผมพูดและพยักหน้าชวนพี่อ้นไปดีกว่า

 “พ่อผมไปแล้วนะ วันนี้ได้สวมแว่นตาเรแบนด์คุ้มค่าที่ซื้อมาแพงเลยแหละ คือสวมแบบไม่ถอดเลย ใครถอดแว่นกรูวันนี้มีต่อย “ ผมพูดและเดินออกไปยกมือไหว้พ่อทีหนึ่ง เห็นหลานมอง

“ยุง แพนด้า “หลานเรียกผม ก่อนไปเข้าไปหอมกระบาลมันทีหนึ่ง ให้รางวัลที่มันทำให้ผมตาเป็นเบ้าเลย

“ฟ๊อด “ เสียงดังฟังชัดมาก พี่อ้นก็ เข้าไปหอมทีหนึ่ง ให้รางวัลหลานเช่นกันที่มันเพ้นเล็บให้ซะสวยมาก
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน พี่อ้น / พี่โอม VS หลานมิ้นคนโปรด (ดีไหม)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 18-07-2015 09:34:23
 :m20: ชอบน้องมิ้นจริงๆ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน พี่อ้น / พี่โอม VS หลานมิ้นคนโปรด (ดีไหม)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-07-2015 15:53:17
 :mew2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน พี่อ้น / พี่โอม VS หลานมิ้นคนโปรด (ดีไหม)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-07-2015 21:24:43
 :m20: ลุง ๆ ร๊ากกกมิ้นกันจริงๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน ลุงอั้ม VS มิ้นติดเด็กวันนี้/งานเข้าถูกมองว่ากิ๊กกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-07-2015 13:43:34
ลุงๆ หลานมิ้น และมีน
      ผมกลับมาถึงบ้านก็ได้รับข่าวดีเลย ว่าสวนต้นไม้ทีพ่อผมปลูกโดนก๊อซซิล่ามิ้นทำลายทำเอาต้องเดือดร้อนพวกผม  แถมทำบ่อน้ำเล็กๆที่สร้างไว้เพื่อเพิ่มฮวงจุ้ย ก็เล่นซะสะพายหักไปเลย ดีไหมละหลานผม วันนี้พี่อ้นมีสอนยิงปืนให้นักเรียน รด   โชคดีนะที่วันนี้ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋นและเอส  มันยังอยู่เลยมีคนช่วยทำ ไอ้โอมวันนี้มีเข้าค่ายลูกเสื้อสามัญ มันต้องไปดูแล ดังนั้นเย็นเลยมันถึงจะกลับเพราะว่ามันต้องมาเอาลูกมันนอนด้วยลูกมิ้น  พวกผมยกให้เป็นลูกไอ้โอมไปแล้วเพราะว่ามันถอดไอ้โอมตอนเด็กๆมาหมดเลย

“หลานเรานี้เก่งนะพี่ว่าไหม” ไอ้โอ๊คมันพูดผมก็มองเก่งตรงไหนเนี๊ยะ สวนหย่อมพ่อผมพังยับเยินเลยนีนะแถมสภาพมิ้นนี้มีขี้ดินขี้โคลนเลอะเทอะไปหมดนี้พ่อผมต้องพาไปอาบน้ำล้างและออกมานั่งดูพวกผมซ้อมส่วนหย่อมให้พ่อ

“เก่งเรืองทำลายข้าวของไง ทำได้เก่งมาก” ไอ้โอ๊คมันชม พวกผมก็มองมิ้นที่นั่งอยู่บนตักพ่อผม นั่งไขว้ห้างด้วย มองพวกผมที่ลือทำสวนให้พ่อผมใหม่ 

“พี่อั้ม ผมว่าพี่ภาหลานเราไปหาหลวงพ่อก่อนดีกว่าไหม วัดที่เลยค่ายฯเราไปหน่อยหนึ่งนะพี่ ของเขาขลังมากเลยนะพี่ “ ไอ้อั๋นมันบอกให้ผมพาหลานไปหาหลวงพ่อจะบ้าเหรอ จะให้หลานผมไปอยู่วัดเหรอ วัดแตกแน่

“มรึงจะบ้าเหรอ อันนี้บาปมากที่เดียว ไม่ใช่บาปที่พาหลานไปปล่อยวัดนะมรึง บาปที่ทำวัดเขาวุ่นวาย และหลวงพ่อลาสิกขาก็เพราะไอ้มิ้นหลานมรึงนี้แหละ “ ไอ้โอ๊คพูด ผมพยักหน้าเห็นด้วยนะ

“ไม่ได้เอาหลานไปปล่อยพี่ ผมหมายถึงเอาหลานไปให้หลวงพ่อพรมน้ำมนต์ปลุกเสก ผมว่าหลานเรามีองค์พี่ “ไอ้อั๋นมันบอกหลานเรามีองค์ พวกผมทำหน้างงได้อีก ?

“องค์อะไรอะ? “ ไอ้เอสมักพักยกจากจากการขุดดิน

“องค์ ก๊อซซิล่า!  เอาไปให้หลวงพ่อเขาสะกดก๊อซซิล่าในตัวหลานก่อนที่อะไร อะไรในบ้านเราจะพังไปกว่านี้พี่ และถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ บ้านเราพังแน่ ไม่น่าจะพรรณามือหลานเราหรอก “ ไอ้อั๋น ผมหันมามองหน้ากันและหันไปมองหลานที่นั่งไขว้ห้างบนตักพ่อผม 

“ปู่ ลุงไ ม่งาน “อ้าวเห้ย ฟ้องพ่อผมอีกว่าพวกผมอู่งานไม่ทำงานอีก

“รีบทำเข้าซิเดี๋ยวก็ไม่เสร็จนะวันนี้ “นั้นไงพ่อผม พ่อหลงหลานลืมลูกเลยพ่อผม 

“พี่ผมว่าเราไปรับจ้าง ถอนหญ้ากันไหม เรารับงานมาและส่งหลานมิ้นเราไป “ ไอ้อั๋นมันพูดมันเสนอความคิดอะไรแปลกๆทุกอย่างนะผมว่า ไอ้นี้ ผมหันไปมองรอบ ๆ

“มรึงแน่ใจนะว่าจะส่งหลานมรึงไปมรึงลองดูที่หลานมรึงถอนดิ “ผมบอกไอ้โอ๊คกับไอ้อั๋น

“เออวะพี่ อั้ม นี้มันถอนต้นไม้ทั้งหมดเลยยกเว้นต้นหญ้า ผลงานมัน...ยอดแย่มาก” “ไอ้โอ๊คพูดพร้อมมองไปรอบๆ ผมเห็นรถลุงภาแล่นเข้ามาจอดด้านในรถ BMW ของลุงผมจำดี ลุงภาลงจากรถ เหมือนหิวอะไรมา อย่าบอกนะว่าสัมภาระมิ้นอีกแล้ว ถ้าขนมาอีกนี้แสดงว่าย้ายสัมมโนครัวแล้วครับ

“ลุงภาหวัดดีครับ”พวกผมยกมือไหว้ ลุงมองพวกผม

“ขยันเนอะ หยุดปุ๊ปทำสวนให้พ่อเลย หลานกรู” ลุงภาแซวพวกผม

“ผมไม่ได้ขยันนะลุงแต่พ่อบังคับ” ไอ้อั๋น มันพูดได้ตรงมาก ลุงภาขึ้นไปหาพ่อผมกับหลานมิ้น

“และที่ต้องทำนี้ก็หลานตัวแสบผมนะลุง” ผมบอกลุงภา ลุงก็มองมิ้นและพ่อผม

“มิ้นลงไปเล่นที่สนาม จังหวะที่ภีมหันไป รับสาย แป๊ปเดียวออกมาสวนภีมเป็นแบบนี้ไปเลย” พ่อผมบอกลุงภา ลุงภามองไปรอบๆ

“อู้ยย เละขนาดนี้เลยเหรอ “ลุงภาถามพ่อผม

“ไม่ใช่แค่สวนนะ คนนี้ด้วย ภีมลงมาตกใจหมด หัวหูเต็มไปด้วยขี้โคลน นี่ภีมเพิ่งจะพาไปอาบน้ำมา “พ่อผมพูดขำ ขำ หลานชาย มิ้นของพ่อผม

“เออ งั้นลุงจะให้คนสวนที่โรงพยาบาลเขามาทำให้ดีกว่าไหมหลานๆ ดูท่าจะเหนื่อยๆกัน พรุ่งนี้ให้เขามาทำให้  “ ลุงภาพูดผมรีบหยุดเลยเหนื่อยครับ ผมเดินขึ้นบ้านต่างพากันล่างเนื้อล่างตัวปล่อยให้พ่อผมกับลุงภาเขาสวีทกันสองคน พวกผมนะรับตรงนี้กันได้แล้ว ผมอยากให้พ่อกับลุงภาอยู่ด้วยกันซะที ผมรู้ว่าพ่อผมรักลุงภาและลุงภาก็รักพ่อผมมาก ผมเห็นลุงภาดูแลพ่อผมมาตั้งแต่ผมจำความได้จนถึงปัจจุบันนี้ ผมเห็นพ่อกับลุงภาโดยมีมิ้นเป็นโซ่เชือมใจ กำลังคุยหยอกล้อกัน เหมือนปู่ย่าตายายทั่วไป ผมยืนมอง มันน่ารักมาก ผมจะมีโมเม้นแบบนี้บ้างไหมนะ มีคนที่แอบชอบมันก็ดันต้องไปแต่งงานซะนิ เพราะว่าพ่อแม่เขาเลือกให้แต่งงานกับผู้หญิงพ่อแม่เขากลัวว่าลูกจะหันเหมาชอบผู้หชายแต่ดันลืมไปว่าความเหมาะสมกับความรักมันต่างกัน ผมเห็นความทุกข์ของเพื่อนผมคนนี้แล้วก็สงสารมันไม่ได้เลย ใช่คนที่ผมรักคือเพื่อนผมเอง เพื่อนสนิทมากสนิทตั้งแต่ เข้าเรียน ม.1 และเข้าเรียนเตรียมทหารด้วยกันและเข้าฝึกและประจำการที่เดียวกันด้วย

“ตกลงนี้อยู่กับคุณย่าแล้วใช่ไหม ไม่ไปอยู่กับปู่แล้ว มิ้น “ ลุงภาถามมิ้น ลุงภาจะกลับแล้วแน่เลย 

“อยู่ย่า อยู่ย่าก่า “ หมายถึงอยู่กับย่าดีกว่า ฮาๆ ผมต้องพยายามเรียนรู้การพูดของมิ้นกันทั้งบ้าน มิ้นพูด

“พี่ภาจะนอนค้างที่โรงพยาบาลเหรอ “ พ่อผมถามลุง

“น่าจะไม่ละ อยากมาค้างที่นี้ “ ลุงภาพูดกับพ่อผม

“ได้ยินไหมคนแก่เขาจีบกัน “ ไอ้เอสมันหันมากระซิบกับพวกผม

“ตุ๊บ “ หมอนพ่อปาไอ้เอสมัน ฮาๆ

“เอิ้กๆๆ ปู่ ปา อีก “ มิ้นพูดและหยิบหมอนส่งให้พ่อผมอีก หลานน่ารักมาก   “เว้ยย มันไม่ห้ามพ่อ มันยุด้วยพี่ “ ไอ้เอสพูด

“ก็มาซิ ไม่ได้ห้ามนิถ้าอยากมาค้าง  “ พ่อผม ผมหันมาหยักคิ้วกัน พ่อคงยอมลุงแล้วแหละงานนี้ เพราะหลานเต็มๆเลย

“พรุ่งนี้ค่อยมาค้างแล้วกัน เพราะไม่รู้ว่าวันนี้จะเลิกกี่โมง ถ้ามิ้นกวนมากเลี้ยงไม่ไหว ไม่มีใครช่วยบอกพี่เลยนะภีม เดี๋ยวมิ้นกวนภีมมากภีมจะไม่สบายเอา พี่เป็นห่วง “ลุงภาบอกพ่อผม ลุงภาลุกขึ้นและหันมามองมิ้น

“ตกลงไม่กลับใช่ไหม มิ้น “ ลุงภาถามมิ้น มิ้นเงยหน้าอง

“ม่ายกลับ “ มิ้นพูด

“กลับเถอะ “ ไอ้โอ๊ค

“ม่ายกลับ ... ตีนะ “ มิ้นพูดหันมายกมือไม่ให้โอ๊คพูดว่าให้กลับบ้าน ร้ายน่าดู ลุงภาเดินมาหอมมิ้นทีหนึ่งและหยิบเสื้อสูทแพทย์ ลุงภาเดินออกไปพ่อผมเดินไปส่ง อุ้มมิ้นไปด้วย

“พ่อกับลุงลงเอยกันซะทีนะพี่อั้มว่าไหม “ ไอ้อั๋นพูด ผมหันไปพยักหน้า

“ลุงภานี้รักพ่อเรามาราธอนมากเลยนะ อึดทนมาก ถ้าเป็นโอ๊คนะ ชิงไปนานแล้ว “ ไอ้โอ๊ค

“แล้วมรึงมีใครหรือยังละที่เป็นตัวเป็นตนนะ “ ผมถามไอ้โอ๊คน้องชายผม

“ไม่มีอะ “ นั้นไง มันไม่สำนึกตัวเองเลย

“ก็เพราะอย่างนี้ไง เลยต้องลอยไปลอยมา เป็นเจ้าไม่มีศาลไง “ผมพูดและลุกขึ้น ผมจะไปจัดการสั่งอาหารก่อนจะได้มากินอาหารเย็นกัน พี่อ้นกับไอ้โอมกลับมาคงหิวกันมาละ

“ติด ติด “ ข้อความเข้ามือถือผม ผมหงัดไอโฟนออกมาอ่าน ไอ้บู้นั้นเอง

“อั้ม ออกมาดริ้งกันหน่อยไหม ถ้ามาจะเข้าไปรับ “ บู้ มันชวนผมออกไปดื่ม

“ดูก่อนนะ ถ้าไปได้ ไม่ติดอะไรจะออกไปเอง “ผมส่งข้อความหาบู้

“ติดเด็กทีไหนอีกละ ไม่แบ่งเลยนะ แต่พูดเล่นไม่อยากได้เด็กไหนรอน้องอาร์มคนเดียว “ ไอ้บู้มันส่งข้อความกลับหาผมทันทีมันบอกว่ามันรอน้องอาร์มผมคนเดียว เมื่อไหร่ไอ้อาร์มมันจะกลับซะทีไอ้บู้ก็ถามผมอยู่นั้นแหละ

“เออ กรูติดเด็ก ก็กรูโสดนี้หว่า ย่อมจะติดเด็กเป็นธรรมดา “ผมส่งข้อความกลับ ผมก็เดินเข้าไปเปิดเมนูและโทรสั่งอาหารทันทีสั่งเมนูประจำ ไก่ผัดเม็ดมะมวงหิมพานต์ แกงส้มไข่ชะอม กุ้งชุปแป้งถอด ข้าวผัดทะเลและ ข้าวผัดเด็กใส่กรอกให้มิ้น ผมเดินออกมาจะบอกพ่อว่าสั่งอาหารแล้วแต่ผมเห็นมิ้นหมุดๆเข้าไปข้างๆ โต๊ะตั้งทีวี ผมก็กลัวว่าอะไรจะหล่นเลย

“มิ้นทำอะไรนะ “ ผมอาจจะเสียงดังไปมิ้น ตกใจมาก ลุกพล้วดหัวเลยโป้กเข้าโต๊ะ

“แหง๊ๆๆ “อันนี้ร้องไห้ของจริงเลย ผมรีบเข้าไปอุ้ม เจ็บจริงเลย

“โอ๋ ๆ ลุงขอโทษนะลูก “ ผมพูด ผมเอามือลูบหัวมิ้น โนนิดหน่อยแล้ว

“เจ็บ เจ็บ เจ็บ “มิ้นพูดว่าเจ็บ ผมก็จับหัวมิ้นดู โนนิดหน่อย

“ลุงหาน้ำแข็งประคบให้นะ ไม่ร้อง โอ๋ๆ “ ผมก็โอ๋ และพาเข้าไปในห้องครัวหยิบเอาน้ำแข็งจากเครื่องทำน้ำแข็งและหาผ้ามาห่อพร้อมกับประคบ

“อืมม “ ร้องแต่ไม่มาก คงจะเจ็บนะ พ่อเดินเข้ามา เห็นผมประคบหัวหลาน

“มิ้นเป็นอะไรนะ อั้ม “พ่อถามทันที

“พอดีผมเห็นมิ้นเข้าไปช่องแคบๆตรงที่ตั้งทีวีผมเลย เอ็ดดังไปหน่อยนะพ่อ มิ้นเลยรีบเงยหัวชนกับขอบโต๊ะ  “ ผมบอกพ่อ พ่อเดินเข้ามาดูหัวมิ้น มิ้นก้มให้พ่อผมดูชี้ที่หัว ตอนนี้คงไม่เจ็บแล้วเลิกร้องแล้ว

“แล้วมิ้นเข้าไปทำไมละลูกที่หลังอย่าเข้าไปอีกนะเดี๋ยวเกิดทีวีล้มลงมามิ้น “ พ่อผมเอ็ด มิ้นอันนพ่อผมเอ็ดจริง มิ้นทำหน้าจ่อย

“ลุงหล่นลงไป “ มิ้นพูดเบาๆ ผมก็เลิกคิ้วมอง ว่าลุงอะไรหล่นลงไป พ่อผมอุ้มมิ้นออกไปที่ห้องนั่งเล่น ผมเดินไปที่ช่องแคบๆข้างโต๊ะทีวีจอใหญ่ ที่มิ้นพยายามหมุดเข้าไป ผมก็เจอ กรอบรูป ครอบครัวผมหล่นลงไป มิ้นเลยพยายามเข้าไปหยิบ ผมรู้สึกผิดมากเลย ผมหยิบออกมา ผมเดินไปหาพ่อผมและโชว์กรอบรูปให้มิ้นดู

“ลุง... ลุง... พ่อ... แอ้...ไม่..พ่อ ..ดิว “มิ้นพูดทีละคำ คงหมายถึงทำไมไม่มีพ่อดิว

“พ่อดิวไม่อยู่ตอนนั้นนะ ส่งสัยเรายังไม่เกิดเลยมั้ง “ ผมบอกมิ้น มิ้นหยิบรูปไปดู มิ้นยกรูปขึ้นจูบ เขาจูบแอ้ ดูท่ามิ้นรักแอ้มาก

“รัก...พ่อ ..แอ้ “ มิ้นพูด พ่อผมมองมิ้น

“รักพ่อแอ้เยอะๆ รู้ไหม และโตขึ้นต้องเป็นเด็กดีนะมิ้น “ พ่อผมบอกมิ้น

“พ่อผมต้องไปเอาอาหารที่สั่งแล้วพ่อ “ผมบอกพ่อ พ่อพยักหน้า มิ้นมองผม ผมเดินไปหยิบกุลแจรถ 

“ยุงไหน ยุงไหน “ มิ้นดิ้นลงมาจากตักพ่อผม วิ่งมาเกาะขาผม เงยหน้ามอง อยากไปด้วยละซิ

“จะไปด้วยหรือไง “ ผมถามมิ้น มิ้นพยักหน้ายิ้มตาหยีพยายามปืนขาผมให้ผมอุ้มไปด้วย

“งั้นผมเอามิ้นไปด้วยนะพ่อ “ผมพูดและอุ้มตัวแสบขึ้น ผมเอาไปด้วย ตอนนี้เรียกว่าเป็นพ่อลูกอ่อนได้เลยกระเตงหลานไปด้วยดูท่าจะชอบพอขึ้นรถได้ดีดดิ้นใหญ่เลยและผมคงต้องกระเตงหลานไปด้วยทุกทีแล้วละทีนี้ดีนะจะได้ไม่เหงา เพราะปกติไปคนเดียว มีแต่คนถามว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน ผมขับรถมาจอดที่ร้านอาหารประจำและอุ้มมิ้นเดินลงไป มิ้นทำท่าจะลงเดินแต่ผมกลัวว่าคนเยอะจะเหยียบหลานผมเลยไม่ให้และทำหน้าดุด้วย หน้าผมคงดุจริง มิ้นหงอไปนิดหน่อย

“ผมมารับอาหารที่สั่งไว้นะครับ บ้านท่านนายพลภีมปภพนะครับ “ ผมบอกน้องที่เป็นหลานเจ้าของร้าน น้องคนนี้ไอ้โอมมันพยายามคั่วอยู่ไม่รู้ว่าติดหรือยังเพราะว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ได้จะต้องบอกกันหมด น้องเขาหันมาเจอหน้าผมหลังจากรีบออเดอร์ลูกค้าท่านอื่นเสร็จ น้องเขาถึงกับอ้าปากค้าง ผมอุ้มเด็กมันน่าตกใจตรงไหน

“มีอะไรครับ น้องทำหน้าตกใจพี่ทำไมครับ “ ผมถามน้องเขา

“อะไรกันพี่มีลูกแล้วเหรอ “ น้องเขาถามผม

“ทำไมละครับ เออ เขาห้ามพี่มีลูกเหรอครับ “ ผมถามน้องเขา

“อุตสาแอบชอบ ...เชอะ “น้องเขาพูดและสะบัดบ๊อบไปเลย เห้ย แล้วผมจะได้อาหารที่สั่งไหม แล้วมาเหวี่ยงผมทำไมละครับ

“ป้าพี่เขามาเอาอาหารที่สั่งแล้ว มาดูเองด้วย ฮือๆๆ “อ้าว น้องเขาเข้าไปบอกป้าหรือเจ้าของร้านให้ออกมาดูแลผมแทนเออ ผมไปทำอะไรให้ครับ และป้าเจ้าของร้านก็งงกับหลานชายเดินออกมาหาผม

“มารับอาหารที่สั่งเหรอค่ะคุณอั้ม “ ป้าเขาถามผม ผมพยักหน้า มิ้นหันไปมองป้าเจ้าของหลานมิ้นกำลังเล่นพวกกุลแจรถผมอยู่

“ลูกเหรอค่ะ” ป้าเขาถามผม

“ป้อ ป้อ “ มิ้นดันเรียก พ่อ ซะงั้น ป้าเขายิ่งมองผม ผมก็แค่ยิ้มๆ ให้ ผมหันเจอสาวๆ ที่ห้องทำงานธุรการ เดินเข้ามาผมก็ไม่อยากโดนแซวว่ามีลูกแล้วเหรอและเรื่องนี้ต้องไปถึงหูไอ้บู้มันล้อผมแน่ ผมก็เลยยกมิ้นขึ้นบังใบหน้าผมก่อน 

“ห้าคนป้า แกนั่งโต๊ะนั้นดีกว่า นี้แก ฉันเห็นเมียพี่บู้ เขามาตามหาเห็นบอกว่าสามีไม่ได้กลับบ้านเลยไปนอนที่ไหนก็ไม่รู้ เขาบอกว่าเมียเขากำลังกิ๊กกับผู้ชาย แกว่าผู้ชายคนนั้น คุณอั้มหรือเปล่าอะแก เห็นสนิทกันมากเลย ถ้าใช้นะ เสียดายพี่บู้มากแต่นางเมียนะฉันละเอื่อมระอ้ากับนางมากมากไม่มีอะไรที่คู่ควรกับพี่บู้เลย”ผมได้ยินอย่างนั้น ผมทำให้ทุกคนมองว่ามันกำลังมากิ๊กกับผมเหรอ ผมไม่เคยกลัวปิ่น เมียไอ้บู้ที่ถูกต้องตามประเพณี ผมเคยกลัวเธอเลยสักนิดนางไม่ใช่คู่ต่อสู่ของผมสักนิด เพราะผมสวนนางกลับทุกช๊อต

“คุณอั้มค่ะได้แล้วค่ะ ทั้งหมดเจดร้อยห้าสิบบาทค่ะ “เจ้าของร้านบอกผม ผมก็รีบจ่ายเงินและรีบออกก่อนที่คนที่พูดจะหันมาเจอกับผม ผมรีบเข้าไปในรถ ไอ้บู้มันไปนอนที่ไหนของมันละ

“ว่าไงอั้ม อืมม “ เสียงไอ้บู้ มันทำอะไรอยู่หรือว่าผมโทรมาผิดเวลา

“มรึงยุ่งอยู่ใช่ไหมกรูโทรมาใหม่ “ผมพูดและรีบวางสายทันทีอย่าบอกนะว่ามันอิบ อิบ ใครอยู่ มันยิ่งทำให้ผมกระสับกระสายวุ่นวายมากขึ้น สักพักไอ้บู้มันโทรกลับมาหาผมทันที ผมก็รดรับสาย

“อะไรอั้มเพิ่งตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์นี้แหละ ว่าไง “ บู้ถามผม

“กรูได้ยินสาวๆธุรการเขาคุยว่าเมียมรึงไปหามรึงที่ค่ายฯเขาบอกว่ามรึงไปมีกิ๊กไม่ได้กลับบ้านเลยแถมสาวๆยังคิดว่ามรึงกิ๊กกับกรู “ ผมบอกไอ้บู้ มิ้นปืนปายอยู่ในรถผม

“มิ้นอย่าปีน” ผมร้องปรามน้องมิ้นที่ปืนเล่นอยู่เบาะหลังผม นี้ไม่คิดจะอยู่นิ่งบางเลยหรือไง หลานผมครับ   

“ใครอะอั้มเด็กใหม่เหรอ “ บู้มันแซวผม เพราะว่ามันได้ยินผมเรียกชื่อมิ้น มันยังไม่รู้ว่าบ้านผมมีเด็ก

“เออ เด็กใหม่ “ ผมบอกไอ้บู้

“ใช่ไปตามหายังกับคนบ้า กรูเลยเบื่อจะออกไปไหน นี้นอนอยู่ห้องไอ้เมษ “ บู้บอกผม อ้อห้องเพื่อนมัน ไม่ไกลจากตัวเมืองหรอก

“อืมม ดูแลตัวเองด้วยนะมรึงแล้วนี้จะออกไปดื่มไปกับใครระวังตัวด้วยนะ “ ผมบอกไอ้บู้ด้วยความเป็นห่วง ผมคงได้แค่บอกมันแหละผมคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ เพราะคำว่าเพื่อนมันคำคอผมกับมันอยู่ 

“เป็นห่วงกรูเหรอ กลัวใครงาบไปกินเหรอ เอ๊ะ หรือว่าที่เขาลือกันมันเป็นเรื่องจริง เรากิ๊กกันอยู่เหรอ “ ไอ้บู้พูด

“ไอ้สาด!  “ผมด่ามันแต่แอบเขินนะ

“เห้ย กรูพูดเล่นและที่เขาลือนะกรูไปแก้ให้ว่าที่จริงไม่ใช่อั้ม แต่เป็นน้องอาร์มต่างหาก ฮาๆ “ไอ้บู้มั้นพูด

“ไม่ต้องแก้อะ เพราะมันไม่เป็นความจริงกลัวทำไมวะ “ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามาก มันยังตั้งหน้าตั้งตารอไอ้อาร์มอยู่มันชอบอาร์ม และที่ผมรู้ไอ้ดรีมก็ชอบอาร์มชอบมานานแล้วด้วย  มันก็ดีทั้งคู่นะ

“เออ แค่นี้ก่อนนะ จะอาบน้ำแล้วอะอั้ม ถ้าออกมาได้โทรหากรูนะอั้ม “ บู้พูดผมก็กดวางสาย ผมหันไปควักมือเรียกมิ้นให้มานั่งเบาะหน้ากับผม ผมรัดเข็มขัดให้มิ้นเรียบร้อย ผมก็ขับรถกลับบ้าน ผมหันมาเหล่มิ้นที่นั่งรื้อโน้นรื้อนี้ในรถพ่อผม ผมเอารถพ่อผม ดังนั้นมันไม่มีอะไรให้น่ารื้อหรอกครับ รถพ่อผมสะอาดมากไม่เก็บอะไรไว้ให้รกรถแน่นอน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน ลุงอั้ม VS มิ้นติดเด็กวันนี้/งานเข้าถูกมองว่ากิ๊กกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 19-07-2015 15:19:38
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกัน ลุงอั้ม VS มิ้นติดเด็กวันนี้/งานเข้าถูกมองว่ากิ๊กกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-07-2015 20:27:15
 :hao3: ตกลงมิ้นจะย้ายบ้านแล้วใช่มั๊ยลูก
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงทันทีที่เจอน้องมีนผมเห็นภาพแอ้วันแรกเหมือนกันมาก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-07-2015 18:14:39
              ผมขับรถกลับบ้านในหัวผมยังคิดถึงเรื่องที่สาวๆ ธุรการแซวกัน แต่มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วผมคบกับมันมาจะสิบปีแล้วนะ มันเป็นเพื่อนสนิทผมเมื่อก่อนผมไปนอนไปค้างที่บ้านมันบ่อยจนมันเรียนจบพ่อแม่ก็หาผู้หญิงให้มันแต่งงานเป็นลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน หมู่บ้านที่พ่อกับแม่ของบู้อยู่ ชื่อ ปิ่น เขาให้แต่งเพราะว่าเขากลัวว่าบู้จะหันมาชอบผู้ชายเหมือนพวกผมหรือไม่เขาอาจจะดูผมออกว่าผมคิดยังไงกับมันมีแค่ไอ้บู้ที่ดูผมไม่ออกเลย และมันก็ทำตามเพราะมันรักพ่อแม่มันมากแต่มันไม่ได้รักไม่ได้ชอบน้องปิ่นเลย และเมื่อสองปีที่แล้วพ่อแม่ไอ้บู้มาด่วนจากไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอหลังจากนั้นมันแถบจะไม่ได้เข้าไปอยู่บ้านที่พ่อแม่มั้นปลูกไว้ให้เป็นเรือนหอเลย ไม่พักบ้านพักที่ค่ายก็ไปพักกับเพื่อนๆ มัน และมาพักกับผมบ้าง ผมละเห็นใจมากผมห่วงมันมากด้วย ผมขับรถมาถึงบ้านผมเข้ามาในบ้านเห็นน้องๆจัดโต๊ะอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ผมเอาอาหารเข้าไปในบ้าน

“เราทานอาหารกันเลยนะ โอมมันไปกินกับเพื่อนมัน ส่วนไอ้อ้นส่งสัยไปยิงประตู ไอ้นี้ “พ่อผมพูดผมก็จัดโต๊ะอาหารมันได้เวลาอาหารเย็นแล้วนิ ผมจัดการจัดโต๊ะนั่งให้มิ้น วันนี้มีแค่ผม กับพ่อและมิ้นเพราะว่าเอสกับ โอ๊คและอั๋นขับรถกลับกรุงเทพกันแล้ว ผมเลือกเก็บที่พี่อ้นกับโอมชอบเอาไว้ให้ เพราะเชื่อว่ากลับมาต้องหิวแน่นอน

“ไปนั่งกับปู่ดีกว่ามิ้น “หลังทานอาหารเสร็จ พ่อก็พามิ้นไปห้องนั่งเล่น ผมก็เก็บล้างภาชนะให้เรียบร้อย ผมก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น มิ้นนั่งเล่นรถที่พังแหล่ไม่พังแหล่ ผมก็ยืนมอง มิ้นเงยหน้ามองผม

“พัง “ มิ้นบอกผม

“ก็เราเล่นพังนิมิ้น “ผมบอกมิ้น

“พาหลานไปอาบน้ำดีกว่าอั้ม “ พ่อผมบอกผม ผมก็อุ้มมิ้นขึ้นไปอาบน้ำ ไม่เคยอาบน้ำเด็กมาก่อนเลยนะผมนะแต่ต้องหัดไว้ผมคิดว่าไม่น่าจะยาก ผมก็จัดการพามิ้นเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำไอ้โอม เพราของใช้มิ้นผมเก็บไว้ในห้องไอ้โอมหมดแล้ว มิ้นอาบน้ำไปเล่นหุนยนต์ไปด้วย จะอาบน้ำต้องมีอะไรติดไม่ติดมือไปเล่นในห้องน้ำด้วยแม้จะพังก็ตาม ผมแต่งตัวมิ้นชุดนอนและพาลงมาชั่นล่าง  พ่อผมคุยโทรศัพท์น่าจะลุงภา

“ได้พี่ภา ให้ดรีมพามาเลย ไม่เป็นไรดูได้ เดี๋ยวไอ้อ้นกับไอ้โอมก็กลับมาแล้ว ได้ครับ ครับ “ พ่อผมกดวางสาย

“อั้ม เดี๋ยวดรีมจะเอาน้องมีนมาฝากอีกคนนะ แก่กว่าคนนี้ปีหนึ่ง เพราะว่าวันนี้ที่โรงพยาบาลลุงภายุ่งมีรถทัวลงข้างทาง คนไข้เยอะเลย ลุงภาเลยต้องตามดรีมไปช่วย “ พ่อบอกผม ผมพยักหน้าจะพามาอีกเหรอจะแสบแบบนี้ไหม แค่คนนี้ก็ปวดหัวแล้วนะ แต่ผมรักหลานนะบอกเลย ผมวางมิ้นลง ผมได้ยินเสียงรถกแล่นมาจอดที่หน้าบ้านแล้วผมผมเดินออกไปที่หน้าบ้าน ไอ้ดรีมมันลงจากรถมาอย่างรวดเร็วมันยกมือทักผม ผมก็ทักตอบ ไอ้ดรีมมันเปิดประตูรถและเด็กผู้ชายผมทรงรากไทร น่ารักมากลงมายืน เด็กน้อยมองผม และยิ้มหวานส่งมา ผมถึงกับหลงเลยที่รอยยิ้มนี้แหละรอยยิ้มนี้เหมือนแอ้มากผมเห็นใบหน้าแอ้ซ้อนขึ้นมา

“น้องมีน นี้ป้าอั้มนะลูก วันนี้อยู่กับป้านะลูกนะ อย่าดื้อกับป้าอั้มนะรู้ไหม ...น้องมีน “ ไอ้ดรีมมันบอกหลานผม ชื่อมีน มีนมองผมและยิ้มพร้อมกับพยักหน้ากับไอ้ดรีม

“มาลูก มาอยู่กับป้านะลูกนะ “ผมพูดแต่เออ ป้า ผมไม่ใช่ป้านี้หว่า ผมเป็นลุงดิ

“มีน ต่อไปนี้เป็นความรุนแรงนะลูก เด็กไม่ควรดูนะลูกนะ” ผมบอกน้องมีน น้องมีนทำหน้างง แต่ก็พยักหน้า ผมว่าน้องมีนเข้าใจน้องมีก็เอามือมาติดตามีแอบมองนิดหน่อย

“ดรีม “ ผมเรียกได้ดรีม ไอ้ดรีมมันหยิบกระเป๋าสะพายและตระกล้าใส่ของมีนมาวางไว้ตรงหน้าผม ผมเรียกดรีมยิ้มให้

“ว่าไงจร๊าอั้ม “ ดรีมเงยหน้าขึ้นมองผม

“ ปึด  “ ผมดึงขนจมูกไอ้ดรีมเลย  “ โอ้ยย “ ไอ้ดรีมมันร้องและเอามือกุมจมูกมัน

“ดึงขนจมูกกรูทำไมไอ้อั้มครับ “ ไอ้ดรีมถามผม ผมยืนเอามือท้าวซะเอว มันไม่รู้เลยใช่ไหมว่าดึงทำไม

“กรูเป็นลุงไม่ใช่ป้า “ผมพูดผมทำท่าจะดึงอีกแต่ดรีมมันจับมือไว้

“พอแล้วหมดแล้วดึงมาทีหนึ่งเป็นแพรแบบนั้น “ ไอ้ดรีม

“คิก คิก คิก “มีนแอบขำผมกับไอ้ดรีม

“อะนี้นะ นมกล่อง กล่องสีฟ้านี้กินตอนก่อนนอน กล่องสี่ผมพูนี้กินตอนเช้านะ และอาหารเช้าน้องมีน ป้าด้ามีนเขาทำมาให้เรียบร้อย เอาเข้าไมโคเวฟได้เลย ส่วนอาหารเย็นกรูกับหลานเพิ่งทานกันเสร็จ ทานเสร็จปุ๊ปงานเข้าเลย “ ไอ้ดรีมพูดผมพยักหน้า

“พรุ่งนี้จะให้มารับก็โทรตามแล้วกันนะ อั้ม ขอให้สนุกกับหลานสองคนนะ  ลุงไปนะลูกมีน ฟ๊อด “ ไอ้ดรีมมันพูด มันหอมแก้มน้องมีนและเดินไปขึ้นรถขับรถออกไปทันทีคงรีบมาก ผมมองน้องมีน มีนยิ้มให้ผม

“ไปครับเข้าไปหาปู่และน้องมิ้น “ผมบอกมีนยิ้มแต่พอบอกน้องมิ้นหุบยิ้มทันทีเลย

“ทำไมละมีน “ ผมถามน้องมีน

“น้องมิ้นชอบเก๊น้องมีน น้องมิ้นชอบกัดน้องมีนลุงอั้ม “ มีนบอกผมแต่มีนรู้จักชื่อผมด้วย เออ คงเพราะไอ้ดรีมแน่นำเมื่อกี้มั้ง

“จำชื่อลุงได้ด้วเยหรอครับ  “ผมถามน้องมีน มีนเงยหน้ามองผม

“พ่อแอ้บอกมีน มีนจำได้ มีลุงอ้น ลุงอั้ม ลุงโอม ลุงเอ็กซ์ ลุงเอส ลุงโอ๊ค ลุงอั๋น ลุงแอร์และก็ อาแอม อาอิ๋ง “มีนบอกชื่อบ้านผมได้หมดเลย น่ารักมาก ผมเดินเข้ามาด้านในพ่อผมมองน้องมีน มิ้นพอเห็นน้องมีนมิ้นเดินปรีมาหาแต่มีน กอดขาผมไว้

“น้องไม่ทำมีนหรอกครับ ลุงว่าตอนนี้น้องคงคิดถึงนะพี่มีนมากกว่า   “ ผมมองน้องมีน

“มิน “ มิ้นเรียกมีน แต่เรียกไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ มิ้นชะโงกมองกระเป๋าที่มีนสะพายมา ทำท่าว่าสนใจ น้องมีนก็เดินไปหาพ่อผม ไปนั่งกับพ่อผม พ่อผมคงเพิ่งเจอมีนครั้งแรกเหมือนกัน

“น้องมีนใช่ไหมลูก “พ่อผมถามน้องมีน น้องมีนพยักหน้าและกอดพ่อผม ปานว่าเคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี้ มิ้นเดินไปเกาะโซฟาอยากจะขึ้นไปนั่งกับมีน ผมว่าถ้าทางจะเอากระเป๋าน้องมีนแล้วแหละ

“เป๋า เป๋า “ มิ้นทำท่าจะคว้ากระเป๋าน้องมีน

“ไม่เอา พี่ไม่ให้ น้องมิ้นฉีกหนังสือน้องมีน ด้วยนะปู่  “ น้องมีนกอดพ่อผม ดูท่าจะขี้อ้อน

“ไม่ได้มิ้น ห้ามฉีกหนังสือพี่เข้าใจไหม ปู่ดุจริงๆนะ “ มิ้นมองพ่อผมตาปริบๆเลยรู้ว่าโดนดุ ผมเดินไปหามิ้น

“เอา เป๋า “มิ้นหันมาอ้อนผมแทน กอดผมด้วย ชี้ไปที่กระเป๋าของน้องมีน น้องมีนกอดพ่อผมอยู่ ผมก็มองตัวแสบผม ทำท่าจะไม่ยอมจะเอากระเป๋าให้ได้

“เอาเป๋า “ มิ้นพูด ผมก็มองน้องมีน

“น้องร้องเอากระเป๋าให้น้องก่อนได้ไหมลูก ลุงอั้มเอาของในกระเป๋าออกให้ก่อน “ ผมถามน้องมีน น้องมีนพยักหน้าผมก็จัดการเอาของในกระเป๋าออกแยกไว้และส่งกระเป๋าเปล่าให้มิ้น มิ้นรับไปดีใจใหญ่ พ่อผมมองยิ้มๆ มิ้นทำท่าจะสะพายแต่ทำเองไม่ได้ผมก็เลยทำให้

“เป๋า ไปเยียน “มิ้นพูด

“ น้องพูดไม่ชัดนะปู่ เราไปโรงเรียนมิ้น ไม่ได้ไปเยียน  คิก คิก คิก “น้องมีนขำมิ้น มิ้นหันมามองรู้ว่าทุกคนหัวเราะเขา

“มิน..ไม่.. รัก .. “มิ้นพูดทำแก้มป่อง

“นี่ พี่เขาสอนให้มิ้นพูดให้ถูกๆไง เรานี่นะ พูดว่าไปโรงเรียน “ ผมก้มลงบอกมิ้น

“วันนี้ไปโรงเรียนมาหรือเปล่าลูก” พ่อผมถามน้องมีน น้องมีนยิ้มให้พ่อผม และพยักหน้า น้องมีนหันมาหาผมขอสมุดผมก็ส่งให้ มีนเอาสมุดกางออกโชว์พ่อ

“น้องมีระบายสีเองเหรอลูก ระบายสวยนะลูก” พ่อเอ่ยปากชมมีน ผมก้มมอง ระบายสวยจริง ๆ

“มีของน้องมิ้นด้วยครูฝากมาคืน แต่ลุงอัมอาจจะตกใจถ้าเปิดดู “ น้องมีนพูด ผมก็หยิบสมุดปกนี้ยับเยินนี้แน่ใจนว่ะสมุดนักเรียน ทำไมมันเละเทะอย่างนี้ ผมเปิดดู อยากร้องไห้ดังดัง ระบายได้เล๊ะมาก ผมรีบปิดทันที พ่อมองผมและแบมือไปขอดูบ้าง

“ดูระวังนะพ่อ อาจจะช๊อคได้ “ ผมบอกพ่อผม พ่อมองผมและเปิดดู พ่อก็รีบปิดทันทีเหมือนกัน

“ละไว้ในฐานที่เข้าใจกันนะพ่อ “ ผมพูด มิ้นขำผมและพ่อผม ผมก็เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อจัดเตียงมีนจะได้ขึ้นไปนอนกับผม ผมปล่อยให้คุณปู่กับหลานทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ตอนที่ผมเจอน้องมีนภาพที่ผมเจอแอ้วันที่แอ้มาอยู่บ้านผมวันแรกผมจำได้ ขวบกว่าๆเองแอ้น่ารักมาก เหมือนน้องมีตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ดวงตากลมโต แววตาใส่ซื่อ และพูดจาน่ารักมาก กิริยาทุกอย่างและยิ่งตอนนี้พวกผมยิ่งรักน้องคนนี้มากขึ้น เพราะว่ามีหลานที่น่ารักให้พ่อผมได้หลง ดูพ่อซิ ยิ้มหัวเราะกับหลานๆ

“น้องมีนดูท่าจะง่วงแล้วนะนั้นนะ “ ผมเดินลงมาเห็นมีนนั่งหาว หวอดๆ

“มีนง่วงนิดหน่อยแล้วลุงอั้ม “ มีนพูดผมเหลือบมองเวลา นี้เกือบสองทุ่มครึ้งเอง แต่อีกคนดูท่าจะยังไม่ยอมนอน

“มีนกินนมก่อนนอนด้วยใช่ไหมลูก” ผมถามน้องมีน มีนพยักหน้าผม ผมก็หยิบกล่องนมสีฟ้าที่ทานก่อนนอให้น้องมีน พอผมส่งกล่องนมให้มีน มิ้นหันมามองขวับเลยและมองกล่องนมน้องมีน

“นม “ มิ้นชี้นมจะเอามั้ง

“จะกินนมแล้วใช่ไหมและจะนอนแล้วใช่ไหม “ ผมถามมิ้น มิ้นพยักหน้า และมองมีน ยิ้มกับมีน แต่รอยยิ้มนี้แฝงความเจ้าเหล่มากอย่าบอกนะว่าจะเอากล่องนมเขานะ   ผมรีบเดินเข้าไปครัวและชงนมชงให้มิ้น ผมถือขวดนมออกมา มิ้นมองมือผม และ


“เอา นี้  เอา นี้ “ มิ้นชี้ที่กล่องที่มีนกำลังจะดูด มีนมองมิ้น งานเข้าเลยที่นี้ เพราะไอ้ดรีมมันให้มาแค่อย่างละกล่องเอง

“มิ้น อันนี้เหมือนกันลูก “ ผมบอกมิ้น มิ้นนั่งทันที ไม่ยอม

“ปกติเรากินอันนี้นี่มิ้น “ พ่อผมพูดเห็นหลานคนเล็กงอน

“น้องเคยกินแต่น้องร้องไม่กินแล้ว “มีนพูดผมก็ก้มมองตัวดี ทำท่าจะกินบ้าง ไม่ยอมด้วยไม่เอานมตัวเองด้วย ดูเงยหน้ามองผมทำปากจู๋

“อั้มโทรหาดรีมซิถามว่ามีนมแบบนี้ที่บ้านอีกไหม “ พ่อบอกให้โทรหาไอ้ดรีมผมหยิบโทรศัพท์บ้านมาและกดหาไอ้ดรีมทันที

“ว่าไงอั้ม “ ดรีมรับสายพร้อมเสียงที่ดูวุ่นวายรอบๆ คงงานเข้าที่โรงพยาบาบของลุงผมจริง (เบิกซอร์ฟคอลล่า ให้คนไข้หน่อยครับให้ลองสวมไซ้เอ็มก่อนแล้วกันนะครับ ถ้าดูขับไปขอ แอลครับ ดรีมเครสนี่ส่งเอ็กซ์เรย์ธรรมดาหรือว่า ทีซีแสกน  ) เสียงพี่ดิม

“แสกนไหปลาร้าพี่ ผมว่าไหปลาร้าหัก “ เสียงได้ดรีม

“มรึงยุ่งขนาดนี้เลยเหรอว่ะดรีม “ ผมถามไอ้ดรีม

“มากเลยอั้ม แล้วมรึงว่าไง “ ไอ้ดรีมถาม

“มรึงมีนมกล่องสีฟ้าๆนี้อีกไหมที่บ้านอะ ไอ้มิ้นจะกิน ดูท่าจะไม่ยอมด้วย “ ผมบอกไอ้ดรีม

“อ้าวอยู่บ้านไม่ยอมกิน แอ้สั่งซื้อมาตั้งเยอะ และไม่มีใครอยู่ที่บ้านเลยอั้ม แฝดมานอนกับหมอด้าที่โรงพยาบาล “ ไอ้ดรีมพูด เอาไงดีละ

“มีที่ซุปเปอร์มาเก็ตอะ มีกล่องสีฟ้าขาย ให้ไอ้โอมไปซื้อดิวะ “ ไอ้ดรีมมันบอกผม

“เออ ได้วะ งั้นแค่นี้นะมรึงไม่กวน” ผมพูด (คุณดรีมค่ะคนนี้ฮาร์ทเฟล “เวรแล้วขออเดรนาลีน สิบแอมให้ผมด่วนครับ) เสียงวุ่นวายมากเลยที่โรงพยาบาลลุงผม

“เป็นไงอั้ม “ พ่อถามผม

“ยุ่งมากที่โรงพยาบาล วุ่นวายมากเลยพ่อ “ ผมบอกพ่อ พ่อผมเป็นหวงลุงภาอีกแล้วผมกดโทรหาไอ้โอม

“โอม กลับยัง “ผมถามไอ้โอมไอ้ตัวดี

“กำลังจะกลับ มีอะไรหรือเปล่าอะพี่อั้ม “ ไอ้โอมถาม

“แวะซื้อนมให้หน่อยเดี๋ยวส่งรูปถ่ายไปให้ดู ซื้อมาให้ลูกมรึงกินนะ เร็วด้วยตอนนี้อยากกินมาก “ ผมบอกไอ้โอม

“นมมันไปไหนอะ “ ไอ้โอม

“ตอนนี้มันเบื่อนมมันมันจะเอานมกล่อง อย่าขัดใจลูกมรึง เดี๋ยวมรึงไม่ได้นอนคืนนี้ “ ผมบอกไอ้โอม

“ไม่จริงนะ เขาง่วงนะเนี๊ยะ “ ไอ้โอม

“ก็อย่าขัดใจพี่เขา เข้าไปซื้อมาแพ๊คหนึ่ง แค่นี้น่ะ กรูยุ่งมี่หลานมาอยู่อีกคน น่ารักมากเลยมรึง”ผมบอกโอม ผมกดวางสาย มีนมองมิ้นที่งอแงจะกินนมกล่องแบบเดียวกับมีน

“งั้นพี่แบ่งให้ครึ้งหนึ่งก็ได้ “ มีนพูดผมยิ้มผมพยักหน้าผมเดินเข้าไปหยิบแก้วมาหนึ่งใบและแก้วของมิ้นแก้วประจำตัวเขา ลายการ์ตูน และจัดการแบ่งนมกล่องออกเป็นสองแก้ว มิ้นกัดปากหมันเขี้ยวและรับแก้วไป มีนก็รับแก้วของเขาไป

“อ้า” มิ้น กระดกนมดื่ม มีทำท่ายังกับกินแป๊ปซีเลยทำท่าชื่นใจใหญ่เลยมีนก็ดื่มนมของเขาปกติจนหมดแก้ว และส่งให้ผม

“งั้นผมพามีนไปนอนก่อนนะพ่อ “ ผมบอกพ่อ พ่อก็ลุกขึ้น

“พ่อเอามิ้นไปอยู่ที่ห้องนอนพ่อแล้วกัน รอไอ้โอมมารับไปนอน “ พ่อบอกพร้อมอุ้มมิ้นตัวแสบกินนมหมดแล้วนิ ผมอุ้มน้องมีนขึ้นห้องนอนผม ผมจัดการจัดที่นอน มีนเดินหยิบหาชุดนอนของเขาและที่น่าแปลกใจมีนหยิบพวกแปรงสีฟันและยาสีฟันของเขา

“ทำอะไรครับน้องมีน “ ผมนามน้องมีน

“มีนจะแปรงฟันลุงอั้ม พ่อแอ้บอกให้มีนแปรงฟันด้วย “ มีนบอกผม ผมพยักหน้าและพาน้องมีนเข้าไปในห้องน้ำผม ผมออกมาหยิบเก้าอี้พาสติกสูงหน่อยไว้หยิบของที่ผมเก็บไว้ที่สูงๆ (จริงตัวพี่อื้มก็สูงอยู่แล้วะ สูงตั้ง 180 ) ผมเอามาให้น้องมีนยืน มีนก็ยืนแปรงฟัน เขาทำเองได้แล้ว  น้องมีนเขาน่ารักมาก และมีนก็ออกมาเขาเลือกชุดนอนสีฟ้าน่ารักเชียวเป็นชุดติดกันเหมือนชุดหมี

“ลุงอั้ม หันไปทางโน้นได้หรือเปล่า “ น้องมีนบอกผม คือไม่ให้ดู อายแน่เลย ผมก็พยักหน้าผมหันไปทางอื่น แอบมองก็สวมกางเกงในนี้

“เสร็จหรือยังครับ  “ ผมถามผมรู้ว่ายังไม่เสร็จ แต่มีนเงียบเพราะปากคาบชุดส่วนบนอยู่มีนเขาสวมช่วงล่างเสร็จแล้วผมแกล้งหันไป

“ลุงอั้ม ห้ามดู ยังไม่เสร็จ “ น้องมีนตีผมให้หันกลับไป ฮาๆ  มีนิ้วเล็กๆมาสะกิดผม

“เสร็จแล้วครับ “ มีนพูด ผมก็มองจัดให้นิดหน่อย น่ารักที่สุด  “ฟ๊อด “ ผมหอมแก้มน้องมีน และมองใบหน้าที่ละม้ายคล้ายแอ้ไม่มีผิดเพี้ยนนั้น

“นอนเลยไหมครับ “ ผมถามน้องมีน

“มีนต้องไปหอมแก้มปู่ก่อน ปู่ภาบอกน้องมีน  “ น้องมีนพูด ผมก็จูงมือมีนไปที่ห้อนนอนพ่อผม ผมเชื่อแล้วหลานตัวเล็กๆ สามารถทำให้บ้านที่เงียบเหงามีรอยยิ้มขึ้นมาอีกคั้ง ผมเข้าไปในห้องไอ้โอมมันกลับมาแล้ว มันกำลังฟัดมิ้นอยู่

“น้องมีนนั้นลุงโอมลูก “ ผมชี้น้องมีนให้ดูไอ้ลุงโอม มีนยิ้มและมีนเข้าไปกอดไอ้โอม  “ฟ๊อด “ ไอ้โอมมันหอมแก้มน้องมีน แสดงว่าเจอกันแล้ว

“ว่าไง มีนจะนอนแล้วไม่ใช่เหรออั้ม “พ่อถามผม

“น้องมีนเขาขอมาหอมแก้มคุณปู่ก่อนนอน ใช่ไหมครับมีน “ ผมพูดและก้มลงถามน้องมีน มีนพยักหน้าผมอุ้มขึ้นไปบนเตียงนอนพ่อผม มีนเข้าไปหอมแก้มซ้ายแก้มขวาเลย

“นอนหลับฝันดีนะลูก สวดมนต์ก่อนนอนนะมีน พระคุ้มครองลูก “ พ่อผมบอกมีน มีนยิ้มให้พ่อผม

“แล้วลุงละ หอมลุงหรือเปล่า “ ไอ้โอมมันถามน้องมีน น้องมีพยักหนาและหอมไปสองทีทั้งซ้ายและขวาเหมืนกัน

“หอมมั้ง “ มิ้นบอกมีน มีนเข้าไปหอมน้อง

“พี่ไปนอนแล้วนะ พ่อบอกอย่านอนดึกมันไม่ดี น้องมิ้น “ มีนบอกน้องชายที่มองมีนผมไม่เข้าใจแน่นอน

“ยุง..นอน ..อยู่ ..ปู่ “ มิ้นพูดไล่ไอ้โอมไปนอน พ่อผมสะบัดหน้าไปมองหลานมิ้น

“ปู่จะนอนแล้วเรานั้นแหละไปนอนได้แล้ว มิ้น “ พ่อผมแอบดุเล็กน้อย สมน้ำหน้าเจ้ามิ้น

“มันมีหน้ามาไล่ผมไปนอนพี่อั้ม มันต่างหากที่ต้องไปนอน “ ไอ้โอม ผมพาน้องมีนออกมาพี่อ้นเดินขึ้นมาพอดี พี่อ้นมองน้องมีน

“น้องมีน มาให้ลุงกอดทีครับ  “พีอ้นเรียกน้องมีน น้องมีนเข้าไปหาพี่อ้นคงเคยเจอกันแล้ว  “ฟ๊อด “เสียงดังมากพี่อ้นหอมน้องมีน

“จะนอนแล้วเหรอครับ “ พี่อ้นถามน้องมีน

“มีนจะนอนแล้วมีนง่วงแล้วลุงอ้น “ มีนบอกพี่อ้น

“หอมลุงก่อนไปนอน “ พี่อ้นชี้ที่แก้ม มีนก็ “ฟ๊อด ฟ๊อด “สองที่เลย ผมว่าใครก็หลงมีนนะเขาน่ารักมาพี่อ้นคงมองเหมือนที่ผมมอง มองแล้วนึกถึงแอ้ตอนที่แอ้เข้ามาใหม่ๆ

“ไปครับไปนอนกันดีกว่า” ผมพาน้องมีนไปเข้าห้องนอน มีนขึ้นไปบนเตียงนอนผมและมีนก็สวดมนต์ก่อนนอน มีนท่องได้นะโมตัสสะ ภคว โต ..... น่ารักจริงๆเลยหลานผมคนนี้ มีนนอนบนเตียงข้างๆผม  พอมีนท่องเสร็จผมก็จัดท่านอนให้น้องมีนผมขึ้นไปนอนตะแครงข้างๆ เอามืลูปหัวมีนเบาๆ หอมหัวไปทีหนึ่ง

“นอนหลับฝันดีครับ ไม่ต้องกลัวนะ “ผมพูดน้องมีนมองผม “มีนสวดมนต์แล้วมีนไม่กลัว ลุงอั้มก็อยู่ “ มีนพูด ผมพยักหน้า มีนพลิกมากอดผม ผมลูกหัวมีนเบาๆไม่กี่นาทีมีนก็หลับ ผมนึกถึงไอ้บู้ลืมบอกมันไปว่าผมไปไม่ได้ ผมหยิบมือถือมาและกดส่งข้อความหาไอ้บู้

“บู้ กรูขอโทษวะไปไม่ได้ ติดทำธุรให้พ่อ” ผมส่งข้อความหาบู้

“ไม่เป็นไร กรูจะกลับแล้ว “ ไอ้บู้มันส่งข้อความหาผม

“กลับเร็ววะ “ผมส่งข้อความหามันอีกทีเพิ่งจะสามทุ่มเอง

“กรูมาว “ ไอ้บู้ มันมาวแล้วเหรอ ไอ้เวรเอ่ย ผมรีบกโทรหาไอ้บู้ ผมลุกจากเตียงไปเบาๆ กลัวน้องมีนตื่น

“ไอ้บู้มรึงดื่มจนเมาเหลยเหรอ “ พอมันรับสายได้ผมก็เม้งเลย

“ฮาๆ ไม่เมาแต่เบื่อเลยกลับดีกว่ามรึงไม่มานิ และนี้มีคนให้เบอร์โทรมาด้วย เขาเป็นวิศวะช่างเครื่องในค่ายนะ แต่กรูใจเดียวรอน้องอาร์ม เจอกันมะรืนนี้นะ จะเข้าไปรับ น้องอาร์มยังไม่กลับ งั้นกิ๊กกับพี่ว่าที่ภรรยาก่อนก็ได้ว่ะ “เสียงไอ้บู้ ผมว่ามันเมานิดหน่อยแล้วแหละ ไอ้นี้


“ปากมรึงเหรอ อยู่ใกล้ๆนี่มรึงเจ็บไปแล้วแค่นี้นะกรูจะนอนแล้ว บาย “ผมพูดและผมก็หยิบโน๊ตบุคผมรีบกดออกไลน์หาไอ้อาร์มมันไม่ออนไลน์เลย มาสองอาทิตย์แล้วนะ

“อาร์ม โทรหาพี่ด้วยนะ มรึงจะกลับหรือยังพ่อกังวลมรึงนะ มรึงอย่าทำแบบนี้มีอะไรบอกมาตรงๆ มรึงมีเมียก็บอกว่าพวกกรูรับได้ ไม่ใช่เงียบ เข้าใจนะ อย่าให้พวกกรูบินไปหามรึงถึงทีนะอาร์ม “ผมส่งข้อความหาไอ้อาร์มน้องคนทีสี่ของผม น้องต่อจากไอ้โอม มันจบแล้วอาร์มไม่ได้ฝึกรีคอน หรือ ซีลเหมือนพวกผม แต่อาร์มได้สิทธิ์ไปเรียนเวสต์พอยนท์ พี่อ้น ผม และไอ้โอมก็จบมาจากที่นั้น ส่วนรุ่นน้องๆ ผมเลือกที่จะเรียนที่ไทยกันหมด เพราะที่นั้นโหดมากพอสมควร แต่จบมาแล้วคุณภาพคับแก้ว นี้ผมหวังว่าไอ้อาร์มมันจะตอบอิเมลผมนะ ไม่เช่นนั้นผมจะบินไปดูมันเอง
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงทันทีที่เจอน้องมีนผมเห็นภาพแอ้วันแรกเหมือนกันมาก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 20-07-2015 18:56:42
น้องมีนน่ารักจัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆรักกันลุงทันทีที่เจอน้องมีนผมเห็นภาพแอ้วันแรกเหมือนกันมาก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-07-2015 00:23:16
 :m18: มีมีนมาอีกคนบ้านเลยคึกคักใหญ่เลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่อผมเพลอใจอยากจูบเพื่อน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-07-2015 14:37:48
พี่อั้ม ผมต้องเข้าไปประจำการในหมู่บ้านเพื่อนดูแลความสงบของคนในหมู่บ้านที่ผ่านไปทางช่องเขาขาด ระหว่างนั้นก็มีแพทย์สนามไปด้วยตรวจสุขภาพ ถ้าใครเจ็บป่วยหนักก็นำเข้ามารักษาในโรงพยาบาลที่ค่ายฯที่ลุงภาณุเดชดูแลอยู่ ผมเพิ่งจะเดินทางกลับออกกันตอนเช้านี้เอง เมื่อคืนเดินลาดตะเวนกันด้วยเนื่องจากมีสายรายงานว่าจะมีคนยากัน ผมเลยต้องไปซุ้มดูแต่สุดท้ายไม่มีอะไรเลย สรุปที่ไปเฝ้าคือภูเขา เพื่อนๆผมแซวกันฮาๆ ก็ไม่มีใครมาสักคน

“บู้มรึงจะไปนอนพักทีไหน “ ผมถามไอ้บู้ บู้มันขับรถมาส่งผม ผมรู้ว่ามันไม่กลับบ้านที่เรียกว่าเรือนหอมันแน่นอน บู้หันมามองผม และเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ นาฬิกาเรือนนี้เกือบสี่ปีแล้วนะ ตั้งแต่ผมจบกันมาใหม่ผมเป็นคนซื้อให้มันเองแถมยังเป็นวันที่ผมได้รับข่าวร้าย ว่ามันต้องแต่งงานด้วย

“นัดไอ้เมธไว้ บ่ายสอง “ บู้บอกผม นี้มันเพิ่งจะแปดโมงเช้าเอง

“บู้ นอนห้องกรูก่อน ดูมรึงเพลียนะ มรึงยังไม่ได้นอนเลยนะมรึง “ ผมบอกไอ้บู้ ไอ้บู้หันมามองหน้าผม มันก็พยักหน้าแสดงว่ามันเพลียจริงๆ ไอ้บู้เลี้ยวรถเข้าบ้านผม แต่ผมมีความรู้สึกแปลก

“บู้ เอารถเข้าไปจอดด้านในโรงจอดรถกรูวะ เพื่อมรึงหลับ แล้วชะนีมาร้องหาผัวกรูจะได้บอกได้ว่ามรึงไม่อยู่” ผมบอกไอ้บู้ บู้หันมามองผม มันก็พยักหน้า ผมหยิบเอารีโมทคอนโทล ออกมากดเปิดโรงจอดรถผม ไอ้บู้นำรถเข้าตอดด้านในเรียบร้อย ผมหยิบกระเป๋าและปืนไรเฟิลคู่ใจของผมออกมาเหลือแค่ของไอ้บู้ผมทิ้งไว้ที่รถ่

“ลุงอั้มาแล้ว พี่จะฟ้องลุงอั้ม “เสียงน้องมีน ผมหันไปมองนั้นไงวิ่งออกมาจากบ้าน น้องมีนเห็นผมรีบวิ่งมาหาพร้อมกางแขนมาเลย ผมรีบอุ้มทันที ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้เจออีก เพราะว่าผมเข้าไปอยู่ในฐานที่หมู่บ้านตั้งสองวัน นี้มาอยู่กับพ่อผมเหรอเนี๊ยะ

“ฟ๊อด “ ผมหอมแก้มน้องมีน บู้มันออกมาก็มองน้องมีนที่ผมอุ้มแน่ไอ้บู้มันไม่เคยรู้ว่าบ้านของผมจะมีเด็กน้อย ผมหันไปหยักคิ้วให้สองทีติด

“ยุง ยุง “ อีกคนกำลังไต่บรรไดลงมามิ้น นั้นเอง บู้ก็มองอีกคน

“ลุงอั้มไอ้มิ้นแกล้งน้องมีนอีกแล้ว เอาของน้องมีนไปซ้อน “ น้องมีนฟ้องผม มิ้นเงยหน้ามอผม ผมทำท่าจะดุ มิ้นยืนเอามือไขว้หลังแสดงว่าซ้อนอะไรไว้แน่นอน มียืนทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

“ฮา ๆ “ไอ้บู้มันขำมิ้น  “ทำหน้าตาตลกวะอั้ม “ ไอ้บู้มันพูดชมหลานผม ผมไม่ปฏิเสธเลย

“ตีนะ “ มิ้นทำท่าจะตีไอ้บู้ที่หัวเราะมิ้น

“อู้ยย ดุด้วย “ ไอ้บู้ ผมไม่ค่อยเห็นมันหัวเราะกับเด็กๆเลยนะ

“นี้ลูกใครวะอั้ม “ บู้ถามผม บู้เพ้งมองแต่ละคนทั้งมิ้นและมีน นะหล่อจะไปทางดิวก็ไม่มากเลย จะว่าแอ้ก็มีส่วน จะว่าไอ้โอมผมก็ใช่อยู่ สรุปไม่รู้ว่าลูกใครถ้าดูจากหน้าตา

“ลูกพ่อแอ้พ่อดิว “ มีนตอบแทนน้อง มิ้นกำลังจะอ้าปาก พอมีนตอบทำหน้างอไปเลยตอบไม่ทัน

“อะไรนะ” บู้มองผมและมองหลานๆ ผม ผมพยักหน้าว่าใช่ไอ้บู้มันรู้เรื่องที่ตระกูลพวกผมเคยวิจัยให้ผู้ชายตั้งท้องได้ขึ้นมา แต่ไม่คิดว่าจะทำได้จริง

“นี้ทำได้จริงเหรออั้ม “ บู้มันตกใจปนแปลกใจ เหมือนดูเป็นสิ่งมหัศจรรย์ไปเลยหลานผมมองไอ้บู้ยังไม่เข้าใจกันทั้งหมดนั้นแหละ ว่าตัวเองเกิดจากผู้ชายทั้งคู่

“บู้อย่าเพิ่งพูดอะไร หลานกรูงง “ ผมพูดกับบู้ บู้มันพยักหน้า

“ลูกมิ้นของพ่อโอม อยู่ไหนลูก “ไอ้โอมมันร้องหาลูกมันแต่เช้าเลย

“มากินข้าวมาลูกมา “ ไอ้โอม บู้หยักไหล่ ผมก็หยักไหล่ตา ไม่รู้มันผมพาหลานๆเข้าไปในบ้านผม

“พี่อั้มกลับมาแล้วเหรอ พี่บู้หวัดดีพี่ “ ไอ้โอม มันเดินออกมาจับมือมิ้นแต่มิ้นสะบัดมิ้นจับมือผม เพราะอยากมีส่วนร่วม ก็ผมอุ้มมีนอยู่ถ้ามีมีนเขาจะต้องอยู่ตรงนั้นถ้ามีนไม่อยู่นะ ไปนั่งต่อนั้นต่อนี้เล่นและทำมันพังตามมาอีกที นิสัยมิ้นเขาละ

“พี่บู้ พี่อั้มทานข้าวเช้ากันพี่” ไอ้โอมมันชวนผมและบู้

“ทานข้าวกันก่อนบู้แล้วมรึงค่อยขึ้นไปนอน” ผมบอกไอ้บู้พ่อผมเดินลงมาจากชั้นบน

“สวัสดีครับพ่อ “ ไอ้บู้มันเรียกพ่อผม ว่าพ่อ เพื่อนๆผมเรียกพ่อกันหมด พ่อผมยกมือรับไหว้

“เป็นไงบ้างที่ฐาน “ พ่อผมถามถึงที่ฐานทันที

“ตอนนี้ไม่มีอะไรมากครับท่านและที่สายรายงานก็ไม่มีหมาตัวไหนโผ่มาสักตัว “ ไอ้บู้มันรายงานพ่อผม หมาคัวไหนเลยเหรอสาด ผมหันไปเหล่

“ขอโทษครับพ่อ “ ไอ้บู้ พ่อผมพยักหน้า

“ไปทานข้าวกันก่อนซิ  “ พ่อผมพูดผมพยักหน้า ผมอุ้มมีนเข้าไปในบ้าน มิ้นเดินตรูดบิดไปบิดมา นี้ยังสวมแพมเพิร์สอยู่เลยนะ แต่มีอะไรเสียบก้นอยู่ นั้นไง

“ลุงอั้มของน้องมีน “ น้องมีนพูดและชี้ นี้มันเอาเสียบไว้ที่ก้นมันเลยเหรอ

“ไอ้โอมแอบเอาออกมาดิ เดี๋ยวลูกมรึงได้นั่งทับและทิ่มเข้าไปในก้น “ ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันเดินไปใกล้ และมีโอบมีหอม มิ้นพยายามดันออกและมือไอ้โอมก็ดึงเอาที่มิ้นเสียบไว้ออกมาเป็นสีไม้นั้นเอง ผมรับมาและจะส่งให้มีนแต่มีนเอานิ้วบี้จมูก

“ไม่เอาอะ เหม็นก้นไอ้มิ้น “ น้องมีนพูด ผมหันไปมองไอ้บู้ บู้มันขำมีน

“มีแบบนี้ด้วย ฮาๆ “ บู้พูดแซวน้องมีนที่ไม่เอาสีไม้คืนเพราะมิ้นไปเสียบไปไว้ที่ก้น แสบจริงๆ นะคนนี้ พ่อสั่งข้าวต้มและข้าวผัดใส้กรอกมาให้มิ้นกับมีน ผมวางมันลงบนเก้าอี้ ไอ้โอมมันอุ้มน้องมีน นั่งที่เก้าอี้พิเศษเขา

“โอมไม่ไปที่ค่ายเหรอ “ บู้ถามไอ้โอม

“เมื่อคืนไปนอนที่ค่ายมาพี่ รอเรียก  เขาว่ามีเหตุจราจลที่เมืองหลวง แต่ไม่เรียกอะ ตอนเช้าเลยได้มาพัก สงสัยคืนนี้ไปอีก “ ไอ้โอมพูด ผมก็เหล่มองมิ้นละ

“เมื่อคืนนอนกับพี่อ้น พี่อ้นรีบออกไปแต่เช้าเลย คงไมไหวจะเคลียเพลียกับหลานเหมือนโอมและพี่อั้ม “ ไอ้โอมมันพูดว่าพี่อ้นออกไปแล้วแต่เช้า น้องมีนเขาทานเรียบร้อยมากไม่ต้องมีผ้ากันเปื่อนเลยแต่มิ้นนี้ต้องมีผูกไว้เลย ทานได้เลอะเทอะมาก ไม่นานอาหารเช้าก็เรียบร้อย

“ลุงอยู่ในครัวน้องไอ น้องไอซ์ น้องโอ้ “ เสียงเซนลูกชายอีกคนของแอ้ มันเพิ่งเอามาได้สองสามวันแล้ว แอ้บอกว่าแม่ของเซนเสียชีวิตเพราะถูกฆาตกรรม แถมเซนยังไม่รู้เรื่องนี้ด้วย แอ้ไม่กล้าบอก กลัวเซนเสียใจ ผมก็ไม่รู้ว่าถ้าปล่อยไว้นานบอกไปจะเสียใจหนักกว่าเดิมไหม

“ลุงอั้ม ลุงโอม “ หลานๆผมมหาอีกแล้ว ไอ ไอซ์และมาริโอ้ เซนด้วยแถมหลานเพิ่มอีกคนอีก น้องแซน อันนี้ผมรู้จักลูกชายจ่ามานพแก่เป็นสไนเปอฝีมือดีทีเดียวแต่ดันมาโดนรอบสังหารไม่รู้ว่าไปขัดแย้งกับใครเขาเข้า

“อั้มนั้นหลานมรึงอีกเหรอลูกดกวะ “ ไอ้บู้มันพูด ผมก็หอมหัวหลานคนละที่

“หลานๆ ครับนี้ลุงบู้ ไหว้ลุงบู้กันหรือยัง “ ผมบอกหลานผม หลานผมแต่ละคนยกมือไหว้บู้กัน

“ทานข้าวไหมลูก” พ่อผมเดินเข้ามา ลุงภาเดินเข้ามาพร้อมพ่อผม ลุงภาเป็นคนมาส่งนั้นเอง ผมสองคนยกมือไหว้ลุงภาณุเดช

“หวัดดี เป็นไงเพิ่งออกมากันเหรอ “ ลุงภาถามผมกับบู้ ผมก็พยักหน้า ว่าใช่ หลานๆผมนั่งบนเก้าอี้กัน ไอ้โอมก็มัวแต่ป้อนลุกรักมันอยู่

“พี่บู้ “ เสียงมีคนมาตะโกนเรียกไอ้บู้ ผมจำได้ว่าเสียงของใคร เสียงเล็กและแหล่มจนแสบแก้วหูแบบนี้มีนางเดียวเลย ผมหันไปมองไอ้บู้ ไอ้บู้สีหน้ามันเปลี่ยนสีเลย พ่อผมก็มองมาที่ผม

“มรึงอยู่ในนี้กรูออกไปเอง “ ผมบอกไอ้บู้ ผมลุกขึ้นและรีบเดินออกมาที่หน้าบ้าน  หน้าบ้านของผมมีชะนียืนอยู่สองคน ผมเดินไปที่ประตูเหล็ก และยืนมอง

“พี่อั้ม พี่บู้ละค่ะ “ปิ่นเธอถามผมถึงไอ้บู้ทันที น้ำเสียงแบบไม่สบอารมณ์เอามากมาก คงจะตะเวรไปหลานทีแล้วละซิ

“มาหาไอ้บู้ แล้วมากรดกริ่งหน้าบ้านพี่ทำไมครับ “ผมถามปิ่น

“ก็มีคนเห็นพี่บู้ขับรถออกมากับพี่นี้ค่ะ “ ปิ่นพูดเสียงค้อนข้างดังใส่ผม ผมพยักหน้า แม้ใครนะตาดีจัง

“อ้อเหรอ! ก่อนหน้านี้อยู่ด้วยกัน ทั้งวันทั้งคืน แต่ตอนนี้ไม่...มันก็ต้องมีเว่นช่วงกันบ้างอะไรบ้าง  “ ผมบอกปิ่น ปิ่นเถลิงตามองผม

“พี่โกหก ถ้าไม่อยู่แล้วพี่บู้จะไปไหน  เพราะปิ่นเข้าไปในค่ายฯ วันนี้มีแค่พี่บู้และพี่อั้มที่หยุดเพื่อนเขานะไปกำลังเสริมกันหมด “ ปิ่นพูดแสดงว่าเขาไปที่ค่ายฯมาจริง

“มันอาจจะมีบ้านอื่นที่ไปได้ และพ้นจากการถูกตามเหมือนเจ้าหนี้กับลูกหนี “ ผมพูดพร้อมกอดอกมองคนที่อยู่นอกรั่วบ้านผม ดีนะที่ใส่กุลแจไว้ไม่งั้นชะนีบ้านี้มันเข้ามาแน่นอน

“นี้พี่บู้มีบ้านเล็กบ้านน้อยจริงเหรอค่ะ พี่อั้ม บอกปิ่นมาเดี๋ยวนี้นะปิ่นจะไปดูหนังหนาอีพวกชอบแย้งสามีชาวบ้าน” ปิ่นพูดแต่ะเพื่อนสาวเธอดึงห้ามปราม ไอ้โอมมันเดินออกมาดู

“พี่ เอาน้ำมนต์ไหม สงสัยผีบ้าจะเข้า “ ไอ้โอมมันถามเสียงค้อนข้างดัง ผมพยักหน้ามาก็ดีเพื่อนจะสงบลงบ้าง

“นี้พี่ว่าใครค่ะผีบ้า “ ปิ่นหันถลนตาถามไอ้โอม

“น้องนี้ไงครับ ผีบ้า คนดีที่ไหนมายืนร้องเรียกหา ผัว ผัว ผัว หน้าบ้านคนอื่นเขาแบบนี้ละครับ “ ไอ้โอมพูด ปิ่นเธอท่าจะโมโหไอ้โอมอย่างมาก มือไม้ถือกำแน่นสั่นสะท้านไปหมด ผมหันไปหยักไหล่ให้ไอ้โอม

“ปิ่นว่าพี่นะซ้อนผัวปิ่นไว้แน่ๆเลย ปิ่นจะเข้าไปค้น “ ปิ่นพูดและเขย่าประตูบ้านผม

“จะเข้าใช่ไหมครับ ได้ครับ ได้ แต่กลับออกไปรับรองไม่เหมือนเดิม ชะนีก็ชะนีเถอะ และยิ่งชะนีบ้าอย่างเธอฉันไม่ปล่อยแน่ถ้าเธอกล้าเข้ามาวุ่นวายบ้านพ่อของฉัน “ ผมพูดและหันไปเหล่มองไอ้โอม ไอ้โอมก็เตรียมพร้อม

“งั้นพี่ก็ปล่ยอผัวปิ่นออกมาซิ” ปิ่นบอกผม

“เธอนี้ถ้าจะพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องนะ บอกไม่อยู่ก็คือไม่อยู่  ดูซิ มีรถมันจอดไหม “ ผมพูดและชี้ให้ปิ่นดูว่ามีรถไอ้บู้ที่นี้แต่มันเอาไปจอดด้านในต่างหาก เพราะว่าผมรู้สึกตะหงิดตะหงิดเหมือน นางจะมาวีนที่บ้านผมแน่นอน


“ยายปิ่นไปเถอะไปขึ้นรถ พี่บู้ไม่อยู่นี้หรอกแก ไม่มีรถพี่บู้จอดสักหน่อย “ เพื่อนสาวนางดึงลากนางเพื่อให้ไปที่รถ ผมก็มองดูแล้ว พี่ณรงค์ขับรถพาปิ่นมาเองเลยเหรอ พี่ณรงค์ หรือจ่าสิบเอก ณรงค์ เป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้บู้ และผมว่าใครๆก็รู้ว่าปิ่นกับพี่ณรงค์นะทำอะไรกันอยู่ แต่ปิ่นอยากจะได้หน้าได้ตาจากสังคมเลยไม่ยอมปล่อบไอ้บู้ไป ถ้าอยู่กับไอ้บู้ ว่าที่คุณหญิงไม่ไกลเกินเอื้อมหรอกครับสำหรับทหารติดยศพันโธ เรียบร้อยแล้ว อย่างไอ้บู้

“ไม่ไปฉันจะหาผัวฉัน ปล่อยฉันนะยายกาน” นั้นไม่ยอมยังจะยื้อไม่เข้าไปในรถ

“ลุงอั้มคนบ้าเหรอลุง “หลานๆ ผมวิ่งออกมาหาผม ผมยืนกอดอกผมพยักหน้าว่าใช่

“ปล่อย...ผลั๊ก” ปิ่นผลักเพื่อนเธอกระเด็นออกไป พี่ณรงค์แกลงมาจากรถแล้ว

“ไม่ยักรู้ว่าพี่มีหลานด้วย ลูกใครเหรอ เอ๊ะหน้าเหมือนน้องอาร์มนะค่ะ ลูกของอาร์มใช่ไหมค่ะ อย่างงี้นี่เอง พี่คงพยายามหาพ่อให้ลูกของอาร์มซินะค่ะ คงไปทำใครท้องมาและเมียคงทิ้ง ใครจะอยู่ด้วยได้ผิดเพศ ผิดธรรมชาติ “ ปิ่นพูดผมนี้ ของขึ้นเลยมันว่าน้องผม

“เธอว่าน้องฉันเหรอ ได้ ไอ้โอมเตรียมตังไว้เลย ห้าร้อยบาท” ผมหันไปบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันสะบัดหน้ามามองผม

“เตรียมทำไมพี่อั้ม เขาว่าน้องเรานะ จะเอาเงินไปให้เขาทำไม “ ไอ้โอม ไอ้บื่อเอ้ย ผมหันมา

“เอาไว้ไปเสียค่าปรับที่โรงพักให้กรู “ ผมหันไปบอกไอ้น้องชายผม มันพยักหน้า

“และปากดีแบบนี้ เย็นนี้ไม่ต้องกินน้ำพริก อ้อ กรูว่าไม่ใช่แค่เย็นนี้ เป็นเดือน และฟันหน้าเก ๆแบบนี้กรูจะตบให้หลบเข้าในไปเลยไม่ต้องพึ่งที่ดัดฟัน “ผมจะออกไปขอตบชะนีซะหน่อย


“เห้ย!พี่ จะไปตบกับชะนีเหรอพี่ อย่า พี่อั้มอย่าไปกัดกับชะนี “ไอ้โอมมันเข้ามาดึงรั่งผมไว้

“ทำไมมันด่าน้องกรู”ผมหันไปจะสะบัดไอ้โอมออก

“อีชะนีตัวนี้มันไม่ได้ฉีดยาด้วยนะพี่น่าจะมีเชื้อบ้า “ ไอ้โอม มันพูดได้ดีมาแต่ผมจะออกไปสั่งสอนชะนี้ให้รู้จักว่านี้บ้านใคร

“ปิ่นขึ้นรถ “ พี่ณรงค์เข้าดึงปิ่นและเพื่อนปิ่นอีกคนเข้ามาช่วยดึงและลากแต่ ทำไมสองคนสู้แรงนางชะนีคนเดียวไม่ได้นั้นเหวี่ยงไปคนทิศละทางเลย

“เซนไปเปิดก๊อกน้ำ ให้ที “ เสียงหลานผม

“ทำไมเหรอไม่มีปัญญาหาผัวเองเหรอ ถึงได้มาแย้งผัวชาวบ้าน และน่าสมเพศเด็กเกิดมาก็เจอพ่อตุ๊ดแล้ว โตไปคงไม่พ้นเป็นตุ๊ดเป็นกระเทย “ นั้นสะกิดกรูอีก

“ฉี่ “ เสียงสายน้ำวิ่งมาตามสายยางและ น้ำก็พุ่งกระจายออกมา มีคนถือสายยางและฉีกไปที่ปิ่นได้เรื่องเลยนาง

“กรี้ดๆๆ  นี้หยุดฉีดน้ำใส่ฉันนะอีเด็กบ้า อีเด็กวิปริต อีเด็กเปรต “ ดูมันด่าหลานผม

“ปิ่นไปได้แล้ว “ พี่ณรงค์ใช่แรงฮึดสุดท้ายลากปิ่นเข้าไปในรถและตามด้วยเพื่อนของนางรถรีบวิ่งแล่นออกไปทันที ผมทั้งหมดหันไปมองแซนที่ยืนฉีดน้ำใส่ปิ่น เออ ใครแนะนำให้ไล่ด้วยวิธีนี้เนี๊ยะ แถมมันได้ผล จะได้จำไว้ใช้บ้างอะไรบ้าง

“เคยเห็นตอนหมากัดกัน แล้วเขาเอาน้ำฉีดหมาก็.....หายไป “ แซนพูดแบบเขิน เซนยืนปิดปากขำ

“ผลงานดี “ ผมพูด หลานๆ มากอดผม น้องไอซ์เงยหน้ามองผม

“ทำไม เขาชอบว่าเราลูกตุ๊ด ลูกกระเทยละลุงอั้ม “ ไอซ์ถามผม น้ำตาไอซ์คลอๆที่เบ้าตา ผมนี้สงสารหลานมาก ผมกอดไอซ์

“อย่าสนใจเลยลูก แค่เราไม่ไปทำให้ใครเดือดร้อนก็พอแล้ว ส่วนยายผีบ้านี้ คงกินยาแล้วลืมเขย่าขวด” ผมพูด หลานผมขับกันใหญ่เลย

“พ่อ “ ผมเห็นพ่อกอดอกมอง คงปวดหัวไม่ใช่น้อย ลุงภาควักมือเรียกหลานผมเข้าบ้าน นี้ขนาดมีแต่ลูกชายนะยังมีคนมาด่าเพื่อทวงผัวถึงหน้าบ้าน จำเริญพวกผม พวกผมพาหลานๆเข้าไปในบ้าน ไอ้บู้มันยืนอยู่ มันคงรู้สึกผิดที่ที่มันเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องที่หน้าบ้าน

“อั้มกรู “ บู้ ทำท่าจะพูดผมยกมือห้าม

“ช่างมันเถอะบู้ มรึงขึ้นไปนอนพักที่ห้องกรูก่อน ทีวีเปิดดูได้ตามสบาย บู้” ผมบอกไอ้บู้ บู้มันก็พยักหน้ามันรู้ว่าผมไม่อยากไปตอกย้ำมันให้มากไปกว่านี้แค่นี้มันก็แย่แล้ว ผมเลยให้มันขึ้นไปนอนบนห้องนอนผม ผมพาหลานไปห้องนั่งเล่นกัน ไอซ์กอดขาผมไม่ยอมปล่อยเลยคงเสียขวัญที่เจออีผีบ้า

“ไอซ์ ไม่เอาลูก อย่าไปเสียใจกับคำพูดคนแบบนั้นลูก มันไม่มีค่าอะไรเลย หลานนะดีที่สุดของลุงๆ “ ผมบอกไอซ์ ไอซ์พยักหน้า ไอซ์ค้อนข้างเซนซิทิฟ กว่าคนอื่นมาก ไอ้ดรีมบอกมีอะไรต้องคอยระวังความรู้สึกของไอซ์มากๆ ไม่อยากให้สะเทือนใจอะไร มันจะทำให้ไอซ์ป่วยง่าย ผมพาไอซ์ไปนั่งข้างๆ พ่อผม พ่อผมกอดไอซ์ปลอบขวัญหลาน

“นั่งเล่นกันในนี้ก่อนนะลูก เดี๋ยวลุงจะไปเอาขนมมาให้กินกัน “ ผมบอกหลานผม ผมเดินเข้าไปหยิบถาดซีสเค้กที่ผมแช่เย็นไว้ ผมเอาใส่เข้าตู้อบเพื่อให้อุ่นนิดหน่อย ผมใส่ชองฟิตไว้นะ ผมสงสารหลานๆผมที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เหมือนพวกผม ผมโดนมากันจนชินแล้วถูกด่าถูกว่าว่าพ่อเป็นตุ๊ดเป็นกระเทยทั้งที่จริงพ่อผมเป็นเกย์และก็ไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร มีแต่ช่วยสังคม

“ไอ้โอม ไปตามหลานมากินขนมได้แล้ว ไอศครีมอยู่ในตู้เย็น “ ผมบอกไอ้โอม ผมก็หยิบชิสเค้กออกมาตัดและไอ้โอ้มันออกไปตามหลานๆให้มานั่งทานในห้องอาหารกัน ผมตัดแบ่งใส่จานให้หลานๆ คนชะชิ้น หลานเดินมานั่งประจำที พอเห็นชีสเค้ดตาโตจกันใหญ่เลย

“นั่งทานกับลุงโอมไปก่อนนะหลานลุง “ ผมบอกหลานๆ ผมว่าจะขึ้นไปดูไอ้บู้ก่อนดีกว่าว่ามันเปิดทีวีดูหรือเปล่า ผมเดินไปที่ห้องนอนผม ผมเปิดประตูเข้าไป ผมไม่เห็นไอ้บู้ แต่ได้ยินเสียงดังมาในห้องน้ำ ผมเลยเดินเข้าไปเปิดตูดู แม่เจ้า! ผมถึงกับต้องถอยหลังออก ไอ้บู้มันสวมไว้แค่ผ้าขนหนูแบบหมิ่นเหม่ เผยให้เห็นซึกแพค ผมก็มีแต่ของบู้มันเด่นชัดกว่าผมกล้ามท้องมันหนากว่าผม และกล้ามแขนมันบึ้มกว่าผม แผ่นอกชายสามศอกของผมก็เกือบๆสามศอกได้ ผมเอวบางกว่ามันมาก

“อะไรกัน หลบทำไม เคยแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันก็ทำมาแล้ว “ บู้อกมายืนกอดอกมองผม ผมรู้ก็ตอนฝึกนะ ต้องแก้ผ้าอาบน้ำพร้อมมกันในห้องน้ำเดียวกันทั้งหมด ตอนนั้นไม่ได้มองของใครทั้งนั้น แค่ครูฝึกก็เหยี้ยวจะราดแล้ว

“ไมได้หลบนิ แค่ไม่อยากมอง “ ผมพูดมีแอบเหล่นิดหน่อย

“ใหญ่กว่าอะดิ “ บู้พูด ขำ ขำ ผม ผมเบ้ปากให้ว่าไม่จริง

“มีชุดที่ใส่นอนในตู้อะ ชุดใหม่ๆยังไม่ได้ใส่เลย “ ผมบอกบู้ บู้พยักหน้า

“แก้ผ้านอนแบบนี้ได้ไหม “ ไอ้บู้ผมสะบัดหน้ามามอง

“มรึงบ้าเปล่า “ ผมด่ามัน

“ก็ขี้เกียจใส่อะ  “ไอ้บู้แค่เสื้อผ้ามรึงยังขี้เกียจใส่

“ให้กรูใส่ให้ไหม “ ผมถามแบบประชดประชันใส่มัน คนอะไรขี้เกียตใส่เสื้อผ้า ผมเดินไปเปิดตู้หยิบชุดมาให้ไอ้บู้ชุดหนึ่ง ไอ้บู้มันรับไปมันดึงผ้าขนหนูออกทันที ไม่ได้อายกรูเลยสาด

“ไอ้หน้าด้านเอ้ย “ ผมพูดก่อนจะเดินไปเปิดแอร์ให้มัน และเปิดทีวีให้ด้วย บริการผู้มาเยือนดีไหมละ ไอ้บู้มันหันมาหยักคิ้วให้ผม พร้อมเดินไปล้มตัวลงนอนบนที่นอนผม

“ที่นอนเด้งดีเนอะ “ไอ้บู้ ผมหันมาหยักคิ้วให้

“นอนไปก่อนแล้วกันกรูลงไปดูหลานๆก่อน หลานติด “ ผมพูดไอ้บู้มันพยักหน้า ผมปิดประตูเบาๆ พร้อมเดินลงมา ไอ้บู้มันใส่ชุดผมได้พอดีเลยนิ มีขับนิดหน่อย 

“คิก คิก คิก “เสียงหลานผมกำลังหัวเราะชอบใจในห้องนั่งเล่นผมเดินเข้ามาแต่ละคนอยู่บนโซฟา มิ้นที่ตะเกียกตะกายจะจับพี่

“ลุงมิ้นเป็นจรเข้ “ มาริโอ้บอกผม

“เข้! มาแว้ว “ ผมนั่งมองหลานๆผม เล่นกัน มีนกับไอซ์เขานั่งอยู่ด้วยกันพี่น้องเขารักกันดี น่ารักจริง

“น้องมีนพี่ว่าสีนี้สวยกว่า “เขาระบายสีกัน สองคนและแซนกับเซนด้วยนั่งหัวชนกันเลยระบายสีแผ่นเดียวกัน น่ารักมากๆ เลยหลานผม ทำให้ผมคิดถึงตอนเด็กๆ ผมติดพี่อ้นมาก เรียนต้องเรียนห้องเดียวกันห่างกันไม่ได้เลย ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ดูข่าวการเมืองข่าวดาราบ้างระหว่างเฝ้าหลานๆ เล่นกันสนุกสนาน วันนี้มิ้นดีหน่อยไม่เก๊พี่ๆ พ่อผมเดินกลับเข้ามาพร้อมหยิบกระดาษมาให้ผมพ่อผมปริ้นซ์เอกสารมาให้

“อาร์มจะกลับแล้ว จองตั๋วเครื่องบินให้น้องด้วย อาร์มจะกลับกลางเดือนหน้านะอั้ม “ พ่อผมบอกผม ผมนี้ดีใจที่อาร์มน้องผมมันยอมกลับซะที พ่อส่งกระดาษให้ผม ไอ้อาร์มมันตอบมาสั้นๆ ว่ามันพร้อมจะกลับแล้ว ให้จองตั๋วให้มันกลางเดือนด้วย

“โอ้ยย ….สงสัยนั่งนานไปหน่อย แก่แล้วก็ไม่มีอะไรดีสักอย่าง “ พ่อผมร้องออกมา ฟังจากน้ำเสียงที่บอกว่าพ่อผมแก่ลงแล้งนะพ่อผมคงนั่งตรวจเอกสารนานไปหน่อย

“ปู่ เซนนวดให้ไหมครับ “ น้องเซน วิ่งมาหาพ่อผม พ่อผมพยักหน้าว่าดีเหมือนกัน เซนปีนขึ้นไปบนโซฟาและทำการบีบหนวดอย่างชำนาญการตามประสาเด็ก


“นวดเก่งนะเนี๊ยะเซน เดี๋ยวปู่ให้รางวัล” พ่อผมพูดมิ้นเห็นแบบนั้นวิ่งมาบ้าง

“ปู่  ปู่ มั้ง “จะเอาคำชมบ้าง หรืออย่างได้รางวัลบ้าง มิ้นพยายามปีนขึ้น ปีนไม่ขึ้นเซนลงมาดันก้นน้องขึ้นไป เซนนี้น่ารักจริง สองหนุ่มเขาช่วยกันนวดปู่ใหญ่เลย ผมเห็นความสนิทคุ้นเคยของแซนและเซนกับน้องๆ แปลกใจเหมือนกันทำไมสนิทกันเร็วจังเลย

“พ่องั้นผมขึ้นไป ดูเที่ยวบินก่อนนะพ่อ “ ผมพูดและลุกขึ้น ผมจะขึ้นไปดูไอ้บู้ด้วยมันหลับสนิทไปแล้วมั้งและนี้ก็เกือบบ่ายโมงครึ้งแล้วด้วย ผมเปิดประตูเข้าไป ไอ้บู้ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง ผมเห็นเครื่องเล่นดีวีดีเปิดแผ่นค้างอยู่ เห้ยย หนังโป้ มันก็รู้ซิว่าผมก็มีเหมือนกัน ผมรีบดึงแผ่นออกและรีบใส่ซองเก็บหนังของพี่อ้นเดี๋ยวหายไปพี่อ้นเม้งเอา

“บู้ “ ผมไปนั่งข้างที่นอน ผมเรียกบู้ แต่บู้เงียบไม่กระดุกกระดิกแต่อย่างใด

“บู้ “ ผมเรียกบู้อีกครั้งมันยังนิ่งได้อีก เนื่องจากผมก้มลงไปเรียกเหมือนจะกระซิบมากกว่าทำให้ผมได้เห็นใบหน้าบู้ชัดเจน ใบหน้าคมเข้ม คิ้วดกหนาจากเกือบชนกันดีนะที่มันคอยโกรนอยู่บ่อยๆ หน้าตามันจะออกแนวพระเอกหนังบู้ สมชื่อมันเลย ผิวสีออกน้ำผึ้ง ขาวเหลืองไม่ได้ขาวจั๋วแบบผม ปากแดงอาบอิ่มได้รูป จมูกเป็นสันคม มีกลามเล็กน้อยแต่ผมไม่มีนะใบหน้าผมเรียวได้รูป พ่อผมให้มา ตอนเด็กๆ ชอบโดนครูจับออกไปรำ เพราะว่าหน้าหวาน แต่พอมาเป็นทหาร มันเลยถูกจำกีดความไว้ไม่ให้หวานมากเดี๋ยวไม่มีความโหด
  ผมค่อยๆเลือนใบหน้าผมไปใกล้ๆกับบู้มากขึ้น ปากผมก็เพยอรอ นี้ผมจะจูบไอ้บู้เหรอ ผมพยายามห้ามแต่เหมือนปากไม่ฟังผมเลย ค่อยเลื่อนไปจนใกล้จะแตะปากบู้

“อั้ม “ เสียงไอ้บู้ ผมเพิ่งได้สติ บู้มันลืมตาขึ้นและมันก็เอามือดันอกผมไว้ มิหน้ากดไม่ลง บู้มองผม แบบว่า มีคำถาม ?

“ทำอะไรอะ “ บู้ถามผม ผมก็รีบดีดตัวขึ้น (เวรแล้วมันต้องรู้แน่เลยว่าผมจะจูบมัน )

“ก็เรียกแล้วไม่ตื่นเลยจะ ...” ผมพูดโดยไม่ได้สบตาบู้ บู้ค่อยดันตัวเองขึ้นมานั่ง บู้มันไม่ได้สวมเสื้อแน่สวมแค่กางเกงของผม ผมนั่งหันไปทางอื่น (คิดในใจไม่น่าเลยผม)

“หึ! ว่าไง “ บู้ถามผม น้ำเสียงเรียบๆ

“ก็เรียกแล้วไม่ตื่นคิดว่าหลับลึกแน่เลย ก็เลยดูการหายใจถ้าหลับลึกจะหายใจเป็นจังหวะ” ผมพูดอธิบายรู้อยู่เป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาซะเลย

“ใช่เหรอ “  บู้ถามผมพร้อมกันเอามือไปท้าวด้านหลงยันตัวเองไว้ “ หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอมันไม่เชื่ออยู่แล้ว

“เอาจริงๆ ดิ” บู้พูด  ผมหันไปมองมัน

“เออ ไม่ใช่ กรูแค่จะ ..ลองดูปฏิกิริยามรึง มรึงบอกว่ามรึงจะจีบอาร์มน้องกรู แต่มรึงแต่งงานกับผู้หญิง มรึงจะให้กรูไว้ใจได้ยังไงว่ามรึงจะ.....” ผมพูดยังไม่ทันได้จบประโยคเลย  “หมับ .....อืมมม “ไอ้บู้มัน ดึงรั่งผมเข้าไปแล้วจูบผมทันที ผมตาโตเลยเห้ย มันเอาจริงเหรอ

“คราวนี้เชื่อยังอะ...ว่าชอบผู้ชาย “ บู้ถามผมพร้อมกับลุกขึ้นบิดขี้เกีบจ ส่วนผมนะเอามือปาดริมฝีปากตัวเอง

“ปากนุ่มดีนะ แต่อาร์มคงนุ่มกว่านี้แน่เลย ..” บู้มันพูดพร้อมกับเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดเดิม

“จะไปแล้วเหรอ “ ผมถามไอ้บู้เสียงเบามาก

“อืมม จะไปแล้ว นัดไอ้เมธไว้ไง “ไอ้บู้มันพูด ผมพยักหน้า

“ขอบใจวะ ที่ให้นอนเตียงนิ่มๆ แถมมีหนังยิ่งกันทั้งเรื่องเลยให้ดู ด้วย “ บู้พูดมั้นหมายถึงหนังโป้นะ ผมพยักหน้าเบา ผมหวังว่ามันคงไม่คิดมากที่ผมทำ ขอให้มันเข้าใจที่ผมบอกนะว่าผมแค่พิสูจน์ ผมไม่อยากเสียเพื่อนอย่างมันไป

“มะรืนนี้เจอกันที่ ค่ายเลยนะ คงไม่ได้มารับจะให้ไอ้เมธไปส่งที่ค่ายฯเลย ขับรถไปเองได้นะ” บู้บอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมไม่ได้ถามถึงจูบนั้นอีก ผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไง คิดมากไหม

“พ่อครับบู้กลับแล้ว “ บู้มันยกมือไหว้พ่อผม

“เด็กๆ ลุงกลับแล้วนะ อย่าดื้อกับป้าอั้มละ” ไอ้บู้แต่มันทิ้งท้ายได้น่าเตะ

“หวัดดีครับลุงบู้ “หลานๆผม ผมเดินมายืนดูไอ้บู้เข้าไปเอารถที่โรงจอดรถ และมันก็ถอยรถออกทันที ผมโบกมือลา ผมพ่นลมหายใจออกมาทันที นี้มันจะรู้ไหมที่ผมทำนะไม่ได้แค่พิสูจน์นะ ผมทำเพราะ บางสิ่งมันสั่งให้ผมทำต่างหาก จะว่าไปไอ้บู้มันเป็นผู้ชายที่ดีน่าจะเหมาะกับไอ้อาร์มน้องผม

“กรูไม่น่าทำแบบนั้นเลย “ ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ

**************************************************************************************************************

บู้ ผมขับรถเพื่อไปรอรับไอ้เมธผมนัดมันไว้ที่หน้าห้างดัง ผมคุ้นคิดที่ อั้มมันจะทำกับผม มันใช่เหรอจะพิสูจน์ มันกำลังจะจูบผมนะ ผมลืมตาขึ้นมาทัน จะว่าไป ปากนุ่มดีเหมือนกันนะเนี๊ยะ คบมาตั้งสิบปี ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เมื่อไหร่น้องอาร์มจะกลับมาซะทีนะ ผมแอบชอบอาร์มอยู่นานแล้ว แต่ไม่กล้าบอกจนน้องอาร์มไปเรียนที่เวสท์พอยด์  จนตอนนี้ยังไม่กลับเลย  ส่วนผมก็ดันต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อแม่ผมเลือก ท่านขอให้ผมแต่งกับปิ่น ปิ่นเป็นลูกของผู้ใหญ่ในหมู่บ้านและปิ่นเป็นเหมือนลูกบุญธรรมของพ่อแม่ผม พ่อแม่ผมไปทำฟาร์มและรีสอร์ทที่หมู่บ้านนั้น พ่อผมเป็นพ่อเลี้ยง และพ่อกับแม่ผม ท่านกลัวไม่มีใครสืบสกุลและผมเป็นคนบอกพ่อกับแม่ผมเองว่าผม เป็นเกย์ ท่านรับไม่ได้ ท่านขอให้ผมแต่งงาน เพื่อท่าน ผมจำเป็นต้องแต่งและเมื่อปีทีแล้วพ่อแม่ผมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ ผมก็เลยไม่ค่อยได้กลับไปนอนบ้านเรือนหอเลยแถบจะไม่กลับเลยดีกว่า

“ดีวะ “ ไอ้เมธที่ผมขับมารับ ผมจะไปนอนที่คอนโดมันคืนนี้และจะอยู่ยาวจนถึงวันที่ต้องเข้าไป ไอ้เมธมันก็เป็นเพื่อนไอ้อั้มเหมือนกัน

“รอนานไหมวะ “ ไอ้เมธถามผม ผมจอดรอมันที่หน้าสถานีรถไฟ มันกลับมาจากไปบ้านมา บ้านมันไม่ไกลมากนั่งรถสองไฟ ชั่วโมงเอง พอไอ้เมธเข้ามาในรถ ผมก็ขับออกมาทันที เพื่อตรงไปที่พักมัน ผมขับรถไปด้วยคิดไปด้วย ไอ้เมธมันเลือกฟังเพลงที่มันชอบ

“เมธ กรูถามอะไรอย่างหนึ่งดิ “ ผมถามไอ้เมธไอ้ผู้เชียวชาญ

“ถามมาดิ “ ไอ้เมธ บอกผม

“ถ้าเพื่อนกันสนิทกันมาก และวันหนึ่งเพื่อนเหมือนจะจูบเพื่อน ปล. เพื่อนผู้ชายทั้งคู่ มรึงว่า เพื่อนคิดอะไรด้วยหรือเปล่าวะ” ผมถามไอ้เมธ มันทำท่าคิด ผมหันไปเหล่มัน

เพื่อนจะจูบเพื่อน ผู้ชายด้วย คิดดิวะ ไม่คิดจะทำเหรอ “ ไอ้เมธพูดจริงด้วยดิ

“คิดว่าอะไรวะ “ ผมถามไอ้เมธ

“คิดจะเล่นตรูดมรึงไง เห้ย มรึงอย่าบอกนะว่าไอ้อั้มนะ “ ไอ้เมธมั้นเด่าได้ราวกับตาเห็น

“ไม่ใช่ไอ้บ้าอันนั้นเพื่อนกันมาสิบปีแล้วสาด “ ผมพูดแต่ผมก็คิดนะ นี่อั้มมันจะเล่นประตูหลังผมจริงๆเหรอ คิดแล้วก็เสียวขึ้นมาทันที ผมนะเกย์หัดใหม่ที่ผ่านไม่ค่อยแน่ใจตัวเอง แต่ประตูหลังผมก็รักและหวงแหนมากไม่อยากทุกข้าศึกมาบุกแน่นอน และอย่าบอกนะว่ามันจะลักหลับผม มิหน้าละเวลามันจะเข้ามาถามทำงานกับผมมันชอบเข้ามายืนด้านหลังผมอยู่เรื่อยเลย


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่อเพื่อนจะจูบผม มันคืออะไร
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-07-2015 15:27:35
เอาใจช่วยลุงอั้ม

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่อเพื่อนจะจูบผม มันคืออะไร
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-07-2015 18:42:03
 :pig4: อยากให้อั้มสมหวัง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่เอ็กซ์เดฟเคยรักกรูบ้างไหม/พี่ดิมรู้จนได้ว่ามีคนแอบชอบ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-07-2015 19:04:35
เอ็กซ์ ไม่รู้อะไรแม่งแท่งใจผมอยู่นั้นแหละ
     ตลอดอาทิตย์ที่เราสองคนเทรนนักฟุตบอลไอ้เดฟมันยังคงแอบพาน้องว่านไปพลอดรักกันในรถหลังจากซ้อมเสร็จทุกวัน ผมก็ดันเปิดประตูไปเจอ ฟัดกันเสื้อผ้าหลุดลุ้ยเลยนะ นี้ขนาดไอ้คีย์มันบอกว่า ไอ้เดฟไปยุ่งกับแฟนมัน มันก็ยังไม่เลิก ไอ้เดฟ แถมยังมั่นใจอีกว่า ว่านต้องเลือกมัน  เมื่อวานผมเลยเบี้ยวไม่ไปกับมัน มันไปมันคนเดียว และวันนี้ไอ้ต้าโทรมาบอกว่ากลับมาเมืองไทยแล้วมาพักสองสามวันจะกลับ และไอ้แพทมาด้วย ไอ้เจสอีกด้วยมันอยากเจอพวกผม มันนัดไปผับกันแถมมันขอเซอไพรส์พี่อ้น ให้ผมชวนพี่อ้นโดยไม่ให้บอกว่ามันมา พี่อ้นก็ไปซิครับชวนไปผับนิ

“พี่เอ็กซ์” น้องปอยด์ มาหาผมอีกแล้ว เห็นบอกว่างานอีเว้นไม่มีเข้ามาเลย ไม่งาน ไม่มีเงิน จะมาขอเงินผมใช้ผมก็ให้นะแต่วันนี้ผมปฎิเสธที่จะมีอะไรด้วย

“พี่เอ็กซ์จะไม่เล่นจั้มจี้กันจริงๆเหรอ ปอยด์มาแล้วนะ “ ปอยด์รับเงินจากผมไป ผมเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ นุ่งผ้าเช็ดตัวแต่ผมสาบานได้ไม่ได้มีอะไรกับน้องเขาเลย

“ไม่เอาครับ วันนี้พี่มีไม่มีอารมณ์ และน้องปอยด์ พี่ว่าจะเลิกทำแบบนี้แล้วนะ พี่ให้เงินเราง่ายๆ เราก็มาหาพี่บ่อยๆ พี่ไม่ได้กลัวเงินพี่หมดนะ พี่อยากให้เราเริ่มต้นกับคนดีดีสักคน เงินนะไม่สำคัญหรอกเท่าความรัก ปอยด์ “ ผมบอกปอยด์ ปอยด์เงยหน้ามองผม

“ก็ดูซิ เพศที่สามอย่างเราๆ ใครจะมาจริงจังละพี่เอ็กซ์  ไม่ใช่ว่าปอยด์ไม่อยากนะ หาไม่เจอสักคน มีแค่คบไปแบบนั้นสุดท้ายมันก็ไปแต่งงานมีลูกมีเมียตามแบบที่สังคมเขายอมกันหมด  มันบอกว่าปอยด์ท้องไม่ได้ มีลูกให้มันไม่ได้ เดี๋ยวบัดท้องให้แม่งดูเลยดีไหมพี่ “ปอยด์พูด

“เว้ย ท้องได้เหรอ” ผมถามน้องปอยด์

“ไม่อะ” น้องปอยด์  “แล้วจะพูดทำไมพี่ตกใจ “ ผมร้องออกมากุมหัวใจเกือบฮาร์ดแอทแทค

“เอานะ ปอยด์ต้องมีสักคน “ ผมพูดปอยด์เงยหน้ามองผม

“พี่เอ็กซ์ไง ผมรักพี่เอ็กซ์นะ “ ปอยด์บอกผม ถึงกับตะลึง กุมหัวใจจะฮาร์ดแอทแทคอีกรอบเอ็กซ์

“ผมล้อเล่นนะ ผมรู้ว่าพี่เอ็กซ์นะไม่ได้ชอบแบบผมหรอก ผมรู้ว่าพี่เอ็กซ์ชอบแบบ...” ปอยด์พูด

“ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นทันที ผมสองคนหันไปมองที่ประตู ผมก็เดินไปเปิดประตูทันที และคนที่เข้ามาก็

“พี่เดฟ”น้องปอยด์ เอ่ยชื่อไอ้เดฟ เดฟมันก็ทำหน้างง ผมดูจากเสื้อสูทแพทย์แสดงว่าไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาลมาแน่นอน

“อะไรกันเหรอครับ “เดฟ น้องปอยด์หันมายิ้ม และเดฟมันก็มองผมที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่มันคงคิดละซิท่าว่าผม เรียบร้อยไปแล้วกับน้องปอยด์ 

“พี่เดฟมาพอดีเลย เล่นแซนวิชกันไหม “ น้องปอยด์ ผมสะบัดหน้าไปมอง

“ไม่ละครับ พี่ไม่กินแซนวิชตอนเที่ยง หึๆ “ ไอ้เดฟมีนพูดและมันขำอีกนะ มันเข้ามาในห้องผม

“ปอยด์รีบไม่ใช่เหรอ ไปยังละ พี่ให้เดฟ มันลงไปส่ง พี่จะแต่งตัวก่อน “ ผมถามปอยด์ ปอยด์นหน้างอเลย

“จะหน้างอทำไมครับ ของไอ้เดฟ มันใช่งานไม่ได้แล้ว มันไม่สู้” ผมพูดปอยด์สะบัดหน้าไปมองไอ้เดฟ

“จริงเหรอพี่เดฟ “  น้องปอยด์ร้องด้วยความตกใจ  “ เว้ยย ไม่จริง สู้ แต่ตอนนี้พี่ไม่อยากสู้ น้องปอยด์เข้าใจพี่นะ  “ ไอ้เดฟ มันปฎิเสธออกมาพร้อมกับน้องปอยด์ เหมือนกัน

“เอานะไว้วันอื่นนะ “ผมพูดและดึงแขนปอยด์ให้ลุกขึ้น

“พี่เดฟ ไม่ต้องไปส่งปอยด์หรอกครับปอยด์ลงไปเองดีกว่า ปอยด์ไปนะพี่เอ็กซ์ ...ฟ๊อด .”ปอยด์บอกเดฟว่าจะลงไปเองแถมยังเดินมาหอมแก้มผมอีกนะ ปอยด์หยิบกระเป๋าสะพายหลุยส์และเดินบิดซ้ายบิดขวาออกไปจากห้องทันที

“เมื่อไหร่จะเลิกเอาเงินไปล่อน้องเขาซะที่เอ็กซ์ ถ้ายังให้แบบนี้น้องเขาก็ไม่เลิก มันไม่ดีเลยนะ “ เดฟมันบ่นผมอีกแล้ว

“ทำไงได้กรูหน้าตาดีแถมพ่อยังมีตังเยอะ” ผมพูดไปงั้นแหละ ผมไม่จำเป็นต้องบอกมันหรอกว่า ที่จริงผมให้แค่เงินไป ผมไม่ได้มีอะไรกับน้องเขาเลยด้วยซ้ำ พูดไปมันก็ไม่เชื่อ

“แล้วทำไมเมื่อวานไม่ไปละ เอ็กซ์ “เดฟถามผม เดฟมันถอดเสื้อสูทแพทย์ออกแล้ว เหลือแต่เสื้อเชิ๊ตเข้ารูป กางเกงสแล๊ปเข้ารูป มันนี้เป็นหมอที่แต่งตัวได้แนวมาก มีใครบอกมันบ้างไหมเนี๊ยะ

“เอ็กซ์” ผมมองมันนานไปหน่อย

“กรู เออ นั่งดื่มเบียร์มากไปหน่อยเลย ขี้เกียจตื่น แต่มรึงก็ดูแลได้นิ และกรูก็ดูแลเรื่องตารางมรึงเรียบร้อยแล้ว อีกสองอาทิตย์ชมรมฟุตบอลเยาวชนจะมาท้าแข่งกับเราไง “ ผมพูดเดฟมันก็หยิบมือถือมากดอัพไลน์ของมัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ

“จะไปที่บ้านเลยไหม จะได้ออกไปที่ผับพร้อมกัน “ เดฟมันถามผม ผมพยักหน้า

“ดื่มอะไรไหม เดฟ” ผมถามเดฟ เดฟมันพยักหน้าผมเปิดตู้เย็น หยิบน้ำแอปเปิ้ลที่มันชอบออกมาผมนะไม่ชอบเอาซะเลยมันเปรี้ยวแต่ผมต้องซื้อติดไว้ให้มันนี้แหละ

“ครับ ถึงแล้วเหรอครับน้องว่าน ครับ เป็นห่วงซิครับ เออ พี่อยู่ห้องพี่เอ็กซ์แล้วครับ ไม่นานครับพอส่งน้องว่านพี่ก็ขับขึ้นทางด่วนและตรงมาหามันเลย ครับเดี๋ยวพี่จะบอกให้นะ” เดฟมันโทรหาน้องว่าน

“เอ็กซ์น้องว่านฝาก สวัสดี “ เดฟพูดผมพยักหน้า นี้น้องว่านไปหามันมาเหรอ ดีจริงๆ แล้วอย่างนี้เวลาไอ้คีย์ด้ามัน ก็คงไม่ต้องด่าตอบ เพราะมันไม่ยอมเลิกตอแยเมียมันจริงๆอย่างที่มันว่า ไอ้เดฟ ทำไมมรึงไม่คิดถึง ชื่อเสียงมรึงบ้างนะ ผมได้แค่คิด

“น้ำแอปเปิ้ล กรูไปอาบน้ำนะ “ ผมบอกมันและเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำดีกว่า ผมจะไม่พูดเรื่องนี้แล้วนะ ปล่อยมันแล้ว ผมจะไปกังวลกับมันทำไมนะทุกเรื่องเลย เพราะถึงยังไงมันก็ไม่เคยรู้อยู่ดีว่าผมเป็นห่วงมันมาแค่ไหน เพื่อนบ้าที่ไหนเขาทำได้ขนาดนี้วะ เดฟ ผมปล่อยให้สายน้ำกระทบร่างกายที่ไม่กำยำ แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอ่นไม่มีกร้ามซีคแพคแต่ก็ดีดีสมชายไทย ผมอาบน้ำนานไปหน่อย เกือบครึ้งชั่วโมงผมก็เดินออกผมสวมผ้าเช็ดตัวอยู่ ผมยังเปียกอยู่เลย เช็ดเป่าให้แห้งพอหมาด ผมไม่ได้ยินเสียงไอ้เดฟเลยนะหรือว่ามันหลับไปแล้ว ผมเดินออกมจริงด้วย ไอ้เดฟมันนอนอยู่บนโซฟา เปิดแอร์ซะเย็นเชียวไอ้เวรเอ๋ย  ผมเดินไปหยิบผ้าห่มผื่นเล็ก มาห่มให้ ระหว่างที่หย่อนผ้าห่มคลุมตัวเดฟ ผมได้เห็นใบหน้าใกล้ๆ เดฟมันหล่อคมเข้มทีเดียว คิ้วหน้าแต่เรียวสวยแบบชายไทยไม่ได้ดูรกจนเกินไปแถมโค้งได้รูปอีกต่างหาก ตาก็สองชั้น ปากมันก็เป็นกระจับได้รูปสีออกแดงๆ ด้วย ทาน้ำอุทัยทิพย์เปล่าก็ไม่รู้ กลิ่นน้ำหอมมีระดับโชยขึ้นมาแตะจมูกผม ผมค่อยๆก้มลงไป ปากผมมันขยับเองโดยไม่ได้สั่งเลยนะ

“เดฟ มรึงเคยรักกรูบ้างไหม” ผมพูดออกมาเบาๆที่สุด ผมว่าคนที่นอนหายใจเป็นจังหวะไม่มีทางได้ยินมันได้หรอก ผมยังคงเลื่อนหน้าไปจนเกือบชิด ผมพยายามหายใจไม่ให้แรง ให้เบาๆ เข้าไว้

“ไม่เอานะเอ็กซ์ จะจูบมันเหรอ” ผมบ่นพึมพำ ทำท่ายึกยักจะโน้มลงไปต่อหรือจะถอนขึ้นมา ผมคิด คิด จนกระทั้ง

“เอ็กซ์” เดฟมันเรียกผม ผมรีบถอนตัวขึ้นมาทันที

“ทำอะไรอะ” เดฟมันดีตัวขึ้นมานั่ง มันนอนกอดอกอยู่ก่อนหน้านี้

“เอาผ้าห่มมาให้เห็นกอดอกคิดว่าหนาวและเล่นเปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำขนาดนี้ “ ผมพูดและเดินหนีไปเข้าห้อง ผมเข้าไปหลบไม่ให้มันเห็นความจริงจากสายตาผม ผมกลัวว่าจะเสียมันไป หากมันรู้ว่าผมคิดอะไรมากกว่านั้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าไปคิดบ้า บ้าแบบนี้กับมันตั้งแต่เมื่อไหร่

“เอ็กซ์กรูมีธุรด่วนวะ เออ มรึงจะกลับเลยไหม” เดฟมันเข้ามาถามผม อย่าบอกนะว่ามัน....... เข้าใจถูกว่าผมกำลังจะจูบมันนะ

“เดฟ กรู ..” ผมหันไป

“อะไร เดี๋ยวพ่อจะเอาประวัติคนไข้มาให้เขารีเฟอร์มาจากที่ค่ายฯนะ จะฝากไอ้เดย์น้องกรูมา กรูจะต้องเอามาให้ที่โรงพยาบาลอีก  ถ้าไม่อย่างนั้นเจอกันที่ผับเลยนะ  อย่าเบี้ยวละ ไอ้ต้ามันงอนมรึงเลยนะ “ เดฟ พูดผมพยักหน้า มันก็สวมเสื้อสูททับ

“เดฟ เดี๋ยว” ผมเรียกไอ้เดฟ เดฟมันหันมามอง ปกเสื้อมันหลบเข้าไปด้านใน ผมต้องคอยจับให้มันประจำเลยซิ ไอ้บ้า ผมเดินไปและจัดปกเสื้อสูทให้เดฟมัน เหมือนที่เคยทำ แต่คราวนี้ผมหายใจแรงกว่าทุกที

“ใจนะ ไปแล้ว โทรหานะ” เดฟมันจับมือผมลงว่าเรียบร้อยแล้วและเดฟมันก็ออกไปทันที ผมได้แต่ยืนพ่นลมหายใจร้อนๆของผมออกมา ผมนั่งลงที่โซฟา มันอึดอัดมากนะที่ไม่เคยได้บอกมันไป

*******************************************************************************************************************************

เดฟ ผมลืมตาขึ้นมา ก็พบว่ามีคนกำลังจูบผม ถ้าเป็นน้องว่านเดฟจะกระโจยเข้าใส่เลยแต่นี้เป็นเอ็กซ์ ผมเรียกเอ็กซ์ เอ็กซ์มันตกใจถอนตัวมันขึ้น และหันหน้าหนีผมซะงั้น ผมค่อยลุกขึ้นนั่ง ตกใจเหมือนกัน แต่เอ็กซ์มันบอกว่ามันจะห่มผ้าให้ผม มันเห็นผมนอนกอดอก คงจะหนาว ก็นิดหนึ่งไม่มากหรอก ผมขี้ร้อนจะตายไป คิดแล้วก็ อดนึกถึงที่น้องว่านบอกผมไม่ได้ ถ้าเป็นจริงน้องว่านก็ดูออกซิแต่ผมซิดูไม่ออก ไม่น่าจะใช่นะ ผมรีบขับรถกลับบ้านทันที สับสนอย่างแรงกับไอ้คู่หูผม

“เดย์ รถเป็นอะไร “ ทันทีที่เอารถเข้ามาจอดเห็นน้องชายผมเดย์ต่อจากไอ้แดน มันยืนเพ็งพิจารณาเครื่องยนต์

“มันไม่ติดอะพี่” ไอ้เดย์หันมาบอกผม  ไม่ติดทำไมไม่โทรตามช่าง ยืนคิดอยู่นั้นมันจะดีขึ้นมาไหม ผมอยากจะบ้า วันนี้มันวันอะไรของเดฟ อยู่ดีดี คู่หูก็อยากจะจูบผมขึ้นมานี้มาเจอน้องรั่วได้อีก

“มรึงยืนมองแล้วมันจะติดให้มรึงเหรอ” ผมถามไอ้เดย์ และเดินไปช่วยเช็ก

“แต่เดย์มีเรียนอีกสามสิบนาทีนี้อะ” เดย์มันบอกผมจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว อีกสามสิบนาที นั้นซิควรจะโทรตามช่างปากซอย

“เอารถพี่ไปก่อนเลยไอ้น้องเดย์ครับ และรถนี้จะโทรตามช่างมาดูให้ดีไหมครับ น้องเดย์ครับ  “ ผมบอกน้องเดย์ผม มันรีบรับกุลแจและรีบไปขึ้นรถขับปาดไปเลย ไม่เกรงใจรถกรูเลย  ผมก็ก้มๆ มองๆ

“กริ้ง ๆ “ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้ต้า มันโทรมาหาผม

“ต้า ว่าไง “ ผมถามต้า ตาก็ก้มลงดูนั้นดูนี้

“คืนนี้อย่าเบี้ยวนะ แล้วเอ็กซ์มันอยู่กับมรึงเปล่าเดฟ” ไอ้ต้ามันบอกผมอย่าเบี้ยวคืนนี้ และถามหาไอ้เอ็กซ์

“ไม่ได้อยู่ อยู่คอนโดมัน ก็เด็กมาให้ยิงประตู คงเพลียเลยนอนคอนโดต่อ ไปเจอกันที่ผับเลยต้า” ผมบอกต้าและดันหันไปเจอพี่ตุ๊กับพี่ต๊ะ เห้ยย

“แค่นี้นะต้า เดี๋ยวคุยไลน์กัน” ผมพูดและกดวางสายทันที

“มรึงแน่ใจนะว่าต้ามันไม่ได้มา กรูมีความรู้สึกว่าต้ามันกลับมาไทยแล้วนะ ไอ้ต๊ะ “ พี่ตุ๊ รางพี่เขาแม่นราวกับจับวาง ต้ามันมาจริงแต่มันไม่ได้อยู่ที่บ้าน มันอยู่โรงแรมที่ไม่ใช่โรงแรมอาภาษญ์ด้วย

“จริงดิพี่ มันคงไปเที่ยวกับเพื่อนนักเรียนมันนะพี่ตุ๊ มันไม่มาได้มาหรอกพี่“ พี่ต๊ะบอกพี่ตุ๊ ผมก็กำลังจะเดินย่อง ๆเข้าบ้านดีกว่าก่อนจะได้เป็นผุ้ต้องสงสัย

“ไอ้เดฟ” พี่ต๊ะเรียกผมทำไมครับ ผมหันไปและยิ้มให้ ยกมือไหว้ไม่เจอกันเกือบปีแล้ว

“สวัดีครับพี่ต๊ะ  พี่ตุ๊ด้วย หวัดดีครับ “ ผมยกมือไหว้พี่เขา

“มันเหงือแตกทำไมของมัน มรึงร้อนเหรอ” พี่ต๊ะถามผม ผมรีบปาดเหงือแตกจริงๆ ด้วย ผมอยากจะเตะไอ้ต้าจริง รู้ว่าพี่มันหวงยังจะมาแบบไม่บอกอีก งานจะเข้าพวกผมไหม

“อากาศเมืองไทยอะเนอะพี่เนอะ ร้อนมากงั้นผมขอตัวขึ้นไปหาแอร์เย็นๆก่อนนะพี่” ผมพูดและหัน

“เดี๋ยวเดฟ” พี่ตุ๊เรียกผม สะดุ้งสุดตัวเลย ผมหันไปและ “ พี่ตุ๊ผมไม่รู้เรื่องเลยนะพี่ “ ผมรีบปฏิเสธเรื่องไอ้ต้า

“กรูจะถามว่าทีมที่เขาท้าแข่งนี้เขามาจากไหน จะได้เตรียมที่พักได้ถูกและถ้ามรึงซึ้งเป็นโค้ช ไม่รู้เรื่องก็ไม่มีใครแล้ว “ พ่ตุ๊ ผมก็โอ้วเวรแล้วกรู จริงซิ อันนี้ผมต้องรู้ซิ

“อ้อ ผมกำลังรอเอกสารคอนเฟิร์มจากสโมสรอยู่ครับพี่ตุ๊ “ ผมบอกพี่ตุ๊

“แล้วมรึงไม่รู้เรื่อง เรื่องอะไรวะ หรือว่าเรื่องไอ้ต้า” พี่ต๊ะ พี่ตุ๊ถึงกับสะบัดหน้ามามองผม งานเข้าเลยกรู ซวยเลยไอ้เดฟแทนที่จะไม่รู้รู้เลย

“ไอ้ตุ๊ มรึงรังแกน้องกรูเหรอ” พี่ดิมมาพอดีเลยช่วยน้องด้วย

“ใครรังแกน้องมรึงไอ้ดิม กรูถามมัน แต่บังเอิญว่ามันกลัวกรูมาไปหน่อยวะดิม “ พี่ตุ๊บอกพี่ดิม

“เดฟน้องพี่ไม่ต้องห่วงพี่ดูแลได้ “ พี่ดิมค่อยยังชั่วหน่อย

“เออ ตกลงมรึงรู้เรื่องไอ้ต้าไหม “ พี่ต๊ะถามผม   พี่ตุ๊หันมามองผม ผมหันไปมองพี่ดิมกระพริบตาด้วยหาทางชิ้งให้หน่อยนะ น้องงานเข้า น้องโกหกไม่เก่ง

“มรึงจะคุยเรื่องน้องต้ากับน้องเดฟกรูใช่ไหม ได้ ...งั้นคุยกันตามสบาย พอดีมีเรื่องต้องทำเยอะ เลย พี่ไปนะเดฟนะ ดูแลตัวเอง” พี่ดิมชิ้งเดินเข้าบ้านซะงั้นไหนบอกดูแลได้ไง  “อะ ...อ้าว ..พี่ดิม..ไหนช่วยน้องไง” ผมถามแต่พี่ดิมเดินเข้าไปในบ้านเรียบร้อยแล้ว ผมหันก็เจอสายตาพี่ตุ๊ พี่ต๊ะ

“ว่าไง” พี่ตุ๊ เอาไงดีวะ

“ไม่รู้พี่ ไม่รู้จริงๆ นะ พี่ไม่รู้เรื่องเลยพี่ สักนิดก็ไม่รู้พี่ “ ผมพูดพี่ตุ๊กับพี่ต๊ะมองหน้ากันและหันมามองผม

“จะพยายามเชื่อนะมรึง ถ้าไอ้ต้ามันแอบมานะมรึง และมรึงปิดนะมรึงไอ้เดฟ มรึงโดนหนักกว่าตอนที่มรึงปิดว่าเป็นแฟนมันอีก “ ผมนี้สะดุ้งตอนนั้นไอ้ต้าให้ผมช่วยบอกผมไปดูหนังกับมันและเดินจับมือทั้งที่ไม่ใช่ผมเลย และตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยคนนั้นใครวะ แล้วนักข่าวดันถ่ายรุปลูกชายเจ้าของห้างดังเดินจับมือผู้ชายในห้างดังอีก เป็นข่าวฉาวร้อนถึงเดฟต้องเข้าไปช่วยแบบไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย และต้ามันก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกทันที

“ไม่มีแน่นอนพี่ตุ๊ พี่ต๊ะ ถ้ามีเดฟนี้แหละจะรายงานเองนะพี่นะ” ผมบอก

“พี่ครับผมเออ ผมปวดท้องจะเข้าห้องน้ำนะพี่ผมไปได้หรือยังอะ” ผมต้องเล่นมุขเข้าห้องน้ำ

“ก็ไปดิ “พี่ต๊ะบอกผม รีบเข้าบ้านดีกว่า บ้าต เต่าพี่โหดกว่าพี่ผมอีกนะ พี่ตุ๊มานั่งกินน้ำเย็นๆ ดูทีวีด้านใน แถมหันมาเหล่ผมอีกนะ

“พี่ดิม ไม่ต้องมองเลยไหนปกป้องน้องไง ทิ้งเห็นๆ “ ผมบ่นพี่ดิมอุบเลย พี่ดิมขำผมอีกนะ

“ใครใช้ให้มรึงไปแอบกิ๊กกับน้องไอ้พี่ขาโหด ไอ้คุณครูขาโหดวะ” พี่ดิมพูดผมหันมามองพี่ชาย

“พี่ดิม เอาจริงๆนะ ผมกับไอ้ต้าไม่เคยเป็นแฟนกันเลย คราวก่อนผมนี้ แพะรับบาป ให้มันนะพี่ดิม “ผมพูดพี่ดิมหันมามองหน้าผม

“แล้วใครเป็นแฟนตัวจริงน้องต้าละวะ “ พี่ดิมถามผม

“เอาจริงๆนะ ผมก็ไม่รู้ “ ผมตอบพี่ดิมมองหน้าผมแบบไม่เชื่อ

“พี่ดิม ผมยอมรับว่าผมกับไอ้เอ็กซ์สนิทกับต้ามาก แต่เรื่องนี้มันไม่ได้บอกผม และมันก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกทันที “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้าแบบเชื่อก็ได้วะ

“รถมรึงไปไหนละเดฟ” พี่ดิมถามถึงรถ 

“ไอ้เดย์มันขับไปเรียนนะพี่รถมันขี้เกียจวิ่ง วันนี้ “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมหยิบหนังสือปาใส่ผมทันที

“กรูว่าพ่อได้เสียตังซื้อรถใหม่ให้ไอ้เดย์ก่อนที่มันจะทำเกียรตินิยมได้วะ “ พี่ดิมพูด ผมหยักไหล่ รถมันก็มือที่เท่าไหร่แล้วละ จากพี่ดิม พี่ดรีม ผม ยกเว้นไอ้แดนมันไม่เอามันโยนให้ไอ้เดย์เลย ตั้งแต่ไอ้เดน์เรียนมัธยมปลายแล้ว

“เออ งั้นพี่ไปรับน้องรักมรึงเองไอ้เดียร์แล้ววันนี้มรึงไปหรือเปล่าผับนะ ไอ้อ้นมันก็โทรหากรู ให้กรูไป ที่จริงว่าจะไม่ไปวะ “ พี่ดิมพูด แปลกนะผมหันมามองพี่ชาย ปกติซิพี่ดิมอยากไป วันนี้เป็นอะไร 

“เป็นอะไรไปพี่ดิม ทำท่ายังกับคนอกหัก” ผมถามมันแปลกมากเลยนะ

“คิดว่าอย่างนั้นแหละ หักตั้งแต่ยังไม่จีบเลยมรึง “ พี่ดิมพูดและลุกขึ้นหยิบกุลแจรถ เพื่อจะออกไปรับไอ้เดียร์ผมพยักหน้า ไม่น่าเชื่อเลย เพราะว่าพี่ดิมนะเด็กๆเยอะจะตาย ผมจำได้ ว่าตอนขึ้นครู พี่ดิมนี้แหละพาผมไปขึ้นกับเด็กๆพี่เขา พอผมกับเอ็กซ์เซียนก็มีเด็กเป็นของตัวเองไม่ต้องไปแบ่งจากพี่ ฮาๆ ผมขึ้นห้องพักผม เปิดแอร์เย็น ผมเห็นเอกสารซองสีน้ำตาล ไอ้เดย์มันเอามาให้ผมวางไว้บนโต๊ะ แถมยังลืมบอกผมอีกนะน่าไหมละ ก่อนไปผับแวะเข้าไปให้ก็ได้วะ

“ตึ้ง “ทันทีที่ผมเปิดแลปท๊อปของผมงานก็เข้า เอ้ย ไม่ใช่ ข้อความก็เข้ามาทันที มันไวจริงๆแสดงว่ามันลออยู่เลยไอ้ต้า

“เดฟ ยังอยู่ไหม “ ไอ้ต้า มันส่งข้อความหาผม

“ยังอยู่ที่รีบวางเพราะว่าพี่ตุ๊กับพี่ต๊ะเดินเข้ามาพอดี ถามกรูถึงด้วยต้า มรึงจะทำให้กรูได้รับบาทาพี่ตุ๊เข้าสักวัน” ผมส่งข้อควมหาไอ้ต้า และไอ้ต้ามันก็กดโทรเข้ามาสไกส์ผมทันทีผมกดรับสาย

“ฮาๆ มรึงกลัวด้วยเหรอ คุณหมอทหารโหด “ ไอ้ต้ามันอยู่โรงแรมหรูมากแถมสุขุมวิท

“แพทมายังมรึง “ ผมถามไอ้ต้า

“แพทมาถึงแล้วอยู่ห้องกรูนี้ นี้เพิ่งเสร็จ “ ไอ้ต้ามันพูดไอ้สามง้ามมาก

“เว้ยย ไอ้บ้า ทำได้ไงไม่บอกกรูบ้าง “ ผมส่งข้อความพร้อมไอค้อน ยากส์ ไปให้


“ฟั้ค มรึว ไอ้เดฟ “ อันนี้แพทของจริงมันโชว์นิ้วกลางมาให้ผมทันที

“ไอ้ต้ามรึงก็พูดทะลึง “ ไอ้แพทมันหันไปเม้งไอ้ต้า

“แค่นี้ก่อนนะกรูจะอาบน้ำกันแล้ว มรึงอย่ามาสายนะมรึงแค่นี้เจอกัน อย่าลืมโทรถามไอ้เจสนะว่ามันไปหมุดหัวอยู่ทีไหนไม่มานอนโรงแรมเดียวกับกู” ไอ้ต้า ผมพยักหน้าและกดวางสายทันที

“ตึ้ง” ไอ้แพทมันยังส่งข้อความหาผมอยู่ มันรอไอ้ต้าอาบน้ำ คงนานเป็นชั่วโมงแหละขานั้นนะ

“มรึงไปฝึกหน่วยจู่โจมเมื่อไหร่วะ ไอ้เดฟ “ ไอ้แพทมันถามผม

“อีกสี่อาทิตย์วะ นี้กรูเพิ่งกลับมาเองนะ เซ็งวะ” ผมบอกไอ้แพท

“พี่ดิมบอกมรึงไหมวะ ว่าพี่เขาเจอกรู “ ไอ้แพทมันส่งข้อความมาถามผม  เห้ยตาโตเลยดิ ไม่เห็นบอกเลย

“ไม่เห็นบอกเลยเจอกันที่ไหน อันแน่ มรึงจะกินพี่กรูอีกเหรอ “ ผมแซวไอ้แพท

“ไอ้บ้า มรึงยังไม่เคยบอกพี่ดิมใช่ไหมวะ เรื่อง.....” แพท

“ที่มรึงเคยแอบชอบพี่กรูก่อนที่มรึงจะไปอยู่เมืองนอกนะเหรอ ยังอะ ตอนนั้นพี่ดิมกรูเฮิร์ทที่พี่ปริ้นซ์เสียไป กรูเลยไม่ได้บอกจนบัดนี้วะ มรึงจะให้กรูบอกไหมละ “ ผมถามไอ้แพท

“ไม่เอา อย่าบอก ถ้ามรึงบอกนะ กรูเลิกคบเลยสาด “ไอ้แพท มันเคยแอบชอบพี่ชายผมนานแล้ว แถมตอนนั้นมันยังสวมแว่นตาอยู่เลย นี้มันไปทำเรสิกมาไม่ต้องสวมแว่นแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยไอ้แพทเพื่อนผม ลูกชายอาเปรมดิ์

“กริ้ง “ เสียงโทรศัพท์ ผมน้องว่านโทรมา

“แค่นี้ก่อนนะไอ้แพท เดี๋ยวกรูรับสายด่วนก่อน “ ผมบอกมันและรีบไปกดรับสายทันทีน้องว่านของผม

“ว่านว่าไง “ ผมถามว่าน

“ว่านจะเดินทางกลับวันนี้แล้วพี่เดฟ  “ ว่านบอกผม

“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะรู้ไหม พี่เป็นห่วงว่านนะ เจอกันที่โรงเรียนนะ พี่รักว่านนะ “ผมบอกว่าน

“แม้พี่เดฟนี้ ว่านรักพี่เดฟนะ แต่ว่านเหมือนเห็นแก่ตัวยังไงก็ไม่รู้ ว่านควรให้พี่ไปหาคนที่รักพี่ดีกว่าว่าน” ว่านพูดน้ำเสียงอ่อยๆ

“พี่รักว่าน พี่เชื่อว่าพี่จะดูแลว่านได้ เหลือแค่ว่านตัดสินใจแค่นั้น” ผมบอกว่าน

“ครับพี่เดฟ ขอเวลาว่านหน่อย แค่นี้ก่อนนะ แม่ลงมาแล้วว่านะขึ้นรถแล้ว รักนะครับ บาย” ว่าน ผมกดวางสายทันทีและเดินเข้ามาในห้องนอนผมและผมก็เจอ .....................................................ใครบางคนกำลังก้มๆเลยๆ อ่านอะไรในแล๊ปท๊อปผมอยู่ 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่เอ็กซ์เดฟเคยรักกรูบ้างไหม/พี่ดิมรู้จนได้ว่ามีคนแอบชอบ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-07-2015 19:41:01
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆภาคพี่เอ็กซ์เดฟเคยรักกรูบ้างไหม/พี่ดิมรู้จนได้ว่ามีคนแอบชอบ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-07-2015 20:30:13
 :sad4: อ่านทีไรสงสารพี่เอ็กซ์ทุกที
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิม ยิ่งได้รู้แบบนี้ ดิมลุย จีบน้องแพททันที
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-07-2015 12:24:07
พี่ดิม
    ผมมาขึ้นเวรโรงพยาบาลในกรุงเทพฯให้พ่อผม เพราะว่ามีแพทย์ที่ต้องเดินทางไปอบรมหลายท่านผมเลยต้องมาขึ้นเวรหมอตรวจโรคทั่วไปแทน  ส่วนไอ้อ้นมันก็เข้าออกกรุงเทพกับค่ายฯทหาร ไปไปมามา งานยุ่งมากเลยทำให้ผม ไม่ค่อยได้คิดถึงเรื่องน้องแพทเท่าไหร่ เพราะถึงงังไงน้องเขาก็ไม่ได้คิดถึงหมอดิมอยู่ดี lucky in work but unlucky in love 
 ผมกลับไปที่บ้านปรากฏว่ารถไอ้เดฟมันไม่อยู่ผมเลยต้องขับรถไปรับน้องชายคนเล็กน้องเดียร์ของผมมันจะจบตต้นแล้ว แถมต้องรีบหวานใจว่าสะใภ้เล็กของผมน้องแอม หนีไม่พ้นบ้านอ.อ่าง ผมขับรถมาจอดหน้าติวเตอร์ ไม่มีมองรถพี่มันเลยมองแต่น้องแอม น้องแอม

“ปรี้นๆ” ผมบีบแตร พากันสะดุ้งและมองซ้ายแลขวาหาว่าใครกัน

“ปรี้น! “ ค่อยหันมามองหน่อยว่าราชรถมารับแล้วนะ เดียร์ แอมและอิ้ง คนนี้น้องเล็กสุดของบ้านอ.อ่างเขา ไอ้อ้นมันฝากผมเอากลับบ้านด้วย

“สวัดดีครับพี่ดิม “ แอมยกมือไหว้ผม  “สวัดดีครับพี่ดิมสุดหล่อ” น้องอิ้ง ผมหันไปมองไม่ต้องชมมากก็ได้รู้ตัวว่าหล่อกว่าพี่มัน

“แต่น้อยกว่าพี่อ้นผมนิดหนึ่ง” นั้นไงไอ้อิ้งค์ ผมปรับกระจกมองหลังมองหน้าไอ้อิ้งค์

“เดินไหมครับอิ้ง” ผมถามไอ้อิ้ง นิ้วก็กระดิกอยู่ที่พวกมาลัยรถ ตาเหล่มองผ่านกระจกมองหลัง

“จะลงเดินกลับบ้านบ้านดูไหมครับ” ผมหันไปถามน้องอิ้งค์

“โห่! พี่ดิมอะอิ้งค์หล่อเล่น หล่อกว่าพี่อ้นนิดหนึ่ง”  ค่อยยังชั่ว ผมขับรถออกจากติวเตอร์ แม้นักเรียนหน้าตาใส่ๆ ใส่เหล็กดัดฟันเยอะแยะไปหมอ มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายเลยนะ ผมรู้ว่าผมหล่อมาก แม้ส่งสายตาปิ้งปั้งกันไปเต็มไปหมด

“แอมเดี๋ยวเขาอาบน้ำและเขาจะขึ้นไปทำรายงานที่ห้องแอมนะ” เดียร์มันหันไปบอกแอ้ ผมก็เหล่มันรายงานอะไร

“รายงานอิบ อิบ เหรอ “ อิ้งมันถาม

“โป้ก “ เสียงสมุดตีเข้าที่หัวไอ้น้องอิ้งค์  “ ทะลึ้ง รายงานภาษาไทย “ แอมเม้งน้องชายคนเล็กใหญ่เลย ส่วนไอ้เดียร์นี้มันรอสมน้ำหน้าว่าที่น้องเมียมันใหญ่เลย ผมเอารถเข้าไปจอด ผมแทบจะไม่ได้มานอนบ้านหลังนี้มากนักพ่อบอกว่าจะเชื่อมบ้านอาภีมมาร่วมเป็นบ้านหลังเดียวกับบ้านพ่อแล้วเร็วนี้ ผมยังมองไปรอบๆ ลานบ้านที่พวกผมวิ่งเล่นกัน ห้าบ้านห้าหลัง มีเด็กๆ เยอะกว่าเด็กทั้งซอยอีกอะ เล่นกันสนุกสนานหัวเราะกันแต่พอผมจบประถม บ้านจอจานกับบ้านบอใบไม้ก็พากันไปเรียนเมืองนอก

“กริ้งๆ “ โทรศัพท์จากไอ้อ้น ผมกดรับสายทันที

“ว่าไงไอ้อ้น” ผมถามไอ้อ้น

“ไอ้หมอดิมมรึงอยู่ไหน “ ไอ้อ้นมันถามผม ว่าผมอยู่ไหน ถามยังกับว่ามันเป็นเมียผมเลย

“อยู่บ้านแล้ว อยู่บ้านกรูมีอะไรเนี๊ยะ” ผมถามมันกลับ

“ลักกี้ “ มันบอกผมว่าโชคดี มันเป็นอะไรมากไหมเนี๊ยะ

“มีอะไร “ ผมถามมันตอนนี้ผมเดินเข้าบ้านเรียบร้อนแล้ว

“แต่งตัวเสร็จมารับกรูด้วย “ ไอ้อ้นมันบอกผม

“แล้วลิมโบกินี่ลูกรักมรึงละ” ผมถามถึงรถลูกรักของมัน

“ไม่เอาอะกรูจะเมา กรูรณรงค์เมาไม่ขับเพราะกรูจะกลับกับมรึง “ ไอ้อ้นมันพูด

“งั้นกรูไม่ต้องแดกเหล้าใช่ไหมไปนั่งทำหน้าหล่ออย่างเดียวใช่ไหมสาด กรูไม่ไป “ ผมพูดจะให้ไปทำไมละ

“ไม่เอานะดิม กรูสั่งน้ำส้มให้มรึง ฮาๆ “ ไอ้อ้น ไอ้เวร ดูพูดทำผมเซ็งห่านไปเลย

“ดื่มได้นิดหน่อยนะ แต่ห้ามเมากรูเมาคนเดียว แค่นี้นะ เจอกันที่หน้าคอนโดกรูเลยนะ มรึงอย่าช้านะสาด เครื่องกรูฟิตมากพูดเลยวันนี้” ไอ้อ้นมันพูดว่ามันฟิตมาก

“เออ แค่นี้แหละ  (พี่ดิม จะกลับมาหรือเปล่า ถ้ากลับดึกไปเรียกเดียร์ที่ห้องแอมนะพี่ วันนี้รายงานเยอะ)”ไอ้เดียร์เวรแล้วผมปิดมือถือไม่ทัน

“ไอ้ดิมมม” นันเสียงไอ้อ้น ผมรีเปิดลำโพงไอ้เดียร์จะได้ฟังไปเลยขี้เกียจสื่อสารให้

“ไอ้ดิม บอกน้องมรึงเลยนะรายงานเยอะกรูไม่ว่า แต่ถ้ามันอิบ อิบน้องกรู น้องมรึงตายคารายงานแน่ๆ หรืออีกอย่างเขาเรียกว่าตายในหน้าที่!” ไอ้อ้นมันดังออกจากมือถือเลย

“มรึงได้ยินไหมไอ้เดียร์” ไอ้เดียร์สะดุ้งเลย

“เขาอยู่แค่สองทุ่มก็ได้ “ ไอ้เดียร์พูด

“ถ้ากรูกลับไปน้องมรึงทำอะไรน้องกรูนะ กรูจะตอนน้องมรึงซะไอ้ดิมมมมม “ ไอ้อ้นพูด ไอ้เดียร์มันรีบกุมเป่ามันทันที

“เออ แค่นี้นะ “ ผมรีบกดวางสาย หันไปมองไอ้เดียร์

“ไป ไป อย่าอยู่ดึกละ มรึงไปเรียนนะ และถ้าตื่นสายขึ้นมา ไอ้แดนมันเม้งพี่ไม่รู้นะ เพราะว่ามรึงจะพามันไปโรงพยาบาลส่ายไปด้วย เอาแต่น้อยเลยน้องกรู “ ผมบ่นไอ้เดียร์ ผมเดินขึ้นไปบนบ้าน เออแล้วไอ้เดฟมันจะไปกี่โมงละ ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องไอ้เดฟ มันไม่ยอยู่มีแต่แล๊ปท๊อป ที่เปิดหน้าต่างสนทนาอยู่ตัวมันหายไปไหน ผมก็จะหันหลังออก แต่รูปคู่สนทนามันคุ้นๆเนอะ ผมหันกลับมา รูปเล็กไปมองไม่ถนัดเปิดให้ใหญ่ขึ้นดีกว่า เห้ยน้องแพทผม  ไม่จริงนะมันเป็นเพื่อนกันตอนไหนในหน้า ไอจี มันสนทนาค้างอยู่ด้วย

“พี่ดิมบอกมรึงไหมวะ ว่าพี่เขาเจอกรู “ Pat…sniper
“ไม่เห็นบอกเลยเจอกันที่ไหน อันแน่ มรึงจะกินพี่กรูอีกเหรอ “Dr.Dave
“ไอ้บ้า มรึงยังไม่เคยบอกพี่ดิมใช่ไหมวะ เรื่อง.....”Pat
“ที่มรึงเคยแอบชอบพี่กรูก่อนที่มรึงจะไปอยู่เมืองนอกนะเหรอ ยังอะ ตอนนั้นพี่ดิมกรูเฮิร์ทที่พี่ปริ้นซ์เสียไป กรูเลยไม่ได้บอกจนบัดนี้วะ มรึงจะให้กรูบอกไหมละ “ Dr.Dave

ผมอ่านบทสนทนา แพทเคยแอบชอบผมเหรอ ทำไมดิมไม่รู้เลย ถ้ารู้นะจะไม่หือไม่อื้อจะยอมมอบกายถวายหัวใจให้เลย ทำไมเพิ่งมารู้เนี๊ยะ แล้วที่น้องเขาเล่นตัวละ อ้อ เล่นพอเป็นพิธีแน่เลย

“พี่ดิม “ ไอ้เดฟ มันเรียกผมซะตกใจหมดเลยคนกำลังเคริ้ม

“ไอ้เดฟ มรึงบอกกรูมาเลยนะ ว่านี้อะไร “ ผมถามไอ้เดฟชี้ไปที่หน้าจอของมัน หน้าต่างที่เปิดค้างอยู่ ไอ้เดฟ มองหน้าผมอย่างตกใจมากและ

“แล็ปท๊อป พี่” ไอ้เดฟ กรูรู้ กรูรู้จัก ของกรูก็มี

“กรูหมายถึงที่มรึงสนทนาอยู่นี้” ผมชี้ชัดลงไปอัก

“ไลน์ไงพี่  กำลังฮิท พี่มีไหม “ ไอ้เดฟ กวนกรูไอ้อีก

“แน่นอนกรูต้องมี กรูหมายถึงที่มรึงคุยอยู่กับน้องแพทนี้อะ “ ผมอยากจะ เตะน้องหมอเดฟ ของผมจริงๆ 

“อ้อ ก็ .... เห้ย พี่อ่านข้อความส่วนตัวผมเหรอ พี่ก็รู้อะดิ ว่าผมคุยอะไรกันอยู่อะ” นั้นไงไอ้เดฟมันวิ่งมาพร้อมกับปิดแล๊ปท๊อปของมันทันที มันซ้อนไว้ข้างหลัวมันด้วยนะ

“กรูอ่านหมดแล้ว  มรึงเป็นเพื่อนน้องแพทลูกอาเปรมดิ์ด้วยเหรอวะ ทำไมมรึงไม่บอกกรู ไอ้เดฟ” ผมถามน้องชายผม

“พี่ถามผมหรือเปล่าละ” ไอ้เดฟมันพูด จริงของมันผมไม่ได้ถามมันนี้หว่า

“ถึงพี่ไม่ถามมรึงก็ควรจะบอก “ผมแถได้อีก

 “เว้ย ใครจะไปรู้ว่าพี่อยากรู้ แต่พี่ไม่รู้ใช่ไหมว่าที่ผมคุยกันหมายถึงอะไร” ไอ้เดฟ ผมมองหน้ามันและยิ้มถ้าผมยังเรียนอนุบาลอยู่ก็คงจะไม่รุ้แต่นี้ผมโตขนาดนี้แล้ว

“น้องเขาเคยแอบชอบพี่ด้วยเหรอว่ะ  น้องเขามีโมเม้นแบบนั้นกับกรูตอนไหนวะ ไอ้เดฟ “ ผมรีบถามไอ้เดฟทันที

“พี่อย่าไปบอกมันนะ ว่าพี่รู้แล้วอะ  มันโกรธเดฟแน่เลย และพี่ดิมนิสัยไม่ดีนะมาแอบอ่านข้อความกุ๊กกิ๊กของเขาสองคน  “ ไอ้เดฟมันบอกผม ดูมันพูดข้อความกุ๊กกิ๊กกันสองคน แถมสองคนกับใครดิมไม่ว่าแต่น้องแพท(แม้จะยังไม่มีทีท่าว่าใช่)ของดิม ดิมยอมไม่ได้

“ไอ้เดฟ กรูขอเตะที” ผมพูด  “เห้ยย พี่จะมาเตะผมทำไมอะ” ไอ้เดฟ  “ข้อหาที่มรึงกุ๊กกิ๊ก กับน้องแพทของกรู “ผมพูดและไปเตะมันเลย

“เห้ยย ไม่ได้กุ๊กกิ๊กแบบนั้น ไอ้แพทนะ เดฟไม่กล้าจีบมันหรอก สาบานได้เลย “ ไอ้เดฟมันพูดค่อยยังชั่ว

“ตกลงน้องเขาแอบชอบกรูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ  เดฟไ ผมถามไอ้น้องเดฟ

“ก็นานแล้ว ตอนนั้นพี่มีพี่ปริ้นซ์เป็นแฟนแล้ว แพทมันเสียใจมากและจังหวะที่อาเปรมดิ์ย้ายไป มันก็ไปกับอาเปรมดิ์ นานแล้วนะพี่เดฟ ตอนนั้นมันสวมแว่นตาด้วยพี่เลย คงจำไม่ได้ ถ้าพี่เจอมันตอนนี้ แต่ พี่เจอกันแล้วนิ” ไอ้เดฟมันพูด ตรงกับที่ไอ้อ้นมันบอกผมเลย

“จริงเหรอวะ แค่น้องเขาเลิกใส่แว่นตา น่ารักขึ้นมาขนาดนี้เลยเหรอว่ะ หรือว่าตอนนั้นกรู หน้ามึดตามัวกับอะไรอยู่วะ” ผมพูด พล้าดไปได้อย่างไรหมอดิม 

“และตอนนี้เขายังชอบพี่อยู่ไหมวะ” ผมถามเดฟ เดฟมันมองหน้าผม

“พี่เจอมันนิ ผมไม่ได้เจอตั้งนานแล้ว จะสองปีแล้วมั้ง แต่มันโตแล้วมันคิดได้แล้วละพี่  “ ไอ้เดฟบอกว่าผมเจอแพทแล้วนิ  แต่ตอนที่เจอไม่มีทีท่าว่าน้องเขาจะชอบผมสักนิดนะ แถมยังจับผมขึงไว้บนเตียงอีกต่างหาก ไม่ได้ไม่ได้ บอกเรื่องนี้ให้ไอ้เดฟรู้ไม่ได้เสียฟอร์มมาก แต่ที่มันพูดว่าตอนนี้น้องเขาโตแล้วคงเขาคงคิดได้ มันหมายความว่า ตอนนั้นที่น้องเขาแอบชอบผมน้องเขายังคิดไม่ได้เหรอ เห้ยย มันว่าพี่มันชัดชัดเลย

“ไอ้เดฟมรึงว่ากรูอีกแล้วเหรอ” ผมหันไป
  “เว้ยย เดฟหมายถึง เมื่อก่อนแพทมันยังเด็กๆ แต่ตอนนี้มันโตแล้วอาจจะชอบอยู่หรือเปลี่ยนใจใครจะไปรู้ละ แล้วพี่ดิมเจอแพทมันพี่ว่าไงอะ” ไอ้เดฟมันพูด

“ก็ดีน่ะ น้องเขาก็คุยปกตินะ มีเขินๆ เล็กน้อย” ผมพูด (ไม่ใช่เลยนะพี่ดิม พี่ดิมเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คนแต่ง ฮาๆ )

“จริงดิ แสดงว่ามันยังชอบพี่อยู่อะดิ” ไอ้เดฟ ผมพยักหน้า

“แล้วน้องเขา “ ผมถามไอ้เดฟ

“วันนี้มันมาด้วยนะ เออ พี่ดิม อย่าแสดงให้มันรู้นะว่า พี่รู้ว่ามัน....” ไอ้เดฟ

“แอบชอบพี่ พี่ไม่แสดงให้รู้แน่นอน “ ผมพูดและยิ้ม

“ผมว่าพี่แสดงออกมาเต็มๆ เลย ไม่น่าบอกพี่ดิมเลย จะพาเดฟซวยไปด้วย อาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวจะต้องเอาเอกสารไปให้ที่โรงพยายาลอีก “ไอ้เดฟมันว่าผมอีกนะ แค่ได้รู้ว่าน้องเขาแอบชอบก็ยิ้มแล้วผม งั้นวันนี้แต่งให้หล่อเฟี้ยวไปเลยดีกว่าผม ฮาๆ ผมรีบเข้าไปเลือกชุดที่ดูดีที่สุดวันนี้ใส่ขาเดฟ เสื้อยืดพอดีตัว สวมสูททับเพื่อว่าแพทจะหนาวจะได้สวมสูทให้น้องแพท แบบแมนๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งฟินมาก เดี๋ยวต้องไปรับไอ้ตัวดีด้วยนิแต่ไม่แสดงให้มันรู้เด็ดขาดว่าน้องแพทผมมา ฮาๆ  มันต้องอิจฉาดิมแน่นอน

“ติด ตึ้ง “ ข้อความเข้ามาทันตาเห็นไอ้อ้น  “อย่ามารับกรูสายนะมรึง กรูหล่อนานมากแล้ว กรูอยากไปโชว์ความหล่อก่อนเวลา เร็วนะสาด” ไอ้อ้นมันส่งข้อความ ไม่ได้วันนี้ดิมต้องหล่อ โกนเคลาหน่อย ก็ดีนะเนี๊ยะ ถ้าได้น้องแพทมาโกนให้คงจะดีกว่านี้ แต่ภาพตอนบนเตียงที่ห้องไอ้โจมันยังติดตาผมอยู่เลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิม ยิ่งได้รู้แบบนี้ ดิมลุย จีบน้องแพททันที
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-07-2015 13:53:32
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิม ยิ่งได้รู้แบบนี้ ดิมลุย จีบน้องแพททันที
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-07-2015 15:20:42
 :กอด1: พี่ดิมดี๊ด๊าใหญ่นะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิม ยิ่งได้รู้แบบนี้ ดิมลุย จีบน้องแพททันที
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 30-07-2015 15:22:27
 :กอด1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่อ้น VS ต้า ตัวจริง(หรือเปล่านะ)ของอ้นมาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-07-2015 19:54:41
พี่อ้น ผมนั่งรอมันมารับผมไอ้ดิม มันแต่งตัวหล่อมากวันนี้ ปกติไม่เคยแต่งได้ขนาดนี้นะ มันมีอะไรพิเศษกันวะ ไอ้เอ็กซ์มันบอกให้ผมไปให้ได้เพราะว่ามีสะใภ้ เอ้ย เซอไพรส์ กัน แต่ช่างมันเถอะผมก็ไปลัลล่าตามประสาอ้น วันนี้ซอไม่กลับไปงานอีเว้นต่างจังหวัด คงต้องหาเด็กที่เคยๆ หิวกลับมากินที่ห้องสักคน ฮาๆ

“วันนี้มีเซอไพรส์อะไรกันวะ มรึงแต่งซะหล่อเชียวครับหมอดิม” ผมถามหมอดิวคู่หูผมด้วยความหมั่นใส่ อะนั้นจับแต่งอยู่นั้นแหละ

“วันนี้ไม่มีเซอไพรส์ แต่วันนี้มีสะใภ้)))))) “ไอ้ดิมมันพูดน่าเตะวะ ผมเดินเข้ามาในร้านตอนนี้คนกำลังทะยอยกันเข้ามาแล้ว

“ทำไมมรึงจะหาเด็กในผับนี้ไปเป็นสะใภ้ลุงกรูเหรอ ฮาๆ “ผมขำ ไอ้ดิมมันรีบหุบยิ้มทันที

“สวัสดีครับพี่ดิม พี่อ้นสุดหล่อ หล่อสุด หล่อไม่บันยะบันยั้ง หล่อจริงๆ “ ตอนแรกก็ยิ้มรับดีแต่มันชมเกิ้น จนผมหันมามองหน้ากัน จัดสักทีดีไหม

“พี่ดิมครับอย่าทำไม้เลยครับ “ ไอ้ไม้รีบรับเท้าไอ้ดิมไว้ก่อน

“ก็พี่หล่อมากกันจริงๆนี้ครับ เมื่อไหร่พี่ๆจะหยุดหล่อ พวกผมนี้ดับกันหมดแล้วเนี๊ยะ “ ไอ้ไม้มันพูด

“มันลดไม่ได้จริง น้ำหนักยังลดง่ายกว่าเลยไม้เอ้ย!  แต่ความหล่อพี่สองคนนี้ เอาอะไรมาฉุดก็หยุดไม่ได้ “ ผมพูดซะไอ้ไม้มันเกาหัวเลย

“ผมว่านอกจากยาหยุดหล่อแล้วนะ ต้องมียาลดอาการหลงตัวเองเพิ่มนะพี่ “ไอ้ไม้ดูมันพูด

“ดิม ถ้ากรูเตะเด็กเสิร์ฟในร้านที่เราเป็นหุ้นส่วนนี้กรูจะผิดมากไหมวะ” ผมหันไปถามไอ้ดิม ไอ้ไม้มันสะดุ้ง

“มรึงจะเตะมันจริงๆเหรอ ได้กรูฝากสองที “ ไอ้ดิมผมก็นึกว่ามันจะห้าม  มันฝากผมเตะไอ้ไม้สองทีด้วย

“อู้ยย พี่อ้น พี่ดิม ไม้ล้อเล่น รับอะไรดีครับพี่ “ไอ้ไม้กว่ามันจะเข้าเรื่องนะสาด

“เรดเรเบิลมาหนี่งขวด น้ำแข็งโซดาและโค้ก และ อะไรดีกว่าที่เอามากินเล่น มรึงแนะนำดิ” ผมหันไปสั่งไอ้ดิมมันเห็นด้วย แต่ของกินเล่นนี้นึกไม่ออก

“ตรีนไก่พี่” นั้นทำเอาผมกับไอ้ดิมสะดุ้ง  “เห้ย ไม่เอาตรีนวะ เหมือนตรีนจะมายังไงก็ไม่รู้วะ เอาอย่างอื่น”  ไอ้ดิมมันพูดเออ วะ ตรีนมาตั้งแต่เริ่มเปิดงานฤกษ์จะไม่ค่อยดีเอา

“เดี๋ยวผมดูมาให้แล้วกันพี่ ...ที่ไม่ใช่ตรีน “ ไอ้ไม้ผมพยักหน้าและไอ้ไม้มันจะหันหลังออก

“ไอ้เอ็กซ์ละมันบอกว่ามันถึงแล้วนิ “ ผมถามไอ้ไม้

“พี่เอ็กซ์เหรอพี่อ้น  อืมม  นั้นไงพี่ วันนี้พี่เขาขึ้นร้องเพลงนะพี่ ฟรี ไม่เอาค่าแรง” ไอ้ไม้พูด ผมหันไปมองกันเออ จริงด้วย ตั้งแต่ไปฝึกมันไม่ได้ขึ้นร้องเพลงที่ผับเลย นี้มันครึ้มฟ้าครึ้มฝนอะไรของมันขึ้นร้องเพลง

“เออๆ ไปเอาเหล้ามาได้แล้ว กรูสองคนดื่มกันวันนี้ เมากันวันนี้ไม้” ผมหันไปบอกไอ้ไม้

“พี่ชวนผมคุยอะ” ไอ้ไม้ ผมไล่มันไปเอาเหล้ามา คนที่มาที่นี้รู้จักผมกันหมด เด็กๆเสิร์ฟ ยกมือไหว้ผมสองคนกัน ที่เดินผ่านมา หน้าคงส่อแววว่าจะได้ลงสมัครสภาผู้แทนราษฏร(เกย์) แน่ๆ ฮาๆ ผมคิดนะ

“ไอ้เดฟมันยังไม่มาอีกเหรอวะ และไหนว่าเซอไพรส์ “ ผมพูดขึ้นลอยๆ ไอ้ดิมมันหันมายิ้มๆให้ผม ตอนนี้ดนตรีอินโทรกำลังขึ้น เพลงนี้คุ้นๆเนอะ ผมคิดในใจ น้องชายผมเป็นนักร้องนำคืนนี้

“ในแววตาทั้งคู่ต่าง..........................” พอขึ้นต้นมาผมกับไอ้ดิมหันมามองหน้า ไม่ได้ซึ้งกับเพลงนะ มันร้องเพลงนี้ทำไมวะ ผมก็ฟัง ฟัง และก็ฟัง

“น้องมรึงไปแอบรักเพื่อนหรือเปล่าวะ “ ไอ้ดิมมันพูด

“แล้วมันไปรักเพื่อนอะไรที่ไหนวะ ในเมื่อมันก็มีเพื่อนคนเดียวก็คือ ไอ้ ผมพูด แต่พอตอนลงชื่อ” เดฟ!” ผมเอ้ยชื่อไอ้เดฟออกมาพร้อมกันเลย

“เรียกเดฟทำไมอะพี่” นั้นไงเสียงมาเลยผมหันไปมองพร้อมกัน  “เว้ยย “  ผมสองคน  “เว้ย “ไอ้เดฟ มันร้องออกมาบ้าง

“เรียกผมทำไมพี่” ไอ้เดฟมันถามผมสองคน ผมหันมามองหน้ากันและหันไปมองบนเวที ไอ้เดฟมันก็เงยหน้ามองไปบนเวที

“ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเค้ยกันอยู่มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น ....อืมม .ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน ...มันคิดอะไรไปไกล ว่าเป็นเพื่อนกัน “ ผมมองบนเวทีและหันมามองไอ้เดฟ สลับกันไปมาไอ้เดฟมันก็ฟังเพลง

“มรึงกับไอ้เอ็กซ์ มีอะไรกันหรือเปล่า “ไอ้ดิมมันถามน้องมัน

“ถ้ามรึงมีนี้กรูเสียดายมาก” ผมพูด 

“เสียดายน้องเอ็กซ์มรึงเหรอ” ไอ้ดิมมันถามผม ผมส่ายหน้า

“กรูไม่ได้เสียดายน้องกรูนะ แต่กรูเสียดายวิชามารที่กรูพร้ำสอนมันไว้ แต่มันดันเอาไปใช้กับมรึง เสียของมาก” ผมพูดกับไอ้เดฟ

“เห้ย! พี่อ้น ไม่มีแน่นอนพี่  ผมกับเอ็กซ์เพื่อนกัน ยังชวนกันไปอิบ อิบ กับเด็กๆ ด้วยกันอยู่เลย แถววันนี้มั้นยังพาเด็กมันไปอิบ อิบ ที่คอนโดมันเลยนะพี่ “ ไอ้เดฟมันรีบปฏิเสธออกมาทันทีทันใด

“แล้วมันร้องเพลงนี้ทำไมอะ” ไอ้ดิมมันถามไอ้เดฟ นันไงไอ้เดฟ มันเงียบตอบไม่ได้ ผมก็มองหน้ามัน

“เออ อาจจะมีคนขอเพลงนี้ไว้ก็ได้นะพี่อ้นพี่ดิม แบบว่าบังเอิญอะ เฮอะๆ “ ไอ้เดฟ มันบอก ผมพยักหน้า ก็คงมีคนขอละมั้ง ไอ้เดฟมันก็นั่งลงผมก็ยกแก้วเหล้วขึ้นมากระดกพร้อมกันกับไอ้ดิม

“ได้ชิดเพียงลมหายใจ   แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน   แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ  ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
...��ҧ�ԧ http://sz4m.com/t712................................

“พล้วด” เสียงแอลกอฮอร์ กระฉูดออกมาทันที พร้อมหันไปมองไอ้เดฟ อีกแล้ว มันก็สะดุ้งสุดตัว

“แล้วเพลงนี้ใครขออะ มรึงเหรอ “ ไอ้ดิมหันไปถามน้องเดฟมัน

“เพลงนี้เหรอ น่าจะใช้ขอไว้คราวก่อนนะแต่ไม่ได้ร้องเลยร้องชดให้รอบนี้มั้งพี่...ว๊าก!  “ ไอ้เดฟมันพูด นั้นไงไอ้เอ็กซ์มันก็ร้องเพลงไป ผมหันมามองไอ้เดฟ นี้มันเล่นน้องกรูใช่ไหม

“ซวยแล้วกรู “ ไอ้เดฟมันแอบพึมพำอะไรคนเดียว

“สองเพลงผ่านไป โดยพี่เอ็กซ์ ปรบมือให้พี่เอ็กซ์หน่อยครับ ที่วันนี้มาร่วมแจมกับพวกเรา  นานแล้วที่พี่เอ็กซ์ไม่ได้มาทำหน้าที่นักร้องนำให้พวกเรา เปิดมาด้วยเพลงซึ้งๆ  พี่เอ็กซ์ขออีกเพลง ใครอยากฟังยกมือขึ้นครับ “ เพื่อนไอ้เอ็กซ์ไอ้เกมส์ มันพูดและขอเสียงใคอยากฟังออีกเพลงจากไอ้เอ็กซ์ เอ็กซ์มันมองมาทางโต๊ะพวกผมและมันก็มองที่ไอ้เดฟ ไอ้เดฟมันก็ยกมือเซย์ฮัลโล่  แต่เอ็กซ์มันไม่ยิ้ม ไอ้เดฟมันเลยหดมือลง

เวลาเธอกอดคอ เล่นหยอกล้อกันอยู่ทุกวัน หัวใจมันสั่น ฝันละเมอคิดไปไกล เธอไม่เคยจะรู้ เพื่อนที่ดูแลเธอทุกวันข้างกาย
เค้ามีบางสิ่ง คิดไม่ซื่อกว่าเพื่อนกัน
...��ҧ�ԧ http://sz4m.com/t6780 และอีกเพลงมันก็มาไอ้เดฟลุกขึ้นทันที

“ไปไหนละมรึง “ ผมหันไปถามไอ้เดฟ

“พี่อ้น พี่ดิม ผมออกไปรับเซอไพรส์ก่อนนะพี่” ไอ้เดฟมันพูดและรีบลุกไปอย่างเร็ว อะไรของมันว่ะ

มีเพียงความผูกพัน แค่เท่านั้นไม่เคยได้ใจ หวังไปเท่าไหร่ ก็เลือนลางทุกนาที ทำให้ความห่วงใย ไม่เคยทำให้เธอรักกันซักที
ไม่มีทางเปลี่ยน ให้เราเปลี่ยนจากเพื่อนกัน
...��ҧ�ԧ http://sz4m.com/t6780 ท่อนฮุกมาแล้ว

“กรูว่าชัดเลย กรูว่ามันเล่นกันเองแล้วแหละมรึง “ ไอ้ดิมมันพูด ผมสะบัดหน้ามามอง ผมหันไปมองไอ้เอ็กซ์มันร้องเพลง

“เป็นอย่างที่พ่อกรูพูดจริงๆด้วยว่ะ เมากันไปเมากันมาระหว่างจะ ปะกันเอง “ ผมพูด และไอ้ดิมพยักหน้าแต่ตอนนี้หน้าผมใกล้กันมากแถมยกแก้วเหล้ามากระดกพร้อมกัน เออ จริงเมากันไปเมากันมาอาจจะอิบ อิบกันเอง

“เว้ย!” ร้องออกมาพร้อมกัน กระเทิบออกจากกันหน่อยกลัวเดียวพล้าดพลังไปเสียของแย่เลย 

“พี่อ้น พี่ดิม ผมพาเซอไพรส์มาให้พี่” ไอ้เดฟมันพูดผมสองคนกำลังกระดกเหล้าเข้าปากกันอีกครั้งหันไปมองเซอไพรส์ของมันอะไรวะ ถึงกับ

“ปึก” เสียงแก้วเหล้าถูกวางลง พร้อมอาการเหวอ เซอไพรส์ที่ไอ้เดฟมันไปเอามาให้ผมสองคน มาได้ยังไง ต้า และน้องแพท แพทนี้ตกใจมาที่เห็นหน้าไอ้ดิม ส่วนไอ้ดิมมนี้ยิ้ม มันรู้มิหน้าแต่งมาซะหล่อแซงหน้าผมเลย

“เซอไพรส์” ไอ้เดฟ แต่ผมสองคนยังเงียบได้อีก

“ไม่ใช่เซอไพรส์เดฟ มรึงพูดผิด สะใภ้ “ไอ้ดิมผมหันไปมอง แถมพร้อมทุกสายตาเลย โดยเฉพาะแพท  แพทหันมามองไอ้เดฟ แสดงว่าแพทไม่รู้ว่าไอ้ดิมจะมา ส่วนผมก็ไม่รู้ว่าต้าจะมา ต้ายกมือไหว้ไอ้ดิมและผม ผมก็ยกมือรับไหว้ งอน นี้มาไม่บอกเลย หรือว่าจะมาดอดดูว่าผมควงใครมาอีก

“พี่ดิม พี่อ้นหวัดดีครับ “น้องแพท ยกมือไหว้ผม น้องแพทกำลังจะหาที่นั่ง

“พี่ดิม พี่อ้น หวัดครับ “ น้องต้า (ตัวจริงของผม) ไหว้ไอ้ดิมและไหว้ผม แถมยิ้มให้อีกนะ แต่ผมหันไปมองทางอื่น ก็มาไม่บอกเลย น้องก็แสบมาไอ้เอ็กซ์นะไอ้เอ็กซ์

“คลื้น” ไอ้ดิมมันลุกทำไม มันรีบไปขยับเก้าอี้ให้น้องแพททันทืสุภาพจะหลุดมาก เอ้ยสภาพบุรษมากแต่มันบ้าหรือเปล่ามันทำแบบนั้นกับแพทที่เป็นผู้ชายทำไม โต๊ะรอบๆก็มองกันและพากันขำ

“นั่งเลยครับน้องแพท “ ไอ้ดิม ไอ้เดฟมันก็มองพี่มันเหวอไอ้อีก  “มันช่างกล้าเนอะ “ ผมพูดออกมาที่แต่งหล่อที่สุดวันนี้เพื่อน้องแพทเหรอ มันถามความสมัครใจน้องเขายังดูหน้าน้องเขาซิ เหมือนกล้านั่งยังไงก็ไม่รู้

“พี่ดิมไหนบอกว่าจะไม่แสองอาการไง “ ไอ้เดฟมันกระซิบกับไอ้ดิม “กรูไม่ได้แสดงอะไรเลย” ไอ้ดิมมผมคิดในใจมรึงมาเต็มขนาดนี้นี้ไม่แสดงอะไรได้ยังไง ผมหันมาก็เจอสายตาต้า ต้านั่งข้างน้องแพท ส่วนไอ้ดิมมันเนียนมากมันนั่งข้างน้องแพทซะงั้น

“ไหนเอ็กซ์ละไอ้เดฟ “ต้าถามหาไอ้เอ็กซ์น้องผม แต่หัมามองผม ผมก็หันไปมองทางอื่น พอดีมีเด็กเดินผ่านมา เป็นเด็กเก่าแก่ คงเห็นผมเลยทำเป็นเดินมาเฉียดนิดหน่อย

“พี่อ้น พี่ดิมสวัสดีครับ “ น้องเขาชื่ออะไรนะ นึก นึก นึก

“ผมชื่อกี้ไงครับ ทำเป็นจำไม่ได้ พี่อ้นมาเที่ยวเหรอครับคืนนี้ “น้องกี้เขาทวนความจำผม พร้อมกับโอบเอวผมด้วย หันหน้ามามองหน้าผมซะแนบชิดเชียว

“ครับน้องกี้ “ ผมบอกน้องวี  ต้านั่งกอดอกมองผม

“เออ ไม่ไปไหว้พี่ดิมใกล้ๆละครับ เพื่อว่า” ผมบอกน้องกี้ เพราะน้องกี้มองไอ้ดิม อยู่ไอ้ดิวมันสะบัดหน้ามาหาผม พร้อมสงสัญญาณ ไม่เอา แต่น้องกี้เดินเข้าไปกราบลงที่แผ่นอกแต่ไอ้ดิมมันดันไว้ก่อน

“ไม่ต้องไหว้ใกล้มาก็ได้นะครับ ตรงนั้นก็ถึงครับ น้องกี้“ ไอ้ดิมมันรีบเลยนะ 

“แม้หมู่นี้ยู่งเหรอครับ เจียดเวลาไปหากี้บ้างซิครับ วีทำห้องใหม่แล้วนะคอนโดที่เราไป ....สนุกกัน” กี้พูดและหันมามองผมทีและไอ้ดิมที แพทหันมาเหล่ไอ้ดิมทีหนึ่ง ส่วนไอ้ดิมนี้ก้มหน้าเลยนะ

“ไว้พี่จะเจียดเวลาไปน้องกี้ “ ผมบอกกี้ กี้ก็เดินออกไปหาเพื่อนเขาทันทีมากับเพื่อนทั้งหญิงและชาย ผมไม่ได้พูดอะไรกันเลยตอนนี้เงียบมาก

“ต้องถึงกับเจียดเวลาเลยเหรอครับ แสดงว่าคิวเยอะ” แพทพูดและหันไปเหล่มองไอ้ดิม ไอ้ดิมมันยิ้มแหย๋ๆ และทุกอย่างก็กลับมาสู้โหมดป่าช้าอีกแล้วเงียบกริบ

“อะแฮม” ไอ้เดฟมันสงเสียงว่าเงียบไปไหม

“มีเสียงโหวตมาขอฟังเพลงคู่จิ้นหน่อยครับ เพิ่งจะเห็นแหม๋ๆ ทำเป็นแอบ ไม่ต้องอายครับเพราะว่าเขารู้กันหมดแล้วว่า คู่นี้เขาจิ้นกันอยู่ “ไอ้เกมส์มันพูดออกไมล์ใครกัวะ ผมหันไปมอง

“เชิญพี่เดฟ มาร้องเพลงกับพี่เอ็กซ์หน่อยครับบนเวที “ ผมถึงกับอึ้งได้อีก นี้มันจิ้นกันเลยเหรอ และทุกคนรอบๆ ผมเห่กันลั่นเลย เขารู้กันหมดเลยเหรอ ต้าหันไปมองเดฟ

“งามไส้ กรูไปจิ้นกันตอนไหน “ ไอ้เดฟพูด

“เชิญครับพี่เดฟ แฟนคลับเรียกร้องมาครับ “ แต่ไอ้เกมส์เพื่อนไอ้เอ็กซ์มันเรียกไอ้เดฟให้ขึ้นไป มันก็ค้องขึ้นไปบนเวที  ต้าหันมามองผม สายตาเหมือนจะบอกอะไรสักอย่าง แพทพยักหน้ากับต้า

“คลื้น” ผมลุกจากเก้าอี้ซะก่อน

“กรูออกไปสูดอากาศข้างนอกนะ ไอ้ดิม” ผมบอกไอ้ดิม ผมลุกเดินออกไปจากโต๊ะ แน่นอนทำไมผมงอนเพราะว่าไอ้ตุ๊มันโทรมาถามผมเรื่องต้า ไอ้ตุ๊บอกว่าต้าไม่อยู่ที่บ้านที่อังกฤษ ไม่รู้ไปไหน มันเป็นห่วงมันคิดว่ากลับมาเมืองไทยมันโทรหาผม ผมเองก็ไม่รู้ แถมเป็นห่วงต้าต้าอีก

“ไปเลยไปเคลียร์เซอไพรส์มรึงเลยไอ้ต้า”น้องแพทบอกน้องตา ผมเดินออกมาถึงหน้าประตูผมเดินโซนโซฟาที่เป็นที่นั่งบางคนที่ออกมาเล่นโทรศัพท์หรือว่ามาสวีทกัน หรือออกมาคุยอะไรกัน ผมออกมายืนเอามือท้าวซะเอว

“พี่อ้น” เสียงต้าเรียกผม ผมรู้แล้วแหละว่าต้าตามผมออกมา ผมหันไปมองต้า

“ต้าเล่นอะไร ต้าเล่นอะไรของต้า” ผมถามตาด้วยสีหน้าจริงจัง ตามองผม

“ต้ารู้ไหมไอ้ตุ๊มันเชื่อว่าตามาไทย มันตามหาต้าให้ทั่วไปหมด มันยังโทรมาหาพี่ด้วย ต้า” ผมเอ็ดต้า ต้าก้มหน้าลง

“ต้าจะมาเซอไพรส์พี่นี้พี่อ้น    “ ต้าพูดเบาและเข้ามากอดผม

“ต้า พี่ก็พลอยเป็นห่วงต้าไปด้วย ถ้าจะเซอไพรส์อย่าเซอไพรส์แบบนี้ต้า “ ผมบอกต้า ผมก้มมองหนุ่มน้อยที่เกาหัวซุกที่แผ่นอกผม ผมก็ใจอ่อนจนได้

“หมับ” ผมกอดคนที่กอดผมตอบ ต้าเงยหน้ามองผม

“ต้ากลัวบอกพี่ตุ๊ แล้วพี่ตุ๊ไม่ให้ต้าออกมานี่ พี่อ้น ต้าคิดถึงพี่อ้นนะ พี่อ้นไม่คิดถึงต้าเหรอ” ต้าถามผม ผมพยักหน้า

“ก็ต้ายังเรียนอยู่นี้ครับ”ผมก้มหน้าลงมองคนที่อ้อดอ้อนผม ยังขี้อ้อนผมเหมือนเดิม ผมยอมรับว่าต้ารุกผมก่อนด้วยซ้ำ ต้าเป็นคนจีบผมเองด้วย ทั้งที่พี่ก็แสนจะหวงแต่ผมก็ชอบลองของ ผมพาต้าไปนั่งที่โซฟา เป็นโซฟาที่แอบอยู่ในมุมหลืบ ทันที่ผมสองคนนั้งลง ต้าก็ยืนหน้ามาหาผม ริมฝีปากต้าสัมผัสกับริมฝีผากผม ผมก็ไล้เล็มริมฝีปากบางๆนั้นและแรกๆก็สปิดเบาๆ และเริ่มเล้าร้อนมากขึ้น ผมเอามือโอบต้าให้เข้ามาชิดผมอีก

“อืมม  ... อืมม..อาห์ “ ต้าร้องคราวเบาๆไม่ดังมาก ผมก็ไซ้ไปตามศอกขอ

“หายโกรธต้าแล้วใช่ไหม ครับที่รัก” ต้าถามผม

“นิดหน่อย แต่ถ้าคืนนี้จัดให้พี่ถึงใจก็น่าจะหายนะ “ผมบอกต้า ต้ายิ้มพร้อมกัดปากว่าคืนนี้จัดแน่

“งั้นเข้าไปด้านในกันดีกว่าต้า  “ ผมบอกต้า ต้ายิ้มพยักหน้า ผมลุกขึ้นจากโซฟา ผมสองคนก็เจอ เด็กเก่าผม น้องปั่น ที่บ้านเรียกปั่นแต่พออยู่กับเพื่อนๆ น้องน้ำปั่น ผมเคยได้ชิมครั้งเดียว  เด็กๆที่ผมคั่ว ไม่เกินสองครั้งทั้งนั้น

“น้องปั่น “ ผมเรียกน้องปั่นที่มายืนตรงหน้าผมสองคนมองผมและต้าสลับกันไปมา

“น้ำปั่นเห็นพี่อ้นเลยออกมาไม่คิดว่าจะมาเจอพี่อ้น กับ เออ เด็กใหม่เหรอครับพี่อ้น “ น้องปั่นพูดและมองหน้าต้า แน่นอนค้าใจร้อนจะเล่นน้องน้ำปั่นแน่แต่ผมจับมือต้าไว้และมองหน้า ว่าอย่า

“นี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่นะครับน้องปั่น ให้เกียรติกันหน่อยนะ ไม่น่ารักเลย “ ผมบอกน้องปั่น

“ขอโทษครับ พี่อ้น หมับ “ ปั่นเข้ามากอดผม ผมหันไปมองต้า ตอนนี้อยากจะกระโจนเข้าใส่และจิกตบหัวน้องปั่นของผมแย่แล้วผมรีบดันออกทันที

“ไม่เอานะ อายลูกพี่ลูกน้องพี่บ้างซิ ปั่น “ ผมพูดปั่นหันไปมองต้าและยิ้ม แต่มือยังโอบเอวผมอยู่

“คืนนี้ ไปต่อกับน้ำปั่นนะ นะพี่อ้น น้ำปั่นจะทำให้ถึงใจกว่าคราวที่แล้วอีก “ น้องน้ำปั่น ถ้าไม่มีต้านี้ไปเลยนะ คราวที่แล้วถึงใจมาก แต่ด้วยหลายๆ อย่างเลยไม่ได้ติดต่อ ผมหันมามองต้า

“หมับ “ ต้าจับมือน้องน้ำปั่นออกจากผม  “ พี่สองคนต้องเข้าไปข้างในแล้วนะ พี่อ้นเขาคงไม่ว่างคืนนี้และพรุ่งนี้ก็ไม่ว่าง วันไหนก็ไม่ว่างครับ หาคนใหม่ได้เลย เพราะว่าพี่อ้นเขามีแฟนแล้ว พี่อ้น เดี๋ยวต้าจะฟ้องซอนะ” ต้าพูดแถมบอกน้องน้ำปั่นว่าผมมีแฟนแล้วและจะฟ้องน้องซออีกด้วย

“โอ้ยย พี่บีบแขนผมทำไมอะ” น้องน้ำปั่นร้องผมดูมือต้าที่บีบแขนน้ำปั่นเรียกว่าจิกเล็บลงไปที่เนื้อเลยแหละ

“ต้า “ ผมเรียกต้า ต้าก็เลยปล่อยมือจากแขนน้องเขาพร้อมดึงผมเข้าไปผมเห็นที่ข้อมือเป็นรอยเล็บจิกลงไปห้าเล็บเลย น้ำปั่นมองผมต้า น้ำปั่นคงโกรธมากอยู่นะ

“ต้าอย่าทำแบบนี้ซิ พี่แค่เล่นๆ ต้า ต้าก็รู้ว่าพี่ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะต้า “ ผมบอกต้า ต้าหันมามองหน้าผม

“ต้าว่าพี่ควรจะเลิกได้แล้ว ต้าหาซอมาให้พี่แล้วพี่ไม่พอเหรอพี่อ้น และต้าจะกลับมาอยู่ไทยแล้วนะ ต้าจะบอกเรื่องของเรากับพี่ตุ๊ ดังนั้น ต้าต้องไม่เห็นบรรดาเด็กพี่อีก ไม่งั้นต้าเล่นแรงกว่านี้แน่ “ ต้าพูดและเดินเข้าไปด้านในทันที่
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่อ้น VS ต้า ตัวจริง(หรือเปล่านะ)ของอ้นมาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-07-2015 21:30:02
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่อ้น VS ต้า ตัวจริง(หรือเปล่านะ)ของอ้นมาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-07-2015 22:06:47
พี่อ้นโคตรเจ้าชู้เลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิมVSน้องแพท ไม่รู้ว่าพี่ดิมทำขนาดนี้แพทจะใจอ่อนหรือไม่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-07-2015 18:39:46
พี่ดิม ผมนั้งอยู่ใกล้ๆ ไม่ไกลจากน้องแพทไอ้อ้นมันออกไปข้างนอก ส่วนน้องต้าก็เดินออกไปด้วยซะงั้นคงไปสูดอากาศบ้างมั้ง  น้องแพทนั่งฟังเพลงที่ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์ร้องคู่กัน

“พี่ดิม “น้องแพทเรียกผม

“ครับ ว่าไงครับ “ ผมถามน้องแพท

“พี่จะจ้องหน้าผมทำไม หน้าผมมันมีอะไรติดอยู่เหรอครับ “ น้องแพทถามผม

“มีคำว่ารัก จากพี่ติดอยู่ “ ผมพูดพร้อมทำนิ้วเครื่องหมายไอเลิฟยูด้วย น้องแพทหันไปมองทางอื่นทันที

“คิดได้ไงเนี๊ยะถึงได้ใช้มุกนี้” แพทบ่นพึ่มพำ อ้อ น้องเขาชมดิมนะครับว่าเก่งมาที่ใช้มุกนี้กับน้องเขา คงไม่มีใครคิดได้เท่าดิมแล้วใช่ไหมละครับ น้องแพท ฮาๆ ดิมคิดเองเออ เองในใจ  น้องแพทหันมาก็เจอดิม หันกี่ครั้งก็เจอพี่ดิม เพราะทั้งโต๊ะมีแค่ผมกับน้องเขานั้นแหละ แต่พอน้องเขาหันกลับไปมองทางอื่นอีกที ก็ต้องสะดุด เพราะว่า ไอ้เจสน้องไอ้โจมันมาด้วยแต่มันพาใครมานะ หน้าตาคุ้นๆ เนอะ ดูละหม้ายคลายน้องแพทเลย หรือว่าเราเมาวะ เพิ่งจะสองแก้วเอง ผมขยี่ตาและมองใหม่ตอนนี้เข้ามาติดที่โต๊ะผมแล้ว ผมหันมาเจอน้อแพท แพทมองคนที่มากับเจสน่าดู

“ดีดิมหวัดดีครับ ขอโทษที่ที่เพิ่งมา ขับรถวนไปวนมา...หลงซะงั้น ” เจสมันพูดผมก็มองหนุ่มๆข้างๆใครอะ

“ไอ้พีชไงพี่ น้องไอ้แพทนั้นแหละ” เจสบอกผม และบอกน้องชายแพทอีกมิน่าละหน้าตาละหม้ายคล้ายกันมาก น้องเขายกมือขึ้นไหว้ผม ผมก็รับไหว้ แต่แพทยังมองน้องชายอยู่ เออ ทำไมมองนานแบบนั้นละ เอาแต่มองไม่ได้ทักกันด้วย

“แพท” เจสมันเรียกร้องแพท แพทสะดุ้งทันที และหันกลับมามองไอ้เจสมันแทน

“มรึงคุยกับกรดิ” แพทพูดและลุกขึ้นพร้อมกับดึงแขนไอ้เจสมันออกไปทันที พีชนั่งลงไม่ได้สนใจอะไร เกิดอะไรขึ้นละเว้ยเห้ย บอกให้ดิมรู้บ้างอะไรบ้างได้ไหม ดิมง้ง งง

“พี่ดิม กลับมาประจำการที่ค่ายฯ ของลุงภาแล้วเหรอเหรอครับ” พีชถามผม รู้จักพ่อผมด้วย

“ก็ไม่เชิงหรอกครับ พี่ก็เข้าๆ ออก กรุงเทพกับที่ค่ายฯนะครับ “ ผมบอกพีช ตายังมองเกิดอะไรขึ้น

“เออ พี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวมาอยู่ดีดีก็ปวดซะงั้นเนอะ เดี๋ยวพี่เรียกเด็กให้นะมาชงนมให้นะ “

“เห้ย! พี่ “ พีชน้องชายแพทร้องออกมา ร้องทำไม  “พี่ล้อเล่น เดี๋ยวเรียกเด็กมาชงเหล้าให้” ผมพูดและลุกขึ้นน้องเขาพยักหน้า ผมหันไปเจอไอ้ไม้  “ไม้มาชงเหล้า” ผมเรียกไอ้ไม้ ไม้วิ่งมาและดูแล้วแก้วไม่พอ

“เอามาเพิ่มอีกสองเลยนะไม้” ผมบอกและขอตัวเลยผมเดินตามที่แพทดึงไอ้เจสออกมาผมเดินออกมาหน้าห้องน้ำ เห็นแพทยืนอยู่และไอ้เจสนะมันพิงกำลังแพงอยู่อย่าบอกนะว่าน้องแพทหึงไอ้เจสนะ ไม่นะ

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้เจส มรึงบอกกรูดิ “ งั้นไงสืบสาวราวเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่อีกด้วย

“ก็ที่ไปค้างกับมรึงนั้นแหละ แพทก็ไม่ได้เสียหายอะไรไม่ใช่เหรอ “ เจสมันบอกตั้งแต่ไปค่างกับแพท เกิดอะไรขึ้นละ จะกดรีเพลก็ไม่ได้ดิมพล้าดไปเยอะเลยนะ

“กรูกับพีชรักกัน แพท กรูรักพีช กรูคบกันนานแล้ว กรูยอมรับว่ากรูผิดที่ไม่บอกมรึงนะแพท” มีบอกรักคนอื่นด้วย ไม่ต้องห่วงพี่ดิมพร้อมจะให้แพทซบไหล่ของพี่ ผมยืนคิดในใจ

“กรูรู้ว่ามรึงไม่เห็นด้วยนะ แต่กรูรักพีช และอายุไม่ได้ห่างกันมากซะหน่อย เกมส์รักนะมรึงไม่ใช่นักมวยจะได้ฉกข้ามรุ่นกันไม่ได้ กรูเข้าไปด้านในก่อนนะ เดี๋ยวพีชมันหงุดหงิด” เจสพูดเปรียบเทียบดีจรงๆ เลยเหลือแต่แพทที่ยืนอยู่ พอเจสออกไป ผมก็เดินเข้าไปหาแพท

“แพท “ ผมเรียกแพท แพทหันมามองผมและปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“มีอะไรไม่สะบายใจหรือเปล่าครับบอกพี่ได้นะ พี่พร้อมมาก ที่จะรับฟัง อกพี่นี้ก็พร้อมมากที่จะให้แพทซบ...แพท ..แพท  ” แพทมองหน้าผม และหันไปมองทางอื่น แม้ในใจพี่จะเจ็บยิ่งกว่าแพทก็ตาม แพทยังเงียบได้อีก ผมหันกลับมามา

“อ้าว...ไปก็ไม่ชวนพี่สักคำละครับ ปล่อยพี่ฟินอยู่คนเดียว”  แพทเดินกลับเข้าไปด้านในแล้ว โธ่คนอุตสาเป็นห่วง  ผมเดินตามหลังแพทมาติดๆ พอเข้ามาผมก็เห็นไอ้อ้นกับต้าเขานั่งติดกัน เห็นไอ้ต้ามันคุยกับไอ้เจสสนุกสนามและไอ้เดฟมันลงมาแล้ว ส่วนเอ็กซ์ยังร้องเพลงไม่เลิก

“ว่างๆลากไอ้โจมาที่นี้มั้ง พี่ชวนแทบตายมันไม่มา มันบอกงานล้นมือ มรึงจบยังละช่วยพี่มรึงได้แล้วไอ้เจส”ไอ้อ้นมันบ่นกับไอ้เจส ว่าพ่อนักธุรกิจอายุยังเยาวัยของมันไอ้โจ

“แพทเป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ “ ต้าหันมาเจอหน้าแพท  “ไม่มีอะไรนะ แค่เซอไพรส์” แพทพูด ผมรู้สึกถึงความเป็นพี่น้องที่แปลกๆของแพทกับพีช นี้พี่น้องกันจริงเปล่าเนี๊ยะ ผมนั่งลงข้างๆแพทนั้นแหละ ไอ้เอ็กซ์มันลงจากเวทีแล้ว มันเดินลงมามันก็แวะแถบจะทุกโต๊ะเลยดีกว่า

“หมับ..งับ “ พวกผมกึงกับหันไปมอง ก็ไอ้พีชมันโอบไอ้เจส แถมมันยังงับติ้งหูไอ้เจสเล่น ที่ผมหันไปมองเพราะว่าไอ้เจสรุ่นเดียวกับแพทแน่ละต้องรุ่นพี่มันเล่นรุ่นพี่เลยเหรอ

“อย่าพีช “ เจสหันไปปรามอีกคน ผมดูแล้วท่าทางแพทจะไม่เห็นด้วย แถมคนน้องนี้ถ้าจะใช้ย่อย เหมือนแกล้งยั่วให้แพทมองนั้นแหละตกลงมันคืออะไรกันเจสกับแพท ดิมอยากรู้จะได้ทำใจได้ถูกๆ ส่วนอีกคู่ดูท่าจะสนิทกันมากเลยนะ อ้นกับน้องต้า เออมันลืมไปหรือเปล่าว่านี้น้องไอ้ตุ๊

“ไอ้อ้น นั้นมันน้องไอ้ตุ๊ คดีเก่ายังไม่หมดอายุความนะมรึง “ ผมพูดให้มันอ่านปาก มันหยักไหล่ ว่ามันไม่แคร์ แต่ผมแคร์มาก ที่แคร์เพราะว่า เป็นผมทุกทีที่เข้าไปเคลียร์กับมันนะซิ

“ไอ้เดฟ มรึงไปลากไอ้เอ็กซ์มาไป เดี๋ยวมันเมา มันเล่นแวะแม่งทุกโต๊ะแบบนั้น “ไอ้อ้นมันบอกไอ้เดฟน้องชายผม ไอ้เดฟมันก็ลุกไปลากน้องเอ็กซ์กลับ

“พล้วด” เสียงของเหลว พุ้งเข้ามาแต่หาใครละผมหันไปมอง น้องต้าเปียกหมดเลย พวกผมเงยหน้ามองต้นเหตุ น้องเด็กเก่าไอ้อ้นนิ น้องปั่น เขาถือกระป๋องที่ใส่น้ำแข็งและมาสาดไปที่ต้า สาดทำไมละครับ พวกผมพากันลุกจากโต๊ะซิ

“นี้น้องมาสาดเพื่อนพี่ทำไม” ไอ้เจสมันถามน้องปั่น

“ปั่นทำอะไรเนี๊ยะ” ไอ้อ้นมันส่งผ้าเช็ดหน้าให้ต้า  ตาเช็ดหน้าและลุกขึ้น

“พี่โกหกว่าไอ้นี้ เป็นลูกพี่ลูกน้อง แต่ปั่นไม่เจ็บใจเท่าที่มันจิกข้อมือปั่นหรอก” ปั่นพูดและมองต้า ต้าไม่ได้พูดอะไรออกไปยืนมองและสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นต้าคว้ากระป๋องน้ำแข็งโต๊ะข้าง สัดเข้าที่หน้าน้องปั่น

“เว้ยย “ พวกผมร้องออกมาพร้อมกันเลย  น้องปั่นลงไปกองกับพื้น

“เจ็บดีไหม คราวนี้คงเจ็บกว่าที่ข้อมือแน่ๆ อันนั้นนะแค่เรียกน้ำย่อย! “ ต้าถามได้สยองมาก น้องปั่นเงยหน้าขึ้นมา เลือดกลบปากเลย ไอ้อ้นมันเข้าไปขวางต้าไว้กันต้าไว้

“ต้าไม่เอา ต้า พอ “ อ้นห้ามต้า ทุกคนในผับลุงหือกัน มองมาที่จุดเกิดเหตุ ตอนนี้ดนตรีเงียบไปหมดแล้ว

“มรึงทำกรูเหรอ พี่อ้น พี่อ้นปล่อยให้ไอ้นี้ทำน้ำปั่นได้ไงครับ “ น้องปั่นถาม

“ปั่นก็มาทำต้าก่อนนะ พอกันได้แล้วทั้งคู่ “ไอ้อ้นมันพูดและห้ามทั้งคู่ ตายืนหยักคิ้ว จะเอาอีกไหมดูท่าต้าจะไม่จบด้วยไอ้อ้นมันก็คอยกันต้าไว้ ส่วนน้องปี่นก็พยายามลุกขึ้น โดยมีไอ้พีชเข้าไปประครองเจสมองหน้าไอ้พีช

“ก็แค่ช่วย “ พีชพูดน้องเขาลุกขึ้นได้เลือดไหล่ขนาดนี้เลยเหรอ

“อยากตอ่ไหมละ “ ต้ายังแรงได้อีก “ไม่เอาต้า ปั่นไปซิ “ อ้นมันห้ามและหันมาบอกปั่นให้ออกไป ปั่นมองหน้าไอ้อ้นและต้า ปั่นก็เดินออกไปด้วยความแค้น ตอนนี้ทุกคนรายล้อมมองมาที่ต้าและไอ้อ้นกันหมด

“แฟนพี่อ้นเหรอ โหดวะ “ เสียงชะนีดูท่าจะแฟนคลับของผับนี้ พูดขึ้น  ผมหันมามองไอ้อ้นแบบว่านี้มันอะไรกัน เรื่องของมันและต้า ผมนี้ไม่รู้เรื่องนี้เลย จริงเหรอ ไอ้อ้นมองผม

“ต้ามรึงโอเคไหม “ แพทหันไปถามต้า ต้าหันมาพยักหน้าว่าโอเค

“ต้า ไหนสัญญากับพี่แล้วไงว่าจะไม่ ..” อ้นมันพูดขึ้น 

“ทำกับเด็กพี่ ดูมันทำกับต้าซิพี่อ้น พี่อ้นควรจะเข้าข้างต้า ไม่ใช่เด็กนั้น” ต้าพูดขึ้นมา ผมว่ามันต้องอธิบายกับผมยามเลยแหละ  ไอ้อ้นมันเอามือขึ้นมาท้าวซะเอว ผมว่าเอาตรีนขึ้นมาก่ายหน้าผากเลยดีกว่าไหมตอนนี้ทุกโต๊ะคงขยาดไอ้อ้นไปแล้วไม่มี ชะนี เก้งกวาง หรือแม้กระทั้งหมาเข้ามาเฉียดมันแน่ ไม่งั้นเลือดกลบไปแบบน้องปั่นแน่เลย

“ต้าไปห้องน้ำดีกว่าไปล้างที่เสื้อมรึงอะ “แพทพูดและลุกขึ้นพร้อมดึงต้าให้ลุกขึ้น เจสมันก็ลุกตามแพทและต้าไป ส่วนไอ้เดฟมันลากเอ็กซ์กลับสภาพ งอมแงมนิดหน่อย

“เกิดอารายขึ้นอะ” เอ็กซ์ ผมสะบัดไปมองไอ้เอ็กซ์  แล้วไอ้นี้เกิดอะไรขึ้นอีกละ

“ก็โต๊ะนั้นดิ ดันเล่นเพี้ยวๆกัน มันเลยเป็นแบบนี้ “ไอ้เดฟพูด ผมหันมาหาไอ้อ้น ไอ้อ้นมันรู้ว่าผมจะพูดอะไรกับมัน

“กลับไปห้องก่อนไอ้ดิม กรูค่อยบอกมรึงดิม” ไอ้อ้นมันพูดและหันไปมองไอ้เอ็กซ์ ที่มาถึงก็รินเหล้าลงแก้ว เพี้ยวเลย

“อย่า กรูจะเมา” ไอ้เอ็กซ์มันกระดกโดยห้ามครห้ามมันนะ

“กริ้ง “เ สียงมือถือใครดังวะ ผมคลำหา ไม่ใช่ของผม ไอ้อ้นก็หยักไหล่ และไอ้เดฟ ส่วนไอ้เอ็กซ์

“ของกรูเปล่าอะ มรึงล้วงให้กรูดิ” ไอ้เอ็กซ์ยืนขึ้นและแอนให้ไอ้เดฟล้วงมือถือให้ผมมองมันจะล้วงจริงเหรอ

“ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่ของมรึงหรอกเอ็กซ์เชื่อกรูนะ ไอ้บ้า อยู่ดีดีจะให้กรูล้วงลงไป อี้!” ไอ้เดฟพูดทำท่าขนลุกขนชันขึ้นมาเชียว มันดันเอ็กซ์นั่งลง ผมรู้แล้ยว่าของใครไอ้พีชนั้นเอง พีชโชว์มือถือและเดินออกไปทันที ดูหน้าไอ้อ้นกังวลมากเลย  และไอ้อ้นมันก็ควักมือเรียกไม้ ทันที

“เช็คบิลเลยไม้ “ ไอ้อ้นมันพูดไม้พยักหน้า ไม้คงรู้ว่างานเข้า

“เห้ย ที่ห้องน้ำมีต่ออีกวะ มวยคู่เมื่อกี่อะแก แถมมีหนุ่มหุ่นล้ำมาสี่ห้าคนนะ “ ผมได้ยินชะนีบอกว่ามีมวยคู่เมื่อกี้ ทีห้องน้ำ ก็น้องต้า แต่ที่ดิมหวงใยน้องแพท

“ต้า “ ไอ้อ้นมันลุกพล้วด  “ แพทของพี่” ผมลุกจะตาม  “เห้ยพี่แล้วไอ้เอ็กซ์ละ” ไอ้เดฟ ผมสองคนหันมาพร้อมกัน

“อันนั้นของมรึง “ ผมพูดพร้อมกัน  “เว้ยย ไม่เอาได้ไหม ... เอ็กซ์มรึงอย่าลูบกรูดิวะ “ ไอ้เดฟมันร้องห้ามปรามเอ็กซ์เมาแล้วคงลวนลามมันอะ ผมสองคนปล่อยไปก่อนวิ่งไปที่ห้องน้ำ

“มรึงรังแกคุณหนูกรูเหรอ “ นั้นไงใครวะเมียมันผมเดินไปก็เจอ น้องปั่น และอีกสี่ห้าคนกล้ามเป็นมีด มีด เหมือนนักเพาะกายมาเองเลยครับ  แต่สามหนุ่มที่ยืนไม่ได้กลัวไอ้เพาะกายพวกนี้เลย แถมกอดอกมองแบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ไอ้พีชมันเดินเข้ามาดูด้วย

“นี้น้องเขาไปจ้างพวกนี้มาเลยเหรอพี่” ไอ้พีชมันถามผมกับไอ้อ้น

“ใครจ้าง พ่อผมนะเป็นเจ้าของค่ายมวยและนักเพาะกาย ต่างหาก “น้องเขาพูด ทำเอาผมกับไอ้อ้นสะดุ้งเลย

“ที่หลังชวนสักประวัติน้องเขาแน่นๆหน่อยนะมรึง “ ผมกระซิบกับไอ้อ้น

“น้องปั่น ไม่เอานะ ให้มันเลิกแล้วต่อกันนะ พี่ขอโทษที่พี่ไม่ได้บอกน้องปั่นว่าพี่มีแฟนแล้ว เอาเป็นว่าเราเป็นพี่เป็นน้องกันนะครับ “ ไอ้อ้นมันพูดเกลี่ยกล่อมให้น้องปั่นเลิก

“ผมนะ ก็มีแฟนแล้ว สาวพี่อ้นนะ ผมก็แค่อาหารว่าง แต่ที่ปั่นยอมไม่ได้ คืออีนี้มันตบน้ำปั่น ดูซิ ปากแตกเลยเห็นไหมพี่อ้น ปั่นไม่ให้อภัย ลุยเลย” ปั่นพูดและสั่งพวกนักกล้ามลุย แล้วผมจะยืนทำไมละ

“ฉาด” เสียงดังสนั่นเลย ต้าตบหน้าน้องปั่นทันที

“อีบ้า ตบหน้าฉันเหรอ พวกแกจัดการซิ “ น้องปั่นเอามือจับหน้าตัวเองที่ต้าตบและสั่งเด็กในสังกัดเข้าจัดการ พวกสามหนุ่มผมก็เข้าลุยเลยไม่กลัวกล้ามมันเลย ผมจะเข้าไปดันมีสองคนที่รอจัดการผมผมสองคนเช่นกัน ผมสองคนคงต้องจัดการคนตรงหน้าก่อน น้องแพทผมก็ห่วง ส่วนไอ้พีชมันเข้าไปช่วย เจสแฟนน้องมัน ผมต้องรีบเลย ตะบันหน้าเข้าไปสามทีสลบเลย ลงไปกองที่เท้าน้องปั่น

“ว้าย” ร้องทำไมละที่นี้ ผมเงยหน้ามองผมเข้าไปช่วยแพท ทันที พอแพทว่างแพทก็เข้าไปชวนต้า แน่นอนอีกคนมันตัวโตกว่าต้า

“ผลั๊ก” ผมได้ยินหันไปดูไอ้คนที่เล่นเจส เจอลูกแตะ ไอ้พีชเข้าไป ม้วนตีลังกาเกี่ยวหน้า ครึ้งรอบ กองกับพื้นไปเลย ไอ้อ้นมันเล่นอีกคนเรียบร้อยไปแล้ว เหลือแต่คนที่เล่นต้ากับแพท ผมมองมันว่าเอายังไง

“ฟิ้ว “ เสียงลมผ่าน น้องปั่นวิ่งไปอ้าวเลย ผมก็มองและหันกลับมาสนใจอีกคนที่ยืนมองผมพวกผม เอาไงละ

“อู้ย  เหลือกรูคนเดียวแล้วเหรอ” นั้นดูมันมองเพื่อนๆ มันผมพยักหน้าว่าใช่

“คุณหนูมรึงนะเพ่นไปตั้งแต่พวกเพื่อนมรึงล่วงลงไปแล้ว” ไอ้เจสพูด ผมกำลังจะสกัมไอ้เวรนี้ที่ยืนติดกำแพง

“แกว๊ก” ผมได้ยินเสียงเหมือนของมีคมออกมาจากฝัก ผมหันมาอีกที ไอ้คนทีไอ้อ้นมันกระทีบมองก็ลุกขึ้นและพุ้งมาหาไอ้พีช ด้วยความเร็ว มีดปลายแหล่มพุ้งตรงมาพร้อมกัน แพทไว้มากดึวพีชหลบไอ้ทันแต่ไอ้คนที่พุ้งมามันเปลี่ยนทิศเป็นฟันเข้าที่แขนแพท

“ฟับ” เสียงดังพอสมควร

“แพท “ พวกผม  “พี่แพท “ ไอ้พีช  ร้องออกมาพร้อมกัน มันทำร้ายคนที่ผมหลงรักผมเลยปล่อยมัดตรงไปที่หน้ามันสะบัดและน๊อคเอาท์ทันที ทีเดียวสลบ

“เว้น ทีเดียวสลบเลย พี่ครับผมขอโทษ น้องเขาจ้างผมมา ไว้ชีวิตผมด้วยเถอะพี่นะ” ไอ้คนตัวโตอีกคนยกมือไหว้พวกผม พวกผมพากันเข้าไปดูแพท ได้เลือดเลย

“แพท “ต้าตกใจมากเลยเรียกแพท แพทยกมือข้างที่ไม่เจ็บว่าโอเค  ผมต้องห้ามเลือดก่อน คนที่มีสีหน้าเปลี่ยนไปมากก็คือพีช

“ว้าย มีคนถูกแท่งง”ป้าคำความสะอาด ผมเห็นห้าเขาถือห่อผ้าที่เพิ่งจะแกะ ผมวิ่งเข้าไป

“ป้าผมขอยื่มผ้าหน่อย ผมจะเอาไปห้ามเลือด” ผมบอกป้าเขา ป้าเขามองซ้ายมองขวา

“มองอะไรป้าเร็วหน่อย” ผมเร่งป้าเขา  “กลัวเจ้าของผับมาเห็น เขาบอกว่าเจ้าของมาด้วย เดี๋ยวเขาว่าป้าขโมยผ้า” ป้าเขาพูดเชิงกระซิบกระซาบ อ้อ เจ้าของผับก็คือผมกับไอ้เอ็กซ์นั้นเอง หุ้นส่วนใหญ่นะครับ 

“เขาไม่ว่าป้าหรอกครับ “ ผมบอกและป้าเขาก็แกะให้ผมหนึ่งผื่น

“เพราะคนที่ป้าพูดถึงนะพวกผมเอง ขอบคุณนะป้า” ผมบอกป้าเขาพยักหน้า และหันมาแสดงอาการตกใจกว่าตอนแรกอีกผมรีบเอาผ้าพันผ้าพันแขนแพทไว้ก่อน


“พี่ตำรวจมาพี่” ไอ้ไม้มันบอก

“ตายแน่เลยพี่ตุ๊รู้แน่เลยพี่อ้น “ น้องต้าร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ไอ้ไม้วิ่งไปบอกเด็กรถไอ้เอารถพวกพี่มาไว้ที่ประตูหลังพี่จะออกทางนั้นกัน “ไอ้อ้นพูด

“พี่แล้วไอ้เอ็กซ์กับไอ้เดฟละพี่” ไอ้เจสมันถามพวกผม

“มรึงไปดูมันให้พี่หน่อย ต้ากับแพทพี่ดูแลกันเอง ใจมากเจส” ผมพูดและผมก็เข้าไปพยุงแพท ผมต้องคอยขันชน๊อคแขนแผ่นไว้ผมออกมาทางด้านหลังรถมาจอดรอแล้ว ผมรีบเข้าไปในรถผมกับแพท ผมเข้าไปนั่งด้านหลังไอ้อ้นมันขับและนั่งหน้าไปกับต้า

“ไปโรงพยาบาลเลยกรูพาแพทไปเย็บแผลก่อน “ ผมบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันออกรถทันที ผมก็คอยขัดชน๊อคห้ามเลือดให้แพท ผมรู้ว่าแพทเริ่มปวดแล้วแต่แพทอดทนมา

“แพทปวดแล้วใช่ไหม” ผมถามแพทมองหน้าผม และพยักหน้า แพทผิงไปกับเบาะเรียบร้อยแล้ว ไอ้อ้นมันขับรถออกมาอย่างเร็ว ผมก็ค่อยเอาผ้ากดไว้เลือดก็ไหล่ใหญ่เลย ไม่ถึงยี่สิบนาทีไอ้อ้นมันขับรถพาเข้าไปในโรงพยาบาลของพ่อผม มีหลายสาขาอยู่ทันทีที่รถจอดหน้าห้องฉุกเฉิน ผมรีบเปิดประตูและเข้าไปพยุงแพทออกมา เจ้าหน้าที่เวรเปลก็วิ่งมาหาผมทันที

“สวัสดีครับคุณดิม จะเอาเปลนอนหรือเก้าอี้คนไข้ครับ” เจ้าหน้าที่ถามผม

“ผมเดินได้พี่” แพทบอกผมเสียงอ่อยๆ คงเริ่มเพลียเพราะเลือดไหลเยอะ


“ผมขอใช้ห้องฉุกเฉินหน่อยครับ” ผมบอกเจ้าหน้าที่เขาก็วิ่งเข้าไป ผมพยุงแพทเข้าไปด้านในเจ้าหน้าที่พยาบาลและผู้ช่วย รับเข้ามาช่วยเหลือ

“น้องผมถูกของมีคบ บาดที่แขนซ้าย ผมขอทำแผลและเย็บแผลหน่อย “ผมบอกพยาบาลและผมรีบพยุงแพทขึ้นเตียงทำแผล แพทดูที่แขนแพทสวมเสื้อแขนยาวมาด้วย

แพท พี่จะตัดแขนเสื้อนะ “ ผมบอกแพท

“รบกวนตักแขนเสื้อจนถึนต้นแขนด้านบนให้ผมหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ “ ผมหันไปบอกบุรูษพยาบาลที่ขึ้นเวรวันนี้ และ พยาบาลก็กำลังเตรียมอุปกรณ์ให้ผมอยู่ ผมรีบไปล้างมือก่อนเลย หยิบที่ฟังปอดมาคล้องคอไว้ ผมเดินกลับมา ทุกอย่างพร้อมแล้ว

“แพท แพท “ ผมเรียกแพท

“ครับพี่ดิม” แพทตอบผม

“พี่ให้น้ำเกลือก่อนนะ ระหว่างที่พี่เย็บแผล “ ผมบอกแพท และหันไปเขียนออเดอร์ยา  ต้าเดินเข้ามากับไอ้อ้นพอดีเลย

“ต้ากรอกชื่อนามสกุลแพทให้พี่หน่อย “ ผมหันไปบอกต้า ต้าพยักหน้าและเดินกลับไปยังโต๊ะสักประวัติคนไข้ ผมเขียนว่าผมต้องใช้อะไรบ้างเพื่อนำไปเบิกอุปกรณ์ที่ห้องยา ผมสั่งยาแก้ปวดแบบฉีดมาด้วย ทันทีที่ผมส่งใบให้พยายาลก็ตัดเตรียมให้น้ำเกลือแพททันทีท ผมก็จัดการทำแผลให้แพท ฉีดยาชาให้แพทก่อนและผมรอสักพัก

“แพทรู้สึกชาแล้วใช่ไหมครับ เดี๋ยวพี่จะทำแผลและเย็บแผลให้นะครับ ตอนนี้พี่ให้น้ำเกลือแพทแล้วนะ เพราะแพทเสียเลือดไปเยอะอยู่ “ ผมบอกแพท แพทพยักหน้ากับผม ผมจัดการทำแผลและเย็บแผลให้แพทเอง ใช้เวลาประมาณ ครึ้งชั่วโมง นี้ผมเย็บไปตั้งห้าเข็ม ผมฉีดยาแก้ปวดให้แพทโดยไดรูทและฉีดเข้ากระแสเลือด ผมเห็นแพทหลับแล้วคงเพราะฤทธิ์ยา  ผมเลยปล่อยให้แพทพักดูอาการก่อนและรอน้ำเกลือที่ผมให้ใกล้จะหมดก่อน ผมเดินออกมาเห็นต้านั่งเอนผิงไหล่ไอ้อ้นอยู่ ไม่ได้แค่สายตาเจ้าหน้าที่ผมเลยที่มองและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สงสัยจะเป็นสาววาย แน่ๆ ไอ้อ้นมันผิงเก้าอี้หลับไปเหมือนกัน

“หมับ ๆ “ ผมสะกิดไอ้อ้น เบาๆ ไอ้อ้นมันลืมตามองผม

“แพทละวะ” ไอ้อ้นถามผม ต้าลืมตาตื่นพอดีเลย “ พี่ดิมแพทละครับ “ต้าถามผมอีกคน ผมหยักไหล่ ว่าอยู่ด้านใน

“เดี๋ยวรอสักพัก ค่อยพาแพทกลับ” ผมบอกอ้นและน้องต้า ผมนั่งลง

“กริ้ง “ เสียงมือถือผมดังขึ้น ไอ้เดฟนั้นเอง ผมกดรับสายทันที

“ว่าไงเดฟ “ ผมรับสายเดฟ  “พี่ดิม ผมพีชนะครับ พี่แพทเป็นยังไงบ้าง “ พีชนั้นเอง โทรถามอาการแพท ตอนแรกที่ผมเจอสองคนนี้ดูเห็นได้ชัดถึงความห่างเหินของสองพี่น้องนี้แต่คงเพราะแพทช่วยพีช ตอนนี้น้ำเสียงพีชกลายเป็นความห่วงใยพี่ชายของเขา

“พี่ทำแผลให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะพากลับไปพักที่คอนโดพี่ก่อน แล้วต้าเขาจะเอายังไงพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที” ผมบอกพีช ต้ามองหน้าผมแบบว่าถามว่าใคร (พีช)ผมพูดให้ต้าอ่านปาก ต้าพยักหน้า)

“ขอบคุณนะครับพี่ดิม เออ ถ้ายังไงให้พี่ต้าโทรบอกผมหน่อยนะครับว่าพี่แพทจะกลับเลยหรือเปล่า “ พีชบอกผม

“ได้ซิ พี่จะบอกให้นะ “ ผมบอกพีช

“แค่นี้นะครับ “ พีช ผมกดวางสาย ผมหันมามองต้า และไอ้อ้นด้วย แบบว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนพี่น้องนี้

“ต้าก็ไม่รู้อะไรมากหรอกพี่ รู้แค่ว่าไอ้พีชมันหมางเมินไอ้แพท ไปหลานปีอยู่ แถบจะมองหน้ากันไม่ค่อยติด จะมีแค่ตอนที่อาเปรมดิ์อยู่ อาเปรมดิ์ ยังไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ ผมก็ไม่รู้ว่ามันมีปัญหาอะไรกันนะไอ้พีชกับแพท “ ต้าพูด ผมก็พยักหน้าคงปัญหาในครัวเรือน

“คุณหมอดิมครับ คนไข้ฟื้นแล้วครับ “ บุรุษพยายาลเดินออกมาหาผม ผมเดินเข้าไปด้านในเห็นแพทพยายามจะลุกขึ้นนั่งผมเข้าไปประครองแพท

“แพทโอเคไหม “ ผมถามแพท แพทพยักหน้าให้ผมว่าเขาโอเคนะ

“ผมขอยาที่ผมสั่งไว้ด้วยนะครับ “ผมหันไปบอกเจ้าหน้าที่รบกวนเดินไปรับยาที่ห้องยาให้ผมที ผมกับอ้นช่วยกันพยุงแพทลงมาจากเตียง ดูแพทยังเพลียจากยาแก้ปวดที่ผมฉีดให้ แต่ยังคงความน่ารักสำหรับหมอดิม

“ขอบคุณนะครับพี่ดิม “ แพทพูดกับผม ผมยิ้ม พูดเพราะๆน่ารักก็เป็นเหมือนกันนะ ยิ่งเวลายิ้มยิ่งมีเสน่ รู้เลยว่าลูกใครยิ้มเหมือนอาเปรมดิ์มาก

“ไอ้หมอดิม มรึงจะยืนซึ้งกับน้องเขาอีกนานไหมพาน้องแพทไปนั่งซิครับ” ไอ้อ้น ทำเอาเจ้าหน้าที่ในห้องขำผมกันใหญ่เลย

“สงสัยคุณหมอดิมจะ falling in Love “ มีคนแซวผม แพทก็ยิ้มบางๆให้เขา ผมออกมาก็รับถุงยา

“กลับไปพักคอนโดพี่กันก่อนนะ พรุ่งนี้จะเอายังไงค่อยว่ากัน พี่ว่าแพทง่วงแล้วแหละ “ ผมพูดแพทพยักหน้า ยาเพิ่งจะออกฤทธิ์ได้ไม่นานเอง ไอ้อ้นมันออกไปเอารถผมพยุงแพทที่ทำท่าจะหลับแล้ว ผมพยุงขึ้นรถไปทันที พอแพทเข้านั่งได้แพทก็ผิงเบาะหลับทันที ผมนั่งข้างๆแพท ผมถอดเสื้อสูทผมคุมตัวแพทไว้ น้องต้าหัมมายิ้มให้ผม

“ต้าจะบอกแพทให้นะว่าพี่ดูแลแพทมันดีแค่ไหน พี่ดิมนี้ดูแล้ว ก็อบอุ่นดีเหมือนกันะครับ” ต้าชมผมแต่ไอ้อ้นมันขวับมามองผมเลย

“พี่อ้น แต่ต้าชอบแบบ เร้าร้อนถึงใจ....” ต้าพูดแก้ให้ผมทันที และเอานิ้วทำปูไต่แขนไอ้อ้น ไอ้อ้นมันก็ออกรถทันที ผมไม่รู้ว่าผมถือวิสาสะไปไหม ผมค่อยดันแพทให้เอามาซบไหล่ผมแทน  แพทลืมตาขึ้นมามองผม ผมนี้สะดุ้งเลยแพทจะคลิกผมกระเด็นออกจากรถไปไหมเนี๊ยะ ไม่ครับแพทหลับตาลงอีกครั้ง ผมเพ็งพิจารณาใบหน้าแพท ยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งละม้ายคล้ายอาเปรมดิ์มาก ใบหน้าเรียวได้รูป จมูกที่สันจนคม คิ้วก็โค้งได้รูปแบบธรรมชาติให้มา ปากรูบกระจับน่ารักน่าดู คนอะไรนะเพอร์เฟคได้ขนาดนี้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิมVSน้องแพท ไม่รู้ว่าพี่ดิมทำขนาดนี้แพทจะใจอ่อนหรือไม่
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-07-2015 19:19:39
 :hao4: มีเรื่องอะไรระหว่าวแพทกับพีชนะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่ดิมVSน้องแพท ไม่รู้ว่าพี่ดิมทำขนาดนี้แพทจะใจอ่อนหรือไม่
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 31-07-2015 22:28:33
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ มันคิดกับผมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-08-2015 13:48:58
พี่เดฟ VS พี่เอ็กซ์
     ผมมาที่ผับกันกับพี่อ้นพี่ดิมแถมเอาเซอไพรส์มาให้พี่ๆ แต่ผมกับได้เซอไพรส์เอง ไอ้เอ็กซ์มันขึ้นร้องเพลงแถมเพลงที่ร้องก็ส่อแววแล้วว่ามันกำลังเฮิร์ทแน่นอน ทุกคนมองมาที่ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอ็กซ์เฮิร์ท และไอ้เกมส์เพื่อนมันก็เรียกผมขึ้นไปร้องเพลงกับคู้จิ้นคือเอ็กซ์ ร้องเพลงเส็ร็จ ไอ้เพื่อนเอ็กซ์ผมดันไปเดินขอบคุณแขกตามโต๊ะทำยังกับงานแต่งงานอย่างนั้นแหละ และแต่ละโต๊ะก็แสดงความยินดีด้วยเหล้าเพียว ๆ เท่านั้นแหละเอ็กซ์ผมเมาไปเลย แถมพี่ๆ ผมงานเข้าอีก ผมก็เป็นห่วงพี่เป็นห่วงเอ็กซ์ ผมฝากไว้ที่ไอ้ไม้ที่โต๊ะ ผมวิ่งไปจะหาแต่ไม่รู้แล้วซิว่าวิ่งไปทางไหนคิดว่าน่าจะมีเรื่องด้านหน้าแต่พอผมออกไปก็ไม่เจอ ผมเลยเดินกลับเพื่อจะกลับมาที่โต๊ะ เลยวิ่งกลับมาแต่หาเอ็กซ์ไม่เจอ

“ไม้ เอ็กซ์มันไปไหนละ “ผมถามไอ้ไม้ที่เดินเช๊คบิลอีกโต๊ะ

“ก็อยู่ เอ้ยย ไม่อยู่แล้วอะพีเดฟ “ ไอ้ไม้มันชี้ไปที่เก้าอี้ว่างๆ แล้วไหนละไอ้เอ็กซ์ผม ไอ้ไม้มันร้องว่าไม่อยู่แล้ว ผมรู้แล้วตั้งแต่มาถึงแล้ว

“มันไปไหนละ “ ผมถามไอ้ไม้ ไอ้ม้มันเกาหัวมองไปรอบ ๆ ผมก็มองตามมัน

“เห้ย น้องฟางครับ เห็นพี่เอ็กซ์ไหม” ไม้มันถามน้องเด็กเสิร์ฟ ผู้หญิงนางยิ้มโชว์เหล็กดัดฟันให้ผม

“เห็น แต่พี่เอ็กซ์เขาเดินไปทางโน้นอะ “ น้องเขาบอก

“แล้วทำไมไม่บอกพี่เอ็กซ์อย่าไปวะฟาง แล้วไปทางโน้นนะออกไปไหนวะ “ ไอ้ไม้มันบ่นผมพยักหน้าว่าอย่าไปเอ็ดน้องเขาเลย น้องเขาทำหน้ารู้สึกผิด ผมเดินออกไป ไอ้ไม้มันส่งบิลให้น้องเขาไปคิดเงินที่เคาเตอร์ให้ ผมบ่นในใจเอ็กซ์นะเอ็กซ์งานยิ่งเข้าอยู่นะ ผมเดินผ่านมาได้ยินเสียง

“วี้ดวิว วี้ดวิว ฮาๆดีวะ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงนะแม่งคงดีกว่านี้วะ ไอ้นี้มันรูดเสาที่บาเกย์มาก่อนไหมวะ”ผมได้ยินคนส่
เสียงดังมาอีกห้อง ผมหันมามองหน้าไอ้ไม้ ว่าห้องนั้นมีอะไร

“ห้องนี้พวกเต้นรูดเสานะพี่ พี่เอ็กซ์คงไม่เข้าไปดูหรอกพี่” ไอ้ไม้พูดผมพยักหน้าแต่

“เฮ้ ฮาๆ มันตลกดีวะ เห้ย!  มันถอดเสื้อแล้ววะ “ ผมได้ยินและรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงบอกไม่ถูก ผมดึงไอ้ไม้ว่าให้เข้าไปในห้องนี้กันถ้าไม่ใช่อย่างน้อยมีไอ้ไม้คงเคลียร์ให้ผมได้ ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นน้องสาวสวยที่ใส่ชุดนุ่งน้อย น้อยมาก น้องเขาใส่ชุดชั้นในเลยดีกว่าและกำลังยืนกอดอกมองไปบนเวทีทำหน้าเซ็งๆ นี้เข้าจ้างมาอยู่บนเวทีนะ

“มายืนกันทำไมเนี๊ยะเจ๊ ทำไมไม่ขึ้นไปเต้น แขกก็นั่งกันเยอะแยะ “ ไอ้ไม้หันไปถามสาวๆ แต่ละคน ดูหน้าตา นอยด์กันมาแน่ๆ

“ก็ดูดิ คนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ขึ้นไปรูดเสาแทนพวกฉันแล้วนั้นนะ “ สาวคนหนึ่งเขาพูดผมก็มองไปบนเวที เห้ย ไอ้เอ็กซ์ของผม กำลังเต้นรูดเสาเขาซะงั้น

“ไม้ไปช่วยพี่เลย” ผมเรียกไอ้ไม้ที่ยืนอ้าปากค้าง จะตกใจทำไม

“มันรูดดีวะ มันมาจากพัฒพงษ์หรือเปล่าวะ “ นั้นใครชมมันวะ ผมวิ่งไปรีบปืนขึ้นไป ระหว่างที่กำลังขึ้นไปนั้น ไอ้เอ็กซ์ของผมมันก็ปลดเข็มขัด อย่าบอกนะว่ามันจะถอดกางเกง มันถอดไปแล้วนะนั้นนะ จะบ้าเหรอ

“ถอดเลย ถอดเลย “ กองเชียร์ก็โรคจิตได้อีกนะ เอ็กซ์ปลดเข็มขัดเหวี่ยงมาข้างหน้าเวทีแล้ว ผมขึ้นไปได้พอดี

“ฟิ้ว “ กางเกงยืนส์ครับลอยมา “แปะ” ที่หัวผมพอดีมันช่างแม่นยำมาก ผมหยิบกางเกงและมองไอ้เอ็กซ์มันเหลือแต่ กางเกงบ๊อกเซอร์ ดีนะที่ใส่บ๊อกเซอมา แถมยกขาจะรูดเสาอีกนะ

“หมับ” ผมรีบ เขาไปดึงรั้งเอ็กซ์ไว้ และไอ้ไม้ก็มาช่วย  “ เออ การแสดง จินตลีลาจบแล้ว ไว้ดูกันใหม่นะ คงจะสองสามเดือนเลยแหละ เฮอะๆ “ ผมพูดและดึงเอ็กซ์ออก ที่สองสามเดือนคือผมคงไม่กล้ามาที่นี้อีกนานเลยอายเขา สาด!

“อะไรวะ มันรูดดีจะตาย “ ใครก็ไม่รู้ชมกรู

“ปล่อยกรู .... กรูจะเต้น ...ปล่อยดิวะ ใครวะแม่ง “ เอ็กซ์ไม่ยอมพยายามสะบัดให้หลุดจากผม

“อย่าไปเต้นนั้นเวทีชะนีเขา และนั้นเสาเขา ไปรูดที่บ้านนะเอ็กซ์นะ เดี๋ยวซื้อให้เลยอันหนึ่ง” ผมดึงรั้งเรียกว่าลากเลยดีกว่า จนลงมาข้างล่างและพาเออกไปหน้าประตู สาวๆยืนกอดอกมอง

“เชิญ ขึ้นเวทีได้เลยครับ “ ผมบอกยิ้มแหย๋ๆ ให้สาวๆ   “ที่หลังดูแลเมียตัวเองหน่อยนะ รูดแบบนี้พวกฉันได้ตกงานหมด” นั้นไงโดนไปเลย ขนาดสาวยังบอกว่าไอ้เอ็กซ์มันจะทำให้เขาตกงาน ไปฝึกมาจากไหนเนี๊ยะ ผมลากออกมาหาที่นั้งก่อน ผมรีบสวมเสื้อให้เอ็กซ์ทันที

“ไม้ช่วยพี่เอากางเกงใส่กลับไปดิ” ผมบอกไม้ ผมดันเอ็กซ์ลงนั่ง

“นั่งก่อนเอ็กซ์  จะใส่กางเกงให้” ผมบอกเอ็กซ์มันก้มมองตาปรือ  “ใส่ทำไมอะ จะนอนแล้ว กู้ดไนท์ “ เอ็กซ์พูดคงคิดว่าโซฟาที่มันนั้งนี้เป็นเตียงเหรอ

“อืด “ผมดันเอ็กซ์ให้นั่ง  “ เอ็กซ์ไม่ใช่บ้านเรา ใส่กางเกงนะเอ็กซ์เดี๋ยวกลับไปนอนบ้านกัน “ ผมบอกไอ้ไม้มีนก็ช่วยผมสวมกางเกงยืน แบบยากลำบากพอใส่เข้าไปได้ เหลือแต่ติดกระดุมแล้ว ทำไมเวลามันถอดออกมันถอดง่ายจังนะ

“ไม้ยึดให้พี่ก่อน “ ผมบอกไม้ผมจับเอ็กซ์ยืนขึ้นและไม้ก็จับเอ็กซ์ไว้ให้ยืนดีดี ผมก็ย่อตัวลลง บรรจงติดกระดุมให้เอ็กซ์ที่ละเม็ด แถมยังติดได้ยากมากเพราะว่า เอ็กซ์ดิ้นหยุกหยิกไปมา

“พี่เดฟ ผมต้องเข้าไปในผับแล้วนะพี่ “ไอ้ไม่มันพูดผมพยักหน้าไอ้ไม้มันดันเอ็กซ์ไปผิงกำแพงไว้ผมก็ยังหยัดกระดุมอยู่มันใส่ยากจริงๆ แต่ละเม็ด

“เอ็กซ์อย่าดิ้นซิ จะเสร็จแล้ว” ผมบอกและบรรจงหยัดกระดุมเหล็กลในรางดุมกางเกงยืนของเอ็กซ์ แถมไฟก็มองไม่ค่อยเห็นผมเลยต้องก้มดูรางดุมหาไม่เจอเลย

“แฟนเจ้าของผับนี้แน่เลยแกที่ตบไอ้คนนั้นด้วยประป๋องใส่น้ำแข็งนะ โหดมากอะ “เสียงคนคุยกัน

“หน้าตาดีนะแก แต่ก่อนเขาเคยเล่นละครและถ่ายแบบนะ ฉันนี้เสียดายมากเลยอะแก แต่อย่างว่าแหละผู้ชายหน้าตาดีดีไปเป็นเกย์กันหมด “ ผมได้ยินแว้ว เหมือนคนพูดจะเดินผ่านผม

“อืมม ...จะ อมก็อมดิ ลีลาอยู่ได้” เสียงเอ็กซ์  “หมับ “ เอ็กซ์มันจับหัวผมและดันแป๊ะไว้ที่เป้ามัน  ไม่นะ เวรแล้วผมม

“อมดีดีนะพี่มีรางวาน” เสียงมันยานได้อีก

“ว้าย อะไรกันเนี๊ยะ วันนี้เกย์ออกอารวาดหรือไงไปทางไหนก็เจอเกย์ อี้ นี้ไปโรงแรมดีกว่าไหม” ด่าผมอีก ผมไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อยผมพยายามดันมือเอ็กซ์ออก จนก

“เอ็กซ์ มรึงบ้าเปล่าเนี๊ยะ “ผมพูดและจะหันมาชี้แจงแต่ไม่มีใครแล้ว ผมก็จัดการติดกระดุมให้เอ็กซ์กว่าจะติดได้หมด เล่นเอาเดฟเหงือแตกเลย


“นั้นไง ไอ้เดฟ มรึงทำอะไรนะ”ไอ้เจสมันถามผม ผมย่อตัวอยู่และหันไป เว้ยย เป่ามันตรงหน้าผมพอดี
“แล้วทำไมพี่เอ็กซ์สภาพเป็นแบบนี้ละพี่” ไอ้พีชมันถามผม ผมลุกขึ้น 

“เมาไง ครับ ไอ้เจสมาช่วยกรูพยุงมันเลย แล้วพี่กรูไปไหนวะ พี่อ้นด้วย ทิ้งน้องไว้ให้กรูเลย” ผมบ่นทันที ไอ้เจสเข้ามช่วยพยุงเอ็กซ์

“พี่เดฟครับ ออกไปทางด้านนั้นดีกว่าครับ ตำรวจกำลังตรวจค้นอาวุธด้านในครับ “ ไอ้ไม้วิ่งมาบอกผมและพาผมไปอีกทางมันไขกุลแจประตู้ให้ผม เป็นทางไปทิ้งขยะ

“พีอ้นกับพี่ดิมกลับไปแล้ว ก็ตอนที่มีเรื่องในห้องน้ำนั้นแหละ ดันมีคนจะแท่งไอ้พีช ไอ้แพทมันดึงไอ้พีชหลบไอ้เวรนั้นเลยปาดแขนแพทเข้าไปและตำรวจก็มาอีก”ไอ้เจสเล่าให้ผมฟังผมพากันแบกไอ้ตัวดีมันก็ร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่อง

“เอ็กซ์มรึงเดินดีดีดิ “ ไอ้เจสมันบ่นเอ็กซ์บ้าง  “หึๆ”เสียงหัวเราะจากด้านหลังผมสองคนไอ้พีช

“ขำอะไรวะพีช มรึงมาแบกมั้งดิ” ไอ้เจสมันพูดและเรียกไอ้พีชมาแบกแทน มันมีตัวเปลี่ยน

“คนเมาใครจะเดินได้เหมือนคนปกติละพี่เจส ผมเลยปล่อยให้พี่นะเมาหลับไปเลย เอาแบบเต็มทีไปเลยผมก็อุ้มทีเดียวเลย” ไอ้พีชพูด ผมหันสะบัดหน้าไปมองไอ้พีชและไอ้เจส อย่าบอกนะว่ามันกับไอ้พีช

“เห้ย! นั้นรถกรู งั้นไปนอนที่คอนโดกรูแล้วกัน ส่วนรถไอ้เอ็กซ์ไว้ให้น้องมันเข้ามาเอาพรุ่งนี้วะ “ ผมพูดเพราะว่าผมก็ไม่รู้ว่ามันจอดไว้ไหน ผมพาเอ็กซ์เข้าไปในรถเบาะหลัง ไอ้เจสมันขับเองและไอ้พีชเข้าไปนั่งข้างๆมัน

“เอ็กซ์” ผมเรียกเอ็กซ์ผมไม่ค่อยเห็นมันกินหนักแบบนี้เลยนะ

“อืมม ...”เอ็กซ์ปันมือผมออก ผมก็ปล่อยให้มันนั่งผิง สงสัยจะหลับแล้วแหละ ผมนั่งไปเงียบไอ้ยินเสียงคุยกันกระหนุงหนิงไอ้เจสกับไอ้พีช มีจับมือกันด้วย

“ปึก” เอ็กซ์มันดิ้นเอาหัวมาผิงไหล่ผม ผมเห็นไอ้เจสมันเหล่มองผมผ่านกระจกหลัง คนที่ผิงผมก็พลิกตัวเองมาและมันก็กอดเอวผมซะงั้น ผมพยายามแกะมือเอ็กซ์ออก

“อืมม...เมียจร๊า หันหลังฟังผัวสักนิดดดด” เอ็กซ์ร้องเพลง  “เว้ย “ ผมร้องออกมาพร้อมกันเลยและรีบแกะมือมันออกทันที และพผลักมันไปผิงหน้าต่างหลับเถอะ

“มรึงเป็นเมียมันแล้วเหรอ” ไอ้เจส ผมควักยูให้เลยนิ้วกลาง

“ฮาๆ “ไอ้เจมกับไอ้พีชมันขำผม ไอ้เจสมันจำคอนโดผมได้มันก็เลี้ยวเข้าไปและขึ้นไปจอดชั้นบนผมที่จอดสองชั้น

“ไอ้เจสไปซื้อน้ำมาก่อนดิ ชั้นล่างอะ น้ำดื่มในห้องหมดวะ “ผมบอกไอ้เจส เจสเหล่มองผมและไอ้เอ็กซ์ 

“กรูรอที่รถ มรึงรีบขึ้นมาช่วยกรูแบกขึ้นห้องเลย” ผมบอกมัน ไอ้เจสพยักหน้ามันก็เดินออกไปกับไอ้พีช นั้นไงจับมือกันทันที ไอ้แพทมันรู้ไหมเนี๊ยะว่าน้องมันเล่นเพื่อนแล้ว ผมก็เปิดประตูฝั่งที่เอ็กซ์นั่ง

“เอ็กซ์ถึงแล้ว” ผมเรียกเอ็กซ์เบาๆ พร้อมเขยาเบาๆ ไม่แรงมาก แต่เอ็กซ์ก็ยังนิ่ง

“เอ็กซ์ถึงห้องแล้ว” ผมเรียกอีกที

“อืมม ..... กรูมายปาย กรูจะนอนนี้ ..กรูมายปาย “ไอ้เอ็กซ์

“กรูเจ็บ แต่กรูไม่รู้ว่าเหี้ยอะไรมันแท่งใจกรูอยู่นั้น สาด “ เอ็กซ์พูดออกมา ผมนี่อึ้งเลย อะไรละ

“มรึงเป็นอะไรเอ็กซ์ นี้มรึงอกหักเหรอ ใครทำมรึงวะ บอกกรู “ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์มันค่อยๆลืมตาทำตาปรือๆ และชี้มาที่ผม

“อาย .....”มันกำลังจะบอกผม

“เดฟ “ เสียงไอ้เจสมันเรียผมก ผมตกใจมากเลย ปล่อยมือจากเอ็กซ์ผมกำลังจะพยุงมันเลยดันมันออกมาสุดขอบที่นั่งแล้ว พอผมปล่ยอ เอ็กซ์ก็ล่วงลงมาทันที

“ตุ๊บ”เสียงดังเลยผม   “เว้ยย “ ผมร้องออกมาพร้อมกัน

“ไอ้เดฟ มรึงทำอะไรมันนะ” ไอ้เจสวิ่งเข้ามาผมด้วนช่วยกันพยุง เอ็กซ์ขึ้น

“ใครเตะกรูวะ สาด ปลุกกรุดีดีกรูก็ลุกแล้ว เชี้ย” นั้นไงด่าผมเลย เอ็กซ์มันสลึมสลือ เจสและผมประครองเอ็กซ์ขึ้นยืน ยังเอนไปเอนมา

“กรูยืนได้ “เอ็กซ์มันยกมือบอกผมสองคน และมันก็หันไปไหนนะ ผมกับไอ้เจสอยู่ทางนี้ มันหันไปคนละทางและ

“มรึงรู้ไหมกรูเป็นใคร “ เอาแล้วไง แต่หันไปคุยกับใคร

“กรูรู้ว่ามรึงเป็นใคร  แต่ที่รู้ รู้ พวกกรูอยู่ทางนี้เอ็กซ์...มรึงจะหันไปคุยกับเทวดานางฟ้าทีไหน หันมาทางนี้และขึ้นห้อง..ที่หลังอย่าให้มีนดื่มจนเมารั่วแบบนี้อีกนะไอ้เดฟ  “ ไอ้เจสพูด ผมสองคนช่วยกันประครองเอ็กซ์หิวปีกขึ้นห้องพักผม ผมยังคาใจอยู่เลยคนนั้นมันคือใครและมันชี้ผมทำไม ผมเข้ามาในห้องพักผมแล้ว ผมรีบตรงไปที่ห้องนอนผมทันที

“อีกห้องมรึงไปเปิดเองแล้วกัน “ ผมโยนกุลแจให้เจส เจสมันรับกุลไป ผมพยุงเอ็กซ์และทิ้งลงบนที่นอนคิ้งไซด์ทันทีกว่าจะขึ้นมาถึงได้

“มันเคยรักกรูไหม ...กรูนี้รักมันมาเกือบทั้งชีวิต แต่กรูไม่ใช่ กรูไม่ใช่คนที่รัก..ของมัน” เอ็กซ์พูดผมกำลังถอดรองเท้ามันออกและถุงเท้า

“ร้อน “ เอ็กซ์พูดออกมาว่าร้อนคงเพราะแอลกอลฮอร์ ผมรีบไปหยิบผ้าขนหนูและเอาไปชุบน้ำไม่อุ่นไม่เย็นจนเกินไป ผมเอามาเช็ดหน้าเอ็กซ์

“หมับ” เอ็กซ์มันจับมือผมที่กำลังบรรจง เช็ดตามใบหน้าและเลื่อนลงมาที่ลำคอเอ็กซ์ ลำคอยาวระหงษ์

“เดฟ มรึงเคยรักกรูบางไหม สักนิดมรึงมีให้กรูบางไหม เดฟ “ เอ็กซ์ถามหรือละเมอผมก็ไม่แน่ใจแต่ชื่อที่ละเมอนั้นมันชื่อผมเอง เดฟ ผมนี้ช๊อกได้อีก ผมพยายามกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบา ที่มันพร้ำเพลอ มันคือผมเหรอ

“เดฟ “ ไอ้เจสมันเปิดประตูเข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้ ผมหันไปเห็นมันยืนกอดอกมองผมอยู่

“รู้แล้วใช่ไหมว่าที่มันเป็นแบบนี้  ก็เพราะมรึง “ ไอ้เจสพูด มันก็รู้เหรอ ผมชักมือกลับออกมาและหันมามองไอ้เจส

“มรึงรู้” ผมถามไอ้เจส

“ใช่กรูรู้ ไอ้แพทรู้ ไอ้ต้าก็รู้ ยกเว้นมรึง แต่ที่จริงมรึงนั้นแหละที่น่าจะรู้ก่อนพวกกรูซะอีก “ ไอ้เจสมันพูดเหมือนเชิงต่อว่าผมเลยนะ ว่าทำไมผมไม่รู้

“แล้วนี้” ไอ้เจสมันถามผม ผมถือผ้าขนหนูไว้ เหมือนว่ากำลังจะเช็ดตัวให้เอ็กซ์พอมาได้ยินแบบนี้ผมเช็ดไม่ถูกเลย

“มรึงเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันแล้วกัน  ห่มผ้าให้เอ็กซ์มันด้วยนะ “ ผมส่งผ้าเช็ดหน้าให้เจสรับไป ผมเดินออกจากห้องทันทื ผมตกใจมากเรียกได้ว่าช๊อกมาคู่หู ที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินเที่ยวเล่นกัน แม้กระทั้งออกงานผมยังออกงานคู่กัน โดยที่ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันคิดอะไรกับผมอยู่ในใจจนตอนนี้ ผมออกมานั่ง คิด คิด แสดงว่าว่านก็ดูออก แต่ผมรักว่านไปแล้ว

“เดฟ “ ไอ้เจสมันเดินออกมาจากห้องนอนผม เจสเดินมานั่งข้างๆผม

“มันคิดกับกรูแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมพูดเชิงถามไอ้เจส เจสก้มหน้าลงและมองผมอีกที

“มันคงคิดมานานแล้ว ก็มรึงสองคนตัวติดกันขนาดนั้น ไปไหนมาด้วยกัน ตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้ มันไม่แปลกหรอกที่ไอ้เอ็กซ์มันจะคิดกับมรึงแบบนั้น แต่มันจะแปลกถ้ามรึงไม่ได้คิดอะไรเลย” ไอ้เจสมันพูดผมหันไปมองหน้าไอ้เจส

“แต่ตอนนี้กรูเจอคนที่กรูรักแล้ว เจส “ ผมพูด ผมหมายถึงว่าน

“เด็กที่มรึงไปเทรนฟุตบอลด้วยเหรอวะ “ ไอ้เจสมันถามผม ผมหันไปมองว่ามันรู้

“กรูรู้ กรู ไอ้เอ็กซ์ ไอ้ต้า และแพท คุยกันแทบจะทุกเรื่อง แต่มรึงมันไม่กล้าคุยทุกเรื่องเพราะว่าเรื่องที่มันจะคุย มันอาจจะทำให้มรึงและมัน ไม่เป็นเหมือนเดิม เดฟ “ เจสมันพูด ผมถอนหายใจออกมา นี้ผมมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะ

“แล้วกรูควรทำยังไงวะเจส” ผมพูดแหละหันไปมองไอ้เจส

“มรึงรักว่านเหรอว่ะ แล้วมรึงไม่รักไอ้เอ็กซ์มันบางเลยเหรอวะ เดฟ”เจสมันถามผม มันตอบได้ยากมาก แต่ถ้าว่านผมบอกได้ว่าผมรักและอยากดูแล ส่วนเอ็กซ์มันหาคำนี้ได้ยากหรือว่าเพราะผมกับเอ็กซ์สนิทกันมาจนข้ามขั้นนี้ไปเลย ผมรู้แค่ว่าผมก็ขาดมันไม่ได้ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ผมจะทำยังไงละ มันมืดแปดด้านไปหมด

“มรึงตอบไม่ได้ มรึงรักว่านโอเค และเอ็กซ์ก็รักมรึง มากด้วย .... คบกันไปเลยสามคน จะได้จบ” ไอ้เจสมันพูดผมสะบัดหน้าไปมองให้คบกันสามคน

“มรึงจะบ้าเหรอมีที่ไหน” ผมถามไอ้เจสขึ้นมาทันที่ เจสเหล่มองผม

“เออ กรูยอมรับว่าเคยเด็กมาเอ็นจอยส์บนเตียงกันสามคน แต่คบกันไปเลยสามคน มันคนละอย่างกันนะ ต้องอยู่ด้วยกันสามคนทุกวันทุกเวลา สวีทกันสามคน ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องบนเตียงนะ แค่คิดขึ้นมากรูจะไปบอกน้องว่านยังไงเขาไม่ด่ากรูเหรอ” ผมพูดขึ้นมาพร้อมเอาแขนไปผาดไว้ที่ขอบโซฟาที่ผมนั่ง 

“งั้นก็ต้องมีหนึ่งคนที่ต้องเจ็บ “ เจสมันพูดและมองผม ว่าผมจะเอาอย่างนั้นไหม ผมคิดไม่ตกเลยที่นี้

“พี่เจส ไหนอะ มีดโกนหนวดเขาอะ หาไม่เจออะ” พีช เรียกไอ้เจส มันนุ่งผ้าเช็ดตัวเปิดประตูแง้ม เรียกไอ้เจสให้เข้าไปช่วยหา ผมว่ามุกแล้วแหละ เจสหันมามองผม ยิ้มๆ

“ไปเถอะกรูโอเค เจสไปดูแลพ่อยอดขมองอิ่มมรึงโน้น “ ผมพูดแอบแซวมันหน่อย เจสพยักหน้า และลุกไปเข้าห้องนอนอีกห้อง ตอนนี้เหลือแค่ผม เออ แล้วผมจะอาบน้ำยังไงละเนี๊ยะ เอ็กซ์มันก็หลับอยู่ มันคงไม่ตื่นมาหรอก รีบอาบและผมคงออกมานอนโซฟาดีกว่า พอรู้แบบนี้มันแอบทำใจลำบากขึ้นมาทันทีเลยผม ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวและรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีล๊อกประตูด้วย ซึ้งปกติเดฟไม่ทำแต่นำจากบัดนี้ผมต้องทำแล้วแหละครับ ผมรีบจัดการตัวเองอายน้ำชำระร่างกาย แต่ผมลืมไปว่า

“ชุดนอนกรูละ” ผมถามตัวเอง ปกติออกไปใส่ข้างนอกเลย ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวพันไว้รอบเอ็กซ์ผม ผมก้มดู ผ้าเช็ดตัวยาวมาถึงแค่ ปิดเข่าเองจะเอาขึ้นมากระโจมอกก็ไม่ได้สั้นไป   ผมค่อยๆ แง้มประตูออกมาดู เอ็กซ์หลับอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มพันตัวไว้อยู่ผมรีบออกมาและหยิบชุดนอนของผมทันที

“เดฟ” ผมสะดุ้งตกใจสุดขีด เพราะว่าเสียงมันอยู่ใกล้ๆผมมาก ผมหันไปมอง เอ็กซ์มาลุกมายืนตายังหลับอยู่

“เดฟ กรูจะอ๊วกอะ พาไปห้องน้ำหน่อยดิ “ เอ็กซ์มันสลึมสลือลุกมาหาผม

“หมับ” เว้ยมันเอามือมาแตะ หน้าอกผม ผมรีบ “หมับ” จับมือมันไว้ ยังไม่ทันไรมันก็จะจับนมของผมซะแล้ว

“เอ็กซ์ เดี๋ยวนี้ห้องน้ำไปทางนี้ “ผมดันเอ็กว์หมุดไปทางไปห้องน้ำ ผมค่อยๆ ดันเอ็กซ์ไปในห้องน้ำ และจับมือเอ็กซ์ว่า นั้นคือชักโครก ผมค่อยๆดันเอ็กซ์ย่อตัวลง

“อึก “ เอ็กซ์ทำท่าจะอ๊วกแล้ว แต่จังหวะที่ผม ย่อลงผ้าขนหนูดันไปเกี่ยวกับอะไรก็ไม่รู้มันกำลังจะหยุด ผมเลยต้องรักษาของสงวนผมไว้ก่อน ผมจึงปล่อยมือจากเอ็กซ์

“ตุบ” เอ็กซ์ล่วงลงไปข้าชักโครก   “เว้ยย เอ็กซ์ “ผมร้องแต่ก่อนอื่นต้องพันผ้าเช็ดตัวก่อน

“ไอ้เดฟ...มรึงถีบกรูทำไมอะ” เอ็กซ์ ผมไม่ได้ถีบมันซะหน่อย

“เดฟ มีอะไร “ เจสมันวิ่งมากว่ามันจะมาได้ เจสมันมองผม ที่ยืนพันผ้าขนหนูแบบรีบๆ

“เห้ย อย่าคิดอะไรแบบนั้นนะ กรูเพิ่งอายน้ำเสร็จและไอ้เอ็กซ์มันก็ตื่นมาพร้อมกับบอกกกรูว่ามันจะอ๊วก มรึงดูแลมันหน่อยดิ กรูขอละวะ” ผมบอกไอ้เจส เจสมันพยักหน้า ผมออกไปแต่งตัวผมให้เรียบร้อย เจสเขาไปดูแลเอ็กซ์แทนผม

“อ๊วก ...อ้าห์ ....อ๊วก ...อ๊วก ..” ผมได้ยินเสียงเอ็กซ์อาเจียนออกมาแล้ว ก็อดเป็นห่วงไมได้ ผมเลยไปยืนแอบดู

“อ๊วกออกมาเดี๋ยวมรึงก็ดีขึ้นเอ็กซ์” เจสมันบอกเอ็กซ์ เจสหันมามองผม

“หวงก็เขาก็มาดูซิวะ” ไอ้เจสมันบอกผม ผมส่ายหัว ว่าไม่ดีกว่า ผมถอยหลังออกมานั่งที่เตียงรอสักพัก ไอ้เจสมันก็พยุงเอ็กซ์ออกมาจากห้องน้ำและพาเอ็กซ์นอนลงที่เตียงเหมือนเดิม

“เอ็กซ์ “ ผมเรียกเอ็กซ์  เอ็กซ์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แต่ดูท่าดวงจะหนักอึ่ง

“มรึงให้มันกินยาเลยก็ได้มั้ง “ ไอ้เจสมันบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกไปทันทีไปเปิดตู้ค้นหายา แอสไพรลิน แบบเม็ดฟู สำหรับคนที่เมาค้างได้เป็นอย่างดี ผมหย่อนลงแก้วน้ำรอให้เม็ดยาละลาย ผมก็เอาไปให้เจส เอ็กซ์ขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงแล้ว

“ทานยาหน่อยเอ็กซ์” ผมบอกเอ็กซ์ แต่ส่งแก้วให้เจสมันป้อน เอ็กซ์ก็มองผม และหันไปเจส เจสพยักหน้า เจสรับแก้วน้ำที่มีเม็ดยาสลายแล้วส่งให้เอ็กซ์ดื่ม และผมก็ส่งแก้วน้ำดื่มให้ดื่มอีกหน่อย

“มรึงนอนได้ไหมเอ็กซ์ ให้กรูนอนเป็นเพื่อนมรึงไหม “ เจสมันถาม ผมสะบัดหน้าไปมองไอ้เจส

“มรึงจะไปนอนข้างนอกไม่ใช่เหรอ” เจสมันถามผม เอ็กซ์มันเหล่มองผม และ

“กรูนอนได้ เจส มรึงไปนอนเถอะ กรูดีขึ้นแล้ว “ เอ็กซ์พูด ผมมองไอ้เจส มันบอกเอ็กซ์เหรอว่าผมรู้เรื่องแล้ว

“มรึงจะไปนอนข้างนอกใช่ไหมเดฟ เอาผ้าห่มไปด้วยละ กรูไม่หนาว ไม่ต้องเปิดแอร์ให้กรู” เอ็กซ์มันพูดโดยไม่มองหน้าผม ผมพยักหน้าและหยิบเอาผ้าห่มสำรองและเดินออกมาทันที

“เดฟ” ผมกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องเอ็กซ์เรียกผมไว้ ผมหันไปมอง

“หมอนมรึงอะ ...ฟิ้ว.... ตุ๊บ” ไม่ได้รั้งแต่อย่างใด ปาหมอนตามออกมาให้เข้าที่ใบหน้าเต็มๆ ผมก็มีทั้งหมอนและผ้าห่มออกมานอนข้างนอก ผมจัดการที่นอนบนโซฟา ผมเปิดทีวีแต่หัวผมคิดไปเยอะแยะ ภาพวันเก่าๆมันถึงได้พุดขึ้นมาตั้งแต่วับเด็กที่ผมไปเรียนอนุบาลกัน พี่เลี้ยงจะต้องทาแป้งที่หน้าผากและแก้มทาวนเป็นเด็กพม่าก็ว่าได้ พอขึ้นป.หนึ่ง ครูเกิดจัดให้ผมอยู่คนละห้อง เอ็กซ์ไม่ยอมมายืนร้องไห้ที่หน้าห้องเรียนผมทุกวัน พอมายืนครูประจำห้องเอ็กซ์ก็มาลากเอ็กซ์กลับ  เป็นแบบนี้ทุกวันหนึ่งอาทิตย์เต็ม ครูเลยต้องย้ายเอ็กซ์มาอยู่ห้องเดียวกับผม แถมตอนป.1 มีเพื่อนล้อเอ็กซ์และผมด้วย  เอ็กซ์ต้องมาทำการบ้านที่ห้องผมทุกวันตั้งแต่อนุบาล จนถึงมัธยม แถมพอเข้ามหาวิทยาลัย ช่วงที่ผมเรียนแพทย์ในมหาวิทยาลัย และเอ็กซ์มันพักจากการฝึก มันก็เข้ามานั่งรอผมด้านในประจำ ผมยังคิดเลยมาเหล่เด็กมหาวิทยาแน่ๆ

“เดฟ “ เจสมันออกมาจากห้องไอ้เอ็กซ์ เอ็กซ์มันนั่งลงข้างๆ ผม

“มรึงจะนอนข้างนอกจริงๆเหรอวะ ใจร้ายไปไหมเดฟ” ไอ้เจสมันถามผมว่าใจร้ายไปไหมที่ทำแบบนี้

“กรูไม่อยากทำร้ายมันไปกว่านี้เจส ที่ผ่านมากรูไม่รู้และกรูก็ทำร้ายมันไปพร้อมๆกัน “ผมพูด

“เออ กรูเข้าใจ หัวใจมันบังคับไม่ได้ “ ไอ้เจสพูด

“มรึงบอกมันแล้วใช่ไหมว่ากรูรู้เรื่องมันแล้ว “ ผมถามไอ้เจส เจสพยักหน้าว่าใช่

“มันเสียใจมากนะเดฟ “ เจสพูด

“นี้กรูยังคุยเรื่องที่มรึงต่อย ไอ้ที่ล้อเอ็กซ์ว่าลูกตุ๊ดตอนเรียน ป.1 อยู่เลย” ไอ้เจสพูดและก็ขำไปด้วย ผมหันมามอง ผมจำไม่หมดหรอก เรื่องของผมกับเอ็กซ์มันเยอะมาก

“จำไม่ได้เหรอ ครูอะไร “ ไอ้เจสพูด  “ครูแสงจันทร์ “ ผมจำชื่อครูได้ตอนนี้ครูแสงจันทร์เกษียรณอายุราชการเรียบร้อยแล้วเป็นครูประจำชั้นป.1 พวกผม

“มรึงนะต่อยไอ้นั้นฟันหน้าหักไปสองซี ครูแสงจันทร์เลยตีมรึง ห้าทีด้วยไม้ที่ครูแกเอาไว้ตีมือ ไม้แบนๆ อ่ะ ตีลงมือโคตรเจ็บเลย แต่มรึงโดนหวดก้น แถมตอนที่ครู แสงจันทร์หวดก้นมรึง ลงแต่ละทีนะ ดัง แป๊ะๆ และไอ้คนที่ยืนร้องไห้เหมือนโดนตีเองเลยไปยืนร้องไห้ใกล้ๆมรึงเลยอะ ไอ้เอ็กซ์อะ พอครูตีครบ ครูแกก็หันมาถามเอ็กซ์ว่า ร้องทำไม ครูไม่ได้ตีเธอสักหน่อย “ ไอ้เจสมันเล่าได้เห็นภาพมาก ผมเลยนึกออกแล้ว

“มันบอกว่าไอ้นั้นนะล้อมันว่าลูกตุ๊ด ครูตีเดฟทำไมอะ และครูแสงจันทร์ก็ถามว่า แล้วทำไมเธอเพิ่งจะมาบอกครู ครูตีเดฟไปแล้วด้วย” พูด ผมจำได้ดีเลย ไม่รู้จะขอบใจมันดีไหม

“ถ้ามันบอกตั้งแต่กรูโดนทีแรกนะ กรูไม่ต้องโดนถึงห้าที่หรอก “ ผมพูดยังขำอยู่เลย

“มันมัวแต่ร้องไห้อยู่ไง “ ไอ้เจสพูด

“กรูกับเอ็กซ์คงอยู่ด้วนกันมากไป เจส “ผมพูดผมหันไปมองหน้าไอ้เจส

“นั้นมันเรื่องของใจมรึงเดฟ แต่เลือกให้ดีนะ ไม่งั้นมรึงจะเสียคนที่รักมรึงจริงๆไป เดฟ กรูไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้กรูจะกลับเลย และแพทด้วย “ไอ้เจสพูด มันแตะบ่าผมทีหนึ่ง และเดินเข้าห้องไปทันที ผมปิดไฟเปิดทีวีไว้ ผมนอนดูทีวี ผมหยิบมือถือมากดส่งข้อความหาว่าน  “ ว่าน พี่คิดถึงว่านนะ เจอกันวันจันทร์นะครับ พี่มาบางอย่างอยากจะบอกว่าน พี่คงให้ว่านตัดสินใจไม่ได้..ฝันดีครับ “ ผมส่งข้อความหาว่าน
ติดตึ่ง เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม ผมรีบกดอ่าน  “ว่านก็คิดถึงพี่เดฟครับ ว่านก็มีเรื่องอยากบอกพี่เดฟและพี่เอ็กซ์เช่นกัน ฝันดีนะครับ “ ว่านส่งข้อความว่ามีเรื่องอยากบอกผมและเอ็กซ์ด้วเยหรอ เรื่องเอ็กซ์นี้แหละที่ผมต้องบอกว่าน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ มันคิดกับผมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-08-2015 15:26:13
 :mew4: อยากให้พี่เอ็กซ์รักคนอื่นจัง
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ มันคิดกับผมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 01-08-2015 15:58:58
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ มันคิดกับผมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 01-08-2015 17:48:38
เอาใจช่วยพี่เอ็กซ์น่ะ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัรพี่อ้นVSต้า NC ตัวจริงจัดเต็มให้อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-08-2015 19:13:08
NC พี่อ้นVS ต้า หลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาล ไอ้ดิมมันก็พาน้องแพทเข้าห้องนอนมันทันที ผมคิดว่ามันจะจัดน้องแพทแน่เลย เพราะว่าดูท่าน้องแพทจะสลืมสลือด้วยยาฉีดแก้ปวดแต่เปล่ามันให้ต้าไปเปลียนเสื้อผ้าให้น้องแพทแทนมัน มันสุภาพบุรษมากปานว่า มันเป็นหนึ่งในคุณชายสภาพบุรุษจุฑาเทพ

“ตกลงมรึงกับต้าคบกันตอนไหวะ “ ไอ้ดิมมันถามผมทันที

“ตั้งแต่ที่ไอ้ตุ๊มีขวัญ พอมันมีแฟนมันก็ไม่มีเวลาเฝ้า “ผมหันไปบอกไอ้ดิม มันเหล่มองผม แอบงอนดิ ที่ไม่บอกมันบ้างเลย

“และมรึงก็ได้ขวัญแฟนมัน พร้อมกับน้องรัก มรึงนี้ไม่เลว” ผมหันไปหยักคิ้วให้มัน มันชมผมครับ

“ไม่เลวธรรมดา โคตรเลวเลยสาด” ไอ้ดิม ผมหันไปยกเท้าให้มันเลย ไอ้เพื่อนเวร

“แถมพลอยให้กรูโดยลูกหลงไปด้วยอีกคน ที่จริงกรูอาจจะเป็นคนดีก็ได้นะมรึงแต่ตอนเกิดดันมาอยู่ใกล้ๆมรึงนีแหละ” ไอ้หมอดิมครับ ผมหันไปมองหน้ามันเลยนะ

“แล้วทำไม มรึงไม่ไปเลือกเกิดวันอื่น มาเกิดวันเดียวกับกรูทำไมครับ เดือนหนึงนี้มีตั้ง 30 วัน ทำไมไม่เลือกลงสักวันที่ไม่ใช่วันที่ 1 ละครับ “ผมหันไปมองหน้า

“เถียงอะไรกันเนี๊ยะ “ ต้าเดินออกมาจากห้องไอ้ดิม

“น้องแพท เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ พี่ว่าจะเอานมอุ่นๆ ไปให้ดื่ม “ ไอ้ดิมมันถามต้าผม ต้านั่งลงข้างๆ ผม ผมเอามือไปโอบเอวต้า ต้าพยักหน้าว่าโอเคนะ ดิมมันรีบตัดการเปิดตู้เย็นหยิบกล่องนมออกมาพร้อมเทใส่แก้วเอาเข้าไมโครเวฟ

“ที่กรูไม่เห็นดูแลดีอย่างนี้เลยนะครับคุณดิม” ผมแอบแขวะมันนิดหน่อย

“มรึงเป็นหง้อยเมื่อไหร่กรูจะดูแลให้ดีกว่านี้ “ ไอ้หมอดิมผมเอาหมอนอิงปาใส่มันเลย ไอ้เวรพรผมซะนี้

“พี่อ้น ต้าอยากอาบน้ำอะ ต้ารู้สึกเหนียวตัวไปหมดแล้วไปอาบน้ำด้วยกันดีกว่า” ต้าบอกผม ผมรีบพยักหน้า ไอ้ดิมสะบัดหน้ามามองผม ผมหยักคิ้ว มันจะตกทำไมอีกของ ผมก็บอกไปแล้วนี้

“กรูเข้าห้องก่อนนะมรึง คืนนี้อาจจะเสียงดังเล็กน้อย อาจจะมีซี้ด อาห์ ซี้ดอาห์กันบาง มรึงไม่ว่านะครับหมอดิม เพราะว่าของมรึงคงเงียบมาก ฮาๆ “ผมพูดเยาะเย้ยมัน มันหันมา ให้นิ้วกลางผมเลย 

“พอ พอ กรูมีคนละอันก็ไม่ไหวแล้ว เก็บของมรึงไว้เหี่ยวแห้งในกางเกงบ๊อกเซอมรึงเถอะ” ผมพูดพร้อมเดินโอบเอวต้า มีหันมาดูดปากกันนิดหน่อย โชว์ไอ้หมอดิม ผมเข้าไปในห้องนอน ทันที่ปิดประตู ต้าก็โอบรอบคอผมไว้พร้อมประกบริมฝีปากอาบอิ่มที่ริมฝีปากบางๆของผม เปิดฉากมาก็เร้าร้อนเลย  ทั้งดูดทั้งขบ แลกลิ้นกันพลันวันเลย แถมต้ายัวถลกชายเสื้อเชิ๊ตพอดีตัวผมขึ้น ผมก็ชูแขนชึ้นให้ต้าถอดมันอกไป ผมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตพอดีที่ต้าสวมมา และถอดมันและสะบัดไปให้พ้นทาง ต้าเข้ามาไซ้ซอกคอผม ผมรีบปลดเข็มขัดพร้อมกระดุมกางเกงยืนตัวโปรด ต้าค่อยๆลากลิ้นลงมาที่ยอดปทุมถันของผมพร้อมใช้ลิ้นแย้งที่ห้วปุ่มที่แข็งชูชันรอแล้ว

“อืมมม อืมม  “ ผมครางออกมาเบาๆ ต้าหยุด พร้อมกับย่อตัวลง ต้า ถึงกางเกงผมลงไปกองที่เท้า พร้อมดันผมให้เอนลงไปทีที่นอน กึงกลางเตียง ขาผมยังพาดที่ปลายเตียง ต้าค่อมร่างผมไว้ มือต้าก็ผัวผันอยู่กับของผมในกางเกงยืดตัวน้อย

“อาบน้ำกันก่อนดีกว่าต้า พี่เหนียวตัว”ผมบอกต้า ต้าพยักหนา ผมลุกขึ้นนั่งและถอดกางเกงผมออกไป ต้าส่งผ้าเช็ดตัวให้ผมหนึ่งผื่น ต้าก็ถอดแอสเซตซารีพวกนาฬิการาคาแสนแพง แหวน สร้อยคอ ต่างหู ต้าเป็นคนใช้ของแพงมากพูดเลยแต่ละอย่างหมื่นขึ้นทั้งนั้น

“ยังเอามาใส่อีกเหรอ นาฬิกาที่พี่ซื้อให้ วันเกิดเมื่อสองปีที่แล้ว” ผมถามต้า ผมซื้อให้เองด้วย เกือบแสนแนะเรือนที่ผมซื้อให้ ต้าพยักหน้า

“ของรักของหวงเลยแหละ ทั้งนาฬิกาและ คนให้ “ ต้าหันมาบอกผม ต้าถอดทุกอย่างออกจากเรือนร่างหมดแล้วเหลือแต่ กางเกงยืดตัวจิ๋ว เหมือนผม ตาหยักเพยอว่าเข้าห้องน้ำกันดีกว่า ทันทีที่ผมเข้าไปในห้องน้ำผมก็ถอดกางเกงยืดตัวจิ๋วออก ต้าก็เช่นกันแน่นอนเราสองคนมีแค่ร่างกายเปลือยเปล่า ผมเปิดก๊อกน้ำ น้ำไหลรินลงมาตากด้านบน ต้าเข้ามายืนประจันหน้ากับพร้อมระดมจูบกันอีกครั้ง ท่ามกลางสายน้ำที่ราดรดลงมา ผมสองคนพลัดกันถูกสบูให้กันและกัน

“พี่อ้น ฟิตร่างกายมาอีกแล้ว ดูซิ ซิกแพค ขึ้นมาตั้งเยอะ แต่พี่ก็ยังหุ่นสลิมบางเบา ไม่เปลี่ยนแปลง เพื่อนต้านะชมหุ่นพี่กันทุกคนเลยอะ “ ต้าพูด ผมพยักหน้าผม ผมซิตอัพวันละ400 – 500 ทุกวันเพื่อให้กล้างท้องแข็งแรง

“พี่อ้น “ ต้าเรียกผม ผมเช็ดตัวให้แห้งและรั่งรอต้าอยู่บนเตียง ผมหันไปมองต้า

“ต้าเจอพี่โจ เมื่อวันก่อน พี่ไปหาพี่เจอมาหรือเปล่า” ต้าถามผม ผมสะบัดหน้าไปมอง

“ทำไมเหรอต้า “ ผมถามต้า มองหน้าต้า

“ก็แค่ถามทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยละ เห็นพี่โจบอกว่าไม่ได้เจอพี่อ้นเลย “ ต้าพูดผมพยักหน้าไม่ได้พูดอะไร ต้าก็เดินมาและขึ้นมาบนเตียงพร้อมมาค่อมตัวผมไว้ ต้าปลดผ้าขนหนูที่ผมพันท่อนล่างไว้ไม่แน่นมากหนักออกไป

“ต้ารักพี่อ้นมากนะ ต้ายอมขัดใจพี่ตุ๊เลยนะ พี่อ้นรู้ไหม “ ต้าบอกผม พร้อมนิ้วที่ไต่เล่นที่แผ่นอกผม และวนไปมารอบๆ หัวนมซ้ายขวาสลับกันไปมา ผมเอามือลูกที่หน้าท้องแบนราบของต้า ไม่มีซิกแพคแต่ดูดีสไตล์หนุ่มจ้าวสำอางค์ ต้าก้มตัวลงมาจูบผมเบาๆ และเร่งความเร้าร้อนขึ้น พร้อมกับไซ้ไปตามซอกคอผม ผมยอมรับว่าต้าถึงใจผมที่สุดในบรรดาเด็กที่ผมมี แต่แปลกนะ มันไม่ได้มีความสุขทางใจให้ผมเลย ไม่เหมือนตอนที่ผมมีอะไรกับโจ โจมันขัดขืนผมซะด้วยซ้ำแต่ต้าที่ทำให้ผมทุกอย่าง ต้าค่อยๆ เลื่อนหน้าลงมาที่ซิกแพคผมพร้อมใช้ลิ้นลงที่หน้าท้องผมเบาๆ ต้าค่อยๆลากลงไป ผมก็เกร็งหน้าท้องเพราะว่าเสียวซ้าน ต้าวนลิ้นรอบสะดือผม และค่อยเลื่อนลงมาที่หัวหนาว

“อืมม ต้า ซี้ด โอ้วว “ ผมเริ่มเสียงมากขึ้นเมื่อต้าขบเนื้ออ่นผมเบาๆ

“ให้ลงไหม ครับที่รัก” ถ้าถามผม ผมหลับตาพริ้ม พยักหน้า ต้าค่อยลากปลายลิ้นลงไป จนถึงของสงวนของผม และต้าก็ใช้มือจับมันขึ้น ผมสัมผัสได้ถึงความเย็นต้าคงกำลังเล่นกับมันด้วยปาก มันความเสียงมันพุ้งปรี้ดขึ้นมาทุกทั้งที่ต้าขบมันเบาๆ ผมไม่เจ็บแต่ “อู้ยย ..ต้า อู้ยย อืมม เยี่ยม ..ถึงใจพี่ที่สุด “ ผมร้อมครางมือผมก็แตะหัวต้าว่าอย่าหยุด ผมเสียงตรงนั้นมากจนเด้งสู้ปากต้าเลยดีกว่า

“พี่อ้นอย่าเด้งซิ มันแท่งคอต้า ของพี่ก็ไม่ใช่สั้นๆซะหน่อย” ต้าปล่อยปาก แถบบนผมด้วย ผมพยักหน้า ต้าก็ปฏิบัติกับของสงวนผมต่อ มือต้าก็ลูปคลำลูกสองห้อยของผมยิ่งเพิ่มดีกรีความเสียงผมมากขึ้น

“ต้า” ผมเสียงต้าเสียงกระเซ้า ต้าเงยหน้ามองผม

“ว่าไงครับที่รัก “ ต้าทำตาเหยิ้มใส่ผม  ผมกระดกหัวมองต้าผมพยักหน้าให้ต้าขึ้นมาได้แล้วก่อนที่ผมจะแตกคาปากต้าจนได้ ต้าเลื่อนตัวขึ้นมาผมก็พลิกต้าให้นอนลง ผมจับขาต้าตั้งขึน ผมโอบรวมสะโพกต้าทำให้ก้นลอยขึ้นนิดหน่อยผมโน้มตัวไปหาต้า ผมโน้มตัวลงที่ยอดปทุมถันของต้ามันแข็งรอการลงลิ้นจากผม ผมเอามือบีบฐานรอบรอบๆหัวนม ทั้งบีบและคลึ้ง ต้ามีสีหน้าเหยเกเพราะว่าความเสียวผมลงลิ้นเลียที่ปลายจุกนั้น สลับกันไปมาสองข้างอย่างเร็ว

“อืมม พี่อ้น  อืมม อาห์  “ ต้าครางออกมาผมยิ้มได้ใจ ผมเลื่อยลากลิ้นไล่ลงมาที่หน้าท้อง พร้อมขบหน้าท้องแบนๆเบาๆ ผมรู้เลยว่าต้าพยายามแกร็งหน้าท้อง

“พี่อ้น ...ต้าไม่ไหวแล้วอะ อืมมม “ ร้องคราวออกมาว่าไม่ไหวแล้ว ผมก็เอนตัวขึ้นหันไปหยิบเจลหล่อลื้นมาบีม

“อยากได้มันแล้วใช่ไหมจร๊าเมียจร๊า “ ผมพูดและกัดปาก ต้าพยักหน้าอย่างเร็ว ผมก็ค่อยดันมันเขาไป ไม่ยากไม่ง่าย เพราะว่าไม่บ่อยเลยที่ผมกับต้าจะสนุกกัน พอเข้าไปได้ผมก็โยกแบบเข้าไปสูดและออกมาสุด เข้าออกแต่ละต้านี้เอามือคว้าผ้าปูที่นอนและจิกมันไว้ เพื่อลดอาการเสียว ผมโยกอยู่แบบนั้นสักพักและผมก็หยุด ผมตีก้นต้าให้พลิกมาเป็นท่าด๊อกกี้ ต้าก็ทำตาม ผมค่อยใส่กลับเข้าไป

“พล้วด” ผมดันลวดเดียวจบมิดด้ามเลย  “โอ้ยย พี่อ้น เบาหน่อยซิ เดี๋ยวพังพอดี” ต้าหันมาบ่นผมทันที

“จร๊าๆ เมียจร๊า อย่ามาเร่งพี่นะ พี่อ้น แรงเลย พี่อ้น ฟั้คมีฮาร์ดไม่ได้นะ “ผมพูดและโยก ต้าหันมามองผมส่งจูบมาให้ผม ผมค่อยโยก เรเวลต่ำและค่อยเร่งขึ้น เร่งขึ้น จนต้าเร่มไม่ไหว้ต้าคว้าหัวเตียงไว้ ทำให้หลังแอ่นเล็กน้อยมันดูเซ็กซีมาก

“ปักๆๆๆๆๆ”ผมรัวทันที  เสียงดังพอสมควร เสียงจากเนื้อกระทบเนื้อ  “อืมม ซู้ด โอ้วว พี่อ้น อืมมม พี่อ้น โอ้ววววว ไม่ไหวแล้วพี่อ้น ต้าไม่ไหวแล้ว “ต้าพูดผมเห็นว่ามือต้ากำลังจัดการของตัวเองไปด้วย ผมก็ยิ่งเร่งมันเร่งและซอยเร็วขึ้นรัวเลยดีกว่า

“โอ้ววว พี่อ้น โอ้วววว” ต้าร้องครางยังกับนางเองในAV มาเอง เลย ผมก็กัดปาก จนไม่ไหวก็ครางเหมือนกัน “อู้ยย เมียจร๊าเมียผัวไม่ไหวแล้ว โอ้ววว ...อาห์ “ปล่อยออกไปเต็มๆเลย ก่อนปล่อยนี้พล้วดเข้าไปแสบจัดลึกเลยและค้างไว้ ผมโน้มตัวลงกอดต้า

“สุดยอด เมียพี่สุดยอด” ผมร้องออกมาก ผมค่อยๆถอนอาวุธผมออกมา ผมทิ้งตัวลงนอน หมดแรง ต้าก็หันมากอดผม สองคนกอดก่ายกัน ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่สภาพหอยเหนื่อยทั้งคู่ แอร์ในห้องนอนก็เย็นนะแต่เหงือผมสองคนนี้ท่วมเลยคงต้องจัดการอาบน้ำกันใหม่อีกรอบ

“จ๊วบ” ต้าเดินมาจูบปากผม ผมสวมชุดนอนที่ผมเอามาทิ้งไว้ที่ห้องไอ้ดิม ต้าก็เอาเสื้อยืดผมไปใส่ พร้อมกางเกงวอร์ม ผมจูบปากต้ากลับ

“ขอบคุณนะครับ วันนี้ถึงใจพี่มากเลย ...”ผมบอกต้า

“ถึงใจแล้วพี่หยุดได้แล้วหรือยังละที่จะไป...”ต้าพูด ผมขมวดิ้วมอง  “ต้าไหนเราคุยกันแล้วไง...พี่จะหยุดเมื่อถึงเวลา และไม่ต้องกลัว พี่ป้องกันอย่างดีพี่รู้ต้า” ผมพูดกับต้า ต้าพยักหน้าแบบไม่ค่อยอยากจะเห็นด้วยสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องยอมผมแหละ

“พี่ดูแลซอบ้างไหมพักนี้ ต้าโทรหา หรือว่าสไกด์ด้วยดูซอเศร้าไปนะ และนี้พรุ่งนี้ไม่รู้จะมีเวลาไปหาซอไหม ต้าเป็นห่วง”ต้าพูดกับผม ผมเอามือไปท้าวไว้ด้านหลัง

“ต้าพี่จะพูดกับต้าเรื่องซออยู่พอดีเลย พี่จะหยุดทำแบบนั้นกับซอแล้วนะ ซอเขาอยู่กับเราสองคนมันมีแต่จะรั้งเขาไว้ ไม่ให้เขาไปเจอคนที่รักเขาจริงต้า พี่ไม่ใช่ว่าพี่เบื่อหรือไม่อยากดูแลซอนะ ซอเขาน่ารัก พี่ยอมรับแต่จะให้ซอมาจมปักแบบนี้ไม่ได้ “ผมบอกต้า ต้ามองหน้าผม พยักหน้าเบาๆ

“แล้ว “  ต้าถามผม

“ให้ซอเปิดใจให้ใครสักคนที่รักซอเถอะต้า “ ผมบอกต้า  ต้าพยักหน้าพร้อมถอนหายใจไปพร้อมๆกัน

“ต้าหวังว่าซอจะเข้าใจ ต้าจะพูดกับซอเองแล้วกัน “ต้าบอกผม ผมพยักหน้าว่าให้ต้าพูดจะดีที่สุด

“พรุ่งนี้พี่อ้นไปส่งต้าที่โรงแรมแล้วกัน ต้าจะให้พี่ตุ๊มารับ หรือว่าพี่อ้นจะไปส่งต้าที่บ้านดีละ”ต้าบอกผมแถมยังถามผมอีกนะ

“ไว้รอให้พี่พร้อมกว่าตอนนี้ก่อนแล้วกันนะ พี่ยังไม่พร้อมจะรับตรีนไอ้ตุ๊มัน “ผมพูดต้ากลั้นหัวเราะผมไว้ ต้าพลิกตัวเองไปนอนข้างๆผม และหันมากอดผมไว้ มือก็ไต่หน้าอกกว้างๆ ผมเล่นไปด้วย ผมก็มอง

“จะเอาอีกเหรอ “ ผมแซวต้า ต้าเงยหน้ามอง ถ้าได้ก็ดีนะ พี่อ้นไม่ไปหาต้าตั้งหลายเดือนเลยอะ งานอะไรจุยุ่งขนาดนั้นก็ไม่รู้” ต้าบ่นผม ผมยิ้ม

“หืนนะเราเนี๊ยะ ไม่น่าเชื่อนะว่าน้องไอ้ตุ๊ ที่ดูขรึมๆ นี้ใช่เล่นเลยนะ ถ้าตุ๊มันรู้มันคง .....” ผมพูดและหยุดไว้ต้ามองผมว่าอะไรต่อ

“ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน” ผมพูดต้าเบ้ปากเลยนะ  “นอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้กลับบ้าน ที่หลังอย่าทำเซอไพรส์แบบนี้อีกนะ ถ้าไอ้ตุ๊มันพลิกกรุงเทพหาได้มันทำเลยนะไอ้ตุ๊นะ “ ผมบอกต้า ต้าพยักหน้าเบาๆ ผมว่ามันรู้ว่าต้าอยู่ที่นี้และมันก็คิดว่าต้าต้องอยู่กับผมแน่ๆ คราวก่อนที่ต้าโกหกว่าคนที่เดินจับมือในห้าง แม้ว่ารักข่าวจะถ่ายได้แค่ข้างหลังมันก็รู้อยู่ดีว่าไม่ใช่ไอ้เดฟที่ต้าบอกแน่นอน และต้าก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกแต่ไม่ใช่อุปสรรค์ผมไปเรียนที่เวสพอยด์เหมือนกัน พอหยุดปุ๊ปก็ไปหาไปลัลลาทันที ผมรู้สึว่าต้าหลับแล้วฟังจากเสียลมหายใจเข้าออกไปเป็นจังหวะ ผมค่อยพลิกต้าให้นอนลงที่หมอนแทนอกผม

“ฟ๊อด “ผมหอมแก้มต้า ต้านะรักผมมาก ผมซิ ผมพยายามรักต้าให้มากเท่าที่เขาให้ผมแต่ มันเหมือนมีอะไรที่ทำให้ผมให้เขาไม่ได้มากที่สุดแต่ก็รักแหละ และมันเหมือนว่าผมกันไว้ให้ใครสักคน ที่ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นไหม เพราะวันมันถูกกั้นไว้แค่คำว่าพี่ชายคนโต 


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัน พี่อ้นVSต้า NC ตัวจริงจัดเต็มให้อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-08-2015 20:23:25
 :pighaun: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัน พี่อ้นVSต้า NC ตัวจริงจัดเต็มให้อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 02-08-2015 21:45:06
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกันแพทแค่ไม่อยากเหมือนพ่อ/พี่อ้นไม่กลัวไอ้ตุ๊แต่ผมรีบ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-08-2015 14:13:53
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรุ้สึกปวดแผลอย่างมาก เมื่อคืนผมโดยไอ้ที่จะมาลุมทำร้ายพวกผม ทั้งที่มันโดยเล่นหมอบไปแล้วนะมันยังกระดกลุกขึ้นมา งัดเอามีนพกออกมาจะแท่งน้องชายผมพีช ต่อให้เขามองผมไม่เหมือนพี่ชายก็ตามผมก็รักและเป็นห่วงพีชเสมอ ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะเข้าใจผมซะ ที่ผมไม่ได้อยากคนลูกโตคนโปรด เป็นพี่คนโต คนโปรดของน้องๆ ผมเชื่อว่าพ่อรักลูกเท่าๆกัหมด

“โอ้ยย “ผมค่อยขยับตัวเองดันเพลอเอาแขนข้างที่เจ็บไปท้าวเพื่อยันตัวผมให้ลุก ผมเลยร้องออกมาเบาๆ และคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนที่เตียงแม้จะไม่ติดกับผมมาก็ตาม พี่ดิม พี่ดิมเขารู้ว่าผมรู้สึกตัวแล้วพี่ดิมจึงลืมตาขึ้น

“แพท ตื่นแล้วเหรอครับ ปวดแผลไหมครับแพท ตัวอุ่นๆ นะเนี๊ยะมีไข้แน่ๆเลย “ พี่ดิมถามผมอย่างรวดเร็ว พี่ดิมเอาหลังมาอังที่หน้าผากผม ผมมองและพีดิมก็ลดมือลงเหมือนรู้ว่าผมมองเพราะอะไร  แต่ถามว่าผมก็รู้สึกหวันๆกับสายตาที่เขามองผมด้วยความเป็นหวง เห็นพี่ดิมกะล้อนแบบนี้แต่สายตาของเขามันดูอบอุ่นแปลกๆ

“ผมโอเคแล้วครับพี่ดิม “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ผมก้มมองเอ๊ะ นี้ไม่ใช่เสื้อผ้าที่ผมสวมเมื่อคืนนี้แล้วนี้มันชุดของใครละ

“พี่ดิม “ ผมถามพี่ดิมเพราะว่าถ้าชุดผมเปลี่ยนไปแบบนี้แสดงว่าพี่ดิมต้อง เปลี่ยนชุดผมแน่นอน

“อะไรเหรอครับ แพท” พี่ดิมถามผมได้หน้าตายมาก

“ชุดผมละ” ผมถามพี่ดิม  “ เออ ชุดน้องแพทเหรอ ... อยู่นั้นครับ พี่ซักแห้งอย่างดีเลย สะอาด” พี่ดิมพูด

“แล้ว.... ชุดนี้ “ผมถามถึงชุดที่ผมใส่อยู่นี้แบบว่ามันมาได้ยังไง

“ชุดของพี่นะครับ พี่มีหลายชุด ชุดนี้ใหม่มาก “ พี่ดิมพูด  ผมก้มมองชุดอีกครั้ง “ถ้าแพทชอบพี่เต็มใจให้ไปใส่เลยครับ เอาไว้ใส่นอนเพื่อคิดถึงพี่” พี่ดิมคิดได้ยังไงว่าผมจะเอาชุดพี่ไปและผมนี้นะจะคิดถึงพี่ดิมเขา
 “พี่เปลี่ยนชุดผมเหรอ” ผมถามพี่เสียงดังนิดหนึ่ง

“เออ ก็มัน เหม็นคาบเลือดนะครับพี่เลย...” พี่ดิมพูด ผมก็  “เพี๊ยะ” ผมตบหน้าพี่ดิมทันที

“อ้าว...ตบพี่ทำไมละครับ “ พี่ดิมหันมาถามผมพร้อมเอามือกุมที่ใบหน้าตัวเอง

“พี่ถอดชุดผมนิ” ผมพูด นี้แค่ตบนะดีที่มือเจ็บไม่งั้นจะจับบิดและขึ้นท่าเฮดร๊อกแบบวันแรกที่เจอเลย

“ถ้าไม่ถอดพี่จะใส่ชุดใหม่เข้าไปได้เหรอครับน้องแพท “ พี่ดิมพูด  “เพี๊ยะ” ผมตอบอีกที

“อ้าว..ตบพี่อีกทำไมละครับ “ พี่ดิมถามผม  “ต่อให้ชุดผมเลอะพี่ก็ไม่ควรมาถอดชุดผม “ ผมพูดขึ้นเสียงพี่ดิมได้แต่มองผมโดยไม่พูดอะไร 

“เพียะ” ผมตบอีกทีหนึ่ง รวมเป็นสามที พี่ดิมหันมามองผมอีกที  “นี้พี่ไมได้พูดอะไรเลยยังโดนอีกเหรอครับ” พี่ดิม

“ก็พี่....หมับ” ผมพูดจะง้างมือตบพี่ดิมจับมือผมไว้ 

“ไอ้แพท ทำอะไรนะ มรึงจะตบพี่ดิมทำไมมรึง “ ไอ้ต้าเข้ามาพอดีเลย ผมรีบดึงมือผมกลับทันที ผมหันมามองไอ้ต้า

“น้องแพทเขาหาว่าพี่แอบดู สรีระน้องเขานะครับต้า” พี่ดิมพูดมันน่าไหม ผมหันขวับไปมอง

“ไอ้แพท กรูนี้เปลี่ยนให้มรึง พี่ดิมเขาไม่ได้เปลียนเขาแค่บอกให้กรูนะเปลี่ยนให้มรึงหน่อย เพราะถ้าปล่อยมรึงนอนทั้งที่ชุดเลอะเลือดไม่ดีแน่ พี่ดิมเขาอยากจะดูยังตัดใจไปนั่งรอข้างนอกเลยนะมรึง ไอ้แพท” ต้ามันพูดผมหันมามองพี่ดิม เออ ผมตบไปตั้งสามที

“แถมพี่ดิมยังคอยนั่งเฝ้านอนเฝ้ามรึงไม่ห่างด้วย กลัวมรึงปวดแผล กลัวมรึงมีไข้ไอ้แพท” ต้ามันพูดแถมขำผมอีกนะ

“เออ ...แพท ...ขอโทษครับ “ ผมขอโทษพี่ดิมที่ตบแก้มโดยไม่ฟังเหตุผลเลย

“พี่คิดซะว่าเป็นของสมน้ำหน้าคุณแล้วกันนะครับ น้องแพท “ พี่ดิมพูดพร้อมเอามือลูบแก้มตัวเอง ผมเพิ่งเห็นนะว่าเป็นรอยห้านิ้วเลยอะ 

“พี่ดิมเขามีเสื้อตัวใหม่ไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป มรึงใส่กลับแล้วกัน มรึงจะกลับวันนี้เลยใช่ไหมวะ” ต้าถามผม ผมต้องกลับวันนี้แหละพรุ่งนี้มีออกงานกับพ่อดีนะที่สวมเสื้อแขนยาวได้

“ใช่กรูกลับวันนี้เลยต้า เออ มรึงโทรหาไอ้พีชให้กรูยัง” ผมถามไอ้ต้า

“เออ พี่ไปทำอาหารเช้าให้ทานกันนะครับ “พี่ดิมพูดพร้อมลุกขึ้นไปทันที

“ไอ้พีชมันโทรมาถามอาการมรึงอะ มันคงตกใจที่มรึงผลักมันออกแถมจะรับมีดแทนมันอีกนะ ดีที่ไอ้เวรนั้นมันเสียหลักซะก่อนมรึงแพท “ ต้าพูดผมพยักหน้า ต้าค่อยๆพยุงผมขึ้น ปวดแขนเหมือนกันะเนี๊ยะ แต่ผมต้องกลับ

“พีชมันก็จะกลับวันนี้นะแต่กี่โมงกรูไม่รู้ มรึงจะไปเครื่องบินส่วนตัวเลยใช่ไหมวะ” ต้าถามผม ผมพยักหน้า ผมลุงขึ้นพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลียนในห้องน้ำ ผมทำการล้างหน้าล้างตา พอผมเดินออกมาต้าก็ช่วยผมแต่งตัว ผมออกมาเห็นพี่ดิมกับพี่อ้นกำลังคุยอะไรกันคงไม่พ้นเรื่องทะลึ้งๆแน่ๆ

“น้องแพทเป็นไงบ้างครับ “ พี่อ้นถามผม ผมนั่งลง พี่ดิมเขาทำอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ใส่กรอกแฮม ไข่ดาว  ผมนั่งประจำที ไอ้ต้ามันเดินไปนั่งข้างพี่อ้นแน่นอนพี่ดิมต้องเดินมานั่งข้างผม

“น้ำส้มคั้นครับ “ ผมรับแก้วน้ำส้มมา ผมพยักหน้าขอบคุณพี่ดิม

“น้ำส้มคั้น สด สด” พี่ดิมพูด ต้ามันเบ้ปากไปที่กล่อง

“สดจากกล่องเหรอครับ พี่ดิม” พี่อ้นพูด พี่ดิมหันไปมอง  “มรึงเงียบสัก 3วิจะได้ไหมครับ ไอ้อ้น “ พี่ดิมว่าพี่อ้นด้วย ผมก็ทานอาหารเช้า พี่อ้นก็ทานกับต้า ทานไปสวีทกันไป มีป้อนให้กันด้วย ผมหันมาเจอพี่ดิม หันมามองผม ผมรีบก้มหน้าทานต่อ มองแบบนี้คือจะเอาแบบนั้นบ้าง แฟนก็ยับงไม่ใช่ใครจะทำให้บ้าหรือเปล่าผมคิดในใจ

“แพท พี่ดิมไปส่งมรึงที่สนามบินนะ “ ต้ามันบอกผม ผมพยักหน้า พี่ดิมเตรียมตัวเสร็จแล้วพี่อ้นคงไปส่งไอ้แพทที่โรงแรมอาภาษญ์แน่นอน ไม่กล้าไปส่งที่บ้านหรอก

“พี่ตุ๊ ต้าเอง จะบ่นทำไมอะ ต้ามาถึงก็อยากพัก แค่ไปเที่ยวผับ กับไอ้แพท แพทมันกลับแล้ว ไม่มีอะไร มารับแล้วกันแต่อีกหนึ่งชั่วโมงนะ ต้าเพิ่งตื่น อื้ดดดด “ต้าพูดแถมเอาผมไปเป็นไม้กันพี่ดิมคนเดียวด้วยนะ ผมเดินลงมาชั้นล่าง ผมเข้าไปนั่งที่รถพี่ดิม ทันที ส่วนไอ้ต้ากับพี่อ้นเรียกรถแทคซี

“ไอ้อ้นมันกลับไปคอนโดมันถัดไปสองสถานีรถไฟฟ้านะ” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูจะโทรหาพีชดีไหมว่ากลับพร้อมกันไหมนะ

“แพท” พี่ดิมเรียกผม

“ครับพี่ดิม “ผมขานรับ  “ แพทนี้ถุงยานะ ทานตามหน้าซองเลยนะครับ พี่ว่าแพทคงระบบแผลอีกสองสามวัน อย่าลืมไปล้างแผลนะครับ พี่เย็บใหม่ละลายให้ไม่ต้องตัดใหม่ “ พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า พี่หันไปสนใจขับรถต่อ ผมยอมรับว่าผมเริ่มหวันไหว แต่ผมกลัวจะเจอแบบพ่อผม ลุงสี่ที่เจ้าชู้มาก วันวันมีแต่คู่ขามาราวีพ่อผม  ผมกลัวจะเหมือนกัน พี่ดิมขับรถมาส่งผมที่สนามบินผมต้องไปเครื่องส่วนตัว

“พี่ดิมขอบคุณนะครับ “ ผมบอกพี่ดิม พร้อมเดินไปหาพี่ที่เขารอผมกลับอยู่แล้ว พี่ดิมยืนมองผม ผมหันไปยิ้มให้ก่อนนจะเดินขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัว ไม่นานเครื่องก็แล่นขึ้น ผมยังเพลียอยู่เลยขึ้นมาได้ก็หลับทันที ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงสนามบินในค่ายฯแต่ผมต้องขับรถผมต่อไปเพื่อกลับบ้าน ปวดแขนเหมือนกันนะ จะปิดพ่อได้ไหม

“โอ้ยย “ ผมขยับแขน แต่มันปวดขึ้นมานิดหน่อยจะทานยาก็จะง่วงเอา

“ขอบคุณนะครับพี่” ผมบอกพี่ที่มาส่งผม เดินไปที่ผมจอดรถผมไว้ พ๊อร์ช ยื่อเหมือนน้องชายผมเลย ผมปลดล๊อก และเข้าไปนั่งทำหน้าที่คนขับ ผมสตาร์ทรถทันที

“โอ้ยย “ผมปวดแขนขึ้นมาทุกครั้งที่ผมขยับแขน  “ปึก ...” เสียงประตูรถผมถูกเปิดพร้อมกุลที่ถูกบิดให้เครื่องดับ ผมมองคนที่ทำแบบนั้น พีช  พีชก้มหน้าเข้ามาในรถผม

“แขนเจ็บจะขับยังไง ไปนั่งข้างโน้นขับเอง” พีชบอกผม ผมแอ้บอมยิ้มเล็กน้อย ผมออกมาจากรถเดินไปนั่งข้างคนขับ พีชสตาร์ทรถและขับออกทันที  ผมนั่งโดยไม่กล้าจะถามว่าไปนอนที่ไหน ไม่ได้อยากซอกแซกแต่อยากรู้เพราะพี่ก็ห่วงน้อง แม้จะหัวปีท้ายปีก็เถอะ

“กินยาหรือยัง “ พีชหันมาถามผม ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยหันไปมองพีชอีกครั้ง

“อ้าว...ถามว่าทานยาหรือยัง กลับไปสภาพปวดแขนแบบนี้พ่อก็รู้พอดี” พีชพูด ผมก็เอื้อมจะหยิบขวดน้ำ แต่พีชหยิบส่งมาให้ผม พร้อมกันเปิดฝาให้ด้วย ผมไม่เคยเห็นพีชทำแบบนี้กับผมมาก่อน พีชจะพูดกับผมก็ต่อหน้าพ่อเท่านั้น

“เอ้า...รับไปซิ” พีชเอ็ดผม ผมรับน้ำมาพร้อมแกะเม็ดยาแก้ปวดออกมาทาน ผมทานไปก็ได้สักพัก ก็รู้สึกง่วงทันที

“นอนก็ได้นะ ถึงแล้วจะปลุกเอง “ พีชหันมาบอกผม ผมพยักหน้า ผมก็เอนเบาะนอนลงทันที ผมหลับตาไปนานแค่ไหนไม่รู้ ผมเห็นภาพพี่ชาย แม๊กซ์  แพทนายต้องดูแลน้องให้ได้นะ พี่ชายบอกผมก่อนนะเดินหายไป ในควันขาว ขาว ผมกำลังไขว้ขว้า

“พี่แพท พี่แพท” ผมสะดุ้งเฮือก พีชสะกิดเรียกผม

“เป็นอะไรนะ เห็นเหมือนจะคว้าอะไรสักอย่าง “ พีชถามผม ผมมองไปรอบๆ ถึงบ้านแล้วเหรอ

“กำลังจะเรียกก็เห็นทำท่าจะควานหาใครก็ไม่รู้ “พีชพูด

“ไม่มีอะไรอะพีช “ผมพูด พัชพยักหน้า และทำท่าจะลุกออกจากรถ

“พีช ...”ผมเรียกพีช พีชหันมามองผม ขณะที่ก้าวเท้าออกไปจากรถแล้ว

“พี่ขอบใจนะ “ ผมพูดพร้อมปลดเข็มขัดออก ผมเดินลงมาจากรถ เห็นรถผมจอดอยู่แล้ว ดีนะที่ผมสวมเสื้อเชิ๊ตแขนยาวมาพ่อจะได้ไม่เห็นว่าผมไปโดนอะไรมา ผมเดินเข้าไปในบ้านผม พ่ออยู่ในบ้านคงเพิ่งจะกลับมา พ่อหันมามองผม

“แพท พรุ่งนี้ไปประชุมกับพ่อนะ พีชเตรียมตัวไปฝึกสไนเปอร์ต่อเลย ทางโน้นเขาพร้อมแล้ว” พ่อบอกผม ผมพยักหน้าแต่พอพ่อบอกว่าให้พีชไปฝึกต่อผมหันมามองหน้า

“พ่อทำไมมันถี่ พีชมันเพิ่งจะไปมานะพ่อ “ผมถามพ่อขึ้นทันที พ่อหันมามองผม

“มันยังไม่พอ ฝึกจบก็สบายแล้ว “พ่อผมพูด พีชพยักหน้าและเดินขึ้นห้องพักทันที  ไม่พูดอะไรอีกเลยผมได้แค่มอง ผมหันมาพอยกมือขึ้นห้ามผม ผมรู้ว่าพ่อก็อึดอัด ที่ต้องบังคับลูกทำนั้นทำนี้ตามที่ลุงหนึ่งขอร้องมา ดีนะที่แค่ผมสองคน น้องๆคนอื่นไม่ต้อง อ้อ พายอีกคน ผมสงสารพายเหมือนกันตอนนี้พายบอกเรียนหนักมาก แถมพายยังคิดถึงเพื่อนอีกด้วย

“ขึ้นไปพักซะ เดี๋ยวพ่อจะไปรับน้องๆ กลับเอง “พ่อบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินขึ้นห้องนอน ผมเดินผ่านห้องพีช ผมทำท่าจะเคาะประตู แต่ถ้าเคาะแล้วผมจะพูดอะไรดีละ ความหมางเมินห่างเหินของผมกับพีชมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วนับจากที่พี่แมกซ์ลูกบุญธรรมของพ่อผมเสียชีวิตไป  ผมไม่ได้ไม่อยากช่วยเขาแต่เขายอกให้ผมปล่อยเขาไป ถ้าผมช่วยเขา คนที่อาจจะไม่มีลมหายใจคือผม ผมไม่ได้อยากได้ตำแหน่งลูกคนโจ พี่คนโต ถึงแม้ว่าตามหลักมันจะเป็นผมเพราะผมเกิดจากพ่อเปรมดิ์

“ พีชเมื่อไหร่นายจะให้อภัยพี่ “ ผมพูดเบาๆกับตัวเอง ผมเดินกลับห้องนอน ผมถอดเสื้อพี่ดิมที่ให้ผมมาใส่ก่อนออก ผมเห็นผ้าพันแผลด้วยความประณีตพี่ดิมเป็นคนทำแผลให้ผม

“ถ้าพี่ไม่เจ้าชู้ แพทคงไมปิดกันมันหรอก แต่แพทกลัวแพทไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ” ผมพูดกับตัวเองที่หน้ากระจก ภาพที่วัยเด็กผลของการเจ้าชู้ของลุงสี่ กับบรรดาคู่ขาที่มาระรานพ่อผม ผมรับมันไม่ได้ทุกวันนี้ผมยังไม่ค่อยสนิทใจเขาเลยด้วยซ้ำ ผมทำใจเรียกเขาว่าป๊าเหมือนที่น้องๆผมเรียกเขาไม่ได้ ผมยังเชื่อว่าความเจ้าชู้นะมันเลิกไม่ได้หรอก ไม่มีวันด้วย ผมยืนถอนหายใจหน้าจกในห้องน้ำ มือก็ท้าวที่อ่างล้างหน้า
*********************************************************************************************************************************
อ้น หลังจากที่ผมไปรับลูกชาย ลิมโบกินี่ ก็เอาต้าไปส่งไว้ที่โรงแรมอาภาษญ์ทันที และหลังจากนั้นสิบนาที ต้าส่งข้อความหาผมว่า ไอ้ตุ๊มารับแล้ว ผมโทรหาไอ้ดิมมันก็บอกว่าส่งร้องแพทเรียบร้อยแล้ว  เลยนัดไปเจอกันทีบ้านก่อนจะเข้าไปเอาของและขับรถกลับค่ายฯกันเลย ระหว่างที่กำลังจะเลี้ยวเข้าประตูบ้าน ผมก็สวนกับรถของไอ้ตุ๊พอดีเลย ไอ้ดิมมันขับตามผมมาติดๆ ไอ้ตุ๊มันหันมามองผมก่อนละเลี้ยวรถเข้าบ้านที่อยู่ข้างๆผมนั้นแหละ ไม่ห่างกันเลย ส่วนบ้านผมกับไอ้ดิมนะเรามีประตูเข้าทางเดียวกันผมรอให้รถไอ้ตุ๊เข้าไปก่อน

“ปรี้นๆ” ไอ้ดิมมันบีบแต่ไล่ผม จะไล่ผมทำไมครับคุณหมอดิม ผมด่ามันในใจ ผมก็รีบเอารถเข้ามาและตามมาด้วยไอ้หมอดิมของผม ผมลงจากรถลิมโบกินี่ ไอ้ตุ๊มันลงจากรถมันมาเหมือนกัน

“สวัสดีวะตุ๊ กลับตอนเช้าเหมือนกันเหรอครับคุณตุ๊ เออ ขับรถไปรับลูกมาเหรอ” ผมแซว ไอ้ตุ๊มันหันมาแบบเท่ๆ

“มรึงละ กลับเช้าเหมือนกัน ส่งเมียกลับบ้านหมดแล้วเหรอ” ไอ้ตุ๊ ฮาๆ มันไม่รู้ว่ากรูไปส่งก่อนมรึงไปรับนั้นแหละ ๆ ฮาๆ

“พี่อ้นหวัดดีครับ “ น้องต้าลงจากรถมาก็ยกมือไหว้ผม ไอ้ตุ๊มันหันไปเหล่มองต้า และหันมามองผ

“เพิ่งมาถึงเหรอครับน้องต้า ไม่เจอกันหลายปีเลย น่ารักขึ้นนะ” ผมพูดแอบชมนิดหน่อย ไอ้ตุ๊มันหันไปเหล่มองต้าที่ยิ้มดีใจแต่ต้าต้องหุบยิ้มทันที

“ต้าเข้าบ้าน” ไอ้ตุ๊ ไอ้คุณพ่อหวงลูก ต้าหน้างอเลยเดินสะบัดไปเลย  ไอ้ตุ๊เดินมาทางผมยืนอยู่

“นั้นเพื่อนมรึงกลับมาพร้อมกันหรือเปล่า ทำไมไม่ลงจากรถละ” ไอ้ตุ๊มันถาม เออ นั้นซิ ผมหันไปมองไอ้ดิม มันจะนั่งในรถทำไม

“เออ เนอะ เดี๋ยวถามมันก่อนแล้วกันเนอะ สงสัยเด็กโทรมา แบบว่าเมื่อคืนแซบมาก ติดใจ ...” ผมพูดและเดินไปเคาะกระจกรถไอ้ดิมทำไมไม่ลงมา

“กรูหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่กรูคิดไว้นะไอ้อ้น “ ไอ้ตุ๊มันพูดพร้อมเดินเข้าบ้านมันไปทันที ผมยิ้มเท่ๆ และตอนนี้ไอ้ดิมมันลดกระจกลง

“ทำไมมรึงไม่ลงจากรถมาช่วยกรูวะ” ผมถามไอ้ดิม

“อ้าว! กรูคิดว่ามรึงอยากจะสวีทกับพี่เมียเลยไม่กล้าลงไปเป็น กขคง “ ไอ้ดิม มันพูดได้น่าแจกเท้าฟรีมาก

“ลงมาไอ้เวรเอ่ย เออ รีบเก็บข้าวของเลยนะจะได้กลับค่ายฯกัน รู้สึกเสียวหลังยังไงบอกไม่ถูก”ผมพูด ไอ้ดิมมันลงจากรถมา

“ที่อย่างนี้มากลัว ที่เมื่อคืน อาห์ โอ้วว ต้า โอ้ว ต้า  ซี้ด ต้า  แม่งดังสนั้นทั้งคืน เตียงก็โยก.. ขาเตียงกรูหักหรือเปล่าก็ไม่รู้ ” ไอ้ดิมพูดผมหันมาหาอะไรปาใส่มันแอบมองว่าไอ้ตุ๊มันออกมาหรือเปล่าดีนะที่ไอ้ตุ๊มันไม่ออกมา ไอ้คู่หูคูฮาของผม แต่มันไม่ได้ทำให้ฮาได้เสมอไปหรอกครับ มันกำลังจะทำผมงานเข้าและอาจจะร้องไห้หนักมาก เพราะปากมันนี้แหละ  ผมรีบขนข้าวของอุปกรณ์ของผมใส่รถทันที

“เห้ย! มรึงรีบเหรอวะ “ ไอ้ดิมมายืนกอดอกมองผมขนของมันยังไม่ได้ขยับไปจับอะไรสักอย่างเลย

“มรึงคิดว่ากรูรีบไหมละ กรูขนหมดแล้วเหลือแต่มรึงอะ ไอ้ดิม” ผมหันไปเอามือท้าวซะเอว

“ไม่รีบธรรมดา มรึงรีบมาก” ไอ้ดิม

“รู้ก็ดี รีบเลยมรึง ไม่งั้นมรึงนั้นแหละที่จะร้องไห้หนักมาก” ผมหันไปบอกมันก่อนจะเข้าไปสั่งน้อง ไอ้แอม อิ้งค์ และไอ้เอสมันจะไปส่งน้องๆ ผมไปโรงเรียน

“พี่ดิมหวัดดีครับ ผมไปเรียนนะพี่ “ เสียงไอ้เดียร์ ผมกำลังจะก้าวเท้าเข้าบ้าน

“ที่รักจร๊าไปเรียนกันได้แล้ว เราจะได้ไปสวีทกันที่โรงเรียน แอมจร๊าแอม” ไอ้เดียร์มันตะโกนเรียกน้องรักผมหน้าบ้าน เรียกได้ถูกจังหวะมาก

“ไอ้เดียร์”เสียงไอ้ดิมแต่ช้าไปแล้วผมออกมา ไอ้เดียร์ถึงกับผงะ

“พี่อ้นอยู่ เดียร์ซวยแล้ว “ ใช่ ผม หันไปมองไอ้ดิม ไอ้พี่ตัวดีของมันและหันมามองน้องรักมัน

“ใช่กรูอยู่ และกรูก็ได้ยินเต็มสองรูหูกรูเลยไอ้เดียร์)))))))))))))))))))))))))))))))))))”ผมพูดและกรอกเสียงเรียกขื่อมัน

“งั้นเดียร์คิดว่าไปรอที่โรงเรียนดีกว่า  เจอกันนะแอม เดียร์ไปก่อนนะ พี่แดนรีบ ......ฟิ้วววววว....”พี่น้องบ้านมันขยันแถกันดีจริง ไอ้ดิมหยักไหล่ ว่ามันไม่รู้เรื่อง ไอ้ดิมมันก็เดินเข้าบ้าน 

“อ้าวไอ้เดียร์ “ ไอ้แอมน้องชายผม ไอ้เดียร์มันจะขึ้นรพไอ้แดนไปแล้ว

“เจอกันที่โรงเรียนเลยแอม ...” ไอ้เดียร์   “ไอ้ป๊อดเอ้ย” ไอ้แอมน้องผม ผมมองพร้อมพยักหน้า รถไอ้แดนมันแล่นออกไปแล้วนิ แอมทำแก้มป่องเลยนะ

“นี้ยังเรียนม.ต้นอยู่เลยนะมรึงนะ “ ผมพูดกับแอม

“แม้ก็คนมันน่ารักนี้” นั้นไงทำตอบได้น่าเตะมากกว่าน่ารักอีกนะ

“ไอ้เอสมรึงไปรับน้องด้วยนะวันนี้ “ผมพูดไอ้เอสเดินงัวเงียออกมา นี้มันพร้อมมากไปไหม

“อะไรอะ ให้ไอ้แดนมันรับมาด้วยดิพี่ วันนี้เอสต้องไปรับน้องซอนะพี่ น้องซอไป อีเวร เอ้ย อีเว้น “ ไอ้ซอเออจริงด้วยไม่มีใครแล้ว ผมพยักหน้าก็ได้วะ

“แต่จะโทรมาถามว่าเข้านอนกี่โมง “ผมชี้น้องชายตัวแสบ
“อ้อกรูพร้อมมากมรึงจะไปหรือยัง “ไอ้ดิมมันเรียกผมมันบอกว่ามันพร้อมมาก ที่จะเดินทางผมรีบลงจากรถก่อนที่ไอ้ตุ๊มันจะลงมาเริ่มได้ยินเสียงมันดังมาจากข้าง ผมรีบเข้าไปในรถและสตาร์ท

“ไอ้ดิมรอที่ปั้ม หน้าปากซอย กรูรีบ” ผมพูดและออกรถเลย พร้อมทุกสายตาที่มองว่าผมรีบอะไรขนาดนั้นวะ ไอ้ดิมยังยืนเหวอได้อีก มันคงได้ยินแล้วว่าไอ้ตุ๊กำลังจะออกจากบ้านมันก็รีบสตาร์ทรถและออกตามหลังผมมาติดติด  เห็นไหมผมสองคนกลัวมันทีไหน ไม่มี มีสักนิด แต่กลัวมากกกกกก
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกันแพทแค่ไม่อยากเหมือนพ่อ/พี่อ้นไม่กลังไอ้ตุ๊แต่ผมรีบ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-08-2015 15:26:18
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกันแพทแค่ไม่อยากเหมือนพ่อ/พี่อ้นไม่กลังไอ้ตุ๊แต่ผมรีบ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-08-2015 18:25:51
 :pig4:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ VS ว่าน ว่านพี่ว่ามันจบแล้วเรื่องของพี่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-08-2015 14:32:01
พี่เดฟ VS พี่เอ็กซ์ 
    ผมกลับมานอนบ้านไม่ได้ไปนอนที่คอนโดเลย ส่วนเอ็กซ์ก็กลับไปนอนคอนโดไม่กลับมานอนบ้าน คือปกติผมกลับมานอนบ้านมันก็จะมานอนบ้าน ถ้าไปคอนโดมันก็จะตามไปนอนที่คอนโด ผมขึ้นเวรที่โรงพยาบาลให้พ่อผมสองวันติดเลย ผมจะไปเทรนนักฟุตบอลพรุ่งนี้ แต่วันนี้ผมดันได้รับอิเมลด่วน ว่าการฝึกจู่โจมใต้น้ำ เลือนเข้าเนื่องจากหาไปช้าสภาพอากาศอาจจะไม่เป็นใจ ให้ทำการฝึก เวรแล้วไงผม ผมต้องไปอาทิตย์หน้า เอ็กซ์คงรู้เรื่องแล้วแน่เลย

“ฮัลโล ไอ้โก้ “ ผมโทรหาไอ้โก้ เพื่อนผม ทีผมจะให้มันไปฝึกน้องๆผมแทน เพราะว่าทีมฟุตบอลเยาวชนเกาหลีเขาตอบรับกลับมาแล้วว่าจะมาเตะกระชับมิตรด้วย แถมผมต้องไปแล้วอาทิตย์หน้า

“ว่าไงครับ คุณหมอดิม โทรมาหาคนไข้แต่เช้าเลยสาด” ไอ้โก้

“ไอ้โก้ที่กรูบอกว่าต้นเดือนหน้ามาทำหน้าที่โค้ชให้กรู ไม่ต้องแล้ว” ผมบอก

“ทำไมอะ อะไรวะ “ไอ้โก้พูดนอยด์ๆ มันอยากได้ตังแต่แค่มันเป็นพิธีกร และโค้ชรับเชิญก็รวยแย่แล้ว บ้านมันก็มีธุรกิจเกี่ยวบ้านและที่ดิน

“ไม่ต้องมาต้นเดือนหน้ามา มามันอาทิตย์หน้าเลยโว้ย” ผมบอกมันไป

“อ้อ เห้ยย ชิบแล้ว ใครจะเลี้ยงลูกกรูละ อาทิตย์หน้าเลยเหรอ เวรแล้ว เวรแล้วกรู “ไอ้โก้มันจะเวรแล้งทำไม

“มรึงไปรับแม่มรึงเลย กรูมีข่าวด่วนให้ไปฝึกอาทิตย์หน้า กรูนี้ควรจะพูดคำนั้น  เวรแล้ว ไม่ใช่มรึง “ ผมพูด

“เออ จริงวะ มรึงไปเร็วจังหวะ ไอ้เอ็กซ์ด้วยเหรอว่ะ “ ไอ้โก้มันพูด

“ก็เออดิ ไปฝึกด้วยกันต้องไปเวลาเดียวกันอยู่แล้ว “ผมบอกไอ้โก้ มันคงเป็นเพราะ ไปไหนก็ไปด้วยกัน ออกงาน หรือว่าฝึก อบรมก็ไปด้วยกันตลอดมั้งและผมไม่เคยคิดเอะใจเลยสักนิดถึงข้อนี้

“เออ ๆ อาทิตย์หน้าก็อาทิตย์หน้า เจอกันวันจันทร์เลยวะ “ ไอ้โก้พูด

“เออ เจอกันวันจันทร์เลย กรูไปกันวันพฤหัสบดีวะ ยังไงโทรหากรูก่อนมรึงเดินทางนะโก้ ใจวะ บายวะ” ผมพูดและกดวางสาย ผมลืมไปเลยว่า ผมอาจจะต้องนอนห้องเดียวกันกับไอ้เอ็กซ์ ถ้าผมไม่รู้มาก่อน ผมคงนอนได้แต่พอผมรู้แบบนี้ยอมรับว่านอนไม่ได้แน่นอน 

“สวัสดีครับ ผมรบกวนติดต่อหน่วยงานที่ดูแล ส่งทีมชุดไปฝึกจู่โจมใต้น้ำหน่อยครับ  ผมเป็นแพททหารครับนายแพทย์คธาวุธครับ “ผมบอกเจ้าหน้าที่

“รอสักครูนะค่ะ ทางเราจะโอนสายให้ค่ะ “ เสียงเจ้าหน้าที่แจ้งว่าจะโอนสายให้ผมก็ถือสายรอ จนสิบนาทีได้

“สวัสดีค่ะ คุณหมอเดฟ ใช่ไหมค่ะ มีอะไรให้เราช่วยค่ะ “ เจ้าหน้าที่

“ผมจะขอสอบถามเกียวชุดที่จะไปฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำนะครับ ผมอยากทราบว่า ห้องหนึ่งพักสองคนใช่ไหมครับและผมพักกับ..”ผมสอบถามเจ้าหน้าที่ผมได้ยินเสียงคีย์ข้อมูลอยู่

“พักกับร้อยตรีศักดิธัช ติณณภพภูวนนท์ค่ะ คุณเอ็กซ์นะค่ะ “ ผมคิดไว้แล้วเชียว

“ผมขอเปลี่ยนได้ไหมครับ ผมขอไปพักกับแพทย์สนามเหมือนกัน หรือว่าพักห้องพักกับคนอื่นบ้างนะครับ อยากมีเพื่อนใหม่ๆบ้าง”ผมบอกเจ้าหน้าที่ผมโกหกเขานะครับ

“แต่คุณเดฟกับคุณเอ็กซ์ระบุ นอนพักเดียวกันตลอดนี้ค่ะ” เจ้าหน้าที ถามย้ำ

“ผมทราบครับแต่ตอนนี้คิดว่า ลองเปลี่ยนดูบ้างดีกว่านะครับ “ ผมบอก

“ได้ค่ะยังไงก็เช็คห้องพักให้ไม่แน่ใจเพราะว่ายังมีชุดที่ฝึกอยู่ห้องอาจจะยังไม่ว่าง ...อาจจะย้ายได้หลังจากนั้น เดือนหรือสองเดือนค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกผม

“ผมรบกวนช่วยหาห้องให้ก่อนได้ไหมครับ ผมจะไปอาทิตย์หน้าแล้วนะครับ ผมขอไม่พักห้องเดียวกันนะครับ เพราะว่าไปฝึกคราวก่อนก็พักด้วยกันแล้ว ผมจะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ใหม่ๆบ้าง ครับคุณเจ้าหน้าที่” ผมเริ่มเหวี่ยงเล็กน้อยแล้วนะ

“ค่ะได้ค่ะ จะรีบดูให้นะค่ะและจะส่งอิเมลไปคอนเฟิร์มอีกทีนะค่ะ ตอนนี้บันทึกคำร้องไว้ให้แล้วนะค่ะ “ เจ้าหน้าที่บอกผม

“ครับขอบคุณครับ “ผมพูดและกดวางสายทันที เอ็กซ์กรูไม่ได้คิดเป็นอื่นนะมรึงอย่าเข้าใจกรูผิดนะ กรูแค่ไม่อยากทำร้ายมรึงนะเอ็กซ์นะเอ็กซ์ ที่ผ่านมาก็ทำร้ายมรึงมากพอแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว ผมส่งข้อความหา ว่านก่อนเลยว่าเจอกันที่โรงรียนและผมมีอะไรที่สำคัญถึงสามเรื่องจะบอก เรื่องแรก เอ็กซ์บอกผมแล้วว่าเขาคิดยังไง เรื่องที่สอง ผมจำต้องไปฝึกอาทิตย์น่าผมอยากให้ว่านรอผมกลับมา คงสามเดือนแรก  เรื่องที่สาม ผมจะขอหมั้นไว้ด้วยแหวนที่ผมห้อยคอไว้ผมซื้อให้ น้องคนหนึ่งผมแอบรักเขามากแต่เขาก็หนีไปเรียนเมืองนอกและไปมีแฟนใหม่ ผมเลยอกหักดังมากแหวนที่ซื้อให้ก็ไม่ได้ให้ผมห้อยคอไว้จนลืมไปเลย เอาวงนี้แหละ ผมคิดนะ

“พี่เดฟ ครับ พี่เดฟ ไปพร้อมกับพี่เอ็กซ์ไหม” ว่านส่งข้อความหาผม ผมก็แปลกใจ

“พี่เอ็กซ์ไม่ไปครับวันนี้ ...พี่มีเรื่องจะคุยกับว่านนะ เรื่องสำคัญทั้งสามเรื่องเลย เจอกันที่โรงเรียนนะครับ พี่รักว่านมากนะครับ “ผมส่งข้อความหาว่านอีกที และว่านก็เงียบไปเลยไม่ตอบอะไรกับมา มันแปลกมาก ส่วนเอ็กซ์มันส่งตารางนัดเตะที่สนามฟุตบอลเอกชนใกล้ๆกับ โรงแรมพี่ตุ๊ และส่งยืนยันนักฟุตบอลที่จะเดินทางมาจำนวน 15 คน พร้อมโค้ชและคนดูแลอีกสองคนแถมเอ็กซ์ยังบอกอีกว่าจะไม่ไปที่โรงเรียนมีเรื่องต้องทำ จะส่งเมลแทนมีอะไรส่งไว้ในเมลจะรีบตอบกลับ เอ็กซ์มันโกรธผมแน่ๆ ผมรีบลงออกจากบ้านจะต้องขับรถไปหลายชั่วโมงเลยไม่มีคนเปลี่ยนด้วยไปคนเดียวนิ
*********************************************************************************************************************************
เอ็กซ์ ผมออกจากบ้านไปที่กรม ผมได้รับข่าวดีว่า ผมจะต้องเดินทางอาทิตย์หน้า ผมหยิบมือถือจะโทรหาเดฟมัน แต่ผมต้องชะงัก มันพูดอยู่แล้วนิว่าผมกับมันอยู่ด้วยกันมากเกินไปเลยทำไห้ผมไปรักมันเกินเพื่อน มันคิดได้ยังไง และถ้ามันห่างจากผม แล้วผมจะไปไม่รักมันเหรอ มันเป็นไปได้ยาก ผมก็เลยไม่โทรอะ แต่ผมส่งอิเมลตั้งแต่เช้าแล้วว่าผมไม่ไปนะ ให้มันไปคนเดียวคงจะไม่ไปเลยดีกว่า ผมคงทำใจเห็นมันกับน้องว่านไม่ได้ ในเมื่อมันเองก็รู้ว่าผมคิดยังไงกับมันแล้วด้วย มันก็คงมองผมได้ไม่สนิทใจเหมือนเดิม ที่เป็นเพื่อน เป็นคู่หูกัน  ผมเดินออกมา

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผม พ่อผมนั้นเองโทรมาบอกข่าวดี กับผม

“ครับพ่อภีมสุดที่รักของเอ็กซ์”ผมกรอกเสียงไปหาพ่อบังเกิดเกล้าของผมเอาใจหน่อย

“ซึ้งน้ำตาไหลเลยกรู “พ่อผม ฮาๆ

“พ่อจะโทรบอกข่าวดีเอ็กซ์เหรอพ่อ “ ผมถามพ่อผม

“รู้แล้วเหรอว่าต้องไปเร็วขึ้นนะเอ็กซ์ ห้ามออกไปซ่าที่ไหนนะ เก็บตัวเลยนะเอ็กซ์นะ จะไปอาทิตย์หน้าแล้ว เช็คของด้วยว่ามีอะไรขาดก็หาซื้อมา ไปคราวนี้สามเดือนเลยนะถึงจะได้กลับ” พ่อบอกผม

“ครับพ่อ เอ็กซ์ไม่ไปไหนอยู่แต่ห้อง และคงจะกลับมะรืนนี้พ่อไปหาพ่อคิดถึงพ่อ” ผมพูด ผมคิดถึงพ่อจริงๆนะ เออ ไม่ไปไหนกับไอ้เดฟ กลับไปหาพ่อก็ได้ เพราะว่าช่วงที่ผมอยู่กับไอ้เดฟ ผมแทบไม่ได้กลับบ้านเลยดีกว่า กลับไปก็อยู่ได้ไม่นาน ออกไปหาไอ้เดฟอีกแล้ว แต่คราวนี้คงไม่ได้ออกไปหามันแล้ว

“จะกลับมาอยู่บ้านที่ค่ายฯ ก็ดี มาช่วยเลี้ยงหลาน “ พ่อผมพูด ผมลืมไปเลยว่าเคยมีหลาน เอ้ยมีหลานแล้ว แถมไอ้คนที่พ่อผมจะให้ไปเลี้ยงนะคือไอ้มิ้น ผมได้ยินฉายามันจากพี่อ้น พี่อั้ม พี่โอมแล้ว แถมน้องผมอีก

“เลี้ยงไอ้มิ้นเหรอพ่อ เอ็กซ์ว่าอยู่คอนโดจะปลอดภัยกว่าไหมพ่อ ได้ยินพี่ๆ เขาบ่นมันกันอะ” ผมพูดกับพ่อทันที

“แล้วมันหลานมรึงไหมละ” พ่อบอกผม

“ก็ใช่อะพ่อ ไปเลี้ยงมันก็ได้ “ ผมพูด เอาว่ะ จับมันมัดมือมัดเท้ามันคงไม่กล้าซน ฮาๆ  (มิ้น อย่าดึงลูก...) เสียงพ่อผมดังแทรกเข้ามาในสายผมตามด้วย  (เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้งงงงงงงง)เสียงดังสนั้นขนาดนี้ ผมต้องเอามือถืออกห่างจากหูแป๊ป และเอามาแนบใหม่เกิดอะไรขึ้น (ไอ้มิ้นมมมมมมม อีกแล้วเหรอครับ จะพังบานลุงทำไมมมมมม กรูอยากเอามันไปส่งคืนวันละสามเวลาให้ตายเถอะ...โรบิ้น) เสียงพี่โอมบ่นไอ้มิ้นอีกแล้ว ฮาๆ

“แค่นี้ก่อนนะเอ็กซ์งานเข้า “พ่อผมพูดและกดวางสาย ผมก็เออ ผมคิดผิดใหม่เนี๊ยะที่กลับไปหาพ่อแถมจะได้ดูแลมันอีก ไอ้มิ้น   ผมเดินลงมาที่ลานจอดรถขับรถกลับคอนโดดีกว่ากลับไปนอนดูหนังดีกว่า ดูหนังเรื่องไหนก็ไม่สนุกเลยบอกตรงๆ

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์ใครวะ ไม่คุ้นเลย แต่ผมก็กดรับสาย

“สวัสดีครับ “ผมรับสายแล้ว  “สวัสดีครับพี่เอ็กซ์ นี้ว่านนะครับ “ น้องว่านนั้นเองโทรหาผมทำไมไม่โทรหาไอ้เดฟละครับ

“ว่าไงครับว่าน ถ้าจะโทรหาเดฟ พี่ไม่ได้ไปกับเดฟนะ “ ผมบอกว่าน ปกติว่านก็ไม่เคยโทรผมไม่ได้เมมเบอร์ว่านไว้ด้วย

“ผมตั้งใจโทรหาพี่เพราะว่าพี่เดฟบอกว่านแล้วว่าพี่เอ็กซ์ไม่ได้ไปด้วยครับ  พี่เอ็กซ์ว่านมีเรื่องอยากจะคุยด้วยได้ไหมครับ “ ว่านบอกผม และบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยอีก

“ว่านอยู่ไหนครับตอนนี้” ผมถามว่าน ผมนั่งอยู่ในรถยังไม่ได้ขับออกไป

“ว่านอยู่ กทมนี้แหละครับ “ ว่านพูดผมก็นึกว่ากลับแล้วนะ

“ว่านไม่กลับเหรอ วันนี้ไอ้เดฟมันไปซ้อมนะโดดซ้อมไม่ดีนะครับ “ ผมบอกว่าน

“ว่านคงไม่ได้ไปซ้อมแล้วครับพี่เอ็กซ์ และไม่ได้ไปแข่งแล้วด้วย ว่านไม่ได้กลับไปเรียนที่นั้นแล้วพี่เอ็กซ์ ฮึกๆ” ว่านพูดว่าว่านไม่ได้ไปที่โรงเรียนแล้ว ว่านก็ร้องไห้

“ผมไปหาพี่ได้ไหมครับพี่เอ็กซ์”ว่านถามผม

“มาหาพี่ที่คอนโดแถวปทุมวันนะ พี่กำลังจะขับรถกลับเดี๋ยวนี้ว่าน “ ผมบอกว่าน

“ได้ครับ ผมอยู่ไม่ไกลจากปทุมวัน เจอกันนะครับพี่เอ็กซ์” ว่านพูดและกดวางสายไป ผมยังอึ้งได้อีก ไอ้เดฟมันก็ยังไม่รู้ซินะว่าว่านไม่ได้ไปแล้ว ถ้ามันรู้ละจะเป็นยังไง เสียใจแค่ไหนกัน แล้วผมจะไปห่วงมันทำไมเนี๊ยะ ผมส่งอิเมลไปบอกว่าไม่ไปมันยังไม่โทรกลับมาหาผมสักนิดเลย ไอ้เวรเอ่ย ผมรีบขับรถกลับมาที่คอนโดผมทันที ผมพิมพ์ชื่อคอนโดผมส่งให้ว่าน ว่านน่าจะไปถูกนะ พอถึงผมก็รีบลงจากรถ ผมเข้ามาด้านใน พนักงานที่ดูแลเดินเข้ามาหาผมทันที

“คุณเอ็กซ์มีน้องผู้ชายมารอคุณเอ็กซ์ด้านโน้นนะค่ะ มัดหมี่ ไม่แน่ใจว่าคุณเอ็กซ์รู้จักไหมนะค่ะ “ มัดหมี่ พนักงานของคอนโดแจ้งผมว่ามีคนมานั่งรอ ผมชะเง้อมองก็เห็นแล้วว่าเป็นน้องว่าน

“ใช่ครับ เขาเป็นแขกผมเอง ผมจัดการเอง ขอบคุณนะครับ “ ผมบอกมัดหมี่พร้อมเดินไปหาว่าน ว่านนั่งรอผม สีหน้าเศร้าๆ ไม่ร่าเริงเหมือนตอนที่ผมกับเดฟ เจอกันว่านใหม่ๆ

“หมับ.... ว่าน” ผมเอี้อมมือไปแตะไหล่ว่าน ว่านสะดุ้งทันที และว่านก็หันเจอผม ว่านยกมือไหว้ผมทันที

“สวัสดีครับพี่เอ็กซ์” ว่านทักผม ผมพยักหน้า

“มาถึงนานหรือยัง” ผมถามว่าน ส่วนผมก็รีบที่สุด ขึ้นทางด่วนมาเลยแหละผม

“ไม่นานครับ ว่านขอโทษด้วยนะครับที่รบกวนพี่เอ็กซ์”ว่านพูด ผมพยักหน้า

“ขึ้นไปคุยกับพี่บนห้องไหม” ผมถามว่านก่อนไม่แน่ใจว่าน้องเขาจะกลัวผมปลั้มหรือเปล่าถามก่อนดีกว่า ว่านเงยหน้ามองผม ว่านพยักหน้าเบาๆ ว่าได้ ผมก็เดินนำว่าน ว่านเดินตามผมเห็นดูหง๋อยๆแบบนี้ใจหายเหมือนกันนะผมนะ ผมเปิดประตูห้องพักผมที่คอนโด

“เข้ามาซิว่าน ห้องอาจจะรกไปหน่อยนะ พี่ไม่ค่อยได้อยู่นะ มีแต่น้องๆพี่อยู่กัน “ ผมบอกว่าน จะมีพวกไอ้อั้น ไอ้โอ๊คที่มาอยู่

“ปกติพี่จะอยู่คอนโดพี่เดฟเหรอครับ “ว่านถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ว่านดื่มอะไรไหม พี่มีน้ำอัดลม น้ำแอบเปิ้ล  “ผมถามว่าน 

“น้ำแอปเปิ้ลครับ ขอบคุณครับ “ ว่านบอกผมใจตรงกันชอบน้ำแอปเปิ้ลเหมือนได้เดฟเลย ผมก็หยิบมารินใส่แก้ว ผมถือไปให้ว่าน ผมนั่งลงข้างๆ ว่าน

“ขอบคุณครับพี่เอ็กซ์” ว่านพูดและรับน้ำแอปเปิ้ลไปจากผม

“ทำไมหน้าตาเราเศร้าแบบนี้ละว่าน “ ผมถามว่าน ว่านหันมมองหน้าผม ผมรู้เลยว่าผ่านการร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาเริ่มมาคลอๆที่เบ้าตา

“พี่ว่าโทรหาไอ้เดฟ และให้มันมาคุยกับว่านดีกว่าไหม “ ผมถามว่าน

“หมับ ....ไม่ได้พี่เอ็กซ์” ว่านจับแขนผมไม่ให้โทรหาเดฟ ผมหันมามองว่านด้วยความแปลกใจว่าทำไมละ

“ว่านสัญญาแล้วว่าจะไม่ติดต่อพี่เดฟอีก จนกว่าไอ้คีย์มันจะเรียนจบ ไม่อย่างนั้นไอ้คีย์มันจะเอารูปที่ผมกับพี่เดฟ ...”ว่านพูดและก้มหน้าลงผมก็มอง ว่าอะไรเหรอ ว่านเงยหน้ามองผม

“จูบกันในรถ วันที่ผมกับพี่เดฟ ไปคุยกันในรถ “ผมพยักหน้าว่ารู้แล้ว วันที่ผมไปเอาของในรถด้วเยหมือนกัน

“ว่านขอโทษว่านทำให้พี่เดฟเขาเดือดร้อนอีกแล้วพี่เอ็กซ์ ฮือๆๆ” ว่านพูดออกมาน้ำตาอาบแก้มผมกระเทิบเข้าไปหาว่าน ว่านก็เหมือนน้องชายผมคนหนึ่ง ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่ ว่านก็โผมากอดผม ว่านร้องไห้เสียใจคัวสั่นเลย ผมเลยต้องกอดปลอบใจ

“ไม่เอานะ ว่านทำดีที่สุดแล้ว แค่ ไอ้เดฟมันโชคไม่ค่อยดี และนี้เราไม่ได้บอกมันเหรอว่า...ว่าน “ผมถามว่าน ว่านเงยหน้ามองผม ผมเอานิ้งปาดน้ำตาว่าน ร้องไห้งอแงเหมือนเด็กเหมือนกันนะเนี๊ยะ

“ว่านเขียนจดหมายให้เท่านั้น ให้ภาคินส่งให้พี่เดฟครับ ผมไม่รู้ว่าพี่เดฟจะ..” ว่านพูด

“แน่นอนมันต้องเสียใจ มันรักว่านมาก “ผมบอกว่าน มันเคยรักคนหนึ่งรักมากเหมือนรักว่านเลยแต่เขามีเหตุต้องหนีมันไปเรียนเมืองนอก มันรักขนาดไปซื้อแหวนจะสวมนิ้วเขาแล้ว แต่น้องเขาก็หนีมันไป มันเสียใจมากและมันก็ไม่รักใครอีกเลย แต่ผมนี้ที่เจ็บกว่ามันอกหักอีก เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าผมรักมัน

“พี่เดฟ บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับว่านด้วย พี่เดฟรู้ว่าพี่เอ็กซ์รู้สึกยังไงแล้วใชไหมครับ “ ว่านถามผม  ผมพยักหน้าว่าใช่

“เดฟ มันเลย ...” ผมพูดแต่ก็เงียบพูดไม่ออกว่ามันไม่มาหาผมเลย ไม่ชวนด้วยที่จะไปทำหน้าที่โค้ช ตอนนี้มันก็ยังไม่โทรหาผมเลย

“พี่เดฟ คงตกใจนะ ผมว่านะ ผมว่าพี่เดฟเขาก็รักพี่นะ แต่เหมือนสับอะไรบางอย่าง เพราะว่าเวลาที่ผมอยู่กับพี่เดฟ ผมจะคุยนั้นคุยนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของพี่เอ็กซ์ ไม่ว่าจะเรียนด้วยกัน หรือว่าฝึกด้วยกัน มันทำให้ผมรู้เลยว่าพี่เอ็กซ์นะสำคัญกับพี่เดฟมาก “ว่านบอกผม ผมหันมามองว่านจริงเหรอ ที่มันจดจำเรื่องระหว่างผมกับมัน ไม่น่าเชื่อ

“พี่ไม่เชื่อเพราะต่อหน้าพี่เขาเหมือนไม่สนใจพี่เลยใช่ไหมละ “ว่านพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“แต่มันจบแล้วว่าน ......พี่มาได้แค่นี้ แค่เพื่อน คู่หู แค่นั้น “ผมพูดกับว่าน

“ผมเชื่อว่า พี่เดฟเขาจะรู้ใจตัวเอง ผมเชื่ออย่างนั้น “ ว่านพูด

“ทำไมเชื่อละ แล้วเราไม่กลัวเสียเดฟไปเหรอ หึ “ผมถามว่าน

“ไม่ละ พี่เอ็กซ์ก็เป็นพี่ที่ว่านรัก แม้ว่าแรกๆจะกวนไปหน่อย” ว่านพูดผมพยักหน้า

“ว่านก็แอบชอบอยู่นะ” ว่านพูดว่าแอบชอบผมนี้นะ ผมขำเลยนะ

“ปากหวานนะเรานะ “ ผมพูดแอบบีบจมูกนิดหน่อย ผมเห็นว่านก้มมองมือถือว่ามีข้อความเข้า สีหน้าว่านเปลี่ยนไปทันที

“มีอะไรเหรอว่าน “ ผมถามว่าน ว่านเงยหน้ามองผม  “ไอ้คีย์มันส่งข้อความให้ผมรีบกลับ ผมต้องกลับแล้วพี่เอ็กซ์  ฝากดูแลพี่เดฟด้วยนะครับ ไม่มีใครดูแลพี่เดฟไอ้ดีเท่าพี่เอ็กซ์หรอก “ ว่านพูด ผมพยักหน้า

“ตกลงนี้แอบชอบพี่จริงอะ หรือว่าพูดเล่น” ผมถามว่าน ผมทำหน้าแบบฉงนนิดหน่อยนะ 

“หมับ “ ว่านหันมาว่านประกบปาก แม้จะแค่สามวินาทีได้

“ผมจะตั้งใจเรียนนะครับพี่เอ็กซ์  ผมขอโทษที่ต้องเลือกผู้มีพระคุณก่อน ผมหวังว่า ไอ้คีย์เรียนจบผมจะเป็นอิสระ พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ฝึกเสร็ตแล้ว ผมนจะมาหานะครับ เออ อันนี้เบอร์ใหม่ของผม อย่าบอกพี่เดฟนะครับ ผมกลัวว่าจะโทรหาผมแล้วคีย์มันจะรู้”ผมบอกพี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์พยักหน้า

“ว่านพี่ไปส่งไหม “ ผมถามว่าน ว่านมองหน้าผม

“พี่ไปส่งดีกว่าพี่จะไปดูไอ้หมาป่วยพี่ด้วย พี่เชื่อว่ามันกำลังจะป่วย” ผมบอกว่าน ผมหมายถึงไอ้เดฟนะครับ ว่านหันมายิ้มให้ผมพร้อมพยักหน้าผมรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดทันที ผมอีกแล้วใช่ไหมที่ ผมเดินลงมาพร้อมว่าน สาวๆมองกันใหญ่คิดละซิว่าเด็กใหม่ผม จะว่าไปว่านนี้ก็น่ารักดีนะ นิสัยก็น่ารัก ไม่แปลกใจเลยทำไมเดฟมันชอบว่าน ผมขอให้ว่านกับเดฟมันกับมารักกันจริงๆอีกครั้งเถอะ

“ว่าน มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดนะ “ ผมบอกว่าน วันพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้ผม แม้ว่ารอยยิ้มจะไม่สดใสเหมือนที่ผ่านมากตาม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ VS ว่าน ว่านพี่ว่ามันจบแล้วเรื่องของพี่
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 06-08-2015 15:09:03
 :เฮ้อ:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ VS ว่าน ว่านพี่ว่ามันจบแล้วเรื่องของพี่
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-08-2015 15:12:33
 :serius2: คู่นี้ไม่ลงตัวสักทียุ่งตลอด
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ ผมไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-08-2015 11:21:29
พี่เดฟ ผมมาถึงโรงเรียนไอ้ดิวแล้ว ผมเดินขึ้นไปหาพี่ตุ๊ก่อนดีกว่า ผมเคยเกิ่นเรื่องที่ผมจะหาโค้ชมาดูแลน้องๆแทนเพราะว่าใกล้จะได้เตะกับรักฟุตบอลเกาหลีแล้ว และมันจะเป็นช่องทางที่ดีหากได้ผูกมิตรกันไว้ ผมเดินตรงไปที่ห้องพักของพี่ตุ๊ หวังว่าพี่ตุ๊จะอยู่ที่ห้องพัก

“ก๊อๆ “ ผมเคาะประตู  “เข้ามาได้” เสียงพี่ตุ๊ ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าพี่ตุ๊มแขกอยู่ เก้าอี้เล็กกว่าตัวคนนั่งไปไหมครับ

“เดฟ เข้ามาซิ มาคุยธุรกกับพี่เหรอ เชิญ ๆ “ พี่ตุ๊รีบเชิญผมทันทีแต่ผมเห็นว่าถ้ามีแขก ก็จะกลับมาใหม่ดีกว่าไหม

“พี่มี่แขกไม่เป็นไรผมว่า....”ผมพูด  เดฟ พี่คุยเสร็จแล้ว ใช่ไหมครับคุณลิลลี่ ” พี่ตุ๊เรียพูด  “อะไรนะค่ะ ลิลลี่ยังไม่ค่อยเข้าใจมากเลยค่ะ” ผมได้ฟังเสียงก็เออ ขอดูหน้านิดหนึ่งได้ไหม

“พอดี เดฟ เขามีเรื่องต้องคุยธุระสำคัญมาก ส่วนของคุณลิลลี่ผมจะให้พัฒน์อธิบาบดีกว่านะครับ “ พี่ตุ๊ นี้ไม่อยากอยู่คุยกับเขาขนาดนี้เลยเหรอ  และแขกของพี่ตุ๊ก็หันมามองผม

“เว้ยย “ ผมร้องออกมา เท่านั้นนางแถบจะฝาดงวงใส่ผมเลยดีกว่า

“จะตกใจทำไมค่ะ “ นางถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ทำไมหรอกครับ “ไม่ได้ตกใจอะไรเลย จริงๆนะครับ “ผมพูดปฏิเสธว่าผมไม่ได้ตกใจสักนิด แต่ตกใจมาก

“ก็ได้ค่ะคุณตุ๊ งั้นลิลลี่ไปก่อนนะค่ะ ถ้าเสร็จแล้วลิลลี่มาใหม่นะค่ะ” คุณลิลลี่พูดหันมามองผม นิดหนึ่ง

“ผมมีเรื่องคุยกันเยอะเลยครับ คงหลายชั่วโมงเนอะ และผมจะลงไปดูเดฟเขาเทรนนักฟุตบอลด้วย ไว้ผมว่างจะไปหาที่ห้องกับครูพัฒน์นะครับ “ พี่ตุ๊ ผมก็ยิ้มๆให้คุณลิลลี่ เพราะนางแทนตัวเองว่าลิลลี่ คุณลิลลี่เดินออกไปจากห้อง ผมยังมองด้วยความงง ว่าใครเชิญเขามาเป็นครูที่นี้


“เขาเกิดตอนดอกลิลลี่บานใช่ไหมพี่ พ่อแม่เขาเลยตั้งให้ว่าลิลลี่” ผมถามพี่ตุ๊พร้อมกันนั่งลงตรงหน้าพี่ตุ๊

“เขาชื่อนาย รชต แต่ดอกลิลลี่นี้ใครตั้งให้กรูก็ไม่รู้นะ ตั้งไม่ดูเจ้าของชื่อเลย “ พี่ตุ๊พูดผม ผมนี้ขำเลยนะ

“ว่าไงแล้ว ไอ้เอ็กซ์ละมันไม่มาเหรอ” พี่ตุ๊ถามผม “ไม่มาครับพี่ มันไปทำธุระ” ผมบอกพี่ตุ๊

“วันก่อนพาน้องกรูไปไหนมา ไอ้ต้านะ” พี่ตุ๊ถามผมถึงไอ้ต้าทันทีเลยนะ

“ก็ไปผับที่พี่อ้นพี่ดิม เป็นหุ้นส่วนอยู่นะพี่  “ผมพูดพี่ตุ๊เหล่มองผม   “พี่มรึงกับพี่ไอ้เอ็กซ์ไปด้วยงั้นซิ” ผมสะดุ้งสุดตัวเลย ทำไงดีวะ
   
“มะ..มะ ..ไม่ ....เออ ไป ..ไม่ไปพี่ “ผมบอก พี่ตุ๊ทำหน้างง ซวยแล้วกรู ผมคิดในใจ ฃ

“ตกลงไปหรือไม่ไป ไอ้เดฟ” พี่ตุ๊ วางปากกาทันทีเลย  “ไม่ไปพี่” ผมกลั้นใจตอบว่าไม่ไป

“ก็แค่นั้นแหละ นี้มรึงยังชอบน้องกรูอยู่ไหม “ พี่ตุ๊ถามผม ผมชี้นหน้าตัวเองว่าผมนี้นะไปชอบน้องพี่เขา

“ผมไปบอกตอนไหนพี่” ผมถามพี่ตุ๊   “อ้าวไอ้นี้ก็ก่อนที่มันจะไปเรียนเมืองนอกไง ที่กรูขอให้มันเรียนให้จบก่อนนะ แล้วมรึงจะคบกันหรือยังไงก็ตามใจ” พี่ตุ๊พูด ผมก็นึก

“อ้อ ...ตอนนั้น...เออ..ตอนนั้น ผมยังเด็กมาก ยังคิดอะไรสนุกๆ ตอนนี้ ผมกับต้าเพื่อนกัน “ ผมรีบบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เลิกคิ้วมองผมทันที

“พี่ตุ๊ ตอนนี้ต้ามันโตแล้ว มันคงไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้วพี่ตุ๊ “ ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊พยักหน้า

“แล้วเดฟมาหาพี่มีธุรกอะไรเหรอ” พี่ตุ๊ถามผม อ้อ ผมลืมธุรของผมไปเลย

“พี่ตุ๊ครับ ผมจะต้องไปฝึกอาทิตย์หน้า ผมจะพาไอ้โก้เพื่อนผมมาเทรนน้องๆแทนผมแล้วนะครับ วันจันทร์มันจะมาครับพี่ตุ๊ “ผมบอกพี่ตุ๊   

“เพื่อนเราที่เป็นพิธีกรข่าวกีฬา และเป็นโค้ชรับเชิญนะเหรอ และที่ว่าแต่งงานกับผู้หญิง มีลูกสาวหนึ่งคน และเมียมันก็ทิ้งไปนั้นใช่ไหม งั้นให้มันมา  “ พี่ตุ๊ถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ดีดี ..มาเป็นโค้ชจะได้ไม่ต้องมาเจาะแจะ....”ผมสะบัดหน้ามามองพี่ตื๊เจาะแจะกับใครละครับ

“นักเรียนนะ เหมือนมรึงสองตัว “พี่ตุ๊พูดผมพยักหน้า ไม่ได้ไปเจาะแจะเลยนะมีแค่ว่านคนเดียวเองอะ

“ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้คนเขาทำความสะอาดบ้านพักไว้ให้นะ จะได้พักบ้านพักครูไปเลย และนี้พี่เตรียมห้องพักไว้สำหรับการเตะกระชับมิตรกับทีมฟุตบอลเยาวชนเรียบร้อยแล้วนะ ยังไงบอกโค้ชคนใหม่ด้วยนะ” พี่ตุ๊บอกม ผมพยักหน้า

“งั้นผมขอตัวไปหา ....” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เหล่มองผมว่าไปหาใคร  “ไปหานักฟุตบอลพี่ เฮอะๆๆ “ ผมบอกและหัวเราะกลบเกลือนเล็กน้อย พี่ตุ๊พยักหน้า

“ก่อนไป ล๊อกประตู พร้อมกลับป้ายว่าไม่อยู่ให้ด้วย กรูสยอง” พี่ตุ๊บอกผม พี่ตุ๊คงหมายถึง น้องรชต อะไรนั้นแน่ๆเลยผมพยักหน้าและจัดการตามที่พี่ตุ๊บอกทันที่ผมเดินไปที่สนาม อยากเจอน้องว่านแย่แล้ว แต่ทำไมผมรู้สึกใจหวิวๆ ขึ้นมา คำพูดไอ้เจสมันวนเวียนในหัวผมไม่เลิก ที่มันบอกว่า ให้ผมคิดดีดี ผมอาจจะเสียคนที่รักผมจริงๆ ไป ผมเดินลงมาถึงสนามฟุตบอลพวกน้องผมมารอกันหมดแล้ว

“ดิว “ผมเรียกไอ้ดิวที่กำลังแพลนท่าฝึกกันอยู่คงเห็นว่าผมสายหรืออาจจะไม่มา 

“หวัดดีพี่ ดิวนึกว่าพี่ไม่มา” ดิวมันหันมาบอกผม ผมหันไปมองหาว่าน แต่ไม่เห็นเลย

“หวัดดีครับพี่เดฟ”พวกนักฟุตบอลยกมือไหว้ผมกัน เปลียนชุดเตรียมวอร์มกันหมดแล้วด้วย ผมยกมือรับไหว้

“ดิว ว่านละ” ผมถามไอ้ดิว  ไอ้ดิวมันหันมามองผม สีหน้าไอ้ดิวเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ผมว่าไม่ค่อยดีแล้วแหละ

“เกิดอะไรขึ้นดิว “ ผมถามดิว ดิวเม้มปาก และมองผม

“ดิว “ผมขึ้นเสียงว่าไม่สนุกนะที่จะล้อเล่นกับผมเวลานี้ผมยิ่งใจคอไม่ค่อยดีอยู่

“พี่ไอ้ภาคินมาแล้วมันรอจะคุยกับพี่ ให้มันบอกพี่แล้วกันนะ “ดิวมันพูดไอ้ภาคินเดินมาพอดีเลย ผมหันไปมองหน้าไอ้ภาคิน ไอ้คินมันถือซองจดหมายมา และมันก็ยื่นให้ผมทั้นที ผมรับมาแต่ยังไม่ได้เปิด

“ว่านฝากมาให้พี่ครับ เปิดอ่านก่อนดีกว่า ผมจะอธิบายทีหลังพี่ “ภาคินบอกผม ผมก็รีบแกะซองจดหมายออกทันที ผมเปิดอ่านจดหมายที่ว่านเขียนให้ผม

ถึงพี่เดฟ
     ว่านขอโทษนะครับพี่เดฟ ที่ว่านไม่สามารถไปต่อได้ในเส้นทางที่ผมฝัน แต่ผมจะไม่ทิ้งการเรียน
 ผมจำเป็นต้องเลือกทางเดินคนละทางกับพี่ เพราะคนที่ขอร้องผมก็เป็นผู้มีพระคุณกับผม แต่ผมจะจำ
สิ่งดีดีที่พี่ทำให้ผมนะครับ ผมจะจำว่าผมเคยรักผู้ชายที่แสนดี พี่ไม่ต้องติดต่อผมนะครับผมขอร้อง
เพราะมันจะทำให้เรื่องแย่ลงไปกว่านี้ แต่ถ้าพี่รักผม คิดถึงผม ผมขอให้พี่ดูแลคนที่เขารักพี่เขาหวงใยพี่
ผมทำไม่ได้ครึ้งหนี่งของพี่เขาหรอกครับ ผมขอให้พี่เดฟ กับพี่เอ็กซ์เดินทางปลอดภัยในการไปฝึกครั้งนี้
ผมรักพี่ชายทั้งสองคนนะครับ

        รักและคิดถึง

      ว่าน

หลังจากที่ผมอ่านจดหมายของว่านผมก็หมดอะไรตายยากไปเลย ทำไมว่านทำแบบนี้ละ ผมว่าจะขอว่านแฟนผมวันนี้ และจะไปคุยกับคนที่ดูแลว่านว่าผมรักว่านจริงผมจะพาว่านไปอยู่กับผมอยู่แล้ว หรือว่าว่านรู้เรื่องเอ็กซ์บอกผมแล้วไม่น่าจะใช่นะ

“พี่เดฟ ไอ้คีย์มันขอพ่อผมเรื่องว่าน มันจะตั้งใจเรียนแต่ขอให้ว่านไปอยู่ดูแลมัน “ ไอ้ภาคินพูดผมหันไปมองหน้า

“พี่ไอ้ภาคีย์มันสัญญาจะไม่ทำร้ายว่าน และถ้ามันเรียนจบ ว่านอยากไปหาคนที่เขารัก มันก็จะให้ ไป ....” ไอ้ภาคินพูดว่าแค่ช่วงที่ไอ้คีย์มันเรียนจบ

“แค่เรียนจบใช่ไหม ถ้าจบแล้ว กรูเอาว่านคืน “ ผมพูด ผมมองหน้ามัน ไอ้ภาคินมันพยักหน้า ผมรีบเดินไปหาที่นั่ง ยอมรับว่าตั้งตัวไม่ทันที 

“ว่านทำไมไม่รอพี่ก่อนละว่าน ... “ ผมนั่งลง ผมหยิบกระดาษที่ว่านเขียนขึ้นมาดูอีกครั้ง ผมอยากโทรไปหาแต่ว่านบอกไว้ หากโทรปัญหาจะยิ่งบานปลาย ผมเลยตัดใจไม่โทร

“พี่เดฟ จะให้พวกผมลองแข็งกันเลยไหมพี่ พอดีมีพวกม.6 ผมเลยชวนมาเตะบอลกัน “ไอ้ดิวมันพูดผมพยักหน้าตามใจมัน ผมเดินไปที่น้องๆ นั่งกัน

“น้องๆ ครับ พี่มีข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก ..” ผมพูดทุกคนหันมามองผมกันหมด

“พี่จะไปฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำ อาทิตย์หน้า มันเร็วมาก แต่พี่หาคนที่เก่งเรื่องฟุตบอล เขาเป็ยนักฟุตบอลเพื่อนพี่ เป็นพิธีกรรายเกี่ยวกับกีฬาหลายรายการทีเดียว พี่เขาชื่อโก้  จะมาอาทิตย์หน้า วันจันทร์” ผมพูด

“โห่ พี่เดฟ ทำไมไปเร็วจังละครับ “ ไอ้โซ่ มันร้องออกมาก

“ทำไมคิดถึงพี่หรือไง” ผมหันไปถาม

“คิดถึงซิพี่ ตอนนี้พวกผมหุ่นดีขึ้นเยอะเลยพี่ เพราะพี่ๆ นั้นแหละที่เทรนพวกผม แถมผมยังเตะฟุตบอลเก่งขึ้นด้วย พี่ทำให้พวกผมขนาดนี้จะไม่คิดถึงได้ยังไงครับ ...จริงไหมวะ” ไอ้โซ่

“จริงพี่” พวกน้องๆ ทำให้ผมใจหายเหมือนกัน

“แล้วพี่เอ็กซ์ไม่มาเหรอพี่” พวกน้องๆ ถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่มา

“พี่ทำ วิดิโอ ที่เราฝึกเราซ้อมเอาไว้ และดีวีดี ทริปดีดี พี่ให้ดิวไว้หมดแล้ว เอามาศึกษากัน และฝึกซ้อมกันทุกวัน พี่เชื่อว่าทุกคนทำได้ พี่เชื่อว่ามันจะส่งผลดีต่อเราในอนาคตแน่นอน พี่ดีใจมากที่ได้มาถ่ายทอดประสบการณ์ของตัวเองและได้มาแบ่งปั่นสิ่งดีดี แม้ว่าเป็นช่วงเวลาที่สั้นแต่มันก็ทำให้พี่ไม่อยากทิ้งพวกเราไป แต่ก็ด้วยหน้าที่นะ “ผมพูดผมมองทุกคนดูสีหน้าแต่ละคนพอรู้ว่าผมจะต้องไปฝึกก็ทำหน้าเศร้ากันหมดเลย

“ไม่เอา  ไปฝึกนานก็กลับ และ พี่หวังว่า จะได้เห็น ทีมนี้ อยู่ในสโมสร กองทับบก พี่เชื่อว่าพวกเราทำได้ วันนี้ลองซ้อมแข่งกับรุ่นพี่เขาไปก่อนแล้ว วันนี้พอแค่นี้ครับ  “ผมพูดและสั่งเลิกแถว ผมคงกลับเลย ดิวมันรู้ว่าเวลานี้ผมคงไม่อยากพูดอะไร ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถ ผมเดินออกมาเงียบๆ เวลานี้ถ้ามีเอ็กซ์ผมคงดีกว่านี้ ทำไมเวลารู้สึกแย่ผมนึกถึงเอ็กซ์มันตลอดเลยนะ ไม่เข้าใจ

“ปึก” ผมจับประตูแต่ประตูล๊อก เห้ย! ปกติไม่เคยล๊อก เออ ใช่ เอ็กซ์มันล๊อกและเก็บกุลแจตลอด ผมนะไม่ค่อยดึงกุลแจจากรถหรอก เอ็กซ์มันบ่นผมประจำเลย

“เวรแล้ว นี้กรูไปลืมกุลแจไว้ไหนวะ หรือว่าในรถวะ ในรถละก็ซวยแน่ๆ กรู “ ผมพูดกับตัวเอง ผมค้นหากระเป๋ากางเกงทกใบ

“เห้ย! มรึงหาอะไรนะ” มีเสียงใครคุ้น ถามผม

“หากุลแจดิวะ “ ผมตอบไป ยังก้มหาอยู่เลยไม่มีไม่ว่ากระเป๋าไหนก็ไม่มี

“อยู่ในรถ มรึงคาไว้ประจำ โจรผ่านมานี้ยิ้มเลยแหละ” คำพูดนี้ผมเงยหน้าขึ้น กระจกรถเลื่อนลงผมเห็นในรถผมมีคนนั้งอยู่ จะใคร เอ็กซ์

“เห้ย! มาได้ไง “ผมร้องถาม ไอ้คนที่มีนนั่งอยู่หน้าพวกมาลัยรถผม

“ขึ้นรถ ..” เอ็กซ์บอกผม ผมยังยืนงงอยู่ ก็มันบอกมันไม่มา ยังมีหันมาเหล่มองผมและ

“อ้าว ไอ้เวร  กรูบอกให้ขึ้นรถ” เอ็กซ์สั่งผม ผมก็เข้าไปนั่งในรถ ยังมองคนที่สตาร์ทรถพร้อมกับขับออกไปทันทีแบบว่ายังงงอยู่เลยนี้ผมหลับหรือว่าตื่นกันแน่ ผมยังมองเอ็กซ์อยู่

“อ้าว ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง “ เอ็กซ์หันมาถามผม

“เปล่า แปลกใจไหนบอกไม่มาไง” ผมหันไปถามก็มันส่งอิเมลหาผมเองนะว่าไม่มา

“ที่จริงตั้งใจว่าจะไม่มา “ เอ็กซ์ตอบผม ผมหันไปมองเอ็กซ์ทันที มันยังไงกัน

“ว่านไปหากรูที่คอนโด “เอ็กซ์บอกผม ว่านไปหาเอ็กซ์งั้นเอ็กซ์ก็คงบอกเรื่องผมกับมันแล้วดิ ผมหันมาเต็มๆเลย เอ็กซ์หันมาเหล่ผม

“ว่านเขารู้ตั้งนานแล้ว “ เอ็กซ์พุดและหันไปขับรถต่อ

“เอ็กซ์” ผมเรีบกเอ็กซ์

“พอเถอะ คิดว่ามรึงไม่ได้ยินอะไรทีกรูพูดไป เดฟ ทำให้เป็นเหมือนเดิม มรึงทำได้ไหม” เอ็กซ์พูด

“กรูไม่อยากทำร้ายมรึงมากไปกว่านี้เอ็กซ์ “ ผมพูดกับเอ็กซ์

“มรึงคิดกับกรูแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ “ ผมถามไอ้เอ็กซ์ เอ็กซ์หันมามองหน้าผม ผมเพิ่งจะเห็นสีหน้าชัด ชัด ดูแววตาที่ไม่เหมือนเดิมผมยิ่งใจหาย จะให้ผมให้เหมือนเดิมได้ยังไง มันมีแต่จะเพิ่มความเจ็บปวดให้เอ็กซ์มากกว่า

“กรูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มันเกิดขึ้นตอนไหนกรูไม่รู้  แต่กรูไม่เคยไม่มีมรึงเดฟ แต่มรึงไม่เคยมีกรูในหัวใจมรึง กรูเข้าใจเดฟ “ เอ็กซ์พูดผมหันหน้าไปมองทางอื่นแอบพ่นลมหายใจออกมา

“ว่านเขา” ผมถามถึงว่าน

“เขาขอทำหน้าที่ตอบแทนผู้มีพระคุณของเขาก่อนและถ้ามรึงยังรอเขา เขาก็ยินดีจะกลับมาหามรึง “ เอ็กซ์พูด ผมก้มหน้าลง

“มรึงโอเคไหม เดฟ” เอ็กซ์ถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมหันไปมองเอ็กซ์ที่สนใจกับเส้นทาง

“มรึงละเอ็กซ์ มรึงโอเคหรือเปล่า” ผมถามเอ็กซ์หันมายิ้มให้ผม พยักหน้าว่าโอเค

“กลับบ้านเนอะ กรูว่ามรึงไม่อยากอยู่ที่โรงแรมหรอก “ เอ็กซ์หันมาพูดและหันไปขับรถต่อ ผมพยักหน้า

“มายังไงละ “ ผมถามเอ็กซ์ 

“นั่งรถตู้มา “เอ็กซ์หันมาบอกผม ผมพยักหน้า

“นอนก็ได้นะ ดูมรึงเพลียๆ วะ “ เอ็กซ์หันนมาบอกผม ผมหยักหน้าว่านิดหนึ่ง ผมเอนหลังที่เบาะ

“ถ้าขับไม่ไหว เรียกนะ “ ผมหันไปบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์พยักหน้า  ผมหลับตาลง ผมรู้สึกเพลีย หนังตามันหนักๆ  ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ ผมรู้สึกว่ามีเสื้อเจ็คเก๊ตมาคลุมผมไว้ ผมค่อยๆลืมตา ตอนนี้มันมืดแล้วนิ คงใกล้จะถึงแล้วนี่เอ็กซ์มันชับยิงยาวคนเดียวเลยเหรอ  ผมลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจนิดหนึ่ง

“ทำไมไม่เรียกละ ขับยาวเลย เหนื่อยแย่เลย  “ ผมหันไปถามคนขับผม เอ็กซ์หันมายิ้มให้ 

“รู้ด้วยเหรอว่าเหนื่อย แต่กรูโอเค และเห็นทุกทีมรึงก็พูดแบบนี้แหละ ไม่ไหวเรียกนะ เห็นตื่นมาใกล้ถึงบ้านทุกที” เอ็กซ์พูดแอบบ่นผมด้วยนะ

“ฮัลโลพี่โอม กลับบ้านยังอะ แวะรับเอ็กซ์ที่บ้านไอ้เดฟด้วย จะถึงแล้วเหรอ โอเค นี้เอ็กซ์จะถึงแล้ว ได้พี่เจอกัน” เอ็กซ์โทรหาพี่โอม

“ไม่ให้ไปส่งละ “ ผมถามเอ็กซ์  เอ็กซ์หันมามองผม  “ ดูมรึงยังเพลียอยู่เลย และพี่โอมไปรับไอ้มิ้นพอดีเลย กรูเลยคิดว่ากลับพร้อมพี่กรูดีกว่า” เอ็กซ์พูดผมพยักหน้า ผมยอมรับว่า การสนทนาของผมกับเอ็กซ์มันไม่เหมือนเดิมสักเท่าไหร่ทั้งที่พยายามแล้ว รถเลี้ยวเข้าไปจอดที่บ้านผม ผมเห็นรถพี่โอมจอดอยู่แล้ว ผมเอี้อมไปปลดเข็มขัดนิรภัย แต่เป็นจังหวะที่เอ็กซ์ก็หันมาปลดเข็มขัดนิรภัยตัวเองเหมือนกัน มันทำให้หน้าผมอยู่ห่างกันไม่มาก มันรู้สึกแปลก มันไม่เหมือนทุกทีที่ผมทำ เพราะผมก็ทำแบบนี้พร้อมกันประจำ แต่ไม่เคยรู้สึกอะไรเท่าวันนี้ มันแปลกไปหรือเพราะว่า ผมรู้ว่ามันคิดอะไรกับผม ผมเลย  เอ็กซ์ยังกดที่ล๊อกเข็มขัดค้างไว้เหมือนกับผมนั้นแหละ เอ็กซ์มองผมเหมือนที่ผมมองเขา และผมรู้สึกว่าเอ็กซ์มันยื่นหน้ามาใกล้ๆผมเหมือนมันจะจูบผม เพราะว่าปากเอ็กซ์มันขยับ ไม่นะ ไม่น่ะ ผมได้คิดแต่ทำไม ไม่ถอยตัวออกไปละ ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ   เอ็กซ์มันก็เลื่อนเข้ามาที่ละนิด จนอีกนิดเดียวมันจะแตะริมฝีปากผมแล้ว

“มิ้นนนนนนน”ผมสองคนสะดุ้ง ได้สติเลยผม เอ็กซ์ก็สะดุ้ง

“ปึก” ปลดล๊อกเข็มขัดอัติโนมัติ ผมมองออกไป พี่โอมวิ่งตามมิ้นออกมา มิ้นวิ่งออกมาโดยมิ้นมันสวมเสื้ออย่างเดียวเลย ไม่ใส่กางเกง พี่โอมก็ถือกางเกงวิ่งตาม

“ยด ยด “ มิ้นชี้ให้เปิดประตูรถ ผมลงจากรถพอดี ผมหันไปมองเอ็กซ์ที่มันจะเกิดเมื่อกี้  เอ็กซ์มองผมเหมือนมันจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด

“พี่โอมหวัดดีครับ “ ผมไหว้พี่โอม

“หวัดดีวะ “ พี่โอมพูดและวิ่งมาหยุดที่มิ้นพร้อมกับกางกางเกงให้มิ้นใส่ 

“ใส่กางเกงก่อน กลัวไม่ได้ไปหาปู่หรือไง ใส่ซะ ยิ่งหนาวๆอยู่ เดี๋ยวน้องหดไปกว่าเดิมหรอกแค่นี้ก็แทบจะไม่มีให้ฉี่แล้ว” พี่โอมพูดกับมิ้น พร้อมย่อตัวลงเพื่อจะได้ให้มิ้นสวมขากางเกงลงไป 

“ยุง เยฟ “ ผมยิ้มให้ตัวแสบ  “ยุง เอ็กซ์” ผมหันไปมอง ทำไมเรียกชื่อผมไม่ชัดแต่เรียกไอ้เอ็กซ์มันชัดนะ

“จะไปแล้วเหรอ ฟ๊อด “ ผมถามมิ้น มิ้นสวมกางเกงเรียบร้อยแล้ว ผมหอมแก้มิ้น

“อยู่กับลุงเดฟไหมลูก ลุงเดฟเขาคิดถึง ถ้าบอกอยู่นี้นะ ลุงจะรีบขนของทุกอย่างลงจากรถ ณ บัดนาว! ” พี่โอมพูด มิ้นหันไปมอง

“อยู่ลุงโอม” เอ้ยมันพูดชัดเลยทุกคำ  “ถามลุงหน่อยเถอะ...อยากอยู่ด้วยไหม?” พี่โอมพูด พี่โอมหันไปมองเอ็กซ์

“อ้าว ไอ้น้องรักกรู เป็นไรเงียบๆ อย่าบอกนะว่ามรึงกับไอ้เดฟ “ พี่โอมพูดพร้อมกับชี้ผมสองคนสลับไปมา

“ไม่มี” ผมกับเอ็กซ์พูดออกมาพร้อมกันไม่ได้นัดกันเลย

“ใช่ อย่าบอกนะว่ามรึงสองคนไม่มีเด็กให้อิบ อิบ เลยทำหน้าหง๋อยกันนะ ฮาๆ ไม่เป็นไร พี่มีเด็กใหม่ คืนนี้ไปกับพีไหม เออ แต่กรูคงต้องกระเตงหลานไปแจมด้วยวะ” พี่โอมพูด เหล่มองมิ้น

“พี่มิ้นมันเด็กไปเปล่า” ผมถามพี่โอม

“เออน่ะ คิดซะว่าเอาไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์วะ ให้มันนั่งดู “ พี่โอมพร้อมเหล่มองมิ้นด้วยรอยยิ้มมีเรศนัย แถมมิ้นก็ยิ้มแบบมีเรศนัยกลับไปให้เหมือนกัน หยักคิ้วให้ด้วย

“รอยยิ้มมันน่าสยองกว่ากรูหลายเท่าเลยมรึงเชื่อไหม แถมหยักคิ้วให้กรูอีก ” พี่โอมพูดผมพยักหน้านะ และพี่โอมก็อุ้มมิ้นขึ้นเบาะหลังนั่งเก้าอี้เสริมเด็ก
 

“ไอ้โอม มรึงจะพาหลานกรูไปเก็บเกี่ยวอะไร อะนี้ นมกล่อง เพื่อมันแหกปากอยากกินขึ้นมา” พี่ดรีมออกมาพอดีเลย

“ครับพี่  ดีเลย บทพ่อยอดขมองอิ่มของผมอยากจะกิน พ่อก็จะกินให้ได้ ....โอมนี้ปวดตับ! ”พี่โอมรับนมกล่องไป ไอ้เอ็กซ์ยกมือไหว้พี่ดรีม พี่ดรีมมองเพราะว่าเอ็กซ์ไม่ได้พูดอะไร ปกติมันจะพูด จะถามนั้นถามนี้ ผมหันไปมองเอ็กซ์ เอ็กซ์เข้าไปนั่งในรถพี่โอมแล้ว

“มันเป็นอะไรไปวะ” พี่ดรีมถามผม ผมส่ายหัวผมเดินแทรกพี่ดรีมเข้าไปในบ้านผม ผมเห็นหลานๆกำลังนั่งดูการ์ตูนกันอยู่ ผมเข้าไปหอมแก้มแฝดผม และมองอีกสองคนที่ไม่คุ้นหน้า สองหนุ่มน้อยเงยหน้ามองผม

“ลุงเดฟ ดีครับ “ เป็กซ์เข้ามาไหว้ผมและกอดผม ผมพยักหน้าถามสองหนุ่มนี้ใครเพื่อนเป็กซ์เหรอ

“พี่ชายคนใหม่ พี่ซีกับพี่แซ๊กครับลุงเดฟ พี่ซีพี่แซ๊ก นี้ลุงเดฟ พี่ชายพ่อดิว กับพ่อแอ้ “ เป็กซ์แนะนำสองหนุ่มยกมือไหว้ผม ผมพยักหน้า ผมนั่งลงข้างๆมาริโอ้ที่กำลังสนใจการ์ตูนอย่างมาก ผมอุ้มมาริโอ้มานั่งจัก มาริโอ้ยังไม่ละสายตากจากทีวีเลย ดูซิ ติดการ์ตูนเรื่องนี้มาก

“ฟ๊อดๆๆ” ผมแกล้งฟัดเลย โห้หดหนีผม และโอ้ก็เงยหน้ามองผม ทำตาโต  “ลุงเดฟนี้” มาริโอ้เรียกผม

“อะไรกันลุงเข้ามาตั้งนานไม่สนใจลุงเลย ลุงน้อยใจแล้วนะ” ผมพูดหอมมาริโอ้ มาริโอ้หดหนี ผมหันไปหอมไอซ์บ้าง มีหนีบคอหนีด้วยนะ

“ลุงเดฟ ลุงเอ็กซ์ละ โอ้อยากให้ลุงเอ็กซ์มา มาเล่นเกมส์กัน” มาริโอ้ถามผม

“ลุงเอ็กซ์กลับบ้านแล้วลูก พรุ่งนี้คงจะมา “ ผมบอกมาริโอ้

“จริงๆนะ โอ้คิดถึงลุงเอ็กซ์ มากมาก “ มาริโอ้พูด ผมเห็นพี่ด้าพาสองหนุ่มเดินเข้ามาผมก็ต้องขมวดคิ้ว ใครอีกละ

“อ้าวเดฟ มาแล้วเหรอ นี้หลานคนใหม่ สี่คน “ พี่ด้าบอกผม ผมก็มองแต่ละคน สี่คนเลยเหรอ เออ ผมว่าคุ้นคนหนึ่งนะเจอกันที่โรงเรียนไอ้ดิว ผมชี้และคิด

“ลุงสุดหล่อนั้นเอง “ อ้อ ผมจำได้แล้ว  “ เซน” ผมชี้ เซนพยักหน้า

“คนนี้ชื่แซน “ พี่ด้าบอกอีกคนชื่อแซน ตอนนี้บ้านผมมีหลานเพิ่ม แถมชื่อขึ้น ซ.โซทั้งหมดอีกด้วย ตอนนี้หลานๆ เข้ามานั่งดูการ์ตูนกันหมดแล้ว รอทานอาหารเย็นกันนะครับ ตอนนี้ที่บ้านผมคงอุ่นหนาฝาครั้งกันน่าดู ถ้าเอ็กซ์มันรู้ว่ามีหลานเพิ่มมันจะทำหน้ายังไงนะ

“พี่ซี ทำล้อรถให้ไอหน่อยดิ ไอทำไม่ได้อะ” ไอเขาหันไปบอกซี 

“ได้ดิ เอากระดาษแข็งมาดิ เดี๋ยวทำให้ “ผมว่าถ้าทางไอ้ดิวจะพามาได้ถูกคนมาก ผมเห็นซีกำลังกมหน้าก้มตาทำล้อรถ อ้อรถที่ทำจากกระป๋องน้ำอัดลม

“เอาละเด็กๆ ไปทานอาหารกันได้แล้วการ์ตูนจบแล้วด้วย” ด้าเข้ามาเรียกเด็กๆ เด็กๆก็ว่าง่าย มีดื้อมากอยู่คนเดียวคือมิ้น แต่นี้ไปแล้วนิไปอยู่บ้านอาภีมผม ผมลุกขึ้นเก็บหมอนอิงเข้าทีเข้าทาง

“เดฟ “ พ่อผมเรียกผม ผมหันมาหาพ่อผม

“เดฟ มีปัญหาอะไรกับเอ็กซ์หรือเปล่า “ พ่อถามผม ผมหันไปมองพ่อผม พ่อรู้ได้ยังไง

“พ่อ ...เออ ..ไม่มีครับพ่อ “ ผมบอกพ่อ ผมไม่กล้าสบสายตากับพ่อผม ผมรู้ว่าพ่อรู้ว่าผมโกหก เรียกว่าลูกทุกคนเลยดีกว่า

“มีอะไรจะบอกพ่อไหมเดฟ” นั้นไง ผมหันไปมองพ่อผม พ่อมักจะถามลูกแบบนี้ทุกคน สายพ่อผมมันทำให้ผมไม่สามารถปกปิดความลับได้

“พ่อ...คือ..”ผมทำท่าจะพูดดีหรือไม่พูดดี

“ปัญหามันใหญ่มากเลยเหรอ ไม่คุยกันละ “ พ่อถามผม ผมก้มหน้าลง

“พ่อ ...คือ ..เอ็กซ์มันไม่ได้คิดกับผมแค่เพื่อน หรือคู่หู หรือว่าคู่ซี้ที่เขาเรียกกัน เอ็กซ์มันคิดกับผมมากไปกว่านั้นพ่อ “ ผมบอกพ่อผม พ่อผมพยักหน้า

“ที่พ่อรู้เพราะว่าเขาแจ้งพ่อมาว่าเราขอแยกห้องนอนกับเอ็กซ์ ทั้งที่เราสองคนพักด้วยกันตลอดห้องเดียวกันตลอด  “ พ่อพูดผมพยักหน้าว่าใช่เป็นเรื่องจริง

“การที่เดฟขอแยกห้องนอนกับเอ็กซ์แน่นอนมันผิดปกติ “พ่อผมพูดผมยอมรับเลย และถ้าพ่อรู้ อาภีมก็ต้องรู้และเอ็กซ์ก็ต้องรู้เช่นกัน

“เอ็กซ์มันก็ติดเรามาตั้งแต่เด็กนะ เดฟ ตอนนี้มันก็ยังเป็นอยู่ บางทีมันอาจจะแค่อะไรบางๆ กันไว้ ..” พ่อพูด ผมมองพ่อผม

“พ่อ เดฟ คิดดีแล้ว คิดว่าห่างกันดีกว่า ที่ผ่านมาผมกับเอ็กซ์อาจจะอยู่ด้วยกันมากเกินไป จน แยกแยะไม่ออกว่าอันไหนคือความจริง “ ผมพูดกับพ่อ

“อืมม ...ตามใจแล้วกันนะ ถ้าเดฟคิดดีแล้ว ...ในเมื่อตัดสินใจเองก็ยอมรับผลในภายหน้าด้วยละ ..”พ่อผมพูดผมพยักหน้า

“งั้นไปทานข้าวหลานๆรอกันแล้ว  และก่อนจะไปพากันไปทานข้าวด้วยกันสักมือทั้งสองบ้านนะเดฟ “ พ่อผมพูดก่อนละเดินออกจากห้องเพื่อไปทานอาหาร ผมยังคิดคำพูดที่พ่อผมพูด และที่เอ็กซ์มันจะทำกับผมตอนที่จอดรถมันชัดเจนมากเลยนะ ภาพที่เอ็กซ์ค่อยๆเลื่อนหน้ามาหาผมแถบปากก็ขยับๆจะจูบผมและไม่รู้ว่าผมทำโดยสัญชาติญาณ หรือว่าอะไร ผมรู้สึกว่าปากผมขยับตาม ไม่จริง ผมพยายามสะบัดภาพนั้นออกไปจากหัวผม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ ผมไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 07-08-2015 11:39:43
สงสารพี่เอ็กซ์จัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ ผมไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-08-2015 15:42:46
 :a14: หาแฟนให้พี่เอ็กซ์ด่วน ไม่อยากได้พี่เดฟแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVS พี่เอ็กซ์ ผมไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 10-08-2015 06:35:28
 :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ถ้าเดฟมันเลือกแล้วผมก็ต้องอยู่ให้ได้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-08-2015 13:41:42
พี่เอ็กซ์  ผมนั่งรถกับมากับพี่โอม ผมยังคิดถึงตอนในรถที่ผมกำลังจะจูบไอ้เดฟ ผมตั้งใจมาก ผมคิดว่ามันจะรีบถอยออกแต่เปล่ามันไม่ถอยแถมยังขยับปากจะจูบผมอีกด้วยนะ ผมเลยเริ่มลังเล ตกลงมันคิดอะไรกับผมจริงๆอย่างที่ว่านพูดหรือเปล่า

“เอ็กซ์” พี่โอมเรียกผม ผมหันไปมองพี่โอม อีกสองซอยจะเข้าบ้านแล้ว พี่โอมขับรถวนไปเอากับข้าวที่สั่งก่อนด้วย

“ว่าไงพี่” ผมถามพี่โอม

“เป็นอะไรหรือเปล่ามรึง เงียบเชียว” พี่โอมถามผม ผมหันไปส่ายหน้าว่าไม่เป็นอะไร

“ผัวเมียงอนอะไรกันหรือเปล่าวะ” พี่โอมถามผม ผมหันไปเหล่มองพี่ชาย

“ผัวเมียอะไร” ผมถามพี่โอม

“ก็คู่มรึงกับไอ้เดฟไงกรูก็ไม่รู้ว่าใครผัวใครเมีย หรือผลัดกันก็ไม่รู้” พี่โอมพูดผมหันไปมองเลยนะ

“กรูพูดถูกใจเหรอมองแบบนั้นนะ” พี่โอม ผมหันไปมองนอกรถแต่ผมเหมือนเห็นไอ้มิ้นนั่งโงก มันหลับแล้วนิ

“พี่โอม ไอ้มิ้นหลับอะ” ผมบอกพี่โอม พี่โอมปรับกระจกมองหลังมองมิ้นทันที

“เวรแล้วมันหลับไปได้ยังไงวะนั้นคอห้อยเลย หลานกรูแต่ที่แน่ๆ มันหลับตอนนี้ พอมันตื่นมา สนุกละงานนี้กรูทั้งคืนแน่กรู “พี่โอมพูดตอนนี้รถเลี้ยงเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วพี่โอมรีบลงจากรถไปเปิดประตูรถทันที

“หลานมิ้น ที่รักของลุงตื่นลูกเรามาเล่นกันเล่นกัน “ พี่โอมเขาพยายามปลุกมิ้น

“แอ้ะๆ” มิ้นร้องพร้อมเอามือปัดจะนอนต่อว่างั้น ไม่ยอมตื่น น่ารักจริงๆ ผมก็เดินไปถือพวกกระเป๋า ตระกร้าของมิ้น วันนี้ไปโรงเรียนมา แม้จะได้สิทธิไปอาทิตย์ละสองวันก็ตาม ผมเดินเข้าบ้าน พี่โอมอุ้มมิ้นเข้าไปวางไว้ในห้องนั่งเล่นพ่อผม สภาพนี้ปลุกไม่ตื่นแล้วแหละ เลยต้องปล่อยให้นอนไปเลย ดูท่านอนซิไม่มีเรียบร้อยเลยกางขาซะขนาดนั้น 

“โอม เอ็กซ์กลับมาแล้วเหรอลูก นั้น มิ้นหลับตอนนี้ คืนนี้ไม่ต้องนอนกันละมั้ง “ พ่อผมเดินเข้ามาพี่โอมออกไปเอาอาหารที่สั่งที่ใส่ไว้ท้ายรถ 

“เอ็กซ์ ไม่เจอหน้าเจอตามรึงเลยนะ ติดไอ้เดฟมันกลับบ้านกลับช่องเลยนะน้องกรู “พี่อั้มเดินลงมาแล้วคงไอ้ยินว่ามีรถแล่นเข้ามา

“เดี๋ยวจะอยู่ทั้งอาทิตย์เลยให้พี่อั้มเบื่อหน้าไปเลย”ผมพูดกับพี่อั้ม

“จัดโต๊ะเลยนะพ่อ แล้วไอ้แสบหลับตอนนี้สนุกละมรึงไอ้โอม ไม่ต้องไปหย่อนไว้ห้องกรูนะ พรุ่งนี้กรูมีงานเช้า” พี่อั้มบอกพ่อและหันไปบ่นพี่โอม พี่อั้มพี่โอมเดินไปจัดโต๊ะอาหารแล้ว ผมก็จะเดินไปช่วยพี่ๆ

“เอ็กซ์” พ่อเรียกผม ทำให้ผมหันกลับไปหาพ่อ

“มีอะไรเหรอพ่อ” ผมถามพ่อผม

“ทำไมเดฟ ขอแยกห้องนอนกับเราละรอบนี้  ทะเลาะอะไรกัน”พ่อถามผม ส่วนผมนะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลยเพิ่งจะรู้นี้แหละว่ามันขอแยกห้องนอนกับผม ผมอึ้งไปพักหนึ่ง

“เราไม่รู้มาก่อนใช่ไหม น่าจะโทรไปหาเจ้าหน้าที่เมื่อเช้า” พ่อบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมไม่ทราบ

“ก็ได้นี้พ่อ เอ็กซ์จะได้นอนกับเพื่อนคนอื่นบ้าง ในการทำงานเอ็กซ์ไม่ได้อยู่กับมันตลอดนะพ่อ “ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติที่สุดแต่ในใจนี้เจ็บมาก

“คิดแบบนั้นเหรอ งั้นก็ตามใจแล้วกันนะ มีปัญหาอะไรกันก็คุยกัน เห็นสนิทกันคุยกันแทบจะทุกเรื่องทำไมเรื่องง่ายๆกับไม่คุยกัน” พ่อผมพูด

“บางทีเรื่องที่ว่าง่ายแต่มันพูดยากนะพ่อ  ผมไปช่วยพี่ๆ จัดโต๊ะอาหารนะพ่อ” ผมบอกพ่อ ผมเห็นมิ้นมันขยับแล้วแหละ

“บอกไอ้โอมอุ่นอาหารให้มิ้นเลยนะ ดูท่าจะตื่นแล้ว “ พ่อผมบอกผม ผมเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นของพ่อผมรู้สึกหนักอึ้งไปหมด นี้มันเลือกแบบนี้ใช่ไหมได้ .... ผมเดินเข้ามาที่ห้องอาหารเห็นพี่อั้มจัดจาน คงมีคนมาทานด้วยเพิ่ม

“พี่อ้นกำลังจะถึงนะเอ็กซ์ ไอ้เอส กำลังจะมาถึง ” พี่อั้มบอกพร้อมเงยหน้ามองผม

“ไอ้แอร์น้องรักมรึงด้วย แต่อย่าบอกเรื่องมิ้นว่ามันเป็นลูกไอ้แอ้นะ ไม่ต้องพูดถึงเลยเพราะมันนี้แหละสปายลุงหนึ่ง พ่อบอกมา” พี่อั้มพูดว่าไอ้แอร์น้องชายที่หน้าเหมือนแอ้ราวกับแฝดเลย แอร์เกิดก่อนแอ้หกเดือนได้แต่ไอ้แอร์ไม่ค่อยสนิทกับพวกผม แอร์สุขภาพไม่ค่อยดี มันต้องอยู่กรุงเทพ เข้าออกโรงพยายาลเป็นว่าเล่น และพอมันโตมันแถบจะไม่มาบ้านที่ค่ายเลยวันนี้แปลกมาก

“พี่โอมพ่อบอกอุ่นอาหารให้มิ้นมันด้วยเลยมันจะตื่นแล้ว” ผมบอกพี่โอม

“ตื่นแล้วเออ ค่อยยังชั่วหน่อย” พี่โอมพูดและเปิดกล่องอาหารเอาใส่ไมโครเวฟให้มิ้น สงสัยพี่ด้าทำมาให้มิ้น

“เสียงรถมาแล้ววะ คงมาถึงกันแล้ว” พี่อั้มพูดผมนั่งลงทันที หัวผมยังคิดถึงเรื่องที่ไอ้เดฟมันแยกห้องนอนกับผม แค่จะนอนห้องเดียวกันมันก็ทำไมได้คงไม่ต้องพูดถึงการที่ผมกับมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลย

“เอ็กซ์เป็นไรมรึง “ พี่อ้นเข้ามาถึงพอดี ผมยกมือไหว้พี่ชายคนโต

“ไม่ได้เป็นอะไรแค่ช๊อคที่รู้ว่าต้องไปเร็วขึ้นนะพี่อ้น” ผมพุดกลบเกลือนความรู้สึกจริงๆ

“เออวะ ทำไมอย่างนั้นวะ มรึงเตรียมทุกอย่างหมดหรือยังละ” พี่อ้นถามผม

“อั้มไปดูให้มันแล้วแหละพี่อ้น และอะไรที่ขาดพี่ซื้อไว้ให้แล้วนะเอ็กซ์” พี่อั้มบอกผม ผมยิ้มเลย

“ขอบคุณครับ ...พี่อั้มนี้น่าจะเป็นพี่สาวดีกว่าเนอะ” ผมพูดพร้อมยิ้มให้พี่ชาย

“มรึงอยากโดนตรีนกรูไหม จะได้รู้ว่ากรูพี่สาวหรือพี่ชาย “ พี่อั้มหันมาพูดผมรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวดีกว่า

“จัดมันสักทีมันจะได้รู้วะ อั้ม ฮาๆ ” พี่อ้นบอกพี่อั้ม ไม่มีห้ามเลยนะแถมยุอีกต่างหาก ไอ้เอสมันเดินเข้ามาด้วยมันยกมือไหว้ผม และสิ่งที่ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อมกันหมดไอ้แอร์

“พี่เอ็กซ์หวัดดีครับ “ แอร์มันยกมือไหว้ผม  ผมรับไหว้ไอ้แอร์มัน   ถ้ามองโดยไม่พิจารณาพฤติกรรมนี้  บางที่ก็สับสนเหมือนกันแต่พวกผมอยู่กับแอ้และแอร์มานานเลยแยกแยะออกใครเป็นใคร แม้จะเหมือนกันมากก็ตาม

“พี่อั้ม พี่โอมหวัดดีครับ “ แอร์ยกมือไหว้พี่ๆ และนั่งลง

“มาบ้านนี้ถูกด้วยเหรอ แอร์ “ พี่โอมถามแอร์ แอร์มันเลยหน้ามองพี่โอม

“มาถูกแต่  ไม่รู้จะมาทำไม  “แอร์มันพูด

“แล้วมรึงมามีอะไรหรือเปล่า” พี่อั้มถามแอร์ แอร์มันเงยหน้ามองพี่อั้ม

“คงไม่ได้คิดถึงกรูมากขนาดนั้นหรอกมั้ง แอร์ “พี่อั้มพูดและเอามือท้าวโต๊ะอาหารมองแอร์

“แอร์ไปหาน้องชายแอร์มา แอ้ พี่ปล่อยให้มันสนิทกับไอ้ดิวมากไปหรือเปล่า “ แอร์มันบอกไปหาแอ้มาแถมยังถามเรื่องดิว

“มรึงไปหาแอ้ทำไม “พี่อ้นถามไอ้แอร์ทันที พี่อ้นมองหน้าไอ้แอร์

“ก็คิดถึงน้อง และที่แอร์มานี้ก็เอาเอกสารจากลุงหนึ่งมาให้พ่อ ที่แอ้มันต้องไปเรียนและฝึกที่นั้น “ แอร์พูด ผมหันมามองหน้ากันไหนบอกว่าแอ้มันจะได้เรียนที่นี้ไง

“เขาตอบรับกลับมาแล้ว อีกไม่เกินสามเดือนมันได้ไปแน่นอน” แอร์พูดพร้อมตักอาหารทานปกติ พ่อผมเดินเข้ามาพร้อมมิ้นพ่อจูงมิ้นเดินเข้ามา พอมิ้นเห็นแอร์เท่านั้น

“พ่อแอ้ พ่อแอ้” มิ้นพวกผมลืมไปเลยมิ้นยังไม่เคยเจอแอร์ถึงเคยเจอก็คง ไม่รู้เล่นหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้แต่ถ้าสังเกตุพฤติกรรมจะรู้ทันทีว่าไม่ใช่ แอร์หันขวับไปมองมิ้น มิ้นสะดุ้งสุดตัวพร้อมแอบหลังพ่อ

“แอร์ “ พี่อ้นเรียกแอร์ ว่ามันทำให้มิ้นตกใจมาก

“ลูกใคร ลูกไอ้แอ้เหรอ” แอร์ถามพวกผมหันมามองหน้ากัน

“ลูกชายไอ้ดิวมันแต่กลับใครไปถามมันเอาเอง มานั่งกับลุงมามิ้นมาลูกมา” มิ้นเหมือนสำผัสได้ถึงความน่ากลัวเลยเดินอ้อมหลังผมไปหาไอ้โอมไม่ซิวิ่งซอยขาสั้นๆไปหาพี่โอมเลยดีกว่า  แอร์มันยังมองมิ้น

“จัว” มิ้นบอกพี่โอมเบาๆ  พี่อ้นเอามือลูบหัว

“นั่งกับลุงไม่กลัวลูก” พี่โอมปลอบมิ้น พร้อมกับอุ้มมิ้นขึ้นนั่งเก้าอี้เด็ก ไอ้แอร์มันยังมองมิ้นอยู่

“พ่อแอ้ ไม่รักมิ้นอะ”มิ้นกระซิบกระซาบถามพี่โอม พี่โอมมองไอ้แอร์

“ไม่ใช่พ่อแอ้ลูก คนนี้ไม่ใช่ คนนี้ลุงแอร์  พี่ชายพ่อแอ้เขา “ พี่โอมกระซิบบอกมิ้น 

“ตกลงลูกแอ้ หรือว่าลูกไอ้ดิวกันแน่พี่โอม” แอร์มันถามพี่โอม

“แอร์ เอกสารนั้นใครให้เอามาให้พ่อ” พ่อถามไอ้แอร์ น้องชายผม

“ลุงหนึ่งนะพ่อ ลุงหนึ่งไปหาแอร์ที่เรียงเรียนเตรียมทหารก็ถามเรื่องแอ้นะลุงหนึ่งบอกว่าได้ยินข่าวมาว่าแอ้มันไปทำใครท้องมาและมีลูกแล้วแต่พอแอร์มาเห็นเด็กนี้แอร์คิดว่า “แอร์พูดและเหล่มองมิ้นที่ก้มหน้าก้มตากินไม่กล้ามองแอร์เลย

“แอร์ พี่บอกว่าลูกไอ้ดิวก็คือลูกไอ้ดิว พวกกรูไม่มีปัญญาทำกันเลยทำมาเล่นที่บ้านบ้างเป็นครั้งคราว และไอ้ดิวกับไอ้แอ้มันสนิทกันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กมันจะเรียกแอ้ว่าพ่อคนที่สอง” พี่อ้นพูดผมหันไปมองไอ้แอ้ไม่อยากให้พี่อ้นดุมันมากไปกว่านี้ผมก็สงสารมันนะ

“แอร์ พอได้แล้ว “ ผมหันไปบอกมัน มันก็พยักหน้าทานอาหารของมันต่อ บรรยากาศอาหารเย็นวันนี้เรียกได้ว่าคุสาดแม้กระทั้งมิ้นมันไม่เคยคุสาด มันยังแจมกับเขาด้วย มิ้นทานไม่พูดไม่จา แถมวันนี้มันทานอาหารไม่ค่อยเลอะเทอะเท่าไหร่แปลก หรือว่ามันกลัวไอ้แอร์มาก

“มิ้นไม่อร่อยเหรอลูก”พี่อั้มหวงมิ้นมาก

“หย่อย “มิ้นตอบพี่อั้ม

“อร่อยครับ พูดเพราะๆซิมิ้น “ พี่อั้มบอกมิ้น  “หย่อย ...จับ” มิ้นบอกยังไม่ค่อยชัดอยู่ดี

“ป้าด้าเขาทำให้นะมิ้น กินเยอะๆ จะได้อิ่มๆ หนังตาจะได้หย่อนๆ และจะได้นอนเร็ว” พี่โอม

“ฝันเถอะพี่โอม “ไอ้เอสมันพูด บ้านผมมีเสียงหัวเราะก็เพราะมิ้นนี้แหละ ผมนั่งทานอาหารจนเสร็จไอ้แอร์มันขึ้นห้องมันทันที พวกพี่ผมจะไปนั่งคุยกันก่อนที่ห้องนั่งเล่น รวมทั้งผมด้วย มิ้นมันไปนั่งเล่นนอนเล่นกลิ้งเกลือกกับพี่อ้น เห็นมิ้นมันซนแบบนี้พี่ๆผมรักมิ้นมากนะ โดยเฉพาะพี่อ้น  ตอนนี้พวกผมกำลังดูรายการ ไทยแลนทาเร้นท์กันอยู่ มิ้นลงไปนั่งเล่นรถพังๆ ของเขานั้นแหละ มีสามล้อหลานผมก็เล่นได้ครับ 

“เห้ย! หน้าตาดีวะ สวยกว่าผู้หญิงอีกวะ เสียงดีวะ เสียงเหมือนผู้หญิงเลยวะ “ พี่อ้นชมผู้เข้าแข่งขัน พอดนตรีขึ้นรู้เลยว่าเพลงขอใจเธอแลกเบอร์โทรหญิงลี ผมกำลังแชตคุยกับเด็กๆ เลยพักก่อน เต้นได้เหมือนหญิงลีจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้ผมอึ้งกันหมดและไอ้เอสมันกระโดดลงไปหมอบที่พรมพร้อมกับบันทึกวิดิโอไปด้วย

“ฮาๆ “ ไอ้เอสมันขำ พี่อั้มด้วย ก็มิ้นหลานผมมันเดินไปเต้นหน้าทีวีซะงั้นนะ ท่าหญิงลีมาเองเลย พริ้วมาก พี่อ้นถึงกับลุกขึ้นนั่ง

“ใครให้มันไปเต้นวะ” พี่อ้นพูด  “ฮาๆ “ พี่อั้มขำมันใหญ่เลยอะ ไอ้เอสมันก็บันทึก ผมก็ขำมันนะ

“โอ้ โห้! มันมาเต็มเลยนะเนี๊ยะ เต้นซะพริ้วเลย“ พี่โอมพูด

“ไอ้เอ็กซ์ มรึงส่งไอ้ที่กล่องดนตรี มาให้กรูดิ” พี่อ้นบอกผม ผมก็หยิบที่เป็นเหมือนปุ้มกดเป็นเสียงต่างๆ พี่อ้นหยิบไป

“แป้ด!  แป้ด!  แป้ด! “พี่อ้นกดเหมือนที่พิธีกรทำในรายการเลย  มิ้นมันหยุดเต้น มันหันมามองพี่อ้น

“อะ อะ อะ “ มิ้นมันชี้ในทีวีว่ามันเต้นเหมือนในทีวี

“ผ่านค่ะ “ เบ้นซ์ พรชิตา  “ผ่านค่ะ “ กาละแม่   “ผ่านครับ” เบน ชลาทิศ “ ผ่านครับ “ ดี้ นิติพงศ์

“เขานะผ่าน แต่เรานะไม่ผ่าน กลับไปเล่นรถไป ทำไปได้ เต้นซะพริวเชียวนะ ” พี่อ้นบอกมิ้น มิ้นหน้างอคอหักเลยพี่อ้นบอกไม่ผ่าน แถมสะบัดบ๊อบใส่อีกต่างหากเดินกลับไปนั่งเล่นรถ และหันมาค้อนอีกทีหนึ่ง

“ฮาๆ “ พี่อั้มกับไอ้เอส ยังขำไอ้มิ้นอยู่เลย ไอ้เอสมันกดรีเพลดูที่มันบันทึกมันก็ขำ 

“กริ้ง” เสียงกริ่งหน้าบ้านผม ตอนนี้พ่อผมติดกล่องไว้หน้าบ้านคือใครมากดกริ่งจะเห็นหน้าทันทีเลย ไอ้เอสมันลุกไปดู ผมก็กดไอจีดูภาพที่โพสกันวันเก่าๆของผมกับเดฟ ผมควรจะเก็บมันไว้หรือลบมันไปซะดีกว่า

“ใครอะเด็กพี่อ้นหรือเปล่า “ ไอ้เอสมันพูดพี่อ้นลุกไปดูที่หน้าจอ

“ไม่ใช่เด็กกรู ไอ้โอม เด็กมรึงเปล่า ดัดฟันดูท่าจะน่ารักถ้า” พี่อ้นพูดพี่โอมลุกไปดู

“ไม่ใช่อะ พี่อั้มเด็กพี่เปล่า” นั้นพี่โอมเรียกพี่อั้ม แน่นอนพี่อั้มรีบ ยกนิ้วกลางให้เลย

“ เด็กกรูก็มาจากพี่อ้นหมดและ”พี่อั้มพูด พ่อหันมาเหล่มองลูกๆพร้อมส่ายหัวด้วยนะ

“ไอ้เอ็กซ์ “ พี่เรียกผมกันหมดเลย  “เด็กมรึงเปล่าไอ้นี้” พี่โอมเรียกผม ผมเลยต้องลุกไปดู ผมว่าไม่น่าจะใช่นะเด็กอยู่กรุงเทพกันหมดไม่มีเด็กที่นี้หรอก เด็กที่นี้มันรู้ฉายาพวกผมกันหมดแล้ว พอผมไปดูก็ต้องตกใจน้องต้นนั้นเอง ผมรีบเดินไปหน้าบ้าน น้องต้นยืนอยู่กอดอกสะอึกสะอื้นผมว่าน้องเขามายังไงกันละนี้

“น้องต้น “ผมเรียกร้องต้น ต้นคือลูกชายร้านขายอาหารตามสั่งที่ผมชอบไปนั่งทานกับไอ้เดฟ หลังจากที่ผมไปรอรับมันที่โรงพยาบาลทุกวันอาทิตย์

“หมับ ... พี่เอ็กซ์พ่อรู้เรื่องที่ต้นเป็นแบบนี้แล้ว พ่อไล่ต้นออกจากบ้าน ฮือๆ” ทันทีที่ผมเปิดประตูต้นโผ่เข้ามากอดผมทันที ร้องไห้ตัวสั่นไปหมด พี่ๆผมยืนมองกันทำหน้างง และชี้ว่าน้องเขาคือใคร ?

“น้องเขาเป็นลูกชายร้านอาหารตามสั่ง เขาดังมากข้าวผัดน้ำพริกลงเรือนะพี่” ผมหันไปบอกพี่ๆ ผมพี่ผมพยักหน้าใครก็รู้จัก

“อ้าว พาน้องเขาเข้าบ้านก่อนดิมรึง” พี่อั้มบอกผม ผมพาต้นเข้ามาในบ้านผมยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นต้นเข้ามาพร้อมปาดน้ำตา ผมดูจากตาที่บวมคงร้องไห้มาอย่างหนัก

“แล้วพ่อรู้เมื่อไหร่ต้น “ ผมถามต้น ต้นเงยหน้ามองผม และมองพี่ๆผม

“ต้น นี้พี่ชายพี่นะ พี่อ้น พี่อั้ม นั้นพี่โอม และ นั้นพ่อของพี่” ผมแนะนำต้นกับพี่ๆและพ่อผมต้นยกมือไหว้พ่อผมและพี่ๆ

“งั้นขึ้นไปคุยกับพี่บนห้องพี่แล้วกัน แล้วนี้มายังไงครับ “ ผมถามต้น ระหวางพาเดินขึ้นไปบนห้อง

“ผมนั่งรถเมย์มาลงที่ค่ายและถามพี่ๆเขาว่าพี่ไปทางไหนผมก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ นะครับพี่เอ็กซ์” ต้นบอกผม ผมพยักหน้า
ผมพาต้นเข้ามาในห้องนอนผม ผมแล้วท่าทางจะเดินมาไกล เหนื่อยน่าดู

“อาบน้ำก่อนไหมดูท่าจะร้อนนะเรานะ เหงือออกเต็มตัวไปหมด อาบน้ำให้สบายใจแล้ว คุยกับพี่ ถ้าพี่ช่วยได้พี่จะช่วยนะ” ผมบอกต้น ต้นพยักหน้าผมส่งผ้าเช็ดตัวให้ต้นผืนหนึ่ง ต้นรับไปและเข้าห้องน้ำ ผมเลือกหาชุดให้ต้นใส่ดูท่าจะต้องนอนค้างห้อมผมละคืนนี้ ผมหาชุดเตรียมไว้ให้น้องต้นเรียบร้อยแล้ว ผมเปิดถือผม ผมส่งข้อความหาไอ้เดฟ

“พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ กรูไม่ไป “ ผมบอกไอ้เดฟมันสั้นๆ และผมก็ตั้งสั่นทันที มันคงจะโทรมาหาผมแน่นอน มันคงรู้ว่าผมต้องรู้เรื่องที่มันขอแยกห้องนอนกับมันแล้วและที่ผมไม่ไปเพราะว่าผมโกรธมัน ยอมรับว่าใช่


“พี่เอ็กซ์ครับ “ ต้นออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมก็เดินไปหยิบชุดนอนส่งให้ต้น ต้นนำเข้าไปเปลียนในห้องน้ำ ผมละยืนขำเลย ว่าต้นเขาอายผมนะครับ

“ใส่ได้พอดีใหม่ครับ” ผมถามต้น

“หลวมนิดหน่อยครับพี่เอ็กซ์” ต้นบอกผมต้นบอกผม ผมพยักหน้าให้ต้นนั่งลงบนเตียงนอนผม ผมเดินไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าต้น

“เกิดอะไรขึ้นต้น” ผมถามต้น ต้นมองผม

“พ่อเห็นต้นกับเพื่อนที่ห้างหนึ่ง ใช่เวลาผมอยู่กับเพื่อนๆ ต้นจะเป็นตัวเองมากที่สุด แถมมีคนถ่ายรูปต้นที่อื่นๆมาให้พ่อดูว่าต้นเคยแต่งหญิงไปเที่ยวกับเพื่อน ตอนที่ต้นขอพ่อไปค้างกับเพื่อนนะพี่เอ็กซ์ อือ พ่อรับไม่ได้ พ่อไล่ต้นออกจากบ้าน ฮือๆ “ต้นเล่าให้ผมฟัง ผมเอามือแตะทีไหล่ต้น

“พี่โชคดีนะที่พ่อพี่เข้าใจพี่แต่พ่อต้นไม่เคยเข้าใจต้นเลย ฮืๆ “ต้นร้องไห้ อีกครั้ง ผมเลยลุกจากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆต้นแทน

“พรุ่งนี้พี่จะไปช่วยคุยกับพ่อต้นให้นะ “ ผมพูดกับต้น

“พ่อคงไม่รับฟัง พ่ออายเขา พ่ออายเพื่อนบ้านที่มีลูกเป็นตุ๊ดพี่เอ็กซ์” ต้นพูดกับผม

“พี่จะลองคุยให้ดูก่อนนะ พี่ว่าพ่อแม่ต้องรักลูกซิ แล้วแม่ของต้นละ” ผมถามต้น ผมเคยเจอแต่ไม่บ่อย

“แม่นะรู้ตั้งนานแล้วแต่แม่ไม่เคยมีปากมีเสียงกับพ่อเลย ต้นรู้ว่าแม่เสียใจที่พ่อไล่ต้นแบบนั้น” ต้นพูดผมพยักหน้าแม่เป็นช้างเท้าหลัง

“เอานะวันนี้นอนห้องนอนพี่ไปก่อนนะ แต่พี่คงไปนอนกับน้องชายพี่นะต้น พี่เออ...” ผมพูดกับต้น ต้นมองผม

“ผมเข้าใจครับว่าพี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว ผมดูก็รู้ แต่คู่พี่น่ารักมากเลยนะครับ พี่กับพี่เดฟนะครับ”ต้นบอกผมผมได้แต่ยิ้ม ผมเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ ผมอยากบอกต้นว่า เป็นคู่ที่ทุกคนมองแต่ไอ้เดฟมันไม่มองแบบนั้น ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าไปฝึกแล้วต้องเจอกันทุกวัน โดยที่มันไม่เหมือนเดิมแบบนี้ผมจะทำใจได้ไหม  ผมอาบน้ำชำระร่างกายไม่นานผมก็ออกจากห้องน้ำ

“พี่เอ็กซ์ครับ มีข้อความเข้านะครับ ผมเพลอดูไป ข้อความจากพี่เดฟนะครับ” ต้นบอกผม ผมพยักหน้าและหยิบมือถือมาเปิดดูข้อความ

“เดฟ กรูรู้นะว่ามรึงรู้เรื่องที่กรูขอแยกห้องพัก กรูมีเหตุผลนะเอ็กซ์ ถามว่ากรูยังเหมือนเดิมไหม ตอบว่ามันอาจจะมีเปลี่ยนแปลงไปบาง เอ็กซ์แต่กรูยังเป็นเพื่อนมรึงนะ และพรุ่งนี้น้องๆอยากเจอมรึง เอ็กซ์หลานๆ คิดถึงมรึงมากนะ เข้ามาเล่นกับหลานด้วย” เดฟบอกผม ผมวางมือถือลง

“พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์มีปัญหากันเหรอครับ ผมนี่แย่จังเขามาเพิ่มปัญหาให้พี่เอ็กซ์อีก” ต้นพูด ผมนั่งลงข้างๆต้น

“ไม่หรอกครับต้น  “ ผมบอกต้นแค่นั้น

“พี่เอ็กซ์รักพี่เดฟเหรอครับ แล้วพี่เดฟเขาไม่รักพี่เหรอ “ ต้นถามผมผมหันไปยิ้มๆ

“พี่กับเดฟนะเพื่อนกัน เพื่อนที่สนิทกันมากจน ...” ผมพูดและหยุดไว้แค่นั้น  “จนมันก้าวข้ามคำว่าเพื่อนไปแล้วใช่ไหมครับ ต้นก็เคยเป็น แต่ตอนนี้เขาไปเรียนที่อื่นแล้ว เพราะว่าพ่อแม่เขากลัวว่าลูกเขาจะผิดประเภท แต่ดีนะที่เขาไม่ได้ว่าบอกพ่อผม ไม่งั้นคงโดนไปนานแล้วผมนะ” ต้นพูดกับผม

“บางที่คำจำกัดความว่าเพื่อนมันก็คือเพื่อน ต่อให้อีกคนก้าวไปไกลแค่ไหนถ้าอีกคนไม่ก้าวไปด้วยมันก็ไม่ต่างอะไรกับ ตบมือข้างเดียว “ผมบอกต้น

“ไว้ต้นก็จะเจอคนที่เขาเปิดใจรับตรงนี้จริงๆ ต่อให้มีอุปสรรคถ้าเขาพร้อมจะไปด้วยกันเขาก็ต้องเลือกคนที่เขารัก “ผมบอกต้น

“นอนได้แล้วนะ คืนนี้พี่ยกห้องนี้ให้จะดูหนังฟังเพลงตามสบายเลยนะ ตอนเช้าพี่มาเรียก ฝันดีครับ “ผมบอกต้นผมก็เดินออกจากห้องนอน ผมเดินไปห้องไอ้เอส คืนนี้จะไปนอนกับไอ้เอสมันดีกว่า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ถ้าเดฟมันเลือกแล้วผมก็ต้องอยู่ให้ได้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 11-08-2015 15:12:47
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ถ้าเดฟมันเลือกแล้วผมก็ต้องอยู่ให้ได้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-08-2015 17:11:06
 :hao5: อ่านเอ็กซ์ทีไรสะเทือนใจทุกที
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจมรึงต้องมีชีวิตของมรึง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-08-2015 21:52:01
พี่เดฟ ผมส่งข้อความหาเอ็กซ์ ผมรู้ว่าเอ็กซ์ต้องรู้เรื่องที่ผมขอแยกห้องนอนแล้วแน่ๆเลย แถมหลานๆผมก็ร้องอยากให้เอ็กซ์มาเที่ยวบ้านอีก และนี้จะไปกันอยู่แล้วเอ็กซ์จะไม่ไปหาน้องๆบ้างหรือไงนะ ผมจะต้องไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาล ก่อนไปผมเลยตัดสินใจขับรถไปบ้านเอ็กซ์ก่อน

“ติ๋งต๋อง!  “ ผมกดกริ้งที่หน้าบ้านของเอ็กซ์ ผมไม่เห็นรถพี่ๆแล้ว คงไปทำงานกันหมดแล้ว ผมยืนรอสักพักและสิ่งที่ผมเห็นก็คือเอ็กซ์เดินออกมาพร้อมกับน้องต้น น้องต้นมานอนค้างที่บ้านมันเลยเหรอ เอ็กซ์ไม่เคยพาเด็กคนไหนมาค้างบ้าน มีแค่ผมแต่นี้แสดงว่า

“เอ็กซ์” ผมเรียกเอ็กซ์ เอ็กซ์หันมามองผม น้องต้นก็มองผมด้วยเช่นกัน เอ็กซ์เดินมาเปิดประตูเอ็กซ์มองผมไม่เหมือนทุกวัน แสดงว่าเอ็กซ์โกรธที่ผมขอแยกห้องนอน

“เอ็กซ์ น้องเขา” ผมถามเอ็กซ์หันไปมองต้น ต้นยิ้มและยกมือไหว้ผม

“มานอนเล่นที่ห้องนอนกรู มีอะไรเปล่า” เอ็กซ์ถามผม  ผมส่ายหัวว่าไม่มี

“จะไปโรงเรียนไหม มารับ” ผมถามเอ็กซ์  เอ็กซ์กอดอกมองผม

“ก็บอกไปแล้วว่าไม่ไปไง “เอ็กซ์บอกผม แบบว่ารำคาญที่ผมถามเขา

“กรูจะไปส่งน้องต้นที่บ้านเขาแล้ว มรึงมีอะไรอีกไหม และนี้มรึงจะไปขึ้นเวรไม่ใช่เหรอ “ เอ็กซ์ถามผม เพราะดูจุดผมแล้วเขาก็รู้ว่าผมมีเวรตรวจคนไข้

“เอ็กซ์ มรึงโกรธกรูใชไหม เรื่อง...” ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์เพราะเอ็กซ์กำลังจะหันหลังกลับเข้าไป

“พอ..ไม่ต้องพูดแล้ว มรึงเลือกอย่างนี้ใช่ไหม ถ้ามรึงคิดว่ามันคือทางออกที่ดี ได้เลย กรูจัดให้กรูจะขอแยกฝึกกับมรึงด้วย” เอ็กซ์พูดและหันหลังจะเดินเข้าไป

“เอ็กซ์มรึงอย่าทำแบบนี้ดิ” ผมดึงแขนเอ็กซ์แต่เอ็กซ์มันสะบัดผม

“ปึก” ผมกระเด็กไปชนประตูเหล็กไม่แรง เอ็กซ์สะบัดหน้ามามองผมเอ็กซ์ตกใจเหมือนกัน 

“เดฟ” เอ็กซ์เรียกผม ผมยกมือว่าผมโอเค  น้องต้นก็รีบขึ้นรถและเอ็กซ์เห็นผมไม่เป็นอะไรด้วยเอ็กซ์ก็รีบเดินไปที่รถและประตูบ้านถูกเปิดด้วยรีโมท เอ็กซ์ขับรถออกไปอย่างเร็วทันทีเหลือแค่ผมที่ยืนอยู่  ผมแค่แยกห้องนอนแต่เรื่องฝึกผมยังฝึกกับมันได้ ถ้ามันไม่มีผมละ มันจะเป็นยังไง ยิ่งบ้ารำห่ำอยู่ด้วย ผมเป็นห่วงเรื่องนี้แหละ ผมจำเป็นต้องขึ้นรถเพื่อไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาลแล้ว ขืนไปช้าเดี๋ญวท่านผอ.โรงพยาบาลหักเงินกระผมแน่ ถึงเป็นลูกไปสายก็หัก แถมมีภาคทัณฑ์ด้วนะ ไว้รอให้เอ็กซ์ใจเย็นๆก่อนค่อยคุยแล้วกันนะผมว่า
***************************************************************************************************************************

พี่เอ็กซ์ ผมรีบขับรถออกมา เพื่อไปส่งน้องต้นและอีกส่วนหนึ่งคือผมเจ็บจนเกินจะยืนตรงนั้นได้ ผมคงต้องโทรไปขอย้ายกลุ่มผมรู้ว่ามีสองกลุ่ม ได้ผมกับมันคนละกลุ่มที่นี้มันไม่ใช่คุ่หูผมแล้ว มันคือคู่แข่งของผม

“พี่เอ็กซ์ครับ “ ต้นเรียกผม ผมค่อยๆผ่อนความเร็วลงผมคงขับเร็วไปหน่อย ผมหันมามองต้น

“ผมสงสารพี่จัง “ ต้นบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“พี่เดฟเขามีคนอื่นเหรอครับ “ ต้นถามผม ผมหันไปมองน้องต้น

“พี่เขาไม่เคยมีพี่หรอกครับต้น และต้นเรื่องนี้อย่าไปบอกใครนะ พี่ขอ “ผมบอกน้องต้น ต้นพยักหน้าให้ผม ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ร้านแม่ของต้นเปิดเรียบร้อยแล้งคนงานพม่ากำลังช่วยกัน จัดร้านอยู่

“คุงต้น กะมาแหละ” คนพม่าพูดผมพยักหน้าแถมเขายังมองผมกับต้นสลับกันไปมา

“พาผู้ฉา มาโด๊ะ “ แปลกว่าผ้าผู้ชายมาด้วย ใช่ครับแม้ตาดีจัง มองว่าผมเป็นผู้ชาย

“คุณผมไปทำงานก่อนนะ” ผมได้ยินเสียงพ่อของต้น ต้นสะดุ้งและทำท่าจะวิ่งออกแต่ผมดึงแขนต้นไว้ และพอของต้นก็ออกมาพอดีเลย

“ไอ้ต้น มรึงหายไปไหนมา นี้มรึงอย่าบอกนะว่ามรึงไป ....”นั้นไงคิดว่าไปกับผมแล้วคงต้องโดนผมอิบอิบละซิ

“ครับน้องเขาไปพักที่บ้านผมแต่ไม่ได้ทำอะไรน้องต้น  น้องต้นเขาบอกว่าคุณไล่เขาออกจากบ้าน เพราะว่าคุณรับไม่ได้ที่เขาเป็น..”ผมพูดกับพ่อของต้น

“เป็นตุ๊ด ตอนที่แม่มันคลอดมันนะผมนี้ดีใจมากแค่ไหนที่ได้ลูกชาย คุณหมอยังบอกผมเลยนะว่าผมโชคดีที่ได้ลูกชาย นี้อะไร จะไปเป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว “พ่อของต้นพูด แม่ของต้นออกมายืนมอง ผมเห็นสายตาเขาเจ็บปวดพอกัน

“ถ้าอยากเป็นแบบนั้นออกไป” พ่อของต้นตวาดต้น ต้นที่ยืนน้ำตาไหล

“พี่เอ็กซ์ผมไปดีกว่าพ่อไล่แล้ว พ่อไล่ต้นแล้ว” ต้นพูด ผมหันมามองเขาอีกที

“คุณ” แม่ของต้นพยายามทัดทานพ่อของต้น แต่พ่อของต้นยกมือห้ามผมเชื่อแล้วว่าแม่ของต้นไม่กล้ามีปากมีเสียงจริงๆ

“ผมไม่เข้าใจว่าลูกคุณที่เป็นตุ๊ด หรือเป็นเกย์ หรือเป็นอะไรที่เขาเรียกกันว่าเพศที่สาม ผมก็เป็นผมยอมรับ แต่ผมไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร และน้องต้นก็ด้วย ผมมากี่ครั้ง น้องต้นช่วยงาน รับออเดอร์ ช่วยคุณน้าขายข้าว ช่วยงานที่คุณสั่งทุกอย่าง น้องเขาผิดมากเลยหรอครับ คุณพ่อ ที่เขาเกิดต้องมาเป็นแบบที่สังคมใจแคบเขาไม่ยอมรับกัน” ผมถามพ่อของต้น

“คุณดีใจที่คุณมีลูกชาย แล้วคุณรักเขาไหม ถ้ารักเขาไม่ว่าเขาจะเป็นอะไร เขาก็ยังเป็นลูกคุณ เขายังรักคุณ เพราะคุณคือผู้ให้ชีวิตเขา คุณคือพ่อบังเกิดเกล้าเขา ขนาดพ่อแม่ยังขับไล่เขาขนาดนี้ เขาจะไปมีจุดยืนตรงไหนของสังคม “ผมถามพ่อของต้น พ่อของต้นมองหน้าต้น

“ครอบครัวคือจุดแรกของเขา  พ่อแม่เลี้ยงลูกได้แค่ตัว หัวใจเลี้ยงเขาไม่ได้ บังคับเขาไม่ได้ย่างแต่คุณสอนเขาได้ให้เขาเป็นคนดี อันนี้พ่อบอกผมเสมอ ผมเองก็ไม่ได้ดีเต็มร้อย แต่กับพ่อผม ผมจะดีที่สุดสำหรับพ่อของผม “ ผมพูดพ่อของต้นมองหน้าต้น

“พ่อ...... ต้นก็ไม่อยากทำให้พ่อผิดหวัง ต้นขอโทษ ต้นเป็นแบบนี้ไปแล้ว ฮือ”ต้นร้องไห้ แม่ของต้นวิ่งเข้ามากอดต้น

“คุณฉันผิดเอง ฉันนะรู้นานแล้วและฉันเองก็ไม่ได้ห้ามปรามลูกเลย เพราะฉันรู้ว่าถ้าหากลูกเลือกได้ลูกคงไม่อยากจะทำให้คุณผิดหวังแต่ต้นก็ช่วยงานฉัน อย่างที่คุณเขาพูด คุณเรามีลูกคนเดียวนะคุณ ฮือๆ” แม่ของต้น

“ผมรู้ว่ามันอยาก แรกๆอาจจะไม่คุ้นเคย ก็มันแก้กลับไปไม่ได้อยู่แล้ว คุณสองคนก็ปรับเข้าหากันเพื่อจะได้อยู่กับมันให้ได้ ต้นเองก็เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ผมเชื่อว่า ไม่ว่าต้นจะเป็นอะไรก็ตาม เขาก็สามารถที่สร้างความภาคภูมิใจให้คุณได้ “ผมพูดกับพ่อของต้นดูสายตาเขาอ่อนลงบ้างแล้วนะ

“ผมว่าคุณแคร์ลูกคุณดีกว่า สังคม ไม่ได้อยู่กับคนไปตลอดจนคุณแก่คุณเฒา ลูกต่างหากที่จะอยู่กับคุณ” ผมบอกพ่อของต้นดูเขาอ่อนลงมาทีเดียว พ่อของต้นหันไปมองต้น

“พ่อ “ ต้นเรียกพ่อเขาและเข้าไปกอดพ่อเขา

“พ่อต้นขอโทษ ฮือๆ “ต้นเขากอดพ่อของเขา ผมดีใจนะที่ทำให้เขาเข้าใจกันได้

“ขอบคุณนะค่ะคุณ เอ็กซ์” แม่ของต้นหันมาขอบคุณผม ผมพยักหน้า

“ต้นพี่กลับก่อนนะ พี่มีเอกสารค้างอยู่พี่ต้องทำต่อ โชคดีนะที่เราเดินไปหาพี่ อย่าไปดึกๆดื่นๆแบบนั้นอีกน่ะรู้ไหม “ ผมบอกต้นและผมก็ขอตัวลากลับบ้าน

“พี่เอ็กซ์”ต้นวิ่งมาเรียกผม ผมหันไปมองต้น

“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณทุกอย่างเลย “ ต้นพูดและเข้ามากอดผม

“พี่ชาย ขอบคุณพี่ชายที่แสนดี ผมขอให้พี่เดฟเขาเห็นว่าพี่เอ็กซ์นะรักเขามากแค่ไหนเร็วนะครับและต้นอยู่ข้างพี่นะ” ต้นพูดผมพยักหน้า แต่ในใจคิดว่าคงไม่มีวันนั้นแล้วแหละ ระหว่างผมกับเดฟคงไปกันไม่ได้แล้วจริงๆ

**********************************************************************************************************************************
เดฟ หลังจากที่ผมไปหาเอ็กซ์ที่บ้านผมก็เจอภาพเอ็กซ์จูงมือต้นออกมาจากบ้าน ปกติเอ็กซ์บอกว่าไม่เคยพาใครไปนอน ห้องนั้นก็มีแค่ผมไปค้างห้องนอนผมก็เหมือนกันมีแค่เอ็กซ์  ว่านได้มาครั้งหนึ่งตอนนั้นแต่แค่แป็บเดียว ตกลงนี้มันจะจีบน้องต้นจริงๆเหรอ แต่มันบอกว่ามันไม่ชอบแบบนี้นิ น้องต้นนะออกอาการสาวเลยดีกว่า แต่ว่าผมเป็นอะไรของผมวะนี้มานั่งคิดเรื่องนี้ทำไม คิดมันแต่เรื่องนี้จะบ้าหรือเปล่าผมนี้

“ก๊อกๆ”  ผมสะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูของเจ้าหน้าที่ ผู้ช่วยพยายาล เคาะเรียกผม

“ว่าไงครับ “ ผมถามน้องเขา

“คุณหมอค่ะหมดเวลาแล้วนะค่ะ “ ผู้ช่วยพยาบาลบอกผม ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ใช่หมดเวลาแล้วริเกินไปเกือบ สิบนาที  ก็ปกติ เอ็กซ์จะเข้ามาตามผมในห้องตรวจเลยเวลาหมดเวลา ผมลืมไปว่าเอ็กซ์ไม่มารับผมเหมือนทุกที ผมพยักหน้าบอกผู้ช่วยว่าผมจะออกจากห้องตรวจแล้ว ผมลุกขึ้นพร้อมหยิบมือถือกุลแจรถยนต์ ผมเดินออกมาที่หน้าห้องตรวจ เห็นหมอที่จะมาลงตรวจต่อจากผมกำลังคุยกับเจ้าหน้าที่ หมอคนนี้เขาเป็นหมอหนุ่มเหลือน้อยแต่คนไข้ชอบนะเพราะว่าเขาตรวจละเอียดดี

“ อิจฉาคุณหมอจังเลยอะ แฟนมานั่งรอจนกลับเลยเหรอค่ะ ใครจะทำได้แบบนี้ แฟนกุ้งนะ รอสิบนาทีมันยังนั่งหน้าคว้ำเลยค่ะ” น้องผู้ช่วยฯคุยกับแพทย์พาร์ทไทม์ สนุกสนาน ผมเห็นมีผู้ชายนั่งดูทีวีและส่งยิ้มมาให้หมอพาร์ทไทม์ผม คนนี้มั้งที่เขาคุยกันแฟนกัน ดูหล่อแมนดี

“คุณหมอเดฟ   ไม่เห็นคุณเอ็กซ์มารับเหมือนทุกทีเลยค่ะ “ พี่ษาหัวหน้าพยาบาลแผนกที่ผมลงตรวจถามผมทันที

“เออ เอ็กซ์เขาไม่ว่างนะครับ “ ผมบอกพี่ษา พี่ษามองผมและทำท่าคิด

“งอนอะไรกันหรือเปล่าค่ะ เพราะปกติคุณเอ็กซ์ไม่เคยไม่มารอกับคุณเดฟนะค่ะ” พี่ษาพูด ผมยิ้มให้จาง ผมหันไปยิ้มทักทายคุณหมอพาร์ทไทม์ ผมก็รีบเดินออกทันที ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถ ระหว่างที่ผมเดินออกมา มีแต่คนถามว่าวันนี้ไม่มีคนมารับเหรอ ถามจนผมไม่อยากตอบแล้วได้แต่ยิ้มๆ ผมเข้ามานั่งในรถ ที่นั่งข้างๆผมปกติไม่เคยว่าง  ไม่ผมก็เอ็กซ์นั่ง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมและที่คนขับจะเป็นเอ็กซ์เพราะว่า เอ็กซ์จะรู้ว่าผมเหนื่อยคนไข้ประกันสังคมเยอะตลอดอยู่แล้ว ผมขับรถออกจากลานจอดรถ ผมรู้สึกหิวนิดหน่อยแวะไปทานข้าวร้านน้องต้นดีกว่า ผมตั้งใจว่าจะไปถามเรื่องเอ็กซ์ด้วย

“สวัสดีครับ เชิญ.....”น้องต้นกำลังเช็ดโต๊ะ น้องเขาหันมาเจอผม น้องเขามองผม และซะบัดหน้าเดินเข้าทันที ผมอุตสายิ้มให้แล้วมาสะบัดบ๊อบใส่ผมทำไมละครับ

“น้องต้น “ ผมเรียกน้องต้น ต้นเดินกลับมาหาผม

“จะสั่งอาหารใช่ไหมครับ “ ต้นถามผมเสียงแข็ง

“ครับ พี่จะสั่งข้าว” ผมบอกต้น

“พี่จะสั่งอะไรครับ “ น้องต้นถามผม  “เหมือนเดิมครับ “ ผมบอกต้น

“เหมือนเดิม ไม่มีครับ ผมมีเมนูตั้งเยอะแยะ บนกระดาน” น้องต้น ผมสะบัดบ๊อบมามอง ปกติผมสั่งเหมือนเดิมกันนะ น้องต้นก็เข้าใจทุกที

“ก็พี่สั่งแบบนี้ทุกทีนะครับน้องต้น” ผมบอกน้องต้น น้องต้นมองผมและยิ้ม  “แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วครับ “ น้องต้นบอกผม

“ข้าวผัดน้ำพริกลงเรือครับ “ ผมบอกน้องต้นน้องต้นพยักหน้าและ  “กะปิหมด ปลาทูหมด ไข่เค็มก็หมด คงไม่ได้แล้วละครับข้าวผัดน้ำพริก” น้องต้นบอกผม ผมยกมือ เกาหัวเลย

“งั้นพี่เอากระเพราหมูกรอบแล้วกันนะครับ “ผมบอกน้องต้น ต้นก็ยิ้มและ

“หมูกรอบหมดครับ” หมูกรอบหมด ผมก็เอาแล้วไง

“แล้วน้องต้นมีอะไรบ้างละครับ “ ผมถามน้องต้น

“ไม่มีเลยครับ หมด” น้องต้นบอกผม ก็ผงะเลยหมดทุกอย่าง

“ปิดร้านเลยไหมครับ” ผมถามน้องต้นแบบว่าประชด

“กำลังจะปิดตอนเห็นหน้าพี่นี้แหละ” อ้าว ผมว่าไม่ธรรมดาแล้ว

“น้องต้นมีอะไรหรือเปล่า ไม่พอใจอะไรพี่พูดได้ ถ้าเป็นเรื่องน้องต้นกับพี่เอ็กซ์พี่ไมได้ว่าอะไรเลยนะครับ และพี่เอ็กซ์กับพี่ก็เพื่อนกัน” ผมบอกน้องต้น

“พี่ใจร้าย พี่ทำได้ไง คนที่เขารักพี่มากขนาดนี้ พี่ไม่มีหัวใจหรือว่าพี่เห็นแก่ตัว พี่ไปรักคนอื่นได้ยังไง แล้วคนที่อยู่มากับพี่ละ พี่เอ็กซ์นะ เขาโตมากับพี่ไม่ใช่เหรอ ไปไหนเขาก็ไปกับพี่อะ เพื่อนกันเขาไม่ทำให้กันได้ขนาดนี้หรอกนะ พี่แกล้งดูไม่ออกหรือว่าพี่มีปัญหาเรื่องการรับรู้กันแน่  “ต้นพูดผมเอามือเท้าซะเอว ใส่ผมเป็นชุดเลย ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอเลย ผมนึกในใจมีอะไรพูดได้ไม่ใช่ด่าได้

“ผมก็ไม่ได้อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องอขงพี่หรอกนะครับ ผมรู้ว่าพูดไปก็คงไม่มีประโยชน์ เพราะขนาดพี่เอ็กซ์พี่ยังไม่ฟังเลย”น้องต้นบอกผม

“แต่น้องพูดออกมาหมดแล้วแหละครับพี่ว่า มาเต็มๆ เลย  “ ผมบอกน้องต้นขนาดไม่อยากพูดนะเนี๊ยะ

“ตกลงพี่จะได้กินไหมครับข้าวนะครับ “ ผมถามน้องต้น 

“คิดว่าไม่ครับ “ น้องต้น ผมก็กำลังหันหลังกลับ ไปกินบ้านก็ได้วะ ถ้าไม่มีอะไรทอดไข่เอาวะ 

“สวัสดีครับคุณหมอเดฟ นั่งเลยครับวันนี้จะรับอะไรดีครับ ข้าวผัดน้ำพริกเหมือนเดิมไหมครับ วันนี้ ปลาทูมันตัวโต น่าทานครับ “ พ่อของน้องต้นออกมาพอดีเลย ผมหันไปมองพ่อของน้องต้น

“อ้าว ต้น ทำไมไม่ให้พี่เขาไปหาเก้าอี้นั่งละลูก” พ่อของน้องต้นบอกต้น

“ผมจะกลับแล้วครับ น้องเขาบอกว่าหมดทุกอย่าง ผมไปทานร้านอื่นก็ได้ครับ “ ผมพูดและเดินออกทันที

“เดี๋ยวครับ ไม่มีอะไรหมดเลย ต้นเอ็ง ..เอ้ย ลูกไปบอกพี่หมอเดฟเขาแบบนั้นได้ยังไง นั่งก่อนดีกว่าครับ “ พ่อของน้องต้นมาดึงแขนผมไว้ ผมหันไปมองน้องต้นที่หันไปมองทางอื่นและรีบเดินเข้าไปด้านในทันที

“เอาข้าวผัดน้ำพริกนะครับ “ พ่อของน้องต้นถามผม ผมพยักหน้าผมนั่งลง

“น้ำเก็กฮวยเหมือนเดิมนะครับ เออ คุณเอ็กซ์ไม่มาทานข้างด้วยเหรอครับ “ พ่อของต้นถามผม ผมส่ายหัว

“คงต้องถามต้นนะครับ ว่าทำไมเอ็กซ์ไม่มา เพราะว่าเมื่อเช้าเห็น...”ผมบอกพ่อของต้น ต้นยืนมองผมด้านใน

“อ้อ ครับ คุณเอ็กซ์เขามาช่วยคุยเรื่องไอ้ต้น เอ้ยลูกต้นของผม ผมรู้แล้วว่าลูกผมเป็น..อะไร ตอนแรกรับไม่ได้เพลอไล่มันออกจากบ้านไป โชคดีที่มันไปพักกับคุณเอ็กซ์ คุณเอ็กซ์เลยมาส่งและเมื่อเช้าคุณเอ็กซ์ทำให้ผม เข้าใจว่าลูกจะเป็นอะไร ก็ยังคงเป็นลูกผม แต่ผมคงต้องใช้เวลาหน่อย..ที่จะปรับตัวว่าตัวเองไม่ได้มีลูกชายแต่มีลูกสาวแทนนะครับ ” พ่อของต้นบอกว่าเอ็กซ์มาอธิบายเรื่องต้นให้พ่อของต้นยอมรับต้น และต้นเองก็ถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน แสดงว่าต้นไปหาเอ็กซ์ ไม่ใช่เอ็กซ์ออกมารับต้นไป

“เออ ผมลืมไปว่าผมมีธุระนะครับ ผมไม่เอาแล้วนะครับ ธุรด่วนซะด้วย ขอโทษจริงๆนะครับ “ผมบอกและรีบออกจากร้านไปทันที ผมรีบขับรถออกจากร้านผมขับไปบ้านเอ็กซ์ ผมเห็นรถเอ็กซ์จอดอยู่ในบ้านแต่ไม่มีรถคันอื่นเลย ผมก็กดกริ่งผมกดอยู่อย่างนั้นจะสิบครั้งแล้วแต่เอ็กซ์ก็ไม่ลงมาเปิดให้ผม หรือว่าไม่อยู่ไปรถคนอื่น ก็ไม่น่าจะใช้ ผมเลยปืนข้ามรั่วเข้าไปในบ้าน ผมรู้ว่า เอ็กซ์ซ้อนกุลแจบ้านไว้ที่หน ผมเดินไปหาและหยิบมาไขกุลแจเข้าบ้านทันที บ้านเงียบมาก ผมเดินขึ้นไปชั้นบน ผมไปที่หน้าห้องนอนเอ็กซ์ ผมขยับลูกบิด ไม่ได้ล๊อกประตูด้วย ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ผมเห็นเอ็กซ์หลับอยู่บนเตียง เปิดแอร์ซะเย็นขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้เป็นปอดปวดจนได้ ผมรีบปรับแอร์ลงทันที

“เอ็กซ์” ผมไปนั่งข้างเตียงพร้อมกับเรียกเอ็กซ์ 

“เอ็กซ์” ผมกระซิบที่หูแต่ดัวขึ้นมาหน่อย

“เอ็กซ์)))”ผมกรอกเสียงลงไปที่หู ของเอ็กซ์   “เว้ยยยย” เอ็กซ์ร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ผมรีบหันไปทางอื่นก็เล่นไม่ใส่เสื้อนอน

“ไอ้เดฟ “ เอ็กซ์เรียกผม

“ไอ้บ้า เข้ามาทำไมเนี๊ยะ” เอ็กซ์พูดผมหันกลับมาคนที่กึงนั่งกึ่งนอนรีบดึงผ้าห่มมาปิดตัวเอง

“ก็กดกริ่งหน้าบ้านตั้งนานแล้วไม่เปิดให้ และเปิดแอร์เย็นขนาดนี้ เดี๋ยวได้ไม่สบายหรอก “ ผมบอกเอ็กซ์

“เรื่องของกรู มาทำไมละมรึง “ เอ็กซ์ถามผม

“ไปโรงเรียนกันเอ็กซ์ น้องๆ อยากเจอนะเดี๋ยวก็ไปฝึกแล้ว เอ็กซ์ “ ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์มองผม เอ็กซ์หันมามองผม

“ทำไมมรึงต้องแยกห้องนอนกับกรูไอ้เดฟ” เอ็กซ์ถามผม ผมก้มหน้าลง

“เอ็กซ์ กรูไม่รู้ว่าเพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดไปจนเกินไปไหมบางที เดฟไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้  แต่ยอมรับว่าตัวเองก็สับสนนะ คนเคยอยู่ด้วยกัน เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอคนถามบ่อยๆ มันก็ ....แปลกๆ”ผมพูดกับเอ็กซ์

“เลยอยากลอง..ให้เอ็กซ์อยู่กับเพื่อนคนอื่นบ้าง “ผมพูดกับเอ็กซ์ ผมมองเอ็กซ์ก้มหน้าลงไม่ได้พูดอะไร

“เอ็กซ์กล้าจูบเดฟ ไหม” ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์สะบัดหน้ามามองผม ผมนั่งอยู่ข้างๆ เตียง เอ็กซ์มองผม เอ็กซ์ค่อยๆ ขยับเข้ามาหาผมทีละนิด ละนิด ปากก็ตั้งท่ามาแล้วว่ากล้าที่จะจูบผม เอ็กซ์เลื่อนเข้ามาเรื่อย ผมก็มองเอ็กซ์ ภาพมันสโลโมชั่นมากจน 

“อย่าเลยเดฟ พอเถอะ มรึงคงพูดถูกว่ากรูคงอยู่กับมรึงมากเกินไป  ต่างคนต่างมีเวลาให้ตัวเองแล้วกัน กรูอาบน้ำก่อนและไปหาน้องๆด้วยกันและต่อไป มรึงกับกรูก็อาจจะไปไหนมาไหนด้วยกันน้อยลง เพื่ออะไรมันจะดีขึ้น กรูโอเคเดฟ กรูอยู่ได้ เพราะมรึงต้องไปมีชีวิตของมรึงและกรูเองก็ต้องมีชีวิตของกรูวะ  “เอ็กซ์พูดชะงักและถอยออกเอ็กซ์พูดพร้อมกับลุกขึ้น ทำให้ผมนี้งงมาก เอ็กซ์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที ผมก็นั่งรออยู่บนเตียง หันเจอรูบตอนที่ผมได้เป็นนักฟุตบอลโรงเรียนมัธยมและได้เป็นตัวจริงเตะแข่งกับโรงเรียนอื่นด้วยแถมแมทนั้นผมทำได้ดี ซัลโวไปหกประตูซ้อน เลยคนเดียวแถบจะทุกนัทจนได้รางวัลนักเตะแข้งทองไปครอง เป็นรูปเซลฟี่ระหว่างผมกับเอ็กซ์ใบหน้าแนบชิดกันมาก ผมไม่ได้คิดอะไรกันหรอกในตอนนั้น   และรูปตอนที่ผมได้ถือคธา กีฬามหาวิทยาลัย ผมแต่งเครื่องแบบสีขาว วันนั้นเอ็กซ์ก็ไปด้วย เอ็กซ์แต่งเครื่องแบบไปด้วยเช่นกัน ผมถ่ายรูปคู่กัน รุ่นน้องถ่ายให้

“ปึก” มือผมไปโดนจี้รูปหัวใจหล่นลงจากหัวเตียงผมก้มลงเก็บ ผมจำได้ว่าผมเคยซื้อให้ เอ็กซ์ตอนนั้นวันเกิดน่าจะ อายุครบ 13 ปี เห็นบอกว่าซื้อรูปหัวใจให้ทำไมใครจะใส่ ผมก็คิดว่าเอ็กซ์ทิ้งไปแล้วซะอีก ผมเปิดด้านในออกดูก็ต้องอึ้ง มันเป็นภาพสมัยเด็กน่าจะสองขวบ ของผมและเอ็กซ์ ภาพถูกใส่กรอบไว้ทั้งสองด้านของจี้รูปหัวใจ

“แกร๊ก “เสียงประตูถูกเปิดผมรีบเก็บจี้ลงไปที่เดิม เอ็กซ์ออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาเหมือนเคย แต่วันนี้มันทำให้ผมรู้สึกแปลก ผมมองเอ็กซ์พร้อมกลืนน้ำลายลงคอ เอ็กซ์เช็ดไล้น้ำที่เกาะตามร่างกายและเซ็ตผมตัวเอง

“เดฟ “ เอ็กซ์เรียกผม ผมก็สะดุ้ง เพราะว่าผมมองเรือนร่างนั้นอยู่

“เออ ไปรอข้างล่างได้ไหม หิวน้ำด้วย ไปหาอะไรดื่มก่อนดีกว่า” ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์พยักหน้าว่าได้ ผมรีบเดินลงไปด้านล่างทันที ผมรู้สึกว่าน้องในกางเกงมันลุก นี้ผมมีอารมณ์เหรอ คงเป็นเรื่องปกติก็ผมอิบ อิบผู้ชายนี้  มันก็คงมีอารมณ์โดยอัติโนมัติของมันนั้นแหละ เริ่มสับสนเอามากนะเรานี้ ผมคิดในใจ ผมเดินลงมาในห้องครัว เปิดตู้เย็น หยิบน้ำแอบเปิ้ลออกมารินใส่แก้ว กระดกดื่ม

“มันอยู่บ้านแล้วแหละพี่อ้น “ ผมได้ยินเสียงพี่โอมเดินเข้ามาด้านใน พี่โอมเข้ามาในห้องครัว ผมรีบยกมือไหว้

“ดีวะเดฟ ผัวเมียเขาหายงอนกันแล้วเหรอครับ “ พี่โอมทักผมซะผมแทบจะหัวทิ่มเลยดีกว่า

“พี่อ้นดีครับ “ ผมยกมือไหว้พี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า แสดงว่าวันนี้ไม่ได้ออกหน่วยกันกลับกันเร็ว

“มรึงชอบดื่มน้ำแอบเปิ้ลเหรอวะ” พี่อ้นถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“มิหน้าไอ้เอ็กซ์มันต้องซื้อไว้ติดบ้านตลอด บ้านกรูไม่มีใครดื่มกันหรอกนะมรึง ไอ้เอ็กซ์มันก็ไม่ดื่มนะ ไม่ค่อยเห็นแต่แม่งต้องซื้อติดไว้ เอาใจมรึงนี้เอง “ พี่อ้นพูดพร้อมเดินไปหยิบน้ำเปล่ามารินลงแก้ว ผมพยักหน้า เออ ผมคิดไม่เคยได้เลย ไม่ว่าไปที่คอนโดมันก็มีน้ำแอบเปิ้ล แต่ผมไม่เคยเห็นเอ็ซ์ดื่มเลยนะ 

“พี่อ้น พี่โอม บอกพ่อด้วยนะ ผมไปกับไอ้เดฟ ไปร่ำลาน้องที่ผเทรนฟุตบอลให้ คงกลับวันศุกร์เลยอะ “ เอ็กซ์บอกพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า

“กินข้าวกันไหม แต่กรูซื้อมากันคนละกล่องวะ” พี่โอมถาม ผมก็ยิ้ม

“แล้วพี่โอมจะถามทำไมอะ ซื้อมาแค่สองกล่อง  เดี๋ยวออกไปกินข้างนอก” เอ็กซ์มันบ่นพี่โอม พี่โอมขำมันน่าดู ผมยกมือไหว้ลา ผมเดินออกมากับเอ็กซ์

“ไปรถเดฟนะ ขับเอง วันก่อนให้ขับมาถึงบ้านแล้ว วันนี้ขับให้นั่ง “ ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์หยักไหล่ให้ผม และขึ้นไปนั่งด้านหน้า ผมเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถ ผมหันมามองเอ็กซ์ ผมควรจะถามดีไหมเรื่องน้ำแอบเปิ้ลนี้ซื้อไว้ให้ผมทานใช่ไหม คิดอีกทีไม่ดีกว่า

“คลื้นๆๆ”เสียงข้อความเข้ามือถือผม ผมตกใจเลยปัดมันหล่นลงไปใต้เท้าเอ็กซ์ ผมรีบก้มลงไปเก็บ มันเป็นจังหวะที่เอ็กซ์ก้มลงไปเช่นกัน แถมมันช่างแม่นมากปากผมกับกับปากเอ็กซ์ชนกันพอดีเลย คราวนี้ตาผมไม่ได้มองที่มือถือแล้ว ตาผมมองตาเอ็กซ์ ผมกำลังคิดว่าควรลุกต่อไปไหมจะได้รู้ว่าผมรู้สึกอะไรไหม หากผมจูบเอ็กซ์

“หมับ “ผมเลือกจูบเอ็กซ์ ทันทีที่ริมฝีปากผมครอบริมฝีปากนั้นความรู้สึกมันแล่นปรี้ดเลย มันเหมือนว่าผมจะหยุดแค่นี้ไม่ได้อยากไปต่อ

“ปึก...เดฟ” เสียงประตูรถผมถูกเปิด  “เว้ยย “ พี่ดิม  “เว้ยย “ ผมหันไปร้องออกมาด้วยความตกใจพี่ดิมรีบ “ ปึก “ปิดประตูรถทันที ผมก็รีบเปิดประตูรถลงมาทันที พี่ดิมมายังไงวะเนี๊ยะ พี่รีบดึงผมไปด้านหลังรถ

“อะไรของมรึงไอ้เดฟ” พี่ดิมถามผมพร้อมชะเง้อมองพี่อ้นด้วย

“ไม่มีอะไรพี่ คือมันเป็นอุบัติเหตุ”ผมบอกพี่ดิม  “อุบัติเหตุจนปากมรึงไปงับปากเอ็กซ์มาปะทะกัน ดูก็รู้กำลังดูดดื่มเลยมรึง “ พี่ดิมถามผม

“เออ คือ ผมแค่อยากรู้ว่าผมคิดยังกันแน่เท่านั้น ก็มีแต่คนแซวเรื่องผมกับเอ็กซ์นะพี่ดิม จนผมเริ่มสับสนพี่เข้าใจไหม ผมแค่อยากพิสูจน์มันแค่นั้น คือน้องที่ผมแอบชอบเขาก็ยังสงสัยเรื่องนี้ “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมยืนเกาหัวเลย

“ไอ้อ้นมันรู้กรูมาแล้ว กรูเข้าไปหามันก่อนนะ “พี่ดิมพูดพี่อ้นชะเงอมองพี่ดิมอยู่ พี่ดิมเดินเข้าไปในบ้าน เอ็กซ์มันยังนั่งในรถอยู่ ผมรีบเข้าไปนั่ง เอ็กซ์มันนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรเลย ผมรีบออกรถทันที เดี๋ยวไปไม่ทัน ผมนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรกันเลยตลอดการเดินทาง สรุปคือผมยังไม่รู้อยู่ดีว่าคิดอะไรกันหรือเปล่า 



หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจมรึงต้องมีชีวิตของมรึง
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 15-08-2015 22:16:16
 :katai1: :katai1:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจมรึงต้องมีชีวิตของมรึง
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 15-08-2015 22:37:49
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจมรึงต้องมีชีวิตของมรึง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-08-2015 07:40:45
https://www.youtube.com/v/4ycLuRErz6g
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม(ฟังกี่ครั้งก็เพราะมาก)
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆพี่เดฟVSพี่เอ็กซ์ พอเถอะเดฟกรูเข้าใจมรึงต้องมีชีวิตของมรึง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-08-2015 08:31:38
 :amen: เสียเอ็กซ์ไปเมื่อไหร่เดฟคงรู้สึกแระ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัน พี่หมอดรีมVSน้องอาร์ม(กลัวเสียของรักเลยต้องทำ)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-08-2015 14:07:55
พี่หมอดรีมVs น้องอาร์ม  กลับมาแล้วหวานใจ(หมอดรีม)
   ผมตื่นมาแต่เช้าตรูเลยต้องไปออกหน่วยกับไอ้อั้ม ผมแทบไม่อยากไปออกหน่วยเลยแต่ทำไมพ่อให้ลูกสุดที่รักไปนะ ผมกับด้าเป็นสองคนที่ไม่เคยไปฝึกหฤโหดเลยจริง แค่เรียน รด . ยังร้องไห้งอแงไม่อยากเรียนเลยอะ ฮาๆ ผมลงจากรถที่พี่ดิมมาส่งพี่ดิมรีบขึ้นไปดูงานกับพี่อ้น เห็นว่าจะเข้าดูฐานที่เขาเพิ่งจะสร้างเสร็จกัน 

“คุณปู่ ดูลุงดรีมซิ ร้องไห้งอแง” มาริโอ้ กำลังจะไปโรงเรียนยังมาแซวลุงอีกนะ พ่อผมเป็นคนพาเด็กๆส่งแทนผม ก็พาเล่นบังคับลูกไปนี่

“อายหลานไหมดรีม ไปแค่สองวันกับหนึ่งคืนเอง ไม่ได้ไปเป็นเดือนเลยนะ ลูกกรู” พ่อพูด

“ลุงดรีมน้องไอซ์จะคิดถึงลุงดรีมมากที่สุด” น้องไอซ์

“น้องไอซ์ ห้ามพูดแบบนี้ มันทำให้ลุงไม่อยากไป พูดให้กำลังใจมากหลานลุง”ผมพูดไอซ์ กางแขนจะกอดผมเลยหุบแขน

“ไอซ์ อย่าไปแกล้งลุงดรีมซิ เดี๋ยวลุงดรีมก็ร้องไห้หนักมากหรอกครับ” ไออีกคน

“ลุงงอน กลับมาไม่พาไปซื้อขนมและเค้กแล้ว “ผมพูดแกล้งหลานๆ

“อ้าว...” หลานๆ ผมร้องออกมาพร้อมกันหมด

“ไปขึ้นรถลูก...เดี๋ยวจะได้พากันร้องไห้หนักมากเพราะจะสายแล้วลูก”พ่อผมตอนหลานๆ ขึ้นรถกันหมดแล้ว พี่ดิมจะขับรถไปส่งผม พี่ดิมอุ้มน้องมีนออกมาด้วย พี่ดิมคงไปส่งน้องมีนก่อนและเลยไปส่งผม วันนี้พ่อจะฝากน้องมีนไว้ที่บ้านอาภีมหนึ่งวัน ผมขึ้นไปรอในรถและพี่ดิมก็ขับรถออกทันที

“ทำหน้าให้มันดูร่าเริงหน่อยซิครับคุณหมอเด็ก ไม่ได้ออกบ่อยเลยนะมรึงนะ นี้ครั้งที่สองเองนะครับ “ พี่ดิมแซวผม พี่ดิมขับรถมาถึงหน้าบ้านพี่อ้น ผมไม่เห็นรถไอ้อั้ม มันคงไปแล้วรถของอั้มวีโก้สีดำ พี่ดิมรีบอุ้มน้องมีนลง

“ลุงดรีม ..” มีนเรียกผมและหอมแก้มผมด้วยพี่ดิมพามีนเข้าไปในบ้าน สักพักก็รีบออกมาทันที จะรีบไปส่งน้อง ไม่นานพี่ดิมก็นำรถเข้ามาจอดที่ด้านหน้าจุดนัดรวมพล คนที่จะไปออกหน่วย ผมลงจากรถยกกระเป๋าและสัมภาระที่ต้องทำไปพวกอุปกรณ์การแพทย์ เมื่อวานขนมาแล้วเขาคงลำเรียงขึ้นรถไปหมดแล้ว

“ทำหน้าให้มันอยากไปมากหน่อยซิครับ น้องกรู” พี่ดิมบอกผม

“นั้นไงไอ้อั้ม” พี่ดิมชี้ให้ผมดูไอ้อั้ม

“อั้ม ..พี่เอาเมียมรึงมาส่ง เอามันไปด้วย ...”พี่ดิมตะโกนเรียกไอ้อั้มแต่บอกว่าผมเป็นเมียมันนี้นะ

“พี่ดิมหวัดดีพี่ ..ให้มันเข้ามาเลย..อันนี้เมียสุดที่รักเลย” ไอ้อั้ม ผมหันไปโชว์นิ้วกลางเลย ปฏิเสธ ว่ามันไม่จริง ผมก็ถือกระเป๋าผมเดินไปหาไอ้อั้ม

“อั้ม..อย่าลืมตบตรูดมันก่อนนอนนะมรึง...มันหลับยาก ฮาๆ “ พี่ดิมยังอีกนะ พี่ดิมพูดและรีบเดินขึ้นไปห้องทำงาน ไปหาพี่อ้น ผมเดินมายังพวกไอ้อั้มและเพื่อนมัน ก็เพื่อนๆ พี่ๆ ของผมด้วยนั้นแหละ

“ยินดีอีกครั้งครับคุณหมอดรีม ดีใจที่ไอ้ออกหน่วยกันอีก แต่หวังว่าคงไม่กรี้ดแต๋วแตกเหมือนคราวนี้แล้วนะครับ “ เพื่อนไอ้อั้ม ไอ้กาย ไอ้พวกนี้มันแกล้งผม ผมกลัวผีมาก มันแกล้งแต่เป็นผีหลอกผม กรี้ดซะชะนีอายเลยแหละ ค้อนหนึ่งที

“เห้ย! อย่าไปทำมัน เดี๋ยวมันร้องไม่อยากไปอีก “ไอ้อั้มพูด ผมส่งกระเป๋าให้พวกไอ้กายขนขึ้นรถไป


“ไอ้ดรีม ไปค้างคืนเดียวเองไอ้หมอเด็ก” ไอ้อั้มมันยืนเอามือเท้าซะเอวมองผม

“วันเดียวยาวนานเหมือนหนึ่งเดือน”ผมพูด วันนี้มีทหารหลายนายอยู่นะ

“ไอ้บู้ไม่ไปเหรอวะ” ผมถามไอ้อั้ม ปกติมันตัวติดกันยังกับปลาท่องโก้ แต่วันนี้ไม่เห็นแปลกมาก 

“มันตามไปทีหลังมันมัวแต่ไปซื้อของฝากใครบางคนอยู่ “ ไอ้อั้มมันพูดผมพยักหน้าผมกำลังนั่งเล่นมือถือผมอยู่ที่จริงก็มากันครบแล้วนะจะรอใครอีกเนียะ แต่ช่างเถอะที่จริงไม่อยากไปนะไปช้าๆก็ดี ฮาๆ   

“เห้ย ไปขึ้นรถ “ไอ้อั้มบอกผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้วเหรอ ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าขึ้นรถทหาร ผมหันไปเห็นหนุ่มน้อยหน้าใส่ แต่งชุดทหารเดินมาทางผม ไม่เจอนานมากเกือบแปดปีได้เลยมั้งแต่ ภาพความน่ารักที่ผมแอบมองทุกวันมันยังคงอยู่ น้องอาร์ม

“ขึ้นรถเลยไอ้อาร์มมรึงนี้มาถึงก็ซ่าเลย ถ้าพ่อรู้มรึงโดนแน่” ไอ้อั้มพูดผมยังยืนมองน้องอาร์ม ยังน่ารักเหมือนน้องอาร์มของหมอดรีม น้องอาร์มของหมอดรีม

“ไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันดันกันผมไว้จะโผ่ไปกอดซะหนอ่ย

“มรึงเป็นบ้าอะไรของมรึง “ ไอ้อั้มมันถามผม ผมส่งยิ้มหวานละไม้ให้น้องอาร์ม

“พี่ดรีมสวัสดีครับ”น้องอาร์มยกมือไหว้ผม ผมรีบเข้าไปรับไหว้น้องอาร์มทันที

“ไม่เจอกันนานเลยเนอะ” ผมพูดมองหน้าน้องอาร์ม เขินเลยหมอดรีม

“ไอ้ดรีม พวกกรูรอมรึง จะขึ้นรถได้หรือยัง จะได้ออดเดินทาง ! ” ไอ้อั้มมันทำให้ผมตื่นจากภวัง อาร์มหันมายิ้มให้ผม ยิ้มแบบขำขำนะครับพออาร์มขึ้นรถผมก็รีบขึ้นตามน้องอาร์มไปทันที

“ไอ้ดรีมไม่นั่งข้างหน้าวะ” ไอ้อั้มผมไม่พูดส่ายหัวและปิดประตูไอ้อั้มมันไปนั้งหน้ากับคนขับ ผมนั่งข้างน้องอาร์มด้วย ตอนแรกหมอดรีมงอนพ่อมากเลยที่ให้หมอดรีมมาออกหน่วย แต่พอตอนนี้ซิ หมอดรีมโคตรจะรักพ่อเลย

(ฮัดเช้ยย ... ใครคิดถึงแล้วไง ส่งสัยจะไอ้ดรีม มันคงจะเม้งพ่อมันในใจแน่ๆที่ให้มันไปออกหน่วย ไอ้ลูกคนนี้) ท่านภาณุเดชกำลังบ่นถึงลูกชายคนที่สอง หารู้ไหมว่า หมดดรีมไม่โกรธพ่อเลยสักนิดแล้ว โคตรจะขอบคุณพ่อเลยดีกว่า ระหว่างที่รถแล่นเข้าไปในป่า ถนนลูกลังสีแดง ขระขระ ทางก็ทุรกันดาร ต้องอ้อมผ่านช่องกลางระหว่างภูเขา เข้าไปในหมูบ้านเล็กๆ มีคนอยู่ประมาณ ห้าสิบกว่าคน ลำบากแค่ไหนพวกเขาก็ยังไม่ทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนยังคงดำรงชีวิตอยู่ในนั้น ผมนั้งมองหน้าอาร์ม น่ารักน่าเอ็นดู น่าเหมือนน้องไอซ์ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ไม่ซิ น้องไอซ์นะหน้าตาเหมือน(ป้าอาร์มของลุงดรีม)

“พี่ดรีม “ ผมสะดุ้งน้องอาร์มเรียกผม

“พี่จะจ้องผมทำไมขนาดนั้นละครับ “ น้องอาร์มหันมาถามผม ผมก็ยิ้มๆ เขินๆด้วย

“ไม่เจอนานนะครับ” ผมบอกน้องอาร์ม

“ไม่เจอนาน ไม่เห็นเกี่ยวกับที่พี่จ้องผม ตอนนี้ผมนั่งตัวรีบติดประตูแล้วครับพี่ดรีม “ น้องอาร์ฒพูดผมก็มองตัวเอง เว้ยย จริงด้วยผมกระเทิบเข้ามาใกล้จน ผมนั่งเบียดน้องอาร์มแถมน้องอาร์มเขาก็กระเทิบหนีผมจนติดประตูแล้วจริงๆด้วย

“จริงด้วยเนอะ เฮอะๆ “ ผมพูดและค่อยๆกระเทิบออกถอยออกมานั่งที่ของตัวเอง น้องอาร์มเขาหน้าหวานมาก ดวงตาเรียวสวย รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป ไม่ใหญ่เทอะทะ ปากเรียวสวยน่าจูบ แถมใบหน้ารูปไข่ จะมีอะไรเพอเฟคไปกว่านี้อีกไม่มีแล้ว แถมผิวก็สวยและดูดี มันน่า...

“ไอ้ดรีม)))))” ฝันสลายอีกแล้ว ผมหันมาไอ้อั้ม มันจะผลักผมตกจะภวังค์ทำไมเนี๊ยะ

“อะไร” ผมตะเบงเสียงถามมัน

“มรึงจะนั่งในรถอีกนานไหม เขาลงกันไปหมดแล้วจะเฝ้ารถเหรอ” ไอ้อั้มพูดผมหันมา

“ก็รอ.....” ผมจะบอกว่ารอน้องอาร์ม แต่เออ... ไม่มีน้องอาร์มนี้หวามีแต่ที่ว่างๆ แล้วผมจะช้าอยู่ใย ผมหันไปลงจากรถ น้องอาร์มนะเขาสะพายกระเป๋าเดินไปกับเพื่อนๆ ไอ้อั้มแล้ว

“มรึงยังนังฝันละเมอเพล้ออยู่คนเดียวไม่เลิก “ ไอ้อั้มมันพูด มันรู้ว่าผมชอบน้องอาร์ม

“ตกลงน้องอาร์ม พาแฟนมาด้วยไหมวะ “ ผมถามไอ้อั้ม  ไอ้มันมันส่ายหัว

“มันต้องอย่างนี้ซิวะ” ผมพูด จะต้องเผด็จการจีบให้ได้ ที่ผ่านมาตั้งท่าแล้วตั้งท่าอีกจนน้องอาร์มไปจนได้ ดรีมก็ไม่ได้แม้แต่จับมือน้องอาร์มเลย

“ไม่รู้ มันไม่บอกกรู มันอาจจะแอบไว้ก็ได้นะ “ ไอ้อั้มมันพูดได้เหมือนเอาอะไรมาฟาดที่หัวผมเลย ไอ้นี้ไม่มีให้กำลังใจผมสักนิดผมเดินตามขึ้นไปบนที่พัก เป็นบ้านไม้ สำหรับเจ้าหน้าที่และทหารที่เข้ามาประจำการที่นี้พัก

“พรุ่งนี้ค่อยออกหน่วยไอ้ดรีม ไปนั่งไปนอนก่อนก็ได้วะดรีม” ไอ้อั้มพูดผมพยักหน้ากะว่าจะไปนั้งไปนอนกับน้องอาร์ม เออ น้องอาร์มหายไปไหนวะ ผมหันซ้ายแลขวาก็ไม่เจอ

“คงออกไปกับพวกพี่ๆ นะ มรึงจะไปด้วยหรือว่าจะอยู่นี้ละ” ไอ้อั้มถามผม ผมส่ายหน้าเพราะว่าจะทำรายงานเกี่ยวกับโรคโคลิกก่อน กลับไปผมต้องไปเป็นวิทยากรเรื่องโรคโคลิกให้บรรดาแม่ลูกอ่อนฟังอีก
*****************************************************************************************************************************

ผมชื่ออาร์ม เป็นลูกคนที่สี่ของบ้านอ.อ่าง ผมไปเรียนที่เวสพอยด์ จนจบและทำงานที่โรงเรียนทหารด้วย ที่จริงๆพ่อเรียกผมกลับนานแล้วตั้งแต่จบ แต่ผมมีเหตุการณ์บางอย่างที่ผมไม่อยากจะกลับมาที่นี้ ผมรับมันไม่ได้ มันเกิดขึ้นนานมากแล้ว ผมอยากจะลืมไป ไม่อยากเอ่ยถึง หรือพูดถึงมันเลย 
 ตอนนี้ผมกลับถึงไทยแล้ว พอมาถึงผมก็รีบเข้าอาสาไปออกหน่วยกับพี่อั้มทันที ผมไม่อยากไปตอบคำถามพ่อว่าทำไมเพิ่งกลับ พี่อ้นอีกคน เฮ้อ!

“อาร์ม “ พี่อั้มเรียกผม ผมหันมามองพี่อั้ม พี่ชายคนที่สอง ที่รักแลหวงใยผมมาก ไม่แพ้พี่ชายคนโตแต่ พี่อั้มจะอ่อนโยนกว่าพี่อ้น บางทีพี่อ้นก็ดุเกิน (แอบบ่น)

“นั่งทำอะไรตรงนี้ละ พี่ก็นึกว่าเราตามพี่เขาเข้าไปเดินสำรวจพบปะชาวบ้าน “พี่อั้มถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ได้ไป แต่แอบมานั่งคิดอะไรเพลินคนเดียว

“ไปขึ้นไปนั่งพักชั้นบนนั้น “ พี่อั้มดึงแขนผมให้ลุกขึ้น

“ไม่เจอนาน ผอมไปนะ ทำไม ไม่ค่อยกินข้าวหรือไงเรา” พี่อั้มบ่นผมเรื่องผอมอีกแล้วแล้ว

“จะให้กินให้อ้วนเลยหรือไงละ” ผมถามพี่อั้ม

“เอ๊ะไอ้นี้ กรูถามเพราะว่าเป็นห่วงมรึง อาร์ม มรึงน้องกรู แต่มรึงผอมไปจริงๆ และตั้งแต่กลับมาดูทำหน้าทำตาเข้าซิ มีอะไรหรือเปล่าเนี๊ยะ” พี่อั้มถามผมอีกแล้วรอบที่สิบแล้วมั้ง

“ไม่มีอะไรหรอก..พี่อั้ม  “ ผมบอกพี่อั้ม ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพัก มีที่นั่งโซฟา ผมก็ไปเปิดทีวี ดูรายการต่างๆ ที่นี้มีเคเบิลด้วย มีจานดาวเทียม อินเตอเน็ตพร้อมมาก

“น้องอาร์ม” เสียงนี้ผมจำได้ดี พี่บู้เพื่อนซี้พี่อั้มเขา ตอนแรกที่ขึ้นรถมาผมไม่เห็นพี่เขาเลยนะ แสดงว่าพี่บู้เพิ่งจะมาถึงแน่ๆเลย ผมหันไปยกมือไหว้พี่บู้

“ไอ้บู้ มรึงมาถึงร้องหาไอ้อาร์มก่อนเลยนะ “ พี่อั้มแซวพี่บู้ พี่บู้เดินมาหาผมเหมือนพี่บู้ถืออะไรสักอย่างใส่ถุงมาให้ผม พี่บู้ยื่นให้ผม ผมก็รับมาแบบงง ว่ามันคืออะไร

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ “ พี่บู้บอกผม พอผมเปิดดู ผมก็ต้องปิดถุงลง พี่บู้รู้ได้ยังไงว่าผมชอบพวกป้ายสังกะสี ป้ายเก่าสไตวินเทจ แถมพี่เขาซื้อป้ายโค้ก สมัยก่อนเลยผมอาจจะเพิ่งเกิดมั้ง

“ชอบไหมครับ พี่เดินหาทั่วเลยนะที่ตลาดขายของสไตล์พวกนี้ “ พี่บู้ถามผม ผมพยักหน้าว่าชอบ

“ขอบคุณนะครับ” ผมขอบคุณพี่บู้ผมหันไปส่งให้พี่อั้มเปิด ดู พอพี่อั้มเปิดดูก็พยักหน้า ผมกับพี่อั้มชอบสะสมเหมือนกัน ห้องพี่อืมนะเยอะแยะไปหมด ดีเลยผมจะเอาไปติดที่บ้านทรงไทยที่ผมขนพวกข้าวของของผมไปไว้ ผมจะนอนที่บ้านทรงไทยหลังเล็กของพ่อผม ไม่มีใครอยู่ พี่ผมส่วนใหญ่อยู่บ้านพ่อที่ปลูกใหม่พ่อปลูกสร้างได้สี่ห้าปีแล้วหลังจากที่ผมไปเรียน

“กรูจะลงไปดูพวกไอ้กายก่อนนะว่าวันนี้จะทำอะไรกินกัน นั่งจีบกันไปก่อนแล้วกัน” พี่อั้มพูดผมสะบัดหน้าไปมอง

“พี่อั้ม” ผมเรียกพี่อั้ม   “ทำอยู่” พี่บู้ อีกคนบอกพี่อั้มน่าจริงๆ ผมสะบัดหน้ามามองพี่บู้ พี่บู้เขานั่งโซฟาใกล้ๆกับผม พี่อั้มเดินลงไปแล้ว ผมเองดูก็รู้ว่าพี่เขากำลังจะแจกขนมจีบผมอยู่ ตั้งแต่ก่อนที่ผมจะไปแล้ว แต่ผมก็มารู้เมื่อสองสามปีที่แล้วว่าพี่เขาแต่งงานแล้ว
****************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมนั่งทำเอกสารอยู่ในห้อง จนเกือบเสร็จ ก็พักสายตาจากแม๊คบุ๊คของผม ผมว่าจะเดินออกมาดูซิว่าสองคนพี่น้องขึ้นมากันหรือยัง ที่อยากรู้คือน้องอาร์มมากกว่า ระหว่างที่เดินออกมาผมได้ยินเสียงคนกำลังสนทนากันอยู่ที่ห้องนั้งเล่น ผมเลยหยุดฟังการสนทนานั้น

“น้องอาร์ม พี่แอบชอบน้องอาร์มมาตั้งนานแล้วนะครับ ไอ้อั้มมันก็รู้ดี เปิดโอกาสให้พี่ได้ไหมครับ “ ไอ้บู้เพื่อนไอ้อั้มนี้หว่า นี้มันแอบชอบน้องอาร์มของหมอดรีมตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมมันยังเปิดโอกาสปาดหน้าเค้กบอกน้องอาร์มก่อนผมอีก ดูซิมมันกุมมือน้องอาร์มผมไว้

“เออ พี่แต่งงานแล้วนี้ครับ “ ใช่เรื่องจริงน้องอาร์มอย่าไปหลงคารมมัน พี่นี้โสดสนิทและทำไมไอ้อั้มมันไม่บอกเรื่องนี้ให้ผมรู้เลยวะ

“พี่รักน้องอาร์ม ก่อนที่พี่จะต้องแต่งงานเพราะพ่อแม่พี่เขาขอร้อง ปิ่นนะพ่อแม่พี่รักเหมือนลูกแท้ เขาเลยจัดการแต่งงานแบบคุมถุงชนให้พี่ พี่ไม่เคยรักเขาเลย พี่รอเวลาที่จะหย่ากับเขาอยู่นะอาร์ม “ ไอ้บู้มันบอกอาร์ม อาร์มมองหน้าไอ้บู้ อย่าบอกนะว่าน้องอาร์มจะใจอ่อน ไม่นะ หมอดรีมควรจะทำยังไงดี

“ลองคบกันดูก่อนไหมครับ น้องอาร์ม เปิดโอกาสให้พี่” ไอ้บู้มันพูดอาร์มก็ยิ้มๆ ผมรีบหันหลังเดินกลับเข้าห้อง ไม่นะ ไม่ได้นะ จะทำยังไงละทีนี้ อุตสาตั้งตารออาร์มมาตั้งแปดปี ผมกลับมาที่ห้องเดินวนไปมาในห้องทำยังไงดีอะ

“ปิ้ง พี่ดิมช่วยได้ “ผมปิ้งไอเดียร์ หยิบมือถือรุ่นใหม่สาสุดไอโฟนหก โทรหาพี่ชายคนโต 

“พี่ดิมช่วยน้องด้วย น้องกำลังจะเสียของรัก” ผมรีบบอกพี่ดิมทันทีว่าผมกำลังจะเสียของรัก

“เชี้ยแล้ว ใครมันจะตอนของมรึงวะไอ้ดรีม “ นั้นไงลืมไปว่าพี่กรูโคตรทะลึงเลย

“ไม่ได้เสีย ไอ้ดรีมน้อย แต่มันอาจจะไม่ได้ใช้งานไปตลอด หากผมต้องเสีย ...คนที่ผมจะใช้งานด้วยนะพี่ มีคนมันปาดหน้าเค้กบอกรักน้องเขาไปแล้ว แถมมันยังขอคบกับน้องเขาก่อนผมอีกอะพี่ดิม” ผมฟ้องพี่ กรูไม่โหดพี่กรูโหด

“เอาอย่างนี้มันปาดหน้าเค้กบอกรัก มรึงปาดหน้าเค้ก ชิงรักหักสวาทเลยดิ  รวบหัวรวบหางกินมันทั้งตัว ...ฮาๆ เออ ไอ้ดรีมมกรูมีคนไข้สาด แค่นี้ก่อนได้ไหม กรูอยู่ อีอาร์ นั้นไงสงสัยจะฮาร์ดเฟลด้วยแค่นี้นะมรึง ถ้าทำไม่เป็นจริงโทรมากรูสไกด์ทำให้ดู แต่แค่นี้ก่อนนะ ตรูด ตรูด “ พี่ดิมของผม เชื่อพี่ เป็นน้องที่เชื่อพี่มาก
ตลอดการทานอาหารเย็นผมของผม ผมต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจที่ไอ้บู้มันป้อน้องอาร์มของผม มันทำได้อย่างไรทำไมไม่บอกหมอดรีมบ้าง เจ็บใจหนัก

“เห้ย วันนี้ชาวบ้านเขาต้มเหล้ากัน เหล้าที่เขาต้มนี้เขาเรียกข้าวแช่ว่า ลองกันหน่อยไหมวะ “ เพื่อนไอ้บู้มันถาม ผมหยักไหล่ว่าไม่ละ ไม่ชอบ ผมว่าอาร์มคงจะไม่เช่นกัน นั้นไงอาร์มส่ายหัว

“ไอ้บู้มรึง ดื่มกับพวกกรูเลย” เพื่อนให้อั้ม ผมว่าไอ้อั้มมันต้องแจมด้วยแน่นอน ตอนนี้พวกเรานั่งล้อมวงรอบกองไฟกันมีกีตาร์โปร่ง  ผมลงมานั่งที่หลัง หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ไอ้บู้มันกำลังเล่นกีตาร์โปร่งเน้นเพลงของเสกโลโซ

“เธอสั่งให้รอ ฉันก็รออย่างมีจุดหมาย “ ไอ้บู้มันร้อง (เขาไปบอกให้มรึงรอตั้งแต่เมื่อไหร่ สาด) แอบค้านอยู่ในใจ ผมนั่งลงเปิดน้ำอัดลมกระดกดื่ม ไปพร้อมๆกับพวกที่ดื่มเหล้าต้มจากชาวบ้าน ไอ้อั้มมันหันมามองผม

“ถึงแก้วกรูจะเป็นแค่น้ำอัดลมแต่กรูก็ฟินได้” ผมบอกมันพร้อมกระดกลงคอไป ต่อมอิจฉามันทำงาน ผมนั่งฟังไอ้บู้มันหอนเพลง (มันร้องเพราะแหละครับ )ให้น้องอาร์มฟัง

“ดรีมสักเพลงไหมมรึง “ ไอ้อั้มมันหันมาถามผม ผมก็พยักหน้าดีเหมือนกัน  “ มากรูเล่นกีตาร์ให้วะ “ ไอ้อั้มมันบอกผม ไอ้บู้มันส่งกีตาร์ให้อั้ม

“เพลงอะไรไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันถามผม น้ำเสียงมันกึ่มแล้วมันจะเล่นได้ไหมนั้น

“เอามากรูเล่นเองดีกว่า ดูถ้ามรึงจะเล่นผิดคีย์แน่” ผมรีบรับกีตาร์มาเล่นเอง ไอ้อั้มมันส่งกีตาร์มาให้ผม ผมก็ตั้งสายของผม ผมเงยหน้ามองอาร์มนิดหนึ่ง


https://www.youtube.com/V/ZioCmgQUGUY

 (ใจฉัน)

ผมเล่นเพลงนี้ ผมรู้ว่าเสียงผมต้องร้องเพลงแนวนี้ เท่านั้น มีแต่คนชมว่าเสียงผมนุ่มลึก พอผมร้องเพลงนี้จบ  พวกมันนั่งดื่มเหล้าต้มกันไม่สนใจเพลงกรูเลยสาด ผมหันมาไม่เจอน้องอาร์มแล้วอะ  ไอ้บู้มันก็หายไป ผมก็เลยต้องวางกีตาร์ลง

“ไปไหนอะไอ้ดรีมมมม”ไอ้อั้ม เสียงมันยานแล้วนะ  “ไปนอนวะ ราตรีสวัสดิ์”ผมบอกพร้อมโบกมือ จะขึ้นไปนอนแล้ว ผมเดินขึ้นบ้านทันที ระหว่างที่กำลังขึ้นบ้าน

(อะไรปิ่น พี่มาทำงาน ปิ่น วันนั้นพี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปนอนกับเธอได้ยังไง ก็รู้ว่าแต่งงานกันแล้ว เธอแน่ใจเหรอว่าประจำเดือนเธอขาดและเด็กในท้องเธอเป็นลูกพี่ไม่ใช่ลูก...พอแล้วปิ่นพี่ไม่อยากคุย  ไม่เกี่ยวกับอาร์ม อย่ายุ่งกับอาร์ม ใช่พี่รักอาร์ม พี่ไม่เคยรักเธอ ใช่พี่แต่งงานเพราะความจำเป็น แค่นี้นะปิ่น “ ผมได้ยินแว้ว ผมรีบเดินขึ้นบ้านพักดีกว่า ห้องนอนที่ผมพักมีสองเตียงเห็นไอ้อั้มมันบอกว่าจะนอนห้องเดียวกับผม พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็น อาร์มนอนหลับอยู่บนเตียง ผมยิ้มดีใจเลยผมคิดว่าหายไปสวีทกับไอ้บู้ซะอีก

“รวบหัวรวบหวงกินมันทั้งตัว “ คำพูดพี่ดิม มันลอยอยู่ในหัว แต่ถ้าน้องเขาไม่โอเคละ เขาอาจจะเกลียดดรีมไปตลอดเลยก็เป็นได้ เอาวะ ผมเดินไปที่เตียงที่อาร์มนอน หน้าหวานๆที่มันทำให้ผมอยากหอมใจจะขาด ผมค่อยลดหน้าผมลงไปพร้อมหอมแก้ม

“ฟ๊อด”เสียงดังพอสมควรอาร์มลืมตาตื่นขึ้นทันที  “พี่ดรีม “ อาร์มเรียกผมด้วยอาการตกใจ อาร์มพยายามจะลุกแต่ผมขึ้นไปค่อมอาร์มไว้

“พี่ดรีมนจะทำอะไรผมนะ”อาร์มถามผมเสียงสั่น พยามดันผมออก

“อาร์มพี่รักอาร์มนะ พี่รักมาตั้งนานแล้วนะอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม  “แล้วพี่จะมาทำอะไรอาร์ม ออกไปพี่ดรีม” อาร์มพยายามดันลงออกแต่ผมไม่ยอมผมขึ้นไค่อมอาร์มเต็มๆ ผมไซ้อาร์ม อาร์มก็ดิ้นหนีผม

“อย่าดิ้นซิอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม   “แล้วผมจะอยู่เฉยให้พี่ทำอะไรกับผมเหรอ พี่จะบ้าเหรอ พี่ดรีมออกไปนะ ไม่งั้นผมจะร้องเรียกพี่อั้มนะ พี่ดรีม” น้องอาร์มพยายามดิ้น

“เป็นของพี่นะอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มทั้งดิ้น แต่แรงผมเยอะกว่าตัวอาร์มนี้สั่นไปหมด ผมกดปากลงดูดปากอาร์ม อาร์มดิ้น ผมเริ่มรุกเร้ารุนแรงขึ้น และจากที่ดิ้นเริ่มดิ้นน้อยลงมือผมก็จัดการถลกชายเสื้ออาร์มขึ้นผมเริ่มรุกเร้ายอดปทุมถันสองจุดของอาร์มสลับกันไปมา

“อืมมม อย่า  ..พี่ดรีม  ...” อาร์ม 

“ให้พี่เถอะนะพี่รักอาร์ม พี่ไม่อยากเสียอาร์มให้ไอ้บู้ อาร์ม “ ผมพูดไปปากผมก็กระทำไปด้วย ผมถอดเสื้อผมโยนเหวียงไปที่อื่น ผมดึงกางเกงอาร์มออกมาหมดทั้งกางเกงผ้ายึดตัวจิ๋วและกางเกงวอร์ม ผมก็จัดการของผมด้วย และผมก็กระโจยเข้าใส่อาร์มแบบหื่นกระหายมาก

“พี่ดรีม ... อย่า  “ อาร์มพยายามดิ้น ผมแยกเท้าอาร์มออก

“อย่านะพี่ดรีมมมม”อาร์มร้องออกมาเพราะรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไรต่อไป

“ไม่ทันแล้วอาร์ม “ ผมบอกอาร์มและผมก็สอดสิ่งที่แปลกปลอมแน่ๆสำหรับอาร์มเข้าช่องทางประตูหลัง

“โอ้ยย เจ็บบบ ปล่อยอาร์มนะ พี่ดรีม ...นี้เขาเรียกรักเหรอ ทำไมต้องทำแบบนี้ ปล่อยนะ ปล่อยยยย” ผมไม่ปล่อย ผมจัดการอยู่พักหนึ่งจนมังกรยักษ์ผมพ่นน้ำออกมาเรียบร้อย เล่นซะดรีมหอมเลย ตอนปล้ำน้องไม่เหนื่อยหอบเท่ากับตอนที่ดรีมทำการยิงประตูเลย เหนื่อยมาก

“เอาออกไป “ อาร์มบอกผม อาร์มมองหน้าผม ผมค่อยน้ำมันออกมาก 

“อาร์ม พี่รักอาร์ม  ไอ้บู้มันมีเมียแล้ว และเมียมันก็ราวีไปทุกคน อาร์ม เป็นแฟนพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มพยายามดันผมออกแต่ผมไม่ออกผมกอดอาร์มไว้ อาร์มตัวสั่นมาก

“ไอ้บู้กรูเข้าห้องกรูได้ เออ เจอกันพรุ่งนี้ เออ มรึงบอกมันเอง ว่ามรึงรักมันมาก รักมันที่สุด กรูไปนอนแล้วสาด กรูนอนกับน้องกรูดิวะ ไอ้เวร   มรึงไม่ตอ้งมานอนกับน้องกรูอะ ไป ไอ้ดรีมมันจองอีกเตียงอยู่ เออ” เสียงไอ้อั้มมันมาแล้วและพอไอ้อั้มมันเปิดประตูเช้ามาในห้อง ภาพที่ผมกอดอาร์ม ผมสองคนไม่มีเสื้อผ้าปิดตัวเลย ไอ้อั้มมันยืนโอนเอนมองผผมกับอาร์มพร้อมกับขยี่สายตามัน มันมองอีกที

“ปัง” มันปิดประตูลงกลอนทันที ผมว่ามันหายเมาแล้ว

“ไอ้ดรีม ...ทำเชี้ยอะไรน้องกรู  ..” ไอ้อั้มมันชีผม มันมองไปรอบๆ ห้องใช่เสื้อผ้าถูกถอดโยนไปรอบๆ แม้กระทั้งกางเกงยืดตัวจิ๋ว มันหยิบมาดู และทิ้งมันไว้ที่พื้น อาร์มดันผมออก 

“ไอ้ดรีม กรูถามว่ามรึงทำกับน้องกรูแบบนี้ทำไม “ ไอ้อั้มมันถามผม

“กรูรักอาร์ม กรู...หวง..ไอ้บู้มันบอกรักอาร์มแล้ว กรูทนไม่ได้ “ ผมบอกไอ้อั้ม

“แล้วพี่ถามอาร์มหรือยัง ...”อาร์มพูดปนเสียงสะอื้น

“ไม่ครับ ไม่ได้ถาม “ ผมหันไปบอกอาร์ม

“หายเมาเลยกรู แล้ว ถึงไหนแล้วเนี๊ยะ” ไอ้อั้มมันถามผม ว่าถึงไหนแล้ว

“เสร็จแล้ว “ ผมบอกไอ้อั้ม มันอ้าปากค้างเลย พอผมบอกว่าเสร็จแล้ว  “มรึงเอาน้องกรูเสร็จแล้วด้วย ไอ้อาร์ม ...ทำไมมรึงไม่แหกปาก ...” ไอ้อั้มมันพูดและหันไปว่าอาร์ม

“กรูรับผิดชอบอาร์ม อั้ม “ผมบอกไอ้อั้ม ผมหันมามองอาร์ม

“ไม่ต้อง ไม่ต้องรับผิดชอบอาร์ม.... “ อาร์มพูดและพยายามจะลุกขึ้น ผมเข้าไปประครองแต่อาร์มหันมามองผม  ไอ้อั้มเลยเข้าไปประครองอาร์มแทน อั้มมันพาอาร์มเข้าห้องน้ำ ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าที่ผมถอดออกไป ผมหาผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกาย

“เจ็บไหมมรึง อาร์ม ไอ้เวรดรีม มันแทงไม่ถนอมน้องกรูเลย “ ผมได้ยินไอ้อั้มมันบ่น

“พี่อั้ม” น้องอาร์ม ตอนนี่อั้มพยุงน้องอาร์มออกมาแล้ว ผมเข้าไปช่วยแม้ว่าอาร์มจะมองผมแบบขับไล่ก็ตาม ผมพยุงอาร์ม มานอนบนเตียง ไอ้อั้มมันก็จดการเข้าห้องน้ำ เตรียมตัวนอนเหมือนกัน จะเที่ยงคืนแล้วนี้

“ทานยาแก้ปวดก่อนเลยไหมอาร์ม “ ผมถามอาร์มหันขวับมาผมทันที

“ไม่ครับ “ อาร์มพูด    “อาร์ม ทานหน่อยนะ นะครับคนดี” ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผมอีกครั้ง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้มีไข้ ใครเขาก็รู้กันหมดซิ..ว่า..” ผมบอกอาร์มเท่านั้น  อาร์มหันมองผมและคว้าเอาเม็ดไปทันทีพร้อมขวดน้ำเปล่า ผมกลับมานอนที่นอนผม ไอ้อั้มมันก็นอนเตียงเดียวกับอาร์ม ผมรักอาร์มมาก จนไม่อยากเสียอาร์มไป
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัน พี่หมอดรีมVSน้องอาร์ม(กลัวเสียของรักเลยต้องทำ)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 18-08-2015 16:20:23
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆเขารักกัน พี่หมอดรีมVSน้องอาร์ม(กลัวเสียของรักเลยต้องทำ)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-08-2015 18:14:37
 :katai1: ถ้าอาร์มไม่รักดรีม ทำแบบนี้ก็เปล่าประโยชน์
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่หมอดรีมVSน้องอาร์มยึดอกพกน้องอาร์มคือแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-08-2015 18:45:55
พี่หมอดรีม
      หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน ตอนเช้าผมก็ไปทำหน้าที่คุณหมอลงตรวจชาวบ้านส่วนใหญ่คนไข้เด็ก เพราะว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนพี่ดิมมาลงตรวจไปแล้ว ผมก็พบเด็กผิตปกติ หลายคน บางคนแค่ขาดวิตามิน แต่จะส่งเข้าไปรับการตรวจโดยละเอียด และมีเด็กที่มีอาการติดเชื่อต้องนำตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลใหญ่ ผมตรวจคนไข้ไปก็มองน้องอาร์มไปด้วย อาร์มเขานั่งทำเอกสารให้ผม ยังมีงอนผมอยู่

“อาร์ม “ ผมเรียกอาร์ม อาร์มหันมาค้อนผมทีหนึ่ง

“ว่าไงครับ คุณหมอดรีม” อาร์มหันมาถามผม ยังงอนอยู่แน่ๆเลยแถมเรียกคุณหมอไม่เรียกพี่ดรีมแสดงว่ายังไม่...ผมกระเทิบหน้าเข้าไปอาร์มหันขวับมาเต็ม

“อุ้ยย” ผมต้องถอยออกมาหน่อย

“มีไข้หรือเปล่า” ผมกระซิบถามอาร์ม อาร์มหันมามองและมองไปรอบๆ

“มาถามอะไรตอนนี้ “ อาร์มต่อว่าผม   “ก็พี่เป็นห่วง ไหนมาให้คุณหมอวัดไข้ให้หน่อย” ผมหันไปหยิบอุปกรณ์วัดไข้ เพราะว่าตอนนี้ไม่มีคนไข้เข้ามาแล้วมีเด็กอยู่คนเดียวนั่งรอคุณแม่เขาไปรับยาอีกทางหนึ่ง อาร์มพยายามจะปัดมือผมออกแต่ผมดึงดันจะวัดให้ 

“ชู!... อย่าดื้อซิ เด็กยังไม่ดื้อเลยนะอาร์มดูซิดูเด็กน้อยมอง ” ผมเอ็ดคนที่ผมกำลังวัดไข้ชี้ไปมีเด็กนั่งมองผมกับอาร์มอยู่หนึ่งคนคงงงละซิ เอ๊ะคุณหมอทำอะไรหว่า  ผมเอาที่วัดไข้เด็กนั้นแหละแตะที่หน้าผากอาร์ม สักพักก็หยิบมาดู

“ไม่มีแล้วครับ..” ผมบอกอาร์มยิ้มๆ  “ก็เพราะใครละ” อาร์มแอบบ่นออกมาเบาๆ พร้อมส่งเอกสารที่บันทึกประวัติคนไข้ที่เข้ารับการตรวจให้ผม อาร์มคีย์ข้อมูลให้ผมแล้ว ไอ้อั้มกับไอ้บู้ออกไปเดินสำรวจรอบๆ ผมเลยสบายได้ป้อน้องอาร์มตลอด

“อาร์ม น้ำกระเจียบครับ ชาวบ้านที่น้ำเขาต้มมาให้นะครับ หวานน่าทาน” ผมไปเอาน้ำกระเจียบมาให้อาร์ม อาร์มรับไปดื่ม ผมดึงเก้าอี้มานั่งใกล้ๆอาร์ม อาร์มหันมามองผมแว็ปหนึ่งก็หันไป

“อาร์ม สบายดีไหมที่ไปอยู่นั้น  “ผมถามอาร์ม อาร์มหันมามองผม พร้อมถอนหายใจ เลยหันมามองอาร์มเต็ม แสดงว่าไม่ค่อยดี

“มีอะไรหรือเปล่าอาร์ม  บอกพี่ได้นะ พี่เป็นหวง” ผมบอกอาร์ม

“ไม่มีอะไรครับพี่ดรีม อาร์มสบายดี “ อาร์มพูดแค่นั้น

“อ้าวๆ ไอ้นี้พอกรูไม่อยู่ป้อน้องกรูซะงั้น “ ไอ้อั้มมันเดินเข้ามา ไอ้บู้มันมองผมและอาร์มสลับกันไปมา

“เราทานข้าวกันก่อนกลับเนอะ ชาวบ้านเขาทำอาหารไว้ให้นะ ระหว่างที่รอไปขนของขึ้นรถก่อนดีกว่าอาร์มไปวะ” อั้มบอกพวกผม ผมพยักหน้า ผมเก็บอุปกรณ์ที่ใช้ในการตรวจลงกล่อง อาร์มเดินขึ้นไปกับอั้ม ตามด้วยไอ้บู้อีกคน ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องจนหมด พลฯทหารเข้ามาช่วยผมยกขึ้นรถ

“พี่ดรีม พี่อั้มให้มาเรียกไปทานข้าว” น้องอาร์มมาเรียกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกตามน้องอาร์มมาติดๆ อาร์มรีบเดินจั้มผมเลยวิ่งตาม

“อาร์ม “ ผมจับแขนอาร์มไว้   “พี่น่ารักเกลียดขนาดนั้นเลยเหรออาร์ม” ผมถามอาร์ม อาร์มหันมามองผม

“เปล่าแต่พี่ไม่ควรทำกับอาร์มแบบนั้นนิ “ อาร์มหันมามองบอก 

“อาร์ม พี่รู้ว่าพี่ผิด แต่พี่รักอาร์มนะ ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้พี่บ้างเหรอ พี่รออาร์มคนเดียวเลยนะ พี่ชอบอาร์มพี่อยากจะบอกอาร์มตั้งแต่ที่อาร์มจะบินไปเรียนแล้วแต่พี่ไม่กล้า ถึงตอนนี้พี่ยังรอาร์มนะ” ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผม สายตาอาร์มเห็นได้ชัดว่ามันอ่อนลง  อาร์มพยักหน้า ผมเดินขึ้นมาบนบ้านพักผมนั่งลงทานอาหารกัน ไอ้บู้มันนั่งข้างไอ้อั้ม

“มีอะไรขาดเหลือบอกได้นะครับ “ ผู้ใหญ่บ้านที่ดูแลที่นี้

“ไม่แล้วครับลุงเพิ่ม ขอบคุณครับ “ อั้มบอกลุงผู้ใหญ่ ไอ้บู้มันมองผมและอาร์ม

“อาร์ม ไข่ทอดไหมครับ พี่ตักให้” ไอ้บู้มันตักไข่ทอดให้น้องอาร์ม

“อาร์มผัดผักรวมไหม น่าทานพี่ตักให้” ผมก็รีบเร่งทำคะแนนตักให้เช่นกัน ผมแอบหยักคิ้วให้ไอ้บู้ ไอ้อั้มก็เหล่มองผมกับไอ้บู้สลับไปมาและหันมามองอาร์มที่ก้มหน้าก้มตาทานต่อไป

“อาร์ม น้ำครับ “ บู้มันตักน้ำให้อาร์ม

“ปลาทอดดีมีประโยชน์  พี่แกะกางให้แล้วนะครับ ไม่มีกางสักชิ้น” ผมรีบตักปลาที่ผมบรรจงแกะกางให้น้องอาร์ม อาร์มพยักหน้าขอบคุณ

“อาร์ม..” ไอ้บู้มันจะตักต้มไก่บ้านให้อาร์ม

“โว้ย  น้องกรูไม่ได้เป็นหง้อนนะมรึงสองคน มรึงจะตักนั้นตักนี้ให้น้องกรูทำไมหนักหนา น้องกรูผู้ชาย” ไอ้อั้มมันเม้งออกมาทันที

“อาร์มก็ว่างั้นแหละ ไม่ต้องตักให้อาร์มแล้ว อาร์มตักเองดีกว่า” อาร์มพูดพร้อมเงยหน้ามองผมกับไอ้บู้ ผมก็นั่งทานเงียบๆ มีแอบมองอาร์มบ้างเป็นระยะ ระยะ

“ที่อย่างนี้ไม่เห็นใครตักให้กรูบ้างเลย สาด!” ไอ้อั้มพูด

“อ้าว! งั้นแสดงว่ามรึงเป็นหง้อยอะดิ” ผมหันไปถามไอ้อั้ม

“เออ มรึงยังบอกอาร์มเป็นผู้ชายไม่ให้พวกรูตักให้แล้วมรึงอะ เป็นเพศไหน” ไอ้บู้ เข้ามันเต็มๆเลยไอ้อั้มพูดไม่ออกเลยซิท่า ฮาๆ

“อะกรูตักให้ก็ได้ “ ผมเองตักไข่ให้มัน มันพยักหน้า  “ กรูก็ตักแต่ไข่ที่มันอยู่ตรงหน้ากรูนี้แหละ ส่วนหมู หมา กา ไก่ มรึงก็พากันตักให้อาร์มน้องกรูหมด น่ากระโดดเตะแม่งทั้งคู่” ไอ้อั้มมันพูด มันจะโหดไปไหนของมันวะ ผมนั่งทานอาหารกันสักพักก็เก็บและขนข้าวของขึ้นรถ ผมกะว่าจะนั่งกับน้องอาร์ม แต่พอเปิดประตูเข้าไปไอ้บู้มันนั่งกับน้องอาร์มของผม

“ไอ้บู้มรึงมาคันไหนมรึงก็ไปคันนั้นดิวะ” ผมถามไอ้บู้มัน   “ เขาไม่ได้บอกนี้หว่าว่าต้องกลับคันเดิมและกรูถามน้องอาร์มแล้วว่ากรูนั่งคันนี้ได้ไหมอาร์มบอกได้” ไอ้บู้มันพูด ผมก็มองน้องอาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้..อาร์มมองผมกับไอ้บู้สลับกันไปมา

“เอา ๆ มรึงมานั่งหน้านี้ไอ้ดรีม กรูไปคันโน้น กรูเบื่อจริงๆ “ ไอ้อั้มพูดพร้อมก้าวลงมาจากรถ

“ทำไมอะไม่มีใครแย่งเหรอไอ้อั้ม... มานั่งกับกรูนี้ นี้มา ..จ๊วบๆ “ ไอ้เค เพื่อนไอ้อั้มกับไอ้บู้มันเรียกไอ้อั้ม ผมจำต้องนั่งหน้าไปกับคนขับ ผมก็กดดูมือถือ เช็คนั้นเช็คนี้ ข้างหลังก็คุยอะไรกันหนุ่งหนิง หมอดรีมอยากเดินไปบอกว่านี้เมียกรูนะเฟ้ย! ได้เขาแล้วแต่ประกาศไม่ได้ ถ้าประกาศไปอาบเกลียดผมแน่ๆเลย ไม่กี่ชั่วโมงก็กลับมาถึงค่ายทหาร อาร์มหยิบกระเป๋าเดินไปขึ้นรถไอ้อั้มผม หยิบพวกกระเป๋าและอุปกรณ์การแพทย์เดินตามออกไป อาร์มเดินคุยไปกับไอ้บู้ มันเห็นได้ชัดเลยว่า ทำตามพี่ดิมไม่ได้ผลเสมอไป ผมเดินคอตกตามสองคนนั้นไป  เห็นแล้วว่ารถผมมาจอดอยู่พี่ดิมขับรถมาจอดไว้ให้ผมแล้วพี่ดิมส่งข้อความหาผม

“พี่บู้” เสียงแหลมปานว่าอมนกหวีดไว้ในลำคอ เสียงชะนี คงเรื่องผัวๆ เมียๆ ไม่ยุ่ง

“นี้ แกกลับมาแล้วเหรอนังอาร์ม มาถึงก็เข้าไปอ่อยผัวกรูเลยนะ “นั้นไงชื่อนอ้งอาร์ม ถ้าชื่ออาร์มก็งานผมละ ผมวางกระเป๋าพร้อมเดินออกมา ไอ้บู้มันป้องปัดชะนี ปิ่น ไม่ให้แตะต้องน้องอาร์ม อาร์มยืนมองด้วยอาการงง

“หายไปนาน นี้กลับมาถึงก็ร่านเลยนะ “ อันนี้แรงไปแล้วนะ ผมเดินออกมาทันทีชะนีจะรังแกน้องอาร์มของหมอดรีมไม่ได้  หมอดรีมต้องรีบเข้าไปปกป้อง

“นี่คุณ!พูดแรงไปแล้วนะ “ ผมบอกชะนีปิ่นเมียไอ้บู้ ผมรู้จักเธอ ใครๆก็เม้ามอยด์กันว่าเธอเป็นชะนีแร๊ง!

 “ ปิ่น หยุด พอได้แล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับอาร์มเลยนะ  “ ไอ้บู้มันห้ามปิ่น

“ไม่แรงหรอกค่ะ คุณหมอเด็ก... กับคนแบบนี้” ปิ่นพูดพร้อมชี้มาที่อาร์ม อาร์มหันมามองผมและหันกลับไปมองปิ่น แน่นอนอาร์มไม่ได้กลับมาเป็นปีปี ไม่แปลกหรอกที่จะงง อาร์มชี้ตัวเอง

“แกนั้นแหละ .. และยังมาแย้งผัวชะนีสวยๆอย่างฉัน  ฉันแต่งงานอยู่กินกันฉันสามีภรรยาแล้วนะ ที่จริงน่าจะรู้หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ก็ไม่รู้ซินะ. “ ปิ่นแผดเสียงดังลั้นทำให้คนที่เดินผ่านไปมาเพื่อติดต่อราชการ หันมามองกันใหญ่เลย

“ดูกันเข้าไป...ไอ้ผู้ชายคนนี้มันแย้งผัวชาวบ้าน ” ปิ่นตะโกนออกมาอาร์มหันซ้ายและขวา ผมจับมืออาร์ม ให้ถอยออกมา

“เร่เข้ามา เร่เข้ามาดูหน้าคนแย้งผัวชะนี” ปิ่นยิ่งตระโกนดังมากขึ้น

“หยุด! ไม่มีใครแย้งผัวคุณทั้งนั้น ไปถามผัวตัวเองมายุ่งกับเขาเองหรือเปล่า และที่สำคัญ อาร์มเป็นแฟนผม” ผมสั่งให้เธอหยุดพอผมบอกว่าอาร์มเป็นแฟนผมนางจึงหยุดร้องแรกแหกกระเชิง

“ ไปครับอาร์ม รถพี่อยู่ทางด้านโน้น..ปล่อยชะนีถ้าจะเมายาม้า ไปครับเสียเวลาพักผ่อน  “ ผมบอกอาร์ม พร้อมกับจับมืออาร์มให้ออกไปจากตรงนี้  ชะนีปิ่นเธอหันมามองหน้าผมทันที  ไอ้บู้มันได้แค่มองเท่านั้นแหละ

“พี่ไปส่งนะอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มทำหน้าเหวออยู่ และพยักหน้า ผมรีบหยิบกระเป๋าของอาร์มขึ้น

“กลับไปคุยกันเอง เรื่องผัวเมีย จะตะโกนประจารตัวเองทำไม ถ้ามีดีจริง สามีจะไปหาคนอื่นทำไม...เอาเวลามาสำรวจตัวเองดีกว่าไหม ดีกว่าเที่ยวไปร้องแลกแหกกะเชิงให้หายคนอื่นเขาเปล่าๆ  “ ผมหันไปทิ้งท้ายให้ชะนีปิ่น

“อ้ายยยยยย กรี้ดดดดด “ ชะนีปิ่นกรี้ดกร้าดอยู่ตรงนั้นผมถือกระเป๋าของอาร์มไว้ ผมจับมืออาร์มไว้ด้วย จูงอาร์มออกมาจากตรงนั้น ดูอาร์มตกใจมิใช่น้อย

“พี่ดรีม ...ผมไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่านะ..... “ อาร์มพูดแค่นั้น ผมเอากระเป๋าของอาร์มใส่ท้ายรถผมเรียบร้อย

“ไม่เอานะอาร์ม  อย่าไปเอาคำพูดที่ออกมาจากคนบ้า..คนสติดีทีไหนเขาจะมาทำแบบนี้ละครับ  “ผมบอกอาร์มผมเปิดประตูรถให้อาร์ม อาร์มเข้าไปนั่งในรถผม ผมก็เดินอ้อมไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“เห็นไหมว่าชะนีปิ่นมันร้ายแค่ไหน ไอ้บู้ไม่มีทางปลดระหว่างชะนีปิ่นไปได้แน่นอน อาร์ม พีไม่ได้จะพูดให้พี่ดูดีนะ พี่รักอาร์ม เป็นแฟนพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามอง

“หมับ “ ผมเอี้อมไปคว้ามืออาร์มมา “ฟ๊อด” หอมไปหนึ่ง อาร์มสะบัดหน้าหันมามอง เนื่องจากอื้มยังตกใจกับปิ่นและผมยังใช่เวลานี้หอมมืออาร์มอีกเขาไม่ได้เรียกว่าฉวยโอกาสใช่ไหมคนรับ (หมอดรีมเข้าข้างตัวเอง)

“พี่ดรีม คนฉวยโอกาส” อาร์มดึงมือตัวเองกลับอย่างเร็ว ผมอมยิ้มทันที ขณะที่หมอดรีมกำลังจะออกรถผมเห็นไอ้อั้มมันเดินมาที่รถผม ผมเลยจอดรอก่อน พร้อมเลื่อนจกรอ

“ไอ้ดรีมน้องกรูละ” ไอ้อั้มมันถามผม

“ในรถกรูไปส่งเอง “ ผมบอกอั้ม อั้มชะโงกมองน้องอาร์ม อาร์มหันมามองอั้ม เหมือนจะพูดอะไรแต่อั้มมันยกมือว่ายังไม่ต้องพูด

“ชะนีนั้นมันด่าน้องกรูใช่ไหมไอ้ดรีม มรึงเอาน้องกรูไปส่งบ้านนะ กรูจะไปฉะกะชะนี” ไอ้อั้ม มันพูดอาร์มก็ตกใจ ทำท่าจะออกจากรถ(งานนี้เก้งจะควิดชะนีผมว่าได้ลงหน้าหนึ่งแน่ละงานนี้ )

“อาร์มจะไปไหน “ ผมถามอาร์มพร้อมกันคว้าข้อมืออาร์มไว้ 

“ก็พี่อั้มนะซิ” อาร์มพูด

“อาร์ม อั้มมันรู้ว่าควรทำยังไง อาร์มออกไปชะนีจะยิ่งอาระวาดหนักขึ้น กลับบ้านเถอะพักผ่อน..ปล่อยให้อั้มมันจัดการ ชะนีอย่างปิ่นมันต้องเจอไอ้อั้ม “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผมและปิดประตูผมก็รีบออกรถพาอาร์มออกจากตรงนี้ ผมขับรถจนเลยประตูทางเข้าค่ายทหาร

“พี่ดรีม พาผมไปส่งบ้านทรงไทยของพ่อผมนะ “ อาร์มบอกผม ผมหันมามองอาร์ม


“อาร์มไม่กลับบ้านเหรอครับ “ ผมถามอาร์มทันที

“เออ ....อาร์ม อยากนอนบ้านทรงไทยของพ่อนะ และอาร์มก็เอาของไปไว้ที่นั้น พี่ดรีมไปส่งอาร์มที่นั้นนะ “ อาร์มบอกผม ผมก็พยักหน้า บ้านทรงไทยอยู่เลยค่ายฯไปนิดหนึ่ง และท่าตรงไป จะมีแยก ไปทางซ้ายบ้านพ่อผม ไปทางขวาบ้านอาภีมปภพ แต่ผมไม่เข้าใจอาร์มไม่นอนบ้านละ บ้านทรงไทยหลังน้อย เป็นบ้านน๊อคดาวน์ สมัยที่อาภีมปภพมาอยู่และมาพักโดยไม่ได้พาลูกๆมาด้วย หลังเล็กมาก  ผมจอดรถหน้าบ้าน อาร์มรีบไปขนกระเป๋าลงมาจากท้ายรถผมทันที

“ขอบคุณนะครับพี่ดรีม “ อาร์มหันมาบอกผม ผมพยักหน้า

“มีอะไรโทรหาพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผม ผมเอี้อมไปหยิมมือถืออาร์มออกมาจากกระเป๋า พร้อมรีบกดเบอร์มือถือผมใส่ลงไปทันที 

“แฟนน้องอาร์ม “  ผมบอกเพราะว่าผมพิมพ์ไว้ให้เลย อาร์มรับมือถือคืนไป

“คนอะไรขี้ตู่ชะมัด” อาร์มทำแก้มป่อง

“พี่กลับก่อนนะครับ “ ผมบอกน้องอาร์มพร้อมกับเดินออก ยังหันไปมองน้องอาร์มเป็นระยะระย ไม่อยากจากไปประมาณนั้น

“พี่ดรีม ระวังชนรถตัวเอง” อาร์มพูดผมหันมามองหน้า เวรแล้วเกลือบเดินชนรถที่จอด ใครวะ จอดแม่งตรงนี้ เอ๊ะดูดีดี รถกรูนี้หว่า

“อ้อ..รถพี่เอง พีไปนะ...อย่าลืมทานข้าว ทานยาด้วยนะ ถ้าไม่ดีขึ้นไปหาพี่นะ แผนกกุมารเวช พี่ยินดีตรวจให้พี่ไม่คิด DF แพทย์  “ ผมหันไปบอกอาร์มอีกทีอาร์มหันมาแลปลิ้นให้ผม น่ารักดีเนอะ เหมือนใครหว่า อ้อเหมือนหลานไอซ์ของผม และผมขึ้นรถและขับออกไป ระหว่างที่ผมขับรถออกมา เพื่อจะกลับบ้านผมก็เห็นรถวีโก้สีดำรถไอ้อั้มนั้นเองขับสวนผมเข้ามา ผมดีใจที่อาร์มกลับมาแล้ว ผมรอเขามาตั้งแปดปีเลยนะ

*********************************************************************************************************************************
อั้ม VS บู้ มีคนเดินไปบอกผมว่า ปิ่นมาอาระวาดด่านอ้งผมแบบสาดเสียเทเสียเลย คนที่เดินผ่านไปอ่านมาก็มอง ระหว่างที่ผมเดินลงมาผมก็ได้ยินเขาพูดกันว่า ตุ๊ดแย้งผัวชะนี ผมหันไปมอง คนที่พูดทำหน้าตกใจใส่ผมและเดินหนีไป ผมเห็นรถไอ้ดรีมมันจอดอยู่เลยเดินเข้าไปดู อาร์มขึ้นรถไปกับไอ้ดรีมแล้ว ดรีมมันบอกว่าจะไปส่งให้ด้วย ผมยินดีนะ ผมรู้มานานแล้วว่าดรีมมันชอบอาร์ม และผมเองก็บอกอาร์มเมื่อเช้านะว่า ไอ้ดรีมมันรักอาร์มนะ มันรอมาตั้งแต่ที่อาร์มบินไปจนถึงตอนนี้ ดรีมมันก็ดีและไม่มีชะนีมากวนใจ ผมรู้ว่าไอ้บู้มันก็ดีและที่มันมีชะนีมาติดก็ไม่ใช่ความผิดของมันอีก เพื่อนผมทั้งคู่ลำบากใจนะเกิดมาเป็นคนกลาง

“ห้ามปิ่นทำไมพี่บู้ ปิ่นพูดความจริง ปิ่นได้ยินมาว่าที่จริงพี่ไม่มีรายชื่อออกหน่วยชุดนี้ด้วยซ้ำเพราะว่าพี่ขอหยุดไปทำธุระ แต่พอพี่ทำธุรเสร็จพี่ก็รีบเข้าไป ไปหามันใช่ไหม อีอาร์มเนี๊ยะ พี่รักมันมากใชไหม อีตุ๊ดอะไรเน๊ยะ” ผมได้ยินปิ่นด่าน้องผม

“หยุดด่าน้องฉันว่าตุ๊ด ถ้าพวกฉันจะเป็น เธอก็ไม่ควรมาเรียกจิกแบบนี้ นะปิ่น...ไม่มีผู้หญิงดีดีทีไหนเขาเรียกจิกหัวคนไปเขาทั้วแบบเธอหรอกนะปิ่น “ ผมออกมายืนมองปิ่น ปิ่นหันมามองผม

“พี่อั้มนี้เป็นพี่ที่ดีนะค่ะ จะเอาเพื่อนไปเป็นผัวให้น้อง” ปิ่นพูดลอยหน้าลอยตาใส่ผม

“ปิ่นหยุด หยูดเดี๋ยวนี้ อั้มเป็นเพื่อนพี่นะ” บู้มันบอกปิ่น ผมยืนเอามือล่วงกระเป๋า มองปิ่น

“ก็ถ้า เมียที่มันมีไม่ดี เป็นเพื่อนที่ดีก็ต้องหาของดีดีให้เพื่อนไม่ใช่เหรอครับ น้องปิ่นคิดว่าตัวเองทำหน้าที่เมียที่ดีแล้วหรือยังละครับ  พี่เห็นปิ่นเที่ยวร่อนไปร่อนมาคอยแต่จะด่าคนนั้นด่าคนนี้ว่าจะมาแย้งผัวไป ถ้าตัวดีจริง ผัวไม่ไปไหนหรอกน้องปิ่น “ ผมพูดกับปิ่น ปิ่นมองหน้าผม

“พี่ว่าเอาเวลาที่จะไปด่าใครต่อไปใคร ไปหาช่องทางทำมาหากินดีกว่าไหมครับ มือดีเท้าก็ดี ไม่ช่วยไอ้บู้มันทำงานทำการละ แถมเธอจะได้ไม่ฟุ้งซ้าน” ผมบอกปิ่น เธอโกรธผมจนตัวสั่น

“ตอนนี้ฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ เพราะอะไรนะเหรอ ตอนนี้ฉันท้องได้เดือนหนึ่งแล้ว “ ปิ่นพูดขึ้น

“ท้องกับใครละ” ผมถามปิ่น

“จะกลับใคร ก็สามีปิ่นไง ถ้าเขาซิว่าคืนนั้น เราทำอะไรกัน ในวันที่ฝนตกพรำๆ “ ปิ่นพูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้บู้ ว่ามันจริงเหรอ ไหนมันบอกว่ามันไม่เคยมีอะไรกับปิ่นไง บู้ก้มหน้าลง

“ ไปตรวจดีเอ็นเอเลยไหมละปิ่น เพราะไอ้บู้มันบอกว่ามันไม่เคยล่วงเกินเธอเลย และ ใครเขาก็เห็นเธอกับไอ้พี่ณรงค์ “ ผมพูดผมชี้หน้าเธอ

“ทำไมต้องตรวจในเมื่อฉันเป็นภรรยาเขาที่ถูกต้องตามกฏหมาย ทำไมฉันต้องตรวจ “ ปิ่นเธอโมโหมาก

“น้องแกซิ เกิดเป็นผู้ชายทั้งที แต่อยากจะมีผัว ....จะบ้าหรือเปล่า ..” ปิ่น  ผมนี้ขึ้นเลยมันว่าน้องผม แต่บู้เข้ามาห้ามผม พี่ณรงค์เขาวิ่งมาพอดีเลยเข้ามากั้นปิ่นไว้

“ปิ่น จะทำอะไร เธอท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ” พี่ณรงค์พูด พี่เขาดันปิ่นออก  ส่วนผมไอ้บู้มันกันไว้และพยายามดันผมออกผมก็จะไม่ยอมออก

“ปล่อยกรูไอ้บู้ มรึงเห็นไหมมันด่ามันว่าน้องกรูนะสาด ปล่อยกรู “ ผมบอกให้ไอ้บู้มันปล่อยผม

“อั้ม มรึงเป็นผู้ชายนะ เขาเป็นผู้หญิงนะ “ ไอ้บู้    “ มรึงหวงเมียมรึงหนักใช่ไหมบู้” ผมบอกมันผมสะบัดมือมันออกจากตัวผมแล้ง ผมถูกดันและลากมาถึงลานจอดรถ

“ถ้าอั้มไปทำร้ายเขาคนที่ถูกมองไม่ดีนะอั้มนะ ห่วงมรึงนี้แหละ มรึงกำลังะจะได้เป็นหัวหน้าชุดที่นี้ อย่าเอาเกลือไปแลกกับพิมเสนมันไม่คุ้ม “ บู้บอกผม ผมยืนหันไปมองทางอื่น

“มรึงไปนอนกับมันมาเหรอไอ้บู้” ผมหันไปถามไอ้บู้ บู้มันยืนเอามือเกาะหลังตารถวีโก้สีดำ พร้อมถอนหายใจออกมาดังๆ

“กรูไม่รู้ วันนั้นกรู...เมามาก และกรูก็ไม่คิดว่าปิ่นจะอยู่บ้าน เขาบอกว่าเขาจะกลับไปบ้านพ่อเขา แต่พอกรูตื่นมาก็เจอเขานอนกับกรู  เรื่องมันเกิดเมื่อสามอาทิตย์ก่อน “ บู้มันบอกผม

“บู้ มรึงอย่าจีบอาร์มเพราะว่า... ปัญหามรึงมันใหญ่ขึ้นแล้ว ปล่อยน้องกรูไป ไอ้ดรีมมันรักอาร์ม มันรักมานานพอพอกับมรึง แต่กรูเป็นพี่ กรูขอให้มันไปกับคนที่เขาพร้อมจะไปกับมันได้ มรึงไม่พร้อมบู้ กรูขอโทษนะ “ ผมพูดและขึ้นรถวีโก้ของผมทันที ผมคงจะไปหาไอ้อาร์มมันก่อนมันคงตกใจน่าดู ผมปล่อยไอ้บู้มันไว้ตรงนั้น มันขับรถมันมา ผมขับออกไปผมนี่หนักอึ้งไปหมด นี้ผมเองใช่ไหมที่เสียใจที่ได้ยินที่มันบอกว่ามันเองก็ไม่รู้ว่ามันไปนอนกับปิ่นมาหรือเปล่า มันความเสียใจครั้งที่สองของผมแล้ว ครั้งแรกที่รู้ว่ามันต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อแม่เลือก และนี้คือครั้งที่สอง ผมคงต้องเสียมันไปจริงๆ ใช่ไหม
*********************************************************************************************************************************
บู้ ผมขับรถกลับบ้าน ผมไม่อยากเรียกว่าบ้านเลย ที่จริงผมกับปิ่นแยกห้องนอนกันตั้งแต่แต่งแล้ว ผมไม่เคยนอนร่วมเตียงกับปิ่นเลย ตั้งแต่ที่พ่อแม่อยู่ก็ไม่เคย ผมหาเรื่องออกหน่วย ออกไปฝึก ไปไหนต่อไหนที่ไม่ต้องอยู่บ้าน หลังจากทีพ่อแม่เสีย บางที่ผมไปนอนห้องพักทหารเขามีให้เป็นแฟสซ์ ทหารอยู่ในค่ายฯ แต่เพราะว่าวันเมื่อสามอาทิตย์ก่อนผมไปกินเหล้างานวันเกิดเพื่อน มันมอมผมซะเมาเล๊ะเลย และมันจังหวะที่ปิ่นบอกผมว่าจะไปหาพ่อแม่เธอผมไม่คิดว่าผมจะตื่นมาเจอเธอนอนกอดผมที่เปลื่อยเปล่าอยู่บนเตียง ผมว่าผมไม่มีอะไรกับเธอแน่นอน แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปในค่าย ปิ่นบอกผมว่าประจำเดือนเธอขาด เป็นไปไม่ได้  แถมตอนนี่อาร์มกลับมาแล้วด้วย

“บู้ ใจเย็นๆ นะ อย่าทำอะไรรุนแรง ปิ่นท้องอยู่นะ” พี่ณรงค์ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม พี่เขาเข้ามาดูแลปิ่น จนใครๆ เขาก็พูดกัน ผมเริ่มเอ๊ะใจแล้วนะ พี่ณรงค์ดูจะเป็นห่วงเรื่องนี้มาก

“ผมว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล ระหว่างผมกับปิ่นคืนนั้น “ ผมพูดกับพี่ณรงค์ พี่แกหน้าเสียไปนิดหนึ่ง ผมเดินเข้าไปในบ้านทันที ปิ่นนั่งลงบนโซฟา

“กลับมาแล้วเหรอ ทำไมไอ้อาร์มมันมีอะไร ปิ่นถึงสู้มันไม่ได้ ไม่ได้ “ ปิ่นตรงเข้ามาจะทุบตีผม ผมจับแขนเธอบิด

“โอ้ยย พี่บู้ปิ่นเจ็บนะ”ปิ่นบอกผม   “เธอก็อย่าทำกิริยาบ้าๆ นี้กับพี่ !” ผมบอกเธอและปล่อยแขนเธอซะ

“เธอยืนยันว่าเธอท้องใชไหมปิ่น ได้งั้น ตรวจดีเอ็นเอกัน “ ผมบอกปิ่น ปิ่นถึงกลับถอยหลังมองผม

“อะไรนะ ทำไมต้องตรวจในเมื่อปิ่นแต่งงานกับพี่ เราก็ต้องมีลูกกัน มันถูกต้องแล้วนี้ค่ะ” ปิ่นขึ้นเสียงโต้เถียงกับผมทันที

“หรือว่าเธอรู้ดีว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร” ผมยืนหน้าเข้าไปถามปิ่น เธอถอยหลังออกพร้อมกลืนน้ำลายลงคอของเธออย่างยากเย็น

“ลูกพี่นั้นแหละ พี่นอนกับปิ่นเองนะ “ ปิ่นบอกผม ผมแสยะยิ้มออกมาทันที

“เหรอ ครั้งเดียวนั้นนะเหรอ หรือว่าเธอท้องก่อนหน้านั้นแล้วกันแน่ะ” ผมพูดและมองหน้าเธอ

“พี่จะเก็บข้าวของของพี่ และจะไปอยู่ทีแฟลซ์ พี่ทนอยู่กับเธอไม่ได้หรอกปิ่น และอย่าไประรานอาร์มเด็ดขาด อย่าให้พี่รู้นะ ว่าเธอทำ” ผมชี้หน้าเธอพร้อมจะเดินขึ้นไป

“พี่บู้ พี่บู้ต้องอยู่กับปิ่นซิ ปิ่นแต่งงานกับพี่นะ ปิ่นเป็นภรรยาพี่นะ พ่อกับแม่ให้พี่ดูแลปิ่นนะพี่บู้” ปิ้นวิ่งมากอดผม ผมค่อยๆแกะมือเธอออก

“พี่ดูแลเธออยู่ทุกวันนี้ เธอไม่ทำงานทำการพี่ก็ดูแลเธอ แต่ไม่ใช่คนรัก เพราะที่ตรงนั้นมันมีเจ้าของแล้ว “ผมพูดพร้อมรีบเดินขึ้นห้องทันทีผมเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ผมต้องไปจากที่นี้ ผมไม่ลืมเก็บภาพพ่อกับแม่และผมตอนที่ผมจบใหม่

“พ่อ แม่ บู้ขอโทษ “ ผมพูดกับรูปถ่ายพร้อมกับหยัดมันลงไปในกระเป๋าเดินทาง ผมเก็บทุกอย่างที่สำคัญ ร่วมทั้งโน๊ตบุค และผมก็ลากมันลงชั้นล่าง พี่ณรงค์เข้ามาดูแลปิ่น

“บู้ มรึงจะไปไหน ปิ่นเขา.....” พี่บู้ผมยกมือขึ้นห้าม พี่บู้   

“วันไหนเธอว่าง นัดตรวจดีเอ็นเอกัน ถ้าเด็กคนนี้มันใช่ลูกพี่จริงๆ พี่จะกลับมาอยู่บ้านกับเธอ แต่ถ้าไม่ใช่ เตรียมหย่าได้เลย “ ผมบอกพี่ณรงค์มองหน้าผม พร้อมกลืนน้ำลายลงคอไปตามๆกับปิ่น ผมเดินออกจากบ้านผมขับรถออกไปที่แฟสซ์ทหารทันทีในค่าย

“อาร์ม พี่รักอาร์มนะครับ พี่ขอเวลาพี่พิสูจน์ตัวเองก่อนได้ไหมครับ  “ ผมส่งข้อความหาอาร์ม เบอร์มือถือของอาร์มที่อาร์มให้ผมไว้  ผมขับรถมาที่แฟ๊ซผมกำลังเข้าไปติดต่อห้องพักแฟ็ซ ผมไม่ได้ติดต่อไว้ก่อนด้วยซิ


“สวัสดีครับ ผมร้อยโท ภคนัย จะมาขอติดต่อห้องพักที่แฟ็ซทหารครับ ผมจะขอเข้าพักนะครับ “ ผมติดต่อเจ้าหน้าที่ที่ประจำที่นี้

“ขอโทษนะครับ ตอนนี้มีนักเรียนนายร้อยที่มาร่วมฝีกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ตอนนี้ห้องพักคงไม่ว่างนะครับ คุณบู้ คงต้องรอให้การฝึกเสร็จสิ้นเสียก่อน น่าจะเดือนหน้าเลยนะครับ” เจ้าหน้าที่แจ้งผม ผมยกมือกุมขมับเลยจำใจต้องเดินออก เอาไงวะ ไม่อยากกลับไปนอนบ้านซะด้วย

“ฮัลโล” ผมโทรหาไอ้อั้ม    “ว่าไงบู้” อั้มมันถามผม ผมรุ้ว่ามันโกรธผมเรื่องที่ปิ่นบอกว่าผมไปนอนกับเขา

“อั้ม กรูรู้นะมรึงโกรธที่ปิ่นบอกว่ากรูไปมีอะไรกับเขา กรูไม่ได้ทำไปเพราะมีสติสัมปชัญญะ แต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร อั้ม และตอนนี้กรู..เก็บเสื้อผ้าออกมาจากบ้านแล้ว กรูไม่อยากอยู่ที่นั้น “ผมบอกอั้ม

“มรึงอยู่ไหน” อั้มถามผมสั้น   “ อยู่ทีแฟลซ์ทหาร  แต่ว่ากรูไม่ได้จองห้องไว้ก่อนตอนนี้มีนักเรียนนายร้อยพักอยู่ที่เขามาร่วมฝึก” ผมบอกอั้ม

“รอสิบนาทีกรูขับไปหามรึง นอนห้องกรูก่อน กรูเอากุลแจไปให้” อั้มบอกผมและกดวางสาย ผมก็ออกไปนั่งรอด้านหน้าสำหรับคนที่มารอติดต่อ ผมนั่งรอได้สักพัก อั้มก็เดินเข้ามา อั้มพยักหน้าและมองสัมภาระของผม

“ไปขึ้นห้อง “ อั้มบอกผมพร้อมกับช่วยผมขนกระเป๋าขึ้นห้องพัก อั้มไม่ได้ชวนผมพูดอะไรเลย ผมเดินตามจนเข้ามาในห้องพักของอั้ม ห้องพักดูสะอาดสะอ้านดีผมคิดว่าแม่บ้านมาทำความสะอาดให้

“เพิ่งจะมาทำความสะอาดไปเมื่อวันก่อน ก่อนเข้าไปในหมู่บ้านนะ” อั้มบอกผม ผมสะบัดหน้ามามอง

“เอาจริงดิ ทำซะสะอาดแบบนี้ผู้หญิงอายเลยนะ “ ผมแซวอั้ม อั้มวางกระเป๋าผม หันมามองผม ไม่ขำกับมุกผมด้วย

“อั้ม มรึงโกรธกรูเหรอ กรูไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น “ผมถามอั้ม อั้มมันยืนเอามือถามซะเอวพร้อมกันพ่นลมหายใจออกมาดังๆ อั้มหันมามองผม

“เออ ...ช่างมันเถอะ ...ว่าแต่มรึงจะเอายังไงต่อไป ปิ่นมันไม่ยอมมรึงง่ายๆแน่” อั้มหันมาถามผม

“รอให้เขาว่างและพาไปตรวจดีเอ็นเอกัน ...ถ้าเด็กออกมาใช่กรูก็คงต้องยอมรับชะตากรรม แต่ไม่ใช่ กรูจะฟ้องหย่า” ผมพูด อั้มมันพยักหน้า

“กรูเหนื่อยแล้ววะ กรูนอนนีกับมรึงแล้วกัน ...เจอแต่เรื่องวะ ทั้งวัน ตั้งแต่เมื่อคืน..” อั้มมันพูดผมสะบัดหน้าไปมองอั้ม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อคืน “ ผมถามอั้มอื้มมันตกใจทันที 

“ไม่มีอะไร ก็เมื่อคืนกรูดื่มเหล้าต้มเข้าไปมึนๆหัว แถมต้องตื่นไปช่วยเขาทำศาลาหมู่บ้านแต่เช้าอีก .....”อั้มพูด ผมก็หยักไหล่ อั้มหยิบผ้าขนหนูเตรียมเข้าไปอาบน้ำก่อนคนแรก ผมจะทำให้อาร์มเห็นให้ได้ว่าผม กับปิ่นไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ ผมย้อนไปถ้าวันนั้นผมเข้มแข็งพอที่จะปฏิเสธพ่อแม่ว่าผมไม่แต่งงานกับปิ่นเรืองปวดหัวพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่คิดไปก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่หมอดรีมVSน้องอาร์มยึดอกพกน้องอาร์มคือแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-08-2015 20:29:41
 :really2: มีแต่เรื่องปวดหัวจริงๆแต่ละคน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่หมอดรีมVSน้องอาร์มยึดอกพกน้องอาร์มคือแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 21-08-2015 20:31:23
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVSน้องแพท ได้เจอน้องแพทอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-08-2015 18:04:27
พี่ดิม  ผมขับรถมารอรับหลานๆผม ไอ้อ้นมันก็ขับมารอรับมิ้น เซนกับแซนด้วยอันนี้คู่หูดูโอ้ พวกหลานๆ ผมเขาเรียกกันตัวติดกันยังกับตังเม ไปไหน  มีเซนก็ต้องมีแซน มีแซนก็ต้องมีเซน ผมเคยถามดิวมันโอเคเหรอถ้าหากว่าเซนและแซนเกิดคิดกันเกินเลยเลยพี่น้องขึ้นมา ดิวมันตอบผมว่ามันโอเค

“ลุงดิม ไปซื้อช๊อกโกแลต ได้หรือเปล่า”มาริโอ้ถามผม ทันทีที่เดินออกมาหาผม ไอ ไอซ์เดินมาด้วย ไอซ์เขาจูงมือน้องมีนออกมาด้วย ผมหันไปเห็นรถไอ้อ้นมามันมาจอดแล้วมันไปรับ ซีและแซ๊ก เซนและแซน ซีกับแซ๊กจะมานั่งรถผมกลับ

“ลุงอ้น หวัดดีครับ “ ไอหวัดดีไอ้อ้น น้องไอซ์ด้วย ไอ้อ้นมันลงจากรถมาถึงก็อุ้มน้องมีนหอมแก้มน้องมีน

“ลุงอ้น น้องมีนคิดถึงปู่ภีมจังเลย “น้องมีนเขาขี้อ้อน

“ไปหาปู่ภีมกันไหม ไปค้างบ้านปู่ไหมครับ น้องมีน”ไอ้อ้นมันถามน้องมีน

“นั้นของมรึงมาแล้วนั้น” ผมชี้ให้ดูครูน้อยกำลังจูงน้องมิ้นออกมาเดินหันหนาหันหลัง ดูท่าจะไม่อยากกลับบ้าน แต่ครูน้อยคงอยากขอร้องให้กลับเถอะ!

“น้องมิ้นค่ะคุณลุงมารอรับแล้วค่ะ ต้องกลับแล้วค่ะ “ ครูน้อยบอกมิ้น พอมิ้นหันมาเจอไอ้อ้นถึงกับรีบปล่อยมือครูน้อยวิ่งซอยขาสั้นมาหาไอ้อ้นทันที

“ฮาๆ”นั้นไงบรรดาพี่ๆ พากันขำ มิ้นยืนทำหน้าตาเหรอหราว่าขำทำไม

“ลุงอ้น “ เรียกบ่อยจนเรียกชัดแล้วมิ้นเรียกไอ้อ้นพร้อมชี้มาที่พวกพี่ว่าขำกันทำไม

“ก็เรานะวิ่งสอยขาสั้นมาแบบนั้นเขาจะไม่ขำกันได้ยังไงละ”ไอ้อ้นมันบอกมิ้น

“โป้ง” นั้นหันไปโป้งเขาอีก พวกพี่ๆ ก็ยิ่งขำกันใหญ่

“กลับบ้านไหนเนี๊ยะ “ไอ้อ้นมันถามมิ้น มิ้นหันมามองผม

“ลุงอ้น” มิ้นมันชี้ไปที่รถไอ้อ้น ผมทำนิ้วเชือดคอใส่ไอ้อ้น  มิ้นเลยสะบัดบ๊อบใส่พวกพี่ๆพร้อมกับรีบปืนขึ้นรถไอ้อ้นทันที งอน!  ฮาๆ


“ทำไมไม่ไปบ้านโน้นบ้างวะ กรูละปวดหัวกับหลานมรึง ทุกเวลาไอ้ดิม อาการแบบนี้มันดื่มนมปนเปื้อนมากชัดชัด” ไอ้อ้นมันพูดบ่นหลานมิ้นผม (ใช่เพราะมันเป็นแบบนี้ไงถึงได้รีบให้ไปอยู่ที่บ้านไอ้อ้นทันที)

“ไอ้อ้นพาหลานไป ซื้อขนมปัง ที่ร้านเบเกอรี่ ก่อนวะ “ ผมหันไปบอกไอ้อ้นไอ้อ้นมันพยักหน้าว่าได้ ผมขับรถออกมากันและมาจอดหน้าร้านเบเกอรี่ ร้านประจำของบ้านผมเลย พ่อผมกับอาภีมก็มาแวะทานกาแฟนกันที่นี้บ่อย แถมขนมติดไม้ติดมือกลับไปให้หลานตลอด พอจอดรถได้ หลานๆผมพากันวิ่งขึ้นไปด้านบนทันที เพื่อเลือกขนมกัน ซีกับแซ๊กตอนนี้เรียกว่าคุ้นเคยกับทุกคนและผมเป็นอย่างดี เซนและแซนนี้เขาชอบอะไรคล้ายกันทุกอย่างเลย

“งานเข้า กรูรับโทรศัพท์ก่อนวะ ดูไอ้มิ้นด้วยนะมรึง”ไอ้อ้นมันส่งน้องมิ้นให้ผม มันออกไปรับสาย ผมยืนมองหลานๆ ส่วนมาริโอ้ยืนเลือกเค้กช๊อกโกแลต ผมคิดว่าโตขึ้นคงจะเลิกได้นะ ผมหันไปก็เจอ น้องแพทเดินเข้ามากับอาเปรมดิ์

“ลุงดิม โอ้เอาชิ้นใหญ่ๆ ได้อะเปล่า” มาริโอ้ถามผม ผมปิ้งไอเดียร์

“ได้แต่ต้องช่วยลุงจีบป้าแพท ...คนนั้นนะลูก ถ้าช่วยลุงได้ลุงจะซื้อชิ้นใหญ่ๆให้เลยลูก” ผมบอกน้องมาริโอ้ โอ้หันไปมองแพท แพทยังไม่เห็นผม

“โอเคไหมครับ”ผมถามมาริโอ้  “แต่เขาเป็นผู้ชาย” มาริโอ้บอกผม  :hao4:

“ใช่ลูกเขาเป็นผู้ชายลุงรู้ครับหลานครับ” ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้กระดิกหู ทำหน้างงอีก  :hao6:

“เพราะเขาเป็นผู้ชายลุงถึงได้จีบครับ ลุงชอบผู้ชายลูก “ผมบอกหลานผม นี้เรียกตัวช่วยมาผิดคนซะละมั้งผม มาริโอ้เกาหัว  :m28:

“ก็ได้แต่ลุงต้องซื้อให้โอ้นะ” มาริโอ้บอกผม ผมแบมือว่าตกลงแทคทีม “ แปะ” นั้นไง

“เป็กซ์ เอามิ้นไปอยู่เป็กซ์ก่อนลูก”ผมหันไปบอกเป็กซ์ เป็กซ์พยักหน้ามาจูงมิ้นไป เป็กซ์พอจะดูแลมิ้นได้

“เราอยู่ในร้านกาแฟสดอะ ใช่ติดกับค่ายฯเลยนายอยู่ไหน เข้ามาดิ เจอกัน”เป็กซ์รับสายโทรศัพท์

“แพทเอากาแฟไหมลูก”เสียงอาเปรมดิ์ถามแพท

“อาเปรมดิ์สวัดดีครับ “ ผมรีบทักทายอาเปรมดิ์ (ว่าที่พ่อตา ) อาเปรมดิ์หันมามองผมทันทีและมองเด็กๆที่มากับผม

“หวัดดีดิม นี้ลูกๆเหรอดิม ลูกดกดีเนอะ” อาเปรมดิ์ทักผมแถบจะไถลเลยแน่นอนยืนเรียงกันขนาดนี้

“ไม่ใช่ครับหลานครับ ลูกไอ้ดิวมันนะครับ ผมนะยังไม่มีลูกเป็นของตัวเอง รอหาเมีย ที่จริงก็หาได้แล้วแหละครับ ไม่รู้จะมีลูกกับผมได้ไหม” ผมพูดตาเหล่มองไปทางแพท อาเปรมดิ์มองตามสายตาผมแน่นอนต้องรู้ว่า เมียที่ผมหมายถึงนะใคร

“สงสัยจะหมดสิทธิ์” อาเปรมดิ์พูดกับผม  “ มีไม่ได้ไม่เป็นไรครับ “ ผมรีบบอกอาเปรมดิ์
 
“หมดสิทธิ์ตั้งแต่อยากได้เป็นเมียแล้ว”อาเปรมดิ์พูด  “อู้ยย..อาแร๊งวะ” ผมแอบกระซิบกับตัวเอง

“คิก คิก คิก “ อันนี้มาริโอ้ ผมก้มมอง  “มาริโอ้ ลุงให้ช่วยไม่ใช่ให้ซ้ำลุงครับ” ผมก้มลงกระซิบกระซาบ กับหลานตัวแสบ

“ปู่ไปไหนละ ไม่เจอปู่เราเลย” อาเปรมดิ์ถามมาริโอ้

“ปู่ไปสวีทกับคุณย่า สองคน ปู่บอกโอ้” มาริโอ้พูด (ฮาๆ อันนี้พ่อไปแก้เอาเองแล้วกันนะพ่ออยากบอกหลานแบบนั้นเอง เพราะเรื่องนี้ต้องรู้ถึงหูอาภีมแน่นอน ไม่ใช่หูครูอัญสนานะครับ) 

“อาเปรมดิ์กับน้องแพทมาทำธุระเหรอครับ “ ผมถามอาเปรมดิ์พร้อมส่งยิ้มให้แพท


“แพทเขาจะมาดูห้องทำงานนะ เขากำลังจัดโต๊ะให้อยู่” อาเปรมดิ์บอกผม ไอ้อ้นมันเดินเข้ามาพอดีเลย

“ไอ้ดิม หลานรักมรึง ไอ้มิ้นมันได้ไปโรงเรียนวันเดียวแล้วเหรอวะ เพราะว่าคุณครูต่ายจะไปคลอด..เดี๋ยวพรุ่งนี้ไอ้โอมมันจะไปบอกครูต่ายว่าให้อั้นไว้ก่อนอย่าเพิ่งไปคลอด ..ไปวันเดียวตายงานนี้ พวกกรูนะ” ไอ้อ้นมันเดินเข้ามาก็บ่นกับผมเลย อ้นมันหันมาเจออาเปรมดิ์กับแพท

“สวัดดีครับอาเปรมดิ์ น้องแพท “ไอ้อ้น มันยกมือไหว้อาเปรมดิ์

“จริงเหรอครับ แล้วห้องทำงานเป็นยังไงบ้างครับน้องแพท ชอบหรือไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบห้องพี่ว่างนะครับ มีสองโต๊ะ มานั่งกับพี่ก็ได้นะครับ ห้องพี่นี้แสนสบาย วิวก็ดีนะครับ” ผมพูดไอ้อ้นมันสะบัดมามองผมทันที

“เวรแล้วไง แล้วกรูละ ไอ้หมอหมาดิม กรูนั่งไหนละ” ไอ้อ้น ใช่มันนั่งข้างๆผมนั้นแหละ 

“คุณอ้นไม่ค่อยชอบนั่งโต๊ะนี้ครับคุณอ้น “ผมรีบพูดซะเพราะพริ้งกับไอ้คุณอ้นของผมทันที

“ไม่เป็นไรครับพอดีผมมากับเพื่อนผมอีกคน และห้องที่ผมไปดูก็โอเคดีอยู่แล้วครับ”แพทบอกผม น่าเสียดายจริงๆ

“ลุงดิม น้องโอ้อยากไปเลือกเค้กช๊อกโกแลตได้อะเปล่า “มาริโอ้ถามผม

“จะไปเลือกคนเดียวเหรอลูก ..ลุงต้องดูพี่เขา”ผมพูดให้อีกคนได้ยิน

“ไปกับ ป้าแพทได้อะเปล่า”หลานผมเรียกแพทว่าแพท แพทก้มหน้าลงมามองโอ้และหันขวับมามองผมทันที

“อันนี้..มันคนเดียวเลยนะอา ผมไม่เกี่ยวข้อง..กับความคิดแบบนี้ ”ไอ้อ้นมันรีบชิ้งไปทันทือาเปรมดิ์มองผมและหันไปมองแพทสลับกันไปมา

“พี่ดิม”แพทกัดฟันเรียกผม

“หมับ...ไปเลือกกับโอ้ได้อะเปล่า...ป้าแพท” มาริโอ้ถามแพท ทำตากรุ้มกริ่มใส่แพท แพทคงแพ้ตรงนี้แหละ

“ได้ครับ ...แต่เรียกลุงแพทครับ ไม่ใช่ป้าแพท” แพทย่อตัวลงบอกมาริโอ้

“อ้าว!  ลุงดิมบอกว่าให้เรียกป้า เพราะว่าถ้าเป็นแฟนลุงต้องเรียกป้า ..ตกลงเรียกป้าได้อะเปล่า” มาริโอ้ถามแพท แพทเงยหน้ามองผมทันที เหงือแตกเลยผม

“เรียกลุงนะครับคนเก่ง  ไหนเรียกลุงแพทซิครับ ถ้าเรียกลุงแพทนะลุงจะซื้อขนมเค้กให้เป็นสองชิ้นเลย” แพทพูดและเอียงคอมองผม

“โห่ สองชิ้นเยอะกว่าลุงดิมอีกอะ ลุงแพท” นั้นไงเปลี่ยนไวทันใจหลานผม แพทหยักคิ้วให้ผมทันที พร้อมกับเดินไปกับมาริโอ้ ไปเลือกเค้กช๊อกโกแล๊ตด้วยกัน

“ไอ้ดิม กรูกลับก่อนนะมรึง เพราะว่า หลานรักกรูเหมาขนมเขาแล้วมรึงนั้น มรึงจ่ายตังด้วยนะ กรูจ่ายของ เซนและแซนแล้ว” ไอ้อ้นมันอุ้มมิ้นจะออกจากร้านมันคำขนมเขาหกลงพื้น มันแหมาเขาจริงๆ ด้วย

“อาเปรมดิ์ผมกลับก่อนนะครับ ผมต้องเอาลูกไอ้ดิมไปเลี้ยงที่บ้าน มันไข่ไว้เยอะ หวัดดีครับอา แพทพี่ไปก่อนนะเจอกัน”ไอ้อ้นมันรีบชิ้งก่อนชิ้งทิ้งระเบิดให้กรูทำไหม อาเปรมดิ์มองผมยิ้มๆ 

“โอ้ชอบอันนี้ที่สุด แต่อันนี้โอ้ก็ชอบมากมาก ลุงแพทว่าอันไหนอร่อยที่สุด “ มาริโอ้ถามแพท  จะว่าไปแพทก็มีโมเม้นอ่อนหวานกับเขาด้วยเหมือนกันนะ น่าเอามาเป็นแม่ของลูก

“ลุงว่าอันนี้อร่อยที่สุด เอาชิ้นนี้เนอะและ อีกชิ้นหนึ่งเอาอันนี้นะ “ แพทเลือกให้โอ้และเลือกอีกชิ้นให้มาริโอ้

“พ่อเอาคาปูชิโน่ร้อนใช่ไหมพ่อ “ แพทหันไปถามอาเปรมดิ์ อาเปรมดิ์พยักหน้า

“ผมขอคาปูชิโน่ กับ ลาเต้คาราเมล” แพทสั่งกาแฟให้อาภีม

“พี่ก็ชอบนะลาเต้คาราเมล” ผมกระซิบกับแพท แพทหันมาเหล่ผมนิดหนึ่ง

“โอ้ชอบลุงแพทจังเลย ลุงดิมก็ของว่าชอบลุงแพทเหมือนกัน “ มาริโอ้พูดขึ้น ผมนี้ยกนิ้วดีมากเลยลูก แพทหันมามองเลยต้องเก็บนิ้วก่อน ผลงานดีหลานผมวันนี้

“น้องไอซ์กับพี่ไอ เอาชิ้นนี้นะลุงดิม” น้องไอซ์บอกขนมปังลูกเกรด ผมพยักหน้า แพทดูท่าจะรักเด็ก แพทมองน้องไอซ์และยิ้ม

“น้องไอซ์ ไอ นี้ลุงแพทลูก หวัดดีหรือยัง และนั้นปู่ เปรมดิ์ สวัดดีด้วยนะครับ” ผมบอกหลานผมไอซ์ยกมือไหว้ บ้านผมสอนเป็นอย่างดีเรื่องเคารพผู้หลักผู้ใหญ่

“ซี แซ๊ก เป็กซ์ มาสวัสดีปู่เปรมดิ์และลุงแพทลูก”ผมบอกหลานผมอีกสามคน

“คนนั้นวิน เพื่อนหลานพี่” ผมบอกแพท วินนั้นเอง วินยกมือไหว้แพทและอาเปรมดิ์   
 
“ทั้งหมด สี่ร้อยห้าสิบบาทค่ะคุณดิม “พนักงานบอกผมผมพยักหน้า “ เออ ร่วมกาแฟนสองแก้วด้วยนะครับ” ผมบอกพนักงาน

“ดิมไม่ต้อง” อาเปรมดิ์ทำท่าจะปฏิเสธผม   “ไม่เป็นครับอา ผมจ่ายให้ “ ผมบอกอาเปรมดิ์ ผมกระเทิบไปจ่ายเงินด้านหลังแพท ยืนติดกับแพทเลย มันทำให้ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากแพท

“ใส่น้ำหอมยี่ห้ออะไรนะ หอมจัง”ผมกระซิบกับแพท

“โอ้ยย” ผมแอบร้องออกมาเพราะว่าแพทหยิกพุงผม

“ลุงร้องทำไมอะ” มาริโอ้ถามผม   “มดกัดลุงลูก กัดตรงพุงซะด้วย”ผมบอกหลานผม แพทแอบหันมายิ้มมุมปาก คนอะไรนะ น่ารักแถมดุได้อีกแบบนี้ดิมชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ

“ปู่ ลุงปู่มา” หลานผมบอกผมพ่อผมกับอาภีมเดินเข้ามาในร้านกาแฟเหมือนกัน

“พี่ภา พี่ภีมหวัดดีครับ” อาเปรมดิ์    “ลุงภาลุงภีม สวัสดีครับ” แพทยกมือไหว้พ่อผมกับอาภีม คิดในใจที่จริงเรียกพ่อก็ได้น่ะพี่ชอบ

“หวัดดีแพท เป็นไงเพิ่งจบใหม่จะมาลุยงานเลยเหรอเรา ไฟแรงนะเนี๊ยะ” พ่อผมชมแพท

“มานานหรือยังละเปรมดิ์” อาภีมถามอาเปรมดิ์

“ไม่นานหรอกพี่ภีม ว่าแต่ไปสวีทที่ไหนกันมาละ “ อาเปรมดิ์ถามอาภีม อาภีมหันไปมองพ่อผมทันทีเลย

“เห้ย พี่ไมได้บอกอะไรเลยนะ” พ่อผมรีบออกตัวอย่างเร็ว

“บอกหลานไว้นี้ หลานพี่นะบอกผมว่า ปู่กับย่าไปสวัทกัน” อาเปรมดิ์บอกพ่อผม พ่อผมรีบมองหาเลยว่าใครพูด และคำตอบคือมาริโอ้ เพราะว่าทุกคนชี้ไปที่มาริโอ้ ผมด้วยครับ

“ก็ปู่บอกโอ้..ว่าปู่จะพาคุณย่าไปสวัทนี้หนา คุณครูบอกว่าโกหกจะตกนรก โอ้เลยไม่โกหก” มาริโอ้พูด คราวนี้อาภีมหันมาค้อนพ่อผมเต็มเลย ฮาๆ

“เออ งั้นหาที่นั่งคุยกันก่อนดีกว่าไหม เปรมดิ์” อาภีมถามอาเปรมดิ์แสดงว่ามีเรื่องคุยกัน

“แพท จะลงไปนั่งกับเด็กๆกับดิมก่อนก็ได้นะ จะได้ไม่เบื่อ” อาเปรมดิ์บอกภีม

“ดีเลยครับ หลาน ๆ เราไปนั่งเล่นเครื่องเล่นกันก่อนดีไหมครับ “ ผมรีบออกตัวตอบรับทันที ผมพาเด็กๆลงมาเล่นเครื่องเล่งของทางร้านเขาจัดไว้ให้ลูกค้าที่พาเด็กๆมาด้วย แพทนั่งมองหลานๆผมเล่นกัน ตอนนี้ผมปล่อยได้แล้วเพราะว่าซีและแซ๊กเขาช่วยดูน้องได้ ผมนั่งข้างแพทนั่งติดเลยดีกว่า

“น่ารักดีเนอะ “ผมถามแพท

“หลานพีเหรอครับ” แพทหันมาถามผม  “แพทนะ ..เอ้ยย เออ หลานพี่ครับน่ารักดีเนอะ” ผมเพลอพูดไปจนได้

“แผลที่มือหายแล้วใช่ไหมครับ ไหนขอพี่ดูหน่อยได้ไหมครับ” ผมบอกแพทไม่พูดเปล่าจับมือแพทขึ้นมาดูเลย แน่นอนผลที่ได้คือ

“โอ้ยยย” ผมร้องดังลั่นเลย หลานผมและเด็กทั้งสนามหันมามองผมกันหมดเพราะว่าแพทบิดมือผมทันที

“คนอะไร มือไวชะมัด”แพทบอกผมพร้อมกับปล่อยมือผมทันที

“มดตัวใหญ่กัดลุงอีกอะเปล่า ลุงร้องเสียงดังเลย”มาริโอ้วิ่งมาถามเหมือนจะเป็นห่วง

“ใช่ลูกโอ้ มดตัวใหญ่ไม่ได้กัดธรรมดานะลูก เล่นท่ายากกับลุงด้วย” ผมพูดแพทหันมาชี้ เหมือนแบบว่าจะเอาอีกใชไหม

“พอแล้ว แพท ดุ๊ ดุ” ผมพูดเบาๆ พร้อมยกมือห้าม 

“แพท ไปกลับกัน “อาเปรมดิ์ออกมาพอดีเลย พร้อมกับพ่อผมและอาภีม คงคุยธุระกันเสร็จแล้ว

“ครับพ่อ” แพทลุกขึ้นทันที โธ่ เจอไม่นานก็ไปซะแล้วดิมยังไม่หายคิดถึงเลยนะเนี๊ยะ

“ลุงดิม ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้งอแงเลยอะ “ น้องมาริโอ้ถามผม

“สงสัยจะร้องตามลุงแพทแน่ๆเลย ลุงแพทดูซิ ลุงดิมทำท่าจะร้องไห้งอแง” มาริโอ้ พ่อผมพยักหน้าว่าเอาแล้วไงลูกกรู

“โอ้ อย่าพูดความจริงๆลูก อายเขา” ผมบอกหลานแต่ชอบนะ

“อายเป็นด้วยเหรอเนี๊ยะ “แพทหันมาพูดกับผมพร้อมส่ายหัวนิดนึงแปลว่าดิมน่ารักใชไหมเอ่ย

“งั้นผมไปนะพี่ภาพี่ภีม  ดิมอาไปก่อนนะ เดี๋ยวมันก็มาอีกไอ้แพทนะ  ไม่ต้องทำหน้าร้องไห้หนักมากหรอก มรึงนิ นั้นกลับไปเคลียร์กับพี่กรูก่อนเลย ที่จะจีบลูกอานะ” นั้นอาพูดได้น่ารักมาก ที่ว่าให้ไปเคลียร์นี้คือหาข้อตกลงสินสอดใช่ไหม ดิมพร้อมมากเรียกเท่าไหร่ก็สู้ ผมยืนมองน้องแพท กับอาเปรมดิ์เดินจนลับตาไป ใจก็หายตามไป ..สิ่งมาเยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่าเข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื่อเชิญ))) ไม่น่าเกี่ยวกันนะ ฮาๆ

“ดิม พาหลานกลับบ้านได้แล้วจะได้อาบน้ำอาบท่า พาหลานทำการบ้านด้วยนะ “ พ่อผมพูดพ่อคงขับรถไปส่งอาภีมก่อนแน่ๆ และไปสวีทกันก่อนกลับ ผมเดาได้เลย ตอนนี้พ่อผมกำลังจะต่อเติมบ้านแล้วนะ คงรอให้หลานๆเข้าไปเรียนในกรุงเทพกันก่อนพ่อบอกจะรวมบ้านกันสักที บ้านด.เด็กและอ.อ่าง จะได้อยู่ด้วยกัน อยากถามพ่อว่าคิดดีแล้วเหรอ? พ่อ!
   ผมขับนรถกลับมาถึงบ้าน เห็นรถไอ้อ้นมันจอดอยู่ อย่าบอกนะว่ามันมาแวะที่บ้านผมด้วย เซนกับแซนอาจจะลืมของก็เป็นได้ ผมเลี้ยวรถเข้าจอด

“หลานๆ ลงจากรถกันได้แล้ว และพากันไปอาบน้ำเลยนะ เป็กซ์ดูน้องๆอาบน้ำให้ลุงด้วยนะครับ” ผมบอกเป็กซ์ เป็กซ์จูงน้องแฝดเข้าบ้าน ซีและแซ๊กด้วย มันคุยกันได้เหมือนจะน่ารักดีนะ ถ้าไม่มี

“พอกรู เรียนเสร็จ ก็ลงมารอมรึงไง ไม่เห็นยากเลยไอ้ แซ๊ก “ ซี หน้าหวานน่ะแต่พูดจาเหมือนช่วงน้ำตาลแพง

“แซ๊ก ขึ้นไปรับไม่ได้เหรอ อยากขึ้นไป รอบนห้องแหละ” นั้นสองหนุ่มเขาเดินเถียงอะไรกัน  ตอนนี้รถไอ้ดรีมเลี้ยวเข้ามันคงออกไปสั่งอาหารให้แน่ๆ ไอ้ดรีมมันเปิดประตูรถพอมันเห็นผมมันดีใจราวกับเจอทอง

“พี่ดิม ... ขอบคุณนะพี่แผนพี่เวิร์ควะ” ผมก็งงละซิ แผนอะไรของมัน

“แผนอะไรของมรึงที่ว่าเวิร์คอะ “ ผมถามไอ้ดรีม ไปออกหน่วยกลับมาส่งสัยไข้มันจะขึ้น ผมเอามืออังหน้าผากมันหน่อยจะได้จัดยาให้ถูกๆ

“พี่ดิม น้องอาร์มกลับมาแล้วพี่”ไอ้ดรีมมันพูดเสียงแหลมเชียว ผมพยักหน้า เห้ย! เริ่มนึกได้ลำดับได้ว่าเมื่อวานมันโทรมาบอกว่ามันกำลังเสียของรักเพราะว่ามีคนมาปาดหน้าเค้กบอกรักของรักมัน ใช่น้องอาร์มก็คือของรักมันผมสะบัดหน้าพร้อมถอยเท้ากลับมาหาไอ้ดรีม

“มรึงเอาแผน ปาดหน้าเค้กชิงรักหักสวาทไปใช้กับน้องอาร์มใช่ไหมมรึง”ผมถามไอ้ดรีม มันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ไอ้ดรีม มรึงอย่าไปบอกไอ้อ้นมันนะว่า กรูเป็นคนแนะนำมรึงนะ มีหวังมันได้เอาตรีนถวายยอดหน้ากรูแน่”ผมรีบบอกไอ้ดรีมไอ้น้องเชื่อพี่ มันเชื่อมาก

“อ้าวทำไมอะ” ไอ้นี้มันยังมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าทำไม

“เมื่อวานมรึงไม่ได้บอกนี้หว่าว่าจะไปใช้กับใคร แถมไปใช้กับ....” ผมหันไปเหล่มองเพื่อว่าไอ้อ้นมันกำลังเดินออกมา

“ต้องเก็บไว้เป็นความลับ” ผมบอกไอ้ดรีม

“ความลับอะไรกันวะไอ้สองดอ ดิม แอนด์ ด.ดรีม” ไอ้อ้นมันออกมาพอดีเลย พร้อมกับหลานรักคนเล็กของผมน้องมิ้น

“ไม่มีอะไรนี้ครับคุณอ้นครับ” ผมรีบปฏิเสธทันที 

“มรึงละไอ้ดรีม ดูท่าจะมี” ไอ้อ้นมันถามไอ้ดรีม

“ผมเหรอ ไม่มี” เสียงสูงจนต้องเอานิ้วอุดหูไว้ ไอ้อ้นด้วย

“กรูว่ามีแล้วแหละวะ แม่งเสียงสูงขนาดนี้ ไอ้ดรีม” ไอ้อ้น มันจะไม่รู้ก็รู้เพราะมันนี้แหละ

“ผม ผม ไม่มี แต่พี่ดิมเขามีพี่ ผมรีบเอาอาหารเข้าบ้านก่อนนะพี่ เดี๋ยวอาหารเย็นฉืดไม่อร่อย ไปนะพี่อ้น หวัดดีพี่” ไอ้ดรีมมันพูดทำเอาผมต้องสะบัดบ๊อบไปหามันเลยโยนให้ผมแก้ซะงั้นนะ แถมมันยังรีบชิ้งไปทันที มันเก่งมากเรื่องชิ้ง

“อู้ยย”ผมหันมเจอไอ้อ้นสะดุ้งเลย


“ไม่มีอะไร ..อ้น “ผมพูด เซนกับแซนเดินออกมากันแล้ว

“ลุงดิม เซนและแซนจะไปนอนบ้านปู่ภีม 3 วันนะครับ เพราะว่าพรุ่งนี้พี่ซีและพี่แซ๊ก พี่เป็กซ์ด้วยไม่อยู่ เซนรักลุงดิมนะครับ ฟ๊อด” เซนพูดและหอมแก้มผมด้วแต่แซนคงเขินเกินกว่าจะหอมผมเอามือลูปหัวเบาๆ ไอ้อ้นมันยัง คาใจเรื่องผมกับไอ้ดรีมอยู่อีก

“อย่าให้รู้นะว่ามรึงสองคนพี่น้องวางแผนอะไรกัน..ถ้ากรูจับได้...ตาย” ไอ้อ้น มันพูดพร้อมกันอุ้มแสบขึ้นไปนั่งในรถพร้อมด้วยเซนและแซน ผมยืนโบกมือให้เด็กๆ ผมรีบเดินเข้าบ้านทันทีอยากเตะไอ้ดรีมมันจริงๆ

“อะไรนะน้องอาร์มไม่ได้นอนที่บ้านเหรอ กรูไปส่งเองกรูรู้แต่คิดว่าแวะไปเอาของ อ้อเหรอ..น้องอาร์มชอบวิ่งทุกเช้าเหรอได้ดิกรูจะไปวิ่งไปเพื่อนอาร์มเอง เออ! งั้นแค่นี้นะขอบใจมว๊าก”ไอ้ดรีมมันพูด พร้อมกับกดวางสาย ฝันกลางวันมาแปดปีแล้วนะน้องผมนะ มันยังไม่เลิกฝันอีก

“พรุ่งนี้ไม่ขึ้นเวรเหรอครับหมอเด็ก”ผมถามไอ้ดรีม

“ขึ้นคืนนี้พี่ไปขึ้นเวรห้าทุ่ม อยู่ยันเช้าพร้อมกับจะไป วิ่งเพื่อสุขภาพกับน้องอาร์ม ...ที่รักของดรีม สุขภาพดีแน่นอน ..โดยเฉพาะหัวใจนี้พี่.. “ ไอ้ดรีมพูด ผมอยากจะบ้ามันทำไปได้

“ด้า พี่ชายเรานี้เป็นเอามากนะ” ผมพูดและชี้เลยไอ้ดรีม หมอด้าหันมาแลปลิ้นให้ผม ดูมันพรึมพรำเพลงรักซะด้วย
   
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVSน้องแพท ได้เจอน้องแพทอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-08-2015 18:56:22
 :hao3: โอ้นี่ช่วยจีบป้าแพทได้ล้มเหลวดีมาก เด็กๆยังน่ารักเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVSน้องแพท ได้เจอน้องแพทอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-08-2015 20:24:14
 :hao3: :hao3:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ไม่นะหมอดรีมต้องไม่กินแห้ว...
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-08-2015 17:43:44
พี่ดรีม VS น้องอาร์ม
ผมขึ้นเวรดึกเมื่อคืนที่หวอดเด็ก เพราะว่าผมจะทำสิ่งนี้ ผมมาจอดรถรอน้องอาร์ม ผมจะเริ่มปฏิบัติการ ตื้อเท่านั้นที่ได้ครองน้องอาร์ม ไอ้อั้มมันบอกผมว่าอาร์มชอบออกไปวิ่งแต่เช้าได้ ดรีมจัดให้..หาวววว แน่นอนต้องง่วงนอน ทันทีที่ผมนั่งหนังตากำลังจะตกมาปิด ผมเหลือบไปเห็นหนุ่มน้อยหน้ามล กำลังวิ่ง พร้อมกับฟังเพลงจากไอโฟนรุ่นเดียวกันซะด้วย ใส่ไว้ในปลอกแขนที่คาดไว้ต้นแขน ผมรีบสวมร้องเท้าผ้าใบทันที และออกจากรถ (ปกติไม่เคยออกมาวิ่งแต่เช้าเลยนะ ผมนะชอบเข้าฟิตเน็ตมากกว่า เอาวะ ทำเพื่ออาร์ม

“อะแฮม” ผมวิ่งตามหลังอาร์ม แต่อาร์มก็เอาแต่วิ่งไปฟังเพลงไป ผมเลยทำเสียงเตือนว่ามีหนุ่มหล่อวิ่งตามอยู่นะครับ น้องอาร์มหันมมองผม และหันกลับไปมองข้างหน้าต่อ ผมวิ่งเร่งสปีดให้ทันอาร์ม

“วิ่งแต่เช้าเลยนะ.....มิหน้าละหุ่น...”ผมกำลังจะชม อาร์มหันมาชี้หน้าผม

“อาร์ม ...ก็อาร์มหุ่นดีจริงๆนี้ครับ ไม่บึกบึนน่ารักน่าถนอม” ผมพูดตอนนนี้ผมเปลี่ยนมาวิ่งถอนหลังเพื่อจะได้มองหน้าอาร์มไปด้วย

“พี่ก็ชอบวิ่งนะ..พี่ว่างด้วยนะ พี่มาวิ่งเป็นเพื่อนได้นะ ทุกเช้าก็ได้นะ” ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผม

“ไม่ตรวจคนไข้เหรอครับ “ พี่อาร์มถามผม

“วันนี้ไม่จร๊า วันนี้พี่ตั้งใจมาก ตั้งใจมา...” ผมพูดอาร์มหันมามองผมพร้อมยิ้ม

“ตั้งใจมากวนประสาทอาร์มเหรอครับ “ อาร์มถามผม ถามได้ตรงจริงๆ ตรงไปไหม

“อาร์ม พี่ไม่ได้จะมากวนใจน้องอาร์ม ...พี่รักอาร์มจริงๆนะ” ผมพูดพร้อมกับทำนิ้ว สัญญาลักษณ์ ไอเลิฟยู

“พี่ทำบ้าอะไรของพี่ดรีม ผมอายเขานะ” อาร์มก็มองไปรอบคนที่มาออกกำลังกายก็มองผม ผมทำเครื่องหมายไอเลิฟยูพร้อมกับ ชี้ไปทางคนที่วิ่งใกล้ๆผม พอถึงทางแยกอาร์มวิ่งแยกไปอีกทางซะงั้น และหยุดวิ่ง

“หยุดแล้วเหรอครับ “ ผมถามอาร์ม

“ครับ ..ผมอายเขา” อาร์มพูดพร้อมกับเดินไปหาที่นั่งพัก ผมก็เช่นกันไปหาที่นั่งใกล้ๆอาร์ม  อาร์มดื่มน้ำจากขวดที่เขาเตรียมมาด้วย ผมนั่งมอง ท่าดื่มน้ำก็น่ารัก

“พี่ดรีมจะไม่เคยเห็นคนดื่มน้ำหรือไง “ อาร์มหันมาค้อนผมพร้อมกับถามผม

“ไม่เคยครับ....ไม่เคยเห็นใครดื่มน้ำได้น่ารักเท่าอาร์มเลยครับ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหยุดดื่มน้ำทันที พร้อมกับนั่งเอนหลังผิงเก้าอี้ ยกแขนขึ้นมาพาดผนักผิง

“พี่ยังจำภาพอาร์มสมัยมัธยมได้อยู่เลยนะ...” ผมพูดกับอาร์ม อาร์มหันมามองผมพร้อมกับหันกลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม

“อาร์มที่น่ารักสดใส ยิ้มเก่ง แววตาใสๆ แถมมีคนจีบเยอะแยะไปหมด พี่อยากจะทำแบบนั้นบ้างแต่พี่ไม่กล้า ..” ผมพูดอาร์มหันมามองผมอีกที

“แล้วมากล้าตอนนี้นี้นะ “ อาร์มทำเอาดรีมต้องหยุดฝันทันที ผมยิ้มพร้อมพยักหน้า อาร์มลุกขึ้นจากเก้าอี้

“จะไปไหนละ อาร์ม” ผมรีบเดินตามอาร์มทันที

“ผมจะกลับนะซิ “ อาร์มบอกผม  “เดินมาหรือเปล่า ไปรถพี่นะ พี่ไปส่ง” ผมบอกอาร์ม อาร์มหยุดหันมาองผม

“นะไปรถพี่ “ผมบอกอาร์ม อาร์มหยักไหล่ว่าได้ ผมเดินออกลัดออกมาทางที่ผมวิ่งไปกับอาร์ม ผมรีบปลดล๊อกและเปิดประตูให้อาร์มเข้าไปนั่งทันที ดีใจวันนี้ได้ขับรถให้อาร์มนั่งอีกวัน

“วันนี้ไปทำงานหรือเปล่าครับ “ ผมถามน้องอาร์ม

“ไม่ได้ไปครับ เพราะว่าเขากำลังจัดห้องทำงานให้ผมอยู่ .ทั้งที่ไม่อยากทำพวกเอกสารเลย พี่อ้นนะ...ให้ผมไปทำงานเอกสารอย่างเดียว น่าเบื่อจะตาย” อาร์มบ่นออกมาเบาๆ

“เอานะ ..น่ารักน่าถนอมอย่างอาร์ม ทำงานเบาๆดีแล้วครับพี่ว่านะ” ผมบอกอาร์ม

“พี่ว่าผมอ้อนแอ่นเหรอ” อาร์มหันมาถามผม อ้าวซวยแล้วไงละกรู   “ไม่ใช่ ...คือแบบ ...ว่า..เออ ไม่น่าจะไปทำงานตากแดด ออกไปฝึกแบบพี่อ้น อะไรแบบนั้น ใครก็อยากได้งานสบายนะอาร์ม “ผมพยายามแถให้มากที่สุด ฮาๆ ผมขับรถมาส่งอาร์มที่เรือนไทย

“สวัสดีครับ..พี่อาร์มหรือเปล่าครับ แม่ให้เอาอาหารที่พี่อั้มสั่งไว้ให้มาส่งครับ” เด็กผู้ชายขับรถมอเตอไซด์ มาพร้อมกับปิ่นโตชุด ไอ้อั้มมันสั่งอาหารให้อาร์ม อาร์มพยักหน้า เด็กน้อยก็ขี้มอเตอไซด์ออกไป

“โอ้ยย...ปวด..ท้อง..กี่โมงแล้วเนี๊ยะ ยังไม่ได้กิน จะเป็นลมไหมนะ” ผมพูดให้อาร์มได้ยิน อาร์มกำลังจะเข้าบ้านทรงไทยหลังเล็ก มีห้องนอนและห้องรับแขกแค่นั้นเอง

“จะทานก็มาทานด้วยกันพี่ดรีมครับ “ อาร์มหันมาบอกผม ผมรีบเลยครับ เจ้าของบ้านเชิญแล้ว ผมถอดรองเท้าไว้หน้าบ้าน อาร์มกำลังจัดอาหารใส่ภาชนะ ผมรีบเข้าไปช่วยทันที มีแกงเขียวหวานด้วย ที่อาร์มชอบนั้นเอง ถอดมันปลากลาย ไข่ลูกเขย ผมนั่งลงโต๊ะที่นี้ดีนะเล็กน่ารัก บ้านก็เล็กน่ารักจริงๆ

“หิวไม่ใช่เหรอครับพี่ดรีม มองอาร์มอยู่ได้ ทานซิครับ “ อาร์มบอกผม ผมพยักหน้า เป็นอาหารเช้าที่อร่อยที่สุดของหมอดรีมเลยก็ว่าได้ ได้ทานกับน้องอาร์ม ตักแกงเขียวหวานให้อาร์มหน่อย

“พี่จำได้ว่าอาร์มชอบ” ผมบอกอาร์ม ผมนั่งทานอาหารเช้ากันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอหนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อน

“พี่ขอนั่งพักสักครูนะครับ ..มันอิ่ม” ผมบอกน้องอาร์ม อาร์มพยักหน้า อาร์มคงกำลังจะเอาเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางเก็บเข้าที่เข้าทาง แม้จะหลังเล็กแต่การเก็บอย่างเป็นระเบียบมันทำให้ดูดี มีครบแถบจะทุกอย่างในบ้านหลังนี้

******************************************************************************************************************************
น้องอาร์ม หลังที่กลับมาจากการวิ่ง แถมมีคุณหมอเด็กมาวิ่งด้วยอีก วิ่งไปแจกขนมจีบไปด้วยจะว่าไปพี่ดรีมเขาก็น่ารักดีนะ แต่ผมคิดว่าผมไม่ดีพอสำหรับเขาแล้วแหละ ทำไมพี่ดรีมต้องมารักอาร์มด้วยนะ ทำไมพี่ดรีมไม่บอกอาร์มตั้งแต่ก่อนอาร์มไปเรียนมันคงจะดีกว่านี้ ผมเข้าไปจัดการเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทาง เพื่อเก็บมันเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย

“ติดตึง “ เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม  “ ไอ้อาร์ม ทำไมไม่มานอนบ้าน” พี่อ้นส่งข้อความหาผม 

“พี่อ้นอาร์มแค่ยังไม่ชิน..ก็อยู่ที่นั้นมาเกือบแปดปีนี้พี่อ้น “ ผมส่งข้อความกลับไปหาพี่อ้น

“กรูให้เวลามรึงแค่อาทิตย์เดียวย้ายกลับมานอนบ้านนะ และมะรืนนี้เข้าไปทำงานเอกสารนะ อย่าให้รู้ว่าไปซ่าที่ไหนนะ มรึงโดนอาร์ม เจอกันมะรืนพี่จะเอางานเข้าไปให้ห้องทำงานมรึงเสร็จแล้ว “พี่อ้นผมแอบเบ้ปากให้ทำแต่เอกสารน่าเบื่อจะตายไป หลังจากที่ผมเก็บทุกอย่างเข้าทีเรียบร้อยแล้ว ผมเดินออกมาข้างนอก ผมเห็นพี่ดรีมหลับปุ๋ยอยู่บนเก้าอี้นวมยาว ผมคิดในใจถ้าง่วงนอนจะมาวิ่งกับผมทำไมนะ พี่ดรีมนี้ ผมเปิดแอร์ไว้แต่พอประมาณ ผมเหลือบไปเห็นมือถือพี่ดรีมหล่นลงมาที่พื้นผมเลยเก็บขึ้นมา ผมก็ต้องอมยิ้ม นี้เขายับมีรูปผมตอนสมัยม.ต้นอยู่อีกเหรอ ผมยังดัดฟันอยู่เลย รูปนี้ผมถ่ายกับหมอด้า ตอนนั้นผมกับด้าเป็นน้องดาวโรงเรียนกันทั้งคู่ กำลังน่ารักใสๆ ด้าก็มีคนจีบเยอะทั้งคู่เลยดีกว่าและพี่ชายห่วงทั้งคู่พี่ดิมกับพี่อ้น

“หมับ “พี่ดรีมเหมือนจะละเมอนะมาคว้าตัวผม เพราะว่าผมนั่งคุกเขาอยู่ข้างๆเขา

“พี่ดรีม “ ผมพยามดันออก ดูซิดันรวบตัวผมมากอดโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวอีกด้วยนะ

“พี่ดรีม”ผมพยายามเรียกให้ดังขึ้น ทำเป็นไม่ได้ยิน นี้แกล้งละเมอแน่ๆเลยผมเลย

“โอ้ยยย” พี่ดรีมร้องลั่นเลยผมหยิกเข้าที่พุงพี่ดรีมไม่มีพุงยื่นหรอกครับผมเชื่อว่าพี่ดรีมดูแลตัวเองดี

“อาร์มหยิกพี่ทำไมอะ “ พี่ดรีมถามผมพร้อมกับเอามือลูบที่พุงตัวเองทันที

“พี่แกล้งอาร์มนี้”ผมรีบลุกขึ้น

“แกล้งที่ไหน พี่อาจจะละเมอก็เป็นได้...”พี่ดรีมทำเลี้ยงล้อเลียนพิธีกรคนอวดผี อาจจะมีพลังงานบางอย่างก็เป็นได้ ผมแอบค้อน พี่ดรีมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง

“ถ้าง่วงนอนจะมาวิ่งทำไมละครับ...คุณหมอ..ถ้าร่างกายไม่พร้อมไม่ควรออกมาวิ่ง” ผมหันไปต่อว่าพี่ดรีม พร้อมกับรินน้ำให้หนึ่งแก้ว

“ขอบคุณครับ “พี่ดรีมรับน้ำจากผมไปดื่ม

“น้ำหวานเนอะ “พี่ดรีมพูดหันมาส่งยิ้มเจ้าเหล่ให้ผม   “น้ำเปล่าครับพี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมยกแก้วขึ้นดูใหม่เพราะว่าเพิ่งจะดื่มไปได้ครึ้งหนึ่งเอง

“จริงด้วย ใส่น้ำตาลให้พี่ด้วยเหรอครับ “ พี่ดรีม ผมนี้ส่ายหัวเลย

“ใครจะใส่น้ำตาลในน้ำเปล่า ใส่ไปทำไมละ.. มุกโบราณ” ผมพูดและลุกขึ้นทันที

“แต่ความรักพี่ไม่เคยเก่าเท่ามุกนะจร๊าอาร์ม “ พี่ดรีมพูดผมเอียงคอหันไปมองมีทำนิ้ว ไอเลิฟยูด้วยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะหมอเด็กนี้เขาจะเป็นแบบนี้กัน ผมแอบอมยิ้มอยู่คนเดียวพร้อมกับล้างภาชนะไปด้วย

“ยิ้มคนเดียวไม่ดีนะ ยิ่งกับถ้วยกับชามลามไหยิ่งไม่ดีเท่าไหร่  หันมายิ้มพริมใจให้พี่ดีกว่านะอาร์ม “ เสียงกระซิบข้างหูผม

“เห้ยพี่ดรีม ...มายืนข้างหลังผม ..ตกใจหมดเลย” ผมหันไปดันพี่ดรีม พี่หมอชอบฉวยโอกาสตลอดเลย

“ตัวอาร์มหอมนี้ครับ “ พี่ดรีมพูด ผมแอบค้อนให้ทีหนึ่ง

“พี่ต้องกลับแล้วอะ ไม่อยากกลับเลย” พี่ดรีมผมหันไปมองผมไปยื้อไปรังพี่ไว้ตอนไหนถึงไม่อยากกลับเนี๊ยะ

“พรุ่งนี้พี่ไปวิ่งด้วยนะ”พี่ดรีมบอกผม  “ก็ไปซิครับ สวนสาธารณไม่ใช่ของผมคนเดียวนิ แต่จะเจอผมไหม ผมไม่รับประกัน”ผมหันไปบอกพี่ดรีม หุบยิ้มเลยพี่ดรีม พี่ดรีมสวมเสื้อสูทแพทย์ ผมเดินออกไปส่งหน้าบ้าน พอว่ามีรถมาจอดหน้าบ้านหนึ่งคัน ไม่ใช่รถพี่อั้มแน่นอน 

“อาร์ม” พี่บู้นั้นเอง พี่บู้มาหาผม แล้วอย่างนี้ชะนีปิ่นจะไม่ด่าผมสาดเสียเทเสียทั้งที่ผมไม่รู้เรื่องอีกไหม

“มาทำไมครับไอ้บู้ครับ เดี๋ยวเมียมรึงก็มาอาระวาดกับน้องอาร์มของกรูอีก” พี่ดรีมรีบปกป้องผมทันทีเลยนะ

“พี่บู้สวัสดีครับ พี่มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” ผมถามพี่บู้ทันที

“พี่ขอคุยกับน้องอาร์มหน่อยครับ “ พี่บู้บอกผม

“ได้ แต่กรูอยู่ด้วย “พี่ดรีมตอบแทนผมทันทีผมหันมามองพี่ดรีม

“ขอคุยกับน้องอาร์มเป็นการสวนตัวครับ” พี่บู้บอกผม

“ได้ครับ พี่ดรีม พี่จะรีบกลับไม่ใช่เหรอครับ ไปพักผอนดีกว่าพรุ่งนี้ขึ้นเวรหรือเปล่า”ผมหันมาไม่เชิงว่าไล่นะ ผมก็กลับพี่ดรีมโกรธอยู่เหมือนกันนะ

“น้องอาร์มแต่ ไอ้นี้เมียมันดุยิ่งกว่าหมา” พี่ดรีมพูดชมพี่ปิ่นเมียพี่บู้อีกนะ พี่บู้เอามือท้าวซะเอวทันทีพยักหน้าใส่พี่ดรีม

“พี่ดรีมอาร์มขอละ” ผมพูดขอร้องพี่ดรีม พี่ดรีมจำใจพยักหน้า พี่ดรีมเดินไปขึ้นรถทันที อย่าบอกนะว่าโกรธนะ

“ขึ้นไปคุยบนบ้านดีกว่าไหมครับ “ พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้าผมเห็นพี่ดรีมรีบถอยรถออกไป งอนแน่นอนแบบนี้ ผมถอยหายใจออกมาที่หนี่งก่อนจะนำพี่บู้เดินขึ้นไปบนบ้าน

“พี่บุ้จะดื่มอะไรไหมครับ “ ผมถามพี่บู้ 

“ได้ทั้งนั้นละครับ ที่น้องอาร์มเอามาให้พี่” พี่บู้พูด อย่าบอกนะว่าจะมาหยอดแบบนี้พี่ดรีมอีกนะ ผมก็เลยเอาน้ำเปล่ามาแทนแล้วกัน ไม่รู้นิว่าจะชอบอะไร ผมมานั่งตรงข้ามพี่บู้ พี่บู้กระดกน้ำเปล่า(อย่าบอกนะว่ามันหวานเหมือนพี่ดรีมนะ)ผมแค่คิดในใจ

“น้ำเปล่านี้ชื้นใจที่สุด เท่าที่พี่เคยดื่มมาเลยครับน้องอาร์ม” ผมได้ยินแบบนั้น ถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอทันทีอีกแล้วเหรอ

“พี่บู้บอกมีธุระจะคุยกับอาร์มไม่ใช่เหรอครับ” ผมถามพี่บู้ พี่บู้วางแก้วน้ำลง

“อาร์ม พี่ขอโทษเรื่องเมื่อวานที่ปิ่น พูดจาแบบนั้นกับอาร์ม “ พี่บู้กล่าวขอโทษขอโพยผมจากเรื่องเมื่อวาน

“ช่างมันเถอะครับ และพี่ควรจะรู้ว่า พี่ต้องทำตัวยังไง ส่วนผม ผมไม่รู้เรื่องอะไรกับพี่สองคนเลยนะครับ และผมนะไปก่อนที่พี่จะแต่งงานซะอีกนะครับ ผมไม่ทราบว่าพี่ปิ่นเขา...” ผมพูดกับพี่บู้

“คงรู้จากเพื่อนๆพี่นะ เพื่อนๆพี่เขารู้กันหมดว่าพี่แอบชอบอาร์ม ชอบตั้งแต่อาร์มเรียนมัธยมแล้วนะ” พี่บู้บอกผม พร้อมกุมมือผมแต่ผมชัดมือออกเพราะว่าผมตกใจ

“พี่กำลังจะพิสูจน์ว่าเด็กในท้องของปิ่นเป็นลูกพี่จริงไหมและพี่ว่าปิ่นนะใช้เหล่กลกับพี่ ในคืน...พี่ไม่อยาพูดถึงมันเลยอาร์ม และที่พี่ต้องแต่งงานกับปิ่นเพราะว่าพ่อแม่พี่เขาขอร้องเขาแค่กลัวว่าพี่จะไปชอบ..” พี่บู้พูด

“ผู้ชาย” ผมพูดต่อ พี่บู้พยักหน้า

“พี่แต่งงานไม่ได้มาจากความรัก แต่กับปิ่นพี่ไม่รู้ว่าเขาอยากแต่งานกับพี่เพราะอะไร เพราะผู้ใหญ่สั่งอย่างเดียวหรือไม่ พี่ไม่แคร์อยู่แล้วอาร์ม “พี่บู้บอกผม

“อาร์มเปิดโอกาสให้พี่ได้ไหมครับ พี่สัญญาจะไม่ให้ปิ่นมาระรานอาร์ม และพี่จะรีบเคลัยร์ตัวเองตรงนี้ให้เร็วที่สุด “พี่บู้พูดพร้อมขยับเก้าอี้มาหาผมเข้ามาใกล้ผม ครั้นผมจะขยับออกพี่เขาก็ดึงเก้าอี้ผมไว้ พี่บู้ทำทาจะเข้ามาจูบผม

“เออ... ขอโทษนะครับ..”เสียงที่ทำให้พี่บู้ชะงัก พี่ดรีมเปิดประตูเข้ามาพอดีผมเลยรีบลุกขึ้นทันที

“พี่ดรีม มีอะไรเหรอครับ “ ผมถามพี่ดรีม

“พี่คิดว่าพี่ลืมมือถือนะครับ “ พี่ดรีมพูด ผมหันไปมองอ้อ อยู่บนโต๊ะผมเดินไปหยิบและส่งให้พี่ดรีม พี่ดรีมรับมือและมองผม เหมือนพี่ดรีมจะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่พูด

“พี่ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะครับ”พี่ดรีมพูดกับผมเบาๆและเดินหันหลังออกไป พี่ดรีมรีบขับรถออกไปอย่างเร็ว ผมหันมามองพี่บู้ พี่บู้ลุกขึ้นมาหาผม

“อย่าทำแบบนั้นกับผมอีกนะพี่บู้ “ ผมพูดทันที พี่บู้ชะงักเท้าไว้

“ผมขอ..ถ้าพี่เคลียร์ตัวเองได้แล้วจริงๆเราค่อยมาคุยกันอีกที ผมไม่อยากเป็นอย่างที่เขาว่าไว้ ...และผมไม่ได้ทำ พี่บู้ผมรู้สึกเหนื่อยผมเพลีย ผมอยากพักผ่อนพี่คงไม่ว่าหากผมจะส่งแขก “ ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้าเบาๆพร้อมเดินกลับไปหยิบมือถือตัวเอง

“พักผอนเยอะๆนะครับพี่เป็นห่วง พรุ่งนี้พี่จะไปทำบุญให้พ่อแม่พี่ที่วัดถ้าน้องอาร์มสะดวกไปด้วยก็ได้นะครับ ถ้าไม่ ไม่เป็นไรครับ เจอกันอีกทีหลังจากที่พี่ไปเดินนสำรวจเพราะว่ามีคนแจ้งมาว่าจะมีการขนสิ่งผิดกฏหมาย “พี่บู้บอกผม

“พี่บู้ เมื่อไหร่ครับ “ ผมถามพี่บู้ทันที พี่บู้หันมามองผม

“มะรืนครับ อาร์มไม่ได้ไปนี้ครับ “ พี่บู้หันมาบอกผม ผมพยักหน้า “ ใช่ครับแต่ผมไม่ชอบงานเอกสาร ผมอยากไปด้วย พี่อั้มคงไม่ให้ผมไปแน่นอน พี่บู้” ผมบอกพี่บู้

“พี่ไปกับอั้มแต่ไปคนละทางกัน “พี่บู้บอกผม ผมยิ้มออกมานิดหนึ่ง

“ผมไปด้วยไหมพี่บู้ อย่าบอกพี่อั้มนะ เจอกันมะรืนนี้นะ “ผมบอกพี่บู้ พี่บู้ยิ้มให้ผมพร้อมกับพยักหน้าว่าได้  พี่บู้เดินขึ้นรถไป ผมไม่อยากนั่งทำแต่เอกสาร ไม่รู้ซิ มันทำให้ผมว่างและผมก็คิดฟุ้งซ้านทุกวันนี้ผมก็นอนผว่าอยู่ทุกคืนอยู่แล้ว

****************************************************************************************************************************
หมอดรีม ผมขับรถกลับมาบ้านด้วยอาการหงุดหงิด นี้น้องอาร์มจะเลือกไอ้บู้มันจริงๆเหรอ   ผมขับรถกลับมาบ้านเพลียอยู่นิดหน่อย ภาพที่บู้จะจูบอาร์มมันยังติดตาผมอยู่เลย ผมเลยขึ้นบ้านอาบน้ำ หลังจากนั้นผมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มๆ ผมเพลอหลับไปอีกรอบ

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น พี่ดิมนั้นเอง

“ว่าไงพี่ดิม”ผมงัวเงียรับสายพี่ชายของผม 

“ดรีมไปรับหลานด้วยนะ ไอ ไอซ์และมาริโอ้ ส่วนน้องมีนวันนี้ไม่ได้ไปเรียน ไปกับพ่อกับอาภีม พี่ซี แซ๊กและเป็กซ์มาสมัครเรียนที่กรุงเทพ” พี่ดิมบอกผม ผมเหลือบมองเวลาจะเลิกแล้วนี้

“ได้พี่ผมไปรับเอง “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมก็กดวางสายไป ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา ผมมองหน้าตาตัวเองในกระจก หน้าตาก็ดีนะ แต่ความรักกินแห้วตลอด จะเกิดมาหน้าตาดีทำไมเนี๊ยะ แอบบ่นตัวเองในกระจก ผมเดินออกมาแต่งตัว เดินลงมาชั้นล่างก็เห็นไอ้เดย์มันอยู่บ้าน

“เดย์กลับบ้านเหรอมรึง “ ผมถามเดย์ เดย์เป็นหมอเอ็กซ์เทิร์นปีกแรกอยู่ตอนนี้ ดูมันทำหน้าซิ

“เป็นอะไรมรึง “ ผมถามไอ้เดย์ พร้อมกันรินน้ำเปล่าใส่แก้ว

“เป็กซ์ไปกรุงเทพฯ พี่ดิมไม่เห็นบอกเดย์เลยอะ” ไอ้เดย์มันบ่น ผมก็มองหน้ามัน

“เดย์ พวกกรูเตือนนะ เป็กซ์มันหลานนะมรึง มรึงจะติดเป็กซ์จนเกินไปแล้วนะ “ผมพูดเดย์ทำหน้าหง่อยไปพักหนึ่ง ผมเดินออกจากบ้านพร้อมกุลแจต้องไปรับแฝดของผมกลับบ้าน ผมขับรถไม่กี่นาทีก็ถึง โรงเรียนแฝดของผม วันนี้มิ้นไม่ได้มาเรียน

“เขาว่ามันอาหร๋อยนะพี่ไอ “ เสียงนี้มาริโอ้แน่นอน

“นายอร่อยก็กินไปซิพี่ไม่ชอบนิ “ ไอคุยกับน้องชายแฝดคนเล็ก ผมยืนรออยู่ ที่เดิมที่มารอรับทุกวัน

“ลุงดรีมมาแล้วพี่ไอ น้องโอ้ “ น้องไอซ์เห็นผมก็รีบวิ่งมาหาผมทันที พร้อมรอยยิ้มดูใส  ผมยืนมองไอซ์จนไอซ์วิ่งมาหาผม เพราะอะไรนะเหรอเพราะว่าไอซ์หน้าตาละหม้ายคลายอาร์มมาก ไม่ว่ากิริยาท่าทาง การยิ้ม เหมือนอาร์มมากที่สุด แต่ผมมาได้สติตรงภาพไอ้บู้มันกำลังจะจูบอาร์มนั้นแหละ

“ลุงดรีม “ น้องอาร์มเรียกผม พร้อมกับเอามือเล็กแตะที่ใบหน้าผม

“ลุงดรีมสวัสดีครับ “ ไอยกมือไหว้ผมเหมือนเช่นทุกวัน ผมมองมาริโอ้ที่ถือถุงอะไรสักอย่างกินมาด้วยอย่างเอร็ดอร่อย ใครซื้อให้มาอีกละนั้นนะ

“กินอะไรนะโอ้”ผมถามมาริโอ้ ผมส่งไอ และไอซ์ขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว วันนี้ไม่ได้เอารถตู้มาก ผมเพิ่งถอยรถตู้มาไว้รับหลานๆ ก็หลานเยอะนี้ครับแต่วันนี้ผมมารถพ่อผมเอง

“โอ้กินแห้ว! “ ผมได้ยินถึงกับสะบัดหน้ามามอง

“กินอะไรนะโอ้” ผมถามมาริโอ้ อีกที

“เพื่อนโอ้ให้แห้วมาลุงดรีม อร่อยมากมาก ลุงกินแห้วกับโอ้ไหม”มาริโอ้ถามผม แห้ว แห้ว เพิ่งกินมาเมื่อตอนไปหาอาร์ม นี้ไง นี้หลานยัวมาชวนกินแห้วอีกเหรอ

“ไม่กิน และโอ้ก็ควรจะหยุดกินแห้วได้แล้วลูก ถ้าจะให้ดี เลิกกินไปเลยลูก...ลุงไม่ชอบแห้ว และลุงก็ไม่ชอบให้หลานกินแห้ว!” ผมบอกมาริโอ้ แน่นอนมาริโอ้ ต้องทำหน้างงได้อีก

“เกี่ยวอะไรกับแห้วอะลุงดรีม”มาริโอ้ถามผม

“เกี่ยวครับ..ลุงว่าโอ้ควรจะขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย ถ้าใครให้กินแห้วอีกบอกว่าลุงไม่ชอบให้กิน เข้าใจไหมลูก “ผมพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้นไปนั่งพร้อมกับปิดประตูรถทันที ผมเข้าไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“กริ้งๆ “ใครโทรมาวะเนี๊ยะ ไอ้เดย์นั้นเอง ผมกดรับสายทันที

“ว่าไง เดย์ “ผมถามไอ้เดย์น้องชายผม

“พี่ดรีมฝากซื้อ บัวลอยแต้จิ๋วหน่อยซิพี่ ใส่ทุกอย่างนะ ใส่แห้วด้วยนะพี่อยากกินอะ” ไอ้เดย์มันสั่งผมซื้อของหวานให้มัน  แต่มันบอกว่าให้ใส่แห้วให้มันด้วยในเวลาแบบนี้ผมเลย

“ไม่ซื้อให้โว้ย! ถ้าให้ใส่แห้ว ถ้าอยากกินแห้วขับรถมาซื้อเอง” ผมพูดและกดวางสายไป

“ติ้ด ติ้ด” เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผมทันที  “ เกี่ยวอะไรกับแห้วละพี่ดรีม...โธ่ ไม่ใส่ก็ได้ซื้อให้น้องหน่อย ขับรถออกไปซื้ออย่างเดียวเปลืองน้ำมันนะพี่ดรีมที่รักของน้อง” นั้นมันส่งข้อความหาผมทันที

“เออ ได้ไม่ใส่แห้ว” ผมส่งข้อความกลับไปหาเดย์มัน

“ได้ครับพี่ดรีม เดย์ไม่กินแห้วก็ได้” ดีมาที่มันเข้าใจ ผมจอดรถหน้ารถเข็นขายบัวลอยแต่จิ๋ว

“ใครจะกินบัวลอยแต่จิ๋วบางไหมลูก”ผมถามหลานๆผม แต่ละคนส่ายหน้า มาริโอ้ก็ส่ายหน้า ผมลงไปสั่งบัวลอยแต้จิ๋วให้น้องชายผมทันทีระหว่างรอ เห็นมาริโอ้เคาะกระจกเรียกผม

“ว่าไงมาริโอ้ จะเอาหรือไง ทำไมไม่บอกลูกตั้งแต่แรก” ผมเปิดประตูถามมาริโอ้ เปล่ามาริโอ้ส่งถุงแห้วที่เขาถือมาให้ผม ยังกินไม่หมดเลย

“มาริโอ้ลุงบอกว่า”ผมบอกมาริโอ้  “ลุงบอกว่าไม่ให้กินแห้ว ..โอ้ไม่กินก็ได้ลุงเอาไปทิ้งก็ได้” มาริโอ้พูด

“กินไปเถอะ ลุงล้อเล่น “ผมส่งคืนให้มาริโอ้ มาริโอ้ส่ายหัวว่าไม่กินแล้ว ผมก็รับมและไปหย่อนไว้ที่ถังขยะ ไม่นานผมก็กลับมาขึ้นรถพร้อมกับ ถุงบัวลอยแต้จิ๋วไอ้เดย์มัน

“ลุงดรีม พรุ่งนี้พวกเราไม่ต้องไปโรงเรียนคุณครูบอก “น้องไอซ์บอกผม  ผมพยักหน้าเพราะว่าผมจะไปเข้าขึ้นเวรดึกอีกคืนละคงจะเปลี่ยนมาเป็นเวรเช้าแล้วแหละผม ผมคงไม่ไปเฝ้าอาร์มแล้วแหละพรุ่งนี้ไอ้บู้มันก็คงไปหาอาร์ม กลับบ้านดูแลหลานๆดีกว่าผมขับรถกลับมาบ้าน พี่ดิมเพิ่งกลับมาถึงเช่นกัน  พี่ดิมกลับมาคนเดียว เด็กๆไม่ได้กลับมาด้วย

“พี่ดิมกลับมาแล้วเหรอพี่” ผมถามพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้า พร้อมเข้ามากอดหลานๆ

“พอดีพรุ่งนี้พี่จะเข้าไปดูฐานที่ตั้งว่าใกล้เสร็จหรือยัง จะไปขึ้นเวรกี่ทุ่มละดรีม พรุ่งนี้มรึงกลับมาหลานไว้เหรอ “พี่ดิมถามผม ผมพยักหน้าว่าไหว ผมเดินขึ้นบ้านทันที หมอด้ายังไม่กลับเลยนิ

“เป็นอะไรไปวะดรีม “พี่ดิมถามผม ทันทีตอนนี้หลานๆคงไปหาที่นั่งทำการบ้านกันหมดแล้ว

“ไม่มีอะไรนะพี่ ก็แค่กินแห้ว” ผมบอกพี่ดิม ไอ้เดย์มันเดินลงมาแกะบัวลอยแต๋จิ๋วมันกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ไหนพี่บอกว่าไม่ให้ผมกินแห้วไง ..ทำไมพี่กินละ” ไอ้เดย์มันถามผม ได้น่าเตะมาก

“ใช่เพราะกรูกินมาแล้ว แห้วนะ ดังนั้นกรูเลยไม่อยากได้ยินแห้วอีก ..”ผมหันไปบอกไอ้เดย์ มันเลยรีบก้มหน้าก้มตากินต่อไปก่อนจะไม่ได้กินดี ฮาๆ ไม่ได้พาลนะเฟ้ย!

“น้องอาร์มเหรอว่ะ ทำท่าจะดีมีอะไรอีกละมรึง” พี่ดิมถามผม

“น้องเขารับรักไอ้บู้ไปแล้วอะพี่ “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมมองหน้าผม

“ก็แค่รับรักไม่ได้รับแต่งงานนี้หว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก “ พี่ดิมบอกผม

“ตื้อก่อนจนไม่ไหวค่อยถอยดิวะ “ พี่ดิมบอกผมเอาวะ อีกสักตั้ง

“ลุงดรีม  “น้องอาร์มวิ่งมาหาผม ทำหน้าตาน่ารักมาเชียว พร้อมกับโชว์นิ้วให้ผมดูอ้อเล็บฉีกนั้นเอง ผมลุกขึ้น พร้อมกับหากรรไกรตัดเล็บให้น้องไอซ์ ไอซ์เขาน่ารักขี้อ้อน มันทำให้ผมปิ้งไอเดียร์เจ๋งๆขึ้นมาทันที ใช้หลานไง

“น้องไอซ์ พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนใช่ไหมลูก เราไปวิ่งกันไหมลูก “ น้องไอซ์มองผม พี่ดิมนี้สำลักน้ำที่ดื่มทันที หันมามองผม

“ไปไหมลูก พีไอ และน้องโอ้ก็ไปนะลูกนะ ลุงจะพาไปเจอป้าอาร์มที่น่ารักเหมือนน้องไอซ์เลย” ผมบอกไอซ์

“ลุุงอาร์มเหรอลุงดรีม ลุุงอาร์มที่พ่อแอ้บอกว่าใจมากที่สุด ไอซ์อยากไป ไอซ์อยากเจอลุงอาร์ม”ไอซ์บอกผม เอาวะตื้ออีกทีหนึ่ง

“มันทำไปได้ มันเล่นของ “พี่ดิมพูดพร้อมลุกขึ้น ผมคิดแล้วมีแต่วิธีนี้แหละครับที่จะช่วยได้

“นี้มรึงจะใช้แรงงานหลานกรูเหรอไอ้ดรีม...มันทำได้ไง  “พี่ดิมผมหันไปหยักคิ้ว ใช่ตื้อเท่านั้นที่จะได้ เอาวะดรีม ตื้อจนกว่าเขาเหม็นขี้หน้าไปเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ไม่นะหมอดรีมต้องไม่กินแห้ว...
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-08-2015 19:36:29
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ไม่นะหมอดรีมต้องไม่กินแห้ว...
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-08-2015 20:37:54
 :serius2: จะสำเร็จมั๊ยเนี่ยดรีมโอ้มันทำพังไปคนแล้ว
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม วันที่สองจีบอาร์ม ..คงต้องตัดใจ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-08-2015 13:39:08
ดรีมVSน้องอาร์มวันที่สอง วันนี้มีตัวช่วย
   ผมลงเวรก่อนเวลาโดยให้ไอ้เพื่อนหมอเด็ก หมอเอกพจน์มารับหน้าที่ต่อจากผม เพราะว่ามันเป็นเพื่อนรักผมจึงได้สิทธิ์แบบนี้บ่อย ฮาๆ สมน้ำหน้ามันที่มาคบกับผมและเรียนจบมาพร้อมๆกันกับผมอีก แถมผมยังดึงมันมาเป็นหมอโรงพยาบาลในค่ายฯให้พ่อผมอีก เพื่อนผมคนนี้เลยได้โชคเลยหลายต่อ  ผมรีบขับรถไปรับหลานๆผม ไอ ไอซ์และมาริโอ้ ส่วนน้องเซนกับน้องแซนเขาอยู่บ้านกับไอ้อั้ม ช่วยไอ้โอมเลี้ยงมิ้น ก็ไม่ได้ไปโรงเรียนกันทั้งคู่

“ลุงดรีมทำไมโอ้ต้องตื่นมาแต่เช้าด้วยอะวันนี้เราไม่ไปโรงเรียนนะลุงรู้หรือเปล่า “มาริโอ้พูดยังงัวเงียอยู่เลย :onion_asleep:

“รู้ครับว่าหลานไม่ได้ไปโรงเรียน .... วันนี้ลุงจะพาหลานไปวิ่งลูก เพื่อสุขภาพ และหลังจากนั้นจะพาไปกินเค้กช๊อกโกแลต “ผมพูดคำว่าเค้กช๊อกโกแลตได้ผลเลยมาริโอ้ตื่นทันทีเลย

“ถ้าช่วยลุงทำผลงานดี ลุงจะซื้อให้เยอะๆเลย “ผมบอกหลานๆผม

“แล้วเราจะทำอะไรละครับลุงดรีม” ไอถามผม

“เราจะวิ่งกันลูก”ผมบอกหลานๆผม

“ไอว่า น่าจะไม่ใช่แค่วิ่งอย่างเดียวหรอกลุง ไอว่าน่าจะมีเยอะกว่านั้นแน่ๆ” นั้นไงหลานรู้ทันอีก  :o9:

“ลุงกำลังจะจีบป้าอาร์ม ถ้าหลานช่วยลุงได้ ลุงมีรางวัล เข้าใจไหมครับ “ ผมบอกหลานๆผม

“ว่าไงครับ..จะพาไปซื้อเค้ก ซื้อขนมหลังเลิกเรียนทุกวันเลย หนึ่งอาทิตย์เต็ม ว่าไงครับ ตกลงไหม” ผมถามหลานผม มีหันไปซุมหัวคุยกันอีกนะ

“โอเค “ หลานๆ ตอบผม ผมยิ้มทันทีผมผมขับรถมาประมาณสิบกว่านาทีก็เลี้ยวเข้าสวนสาธารณะของค่ายฯ 

“เอาละ  เรามาทำข้อตกลงกันก่อน วันนี้ ลุงจะให้ถือสิทธิ์ให้เป็นลูกลุงนะครับ เรียกว่าพ่อนะอย่าเรียกลุงนะ  เพราะว่าลุงจะหาแม่ที่เป็นผู้ชาย..งานง่ายๆแถมได้กินขนมฟรีทั้งอาทิตย์ด้วย ตกลงตามนี้นะครับ”ปรับกระจกบอกหลานผมๆ

“ครับลุง”ไอ้และไอซ์ เอ๊ะแล้วมาริโอ้ละทำไมไม่ตอบ

“มาริโอ้เข้าใจใช่ไหมลูก”ผมถามแต่ยังเงียบ

“ลุงโอ้หลับอะ “ไอบอกผม นั้นไงคอพับเลยสิบกว่านาทีก็เอา

“โอ้ ...ถึงแล้ว”ไอเรียกมาริโอ้เสียงดัง  “แจ็บๆ “สงสัยจะน้ำลายยืดด้วย   

“ถึงแล้วเหรอ ..ถึงโรงเรียนแล้วเหรอ ..ไหนกระเป๋าโอ้อะ ...ไม่มีอะ ...ไม่มีกระเป๋าของโอ้”ผมก็ปรับกระจกมองจะหากระเป๋าทำไมไม่ได้ไปโรงเรียนครับหลาน นั้นหน้าตาตื่นหาใหญ่เลย

“ฮาๆ ไอซ์ดูน้องชายไอซ์ดิตลกอะ ฮาๆ “ไอขำน้องเป็นขำน้องตาย

“คิก คิก คิก “ไอซ์อีกคน

“ลุงลืมกระเป๋าโอ้!!!!!” นั้นไงอยากจะบ้าตายผม

“เราไม่ใช้กระเป๋าลูกเพราะเราไม่ได้ไปโรงเรียน วันนี้วันหยุดนะมาริโอ้”ผมบอกมาริโอ้

“เราไม่ไปโรงเรียนเหรอ”มาริโอ้หันไปถาพพี่ๆ

“ช่าย” ผมกับไอและไอซ์

“วันนี้วันหยุดไงโอ้ คิก คิก คิก”ไอซ์พูดและขำน้องแฝดคนที่สามของเขา

“แล้วเราไปไหนอะ” นันไงคุยกันก่อนจะออกมานะหลับไปสิบกว่านาทีตื่นมาลืมเลย  ไม่น่าเอามาเลยน่าปล่อยให้นอนอยู่บ้าน

“เราจะไปวิ่งลูกมาริโอ้ เราคุยกันแล้วไงลูก”ผมหันไปบอกมาริโอ้ทำท่านึก

“จริงด้วย วิ่ง. โอ้พร้อมมาก ”มาริโอ้พูดหันไปยิ้มให้พี่ชายทั้งสองคนไอนี้ส่ายหัวกับน้องแฝดคนเล็ก ส่วนไอซ์นี้ขำน้องอย่างเดียวเลย ส่วนผมก็กุมขมับเลย คิดผิดหรือคิดถูกที่เอามาช่วย ผมจอดรถรอที่เดิมพออาร์มวิ่งผ่านมาจะพากันออกวิ่งไปทันทีผมสวมร้องเท้าผ้าใบให้หลานๆผมกันแล้วพากันนั่งรอไม่นานผมก็เห็นแล้วอาร์มกำลังวิ่งม ผมและหลานๆคงต้องวิ่งวอร์มรอก่อนดีกว่าจะได้ดูสมจริงๆไม่ใช่พล้วดพลาดออกไป มันดูไม่บังเอิญ

“เอาละพร้อมหรือยังครับ..หลาน ..”ผมถามหลานๆพร้อมยกมือรอแทคทีม หลานมองผมและ

“แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ “แตะมือผมทั้งสามคน  “อย่าลืมที่ตกลงกันนะครับ...เลสท์โกว์ “ผมบอกหลานและออกวิ่งแต่ ผมวิ่งนำตามด้วยไอและไอซ์ แล้วโอ้ละผมหันไปมอง นั้นมาริโอ้วิ่งเหมือนกันแต่ไปไหนไม่รู้คนละทางกันเลย

“ลุงโอ้วิ่งไปไหนอะ”ไอถามผม นั้นไงไปร้านค้า เห็นถังไอติมไม่ได้เลย

“อยู่นี้ก่อนนะรอลุงอาร์มกำลังวิ่งมานั้น ส่วนลุงนะจะไปลากน้องลิงเราก่อน..ให้มันได้อย่างนี้ซิมาริโอ้!”ผมพูดและวิ่งไปหาโอ้ทันทีดันวิ่งไปคนละทาง

“โอ้ หยุด”ผมวิ่งมาดึงแขนโอ้ไว้ โอ้เงยหน้ามองผมว่าดึงแขนเขาทำไมอะ

“โอ้ วิ่งไปไหนลูก”ผมถามมาริโอ

“ร้านไอติมไงลุมดรีม โอ้เห็นร้านไอติม”มาริโอ้ตอบผม

“ยังไม่กินตอนนี้ยังเช้าอยู่เลยและเราไมได้มาเพื่อกินไอติมมาริโอ้! เรามาวิ่งและเราตกลงกันคือวิ่งตามลุงอาร์มนั้น”ผมพูดและชี้ไปให้มาริโอ้ดู อาร์มกำลังวิ่งมาพร้อมฟังเพลงจากไอโฟน

“ส่วนไอติมหลังจากวิ่งเสร็จแล้วค่อยกินโอ้...ยังไม่ทันได้ผลงานเลยจะกินแล้ว..ทำผลงานให้ลุงก่อนแล้วค่อยกิน))))))”ผมบอกมาริโอ้นั้นไงหน้างอคอหักเลย

“นั้นพี่ไอพี่ไอซ์เขารออยู่...ประจำเลยนะเราเนี๊ยะ “ผมพูดและดึงแขนมาริโอ้วิ่งไปหาพี่ๆ

“ลุง นั้นป้าอาร์มหรือเปล่า”น้องไอซ์ถามผมใช่เลยแต่วิ่งเลยไปแล้วนิ ใช่ครับ

“ เร็วลูกวิ่งตามป้าอาร์มเร็ว”ผมบอกหลานๆผมและพากันออกวิ่งตาม

“ร้องเพลงได้ไหมอะลุง”ไอถามผม ผมพยักหน้าว่าได้

“ .....ฝึกอีกแล้วหนอเรา ตั้งแต่เช้ายันค่ำ ครูเขาสั่งให้ทำ จำต้องก้มหน้าทน เราเป็นเพียงทหารเกณฑ์คนจน ...”หลานผมร้องเพลงที่เขาให้ทหารวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าร้องกัน ผมหันมามอง

“ได้ยินทุกวันเขาร้องได้แล้วอะลุงดรีม”ไอพูด ผมเห็นว่าอาร์มก็ได้ยินนะหันมามองข้างหลังผมรีบวิ่งไปให้ทัน

“เป็นไงครับลูกๆพี่น่ารักไหมครับ ...มีลูกแต่ขาดแม่เลยมาวิ่งตามหาแม่..ให้ลูก”ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามอง

“อาร์มพอจะเป็นแม่ให้ลูกๆพี่ได้หรือเปล่าละครับ”ผมถามน้องอาร์ม

“พี่ก็จบหมอนะ แยกแยะเพศที่จะเป็นแม่ของลูกพี่ไม่ได้เหรอครับ ส่วนผมนะเพศพ่อครับ “ อู้ยน้องอาร์มหันมาบอกผม ผมค่อยชะลอ รอหลานรัก

“ไอซ์ไม่ต้องวิ่งเร็วลูกเดี๋ยวเหนื่อย”ผมบอกไอซ์   “ไอซ์ขี่หลังพีไหมครับ “ไอถามน้องชายของเขา

“ลูกๆพี่เขาชอบวิ่งกันมากเลยนะอาร์มดูซิ”ผมบอกอาร์มหันไปมองเด็กๆ

“ชอบวิ่งกันใช่ไหมลูก”ผมผมชะลอเด็กพร้อมกับถามเด็ก 

“ใช่ครับพ่อ” นั้นไงผลงานดี

“พ่อที่ไหนลุงต่างหาก พ่อของโอ้นะพ่อดิวกับพ่อแอ้หรอกพี่ไอ “มาริโอ้วิ่งไปพร้อมหันมาถามผมอีก  อ้าวซวยแล้วผมลืมไปตอนทำข้อตกลงกับมาริโอ้เพราะว่าหลับ

“เอี่ยด”เสียงหยุดกระทันหัน อาร์มหยุดและหันมามองพวกผม แต่พวกผมยังวิ่งกันอยู่หยุดกระทันหันแบบนี้

“ลุงหยุดแล้วแต่โอ้คงหยุดไม่ได้..โอ้อาจจะชน ....” นั้นมาริโอ้พูดมือกางมาเลย ผมรีบวิ่งแซงหน้าหลานไม่ได้ชนไปเสียของผมรีบแซงขึ้นไปและ

“ตุ๊บ” ผมชนร้องอาร์มล้มลงไปกับพื้นหญ้าเลยนิ่ม ผมก็ทาบทับอาร์มเต็มๆ 

“ตุ๊บ” บนตัวผมมาริโอ้แน่นอน  มันทำให้หน้าผมลงไปหาอาร์มได้อีก อาร์มที่ดันผมไว้ก็คอนหย่อนลง

“ตุ๊บ และ ตุ๊บ “ ไอกับไอซ์ ตอนนี้หน้าผมลงไปติดกับใบหน้าอาร์มมาก

“ไม่เจ็บสักนิดเลย..ดีจังแต่ “ มาริโอ้พูด

“พี่อาจจะหนักนิดหน่อยนะโอ้” น้องไอซ์

“พี่หนักหรือเปล่าครับน้องไอซ์” ไอ ผมว่าถามสองคนข้างล่างดีกว่าไหมครับหลานๆ

“เอาละ เด็กๆ ลุกจากลุงได้แล้วลูก” ผมบอกแม้นอนบนตัวผมเพลินเลยนะ เด็กๆลุกขึ้นกันหมดแล้วเหลือแค่ผมกับอาร์ม

“พี่ก็ลุกจากอาร์มซะทีซิพี่ดรีม” อาร์มบอกผม ผมก็รีบยันตัวขึ้นอาร์มด้วย อาร์มมองหลานๆผม ที่ละคน

“เมื่อกี่อาร์มได้ยิน เด็กๆเรียกพ่อแอ้ ตกลงลูกพี่หรือลูกใคร” อาร์มถามผม และมองเด็กๆ

“ลูกพ่อดิวกับพ่อแอ้” เด็กตอบพร้อมกันหมดเลย อาร์มมองเด็กๆและหันมามองผม ด้วยอาการตกใจ

“เราไปหาที่นั่งคุยกันไหม...ครับอาร์ม” ผมถามอาร์ม อาร์มพยักหน้าว่าก็ดีนะ

“น้องไอซ์ลุงอุ้มไหมลูก” ผมหันไปถามน้องไอซ์

“น้องไอซ์เดินกับลุงอาร์มได้หรือเปล่า น้องไอซ์ชอบลุงอาร์มจัง” น้องไอซ์พูดผมแปลกใจนะคือไอซ์จะไม่เข้าหาคนง่าย อาร์มหันไปมองไอซ์พร้อมกันยืนมือไปให้ไอซ์จับ

“เราให้อาหารปลาได้หรือเปล่าครับลุงดรีม” ไอถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมเดินมาหาที่นั่งใกล้ๆสระน้ำ ผมเดินไปซื้อขนมปังและซื้อน้ำเปล่ามาให้หลานๆผมด้วย ผมเดินกลับมาไอซ์นะนั่งตักอาร์ม ดูเขาสนิทกันเร็วดีจัง

“น้องไอซ์รักพอแอ้ที่สุด พ่อแอ้บอกว่าคุณปู่ใจดีที่สุด ลุงอ้น ลุงอั้ม ลุงโอม ลุงอาร์มด้วยนะ พ่อแอ้ก็บอกว่าใจดีที่สุด “ น้องไอซ์พูดกับอาร์ม มาริโอ้เห็นผมถือขนมปังมาก็รีบมาแบมือขอและเอาไปฉีกให้ปลากินทันที

“โอ้ อย่าลงไปขนาดนั้น เดี๋ยวตกลงน้ำไปลูก” ผมบอกมาริโอ้

“ปลาอาจจะกินโอ้เหรอลุง” มาริโอ้

“ปลาไม่กล้ากินนายแน่นอน เพราะนายเป็นของแปลก ฮาๆ” ไอเขาพูดว่าน้องชายเขามาริโอ้ทำแก้มป่องทันที ผมนั่งลงข้างๆอาร์ม

“นี้มันอะไรกันพี่ดรีม” อาร์มถามผม ผมเอาแขนไปเท้าด้างหลัง

“ทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว แอ้นะเขาเป็นเด็กพิเศษ แอ้เขามี เออมี.. ลูกมด หรือ มดลูก เขาเลยมีตัวน้อยออกมาได้ “ ผมบอกอาร์ม

“กับใคร” อาร์มถามได้น่ากลัวจริงๆถ้าไอ้ดิวมันอยู่ตรงนี้ด้วยนะ มันคงกลัวโดนตรีนอาร์มแน่นอน

“กับไอ้ดิว ...ไอ้ดิวน้องพี่มันรักแอ้ แอ้ก็รักดิว เขาสองคนรักกัน แต่เรื่องนี้มันดันมาเกิดตอนที่เขารื้อเรืองที่พ่อพี่เคยวิจัยให้ผู้ชายสามารถตั้งท้องได้ ทางพวกพี่เลยต้องปิด “ ผมบอกอาร์ม อาร์มเอามือลูปหัวไอซ์เบาๆ

“แอ้มันคงแบกรับเรื่องนี้ไว้นานเลย ...อาร์มสงสารแอ้นะ ....แต่ดูเด็กๆพวกนี้รักแอ้มากเลยนะ พี่ดรีม” อาร์มพูด ไอซ์เงยหน้ามองอาร์ม รอยยิ้มของไอซ์กับอาร์มมันช่างเหมือนกันมาก

“มีอีกอย่างอาร์ม ...รู้ไหมเวลาพี่คิดถึงอาร์ม มีมองหน้าน้องไอซ์พี่ก็บรรเทา เพราะว่าไอซ์นะ หน้าเหมือนอาร์มเลยนะ” ผมกระซิบบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผม ผมพยักหน้าว่าจริง

“น้องไอซ์ ให้อาหารปลากับพี่ไหมครับ “ ไอเขาเรียกน้องไอซ์ เดินไปนั้งใกล้ๆ ผมกำลังเลื่อนดูรูปที่ผมทำขึ้นเอารูปน้องไอซ์ตอนยิ้มและรูปอาร์มตอนยิ้ม มาว่างเทียบกัน

“อาร์มดูนี้ซิครับ “ ผมบอกอามร์ม อาร์มหยิบไปดู มีอมยิ้มด้วยนะเพราะว่ามันเหมือนกันมาก

“แอ้ยังบอกเลยว่า รอยยิ้มไอซ์นะเหมือนอาร์มมาก” ผมพูดอาร์มหันมามองหน้าผม

“แอ้โชคดีนะที่ได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ ซึ้งปกติจะเป็นผู้หญิงเท่านั้น..แต่ถึงยังไงน้องพี่นี้ก็น่าจะโดนมิใช่น้อยนะ น้องผมเพิ่งจะเรียนอยู่เลยมีเข้าไปสามคนแล้ว “ อาร์มพูดหันมาทำแก้มป่อง อันนี้ยิ่งใช่เหลย ไอซ์ทำบ่อยๆ

“ใครบอกว่ามีสามคน ที่จริงลูกแอ้นะมีห้าคน “ อาร์มเงยหน้ามองผมด้วยความตกใจ “และ” ผมกำลังจะพูด


“มากกว่าห้าคนอีกเหรอ “ อาร์มถามผม

“ครับ มีเด็กที่เรียนเทควันโดแม่เขาถูกฆาตกรรมแอ้รับมาอยู่ด้วยและเด็กที่พ่อเขาโดนยิง พ่อพีรับมาดิวมันเลยเอาเป็นลูกและเด็กที่พ่อแม่เขาเสียชีวิต แอ้กับดิวเขาผ่านไปเห็นอุบัติเหตุพอดี เด็กสองคนนั้นเลยเข้ามาอยู่ที่บ้านตอนนี้ก็สิบพอดีเลย” ผมพูด

“สิบคน เยอะกว่าผู้หญิงอีกนะ “อาร์มพูดขึ้น

“ติ้ด ติ๊ด “มีข้อความเข้ามือถืออาร์ม อาร์มหยิบมาเปิดดูและ

“พี่ดรีมอาร์มต้องรีบกลับแล้วนะครับ” อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าแต่ไม่กล้าถามว่ามีอะไรเพราะว่ามันจะก้าวก่ายเกินไป

“เด็กๆ ลุงอาร์มจะกลับแล้วเราก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน “ ผมบอกไอ ไอซ์และมาริโอ้ ดูท่าทางไอซ์จะชอบอาร์ม

“เข้าไปที่บ้านซิ มีแซบซ่าอยู่หนึ่งคนคนเล็ก”ผมบอกอาร์ม

“อาภีมเขาเอาไปเลี้ยงนะ ตอนนี้เลยติดคุณย่าไม่กลับบ้านคุณปู่เลย”ผมบอกอาร์ม อาร์มยิ้มๆให้ผม ผมเดินออกจากที่ผมนั่ง ตอนนี้เด็กกำลังเดินหยอกล้อเล่นกัน เขาน่ารักมากนะสามคนนี้ มีงอนแต่ไม่ได้ทะเลาะกันไอไม่เคยรังแกน้องเลย ปกป้องน้องตลอด   

“ลุงดรีมเราจะไปซื้อเค้กได้อะเปล่าโอ้หิวมากที่สุด”มาริโอ้พูดทำหน้าเหมือนคนหมดแรง

“ดูหลานหิวกันแล้วพี่พาหลานๆไปหาอะไรทานเถอะครับ” อาร์มบอกผม

“ไปด้วยกันซิอาร์ม”ผมหันไปบอกอาร์ม

“เออ ....คือ..”อาร์มทำท่าอึกอัก ผมหันไปเห็นรถเก๋งผมจำได้รถไอ้บู้ผมหันมามองอาร์ม  ไอ้บู้มันลงจากรถมา

“ลุงบู้นี้ โอ้จำได้ “ มาริโอ้ เรียกบู้

“หวัดดีครับ มาวิ่งกันเหรอครับ เอ๊ะ หรือว่าลุงดรีมเขาหลอกมาวิ่งนะ”ไอ้บู้มันพูด

“ลุงไม่ได้หรอกแต่ลุงแค่บอกว่าจะซื้อเค้กช๊อกโกแลตให้โอ้”มาริโอ้ ผมรีบไปดึงแขนมาริโอ้

“จะไปบอกเขาทำไมลูก”ผมบอกมาริโอ้

“ไปกันได้หรือยังครับอาร์ม “บู้มันถามอาร์ม

“ผมไปก่อนนะครับพี่ดรีม ..ขอบคุณที่ดูแลหลานๆของอาร์ม “อาร์มบอกผมและเดินขึ้นรถไอ้บู้ไป พร้อมกับสายตาของผมที่มองตามอาร์ม ผมคงต้องตัดใจแล้วแหละ ตือไม่ครองเสมอไปจริงๆด้วย หลานๆพากันมองผม

“ลุงเหมือนจะร้องไห้งอแงเลยอะพี่ไอ” มาริโอ้

“ลุงร้องไห้หนักมากต่างหากละโอ้” ไอ แต่ละคนช่วยได้มากเลย

“ลุงดรีม “ น้องไอซ์

“ไปครับขึ้นรถลูก เราไปหาอะไรทานกันดีกว่าจะได้กลับปดูการ์ตูนกันที่บ้าน ลุงจะได้นอน เพลียเต็มที”ผมพูดพร้อมกันพาหลานเดินไปขึ้นรถและพาไปแวะหาซื้อขนมปัง มิลค์เช๊คที่หลานๆผมชอบ ผมก็ซื้อกาแฟร้อนดื่มด้วย
************************************************************
    อาร์ม ผมออกมาวิ่งเหมือนเมื่อวานผมคิดว่าพี่ดรีมคงไม่มา คงจะโกรธผมที่เห็นพี่บู้ทำท่าจะจูบผมแต่เปล่าเขากลับมาและมาพร้อมกับหลานผม ลูกของแอ้น้องชายผม น้องชายที่พวกผมรักและเป็นห่วง แอ้มีลูกมดหรือเขาเรียกว่ามดลูก ผมไม่ตกใจเพราะว่า บ้านผมรู้จักที่เขาวิจัยเรื่องผู้ชายสามารถตั้งท้องได้ แต่เขายกเลิกไปนานแล้ว และมันยังเกิดกับน้องชายผมเองด้วย แอ้ หลานๆผมหน้าตาน่ารักทุกคนเลย แถมพี่ดรีมยังบอกอีกว่ามีคนเล็กพ่อผมเอาไปเลี้ยงเอง แต่ตอนนี้ผมยังไม่กล้าเข้าบ้านและตอนนี้ผมจะไปช่วยพี่บู้ประกอบปื่นที่จะเอาไปใบใช้ในการสำรวจพื้นที่ ผมเห็นหน้าพี่ดรีมที่มองผมขึ้นรถพี่บู้ ผมยอมให้เขาเกลียดผมดีกว่า เพราะว่าผมไม่มีค่าพอให้เขามารักผมแล้ว พี่ดรีม ส่วนพี่บู้ ผมก็ไม่เคยคิดเป็นอื่นนอกจากเพื่อนพี่ชาย

“ผมขอเวลาเปลี่ยนชุดสิบห้านาทีนะครับพี่บู้”ผมบอกพี่บู้  พี่บู้จอดรถที่หน้าบ้านเรือนไทย ผมรีบลงจากรถและตรงเข้าไปในบ้านทันที ผมเข้าไปล้างหน้าล่างตาชำระล้างตัวพอประมาณ พี่บู้รออยู่ด้านนอก  ผมนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องอาบน้ำทันทีจะออกไปหยิบชุด แต่ผมกลับเจอพี่บู้ อยู่ในห้องนอนผม

“พี่บู้”ผมเรียกพี่บู้ด้วยความตกใจ ผมรีบหาอะไรมาปิดกายผมท่อนบนทันที

“พี่ขอโทษครับพอดี พี่เห็นห้องนอนด้านในจัดได้ดูน่านอนพี่เลยถือวิสาสะเข้าดู “พี่บู้พูด ผมแค่พยักหน้า พี่เขาน่าจะรู้น่ะว่าผมไม่พูดคือรบกวนไปรอด้านนอกจะดีกว่า พี่บู้เขาก็เดินออกไปด้านนอกเรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบแต่งตัวออกมาทันทีเหมือนกันผมจะรีบไปประกอบปืนที่จะใช้ พรุ่งนี้เดฟกับเอ็กซ์จะไปฝึกแล้วด้วย

“พร้อมหรือยังครับ “พี่บู้ถามผม ผมพยักหน้า ผมออกจากบ้านพร้อมกับไปที่รถพี่บู้ ผมเข้าไปนั่ง

“อาร์มพรุ่งนี้ไม่ไปส่งเอ็กซ์กับเดฟเหรอครับ เห็นไอ้อั้มมันบอกว่าจะเข้าไปกับชุดที่สอง ส่วนพี่เข้าไปชุดแรกก่อน อั้มคงตามไปพรุ่งนี้เช้ามืด” พี่บู้บอกผม ผมหันมามองพี่บู้

“ผมไปชุดเดียวกับพี่นะ ถ้ารอไปชุดเดียวกับพี่อั้ม พี่อั้มไม่ให้ผมไปด้วยแน่ๆ พี่บู้” ผมหันไปบอกพี่บู้ บู้พยักหน้า

“ติด ติด” เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม

“อาร์มวันนี้เราจะไปทานอาหารเย็นนอกบ้านกัน ไปด้วยนะ เพราะว่าเอ็กซ์กับเดฟจะไปฝึกกันแล้ว เลี้ยงส่งน้องหน่อย อย่าลืมน่ะ พี่จะให้ไอ้ดรีมไปรับนะ”พี่อั้มส่งข้อความมาหาผม

“ฮัลโลพี่อั้ม” ผมเลยโทรหาพี่อั้มทันที

“อาร์ม ไปด้วนะ ไม่ไปพี่อ้นไปลากมรึงกลับบ้านแน่พี่ช่วยไม่ได้นะ” พี่อั้มบอกผมทันทีเลย

“ไป..แต่จะให้พี่บู้ไปส่งนะ เพราะว่าตอนนี้อาร์มจะเข้าไปในค่ายฯทหารกับพี่บู้ พี่เขาชวนไปช่วยประกอบปืน” ผมบอกพี่อั้ม

“อาร์ม ไปทำไม มรึงอย่าบอกนะว่า..”พี่อั้ม

“เปล่าแค่ไปช่วย ไม่มีอะไรทำพี่อั้ม” ผมรีบโกหกทันที พี่บู้หันมายิ้มแหย่ผมที่โกหกพี่อั้ม ผมแอบแลบลิ้นให้เลย

“เออ ให้มันไปส่งก็ได้ เออ ชวนมันมาด้วยบอกว่าพี่ชวน” พี่อั้มบอกผมให้ชวนพี่บู้ไปด้วย

“พี่บู้พี่อั้มชวนพี่ไปด้วยอะ ไปกินข้าวเย็นนอกบ้านกัน เลี้ยงส่งเอ็กซ์กับเดฟไปฝึกนะพี่” ผมหันไปบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้าว่าโอเค

“พี่อั้มพี่บู้ไปด้วย” ผมบอกพี่อั้ม

“อืม. อย่ามาสายละ เจอกันที่ร้านเลยนะร้านประจำนะ แค่นี้น่ะ”พี่อั้มพูดและกดวางสายทันที พี่บู้เขามองผมยิ้มๆ ผมก็หยิบมือถือมากดเช็คเฟรสบุ๊คที่ผมเพิ่งจะสมัครได้มานานตั้งแต่มาไทยยังไม่ได้ขอใครเป็นเพื่อนเลย ไม่กล้าขอพี่ๆ เป็นเพื่อนอะ ผมยอมรับว่าผมจิตตกมากกลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผม มันเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายมาก

“หมับ” มือพี่บู้จับมือผม ทำเอาผมตกใจจนผมสะบัดออกอย่างรวดเร็ว

“อาร์ม เป็นอะไรไปพี่แค่จับมือเอง” พี่บู้ก็ตกใจผมเช่นกัน ตอนนี้ผมตกใจอย่างมาก ผมไม่กล้าให้ผู้ชายแตะต้องตัวผมเท่าไหร่เพราะว่าถ้าแตะแล้วผมจะมีอาการตัวสั่นทันที

“ผมขอโทษพี่บู้ ผมตกใจนะครับ” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้า ตอนนี้พี่บู้เลี้ยวรถเข้าไปในโรงจอดรถของทางค่าย โซนที่จะเดินไปคลังอาวุธ พี่เขาไปช่วยกันประกอยปืนและอาวุธอื่นๆที่ต้องใช้ เช็คอุปกรณ์สือสารทุกชนิดด้วย ผมเคยช่วยพี่ที่จะไปออกลุยงานเขาทำกันหน่วย Survivor ผมเลยช่วยพี่ๆเขาได้มากทีเดียว

“น้องอาร์มนี้เก่งนะครับ เช็ดทำความสะอาดและประกอบกลับคืนได้รวดเร็ว”พี่ต้อง เพื่อนพี่อั้มอีกคนกล่าวชมผม ผมหันไปยิ้มให้

“ไอ้ต้อง กรูจะบอกน้องใหม่ ว่ามรึงหลีน้องอาร์ม “ พี่บู้หันมาแซวพี่ต้อง

“ไอ้นี้เบลคกรูตลอด แล้วนี้มรึงไปชิ้งน้องเขามายังไงไอ้อั้มมันไม่กินหัวมรึงเหรอ” พี่ต้องหันไปถามพี่บู้

“กรูเทพ”พี่บู้พูดและขำด้วยนะ ผมก็ช่วยพี่ๆเขาทำกันต่อ จนเสร็จเรียบร้อย ผมเหลือบมองนาฬิกาเกือบจะห้าโมงแล้ว

“พี่บู้อาร์มต้องกลับแล้ว เพราะว่าจะต้องไปทานข้าวนอกบ้านไง”ผมหันไปบอกพี่บู้

“ได้ซิอาร์ม ใกล้เสร็จแล้วแหละพวกไอ้ต้องมันทำต่อได้ “พี่บู้บอกผม พี่ต้องหันมพยักหน้าให้ผมว่าโอเคแล้ว

“ขอบคุณนะครับน้องอาร์ม” พี่ต้องบอกผม ผมยกมือไหว้พี่ๆก่อนจะรีบเดินออกมาพร้อมพี่บู้ผมต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอีก

“พี่ขอแวะเอาชุดพี่ก่อนได้ไหมครับและพี่จะขอไปอาบน้ำที่บ้านน้องอาร์ม” พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ พี่เขารีบขับรถไปจอดที่แฟลซ์ทหาร พี่บู้รีบวิ่งขึ้นไปเอาของแต่ผมนั่งรอเล่นมือถือไปด้วยรอพี่บู้

“นี้แกนี้มันรถพี่บู้นี้ พี่บู้เขาไม่ได้อยู่กับยายปิ่นแล้วเหรอ ย้ายมาอยู่หอพักนี้แล้วเหรอ..เห้ยนั้นมันที่ยายปิ่นบอกว่าจะแย้งผัวมันนี้” ผมเงยหน้าไปมองผู้หญิงสองคนกำลังคุยกัน พอนางเห็นว่าผมมองนางก็เดินไปทางอื่นทันที ไปซุบซิบกันต่อ พี่บู้ลงมาพร้อมกับเป้ ผมรีบขึ้นไปนั่งในรถกับพี่บู้ พี่บู้รีบออกรถทันที พอมาจอดที่บ้านพัก

“ผมอาบก่อนนะพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้า ผมรีบเข้าไปอาบน้ำก่อนผมยังคิดที่ผู้หญิงสองคนนั้นพูด ผมหวังว่าจะไม่มีอะไรต่ออีกนะ นี้แค่เห็นก็เหมาเป็นตุเป็นตะไปแล้วคนเราผมใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีผมก็อาบน้ำเสร็จ ผมออกมาผมก็เจอพี่บู้เขาเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าขนหนูเรียบร้อยแล้ว ผมรีบหันหน้าหนีทันที

“อายทำไมอะครับ ผู้ชายเหมือนกัน “พี่บู้พูดยิ้มๆ

“อายซิ พี่บู้ไม่อายก็เรื่องของพี่บู้” ผมพูดทำแก้มป่อง ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวก็จริงแต่ผมสวมชุดชั้นในเรียบร้อยแล้วพร้อมกับมีผ้าขนหนูคลุมตัวอีกผืน พี่บู้เดินเข้าไปในห้องน้ำผมรีบแต่งตัวทันทีผมสวมกางเกงยีสน์แต่งหนังสีน้ำตาลขอบกระเป๋าพร้อมกับเสื้อเชิ้ตพอดีตัว แต่งผมนิดหน่อย

“ก๊อก” มีคนมาเคาะประตูอย่าบอกนะว่าพี่อั้ม แต่ภาวนาขออย่าเป็นพี่อ้นไม่งั้นพี่บู้คงโดนแน่ ผมรีบเดินไปเปิดประตู

“พี่ดรีม”ผมเรียกพี่ดรีมเพราะคนที่มาเปิดเคาะประตูคือพี่ดรีมนั้นเอง ผมตกใจเล็กน้อย

“พี่มาดูว่า อาร์มจะไปยังไง เออ นี้รถใครเหรออาร์ม”พี่ดรีมถามผม

“อาร์มครับ..มีไดฟ์เป่าผมไหมครับ ...ผมพี่เปียกอะครับ” พี่บู้เดินออกมาทั้งที่ยังนุ่งผ้าขนหนูอยู่เลย พี่ดรีมมองผมและพี่บู้ อย่าบอกนะว่าคิดว่าผมกับพี่บู้?

“อ้อมีคนไปส่งแล้วใช่ไหมครับ..”พี่ดรีมถามผม

“ใช่เดี๋ยวกรูไปส่งเพราะไอ้อั้มมันเชิญ”พี่บู้พูดกับพี่ดรีม ผมมองพี่ดรีมกับพี่บู้สลับกันไปมา พี่ดรีมพยักหน้าก่อนจะหันมามองผม ผมเห็นสายตาเขา เขาผิดหวังในตัวผม พี่ดรีมรีบเดินลงจากบ้านผม

“พี่บู้ ไดฟ์เป่าผมอยู่ในลิ้นชัก”ผมหันไปบอกพร้อมกับรีบวิ่งออกมา

“พี่ดรีม..พี่ดรีมหยุดก่อน..มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะพี่บู้เขาแค่มาขออาบน้ำเปลี่ยนชุดเพราะว่าผมกับพี่บู้เข้าไปช่วยกันประกอบปืนที่ใช่ในภาระกิจกัน” ผมเรียกพี่ดรีม พี่ดรีมหยุดและค่อยๆหันมามองผมช้า

“พี่เข้าใจแล้วว่าหัวใจมันบังคับกันไม่ได้ แต่พี่เตือนไว้หน่อยน่ะ ว่าไอ้บู้มันยังคาราคาซังเรื่องปิ่น..”พี่ดรีมหันมาบอกผมพร้อมกับเปิดประตูรถและเข้าไปในรถทันที ผมคงอธิบายอะไรไม่ได้แล้วแหละ ผมเดินขึ้นมบนบ้านพี่บู้เขาแต่งตัวเสร็จแล้ว พี่บู้เขาเป็นผู้ชายไทยที่หล่อเข้ม ผิวสีออกน้ำผึ้ง จมูกโด่งเป็นสันคม แถมหุ่นก็เป๊ะเว้อ ไม่แปลกใจหรอกถ้าชะนีปิ่นจะลุกขึ้นมาต่อสู้และปกป้องแต่ผมไม่เคยคิดอะไรกับพี่เขาเลยจริงๆ


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม วันที่สองจีบอาร์ม ..คงต้องตัดใจ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-08-2015 18:43:58
 :mew4: เหมือนพี่ดรีมอกหักดังเปาะเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม วันที่สองจีบอาร์ม ..คงต้องตัดใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-08-2015 18:47:45
 :mew2: สงสารลุงดรีมจัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟเลี้ยงส่งที่ต้องไปฝึก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-09-2015 13:33:15
เลี้ยงส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์จะไปแล้ว...
ผมมานั่งมานอนเล่นกับหลานๆ ที่บ้านของเดฟ มันถามว่าผมกับเดฟกลับมาเป็นหมือนเดิมไหม ตอบเลยว่าไม่ แต่พยายามจะพูดให้เหมือนเดิมแต่มันก็อยาก ผมรู้ว่าเดฟมันก็ลำบากที่จะทำให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม วันนี้ลุงภาบอกว่าจะพาพี่ๆไปทานข้าวเลี้ยงส่งผมกัน

“ลุงเอ็กซ์ “ หลานผมมาริโอ้กลับมาจากโรงเรียนแล้วรีบตรงมาหาผมเลยน่ะ

“ฟ๊อด กลับมาแล้วเหรอครับ “ผมถามมาริโอ้

“เราเล่นเกมส์กันได้อะเปล่า”มาริโอ้ถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ซิ ไอซ์ก็วิ่งตามเข้ามากอดผมด้วย ไออีกคนด้วย

“ทำไมลุงเอ็กซ์ไม่ไปรับน้องไอซ์ละครับ” ไอซ์ถามผม ผมหันไปมองคนที่ยืนกอดอกมองผมกับหลานๆ ไอ้เดฟมันออกไปรับมานี้เอง

“ดื่มอะไรไหม “ เดฟเดินเข้ามาถามผม 

“ไม่ละ “ผมตอบเดฟ

“หลานๆครับ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้เราไปทานข้าวนอกบ้านกันรู้ยัง ...” พี่ดรีมเดินเข้ามาเรียกหลานๆพอดีเลย ผมพยักหน้าให้แต่ละคนไปอาบน้ำก่อน  เด็กๆทำหน้าหงอยกันหมดเพราะอยากเล่นเกมส์กับผมกัน

“เอาเสื้อผ้ามเปลี่ยนไหม ขึ้นไปอาบน้ำก่อนไหม” เดฟมันถามผม

“ก็ดีนะ”ผมบอกมันเพราะว่าเริ่มจะเหงือท้วมตัวนี้ขนาดเปิดแอร์ด้วยนะ ผมเดินออกไปหยิบกระเป๋าเป้ของผม เมือวานไปส่งไอ้โก้ให้ไปทำหน้าที่โค้ชเรียบร้อยแล้ว ผมสังเกตุความผิดปกติของแอ้และดิวมันเงียบผิดปกติน่ะไอ้คู่นี้ หรือว่างอนกันนิดหน่อย ผมเดินขึ้นปที่ห้องนอนไอ้เดฟ มัน คงไปอาบน้ำห้องนั้นแหละ ผมจัดการเปลี่ยนชุดรออาบน้ำแต่ผมดันลืม กระเป๋าอาฟเทอร์เชฟ ผมเลยหยิบผ้าขนหนูมาพันกายไว้แบบรีบๆ พร้อมออกมา  ผมเปิดประตูมาก็เจอเดฟมันยืนอยู่

“เดฟ “ผมเรียกมัน

“ว่าจะเคาะประตู เห็นวางกระเป๋าของใช้ในห้องน้ำไว้ ไม่ได้เอาเข้าไปด้วยนะ” เดฟบอกผม ผมพยักหน้าว่าใช่พร้อมกับยื่นมือไปขอกระเป๋ามาด้วย เดฟมันก็ส่งให้ผม ผมก็รับไป

“คืนนี้ว่านมาด้วยนะ “ เดฟ บอกผม ผมนิ่งไปด้วยนิดหนึ่ง ผมพยักหน้าว่าโอเค ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ ผมจะไปว่าอะไรมันได้ มันเลือกแล้วที่จะรอน้องว่าน ผมใช่เวลาอาบน้ำสักพักก็ออกมา ผมไม่เจอเดฟแล้ว อย่าบอกนะว่าไปอาบน้ำห้องอื่นแล้ว ผมแต่งตัวจนเสร็จ ก็รีบเดินลงมาไม่อยากให้ทุกคนรอนาน ผมลงเจอหลานๆ แต่งตัวหล่อกันทุกคน

“ลุงเอ็กซ์สวัดดีครับ” ซีและแซ๊ก ยกมือไหว้ผม ผมเอามือลูปหัว แซนและเซนที่กำลังนั่งดูการ์ตูนกับอยู่ นั่งติดกันอย่างที่เขาแซวกัน เดฟมันเดินลงมาพร้อมกับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันมาถึงแล้ว แต่ผมไม่เห็นแอ้เลยนะ

“พี่เอ็กซ์หวัดดีครับพี่”ดิวมันยกมือไหว้ผม

“แอ้ละ”ผมถามไอ้ดิว ดิวมันมองหน้าผม

“มากับติ๊ก…อาจจะมาพรุ่งนี้พี่ ” ดิวบอกผม

“อ้าวแล้วทำไมมันไม่มาพร้อมมรึงละดิว” ผมถามไอ้ดิว

“พรุ่งนี้พี่ถามแอ้เองแล้วกันนะพี่ “ดิวมันหันมาบอกผมและเดินไปหาลูกๆ ผมหันไปมองไอ้เดฟ เดฟมันหยักไหล่

“พร้อมกันหรือยัง ไปขึ้นรถได้แล้ว” พี่ดรีมเรียกทุกคน พี่หมอด้าก็จูงหลานๆ ผมเดินไปที่รถตัวเอง

“ขับไปเองเหรอ” เดฟมันถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ใครจะไปรถลุงขึ้นรถเลย “ พี่ดิมเรียกหลานๆ

“เอ็กซ์ เอาเซนกับแซนนั่งไปรถมรึงนะ” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้าผมเปิดประตูให้สองหนุ่มขึ้นรถ

“เดฟ ไปรถคันเดียวกับไอ้เอ็กซ์เลยดิ “ พี่ดรีมบอกเดฟ

“เออ ผมต้องไปรับ..น้องว่าน” เดฟมันบอกพี่ดรีม พี่ดรีมก็พยักหน้า เดฟมันเดินไปพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนรถของมัน มันขับรถออกไปทันที ผมก็ออกรถเช่นกัน เป็กซ์เดินมาขึ้นรถผมด้วยด้วย

“ลุงดิมให้ไปกับลุงเอ็กซ์ครับ” เป็กซ์บอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมออกรถ ว่านมาด้วยมายังไงละ แล้วเดฟมันไปรีบที่ไหน ผมขับรถมายังที่ร้านอาหารประจำที่สองบ้านมาทานกันบ่อยๆ

“พี่อาร์ม”  ผมเรียกพี่อาร์ม ผมไม่เจอพี่อาร์มเกือบแปดปีได้ พี่อาร์มมากับพี่บู้ ผมเดินเข้าไปกอดพี่อาร์ม

“อะไรเนี๊ยะ “ พี่อาร์มแซวผม

“คิดถึงพี่อาร์มอะดิ แล้วนี้พี่มากับพี่บู้เหรอ” ผมถามพี่อาร์ม พี่บู้ยิ้มพยักหน้า

“โชคดีนะไปฝึกครั้งนี้ “พี่บู้บอกผม

“ขอบคุณครับพี่” ผมบอกพี่บู้ พี่อาร์มมองเซนและแซน

“ลุงบู้ สวัสดีครับ” น้องเซนยกมือไหว้พี่บู้

“หลานอั้ม ก็หลานอาร์มนิ” พี่บู้พูด พี่อาร์มมองเซน 

“ใช่คนที่พี่ดรีมบอกว่า เรียนเทวันโดกับแอ้หรือเปล่า” พี่อาร์มถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมควักมือเรียกทั้งคู่เข้ามาและเป็กซ์ด้วย

“คนนี้เป็กซ์ แอ้เขาก็พามาเป็นลูก และนี้เซนกับแซน “ผมแนะนำทั้งสามคน

“นี้ป้าอาร์ม” ผมบอกหลานแต่พี่อาร์มซิ

“เอ็กซ์” พี่อาร์มทำตาเขียวใส่ผมทันทีที่ผมบอกว่าป้า

“พี่ว่าน่ารักกว่าลุงนะ”พี่บู้พูด

“เรียกลุงห้ามเรียกป้านะ” พี่อาร์มอบกเซน เซนยิ้มเซนพยักหน้า

“ลุงอาร์ม “ มาริโอ้วิ่งลงจากรถมาหาพี่อาร์ม มากอดด้วย น้องไอซ์ด้วอีกคน แสดงว่าเจอกันแล้ว พี่ดรีมเดินเข้ามา แต่เดินผ่านไปเลย ไม่ทักพี่อาร์มกับพี่บู้เลย พี่อาร์มแค่มอง ผมเดินเข้าไปในร้านอาหารพร้อมๆกับพี่ๆ พี่อ้นมากับพี่อั้ม ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋นมันมานั่งรออยู่แล้วมันไวจริงๆ

“พี่เอ็กซ์ หวัดดีครับพี่” ไอ้ดิ๊บมันก็มามันยกมือไหว้ผม  ไอ้เดย์อีกคน ไอ้แดนไม่มาคงมีขึ้นเวรมีนเป็นแพทย์เอ็กซ์เทิร์นแล้วไอ้ดิวมันนั่งกับลูกๆ แต่ผมยังไม่เห็นแอ้เลย

“พี่อ้นหวัดดีครีบพี่” พี่บู้ยกมือไหว้พี่อ้น พี่อ้นก็มองพี่บู้เพราะว่าแน่นอนใครๆก็มอง มากับพี่อาร์ม แฟนกันเหรอ? พี่อั้ม นั่งลงตรงข้ามกับพี่อาร์ม พี่อ้นนั่งกับพี่ดิมอยู่แล้ว พี่โอมมาพร้อมกับหลานมิ้น วันนี้แต่งชุดน่ารักมาก

“ไปนั่งกับพ่อ..พ่อแท้ๆ นะลูกนะ อันนี้พ่อจำเป็น “พี่โอมบอกมิ้นพร้อมกับส่งไปนั่งข้างๆไอ้ดิว

“เสิร์ฟอาหารได้เลยใช่ไหมค่ะคุณหมอ” เจ้าของร้านเดินมาถามลุงภาแลพะพ่อผม

“ได้เลยครับคงมีแค่นี้ “ลุงภาพูด

“แล้วเดฟมันไปไหนละพ่อ” พี่ดรีมถามลุงภา

“มันบอกว่าไปรับ...ใครวะ ..ดิว”พี่ดิวตอบ

“ว่านพี่เพื่อนผม” ดิวบอกทุกคนก็พยักหน้าคงเคยเจอว่านยกเว้นพี่ๆผมทำหน้างงกันนิดหน่อย

“ ใครวะว่านน่ารักไหมวะ “ พี่โอม

“มรึงจะปาดหน้าเค้กไอ้เดฟมันเหรอ.. กรูเดาว่ามันกินอิ่มไปเรียบร้อยแล้ว..สาด” พี่อ้นหันไปกระซิบกับพี่โอม

“ล้างชามให้มันก็ยังดี” พี่โอม ผมหันไปทำนิ้วโป้งทิ่มลงความคิดแย่มาก แถมพี่โอมยังโชว์นิ้วกลางคืนให้ผมอีกนะ บ้านผมเขาเล่นกันแบบนี้แหละครับไม่ต้องตกใจ ฮาๆ

 “ลุงเดฟมาแว้ว” มาริโอ้บอกผมเงยหน้าขึ้นไปเดฟมันไปรับ ว่านมาจริงๆด้วย ผมหันไปมองว่าน ว่านยกมือไหว้ทุกคนจนกระทั้งมาหยุดที่ผม ว่านเดินมานั่งข้างๆผม และเดฟ

“พี่เอ็กซ์ “ ว่านเรียกผม ผมพยักหน้ายิ้มให้ ตอนนี้บรรยากาศมันดูตรึงเครียดยังไงก็ไม่รู้ ปกติพี่ดรีมจะไม่เงียบแต่วันนี้เงียบมาก

 “เด็กๆ ไปเล่นเครื่องเล่นกันไหม ลุงด้ากับลุงอาร์มพาไป” พี่ด้าบอกเด็กๆ เด็กพากันลงไปเล่นเครื่องเล่น เด็กดูหง่อยๆคงเพราะว่าแอ้ไม่มาแน่เลย

“ผมอยากไปดูหลานๆพี่เล่นเครื่องเล่น ได้ไหมครับ พี่เดฟ “ว่านบอกเดฟ  “ ได้ซิครับ พี่..” เดฟบอกว่าน

“พี่อยู่นีแหละวันนี้งานของพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์นะครับ ผมไปช่วยพี่ด้ากับพี่อาร์มดีกว่า” ว่านบอกพร้อมกับลุกขึ้นและเดินออกไปทันที

“เอาละ เดฟ เอ็กซ์ พรุ่งนี้จะไปแล้วนะ อยู่ด้วยกัน ดูแลกันดีดีละ รู้ไหม มันคงเป็นภาระกิจสุดท้ายแล้ว ไม่ต้องทำหน้างอแงเลย” ลุงภาพูด

“ลุงขอให้เดินทางกันโดยสวัสดิภาพ ไปถึงที่โน้นตั้งใจฝึกจะได้นำความรู้นั้นมาใช้ประโยชน์ ให้มากที่สุด “ลุงภาพูดให้พรผม สองคน

“ภีม” ลุงถาสะกิดบอกพ่อผม

“อาก็ขอให้เดฟ และเอ็กซ์ลูกชายอา เดินทางโดยสวัสดีภาพ ตั้งใจฝึก เก็บเกี่ยวประสบการณ์เพื่อนำมาใช้ในหน้าที่การงานตัวเองนะ เดฟ เอ็กซ์ ถอยถีถ้อยอาศัยกัน มีอะไรขุ่นเคืองก็ให้อภัยกัน ไปอยู่ที่นั้นดูแลกันดีดีละ” พ่อผมพูดบอกเดฟและผม

“เดฟ พี่ฝากน้องพี่ด้วย พี่รู้ว่าบางที่มันบ้าระหำเหมือนพี่มันแต่มรึงช่วยเบรคมันให้กรูหน่อยนะ อย่าให้มันซ่าจนเกินงาม”พี่อ้นบอกไอ้เดฟ เดฟมันหันมามองผม

“ครับพี่” เดฟมันรับปากพี่ผม

“ไปฝึกคราวนี้มันโหดหน่อย แต่ถ้ามรึงอยู่กลุ่มเดียวกันพวกกรูก็สบายใจ” พี่ดิมพูด พี่ดิมเคยไปฝึกมากับพี่อ้นคงรู้ดี ผมสองคนพยักหน้าแต่เปล่า ผมโทรขอเปลี่ยนกลุ่มเรียบร้อยแล้ว เดฟมันยังไม่รู้เรื่องนี้ มันจะรู้เมื่อมันไปถึง ผมนั่งทานของหวานกันต่อ ดูวันนี้พวกพี่ๆผมกับพี่ๆบ้านดอเด็ก น้องๆผมกับน้องๆบ้านดอเด็กได้นั่งคุยกัน นานแล้วนะที่ไม่ได้มีบรรยากาศแบบนี้ พี่ดรีมคุยกับพี่อั้ม ปกติผมไม่ค่อยได้เห็นโมเม้นนี้เท่าไหร่ก็พี่ดรีมเขาไม่ใช่หมาทหารนี้ครับ เป็นหมอบ้าน ประจำแต่โรงพยาบาล มีออกหน่วยครั้งหรือสองครั้งเอง

“บู้ พรุ่งนี้ออกกี่โมง” พี่อั้มถามพี่บู้

“แต่เช้ามึดเลยวะ “พี่บู้ตอบพี่อั้ม

“เอ็กซ์พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่งพรุ่งนี้นะ โชคดีเรา “พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้

“ขอโทษนะค่ะ จะขึ้นร้องเพลงกันหน่อยไหมค่ะ” เจ้าของร้านเดินมาถามโต๊ะผม ดนตรี เขารู้ว่าบ้านผมชอบร้องเพลง

“เดฟ เอ็กซ์สักเพลงวะ” พี่ดิมบอกผมกับเดฟ ผมหันมามองหน้ากัน

“ให้เอ็กซ์ดีกว่า” เดฟมันบอก

“ไปดิ ไปทั้งคู่ เร็วๆ พวกกรูอยากฟัง “ พี่โอมอีกคน ผมก็ต้องลุกขึ้น พี่ดรีมเดินไปเรียกหลานๆว่าผมกำลังจะขึ้นร้องเพลงให้ฟังให้รีบมาฟัง  ตอนนี้หลานๆขึ้นมาแล้ว ผมขึ้นไปบนเวที แน่นอนไอ้เดฟมันต้องเล่นกีตาร์ ส่วนผมร้องนำ เดฟมันปรับสายกีตาร์ตามที่มันถนัด

“เพลงอะไร เอ็กซ์” เดฟถามผม ผมหันมามองหน้ามัน ผมยังนึกอยู่จนผมนึกขึ้นมาได้ ว่าผมควรจะร้องเพลงอะไรดี

“เล่นตามกรูแล้วกันมรึงเล่นได้เดฟ”ผมบอกมันเดฟมันเงยหน้าทำหน้างง ผมก็ขึ้นเลย

“ฉันนะหรือไม่รักเธอ ฉันนะหรือไม่รักกัน ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันคงไปนานแล้ว
เธอสิเธอไม่รักเลย ทำไมไม่เคยมีวี่แวว ฉันรอนานแล้ว แต่เธอรอใครอยู่

พอผมขึ้นเพลงนี้เดฟมันมองหน้าผมทันที ผมหันมามองหน้ามันว่าให้มันเล่นกีตาร์ดิ เดฟมันก็เล่นกีตาร์ มันเคยเล่นเพลงนี้กับผมมาก่อน

https://www.youtube.com/v/CKqvTCE8AIE    [ก้าวเดียว]

ตลอดเวลาที่เดฟมันเล่นกีตาร์มันก็มองผมไปด้วย ผมฟังดูก็รู้วันนี้มันเล่นเพี้ยนมากทั้งที่มันนะมือหนึ่งเลยดีกว่า มันเล่นไปสะดุดไปแถมมันยังมองผมตลอดด้วย เหมือนมันอยากจะพูดอะไร พอเล่นจบทุกอย่างเงียบไปพักหนึ่งพี่ๆผมด้วยที่ต่างยกแก้วค้างมองผมกับเดฟกันหมด

“เอ็กซ์กรูต้องไปส่ง ว่านแล้ววะ “ เดฟมันลุกขึ้นพร้อมกับรีบลงจากเวทีไปมันเดินไปกระซิบกับลุงภีมและมันก็พาว่านเดินออกไป ว่านหันมามองผม ก่อนว่านจะเดินออกไปผมกำลังหันไปหยิบกีตาร์ ว่านวิ่งมาหาผมก่อน

“พี่เอ็กซ์โชคดีนะครับ ผมไม่รู้ว่าพอพี่กลับมาแล้วผมยังอยู่ที่นี้ไหม “ว่านเดินมาบอกผม ผมหันไปมองว่าน

“ผมอาจจะย้ายไปอยู่กับแม่ ดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่เอ็กซ์ ว่านไปนะครับ คีย์มันรออยู่ ..ว่านรักพี่...ชายนะครับ ” ว่านบอกผม อ้อภาคีย์มาส่ง ผมพยักหน้าว่านก็วิ่งกลับไปหาเดฟทันที

“ร้องกับพี่ไหมเอ็กซ์” พี่อ้นขึ้นมา ผมพยักหน้า

“มรึงโอเคไหมเอ็กซ์” พี่อ้นถามผม ผมนิ่งไปพักหนึ่ง  “ผมโอเคพี่ ผมโอเค “ผมบอกพี่อ้น

“ไอ้โอม ไอ้อั้ม ขึ้นมา” พี่อ้นเรียกพี่โอมพี่อั้มขึ้นมา ผมหันไปมองพี่อ้น พี่โอมขึ้นมาต้อง ต้องเพลงนี้แน่เลย Sugar ของ Marroo 5 

https://www.youtube.com/v/T6gxZSNwYsk
นานแล้วที่ไม่ได้เล่นเพลงกับพี่ๆผมเลย มันคงจะจริงที่ผมจะหันมาหาความสุขกับพี่ๆ ชีวิตของผมกับเดฟที่เคยมีแค่สองคนมันคงต้องมีคนอื่นบ้างในชีวิต ผมต้องเรียนรู้กับการเปลี่ยนแปลง

“แป๊ะๆๆๆ” จากหลานๆผม ผมออกมาเต้นกันหน้าเวทีน่ารักมาก ที่ทำเอาพี่ๆผมฮามากคงมิ้น เต้นได้กวนเหมือนพี่โอม

“ไอ้โอมนั้นลูกมรึงของแท้เลยวะ ฮาๆ “พี่อ้น  ขำไอ้เจ้ามี มีเต้นคอหยึกๆ สงสัยดูตลกเล่นมา

“อีกเพลง..ใครอยากเต้นออกมาหน้าฟอร์ได้เลย”พี่อ้น  วันนี้ที่ร้านคนไม่ค่อยเยอะ พอดนตรีขึ้นทั้งเด็กเสริฟ มาเวที หลานๆผมด้วยแน่นอนบ้านอ.อ่างไม่เคยพลาด ท่าเต้นขั้นเทพกันทั้งนั้น  I want to want me
   https://www.youtube.com/v/us08ZP83Owความสุขมันผ่านไปเร็วมากจนเริ่มดึกพ่อผมบอกว่าให้พอกันได้เล่นกันหลายเพลงเกิ้นเต้นกันมันเลยหลานๆ ผมเพิ่งรู้นะว่าหลานผมนี้เกรียนกันหลานคนอยู่นะ ซีนี้ใช่เล่นเลยนะโดยเฉพาะมิ้นนี้เกรียนระดับพี่โอมได้เลยพี่โอมเต้นท่าไหนมันไปได้หมด ตอนที่ผมกำลังจะเลิกกันไอ้เดฟมันกลับมาพอดีเลย

“อาร์ม” พี่อ้นเรียกพี่อาร์ม ที่เดินไปกับพี่บู้

“พี่ไปส่ง” พี่อ้นบอกอาร์ม อาร์มหันมามองหน้าพี่บู้

“อาร์มว่าให้เอ็กซ์ไปส่งได้ไหม ผมมีอะไรจะคุยกับเอ็กซ์” พี่อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมหันไปมองพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า ก่อนเดินผ่านไปสายตาพี่อ้นมองพี่บู้ได้น่าสยองมาก

“งั้นพี่กลับเลยนะอาร์ม  “พี่บู้บอกพี่อาร์ม

“พี่กลับก่อนนะ เอ็กซ์  เดฟ” พี่บู้บอกผมและหันไปบอกเดฟด้วย เดฟมันมองผม

“จะขับไปส่งพี่อาร์มเหรอ ดึกแล้วนะ ” เดฟมันเดินมาถามผมผม

“กรูโอเคเดฟ เจอกันพรุ่งนี้วะ” ผมบอกมันว่าผมโอเค และเดฟมันก็เดินกลับไปขึ้นรถ พี่อาร์มเดินมากลับผม ผมเข้าไปในนั่งในรถ ผมทำหน้าที่คนขับให้พี่อาร์ม พี่อาร์มนั่งเงียบ ผมรู้ว่าพี่อาร์มเปลี่ยนไปมากไม่เหมือนเดิมเหมือนมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างแปดปีที่พี่อาร์มไม่ได้กลับบ้าน

“พี่อาร์ม”ผมเรียกพี่อาร์ม

“เอ็กซ์ พรุ่งนี้พี่ไม่ได้ไปส่งนะ อย่าบอกพี่อ้นกับพี่อั้มนะ พี่ขอโทษ พี่จะเข้าไปกับพี่บู้ “พี่อาร์มบอกผมทำเอาผมเงียบไปเลย

“พี่อาร์ม พี่อ้นเขาไม่ให้พี่เข้าไปไม่ใช่เหรอ และพี่ยังไม่มีประสบการณ์ตรงนี้เลยนะ “ ผมบอกพี่อาร์ม พี่อาร์มมองผม

“มันก็ต้องมีครั้งแรกกันบ้างไม่ใช่เหรอเอ็กซ์ ..พี่รักเรานะ ดูแลตัวเองละ ดูวันนี้เงียบๆไม่ค่อยสนุกเลยนะ” พี่อาร์มบอกผม ผมยิ้มๆ

“พี่อาร์มด้วยนะ ผมว่าพี่อาร์มดูแปลกๆไปนะไม่เหมือนเดิม”ผมบอกพี่อาร์ม ผมนะสนิทกับพี่อาร์มมากตั้งแต่เด็กๆเพราะเราใกล้กันด้วยมั้ง

“ไม่มีอะไรหรอกเอ็กซ์  พี่โอเค อาจจะเป็นเพราะพี่ไปอยู่ที่นั้นนานมั้ง พี่อาจจะแค่ปรับตัว” พี่อาร์มบอกผม ผมจอดรถส่งพี่อาร์มหน้าบ้าน พี่อาร์มลงจากรถ ผมเดินไปกอดพี่อาร์มอีกที

“เช๊คทุกอย่างอีกทีนะเอ็กซ์จะได้ไม่ลืม โชคดีนะเอ็กซ์ “พี่อาร์มบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินกลับมาที่รถ ผมเห็นรถเดฟมันขับตามผมมา มันจอดด้านนอก ผมเดินเข้าไปแปลกใจว่าตามมาทำไม

“มีอะไรเดฟ”ผมเดินไปมันเปิดกระจกมองผม

“ก็มันดึกมากแล้ว ขับกลับคนเดียวเป็นห่วง” เดฟมันพูด

“งั้นแป๊ปหนึ่งนะ” ผมบอกเดฟ ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพี่อาร์ม ผมดึงกุลแจรถไปด้วย

“พี่อาร์ม ผมกลับกับไอ้เดฟมันนะ นี้กุลแจรถผม พี่เอาไว้ใช่ ก็ดีนะจอดไว้นานเดี๋ยวสนิมขึ้น” ผมบอกพี่อาร์ม พี่อาร์ม พี่อาร์มหันมา พยักหน้าให้ผมพร้อมกับรับกุลแจผมไป ผมเข้าไปนั่งในรถไอ้เดฟ

“มีอะไรหรือเปล่า เดฟ” ผมถามเดฟมัน ผมดูว่าสีหน้ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ไม่มีหรอก “เดฟ

“เดฟ มรึงโกหก” ผมบอกเดฟมัน

“ว่านเขา...บอกว่าเขาไม่ได้รักกรูวะ “เดฟหันมาบอกผม ผมพยักหน้า

“แล้วเขารักใครวะ” ผมถามไอ้เดฟ

“เขารักมรึง “เดฟมันบอกผม

“แต่เขาไม่ได้อยากได้มรึง เอ็กซ์ว่านเขารู้มาตลอดมามรึงรักกรู แต่กรูไม่เคยรู้ มรึงเข้าใจไหมเอ็กซ์” เดฟมันพูด ผมคิดว่าว่านพูดเล่นกับผมซะอีกนะเป็นเรื่องจริงเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ละ

“เขาบอกว่าเขาจะไม่มาเจอกรูอีก ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย” เดฟมันพูด

“เอานะ เขาคงพูดให้มรึง ไม่งอแงที่จะไปฝึกนะ ฝึกเสร็จกลับมาทุกอย่างมันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะเดฟ “ผมบอกมันตอนนี้มันจอดที่หน้าบ้านผมแล้ว เดฟมันพยักหน้า

“อย่านอนดึกละ เดี๋ยวมรึงเมาเครื่อง”เดฟมันบอกผมก่อนจะออกรถไป ผมควรดีใจหรือเสียใจดีที่เดฟมันบอกผมวะ เลยไม่ได้ถามว่ามันจะเอายังไงต่อไปเลย ผมเดินขึ้นบ้าน เช๊คกระเป๋าของใช้อีกรอบดีกว่า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟเลี้ยงส่งที่ต้องไปฝึก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-09-2015 14:42:36
 :เฮ้อ: ตอนนี้หน่วงกันไปหมด ต่างคนต่างมีปัญหาของตัวเอง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟ แค่วันแรกที่ต้องต่างคนต่างอยู่มัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-09-2015 18:51:25
วันที่ต้องเดินทาง ของเดฟVS เอ็กซ์
 เช้าวันนี้ผมมารถพี่อ้น พี่อั้ม พี่ชายคนโตและคนรองผมขับรถมาให้ผมเองเลย ของผมของไม่มากกระเป๋าใส่พวกของใช้เสื้อผ้านะที่นั้นเขาเตรียมไว้ให้แล้ว เสื้อที่ใส่ในค่ายไม่มีอะไรมาเสื้อยืดของค่ายพร้อมกับกางเกงทหาร ไม่ได้ใส่เยอะอยู่แล้ว มีชุดลำรองที่เตรียมไปเพื่อเดินทางกลับมาบ้าน เมื่อวานไอ้เดฟมันบอกผมว่าว่านไม่ได้รักมัน ผมยังช๊อกอยู่เลย แถมบอกเดฟว่าว่านนะชอบผมอีกช๊อกหนักกว่าเดิม เป็นเดฟมันคงช๊อกไม่แพ้ผมเช่นกัน ความรักเข้าใจยากแท้

“ไอ้อาร์มมาหรือยัง อั้ม” พี่อ้นถามพี่อั้มที่นั่งข้างๆ

“โทรหาไม่ติดอะ สงสัยไปที่ค่ายฯแล้วมั้ง  เอ็กซ์เอารถไว้ให้อาร์มมันใช่ไหม”พี่อั้มพูดและถามผม

“ใช่พี่ผมไม่ได้ใช่อะให้พี่อาร์มใช่ดีกว่า จอดนานเดี๋ยวพัง” ผมบอกพี่ผม พี่ๆเขาพยักหน้า

“อย่าไปบ้าระหำทีไหนนะเอ็กซ์แค่ฝึกพอ ไม่ต้องสร้างสรรผลงาน” พี่อ้นห้ามปรามผมอีกแล้วเมื่อคืนก็เทศซะผมหลับไปเลยฮาๆ พี่อ้นขับมาจอดด้านในค่ายเรียบร้อยแล้ว พี่โอมมาถึงแล้ว ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋นก็มาถึงแล้วด้วย แถมด้วยไอ้อิ๋งมันมากับไอ้เอสแน่นอนเมื่อวานบอกว่ามีสอบมาไม่ได้

“พี่เอ็กซ์” ไอ้อิ้งค์ มันวิ่งมาแล้ว

“หยุด อิ้งค์น้องรักของพี่ ไม่ต้องวิ่งมากอดพี่ขนาดนั้นนะ กรูกลัวมรึง กอดใครที่ไหรคนนั้นเจ็บตัวทุกที”พอผมบอกมัน ยืนทำปากห้อยเลย น้องคนเล็กผม  ผมเดินไปหา เอามือลูปหัว ผมแย่อิ้งมันเล่น

“โอ้ ๆ ทำปากห้อย “ ผมกอดปลอบหน่อย

“อิ้งไม่รู้จะซื้ออะไรอิ้งเลยซื้ออันนี้ให้” อิ้งบอกผมพร้อมกับส่งซองมาให้ผม ผมหยิบซองมาและเปิดดู ที่แคะขี้หูดีนะมีไฟด้วยไว้แคะตอนมึดๆใช่ไหมเนี๊ยะ

“เวลาพี่ใช้พี่จะคิดถึงอิ้ง” น้องผมมันบอกผม และน้องอีกคน แอมก็เข้ามากอดผมด้วย

“พี่เอ็กซ์ แอมซื้ออันนี้ให้ พี่จะได้ไม่ตื่นสาย” แอมพูดผมก็หยิบมาดู นาฬิกาปลุกโลโก้โค้กซะด้วย ผมชอบอะไรพวกนี้ ผมหอมแก้มแอมหนึ่งที ผมเดินไปหาตรงพีๆบ้านดอเด็ก เดฟมันมาแล้ว ผมเห็นไอ้เดฟมันกอดไอ้เดียร์ถือถุงหน้าตาเหมือนกับถุงไอ้แอมเลย อย่าบอกนะว่า เหมือนกันนะ ไอ้เดฟมันก็มองถุงที่ผมถือ

“อะไรในถุง” เดฟมันผม

“นาฬิกาปลุก โลโก้โค้ก “ผมบอกแต่ผมพูดออกมาพรอ้มกับไอ้เดฟเลย เหมือนกัน ผมหันมามองไอ้แอม

“ไปเลือกร้านเดียวกัน ไปด้วยกัน กลับด้วยกัน และก็...” ไอ้เดียร์ ผมอยากจะเตะน้องมันอีกแล้ว

“ก็เลิกเรียนพร้อมกันอะ” แอมบอกผม ส่วนไอ้เดียร์มันยิ้มแหยให้ผม ผมชี้มันแค่ชี้ไปอย่างนั้นแหละมันรีบหลบหลังพี่มันเลยนะ ไอ้เดฟนะ

“ไอ้เดียร์อย่ามาหลบหลังพี่เดี๋ยวพี่มันเตะมาพลาดโดนพี่ “ไอ้เดฟมันดันไอ้เดียร์ออก

“รับแทนน้องบ้างไม่ได้เหรอ” ไอ้เดียร์มันบอกพี่มัน

“แล้วที่เวลาพาแอมมันไปสวีทบอกพี่ไหมละ “ไอ้เดฟ ผมเดินเข้ามาด้านในผมรีบเอากระเป๋าไปลงทะเบียนก่อนเขาจะได้ลำเลียงขึ้นเครื่องก่อนลำเลียงเขาตอ้งตรวจค้นสำภาระก่อนว่าอะไรที่เอาไปได้เอาไปไม่ได้  ไอ้เดฟมันก็เอากระเป๋ามาลงทะเบียรแล้วเหมือนกัน ผมเดินกลับออกมา แอ้มันมากับติ๊กจริงๆด้วย มันเดินคลอเคลียร์มาด้วยกัน

“กรูว่างานเข้าไอ้ดิววะ” ไอ้เดฟมันพูด ผมพยักหน้าว่าถ้าจะใช้ 

“พี่เอ็กซ์หวัดดีครับ พี่เดฟหวัดดีครับพี่” ติ๊กยกมือไหว้ผมสองคน

“พี่เอ็กซ์แอ้ขอโทษนะที่เมือวานมาไม่ทัน” แอ้บอกผมทันที ผมมองแอ้และติ๊กสลับกันไปมา

“พี่เอ็กซ์เมื่อวานผมมีปัญหาที่กองถ่ายนิดหน่อยเลยทำให้แอ้มาไม่ทัน ผมขอโทษนะพี่” ติ๊กบอกผมแอ้มันตามติ๊กไปที่กองถ่ายเหรอ

“มรึงมีถ่ายทำกับเขาด้วยเหรอวะแอ้” ผมถามไอ้แอ้น้องผม แอ้มันหันไปมองติ๊กและ หันกลับมาหาผม

“ผมไป..” แอ้ทำท่าจะตอบผม   “แอ้ไปเฝ้าผมที่กองถ่ายนะ แอ้มันกลัวหนุ่มอื่นจีบผมนะพี่ “ติ๊กพูดพร้อมกันจับมือแอ้ไว้ด้วย ผมว่าปัญหาใหญ่แล้วแหละ ไอ้ดิวมันเดินเข้ามาพอดี พอมันเห็นมันเดินออกทันทีเหมือนกัน ไอ้เดฟมันรีบเดินไปหาน้องมันเลย

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ติ๊กดังขึ้น  “ แอ้ไปรับสายก่อนนะ ข้างนอกข้างในมันเสียงดัง เดี๋ยวมานะ ..ฟ๊อด” ติ๊กมันพูดพร้อมกับหอมแก้มไอ้แอ้ด้วยผมก็มองมัน ไอ้แอ้มันรีบถูแก้วมันทันที

“ไปคุยกับพี่ด้านโน้นซิแอ้ มันอะไรของมรึงเนี๊ยะ” ผมถามไอ้แอ้ ผมรีบถึงแขนมันออกไปทันที

“แอ้ มรึงทำอะไรของมรึงอยู่แอ้ “ ผมถามไอ้แอ้ แอ้มันอึกอักที่จะตอบผมด้วยซ้ำ

“เกิดอะไรขึ้นระหว่างมรึงกับไอ้ดิว และติ๊ก ร้อยวันพันปีมันไม่เคยมาที่ค่ายฯนี้เลยนะ ไม่มาเลยดีกว่า” ผมถามแอ้  ผมเห็นแอ้มันหยิบมือถือขึ้นมาดูคงมีข้อความเข้า

“ผมกับติ๊ก คบกันอยู่พี่ “ แอ้บอกผม 

“อะไรนะ” ผมถามแอ้อีกทีเหมือนจะฟังไม่ถนัด

“อะไรนะไอ้ดิว มรึงพูดจริงเหรอ มรึงกับแอ้ เลิกกัน” เสียงดังมาอีกทางไอ้เดฟ ผมหันมามองแอ้

“ตามนั้นแหละพี่ ผม... เออ.. ผม ..พี่อย่าถามแอ้เลยนะ แอ้ไม่รู้จะพูดยังไง รู้แค่ว่าตอนนี้ผมกับติ๊กคบกัน “แอ้พูดแค่นั้นเสียงมันสั่นๆ ผมกอดมันเลยผมสงสารมันมาก

“แล้วเรื่องลูกละแอ้” ผมถามแอ้

“ลูกคือของไอ้ดิว ยกเว้นเซน พี่เอ็กซ์ ยังไงแอ้ก็ต้องไปฝึก แอ้คงไม่ได้ดูแลลูกมาคงจะมีแต่ดิว เท่านั้น” แอ้พูด ผมรู้ว่ามันร้องไห้ มันปาดน้ำตาเพื่อหลบผมอยู่

“ทำไมมันเป็นแบบนี้วะแอ้ นี้ลูกๆ มรึงรู้หรือยัง พี่อ้นละพี่อ้นรู้เรื่องนี้หรือยัง” ผมถามแอ้ แอ้มันส่ายหัวว่ายัง

“กริ้ง” เสียงมือถือแอ้ดังขึ้น  “ อืมม พอดีมาคุยกับพี่เอ็กซ์จะออกไปแล้ว รู้แล้วนะ “แอ้มันรับสายคงเป็นติ๊กซินะที่โทรตาม

“ติ๊กมันโทรตามแอ้แล้ว ผมต้องออกไปหามันก่อนนะพี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์ โชคดีนะ ไม่นานแอ้ก็คงต้องไปเหมือนกัน “แอ้พูดพร้อมกันหันมากอดผมและเดินออกไป ผมเดินตามแอ้ออกมา ผมไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะมีวันนี้ ติ๊กจับมือแอ้ตลอดแถบจะไม่ปล่อยเลยดีกว่า

“อะไรนะไอ้อั้ม อาร์มเข้าไปกับไอ้บู้ นิมรึงไม่รู้เหรอว่น้องจะเข้าไปนะอั้ม ไปมรึงรีบเข้าไปดูมันเลย นี้กรูมีงานด่วนกับไอ้ดิมนะไม่งั้นกรูเข้าไปเตะมันแน่ กรูบอกมันแล้วให้มันทำงานเอกสาร นี้มันดันชิ้งหนีไป “พี่อ้นพูดกับพี่อั้มอย่างหัวเสีย วันนี้มันวันอะไรเนี๊ยะ ฤกษ์ยังจะไม่ค่อยดีแล้วผม 

“เอ็กซ์ พร้อมหรือยังลูกเขาเรียกแล้ว” พ่อภีมผมเดินเข้ามาหาผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้ว ไอ้เดฟมันเดินมาหาผมด้วย

“เขาประกาศเรียกรายงานตัวแล้วเอ็กซ์” เดฟมันบอกผม ลุงภาก็เดินมาทางผมแล้ว ผมเข้าไปไหว้ลุงภาก่อน

“พระคุ้มครองนะเอ็กซ์ อะ ลุงให้สวมไว้คนละองค์” ลุงภาพูดและสวมสร้อยคอมีพระเครื่องให้ผมเส้นหนึ่ง ผมหยิบมาดู พระรอดครับ

“ไม่ต้องพูดนะว่าพระรอดหรือมรึงรอดนะหลานกรู เอาให้รอดกลับมาทั้งพระทั้งคน สวมไว้ป้องกันภัยอันตราย” ลุงภานี้รู้ใจผมจริงๆ ผมยกมือไหว้ขอบคุณลุงภา ผมเดินไปกอดพ่อผม ไม่บ่อยเลยที่ผมจะทำแบบนี้

“ที่จริงเป็นทหารเข้าไม่ได้ห้ามกอดไม่ใช้เหรอพ่อ” ผมกระซิบบอกพ่อ

“ก็ไม่ได้ห้ามให้กอดนี้ นึกว่าโตแล้วเขินไม่อยากกอด”พ่อผมพูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ

“กอดใครไม่อุ่นเท่ากอดพ่อ”ผมบอกพ่อ

“ดูแลตัวเองดีดีนะ อย่าซ่าให้มาก ความบ้าระหำไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น” พ่อผมบอกผมอีกแล้ว ผมพยักหน้าแต่ยอมรับว่าผมก็ทำมันทุกที

“พี่อ้น “ผมหันไปกอดพี่อ้นอีกคน

“อย่าทำหน้าให้กรูน้ำตาพรากไปด้วยดิวะ ไอ้เอ็กซ์ ไปฝึกรบนะมรึง ไม่ต้องไปฝึกรักด้วยละ “พี่อ้นพูด ผมหันไปกอดพี่อั้มอีกคน

“มีอะไรที่ขาดเหลือก็บอกพี่มานะ พอดีพี่ได้ดูแลพวกเสบียงที่ต้องส่งไปให้ค่ายฯสำหรับทหารที่ไปฝึก บอกพี่ พี่จะส่งไปให้เอ็กซ์” พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้า

“แค่ที่พี่แพ็คให้ผมก็ใช้ไม่หมดแล้ว พี่แพคเหมือนให้ผมไปประจำการถาวรเลยนะพี่อั้ม” ผมพูดแอบเหล่มองพี่อั้มก่อนว่าจะเตะผมหรือเปล่า

“ดีนะที่วันนี้กรูไม่อยากเตะมรึงนะ” พี่อั้มพูด

“พี่เอ็กซ์” นอ้งชายผมไอ้เอส แม้ว่าจะห่างกันแค่ปีเดียวแต่มันเคารพผมดีทีเดียว ผมกอดคอมัน

“ดูแลน้องรักมรึงทั้งสองดีดีละ “ผมบอกไอ้เอสเพราะว่าเอสมันประจำที่ค่ายฯที่กรุงเทพ มันเลยต้องดูแลอิ้งและแอม

“พี่เอ็กซ์ ไปแล้วใครจะโทรนัดเด็กให้ผมสองคนละ”ไอ้โอ๊คและไอ้อั๋น ผมเลยต้อง

“เดี๋ยวกรูส่งอิเมลให้มรึงไปโทรเอง”ผมเองก่อนไปต้องทิ้งมรดกไว้ให้มันสองคนดูแลอีก ยิ้มตาหยีเลยนะแบบนี้

“ไปได้แล้วเตรียมเข้าไปได้แล้ว “ พี่อ้นบอกผม

“ไปถึงแล้วส่งให้วะ ตรงนี้ไม่มีสัญญาณ”ผมหันไปบอกไอ้น้องผมไอ้โอ๊คและอั๋นนั้นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้หนักมาก แทนที่มันจะห่วงพี่มันห่วงกลับไม่ได้ระบาย ไอ้น้องเวรผมรีบวิ่งเข้าไปด้านในเห็นเพื่อนผมโบกมือเรียกผมแล้ว ผมรีบเข้าไปเช็คชื่อตามกลุ่มทันที เขาแบ่งเป็นสองทีม ปีนี้เขาส่งค้อนข้างเยอะเลย เกือบสี่สิบนายเลย ผมได้อยู่ทีม A แน่ละฝึกมหาโหด เดฟมันอยู่ทีมB เดฟมันคงแปลกใจไม่มีชื่อผมใกล้ๆกับมัน เดฟมันหันมามองหน้าผม ผมเดินไปยังทีมที่ผมต้องฝึกด้วย ทีมA เพื่อนใหม่แต่มีบางคนที่เคยทักกันบ้างตอนฝึกคราวที่แล้ว เดฟมันยืนมองผมเดินไปนั่งและมันก็เดินไปนั่งทีมของมันเพื่อนๆ ของผมและมันทั้งนั้น ผมไม่กล้ามองตามันเลย ผมกลัวทนไม่ได้ที่ต่อไปนี้ไม่มีคู่หูเดฟเอ็กซ์แล้ว ห้องนอนก็ต้องแยกกัน  แถมฝึกก็แยกกันฝึกอีกด้วยเพลอจะต้องเป็นคู่แข่งกันด้วย เพราะต้องมีการแข่งทำคะแนนกันอีก
**********************************************************************************
   เดฟ ผมนั่งเครื่องลำเลียงมาคนละลำกับเอ็กซ์เพราะ ผมไม่คิดว่าเอ็กซ์จะแยกกลุ่มฝึกกับผมด้วย ผมตั้งใจแค่แยกห้องนอนนะ แต่ที่ไม่แยกกลุ่มเพราะว่าเอ็กซ์บางที่ก็ทำอะไรบ้าระหำ ผมนี้ต้องคอยเบรคไว้ตลอด งวดนี้มีแพทย์ทหารไปหลายคนอยู่ เพื่อนๆผมทั้งนั้น มีผู้หญิงมาด้วยสองคน

“มรึงกับเอ็กซ์ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่าวะ งวดนี้ไม่มาเครื่องลำเดียวกันวะ” เพื่อนผมไอ้ณัฐ มันถามผม

“เปล่านี้ เอ็กซ์มันคงอยากมีเพื่อนใหม่บ้างมีแต่กรูคนเดียวเบื่อแย่ดิวะ” ผมหันไปบอกเพื่อนผมไอ้ณัฐ มันพยักหน้าเหมือนว่าจะเชื่อ ผมเดาว่าพวกมันไม่เขื่อหรอก ตอนนี้เครื่องบินลำเลียงลงจอดเรียบร้อยแล้วผมกำลังเดินลงจากเครื่องกัน

“เดฟ ทำไมเอ็กซ์มันไปอยู่กลุ่มAวะ มรึงสองคนผัวเมียงอนอะไรกันเนี๊ยะ” ไอ้เบนซ์มันเดินมาถามผม คนที่สองแล้วนะ ที่ถามผม

“ไม่มีนิ มันก็คงอยากจะมีเพื่อนเพิ่มนะ”ผมบอกไปเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

“และอีกอย่าง กรูสองคนไม่ใช่ผัวเมีย...เก็บปากไว้กินข้าวเลยมรึง” ผมหันไปชี้บอกมัน

“กรูสองคนไม่ใช่ผัวเมีย..... ตัวติดกันขนาดนั้น มรึงไปหลอกเด็กเหอะมรึง” ไอ้เบ็นซ์ผมหันไปยกนิ้วกลางให้ ผมเดินถือกระเป๋าเพื่อไปติดต่อว่าห้องพักผมห้องไหน นี้คงไม่ได้เจอกันแถมฝึกแยกกันอีก มันคงทำให้ผมกับเอ็กซ์มองเห็นอะไรได้มากขึ้น เอ็กซ์กรูขอโทษนะ ผมได้แต่บอกตัวเอง

“สวัสดีครับพี่” ผมยกมือไหว้พี่ปาร์ค พี่เขาดูแลหน่วยที่ผมจะมาฝึกนี้ พี่ปาร์คคือลูกลุงสอง น้องชายคนที่สองลุงหนึ่ง มีพี่ไปส์อีกคน เขาสองคนหัวปีท้ายปีเลยจบออกมาพร้อมๆกัน ตอนนี้เป็นครูฝึกแล้ว

“หวัดดีวะ เออ มาคนเดียวเหรอ เมียมรึงอะ”พี่ปาร์คถามผม คนที่สามหวังว่าเมียที่พี่เขาถามคงไม่ใช่เอ็กซ์นะ

“ใครอะพี่เมียผมและผมคิดว่าผมไม่พกเมียมาฝึกด้วยแน่นอนพี่ปาร์ค ”ผมบอกพี่ปาร์ค

“อ้าวไอ้นี้ ....ไอ้เอ็กซ์ไง” นั้นไง เป๋ง คนที่สาม ตกลงนี้ใครก็มองว่าผมกับเอ็กซ์เป็นผัวเมียกันจริงๆด้วยเหรอ

“มันไม่ใช่เมียผมพี่ ...มันเป็นลูกพี่ลูกน้องผมพี่ปาร์ค” ผมบอกพี่ปาร์ค

“เอา ไปไหนไปกัน ตัวติดกัน ตั้งแต่ฝึกซีลแล้วมรึง “พี่ปาร์คพูด

“ตอนนี้มันไปหาเพื่อนใหม่แล้วพี่ มันไม่ติดกับผมแล้ว เลิกแซวผัวเมียได้แล้วพี่ปาร์ค” ผมบอกพี่ปาร์ค

“มันได้มรึงแล้วทิ้งมรึงเหรอ” พี่ปาร์คนะพี่ปาร์ค นั้นไง

“ยังไม่ได้ พี่ปาร์ค ผมไปเช็คห้องพักแล้ว “ผมพูดและเดินออกทันที ผมเดินไปเช็คห้องพักของผม ผมยื่นเอกสารให้เจ้าหน้าที่ที่ดูแล เข้าก็รับไปและทำการเช็คห้องให้ผม เวลาผ่านไปสิบนาที

“ได้แล้วครับโซน B นะครับ ห้อง B039 ตรงข้ามห้องB 040 “เจ้าหน้าที่บอกผม

“มีผมคนเดียวใช่ไหมครับ”ผมถามเจ้าหน้าที่

“ตอนนี้มีคนเดียวครับ เห็นระบุถ้ามีโซนอื่นว่างที่จะพักกับ แพทย์ทหารผมจะรีบแจ้งทันที แต่ตอนนี้ยังไม่มีเต็มแล้วครับ” เจ้าหน้าทีบอกผม ผมพยักหน้าว่าโอเค ผมถือกระเป๋าเดินออกไปทันทีเพื่อนตรงไปโซนห้องพักที่เขาจัดไว้ให้ผม ผมเดินมาหยุดหน้าห้องพัก ผมรีบไขกุลแจเข้าไปทันที ห้องไม่ได้กว้างมากเลย ห้องแคบ สำหรับนอนคนเดียว มีโต๊ะทำงาน โคมไฟ ตู้เสื้อผ้าเตียงนอนพับได้ พับเป็นที่นั่ง สำหรับทำงานแต่พอกางออกจะเป็นเตียงนอน มีตู้เย็นเครื่องเล็กๆ มีไมโครเวฟ สำหรับอุ่นอะไรทานได้ ยกเว้นห้องน้ำ ห้องน้ำร่วม ก็ยังดี ผมได้ยินเสียงห้องตรงข้ามผม เปิดประตู ผมรีบเดินไปเปิดประตูทักทายเพื่อนห้องตรงข้ามกันหน่อย

“เว้ยย” ผมก็ต้องร้องออกมาพร้อมกับคนที่อยู่ห้องตรงข้ามกับผม คือ เอ็กซ์ อะไรวะ ไหนบอกย้าย ทำไมห้องมันตรงข้ามกัน 

“มรึงอยู่ห้องตรงข้ามห้องกรูนี่นะ” เอ็กซ์ถามผม พร้อมกับมองห้องผมและห้องเอ็กซ์สลับกันไปมา ผมอยากจะบีบคอเจ้าหน้าที่

“นี้มรึงหนีกรูไปไกลเนอะ ห้องตรงหน้าห้องกรูนี้เอง “เอ็กซ์มันพูดก่อนนะเปิดประตูเข้าห้องไปทันที เหลือแต่ผมที่

“ทำไมไม่บอกกรูเลยวะ ว่าห้องตรงข้ามนะห้องเอ็กซ์ จะได้ไม่ต้องย้ายไปนอนด้วยกันเหมือนเดิม”ผมพูดกับตัวเองผมปิดประตูลง ผมรีบจัดเสื้อผ้าตัวเองเข้าตู้เปิดตู้มาก็เจอชุดที่จะใช้สำหรับการฝึกแล้ว ผมคิดอีกทีก็ดีนะ เปิดประตูมาเจอจะได้รู้ว่าเอ็กซ์ สบายดีหรือเปล่าเป็นไง เพราะว่าไมได้ฝึกกลุ่มเดียวกัน เพลอๆจะไปคนละทิศกันเลยแหละ ใจหายเหมือนกัน เคยหันไปเจอ นอนอนอยู่บนเตียงเล่นมือถือ ผมก็บ่นทุกทีว่าให้วางมือถือและมาจัดเสื้อผ้าใส่ตู้ ตอนนี้จะบ่นใครละ ไม่รู้ว่าตอนนี้เล่นมือถือหรือจัดเสื้อผ้าแล้วนะ หลังจากที่ผมจัดเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องผม

“ก๊อกๆ “ผมเคาะประตูห้องเอ็กซ์

“เข้ามาไม่ได้ล๊อก” เอ็กซ์ตะโกนออกมา ผมเดาว่ายังอยู่บนเตียง นั้นไงใช่เลย เล่นมือถือ

“ทำไมไม่จัดชุดใส่ตู้ก่อนละเอ็กซ์” ผมถามเอ็กซ์

“คนละห้องยังตามมาบ่นอีก ไอ้แก่” นั้นไงว่าผมอีกแล้ว

“ลุกและวางมือถือจัดเสื้อผ้าใส่ตู้” ผมเดินไปดึงมือถือมาถือไว้ เอ็กซ์มันมองผม ค้อนเป็นมิ้นเลยนะเวลาไม่ให้เล่นมือถือให้ทำการบ้าน ทำปากห้อยด้วย

“ก๊อกๆ “มีคนมาเคาะห้องเอ็กซ์ด้วย ผมหันไปมอง

“เข้ามาดิ ไม่ได้ล๊อก” เอ็กซ์ตะโกนบอกไป ผมหันไปดู ไอ้คนนี้มันเคยฝึกกับพวกผมแต่คนละกลุ่ม ตอนนี้กลุ่มเดียวกับเอ็กซ์แล้ว

“นายยุ่งอยู่เหรอเอ็กซ์” ผมจำชื่อมันไม่ได้หรอกครับ

“มีอะไรเปล่าอะ แก๊ป “ มันชื่อแก๊ป ผมหันไปมอง

“เออ เราจะไปเล่นบาสกันเรามาชวนเอ็กซ์นะ นายคุยกับ...แฟนเหรอ” แก๊ปมันถามเอ็กซ์

“แฟนบ้าอะไร นี้ไอ้เดฟไง แพทย์ทหารอะ “เอ็กซ์บอกแก๊ป

“จริงเหรอ แล้วนายจะลงไปเล่นบาสกับพวกเราไหม “ แก๊ปถามเอ็กซ์ผมมองสองคนสลับกัน ดูสายตาไอ้แก๊ปซิ มันมองเอ็กซ์ดีใจที่ได้ยินว่าผมกับเอ็กซ์ไม่ได้เป็นแฟนกัน อย่าบอกนะว่าไอ้นี้จะจีบเอ็กซ์นะ

“นายชื่อเดฟเหรอ “ แก๊ปมันถามผม ผมพยักหน้า

“เราชื่อเดฟ..ยินดีที่รู้จักนะ ชื่ออะไรนะ ...ปืนลูกโม่” ผมถามกลับ คนที่ถูกผมถามถึงกับขมดคิ้วเข้าหากันทันที

“เราชื่อแก๊ป ไม่ใช้ปืนแกร๊ป หรือปืนลูกโม่ “ดูก็รู้ว่ามันนอยด์  ฮาๆ หัวเราะคนเดียวในใจ

“ปืนอะไรก็ช่าง ...นี้ไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่ เล็กๆไม่ใหญ่ๆชอบ”ผมหันไปบอก ดูท่าอีกคนจะไม่ยิ้มด้วยนะ

“เดี๋ยวเราจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ก่อนนะ พ่อยืนคุมอยู่” เอ็กซ์หันไปบอกแก๊ปว่าพ่อยืนคุม ก็ผมอะดิ ผมสะบัดหน้าไปมองเอ็กซ์

“อ้อ เหรอ ..ได้ ได้ เจอกันนะ ..ไปนะครับพ่อ” ไอ้แก๊ป มันพูดผมยากจะแจกคลิกฟรีตามตรูดมันไปจริง

“เพิ่งจะมาถึงจะไปเล่นบาสแล้วเหรอ เดี๋ยวก็งานเข้าหรอก เอ็กซ์” ผมบอกเอ็กซ์

“ไม่เป็นไรหรอกนะ กรูต้องผูกมิตรกับเพื่อนใหม่ก่อนไม่ใช่เหรอ พรุ่งนี้ไปดูสถานทีฝึกแล้วด้วย มรึงนะไม่ต้องเพราะเพื่อนชุดเดิม เดฟ” เอ็กซ์มันบอกผม

“แล้ว..” ผมจะถามว่าเปลี่ยนกลุ่มทำไม

“ต่อให้มรึงย้ายห้องแต่ถ้ายังฝึกด้วยกันกรูก็ทำไม่ได้เหมือนกันเดฟ....กรูขออยู่คนเดียวได้ไหม จัดเสร็จกรูจะไปหาเพื่อนแล้วและมรึงลงไปทานอาหารเย็นเลยไม่ต้องรอกรูนะ กรูจะไปกับเพื่อน”เอ็กซ์บอกผมผมพยักหน้าใช่ซิ ผมเป็นคนเริ่มเองนิ ผมเดินกลับห้องตัวเองทันที แค่วันแรกมันก็รู้สึกแปลกแล้วนะ แปลกที่คนข้างๆไม่ใช่คนเดิม 
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟ แค่วันแรกที่ต้องต่างคนต่างอยู่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-09-2015 13:38:13
 :กอด1: :mew3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟ แค่วันแรกที่ต้องต่างคนต่างอยู่
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 03-09-2015 22:26:35
แอ้ กับ ดิว เกิดอะไรขั้น :serius2:

สงสารพี่เอ็กซ์  :mew4:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟ แค่วันแรกที่ต้องต่างคนต่างอยู่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-09-2015 18:30:41
 :a5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่เอ็กซ์VSพี่เดฟ แค่วันแรกที่ต้องต่างคนต่างอยู่
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-09-2015 19:06:39
 :hao3: ติ๊กคงขอให้แอ้ช่วยอะไรแน่เลย ส่วนพี่เดฟน่าจะรู้ใจตัวเองก็คราวนี้แระ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์มพี่รักและรออาร์มนานแค่ไหนพี่ก็รอ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-09-2015 19:56:24
พี่หมอดรีมVSอาร์ม 
  หลังจากวันที่เลี้ยงส่งเดฟกับเอ็กซ์ พวกผมก็ไปส่งสองคนนั้นที่ค่ายฯเพื่อจะขึ้นเครื่องบินลำเลียงพาไปยังค่ายที่เขาไปตั้งไว้ค้อนข้างไกลเพื่อฝึกโดยตรง พวกผมเห็นความผิดปกติของเดฟและเอ็กซ์แต่ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้เพราะว่าคงต้องปล่อยให้เขาสองคนจัดการมันกันเอง ความรักนี้มันเข้าใจยากแท้หนอ หมอดรีมยังไม่เข้าใจเลยให้ตายซิ นี้ผมไม่ได้ติดต่อน้องอาร์มเลยด้วย ผมทราบว่าน้องอาร์มเข้าไปลุยงานแถมเข้าไปกับไอ้บู้อีกด้วย เขาคงเคมีตรงกันส่วนผมมันคงคนละเคมีกันเลยเข้ากันไม่ได้(แต่คืนนั้นก็เข้าได้นะ..หมอดรีมแค่คิด..นี้เท่ากับว่าหมอดรีมเสียตัวฟรีใช่ไหมเนี๊ยะ ..เศร้าแป๊ป )

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ในห้องรอตรวจของผม คนไข้เพิ่งจะออกไปเมื่อกี้ผมให้พาเด็กไปพ่นยาก่อนแล้วค่อยกลับมาฟังปอดอีกที ผมยกหูโทรศัพท์ขึ้น

“สวัสดีครับ นายแพทย์นพ.ศรัณญ์รับสายครับ” ผมกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ข้างโต๊ะทำงานในห้องตรวจคนไข้ของผม ใครจะโทรมา ไอเดนทิฟายยาอีกเนี๊ยะ พยายามคัดรายมือให้ไปแล้ว ไม่เคยรู้หรือไง รายมือแพทย์อ่านยากเป็นเรื่องปกติ

“พี่ดรีม...อาร์มถูกยิงตอนนี้แบล๊คฮอคกำลังจะลงจอดลานจอดเฮริคอฟเตอร์ดาดฟ้าของโรงพยาบาลพี่ดรีม “หมอด้านั้น หมอด้าบอกผมว่าอาร์มถูกยิงเหรอ และกำลังถูกส่งมาที่นี้ด้วย

“พี่จะขึ้นไปดูเดี๋ยวนี้หมอด้า”ผมบอกหมอด้า ผมรีบคว้าทุกอย่าง

“น้องครับ ปิดห้องตรวจพี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่จะโทรตามหมอเอกพจน์ลงมาตรวจแทนพี่มีเครสด่วน” ผมบอกน้องผู้ช่วยฯทันที น้องผู้ช่วยฯพยักหน้าพร้อมกับหยิบป้ายเพื่อจะไปแสดงว่าหมอห้องนี้ไปทำหน้าทีแพทย์ฉุกเฉิน

“ไอ้เอก มรึงลงมาตรวจคนไข้ OPD ให้หน่อยดิ พอดีญาติกรูเขาถูกยิงกรูจะขึ้นไปดูวะเอก” ผมโทรหาไอ้เอกเพื่อนผม มันตรวจอยู่ที่หวอด

“ตอนนี้เหรอ เออ ได้ครับคุณเพื่อน ให้กรูวิ่งขึ้นวิ่งลงอยู่เนี๊ยะ” เพื่อนเอกผมแอบบ่นผมนิดนึงแต่มันลงมาตรวจให้ผม

“ขอบใจวะ พรุ่งนี้เช้าเลี้ยงกาแฟ โอนะ จุ๊บๆ” ผมบอกไอ้เอ็กซ์

“กาแฟนะโอ้ แต่ไอ้จุ๊บๆ ของมรึงนี้กรูไม่โอ กรูจะอ๊วก” ไอ้เอกมันพูด

“เออ ขอบใจ แค่นี้”ผมพูดและกดวางสายไป ผมรีบขึ้นไปชั้นบนเจ้าหน้าที่พร้อมเปลเข็นคนไข้มารอแล้ว หน่วยกู้ชีพของโรงพยาบาลผมด้วย

“คุณหมอดรีม” พี่ษาหัวหน้าพยาบาล ที่เราเรียกกันว่า Suppervisor (เรียกกันสั้นๆว่าซุป) ที่คอยดูแลทุกแผนก หากมีเหตุฉุกเฉินจะมีอำนาจในการตัดสินมากกว่า หัวหน้าพยาบาลและคอยประสานงานกับผอ.โรงพยาบาลอีกที

“ใกล้ถึงหรือยังครับพี่ษา”ผมถามพี่ษาด้วยอาการร้อนรน ผมเริ่มได้ยินเสียงแบล๊คฮอคกำลังจะลงจอดแล้ว ผมต้องถอดไปยืนรอให้เครื่องลงจอดให้เรียบร้อยก่อน ใจผมนี้เต้นไม่เป็นจังหวะเลย อาร์มนะอาร์มไม่น่าจะดื้อไปแบบนั้นเลย ผมรีบเข้าไปทันที ผมขึ้นไปบนแบล๊คฮอก ผมเห็นอาร์มที่นอนอยู่บนเปลสนาม ตอนนี้สวมหน้ากากออกซิเจนอยู่ แผลที่ถูกยิงคือหัวไหล่ด้านซ้าย ดูสีหน้าอาร์มเจ็บปวดจากบาดแผลที่ถูกยิง โชคดีที่แพทย์สนามให้น้ำเกลืออาร์มไว้

“ทางเราไม่มีพื้นทีในการผ่าตัดให้คนไข้ครับคุณหมอดรีม” พี่แพทย์ทหารที่ไปด้วยเอ่ย ผมพยักหน้า เจ้าหน้าที่ของทางโรงพยาบาลเข้ามาช่วยเคลื่อนย้ายอาร์มลงจากแบล๊คฮอก

“อาร์ม “ผมจับมืออาร์ม อาร์มยังสลึมสลือ อาร์มมองผม ผมบีบมือไว้ ตอนนี้รถเข็นกำลังเข็นอาร์มเพื่อไปยังห้องผ่าตัดด่วนที่สุด

“ติดต่อหมอผ่าตัดไว้หรือยังครับ” ผมถามพี่ษา

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ทุกอย่างพร้อมแล้วค่ะ คุณหมอดรีมจะเข้าเครสด้วยหรือเปล่าค่ะ” พี่ษาถามผม

“ครับ” ผมตอบพี่ษา มือผมยังกุมมืออาร์มไว้ไม่ปล่อย

“อาร์ม อาร์มจะปลอดภัย พี่อยู่นี้นะ เดี๋ยวพี่จะเข้าเครสด้วยนะอาร์ม” ผมพูดพร้อมกับเอามือลูปหัวอาร์มเบาๆ อาร์มพยักหน้าให้ผม  รถเข็นนอนคนไข้ เข็นอาร์มมายังห้องผ่าตัดเรียบร้อยผมารีบเข้าไปเพื่อชำระร่างกายด่วนที่สุดระหว่างที่รออาร์มถูกนำไปดมยาสลบ

“กริ้ง” เสียงมือถือผมดังขึ้น ไอ้อั้ม

“ได้ดรีมน้องกรูละ น้องกรูอยู่ไหน “ ไอ้อั้มมันถามผมด้วยอาการร้อนรน

“มรึงปล่อยอาร์มเข้าไปได้ยังไงอั้ม “ เสียงพี่อ้นถามไอ้อ้ม

“อั้มกรูจะเข้าเครสผ่าตัดอาร์มเอง มรึงไม่ต้องหวงกรูช่วยเต็มที อาร์มไม่เป็นอะไรหรอกอั้ม กรูจะไม่ปล่อยให้คนที่กรูรักที่สุดเป็นอะไรไป “ผมบอกไอ้อั้ม

“ใจวะดรีมกรูกำลังจะไป มรึงช่วยน้องกรูด้วยนะมรึง” ไอ้อั้มเสียงมันอ่อยลง

“แน่นอน “ผมพูดและกดวางสายผมสวมชุดของแพทย์ที่จะเข้าห้องผ่าตัด ผมรีบเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที ตอนนี้เจ้าหน้าที่ที่จะเข้าเครสเตรียมอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว

“คนไข้อยู่ในห้องวิสัญญีค่ะ” เจ้าหน้าที่แจ้งผม ห้องวิสัญญีคือห้องกำหรับดมยาสลบ หมอผ่าตัดมือหนึ่งและมือสองมาแล้ว ส่วนผมเป็นมือผ่าตัดที่สาม ผมประสบการณ์ยังไม่แน่พอ ผมรอสักสิบกว่านาที เจ้าหน้าที่ก็เข็นอาร์ม ตอนนี้เจ้าหน้าที่ได้ใช่กรรไกรตัดชุดที่อาร์มสวมแล้ว มีผ้าของโรงพยาบาลที่คลุมปิดกายมา แพทย์กำลังช่วยกันทำการผ่าตัด ผมก็ช่วยแม้จะไม่มากเพราะว่าที่อาร์มโดนมันใกล้กับเส้นประสาทอยู่แต่แพทย์ของผมมีความชำนาญการด้านนี้อยู่แล้วจึงไม่น่ากังวลอะไร
   เวลาในการผ่าตัดผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ผลออกมาเป็นที่น่าพอใจไม่โดนส่วนสำคัญเลยมีแค่กล้ามเนื้อตอนนี้อาร์มปลอดภัยดีแต่คงต้องรอให้ฟื้นจากยาสลบซะก่อน

“ดรีม น้องกรูละ เป็นไงบ้าง” ทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องผ้าตัด ด้านหน้าห้องหนาแน่ไปด้วยครอบครัวของอ.อ่าง และครอบครัวผมที่มาดูอาร์ม พร้อมกับไอ้ตัวดี ไอ้บู้  มันก็ตามมาด้วย

“ว่าไงไอ้ดรีม” พี่อ้นถามผมอีกคนพี่ดิมเดินเข้ามาพอดีเลย เพิ่งจะกลับเข้ามาพร้อมพี่อ้นเหมือนกันยังแต่เครื่องแบบทหารพร้อมปลอกแขนแพทย์สนามอยู่เลย

“ปลอดภัยแล้วพี่ รอให้อาร์มฟื้นจากยาสลบก่อน” ผมบอกพี่อ้น พี่อ้นก็พยักหน้า พร้อมหันไปมองไอ้อั้มและไอ้บู้ พ่อผมกับอาภีมเดินมาถึงพร้อมกัน

“อาร์มอยู่ข้างในใช่ไหมดรีม”พ่อผมถามผม ผมพยักหน้าพ่อกับอาภีมพากันเข้าไป

“มรึงปล่อยให้นอ้งเข้าไปได้ยังไงไอ้อั้ม” พี่อ้นหันไปต่อว่าอั้มทันที  อั้มมันรู้สึกผิดด้วยแต่ผมคิดว่าอาร์มตัดสินใจเข้าไปเอง แต่ด้วนเหตุผลอะไรผมไม่ทราบ ที่ผมทราบคือไม่ทำแบบนี้เลยนะอาร์ม

“ผมผิดเองครับพี่อ้นที่ไม่ห้ามอาร์ม อาร์มเข้าไปพร้อมกับผมพี่”ไอ้บู้มันพูด พี่อ้นหันไปและตรงเข้าไปจะเล่นไอ้บู้ แต่ไอ้อั้มมันเข้ามาขวางไว้

“อย่าพี่อ้น ไม่เกี่ยวกับไอ้บู้” ไอ้อั้มมันดันพี่อ้นไว้

“ไอ้บู้มรึงกลับไปก่อน “ อั้มมันหันไปบอกบู้ว่าให้กลับไปก่อน บู้พยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปทันที พ่อกับอาภีมออกมาแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงสำหรับอาร์ม หมอด้าก็รีบขึ้นมาดู อาร์มเป็นเพื่อนสนิมหมอด้าแต่พอด้าเรียนแพทย์และอาร์มเรียนทหารก็หาเวลาเจอกันน้อยลง

“อาร์มปลอดภัยแล้ว ไม่โดนจุดสำคัญนะ เดี๋ยวย้ายอาร์มไปห้องพิเศษเลยนะ” พ่อผมบอกทุกคน

“ต้องเฝ้าไหมครับลุง” พี่อ้นถามพ่อผม

“อ้นพรุ่งนี้ไปดูฐานอีกวันนี้หว่า “ พี่ดิมหันไปบอกพี่อ้น

“เออวะ ไปแต่เช้าซะด้วยกรู”พี่อ้นบอกพี่ดิม

“เอาอย่างนี้พี่ ผมเฝ้าเองพี่ ถ้ามีอะไรผมจะได้ดูแลอาร์มได้ “ ผมบอกพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้าว่าโอเค

“พี่ฝากด้วนะ ดรีม “พี่อ้นบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้

“กรูฝากน้องกรูด้วยนะมรึง พรุ่งนี้หลังจากอบรมทหารใหม่ กรูจะรีบมาดูอาร์มวะ”อั้มบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นก็ตามนั้นนะ มีอะไรโทรหาพ่อนะ “พ่อผมบอกผม ผมพยักหน้า สงสัยว่าพ่อผมจะไปค้างบ้านอาภีมแน่นอน

“หมอด้าจะกลับเลยหรือเปล่า พี่จะให้ขึ้นไปอยู่กับอาร์มแป๊ปหนึ่ง และพี่จะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดลงมานอนเฝ้าอาร์ม”ผมหันไปบอกหมอด้า

“ได้ไปดิ พี่พาด้ากลับเองดรีม” พี่ดิมบอกผม ผมรีบขึ้นห้องพักแพทย์ทันทีรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ผมสวมชุดแพทย์เวรดึกเหมือนชุดเข้าเครสห้องผ่าตัด ผมรีบลงมาพร้อมกับหยิบนมมากล่องหนึ่ง เดี๋ยวค่อยโทรสั่งข้าวต้มเอาดีกว่า ผมลงมาเจ้าหน้าที่นำอาร์มมายังห้องพักผู้ป่วยแล้วแล้ว เป็นห้องพิเศษ

“พี่ดิม กลับได้เลยพี่จะได้ไปพัก” ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้า

“พรุ่งนี้ด้ามาเปลี่ยนพี่ขึ้นไปอาบน้ำแต่เช้านะ” หมอด้าบอกผม ผมพยักหน้า ผมจัดที่นอนสำหรับคนเฝ้าไข้ ผมเดินไปมองดูอาร์มที่หลับสนิทบนเตียงคนไข้

“อาร์ม ทำไมถึงดื้อแบบนี้นะ “ผมพูดกับคนที่ยังคงหลับไหลเพราะฤทธิ์ยาสลบ ผมเปิดทีวีเบาๆ ผมคงนอนไม่หลับแน่นอน ใจผมห่วงอาร์ม ผมลุกนั่งเดินไปดูอาร์ม คอยเช็คดูว่าอาร์มมีไข้ไหม คอยเช็คน้ำเกลือแทนพยาบาลอีกด้วย ห้องพิเศษนี้พยาบาลเหนื่อยครับ
“อืมม”ผมได้ยินเสียงเหมือนอาร์มเริ่มสงเสียง  ผมรีบลุกไปดูอาร์ม อาร์มเริ่มขยับแล้วคงปวดแผลด้วย อาร์มพยายามจะลืมตาแต่ก็คงยากยาสลบยังไม่หมดฤทธิ์ดีแถมอาจจะมีอาการข้างเคียงอีกด้วย

“อาร์ม “ผมเรียกอาร์มเบาๆ

“ปวดแผล โอ้ยย” อาร์มพูดออกมาเบาๆ   

“เดี๋ยวพี่จะฉีดยาแก้ปวดให้นะอาร์ม” ผมบอกอาร์มผมรีบเดินออกไปที่เคาเตอร์พยายาลทันทั

“ผมรบกวนเบิก Morphine 10 mg inject  ไดรูทnormoal saline 5 cc คนไข้ชื่อ ผมแจ้งพยาบาลเขาก็รีบคีย์เบิกยาให้ผมทันที ผมยืนรอเพราะว่าผมต้องเซนไป ปยส เพื่อป้องกันการใช้ยาเสพติดให้โทษเพื่อการรักษาและเป็นการควบคุมการใช้ยาประเภทนี้กับคนไข้ ผมเซนต์เอกสารและส่งให้เจ้าหน้าที่

“เดี๋ยวให้น้องเอาเข้าไปให้ที่ห้องนะค่ะคุณหมอดรีม” หัวหน้าพยาบาลที่อยู่เวรบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมเดินกลับมาที่ห้อง ผมเห็นเหมือนอาร์มกำลังจะจับขอบเตียงเพื่อลุกขึ้น

“อาร์ม อย่าเพิ่งลุกนะครับ” ผมรีบเข้าไปห้ามอาร์มก่อน

“อาร์มจะไปห้องน้ำ อาร์ม อยากจะอ๊วก” อาร์มบอกผมนี้แหละผลข้างเคียงของยา

“ได้อาร์ม เดี๋ยวอาเจียนใส่ถาดนี้เลยนะอาร์ม” ผมบอกอาร์มพร้อมกับหยิบถาดสำหรับคนไข้อาเจียนมาให้อาร์ม

“อาร์มว่า” อาร์มทำท่าจะปฏิเสธ ผมเหล่มอง

“อาร์มอาเจียนใส่ถาดนี้แหละครับ ยิ่งอาร์มเดินนะจะยิ่งเป็นหนักกว่าเดิม เชื่อพี่นะครับคนดี และเดี๋ยวพี่จะฉีดยาแก้ปวดให้และถ้าอาร์มยังอาเจียนอยู่พี่จะฉีดแก้อาเจียนให้ด้วยนะครับ” ผมบอกอาร์ม อาร์มพยายามจะพยักหน้าบอกผม พยาบาลนำเข็มที่บรรจุยาฉีดมาให้ผมเรียบร้อยแล้ว ผมก็รับยามาเช็คเพราะว่าเขายังคาขวดไว้ให้ผมเช็คอีกทีเพื่อลดความเสี่ยง ผมเช็คเรียบร้อยจัดการดึงเข็มที่ขวดยา พยาบาลลดขอบเตียงคนไข้ให้ผม ผมจัดการฉีดเข้ากระแสเลือดทันที
“เรีนยร้อยแล้วครับ เดี๋ยวผมขอเบิก pasil inj  ด้วยนะครับคนไข้มีอาการอาเจียนเพิ่มนะครับ”ผมหันไปบอพยาบาล เขาก็พยักหน้า

“คุณหมอดรีมนี้น่ารักจังเลยนะค่ะ นี้แฟนคุณหมอเหรอค่ะ หน้าตาดี เหมาะสมกันดีจังเลยค่ะ “ พยาบาลแซวผม ฃ

“ครับแฟนผม” ผมบอกพยาบาล พอพยาบาลออกไป ผมยังเห็นอาร์มหลับตาอยู่

“พี่ดรีมนี้ไม่ค่อยเนียนเลยนะครับ” เสียงอ้อแอ้ดังมาจากปากคนที่นอนหลับตาอยู่ แสดงว่าได้ยินแน่ๆ

“ที่จริงเป็นมากกว่าแฟนอีกนะ นี้ยังเกรงใจอยู่” ผมพูด  ผมเห็นอาร์มค่อยๆลืมตามองผม ผมเข้าไปปลดพยุงอาร์มลุกขึ้นนั้ง

“จะอาเจียนอีกไหมอาร์ม” ผมถามอาร์ม อาร์มพยักหน้า

“เดี๋ยวพี่จะฉีดยาแก้อาเจียนให้นะครับคนดี “ ผมพูดพพร้อมเอามือหัวอาร์มเบาๆ อาร์มพยักหน้า ผมไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้อาร์ม

“ทำไมพี่ดรีมดีกับอาร์มอย่างนี่ละครับ “ อาร์มถามผม

“นี่อาร์มไม่รู้จริงเหรอๆครับว่าทำไม พี่ถึงดีกับอาร์มขนาดนี้  เพราะว่าพี่รักอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผมแต่อาร์มก็หลบสายตาผม

“พี่ไม่บังคับให้อาร์มรักพี่นะ พี่เชื่อว่าหัวใจไม่มีใครบังคับได้” ผมพูด

“ไม่ใช่อย่างนั้นพี่ดรีม..แต่...บางทีสิ่งที่พี่คิดว่าดีมันอาจจะไม่ดีแล้วก็ได้ “ผมหันไปมองอาร์ม ผมไม่เข้าใจที่อาร์มพูดออกมาเลยสักนิด

“พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาร์ม อาร์มคือสิ่งที่ดีที่สุดของพี่ “ผมยังคงบอกอาร์มเช่นนั้น ผมรอจนพยาบาลเอายาฉีดมาให้ผม ผมก็ฉีดให้อาร์มเพื่อให้อาร์มหยุดอาเจียน ผมก็ปรับเตียงให้อาร์มนอนพัก คงยังเพลียอยู่

“พี่นอนอยู่ใกล้ๆนี้นะครับ มีอะไรเรียกพี่เลยนะครับอาร์ม “ผมบอกอาร์ม อาร์มพยักหน้าพร้อมกับหลับตาลง ผมเดินไปนอนลงที่เตียง ผมนอนรอฟังจนเสียงการหายใจของอาร์มฟังดูเป็นจังหวะแสดงว่าอาร์มหลับเรียบร้อยแล้ว

“อาร์มพี่รักอาร์ม พี่รออาร์ม ไม่ว่าช่วงที่อาร์มหายไปมันเกิดอะไรขึ้นกับอาร์มพี่ยังคงรักอาร์มเสมอนะครับ “ ผมบอกกับคนที่หลับปุ๋ยๆ
*********************************************************************************************************************************
พี่อ้นVS พี่อั้ม พี่อ้นขับรถกลับบ้าน พร้อมผม อั้ม ส่วนพ่อผมขับรถไปกับลุงภาไปที่บ้านเพราะว่าจะไปรับน้องมีนมานอนที่บ้าน ไอ้แดนคนเดียวดูแลแฝดสามคนก็แย่แล้ว แถมน้องมีนก็ร้องงอแงหาพ่อผมกับลุงภาแล้วด้วย ผมรู้ว่าพี่อ้นต้องโกรธผมแน่ๆ ที่น้องชายผมมาโดนยิงตอนที่เข้าปะทะกับคนร้าย อาร์มก็เหลือเกินบอกอย่าไปก็ดันหนีผมไปซะก่อน

“อั้ม ไอ้บู้มันชอบอาร์มใช่ไหม” พี่อ้นถามผม ผมหันไปพยักหน้าว่าใช่

“บอกมันด้วยนะว่าให้มันเลิกคิดไปได้เลย “พี่อ้นหันมาบอกผม

“วันก่อนเมียมันไปด่าไอ้อาร์มที่ค่ายฯหลังจากที่พากันไปซ่าในหมู่บ้าน” พี่อ้นพูดผมหันไปมองพี่อ้นรู้ได้ยังไง

“ใครเขาก็พูดกันว่าน้องกรูโดนด่าว่าแย้งผัวชาวบ้านเขามา อั้ม” พี่อ้นพูด ผมเลยไม่มีอะไรที่จะอธิบายเลย

“แต่ไอ้อาร์มมันไม่รู้เรื่องด้วยนะพี่อ้น” ผมบอกพี่อ้น

“กรูรู้มันเพิ่งจะกลับมา ดังนั้นมรึงต้องบอกเพื่อนมรึงนะ ให้อยู่ห่างๆไอ้อาร์มเอาไว้ และมรึงด้วยอั้ม “ พี่อ้นแต่ลงท้ายผมด้วย ผมหันไปมองพี่อ้น

“กรูดูรู้นะว่ามรึงชอบไอ้บู้” พี่อ้นพูดผมตกใจถึงกลับต้องกลืนน้ำลายลงคอตัวเอง

“เมียมันยังอยู่ แถมออกอาระวาดยังกับหมาบ้าหน้าร้อน และกรูไม่อยากให้มันมาด่าน้องกรู ไม่ว่าอาร์มหรือมรึงนะอั้ม “ พี่อ้นบอกผม ผมพยักหน้า

“บอกมันให้เลิกยุ่งกับมรึงและไอ้อาร์มซะ มรึงรู้ว่ากรูทำอะไรได้บ้าง กรูเกรงใจที่มันเป็นเพื่อนมรึงมาสิบปีนะอั้ม ไม่งั้นกรูเล่นแล้วมันแล้วนะวันนี้” พี่อ้นพูดตอนนี้พี่อ้นจอดรถหน้าบ้านแล้ว

“ครับพี่อ้น ผมจะบอกมัน”ผมพูดได้แค่นั้น พี่อ้นเดินมากอดผมเอามือลูปหัวผมเบาๆ

“อย่าไปเสี่ยงกับอะไรที่มันไม่แน่นอนอั้ม พี่ไม่อยากเห็นน้องพี่เสียใจ”พี่อ้น ผมรู้ว่าพี่อ้นห่วงน้องๆทุกคนแหละ ผมเดินเข้าบ้านพร้อมพี่อ้น ไอ้โอมมันอยู่บ้านดูแล เซนและแซน และมิ้นลูกรักของมัน ผมได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากห้องดูทีวีพ่อผม พี่อ้นเดินเข้าไป  เซนและแซนเขานอนทำการบ้าน แถมพากันปิดปากขำ จะขำใครก็มีลุงกับหลาเขานอนใกล้กัน แถมเปิดพัดลมพัดตรูดหลานมิ้นผมด้วย และที่แย่ไปกว่ามันมันไม่ใส่กางเกงให้มิ้น แถมเสื้อก็ตัวใหญ่โคร่ง พอโดนพัดลมเป่าก็เปิดไปถึงไหนๆ

“เขียนจากหัวลงไปซิลูกมิ้น ..มานี้ เขียนให้ดูอีกตัวถ้าตัวต่อไปยังเขียนแบบเดิมอีก ลุงว่านะ ให้ลุงทำเองทั้งหมดเลยไหม๊”ไอ้โอมมันให้มิ้นทำการบ้าน

“ไอ้โอมมรึงทำอะไรของมรึงเนี๊ยะ” พี่อ้นถามไอ้โอม โอมและมิ้นหันมามองผมกับพี่อ้น

“แอร์มันเสียอะพี่ ต้องเปิดพัดลมเอาใจหลานมิ้นหน่อย เพราะว่าหลานมิ้นการบ้านเยอะมาก” ไอ้โอมมันพูด

“เปิดพัดลมให้หลานมิ้นกรูทำการบ้านนะกรูเข้าใจ กรูไม่ว่ามรึงสักคำ แต่ที่กรูไม่เข้าใจคือว่ามรึงเอาพัดลมเป่าตรูดหลานมิ้นกรู แถมมรึงไม่ใส่กางเกงให้หลานมิ้นกรูอีก มรึงเห็นไหมนะ มันเห็นหมดแล้ว” พี่อ้นพูด ไอ้โอมมันก็มอง

“เว้ยย กางเกงไปไหนละมิ้น” ไอ้โอมนี้มันไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม

"โน้น” มันมันชี้ไปโน้น ไปไหนไม่รู้

“ทำไม ไม่ใส่กางเกง ... แล้ว สองหนุ่มข้างหลังนี้ก็หัวเราะน้องไม่บอกลุงเลย “ ไอ้โอมมันรีบลุกไปหยิบกางเกงให้มิ้นทันที

“คิก คิก คิก ลุงอั้ม เซนเห็นก้นน้องหมดเลย” เซนพูดผมย่อตัวลงเอามือลูปหัวเซนและแซนคนละที ปิดปากขำมิ้นกันหมด พี่อ้นไปนั่งลง ดูมิ้นเขียนการบ้าน

“มิ้นมาใส่กางเกง อายเขาไหมเนี๊ยะ พี่เขาหัวเราะเรานะ” ไอ้โอมมันบอกหลานรักมัน

“ตีนะ” มิ้นหันมองพี่ๆ แถมยังทำมือจะไปตีเขาอีกนะ

“จะมาตีเขาได้ยังไง เราไม่ใส่กางเกงเองนะมิ้น ” ผมหันไปบอกมิ้น

“การบ้านมันกี่หน้าวะไอ้โอม ทำไมครูให้เยอะจังวะ” พี่อ้นถามไอ้โอม ผมเดินไปก้มดู หลายหน้าทีเดียว

“ครูให้ครั้งละหน้า แต่หลานพี่นะ พอเลิกเรียนปุ๊ป ไม่เคยหยิบสมุดติดมือมาด้วย เพลอก็อยุ่ใต้โต๊ะ บางที่ก็ไปอยู่ในถังขยะ พอเขาเอาไปทิ้งมีคนเก็บได้ก็เอามาคืน แบบว่านามสกุลนี้ดัง นี้ดองไว้นานมาก ต้องช่วยมันทำเนี๊ยะ” ไอ้โอมมันบ่น

“มันดองการบ้านเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะ นี้ขนาดได้ไปแค่สองวันต่ออาทิตย์เองนะ มิ้น” พี่อ้นบ่นมิ้น มิ้นนั่งเอานิ้วแคะจมูก ฟังหรือเปล่าก็ไม่รู้

“มิ้น พอเลิกเรียน หยิบสมุดมาด้วยนะ ทิ้งสมุดแบบนี้ไม่ดีเลยนะมิ้น ไม่น่ารักเลย” ผมบอกมิ้น มิ้นทำหน้ามุ่ย โดยผมดุ

“ลุงอั้ม” ผมหันไปมองเสียงน้องมีน น้องมีนวิ่งมากอดและหอมแก้มผมด้วย สะพายกระเป๋าหมีมาด้วยน่ารักเชียว

“ไม่หอมลุงอ้นเหรอลูก” พี่อ้น น้องมีนเดินเข้าไปหอมแก้มพี่อ้น พ่อผมกับลุงภาเดินเข้ามาในบ้าน

“ทำเสร็จไหมโอมการบ้านนะ” พ่อผมถามไอ้โอม ไอ้โอมมันส่ายหัวว่ายัง

“ลุงลืมบอกไปว่า ต้องคอยดูว่ามิ้นถือสมุดการบ้านออกมาด้วยไหม รายนี้นะประจำ หายเป็นว่าเล่น” ลุงภาพูดพอมารู้อีกทีการบ้านเป็นหน้าๆแล้ว 

“พี่อ้น พี่อั้ม ไอ้อาร์มเป็นไงบ้างพี่” ไอ้โอมมันถามผมกับพี่อ้น

“ไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้ไอ้ดรีมมันเฝ้าอยู่” พี่อ้นบอกไอ้โอม

“อ้าวพี่ อย่างนี้ก็ฝากปลาย่างไว้กับแมวอะดิ” ไอ้โอมมันพูด พี่อ้นได้แต่หยักไหล่

“อั้มไปอุ่นอาหารไปลูกจะได้ทานอาหารเย็นกัน หลานๆ หิวกันแล้ว ใช่ไหมเซนกับแซนลูก” พ่อผมบอกผม ผมลุกขึ้น เพื่อเข้าไปจัดโต๊ะอาหาร

“เซนไปช่วยลุงนะครับ เซนทำการบ้านเสร็จกันแล้ว” น้องเซน ช่วยผมประจำ กับแซนอีกคน สองคนนี้เขาเหมือนปาท๋องโก ต้องไปด้วยกันตลอด ผมพยักหน้า ผมต้องขอบใจแอ้มันนะที่มีลูกๆที่น่ารักมาให้บ้านผมกับบ้านลุงภาได้มีเสียงหัวเราะ ถ้าไม่มีเงยคงเงียบเหงาน่าดู ดูจากรอยยิ้มของพ่อซิ พ่อดูมีความสุขขึ้นมาทีเดียว  ผมมองน้องมีน น้องมีนเดินเข้ามากอดผม น้องมีนเขาขี้อ้อนเหมือนแอ้ตอนเด็กๆ ไม่ว่าจะแววตา กิริยาอาการทุกอย่างเหมือนแอ้มาก

“คืนนี้น้องมีนนอนกับลุงอั้มนะครับ” น้องมีนบอกผม ผมยิ้มพยักหน้า

“ได้ซิครับ เจ้าหญิงของลุง”ผมหอมหัวไปทีหนึ่ง

“ลุงอั้มอะน้องมีน เป็นเจ้าชายต่างหาก “น้องมีนทำแก้มป่อง ยิ่งทำก็ยิ่งน่ารัก ผมเคยคิดน่ะอยากจะมีลูกเหมือนกัน ถ้าเป็นไปได้อยากให้แอ้มีลูกสักคน แค่คิดเท่านั้นนะ ไม่รู้ว่าถ้าผมมีแล้วจะเลี้ยงเป็นไหมเนี๊ยะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์มพี่รักและรออาร์มนานแค่ไหนพี่ก็รอ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-09-2015 21:48:18
 :mew1: เกิดอะไรกับอาร์มในช่วงที่หายไปนะ เอาใจช่วยพี่ดรีม
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์ม ผมเลืกพี่ดรีมแล้วผมเป็นแฟนพี่ดรีม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-09-2015 11:04:18
อาร์ม VS พี่ดรีม ผมเลือกพี่ดรีม
 ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น ผมเห็นเพดานห้องสีเหลี่ยมๆ ผมตื่นมารอบหนึ่งแล้วผมจำได้ มีพี่ดรีมเฝ้าผมอยู่ แถมเขายังฉีดยาให้ผมด้วย ตอนนี้ไม่รู้กี่โมงแล้ว ผมค่อยๆหันไปตามเสียงเด็กที่หัวเราะต่อกระซิกกันน่ารัก ผมรู้จัก น้องเซน วันก่อนผมไปทานอาหารกัน เขาเป็นเด็กที่น่ารัก พูดเพราะและอีกคนแซนที่ใครๆเขาก็แซวกันว่าตัวติดเซนมาก

“เซน ลุงอาร์มฟื้นแล้วอะ” แซนบอกกับเซน และทั้งคู่ก็ลุกมาหาผมที่ขอบเตียง

“ลุงดรีมไม่อยู่เหรอ” ผมถามทั้งคู่

“อยู่ครับ เดี๋ยวน้องแซนไปเรียกลุงดรีม “น้องแซนบอก

“ไม่ต้องแซน” ผมเรียกแซนไว้แสดงว่าพี่ดรีมคงลงตรวจคนไข้เด็กแน่ๆเลย

“ไม่เป็นไรครับ แซนไปได้ แซนจำได้ว่าลุงดรีมนั่งตรงไหน และลุงดรีมบอกว่าให้แซนไปตามลุงดรีม ถ้าลุงอาร์มตื่นแล้ว” แซนบอกผมพร้อมกันวิ่งออกจากห้องไปทันที

“ลุงอาร์ม” ผมมองคนที่เกาะเตียงผมมองผม ผมพยายามเอาแขนข้างที่ไม่เจ็บไปลูปหัวเบาๆ

“เซนไม่ชอบเลยลุงอาร์มต้องเจ็บมากแน่เลย” น้องเซนพูด

“นิดหน่อยครับ” ผมบอกเซน

“วันนี้ไม่ไปโรงเรียนกันเหรอครับ “ ผมถามเซน

“วันนี้ครูไม่อยู่ครับ ลุงอั้มเลยให้เซนและแซนมาอยู่กับลุงอาร์มครับ” เซนบอกผม

“อยู่ห้องไหนนะแก ห้องนี้ไหม ห้องพิเศษนี้ใช่ไหม ห้องนี้แหละ เปิดเลย เปิดเลย” เสียงคนคุยกันมาหยุดที่หน้าห้องที่ผมนอนพักอยู่ ผมได้ยินเสียงกลอนประตูถูกบิด ผมหันไปมองว่าเขาคือใคร

“นี้ไงนอนอยู่บนเตียงนั้นไงแก” ผู้หญิงที่เปิดเข้า พูดและคนที่เดินเข้ามาอย่างมั่นใจก็คือพี่ปิ่น แม้ว่าผมจะเห็นหน้าเขาแค่ครั้งเดียวผมก็จำเขาได้ดีเล่นด่าผมซะขนาดนั้น เซนก็หันไปมอง  พี่ปิ่นมองผมพร้อมรอยยิ้มที่แล้วน่าสยดสยองมิใช่น้อย

“สวัสดีค่ะน้องอาร์ม พี่ได้ยินว่า น้องอาร์ม โดนยิงค่ะ แถมโดนยิงพร้อมกับเข้าไปกับผัวพี่ ไปคลุกอยู่ด้วยกันด้านในกับผัวพี่แอบกินกันคงสนุกมากซินะค่ะ แบบนี้แหละค่ะ เขาเรียกว่าเวรกรรมมันติดจรวด” พี่ปิ่นพูด

“ผมไม่ได้เขาไปทำอย่างที่พี่คิดนะครับ ผมเข้าไปลุยงานกัน “ผมบอกพี่ปิ่น

“ฉันไม่เชื่อแกหรอก แต่ทำไมเวรกรรมมันไม่เอาชีวิตชั่วๆแกไป นึกว่าตายซะแล้ว ถ้าตายฉันจะรีบเสนอตัวทำครัวให้เลยเพื่อฉลอง”พี่ปิ่นพูด

“ทำไมเขาพูดน่ากลัวจังลุงอาร์ม” น้องเซนดูท่าทางตกใจ

“แต่ไม่เป็นไรค่ะพี่มีของมาเยี่ยม” พี่ปิ่นพูดพร้อมกับคลีที่มือเขาถือมาเป็นผ้าผืนสีแดงแต่เป็นผ้าทำพวกรีด นี้เขาเอาพวกรีดมาให้ผมเลยเหรอ แถมยังเขียนติดไว้ด้วยว่า “เมียหลวงบู้” ผมถึงกับตกใจ

“ฉันนะภาวนาขอให้แกตายจะได้เลิกมายุ่งกับผัวฉัน ฉันนี้ท้องอยู่แกรู้ไหม” พี่ปิ่นพูดพร้อมกับจะเดินเข้ามาหาผม

“อย่ามาทำลุงอาร์มนะ” เซนเข้าไปยืนกางแขนกวางพี่ปิ่น

“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาเสือก” พี่ปิ่นชี้บอกเซน ผมพยายามจะลุกแต่เจ็บแผลเหลือเกิน

“บอกให้หลบไปไง”พี่ปิ่นพยายามจะพลักเซนออก

“โอ้ยย อย่าทำลุงอาร์มนะ” พี่ปิ่นบีบแขนเซน

“อย่านะพี่ปิ่น อย่าทำอะไรเด็ก ไม่เกี่ยวกับเด็กเลยนะ พี่ท้องไม่ใช่เหรอ พี่ทำแบบนี้ได้ไง” ผมร้องห้ามปรามพี่ปิ่น ผมพยายามจะลุกขึ้น

“จับเด็กบ้านี้ไว้ซิแก”พี่ปิ่นหันไปบอกเพื่อนเขา เขามากับเพื่อนผู้หญิงและกระเทยหนึ่งคน ทั้งคู่เข้ามาจับเซนออกไป พี่ปิ่นเดินตรงมาหาผม

“หมับ” เขาจับเขาที่ข้อมือผมและบีบ เขาบีบข้อมือผมข้างที่มีสายน้ำเกลืออยู่

“โอ้ยย” ผมร้องออกมา

“ฉันเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับผัวฉัน  แกนี้มันหน้าด้านมากนะ ไม่มีปัญญาหาผัวหรือไงใช่ซิ ไอ้ผิดประเภทน่ะมันหาผัวที่ไม่ได้ง่ายหรอกใช่ไหม เลยจะมาคว้าเพื่อนพี่แก พี่บู้เขาไม่ได้ผิดประเภทอย่างแกเข้าใจไหม”พี่ปิ่นพูดและบีบแขนผมแรงขึ้น

“โอ้ยยย” ผมร้อง ผมจะสะบัดออกก็ไม่ได้ ไหล่อีกข้างก็เจ็บ

“อย่าทำลุงอาร์มนะฮือๆ” เซนพยายามจะดิ้นมาช่วยผม เสียงประตูถูกเปิด โดยแซน

“มรึงทำน้องกรูทำไม” แซนพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปใส่คนที่ยึดเซนไว้แถมดักแขนคนที่ยึดเซนไว้ทำให้เซนดิ้นหลุดมาหาปิ่น

“ปล่อยลุงนะ ปล่อยลุงนะ” เซนเขามาทุบปิ่นให้ปล่อยผม

“ฉาด” เสียงดับงสะนั่นเลยปิ่นตบเซนกระเด็นไป

“พี่ปิ่น” ผมตะคอกเสียงใส่เธอ

“ทั้งที่พี่มีลูกในท้องนี้นะ พี่ทำเด็กทำไม โอ้ย!” ผมพูดพี่ปิ่นหันมาแสยะยิ้มใส่ผม

“ฮือๆ “ เซนร้องไห้ออกมาเพราะว่าเจ็บ

“มรึงทำน้องกรูทำไม” แซนชี้หน้าว่าปิ่น

“สั่งสอนเด็กนี้ซิปากดี ตบแม่งให้เลือดกลบปากไปเลย” ปิ่นบอกเพื่อนเธอ

“เธอจะบ้าเหรอปิ่น แค่ยึดเด็กนี้ เกิดพ่อแม่เขามาเห็นเขาได้แจ้งตำรวจจับเอานะซิ” เพื่อนของพี่ปิ่น

“ได้ครับ เดี๋ยวผมดูอาการ น้องอาร์มแล้วผมจะรีบลงไป “ เสียงพี่ดรีม พร้อมกับเปิดประตูเข้ามาพี่ดรีมมองทุกคนในห้อง

“นี้มาทำบ้าอะไรในห้องพักคนไข้ผม” พี่ดรีมถามเสียงดัง พี่ดรีมมองปิ่นที่เอามือบีบแขนผม เธอรีบปล่อยมือทันที

“อาร์ม” พี่ดรีมเข้ามาหาผม พี่ปิ่นถอยออกไปยืนกับเพื่อนเธอ แซนวิ่งไปเซน

“นี้เกิดบ้าอะไรขึ้น ปิ่น ผีบ้าอะไรเข้าสิ่งเธออีก” พี่ดรีมถามปิ่นด้วยความโมโห พี่ดรีมดูข้อมือผม ตอนนี้เลือดไหลย้อนขึ้นไปที่สายน้ำเกลือเยอะเลย

“ก็มันเข้าไปอี้อ้อกับผัวปิ่น แล้วไง โดนยิงเพราะความชั่วที่มันทำแย้งผัวชาวบ้าน” ปิ่นพูด

“อาร์มเขาไปปฏิบัติหน้าที่ ส่วนผัวเธอนะแหละที่เขาไปยุ่งกับอาร์ม ทางทีดีนะไปห้ามผัวเธอนั้น อาร์มนะเขามีแฟนแล้ว คือผมนี้” พี่ดรีมบอกพี่ปิ่น

“ไม่เชื่อ วันก่อนมันยังนั่งหน้ารถไปกับผัวปิ่นอยู่เลยเพื่อนปิ่นก็เห็น” พี่ปิ่นพูดอ้อวันที่ผมจะไปเลี้ยงส่งเดฟกับเอ็กซ์

“ผัวเธอนั้นแหละที่เขาไปวุ่นวายกับอาร์ม “พี่ดรีมพูด เซนลุงมาหาพี่ดรีม พี่ดรีมก้มมองดูเซน

“นี้เธอทำหลานฉันเหรอฮะปิ่น” พี่ดรีมเห็นรอยฝามือที่แก้มเซน

“ใช่ครับลุงเขาตบเซนกระเด็กเลย  เซนเจ็บมากไหม ฮึก ๆ  “ แซนบอกเซนทำท่าจะร้องไห้ด้วย พี่ดรีมโมโหมากเลยทีเดียว กำมือแน่นเลย

“ซวยแล้วไง อีปิ่น ลูกหลานหมอดรีมเขา” เพื่อนพี่ปิ่นกระซิบกับพี่ปิ่น

“พี่ดรีม ไม่ต้อง ด้าเองครับ” หมด้าเดินเข้ามาในห้อง หมอด้ายืนดอกอดพร้อมกับ

“ไม่ต้องไปพูดพร่ำทำเพลงกับคนบ้าแบบนี้หรอกครับ รปภ ลากลงไปจากที่นี้ และจำหน้าเอาไว้เลยอย่าให้เข้ามาอีก” หมอด้าพา รปภ เข้ามาด้วย สี่ห้าคน

“นี้ หมอด้า ฉันเป็นประชาชนที่นี้น่ะ นี้มันโรงพยาบาลน่ะ ฉันมีสิทธิ์จะเข้ามาหรือไม่เข้ามา “ พี่ปิ่นพูด

“โรงพยาบาลนี้รับรักษาเฉพาะคนที่ปกติ คนที่ผิดปกติอย่างพี่ต้องไป ศรีธัญญา หรือไม่ก็โรงพยาบาลสมเด็จ ถ้าไปไม่ถูกให้ผมเขียนใบส่งต่อให้ก็ได้นะครับ อาการหนักขนาดนี้ คงต้องใช่แพทย์ที่ชำนาญด้านการรักษาคนไข้เฉพาะทาง ...ด้านนี้โดนตรง” หมอด้าพูดตอกใส่หน้าปิ่น

“ถ้าไม่อยากโดนลากก็ออกไปจากห้องนี้ซะ “ หมอด้าบอกพี่ปิ่น

“ปิ่น” พี่บู้เดินเข้ามาพอดีเลย แถมเขายังถือช่อดอกไม้สีเหลืองมาด้วย

“นี้ไง หลักฐาน ไม่เข้าบ้าน ไม่ไปดูลูกดูเมีย แถมยังหอบดอกไม้มาให้มันอีก” พี่ปิ่นพูด

“ไอ้บู้มรึงพาเมียมรึงกลับไปเลยนะ” พี่ดรีมพูดบอกพี่บู้

“ปิ่นเธอมาทำอะไรที่ห้อง อาร์ม เธอบ้าไปแล้วเหรอ พี่บอกเธอแล้วใช่ไหมอย่ามาก่อกวนอาร์ม” พี่บู้บอกพี่ปิ่น

“ก็มันแย่งผัวปิ่น” พี่ปิ่นตะคอกเสียงดังพร้อมหันมามองผมแบบอยากจะกินเลือดกินเนื้อ

“พอได้แล้ว ผมไม่ได้ไปแย้งของใคร ผมเป็นแฟนพี่ดรีม พี่บู้ก็ไม่ต้องมาหาหรือมาเยี่ยมผมอีก ผมไม่อยากทำให้พี่ดรีมเขาไม่สบายใจด้วย และเมียพี่จะได้เลิกยุ่งกับผมซะที” ผมหันไปบอกพี่บู้ พี่บู้หันมามองผมด้วยความตกใจ

“อาร์ม” พี่บู้ ผมยกมือห้าม

“ไปกันได้หรือยังครับ คุณเสียงดังมากคนไข้ทั้งชั้นนี้เขาออกมามุงดูกันหมดแล้ว เขาคงอยากได้เห็นหน้าว่าใครคือคนบ้าที่ถูกปล่อยขึ้นมาแย่แล้ว” หมอด้าถามพี่ปิ่น

“ไปเถอะปิ่น “ เพื่อนของพี่ปิ่น ดึงรั่งแขนพี่ปิ่น ให้ออกจากห้องไป พี่บู้ยังมองผม

“อาร์มเจ็บมากไหมคนดี โธ่เอ่ย  “ พี่ดรีมจับแขนผมที่พี่ปิ่นเขาบีบมันไว้ ตอนนี้เลือดไหลย้อนขึ้นไปที่สายน้ำเกลือใหญ่แล้ว 

“ด้าบอกให้เขาเอาชุดน้ำเกลือมาให้พี่หน่อย เปลี่ยนสายน้ำเกลือให้อาร์ม” พี่ดรีมบอกหมอด้า หมอด้าพยักและออกไป พี่บู้ก็เดินออกไปทันทีทีพร้อมกับวางดอกไม้ที่เอามาเยี่ยมผมไว้ที่โต๊ะ

“น้องเซน ไปนั่งตรงโน้นก่อนนะครับ เดี๋ยวป้าด้ามาดูแก้มให้ เจ็บไหมลูก”พี่ดรีมบอกน้องเซนที่ปาดน้ำตาที่แก้มตัวเอง ผมสงสารเซนจริงๆ เลย จะว่าไปแปลกจังทำไมเด็กคนนี้ทำเหมือนผูกผันกับครอบครัวผมมานาน  หมอด้าและพยาบาลเดินเข้ามาในห้องพัก พร้อมรถเข็นอุปกรณ์การแพทย์ ด้วย

“ ร้ายกาจจริงๆเลยค่ะ คนอะไรก็ไม่รู้นะค่ะหมอด้า เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นค่ะ “พยาบาลพูดกับหมอด้า

“ด้าต้องรบกวน ระวังคนนี้ไว้ให้ด้าหน่อยนะค่ะพี่พร “หมด้าบอกพยาบาล

“ได้ค่ะ เดี๋ยวจะจำหน้ากันไว้เลยถ้ามาไม่ให้เข้ามาแน่นอนค่ะ “พี่พยาบาล ตอนนี้เขากำลังจะถอดสายน้ำเกลือและเปลี่ยนให้ผมใหม่

“เอ๊ะที่เขาบอกว่าแย้งสามีเขา หมอดรีมเหรอค่ะสามีเขา” พี่พยาบาลถามพี่หมอดรีม

“ไม่ใช่แน่นอนครับพี่พร ผมไม่ตัดสินโดดลงเหวไปแต่งงานกับคนนี้แน่นอน ผมรอจะแต่งกับคนนี้ นายฟ้าของหมอดรีม ” พี่ดรีมบอกพี่พยาบาลแถมบอกจะแต่งงานกับผม ไปบอกตอนไหนเนี๊ยะว่าจะแต่งด้วย

“ดีดีค่ะ ดูน้องเขาน่ารักน่าถนอมว่านางชะนีนั้นเองนะค่ะ อุ้ยพี่เองก็ชะนีเนอะลืมตัว “ พี่พยาบาลเขาแซวผม

“และคนนั้นน่ะ ไม่ใช่นางสาวไทย นางมารชัดชัด ไม่อย่างนั้นเขาจะทำกับ หลานผมอย่างนั้นเหรอครับ” พี่ดรีมบอกพยาบาล  ผมเห็นหมอด้ากำลังทายาที่แก้มน้องเซนอยู่

“นี้คงรักคุณลุงมากซินะครับ ตัวแค่นี้พยายามจะปกป้องแล้ว เดี๋ยวพี่เอาขนมให้ทานนะค่ะ พอดีมีประชุมน้องๆแผนกนะค่ะ มีขนมปุยฝ้าย เดี๋ยวเอามาทานเนอะ “ พี่พรพูดและจุงมือเซนและแซนออกไป พี่ดรีมนั่งลงข้างขอบเตียงคนไข้กับผม

“เออ งั้นด้าจะพาเซนและแซนไปหาอะไรทานข้างล่างนะครับพี่ดรีม “ หมอด้ารีบชิ้งออกไปตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับพี่ดรีมเท่านั้น พี่ดรีมเอามือมาแตะแก้มผมเบาๆ

“ตกลงเป็นแฟนพี่นะครับ พี่รู้ว่ามันเหมือนกับการหมัดมือชก “พี่ดรีมบอกผม ผมยิ้มให้พี่ดรีม พร้อมพยักหน้าเบาๆ

“พี่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายอาร์มได้อีก “พี่ดรีมกอดผม

“ขอบคุณนะครับพี่ดรีม แต่อาร์ม..” ผมกำลังจะพูด

“ดีที่สุดสำหรับพี่ “ พี่ดรีมบอกผม พร้อมกับยิ้ม ประตูห้องพักผมถูกเปิดอีกครั้งพร้อมพี่อ้น พี่อั้ม และพี่โอม

“กรูได้ยินเขาบอกว่าชะนีปิ่นมาอาระวาดน้องกรู “ พี่อ้นถามพี่ดรีม

“ใช่พี่ ออกไปแล้ว นั้นไงหลักฐานวางอยู่นั้น” พี่ดรีมพูดพร้อมกับชี้ไปที่พวงรีดที่เขามาวางไว้ด้วย

“อีชะนี “ พี่อั้ม สะบดออกมาด้วยความโกรธ

“อาร์มมันทำอะไรอาร์ม” พี่โอมเดินมาถามผม ผมส่ายหัว ผมขยิบตาให้พี่ดรีมว่าไม่ได้ทำอะไร

“ไม่ได้ทำอะไรพี่โอม” ผมบอกพี่โอม

“มันไปไหน” พี่อ้นหันไปถามพี่ดรีม

“เขากลับไปแล้วพร้อมกับไอ้บู้” พี่ดรีมบอกพี่อ้น 


“ได้เดี๋ยวมันเจอกรู”พี่อ้นพูดพร้อมกับหยิบพวงรีดไปด้วย

“พี่อ้น อั้มไปด้วย” พี่อั้มจะตามพี่อ้นไป

“ไม่ต้อง มรึงไม่กล้าทำเพื่อนมรึงหรอก ไอ้โอมไปกับกรู” พี่อ้น ผมจะร้องห้ามก็ไม่ทันพี่อ้นออกไปกับพี่โอมแล้ว

“เดี๋ยวพี่ต้องลงไปตรวจคนไข้ต่อ เสร็จแล้วพี่จะรีบขึ้นมานะครับ น้องอาร์ม” พี่ดรีมบอกผม


“เออ ไปเถอะ กรูอยู่กับอาร์มจนกว่ามรึงจะขึ้นมาวะดรีม” พี่อั้มบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า พร้อมกับเดินออกไปจากห้อง ทำไมชีวิตมันถึงได้วุ่นวายเรื่องแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น ผมไม่เคยอยากไปแย้งของใครเลย มีแต่เขานั้นแหละที่เข้ามาเอง

“อาร์ม พี่ขอโทษนะ ทำให้น้องพี่ต้องเป็นแบบนี้” พี่อั้มเดินมานั่งข้างเตียงกับผม ผมค่อยดันตัวลุกขึ้นนั่ง ผมกอดพี่อั้ม

“พี่อั้มไม่ผิดหรอก อาร์มต่างหากที่ซวยเอง “ ผมพูด พี่อั้มเอามือลูปหัวผมเบาๆ

“ดอกไม้ไอ้บู้ใช่ไหมนั้นนะ” พี่อั้มถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“จะใส่แจกันไหม”พี่อั้มผม ถ้าไม่มีเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ผมคงให้พี่เขาหยัดมันลงแจกันไปแต่นี้

“เอาไปทิ้งให้ผมทีพี่อั้ม ผมขอร้อง” ผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มพยักหน้าพร้อมกับหยิบดอกไม้ออกจากห้องไปคงไปโยนลงถังขยะ ที่ไหนสักที ผมค่อยเอนตัวลงน้อย ผมเป็นแบบนี้มาตลอดเลยนะ ตั้งแต่เรียนแล้ว ตั้งแต่ก่อนไปเรียนที่เมืองนอก ก็มีคนมาจีบผมแต่ดันเป็นคนที่เพื่อนผมแอบชอบ เพื่อนผมเขาเรียนหมอ มันทำให้ผมและเขามองหน้ากันไม่ติดเมื่อเขาคนนั้นเดินมาบอกผมว่าเขาชอบผม ขอคบผม ถึงตอนนี้เพื่อนผมก็ไม่ได้คบกับเขาเพราะว่าเขาแต่งงานกับผู้หญิงที่มีฐานะเท่าเทียมกับเขาและทางบ้านเขายอมรับไปเรียบร้อยแล้ว และนั้นมันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมต้องเจอเรื่องร้ายๆ ผมถึงกับนอนฝันผวา
***********************************************************************************************************************************
ชะนีปิ่น หลังจากที่เธออารวาดที่ห้องพักคนไข้เธอก็ชวนเพื่อนๆเธอไปร้านทำผมทำเล็บต่อทันที เพื่อนเธอต่างพากันเอื่อมระอ้าพร้อมกับกลัวว่าตัวเองจะติดร่างแหไปด้วยอีก

“นี้แกเชื่อที่หมอดรีมพูดไหมว่าอาร์มนี้เป็นแฟนเขานะ” ปิ่นถามเพื่อนๆเธอ ตอนนี้เพื่อนเธอขับรถเพื่อพาเธอไปส่งที่บ้าน

“เดี๋ยวนะแก ..กิ๊กโทรมา “ เธอบอกเพื่อนที่เธอกำลังอ้าปากจะเสนอความคิด

“พี่ณรงค์ อยู่ไหน โอ้ยย รีบกลับนะ วันนี้พาไปกินเหล้าด้วย นะ” ปิ่นเธอรีบบอกผู้ชายที่เธอแอบมีอะไรเพราะว่าตั้งแต่แต่งงานบู้ไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“ไปกินเหล้ากินได้ยังไงปิ่น ปิ่นท้องอยู่นะ พี่ไม่พาไป” ณรงค์ยังนับว่าโชคดีที่เขาหวงและรักลูกในท้องของเขาที่เกิดในท้องของปิ่น

“โอ้ย มันไม่เป็นอะไรไปง่ายๆหรอกนะ บอกให้พาไปก็พาไปซิ อย่าเรื่องมากได้ไหม แค่นี้นะ “ ปิ่นเธอรีบกดวางสายแบบหัวเสีย เพื่อนเธอจอดรถที่หน้าบ้านเธอ บ้านที่พ่อแม่ของบู้สร้างให้บู้เพื่อไว้ให้เป็นเรือนหอ ทันทีที่ปิ่นก้าวเท้าลงจากรถเธอก็ได้กลิ่นเหม็นๆ เหมือนอุจาระเลยอะ ที่หน้าบ้านเธอ

“ปิ่น เหม็นมากเลยอะ เหม็นเหมือน....อี้เลย” เพื่อนกระเทยของเธอพูด เธอก็เงยหน้ามองไปที่รั่วบ้านมีถุงเหมือนอุจาระแขวนอยู่

“อ๊วก..”เพื่อนๆเธอพากันวิ่งไปอ๊วกทันที

“ใครมันทำกับหน้าบ้านฉันแบบนี้เนี๊ยะ” ปิ่นเธอถึงกับปรี้ดแตกทันที แถมตามมาด้วย พวกรีดที่เธอเอาไปให้อาร์มมันกลับมาแขวนที่หน้าบ้านเธอ แถมมีข้อความแปะไว้เนื้อคำว่าเมียหลวงบู้  คือ ขอไว้อาลับให้กับ เมียหลวงบู้ นั้นมันว่าแปลว่าว่าเธอชัดๆเลย

“กรี้ดดดด” เธอถึงกับกรี้ดออกมาเสียงแหลมเลยทีเดียว

“มันเป็นใคร ต้องมันแน่ๆเลย “ปิ่นเธอชี้ไปที่พวงหรีดเธอโมโหจนมือไม้สั่นไปหมด

“ฉันเองเป็นคนทำ” อ้นพี่ชายคนโตบ้าน อ.อ่าง เดินออกมาจากที่ยืนหลบอยู่กับ โอมน้องชาย ทั้งคุ่สวมแว่นตาเรแบนด์ ยืนกอดอกมองปิ่นและเพื่อนของเธอ

“ฉันเป็นคนทำเองปิ่น” อ้นพูดย้ำอีกที

“พี่อ้น มาทำแบบนี้กับบ้านปิ่น บ้านพี่บู้ได้ยังไง และพวงหรีดนี้ด้วย” ปิ่นเอ่ยถามพร้อมกับชี้ไปที่พวกหรีดที่แขวนอยู่ อ้นและโอมเงยหน้ามองพร้อมเบ้ปากนิดหน่อย

“สีไม่สวยเหรอ เดี๋ยวเปลี่ยนให้ใหม่ เอาแบบที่เขาเอาไว้คล้องเลยไหม เอาดอก อะไรวะ ไอ้โอมที่เขาใส่พานอะ” อ้นหันถามว่าเธอไม่ชอบสีนี้เหรอ และหันไปถามโอมน้องชาย

“ดอกไม้จันทร์พี่ เอาเซ็ตใหญ่เลยไหม เดี่ยวจัดให้ ส่งถึงที” โอมบอกกับอ้น

“กรี้ด ..นี้มันมากไปแล้วนะพี่อ้น “ ปิ่นเธอต่อว่าอ้นทันที

“น้อยไปด้วยซ้ำ หยุดบ้า และเลิกมาก่อกวนน้องฉันได้แล้วปิ่น เธอควรจะเอาผัวเธอให้อยู่ ไม่ใช่เรร่อนไปว่าคนนั้นคนนี้ อย่าให้ฉันเห็นอีกนะ เจอหนักกว่านี้แน่ ไม่ว่าเธอหรือใครก็ตามที่ไปก่อกวนน้องฉัน ฉันทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ” อ้นพูดก่อนนจะสวมแว่นตาเรแบนด์กลับและเดินไปขึ้นรถพร้อมกับออกรถทันที ก่อนออกรถอ้นได้ดริปซะฝุ่นตลบกลบสามคนที่ยืน

“กรี้ด”เสียงกรี้ดของปิ่น อ้นขับรถออกไปอย่างไม่แยแส กับสิ่งที่ตนเองทำ ปล่อยให้ชะนีกรี้ดกร้าดอยู่หน้าบ้านตัวเอง ระหว่างที่อ้นกำลังขับรถออก อ้นได้ขับสวนกับบู้ บู้เลยชะลอความเร็ว และอ้นด้วย พร้อมกับเปิดกระจก  อ้นไมได้มองหน้าบู้แต่อย่างใด

“บู้ กรูแค่สั่งสอน มรึงดูแลเมียมรึงด้วยอย่าไปยุ่งวุ่นวายกับน้องกรู รวมทั้งมรึงด้วย กรูยินดีหากอาร์มมันจะคบกับไอ้ดรีม ที่ไม่ใช่มรึง และไอ้อั้มด้วย กรูไม่อยากทำอะไรมากไปกว่านี้เพราะกรูปกป้องน้องกรูนะ ไอ้บู้ “ อ้นพูดกับบู้

“กรูยังเกรงใจที่มรึงเป็นเพื่อนไอ้อั้มน้องกรูนะ ดังนั้นกลับไปแก้ปัญหาเมียมรึง “ อ้นพูดจบก็ปิดกระจกพร้อมออกรถไปทันที บู้รีบขับรถกลับบ้าน อ้นจอดรถไว้หน้าบ้าน อ้นเห็นปิ่นและเพื่อนเหมือนกำลังเอาไม้เขี่ยอะไรบางอย่างที่มีกลิ่นแรงมาก นี้คงเป็นฝีมือพี่อ้นแน่นอน

“พี่บู้ดูซิไอ้บ้านนั้นมันมารังแกปิ่น” ปิ่นเธอรีบร้องขอความเห็นใจจากบู้ แต่มันไม่ได้ผลอยู่แล้ว

“เธอต่างหากที่ไปรังควานน้องเขาก่อน เธอเป็นบ้าอะไรปิ่น เธอทำอะไรไม่ดูตัวเลยเหรอว่าท้องอยู่ และสิ่งที่เธอทำนี้มันยิ่งทำให้คนอื่นมองเธอแย่ ไม่ต่างกับหมาบ้า” บู้เธอต่อว่าปิ่นอย่างรุนแรง

“พี่บู้” ปิ่นเธอกำหมัดแน่น

“ทิ่ปิ่นทำเพื่อปกป้องสิทธิเมียหลวง ปิ่นผิดเหรอค่ะ พี่บู้ไม่อยู่บ้านไม่เข้าบ้านแถมยังพามันไปอี๋อ๋อกันใน ป่านั้น ปากก็อ่างว่าไปลุยงาน พี่โกหก ได้มันมากี่ครั้งแล้วคงวันนั้นด้วยซินะที่ยายเขมมันไปเห็นพี่เอาอีตุ๊ดนั่งหน้ารถไปที่แฟ๊ซ” ปิ่นเธอด่ากราดออก บู้หันไปมองหน้าเพื่อนของปิ่น

“ฉันมีธุระ ฉันไปนะแก บาย” เพื่อนของปิ่นถึงกับรีบเข้าไปในรถและขับออกไปทันที คงเพราะหน้าตาของสามีที่เธอได้มาเพราะว่าพ่อแม่ผู้ชายเอนดูเธอและกลัวว่าลูกชายจะไปชอบผู้ชายอย่างที่คนอื่นๆเขานินทากัน ส่วนปิ่นเธอเป็นเหมือนลูกบุญธรรมแม่ของบู้ แถมบู้ก็หน้าตาดี เป็นทหารเก่งซะด้วย เธอมีเหรอจะไม่รีบตบปากรับคำโดยไม่คำนึงถึงว่าเขารักเธอไหม เธอคิดแค่ว่าอยู่ไปก็รักเอง

“พี่บอกเธอแล้วใช่ไหมปิ่นว่าอย่าไปยุ่ง ไปรังควาน อาร์มอีกที่พี่ต้องออกไป ไม่ใช่เพราะอาร์มเพราะตัวเธอเอง เธอน่าเบื่อและพี่ไม่เคยรักเธอเลยปิ่น ” บู้กรอกเสียงบอกปิ่น

“แต่พี่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเพราะว่าพ่อแม่พี่เลือกฉันให้พี่ ดังนั้นพี่ต้องยอมรับมัน “ปิ่นบอกกับบู้ บู้พยายามจะอดกลั่นความโกรธไว้ไม่เช่นนั้นอาจจะได้ลงไม้ลงมือกับปิ่น

“แถมฉันก็มีทายาทแล้วด้วย” ปิ่นบอกกับบู้อีกที

“ไม่ใช่น้ำเชื้อฉันแน่ ..ถ้าแน่จริงไปตรวจ ดีเอ็นเอปิ่น ไปกันเลย “บู้พูดพร้อมกับกระฉากแขนปิ่นให้ขึ้นรถ แต่ปิ่นขัดขืนไม่ยอมไป

“ไม่ไป ทำไมปิ่นต้องไป พี่จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อยปิ่นนะ บอกให้ปล่อย” บูพยายามยื้อปิ่นขึ้นรถ

“ไอ้บู้มรึงจะทำอะไรปิ่น มรึงบ้าหรือเปล่าปิ่นนะเขาท้องอยู่ทำแบบนี้เกิดแท้งขึ้นมาจะว่าไง” พี่ณรงค์ลูกพี่ลูกน้องของบู้รีบเข้ามาห้ามเหตุการณ์

“ฮือๆ “ปิ่นร้องไห้ครำครวญ ทำให้เพื่อนบ้านในระแวกนั้นออกมายืนมองกันหมด

“พี่ขอเตือนให้เธอเลิกยุ่งกับอาร์ม เขามีแฟนแล้ว แต่ถึงอาร์มจะเลือกไอ้ดรีม พี่ก็ไม่มีวันกลับมารักเธอ ไม่ซิ ไม่เคยรักเธอเลย “บู้หันไปบอกปิ่น

“แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันมั่นใจได้หรอก มีแฟนแต่อาจจะแอบมากินผัวคนอื่นก็ได้ แถมพี่ยังออกไปอยู่ข้างนอกอีก ฉันจะไประรานจนกว่าพี่จะข้ามาอยู่ในบ้านกับฉันเหมือนเดิม” ปิ่นพูดกับบู้

“ถ้าทำแบบนั้นเธอจะเลิกยุ่งกับอาร์มใช่ไหม” บู้หันมาถามปิ่น บู้ยิ้มที่มุมปากแสดงว่าเขาคงมีแผนการอะไรในหัวอยู่

“ก็พี่เป็นผัวฉันพี่ต้องอยู่กับฉันและลูกซิ “ ปิ่นบอกกับบู้

“ได้ฉันจะย้ายกลับมาอยู่บ้าน แต่ฉันกับเธอยังแยกห้องกันเหมือนเดิม เธอทนได้ทนไปปิ่น ฉันไม่แคร์” บู้พูดพร้อมกับขึ้นรถเก๋งและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ปิ่นยืนน้ำตารินไหล ที่เธอเคยวาดฝันไว้ก่อนแต่งงาน เธอจะได้เป็นแม่บ้าน เป็นคุณหญิงเพราะว่ายังไงบู้ก็ต้องได้ตำแหน่งใหญ่ๆ ด้วยหน้าที่และความสามารถของบู้ บู้ไม่เคยแม้แต่มองเธอเลยสักนิด

“ปิ่น พอเถอะ “พี่ณรงค์บอกปิ่น เขาเป็นผู้ชายที่เขามาดูแลเธอแต่เป็นแค่ทหารชั้นประทวนมันไม่พอกับที่เธอต้องการ

“ปิ่นต้องได้พี่บู้กับคืนพี่ณรงค์ และไอ้เด็กมารหัวขนนี้มันจะต้องมีพ่อที่ไม่ใช่แค่ทหารชั้นประทวนอย่างพี่ “ ปิ่นพูดใส่หน้าณรงค์พร้อมกับรีบเข้าบ้านไปทันที ณรงค์ได้แต่ยืนมองปิ่น ณรงค์แสนจะสงสารลูกน้อยที่เกิดมา โดยที่เขาเป็นชู้กับเมียของลูกพี่ลูกน้องตัวเอง ณรงค์ขับรถออกมาเพื่อที่จะไปขึ้นเวรที่ค่ายต่อคืนนี้ เขาหวังว่าบู้จะกลับมาเขาไม่อยากให้ปิ่นออกไปอาระวาดคนนั้นคนนี้และเป็นที่โจทย์จันไปทั่วมันยิ่งดูไม่ดี ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเขาแค่สนุกเพราะว่าปิ่นทั้งสวย แต่ตอนนี้เขาต้องคิดถึงสิ่งที่เขาได้ทำให้มันเกิดขึ้นมาแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์ม ผมเลืกพี่ดรีมแล้วผมเป็นแฟนพี่ดรีม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 08-09-2015 15:03:04
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์ม ผมเลืกพี่ดรีมแล้วผมเป็นแฟนพี่ดรีม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-09-2015 15:32:13
 :เฮ้อ: เบื่อพี่บู้ ไม่มีความเด็ดขาดจัดการอะไรไม่ได้สักอย่าง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์มเมื่อดรีมค้นพบบางอย่างของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-09-2015 18:17:01
พี่อาร์ม VS พี่ดรีม
  ผมนอนพักที่โรงพยาบาลสามวันแล้ว ผมกำลังจะได้กลับบ้านวันนี้แหละ ตลอดสามวันที่ผ่านมาพี่ดรีมเข้ามาดูแลผมตลอดเลย แถมมานอนเฝ้าผมอีกด้วยวันนี้พี่ดรีมจะเป็นคนไปส่งผมกลับบ้าน พี่ดรีมเขาแรกเวรกับเพื่อนเขา พี่ดรีมอยู่เวรดึกแทนผมนี้สงสาร ต้องอดนอนและยังคอยตามมาดูแลผมตลอดเวลาด้วยแทบจะทั้งคืนเลยดีกว่า

“อาร์ม วันนี้ได้กลับบ้านแล้วนะ “พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้าดีจังจะได้กลับซะทีผมเบื่อนั่งนอนในห้องพยายาลแคบๆเต็มที พี่ดรีมกำลังเก็บของใส่กระเป๋ามีของเยี่ยมและของใช้ที่ซื้อที่นี้ด้วย ตอนมาไม่มีอะไรเลยตอนกลับทำไมมันเยอะจังนะ

“อาร์ม  เดี๋ยวรอหมอมาดูแผลแล้วค่อยเปลี่ยนเสื้อนะครับ เมื่อวานอั้มมันเอาเสื้อมาให้แต่อาร์มหลับไปแล้วนะ “พี่ดรีมบอกผม พี่อั้มนี้แอบมาหาผมตอนผมหลับนี้เอง ผมพยักหน้า

“พี่ดรีมจะต้องลงตรวจคนไข้อีกหรือเปล่าครับ” ผมถามพี่ดรีม

“ไม่ครับ เมื่อคืนแลกเวรดึกกับเพื่อนพี่นะครับ ดังนั้นวันนี้เพื่อนพี่ลงตรวจแทนพี่ครับอาร์ม เพราะว่าพี่จะไปดูแล ที่รักพี่ ถึงพี่จบด้านการดูแลเด็ก แต่เรื่องดูแลผู้ใหญ่พี่ก็ทำได้ไม่แพ้ดูแลเด็กๆนะอาร์ม”พี่ดรีมบอกผม ผมไม่อยากจะเชื่อเลยหมอมุกเยอะแบบนี้ก็มีด้วย ผมนี้เขินเลยนะ

“พอแล้วพี่ดรีม.... เลี้ยน”ผมพูดแก้เขินเล่นยอดตลอดเลยนะพี่หมอดรีม

“ก๊อกๆ “ เสียงเคาะประตูห้องพักผม พี่ดิมนั้นเองสวมเครื่องแบบแพทย์ ดูหล่อเท่ไปอีกแบบ

“อ้าวพี่ดิมขึ้นเวรเหรอพี่” พี่ดรีมถามพี่ดิม

“ครับน้องดรีมครับ พี่ขึ้นเวรครับ น้องไม่กลับบ้านเลยนี้ครับ เล่นเฝ้าแต่น้องอาร์มนะครับ พี่นี้ขึ้นเวร ส่งหลานรับหลาน ซื้อกับข้าวด้วยครับ เยอะไหมครับน้องดรีมของพี่ครับ“พี่ดิมเข้ามาบ่นพี่ดรีมเลย พี่ดรีมถึงกับแขะหูแบบเอาออกมาบ้าง ผมรู้พี่ดิมเขาพูดเล่นไปอย่างนั้นแหละ

“พี่ดิมแค่นี้บ่นแล้วอะ”พี่ดรีม

“เขาให้มาดูอาร์มและก็เขียนใบดิสชาร์ตจะได้กลับบ้านนะอาร์มดีใจไหมอาร์ม คงเบื่อนอนแย่แล้ว “พี่ดิมพูดแถมหันมาถามผมอีกแน่นอนผมต้องเบื่อนอนเฉยๆอยู่แล้ว

“หรือว่าดีใจเพราะว่าจะได้ไม่ต้องเจอไอ้หมอเด็กนี้ พี่ว่าอย่างหลังมากกว่านะ”พี่ดิม ผมขำพี่ดรีมทำหน้าซิ

“พี่ดิม ทำไมทำกับน้องแบบนี้ละ” พี่ดรีมแอบค้อนพี่ดิม

“กรูอ่านใจน้องเขาได้ เขาคงคิดเหมือนกรูนี้แหละดรีม”พี่ดิม

“อาร์มดูดีขึ้นนะ คงไม่ใช่เพราะว่ามีหมอเด็กมานั่งเฝ้านอนเฝ้านะหรอกนะครับ “ พี่ดิมถามผม 

“แม้พี่ดิมอะ อาร์มดีขึ้นเพราะว่าได้พักผ่อนด้วยนะครับ  “ผมพูดทำแก้มป่องพี่เขาแซวผมแบบนี้เขินเหมือนกันนะ

“เห็นไอ้อ้นมันว่าจะมารับเองนี้” พี่ดิมบอกผม

“พี่ดิมก็บอกพี่ให้ทีซิ ว่าผมไปส่งเองไปดูแลเทคแคร์เอง เขาเรียกว่า ผมยินตามไปโฟลโลว์อัพ ถึงที่บ้าน” พี่ดรีมหันไปบอกพี่ดิม

“มันบอกว่ามันจะมาจับตาดู แต่ไม่ได้ดูอาร์มนะ มันบอกจะมาดูมรึงนี้แหละไอ้ดรีม” พี่ดิมพูดกับพี่ดรีม พี่ดิมกับพี่ดรีมเขาหัวปีท้ายปีเลยสนิทกันมากเหมือนพี่อ้นกับพี่อั้มเลย  พี่ดิมเดินมาขอดูแผลผม

“แผลดีขึ้นนะ แต่ยังต้องล้างแผลอยู่นะอาร์ม อาร์มช่วงนี้พักอีกสองสามวันนะ อย่าเพิ่งไปวิ่งละเพราะว่าที่โดนนี้กล้ามเนื้อนะ “พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า

“วิ่งในใจได้ไหมพี่ดิม” พี่ดรีมถามพี่ดิม

“ได้อันนี้วิ่งได้...เว้ยย..... ไอ้ดรีมไอ้นี้เล่นมุกนี้ได้ไง กรูจะเอาไว้เล่นกับ....”พี่ดิมพูดแต่อุ๊บ

“น้องแพท”พี่ดรีม ผมหันมามองนี้พี่ดิมจะจีบน้องแพท แต่แพทลูกอาเปรมดิ์หรือเปล่าผมเคยเจอน้องเขาหล่อหน้าหวานเหมือนอาเปรมดิ์เลย

“เดี๋ยวพี่เขียนยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบที่ทานที่นี้เหมือนเดิม แต่อาร์มกลับบ้านก่อนได้เลยนะ ยานะพี่จะแวะไปให้ที่บ้านนะเพราะว่าวันนี้พี่จะไปรับมิ้นกับมีนเองคงต้องเอามิ้นไปส่งให้ที่บ้าน ”พี่ดิมบอกผม

“พี่ดิมครับ ผมไม่ได้นอนบ้านนะครับ ผมนอนบ้านเรือนไทยหลังเล็กของพ่อภีมนะครับ ผมรอรับไปเลยก็ได้ครับ”ผมรีบบอกพี่ดิม พี่ดิมมองผมและหันไปมองพี่ดรีม ผมรู้ว่ามันแปลกที่ทำไมผมไม่นอนบ้าน พี่ดรีมเขาพยักหน้ากับพี่ดิม

“โอเค ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้เขารีบเอาขึ้นมาให้บนห้องนะอาร์ม พักผ่อนละ อย่าออกไปซ่านะ เดี๋ยวไอ้อ้นมันจะเหวี่ยงเอา...ช่วงนี้มันบ่นเรื่องเราให้พี่ฟังทุกวันเลยนะ อ้นมันห่วงเรามานะอาร์ม”พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้าผมรู้ว่าพี่อ้นเขาห่วงผมมาก

“ขอบคุณนะครับพี่ดิม”ผมยกมือไหว้พี่ดิม พี่ดิมถือแฟ้มคงมีตรวจห้องอื่นต่อ พี่ดรีมมองผมพร้อมกับนั่งลงข้างเตียงคนไข้

“อาร์ม  บอกพี่ได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น พี่สังเกตุอาร์มนอนผวาทุกคืนเลย ...อาร์ม”พี่ดรีมถาผม

“ไม่มีครับพี่ดรีม...พี่ดรีมอย่าพูดเรื่องนี้กับพี่อ้น พี่อั้มนะ พี่ดรีมอาร์มขอร้อง” ผมรีบขอร้องพี่ดรีมทันที

“อาร์ม พี่ว่าถ้าทางมันจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะอาร์ม”พี่ดรีมมองหน้าผม ทำหน้าดุใส่ผม

“พี่ดรีม เมื่ออาร์มพร้อมอาร์มจะบอกพี่ดรีมนะ ตอนนี้อาร์มยังไม่พร้อม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมดึงผมเข้าไปกอดพี่ดรีมลูปหัวผมเบาๆ ผมก็กอดพี่ดรีมตอบ

“โอเคครับ เปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าเนอะ พี่เปลี่ยนให้นะ”พี่ดรีมบอกผม ทำหน้าตาซิ หื่นอย่างเห็นได้ชัดเลย ผมกอดอกผมไว้จะดีไหมเนี๊ยะที่จะให้พี่ดรีมเปลี่ยนเห็น ยอมเจ็บแผลเปลี่ยนเองดีกว่าไหม

“ไอ้ดรีม มรึงจะทำอะไรน้องกรู” พี่ดรีมถึงกับสะดุ้งพี่อ้นเข้ามาพอดีเลย

“กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้...”พี่ดรีมหันไปพูด พี่อั้มก็เข้ามาด้วย

“เหรอ... ไอ้นี้ ไม่ต้องอะ กรูเปลี่ยนให้เองมรึงนี้...เนียนตลอด ถ้าเป็นพยาบาลสาวสวยกรูจะไม่ห้ามเลย ”พี่อั้มทำท่าจะดึงขนจมูกพี่ดรีม แต่พี่ดรีมจับมือไว้ได้ทัน

“ถ้าอย่างนั้นพี่ลงไปเอายาขึ้นมาให้นะอาร์มจะได้รีบกลับบ้านกัน” พี่ดรีมพูด พี่อ้นหันไปมอง และพี่อั้มด้วย

“กลับบ้านกัน..กรูฟังผิดไปหรือเปล่าครับน้องหมอดรีม มรึงพูดเหมือนมรึงจะกลับบ้านไปกับน้องกรูเลย บริการดีไปไม๊”พี่อ้นหันไปถามพี่ดรีม

“พวกกรูดูแลเองดีกว่าไหมครับหมอดรีม เยอะนะมรึงเนี๊ยะ”พี่อ้นพูดพี่อั้มหยักไหล่ให้ พี่อั้มเตรียมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผม พี่อั้มรูดผ้าม่านปิดให้ผม

“อั้มพี่มีสายเข้าวะเรื่องงานแน่เลย “พี่อ้นเปิดผ้าม่านบอกพี่อั้ม พี่อั้มพยักหน้าว่าโอเค พอพี่อ้นออกไปแล้ว

“พี่อั้ม ผมจะกลับไปนอนพักที่บ้านเรือนไทยนะพี่อั้ม บอกพี่อ้นให้หน่อยนะ “ผมรีบอ้อนพี่อั้มพี่ชายผมทันที

“อะไรนะไอ้อาร์มพี่อ้นมารับมรึงเองนี้คือจะพามรึงกลับบ้านนะ” พี่อั้มกระซิบบอกผม ผมเงยหน้ามองพี่อั้ม

“นะพี่อั้ม อาร์มยังไม่พร้อมกับไปนอนบ้าน พี่อั้ม” ผมขอร้องพี่อั้ม พี่อั้มถอดหายใจอีกแล้วผมยอมรับว่าพี่อ้นต่อว่าพี่อั้มหลายครั้งแล้วเรื่องผมไม่เข้าไปนอนบ้าน เรื่องพี่บู้เข้ามาตามจีบผมจนเมียเขามาอาระวาด และเรื่องที่ผมหนีเข้าไปจนโดนยิงออกมาอีก

“หมับ”ผมกอดพี่อั้ม  พี่อั้มเอามือมาลูปหัวผมเบาๆ  “มีอะไรทำไมไม่คุยกับพี่ๆละอาร์ม พี่ว่าไม่ปกติ ไม่เหมือนเดิมอาร์ม “พี่อั้มถามผม

“เมื่อผมพร้อมจริงๆ ผมจะบอกนะพี่อั้ม อาร์มยังไม่พร้อม “ผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มพยักหน้าพี่อั้มจัดการเปลี่ยนชุดให้ผมเป็นชุดใส่กลับบ้านพี่ดรีมน่ะเก็บทุกอย่างให้ผมเรียบร้อยแล้ว

“นี้ได้ดรีมเก็บให้หมดแล้วซิท่า”พี่อั้มถามผมพร้อมกับอมยิ้มผมด้วยเหมือนกัน ทำไมผมเพิ่งจะมาเจอคนดีดีอย่างพี่ดรีมตอนที่ผมไม่มีดีเหลือแล้วนะ
“อาร์ม พวกพี่สนับสนุนนะที่จะให้อาร์มกับดรีมคบกันเห็นพี่อ้นหวงอาร์มกับดรีมแต่ใจจริงลึกพี่อ้นเขาก็ไม่ได้ห้ามเลยนะ อาร์มคนดีดีอย่างดรีมนี้มีไม่เยอะที่จะมารอคนที่ตัวเองหลงรักโดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมารักไหม”พี่อั้มพูดกับผมแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกไม่ดีเลย ผมพยักหน้าไปแบบนั้น พี่อ้นเข้ามาพอดีเลย และพี่ดรีมก็เข้ามาด้วยถือหอยามาให้ผมด้วย

“เอาละไปกันได้แล้ว “พี่อ้นบอกผม พี่ดรีมพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่เข็นรถเข็นเพื่อขนของกลับบ้านและเจ้าหน้าที่เข็นคนไข้ก็เอารถนั่งคนไข้มาให้ผมนั่ง ผมดีใจได้กลับบ้านซะที

“กลับแล้วอะ บ้านเขาหล่อกันทั้งบ้านเลยอะหุ่นก็ดี อยากมีโมเม้นภูมิใจเธอคนดีที่มีผัวเป็นทหาร”ผมได้ยินแว้วแต่ไม่ได้หันไปดูหรอกว่าใครคงเจ้าหน้าที่นะ เจ้าหน้าที่เข็นผมลงมาส่งด้านล่างพี่อ้นเดินไปเอารถแล้วพี่ดิมก็ไปเอารถเช่นกันคงจะขนของที่มาเยี่ยมผมกลับ ผมขึ้นรถพี่อ้นก่อน ยังปวดแผลที่ไหล่อยู่เลยนะผมนะ ผมนั่งหลังพี่ดรีมเขาลงมาขนของขึ้นรถแล้ว

“พี่อั้มของพวกนี้ผมไม่เอาไปนะ”ผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มพยักหน้าพี่อั้มลงจากรถไปคุยกับพี่ดรีมคงให้พี่ดรีมเอาไปไว้ที่บ้านเลย

“พี่บอกให้แล้วอาร์ม เอาไว้ที่บ้านแล้วกัน”พี่อั้มบอกผมพี่อ้นหันมามองผมและหันไปมองพี่อั้ม

“พี่อ้นไอ้อาร์มมันขอไปนอนที่บ้านเรือนไทยก่อน”พี่อั้มบอกพี่อ้น พี่อ้นออกรถโดยยังไม่พูดอะไร พี่ขับไปเงียบๆ ผมอยากให้พี่อ้นพูดมากกว่าบ่นผมดีกว่า เพราะว่าสถารการณ์ความเงียบแบบนี้ซิน่ากลัว พี่อั้มหันมามองผม ผมโบ้ยปากไปที่พี่อ้น

“พี่อ้น พี่จะไปดูฐานที่ตั้งเมื่อไหร่พี่”พี่อั้มทำเป็นถามพี่อ้น

“ก็คงอาทิตย์หน้านะอั้ม “พี่อ้นตอบสั้นผมรู้ได้เลยว่าพี่อ้นกำลังโกรธผมอยู่ ไม่นานรถพี่อ้นก็มาจอดที่บ้านเรือนไทย พี่อั้มลงมาเปิดประตูรถให้ผม ผมมองพี่อ้น พี่อ้นไม่ลงจากรถเลย

“พี่อั้มพี่อ้นโกรธอาร์มอะ”ผมบอกพี่อั้ม

“ก็มันน่าไหมละ ทำไมไม่ไปนอนที่บ้านแผลมรึงก็ยังไม่หายเลยอาร์ม”พี่บ่นผมใหญ่เลย ผมพยักหน้าว่าผมรู้ ผมกำลังจะหันหลังขึ้นบ้าน ผมได้ยินเสียงประตูถูกเปิด

“อาร์ม”พี่อ้นเรียกผม พี่อ้นเดินมาหาผม ผมเข้าไปกอดพี่อ้นผมรู้ว่าทำให้พี่อ้นโกรธไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

“ทำไมวะมรึงมีอะไรไม่พูด แล้วมรึงเจ็บแผลใครจะอยู่ดูมรึงอาร์ม” พี่อ้นบ่นผม รถพี่ดรีมเลี้ยวเข้ามาจอด ผมคิดว่าถ้าบอกว่าพี่ดรีมพี่อ้นจะได้เลิกเป็นห่วงผม

“พี่ดรีมไงพี่อ้น พี่ดรีมเขาดูแลอาร์มเอง “ผมบอกพี่อ้น พี่ดรีมลงจากรถมาพอดีเลย พี่ดรีมหิ้วตระกล้าพวกแบนมาให้ผม

“ดรีม มรึงดูน้องกรูด้วยนะ มันดื้อวะ”พี่อ้นบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า

“ไปอั้ม กรูจะเข้าไปดูเอกสารให้พ่อต่อ มรึงก็ไปช่วยกรูด้วย” พี่อ้นเรียกพี่อั้ม พี่ดรีมพยุงผมเข้าบ้านพัก ผมเริ่มที่จะปวดแขนอีกแล้ว

“โอ้ยย “ผมร้องออกมาตอนที่ผมกำลังจะนั่งลงเพราะว่ามันตึงแผลผม พี่ดรีมเขาประครองผมนั่งลงช้าๆ

“อาร์มทานข้าวก่อนนะ หมอด้าเขาต้มข้าวต้มไก่มาให้ “พี่ดรีมบอกผมผมพยักหน้า พี่ดรีมเขาก็ตักข้าวต้มใส่ชามมาให้ผม ผมเอื้อมไปจะหยิบมาทาน แต่พี่ดรีมคว้าชามไปซะก่อน

“พี่ป้อนให้นะครับ”พี่ดรีมบอกผมเวลานี้คงดื้อไม่ได้ซินะ พี่ดรีมตักข้าวต้มป้อนผม

“พี่ดรีมไม่ง่วงเหรอครับ ทำงานมาทั้งคืนแล้ว”ผมถามพี่ดรีม

“ง่วงนิดหน่อยแต่พี่รอให้อาร์มทานยาก่อนอาร์มก็จะได้นอนพัก พี่ก็คงจะงีบสักพัก”พี่ดรีมบอกผม

“พี่นอนพักเถอะ เดี๋ยวก็ไม่สบายไปอีกคนแล้วใครจะดูแลผมละ” ผมต้องใช่มุขนี้แล้วแหละพี่ดรีมพยักหน้ากับผม พี่ดรีมป้อนข้าวต้มผมจนเกือบหมดชาม หมอด้านี้ต้มข้าวต้มอร่อยดีเหมือนกันหรือว่าผมหิวนะ ผมทานข้าวที่โรงพยาบาลมานิดเดียวเอง พี่ดรีมก็เอายาแก้ปวดให้ผมทาน พี่ดรีมจัดการล้างชามให้ผมด้วย ผมเอนหลังเพื่อที่จะพักสายตาหรือว่ายามันทำให้ผมง่วงซะก็ไม่รู้

******************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมขึ้นเวรดึกเพื่อที่จะอยู่เวรกลางวันเฝ้าอาร์ม วันนี้อาร์มกลับบ้านผมว่าจะอาสามาส่งแต่พี่อ้นซิดันชิ้งมารับซะก่อน แต่ถึงยังไงดรีมก็ได้มาเฝ้าดูแลอยู่ดีเพราะว่าอาร์มเลือกที่จะนอนบ้านเรือนไทยอาเปรมดิ์ ตอนที่อาเปรมดิ์มาแบบไม่ประจำเหมือนบ้านน๊อคดาวน์มากกว่า หนึ่งห้องนอน มีห้องครัวเล็ก และนั้งเล่นพร้อมชานบ้านเล็กน้อย ทุกอย่างเล็กน่ารักไปหมดแต่โซฟาเล็กไปนะ หมอดรีมดิ้นหล่นลงไปหลายรอบแหละ จะเข้าไปนอนร่วมเตียงเคียงหมอนก็เกรงใจน้องอาร์ม (ที่ตอนแรกพี่ดรีมไม่เห็นเกรงใจเลย ...ปลั้มน้องอาร์มเลยอะ ...จากคนเขียน) (ตอนนั้นหน้ามืดกลัวโดนหมาบู้คาบไปกิน...พี่ดรีม)

“พี่ดรีม “ผมสะดุ้งเพราะว่าเสียงอาร์มเรียกผม แสดงว่าต้องมีอะไรให้ดรีมรับใช้ผมสะดุ้งตื่น

“ตุ๊บ”นั้นรอบที่เท่าไหร่แล้วฟ่ะ ตกโซฟาอีกแล้วหมอดรีม หลังยอกก็งานนี้แหละ

“ว่าไงรับน้องอาร์ม ...จะเอาอะไรครับ” ผมลุกขึ้นยืนยิ้มเขินๆ อาร์มคงเห็นผมล่วงลงมาเต็มสองตาเลย

“ผมได้ยินพี่หล่นโซฟาหลายรอบแล้วเนี๊ยะ” ตายแล้วทำให้น้องอาร์มนอนไม่หลับ โทรสั่งโซฟาใหม่เลยดีกว่า เอาใหญ่ๆเลยดีกว่า

“พี่โทรสั่งโซฟาอันใหม่ให้ไหมครับน้องอาร์มเอาแบบนอนได้ทั้งครอบครัว”ผมบอกน้องอาร์ม อาร์มกอดอกมองผมและมองไปรอบๆบ้าน

“บ้านผมหลังนิดเดียวพี่คิดว่าเอาจะไม่เต็มเหรอ พี่ดรีม” ผมก็มองรอบๆเช่นกัน..เออ จริงด้วยเอามาคงเต็มเนอะ เฮอะๆ หมอดรีมหัวเราะแก้เขิน

“พี่เข้าไปนอนในห้องไหมครับพี่ดรีม “น้องอาร์มชวนผมเข้าห้อง

“จะดีเหรอน้องอาร์มพี่ไม่อยากเข้าไปนอนเบียดน้องอาร์ม “ผมบอกแต่ถ้าอาร์มบอกว่าไม่เป็นไร ดรีมจะรีบเข้าไปทันที

“ผมตื่นแล้ว ผมไม่นอนแล้ว นอนเยอะเดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ”อาร์มบอกผม โธ่ อาร์มตื่นแล้วจะไม่กลับไปนอนแล้วนั้นเอง เลยมาเรียกดรีม ใจร้ายที่สุด (เอาคำพูดมาริโอ้มา) อาร์มเดินมานั่งที่โซฟา

“อาร์มปวดแผลไหมครับ”ผมถามอาร์ม

“ไม่ปวดเท่าไหร่แล้วครับพี่ดรีม” อาร์มอบกผม

“เออ กี่โมงแล้วเนี๊ยะ อุ้ยย จะสามโมงแล้ว พี่ต้องไปรับหลานแล้ว หลานแฝดนะ น้องมีนพ่อพี่คงรับแล้ววันนี้มีนและมิ้นเลิกครึ้งวัน”ผมบอกอาร์ม อาร์มพยักหน้า

“ทานอะไรดีครับพี่ซื้อเข้ามาให้ “ผมบอกอาร์ม

“แล้วพี่ไม่อยู่กับหลานเหรอครับ” อาร์มถามผม

“พี่ว่าจะพาหลานมานั่งเล่นเป็นเพื่อนอาร์มก่อน พี่ดิมลงเวรหกโมงจะเข้ามารับครับ”ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผม

“อาร์ม พี่อยากดูแลอาร์มเจ็บแบบนี้จะอยู่ยังไงคนเดียว และถ้าไม่ให้พี่ดูแลพี่อ้นจะให้อาร์มกลับบ้านนะ”ผมบอกอาร์มจากหน้าเฉยๆเลยแก้มป่องเลยที่นี่

“พี่ดรีมขู่อาร์มใช่ไหมเนี๊ยะ”นั้นได้เรื่องเลย

“ไม่ได้ขู่ ก็ไม่อยากให้ไล่พี่กลับบ้าน “ผมพูดทำหน้าเหมือนเด็กให้น่าสงสารเข้าไหว้ ตาปริบๆด้วยเพิ่มความน่ารัก

“ก็ยังไม่ได้ไล่กลับซะหน่อยแค่จะบอกว่าเอาผ้าห่มหมอนมาด้วย ถ้ามีที่นอนก็ให้เอามาด้วย อาร์มคงให้พี่นอนเตียงเดียวกับผมไม่ได้นะพี่ดรีม...ผมขอละ”อาร์มบอกผมให้เอาหมอน ผ้าห่มและที่นอนมาด้วย

“ให้พี่ย้ายของพี่มาเลยไหมครับ”ผมพูดอาร์มสะบัดหน้าหันมามองผมทันที

“พี่ดรีม..จะบ้าเหรอ แค่นี้ก็เต็มไปหมดแล้ว “อาร์มพูดหยิบมอนที่ผมใช่หนุนมาตีผมด้วย ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำอาร์ม  ผมลืมไปไม่มีผ้าเช็ดหน้านี้แต่ผมเหลือบไปเห็นแพงยาตกในตระกร้าถังขยะ ผมรีบก้มลงหยิบมาดู

“ยานอนหลับ”ผมดูก็รู้เลยว่ามันคือยานอนหลับ นี้อาร์มต้องพึ่งยานอนหลับเลยเหรอ

“พี่ดรีม ผ้าเช็ด....”น้องอาร์มเข้ามาพอดี เขาก็เห็นว่าผมหยิบแพงยาขึ้นมาดู

“พี่ดรีมขออาร์มคืน” อาร์มรีบทำท่าจะแย้งแต่ผมไม่ให้

“พี่ว่าเราต้องคุยกัน อาร์มต้องกินยานอนหลับเลยเหรอ อาร์ม อาร์มมีอะไร..มันร้ายแรงมาเลยหรืออาร์มถึงต้องพึงยานอนหลับขนาดนี้ “ผมถามอาร์ม อาร์มหน้าซีดทันตาเห็นเลย

“พี่ดรีม”อาร์มเรียกผม น้ำตาอาร์มไหล่  “หมับ” ผมกอดอาร์ม ผมรู้ปวดใจมากเลยผมไม่รู้ว่าอาร์มไปเจออะไรมา

“ฮือๆ อย่าบอกพี่อ้นนะ พี่ดรีม ผมขอนะ ผมกำลังจะดีขึ้นแล้ว พี่ดรีม “ อาร์มบอกผม

“แล้วยานี้” ผมถามอาร์ม

“เมื่อก่อนนะอาร์มทานทุกวัน แต่ตอนนี้ไม่ค่อยแล้วพี่ดรีม ..แต่อย่าเพิ่งถามผมนะผมยังไม่พร้อมที่จะพูด”อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าบางทีคาดคั้นเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์

“พี่จะดูแลอาร์มเอง ...โอเคนะครับ “ผมบอกอาร์มผมเอามือลูบใบหน้าอาร์ม 

“พี่ซับหน้าเถอะครับ จะได้ไปรับหลานๆ หลานจะรอนะครับพี่ดรีม และพี่สั่งอะไรมาก็ได้อาร์มทานได้หมด”อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าผมรีบซับหน้าให้แห้งและเพราะว่าจะสายแล้วเดี๋ยวหลานเหวี่ยง

“เดี๋ยวพี่จะรีบกลับนะครับอาร์ม “ก่อนที่จะออกไปรับหลานผมหันมาบอกอาร์ม จะหอมก็เกรงใจคนที่มองหน้าผมทำตาปริบๆ คือกลัวผมจะหอมนะ ฮาๆ ผมรีบขับรถอย่างเร็วเลย ระหว่างขับรีบโทรสั่งอาหารก่อนเลย ผมสั่งผัดผักรวมมิตรกุ้ง ข้าวผัดปู แกงส้มไข่ชะอมของโปรด ข้าวผัดอเมริกันให้หลานๆคนละกล่อง พอจอดรถได้รีบวิ่งเข้าไปทันที่เพราว่าสายมาเกือบสิบนาทีแล้วนั้นไงยืนหน้างอคอหักเลยเพราะว่าเพื่อนไปกันหมดแล้ว


“ลุงสาย!” พากันพร้อมใจประนามเลย

“ลุงขอโทษครับคุณหลานๆ “ผมรีบอกหลานรัก หอมหัวคนละที

“อ้าวคุณดรีม วันนี้มาสายนะค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ อย่าลืมนะพรุ่งนี้ใส่ชุดพละมานะค่ะ “คุณครูบอกหลานๆผม ผมเงยหน้ามอง ว่าใส่ทำไมอะไม่ใช่วันเรียนพละนี้ครับ

“อุ้ย ลืมไปเมื่อวานคุณดิมมารับ ตอนนี้เราจะซ้อมกองเชียร์ค่ะจะมีการแข่งขันกีฬา ของแต่ละศูนย์ฯค่ะ เลยต้องซ้อมกันก่อนค่ะ “คุณครูโมผมพยักหน้าเข้าใจแล้วและพาหลานๆรีบขึ้นรถทันที

“วันนี้เราไปหาป้าอาร์มกันนะ “ผมหลานๆ

“เย้ๆๆ” หลานๆดีใจใหญ่เลยอาร์มคงดีใจที่เห็นหลานอยากไปหาแบบนี้  ผมขับรถพร้อมกับแวะไปเอาอาหารที่สั่ง ผมโทรบอกผมก็รีบขับรถกลับไปหาอาร์มทันทีระหว่างที่ผมขับมีรถเก๋งขับสวนผมออกมา ผมจำได้รถไอ้บู้นี้ นี่มันมาหาอาร์มอีกเหรอ ผมรีบขับกลับไปหาอาร์มทันที ห่วงและหึง ไปพร้อมๆกัน

“เอาละหลานๆ อย่าเสียงดังกันนะนั่งทำการบ้านด้วยหลังจากทำการบ้านจะได้กินข้าวกัน”ผมบอกหลานๆผม ผมเข้าไปเห็นอาร์มกำลังเก็บกวาดบ้าน

“ลุงอาร์ม” ไอและไอซ์  อาร์มยิ้มเลยกอดหลานๆแต่คนหลังนี้  “ป้าอาร์ม” มาริโอ้เรียกอาร์มว่าป้า

“มาริโอ้บอกอย่าเรียกป้าไง เรียกลุง แสดงว่าลุงดรีมสอนใช่ไหม” อาร์มบอกโอ้แถมยังมาโบ้ยให้หมอดรีมอีกแต่มันจริงๆฮาๆ และมาริโอ้ก็พยักหน้าอีกด้วยขอบคุณมากครับหลานผม

“ลุงอาร์มเจ็บหรือเปล่า ลุงต้องเจ็บมากๆแน่ๆ” น้องไอซ์ อาร์มเขากอดไอซ์ดูท่าจะชอบเด็กขี้อ้อน

“เอาละนั่งทำการบ้าน”ผมบอกหลานๆ ผม ผมจัดการเอาอาหารวางไว้บนโต๊ะก่อน เดี๋ยวรอให้เด็กๆทำการบ้านก่อนแล้วค่อยให้ทานแล้วกัน ผมมานั่งสอนการบ้านเด็กเหมือนปกติ อาร์มก็นั่งดูผมสอน ว่าต้องทำยังไงและให้หลานทำเอง สามคนนี้เขาเก่งเขาขยัน แต่ถ้ามิ้นนะ ต้องเบียนให้ดูจับมือด้วยเพลอหลอกให้เขียนให้ดูจนครบหน้า ดีไหมครับหลานผม หลานมิ้นของผม ผมนั่งสอนการบ้านหลานสักพักจนใกล้จะเสร็จ

“อาร์ม พี่ไปจัดโต๊ะอาหารนะ “ผมบอกอาร์ม

“พี่ดรีมโต๊ะจะสูงไปสำหรับหลานๆซิ อาร์มเห็นมีโต๊ะญี่ปุ่นอยู่สองตัว เอามาต่อกันนั่งทานกันดีไหม “อาร์มถามผม ผมพยักหน้าว่าดีนะ บรรยากาศเหมือนพ่อแม่ลูกเลย อิ อิ อิ

“คิดอะไรนะ”อาร์มถามผม   “เออ พี่รู้สึกมันน่ารักเหมือนพ่อ แม่ ลูก”ผมพูดและชี้พ่อคือผม แม่คือ อาร์มและลูกๆคือหลานๆผม  แต่ละคนเงยหน้ามองผมกันหมดเลย

“ไม่ใช่เหรอ” ผมถาม 

“ไม่ใช่” ตอบพร้อมกันหมดเลย อยากจะจิ้นหน่อยก็ไม่ได้ “ใช่ เขาเป็นลูกพ่อแอ้ พ่อดิวต่างหาก” มาริโอ้  “ลุงรู้ลูกลูงเห็นมาตั้งแต่เกิดแล้ว ยืมเป็นลูกหน่อยก็ไม่ได้ ..งอน”ผมพูดและลุกขึ้นทันทีตามด้วยเสียงหัวเราะของลุงกับหลานๆ ขำผมนั้นเอง ผมจัดการไปเอาโต๊ะญี่ปุ่นมาวางและจัดโต๊ะอาหารให้หลานและอาร์มด้วย เราทานอาหารเย็นกันน่ารักมาก เป็นภาพที่น่ารักเพราะว่าอาร์มคอยหันเนื้อไก่ให้หลานๆผม อาร์มคงเจออะไรที่ไม่ดีมา ผมไม่ควรที่จะไปถามตอกย้ำใช้ไหม เพราะว่าอาร์มบอกผมแล้วว่าเขากำลังจะดีขึ้น ถ้าเป็นแบบนี้ผมพาหลานๆมาอยู่กับอาร์มบ่อยๆดีกว่า

“กริ้งๆ” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมรีบไปกดรับสายทันที

“ฮัลโล ไอ้ดรีม” ไอ้อั้ม

“ว่าไงอั้ม” ผมถามอั้ม อาร์มเงยหน้ามองผมอาร์มรู้ว่าใครโทรมา

“มิ้นไม่สบายวะ นี้อ๊วกตลอดเลยวะ มรึงมาดูหลานหน่อยดิ ดรีม “ไอ้อั้มมันบอกว่ามิ้นไม่สบาย เอางานเข้าละซิ (ฮือๆ )เสียงร้องไห้ระงงเลยแต่เหมือนมากกว่าหนึ่งนะนั้นนะ)

“เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้วะ”ผมบอกอั้ม

“มีอะไรเหรอพี่ดรีม” อาร์มถามผมทันที   “น้องมิ้นไม่สบายนะอาร์ม พี่ต้องไปดูมิ้น อั้มบอกว่าอาเจียนใหญ่เลย “ผมบอกอาร์มและมองหลานๆ เอาไงดีถ้าปล่อยไปกับอาร์ม อาร์มก็ยิ่งปวดแผล

“อาร์มไปกับพี่นะ”ผมบอกอาร์ม ดูอาร์มรังเรที่ผมบอกคงเพราะว่าผมชวนไปที่บ้านเขา

“อาร์ม ไม่มีอะไรที่น่ากลัวไปกว่าใจเราเอง ใจเราต้องไม่กลัว อาร์มไปกับพี่  อาร์มเชื่อใจพี่ไหม”ผมถามอาร์ม

“ครับพี่ดรีม” อาร์มตอบผม  “เอาละหลานๆ เราต้องไปบ้านปู่ภีมกันน้องมิ้นไม่สบายลูก “ผมบอกหลานๆผม ไอรีบลุกและเก็บของใส่กระเป๋าตัวเองและเก็บให้น้องๆ ไอเขาเป็นพี่ที่น่ารักมาก อาร์มรีบเก็บถ้วยชามทันที
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์มเมื่อดรีมค้นพบบางอย่างของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 14-09-2015 18:42:07
 :katai1: :katai1:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันหมอดรีมVSอาร์มเมื่อดรีมค้นพบบางอย่างของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-09-2015 20:02:36
อะไรทำให้อาร์มไม่อยากกลับบ้านนั
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันอั้มVS หลานมิ้นไม่สบายทำเอาลุงใจหายเลย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-09-2015 19:43:39
อั้ม  VS มิ้นไม่สบาย
    ตั้งแต่ไปรับมิ้นกลับบ้านมิ้นเงียบไม่ซน ไม่กิน ไม่อะไรเลยทำให้ผมใจหายเหมือนกัน ผมยอมรับว่าบ่นมิ้นมาก เพราะว่าซนเล่นนั้นเล่นนี้พังแต่นี้เป็นแบบนี้ ผมอยากให้กลับมาซนเหมือนเดิม แถมตอนนี้อาเจียนตลอดเลยหลานมิ้นของผม ผมก็อุ้มปลอบโยน ขนาดกินแค่น้ำยังอาเจียนออกหมดเลย

“ฮือๆ...อ๊วก...”นั้นไงออกมาอีกแล้ว ไอ้โอมมันก็ถือกระป๋องตาม ผมกับมิ้น ไอ้โอมมันไม่กล้าอุ้มมิ้นเอง มันสงสารหลานไม่ใช่รังเกียจอะไรนะ มันทนไม่ได้

“โธ่ลูกเอ๋ย มิ้นไปกินอะไรมาลูก”ผมถามมิ้น

“ฮือๆๆ อ๊วกแตก ฮือๆ”มิ้นพูดเพราะว่าเพิ่งจะอาเจียนออกไปนั้นเอง น้องมีนที่ยืนมองน้องและก็ร้องไห้ตาม

“ฮือๆ ลุงโอมมิ้นไม่สบาย ฮือๆ น้องมีนไม่ชอบ” น้องมีนที่ดูเหมือนจะกลัวน้องดูซิน้องไม่สบายร้องไห้ใหญ่เลยตอนนี้บ้านผมเลยระงมไปด้วยเสียงเด็กน้อยๆ

“ลุงทราบครับ ลุงก็ไม่ชอบครับ แต่น้องมีนช่วยปิดเสียงก่อนได้ไหมครับ ลุงทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ”ไอ้โอมแน่ใจนะว่านั้นคือปลอบหลานนะ ถ้าไม่ติดว่าอุ้มมิ้นอยู่อยากจะเตะมันสักที

“กริ้งๆ” เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นพ่อแน่ๆเลย พี่อ้นเพิ่งจะไปกับพ่อตอนบ่ายไปงานศพพ่อนายทหารชั้นผู้ใหญ่ พอผมโทรบอกว่าหลานมิ้นไม่สบายพ่อถึงกับลาเจ้าภาพกลับเลย

“อั้ม หลานเป็นไงบ้างวะ” พี่อ้นนั้นเอง

“อาเจียนตลอดเลยเนี๊ยะ ไอ้ดรีมกำลังจะมาพี่อ้น “ผมบอกพี่อ้น  (ฮือๆ หาปู่ หาปู่) มิ้นร้องจะแย้งโทรศัพท์   (พี่อั้มจะอาเจียนอีกแล้วพี่..) ไอ้โอม ผมอยากจะบ้าไอ้โอมมันรีบเอากระป๋องมารอ (น้องอ๊วกอีกแล้วลุง ฮือๆ)มีนอีกคน

“พี่อ้นแค่นี้ก่อนนะ บอกตรงๆเลยว่า ทำอะไรไม่ถูกแล้ว “ผมพูดและกดวางสายทันที ผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านแล้วน่าจะสองคันเลย

“อะไรอ้นนี้ไงกรูมาดูแล้วเนี๊ยะกรูเพิ่งลงเวร กรูรู้ครับคุณอ้นครับ ว่าหลานกรูสำคัญมาก แค่นี้กรูเข้ามาแล้ว”พี่ดิมนั้นเอง และไอ้ดรีมพร้อมกับหลานๆแฝดผมและไอ้อาร์ม มันมาบ้านมาถึงเพิ่งจะเข้ามาเหยียบบ้านนี้แหละ 

“ฮือๆ ....” มิ้นร้องไห้โยเยใหญ่เลย

“อาเจียนเยอะไหมอั้ม” พี่ดิมถามผม ผมพยักเพยอไปที่กระป๋อง พี่ดิมก้มดู

“หมดพุ้งแล้วมั้งพี่ “ ไอ้โอมมันบอกพี่ดิม

“ฮือๆ ลุง น้องไม่สบาย น้องมีนกลัว”น้องมีนพูดตัวสั่น

“น้องไม่เป็นอะไรลูก ไปอยู่กับพี่ไอ พี่ไอซ์ และพี่โอ้ก่อนนะมีน”พี่ดิมบอกน้องมีน น้องมีนเดินไปหาพี่ๆที่ยังคงตกใจอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ดิมเขาเอาที่ฟังป๊อดมาด้วย

“ดรีมพี่ลืมไปวะไม่ได้เอาของเด็กมานี้หว่า” พี่ดิมบอกไอ้ดรีม ผมจับมิ้นกึงนอนกึงนั่งเพราะว่าดิ้นจะไม่ยอมนอนลง ไอ้โอมมันก็เห็นหลานแบบนี้มันไม่กล้าอุ้มอีก เห็นมันบ่นมิ้นดื้อ ซนแต่นี้ดูหน้ามันแล้วผมรู้เลยว่ามันรักมิ้นมาก

“มิ้นให้ลุงนิดนึงนะลูก... พี่เดี๋ยวผมดูตาก่อนถ้าเริ่มซีดคงต้องไปให้น้ำเกลือแน่ๆพี่ดิม” ไอ้ดรีมมันพูดผมมองหน้าหลานผมต้องไปให้น้ำเกลือเลยเหรอ

“แหง๋ๆๆๆ” นั้นทั้งร้องทั้งดิ้นเลยมิ้น ไอ้ดรีมก็พยายามจะเอาไฟฉายแพทย์ส่องตาดู มิ้นก็ไม่ยอม

“อุ๊บ..”มิ้นท่าจะขย้อนแล้วไงและก็  “ อ๊วก..” พุ้งออกมาเลย ไอ้ดรีมกับพี่ดิม กระโดดหนีแถบไม่ทัน บ้านผมเลอะไปหมดเลยงานนี้ ดีนะที่มีแต่น้ำแล้วตอนนี้

“แหง๋ๆ “ร้องอีกด้วย

“ไปโรงพยาบาลเถอะ” พี่ดิมบอก เสียงรถมาจอดหน้าบ้านอีกแล้วเหมือนมีคนกำลังมุ้งตรงเข้ามาคือพี่อ้นนั้นเอง อาร์มก็กอดหลานๆที่ตกใจไม่แพ้กัน พี่ดิมเดินไปอุ้มน้องมีนที่ตกใจกลัวตั้งแต่น้องเริ่มอาเจียนแล้ว พ่อกับลุงภาเข้ามาด้วย ลุงภามาพร้อมกับเซนและแซนทั้งคู่เข้าก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“มิ้น”พี่อ้นเข้ามาอุ้มมิ้น มิ้นรีบกางแขนไปหาพี่อ้น  “ไอ้ดิมหลานเป็นอะไร”พี่อ้นถามพี่ดิมด้วยน้ำเสียงซีเรียส

“คงไปกินอะไรมานะไอ้อ้น “พี่ดิมบอก พ่อผมเข้าไปหามิ้น แน่นอนมิ้นปกติซนจนทุกคนต้องบอกว่าเมื่อไหร่จะหยุดซนแต่พอวันนี้มิ้นป่วยผมอยากให้ซนเหมือนเดิมดีกว่า ดูมิ้นเริ่มจะซึมแล้วด้วย

“โอ้เห็นมิ้นเก็บขนมที่เพื่อนของโอ้ทำหล่นกินด้วย”มาริโอ้พูดทำให้ทุกคนมองไปมาริโอ้

“เมื่อไหร่มาริโอ้” ลุงภาถามมาริโอ้   “วันนี้ปู่ แต่โอ้บอกน้องแล้ว น้องไม่ฟังโอ้” มาริโอ้

“พาไปโรงพยาบาลเถอะดรีม ดูหลานเริ่มเพลียแล้ว”ลุงภาสั่ง แต่ไอ้ดรีมมันหันไปมองอาร์ม

“อาร์มรอพี่อยู่ที่นี้ก่อนนะ อยู่กับหลานๆและเซนกับแซนนะครับพี่จะมารับ” ไอ้ดรีมันหันไปบอกอาร์ม

“เออ อาร์มอยู่บ้านดูหลานให้พี่ก่อน” พี่อ้นหันไปสั่งอาร์ม อาร์มพยักหน้าพี่อ้นรีบอุ้มมิ้นออกไป พาไปโรงพยาบาลเลย

“โอมมรึงไปดูมิ้น พี่จะทำความสะอาดบ้านก่อนและจะดูหลานๆด้วย “ผมบอกไอ้โอม

“พี่ดิมเอาหลานๆไว้ทีนี้ก่อนก็ได้ครับ “ผมหันไปบอกพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้า 

“พี่อั้มไปดูหลานเถอะพี่อาร์มทำความสะอาดเองนะ”อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าเอาอย่างนั้นก็ได้

“อยู่กับลุงอาร์มกันก่อนนะลูก เซนและแซนตอนนี้เป็นพี่ใหญ่ที่สุดดูน้องๆนะ เดี๋ยวลุงจะรีบกลับ” ผมบอกหลานผมและรีบตามออกไปทันที พ่อผมไปรถลุงภา พี่อ้นกับพี่ดิมไปรถคันเดียวกันพี่อ้นอุ้มมิ้นไป ส่วนผมไปกับไอ้ดรีม ดูไอ้ดรีมมันหวงหน้าพวงหลังยังไงก็ไม่รู้

“อะไรเหรอดรีม”ผมถามไอ้ดรีม ไอ้ดรีมมันหันมามองผมพร้อมกับส่ายหัว ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่เดี๋ยวค่อยคาดคั้นเอากับมันไอ้ดรีมมันขับรถไปที่โรงพยาบาล ผมสองคนรีบไปที่ห้องฉุกเฉินทันที่เพราะว่ามิ้นต้องไปที่ห้องนั้นแน่ๆ หมอด้ายืนรออยู่แล้วพร้อมส่งสเต็บหูฟังให้ดรีมทันที

“สงสัยมิ้นได้นอนโรงพยาบาลแน่ๆเลยนี้ยังอาเจียนอยู่เลย” หมอด้าบอกผม

“ด้า ....พี่เสียใจที่สุด..กาสิก กาสิก” ผมหันไปมองไอ้โอมทำท่าจะเข้ามากอดด้า  “อืมม..”ด้าก็ดันหน้าไอ้โอมไว้ พอช่วงพี่ๆด้ามันชุลมุนมันเอาเลยแหละไอ้นี้

“พี่โอม แล้วะจะมากอดด้าทำไมละ ไปกอดหลานซิ” ด้าบอกไอ้โอม

“พี่อยากให้ด้าปลอบพี่นี้ครับ…ปลอบพี่นิดหนึ่งได้โปรด” ไอ้โอมมันบอกด้า เหตุผลได้น่าให้น้องเขาถีบหน้ามันมาก ผมยืนเกาต้นคอมันทำไป๊ได้!

“หมอด้า.. ไอ้โอม ...ไอ้เวร มรึงออกจากน้องกรูเลยนะ ด้ามานี่ กรูทิ้งแป๊ปเดี๋ยว เอาเลยนะมรึง “พี่ดิมออกมาพอดีเลย รีบดึงหมอด้าไปเลย ดึงหมอด้าเข้าไปด้านใน

“อดเลยอะพี่อั้ม..เกือบแล้วเชียวกำลังจะได้..จ๊วบๆ น้องหมอด้า “ไอ้โอม ผมหยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้

“ไอ้โอม มรึงโทรหาแอ้ หรือโทรหาไอ้ดิวก็ได้ บอกมันว่ามิ้นนอนโรงพยาบาล” พี่อ้นบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันพยักหน้า ผมเดินเข้าไปด้านใน มิ้นร้องไห้จนไม่มีเสียงแล้วเพราะว่าเขาทำการใส่เข็มน้ำเกลือให้แล้ว

“ฮือๆ ไม่เอา เอาออก ปู่เอาออก ฮือๆเจ็บ ๆ” พ่อผมอุ้มมิ้นพาดบ่าอยู่ไม่เอาใครเลย ไม่ยอมนอนลงบนเตียงคนไข้ด้วย

“มิ้น หนูไม่สบายลูก หายแล้วปู่ให้เขาเอาออกนะลูกนะ “พ่อผมพยายามปลอบโยนมิ้น พี่อ้นก็ยืนอยู่ด้วยพี่อ้นดูสงสารมิ้นมากเลย

“กรูไม่อยากให้มิ้นป่วยเลยวะ โคตรสงสารเลย อยากให้ซนเหมือนเดิมวะอั้ม”พี่อ้นพูดไปเอามือลูปหัวมิ้นไปด้วย ผมก็สงสารมิ้นนะ ผมยอมว่าดุมิ้นบ่อยเหมือนกันเพราะว่ามิ้นซนจะพาให้ตัวเองเจ็บตัวผมเลยดุ แต่นี้เห็นมิ้นป่วยแบบนี้ไม่ดีเลย

“เดี๋ยวไปนอนห้องพิเศษตอนนี้คนไข้เพิ่งจะดิชชาร์ตกลับบ้านไป เขากำลังเร่งทำความสะอาดอยู่นะภีม”อาภาเข้ามาบอกพ่อผม

“พรุ่งนี้ผมมีงานเช้าซะด้วยพี่อ้น” ผมบอกพี่อ้นเพราะว่ามีออกหน่วยช่วยเหลือชาวบ้านอีกแล้ว

“พี่ก็มีงานค้างว่ะแต่ไม่ได้ไปกับไอ้ดิม “พี่อ้นอีกคน   “กรูมีขึ้นเวรเช้าบ่ายเพราะว่าแพทย์ทั่วไป เวย์ไปหลายคน(แปลว่าแพทย์ขอลาพัก )

“คืนนี้ไอ้โอมมรึงอยู่เฝ้าหลานไปเลย” พี่อ้นหันมาบอก

“ได้พี่อ้นแต่ แอ้บอกว่าจะมานะ” ไอ้โอมบอกผมสองคน

“มันคงมากับไอ้ดิวด้วยแหละ”พี่อ้นพูด พี่ดิมกับไอ้ดรีมไม่พูดอะไรเลยเงียบ ผมอาจจะคิดมากไปเองมั้ง

“พี่ภา ภีมพาน้องมิ้นไปดูปลาตรงโน้นก่อนนะ ดูตาปรือๆแล้วคงจะหลับเร็วๆนี้แหละ”พ่อผมบอกลุงภา

“น่าจะใช้เพราะว่าฉีดยาแก้อาเจียนให้ไป “ ลุงภาพูด ลุงกับพ่อผมพาน้องมิ้นที่สะอึกสะอื้นออกไปด้วยกัน มันน่ารักมากเลยภาพนี้

“ถ้าอย่างนั้นพี่กับดิมกลับก่อนนะป่านนี้อาร์มปวดหัวแล้ว “พี่อ้นพูดผมพยักหน้า

“ไอ้โอมมรึงจะเอาอะไรบ้างพี่เอามาให้ของใช้นะ นอนค้างไปเลยพรุ่งนี้ไม่มีอะไรทำไม่ต้องเข้าไปเฝ้าลูกรักมรึงนั้น”ผมหันไปบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันพยักหน้า ไอ้ดรีมมันกำลังโทรศัพท์สั่งใครสักคนอยู่ ผมรอคือจะถามว่ามันจะกลับเลยไหมจะได้กลับด้วยกัน พอมันคุยเสร็จมันหันมาทางผม

“กรูสั่งเพื่อนกรูเรียบร้อยแล้ว ไอ้เอกพจน์มันขึ้นเวรคืนนี้ เดี๋ยวมันดูให้วะ” ไอ้ดรีมมันบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นจะกลับเลยไหมกรูจะกลับไปเอาเสื้อผ้าของใช้ไอ้โอมมาให้มันจะได้เฝ้าหลาน”ผมบอกไอ้ดรีม มันพยักหน้า ส่วนพ่อผมกับลุงภาคงกลับพร้อมกันนั้นแหละตอนนี้ลุงภาค้างบ้านผมบ้างแล้ว พวกผมเรียกได้ว่ายินดีมากเลยที่พ่อผมกับลุงจะคบกันอย่างเปิดเผยซะที ผมเห็นไอ้ดรีมมันรีบเดินออก นี้มันห่วงหลานหรือว่าห่วงน้องผมกันแน่

“ไอ้ดรีม”ผมดึงแขนมันไว้ ดรีมมันหันมามองผม

“อาร์มมันเป็นอะไรวะไม่กลับมานอนบ้าน..มรึงรู้ไหมวะ ”ผมถามไอ้ดรีม

“กรูก็ไม่รู้ว่ะแต่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ..แต่อาร์มเขาก็บอกกรูว่าเขากำลังจะดีขึ้นกรูไม่รู้ว่าเกิดอะไรช่วงที่อาร์มไม่อยู่ที่นี้ กรูพยายามถามแล้ว..”ไอ้ดรีมมันบอกผม สีหน้ามันกังวลไม่แพ้กันเลย

“และเขาบอกว่าเขาพร้อมเขาจะบอกกรูวะอั้ม.. กรูเป็นห่วงอาร์ม..แต่ถามตอนนี้เขาก็ไม่ยอมบอกหรอก  บางที่เขาอาจจะไม่อยากจะเอ่ยถึงเลยก็ได้ “ดรีมมันบอกผม

“เอานะกรูจะดูแลอาร์มเอง “ดรีมบอกผม ผมพยักหน้า ไอ้ดรีมมันเดินไปเอารถผมยืนรออยู่ ผมกำลังกดโทรศัพท์มือถือเล่นอยู่

“ปิ่นเดินช้าๆซิค่ะ ระวังหน่อยหมอยิ่งเตือนๆอยู่นะ”พี่ณรงค์นี้ผมรีบหามุมแอบทันที ปิ่นเดินหน้าตามุ่ยมาเลยนี้คงมาหาหมอ คงมาพบแพทย์แต่มาตอนนี้แสดงว่ามีสิ่งผิดปกติฉุกเฉินขึ้น

“ก็ดีหลุดไปเลยก็ดี ... ปิ่นไม่ได้อยากได้เด็กเวรนี้นะพี่ณรงค์” ปิ่นเธอบอกว่าเธอไม่อยากได้

“ปิ่นพูดแบบนี้ได้ไงนี้มันลูกของเรานะ” ลูกของเรา ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ลูกของไอ้บู้ซิ ผมยิ้ม แต่จะดีใจทำไม

“อย่ามาพูดแบบนี้นะพี่ณรงค์ ..ลูกของปิ่นกับพี่บู้ ..กลับได้แล้ว..จะรีบไปทำกับข้าวให้ผัว”ปิ่นพูดพร้อมกับรีบเดินไปขึ้นรถ รถเก๋งสีดำรถพี่ณรงค์นั้นแหละนี้ผมไม่ได้เจอไอ้บู้มาเกือบอาทิตย์ผมไม่ได้เข้าไปลุยงานกับพวกมันเลย ผมไปอบรบสัมนาดูงาน เพราะว่า พี่อ้นเขาอยากให้ผมห่างๆไอ้บู้ แต่ถึงเด็กนี้จะเป็นลูกใครก็ตาม ยังไงปิ่นก็แต่งงานกับไอ้บู้อย่างถูกต้องไปแล้วนี้

“อั้ม” ดรีมมันขับรถมาจอดดรีมมันเรียกผม ผมรีบขึ้นรถทันที  “ไปยืนแอบใครวะ ..เจ้าหนี้เหรอวะ..ฮาๆ “ ไอ้ดรีมพูดได้น่าแตะปากมันจริงๆ ผมกระดิกเท้า

“ใจเย็นพี่อั้มครับ น้องดรีมล้อเล่น” ไอ้ดรีมรีบก้มลงไปเอามือลูปหน้าแข้งผม และไอ้ดรีมมันรีบขับรถออกทันที ไอ้บู้มันคงกลับไปเป็นครอบครัวกับปิ่นแล้วแหละ เพราะว่าผมได้ยินเพื่อนๆบอกว่าไอ้บู้กลับไปนอนบ้านแล้วนิ ไอ้ดรีมมันขับรถมาจอดพี่ดิมก็ขับมาจอดก่อนหน้าผมไม่กี่นาทีเหมือนกัน

“อาร์ม”ผมเห็นอาร์มรีบเดินกึ่งวิ่งออกมาจากบ้าน ทำเอาผม พี่อ้น พี่ดิม และไอ้ดรีมตกใจเหมือนกัน

“อะไรอาร์ม” ผมถามอาร์ม อาร์มมันเดินมาหาไอ้ดรีม

“พี่ดรีมอาร์มอยากกลับแล้ว” อาร์มบอกไอ้ดรีมเสียงสั่นๆ ผมหันไปมองหน้าไอ้ดรีม

“อาร์ม ไม่อยู่ทานข้าวกับพี่ก่อนเหรอ” พี่อ้นถามอาร์ม

“ไม่พี่อ้นอาร์มกินแล้ว ..”อาร์มมันปฏิเสธพี่อ้นทันทีตั้งท่าจะขึ้นรถอย่างเดียวเลย

“พี่ดรีม กลับกันเถอะ” ผมว่าไม่ปกติแล้ว

“ไอ้อาร์มมรึงเป็นอะไร ..บ้านมันมีอะไร ..อาร์ม”พี่อ้นถาม เดินมาคาดคั้นถามอาร์มพร้อมกระฉากแขนอาร์ม

“ไม่มีพี่อ้น ให้อาร์มกลับนะ “ อาร์มพยายามแกะมือพี่อ้นออก

“กรูไม่ให้กลับ เข้าไปคุยในบ้าน”พี่อ้นขึ้นเสียงกับอาร์ม

“ไอ้อ้น.. พอ!”พี่ดิมดึงแขนพี่อ้นไว้   “ให้อาร์มไปเหอะ ... ไอ้ดรีมพาอาร์มไป ดูแลอาร์มมันด้วยละ พรุ่งนี้พี่ไปส่งหลานๆเอง” พี่ดิมบอกไอ้ดรีม ไอ้ดรีมมันก็พาอาร์มขึ้นรถและขับออกไปทันที

“มรึงห้ามกรูทำไมวะไอ้ดิม” พี่อ้นหันมาต่อว่าพี่ดิม

“มรึงคาดคั้นเอาอะไร ดูอาร์มซิวะ “พี่ดิมพูด ผมพยักหน้าเห็นด้วย ตอนนี้หลานๆผมเดินออกมายืนมองพวกผมที่หน้าประตูคงได้ยินคุยกันเสียงดัง 

“ไอ้อั้ม ..เช็คให้พี่ซิว่าเพื่อนรุ่นเดียวกับไอ้อาร์มนะมีใครและหาเบอร์มาให้พี่ด้วย ถามมันไม่บอกกรูจะถามเพื่อนมัน” พี่อ้นพูดพร้อมกับเดินเข้าบ้าน ผมพยักหน้าว่าได้ พี่ดิมตบไหล่ผมเบาๆ ผมพยักหน้าว่าผมโอเคนะ ผมคงต้องทำตามที่พี่อ้นบอกผม พวกผมจะได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับอาร์ม
*********************************************************************************************************************************
อาร์ม ผมนั่งตัวสั่นอยู่ในรถพี่ดรีม พี่ดรีมขับรถโดยไม่กล้าถามผมสักคำ ผมนั่งอยู่ในบ้าน ผมมองภาพถ่ายครอบครัวตั้งแต่ผมยังเรียนอยู่ตอนนั้นพี่อ้นเพิ่งเข้าเรียนนายร้อยใหม่ๆ  ครอบครัวผมใครก็บอกว่าแต่คนล้วนมีความสามารถ ตะกูลผมเรียกว่ามีแต่ชื่อเสียงที่ดีมาตลอด แต่ผมอาจจะทำให้ทุกอย่างพัง 

“อาร์ม “พี่ดรีมจับมือผมที่ตอนนี้มันนสั่นจนแทบจะควบคุมไม่ได้

“ใจเย็นๆ อาร์ม...หายใจลึกๆ ...อาร์มไม่มีอะไรที่น่ากลัวเกินไปกว่าใจเรา ถ้าใจอาร์มเข้มแข็ง มันจะดีขึ้นเชื่อพี่นะคนดี”พี่ดรีมบอกผมแบบนี้ตลอดทางการขับรถกลับจนถึงที่พักของผม ผมลงจากรถผมรีบเข้าห้องทันที ผมได้ยินเสียงดังมาจากด้านนอกพี่ดรีมคงกำลังเก็บล้างทำความสะอาดภาชนะแทนผม ก่อนที่จะไปดูหลานๆ  ผมเดินไปหยิบกล่องยานอนหลับที่ผมให้เพื่อนผมโกหกแพทย์ เพราะว่าที่ต่างประเทศเข้าต้องใข้ใบแพทย์ในการสั่งยา ผมหยิบขึ้น ผมลังเลที่จะแกะมันออกมาจากแผงยา

“อย่า...อาร์ม”ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาดึงแผงยาไปจากผม พี่ดรีม พี่เขาเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ ผมหันไปมองพี่ดรีม

“อาร์มไม่จำเป็นต้องใช่มัน ..”พี่ดรีมพูดและพี่ดรีมรื้อเอากล่องยาที่ผมมีอีกกล่องไป

“พี่เก็บนะ “พี่ดรีมบอกผม

“พี่ดรีม อาร์มนอนไม่ได้”ผมหันไปบอก

“อาร์มทำได้เชื่อพี่..ตอนนี้อาร์มไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวพี่จะทำให้อาร์มหลับเองได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งยานี้ ..เชื่อพี่นะครับคนดี”พี่ดรีมบอกผม ผมถอนหายใจออกมาพร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมอาบน้ำตามที่พี่ดรีมบอกผม ผมออกมาเห็นพี่ดรีมเขานั่งรอผมอยู่ ผมก็มอง เขาจะทำให้ผมหลับยังไงละ อย่าบอกนะว่าจะ.....

“พี่ดรีม คืออาร์ม”ผมเรียกพี่ดรีม

“แม้พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอกครับน้องอาร์ม “ พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมเอามือตบที่นอนให้ผมนอนลงทำยังกับผมเป็นเด็กๆ แต่ผมก็ลงนอนบนที่นอนอย่างว่าง่าย 

“หมับ”พี่ดรีมกุมมือผมไว้ทันที พี่ดรีมนั่งตรงหัวเตียงผม

“อาร์ม พี่กังวลกับอาร์มมากนะ แต่พี่คิดว่าเมื่ออาร์มพร้อมหรืออาร์มเข้มแข็งมากพอ อาร์มจะบอกพี่เอง พีไม่รู้ว่าอาร์มเกิดขึ้นแต่พี่ยังคงพูดประโยคเดิม พี่พร้อมที่จะดูแลอาร์ม “พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมเปลี่ยนท่าเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอนพร้อมกับยกข้อศอกขึ้นตั้งเพื่อยันตัวเองไว้

“ไม่ว่าอาร์มจะรักพี่หรือไม่รักพี่ พี่ก็จะดูแลอาร์มนะ ที่ผ่านมาพี่ขี้ขลาดเกินไป พี่ไม่กล้าบอกว่าพี่แอบรักอาร์ม จนอาร์มไปเรียน พี่ยังนึกเสียใจที่สุด “พี่ดรีมพูดแบบนี้มันยิ้งทำให้ผมรู้สึกผิด ก่อนที่ผมบินไปและเจอเรื่องเลวร้าย ผมยอมรับว่าผมฮอทที่สุดในโรงเรียน มีแต่คนมารุมแจกขนมจีบและมีคนหนึ่งที่เกือบจะได้หัวใจผมไปแล้วแต่ มันเกิดศึกขึ้น คนนั้นเป็นเพื่อนสนิทผมเอง คนที่เกือบได้หัวใจผมเขาบินไปเรียนต่างประเทศพร้อมผมและนั้นคือต้นเหตุที่ทำให้ผมพบเจอเรื่องที่ทำให้ผมต้องนอนฝันผวาทุกคืน

“แต่พี่ขออย่างหนึ่ง..อาร์มต้องเข้มแข็ง ทุกคนเป็นห่วงอาร์ม ไม่ว่าพี่อ้น ไอ้อั้ม หรือว่าไอ้โอม และน้องๆทุกคน พี่คิดว่าเหตุการณ์วันนี้หลานๆคงเป็นห่วงอาร์มไม่แพ้กัน ดูหน้าหลานๆซิตกใจกับอาร์มกันหมด “พี่ดรีมบอกผม ผมยอมรับว่าหลานๆเห็นอาการที่ต้องการกลับบ้านในตอนนั้นทุกคนคงตกใจกันมาก

“ได้ไหมครับ “พี่ดรีมขอให้ผมสัญญา ผมพยักหน้า

“เอาละ ...อาร์ม ..พยายามหลับตานะ และหายใจลึกๆยาวๆ และหายใจออกให้ยาวที่สุด ให้เป็นจังหวะเหมือนคนนอนหลับ พี่อยู่ข้างๆอาร์มจนกว่าอาร์มจะหลับ”พี่ดรีมบอกผม

“พี่ดรีม..วันนี้อาร์มยังไม่รักพี่..แต่อาร์มจะรักพี่ให้เท่ากับที่พี่รักอาร์มนะ ..พี่จะรออาร์มได้ไหม”ก่อนที่ผมจะหลับตาลงผมถามพี่ดรีม

“พี่รออาร์มมาแปดปี ทำไมพี่จะรออีก...ต่อไปไม่ได้ละ ...แค่นี้พี่ก็ดีใจแล้วอาร์ม”พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมเอามือลูบหัวผมเบาและผมก็ค่อยๆหลับตาทำตามที่พี่ดรีมบอกผมทุกอย่างผมยอมรับว่ามันยากแต่พี่ดรีมคอยพูดสิ่งดีดี ตอนที่ผมกับหมอด้าสนิทกันมาก ผมฟังและเพิ่งจะรู้นะว่าผู้ชายคนนี้คอยมองผมไม่ห่างเลย ทำไมผมถึงได้ตาบอดมองไม่เห็นคนที่เขาไม่ละผมไปจากสายตาเขาสักนาที

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันอั้มVS หลานมิ้นไม่สบายทำเอาลุงใจหายเลย
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 18-09-2015 20:04:24
เกิดอะไรขึ้นกับอาร์มอ่ะ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันอั้มVS หลานมิ้นไม่สบายทำเอาลุงใจหายเลย
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-09-2015 22:29:02
 :really2: ตัวแสบป่วยน่าสงสารมาก อยากรู้เรื่องอาร์มเร็ว ๆ จัง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVS? #เซนงานเข้าเมื่อย่าเขามาทวงค่าเลี้ยงดู
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-09-2015 12:38:06
พี่ดิม VS เขาคือใคร ? # เซนงานเข้าเมื่อย่าของเขามาทวงค่าเลี้ยงดู 
    ผมได้รับโทรศัพท์จากคุณครูว่าน้องมิ้นร้องไห้งอแงมากวันนี้และวันนี้ทางศูนย์เด็กเล็กกำลังซ้อมเด็กให้เป็นกองเชียร์ หลานผมร้องไอได้ลงแข็งชักกะเย้อ, กินวิบาก ,เก้าอี้ดนตรี และอื่นอีก หลานคนนี้ผมเก่ง ส่วนโอ้และไอซ์เขาได้เป็นเชียร์รีดเดอร์ แววมาเลยหลานผม น้องมิ้นครูบอกมิ้นเป่าออแกนได้ อายุเพิ่งจะสามขวบกว่าๆเองนะ น่ารักจริงๆ ผมนี้ภูมิใจมากแต่ตอนนี้ผมต้องไปรับน้องมิ้นก่อน เพราะครูบอกว่าร้องไห้จนครูเอาไม่อยู่แล้ว เพิ่งจะหายป่วยนี้ครับ  ผมเลยให้ไอ้อ้นมันดูแลงานไปก่อน

“สวัสดีค่ะคุณดิม ขอโทษจริงๆนะค่ะที่ต้องโทรตามนะค่ะ “ ครูหมีที่มาทำหน้าที่ดูมิ้นและวันนี้คงวุ่นวายดูแลคนอื่นๆด้วย ผมพยักหน้าผมเห็นมิ้นยืนสะอึกสะอื้น น้ำตาแตกอยู่ข้างๆ ครูหมี พอผมเข้าไปมิ้นรีบมากอดผมทันที

“ฮือๆ “ มิ้นร้องไห้ใหญ่เลย

“เดี่ยวผมจะพาเข้าไปนั้งรถเล่นก่อนแล้วกัน พอบ่ายสามโมงผมจะมารับหลานๆ ผมกลับบ้านนะครับครูหมี “ผมบอกครูหมี ผมอุ้มมิ้นขึ้น พร้อมรับกระเป๋ามาด้วย

“มิ้นไม่ร้องลูก เดี๋ยวไม่สบาย”ผมบอกมิ้น  “ ฮือๆ “ ผมอุ้มหลานผมไปขึ้นรถทันที

“กริ้ง”โทรศัพท์ดังทันทีเหมือนกัน ผมจะรับก็ไม่ได้เพราะว่ามิ้นไม่ยอมนั่งเบาะเด็กกอดคอผมติดเลยคงต้องเอาไปนั่งหน้าด้วยกันแล้วแหละที่นี้ผมเอามิ้นมานั่งที่คนขับกับผมแต่ให้นั่งตัก มิ้นนั่งหันหน้ามาผม เอานิ้งใส่ปากดูด

“ทำไมวันนี้งอแงละมิ้น “ผมถามมิ้น มีเงยหน้ามองผม น้ำมูกน้ำตาไหลเลอะเทอไปหมด ผมเลยเอากระดาษทิชชู้เช็ดให้เกลี้ยงก่อน ผมหยิบมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดและกดไปยังเบอร์ที่โทรเข้ามาไอ้อ้น

“ว่าไงอ้น..กรูอยู่กับมิ้นแล้ว”ผมโทรกลับหาไอ้อ้น

“มิ้นเป็นไรวะ “ไอ้อ้นมันถามผม มันห่วงหลานมิ้นน่าดู

“ร้องไห้งอแงนะ เดี๋ยวกรูพาไปขับรถให้ใจร่มๆก่อน และจะได้รอรับแฝดสามกับหลานสาวอีกหนึ่ง” ผมบอกไอ้อ้นจริงๆ หลานชายหมดแหละครับ

“เออ ๆ กรูนึกว่ามิ้นไม่สบายอีก นี้ไอ้โอมมันขับรถกลับมากับพ่อแล้ว กรูเลิกงานแล้วจะเข้าไปรับเองวะ” ไอ้อ้นมันบอกผม

“เออ ๆไปรับเซนกับแซนกลับบ้านด้วยนะ แค่นี้นะอ้น “ผมบอกอ้นเพราะว่าตอนนี้มิ้นจะสตาร์ทร้องไห้เพราะว่าจอดรถนานไปแล้ว

“ไปลูกไป ...ร้องทำไมละมิ้น ..หึ?”ผมถามมิ้น มิ้นเอานิ้งใส่ปากดูดอย่างเดียวเลย เอาหัวมาผิงอกผม แถมยังยกขามาพาดที่พวงมาลัยอีก

“มิ้นอย่าเอาขามาพาดที่พวกมาลัยรถ  ลุงขับรถไม่ได้ “ผมบอก มีเงยหน้ามองผม ทำปากเบ้

“วันนี้พี่ๆเขาเต้นกันนะมิ้น เห็นไหม เห็นพี่โอ้กับพี่ไอซ์ไหม”ผมถามมิ้น

“น้ำหิว.” มิ้นร้องเอาน้ำอีกนะ ผมเอี้อมไปหยิบขวดน้ำประจำของเขาในกระเป๋าเป้เข้านั้นแหละมาให้มิ้นยกมาดื่มมีหลอดเสียบไปไว้แอ้เขาหัดเอาไว้ดีทีเดียว นี้ผมยังไม่ได้บอกไอ้อ้นเรื่องทีเกิดขึ้นกับแอ้และดิวเลยนะ ไอ้ดิวมันพาปูมาเฝ้ามิ้นที่โรงพยาบาล มันบอกผมแล้วว่ามันคบปู ช๊อกมากจนไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้อีกเลยเพราะกลัวหลายๆจะได้ยิน หลานๆผมก็ยังไม่รู้ถ้ารู้ขึ้นมาจะเป็นยังไงละ ขนาดมิ้นนะ วันที่ไอ้ดิวมา ไอ้ดิวมันเอามิ้นไม่อยู่เลย มิ้นร้องไห้หาแต่แอ้ก็ก่อนหน้าที่มิ้นเข้าโรงพยาบาลวันแรก แอ้มาเฝ้ามาคอยป้อนยามิ้นเฝ้าทั้งคืนเลย ผมขับรถพามิ้นมาถนนสองข้างทางเป็นต้นไม้ เพราะผมให้คนมารณรงค์ปลูกไว้ให้ร่มเงาต้นดอกคุณสีเหลืองสวยงามมาก ร่มรื่นเหมาะกับการมาวิ่งจ้อกกิ้งตอนเช้าๆ

“นมหิว”มิ้นร้องว่านมหิวก็คือหิวนม ผมก็ต้องรีบเอารถเข้าข้างทางก่อน หลานคนนี้ผมเยอะได้อีก ผมรีบค้นหากล่องนมในกระเป๋า นมมีดีเอซเอสูง สงสัยจะสูงไปหน่อย นมนี้แอ้เขาหาซื้อมาให้มิ้นทาน ผมรีบเอามาตัดกรอกใส่แก้วเหมือนกับแก้วน้ำเขาเลย มีหูจับสองข้างและมีหลอดไว้ให้ดูดทำให้มิ้นเลิกขวดนมไปได้

“ม้า ม้า ม้า” มิ้นร้องว่าม้า ผมเงยหน้าขึ้นมองแว็ปบหนึ่ง เห็นแต่หมา หลานผมคงเพิ่งหายจากไข้ เรียกหมาเป็นม้า

“มิ้นหมาลูก หมาโฮ้งๆ ลูก ไม่ใช่ม้านะลูกนะ ม้านะฮีกะล๊อบ กะล๊อบ “ผมบอกมิ้น และส่งแก้วนมให้ถ้าจะหิวนมนะเนี๊ยะ มีเงยหน้ามองผมอีกนะ

“ม้า” ยังอีก

“มาลุงจูนให้สงสัญญาณถ้าจะแปรปรวน “ผมพูดและเอานิ้งจูนขมับให้หน่อย มิ้นดูดนมอยู่มิ้นดันมือผมออก

“ดีขึ้นไหมลูก “ผมถามมิ้น ฮาๆ ผมเล่นกับหลานๆผมแบบนี้บ่อย ผมก็ออกรถดีกว่าจะได้ไปวนและขับรถกลับไปรับแฝดสามของผมและลูกสาวอีกหนึ่ง มีน ไม่ใช่ลูกสาวแต่น่ารักเหมือนลูกสาว น้องมีนนี้ผมเรียกมาตั้งแต่แบเบาะเลยนะ แฝดสามคนนั้น ดรีมกับด้าเขาเลี้ยงเพราะว่าผมไปฝึกยาวและพอกลับมาก็ได้มาเจอมีน และมิ้นมีเลี้ยงบ้างถ้าไม่มีงานนอก

“หมา หมา หมา” คราวนี้เรียกถูกเลย

“ใช่หมา..เห้อยย ไม่ใช่ลูกมันม้าลูก .”ผมร้องออกมาเพราะว่าที่กำลังอยู่ตรงหน้ารถผมนะม้าครับดีนะที่ไม่ได้ออกตัวแรง

“หมาโฮ้งๆ “มิ้นบอกผม ผมก้มหน้ามองมิ้น

“นี้มันม้า ฮี กะล๊อบ กะล๊อบ ลูก ไม่ใช่หมาโฮ้งๆ” ผมบอกมิ้นทำหน้ามึนเลยหลานผม มิ้นลุกขึ้นและอะนั้นไงเลียนแบบผมเลย จูนลุงอีก แถมยิ้มด้วย

“พอ พอแล้ว สัญญาณลุงนะดีอยู่แล้ว แต่สัญญาณเรานั้นแหละที่ต้องซ้อม พอเจอหมาบอกม้า พอเจอม้าบอกหมา ดีนะที่ลุงเบรคทัน เกือบงานเข้า! ”ผมบอกหลานผม ผมรีบลงจากรถมาหาคู่กรณีว่านี้เป็นอะไรมากไหมที่เอาม้ามาวิ่งบนถนนหนทางแบบนี้ ผมอุ้มมิ้นออกมาด้วย

“หมา ...หมา ..หมา” มิ้นเรียกม้าว่าหมา ผมหันไปมอง อายเขาไหม มีเงยหน้ามองผมปากยังคาบหลอดและแก้วน้ำอยู่

“หึ หึ หึ ดูท่าจะสอนหลานผิดนะครับคุณหมอ”ผมก็ต้องขมวดคิ้วรู้ได้อย่างไรว่าผมเป็นหมอ ผมหยักคิ้วให้

“ที่แขนไง”เขาชี้ที่แขนผม เออ จริงผมติดเครื่องหมายแพทย์ ผ้าพันแขนเครื่องหมายบวกนั้นคือแพทย์ทหาร ผมเพิ่งจะไปคุมรักเรียน รด.ฝึกภาคสนามกับไอ้อ้นมา ลืมถอดออก

“นี้เขาเรียกม้านะลูกน่ะ ถ้าลุงหมอสอนผิด ลุงสอนให้ใหม่นะครับ ม้า ..นี้เรียกว่าม้า” คนที่ควบคุมม้าอยู่บนหลังเขาก้าวขาลงมาและเดินมาบอกหลานผมด้วยนะ ว่านี้คือม้า

“หลานผมรู้จักม้าครับคุณ “ผมบอกคนที่ลงมายืนตรงหน้าผมกับมิ้น

“ม้า ... ม้า.ฮี ...ฮี ...ไม่ใช่หมา โฮ้งๆ “มิ้นพูดและหันมาบอกผมว่ามันไม่ใช่หมา

“ลุงรู้ลูกว่ามันเป็นม้าไม่ใช่หมาลูก”ผมบอกหลานผม

“นี้มันถนนสำหรับบรถวิ่งนะคุณไม่ใช่สำหรับให้คุณพาม้า มาเดินเล่น หรือมาหัดจ้อกกิ้ง มันอันตรายรู้ไหมครับ ดีนะที่ผมออกตัวมาไม่แรง ไม่งั้นหลานผมอาจจะได้รับบาดเจ็บ..ก็เป็นได้!”ผมใส่คนตรงหน้าทันที หลานมิ้นของผมก็พยายามเอามือยื่นไปแตะม้าผมก็รีบจับมือมิ้นไหว้

“ม้าผมสะอาดดีไม่มีโรคครับคุณหมอ” คนตรงหน้าผมบอกผม ผมก็ยังรวบมือมิ้นไว้ 

“อย่ามิ้น อย่าไปแตะลูก”ผมรีบห้ามปรามหลานตัวแสบผมทันที

“เอาเป็นว่าผมขอโทษนะครับคุณหมอดิม ใช่ไหมครับ” อ้าวนั้นรู้จักชื่อผมอีก แน่นอนอันนี้ไม่มีป้ายชื่อ รู้ได้อย่างไร

“ผมดูจากรายชื่อบอร์ด ผมชื่อแพททริค ผมมาดูห้องทำงานให้แฟนผมนะครับ เขาจะมานั่งที่นี้ ผมก็จะมาด้วย ยินดีอีกครั้งนะครับที่ได้เจอคุณหมอดิม หล่อสมคำเล่าลือจริงๆด้วย ไว้เจอกัน เร็วๆนี้ “คนที่บอกว่าชื่อแพททริคพูดพร้อมกับหันหลังขึ้นหลังม้าไป ดูท่าจะขี้ได้ชำนาญมากแล้วไอ้หมอนี้มันแฟนใครฟะ มาดูห้องทำงานอีก ห้องทำงานตอนนี้ก็มีแต่ห้องแพท ไม่น่ะแพทต้องไม่มีแฟนซิ

“ไปนะครับหนุ่มน้อย ...”มีโบกมือให้มิ้น มิ้นก็โบกมือให้เขาใหญ่เลย ผมหันมามอง รุ้จักเขาเหรอ ถึงได้โบกไม้โบกมือให้เขานะ มิ้นหดมือลง พร้อมกับจับแก้วนมเหมือนเดิม ผมขับรถกลับมาที่โรงเรียนเหมือนเดิม ผมมาจอดรถตรงประตู ครูโมกำลังจูงหลานๆผมออกมากันแล้ว ผมอุ้มมิ้นลงไปด้วย ทิ้งไว้ในรถไม่ได้กลัวล๊อกรถเดี๋ยวงานจะเข้าเอา

“สวัสดีครับลุงดิม”หลานแฝดผมและน้องมีนเดินออกมาด้วยครูปีใหม่ครูที่สอนน้องมีนผม พาน้องมีนออกมา ครูปีใหม่เขาส่งยิ้มหวานๆโชว์เหล็กดัดฟัน ครูปีใหม่เป็นผู้ชายเหลือน้อยเต็มที่ในร่างกายผมก็ยิ้มให้แบบกลัวๆกล้าๆ

“ครูปีใหม่ชอบลุงดิม ฮาๆ “ ไอแซวผม ผมรีบชี้นิ้วขึ้นรถเดี๋ยวนี้ และผมก็อุ้มมีนไปนั่งหน้ากับผม ผมคงต้องเอามิ้นไปนั่งหน้ากับผมเหมือนกัน ก่อนจะขึ้นรถโค้งให้สักนิดคิดซะว่าสิ่งศักดิ์ นั้นโบกให้ราวกับนางสาวไทยเพิ่งรับตำแหน่งใหม่ๆ ดิมขนรุกทันทีทันใด

“พรุ่งนี้มาอีกนะครับ ใหม่คิดถึง” เริศ! พอพูดแบบนี้พรุ่งให้ไอ้ดรีมารับแทนเลยแล้วกัน  ผมรีบเข้าไปในรถทันที ไม่มีอะไรจะสยองได้เท่านี้แล้วรีบคาดเข็มขัดและออกรถเลยผม อย่างแรง มาริโอ้ไม่ได้พูดจาอะไรเลยเงียบ

“เป็นไงหลานๆ ครับสนุกไหมครับวันนี้” ผมถามหลานๆผม

“สนุกมาเลยลุง ชนะเพื่อนๆอีกแล้ว” ไอบอกผม  “น้องไอซ์ก็เต้นสนุกมากเลยแต่ครูให้ไอซ์เต็นนิดเดียวครูบอกว่าเดี๋ยวไอซ์จะเหนื่อย”ไอซ์พูด แต่อีกคนทำไมเงียบละ มาริโอ้

“โอ้” ผมเรียกมาริโอ้ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

“ลุงโอ้หลับอะครับ”ไอบอกผม เห้ยขึ้นมาไม่ถึงห้านาทีหลับปุ๋ยเลยนั้น สงสัยจะเต้นมากไปหน่อยหน้าตาแดงไปหมด ผมก็โบกมือไอให้ปล่อยให้หลับไป ผมหันมามองน้องมีนที่ถือออแกนมาด้วย มิ้นทำท่าจะเอาของเขาด้วย

“ครูไม่ให้มิ้นเล่นนะ “น้องมีนบอกมิ้น

“น้องมีนเอามาให้พี่ดีกว่ามิ้นจะได้ไม่แย้งไป เดี๋ยวครูว่านะครับ” ไอเขาเป็นพี่ที่น่ารักอย่างเห็นได้ชัดมีนส่งไปให้ไอถือไว้ มิ้นเลยไม่กล้าแย้งเลย มิ้นนะเขากลัวไอดุ ฮาๆ ผมขับกลับมาถึงบ้าน เห็นรถพ่อผมจอดอยู่แล้วพ่อคงกลับมาถึงบ้านแล้ว รถของไอ้ดรีมจอดอยู่หน้าบ้านด้วยมันคงมาเอาของ ไอ้ดรีมมันนอนเฝ้าน้องอาร์มทุกคืนที่บ้านเรือนไทย ดรีมมันรักจริงหวังแต่งเลยแหละและไอ้อ้นมันบอกผมแล้วมันสนับสนุนได้ดรีมมันไม่อยากให้ไอ้บู้มาวุ่นวายกับอาร์ม ผมพาหลานๆลงจากรถกันหมดแล้ว เดินเข้ามาในบ้าน ผมเห็นน้องๆผมยืนจับกลุ่มกันอยู่แสดงว่ามีสิ่งผิดปกติในบ้าน  ไอ้ดรีม หมอด้า ไอ้แดนอีกคน

“มายืนทำอะไรกัน”ผมถามน้องๆผม ไอ้ดรีมโบ้ยปากเข้าไปในห้องนั่งเล่นพ่อ เสียงเหมือนมีคนมาหาพ่อผม

“ใครมาหาพ่อวะ” ผมถามไอ้ดรีมนอ้งชายผม หมอด้าพาหลานๆผมเข้าไปห้องนั่งเล่นอีกห้องไอ้แดนมันอุ้มมิ้นไป

“เขาบอกว่าเป็นย่าและเป็นอาของเซนนะพี่ เขาจะมาทวงเซนคืน “ ไอ้ดรีมบอกผม

“แล้วมรึงปล่อยให้เขาไปคุยกับพ่อได้ยังไงวะ” ผมโมโหเลย ผมเดินตรงปรี่เข้าไปด้านในทันที พอผมเข้าไปก็เห็นผู้หญิงชราดีกว่า แกผมขาวตัวผอม ทาปากแดงแชดเลย และผู้ชายดูก็รู้ว่าติดยา มีรอยสักเต็มตัวไปหมดเจอะหูรู้ใหญ่ๆ

“พ่อ”ผมเรียกพ่อผมพ่อหันมามองผม พร้อมกับสองคนที่เข้ามาหาพ่อผมด้วย

“อ้าวดิม มาแล้วเหรอ นี้ลูกชายคนโตผม เขาเป็นแพทย์ทหารนะ แต่ลุยงานทุกอย่างเหมือนทหารเลย ไปฝึกมาหมดไม่ว่าจะรีคอน หรือว่า ซีล หน่วยจูโจมใต้น้ำแถมยังไปร่วมเป็นกำลังเสริมให้กับกองทัพอมเริกาเราสนับสนุนเขาด้านนี้อยู่เพื่อแลกเปลี่ยน..เขาเรียกกันว่าหมอโหด ”พ่อผมแนะนำผมทำเอาไอ้คนที่ผมบอกว่าเหมือนคนติดยามันสะดุ้งทันที ผมพยักหน้าใส่มัน ผมเดินไปนั่งข้างๆพ่อผม

“พ่อเขามาทำไม”ผมถามพ่อผม

“ถ้าอย่างนั้นอิฉันกลับเลยนะค่ะคุณหมอ และอีกสามวันอิฉันจะมาใหม่นะค่ะ ถ้าคุณหมอให้ไม่ได้ตามที่อิฉันขอ อิฉันคงต้องพาเซนมันกลับไปด้วยนะค่ะ อิฉันลาเลยนะค่ะ “นั้นรีบลาพอผมทันที และรีบลุกออกไปเลยผมเห็นแล้วแหละรถตุ๊กๆที่จอดอยู่รถสองคนนี้แน่ๆเลย พอสองคนนี้เดินออกไปผมหันมาหาพ่อผม

“พ่อตกลงสองคนนี้มาทำไมพ่อ” ผมถามพ่อผม พ่อผมถอนหายใจ เหมือนมีเรื่องแน่ๆ

“เขาบอกว่าเขาเป็นย่าของเซน เขามีสิทธิ์จะดูแลเซน “พ่อบอกผม

“แต่เท่าที่ดิวมันเล่าให้ฟังเขาแถบจะไม่ดูดำดูดีเซนเลยนะ เพราะว่าเซนเป็นลูกติดแม่มาไม่ใช่ลูกของลูกชายเขาอีกด้วย”ผมพูดกับพ่อเพราะว่าดิวมันเล่าให้ผมฟังทั้งหมดแล้ว นี้สงสารเซนมากและดูก็รู้ไม่ได้อยากได้ไปดูแลหรอก

“เขาบอกว่าถ้าเราอยากได้เซนเขายินดีแต่ขอเงินค่าเลี้ยงดู 3 ล้าน” พ่อบอกผม ผมถึงกับจี้ดเลย

“3 ล้าน ตอนเซนมานะ ผอมมาก เหมือนแทบจะไม่ได้กินอะไรเลย ตอนพาไปตรวจนะ เลือดจางนิดหน่อยด้วย นี้มันกล้ามาเรียกเงินสามล้านเลยเหรอพ่อ..มันเอาอะไรให้กินบ้าง เท่าที่เซนเล่าบางวันมีแต่ข้าวคลุกน้ำปลา” ผมถามพ่อผม พ่อผมพยักหน้าว่าใช่

“พ่อบอกอาภีมหรือยังครับพ่อ” ผมถามพ่อผม พ่อผมส่ายหัวว่ายัง นี้ดีนะที่ผมไม่ได้เข้าปรับเซนเข้ามาด้วย ไม่งั้นเขาคงหาเรื่องพาเซนไปวันนี้เลย ผมรู้ว่าแอ้รักเซนมากมีสิ่งที่พิเศษกับเซน ผมดูจากการแสดงความรักของแอ้ที่มีต่อเซน แถมเซนยังเป็นที่รักของบ้านไอ้อ้น ยิ่งอาภีมยิ่งรักมากและเซนทำให้แซนดีขึ้นเขาไม่งอแงหาพ่อเลย เขาเข็มแข็งขึ้นด้วย
********************************************************************************
   อ้น ผมรีบขับรถไปรับสองหนุ่มดูโอ้ ดูเขานั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง มันทำให้ผมคิดถึงสมัยที่ผมเรียนอยู่ด้วยกันมีผม ดิม โต และไอ้ตุ๊ แต่ผมสนิทกับโจมาก ไอ้ดิมยิ่งสนิทแต่คำว่าสนิทกับโจมากคือมันเกินเพื่อน ผมก็นั่งคุยทำนั้นทำนี้กันแบบนี้ แต่ด้วยความที่ผมเสน่ค้อนข้างแรงมีทั้งสาวๆและก็หนุ่มๆ มาจีบผม ผมก็เป็นคนขยันหยอด ผมได้บอกโจไปแล้วตอนนั้นนั้นว่าผมชอบเขาถ้าเขาคบกับผมตอนนั้นผมบอกเขาว่าผมจะเลิกกะล่อนแต่โจกลับปฏิเสธผมและไปเรียนเมืองนอก เหตุผลคือพี่คนโต มันเกี่ยวไหมเนี๊ยะ
 
“ลุงอ้น”สองหนุ่มเดินมาหาผม

“กลับบ้านได้แล้วมั้งครับ กลับไปจีบกันที่บ้านต่อ”ผมแซวหลานผม

“ลุงอ้นอะ “เซนทำตาเขินผมด้วย 

“ไปลูกขึ้นรถ เดี๋ยวลุงต้องไปรับน้องมิ้นอีกนะ “ ผมบอกเซนและแซนทั้งคู่ขึ้นไปนั่งในรถทันทีเด็กสองคนนี้ว่านอนสอนง่ายด้วย แต่น่าเสียดายที่โชคชะตาดันทำให้เด็กสองคนนี้กำพร้าพ่อและแม่เหมือนกันอีก น้องเซนและแซนเรียนโรงเรียนประถมของค่ายแต่จะย้ายไปเรียนที่เดียวกับซีและแซ๊กและก็เป็กซ์ เร็วๆนี้ ไปพร้อมกับแฝดผมเลยด้วยเพราะว่าดิวจะไปเรียนแพทย์แล้วลุงภาบอกพ่อผม ส่วนแอ้พ่อผมบอกว่าหนังสือตอบรับกลับมาแล้วพ่อผมกำลังยื่นให้แอ้เรียนที่กรุงเทพไม่ให้ไปเรียนไกลๆ แต่คนที่จะไปคือแอร์ ผมรู้ว่าแอร์มันเสียใจมากแต่แอ้ควรจะอยู่ใกล้ๆลูก พวกผมคิดกันแบบนั้น

“เอาละหนุ่มๆ ลงไปเล่นกับน้องๆแฝดก่อนนะ “ผมบอกเซนและแซน ผมเดินจะเข้าไปในบ้านลุงภาของผม ผมเห็นรถพ่อผมจอดอยู่พ่อแวะมาที่นี้ด้วย แสดงว่าไอ้โอมก็อยู่ด้วยทำไมมันไม่โทรบอกผมเลยนะจะได้ตรงไปบ้านเลย ผมเดินเข้ามาในบ้านเห็นไอ้โอมมันกำลังป้อนข้าวมิ้น แต่มันนะจ้องหมอด้าไม่วางตาเลยจน

“อ้า” มันเอาช้อนทำท่าจะป้อนที่ตามิ้นหลานผมแล้วนั้นนะ มิ้นรีบจับช้อนจากมือไอ้โอมไปตักกินเองดีกว่านั้นนะ

“พี่โอมช้อนทิ่มตาหลานแล้ว” หมอด้าพูด หมอด้าหันมายกมือไหว้

“หลานมิ้นของลุง...อยากหอมวะแต่ทำไมหน้าตามอมแมมแบบนี้ละมิ้น”ผมเดินมาจะหอมมันดีไหมเนี๊ยะ ไม่ดีกว่า

“พ่อละวะ” ผมถามไอ้โอม

“พ่อคุยกับลุงภาและพี่ดิมด้านในพี่อ้น ด้าบอกว่าย่าและอาของน้องเซนเขามาทวงสิทธิ์ เขาจะเอาเซนกลับไปอยู่กับเขานะ”ไอ้โอมพูด เซนเดินเข้ามาพอดีเลย

“ไม่เอาเซนไม่อยากไปอยู่กับย่า ย่าไม่รักเซน ย่าตีเซน ย่าไม่ให้เซนกินข้าวด้วย ฮือๆ”ผมหันไปมองเซน ผมมองไอ้โอมแบบว่ายังไม่ค่อยเข้าใจที่มันพูด

“เซนไม่ไปลูก ป้าด้าไม่ให้ไปแน่นอนลูก” หมอด้าลุกมาหาเซน เซนดูไม่อยากไปและแสดงอาการหวาดหลัวอย่างเห็นได้ชัด

“แซนก็ไม่ให้เซนไป” แซนอีกคน แซนทำท่าจะร้องไห้

“อะไรนะพี่ภา นี้เขามาจะท่วงสิทธิ์การเลี้ยงดูเซนเหรอ 3 ล้านบาทเลยเหรอ เท่าที่แอ้เล่าให้ผมฟังนะ เป็นย่าที่ไม่สนใจใยดีเซนเอาซะเลยมีแต่แม่ของเซนที่ทำงานเลี้ยงเซนคนเดียวนะพี่ภา” พ่อผมเดินคุยออกมากับลุงภา

“ดิวก็บอกพี่แบบนั้นภีม ข้อมูลเรียกได้ว่าตรงกันแต่เราต้องการหลักฐาน “ลุงภาพูดผมเห็นด้วยมาก

“ลุงภาหวัดดีครับ “ผมยกมือไหว้ลุงภา

“ถ้าอย่างนั้น เราต้องไปหาหลักฐาน คงต้องไปหาจากเพื่อนบ้านเขานะครับ” ผมบอกลุงภาลุงภาพยักหน้า

“ปู่ เซนไม่อยากไป เซนอยากอยู่กับปู่” เซนพูดและร้องไห้พ่อผมก้มมองเซน เซนกอดพ่อผม

“ปู่ก็ไม่ให้ไป เป็นตายยังไงก็ไม่ให้ ปู่รักเรานะเซนและพ่อแอ้ก็ไม่ยอมแน่นอน”พ่อผมพูด

“ต้องให้ใครเข้าไปสืบและหาหลักฐาน ผมว่าเพื่อนบ้านนี้แหละน่าจะรู้เห็นทุกอย่าง เท่าที่แอ้มันเล่าให้ผมฟังนะลุง ข้างบ้านก็เคยบอกว่า คนที่เป็นย่านี้เลี้ยงหลานไม่เท่ากันเพราะว่าเซนนะไม่ใช่หลานแท้ๆ “ผมพูดเสริม ลุงภาพยักหน้า

“แล้วใครจะเข้าไปสืบละ” ไอ้ดิมมันถาม เป็นคำถามที่ดีมาก

“ดิมไม่ได้เพราะว่าเขาเห็นหน้าดิมแล้ว” ลุงภาพูด

“ไอ้ดรีมก็ไม่ได้เขาเห็นแล้วและมันไม่ได้เหมาะกับนักสืบเลย “ไอ้ดิมพูด ผมไม่เห็นไอ้ดรีมเลยนะเนี๊ยะ

“มันไปเฝ้า...ที่รักมันแล้ว” ไอ้ดิมบอกผม มันหมายถึงน้องอาร์มผม 

“ผมไปเองครับลุง ผมไอ้โอม  ไอ้อั้มมันไม่อยู่ มันต้องไปอบรมวิชาการ เอาไอ้เอสไปอีกคน ส่วนอาร์มจะให้มันขับรถรับส่งหลานไปก่อนชั่วคราว” ผมบอกลุงภา ลุงภาพยักหน้าเห็นด้วย ไอ้ดิมก็พยักหน้าเห็นด้วย ผมคงต้องโทรหาแอ้หาข้อมูลเพิ่มเติมอีก ผมพาเซนที่ดูซึมไปเลยคงกลับที่จะต้องกลับไป ผมก็กลัวเหมือนกันถ้าหากว่าใจกล้าเดินเข้ามาขอเงินสามล้านบาทนี้แสดงว่าไม่ธรรมดาและยิ่งเห็นอาการเซนที่ดูตกใจมากคงจะมีอะไรที่ฝังใจอยู่เยอะ

“น้องเซนและแซนอาบน้ำเลยนะลูกจะได้เข้านอน..เดี๋ยวลุงจะขึ้นไป ...เซน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ...ลุงไม่ให้ใครเอาหลานไปจากลุงแน่นอน ..ฟ๊อด” อั้มบอกเซนและแซนก็จุงมือเซนขึ้นห้อง ไอ้โอมนะมันพามิ้นขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดนอน ผมหยิบมือถือมาโทรหาแอ้ดีกว่า

“พี่อ้น “ เสียงแอ้ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่  “แอ้เป็อนะไรทำไมเสียงเป็นอย่างนั้นละ” ผมถามน้องชายผมด้วยความเป็นห่วง

“แอ้แค่รู้สึกเพลียนะพี่อ้น “แอ้บอกผม ผมละอยากจะโบกน้องแต่ละคนทำไมมันปากแข็งกันได้ทุกคนซินะ

“แอ้วันนี้ย่าและใครอีกคนก็ไม่รู้พี่ไม่ได้เจอ มาหาลุงภา เขาบอกว่าเซนเป็นหลานเขา “ผมบอกแอ้

“อะไรนะพี่อ้น”นั้นน้ำเสียงกระเตื้องขึ้นมาทันทีทันใด 

“เขามาแสดงตัวว่าเป็นย่าของเซนและเขาบอกว่าที่ผ่านมาเขาส่งเสียเลี้ยงดูเซน ถ้าทางเราต้องการเซนเขาขอค่าเลี้ยงดู 3 ล้านบาท “ผมบอกแอ้

“เขาโกหกพี่ มีแต่แม่เซนที่ทำงานงกๆ อยู่คนเดียว ทำงานหนักตลอดต้องคอยจ่ายค่ากับข้าว ค่าน้ำค่าไฟ เงินแถบจะไม่เหลือไว้ซื้ออะไรให้เซนกินเลย วันแรกที่ผมเห็นเซนเสื้อผ้าเก่ามากแถมเจ็บตัวมาเรียนทุกวัน ไม่รู้ว่าเด็กที่บ้านนั้นที่ว่าเป็นหลานเขาแท้ ทำร้ายเซนเองหรือเปล่า บางวันก็มีรอยไม้ซึ้งบางทีมันเกินไปที่จะทำกับเด็กแบบนั้น..แอ้เห็นแล้วแอ้ทนไม่ได้พี่อ้น” แอ้บอกผม ผมพยักหน้า

“พี่จะเข้าไป กับไอ้โอม ไอ้เอส จะไปเก็บราบรวมหลักฐานของคนข้างบ้าน”ผมบอกแอ้

“ใช่มีป้าคนข้างบ้านเขาก็บอกว่า เซนนะน่าสงสาร เขาพูดเลยวันที่ผมเข้าไปแล้วแม่ของเซนเสียชีวิตในบ้านเขายังบอกว่า ไม่อยากให้เซนมาอยู่..แอ้เชื่อว่า คนในบ้านเขานั้นแหละที่ฆ่าแม่เซนเพราะว่ามีคนที่ติดยาคนหนึ่ง”แอ้พูดผมพยักหน้า

“ได้แอ้พี่จะหาข้อมูลมันอีกทางจะได้เอามาต่อรองกับมันได้อีก ไอ้อั้มมันหาได้ไม่ยาก ถ้ามันมีประวัติชั่วๆเยอะยิ่งดี”ผมบอกแอ้

“เซนเป็นยังไงบ้างพี่อ้น แอ้เป็นห่วงลูก”แอ้พูด

“ไม่ต้องห่วงพวกพี่ดูแลเซนอย่างดี ไม่รู้เหมือนกันเหมือนเซนเป็นหลานแท้ มันรู้สึกแบบนั้นนะและเซนกับแซนเขาน่ารักอยู่แล้ว แต่อีกเรื่องหนึ่งกรูรู้สึกว่าเซนกับแซน”ผมพูด

“ผมยินดี ถ้าแซนกับเซนเขาโตขึ้นมาจะรักกัน ผมจะมั่นใจได้ว่า เซนจะมีคนที่รักและดูแลเขาได้ เหมือน...” แอ้พูดและเงียบไป

“มรึงกับดิว “ผมพูด

“ผมยอมรับพี่อ้น แอ้คุยเรื่องนี้กับดิวหลายครั้ง แอ้หวังว่าแอ้จะไม่ได้ทำร้ายลูกทางอ้อม แอ้กลัวเหมือนกัน” แอ้บอกผม ผมคิดว่าไมดูจากที่ทั้งคู่เขาดูแลกันและกันดี อีกคนเข้มแข็งที่ใจแต่กายอ่อนแอ ส่วนอีกคนอ่อนแอที่ใจเพราะเจอเรื่องสะเทือนใจ มันเติมเต็มใหนกันและกัน

“พี่รู้สึกเป็นเราวะแอ้ ..ดูแลตัวเองดีดีละ วันก่อนมรึงก็รีบกกลับเลยไม่ได้คุยเลยแอ้ “ผมบอกแอ้วันที่ไอ้แอ้มันมาเฝ้ามิ้นแต่มันดันรีบกลับไปตั้งแต่ตีสี่เลย

“แค่ก่อนนะพี่อ้น ถ้าพี่จะมาโทรหาแอ้นะ แอ้จะไปด้วย” แอ้บอกผม

“ไม่ต้องแอ้ ให้พวกพี่จัดการดีกว่า...รอฟังข่าวดี ..ไปนอนได้แล้วไปนอนนะ ไม่ใช่ไปทำอะไรกัน”ผมบอกแอ้

“พี่อ้นอะ ไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ”แอ้พูด  (แอ้...มรึงยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ...หรือว่ารออาบพร้อมกรู) ผมได้ยินเสียงดังแทรกเข้ามา ไม่ใช่เสียงไอ้ดิวแน่นอนแอ้ตัดสายผมออกไปแล้ว คงคิดมากไปนะผมว่า

“อั้มพี่จะไปดูที่นั้นแอ้มัให้ข้อมูลได้ดี พี่ว่าไม่ยากที่จะเอามาต่อรองแต่มรึงเอารูปที่กล้องวงจนปิดบ้านลุงภาและไปค้นประวัติผู้ชายที่มากับคนที่บอกว่าเป็นย่าของเซน แอ้บอกว่ามันมีคดีติดยาและอาจจะค้ายาด้วย ขุดมาให้หมด”ผมหันไปบอกไอ้อั้มมันทำได้อยู่แล้ว มันพยักหน้า ผมเริ่มมอบหมายงานแล้ว

“ไอ้โอม ไอ้เอส ไปกับพี่  และพี่จะโทรให้ไอ้โอ๊คและไอ้อั๋นมันไปดักถ่ายรูปพฤติกรรมบ้านนั้น “ผมบอกน้องผม พ่อผมพยักหน้าเห็นด้วย ผมรู้ว่าพ่อเชื่อว่างานนี้จิ๊บๆสำหรับพวกผม งานยากกว่านี้หลายเท่าพวกผมก็ผ่านกันมาแล้วแค่นี้ชิวๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVS? #เซนงานเข้าเมื่อย่าเขามาทวงค่าเลี้ยงดู
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 19-09-2015 13:51:24
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่ๆจะรักกันพี่ดิมVS? #เซนงานเข้าเมื่อย่าเขามาทวงค่าเลี้ยงดู
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-09-2015 15:51:04
 :กอด1: จบเรื่องมิ้นก็มาต่อเรื่องเซนบ้านนี้วุ่นวายจริงหนอ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน พี่อ้นทำหน้าที่นักสืบ เพื่อหาหลักฐานให้น้องเซน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-09-2015 20:21:25
พี่อ้น ทำหน้าที่นักสืบ
หลังจากที่มีคนไปแสดงตนว่า เป็นคุณย่าของเซนและคุณอาแถมยังมาต่อรองอยากได้เงิน 3 ล้านบาทเพื่อเป็นค่าที่เคยเลี้ยงดูเซนก่อนหน้านี้อีกด้วย ผมว่ามันเยอะไปไหม เพราะดูจากสภาพเซน ผอมแถบดูตามเนื้อตามตัวมีการทุบตีเรียกว่าไม่ได้ตีเพราะว่าซุกซนแน่นอนเพราะว่าเซนแทบจะไม่ซนเลย เท่าที่ผมดูนะ น่ะ เซนน่ารักมาก ผมโทรถามรายละเอียดกับแอ้ จนได้ทราบที่อยู่ที่แน่นอน ผมกับไอ้โอมก็มาด้วยกัน และไอ้เอสอีกคน ไอ้โอมมันไปอีกซอย ไอ้เอสไปอีกซอย ส่วนผมก็เดินมาสอดส่องบ้านต้นเหตุ ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคนทำท่าเหมือนรีบร้อนขึ้นรถมอเตอร์ไซด์วินออกไปแอ้บอกว่าให้เดินมาถามป้าด้านข้างจะได้ข้อมูลดีที่สุด ผมมาถึงหน้าบ้าน ประตูบ้านคล้องไว้ด้วยโซและแม่กุลแจ แต่ในบ้านมีป้าดูอ้วนไปหน่อยท่าทางการเดินดูจะไม่ค่อยคล่องตัวเท่าไหร่ สวมเสื้อกระโปรงยาวสไตล์คนแก่ที่อยู่บ้านไม่ได้ทำอะไร กำลังระน้ำต้นไม่ เปิดเพลงดังท่าทางจะมีปัญหาหูตึง อย่างนี้แหละครับ พออายุมากขึ้นทุกอย่างจะเริ่มหย่อนยานแต่หูจะตึงขึ้น

“คุณยายครับ”ผมเรียกนั้นยังรดน้ำต้นไม้ หัวโยกตามจังหวะเพลงลูกทุ่ง

“คุณยาย)))”ดังขึ้นมานิดหนึ่ง สายน้ำหยุดแล้ว คงได้ยินแล้วแต่ไม่ยายเขากลับเดินเข้าไปในบ้าน ไปไหนละนั้นผมปืนเรียกอยู่นี้

“ฟึ้ด”เสียงดังเหมือนน้ำกำลังจะตามมาที่สายยาง อ้อสายยางคงหลุดจากก๊อกน้ำนะ

“ฟู)))))” คุณยายแกเดินออกมา นี้ตกลงผมพลางตัวเนียนไปหรือว่าสายตาคุณยายไม่ดีเอามากมาก ไม่เห็นผมเหรอครับ 

“คุณยายครับ)))))))”ผมเรียกดังขึ้นระดับสูงสุด คุณยายแกหันมาพร้อมกับ

“ตาเถร” เอ้าใครละครับตาเถรแต่ที่แน่ๆ คุณยายตกใจพร้อมกับหันสายยามารดหน้าผมเต็มๆเลย

“คุณยายครับช่วยเบนสายยางไปทางอื่นได้ไหมครับ..ผมไม่ใช่ต้นไม้นะครับ ไม่ต้องให้น้ำผมก็ได้ครับ”ผมบอกเขาถึงได้ลดสายยางลงพร้อมกับยกมือมาเท้าซะเอวรอด่า

“อย่าเพิ่งด่าผม ...ผมมาดี” ผมบอกคุณยาย

“มาดีบ้านพ่องเมริงซิ “อ้าวนั้น  “นี้อยู่ดีดีก็มาปืนรั่วบ้านคนอื่นเขา แกจะมาปล้นฉันใชไหม ..ไม่ซิมันอาจจะขมขืนฉันด้วย และมันจะฆ่าฉันด้วย “คุณยาย

“คุณยายครับ ผมไม่ได้มาปล้น มาฆ่า หรือมาขมขืน ถ้าผมอยากจะทำแบบนั้น ผมเลือกบ้านสาวๆ สวยๆ ดีกว่าไหมครับ อย่างคุณยายนี้ผมว่า ผมทำอย่างที่พูดมาไมได้หรอกครับ ดูท่าจะแก่ง่ายตายยาก” ผมพูด

“ไอ้นี้ ..แล้วมรึงมาปีนทำไม” คุณยายเขาถามผม

“ผมเออ จะมาสอบถามเกี่ยวกับบ้านข้างๆคุณยายนี้นะครับ” ผมพูดและชี้ไปที่บ้านคุณย่าของเซน

“โอ้ย ไอ้บ้านนี้ไม่ต้องมาถามฉัน “นั้นไงรีบปฏิเสธทันที

“ผมจะมาสอบถามเกี่ยวกับเด็กที่ชื่อเซนที่เคยอยู่บ้านนี้ ..ตอนนี้น้องเซนพักอยู่กับคนที่เขาพร้อมจะอุปการะแต่บ้านนี้เข้าไปแสดงตัวว่าเป็นคุณย่าและคุณอา เขาเสียเงินค่าเลี้ยงดูค้อนข้างเยอะ เขาเรียกค่าเลี้ยงดู 3 ล้านบาทเพื่อแลกกับน้องเซน..คุณยายครับ ผมขอร้องละครับ” ผมบอกคนที่ยืนเขาทำท่าทางลังเล

“เออ ไม่ต้องเรียกยายก็ได้มั้งเรียกป้าก็พอ เรียกซะแก่เชียว” อ้าวผิดอีกผม

“ครับคุณป้าคนสวย” ผมเรียกย่อหน่อย ตอนนี้ผมพยายามจะปืนคุยกับคุณป้าลำบากเกิ้น ทำรั่วสูงทำไมเนี๊ยะ

“ ตั้งแต่แม่มันเสีย ฉันก็ไม่เห็นน้องเซนอีกเลย มีวันที่แม่มันเสียนะ คนที่เขาบอกว่าเป็นครูสอนเท เท อะไรนี้แหละคนแก่จำไม่ได้ “คุณป้าเขาพูด

“แม้แล้วบอกยังไม่แก่” ผมแอบแซว

“ผมล้อเล่นนะป้าคนสวยใจน้อยซะด้วย” ผมพูดเพราะทำท่าจะเข้าบ้านซะงั้น

“เซนนะเป็นลูกติดแม่มันมาและดันมาอยู่กินกับลูกชายบ้านนี้แต่ลูกชายมันก็ดันมาด่วนจาก แม่ไอ้เซนมันก็ทำงานง๊กๆ จนกระทั้งเจ็บท้องคลอด ที่ทำงานเอาไปส่งโรงพยาบาล พอมันคลอด จนกลับบ้านไม่มีมาหมาตัวไหนไปรับมันเลยมันต้องกระเตงเซนตัวแดงๆเดินตากแดดกลับมา แถมนังย่านี้ดันไปเล่นไพหามรุ่งหามค่ำ ไม่กลับ ฉันเลยให้อยุ่ที่บ้านฉัน สองสามวัน แต่ก็เกรงใจลูกชายนะ เซนนะเป็นเด็กน่ารักตั้งแต่เกิดมาแล้ว แต่นังย่านี้มันใจร้าย นมมันยังไม่ค่อยชงให้เซนกินเลย และพอดีเลยที่ลูกมันอีกคนมีลูกมันเลยเลี้ยงไม่ได้ไอ้ฉันก็เลยรับเลี้ยงให้อยู่เกือบปี แต่ด้วยร่างกายนะไม่ค่อยไหว แม่เซนเลยเอาไปฝากเลี้ยงที่ศูนย์และเอาไปฝากเพื่อนๆดูบ้าง ถ้าถามถึงการเลี้ยงดูของนังย่ามันนะ บางวันก็กินข้าวกับน้ำปลา บางวันมันอารมณ์ไม่ดีเสียไพ่เยอะ เซนไม่ได้กินอะไรเลยนั่งมองหลานมันกินตาปริบๆ ฉันนี้ต้องแอบให้เซนมันกินประจำ “ผมฟังแบบนี้แล้วคิดในใจอย่าหวังว่าจะได้สักแดงเลยมรึงเอ่ย  ผมก็ฟังต่อแต่เริ้มจะเมื่อยแล้วนะ

“คุณป้าคนสวยครับ ผมเริ่มจะเมื่อยแล้วอะครับ” ผมบอกเขา

“อ้าวเหรอ แล้วปืนทำไมละ ไม่เข้ามาละ” ป้าเขาถามผม

“ป้าใส่กุลแจไว้นะครับ มีแบบนี้ด้วยขังตัวเองอยู่ในบ้าน” ผมบอกคุณป้าและขี้ไปที่ประตู

“โอ้ยคล้องไว้อย่างนั้นแหละ เบื่อพวกเอาของมาขาย เอานั้นเอานี้มาไม่ซื้อมันก็ตื้อ เคยฟังนะบางคนมันป้ายยา ฉันกลัวนะ “ คุณป้าคนสวยของผม

“ฮะ แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรกปล่อยให้ปืนชะเง้อจะจับมดแดงกินอยู่แล้วเนี๊ยะ”ผมแอบบ่นคุณป้าแกเล็กน้อย ผมรีบกระโดนลงและไปหยิบแม่กุลแจที่ป้าเขาคล้องไว้เท่ๆ ทำได้สมจริงมากผมเปิดประตูเข้าไปในบ้านคุณป้าคนสวยเขาทันที

“มานั่งก่อน ไปปืนกำแพงคุยกับฉันอยู่ได้...นั่งก่อนเดี๋ยวไปเอาน้ำเย็นๆมาให้นะ” ป้าคนสวยเขาบอกผม ผมนั่งลงบ้านเขามีต้นไม้ร่มรื่นดีจริงๆไม่นานคุณป้าที่ผมมาสอบถามข้อมูลของเซนก็ออกมา พร้อมขันน้ำมาให้ผมก็รับมายกดื่ม ชื่นใจจริงๆ

“ตกลงเซนมันไปอยู่ที่ไหน ....ดีไหม.... สบายไหม.... และเขาดูแลเซนดีหรือเปล่า” ถามมาเป็นชุดเลยคุณป้า

“เขาอยู่บ้านผมเองครัยป้า” ผมบอกไป

“คนที่เป็นครูสอนเทควันโดนะน้องชายผม ผมเป็นลูกชายพันเอก ภีมปภพครับ” ผมบอกป้าเขา

“จริงเหรอ ฉันรู้จัก ดูทางทีวี เลยรู้จัก” ตอนบอกรู้จักตกใจหมดเลยพ่อผมนี้ทุกเพศทุกวัยแต่พอป้าเขาบอกดูทางทีวีเลยรู้จักก็อดที่จะขำป้าเขาไม่ได้เช่นกัน

“แล้วนี้คุณมาเก็บข้อมูลไปทำไมละคุณ” ป้าเขาถามผม

“เขาไปหาลุงผมครับลุงผมเขาเป็นแพทย์ทหาร นพ.ภาณุเดชนะครับ ลูกชายลุงผมเขาเป็นแฟนกับน้องชายผม ผู้ชายเป็นแฟนกับผู้ชายป้าเข้าใจใช่ไหมครับ”ผมถามป้าเขา

“เออเข้าใจวะ แต่เป็นทำไมวะ ผู้ชายกับผู้ชายนะ เป็นเพื่ออะไรวะ” ป้าพูดแล้วป้าจะบอกว่าเข้าใจทำไมละครับ

“เขาเรียกชายเหนือชายนะป้า ..ผมก็เป็น” ผมบอกกับป้าเขา แต่ป้ายังคงงงอยู่

“เอานะป้า รู้แค่ว่าผมไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใครก็พอป้า” ผมบอกป้าเขา

“น้องชายผมกับลูกชายลุงผมนะเขารักเซนมาก เขามีลูกด้วยกันแต่จะมีได้ยังไงป้าอย่าสนใจเลยนะเรื่องมันยาว “ผมบอกป้าเขาทำหน้าเซ้งใส่ผมทันที อยากรู้ละซิ

“และเมื่อวันก่อนมีผู้หญิงผมเห็นเขานั่งรถมอเตอไซด์ไปนั้นนะ เขาไปแสดงตนว่าเขาคือคุณย่าของเซนกับผู้ชายที่มีลายสักทั้งตัวเป็นอา เขาบอกว่าเขาเลี้ยงดูเซนมาตั้งแต่แบเบาะ การที่จะเอาเซนมาดูแลที่บ้านผม บ้านผมต้องจ่ายค่าที่เขาเคยเลี้ยงดูเซน 3ล้านบาท”ผมบอกกับป้าเขา

“อีดอก”นั้นเต็มหน้าผมเลยครับ  “อู้ยตายแล้วคุณป้าขอโทษนะมันยั้งไม่ทันจริงๆ” ผมนี้ต้องขอบคุณเลยให้ดอกสุวรรณมาลีผมมา

“มันต่อแหลค่ะ มันแทบจะไม่ได้ให้หรือซื้ออะไรให้เซนมันกินเลย นี้ฉันนี้บางที่แอบเรียกมาให้ทานข้างๆรั่วบ้านนี้ แต่เซนเขาน่ารักบางที่ฝนตกมาช่วยเก็บผ้า น่ารักมากเซนนะ อีย่ามันรักหลานมันคนเดียวแหละค่ะ และที่ได้ยินมานะมันจูงเซนไปบ้านคนมีเงินแล้วไปถามเขาว่าอยากได้เด็กเอาไว้ทำงานบ้านไหม แค่จ่ายเงินให้มัน เลี้ยงไว้เป็นคนใช้ประมาณนี้ ไม่ต่างจากเอาเซนไปขายหรอกค่ะคุณ” ป้าเขาพูดผมก็บันทึกการสนทนาไว้ด้วย

“ที่ฉันรู้นะ มีบ้านตรงหัวมุม หลังใหญ่ สามีอดีตนายทหารเขาเกษียญอายุราชการแล้ว แม่บ้านเขามาเล่าให้ฟังนะว่านังย่าเขาเอาไปเสนอตัวให้ตอนนั้นแม่มันยังอยู่อยู่เลยนะคุณ ...ใจคนนะมันทำด้วยอะไร”ผมบันทึกไว้ถ้าติดยศทหารเดี๋ยวพ่อผมจัดการเอง และบร้าๆๆป้าเขาเล่าอีกหลายหลังเลยที่เขาพาไป ผมก็บันทึกไว้

“แล้วเซนเขาสบายไหมละคุณ น้องของคุณรับเซนไปดูแลในฐานะอะไรละ” ป้าเขาถามผม

“รับเป็นบุตรครับ เซนสบายดี ได้ไปเรียนหนังสือพวกผมดูแลเซนกันอย่างดีเหมือนหลานแท้ๆ “ผมบอกป้าเขา

“ดีค่ะคุณ ได้บุญได้กุศลด้วย เออเดี๋ยวดิฉันจะไปเอาขนมมะม่วงกวนเซนเขาชอบกิน ฝากไปให้หน่อยนะค่ะ” ป้าเขาบอกผม ผมพยักหน้า

“ฮัลโล ไอ้เอส” ผมโทรหาไอ้เอสน้องชายผม

“เสร็จหรือยังมรึง”ผมถามน้องผม

“ยังพี่เพิ่งเริ่มต้นเอง..กำลังคุยอยู่พี่ ..”ไอ้เอสให้มันได้อย่างนี้น้องกรู (พี่น้ำครับ..) เอ๊ะเสียงเด็กผู้

“พี่อ้น พี่เสร็จยังอะ” มันถามผมบ้าง

“ใกล้รอป้าเขาออกมากรูก็เสร็จแล้ว” ผมบอกมัน ป้าเขาขอเข้าไปเอามะม่วง “นี้พี่เล่นป้าเลย” ไอ้เอส ไอ้เวรนี้ คาซิโนว่าอย่างกรูจะมาเล่นวัตถุโบราณทำไม  “มรึงจะบ้าเหรอ ป้าเขารู้จักเซนเขาเข้าไปเอาของฝากให้เซนแค่นี้น่ะ เก็บข้อมูลเร็วๆ จะได้กลับ” ผมเม้งมันใหญ่เลยไอ้เอส

“ได้พี่จะรีบทำเวลาเดี๋ยวนี้ ..”เอ๊ะไอ้เอสมันพูดแปลก

“รีบเหรอ ..เข้าห้องไหม” นั้นไง

“ไอ้เอสมรึงอย่านะมรึงกรูให้มรึงมาหาข้อมูลเซนไม่ได้ให้มรึงมายิงเสปิม)))))” ผมเม้งผ่านมือทันที

“น้องเขาบอกอยู่ในห้องอะพี่อ้น” ไอ้เอส

“ในห้องนะมันไม่ใช่ข้อมูลแล้ว...ออกมาได้แล้ว “ผมพูดและรีบกดวางสาย ให้มันได้อย่างนี้ซิ ไอ้โอมละ ผมรีบกดหาไอ้โอมทันที

“โอม..เสร็จยัง” ผมถามไอ้โอม  “ไกล้แล้วพี่..กำลังถามอยู่พี่” ไอ้โอมมันกำลังสอบถาม

“อืมม ..ได้เยอะยังละ”ผมถามไอ้โอม “ก็น่าจะพอแล้วแหละพี่” ไอ้โอม ผมพยักหน้า พามาได้ถูกคนมาก

“น้องครับพี่ว่ามันขาดไปตัวหนึ่งนะครับ ให้พี่ไม่ครบแล้วพี่พบรักยังไง..จ๊วบ” โอ้ว ชิท

“โอมมาเอาที่กรูอีกตัวหนึ่งนะ” ผมบอกมันทันที

“พี่อ้นมีเหรอพี่” ไอ้โอม  “แต่ตรีนกรูนี้นะ” ผมตะโกรใส่มือถือ ให้มันได้อย่างนี้ซิวะไอ้โอม ไอ้เอส

“รีบกลับมาเลยนะมรึง กรูจะกลับแล้ว”ผมบอกไอ้โอม ผมกดวางสายตอนนี้ผู้หญิงไม่วัยรุ่นไม่แก่เกินไป น่าจะพี่สาวผมได้เลย ผมรีบยกมือไหว้ เขาก็รับไหว้ผมแบบงงได้อีก

“สวัสดีครับพี่” ผมทักทาย

“แม่ฉันละ” อ้าวถามหาแม่ ป้านั้นแน่ๆ

“อยู่ในบ้านครับ “ผมบอก

“กรี้ดดดด” กรี้ดทำไมละครับ ผมตกใจอีกคน

“ช่วยด้วยค่ะ ไอ้โรคจิตนี้มันมาทำมิดีมิร้ายแม่ฉันค่ะ ช่วยด้วยยยย” เอ้าซวยแล้วกรู

“ไอ้นี้ ...มันเขามาทำอะไรแม่หนูก็ไม่รู้ค่ะลุง” อ้าวนั้น

“พี่ครับพี่ ใจเย็นผมไม่ทำอะไรป้าเขานะครับพี่ “ผมรีบพยายามทำให้พี่เขาใจเย็นนั้นกระโดดกรี้ดร้องขอความช่วยเหลือและทีอย่างนี่ออกกันมาหมดเลย

“ใครวะ แก้ว ใครมันมาทำอะไรแม่มรึง” ลุงข้างบ้าน และพี่สาวเขาก็ชี้มาที่ผม

“ตายแล้วหน้าตาก็ดี มาทำอะไรคนแก่เนี๊ยะ”คนข้างบ้าน ต่อให้ป้าเขาปล้ำผมด้วยผมก็ไม่สมยอมแน่นอน

“ผมไม่ได้มาทำอะไรผมแค่มา..เออ ..มาเก็บข้อมูล”ผมบอก

“ขอมูลอะไรของแก แกต้องทำอะไรแม่ฉัน ..แม่ ..แม่ ..แม่” นั่นเรียกแม่ใหญ่เลย

“อะไรนางแก้ว เรียกซะลั่นบ้านไปหมด “ผมนึกในใจโธ่กว่าป้าจะออกมาผมกำลังจะโดนประชาธรรณอยู่แล้ว

“อ้าว..แล้ว..ทำไมมากันเต็มหน้าบ้านไปหมดละนั้น ..อะนี้คุณให้เซนมันนะ “ป้าเขาบอกผม ผมชี้ไปหน้าบ้านว่าช่วยแก้ให้ผมหน่อย

“อะไรยายแก้ว” ป้าเขาถามลูกสาวเขา

“มันอะไรแม่”ลูกสาวของป้าเขาถามป้าเขาว่าผมทำอะไร

“ไม่ได้ทำอะไรเขาแค่มาสอบถามข้อมูล..บ้านอีดอกทอง ..เนี๊ยะ “ป้าเขาบอกลูกสาว นี้คือโค้ชลับใช่ไหม พอป้าเขาบอกดอกทองนี้หันไปทางบ้านต้นเรื่องทันที

“แล้วมาถามทำไม” ลูกสาวป้าเขาหันมามองผม

“นั้นซิเองมาถามบ้านนังลำไยมันทำไม บ้านนี้ไม่มีใครเขาอยากจะเสวนาด้วยหรอกวะ” ลุงข้างบ้านและคนอื่นๆก็พยักหน้า

“เขาเอาเซนไปเลี้ยงนะ น้องชายเขาเป็นคนสอนเทควันโดให้เซน และถูกอกถูกใจเลยเอาไปดูแล อีนังลำไยไปทวงค่าเลี้ยงดู” ป้าเขาอธิบายแทนผม ผมพยักหน้าย่าใช่ครับ ช่วยวางอาวุธจอบเสียมผลั้วด้วยครับ อ้นเสี้ยว เสียว

“มันนะ พร้ำบอกเขาไปทั่วว่าเซนมันเป็นลูกติดท้องมาและลูกชายมันก็เอาแม่ไอ้เซนมาเลี้ยงดู หลานมันทีไหนกัน” คนข้างๆบ้านป้าเขาบอกผม ผมรีบบันทึกไว้ทันที และผมก็ได้ข้อมูลจากคนรอบๆมากมาย

“พี่อ้น” ไอ้โอมกับไอ้เอสมาพอดีเลยไม่รอมาเก็บศพกรูเลยละ

“ขอโทษนะครับ” ไอ้เอส

“ผมขอบคุณทุกคนมากเลยนะครับ น้องเซนนะเขาสบายดี เขาอยู่ที่บ้านผม พวกผมรักน้องเซน เพราะว่าเขาเป็นเด็กดี” ผมบอก

“ใช่เซนนะน่ารัก นี้ถ้าไม่ติดว่ามีลูกหลายคนอยู่อยากได้มาดูแลแต่ภาระคนที่นี้นะเยอะ ไม่ได้มีฐานะรำร่วยอะไรแต่ถ้าเขาไปอยู่คุณแล้วสบายพวกเราดีใจด้วยนะ ส่วนนางย่านี้ คุณเอาหลักฐานจากที่พวกเราไป จะให้ไปเป็นพยานก็ได้นะ ไม่ไหวนังย่าใจร้ายแบบนี้แถมคอยแต่จะเร่เอามันไปขายให้บ้านคนมีฐานะ “ ผมพยักหน้าพร้อมกับบันทึกไว้ ชีวิตนี้ยิ่งกว่านิยายจริงๆเซนเอ่ย ผมได้ฟังแบบนี้ พวกผมคงจะดูแลเซนกันให้ดีที่สุด

“ถ้าอย่างนั้นพวกผมกลับกันก่อนนะครับ และผมจะนำหลักฐานไปคุยกับทนายประจำบ้านของพวกผมและกรมประชาสงเคราะห์อีกด้วย จะได้ช่วยกัน ถ้าเขาทำอย่างที่ทุกคนเล่ามา ผมไม่ยอมเด็ดขาดให้เซนกลับมาอยู่ที่นี้ “ผมบอกทุก ผมยกมือไหว้ลุงๆ ป้าๆ และป้าคนสวยผม แถมลูกสาวป้าเขาด้วย เขาก็ยิ้มแหยๆ แต่นึกในใจขอบคุณดีกว่าที่เรียกพยานมาให้ผมเยอะเลย

“ขอบคุณนะครับ” ไอ้โอม ไอ้เอส ผมพากันออกมาขณะที่กำลังจะรีบขึ้นรถ  คนที่เขาแสดงตัวว่าเป็นย่านั่งรถมอเตอร์ไซด์กลับมาพอดี แต่เขาคงไม่ทันสังเกตุผมหรอกครับมัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่

“เอานะ ฉันจะรีบใช้ให้ อีกสองสามวัน กำลังจะได้เงินล้าน จะได้จากอะไรก็จากไอ้เซนนะซิ บ้านนี้เขามีเงินเยอะกว่าบ้านที่ฉันเอาเซนมันไปเสนอให้อีก เงินแค่สามล้านขนหน้าแข้งเขาไม่ล่วงหรอกนะ แค่นี้นะ ทวงเช้าทวงเย็นเลย “ผมยืนฟังแต่ไอ้เอสมันกดบันทึกไว้ฉลาดมาก พอเขาจะหันมาไอ้เอสมันก็ทำเป็นเซลฟี่ เซลฟี่กันสามคนครับ

“คนบ้าอะไรมายืนถ่ายรูปกันกลางถนนวะ “อ้าวว่าพวกผมบ้าอีก

“รีบขึ้นรถ”ผมบอกไอ้สองคนและรีบขับออกทันที ผมหันมามองพวกน้องๆผม มันไม่ได้เสียเวลาเปล่า ได้มาเยอะแยะเลย มีบ้านที่หนึ่งที่มันไปถาม เป็นร้านอาหารเขาถ่ายรูปไว้ย่านี้พาเซนไปเขาบ้านหลัวใหญ่เพื่อจะเอาไปขายให้เขาเอาไว้เป็นคนใช้ไม่ต่างกับทาส เรียกได้ว่าทุกบ้านให้ความร่วมมือดีขนาดนี้

“พี่อ้นผมได้ประวัติไอ้คนที่มาหาลุงแล้วนะ ประวัติมันเยอะมาก เราชนะชั่วพี่ เจอกันที่บ้าน “ไอ้อั้มมันส่งข้อความพร้อมกับถ่ายรูปส่งมาให้ผม นี้มันติดแบลคลิชขนาดนี้เลยเหรอ เยี่ยม ผมขับรถกลับบ้าน

“แอ้เรื่องเซนเรียบร้อยแล้วนะ “ผมส่งข้อความหาแอ้ ผมหวังว่าวันหยุดนี้แอ้จะมาหาเซนนะ เพราะว่าเซนบ่นคิดถึงหลายวันแล้วยิ่งเจอเรื่องแบบนี้คนที่เซนอยากจะเจอมาที่สุดคือแอ้

“พี่อ้นแอ้ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ แอ้ฝากดูแลเซนด้วยนะครับพี่อ้น แอ้ไม่รู้ว่าทำไมแอ้ถึงได้รักเซนมากขนาดนี้ ได้ยินแบบนี้แอ้ดีใจที่สุด แอ้ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี วันหยุดแอ้จะกลับบ้านนะ คงเป็นวันอาทิตย์ “แอ้ขอบคุณผมเป็นการใหญ่

“แม้พี่อ้นยิ้มใหญ่เลย เพราะแบบนี้ไงน้องแอร์มันเลยน้อยใจพี่ รักแอ้มากกว่ามัน “ไอ้เอสมันแซวผม ผมไม่รู้ว่าทำไมผมรักแอ้มาก เป็นห่วงมันมาก ทั้งที่แอ้ไม่ใช่น้องชายแท้ๆ ของพวกผมหรอกพ่อบอกผม แต่แอ้เกิดจากผู้หญิงคนเดียวกับแอร์ สิ่งที่พ่อแปลกใจมาก แอ้หน้าหน้าออกมาราวกับแฝดกับแอร์ไม่มีผิดเพี้ยน มันแปลกแต่จริงผมรีบขับรถกลับเพื่อนำข่าวไปให้ลุงผม หลักฐานพวกนี้ผมว่าเพียงพอแล้วที่พวกผมจะไม่ต้องเสียเซนไป
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน พี่อ้นทำหน้าที่นักสืบ เพื่อหาหลักฐานให้น้องเซน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-09-2015 22:32:42
 :mew1: เอาใจช่วยน้องเซนอยู่นี้ก็มีความสุขดีแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกัน พี่อ้นทำหน้าที่นักสืบ เพื่อหาหลักฐานให้น้องเซน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 21-09-2015 23:17:08
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มความรักของพี่ดรีมทำให้ผมดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-09-2015 20:14:34
อาร์ม VS พี่ดรีม ผมคิดว่าความรักของพี่ดรีมมันช่วยผมได้มากทีเดียว
    แผลที่ผมถูกยิงดีขึ้นมาผมยอมรับพี่ดรีมมาตามดูแลผมตลอดมานั่งมานอนเฝ้าแม้ว่าจะต้องนอนหน้าห้องนอนของผมก็ตาม ผมรู้ว่าที่พี่ดรีมทำมันคือความรัก มันกำลังเหยียวยาผมให้ดีขึ้น  ผมยอมรับว่าผมเริ่มที่จะหลับเองได้ มีผวานิดหน่อยแต่พี่ดรีมจะเข้ามาปลอบผมจนผมหลับไปอีกครั้ง

“อาร์ม วันนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันนะพ่อโทรบอกพี่ พาหลานๆไปทานข้าวด้วยเพราะว่า ลุงภาเขาจะรับขวัญเซนะ “ พี่อั้มบอกผม

“เรื่องเซนเรียบร้อยแล้วเหรอครับ” ผมถามพี่อั้ม

“อืม ลุงภาจ่ายไป 3 หมื่นบาท” พี่อั้มบอกผมแต่จริงเขาเรียกตั้ง 3 ล้านบาท

“เขายอมเหรอพี่ “ผมถามพี่อั้ม

“ยอมดิ หลักฐานพวกกรูหามาได้ ดีมันไม่ได้สักแดงเลย แต่พ่อยังเห็นว่าเขาให้ที่อยู่แม่ของเซนนะ เขายอมรับว่าเซนเป็นลูกติดเพราะว่าลูกชายเขาบอกว่าเจอแม่ของเซนทำงานร้านอาหารและตั้งท้องก่อนแล้ว ลูกชายเขาเลยเอาแม่ของเซนมาดูแลจนใกล้คลอดแต่ลูกชายเขามาประสบอุบัติเหตุ ประกอบกับแม่ของเซนไม่มีญาติพี่น้องและแม่ของเซนทำงานได้ พวกเขาเลยให้อยู่โดยที่ค่าใช้จ่ายทุกอย่างแม่ของเซนออกเกือบหมด” พี่อั้มเล่าให้ผมฟัง ชีวิตที่ลำบากนี้มีค้อนข้างเยอะนะ แม่คนเดียวที่ต้องเลี้ยงลูก ผมนี้โชคดีมาที่สุดที่สุดทีเกิดมาบนกองเงินกองทอง

“ไปด้วยละ พี่อ้นคงกำลังเดินทางมาจากกรุงเทพ “ พี่อั้มบอกผม

“ไอ้ดรีมมันบอกว่าเราดีขึ้นแล้ว พี่ดีใจนะ อะไรที่มันเลวร้าย ทิ้งมันไปก็ได้ และพี่เชื่อว่าดรีมเขาเข้ามาเติมเต็มมันได้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าผมยอมรับเลยว่าพี่ดรีมช่วยผมได้ดีมาก ผมไม่รู้ว่าผมจะมีความรับให้เขาได้เท่ากับที่พี่ดรีมให้ผมไหม ผมนั่งทำงานต่อไป จนเกือบได้เวลาแล้ว ถามว่าเบื่อไหม ตอบได้ว่ามากที่ต้องมานั่งทำงานเอกสารส่วนพี่ๆผมไปทำหน้าที่ครูฝึก แถมได้ออกไปลุยงานกันอีกด้วย

“ก๊อกๆ” มีคนมเคาะประตู คนเดียวเลยแหละ พี่หมอดรีม

“มารับที่รักกลับบ้าน” พี่ดรีมบอกผม  ผมแลปลิ้นให้ผมเก็บงานเข้าที่เข้าทาง

“พี่ดรีมทำไมวันนี้มารับเร็วจังละ”ผมถามพี่ดรีม

“วันนี้จะต้องพาลูกลิงไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ จะพากันไปทานข้าว ป่านนี้ลูกลิงของเราซ้อมกิจกรรมโรงเรียนเสร็จกันแล้วแหละครับ” พี่ดรีมบอกผม ผมเดินลงมาข้างล่างพร้อมกัน ผมเจอพี่บู้ พี่บู้ช่วงนี้ดูโทรมไปมาก ไว้หนวดเคลา ปกติพี่เขาแถบจะโกรนจนไม่เห็นเลย ผมก็เห็นใจเขานะ แถมเขายังบอกว่าเขาแอบรักผมมาตั้งนานแล้ว มันก็พอพอกับพี่ดรีมนั้นแหละ แต่ผมต้องเลือกพี่ดรีมเพราะว่าผมไม่อยากถูกตกเป็นคนที่ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก ผมแค่ยิ้มให้พี่บู้และเดินลงไปกับพี่ดรีม

“พี่บู้ เร็วๆซิ หมอนัดเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี “ปิ่นเธอมาหาพี่บู้ให้พี่บู้พาเธอไปพบแพทย์ตามนัด

“จะยืนมองอยู่ได้จะอาลัยอาวรอะไรหนักหนา เมียอยู่นี่” ผมเดินออกมาพร้อมพี่ดรีม

“อาร์มโอเคนะ” พี่ดรีมมองผม

“พี่ดรีม ผมโอเคอยู่แล้วแต่ผมรู้สึกเห็นใจพี่บู้ ที่ต้องมาเจอผู้หญิงที่ไม่เคยเข้าใจเขาเลย”ผมบอกพี่ดรีม

“พี่หึงอะ พี่คิดว่าอาร์ม...” พี่ดรีม

“อาร์มไม่ใช่คนประเภท รักอีกคนคบอีกคนนะ อาร์มยอมรับว่าอาร์มมีเขวบ้าง แต่มันยังไม่ใช่ความรักหรอก “ผมบอกพี่ดรีม

“แต่ของพี่มันเรียกว่ารักแล้วนะ “พี่ดรีมบอกผม ผมยิ้ม

“หยอดตลอดไปได้แล้วหลานรอไม่ใช่เหรอพี่ดรีม” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเลยเขินนะ ผมเดินมาที่รถพี่ดรีมถอยรถใหม่แล้วเหรอเป็นเหมือนรถครอบครัวเลย

“ก็หลานเยอะ ถอยคันเล็กไม่ได้แล้ว ถ้ายังมีเพิ่มว่าจะถอยรถบัส”พี่ดรีมพูดผมเข้าไปนั่งข้างหน้า รถคันนี้สามารถนั่งได้เก้าคนเลยนะ พี่ดรีมขับรถออกมาผมเห็นพี่อั้มเดินมาที่รถเหมือนกัน ผมสังเกตุพี่อั้มกับพี่บู้ไม่ไปมาหาสู่กันได้สักพักแล้วเหมือนกัน เป็นเพราะว่าผมหรือเปล่า ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นนะ เป็นเพื่อนกันมาสิบปีจะมาพังลงเพราะผม

“อั้ม “ พี่ดรีมชะลอรถ

“ถอยรถใหม่เลยนะ “ พี่อั้มแซวพี่ดรีม

“รถครอบครัว” พี่ดรีมพูด

“เหรอ ..อาร์มไปรถพี่ไหม “ พี่อั้มชวนผม พี่ดรีมหันขวับไปมองเลยแถมล๊อกประตูด้วยนะ

“ขึ้นแล้วไม่ให้ลง” พี่ดรีมบอก

“ไปรับหลานแล้ว มรึงไปรับเซนกับแซนได้แล้ว เจอกันที่ร้านอาหารเลยนะ “พี่ดรีมบอกพี่อั้ม พี่ดรีมรีบขับรถออกมาทันที เพราะว่าจะสายแล้วมัวแต่คุยพี่ดรีมนี่  พี่ดรีมขับรถมารอรับหลานๆแฝดผม ผมออกมารอรับด้วย น้องไอซ์วิ่งมาหาผม มากอดผมเลย ไอซ์เขาเป็นคนขี้อ้อน

“ฟ๊อด” ผมหอมน้องไอซ์  ส่วนมาริโอ้เดินหน้างอมาเลยสงสัยงอนพี่แน่ๆ ไอเดินออกมาพร้อมกระเป๋าน้องไอซ์ ไอเขารักน้องแฝดคนนี้เขามากพี่ดรีมบอกผมหลายครั้งแล้วว่ากลัวเหมือนกันว่าความรักมันจะเกินเลยไปมากกว่าพี่ชาย

“มาริโอ้เป็นอะไรไปอีกละเรา” พี่ดรีมถามมาริโอ้ ผมก้มมองน้องไอซ์  น้องไอซ์ปิดปากขำ ฃ

“พี่ไอแกล้งโอ้” มาริโอ้บอกพี่ดรีม

“พี่ไม่ได้แกล้งนาย พี่บอกว่าไอ้โก๊ะมันแกล้งนาย พี่ไม่แกล้งนายแน่นอนโอ้ “ไอพูด ผมแอบชื่นชมนะเขาดูดูกว่าทุกคนเลยในบรรดาแฝดสมแล้วที่เกิดออกมาก่อนแม้จะแค่ไม่กี่นาทีก่อนไอซ์

“ก็..ก็..”มาริโอ้

“พี่ไม่แกล้งนายเพราะพี่รู้ว่านายขี้งอน “ไอพูด

“เอานะนิดหน่อยเพื่อนกัน ทำหน้างอนเป็นน้องสาวไปได้ ไปกลับบ้านกัน เราจะไปอาบน้ำแต่งตัววันนี้ปูจะพาไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ที่มีเครื่องเล่น” พี่ดรีมบอกหลานๆ มาริโอ้ค่อยยิ้มออกมาได้

“ไอติม” มาริโอ้พูด   

“ไปขึ้นรถกันเร็วๆ แต่งตัวช้าอดไปนะ” พี่ดรีมบอกแต่ละคนรีบขึ้นรถกันอย่างเร็วเลย

“สวัสดีค่ะ คุณดรีม คุณอาร์ม “ พี่โอมเพื่อนพี่อ้นเขา พี่โมแอบชอบพี่อ้นด้วยแต่พี่ดรีมอบกว่าพี่โมเขามีแฟนเป็นทหารเหมือนกันจะแต่งงานกันเดือนหน้าแล้ว 

“น้องมีนกลับไปแล้วนะค่ะ คุณดิมมารับกลับไปเพราะว่าน้องมีนเขาปวดท้องนะค่ะ “ ครูโมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า

“สงสับพี่ดิมลืมโทรบอกนะ” พี่ดรีมบอกผม ผมขึ้นรถมาหลานๆผม ตื่นเต้นกับรถคันใหม่กันใหญ่เลย

“ชอบไหมครับ เดี่ยวจะมีทีวีจอใหญ่ตรงนี้ไว้ให้หลานๆ “พี่ดรีมบอก

“ชอบที่สุดลุงดรีม” หลานๆ พี่ดรีม ผมหันไปมองพี่ดรีม ผมดีใจแทนแอ้มากที่พี่ดรีมรักหลานๆของพวกผมมากขนาดนี้ พี่ดรีมขับรถพาหลานๆผมกลับมาที่บ้าน ก่อนจะมาที่บ้านผมแวะเอาเสื้อผ้าจะมาเปลี่ยนที่ห้องพี่ดรีมและมาช่วยหลานๆ แต่งตัวด้วย

“พี่ดิมสวัสดีครับ” ผมเข้ามาในบ้าน

“สวัสดีครับน้องอาร์ม ไอ้หมอเด็กมันหลอกน้องอาร์มให้ไปรับหลานกับมันอีกแล้วใช่ไหมครับ” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า

“ไม่ได้หรอกซะหน่อยพี่ดิม “พี่ดรีมรีบค้านทันทีเลย

“เอาละขึ้นไปถอดชุดนักเรียนกันได้แล้ว และอาบน้ำเลยนะครับหลานๆครับ” พี่ดรีมบอกเด็กๆ ผมเดินตามเด็กๆขึ้นไป ที่ห้องนอนแฝดของผม ห้องนอนแฝดน่ารักมากเตียงก็น่ารักเป็นลายการ์ตูนที่แต่ละคนชอบ ตกแต่งได้น่ารักจริงๆ

“รู้ไหมใครออกแบบ” พี่ดรีมถามผม

“แอ้นะ  แอ้เขารู้ว่าลูกๆชอบอะไร ของทุกอย่างแอ้ซื้อมาไว้ให้ลูกหมดเลย มีบ้างที่หมอด้าซื้อหรือพี่ซื้อแต่ส่วนใหญ่พี่จะโทรถามแอ้ว่าซื้ออันนั้นดีไหมอันนี้ดีไหม หลานชอบไหม “พี่ดรีมพูดผมนี้นับถือเลยผมว่าแอ้ได้ทำหน้าที่แม่แม้ว่าร่างกายจะไม่ใช่ได้อย่างยิ่งใหญ่จริงๆ ผมเคยคิดว่ากลัวแทนแอ้ว่า ถ้าลูกโตมาเขารู้ความจริง แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อให้เขารู้วันนี้ความจริงมันไม่สามารถทำลายความรักของลูกและแอ้ได้แน่นอน ผมเปิดตู้เสื้อผ้าหลานผมออกมาเลือกชุดให้ ชุดนี้น่ารักมากเลยแต่ละชุด ยอมารับเลยว่าผมทำแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ หลานๆผมแต่ละคนอาบน้ำออกมากันแล้ว

“น้องไอซ์ไปให้ป้าอาร์มแต่งตัวให้ลูก”พี่ดรีมบอกน้องไอซ์ ผมหันไปค้อนให้ทีหนึ่งเลยเรียกผมว่าป้า  “คิก คิก คิก” ไอซ์ปิดปากขับผม

“น้องไอซ์ชอบชุดนี้ลุงอาร์มพ่อแอ้ซื้อให้ “ น้องไอซ์บอกผม หยิบเสื้อเชิ้ตสายสก๊อตและมีกางเกงขาสั้นเขาชุดพร้อมกับมีเข็มขัดยืดที่ไขว้หลังขึดขอบกางเกงน่ารักมากเลยชุดนี้ยิ่งไอซ์ใส่ก็ยิ่งน่ารัก ผมแต่งชุดให้ไอซ์ ส่วนไอซ์เขาสวมกางเกงขายาวผ้ายืนเอวยางยืดขาเดฟอีกต่างหาก  ส่วนมาริโอ้นี้เขาชุดคล้ายกับไอซ์แต่เป็นเชิ๊ตสีครีมมีโบที่เหมือนทักซิโด้ที่คอดูน่ารักไปอีกแบบ

“นี้แอ้เลือกซื้อให้ลูกเองทั้งหมดเลยเหรอพี่ดรีม” ผมหันไปถามพี่ดรีมพยักหน้า เรียกได้ว่าพาไปถ่ายปกหนังสือได้เลยน่ารักกันทุกคนเลย

“เด็กๆลงไปนั่งรอลุงกันข้างล่างนะลุงกับลุงดรีมจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดกันก่อน “พี่ดรีมบอกเด็กๆ

“นานหรือเปล่าอะลุง” ไอถามพี่ดรีม แม้จริงๆเลย

“ก็พอสมควรนะลูกแต่อย่าไปเล่นกันไกลเดี๋ยวชุดจะเลอะเทอะ”พี่ดรีมบอกหลานผมแอบหยิกไปทีหนึ่ง ผมเดินไปที่ห้องนอนพี่ดรีม พี่ดรีมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้ผม ผมรับมาห้องนอนพี่ดรีมค่อนข้างเป็นระเบียบมาก เขาเรียกผู้ชายเจ้าสำอางค์
“ให้พี่อาบด้วยไหม”พี่ดรีมถามผม ผมหันไปมองแต่พี่ดรีมเข้ามาประกบผมแล้ว ผมก็เงยหน้ามองพี่ดรีม พี่ดรีมก้มลงประกบจูบปากผมทันทีโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ผมไม่รู้ว่าเพราะความน่ารักของเด็กๆ มันทำให้ความโกรธหายไปจากผมชั่วคราวหรือถาวร แต่ผมรู้สึกว่าผมกำลังตอบสนองพี่ดรีมได้ดี ผมรู้ตัวอีกที พี่ดรีมค่อยๆดันผมเข้าไปในห้องน้ำ

“อาบน้ำกันนะ สัญญาอาบน้ำอย่างเดียว” พี่ดรีมพูด ผมพยักหน้าผมอยากรู้เหมือนกันว่าผมจะรู้สึกตัวสั่นหรือว่าอะไรไหม จะมีปฏิกิริรยาโต้ตอบไหม ผมค่อยถอดชุดออกพี่ดรีมช่วยผมถอดชุดออก จนหมด ผมไม่มีปฏิกิริยาแบบนั้นแล้ว ผมดีใจที่สุด อาการต่อต้านมันหายไป ตอนนี้สายน้ำกำลังราดรดกายผมกับพี่ดรีมอยู่

“เห็นไหมครับ ใจเราเท่านั้น ที่จะทำให้เรากลัวหรือไม่กลัว “พี่ดรีมบอกผม ผมสองคนอาบน้ำด้วยกันเกือบครึ้งชั่วโมงผมรีบออกมาแต่งตัวเพราะว่าหลานรอนานแน่ๆ เลย ผมสองคนลงมาหลานกำลังนั่งนอนในห้องนั่งเล่น ลุงภาแลพ่อผมอยุ่ในบ้านแล้ว พามิ้นมาด้วยมิ้นวันนี้แต่งตัวหล่อเขียวใส่เหมือนมาริโอ้เลย

“ทำไมมิ้นต้องใส่ชุดเหมือนโอ้ด้วยอะ” มาริโอ้พูดทำหน้างอนิดหน่อย

“ก็ดีแล้วนิ แสดงว่าน้องรักโอ้มาก” พี่ดรีมบอกมาริโอ้ ผมรู้ว่ามิ้นติดโอ้ แต่โอ้ไม่ชอบตรงที่มิ้นชอบแย้งของนี่แหละ 

“เอาละเตรียมไปได้แล้ว อ้นกับไอ้อั้มมันมาแล้วนั้นนะ “ พ่อผมบอกหลานๆ มาริโอ้เดินไปจับมือเพราะผม แน่นอนมิ้นต้องไม่ยอมน้อยหน้าเดินไปพยายามจับมือพ่อผมด้วยจะเดินกับปู่ว่างั้น น้องมิ้นนะเขาติดลุงดิมมาก

“เราไปทานข้าวกันลูกลิงทั้งหลายห้ามซนกันนะครับวันนี้” พี่ดรีมสั่ง

“ว่าพวกเขาเป็นลิงอีกแหละ”มาริโอ้ ผมขำเลยนะ

“ถ้าไม่ซนก็จะเลิกว่า  ว่าเป็นลิง ขึ้นรถได้แล้วลูก “พี่ดรีมบอกเด็ก เด็กๆขึ้นรถพี่ดิมกันหมด ผมเห็นสองหนุ่มหล่อ เซนเขาใส่ชุดน่ารักมาก กางเกงยืนจั้มขาน่ารักเชียวส่วน แซนเขาใส่กางยืนพอดีตัวของเด็กสวมเสื้อโปโล มันช่างเหมือนดิวมาก เด็กๆนี้โตกันเร็วจริงๆ

“ลุงดรีมลุงอาร์มหวัดดีครับ” แซนและเซน ไหว้ผมสองคน และพากันขึ้นรถ

“พี่แซน ไอมีไพ่ใบใหม่แล้วนะพลังเยอะด้วย” เด็กๆเขาคุยกันเรื่องไพ่ทาโร่ สมัยผมเด็กก็ชอบซื้อสมุดมสะสมสติกเกอร์ ผมขึ้นไปนั่ง แฝดสาม เซนและแซน ส่วนมีนไปรถพี่ดิม กับน้องด้า มิ้นนะไปรถพี่อ้น พี่โอมและพี่อั้ม 

“ว่าไงแดน เจอกันที่ร้านอาหารเลย ใครมากับมรึงไอ้เดย์เหรอ ไอ้ดิ๊บด้วยเออ ๆเจอกัน มาดิ ไอ้อั้มมันบอกมาหมดยกเว้น แอร์กับแอ้ อิ้งและแอมไปเข้าค่าย กับไอ้เดียร์นั้นแหล มรึงสั่งอาหารให้สามเด็กยัง ดีมาก นึกว่าทิ้งเด็กมาไม่สั่งอะไรให้กิน พ่อจะด่ามรึง เออ ๆ เจอกัน “พี่ดรีมคงโทรหาน้องชายเขา รถแล่นมาถึงร้านอาหาร ค้อนข้างจะใหญ่  มีเรือนไทยสำหรับคนที่พาครอบครัวมา1นั่งเป็นสวนตัวและโต๊ะรวมที่เหมาะกับคนไม่เยอะ ไม่เกินสิบคนต่อโต๊ะ แต่พ่อผมเลือกจองเรือนไทยใกล้ๆ กับเครื่องเล่นให้เด็กๆ น้องไอซ์เดินกับผมตลอดเลย ไอด้วย ไอเขาติดน้องไอซ์มาก ส่วนโอ้นั้นก็เดินเล่นเกมส์มือถือของพี่ดรีม แน่นอนมิ้นต้องพยายามเดินตามติดอยากจะเล่นบ้าง

“โอ้ มั้ง “ มิ้นเรียกมาริโอ้

“ลุงดรีมให้พี่เล่นคนเดียว มิ้นจะทำของลุงพัง”มาริโอ้พูด มิ้นทำท่าจะร้องไห้ ตอนนี้โต๊ะถูกจัดไว้พร้อมแล้ว มีโต๊ะเล็กของเด็กๆ และโต๊ะของผู้ใหญ่

“พี่อาร์มหวัดดีครับพี่” ดิ๊บ ผมไม่เจอนานเหมือนกัน ทุกรุ่นสนิทกันหมดยกเว้นแค่รุ่นดิ๊บ แอร์  ตั้น บอลและเจที่ไม่สนิทกัน คนที่ไม่สนิทคือน้องผมคนเดียวนะ

“ดีดิ๊บ เรียนหนักไหม”ผมถามดิ๊บ
“หนักมากพี่ ผมยังลังเลว่าจะไปฝึกดีไหม เรียนเป็นหมอบ้านมันเหนื่อยมากกว่าแต่ไม่ต้องออกไปตากแดดตากลมฝึกแค่นั้นนะพี่” ดิ๊บมันบอกผม พี่ดรีมนั่งลงข้างๆผม  วันนี้เรียกว่าเกือบครบ 

“เอาละเด็กๆ ทำไมวันนี้ปู่พามากินข้าวนอกบ้านรู้ไหม” ลุงภาถามเด็กๆแน่นอนทำหน้างงกันหมด

“วันเกิดเหรอปู่” มาริโอ้ถาม   “แต่ของใครอะปูไม่ใช่ไอ และน้องไอซ์และน้องโอ้แน่ๆ “ ไอแฝดคนโต

“วันนี้ เราเลี้ยงตอนรับสมาชิกใหม่ น้องเซนและน้องแซน น้องเซนเขาเป็นสมาชิกบ้านเราโดยสมบูรณ์แล้ว” ลุงภาพูด

“เซนไม่ต้องกลับไปปู่กับย่าใช่หรือเปล่าครับปู่ “เซนลุงขั้นวิ่งไปหาพ่อผม พ่อผมพยักหน้า

“ต้องขอบคุณลุงๆเขานะ รู้ไหมเซน เซนต้องเป็นเด็กดี ของพ่อแอ้ พ่อดิว และลุงๆ และปู่ด้วย “ พ่อผมพูดเซนพยักหน้า เซนคงกังวลน่าดูเลย เซนวิ่งไปหาพี่อ้น พี่อ้นเขารักเซนไมแพ้หลานแท้ๆเลย แต่ผมสงสารที่เซนยังไม่รู้ว่าแม่เขาเสียไปแล้วนี่ซิ ถ้ารู้ไม่รู้จะเสียใจมากขนาดไหนนะ แต่สิ่งที่ผมกลัวอีกอย่างขอให้เขาเข้าใจแอ้ ถ้าเขารู้ความจริงและเขาไม่เข้าใจว่าทำไมแอ้ไม่บอกเขาเขาจะโกรธไหม

“อาร์ม” พี่ดรีมเรียผม ผมสะดุ้งเลย  “คิดอะไรอยู่” พี่ดรีมถามผม

“อาร์มแค่คิดว่าถ้าวันหนึ่งเซนเขารู้ความจริงที่แอ้กับดิวไม่บอกเขาไปตรงๆ ว่า แม่เขาเสียไปแล้ว” ผมบอกพี่ดรีม

“พี่ว่าเซนคงจะเข้าใจแอ้และดิวนะ พี่หวังอย่างนั้น” พี่ดรีมบอกผม

“อะแฮม” พี่อั้มกระแอมเสียง  “ไอ้หมอดรีมครับ แม้พอมีหลานลืมหลานเลยนะครับ “ พี่ดิมแซวอีกคน

“ไอ้นี้ กรูให้สิทธิ์มรึงเยอะไปไหม๊” พี่อ้นอีกคน วันนี้เรียกว่าวันแห่งความสุข เสียดายที่แอ้และดิวมาไม่ได้เพราะว่าดิวเขามีเตะบอลวันนี้วันนี้คงเหนื่อยแอ้คงไปนั่งข้างสนามดูแลดิวนั้นแหละ ผมเห็นหลานๆมีความสุข ภาพตอนเด็กๆ มันทำให้ผมยิ้มได้ สองบ้านที่คอยดูแลกันและกันเอื้อหนุนกันและกัน มันน่ารักมากทีเดียว ผมขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ยิ่งมีหลานเกิดจากสองบ้านนี้ด้วยแน่นอน พวกผมยิ่งทุ่มเทความรักกันเต็มที แต่ใจก็แอบกลัวความบางทีมันก็อยู่กับเราไม่ค่อยได้นาน  มันกับมักจะมีน้ำตาเข้ามาแทรกแทรงเสมอ กลัวเหลือเกิน
  หลังจากที่ทานอาหารกันแล้วเด็กก็ขอออกไปเล่นเครื่องเล่น หมอด้าอาสาพาไปเล่น พี่โอมต้องรีบอาสาไปด้วย ด้าหันมาควักมือเรียกผม พี่ดรีมพยักหน้า ผมลุกไป น้องมีนเขารอไปกับผมด้วย น้องมีนี้ผมบอกเลยมีทุกอย่างที่ผมคิดว่าเหมือนแอ้ที่สุด ไม่ว่าจะแววตา กิริยาท่าทางแต่แอ้อาจจะดูแมนมากกว่ามีนเยอะ ความน่ารักอ่อนแอ่นของน้องมีนผมเลยเห็นทุกคนค้อนข้างจะถนอมน้องมีนมากที่สุด

“น้องมีนอยากนั่งชิงช้า ป้าอาร์มนั่งกับน้องมีนได้ไหมครับ” น้องมีนถามผม

“ได้ซิครับทำไมจะไม่ได้ เราไปนั่งกันดีกว่าเนอะ” ผมบอกมีน หลานๆคนอื่นก็ปืนป่ายเล่นกันที่บ้านที่มีเหมือนเชือกให้ปีนเล่นกัน ผมอุ้มน้องมีนขึ้นนั่งชิงช้า ผมจำได้ว่าพ่อเคยทำกับผมแบบนี้ตอนผมเด็กๆ เวลาพ่อต้องมีเวลาจะพาพวกผมไปทานข้าวกันนอกบ้าน มันอบอุ่นมาก  ผมเชื่อแล้วว่าเด็กๆนี้สร้างความสุขให้บ้านผมจริงๆ ยิ่งพี่โอม พี่อ้น หรือแม้กระทั้งพี่อั้ม ดูท่าจะไม่รักเด็กแต่พอเจอหลานแบบนี้รักมากจนอดแปลกไม่ได้เลย

“ฟ๊อด” ผมตกใจเพราะวี่คนมาหอมแก้มผมจากด้านหลัง ส่วนน้องมีนนี้เอามือปิดตาและขำผมด้วย คนที่ทำแบบนี้ก็พี่ดรีมผมนั้นแหละ

“ลุงดรีมพ่อดิวกับพ่อแอ้จะมาหาน้องมีนหรือเปล่า น้องมีนอยากจะเป่าออแกนด์ให้พ่อแอ้กับพ่อดิวฟัง ก่อน” น้องมีนพูด  ผมเห็นพี่ดรีมเงียบทุกทีที่หลานๆผมถามถึงดิวและแอ้

“พี่ดรีมเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ทำไมพี่ดรีมเงียบละ” ผมถามพี่ดรีม   “ไม่อะไรครับน้องอาร์ม “พี่ดรีมบอกผม

“พ่อดิวบอกว่าวันอาทิตย์จะมานะครับ” พี่ดรีมบอกน้องมีน  พี่ดรีมมองผมแล้วยิ้มๆ  ผมคงคิดมากไปนะ

“แหง๊ๆๆ “ผมสะดุ้งอีกครี้งเพราะว่าเสียงร้องไห้เสียงดังจนทุกคนหันไปมองที่จุดเกิดเหตุ น้องไอซ์ และมาริโอ้ที่ยืนตกใจ น้องไอซ์กุมมือตัวเอง พี่ดรีมรีบวิ่งไปดูเลย หมอด้าด้วย น้องมีนยังตกใจเลยผมกอดน้องมีนไว้ ผมเดินไปดูใกล้

“ฮือๆ ลุง เจ็บๆ “ น้องไอซ์   “ฮือๆ โอ้ไม่รู้ ว่านิ้งพี่ไอซ์อยู่ตรงนั้น ฮือๆ” มาริโอ้ สงสัยละลื้นลงมาทับ ดูน้องไอซ์ร้องใหญ่เลย

“น้องไอซ์ทำไม ฮือๆ ไอซ์เจ็บมากหรือเปล่า ฮือๆ” ไออีกคน

“เกิดอะไรวะดรีม” พี่อ้นเดินออกมาดู น้องๆผมด้วย   

“ตอนโอ้ลื้นลงมาน่าจะทับนิ้วน้องไอซ์นะพี่ ดูจากภายนอกน่ะจะไม่หักแต่วางใจไม่ได้นะพี่เอาไปเอ็กซ์เรย์ดีกว่า” พี่ดรีมบอกพี่ดิม

“ไอซ์เจ็บ ไอซ์เจ็บอะลุง” ไอซ์ร้องไห้ใหญ่เลย

“ปู่ ฮือๆ” ไอซ์พอเห็นพ่อเลยเบนไปหาพ่อผมแทน พ่อผมอุ้มไอซ์เพื่อปลอบโยนมาริโอ้ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ตกใจเหมือนกัน

“งันพ่อพาไปโรงพยาบาลเลยนะ “ลุงภาบอก  “ ภีมพาหลานไปโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าหักหรือเปล่า” ลุงภาบอกพ่อผม

“ไอซ์ไม่เป็นไรลูก ไม่ร้องนะคนเก่ง ปู่พาไปโรงพยาบาลลูก “พ่อผมพยายามปลอบโยนไอซ์ไปตลอด

“งั้นดรีมพาหลานๆกลับบ้านเลย ไอกลับบ้านกับลุงนะ “ พี่ดิมบอกไอ  “แต่ไอจะหาน้อง” ไอพูด

“น้องไม่เป็นอะไรลูกนะ ไปอยู่กับลุง น้องโอ้ก็ร้องไห้เห็นไหม เวลายนี่เราเป็นพี่เราต้องปลอบน้อง โอ้เขาไม่อยากให้ไอซ์เจ็บหรอกลูกนะ ไอ “ พี่ดิมบอกไอ พี่ดรีมจูงไอ ผมก็กอดน้องมีนไว้ที่ตกตัวสั่นเหมือนกัน เซนและแซนก็ตกใจไม่แพ้กัน มีแต่มิ้นที่ทำหน้างงแค่นั้นเอง 

“โอ้ร้องไม๊..โอ้” มี้นเรียกมาริโอ้ใหญ่เลย  มาริโอ้ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ดีนะที่ทานกันอิ่มแล้ว ผมพากหลานๆขึ้นรถพี่ดรีม ผมพากันกลับบ้าน ไปรอกันที่บ้านว่าน้องไอซ์จะเป็นยังไงกันบ้าง ผมพาเด็กๆกลับมาดูท่าจะหมดสนุกกันหมดเลยแต่ละคน

“มาริโอ้ไม่ร้องไห้แล้วลูก ลุงรู้ว่าโอ้ไม่รู้ว่าลื้นลงมาแล้วจะโดนนิ้งพี่ไอซ์เข้า คราวหน้าหนูต้องดูด้วยนะ เพราะว่าถ้าทำเพื่อนเจ็บเพื่อนก็จะไม่เล่นกับโอ้อีกนะ “พี่ดรีมปลอบโอ้

“โอ้บ้า โอ้ทำพี่ไอซ์เจ็บ “ ไอพูด คงเป็นห่วงน้องมาก

“โอ้ไม่บ้า โอ้ไม่ได้อยากทำซะหน่อยพี่ไอ บ้า ฮือๆ”มาริโอ้ พูดไปร้องไห้ไป ผมนั่งๆนอนอยู่กับหลานๆ โดยเฉพาะมีนที่กอดผมตกใจไม่แพ้กันและดูท่าจะง่วงนอนแล้วด้วย

“พี่ดรีม น้องมีน” ผมบอกพี่ดรีม
“ง่วงแล้วแหละอาร์มเพราะว่ามีนเขานอนเร็ว พี่พาไปนอนเองนะ” พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมก็เข้ามาอุ้มน้องมีนขึ้นไป น้องมีนซบที่ไหล่พี่ดรีมแล้วง่วงแล้วจริงๆด้วย

“เซนง่วงแล้วหรือเปล่าลูก ง่วงไปนอนตรงโซฟาด้านโน้นก่อนลุงอ้นมาแล้วลุงอาร์มเรียกลูก”ผมบอกเซน เซนพยักหน้าลุกไปนั่งมุมเงียบๆกับแซน เหลือมาริโอ้ ที่นั่งดูการ์ตูน ไอก็นั่งดูการ์ตูน ก็เด็กๆอะนะ พอการ์ตูนสนุกก็เพลอหัวเราะกันออกมา ผมนั่งรออยู่หลานชั่วโมงเซนหลับปุ๋ยไปกับแซนแล้ว ดูนอนซบกันน่ารักเชียว ผมได้ยินเสียงรถมาถึงบ้านแล้ว

“ถึงบ้านแล้วน้องไอซ์ ไม่ต้องร้องแล้วลูก” พ่อผมอุ้มน้องไอซ์ปลอบโยนเข้ามา ไอรีบวิ่งไปหาน้องไอซ์ทันที

“ไอซ์อยากให้พ่อแอ้มา ปู่โทรหาพ่อแอ้นะ ปู่” น้องไอซ์บอกพ่อผม 

“ไทรหาพ่อดิวแล้วพ่อดิวกำลังขับรถมาลูก”พี่ดิมบอก

“ถ้าพ่อดิวมา พ่อแอ้ก็ต้องมาด้วยไอซ์ “ ผมบอกน้องไอซ์ ผมเห็นที่นิ้วน้องไอซ์มีเหล็กด้ามนิ้ว คงไม่ถึงขึ้นหักนะ แต่คงลำบากในการทำนั้นทำนี้หน่อยแหละงานนี้

“ดิวมันบอกว่าใกล้ถึงแล้ว” พี่ดิมบอกผม พี่ดรีมเดินลงมาชั้นล่างแล้ว เพราะว่าพอมีนขึ้นห้องไปนอน

“อั้มพาเซนและแซนกลับบ้านก่อนลูก ง่วงกันแล้วเนี๊ยะ”พ่อผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มปลุกสองหนุ่มที่ลุกขึ้นงัวเงีย แซนลุกเดินเอง พี่อั้มอุ้มเซนที่ดูจะง่วงมาก พี่อั้มอุ้มและพาออกไป ผมก็คงต้องกลับเหมือนกัน

“พี่รอกลับพร้อมพ่อแล้วกัน อาร์มกลับไปนอนพักผ่อนเถอะ “พี่อ้นบอกผม ผมพยักหน้า พี่ดรีมก็เดินออกมาพร้อมกับผมเหมือนกัน ผมรู้สึกว่าพี่ดิม พี่ดรีม หมอด้า เงียบๆเรื่องดิวกับแอ้ยังไงก็ไม่รู้ ผมเดินออกมาพี่อั้มก็ออกรถไปแล้ว แต่ผมเห็นว่ามีรถกะบะแล่นเข้ามาจอดอย่างเร็ว  และคนที่ลงจากรถก็คือดิว ผมยืนมองคนที่ลงอีกข้างต้องเป็นแอ้แน่ๆ แต่ไม่ใช่

“พี่ดรีม ลูกผมละพี่” ดิวถามพี่ดรีม ผมหันไปมองพี่ดรีม เพราะว่าดิวเดินลงมาหาคนที่ลงอีกข้างพร้อมกับกุมมือเขาแบบนั้น ผมหันมามองพี่ดรีมว่าเกิดอะไรขึ้น

“อยู่ในบ้าน “พี่ดรีมพูดห้วนๆ ดิวพยักหน้า

“ดิว” พี่ดรีมเรียกดิวและพยักหน้ามือที่เขากำลังกุมกันผมดูอีกคนคงรู้ ว่าหมายความว่ายังไงเลยแกะมือดิวออกทันที และต่างคนต่างเดินเข้าบ้าน

“พี่ดรีม มันเกิดอะไรขึ้น”ผมถามพี่ดรีม

“พี่ขอไปเล่าที่บ้านพักแล้วกันนะอาร์ม พี่ก็เสียใจที่สุด ที่มันเป็นแบบนี้ อาร์ม “ พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมเปิดประตูรถให้ผมเข้าไปนั่ง แล้วแอ้ละ  ถ้าแอ้ไม่มากับดิว แอ้รู้หรือยังว่าลูกร้องหาแต่แอ้นะ พี่ขับรถพาผมกลับพร้อมกับกุมมือผมไปตลอดทาง ผมเชื่อแล้วว่าพี่ดรีมเสียใจกับเรื่องนี้จริงๆ พี่ดรีมไม่เคยเงียบได้แบบนี้เลย ผมก็กุมมือพี่ดรีมตอบ คือเราให้กำลังใจกันและกันตอนผมพี่ดรีมก็ให้กำลังใจผมตอนนี้ผมต้องให้พี่ดรีมบ้างแล้วแหละ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มความรักของพี่ดรีมทำให้ผมดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 22-09-2015 21:20:07
  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มการเริ่มต้นแฟนที่ดีของผมกับพี่ดรีม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-09-2015 08:40:43
อาร์ม VS พี่ดรีม ผมคิดว่าความรักของพี่ดรีมมันช่วยผมได้มากทีเดียว
    แผลที่ผมถูกยิงดีขึ้นมาผมยอมรับพี่ดรีมมาตามดูแลผมตลอดมานั่งมานอนเฝ้าแม้ว่าจะต้องนอนหน้าห้องนอนของผมก็ตาม ผมรู้ว่าที่พี่ดรีมทำมันคือความรัก มันกำลังเหยียวยาผมให้ดีขึ้น  ผมยอมรับว่าผมเริ่มที่จะหลับเองได้ มีผวานิดหน่อยแต่พี่ดรีมจะเข้ามาปลอบผมจนผมหลับไปอีกครั้ง

“อาร์ม วันนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันนะพ่อโทรบอกพี่ พาหลานๆไปทานข้าวด้วยเพราะว่า ลุงภาเขาจะรับขวัญเซนะ “ พี่อั้มบอกผม

“เรื่องเซนเรียบร้อยแล้วเหรอครับ” ผมถามพี่อั้ม

“อืม ลุงภาจ่ายไป 3 หมื่นบาท” พี่อั้มบอกผมแต่จริงเขาเรียกตั้ง 3 ล้านบาท

“เขายอมเหรอพี่ “ผมถามพี่อั้ม

“ยอมดิ หลักฐานพวกกรูหามาได้ ดีมันไม่ได้สักแดงเลย แต่พ่อยังเห็นว่าเขาให้ที่อยู่แม่ของเซนนะ เขายอมรับว่าเซนเป็นลูกติดเพราะว่าลูกชายเขาบอกว่าเจอแม่ของเซนทำงานร้านอาหารและตั้งท้องก่อนแล้ว ลูกชายเขาเลยเอาแม่ของเซนมาดูแลจนใกล้คลอดแต่ลูกชายเขามาประสบอุบัติเหตุ ประกอบกับแม่ของเซนไม่มีญาติพี่น้องและแม่ของเซนทำงานได้ พวกเขาเลยให้อยู่โดยที่ค่าใช้จ่ายทุกอย่างแม่ของเซนออกเกือบหมด” พี่อั้มเล่าให้ผมฟัง ชีวิตที่ลำบากนี้มีค้อนข้างเยอะนะ แม่คนเดียวที่ต้องเลี้ยงลูก ผมนี้โชคดีมาที่สุดที่สุดทีเกิดมาบนกองเงินกองทอง

“ไปด้วยละ พี่อ้นคงกำลังเดินทางมาจากกรุงเทพ “ พี่อั้มบอกผม

“ไอ้ดรีมมันบอกว่าเราดีขึ้นแล้ว พี่ดีใจนะ อะไรที่มันเลวร้าย ทิ้งมันไปก็ได้ และพี่เชื่อว่าดรีมเขาเข้ามาเติมเต็มมันได้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าผมยอมรับเลยว่าพี่ดรีมช่วยผมได้ดีมาก ผมไม่รู้ว่าผมจะมีความรับให้เขาได้เท่ากับที่พี่ดรีมให้ผมไหม ผมนั่งทำงานต่อไป จนเกือบได้เวลาแล้ว ถามว่าเบื่อไหม ตอบได้ว่ามากที่ต้องมานั่งทำงานเอกสารส่วนพี่ๆผมไปทำหน้าที่ครูฝึก แถมได้ออกไปลุยงานกันอีกด้วย

“ก๊อกๆ” มีคนมเคาะประตู คนเดียวเลยแหละ พี่หมอดรีม

“มารับที่รักกลับบ้าน” พี่ดรีมบอกผม  ผมแลปลิ้นให้ผมเก็บงานเข้าที่เข้าทาง

“พี่ดรีมทำไมวันนี้มารับเร็วจังละ”ผมถามพี่ดรีม

“วันนี้จะต้องพาลูกลิงไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ จะพากันไปทานข้าว ป่านนี้ลูกลิงของเราซ้อมกิจกรรมโรงเรียนเสร็จกันแล้วแหละครับ” พี่ดรีมบอกผม ผมเดินลงมาข้างล่างพร้อมกัน ผมเจอพี่บู้ พี่บู้ช่วงนี้ดูโทรมไปมาก ไว้หนวดเคลา ปกติพี่เขาแถบจะโกรนจนไม่เห็นเลย ผมก็เห็นใจเขานะ แถมเขายังบอกว่าเขาแอบรักผมมาตั้งนานแล้ว มันก็พอพอกับพี่ดรีมนั้นแหละ แต่ผมต้องเลือกพี่ดรีมเพราะว่าผมไม่อยากถูกตกเป็นคนที่ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก ผมแค่ยิ้มให้พี่บู้และเดินลงไปกับพี่ดรีม

“พี่บู้ เร็วๆซิ หมอนัดเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี “ปิ่นเธอมาหาพี่บู้ให้พี่บู้พาเธอไปพบแพทย์ตามนัด

“จะยืนมองอยู่ได้จะอาลัยอาวรอะไรหนักหนา เมียอยู่นี่” ผมเดินออกมาพร้อมพี่ดรีม

“อาร์มโอเคนะ” พี่ดรีมมองผม

“พี่ดรีม ผมโอเคอยู่แล้วแต่ผมรู้สึกเห็นใจพี่บู้ ที่ต้องมาเจอผู้หญิงที่ไม่เคยเข้าใจเขาเลย”ผมบอกพี่ดรีม

“พี่หึงอะ พี่คิดว่าอาร์ม...” พี่ดรีม

“อาร์มไม่ใช่คนประเภท รักอีกคนคบอีกคนนะ อาร์มยอมรับว่าอาร์มมีเขวบ้าง แต่มันยังไม่ใช่ความรักหรอก “ผมบอกพี่ดรีม

“แต่ของพี่มันเรียกว่ารักแล้วนะ “พี่ดรีมบอกผม ผมยิ้ม

“หยอดตลอดไปได้แล้วหลานรอไม่ใช่เหรอพี่ดรีม” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเลยเขินนะ ผมเดินมาที่รถพี่ดรีมถอยรถใหม่แล้วเหรอเป็นเหมือนรถครอบครัวเลย

“ก็หลานเยอะ ถอยคันเล็กไม่ได้แล้ว ถ้ายังมีเพิ่มว่าจะถอยรถบัส”พี่ดรีมพูดผมเข้าไปนั่งข้างหน้า รถคันนี้สามารถนั่งได้เก้าคนเลยนะ พี่ดรีมขับรถออกมาผมเห็นพี่อั้มเดินมาที่รถเหมือนกัน ผมสังเกตุพี่อั้มกับพี่บู้ไม่ไปมาหาสู่กันได้สักพักแล้วเหมือนกัน เป็นเพราะว่าผมหรือเปล่า ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นนะ เป็นเพื่อนกันมาสิบปีจะมาพังลงเพราะผม

“อั้ม “ พี่ดรีมชะลอรถ

“ถอยรถใหม่เลยนะ “ พี่อั้มแซวพี่ดรีม

“รถครอบครัว” พี่ดรีมพูด

“เหรอ ..อาร์มไปรถพี่ไหม “ พี่อั้มชวนผม พี่ดรีมหันขวับไปมองเลยแถมล๊อกประตูด้วยนะ

“ขึ้นแล้วไม่ให้ลง” พี่ดรีมบอก

“ไปรับหลานแล้ว มรึงไปรับเซนกับแซนได้แล้ว เจอกันที่ร้านอาหารเลยนะ “พี่ดรีมบอกพี่อั้ม พี่ดรีมรีบขับรถออกมาทันที เพราะว่าจะสายแล้วมัวแต่คุยพี่ดรีมนี่  พี่ดรีมขับรถมารอรับหลานๆแฝดผม ผมออกมารอรับด้วย น้องไอซ์วิ่งมาหาผม มากอดผมเลย ไอซ์เขาเป็นคนขี้อ้อน

“ฟ๊อด” ผมหอมน้องไอซ์  ส่วนมาริโอ้เดินหน้างอมาเลยสงสัยงอนพี่แน่ๆ ไอเดินออกมาพร้อมกระเป๋าน้องไอซ์ ไอเขารักน้องแฝดคนนี้เขามากพี่ดรีมบอกผมหลายครั้งแล้วว่ากลัวเหมือนกันว่าความรักมันจะเกินเลยไปมากกว่าพี่ชาย

“มาริโอ้เป็นอะไรไปอีกละเรา” พี่ดรีมถามมาริโอ้ ผมก้มมองน้องไอซ์  น้องไอซ์ปิดปากขำ ฃ

“พี่ไอแกล้งโอ้” มาริโอ้บอกพี่ดรีม

“พี่ไม่ได้แกล้งนาย พี่บอกว่าไอ้โก๊ะมันแกล้งนาย พี่ไม่แกล้งนายแน่นอนโอ้ “ไอพูด ผมแอบชื่นชมนะเขาดูดูกว่าทุกคนเลยในบรรดาแฝดสมแล้วที่เกิดออกมาก่อนแม้จะแค่ไม่กี่นาทีก่อนไอซ์

“ก็..ก็..”มาริโอ้

“พี่ไม่แกล้งนายเพราะพี่รู้ว่านายขี้งอน “ไอพูด

“เอานะนิดหน่อยเพื่อนกัน ทำหน้างอนเป็นน้องสาวไปได้ ไปกลับบ้านกัน เราจะไปอาบน้ำแต่งตัววันนี้ปูจะพาไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ที่มีเครื่องเล่น” พี่ดรีมบอกหลานๆ มาริโอ้ค่อยยิ้มออกมาได้

“ไอติม” มาริโอ้พูด   

“ไปขึ้นรถกันเร็วๆ แต่งตัวช้าอดไปนะ” พี่ดรีมบอกแต่ละคนรีบขึ้นรถกันอย่างเร็วเลย

“สวัสดีค่ะ คุณดรีม คุณอาร์ม “ พี่โอมเพื่อนพี่อ้นเขา พี่โมแอบชอบพี่อ้นด้วยแต่พี่ดรีมอบกว่าพี่โมเขามีแฟนเป็นทหารเหมือนกันจะแต่งงานกันเดือนหน้าแล้ว 

“น้องมีนกลับไปแล้วนะค่ะ คุณดิมมารับกลับไปเพราะว่าน้องมีนเขาปวดท้องนะค่ะ “ ครูโมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า

“สงสับพี่ดิมลืมโทรบอกนะ” พี่ดรีมบอกผม ผมขึ้นรถมาหลานๆผม ตื่นเต้นกับรถคันใหม่กันใหญ่เลย

“ชอบไหมครับ เดี่ยวจะมีทีวีจอใหญ่ตรงนี้ไว้ให้หลานๆ “พี่ดรีมบอก

“ชอบที่สุดลุงดรีม” หลานๆ พี่ดรีม ผมหันไปมองพี่ดรีม ผมดีใจแทนแอ้มากที่พี่ดรีมรักหลานๆของพวกผมมากขนาดนี้ พี่ดรีมขับรถพาหลานๆผมกลับมาที่บ้าน ก่อนจะมาที่บ้านผมแวะเอาเสื้อผ้าจะมาเปลี่ยนที่ห้องพี่ดรีมและมาช่วยหลานๆ แต่งตัวด้วย

“พี่ดิมสวัสดีครับ” ผมเข้ามาในบ้าน

“สวัสดีครับน้องอาร์ม ไอ้หมอเด็กมันหลอกน้องอาร์มให้ไปรับหลานกับมันอีกแล้วใช่ไหมครับ” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า

“ไม่ได้หรอกซะหน่อยพี่ดิม “พี่ดรีมรีบค้านทันทีเลย

“เอาละขึ้นไปถอดชุดนักเรียนกันได้แล้ว และอาบน้ำเลยนะครับหลานๆครับ” พี่ดรีมบอกเด็กๆ ผมเดินตามเด็กๆขึ้นไป ที่ห้องนอนแฝดของผม ห้องนอนแฝดน่ารักมากเตียงก็น่ารักเป็นลายการ์ตูนที่แต่ละคนชอบ ตกแต่งได้น่ารักจริงๆ

“รู้ไหมใครออกแบบ” พี่ดรีมถามผม

“แอ้นะ  แอ้เขารู้ว่าลูกๆชอบอะไร ของทุกอย่างแอ้ซื้อมาไว้ให้ลูกหมดเลย มีบ้างที่หมอด้าซื้อหรือพี่ซื้อแต่ส่วนใหญ่พี่จะโทรถามแอ้ว่าซื้ออันนั้นดีไหมอันนี้ดีไหม หลานชอบไหม “พี่ดรีมพูดผมนี้นับถือเลยผมว่าแอ้ได้ทำหน้าที่แม่แม้ว่าร่างกายจะไม่ใช่ได้อย่างยิ่งใหญ่จริงๆ ผมเคยคิดว่ากลัวแทนแอ้ว่า ถ้าลูกโตมาเขารู้ความจริง แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อให้เขารู้วันนี้ความจริงมันไม่สามารถทำลายความรักของลูกและแอ้ได้แน่นอน ผมเปิดตู้เสื้อผ้าหลานผมออกมาเลือกชุดให้ ชุดนี้น่ารักมากเลยแต่ละชุด ยอมารับเลยว่าผมทำแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ หลานๆผมแต่ละคนอาบน้ำออกมากันแล้ว

“น้องไอซ์ไปให้ป้าอาร์มแต่งตัวให้ลูก”พี่ดรีมบอกน้องไอซ์ ผมหันไปค้อนให้ทีหนึ่งเลยเรียกผมว่าป้า  “คิก คิก คิก” ไอซ์ปิดปากขับผม

“น้องไอซ์ชอบชุดนี้ลุงอาร์มพ่อแอ้ซื้อให้ “ น้องไอซ์บอกผม หยิบเสื้อเชิ้ตสายสก๊อตและมีกางเกงขาสั้นเขาชุดพร้อมกับมีเข็มขัดยืดที่ไขว้หลังขึดขอบกางเกงน่ารักมากเลยชุดนี้ยิ่งไอซ์ใส่ก็ยิ่งน่ารัก ผมแต่งชุดให้ไอซ์ ส่วนไอซ์เขาสวมกางเกงขายาวผ้ายืนเอวยางยืดขาเดฟอีกต่างหาก  ส่วนมาริโอ้นี้เขาชุดคล้ายกับไอซ์แต่เป็นเชิ๊ตสีครีมมีโบที่เหมือนทักซิโด้ที่คอดูน่ารักไปอีกแบบ

“นี้แอ้เลือกซื้อให้ลูกเองทั้งหมดเลยเหรอพี่ดรีม” ผมหันไปถามพี่ดรีมพยักหน้า เรียกได้ว่าพาไปถ่ายปกหนังสือได้เลยน่ารักกันทุกคนเลย

“เด็กๆลงไปนั่งรอลุงกันข้างล่างนะลุงกับลุงดรีมจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดกันก่อน “พี่ดรีมบอกเด็กๆ

“นานหรือเปล่าอะลุง” ไอถามพี่ดรีม แม้จริงๆเลย

“ก็พอสมควรนะลูกแต่อย่าไปเล่นกันไกลเดี๋ยวชุดจะเลอะเทอะ”พี่ดรีมบอกหลานผมแอบหยิกไปทีหนึ่ง ผมเดินไปที่ห้องนอนพี่ดรีม พี่ดรีมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้ผม ผมรับมาห้องนอนพี่ดรีมค่อนข้างเป็นระเบียบมาก เขาเรียกผู้ชายเจ้าสำอางค์
“ให้พี่อาบด้วยไหม”พี่ดรีมถามผม ผมหันไปมองแต่พี่ดรีมเข้ามาประกบผมแล้ว ผมก็เงยหน้ามองพี่ดรีม พี่ดรีมก้มลงประกบจูบปากผมทันทีโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ผมไม่รู้ว่าเพราะความน่ารักของเด็กๆ มันทำให้ความโกรธหายไปจากผมชั่วคราวหรือถาวร แต่ผมรู้สึกว่าผมกำลังตอบสนองพี่ดรีมได้ดี ผมรู้ตัวอีกที พี่ดรีมค่อยๆดันผมเข้าไปในห้องน้ำ

“อาบน้ำกันนะ สัญญาอาบน้ำอย่างเดียว” พี่ดรีมพูด ผมพยักหน้าผมอยากรู้เหมือนกันว่าผมจะรู้สึกตัวสั่นหรือว่าอะไรไหม จะมีปฏิกิริรยาโต้ตอบไหม ผมค่อยถอดชุดออกพี่ดรีมช่วยผมถอดชุดออก จนหมด ผมไม่มีปฏิกิริยาแบบนั้นแล้ว ผมดีใจที่สุด อาการต่อต้านมันหายไป ตอนนี้สายน้ำกำลังราดรดกายผมกับพี่ดรีมอยู่

“เห็นไหมครับ ใจเราเท่านั้น ที่จะทำให้เรากลัวหรือไม่กลัว “พี่ดรีมบอกผม ผมสองคนอาบน้ำด้วยกันเกือบครึ้งชั่วโมงผมรีบออกมาแต่งตัวเพราะว่าหลานรอนานแน่ๆ เลย ผมสองคนลงมาหลานกำลังนั่งนอนในห้องนั่งเล่น ลุงภาแลพ่อผมอยุ่ในบ้านแล้ว พามิ้นมาด้วยมิ้นวันนี้แต่งตัวหล่อเขียวใส่เหมือนมาริโอ้เลย

“ทำไมมิ้นต้องใส่ชุดเหมือนโอ้ด้วยอะ” มาริโอ้พูดทำหน้างอนิดหน่อย

“ก็ดีแล้วนิ แสดงว่าน้องรักโอ้มาก” พี่ดรีมบอกมาริโอ้ ผมรู้ว่ามิ้นติดโอ้ แต่โอ้ไม่ชอบตรงที่มิ้นชอบแย้งของนี่แหละ 

“เอาละเตรียมไปได้แล้ว อ้นกับไอ้อั้มมันมาแล้วนั้นนะ “ พ่อผมบอกหลานๆ มาริโอ้เดินไปจับมือเพราะผม แน่นอนมิ้นต้องไม่ยอมน้อยหน้าเดินไปพยายามจับมือพ่อผมด้วยจะเดินกับปู่ว่างั้น น้องมิ้นนะเขาติดลุงดิมมาก

“เราไปทานข้าวกันลูกลิงทั้งหลายห้ามซนกันนะครับวันนี้” พี่ดรีมสั่ง

“ว่าพวกเขาเป็นลิงอีกแหละ”มาริโอ้ ผมขำเลยนะ

“ถ้าไม่ซนก็จะเลิกว่า  ว่าเป็นลิง ขึ้นรถได้แล้วลูก “พี่ดรีมบอกเด็ก เด็กๆขึ้นรถพี่ดิมกันหมด ผมเห็นสองหนุ่มหล่อ เซนเขาใส่ชุดน่ารักมาก กางเกงยืนจั้มขาน่ารักเชียวส่วน แซนเขาใส่กางยืนพอดีตัวของเด็กสวมเสื้อโปโล มันช่างเหมือนดิวมาก เด็กๆนี้โตกันเร็วจริงๆ

“ลุงดรีมลุงอาร์มหวัดดีครับ” แซนและเซน ไหว้ผมสองคน และพากันขึ้นรถ

“พี่แซน ไอมีไพ่ใบใหม่แล้วนะพลังเยอะด้วย” เด็กๆเขาคุยกันเรื่องไพ่ทาโร่ สมัยผมเด็กก็ชอบซื้อสมุดมสะสมสติกเกอร์ ผมขึ้นไปนั่ง แฝดสาม เซนและแซน ส่วนมีนไปรถพี่ดิม กับน้องด้า มิ้นนะไปรถพี่อ้น พี่โอมและพี่อั้ม 

“ว่าไงแดน เจอกันที่ร้านอาหารเลย ใครมากับมรึงไอ้เดย์เหรอ ไอ้ดิ๊บด้วยเออ ๆเจอกัน มาดิ ไอ้อั้มมันบอกมาหมดยกเว้น แอร์กับแอ้ อิ้งและแอมไปเข้าค่าย กับไอ้เดียร์นั้นแหล มรึงสั่งอาหารให้สามเด็กยัง ดีมาก นึกว่าทิ้งเด็กมาไม่สั่งอะไรให้กิน พ่อจะด่ามรึง เออ ๆ เจอกัน “พี่ดรีมคงโทรหาน้องชายเขา รถแล่นมาถึงร้านอาหาร ค้อนข้างจะใหญ่  มีเรือนไทยสำหรับคนที่พาครอบครัวมา1นั่งเป็นสวนตัวและโต๊ะรวมที่เหมาะกับคนไม่เยอะ ไม่เกินสิบคนต่อโต๊ะ แต่พ่อผมเลือกจองเรือนไทยใกล้ๆ กับเครื่องเล่นให้เด็กๆ น้องไอซ์เดินกับผมตลอดเลย ไอด้วย ไอเขาติดน้องไอซ์มาก ส่วนโอ้นั้นก็เดินเล่นเกมส์มือถือของพี่ดรีม แน่นอนมิ้นต้องพยายามเดินตามติดอยากจะเล่นบ้าง

“โอ้ มั้ง “ มิ้นเรียกมาริโอ้

“ลุงดรีมให้พี่เล่นคนเดียว มิ้นจะทำของลุงพัง”มาริโอ้พูด มิ้นทำท่าจะร้องไห้ ตอนนี้โต๊ะถูกจัดไว้พร้อมแล้ว มีโต๊ะเล็กของเด็กๆ และโต๊ะของผู้ใหญ่

“พี่อาร์มหวัดดีครับพี่” ดิ๊บ ผมไม่เจอนานเหมือนกัน ทุกรุ่นสนิทกันหมดยกเว้นแค่รุ่นดิ๊บ แอร์  ตั้น บอลและเจที่ไม่สนิทกัน คนที่ไม่สนิทคือน้องผมคนเดียวนะ

“ดีดิ๊บ เรียนหนักไหม”ผมถามดิ๊บ
“หนักมากพี่ ผมยังลังเลว่าจะไปฝึกดีไหม เรียนเป็นหมอบ้านมันเหนื่อยมากกว่าแต่ไม่ต้องออกไปตากแดดตากลมฝึกแค่นั้นนะพี่” ดิ๊บมันบอกผม พี่ดรีมนั่งลงข้างๆผม  วันนี้เรียกว่าเกือบครบ 

“เอาละเด็กๆ ทำไมวันนี้ปู่พามากินข้าวนอกบ้านรู้ไหม” ลุงภาถามเด็กๆแน่นอนทำหน้างงกันหมด

“วันเกิดเหรอปู่” มาริโอ้ถาม   “แต่ของใครอะปูไม่ใช่ไอ และน้องไอซ์และน้องโอ้แน่ๆ “ ไอแฝดคนโต

“วันนี้ เราเลี้ยงตอนรับสมาชิกใหม่ น้องเซนและน้องแซน น้องเซนเขาเป็นสมาชิกบ้านเราโดยสมบูรณ์แล้ว” ลุงภาพูด

“เซนไม่ต้องกลับไปปู่กับย่าใช่หรือเปล่าครับปู่ “เซนลุงขั้นวิ่งไปหาพ่อผม พ่อผมพยักหน้า

“ต้องขอบคุณลุงๆเขานะ รู้ไหมเซน เซนต้องเป็นเด็กดี ของพ่อแอ้ พ่อดิว และลุงๆ และปู่ด้วย “ พ่อผมพูดเซนพยักหน้า เซนคงกังวลน่าดูเลย เซนวิ่งไปหาพี่อ้น พี่อ้นเขารักเซนไมแพ้หลานแท้ๆเลย แต่ผมสงสารที่เซนยังไม่รู้ว่าแม่เขาเสียไปแล้วนี่ซิ ถ้ารู้ไม่รู้จะเสียใจมากขนาดไหนนะ แต่สิ่งที่ผมกลัวอีกอย่างขอให้เขาเข้าใจแอ้ ถ้าเขารู้ความจริงและเขาไม่เข้าใจว่าทำไมแอ้ไม่บอกเขาเขาจะโกรธไหม

“อาร์ม” พี่ดรีมเรียผม ผมสะดุ้งเลย  “คิดอะไรอยู่” พี่ดรีมถามผม

“อาร์มแค่คิดว่าถ้าวันหนึ่งเซนเขารู้ความจริงที่แอ้กับดิวไม่บอกเขาไปตรงๆ ว่า แม่เขาเสียไปแล้ว” ผมบอกพี่ดรีม

“พี่ว่าเซนคงจะเข้าใจแอ้และดิวนะ พี่หวังอย่างนั้น” พี่ดรีมบอกผม

“อะแฮม” พี่อั้มกระแอมเสียง  “ไอ้หมอดรีมครับ แม้พอมีหลานลืมหลานเลยนะครับ “ พี่ดิมแซวอีกคน

“ไอ้นี้ กรูให้สิทธิ์มรึงเยอะไปไหม๊” พี่อ้นอีกคน วันนี้เรียกว่าวันแห่งความสุข เสียดายที่แอ้และดิวมาไม่ได้เพราะว่าดิวเขามีเตะบอลวันนี้วันนี้คงเหนื่อยแอ้คงไปนั่งข้างสนามดูแลดิวนั้นแหละ ผมเห็นหลานๆมีความสุข ภาพตอนเด็กๆ มันทำให้ผมยิ้มได้ สองบ้านที่คอยดูแลกันและกันเอื้อหนุนกันและกัน มันน่ารักมากทีเดียว ผมขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ยิ่งมีหลานเกิดจากสองบ้านนี้ด้วยแน่นอน พวกผมยิ่งทุ่มเทความรักกันเต็มที แต่ใจก็แอบกลัวความบางทีมันก็อยู่กับเราไม่ค่อยได้นาน  มันกับมักจะมีน้ำตาเข้ามาแทรกแทรงเสมอ กลัวเหลือเกิน
  หลังจากที่ทานอาหารกันแล้วเด็กก็ขอออกไปเล่นเครื่องเล่น หมอด้าอาสาพาไปเล่น พี่โอมต้องรีบอาสาไปด้วย ด้าหันมาควักมือเรียกผม พี่ดรีมพยักหน้า ผมลุกไป น้องมีนเขารอไปกับผมด้วย น้องมีนี้ผมบอกเลยมีทุกอย่างที่ผมคิดว่าเหมือนแอ้ที่สุด ไม่ว่าจะแววตา กิริยาท่าทางแต่แอ้อาจจะดูแมนมากกว่ามีนเยอะ ความน่ารักอ่อนแอ่นของน้องมีนผมเลยเห็นทุกคนค้อนข้างจะถนอมน้องมีนมากที่สุด

“น้องมีนอยากนั่งชิงช้า ป้าอาร์มนั่งกับน้องมีนได้ไหมครับ” น้องมีนถามผม

“ได้ซิครับทำไมจะไม่ได้ เราไปนั่งกันดีกว่าเนอะ” ผมบอกมีน หลานๆคนอื่นก็ปืนป่ายเล่นกันที่บ้านที่มีเหมือนเชือกให้ปีนเล่นกัน ผมอุ้มน้องมีนขึ้นนั่งชิงช้า ผมจำได้ว่าพ่อเคยทำกับผมแบบนี้ตอนผมเด็กๆ เวลาพ่อต้องมีเวลาจะพาพวกผมไปทานข้าวกันนอกบ้าน มันอบอุ่นมาก  ผมเชื่อแล้วว่าเด็กๆนี้สร้างความสุขให้บ้านผมจริงๆ ยิ่งพี่โอม พี่อ้น หรือแม้กระทั้งพี่อั้ม ดูท่าจะไม่รักเด็กแต่พอเจอหลานแบบนี้รักมากจนอดแปลกไม่ได้เลย

“ฟ๊อด” ผมตกใจเพราะวี่คนมาหอมแก้มผมจากด้านหลัง ส่วนน้องมีนนี้เอามือปิดตาและขำผมด้วย คนที่ทำแบบนี้ก็พี่ดรีมผมนั้นแหละ

“ลุงดรีมพ่อดิวกับพ่อแอ้จะมาหาน้องมีนหรือเปล่า น้องมีนอยากจะเป่าออแกนด์ให้พ่อแอ้กับพ่อดิวฟัง ก่อน” น้องมีนพูด  ผมเห็นพี่ดรีมเงียบทุกทีที่หลานๆผมถามถึงดิวและแอ้

“พี่ดรีมเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ทำไมพี่ดรีมเงียบละ” ผมถามพี่ดรีม   “ไม่อะไรครับน้องอาร์ม “พี่ดรีมบอกผม

“พ่อดิวบอกว่าวันอาทิตย์จะมานะครับ” พี่ดรีมบอกน้องมีน  พี่ดรีมมองผมแล้วยิ้มๆ  ผมคงคิดมากไปนะ

“แหง๊ๆๆ “ผมสะดุ้งอีกครี้งเพราะว่าเสียงร้องไห้เสียงดังจนทุกคนหันไปมองที่จุดเกิดเหตุ น้องไอซ์ และมาริโอ้ที่ยืนตกใจ น้องไอซ์กุมมือตัวเอง พี่ดรีมรีบวิ่งไปดูเลย หมอด้าด้วย น้องมีนยังตกใจเลยผมกอดน้องมีนไว้ ผมเดินไปดูใกล้

“ฮือๆ ลุง เจ็บๆ “ น้องไอซ์   “ฮือๆ โอ้ไม่รู้ ว่านิ้งพี่ไอซ์อยู่ตรงนั้น ฮือๆ” มาริโอ้ สงสัยละลื้นลงมาทับ ดูน้องไอซ์ร้องใหญ่เลย

“น้องไอซ์ทำไม ฮือๆ ไอซ์เจ็บมากหรือเปล่า ฮือๆ” ไออีกคน

“เกิดอะไรวะดรีม” พี่อ้นเดินออกมาดู น้องๆผมด้วย   

“ตอนโอ้ลื้นลงมาน่าจะทับนิ้วน้องไอซ์นะพี่ ดูจากภายนอกน่ะจะไม่หักแต่วางใจไม่ได้นะพี่เอาไปเอ็กซ์เรย์ดีกว่า” พี่ดรีมบอกพี่ดิม

“ไอซ์เจ็บ ไอซ์เจ็บอะลุง” ไอซ์ร้องไห้ใหญ่เลย

“ปู่ ฮือๆ” ไอซ์พอเห็นพ่อเลยเบนไปหาพ่อผมแทน พ่อผมอุ้มไอซ์เพื่อปลอบโยนมาริโอ้ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ตกใจเหมือนกัน

“งันพ่อพาไปโรงพยาบาลเลยนะ “ลุงภาบอก  “ ภีมพาหลานไปโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าหักหรือเปล่า” ลุงภาบอกพ่อผม

“ไอซ์ไม่เป็นไรลูก ไม่ร้องนะคนเก่ง ปู่พาไปโรงพยาบาลลูก “พ่อผมพยายามปลอบโยนไอซ์ไปตลอด

“งั้นดรีมพาหลานๆกลับบ้านเลย ไอกลับบ้านกับลุงนะ “ พี่ดิมบอกไอ  “แต่ไอจะหาน้อง” ไอพูด

“น้องไม่เป็นอะไรลูกนะ ไปอยู่กับลุง น้องโอ้ก็ร้องไห้เห็นไหม เวลายนี่เราเป็นพี่เราต้องปลอบน้อง โอ้เขาไม่อยากให้ไอซ์เจ็บหรอกลูกนะ ไอ “ พี่ดิมบอกไอ พี่ดรีมจูงไอ ผมก็กอดน้องมีนไว้ที่ตกตัวสั่นเหมือนกัน เซนและแซนก็ตกใจไม่แพ้กัน มีแต่มิ้นที่ทำหน้างงแค่นั้นเอง 

“โอ้ร้องไม๊..โอ้” มี้นเรียกมาริโอ้ใหญ่เลย  มาริโอ้ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ดีนะที่ทานกันอิ่มแล้ว ผมพากหลานๆขึ้นรถพี่ดรีม ผมพากันกลับบ้าน ไปรอกันที่บ้านว่าน้องไอซ์จะเป็นยังไงกันบ้าง ผมพาเด็กๆกลับมาดูท่าจะหมดสนุกกันหมดเลยแต่ละคน

“มาริโอ้ไม่ร้องไห้แล้วลูก ลุงรู้ว่าโอ้ไม่รู้ว่าลื้นลงมาแล้วจะโดนนิ้งพี่ไอซ์เข้า คราวหน้าหนูต้องดูด้วยนะ เพราะว่าถ้าทำเพื่อนเจ็บเพื่อนก็จะไม่เล่นกับโอ้อีกนะ “พี่ดรีมปลอบโอ้

“โอ้บ้า โอ้ทำพี่ไอซ์เจ็บ “ ไอพูด คงเป็นห่วงน้องมาก

“โอ้ไม่บ้า โอ้ไม่ได้อยากทำซะหน่อยพี่ไอ บ้า ฮือๆ”มาริโอ้ พูดไปร้องไห้ไป ผมนั่งๆนอนอยู่กับหลานๆ โดยเฉพาะมีนที่กอดผมตกใจไม่แพ้กันและดูท่าจะง่วงนอนแล้วด้วย

“พี่ดรีม น้องมีน” ผมบอกพี่ดรีม
“ง่วงแล้วแหละอาร์มเพราะว่ามีนเขานอนเร็ว พี่พาไปนอนเองนะ” พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมก็เข้ามาอุ้มน้องมีนขึ้นไป น้องมีนซบที่ไหล่พี่ดรีมแล้วง่วงแล้วจริงๆด้วย

“เซนง่วงแล้วหรือเปล่าลูก ง่วงไปนอนตรงโซฟาด้านโน้นก่อนลุงอ้นมาแล้วลุงอาร์มเรียกลูก”ผมบอกเซน เซนพยักหน้าลุกไปนั่งมุมเงียบๆกับแซน เหลือมาริโอ้ ที่นั่งดูการ์ตูน ไอก็นั่งดูการ์ตูน ก็เด็กๆอะนะ พอการ์ตูนสนุกก็เพลอหัวเราะกันออกมา ผมนั่งรออยู่หลานชั่วโมงเซนหลับปุ๋ยไปกับแซนแล้ว ดูนอนซบกันน่ารักเชียว ผมได้ยินเสียงรถมาถึงบ้านแล้ว

“ถึงบ้านแล้วน้องไอซ์ ไม่ต้องร้องแล้วลูก” พ่อผมอุ้มน้องไอซ์ปลอบโยนเข้ามา ไอรีบวิ่งไปหาน้องไอซ์ทันที

“ไอซ์อยากให้พ่อแอ้มา ปู่โทรหาพ่อแอ้นะ ปู่” น้องไอซ์บอกพ่อผม 

“ไทรหาพ่อดิวแล้วพ่อดิวกำลังขับรถมาลูก”พี่ดิมบอก

“ถ้าพ่อดิวมา พ่อแอ้ก็ต้องมาด้วยไอซ์ “ ผมบอกน้องไอซ์ ผมเห็นที่นิ้วน้องไอซ์มีเหล็กด้ามนิ้ว คงไม่ถึงขึ้นหักนะ แต่คงลำบากในการทำนั้นทำนี้หน่อยแหละงานนี้

“ดิวมันบอกว่าใกล้ถึงแล้ว” พี่ดิมบอกผม พี่ดรีมเดินลงมาชั้นล่างแล้ว เพราะว่าพอมีนขึ้นห้องไปนอน

“อั้มพาเซนและแซนกลับบ้านก่อนลูก ง่วงกันแล้วเนี๊ยะ”พ่อผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มปลุกสองหนุ่มที่ลุกขึ้นงัวเงีย แซนลุกเดินเอง พี่อั้มอุ้มเซนที่ดูจะง่วงมาก พี่อั้มอุ้มและพาออกไป ผมก็คงต้องกลับเหมือนกัน

“พี่รอกลับพร้อมพ่อแล้วกัน อาร์มกลับไปนอนพักผ่อนเถอะ “พี่อ้นบอกผม ผมพยักหน้า พี่ดรีมก็เดินออกมาพร้อมกับผมเหมือนกัน ผมรู้สึกว่าพี่ดิม พี่ดรีม หมอด้า เงียบๆเรื่องดิวกับแอ้ยังไงก็ไม่รู้ ผมเดินออกมาพี่อั้มก็ออกรถไปแล้ว แต่ผมเห็นว่ามีรถกะบะแล่นเข้ามาจอดอย่างเร็ว  และคนที่ลงจากรถก็คือดิว ผมยืนมองคนที่ลงอีกข้างต้องเป็นแอ้แน่ๆ แต่ไม่ใช่

“พี่ดรีม ลูกผมละพี่” ดิวถามพี่ดรีม ผมหันไปมองพี่ดรีม เพราะว่าดิวเดินลงมาหาคนที่ลงอีกข้างพร้อมกับกุมมือเขาแบบนั้น ผมหันมามองพี่ดรีมว่าเกิดอะไรขึ้น

“อยู่ในบ้าน “พี่ดรีมพูดห้วนๆ ดิวพยักหน้า

“ดิว” พี่ดรีมเรียกดิวและพยักหน้ามือที่เขากำลังกุมกันผมดูอีกคนคงรู้ ว่าหมายความว่ายังไงเลยแกะมือดิวออกทันที และต่างคนต่างเดินเข้าบ้าน

“พี่ดรีม มันเกิดอะไรขึ้น”ผมถามพี่ดรีม

“พี่ขอไปเล่าที่บ้านพักแล้วกันนะอาร์ม พี่ก็เสียใจที่สุด ที่มันเป็นแบบนี้ อาร์ม “ พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมเปิดประตูรถให้ผมเข้าไปนั่ง แล้วแอ้ละ  ถ้าแอ้ไม่มากับดิว แอ้รู้หรือยังว่าลูกร้องหาแต่แอ้นะ พี่ขับรถพาผมกลับพร้อมกับกุมมือผมไปตลอดทาง ผมเชื่อแล้วว่าพี่ดรีมเสียใจกับเรื่องนี้จริงๆ พี่ดรีมไม่เคยเงียบได้แบบนี้เลย ผมก็กุมมือพี่ดรีมตอบ คือเราให้กำลังใจกันและกันตอนผมพี่ดรีมก็ให้กำลังใจผมตอนนี้ผมต้องให้พี่ดรีมบ้างแล้วแหละ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นทนไม่ได้ที่จะเห็นหลานเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-09-2015 14:40:13
พี่อ้นทนไม่ได้ที่เห็นหลานเสียใจ
  ผมกับไอ้ดิมกำลังขับรถไปที่โรงพยาบาลกัน เพราะว่าน้องไอซ์ตอนที่เล่นเครื่องเล่นกัน น้องมาริโอ้ดันลื้นไถลลงมาทับนิ้วน้องไอซ์เข้า ผมขออย่าให้หักเลย เห็นน้องไอซ์ร้องไห้เจ็บปวดแล้วสารมากแถมยังร้องหาแต่แอ้อีกต่างหาก

“ไอซ์นะเวลาไม่สบายหรือรู้สึกไม่ค่อยดีเขาจะร้องหาแต่แอ้ บางที่ต้องให้ดิวขับรถพาแอ้มาเลย “ดิมมันหันมาบอกผม ผมพยักหน้าแสดงว่าไอซ์รักแอ้มากจริงๆ ผมยิ้มดีใจแทนน้องชายผมนะ

“พรุ่งนี้มรึงมารับกรูด้วยนะ ไอ้ดิม ขี้เกียจขับรถไปวะ” ผมหันไปบอกไอ้ดิม มันก็พยักหน้าไอ้ดิมมันเลี้ยวรถเข้าจอดลานจอดรถผมกับดิมลงจากรถและตรงไปยังห้องฉุกเฉินทันที  ผมได้ยินเสียงไอซ์ร้องไห้ค้อนข้างดังทีเดียว พ่อผมกำลังอุ้มไอซ์พยามปลอยโดย

“เดี๋ยวจะพาไอซ์ไปเอ็กซเรย์ก่อน “ลุงภาบอกผม ไอ้ดิมมันเข้าไปช่วย ไอ้อั้มมันเดินไปซื้อกาแฟ มาส่งให้ผมแก้วหนึ่ง

“โทรหาแอ้ยังอั้ม”ผมหันไปถามอั้ม

“โทรไม่ติดพี่ ให้พี่ดิมโทรหาไอ้ดิวแล้ว สงสัยมีปาร์ตี้กันแน่เลยหลังจากเตะบอลไอ้นี่”ไอ้อั้มพูดผมพยักหน้า ไอ้โอมมันอุ้มมิ้นมด้วย

“ดูปลา ปูปลา” มิ้น

“ไปอยู่กับลุงอ้นบ้าง ดื้อชิบเลยวะ” ไอ้โอม มิ้นกางมือมาหาผม สงสัยงอนไอ้โอมอีกแล้ว

“ลุงดูปลา ลุงโดมไม่รัก” ผมก้มมองตัวแสบเอาหน้าไถหน้าอกผม

“เดี๋ยวค่อยไปมิ้น พีไอซ์อยู่ในห้องนี้เห็นไหม”ผมถามมิ้น มิ้นชะโงกเข้าไปมอง

“พี่ไอซ์ร้องไห้ ไม๊?” มิ้นถามผม  “พี่ไอซ์เขาเจ็บนิ้วมิ้น “ อั้มมันบอกมิ้น “มิ้นทำหน้างงๆ และหันมาซบผมต่อไอ้โอมมันนั่งกระดกกาแฟของมันต่อ หมอด้าเดินมาพร้อมพนักงานเข็นรถผู้ป่วยโรงพยาบาล

“น้องหมอด้าที่น่ารักของโอม” ผมหันไป ฝันทั้งที่ยังหัวค่ำอยู่เลย ผมหยักไหล่ให้ไอ้อั้มดูน้องมัน

“มันอาการหนักจนอยากจะเยียวยา “ ไอ้อั้มพูด

“โอ้ยย นี้ฉันขาแพลงนะไม่ได้ขาขาด “ ผมได้ยินเสียงน่ารักน่ารัก ดังมาจากห้องผมหันไปมองเด็กผู้ชายที่ถูกเจ้าหน้าที่เข็นออกมาด้านนอกมีผ้าพันขาแต่เขามองมาทางผมสามคนเอาแล้วไงเด็กเก่าใครวะ แถมยิ้มโชว์ฟันเหล็กเด็กแนวเลยผมหันไปมองไอ้อั้ม ไอ้อั้มส่ายหัว ผมสองคนมองไปทีไอ้โอมนั้นไงมันยกแก้วกาแฟค้างเลย

“พี่โอม ...” เรียกแบบนี้ชัดเลยของใคร ผมชะโงกมองมันเต็ม

“ขอตัวนะพี่” ไอ้โอมมันลุกไปดูน้องเขา

“เล่นซะเด็กเชียวไอ้เวร อายุถึงสิบหกยังวะ” ผมหันมากระซิบกับไอ้อั้ม ผมว่าตอนนี้มิ้นหิวนมแล้วเอานิ้วใส่ปากแล้วเนี๊ยะ

“น่าจะ 14-15 นะพี่ ไอ้นี้มันกินหญ้าอ่อน” ไอ้อั้มมันแซวน้องชายมันไอ้โอมเดินไปหาน้องเขา น้องเขาก็ดูอ้อดอ้อนน่าดู พอดีเลยหมอด้าเดินออกมา ไอ้โอมมันหันมาเจอเขาแต่หมอด้าคงรู้อยู่แล้วว่าไอ้โอมเป็นไง แต่ผมเชื่อว่าเครดิตมันติดลบก็ตรงนี้แหละส่วนของผมนะ ไม่เคยมาแสดงตัว ต้าไม่เคยรู้เลยเพราะว่าผมไม่ปล่อยให้ยืดยาวแน่นอน

“พี่ขอตัวนะครับพอดีว่าหลานพี่เขาได้รับบาดเจ็บนะครับ” ไอ้โอมมันบอกน้องเขา ผมกำลังจะลุกขึ้นตามพ่อผมไปห้องเอ็กซ์เรย์กัน

“หลานแน่นะ ไม่ใช่ลูกอะ” น้องเขาแซวไอ้โอม

“ไอ้โอม มาอุ้มลูกมรึง จะนอนแล้วเนี๊ยะ” ผมบอกไอ้โอม น้องเขาสะบัดหน้ามามองผม ผมหยักคิ้วให้ ผมอุ้มมิ้นที่เอาหัวผาดบ่าผมอยู่ตอนนี้ น้องที่นั่งบนรถเข็นก็อ้าปากค้างชี้และหันมามองไอ้โอมสลับไปมา

“เอาเร็วดิวะลูกมรึงจะนอนแล้ว”ผมเร่งมัน ไอ้อั้มมันหยักคิ้วกับผม

“ชิส์มีลูกมีเมียแล้วไปเลย ผมเดินเองได้” นั้นน้องเขาลุกเดินไปอย่างเร็วทันที ไอ้โอมอ้าปากค้างเมื่อกี้ยังออดอ้อนให้มันไปส่งอยู่เลย ฮาๆ ไม่ได้แกล้งนะ

“พี่อ้นอะเกือบจะได้ อิบ อิบแล้ว” ไอ้โอม  “น้องเขาขาเจ็บขนาดนั้นยังจะมีหน้าไปขออิบอิบเขาอีกเหรอ”ไอ้อั้ม ผมก็ส่งมิ้นไปให้มันอุ้ม

“ ไปซื้อนมกล่องมาไปหิวแล้วถ้าจะให้ดีพากลับบ้านไปเลยก็ได้โอม “ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันพยักหน้า มันอุ้มมิ้นออกไป ผมเดินไปกับไอ้อั้ม

“ดิว น้องไอซ์ร้องหาแอ้ ดังนั้นมรึงต้องพาแอ้มาด้วย จะยังรักหรือจะเลิกรักก็ต้องทำเพื่อลูกดิว ลูกมรึงต้องมาก่อนซิวะดิว มรึงโทรหาแอ้ไม่ติด มีอะไรหรือเปล่า ดิว ..ดิวไม่เคยเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้นะ “ผมได้ยินผมหันมามองไอ้อั้ม ผมว่างานเข้าแล้วแหละ ดูสีหน้าไอ้ดิมไม่ค่อยดีเท่าที่ควร

“เข้าไปก่อนอั้ม ไปหาพ่อก่อน” ผมกระซิบกับไอ้อั้ม อั้มมันพยักหน้า ผมเดินมาหาไอ้ดิมที่คุยโทรศัพท์อยู่ ดิมมันหันมามองผม ตกใจทันที

“แค่นี้นะดิว “ไอ้ดิมมันกดวางสาย  ผมพยักหน้ามันรู้ว่าผมหมายถึงอะไร

“มันเกิดอะไรขึ้นไอ้ดิม”ผมถามไอ้ดิม น้ำเสียงของผมมันรู้ดีว่าซีเรียสมาก ไอ้ดิมทำท่าจะพูดแต่มันก็เหมือดจะจะพูดยาก

“พูดออกมาตรงๆ ไอ้ดิมมมันเกิดอะไรขึ้น” ผมถามไอ้ดิมย้ำ มันคงรู้ว่าถ้ามันไม่พูดจะเกิดอะไรขึ้นมันมองหน้าผม

“ดิวกับแอ้เลิกกัน”ดิมบอกผม   “มรึงว่าอะไรนะ” ผมถามไอ้ดิมย้ำอีกครั้งเพราะว่าไม่เชื่อหูตัวเองแน่นอน

“กรูบอกว่าดิวกับแอ้เลิกกัน ...เขาสองคนไม่รักกันเหมือนเดิมแล้วแต่จะลดมาอยู่สถานะไหนกรูไม่รู้ อ้น” ไอ้ดิมมันบอกผม

“หลานรู้เรื่องนี้ไหม”ผมถามไอ้ดิม ไอ้ดิมมันส่ายหัว

“มรึงเคยดูข่าวบันเทิงบ้างไหมไอ้อ้น ...แอ้เขาให้สัมภาษญ์ว่าคบกับติ๊กอยู่ ..ดิวบอกว่าดิวมันถามแอ้แล้วแอ้บอกว่าแอ้เลือกเขา มรึงจะให้กรูทำยังไง อ้น “ไอ้ดิมมันถามผม 

“กรูไม่เชื่อว่าแอ้มันจะบอกว่ามันคบกับไอ้ติ๊ก น้องไอ้ตุ๊ กรูไม่เชื่อ”ผมพูดผมรีบหยิบมือถือมากด

“อย่าเพิ่งบอกไอซ์เรื่องนี้ ดูไอซ์ซิร้องหาแต่แอ้ ไอ้ดิว “ผมหันมาบอกไอ้ดิม ผมเดินไปหาที่มีสัญญาณดีดี หน่อยผมกดโทรศัพท์หาแอ้มันดังนะ แต่ไม่มีคนรับ ผมยืนรออยู่สักพัก จนสายตัดผมก็กดกระหนำโทรอีก มันก็ไม่รับ

“แอ้ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่วะ” ผมบ่นออกมา  “พี่อ้น เกิดอะไรขึ้น” ไอ้อื้มมันเดินมาหาผม 

“ไอ้ดิมมันบอกว่าแอ้กับดิวเลิกกัน” ผมพูด อั้มตกใจมากพอกัน  “พี่พูดเล่นหรือเปล่า” ไอ้อั้ม

“น้ำเสียงไอ้ดิมไม่ได้พูดเล่นอั้ม กรูเห็นความผิดปกติมาหลายวันแล้ว ..มรึงเห็นข่าวดาราบ้างไหม กรูไม่ได้ติดตามเลย ดิมมันบอกว่าแอ้ให้สัมภาษญ์ว่าคบกับติ๊ก “ผมถามไอ้อั้ม ไอ้อั้มมันเงียบไป

“ไม่เลยพีไม่ได้ดูอะ ก็ช่วงนี้ออกไปสัมมนา ไปอบรมแถบจะทุกวัน วันเว้นวัน เลยไมได้ดู มันเป็นเรื่องจริงเหรอ ติ๊กกับแอ้ และดิวมันเพื่อนกัน “ไอ้อั้มมันพูดผมนิ่งเงียบ

“พี่อ้น...อั้มว่ารอให้ทั้งคู่มาแล้วเราค่อยคุยกันดีกว่า”อั้มบอกผม

“พี่กลัวว่าแอ้มันจะไม่มาเพราะว่า พี่ได้ยินว่าไอ้ดิมมันบอกให้ดิวพาแอ้มาเหมือนดิวมันจะติดต่อแอ้ไม่ได้ “ผมบอกอั้ม

“เอานะ ยังไงดิวมันต้องพาแอ้มา “อั้มบอกผม ผมพยักหน้า น้องไอซ์ออกมาแล้ว กอดพ่อผมติดเลย


“ไม่หักแต่เดี๋ยวผมจะให้เขาเอา ฟิ้งเกอร์สปิ้นส์ดามให้ช่วงนี้น้องอาจจะรำคาญร้องไห้งอแงนิดหน่อยนะครับท่าน และคงจะงอแงตรงที่จะปวดด้วยอาจจะมีไข้นิดหน่อย แต่เท่าที่ผมดูทุกอย่างโอเค “ หมอกระดูกรายงานอาการน้องไอซ์กับพ่อผมและลุงภา ผมเข้าไป ยังสะอึกสะอื้นอยู่เลย พ่อผมอุ้มไอซ์กลับไปที่ห้องเพื่อทำการใส่อย่างที่แพทย์เขาบอก

“ปู่ พ่อแอ้ พ่อดิวมาหาไอซ์หรือเปล่า” น้องไอซ์ถามพ่อผม 

“มาลูก ลุงเขาโทรให้แล้วนะ “ ลุงภาบอกน้องไอซ์ ผมภาวนะขอให้แอ้มันมา ผมกลับมานั่งรอยอมรับว่าคิดมากเลยผม ไอ้ดิมมันนั่งลงข้างๆผม

“มันเกิดนานหรือยังวะดิม” ผมถามไอ้ดิม  “ก็วันที่ไอ้ดิวมันมาส่งไอ้เดฟและเอ็กซ์นะ ตอนนั้นแอ้เขาหายไปได้สองสามวันแล้วและพอกลับมาดิวกับแอ้ก็ไม่ได้พูดกัน กรูก็เตือนมันนะให้มันคุยกับแอ้มีอะไรจะได้แก้ไขกัน ดิวมันบอกว่าแอ้ไม่เปิดโอกาสคุยกับมันเลยจนกระทั้งมีข่าวและแอ้ก็บอกมันว่า แอ้เลือกแล้ว” ดิวมันมาบอกผม

“วันที่มิ้นไม่สบายมันก็มา..มันมีคนใหม่แล้ว”ไอ้ดิมมันบอกผม ผมมองไอ้ดิม  “เชี้ย...มันเลิกกับน้องกรูปุ๊ปมีคนใหม่ปั๊บกรูว่าน้องมรึงแล้ว ..และใครวะคนใหม่” ผมถามไอ้ดิม ไอ้ดิมถึงกับสะดุ้งคงเพราะท่าทางผมเหมือนจะโดดเตะมันมาก

“น้องปู” พอไอ้ดิมบอกผมว่าน้องปู ผมนึกออกเลย ที่แม่เขาเคยเลี้ยงพวกผมและไอ้โดมกับไอ้โอมและลุงภารับมารักษาแต่ไม่ทันเขาเสียชีวิตไปได้เกือบสองเดือนแล้วนิ น้องปูทีไอ้โดมมันอกหักรักคุดก่อนไปเมืองนอก นี้ไอ้ดิวมัน...ผมมองไอ้ดิม

“กรูรู้ว่ามรึงจะพูดอะไร ..น้องเขาเลิกกับไอ้เดี่ยวเพื่อนมันและมันคงเป็นช่วงที่ไอ้ดิมมันช๊อกเรื่องแอ้ มันเลย...”ไอ้ดิม

“เพลอไปเอาเขา...มันใช่ไหม..กรูถามว่าน้องมรึงควรทำแบบนี้ไหม” ผมถามไอ้ดิม 

“กรูว่าไม่ ...แต่ ...มรึงต้องเข้าใจน้องกรูหน่อยนะ ไอ้ดิวมันรักแอ้มาก มากจริงๆ จนทำใจยอมรับไมได้ ถ้าไม่มีปู น้องกรูจะเป็นยังไง มองกลับกันให้กรูหน่อยได้ไหมอ้น” ไอ้ดิมมันพูด จะว่าไปมันก็ถูกนะ

“แล้วหลานๆกรูละวะ” ผมถามไอ้ดิม

 “ ทุกอย่างขอให้เหมือนเดิม บ้านมรึงและบ้านกรู ดูแลหลานให้เหมือนเดิมทุกอย่าง กรูยังไม่รู้เลยว่าถ้าเด็กๆรู้จะเป็นยังไง ..เด็กๆนะรับรู้ว่าแอ้และดิวรักกัน จนเขามองข้ามความแปลกและผิดแปลกไปจากครอบครัวคนอื่นแต่ถ้าเป็นแบบนี้กรูไม่รู้วะอ้น ..จะเกิดอะไรขึ้นตอ่ไป

“พ่อออกมาแล้ววะ พ่อกรูคงยังไม่รู้เรื่องนี้ “ ผมบอกไอ้ดิม ไอ้ดิมมันพยักหน้า ผมเดินเข้าไปหาน้องไอซ์

“กลับบ้านนะลูก พ่อดิวกำลังจะถึงแล้ว “หมอด้าบอกน้องไอซ์ น้องไอซ์พยักหน้าเบาๆ

“แอ้ละมาด้วยหรือเปล่าด้า” ดิมมันกระซิบถามหมอด้า

“เออ ...ไม่รู้นะพี่ดิม “หมอด้าบอกผมเดินมาที่รถพ่อผมอุ้มน้องไอซ์ไปที่รถของพ่อลุงภาเป็นคนขับให้ ผมเข้าไปนั่ง ผมไม่อยากจะคิดถึงคนอื่นๆเลย จะเสียใจแค่ไหน

“ทำให้เป็นเหมือนเดิมอ้น เพื่อหลาน” ดิมหันมาบอกผม ผมพยักหน้ามันอาจจะอยากนะ ไอ้ดิมมันขับรถกลับมาถึงบ้าน พ่อผมอุ้มไอซ์เข้าไป มาริโอ้วิ่งมาหาพ่อผมกับลุงภาทันที

“พี่ไอซ์เจ็บหรือเปล่า “ น้องโอ้เขามาถามอาการพี่ไอซ์เขาทันที ไอ ที่ยืนมองไอซ์ ผมยิ่งห็นสายตาหลานๆผมแบบนี้ ผมยิ่งเหมือนจะทนไม่ได้นะ

“อาร์มกลับเลยก็ได้จะได้ไปพักผ่อน “ผมบอกอาร์ม อาร์มก็พยักหน้า ไอ้ดรีมันเดินลงมาแล้วไอ้ดรีมมันได้ยินที่ผมบอกอาร์ม มันสองคนเดินออกไปด้านนอก
     
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นทนไม่ได้ที่จะเห็นหลานเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 23-09-2015 17:44:36
สงสารเด็กๆ จัง :mew2:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นทนไม่ได้ที่จะเห็นหลานเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-09-2015 18:24:36
       พ่อผมค่อยๆวางไอซ์ลงไอเข้ามามากอดไอซ์ทันที เสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้านแล้วผมว่าไอ้ดิวมาแล้ว ผมกับไอ้ดิมมองหน้ากันว่าคนที่เดินเข้ามาคือไอ้ดิว กับแอ้ หรือแค่ไอ้ดิวกับคนใหม่และแล้วมันก็เป็นความจริง ไอ้ดิวกับคนใหม่ ไอ้ดิวมันเดินเข้ามาหาไอซ์ทันที แน่นอนไอซ์ก็กางแขนหาดิว ผมได้แต่มอง ปูหันมายกมือไหว้พวกผมกันทุกคน

“พ่อดิว พ่อแอ้ละ พ่อแอ้ละ ฮึก ฮึก” น้องไอซ์   “พ่อแคงตามมานะน้องไอซ์” ดิวมันบอกลูกมัน ดิวมันเลยหน้ามองผม

“เรียกน้องมรึงเข้าไปคุยในห้อง “ผมกระซิบกับไอ้ดิม พ่อผมคงรับรู้ได้ว่าผิดปกติ พ่อหันไปมองลุงภา

“ไอ้ดิมมันเดินเข้าไปกระซิบบอกไอ้ดิวว่าผมจะคุยด้วย ผมเดินไปอีกห้อง ไอ้อั้มมันเดินตามผมเข้าไปเพราะว่าผมหยักไหล่ให้มันตามผมเข้ามาด้วย มันก็พี่คนหนึ่ง ผมเข้ามายืนรอไอ้ดิมและไอ้ดิว พอเข้ามาในห้อง

“ดิว ..นี้มันอะไรกัน มรึงสองมีปัญหาอะไรกัน “ผมถามไอ้ดิว

“นั้นดิ..ปกติก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันนิ แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้น พวกกรูยังไม่รู้เรื่องข่าว แต่กรูไม่แคร์ กรูอยากรู้ว่าที่มรึงตัดสินทำกันนี้มันเกิดจากอะไรกันแน่ แค่ข่าวงั้นเหรอ “ ไอ้อั้มมันถามไอ้ดิว

“พี่อ้น พี่อั้ม เรื่องของผมกับแอ้มันคาราคาซังมานานแล้วพี่ ผมเองก็ไม่รู้ว่าแอ้เขายังไง ผมยอมรับว่าแอ้กับผมมีแค่ที่บ้านที่รู้ พอออกนอกบ้าน ผมกับแอ้เป็นแค่เพื่อนพี่ พี่คิดว่าผมจะรู้สึกยังไง “ ไอ้ดิวมันถามผม

“กรูก็คิดว่ามรึงรับตรงนี้ได้ตั้งนานแล้วดิว “ ไอ้อั้มมันพูด

“มรึงกับแอ้คุยกันหรือยัง “ ผมถามไอ้ดิว 

“คุยกันแต่ไม่เคลียร์แน่ชัดว่าแอ้จะเอายังไงเรื่องลูก จะแบ่งกันหรือว่าจะยังไง เท่าที่คุยกันคือแอ้ขอแค่เซนเอาไว้ ส่วนคนอื่นให้ผมดูแลเหมือนเดิมแต่ผมไม่ได้จะมาปิดกั้นตรงนี้ เขายังเป็นพ่อของลูกผมเหมือนเดิมแต่สถานะของผมและเขามันไม่เหมือนเดิม ...ผมมีแฟนใหม่แล้วพี่อ้น” ไอ้ดิวมันพูดนั่งไม่ติดเลย

“เพราะว่าผมแทบจะไม่ได้เจอแอ้เลยสองวันมานี้เขาอยู่กับติ๊กตลอดเลยไม่ห่างกันเลย เขาเลือกแล้วจริงๆพี่อ้น “ไอ้ดิวมันบอกผม

“น้องปูนั้นเหรอแฟนใหม่ที่จะมาเป็นพ่อคนใหม่หลานกรูนะ” ผมถาม

“แหง๋ๆ” พวกผมตกใจหันไปมาริโอ้มายืนหน้าห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ 

“โอ้ไม่เอาอาปู โอ้ไม่เอา โอ้จะเอาพ่อแอ้คนเดียว!” มาริโอ้

“งานเข้า” ไอ้ดิมมันสะบด  “ชิท”ผมสะบดออกมาพร้อมๆกับมัน “มาริโอ้ “ ไอ้อั้ม มันรีบวิ่งออกไปหาหลานมันมาริโอ้

“ไอ้ดิว...กรูไม่อยากจะเชื่อเลย กรูเชื่อว่าน้องกรูทำเพราะมีเหตุผลที่มากกว่าแค่ที่มรึงบอกกรูมา ดิว ...แต่ถ้ามรึงคิดว่านี้คือทางออกได้ ..”ผมพูดผมรู้ว่าตอนนี้กำลังเดือดปุดๆเลยแหละ ไอ้ดิมมันรู้ว่าผมจะทำอะไรก่อนไปจะขอสักที แต่ไอ้ดิมมันกันผมไว้

“ถ้ามรึงรับมันไมได้ตั้งแต่แรก มรึงมาเอาน้องกรูทำไม ไอ้ดิว”ผมชี้หน้ามัน

“อย่าไอ้อ้น  ..ไอ้อ้น ..”ไอ้ดิมมันลากผมออกจากบ้าน

“พอไอ้อ้น น้องกรูก็เสียใจ ไอ้ดิวมันรักแอ้มาก “

“รักเชี้ยอะไรทำแบบนี้วะ ไอ้ดิม ..มรึงปล่อยกรู”

“พอ! …อ้น..ตุ๊บ” ไอ้ดิมมันขึ้นเสียงใส่ผมให้ผมหยุด ร่างผมถูกมันยึดไว้กับรถ

“กลับไปก่อน พรุ่งนี้กรูไปรับ ที่เหลือกรูจัดการเองอ้น มรึงแค่พยายามติดต่อแอ้ให้ได้ ให้แอ้มาหาลูก “ไอ้ดิมมันบอกผม ผมพ่นลมออกมาไอ้อั้มมันพาเซนและแซนออกมทั้งคู่ดูตกใจหน้าตาตื่นกันทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น มาริโอ้ร้องไห้เสียใจเสียงดังจนผมใจหายเลย

“กลับบ้านกันเถอะพี่อ้น “ ไอ้อั้มบอกผม ผมขึ้นรถไปไอ้อั้มมันทำหน้าที่คนขับ ผมนั่งคิดที่ผ่านมาติ๊กกับแอ้มันก็สนิทมากนะมีช่วงที่หายไปก็สี่ห้าปีเท่าๆกับอายุหลานแฝดผมนั้นแหละมันไมได้หายจากกันไปเลยมันก็ยังเจอกันที่ไปเรียนด้วยกัน ดูยังไงก็รู้ว่าไม่มีอะไรพิเศษกันอยู่แล้ว

“พี่อ้น แอ้ไม่รับสายเลยพี่” ไอ้อั้มมันก็กระหนำโทรหาแอ้ “ผมรีบโทรหาไอ้โอ๊คทันที

“โอ๊ค แอ้ไปที่บ้านหรือเปล่า” ผมถามไอ้โอ๊คเพื่อว่ามันไปที่บ้านไม่อยู่กับไอ้ติ๊ก

“ไม่นิพี่ มีอะไรหรือเปล่าพี่อ้น” ไอ้โอ๊คมันถามผม

“แอ้กับดิวมันเลิกกันแล้ว ..และนี้ลูกมันไอซ์ร้องหาแต่แอ้..” ผมบอกไอ้โอ๊ค

“จริงดิพี่ แล้วมันเลิกกันเพราะอะไรอะ “ไอ้โอ๊คมันถามผม

“เพราะว่าไอ้แอ้มันดันไปคบกับไอ้ติ๊กน้องไอ้ตุ๊นะ “ผมบอกไอ้โอ๊ค

“แล้วนี้พี่ติดต่อมันไมได้เลยเหรอ” โอ๊คมันถามผม

“อืมม ไม่ได้อะ พยายามติดต่อแล้วถ้าไมได้จริงๆ คงต้องไปที่โรงแรมวะ ไอ้ดิวมันบอกว่ามันไม่เจอไอ้แอ้เลยสองวันนี้เหมือนติ๊กกันไม่ให้มันเจอกันนะ “ผมบอกไอ้โอ๊ค

“ผมจัดการเองพี่ ผมว่าเต้มันต้องรู้เรื่องนี้พี่” ไอ้โอ๊คมันบอก ไอ้โอ๊คมันเคยเป็นแฟนกับเต้ แต่มันเลิกกันได้จะสองปีแล้ว มันบอกว่าไม่รักรีเทิร์นแน่นอน แต่เลิกกันด้วยเหตุผลอะไรผมไม่ได้ถามนะเพราะว่าโตโตกันแล้วผมกดวางสาย ถึงบ้านพอดีเลย

“น้องเซน น้องแซนขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันและเตรียมตัวนอนนะครับ “ อั้มบอกหลานผม พ่อผมนั่งอยู่ในบ้าน ผมรู้ว่าพ่อผมไม่สบายใจไอ้โอมมันเดินลงมาเห็นพวกผมสีหน้าเคร่งเครียดกัน

“เกิดอะไรขึ้นพี่อ้น” ไอ้โอม เอาอีกแล้วกรู  “ไอ้อั้มมรึงอธิบายมันดิ พี่จะไปโทรศัพท์ ผมบอกมันผมเดินออกผมว่าคนที่ผมควรจะคุยคือไอ้ตุ๊

“ว่าไงอ้น” ไอ้ตุ๊มันรับสายผม  “ไอ้ตุ๊ มรึงรู้เรื่องน้องมรึงกับน้องกรูไหม” ผมถามไอ้ตุ๊

“รู้...ตามข่าว ..มรึงดีซิท่า” ไอ้ตุ๊มันพูด  “ดีใจบ้านมรึงดิ ...มรึงก็ดูรู้ว่าแอ้กับติ๊กมันไม่ใช่เคมีเดียวกันมันไม่ได้คบกันหรอก” ผมพูด

“แล้วใครบังคับละ น้องกรูเหรอ ไอ้อ้น “ ไอ้ตุ๊

“ตุ๊ แอ้มัน...” ผมกำลังจะพูดดีไหม

“กับไอ้ดิวมันคบกัน ...แล้วทำไมน้องมรึงไม่บอกไอ้ติ๊กไปตรงๆละ ปล่อยให้มันยืดยาวแบบนี้ทำไม ..กรูเข้าใจน้องกรูว่าการโดนคนที่สนิทกันมาก โตมาด้วยกันปิดบังความจริง มันรู้สึกยังไง” นั้นไง ไอ้ตุ๊ ผมยืนเอามือเท้าซะเอว

“ตุ๊ กรูยอมรับว่ากรูผิด แต่มรึงก็เห็นว่าโจไม่ได้คบกรู และเรื่องที่มันปฏิเสธมรึง กรูไม่ได้มีส่วนบอกให้มันทำ พอเถอะตุ๊ เรื่องมันผ่านไปแล้ว มรึงเข้าใจไหม กรูไม่อยากให้น้องกรูเป็นเหมือนกรูวะ เพราะว่า...กรูสงสารหลานกรู” ผมบอกไอ้ตุ๊

“ตกลงลูกไอ้ดิวหรือว่าลูกน้องมรึง” ไอ้ตุ๊มันถามผม

“ทั้งคู่ กรูว่ามรึงรู้ดีคงไม่ต้องให้กรูอธิบายอะไรนะ ถ้าเป็นคนนอกตะกูลแน่นอนอธิบายยาว”ผมบอกไอ้ตุ๊

“กรูมาสัมมนา กรูจะลองโทรหาติ๊กมันดูนะ ถ้าช่วยได้ แค่นี่น่ะ กรูจะเข้าประชุมต่อ..ตรูดๆๆ” เสียงตุ๊มันพูดผมไม่รู้ว่ามันจะช่วยไหม แต่ตอนนี้มันตัดสายไปแล้ว ผมหยิบมือถือมาดูเบอร์

“พ่อแอ้ยังไม่มาเลยลูก ..โอ้ เดี๋ยวพ่อแอ้ก็มาลูก ..ไม่เอานะ...เชื่อลุงซิ โอ้...” ไอ้อั้มมันคุยโทรศัพท์ สงสัยที่บ้านนั้นโทรมาถามว่าแอ้มาหรือยัง ผมพ่นลมหายใจออกมและผมก็ตัดสินใจโทรหาคนที่ผมคิดว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงจะดี โจ

“ว่าไงอ้น “น้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่าเหนื่อยจากงานแน่นอน “โจ..”ผมเรียกโจ แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าอยากจะพูดอะไร ผมเดินขึ้นห้องนอนผม ปิดประตูลง

“อ้น ..อ้น..”โจเรียกผม

“เป็นอะไรไปอ้น” โจถามผม

“ถ้าตอนนี้โจอยู่ตรงนี้อ้นคงจะดีขึ้นกว่านี้” ผมบอกโจ

“อ้นมรึงโอเคไหม ฟังน้ำเสียงกรูไม่วะ มีอะไรอ้น ใครเป็นอะไรอ้น” โจถามผม

“โจ..น้องกรู..ท้องได้วะ ไอ้แอ้” ผมบอกโจ

“จริงดิวะ แล้ว...?”

“มันมีหลานที่น่ารักมาก แต่กว่ากรูจะรู้นะหลานกรูเข้าไปเกือบห้าคนแหละ แถมกำลังซน กำลังน่ารัก “ผมบอกโจ

“เออ ดีนี้หว่า กรูยังคิดเลยว่าถ้ามีเด็กๆในบ้านพ่อคงมีความสุขขึ้นบ้าง แล้วมรึงมาทำเสียงเศร้าทำไมวะ” โจถามผม

“มันจบแล้วโจ น้องกรูกับไอ้ดิว มันเลิกกันแล้วโจ มันเกิดขึ้นเหมือนที่มันเกิดกับกรู กับมรึงโจและไอ้ตุ๊ โจกรูทนไม่ได้โจ” ผมพูดอีกฝ่ายเลยกลายเป็นเงียบแทน

“อ้น....”โจเรียกชื่อผมแค่นั้น  “โจกรูขอโทษวะ กรูว่ามันผ่านมาแล้ว กรูควรจะปล่อยให้มันผ่านไปแต่นี้มันทำให้กรูกลับมาคิดอีกแล้วโจ...และกรูยังรักมรึงโจ” ผมบอกโจ

“อ้น .... กรูก็รักมรึงนะแต่มันอาจจะไม่ใช่ที่มรึงต้องการ ..เอานะกรูว่ามันคบไม่ร้ายแรงหรอกอ้น ..บางทีตอนนี้ต่างคนต่างแรงพอเย็นลงก็หันมาคุยกันยิ่งมีลูกมันยิ่งง่ายที่จะประสานนะอ้น มรึงใจเย็นๆอ้น ...วันนี้กรูยังเจอไอ้ตุ๊เลยมาประชุมที่เดียวกัน กรูดูมันก็เหมือนมีเรื่องกลุ่มเหมือนกัน “โจบอกผมว่าเจอไอ้ตุ๊

“อ้นนอนพักซะ ..ตื่นมาทุกอย่างมันจะดีขึ้น ...อ้น ..กรูก็เคยเป็น..แต่มันอาจจะยากช่วงแรกๆ ต่อไปมันจะชิน...กรูต้องไปนอนแล้ววะ กรูเดินทางไปกับพ่อพรุ่งนี้อ้น “โจบอกผม

“ตื่นมาก็โทรหากรูแล้วกันนะอ้น  กรูขอให้ทุกอย่างมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุดอ้น “โจบอกผม ผมค่อยๆทิ้งตัวลงนอน

“ถ้าโจอยู่กับอ้นตอนนี้คงจะดี”ผมอ้อนคนที่ผมคุยด้วยแม้ว่าทำได้แค่นี้ก็ตาม

“ไม่ออกไปหาเด็กระบายละมันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ”โจบอกผม

“อยากระบายแต่ไม่ใช่เด็กที่มีอะ ..อยากระบายกับ..” ผมพูดแค่คิดก็ยิ้มออกเลย
 “พอ พอ ไอ้หื่น เข้าเรื่องพวกนี้ทุกทีเลย พอกรูปูทางนิดเดียว เออ ไว้ค่อยคุยกันอ้น ...กู้ดไนท์” โจบอกผม ผมก็ลุกขึ้นไปจัดกระเป๋าพรุ่งนี้ต้องออกไปที่หน่วยที่ตั้งใหม่ เพื่อไปดูความเรียบร้อย และไปตรวจสอบพื้นที่อีกทีเพื่อความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่ที่จะลงไปปฏิบัตินาทีตรงนั้นอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า

 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นทนไม่ได้ที่จะเห็นหลานเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-09-2015 21:14:43
 :z3: พอมาอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสิ่งที่แอ้ทำเป็นการคิดไปเองคนเดียวโดยไม่ปรึกษาใคร ไม่รู้มีครอบครัวไว้ทำไม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นทนไม่ได้ที่จะเห็นหลานเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-09-2015 21:26:09
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-09-2015 15:23:55
พี่อ้น ทนไม่ได้เห็นหลานเสียใจเลยขอไปดีกว่าปฏิบัติภาระกิจดีกว่า
   ผมตื่นมาแต่เช้ามืดเลยผมจัดการเตรียมทุกอย่างรอไอ้ดิมมารับผม จะไปดูหน่วยฐานที่ตั้งพิเศษกันผมไม่รู้ว่าแพทจะมาเลยไหมแต่เขาจะมาเป็นหน่วยร่วมกับพวกผมเหมือนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้งานกัน ผมเดินลงมาเห็นรถสีขาวจอดอยู่ ผมรู้ว่าเป็นรถทีพ่อผมซื้อให้แอ้ แสดงว่าแอ้มา ผมรีบหันหลังเดินขึ้นไปบนบ้าน ผมเดินไปเคาะประตูห้องนอนแอ้

“พี่อ้น”แอ้มันมาจริงๆด้วย ผมเข้าไปกอดน้องชายผม ไม่คิดว่าจะต่อว่าอะไรทั้งนั้น ผมว่าแอ้เจอมาเยอะแล้ว เจอมาเยอะแล้วจริงๆ

“แอ้ ..โอเคไหม” ผมถามน้องเชายผมแอ้คงงงมาก เพราะว่าผมไม่เคยทำแบบนี้เลย ผมพยายามจะให้แอ้เข้มแข็ง ผมชอบทำหน้าดุใส่ แต่ตอนนี้ผมเองที่อ่อนแอแทน

“ผมโอเคพี่อ้น นี้เพิ่งจะไปดูลูกมา และมันดึกเลยนอนบ้านลุงภาแป๊ปหนึ่งก็ขับกลับมานี้แหละ พี่อ้นจะไปแล้วเหรอ”แอ้ถามผม ผมพยักหน้า

“เซนและแซนตื่นหรือยังละบ่นหาเราตั้งหลายวันแล้ว เมื่อวานเซนและแซนเขาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกมีแต่ลูกแฝดมรึงนั้นแหละเมื่อวานทำเอาพี่ปวดใจมากที่สุดรู้ไหมแอ้” ผมบอกแอ้น้องชายผม แอ้พยักหน้า

“มิ้น เดี๋ยวซิ อย่าเพิ่งไป เห้ยลุงยังไมได้แต่งตัวเลยไอ้หลานรักของลุงงงงง” เสียงไอ้โอมมิ้นพยายามจะเปิดประตูลงบ้านเองอีกแล้ว ในก็ลงไปเองกลิ้งลงไปเป็นลูกฟุตบอลเลยไม่เข็ดเลย

“วันก่อนมันเดินลงไปเองหนีไอ้โอมกลิ้งลงไปมันไม่เข็ด” ผมเปลี่ยนเรื่องมาเม้ามิ้นหลานคนเล็กผม มิ้นเปิดประตูออกมา มิ้นยิ้มใหญ่เลยไม่ใช่ผมหรอก มิ้นวิ่งซอยขาสั้นมาหาแอ้

“ป๋อแอ้ ป๋อแอ้มา “ มิ้นเรียกแอ้เป็นมิ้นนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องมารับรู้เรื่องปวดใจเหมือนพี่ๆ  เขามิ้นกางแขนให้แอ้อุ้ม แอ้ก้มตัวลงจะอุ้ม

“โอ้ยย” แอ้มันกุมท้อง

“แอ้เป็นอะไรนะ “ ผมถามแอ้ตกใจนะมิ้นก็ทำท่าตกใจ

“แอ้ปวดท้องนะพีแต่แอ้ทานยาแล้วมันก็ดีขึ้นแล้ว “แอ้บอกผม

“มิ้นพ่ออุ้มไม่ได้ลูก”แอ้บอกมิ้น มิ้นเบ้ปากนิดหน่อยอยากให้แอ้อุ้ม ตัวแค่นี้มีทำปากมุมมิบๆ

“มิ้นพ่อแอ้เขาไม่สบาย พ่ออุ้มไม่ได้ ลุงอุ้มแล้วกันนะ “ ผมบอกมิ้น ผมมองแอ้

“ไปโรงพยาบาลไหมแอ้ให้อั้มพาไป” ผมบอกแอ้ แอ้ส่ายหัว  “แอ้มียาแล้ว ทานก็ดีขึ้นพ่อภาเขาให้ยาแอ้ไหว้ แต่ถ้าไม่ดีขึ้นแอ้บอกพ่อภาเองพี่อ้น” ไอ้โอมมันออกมจากห้อง ไอ้โอมมันเห็นแอ้มันเดินมาหาแอ้

“ไงครับคุณแม่ลูกดก” ไอ้โอมมันแซวน้องมันบ้างซิ
 
“พี่โอมนิ อย่าแซวแบบนี้ซิ ลูกแอ้งงหมดแล้วเนี๊ยะ” แอ้มันว่าไอ้โอมใช่มิ้นมันทำหน้างง

“เดี๋ยวแอ้ไปดูเซนและแซนก่อน แอ้จะทำอาหารเช้าไว้แล้วพี่อ้น มิ้นลงไปกับลุงก่อนนะลูก” แอ้บอกผม แอ้บอกมิ้น แอ้เดินไปที่ห้องนอนสองหนุ่มเขานอนหลับกัน ผมเดินลงมาชั้นล่าง ผมไม่รู้ว่าแฝดของผมเป็นยังไงบ้างนะ เซนและแซนยังรู้ไม่เคลียร์ถ้ารู้จะเป็นยังไงบ้างนะ ผมสงสารหลานๆผมทุกคนเลยบอกตรงๆ พ่อผมตื่นลงมาแล้ว

“แอ้มาแล้วเหรออ้น” พ่อถามผม ผมพยักหน้า  “แอ้แวะไปหาลูกก่อนแล้วถึงได้กลับมบ้านพ่อ” ผมบอกพ่อผม พ่อพยักหน้า มิ้นเข้าไปอ้อนปู่เหมือนเดิม

“พ่อจะคุยกับลุงภาเรื่องหลานๆไหมจะเอายังไง” ผมถามพ่อ พ่อเงยหน้ามองผม พ่อไม่ได้พูดอะไร พ่อคงยังไม่ได้คิดเรื่องนี้ผมยอมรับว่ามันเร็วมากทีเดียว พวกผมก็ผิดที่ไม่เคยมองปัญหาตรงนี้ของดิวและแอ้เลยมองข้ามมันมาตลอดเพราะคิดว่าทั้งคู่คงรับตรงนี้ของกันและกันได้แล้ว และเพราะว่าพอมีหลานผมก็เบนความสนใจทั้งหมดมาที่หลานกันหมดจริงๆ กว่าจะรู้มันสายไปซะแล้ว

“พ่อแอ้ เซนสอบได้คะแนนเท่ากับแซนเลยนะพ่อแอ้” เสียงเซนคุยกับแอ้ ไอ้อาร์มเดินลงมาพร้อมแอ้ด้วยน้องรักมันเลยแหละแอ้ แอ้ลงมา แอ้หันไปมองพ่อ

“เซนและแซนไปช่วยลุงอั้มจัดโต๊ะอาหารก่อนดีกว่าลูก “ แอ้บอกเซนและแซน แอ้เดินมาหาพ่อ

“แอ้ ...พ่อจะไม่ถามนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น..สิ่งที่พ่อแคร์มากที่สุดคือลูกพ่อ “พ่อพูดแอ้เข้าไปกอดพ่อผม

“พ่อไม่มีใครผิดเลยเรื่องนี้พ่อ ไม่วันนี้ พรุ่งนี้มะรืนนี้ต้องมีสักวันที่แอ้ต้องไปอยู่ดีพ่อ” แอ้บอกพ่อผม

“แอ้เลยยื่นเอกสารไปแทนแอร์งั้นเหรอลูก ทำไมละแอ้”พ่อพูดผมหันมมองแอ้จริงเหรอ แอ้พยักหน้าว่าจริง

“เขาตอบรับและส่งอิเมลมาให้พ่อแล้วแอ้ พ่อกำลังจะให้เราเรียนที่นี้ จะได้อยู่กับลูกๆ” พ่อผมพูด

“ผมแย้งเวลาพี่แอร์มาแล้วผมควรจะคืนมันให้พี่แอร์เขาพ่อ พี่อ้น อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับดิว และลูกๆแอ้นะ ผมขอถ้าบอกมันจะยิ่งแย่ไปกว่านี้อีก ตอนนี้มันก็ทำให้แอ้รู้สึกผิดมากที่สุด”แอ้พูดผมเข้าไปกอดแอ้ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้

“พ่อ” ผมถามพ่อว่าจะแก้ไขอะไรได้ไหม

“ไม่ได้หรอกยิ่งแอ้บอกจะไป ลุงหนึ่งยิ่งรีบตอบรับทันทีเพราะว่าลุงหนึ่งเขาอยากได้แอ้กลับไปอยู่กับเขา” พ่อผมพูด ผมได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน

“ไอ้ดิมมารับผมแล้วพ่อ” ผมพูด

“ปู่” เสียงหลานๆผม มาริโอ้วิ่งเข้ามาน้ำตาหนองหน้ามาเลย วิ่งมากอดแอ้ ไอซ์ ไอและน้องมีน

“โอ้จะอยู่กับพ่อแอ้ โอ้จะอยู่กับปู่ภีม โอ้ไม่กลับบ้าน พ่อดิวไม่รักพ่อแอ้ พ่อดิวก็จะไม่รักโอ้” มาริโอ้พูดผมนี้ปวดใจมากที่สุด แอ้กอดมาริโอ้ พ่อผมก็คงเครียดเรื่องนี้ด้วยเสียใจไม่แพ้กัน

“ฮือๆ ฮือๆ” ไอซ์หลานผม ผมย่อตัวลงกอดไอซ์ผมหันไปเห็นสีหน้าไอ้ดิมมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ที่หลานมันเป็นแบบนี้

“คงให้อยู่ที่นี้ก่อน พ่อไปประชุมแต่เช้านะครับอา หลานไม่ยอมอยู่บ้านเลย หมอด้าก็คงเอาไม่อยู่เหมือนกัน”ดิมพูด พ่อผมพยักหน้า

“แอ้ยังไม่กลับพี่ดิม ให้ลูกอยู่ที่นี้ก่อนก็ได้ ผมดูแลได้พี่ดิม” แอ้บอกไอ้ดิม ดิมมันพยักหน้า

“อันนี้ถุงยาน้องไอซ์นะแอ้ ปวดนิ้วแต่ยังไม่ได้กินยาเลย ยาต้องกินหลังอาหารนะแอ้” ไอ้ดิมมันบอกแอ้

“ปู่ ไอซ์เจ็บที่สุด แต่ไอซ์เสียใจมากกว่า พ่อดิวทำให้พ่อแอ้ร้องไห้ ไอซ์ไม่ชอบเลย ฮือๆ”ไอซ์ผมยืนหันหลังออก ผมทนมองหลานๆแบบนี้ไม่ได้


“ดิม ไปเถอะวะ กรูทนไมได้วะ” ผมหันไปบอกไอ้ดิม  ดิมมันพยักหน้า

“วันนี้ดรีมมันมีขึ้นเวรครึ้งวัน ตอนเย็นดรีมมันจะดูแลหลานๆเองนะแอ้ แต่ตอนนี้พี่ต้องฝากก่อนเลยจริงๆ ตื่นมาก็ร้องไห้กันบ้านแตกหาแอ้ ส่วนไอ้ดิวมันบอกว่ามันกลับวันนี้แหละ เพราะว่าลูกไม่เอามันเลย “ไอ้ดิมพูดผมเห็นแววตาแอ้เศร้าลง แอ้คงไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก

“ผมจัดการเองพี่ดิม พี่อ้น พี่ไปทำงานกันเถอะครับ “แอ้บอกผมกับไอ้ดิม ผมเดินอกมใจผมสั่นจริงๆ ผมใจไม่ดีเลยแต่ต้องไป ผมขนของทั้งหมดขึ้นรถไอ้ดิม ผมเข้าไปนั้งเงียบๆเพราะปกติผมต้องปากหมาพามันนอยด์ก่อนเดินทางแต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆ

“อ้น  ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมเพื่อหลาน กรูกับมรึง และคนอื่นน้องกรูคนอื่นๆด้วยจะทำทุกอย่างให้เมหือนเดิมมันจะช่วยประสานรอยร้าวของเด็กๆได้อ้น”ดิมมันบอกผม ผมพยักหน้าแต่ผมไม่รู้จะทำได้ไหมนี้ซิ ไอ้ดิมมันทำหน้าที่ขับรถมาที่ค่ายฯ ตอนนี้พวกเพื่อนๆและทีมชุดที่ร่วมเดินทางไปกับผมมากันครบแล้ว

*********************************************************************************
พี่ดิม เจอน้องแพทอีกแล้ว แต่มาพร้อมแฟนวันนี้ทำไมดิมถึงได้เจอเรื่องร้ายซ้ำซ้อนแบบนี้น่ะ
    ดิมผมนั่งเครื่องบินลำเรียงมาจากฐานทัพเพื่อมายังที่ตั้งแห่งใหม่ วันนี้ไอ้อ้นมันซึมเศร้าผมเห็นมันแบบนี้แล้วใจหายเหมือนกันนะผม มันคงเสียใจที่เห็นหลานๆเสียใจเรื่องแอ้กับดิว ผมเองก็เสียใจมากยอมรับ เพราะว่าแอ้ทำให้พวกผมรัก ผมเองรักแอ้เหมือนร้องแท้ๆเลยเห็นมาตั้งแต่เล็กๆ คู่กับดิวมาตลอด ไอ้อ้นมันก็ดูแลแอ้เหมือนที่ผมดูแลไอ้ดิวเหมือนกัน ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ ผมเดินเข้าไปในฐานทัพแห่งใหม่ ตอนนี้ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้วเกือบ 80 เปอเซนต์แล้ว มีครบแทบจะทุกหน่วยแล้ว

“ดิม ไอ้อ้นมันเป็นอะไรไปวะ อกหักเหรอว่ะ “ ไอ้กรเพื่อนผมมันถามผม

“มรึงว่าเป็นไปได้เหรอวะ” ผมหันมาถามไอ้กร

“แน่นอน เป็นไปไมได้ พ่อปลาไหลตัวพ่อจะมาอกหัก เป็นไปได้ยาก” ไอ้กรพูดผมพยักหน้าว่าถูกต้องคนอย่างไอ้อ้นไม่รู้จักคำว่าอกหักหรอก ปกติมันเป็นคนร่าเริง เฮฮาบ้าบอแต่พอเจอภาคอ้นเงียบขรึมเข้าไปรับกันไม่ได้เลยแต่ละคนมองอ้นแบบงงได้อีก ผมพยักหน้าว่ามันโอเคไม่ต้องเป็นห่วง ผมเดินเข้ามาด้านในวางกระเป่าลง ไอ้อ้นมันเดินจั้มไม่พูดไม่คุยกับใคร ซึ้งมันแปลกสำหรับทุกคน

“อ้น  มรึงอย่าทำแบบนี้ซิวะ คนอื่นเขางงกับมรึงไปกันหมด”ผมบอกไอ้อ้น

“กรูทนไม่ได้ไอ้ดิม มรึงดูหน้าหลานดิ โดยเฉพาะมาริโอ้ มาริโอ้เสียใจมากแค่ไหน มรึงรู้ไหม ยิงกรูได้ยินมาริโอ้บอกว่าจะมาอยู่กับพ่อกรูอยู่กับแอ้ นั้นแสดงว่าโอ้ รับตรงนี้ไม่ได้ กรูไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยวะ” อ้นมันพูดผมยืนเอามือเท้าซะเอว มองหน้ามัน

“เออ ๆ กรูยอมรับว่าอยากจะต่อยน้องมรึงมากที่รู้ว่ามันเจาะไข่แดงน้องกรูแถมปิดพวกกรูจนลูกโตแต่พอเห็นหลาน ๆแล้วกรูเลยไม่ทำ แต่ตอนนี้กรูไม่อยากให้ดิวกับแอ้เลิกกันวะ กรูพูดตรงๆวะ กรูกลัว” ไอ้อ้นมันพูดผมพยักหน้า ผมเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยจริงๆ

“เอานะอ้น....ถึงยังไงหลานๆกรู ก็ยังเป็นหลานๆของมรึงอ้น “ผมพูดผมตบไหล่ไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหันมามองผม และมันก็เข้ามากอดผม  มันเอาหน้ามาซบอกผมด้วย ปกติมันไม่ทำแบบนี้นะ เอาวะมันคงเฮิร์ทมาก ปลอบมันหน่อย ผมเลยมือลูปหัวมันเบาๆ

“กรูโคตรเสียใจเลยวะดิม” ไอ้อ้น

“เออ กรูเข้าใจอ้น เวลามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นอ้น” ผมบอกอ้น

“นานแค่ไหนวะ ดิม “ไอ้อ้นถามผม ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน

“ดิม ...เออ...”ผมหันไปตามเสียงเรียกไอ้กรมันเดินข้ามาคงจะถามเรื่องงานแต่ตอนนี้มันยืนอ้าปากค้างชี้ผม ชี้ทำไมผมก็ก้มมองไอ้อ้นมันซบอกผมได้น่ารักมาก ผมโบกมือว่าไม่ใช่อย่างที่มันคิด

“คุณดิมอยู่ในห้องนี้หรือเปล่าครับผมมีเรื่อง..เออ..จะคุยแต่ดูท่าจะต้องมาคุยหลังจากนี้” อีกคนที่ผมคุ้นหน้ามาผมเจอเขาตอนที่เขาขี้ม้าตัดหน้ารถผม นั้นไงมองผมกับไอ้อ้นสลับกันไปมา

“อ้น..อ้น ..ออกจากอกกรู”ผมกัดฟันบอกไอ้อ้น

“ทำไมวะ กรูยังเฮิร์ทสัด “นั้นมันไม่พูดเปล่าโอบกระชับอีกผมก็พยายามดันออกแต่มันไม่ยอมออก มันติดหนึบอะไรตอนนี้

“กำลังเสียใจ”ผมชี้บอกทั้งสองคนที่มองผม

“เขาเป็นแฟนกันเหรอครับ” คนนั้นหันไปถามไอ้กร ผมส่ายหัว  “ไม่ใช่..เข้าใจผิด”ผมรีบบอกแต่ไอ้กรมันส่ายหัวดีมากที่ช่วยผม

“ไม่แน่ใจแล้วแหละครับ ผมว่าไม่รอด” ไอ้กรไอ้เวร ผมอยากเตะมัน

“งั้นผมมาใหม่ดีกว่าคุณดิม คุณปลอบแฟนคุณไปก่อนแล้วกันนะครับ พร้อมแล้วโทรหาผม แพททริค ผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยแต่ผมคิดว่า ปลอบแฟนคุณก่อนมันอาจจะสำคัญกว่า” นั้นไงเข้าใจได้ถูกมากไปเลยถามผมยัง ว่ามันใช่แฟนผมไหม

“กรูว่าแล้วเชียวสักวันไม่มันก็มรึงต้อง..โป้ง โป้ง ชึ้งกันเอง “ไอ้กรมันพูดและเดินออกไป ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุผมยังซบอกผมไม่เลิก ไม่เลิกเลยนะ ผมยืนเอามือเท้าซะเองสองข้าง มองไอ้คนที่มันเฮิร์ทมาก แต่ตอนนี้มันทำผมเฮิร์ทหนักมากกว่ามันอีก ไอ้คนที่ซบอกผมมีเงยหน้าเหล่ผมด้วย

“พอยังมรึง “ผมถามไอ้อ้น

“อะไรวะ งกวะ ซบนิดซบหน่อย “ ไอ้อ้น  “ซบบ้านมรึงดิ หมดกรูหมดกัน ป่านนี้เรื่องไปถึงกองบรรณาธิการหนังสือกอซซิบบรรเทิงแล้ว “ผมบอกไอ้ตัวดีมันก็หยิบกระเป๋ามันเดินเข้าห้องพักซะงั้นนะ ผมก็ยกกระเป๋าตามมันไป ให้มันได้อย่างนี้ซิ ผมคิดในใจ 

“ใครวะกรูได้ยินเสียงไม่คุ้นหูเลยวะ” ไอ้อ้นมันถามผม

“เขาชื่อแพททริค เขาบอกว่ามากับแฟน  แต่แฟนเขาคนไหนกรูไม่รู้วะ” ผมบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหยักไหล่ หาได้แคร์ไม่ ผมเก็บทุกอย่างให้เรียบร้อย

“รีบออกไปวะ เขาบอกมีเรื่องคุยกับเราวะอ้น “ ผมบอกไอ้อ้นมันจัดแต่งทรงผมจะหล่อไปไหน

“ไฟแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ “ ไอ้อ้นถามผม ผมหยักไหล่ไม่รุ้ผมเดินออกมาที่ห้องโถงเห็นพวกเพื่อนผมรวมกลุ่มกันอยู่ด้านนอก

“ออกมาแล้วเหรอ ไปเอากันตอนไหนวะ” นั้นไงไอ้เพื่อนปากหมาผมหันมาเหล่ไอ้ตัวต้นเรื่อง

“เอากันนานแล้ว..แต่แค่ไม่พร้อมจะให้แถลงการณ์ “ไอ้ตัวต้นเรื่องยังอีก

“ไอ้อ้น ...เดี๋ยวคืนนี้กรูเอามรึงจริงๆซะเลย ปากมรึงเหรอ” ผมหันไปว่ามัน  คนอื่นมันก็ยิ้มผมรู้ว่ายิ้มแบบนี้หมายความว่าไงเลยสงนิ้วกลางให้เป็นการขอบคุณ ผมมายืนรอบที่ตรงแผนที

“แพท นอกจากหมู่บ้านนี้แล้ว มันมีเส้นทางที่เหมือนว่าจะตรงเข้าไปและมีอีกหมู่บ้านซ้อนอยู่เหรอวะ มรึงแน่ใจเหรอวะ” ผมได้ยินเรียกชื่อแพท คงแพททริค ผมกำลังดูแผนทีและคนที่เข้ามาในห้อง น้องแพทของผมมาในชุดทหารพับแขนหล่อน่ารักของหมอดิม แพทมองผมและอ้น

“สวัสดีครับพี่ๆ “แพทยกมือไหว้พวกผม

“แพท มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่เห็นบอกพี่เลย พี่ก็นึกว่าจะมา หลังจากที่นี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว”ผมถามแพท คนข้างแพทเหล่มองผมและแพทสลับกัน

“พี่ดิม พี่หมอทหาร” แพทแนะนำผมกับอีกคน ผมไม่ใส่ใจผมสนใจแต่แพท

“แพทนี้เพื่อนแพทเหรอครับ ไม่แนะนำให้พี่ๆรู้จักบ้างละครับ “ ไอ้อ้นมันถามแพท

“ผมไม่ใช่เพื่อนแพทครับ ผมเป็นมากกว่าเพื่อนแพท” อีกคนบอกปฏิเสธแถมยังบอกว่าเป็นมากกว่าเพื่อน

“แล้วเป็นอะไรละครับที่มากกว่าเพื่อน” เพื่อนผมไอ้ชัช มันถามขึ้น

“แพทบอกเลยไหมว่าเราเป็นอะไรกัน” อีกคนถามแพท แพทพยักหน้าให้อีกคน

“ผมเป็นแฟนแพท “ผมพยักหน้าก็แค่แฟน  “ ฮะ แฟนน้องแพท”ผมสะบัดหน้ากลับมาถามแบบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขาก็พยักหน้าว่าใช่ ผมหันมามองน้องแพทอีกที งั้นที่เขาพูดว่าเขามาช่วยแฟนเขาดูแลก็คือน้องแพทของผมคนนี้เหรอ

“คนนี้คือลูกพี่ลูกน้องที่แพทบอกแพททริคใช่ไหมครับ “ แพททริคเขาถามแพท แพทพยักหน้าว่าผมคือลูกพี่ลูกน้อง ดิมอยากจะร้องไห้ ไอ้อ้นมันยังมองแพททริคและแพทสลับกันไปมา

“เยี่ยม! ยินดีด้วยนะ เป็นแฟนกัน” ไอ้อ้นมันพูดผมหันมาเหล่มันจะไปสนับสนุนเขาทำไม

“ไม่ร้องไห้นะดิมนะ คืนนี้พี่ปลอบเอง โอ๋ๆๆ”ไอ้ดิมมันทำท่าจะปลอบผม ผมไม่เชื่อแน่นอน

“ งั้นเรามาคุยเรื่องงานกันดีกว่านะครับ ...ผมคิดว่าเราจะเข้าไปสำรวจ ณ จุดนี้ก่อนตรงนี้ และนี้คือหมู่บ้านมีคนอยู่ไม่เยอะมากและบร้าๆ “ ผมยืนฟังระหว่างบรรยายเขายืนอิงแอบแนบชิดกันน่าดูบาดตาบาดใจหมอดิมมากที่สุด ผมยืนฟังสองหนุ่มเขาพูดคุยงานกับพวกผมดูเขาสนิทกันมากจริงๆ มีแฟนแล้วก็ไม่บอกหมอดิมเลยปล่อยให้เพล้ออยู่ได้ตั้งนานคนเดียวเศร้าแป๊ป

“ดิม” อ้นมันเรียกผม

“เขาหิวน้ำอะ ตักน้ำมาป้อนเขาหน่อยดิ” ผมหันมาเหล่มองไม่มีมือเหรอ พิการตอนไหนละเนี๊ยะ

“ที่รัก เขาหิวน้ำ ตักน้ำให้เขาหน่อย”มันบอกผมพวกเพื่อนๆผมหันมามองผมกันหมดเลย

“แค๊กๆ “นั้นไอโชว์อีก แพทกับแพททริคก็มองผมกับอ้นสลับกันไปมาก

“พักก่อนก็ได้นะครับพี่ดิมแฟนพี่ไม่ค่อยสบายเหรอครับ”แพททริคถามผม แพทก็มองผม
“แคร๊กๆๆๆ “นั้นไอหนักขึ้นเลยทีนี้  “ไอ้ดิมมรึงไปหาน้ำให้มันดิ จะให้มันไอเอาลูกกะเดือกออกมาหรือไง เป็นสามีหรือภรรยาวะ ไม่ดูแลกันเลย” ไอ้ปั๊ก ไอ้หมาปั๊กเพื่อนผม ปากมันนะ

“งั้นเดี๋ยวผมสองคนไปปริ้นภาพถ่ายจากยานสอดแนมว่าดูสถานที่จะได้เห็นได้ชัดเจนมากขึ้น”แพทบอกพร้อมกับเดินออกไปกับแฟนเขามีโอบเอวกันด้วยคุยกันกระหนุ่งกระหนิงกันมาก

“ไอ้หมอดิมที่รักครับ ..กรูไอจะตายอยู่แล้วครับ “ ไอ้อ้นผมหันมมองว่ามันเล่นมุกไหนของมัน

“ดูท่ามันจะอาการหนักนะ มรึงจะผายปอดมันเลยไหม ถ้ะจะทำพวกกรูจะออกไปรอด้านนอกวะ เกรงใจไม่กล้าดูวะ” ไอ้กรมันพูดผมอยากจะเตะมันทั้งหมดนี้แหละและไอ้ตัวดีของผมด้วย ผมเดินไปในห้องครัวเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำที่แชร์ไว้ในตู้ออกมาให้ไอ้อ้นมัน

“มรึงเล่นอะไรของมรึงวะอ้น” ผมถามไอ้อ้น

“เป็นแฟนไง กรูเข้าใจเพื่อนกับแฟนทำแทนกันไมได้แต่นี้กรูจัดให้ได้ทุกตำแหน่ง เพื่อน คู่หู ..และคู่...”ไอ้อ้น 

“พอ พออ้นพอ กรูจะอ๊วก..ตอนนี้กรูขอให้มรึงเป็นแค่คู่หูพ่ออ้น อย่าเยอะ! ”ผมพูดใส่หน้ามันพร้อมกับวางขวดน้ำตรงหน้ามัน

“น้องเขามีแฟนแล้วเหรอวะ มรึงเห็นไหมสนิทสนมกันมากเดินยังโอบเอวกันเลยอะ บาดมาก บาดตากรูมาก” ผมพูด

“เอานะ ... อกหักอีกครั้งยังไม่ตาย..ผู้ชายไม่สิ้นไร้เท่าใบพุทรา” ไอ้อ้นมันพูด

“น้ำมาปลากินมดพอน้ำลดมดกินปลา “มันเริ่มหันมามองเกี่ยวกับกรูตรงไหนวะ

“น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งปลา” อ้าวนั้น ไปไหนแล้วนะ

“น้ำลดต่อผุด” เออ นั้นไง

“อะไรของมรึง..มันเกี่ยวกับกรูตรงไหน” ผมหันมถามไอ้ตัวดี

“กรูพูดไปงั้นแหละไม่รู้จะปลอบมรึงยังไงวะ ที่อกหักรักขุด ตุ๊ดก็ไม่เอา ฮาๆ “ ไอ้อ้น

“ถ้าปลอบหมาๆแบบนี้ไม่ต้อง...กรูปลอบตัวเองดีกว่าเยอะเลยไอ้อ้น  “ผมบอกไอ้อ้น ผมนั่งลงรินน้ำลงแก้วและกระดกลงคอไป

“แพท กินน้ำผลไม้ไหม เอามาด้วยนะแชร์เย็นไว้แล้ว” นั้นไงคู่รักตามมหลอกหลอนในห้องครัว ผมเงยหน้ามองทั้งคู่

“รินให้นะ”อีกคนบอกแพท แพทพยักหน้า

“ดิมใส่น้ำอะไรในแก้ว น้ำเปล่าเหรอ หวานจริงอะไรจริง จ๊วบๆ” ผมหันมา เว้ย!  “ทำอะไรปรึกษากรูนิดหนึ่ง”ผมกระซิบกับไอ้อ้น

“กลัวน้อยหน้าไง” ไอ้อ้นมันกระซิบกลับ  “ไม่ต้อง กรูสยองมาก” ผมกระซิบกลับแต่ยังหันไปยิ้มให้น้องแพทและแฟนเขา

“ดูไม่เห็นจะเหมาะกันเลยวะ มรึงว่าไหมอ้น” ผมกระซิบถามไอ้น 

“มรึงคิดงั้นเหรอแล้วใครเหมาะกับน้องเขามรึงเหรอ” ไอ้อ้นมันถามผมกลับ 


“เว้ย”ผมร้องเพราะว่าสองหนุ่มมานั่งใกล้ๆผมสองคน มองผมที่กระซิบกันไปกระซิบกันมา

“มีอะไรหรือเปล่าครับ ข้องใจในความสัมพันธ์ของผมสองคนเหรอครับ” แพททริคเขาถามผมสองคน

“ไม่!  ไม่มีครับไม่ได้ข้องใจอะไร ...น่ารักเนอะดิมเขาสวีทกันน่ารักเนอะ  ..เฮฮะๆ” ไอ้อ้นมันพูด ผมก็นั่งดื่มน้ำเปล่าส่วนสองหนุ่มคู่รักเขาก็ดื่มน้ำผลไม้กัน ดูแลกันดี้ดีอะ ตำตาตำใจขนาดนี้เลย ไอ้อ้นมันก็มองยิ้มๆ ไม่ช่วยผมเลย ไม่ได้เรื่องเลยเสียมากที่เกิดมากับผม

“ดูน้องแพททริคกับน้องแพทนี้รักกันดีจังรู้จักกันนานแล้วเหรอครับ” อ้นถามแพทกับแพททริค

“นานแล้วครับพี่อ้น ผมเจอแพททริคตั้งแต่เขาเรียนเตรียมแล้วครับ “แพทพูด

“อืม...สวีทกันเบาๆนะครับ เพราะว่าพี่อิจฉานะครับและคนข้างๆพี่นี้จะอิจฉามากด้วย คราวนี้จะลำบากพี่ละซิ จริงไหมจร๊ะดิมจร๊า จ๊วบๆ”ไอ้อ้นไม่พูดเปล่ามันเชยคางผมด้วยนะ ผมจับมือมันออกยังเกรงใจไม่งั้นสะบัดออกแล้ว

“ไม่เห็นน้องแพทบอกเลยว่าจะพาแฟนมาด้วย” ไอ้อ้นมันถามแพท

“ตอนแรกผมก็ว่าจะไม่มา เป็นแฟนกันใช่ว่าจะต้องตัวติดกันทุกทีแต่แพท บ่นๆกับผมว่ามีคนตามจีบผมเลยต้องมา หึงนะ เขาหึงตัวเองนะ” ผมกับไอ้อ้นพยักหน้า ที่มานี้คือมากันประมาณนั้น

“แทพทริค มรึงคิดมากไปเองนะ ไม่มีอะไรสักหน่อย..มีแต่พี่ๆกันทั้งนั้น ” แพทหันไปบอกแพททริค

“เออ งั้นผมขอตัวเลยแล้วกันนะครับ ผมมีงานเอกสารค้างอยู่ เจอกันตอนอาหารเย็นเลยแล้วกันนะครับ สวีทกันตามสบายเลยนะครับไม่ต้องเกรงใจสถานที“ผมพูดและรีบลุกขึ้นไปทำงานเอกสารของผมต่อดีกว่า ผมออกมาจากห้อง ผมเข้าใจความหมายคงที่แพททริคพูดคงหมายถึงผมซินะที่ตามจีบเขาอยู่ ผมกลับเข้ามาในห้องนอนหยิบแล๊ปท๊อปออกม

“ไอ้ดิม “ ไอ้อ้นมันตามผมเข้ามา

“ไม่ต้องสมน้ำหน้ากรูเลย” ผมพูด  “กรูทำแล้วเหรอวะสาด” ไอ้อ้นมันพูด

“มรึงไมได้ทำเลยมั้งครับอ้นครับ”ผมหันไปบอกมัน

“ตกลงมรึงงอนกรูเหรอครับไอ้คุณหมดดิมครับ” ไอ้อ้น ผมหันมามองมัน ไมได้งอนแต่น้อยใจไม่ช่วยกรูเลย

“ทำไมเฮิร์ท” ไอ้อ้นมันนั่งลงบนเตียง ผมยอมรับว่าเฮิร์ทมาก

“ไม่น่าเชื่อว่าหมอดิมมีโมเมนเฮิร์ทกับเขาด้วย “ไอ้อ้นมันยังตอกย้ำอีก

“ถ้ามรึงจะตอกยำขนาดนี้ เอาปืนมยิงกรูเลยไม๊”ผมถามไอ้อ้น

“เอานะ แค่แฟน มรึงใจกล้าหน้าด้านอยู่แล้ว แย้งได้แย้งเลย” ไอ้อ้นมันพูด นี้มันชมผมเหรอ ผมหันไปมองมันและหันกลับมา

“เขาพูดอยู่เป็นนัยๆแล้วว่า เขารู้แล้วว่ามีคนจับแฟนเขา นั้นคงหมายถึงกรู “ ผมพูดกับไอ้อ้น

“กรูว่าแพททริคอะไรนี้แปลกๆวะ “ ไอ้อ้นมันพูด

“แปลกแล้วไง เขาเป็นแฟนกัน” ผมพูดกับไอ้อ้น

“ไม่เอานะดิม เด็กๆมรึงก็มี ลัลลาดีกว่าจะหาหวงไปทำไมวะ มรึงไม่ชอบเหรอ นึกอยากมีก็เรียกมานึกอยากโสดก็ไม่ต้องเรียกใครมา สบายจะตาย เราสองคนนะคาซิโนว่าฆ่าไม่ตายนะเฟ้ย มรึงจะมาตกมาตายก็เพราะน้องแพทมีแฟนนี้นะไอ้หมอดิม” ไอ้อ้นมันพูด ผมกางแล็ปท๊อปผมออกทำงานดีกว่า รอทานอาหารเย็นแถมคงได้เห็นภาพตำตาตำใจอีกด้วยดูท่าจะหวานไม่เลิก
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-09-2015 15:25:02
 o18 :pig4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-09-2015 15:33:50
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 29-09-2015 20:17:53
อ่านตาแฉะเลย มีหลายภาคมาก พี่ๆเขาจะสมหวังกันไหมนะชอบภาคพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ เมื่อไหร่จะมานะคิดถึง :katai2-1:
แอบสงสารพี่ดิมแพทมีแฟนแล้วจริงๆเหรอ  :mew4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-10-2015 11:39:51
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSน้องแพท พี่ดิมโกรธน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-10-2015 18:08:56
พี่ดิม VS พี่อ้น …เสียใจทำไมแพทต้องหลอกพี่ / ไอ้อ้นมันอยากจัดไอ้ดิว ผมเป็นพี่ก็จริงในเมื่อน้องผิด ดิมจัดให้อ้น ความซวยของไอ้ดิวมันเพราะว่าดันมาลงในวันที่ผมกำลังปรี้ดเรื่องน้องแพทพอดีเลย ฮาๆ
    ผมทนดูภาพบาดตาบาดใจมาหลายวันเลยระหว่างน้องแพทกับน้องแพททริค ถามว่ามันดูไม่สมจริงมีบางเวลาแต่เขายืนยันเขาเป็นแฟนกันผมก็คงต้องยอมรับ กลับไปต้มใบบัวบกดื่มเอา ช้ำในหนักมาก แต่ผมแอบเห็นไอ้อ้นมันกำลังจะหยอดน้องแพททริคอะไรนี่ ไอ้อ้นนี้มันเอาหมดหรือไง ทั้งรุกทั้งรับ  หรือไม่เครื่องกรองข้อมูลมันนคงเสียนะผมว่า

“ไอ้หนึ่งตกลงมรึงจะพาเมียกับลูกกลับไปบ้านพ่อแม่มรึงใช่ไหมวะ กรูจะได้ให้เขาหาคนมาแทนมรึงก่อน “ ไอ้อ้นมันถามไอ้หนึ่ง

“เออวะ กรูต้องพาลูกให้พ่อแม่ดูหน้าดูตาหน่อย ตอนนี้แม่ยายก็ลงมาช่วยเลี้ยงลูกให้ จะให้แม่กรูมาก็ไม่ได้แม่กรูเขาเป็นห่วงไร่ที่บ้านวะ” ไอ้หนึ่งมันบอกผม ผมพยักหน้า

“ขอบใจของขวัญหลานวะ”ไอ้หนึ่งมันบอกผมกับไอ้อ้น ผมพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ไอ้หนึ่งมันก็ลุยวานกับพวกผมมาหลายงานแล้วผมจัดการเรื่องเอกสารของทางนี้ให้หมดแล้ว ผมคิวว่ามาคราวหน้าจะลงไปตรวจสุขภาพชาวบ้านดูเพื่อว่าอยากจะเป็นมิตรกับพวกเราบ้าง ผมนั่งดูทีวีทางเคเบิล

“ผู้กองครับ” ผมได้ยินเสียงเรียกผมสองคนคน ผมกับไอ้อ้นเป็นผู้กองและหัวหน้าหน่วย ผมรีบวิ่งออกมา

“คนของเราถูกยิงครับ ชาวบ้านที่ไม่เห็นด้วยเขาบอกว่าให้เราออกไปจากที่นี้กันครับ”ทหารของผมพูดผมรีบวิ่งไปที่เต้นผมเห็นมีคนเจ็บ ดีนะที่มีหมอมาด้วยอีกคนผมก็รีบทำการช่วยชีวิตคนที่ถูกยิง โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญอะไร สงสัยงานนี้จะงานหินของพวกผมแล้วไอ้อ้นมันออกไปดูสถานที่เกิดเหตุกับไอ้หนึ่ง

“พี่ดิม ..คนของเราถูกยิงเหรอครับ” แพทเดินลงมาถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“แพทรู้มาว่ามีคนที่อพยพมาจากหมู่บ้านอื่น ไม่ใช่แค่ทหารเรา คนในหมู่บ้านด้วยนะพี่ดิม” แพทบอกผม

“เราทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี้หมู่บ้านเขาแพท” ผมหันไปบอกแพท

“พี่จะปล่อยให้คนในหมู่บ้านนี้โดนพวกนี้รังแกเหรอครับ” แพทบอกผม

“เราไม่มีอำนาจพอ เขาให้เรามาสำรวจที่ตั้ง ถ้าไม่โอเคก็ให้พากันย้ายกลับ แค่นี้ที่พี่ได้รับคำสั่งมา”ผมหันไปบอกแพท

“อย่าทำเกินหน้าที่แพท” ผมกระซิบบอกแพท

“เพราะว่ามันจะกระทบกับแพทด้วยแพทยังเป็นทหารติดยศใหม่ๆ ..พี่กับไอ้อ้นเคยเป็น.แต่พออยู่ไปแพทจะรู้ว่าบ้างการที่เราดึงดันอะไรมากไปมันไม่ช่วยอะไรเลยแพท...บางครั้งก็ต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้าง..แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องพี่รู้แพท”ผมบอกแพท

“แพท พ่อแพทโทรมานะ “ แฟนเขาลงมาหาเรียกแพทขึ้นไป แพทพยักหน้าตอบรับและเขาก็ขึ้นไปด้วยกัน ก็เขาแฟนกัน พรุ่งนี้เราก็กลับแล้ว ผมเดินออกมาเห็นไอ้อ้นมันกลับมาแล้ว

“ดูท่าจะไม่เวิร์ควะ ดูท่าเขาต่อต้านเราน่าดูวะ กรูว่ากลับไปเรียกประชุมอีกทีวะ เพราะว่าความเสียงมันอยู่ที่คนของเรา”ไอ้อ้นมันบอกผม ผมพยักหน้าเห็นด้วย  ผมเห็นมีเด็กคนที่ไอ้อ้นมันชอบไปเตะบอลด้วยวิ่งมาหาไอ้อ้น

“พี่ ..เมื่อวานที่พี่บอกว่าหนังไม่ชัดอะผมเอาแผ่นใหม่มาให้พี่” เด็กคนนนั้นวิ่งมาหาไอ้อ้นเอาแผ่นหนังโป้แน่ๆ

“เออ ...เสียตังหนังไม่ชัด เดี๋ยวเตะตรูดเลย “ไอ้อ้นมันพูดไปงันแหละ

“ผมกับพ่อจะกลับแล้ว คงไม่ได้มาแล้วเพราะว่าพ่อบอกว่าเขาจะไม่ให้เราผ่านเข้ามาอีก พ่อกับผมคงต้องไปหาตลาดที่ใหม่กัน”เด็กน้อยบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันบอกเด็กนี้อยู่กับพ่อสองคนแม่เด็กเสียตั้งแต่เด็กนี้คลอดได้วันเดียว พ่อของเขามาจากหมู่บ้านนั้นแหละ เอาพวกหนังโป้มาขายให้ทหาร พวกนี้มาอยู่ไกลต้องซื้อไว้ดูอยู่แล้ว ผมเดินขึ้นไปบนห้องคิดว่านอนพักดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

“กรูลงไปนั่งกับพวกไอ้หนึ่งวะ มรึงไปไหมวะ” ไอ้อ้นมันถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่ไป นอนพักดีกว่าเหนื่อย ผมอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวนอน ไอ้อ้นมันก็ลงไปนั่งดื่มนั่งกินกับพวกเพื่อนๆผมคงล้อมกองไฟร้องเพลงกันสนุกสนานชีวิตทหารต่างแดนไม่มีอะไรทำก็ร้องเพลงฮำเพลงกัน  ผมลืมให้น้องแฟ๊กซ์เอกสา ผมเลยเดินออกไป

“นี้คุณแพทผมรู้ว่าคุณไฟแรงจบมาใหม่แต่ช่วยฟังความคิดเห็นคนอื่นหน่อย คนในหมู่บ้านเขาอยู่กันได้แต่คนบางกลุ่มในหมู่บ้านเขาไม่ให้เราอยู่ดังนั้นผมจะทำเรื่องยุบตรงนี้ซะ คุณไม่เดือดร้อนแต่คนอื่นที่เขามา  บางคนมาเพราะหน้าที่บังคับครอบครัวเขามีคุณแพท เขาเดือดร้อน” ผมได้ยินเสียงคุยกันคงเป็นหน่วยงานของผมที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของแพท

“ผมไม่มีอะไรจะคุยแล้วผมขอตัว” และคนที่คุยกับแพทก็เดินออกมา เขามองผมและส่ายหัว ผมกับอ้นเคยเป็นบ้าระหำ ไฟแรงแต่พออยู่ๆไป อะไรที่อ่อนได้ก็ต้องอ่อนตามไป ผมเห็นแพท ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขายังไม่มีประสพการณ์มากพอ

“แพท” ผมเดินเข้ามาแพทหันมามองผม แพทคงกำลังระงับอารมร์โกรธตัวเองอยู่ด้วย

“แพทต้องใช้เวลาในการเรียนรู้นะแพท  แพทยังไม่มีประสพการณ์และที่เขาพูดมันก็ถูกคนที่นี้เขาอยู่ได้ เราซิควรจะต้องออกเพราะคนที่มาเขามีคนรอข้างหลังแพท เขาต้องการกลับบ้าน..เรามาได้แค่นี้แพท “ ผมบอกแพท แพทยพยักหน้าและเดินออกทันที  ผมเดินออกมาเจอเด็กที่มาทำงานกับพวกผม

“น้องพี่ฝากแฟ๊กซ์เอกสารให้พี่หน่อย เบอร์นี้นะ ขอบใจวะ” ผมบอกน้องที่รับหน้าที่ทำตรงนี้ น้องเขาพยักหน้า ผมมองลงไปด้านล่าง ไม่เห็นไอ้อ้นเลยเห็นแต่ไอ้หนึ่งและคนที่มากำลังร้องเพลงกันอยู่รอบกองไฟ  มันคงไปทำธุระสวนตัวมังไอ้นี่ ผมเดินกลับเข้ามาให้ห้องนอนผม ผมเดินผ่านห้องนอนแพท ไฟถูกปิดลงคงเข้านอนแล้วแหละ ผมเคยเป็นไม่มีประสบการณ์ใครก็ไม่อยากจะเชื่อใจจนผมสองคนไอ้พิสูจน์ตัวเองนั้นแหละ ใช้เวลาสองปีเร็วมากสำหรับคนอื่นที่จะซื้อใจทุกคนในหน่วยจนผมสองคนได้เป็นหัวหน้าหน่วยทั้งที่อายุยังน้อยมาก  ผมกลับมานอนอ่านหนังสือจนเพลอหลับไป

“ไอ้ดิม” ผมสะดุ้ง เพราะว่ามีคนมาเรียกผมไอ้อ้นนั้นเอง ผมลืมตาขึ้นมอง

“มีอะไรวะไอ้อ้น”ผมถามไอ้คู่หูผม คนจะนอนยังกวนอีก

“กรูมีอะไรจจะบอกมรึงวะ” ไอ้อ้นมันบอกผม  ผมพยักหน้ายังงัวเงียเหลือยมาฬิกาหัวเตียงมาบอกตอนตีหนึ่งนี้นะจำเริญนะคู่หูผม ผมหันมาเอามือเท้าหนุนหัวไว้รอฟัง เคลิ้มๆ

“น้องแพททริคแซบมากวะ “ไอ้อ้นมันบอกผม ผมหรี่ตามองว่ามันมันหมายความว่าอะไรนะ

“อะไรนะ”ผมถามย้ำอีก  “กรูบอกว่าน้องแพททริคแซบมากวะ กรูจัดไปแล้ว ในป่าละเหมาะ ซี้ดซ้าดลั่นเลย “ไอ้อ้นมันบอกผมว่ามันจัดการน้องแพททริคไปแล้ว ผมลุกพล้วดเลย

“น้องเขาสาระภาพมาแล้วว่า..เขาไม่ได้เป็นแฟนน้องแพท น้องแพทเขาให้มากันมรึงวะ” ไอ้อ้นมันบอกผม ผมลุกขึ้นนั่ง

“เขาไม่ใช่แฟนกันเหรอวะ” ผมถามไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหยักคิ้วให้ผม   

“กรูดูสายตาเขาก็รู้แล้วว่าเขาจ้องจะงาบกล้วยกรูอยู่...กรูนะแอบไปหยอดๆ พอดีน้องเขาลงไปนั่งกับพวกไอ้หนึ่งกรูก็เลย ..และก็ชวนไป...อิบ อิบ ด้านหลังมาวะ “ ไอ้อ้นมันบอกผม นี้แพททำแบบนี้เลยเหรอ เพื่อไม่ให้ผมจีบเขานีนะ

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ” ไอ้อ้นมันถามผม  “มรึงให้กรูแฮปปี้ไหม บอกกรูตรงๆก็ได้ว่าไม่ต้องการให้จีบ “ผมบอกไอ้อ้น

“เวรแล้วกรู กรูนึกว่ามรึงจะกระโดดเซย์เยส ทำไมเซย์โน่วะ” ไอ้อ้นมันบอกผม

“พอเหอะพรุ่งนี้กลับแล้ว ถ้าเป็นไปได้ กรูไม่มาอีกวะ..ไปขึ้นเวรโรงพยาบาลดีกว่าวะ” ผมบอกไอ้อ้นและรีบหมุดลงที่นอน นอนต่อดีกว่าเพิ่งจะตีหนึ่งเอง ผมก็พยายาหลับต่อให้ได้ คนอะไรใจดำจริงๆเลย ผมคิดในใจ ผมหลับไปได้สักพักก็รีบตื่นมาเก็บข้าวของอย่างเร็วไอ้อ้นด้วยวันนี้ต้องกลับแล้ว ผมเดินออกมาเห็นแพทคุยกับแพททริค สีหน้าไม่ค่อยดี

“มรึงทำแผนกรูแตกไอ้เชี้ยเอ้ย” ผมได้ยินชัดๆเลยแพทพูดกับแทพทริค

“แม้อีแพท เป็นมรึงทนได้เหรอ ..ที่แน่ๆแซ่บวะ” แพทริคชัดเลย ผมเดินออกมาทั้งสองคนมองผม แพทด้วย

“สนุกไหมครับ สนุกกันมากไหมครับ คุณแพท “ผมถามแพท  “ซวยแล้วกรู แพทกรูมีงานค้างจะได้รีบกลับ “แพททริคพูดขอตัวออกไปทันที

“แพทที่หลังบอกพี่นะ ถ้าพี่วุ่นวายกับแพทมากไป ไม่ซิ คุณแพท คุณบอกผม ผมจะได้ไม่ยุ่งนอกจากงาน “ผมยืนเอามือเท้าซะเอวแพท แพทมองผมแบบตกใจไม่เคยเห็นผมโกรธ เคยเห็นแต่ภาพผมกะล่อน

“แพทแค่ไม่อยากให้งานแพทออกมาไม่ดี เท่านั้น งานแรกของแพท “แพทบอกผม

“แต่พี่ดูแล้วนะ งานที่แพททำกับพี่ไม่น่าจะใช้งานแรกแน่ๆ ดูชำนาญนะ “ผมบอกแพท

“แล้วแต่พี่ดิมจะคิดแล้วกัน ผมผิดผมขอโทษ โอเคไหมแต่ถ้าไม่ พี่คงแยกแย่ออกว่ามันคนละเรื่องกับงานอันนั้นเรื่องส่วนตัว ”แพทบอกผม

“ดิม ไปกันยังวะ...เออ ..ดูคุสาดนะ” ไอ้อ้นมันออกมันถามผม มันมองผมกับแพทสลับกันไปมา

“งั้นกรูไปร่ำลา...เออ ..น้องแพททริคก่อนนะ ..”ไอ้อ้นมันบอกผม มันรีบแจ่นไปหาน้องแพททริคอะไรนี้ ใช่ตอนนี้คุสาดมากใครเดินผ่านมาก็หดไม่กล้าผ่านผมสองคนไปเลย

“เกิดอะไรขึ้นวะ”มีคนซุบซิบกันถามเห็นสีหน้าผมกับแพท

“คุณแพท ถ้าคุณยังไม่กลับ ผมไม่ว่าแต่ อย่าพาใครเข้าไปในหมู่บ้าน คุณต้องรอผมสองคนเข้ามาก่อน เพราะว่าผมจะเข้าไปประชุมเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี้กัน ดังนั้นคุณต้องรอคำสั่งผมสองคนเท่านั้น อย่าทำอะไรเกินหน้าที่..ที่นี้ผมสองคนคือหัวหน้าคุณ”ผมบอกแพทผมเดินออกทันที เตรียมไปขึ้นเครื่องบินลำเลียงไอ้อ้นมันรู้ว่าผมกำลังโกรธมันเลยยังไม่พูดอะไรตอนนี้ ผมันหันไปบอกให้พวกไอ้หนึ่ง สงบปากไว้ด้วย ผมกำลังฮีท เสียความรู้สึก ผมนั่งเครื่องบินลำเลียงฟังเพลงโปรดของผมดับอารมณ์ร้อน

“ดิม ไอ้เชี้ย แพทตกใจมรึงหมด มรึงพูดแรงไปด้วยนะ “ไอ้อ้นมันพูดกับผมผมยกมือว่าผมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก มันก็เงียบทันทีเหมือนกัน นี้ก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่บ้านเป็นยังไงดิวกับแอ้ เวลามันมีเรื่องอะไรก็เข้ามาพร้อมกันหมดเลย ผมคิดว่าไปจะขอพ่อขึ้นเวรทุกวันเลยจะได้เลิกคิดถึงเรื่องน้องแพทซะที
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมลุงทนไม่ได้/น้องแพทมีแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 02-10-2015 18:28:28
สงสารลุมดิมจัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSน้องแพท พี่ดิมโกรธน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-10-2015 20:09:45
 :เฮ้อ: ลุงดิมเจอเรื่องหนักใจเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSน้องแพท พี่ดิมโกรธน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 02-10-2015 20:58:52
น้องแพท ทำไมทำร้ายจิตใจพี่ดิมขนาดนั้นละค่ะ ...สงสารพี่ดิม ยังดีนะที่เรื่องแอ้กับดิวปัญหาจบแล้ว
แต่ปัญหาพี่ดิมนะซิ สู้ๆค่ะพี่ดิม :mew6:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมในเมื่ออ้นอยากเตะน้องดิว พี่ดิมจัดให้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-10-2015 11:41:11
 :jul1:   หลังจากที่ผมฟังเพลงจนใจผมเริ่มเย็นลงมากแล้ว ผมคิดอีกทีผมก็พูดแรงไปนะกับแพท ตอนนี้เครื่องบินลำเลียงได้ลงจอดเป็นที่เรียบร้อยแล้วพวกผมพากันลงจากเครื่องและเตรียมแยกย้ายกลับบ้าน

“กรูสองคนจะแจ้งพวกมรึงอีกทีวะว่าใครไปบ้างแต่ที่แน่ๆ ไอ้หนึ่งมรึงไม่ต้องไป พาลูกไปหาพ่อแม่มรึงก่อนวะ..ท่านคงอยากเห็นหน้าหลานแย่แล้ว “ไอ้อ้นมันบอกส่วนคนอื่นๆรอผมกับไอ้อ้คนคงต้องเข้าประชุมกับโไมทางผู้ใหญ่ก่อน งานนี้คงต้องเชิญอาเปรมดิ์มาประชุมด้วย

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์ไอ้อ้นมันดังขึ้น

“ว่าไงไอ้อั้ม ...แอ้..เป็นอะไรนะ ..ชิบหายแล้ว..แล้วมันอยู่ไหน มรึงไม่โทรหากรูวะ “ไอ้อ้นผมหันไปมองมันว่าแอ้เป็นอะไรแอ้ยังไงก็น้องพวกผมเหมือนกัน

“แอ้เป็นอะไร”ผมพูดให้ไอ้อ้นมันอ่านปาก ดูสีหน้าไอ้อ้นไม่ค่อยดีเลย สีหน้าที่บ่งบอกถึงอารมณ์ตอนนี้มันเดือดปุดๆแล้ว

“น้องกรูตกเลือดสัด ..น้องมรึงคนเดียวเลย ไอ้ดิว ดีที่น้องกรูไม่เป็นอะไรไป “ไอ้อ้นมันพูดผมก็ตกใจเหมือนกันนะ

“มรึงไม่กระทืบมันวะไอ้อั้ม อะไรนะ หลานขอ กรูไม่ให้วะ กรูขอจัดวะ” ไอ้อ้นมันพูดเว้ยย ไอ้ดิว ตายงานนี้

“มันอยู่ไหน อยู่บ้านได้ กรูไปเดี๋ยวนี้ แค่นี้นะไอ้อั้ม”ไอ้อ้นมันพูดและกดวางสาย

“ไอ้อ้น” ผมเรียกมัน

“อย่า...ขอกรู!  น้องมรึงเอะอะอะไรก็แอ้มันทำเพื่อตัวเอง แอ้มันทำเพื่อไอ้ดิว เพื่อลูก กรูยอมรับว่าแอ้มันตัดสินใจเองไม่ปรึกษาพวกกรูแต่แอ้มันเห็นว่าพวกกรูปัญหาเยอะแล้ว ...และนี้มันยังทำเพื่อไอ้แอร์มันจะไปแทนไอ้แอร์ ..มันต้องการให้ไอ้ดิวอยู่ที่นี้อยู่กับลูกๆ  แอ้มันทำเพื่อใครเพื่อตัวเองใช่ไหม”ไอ้อ้นมันถามผม

“กรูถามว่าใช่ไหม” ไอ้อ้นมันถามผม  “กรูไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนวะ” ผมบอกไอ้อั้มผมมไม่รู้เรื่องแอ้จะไปแทนแอร์ 

“น้องกรูดูแลพวกมรึงดีกว่าบ้านกรูอีก แต่กรูเข้าใจมัน น้องมรึงนะไม่เคยเข้าใจมันเลย ถ้าเป็นอย่างนั้น อย่ามาเอาน้องกรู น้องกรูคนเดียวกรูเลี้ยงได้” ไอ้อ้นมันพูดผมพยักหน้าว่าถูก แอ้ดูแลพวกผม ดูแลพ่อผม และยิ่งลูกๆด้วยแอ้ดูแลได้ดีมาก แม้กระทั้งดิว จริงซิมันง้าวมากจริงๆ ผมว่าผมใจเย็นลงแล้วนะตอนนี้ มันถึงจุดเดือดแล้วเหมือนกัน ไอ้อ้นมันมองผม อ้อปากค้างทำไม 

“มรึงไม่ต้องมาห้ามกรู และกรูเองจะเป็นคนขับ กรูขอวะ ขอกระทืบน้องมรึงหน่อย” ไอ้อ้นพูดมันคงคิดว่าผมอยากจะห้ามมันใช่ไหม

“ไอ้อ้น มรึงอย่าขับเลยวะ”ผมเข้าไปห้ามมันมันมองหน้าผม จริงจังและซีเรียสกว่าตอนโกรธแพทอีก

“กรูขับเอง มรึงอารมณ์ร้อน ขับไปอันตรายวะ และมันไม่ทันใจด้วย รีบขึ้นรถ จะได้ไปจัดมันไง มันง้าวจริงๆวะ กรูพูดเลยมันเป็นน้องกรูแต่ผิดคือผิดวะ ..จัดแม่งเลย ”ผมพูดไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามองผม

“อะ..อะ..อะไรนะ”ไอ้อ้นมันถามผม ผมดันมันออกผมเข้าไปในรถแล้วมันจะยืนรอพระแสงด้ามไหนละ

“ไปขึ้นรถซิวะ เร็วดิ “ผมบอกไอ้อ้นมันก็อ้าปากงง และรีบวิ่งไปขึ้นอีกวฝั่งผมสตาร์ทเครื่องพร้อมกับเร่งเครื่อง

“เว้ยย” ไอ้อ้นมันร้องและมันก็รีบจับที่จับข้างประตูเพราะว่าผมดริฟเลย หมุดวนฝุ่นตลบ เพราะว่าต้องทำเวลาผมไม่ขับไปวนเพื่อกลับรถผมวนกลับมันตรงนี้แหละ

“ร้อยหกสิบทันไหมวะ” ผมหันไปถามไอ้อ้น

“ร้อยยี่ก็พอ”ไอ้อ้นมันบอก  “กรูว่าร้อยหกสิบเถอะวะ กรูอยากไปถึงเร็วๆ”ผมหันไปบอกไอ้อ้น

 “ร้อยยี่สิบห้าแล้วกันขาดตัว ราคานี้ไม่บอกผ่านนะจริงๆ” ไอ้อ้น ผมหันไปมองมันใช่เวลามาเล่นไหม

“ไม่ขำด้วย..ท่าทางจะดราม่าหนัก หนักกว่าอีกกรูนี่พี่ไอ้แอ้ ....มรึงนี้พี่ไอ้ดิว ” ไอ้อ้นพูดผมหันไปมองกรูรู้เป็นพี่มัน

“เอาแต่พอประมาณพี่ดิม ..อ้นเสียววะ กรูอยากกระทืบมันนะ แต่กรูก็เป็นห่วงตัวเอง..กรูยังมีอนาคต ..แต่ถ้ามรึงไม่ยังเยียบไม่ลด อนาคตกรูคงต้องหมดลงวันนี้แหละ..สาด!.”ไอ้อ้นพูดผมรีบเหยีบคันเร่งออกตัวทันที

“เว้ยยๆ ดิม”ไอ้อ้น  ผมรีบขับอย่างเร็วที่สุด

“ดิม ..ใจเย็นก่อนดีไหม ...เราค่อยๆคุยกันนะ ..อะไรที่มันผิดมันพลาดไป เรามาปรับความเข้าใจกันใหม่ไหม ”ไอ้อ้นมันชวนผมคุย 

“มรึงพูดถูกแอ้ มันทำเพื่อไอ้ดิว มันไม่จำเป็นเลยที่ต้องบอกว่าทำเพื่อมัน มันควรจะรู้ด้วยตัวเองมรึงว่าไหมวะ” ผมพูดไปเหยียบคันเร่งเพิ่มไปด้วย

“ไม่เสมอไปดิม เชื่ออ้นนะ บ้างทีอ้นก็พูดผิดบ้างนะ..เว้ยยยยยย”ไอ้อ้นผมแซงดะเลยตอนนี้มันมือมากเปบลียนเกียร์มันมากยังกับ fast and furious ก็ว่าได้

“มรึงไปดู fast and furious 7 มาหรือเปล่าวะ” ไอ้อ้นมันถามผม มันรู้ได้ยังไง

“ใช่กรูดูก่อนมาวะ แม่งได้ใช่วันนี้แหละ”ผมหันไปบอกมัน

“กรูว่าแล้วเชียว ..ดูหนัง หนังจบแต่มรึงไม่จบ ...อีกไม่นาน นี้กรูกับมรึงคงได้จบ..แต่จบชีวิตสาด ..ดิม ช้าลงได้ไหม เห็นแก่น้องๆกรูเถอะ มันยังอยากจะมีพี่”อ้นบอกผม

“เว้ยย..ดิม ..ดิม ..เออๆ . ดิมกรูรู้นะว่ามรึงกำลังใจร้อย...หายใจลึกๆลูก ใจเย็นไว้ลูกดิม ..เว้ยยย ..มันโค้งทีกรูแทบกระเด็นออกจากรถนะสาด!” ไอ้อ้นมันจะร้องทำไม

“พ่อแก้วแม่แก้ว ลุงป้าน้าอา ปู่ย่าตายาย ปู่ทวดย่าทวด มีกี่คนมาให้หมด ช่วยลูกด้วย”ไอ้อ้นมันจะเรียกทำไมเยอะ

“มรึงจะเรียกมาทำไมเยอะ..รถกรูนั่งได้สี่คน ตอนนี้มีมรึงกับกรูที่ว่างแค่สอง”ผมหันไปบอกไอ้อ้น 

“เออ..จริงวะแต่ถ้าจะให้กรูสละที่นั่งนะกรูยินดีถ้ามรึงจอดปุ๊บกรูลงเลย “ไอ้อ้รมันพูดมันจะลงทำไมยังไม่ถึง ถึงแล้วค่อยลง

“กรูว่ามรึงใจเย็นๆดีกว่าไหม ...ดิม ..ไอ้ดิวมันคงสำนึกแล้วแหละนะดิมนะ ไอ้ดิวมันน้องมรึงนะ ..และตอนนี้กรูก็โคตรจะสำนึกเลยกรูไม่น่าทำมรึงฮีทเลย..จริงๆ “ไอ้อ้นผมหันมาพยักหน้าไม่ทันแล้วกรูฮีทไปแล้ว

“ใช้น้องกรู จัดได้เต็มที ..เราต้องรีบใช่ไหม....ปรื้นนน”ผมพูดและเร่งเลยสุดเข็มแล้วด้วย

“อ้าวเชี้ย! กรูให้มรึงลดความเร็วไม่ใช่ให้มรึงเร่งงงงงงงง!”ไอ้อ้น วันนี้มันเป็นอะไรมันร้องแม่งตลอดทางเลย (พี่ดิมนี้ไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมสงสารพี่อ้นจริงๆ)

“ดิม...กรู..ไม่จัดแล้วก็ได้แต่ช่วยลดลงมาหน่อยได้ไหม..เร็วไปแล้วสาด ..ไอ้ดิมกรูยัง..ไม่มีเมีย..ขอมีเมียก่อน..เออ มีแต่ยังไม่เป็นตัวเป็นตน ขอกรูแต่งก่อนได้ไหม ..เว้ยยย ...ช้าลง..พรีส! ได้โปรด”ไอ้อ้นมันร้องขอผม แต่ผมยิ่งเหยียบ

“ไอ้แดน ไอ้ดิวละ มันอยู่ไหม “ ผมโทรหาไอ้แดน

“ยังอยู่พี่ ..กำลังประคับประครองแอ้อยู่นะ “ไอ้แดน

“แอ้เป็นหนักเหรอวะ” ผมถามไอ้แดน

“ก็ยังเจ็บแผลอยู่นะตอนนี้นะ แม้มันเจ็บน้องๆกับการคลอดลูกแหละพี่  ตอนแรกผมก็ตกใจเพราะเข้าไปดูเลือดหลายถุงเลยอะพี่” ไอ้แดนมันพูด ผมนี้ยิ่งปรี้ด ยิ่งเหยียบ

“ไอ้ดิม! .. เอามือถือมากรูคุยเอง ..อย่าคุยขณะขับรถมันไม่สุถาพ ”ไอ้อ้นมันรีบดึงมือถือผมไปเลย

“ไอ้เวรแดนมรึงจะเร่งสปีชอารมรณ์พี่มรึงทำเชี้ยอะไร มันเหยียบจะทะลุไมล์อยู่แล้วสาด มรึงห่วงกรูบ้างไหม แค่นี้น่ะ ไอ้เชี้ย”ไอ้อ้นมันด้าน้องผมทำไมละนั้น ผมก็ยิ่งเหยียบต้องไปให้ถึงให้เร็วที่สุด แซงซ้ายแซงขวา นั้นไงให้นิ้วกลางผมด้วยขอบใจ นั้นแปลกว่าเขาให้ทาง

“เขาให้ทางกรูตลอดทางเลยวะ” ผมหันไปบอกไอ้อ้น

  “ทางบ้านเมริงซิ เขาให้..ค** มรึงตลอดทางเลยสาด เป็นกรู..กรูก็ให้วะ” ไอ้อ้นมันหันไปมองข้างหลัง

“พี่ดิม อ้นเพิ่มแอร์ให้นะดูท่าจะไม่เย็นพอ “ไอ้อ้นมันเร่งแอร์ให้ผมอีก ผมพยักหน้าว่าดี

“หน้าตาบูดบึ้งขนาดนี้มันเหมือนใครไปเผาบ้านมรึงเลยวะสาด มีปุ่มลดไหมบอกกรูทีกรูจะได้กดลงให้ สาด!” ไอ้อ้นมันพูดอยู่ข้างๆผมนี้แหละ

“ไอ้ดิมรถพ่วง อย่าไปแซวเขา...สาด ..”ไอ้อ้นเพราะว่าผมรีบผมเลยแซงตีคู่รถพ่วงเลย ไม่สนใจกรูรีบไป

“ชิท.... ชิท.... ชิท....”ไอ้อ้น

 “ไอ้ดิมรถไฟกำลังมา...มา ..มา..เว้ยยย  “ไอ้อ้นมันบอกผม เห็นแล้วแต่ถ้ารอหมดขวบนช้าไป ผมรีบเหยียบไปก่อนที่ไม้กั้นจะลงมา มันผ่านไปได้อย่างเชียดชิวมาก (อย่าเลียนแบบมันไม่ดี ฮาๆ )

“ไอ้ดิม...มรึงจะฆ่ากรูหรือไงวะสาด... กรูอยากตายในหน้าทีไม่ใช่นอกหน้าที่แบบนี้มันไม่สมศักศรีไอ้เชี้ย” ไอ้อ้นมันด่าผมใหญ่เลย

“มี่พระกี่องค์กรูเอาออกมาหมดแล้วเนี๊ยะ ดีไม่ดีกรูว่าพระกระโดดลงตั้งแต่มรึงปั่นจิ้งหรีดก่อนออกมาแล้วแหละวะ “ไอ้อ้นมันจบ่นผม ชมว่าผมปั่นจิ่งหรีดอีก มันเรียกดริฟเว้ยเห้ย ผมอีกนิดเดียวจะถึงแล้ว เร่งไปอีก

“ไม่ต้องเหยียบแล้วดิมเอ่ยมันสุดแล้วมรึง ไมล์มันไปได้แค่นั้นแหละ สงสารรถและคนนั่งที่น่ารักอย่างกรูนิดหนึ่งได้ไหม ดิม..พรี้ส กรูรักมรึงนะ เพื่อนกรูรักมรึงวะ ..ลดลงหน่อยได้ไหม..ใจกรูรับอีกไม่ไหว ช่วยลดตรีนมรึงลงจากคันเร่งหน่อยได้ไหม “ไอ้อ้นมันบอกผม แม่งร้องเพลงด้วย ตอนนี้ผมขับมาจอดที่หน้าบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่กลิ่นยางไหม้ๆ นี้มันเหมือนเพิ่งจะไปจากหน้าบ้าน ผมเห็นหลานที่ยืนกันอยู่มองผม ไอ้อ้นมันค่อยๆลงจากรถ

“บุญของกรูพระองค์ไหนช่วยกรูไว้ไม่รู้ที่แน่ๆ กรูอยากเข้าห้องน้ำวะ” ไอ้อ้นมันพูดและมันก็วิ่งแจ่นไปเลย

“ลุงอ้น” หลานๆผม

“ไว้ก่อนลูก “ไอ้อ้นมันรีบยกมือเบรคหลานๆผม

“ไหนไอ้ดิว”ผมถามไอ้แดน

“พ่อเราไปไหนแล้ว”ผมถามหลานๆผม แต่ละคนมองหน้ากันและชี้ว่าไปแล้ว

  “พรึ้บ! “พร้อมเพรียงกันชี้มากไปทางโน้น ไปทานโน้นแล้วฝุ่นตลบอบอวนเหมือนกันมันก็รีบเหมือนกัน ไปได้ไหงวะทางนั้นมันแคบ มันสามารถจริงๆ

“มันไปแล้ว ..ไม่ทันจนได้ “ผมสะบดออกมา

“พ่อดิวบอกว่าพ่อรีบมากที่สุด”มาริโอ้พูดทุกคนพยักหน้า

“พ่อบอกว่ารีบก่อนที่ลุงจะมา..แต่น้องมีนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่” น้องมีนบอกผมไอ้ดิวมันร้ายจริงๆ มันไปแล้วนิ ไอ้แดนก็มองผมมันจะหัวเราะทำไม รีบแทบตายมาไม่ทันแล้วไอ้อ้นมันไปไหนวะ ผมมองหาไอ้แดนมันชี้ไปในบ้านแล้ว ผมพยักหน้า

“ไปครับหลานๆเข้าบ้านกันดีกว่า พ่อเรานี้ร้ายจริงๆ “ผมบ่นกับหลานๆผม ผมเดินเข้ามาในบ้านไอ้อ้นมันออกมาจากห้องน้ำ

“ไอ้ดิม ...ไอ้เชี้ย กางเกงกรูเปียกนิดหนึ่งเลยสาด” ไอ้อ้น ผมก็มองมันเหยี่ยวรดกางเกงเลยเหรอสาด  แถมมันยังฟักยูให้ผมอีกนะ คือนิ้วกลาง

“มันไปแล้ววะ ไม่ทันเลยวะอ้น ” ผมบอกไอ้อ้น มันหันมามองผม

“กรูก็เกือบไม่ทัน แต่ไม่ใช่กระทืบน้องมรึงนะ เหยี่ยวกรูนี่แหละสาด ไอ้เวรจะพากรูไปเกิดใหม่ชัดชัด” ไอ้อ้นพูด มันเดินไปนั่งไขว้ห้างและหยิบมือถือขึ้นมา

“ไอ้โอมมรึงมารับกรูดิ บ้านไอ้ดิม กรูให้มรึงมารับ กรูไม่กลับพร้อมมัน เออ แค่นี้นะ” ไอ้อ้นมันโทรหาไอ้โอมน้องมันให้มารับ และมันก็นั่งลงไม่ยอมนั่งข้างผมด้วย ไปคนละมุมเลย ผมเลยต้องกระเทิบไปนั่งใกล้ๆมัน

“กรูไปส่งให้ก็ได้อ้น”ผมบอกไอ้อ้น

“มรึงยังคิดว่ากรูจะนั่งรถมรึงอีกเหรอสาด”ไอ้อ้นมันหันมา  “นี้มรึงงอนกรูเหรอวะ” ผมถามไอ้อ้น

“ขับอย่างนี้ ..กรูเห็นเมรแว็ปๆเลยไอ้ดิม ..ออกลุยงานชีวิตกรูว่าแขวนไว้บนเส้นด้ายแล้วนะเจอมรึบขับรถพากรูกลับแบบนี้ชีวิตกรูมันเหมือนจะขาดรอนๆ..กรูให้น้องกรูมารับดีกว่า ชีวิตกรูถึงบ้านแน่นอน..ฟักมรึง “ไอ้อ้นมันพูด

“ก็กรูรีบไง “ผมบอกไอ้อ้นอดกลั้นหัวเราะมันไม่ได้ “มรึงถามกรูยังว่ากรูรีบไหม..แกแค่พูดให้มรึงรีบขึ้นรถ “ไอ้อ้นมันหันมาเม้งผมอีก มันกดมือถือมันงอนผมจริงๆด้วย

“พรุ่งนี้กรูต้องไปวัดอีกมรึง”ไอ้อ้นมันบอกผมว่ามันจะต้องไปวัด  “นี้ถึงกับเข้าวัดไปทำบุญเลยเหรอมรึง” ผมถามไอ้อ้น มันหันขวับมาเลย

“ไปนิมนต์พระมาอยู่กับกรูใหม่ ป่านนี้กลับวัดไปหมดแล้ว เพราะมรึงตัวเดียว “ไอ้อ้นมันพูด มันนั่งกดมือถือเล่น หลานๆเข้ามาหาผม มองผมกับไอ้อ้นวันนี้นั่งคนละทิศเลย

“ลุงอ้นกับลุงดิม โป้งกันเหรอ” ไอถามผม ผมแอบขำไอ้ตัวดี มันแอบส่งนิ้วกลางให้ผม

“ลุงอ้นเขางอนลุงดิมนะครับหลาน ดูซิงอนน่าร๊ากเชียว” ผมแอบแขวะมันนิดหน่อย ผมได้ยินเสียงรถมาแล้วคงไอ้โอมแน่ๆ ตามด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามา มิ้น

“ลุง ..ลุง ...”นั้นมิ้นมาแล้วเรียกได้อ้นมันลุกขึ้นทันทีกางแขนวิ่งไปหาแต่

“ลุงดิม” แป้ว! ไอ้อ้นมันยืนทำหน้าเซ็ง “ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด”สามทีติดเลยที่ผมหอมน้องมิ้นโชว์มัน

“ลุงไม่ให้ไปดูหนังโป้ห้องลุงแล้วมิ้น” ไอ้อ้นมันพูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้นี้ให้หลานผมดูหนังโป้

“ดู..ดู .ดู “มิ้นรีบลงจากผมกลับไปหาไอ้อ้นทันที

“ไอ้อ้นกรูจะบอกอาภีมมรึงให้หลานดูหนังโป้”ผมบอกไอ้อ้น

“กรูไม่ต้องให้ดูหรอกหลานมรึงแอบเปิดประจำ”ไอ้อ้นพูดพร้อมกอดอกเหล่มองมิ้นที่ยืนยิ้ม

“ต่อนี้มันเปิดไม่ได้แล้วพี่อ้น” ไอ้โอมพูด

“ทำไมอะ” ไอ้อ้น “เพราะว่าหลานรักพี่ไปรื้อและนั่งดูคนเดียวไม่ชวนโอมอะ พ่อเลยขึ้นไปดูกับหลาน พ่อไม่ดูเปล่านะพี่..พอเอาลงมาเผาด้วย หมดเกลี้ยง” ไอ้โอมมันพูด ไอ้อ้นมันก้มมองหลานรักมัน

“กรูว่าทิ้งมันไว้กลางทางแบบโปเตโต้เถอะวะ ...เอามันไว้ที่นี้ ”ไอ้อ้นมันก้มมองมิ้นยิ้มตาหยีแบบอารมณ์เซ็ง 

“ลุงกลับแล้วครับหลานๆ” ไอ้อ้นมันบอกหลานๆ แต่ละคนเดินมาหอมแก้ม เซนก็กลับพร้อมกับไอ้อ้นและโอมเลย

“พรุ่งนี้ไปไหนไมวะไอ้ดิม”ไอ้อ้นมันถามผม ผมหยักไหล่ว่าไม่รู้ ผมจะรอคุยกับพ่อผมก่อนจะขอขึ้นเวร เมคมันนี่ก็ได้วะ ผมคิดในใจ

“กรูว่าจะไปเที่ยววะ มรึงไปแรดกับกรูเปล่า”ไอ้อ้นมันชวนผมไปแรด 

“ไม่อะไม่ไปวะ ไม่มีอารมณ์” ผมบอกไอ้โอมมันสะบัดหน้ามามองผมและมองตรงเป้าผมด้วย

“ไอ้เวรของกรูยังใช้ได้ดี” ผมบอกไอ้โอม 

“ผมก็ตกใจหมดนึกว่ามันมดอายุการใช้งานไปแล้วพี่ดิม” ไอ้โอม มันพูดน่าเตะมาก และไอ้พี่น้องเจ้าปัญหาก็พากันกลับบ้านไป ไปซะทีผมก็หันมาเล่นกับหลานๆ คิดถึง

“ลุงดิม พ่อไม่ทะเลาะกันแล้วน้องมีนมีความสุขที่สุด”น้องมีนเรียกว่าลูกสาวผมเลย มานั่งอ้อนผม

“ดีแล้วลูก ลุงไม่อยากเห็นพ่อเรางอนกันเลย ลุงปวดใจพอกัน ..เอาอย่างนี้นะ ซีและแซ๊กและเป็กซ์ดูน้องนะลูก ลุงจะอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมาเราไปหาอะไรกินกันนะ “ผมบอกหลานๆ ผมขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า  ผมลงมาจากห้องหลับงจากที่ผมอาบน้ำผมก็เขียนรายงานเรื่องที่เกิดจะได้ไปรายงานผู้บังคับบัญชาผมอีกทีว่าจะทำยังไงต่อไปผมลงมาซี แซ๊กซ์และเป็กซ์กลับไปกรุงเทพกับไอ้เดย์และดิ๊บแล้ว ไอ้แดนมันอยู่ช่วยพ่อที่นี้เลยไม่ได้กลับ หลานๆผมวันนี้ดูมีความสุขขึ้นเยอะเลยผมดีใจนะผมไม่อยากเห็นหลานๆเสียใจเลยจริงๆผมทนไม่ได้ วันนี้บรรยาการการทานอาหารเย็นกลับคืนสู่สภาพปกติ

“ลุงดิมวันนี้น้องมีนนอนกับลุงนะ” น้องมีนเขาติดผมมากนะ ถ้ามีเมียแล้วหลานจะมาขอนอนด้วยไหมแอบคิดแต่ดูท่าเมียจะไม่มีโดนเขาปฏิเสธไปแล้วผม

“ได้ครับลูกสาวลุง”ผมบอก มีนทำแก้มป่องทำปากจู่ ใส่ผมด้วย น่ารักจริงๆ

“ดิม ..พักอาทิตย์หนึ่งไปไหนไหมละ “พ่อถามผม ดีเลยที่พ่อถาม

“พ่อดิมขอขึ้นเวรทั้งอาทิตย์เลยนพ่อ เมคมันนี่ดีกว่า” ผมบอกพ่อผม

“แพทย์ขึ้นเวรเต็ม”พ่อบอกผม 

“พ่อลูกอยากขึ้นเวร” ผมบอกพ่อผม

“ถ้าฟรี..พ่อจัดให้..ไม่จ่ายตัง” ผมสะบัดหน้าไปมองพ่อเลย

“พ่อ...ของฟรีไม่มีในโลกนะพ่อ พ่อลืมไปหรือเปล่า ”ผมพูด หมอด้าขำผม ตอนนี้ม้าอ้อนขอขึ้นเวรโรงพยาบาล

“เออๆ เวรดึกนะ ได้ไหม ”พ่อถามผม ผมพยักหน้า เวรดึกก็ดีจะได้รับส่งหลานไปโรงเรียนก่อน อยู่กับหลานๆเพื่ออะไรจะดีขึ้น

“ทำไมมาขอทำงานทั้งอาทิตย์ละไม่ไปลัลล่ากับไอ้อ้นเหรอดิม”พ่อถามผม

“ไม่อะพ่อ ไม่มีอารมณ์ ลูกชายพ่ออกหักรักคุดตุ๊ดก็ไม่เอาพ่อ” ผมบอกพ่อผม พ่อเงยหน้ามองผม

“สมน้ำหน้ามรึงอยาก..กะล่อนดีหนัก เจ้าชู้ซะขนาดนี่ ดีใจแทนคนที่เขาไม่เอามรึงนะ บุญของเขา”พ่อผมไม่สงสารลูกเลยพ่อที่รัก

“พ่อซ้ำลูกชัดชัด” ผมบ่นพ่อเลยพ่อแอบเหล่ผม

“ที่อย่างนี้เห็นงานโรงพยาบาลพ่อมีความหมายขึ้นมาเลยนะ “พ่อแอบแซวผม

“คิก คิก คิก”หลานๆแฝดผมขำผม  “ปู่บอกลุงกะล่อนอะ คิก คิก คิก” มาริโอ้พูดได้ดีจริงๆ ดึงไปจั๊กจี๋เล่นดีกว่า

“กะล่อนแปลว่าอะไรอะปู”ไอถามพ่อผม

“แปลว่าพวกเจ้าชู้ โตขึ้นอย่าเอาอย่างละ “พ่อผมว่าดิมอีกแล้วแต่พ่อผมว่าไม่จริงจังหรอก

“ฮาๆ ลุงดิม โอ๋จั๊กจี๋อะ ฮาๆ” มาริโอ้  “หัวเราะลุงเหรอตัวแสบ”ผมเล่นกับหลานจนเกือบสองทุ่มครั้งก็ต้องพาหลานเข้านอน กลับมาทำหน้าที่ลุงดูแลหลานอีกแล้วผม ผมคิดนะว่าถ้าไม่มีเด็กๆบ้านคงเงียบน่าดู พ่อกับอาภีมคงเหงาก็พวกผมโตๆ กันหมดแล้ว ตั้งแต่แอ้มีเด็กๆให้ บ้านพวกผมมีร้อยยิ้มมีเสียงหัวเราะ ต้องขอบคุณแอ้ มันไม่แปลกที่พวกผมรักแอ้มากจนบ้างทียอมรับว่า พวกผมเข้าข้างแอ้มากกว่าดิวแต่ดิวนะมันน้องผมอยู่แล้วมันเข้าใจพวกผมมันไม่มีทางเอามีคิดเล็กคิดน้อยหรอก ผมเชื่ออย่างนั้น
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมในเมื่ออ้นอยากเตะน้องดิว พี่ดิมจัดให้
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 03-10-2015 14:16:24
สงสารพี่อ้นจริงๆ พี่ดิมทำพี่อ้นงอนนะ ฮาๆ แทนที่พี่อ้นจะเป็นคนโกรธจัด แต่กลายเป็นพี่ดิม  :m20: :jul3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมในเมื่ออ้นอยากเตะน้องดิว พี่ดิมจัดให้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 03-10-2015 14:22:56
 :mew1:  :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมในเมื่ออ้นอยากเตะน้องดิว พี่ดิมจัดให้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-10-2015 21:03:08
 :กอด1: :กอด1:ตอนหน้าจะเป็นภาค พี่โจVSพี่อ้น VS ต้าร์ ต้าร์จะรู้เรื่องโจกับอ้นไหมต้องลองติดตาม
มีสนุกแอบดราม่าและ เรทอาร์ +18 นิดหน่อย   :z3: :z3: :jul1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิมในเมื่ออ้นอยากเตะน้องดิว พี่ดิมจัดให้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-10-2015 00:16:44
 :m20: ลุงดิมนี่แสบจริง ๆ ทำซะลุงอ้นหายเคืองดิวเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจพี่อ้นมาฮอริเดย์เซอไพรส์พี่โจ(ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-10-2015 07:52:49
พี่อ้น VS พี่โจ บ้านจอจาน  แอบไปสวีทกับโจ(ถามโจยังว่าอยากสวีทด้วยไม๊)
    ผมจองตั๋วเครื่องบินด่วนจี๋และรีบบินมาเลยมาหาโจ ก่อนหน้านี้ที่เกิดเรื่องของแอ้ผมกลับคิดถึงคนนี้ที่สุดเลย คาซิโนว่าฆ่าไม่ตายก็มีหัวใจนะ ผมคิดว่าคงไม่มีใครเข้าใจ คงคิดว่าผมไม่มีความรู้สึกไม่รักใคร หาแต่ความสุขใส่ไอ้จู๋ไปวันวัน แต่จริงๆมันมีนะแต่มันถูกเก็บไว้ลึกมาก

“โจ”ผมโทรหาโจ

“ว่าไงอ้น”โจรับสายผม

“โจ อ้นมาหา”ผมบอกโจ

“อืมม..ฮะ ...มรึงมาหากรู ..อ้นอย่าหลอกให้กรูตกใจได้ไหม”ไอ้โจมันตกใจจริงๆด้วย

“ไม่ต้องตกใจ..เมื่อวานบอกว่าอยู่คอนโดใช่ไหม ตอนนี้อ้นอยู่ข้างล่างแล้ว นี้แทคซีเพิ่งจะมาส่ง “ผมบอกโจ

“Thank you very much .Have a good day . bye bye “ผมบอกคนขับรถแทคซีที่ผมเหมามาจากสนามบิน เขายกกระเป๋าผมลง พนักงานคอนโดเดินมาหาผมทันที

“ให้ลงไปรับไหม กรูเพิ่งจะตื่นอ้น” โจถามผม

“ไม่ต้อง..ผัวไปห้องเมียถูกจร๊า”ผมบอกโจ  “ไอ้อ้น..สัด เมียบ้านมรึงดิ “โจพูดและกดวางสายไปเลยเขินละซิ เดี๋ยวเจอกัน

“Good morning sure . Can I help you?” พนักงานโรงแรมถามผม

“Good morning . I’m fine Thanks. I wanna go to room my friend . His  name is . ”ผมบอกพนักงานต้อนรับของคอนโดหรูหรา พนักงานก็คัดมาหน้าตาดี้ ดี สวยและหล่อ สาวๆสวยก็มองผมยิ้ม หนุ่มน้อยหน้าเคาเตอร์ ก้มองผมตาเป็นประกายอย่างนี้แหละนะเขาเรียกผีเห็นผีผมหยักคิ้วแต่นั้นแหละ เด็กในคอนโดโจไม่กล้าเคลมหรอกครับ ถ้าที่อื่นไม่รอดอ้น

“Can you show me your passport please ? “ พนักงานถามหาพาสสปอร์ตผม เพราะมันคือการป้องกัน คอนโดแสนแพงมีแต่ไฮโซพักก็แบบนี้ มดาราฮอลลีวูดส์อยู่แต่แค่มาพักครั้งคราว

“Yes I can” ผมบอกพร้อมส่งพาสสปอร์ตให้เขาดู เขาก็เอาไปก๊อบปี้

“Can you singh for my please ?” เจ้าหน้าที่บอกผม ผมก็ทำตาม เซนต์ชื่อในเอกสาร

“Thank you sure . Would you like we help to  you take bag ?” เจ้าหน้าที่รับเอกสารผมไป และถามผมว่าต้องการให้คนของเขาขนกระเป๋าผมขึ้นไปให้ไหม

“NO Thanks. I can get it .”ผมบอกเขาและลากกระเป๋าเอง

“Have a good day”พนักงานบอกผม

“you too “ผมหันไปบอกก่อนนะจะเดินขึ้นลิฟท์ไปเอง ปกติผมจะมากับไอ้ดิมนี้เป็นครั้งที่สองที่ผมแอบมาหาคนเดียว โจ ทำไมมรึงไม่รู้เลยวะว่ากรูรักมรึงผมได้แค่บ่นในใจคนเดียว ตอนนี้ลิฟท์ขึ้นมายังห้องที่ผมรอคอยบนเครื่องเพื่อจะพบใครคนที่ผมอยากเจออยากกอด อยาก...ทุกอย่างบอกตรงๆ....
“กริ่งๆ” ผมกดกริ่งหน้าห้องและประตูห้องก็ถูกเปิดออก คนที่ออมารับคือเจ้าของห้องแต่งตัวอย่างเร็วเลยนะไหนบอกเพิ่งจะตื่นไง เลยไม่ได้เห็นใส่ชุดนอนเลย

“รีบเปลี่ยนไปไหน....ไหนบอกเพิ่งจะตื่นไง”ผมถามโจผมเข้าในห้อง

“รีบดิ จะให้กรูโชว์มรึงด้วยชุดนอนหรือไง…นึกจะมาก็มาบ้าหรือเปล่า “โจบ่นผมใหญ่เลย

“ทำไมอะแสดงว่าใส่ชุดนอนหวาบวิวละซิท่า”ผมถามน่าเสียดายจริงๆ โจหันมาเอามือเท้าซะเอว

“ไม่มีวันนั้น กรูไม่มีนางใส่วาบหวิวแน่นอน แต่มันสุภาพไหมมีแขกมาหาแต่ดันใส่ชุดนอนต้อนรับ ..แถมแขกที่ไม่ได้เรียกร้องเลยด้วยนึกจะมาก็มา “โจพูดแต่อ้นหน้าด้านได้อีก

“ใครอยู่” ผมหยักไหล่ถามโจว่ามีใครอยู่ด้วยไหม

“ไม่มีอะ เมื่อวานน้องๆไปประชุมที่อื่นกันหมด เหลือกรูนี้แหละ โชคดีที่ไม่ได้ไปดูใบให้โจ้มันไปแทน” โจบอกผม จริงๆมากโชคดีเพราะถ้าไปนี้ผมแห้วเลยนะ มาคนเดียวด้วย

“เพราะถ้ากรูไป..มรึงมาเซอไพรส์ห้องเปล่าๆแน่” โจหันมาบอกผม

“หมับ”ผมตรงเข้าไปกอดโจเลย

“เป็นอะไรอ้นเมาเครื่องเหรอมรึง”โจถามผม

“อยู่เฉยๆ ขอกอดสักห้านาที สิบนาทีได้ไหม ขอละ”ผมบอกโจ มันก็ยืนนิ่งๆให้ผมกอด

“ไม่น่าเชื่อมีโมเม้นนี้กับเขาด้วยเหรอไอ้ปลาไหลตัวพ่อ” โจมันชมผม ผมเงยหน้ามองไม่ชมว่าปลาไหลสักนาทีได้ไหมเนี๊ยะ

“เออ ...รู้กำลังเฮิร์ท”โจบอกผม “รู้ก็ดี..ปลอบหน่อย ..ลูบหัวหน่อยก็ดีนะ..อนุญาติให้เกาคางด้วยถ้ามือว่าง”ผมพูดยกมือมันลูบหัวหน่อยขอร้องด้วยนะเนี๊ยะ

“แล้วนี้มาคนเดียวหรือไง ไอ้ดิมละ” โจถามผม ผมเงยหน้าขึ้นมองถามหาไอ้ดิมทำไม หึง

“ปกติมรึงมาด้วยกันแล้วทำไมวันนี้มันไม่มาละ” โจถามผมเพราะรู้สายตาผมหมายความว่าไง ว่าหึงมันที่ถามหาไอ้ดิม

“กำลังทำอาหารเช้าเลย กินอะไรดีละอ้น “โจถามผม ที่จริงก็กินมาแล้วนะตอนเครื่องจะลงจอดหนึ่งชั่วโมงแต่ถ้าคนที่ผมรออยากทำให้ก็กินละ

“ได้หมด ทำมาซิ”ผมบอกโจ  โจเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบพวกแฮม ขนมปังใส่เครื่องปิ้งและหยิบพวกบัทเทอร์ออกมา ตามด้วยไข่

“อ้นปลอกผลไม้ให้ทีซิ” โจบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ทำตะเบะให้ด้วยรับคำสั่ง ผมจัดการทำตามที่โจบอกเรียบร้อยไม่นานอาหารเช้าฝีมือหนุ่มนักเรียนนอกที่ใช้ชีวิตเมืองนอกจนชินตั้งแต่โจย้ายมาไม่ได้กลับไปบ้านที่ไทยเลย มีกลับไปแต่พักโรงแรมวันสองวันก็กลับ ผมนั่งทานอาหารกันสองคน

“โจ”ผมเรียกโจ โจหันมามองผม ผมใช้หัวแม่มือผมปาดโยเกิ้ตที่มุมปากโจเบาๆ โจรีบดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดอีกที

“ทำไมมาคนเดียวละอ้น” โจถามผม

“ไอ้ดิมมันเฮิร์ทนะ มันเสียใจเรื่องน้องแพท  น้องแพทดันไปหลอกมันหาคนมาแกล้งเป็นแฟนมันเลยเสียใจหนักมาก”ผมบอกโจ โจหันมามองผม

“เรียกว่าร้องไห้หนักมากก็ว่าได้”ผมบอกให้โจแบบว่าใส่เยอะๆ เพราะว่าโจมันสนิทกับแพท แพทนะน้องรักมันเลยแหละที่ผมรู้มา

“กรูเข้าใจแพทวะ “ โจพูด ชิบหายแล้วอ้น เข้าใจแพทอีก สงสารไอ้ดิม ไม่มีใครเข้าใจมันเลย

“แพทมันบ่นเรื่องลุงสี่กับอาเปรมดิ์บ่อยๆ แพทมันไม่ชอบลุงสี่วะ ลุงสี่เจ้าชู้ ถึงตอนนี้จะเลิกแล้วก็เถอะแต่ที่ผ่านมาก็จัดหนักเหมือนกัน” โจบอกผม ผมหันไปมามองโจ

“คนเจ้าชู้มีวันหยุดนะ ไม่ใช่ไม่มี แค่บ้างคนเท่านั้นที่อาจไม่มันหยุด มันไม่ใช่ทุกคน โจและคนเจ้าชู้มีหัวใจนะ” ผมบอกโจ ผมวางแก้วกาแฟนที่โจทำให้ผมลง

“มรึงเหรอ?”โจหันมาถมผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมนี้แหละ

“แล้วนี้มรึงมานี้มาหาเด็กที่นี้ด้วยไหม”โจถามผม 

“ไม่ได้มาหาเด็ก ..มาหาเมีย”ผมพูดและยืนหน้าไปหาโจ โจเอนตัวออกจากผม

“อ้นอย่าพูดแบบนี้ถ้าน้องกรูมาได้ยินละ” โจเอ็ดผม

“ก็มันเรื่องจริงนิ อยากให้ได้ยิน จะได้รู้ว่าพี่ชายมันนะเมียคนนี้” ผมบอกโจ โจมันค้อนผม โจลุกขึ้นเก็บทุกอย่างลงเครื่องล้างจานชามอัตโนมัติ

“หมับ”ผมลุกไปกอดโจจากด้านหลัง เสียงถอนหายใจของโจ

“อ้น อย่าทำอีกเลยวะกรูขอละ “โจพูด ผมดันโจหันมาหาผม

“โจ กรูรักมรึงนะ กรูรักมรึงมาก ถามจริงๆ มรึงมีอะไรซ้อนกรูอยู่  หรือว่ามรึงรักไอ้ตุ๊ มรึงบอกกรูซิ “ผมถามโจ ผมมองหน้าโจ ผมในแววตาคู่นั้น

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับไอ้ตุ๊ ไอ้ตุ๊มันมีพัฒน์แล้ว  ...กรู...จะจีบน้องบีม..กรูจะจีบเขาจริงๆแล้ว “โจบอกผม ผมเอามือจับขอบโต๊ะระหว่างลำตัวโจ ผมมองหน้าโจ

“น้องบีม กรูบอกมรึงกี่ครั้งแล้วโจเขามีอะไรแอบแฝ้ง น่ากลัวชะมัด เป็นพ่อมดแม่มดหรือเปล่าก็ไม่รู้..รู้สึเหมือนเขาจบมากจากฮอควอร์ดนะไม่ใช่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ”ผมบอกโจ  โจมันเอามือเท้าซะเอวเลยแตะไม่ได้เลยน้องบีมของมัน ขึ้นทันทีเลยนะ

“ไอ้บ้า..แม่มดพ่อมดบ้านมรึงดิ มรึงดูแฮร์รี่พอตเตอร์มากไปไหม และที่มรึงไม่ชอบเขา เพราะว่าเขาไม่เล่นมุกที่พวกมรึงสองคนคอยหยอดเขาละซิ เลยหาว่าเขาเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง เป็นพ่อมดแม่มด พ่อมดอะไรน่าตาดีขนาดนี้วะ“โจพูด

“มรึงนี้เป็นผู้ชายปากร้ายมากเลยนะมีคนบอกไหม”ว่าผมอีกนะ ว่าผมปากร้าย และโจก็พยายามจะดันแขนผมออกจากลำตัว แต่ผมกระชับมันเข้าโจก็หันมามองผมตาโต ผมยืนหน้าไปใกล้ๆ จนลมหายใจผมลดลำคอโจ

“มาตั้งไกลคิดเหรอว่าจะปล่อย”ผมกระซิบกับโจและผมก็ประกบริมฝีปากคู่นั้นทันที ทั้งจูบและไซ้ ผมค่อยๆดันโจขึ้นไปนั่งด้านบนหินอ่อน

“อย่าอ้น..อืมม ..อย่า..อืม..อ้น...อะ..อะ..”โจร้องห้ามและร้องครางไปพร้อมกันมือผมสอดเข้าไปในเสื้อโจและบี้หัวนมนั้นเล่นไปด้วย ปากก็ขบกัดเบาๆ จูบไซ้คนที่ดิ้นส่ายไปมา

“จะเอาตรงนี้เลยใช่ไหมจะได้รูดม่านโชว์ตึกตรงข้าม”ผมถามโจ ตอนนี้หายใจหอบเหนื่อย โจมองผม ใบหน้าแดงระเรื่อ ทั้งคอและแผ่นอกแดงจากการถูกฟัดของผม

“ว่าไง”ผมถามโจ

“อ้นพร้อมโชว์นะ” ผมบอกอีกคน

“ในห้องไอ้อ้น ..กรูไม่หน้าด้านพอ”โจรีบตอบผมทันที  โจหลบตาผม ผมดูก็รู้ว่าโจมีอารมณ์ร่วมแล้ว ผมปล่อยให้โจลงมา

“แต่เขาไม่ได้เอาถุงมานะ ไม่ต้องหวงท้องเขารับผิดชอบ “ผมกระซิบกับโจ

“กรูมีถุงเอาถุงกรู ..กรูไม่ได้กลัวท้องเพราะกรูท้องไม่ได้แต่กรูกลัวเอดส์ ” โจหันมาด่าผมอีกนะ

“คนนี้นะไม่ได้เป็นเอดส์หมอดิมมันบอกมามันบอกว่าเป็นเป็นแค่ เอ็ดยด ให้รีบหาคนรักษา เขาเลยรีบบินมาที่นี้ไง“ ผมตะโกนบอกโจ โจมันเดินเข้าไปในห้องก่อน ถอยหลังออกมาโชว์นิ้วกลาวให้ผมด้วย ฮาๆ  ผมเดินตามเข้าไปในห้องนอนโจ โจเปิดแอร์อย่างรู้งานผมก็ถอดเสื้อผ้าผมออกโจปิดม่าน เปิดไฟดวงเล็กแบบริบหรี่เต็มที แถมดินไปล๊อกประตูห้องอีกด้วย

“เพื่อว่าน้องกรูเข้ามา”โจบอกผม ผมหยักไหล่ตามสะบายเจ้าของห้องนี่ ผมเดินมาหาโจ ผมจับชายเสื้อโจขึ้นและค่อยๆถอดมันออกไปทางหัง โจมองผม ผมค่อยๆดึงเชือกกางเกงออกช้าๆ และก็รุดมันลงไปที่ข้อเท้า ผมเงยหน้ามองโจให้ยกเท้าหน่อยจะได้เหวี่ยงมันไปให้พ้นทาง โจอยู่ในชุดกางเกงผ้ายืด ผมลุกขึ้นมายืน

“เร็วๆอ้น กรูมีงานต้องเข้าไปที่บริษัท ไอ้แม็กซ์มันรอให้กรูไปเซนต์เอกสาร” โจบอกผม เร่งด้วย

“ได้จร๊าเมีย ผัวจัดให้ อาจจะเร็วไปหน่อยไม่ค่อยถึงใจเพราะต้องทำเวลา แต่ไม่ต้องห่วงผัวอยู่ยาว จัดให้เต็มวีค”ผมพูดโจสะบัดหน้ามามองผม

“มรึงอยู่อาทิตย์หนึ่งเลยหรออ้น” โจถามผม ตกใจหรือดีใจเนี๊ยะ 

“ไม่พอเหรอ ..งั้นผัวโทรไปขอพักงานสามเดือนเลยก็ได้นะ” ผมบอกโจ

“สาด! …ไอ้ ..ไอ้..”โจทำท่าจะด่าผม ผมรีบดันไปที่เตียงก่อนะจะอ้าปากด้าผมได้ เพราะว่าผมรีบประกบปากไว้เลยและผมก็จัดการค่อมร่างโจ ผมลูบคลำไซ้ไปทุกอณูของโจ นี้ขนาดจำใจนะยังร้องคราวขนาดนี้

“เชื่อแล้วว่าคนปากจัดนี้เซ็กส์จัดด้วย”ผมบอกโจ

“อู้ยย” โจมันบิดหัวผม “ซาดิสอีกต่างหาก รู้ไหมว่าเขาชอบมาก”ผมพูดและผมก็ก้มลงจัดการคนเบื้องล่างต่ออย่างเมามันส์

“อะ .อะ..อ้น ..อู้ยย..อ้น ..พะ..พอ..แล้วกรูเสียวอ้น..”เสียงโจ ผมสองคนเล่นกันบนเตียงอยู่พักหนึ่งจนผมยิ่งเสปิมผมไปเต็มๆถุงที่ผมสวมใสและคนที่ผมเร้าโรมก็ยิ่งออกมาเต็มมือไปหมดเหมือนกัน ไม่ธรรมดาเหมือนกัน

“มีอะไรจะบอกโจ”ผมกระซิบบอกโจที่กำลังจะลุกขึ้นนั่ง

“วันนี้ฟิตมากเลยพูดเลย อืมม “ผมพูดและทำหน้าตา โจผลักผมออกทันที ผมลุกขึ้นตามโจไปในห้องน้ำโจหันมามองผม

“อาบแค่อาบน้ำรู้ว่ารีบออกไป อ้นไปด้วยนะ ไปนั่งรอ ไปจิ๊บกาแฟนนั่งรอก็ได้ อ้นบอกตรงนะไม่ไว้ใจไอ้แม็กซ์อะไรนี้เลย”ผมบอกโจ ผมเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน

“มีใครที่มรึงไว้ใจได้ไหม คนรอบข้างกรูเนี๊ยะ อ้น” โจถามผม

“กรูยอมรับวะ ว่าแทบจะไม่มีเลย แต่ละคนที่อยู่ใกล้มรึงนะ ทำให้กรูเป็นห่วงมรึงมากโจ กรูกลัวมันทำร้ายมรึงวะ “ ผมบอกโจ

“กรูมีกาด พี่ชัชเขาฝีมือดี อ้น ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”โจบอกผม

“ถ้าไม่รักจะห่วงไหม “ผมพูดกับโจ โจมันหน้าผม

“อ้นอย่าพูดคำว่ารักกับกรูพร้ำเพรื้อได้ไหมวะ ...กรูขอร้อง ...เราเพื่อนกันนะอ้น” โจบอกผม

“เพื่อนอะไรวะอิบ อิบ กัน”ผมถามโจ “นั้นดิ กรูว่าจะพูดอยู่นะ แม่งเด็กมีก็เยอะแยะ มาติดใจก้นกรูนี่นะ”โจพูดออกมา

“รู้ไหมว่าก้นตัวเองฟิตมากเขาละคลั้งไคล้เลยแหละ ..จ๊วบ” ผมหันพูดพร้อมกับกัดปากว่าใช่เลย ติดใจมาก เลียริมฝีปากด้วย

“โผ๊ะ”  โจมันโยนผ้าขนหนูใส่ผม ผมเช็ดตัวออกมาก็รีบแต่งตัวเพราะว่าโจบอกว่ารีบมาก ผมแต่งตัวหล่อเท่ลงมาด้วยกางเกงยืนส์พอดีตัวขาเดฟพร้อมกับเสื้อยืดฟิตยี่ห้อดังและสวมทับด้วยสูท ผมไม่ลืมสวมนาฬิกาแสนแพงที่โจซื้อให้วันเกิด ใส่น้ำหอมที่โจมันซื้อไปให้น้ำหอมนี้บังคับเพราะอยากให้เลือกกลิ่นที่โจชอบ ผมเดินลงมาด้านล่าง คนก็มองผมกับโจเลี้ยวหลังเลย

“Look awesome What’s your reckon ?“เขาถามเพื่อนว่าผมสองคนดูดี คุณคิดว่าไง

“Yes we are “ ผมหันไปตอบแทน โจกระทุ้งข้อศอกใส่พุงผมเบาๆ ผมเดินลงมารอโจไปติดต่อขอรถของโจ พนักงานโรงแรมจะเอารถออกมาให้เองที่จอดรถที่นี้ทันสมัยมากขับไปใส่ลิฟท์ยกไว้จอดรถเท่ไหม ทำให้ประหยัดพื้นที่จอดได้เยอะเลย คอนโดแสนแพงและหรูหราก็แบบนี้แหละ สักพักรถก็มาถึง

“ขับให้ วันนี้บริการถึงใจทุกอย่าง”ผมชี้บอกโจ โจมันมองผม หยักไหล่ตามใจผมเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถ เปิดหาคลื้นเพลงรักหวานๆ  รถโจริมโบกินี่ รุ่นใหม่ล่าสุด อากาศตอนนี้เป็นหน้าสปิงผมเลยเปิดหลังคาได้ เท่ๆ สวมแว่นตาเรแบนด์

“Boy ,you don’t want I want to you want me and if you want , hey boy you got me. There ‘s nothing I know I  wouldn’t do , I wouldn’t do . Jest to get up next to you   “ผมร้องเพลงไปด้วย เพลงจังหวะมันๆ แต่บอกให้อีกคนรู่ว่า อยากให้เขาต้องการผมนะ โยกด้วยขับไปด้วยตามจังหวะ มีท่าเวฟด้วยแถมให้ โจหันมามองผมด้วยความตกใจ ผมเทพมากหล่อยพวกมาลัยด้วย

“ไอ้อ้น..ไอ้เชี้ย เดี๋ยวตำรวจก็มาส๋อยมรึงกับกรูจนได้..กรูไม่อยากเป็นข่าวขับรถไปเต้นไป จนตำรวจต้องโบกแจกใบสั่ง ตำรวจที่นี้เขาเคร่งนะมรึง! ” โจรีบจับพวกมาลัย

“กรูขับเองไหมมรึงจะได้เต้น…จัดมาเต็มเลยนะมรึงนิ” โจบอกผม ผมรีบจับพวกมาลัยคืนทันที ฮาๆ 

“เพลงมันมันส์อะที่รัก”ผมหันไปบอก โจชี้หน้าผม  “ไปถึงออฟฟิตห้ามเรียกนะ เพราะว่าน้องกรูเข้าตลอดและถ้าคนอื่นได้ยินนี้ถึงหูน้องๆกรูแน่” โจบอกผม หุบยิ้มเลยอ้น

“อย่างอนได้ไหม..และที่สำคัญกรูกับมรึงไม่ใช่คู่รัก “โจบอกผม

“คู่นอน?”ผมหันไปถามโจ

“กรูก็ไม่รู้ว่าคู่อะไร คู่กรรมคู่เวรหรือเปล่าก็ไม่รู้ เมื่อชาติก่อนกรูไปfucking มรึงไว้หรือไงชาตินี้ถึงได้ตามมาfucking กรูเนี๊ยะ” ไอ้โจมันพูด ผมหันมายิ้ม

“สงสัยจะจริง อันนั้นเขาเรียกคู่บุญนะ ได้fuckกันชาติที่แล้วและยังได้มาfuck กันในชาตินี้ต่อนะ แสดงว่าขอไว้ซิท่าว่าขอให้ได้fuckกันทุกชาติไป” ผมหันไปทำหน้าตาทะเล้นใส่คนนั่งข้างๆ

“กรูไม่รู้ว่ากรูควรจะด่ามรึงว่าอะไรดีว่ะอ้น กรูยอมจริงๆวะ” โจชี้หน้าผมแต่ไม่รู้จะด่าอะไรดีเลยเก็บนิ้วลง

“ยอมให้เอาเหรอ..งั้นเขาเข้าโรงแรมเลยนะ ไม่ต้องไปแล้วออฟฟิตนะ” ผมหันไปถามโจเตรียมจะเบนพวงมาลัยหาโรงแรมเลย

  “ไอ้อ้น)))” โจมันเรียกผมกรอกหูโทรศัพท์ดังขึ้นพอดีเลย

“ว่าไงแม็กซ์กำลังจะถึงวะ เออ โทษทีที่เข้าสาย มีงานเพิ่มไหม ไม่มีเหรอ เออ เตรียมเอกสารไว้เลยเข้าไปเดี๋ยวนี้ พรุ่งนี้กรูมีประชุมสหภาพ ไม่ได้วะ เออ ๆกรูมอบหมายให้มรึงจัดการแม็กซ์ แค่นี้ก่อนนะ “ผมฟัง ฟัง เอียงหูเข้ามาฟัง ผมไม่ไว้ใจไอ้แม็กซ์เอนตัวมาแนบแต่มือยังจับพวกมาลัยไว้ ผมเทพครับ ผมทำได้

“อ้น กรูวางแล้ว”โจบอกผม ผมหันไปมองโจ   “อู้ยย”ผมเอนมาขับรถต่อ

“ที่หลังให้กรูเปิดสปีคเกอร์เลยก็ได้นะ ...แอบฟังขนาดนี้” โจบอกผม

“เยี่ยม”ผมหันไปบอกโจ  “ใครป่วย” โจถามผม

“สงสัยจะเมียอ้น ..เพราะว่าต้องไปให้น้ำเกลือผัวทะลวงหนักไปหน่อย..หมอเลยสั่งแอทมิท” ผมบอกคนข้างๆผม

“มรึงนี้นะไม่พ้นพูดเรื่องผัวๆเมียๆ... พอทีได้ไหม... กรูจะอ๊วก” โจบอกผม นั้นไง หรือว่าครั้งล่าสุดไม่ได้ใส่ถุงวะ

“เมนส์มาเปล่า”ผมหันไปถามโจ 

“ไม่วะ” โจบอกผมทำหน้าตาซีเรียส

“กี่เดือนแล้วโจ”ผมถามโจ  “เชี้ยเอ้ยกรูไม่ได้นับซะด้วย “ไอ้โจพูดทำท่าคิด

“ชิท..พรุ่งนี้พาไปตรวจที่โรงพยาบบาลแล้วกัน แต่คงไม่ต้องตรวจหาดีเอ็นเอใช่ปะ เพราะเขามั่นใจว่าเขาเป็นพ่อ” ผมหันไปบอกโจหน้าตาซีเรียสด้วยเหมือนกัน

“ไม่ต้องไปตรวจเพราะว่ากรูไม่ท้องอ้นกรูไม่มีลูกมด..”โจทำท่าจะหยิกผมเดาได้ว่าจะหยิกนมผมด้วยมั้งนะ

“อย่า..เดี๋ยวตำรวจมาก ..เขาขับรถอยู่..อยากถูกลงหน้าหนังสือพิมพ์เหรอ ..ผู้บริหารล้วนลามคนขับรถ” ผมหันไปบอกโจ


 “ไอ้อ้น...ที่มรึงลวนล้ามกรูละ ”โจบอกผม

“กรูทำในห้องมิดชิด  นี้มรึงเล่นกลางถนนเลยนะ ชอบโชว์เหรอ”ผมหันถามโ ผมขับมาถึงตึกที่เป็นออฟฟิตของโจมัน โจมันถือหุ้นส่วนมากที่สุดกับเพื่อนสนิทมัน ลูกชายไฮโซครอบครัวตะกูลดังเคยดัง แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพราะว่าเป็นหนี้เป็นสิน มีลูกชายและลูกสาว หนี้สินเพราะลูกสองคนนี้แหละ แต่ผมไม่เข้าใจโจมันจะช่วยเพื่อนคนนี้ทำไมผมเคยเจอไอ้โจ้ โจ้มันก็บอกว่ามันไม่ชอบไอ้แม็กซ์อะไรนี้เลย เหมือนไอ้แม็กซ์มคิดไม่ซื่อแถมน้องสาวมันชื่อหมิงจ้องจะงาบโจตลอดเวลาเพราะว่าโจมันเก่ง แถมรวยด้วยใครบ้างจะไม่อยากได้ ผมก้าวเท้าลงจากรถแบบเท่ๆ สวมแว่นตาเรแบนด์

“อ้น..เข้าไปในตึกไม่มีแดด ถอดออกด้วย มรึงเท่มากไปแหละ” โจบอกผม คนกำลังเท่ มีคนหันมาเหลียวหลังเลยนั้นนะ ผมจำต้องถอดออก เท่กว่าเดิมอีกครับ

“หล่ออะ” ผมได้ยิน ผมพยักหน้ายินดีรับคำชม

“สวัสดีค่ะคุณโจ วันนี้รับอะไรดีค่ะ ชากาแฟ ขนมปังร้านเดิมที่คุณโจชอบ” พนักงานบริษัทเข้ามาทักโจและมองผมยิ้มสะไมให้ผม

“ยังคับผมขอขึ้นไปด้านบนก่อนถ้าจะเอาอะไรเพิ่มเติมผมจะแจ้งอีกที เออ คุณเคทนี้คุณอ้นเพื่อนผมนะครับ ผมรบกวนหาที่นั่งและเครื่องดื่มอะไรรองรับให้หน่อยนะครับ ขอบคุณมากนะครับ”โจบอกพนักงานและฝากฝังผมไว้ด้วย

“โจไม่ให้ขึ้นไปด้านบนเหรอ”ผมถามโจ

“รอข้างล่างเถอะอ้น คนเยอะแยะวันนี้ลูกค้าคงมาดูผลิตภัณฑ์ตัวใหม่วะอ้น เดี๋ยวก็ลงมาแล้ว”โจหันมาบอกผม แอบทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จคือกรูจะไปกันมรึงกับไอ้แม็กซ์นะ

“ดูท่าจะอยากขึ้นไปกับคุณโจนะค่ะ เอาอย่างนี้ไหมค่ะมีห้องรับรองอยู่ด้านบนไม่ไกลจากห้องทำงานของคุณโจและคุณแม็กซ์ค่ะ เคทจัดขนมเครื่องดื่มไปให้ค่ะ” ผมหันมาขอบคุณสุดซึ้งมาก โจมองผม

“ไอ้ตอแหล” โจบอกผม ผมเก่งเรื่องนี้อยู่แล้ว

“เขาทำเพื่อตัวเองนะ”ผมบอกโจ โจหันมาแต่คงต้องรักษามาดผู้บริหารเข้าไปไว้ ผมเดินไปชั้นบนกัน

“โจ”  “พี่โจค่ะ” แม็กซ์มันเดินมาพร้อมน้องสาวตัวร้ายของมัน ทั้งสองคนมองผม ผมก็ยิ้มละไมให้อย่างดี

“ใครเชิญเขามาพี่แม็กซ์” ผมได้ยินนางกระซิบกับพี่ชายนะ

“ใครเชิญผมเหรอ”ผมถามสองคนพี่น้อง สะดุ้งเลย

“สวัสดีค่ะพี่อ้น” น้องหมิงยกมือไหว้ผมอย่างสวยงามราวกับการบินไทยส่งมา  “สวัสดีครับอ้น” ไอ้แม็กซ์ทักผมดีไม่ได้ยกมือไหว้

“พี่ได้ยินเหมือนถามพี่เหรอครับ” ผมถามน้องหมิง

“ไม่ได้ถามอะไรค่ะ หมิงไม่ได้พูดอะไรเลยค่ะ เนอะพี่แม็กซ์เนอะ” น้องหมิงหันไปขอตัวช่วยจากไอ้แม็กซ์มันรีบพยักหน้าเพราะว่าไอ้แม็กซ์มันรู้จักผมดี 

“พี่น มาได้ตลอดไม่ต้องมีการ์ดเชิญเพราะพี่มีการ์ดเสือก แถมการ์ดพี่ระดับวีไอพี งงละซิท่า การ์ดนี้มันไม่ได้จะได้กันง่ายๆทุกคน ต้องพิเศษมากมาก..เสือกแบบวีไอพี!”ผมบอกสองคนพี่น้อง ถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกเลยเหรอมองหน้ากันเลิกลักเลย

“เหรอค่ะ...มีการ์ดนี้ด้วยเหรอ เคยได้ยินแต่กรีนการ์ด หมิงไม่ยักกะรู้นะค่ะ.คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เคยสอนให้พูดคำหยาบนะค่ะ ”หมิงพูดเขาคงรู้ว่าผมประชดประชันเขาสองคนด้วยแหละ

“หมิงไปชงกาแฟให้ก่อนนะค่ะพี่แม็กซ์พี่โจ ”น้องหมิงรีบชิ้งหนีเลย ผมหันมาเจอหน้าโจ สีหน้าบอกได้ว่าพอใจผมมว๊าก กัดฟันด้วย

“อู้ยย” ผมร้องเลย  “เพราะแบบนี้ไงกรูถึงให้มรึงอยู่ข้างล่าง”โจรีบกัดฟันบอกผม

“เขาเป็นเด็กดีก็ได้”ผมกระซิบเบาๆ

“ดี... ดีมาก..ช่วยเก็บปากดีดีของมรึงให้สนิทด้วย” โจบอกผมเบาๆ

“คุณเคทมาแล้วตามคุณเคทไปนั้นไปหาที่นั่ง ไวไฟใช้ได้ฟรี “โจบอกผมพร้อมกันผมไปด้วยให้ตามคุณเคทคนสวยไป โจมันเดินไปกับไอ้แม็กซ์แล้ว ผมหันมามอง

“เออ ...เป็นอะไรไปค่ะคุณอ้น ...ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นหรอกค่ะ บอสนะเขามีภูมิคุ้มกันดี  เคทเชื่อย่างนั้นนะค่ะ” เคทถามผม ผมก็ยิ้ม

“หึงบอสเหรอค่ะ” เคทถามผม

“ใช่ครับ ผมขี้หึงอะครับคุณเคท”ผมบอกคุณเคท ทำตาปริบๆให้เห็นใจนิดนึง

“ไม่ต้องห่วงค่ะเคทเข้าไปด้วยค่ะ เดี๋ยวเคทจะดูแลให้อย่างดีแต่ตอนนี้คุณอ้นเข้าไปนั่ง ดูทีวีกินขนมอร่อยๆ ร้านนี้ร้านโปรดบอสเลยนะค่ะ เอนจอยค่ะ “ คุณเคทบอกผมว่าเขาเข้าไปด้วย ค่อยยังชั่วหน่อย ร้านโปรดโจอีกต่างหาก   ผมนั่งทานขนมจองว่านั่งแชตไลน์กับบรรดาเด็กใรคอนโทล แต่ละคนถามว่าเมื่อไหร่พี่อ้นจะมายิงประตู  ตอนนี้พี่มาประชุม ผมตอบไปหน้าเศร้าเป็นแถวเลย ฮาๆ 
ติดตึ่ง
ต้า: พี่อ้นอยู่ทีไหน (เวรแล้วต้าสงข้อความหาผม )

อ้น: พี่ยังอยู่ที่ฐานอยู่เลยต้า

ต้า:อ้าวเหรอ เห็นไอ้แพทมันบอกว่าพี่กลับออกมาแล้วนิ (ชิบหายแล้วกรู ผมลืมไปว่าแพทไปกับผม มีเพื่อนเมียอยู่ใกล้ๆนี้ไม่ดีเลยวะ)

อ้น“พี่ออกจากฐานนั้นก็เข้าอีกฐานเลยต้า ทำไมเหรอ ต้า พี่ไม่ชอบนะต้าก็รู้

ต้าร์:ทำไมพี่ไปหลายฐานจังเลยอะพี่อ้น ทำยังกับเกมส์ผ่านด่านผ่านฐานนั้นเข้าฐานนี้ (นั้นไงกรูจนมุมเลย)
อ้น: ต้าร์!! (ผมใช้มุกนี้ตลอดแบบว่าต้าเริ่มเยอะไปแล้วนะ )
“ต้าร์: ต้าร์ก็ถามดูแค่นั้นเองพี่อ้น
อ้น : จริงอะต้าร์?
ต้าร์: ส่วนหนึ่งยอมรับว่าไม่ใช่ ต้าไม่อยากให้พี่ไป นอนกับคนอื่นแล้วนะ และนี้ซอมาบ่นว่าพี่ไม่ไปหาเลย พี่ไปมีคนอื่นหรือเปล่าพี่อ้น  ผมอยู่ในโหมดเงียบ
ต้าร์: พี่อ้นอย่าเงียบซิ พี่อ้น ต้าร์ขอได้ไหม ถ้าพี่ไม่หยุดแบบนี้ พี่ตุ๊เขาจะ
อ้น: ต้าร์พี่ต้องไปแล้วไปทำงานนะไว้ค่อยคุยกัน
****ออฟไลน์******************
ผมรีบออฟไลน์ทันที ผมไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว ผมรู้ว่าไอ้ตุ๊มันไม่อยากให้ต้าร์คบผมหรอกและมันรู้มันก็คงต้องบอกให้ต้าร์เลิกอยู่ดี มันไม่เคยมองผมในแง่ดีเลยสักนาที ผมลุกขึ้นไปห้องน้ำดีกว่า โจก็ยังไม่ออกมาเลย
****************************************************************************
ตอนหน้ามี NC พี่อ้นพี่โจ  :haun4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจพี่อ้นมาฮอริเดย์เซอไพรส์พี่โจ(ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-10-2015 11:17:18
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจพี่อ้นมาฮอริเดย์เซอไพรส์พี่โจ(ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 04-10-2015 17:09:08
 :oo1: ชอบคู่พี่อ้นกับพี่โจ น่าร๊ากแต่ก็สงสารต้าร์นะ แล้วใครจะเป็นคนที่เจ็บละ พี่โจมีอะไรแอบพี่อ้นไว้แน่ๆเลย :ling3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจพี่อ้นมาฮอริเดย์เซอไพรส์พี่โจ(ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-10-2015 19:12:25
 :ling2: ถ้าพี่อ้นรักโจจริงน่าจะเคลียร์เรื่องตัวเองใก้เสร็จก่นนะ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจ อ้นรักโจไม่มีใครหยุดอ้นได้มีแค่โจ(NC)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-10-2015 20:00:17
“พี่แม็กซ์พี่ต้องรวบหัวรวบหางพี่โจแล้วแหละไม่พี่ก็หมิงนี้และที่ต้องทำ ตอนนี้เราต้องการเงินนะพี่แม็กซ์และถ้าพี่ได้พี่โจหรือหมิงได้พี่โจ เราจะได้เอามาต่อรองหุ้นที่พี่โจถือและเราจะเอาหุ้นตรงนั้นนะมาขายคนอื่นราคาแพงๆ  เงินที่เรามีเก็บก็หมดไปทุกวันและยิ่งพี่ดันมาติดหนี้พนันบอลอีกไม่รู้จะเล่นทำไมซิ” ผมได้ยินพี่น้องไฮโซจอมปลอมคุยกัน

“แต่วันนี้คงทำอะไรไม่ได้ ดันมี.ไอ้เกย์นั้นมาด้วย ...ไม่รู้จะมาตามติดทำไม นี้มันคงจะเคลมพี่โจอีกคนละซิท่า..และนี่พี่โจยังไปตามจีบ..ไอ้คนที่ชื่อบีมอีก ..ดูวุ่นวายพิลึกนะบ้านนี้..จิตวิปริตยังไงก็ไม่รู้..แต่ดันเสือกรวยมหาศาล จะรวยไปไหนหนักหนาก็ไม่รู้  “ผมได้ยินแล้วขึ้นเลยครับ

“ถ้าวิปริตจะมาพยายามอยากได้ไปทำผัวทำไมละจร๊า ไปหาไอ้ที่ปกติทำผัวซิ พวกจิตวิปริตที่น้องว่านี้เขาเอาแต่ผู้ชายไม่เอาผู้หญิง และผู้ชายที่เอาเขาก็เลือกไม่ใช่ไม่เลือกนะ ไอ้มาในคราบแมงดานะ เขาไม่เอาแน่นอน เก็บตังไปให้คนยากคนจนดีกว่าไหม ได้บุญดีกว่าให้ไอ้แมงดา ”ผมยืนกอดอกมองสองคนพี่น้องที่หันมาทำหน้าตกใจสุดขีดที่เห็นผม ผมได้ยินทุกอย่างที่เขาคุยกัน นี้ถึงกับหน้าถอดเครื่องสำอางค์เลยเหรอ หน้าซีดจัดว่าต้องเข้ารับการรักษาพยาบาลโดยด่วน

“คุณอ้น “ “พะ ..พี่ ..อ้น” ทั้งสองคนพี่น้อง ตกใจผมมาก ไอ้แม็กซ์มันรู้ดีว่าผมไม่ธรรมดา

“ใครกันแน่ที่วิปริตจิตไม่ปกติหึ...”ผมเดินเข้าไปหาหมิงน้องไอ้แม๊กซ์

“คุณอ้น ..น้องผมแค่ปากไวไปทำนั้นผมขอโทษแทนหมิง หมิงไปก่อน..ไปซิ” ไอ้แม็กซ์มันรีบกันผมและดันหมิงอะไรนี้ แถมหลอนยังรีบวิ่งหนีผมไปอีกนะ

“ไอ้แม็กซ์ มรึงรู้จักกรูดี ..ปึก” ผมพูดและผมก็กระฉากคอเสื้อมันผมดันมันไว้กับกำแพง

“ ถ้ามรึงทำอะไรโจ มรึงไม่ต้องนึกภาพเลยนะว่ากรูจะทำอะไรมรึง “ผมพูดไอ้แม็กซ์มันถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอ

“ผะ...ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ...คุณ...โจคุณอ้น “ ไอ้แม็กซ์มันกลัวผมจะตะบันหน้ามันมากมันหลับตาปี๋เอือป้องไว้ด้วย

“เข้าใจไหม ..มรึงอย่าทำชั่วอย่างที่น้องสาวมรึงพูดออกมาเด็ดขาด ...พวกกรูทำได้มากกว่าที่มรึงคิด”ผมพูดกับแม็กซ์

“อ้น.. หยุด.. อ้น...กรูบอกให้หยุด!” โจกึงเดินกึงวิ่งตรงเข้ามาหาผมและเข้ามากันผมออกจากไอ้แม็กซ์ อ้อนี้นางชะนีไปตามโจนั้นเองมันคงไปโกหกว่าผมจู่ๆก็เขามาทำร้ายพี่มันแน่ๆ

“มรึงจะทำอะไรนะอ้น” โจถามผม พร้อมกับดึงผมออกให้ผมปล่อยไอ้แม็กซ์

“ตุ๊บ”ผมเหวียงมันไปกองกับพื้น

“อ้นมรึงทำบ้าอะไรอ้น” โจถามผม

“พี่โจค่ะ ...พี่อ้นเขาไม่พอใจพี่แม็กซ์ที่ดูใกล้ชิดพี่โจมากเกินไปนะค่ะ “ ชะนีโกหกได้หน้าด้านๆมาก ผมหันขวับมา

“ตอแหล”ผมชี้หน้าด่า โจมันรีบดึงผมออกทันที พี่ชัชก็เข้ามากันผมด้วยอีกคน

“แค๊กๆ”ไอ้พี่ชายมันก็ทำเหมือนผมไปบีบคอมันแค่กระฉากเองนะ

“พี่แม็กซ์คะ ดูซิค่ะคอระบไปหมดเลยนี้จะเล่นกันให้ตายเลยนะค่ะ” อ้าวเวรแล้วไง กรูเอาให้ตายเลยดีกว่าวะ เพราะว่ามันยังหายใจแปลว่ายังไม่ตาย

“พี่ชัช ช่วยผมพาอ้นออกไปที “โจบอกพี่ชัช ผมถูกดึงถูกลากออกคนก็มองกันใหญ่เลย จนร่างผมถูกพามาที่ห้องที่ผมนั่งรอโจและประตูก็ถูกปิดลงทันที

“มันโกหก “ผมบอกโจ ผมจะออกไปจัดการมันทั้งพี่ทั้งน้อง เป็นไงเป็นกันวันนี้

“หยุดอ้น” โจบอกให้ผมหยุด

“มันโกหกทั้งพี่ทั้งน้อง”ผมบอกผมไม่ยอม ผมจะไปจัดการมัน

“ กรูบอกให้มรึงหยุด”ผมก็ต้องหยุด เพราะโจมันดันไหล่ผมไว้ทั้งที่แรงไม่เท่าแรงผมหรอก แต่ผมต้องหยุดเพราะสายตาโจ ผมมองโจสายตาโจมันผิดหวังมาก เป็นสายตาที่ผมทนไม่ได้จริงๆ
 
“ทำแบบนั้นทำไมอ้น” โจถามผม ผมกลืนน้ำลายลงคอ

“มันโกหก มันตอแหล กรูได้ยินมันพูดว่ามันจะจับมรึง ทั้งพี่ทั้งน้องเลย มันเดือดร้อนเรื่องเงินโจ   “ผมบอกโจ

“แหละที่สำคัญกรูแค่กระฉากคอเสื้อมัน กรูไม่ได้บีบคอมัน”ผมบอกโจ

“มรึงไม่เชื่อกรูใช่ไหมโจ”ผมถามโจ

“มรึงเป็นใครละ ทำไมกรูถึงจะไม่เชื่อมรึงละอ้น .....กรูโตมากับมรึงนะอ้น”โจบอกผม ผมนิ่งเงียบพยายามทำให้อารมณ์ผมเย็นลง

“กรูจะไปเชื่อคนอื่นนอกจากมรึงได้ยังไงอ้น.....แต่กรูกับไอ้แม็กซ็ก็เป็นเพื่อนกันมานานแล้วอ้น มันอาจจะโดนน้องมันเป่าหัว กรูจะคุยกับมันเอง มรึงอย่าทำแบบนี้ได้ไหม มรึงนะจะถูกมองไม่ดี สองคนพี่น้องนี้เขารู้จักคนในสังคมเยอะแยะอ้น กรูห่วงมรึง..มากกว่าพวกนั้น” โจบอกผม ผมพยักหน้าว่าจริง ผมอารมณ์ร้อนไป

“ อย่าทำอีกนะอ้น” โจบอกผม ผมพยักหน้า

“กรูโอเค ไม่ต้องห่วงกรูหรอก พี่ชัช ไอ้ปีเตอร์คอยดูแลกรู และคุณเคทเลขากรูเขาก็อยู่กับกรูตลอดและที่สำคัญ เวลาเข้ามาบริษัทน้องกรูเข้ามากับกรูตลอดอยู่แล้ว “โจมันบอกผมแต่ผมยังเป็นห่วงมันอยู่ดี

“และที่สำคัญกรูไม่มีหลักฐานอะไรที่จะไปทำให้สองคนพี่น้องนี้ออกจากหุ้นส่วน...อ้น.....นี้มันธุรกิจ “โจบอกผม ผมยอมรับว่าผมไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก ผมเป็นทหารนี่ครับ ผมพยักหน้า

“คุณโจค่ะ” คุณเคทวิ่งมาหาโจคงทราบว่าเกิดเรื่อง

“ผมจะกลับก่อนนะครับคุณเคท  คอยดูแลเรื่องเอกสารผมด้วย คอยจับตาดู คุณแม็กซ์กับคุณหมิงให้ผมที  วันนี้ถ้ามีงานเอกสารอะไรสำคัญรอผมกลับมา ไม่ต้องให้คุณแม็กซ์เซนต์ ผมจะกลับมาตรวจสอบก่อน “โจหันไปบอกคุณเคทเลขาของโจ

“ได้ค่ะคุณโจไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ดิฉันคิดเหมือนคุณอ้นนะค่ะสองคนพี่น้องนี้ชอบทำอะไรลับๆล่อๆ เคทเองก็เป็นห่วงคุณโจค่ะ “ คุณเคทพูด

“งั้นผมกลับก่อนเลยนะค่ะครับ เพราะถ้าอยู่นานไอ้ผู้กองขาโหดผมได้กระทืบหุ้นสวนผมตายคาบริษัทผมแน่ ต้องนิมนต์พระมาปัดรังควานอีกผม “โจมันพูดติดตลกนะ พี่ชัชขำทันที  แต่ผมไม่ตลกด้วยได้เลยผมซีเรียสเพราะว่าเป็นห่วงมัน   ผมและโจเดินลงมาชั่นล่างโจเป็นคนขับรถกลับเอง ผมนั่ง


“วันนี้กินอะไรดี ..พาสต้าไหม กรูทำเอง ไม่อยากไปกินตามร้านอาหารวะ ที่นี้แพงและคนก็เยอะวุ่นวาย “โจบอกผม

“ไว้ค่อยออกไปกินข้างนอกกัน ..จ้องร้านอาหารเดิมที่เคยไปมรึงชอบนิ”โจบอกผม ผมพยักหน้า ชอบบรรยากาศมากตึกสูง 84 ชั้นแถมห้องอาหารที่มีระเบียงนั่งด้านนอกสามารถมองได้รอบๆเมืองเลยมันสวยดี

“โจ ..” ผมเรียกโจ โจหันมามองผม

“อ้นเป็นห่วงโจจริงๆนะ ..ยิ่งได้ยินมันพูดแบบนี้ ไม่ยากทิ้งโจไปเลย “ผมบอกโจ ผมกุมมือโจไว้ ตอนนี้โจขับนรถมาจอดที่คอนโดแล้วโจดับเครื่องเรียบร้อยแล้ว โจหันมามองผม ผมค่อยเลื่อนตัวเองไปใกล้ๆโจ ผมเอามือผมเอื้อมไปจับแก้มโจและโน้มโจเข้ามาหาผม ผมประกบปากจูบโจ ทันทีที่ปากผมแตะกัน

“ตื้ดๆ” สัญญาณกันขโมยดังซะงั้นผมกับโจสะดุ้งโจรีบดันผมออก อ้อมีคนมาพยายามเปิดประตูพนักงานคอนโดที่คอยรับรถเข้าไปจอด ดูเขาตกใจมากแต่คงไม่เห็นอะไรชัดเจนหรอกเพราะว่าฟิมล์รถโจค้อนข้างทึบ ผมลงจากรถกัน

“ผมขอโทษครับที่รบกวน” พนักงานขอโทษผมสองคนเป็นการใหญ่ 

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ”โจบอกไม่เป็นไรและขอบคุณที่เขาเอารถไปเก็บให้ผมเดินขึ้นคอนโดกัน แบบเงียบๆ โจคงไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะว่าพฤติกรรมเมื่อกี้ โจมันก็ไม่ได้ต่อต้านผมแถมทำท่าจะให้ความร่วมมือกับผมด้วย ผมแอบยิ้มคนเดียว

“หมับ”ผมจับมือโจเพราะว่าลิฟท์กำลังจะถึงชั้นที่โจอยู่ โจไม่ได้สะบัดมืออกแต่อย่างใด  ผมเดินกลับมาที่ห้องพักตอนนี้เกือบบ่ายสี่โมงแล้วผมก็มานั่งๆนอนๆ หนอนหนุนตักโจด้วยดูหนังกัน โจมันก็ทำงานไปด้วยใช้แทบเล็ดราคาแสนแพงแต่คุณภาพคับแก้วยังกับใช้แล๊ปท๊อป จนเวลาเกือบหกโมงเย็น

“อ้น”โจเรียกผมให้ลุก

“ไปไหนละโจ”ผมถามโจ

“ทำอาหารเย็นไง”โจบอกผม ผมลุกขึ้น

“ช่วยนะ” ผมบอกโจ โจหยักไหล่ตามสบาย ผมลุกขึ้น โจก็จัดการเตรียมทุกอย่าง เห็ดปิยอง มะเขือเทศ หัวหอมใหญ่ กระเทียม เส้นสปาเก็ตตี้  และแฮม

“ทำอะไรนะโจ”ผมถามโจ  “สปาเก็ตตี้ไวท์ซอสแฮมแอนด์เห็ด เห็นชอบทานนิตอนที่พาไปทานที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยน “โจบอกผม ผมยิ้ม

“แต่ไม่รู้จะอร่อยเท่ากับที่ร้านอาหารไหม อาจจะแค่พอกินได้” โจบอกผม พูดไปหันไปด้วย

“ไม่จริงอะ ทำอร่อยทุกอย่างนี้พูดจริงๆ “ผมพูดและผมก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมบ้าง

“หั่นให้ ..หั่นยังไงบอกด้วยนี้ไม่เคยเข้าครัวเลยนะ “ผมบอกโจ โจก็บอกผมว่าต้องหันยังไงและโจก็ไปเตรียมสำหรับทำครีม ผมหันทุกอย่างเรียบร้อยโจก็เริ่มทำอาหาร  ผมเดินไปเปิดเบียร์มาดื่ม ผมยืนขวดให้โจ โจกำลังผัดซอสในกะทะ

“ป้อน”ผมอบกผมกระดกขวดเบียร์ป้อน

“พอแล้วอ้น ..เดี๋ยวกรูได้เมาก่อนอาหารเย็นเสร็จ”โจหันมาบอกผม

“อ้นจัดโต๊ะดิ” โจบอกผม ผมก็ทำตามจัดโต๊ะอาหารทันทีผ้าปูโต๊ะ ผมหยิบแก้วไวน์ออกมา ผมเดินไปเลือกไวน์ขาวราคาค้อนข้างสูงของเขาดีนี้ครับ ผมเดินกลับมาโจเดินมาจัดโต๊ะให้ผมนิดหน่อยเพราะว่าผมคงเรียงไม่ถูกสุตรเขา ฮาๆ 

“อาบน้ำก่อนนะอ้น “โจบอกผม ผมพยักหน้า ระหว่างที่ดจเข้าไปอาบน้ำผมรีบค้นหาเบอร์โทรผมโทรสั่งดอกลิลลี่จากร้านใกล้ๆ ให้มาส่งที่คอนโดให้ที ผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำต่อจากโจทันที ผมปล่อยให้โจออกมาก่อน ผมอาบน้ำแต่งตัวปกติโจเตรียมตักพาสตาใส่จาน ผมก็จัดการจุดเทียนอันใหญ่ให้แสงสว่างและผมก็ดับไฟโจหันมามองแต่ไม่ได้พูดอะไรผมคิดว่าจะด่าผมซะอีกแต่ไม่

“ติ้งต๋อง” เสียงกดกริ่งหน้าห้อง ผมมองโจว่าใครมา โจก็รีบวางมือทันที โจเดินไปเปิดประตู พนักงานส่งดอกไม้ โจทำหน้างง แต่ก็รับมาแบบงง ๆ พอพนักงานไป โจหันมามองผมและมองช่อดอกไม้ที่เขาถือไว้

“อ้นสั่งมาเองแหละ สั่งให้โจ” ผมบอกโจ  โจยิ้มให้ผม  “นี้กรูไม่ใช่สาวๆนะจะได้สั่งดอกไม้ให้นะ กรูนึกว่าเขาส่งผิดห้องด้วยซ้ำแต่เขายืนยัน”โจพูดและถือเข้ามาพร้อมกับหยิบแจกันมาใส่ดอกไม้ลงในแจกันทันที

“หมับ”ผมเข้าไปกอดโจจากด้านหลัง ผมอบอุ่นที่สุด ผมจรดปลายจมูกผมลงที่บ่าโจ

“ขอบใจนะอ้น”โจบอกผมเบาๆ  “ขอบใจที่เป็นห่วง ขอบใจทุกเรื่องนะอ้น “โจบอกผม ผมพยักหน้า

“ไปทานอาหารได้แล้วเย็นหมดแล้ว”โจเขินแน่ๆทำเปลี่ยนเรื่อง ผมและโจนั่งทานอาหารภายใต้แสงเทียนกัน สปาเก็ตตี้ที่โจทำอร่อยที่สุดเพราะว่ามันออกมาจากความตั้งใจ ผมกดปิดมือถือตั้งแต่ที่ต้าส่งข้อความมาหาผมแล้ว จนป่านนี้ผมยังไม่เปิดเลย ผมรู้ว่าผมผิดมากแต่ก่อนผมยอมรับว่าผมคบต้าร์เพื่อแก้แคนไอ้ตุ๊ที่มันทำให้โจไม่รับรักผม แต่ต้าร์ก็ดีกับผมแค่ขาวีนไปหน่อยเหวี่ยงใส่บรรดาเด็กๆของผมมากไปหน่อย บางรายกระเจิงหายไปเลย แต่ต้าร์ก็เอาผมไม่อยู่ มีแค่คนเดียวที่ผมรู้ว่าเขาเอาผมอยู่ คนตรงหน้าผมนี่แหละ โจ
    หลังจากทานอาหารเสร็จผมช่วยกันเก็บภาชนะล้างทำความสะอาดและผมก็เปิดขวดไวน์ ราคาแพงขอบโจ ผมรินใส่แก้วผมพากันไปนั่งดื่มตรงโซฟา ดื่มกันไปคุยกันไป คุยเรื่องเก่าๆ สมัยที่ผมยังต้องดูแลพวกไอ้ดิว ไอ้แอ้ ติ๊ก แจ็ค พายและน้องบอย เรียกว่าเหมือนจับปูใส่กระด่งไม่มีผิด แต่มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก ในการทำหน้าที่พี่ชายดูแลน้องๆ

“พอแล้ววะอ้นกรูเริ่มมึนแล้ว” โจบอกผม ไวน์หมดเกือบขวดแล้วนิ ผมรีบแก้วไวน์คืนมาและผมก็ค่อยเอนตัวเข้าหาโจ ที่นั่งเอนกับที่วางแขนโซฟา โจมองผม ผมรู้ว่าปากโจนะขยับผมก็ขยับแสดงให้เห็นว่าผมสองคนพร้อมแล้ว โจเอนตัวขึ้นมานั่งและดึงรั่งผมเข้าหาเองด้วย ผมสองคนจูบกันมันหอมหวานมากทั้งรสจูบและรสไวน์ที่ยังคงหลงเหลือในปากของผมทั้งคู่ ทั้งจูบและแรกลิ้นกันพันละวันเลย  ผมรู้สึกว่ามือโจบีบครึ้งอวัยวะภายในกางเกงผมใหญ่เลย

“เข้าห้องนะ”ผมกระซิบกับโจ โจพยักหน้า โจค่อยๆลุก มีเซนิดหน่อย มึนแล้วจริงๆ ด้วย ผมรีบเข้าไปประครองและพาโจเข้าห้องทันที

“เดี๋ยวมานะ เก็บแก้วก่อน อย่าชิ้งหลับละ เล่นจั้มจี้กันก่อน..ที่รัก” ผมกระซิบบอกโจ ก่อนที่ผมจะเดินออกไปจัดการเก็บทุกอย่างลงอ่างไว้ผมรีบเดินกลับเข้ามาในห้องนอนเห็นโจนอนกึงหลับกึ่งตื่น กระดุมเสื้อโจถูกปลดเผยให้เห็นแผ่นอก คงเพราะร้อนผมเข้าไปนั่งผมปลดออกทั้งหมดเลย โจลืมตามองผม ผมก็ถอดเสื้อผมออกเช่นกัน ผมลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองและดึงกางเกงโจออกเหมือนกัน โจมองผม ปกติจะโวยวายก่อนเลย แต่นี้ไม่เลย น่ารักมากผมโน้มตัวลงโจมองผมปากโจก็ขยับอยากจูบผมแย่แล้ว

“วันนี้น่ารักที่สุดรู้ไหม..อยากได้แบบนี้..อยากได้เป็นแบบนี้ทุกวันเลย อ้นคงมีความสุข ไม่มีใครทำให้อ้นมีความสุขเลยโจ เพราะว่าใจอ้นมันอยู่ที่คนนี้หมดแล้ว “ผมบอกโจ โจดึงรั่งผมเข้าไปและจูบผมแบบเร้าร้อน

“อ้นคืนนี้สลับกันนะ มรึงโอเคไหม”โจถามผม ผมมองโจผมยิ้มให้โจ  “ได้ซิ ..บอกก่อนนะ ให้คนเดียวด้วยไม่เคยให้ใคร”ผมบอกโจ
   ผมเริ่มจากเร้าโรมโจก่อนและไซ้เล่นหัวนมจนโจเริ่มเคลิ้มผมเริ่มลากลิ้นลงมาจนถึงจุดสำคัญผมใช้ปากกับของสงวนโจก่อนโจดิ้นครางทันทีมือที่จิกผ้าปูที่นอนแสดงได้ว่าผมทำให้สุดยอด

“อะ อะ อ้น..โอ้ว ...อืมมม..อ้น..อ้น..เสียงอ้น” โจร้องครางดังพอสมควรดีน่ะที่ห้องนี้เก็บเสียง เพราะว่าผมก็ไม่เคยได้ยินเสียงห้องข้างๆ  ผมใช้ปากอยู่พักหนึ่ง ผมกลัวโจจะถึงฝังฝันซะก่อนเลยต้องหยุดและขึ้นไปนอนบ้าง ผมพยักหน้าว่าให้โจทำให้บ้าง โจก็ลุกมาและโจก็ใช้ปากนั้นจูบผมวันนี้โจจูบผมร้อนแรงพร้อมทั้งไซ้ลงมาที่ซอกคอผม ดูดเล่นที่หัวนมผมสลับไปมา แค่นี้อ้นก็เสียวมากแล้วนี้ยังไม่ลงไปข้างล่างเลยนะจรงจุดสองห้อยผมนะ และโจก็ใช้ลั้นลากลงไปขบกัดที่ตรงโหนกผมจนผมเด้งสู้เลย ไม่ไหวจริงและโจก็มองผมพร้อมกับครอบปากลงที่อวัยยะสุดรักของผม ทั้งดูดทั้งเลียได้ใจมาก ถ้าถามว่าเด็กที่ผมเอามานอนด้วยดูได้ชำนาญกว่าแต่งั้นๆแหละคนนี้ฟินมากกว่า สักพักผมก็ดึงโจขึ้นมาดูดปาก

“โจ ชอบให้ใช้ท่าไหนอะ”ผมกระซิบกับโจ

“ตามใจดี มรึงรู้ดี” โจบอกผม

“ชอบขอบเตียงอะ มันลึกดี” ผมบอกโจและผมก็ดันโจไปของเตียงผมลงไปยืนและผมก็หันไปหยิบโลชั่นมาทาเพื่อให้ลื้นไหลได้ดี ผมก็จัดการใส่เข้าไปโจทำหน้าเหยเกช่วงแรกแต่พอเข้าไปได้เริ่มคุ้นเคยผมก็ซอยเลย ทั้งเบาทั้งแรงจนคนที่นอนอยู่บนเตียงตัวนี้โยกขึ้นลงตามจังหวะของผม  ผมยกขาโจพาดไหล่ผมสองข้างขายาวใช่เล่นเลยนะ แค่นั้นไม่พอผมจับโจขึ้นและผมก็โจมองว่าผมจะทำอะไร ผมทำท่าอุ้มแตงถึงโจจะตัวเท่าๆกับผมแต่กล้ามเนื้อผมแข็งแรงกว่าหลายเท่าผมอุ้มมาถึงโต๊ะเครื่องแป้งขอจัดบนโต๊ะเครื่องแป้งแบบในAV หน่อยเถอะผมก็จัดที่โต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะเครื่องแป้งผมก็ลงมาต่อทีโต๊ะให้โจนั้งค่อมและโจก็เป็นคนโยกให้เสร็จแล้วผมมาจบที่ท่าเข้าข้างหลังโจนอนผมยกขาโจไว้โจนอนตะแครงหันหลังให้ผม ท่านี้ผมได้มอบไออุ่นจากแผ่นอกให้คนที่นอนตะแครงผมก็ซอยไม่ยั่งจนกระทั้งเรียบร้อย พอผมเรียบร้อย คนที่ทำให้ผมสมอารมณ์หมายก็หันมาหาผมถึงตาผมแล้วซิ

“ทำให้มันสู้อีกรอบเลย” โจบอกผม ผมก็ต้องใช้ปากอีกรอบทำจนมันโด่ขึ้นมาแล้วยิ่งตอนนี้ยิ่งคิดนะยิ่งเสียงก้นตัวเองและโจก็ดันผมนอนลงพร้อมกับจับผมโก้งก้นโด่ง

“ชอบท่านี้วะ”โจบอกผมพร้อมจัดการใส่มันลงไปทันที

“โอ้ว! Fuck!” ผมสะบดออกมาเพราะว่าเล่นใส่ลวดเดียวเลยสุดเลยผมสัมผัสได้ว่าสุดจริงเพราะว่าโหนกโจมันชนก้นผม และก็ดึงออกและใส่อีกที  “โอ้วว ...อู้ยย...awesome!”ผมร้องออกมาแต่ออร์ซัมนี้กัดฟันพูดเลย  ผมเข้าใจคนที่ถูกผมเสียบเลย ผมก็กะหนำเสียบแบบนี้เลยเอาความมันของต้นเป็นที่ตั้ง อู้ยย นี้เข้าใจขึ้นเยอะเลยผม

“ร้องทำไมละเมียจร๊ารอบเมื่อกี้กรูเมียมรึงแต่รอบนี้มรึงเมียกรู.... ดังนั้น ....เราเสมอกันนะอ้น ... “โจพูดผมหันไปยกนิ้วโป้งให้เลยมันเจ๋งวะ

 “อู้ย...อาร์  ..โอวส์   ...ฮืม..อ้าส์  “ผมควรครางมีทั้งมันทั้งเจ็บปนกันไป ผมยอมรับว่าเจ็บและเสียวไปพร้อมๆกัน โจก็เปลี่ยนมาให้ผมขึ้นขย่มบ้าง หันหลังขย่มนะ ดูท่าคนนอนจะมันน่าดูเด้งสู้เอาสู้เอาเลย ตามมาด้วยท่ายืนและจบลงด้วยท่าที่ผมใช่นั้นแหละ มันรู้สึกดีตรงที่ได้รับไออุ่นจากคนกอด  ผมกับโจมีเซ็กซ์ที่เร้าร้อนแถมสลับกันด้วย ผมยอมรับว่าเจ็บแต่เพื่อโจผมก็ให้ ผมไม่เคยยอมให้ใครอยู่แล้ว แม้กระทั้งต้าร์ผมก็ไม่ให้ เพราะว่าผมคิวว่าผมเอาใครก็ได้แต่ใครจะมาเอาผมไม่ได้คนสำคัญและคนที่ผมรักเท่านั้น จะว่าไปของโจมันก็ไม่ธรรมดานะ ขนาดพอ พอกับผมเลย เจ็บเอาการเหมือนกันก้นผมแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกของผมกับโจก็ตาม แต่ก็เล่นเอาอ้นเดี้ยงได้เหมือนกัน
 :pighaun: :z1:

**********************************************************************************
ตอนหน้าพี่โจ พี่อ้น กับต้าร์ปะทะกัน  :a5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจอ้นรักโจไม่มีใครหยุดอ้นได้ (NC)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-10-2015 20:38:26
 :pighaun: :pighaun:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจอ้นรักโจไม่มีใครหยุดอ้นได้ (NC)
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 05-10-2015 05:09:55
พี่อ้นหื่นนะ แต่พี่โจก็ใช่ย่อยนะ อยากให้พี่อ้นคู่กับพี่โจดูเหมาะสมกันดีเหมือนเกลือจิ้มเกลือ  :hao3:
และถ้าตาร์รู้ความจริงละ ต้าร์ต้องบอกพี่ตุ๊ เหมือนพี่มีความลับอะไรกับพี่โจอยู่ะ อ่านตอนที่พี่ตุ๊คุยกับติ๊ก
เหมือนติ๊กจะบอกว่าได้ยินว่าพี่ตุ๊ขอพี่โจเรื่องพี่อ้นนะ   :m31:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจอ้นรักโจไม่มีใครหยุดอ้นได้ (NC)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-10-2015 08:23:33
 :m25:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ความจริงที่โจไม่เคยรู้เรื่องอ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-10-2015 09:58:27
พี่อ้น VS โจ VS ต้า 
   ผมยอมรับว่าอ้นมันทำให้ผมหวั่นไหวได้มากที่เดียวนี้มันมาอยุ่กับผมสี่วันแล้วนะ และมันก็อิบ อิบผมแม่งทุกวันเลย แต่มันเป็นความสุขแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับคนอย่างผมที่วันวันแทบจะไม่มีเวลาคิดเรื่องอะไรเลยนอกจากธุรกิจ มีบ้างที่ผมผเจอน้องบีมแต่ไอ้อ้นตอนนนี้มันมาทำให้ผมหวั่นไหว หรือว่าที่แท้ผมเป็นรับไม่ใช่รุกนะเริ่มสับสนในตัวเองอย่างแรงเลย

“โจ อ้นไปรับนะ” อ้นบอกผม

“จะได้หาอะไรทานข้างนอกเลยโจไม่ต้องทำหรอกเหนื่อยแย่แล้วและอ้นอยากทานอาหารหรูๆบ้าง ตอนออกไปจะแต่งหล่อเฟี้ยวไปรับเลยเอาให้ สาวๆ หันกันคอเคล็ดเลย” อ้นบอกผม ผมหันมายิ้มเยอะเย้นได้จริงเหรอ อ้นมันล้างจานที่ผมทำอาหารเช้าให้ อ้นบอกว่าไม่เคยทำมาก่อนเลย ใช่มันทำจานผมแตกไปทุกวันเลยเนี๊ยะ

“เพล้งๆๆ”นั้นไงงานประจำของมัน

“โอ้ย”เสียงไอ้อ้นมันร้อง ผมรีบเดินไปดู จานบาดมือร้องซะยังกับถูกยิง ผมรีบจับมือมันดูและรีบเอาไปจ่อล้างน้ำก่อน ผมหากระดาษทิชชูสะอาดๆมาซับเลือดให้ก่อนเลย

“อ้นมรึงไม่ต้องล้างแล้ว แตกหมดแล้ว” ผมบ่นอ้นผมพาไปนั่งทำแผล

“ห่วงจานเหรอ”อ้นถามผม ทำหน้าตาถ้าเป็นเด็กจะน่ารักมากนะ

“ห่วงมรึงด้วยนี้แหละ” ผมบอกไอ้อ้นผมก็ทำแผลให้มัน

“โจ..วันนี้ไอ้ตุ๊มันจะมาประชุมไหม”อ้นถามผม เพราะว่ามันนี้ผมประชุมเครือข่ายธุรกิจแน่นอน สายบริหารมากันหมด พี่บรูคส์ก็มาผมไม่แน่ใจว่าบีมจะมาไหม  ส่วนตุ๊มันไม่ส่งอิเมลหาผม ผมว่ามันไม่มาคงเป็นต๊ะ

“ต๊ะมันมามั้ง ถ้าไอ้ตุ๊มันจะส่งอิเมลมาบอก”ผมบอกอ้น ผมลืมไป ผมหันมามองนั้นไงหน้าตาขี้หึงเข้าสิงอีกแล้ว

“อ้น”ผมเรียกมัน

“ทำไมมันต้องส่งอิเมลมาบอกก่อนด้วยละ “ทำเสียงแบบนี้ไปเป็นเด็กเถอะมรึง เหมือนเด็กน้อยเลยมัน

“อ้น..แยกแยะดิวะ เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว นี้มันธุรกิจ และกรูกับไอ้ตุ๊มันสายเดียวกัน แน่นอนมันต้องมีประชุมงานกันเรื่องเดียวกัน ที่เดียวกัน แต่กรูกับมันเพื่อนกันอ้น” ผมบอกไอ้อ้น

“อย่าทำแบบนี้ดิวะอ้น” ผมบอกไอ้อ้น

“จะพยายาม”อ้นมันพูดเสียงอ่อยๆ

“วันนี้แต่งตัวหล่อๆละ กรูเอาชุดไปเปลี่ยนด้วย จะได้กินอาหารค่ำกัน ที่โรงแรมที่กรูไปประชุมก็ได้นะ ห้องอาหารเขาหรูดี”ผมบอกอ้น แอบเหล่มองแอบยิ้มด้วนะไอ้ตรูดเอ้ย ผมลุกขึ้น แต่ว่ามันเสียการทรงตัว ผมเลยล้มทับไอ้อ้นไปอีก อ้นมันโอบเอวผมไว้ อ้นมันยื่นหน้ามาใกล้ๆผม ใกล้มาจริงๆและมันก็เม้มปากผมไว้พร้อมกับริมริมฝีปากผมเบาๆ มืออ้นโอบผมเข้าหาเข้า จากเลมกลายเป็นจูบที่ดูดดื่มของผมกับอ้น

“พี่โจ ..พร้อมยังพี่” ผมก็ต้องสะดุ้งตาลุกโพลงเลยเพราะว่ามีเสียงดังเข้ามาผมกับอ้นอยู่ที่โซฟา คนที่เข้ามาคือเจมส์น้องชายผมผมลุกพล้วดเลย เจมส์มันยืนมองผมกับไอ้อ้นอ้าปากค้าง แน่นอนดันมาเห็นพี่ชายคนโตจูบกับผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิท เป็นปลาไหลตัวพ่อและผมก็รักษาภาพว่าผมเป็นรุกมาตลอดขนาดนี้

“ไปกันเลยเจมส์เดี๋ยวสาย”ผมรีบบอกน้องชายผม และเดินออกเลยไอ้อ้นมันนั่งอ้าปากค้างงง

“พี่อ้นหวัดดีครับพี่” ไอ้เจมส์มันยกมือไหว้ไอ้อ้น มันไม่บอกก่อนเลยนะว่ามันจะมารับผมไอ้เจมส์ ผมเดินลงมาชั่นล่างอย่างรวดเร็ว เจมส์เดินตามผม ทำท่าจะเรียกผม

“พี่โจ” เจมส์เรียกผม ผมหันไปมองเจมส์  “เจมส์มันเป็นอุบัติเหตุพี่จะล้มนะ และมันก็พลาดพลั้งกันได้”ผมบอกเจมส์ผมรู้ว่าผมกำลังแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เจมส์มองผม

“พี่โจ ผมดูออกนะว่าพี่สองคนตั้งใจ” เจมส์บอกผม ผมไม่กล้าสบตาน้องชายผมเลย

“เจมส์..อย่าบอก..”ผมกำลังจะบอกน้องชายผม

“ผมไม่ขายพี่ชายผมหรอกนะพี่โจ พี่เป็นพี่ชายเจมส์นะ” เจมส์มันบอกผม ผมพยักหน้า

“พี่ขอโทษเจมส์พีไม่ตั้งใจพูดแบบนั้น พี่รู้ แต่ที่พี่หมายถึงคนในครอบครัวเรา พี่กับอ้นเพื่อนสนิทกันมาก มากจน”ผมพูดและเงียบ

“มันกำลังเกินเพื่อน..แต่เจมส์มีเรื่องจะบอกพี่นะ ไอ้เจสมันบอกเจมส์มาอีกทีนะ ..”เจมส์กำลังจะบอกอะไรผม

“พี่อ้นเป็นแฟนไอ้ต้า น้องพี่ตุ๊” เจมส์บอกผม เท่านั้นแหละเหมือนฟ้าผ่าลงมาเลยผมหันไปมองไอ้เจมส์อีกที

“พี่อ้นกับต้าเป็นแฟนกัน และเขาไปกันถึงไหนๆแล้วพี่โจ  ผมคิดว่าพี่อ้นคงไม่ได้บอกพี่ตรงนี้ ใช่ไหม”เจมส์บอกผม ผมนี้อึ้งมากที่สุดไอ้อ้นมันไม่เคยบอกผมเลยเรื่องนี้ แถมผมกับต้าก็เจอกันบ่อยด้วย เพราะว่าต้าเป็นเพื่อนสนิทกับเจส ต้าเองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้ผมฟังแต่ไม่แปลกหรอกแต่ที่แปลกคือไอ้อ้น มันเพื่อนสนิทผมแถมมันยังมาทำแบบนั้นกับผมอีก และมันไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ ผมแทบจะล้มทั้งยืนเลยดีกว่า

“เจมส์ไม่อยากให้พี่อ้นกับพี่โจถลำไปกันมากกว่านี้ ไอ้เจสมันบอกว่า ไอ้ต้ามันจะกลับไทยแล้วและมันกำลังจะบอกพ่อกับพี่ตุ๊ว่ามันกับพี่อ้นเป็นแฟนกันและคงจะแต่งงานเลย เขามีอะไรกันแล้วพี่โจแถมคบกันมาตั้งแต่ไอ้ต้ากำลังจะมาเรียนเมืองนอก”เจมส์บอกผม

“พี่โจไม่ได้รักพี่อ้นใช่ไหม” เจมส์ถามผม   

“จะบ้าเหรอเจมส์มันเพื่อนพี่เมื่อกี้อุบัติเหตุจริงๆ พี่ทำแผลให้มันมันทำจานแตก เจมส์พี่กับอ้นไม่มีอะไรกัน จริงๆ “ผมหันไปบอกเจมส์เสียงแข็งให้เจมส์เชื่อผม 

“ติด ติด” ข้อความส่งมาทางมือถือของผม  “เมีนจร๊าตั้งใจทำงานนะ เจอกันนะ อ้นรักโจนะจ๊วบๆ” เว้ย!!  ผมรีบอ่านและรีบกดปิดทันที

“ไปประชุมเถอะวะเจมส์ “ผมรีบเดินออกทันที ผมยอมรับว่าตั้งตัวแทบไม่ทันเลย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงผมจะมองหน้าต้าได้ยังไง และถ้าต้ารู้เรื่องผมกับอ้น ไอ้ตุ๊อีกละ ใช่ผมยอมรับว่า ที่ผมไม่เลือกอ้นเพราะไอ้ตุ๊มันขอไว้ แต่มันหลายปีแล้วตอนนั้นคงมาจากมันโกรธด้วยและผมก็เดินทางมาเรียนเมืองนอกเลย ทำไมเรื่องมันวุ่นวายอย่างนี้นะ ผมไม่น่าปล่อยให้อ้นมันแบบนั้นกับผมเลย จริงๆ
  ผมเดินทางมาที่ห้องประชุมเขาจัดไว้ค้อนข้างไหญ่ผู้บริหารทั่วโลกเลยดีกว่าที่เดินทางมาประชุม รอบนี้จัดที่ใกล้ที่พักผมเลยสะดวกหน่อยผมเข้าไปนั่งกับเจมส์ วันนี้ดีหน่อยมีน้องมานั่งเป็นเพื่อน

“แล้วทำไมไม่บอกพี่ละเจมส์ นึกว่าจะไม่มีใครมาด้วยซะแล้ว”ผมหันไปบอกน้องชาย ทำหน้าตามุ่ยเลย

“เป็นอะไรไป”ผมถามน้องชายผม

“ไอ้เบียร์อะมันมีชะนีไฮโซ กำมะลอมาติดอะ ชะนีนี้กันเจมส์ใหญ่เลยและที่ทำให้เจมส์เฮิร์ทนะคือเบียร์ก็ปล่อยให้ชะนีทำ”เจมส์มันพูด ชะนีรังควานซะงั้น ไอ้เจมส์ผมบ่นตอนนี้เริ่มการประชุมแล้ว ในหัวผมยังคิดถึงเรื่องไอ้อ้นกับต้าอยู่เลยมันไม่นี่มันไม่คิดจะบอกผมบ้างเลยหรือไง หรือมันกลับผมจะไม่ให้มันอิบ อิบแต่แน่นอนผมต้องไม่ให้มันแน่ๆถ้าผมรู้ต้าเป็นใครน้องไอ้ตุ๊ ไม่ได้ไกลกันเลย ถามว่าผมรู้เรื่องเด็กๆคนอื่นๆมันไหม รู้แต่ไม่รู้สึกเท่านี้เลยกับคนที่ใกล้ตัวและถ้าต้ารู้เรื่องผมกับมันละจะรู้สึกยังไง ผมนั่งคิดไปต่างๆนานา จนได้เวลาเบรค

“โจอ้นจะออกไปหาเพื่อนนะอยู่ใกล้ๆนี่แหละ และจะไปรอที่ประชุมจะได้หาร้านอาหารสวีทกันนะ..ที่รัก” อ้นมันส่งข้อความมาหาผม ผมก็อ่านและเก็บลงไมได้ส่งตอบอะไร มันจุกผมพูดไม่ออก มาก็ดีผมจะได้ถามมันไปเลยความจริงและคงต้องคุยกับมันว่าถ้าอยากเป็นเพื่อนผมให้มันเลิกทำแบบนั้นซะ

“พี่โจ ดื่มอะไรดี คาปูชิโน่ หรือว่า ดิปเปรสโซ่ดีอะ” เจมส์ถามผม

“อะไรก็ได้เจมส์” ผมบอกน้องชายผม ผมเลือกหยิบขนมปังมาไว้ทานกับกาแฟ ผมเดินไปหาที่นั่งก่อน

“พี่โจโอเคไหมดูสีหน้าพี่ไม่โอเคเลย ผมเข้าใจนะ พี่อ้นก็เหลือเกินไม่ยอมบอกพี่ แถมมาทำกับพี่แบบ..” เจมส์พูดผมหันไปมองเจมส์

“พี่อ้น ผมเข้าไปในห้องวันก่อนผมลืมของ ผมคิดว่าพี่ออกไปธุระไม่อยู่ในห้อง ผมเปิดประตูเข้าไป ผมขอโทษนะที่เสียมารยาท ผมเห็นพี่นอนกับพี่อ้นบนเตียงผมเดาได้ว่าพี่...” เจมส์มันเห็นผม ผมอยากจะบ้าตาย

“มันจบแล้วเจมส์ อย่าพูดถึงมันอีก พี่ขอนะ” ผมบอกเจมส์ เจมส์พยักหน้าผมกำลังจะยกกาแฟขึ้นดื่มก็ต้องยกแก้วค้างไว้เพราะว่าหนุ่มหล่อดูดี ไม่ว่าเสื้อผ้าทรงผม ทั้งตัวเลย ต้าร์ เดินมาหาผม ต้าร์มาวันนี้ ผมว่าผมก้าวเท้าผิดแน่ๆวันนี้

“ต้าร์..พี่อ้น..ไอ้ต้าร์มาพี่” ไอ้เจมส์มันเรียกชื่อต้าร์น้ำเสียงตกใจมากกว่าผมอีก ผมหันไปมองมัน

“ไอ้เจมส์มรึงอย่าทำแบบนั้นซิวะ” ผมพูดและกระแทกด้วยข้อศอก

“อ้อ ..เจมส์ลืมตัวพี่ ต้าร์มันมางานนี้ด้วยเหรอพี่ เพิ่งพูดถึงมัน มันมาเลย “ ไอ้เจมส์บอกผม ผมพยักหน้า ต้าเดินมาหยุดตรงหน้าผมสองคน ผมสองคนเงยหน้ามองคนที่มายืนตรงหน้า และฉีกยิ้ม

“สวัสดีครับพี่โจ พี่เจมส์ “ต้าร์ทักทายผมสองคน

“ต้าร์มางานนี้เองเลยเหรอ “ผมถามต้าร์พยายามทำน้ำเสียงให้ปกติที่สุด

“ใช่ครับพี่โจ พี่ตุ๊นะซิโทรบอกต้าให้มาเมื่อวาน พี่ตุ๊เขาบอกว่าพัฒน์ตกบันไดเลยมาไม่ได้ “ต้าร์บอกผม

“นั่งก่อนซิต้า”ผมบอกต้าร์ มือผมตอนนี้เริ่มสั่น

“พี่โจ มือพี่สั่นนะ” ไอ้เจมส์บอกผม  “เหรอ?” ผมถามเจมส์ “จริงพี่แก้วกาแฟพี่สั้นยังกับแผ่นดินไว 7.7 ริกเตอร์ขึ้น” ไอ้เจมส์บอกผม ผมก้มมองมือตัวเอง  “อู้ยย” จริงด้วย! ผมรีบเอาอีกมือประครองช่วยจับ จริงด้วย ผมก็พยายามอย่าสั่นดิวะ ผมยิ้มๆให้ต้าร์

“กาแฟไหมต้าร์พี่ไปเอาให้” เจมส์ถามต้า  “ขอบคุณพี่เจมส์ ต้าร์เอาคาราเมลลาเต้ครับ ขอบคุณครับ” ต้าร์พูด ผมก็นั่งจิบกาแฟไปด้วย

“พี่โจสบายดีไหมครับ ต้าร์ไม่มีเวลาไปหาพี่โจเลยอะ แต่ไอ้เจสมันก็มาหาต้าร์บ่อยอยู่นะ” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า ไอ้เจมส์มันไปเอากาแฟมาให้ต้าร์

“พี่โจ.....พี่อ้นมาหาบ้างไหม “ ต้าร์ถามผม ยกกาแฟค้างเลย จะตอบว่าไงดีวะ ผมหันไปเหล่ไอ้เจมส์ช่วยพี่ด้วย

“ไม่นิ พี่โจเขาเพิ่งจะมาเพิ่งกลับมาจากไป ดูใบ”เจมส์ตอบแทนผม ผมค่อยๆยกกาแฟขึ้นดื่ม ผมต้องโทรบอกไอ้อ้นว่าไม่ต้องมารับแสดงว่าที่มันมานี้มันไม่ได้บอกต้าแน่เลย

“ต้าส่งขอ้ความหาพี่อ้น พี่อ้นบอกว่าไปฐาน ฐานไหนก็ไม่รู้โกหกต้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ารู้ว่าไปFucking กับใครนะ น่าดู” ต้าพูดกระแทกน้ำเสียงว่าไปfuckingกับใคร ตรงนี้แหละ

“พล้วด!”กาแฟ ออกมาจากปากผมเลยยังไม่ทันลงหลอดอาหาร 

“พี่โจ” ไอ้เจมส์ ต้าก็ตกใจดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากกาแฟนผม  ผมหันไปมองเจมส์ว่าผมไม่ไหวแล้ว

“กาแฟขมมากนะ ขมไปนะ พี่ไปห้องน้ำก่อนนะต้าร์ เดี๋ยวพี่มา” ผมบอกต้าร์ ต้าร์ก็พยักหน้าแบบเหวอ ๆ

“สงสัยว่าพี่ลืมใส่น้ำตาลให้พี่โจนะ...พี่ไปดูพี่โจก่อนนะต้าร์ .....เออ....รอพี่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวเข้าไปพร้อมกัน “เจมส์บอกต้าและรีบเดินตามผมมาติดๆเลย

“พี่โจโอเคไหม ..ผมอยากต่อยพี่อ้นวะพี่โจ” เจมส์ดึงแขนผมไว้

“ เจมส์พี่โอเค...แต่เรื่องนี้พี่ก็ผิด... ผิดที่ไม่ห้ามมัน ....ผิดที่ปล่อยให้มันเลยเทิดมาขนาดนี้..ดูตาร์ซิพี่รู้สึกผิด... แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีกเจมส์พี่สัญญา”ผมพูดแบบรู้สึกสมเพศตัวเองมากๆ และผมก็กดเบอร์โทรหาไอ้อ้น แต่ว่าติดต่อไม่ได้ ฝากข้อความ ทำไมมาปิดเครื่องตอนนี้วะอ้น ผมหันซ้ายแลขวากดใหม่ก็เหมือนเดิมถ้าอ้นมาเจอต้าร์ แล้วต้าร์รู้ว่าผมรู้ว่าไอ้อ้นมา

“พี่โจ เจมส์เข้าไปก่อนนะ”เจมส์บอกผม ผมพยักหน้าผมพยายามจะติดต่อไอ้ให้ได้ “เปิดเครื่องดิวะอ้นมรึงไปไหน” ผมบ่นกับมือถือที่ไม่สามารถติดต่อไอ้อ้นได้ กดจนมือหงิกแล้วนะ ผมโทรจนได้เวลาที่ผมรีบเข้าไปประชุมแล้ว ผมเดินกลับเข้าไป แต่คนนำเสนอเรื่องที่ประชุมยังไม่ขึ้น ผมนั่งลงข้างๆต้าร์

“พี่โจ พี่เจมส์บอกว่าพี่โจไม่รู้เรื่องผมกับพี่อ้นเหรอ.... พี่อ้นไม่ได้บอกพี่เหรอ.... ผมคิดว่าพี่อ้นบอกพี่ซะอีก” ต้าร์ถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ผมไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ อ้นไม่เคยบอกผม

“คงเพราะว่าพี่เจอมันแป๊ปเดียวมั้งต้าร์” ผมบอกต้าร์ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แป๊ปเดียวผมเจอมันมาสี่วันแล้วกินนอนกับมันมาสี่วันแล้วเนี๊ยะ

“ผมคิดว่าที่พี่อ้นไม่บอกพี่คงเพราะว่า” ต้าร์บอกผม ผมหันไปมองต้าร์ว่าเพราะอะไร

“ผมกับพี่อ้นคบกันแต่พี่ตุ๊ไม่รู้” ต้าร์บอกผม งานเข้าชิ้นที่สองของผมอีกแล้ว ไอ้ตุ๊ไม่รู้ และถ้ามันรู้มันจะมองว่าผมช่วยไอ้อ้นมันปิดอีกไหม .....โจอยากจะบ้า....ผมกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดเหมือนมีใครหยอดกาวแป้งมันลงไปในลำคอโจ   ตุ๊มันรู้ว่าอ้นชอบผมตอนนั้น แต่ตอนนี้มันรู้ว่าผมกับอ้นกับสนิทกันมากอีกแล้ว ตอนนี้ความรู้สึกผมเหมือนแบกหินเพิ่มอีกหนึ่งก้อน

“เหรอ ...พี่ว่าควรจะบอกตุ๊นะ....ต้าควรจะบอกไอ้ตุ๊มัน ..ตุ๊มันเป็นพี่ชายต้าร์.. พี่ไม่เห็นด้วยที่ต้าปิดตุ๊มันเลยจริงๆ ”ผมแนะนำต้าร์รีบบอกเถอะนะ

“พี่ตุ๊ไม่ชอบพี่อ้นอะ พี่ตุ๊ต้องไม่เห็นด้วยแต่ต้าร์จะกลับไปไทยแล้วพี่โจ ต้าร์จะใช้ไม้แข็งกับพี่ตุ๊ พ่อนะไมเท่าไหร่พี่ตุ๊นะคนเดียวเลย มีพี่ดุไม่ดีเลยนะพี่โจ....พี่เจมส์” ต้าร์พูดผมหันมามองเจมส์จริงเป็นพี่แต่ไม่ได้บังคับน้องทุกเรื่อง

“เอานะตุ๊มันดุแต่ตุ๊มันรักและห่วงน้องนะ เชื่อพี่ให้ไอ้อ้นมันพิสูจน์ตัวเองมันะจะดีขึ้นเอง”ผมบอกต้าร์

“พิสูจน์อะไรอะ ยังไม่เลิกเลยอะพี่โจ”ตาร์พูด ผมต้องเงียบอีกมันเรื่องจริงๆมากมันยังกะล่อนไม่เลิกเลย

“พี่โจ ...ผมออกไปรับสายก่อนนะ”ต้าร์บอกผมหรือว่าไอ้อ้นโทรมา ผมจะได้ขอคุยและบอกมันไปเลยว่าไม่ต้องมารับผม

“ไอ้เจสโทรมาพี่” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า ตอนนี้เหมือนจะหายใจไม่ค่อยสะดวกเลยผมตอนนี้ ตอนนี้ผู้เสนอโครงการขอสมทบทุนช่วยเหลือได้ขึ้นไปทำการบรรยาย บร้าๆ ผมก็ฟังไป แต่มันแทบจะไม่เข้าหัวผมเลย สักพักต้าร์ก็กลับมานั่ง

“พี่โจ ..เจสมันช่วยต้าร์ไปห้องพี่อะ ผมไปพร้อมพี่เลยนะ” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้าและหันไป

“อะไรนะ” ผมหันไปถามต้าเสียงดังจนผู้บรรยายเงียบทุกคนเงียบ หันมามองผมกันหมดเลย เป็นตาเดียวกันเลย ทั้งคนบนเวทีด้วย ว่าผมมีอะไรไหม

“พี่โจ เขามองพี่กันหมดแล้ว “ ไอ้เจมส์ ผมรีบลุกขึ้น ขอโทษทุกคน และผู้บรรยายก็บรรยายตอ่ ผมยังติดต่อไอ้อ้นไม่ได้ ต้าร์จะไปหาไอ้เจมส์ที่ห้องผมอีก งานเข้าชิ้นที่สาม

“พี่โจไม่สะดวกเหรอครับ” ต้าร์ถามผม ผมเริ่มเหงือแตก ทำไงดีกรู

“พี่สะดวก ไปได้ ไปซิ แต่ตอนนี้พี่ต้องไปห้องน้ำ “ผมบอกและรีบออกไปห้องน้ำหยิบมือถือมาไอ้อ้นกรูจะฆ่ามรึงทิ้งถ้ามรึงไม่รับสายกรู ผมคิดในใจ หรือคิดอีกฆ่าตัวตายไปดีกว่า ทำไมวันนี้งานเข้าสามงานติดเลย ผมกดโทรก็ยังฝากข้อความอยู่

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ อย่าว่าแต่ข้าวเลย กรูจะให้มรึงกินยาฆ่าตัวตายไปเลย ไอ้เวร ไอ้กะล่อน ไอ้ ไอ้ ไอ้..กรูด่าไม่ถูก”ผมบ่นกับมือถือที่ไม่สามารถติดต่อได้อีกแล้ว 

“พี่โจ” เจมส์เดินมาเรียกผม ผมหันไปมองเจมส์

“เขาเชิญพี่ขึ้นเวทีนะ ไปพูดเรื่องที่พี่กำลังตั่งกลุ่มช่วยเหลือพวกอพยพไม่มีที่อยู่อาศัยนะพี่” ผมพยักหน้าผมกำลังขอเสนอโครงการนี้อยู่ มันมีทั่วไปผมคิดว่าพวกเขาก็เป็นมนุษย์ แน่ละทุกคนต้องเลือกที่จะอยู่ในที่ที่ดีกันทุกคน  พวกเขาแค่เลือกไม่ได้ ดังนั้นคนที่เลือกได้อย่างพวกผมควรให้ความช่วยเหลือ ผมพยักหน้าและผมก็เดินไปขึ้นเวที ทำทุกอย่างให้ปกติ เลขาฯผมก็เอาแฟ้มเอกสารมาให้ผม ผมเตรียมการเรื่องนี้มานานแล้วเลยพูดได้คล้อง แม้จะมีติดขัดบ้างก็ตาม จนเรียบร้อยผ่านไปได้ด้วยดี ลงมาเครียดอีกแล้วโทรหาไอ้ตัวดีไม่รับสายทีนี้ติดแต่ไม่รับสาย

“พี่โจ เดี๋ยวเขามีการเชิญประมูล อันนี้เขาเพิ่งจะแจ้งให้ทราบพี่โจ” เจมส์บอกผม ผมหันไปยิ้มกับต้าร์

“คุณโจค่ะ คุณโจ” คุณเคทตะโกนเรียกผม  ดีเลยเลขาผมเดี๋ยวให้พยายามติดต่อไอ้อ้นให้ดีกว่า

“คุณโจค่ะ คุณอ้นมารอคุณโจค่ะ “ คุณเคทบอกผม ผมสะบัดหน้าไป ไอ้อ้นมันมาหาผมแล้ว มันยืนโบกไม้โบกมือ ต้าร์หันไปมองไอ้อ้น ไอ้อ้นมันเห็นต้าร์แล้วถึงกับโบกมือค้างเลยซิท่า ต้าร์หันมามองผม ก็ผมเพิ่งบอกอยู่ว่าไม่เจอมัน

“พี่โจ งานเข้า” ไอ้เจมส์ บอกผม ผมพยักหน้า

“เจมส์ งานชิ้นที่สี่ของพี่แล้ว พี่จะเป็นลมวะ” ผมบอกไอ้เจมส์

“อะไรนะพี่โจ” เจมส์ถามผม  “ไม่จะกรูเป็นลมมมมม”และทุกอย่างก็มืดไปหมดแต่ผมยังได้ยินเสียง

“คุณโจเป็นลม” เสียงเลขาฯ “พี่โจ” เสียงไอ้เจมส์ “พี่โจ..พาพี่โจออกไปก่อน”เสียงต้าร์

“โจ” เสียงไอ้ตัวดี และร่างผมกำลังถูกยกลอยขึ้น

“พี่อ้นผมดีกว่า” ไอ้เจมส์ดีมากที่ขอมันดูแลผม

“ไม่พี่เถอะ ตัวโจหนักนะ พี่อุ้มดีกว่า ให้พี่อุ้ม “ไอ้ตัวดี

“ให้พี่อ้นอุ้มเถอะพี่เจมส์ พี่อ้นพาพี่โจออกไปก่อน อากาศที่นี้แออัด เร็วซิพี่อ้น” ต้าร์ ชีวิตของโจ นักธุรกิจร้อยล้านพันล้าน แต่ดันตกมาเป็นเมียน้อยเขา ภูมิใจจริงๆผมจะแค่เป็นลมหรือจะกลั้นใจตายไปเลยดีวะโจไม่ไม่.ดีกว่ากลัวเกิดมาไม่ได้หน้าตาดีพ่อรวยแบบนี้  :hao5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ความจริงที่โจไม่เคยรู้เรื่องอ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 05-10-2015 10:26:08
สงสารพี่โจจัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ความจริงที่โจไม่เคยรู้เรื่องอ้น
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 05-10-2015 17:55:11
 :monkeysad:สงสารพี่โจ  สงสารพี่อ้นด้วย ต้าร์ก็ไม่ผิดอะไร  :เฮ้อ: แล้วใครจะเป็นคนที่เจ็บและจากไป หน่วงๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์ความจริงที่โจไม่เคยรู้เรื่องอ้น
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-10-2015 18:30:10
 :m16: เรื่องนี้ต้องเล่นงานพี่อ้นเจ้าชู้นัก
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจเมื่อโจรู้ความจริงแถมน้องบีมเข้ามาอีก?
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-10-2015 17:37:18
อ้น ผมออกไปหาซื้อสร้อยคอที่เป็นเครื่องหมายแสดงความรักให้โจ ผมปิดมือถือกะว่าไปเซอไพรส์ ผมเจอเลขาฯโจผมก็ถามหาโจทันที เลขาฯรีบนำพาผมไปหาคู่ผมทันที โจที่รักแถมเรียกให้ด้วยผมรีบโบกมือให้แต่คันโบกผมต้องชะงักทันตาเห็น ต้าร์มาด้วย มาเมื่อไหร่ ทำไมถึงมา ตาย อ้นกรูกตายงานนี้ เมียหลวงเมียน้อยประจันหน้ากันขนาดนี้ แม้ว่าเมียหลวงแต่ผมไม่เคยให้ใจให้แต่กาย จะไม่เคยรู้แต่ เมียน้อยที่ใจผมรักมากที่สุดมันรู้แน่ๆ แถมตอนนี้เป็นลมเลย ผมรีบเข้าไปอุ้ม อุ้มไปหาห้องพักรับรองผมวางโจลงเบาๆ

“พี่อ้นปลดกระดุม” ต้าร์บอกผมปลดกระดุม ได้ได้ ผมถอดเสื้อสูทโจออกก่อนและผมก็ชอบปลด ปลดใหญ่เลย..ปลด..ปลด ปลด..ปลด ..ลงจนถึงกระดุมกางเกงแสล็ป ปลดด้วยมันอาจจะเป็นสามเหตุทีทำให้เป็นลมใส่ฟิตไปไหม

“พี่อ้น นั้นมันแก้ผ้าแล้ว” ต้าร์บอกผม

“ก็ต้าร์บอกให้พี่ปลดกระดุม”ผมหันบอกต้า

“ปลดแบบเม็ดสองเม็กก็พอ นี้เล่นปลดหมดเลยแถมปลดกระดุมกางเกงพี่โจอีกอะ..จะปลดขนาดนั้นทำไม ” ต้าร์บอกผม

 “อ้าวเหรอ ...ปกติพี่ปลดหมดแถมถอดให้ด้วย”ผมบอกต้าร์ ต้าร์ยืนเอามือเท้าซะเอวมองผม

“มานี่ต้าร์ทำเอง พี่เจมส์ไปหาอะไรมาให้พี่โจดมซิ” ต้าร์หันไปบอกเจมส์

“อะไรละที่จะดมได้นะ “ เจมส์ถาม

“ยาดม)))))”ผมตอบพร้อมกับตาร์  ไอ้เจมส์รีบวิ่งทันทีผมก็เข้าไปประครองโจก่อน

“หน้าตาเป็นยังไงอะเขาไม่เคยเห็นอะ “ไอ้เจมส์ตาย ตายมันไม่เคยเห็นยากดม ไอ้เจมส์มันวิ่งแจ้นออกไป

“สงสัยพี่โจทำงานหนักแน่ๆ เลย พี่อ้น” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า แต่ผมคิดว่า สงสัยกรูจัดมรึงหนักไปวะ เช้าเย็น กรูขอโทษวะโจ ขอโทษจากใจจริงๆ ที่ไม่ได้ดูกำลังโจเลย รู้สึกผิดที่สุด น้ำตาซึมเลยนะ..ผมกุมมือ

“พี่อ้น..ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ..พี่โจแค่เป็นลมนะ..ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย” ต้าร์บอกผม 

“แต่.. พี่อ้น ..” ต้าร์เรียกผมผมหันไป   “หึ?”ผมหันไปมองต้า

“พี่อ้น พี่บอกต้าร์ว่าพี่ไปฐานและนี้มันฐานไหนถึงได้มาโผ่ที่นี้ละ “ต้าร์ถามผม เอาแล้วไงเข้าเรื่องจนได้

“ต้าร์พี่มาหาไอ้โจ”ผมบอกต้าร์

“พี่โกหกต้าร์ทำไม)))”เต็มหูอ้นเลย

“ต้าพีไมได้โกหกนะพี่แค่ไม่ได้พูดความจริง และต้าร์ก็ไม่ได้บอกพี่มาก่อนว่าจะมาหาประชุมที่เดียวกับโจมัน” ผมบอกต้า

“ผมกำลังจะบอกแต่พี่ออฟไลน์” ต้าบอกผม เงิบเลยกรู จริงด้วยวะ “และปิดเครื่อง” ต้าร์บอกผมใช่จริงๆด้วย

“ จนบัดนี้พี่ยังไมเปิดเลย” ต้าร์ ผมก็หยิบมือถือขั้นมาว่าเปิดแล้วนะ แต่เพิ่งเปิดเมื่อสักพัก เพราะว่าจะโทรหาโจ    

“โจ” พอดีโจเริ่มกระดิกตัว โจลืมตาขึ้นมองผมและมองต้าร์ ต้าร์รียเข้ามาประครองโจเหมือนผมเช่นกัน

“โจ ...เป็นไงบ้าง”ผมถามโจ โจมันมองหน้าผม ผมรู้ดูจากสายตาโจรู้เรื่องผมกับต้าร์แล้ว มันยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดที่สุด

“พี่โจ ...เป็นยังไงบ้างครับ..ต้าร์ตกใจหมดเลย ..ทำงานนหนักไปแน่ๆเลยพี่โจ” ต้าร์พูด

“ได้แล้วพี่ยาดม”ไอ้เจมส์ ถือยาดมวิ่งมา ผมหันไปมอง 

“มรึงไม่มาพรุ่งนี้เลยละไอ้เจมส์” ผมถามไอ้เจมส์ 

“เจมส์ไม่เคยเห็นหน้าตายาดมนะพี่ นี้กว่าจะหามาได้ ป้าแก่ๆแม่บ้านที่เพิ่งมาจากไทยเขาพกมาด้วย ถึงได้รู้ว่าหน้าตาแบบนี้คือยาดม” ไอ้เจมส์มันโชว์ให้ผม ผมก็รีบคว้ามาและหยัดใส่จมูกโจ

“พี่อ้น ..ถอดปอกด้วย..ยาดมนะ” ต้าร์บอกผม ชิบหายแล้ว ลืมถอดปลอกยาดม ผมรีบถึงกลับมาและถอดปลอกออกก่อนส่งให้โตมันดม

“มรึงนี้เกิดมาเพื่อฆ่ากรูจริงๆไอ้อ้น” โจมันพูดและรับยากดมไป เรียกว่ากระฉากดีกว่ายาดมจากมือผมไปแสดงว่าโกรธจริงๆ แต่คงไม่ใช่ที่ผมลืมถอดปลอกยาดมหรอกครับ

“คุณโจ คุณเจมส์ค่ะเขาจะประมูลกันแล้วค่ะ “ คุณเคทวิ่งมาบอกว่าจะประมูลผมหันไปมองโจ มันยังไม่ค่อยดีเลยนะ โจพยายามลุกแต่เซ ผมรีบเข้าไปคว้า

“พี่โจพักก่อนไปไมไหวรหรอก” ผมบอกโจ โจมองหน้าผมและสะบัดมือผมออกโดยไม่พูดอะไร

“ต้าร์คงต้องไป พี่อ้นรอต้าร์ด้วยนะ “ ต้าร์บอกผม และเดินออกเพราะต้าร์ก็อยู่ในงานนี้  ผมมองเจมส์

“พี่โจอยู่นี้ก่อนนะ ผมไปดูเองพี่โจ “ เจมส์บอก

“พี่อ้นผมคิดว่า” เจมส์กำลังจะพูดผมยกมือห้ามผมดึงแขนเจมส์ออกมานิดหนึ่ง

“พี่ขอดูแลโจเองนะ พี่ขอละ” ผมบอกเจมส์ผมคิดว่าเจมส์คงรู้เรื่องผมก้บตาร์นานแล้วจากเจส

“พี่อ้นผมไม่อยากให้พี่โจเจ็บมากไปกว่านี้ แค่พี่โจก็แย่แล้ว พี่อ้น พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่โจเพื่อนพี่อ้นไม่ใช่เหรอ” เจมส์ถามผม

“พี่ดูแลโจเองนะ พี่มีอะไรจะคุยกับโจ พี่รักโจ เจมส์ พี่รักโจ” ผมบอกเจมส์ เจมส์ถึงกับ หันหลังให้ผมเลย พ่นลมหายใจเสียงดังผมได้ยิน

“ก็ได้พี่ “เจมส์บอกผมและเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูลงและล๊อกประตูให้ผมกับโจได้คุยกัน ผมเดินกลับมาหาโจแต่โจเดินหนีผม ผมรีบเข้าไปกอดโจ

“โจอย่าทำแบบนี้ซิโจ “ผมบอกโจ

“ทำไมวะอ้นมรึงไม่บอกกรูว่ะ ว่ารึงกับต้าร์คบกัน แล้วมรึงมาทำแบบนี้กับกรูทำไมวะอ้น มรึงแค่สนุกใช่ไหม มรึงคิดว่ากรูเหมือนทุกคนที่มรึงนอนด้วยใช่ไหมอ้น” โจพูดโดยไม่หันมามองผมเพราะว่าผมกอดโจจากด้านหลังน้ำตาผมไหลเลยน้ำตาลูกผู้ชายเสียในที่สุด ผมไม่บอกเพราะผมกลัวเสียคนที่ผมรัก

“โจ..อ้นไม่เคยคิดแบบนั้นสักนิดเลยดจ... โจไม่เคยเหมือนใคร โจแตกต่างเพราะว่าที่อ้นทำเพราะอ้นรักโจ อ้นรักโจ อ้นบอกโจทุกครั้ง อ้นไม่เคยบอกใครแม้กระทั้งต้าร์ อ้นยังไมเคยบอกว่าอ้นรักต้าร์ เลยนะ“ ผมบอกโจ โจหันมามองผม

“ตอนนี้กรูสมเพศตัวเองมากวะอ้น ถ้ามรึงยังอยากเป็นเพื่อนกรู อย่าทำอีก ถ้าทำอีกไม่มีคำว่าเพื่อนหลงเหลือแน่อ้น” โจบอกผมมันแกะมือผมออก

“โจ..แต่อ้นรักโจ .” ผมพูดโจหันมายกมือห้ามไม่ให้ผมเข้าไปประชิดตัวโจ 

“ทำไม..ทำไมอ้นมันไม่ดีเหรอโจ.... อ้นกะล่อนใช่ไหมแต่ที่อ้นกะล่อนมันหลังจากที่โจปฏิเสธอ้นนะ อ้นเสียใจ เสียใจที่สุด “ผมพูดกับโจ

“แล้วที่มรึงเป็นแบบนี้เพราะกรูเหรออ้น” โจหันมาถามผม

“อ้นไม่ยอมหยุดที่ใคร เพราะไม่มีใครทำให้อ้นหยุดได้..มีโจคนเดียว “ผมบอกโจ โจพ้นลมออกมาแบบหนักใจที่สุด ผมโผ่เข้าไปกอดโจอีกทีต่อให้พยายาดันยังไงก็ไม่ยอม เรียกว่ายื้ออยู่ได้สักพักเลยแหละกว่าโจจะไม่ยอมดิ้น

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้องโจพยักหน้าให้ผมเดินไปเปิดประตู ผมเปิดประตู คนที่มาเคาะคือเจมส์

“พี่บรูคส์เขาได้ยินว่าพี่โจเป็นลมเลยแวะมาดูพี่โจนะ“  เจมส์บอก และคนที่เดินตามมาคือตาร์และบีม น้องบีม

“ต้าร์เจอพี่บีมเลยบอกว่าพี่โจเป็นลมเลยพามาดู พี่โจจะได้หายไวไว” ต้าร์พูดแต่ะตอนนี้ต่อมหึงผมทำงานแล้วนะ

“ก็หายแล้ว หายดีแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว” ผมพูด ทุกคนมองผมกันหมด

“แล้วกรูเข้าไปได้ไหมวะ” พี่บรูคส์ถามผม เลิกคิ้วมองผมด้วย ผมพยักหน้าว่าได้พี่บรูคส์นิ พี่บรูคส์เดินแทรกผมเข้ามา น้องต้าร์และน้องบีม น้องบีมยกมือไหว้ผมพร้อมรอยยิ้มที่เย็นยะเยื้อก ผมก็ยิ้มให้ เจมส์มองหน้าผม

“พี่คุยแล้ว แต่โจยังคงเหมือนเดิม พี่รู้ว่าพี่เชี้ยมาก พี่ยังยืนยันนะว่าพี่รักโจ” ผมบอกเจมส์ เจมส์มันพยักหน้า พี่บรูคส์เดินไปนั่งคุยกับพี่โจ และบีมด้วยนั่งอีกข้างเพราะว่าต้าร์จัดการ ดูโจจะสดชื่นขึ้นเยอะเลยนะที่น้องเจ้าชายน้ำแข็งมา ผมทำปากมุบมิบๆ

“พี่โจนี้ไม่ดูแลตัวเองเลยนะ ผมเห็นแล้วแต่คนเยอะผมเลยไม่ได้เข้าไปทักหรือนั่งด้วย “น้องบีมพูด

“ก็ไม่โทรหาพี่นี้ว่าจะมา “โจพูด

“มือพี่โจเย็นเฉียบเลยนะครับ “ น้องบีมเจ้าชายน้ำแข็งพูด ผมก็ยื่นมือไปจับมือโจบ้าง โจเงยหน้ามองผม

“มือโจก็อุ่นนะครับน้องบีม มือน้องบีมหรือเปล่า ขอพี่สัมผัสหน่อย ถ้าคนมือเย็น ตัวเย็น ไม่มีเลือดแน่เลยครับ” ผมพูดน้องบีมเงยหน้ามองผม เขารู้ความหมายผมดีเพราะว่าเขาก็รู้ว่าผมเรียกเขาฉายาเจ้าชายน้ำแข็ง

“ตามฉายาที่พี่ตั้งให้บีมนะเหรอครับพี่อ้น” บีมพูด พี่บรูคส์สะบัดหน้ามามอง ลืมไปพี่ชายเขาอยู่

“ฉายาอะไรเหรอ ต้าร์ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ต้าร์ถามขึ้น

“เจ้าชายน้ำแข็ง ... ขอบคุณนะครับพี่อ้น บอกพี่ดิมด้วยนะครับ บีมขอบคุณพี่ทั้งสองคนมาก” บีมพูดได้น้ำเสียงนิ่งมาก

“เออ ..จริงๆเหรอ” ต้าร์ถามและหันมามองหน้าผมอีกนะ เลิกคิ้วด้วย พี่บรูคส์อีกคน เงยหน้ามองผม และอีกคนมองผมแบบจากจะกระโดดกัดหู โจ

“พี่ตั้งกันเล่นๆ เจ้าชายก็น้องบีมเหมือนเจ้าชาย รูปหล่อเนอะ ..แถมรอยยิ้มเยือกเย็นดูดีมีเสน่”ผมพูด

“แต่เจ้าชายน้ำแช็งแปลว่าเย็นชานะผมว่า” บีมพูด

“เออ ..พี่อ้น ..ต้าเริ่มหิ้วแล้วเราไปหาอะไรทานกันดีกว่านะ ต้าว่านะ พี่โจละ พี่เจมส์ด้วย พี่บรูคส์ด้วยนะ พี่บีมด้วย อาหารที่นี้เขาอร่อยดีใช่ไหม ต้ายังไม่เคยมาที่นี้” ต้าเปลี่ยนเรื่องให้ผม

“เออ ไปทานอะไรกันดีกว่าพี่ไม่ค่อยได้เจอพวกเราเลย ไป โจไปหาอะไรทานจะได้ดีขึ้นนะพี่ว่า” พี่บรูคส์พูด พวกผมพากันลุก โจมันลุกขึ้นแต่เซนิดหนอ่ยผมรีบแทรกน้องบีมเข้าไปรับโจ โจมันมองหน้าผมและดันหน้าผมไว้

“เจมส์มาอยู่ใกล้ๆพี่นิ” โจมันเรียกเจมส์

“พี่อ้นออกมา พี่บีมเขาเข้าไปพยุงพี่โจ” ต้าร์เรียกผมไม่อยากไปอะบีมมองผม และเข้าไปช่วยพยุงโจ

“ขอบคุณนะครับน้องบีม” โจพูด มองตากันหวานซึ้งเลยนะ 

“ ทีตอนบีมพี่โจยังดูแลเลย แค่นี้บีมทำได้ เจมส์พี่ดูแลเองก็ได้นะ” น้องบีมเจ้าชายน้ำแข็งทำไมวันนี้ถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนปกติแทบจะไม่แยแสไอ้โจเลยนะ พี่บรูคส์มองบีมและเดินออกไปทันที

“รินทร์ เราจะทานอาหารกันก่อนไปหาพี่ที่ห้องอาหารเลยนะ จร๊ารินทร์” พี่บรูคส์โทรหารินทร์แฟนพี่บรูคส์และเป็นคนดูแลพี่เขาเหมือนเลขาฯส่วนตัวประมาณนั้น  ผมเดินมองบีมที่เดินเหมือนประครองโจ ดูวันนี้คุยกันถูกคอกว่าทุกวันเลยนะ หรือว่าน้องบีมเองจริงๆก็มีใจให้โจเหมือนกัน

“ทำไมละอิจฉาพี่โจหรือไงหรือว่าพี่อ้นแอบชอบพี่บีม” ต้าร์พูดผมหันไปมองต้าแบบซีเรียสนะ

“พี่อ้น ต้าร์ล้อเล่น ต้าร์รู้ว่าพี่บีมเขาไม่ชอบแบบพี่อ้นหรอก ทำไมต้องทำหน้าดุใส่ต้าด้วยละ” ต้าร์พูดทำท่าทีน้อยใจ

“ ไม่มีอะไรต้า แล้วนี้ทำไมวันนี้ถึงได้มา “ผมหันไปถามต้า ต้าควงแขนผม 

“พี่ตุ๊บอกให้มา ก็ต้องมาแต่มาแล้วได้เจอพี่อ้น วันนี้...นะ..ไม่เจอกันนาน ..สามยกพอไหม” ต้าบอกผม ผมก็มองต้า ชิทเมื่อคืนผมจัดกับโจไป หลายยกเลยก็กะว่าจัดก่อนวันสุดท้าย เพราะกว่าจะได้มาอีกหลานเดือนเลย ใครจะไปรู้ว่าจะเจอต้าร์

“พี่ว่าไว้ต้าก็กลับแล้ว”ผมอบกต้าร์นั้น มองผมเขม็งเลย

“ไปทำกับใครมาถึงได้ไม่...กับ..ต้าร์”ต้าถามผม

“ต้าพี่ก็เพิ่งออกมาเหนื่อยล้าเหมือนกันต้า” ผมบอกต้า ผมเดินมาที่ห้องอาหารพนักงานต้อนรับพาพวกผมมาที่โต๊ะทีเขาจัดเตรียมไว้แล้ว ผมเข้าไปนั่ง โจมันก็นั่งกับน้องบีมคุยกันไม่เลิกลาเลยนะ พี่บรูคส์รอรินทร์เดินมาร่วมโต๊ะกับพวกผม รินทักทายพวกผม

“รินทร์สบายดีไหม ไม่ค่อยเจอเลยอะ” ต้าร์ทักรินทร์รุ่นเดียวกัน

“รินทร์ก็เหมือนเดิมนะต้าร์ สามวันดีสี่วันป่วย เกรงใจนายจ้างแย่แล้วจะไล่ออกหรือเปล่าก็ไม่รู้” รินทร์ชื่อรินทร์แต่เป็นผู้ชาย พี่บรูคส์มองยิ้ม

“ไล่แต่ไล่ให้ไปเป็นแม่บ้านอย่างเดียว” พี่บรุคส์พูดผมเห็นสีหน้าบีมเปลียนไปทันทีเลยนะ

“บีมละสบายดีไหมครับ ดูหน้าตาตาซีดไปนิดน่ะครับ “ผมถามน้องบีมบ้าง ผมยิ้ม

“สบายดีครับ ไม่ได้เป็นอะไร บีมแข็งแรงดีครับพี่อ้น พี่อ้นไม่ต้องเสียใจนะครับ “บีมตอบผมแอบกลัดผมกลับอีกนะ  ผมพยักหน้า โจมันขยิบตาห้ามผมกัดน้องบีม ผมก็ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ พวกผมนั่งทานอาหากัน โจก็และบีมจริงๆ พี่บรูคสก็ดูแลรินทร์แต่เขาแฟนกัน

“พี่อ้นปกติ ต้าร์ไม่ค่อยเห็นพี่บรูคส์เอาใจพี่รินทร์เยอะเท่าวันนี้เลยนะ ปกติดูเหมือนนายจ้างและลูกจ้างปกติ แต่วันนี้น่ะ สองคู่นี้เขาแข่งกันนะ คู่เราบ้างไหม” ต้าร์บอผม ผมหันไปมองที่พูดนี้คือเอามั้งว่างั้น

“นะ ..พี่อ้น ..จุ๊บๆ “ ต้าร์

“จร๊า..เอาอะไรดีพี่ตักให้นะจ๊ะ อันนี้ไหม ดูน่าทานมากเลยคงตุ๋นมานานหลายชั่วโมงต้าร์” ผมรีบตักให้เลยพะโล้เพราะว่าร้านอาหารที่ผมเข้ามาวันนี้เป็นร้านอาหารจีน ผมมองคู่รักกำมะลอผมไม่เชื่อน้องบีมอะไรนี้หรอกผมเลยตักอะไรก็ไม่รู้ให้ต้าร์ ตักให้ก็กินไปเถอะผมคิดนะ

“พี่อ้น..... กระดูก” ต้าร์บอกผม ที่ผมตักนะกระดูกครับผมก้มมอง ชิบหายแล้ยวทำไมดวงดีอย่างนี้นะตักโดนกระดูกพอดีเลย

“พี่ลืมไป ปกติเมียพี่ดุ๊ ดุ ..เอาเนื้อเนอะ”ผมบอกต้า “ใครก็กินเนื้อกันทั้งนั้น ใครกินกระดูก ไม่ใช่สุนัขนะพี่อ้น” ต้าพุดแอบค้อนให้อีกนะ ผมก็ตักนั้นตักนี้ให้บ้าง

“รู้สึกเปล่าเปลี่ยว ยังไงก็ไม่รู้นะ ..”ไอ้เจมส์มันพูดเพราะว่ามันโดดเดี่ยวมาก

“กรูตักให้ไหม น้องเจมส์”ผมถามเจมส์ เจมส์มันส่ายหัว  “พี่มรึงยังไม่สนใจมรึงเลยวะ” ผมพูดโจสะบัดหน้ามามองผม

“มี..ก็ลืมน้องเนอะมรึงว่าไหม” ผมถามเจมส์ เจมส์มันยิ้ม

“โอ้ยย”ผมร้องเบาๆ โจมันกระทืบเท้าผม คนละฝั่งยังข้ามาอีกนะ

“พีอ้นร้องทำไมอะ” ต้าร์ถามผม  “นั้นดิววะอ้น”พี่บรูคส์ 

“ต้าร์เหยียบเท้าพี่” ผมหันโยนให้ต้า ต้าร์เงยหน้ามองผมและก้มลงมอง

“ถ้าต้าเหยียบต้าต้องรู้ซิพี่อ้น” ต้าร์พูด

“เหยียบ”ผมบอกต้าร์  “ก็ได้ ..ขอโทษ”ต้าร์ขอโทษผม เพราะว่าทุกคนมองต้าร์

“หยอกกันได้น่ารักจังเลยนะ รินทร์อิจฉาแล้งซิ”น้องรินทรพูดแซวผม ต้าร์หันมาหยิกผม ผมนี้พ่นล้มหายใจออกมาเลยเพราะกลัวต้าร์จะเหวียงเหมือนกัน แต่ตัวดีของผมทำเป็นทานอาหารไม่รู้ไม่ชี้เลยนะ 

“พี่โจ..เพื่อนต้าร์เขาชมว่าพี่โจหล่อกันนะ “ต้าร์พูดขึ้น ผมเงยหน้ามอง

“ก็แน่ละมันหล่อและเก่งขนาดนี้ ใครก็ต้องชม ไม่ชมเปล่าเหลี่ยวหลังมองเลยดีกว่า”พี่บรุคส์อีกคน

“แม้พี่บรูคส์ชมผมเกินไป ผมไม่อยากเป็นขวัญใจใครหลายคนหรอกครับพี่บรูคส์ ผมอยากเป็นของใครสักคนแค่คนเดียวพอ  “โจพูดพร้อมเหล่มองน้องบีม

“พี่บีมหรือเปล่าที่พี่โจหมายถึง “ ต้าร์พูดขึ้น

“ปึก” ผม “ปึก” พี่บรูคส์  ที่ต้าร์พุดทำเอาผมและพี่บรูคส์วางช้อนลงพร้อมกัน นี้แหละที่ทำให้ทุกคนเงียบเงยหน้ามองผมกับพี่บรูคส์ ของผมนะหึงโจล้วนๆ แต่พี่บรูคส์คงหวงน้องมากกว่า

“เออ..บีมขอไปห้องน้ำก่อนนะครับ “บีมพูดและลุกไป

“พี่ไปห้องน้ำก่อนนรินทร์ “พี่บรูคส์พูดและรีบลุกทันที

“พี่ห้องน้ำนะเจมส์ “โจพูดและก็ลุกบ้างแสดงว่าจะตามบีนไป

“พี่ไป..”ผมหันหน้าไปจะบอกต้าว่าผมจะไป  “ห้องน้ำเหมือนกัน” ต้าร์พูดและมองหน้าผมกันหมด

“ก็เพิ่งปวด เนี๊ยะอั้นตั้งนานแล้วต้าร์ พี่ไปนะ “ผมรีบแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ผมรีบเดินตามไป ผมเห็นโจดึงแขนบีมไว้เหมือนคุยอะไรกัน ผมเดินเข้าไป น้องบีมหันมามองผมและมองโจ

“บีมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะครับพี่โจ “ บีมพูดและแกะมือโจ โจหันมามองผม  โจหันหลังจะเดินเข้าห้องน้ำผมคว้าข้อมือโจไว้

“โจ ..อ้นว่าอ้นทำไม่ได้” ผมบอกโจว่าผมจะทำเป็นไม่สนใจใยดีโจมันทำไม่ได้ มันอดหึงไมได้  โจพ่นลมออกมา

  “ทำไมก็ต้องทำให้ได้ ..ขอละอ้นแค่นี้กรูรู้สึกผิดกับต้าร์มาก ..จริงๆอ้น ..กรูรู้สึกตัวเองนี้ดูแย่มากถ้าต้าร์รู้ว่ามรึงกับกรูทำอะไรลับหลังเขาทั้งที่กรูไม่รู้เรื่องอะไรกับมรึงสองคนเลย..อ้น... สงสารกรูเถอะนะ ปล่อยกรูไป”โจบอกผม

“และกรูคิดว่าบีมเขาคงใจอ่อนกับกรูแล้วแหละอ้น...กรูจะทำให้เขามั่นใจในตัวกรู”โจหันมาบอกผม

“อย่าตามเข้ามามรึงไม่ได้อยากมาเข้าห้องน้ำหรอก “โจหันมาดักผม ผมยืนเอามือล้วงกระเป๋า อะไรมันจะวุ่นวายได้ขนาดนี้วะชีวิตอ้น  ผมเดินออกมาทางที่เขาไว้ให้คนสูบบุหรี่ ถ้ามีบุหรีสักมวนคงจะดีตอนนี้ 

“ปึก”ผมได้ยินเสียงคนผลักประตูออกมา แต่ไม่ใช่โจแน่นอนผมรีบเดินไปหาที่หลบก่อน พี่บรูคส์และคนที่พี่บรูคส์ดึงออกมาคือบีม คงพี่เตือนน้องนั้นแหละ

“บีม..พี่รู้นะว่าบีมจะทำอะไร ..ประชดพี่เหรอ คิดว่าพี่แคร์เหรอบีม” พี่บรูคส์พูดแปลกๆนะ

“บีมไมได้ประชดพี่ บีมไม่มี่สิทธิ์ประชดอะไรพี่ทั้งนั้น พี่คิดเอง พี่คิดเองทุกอย่าง บีมผิดทุกอย่าง ผิดที่เกินมาเป็นลูกของเขา.. ผิดที่บีมทำเพื่อคนที่เขาให้ชีวิตเพื่อตอบแทนบุญคุณ..คนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ... บีมมีอะไรบ้างที่ไม่ผิดในสายตาพี่...พี่บรูคส์” บีมพูด พูดแบบนี้บีมก็ไม่ใช่ลูกลุงกฤษณะนะซิ แล้วบีมเป็นลูกใครละ ถ้าอย่างนั้นบีมกับพี่บรูคส์ก็ไม่ได้เป็นพี่น้องคล้านตามกันมา

“โจนะมันดีเกินไป สำหรับคนที่คิดแต่จะหาผลประโยชน์..อย่างบีม..ทำได้แม้กระทั้งแท่งข้างหลังคนที่บีมรัก..บีมก็ทำมาแล้ว..เพื่อความกตัญญู ” พี่บรูคส์พูดแรงได้อีก ถึงขนาดแท่งข้างหลังทะลุถึงหัวใจเลยเหรอ ผมว่าแล้วเชียวต้องหาทางเตือนไอ้โจ..สภาพเหตุการณ์แบบนี้แถมดูท่าเตือนยังไงโจไม่ฟังผมแน่นอน  คงต้องบอกไอ้ตุ๊ทั้งที่ไม่อยากบอกเลย ให้มันพูดกับโจ

“ถ้าพี่คิดอย่างนั้นพี่บรูคส์ก็ไปบอกพี่โจเองว่าอย่ามาจีบบีม”บีมบอกพี่บรูคส์

“บีมจะเข้าด้านในแล้ว พี่ก็ไม่ควรจะหลบมาคุยกับบีมแบบนี้ รินทร์เขาจะเข้าใจพี่ผิดว่าพี่ยังอาลัยอาวรผมอยู่”บีมพูดอาลัยอาวรเลยเหรอวะ อะไรวะเนี๊ยะ ต้องรู้ อ้นต้องรู้ ผมเห็นสีหน้าพี่บรูคส์ไม่ดีเอาซะเลยตอนนี้จะออกไปจะโดนตรีนเอานะอ้นนะ รอก่อนจนพี่บรูคส์เข้าไปด้านใน ผมรีบเดินกลับเข้ามาด้านใน ทุกอย่างดูเหมือนเดิมก่อนออกไป บีมและโจก็คุยกันกระหนุงกระหนิงมากว่าทุกครั้งเสียด้วยซ้ำ พี่บรูคส์ก็ดูแลรินทร์เอาใจรินทร์อย่างหวานชื้น ผมหันมาหาต้าร์

“คู่เราจืดไปเลยอะพี่อ้น” ต้าร์บอกผม   

“ช่วงนี้น้ำตาลทรายขึ้นราคานะต้าร์ เศรษฐกิจฝืดเคือง  “ผมบอกต้าร์ ต้าร์สะบัดหน้ามาค้อนผมทันที

 “เกลือละ” ต้าร์ถามผม

“ถูกที่สุด ซื้อ1 แถม 10” ผมบอกต้าร์

“มิหน้าช่วงนี้ความรักเราสองคนเค้ม เค็มเนอะพี่อ้น เพราะว่าเกลือถูกนี้เอง ชิส์! ”ต้าร์ประชดผมแอบค้อนด้วยนะ ผมก็นั่งทานของหวานไปด้วยมองคู่รักหว้าน หวาน แถมภาพแท่งใจดำอ้นอีก ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวเลยอ้น ไม่อยากมอง ซ้ำใจที่สุด ต้าร์ก็หันไปคุยกับไอ้เจมส์แทน สักพักไอ้เจสมันก็มาถึง ต้าร์เลยไอ้คู่เม้ามอยด์สบายใจไป
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจเมื่อโจรู้ความจริงแถมน้องบีมเข้ามาอีก?
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 06-10-2015 17:55:26
 :mew1:  :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจเมื่อโจรู้ความจริงแถมน้องบีมเข้ามาอีก?
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 06-10-2015 18:21:41
รักรุ่นพี่วุ่นวายไม่แพ้น้องๆเลย   :hao7:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจเมื่อโจรู้ความจริงแถมน้องบีมเข้ามาอีก?
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-10-2015 20:20:12
 :mew2: มีคนเพิ่มมากขึ้นยิ่งยุ่งเหยิงไปกันใหญ่
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่โจเมื่อโจรู้ความจริงแถมน้องบีมเข้ามาอีก?
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 06-10-2015 20:31:13
 :mew3:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันอ้นVSโจVSต้า เมื่อความรักมันสวนทางกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-10-2015 13:13:12
พี่อ้นVSพี่โจVSต้าร์  ความรักของอ้น ความรักของต้าร์ ความรักของโจ  มันสวนทางกัน เขาทั้งหมดจะทำยังไง  อ้นรักโจ ต้าร์รักอ้นแล้วโจรักใคร?  :hao5:
         หลังจากทานอาหารเย็นที่โรงแรมหรูแถมด้วยภาพบาดตาบาดใจ น้องบีมเจ้าชายน้ำแข็งดันมากับพี่บรูคส์ด้วยแน่ละสายบริหารไม่ใช่สายบริหารบ้างแล้วไป แถมรอบนี้ดันมาจี๋จ๋ากับโจอย่างผิดปกติ ปกติจะนั่งเชิ้ดชูคไม่สนใจใครทั้งนั่น แปลกแต่ผมรู้สึกต่อมหึงทำงานหนักมากผิดปกติรอบนี้ ตอนนี้พากันกลับมาที่ห้องโจกันหมด ต้าร์ก็ตามมาต้าร์บอกไอ้เจสชนมาผมเลยไม่รู้จะพูดอะไรดี นี่กะว่าจะง้อขอคืนดีกันบนเตียงซะหน่อยจบเลย ผมกลับมาด้วยอารมร์หงุดหงิด ผมเห็นโจเดินไปส่งบีมแอบคุยอะไรกันก็ไม่รู้จะตามไปแอบฟังก็ไม่ได้ต้าร์อยู่ ..ผมรู้ว่าต้าร์ไม่ได้ผิดอะไรเลย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมควรทีจะเลือกปฏิเสธต้าเพราะว่าตอนนี้เป็นคนอื่นโจคงไม่ตัดเยื้อใยกับผมขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่าเข้าข้างตัวเองไหมผมว่าโจรักผมนะ แต่มันมีบางสิ่งที่กั้นผมกับเขาไปไว้

"พี่อ้น"ต้าร์เดินข้ามาอดผม ลบไล้ผมยั่วยวนสุดๆ ลูบแผ่นอกผมลูบ ลูบไล้ไปทั่ว ลูบลงไปเรื่อยๆจนถึงขอบกางเงยีนส์ ต้าร์ทำท่าจะปลดกางเกงยีนส์ผมแต่ผมจับมือต้าร์ไว้นั้นแปลว่าไม่ ผมไม่อยากเลยผมอย่กออกไปคุยกับโจห้เข้าใจมากกว่า

"ต้าร์คืนนี้ไม่นะ..พี่..เออ พี่ เพลียนะ"ผมบอกต้าร์ ต้ามองผม

"พี่อ้นไปทำอะไรมากันแน่ถึงได้เพลีย บอกต้าร์มานะ นี้ๆไปนอนกับใครมา บอกต้าร์” ต้าร์ขึ้นเสียงกับผม

“ต้าพี่เคยพูดเรื่องนี้กับต้าร์แล้วใช่ไหม..ว่าเราต้องมีขอบเขตกัน พี่ไม่ชอบเพราะว่าพี่เป็นของพี่แบบนี้มาก่อนคบต้าร์”ผมบอกต้าร์

“แต่พี่ควรจะหยุดได้แล้ว ทำไมพี่ถึงไม่ยอมหยุดละต้าร์ไม่ดีพอ ต้าร์ไม่ดีตรงไหน พี่อ้น” พร้อมกับทุบผมด้ยแต่ไม่เจ็บหรอก ผมพยยามห้ามปรามเพราะนี้มันห้องไอ้โจ

"ต้าพี่บอกให้หยุดไง  ต้าร์พี่บอกให้ต้าร์หยุด ต้าร์มีเหตุผลหน่อยซิ เอะอะไรก็บอกว่าพี่ไปนอนกับคนนั้นคนนี้ และไม่ทำอย่างนันกับต้า มันไม่ใช่เหตุผลนะต้าร์ " ผมพยายามห้ามปรามต้าร์ เสียงผมสองคนคงค้อนข้างดัง โจเลยวิ่งเข้ามาดู เจสด้วย เจสมันเข้ามาดึงต้าร์ให้หยุดตีพบ

"ต้าร์"เจสเรียกต้า เหมือนเตือนให้ต้าร์หยุด

"เกิดอะไรขึ้นอ้น"โจถามผมและหันไปมองต้าร์

"พี่โจ พี่อ้นเขามาตั้งแต่เมื่อไร่กันแน่ "ตาถามโจ โจหน้าเจื่อนไปเลย ผมทำโจเดืดดร้อนแล้ว

"นี้แสดงว่าไปมีะไรกับใครมา เขาพาใครมาหรือเปล่าพี่โจ"ต้าร์ถามโจ สีหน้าโจแย่ลงไปกว่าเดิมอีก เพราะว่าคนที่ผมมีอะไรด้วยสีวันติดๆกันคือโจนั้นแหละ

"พี่โจบอกต้าซิพี่โจ"ต้าอ้อนวอนขอร้องโจ

"พอแล้วต้าร์ พี่มาหลายวันแล้ว และพี่ออกไปหา...เศษหาเลยข้างนอก ต้าร์พี่เคยพูดกับต้าแล้วนะเรื่องนี ว่าพี่เป็นแบบนี้ต้าร์รับได้คือคบถ้ารับไม่ได้ พี่ยินดีหากจะคบตนที่ดีกว่าพี่"ผมพูด ต้ามองหน้าผม

"พี่อ้น..ต้าร์บอกให้พี่เลิกทำแบบนั้นทำไมพี่ไม่เลิก ทำไมพี่ไม่รู้จักพซะพี่อ้น ทำไมพี่ไม่เลิกซ้ำซ้อนซะที "ต้าต่อว่าผมแถเข้ามาทุบตีผมไม่ยั้งหนักกว่าเดิมอีก โจมันก็หันมามองผม ผมจะไม่อกว่าผมไม่ได้ไปไหนคลุกอยู่กับโจตลอด ถ้าบอกแบบนั้นต้าร์ต้องสงสัยโจและโจคงมีเรือปวดหัวเพิ่มแน่ๆ ผมยอมมโดนต้าร์ด่คนเดียวดีกว่า

"ต้าร์ กรูว่ามรึงออกไปข้างนอกรอให้ใจเย็นๆก่อนค่อยคุยกับพี่อ้นเถอะวะ ตอนนี้ต่างคนต่างร้อนคุยกันไม่รู้เรื่องหรอกต้าร์"ไอ้เจสมันพยายามจะดันต้าร์ให้ออกไปก่อน

"กรูต้องรู้พี่อ้นไปนอนกับใครแสดงว่าพี่นัดมันมาใช่ไหม พี่อ้นบอกนะว่าไอ้หน้าด้านคนนั่นมันเป็นใคร"ต้าร์พูดผมเห็นโจสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีผมก็หมดความอดทนกับต้าร์แล้ว

"ต้า..ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าพี่นอนกับใคร ชื่อะไร ต้าร์ไม่จำเป็นพี่เคยเตือนตาร์แล้วว่าอย่าบังคับอะไรพี่ให้มาก พี่ลิมิตความอดทน ถ้าต้าร์ไม่เลิกพี่นี้แหละจะเลิกเอง "ผมพูดต้าร์มองหน้าผม

"พี่ว่าเลิกกันเถอะ "ผมพูดโจหันมามองผมอย่างตกใจเพราะคงไม่คิดว่าผมจะพูดประโยคนี้ออกมา

"พี่อ้น"ต้าร์เองก็ตกใจ สีหน้าผมพูดได้เลยว่าจริงจัง   "เห้ยพี่อ้นใจเย็นก่อนพี่"ไอ้เจสมันบอกผม

“เราเลิกกันเถอะต้าร์”ผมบอกย้ำอีกครั้ง

"พี่ไม่ได้รักต้าร์ พี่เคยพยายามแล้วต้า.."ผมบอกต้า น้ำตาต้าร์ไหลริน

“แล้วพี่รักใครละ พี่รักใคร”ต้าร์ถามผม ต่อหน้าโจ ผมหลังจะเดินออก

"พี่อ้นแต่ต้าร์รักพี่ ฮือ ต้าร์ไม่เลิก ต้าร์เลิก "ผมหันหลังให้ทันที ต้าเข้ามากอดผมจากด้านหลัง สายตาของโจมันทำผมปวดใจมากผมแกะมือต้าออกและผมก็เดินออกไปที่ระเบียงทันที  ผมเห็นโจมันปลอบต้าร์อยู่ ตอนนี้อยากได้บุหรี่มากเลยผม ผมจะสูปเวลาที่เจอเรื่องกลุ้มใจเท่านั้น ผมยืนอยู่ที่ระเบียงเป็นเวลาพักใหญ่เลย

"คลื้น"เสียงประตูถูกเลื่อนออก โจเดินเข้ามาหาผม พร้อมส่งบุหรี่ให้ผม ผมหันไปมองมีได้ยังไง บุหรี่พร้อมไฟแช๊ค ผมรับมาแบบงงๆ ผมจุดไฟ ผมสูดควันเข้าปอดไปและพ่นออก บอกได้ว่าดีขึ้นมาหน่อย โจกอดอกมองผม ผมหันไปมองโจและมองบุหรี่ว่าสูบด้วยเหรอ

"สูบเฉพาะเวลาเครียด แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้วหาอย่างอื่นทำ"โจบอกผม ผมพยักหนาโจมายืนเกาะราวข้างๆผม

"ต้าร์มันรักมรึงมากนะอ้น ถ้ามรึงไม่รักต้าร์มรึงไปคบต้าร์ทำไม เพราะไอ้ตุ๊ใช่ไหม " โจถามผม ผมยกมือขึ้นประกบหน้าผม

"ใช่ยอมรับว่าใช่ เพราะต้าร์เป็นน้องไอ้ตุ๊แต่ต้าร์เป็นคนมาขอคบอ้นนะ “ผมพูดโจหันมามองผม

“ยอมรับว่าไม่ได้อยากจริงๆจังและมันประกอบกับเป็นช่วงที่โจเพิ่งบินไปด้วยตอนนั้นเรียกได้ว่าอ้นอกหัก..อ้นเสียใจที่โจบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเกินไปกว่าเพื่อนกับอ้น..ทั้งที่ความสัมพันธ์เราใกล้ชิดขนาดนั้นโจ..มันยังเป็นไม่ได้ไปมากกว่าเพื่อนเหรอ”ผมพูดผมหันไปมองโจ โจก้มหน้าถอนหายใจออกมายาวๆ ผมอัดบุหรี่เข้าไปพร้อมกับพ่นมันออกมา ผมยังไม่เชื่อว่าโจปฏิเสธไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผมมันเป็นเรื่องจริงๆ

"ถ้ามรึงคิดว่าตุ๊มันทำให้กรูไม่คบมรึง ไม่ใช่ กรูเองต่างหากอ้นเรื่องกรูกับมรึงตุ๊ไม่เกี่ยวและนี้ไม่ใช่ความผิดอะไรของต้า กลับไปหาต้าร์ซะ ส่วนกรูยังเป็นเพื่อนมรึงแต่แค่เพื่อนไม่เป็นอะไรมากกว่านั้นทั้งนั้น ถ้ามรึงทำไม่ได้แม้แต่เพื่อนก็จะไม่มี "โจพูดบอกผม

“โจ..เคยจูบกับไอ้ตุ๊ไหม”ผมถามโจเป็นคำถามที่ปวดใจผมมาก

“กรูยอมรับว่ากรูเคยตอนนั้นกรูเริ่มจะคบมันแต่ กรูกับมันไม่ใช่และไอ้ตุ๊มันก็คบเด็กรุ่นน้องกรูไม่รู้ชื่อะไรกรูบินมากับพ่อกรูก่อน มรึงเลิกคิดไปได้เลยว่าเพราะไอ้ตุ๊ กรูถึงรักมรึงไม่ได้อ้นและกรูไม่เข้าใจว่าพวกมรึงมีคนรักกันแล้ว มรึงจะมาดึงกรูให้กลับไปเป็นมือที่สามกันทำไมวะ กรูควรเจอคนที่กรูรักไม่ใช่เหรอ  “โจพูด ผมรู้ว่าชื่ออะไรเพราะเด็กมันนั่งแท็กซี่ไปหาผมที่คอนโดและก็มีอะไรกับผมและเด็กนั้นไปบอกเลิกกับไอ้ตุ๊มันคงโกรธผมหลายต่อเลยพาลไปหมดส่วนผมก็คบต้าหลังจากที่โจไป ต้าร์มาตามจีบผมหลับหลังไอ้ตุ๊และนั้นคือจุดเริ่มต้นการแก้แค้นของผมแต่ยิ่งนานวัน ความรู้สึกแก้แค้นมันหายไปแต่ความรักของผมกับต้ามันไม่เกิดขึ้นเลยสักนิดมันมีแต่ความรักของต้าร์เท่านั้นผมรู้ตัวว่าผมเชี้ยมากจริงๆ

“กรูก็ไม่ใช่เหรอโจ กรูเป็นคนที่รักมรึงไมได้เหรอ ” ผมถามโจผมหันไปมองโจ โจมองผม โจเงียบไป

“ไม่..ไม่..ใช่..มรึงไม่ใช่คนรักกรู”โจตอบผมแต่มันไม่มั่นใจเหมือนที่ตอบว่าไอ้ตุ๊ไม่ใช่ผมไม่เชื่อ

"ต้าร์มันไม่ผิดอะไร มรึงเองต่างหากที่ปิดกั้นหัวใจมรึงเอง  ถ้ามรึงเปิดมรึงก็รักต้าร์ไปตั่งนานแล้วอ้น เพราะใช่ว่าต้าร์มันไม่ดี กรูว่ามันดีมากด้วย  "โจพูดและทำท่าจะหันหลังกลับเข้าด้านใน

"เข้าไปดูต้าร์ซะ ตอนนี้ต้าร์คือคนรักมรึงอ้น "โจหันมาบอกผมและเดินกลับ ผมพ้นลมออกมาก่อนจะรีบอัดบุหรี่จนหมดมวนแบะเดินกลับเข้าไปโจมีนเดินเข่าก้งนอนแล้ว โจคงนอนอีกห้องดับน้องๆมัน ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องผมเห็นต่าร์อยู่บนเตียงร้งไห

"พี่ไม่รักต้าร์ ต้าร์รู้ต้าร์ก็พยายามทำให้พี่อ้นรักต้าร์บ้างไม่ต้องมากก็ได้ แต่...ฮือๆ"ต้าร์พูดผมเดินเข้าไปนั่งบนเตียง

"ต้าร์พี่ขอโทษ แต่อย่าถามพี่นะว่าพี่รักใคร พี่ขอได้ไหม"ผมบอกต้าร์

"ต้าร์พี่คิดว่า"ผมกำลังจะพูด

"พี่อ้นอย่าเลิกกับต้าร์นะ พี่จะทำอะไรต้าร์จะไม่ห้ามแต่อย่าเลิกกับต้าร์นะ ต้าร์ทนไม่ได้พี่อ้น"ต้าร์บอกผม ต้าร์ร้องไห้ ผมกอดต้าร์ไว้ ผมก็รู้สึกหวันไหวนะแต่มันไม่ใช่ความรักแต่ก็สงสารต้าร์ผมเอามือลูบหัวต้าร์เหมือนเด็กน้อย

"ต้าร์พี่ไม่ได้ไปมีอะไรกับใคร พี่พูดเพราะพี่โมโหต้าร์ แต่ถ้าที่ไทยพี่มีแต่บรรดาเด็กเก่าๆ เด็กพวกนั้นก็เอาแค่เงินและจบและตอนนี้พี่ก็งานเยอะขึ้นแล้วพี่คงไม่ได้ลัลล้าแล้วตาร์ เลิกระแวงพี่ เพราะว่าพี่จะเลิกทำตัวแบบนั้นแล้วเหมือนกันต้าร์ พี่จะเลิกแล้วจริงๆแต่อาจจะใช้เวลาหน่อย ไม่นาน"ผมพูดผมเอามือลูบหัวตาร์ ต้าร์ซบที่อกผมต้าร์กอดผมไว้แน่น ร้องไห้ตัวสั่นโยนผมรู้สึกเสียใจที่ดึงต้าร์เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมไม่ควรดึงต้าร์เข้ามาเลยในวันนั้น

"และพี่ไม่เลิกกับต้าร์หรอก"ผมบอกต้าร์ ต้าร์เงยหน้ามองผม

"จริงนะพี่อ้น ต้าร์รักพี่อ้น ต้าร์รักพี่อ้นมาก" ต้าร์พร้ำบอกรักผม กอดผมน้ำตาเปียกอกเสื้อผมหมดเลย 

"พี่จะรักต้าร์แต่อาจจะไม่ใข่วันนี้ ตอนนี้ "ผมบอกต้าร์ผมเอานิ้วปาดน้ำต้าร์ที่แก้มต้า ต้าร์ยื่นหน้าเข้ามาจูบผมทั่งจูบทั้งไซ้

"เออ ต้าร์พี่ว่าวันนี้พี่ เออ .อุ๊บ ต้าพี่ไม่อยาก...ตุ๊บ..ต้าร์ ..อืมมม..โอ้วว ..shit..อืมม ต้าร์ ..โอ้ว เยส..โอ้วว ต้าร์ ..ต้าร์ ..เบากับพี่หน่อยต้าร์ ... "ผมพยายามจะบอกต้าว่าตอนนี้ผมไม่อยากมีเซ็กซ์เพราะสีวันที่ผ่านมาก็บ่นเอาน้ำไกบ้หมดแล้ว แต่ต้าร์ไม่ฟังผมเลยต้าดันผมลงที่นอนต้าค้อมผมไว้

“ต้าจัดการให้พี่นอนเฉยๆ “ต้าบอกผม ผมมองต้านอนเฉยๆแต่ก็เหนื่อยเหมือนไปวิ่งมาราธอนมาเหมือนกันนะ  และผมก็โดนต้าขมขืนจนได้ ที่บอกขมขืนเพราะต้าควบตลอดจนเกมส์รักจบลงแถมเล่นผมไปสองยกติดเลย เล่นเอาอ้นหลับเป็นตายเลย
   ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นเดืนตอนเช้าตรูเลยผม ผมเหลือบมองเวลา ตอนนี้เจ็ดโมงเช้าผมต้องบินกลับตอน สิบโมงเช้า ผมเหลือบมองเห็นต้าเบ่นมือถืออยู่

"ต้าออกไปทำไข่ลวกให้พี่หน่อย ขย่มซะะเห็นเดือนตอนเจ็ดโมงเช้าเลย"ผมบอกต้าร์ทำไข่ลวก ให้ผมหน่อย

"ทำยังไงอะไข่ลวก"ต้าร์ถามผม ผมกระดกหัวมองต้า

"ทำยังไงไข่ลวก ตาย ตายจะเป็นเมียอ้นทำไข่ลวกไม่เป็น ที่ขยมนี้ฮวบๆไม่บันยะยันยั้งเลย "ผมบอกต้าแอบบ่นด้วย

“ตอกไข่ใส่ชามและเยอะซีอิ้วเหรอตามด้วยพริกไทย แค่นั้นใช่ไหมพี่อ้น” ต้าร์ถามผม

“ต้าร์นั้นมันไข่ดิบ ไม่ใช่ไข่ลวก ไปถามโจนั้นว่าทำยังไงต้าต้องหัดทำกับข้าวแล้วนะ กำของอ้นจริงๆ “ ผมบ่นต้าอีกรอบทำแก้มป่องเลยนะ เดินฉับๆออกไปเลย

**********************************************************************************************************************
โจ เมื่อคืนผมนอนแทบไม่หลับเรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นมาจากผม ปฏิเสธอ้นแต่ผมจะไม่ดึงดันให้เรื่องนี้บานปลายไปอีกผมจำต้องเก็บความจริงไว้ว่าทำไมผมตบกับอ้นไม่ได้ให้มันรู้แค่ว่าผมไม่เลือกมันก็พอ ผมตื่นมาก็มานั่งคุยกับน้องๆผม เจมส์ เจส คุยกันตามประสา ครอบครัวนักธุรกิจ ผมทำอาหารเช้าให้น้องๆทาน

"อรุณสวัสพี่โจ"ต้าร์เดินออกมาสัหน้าดีขึ้นมากแล้ว แสดงว่าดีกันแล่ว

"ดีกันแล้วละซิต้าร์"เจสมีนแซวต้าร์หยักคิ้วให้

"ดีไม่ดี จัดไปสาม"ต่าร์พูดกับเจสผมรู้ว่าจัดอะไร

"พี่โจ พี่อ้นอยากกินไข่ลวกต้าร์ไม่เคยทำสอนต้าร์หน่อย"ต้าร์บอกผมว่าอ้นจะกินไข่ลวกแต่ต้าร์ทำไม่เป็น

"ได้ซิ พี่ทำให้ดีกว่านะ"ผมบอกต้าร์

"ต้าร์ มรึงจะเป็นแม่บ้านแล้วนะหัดไว้ซิวะ"เจสมันแซวต้าร์

“คงจะยากสำหรับกรูวะเจส ทอดไข่ยังไม่เป็นเลยแต่ก็ยังไม่เคยกินไข่ทอดเลยนะ  "ต้าร์พูดผมก็จัดการทำให้เจมส์มองผม

"พี่ไปอาบน้ำก่อนวะต้องกลับมหาวิทยาลัยแล้ว"เจมส์บอกเจส

"เจสด้วย กรูต้องกลับก่อนวะมีธุระด่วย"เจสบอกต้าร์ สองหนุ่มของผมเข้าไปอาบน้ำ ผมก็ยังทำไข่ลวกอุ่นขนมปังให้ด้วย

"ต้าร์กินอะไรดีพี่ทำให้"ผมถามต้าร์

 "ง่ายๆก็ได้พี่โจ เออ ต้าว่าต้ากินผลไม้กับโยเกิ้ตดีกว่าพี่โจ"ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า

"พี่โจ ต้าร์ถามอะไรกน่อยซิเรื่อง...."ต้าร์บอกถามผมอย่าบอกนะว่าเรื่องไอ้อ้นกับคนที่มันบอกว่ารักหรือเปล่า

"ต้าร์พี่ไม่ค่อยรู้เรื่องอ้นมากหนักเจอกันแค่พอเฮฮา พอนั้นมันก็บินกลับแค่นั้นเอง และปกติมันก็มากับไอ้ดิมนะ ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับพี่สองต่อสอง พี่เลยไม่รู้อะไรมาก"ผมหันมาบอกต้า

"พี่โจ ต้าร์ไม่ได้จะถามเรื่องพี่อ้น อันนั้นต้าร์สืบเองไม่ยาก"ต้าร์บอกผม ผมก็

 "อ้อเหรอแล้วต้าร์จะถามอะไรพี่ละ"ผมหันไปถามต้าร์

"ช่วงนี้ต้าร์ออกประชุมแทนพี่ตุ๊บ่อย ต้าร์เจอพี่บรูคส์กับพี่บีมบ่อยๆพี่โจรู้ไหมว่าพี่บรูคส์กับพี่บีมเขามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ผมได้ยินพี่บรูคส์พูดเหมือนประชดประชันพี่บีมตลอดเลย"ต้าร์บอกผมผมเริ่มเป็นห่วงบีม 

"เมื่อไหรต้าร์"ผมถามต้าร์ทันที

"หลายครั้งแล้วที่พี่บรูคส์มาประชุมด้วยและพี่บีมมาด้วย "ต้าร์บอกผม
 
"ต้าอาหารเช้า เสร็จแล้วเรียกอ้นมันมากินเลยนะ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อนและอ้นมันต้องบินตอนสิบโมงเช้าด้วยนิ บินกลับวันนี้นะ เพราะว่ามันจะกลับไปดูหลานมันเต้นนะ และกลับเข้าไปทำงานต่ออีก ”ผมบอกต้าร์ ต้าร์มองผมเวรแล้วขนาดไม่รู้เรื่องมันนะ แต่รู้มันไปหมด

“ครับพี่โจ” ต้าร์บอกผม ผมว่าต้าร์สืบเองได้จริงโจ มรึงกำลังทำให้เขาสงสัยเอง ผมรีบเดินไปหยิบมือถือและกดหาเบอร์น้องบีมผมมีไว้แต่ไม่ค่อยกล้าโทร เหมือนเขาไม่อยากคุยแต่เมื่อวานนี้น่ะมันทำให้ผมสับสน เหมือนเขาสนใจผม

“อรุณสวัสดิ์ครับน้องบีม”ผมโทรหาน้องบีม

“อรุณสวัสด์ครับพี่โจ ทำไมวันนี้โทรหาบีมแต่เช้าเลยครับ” บีมถามผม

“พี่คิดถึง”ผบอกบีม  “เหรอครับ....”บีมถามผมแบบไม่เชื่อ

“บีมพี่เป็นห่วง บีมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า คุยกับพีได้นะ พี่ยินดีรับฟัง พี่เป็นห่วงบีม เมื่อวาดดูสีหน้าบีมเหมือนมีเรื่องกังวลเรื่องงานหรือเปล่า หากพี่ช่วยได้พี่เต็มใจนะครับ”ผมบอกบีม

“ผมไม่มีปัญหาอะไรพี่โจ ..มีแค่..” บีมพูดว่าไม่มีแต่แอบมีหยอดว่ามีแค่อะไรละ

“พี่โจ..พี่โจยังชอบบีมอยู่ไหม”บีมถามผมแบบนี้  “บีมพี่เรียกว่ารักดีกว่า” ผมบอกบีม

“งั้น..เราคบกันไหม..เราเป็นแฟนกันเลยไหม..ผมพร้อมแล้ว”บีมบอกผม ผมแถบจะกระโดดตัวลอยเลยดีกว่าเพราะว่าผมตามจีบน้องบีมมาตั้งแต่น้องๆผมยังเด็กอยู่เลย

“นะ ..น้องบีมพูดว่าอะไรนะครับ”ผมถามน้องบีม

“เราเป็นแฟนกันไหมครับพี่โจ” บีมถามผมย้ำ

“โอเคครับ..ที่รักของพี่”บอกบีมทันทีถือโอกาสเรียกที่รักเลยแล้วกัน

“พรุ่งนี้บีมไปประชุมที่แทนพี่บรูคส์เพราะว่าพี่บรูคส์เขาไปธุระ ที่บริษัทซอฟแวร์ที่เขาจะให้การสนับสนุนเครื่องมือสือสารการทหารผมคิดว่าพี่ต้องไปแน่ๆ”บีมบอกผม ใช่ผมต้องไป ตอนแรกคิดว่าจะให้โจ้ไปแต่ถ้าบีมบอกว่าไปผมไปเองดีกว่า

“พี่ไปเอง ก็บีมไปพี่ไปเองดีกว่า”ผมบอกบีม

“ได้ครับงั้นพรุ่งนี้เจอกัน เราไปหาอะไรทานกันก่อนขึ้นประชุมไหมครับพี่โจ ” บีมบอกผม มีเรื่องจะคุย

“งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ร้านกาแฟนะครับ ทานอาหารเช้าด้วยกัน พี่ดีใจจังเลยจะได้ทานอาหารเช้ากับน้องบีม”ผมบอกน้องบีม

“เหมือนกันครับพี่โจ ..พี่โจแค่นี้ก่อนนะครับผมต้องไปดูหลาน..” บีมบอกว่าไปดูหลาน ลูกบอยนั้นแหละกับใครโจยังไม่รู้เลย

“บีมนี้น่ารักน่ะ ไว้พี่มีลูก อยากมี แต่คงต้องพึ่งวิทยาศาสตร์ต้องขอให้บีมมาทำหน้าที่แม่ที่หล่อที่สุดให้ลูกพี่หน่อยแล้ว”ผมพูด

“เออ พี่โจผมต้องไปแล้วแค่นี้น่ะครับ บายครับ” บีมรีบตัดสายผมเลย

“ทำไมต้องแอบคุยด้วย” ผมได้ยินเสียงคนดังมาจากด้านหลัง ผมยอมรับว่ามาแอบคุยที่ตรงมุมห้องคนเดียว อ้นมายืนอยู่

“อ้น ..” ผมหันไปเจออ้น อ้นเตรียมตัวแล้วกลัวจะกลับแล้ว

“ไม่ได้แอบคุยแค่อยากได้มุมส่วนตัวเท่านั้น”ผมบอกอ้น ผมจะพยายามทำให้เป็นปกติที่สุด อ้นมันก็ดีกับผมเป็นเพื่อนผม ผมเองก็ไม่อยากเสียเพื่อนอย่างมันไป

“เขาคิดอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้กลับใจมาคุยดีด้วยปกติเขาไม่นะโจ “ อ้นบอกผม เอาอีกแล้ว ผมมือลูกใบหน้าตัวเอง

“อ้น บีมเขาเป็นลูกลุงณะ นะอ้น ไม่ใช่คนอื่น” ผมบอกอ้น

“กรูไม่ไว้ใจคนอย่างเขาและกรูทำใจไม่ได้ “อ้นพูด

“อ้นกรูกับบีมตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ” ผมบอกอ้น มันทำหน้าตกใจ

“เป็นตอนไหนอีกละ” อ้นถามผมขำ ขำ 

“เป็นเมื่อกี้เขาตกลงเป็นแฟนกรูแล้วเมื่อกี้ ต่อไปกรูจะทำหน้าที่แฟนเขา”ผมบอกอ้น อ้นมับเงียบนิ่งไปพักหนึ่ง

“เหรอ..ดูเหมาสมกันดีมากนะ “อ้นพูดอ้นมองหน้าผม อ้นเดินมาหาผมและ

“ปึก” อ้นมันเอาแขนมากั้นผมไว้กับข้างฝาห้องพร้อมกับดันตัวเข้าหาผมซะแนบชิดมาก

“กรูไม่ดีตรงไหน...มรึงบอกให้กรูเข้าใจหน่อยได้ไหม..กรูอยากรู้” ไอ้อ้นมันถามผม

“เลิกคุยเรื่องนี้สักพักอ้น คุยไปตอนนี้มรึงกับกรูก็คุยกันไม่รู้เรื่อง กรูไม่อยากเสียเพื่อนอย่างมรึงนะอ้น เตรียมกลับได้แล้วและกรูจะรีบไปเคลียร์งาน ”ผมบอกอ้นตอนนี้เสียงคนเดินจะเข้ามาผมเลยดันมันให้ไปยืนปกติ

“ไล่เลยนะ” อ้น  “กรูไม่ได้ไล่..อ้น “ผมทำเสียงดุใส่มัน

“กรูต้องเข้าไปหาพ่อด้วย “ผมบอกและเข้าไปเตรียมตัวอายน้ำอายท่าเปลี่ยนชุดผมยังคิดถึงที่อ้นมันบอกต้าว่ามันไม่ได้รักต้าร์มันรักคนอื่น ทำไมมันต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยนะ ผมคิดว่าเวลาหลายปีที่ผมห่างมันมามันจะดีขึ้น มันกับยิ่งทำให้มีเรื่องวุ่นวายมากมาย
*******************************************************************************************************************************
อ้น  ผมเดินทางกลับสายๆของวันนี้ ผมมารอขึ้นเครื่องผมคิดว่าผมคงได้หลับสนิทตลอดไฟว์นี้แน่ๆ ตั้งใจมาอิบ อิบโจคนเดียวเลยดันมาเจอต้าร์อีก จัดไปอีกสามก่อนกลับ แถบหมดเลี้ยวแรงเลยอ้น ฮอร์ดิเดย์นี้มันฆ่าอ้นชัดชัด ผมเดินไปเช็คอิน

“ผมขอที่นั้งที่เงียบๆหน่อยนะครับ ผมไม่ค่อยสบาย แต่ไม่ได้ไปแอฟฟาริกามา ผมแค่ต้องการพักผ่อนบนเครื่องตอนกลับ”ผมบอกพนักงาน เขาก็ยิ้มกริ่มให้ผม ยอมรับว่าผมคารมคมคายบอกกับหน้าตาดี พ่อให้มาเยอะ และพนักงานก็จัดาการให้ผม ผมนั่งVIPกลับเลยวันนี้ ชั้นนักธุรกิจจะได้เตียงนอนสบายๆ

“พี่อ้น อย่าไปซ่าที่ไหนละดูเหนื่อยๆเนอะ” ต้าร์บอกผม ก่อนที่ผมจะเข้าไปด้านตรวจคนเข้าเมือง พูดแต่ทำท่าอาลัยอาวร คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มอง

“คู่เกย์” นั้นไงใช่สายตาดีนะ

“ใครละครับ ทำพี่กลับบ้านสภาพนี้ เหมือนไปเที่ยว ลาสเวกัสมาเลย” ผมบอกต้าร์

“ไว้รอต้าร์ไปอยู่ไทยนะจะพาไปลาสเวกัส..และจะจัดให้หนักกว่านี้อีก” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้าก็ดีนะน่าเที่ยว

“พี่อ้น ..ต้าร์ขอโทษนะต้าร์รู้ว่าพี่อ้นบอกต้าร์แล้วว่า พี่มีคนรักของพี่แล้วและพี่อ้นก็ไม่ชอบให้ต้าร์ไปบังคับอะไรพี่มากเพราะพี่ไม่ได้เพิ่งเป็นพี่เป็นขอบพี่มานานแล้ว แต่พี่อ้นอย่าบอกต้าร์ว่าเราเลิกกันอีกได้ไหม “ต้าร์พูดกับผม ผมพยักหน้า

“อืม.พี่จะไม่พูดอีก..ต้าร์อย่าเที่ยวให้มากละเรานะ พี่เป็นห่วงเรานะ พี่กลับก่อนนะ ..จ๊วบ”ผมบอกต้าร์ก่อนกลับให้สักจ๊วบ

“พี่อ้น” ต้าร์เรียกผม ผมหันมาและ  “อืมมมมม” นั้นหนักกว่าผมให้อีกดึงคอผมโน้มลงและดูดปากผมเลยคนผ่านไปมาก็มอง

“โอ้ยตาย ..จะรักอะไรกันขนาดนั้น ” อ้าร์ อ้าร์ อีจะอาดอาอาศอายไอ เอียวอี้อาย”ผมรีบบอกชักนายไปแล้วนะ

“ออร์ซัม” ต้าร์บอกผม รีบดูดอากาศเข้าปอดอย่างเร็วและรีบคว้ากระเป๋าก่อนจะไม่ได้กลับบ้าน ผมรีบเดินเข้าไปช่องทางผู้โดยสารขาออกทันที ไปแล้วเซย์กูดบาย มีความสุขและตามมาด้วยความทุกข์ผมกับโจคงไม่ได้ทำแบบนั้นกันอีกแล้วถ้าโจมันรู้เรื่องนี้แล้ว ปวดใจตัวเองจริง ๆผมเข้ามาก็ขึ้นเครื่องเลย ขึ้นเครื่องได้ก็หลับสนิทเลยผมยิงยาวยั้นสุวรรณภูมิ

“ฮัลโล ไอ้ดิม “ผมโทรหาไอ้ดิมก่อน เพราะว่าพรุ่งนี้ผมจะต้องไปดูหลานๆเต้น แต่ตอนนี้รู้สึกเพลียมากคิดถึงเตียงนอนสักหน่อยแล้วค่อยกลับดีกว่า

“ไอ้อ้นกลับมายัง” ไอ้ดิมมันถามผมคิดว่าผมยังไม่กลับละซิท่าหลานก็สำคัญ

“กลับมาแล้วนี้กรูเหยียบสุวรรณภูมิแอร์พอตเรียบร้อยแล้วแต่กรูนอนพักที่นี้ก่อนวะ เพราะว่าเพลียมาก แซ่บตลอด แซ่บทุกวันอะ” ผมบอกไอ้ดิม ให้มันอิจฉาผมเล่น

“ตลอดนะมรึง มรึงไปอิบ อิบไอ้โจเหรอไอ้สาด “ ไอ้ดิมมันรู้เรื่องนี้ดี

“กรูคงขับรถไปเองพรุ่งนี้ต้อนตีสี่ไปพร้อมน้องๆกรูอะไอ้อั๋นไอ้โอ๊คมันบอกจะไปดูหลานๆ นี้มรึงขึ้นเวรใช่ไหมวะ”ผมถามไอ้ดิม

“ใช่วะเวรดึก เออ แค่นี้น่ะกรูจะแสกนนิ้วเข้าทำงานแล้ว “ไอ้ดิมบอกผม ผมก็กดวางสายผมเดินออกมาทางช่องทางผู้โดยสารเที่ยวบินต่างประเทศออกมาทางที่ญาติมารอพบ ผมกดโทรหาน้องชายผม

“อั๋น “   “พี่อ้น กลับมาแล้วเหรอพี่อ้น” ไอ้อั๋นมันถามผม 

“กลับมาแล้วตีสี่ใช่ไหมขับรถมารับพี่ด้วยวะ เออ แล้วเดี๋ยวพี่ขับไปเอง เออๆ ไปตีสี่นั้นแหละถนนโล้งดี ไม่ร้อนด้วย แค่นี้น่ะ “ผมบอกอั๋นและรีบกดวางสายไปนอนคอนโดว์ไอ้แอ้มันดีกว่า ไปนอนคอนโดผมถ้าไปคงเจอซอตายแน่งานนี้อ้น ผมคิดในใจ ผมก้มหน้าก้มตากดมือถือและเงยขึ้นมาก็เจอเลย ยืนยิ้มน่ารักเชียว ผมถึงกลับทิ้งกระเป๋าและเดินหันหลังบินกลับไปได้ไหมวะ

“พี่อ้น อย่าเนียนนะ” ซอ มาทำไมเนี๊ยะ ผมหันมาหาซอ

“ซอมารับพี่เหรอ ซอรู้ได้ยังไงว่าพี่กลับวันนี้ เวลานี้ ไฟว์นี้” ผมหันมาถามซอ

“พี่ต้าร์บอก บอกหมดหมายเลขไฟว์ เวลาเดินทาง กี่ชั่วโมงถึงและจะถึงตอนไหน ใช่เวลากี่นาทีในการผ่าน ตม. “ซอบอกผม ต้าร์ )))

“พี่อ้นกำลังจะไปนอนที่อื่นใช่ไหม พี่อ้นไม่มาหาซอเลยนะ เบื่อซอแล้วใช่ไหมละ ได้ซอแล้วพี่อ้นไม่อยาก ..กับซออีก ซอเสียใจนะ พี่อ้น  ฮือๆ” เวรแล้วร้องไห้ทำไมคนมองกันหมดแล้ว

“ตายแล้วคู่เกย์เขางอนกันแก” oh shit ผมรีบเข้าไป

“ซอไม่เอานะ อย่ามาร้องไห้ตรงนี้ซิซอ คนเยอะแยะซอ” ผมบอกซอ หันไปมองคนผ่านไปมาแถมถ่ายคลิปอีกจะไปลงยูทูปให้หรือไง

“นอ้งอย่าถ่ายครับน้องอย่าถ่ายนะ”ผมรีบหันไปห้ามปราม

“ซอ พอแล้วโอเค โอคพี่ไปนอนที่ห้องนะ ไปนะคนดี ไปจร๊า โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องนะ พี่จัดให้หมด ทุกท่าเลยไปจร๊ารีบไป “ผมรีบหยิบกระเป๋าเดินออกมาด้วย พอบอกจัดให้กอดแขนติดเลยนะ อ้นกรูตาย กรูตายบนเตียงนี่แหละไม่ต้องทีไหนเลย ไม่เคยเข้าใจกรูเลย

“อั๋น กรูเปลี่ยนใจแล้ววะ มรึงมาลากกรูกลับไปด้วยนะ และมรึงขับรถนะ อย่าทะลึงไปอดนอนนะ “ผมโทรบอกไอ้อั๋นใหม่

“อ้าวทำไมละพี่ ถึงกลับต้องไปลากพี่เลยเหรอ” ไอ้อั๋น

“ใช่..ลากกรูลงจากเตียงนะ แค่นี้น่ะมรึง ไม่ต้องอิจฉากรู กรูไม่น่าเกินมาหล่อลากดินเลยจริงๆวะ “ผมพูดและกดวางสาย ผมหันไปยิ้มให้ซอ

“พี่อ้น ซอไปศึกษา ท่ายากมา มีท่าใหม่เราใช่กันคืนนี้นะ ซอรับรองว่าพี่อ้น..ไอ้ถึงสวรรดิ์ชั้นเจ็ดไม่ต่ำกว่าสามยกแน่ๆ” ซอบอกผม ผมถึงกลับกระเป๋าหลุดมือเลย

“ท่าเบสิกพี่ก็ว่าพอแล้วนะซอ อย่าเล่นท่ายากกับพี่เลยนะ (เพราะกรูเล่นมาหมดแล้ว) “ผมบอกซอและแอบคิดในใจ

“ไม่ได้ ซอตั้งใจ..คืนนี้ซอจัดให้” โอ้ว พระเจ้า ฮาร์ริเดย์มันฆ่าอ้นจริงๆ ด้วย


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันอ้นVSโจVSต้า เมื่อความรักมันสวนทางกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 07-10-2015 16:50:59
  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันอ้นVSโจVSต้า เมื่อความรักมันสวนทางกัน
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 07-10-2015 18:58:27
สมน้ำหน้าพี่อ้นแล้วแหละ  :m16:
อยากให้ะอ้นคู่กับพี่โจ น้องบีมมีอะไแอบแฝงน่ากลัวเกินไปนะ   :hao4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันอ้นVSโจVSต้า เมื่อความรักมันสวนทางกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-10-2015 20:13:12
 :angry2: คนเจ้าชู้มีมาไม่ได้ขาดเน้อ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพทโทรง้อพี่ดิม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-10-2015 15:17:02
แพท ผมยังไม่เดินทางกลับเพราะว่าผมเป็นห่วงที่ฐานนี้ และตอนนี่ผมกำลังกลุ้มเลย เพราะว่าผมทำให้พี่ดิมโกรธผมมากทีเดียว ผมยอมรับว่าผมผิดที่ให้ไอ้แพททริคมาอ้างเป็นแฟนผมเพราะว่าผมกลัวว่าถ้าพี่ดิมมาตามหยอดผมแบบนี้งานผมคงออกมาไม่ดีและที่ผมกลัวที่สุดคือใจผมเองนี้แหละ ผมเคยแอบชอบพี่ดิมแต่ตอนนั้นพี่ดิมเขามีแฟนชื่อปริ้นซ์เป็นเพื่อนพี่เขา ผมเสียใจตอนนั้นผมยังสวมแว่นตาหนาๆอยู่เลยและพอผมมาอยู่กับพ่อผม ผมก็เข้ารับการทำเลสิกซ์ผมไม่ต้องสวมแว่นตาแล้วสายตาดีปกติมาก พอผมปรับเปรียนบุคคลิกตัวเองพี่ดิมมาเจอผมดันมาจีบผมอีก แต่ดันมาจีบผมตอนที่ผมได้สัมผัส ชีวิตหนุ่มเจ้าชู้อย่างลุงสี่ผมเลยกลัวมากที่จะเจอแบบพ่อผม

“แพท...มรึงไม่โทรไปขอโทษพี่ดิมอีกละว่ะ... กรูรู้สึกผิดวะ “ ไอ้แพททริคพูดผมกำลังรอสายไอ้ต้าร์อยู่ ผมจะสไกป์คุยกับมัน

“ฮัลโล ..ไอ้แพท เป็นไงบ้าง มรึงไม่กลับบ้านเหรอวะ” ไอ้ต้าร์

“ไม่กลับวะ “ผมบอกต้าร์

“ทำไมทำหน้าต้าร์ยังงั้นวะ มีอะไรแพท” ต้าร์มันถามผม

“อีแพททริคทำแผนกรูพัง” ผมบอกต้าร์ ต้าร์มันก็เพื่อนแพททริคเหมือนกัน

“กรูบอกมรึงแล้วให้ใครช่วยมรึงไม่ให้ ให้อีแพททริค อย่าบอกนะว่าอีแพททริค ไปขยมพี่ดิมแทนมรึงนะ ฮาๆ “ ไอ้ต้าร์มันขำผม

“เปล่า พี่ดิมเขาโกรธกรูมากเลยเพราะว่าเขาดันรู้ความจริงว่าอีกรูให้แพททริคมันมาหลอกเป็นแฟน เขาคงไม่เข้ามาที่นี้แล้วแหละ “ผมบอกไอ้ต้าร์

“แพท มรึงกลัวอะไรวะ พี่อ้นกรูก็เจ้าชู้ นี้เพิ่งกลับไป แอบมาหาพี่โจไม่บอกกรู”ตาร์มันบอกผม ไปหาพี่โจเหรอผมรู้แปลกๆระหว่างพี่โจกับพี่อ้นแต่ไม่กล้าบอกไอ้ต้าร์มัน นี้หรือว่ามันเริ่มรู้แล้ว

“ต้าร์มรึงระแวงพี่โจเหรอวะ” ผมถามต้าร์ พี่โจนะเหมือนพี่ชายแท้ๆผมเลย ผมรักและเคารพพี่โจ พี่โจเขาก็รักผมเหมือนน้องแท้ๆ

“ไม่แน่นอน พี่โจนะดีกับกรูจะตายไปแพท..กรูยังไม่รู้เลยว่าคนที่พี่อ้นรักนะใคร กรูควรจะหาความจริงไหมวะแพท” ตาร์บอกผม ผมก็หนักใจแทนมันนะ

“มรึงขอโทษพี่ดิมยังวะ กรูเข้าใจนะ....ถ้ารู้ว่าโดนหรอกก็เสียใจ ดูท่าเขาจะชอบมรึงจริงๆนะแพท”ต้าร์บอกผม

“มรึงต้องขจัดความกลัวในใจมรึงไปได้แล้ว ลุงสี่เขาก็ดีขึ้นแล้ว กรูเชื่อว่าคนเจ้าชู้เขาจะหยุดกับคนที่เขาอยากหยุดวะ และมรึงก็ชอบพี่ดิมไม่ใช่เหรอ กรูเชื่อว่ามรึงยังชอบเขาอยู่ มรึงแค่กลัว..คำว่าเจ้าชู้” ต้าร์บอกผม

“แล้วทำยังไงว่ะพี่ดิมจับได้แสดงว่าแผนมรึงแป๊กมากเลยใช่ไหมวะฮาๆ “ไอ้ต้าร์ขำผม ผมหันมาเหล่ไอ้แพททริค

“อีแพททริคมันไปให้พี่อ้นขยม พี่อ้นเลยรู้ว่ามันนะ มันเลยสารภาพหมดเปลือกตอนเข้ากำลังขย่มมันเลย” ผมบอกไอ้ต้าร์ อีแพททริคหันมามองผม

“อีแพททริคมรึงขยมผัวกรูนี้เอง อีเชี้ยมิหน้ามาแล้วไม่อยากจัดกรูเลย เพราะเหนื่อย อย่าให้กรูเจอมรึงนะ กรูจะตบมรึงให้” ต้าร์มันเม้งอีกแพททริคใหญ่เลย

“บอกได้ว่าแซ่บมาก” แพททริคมันเดินมาที่หน้าจอมาคุยโอ้อ้วดกับต้าร์ ผมลุกขึ้น  ผมหยิบมือถือผมมีเบอร์พี่ดิมเพราะว่าเขาบันทึกไว้ให้ผม ควรจะโทรไปดีไหม โทรดีไหมนะ
************************************************************************************************************************
พี่ดิม VS แพท  แพทรู้สึกผิดกับพี่ดิม  วันนี้ผมได้ขึ้นเวรดึกและวันนี้ผมลงเวรตีห้า เพราะว่าแพทย์เอ็กซ์เทรนจะลงราวน์หวอดตอนเช้ากัน ดีหน่อยจะได้มีเวลาไปนอนวันนี้ผมอยู่หวอดคนไข้ทั่วไป ไม่ใช่ห้องฉุกเฉินได้นอนพักบ้างแต่ก็ต้องคอยดูคนไข้ที่มานอนหากมีอะไรที่ผิดปกติเหมือนกันและรับคนไข้ใหม่อีก เหนื่อนพอพอกันนั้นแหละ ผมนั่งเล่นเกมส์ในคอมพิวเตอร์ เกมสัจับคู่ ที่เป็นตัวการ์ตูน บิกกะจู๋ เล่นเก่งๆจะได้ไปแข็งกับหลานๆ ฮาๆ เป็นลุงที่ดี

“กริ้ง” มือถือผมดัง ผมไม่ได้ดูว่าเบอร์ใคร หยิบมากดรับสายทันที

“สวัสดีครับ ผมหมอดิมรับสายครับ”ผมกรอกเสียงไป ลืมไปไม่ใช่เครื่องโรงพยาบาลมือถือตัวเองนี่หว่า

“พี่ดิม ..แพทนะ” ผมก็พยักหน้า แพทนะ  น้องแพท  ทำเสียงเข้มไว้ยังโกรธอยู่นะ แต่จริงๆหายแล้ว

“ว่าไงครับคุณแพท”ผมเก็กเสียงหน่อย

“พี่ดิมยังโกรธแพทอยู่เหรอครับ” น้องแพทถามผม ตอบได้ว่าหายนานแล้วและนี้ยิ่งโทรมา เพราะแพทไม่เคยโทรหาผมเลยมีแต่ผมส่งข้อความไป ตอบบ้างไม่ตอบบ้างผมก็ยังส่งอยู่นันแหละจน เหตุการณ์วันนั้นผมเลยไม่ส่งเลยทั้งที่คันมืออยากส่งมาก

“เฮ้อ! “ ถอนหายใจหน่อย  “ผมไม่มีสิทธิ์ไปโกรธคุณแพทหรอกครับ ผมแค่เสียใจนิดหน่อยแค่นั้นนะครับ”ผมบอกที่จริงร้องไห้หนักมากดีกว่า

“แพทขอโทษ แพทรู้ว่ามันไม่ดี แพทไม่ควรทำแบบนั้น แต่ที่แพททำเพราะว่า ...”ผมก็รอตั้งใจฟังเพราะว่าอะไรละครับ

“แพทกลัวพี่จีบแพทในเวลางาน งานแรกของแพท แค่นี้แพทก็ถูกมองว่ามือใหม่ไฟแรง แต่ไร้ประสบการณ์ “ แพทพูดมันก็จริงนะ แต่

“แพท..เวลางานพี่จริงจังนะครับพี่ไม่ได้เล่นตลอดนะครับ ..”ผมบอกแพท

“และอีกอย่างที่แพท.ให้แพททริคทำแบบนั้นเพราะว่าแพท..เออ ..แพท” แพทพูดผมก็รอฟังอีก ให้ลุ้นได้ตลอด แพท เพราะว่าแพททำไมละครับ หมอดิมลุ้นครับ

“หมอดิมค่ะ..คนไข้ฮาร์ดเฟลค่ะและหยุดหายใจแล้วด้วยค่ะ ”เอางานเข้าคนไข้ฮาร์ดเฟลแปลว่าคนไข้ทรุด

“oh..shit!   แพทพี่มีงานงอก พี่ต้องออกไปปั้มหัวใจคนไข้ก่อน..ดูท่าจะคนไข้ของพี่จะเบื่อหายใจแค่นี้ก่อนนะครับ “ผมบอกแพท

“ได้ครับพี่ดิม ”แพททำเสียงเหมือนไม่อยากวางเลย

“แพท  ..พี่หายโกรธแพทตั้งนานแล้วแต่พี่ดีใจนะที่เราโทรหาพี่นะ เออ เดี๋ยวพี่โทรกลับนะครับคนดี” ผมบอกแพท ผมรีบออกไปและเข้าไปช่วยพยาบาลปั้มหัวใจ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรละเนี๊ยะถึงได้ไม่อยากหายใจซะงั้น พยาบาลเตรียมอุปกรณ์ให้ผม ผมก็ขึ้นเลยขยม แต่ขยมปั้มหัวใจนะครับ

“ปั๊ก ..ปั๊ก... ปั๊ก...” ขึ้นไปทั้งตัวผมครับ คนไข้เตียงรอบๆก็มองผม ผมแรงเยอะๆ ผมฝึกทหารมากล้ามเนื้อแขนเป็นมัดๆ เลย พร้อมกับหันไป รับยาฉีดมาฉีดนี้คงช๊อกอะไรสักอย่าง

“กรูจะไม่ยอมหยุดหายใจเด็ดขาด ท่าปั้มก็น่ากลัวแล้ว” คนไข้เตียงข้างๆ ผมหันไปยกนิ้วโป้งดีมาก พยายามอย่าหยุดหายใจ เพราะมันจะเจอแบบนี้

“เคลื่อนย้ายคนไข้ไปห้องไอซียูเลยครับ”ผมบอกเจ้าหน้าที่ตอนนพนักงานเวรเปลขึ้นมาแล้ว ผมก็ยังปั้มอยู่พนักงานก็รีบเข็นทั้งคนไข้และผมที่ปั้มคนไข้ไปด้วย ผมจำได้ดีวันแรกที่ผมกลับมาจากฝึกหฤโหดผ ผมก็เข้าทำหน้าแพทย์ห้องฉุกเฉินคนไข้ประสบอุบัติเหตุหัวใจหยุดเต้นแบบนี้ผมก็ขึ้นปั้มเลยจากห้องฉุกเฉินเพื่อนขึ้นไปห้องผ่าตัด ผมขั้นไปนั่งปั้มบนเตียงคนไข้ที่มาโรงพยาบาลถ่ายคลิปผมและอับโหลด ผมได้ล้านวิวเลยครับในชั่วข้ามคืนและคนไข้คนนั้นทุกวันนี้ร่างกายแข็งแรงเจอผมยังขอบใจผมทุกทีที่ช่วยเขาไว้วันนั้น ฉายาผมคุณหมอล้านวิวตอนนั้นแต่พ่อผมนี้กุมขมับเลยฮาๆ  ผมปั้มคนไข้มาถึงห้องไอซียู ผมปั้มจนคนไข้ฟื้นขึ้นมา ฝีมือหมอดิมปั้มแบบนี้ขึ้นทุกราย คนไข้มองหน้าผม

“ ซีโครงผมหักไหมครับคุณหมอ” เป็นห่วงซีโครงนั้นเอง  อ้อผมลืมลงจากคนไข้ คนไข้ฟื้นแล้วนี้ ผมรีบลงจากเตียงเข็นนอนคนไข้ทันทีผมยืนมองคนไข้เอามือเกาต้นคอนิดหน่อย

“หมอคิดว่าอาจจะซีสองซีไม่ต้องห่วง..มันจะประสานได้เอง..ตอนนี้หัวใจคุณเต้นปกติแล้วยินดีด้วย ”ผมบอกคนไข้คนไข้พยักหน้าไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจวะเนี๊ยะ

“งั้นคืนนี้อยู่ที่ห้องไอซียูเลยครับ ..ไอซียูแปลว่าฉันเห็นคุณ เจ้าหน้าที่จะดูแลคุณอย่างใกล้ชิด ”ผมบอกคนไข้พร้อมทำนิ้วว่าไอซียูฉันเห็นคุณ 

“แต่ถ้าอยากกลับไปให้ผมดูแลบอกผมจะได้ให้เขาย้ายคุณกลับ”ผมหันมายืนเท่ๆ เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงซแล๊ปพอดีตัว

“ผมว่าขออยู่ที่นี้เพื่อความปลอดภัย..เอ้ย ...เพื่อความมั่นใจครับคุณหมอ”คนไข้บอกผมพยักหน้าตามใจแล้วกันผมหันมาพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่และพยาบาลที่ห้องไอซียูผมเดินกลับมาห้อง ผมส่งยิ้มให้คนไข้ในห้องแผนกที่ผมดูแลวันนี้ หวอดศัลยกรรมชาย ว่าไม่ต้องห่วงคืนนี้หมอดิมดูแลหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก คนไข้แต่ละคนยิ้มและล้มตัวลงนอนทันที

“ผมกลับไปห้องผมนะครับ “ผมบอกพยาบาลอยู่เวรดึกกับผม

“ค่ะคุณหมอดิมรูปหล่อ อยากให้คนไข้หยุดหายใจบ่อยๆจัง”พยาบาลพูด ผมก็ยิ้มๆแต่คนไข้คงไม่ยิ้มด้วยละครับ ผมเดินกลับเข้าห้องพักแพทย์ และผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาแพท

“พี่ดิมเสร็จแล้วเหรอครับ”แพทรีบรับสายผม

“เรียบร้อยดีครับ คนไข้กลับมาหายใจเหมือนเดิมครับตอนนี้ส่งไปไอซียู พรุ่งนี้ค่อยส่งไปเอ็กซ์เรย์ซีโครงคงจะหักซี่สองซี่ตอนที่พี่ขึ้นไปปั้มหัวใจนะเพราะว่าพี่จัดเต็ม   “ผมบอกแพท

“พี่ดิมอะ ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ” แพทว่าผมแต่ก็ขำผมอีกนะ 

“เรายังคุยกันค้างอยู่เลยนะ อีกเรื่องนี้เรื่องอะไรละครับ หึ” ผมถามแพททันที ผมยังมีรูปแพทอยู่ในมือถืออยู่เลยวันนั้นแอบถ่ายไว้หลายรูปเลย ดูยังไงก็หล่อเหมือนอาเปรมดิ์ผมไม่มีผิดเลย

“แพท... เออ..แพท ..แพท..กลัวคนเจ้าชู้” แพทบอกผม

“แพท..พี่เจ้าชู้ไหม..ว่าพี่ไม่เจ้าชู้แต่พี่ยอมรับว่าพี่เรื่องพวกนี้เยอะสวนใหญ่เด็กๆพวกนี้พี่มีเซ็กส์และจบ เขาไม่ได้อยากได้ความรักเขาเอาแต่เงินและพี่พร้อมจะหยุดเพื่อคนที่พี่รัก พี่หยุดตัวเองได้แพท..เมื่อมันถึงเวลา” ผมบอกแพท

“แพท..รู้ว่าแพท..กลัวมากไป “แพทพูดกับผม

“เพราะลุงสี่เหรอ พี่รู้ว่าแพทเห็นมันมานานแล้ว แต่ตอนนี้ลุงสี่เขาเลิกแล้วนิและคนที่ลุงสี่หยุดก็คืออาเปรมดิ์ “ผมบอกแพท ผมได้ยินเสียงถอนหายใจนี้แพทยังไม่ไว้ใจลุงสี่ใช่ไหม

“แล้วนี้ทำอะไรอยู่ครับ ยังไม่นอนที่โน้นคงเกือบตีหนึ่งแล้วนะ” ผมถามแพทผมเหลือบดูเวลา

“นอนไม่หลับ แต่กำลังจะนอนแล้วแหละพี่ดิม “แพทบอกผม

“คิดถึงพี่ละซิ”ผมถามแพท  “แม้พอโทรมาง้อหน่อยเล่นเลยนะพี่ดิม” แพทบอกผมแต่น้ำเสียงดูจะแอบขำผมด้วยนะ

“มะรืนนี้พี่ก็เข้าไปแล้ว เดี๋ยวจะไปนั่งทำหน้าหล่อๆให้ดูก่อนนอนทุกคืนเลย จะได้หลับสบาย”ผมบอกแพท

“แหวะ! คนอะไรหลงตัวเองชะมัด แค่นี้แหละแพทว่าแพทรีบไปนอนดีกว่าก่อนจะนอนไม่หลับทั้งคืนถ้าฟังพี่ดิม”แพทพูด

“นอนหลับฝันดีนะครับ แพทมีอะไรเกิดขึ้นอย่าเข้าไปในหมู่บ้านนะ พี่เป็นห่วง พี่รู้สึกใจไม่ดีเลย พี่ห่วงเราเรื่องนี้มากนะแพท “ผมบอกแพท แพทเงียบไป

“แพทสัญญากับพี่ซิครับ มะรืนนี้พี่ก็จะเข้าไปแล้ว สงสัยว่าเราต้องย้ายออกจริงๆ แพท สัญญากับพี่ซิว่าจะไม่เข้าไปรอพี่” ผมถามแพทย้ำอีกครั้ง

“ครับพี่ดิม แพทจะรอพี่” แพทบอกผม

“ค่อยยังชั่วหน่อย ดื้อเหมือนกับที่อาเปรมดิ์บอกเลยนะเรานะ”ผมพูด

“ไม่ได้ดื้อซะหน่อย พี่พักเถอะครับ เดี๋ยวมีคนไข้หัวใจหยุดเต้นอีกพี่จะได้มีแรงปั้ม”แพทบอกผม

“พี่แรงเยอะมีแรงปั้มและยังเหลือแรงเอาไว้....ปลั้มใครบางคนได้อีก” ผมบอกแพท

“ทะลึงที่สุด นี้แหละที่แพทกลัว รู้อย่างนี้ไม่น่าโทรมาง้อเลยน่าจะปล่อยให้โกรธไปเลย คนอะไรก็ไม่รู้ แค่นี้แหละพี่ดิมแพทจะไปนอนแล้ว หมอทะลึง” แพทพูดและชิ้งกดวางสายไปเลย แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มออกมาได้จะว่าไปก็มีโมเม้นขี้อ้อนอยู่เหมือนกันนะเรานะแพท ผมคิดในใจ นึกว่าต่อมขี้อ้อนไม่ได้ติดตัวมาตั้งแต่เกิดซะอีก หลังจากเครสนั้นก็ไม่มีเครสกวนใจหมอดิมอีกเลยคนไข้คนอื่นหลับอย่างสงบสุขไม่มีใครมีอาการฮาร์ดเฟลอีกเลย พอไม่มีคนไข้หมอดิมก็เลยได้พักงีบจน

“ดิมครับรับโทรศัพท์อ้นด้วยคร๊าฟ...... ดิมคร๊าฟ รับโทรศัพท์อ้นด้วยคร๊าฟ”โทรศัพท์ดังกวนใจนี่แหละ ผมรีบกดรับสาย ไอ้ตัวดีมันไปทำริงโทนมาจะได้รู้ว่าเบอร์มัน

“ว่าไงอ้น” ผมถามอ้นงัวเงีย

“หมอดิมมรึงพร้อมมาก ดิม กรูจะไปที่ค่ายแล้วนะ “อ้นบอกผม นี้มันตีสี่เออออกมาเร็วดีวะ

“มาเร็วเลยนะ ตื่นเต้นอยากดูหลานเต้นเหรอว่ะ “ผมถามไอ้อน

“มากดิม แต่ที่มากไปกว่านั้นมรึงลงเวรกี่โมงกรูคิดถึงมากเลยวะหมอดิวของอ้น” ไอ้อ้นมันพูด มาคิดถึงอะไนเนี๊ยะ

“คิดถึงทำไม มีอะไร”ผมถามอ้น

“มาดูสภาพกรูเองนะดิม แต่ที่แน่ๆ เอาวิตามินจัดมาให้หมดพร้อมน้ำเกลือมาหยอดให้กรูหน่อย สภาพกรูบอกได้ว่ายับเยินมาก” ไอ้อ้นมันบอกผม

“เอาจริงดิ” ผมถามไอ้อ้น  “จริงมากดิม “ไอ้อ้นบอกผม

“กรูลงเวรตีห้าวะ “ผมบอกไอ้อ้น  “กรูนอนรอที่ห้องมรึงเลยนะ รักน่ะ จุ๊บๆ “ไอ้อ้นพูดแต่ตอนจุ๊บๆนี้เอาออกจากหูดีกว่า รู้สึกจะสยดสยองมากและมันก็กดวางสายไป ไปซ่าที่ไหนถึงได้หมดสภาพ มันไปหาไอ้โจแล้วกลับมาหมดสภาพ ผมไม่อยากคิดน่ะว่ามันกับโจทำอะไรกัน เพราะว่าไอ้อ้นกับผมก็งูเห็นนมไก่ไก่เห็นตรีนงู ดังนั้นไม่คิดแต่ภาพมันฉายขึ้นมากเลย 

“โอ้วว..อ้น..โอ้วว.. “ “โจ อู้ย โจ “  ภาพสองคน  “เว้ยย” ผมเอง สะบัดหัวไม่คิดไม่คิด ไม่เอา มันไปกันได้ยังไงวะ ผมลุกออกมาดูคนไข้น่ารักจริงๆ นอนหลับพักผ่อนกันดี้ดี ส่งสัยว่าเช้านี้ สั่งกลับบ้านกันได้หมดเลยไม่มีใครกวนใจหมอดิมเลย มีเครสเดียวเครสนั้นไม่มีอีกเลย  ไม่มีอะไรทำเลยหมอดิม ผมนั่งเขียนสมุดวงเวรให้แพทย์ที่มาเวรเช้าต่อ ผมเก็บทำความสะอาดในห้องพักแพทย์ โรงพยาบาลพ่อผมนิ แพทย์คนอื่นไม่ทำแต่ลูกต้องทำพ่อสั่งไว้ จนได้เวลาตีห้าผมก็เพ่นเลยลงเวรกลับบ้าน หันไปยิ้มเท่ๆส่งให้พยาบาลและเดินลงมาผมเดินไปเบิกยาฉีดวิตามินBco inj และน้ำเกลือ500cc ฟังจากน้ำเสียง100 CC ไม่พอแน่นอน

“พี่ดิมจะไปส่งหลานเองไหม”ผมเข้าไปในบ้านก็เจอหมอด้ากำลังทำอาหารเช้าให้หลานๆ ผมพยักหน้า ถึงแม้ว่าจะเต้นบ่ายแต่ก็ต้องไปก่อนไปเวลาปกติการไปโรงเรียน วันนี้มีนลูกชายที่น่ารักเหมือนลูกสาวจริงๆหลานครับจะขึ้นเป่าออร์แกนเพลงพระราชนิพนธ์โชว์ แถมด้วยแฝดสามผมเต้นเพลง ขอใจเธอแรกเบอร์โทร และมิ้นเต้นเพลงอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ครูบ่นไม่ค่อยซ้อม จะเต้นได้ไหมหลานผม

“ไอ้อ้น))))))” ผมเปิดประตูมาก็เจอศพ เลย ไม่ใช่ศพหรอกครับแต่เหมือนมาก มันนอนหมดสภาพมากบนเตียงนอนผม

“ดิมกรูยังไม่ตาย ตกใจทำไม?...แต่ตอนนี้มาช่วยกรูหน่อย..เอาน้ำเกลือมากรอกกรูหน่อย ไม่ต้องผายปอดนะกรูโดนมาจนปากแห้งแล้วสาด” ไอ้อ้นพูดแถมโชว์ปากมันให้ผมดูอีกนะ  ผมเดินมาดูอาการมันใกล้ๆ นี้มันไปฮอร์ลิเดย์หรือไปรับจ๊อบงานพาร์ไทม์กันแน่ ที่แน่ๆสภาพดูไมได้เลย หรือมันไปโดนเขารุมโทรมมาไม่น่าเลยวะอ้นของผม

“เออๆ..กรูจะฉีดวิตามินใส่น้ำเกลือและแอดให้มรึงนะ เอาแค่ 500 CC พออ้น “ผมบอกไอ้อ้นผมเอาเครื่องวัดความดันให้มันก่อน ความดันปกติ วัดไข้ให้ด้วย ไม่มีไข้

“ยังดีนะที่ความดันปกติ ไม่มีไข้” ผมบอกมันและผมก็ “หมับ.. เห้ยไข่ยังอยู่วะ” ผมจับไข่มันมีกระดกหัวขึ้นมามองบผมอีกนะ
“อย่าจับมาก...... เพราะว่ากรูไอเจ็บเขา ..”ไอ้อ้นมันพูดมันแปลว่าเอาเจ็บไข่ มันจัดมาหนักขนาดได้รับบาดเจ็บเลยเหรอ

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะอ้น ฮาๆ “ผมขำมันและเตรียมอุปกรณ์สายน้ำเกลือ เข็มรูปฝีเสื้อเพื่อเจาะเข้ากระแสเลือดแอดน้ำเกลือใส่ให้พร้อมฉีดวิตามินในขวดน้ำเกลือให้ด้วย ผมก็จัดการแท่งเข็มน้ำเกลือให้

“อ้นนอนดีดีดิวะเดี๋ยวเลือดไหลย้อน”ผมบอกมัน มันก็ขยับมานอนดีดี แต่ผมก็อดขำสภาพมันไม่ได้จริง

“อย่าขำกรูสาด “ไอ้อ้นมันพูดตามันยังหลับอยู่เลย ผมเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวจะต้องไปส่งหลานๆ ผมออกมาก็เปิดดูอิเมลเช็คงานของผมปกติ ผมมีเว็ปเพจตอบปัญหาสุขภาพฟรีด้วยเพราะว่าผมเป็นแพทย์ เว๊ปนี้น้องๆผมด้วยใครมีปัญหาด้านในส่งมาถามและผมหรือน้องๆผมจะตอบให้

“เรียนถามคุณหมอ ผมอยากได้ลูกชายผมควรทำท่าไหนดี ตอนนี้ผมมีลูกสาว 5 คน ผมอยากได้ลูกชายมาก” ผมอ่านแล้วก็คิด คิด

“มีหลานท่าครับแต่ท่าที่เข้าได้ลึกที่สุด เขาบอกว่าชิดในเข้าไว้จะได้ลูกชายและควรจะเว้นช่วงการมีเพศสัมพันธ์ เพราะว่าหากกักไว้นานจำนวนเสปิมจะยิ่งมีมากและตัวที่แข็งแรงจะมีมากขึ้นและกะไว้ช่วงที่ไข่จะตกสัก 2-3 วัน ส่วนท่าที่ไช้ อืมม.หมอไม่ค่อยถนัดมาก ท่ามิชชันนารี ท่าดอกกี้ อะไรพวกนี้นะครับ ลองไปหาดูจากในเน็ตหรือผู้มีประสบการณ์อีกที..ขอให้โชคดีได้ลูกชายไวไว  “ผมตอบให้แค่นี้จริงๆ

“ลุงดิมพวกเราพร้อมแล้ว “หลานๆผมเปิดประตูเข้ามาแต่ละคนเดินมาก้มมองไอ้อ้น ลุงอ้นของเขานั้นแหละ

“ลุงอ้นนิพี่ไอ” น้องไอซ์บอกไอ มาริโอ้ก็ก้มมอง มีเอานิ้วเล็กเขี่ยจมูกไอ้อ้นด้วยนะ

“หลานครับอย่าแกล้งลุงซิครับ”ไอ้อ้นมันงัวเงีย

“คิก คิก คิก ลุงอ้น วันนี้พวกเราเต้น ลุงไปดูได้หรือเปล่า” น้องไอซ์ถามไอ้อ้น น้องมีนเข้ามากอดผม ขอกำลังใจประมาณนั้น ไอ้อ้นมันหลีตามองหลานๆ

“เต้นวันนี้เหรอลูก.. เออ..บอกคุณครูเลื่อนไปก่อนได้ไหมลูก..บอกว่าสภาพลุงไม่พร้อมเลยลูก”ไอ้อ้นไอ้บ้าเลื่อนได้ทีไหนวะผมยืนกอดอกมองมัน หลานก็ทำท่าคิด

“คิดว่าไมได้เพราะครูบอกว่าเราต้องเต้นวันนี้ลุงอ้น” น้องไอ พูด

“โอเคลูกลุงจะไปนะ คลานไปลุงก็จะไปดูหลานๆ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ และจ๊วบ”ไอ้อ้นมันพูดหอกหลานคนละที

“ลุงเหมือนจะไม่ค่อยสบาย ลุงมีอันนี้ด้วย” มาริโอ้พูดและชี้ที่ขวดน้ำเกลือที่ผมให้ไอ้อ้นมัน

“ลุงอ้นเข้าไปยิงประตูมา หมดแรงลูก “ผมบอกมาริโอ้

“ลุงเล่นฟุตบอลด้วยเหรอ แล้วยิงประตูไปกี่ลูกอะ” ไอถาม

“นับไม่ถ้วนลูก สภาพลุงถึงได้เป็นแบบนี้ ..โตขึ้นอย่ายิงเยอะนะลูกนะเชื่อลุง เอาแค่พอประมาณ “ไอ้อ้นมันงัวเงียบอกหลานๆ

“เอาละไปโรงเรียนกันดีกว่าลุงไปส่ง ..อ้นกรูไปก่อนนะเดี๋ยวมาวะ “ผมบอกหลานๆและหันไปบอกไอ้ที่นอนหมดสภาพบนเตียงผม ไอ้อ้นมันพยายามพยักหน้าผมพาหลานๆออกมา ผมรีบไปส่งแฝดสามผมและน้องมีน

“ลุงดิมสวัสดีครับ”แฝดและน้องมีน  ผมเห็นไอ้โอมมันอุ้มมิ้นวิ่งมา

“มิ้นเข้าโรงเรียนได้แล้วลูก” ไอ้โอมไม่น่าเชื่อว่ามันก็ดูแลหลายผมดี เหมือนกันนะ

“เหงือตกเลยเหรอไอ้โอม”ผมถามไอ้โอม

“ใช่พี่ แต่งตัวให้หลานเหนื่อยยิ่งกว่าไปวิ่งกับพวกทหารใหม่อีกพี่ “ไอ้โอมมันพูด ผมพยักหน้า

“แล้วนี้จะมาดูหลานๆเต้นไหม”ผมถามไอ้โอม

“มาพี่ พ่อผมเป็นประธาน ผมต้องมาพี่ ลุงภาก็ด้วยแต่คงต้องเข้าไปในค่ายฯก่อน พี่อ้นนอนอยู่ห้องพี่เหรอพี่ดิม” ไอ้โอมมันถามผม ผมพยักหน้า

“มันไปพร้อมพี่เลยวะ เออ เจอกันวะ กรูไปดูพี่มรึงก่อน มันให้น้ำเกลืออยู่ คางมันเหลืองกลับมาวะ” ผมพูดและขึ้นรถทันที

“คางเหลืองเลยเหรอพี่ ..แต่โอมตอนนี้ ไม่รู้จะใช้งานได้ไหม ตั้งพี่ส่งหลานไปไม่ได้ออกไปสู้กับใครกับเลย”ไอ้โอม

“คงไม่ได้แล้ววะ ดูท่า มันมอบราบคาบแบบนั้น ถ้าจะตัดทิ้งบอกวะ กรูตัดให้เพราะถ้าใช่งานไม่ได้มีไปก็เกะกะตำตาตำใจวะ ฮาๆ ”ผมชะโงกหน้ามาบอกมัน มันรีบหนีบเลยนะ

“พี่ผมตัดไม่ลงหรอกพี่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แรกเกิด”ไอ้โอมมันพูดผมหยักไหล่ตามใจมัน ผมขึ้นรถและออกรถขับรถกลับบ้าน พอผมมาถึงผมรีบเดินขึ้นไปบนห้องไอ้อ้นมันหลับอยู่ ผมปรับเรทน้ำเกลือให้มัน ผมเอนนั่งและผมก็ไปนั่งเอนหลังดูหนังไปด้วย สักพักไอ้อ้นมันก็ลืมตาตื่นขึ้นมา

“น้ำเกลือจะหมดยังวะดิม” ไอ้อ้นมันถามผม

“ใกล้แล้วแต่จะถอดก็ได้นะ “ผมบอกไอ้อ้น

“เออวะ จะได้เตรียมตัวไปดูหลานๆ วะ ดีขึ้นเยอะเลยวะ” ผมบอกไอ้ดิม

“มรึงยังไม่ได้บอกกรูเลยว่า ตกลงไปทำอะไรมาหนักขนาดนี้วะ” ผมถามไอ้อ้น

“กรูไปอยู่กับไอ้โจมา สี่วันสี่คืนเลยดิมคงไม่ต้องบอกนะว่า สี่วันสี่คืนกรูทำอะไรบ้าง เป็นมรึง มรึงทนได้ไหมกรูใกล้คนที่ทำให้หัวใจมรึงหวันไหวตลอดเวลา”อ้นมันหันมาถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ผมก็ทำไม่ได้

“แถมกรูยังเจอต้าร์ไปแทนไอ้ตุ๊ “ อ้นบอกว่าเจอต้าร์ผมสะบัดไปมองมัน

“ต้าร์รู้เรื่องโจหรือเปล่ามรึง”ผมถามทันที ผมก็เป็นห่วงไอ้โจมัน  ไอ้โจมันไม่รู้เรื่องด้วย ถามว่าผมสงสารไอ้อ้นไหม ก็ด้วยเพราะว่าผมรู้เรื่องมันรักไอ้โจมากกว่าใคร 

“ไม่อะ ถ้าต้าร์รู้เรื่องโจกรูไม่แคร์เลยแต่โจรู้เรื่องต้าร์ซิ วะดิม “ ไอ้อ้นพูดผมพยักหน้าว่าผมเข้าใจมัน

“เอานะ ...ยังไงโจมันก็ตัดมรึงไม่ได้หรอกแต่คงไม่ได้แบบเดิมเท่านั้นอ้น “ ผมบอกไอ้อ้นมัน

“กริ่ง”โทรศัพท์มันดังขึ้น ไอ้อ้นมันเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่ชาร์ตอยู่

“สวัสดีครับ ผมอ้นครับ “ แสดงว่าไม่คุ้นเคยเบอร์ ผมเตรียมจะถอดสายน้ำเกลือมัน

“คุณ ..ที่ทำงานอยู่บรรณาธิการหนังสือใช่ไหมครับ ได้ครับ แต่คงไม่ใช่อาทิตย์นี้ พอดีน้ำผมหมด เอ้ย เวลาพักผมหมด ผมต้องกลับไปทำงานแล้ว เสียดายครับ โทรมาช้าไป เอาเป็นว่าที่โรงแรมอาผมแล้วกัน ผมชอบครับ ชอบทั้งบรรยากาศและเตียงนิ่มเด้งดีครับ เอาจริงชอบเตียงครับ ไอ้ครับให้สำภาษญ์หมดเปลือกเลยครับ ” ผมก็ยืนเกาหัวนี้กรูเพิ่งให้น้ำเกลือมรึงนะอ้นนะ

“โอเคครับตามนั้น บายครับ” ไอ้อ้นมันบอกเขานัดเจอเขาและที่โรงแรม ไม่รอดมือไอ้อ้น ผมส่ายหัวเลย

“กริ้ง” อีกแล้ว ใครอีกละ

“สวัสดีครับ ผมอ้น อ้อ..โชว์รูมรถ นัดให้ผมเข้าไปเช็ครถ เช็คสมรรถภาพของรถ ได้ครับ ของรถอย่างเดียวหรอครับ จะเช็คทั้งรถและคนขับ  จะเช็คให้ละเอียดเลยเหรอครับใช้เวลานานด้วย เอ๊ะที่นานนี้เช็ครถนานหรือว่าเช็คคนขับครับ ได้ครับ ผมชอบครับเช็คละเอียดหยิบยิ่งดีครับ แต่ขอเป็นอีกสักสองสามอาทิตย์ผมต้องเข้าทำงานครับ วันนี้ไม่พร้อมสู้จริงๆครับ เอ้ย ไม่พร้อมเดินทางเข้าไปจริงๆครับ ครับผมแจ้งอีกที ได้ครับ บายครับ” นั้นอีกงานแล้ว

“เออ ของกรูดีจริงอะไรจริงวะ “ไอ้อ้นมันหันมาบอกผม ผมก็ดึง “ปึด”เข็มไอ้อ้นมันหันมามองผม กำลังเก็บสายน้ำเกลือ ผมกำลังติดพาสเตอร์ให้มัน

“ไอ้ดิวมรึงดึงออกไปแล้วเหรอสาด..... ดึงไม่บอกกรูเลยเชี้ย”ไอ้อ้นมันเห็นเข็มที่ผมถือที่มือตาโตแถมจะถีบผมอีกนะ


“อย่าดิ้นกรูจะติดพาสเตอร์ “ผมบอกมัน

“นี้กรูเพิ่งจะให้น้ำเกลือมรึงนะ จะซ่าอีกแล้วเหรอครับ ไอ้อ้นครับ”ผมถามไอ้อ้น

“กรูบอกต้าว่ากรูจะเลิก แต่ดูดิวะ ติดต่อมากรูซะงั้น เอาวะ ลัลล่าก่อนต้าร์มันจะกลับมา มรึงอย่าไปบอกแพทแล้วกันเพราะว่าขาเขาสนิทกันมาก “ไอ้อ้นมันบอกผมพร้อมกับลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมหยิบมือถือมากดส่งข้อความหาแพท แต่แพทยังไม่ตอบรับสงสัยยุ่งอยู่ 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพทโทรง้อพี่ดิม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 08-10-2015 16:04:07
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพทโทรง้อพี่ดิม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-10-2015 18:57:02
 :z1: ลุงอ้นนี่ถึงขั้นให้น้ำเกลือกันเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นVSลุงดิม ความน่ารักของมิ้นเป็นเหตุ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 09-10-2015 20:44:20
ความน่ารักของมิ้น
    ผมกับไอ้ดิมรีบออกจากบ้านเพราะว่าใกล้เวลาที่หลานผมจะแสดงแล้ว ไอ้ดิมมันขับรถออกมา ผมยังไม่ได้คุยกับแอ้เลย แต่ผมรู้ว่าดิวมันบอกว่าจะไม่ทำอีกแค่นี้ผมก็ดีขึ้นเยอะแล้วและหลานๆผมกลับมามีความสุขกันแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว ตอนนี้ไอ้ดิมมันเลี้ยวรถเข้าไปด้านใน

“อั้ม พี่มาถึงแล้ว”ผมโทรหาไอ้อั้ม

“อั้มอยู่ด้านในแล้วพี่อ้น ตอนนี้หลานๆมาถึงแล้วแต่งหน้าทำผมอยู่ด้านหลังพี่” ไอ้อั้มมันบอกผมต้องแต่งหน้าทำผมกันเลยเหรอ

“พ่อละอั้ม” ผมถามไอ้อั้มผมกับไอ้ดิมกำลังเดินเข้าไปด้านใน

“พ่อมาถึงแล้วพ่อมาพร้อมกับลุงภาเลยพี่อ้น” ไอ้อั้มบอกผม

“แค่นี้นะเจอกัน”ผมบอกไอ้อั้ม พวกไอ้อั๋นไอ้โอ๊คมันคงมาถึงแล้ว เพราะว่ามันไปนอนบ้านกันผมให้มันแวะส่งผมที่บ้านไอ้ดิม ผมเข้ามายกมือไหว้ลุงภา น้องๆผมมาถึงกันหมดแล้ว  หมอด้ากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ดรีมและอาร์ม

“อาร์ม”ผมเรียกอาร์ม อาร์มเดินมาหาผม ผมเอามือยีหัวน้องชาย รู้สึกว่าตอนนี้อาร์มดีขึ้นมากผมคงเลิกเป็นห่วงมันได้แล้วซินะต้องขอบใจไอ้ดรีมที่ช่วยดูแลอาร์ม  อาร์มกลับไปนอนบ้านบ้างนอนบ้านพักบ้าง แต่ยังดีกว่าไม่เข้าบ้านเลย

“พี่อ้นน้องมีนพี่” ไอ้เอสมันเรียกพวกผม ชุดแรกของการแสดงน้องมีนก่อนเลย น้องมีนและรุ่นพี่ มีนเขาเรียนกับคุณครูปไพเราะเขาเก่งเรื่องการกีฬา คุณครูเขารับสอนพิเศษคุณครูเขาเห็นน้องมีมีความสามารถเลยให้เข้ากลุ้มกับพี่ๆชั้นประถม

“การแสดงชุดแรกเป็นการแสดงเครื่องดนตรีประเภทเป่า วันนี้มาในเพลง ใกล้รุ่ง ขอเชิญรับฟังและรับชมได้แล้วครับ” พิธีกร พวกผมนี้ภูมิใจกับหลานๆผมจริงๆ พวกผมพร้อมจะสนับสนุนให้หลานทำในสิ่งที่ชอบ รุ่นพวกผมถูกห้ามนั้นห้ามนี้ ไอ้โอมนี้มันชอบเต้น มันเต้นเก่งมันเกือบจะได้เข้าแข่งขันแล้วแต่  พอลุงหนึ่งรู้ ลุงหนึ่งสั่งห้ามมันโมโหเลยเลิกเต้นไปเลย มันเต้นเก่งเรียกว่าขั้นเทพได้เลย

“น้องมีน ..เก่งวะ “ไอ้ดิมมันชมลูกสาวมัน ผมแซวว่าลูกสาวเพราะว่ามีนเขาดูนุ่มนวลน่าถนอมและติดไอ้ดิมมาก ไอ้ดิมมันยกมือถือขึ้นมาบันทึกการแสดงของน้องมีน

“มีน” ดิมเรียกมีน มีนหันเจอยกมือยกมือไม้ใหญ่เลย ผมก็ยกมือทักทานมีน ดูมีนยิ้มดีใจที่ลุงๆมาดู พวกน้องๆผมพากันโบกไม้+โบกมือกันใหญ่ให้รู้ว่าลุงๆแห่กันมาดูนะหลานๆ จนการแสดงจบลง  ไอ้ดิมมันรีบออกไปคงรีบไปรับน้องมีนที่แสดงจบแล้ว มาหาพวกผม 

“น้องมีนเก่งมากเลยลูก”ผมชมน้องมีน หอมแก้มหนึ่งที น้องมีนเดินไปหาพ่อผม น้องมีนเข้าขี้อ้อน ดูปู่กับหลานเขาคุยกันน่ารักเชียว หลานๆนี้เป็นโซทองคล้องใจให้กับพ่อผมกับลุงภาด้วยนะตั้งแต่มีหลานพ่อผมกับลุงภาไปไหนมาไหนด้วยกันแบบเปิดเผยไม่กลัวเกรงสายตาใครแล้ว คบกันอย่างเปิดเผยแล้วก็ว่าได้ ผมเพิ่งจะเห็นพ่อสวมแหว่นนิ้วนางข้างซ้ายแหวนเหมือนกับของลุงภาเลย ชัดเลยอย่างนี้ไปแอบหมั้นกันมาไม่บอกลูกเลยพ่อผม

“ต่อไปจะเป็นการแสดงของน้องเตรียม จะมาเต้นเพลง..โกท เซมารึกา ชื่อเรียกยากนะครับคุณครู คุณครูบอกมาจากซีรี่ย์เกาหลี เรื่อง ฟูลเฮาส์ เรามาดูกันว่าเด็กน้อยจะเต้นได้น่ารักขนาดไหน “พิธีกรแจ้ง 

“พี่อ้น ไอ้มิ้นมันเต้นเพลงนี้พี่” ไอ้โอมหันมันบอกผมว่าหลานมิ้นผมเต้นเพลงนี้ 

“โมหวัดดี”ผมหันไปทักโม โมเขาแต่งงานเรียบร้อยแล้วผมนี้ยินดีด้วยจริงๆ  โมยิ้มให้ผมกับดิม 

“นึกว่าจะไม่มาดูหลานๆกันซะอีก” โมถามผมคงรู้ว่าผมไปลัลลาตั้งอาทิตย์หนึ่ง 

“ไม่มาได้ไง ไอ้อ้นมันเป็นโรคติดเด็กไปแล้วโม” ไอ้ดิมมันพูด ตอนนี้คุณครูพาเด็กๆขึ้นไปบนเวทีและครูหมีเขาดูแลมิ้นอยู่ตอนนี้ เมื่อก่อนครูต่ายแต่ครูต่ายลาไปคลอดลูกแล้ว

“พี่นั้นไงมิ้น ใครทาปากมันนะ ยังกับเด็กญี่ปุ่นเลย ฮาๆ “ไอ้โอ๊คมันขำหลานมัน มิ้นสวมชุดกางเกงขาสั้น เสื้อเชิ๊ตสีขาวเน็กไท้สีเหลืองแป้นเลย ร้องเท้าผ้าใบที่หมอด้าและอาร์มเขาพากันไปหาซื้อมาเพื่อวันนี้เลย

“มิ้นนี้พอแต่งก็น่ารักไปอีกแบบน่ะด้า “ ไอ้อาร์มมันชมมิ้นแต่งตัวแบบนี้ แต่งหน้าทำผมด้วยว่าน่ารัก

“มิ้น ...มิ้น..” ไอ้โอมมันเรียก มิ้นดีใจซอยเท้าใหญ่เลย ดีใจเยอะไปไหม

“เว้ยยย” พวกผมร้องออกมารพร้อมกัน  ครูหมีต้องเดินไปบอกว่าให้ใจเย็นๆก่อน

“ฮาๆ “พวกผมขำมิ้น มิ้นมันทำพวกผมขำได้ตลอดฮาๆ  ไอ้ดิมมันยังขำหลานมันเลย และคนเปิดเพลงก็เปิดแต่เป็นเพลง ขอใจเธอแลกเบอร์โทรนี้ พอดนตรีขึ้นเท่านั้นมิ้นเต้นออกเสต็ปใหญ่เลยแต่เพื่อนๆคนอื่นเขาหันมามองมิ้นไม่มีใครเต้นเลย   :เหอะ1:

“เดี๋ยวลูก! เดี๋ยว อย่าเพิ่งเต้นลูก “พิธีกรขึ้นไปจับมิ้น ขนาดเขาเปิดผิดเพลงนะ หลานผมนี้ใช่ได้ เต้นทุกเพลงที่เปิด ฮาๆ

“คุณครูบอกว่าไม่ใช่เพลงนี้นะลูกนะ เต้นใหญ่เลย ...เอาทีมงานเปิดเพลงเร็วๆเด็กอยากเต้น” พิธีกรบอกมิ้นและหันไปเร่งทีมงาน เอาใจหลานผมหน่อย

“ฮาๆ “ พวกผมขำคือไอ้มิ้นหลานผมทำหน้าตาเหลอหลาเลยที่พิธีกรบอกให้หยุดเต้นก่อน

“ใจเย็นนะลูกนะ ดูท่าเครื่องจะฟิต ..เอาละเพลงมาแล้วลูก “ พิธีกรบอกมิ้นและปล่อยมิ้น ตอนนี้เพลงของมิ้นขึ้นมาแล้วและเพื่อนก็เริ่มโยกย้ายแต่มิ้นของผมทำไมมันยืนหันซ้ายแลขวาละไม่เต้นละ

“ไอ้โอมที่อย่างนี้ลูกมรึงไม่เต้นละวะ “ ผมหันไปถามไอ้โอม 

“นั้นดิพี่  ..มิ้นเต้นซิลูก” ไอ้โอมและพวกผมตะโกน ครูหมีไปยืนบอกมิ้นให้เต้น มิ้นหันไปหันมาและก็มิ้นมันยื่นมือออกและมันก็โบกครับ

“เว้ยย”พวกผมร้องออกมาพร้อมกันมันนเต้นท่าอะไรของมันนั้นโบกซ้ายโบกขวา เพื่อนๆก็หันมามองบางคนก็คิวว่าตัวเองเต้นผิดหรือเปล่าบางคนก็หยุดเต้นและยืนมองมิ้น มิ้นเต้นไม่เกรงใจเพื่อนเลย แถมท่าที่มิ้นเต้นผมว่าท่าพวกนี้มันคุ้นๆนะ คุ้นมาก

“ท่านี้มันคุ้นๆวะพี่อ้น” ไอ้อั้มมันหันมาพูดกับผมแต่ผมคิดว่าพ่อผมกับลุงภาคงอยากได้ปี้บนะ อายหลานจริงๆ

“เออวะกรูก็ว่าคุ้นๆวะ “ ไอ้ดิมมันพูด

“นี้มันท่าจับเตารีดพี่..ยื่นมืออกไปและหันข้างพร้อมกับซอยเท้าไปด้านหลัง มือก็ไถไปด้วยเหมือนรีดผ้านะพี่  อย่างนั้นลูก ได้ใจลุงจริงๆ ”ไอ้โอ๊คไม่พูดเปล่าเต้นไปด้วย ผมหันไปเตะมันหนึ่งที ตามมาด้วยท้าสุดท้าย ชัดเลย ปั่นเสื้อหมอบ ปั่นใหญ่เลยพวกผมถึงกับปาดเหงือเลยมันทำไปได้มันใช้สามท่านี้จนจบเพลงไปพร้อมกับท่าเพื่อนๆมันเต้นแต่หลานผมมิ้นเต้นเด่นอยู่คนเดียวเลย พอเพลงจบทุกคนยกมือไหว้ พอมิ้นเห็นเพื่อนจบมันรีบจบบ้าง
“หนู..หนู ..หนูนั้นแหละ ...อย่าเพิ่งไปลูก..ทำเอาข้างล่างฮากันน้ำตาเร็ดนะรู้ไหมเนี๊ยะ ..อันนี้ฟินาเล่ของงานเลยหรือเปล่าครับคุณครู  เต้นไม่เหมือนใครเลย ”พิธีกรเรียกไอ้มิ้นไว้ก่อน

“ก่อนสัมภาษญ์ หนูชื่อะไรลูก”

“ชื่อ...มิ้น”ยังดีที่มันยังจำชื่อมันได้  “ชื่อหวานน่ารักเชียวแต่ท่าที่เต้นนะลูก..เกรียนชัดชัดเลยลูกเอ่ย”พิธีกรชมหลานพวกผม กอดอกดู เกรียนนี้มาจากสายเลือดเลยไม่ต้องสอนกันเลยแหละผมว่า

“ลุงถามนิดหนึ่งนะลูก ทำไมหนูไม่เต้นเหมือนเพื่อนเขาละลูก “พิธีกรถามหลานผม ทุกคนอยากรู้ทำไม? มิ้นเงยหน้ามองพิธีกร พร้อมสบตาปิ้งๆและสิ่งที่มิ้นตอบคือ..

“มิ้น ..มิ้น ..จำไม่ได้” มิ้นมันตอบว่ามันจำท่าไม่ได้ ทำเอาฮากันทั้งหมดเลย “ไอ้ดิมหลานมรึงลืมท่าวะ ฮาๆ ” ผมหันไปบอกไอ้ดิม น้องมีนขำน้องเขาใหญ่เลย

“หนูจำท่าไมได้เหรอลูก..คุณครูใช่ท่ายากไปนะครับเด็กจำไม่ได้” พิธีกรหันมาแซวคุณครูหมี

“แต่ที่ลุงดูนะลูกนะ ท่าหนูนะยากกว่าท่าเพื่อนๆเต้นอีกลูก”พิธีกรบอกมิ้นหลานผม

“อะไรนะ ..เหมือนจะไม่ใช่เพลงนี้นะท่าที่หนูเต้นนะ ..ทีมงานเขาบอกมา..เพลงนี้หรือเปล่าลูก”พิธีกร คนข้างล่างเขาเปิดเพลง..ผมรู้เลยเพลงอะไร ..โบ้กโบกโบ้กที่กำลังฮิทตอนนี้ไง

“ใช่ไหมลูก”พิธีกรถามมิ้น มิ้นพยักหน้า นั้นไง ขึ้นเลยท่ามาเลย

“ท่าแรกท่าโบกแท๊กซี่ “ ใช้เลย มันโบ้กใหญ่เลยมิ้นหลานผม   “ท่าโบกแท๊กซี่ใครจะไปไหนจำท่านี้ไว้ โดนใจลุงจริงๆ “พิธีกร

“ท่าที่สอง ท่าจับเตารีบ” มิ้นมันก็ยืนมือออกมาและซอยเท้าใหญ่เลย 

“บันทึกท่านี้ไว้ที จะเอาไปให้เมียใช้ เมียชอบบ่นเบื่อรีดผ้าเพื่อว่าเจอท่านี้เข้าไปเมียจะแฮปปี้รีดไม่หยุด” พิธีกรพูดไปเต้นตามมิ้นไปด้วย คนที่ดูนี้ขำหลานผมกันหมด 

“มันเอาท่าพวกนี้มาจากไหนวะ” ผมถามน้องๆผม

“ผมซ้อมเมื่อคืน จะเอาไปเต้นในผับ มันดันจำท่าที่โอมซ้อมและลืมท่ามัน” ไอ้โอม ผมอยากจะหาอะไรปาหัวมันจริงๆเลยไอ้โอม มันก็รู้ว่าหลานมันไม่ธรรมดา

“ท่าที่สามปั่นเสือหมอบ” ยืนมือมาสองข้างและกำเหมือนปั่นจักรยานและก็ควงเท้าใหญ่เลยปั่นใหญ่เลย

“เดี๋ยวลูกอย่าปั่นเร็วลูกเดี๋ยวตกเวที ปั่นช้า ช้า..ถอยกลับมาปั่นข้างในลูก “มิ้นมันปั่น แถมปั่นเดินหน้าอีกพิธีกรต้องดึงกลับเพราะมันจะตกเวที

“อ้น ..กิจกรรมเข้าจังหวะหลานอ้นนี้ถ้าจะไม่ค่อยรุ่งเลยนะ” โมหันมาบอกผมพร้อมกับขำหลานผมด้วย

“อย่างแรง..โม ..หาอะไรอย่างอื่นให้ทำหรือไมให้โชว์คนเดียวไปเลย อย่าโชว์ร่วมกับเพื่อน..สงสารเพื่อน “ผมหันไปบอกโม โมขำหลานผม

“ท่าหนูถูกนะลูกแต่ผิดเพลงลูก ..ใครสอนมาลูก” พิธีกรถามมิ้น

“ลุงโอม”ไอ้มิ้นมันบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันรีบกระโดนแอบเลย

“ลุงโอมอยู่ไหนครับ ..สอนท่าดี้ดีนะครับ ไหนครับลุงโอม” พิธีกรเรียกไอ้โอม ผมบอกให้มันออกจากที่แอบเลยที่อย่างนี้มาแอบ ไอ้อั้มมันก็เอาเท้าดันไอ้โอมออก พ่อหันมามองแบบคาดหัวมันไว้

“อยู่หลังปู่” มิ้นบอกและชี้มาที่ทางพ่อผมกับลุงภานั่ง

“อ้อ รู้เลยครับ ว่าเกรียนเหมือนใคร ..”พิธีกรแน่นอนบ้านผมใครก็รู้จัก

“กรูไม่น่าสอนมันเลยวะ” ไอ้โอมมันพูด

“นี้หลานคุณภีมปภพหรือครับ ..หนูเป็นหลานปูภีมเหรอลูก”พิธีกรถามพ่อผม  พ่อผมนะขำมิ้นมันนะ แต่ก็อายไปด้วยแหละ ฮาๆ

“อยู่บ้านเป็นคุณย่า ออกนอกบ้านเป็นคุณปู่ ” มิ้นพูด ไอ้อั๋นมันฮาๆตกเก้าอี้เลย

“ตกลงจะเป็นคุณปู่หรือเป็นคุณย่าละลูก” พิธีกรถามมิ้น  “ตอนนี้เป็นคุณปู่ กลับบ้านค่อยเป็น....คุณย่า” มิ้นตอบได้น่ารักมาก พ่อผมกุมขมับเลย ลุงภาขำภาผม แน่นอนพวกผมนี้ฮากันมาก พิธีกรทำหน้างงไปเลยกับคำตอบหลานผม

“สงสัยจะสับสนหนักไปนะลูก อะนั้นไปหาปู่นะลูก อยู่นานพิธีกรก็เริ่มจะสับสน....ปู่เรียกแล้วลูกนะ..ก่อนไปทำยังไงลูก .โบ้กแท๊กซี่” พิธีกรบอกให้มิ้นลงมาหาพวกผม ให้โบ้กแทคซีก่อน บอกอะไรก็ทำนะหลานผมโบ้กใหญ่เลยแถมตามด้วยท่าจับเตารีดด้วย พอลงมาเสือหมอบอีกต่างหาก

“ขับดีดีลูก ดูไฟเขียวไฟแดงด้วยนะลูก” พิธีกร

“ดีนะครับ เป็นเด็กนั้นๆลืมท่านี้ยืนร้องไห้ลูกเดียว อันนี้ลืมท่า เอาท่ากรูนี้เหละวะ เรามาชมชุดต่อไปได้เลยคับ พี่อนุบาลสามของเรา” พิธีกร มิ้นวิ่งมาหาพ่อผม

“มิ้นทำไมเอาลุงไปประจานแบบนั้น ไม่ได้สอนเราเลยเรานะมาเต้นกับลุงเอง “ไอ้โอมมันบ่นมิ้นใหญ่เลยตอนนี้แฝดสามขึ้นบนเวทีแล้วเตรียมเต้น ไอ้มิ้นมันยืนผิงพ่อผมอยู่ และเสียงจัวหวะเพลงที่หลานแฝดผมเต้นก็ขึ้นมา เพลงขอใจเธอแรงเบอร์โทร

“มิ้นไปไหนลูก” พ่อผมเรียกมิ้นมันวิ่งไปหน้าเวที ไอ้อั๋นและไอ้โอ๊คมันอยู่หน้าเวทีบันทึกหลานๆแฝดผมเลยปล่อยมิ้นไปคงจะไปดูพี่ เด็กๆบนเวทีเต้นแล้วแต่พิธีกรยกมือให้หยุดก่อน

“มาอีกแล้ว อยากเต้นเหรอลูก” พิธีกรอย่าบอกนะว่าไอ้มิ้นนะ

“งั้นขึ้นมาลูก มา มา เด็กกล้าแสดงออกสนับสนุน”พิธีกรลงมาจูงมิ้นขึ้นไป

 “ไอ้มิ้น”พวกผม มันเอาอีกแล้วจะทำให้พ่ออยากหาอะไรคุมหัวก็งานนี้แหละ มิ้นขึ้นไปปยืนข้างๆแฝดผม พี่ๆหันมามองน้องมิ้นกันหมด และพอเพลงขึ้นเต้นได้เหมือนพี่ๆเลยท่าเหมือนกันหมดเพลอแรงกว่าอีก โย้กใหญ่เลย

“เพลงโปรดมัน”ผมหันมาบอกไอ้ดิม ไอ้ดิมมันบันทึกวิดิโอในมือถือบันทึกที่มิ้นเต้นจนเพลงจบ

“อย่าเพิ่งไปลูก ...เต้นโยกซะลุงอายเลย ..ดูท่าเราจะชอบเต้น ชอบเพลงนี้เหรอลูก”พิธีกรถามมิ้น มิ้นพยักหน้าว่าชอบ

“ครูหมีไม่ให้เต้น”มิ้นบอกพิธีกรว่าครูหมีไม่ให้เต้น

“คุณครูครับทำไมขัดใจเด็กครับ..เด็กอยากเต้นเพลงนี้ ..ครูขัดใจเหรอลูก “พิธีกรถามมิ้นมิ้นพยักหน้าหงึกๆเลย  ครูหมีหัวเราะเลย ผมว่าครูหมีอยากเลิกเป็นครูมันก็วันนี้แหละครับ

“ครูหมีบอกลุงว่าเพลงนี้ พี่ๆเขาเอาไปแล้วลูก ปีหน้านะลูกนะ ปีหน้าครูหมีเขาจะหามันกว่านี้อีกลูก เห็นครูหมีบอกว่าตอนพี่เขาซ้อมโดดไปซ้อมกับพี่เขา ไม่ซ้อมเพลงตัวเองเลยเต้นเพลงตัวเองไม่ได้...อืม” พิธีกรพูด
 
“ครูหมีไม่ใจดีเหรอลูก “ พิธีกรถามมิ้น

“ครูหมีใจดี ..นิดเดียว” มิ้นตอบพร้อมเงยหน้าทำตาปิ้งๆ  ฮาๆ ทั้งพวกผมและคนที่นั่ง

“ครูอะไรใจดีละลูก” พิธีกรถามมิ้นทำท่าคิดมีไหม 

“ครูต่าย...แต่ครูต่ายไม่อยู่” มิ้นบอกว่าครูต่ายไม่ เพราะว่าครูต่ายลาคลอดไปแล้ว

“ครูต่ายไม่อยู่แล้วครูต่ายไปไหนละลูก”พิธีกรถามมิ้น

“ครูต่ายกินแตงโมเข้าไป” มิ้นตอบ มันเกี่ยวกันตรงไหนวะหลานผมครับ

“ครูต่ายไม่อยู่ ครูต่ายกินแตงโมเข้าไป อ้อครูต่ายเลยไม่สบายเหรอลูก” พิธีกรถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามองทำตาปะลัลปะเลือก

“ครูต่ายกินแตงโมเยอะไป....ครูต่ายท้องแตก”  มิ้นตอบทำเอาพิธีกร ทำหน้างงกว่าเดิมอีก (ฮาๆ “อันนี้พวกผมไม่มีอะไรขำไปกว่านี้แล้วครับ)

“ครูต่ายท้องแตก “พิธีกรพูดย้ำและพอครูหมีเขาเข้าไปกระซิบกับพิธีกร

“ครูต่ายที่ท้องโตใช่ไหมลูก .” พิธีกรถามหลานมิ้นผม มิ้นพยักหน้าว่าใช่

“.ครูต่ายไมได้กินแตงโมเข้าไปนะลูก..ครูต่ายเขากินเด็กเขาไปลูก” พิธีกรบอกมิ้น มิ้นสะบัดมองพิธีกรทันทีพอบอกว่ากินเด็กเข้าไป

“ครูต่ายเขาไปคลอดน้องนะลูกนะ น้องอุแหว๊ อุแหว๊นะลูก ..ดูท่าเรานี้จะสับสนหลายเรื่องเลยนะเนี๊ยะ ..ลุงว่าส่งเราไปให้กองช่างเขาซ้อมก่อนดีไหมลูก “พิธีกรบอกหลานผม

“เดี๋ยวครูต่ายก็กลับมาแล้วลูก คราวนี้ไฉไลกว่าเดิมเพราะว่าครูต่ายไม่ท้องโตแล้ว”พิธีกรบอกหลานมิ้นผม

“มิ้นไม่เอาครูต่ายดีกว่า  มิ้นไม่อยากโดนครูต่ายกิน มิ้นอยู่กับครูหมีดีกว่า มิ้นรักครูหมีดีกว่า”มิ้นพูดกับพิธีกร 

“เปลี่ยนมารักครูหมีทันที แล้วไหนบอกครูหมีใจดีนิดเดียวไงลูก”พิธีกรถามหลานมิ้นผมครูหมียืนอยู่ข้างๆเวที

“ทำหน้าตาน่าสงสารจริง ...แต่เท่าที่ลุงคุยกับหนูนะลูก ..ลุงสงสารครูหมีมากเลยลูกเพราะว่าครูหมีนะภรรยาลุงนะลูก ดูท่าจะไม่ค่อยธรรมดอย่ารังแกภรรยาลุงนะลูกนะ” พิธีกรพูด
 
“งั้นกลับไปนั่งที่ก่อนนะ เดี๋ยวลุงจะให้รางวัลพี่ๆก่อน” พิธีกรบอกมิ้นให้ลงก่อนแต่

“เดี๋ยวลูก! มีรางวัลให้ด้วย อยากให้ตั้งแต่ท่าโบ้กแทกซี่แล้ว ยืนตรงนี้ก่อนลูก มีรางวัลลูก นั้นรางวัลมาแล้ว พี่ๆงงละซิท่าน้องมาเต้นแป๊ปเดียวน้องได้รางวัลเลย ..รางวัลให้เด็กกล้าแสดงออกหน่อย”พิธีกรเรียกมิ้นเอาไว้ก่อน ภรรยาปลัดอำเภอเดินถือกล่องรถบังคับมาให้มิ้น

“..เอาไปเลยลูก ..รถบังคับลูก..สงสัยประธานจะเป็นห่วงขี่เสือหมอบไม่ปลอดภัยเอารถบังคับไปใช้นะลูกนะ บับคับดีดีละลูก “มิ้นมันได้รางวัลด้วย รถบังคับด้วย ชุดที่ขึ้นไปเต้นมองมิ้นและเกาหัวกันหมดเลย มิ้นมันได้รางวัลได้ยังไง

“ของรางวัลโดยซุ้มตักไข่การกุศลครับพอเห็นตาเต้นโบก โบก โบก เลยรีบแพ๊คของรางวัลเลย” พิธีบอกว่าบูธตักไข่นั้นเองที่ให้รางวัลหลานผม

“เป็นเด็กที่ฉลาดมาเลยนะค่ะ น่ารักจริงๆเลยลูก เก่งมาเลยลูก” คุณหญิงภริยาท่านปลัดชมหลานมิ้นผม

“หนูอายุเท่าไหร่ค่ะ” ภรรยาปลัดเอ่ยถามหลานมิ้นผม เอานิ้งขึ้นมานับเลยแต่มันกางอยู่หน้านิ้วและ หันไปโชว์ว่าห้าขวบ เห้ย มันเพิ่งจะสามเอง

“ห้าขวบเหรอลูก” ภรรยาปลัดถามหลานมิ้นผม

“มิ้นสามขวบ พวกพี่ต่างหากห้าขวบ” อันนี้แฝดสามผมหันพูดบอกมิ้น มิ้นหันขวับไป

“ห้า” มิ้นยังยืนยันว่าห้าขวบภรรยาปลัดหันไปมองแฝดสามคนของผม

“พี่น้องกันใช่ไหมลูกหน้าตาน่ารักเหมือนกันเลย..ตกลงกี่ขวบลูก” ภรรยาปลัดถามมิ้นใหม่

“ห้า”มิ้นยังคงตอบห้ามีสะบัดบ๊อบใส่พี่ด้วย  “สามตางหากมิ้น “ แฝดสามของผม

“ห้า” มิ้นยังตอบห้าแต่น้ำเสียงเริ่มโมโหแล้วนะ   “สาม” แฝดสามคน ภรรยาปลัดหันไปมองไปแฝดสามผมสลับกัน

“ห้า” มิ้น  “สาม”แฝดสาม

“ห้า”แฝดสามผม อ้าวทำไมห้าละไม่สามแล้วเหรอคงขี้เกียจเถียงน้องแน่ๆ

“สาม” มิ้นหันตอบสาม ใช่มันถูกแล้ว พร้อมสะบัดหน้าไปมองพี่ๆแฝดคือโดนพี่ๆหลอกเลยตอบว่าสาม

“ตกลงน้องสามขวบใช่ไหมลูก”พิธีกรเปลี่ยนไปถามแฝดสามผม “ช่าย!” แต่ละคนตอบและพยักหน้าพร้อมกันหมด

“เชื่อพี่เขานะลูกนะ หนูสามขวบลูก  ห้าขวบนะพี่ๆเขานะลูกนะ อย่าไปแย้งพี่เขาลูก..มีแบบนี้ด้วย”พิธีกรบอกมิ้นผม ดูทำหน้าซิ

“ตกลงหนูสามขวบนะลูก  กว่าจะรู้ว่ากี่ขวบเล่นเอาเหนื่อย..ขอบคุณป้าอ้อยคนสวยก่อนลูกที่ให้รางวัลหนู”พิธีกรบอกมิ้น บอกให้มิ้นยกมือไหว้ มิ้นเขาน่ารักอยู่แล้วเรื่องพวกนี้พวกผมสอนหลานผมดี ยกมือไหว้น่ารักเชียว

“นั้นลุงมารอรับแล้วลูก เดินดีดีนะลูก ขับไปเลยก็ได้นะไหนไหนก็ได้รถแล้ว ลิมโบกินี่เลยนะลูกนั้นนะ” พิธีกรแซวมิ้นผม ไอ้เอสมันไปรับเพราะว่ามันอยู่หน้าเวที มิ้นวิ่งมาหาพวกผมอวดรถที่ได้มาใหญ่เลย และตามมาด้วยหลานแฝดผมเดินหน้าตามึนลงมากันทั้งนั้นเลยฮาๆ

“มิ้นได้รางวัลได้ไงอะปู่” มาริโอ้ถามพ่อผม แบบงงกับมิ้น   :m28:

“นั้นดิ..ได้ได้ไงอะ” ไอพูดและมองมิ้น    :hao4:

“ไอซ์ก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไอซ์อีกคน   :confuse:

“น้องมีนคิดว่ามิ้นเต้นตลกนะลุงดิม..คิก คิก คิก”น้องมีนดิมมันอุ้มอยู่พูดจาน่ารักแถมปิดปากขำมิ้นยังน่ารักได้อีก  :laugh3:

“ทำไมอยากได้รางวัลกันเหรอครับ ลุงซื้อให้คนละอย่างลูก “ ผมบอกเด็กๆ ค่อยยิ้มออกมาหน่อย แต่ที่ยิ้มกว้างหน่อย ผมนี้อิจฉาแอ้กับดิวจริงๆ ที่มันมีโอกาสมีครอบครัวที่น่ารักแบบนี้ พวกผมจะช่วยมันรักษาไว้ให้ดีที่สุด       
         
        เป็นอันว่าผมต้องพาไปซื้อของเล่นกันรถคนละคัน น้องมีนเขาไม่เล่นรถเขาเลยไม่เอาและยังบอกอีกว่าของเล่นเยอะแล้วไม่เอากลัวลุงๆเปลืองตังค์ มีหลานน่ารักแบบนี้ขอสักคนได้ไหม ผมคิดในขอแบบน้องมีนนะ แต่ถ้าแบบนี้คนเดียวยังคิดอยากจะเอามันกลับไปอยู่ที่เดิมวันละสี่เวลา ฮาๆ  ตอนนี้หลานๆผมเล่นรถกันที่หน้าหน้าบ้าน ผมเข้ามานั่งอ่านหนังสือพิมพ์  พ่อผมเขามีเรื่องงานคุยกับลุงภาเลยพากันไปคุยกันที่ห้องทำงาน แต่ผมคิดว่าไปจีบกันมากกว่าฮาๆ

“ลุงอ้น)))))))” มาริโอ้วิ่งเข้ามาหาผม  :hao7:

“มีอะไรลูก...เรียกซะลุงตกใจหมด”ผมถามาริโอ้

“รถไอ้มิ้นมันตกลงไปในน้ำอะลุง” มาริโอ้บอกผม

“ฮะ..เพิ่งจะได้มาวันนี้ลงน้ำเลยเหรอ” ผมถามาริโอ้ หลานมิ้นของลุงทำไมถึงได้ทำเช่นนั้นได้

“ช่าย! ..จริงไม่ได้ตกลงไปหรอกลุง”มาริโอ้พูดผมหันมามองหลาน  ตกลงยังไง

“มิ้นมันเอาไปวิ่งในน้ำ ....โอ้บอกมิ้นแล้วว่า..รถนะวิ่งบนถนน..แต่มิ้นไม่เชื่อโอ้..ลุงอ้นไปดูเองแล้วกัน” มาริโอ้พูด ไอ้อั้มมันกำลังอุ่นอาหาร มันขำผมใหญ่เลยผมเลย ส่งนิ้วกลางให้พร้อมออกไปเชยชมหลานมิ้นของผม
        ผมลงมาและมองไปที่บ่อปลาคาร์ฟของพ่อผม น้ำเท่าหัวเข่าพวกผมได้ ผมเห็นแล้วแหละเพราะน้ำมันใสมากรถอยู่ในน้ำสีรถมันสีเหลืองเห็นชัดเจนแถมตัวดีผมยังยืนบังคับอยู่บนบก ผมส่ายหัวเลย พรุ่งนี้ไปติดต่อกองช่าง ..แต่เอามิ้นมันไปซ้อมนะ รถไม่ต้องซ้อมแล้วพังอย่างเดียว

“มิ้น ..รถนะวิ่งบนถนนนะลูกไม่ได้วิ่งในน้ำลูก ..พัง .”ผมพูดและถลกขากางเกงลงไปเอารถขึ้นมาให้ มิ้นรีบหยบไปพร้อมกับเปิดประตูได้ด้วยรถที่มิ้นได้มาและเขย่า เอาอะไรใส่ไปในนั้นนะ ออกมาแล้วเป็นตัวการ์ตูนเรโก้

“นั้นของพี่นี้มิ้น..เอาคืนมาเลย” ไอ รีบมาแย้งตัวการ์ตูนเขาคืนไปไอเขารักของเขามากเขาสะสมเรโก้อยู่

“พี่ไอ ..ขอโทษมาริโอ้เลย ..มาริโอ้บอกว่าไม่ได้เอาไปพี่ไอก็ไม่เชื่อ” มาริโอ้เกิดศึกงอนอีกแล้วมาริโอ้ถึงกับสะบัดบ๊อบเข้าบ้านทันที ผมหยักไหล่

“พี่ขอโทษ พีไม่รู้ว่าไอ้มิ้นมันจะเอาไปนิโอ้..เพิ่งจะมางอนพี่นี่นะ..มันตั้งสองวันไปแล้วนะโอ้” ไอพูดพร้อมกระโกนตามหลังมาริโอ้ที่เดินเข้าบ้านไป  ผมมองตัวแสบที่เขย่ารถมีแต่น้ำออกมาทั้งนั้นผมว่าเครื่องเคราพังหมดแล้วมอเตอร์อะไรพังหมด ไม่กี่ชั่วโมงเองแสบเอ้ย! จำเริญหลานรักของผม

“พี่อ้นพาหลานไปอาบน้ำดีกว่ะจะได้ทานข้าวกัน” อาร์มเดินออกมาบอกผมและพาแฝดสามผมเข้าไป ผมก็อุ้มมิ้นขึ้นอาบน้ำ

“มิ้นคืนนี้นอนกับลุงไหม..พรุ่งนี้ลุงไปทำงานแล้ว อาทิตย์หนึ่งแนะกว่าจะได้กลับว่าไงมิ้น”ผมถามมิ้น

“นอนลุง”มิ้นบอกผม ผมยิ้มไอ้โอมมันได้ยินว่ามิ้นจะนอนกับผม

“จริงเหรอมิ้นลูก..โอ้วเย้ ..พี่อ้น..เขาขอไปยิงเสปิมนะพี่อ้น ..เขาไม่ได้ยิงมาจะสองเดือนแล้วเดี๋ยวท่อมันตัน” ไอ้โอมมันรีบขอผมเลย

“เออ ..ไปเลย..เรื่องของมรึง”ผมบอกไอ้โอมมันรีบขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมก็พามิ้นไปอาบน้ำห้องน้ำในห้องนอนผม มิ้นหยิบของเล่นที่ต้องเอาไปเล่นในห้องน้ำผมซ้อมให้หมดแล้วแต่ซ้อมแบบย้ายอาหลั่ยอันนั้นมาใส่อันนี้ทำให้หุ่นขนอาจจะคนละสีไปบ้างแต่ดีกว่าหุ่นยนแขนขาดนะผมว่ามิ้นเล่นไปผมอาบน้ำไปด้วย
        ผมก็พามิ้นลงมาทานอาหารกับบรรดาแฝดผม วันนี้ลุงภาค้างกับพ่อผมเลยพาแฝดมานอนด้วย น้องเซนแซนเขากลับมาแล้ว ผมนั่งทานอาหารเย็นไอ้โอมมันรีบชิ้งออกไปเลยมันเร็วจริงๆ  พอทานอาหารเสร็จก็ให้นั่งเล่นกันพักหนึ่งและผมก็อุ้มมิ้นขึ้นไปนอน หลานแฝดผมนอนเร็วเพราะเหนื่ยอมิ้นทำท่าจะง่วงแล้วด้วยผมก็อุ้มขึ้นไปนอนที่ห้องพาสวดมนต์อย่างดีและเค้งหัวลงหมอนปิดไฟแล้วด้วยเหลือไฟหัวเตียงดวงน้อยๆเอาไว้

“ฮึก ฮึก ฮึก” เสียงมิ้นร้องไห้งองแง ผมรีบลุกทันที ว่าเกิดอะไรขึ้น “ มิ้นร้องไห้ทำไมลูก” ผมถามมิ้น

“อยากนอนลุงโอม ..ฮือๆ” นั้นไงงานเข้าเลยผม ร้องไหญ่เลยไอ้โอม ความซวยมาถึงแล้วผมก็รีบกดมือถือหาไอ้โอมทันที   :monkeysad:

 “ไอ้โอมมรึงไปยิงเสปิมที่ไหน”ผมถามไอ้โอม  “บ้านลูกจ่าเฉยนะพี่ พอดีจ่าไม่อยู่” ผมรู้จักเพราะว่ายิ่งมาก่อนมันฮาๆ  งั้นไปเซอไพรส์มันดีกว่า ผมกดวางสายและพามิ้นไปเลยขับไปหามันเลยบ้านจ่าเฉยมีลูกชายน่ารักบ้านจ่าแกติดถนน ผมจอดรถและบีบแตร มีเปิดหน้าต่างออกมาดูพร้อมกันชุดวันเกิด

“มิ้นเรียกพ่อโอมซิลูก”ผมบอกมิ้น มิ้นลุกขึ้นผมเปิดกระจกรถ 

“พ่อโอมกลับบ้าน พ่อโอมกลับบ้าน” นั้นไงได้เรื่องเลย ลูกจ่าเฉยชื่อขวัญ หันขวับมามองไอ้โอมทันทีและรีบทุบไล่มันเลย ผมนั่งกดมือถือรอไอ้โอมนั้นไงวิ่งแจ่นออกมาพร้อมกางเกงบอกเซอร์ตัวเดียวหอบเสื้อผ้าออกมาด้วย

“ไปเลยนะ พี่ลูกก็ไม่บอก ไปแล้วไม่ต้องมาเลยนะ “น้องเขาไล่มันใหญ่เลย ผมก็สตาร์รถแล้วครับ

“พี่โอม”อ้าวน้องเขาเรียก ไอ้โอมันหันไปมอง “ปึก” นั้นน้องเขาปาออกมาด้วยกล่อง..ผมรู้ว่ามันคือกล่องคอนดอม

“คืนมาทั้งกล่องนี้คือตัดกันสิ้นเยื้อขาดใยใช่ไหมจะเนี๊ยะ” ไอ้โอม ผมขำมันเลยมิ้นมันแซบมาก ไอ้โอมเข้ามานั่งในรถ

“ทำไมยังไม่ได้ยิ่งประตูเหรอมรึง”ผมถามไอ้โอม  “ยังดิพี่กำลังเล่นเกมส์และกำลังยิง..แต่ดันมี่เด็กมาเรียกพ่อกลับบ้านน้องเขาเลยไม่ต้องยิ่งแล้วกลับไปและไม่ต้องมาอีก พี่อ้นอะแกล้งกันชัดชัดเลย” ไอ้โอมมันพูดผมขำและพากันกลับบ้านช่วยไมได้อยากทำให้หลานผมติดมันเอง มิ้นข้ามมานั่งกับไอ้โอม เอานิ้วใส่ปากคือจะนอนแล้ว

“โอมมิ้นมันรักมรึงมากนะ...ดูแลมิ้นลูกรักมรึงดีดีเลยนะ “ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันก้มลงหอมลูกมิ้นของมัน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นVSลุงดิม ความน่ารักของมิ้นเป็นเหตุ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 09-10-2015 21:43:38
น้องมิ้นน่ารักมากๆๆๆ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นVSลุงดิม ความน่ารักของมิ้นเป็นเหตุ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-10-2015 23:40:13
 :laugh: มิ้นแสบ น่ารักได้ใจจริง ๆ โผล่ทีไรขำทุกที
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันลุงอ้นVSลุงดิม ความน่ารักของมิ้นเป็นเหตุ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 10-10-2015 08:00:55
 :jul3:  สงสารคุณน้องมิ้นจริงๆลูก  เกรียนแต่น้อยเลย   :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพททำไมไม่ฟังพี่(แพทหายไป)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-10-2015 17:26:03
พี่ดิม VSน้องแพท
  ผมกำลังเดินทางกับไอ้อ้นและเพื่อนๆผม ไอ้หนึ่งมันรีบกลับมาเพราะว่ามันเกรงใจพวกผม ผมอุตสาให้มันพักไปอยู่กับพ่อแม่มันและพาหลานลูกชายคนแรกของมันไปให้ทานดูแต่มันดันรีบกลับ มันไม่อยากทิ้งให้พวกผมลุยงานกันเอง เรียกได้ว่าเพื่อนตายเลยทีเดียวไอ้หนึ่ง ผมโทรหาแพทเพราะว่าผมเป็นห่วงแพทผมส่งข้อความครั้งสุดท้ายผมคิดว่าที่นั้นคงบ่ายโมงแพทน่าจะทานข้าวและยังไม่ตอบกลับจนป่านนี้แล้วแพทยังไม่โทรกลับหรือว่ส่งข้อความกลับหาผมเลย ผมรอสายโทรติดแต่ไม่มีคนรับ

“มีอะไรวะดิม”อ้นมันถามผมคงเห็นสีหน้าผมไม่ค่อยดี

“โทรหาแพทไม่ติดว่า”ผมบอกไอ้อ้น  “กรูเป็นห่วงวะอ้น” ผมบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันพยักหน้า

“เอาอย่างนี้กรูโทรหาต้าขอเบอร์แพททริค “อ้นบอกผมจะโทรหาต้าร์ขอเบอร์แพททริค มันจะบ้าเหรอมันเพิ่งขย่มนอ้งเขามาโทรหารต้าร์ ต้าร์ไม่กระทืบมันเหรอแต่ต้าร์เขามีเหรอ

“แพททริคนะเพื่อนต้าร์กรูจำได้ดี..และรู้ว่ามันนะไม่ใช่แมนไม่ใช่รุก”ไอ้อ้นมันบอกผม

“ฮัลโลเมียจร๊าเมีย .โทรมาเม่งเลย ใช่พี่ยอมรับว่าพี่ขย่มเขาจริง...เพื่ออะไร..เพื่อเพื่อนดิมของพี่ไง ได้มาจัดการไอ้ดิมเอง”ผมก็อ้าปากค้างซิครับ มันเกี่ยวกับผมตรงไหน จู๋ก็จู๋มัน เสปิมที่มันยิงออกไปก็เสปิมมัน

“โทรหาแพททริคนะไอ้ดิมมันโทรหาแพทไม่ติดมันหงุดเหมือนประจำเดือนจะมา ได้ยินข่าวว่าแพทโทรมาง้อมันนิที่รัก เอาเอาเบอร์มาให้พี่หน่อย ส่งมาให้พี่ก็ได้โอเค ...รักน่ะจ๊วบๆ” ไอ้อ้นมันพูดผมคิดว่ามันคงคิดได้แล้วว่ามันควรรักใคร มันเฮิร์ทเรื่องโจอยู่เหมือนกันผมก็เห็นด้วยนะ ต้าร์มันไม่ได้ผิดอะไร ต้าร์ดีกับมันด้วยซ้ำและที่สำคัญเป็นเพื่อนแพทด้วยอันนี้ไม่ค่อยเข้าข้างเลยผม

“เดี๋ยวกรูโทรหาเมียน้อยกรูให้” ไอ้อ้นมันพูด ผมคิดในใจคนที่ร้อยได้ไหมคนนี้

“แพททริค พี่อ้น ใช่ พี่รู้ว่าพี่แซ่บ แต่เข้าเรื่องนะแพทละครับ อะไรนะ น้องแพททริคออกมาตั้งแต่เมื่อวานเขาเรียกตัวกลับด่วน โธ่น้องแพททริคพี่กำลังจะไปแล้วใครจะให้พี่แซ่บละครับ โอเคครับ ครับผมขอบคุณครับ “ไอ้อ้นมันพูดไม่วายเรื่องอย่างว่าทุกที

“ไอ้ดิม แพททริคออกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”ไอ้อ้นบอกผม ผมยิ่งใจไม่ดีใหญ่เลยผม แพทจะทำอะไรอีกไหมนะ

“เรารีบไปเถอะวะ กว่าจะถึงที่นั้นก็บ่ายสองบ่ายสามพอดี “ ผมรีบพูดผมอยากรีบไปให้ถึงให้เร็วที่สุดขอให้ได้เจอแพทยืนทำหน้าตาเก็กๆใส่ผม ผมจะดีใจมากเพราะว่าใจผมกังวลจนบอกไม่ถูกนี้ขนาดน้องเขายังไม่ได้บอกว่ายินดีเป็นแฟนผมเลยนะ ผมยอมรับว่าผมรักน้องเขาไปแล้ว เป็นห่วงและยิ่งแพทเป็นคนใหม่ไฟแรง เหมือนผมตอนเข้ามาทำงานใหม่ๆ อีกด้วยผมรู้ดีว่าเป็นยังไง ลุยไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

“ทำไมเหมือนมีเรื่องเลยวะอ้น” ผมลงจากเครื่องบินเจทส่วนตัวเพราะว่าพวกผมมากันแค่ไม่กี่คนและเครื่องบินลำใหญ่จะตามมาไม่เกินอีกสองวันหลังจากที่พวกผมแพ๊คทุกอย่างเพื่อนำกลับ ผมเดินลงมาถึงก็ยืนมองและคนที่ดูแลหน่วยนี้เขาก็เดินมาหาพวกผม

“เกิดอะไรขึ้นที่นี้ครับพี่”ผมถาพี่ที่รับหน้าที่ดูแลแทนผมสองคนระหว่างที่เดินทางกลับไป

“ไปคุยกันด้านในได้ไหมครับ”พี่เขาบอกผมกับอ้นแสดงว่าเรื่องใหญ่

“คุณแพทอยู่ไหนครับ”ผมถามหาแพททันที

“นั้นแหละครับคุยกันด้านในครับคุณดิม” เขาบอกว่าคุยเรื่องแพทด้านในเอาแล้วดิมผมใจร้อนมากเลยผมรีบเดินเข้าไปในห้องบัญชาการเล็ก ๆ

“พอดีมีคนของเราได้รับสายรายงานมาว่าคนร้ายได้ใช้ช่องทางกั้นระหว่างช่องแคบที่จะข้ามาหมู่บ้านเพื่อเดินทางไปนำเด็กๆจะเอาไปฝึกเป็นกองกำลังแพทและลูกน้องผมอีกสี่ห้าคนได้เข้าไปในนั้น”ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะผมส่ายหัวเลย ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นเลยแพท

“เราถูกซุ้มโจมตีทุกคนแตกกระจายหนีเพื่อเอาตัวรอด เราพบเจอสองนายที่บาดเจ็บและได้ติดต่อเพิ่มอีกสองนายหนีไปให้ชาวบ้านอีกฝั่งช่วยไว้ได้แต่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหนึ่งนาย “พี่เขาพูดแต่ไม่มีแพท

“คุณแพทละ” ผมถามทันที


“ทางเราหาคุณแพทไม่เจอ” กระเป๋าที่ผมถือหลุดมือเลย

“คุณว่าอะไรนะ”ผมถามอีกครั้ง

“เราพยายามแล้ว..แต่หาคุณแพทไม่เจอ ..เราหากันทั่วแล้วและไม่มีการติดต่อ เราเข้าไปในหมู่บ้านด้วยแต่ไม่มีวีแววทุกอย่างเงียบมากและเขาก็เหมือนจะไม่ให้เราเข้าไปใกล้มากด้วย..เขาพยายามให้เราออกจากนี้ให้เร็วที่สุดคุณดิม คุณอ้น ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น “พี่เขาพูดว่าพยายามหาแล้ว ผมว่าไม่แน่นอนไม่ได้พยายามมากพอและเขายังบอกว่าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“ผมรอคอนเฟิร์มคุณแพทหายสาปสูญ เพราะพวกมันไม่ปล่อยใครไว้แน่พวกมันเป็นพวกกลุ่มหัวรุ่นแรง คุณแพทคง”เขาพูด

“ผมไม่เชื่อจนกว่าผมจะได้เห็นว่าแพทหมดลมหายใจจริงๆ ผมไม่มายืนเดาเหตุการณ์แบบคุณหรอก การที่คุณบอกว่าพยายามแล้วไหนละ ยังยืนหัวโด่อยู่นี้อยู่เลย”ผมพูดไอ้อ้นมันกันผมไว้ มันรู้ว่าตอนนี้ผมเดือดแล้ว

“ตามใจคุณนะ ผมจะไม่ให้คนของผมเข้าไปเสี่ยงเพราะว่าอาจจะไม่ได้กลับมา “เขาพูดอย่างนั้น

“เกิดอะไรขึ้นวะดิม” ไอ้หนึ่งมันเดินเข้ามาถาผมกับไอ้อ้น

“น้องแพทพวกกรูหายไปวะ”ไอ้อ้นมันบอกไอ้หนึ่ง เพื่อนผมไอ้หนึ่ง ไอ้เนส ไอ้สัญชัย สามคนนี้เรียกว่ามือพระกาฬของทางค่ายฯพ่อผมด้วย

“ผมของตัว เพราะว่าผมต้องไปเตรียมตัวพรุ่งนี้เครื่องบินลำเลียงจะมาพาทุกคนออกไปจากที่นี้ ฐานทีนี้จะปิดลงทันที”เขาบอกว่าจะไปทั้งที่แพทผมหายไปนี้นะ

“เอาไงดีวะดิม”ไอ้อ้นถามผม

“กรูจะไปหาแพททีหมู่บ้าน ..กรูไม่เชื่อจนกว่ากรูจะพาแพทกลับมาด้วยตัวกรูเองไม่ว่าสภาพไหนกรูก็จะไปเอามา”ผมบอกไอ้อ้น ผมเดินกลับออกมาด้านนอก

“ผมจะเข้าไปด้านในพวกคุณจะกลับกันก็ได้ผมไม่ว่า...ผมจะไปค้นหาคุณแพท..ผมไม่ทิ้งใครไว้แม้แต่ศพเดียว”ผมพูดกับคนที่ช่วยผมดูแลทีนี้เขามีประสบการณ์ผมเข้าใจ

“ดิมกรูไปด้วยวะ” ไอ้อ้นมันพูด

“พวกกรูด้วยวะ “ไอ้กรมันพูดและเพื่อนๆผม ผมพยักหน้าว่าดี ผมมองไอ้คนที่ป๊อดที่สุดทั้งที่มันมีอำนาจว่ายังไง

“พวกผมด้วยครับพี่...ผมเห็นด้วยกับคุณดิมเรามาด้วยกันเรากลับด้วยกัน “มีนายทหารอีกสามนายพูด
“แต่ผมไม่อาจจะการันตีว่าคุณจะได้กลับมากันไหมแม้กระทั้งผม”ผมหันไปบอกอีกสามคนดูซิจะถอยหลังไหม

“ผมคิดว่าผมหาทางกลับกันเองได้พี่” น้องๆเขาพูดผมหันมาหลักคิ้วให้คนตรงหน้าผม ผมรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อออกปฏิบัติหน้าทีชุดของผมชุดนี้เรียกว่าชุดจัดเต็มไม่ได้แค่ไปออกหน่วยแต่ไปออกรบเลยดีกว่า ไอ้อ้นด้วย ผมเป็นแพทย์ทหารที่รักษาคนได้แต่เวลาออกรบต้องออกรบได้เหมือนทหารกล้าเช่นกัน ผมใช้เวลาเตรียมตัวอยู่พักหนึ่งก็รีบลงมาผมกระโดดขึ้นรถฮัมรี่กันและขับตรงไปที่หมู่บ้าน ผมคิดว่าแพทต้องอยู่ที่นั้น เพราะจากที่เกิดเหตุมันไม่ไกลกันเท่าไหร่แต่แพทจะอยู่ในสภาพไหนผมภาวนาขออย่าให้แพทเป็นอะไรไปเลย ผมคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตของผม ทันทีที่รถฮัมรีเข้าไปในหมู่บ้านผมจอดด้านหน้าทางขึ้นบ้านปูนสองชั้นดูท่าจะซอยด้านในหยิบเลย ผมเดินขึ้นตามทางบรรไดลาดชัน ทันทีทีผมเข้าไปด้านในก็มีพวกในนั้นออกมาต้อนรับขับสู้กันเยอะแยะหน้าตาแต่ละคนบอกได้ว่าไม่ต้องการมิตร

“มรึงมาหาใคร” คนที่ดูจะน่าเกรงขามที่สุดเข้ามาถามผม

“มาหานายมรึง” ผมตอบพร้อมพยักหน้าผมทำท่าจะเดินแทรกเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะคุยกับลูกสมุน

“มรึงกลับไปซะ...พวกมรึงเป็นทหารฝั่งโน้นใช่ไหม...กลับไปซะ...รีบไสก้นมรึงกลับกันไปจากทีนี้  “มันพูดว่าให้พวกผมไสก้นไปจากที่นี้เลยเหรอ ผมหันมามองไอ้อ้นและ

“ผลั๊ก ...ผลั๊ว” ผมจัดไปต่อยไปสองหมัดติดปกติมัดเดียวก็พอ  “ตุ๊บ” ร่างนั้นล่วงลงไปนอนแน่นิ่งเลย

“เห้ย”พวกมันร้องออกมาพร้อมกัน พวกเพื่อนผมมันชินแล้วกับหมดของผม 

“ไอ้สัดสลบเลยวะ” เพื่อนมันตรงเข้ามดูและ  ทุกคนก็อวดปืนใส่พวกผม ผมมองไม่ได้อยู่ในสายตาพวกผมเลยผมหันไปหยัพไหล่กับเพื่อนๆผมบ้างและ

“ปึก...แกร็ก” ปื่นพวกผมบ้าง รุ่นใหม่ไฉไลกว่าเยอะแถมของแท้ ไม่ใช่ของก๊อบหรือหาซื้อมาจากตลาดมืด

“แน่ใจนะว่าจะแลกกับพวกพี่ ...ของพี่ไมได้ออกทีละนัดนะ มันออกมาเป็นชุด ชุด” ไอ้อ้นมันพูดพวกมันมองหน้ากันว่าเอายังไง

“พอ..”เสียงดังมาจากด้านหลังนายพวกผมมันเดินออกพร้อมกับพ่นควันจากไปส์ ไม่ต่างจากเจ้าพ่อมาเฟียร์

“พวกคุณบุกมาบ้านผมทำไมกัน “ เขาถามพวกผม ผมเดินเข้าไปหาเขาทันที

“คนของผมหายไปหนึ่งคนและผมคิดว่าเขาอยู่ในหมู่บ้านนี้ เมื่อวานมีการปะทะกันเกิดขึ้น “ผมพูด คนตรงหน้าผม เขาเงยหน้ามองผมและ

“คุณคิดว่าพวกผมจะจับคนของคุณมางั้นเหรอครับ “เขาถามผม ผมแสยยะยิ้มให้ ว่าผมคิดอย่างนั้นจริงๆ

“ถ้าอย่างนั้นคุณคิดผิดแล้วและที่ผมทราบคนของคุณโดนฝ่ายไหนก็ไม่รู้อาจจะหลงมาเพื่อขนของผิดกฏหมายข้ามแดนแต่คนของคุณดันซวย..ไปปะทะกับมันเขา ผมว่าคนของคุณคงไม่รอดแล้วป่านนี้”มันพูดทำให้ผมนี้ขึ้นเลย

“อย่าไอ้ดิม” ไอ้อ้นมันดึงแขนผม

“แต่ถ้าคุณไม่เชื่อก็หาเอาแล้วกัน...ระวังตัวเองด้วยนะ..งานนี้ผมไม่รับผิดชอบ..ทางที่ดีอย่าอยู่นานด้วยคนในนี้เขาจะเดือดร้อน ผมเชื่อว่าการที่มันได้ตัวคนของคุณไปแล้ว ยากที่มันจะปล่อยให้ลอยนวล ”คนตรงหน้าผมพูดและเดินหันหลังเข้าไปทันที ผมนี้ฉุนกึกเลย ได้ให้ผมหาเองได้ พวกผมพากันเดินออกแต่จะหายังไงนั้นซิ ผมเดินออกมาที่รถฮัมวี พวกไอ้หนึ่งมันรออยู่แล้วผ

“แยกย้ายกันหาวะ” ไอ้อ้นมันพูด ผมใจไม่ดีเลย แพทอย่าเป็นอะไรไปนะพี่คงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตพี่เลยแพท
******************************************************************************************************************************
แพท ผมนอนอยู่ในโรงแห่งหนึ่งผมนอนอยู่บนกองฟาง ผมขยับเขยือนแทบไม่ได้เลย ผมจำได้ว่าผมมากับพี่ๆเพราะว่ามีสายรายงานว่าคนร้ายกำลังข้ามผ่านช่องทางหุบเขาพวกนี้มันชอบมาพาเด็กเอาไปตั้งแต่วัยเก้าขวบสิบขวบออกไปจากหมู่บ้านเพื่อไปเป็นกองกำลังทางทหารผมมาดักที่ผมยอมขัดสั่งพี่ดิมเพราะว่าผมเป็นห่วงเด็กน้อยอยู่คนหนึ่งเขาชอบติดตามพ่อเขาเข้าไปในฐานที่ผมอยู่และพ่อเขาก็เอาพวกซีดีหนังไปขาย ผมรู้สึกถูกชะตากับเขา เขาชื่อราเฮ็มหน้าตาหล่อเหลาผมชอบเอาขนมมาฝากทุกครั้งที่ผมเข้ามา แต่พวกผมถูกพวกคนร้ายยิงสวนมันมีคนมากกว่าที่พวกผมได้รับรายงานทำให้พวกผม ต้องแยกกันหนีตายผมพยายาติดต่อที่ฐานเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครติดต่อได้เลย  พวกผมยิงสวนพวกมันและวิ่ง วิ่งจนร่างผมตกลงทางลาดชันและกลิ้งลงมาร่างผมกระแทกพวกต้นไม้และกลิ้งๆลงมา จนถึงฐานน้ำไหล ผมรู้สึกว่าผมขยับไม่ได้หน้าจะซีโครงหักร่างกายผมบอบช้ำมากจากการกระแทกลงมาตลอดทางลาดชัน ผมกำลังจะหมดสติผมเห็นเขาเด็กคนนั้นและผมก็หมดสติไปจน

“โอ้ยย”ผมรู้สึกตัว รู้สึกเจ็บปวดเหมือนร่างผมจะแตกสลายยังไงก็ไม่รู้

“พ่อพี่เขาเลือดไหลไหญ่เลยพ่อ”เสียงเด็กคนนั้นผมจำได้ดี ผมค่อยลืมตาขึ้นเด็กน้อยคนนั้นและอีกคนที่เป็นพ่อของเด็กเขาช่วยผมมานั้นเอง ผมทำจะขยับแต่ก็

“โอ้ยย “ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 

“พี่โดนเศษไม้แท่งเข้าที่หัวไหล่ พี่คงเจ็บมากเลย ผมไม่รู้จะช่วยพี่รูปหล่อยังไง “เด็กน้อยบอกผม ผมก้มมองจริงด้วยแต่ตอนนี้มีผ้าพันไว้เลือดทีไหลซึมออกมา

“ผมต้องพาคุณมาหลบที่นี้เพราะว่าพวกกองกำลังจากทางเหนือมันกำลังร่วมกันต่อต้านให้พวกคุณกลับออกไป รู้ว่ามีคนหลงเข้ามาในนี้จากการปะทะพวกมัน  พวกมันกำลังจะตามล่าคุณ” ผมได้ฟังถึงกับกลืนน้ำลายลงคอผมคงทำให้ครอบครัวนี้ตกในที่นั่งลำบากที่ช่วยผม

“คุณช่วยผมทำไมคุณสองคนพ่อลูกจะลำบาก”ผมพูดด้วยน้ำเสียงทีแผ่วเบา

“ผมเชื่อพวกคุณมาดีแต่คนอื่นนะเขานะคิดผิดหลงผิดไปตามคำพูดพวกที่มันจ่องแต่จะยึดอำนาจจากคนที่นี้..ผมและชาวบ้านแค่ไม่กี่สิบคนสู่พวกมันไม่ได้หรอกแม้ว่าเราจะเข้าข้างคุณมากแค่ไหนก็ตาม”พ่อของฮาเล็มบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมเข้าใจตอนนี้ผมปวดแผลมากที่สุด

“พี่ทานขนมปังนี้ก่อนนะและพี่จะได้กินยา”ฮาเร็มบอกผมพร้อมกับค่อยๆประครองผมเพื่อจะได้ทานขนมปังจากมือเด็กน้อยที่ป้อนผมผมอดอมยิ้มไม่ได้

“เราคงมีแค่ยาแก้ปวดให้คุณตอนนี้..ผมอยากจะพาคุณกลับไปฐานของคุณนะแค่คนของผมแจ้งว่าทหารที่นั้นได้เข้าพาคุณกลับแต่คนบางกลุ่มของที่นี้เขาผลักใส่ให้พวกคุณออกให้เร็วที่สุด..ผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาพากันออกไปหรือยัง”พ่อของฮาเร็มบอก ผมพยักหน้าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผมคงไม่รอด พอผมทานขนมปังเสร็จฮาเร็มก็ป้อนผมด้วยยาแก้ปวดเพื่อบรรเทาอาการปวดเท่านั้นเอง

“โอ๊ะ ....โอ๊ะ ..โอ้ยย...”ผมร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้งเมื่อผมต้องนอนราบลงกับพื้นมันแสนจะทรมาร ร่างกายผมเหมือนจะบอบช้ำเอามากๆ ผมนึกถึงคำพูดพีดิมที่เขาบอกผมว่าห้ามเข้ามาในบ้านเขาใจไม่ดี 

“พี่ดิมแพทขอโทษ”ผมพูดเบาๆ

“พ่อเราจะทิ้งพี่แพทไว้ที่นี้เหอรราเฮ็มเป็นหวงจัง” ราเฮ็มบอกกับพ่อเขา

“เราจำเป็นราเฮ็ม..แต่เราจะรีบเข้ามาดูพี่เขาตอนนี้ออกไปก่อนเพื่อว่าจะมีคนจากทางโน้นเข้ามาตามหาเขาเราจะได้บอกเขาได้ถ้าเราหลบอยู่ที่นี้เราจะไม่มีหนทางช่วยเขาเลยราเฮ็ม”พ่อของราเฮ็มพูด

“คุณสองคนไปเถอะผมอยู่ได้”ผมบอกเขา พ่อของราเฮ็มพยักหน้า ราเฮ้มมองผมแบบไม่อยากทิ้งผมไป ผมได้แต่นอนมองไปขนเพดานที่ผมอยู่นะตอนนี้เป็นเหมือนตึกร้างมีแค่กองฟางให้ความอบอุ่นเท่านั้น สภาพผมตอนนี้เหมือนคนนอนรอความตายก็ไม่ปาน นี้แหละทีเขาเรียกว่าเป็นทหารได้มากกว่าที่คิด ผมค่อยๆหลับตาลง ภาพพ่อผมตอนที่ผมยังคงเยาวัยว์พ่อผมแต่งชุดทหารไปออกรบ ไปออกหน่วย ไปร่วมรบผมได้แต่กอดน้องๆ เพื่อรอพ่อกลับบ้านหัวใจที่หวาดกลัว กลัวพ่อจะไม่ได้กลับมา เป็นทุกครั้งที่พ่อบอกว่าพ่อจะไปลุยงาน ทุกครั้งที่พ่อไปผมกับน้องๆต้องมานอนด้วยกันเพราะว่าความกลัว กลัวพ่อจะไม่ได้กลับบ้านน้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพททำไมไม่ฟังพี่(แพทหายไป)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 10-10-2015 17:53:10
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท แพททำไมไม่ฟังพี่(แพทหายไป)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-10-2015 20:18:49
 :hao4: แพทนี่หาเรื่องจริง ๆ พี่ดิมจะหาแพทเจอมั๊ย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท พี่ดิมเป็นฮีโร่ช่วยน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-10-2015 13:50:59
พี่ดิม VS แพท ผมเดินคนหาแพททุกทีในหมู่บ้านถามว่าได้รับความร่วมมือไหมแต่ไม่มากเท่าที่ควรและพวกผมก็พบเจอแพทหรือแม้แต่เบาะแสที่จะบอกได้ว่าแพทยังอยู่ที่นี้ไหมยังมีชีวิตอยู่ไหม ผมตะเวรหาจนทั่ว

“หนึ่ง..เป็นไงบ้างวะ”ผมส่งข้อความหาหนึ่งเพื่อนผม

“ยังไม่มีวี่แววเลยวะ..และคนที่นี้เหมือนพากันเปิดปากเงียบเลยวะหรือว่าแพทไมได้หลงเข้าในนี้วะ” ไอ้หนึ่งมันบอกผม ผมใจไม่ค่อยดีเลยพูดตรงๆ

“งั้นถอยออกมาก่อนวะ”ผมบอกไอ้หนึ่ง

“ได้เจอกันที่เดิม”ไอ้หนึ่งมันบอกผมคือจุดที่เราแยกย้ายกัน ระหว่างที่ผมเดินอยู่นั้นผมเห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากร้านขายยาที่นี้ ผมจำเขาได้ดีเขาคือพ่อของเด็กที่เข้าไปในค่าย ผมรีบเดินไปหาเขาทันทีไอ้อ้นรีบวิ่งตามผมผมยังไม่ได้บอกอะไรมัน

“คุณ”ผมเรียกเขาไว้ เขาหันมามองผมและอ้นและรีบเดินเข้าไปทางมุมตึก

“ผมต้องการความช่วยเหลือ”ผมบอกเขา

“คุณหมายถึงคุณกำลังตามหาคนของคุณ” เขารู้จุดประสงค์ของผม ผมหันมามองไอ้อ้น ผมพยักหน้าว่าใช่

“พวกผมเจอเขา..เขาได้รับบาดเจ็บเรียกได้ว่าสาหัส ผมไม่สามารถพาเขาออกไปหาสถานพยาบาลได้ “ เขาบอกผม ผมพยักหน้าแค่รู้ว่าแพทอยู่ที่นี้ผมก็ดีใจแล้ว

“งั้นตามผมมาผมจะพาไปที่บ้านผมก่อน...และผมจะพาคุณไปหาเขา” เขาบอกผม ผมพยักหน้า

“เดี๋ยวผมขอบอกเพื่อนผมก่อนให้ติดต่อฐานว่าคนของผมยังอยู่เขาจะได้เข้ามารับ”ผมบอกคนที่ให้ความช่วยเหลือแพทไว้ เขาพยักหน้า ผมก็จัดการวอหาไอ้หนึ่ง

“หนึ่ง กรูรู้แล้วว่าแพทอยู่ไหน กรูอยากให้มรึงเข้าไปที่ฐานและแจ้งเขาว่าเราเจอแพทแล้วให้เขารอเรา”ผมบอกหนึ่งเพื่อนผม

“มรึงสองคนไหวเหรอวะ” ไอ้หนึ่งถามผม

“ไหวหนึ่ง..เอาตามนี้วะ “ผมบอกไอ้หนี่ง  “เออ ..กรูจะรีบเข้ามา..ระวังตัวนะมรึง “ไอ้หนึ่งบอกผม ผมหันมามองเขา

“คุณไว้ใจคนในฐานได้เหรอ”คนที่เขาให้ความช่วยเหลือแพท เขาถามผม แสดงว่าเขาทราบอะไรดี

“ผมได้ยินคนในฐานพูดถึงคนที่ผมช่วยไว้ ว่าเขาอยากเขาไม่ปลื้ม เหมือนไปก้าวก่ายหน้าที่เขามากไป วันก่อนผมเห็นเขาเข้ามาเหมือนจะให้คนที่นี้ทำอะไรสักอย่าง..ผมคิดว่าที่เขาได้รับบาดเจ็บคงมาจากเรื่องนี้” เขาบอกผม ผมกำมือแน่นเลยผมคิดถึงเวลาต้องโล๊ะแล้ว ผมพยักหน้า ผมเดินตามเข้าไปที่บ้านพักของเขา ผมเห็นลูกเมียของเขา เขามีลูกสาวอีกสามคน บังเล็กอยู่เลย ลูกชายเป็นคนโต

“พี่ราเฮ็มหายไปพี่”ภรรยาของเขาบอกราเฮ็มหายไป

“ลูกชายผมนะ เขาคงไปดูคนของคุณ”เขาบอกผม ผมพยักหน้า

***********************************************************************************************************************************
แพท ผมรู้สึกปวดแผลมาขึ้น  ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆเหมือนเป็นไข้ผมคิดว่าแผลผมคงติดเชื้อเข้าแล้วแหละ ผมลืมตามองเพดาน ตอนนี้คนที่ผมคิดถึงคือพี่ดิม ผมไม่น่าที่จะดื้อกับพี่เลย พ่อเปรมดิ์ น้องชายผม พีชต่อไปนายจะได้เป็นพี่ชายคนโตแล้วนะ ผมคิดอะไรไปต่างๆนานา

“พี่สุดหล่อ” เสียงเล็กเรียกผม เขาถือขนมปังมาให้ผม

“พี่ต้องปวดแผลแน่ๆเลย พี่ตัวร้อนด้วย พ่อกำลังไปซื้อยาให้ผมเป็นห่วงพี่ผมเลยมาก่อน พี่กินน้ำไหม”เด็กน้อยมาหาเพราะว่าเป็นห่วงผม

“อืม”ผมพูดและราเฮ็มก็พยายามพยุงผม อย่างยากลำบากเพราะว่าตัวผมใหญ่กว่าเขาเยอะแม้จะรูปร่างบางๆก็ตาม

“โอ้ยยย..ราเฮ็ม พี่เจ็บ”ผมบอกราเฮ็มผมไม่อาจจะลูกขึ้นได้มากหนัก ราเฮ็มก็หยิบขวดน้ำและเปิดขวดพร้อมกับป้อนผมด้วยน้ำเปล่า

“แก๊กๆ ...ก๊อกๆ “เสียงคนที่ตรงประตู

“พ่อคงตามมาแล้วพี่ชาย” เด็กน้อยบอกผม เขาก็วิ่งไปที่ประตูแต่ไม่ใช่พ่อของเด็ก

“มันอยู่ไหน มรึงกับพ่อมรึงแอบมันไว้ใช่ไหม “ผมได้ยินผมค่อยๆขยับตัวขึ้นปืนก็ไม่มีแล้ว พวกมันเข้ามาด้านในสามคน อีกคนจับยึดราเฮ็มไว้

“อย่าทำพี่ชายนะ ...พี่ชายเจ็บอยู่”ราเฮ็มอ้อนวอนคนที่ยืนมองผม

“นายบอกว่าให้ฆ่ามันทิ้งซะและเอาศพมันไปทิ้งไกลๆ...พวกทหารเวรพวกนั้นมันจะได้กลับออกไปซะที” ผมได้ยินแสดงว่ามีคนมาตามหาผม พี่ดิมแน่ๆเลย ผมค่อยกระเทิบหนีออก

“จะหนีไปไหน” คนที่เดินปรี่เข้ามาหาผม

“โอ้ยยยยย” มันเหยียบเข้าที่แผลผมที่หัวไหล่ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ผมเอามือจับข้อเท้ามันที่แต่ไม่เป็นผลเพราะว่ามันกดเท้าลงมาเรื่อย

“โอ้ยยยย ...โอ้ยย” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“อย่าเล่นดิวะฆ่าซะที”ผมได้ยินคนที่สั่ง

“อ๊าก ไอ้เด็กเวร”ราเฮ็มกัดมือคนที่ยึดราเฮ็มไว้และวิ่งตรงมาหาคนที่เหยียบผมเขากล้าหาญมากเขาคว้าไม้และฝาดคนที่เหยียบผม แต่แรงเด็กจะทำอะไรได้ มันหันมามองราเฮ็มและมันก็เอามือบีบคอราเฮ็มพร้อมยกตัวขึ้นราเฮ็มดิ้นทุรนทุราย ไมได้นะผมจะให้ราเฮ็มเป็นอะไรไปไม่ได้ผมเห็นมีดที่มันเหน็บไว้ผมกลั้นใจลุกและคว้ามีดที่มันพกไว้ผมก็

“ฉึก”เสียงมีดแท่งเข้าที่ลิ้นปรี่ ใช่ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่มันตายก็ผมตายผมต้องเลือก

“ตุ๊บ”ร่างราเฮ็มหล่นลงพื้นราเฮ็มวิ่งมาหาผม และอีกสองคนมองผมด้วยความโกรธที่ฆ่าคนของผม

“ราเฮ็มวิ่งหนีไป “ผมบอกราเฮ็ม เพราะว่าอีกสองคนผมคงสู้มันไม่ได้ในสภาพแบบนี้ ราเฮ้มมองผมและส่ายหั

“หนีไป”ผมบอกราเฮ็ม เด็กน้อยน้ำตาหนองหน้า

“อย่านะ เราไม่ให้ทำอะไรพี่เขาเด็ดขาด”ราเฮ็มลุกขึ้นขว้างผมไว้ สองคนนั้นมันควักปืนออกมาและมันก็เล็งมาที่ราเฮ็ม ผมดึงราเฮ็มมาหาผม อย่างน้อยก็ตายด้วยกันผมคิดนะ มันเล็งมาที่ผม

“ปัง” เสียงดัง  “ปัง” อีกที ผมกอดราเฮ็มเอาไว้แน่น

“ตุ๊บ ตุ๊บ” เสียงร่างล่วงลงสู้พื้น สองที่มันกำลังจะยิงผมกับราเฮ็ม ร่างลงไปเนื่องโดนกระสุนเจาะเข้าที่ศรีษะ คนที่ทำแบบนั้นคือพี่ดิมกับพี่อ้น พี่ดิมรีบเข้ามาหาผม ส่วนพ่อของราเฮ็มวิ่งมาหากอดลูกชายเขา

“พี่ดิม “ผมเรียกพี่ดิม

“ไม่เป็นอะไรแล้วแพท  พี่มาช่วย ทำไมเราไม่ฟังพี่” พี่ดิมพูดและต่อว่าผม

“ผมขอโทษพี่ดิม” ผมพูดเสียงเบาตอนนี้ผมรู้ปวดแผลมาก

“เลือดไหล่เยอะเลยต้องทำแผลใหม่ “พี่ดิมบอกผม ที่มันไหล่เยอะเพราะว่ามันพวกนี้เยียบลงมาที่แผลที่ไหล่ผม ผมรู้สึกว่าพี่ดิมอุ้มร่างผมขึ้น ความปวดมันทำให้ผมเริ่มจะไม่มีสติ

“แพทมีไข้แล้ววะ กรูต้องหายาฆ่าเชื้อด่วน” เสียงพี่ดิมพูดกับพี่อ้น

“แพท...แพท...แพทต้องไม่เป็นอะไรนะครับ เรากำลังจะออกไปจากที่นี้คนที่ฐานจะมาพาเราออกไปแพท”พี่ดิมบอกผม ผมกำลังจะไม่รับรู้อะไรแล้ว ผมกำลังจะหมดสติและทุกอย่างก็มืดไปหมด

“แพท...แพท”

***********************************************************************************************************************************
พี่ดิม ผมตามพ่อของเด็กที่พวกผมเจอที่ฐาน เขาบอกว่าเขาเจอแพทแต่แพทได้รับบาดเจ็บทันทีที่ผมไปถึงบ้านเขาลูกชายของเขากลับหายไปคงหนีไปหาแพท ผมและพ่อของเด็กคนนนั้นรีบไปเขาบอกว่าเขาเอาแพทซ้อนไว้ทันทีที่ผมไปถึงผมกลับเจอรถจอดอยู่ผมคิดว่าพวกมันคงสะกดรอยเด็กนั้นเข้าไปผมรีบเข้าพวกมันกำลังจะจ่อปืนยิ่งแพทและเด็ก แน่นอนเสือปืนไวอย่างผมและดิมมีเหอจะปล่อยมันไว้ ผมจัดการสอยพวกมันทิ้งและผมก็อุ้มแพทออกมา แพทมีไข้น่าจะติดเชื้อแล้ว

“ไอ้หนึ่งกรูได้ตัวแพทแล้ววะบาดเจ็บค้อนข้างสาหัสวะ อะไรนะพวกมันไม่ติดต่อใครให้เลยเหรอสาดเอ้ย “ ไอ้อ้นมันโทรหาไอ้หนึ่งฟังจากที่มันสะบดออกมาผมนี้อยากจะกระทืบคนที่เขาส่งมาร่วมงานกับผมจริงๆผมทราบมาว่ามันแอนตี้คนจบใหม่มันกลัวว่ามันจะหลุดจากตำแหน่งเพราะว่าผลงานมันไม่ได้ดีเท่าที่ควรเลย มันคิดแค่ว่าทำไมคนอายุน้อยๆถึงได้ขึ้นไปเร็วและไกลกว่ามันเช่นพวกผมคงคิดว่าพ่อพวกผมซินะแต่ผมมาด้วยฝีมือล้วนๆ

“คุณพาเขาเข้าไปในบ้านผมก่อน ผมจะออกไปหาซื้ออุปกรณ์ทำแผลให้เท่าที่จะหาได้” พ่อของเด็กที่เข้าในฐานผมพูด

“กรูจะไปกับเขาวะ”อ้นพูด

“งั้นคุณไปเปลี่ยนชุดให้เหมือนคนที่นี้จะได้ไม่มีใครสงสัย “พ่อของเด็กนั้นบอกอ้น

“คุณชื่อ?”ผมเอ่ยถามตอนนี้ผมอุ้มร่างแพทจะพาเขาเข้าบ้าน

“ผมชื่อฮาร์น ผมเป็นพ่อของ ราเฮ็ม คนนั้นรีอาร์ภรรยาผมและลูกสาวทั้งสามคนผม “ฮาร์นเขาแนะนำครอบครัวของเขา

“พ่อจะออกไปหาซื้ออุปกรณ์ทำแผลให้คุณเขาเธออยู่ทางนี้ช่วยเขาดูแลคนของเขาทีรีอาร์”ฮาร์นบอกภรรยาของเขาและพาอ้นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมอุ้มแพทไปยังห้องพักผมวางแพทลงเบา ตอนนี้ผมอยากจะหักคอคนทำกับแพทได้เจ็บสาหัสขนาดนี้

“แพท”ผมเห็นแพทค่อยๆลืมตา

“พี่ดิม”แพทเรียกผมเสียงที่เบามาก ผมนั่งลงข้างๆแพท ผมจับมือแพทมากุมไว้

“ผมขอโทษที่ไม่ฟังพี่” แพทบอกผม

“ช่างมันเถอะอย่าโทษตัวเองอีกเลยนะแพท “ผมบอกแพท  ภรรยาของฮาร์นได้นำน้ำมาให้ผมเช็ดตัวให้แพท ผมพยักหน้าเป็นการขอบคุณ รีอาร์ยืนมองผม

“คุณคงรักเขามากนะค่ะ “รีอาร์ถามผม แพทมองหน้าผม

“ครับผมรักมาก ขอบคุณนะครับของคุณที่ครอบครัวคุณช่วยเขาไว้ไม่ใช่เช่นมันจะเป็นความผิดที่ติดตัวผมไปตลอดชีวิต”ผมพูดแพทยังคงมองผม ผมหันไปยิ้มและรีอาร์ก็เดินออกจากห้องไป รีอาร์ได้นำเสื้อผ้าให้ผมเปลี่ยนให้แพท ผมจัดการถอดเสื้อผ้าแพทออกจนหมด ผมรู้ว่าคนที่นอนเขินอายมากแค่ไหน ผมจัดการถอดมันออกจนหมดทั้งตัว แพทเรียกได้ว่าเป็นคนผิวดีผิวสวย ผมว่าอาเปรดิ์นะผิดพรรณดีราวกับอิสตรี

“อายพี่เหรอครับ”ผมถามแพท ผมบรรจงเช็ดตัวให้แพทแบบเบามือที่สุด

“ก็ต้องอายซิต่อให้พี่เป็นผู้ชายเหมือนกันก็ตาม” แพทพูดบอกผม

“โอ้ยย...โอ้ยย”แพทร้องออกมาเพราะว่าผมขยับแพท ผมต้องชะงักผมสงสารแพทมากจริงๆ

“แพท..”ผมเรียกแพทผมเอามือผมลูกใบหน้าของแพท

“พี่ชอบผมจริงๆเหรอพี่ดิม” แพทเอ่ยถามผม ผมยิ้มและมองแพท

“พี่คิดว่าพี่คงหลงรักมากกว่าชอบนะ” ผมบอกแพท

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูผมรีบหาผ้าปิดร่างกายแพทไว้ก่อน ไอ้อ้นนั้นเองมันเดินเข้ามาพร้อมห่ออุปกรณ์ทำแผล มันได้แค่ชุดทำแผลมา

“กรูออกไปและหาทางติดต่อพวกไอ้หนึ่ง ไอ้หนึ่งมันติดต่อไปที่ศูนย์ตอนนี่อาเปรมดิ์รู้เรื่องแล้วและจะเดินทางมา ทุกหน่วยที่อยู่ใกล้ๆก็กำลังจะมาช่วยเราแต่เราต้องออกจากตรงนี้ดิม มรึงรีบทำแผลให้แพทซะเราจะให้เขาเอารถไปส่งเราให้ถึงเขตแดนคนของเราจะได้เข้ามช่วยเราและพาเราออกไปจากตรงนี้” ไอ้อ้นบอกผม ผมพยักหน้าไอ้อ้นมันคว้าปิ้นไรเฟิลคู่ใจมัน ไอ้อ้นมันเป็นสไนเปอร์ พลซุ้มยิงฝีมือที่สุด

“กรูจะขึ้นไปคอยดูเหตุการณ์ด้านบนวะ “ไอ้อ้นบอกผม ผมพยักหน้า ผมรีบเข้าไปทำแผลให้แพท ในถุงมแอลกอลฮอล์ ผ้าก๊อซหลายฝืน และอุปกรณ์อื่นที่พอหาได้ ผมเข้ามาทำแผลให้แพทต่อพร้อมกับเปลี่ยนชุดให้แพทให้ดูเหมือนคนพื้นเมืองและผมก็เปลี่ยนจากชุดทหารให้ดูเป็นคนพื้นเมืองเช่นกัน

“ก๊อกๆ” ผมมองหนุ่มน้อยที่ยืนแอบมองผมกับแพทเขาคงเป็นห่วงแพทมาก  ผมหันไปควักมือเรียกให้เขาเข้ามา หนุ่มน้อยเข้ามานั่งดูท่าจะจะเท่าๆกับเซนและแซนหรือแก่กว่าปีหนึ่ง

“พี่เขาหายหรือยังครับ” ราเฮ็มถามผม

“พี่เขายังไม่หายหรอกครับแต่ใกล้แล้วเพราะว่ามีหมอดูแลอยู่ใกล้ๆ” ผมบอกราเฮ็ม

“พี่เป็นแฟนกันเหรอครับ..แต่พี่เขาเป็นผู้ชาย”ราเฮ็มถามผมกับแพทเป็นแฟนกันไหม

“ผู้ชายก็รักกันได้ ความรักมันไม่มีการแบ่งแยกเพศหรอกครับทุกคนมีความรักกันได้ไม่ว่าจะต่างเพศหรือเพศเดียวกัน”ผมบอกราเฮ็ม ราเฮ็มส่งยิ้มให้แพท แพทพยายามที่จะเอี้อมมือไปแตะที่หัวราเฮ็มแบบเอ็นดู

“ราเฮ็มเข้านอนได้แล้วลูก” รีอาร์แม่ของราเฮ็มมาเรียกลูกชายเขาไปเข้าห้องนอน

“พี่ต้องดูแลพี่ชายให้ดีดีนะครับ “ราเฮ็มหันมาบอกผมพร้อมรอยยิ้มที่ดูใสซื่อตามประสาเด็กๆทันทีที่ราเฮ็มเดินออกไปผมก็ขยับขึ้นมานั่งตรงหัวเตียงแพทที่เงยหน้ามองผม

“ทำไมเมื่อก่อนพี่ไม่เคยรู้ว่าพี่มีคนที่น่ารักแบบนี้มาแอบชอบพี่ด้วยนะ “ผมพูดแพทรีบหลบตาผมทันที แพทคงไม่คิดว่าผมจะรู้เรื่องนี้

“ก็ตอนนั้นพี่มีแฟนอยู่แล้วที่ชื่อพี่ปริ้นซ์”แพทพูดผมก็โน้มตัวลงมาใกล้ๆแพท ผมเอานิ่วเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าผากแพทเบาๆ

“แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ทราบอีกเลยว่าพี่เขาหายไปไหน เพราะว่าผมใช่เวลาหลายปีที่จะลืมเรื่องพี่ดิมแต่ก็ต้องมาพบเจอความเจ้าชู้ของลุงสี่ จนตอนนี้ผมยังไม่ไว้ใจเขาเลย พี่ดิม “ แพทพูดผมยกข้อศอกขึ้นมาเท้าและยันหัวผมไว้

“พี่เข้าใจแพท..ส่วนปริ้นซ์นะเขาเสียเพราะว่าเขาเป็นมะเร็งในเม็ดเลือดพี่รู้ตอนที่เป็นแฟนกันแล้วและพี่รู้ว่าเขาอยู่ได้ไม่นานพี่เลยดูแลเขาให้ดีที่สุดจนนาทีสุดท้าย”ผมพูดถามว่าผมยังรักปริ้นซ์ไหมตอบว่ามันรักนะแต่มันคือความทรงจำที่ดีที่สุดและหลังจากนั้นผมก็รักใครอีกเลยผมกลัวการสูญเสีย

“ผมเสียใจด้วยนะครับพี่ดิม” แพทพูดผมพยักหน้า ผมเห็นสีหน้าแพทไม่ค่อยดีเลยตัวก็เริ่มร้อนขึ้นมาอีกแล้ว

“ดิม” ไอ้อ้นมันลงมาหาผม

“เราต้องออกเลยวะ ไอ้หนึ่งติดต่อมาแล้วว่าจะไปรอรับเราที่สุดเขตแดน ฮาร์นจะไปส่งเราวะ “ ไอ้อ้นมันบอกผม ผมพยักหน้า ผมจัดการอุ้มแพทขึ้น

“โอ้ยย.”แพทร้องเพราะความเจ็บปวด

“อดทนนิดนะแพทเราจะได้กลับบ้านแล้ว “ผมบอกแพท แพทพยักหน้าให้ผม ผมอุ้มแพทลงมาชั้นล่างราเฮ็มยืนมองผมกับแพท คงรู้ว่าผมจะไปกันแล้ว ผมพยักหน้าของคุณและผมก็พาแพทออกมาขึ้นรถผมเข้าไปนั่งผมจับแพทมาผิงไหล่ผมไว้ ไอ้อ้นมันนั่งหน้ากับฮาร์น พร้อมกับคอยติดต่อให้หนึ่งไว้ตลอดเวลา

“พี่ดิม..แพทปวดแผล “แพทเรียกแสดงว่าแผลแพทอักเสบมาก ผมคล้ำตัวแพทก็ร้อนมากด้วยตอนนี้

“ไอ้อ้นแพทมีไข้ว่ากรูกลัวว่าแพทจะไม่ไหววะแสดงว่าแผลติดเชื้อแล้ววะอ้น” ผมบอกไอ้อ้น อ้นมันหันมามองผม

“กรูต้องการยาฆ่าเชื้อด่วนเลยวะ “ผมบอกไอ้อ้น

“มีอนามัยแต่ไปตากตรงนี้ สิบห้านาที คุณจะให้ผมพาไปที่นั้นก่อนไหมครับ” เขาถามผม

“เอาไงไอ้ดิม”ไอ้อ้นมันถามผม ผมก้มมองแพทดูเริ่มจะไมไหวแล้ว

“ไปอนามัยวะอ้น บอกพวกไอ้หนึ่งเลยว่าเราต้องแวะที่อนามัยเพราะแพทไม่ไหววะ “ผมบอกไอ้อ้น ผมกุมมือแพทไว้ แพทมองผม ผมคิดว่าแพทกำลังจะหมดสติ ผมจับมือแพทบีบไว้ภาพวันที่ปริ้นซ์กำลังจะหมดลมหายใจผมก็บีบมือปริ้นซ์ไว้เช่นกันไม่น่ะมันต้องไม่ซ้ำรอยเดิมซิ ผมบีมมือแพทไว้

“แพท...อยู่กับพี่นะ...พี่สัญญาพี่จะเลิกทำตัวเหลวไหล..พี่จะทำให้แพทเห็นว่าจริงๆ พร้อมที่หยุดเพื่อคนที่พี่รัก...พี่พร้อมจะหยุดเพื่อแพทนะ “ผมบอกแพท ผมไม่รู้ว่าแพทจะรับรู้ไหม

“What’s the fuck “ไอ้อ้นมันสะบดเพราะว่าข้าหน้ามีพวกกลุ้มหัวรุ่นแรงดักรอดีนะพวกผมเปลี่ยนเป็นชุดคนในพื้นทีแล้ว

“ดิมเอาผ้าโผกแพทไว้กรูจะบอกเขาว่าแพทเป็นเมียมรึงและจะพาไปคลอดมันจะได้ไม่กักเรานาน”ไอ้อ้นบอกผม เอางั้นก็ได้ผมก็หยิบผ้าโผกแพท จะว่าไปก็หน้าหวานเหมือนผู้หญิงนะแพทนี้ ตอนนี้รถถูกโบกให้จอด โชคดีที่ฮาร์มมาด้วยฮาร์นเลยสื่อสารได้ ฮาร์นลดกระจก ก็มีคนมาชะโงกมองแพทและผม  ผมก็รีบส่งภาษามือว่าแพทต้องรีบไปคลอดโดยผมทำมือว่าท้องและกำลังจะมีอะไรหลุดออกมานั้นคือเด็ก มันก็รีบเดินออกไปและรถที่ฮาร์นพาผมมาก็ถูกปล่อยตัวเข้าไปค่อยยังชั่วหน่อย ผมเห็นไอ้อ้นมันแอบกุมปืนที่ซ้อนไว้แน่นเลย ทันทีที่รถแล่นมาจอดที่อนามัยผมรีบอุ้มแพทลง ผมตรงเข้าไปด้านในทันที มีผู้ชายรูปร่างเล็กแต่สูงเขาตกในทีเห็นผมอุ้มแพท

“ผมต้องการยาฆ่าเชื้อด่วน”ผมบอก

“แฟนผมได้รับบาดเจ็บคุณ”ผมขึ้นเสียงเพราะว่าเขายังยืนทำหน้างง

“ผมเข้าใจแต่ที่นี้เราไม่มีแพทย์เพราะว่าแพทย์เพิ่งจะโดนพวกคุณยิงตายไปเมื่อวาน” เขาพูด

“ผมนี้แหละแพทย์ ผมเป็นหมอ “ผมพูดและผมคิดว่ายืนต่อล่อต่อเถียงจะไม่ได้อะไรเลยรีบอุ้มแพทเข้าไปในห้องหนึ่งมีเตียงคนไข้

“นี้คุณจะทำอะไรนะ” เขาถามผม ผมวางแพทลงบนเตียงคนไข้ผมกันไปมองตู้ยามียาแก้อักเสบแม้จะไม่ใช่ที่ผมต้องการแต่ดีกว่าไม่มีเลย

“ผมขอกุลแจ”ผมถามคนที่ดูแลที่นี้

“ได้โปรดผมต้องใช้ไหม ไม่งั้นแฟนผมแย่แน่ ผมขอกุลแจ”ผมเดินไปอ้อนวอนขอกุลแจและคุณคนนั้นก็รีบไปค้นหากุลแจตอนนี่ผมใจร้อนมาก

“ไอ้ดิมมียาไหม” ไอ้อ้นวิ่งเข้ามามันมองตู้ที่ไม่สามารถเปิดได้เพราะว่าเขาล๊อกกุลแจไว้

“คุณได้กุลแจหรือยังครับ” ผมถามเขา  “ผมกำลังหาอยู่นะครับ..ผมก็รีบแล้วนะคุณ” เขาตอบผมมาอย่างร้อนรน

“ปัง! ..ปัง!” เสียงปืนยิ่งโดยอ้น มันไม่รอกุลแจมันใจร้อนกว่าผมซะอีก ผมหันไปมองเออ คงไม่ต้องหาแล้วแหละกุลแจไอ้อ้นมันจัดให้เรียบร้อยแล้ว คนที่ค้นหากุลหันมามองผมและอ้น

“คงไม่ต้องหาแล้วแหละครับกุลแจ”ไอ้อ้นพูด

“เปิดได้ยังวะไอ้ดิม” ไอ้อ้นมันถามผม ผมเอื้อมมือไปเลื่อนเออได้แล้วยิ่งซะกระจกแตกขนาดนี้เปิดได้แน่นอน ผมก็รีบหยิบของที่มียาฆ่าเชื้อผมรีบไดรูทน้ำเกลือและผมก็ฉีดให้แพททันที ภาวนะว่าให้แพทดีขึ้น

“แพท ..แพท ..แพท ฟังพี่แพทพี่ฉีดยาฆ่าเชื้อให้แล้วนะคนดี เดี๋ยวแพทจะดีขึ้น”ผมพูดกับแพท แพทกระพริบตาให้ผม มือแพทบีบมือผมไว้ด้วยคนที่ดูและที่นี้เขาก็ยืนกอดอกมองผมและเดินออกไปด้านนอกทันทีทิ้งไว้แค่ผมกับแพท ผมนั่งลงข้างๆแพทผมโน้มตัวลง ผมจูบที่ตรงหน้าผากแพทเบาๆ ผมกุมแพทย์ไว้แบบนั้น ผมเองก็เริ่มรู้สึกเพลียแล้วด้วย ผมเคยนั่งหมอบลงไปข้างเตียง ผมหลับไปได้สักพักผมรู้สึกว่ามีคนเข้ามในห้อง คนที่ดูแลที่นี้นั้นเองเขาเอาผ้าห่มมาคลุมให้แพท

“ขอโทษนะครับที่เข้ามารบกวน”เขาบอกผม ผมพยักหน้าว่าโอเค ผมเห็นแพทหลับและคนที่ดูแลเขาเอาเครื่องวัดไข้มวัดให้

“ไข้ลดลงแล้วนะครับ คนรักของคุณปลอดภัยแล้ว”เขาบอกผม ผมพยักหน้าผมเพิ่งจะสังเกตุชัดว่าเขาไม่ใช่คนในพื้นทีนี้ ใบหน้าเขาละหม้ายกับครอบครัวที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีแถมผิดพรรณเขาก็ดูดีมาที่นี้เพื่ออะไรเพื่อมาเป็นอาสาสมัครเหรอ

“ขอโทษนะครับคุณ?” ผมถามคนตรงหน้า

“ผมชื่อจูน “เขาบอกผมว่าชื่อจูนผมพยักหน้า “ผมชื่อดิม ผมเป็นแพททหาร แฟนผมชื่อแพท “ผมบอกจูน จูนมองแพทและหันมามองผม

“เขาดูหล่อและดูน่ารักนะไปพร้อมๆกัน ...คุณคงเป็นทหารที่มาตั้งฐานทางด้านโน้นใช่ไหมครับ”จูนเขาพูดผมพยักหน้าว่าใช่

“ผมได้ยินชาวบ้านที่รักการรักษาที่นี้...แต่ตอนนี้คงไม่มีใครมาแล้ว เพราะว่าเมื่อวันก่อนมีคนมาดูว่าทางนี้เราแอบคนเจ็บที่เป็นจากฝังโน้นไหม..ดังนั้นคุณควรจะที่ติดต่อคนของคุณโดยเร็ว..พวกมันต้องย้อนมากอีก” จูนพูดแนะนำผมให้พาแพทออกไปให้เร็วที่สุด

“แล้วคุณมาอยู่ที่นี้ทำไม..ผมคิดว่าคุณไม่ใช่คนพื้นที่”ผมถามจูน จูนหันมามองผม

“ชีวิตผมพลิกพันนะ ..ผมพลัดพลากจากพ่อแท้ๆผม ผมได้รักการเลี้ยงดูราวกับผมเป็นลูกของผู้หญิงคนหนี่งที่เกิดในเมืองนี้และเขาก็ไปทำงานเป็นแม่บ้านเลี้ยงเด็ก ..ตอนนี้แม่บุญธรรมผมเสียไปแล้ว ก่อนที่เราจะย้ายมาที่นี้กัน บ้านผมถูกไฟไหม้ลูกๆของเขาเสียชีวิตหมดเหลือแค่ผม “ผมได้ฟังก็สงสารจูนเหมือนกันแต่ดูสีหน้าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย

“ผมเสียใจด้วยนะครับจูน”ผมบอกจูน จูนหันมายิ้มให้ผม 

“แล้วคุณไม่ตามหาพ่อของคุณละ”ผมถามจูน

“เขาซิควรจะตามหาผมถ้าเขาทำเขาก็ทำได้แต่นี้เขาไม่ทำ... ดังนั้นผมไม่จำเป็นต้องตามหาเขา “จูนพูด

“ไอ้ดิม ..ไอ้หนึ่งมันจะเข้ามารับพวกเราวะมันขับรถเข้ามาแล้วและจะพาเราไปขึ้นเรือรบเราต้องเดินทางกลับโดยเรือรบวะ “ไอ้อ้นบอกผม ผมพยักหน้า จูนเดินออกไปด้านนอก ผมเห็นไอ้อ้นมองจูนให้นี้มันอยากจะยิงเสปิมในทุกทีทั่วโลกเลยหรือไง

“ไอ้อ้น ..มรึงอย่าบอกนะจะยิงเสปิมที่นี้ด้วย”ผมถามไอ้อ้น

“ไอ้ดิมไอ้บ้า ..กรูแค่มองว่าน้องเขาหน้าคุ้นๆวะ เหมือนครอบครัวลุงภูมิเลยวะ จมูกที่ยาวโด่งแหละแหล่มแบบนี้น “ไอ้อ้นมันพูดใช่เลยที่ผมคิดตอนแรกแต่นึกบ้านไม่ออก เหมือนบ้านจอจานนี้เองแต่

“คงแค่หน้าเหมือนนะ..น้องเขาพลัดพลากจากพ่อแท้ๆ อาภูมิไม่ได้พลัดพลากลูกไปนี่หว่าลูกเขาก็ครบนะมรึง” ผมบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหยักไหล่ ผมเห็นแพทค่อยลืมตาแล้ว

“แม้ได้โอกาสจับมือเขาไม่ปล่อนเลยนะ....ไอ้คุณหมอดิม” ไอ้อ้นมันแซว ผมรีบลุกและก้มมองแพท

“พี่ดิมทีไหนครับ” แพทถามผมเสียงอ่อยๆ

“อนามัยครับ พี่ต้องแวะที่นี้เพราะว่าแพทมีไข้สูงและคงเนื่องจากแพทติดเชื้อแต่พี่ฉีดยาฆ่าเชื้อให้เรียบร้อยแล้วแพท”ผมบอกแพท

“ขอบคุณนะครับพี่ดิม “แพทเงยหน้าบอกผม

“เปลี่ยนจากคำว่าขอบคุณเป็นให้พี่ดูแลได้ไหมครับ” ผมถามแพท แพทมองผม

“แพทก็ไม่ได้อ่อนแอจนต้องให้ใครมาดูแลซะหน่อย”แพทบอกผม

“ดูแลหัวใจครับ”ผมพูด หมอดิมขอหยอดนิดหนึ่ง

“ขอเวลาแพทหน่อยนะพี่ดิม...แค่..ยัง...ไม่ชิน...”แพทบอกผมแค่นี้ดิมก็ดีใจมากแล้ว ผมจับมือแพทขึ้นมาหอมหนึ่งที

“แพทขอเวลา..และแพทยังไม่ทันให้คำตอบเลยนะ ..พี่ดิมนี้”แพทปรามผม

“แพทมีใครบอกแพทไหมว่าแพทได้ดวงตาของอาเปรมดิ์เต็มๆเลย ดูหวานแต่ก็ดูดุในตัว พี่ชอบนะดวงตาแบบนี้ ...มันดู”ผมพูดแพทก็มองผม

“เซ็กซ์จัด เอ้ย ..เซ็กซ์ซี่ดี”ผมพูด นั้นไงแววตาซึ้งกลายเป็นแววตาอยากเตะผมแล้วดีที่เจ็บอยู่ไม่งันผมโดนไปแล้ว

“อีกอย่างทีแพทกลังคือความทะลึ้งของพี่นี่แหละ”แพทพูดแบบขำขำ 

“คนส่วนใหญ่ชอบผู้ชายทะลึ้งนะเพราะว่ามันน่ารักดี”ผมพูดกับแพท  :hao6:  เข้าข้างตัวเองหน่อย

“อันนี้ติดอันดับต้นผลโพลส์เลยนะครับ”ผมบอกแพท  :hao3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท พี่ดิมเป็นฮีโร่ช่วยน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 12-10-2015 16:57:56
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท พี่ดิมเป็นฮีโร่ช่วยน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 13-10-2015 11:33:13
หาน้องแพทเจอซะที คราวนี้แพทใจอ่อนให้พี่ดิมได้แล้วนะ   :mew1: 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพท พี่ดิมเป็นฮีโร่ช่วยน้องแพท
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 16-10-2015 13:44:21
 :call: :call:
 :katai1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทสิ่งที่ทำให้แพทเปลี่ยนความคิด
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-10-2015 10:59:23
แพทVS พี่ดิม ผมเริ่มเขาใจมากขึ้น
   ผมลืมตาตื่นขึ้นผมอยู่ในห้องสีเหลี่ยมดูเหมือนสถานพยาบาลเล็กๆ โดยมีผู้ชายคนที่ผมกลัวใจผมมากที่จะหลงรักคนเจ้าชู้ตัวพ่อ ตอนนี้เขาเอนอยู่ตรงหัวเตียงที่ผมนอนอยู่มือเขากุมมือผมไว้ ผมรู้สึกว่าตัวผมไม่มีไข้แล้วแสดงว่าเขาต้องทำอะไรกับผมสักอย่างก็เขาเป็นหมอนี้ครับ ผู้ชายคนนี้ผมเคยหลงรักเมื่อหลายปีก่อนผมยังจำได้ดี เขาก็เฉยๆกับผมนะเพราะว่าส่วนใหญ่แต่ละรุ่นจะคลุกอยู่กับรุ่นเดียวกันเช่นผมก็อยู่กับต้า เดฟ เอ็กซ์ เจส และก็พัฒน์อีกคน  พวกนั้นรู้ว่าผมแอบชอบพี่ดิมแต่ผมก็ร้องให้เสียใจอย่างหนักเพราะว่าเพราะว่าพี่เขาไปคบเพื่อนห้องเดียวกันชื่อพี่ปริ้นซ์และดูจะรักกันมากพากันมาอ่านหนังสือที่บ้านทุกเสาร์อาทิตย์เรียกว่าเข้านอกออกในบ้านได้อย่างแฟนเลยก็ว่ได้และผมก็บินไปอยู่กับพ่อผมหลังจากนั้น และชีวิตผมก็เปลี่ยนไปเมื่อลุงสี่เข้ามาจีบพ่อผมนั้นแหละทำให้ผมได้เห็นบทบาทของผู้ชายเจ้าชู้ และพี่อ้นกับพี่ดิมก็เป็นแบบนี้น ผมกลัวมาก

“แพท” พี่ดิมลืมตาขึ้นทีหลังผม พี่ดิมรีบลุกขึ้นนั่ง

“แพท...ปวดแผลไหม...”พี่ดิมถามผม ผมส่ายหน้าว่าผมไม่ปวด

“เดี๋ยวพี่จะวัดไข้ให้เราก่อนนะ”พี่ดิมลุกไปหยิบอุปกรณ์วัดไข้ผม

“ไม่มีไข้แล้ว ..แสดงว่ายาฆ่าเชื้อออกฤทธิ์ได้ดีพี่ลุ้นมากกลัวว่ามันจะไม่เวิร์ค ..แพทพี่เป็นห่วงเรามากนะ “ พี่ดิมบอกผม ผมยิ้มให้พี่ดิม

“พี่ดิมแพท” ผมกำลังจะพูด

“พี่รู้ว่า...พี่ดูไม่น่าคบหาเป็นแฟนเท่าไหร่..เพราอตีตที่พี่ทำกันไว้ ...แต่พี่มีหัวใจแค่ดวงเดียวนะที่รอจะมอบให้คนที่พี่คิดว่าเขาใช้คนที่อยู่กับพี่ตลอดชีวิตที่พี่เหลืออยู่” พี่ดิมพูด

“ผมยังไม่ได้พูดแบบนั้นเลยนะพี่ดิม...ก็ลองคบกันดูก็ได้”ผมบอกพี่ดิมแต่ประโยคหลังยังไม่ค่อยเต็มเสียงหนักเพราะว่าผมยังกลัวๆกล้าๆอยู่เลยไม่รู้ว่าคบคนเจ้าชู้ตัวพ่อเหมือนกลับเราเล่นกับไฟหรือเปล่า

“โอ้ยย” ผมยังรู้สึกเจ็บเสียวแป๊ปที่ตรงหัวไหล่เหมือนว่ายังมีเศษไม้อยู่

“เจ็บแผลอีกแล้วเหรอแพท” พี่ดิมถามผม

“ผมเจ็บเหมือนมีเศษไม้อยู่ในแผลผมนะครับพี่ดิม” ผมพูด

“คงจะใช่เพราะว่าพี่แค่ทำแผลชั่วคราวกลับคงต้องผ่าตัดนะ”พี่ดิมบอกผมสีหน้าผมกลัวนิดหน่อย

“กลัวเหรอครับ” พี่ดิมถามผม ผมพยักหน้า

“ไม่น่ากลัวหรอกครับ ..เพราะว่าพี่จะเป็นคนดูแลเครสนี้เอง..ดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยนะ “พี่ดิมพูดหยอดผมอีกแล้ว

“เห้อ..กรูสงสารน้องแพทจริงๆวะ..ทำไปได้...”ผมก็สะดุ้งหันไปมองคนที่นอนเอาเสื้อคลุมทำให้ผมไม่เห็นพี่อ้นนั้นเองนี้นอนฟังพี่ดิมกับผมคุยกันตั้งนาน

“พี่ลืมไปเลย ลืมไล่มารออกไปจากห้อง”พี่ดิมพูด พี่อ้นลุกขึ้นนั่ง

“ไม่ต้องไล่กรูออกเอง..แต่ออกไปอ๊วก..ทำไปได้ “พี่อ้นพูดและลุกขึ้นไปทันที ผมก็คิดว่าถ้าพี่ดิมยังหยอดอีกผมก็คงขอลุกไปอาเจียนออกเหมือนกันฮาๆพี่ดิมนั่งนอนคุยอยู่กับผม


“รอพี่หนึ่งเข้ามาเราก็ออกกันได้เลยแพท “ ผมพยักหน้า ผมได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันด้านหน้าหลายคน พวกพี่เขาคงมากันแล้ว

“อย่าเพิ่งแพท! พี่จะออกไปดูก่อน มันยังไม่น่าไว้ใจ ..ปืนอันนี้แพทถือไว้นะ” พี่ดิมบอกผมและพี่ดิมก็เดินออกไปก่อนที่พี่ดิมจะอออกไปพี่เขาส่งกระบอกปืนพกมาให้ผมถือไว้หนึ่งกระบอกเพื่อป้องกันตัวผมพอไหวแล้วหากเกิดการปะทะโดยจำเป็น ผมก็ถือปืนไว้เตรียมพร้อมหลังจากพี่ดิมออกไปได้สักพัก พี่ดิมก็รีบเดินเข้ามา

“เราต้องรีบออกแล้วแพท ตอนนี้พวกพี่อธิคมเขาเข้าโจมตีพวกนั้นอยู่ดังนั้นตอนนี้มันเป็นชองโว่ที่เราจะรีบเดินทางไปขึ้นเรือรบกัน”พี่ดิมบอกผม

“เร็วเลยวะดิมมีบางกลุ่มกำลังมาที่นี้ด้วยมันรู้ว่าเราซ้อนตัวที่นี้” พี่อ้นตามเข้ามาอีกทีผมก็ลุกขึ้นโดยมีพี่ดิมพยุงผมเดินออก

“งั้นถ้ามาถึงที่นี้มันพวกมันคงถลมที่นี้เละแน่เลยวะ” พี่ดิมพูดคิดว่าอย่างนั้น ผมเห็นหนุ่มหน้าตาดี หน้าตาเค้าละหม้ายคล้ายกับคนที่ผมคุ้นเคย ..พี่โจ

“คุณจะไปกันแล้วใช่ไหมครับ” คนที่ผมเห็นเข้ามาถามพวกผม

“ใช่เพราะว่าตอนนี้กองกำลังผมโจมตีพวกหัวรุ่นแรงอยู่และที่ผมทราบพวกมันกำลังมาที่นี้..มันอาจจะ”พี่ดิมบอกเขา

“ฆ่าผม .....ผมอยู่มาตั้งนานพวกมันเห็นจะทำอะไรผมเลยนะ..พวกมันต้องการคนที่รู้เรื่องทางการแพทย์ เพื่อช่วยเหลือคนของมันในยามเจ็บป่วย” เขาบอกพวกผม

“ไหนบอกหมอเพิ่งโดนยิงไปไง”ไอ้อ้นมันถาม

“ใช่...อาจจะคราวซวย” จูนพูดผมสองพยักหน้าเข้าใจแล้ว

“งั้นก็ตามใจนะ ถ้าจะไป ..ก็ไปพร้อมพวกเราเลย”พี่อ้นบอกเขาส่ายหัว

“ผมไม่อยากไป ..ไปก็ไม่มีใคร..ครอบครัวก็ไม่มี..ผมไม่จำเป็นพวกคุณไปกันเถอะ โชคดีนะครับ” เขาพูดและเดินอกไปทันที ผมก็มองหน้าพี่ดิมว่าเขาคือใครระหว่างที่พี่ดิมพยุงผมออกมา

“เขาคือเจ้าหน้าที่ที่นี้แปลกนะผิวพรรณก็ดีไม่น่าจะมาอยู่ที่นี้ เขาบอกพี่ว่าผมพลัดหลงจากพ่อของเขาและผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนที่นี้รับเลี้ยงเขาไว้..เขาเพิ่งเข้ามอยู่พร้อมแม่บุญธรรมเขาหลังจากบ้านเขาที่ไหนสักแห่งโดนไฟไหม้..นะแพท”พี่ดิมบอกผม

“เขาชื่ออะไรเหรอครับ” ผมถามพี่ดิม

“เขาชื่อจูน เขาบอกพี่นะ”พี่ดิมพยุงผมมาที่รถและพาผมเข้าไปนั่งในรถฮัมวีของทางทหาร ตอนนี้ทุกคนเข้ามาในรถพี่อ้นนั่งหน้ากับคนขับ และรีบออกรถทันที

“เขาหน้าเหมือนพี่โจมากเลยพี่ดิม..พี่โจเคยเล่าให้แพทฟังนะว่าน้องชายคนที4 เขาหายไปเพราะว่าพี่เลี้ยงที่เป็นคนผิวดำส่งมาจากบริษัทลักพาตัวน้องชายเขาหายไปตอนที่น้องเขาอายุได้แค่แปดเดือนเองและไม่นานพี่เจนก็ถูกพาเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะลูกบุญธรรม” ผมพูด

“จริงดิแพท” พี่อ้นถามผม ผมพยักหน้า

“เห้ยกลับรถ”พี่อ้นสั่งคนขับ  “กลับไปทำไมเดี๋ยวพวกนั้นแห่กันมาซวยเลยนะแพทยิ่งเจ็บอยู่” พี่ดิมบอกพี่อ้น

“ถ้าเป็นแบบที่แพทว่ากรูทิ้งเขาไม่ได้ กรูต้องพาเขาไปด้วย” พี่อ้นพูด

“แต่เขาอาจจจะไม่ใช่ก็ได้นะเว้ย ไอ้อ้น” พี่ดิมพูด

“กรูจะเอาเขาไป...เพื่อใช่กรูจะได้ทำคะแนน “พี่อ้นพูดตอนนี้รถฮัมวีวิ่งย้อนกลับมายังสถานพยาบาลและพี่อ้นก็วิ่งเข้าไปด้านในพวกพี่ดิมก็ถือปืนลงไปอยู่รอบๆ รถเพื่อพวกคนร้ายจะบุกมา สักพักประตูรถก็ถูกเปิดพี่อ้นอุ้มร่างคนที่จูนมา ผมก็มองทำไมเขามาสภาพนี้ละ

“พี่บอกแล้วว่าจะเอาเขาไปด้วยแต่ดื้อนะ” พี่อ้นพูดและพี่ดิมก็เข้ามานั่งข้างผม ผมว่าเขาเหมือนพี่โจมากเลย ไม่ว่าจมูกปาก หรือว่าคิ้วดวงตาเรียวแหลมคม พวกพี่เขาก็ขับรถไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปให้ถึงที่ท่าเรือก่อนที่คนร้ายจะตามติดพวกผมไป

“พ่อรู้เรื่องแพทหรือยังพี่ดิม” ผมถามพี่ดิม

“ทราบแล้วครับ น้องแพทและกำลังจะมาหรือไม่อาจจะอยู่บนเรือรบแล้วก็ได้นะครับ” พี่ดิมบอกผม ผมทำให้พ่อเป็นห่วงผมอีกแล้วมีหวังได้สั่งห้ามผมลุยงานเสี่ยงแน่นอน ผมพ่นลมหายใจออกมา

“ทำไมละครับกลัวอาเปรมดิ์แบนไม่ให้ลุยงานอีกใช่ไหม”พี่ดิมอ่านใจผมออกอีก ผมพยักหน้า
***********************************************************************************************************************************
พี่ดิม ผมพาแพทมาขึ้นเรือรบที่จะพาพวกผมกลับไปยังฐานใกล้ๆผมอุ้มแพทขึ้นไปเข้าห้องหน่วยแพทย์ ผมต้องให้ยาฆ่าเชื้อกับแพทอีกแล้ว ผมวางแพทลงบนเตียงในเรือนี้มีหน่วยพยาบาลเขาช่วยเหลือผมได้ดีทีเดียวเพราะพวกเขาผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

“ดิม “ผมหันไปมองต้นเสียงที่เรียกชื่อผม พี่ปาร์คลูกชายคนที่สามลุงสองแก่กว่าผมสองปีรุ่นเดียวกับพี่บรูคส์

“สวัสดีครับพี่ปาร์ค”ผมยกมือไหว้พี่เขา

“แพทเป็นเป็นยังไงบ้าง” พี่ปาร์คถามผม

“เดี๋ยวผมจะให้ยาฆ่าเชื้อต่อแพทได้รับบาดเจ็บที่หัวไหล่ตอนที่กลิ้งลงไปตามทางราดชันนะพี่และพอถึงที่โน้นผมคงต้องสงแพทไปยังโรงพยาบาลหรือถ้าแพททนได้ผมจะพาแพทไปโรงพยาบาลพ่อผม”ผมบอกพี่ปาร์ค พี่ปาร์คพยักหน้า

“ดิมออกไปคุยธุระกับพี่หน่อย” พี่ปาร์คบอกผมสีหน้าบอกได้ว่ากัลวลพอสมควร ผมเดินตามที่ปาร์คออกมา

“เกิดอะไรขึ้นพี่” ผมถามพี่ปาร์ค

“เครื่องบินที่อาเปรมดิ์นั่งมา..เพื่อจะมาดูแพท ตกกลางทะเลข้างนี้เขาเพิ่งแจ้งเราทุกคนบนเครื่องรอดปลอดภัยเพราะตกไม่สูงมากแต่กำลังค้นหาอาเปรมดิ์ “ พี่ปาร์คบอกผม ทำเอาผมใจหายเลยถ้าแพทรู้ตอนนี้มีหวังได้ออกไปซ่าแน่ๆ เลยตัวเองยังเจ็บหนักแท้ๆ

“พี่อย่าเพิ่งบอกแพทนะพี่” ผมบอกพี่ปาร์ค พี่เขาพยักหน้า

“พี่เลยบอกเราก่อน” ผมพยักหน้า

“เห็นน้องชายมรึงอยู่ข้างบนนะดิม ..ใช่ได้นะขอความช่วยเหลือมาทันที ไอ้โดม ไอ้แดน และไอ้เดฟกับไอ้เอ็กซ์มันเพิ่งตามาเพราะว่าฝึกไม่ไกลจากที่ฐาน “พี่ปาร์คพูดก่อนนจะเดินขึ้นไป แน่ละแพทย์ทหารถ้าเขาขอความช่วยเหลือแบบนี้แพทย์ทหารต้องอาสาก่อนถ้าไม่มีจริงคอยเชิญแพทย์บ้าน ผมเดินกลับเข้าไปเห็นแพทนอนอยู่ แพทมองหน้าผม

“มีอะหรือเปล่าพี่ดิม” แพทถามผม ผมทำสีหน้าให้ปกติ

“ไม่มีครับแพท นอนพักนะครับพี่จะขึ้นไปช่วยเขาด้านบนมีคนเจ็บเยอะเหมือนกัน” ผมบอกแพท

“ครับพี่ดิมแพทโอเค” แพทบอกผม ผมพยักและเดินออกแพทกำลังได้รับยาฆ่าเชื้อแบบไดรูทผ่านน้ำเกลือผมเดินขึ้นไปด้านบน ผมเห็นไอ้โดมน้องชายผมกำลังช่วยทำแผลอยู่ ส่วนใหญ่ก็เจ็บไม่มากหนัก ผมเดินไปหาไอ้อ้นว่าเป็นยังไงได้ข่าวคืบหน้าอะไรไหม

“ว่าไง เจออาเปรมดิ์ไหม”ผมถามไอ้อ้น

“ตอนนี้เราต้องไปถึงภายในสิบหน้านาที ไม่งั้นอาเปรมดิ์แย่แน่ “ไอ้อ้นพูดผมใจหายเลย

“บอกแพทหรือยังวะ” ไอ้อ้นมันถามผม

“กรูไม่ได้บอกวะอ้น ..แพทเจ็บหนักขนาดนั้น ..ตอนนี้ให้ยาฆ่าเชื้อเดี๋ยวคงหลับนะ”ผมบอกไอ้อ้น

“อืมม ..งั้นไปเปลี่ยนชุดเลยดิม สงสัยเราต้องลุยวะ”ไอ้อ้นบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมพร้อม ผมใจหายแทนน้องแพท ผมภาวนาอาเปรมดิ์อย่าเป็นอะไรไปเลย ผมเปลี่ยนชุดเตรียมพร้อมแล้ว 

“พี่ดิม” เสียงไอ้เดฟ มันเดินมาเรียกผม

“เดฟ ลงไปดูแพทให้พี่หน่อยแพทได้รับบาดเจ็บ อย่าให้แพทออกมานะ ระหว่างที่พี่กำลังช่วยเขาค้นหาอาเปรมดิ์”ผมบอกกับไอ้เดฟ เดฟมันพยักหน้าและเดินหันหลังออกไป ผมพ่นลมออกมายาวๆ ยอมรับว่ากดดันมากเหมือนกัน ตอนนี้เรือรบผมเข้าใกล้จุดเกิดเหตุแล้วผมเห็นมีเครื่องบินลอยอยู่ในน้ำสภาพพังยับเยิน แต่ลูกเรือเกาะรอการช่วยเหลือเจ้าหน้าที่บนเรือได้ทำการลงเรือยาง ผมกับไอ้อ้นด้วย เพราะว่าผมสองคนถูกฝึกมาเรื่องการให้การช่วยเหลือหากเกิดการไฮแจ็คเรือกางทะเลจะต้องทำยังไง หรือเครื่องบินตกในกรณีที่เข้าให้การช่วยเหลือทัน  ผมลงเรือยางไปผมสวมชุดนักปะดาน้ำไว้พร้อม

“คุณเปรมดิ์ติดอยู่ด้านใน” ผมได้ยินแค่นั้นผมก็พยักหน้ากับไอ้อ้น ทิ้งตัวลงสู้แม่น้ำที่เชี้ยวกราดแต่ไม่ได้ทำให้ใจผมหวาดกลัวไปด้วยผมดำลงไป แสดงว่าเพิ่งจะตกลงแน่ๆ เลยน้ำยังเข้าไปได้แค่ครึ้งเดียว ผมส่งสัญญาณว่าต้องรีบแล้วก่อนนที่เครื่องจะจมดิ่งลึก ผมลองไปดูตรงจุดที่อาเปรมดิ์ติดและคิดว่าต้องเคาะกระจกน้ำตัวอาเปรมดิ์ออกมาก่อน ผมรีบพุดขึ้นเพื่อที่จะขออุปกรณ์

“ผมขอแฉลงหรืออะไรก็ได้ที่เคาะกระจกได้” ผมบอกเจ้าหน้าที่เขาก็ส่งมาให้ผม ผมก็ดิ่งลงไปและทำการเคาะแต่ในน้ำกับบนบกมันคนละอย่างกันมันไม่ได้เคาะกันง่าย ๆเลย น้ำเริ่มเยอะขึ้น อาเปรมดิ์เห็นผมสองคนอาเปรมดิ์ส่งสัญญาณมาว่า ไม่ให้ช่วยให้ทิ้งเขาผมทำไม่ได้ ผมเริ่มเคาะจนแตกแต่ไม่มาก ผมรู้สึกว่ามีคนดิ่งลงมาทางพวกผม ลุงสี่ นั้นลุงสงสัญญาณบอกผมว่าจะเอาออซิเจนให้อาเปรมดิ์ก่อน ลุงสี่เขาแบ่งออกซิเจนให้อาเปรมดิ์ ผมละเชื่อเลย พวกผมก็ออกแรงงัด แต่มันยาก ไอ้อ้นมันส่งสัญญาณให้ผมขึ้นไปบนน้ำ

“แฮ๊กๆ “ ผมขั้นมาหอบอยู่บนผิวน้ำ

“แพท” แพทนั่งเรือยางมา

“พี่พ่อผมละพี่ พี่ดิม” แพทถามผม

“มันไม่ยอมพี่ มันจะมา” ไอ้เดฟ

“แพท ..พี่จะช่วยให้ถึงที่สุดตอนนี้ลุงสี่อยู่ในน้ำเอาออกซิเจนไปให้แพท ...อย่าลงมาไม่งั้นพี่จะห่วงหน้าพวงหลังเชื่อพี่”ผมบอกแพทด้วยสีหน้าจริงจัง

“ดิม เดี๋ยวเอาตะขอนี้เกี่ยวและเขาจะเดินเรือ ..ให้เรือดึง”ไอ้อ้นบอกผม เออ จริงดิผมคิดไม่ได้วะ ผมสองคนก็จับตะขอและโบกมือให้เขาน้ำเรือยางออกนอกพื้นทีก่อนผมก็ดิ่งลงไป ลุงสี่ยังแบ่งออกซิเจนให้อาเปรมดิ์แถมเขายังจับมือกันแน่นเลย ผมก็ตรงเข้าไปลุงสี่เห็นสิ่งที่ผมเอาลงมาด้วยคงเข้าใจว่าผมจะทำอะไร ก็หลบให้ผมมีพื้นและผมก็จัดการยึดกับกระจก ผมส่งสัญญาณให้ไอ้อ้นขึ้นไปบอกว่าให้เขาเดินเรือได้ ผมรู้สึกว่าเครื่องยนต์เรือทำงานและลวดก็ขึงตึงไม่นานกระจกก็ถูกกระฉากออก ลุงสี่รีบนำร่างอาเปรมดิ์ออกมาโดยที่ผมเข้าไปช่วย ผมถอดออกซิเจนให้ลุงสี่แชร์กับผมเพราะว่าอาเปรมดิ์จะไม่ไหวแล้วและถ้าลุงสี่ก็อาจจะแย่ด้วย ไอ้อ้นมันลงมาช่วย ผมก็นำร่างอาเปรมดิ์ขึ้นมา อาเปรมดิ์หมดสติไปแล้ว

“เปรมดิ์ ..เปรมดิ์” ลุงสี่เรียกอาเปรมดิ์ ผมรีบขึ้นจากน้ำมาที่เรือยางที่นำร่างอาเปรมดิ์ขึ้นมาและเรือยางกำลังพาเข้าไปที่เรือรบ ผมก็จะทำการผ่ายปอดแต่ลุงสี่ชิ้งทำเองซะก่อน ผมเลยได้แต่ปั้มหัวใจอาเปรมดิ์ ผมเรียนแพทย์มาแต่ไม่คิดว่าจะได้มาใช่กับอาตัวเองเลยวันนี้ พอเรือยางมาถึงเรือรบที่จอดอยู่ผมก็รีบนำร่างอาเปรมดิ์ขึ้นมาทันที ผมยังคงทำการCPR แพทขึ้นมาและรีบตรงปรี่มาหาร่างอาเปรมดิ์

“พ่อ “แพทเรียกอาเปรมดิ์

“อ้นจับแพทไว้ก่อน”ผมหันไปบอกอ้น อ้นมันกันแพทไว้ก่อนผมก็ทำการCPR ต่อ

“อาเปรมดิ์ฟื้นซิอา”ผมปั้มแบบไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยเลยทำอยู่แบบนั้นและอาสี่ที่พยายามผายปอด

“พ่อ...พี่อ้น ปล่อยแพท” แพทพยายามจะให้ไอ้อ้นปล่อย ผมก็ยังคงปั้มหัวใจอาเปรมดิ์ไม่ทีท่าว่าจะขึ้นเลย ทำไมผมช่วยใครต่อใครได้แต่อาคัวเองผมทำไม่ได้ละ ผมก็ปั้มอยู่แบบนั้น ..จนกระทั้ง

“เฮือก”เสียงเฮือกและตามมาด้วยน้ำที่ออกมาจากปาก

“แค๊กๆ” อาเปรมดิ์ฟื้นขึ้นมาได้ผมดีใจที่สุด  ตอนนี้เรียกว่าหายใจหอบเหนื่อยเลยผมแต่มันมากับควาโล่งใจ ลุงสี่กอดอาเปรมดิ์ไว้แน่นเลย

“เปรมดิ์อย่าทำแบบนี้อีกนะเปรมดิ์พี่ใจหายรู้ไหมเปรมดิ์” อาสี่แพทได้แต่ยืนมอง ภาพนี้แพทคงเห็นแล้วว่าลุงสี่เขารักอาเปรมดิ์มากแค่ไหน

“พ่อ” แพทเรียกอาเปรมดิ์ ผมหลบให้แพทเข้ามาหาอาเปรมดิ์ แพทกอดอาเปรมดิ์

“แพทพ่อไม่เป็นไรแพท” อาเปรมดิ์บอกแพท

“ดิม พ่อมาวะ พ่อกรูกับพ่อมรึงอะ มาเครื่องด่วนพิเศษเลยวะและกรูคิดว่าคงมากันหมดวะ” ไอ้อ้นมันบอกผม นั้นไงพ่อผมเดินลงมากับอาภีมแล้วก็น้องชายเกือบคนเล็ก พ่อเดินมาย่อตัวลงดูอาเปรมดิ์

“เปรมดิ์เป็นไงบ้าง” พ่อผมถามอาเปรมดิ์ อาเปรมดิ์แค่พยักหน้าพ่อหันมามองผมและแพท

“งั้นพ่อดูอาเปรมดิ์เองเราก็ดูแลแพทไปนะ “พ่อบอกผมพ่อหันไปสั่งให้เคลื่อนย้ายอาเปรมดิ์เข้าไปด้านใน ผมเข้าไปประครองแพท

“พ่อพี่ดูแลอาเปรมดิ์ หมอใหญ่เลยนะไม่ต้องห่วงอาเปรมดิ์ปลอดภัยแล้ว”ผมบอกแพท ผมประครองแพทไปที่ห้องพัก

“เป้..พี่เปรมดิ์ไม่เป็นอะไรแล้วนี้เดี๋ยวเรือก็เข้าฝั่งแล้วอีกแค่สามชั่วโมงก็เข้าฝั่งแล้ว..ตอนนี้พี่ๆ เขามากันหมด พี่รู้ว่าพี่ไม่ได้พาเมียมา มาทำไมละเมียจร๊า มาเมียก็จะเป็นพระอภัยมณีย์ ..เป่าปี่ไงจร๊า ...จร๊าเมียรักเมียจร๊า” พี่อธิคมโทรหาอาเป้แน่ๆ

“ไงแพท...อาเป้เรานั่งไม่ติดอยู่ฝั่งโน้นแล้วเป็นห่วงเรากับพี่เปรมดิ์นะ ..ตอนนี้น้องๆเรามาแล้วด้วยมารอร้องไห้กันระงมไปหมด” พี่อธิคมบอกผมกับแพท แพทพยักหน้าตอนนี้คงปวดแผลแล้วแหละ

“พี่อธิคมผมพาแพทเข้าห้องพักก่อนนะพี่” ผมบอกพี่อธิคม พี่เขาพยักหน้า ผมพาแพทเข้ามาในห้องพักผมรู้ว่าแพทยังกังวลเรื่องอาเปรมดิ์อยู่

“แพทพี่เชื่อว่าลุงสี่รักอาเปรมดิ์และพร้อมจะหยุดแค่อาเปรมดิ์แล้ว”ผมบอกแพท แพทพยักหน้า

“แล้วพี่ละพี่คิดว่าพี่จะหยุดที่ใครสักคนได้ไหม”แพทถามผม

“พี่พร้อมจะหยุดเสมอแต่พี่ยอมรับว่าอาจจะต้องรับมือเยอะหน่อยกับบรรดาเด็กสร้างของพวกพี่แต่พี่จะรีบเคลียร์ถ้าแพทให้โอกาสพี่นะ “ผมบอกแพท แพทยิ้มๆพยักหน้า ดิมอยากจะเซย์เยส

“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูไอ้อ้นนั้นเอง

“ดิม น้องม่อนเด็กที่เราเจอกันวันมอเตอร์โชว์อะ เขาบอกว่ามรึงลืมนาฬิกาไว้ที่ห้องนอนน้องเขาเข้าไปเอาคืนด้วยและน้องกานต์เด็กฝึกงานที่โรงพยาบาลพ่อมรึงอะที่มาฝึกวันแรกก็ไปเมากระจายกับเรานะเขาบอกมรึงลืมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งไว้และน้องบีเหล็กดัดฟันที่มรึงบอกดูดประปู้ดังจ๊วบๆนะเขาบอกว่าลืม...บร้าๆๆ” ไอ้อ้นมันเกิดมาเพื่อฆ่าผมจริงๆทำไมไม่ไปบอกผมเวลาอื่นวะ ผมหันมาแพทกอดอกมองผม

“พี่ลืมเยอะเนอะ”แพทถามผมเลิกคิ้วแบบนี้น่ารักและน่ากลัวไปพร้อมๆกัน

“พอแล้วไอ้อ้น..ส่งข้อความบอกน้องเขาให้กรูด้วยว่าทิ้งไปได้เลยกรูไม่ไปเอาแล้วสาด!  เพราะกรูจะไม่ไปแล้วอีกแล้ว” ผมบอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันมองผม ผมอยากจะเตะไอ้คู่หูผมมากเลยตอนนี้พูดเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทสิ่งที่ทำให้แพทเปลี่ยนความคิด
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 17-10-2015 14:18:23
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทสิ่งที่ทำให้แพทเปลี่ยนความคิด
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 17-10-2015 20:24:51
 :mew1: :mew1: พี่ดิมพี่แพทจะลงเอยรักกันซะที    :mew3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทสิ่งที่ทำให้แพทเปลี่ยนความคิด
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-10-2015 20:47:25
 :laugh: พี่ดิมจะเคลียร์หมดมั๊ยเนี่ยโจทย์เยอะจริง ๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทพี่ขอพาแพทไปดูแล
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-10-2015 14:09:12
แพท ผมตื่นขึ้นมาผมก็อยู่ในห้องดูก็รู้ว่าเป็นห้องพักคนไข้ในโรงพยาบาลผมรู้สึกว่ามีคนมาจับมือผมไว้ตลอดผมคิดว่าพี่ดิมไม่ใช่น้องชายผมเองพั้นญ์ ผมเอามือไปลูบหัวพั้นญ์เบาๆ พั้นญ์ลืมตาตื่นขึ้นมาพอดีเลย

“พี่แพท” พั้นญ์เรียกผม ผมหันไปมองคนที่นอนกอดอกอยู่ที่โซฟา พีช ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพีชจะมาเฝ้าผมด้วยเหรอ พั้นญ์พยุงผมขึ้นนั่ง

“พี่พีชเข้ามาตั้งแต่เมื่อคืนมาพลัดกันเฝ้าพี่แพท” พั้นญ์บอกผม

“แถมคุณหมอรูปหล่อก็เข้าออกบ่อยมากไม่รู้ไปนั่งหลับอยู่ตรงไหนแล้ว” พั้นญ์บอกผม พี่ดิมแน่ๆ

“พี่อยากไปหาพ่อ พาพี่ไปได้ไหมพั้นญ์” ผมถามพั้นญ์ พั้นญ์พยักหน้า

“พี่พีช”พั้นญ์ลุกขึ้นไปเรียกพีช พีชขยับตัวลืมตาขึ้น

“พี่แพทอยากไปหาพ่อ พาพี่แพทไปหน่อยซิพี่พีช” พั้นญ์บอกพีช พีชพยักหน้า พีชลุกขึ้นมาเพื่อมาพยุงผมลงจากเตียง

“แพทจะไปไหน”เสียงใครสักคนถามผม ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่ดิมนั้นเอง

“แพทจะไปหาพ่อนะพี่ดิม” ผมบอกพี่ดิม

“งั้นพี่เรียกรถเข็นนั่งให้นะ” พี่ดิมบอกผมผมพยักหน้า

“พาพี่ไปนั่งที่โซฟาแล้วกันพีช..ขอบใจนะพีช”ผมหันไปบอกพีช พีชมองผมพยักหน้า สักพักพี่ดิมก็เข็นรถเข็นมาให้ผม พีชและพี่ดิมพยุงผมไปนั่งและพาผมไปหาพ่อผม ในห้องพักพ่อผมน้องพายน้องชายคนเล็ก พายต้องทิ้งๆเพื่อนมาเรียนแพทย์ได้หนึ่งเทอมแล้วตอนนี้ยังอ้อนพ่ออยู่เลย พายเห็นผมกระโดดลงจากเตียงพ่อผมมาหาผมทันที

“พี่แพท ..พี่แพทเจ็บมากไหม” พายเข้ามากอดผม  “โอ้ยย...พาย” พายลืมดูไปว่าผมเจ็บที่หัวไหล่

“พายกอดพี่แพทเบาๆซิเรานะ” พั้นญ์เอ็ดพายใหญ่เลย

“เจ็บนิดหน่อย “ผมบอกพาย

“พี่แพท..ผมว่าจะเข้าไปหาพี่พอดี” พีเคน้องชายเกือบคนเล็ก

“พ่อ.”พี่ดิมเข็นรถเข้ามาผมเห็นพ่อนอนอยู่ พ่อมองผมพ่อเอี้อมมือมาลูปหัวผมเบาๆ

“วันนี้ลุงจะพาพ่อเรากลับนะแพท” ลุงสี่บอกผม

“ดิมเขาจะพาเราไปดูแล...” พ่อบอกผม ผมหันไปมองพี่ดิม เพราะว่าน้องๆจะได้ดูแลพ่อผม ผมอีกคนคงเหนื่อยแย่เลย

“ครับพ่อ”ผมตอบพ่อ

“พี่ดิมดูแลพี่แพทผมดีดีนะ” พ๊อชบอกพี่ดิม

“แน่นอนครับ พี่ดูแลดี” พี่ดิมตอบ ผมนั่งอยู่ในห้องพ่อผมสักพักตอนนี้น้องเริ่มเก็บข้าวของที่เอามาด้วยเพื่อจะได้พาพ่อผมกลับ ผมเห็นลุงสี่คอยดูแลพ่อผมอย่างใกล้ชิด

“งั้นพี่ไปทำเรื่องให้เราเลยนะเราพี่จะพาเรากลับไปกับพี่วันนี้ด้วยเครื่องบินด่วนพิเศษ พ่อพี่จัดการเรื่องเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้

“อ้าวโจ “ พี่โจเดินเข้ามาในห้องพร้อมกระเช้ามาเยี่ยมพ่อผมและผมด้วยนั้นแหละ

“สวัสดีครับลุงสี่  สวัสดีครับอาเปรมดิ์ “พี่โจไหว้ทักทายพ่อผม

“ไงแพท” พี่โจเดินมาหาผม พี่โจผมเคารพรักเหมือนพี่โจเป็นพี่ชายแท้ๆผมเลย มีเรื่องอะไรผมก็โทรไปปรึกษาพี่โจ

“ดีขึ้นแล้วครับพี่โจ “ผมบอกพี่โจ พี่โจเอามือมาหยีหัวผมเบาๆ

“งั้นพวกเราไปหาข้าวเช้าทานก่อนนะยังไม่ได้กินอะไรกันเลยหิวอะ” พ๊อชพูด ผมพยักหน้า

“พายไปทานอะไรก่อนซิลูกเดี๋ยวจะได้กลับกัน” ลุงสี่บอกพาย พีชเป็นคนพาพายไป น้องๆผมออกจากห้อง

“ก็แพทเพื่อนผมนี้พี่อ้นยังไงก็ต้องมาดูมัน “ผมได้ยินเสียงไอ้ต้าร์เพื่อนรักผมมาแล้ว ประตูถูกเปิดพี่อ้นและต้าร์

“อ้าวพี่โจมาแล้วนิ พี่โจสวัสดีครับ” ต้าร์ยกมือไหว้พี่โจ ผมเห็นสี่หน้าพี่โจเปลี่ยนไปนิดนึง ผมขออย่าให้เป็นอย่างผมกลัวเลยผมสงสารพี่โจ

“สวัสดีครับอา สวัสดีครับลุงสี่” ต้าร์ยกมือไหว้พร้อมกระเช้าที่นำมาให้พ่อผม

“พ่อมาแล้วพ่อคุยกับลุงและลุงกฤษณะ ลุงภูมิอยู่”ต้าร์บอกต้าร์เดินมาหาผม

“กรูตกใจหมดเลยแพท กรุเป็นห่วงมรึงนะ ไอ้เจสมันติดสอบตัวสำคัญมันเลยมาได้ “ ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้าว่าโอเค เพราะว่าผมไม่เป็นอะไรแล้วนิ ต้าร์นั่งลงข้างผม

“พี่อ้นไม่นั่งละ” ต้าร์ถามพี่อ้น พี่อ้นเดินไปนั่งข้างพี่โจ ผมรู้สึกว่าพี่อ้นพี่โจมีบ้างสิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือเจอกันก็เฮฮาแต่นี้ค้อนข้างที่จะเงียบไม่เหมือนเดิมพี่ดิมเข้ามาพอดีเหมือนกัน

“เดี๋ยวแพทกลับห้องพักเลยนะ หมอเข้าจะลงตรวจดูแผลอีกทีและเราจะบินกลับตอนบ่ายโมงตรง”พี่ดิมบอกผม

“พี่ดิมจะพาแพทไปรักษาที่โรงพยาบาลพ่อพี่เหรอ พี่อ้นบอก  ดีเลยต้าร์จะกลับไปอยู่ไทยสักพักไปช่วยพี่ตุ๊ “ต้าร์พูด

“ตอนนี้แพทเขาอนุญาติให้ดูแลเขาได้เต็มที่แล้วเหลือแต่ดูแลหัวใจ จะให้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้”พี่ดิมพูด

“แม้ไอ้ดิม....อย่าไปใจอ่อนให้พวกพ่อปลาไหลพวกนี้นะแพท” พี่โจพูด

“โจ...ทำไมทำร้ายเพื่อนแบบนี้ละครับ” พี่ดิมพูด

“พ่อปลาก็มีหัวใจนะ...รักเป็นเจ็บเป็น “พี่อ้นพูดลอยๆ ไม่เจาะจงใคร

“รู้แล้วแต่พ่อปลาไหลนี้ก็ทำคนอื่นเจ็บจริงมาเยอะเหมือนกัน” ต้าร์พูด

“เอาๆ หยอดกันเข้าไป คนแก่ฟังแล้วอิจฉา” ลุงสี่แซวพวกผม

“งั้นดิมพาแพทไปห้องเถอะเดี๋ยวลูกๆอามาก็จะพากันกลับแล้ว “อาเปรมด์พูดผมพยักหน้า พี่ดิมเข็นผมออกมาจากห้องพักพ่อผม ลุงกฤษณะ กับลุงภูมิ ลุงภาและลุงภีมและลุงภาษญ์มาพอดีเลย

“พ่อผมจะพาแพทกลับเครื่องบินด่วนพิเศษเลยนะพ่อ” พี่ดิมบอกลุงภา ลุงภาพยักหน้าว่าโอเค

“กลับไปพักและอย่าซ่ามากละแพท..พ่อมรึงเราเขาเป็นห่วงเรามากนะแพท” ลุงหนึ่งบอกผมผม พร้อมมือยีหัวผมเหมือนตอนเด็กๆ

“คุณ” เสียงที่ทำให้พวกผมหันไปมองผมจำได้ดีเขาคือเจ้าหน้าที่ ที่สถานพยาบาลที่ผมไปพักก่อนจะหลบหนีออกมาได้ พี่อ้นพาเขากลับมาด้วยเพราะไม่อยากให้เขาถูกทำร้ายหรือถูกฆ่าหากพวกนั้นรู้ว่าเขาให้ที่ซ้อนพวกผม เขาเดินมาทางพวกผม

“นี้พวกคุณพาผมมาทำไม” จูนเขาตรงมาถามพี่อ้นพี่ดิม

“ก็จะอยู่ทำไมละอยู่ก็ตายเปล่า”พี่อ้นถาม ต้าร์มองหน้าพี่อ้นว่าพาเขามาด้วยเหรอ

“ผมไม่อยากไปไหนผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่มีครอบครัว ไม่ใครให้ผมต้อง..” จูนพูด จูนหันไปเจอลุงกฤษณะลุงภูมิแต่เขาสะดุดที่ลุงภูมินทร์ ลุงภูมินทร์ก็มองเขา

“นี้แทนที่จะขอบที่กระเตงมาด้วยมายืนด่าฉอดๆซะงั้น น่าทิ้งไว้ตรงนั้นจริงๆ “พี่อ้นพูดต้าร์กระทุ้งศอก

“ใจเย็นๆ นะค่อยพูด เราไม่มีครอบครัวเหรอ” ลุงกฤษณะถามจูนแต่จูนยังคงมองหน้าลุงภูมิอยู่ ผมยิ่งเห็นภาพซ้อนกันหน้าเขาเหมือนกันมาก

“ไม่มีครับ..ครอบครัวผมคงตายไปจากผมแล้ว..ผมไม่ได้อยู่กับเขานานแล้วและเขาก็ไม่เคยคิดจะตามหาผมด้วยซ้ำเขาคงมีความสุขกับครออบครับของเขาโดยลืมไปว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่บนโลกนี้” จูนพูด

“เราไปอยู่ที่นั้นเพราะ?”ลุงกฤษณะถามจูน

“ผมไปอยู่กับแม่บุญธรรมเธอเข้ามาทำงานรับจ้างเลี้ยงเด็กและบริษัทจ้างออกและบ้านเธอก็ถูกไฟใหม่และผมก็เพิ่งจะย้ายไปอยู่ที่นั้นได้ปีสองปี” จูนพูด

“ตอนนี้แม่บุญธรรมผมเสียไปเมื่อต้นปีด้วยโรคประจำตัว” จูนพูด

“งั้นเธอรอฉัน ฉันนี่จะดูแลเธอเธอนั้งรอฉันก่อนจูน “ลุงหนึ่งบอก

“แพทเรากลับห้องก่อนดีกว่านะเดี๋ยวเราจะได้เตรียมกลับกัน” พี่ดิมบอกผม

“แพทงั้นพี่รอกลับพร้อมพ่อพี่เลย...ไว้พี่ไปเยี่ยมนะถ้ากลับมาบ้านอาเปรมดิ์แล้ว “พี่โจบอกผม

“พี่ลืมบอกข่าวดีนะ...อาทิตย์หน้าพี่มีงานหมั้นพี่จะหมั้นกับน้องบีม..ถ้าแพทยังไม่หายดีไม่เป็นไรไว้รอหลังงานหมั้นพี่จะไปฮันนิมูลที่ไทยกันเราค่อยเจอกันก็ได้นะ..ต้าร์จะมางานพี่ก็ได้..ดิมด้วย..เออ..อ้นมรึงจะมาไหม” พี่โจบอกว่าพี่โจจะหมั้นกับพี่บีม

“ต้าร์ดีใจด้วนะพี่โจ” ต้าร์พูด  “เราไปกันนะพี่อ้น พี่โจเขาหมั้นทั้งที”ต้าร์หันไปถามพี่อ้นผมเห็นได้ชัดว่าสีหน้าพี่อ้นดูผิดไปทันตาเห็น

“ไม่ว่างงานเยอะ..ไม่จำเป็นมั้งไม่ไปก็หมั้นกันได้...จริงไหมละ..แต่ถ้าให้ไปงานอาจจะล้ม..เพราะคู่หมั้นมันไม่ได้ปลื้มพี่สองคนเท่าไหร่”  พี่อ้นพูดและเดินออกไปทันที ทำเอาผมและต้าร์มองหน้ากันว่าพี่อ้นเป็นอะไรพี่ดิมได้แต่ยิ้มๆ พี่โจหน้าเสียไปนิดหนึ่งเลยอะ  พี่โจเดินตามลุงๆเข้าไปในห้อง พี่ดิมก็เข็นผมกลับมาที่ห้อง ต้าร์ช่วยพี่ดิมเก็บของ

“พี่อ้นพาเขากลับมาทำไม คิดอะไรปะเนี๊ยะ” ต้าร์มันถามพี่อ้นอย่าบอกนะว่าหึงนะ

“ต้าร์มีเหตุผลหน่อยนะ”พี่อ้นโกรธต้าร์ทันทีและเดินออกไปทันที ต้าร์หันมามองผม ผมหยักไหล่ ก่อนที่ต้าร์จะรีบเดินตามพี่อ้นออกไป ผมรู้ว่าพี่อ้นหงุดหงิดตั้งแต่ได้ยินพี่โจบอกว่าจะหมั้นกับพี่บีมแล้วนะ ผมมองหน้าพี่ดิมว่ามีอะไรกันหรือเปล่า

“พี่ไม่รู้อะไรมากหรอกนะแพท..ไอ้อ้นมันคงเหนื่อนนะมันเลยดูหงุดหงิด” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้าตามนั้น

“ไอ้อ้นมันไม่ชอบให้ตามจี้ตามหยุมหยิมกับมันนะ  แต่พี่ชอบนะ อยากให้แพทหึงพี่” พี่ดิมยืนหน้ามาหาผมใกล้มาก

“พี่ดิม..บางทีถ้าพี่ได้เห็นสักครั้งผมเชื่อว่าพี่อาจจะไม่อยากเห็นเป็นครั้งที่สองแน่ๆ” ผมพูดหยักคิ้วให้ผมไม่ได้งอนดูน่ารักแบบนั้นแน่ๆ ไม่นานแพทย์ก็เข้ามาตรวจร่างกายผมทุกอย่างผมโอเค ผมต้องเดินทางไปกับพี่ดิมแล้ว พี่อ้นเดินเข้ามากับต้าร์ ต้าร์มันคงออกไปง้อพี่อ้นเรียบร้อยแล้วเดินกระหนุงกระหนิงเข้ามาด้วยกัน
******************************************************************************************
ตอนหน้าจะเป็นภาค พี่หมอดรีมVSพี่อาร์ม งานพี่อาร์มเข้าเมื่อสิ่งที่อาร์มกลัวมากมันย้อนกลับมา ใครกันนะที่มาทำให้อาร์มรู้สึกกลัวอีกครั้ง  :mew5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดิมVSแพทพี่ดิมขอพาแพทไปดูแล
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 19-10-2015 00:40:50
ดีใจกับพี่ดิมด้วยน้องแพทยอมเปิดรับพี่ดิมแล้ว  :mew1:
พี่โจหมั้นกับบีมจริงๆเหรอไม่นะ ไม่ :katai1:
พี่อ้นแสดงอาการหึงพี่โจขนาดนี้เดี๋ยวต้าร์ก็ต้องรู้   :เฮ้อ:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม เมื่ออ้นให้ดิมรับบทแฟนต้าร์แทน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-10-2015 14:29:54
พี่แพท VS พี่ดิม  ปะทะ พี่อ้น VS ต้าร์  ตำแหน่งแฟนชั่วคราว
    วันนี้ผมจะพาต้าร์และแพทไปเที่ยวกันไอ้ดิมมันขอมาอ้นจัดให้แต่ปัญหาอันใหญ่หลวงของอ้นคือ อ้นต้องไปขอไอ้ตุ๊มันพาน้องต้าร์ไปกับพวกผม ต้องบากหน้าไปขอกับพ่อตาและพี่เมียก็คือไอ้ตุ๊ พ่อตานะอ้นคุยได้แต่พี่เมียนี้ซิ อ้นยังไม่พร้อมเลย อ้นเลยต้องแลกเปลี่ยนกับไอ้ดิมการที่พาไปเที่ยวไปสวีทกับน้องแพทแต่ขอให้มันรับเป็นแฟนต้าร์ให้ผมทีส่วนผมก็จะรับว่าดูใจน้องแพทอยู่ เพราะว่าผมเชื่อว่าถ้าไอ้ดิมไอ้ตุ๊มันยังคงผ่อนปลนได้บ้างถ้าเป็นผมตายมันวันนี้แหละไม่ทันได้ไปสวีทจะได้ไปสวรรดิ์ซะก่อน

“ไอ้อ้น...วันอื่นไอ้ตุ๊มันก็ต้องรู้มรึวปิดได้ไม่นานหรอกเชื่อกรู”ไอ้ดิมนั้นเล้าลื้ออีกแล้วทำท่าจะไม่อยากจะช่วยผม

“กรูรู้แต่วันนี้มรึงช่วยกรูก่อนดิวะ” ผมบอกไอ้ดิม

“นั้นซิพี่ดิมช่วยพี่อ้นก่อน”แพทอีกคน

“แล้วถ้าวันนี้พี่โดนกระทืบตายแทนมันละแพท”ไอ้ดิมมันพูด

“มรึงไม่ต้องหวงเรื่องแพท..กรูดูแลให้..ถ้าหากว่ามรึงต้องเป็นอะไรไปและกรูอาจจะร้องไห้เสียใจไปหลายวันไอ้คู่หู “ ผมพูดกับไอ้ดิม 

“สาด” นั้นหันหลังออกซะงั้น

“เห้ย!  กรูล้อเล่น ..ไม่ถึงตายหรอกนะแค่ถูกสั่งแอทมิท”ผมบอกไอ้ดิมดูมันทำหน้าซิ

“พอแล้วพี่อ้นเดี๋ยวพี่ดิมก็ไม่ช่วยพี่อ้นจนได้..เข้าไปกันได้แล้วต้าร์มันควักมือเรียกแล้วนั้นนะ” แพทบอกผมสองคน ผมก็พากันเดินเข้าไปพอจะพ้นหน้าประตู พ่อตา พี่เมีย น้องเมีย พากันนั้งต้อนรับขับสู่ ผมรีบยกมือไหว้พ่อตาผมทันที ไอ้ตุ๊มันยกขาขึ้นไขว้ห้างมองผมกับไอ้ดิมสลับกันไปมา แสดงว่าต้าร์เกิ้นให้แล้ว

“เข้ามานั่งกันก่อนซิ แพท อ้น ดิม” พ่อตาเรียกพวกผม ต้าร์ยืนส่งยิ้มมาให้พวกผมแพทนั่งลงรีบตามด้วยไอ้ดิมนั่งข้างแพทและผมก็นั่งต่อจากไอ้ดิม ต้าร์ยืนขยิบตาให้ผม ผมก็เงยหน้ามองตาเจ็บหรือว่าไง ต้าร์พยักเพยอให้มองไปทางไอ้ดิม มันนั่งเบียดแพทแต้เลย ก็ไม่เห็นมีอะไรแฟนกันผมกับมา

“ตอนนี้พี่อ้นเป็นแฟนแพท ส่วนพี่ดิมแฟนผม” ต้าร์กัดฟันผมพยักหน้าก็ใช่ไงเพราะเราเตี้ยมกันมาดีแล้วนิ ผมหันไปมองไอ้ดิมเออมันนั่งติดแพทเลยนะ  เว้ย!

“ไอ้ดิม..ออกมาจากแฟนกรูสาด “ผมหันไปดึงมันออกมันนั่งผิดที พ่อตาและพี่เมียมองผมกับไอ้ดิมสลับกันไปและหันไปมองต้าร์

“พี่ดิม ..ประจำเลยนะ..ลืมตัวเนอะ” ต้าร์บอกไอ้ดิม ผมนั่งข้างแพท ส่งยิ้มหวานให้แพท

“เป็นไงแพทหายดีแล้วหรือยังเรา” พ่อตาผมถามแพท

“ดีขึ้นแล้วครับอา “แพทตอบ

“ก็ได้คนดูแลดี้ ดี นิพ่อเลยหายวันหายคืน ดีขึ้นเร็ว” ต้าร์พูด

“แม้ต้าร์ ชมพี่เกินไปเขินนะเนี๊ยะ..พี่ก็ทำตามหน้าทีมีนอกบ้างอะไรบ้างนิดๆหน่อยๆ” ไอ้ดิม ผมหันมามองหน้ามัน จะเขินทำไมในเมื่อวันนี้มันเป็นแฟนต้า ประโยคนั้นผมต้องเป็นคนพูด 

“ไอ้ดิม.ไม่ใช่มรึง.” ผมกัดฟัน

“ตกลงใครดูแลใครกันแน่..แล้วมรึงไปดูแลแพทแฟนไอ้อ้นมันทำไม..มรึงแฟนไอ้ต้าร์ไม่ใช่เหรอไอ้หมอดิม” นั้นไงไอ้ตุ๊

“เออ.. อ้อ กรูเป็นหมอ..กรูดูแลตอนน้องเขานอนโรงพยาบาลไง ไอ้อ้นมันเป็นทหาร มันก็ดูแลนิดหน่อย..แต่กรูนี้หมอ..เนอะหมอต้องดูแลคนไข้มันเป็นหน้าที่ ..จริง! หน้าที่..อืมม ” ไอ้ดิมมันพูดฟังไม่ขึ้นเลยให้ตายเถอะ

“พี่อ้นผมว่าจะพังก็เพราะพี่ดิมนี้แหละ” แพทกระซิบกับผม ผมพยักหน้าอย่างแรงเลย

“หึๆ ..ต้าร์เขาบอกว่าเราสองคบกันอยู่เหรอดิม ...แอบมาจีบลูกอาตั้งแต่เมื่อไหร่ “ พ่อตาผมถามไอ้ดิม ผมชี้ให้มันดูในโพยที่ผมบอกมัน

“ก็เป็นแฟนกันหลายปีแล้วครับอา...เนอะต้าร์..เราก็คบกันดูใจกัน..ถูกใจกัน..และเอา...”ไอ้ดิม ไอ้ตุ๊และน้องๆต้าร์สะบัดหน้ามองไอ้ดิม

“มรึงเอาอะไรน้องกรู” ไอ้ตุ๊มันถามไอ้ดิม

“ไม่ได้เอา และเขาก็รักกันแค่นี้เอง ..เนอะๆ” ไอ้ดิม ผมต้องพ่นลมออกมาผมว่าให้มันนั่งคนเดียวแล้วผมออกไปรอด้านนอกดีกว่าไหมเสียวแท้!

“พี่เริ่มเป็นแฟนกันตอนไหนอะ...พวกเราไม่เห็นรู้เลย..พี่ดิมก็ขึ้นเวรโรงพยาบาลและออกปฏิบัติหน้าที่กับพี่อ้นบ่อย ถ้าพี่อ้นกับแพทซิ เจอกันแน่นอน ...เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่บอกหน่อนซิ อยากรู้” นั้นไงน้องชายตาร์ ชื่อตอลถาม ผมบอกให้มันดูโพย

“เป็นแฟนกันตั้งแต่ปี.....1993 “ไอ้ดิมมันตอบ  “พล้วด” น้ำกาแฟจากพ่อตาพุ้งพล้วดออกมาเลยทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ผมอยากจะฆ่านั่งยางมันจริงๆเลยไอ้ดิม

“นี้มรึงเป็นแฟนกับลูกกรูตั้งแต่เกิดเลยเหรอ ปี 1993 นะปีเกิดมันนะกรูจำได้เพราะมันลูกกรู “ อาภาษญ์พูด

“มรึงเป็นแฟนกับมันตั้งแต่มันเกิดเลยเหรอไอ้ดิม” ไอ้ตุ๊ ผมหันไปอยากฆ่ามันจริงมันดูผิดบรรทัด

“ใช่เลย ลืมตามาปุ๊บใช่เนื้อคู่เลย ขอเลย ขอเป็นแฟนเลย...จะขอเป็นเมียในตอนนั้นเลยก็เกรงใจ!” ไอ้ดิมพูดมันยังมีหน้าไปต่อปากต่อคำกับเขาอีกนะไอ้หมอหมาดิม มันไม่สำนึกสักนิด ต้าร์สะบัดหน้าหันมามองไอ้ดิม

“เว้ยย” ทั้งพี่ทั้งน้องร้องมาพร้อมกันเลย มันทำไปได้ มันเป็นหมอมาได้ยังไง โชคดีนะที่ผ่านมาผมไม่พลาดพลั้งโดนกระสุนและให้มันรักษา ผมว่ามันต้องรักษาตัวเองก่อนแล้วแหละ

“ผมว่าพี่ขอคนช่วยผิดคนแล้วแหละพี่อ้น” แพทกระซิบผม  “มันไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นนะแพทมันกำลังจะทำทุกอย่างพัง” ผมกระซิบตอบ

“มรึงดูผิดบรรทัดไอ้ควาย” ผมหันไปพูดให้มันอ่านปาก ไอ้ดิมมันก็ค่อยๆคลีดู มันยิ้มแหยๆ

“ไม่ใช่..ไม่ใช่ เออ! เราเป็นแฟนกันวันขึ้นปีใหม่...ปี..ปี ...อะไรวะ.... เลขอะไรวะเนี๊ยะ “ ไอ้ดิมมันกางโพยออกมารมันอ่านไม่ออก

“ปี.2007 ไงพี่ดิม พี่ดิมขี้ลืมประจำเลยนะตอนนั้นที่บ้านเราจัดงานปีใหม่กันที่นี้ ต้าร์นั้งคุยกับพี่ใต้แสงจันทร์” ต้าร์รีบช่วยไอ้ดิมทันที

“มุมสลั้วๆ..เรานั่งอิงแอบแนบชิดกัน...พี่จำท่าไม่ค่อยได้ เอ้ย..พี่จำไม่ค่อยได้ว่าเราคุยอะไรกัน  ที่รู้ๆตอนนั้นน้องต้าร์เพิ่งจะอายุ 14 ปี กำลังน่า...”ไอ้ดิม ผมทำนิ้วเชือดคอไม่ต้องนอกบทสัสเพราะว่าไอ้ตุ๊มันอ้าปากค้างแล้วสาด

“น่าอะไรอีก...น้องกรูน่าอะไรไอ้ดิม..กรูว่ากรูทนไม่ไหวแหละกรูขอพ่อกรูเตะมรึงก่อนเลยดีกว่าวะ” ไอ้ตุ๊มันพูดสมน้ำหน้ามันไอ้ดิม

“เว้ย ...เตะกรูทำไมอะ”ไอ้ดิมมันไม่ได้สำนึกเลย

“น่ารักน่าชัง ...น่าทะนุถนอม ..อะไรแบบนี้” ดิมพูดและหันไปมองต้าร์ที่ยิ้มอายมวนแสดงได้สมจริงมากต้าร์นะแต่ไอ้ดิมนี้ พ่อตาผมกอดอกและหันมาเหล่ไอ้ดิม

“กรูว่าแปลกๆวะมรึงเนี๊ยะ ฮะไอ้ดิม” ไอ้ตุ๊มันถามไอ้ดิมมันสะดุง

“มะ ...ไม่..ไม่..แปลกเลย ..เรา..รัก..กัน...เนอะ ...ให้ดูดปากให้ดูไหม” ไอ้ดิมมันพูดว่ามันขอดูดปากต้าร์ผม

“ไม่ต้องละ ไม่ต้องโชว์เอาไว้ไปทำกันสองคนนะ...เกรงใจอานิดหนึ่งอย่างน้อยกรูก็น้องพ่อมรึงนะ” พ่อตาผม ต้าร์หันมาตีแขนไอ้ดิม

“อดดูเลยอะพ่อ” ตั้นแซวแต่ไอ้ตุ๊มันหันไปมองตั้นชี้นิ้วด้วย นี้มันพี่หรือพ่อคนที่สองวะเนี๊ยะ 

“แม้พ่อ พี่ตุ๊สงสัยอะไรอีกละพี่ดิมก็น่ารักดีเป็นหมอทหารเก่งอออกขนาดนี้ทำต้าร์จะไม่อยากได้มาทำ...” ต้าพูดหันมาเหล่มองไอ้ดิม ถึงไม่ได้รักมากสุดหัวใจแต่ต่อมหึงมานะเฟ้ย

“ทำแฟน” ต้าร์พูดไอ้ดิมมันเอามือกุมหน้าอก มันเกือบจะฮาร์ทแอทแทค

“พี่ตกใจหมดเลย..แค่แฟนอย่างเดียวใช่ไหมอะ” ไอ้ดิมมันพูด

“ทำอะไรอีกอะ” ไอ้ตุ๊นั้นไงขึ้นเลยตอนนี้อยากออกไปรอรับศพมันข้างนอกมากเลย ดีนะที่ไอ้ต๋อมมันยึดพี่มันไว้

“ไม่เอาต้าร์ไม่พูดเกรงใจคุณพ่อ” ไอ้ดิมมันบอกนี่ยังเกรงใจนะเนี๊ยะ

“เออๆ..จะคบก็คบกันได้ไม่ว่าอะไร..เวลารักกันก็รักกันดีกินอะไรก็หวานน้ำผักก็หวานแต่พอน้ำตาลหมด”อาภาษญ์

“ไม่ต้องต้องห่วงเรื่องนี้ครับ..ผมกักตุนไว้ที่โกดังเรียบร้อยแล้วต่อให้ต่อไปน้ำตาลทรายจะขึ้นราคาแต่ความรักผมยังคงหวานชื้นแน่นอน ดิมคอนฟิร์มครับ..ฟันธงด้วยครับอาเอ้ยพ่อตา เอ้ยย คุณพ่อ..เอ้ย คุณอา” ไอ้ดิมมันพูด ผมหันเหล่มันเหมือนจะเข้าท่านะแต่ตอนท้ายนี้มันเยอะไปนะ

“ตกลงนี้จะพากันไปเที่ยวเนอะดูแลกันดีดีละ แพทด้วยเพิ่งจะหายมานะเรานะซ่าแล้วไอ้เปรมดิ์มันจะเป็นห่วงเอา” อาภาษญ์พูด

“พ่อผมรู้สึกแปลกกับไอ้คู่รักคู่นี้นะพ่อเหมือนคู่รักกำมะลอยังไงก็ไม่รู้นะพ่อ...อย่าให้กรูรู้นะมรึงว่ามรึง..เล่นตลกอะไรกับกรูกับพ่อกรูนะ” ไอ้ตุ๊มันพูดทำหน้าโหดใส่ทำไมกรูสองกลัวกันสาด

“พี่ตุ๊อะ..ต้าร์ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเรียนจบแล้วไหนบอกเรียนจบให้มีแฟนได้ไง” ต้าร์พูดไอ้ตุ๊มันกอดอก

“พี่ตุ๊..พี่ดิมเขาก็น่ารักดีจะตายไปเนอะ..พี่ตุ๊ให้พี่ต้าร์ไปเถอะพี่แพทก็ไป พี่อ้นอีกคน” ตั้นพูดให้ต้าร์ ไอ้ตุ๊มันเหล่ผม

“เออๆ ห้ามไม่ได้แล้วแหละเพราะว่ามัน” ไอ้ตุ๊พูด  “กระเป๋าเขาอยู่ตรงนั้นที่รักไปลากมาเลย” ต้าร์พูดและสะกิดไอ้ดิมให้ไปเอกระเป๋ามาแต่มันเฉยซะงั้น

“เว้ยย ...มรึงแพคกระเป๋าแล้วเหรอเอาลงมาแล้วด้วย” ไอ้ตุ๊

“ที่รักกระเป๋าเขา” ต้าร์บอกแต่ไอ้ดิมมันนิ่ง ผมเลยหยิบหนังยากมาดีดใส่มันเลย

“โอ้ยย..ใครวะ” ไอ้ดิมมันร้อง ผมชี้ให้ไปหยิบกระเป๋าต้าร์ไอ้ดิมรีบลุกไปลากกระเป๋าต้าร์มา ใบใหญ่เชียว

“แพ๊คขนาดนี้เราไปตั้งรกรากกันเลยใชไหมที่รัก..ไม่กลับแล้วใช่ไหมจร๊า..แบบว่าจะมีลูกมีหลานที่นั้นกันเลยเนอะ” ไอ้ดิมมันมองกระเป๋าต้าร์ เราไปกันแค่สามวันน่ะ ไม่ได้ไปปีหนึ่ง ผมหันไปมองต้าร์ นางเยอะทุกที

 (จะเอาอะไรไปเยอะแยะ..ไปสามวันนะไม่ใช่สามปี) ผมพูดให้ต้าร์อ่านปากมีแอบค้อนด้วยนะ  “หึๆ” แพทขำต้าร์ใหญ่เลย

“ไปกีวันเนี๊ยะพี่ดิม พี่ต้าร์” ตอลถามต้าร์

“สามวัน” ต้าร์พูด

“แพ๊คเหมือนมรึงไปปีหนึ่งเลยวะต้าร์” พี่ชายฝาแฝดต้า แต๋มพูดผมก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ

“พี่แต๋ม” ต้าร์ แต๋มกับต๋อมเขาหันมาหยักคิ้วให้กัน

“แม้ของจำเป็นนิ” ต้าร์ทำหน้างอใส่เลย
 “ มรึงกับไอ้ติ๊กนี้พอกันเลยไปไหนที่กระเป๋านี้เต็มไปด้วยแอสเซสเซรี่ ไม่รู้จะขนอะไรหนักหนา เกรงใจคนยกกระเป๋าบ้าง”ไอ้ตุ๊มันว่าน้องมันผมแลบลิ้นส้มน้ำหน้าต้าร์ผมบ่นต้าร์เรื่องนี้ประจำไปไหนทีขนไปเยอะแยะใส่ไม่หมดหรอก

“งั้นก็ไปกันได้แล้วแหละเดี๋ยวจะไปถึงที่นั้นมืดคำอันตราย..หรือไม่อยู่นานกรูว่าไอ้พ่อคนที่สองมันไม่ให้ไปแน่ๆ ” พ่อตาผมรีบบอกก่อนที่พ่อคนสองคือไอ้ตุ๊มันจะหาเรื่องไม่ให้ไปผมก็พากันลุก

“พ่อผมไปก่อนนะครับ..ถือโอกาสเรียกพ่อซะเลย” ไอ้ดิมมันพูดและยกมือไหว้ พวกผมยกมือไหว้ลาพ่อตาผมด้วย(พ่อยังไม่รู้คนไหนลูกเขยตัวจริงถ้าพ่อตารู้คงช๊อกเลยยังไม่บอกดีกว่าเดี่ยวพ่อตาฮาร์แอทแทคและไม่ลืมลาพ่อคนที่สองกันผมกับไอ้ดิม

“ฮาๆ” น้องมันหัวเราะแต่หน้าไอ้ตุ๊นี้มันอยากจะเตะผมสองคนแย่แล้วผมรีบพากันเดินออกมาพอพ้นประตูบ้าน

“เฮ้อๆ” ออกมาพร้อมๆกัน  “ไอ้พ่อตาเทียมนี้โหดกว่าพ่อตาจริงๆซะอีกมันทำหน้าตายอย่างเดียวไม่ทำหน้าอย่างอื่นเลยสาด” ไอ้ดิม มันพูด

“พี่ดิม..นั้นพี่ต้าร์นะ” ต้าร์

“รู้จร๊า..งั้นเรากลับคืนคู่ใครคู่มันนะพี่คิดแพท....แพทจร๊าแพท” ไอ้ดิมผมอยากเตะมันจริงผมเดินไปนั่งหน้าทำหน้าที่คนขับรถให้ดิมและแพทนั่งผมตกลงกันจะขับขาไปไอ้ดิมขับขากลับผมจะไปเที่ยวเกาะล้านครับ ยังไม่เคยไปและคิดว่าที่ที่ยังไม่เคยไปต้องไม่มีอริราชศัตรูของเมียแน่ๆ ฮาๆ ระหว่างที่ผมกำลังเข้าเกียร์อยู่นั้น

“ก๊อกๆ” มีคนเคาะกระจก ผมหันไปมอง

“เว้ยย” ผมร้องออกมาทันทีก็ไอ้ตุ๊มันะจะตามราวีอะไรขนาดนั้นวะ

“อะไรอีกละพี่ตุ๊” ต้าร์เปิดกระจก

“พี่ยังไม่ได้ฝากและฝังไอ้สองตัวนี้เลยต้าร์ ..ดูแลน้องกรูและแพทให้ดีดีนะ อย่าให้กรูได้ยินว่ามีบรรดาเด็กๆมรึงไปราวีน้องกรูนะ กรูไม่เอาเรื่องเด็กๆมรึงแน่แต่มรึงสองตัวโดน” มันพูดแบบนี้

“ไม่มีแน่นอน”ผมพูดพร้อมกัน (เพราะว่าที่เราไปเรายังไม่เคยและที่ที่เราไม่เคยไปเราย่อมจะไม่มีบรรดาเด็กๆแน่นอน พากันหัวเราะในใจ ฮาๆ)

“อืม..ขับรถดีดีละ กรูหวังว่าน้องกรูทั้งสองกลับมาโดยสวัสดิภาพไม่มีแม้แต่รอยขีดขวน” มันพูดทำเอาผมกับไอ้ดิมปาดเหลือเลย

“ แพทก็เหมือนน้องพี่....ต้าร์ดูแลแพทด้วยละ”ไอ้ตุ๊มันสั่ง

“รู้แล้วพี่ตุ๊ เขาไปนะ” ต้าร์บอกผมกำลังจะเลื่อนปิดปิดกระจกแต่ไอ้ตุ๊ “ก๊อกๆ” มันเคาะอีกแล้ว

“มรึงเข้ามานั่งคุยกันเลยไหมตุ๊ ที่นั่งพร้อมอีกทีไปกันไปเลย จะได้สวีทให้ตำตามรึงไปเลย” ผมบอกไอ้ตุ๊

“กรูไม่ไปหรอกงานกรูเยอะไม่มีเวลาว่างพอจะทำตัวเป็นพ่อพวกมาลัยลอยไปลอยมา...ตอนนี้กรูมีคำถามว่า...ทำไมมรึงมานั่งกับน้องกรู ทำไมไม่ไปนั่งกับแฟนมรึงอะน้องแพท...ไอ้ต้าร์มันแฟนไอ้ดิมไม่ใช่เหรอวะ ..แต่ไอ้เวรนั้นมันดันไปนั่งหลัง..กรูว่ามรึงสองตัวกำลังอยากลองดีกับกรูวะ” ไอ้ตุ๊พูดผมหันไปมองไอ้ดิม โอ้ว..shit

“เออ ..จริงด้วยเนอะ ไอ้ดิมมรึงนั่งผิดทีสาด มรึงนี้ไม่เคยจำเลยว่าใครแฟนมรึง “ผมพูดและลุกออกมาจากรถไอ้ดิมรีบวิ่งมันมองหน้าผมจะร้องไห้ทำไมและมันก็เข้าไปทำหน้าที่คนขับผมก็เข้าไปนั้งข้างแพทแทน

“แฮปปี้ยังครับ?”ไอ้ดิมมันถามไอ้ตุ๊

“มาก..ขับรถดีดีละไอ้คุณหมอ” ไอ้ตุ๊

“เป็นห่วงกรูเหรอ” ไอ้ดิมถามไอ้ตุ๊

“ห่วงมรึงทำเชี้ยอะไร...น้องกรูนี้และแพท  ส่วนมรึงสองคนถ้าเป็นอะไรไปไม่ต้องจ้างใครมาร้องไห้เพราะว่าบรรดาเด็กๆที่ไปอุบ..อิบเขาไว้ เขามาช่วยร้องไห้กันระงมเลยแหละ “ไอ้ตุ๊พูดและมันก็ถอยหลังไปยืนกอดอก

“ไอ้ดิมรีบออกซิวะ” ผมบอกไอ้ดิมมันก็รีบออกตัวเลยคนอะไรดุยิ่งกว่าสุนัขพันธุ์พิทบลูอีก  ผมออกรถมาได้สักพักยังคงพากันมองหลังว่าไอ้ตุ๊มันจะตามหลังมาอีกไหมน่ากลัวมากไอ้นี้

“ต้าร์ถ้าพี่ดุ๊ ดุ แบบนี้พี่แนะนำว่าอยู่เป็นโสดขึ้นค้านไปเถอะนะพี่ขอร้อง” ไอ้ดิมมันพูดต้าร์หันขวับมาเลย

“พี่ดิมอะ..ที่พี่ตุ๊เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพวกพี่สองคนทำกันไว้เยอะไง ...ไม่ต้องมาโทษต้าร์เลยนะ..ยิ่งพี่อ้นนี่ตัวดีเลยแหละ” ต้าร์พูด  ไอ้ดิมมันขับไปจอดในปั้มน้ำมันเติมมันก่อนค่อยยิงยาวเลย ไหนจะต้องไปต่อเรือด่วนอีก ผมก็เข้าไปหาซื้อของกินกันตุนไว แพทกับดิมดูเขาเริ่มจะกระหนุงกระหนิงกันบ้างแล้วนะผมดีใจกับมันด้วนจริงๆ ส่วนผมก็คงต้องรับชะตากรรมมันคงเป็นกรรมที่ผมทำไว้ อีกคนที่ผมรักมากแต่ไม่ได้สมรักแต่กับได้อีกคน แต่เขากับรักผมมากซะด้วยเรียกได้ว่าทิ้งไม่ลงเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม เมื่ออ้นให้ดิมรับบทแฟนต้าร์แทน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-10-2015 17:48:51
 :pigha2: ฮาพี่ดิมนิ รับบทแฟนแต่ไม่ค่อยทำหน้าที่แฟนเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม เมื่ออ้นให้ดิมรับบทแฟนต้าร์แทน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 20-10-2015 19:00:47
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSพี่ดิม เมื่ออ้นให้ดิมรับบทแฟนต้าร์แทน
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 21-10-2015 03:16:18
มาต่อไวไวน๊า  :impress2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันสองคู่ปะทะกันพี่ดิมVSแพทและพี่อ้นVSต้าร์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-10-2015 17:44:42
คู่สวีทหวานชื้น พี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิม VSแพท
     พี่ดิม VS แพท ผมมาถึงโรงแรมกันก็ยังไม่ได้ออกไปไหนเพราะยังเหนื่อยกับการเดินทางผมนั่งนอนพักในห้องพักลักษณะเหมือนคอนโดแถมหรูหรามีทุกสิ่งในห้องห้องพักมีสองห้องนอน หลังจากที่ผมจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งที่โซฟาแพทเดินออกมานั่งด้วยเหลือแต่คู่ไอ้อ้นพอเช้าห้องพักได้เงียบไปเลยอย่าบอกนะว่ามถึงมันจัดกันเลยนะ

“ไอ้ต้าร์ยังอยู่ในห้องเหรอพี่ดิม” แพทถามผม ผมหันไปพยักหน้าแพทนั่งลงข้างๆผม

“แผลเป็นยังไงบ้างแพท” ผมถามแพท

“ดีขึ้นแล้วไม่รู้สึกเสียวตรงหัวไหล่แล้วครับพี่ดิม..ผมคิดว่าอาทิตย์หน้าจะกลับมาทำงานได้แล้ว” แพทบอกผม ผมพยักหน้า

“พี่ดิม”แพทเรียกผม ผมก็สะดุ้งผมมองแพทนานไปหน่อย

“แพท....ตกลงเป็นแฟนพี่ได้หรือยัง”ผมถามแพท แพทหันมามองผม

“ก็เป็นอยู่นะแต่แพทยังไม่เคยมีแฟนเลยไม่รู้ว่า บทบาทคุณแฟนเขาทำยังไงกัน” แพทพูดผมก็กระเทิบเข้าไปใกล้ๆ

“จริงอะ”ผมถามแพท ผมค่อยเลื่อนใบหน้าเข้าไปหาแพทใกล้ๆ เพื่อหวังจะจุมพิศแพทมองผมแต่ไม่ได้ขยับหนีแต่อย่างใด ริมฝีปากผมเหมือนแตะที่ริมฝีปากแพทแล้ว

“ทำอะไรกันนะ” เสียงทำให้ผมกับแพทต้องชะงักไอ้อ้นมันมาส่องระหว่างผมกับแพท

“ไอ้อ้น...ไอ้จอมมาร” ผมเม้งมันทันที

“แม้ๆ กรูจะบอกอาเปรมดิ์” ไอ้อ้นพูดมันเดินไปหยิบเครื่องดื่มและมานั่งตรงข้ามผม ต้าร์เดินออกมาพร้อมชุดเตรียมไปเดินทะเลกันแน่ๆเลย

“กรูกับต้าร์จะออกไปแรดกันที่ชายหาดหน่อย” ไอ้อ้นมันพูด

“ไปกันไหม”ต้าร์ถามผมกับแพท

“ไปก่อนแล้วกันยังเพลียอยู่เลย”แพทหันไปบอกต้าร์ผมพยักหน้าว่าเห็นด้วยปล่อยให้ พอพวกไอ้อ้นกับต้าร์เดินออกไป ผมกระเทิบไปนั่งติดกับแพทเหมือนเดิม แพทมองหน้าผมยิ้มๆ

“แพทยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เลยนะว่าตกลงเป็นแฟนพี่จริงหรือเปล่า”ผมถามแพท แพทมองผมและแพทก็เลื่อนหน้าเข้ามาหาผมพร้อมริมฝีปากเรียวสวยได้รูปราวสตรีนั้นก็แตะรอมริมริมฝีปากหน้าๆของผมไม่หน้ามาก ผมสองคนจูบกัน ผมเริ่มรุกหนักมากขึ้นผมดันแพทเอนไปที่โซฟานอน แพทมองผมแก้มเริ่มมีแดงเรือ แพทกลืนน้ำลายลงคอ

“กลัวเหรอครับ” ผมถามแพทผมเอานิ้วเขี่ยริมฝีปากบางๆนั้น มันช่างหอมหวานกว่ารสจูบที่ผมเคยได้รับมาจริงๆ แต่ไม่ใช่กับเด็กที่ผมเอามานอนด้วยนะ เด็กเหล่านั้นผมแค่ปรนเปรอน้องชายใต้เข็มขัดผมเท่านั้นผมจะไม่เคยจูบกับเขา

“ก็แพทไม่เคย “แพทพูดเบาๆ ผมยิ้ม

“เป็นรับ..ผมนะรุกตลอด” พอแพทพูดอันนี้ทำเอาดิมขมวดคิ้ว

“พี่ก็รุกตลอด..พี่ว่าให้พี่รุกเถอะนะประสบการณ์พี่แน่นกว่า” ผมรีบชิ้งพูดและรีบก้มลงประกบปากแพททันทีพร้อมสอดใสลิ้นเข้าไปในปากแพท แพทก็ทำตามผมได้ดี ลิ้นเราสองคนพันกันไปมามีดูดดุลปลายลิ้นกันและกัน มือไม้แพทก็ลูบไล้ไปตามแผ่นอกชายชาตรีที่ผมเฝ้าฟิตร่างกายจนได้ขนาดนี้ หุ่นผมล้ำไปด้วยกล้ามเนื้อ ส่วนหุ่นแพทดูสูงโปร่งไม่ค่อยมีกล้าเหมือนผมหรอก ผมหยุดชะงักการจูบและมองคนเบื้อล่าง ผมเลิกชายเสื้อยืดของแพทขึ้นและก้มลงจูบที่หน้าท้องแบนเรียบ

“โอ้วว..พี่ดิม..อึม..โอ๊ว..อืม” แพทครางออกมาเบาๆเหมือนกักเสียงไว้

“ร้องออกมาเลยแพท...มันช่วยได้เยอะเชื่อพี่...ไม่มีใครมีแค่เราสองคน” ผมบอกแพท หน้าแพทแดงขึ้นมาชัดเจนมาก

“แพทไม่ใช่พี่นิ..อืม..”แพทพูดผมยังคงทำหน้าที่ทใช้ปากอย่างชำราญการ ผมไล่ลิ้นลงมาถึงของกางเกงยืนส์พร้อมกับหยุดเงยหน้ามองแพท แพทกลืนน้ำลายมองผม และมือผมก็ปลดกระดุมกางเกงยืนแพท ผมดูสีหน้าแพทกังวล

“แพทกลัวใช่ไหม....พี่เข้าใจว่าแพทเจออะไรมา”ผมเลื่อนตัวขึ้นมาหาแพท แพทพยักหน้า

“วันนี้ยังไม่พร้อมไมเป็นไร...พี่รอได้.จ๊วบ”ผมพูดและจูบแพทผมลุกขึ้นจากตัวแพท แพทลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อย

“ผมขอโทษนะครับพี่ดิม..มันเป็นความกลัวที่ผมพยายามที่จะขจัดมันแต่” แพทพูด

“พี่ดิมโกรธแพทหรือเปล่า”แพทถามผม

“เซ็กส์ไม่ใช่ทุกอย่างของความรัก..หัวใจพี่กับแพทต่างหากที่สำคัญ” ผมพูด

“พี่ว่าเราเปลี่ยนชุดลงไปเดินเล่นชายหาดกันดีกว่า..ป่านนี้ไอ้อ้นกับต้าร์จินตาการไปไหนแล้วคิดว่าเราสองคน...”ผมพูดแพทหันมาบีมจมูกผมทันที โมเม้นหน้ารักแบบนี้ก็มีด้วยนึกว่าจะหันมาและจับทำท่าเฮดล๊อกอย่างเดียว
   
**************************************************************************************************************************
ต้า VS พี่อ้น   ผมลงมาเดินเล่นชายหาดกับพี่อ้นมาเล่นน้ำกันด้วยผมกับพี่อ้นนะไปเที่ยวทะเลกันบ่อย แต่ผมชอบทะเลที่ไทยมากที่สุดน้ำอุ่นกำลังดีที่อื่นน้ำเย็นไม่น่าเล่นเลยแถมบางที่มีฉลามด้วย ดังนั้นไม่น่าแปลกใจทำไมนักท่องเที่ยวต่างชาติจึงชอบมาพักผ่อนที่ชาดหาดที่นี้กันแต่คลื้นลมสงบไปหน่อยจึงอาจจะไม่เหมาะกับการเล่นกระดานโต้คลื้น ผมชอบหาดนี้จังมันดูไม่รกจนกเกินไป บางทีมีโต๊ะวางเยอะแยะไปหมดแถมขายห่างยางและเครื่องเล่นพวกบานาน่าโบท เจสกี้ เยอะมากจนดูรกไป หาดนีออกแนวสวนตัวเพื่อพักผ่อนโดยเฉพาะ

“อื่มมม” ผมขึ้นมานอนกันที่หาดหลังตากลงไปดำพุดดำว่ายกันอยู่ในน้ำ ผมก้มลงดูดปากพี่อ้นอย่างดูดดื่ม ผมยอมรับว่าผมกับพี่อ้นมีอะไรกันตั้งแต่ผมยังเรียนมัธยมต้นพี่อ้นขึ้นมัธยมปลายแล้ว โดนที่พี่ตุ๊ไม่เคยรู้ ก็ตอนนั้นตุ๊ไม่ค่อยชอบพฤติกรรมพี่อ้นอยู่แล้ว

“พี่อ้นยังไม่เคยบอกต้าร์เลยนะว่าพี่อ้นรักต้าร์มีแต่ต้าร์บอกพี่อ้นคนเดียวเองไม่แฟร์เลยนะ” ผมพูดกับพี่อ้น พี่อ้นลุกขึ้นนั่งและหันมามองผม ผมลุกขึ้นนั่งเช่นกันพี่อ้นค่อยใช้มือช้อนใต้คางผม

“ต้าร์”พี่อ้นชะงักและมองไปทางด้านหลังผม พี่อ้นลุกขึ้นทันที

“ต้าร์ขึ้นไปรอพี่ด้านบน “พี่อ้นพูดและพี่อ้นก็วิ่งไปโดยที่ไม่บอกอะไรผมเลยว่าจะวิ่งไปไหนไปทำไม นี้หาเรื่องเฉไฉไม่บอกรักกันใช่ไหมเนี๊ยะ ผมยืนทำหน้างอทำแก้มป่องเป็นปลาปักเป้าเลยขึ้นไปนั่งรอพี่อ้นกลับมา วิ่งไปไหนก็ไม่รู้ ผมนั่งเอาไม้เขี่ยทรายเล่นอยู่คนเดียวสักพักหนึ่งได้...

“แฉะ” เสียงคนกดชัตเตอร์ถ่ายภาพ ผมหันไปมองเป็นผู้ชายดูก็รู้ว่ารุ่นนี้คงแก่กว่าผมแน่นอน

“นี้คุณถ่ายรูปผมทำไมมิทราบ “ผมหันไปถามทันที

“ก็เห็นนั่งเขี่ยทรายเล่นเหมือนคนอกหัก” คนที่ถ่ายรูปผมพร้อมหยักคิ้วให้ผมด้วยนะ ยืนซะเท่เชียว หุ่นสูงมากร้อยแปดสิบได้ สวมกางเกงขาสั้นเลยหัวเข่าขึ้นไปและเสื้อกล้ามดูก็รู้เพิ่งเล่นน้ำมาหมาดๆ

“นั่งคนเดียวเหรอ” คนนั้นเขาถามผม

“เห็นคนข้างๆผมไหมละ” ผมถามกลับ เขาหยักไหล่ว่าไม่

“ถ้าไม่เห็นก็แปลว่านั่งคนเดียว”ผมพูด

“กวนดีนะ ...ชอบ” ผมก็หุบยิ้มเลยโรคจิตนะเนี๊ยะ ผมลุกขึ้นสะบัดทราย แกล้งให้ไปโดนเต็มๆ

“นี้คุณทรายเข้าตาผมเลยเนี๊ยะ” คนนั้นร้องออกมาและทำท่าเข็ดทรายออก

“คุณผมมองไม่เห็นเนี๊ยะ เช็ดให้หน่อยซิครับ”ผมก็มองทำไมต้องทำให้ด้วยละ แต่จะว่าไปก็สงสารเขานะเลยเดินไปและจับมือคนนั้นแหละออกหน้าตาคุ้นๆนะ หน้าตาหล่อเท่ดีหุ่นก็ล่ำดูกล้ามแขนเยอะกว่าพี่อ้นอีก ซีกแพคก็ขึ้นมากกว่าด้วย หุ่นเหมือนทหารอมริกันเลย หุ่นเหมือนกัปตันอเมริกาเลยก็ว่าได้

“จะมองหุ่นผมนานจนทรายนี้กระเด็นหลุดออกมาเลยไหมครับ” คนตรงหน้าผม ผมก็รีบเอาชายผ้าขนหนูผมนั้นแหละเขี่ยให้จนทรายหลุดออกมา 

“เสร็จแล้ว”ผมพูดคนตรงหน้าผม ยืนมองผมยิ้มๆ จะยิ้มทำไม ยิ้มมันเท่ได้ใจมากแต่ผมไม่เคยคิดนอกใจพี่อ้น

“เดี๋ยวแฟนมา”ผมพูดเบาๆ บอกคนตรงหน้าผม

“มีแฟนแล้วเหรอ..น่าเสียดายจัง “ พี่เขาพูดพร้อมส่งยิ้มเท่ๆมาให้ผม

“อาณุภาพ ... we have to go now “ เพื่อนพี่เขาเรียกมากับฝรั่งหุ่นล่ำๆเหมือนเป็นพวกทหารอมริกัน ผมว่าใช่ดูจากรอยสักใช่เลย

“ Few minutes mate “เขาหันไปตอบเพื่อนของเขาและหันกลับมาหาผม

“พี่หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ ..ถ้าแฟนทิ้งเมื่อไหร่..รีบโทรหาพี่นะ “ พี่เขาพูดพร้อมกับหยิบปากกามาเขียนใส่แขนผมตัวเบอร์เล้อเลยเบอร์โทร และพี่เขาก็วิ่งไปหาเพื่อนๆเขาเพื่อนเขาต่างชาติทั้งนั้นเลย

“ต้าร์” แพทเดินมาเรียกผม

“ใครวะต้าร์ “ แพทถามผมว่าคนที่วิ่งไปใคร ผมหยักไหล่ว่าไม่รู้

“หน้าคุ้นๆวะ เหมือนเคยเจอเลยวะ....เหมือนเคยเจอตอนที่กรูไปกับพ่อไปที่ฐานลุงหนึ่งวะ แต่คงแค่หน้าเหมือนวะ” ผมหันไปมองถ้ามันเคยเจอแสดงว่าเขาเป็นทหาร

“เขาเป็นทหาร?” ผมถามแพท แพทหยักไหล่ว่าประมาณนั้น พี่ดิมยืนมองผมสองคนอยู่ผมเดินกลับไปที่พี่ดิมยืนอยู่

“ไอ้อ้นละต้าร์”พี่ดิมถามผม ผมหน้าง้อทันที 

“พี่อ้นนะวิ่งไปไหนก็ไม่รู้ หาเรื่องไม่ตอบต้าร์”ผมพูดน้ำเสียงบอกได้ว่างอน

“ผมกลับห้องพักก่อนนะ ถ้าพี่ดิมยังเดินอยู่แถวนี้เจอพี่อ้นบอกพี่อ้นด้วยนะ แพทกรูไปนะ” ผมพูดแพทหันมามองผม เดินจั้มเลยในหัวผมยังคงมีภาพคนตรงหน้าผมที่ผมเขี่ยทรายให้เขา จริงๆหน้าเขาคุ้นๆมากละม้ายคนที่ผมเจอประจำแต่มันติดที่ปาก ทำไมคุ้นๆจังนะ คงหน้าโหล่นั้นแหละ

“ต้าร์” แพทเรียกผม แพทเดินตามผมกลับมา

“เป็นอะไรไปวะ งอนพี่อ้นเหรอวะ” แพทถามผม

“เออ ..กรูขอให้เขาบอกกรูสักครั้งว่าเขารักกรูเขาไม่เคยเลยนะแพท กรูท้อวะ” ผมพูด

“มรึงมาขนาดนี้แล้วนะต้าร์ “ แพทบอกผม

“แต่กรูอยากได้ยินแพท”ผมพูดผมเดินขึ้นไปบนห้องพักแพทด้วย แพทมันนั่งรอผมเข้าไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมจะนั่งหน้างอรอสามีสุดที่รักมาแก้ตัววิ่งไปไหน

“ต้าร์นี้มันเบอร์โทรนี้หว่า” ไอ้แพทมันพูดมันจับแขนผมใช้ตัวเบอร์เล้อเลย

“เขาให้เบอร์มรึงเลยเหรอวะ” ไอ้แพทมันถามผม ผมหยักไหล่แบบก็คนฮอทอะนะ

“ระวังพี่อ้นรู้และเขาจะงอนมรึง...คราวนี้มรึงนั้นแหละที่จะเต้นเลยแหละ” แพทบอกผมจริงด้วยคงต้องรีบหาอะไรถูเพื่อลบให้ออกแต่จะว่าไปก็หล่อดีนะ คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแน่ๆ ไม่เอาลบทิ้งดีกว่าไม่อยากหาหอกข้างแคร่แค่พี่อ้นรักใครอยู่ผมก็แย่แล้วยังงมหาไมเจอเลยว่าคนนั้นคือใครกันแน่ๆและมีไอ้บ้าที่ไหนอีกแถมให้พรแฟนทิ้งให้โทรไป..ไม่มีทางพี่อ้นต้องไม่ทิ้งผมเพราะผมไม่มีวันยอมแน่ๆ

***************************************************************************************************************************
พี่อ้น ผมวิ่งราวกับติดจรวดแต่ยังตามคนที่ผมวิ่งตามไม่ทันหรือมันไปไหนวะ ก็ตอนที่ผมจูบกับต้าร์ผมเห็นมีคนสวมแว่นตาเรแบนด์ แอบมองผมอยู่ ผมสังเกตุตั้งแต่เดินลงมาแล้วหรือว่าไอ้ตุ๊มันจ้างใครมาจับผิดผมแน่ๆ เพราะไอ้หมอดิมคนเดียวเลยมันทำได้ไม่เนียน คนมาเที่ยวกันก็เยอะเพราะว่าเป็นช่วงไฮซีซั่น ผมเลยเดินกลับดีกว่ากลับไปจะให้ต้าร์โทรหาไอ้ตุ๊ดู

“ไอ้อ้น” ผมได้ยินใครเรียกผม ผมหันไปมองผมรู้ว่าใครพี่อาณุภาพลูกชายลุงสามนั้นเอง

“หวัดดีครับพี่มาเที่ยวที่นี้เหมือนกันเหรอครับพี่” ผมถามพี่อาณุภาพ

“เออ พอดีเพื่อนกรูเขาอยากมาเที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้และขี้เกียจไปไกลเลยมาที่นี้วะ ...มรึงละ” พี่อาณุภาพถามผม

“มากับไอ้ดิมและแพทและก็ต้าร์ “ ผมบอกพี่อาณุภาพ

“ใครวะแฟนมรึงเหรอวะ “พี่อาณุภาพถามผม

“ต้าร์ลูกชายลุงผม ลุงภาษญ์นะพี่อะไรกันพี่ พ่อพี่เป็นแฟนลุงภาษญ์ผมไม่ใช่เหรอ” ผมแซวพี่อาณุภาพ

“กรูเจอไม่กี่คนเอง เจอแค่ไอ้ตุ๊ แค่นั้นเอง เออ..ขอให้สนุกนะมรึงพี่ไปแล้ววะ “ พี่อาณุภาพบอกผมเพราะตอนนี้เพื่อนพี่เขารอจะขึ้นรถสงสัยไปพักที่ฝังพัทยาแน่ๆเลย

“กลับเมื่อไหร่พี่”ผมตะโกนถาม

“พรุ่งนี้วะ..มะรืนกรูมีงานไปช่วยเขารบวะ” พี่อาณุภาพตะโกนมา ผมรีบเดินกลับทิ้งต้าร์ไว้มีหวังเหวี่ยงแล้วเนี๊ยะ นางเยอะได้อีกผมเดินกลับมาก็เจอไอ้ดิมแต่ไม่เจอต้าร์

“เมียกรูละ” ผมถามไอ้ดิม

“ไปโน้นแล้ว ต้าร์บอกมรึงวิ่ง วิ่งไปไหนมาวะ มีอะไรมรึงได้ออกโกยไปแบบนั้นวะ “ไอ้ดิมถามผม

“มีคนตามดูเราวะ..ไอ้ตุ๊มันจ้างใครมาจับตาดูเราแน่ๆเลยวะ” ผมบอกไอ้ดิม

“มันจะทำแบบนั้นทำไมลงทุนไปไหม” ไอ้ดิมถามผม

“ที่แน่ๆ นี้ต้าร์มันงอนมรึงอะ “ ไอ้ดิม ผมก็ถอนหายใจขยันงอนอีกด้วย ผมเดินกลับขึ้นไปบนห้องพัก เห็นต้าร์นั่งหน้างออยู่กับแพทดูทีวี ผมมองต้าร์และพยักหน้ากับแพท

“ไม่รู้ซิพี่มาง้อมันเลย” แพทพูดผมพยักหน้า ผมชี้ว่าขอตัวเข้าไปอาบน้ำล้างตัวก่อนค่อยออกมาง้อแล้วกัน

“ดิม..คืนนี้ออกไปดื่มกันที่บาร์ ตรงหาดวะ น่านั่งวะ “ ผมบอกไอ้ดิมผมเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบออกมา แพทเห็นผมก็รีบลุกขึ้นปล่อยให้ผมคุยกับตาร์ แพทเดินไปหาไอ้ดิมเข้าไปในห้อง ผมนั่งลงข้างๆ ต้าร์

“ต้าร์ ..งอนพี่ทำไม”ผมถามต้าผมยังคงเอาผ้ามาเช็ดผม

“พี่วิ่งไปไหน พี่ทิ้งต้าร์” ต้าร์หันขวับมาหาผม

“ต้าร์..พี่วิ่งไปเพราะว่าพี่เห็นว่ามีคนแอบดูเราและเหมือนจะบันทึกภาพเรา..”ผมบอกต้าร์ ตาร์หันมามองผมทันที

“จริงเหรอพี่อ้น...พี่ตุ๊หรือเปล่า” ต้าร์เปลี่ยนไปทันที

“จริง”ผมตอบต้าร์

“ต้าร์ก็นึกว่าพอต้าร์ถามว่าพี่รักต้าร์ไหม พี่หาเรื่องไม่ตอบต้าร์ “ต้าร์บอกผม

“ต้าร์...พี่รักต้าร์แต่มันอาจจะยังไม่หมดทั้งหัวใจพี่แต่พี่รักไม่ใช่ไม่รักเลยต้าร์” ผมบอกต้าร์ ต้าร์โผ่เข้ามากอดผม

“ต้าร์รักพี่อ้นนะ ต้าร์รักพี่อ้นคนเดียวรักมากที่สุด” ต้าร์บอกผม ผมหอมที่หัวต้าทีหนึ่ง

“งั้นต้าร์ลองโทรหาพี่ตุ๊ดูดีกว่า พี่ตุ๊นี้นะถ้าใช่ต้าร์จะงอน” ต้าร์พูดและเดินออกไปที่ระเบียงโทรหาไอ้ตุ๊มัน ผมนั่งเปิดทีวีดู คำพูดที่ต้าร์พูดกับผมว่าต้าร์รักผมแต่ผมแทบจะไม่เคยบอกต้าร์เลยว่าผมรักเขาใช่มันไม่แฟร์จริงๆด้วย ตอนนี้เกือบห้าโมงแล้วเดี๋ยวจะออกไปหาอะไรดื่มกันพรุ่งนี้ผมจะไปนั่งเรือดำน้ำดูปลากันเกาะใกล้ๆ ต้าร์เดินเข้ามา

“พี่ตุ๊ไปประชุมพีตุ๊ก็บอกว่าไม่ได้ส่งใครมาเลยพี่อ้น “ ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้าถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นใครสักคนที่ติดชีวิตไฮโซไม่แปลกนี้พ่อรวยหน้าตาดีโคตรมีชื่อเสียงในวงสังคมย่อมจะมีคนติดตาม ผมพยักหน้าต้าร์นั่งลงแบบนั่งค่อมผมไว้

“อืมม...”ต้าจูบผมอย่างดูดดื่ม

“จูบแบบนี้..?”

“นะพี่อ้น..ตั้งแต่กลับมาก็อยู่บ้านแถมพี่ตุ๊ก็นั่งเฝ้ากระดิกไม่ได้เลย..คิดถึงอะ”ต้าร์บอกผมเหล่มองไปที่ตรงจุดพิกัดของผม

“คิดถึงพี่หรือว่าคิดถึงกระปู้พี่”ผมถามต้าร์

“ทั้งสองอย่าง...เขาห้องกันนะ” ต้าร์บอกผม ผมก็เอาแขนต้าร์คล้องคอผมเรียกได้ว่าอุ้มแตงเลยดีกว่าปาก็จูบไปด้วยและพากันเข้าห้องนอนไม่ต้องบอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น เกิดสงครามกันบนเตียง
*******************************************************************************************************************************
พี่ดิม ผมนั่งอยู่ในห้องพักกับแพทสองคนให้สองคนนั้นเขาง้อกัน แพทกำลังกดดูรูปในมือถือผมเล่น ผมไม่เคยถ่ายรูปเด็กๆที่ผมเอาไปอิบ อิบลงมือถือแน่นอนไม่ได้กลัวแต่มันไม่ควรอยู่ในมือถือผมนี้ มีแต่รูปหลานๆเต็มมือถือไปหมด

“คนนี้ถ้าทางพี่ดิมจะรักมากนะครับ ผมยังไม่เคยเจอเลยอะ” แพทพูดผมเดินมาดูน้องมีนนั้นเอง

“ลูกสาวเลยแหละ”ผมบอกแพท

“ผมชอบคนนี้”แพทบอกผมว่าชอบน้องมีน

“เขาเก่งเรื่องดนตรี ระบายสี เขาเก่งอะไรที่ละเอียดอ่อน” ผมบอกแพท แพทพยักหน้า

“ผมเคยแข่งเล่นกีตาร์ผมชนะด้วยนะแต่ไม่ได้ไปต่อเพราะว่าต้องมาเป็นทหารตามคำสั่งลุงหนึ่ง” แพทพูดผมนั่งลง

“เพราะแบบนี้ไงพวกพี่สนับสนุนหลานอยากทำอะไรพี่ให้ทำเลยเต็มที” ผมพูดกับแพท แพทยิ้มให้ผม

“พี่นี้บางทีก็ดูอบอุ่นจน..”แพทพูดผมก็กระเทิบเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ  “จนอะไรเหรอครับ”ผมถามแพท แพทนิ่งมองผม ผมมองริมฝีปากบางๆได้รูปสวยราวสตรีนั้นอยากจะดูดดื่มมันจังเลย

“เออ ..ผมว่าเราออกไปถามต้าร์กับพี่อ้นก่อนดีกว่าว่าจะไปทานอาหารเย็นกันกี่โมง” แพทพูดและลุกขั้น แพทเดินออกมาจากห้อง ผมตามออกมาแต่ไม่เจอสองคนนั้น ประตูห้องปิดคงเข้าไปง้อกันในห้องต่อแน่ๆ ปกติของไอ้อ้นมันอยู่แล้ว

“พี่ดิมดื่มอะไรดี เบียร์ไหมครับ” แพทถามผม  “พี่ขอน้ำเปล่าดีกว่าเดี๋ยวไปดื่มโน้นเบียร์นะครับ” ผมบอกแพท

“โอ้วว...อืมมม..พี่อ้น..ฮาร์ดพี่อ้น ..อืมม” นั้นไงเสียงดังออกมาง้อกันบนเตียงจริงๆ ด้วยแพทถือแก้วน้ำมาให้ผม

“พี่ทำอยู่ต้าร์...ปึก ..ปึก ..ปึก ..ปึก” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังได้ใจมากแรงไปไหม๊  ผมหันมาแพทพร้อมรับแก้วน้ำมาดื่ม

“พี่อ้น..อ้าห์...พี่อ้น..โอ้วว...” เสียงต้าร์   “เมียจร๊า ..โอ้ว..Fuck ..โอ้วว...อู้ยยส์ ..ถึงใจไหมจร๊าเมีย ..ปึก ..ปึก ..ปึก” เสียงมันดังมาก ผมต้องรีบดื่มน้ำทันทีรู้สึกความร้อนมันกำลังพุ้ง

“ต้าร์..พี่จะออกแล้วต้าร์โอ้วว...” ไอ้อ้น จะออกก็ออกสาดเพราะกรูก็จะไม่ไหว้แล้วผมคิดในใจ 

“พี่อ้นอย่าเพิ่งซิ ..ปึก..ปึก ...” ต้าร์บอกอย่าเพิ่งฟังจากเสียงรู้เลยว่าต้าร์อยู่บน (อุ้ยย ดิมต้องไม่จินตนาการนะบอกตัวเอง..อยากมีโมเม้นนี้จริงๆ ปกติเวลาไอ้อ้นมันมีเราต้องมีแต่นี้มันมีคนเดียวเลยไม่เกรงใจเพื่อนเลยสาด ผมหันมามองเจอหน้าแพทที่นั้งอยู่แพทคงรู้ว่าผมคิดอะไรรู้ ยอมรับว่าน้องดิมตื่นตัวมาก อย่าตื่นลูกเดี๋ยวลำบากมือ)

“อ้าห์..ต้าร์...” เสียงไอ้อ้นรู้ว่าเรียบร้อยแล้ว จบซะทีหนังเสียงภาคเรทอาร์

“แพทพี่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะจะได้ออกไปหาอะไรกินกัน”ผมพูดและลุกขึ้น แพทก็มองผมและมองตรงนั้นยอมรับว่าเอาไม่อยู่แล้วต้องไปแล้ว

“คงไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวแล้วแหละพี่ดิม “ แพทบอกผมและมอง ผมรีบเอามือกุมไว้ก่อนอาย รู้ว่าเรื่องธรรมชาติและรีบเดินเข้าห้องพักอาบน้ำและชำระตัวดีของผมแค่เสียงพากษ์แค่นี้ทำตื่นนะ สัมผัสไว้เกิ้น
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันสองคู่ปะทะกันพี่ดิมVSแพทและพี่อ้นVSต้าร์
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 25-10-2015 18:44:41
อารมณ์พุ่งด้วยคน  :haun4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันสองคู่ปะทะกันพี่ดิมVSแพทและพี่อ้นVSต้าร์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-10-2015 19:01:36
 :jul1: :haun4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันสองคู่ปะทะกันพี่ดิมVSแพทและพี่อ้นVSต้าร์
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-10-2015 19:34:33
 :mew1: :mew1:


หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท คงต้องปิดตำนานพ่อปลาไหล
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-10-2015 17:50:17
พี่อ้น VS ต้า และพี่ดิม VS แพท  ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วพ่อปลาไหลอ้นดิม ปิดตำนาน
     พี่อ้น VS ต้าร์ หลังจากที่ผมทำกิจกรรมอันร้อนแรงบนเตียงเสร็จ ผมก็ออกมเพื่อหาอะไรทานกันเป็นร้านอาหารริมหาดบรรยากาศน่านั่งมากมองไปเห็นทะเลสวยงาม ช่วงนี้นักท่องเทียวพากันมาพักผอนที่ไทยเพื่อหนีอากาศหนาวเย็นเมืองของตัวเอง สาวๆสวยๆ แต่งชุดหวาบหวิว สายเดียวเกาะอก ถาวว่าอ้นมองไหม ตอบได้ว่าต้องมองเป็นเรื่องธรรมดา..ของฟรี!

“มองอยู่นั้นแหละเดี๋ยวกลับไปทำให้ใหญ่กว่าชะนีนั้น” นั้นไงเมียผม ผมหันมามอง

“มองเฉยๆ ชอบแบบแบนๆ อย่าไปทำนะ ทำมานี้หาเมียใหม่เลยนะ “ ผมหันมามองบอกต้า

“พี่ชอบแบนๆ แบบนี้ถึงใจกว่าเยอะ “ผมพูดและใช้นิ้วชี้เชยคางต้าร์

“เราสั่งอาหารกันดีกว่า กินอะไรดีวะแพท เริ่มอ้วนแล้ววะ ต้องไปฟิตเนสแล้วกรู” ต้าร์พูด บ้านนี้เขาดูแลหุ่นเป๊ะตลอดผมก็มองมันอ้วนตรงไหนวะ

“อ้วนตรงไหน ..นิ้วโป้งเหรอ” ผมถามต้าร์

“ก็มันอึดอัดแล้วอะพี่อ้น” ต้าร์พูด

“เอาต้มยำทะเลน้ำข้น  เอาปลากะพงนึ่งมะนาว เอาปลาหมึกทอดเกลือ ส้มตำปูม้า และก็ หอยนางรมมาหนึ่งชุด” ต้าร์เป็นคนสั่งอาหาร ผมหันมามองคนสั่ง นี้ขนาดบอกว่าตัวเองอ้วนขึ้นสั่งซะเยอะเชียว

“เพิ่มข้าวผัดทะลอีกครับ ขอบคุณครับ” ต้าร์สั่งเพิ่มอีกอย่าง

“เอาเรดเรเบิลมาหนึ่งขวดครับ โซดา น้ำแข็งและก็โค้ก “ไอ้ดิมมันสั่งเครื่องดื่ม ผมนั่งเอนผิงผนักและกางแขนไปโอบต้าร์ ทำประจำอยู่แล้วต้าร์ก็เอื้อมมือมาจับต้นขาผม จับซะใกล้มากเชียวผมรู้ว่าตั้งใจมาก

“ต้าร์ ...be care full เดี๋ยวน้องพี่ตื่นเพิ่งสลบไปเองนะ..จะรีบปลุกไปไหน ให้มันนอนพักบ้างเถอะ “ ผมบอกต้าร์พร้อมรีบจับมือออก..มีเมียหื่นมันเหนื่อยหนักแบบนี้นี้เอง

“ตื่นก็ดีนะ...จ๊วบๆ” ต้าร์พูด

“พี่ว่าเราย้ายโรงแรมกันไหมครับ” ไอ้ดิมมันพูดผมกับต้าร์ก็หันไปมองหน้ามัน ว่าย้ายทำไม ?

“รู้สึกผนังห้องพักไม่ค่อยแข็งแรง” ไอ้ดิมมันพูด

“ทำไมวะ”ผมถามไอ้หมอดิมของผม นอกจากจะเอ็กเปิร์สเรื่องโรคแล้วมันยังเอ็กซ์เปิร์สเรื่องสิ่งก่อสร้างอีก

“รู้สึกว่าถ้าเกิดศึกแบบก่อนที่จะออกมานี้ กรูว่าผนังเขาพังคืนนี้แหละ..เสียงดังสนั่นมากยิงกันโคล้มคลามเกรงใจกรูสองคนหน่อยได้ไหมครับ ไอ้เชี้ยอ้นครับ” ไอ้ดิมพูด

“ทำไมอะ...มรึงทำไม่ได้ละซิ” ผมแซว แพทหันมามองไอ้ดิม

“เป็นไงละ” แพทถาไอ้ดิม

“เออ ..ฝากไว้ก่อนให้มรึงนำหน้าไปก่อน ..ถึงตากรูนะ..มรึงจะรู้ว่า” ไอ้ดิมมันพูด

“มรึงนกกระจอกไม่ทันกินน้ำ...ฮาๆ ...กรูรู้ตั้งนานแล้ว”ผมพูด

“จริงอะพี่อ้นพี่ดิมเขาเป็นแบบนั้นจริงๆ อะ...ฮาๆ “ ต้าร์หันมาถามผมและขำไอ้ดิมด้วยนะ

“แม้คุณผัวคุณเมียเข้าขากันดีนะ กลับไปไม่ต้องมาเรียกไปช่วยเลยกรูไม่ช่วยแล้ว และกรูนี่แหละที่จะไปสารภาพความจริงเองด้วย..งอน!” ไอ้ดิมพูดน้ำเสียงแอบงอน ตอนนี้เครื่องดื่มและพวกของว่างมาก่อนเลย ผมนั่งมองบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก

“นี้แก...ร้านนี้น่านั่งอะ..เข้าร้านนี้กัน..”ผมได้ยินผมหันไปมองและหันกลับแต่ก็ต้องหันไปมองอีกที ไม่ใช่แค่ผมไอ้ดิมด้วย เวรแล้ว เด็กในคอนโทรล มาทำไมกันวันนี้

“Fuck” ผมสะบด ไอ้ดิมรีบหยิบตะกล้า

“เป็นอะไรไปพี่ดิม พี่อ้น “ ต้าร์ถามผมสองคนทันที พร้อมกับน้องแพทหันไปมองไอ้ดิม

“ผมขอที่นั่งที่มองเห็นทะเลเลยนะครับ” ผมได้ยินเวรแล้วมันก็ข้างๆผมนะซิ

“พี่ขอไปห้องน้ำ”ผมพูดและรีบลุก

“พี่ก็ปวด “ ไอ้ดิม มันรีบวิ่งตามผมมาทันที ผมรีบเข้าไปในห้องน้ำ

“เวรแล้วมาทั้งแก้ง .. อย่าบอกนะว่านะว่ามาตั้งกองถายใกล้ๆนี่ด้วย กรูยิ่งไม่อยากมีเรื่องเพราะเมียกรูไม่ธรรมดา” ผมพูดกับไอ้ดิม

“กรูกำลังอยู่ในช่วงทดลองโปร..ถ้ามีเรื่องวันนี้มีหวังแพท...ไม่เอากรูแน่ไอ้อ้น” ไอ้ดิมพูด

“เอาไงดีวะ” ผมพูดและหันไปเจอหมวก หมวกของใครก็ไม่รู้เป็นหมวกทำสวนเอาวะ

“ไอ้ดิมคนละใบละ” ผมพูดและส่งให้ไอ้ดิมมันใบหนึ่งผมสวมหมวกและเดินออกมา ทำไมผิดตรงไหนมาทะเลลมแรงแดดร้อนต้องมีหมวก ผมเดินออกมาแพทและต้าร์เงยหน้ามองผมสองคน ผมนั่งลง

“พี่อ้นพี่จะใส่หมวกกันทำไม มันไม่มีแดดสักหน่อย” ต้าร์ทำผมด้วยน้ำเสียงรอดไรฟันออกมา

“ใครบอก...มีแสงจากพระจันทร์นี่ไง...อันตรายนะ..มีรังสียูวีเอและยูวีบีและยูวีซีแถมด้วยยูวีอี  พี่ไม่อยากให้ใบหน้าพี่มีฝ้า..กะ..และตรีน..กา..จร๊า”ผมพูดไอ้ดิมมันสะบัดหน้ามามอง

“ไม่ใช่แหละพี่อ้น...เพราะกลุ่มนั้นใช่ไหม..พี่ไปมีเด็กทีไหนกันอีกพี่อ้น..ถ้าพี่ไม่บอกนะใบหน้าพี่จะมีทุกอย่างแต่ไม่ใช่ที่พี่กล่าวมาแน่ๆ อาจจะได้สองทีแปดรูและทุกสิ่งที่อยู่บนโต๊ะนี้ ” ต้าร์พูดพร้อมด้วยสีหน้าบอกได้ว่าไฟกำลังลุกในแววตา

“ก็..ไอ้ดิมอะ” ผมพูด ไอ้ดิมสะบัดหน้ามาแพทก็หันไปเหล่มองไอ้ดิม

“อย่าพูดจาไม่สุภาพ ไม่ดีไอ้เชี้ยอ้นครับ..มรึงนันแหละครับ” ไอ้ดิมมันพูด พูดไพเราะไปไหม๊ไอ้หมอดิมของผม 

“อาหารมาแล้วครับ...รับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมครับ” พนักงานเสริฟของร้านถามผมและมองผมสองคนแบบว่าใส่หมวกกันทำไม

“หมวกคุ้นๆนะครับ” พนักงานถามผมอีก ผมเงยหน้าขึ้น

“หมวกสวยครับ..ผมซื้อต่อเลยนะครับ รวมไปในบิลเลยนะครับ” ผมพูดพนักงานก็ทำหน้าและพยักหน้าตามนั้น

“มีแบบนี้ด้วยหมวกคนสวนสวยเลยซื้อต่อ” ผมได้ยินนะ ผมหันไปมองมีปัญหาเหรอพ่อมีตั้งแต่ตอนนี้..แพงก็ยอมจำเป็นมาก พนักงานเขาก็ยิ้มๆให้ผม ผมนั่งทานอาหารกันไปพร้อมสายตาแพทและต้าร์

“นี้ฝ้ายแกโทรหาพี่ดิมพี่อ้นบ้างไหมแก คิดถึงอะวันก่อนแสบมาก” ว๊าก!  เอาพี่มาเม้าทำไมครับพี่รู้ว่าพี่แสบมากแต่ตอนนี้ผมว่ามีแสบว่านั้นอีก ต้าร์มองผมพร้อมกำมีดในมือ ผมรีบหุบปีกหมวกลงปกปิดความหล่อลากดินเอาไว้

“ไม่เห็นโผ่หัวมาหานานแล้ว...ไปติดอีหนูที่ไหนก็ไม่รู้...บางทีก็เบื่อเหมือนกันแอบซ้อนอีหนูไว้เยอะแยะแต่ทำไงได้คนมันแซ่บอะเลยต้องยอม” ผมได้ยินผมว่ากำลังจะช่วยส่งผมสองคนลงนรกกันเร็วขึ้น

“มีซ้อนไว้เยอะเหรอครับพี่ดิม” แพทถามไอ้ดิม

“ไม่หรอกแค่ข่าวรือ” ไอ้ดิมมันพูด

“พรุ่งนี้จะเสร็จกีโมงก็ไม่รู้..เราไปล่องเรือกันไหมอยากไปนอนใส่บิกินนี่อาบแดด..กลับไปจะได้โชว์ผิวสีแทน..อ้ายย..พี่ดิมชอบ..ว่าแล้วส่งข้อความหาพี่ดิมสุดที่รักดีกว่า” นั้นไงผมเงยหน้าหาไอ้ดิม

“ติดตึง” มาเลยครับ ที่จริงไม่ต้องส่งหรอกน้องเดินมาบอกเลย

“oh! Fuck กรู “ ไอ้ดิมพูดแพทรีบหยิบมือถือไปดูและ

“พี่ดิมครับน้องโบวีมาเที่ยวทะเล..พรุ่งนี้จะอัพทูพีทไปให้ดูนะ..คิดถึง..จ๊วบๆ “ แพทอ่านและทำเสียงให้ฟังด้วย

“ดีนะที่พี่ไม่ได้ให้ไลน์เอาไว้..”ผมหันไปมาบอกน้องต้าร์

“กริ้งๆๆ” เวรแล้วมือถือดัง ต้ารีบคว้าไปเลยและหันมาโชว์ให้ผมดูรูปน้องเขาเลย น้องเขาแบ้วได้อีก

“ไม่ได้ให้ไลน์แต่ให้เบอร์โทร” ต้าร์พูดควันเริ่มออกหู จมูก ปาก

“เออ..” ผมทำท่าจะขอคืนแค่ต้าร์ชี้หน้าผมและกดรับ

“สวัสดีครับ..ใช่ครับมือถือพี่อ้น..ใครโทรมาครับ..น้องฝาย ..อ้อไม่ใช่ น้องฝ้าย ..พี่ก็นึกว่าฝายทดน้ำ..พี่หูไม่ค่อยดีนะครับแต่พี่คิดว่าน้องนะต้องไปหาหมอหูแล้วเหมือนกันนะครับ เพราะดูท่าน้องจะหูไม่ดีหนักกว่าพี่อีก ..ทำไมเหรอครับ เพราะว่าพี่นั่งๆข้างโต๊ะน้อง..และคนที่น้องจะคุยก็นั่งข้างๆ โต๊ะน้อง หันมาซิครับ” ต้าร์ ผมรีบหดเหลือตัวเท่ามดเลยดีกว่านั้นไงหันมาทั้งโต๊ะเลย

“มาคุยกันเลยไหม” ต้าร์ถาม

“พี่อ้น พี่ดิม” นั้นไงเรียกทำไม ไอ้ดิมมันทำท่าจะลุก

“อย่าเนียน...นั่งลงพี่ดิม” แพทพูดและไอ้ดิมก็เดินถอยหลังมานั่งลง น้องฝ้ายเดินตรงมาที่โต๊ะเลยและมองผมสองคน

“ไม่จำเป็นต้องใส่หมวกแล้วมั้งครับที่รัก..ถอดออกไม่มีแดดในตอนกลางคืนแบบนี้” น้องต้าร์พูด ผมกับไอ้ดิมต้องถอดหมวกออกทันที เงยหน้ามองน้องฝ้ายและน้องโบวี ยิ้มให้อย่างมิตรไมตรี

“พี่ดิม..ไหนพี่บอกว่าพี่ยังไม่กลับไงครับ ไปช่วยเป็นกองกำลังเสริมร่วมกับทหารอเมริกัน...นี้เครื่องบินรบพี่ขับผ่านตรงนี้เหรอครับ..เลยมาโผ่ที่นี้”น้องโบวีถามไอ้ดิม

“พี่โดดร่มลงมาครับ” ไอ้ดิมพูด

“พี่อ้น...ผมโทรหาพรุ่งนี้พี่ พี่ก็ตอบว่ามะรืนนี้มา มะเรื่องนี้มา..ผัดเป็นไวไวผัดซีอิ้วเลยะนะครับ..และนี้พี่มากับใคร” น้องฝ้ายถามว่าผมมากับใคร

“มากับใครบอกน้องเขาไปซิครับพี่อ้น” ต้าร์พูดสงสารอ้นหน่อยได้ไหม ทั้งซ้ายและขวาเลย สายตาประสานกันไฟแล็บแปร๊ปๆ

“พี่ดิมด้วยมากับใคร” น้องโบวี

“ตอบซิครับว่าพี่มากับใคร”น้องแพท

“มากับเมีย “ผมตอบ   “มากับแฟน” ไอ้ดิมตอบ

“ไม่จริง” ทั้งฝ้ายและโบวีตอบพร้อมๆกันเลย

“แล้วผมสองคนละ” นั้นไงถามพร้อมกันแบบนี้

“เรา..เออ..เรา..สนุกกันเนอะ...”ผมพูดขึ้น

“ผมสองคนไม่สนุกด้วย...” นั้นไงตอบพร้อมกันอีก

“เสียใจด้วยนะ...ต่อไปนี้ก็คงหมดสนุกแล้ว...พี่อ้น..พูดเลยว่าต่อไปจะไม่มีอีก” ต้าร์พูดผมก็หันไปมองต้าร์และหันกลับมามองน้องฝ้าย..ลีลาเด็ด เต้นยั่วราวกับโคโยตี้ส่งมาเอง แต่พี่จำเป็นต้องเลือก

“น้องฝ้าย พี่ขอโทษนะครับ พี่มีเมียแล้ว เมียดุ ..พี่รู้สึกผิดที่สุด..ไม่มีใครรู้สึกผิดเท่าพี่อีกแล้วน้องฝ้าย” ผมพูดกับน้องฝ้าย

“พี่เลือก...ไอ้นี้เหรอ” ฝ้ายถามผมเน้นไอ้นี่ “ ปึก” ต้าร์ปักมีดเสต็กลงที่โต๊ะ  “เว้ยย” ผมกับนน้องฝ้ายร้องออกมาพร้อมๆกัน

“เออ..พี่..พี่..เลือกคนนี้เหรอ” นั้นเปลียนสรรพนามใหม่ทันที

“พี่ดิมละครับ” โบวีถามไอ้ดิม

“พี่มีแฟนแล้ว” ไอ้ดิมพูดหันไปเหล่มองแพท

“ก็แค่แฟน” น้องโบวีพูดพร้อมกอดอก

“หมับ” น้องแพทดึงคอไอ้ดิมเข้าไปจูบ “ คิดว่ามากกว่าแฟนแล้วแหละ”แพทพูดพร้อมหยักคิ้วให้ด้วย

“ลบเบอร์ของพ่อพวกมาลัยสองพวกนี้ด้วยนะครับและไม่จำเป็นไม่ต้องโทรกันมาอีก..เพราะว่าพี่จะไม่ปล่อยให้ขาดสายตาอีก..ต่อไปนี้จะไม่มีหลุดไปหาเศษหาเลยอีกแน่นอน” ต้าร์พูด


“พี่อ้น...วันก่อนพี่ยังบอกฝ้ายเลยนะว่า พ่อกระต่าย..แซ่บถึงใจพี่..อยากมาเล่นเซ็กส์เอ็กซ์เซอไซกับผมอยู่เลยอะ..ไม่ไปจริงๆเหรอ” น้องฝ้ายพูดทำเสียงยั่วยวนด้วยนะ เสียดายอยู่นะ

“หรือถ้าพี่จะไปผมก็จะให้ไป ถ้าพี่ยืนยันจะไป”ต้าร์พูดผมสะบัดหน้าให้ไปจริงเหรอยังอิบไม่คุ้มค่าเลี้ยงดูเลย

“แต่ไปโดยปราศจากกระปู้” ต้าพูดผมรีบหนีบกระปู้ทันที ไปโดยไม่มีกระปู้ไปทำไมละ

“ถ้าพี่มาโดยไม่มีกระปู้ ..ก็อย่ามาเลยครับ” อ้าว น้องฝ้าย ตกลงรักกระปู้มากกว่าเหรอครับ

“งั้นพี่ไม่ไปไปนะฝ้าย พี่เป็นห่วงกระปู้ กระปู้พี่มันเกิดมาพร้อมกับพี่นะพี่ขาดไม่ได้..พี่ขออยู่กับเมียและกระปู้พี่ดีกว่า” ผมบอกน้องฝ้าย เสียวกระปู้มาก

“ไอ้แพท..วันก่อนกรูดูคลิปที่มรึงกระทืบไอ้พี่แทค..แม่งโหดสาดวะ เลือดกลบปากเลยวะนั้นแค่คนมาจีบน้องมรึงนะ” ต้าร์พูดไอ้ดิมมันสะบัดหน้าไปมองแพท

“เออ..มันเสือกมาจีบน้องกรู..แค่น้องจีบน้องกรูนะ..แต่ถ้ามาจีบแฟนกรูนี้..ไม่รู้ว่าใครจะเจ็บหนัก” แพทพูดและหันไปมองไอ้ดิม

“พี่ว่าโบวี..ไปหาคนที่ดีกว่าดีกว่าเนอะ..พี่ไม่ดีพอ..เชื่อพี่นะแล้วชีวิตน้องจะปลอดภัย” ไอ้ดิมมันหันไปบอกน้องโบวี

“ถ้าไม่ดีพอแล้วเสลอมาจีบทำไม..เจาะไข่แดงแล้วด้วย.. ซู่” นั้นไงแบล็คเรเบิลราดลงที่หัวไอ้ดิมหมดแก้วเลยและโบวีก็เดินกลับไป ผมเงยหน้ามองน้องฝ้าย

“จะยืนทำไมเดี๋ยวจับทำฝายทดน้ำแถวนี้ซะเลย” ต้าร์พูด ผมต้องหันไปจับเมียก่อน ใจเย็นเมียจร๊าเมีย น้องฝ้ายรีบเดินกลับไปที่โต๊ะและพากันลุกเดินออกจากร้านทันที พร้อมสายตาทั้งโต๊ะ ทำไมวันนี้ถังได้ซวยขนาดนี้แต่ก็ดี ผมหันมามองต้าร์

“ถ้ามีอีกตาย” ต้าร์พูด

“น้องเขาเหรอ” ไอ้ดิมมันถาม

“พี่สองคนนี้แหละตาย” ต้าร์พูด แพทหันมายิ้มเท่ๆ ให้ไอ้ดิม

“ผมให้เวลาเดือนหนึ่งเคลียร์ให้หมด” แพทพูด

“รับแซ่บ เอ้ยรับทราบ” ไอ้ดิมพูด ผมก็นั่งดื่มและกินกันต่อ พอดีพนักงานเสิรฟเดินมาพอดีเลย

“น้องๆ มาเอาหมวกไปคืนคนสวนน้องไปครับ พี่ไม่เอาแล้วไม่ใช่แล้ว” ผมบอกพนักงานเสิรฟ

“ไม่เอาแล้วเหรอครับผมกำลังจะลงบิลให้อยู่พอดีเลย”ไอ้พนักงานเสิรฟ มันรักษาผลประโยชน์มาก

“พี่เขาไม่เอาหมวกแล้วครับ แต่พี่เขาคงอยากได้ชุดปฐมพยาบาลเพราะกำลังจะได้รับบาดเจ็บ” ต้าร์พูด พนักงานรีบหยิบหมวกคืนไปทันที เกือบได้รับบาดเจ็บจริงๆ ด้วย ผมนั่งทานกันอย่างเรียยร้อย นั่งพับเพียบได้อ้นทำไปแล้ว

“พี่ดิมจะดูไหมคลิปให้แพทมันกระทืบไอ้พี่แทคนะ..พี่ดิมกับพี่อ้นรู้จักไหม ไอ้พี่ทริค พี่แทค “ ผมหันมามองรู้จักซิ รุ่นพี่ผมปีหนึ่งครับ รุ่นเดียวกับพี่บรูคส์นั้นแหละครับ

“ไม่เป็นไรต้าร์.” ไอ้ดิมพูดและรีบกระดกเหล้าเข้าปากไปทันที

“เราไปห้องน้ำกันดีกว่าแพท “ ต้าร์พูดและลุกไปห้องน้ำทันที

“เป็นไงดิม..เพื่อนกันมักจะมีอะไรที่คล้ายๆกัน” ผมบอกไอ้ดิม

“มรึงไม่เห็นบอกกรูนี้หว่าว่าเมียมรึงโหด...แถมกรูมารู้ตอนกรูตกหลุมรักแพทไปแล้วว่าใครคือเมียมรึง” ไอ้ดิมพูดมันโทษผมอีกนะ

“หมดกันชาติเสือต้องไวลายแต่ชาติชายอย่างอ้นและดิม...สิ้นแล้วก็ตอนมีเมียโหดนีแหละ..ดื่มอำลาอ้น..” ไอ้ดิมพูดผมก็ชนแก้วหมดแล้วกรูที่สะลมมา

“กลับไปกรูต้องไปตามโล๊ะ..เพราะมรึงคนเดียวเลยอ้น ชวนกรูทำไมกรูเสียคนหมด” ไอ้ดิมพูดผมหันไปเหล่ บางคนมันก็วิ่งนำผมนะพูด!

  “โล๊ะเลยเหรอวะ ..น่าเสียดายนะมรึงสะสมประสบการณ์มาน้าน..นาน.” ผมพูดกระดกดื่มเข้าไปอีก

“ว๊าก” ไอ้ดิมมันร้องทำไม ร้องซะคนรอบๆ หันมามองกันหมด  “มรึงร้องทำไมไอ้หมอหมาดิม” ผมถามไอ้ดิม

“ไอจีกรูกำลังมีระเบิดลง น้องโบวีโพสให้กรูเสร็จสับเลยว่ากรูมีเมียแล้ว” ไอ้ดิมพูดผมรีบดึงมือถือมันมาดูจริงด้วยสาด แต่ละคนเข้ามาออกอาการรับไม่ได้

“ตอนนี้กรูต้องอำลาวงการไอจีก่อน ..ดีลีต ณ บัด นาว!” ไอ้ดิมมันไม่พูดเปล่ามันรีบตามลบไอดีทันที
******************************************************************************************************************************
แพท VS พี่ดิม 
   แพทหลังจากที่เกิดการแสดงแย้งตัวพระเอกสุดหล่อของผมและไอ้ต้าร์พี่ดิมและพี่อ้น ผมก็เดินมาเข้าห้องน้ำกับต้าร์ ถามว่าผมแค่แฟนก็จริงนะ จะไปแสดงอะไรตัวกันขนาดนั้นถามว่าสมควรไม่ผมว่ายังไม่นะ 

“เป็นอะไรไปวะแพท” ต้าร์ถามผม

“มรึงมีอะไรกับพี่อ้นตอนไหนวะ” ผมถามไอ้ต้าร์

“กรูบอกตรงๆนะ วันแรกที่กรูขึ้นไปหาเขาที่ห้องนอน..กรูบอกว่ากรูชอบเขากรูอยากคบเขา ..ก็วันนั้นเลย” ต้าร์พูดผมสะบัดหน้าไปมองวันแรกเลยเหรอ

“เออ...” ผมทำท่าอึกอัก

“แพท..เรื่องนี้มันเรื่องปกติวะ..คนเราคบกันก็อยากจะมีเซ็กส์ บางคนอยากมีเซ็กส์ก่อนเพราะว่า หลานคู่ที่มีปัญหาจบลงเพราะว่าอีกคนชอบเซ็กส์ อีกคนไม่ชอบ ถามว่ามันใช่ทุกคู่ไหม ตอบว่าไม่” ต้าร์มันตอบผม

“มรึงกลัวเหรอวะ” ต้าร์ถามผม

“กรูยอมรับวะ”ผมบอกต้าร์

“ไม่ได้กลัวเจ็บ..แต่กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้หยุดที่กรูละ” ผมพูดเบาๆ

“มรึงยังคิดแบบนี้อีกเหรอวะแพท” ต้าร์ถามผม ผมพยักหน้า

“ความต้องการทางเพศมันเป็นความต้องการพื้นฐานวะแพท..เวลาอยู่กับคนที่รักสองต่อสองแน่นอนยอมอยากจะ..มีอะไรกับแฟน” ต้าร์พูด

“ไม่ช้าหรือเร็วมันก็ต้องทำกิจกรรมแบบนั้นกันอยู่ดี ..กรูไมได้สนับสนุนนะให้รีบ.พากันขึ้นเตียงในนาทีแรกที่รู้กจักกัน แต่ละคู่ไม่เหมอืนกัน “ ต้าร์พูด ผมพยักหน้า ตอนนี้ภาพที่พ่อผมมีเซ็กส์กับลุงสี่ ตอนนั้นผมเพิ่งจะเก้าขวบเองผมไปแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้าห้องนอนพ่อผม ผมแอบอยู่นานเล่นซ้อนแอบกับน้องๆ นั้นแหละ ผมไม่คิดว่าพ่อผมจะกลับมา พ่อผมกลับมาพร้อมกับลุงสี่และภาพที่ผมเห็นคือพ่อกับลุงสี่เขามีอะไรกันเรียกได้ว่าเห็นเต็มๆ สองตาผมเลยทุกขั้นตอนละเอียดยิ่งกว่าหนัง 3D อีก จนกระทั้งลุงสี่เข้าห้องน้ำ พ่อผมเปิดตู้เจอผม พ่อผมตกใจมากเลยให้ผมรีบออกไป แต่นั้นไม่สำคัญเท่ากับที่ผมเจอลุงสี่มาตามง้อพ่อผมทุกครั้งที่ไปมีปัญหากับบรรดาหนุ่มๆของลุงสี่ เห็นพ่อผมแบบนี้ ผมเคยเห็นพ่อผมแอบร้องไห้แต่ที่หนักสุดคือ ลุงสีเขามีเมียและมีลูกและเขาก็ต้องแตกหักกัน ผมเข้าใจเสมอมาเพราะความไม่พอของเขานั้นแหละ

“กลับกันเถอะต้าร์ พรุ่งนี้จะได้ไปสวีทกันบนเรือ” พี่อ้นชวนกลับห้องพักกัน

“ดีเลยจะได้ไปออกกำลังกายก่อนไปล่องเรือกันเนอะพี่อ้น...เรามาซ้อมพายเรือแคนนูกันบนเตียงดีกว่า “ ไอ้ต้าร์ไม่ค่อยทะลึ้งเลยนะ พี่อ้นรีบพยักหน้าใหญ่เลยนะ พี่ดิมหันมามองผมแต่เขารู้ว่าผมยังไม่พร้อมมันเป็นความเครียดในหัวผมเลยนะ  ผมเดินทางเพื่อตรงไปห้องพักกันระหว่างที่เดินผมก็มองไปรอบๆทะเล ลมแรงกำลังดี ต้าร์กับพี่อ้นก็เดินเล่นกัน ต้าร์ขี้คอพี่อ้นบ้าง เดินจุงมือกัน พี่อ้นแกล้งบีบก้นต้าร์เล่น เขาหยอกล้อกันน่ารักดีดูก็รู้ว่ารักกันมากแต่ต้าร์มันก็ยังบอกผมว่ามันยังเข้าไม่ถึงพี่อ้นอยู่ดี

“พี่ดิม ..ผมขอยืนดูทะเลแป๊ปหนึ่งก่อนขึ้นห้องได้ไหมครับ “ผมหันไปบอกพี่ดิม พี่ดิมมองหน้าผม

“ขออยู่ตรงนี้คนเดียวสักพักได้ไหมครับ” ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้าว่าได้และพี่ดิมก็เดินไปหาพี่อ้นและต้าร์คุยกันสักพัก ต้าร์มันมองหน้าผมและมันก็พยักหน้าให้ผม ผมยืนมองไปไกลสุดลูกหูลูกตาโดยไม่มีจุดหมาย ผมรู้ว่าพี่ดิมเขาก็ต้องการที่จะทำกิจกรรมแบบนั้นแต่ผมซิ ผมยืนพ่นลมออกจากปาก คำพูดที่ต้าร์มันพูดยังวนเวียนอยู่ในหัวผม ไม่ช้าหรือเร็วมันก็มีเซ็กส์กันอยู่ดี สำหรับคู่รัก ถามว่าพี่ดิมดีไหมผมตอบได้ว่าพี่เขาดีแต่แค่มีเรื่องต้องตามชำระล้างเยอะหน่อยเท่านั้นเท่าที่ดูที่เจอที่ร้านอาหารวันนี้ก็คงไม่น้อย ผมยืนอยู่จนสักพักผมหันหลังเดินขึ้นห้องพัก ผมเปิดประตูเข้าไป ผมเห็นพี่ดิมนอนดูทีวีอยู่คนเดียวที่โซฟา

“ขึ้นมาแล้วเหรอครับ..ดื่มนมไหมครับพี่อุ่นให้” พี่ดิมถามผม ผมพยักหน้าเบาๆ ผมเห็นมีหมอน ผ้าห่ม แสดงว่าพี่ดิมจะนอนข้างนอก

“พี่ดิม ? “ ผมพูดและเหล่มอง

“พี่นอนข้างนอกแพทนอนในห้องแล้วกัน...พี่รู้ว่าแพทคิดมาก” พี่ดิมพูด พี่ดิมกำลังอุ่นนมให้ผม ตอนนี้ในหัวผมกำลังตีกันวุ่นวายไปหมด

“นมครับ..ดื่มนมอุ่นๆจะได้นอนหลับสบาย พรุ่งนี้จะได้ไปล่องเรือกัน” พี่ดิมบอก ผมก็รับแก้วนอมอุ่นมากระดกดื่ม พี่ดิมกดเลื่อนดูรายกันนั้นรายการนี้ไปเรื่อย จนไปจบที่หนังรัก Broken montaint หนังรักคู่เกย์ พี่ดิมหันมาเหล่มองผมและพี่ดิมก็เลื่อนเปลี่ยนไปเป็นช่องอื่น ผมดื่มเสร็จผมก็ลุกขึ้นเอาแก้วไปเก็บ ผมมองไปที่ห้องพักพี่อ้นกับต้าร์ ปิดไฟเรียบร้อยแล้ว

“พี่ดิม..เข้าไปนอนในห้องนอนแบบนี้มันนอนไม่สบายหรอก” ผมหันไปบอกพี่ดิม

“ไม่เป็นไรพี่นอนได้ มันก็สบายดีนะ” พี่ดิมบอกผม

“พี่ดิม..เข้าห้อง”ผมพูดทำเสียงดุ พี่ดิมยังนั่งนิ่ง

“พี่ดิมเร็วนะ..ผมอยากอาบน้ำ อยากมีคนขัดหลังให้”ผมพูดพี่ดิมนี้ตาโตแม้รีบคว้าทุกอย่างวิ่งตามเข้าห้องนอนทันทีเลยนะไม่ค่อยเลยนะพี่ดิมจอมหื่นฮาๆ ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำที่นี้มีฝักบัวห้อยลงมาจากเพดาน ห้องน้ำค้อนข้างกว้าง ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้าผมออก ผมรู้สึกว่าประตูห้องน้ำถูกเปิดโดยพี่ดิมแม้เครียมความพร้อมถอดตั้งแต่ข้างนอกห้องมาแล้วเพราะว่ามีแค่ผ้าขนหนูพันกายมาเท่านั้น ผมก็ถอดของผมออกแล้ว

“แพทพูดจริงหรือพูดเล่นเนี๊ยะพี่ยังไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยนะ” พี่ดิมพูด ผมเหล่มองนี้ขนาดไม่มั่นใจนะยังมาเข้ามาพร้อมกับผ้าเช็ดตัว

“แม้ขนาดยังไม่เชื่อหูพี่เอง พี่ก็ถอดมาหมดแล้ว..ผมเพิ่งจะเข้าห้องน้ำมาไม่ถึงห้านาทีเลย”ผมพูดผมเตรียมที่จะถอดกางเกงปราการชิ้นสุดท้ายออก

“เสื้อผ้าพี่เลือกซื้อแบบใส่ง่ายถอยเร็ว” พี่ดิมพูดผมพยักหน้าคงจะจริง ผมก็ถอดชิ้นสุดท้ายออกทันทีผมหันหลังเข้าห้องน้ำ

“ผมคิดว่าผมพร้อมแล้ว”ผมหันไปพูดกับพี่ดิม พี่ดิมตรงเข้ามาจูบผมและดันผมเข้าไปใต้ฝักบัว มือพี่ดิมเปิดน้ำ สายน้ำทีไหลราดรดลงมาสองกระทบสองร่างที่กอดรัดกัน ผมเริ่มมีอารมณ์ตั้งแต่ตอนที่จูบกับพีดิมที่โซฟาแล้วแต่ผมยังกล้าๆกลัวๆ อยู่ ผมรู้สึกว่ามือพี่ดิมกำลังลุกล้ำส่วนสงวยของผมทุกลูบทั้งคล้ำมันก็แข็งตัวสู้มือทันที พี่ดิมหยุดดูดดื่มริมฝีปากผม หันไปหยิบสบูเหลวมาใส่มือและลูบไล้ลงที่ลำตัวผมพี่ดิมก็บีมใส่มือผม ผมก็ลูบไล้แผ่นอกที่มีแต่กล้ามเนื้อคงฟิตมาเป็นอย่างดีหลายปีเลยนะกว่าจะได้แบบนี้

“เห็นพี่แบบนี้นะพี่ไม่ให้มาราวีแพทแน่นอน..แต่ขอเวลาพี่เคลียร์หน่อย..อืมม..”พี่ดิมพูดและก้มลงจูบผมผมเราสองคนอาบน้ำด้วยกันนานเกือบสิบห้านาที อาบไปก็ลูบไล้กายกันไปจนผมรู้สึกว่ามันได้ทีแล้ว

“พี่ดิมแพทคิดว่าแพทพร้อมแล้ว”ผมบอกพี่ดิมมือผมเอื้อมไปคว้าของสงวนพี่ดิม มันแข็งมากและมันก็เต็มกำมือผมมาก ไม่อยากจะคิดเลยถ้าเข้าไปในกายผม พี่ดิมมองผมและพี่ดิมก็ดันผมไว้ที่ข้างฝาห้องน้ำ พี่ดิมเปิดน้ำให้แรงขึ้นมันทำให้ดังขึ้น พี่ดิมก็ดันผมลอยขึ้นมานิดหนึ่งผมโอบคอพี่ดิมพี่ดิมดันผมลอยขึ้นจนผมสามารถเอาขาหนีบเอวพี่ดิมไว้ได้ ผมรู้สึกว่าของแข็งและอ่อนนุ่มกำลังจ่อที่ปากทางของผมแล้ว พี่ดิมมองผม ผมก็ก้มลงจูบเพราะว่าแอบกลัวขึ้นมาแล้วซิ พี่ดิมจูบและไซ้ผม

“อืมม..อ้าห์ ..อืมม..”ผมครางออกมา

“โอ้วว..พี่..ดิม” ผมรู้สึกเจ็บและคับแน่นพี่ดิมเริ่มดันส่วนหัวเข้าไปพอผมร้องพี่ดิมก็หยุดชะงักพอผมเริ่มดีขึ้นพี่ดิมก็ดันเข้าไปอีกตอนนี้มันแน่นมากเหมือนร่างกายผมจะแตก

“โอ้ยย..โอ้วว..”ผมร้องเพราะว่าพี่ดิมเริ่มดันเรื่อยๆ ผมรู้ว่าหน้าตาผมตอนนี้คงเหยเกมาก

“พล้วด” มันเข้าไปแล้ว ผมร้องไม่ออกเลยตอนนี้จุกมาก พี่ดิมหยุดและพี่ดิมเงยหน้ามองผม พร้อมกับจูบผม เพื่อลดความเจ็บปวดมันได้ผล พี่ดิมใช้ลิ้นโรมเลียที่ปลายสองยอดผมไปมาก

“อืมม..อืมมม ..โอ้วว ...” ผมเริ่มครางดังขึ้นพี่ดิมคงรู้ว่าผมพร้อมแล้ว เพราะว่าพี่ดิมเริ่มโยกเอาส่วนนั้นเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ เนิบๆและพอผมเริ่มมีอารมณ์ร่วมมาขึ้นมันก็เร็วขึ้นและแรงชึ้นผมรู้สึกว่าออกเกือบสุดและเข้าไปเกือบสุดเช่นกัน และพี่ดิมก็เปลี่ยนท่าให้ผมยืนหันหลังและพี่ดิมก็สอดใสมันเข้ามาอีกทีนี้มันเริ่มไม่ยากเหมือนตอนใส่ทีแรกแล้ว

“อาห์ ....อืมม..โอ้ว...อ้าห์...อ้าห์” สองคนครวญครางกันระงมพร้อมกันสายน้ำที่ราดรดตลอดเพื่อกลบเสียง

“พี่รักแพทนะครับ. แต่งงานกับพี่ไหม..พี่คิดว่าพี่พร้อมที่จะดูใครสักคนแล้ว” พี่ดิมถามผมในห้องน้ำนี่นะ

“แต่คงไม่ใช่ตอนนี้เลยนะพี่ดิมแพทขอเวลาแพทเพิ่งจะลุยงานได้แค่งานเดียวเอง” ผมบอกพี่ดิม

“แต่แต่งใช่ไหมครับ” พี่ดิมถามผม  “ขนาดนี้แล้วนะ..” ผมพูดผมก็จูบพี่ดิมกลับ

*******************************************************************************************************************************
พี่น้องแฝด บ้าน ต.เต่า

“ ไอ้แฝด มรึงถ่ายรูปอะไรส่งมาให้ดูไม่รู้เรื่องเลย..มันเบอร์มากทำไมไม่ถ่ายให้ชัดชัด)))) ” เสียงพี่ตุ๊เม้งน้องชายฝาแฝดที่ส่งให้มาตามติด พี่อ้น และพี่ดิม

“พี่ตุ๊ ก็ตอนกำลังบันทึกพี่อ้นดันเห็นผมวิ่งตับแถบจะแล็ปออกมาเลยนะพี่ตุ๊” แต๋มแฝดคนน้องพูด

“แล้วนี้เป็นไง” พี่ตุ๊พี่ชายคนโตถามนอ้งฝาแฝดแอบคิดในใจส่งไปผิดคนหรือเปล่า ฮาๆ

“ตอนนี้ปิดไฟพากันนอนไปหมดแล้ว..เราสองคนตาก็จะหลับแล้วด้วยเนี๊ยะพี่ตุ๊...ต้าร์มันบอกไว้ก่อนมานะว่าจะไปร่องเรือกันพรุ่งนี้ ..หาว” แฝดคนพี่ต๋อมพูดขึ้น

“เออๆ กลับไปนอนและจะได้ตื่นมาไปจับตาดู..เข้าใจไหมจับตาดูนะ..และพี่จะไปถึงตอนเที่ยง....กรูปวดหัวจริงๆมีน้องแต่ละคนมันร้ายทุกคนเลย..ห้ามหนีไปเที่ยวไหนนะจนกว่างานจะเสร็จ..แค่นี้นะ..พรุ่งนี้เจอกัน”พี่ตุ๊พูด พรุ่งนี้พี่ตุ๊จะมาเองเลยจะเกิดอะไรขึ้น...(พี่ตุ๊กับพี่อ้นและพี่ดิมเคยต่อยกันมาแล้วตั้งแต่แฟนพี่ตุ๊ที่ชื่อขวัญบุกขึ้นคอนโดพี่อ้นแล้ว..)
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท คงต้องปิดตำนานพ่อปลาไหล
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 26-10-2015 20:50:55
 :mew1:  :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท คงต้องปิดตำนานพ่อปลาไหล
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 27-10-2015 00:11:59
ฟินนนนนนนนนน  :impress2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท คงต้องปิดตำนานพ่อปลาไหล
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 27-10-2015 12:43:38
น้องแพทเป็นของพี่ดิมแล้ว....พี่ดิมกับพี่อ้นนี้เกียมัวน่ารักเนอะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท คงต้องปิดตำนานพ่อปลาไหล
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-10-2015 06:57:05
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท งานเข้าพี่อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-10-2015 16:37:59
       พี่ดิม VS แพท  ตื่นมาตอนเช้าผมรีบก็เอาใจใส่ดูแลภรรยาอย่างดีเมื่อคืนอุตกลั้นใจให้ดิม น้องแพทเป็นเมียดิมอย่างถูกต้องตามพฤตินัยแล้วนะพูดเลย กว่าผมจะได้นอนหลับผมก็นอนคุยกับน้องแพทยจนดึก ผมถึงได้รู้ว่าแพทมีพี่ชายที่เป็นลูกที่อาเปรมดิ์รับมาเลี้ยงเป็นพี่ชายคนโตและพี่ชายที่พีชรักมากแต่เขามาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุมันจึงเป็นเหตุให้พีชหมางเมยแพทไปเพราะเขาคิดว่าแพทเป็นต้นเหตุของการจากไปของพี่ชายเขา ผมฟังดูก็รู้ว่าแพทรักพีชมากผมคงต้องช่วยแพท

“แพท” ผมเรียกแพท แพทค่อยลืมตาแพทลุกขึ้น

“เจ็บไหมจร๊าที่รัก”ผมถามแพท

“คืนนี้ลองดูซิเดี๋ยวพี่ก็รู้” แพทบอกผม

“เดี๋ยวเราจะลงไปหาอะไรทานกันเนอะที่รักของพี่...อืมม” ผมพูดและทำท่าจะจูบแต่แพทดันหน้าผมออก ดันทำไมละเราเป็นผัวเมียกันแล้ว

“แอทอันอาอีอำไออะ” ผมถามแพทดันซะปากเบี้ยวไปเลย

“แต่เช้าเลยนะพี่ดิม” แพทบอกผม

“ก็อยากมอร์นิ่งคิสเมียพี่นี้ครับ” ผมพูด แพทแลบลิ้นให้ผม แพทลุกจากเตียงเพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำ เมื่อคืนผมมีความสุขมากที่สุด แพทอาบน้ำแต่งตัวผมก็รีบแต่งตัวเพื่อจะเสร็จทันน้องแพทของผม เดินออกมาจากห้องก็พบคู่รักนั่งดูดปากกันอยู่หน้าระเบียง 

“วันนี้อากาศดีวะ..เราไปหาอะไรทานกันตอนเช้าและเราก็ไปท่าเรือเลยวะ “ ไอ้อ้นมันบอกผมกับแพท แพทเดินไปกับต้าร์ ผมดูแล้วคู่นี้เขาเป็นเพื่อนที่รักกันมากทั้งเดฟและเอ็กซ์ด้วยแหละเจสอีกคนมันทำให้ผมคิดถึงรุ่นพวกผม ไอ้โจ ไอ้ตุ๊ ไอ้อ้น และผม มีน้องบีมเข้าอีกคนเพราะต้องคอยดูแลบอย
*******************************************************************************************************************************
แพท ผมเดินคุยกับต้าร์เรากำลังจะลงไปทานอาหารเช้าและจะได้ไปร่องเรือเล่นกับตามเกาะใกล้ๆ จะได้ไปดำน้ำดูปะการังกันด้วย

“เมื่อคืนเป็นไง” ต้าร์ถามผม ผมหันไปมองผมรู้ว่าต้าร์คงสังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติของผมกับพี่ดิม

“อืมม”ผมตอบเบาๆ ต้าร์ยิ้ม

“พี่ดิมเขารักมรึงแล้วแหละต้าร์ไม่งั้นคงไม่เสี่ยงชีวิตไปตามหามรึงรู้ไหมว่าไม่มีใครให้ความร่วมมือช่วยตามหามรึงเลยนอกจากพี่ดิมพี่อ้นและเพื่อนเขาเท่านั้น” ต้าร์มันพูดผมพยักหน้าว่ามันเป็นส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคือผมยังชอบเขาอยู่แม้จะผ่านไปนานแค่ไหนผมก็ยังแอบรักผู้ชายคนนี้อยู่ ผมพากันเดินเข้ามาในส่วนอาหารเช้าของทางโรงแรมบรรยากาศติดทะเล

“พี่ไปนั่งที่โต๊ะก่อนแล้วกันผมกับแพทจะไปตักอะไรมานั่งทานกัน” ต้าร์บอกพี่อ้นกับพี่ดิม ผมเดินไปดูอาหารที่เขาจัดเตรียมไว้ก็ไม่มีอะไรมากขนมปัง เครื่องปิ้ง มีไข่ดาว แฮมทอด น้ำผลไม้พวกน้ำส้ม น้ำแอปเปิ้ล ผักสลัด ชากาแฟ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะสิ่งที่ทำให้ผมสองคนมองก็คือน้องกลุ่มเมื่อคืนมานั่งอยู่ที่โต๊ะแถมนั่งเบียดพี่ดิมกับพี่อ้นด้วย ผมหันมามองต้า

“นี้มันอะไรพี่อ้น” ต้าร์วางจานลงและถามพี่อ้น ผมก็เหล่มองพี่ดิม พี่ดิมพยายามแกะแขนน้องคนเมื่อคืนออก

“เออ..น้องเขาขอมานั่งด้วย...โต๊ะอื่นเต็มนะ” พี่อ้นพูดพร้อมพยักหน้าให้น้องฝ้ายที่กระเทิบออกไปเพราะว่าต้าร์มาแล้ว

“ก็ได้นั่งด้วยกันแต่ช่วยนั่งให้ถูกๆทีหน่อย ที่ตรงที่น้องนั่งกันนะมันที่ของพี่สองคน...ของเล่นกับของจริงนะมันต่างกันนะรู้ไหมครับ” ต้าร์ก้มลงกระซิบข้างหูน้องฝ้าย ผมยืนมองพี่ดิมเอายังไง

“น้องโบวีเมียพี่มาแล้ว..ตรงนี้ที่เมียพี่” พี่ดิมพูด “อะไรกันเมื่อวานบอกแฟน” น้องเขาหันไปพูดกับพี่ดิม

“เมื่อวานแฟน..วันนี้มากกว่าเมื่อวาน วันนี้เมียจร๊า ..นะโบวีนะ “ พี่ดิมพูดและดันโบวีออกผมก็ลงไปนั่งแทรกกลางเลย

“ผมตักมาให้ที่รักครับ” ผมพูดกับพี่ดิมและรีบเข้าไปนั่งแทรกกลางทันที “อะไรวะทำไมขยับสเตตัสเร็วจังวะ”ผมได้ยินน้องเขาหันไปพูดกับเพื่อน

“พี่รีบนะ..เพราะว่าถ้าช้า มคปด..รู้จักไหมครับ” ผมพูดกระซิบกับน้องเขามีหันขวับมามองผมด้วยคงรู้ว่า มคปดนะหมายถึงน้องเขาเต็มๆ  มีหันมาค้อนผมด้วยนะ   ส่วนต้าร์ก็ไม่น้อยหน้ามันแทรกไปนั่งกลางเช่นกันและเหมือนแยกน้องฝ้ายอะไรนี้ออกด้วย ผลักแทบกระเด็นลงจากโต๊ะเลยดีกว่า

“น้องเขามาเองนะพี่ไม่ได้เชิญ” พี่ดิมกระซิบกับผม

“แล้วมันเป็นผลพ่วงมาจากที่พี่สองคนทำไว้หรือเปล่าละ” ผมกระซิถามพี่ดิม

“พี่อ้นเอาซอสไหมต้าร์หยิบให้” ต้าร์พูด

“โป้ก” ข้อศอกต้าร์ซัดเข้าที่โหนกแก้มน้องฝ้าย

“ว้าย...โอ้ยย..เจ็บ” น้องฝ้ายร้องออกมาทันที พี่อ้นและพี่ดิมสะบัดหน้าไปมองน้องฝ้ายและมองต้าร์

“ขอโทษนะ..อยากมานั่งเบียดเอง..แขนขาพี่มันยาวนะ” ต้าร์พูดพร้อมหันไปหยักคิ้วให้

“รอบหน้านั่งระวังตัวเองนิดนึงนะ .. เพราะต่อไปอาจจะลงตรงสันซิริโคนเต็ม...ต้องทำใหม่เลยนะ” ต้าร์พูดทำเอาน้องฝ้ายกระเทิบออกทันทีเลย

“เราลุกไปตักอะไรทานกันบ้างดีกว่าพี่อ้นเดี๋ยวน้องฝ้ายจะตักมาเผื่อนะครับ เพราะว่าน้องฝ้ายรู้ดีว่าพี่อ้นชอบอะไรไม่ชอบอะไร “ น้องฝ้ายพูด ผมพยักหน้ากับต้าร์ ผมคิดอีกไม่นานน้องฝ้ายนี้ได้กลายเป็นฝายทดน้ำแน่ๆ ทั้งน้องโบวีอะไรนี้ด้วยก็ลุกไปยังหันมากัดปากให้พี่ดิมอีกนะ

“นี้มันอะไรพี่อ้น ทำไมพี่ไม่บอกละว่าให้ไปนั่งที่อื่น” ต้าร์ใส่พี่อ้นทันที

“ก็พี่หันมาเขาก็มานั่งเลยและที่อื่นมันก็เต็มเอานะต้าร์ ถ้าเราไม่ให้เขานั่งมันจะน่าเกลียดและมานั่งเฉยๆ พี่ไม่ได้ไปอิบ อิบเขาซะหน่อย”พี่อ้นพูดต้าร์เหล้มอง

“โอเคพี่เคย..ใช่แต่พี่บอกต้าร์ว่าพี่จะเลิกแล้วคือเลิก ไม่มีอีกโอเคนะ” พี่อ้นพูด ผมกับต้าร์นะตักมาให้พี่อ้นกับพี่ดิมแล้ว ผมนั่งทานผมสองคนนั่งทานกันปกติ ต้าร์มันทำท่าจะโกรธพี่อ้นแต่มันก็ดูแลพี่อ้นดี ตักอะไรมาพี่อ้นก็กินหมดแหละ พี่ดิมอีกคน

“มาแล้ว ...พี่อ้นฝ้ายตักมาให้พี่อ้นชอบมากที่สุดฝ้ายรู้ดี เราเคยไปเที่ยวที่ปาตองกันจำได้ไหม....แซ่บมาก..อะพี่อ้น” ฝ้ายตักมาให้พี่อ้นและก็เอี้อมมือผ่านหน้าต้าร์ไปหย่อนลงจานพี่อ้นทันที ต้าร์หันมามองและยิ้มๆให้ ผมหันมาเหล่พี่ดิมเพราะน้องโบวี

“โบวีพี่อิ่มแล้วจร๊า..เมียพี่ตักมาให้พี่เยอะแล้ว..ขอบคุณนะครับ” พี่ดิมรีบร้องห้ามทันที ทำเอาโบวีสะบัดไปเลย

“ต้าร์ละลุกไปตักอะไรมาทานเพิ่มนะครับพี่อ้น” ต้าร์พูดและลุกขึ้นทันที จังหวะที่ลุกน้องฝ้ายนี้คงยังสยองศอกพิฆาตไอ้ต้าร์อยู่เลยรีบลุกทันทีเหมือนกัน และเปิดทางให้ต้าร์เดินไป ต้าร์หันมาส่ายหัวให้ผมไม่ต้องตามไป ผมพยักหน้าน้องฝ้ายที่รีบขยับมานั่งใกล้ๆพี่อ้นทันที

“ฝ้าย...เดี๋ยวต้าร์เขาก็มา..เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก..โต๊ะโน้นนะว่างแล้วนะฝ้ายไปนั่งโต๊ะโน้นเถอะฝ้าย..และนั้นเขาเป็นแฟนพี่นะฝ้าย” พี่อ้นก็ยังดีนะที่ต่อว่าฝ้าย ฝ้ายทำหน้างอเลย

“พี่อ้นบอกว่าไม่ชอบผูกผันไง” ฝ้ายเขาพูด ต้าร์เดินกลับมาพอดีเลยพร้อมชามมันไปตักข้าวต้มมากินต่ออีกเหรอปกติมันจะกินแค่ไข่ดาว ผักสลัดน้ำส้มหรือน้ำแอปเปิ้ลแค่นั้นและผลไม้ชิ้นสองชิ้น ต้าร์มันดูแลตัวเองดี

“ไปให้เขาอุ่นข้าวต้มให้นะอยากกินร้อนๆ “ต้าร์พูดและมองน้องฝ้ายที่นั่งเบียดเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ออกมาจากที่นั่งใกล้ๆ พี่อ้น ต้าร์หันมาหยักคิ้วให้ผมและ

“พล้วด”เสียงของเหลวในชามที่ต้าถือราดลงกลางศรีษะน้องฝ้าย

“กรี้ด..ร้อน ..ร้อน...กรี้ด” เสียงร้องฝ้ายร้องออกมาเพราะว่ามันร้อนมาก

“พี่อ้น..ช่วยฝ้ายด้วย..กรี้ด” ผู้คนพากันตกใจ ผมก็ลุก “ว้าย! อีฝ้าย”น้องโบวีกรี้ดกราดตกใจไปด้วย

“oh! Shit …ฝ้าย .. ไอ้ดิม!” พี่อ้นเรียกพี่ดิม

“น้ำเย็น..ไอ้อ้น…น้ำเย็น”พี่ดิมร้องบอกพี่อ้นหันไปและวิ่งไปหยิบ เหยือกน้ำแข็งที่เขาวางไว้ 

“ซู้!!” พี่อ้นราดลงกลางหัวร้องฝ้ายทันที

“พี่อ้นยังร้อนอยู่เลย...อ้ายยย” น้องฝ้าย พี่อ้นวิ่งไปหยิบมาอีกเหยือกและราด

“ฝ้าย ..เป็นไงดีขึ้นไหม..ฝ้าย” พี่อ้นเรียกน้องเขา ผมเองก็ตกใจไม่คิดว่าไอ้ต้าร์มันจะทำขนาดนี้นะ

“ต้าร์แรงไป” ผมเดินไปกระซิบ ต้าร์กอดอกมองน้องเขา

“พี่อ้น..ฮือๆ” ฝ้ายร้องไห้ กอดพี่อ้น พี่อ้นมองต้าร์

“ฝ้ายพี่พาไปโรงพยาบาล” พี่อ้นพูดเพราะดูแล้วคงต้องไปหาหมอ มีบางส่วนที่แดงขึ้นมาทันที

“พี่อ้นให้มันไปเองซิ “ต้าร์พูด

“พี่ต้องพาไป..ต้าร์ทำแบบนี้มันแรงไปนะต้าร์ ..ต้าร์รอพี่กลับมาแล้วกัน ..ไปฝ้าย” พี่อ้นพูดผมดึงแขนไอ้ต้าร์ไว้ พี่อ้นเขาจับแขนฝ้ายและเพื่อนๆฝ้ายก็พากันตามพี่อ้นไป พี่ดิมหันมามองผมกับต้าร์ และทุกคนในร้านด้วยมองต้าร์กันหมดเลย

“โหดวะ เกย์หึงโหดวะ” ผมได้ยิน ผมรู้ว่าต้าร์มันรู้สึกแย่มาก ต้าร์มันรีบออกจากห้องอาหารทันที ผมรีบวิ่งตามต้าร์

“ต้าร์” ผมเรียกต้าร์

“เพราะเขาไม่เคยรักกรูไง..แพท...” ต้าร์มันพูดน้ำตามันกำลังจะไหล ต้าร์รีบเดินกลับห้อง พี่ดิมก็รีบตามผมกับตาร์ขึ้นไปห้องพักเช่นกัน ผมสงสารมันนะพอเข้ามาในห้องได้มันก็กอดผม มันร้องไห้

“ต้าร์...ที่มรึงทำนะมันแรงไปวะ “ผมพูดไปก็เอามือลูปปลอบมันไปด้วยพี่ดิมนั่งมองผมกับตาร์โดยยังไม่ได้พูดอะไร ผมกอดมันไว้ปลอบต้าร์ สักพักต้าร์มันขอตัวเข้าไปในห้องพัก ผมก็ตามมันเข้าไป พี่อ้นยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้ว่าน้องฝ้ายอะไรนันเป็นยังไงบ้าง

“คนเยอะเลยเหรอวะ ..เออๆ ..คงไม่เป็นอะไรมากหรอกวะ..ต้าร์เหรออยู่กับแพท มรึงรีบกลับมาแล้วกัน “ ผมได้ยินเสียงพี่ดิมคุยกับพี่อ้น ผมเดินมานั่งข้างๆพี่ดิมเพราะว่าต้าร์ หลับไปแล้ว

“พี่ดิม..” ผมเรียกพี่ดิม

“แพท...เด็กพวกนี้แค่อยากได้เงินเขาไม่ได้อยากได้ความรักหรอกและที่เขาทำก็ตามประสาเด็ก..แพทเข้าใจใช่ไหม” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า พี่ดิมจับเอานิ้วเชยคางผม พี่ดิมเขาจูบผม

“แต่พี่สัญญาพี่เลิกแล้วพี่จะไม่เอาเด็กพวกนี้มาปรนเปรอพี่แล้วแพท..แพทเชื่อใจพี่ไหมครับ” พี่ดิมถามผม คำถามแบบจริงๆจัง ผมพยักหน้าว่าผมเชื่อ พี่ดิมจูบผมไม่จูบเปล่าเอามือมาลูบกายผมไปด้วย สักพักร่างผมก็ถูกพี่ดันลงหลังผมสัมผัสโซฟาพี่ดิมก็ค่อมผมอยู่

“พี่ว่าเข้าห้องกันดีกว่าคงอีกเกือบชั่วโมงกว่าไอ้อ้นมันจะกลับมา” พี่ดิมบอกผม ผมทำหน้าคนอะไรหื่นชะมัดแต่ผมก็มีอารมณ์ร่วมไปแล้วนิ ต้าร์คงหลับสนิทแล้วด้วย ผมพยักหน้าพร้อมกับลุกและพากันเข้าห้องปิดประตู คงไม่ต้องบอกน่ะว่าอะไรจะเกิดขึ้น มีแฟนหื่นต้องสมยอม จะได้ไม่ออกไปซ่าที่ไหน
******************************************************************************************************************************
ดารารับเชิญ พี่ตุ๊ ผมขับรถตรงมายังพัทยาและข้ามเรือด่วนไปเกาะล้านเพื่อไปหาน้องชายฝาแฝดผม ให้มันตามติดชีวิตรักของสองคู่ชู่ชื่นผมว่ามันกำมะลอไม่ใช่คู่จริงหรอผมรู้มาว่าไอ้อ้นนะกับต้าร์นะคบกันแอบคบกันดีกว่าแสบไหมน้องรักผม แถมนี้ยังเอาไอ้ดิมมาแสดงว่าเป็นแฟน เพราะว่าต้าร์รู้ว่าผมไม่เห็นด้วยแน่นอน
“สวัดีครับคุณตุ๊ “ ทันทีที่ผมลงจากรถทางโรงแรมที่ไปรับผม โรงแรมนี้ผมกำลังจะเทคโอเวอร์ไปดูแลเอง แต่ผมยังคงให้ผู้บริหารชุดเดิมดูแลและจ่ายเงินเดือนให้ ครอบครัวเขาประสบปัญหาทางธุรกิจฟองสบู่ ผมพยักหน้าตอบรับ ผมเดินเข้าไปก็เจอน้องแฝดผมนั่งส่องดู สาวๆ นมโตๆ โรงแรมนี้นักท่องเที่ยวเยอะ

“เป็นไงบ้างได้อะไรไหม” ผมถาม

“ได้เยอะเลย .นมโต..น่าจะซิลิโคนนะนั้น หมอที่ไหนทำให้วะทำซะสวยเชียว” นั้นไงผมถลกแขนเสื้อขึ้น

“พี่ให้มาดูน้องไม่ได้ให้มาดูนม” ผมพูด นั้นสะดุ้งหันกลับมาทั้งหมด

“พี่ตุ๊” ไอ้แต๋ม มันร้องออกมา

“ไอ้ต้าร์อยู่ไหน” ผมถามไอ้สองแฝดของผมให้มานี้ผิดคนมาก

“มันขึ้นห้องไปแล้วเมื่อเช้ามันแผลงฤทธิ์ มีเรื่องกับเด็กๆ ของพี่อ้น ได้ยินเขาคุยกันว่ามันเอาข้าวต้มร้อนๆไปรดหัวเขา” ไอ้สองแฝดผมรายงาน เวรแล้วต้าร์ทำไมถึงได้ลงทุนเพื่ออะไรที่มันงี่เง่าได้ขนาดนี้

“อะไรนะ..มันทำกับเขาขนาดนี้เลยเหรอวะ ...ต้าร์...มันคุ้มกันไหมวะนั้นนะ ...กรูอยากจะ...น้องกรูจริงๆ” ผมพูดและอยากจะบีบคอน้องผมหรือไอ้อ้นดี

“ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เขาก็ยังพูดถึงเรื่องไอ้ต้าร์กันอยู่เลย มันโหดไปนะพี่” ไอ้ต๋อมอีกคน ผมพยักหน้าผมนั่งลงเพราะไอ้อ้นนั้นแหละ ผมคิดนะ


“สงสัยวันนี้จะไม่ได้ไปร่องเรือกันหรอกมั้ง “ ไอ้แต๋มบอก

“คุณตุ๊สวัสดีครับ”อดีตเจ้าของโรงแรมลงมาทักทายผม ชื่อคุณบรรพต ผมพยักหน้าเขามากับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

“ยินดีตอนรับนะครับ เพิ่งจะมาถึงเหรอครับ ..นี้ลูกชายผมครับ  ชื่อฟางกำลังเรียนมหาวิทยาลัยxxxxxxx ปีหนึ่ง” เขาแนะนำลูกชายเขาให้ผมรู้จัก ผมพยักหน้าและยกมือรับไหว้

“เอกสารทั้งหมดพร้อมแล้วจะขึ้นไปดูรายละเอียดกันเลยไหมครับ” คุณบรรพตบอกผม ผมพยักหน้า

“พี่งั้นพวกเราขึ้นไปนอนพักนะ ยังง่วงอยู่เลย” ไอ้ต๋อมบอกผม ผมพยักหน้าตามใจผมเดินตามคุณบรรพตขึ้นไปด้านบน

“คุณกรรณิกา..ตรงลงเมื่อเช้าที่มีการทะเลาะวิวาทกันที่ห้องอาหารเช้าไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหมครับ” คุณบรรพตถามพนักงาน

“ไม่มีค่ะมีแค่เด็กกลุ้มหนึ่งที่เขาถูกน้ำข้าวต้มสาดไปและคู่ขาคงพาไปโรงพยาบาลแล้วนะค่ะ..จากที่เช็คเป็นแขกที่มาพักค่ะ..จองในนาม คุณศราตราวุธค่ะ ที่มีข่าวฉาวกับดาราหนุ่มๆ บ่อยๆนะค่ะ “ ผมได้ยินก็กำมือแน่นเลยไอ้อ้น ให้ผมประชุมก่อนและต้นเหตุที่ต้าร์เป็นแบบนี้ก็เพราะมัน

“ดีแล้วดูแลให้ผมนิดหนึ่งนะคุณกรรณิกา..อ้อนี้คุณตุ๊..เจ้าของโรงแรมคนใหม่” คุณบรรพตแนะนำผมกับคุณกรรณิกา ผมพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้ ผมเดินตามคุณบรรพตขั้นไปยังห้องทำงานผมขอดูเอกสารการรับรายจ่ายทั้งหมด

“ฟาง ลูกไปดูงานบริการด้านล่างแล้วกันพ่อจะขึ้นไปคุณงานกับคุณตุ๊” ลูกชายคุณบรรพตพยักหน้า

“ครับพ่อ” ลูกชายคุณบรรพต

“เมื่อเช้ามีเรื่องกันเหรอครับคุณบรรพต “ผมถาม

“เห็นเขาบอกว่าคู่เกย์เกิดอาการหึงหวงกันนะครับ..ใครเป็นพ่อเป็นแม่นี่ปวดหัวนะครับ มีลูกชายแต่ดันมาเป็นตุ๊ด เป็นแต๋ว เป็นเกย์ ผมรับไม่ได้นะครับ..ดีนะที่ลูกชายผมไม่เป็น..ผมไม่ชอบครับพวกประเภทวิกลจริต” คุณบรรพตพูดผมก็พยักหน้า

“ผมไม่คิดว่ามันจะวิกลจริต มันแค่ผู้ชายชอบผู้ชาย..เพราะว่าผมก็เป็น” ผมพูดคุณบรรพตสะบัดหน้ามามองผม

“พวกเขาก็มนุษย์คนหนึ่งที่อาจจะมีความชอบไม่เหมือนคุณหรือคนอื่นแต่อย่าไปตัดสินเขาว่าเขาวิกลจิต” ผมพูด คุณบรรพตถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอ

“เอาละพาผมไปดูเอกสารได้แล้วครับ “ ผมบอกคุณบรรพตเขาก็พยักหน้าพร้อมผายมือไปว่าไปทางไหน ส่งสัยจะเป็นไอ้ต้าร์แน่ๆ งามหน้าจริงๆน้องชายผม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท งานเข้าพี่อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-10-2015 20:00:18
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท งานเข้าพี่อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-10-2015 20:07:11
 :hao3: ตาร์นี่แรงดีไม่มีตกจริง ๆ แสบสุดๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์พี่ดิมVSแพท งานเข้าพี่อ้น
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 31-10-2015 11:31:12
งานจะเข้าต้าร์กับพี่อ้นไหม พี่ตุ๊มาแล้วด้วย .... พี่อ้นนี้ก็เจ้าชู้เกิ้น..ต้าก็แรงเกิ้น...พี่ตุ๊ก็ดุเกิ้น... :katai1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ ความลับไม่มีในโลก 1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-11-2015 11:07:01
อ้น VS ต้าร์  หลังจากที่ผมกลับมาจากการที่ต้องพาน้องฝ้ายไปหาหมอโดนน้ำร้อนจากข้าวต้มดีทีไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะข้าวต้มไม่ได้ร้อนจนอันตรายเกินไปและดีที่ผมหยิบเอาน้ำเย็นรดตัวให้ก่อน แต่ก็แดงเป็นจั้มๆเหมือนกันต้าร์นะต้าร์ ผมเดินขึ้นห้องพักระหว่างที่ผมเดินกำลังจะขึ้นลิฟท์ผมเหมือนเห็นสองแฝดพี่ชายต้าร์ น้องชายไอ้ตุ๊มัน

“ขอโทษครับ”ผมดันไปชนกับใครสักคน ผมจำได้หลังจากนั้นน้องคนที่ขับรถมอเตอร์ไซด์ชนรถลิมโบกินี่ผมวันแรกที่ผมพาออกมาเชยชมท้องถนนและก็ตอ้งส่งกลับเข้าไปใหม่นั้นเอง ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอน้องเขาอีกเลย

“พี่อ้น” น้องเขาจำผมได้

“สวัสดีครับ..มาทำอะไรที่นี่ครับ...บังเอิญจังเลย” ผมถามน้องเขา

“พอดีว่าโรงแรมนี้เป็นของพ่อผมนะครับ” น้องเขาตอบผม ผมพยักหน้า

“ น้องชื่อะไรนะ..พี่ขอโทษจริงๆ ความจำพี่สั้น” ผมถามน้องเขา

“ชื่อฟางครับพี่อ้นนี้ผมยังจำชื่อพี่ได้...และจำได้ว่าเรา..” น้องฟางพูดพร้อมกับเร้าโรมผมด้วยสายตา แม้ถ้าต้าร์ไม่มานี้ไม่รอดอ้นแน่ๆ

“เออ พี่มากับเพื่อนนะครับ ไมสะดวก “ผมบอกน้องเขาพร้อมกับจับมือน้องเขาออกก่อน แต่จังหวะที่ลิฟท์เปิดขึ้นมาพอดี

“แม้ก็บอกเพื่อนซิครับ...ผมอุตสาห์มาที่นี้และบังเอิญมาเจอกัน..นะครับพี่อ้น”น้องฟางเขาก็อ้อดอ้อนผมและเขามากอดผม และความซวยของผมก็บังเกิด ต้าร์ลงมาพอดีเลย

“พี่อ้น” ต้าร์เดินตรงปรี่มาหาผมและกระฉากแขนฟางออกทันที

“มรึงมายุ่งกับแฟนกรูทำไม” ต้าร์ถามฟาง

“อุ้ยย...นี้เพื่อนหรือแฟนกันแน่ครับพี่อ้น” น้องฟางถามผม

“แฟน..ไม่ซิ..เป็นอะไรที่มากกว่าแฟน..และมีสิทธิ์หึงหวงได้เต็มที่ด้วย” ต้าร์พูดผมเข้าไปกันต้าร์ไว้ก่อนที่เหตุการณ์ที่สองจะเกิดขึ้นอีก 

“ต้าร์เขาแค่มาทักพี่” ผมบอกต้าร์ ตอนนี้ต้าร์ยืนมองฟางแถมฟางก็ไม่หลบสายตาด้วยเรียกได้ว่าสายตาประสานกันเปรี้ยงๆเลย

“ฟางพี่ไปก่อนนะ..ไปต้าร์”ผมรีบถึงแขนตาให้ออกก่อนจะเกิดเรื่องอีก

“ผมรู้แล้วคนที่อาระวาดเด็กๆที่มานั่ง แม้ไม่คิดว่าจะเป็นแฟนพี่อ้นเองนะ..ถ้าผมเป็นพี่นะผมไม่ทนหรอก..คงอยู่ด้วยยากนะครับพี่อ้น” น้องฟางพูดพร้อมทำท่าเบ้ปากใส่ต้าร์ ต้าร์จะเข้าไปใส่แต่ผมกันไว้

“มรึงปากดีมากเลยนะ “ ต้าร์ ผมรีบดันต้าร์ไว้ อย่าเข้าไปหาเรื่องเขา

“พี่อ้นครับ..ถ้าไม่สะดวกที่นี้ ไว้ที่อื่นก็ได้ พี่มีเบอร์ผมนี่ครับ...วันก่อนที่พี่อ้นขับรถให้ผมนั่งนะผมกอดพี่นี้รู้สึกอบอุ่นดีจังขนาดมีเสื้อผ้ากั้นนะถ้าไม่มีเสื้อผ้ากั้นไว้จะขนาดไหนนะ..ไม่อยากคิด..ผมนะเป็นเด็กมหาวิทยาลับปีหนึ่งแต่ผมมีวุฒิภาวะมากพอ.ที่จะไม่ทำอะไรที่บ้าๆ แน่ๆ “น้องฟางพูดผมก็รีบดันต้าร์เข้าไปในลิฟท์ก่อนตอนนี้คนมองกันใหญ่แล้ว

“ต้าร์หยุด..เรื่องเมื่อเช้ายังไม่พอเหรอต้าร์” ผมถามต้าร์

“พี่อ้น..นี้มันเป็นใครอีกอะ พี่อ้น...ทำไมพี่ไม่เคยรู้จักพอพี่ไปกับมันมากี่ครั้งแล้ว” ต้าร์ถามผม

“ต้าร์..พี่เพิ่งจะเจอเขาวันที่พี่ไปเอารถออกจากศูนย์และเขาก็ขับมาชนรถพี่และพี่รีบไปประชุมพี่เลยเอารถมอเตอร์ไซด์น้องเขาไปแค่นั้น..พี่ไม่ได้ไปมีอะไรกับเขา “ ผมบอกต้าร์เลิกคิ้วมองผม

“โอเคพี่ยอมรับว่าคิด...แต่พี่ก็ไม่ได้มีอะไรกับเขา...และพี่ก็ไม่เคยโทรหาเขา...พี่บอกต้าร์แล้วว่าจะพี่จะเลิกแล้วคือพี่เลิก...ก็ต้าร์กับมาอยู่กับพี่แล้วพี่จะเลิกต้าร์” ผมบอกต้าร์

“แค่นั้นจริงๆนะพี่อ้น..ไม่มีอะไรกับไอ้เด็กเวรนี้นะ แล้วนี้มันเป็นใครทำไมมาที่นี้ละ” ต้าร์ถามผม 

“เขาบอกว่าโรงแรมนี้เป็นของพ่อเขาต้าร์ “ ผมบอกต้าร์

“แล้ว..อี..เออ..น้องฝ้ายอะไรนั้นเป็นอะไรมากทำไมพี่ต้องไปดูแลมันด้วยละไปนานมากเลยนะ” ต้าบ่นผมเรื่องฝ้ายอีกแล้ว

“ไม่เป็นอะไรมากแล้ว...พี่พาเขากลับไปโรงแรมเขาแล้วใกล้ๆนี่แหละ..ที่พี่ทำเพราะพี่ไม่อยากให้เขาเอาเรื่องต้าร์นะ..ถ้าเขาเอาเรื่องกับต้าร์ขึ้นมาละ..ทุกคนจะมองต้าร์ว่ายังไง ลุงภาษญ์อีกละ..และไอ้ตุ๊มันอีกละต้าร์ทำอะไรคิดถึงผลกระทบของคนรอบข้างบ้าง” ผมพยายามอธิบายกับต้าร์ ต้าร์หันหน้าหนีผม

“ต้าร์..พี่รู้ว่าต้าร์รักพี่หวงพี่แต่มันต้องมีขอบเขตของมัน...พี่ขอร้องฝ้ายอย่าเอาเรื่องต้าร์..เขารับปากว่าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกนักข่าวหรือใครทั้งนั้นแต่ต้าร์ต้องไปขอโทษเขานะ” ผมบอกต้าร์ ต้าร์สะบัดหน้ามามองผม

“ทำไมอะพี่อ้น..พี่อ้น..?” ต้าร์

“ต้าร์...แค่ขอโทษเขาเท่านั้น...พี่ไม่ได้เป็นห่วงเขา..พี่ห่วงต้าร์..พี่ขอให้ต้าร์ทำแค่นี้ได้ไหม..นะต้าร์..”ผมพูดโน้มนาวต้าร์

 “ที่ต้าร์ทำต้าร์รู้ว่ามันแรง....ก็ต้าร์รักพี่อ้น..ต้าร์ไม่อยากเสียพี่อ้นไป..เพราะว่าต้าร์ไม่รู้ว่าพี่อ้นเคยรักต้าร์หรือเปล่าและเหมือนต้าร์พร้อมจะเสียไปตลอดเวลา..ต้าร์กลัว” ต้าร์พูดกับผมร้องไห้งอแงเป็นเด็กๆเลย

“ไม่เอานะพี่ไม่ได้ไปไหน อยู่ตรงนี้อยู่กับต้าร์ “ผมพูดกับต้าผมเอานิ้วปาดน้ำตาต้าร์  พอลิฟท์เปิดผมก็มองยังไม่ถึงชั้นนี้เป็นชั้นฟิตเน็ส มีคนเดินเข้ามาในลิฟท์พอดีเลย เหมือนเขาหาอะไรสักอย่างคงลืมคีย์การ์ดเพราะว่าถ้าไม่มีคีย์การ์ดก็กดชั้นในลิฟท์ไปห้องพักไม่ได้

“ขอโทษนะครับรบกวนแสกนคีย์การ์ดให้หน่อยได้ไหมครับผมลืมคีย์การ์ดไว้ในห้องพักนะครับ” เขาพูดผมก็ถือคีย์การ์ดอยู่เลยแสกนให้เขาและเขาก็กดชั้นเขาพักขึ้นไปหนึ่งชั้น

“ขอบคุณนะครับ” เขาหันมาขอบคุณ ผมก็ต้องตะลึงเพราะว่าเขาคือคุณบรรณาธิการที่ผมพาไปสำภาษญ์แน่นอนจบลงที่เตียง

“คุณอ้น..บังเอิญจังเลย..เออ มากับ..” เขาถามผมและมองต้าร์ ต้าร์หันขวับไปมองเขาและมองผม

“แฟนครับ”ต้าร์ตอบ คุณบรรณาธิการมองผมและต้าร์ยิ้มๆ

“บังเอิญจังเลยนะครับ..มาเที่ยวเหรอครับ” ผมถามกลับ

“มาทำธุระนะครับ อาชีพของผมไม่ได้นั่งที่โต๊ะเสมอไปนะครับต้องออกมาหาข้อมูลบ้าง” เขาบอกผมพยักหน้า

“ได้ซื้อหนังสื่อที่ผมลงสัมภาษญ์คุณอ้นหรือยังคับ แต่ผมจำได้ว่าคำถามที่ผมถาม คุณอ้นมีแฟนหรือยัง คุณอ้นตอบว่าไม่มีนะครับ” นั้นไงผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันที..ไฟคนข้างๆเพิ่งจะมอดไปยังไม่ดับดีเลยครับ ผมว่ามันกำลังจะปะทุขึ้นอีกรอบแล้วแน่ๆ

“ถ้าอย่างนั้นรบกวนไปแก้ให้ใหม่ได้ไหมครับ..คุณอ้นมีแฟนแล้วครับ ผมชื่อต้าร์ลูกชายเจ้าของโรงแรมไฮเอรส หรูหราระดับเก้าดาวและเครือข่ายอื่น คุณคงรู้จักพ่อผมดี คุณภาษญ์  “ ต้าร์พูด คุณบรรณาธิการของผมก็มองต้าร์และยิ้มๆให้

“ไม่ทันแล้วครับนิตยสารถูกวางจำหน่ายไปเรียบร้อยแล้วครับ..แต่..ไว้รอสัมภาษญ์รอบสองนะครับเพราะว่ามีคนสนใจที่จะอ่านเยอะเลยประวัติคุณอ้น..วันนั้นยังไม่ค่อย...ถึงใจ” เขาพูดพร้อมกับใช้นิ้วและสายตามาที่ผม

“ถึงชั้นผมพอดี ผมออกไปก่อนนะครับ..ก่อนที่จะมีศึกนองเลือดในลิฟท์...” ผมรีบดึงต้าร์ออกมาทันทีและลิฟท์ก็ปิดทันที

“พี่อ้น..นี่อะไรอีกอะ” ต้าร์ เสียงราวกับสิงโตคำรามเลย วันนี้วันอะไรวะ โดนตั้งแต่เช้าเลยอ้น

“เขาทำงานเกี่ยวกับบรรณาธิการหนังสือกอซซิบดาราและสังคมไฮโซนะต้าร์ “ ผมบอกต้าร์

“ไปสัมภาษญ์ตอนไหน ไปสัมภาษญ์อย่างเดียวใช่ไหมแต่ต้าร์คิดว่าพี่คงไปซั่มมาด้วย” ต้าร์พูด

“พี่อ้นต้าร์ทนไม่ไหวแล้วนะพี่อ้นต้องเลิก ต้องเลิกเดี๋ยวนี้ พี่อ้น “ต้าพูดและทุบตีผมด้วย ผมก็พยายามจะจับมือต้าร์ให้หยุด เสียงที่ดังทำใครห้องพักอื่นๆเปิดอกมาดูมีทั้งไทยและต่างชาติ ผมก็รีบดึงลากต้าร์เข้าห้องพักผมก่อน ผมรีบแสกนและเข้าไปในห้องปิดประตู

“ต้าร์หยุด” ผมตะหวาดต้า



“ต้าร์เรื่องนี้มันเกิดก่อนที่ต้าร์กลับมานะ..และพี่กับต้าร์เคยคุยกันเรื่องนี้แล้ว..ตราบใดที่ต้าร์ยังไม่กลับมาพี่ยังมีสิทธิ์.พี่จะหยุดเมื่อต้าร์กลับมาแล้ว..และพี่ก็เป็นของพี่แบบมาตั้งแต่วันแรกที่ต้าร์มาขอคบพี่นะต้าร์..”ผมพูด

“พี่เคยถามต้าร์ไหมว่าต้าร์เจ็บไหมที่รู้ว่าพี่ไปเอาใครต่อใครนะพี่อ้น..ทำไมอะ..ต้าร์ไม่ดีพอเหรอ..ความรักของต้าร์มันไม่พอเหรอพี่อ้น” ต้าร์ถาม

“ต้าร์พี่ว่าเรายิ่งร้อยยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่อง..พี่อยากนอนพักพี่เริ่มเหนื่อยแล้วต้า”ผมพูดและผมก็แทรกตัวไปดีกว่าเพราะถ้ายิ่งร้อนมีหวังผมได้บอกเลิกต้าร์อีกรอบแน่ๆ

“ไม่ต้าร์ต้องคุยกับพี่อ้นให้รู้เรื่อง...พี่ต้องบอกให้เขาหยุดเลิกยุ่งกับพี่ไม่งั้นต้าร์ไม่ยอม..ต้าร์ไม่ยอมพี่อ้น ..”ต้าร์ยิ่งอาระวาดกับผมหนักขึ้น ผมก็เอามือป้องปัดต้าร์ที่ทุบผมใหญ่เลย ไอ้ดิมกับแพทออกมาจากห้อง

“ต้าร์ ...ตุ๊บ” ผมเหวียงต้าร์ออกไปกองกับพื้น 

“ต้าร์” แพทรีบวิ่งมาดูต้าร์ ไอ้ดิมมันมองผม

“หยุดบ้า! ..ถ้าไม่หยุดก็เลิกกันพี่ทนต้าร์ไม่ไหวเหมือนกัน” ผมพูด..สุดท้ายมันหลุดออกมาจนได้การบอกเลิกกับต้าร์อีกครั้ง ต้าร์สะบัดหน้ามามองผม 

“ไอ้อ้น...ใจเย็นๆ สัส” ไอ้ดิมมันบอกให้ผมใจเย็นๆ  ผมยกมือห้ามมันไอ้ดิมมันรู้ว่าผมก็กำลังร้อนอย่าเข้ามาห้ามตอนนี้จะซวยไปด้วยอีกคน

“กรูขอออกไปสงบสติอารมณ์กรูหน่อย...วันนี้ไม่ต้องไปร่องเรือกันแล้วหมดอารมณ์” ผมพูดและเดินออกจากห้องพักทันที ก่อนออกมาผมคว้าแว่นตาและกระเป๋าสตางค์ ผมรู้ว่าแพทต้องห้ามต้าร์ไว้ผมอยากอยู่คนเดียวสักพัก ระหว่างที่ผมเดินกลับมารอลิฟท์ ลิฟท์ที่กำลังลงมาก็เปิดออก ผมก็เจอคุณบรรณาธิการคนเดิม ผมคงดูสีหน้าผมออกมาว่าผมนอยด์

“ทะเลาะกับแฟนเหรอครับ ผมขอโทษนะครับถ้าต้นเหตุมาจากผม” เขาพูด ผมยกมือว่าช่างมันเถอะ ทุกสาเหตุนั้นแหละผมว่าต้าร์ห่วงผมมากไป

“แล้วนี้?”ผมถามเขาว่าทำไมลงไปข้างล่างอีก

“พอดีว่าเพื่อนผมไม่อยู่นะไปข้างนอกกัน ไปกับแฟนมันนะ ผมเลยคิดว่าจะลงไปหาอะไรดื่มรอดีกว่า” เขาพูดผมพยักหน้า

“สนใจไปนั่งด้วยกันไหมครับ” เขาถามผม ก็ดีเหมือนกัน

“ก็ดีครับ”ผมตอบไป  “ติด ติด ติด” เสียงขอ้ความเข้ามาในมือถือผม

“พี่อ้น..กลับขึ้นมาหาต้าร์นะพี่อ้นจะไปหาบรรดาเด็กพี่ใช่ไหมต้าร์ไม่ยอม....”ผมอ่านและกดปิดมือถือทันที ผมพ่นลมออกมาทันที พอลิฟท์เปิดผมก็เดินออกไปพร้อมกับคุณกานต์ บรรณาธิการที่ผมไปให้สัมภาษญ์และซั่มด้วยคุณกานต์หนุ่มโสดแต่ผมก็รู้ว่าเขาก็มีแฟน

“แฟนคุณกานต์ไม่มาเหรอครับ” ผมถามคุณกานต์

“แฟนผมเขาไม่ค่อยชอบเดินทางหนุ่มธุระกิจบ้างานนะครับ น่าเบื่อนะครับ “ คุณกานต์พูด ผมหยักไหล่ ผมเดินไปหาที่นั่งดื่มตรงบาร์เครื่องดื่มผมนั่งดื่มอะไรกับคุณกานต์

“ผมขอโทษนะครับคุณกานต์...ที่จริงผมมีแฟนแล้ว...”ผมบอกคุณกานต์

“ครับ..ผมทราบว่าคนอย่างคุณอ้นต้องมีแฟนแล้วและที่เที่ยวหาเศษหาเลยก็ไม่แปลกก็คุณหน้าตาดี...ถามว่าของฟรีใครไม่เอาไม่มีหรอกครับ” คุณกานต์พูดคุยกับผมผมพยักหน้าว่าจริง

“ผมเข้าใจแฟนคุณนะ..เขารักคุณมากเขาไม่อยากเสียคุณไป...วันนี้เขายังหึงยังหวงคุณนั้นแปลว่าเขายังรักคุณถ้าวันหนึ่งไม่มีความรู้สึกตรงนั้นแล้วแสดงว่าเขาหมดรักคุณหรือหมดความอดทนกับคุณไปแล้ว” คุณกานต์พูด  ผมนั่งดื่มวิสกี้สองแก้วและเบียร์อีกสองสามขวด

“ดื่มเสร็จแล้วก็กลับไปง้อเขาหน่อย..เหมือนผมนั้นแหละ..งอนแฟนไม่ค่อยสวีมเหมือนคู่อื่น..เที่ยวไปกับคนนันคนนี้เพื่อทดแทนไปวันวัน..แต่สุดท้ายผมก็ไปจากแฟนผมไม่ได้..เพราะผมรักเขา..และเขาก็รักผม”คุณกานต์พูด

“ความรักมันมีได้แค่หนึ่ง..หนึ่งทั้งกายและใจ..ไม่มีใครอยากเห็นแฟนตัวเองไปคลอเคลียกับใคร ..ไม่ว่าจะจริงจังหรือไม่ก็ตาม”คุณกานต์พูดผมพยักหน้า
*****************************************************************************************************************************
ต้าร์ ผมนั่งๆนอน อยู่บนห้องไม่รู้ว่าพี่อ้นไปไหน ผมก็เป็นห่วงที่ผมกลัวคือผมกลัวพี่อ้นไปหาเด็กพวกนั้น หรือไม่ก็ไอ้คนที่มันเจอวพี่อ้นดูท่าจะสนใจพี่อ้นอยู่ไม่น้อยแถมยังมีบรรณาการนิตยสารก๊อซซิบบันเทิงอะไรนั้นอีก  นี้ผมทำให้เขาหยุดไม่ได้เลยใชไหม ความรักของผมไม่ทำให้เขาหยุดอยู่กับผมได้เลย ผมลุกขึ้นแต่งตัวเพราะว่าตอนนี้เกือบทุ่มหนึ่งแล้วด้วยพี่อ้นยังไม่ขึ้นมาเลย ผมจะลงไปทำอะไรสักอย่าง

“ต้ากินอะไรดี กรูว่าจะโทรสั่งขั้นมาวะ” แพทเดินเข้ามาในห้องพอดีเลยมันเห็นว่าผมแต่งตัว

“ต้าร์มรึงจะไปไหน” แพทถามผมพร้อมเดินเข้าทำท่าจะห้ามผม

“ไปหาพี่อ้น” ผมพูด

“ต้าร์เดี๋ยวพี่อ้นก็ขึ้นมา” แพทบอกผม

“กรูจะลงไปหา...พี่อ้น”ผมบอกไอ้แพท

“ต้าร์”แพทผมหันมามองไอ้ต้าร์ มันคงรู้ว่าห้ามผมไม่ได้หรอกตอนนี้ ผมเดินออกมาพี่ดิมนั่งดูทีวีอยู่

“ผมจะลงไปข้างล่างนะพี่ดิม ไม่ต้องเป็นห่วงผม “ผมบอกพี่ดิมแพทมองพี่ดิมว่าห้ามผมไปก็เท่านั้น ผมยอมรับว่าผมแรง พี่อ้นก็แรงพอกัน ผมไม่ยอมให้ใครมาเป็นมือที่สาวที่สี่ที่ห้าอีกแน่ๆ ผมเดินไปรอด้านหน้าลิฟท์ มีลิฟท์ขึ้นและลงมาพร้อมกัน พอลิกด้านที่จะลงเปิดผมก็รีบเข้าไป

(อยู่ห้องไหนนะ...) ผมได้ยินมีคนออกจากลิฟท์ชั้นที่ผมพักไม่ได้สนใจผมกำลังรีบ ผมรีบลงไปเพื่อไปหาไอ้เด็กปีหนึ่งนั้น มันกล้าดียังไงมท้าทายให้พี่อ้นไปหาในเวลาอื่น มันกล้ากับผมมาก พอลิฟท์เปิดออก ผมก็ตรงไปหาพยักหน้าโชคดีที่ตอนที่ลิฟท์ปิดผมถ่ายรูปไอ้หมอนั้นไว้ได้

“สวัสดีครับ “ ผมทักทายพนักงานด้านหน้าเคาเตอร์ พนักงานมองผมคงเพราะเรื่องเมื่อเช้า

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยค่ะ” พนักงานต้อนรับถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ผมสอบถามหาใครสักคนเขาบอกว่าเขาเป็นลูกเจ้าของโรงแรมนี้ “ผมสอบถามพนักงานต้อนรับและแสดงรูปถ่ายให้เขาดู

“คุณฟางเหรอค่ะ “ เขาสอบถาม ผมพยักหน้าว่าชื่อฟาง ผมเองก็ไม่แน่ใจได้ยินไม่ชัดเจน

“นั้นค่ะคุณฟาง” พนักงานต้อนรับชี้ไป ผมรู้ทันที ผมเดินไปหาน้องเขากำลังรับยืนต้อนรับแขกอยู่เลย ผมไม่แคร์ด้วยว่าเขาเป็นใคร  ฟางหันมาหาผมได้ผมก็หยิบแก้วไวน์โต๊ะที่นั่งอยู่ติดมือไปด้วยและ

“พล้วด”ผมสาดไวน์ใส่หน้าน้องเขาทันที

“นี้คุณเป็นบ้าอะไรของคุณ” น้องเขาถามผมไวน์แดงกับเสื้อสีขาวมันเด่นชัดเจนมาเมื่อโดนไวน์สาดเข้าไป

“อย่ายุ่งกับแฟนกรูอีก..ถ้าอยากเรียนจบนี้แค่ปีหนึ่งเองนะ..อยากมีสามีแล้วหรอ..กลับไปเรียนให้จบดีกว่าไหมน้องก่อนจะหาสามี..ที่จริงพี่ไม่ควรจะแคร์หรอกนะเพราะว่าของฟรีใครก็เอา นี้เตือนให้เอาบุญนะ ” ผมพูด น้องเขามองหน้าผม ผมเดินออกเพื่อไปตามหาพี่อ้น ทุกสายตามองผมกันหมด ผมกดมือถือหาพี่อ้นทันที

“กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ “ ฝากข้อความพี่อ้นนะพี่อ้น  ด้านนอกมีบาร์น้ำผมคิดว่าพี่อ้นคงไปนั่งดับอารมณ์ร้อนตรงไหนสักแห่งแน่ๆ ผมรู้ว่าวันนี้ผมงี่เง่ามาก  พี่อ้นไปไหนของเขานะ วันนี้คนมาที่ผับเยอะแยะก็วันหยุดวันเสาร์นี่ครับ  ผมเดินหาว่าอยู่ตรงโต๊ะไหนนี้แค่ทุ่มกว่าคนเริ่มเยอะได้ขนาดนี้

“ปึก” ผมชนใครสักคน ผมเงยหน้ามองหน้าคนที่ผมชนตอนแรกก็ว่าจะขอโทษ มันมองหน้าผมหยักคิ้วให้ผมด้วย ดูจากตามเนื้อตามตัวมันเต็มไปด้วยรอยสักจนแทบจะไม่มีที่ว่างเลย มันเลิกคิ้วมองผมแถมเอือล้วงกระเป๋ากางเกง ผมรู้สึกว่ามันตั้งใจชนผมนะ ผมถอยหลังแต่ก็ไปชนคนข้างหลังเขา ผมหันไปมองมันกำลังเข้ามาล้อมผมไว้ อีกสองคน

“ถอยไปนะ..อย่ามาหาเรื่องกับกรู “ ผมพูดและผมจะแทรกออกแต่มันไม่ให้ผมออกไปจากวงล้อมของมัน

“มรึงนะงานกรู”ผมได้ยินยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งมาช๊อตเข้าที่เอาผมและผมก็ล้มลง

“เอามันไปด้านหลัง” ผมได้ยินแค่นั้น

“ไปจร๊าเมีย...เรื่องของผัวเมียอย่ามายุ่ง..เดี๋ยวเจ็บตัว”ผมได้ยินแว้วๆ

“อุ๊บ...ผมขอโทษนะครับ..เออ..คนนี้แฟนคุณเหรอ” ผมได้ยินแต่ผมลืมตาไม่ได้เพราะร่างกายมันชาไปหมดทั้งตัว

“แล้วมรึงเสือกอะไรด้วย..อยากไปเป็นเมียพวกกรูอีกคนเหรอ” ผมได้ยินร่างผมกำลังถูกพาออกไปจากตรงนั้น
 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ ความลับไม่มีในโลก 1
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 01-11-2015 19:29:51
 :ling3:  ต้าร์งานเข้าจนได้ ใครจะมาช่วยต้าร์ พี่อ้นหรือพี่ตุ๊ละ   :z3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ ความลับไม่มีในโลก 1
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-11-2015 20:41:06
 :hao3: ต้าร์นี่หางานให้ตัวเองอยู่เรื่อย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ความลับไม่มีในโลก 2
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-11-2015 11:08:16
พี่ดิม งานเข้า
   ผมนั่งอยู่ในห้องไม่รู้จะทำยังไงกันดีแพทก็ดูกังวลกับต้าร์มากก็เขาเพื่อนรักกัน ตอนนี้ต้าร์ขอลงไปหาไอ้อ้นที่หายลงไปหลายชั่วโมง ไอ้อ้นมันไม่ชอบให้ใครไปจู้จี้กับมันมาก ถามว่ามันเจ้าชู้ไหม ผมไม่รู้ซิว่าถ้าตอบไปจะเรียกเข้าข้างกันเองแต่ละคนก็เข้ามาหาพวกผมเอง ไม่ว่าผมหรือไอ้อ้น และแค่ผมสองคนไม่เคยปฏิเสธมันเท่านั้น แต่ทุกครั้งเราก็คุยกันเลยตกลงกันเลยว่าความสัมพันธ์แค่ไหน ห้ามเกิ้นหน้าที่ เพราะถ้าเยอะทุกอย่างจบและไม่เคยบังคับใจใครถ้ายินดีกับข้อเสนอผมสองคนถึงจะเล่นด้วยนะ
   พอผมเห็นต้าร์วันนี้ผมเข้าใจเลยว่าทำไมไอ้อ้นมันไม่เคยเปิดเผยเรื่องต้าร์เลย เพราะมันรู้ว่ามันรักต้าร์ไม่ได้หรอกถ้าตาร์เป็นแบบนี้อ้นมันไม่ชอบอดทนกับใครที่คอยตามจิกมันตลอด แต่ในทางกลับกันต้าร์กับยิ่งหวงมันมากขึ้นทุกวันจนไม่ยอมที่จะปล่อยมัน

“พี่ดิม..แพทเป็นห่วงไอ้ต้าร์..ต้าร์มันรักพี่อ้นมากเลยนะพี่ดิม..มากจนมันขนาดสติได้ขนาดนี้เลยนะพี่ดิม” แพทพูดกับผม

“ต้าร์มันพูดให้แพทฟังบ่อยๆว่าพี่อ้นไม่รักมันเลย..เหมือนพี่อ้นมีคนที่พี่อ้นรักมากอยู่แล้ว...ความรักมันมีมากกว่าหนึ่งอีกเหรอพี่ดิม” แพทพูด ผมหันมามองแพท ผมรู้ดีว่าอ้นมันรักใคร ความรักไม่ได้มีมากกว่าหนึ่งมีแค่หนึ่งเดียว

“ความสัมพันธ์ทางใจนะมันมีได้แค่หนึ่งเดียวและกับแค่หนึ่งคน..แต่ความสัมพันธ์ทางกายนะมันมีได้มากกว่าหนึ่ง” ผมบอกแพท แพทหันมามองผม

“พี่อ้นมีคนที่เขารักอยู่แล้วเหรอครับพี่ดิม” แพทถามผม ผมพยักหน้า

“แต่แพทอย่าถามพี่เลยนะว่าใคร...รู้แค่ว่าอ้นมันรักเขามาก..และรักเขามาก่อนต้าร์อีก.” ผมบอกแพทแค่นั้น แพทมองหน้าผมพร้อมพ่นลมหายใจออกมาด้วย แพทมองหน้าผม

“พี่ไม่ได้กลัวว่าแพทจะเอาไปบอกต้าร์นะ..ที่พี่บอกไม่ได้เพราะว่าคนที่อ้นมันรักนะเขามีความสุขกับชีวิตรักเขาไปแล้วดังนั้นจึงไม่ควรดึงเขาเข้ามาเกี่ยวของอีก” ผมบอกแพท แพทพยักหน้าเบาๆ

“แพท...เห็นเจ้าชู้...รักสนุกอย่างพวกพี่..มีคนนั้นคนนี้แต่หัวใจมีกันแค่ดวงเดียว..หัวใจนี้มันมีค่าจะมอบให้ก็กับคนที่ใช่ไม่ได้มอบให้ใครสุ่มสี่สุ่มห้าซะเมื่อไหร่..แต่กรณีของไอ้อ้นเข้าใจมันนะ...ส่วนต้าร์พี่ก็เห็นใจ...แต่เรื่องนี้มันเรื่องของคนสองคนพวกเรามีหน้าที่แค่ดูไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย” ผมบอกแพท

“ก๊อกๆ” เสียงคนมาเคาะประตูห้อง หรือว่าไอ้อ้นมันขึ้นมาแล้ว ผมลุกขึ้น ผมเปิดประตูทันที ภาพที่ทำให้อารมณ์ซึ้งๆเมื่อกี่มันหายไปทันทีพร้อมกับ

“ปึก” ผมรีบปิดประตูทันที ตาฝาดไปไหม แพทหันมามองผมที่มีสีหน้าตกใจมากที่สุดราวกับเจอผี

“เปิดประตูไอ้ดิม...กรูบอกให้มรึงเปิดประตู” ไอ้ตุ๊มันตะโกนอยู่หน้าห้องพัก

“ใครอะพี่ดิมเสียงเหมือนพี่ตุ๊เลยอะ” แพทบอกผม ผมพยักหน้าว่าใช่งานเข้าแล้ว

“ทำยังไงดีละพี่ดิม ..ต้าร์มันก็ลงไปหาพี่อ้น..และพี่อ้นก็ไม่รู้อยู่ตรงไหน ..พี่ตุ๊คงจะถามแน่ๆ...” แพทพูด ผมก็ปาดเหงือเลยงานเข้ากรูจนได้ไอ้อ้น ผมขอถอนคำพูดที่ว่าเข้าใจมัน ผมไม่อยากเข้าใจมันแล้วแหละ ตอนนี้อยากฆ่ามันมาก

“กรูบอกให้มรึงเปิดประตูไงไอ้ดิม..อย่าให้กรูพังเข้าไปนะ” ไอ้ตุ๊ แพทก็พยักหน้าว่าเปิดเถอะ ผมก็รีบเปิดประตู

“มรึงปิดประตูใส่หน้ากรูทำไมไอ้หมอดิม” ไอ้ตุ๊ หน้าตาเหมือนใครเผาบ้านมันมาเลย

“กรูแค่..ดีใจมากไปหน่อย...ก็พี่เมียมาหาแบบ..สะใภ้..เอ้ย..เซอไพรส์” ผมพูดดีใจจนพูดผิดพูดถูกเลย

“เหรอ! ..ดี! ..กรูจะเข้าไปข้างใน” ไอ้ตุ๊มันพูด

“เออ.. คือ...อ้อ ต้าร์ลงไปข้างล่างนะเราลงไปหาต้าร์กันนะ...ต้าร์ลงไปว่ายน้ำนะ กรูขึ้นมาเอา...ครีมกันแดดให้ต้าร์ไปทาให้ต้าร์..เป็นห่วงเดี๋ยวจะดำไหม้เกรียมไป” ผมบอกไอ้ตุ๊

“ว่ายน้ำตอนเวลานี้เกือบสองทุ่มไม่แปลกใจแต่มรึงจะเอาครีมกันแดดลงไปทำไม..มันไม่มีแดด..อันนี้ที่น่าแปลกใจมากที่สุด!” ไอ้ตุ๊ เออจริงด้วยวะ..งานเข้าแล้วกรู... ผมหันมาแพท ตอนนี้ผมแค่แง้มๆ ประตูเอง แพททำท่าระอ้าที่ผมตอบไอ้ตุ๊ พร้อมส่ายหัว

“ไอ้ดิมเปิดให้กรูเข้าไปมรึงจะหนีบกรูทำไม” ไอ้ตุ๊ ผมก็จำต้องปล่อยให้มันเข้ามา มันและน้องแฝดมันด้วย

“พี่ดิม หวัดดีครับ ไหนอะพี่ไอ้ต้าร์อะ”ไอ้ต๋อมมันถามผม 

“อ้าวแพท” ไอ้ตุ๊มันเข้ามาได้มันก็เจอแพท..ยืนอยู่แพทยกมือไหว้ไอ้ตุ๊ ไอ้ตุ๊มันหันมามองหน้าผมทันที มันคงรู้แล้วแหละว่าที่บ้านมันนะผิดฝาผิดตัว

“นี้มรึงเล่นอะไรกับกรูไอ้ดิม” ไอ้ตุ๊มันถามผม

“เออ...กรู..กรู” ผมพูดไม่ออกเลย

“ไอ้ต้าร์ไปไหน” ไอ้ตุ๊มันถามผมและแพท

“ตาร์ลงไป..ตามหาพี่อ้นนะพี่ตุ๊..ต้าร์กับพี่อ้นเขามีเรื่องงอนกันนิดหน่อยนะพี่ตุ๊”แพทพูด ผมก็ยิ้มแหยๆ

“ทำไมมันต้องโกหกพี่ด้วยแพท..ไอ้หมอนี้ไม่ใช่แฟนมันใช่ไหม..ไอ้อ้นใช่ไหมแฟนมันนะ” ไอ้ตุ๊ถาม ผมพยักหน้าเบาๆ แพทด้วย

“ต้าร์เขา..รู้พี่ตุ๊ไม่เห็นด้วย...ต้าร์เขาแคร์พี่ตุ๊มากนะ...แค่ต้าร์เขายังไม่พร้อมเพราะพี่อ้น..” แพทพูด

“มันยังไม่พร้อมเหมือนกัน...มันลงไปข้างล่างกันทั้งคู่เลยใช่ไหม...ได้..กรูไปหาเอง” ไอ้ตุ๊พูดงานเข้าแล้วไอ้อ้น ไอ้ตุ๊มันรีบออกไปจากห้องทันทีพร้อมน้องแฝดมัน  ผมก็รีบหยิบมือถือมากดหาไอ้ตัวดีเลย แต่มันฝากข้อความมาฝากข้อความอะไรตอนนี้

“พี่ดิมลงไปข้างล่างกันเถอะ...ดูท่าพี่ตุ๊จะโกรธเอามากเลย” แพทบอกผม

“ไอ้อ้นกรูต้องเป็นทั้งคู่หูคู่ฮาและเป็นตัวแทนประกันให้มรึงด้วยเหรอวะเนี๊ยะ!” ผมพยักหน้าต้องลงไปหาไอ้พ่อตัวดีผมก่อนที่ไอ้ตุ๊มันจะเจอผมว่างานนี้มีวางมวยแน่ๆ
**********************************************************************************************************************************
อ้น ผมนั่งดื่มอยู่สักพักก็คุยกับคุณกานต์ไปด้วย เขาอายุรุ่นเดียวกับผมเลย เลยมีความเป็นผู้ใหญ่ ผมเพิ่งจะรู้นะว่าจริงๆแล้ววันก่อนที่เขานัดผมไปสัมภาษญ์และผมยอมรับว่าเราจบบนเตียงด้วยกัน ผมคิดว่าเขาโสดซะอีกเขามีแฟนแล้วแฟนแก่กว่าเขาห้าปีแฟนเขาเป็นนักธุรกิจจึงไม่ค่อยจะหวานเหมือนคู่รักวัยรุ่นทั่วไปทำแต่งาน 

“คุณกานต์ครับผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนคุยกับผม “ ผมบอกคุณกานต์ก่อนะขอตัวกลับห้อง

“ผมจะออกไปหาเพื่อนผมนะครับ” คุณกานต์บอกผม ผมพยักหน้าผมเดินไปรอจะขึ้นลิฟท์ แต่ผมดันลืมมือถือนี่หว่า ผมเดินกลับมาที่โต๊ะที่ผมนั่งผมเห็นน้องฟางยืนคุยกับใครสักคนหน้าตารีเรียสมาก

“พี่อ้น” น้องฟางเขาหันมาเจอผมเขาก็ปรี่มาหาผมทันที

“พอดีพี่ลืมโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะนี้นะ” ผมบอกน้องฟาง

“ขอโทษนะค่ะ คุณที่นั่งโต๊ะตรงนี้หรือเปล่าค่ะ ..ลืมอะไรไว้หรือะเปล่าค่ะ” น้องพนักงานของที่นี้เดินเข้ามาถามผม

“ครับผมลืมมือถือไว้ ไอโฟนหกเอสครับ” ผมบอกน้องเขา น้องเขาก็ส่งมือถือคืนให้ผม

“พี่อ้น...อยู่ดื่มอะไรกับฟางหน่อยซิ” ฟางพูดและโอบรอบคอผมไว้ ผมก็รีบดึงแขนฟางลงทันที

“ไม่ได้ครับพี่จะขึ้นไปหาแฟนพี่”ผมบอกฟาง

“แฟนเจ้าอารมณ์แถมยังเที่ยวหาเรื่องเขาไปทั่วพี่ทนได้เหรอครับ” ฟางบอกผม

“แต่เขารักพี่ เขาทำเพราะว่าเขารักพี่..พี่บอกกับแฟนพี่แล้วว่าพี่จะเลิกเจ้าชู้ ส่ำส่อน พี่จะมีแค่เขาคนเดียวแล้ว” ผมบอกน้องฟาง

“ไม่จริงหรอกครับ..ความรักชายและชายนะมันเบื่อง้ายหน่ายเร็ว เปลี่ยนคู่เร็วเป็นว่าเล่น” น้องฟางพูด

“พี่ยอมรับว่ามันใช่แต่พี่จะประครองมัน ไว้น้องฟางเจอคนที่รักจริงแล้วน้องฟางจะเข้าใจ ..พีไปก่อนนะครับ” ผมพูดก่อนที่ผมจะเดินออก

“อะไรนะจริงดิ มันเป็นน้องชายไอ้คนที่มาซื้อหุ้นโรงแรมพ่อฉันเหรอ..งั้นรอฉันไปจัดการกับมันยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย..ถือว่ามาหาที่ตายเอง”ผมได้ยิน มันไม่ใช่เรื่องของผมนี่ ผมเดินจะขึ้นลิฟท์ ผมกดลิฟท์รอ ภาพวันวันวานที่ต้าร์มาขอคบผม ผมก็คบอย่างที่บอกอยากแก้แค้นไอ้ตุ๊ ยิ่งนับวันต้าร์ก็น่ารัก เขารักผมเขาทำทุกอย่างแม้กระทั้งไปเรียนเมืองนอกเขาก็หาเด็กมาให้ผมได้ปรนเปรอความสุขใส่ไอ้จู๋ของผมแต่ผมก็ยังไม่พอดี ใครเข้ามาก็รับหมดไม่เคยปฏิเสธเลย

“คุณอ้น” ผมสะดุ้งเพราะว่าเสียงเรียกชื่อผม ผมหันไปมอง คุณกานต์นั้นเอง

“คุณอ้นแย่แล้ว..แฟนคุณนะ..ตอนที่ผมออกไป ผมเห็นมีกลุ่มหนึ่งกำลังหิ้วปีกแฟนคุณไปผมจะเข้าไปช่วยก็ไม่ได้..มันพาไปทางด้านหลังโน้นนะคุณอ้น” คุณกานต์พูด ผมก็มองแต่ต้าร์อยู่บนห้องนิ

“คุณอ้น...” คุณกานต์เรียกผมอีกทีผมก็วิ่งไปตามที่คุณกานต์บอกทันทีไปทางด้านหลังผมวิ่งผ่านปาร์ตี้สระว่ายน้ำ  รู้สึกเหมือนกำลังจะต่อเติมด้านหลังทำอะไรสักอย่าง

“คุณกานต์เอาอย่างนี้..คุณไปตามหาเพื่อนผม ชื่อหมอดิม ที่ผมเคยให้รูปลงหนังสือเพื่อนคู่หูผม เพื่อนผมมันต้องลงมาตาผมกับแฟนผมแน่ๆ ให้มันมาช่วยผม “ ผมบอกคุณกานต์ คุณกานต์พยักหน้าและรีบเดินไป ผมก็เดินไปตามทางมันจะรกไปด้วยอุปกรณ์ก่อสร้างที่วางระเกะระกะไปหมด

“ไหนอะ..มันเป็นน้องชายไอ้คนที่มาซื้อโรงแรมพ่อกรูเหรอวะ...จัดการมันซะและเอามันไปโยนทิ้งทะเล ใครก็คงคิดว่ามันนะ..ทะเลาะกับแฟนและกระโดนทะเลตายเอง” ผมได้ยินถึงกับจี้ดเลยผมก็มองรอดดู ฟาง ...เห็นเงียบๆแบบนี้ร้ายนะเนี๊ยะ ถ้าฟางบอกว่าคนที่มาซื้อโรงแรมก็ไอ้ตุ๊ใช่ไหม  ตอนนี้ผมก็ไม่มีอาวุธซะด้วยซิ มีสองคนวิ่งมาหาฟางและพวกที่ยืนอยู่มันมีรอบสักเต็มตัวไปหมดเจาะหมดปาก จมูก หูแม่งก็เจาะซะรูใหญ่เชียว

“ฟางคนของพี่มันบอกว่าพี่ชายมันตามหาน้องมันให้ทั่ว...และพ่อมรึงก็เกณฑ์คนออกตามหาไอ้นี้อีกด้วย” ผมได้ยิน

“งั้นรีบพามันไปแต่พ่อนจะพามันไปจัดการมันซะก่อน” ผมได้ยินไม่ได้ผมต้องเข้าไปช่วยต้าร์ตอนนี้ ผมถือไม้หน้าสามแต่คนมันหลายคนอยู่มีอาวุธด้วย

“แป๊ก” ผมยืนก้อนหินไปอีกทางเหมือนว่ามีคนมาเห็น พวกมันตกใจหยุดการสนทนาและพากันวิ่งไปตรงที่เกิดเสียง

“รีบจัดการเข้าซิ พี่ทด จัดการเสร็จแล้วฟางมีรางวัลนะ..สมกับที่เป็นผัวสุดที่รัก” น้องฟางพูด ผัวสุดที่รักเลยเหรอ ผมนี้ร้องหยี้ออกมาเลย ดีนะที่ยังไม่ได้เอามาทำเมียผมอีกคน ผมเอื้อมไปคว้าไม้และย่องๆ ไป
“ปึก” ผมฝาดไม้เข้าที่ท้ายถอยผัวน้องฟาง  “ตุบ “ร่างคนที่ผมตีลงไปนอนกับพื้นทันทีแค่สลบ

“ว้ายพี่อ้น” นั้นไงร้องออกมาทันที่

“ใช่ครับพี่เอง..ต่อให้แฟนพี่งี่เง่า..เอาแต่ใจแต่พี่ก็รัก..ฟาง..พี่ว่าถึงแฟนพี่เขาจะดูโหดแต่เขาคงไม่ใจอัมหิตขนาดจะฆ่ากันขนาดนี้หรอก” ผมพูดผมมองหน้าน้องฟาง ผมรีบตรงไปหาต้าร์ ต้าร์สลบอยู่

“ฟางทำอะไรต้าร์” ผมถามฟางทันที

“มันยังไม่ตายหรอกพี่อ้น..แต่คงไม่นาน..งั้นก็ไปด้วยกันเลยซิพี่อ้น” ฟางพูดผมหันมามอง

“ฟาง..พี่กับต้าร์ไปทำอะไรให้ฟาง..ถ้าเรื่องที่พี่เคยให้ความหวังหรือเคยจีบฟางพี่ว่ามันไม่น่าต้องถึงขนาดนี้นะ” ผมพูดผม

“ต้าร์ ..”และผมก็เรียกต้าร์ให้ฟื้น

“มันก็มีส่วนแต่แค่ครึ้งเดียว..อีกครึ้งคือมันดันเป็นน้องคนที่มาซื้อโรงแรมพ่อผมไปต่างหาก..โรงแรมนี้พ่อผมสร้างมากับมือหวังจะให้ลูกชายคนเดียวแต่มันดันกำลังหลุดมือไปจากผม” ผมหันไปมองฟาง

“พี่อ้น” เสียงต้าร์เรียกผม ผมกอดต้าร์  “ต้าร์พี่อขโทษต้าร์” ผมบอกต้าร์

“เกิดอะไรขึ้นกับต้าร์ ต้าร์จำได้ว่ามีคนมาล้อมต้าร์และต้าร์รู้สึกเจ็บปวดราวกับอะไรสักอย่างช๊อตต้าร์เข้าที่ชายโครง” ต้าร์บอกผม

“ไอ้คนนี้เหรอ” ต้าร์พูดชี้หน้าฟาง

“แกกล้ามาที่เอาไวน์มาสาดหน้าฉัน” ฟางพูด ผมก้มมองว่าต้าร์ไปสาดหน้ามันตอนไหน

“ตอนที่ต้าร์ลงมาหาพี่อ้น..ต้าร์อดโมโหไม่ได้นิพี่อ้น “ ต้าร์พูด

“ต้าร์ไปกันเถอะ” ผมบอกต้าร์ผมพยุง

“หยุดนะ! จะไปไหนผมไม่ให้ใครไปไหนทั้งจะไปได้ก็ต่อเมื่อหมดลมหายใจไปแล้วเท่านั้น” ฟางบอกผม ฟางหยิบ 3.38 มม.ขึ้นมาจ่อมาทางผมและต้าร์ ปืนกระบอกเล็กนิดเดียวผมไม่กลัวอยู่แล้ว

“ฟาง...วางปืนลงซะ..ฟางคิดว่ามันคุ้มแล้วเหรอที่ฟางจะทำแบบนี้..ฟางยังมีอนาคตนะ..ฟางเชื่อพี่ส่งปืนมาให้พี่”ผมพยายามเกลี่ยกล่อมฟาง

“ฟางให้พี่ไปพี่ก็ไปบอกตำรวจนะซิ มันก็หมดอนาคตเหมือนกัน”ฟางพูดโดยที่ยังเล็งปืนมาทางผม ผมดันต้าร์ไว้ด้านหลังผม

“พี่อ้น” ต้าร์เรียกผม ผมทำนิ้วว่าให้อยู่เฉยๆ

“ฟาง...ต้าร์เขาไม่รู้เรื่องที่พี่ชายเขาซื้อโรงแรมพ่อของฟางหรอกเชื่อพี่นะ” ผมพูดต้าร์มองหน้าผม

“ฟางเอาปืนให้พี่นะ..โอเคพี่สองคนจะไม่เอาเรื่องฟางนะ” ผมพูดฟาง มองผม

“จริงๆพี่สองคนจะไม่เอาเรื่องฟาง..คิดซะว่าเข้าใจผิดกันโอเคนะฟาง..เรามาคุยกันใหม่อะไรที่ไม่เข้าใจเรามาปรับความเข้าใจกันใหม่นะ” ผมพูด

“พี่อ้น..” ต้าร์ผมรีบหันมาเอามือปิดปาก ฟางมองผม

“พี่ว่าฟางเป็นคนน่ารักนะ..”ผมพูดผมค่อยเข้าหาฟางและผมก็กระโดดคว้าปืนฟาง ผมงัดกระบอกขึ้นบนเพดาน

“ปัง” เสียงปืนลั่นออกมาหนึ่งนัด

“ฟาง..”ผมเรียกฟาง ผมพยายามยื้อแย้งปืนจากฟาง

“ปัง” อีกนัดดังออกมา  “พี่อ้น” ต้าร์เรียกชื่อผม ผมบิดมือฟางไพล้หลังไหว้ ผมยึดปืนจากมือฟางมาได้

“พี่อ้นปล่อยฟางนะ” ฟางพูดผมคงต้องหาอะไรมามัดมือแล้วแหละ

“ผลัก” เสียงอะไรสักอย่างตีเข้าที่หลังผม ผมคิดว่ามันเป็นไม้หน้าสาม  “ตุบ”ร่างผมล่วงลงสู่พื้นเลย

“พี่อ้น” ต้าเรียกผม ผมเงยหน้ามองไอ้คนที่ผมซัดมันไปมันฟื้นขึ้นมาแล้วและมันก็

“ผลั๊ก.. ผลั๊ก..ผลั๊วะ” มันใส่ผมใหญ่เลยด้วยไม้ ทั้งตัวนะผมเลยแถมผมรู้สึกว่าไม่ได้มีมันแค่คนเดียวที่เข้ามาสะกำผม

“พี่อ้น..” ผมรู้สึกว่ามีคนวิ่งมากอดผมและเสียงดังตุบตับตุบตับ ต้าร์เข้ามารับเท้าพวกนั้นแทนผมเหรอ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ความลับไม่มีในโลก 2
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 02-11-2015 18:12:45
 :z3: :mew2: แรงจนได้เรื่องเลยเห็นไหมต้า...พี่ตุ๊ พี่ดิมอยู่ไหนมาช่วยพี่อ้นด่วนเลย  :katai1:

ดีใจจังมีสารบัญแล้ว..ชอบอ่านภาคพี่โดมVSปูค่ะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ความลับไม่มีในโลก 2
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-11-2015 18:17:57
 :serius2: เป็นเรื่องเลยแถมเจ็บตัวกันไป
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ จบเรื่องวุ่นวายของวันนี้ซะที
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-11-2015 17:01:08
พี่ตุ๊ (ดารารับเชิญ)
ผมเดินหาต้าร์ กับพวกน้องแฝดผมสองคน ผมบอกให้ทางคุณบรรพตตามหาน้องชายผมด้วย พอผมส่งรูปให้ดูคุณบรรพตถึงกับตกใจเพราะว่าน้องผมคือคนที่มีเรื่องสาดน้ำข้าวต้มใส่เขานั้นเอง
“ไอ้ตุ๊เจอไหมวะ” ไอ้ดิมมันคงเดินหาด้วยเช่นกันผมส่ายหัวว่าไม่เจอเลยคนก็เริ่มเยอะตอนนี้จะสามทุ่มแล้วด้วย วันนี้มีปาร์ตี้ที่ตรงสระน้ำ เดินหาก็ไม่ได้สะดวกเอาซะเลย

“ทำไงดีวะ โทรหาไอ้อ้นก็ไม่ติดไม่รู้ว่ามันไปกับต้าร์ไหม” ไอ้ตุ๊มันพูด

“เป็นไงกรูพูดไม่ผิดเลยว่าคู่ขามรึงสองคนต้องมาก่อเรื่องกับน้องกรูจนได้” ผมพูดกับไอ้ดิม แพทหันมามองไอ้ดิม ผมพ่นลมหายใจออกจะไปหาน้องผมที่ไหนกันละที่นี้ โรงแรมก็ไม่ใช่เล็กๆ ซะด้วย

“คุณดิม” ผมได้ยินเสียงใครเรียกไอ้ดิมพร้อมกับวิ่งมา คู่ขามันแน่ๆเลย

“พี่ดิมใครอีกอะ” แพทถามไอ้ดิม ไอ้ดิมมันทำท่าส่องมองและส่ายหัวไม่รู้ ว่าแต่รู้จักผมได้อย่างไร

“คงมีเยอะจนจำไม่ได้ละซิมรึง” ผมพูด มันสะบัดหน้ามามองผม และคนที่เรียก็วิ่งมาด้วยอาการกระหืดกระหอบ

“ผมตามหาคุณซะทั่วเลย..คุณอ้นกับแฟนคุณอ้นกำลังแย่..มีคนจับแฟนคุณอ้นไปอยู่ด้านหลังที่เขาต่อเติมนะครับ..” คนที่วิ่งมาพูดด้วยอาการหอบเหนื่อย ผมไม่รอผมรีบวิ่งไปทางที่เขาชี้ผมเป็นห่วงน้องผมถึงต้าร์จะดื้อจะรั้นแต่ผมรักน้องผม ผมต้องไม่ยอมให้ต้าร์เป็นอะไรไป ผมได้ยินเสียงคนวิ่งตามหลังน้องแฝดผม ไอ้ดิม แพทด้วย ผมวิ่งไปตรงที่ด้านหลัง ผมก็เห็นกำลังลุงสะกำน้องผมเลย ด้วยเท้าต้าร์กอดไอ้อ้นไว้

“ไอ้สัดมรึงทำน้องกรู” ผมตรงเข้าไปกระชากมันและตะบันหน้ามันทันทีนับไม่ถ้วน อีกสองคนจะเข้ามาใส่ผมแต่ไอ้ดิมมันเข้ามากระชากไปต่อยมัดมันหนักผมรู้ดี

“ปล่อยนะ ปล่อย” ผมได้ยินเสียงคนที่ร้องให้ปล่อย ผมจำได้ดีลูกชายคุณบรรพตนี้ แพทจับมือไขว้หลังไว้พร้อมแย้งปื่นมาได้นี้มันเล่นปืนเลยเหรอ ผมจัดการพวกนั้นหมอบไปตามๆกันผมวิ่งมาหาต้าร์

“ต้าร์ ..ต้าร์” ผมเรียกต้าร์ ต้าร์เงยหน้ามองผมและ

“พี่ตุ๊ ..ฮือ”ต้าร์กอดผม ผมกอดต้าร์น้องผม ผมเลี้ยงน้องไม่เคยให้ใครมารังแกน้องผมเลย นี้คงโดไปหลายทีอยูเหมือนกัน ไอ้อ้นมันก็โดนหนักอยู่

“พี่ตุ๊ พี่อ้น..พี่อ้น..” ต้าร์ปล่อยผมและไปหาไอ้อ้น ไอ้ดิมมันดูอาการอยู่

“ที่ตรงไหนตรงนี้เหรอ ใครกันวะที่ทำแบบนี้” เสียงคุณบรรพตวิ่งมาทางพวกผม เขาก็มองทุกคนจนหยุดที่ลูกของเขา

“คุณจับลูกผมทำไมนะ” คุณบรรพตถามแพทว่าจับลูกเขาเอามือไขว้หลังทำไม

“นี้ไงหลักฐาน..ลูกคุณนั้นแหละที่เป็นคนลักพาน้องชายผม” ผมบอกคุณบรรพต

“เข้าใจผิดแล้วมั้งครับ ...ฟาง ฟางไม่ได้ทำใช่ไหมลูก”คุณบรรพตถามฟาง

“ใช่ฟางทำ ..ไอ้นี้มันมาด่าว่าฟางก่อน..” ฟางพูด

“ก็มรึงจะมายุ่งกับคนรักกรูทำไมละ.” ต้าร์พูด

“อะไรนะ มรึงแย้งผู้ชายเหรอฟางมรึงเป็นตุ๊ด เป็นแต๋ว เป็นเกย์อย่าง..เออ..เขาเหรอวะไอ้ลูกอกตัญญู มรึงก็รู้กรูไม่ชอบ “ คุณบรรพตพูดและตรงไปหาฟางทันทีทำท่าจะเข้าไปตบหน้า

“พ่อ..ไม่เคยเข้าใจฟางเหมือนกัน..ฟางต้องหลบๆซ้อนตัวเอง..ฟางเป็นแบบนี้ ฟางเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว..”ฟางพูดคุณบรรพตกลุมขมับตัวเอง หันมามองหน้าผม

“ผมคิดว่าเรื่องภายในครอบครัวคุณคุณกันเองแต่เรื่องทางกฏหมายผมยอมไม่ได้เขาพยายามฆ่าน้องผม” ผมพูดและอุ้มต้าร์ขึ้น

“และที่ฟางทำ..เพราะเขามาซื้อโรงแรมจากพ่อ..ฟางรู้ว่าพ่อเครียด พ่อเครียดที่พ่อกำลังจะเสียมันไป ฟางเองก็ทำอะไรไม่ได้”ฟางพูดและร้องไห้ออกมา

“ฉันไม่ได้ซื้อมาเป็นของฉัน..ฉันแค่เข้ามาช่วยบริหารงานเพราะว่าพ่อเธอเขาประสบปัญหาทางการเงิน..ถ้าโรงแรมนี้กลับมาแข็งแกร่งอีกครั้งฉันก็จะยกคืนให้” ผมพูดกับฟาง ฟางหันไปมองหน้าพ่อของเขา

“จริงคุณตุ๊เขาไม่ได้อยากจะเอาโรงแรมนี้ฟาง” พ่อของฟางพูด ฟางร้องไห้ทรุดลงนั่ง ผมเห็นมีเจ้าหน้าที่ตำรวจตามเข้ามาสองนาย

“สวัสดีครับ คุณตำรวจ ผมรบกวนมอบหน้าที่นี้ให้คุณตำรวจจัดการนะครับ “ผมพูดและผมก็อุ้มต้าร์น้องชายผมส่วนไอ้ดิมกับแพทก็ลากพยุงไอ้อ้นออกไป

“พี่ตุ๊ ต้าร์ขอโทษ “ต้าร์บอกผม ผมมองน้องชายที่ผมรัก

“อย่าเพิ่งพูดต้าร์” ผมพูดผมอุ้มต้าร์ผ่านผู้คนที่มองผม ผมไม่แคร์ ผมอุ้มต้าร์ไปยังห้องพักที่ไอ้ดิมและไอ้อ้นมันจองไว้ ผมพาต้าเข้าห้องที่ต้าร์ชี้ว่าเป็นห้องนอน ส่วนไอ้ดิมมันวางไอ้ตัวดีลงโซฟาด้านนอก

“ต้าร์..ไหนให้พี่ดูซิ มันทำอะไรต้าร์บ้าง”ผมถาม ผมเปิดเสื้อดูเขียวช้ำไปหมด

“โอ้อยย..พี่ตุ๊ “ ผมเอามือแตะเจ็บไปหมดเลย

“ไอ้ต้าร์เอ่ยมรึง..โดนไปกี่ตรีนวะ”ไอ้แต๋ม มันถามน้องมัน

“พี่แต๋มใครจะมานั่งนับแต่ที่แน่ๆ มันเอาที่ช๊อตไฟฟ้าช๊อตต้าตอนแรกยังชาอยู่เลย” ต้าร์พูด ความโกรธผมพุ้งปรี้ดขึ้นมาทันทีเลย

“แล้วต้าร์โกหกพี่ทำไมเรื่องไอ้อ้น” ผมถามต้าร์

“คุสาดเลย..เราออกไปรอด้านนอกดีกว่าแต๋ม” ไอ้ต๋อมพูด ผมมองหน้าน้องชายผมเอง ต้าร์ ต้าร์ก้มหน้าลง

“ก็ถ้าพี่ตุ๊รู้พี่ตุ๊ต้องไม่ยอมแน่ๆ ..พี่ตุ๊ ต้าร์กับพี่อ้นเป็นแฟนกันเรารักกัน” ต้าร์บอกผม ผมยิ้มๆ

“เรารักกันแน่ใจนะพี่ว่าเรานะรักมัน..พี่รู้นะว่าเราก็ปวดหัวกับสันดารมันอยู่ไม่ใช่น้อย พี่รู้นานแล้ว ไอ้ต๊ะมันบอกพี่แล้วว่าตอนอยู่ที่โน้นนะแอบไปหากันที่ไหนไปทำอะไร พี่รู้ แต่พี่เสียใจที่น้องพี่เองทำไมไม่บอกพี่” ผมพูดกับต้าร์ ต้าร์น้ำตาไหล

“แล้วนี้เป็นไง...มันทำให้ต้าร์ต้องทำอะไรที่บ้าๆลงไปขนาดนี้เลยเหรอต้าร์ ..พี่ถามหน่อยว่ามันคุ้มกันไหมต้าร์” ผมถามต้าร์ ต้าร์ยังเงียบไม่ตอบผม

“พี่อ้นเขาสัญญาว่าจะเลิกแล้วพี่ตุ๊ “ ต้าร์บอกผม

“แล้วนี้มันเลิกหรือยังละ..พี่ถามว่ามันหยุดหรือยัง..” ผมพูดและหันมาถามต้าร์ ต้าร์เงียบ

“เว้ยย” ผมร้องออกมาเสียงดังเพื่อระบาย

“ทำไมมีคนดีดีเยอะไม่ไปรักเขาวะต้าร์” ผมพูดโดยยืนหันหลังให้ต้าร์

“ต้าร์รักพี่อ้น ต้าร์ไม่รักใครพี่ตุ๊ ให้โอกาสพี่อ้นนะ เรื่องวันนี้ต้าร์มีส่วนผิดต้าร์จะปรับปรุงตัวเองต้าร์จะไม่เป็นแบบนี้แล้วนะพี่ตุ๊” ต้าร์ลุกมากอดขาผมไว้ต้าร์ห้องไห้ ผมซิเสียใจมากกว่าต้าร์อีก ที่น้องผมเป็นไปได้ขนาดนี้

“พี่อ้นเขากำลังจะรักต้าร์แล้วพี่ตุ๊..ต้าร์ทนได้ต้าร์รอวันนั้นได้พี่ตุ๊ “ต้าเงยหน้าขึ้นพู่ด ผมดึงต้าร์ขึ้นมากอด
*******************************************************************************************************************************
อ้น ผมไม่รู้ว่าโดนอะไรเข้าไปบ้างที่รู้คือร่างกายผมระบบไปหมดเลย มันไส่มันเกรงใจผมเลยไอ้เชี้ยผมตีหัวมันทีเดียวมันยำผมนับไม่ถ้วน มันแฟร์ไหม๊ ผมค่อยๆลืมตาอย่างยากลำบากผมจำได้ว่าต้าร์กอดผมไว้ ต้าร์คงเจ็บเหมือนผมหรือมากกว่าผมอีก

“อ้น” เสียงไอ้หมอดิมมันดูแลผมอยู่ข้าง

“ที่ไหนวะเนี๊ยะ.โอ้ยยกรูโดนอะไรเข้าไปวะไอ้ดิมเจ็บชิบหายเลย” ผมพูดเสียงเบาๆ

“อ้น..อย่าไปเอ่ยถามถึงอดีตเลยมันเป็น เหตุการณ์ pastense อดีตจนจำได้แต่อย่าไปยึดติดกับมัน “ ไอ้หมอหมาดิมมันจะพูดอะไรของมัน

“กรูไม่ make sense ไอ้หมอหมาดิม” ผมเม้งมันเลยเจ็บก็เจ็บยังมาเจอไอ้หมอดิมกวนประสาทผมอีก มันก้มหน้ามลงมาติดผมมาก ผมต้องดันหน้ามันไว้จะทำอะไรผม

“อย่าไปถามถึงอดีตว่ามรึงโดนไปกี่ตรีน ตอนนี้ถามหาปัจจุบันว่ามรึงจะเอากีทีดีกว่า..หรือไม่ก็สลบต่อไปเลยไอ้เวรอ้น” ไอ้ดิมมันพูดอะไรไม่รู้เรื่องผมค่อยๆพลิกตัวไป ผมมองไปกลางห้อง มีคนยืนอยู่ หน้าตาคุ้น

“พี่อ้น..พี่อ้นเป็นยังไงบ้าง” และมีคนรีบมานั่งข้างๆ ผม โดยไปขนาดนั้นแต่ผมยังจำได้ดี คนนี้เมียผม ต้าร์

“ต้าร์เหรอพี่โอเค..ว่าแต่ที่ยืนนั้นใครอะ” ผมถามต้าร์ ต้าร์มองผม

“พี่ตุ๊นะ..พี่ตุ๊มาช่วยพี่อ้นพอดีเลยนะ” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า ฮะไอ้ตุ๊ ผมดีดตัวพล้วดขึ้นมาเลย ไอ้ตุ๊มันยืนกอดอกมองผม หน้าตาแบบใครไปเผาบ้านมันมาแน่ๆ

“ทำไมโดนหนักจนจำกรูไม่ได้เลยหรือไงไอ้อ้น” ไอ้ตุ๊มันถามผม ผมหันไปมองไอ้ดิม

“กรูคงไปก้าวก่ายอะไรมรึงไม่ได้อ้น เพราะว่ามรึงคือคนในครอบครัวเขา..ส่วนกรูกับแพทคนนอกครอบครัว ตามสบายนะอ้นนะ..ชอบอะไรก็บอกไว้แล้วกัน”  ไอ้ดิมมันพูด แถมให้พรผมอีกนะไอ้หมอดิม

“ไอ้เชี้ยดิม” ผมด่ามัน มันรีบลากมือแพทเข้าห้องทันทีเลย..สัสดิม!

“ทำไมมรึงต้องให้น้องกรูโกหกกรูไอ้อ้น” นั้นใส่กรูเลยสาดไอ้ตุ๊มันตรงปรี่มาหาผมทันที ผมรีบลุกขึ้น ตายแน่ไอ้อ้น เพิ่งโดนมาหมาดๆ ไม่รอดแน่งานนี้

“เห้ยๆ..กรูเพิ่งโดนมานะสัส” ผมรีบยกมือห้ามต้าร์หันไปมองไอ้ตุ๊ มันกำหมัดมาแล้วนั้น

“พี่ตุ๊..พี่อ้นเจ็บอยุ่นะพี่ตุ๊..อย่าเพิ่งทำอะไรพี่อ้นเลยนะ” ต้าร์พูดผมมองเมียผมทำไมพูดว่าอย่าเพิ่ง ต้องพูดว่าอย่าทำซิ

  “โอ้ยย ต้า..โอ้ยย “ ผมรีบสำออยทันที เอาเมียบังไว้ก่อน นาทีนี้เมียช่วยได้เพราะว่าไอ้คู่หูผมเพ่นเข้าห้องมันไปแล้ว

“แล้วที่มันเจ็บนี้เพราะใครละเพราะตัวมันเองนั้นแหละต้าร์...มรึงปิดกรูทำไมไอ้อ้น..มรึงจะรักน้องกรู กรูไม่ว่าแต่ขอ..” ไอ้ตุ๊มันพูด ขออะไรผม

“ให้มรึงหยุดแค่น้องกรู...และมรึงต้องเลิกพฤติกรรมส่ำส่อนของมรึงซะ” ไอ้ตุ๊มันพูดพร้อมกันพ้นลมหันหลังหนีผม

“พี่อ้นจะเลิกแล้วใช่ไหมพี่อ้นบอกต้าร์นี้” ต้าร์เรียกผม เขย่าแขนผม

“เออ..กรูบอกต้าร์แล้วว่าถ้าต้าร์กลับมาอยู่กับกรู กรูจะเลิก”ผมบอกไอ้ตุ๊

“โชคดีนะที่มรึงเจ็บอยู่” ไอ้ตุ๊มันพูด

“ใช่โชคดีมากพี่อ้นไม่งั้นนะพี่ตุ๊คงจัดพี่หนักกว่าไอ้สามคนที่รุมพี่แน่ๆ “ ไอ้พี่เมียแฝดที่จริงมันรุ่นน้องผม มันให้กำลังใจผมดีมาก ต้าร์ก็กอดผมไว้

“ต้าร์เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม พี่ขอโทษนะต้าร์ “ ผมพูดกับต้าร์

“ต้าร์ไม่เป็นไรพี่อ้น..ต้าร์สัญญานะต้าร์จะไม่ทำแบบนี้..เพราะต้าร์ทำให้เกิดเรื่องเยอะแยะมากมาย..ต้าร์จะใจเย็นๆกว่านี้พี่อ้น” ต้าร์พูดกับผม ผมกอดต้าร์ผมหอมหน้าผากต้า ต้าร์พยุงผมขึ้นนั่ง

“พรุ่งนี้ก็กลับไปสารภาพความจริงกับพ่อกรูด้วยนะไอ้อ้น” ไอ้ตุ๊มันนั่งโซฟาตรงข้ามกับผม ต้าร์เอาถุงน้ำแข็งมาประคบให้ผม

“แล้วมรึงมาเมื่อไหร่วะ “ ผมถามไอ้ตุ๊

“กรูมาถึงตอนเที่ยงกรูขึ้นไปดูเอกสารของโรงแรมนี้ ..เขาเคยทำงานกับพ่อกรูมาก่อนพอเขาเริ่มมีเงินเขาก็ผันตัวออกมาเปิดบ้างแต่เศรษฐกิจไม่ค่อยดี...เขาโทรไปหาพ่อกรูว่าจะขายโรงแรมให้..แต่กรูคุยกับพ่อว่าไม่แค่เข้ามาบริหารให้..พอทุกอย่างลงตัวก็คืนให้เขาไปดูแลเองเหมือนเดิม” ไอ้ตุ๊มันบอก

“แล้วมรึงไปทำอีท่าไหน..ถึงได้ไปจีบลูกชายเขาได้ละ” ไอ้ตุ๊มันถามผม

“กรูไมได้จีบ ..กรูก็ไม่ได้ไป..เข้าประตูหลังน้องเขา..กรูแค่หยอดๆไว้เฉยๆ จริงๆ” ผมบอกไอ้ตุ๊มันมองหน้าผม

“จะพูดถึงอีกทำไมละพี่ตุ๊” ต้าร์พูด

“แม้ที่อย่างนี้เข้าข้างมันเลยนะ” ไอ้ตุ๊พูด

“พัฒน์ละ..ไม่เอามาด้วยวะ” ผมถามไอ้ตุ๊ ผมรับเอาผ้าจากต้าร์มาประคบเอง

“เออ...พัฒน์เขา..อยู่เวรโรงเรียนนะ” ไอ้ตุ๊มันบอกว่าพัฒน์อยู่เวรโรงเรียนเลยไม่มาด้วย ดูสีหน้ามันต้องมีเรื่องงอนกันแน่ๆเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างมันมีโมเม้นงอนกันด้วย

“อะไรกันพี่ตุ๊..ให้พัฒน์พักบ้างได้แล้ว”  ต้าร์พูดขึ้น

“เราไปทำแทนพัฒน์ไหมละ ให้พัฒน์กลับมาพักบ้านบ้าง เรานะต้องออกดูงานแทนพี่บ้างแล้วนะต้าร์”ไอ้ตุ๊มันพูด ต้าร์หันขวับมาเลย

“ได้ยังไง ไอ้พี่แฝดไม่เห็นพี่ตุ๊บอกให้ไปดูงานเลย ไอ้พี่แฝดนะต้องไปดูแลงานก่อนต้าร์ซิ” ต้าร์หมายถึง ต๋อมและแต๋มนะ

“ไอ้ต้าร์...พี่ยังไม่จบโทเลย เรานะดูงานแทนไปก่อนเลยพี่ต่อให้..ฮาๆ “ ต๋อมมันพูด  ต้าร์ทำแก้มป่องทันที

“ต้าร์พี่กลับห้องพักก่อนนะ..พี่จะไปนอนพักเพิ่งจะลงเครื่องก็ตรงมาหาเรานะยังไม่ได้นอนเลย” ไอ้ตุ๊มันพูด

“ออกมานั่งแดกเบียร์กันตุ๊” ผมบอกไอ้ตุ๊

“นี้มรึงยังจะเอาอีกเหรอไอ้เวรอ้น” ไอ้ตุ๊

“เชี้ย..ไม่มีแล้วนะ..ถ้าจะมีก็น้องมรึงนี้แหละ” ผมพูดต้าร์หันขวับมามองผมทันที

“เออๆ เจอกัน..ไอ้แต๋มเขาบอกว่าห้องพักกรูเบอร์อะไรวะ” ผมถามไอ้แต๋ม

“xxxx พี่ตุ๊ “ไอ้แต๋มมันพูดคุ้นๆเนอะ

“ถัดจากห้องกรูไปนี้เองอะดิ..แถมติดกับห้องนอนกรูอีก” ผมพูด ต้าร์สะบัดหน้าไปมองไอ้ตุ๊

“ดีเลยอย่าให้กรูได้ยินนะว่ามรึงอิบ อิบน้องกรู..มรึงโดนแน่.คราวนี้กรูไม่ปล่อยต่อให้มรึงเจ็บอยู่” ไอ้ตุ๊มันพูดทำนิ้วเชือดคอให้ผมดูอีก  ไอ้แฝดก็รีบลุกตามไอ้ตุ๊ไปทันที ผมหันมามองต้าร์ ผมเพิ่งรู้นะว่าต้าร์รักผมมากขนาดไหน ขนาดเอาตัวมากอดปกป้องผมขนาดนั้น

“เจ็บไหมต้าร์ พี่ขอโทษ “ ผมพูดผมเอามือเชยคางต้าร์ขึ้นมามอง

“พี่อ้น..พี่อย่าบอกเลิกต้าร์อีกได้ไหมอะ” ต้าร์บอกผม ผมพยักหน้า

“พี่จะไม่พูดอีกพี่สัญญาต่อไปต่อให้ต้าร์ทำให้พี่เกิดแค่ไหนพี่จะไม่พูดคำนี้” ผมบอกต้าร์ ผมจูบต้าร์

“พี่อ้น...”ต้าร์เอานิ้วเขี่ยแผ่นอกผมเล่น

“ต้าร์พี่คงทำไหวละ..มันเล่นซะเครื่องในพี่ชอกช้ำไปหมดแล้ว” ผมบอกต้าร์ทำแก้มป่องเลยนะ คนอะไรหื่นชะมีดเลย

“เหตุการณ์สงบหรือยัง” ผมได้ยินเสียงไอ้ดิม ไอ้หมอป๊อด

“สงบแล้วออกมาได้แล้วไอ้หมอ”ผมเรียก นั้นไงออกมาทันทีเลยนะ แพทออกมายืนมองผมกับต้าร์ยิ้มๆ

“เป็นไงละพี่อ้น ไอ้คุณต้าร์ ได้เรื่องจนได้เลยมรึงนะต้าร์” แพทพูดขำ ขำ

“ลดความซ่ากันลงหน่อยก็ดีนะครับ คุณผัวคุณเมียครับ “ไอ้ดิมพูดและส่งหลอดยาทาให้ต้าร์ทาให้ผม ยาทาแก้ฟกช้ำผมถลกเสื้อขึ้นโชว์กล้ามเนื้อท้องให้ต้าร์ทายาให้ผม

“ต้าร์รู้ไหมใครวิ่งไปบอกพี่ว่าเราตกอยู่ในอันตราย” ผมถามต้าร์ ต้าร์ส่ายหน้า

“คุณกานต์คนที่เขาทำงานเกี่ยวกับบรรณาธิการหนังสือกอซซิบ..เขาออกไปหาเพื่อนและเขาเจอคนกำลังพาต้าร์ด้านหลังเขาเลยวิ่งมาให้พี่ไปดูต้าร์ “ผมบอกต้าร์ พยักหน้าแบบรู้สึกผิดที่ทำกิริยาไม่ดีห่วงผมมากใส่เขา

“เขามีแฟนแล้ว..และวันนั้นที่พี่ไปให้สัมภาษญ์กับเขานะ เขากำลังงอนแฟนเขาที่ไม่ค่อยใส่ใจเอาแต่ทำงาน พี่ยอมรับว่าพี่มีอะไรกับเขาแต่แค่ครั้งเดียวและเขาก็บอกว่าเขาจะไม่ทำแบบนั้นอีกเพราะเขารักแฟนเขารู้แล้วว่าที่แฟนเขาทำแต่งานก็เพื่อนเขา” ผมบอกต้าร์ ต้าร์พยักหน้า

“และพี่ก็จะไม่ทำอีกเหมือนกัน พี่เลิกแล้วจริงๆ “ผมบอกต้าร์ ต้าร์ก้มลงมาจูบผม

“ต้าร์สัญญาว่าต้าร์จะไม่ทำตัวแบบวันนี้ ต้าร์ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดีกว่านี้ ต้นเหตุทั้งหมดเพราะต้าร์หวงพี่จนเกิดเรื่องๆเยอะแยะเลย ...พี่อ้นอย่าทิ้งต้าร์ไปนะ” ต้าร์กอดผม ผมหอมหัวต้าร์เบา

“คงทิ้งไม่ได้แล้วแหละ ..ไอ้พี่เมียขาโหดมันรู้แล้ว..พี่ทิ้งนะมีหวังมันกระทืบพี่ตายแน่ๆ “ ผมพูด

“ใช่..เพราะกรูก็จะไม่รับอะไรแทนมรึงอีกแล้วไอ้อ้น..เพราะกรูมีภาระต้องดูแล..กรูมีเมียแล้วมรึงเข้าใจไหม๊” ไอ้ดิมมันพูด พอมีเมียทิ้งกรูทันทีไอ้หมอหมาดิม ผมอยากเตะมันจริงๆเลย
 หลังจากที่ผมเริ่มดีขึ้นก็ลงมาทานอาหารเย็นกัน..นานมากแล้วที่ผมกับไอ้ตุ๊ ไอ้ดิม จะได้มานั่งทานอาหารกันแบบนี้ เสียดายไม่มีไอ้โจอีกคนแต่ถ้ามีไอ้โจตอนนี้ก็ต้องมีน้องบีมและโจมันก็คอยตามเอาใจน้องบีมเหมือนเดิมนั้นแหละที่มันทำ

“พัฒน์เป็นยังไงบ้างวะไอ้ตุ๊” ผมถามไอ้ตุ๊

“ก็ดี..สบายดี..ตามประสาของเขา” ไอ้ตุ๊มันพูด ผมหันไปมองผมว่ามันกำลังมีปัญาหากับพัฒน์

“ทำไมมรึงไม่เอาพัฒน์มาเที่ยวบ้างวะ” ไอ้ดิมมันถามไอ้ตุ๊

“เขารับขึ้นเวรให้เพื่อนครูที่โรงเรียนนะ..และ..เขาคงอยากอยู่ใกล้ๆแฟนเขา” ตุ๊มันพูด

“พัฒน์มีแฟน..ไม่ใช่มรึงเหรอวะ” ผมถามไอ้ตุ๊ จากที่เอนหลังผมก็ลุกตัวนั่งตรง ผมมองไอ้ตุ๊

“กรูแค่พี่ชายเขา..ก็ดีนะ..เพราะแฟนเขาก็ตามเอาใจดี”ไอ้ตุ๊พูดผมหันมาหยักคิ้วกับไอ้ดิม ว่าคนอย่างมันมีโมเม้นหึงแบบนี้ด้วยเหรอวะ

“มรึงเจอโจ..บ้างไหมวะตุ๊” ผมถามไอ้ตุ๊

“เจอ..เขาก็มาออกงานกับบีม...ก็เขาเป็นคู่หมั้นกันนิ” ไอ้ตุ๊มันพูด ผมพ่นลมหายใจออกมพร้อมกับมองไปไกลทางทะเล ผมควรดีใจกับโจที่มีความสุขกับชีวิตรักซินะ

“เห้ยกรูไปเอาเบียร์เพิ่มวะ” ไอ้ดิมมันพูด ตอนนี้ต้าร์ แพทและไอ้น้องแฝดไอ้ตุ๊กำลังนั่งเม้ามอยด์กัน

“อ้น...มรึง..รักไอ้โจมันใช่ไหม” ไอ้ตุ๊มันถามผม มันไม่ได้มองหน้าผม

“แล้วมรึงละ” ผมหันมามองหน้ามันผมถามมัน

“ใช่กรูรักมัน..แต่มันไม่ได้รักกรู” ไอ้ตุ๊มันพูด

“นานแค่ไหนแล้ววะ” ผมถามไอ้ตุ๊

“ก็นานพอสมควร กรูบอกว่ากรูรักมันตั้งแต่ก่อนที่มันจะบินไป” ไอ้ตุ๊บอกผม

“กี่วัน” ผมถามไอ้ตุ๊เพราะว่าผมก็บอกว่าผมรักมันเหมือนกัน

“สองวัน” ไอ้ตุ๊พูด shit ผมบอกไอ้โจก่อนบินไปวันเดียว ผมมองหน้าไอ้ตุ๊

“มรึงก็บอกมันงั้นเหรอ” ไอ้ตุ๊ถามผม พร้อมเอนหลังไปพิงเบาะ ผมพยักหน้าว่าใช่

“มันบอกว่ามันเป็นพี่คนโต ..มันมีภาระหน้าที่เยอะ..ที่จะช่วยพ่อมัน..มันจึงปฏิเสธกรู” ผมบอกไอ้ตุ๊ ไอ้ตุ๊มันยิ้มที่มุมปากแสดงว่ามันรู้ความจริงอะไรแน่ๆ

“มรึงรู้อะไรตุ๊” ผมถามไอ้ตุ๊

“ไม่มีอะไร..มันคงเป็นอย่างที่ไอ้โจมันบอกมรึงนั้นแหละ..ตอนนี้มันก็สมหวังรักน้องบีมไปแล้ว..ส่วนมรึงก็..อย่าทำให้น้องกรูเสียใจต้าร์มันรักมรึงมาก...กรูไม่อยากต่อยกับมรึงอีก” ไอ้ตุ๊พูดพร้อมกับเดินไปหาต้าร์และน้องๆมัน ไอ้ดิมเดินมาพร้อมกับเบียร์มันวางไว้ให้ผมหนึ่งขวดก่อนจะเดินไปหาแพท ผมยังคิดเรื่องโจในหัว ผมเปิดดูไอจีของโจ ตอนนี้เขามีแต่รูปคู่ ปกติมีแต่รู้พี่น้อง ตอนนี้มีรูปคู่กับบีมมีคนเข้ามากดไลค์เยอะแยะไปหมด

“กรูควรจะบอกว่าให้มรึงมีความสุขใช่ไหม..กรูควรบอกว่ามรึงสองคนเหมาะสมกันมากใช่ไหมวะโจ” ผมพูดกับไอจีไอ้โจ

“พี่อ้น” ผมรีบเก็บมือถือลงทันที ต้าร์เดินมาหาผม

“ไปนั่งเล่นตรงโน้นกันดีกว่าพี่อ้นร้องเพลงกับต้าร์หน่อยนะ” ต้าร์อ้อนผมผมพยักหน้า ใช่ตอนนี้คนตรงหน้านี้ที่ผมต้องรักให้ได้ ไอ้ดิมมันเล่นกีตาร์ร้องเพลงจีบแพท
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ ไม่เป็นความลับอีกต่อไป
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 05-11-2015 18:54:25
หมดเรื่องยุงซะที่ คู่รักสองคู่นี้ ...  :เฮ้อ:  หวังว่าพี่อ้นจะหยุดซะทีนะแต่ก็อดอยากให้พี่อ้นคู่กับพี่โจไม่ได้ :serius2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์VSตุ๊ ไม่เป็นความลับอีกต่อไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-11-2015 12:37:47
 :pig4: :pig4:
กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำสารบัญอยู่เพื่อจะอ่านได้ง่ายขึ้น.... :m15:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิมVSแพท เดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-11-2015 10:04:11
พี่อ้น VS ต้าร์ วันนี้พวกผมเดินทางกลับบ้านโดยมีขวบนพี่เมียไปรับถึงที ดีไหมละครับ ขับรถให้นั่งด้วย ส่วนไอ้ดิม มันก็ขับรถกลับมาพร้อมน้องแฝดของไอ้ตุ๊ เรียกได้ว่านั่งเกร็งมาตลอดทางเลยพี่เมียขับรถให้นั่ง

“ถึงบ้านซะที..งั้นแยกย้ายกันเลยนะ..กรูกับแพทเข้าบ้านละเพลียมาก” ไอ้ดิมพูด

“เพลียตรงไหนอะผมสองนี้ครับรถให้พี่กับน้องแพทนั่งนะพี่” ไอ้แต๋มมันพูด เออนั้นดิมันเพลียตรงไหนหาเรื่องจะชวนน้องแพทไปอิบ อิบก็บอกมา

“ช่าย..แถมผมต้องคอยเปลี่ยนกันขับพี่สองคนหยอดกันซะผมเบาหวานทะลุหน้าปัดเลยเนี๊ยะ” ไอ้ต๋อมอีกคน ผมกับไอ้ตุ๊หันมามองไอ้ดิม สำนึกไหม

“ออเหรอ...นึกว่าชอบขับรถในเมืองไทย...มันอเมซซิ่ง อันซีนอินไทยแลนด์ “ ไอ้ดิมไม่เข้าท่าเลยคำแก้ตัวของมันแก้ได้อุบาศมาก

“คราวหน้าแล้วกันนะพี่ขับให้นั่ง..ไปแพทไปกันเถอะ...ครอบครัวสุขสันเขาจะปรับความเข้าใจกัน..เราคนนอก..คนละครอบครัวกับเขา” ไอ้ดิมมันยังหาเรื่องทิ้งผมจนได้ ไอ้คู่หูของผม ผมหันมาเจอหน้าไอ้ตุ๊มันยิ้มกริ่มให้ผม

“เข้าบ้านซิครับคุณอ้น..คุณน้องเขย..คุณเพื่อน..” มันพูดมันให้เป็นซะเยอะเลยนะ ให้ตำแหน่งเยอะไปไหม

“พี่ตุ๊อะ..พี่อ้นเข้าบ้านของเรากัน” อีกคนผมสะดุ้มทันที ตอนกำลังจะก้าวเท้าเข้าบ้าน ผมเดินเข้าบ้าน ลุงภาษญ์ นานมากแล้วที่ไม่ได้เหยียบเท้าเข้ามาในบ้านนี้เลยตั้งแต่มีเรื่องแต่ ผมเจอลุง เจอน้องๆไอ้ตุ๊ผมคุยได้ปกติ ไม่งั้นจะเอาน้องมันได้เหรอจริงไหม! ผมเข้ามาก็เจอลุงภาษญ์กับหวานใจของลุงภาษญ์ลุงสาม(เมื่อก่อนผมก็เห็นลุงสามตามรับตามส่งพ่อผมอยู่นะ..แต่ลุงภาเจ๋งกว่าเอาไปกินตั้งแต่พ่อผมอยู่มัธยมแล้วฮาๆ )

“ไงกลับมากันแล้วเหรอ..ได้ข่าวว่าทริปนี้ตื่นเต้นกันน่าดู..โดยเฉพาะลูกชายกรูเอง” พ่อตาทักทายผมทันทีแสดงว่าพ่อตาตามติดสถานะการณ์ลูกเขยอยู่รู้ด้วยว่าลูกเขยกับลูกตัวทำอะไรไว้  ลุงสามยิ้มให้ผม ผมยกมือไหว้ท่านทั้งคู่

“แล้วตกลงคนไหนเป็นลูกเขยพ่อกันแน่...ไอ้ตุ๊” พ่อตาถามไอ้ตุ๊

“ไอ้ที่อยู่ตรงหน้าพ่อนี้แหละตัวจริง ...วันก่อนนะกำมะลอพ่อ.” ไอ้ตุ๊มันพูด ลุงสามสะบัดหน้ามามองผม

“ที่หลังมรึงหาไอ้ที่มันเนียนๆกว่านี้หน่อยนะ..เด็กอนุบาลโรงเรียนพ่อกรูดูก็รู้” ไอ้ตุ๊มันตอกย้ำ ซ้ำเติม ไอ้ดิมนะไอ้ดิม มันตัวเดียวเลย

“มีตัวจริงตัวปลอมด้วยเหรอ..ภาษญ์..ฮาๆ” ลุงสามหัวเราะผมใหญ่เลย

“ช่ายพี่สาม..หลานพี่แต่ละคนนี้แสบทุกคน..โดยเฉพาะบ้านไอ้ภีมนี้เกรียนเลยดีกว่า” ลุงภาษญ์ชมบ้านผมเกินไปแล้วนะครับลุงคับ คิดในใจ

“คราวนี้ตัวจริงเตะได้ถูกๆ ครับลุง” ไอ้ตุ๊พูด ต้าร์นั่งข้างๆผมกอดแขนผมติดเลย

“จะให้ต้อนรับลูกเขยพ่อยังไงดีละพ่อ” ไอ้ตุ๊ ผมสะบัดหน้าไปมองหน้ามันทำไมไม่บอกว่าจะต้อนรับกรูจะได้หาเรื่องไปงานอื่น

“ต้าร์...พี่ไม่พร้อมนะ” ผมกระซิบกับต้าร์

“พี่ตุ๊อะ...อย่าขู่พี่อ้นได้ไหมอะ” ต้าร์หันไปพูดกับไอ้ตุ๊

“อ้าวนั้น..ภีมมันมาแล้วนั้น” อาภาษญ์พูดผมหันไปมอง พ่อผมเดินขึ้นมาพอดีเลย ใครเชิญพ่อผมมาละนั้น

“พ่อสวัสดีครับ” ต้าร์ไหว้พ่อผม เรียกพ่อด้วย

“อาภีมสวัดดีครับ “ไอ้ตุ๊ยกมือไหว้พ่อผม

“พี่สามหวัดดีครับพี่” พ่อผมนั่งลง มองผมด้วยนะ สงสัยพ่อจะรู้ว่าอ้นงานเข้า

“เป็นไงละลูกมรึงแอบไปกุ๊กกิกกับลูกกรู ..ไอ้ภีม..แถมไปทำงานเข้ามาอีกเจ็บตัวจนได้” อาภาษญ์ถามพ่อผม

“ปกตินะ..มันกุ๊กกิกกับใครเคยบอกพ่อมันที่ไหนละ “ พ่อผมพูดมีเหล่มองลูกด้วยนะ

“แล้วนี้เป็นยังไงบ้าง..เจ็บตรงไหนกันมาหรือเปล่าละ” นั้นพ่อผมถามผมจนได้

“ก็เจ็บนิดหน่อยนะพ่อ”ผมเงยหน้าบอกพ่อบังเกิดเกล้า

“กรูบอกมรึงแล้วนะอ้นนะ..ว่าอย่าซ่าให้มาก” พ่อผมเทศเลย

“เมียพาซ่านะงานนี้นะพ่อ” ผมพูดต้าร์สะบัดหน้ามามองผมเลย “พี่อ้น..ก็มาจากความเจ้าชู้พี่นั้นแหละ” ต้าร์นั้นไงเข้ามาจนได้เขาเรียกว่าโกรธไหลย้อน

“เอาๆพอ..รักกันเบาๆหน่อย..ไอ้ภีมมรึงนี้ก็เรียบร้อยนะไม่น่าเชื่อว่าลูกมรึงแต่ละคนนี่เกรียนได้ใจดีจริงๆ” ลุงภาษญ์บ้านผมให้พ่อผมฟังอีกแล้วเดี๋ยวพ่อผมก็ยิ้มดีใจจนได้ที่ลูกได้รับคำชมบ้อย บ่อย ว่าเกรียน

“ภีมก็ไม่รู้เหมือนกันพี่ภาษญ์ว่ามันไปเอามาจากไหน” อ้าวพ่อ ทิ้งกันซะงั้นนี้ลูกพ่อนะสเปิมก็ของพ่อนะเนี๊ยะ เพราะดูจากความหล่อพวกผมไม่แพ้พ่อเลยสักนิด

“วัยรุ่นก็อย่างนี้แหละภีม..แต่ก็ระวังไว้หน่อย ..อนาคนเรายังก้าวไกลกันทั้งคู่” ลุงสามบอกผม ผมพยักหน้า

“นี่เจ้าภาไม่มาด้วยเหรอภีม” ลุงสามถามหาหวานใจพ่อผม ลุงภานะ

“พ่อดีพี่ภาเขามีคนไข้ที่โรงพยาบาลนะครับพี่สามเลยแวะไปโรงพยาบาลก่อน..เดี๋ยวก็กลับมา”พ่อผมพูด

“พรุ่งนี้ภีมกับพี่ภาจะต้องไปที่ค่ายฯกันแต่เช้ามืดเลยด้วย..พี่ภาษญ์พี่สาม” พ่อผมบอก

“แล้วเราละอ้นจะอยู่กรุงเทพฯก่อนใชไหม..” พ่อถามผม ผมหันมามองเมียรักทำหน้าตาซิ

“อยู่กับต้าร์ก่อนนะ..ก่อนที่ต้าร์จะบินกลับไปรับปริญญา” ต้าร์พูดกับผม ผมพยักหน้าว่าได้ 

“ครับพ่อคงสองสามวันค่อยลงไปนะพ่อ...ไอ้ดิมมันบอกว่ามันจะลงไปก่อนแล้วมันบอกว่าจะพาน้องแพทไปไหว้พ่อ ...ลุงผมนะพ่อ” ผมบอกพ่อผม

“จะรักจะชอบกันนะไม่มีใครว่าหรอก..แต่รักกันเบาๆหน่อย..ไม่ใช่พากันไปมีเรื่อง..เจ็บเนื้อเจ็บตัวกันไป..หึ” พ่อตาผมพูด

“งั้นก็ขึ้นไปพักกันได้แล้วเดินทางมาเหนื่อย ..ตุ๊เดี๋ยวเข้าไปคุยเรื่องงานกับพ่อที่ห้องทำงานพ่อหน่อยนะ” พ่อตาผมพูดผมรีบลุกเลยครับนั่งเกร็งอยู่นานกลัวโดยไอ้ตุ๊มันจัด พ่อผมยังคงนั่งคุยกับลุงภาษญ ลุงสามก่อน ผมรีบพากันขึ้นห้อง

“พี่อ้น...”ต้าร์เรียกผมพร้อมกัดปากด้วย

“แน่นอนไม่พลาด..” ผมพูดนันแปลกว่าผมสองคนจะทำอะไรกันนะ คิด คิด คิด มีเรื่องเดียวเลยที่เราสองคนชอบทำกัน ทำกันบ่ยอมาก..ซี้ดอ้าห์ ..ซี้ดอ้าห์...
*************************************************************************************
พี่ดิม VS แพท เจอลูกสาวผมครั้งแรก( ปล.ในร่างเด็กผู้ชาย) น้องมีนนันเอง
       ผมแยกทางกับไอ้อ้นเพราะว่ามันต้องไปสารภาพบาปกับพ่อตามันจริงๆว่าใครกันแน่คือลูกเขยตัวจริงกันแน่ ที่แน่ๆ ผมรอดแล้ว ผมก็เลยพาแพทมานอนที่คอนโดผมและผมก็พาแพทเข้าบ้านพาไปบ้านที่ค่ายฯของพ่อผมทันทีแพทเป็นคนที่สองที่ผมพาเข้าบ้านแต่เป็นคนแรกที่ผมพาไปบ้านที่ค่ายฯของผมก็พ่อเพิ่งจะสร้างตอนก่อนมีหลานปีหนึ่งเอง คนแรกก็คือปริ้นซ์และหลังจากปริ้นซ์เสียผมก็ไม่คบใครจริงจัง การที่ผมจะพาเข้าบ้านนั้นคือคนที่ผมมั่นใจแล้วว่าเขาคือคนรักของผมจริงๆ

“แพท..ตื่นเต้นไหมครับ “ผมถามแพทตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านตัวเอง แพทหันมามองผม พยักหน้าว่าตื่นเต้น ผมจูงมือแพทเข้าบ้าน วันนี้พ่อผมกับอาภีมอยู่บ้านด้วย ผมเดินเข้าไปในบ้านตรงไปห้องอาหารเพราะเวลานี่เป็นเวลาทานอาหารเย็นของพวกผมและหลานๆ

“ลุงดิมมาแล้ว” หมอด้าบอกหลานๆผม ที่นั่งอยู่กำลังจะทานกัน พ่อผมกับอาภีมหันมามองผมกับแพท

“สวัสดีครับลุงภา ลุงภีม” แพทยกมือไหว้พ่อผมกับอาภีมหวานใจพ่อผม ผมเพิ่งจะรู้จากไอ้เดียร์ว่าพ่อกับอาภีมพากันไปที่บ้านหลังจากที่ผมออกมาแล้ว

“อื่มม..แพท..นั่งซิลูก..เป็นไงเราไปเที่ยวกันสนุกไหมละ” พ่อผมถามลูกสะใภ้

“สนุกดีครับแต่ก็มีเรื่องนิดหน่อยให้ตื่นเต้น” แพทพูด พ่อผมสะบัดหน้ามามองผม

“มันปกติของคู่นี้เขาอยู่แล้วนะแพท “ พ่อผมนั้นร่วมเลยนะ

“พ่อเราเป็นยังไงบ้างละ” อาภีมถามถึงอาภีม

“ดีขึ้นแล้วครับ กลับไปทำงานแล้วพ่อผมนะครับลุงภีม” แพทตอบอาภีม อาภีมพยักหน้า

“หมอด้า น้องชายพี่เอง” ผมแนะนำหมอด้า แพทยกมือไหว้หมอด้า คงรู้ว่าอายุแก่กว่าแน่ๆ

“แดน น้องชายพี่อีกคน “ผมแนะนำแดน แดนยกมือไหว้แพทก่อนมันรู้ดีว่าแพทนะรุ่นเดียวกับไอ้เดฟต้องพี่มันแน่ๆ

“แล้วนี้ไอ้ดรีมละ” ผมถามหาน้องชายคนที่สองผมทันที

“ก็น่าจะรู้นะว่าช่วงนี้เขาติด” หมอด้าพูด

“ป้าอาร์ม” หลานๆผมตอบพร้อมกันหมดเลย

“คิก คิก คิก” แพทขำหลานๆแฝดของผม แพทเจอแล้วนิหลานแฝดตัวแสบของผม

“หลานแฝดของพี่แพทเจอแล้วนิ ไอ ไอซ์และมาริโอ้” ผมบอกแพท แพทพยักหน้าว่าจำได้ มาริโอ้ ยิ้มกรุ้มกริ่มให้เลยนะ มาริโอ้ทำท่าจะพูด ผมรีบทำนิ้วอย่าเพิ่งทำงานเข้า งานที่แล้วก็เกือบจะมองหน้ากันไม่ติดเลย รีบหุบปากทันที


“แพทพี่มีอีกคนแนะนำนะลูกคนสาวเลย..”ผมบอกแพท แพทหันมามองผมและ

“น้องมีน” ผมแนะนำน้องมีน น้องมีนดูไม่ค่อยร่าเริงเลยวันนี้

“น้องมีนเป็นผู้ชายต่างหากนะลุงดิม..สงสัยลุงจะไม่ค่อยสบาย” มาริโอ้นั้นไงผมเล่นมุกต่างหลานผม แพทหัวเราะชอบใจหันมามองผม หลานนะหลาน

“น้องมีน”ผมเรียกน้องมีน  “นี้ป้าแพทลูก”ผมบอกน้องมีน มีนยิ้มๆ ผมก็หันมามองด้าว่าเป็นอะไรไป

“เขากลัวพี่ดิมจะไม่รักเขานะซิถ้ามีแฟน” หมอด้าพูด ผมหันมายิ้มๆกับแพท

“น้องมีนมานั่งกับลุงและป้าแพทไหมลูก..ทำไมวันนี้ไปนั่งซะไกลจากลุงเลยละ” ผมเรียก น้องมีนมองผมทำท่าจะมาไม่มา ผมเลยเดินไปหาและจูงมือพามานั่ง

“ทำไมละกลัวลุงเขามีแฟนแล้วไม่รักเราเหมือนเดิมหรือไง” พ่อผมแซว

“ป้าแพทใจดีนะ ..ป้าแพทเล่นกีตาร์เก่งด้วยนะรู้ไหม น้องมีนชอบไม่ใช่เหรอครับ”ผมถามน้องมีน น้องมีนกอดผมและมองแพท แพทหันมามองน้องมีน ดูท่าจะเขินแพทน่าดูแอบข้างๆผม

“มานั่งข้างป้าแพทนะครับ..ที่จริงลุงหวงมากเลยนะ..แต่หลานมีนลุงยอม” ผมพูดและให้มีนนั้งตรงกลางระหว่างผมกับแพท แพทเขาบอกว่าเขาชอบน้องมีนตั้งแต่เห็นรูปแล้ว ผมนั่งทานอาหารไปมองดูป้าคนใหม่กับหลานมีนเขากุ๊กกิกกันระหว่างทานอาหาร

“อันนี้อร่อยน้องมีนชอบ” น้องมีนบอกแพทเขายิ้ม เขาคงอยากตักให้แพท ผมก็หยิบจานผัดผักที่น้องมีนชอบให้น้องมีนตักใส่จานให้แพท ดูเอาใจป้าคนใหม่น่าดูแต่ลุงอย่างผมชอบ ผมนะเลี้ยงน้องมีนตั้งแต่วันแรกที่น้องมีนออกจากโรงพยาบาลเลย คอยป้อนนม ป้อนน้ำ คอยเปลี่ยนผ้าอ้อม คอยตื่นเวลาน้องมีนร้องกลางดึกแต่น้องมีน่ารักมากเวลานอนก็จะนอนยาวเลย ไม่ค่อยตื่นกลางนอกจากตอนไม่สบายเท่านั้น

“วันนี้ป้าแพทจะนอนกับลุงดิมอะเปล่า” มาริโอ้ถามแพท

“แน่นอนต้องนอนกับลุง” ผมพูด

“ป้าแพท..ป้าแพทเล่นกีตาร์ได้เหรอครับ...น้องมีนอยากเล่นเป็น..น้องมีนอยากเล่นเก่ง.แต่น้องมีนก็ชอบ...อูลาเล่” น้องมีนพูดกับแพท

“ลุงสอนให้ไหม..ลุงก็เล่นเป็นนะ..ลุงมีอันหนึ่งไม่ได้เล่นนานแล้ว..พอลุงกลับบ้านลุงจะเอามาให้นะน้องมีน” แพทบอกน้องมีน ดูซิพอเขาเข้ากันได้น้องมีนกอดน้องแพทไม่ยอมปล่อยเลยนะหลานผมถ้าทางงานนี้จะต้องมีศึกลุงกับหลานกันบ้างแหละ ฮาๆ 

“ดูท่าพี่ดิมจะถูกหลานแย้งซะแล้วแหละ” หมอด้าแซวผม ผมดีใจนะที่แพทกับน้องมีนเข้าเข้ากันได้ดีทีเดียวเหมือนจะชอบอะไรเหมือนๆกันไปหมด คุยกันแป๊ปเดียวถูกอกถูกใจกันซะแล้ว ไม่ว่าจะน้องไอ น้องไอซ์ น้องโอ้นี้ เรียกป้า..นั้น ..ป้านี้ ...แต่ละคนโชว์เรียกร้องความสนใจกันใหญ่ พากันเรียกซะแพทหันไปไม่ถูกเลยแต่ที่แน่ๆติดแพทแล้วแหละคนหนึ่งน้องมีน
*************************************************************************************
คู่ต่อไปพี่ดรีมVS พี่อาร์ม และพี่อั้มVSพี่บู้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิมVSแพท เดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 07-11-2015 20:26:29
พี่ดิมสมหวังซะทีพี่ชายคนโตของบ้าน  :mew1:
พี่อ้นคงต้องยอมรับชะตากรรมรับผิดชอบต้าร์ไป  ...  :hao4:  รู้สึกหน่วงๆอยู่นิดนิดนะกับคู่พี่อ้นพี่โจและต้าร์
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิมVSแพท เดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 09-11-2015 13:28:44
อยากอ่านคู่พี่อั้มจังเลย :mew6:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อ้นVSต้าร์ และ พี่ดิมVSแพท เดินทางกลับ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-11-2015 18:36:45
 :กอด1: ดีใจกับพี่ดิมด้วย แต่สงสารพี่อ้นนะรักไม่สมหวัง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มVS? สิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-11-2015 11:39:12
พี่ดรีม VS พี่อาร์ม ความกลัวของผมกลับมาอีกแล้ว
    ผมกับพี่ดรีมเป็นแฟนกันแล้วแต่ผมยังไม่สามารถมีอะไรกับพี่ดรีมอีกครั้งได้ ผมยังคงกลัวตัวสั่นไหวอยู่เหมือนเดิมแต่พี่ดรีมไม่เคยบังคับ มีแค่เรานอนกอดกัน การที่เรานอนกอดกันได้แสดงว่าผมเริ่มที่จะดีขึ้นมากแล้วแหละ วันนี้ผมมาโรงพยาบาลเพื่อมาฟังบรรยายการเข้าช่วยเหลือเด็กยากไร้ด้านปัญหาสุขภาพ โดยพี่ดรีมเป็นคนบรรยายเรื่องนี้เพราะว่าผมสองคนเข้าร่วมด้วยคล้ายกลับโคงการยูนิเซฟ ผมเองก็อยากจะทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง

“น้องอาร์ม พรุ่งนี้ไปไปดินเนอร์กับพี่นะ พี่จองร้านอาหารเอาไว้ จัดทีไว้สำหรับเราสองคน..ใต้แสงเทียน ..พร้อมเพลงที่โรแม้น...ติก”พี่ดรีมพูดซะผมควรจะไปดีไหมเนี๊ย ที่ไม่ไปเพราะว่าอายเขานะครับ ผมผู้ชายนะ

“พรุ่งนี้อาร์มจะต้องไปกลับพ่อน่าจะบ่ายๆกลับ “ผมบอกพี่ดรีมมีหุบยิ้มนิดหนึ่ง

“อาร์ม”เสียงใครสักคนเรียกผม ผมหันไปมองและผมก็ต้องช๊อก เพราะว่าเขาคือเพื่อนเก่าตัวร้ายของผม เขาเป็นหมอเรียนโรงเรียนเดียวกับผมแถมเขายังมาชอบรุ่นพี่ที่แอบชอบผมด้วยและเขาก็ทำทุกวิธีทางให้ผมกับรุ่นพี่เลิกกันผมแอบคบโดยไม่ได้บอกพ่อหรือว่าพี่ๆ แต่ตอนนี้ผมทราบมาว่าเขาแต่งงานกับลูกสาวไฮโซไปแล้ว

“อาร์ม ...ดีใจจังเลยที่เจอ” เพื่อนเก่าผม แต่ผมไม่รู้ว่าผมควรจะเรียกว่าเพื่อนไหม หลายปีที่ไม่ติดต่อกันเลยหลังจากทีเกิดเรื่อง

“เพื่อนอาร์มเหรอ?” พี่ดรีมถามผม พี่ดรีมมองหน้าผมสลับกับ คนที่วิ่งมา เขาชื่อวรินทร์

“ใช่ครับ ....ผมชื่อนพ.วรินทร์ เป็นเพื่อนรักของอาร์มครับ ...นี้แฟนอาร์มเหรอ” เพื่อนผมถามผมในแววตาเขามันมีบางสิ่งที่น่ากลัวซ้อนอยู่

“เออ ไม่ใช่ ไม่ใช่” ผมรีบตอบพี่ดรีมทำหน้าตกใจ

“แล้ว?”วรินทร์ถามผม สายตาเป็นประกาย มองไปที่พี่ดรีมอย่างสนใจ พี่ดรีมเอาแต่มองผม ผมรู้ว่าพี่ดรีมเสียความรู้สึกที่ผมพูดไป ผมได้แต่หลบตาพี่ดรีม

“แนะนำหน่อยซิ รินทร์เพิ่งจะมาอยู่ที่นี้เพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรกเลย ไม่รู้จักใครเลย” วรินทร์พูดสายตาก็เอาแต่จดจ้องพี่ดรีม

“ พี่เขาชื่อพี่ดรีมนะ พี่เขาเป็นกุมารแพทย์ที่นี้ เป็นลูกชาย ผอ.โรงพยาบาลที่นี้และมีอีกหลายสาขานะ...รินทร์”ผมพูดผมเรียกชื่อเขาได้เบามากที่สุด

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่หมอดรีม” วรินทร์พูดพร้อมจับมือพี่ดรีม พี่ดรีมก็มองมือวรินทร์ที่จุ่มาจับมือพี่เขาซะงั้น พี่ดรีมเป็นคนแกะมือวรินทร์ออก

“ครับยินดี..เป็นแพทย์ที่นี้เหรอครับ เพิ่งจะเคยเห็นหน้า มาใหม่เหรอครับ” พี่ดรีมพูด พี่ดรีมมองวรินทร์

“ครับเพิ่งจะมานะเป็นแพทย์ที่นี้วันนี้วันแรกเลยครับ พี่หมดดรีม.คงต้องให้พี่หมอดรีมแนะนำอะไรหลายๆอย่าง..อาร์มด้วยนะ อาร์มเป็นเพื่อนเรานิ” วรินทร์พูดและหันมาบอกผม (เคยเป็นแต่ผมเลิกเป็นไปนานแล้ว แววตาใสซื่อแบบนี้แต่พิษสงร้ายยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น)

“เราต้องรีบกลับก่อนนะ วรินทร์ไว้คุยกัน” ผมรีบขอตัวแต่รินทร์จับมือผมไว้ พร้อมกับคว้ามือถือผมไปและทำท่ากด พี่ดรีมมองผมกับรินทร์สลับกันไปมาแบบไม่เข้าใจ

“เราบันทึกเบอร์เราไว้แล้วนะ ตั้งแต่จบไปไม่ได้คุยกันเลยคิดถึงมากนะรู้ไหม คิดถึงจริงๆนะ เพื่อน...” วรินทร์พูดถึงเพื่อนมันทำให้ผมขนลุกขึ้นมาทันที

“ไว้คุยกัน ..พี่ดรีม ..อาร์มกลับเองได้นะครับ “ผมพูดและรีบเดินออกทันที ผมรีบจั้มอ้าวออกจากตรงนั้น ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกนี้มันแคบไปหรือว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลุดพ้นไปจากตัวผมได้ มันถึงได้หมุนกลับมาหาผมอีกแบบนี้ ผมไม่อยากจะหนีมันแล้วแต่ผมรับสิ่งทีเกิดขึ้นกับผมไม่ได้ 

“หมับ” มีมือมาจับแขนผม ผมไม่อยากหันไปแล้วเป็นวรินทร์เลย

“อาร์ม” เสียงพี่ดรีมดูได้ว่าพี่ดรีมไม่พอใจ ผมหันไปมองพี่ดรีม ผมกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอทันที ใจหายหมดเลยนึกว่าวรินทร์วิ่งตามผมออกมา 

“นี้มันอะไรเมื่อกี่อาร์มยังดีดีอยู่เลยตั้งแต่เพื่อนอาร์มอะไรนี้เข้ามาทักอาร์มเปลี่ยนไปทันที เขาเป็นอะไรบอกพี่ ยิ่งถ้าเป็นแพทย์ที่นี้พี่จัดการได้” พี่ดรีมถามผม น้ำเสียงซีเรียสมาก

“ไม่มีอะไรพี่ดรีม ไม่มีอะไร ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เขาเป็น...เพื่อน...ผม” ผมรีบบอกพี่ดรีม

“พี่ว่าไม่ใช่” พี่ดรีมพูดพี่ดรีมไม่เชื่อที่ผมบอก มือผมกำลังสั่น  “มืออาร์มสั่นขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าอาร์ม..บอกพี่” พี่ดรีมพยายามถามผม ผมพยายามควบคุมมันไม่ให้มันสั่น ต้องไม่สั่น 

“ติด ติ ด”เสียงข้อความเข้ามือถือผม ผมหยิบขึ้นมาดู

“คืนนี้โทรหานะ จะคุยเรื่องเก่าๆ มากมาย  รับสายด้วยนะ” วรินทร์โทรหาผม

“ไม่มีอะไร วันนี้อาร์มไม่ค่อยดีเลยพี่ดรีม อาร์มรู้สึกปวดหัว อาร์มกลับก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องไปค้างกับอาร์มนะ อาร์มกลับบ้านไปนอนบ้าน”ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า

“ตกลงพรุ่งนี้ไปทานข้าวกับพี่นะครับอาร์ม ..ตอนหกโมงครึ้งนะ..พี่มีเซอไพรส์ ... ร้านนี้คนเยอะกว่าพี่จะจ้องได้ วันนี้กลับไปพักผ่อนนะครับ อาร์มคงเหนื่อยช่วงนี้ เดินสายสัมมนาแถบจะทุกวัน” พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้า

“มีอะไรโทรหาพี่นะครับ คนดี “พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้ารับและรีบเดินออกที่รถที่ผมอจอดไว้ ผมขับรถเอ็กซ์มา ผมรีบเข้าไปในรถ

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะกระจกพี่ดรีมหรือเปล่า แต่ไม่ใช่พอผมเปิดกระจะถึงได้รู้ว่าไม่ใช่และคนที่เคาะก็เดินอ้อมเข้ามานั่งในรถผม เป็นวรินทร์

“เขาเป็นใคร ?” วรินทร์ถามผม  “เขาเป็นใครเหรออาร์ม ที่รินทร์รู้นะ ว่าเขาเป็นหมอเด็ก รูปหล่อ เก่งด้วย คนไข้เด็กเยอะมากแถมพูดจาไพเราะ ดูอบอุ่น” วรินทร์พูดมันตรงกับพี่ดรีมทั้งหมด

“เขาเป็น ...ลูกพี่ลูกน้อง พ่อของพี่เขาเป็นลุงเรา” ผมบอกวรินทร์

“นึกว่าเป็แฟนอาร์มซะอีก ... ไม่ดีนะถ้าไปหลอกเขานะ ...หรือถ้าไม่หลอกก็คงไม่ได้บอกความจริง ..นายไม่เหมาะกับเขาหรอก” วรินทร์พูด

“เมื่อวานก่อนมา เคเขาโทรหาเรานะ ถามว่าเจออาร์มบ้างไหม ..ถ้าโทรมาอีกรินทร์จะบอกว่า.” วรินทร์

“อย่า...บอกว่าไม่เจอ ไม่เคยเจอได้ไหม กรูไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น รินทร์กรูขอ กรูกับพี่เนสก็เลิกกันไปแล้ว มันจบไปแล้ว เลิกเอาเรื่องนี้มาขู่กรูอีกได้ไหม...กรูอยากลืม มันเชี้ยที่สุดในชีวิตกรู” ผมหันมาบอกวรินทร์

“โธ่ ...อาร์ม เราไม่ทำแค่ขู่หรอกนะ ..เรายังมีไฟว์มันอยู่..แต่เราเพื่อนกัน ..เราชอบพี่เขาอะ ..ช่วยหน่อยซินะ ...เราอยากมีคนรักที่ดูอบอุ่นแบบพี่เขา เราดูก็รู้ว่าพี่เขาชอบนาย ..ช่วยเรานะ “ วรินทร์บอกผม

“เราได้ยินว่าเขาชวนนายไปกินข้าวที่ร้านหรูโรแมนติก ..นายตกลงว่าไปแต่ให้เราไปแทน..โอเคนะ ..อาร์ม” วรินทร์พูด

“ว่าไงอาร์ม ...แลกกับคลิปนาย ...”วรินทร์ถามผม

“หึ?” วรินทร์

“ได้...พรุ่งนี้พี่ดรีมนัดเราที่ร้านอาหารอิตาเลียน...ตอนหกโมงครึ้ง...นายคงไปถูกนะมีร้านเดียว” ผมหันไปบอกวรินทร์เขารีบบันทึกและค้นหาเส้นทางในมือถือไอโฟนรุ่นใหม่ลาสุด

“ตอนแรกนะฉันคิดว่าไม่ดีเลยได้มาอยู่โรงพยาบาลที่นี้ แต่ตอนนี้ คิดว่าดีแล้วที่ได้มาอยู่..ได้เจอเพื่อนด้วย ที่ไม่ได้เจอกันานมาก .. บอกข่าวดีนะ พี่เนสเขาได้ลูกแฝด “ วรินทรพูดก่อนจะก้าวขาลงจากรถ

“คนที่ควรดีใจน่าจะเป็นนายมากกว่านะวรินทร์เพราะที่ผ่านมานายทำเพื่อให้เขาแยกจากเรา”ผมพูด ผมก็ปิดประตูรถและรีบขับออกทันที ผมกำลังดีขึ้นแล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้อีก ทำไมมันย้อนกลับมาทำร้ายผมอีกครั้ง เพราะไอ้คลิปและเรื่องบ้าๆแบบนั้น ที่มันเกิดกับผม ผมโกรธตัวเองมากน้ำตาผมรินไหล ผมไม่ได้กลับบ้านผมกลับไปนอนที่เรือนไทยผมอีกครั้ง

****************************************************************************************************************************

พี่ดรีม มันคือะไร ?
  วันนี้ผมก็คุยเล่นคุยสนุกกับอาร์มตลอด ผมนะได้จ้องร้านอาหารหรูเอาไว้จะชวนอาร์มไปทานอาหารที่ร้านที่โรแมนติกมากสไตล์อิตตาเลี่ยน แถมผมคิดว่าจะขออาร์มแต่งงาน ผมเตรียมแหวนไว้แล้วผมแอบวัดไซด์ตอนที่อาร์มหลับ แต่ดันมาเจอเพื่อนอาร์มและอาร์มก็เปลี่ยนไปแบบสายฟ้าฟาด ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเพื่อนคนนี้เขาเป็นอะไรกับอาร์มกันแน่ ผมปล่อยอาร์มกลับบ้าน แต่ผมเดินตามอาร์มมา ผมเห็นคนนั้นเดินออกมาก่อนหน้าผมเหมือนกัน และเขาก็เข้าไปคุยกับอาร์มในรถแต่ดีนะที่มันมีแสงไฟผมเห็นสีหน้าอาร์มไม่ดีเลยระหว่างที่คุย

“อะแฮม” ผมสงเสียงในขณะที่น้องวรินทร์ ที่บอกว่าเป็นเพื่อนอาร์มกำลังจะเดินผ่านผม

“พี่หมอดรีม มายืนทำอะไรตรงนี้เหรอครับ” น้องวรินทร์เขาถามผม

“พี่ต้องถามน้องครับ...ว่ามีอะไรกับอาร์มหรือเปล่า” ผมถามวรินทร์ดูสีหน้าเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง

“ไม่มีนี้ครับ ผมแค่ทักทายคุยกัน เราเพื่อนสนิทกัน ไม่เจอกันนานก็คิดถึงกันมากเท่านั้นเอง” วรินทร์บอกผม ผมพยักหน้าพยายาเชื่อนะ

“วันนี้ขึ้นเวรไหนเหรอครับน้องรินทร์และแผนกไหน” ผมถามน้องเขา

“ผมเป็นแพทย์ GP วันนี้ผมขึ้นเวร ประกันสังคมครับ ผมกำลังจะกลับไปห้องตรวจเดี่ยวนี้ครับพี่หมอดรีม วันนี้วันแรกก็เลิกสองทุ่มซะแล้ว ..ยังไม่ชินเลย...พี่หมอดรีมขับรถไปส่งผมหน่อยได้ไหมครับ” มุกไม่ชินทางให้ขับรถไปส่งอีก

“พี่มีรถโรงพยาบาลบริการ พี่ติดต่อให้นะ พอดีพี่มีธุระ ต้องไปรับ..หลานๆ ขอโทษนะครับ” ผมพูดและเดินออกทันที

“อึ้ยย ...อ่อยให้ขนาดนี้ยังไม่เอาอีก ..อาร์มมีดีอะไรทำไมใครก็จะเอามันวะ” ผมได้ยิน ผมต้องถามอาร์มให้ได้ว่าคนนี้ทำอะไรกับอาร์มไว้หรือเปล่า และอาการอาร์มที่ผ่านมา เกิดจากคนนี้ไหม ไม่น่าเชื่อนะดูไม่น่าจะมีพิษสงอะไรเลย ผมเดินกลับมาที่ห้องตรวจเพื่อจะเข้าไปเอาประวัติคนไข้พิเศษที่จะมาหาผมพรุ่งนี้บ้างเครสเป็นเครศพิเศษจริงๆ ผมต้องเอาไปศึกษาก่อน ที่จะพบคนไข้พรุ่งนี้

“พี่ดรีม” หมอด้า เดินมาหาผมจูงน้องมิ้นมาด้วย ไอ้โอมมันเอามิ้นมาบังหน้าอีกแล้วมาป้อน้องผมอีกแล้วไอ้นี้

“พี่ดรีมหวัดดีครับ” ไอ้โอม ผมพยักหน้า

“มิ้นอยากกินขนมเลยพามานะพี่ ดูซิร้องไห้หนักมาก ..คนเป็นลุงนี้ทนไม่ได้เลยต้องพามานะพี่” ผมก้มมองดูหน้าตามันไม่มีแววเลยว่ามันจะร้องไห้ ไม่มีร่องรอยน้ำตาหรือคราบน้ำตาเลย แถบมองผมตารปริบๆอีกด้วย

“กินอะไรมิ้น” ผมถามตัวดี 

“กินหนม”นั้นตอบได้ตรงมาก 

“ซื้อให้หลานแล้วก็พาหลานมรึงกลับซิครับ”ผมบอกไอ้โอม

“ หลานมิ้นบอกว่าอยากอยู่กับป้าด้า” ไอ้โอม  “กรูว่ามรึงมากกว่าไอ้โอม “ผมรีบพูด หมอด้าหันไปเหล่มองไอ้โอม

“พี่โอมเอามิ้นกลับไปได้แล้ วจะได้ไปอาบน้ำเนื้อตัวมอมแมมมากเลย “หมอด้าบอกไอ้โอม

“ก็ได้ ไปลูกกลับบ้านไปเรียนหรือว่าไปแอทเวนเจอร์กันแน่ เสื้อผ้านี้เลอะเทอะจำแทบไม่ได้..คุณครูเขาพาเข้าไปสอนในป่าในเขาหรือลูก หรือว่าเรียนไปด้วยลุยขี้ดินขี้เลนไปด้วย ..สงสารคนซักบ้างไหม๊” ไอ้โอมมันเดินออกไปพร้อมกันมิ้น มันก็บ่นมิ้นไปตลอดทาง

“พี่ดรีมมีอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าตาแบบนั้นละ “ หมอด้าถามผม

“อาร์มกลับมาเป็นอีกแล้ว”ผมบอกหมอด้า หมอด้ากอดอกทำท่าคิด

“ไหนพี่ดรีมบอกว่าอาร์มดีขึ้นแล้วไง ดังนั้นเราจึงไม่ควรไปรื้อมัน แล้วนี้ทำไมอาร์มกลับมาเป็นอีก เกิดอะไรขึ้น ต้องมีอะไรมากระตุ้นแน่ๆเลย” หมอด้าบอกผม

“ใช่..ด้า ช่วยพี่หน่อย มีแพทย์มาใหม่ ชื่อวรินทร์ เขาบอกว่าเป็นเพื่อนอาร์ม “ผมบอกด้า ด้าทำท่าคิด

“ชื่อวรินทร์เหรอเป็นเพื่อนอาร์มด้วย ..ด้าไม่คุ้นชื่อนี้เลยนะ แต่ตอนม.หกนะ อาร์มเขาถูกย้ายไปคนละห้องกับด้าและตอนนั้นด้าต้องติวเคมีหนักเลยอะ ด้าเลยห่างกับอาร์มไปพักหนึ่ง ด้าไม่แน่ใจพี่ดรีม” หมอด้าบอกผม

“ด้าลองให้ฝ่ายบุคคลค้นดูประวัติเขาให้หน่อย ...พี่ว่าเขานี้แหละที่จะทำให้เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาร์ม “ผมบอกหมอด้า หมอด้าพยักหน้า

“ตกลงพรุ่งนี้เลิกเร็วหรือเปล่า ..จะไปดินเนอร์หรูกันสองคน....”หมอด้าแซวผมถึงพรุ่งนี้

“พี่พร้อมมาก จะดินเนอที่บ้านหลานก็พางานพี่ล้ม เพราะว่าล้มไม่เป็นท่ามาหลายเพลาแหละ” ผมบอกหมอด้า

“ก็หลานพี่นี่ “หมอด้าพูด ปิดปากขำอีกนะ

“จะกลับกี่โมงพี่รอ พี่จะดูประวัติคนไข้พิเศษพี่พรุ่งนี้ก่อน “ผมถามหมดด้า

“อีกครึ้งชั่วโมง เพราะว่าวันนี้นัดน้องมีนไว้ มีนเขาจะให้ช่วยทำคุ้กกี้ ไว้ให้แอ้ ก็จะวันแม่แล้วไง “ หมอด้าบอกผม ผมพยักหน้า หลานผมนี้รักแอ้กันมากผมดีใจแทนแอ้จริงๆ น่าเสียดายที่อาร์มไม่มีลูกมด ไม่อย่างนั้นอาร์มก็คงเป็นแม่ของลูกผมได้แน่นอนแค่คิดก็จั๊กจี๋แล้วผม ฮาๆ 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มสิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 10-11-2015 14:34:47
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มสิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-11-2015 17:49:01
 :hao4: หสังว่าพี่ดรีมจะช่วยอาร์มได้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มสิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 11-11-2015 08:45:29
 :serius2: :beat: ยายวรินทร์อะไรนี้ขอตบให้หัวหลุดไปเลย.....สงสารพี่อาร์ม .,พี่ดรีมชาวยน้องอาร์มได้ :mew6:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มสิ่งที่อาร์มกลัวและพยายามหนี
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 11-11-2015 10:15:11
 สำหรับวรินทร์ต้องนี่ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: +  :beat: :beat: :beat: 
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้ละอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-11-2015 16:05:25
พี่ดรีม VS น้องอาร์ม  น้องอาร์มทำไมอาร์มถึงทำกับพี่ดรีมได้
    วันนี้ผมลงตรวจคนไข้เด็กของผมเร็วหน่อยเพราะว่าผมได้นัดคนไข้ไว้รอบเช้าทั้งหมดและช่วงบ่ายจะมีแต่คนไข้ที่ไม่ใช่หมอนัดดังนั้นจึงพบคุณหมอท่านใดก็ได้ ผมจะรีบกลับไปแต่งตัวหล่อๆวันนี้ผมนัดน้องอาร์มเอาไว้ ที่ร้านอาหารชื่อดังแปลกนะวันนี้อาร์มบอกว่าจะขับรถไปเองผมก็เป็นห่วง ผมทักท้วงแล้วนะว่ารถมันเยอะอาร์มยังไม่ชิ้นที่นี้แต่อาร์มยืนยันว่าไปได้ รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แถมวันนี้มีเครสเด็ดท้องเสียมาที่โรงพยาบาลผมเลยต้องไปทำหน้าที่แพทย์ฉุกเฉินก็ต้องเจอน้องวรินทร์ น้องเขาก็อ่อยผมเหลือเกินจนพยาบาลพากันนินทา
“พี่ดรีม “ หมอด้าเรียกผม ผมรีบเดินลงมาจากบ้านต้องไปก่อนเวลา ผมคล้ำดูไม่ลืมกล่องแหวน วันนี้จะขอน้องอาร์มแต่งงาน ผมคิดว่าผมพร้อมแล้ว ยังไม่แต่งตอนนี้แต่จับจองไว้ก่อนดีกว่า

“เน็กไท้เบี้ยวนะพี่ดรีม ..มาด้าจัดให้ จะได้หล่อๆ ” หมอด้าบอกผม หมอด้ารีบเข้ามาจัดเน็กไท้ให้ผมทันที

“ทำไมวันนี้ลุงดรีมหล่อที่สุด” น้องมีนเอียงคอถามผม

“แน่นอนลุงต้องหล่อที่สุด วันนี้เป็นวันพิเศษของลุงกับป้าอาร์มครับน้องมีน” ผมบอกน้องมีน

“เรียบร้อยแล้วพี่ดรีม หล่อเหมือนกันนะพี่ชายด้า” หมอด้าบอกผม  ผมยิ้ม

“พี่ดรีม ไปไหนอะ “ ไอ้แดน ผมหันมาเจอน้องชายผม ผมลืมไปเลยว่าไอ้แดนมันอยู่  ผมหันมามองด้า

“ด้าพี่ดิมจะถึงหรือยัง”ผมกระซิบถามหมอด้า  หมอด้าพยักหน้า

“พี่จะไปทานข้าวนอกบ้านแดน อยู่ดูแลหลานนะ ในห้องนั่งเล่นนั้น “ผมบอกแดน แดนพยักหน้า ผมรู้สึกกังวลเพราะว่าแดนมันเริ่มจะรุกด้ามากขึ้น ด้าเองก็รักน้องมากเกินจนห้ามน้องไม่ได้ ผมเองก็ดูแลอาร์มจนไม่มีเวลาดูแลด้าเหมือนเดิม

“เราไปอาบน้ำกันดีกว่าน้องมีน” หมอด้าบอกน้องมีน ผมพยักหน้าว่าดี ก่อนที่จะผมจะเดินออกผมเดินไปที่ห้องที่แฝดนั่งดูทีวีกัน

“แดน”ผมเรียกแดน ออกมา แดนมันเดินออกมาหาผม

“แดน พี่เตือนนะอย่าไปทำอะไรกับด้า ด้าเป็นพี่มรึงนะ “ผมชี้หน้าไอ้แดน

“พี่ดรีม  แดนไม่เข้าใจ แดนรักพี่ด้า แดนยอมรับมันไม่ถูกพี่น้องกันแต่ ไม่มีใครรักและดูแลพี่ด้าได้เท่าแดนหรอกพี่ดรีม พี่ก็เป็นห่วงพี่ด้ากลัวเจอกคนไม่ดี ทำไมน้องคนนี้รักพี่และอยากดูแลพี่ตัวเองมันผิดมากเหรอพี่ดรีม” ไอ้แดนมันพูดสวนผมกลับ ปกติมันจะไม่ฟังอย่างเดียวแต่วันนี้ไม่

“พี่บอกว่าอย่าก็อย่าทำ หรือจะให้พ่อรู้เรื่องนื้  ถ้าพวกพี่เอามรึงไม่อยู่เรื่องนี้ถึงหูพ่อแน่แดน” ผมบอกแดน

“นี้ไม่ได้ขู่นะพี่เอาจริง” ผมพูดก่อนจะเหลือบมองเวลามันได้เวลาแล้ว ผมรีบออกและคงต้องคอยโทรเช๊คด้าก่อนที่พี่ดิมจะกลับมา พี่ดิมเขาไปรับแพทมาดูแลที่บ้าน ผมดีใจที่พี่ชายคนโตผม มีแฟนกะเขาแล้ว น้องแพท ผมต้องให้ด้าเป็นแฟนผมโดยสมบูรณ์ซะที ผมขับรถออกมาจากบ้าน

“ครับพี่ดรีม “ ผมโทรหาอาร์ม

“ออกมาหรือยังครับ “ ผมถามอาร์ม

“กำลังจะออกพี่ดรีม เจอกันที่ร้านเลยนะครับ “น้องอาร์มบอกผม ผมนี่ตื่นเต้นจังรีบขับรถไปยังร้านอาหารที่ผมจองไว้ ก่อนออกจากรถรีบหยิบกล่องแหวนมาใส่กระเป๋าเสื้อสูทไว้ วันนี้มาจัดเต็มมากพูดเลย ผมเดินเข้ามาในร้านก็รีบติดต่อเจ้าหน้าที่ต้อนรับว่าผมจ้องโต๊ะไว้แล้วขอมุมโรแมนติกจะขอแฟนแต่งงาน ของเปิดแชมเปญด้วยหนึ่งขวด เจ้าหน้าที่จัดโซนไว้ให้ผมแล้ว

“เดี๋ยวพอ แฟนผมเดินเข้ามาก็ให้รีบถือขวดแชมเปญมาให้เลยนะคับ และทำยังไงก็ได้ให้แฟนผมยกขวดแชมเปญออกจากถังน้ำแข็งเองให้เขาเห็นกล่องแหวนผมนะครับ “ผมบอกพนักงานต้อนรับ เขาก็พยักหน้า ผมเดินไปที่โต๊ะอาหารตื่นเต้นมาก ที่สุด

“อาร์ม พี่เลือกอาชีพแพทย์เพราะว่าพี่อยากดูแลช่วยเหลือคน และพี่ก็เลือกที่จะเป็นหมอเด็กตั้งแต่พี่เริ่มมีหลานๆแฝด แต่พี่ยังรู้สึกว่าพี่อยากจะมีคนดูแลเพิ่ม พี่อยากดูแลอาร์มได้ไหม  พี่ขอดูแลอาร์มไปตลอดทั้งชีวิตพี่คนนี้ ...แต่งงานกับพี่นะ” ผมซ้อมพูด ผมได้ยินเสียงคนเดินเข้าเข้ามาแล้วและมาหยุดที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่ผมรีบลุกขึ้นแต่ก็ต้องตกใจเพราะว่าคนที่ยื่นไม่ใช่อาร์มแต่เป็น น้องวรินทร์ ที่เดินเข้ามาน้องเขาสวมชุดจัดเต็มมาก

“น้องวรินทร์”ผมเรียกคนตรงหน้า น้องเขาส่งยิ้มให้ผมอย่างหวานหยดหย้อย ผมมองหาว่าอาร์มมากับน้องคนนี้เหรอ แต่ไม่มี พอน้องวรินทร์มา นักดนตรีที่เล่นก็เดินมาทางโต๊ะผมเล่นเพลงรักตามด้วยเจ้าหน้าที่ทางห้องอาหารถือแชมเปญมาและ

“รบกวนหยิบขวดแชมเปญด้วยนะค่ะ “เจ้าหน้าที่เรียกวรินทร์ ผมรีบลุกออกไปและ

“ไม่เปิดแล้วครับ น้องเขาไม่ชอบทานแอลกอฮอล์”ผมรีบดึงขวดอย่าดึงขึ้นมาเจ้าหน้าที่ก็มองผม และน้องวรินทร์ก็มองผมแบบงงๆ ผมขยิบตาว่าไม่ เขาก็หันไปมองให้นักดนตรีเดินกลับและน้องเขาก็เดินออกไปแบบไม่เข้าใจ

“น้องวรินทร์ นั่งก่อนนะครับเดี๋ยวพี่มา” ผมรีบบอกน้องวรินทร์ ผมถือโทรศัพท์ผมออกไปด้วย กดโทรหาอาร์มทันทีแต่ฝากข้อความ ติดต่อไม่ได้

“คุณหมอดรีมค่ะ แล้วแชมเปญละค่ะ” เจ้าหน้าที่ผมให้ออกมาก่อนเขาถามผมทันที

“ผมขอโทษนะครับพอดีผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย ผมขอยกเลิกไปก่อนนะครับ ขอบคุณ”ผมเดินมาบอกว่ามันผิดพลาด ผมเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร น้องวรินทร์นั่งรอผมอยู่

“นี้มันอะไรครับน้อง พี่ไม่ได้เชิญน้องมานะครับ..น้องวรินทร์”ผมบอกน้องวรินทร์ น้องเขาทำหน้าตาเหรอหรา

“ก็อาร์มบอกให้รินทร์มานี้ครับพี่ดรีม อาร์มบอกว่า พี่ดรีมชวนให้มาทานอาหาร อาร์มยังบอกเลยพี่ดรีม ... เออ ..พี่ดรีมมีความในใจจะบอกกับรินทร์นะครับ รินทร์ยังคิดว่าอาร์มพูดเล่นอยู่เลย “ น้องวรินทร์บอกผม เป็นไปได้ยังไงกัน

“นี้รินทร์โดนอาร์มหลอกอีกแล้วเหรอครับ อาร์มนี้เขาเล่นกับความรู้สึกคนไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่รินทร์ก็ไม่เคยโกรธนะครับ” วรินทร์บอกผมว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่อาร์มทำ ผมมองวรินทร์ว่าหมายความว่ายังไง

“ก็อาร์มเขานะ เสน่แรง วรินทร์ไปเรียนแพทย์ที่ต่างประเทศพร้อมอาร์มแต่วรินทร์ตัดสินใจกลับมาเรียนแพทย์ที่ไทยดีกว่า มีคนมาชอบอาร์มมากมาย อาร์มเขาก็คุยๆ พอจะมีคนใหม่ คนที่คบกำลังจะจริงจังเขาก็ตีจาก  ทำแบบเดียวกันนี้แหละครับพี่ดรีม นัดไปทานข้าวร้านอาหารหรูๆ และให้..รินทร์ไปแทน คือเขาจะให้รินทร์ คบกับคนของเขาต่อ รินทร์ขอโทษนะครับพี่ดรีม “วรินทร์พูดผมนี้ไม่อยากเชื่อว่าอาร์มจะเป็นแบบนั้น

“พี่ไม่เชื่อนะครับ”ผมพูด

“อาร์มนะเขาไม่จริงจังกับใครตั้งแต่เขาเลิกกับแฟนเขาที่เป็นรุ่นพี่  เขาคบกัน เขามีอะไรกันแล้ว แต่พ่อแม่รุ่นพี่คนนั้นเขาไม่ชอบให้คบกับอาร์ม  เขาเลยให้ลูกชายเขาแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนเขา อาร์มก็เลย เริ่มจะคบและทิ้งไม่คบใครจริงจังตั้งนานแล้ว” น้องวรินทร์พูด ผมไม่เคยรู้ว่ามาก่อนเลยว่าอาร์มเคยมีแฟน เป็นรุ่นพี่ รุ่นไหนวะ

“วรินทร์ก็คิดว่าอาร์มจะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้วนะ “วรินทร์

“ไอ้รุ่นพี่นั้นชื่ออะไรเหรอครับน้องวรินทร์” ผมถามน้องวรินทร์

“ชื่อ..เนสครับ แก่กว่าปีหนึ่งครับ เป็นหนุ่มหล่อเดือนโรงเรียน” วรินทร์พูด

“พี่ดรีม...อาร์มเขาไม่น่าที่ทำแบบนี้เลยนะครับ ถ้าเขา..ไม่อยากคบพี่แล้วน่าจะบอกพี่ตรงๆนะครับ ไม่น่าจะทำแบบที่เคยทำกับคนอื่นแบบนี้เลยนะครับ” วรินทร์บอกผม

“หมับ”น้องเขาเอื้อมมื่อมาจับมือผม ผมก็มองน้องเขา

“ถ้าอย่างนั้นพี่ขอกลับก่อนได้ไหมครับ..น้องวรินทร์ ...ถ้าน้องจะอยู่ทานก็ได้เลยพี่จ่ายให้”ผมบอกน้องวรินทร์ผมลุกขึ้นทันที ไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้น ตอนนี้หูผมอื้อไปหมดถ้ามีควันลอยออกมาก็นั้นแหละ หมอดรีมกำลังโกรธมาก ทำไมอาร์มทำแบบนี้ละ

*******************************************************************************************************************************
อาร์ม วันนี้ผมเลี่ยงที่จะไม่รับสายพี่ดรีมเลย  ทำไมผมต้องมาวนมาเจอฝันร้ายของผมอีกแล้ว ผมกำลังจะดีขึ้นแล้วนะ ผมได้เจอคนที่ดูแลผมทำให้ผมดีขึ้นทำให้ผมลืมฝันร้ายได้แต่แล้วมันก็กำลังจะหลุดมือผมไป ผมจำเป็นต้องทำแบบนั้น ผมจะให้สิ่งที่เหลวร้ายของผมมันมาทำให้ครอบครัวของผมต้องแปดเปื้อนไม่ได้ ผมขอโทษนะพี่ดรีม     
       วันนี้ผมไม่ได้ไปตามนัดที่นัดกับพี่ดรีมเพราะว่าวรินทร์เขาจะไปแทนผม ผมขับรถออกมาร้านที่พี่ดรีมนัดผมไว้เป็นร้านอาหารหรู ผมเห็นวรินทร์แล้ว เขาเดินเข้าไป ผมจอดรถดูอยู่ จนเกือบครึ้งชั่วโมง ผมกำลังจะออกรถกลับบ้าน ป่านนี้วรินทร์กับพี่ดรีมคงคุยกันเพลินไปแล้ว วรินทร์เขามนุษย์สัมพันธ์ดี ขณะที่ผมกำลังจะออกรถ

        ผมเห็นพี่ดรีมรีบเดินออกมาจากร้านอาหาร และตรงไปที่รถที่เขาจอดไว้และรีบขับออกไป พร้อมกับ วรินทร์ที่ออกมายืนมองด้วยความไม่พอใจ ผมแอบยิ้มดีใจแต่ผมคงไม่ดีพอสำหรับพี่ดรีม ผมออกรถเหมือนกันผมยังคงปิดมือถือ ไม่ได้เปิดมือถือ ผมขับรถมาคนละทางกับพี่ดรีม ผมคิดว่าพี่ดรีมต้องกลับบ้านเลยแน่   ๆ ผมขับรถมาเลื่อยๆ จนถึงแยกเข้าบ้านเรือไทยของผม แต่ผมเห็นรถพี่ดรีมจอดอยู่ ผมเลยต้องขับรผ่านทันที ผมยังไมพร้อมอธิบายกับพี่ดรีมตอนนี้ ผมขับออกมาเรื่อยๆ จะไปไหนดีละ คงต้องทิ้งเวลารอให้พี่ดรีมกลับบ้านก่อน ผมเลี้ยวรถจอดที่ด้านหน้าร้านเหล้าแห่งหนึ่ง แค่จอดแต่ไม่คิดจะเข้าไปแน่นอน ฝันร้ายคราวก่อนก็มาจากเหล้านี้แหละ

“ก๊อก” เสียงเคาะกระจกรถ หรือว่าเขามาไล่ที ผมเปิดกระจกดู พี่บู้นี้

“อาร์ม พี่จำได้ว่าอาร์มขับรถคันนี้ แล้วนี้มาจอดรอใครครับ” พี่บู้ถามผม

“เออ ...อาร์มไม่ได้รอใครครับ ผมแค่ ..ไม่รู้จะไปไหน”ผมบอกพี่บู้ พี่บู้ยิ้มให้ผม

“ออกมานั่งดื่มกับพวกพี่ไหม ถ้านอนไม่หลับ วันนี้มีพี่กับพี่หนึ่งและพี่เก่งและไอ้กร” พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้าผมลงจากรถ ผมเห็นี่หนึ่งและพี่เก่งยืนอยู่ ผมยกมือไหว้พี่ๆเขา

“แล้วพี่อั้มละพี่บู้ไม่ออกมาด้วยเหรอ” ผมถามพี่บู้

“ไม่..ตั้งแต่เรื่องอาร์มพี่ไม่ได้เจออั้มเลย อั้มมันคงโกรธพี่มากเรื่องเรานะ” พี่บู้บอกผม ผมเดินเข้าไปในร้านเหล้า ตกแต่งสไตล์คันทรีผับ ส่วนใหญ่นั่งดื่มกันมากกว่ามีวงดนตรีเผื่อชีวิต ผมเข้าไปนั่งข้างๆพี่บู้

“ดื่มอะไรดี”พี่บู้ถามผม

“ผมขอเบียร์ดีกว่าครับพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ พี่เขาพยักหน้าและเดินไปสั่งเบียร์ โคโรน่ามาให้ผม ผมเองก็ไม่เจอพี่บู้เลย  ก่อนหน้านี้ผมหลบพี่เขาตลอดเลยผมยอมรับว่ากลัวพี่ปิ่นแต่พอผมไปไหนมาไหนกับพี่ดรีมบ่อยพี่ปิ่นเขาเลยไม่อะไรกับผมแล้ว

“น้องอาร์มสบายดีไหม ไอ้ดรีมดูแลเราดีไหม “พี่บู้ถามผม ผมก็มองพี่บู้

“พี่ดรีมเขาดูแลผมดีครับพี่บู้ ..พี่บู้ละครับสบายดีไหม พี่ปิ่นคงท้องโตแล้วไม่นานก็คลอดแล้ว” ผมถามพี่บู้ ผมพูดถึงพี่ปิ่นกับพี่บู้

“เห้ย! ไอ้บู้เดี๋ยวกรูมาวะ สาวโต๊ะนั้นเขายกแก้วเชื้อเชิญวะ” พี่หนึ่งบอกพี่บู้ ผมก็ได้แต่มอง นี้มีเมียแล้วนะลูกหนึ่งด้วย

“มันเป็นเรื่องปกติ พวกมันแค่ไปนั่งคุยไม่เอาไปจริงจังหรอก และสาวๆในผับนี้ก็ไม่มีใครจริงจังกับใครหรอกน้อยคนหนัก” พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้า ผมใช้ชีวิตเมืองนอกมาผมพอจะรู้ตรงนี้ดี

“พี่กับปิ่น ไม่เคยมีอะไรกัน แต่ใครจะเชื่อพี่ละ เพราะว่าพี่แต่งงานกับเขาไปแล้ว “พี่บู้พูดขึ้นผมหันมามองพี่บู้

“พี่แต่งเพราะว่าพ่อแม่อยากให้พี่มีครอบครัวที่ปกติเหมือนคนอื่นๆเขา แต่มันคือการทำให้เหมือนตายทั้งเป็น “พี่บู้ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือพี่บู้เขา

“แต่พี่ปิ่นเขาก็ดีกับพี่รักพี่ไม่ใช่เหรอครับ พี่ลองเปิดใจกับพี่ปิ่นดูซิครับ” ผมบอกพี่บู้

“คนไม่รัก ทำยังไงก็ไม่รักอาร์ม แต่คนที่เรารักเขายังไม่รักเลย ความรักมันเข้าใจยากนะว่าไหม  ถ้าไม่รักทำยังไงเขาก็ไม่มารักเรา “ พี่บู้พูดแต่อันหลังนึ้คงหมายถึงผมล้วนๆเลย

“แล้วทำไมวันนี้ถึงได้ออกมาคนเดียวละครับ ไอ้ดรีมละ “ พี่บู้ถามผม ผมก็ยิ้มแหยๆ

“ผมให้พี่ดรีมกลับไปพักนะครับเพราะว่า พรุ่งนี้มีขึ้นเวรแต่เช้า ผมเลยไม่ได้ชวนออกมา ที่จริงผมไม่ตั้งใจหรอกครับแค่ขับรถเล่นและผ่านมาเท่านั้นเอง “ผมบอกพี่บู้ พี่บู้เอามือเท้าค้างมองผม

“พี่บู้ทำไมมองอาร์มแบบนั้นละ” ผมถามแอบเขินเหมือนกัน

“รู้ไหมพี่มองอาร์มแบบนี้มาตั้งแต่อาร์มเรียนมัธยมแล้ว มองกี่ครั้งก็ยังน่ารักแหมือนเดิม” พี่บู้บอกผม ผมนั่งดื่มคุยนั้นคุยนี้เรื่องทีไปเรียนไปฝึก แน่นอนพี่บู้ผ่านการฝึกพวกนี้มาแล้วมันเลยทำให้ผมสองคนคุยกันได้ถูกคอ ผมนั่งคุยกันไปได้สักพัก ผมว่าผมจะกลับดีกว่า

“พี่บู้ อาร์มต้องกลับแล้วพรุ่งนี้มีงานต้องทำ เบื่อมากงานเอกสารเมื่อไหร่พี่อ้นจะให้อาร์มออกไปลุยแบบพวกพี่บ้างก็ไม่รู้” ผมบอกพี่บู้ผมแอบบ่นพี่อ้นนิดหน่อย

“พี่อ้นเขาเป็นห่วงอาร์มนะซิ ทำงานเอกสารนะดีแล้วสบายดีไม่ต้องออกไปตากแดดตากลมและเจอกับความเสี่ยง เสี่ยงจะไม่ได้กลับบ้าน”พี่บู้บอกผม ผมเข้าใจเพราะว่าหลายครอบครัวที่ต้อสูญเสียคนในครอบครัวไป มันอันตรายจริงๆ ผมลุกขึ้นแต่จังหวะมีคนเดินมาชนผม มันทำให้ผมเซ แน่นอนพี่บู้รีบเข้ามารับผมไว้ ร่างผมกระแทกที่อกพี่บู้

“อาร์ม” เสียงคนเรียกผม ผมเงยหน้าขึ้นมามองไปด้านข้างพี่บู้ พี่อั้มกับพี่โอม ผมรีบดันพี่บู้ออกก่อน

“มรึงมากินเหล้าเหรอ” พี่อั้มถามผม พี่อั้มมองพี่บู้คงคิดว่าพี่บู้ไปชวนผมมา

“อั้ม....อาร์มแค่กินเบียร์ไปขวดเดียว อาร์มเขาจะกลับแล้ว” พี่บู้บอกพี่อั้ม พี่อั้มมองผมกับพี่บู้สลับกัน

“พี่เห็นรถเรานะ เลยให้ไอ้โอมมันจอดรถดู” พี่อั้มพูด มองหน้าพี่บู้

“งั้นกลับเลยดิอาร์ม”พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกมากับพี่อั้ม

“อั้ม” พี่บู้เรียกพี่อั้ม

“คุยธุระด้วยหน่อยได้ไหม “พี่บู้บอกพี่อั้ม พี่อั้มมองผมและพยักหน้าพี่บู้กับพี่อั้มเดินไปคุยอีกทาง ส่วนพี่โอมนะดึงแขนผมออกเพราะว่าคนค้อนข้างเยอะแล้วตอนนี้ 

“มาทำอะไรกับไอ้พี่บู้อีกวะอาร์ม เดี๋ยวเมียพี่บู้มันก็มาแหกอกมรึงอีกหรอก “ พี่โอมถามผม

“พี่โอม อาร์มแค่ไม่รู้จะไปไหน เลยมาจอดรถตรงหน้าผับและพี่บู้ก็มาเคาะกระจกเรียกอาร์มและก็ชวนเข้าไปนั่งคุยกัน คนในผับก็เยอะแยะ อาร์มไม่ได้ทำอะไรนะพี่โอม”ผมพูดกับพี่ชายแม้จะห่างกันแค่ปีเดียวก็ตาม ผมยืนรอพี่อั้มออกมากับพี่บู้ หลังตากคุยกันเสร็จ

“ เออ พรุ่งนี้เจอกันแล้วกัน กรูคงต้องเข้าไปแทน คนใหม่นั้นก่อนที่เขาจะส่งคนอื่นเขามาแทน “พี่อั้มพูดแสดงว่าพี่อั้มจะไปลุยงานกับพี่บู้อีก ผมรู้มาว่าคนที่มาเป็นหัวหน้าหน่วยแทนพี่อั้มเขาถูกยิงและยังหาคนใหม่ไมได้ส่งสัยเขาขอร้องให้พี่อั้มไปแทนแน่ๆ พี่บู้พยักหน้า  พี่อื้มเดินมาที่รถ

“อาร์มไปรถพี่ ไอ้โอมขับรถอาร์มไป “ พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าผมเข้าไปนั่งหน้ารถ พี่อั้มก็ออกรถทันที

“ไอ้บู้มันบอกพี่ว่า ..มันเริ่มระแคระคายเรื่องปิ่นกับมันแล้ว มันต้องการตรวจดีเอ็นเอ แต่ปิ่นไม่ยอมรับ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าแค่นั้น

“มรึงจะกลับไปคบมันไหม” พี่อั้มถามผม

“เออ..อาร์ม..ยังไม่อยากมีใครอะพี่อั้มและแค่ปิ่นมาตามด่าตามว่าผมแค่นี้มันแย่พออยู่แล้วอาร์มไม่อยากเอาปัญหาอะไรมาใส่หัวตอนนี้อีกแค่นี้ก็เยอะพอแล้วพี่อั้ม” ผมบอกพี่อั้ม

“ไอ้ดรีมละ มรึงกับไอ้ดรีมละ ตกลงมรึงกับไอ้ดรีมเป็นแฟนกันหรือเปล่าวะ” พี่อั้มถามผม

“เปล่านี้ “ผมบอกพี่อั้ม ผมไม่กล้าสบตาพี่อั้ม

“ไอ้ดรีมมันฝันหวานคนเดียวเหรอวะ” พี่อั้มถามผม ผมไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ผมคงไปบอกว่าเป็นแฟนกันไมได้แล้วแหละ ถ้าบอกไป มีหวังวรินทร์คงเอาคลิปนั้นมาเล่นงานผมแน่

“ที่จริงไอ้ดรีมมันดีกับมรึงมากนะอาร์มทำไมมรึงปิดกั้นวะ เจอคนดีดีอย่างไอ้ดรีมแล้วมรึงไม่เอาจะไปเอาใครวะ”พี่อั้มถามผม ผมหันไปมองนอกใครบ้างจะไม่อยากได้คนดีดี พี่ดรีมนะดีมากมากแต่ผมซิ ไม่ดีพอและเพลอจะทำให้พี่ดรีมซวยไปด้วยอีกแต่ที่แน่ๆครอบครัวผมที่ไม่เคยมีเรื่องไม่ดีแบบนี้ ผมอยากทำให้ครอบครัวผมต้องมัวหมองไปด้วย เพราะความซวยของผมเอง

“ถึงแล้วอาร์ม ...”พี่อั้มบอกผม พี่โอมเอารถเข้าจอดให้ผมเรียบร้อย

“เข้านอนได้แล้ว เมื่อไหร่จะไปนอนบ้านซะทีวะอาร์ม”พี่โอมถามผม

“เร็วๆนี้แหละ เริ่มเบื่อนอนคนเดียวแล้ว” ผมบอกพี่โอม พี่โอมแตะหัวผมก่อนจะเดินไปขึ้นรถพี่อั้มและขับออกไป ผมเดินมาที่ประตูบ้านผม ผมเปิดไฟ ผมก็พบว่ามีกระดาษโน๊ตแปะไว้

“โทรหาพี่ด่วน ...เราต้องคุยกัน ..พี่ดรีม” พี่ดรีมทิ้งกระดาษโน๊ตดูจากลายมือคงโกรธผมมากเลยเรื่องวันนี้ ผมเข้าไปในบ้านผมก็เปิดมือถือ มีเป็นสิบๆ สายเลยที่โทรหาผม และมีข้อความมากมายจากพี่ดรีม ผมทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา ถอนหายใจออกมา พี่อั้มถามผมว่า มีคนดีดีอย่างพี่ดรีมแล้วทำไมผมไม่เอา ผมจะไปเอาใคร ถามกลับกันว่าใครจะเอาผมดีกว่าถ้าเขารู้ว่าผมผ่านอะไรมาผมถูกขมขืนมา น้ำตาผมไหลริน  แถมพวกมันยังถ่ายคลิปผมอีก  ผมเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเปลียนชุดนอนและผมก็เปิดลิ้นชัก ผมหยิบกล่องยานอนหลับที่ผมซ้อนไว้ พี่ดรีมไม่ได้ค้นลิ้นชักในห้องนอนผม ผมหยิบออกมาใส่ปากและกระดกน้ำดื่ม ผมคงต้องใช้มันอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้ละอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 12-11-2015 16:53:22
สงสารพี่ดรีมอ่ะ :mew2:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้ละอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-11-2015 18:24:39
 :mew2: อาร์มทำแบบนี้ไม่ถูกมีอะไรควรพูดกับพี่ดรีมตรง ๆ เป็นแฟนกันแล้ว
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้ละอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 13-11-2015 12:11:43
สงสารพี่ดรีม...สงสารอาร์ม .....แต่อยากจะ   :z6:   นายวรินทร์   :m31: เป็นตัวร้ายที่เลวที่สุดที่อ่านมาเลยในแต่ละภาค
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมคงต้องลวงคองูเห่าครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-11-2015 12:30:22
พี่ดรีม VS น้องอาร์ม สงสัยต้องยอมลงไปล้วงคองูเห่าเพื่อเอาความลับของอาร์ม
  วันนี้ผมเข้าสายได้ ผมเลยจึงรีบบึ่งรถออกจากบ้านไปหาน้องอาร์มที่ทำงานเพราะว่าอาร์มไม่โทรกลับหาผมเลย เมื่อวานปิดมือถือตลอดเลยแถมยังส่งหมอวรินทร์ไปหาผมด้วย นี้มันอะไรกันอาร์มเล่นอะไรของอาร์ม ระหว่างที่ผมเดินจะขึ้นห้องที่อาร์มทำงาน

“เมื่อวานฉันเห็นพี่บู้พาน้องอาร์มไปนั่งจิ๊บเบียร์ด้วยแก ดูสวีทกันรักเชียว ฉันก็ไปกับสามีฉันซิ ไปนั่งจิ๊บเบียร์ กลับมาจะได้...เร้าร้อนบ้างอะไรบ้าง ..” ผมได้ยินเจ้าหน้าที่ผู้หญิงเขาคุยกัน เมื่อวานไม่ไปกับผมแต่ไปกับไอ้บู้อีก ไอ้ผมรีบเดินเร็วกว่าเดิมอีก

“ก๊อกๆ”ผมเดินเข้าไปเคาะประตูเสียงค้อนข้างดัง

“เชิญครับ” เสียงอาร์ม ผมเปิดประตูเข้าไป อาร์มเงยหน้ามองผม สายตาเขาไม่สะทกสะท้านอะไรเลยจริงๆ

“อาร์ม ..เมื่อวานไม่อยากไปทำไมไม่บอกกับพี่ตรงๆละครับ พี่รับได้ ไม่ใช่ส่งใครไปแทน ..”ผมพูดเรื่องเมื่อวานทันที อาร์มวางปากกาลง

“อาร์มไม่ได้ส่งเขาไป อาร์มชวนเขาไปด้วยเขาเป็นเพื่อนอาร์ม และพอดีอาร์มรู้สึกไม่คอยดีเลย”อาร์มบอกผม

“เลยไปกินเบียร์กับไอ้บู้มัน ..ตกลงอาร์มชอบแบบนั้นใช่ไหม ...ชอบแบบที่มีเมียหลวงเขามาคอยราวีใช่ไหม “ ผมถามอาร์ม อาร์มลุกขึ้น อาร์มมองหน้าผม

“พี่บู้เขามีเหตุผลของเขา..และอาร์มก็มีเหตุผลของอาร์ม ที่พี่ดรีมไม่เข้าใจแต่อย่าเข้าใจเลย มันไม่มีประโยชน์ “อาร์มบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นคราวหน้าบอกกับพี่ตรงๆ ดีกว่า ...พี่จะได้รู้ว่าพี่ไม่ควรไปงมงายกับสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น พี่แค่บ้าไปคนเดียว “ผมพูดและวางกล่องกำมะหยีลงตรงหน้าอาร์ม มันคือแหวนที่ผมตั้งใจจะให้อาร์ม ผมเดินออกจากห้องทันที
*******************************************************************************************************************************
   อาร์ม  ผมนั่งทำงานแต่หัวผมคิดไปต่างๆนานา ผมเริ่มฟุ้งซ้านขึ้นมาอีกแล้ว ผมไม่อยากทำงานเอกสารอีกแล้ว ผมอยากออกไปลุยงานผมจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรพวกนี้ในหัวผม ผมนั่งไปได้สักพักพี่ดรีมก็มาเคาะประตูห้องผมและแน่นอนเขาเข้าเพื่อพูดสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานแถมพี่ดรีมยังรู้อีกว่าเมื่อวานผมไปดื่มเบียร์กับพี่บู้ พ่อที่พี่ดรีมจะเดินออกไปพี่เขาวางกล่องกำมาหยีสีแดงตรงหน้าผม ผมรู้ดีว่ามันคืออะไร ผมหยิบขึ้นมาเปิดดูหลังจากที่พี่ดรีมไปแล้ว มันคือแหวนกลมเกลี้ยงมีเพชรเม็ดหนึ่งฝังอยู่น้ำตาผมไหลทันที ที่พี่ดรีมบอกผมว่ามีเซอไพรส์คืออันนี้ใช่ไหม


“พี่ดรีม อาร์มเชื่อว่าถ้าพี่ดรีมรู้ว่าสิ่งที่อาร์มกลัวมันคืออะไร พี่ดรีมก็อาจจะไม่อยากแม้แต่สวมสิ่งนี้ให้อาร์ม ..พี่ดรีมควจะเจอคนที่ดีกว่าอาร์ม “ผมพูดกับตัวเอง

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องผมค้อนข้างดังอีกแล้วพี่ดรีมย้อนกลับมาเอาแหวนคืนมั้งผมรีบหันไปหยิบกระดาษทิชชู้เช็ดน้ำตาและเดินไปเปิดประตูเอง ผมก็ต้องตกใจกว่าเจอพี่ดรีมเพราะคนที่มายืนตรงหน้าผมคือ วรินทร์

“มีอะไรรินทร์”ผมถามวรินทร์ วรินทรยืนกอดอกมองผม

“เมื่อวานฉันไปแทน แต่เขาทิ้งฉัน ทิ้งไว้ที่ร้านและเดินออกมาได้ยินพนักงานว่าเขาจ้างพนักงานในร้านมีเซอไพรส์ขอแฟนแต่งงาน แต่จู่ๆเขาก็ยกเลิก พนักงานคิดว่าเป็นฉันเขาหัวเราะฉันกันใหญ่เลย แต่จริงๆแล้วเขาคงจะขอนายแต่งงานละซิท่า” วรินทร์พูด

“เขาไม่ขอแล้ว ดังนั้น นายจะมาโกรธเราไม่ใช่เรื่องเลยนะรินทร์” ผมพูดกับวรินทร์

“ผู้ชายอะไรโง่มาก เรามีอะไรที่สู่นายไม่ได้เราเป็นหมอ เราเรียนเก่ง นายก็แค่ทหารติดยศ ไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลย “วรินทร์พูดกับผม

“เราไม่รู้ไปถามเขาดูเอง เพราะว่าจะให้เราไปบังคับเขาให้ชอบนายฉันก็ทำไม่ได้หรอกนะ ไม่มีใครบังคับใจใครได้นายก็รู้” ผมบอกวรินทร์

“มีซิ ..นายโดนมาแล้วไม่ใช่เหรอ ....บังคับ..”วรินทร์   “พอได้แล้วได้รินทร์ “ ผมตะวาดรินทร์

“วรินทร์ ..ถ้านายอยากจะมีแฟนดีดีสักคนนายต้องทำให้เขาเห็นว่านายดีด้วยตัวนายเอง และเขาคนนั้นจะมองนายเอง “ผมบอกวรินทร์ วรินทร์ทำหน้าไม่แยแส ทำท่าจะเดินออก

“วรินทร์ เราขอคลิปเราคืน” ผมบอกวรินทร์ก่อนที่เขาจะเดินออกไป

“ดูก่อนนะ พอดีไฟส์ในเครื่องมันเยอะ จะลบให้ถ้าเจอนะ” วรินทร์พูด พอดีพี่โอมเดินขึ้นมาหาผมพอดีเลย

“ไอ้อาร์ม”พี่โอม วรินทร์หันไปเจอวรินทร์ยังไม่เคยเจอพี่ชายผมเลย

“เออ?” พี่โอมชี้วรินทร์และหันมามองผมประมาณว่านี้ใครกัน

“ผมชื่อวรินทร์เป็นเพื่อนสนิทของอาร์มนะครับ  พี่ชื่อ?”วรินทร์รีบแนะนำตัวทันที (ผมสะอิดสะเอียนคำพูดที่ว่าเป็นเพื่อนสนิทกับผมมาก ผมหันไปมองทางอื่น)

“ชื่อโอมครับเป็นพี่ชายอาร์ม”พี่โอมแนะนำ พี่โอมนี้ไม่รู้พิษสงวรินทร์ซะแล้ว

“พี่โอม..จะไปดูลูกหรือยังละ เพิ่งคลอดไม่ใช่เหรอ เมียยังนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่เลยนะ”ผมบอกพี่ พี่โอมสะบัดหน้ามาและชี้ตัวเอง

“เมียกรู...คลอดลูก..เมียคนไหนวะ...เวรแล้วไงกรู ”พี่โอม ส่วนวรินทร์ก็มองพี่โอม ว่าจริงเหรอ

“ใช่ ..เมียพี่..คนที่สิบแล้วมั้ง “ผมพูดและพยักหน้าพร้อมขยิบตาด้วย

“อ้อเหรอ ..ชิบหายแล้วกรู ...เมียคลอดที่โรงพยาบาล ต้องรีบไป พี่ไปก่อนนะ เมียจร๊าเมีย!” พี่โอมรีบไปทันที วรินทร์หันมามองผม

“พี่นายมีเมียแล้วเหรอ ..ยี้ “วรินทร์พูดและร้องยี้ออกมาผมคิดในใจนายนั้นแหละที่น่าสอิดสะเอียดมากกว่าผมจะไม่ให้พี่ผมไปตกหลุมพรากคนนี้เด็ดขาด ส่วนพี่ดรีมผมเชื่อว่าเขาไม่ตกง่ายๆแน่ 

“ใช่... เมียนับไม่ถ้วนลูกด้วย มีเมียปุ๊บมีลูกปั๊ป..เขาเรียกขยันปั้มใช่ไหม...นี้ก็คนที่ สิบแล้วนะ ลูกก็สิบพอดี ..เห็นว่ากำลังจะไปหยอดคนใหม่อีก ..พี่เราหล่ออะนะ”ผมบอกวรินทร์ วรินทร์ทำท่าขนลุกขนพอง

“ฉันไปก่อนนะ”วรินทร์พูดและรีบเดินลงไปทันทีเช่นกัน  ผมก็เข้ามานั่งในห้อง ทำไมมีแต่เรื่องปวดหัวทั้งนั้นเลยนะ ผมนั่งได้สักพักประตูห้องผมถูกเปิด พี่โอมนั้นเอง

“เมียกรูนอนโรงพยาบาลไหนวะ ห้องอะไรอะ แล้วลูกกรูผู้หญิงผู้ชาย กรูต้องซื้ออะไรไปไหมวะ..กรูยังไม่เคย!!!”พี่โอมผมก็มองพี่โอม นี้แกล้งจริงหรือว่าอินจริงๆเนี๊ยะ

“ไม่ได้นอน” ผมบอก  “อ้าวเห้ยคลอดลูกนะไม่ได้ผ่าฝีที่ก้น..จะได้ไปแล้วก็กลับไปนอนพักที่บ้าน” พี่โอมพูด

“ ไม่ต้องซื้ออะไรด้วย”ผมบอก  “ อ้าวเวรแล้ว..แล้วลูกกรูจะใช้อะไรละวะ” พี่โอม

“ และก็ไม่รู้ว่าลูกผู้หญิงหรือผู้ชาย” ผมบอกพี่โอม

  “เห้ย..ลูกกรูไม่มีเพศเหรอวะ..เลยไม่รู้เพศไหน หรือว่าเขาให้เลือกเพศได้ตอนหลังวะ..สมัยนี้ใครเขาก็ทำกันมันอย่างนั้นจะผ่าตัดแปลกเพศกันทำไม..” พี่โอมพูด ตลกไปไหมเนี๊ยะพี่ชายผม

“เพราะว่า... พี่ไม่มีเมีย..ดังนั้นก็ไม่มีลูก!” ผมพูดพี่โอมก็ทำท่าคิดแต่พอผมบอกไม่มีเมียพี่โอมยื่นกอดอก

“อ้อ ค่อยยังชั่วหน่อยสาดเอ้ย กรูนึกว่าชีวิตกรูจบแล้ว ไปทำใครท้องตอนไหนวะ ใส่ถุงตลอด นี้แม้แต่สวมชุดทหารมากรูยังมีถุงในกระเป๋ากางเกงเลยนะมรึง .แถมกรูยังเข้าประตูหลังทุกรอบ ประตูหน้ากรูก็ไม่เคยนะ มันไปท้องยังไงวะ “พี่โอมพูด ผมแอบมองส่ายหัวทำงานต่อดีกว่า

“งั้นมรึงก็หลอกกรูอะดิอาร์ม หลอกกรูทำไมเนี๊ยะ!” พี่โอมถามผม ผมแลปลิ้นให้ กว่าจะคิดได้ใช้เวลานานมาก

“หลอกเพราะไม่อยากให้ไปเจออะไรที่ยิ่งกว่านรก รู้นะว่าคิดจะแคลมเขานะ..นิสัยคนเจ้าชู้” ผมบอกพี่โอมพี่ชายผม

“น้องเขาอ่อยกรูขนาดนั้น อ่อยมาจัดให้” พี่โอมพูดผมหันไปมองค้อนเลย เพราะนิสัยใครอ่อยมาจัดให้แบบนี้แหละเจอดีกันมาหนักต่อหนักแล้ว

“อย่า ..ถ้าไม่อยากเจออะไรที่น่าสยดสยอง..ไปหาเด็กๆพี่นั้นมีตั้งเยอะ ใช้ไม่หมดอยู่แล้ว”ผมพูดไปคีย์ข้อมูลบันทึกประวัติทหารพลัดใหม่ไปด้วยแอบเหล่พี่ชายตัวเองที่นั่ง งัดมือถือมาแชตคุยกับเด็กอีกแล้ว นี้นะจะจีบหมอด้า


“อาร์มพี่มารับไปกินข้าววะ ว่าแต่ไปกินที่โรงพยาบาลดีไหม” พี่โอมบอกว่ามาชวนผมไปทานข้าวแต่ชวนไปทานที่โรงพยาบาลนี่นะ ไม่มีที่อื่นหรือไง

“ชวนหมอด้าหน่อย ...นะ.นะ .นะ น้องอาร์มของพี่” ผมทำหน้าเซ้งไม่ได้ตั้งใจมาพาน้องไปทานข้าวหรอก

“ก็ได้ ..น้องก็นึกว่าตั้งใจมาชวนน้องไปกินข้าว”ผมบอกพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาและกดเบอร์หาหมอด้า 

“ตั้งใจมาชวน..ทั้งน้องอาร์มและน้องด้า..นี้ยกเลิกนัดกินข้าวกับเด็กๆเลยนะ ..พี่ให้ความสำคัญแค่ไหน ..จ๊วบๆ”พี่โอมพูด ผมปากมุ้ยให้เลยว่าไม่เชื่อ

“ว่าไงอาร์ม” หมอด้ารับสายผม  “หมอด้า เดี๋ยวอาร์จะเข้าไปนะไปทานข้าวเที่ยงกันนะด้า”ผมบอกหมอด้า

“ได้ซิอาร์ม “หมอด้าบอกผม

“เดี๋ยวเจอกันนะ วันนี้มีเจ้ามือ”ผมบอกหมอด้า

“ใครนะ...”หมอด้าถามแบบรู้แน่ๆ  “ พี่โอมสูดหล่อ ใจดี น่ารัก อบอุ่นคนนี้แหละจร๊า “พี่โอมรีบทำเสียงเท่กรอกใส่มือถือผมทันทีเลย

“ฮาๆ “หมอด้าขำใหญ่เลยผมก็ขำเหมือน

“เจอกันนะอาร์ม “หมอด้าบอกผม ผมหยักหน้าว่าโอค  “เยส” พี่โอม

“ก่อนจีบหมอด้าเคลียร์ที่มี่ให้ได้ก่อน “ผมบอกพี่โอม  “พี่กำลังโละอยู่อาร์ม” ผมบอกพี่โอมให้เคลียร์ตัวเองซะก่อร พี่โอมบอกผมนี่ใช้คำว่าโล๊ะเลยเหรอคนอะไรเจ้าชู้ชะมัด ผมละไม่ชอบเลยคนเจ้าชู้ มีแต่พี่ดรีมนะที่ไม่เจ้าชู้ ตั้งแต่ผมไปไหนมาไหนกับพี่ดรีม นะไม่มีเลยสักนิดจริงๆ มีแต่คนมองไม่รุ่นเล็กรุ่นใหญ่มองพี่ดรีม เพราะว่าพี่ดรีมเขาดูอบอุ่นใครก็ชอบ
*************************************************************************************
พี่ดรีม ผมกำลังจะไขกุลแจรถผมเห็นรถน้องวรินทร์ผมรีบหมุดแอบทันที เมื่อวานนี้ฮีตั้งใจมากจะไปสอยผม ผมไม่โง่ที่จะดูไม่รู้ตั้งแต่นาทีแรกที่นางแนะนำตัวแล้ว คนอะไรนะน่ากลัวชะมัด ถึงหมอดรีมจะหมดสิ้นไร้คู่ก็ไม่คู่อยู่เป็นคู่ตุนาหงันนางแน่นอน ผมชำเรืองมอง ดูท่าจะควันออกหูมาซะด้วยรีบเดินฉับๆ ขึ้นไปทางที่ผมลงมา ไปหาอาร์มเหรอ ผมรีบย่องๆตามแบบนักสืบ แอบไปตามมุมตึก บางจุดก็เอาหนังสือพิมพ์ที่เขาวางไว้มาปิดหน้าอ่าน นั้นไงเดินไปเคาะประตูห้องน้องอาร์มแล้ว จะไปใกล้ๆก็ไม่ได้ ไม่มีที่แอบ แต่ผมดูจากสีหน้าน้องอาร์มไม่ใช่เรื่องดีแน่ คุยกันสักพัก ไอ้โอมมาดูสายตาฮีร้อนแรงจ้องจะงาบไอ้โอมอีกคนแต่ทำไมไอ้โอมมันวิ่งลงไป ผมรีบหาที่หมุดแอบลำบากแท้นะเรานี่ ผมออกมอีกที น้องเขาเดินลงไปอย่างเร็ว เลยไม่รู้กันเลยว่าอะไรเอาวะ อยากได้ข้อมูบต้องยอมล้วงคองูเห่าเพราะดูท่าจะพิษสงเยอะเหมือนกัน

“เล่นตัวหนักไม่เอาก็ได้”ผมได้ยินแว้วๆ  ชมผมแน่นอน ถึงไม่เล่นตัวลุกขาดขนาดนี้ ใครจะเอาผมเองยังกล้าๆกลัวๆวะ จะเข้าไปดีไหม ฉีดยามาหรือยังก็ไม่รู้

“อุ้ย พี่หมอดรีม” นั้นหันมาเรียกกรูอีก เอาวะ

“สวัดดีครับ มาหาน้องอาร์มเหรอครับ” ผมทำน้ำเสียงปกติเหมือนเมื่อวานไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ผมพยายามยิ้มให้ปกติเข้าไว้ น้องเขาตีหน้าเศร้าทันที

“แมวหรือหมาตายเหรอครับถึงได้ทำหน้าเศร้าขนาดนี้”ผมถาม น้องเขาสะบัดหน้ามามองผมทันที

“ไม่มีแมวและหมาครับ ผมอยู่คอนโดเขาไม่ให้เลี้ยงครับ “น้องเขาบอกผม


“จริงเหรอครับ!..สงสัยจิ้งจกที่ห้องกระโดดลงมาตายแน่เลยครับ”ผมแอบหยิก น้องเขาหันมามองผม แน่ละเห็นเจ้าของห้องแบบนี้ตายดีกว่า ผมคิดใจใจ

“ตลกนะครับ”น้องเขาพูด

“ล้อเล่นครับ “ผมพูด

“รินทร์มาพูดกับอาร์มให้พี่นะครับ รินบอกว่าพี่เสียใจมากที่ส่งรินทร์ไปแทน รินนทร์มาบอกอาร์มว่ามีคนที่น่ารักแบบพี่นี้ควรจะรักษาเอาไว้นะครับ ไม่ควรทำแบบนี้ อาร์มเขาโกรธรินทร์มากเลยครับพี่ดรีม ไล่รินทร์กลับด้วยครับ” ผมพยักหน้า ผมไม่เชื่อแน่นอนมันไม่ใช่นิสัยอาร์มและบังเอิญ ผมชอบได้ยินผู้ช่วยพยาบาลเม้มอยด์ละครให้ฟังโดยไม่ต้องดูก็เห็นภาพนางร้ายในละคร ช่องไหนส่งน้องเขามาวะเนี๊ยะ แต่นี้ไม่ใช่เหตุผลที่ผมอยากรู้ ผมอยากรู้ว่าเขากับอาร์มมีอะไรต่อกันแน่นอน

“เออ..วันนี้อาร์มคงเหนื่อยงานเอกสารที่นี้เยอะนะครับว่า ไว้อาร์มอารมณ์ดีเขาก็คงไม่ไล่น้อง..วรินทร์แน่นอน นอกจากน้องจะทำให้เขา..ไม่อยากเจอเอง”ผมพูดน้องวรินทร์ยิ้มแต่ตอนท้ายนี้หุบยิ้มแทบไม่ทัน

“น้องวรินทร์ครับพี่ขอโทษเรื่องเมื่อวานที่พี่ทำกับน้องเหมือนกับปั๊ปโปเตโต้” ผมบอกทำหน้างงอีก

“ทิ้งไว้กลางทาง” ผมพูด น้องเขาทำท่าเขินผมอีกนะ “อ้อ..ทิ้งผมไว้ในร้านอาหารนะเหรอครับ”น้องวรินทร์พูดและยิ้มแหยๆ

“ไม่เป็นไรครับ..วรินทร์เข้าใจพี่นะ” น้องเขาพูดพร้อมกับจะคว้ามือผมไปแต่ผมทำท่าเหมือนมีคนโทรหาผม

“แป๊ปครับ ..มีคนโทรจริงๆด้วย “ เบอร์โรงพยาบาล

“สวัสดีครับ ..”ผมรับสาย  “คุณหมอค่ะมีเครสเด็กชักมาค่ะ “เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล  “ผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ครับ “ผมบอกและกดวางสาย

“พี่ต้องรีบไปโรงพยาบาก่อนมีเครสเด็กมีอาการชักมา พี่ต้องรีบไปนะครับ ไว้พี่จะนัดมาทานข้าว เป็นการขอโทษเรื่องเมื่อวาน ส่วนเรื่องอาร์ม พี่เข้าใจเขานะ  พี่ไปก่อนนะครับน้องวรินทร์” ผมพูดและรีบไปที่รถที่จอดรีบขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที  ผมรู้ว่าผมกำลังเล่นอยู่กับอะไรและผมรู้ว่าผมจะป้องกันตัวเองยังไงด้วย ได้ถ้าเล่นแบบนี้กับอาร์มเดี๋ยวเจอผม 

     ผมขับรถและตรงไปที่ห้องฉุกเฉินทันที พบว่ามีเด็กมีไข้สูงและมีอาการชักเกร็งมาผมก็รีบเข้าไปดูอาการ เจ้าหน้าที่ได้ช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้ว คนเป็นพ่อแม่เห็นลูกไม่สบายแบบนี้พากันปวดใจไปตามๆกัน พวกผมถึงได้ดูแลหลานๆผมอย่างใกล้ชิดยอมรับว่าโชคดีที่พวกผมเป็นแพทย์กันเลยรู้มากกว่าผู้ปกครองคนอื่นว่าควรทำอย่างไร 

“ขอบคุณนะค่ะคุณหมอ “ ผู้ปกครองขอบคุณผม  “ตอนนี้น้องปลอดภับแล้วแต่อาจจะมีอาการชักกลับมาอีกต้องระวังเวลาน้องมีไข้ให้มากมากนะครับ เดี๋ยวนอนโรงพยาบาลดูอาการก่อนแล้วกัน กุมารแพทย์ที่อยู่เวรหวอดเขาจะดูแลให้อีกทีนะครับ เดี๋ยวรอคุยกับเจ้าหน้าที่เรื่องสิทธิ์การรักษานะครับ”ผมบอกผู้ครองเด็ก ตอนนี้เกือบเที่ยงแล้ว ผมคงลงตรวจบ่ายเลยดีกว่า

“หมอด้า “ผมเรียกน้องชายผมเดินออกมาจากห้องตรวจคนไข้

“พี่ดรีมเพิ่งมาถึงเหรอ เมื่อวานด้าก็ไม่ได้ถามเลยว่าเป็นยังไงบ้าง ได้ขออาร์มแต่งงานหรือยัง” หมอด้าถามผม คำถามแทงทะลุตัดขั่วหัวใจหมอดรีมมาก

“ไม่อะไม่ได้แม้กระทั่งบอก”ผมบอกหมอด้า ขมวดคิ้วเลยน้องกรู

“ทำไมอะ” หมอด้าถามผม ผมเห็นวรินทร์เดินเข้ามาในโรงพยาบาลแล้ว ผมรีบดึงแขนหมอด้าไปทางหาที่คุยทางอื่นทันที ผมตรงไปห้องที่ด้านั่งอยู่ประจำ เขาคงไม่ตามไป

“มีอะไรพี่ดรีม” หมอด้าถามผม

“เมื่อวานอาร์มไม่ได้ไปกับพี่ แต่มี ..วรินทร์ที่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนอาร์มไปแทน และพี่ก็โมโหอาร์มเลยทิ้งเขาไว้ในร้านอาหารคนเดียว” ผมบอกหมอด้า หมอด้าทำตาโตใส่ผมเลย

“แล้วเขาไม่โกรธพี่เหรอ “หมอด้าถามผม ผมพยักหน้าแน่นอนต้องโกรธอยู่แล้ว

“ทำไมเขาไปแทนละ ไม่น่าจะเป็นไปได้ พี่ทำอะไรให้อาร์มโกรธหรือเปล่า” หมอด้าถามผม

“ไม่ได้ทำเลย อาร์มพฤติกรรมเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่พบเจอ..วรินทร์อะไรนี้ แถมฮีจ้องจะงาบพี่ตลอดเวลาอีกด้วย “ผมบอกหมอด้า

“ด้ายังไม่ได้ถามเพื่อนๆรุ่นเดียวกันเลยว่ามีใครรู้จักวรินทร์ไหม ด้างานเยอะอะพี่ดรีม “หมอาด้าพูด ผมพยักหน้าว่าเข้าใจด้า

“พี่ด้า” ผมสองคนชะงักเพราะว่าไอ้แดนมันเปิดประตูเข้ามา มันเรียกด้าแสดงว่าจงใจมาหาด้า ผมหันไปมองหน้ามัน มันรู้ดีเลยว่าผมมองทำไม

“แดนจะมาถามว่าพี่ด้าจะไปทานข้าวด้วยกันไหม” แดนมันถามขึ้น

“อาร์มจะมาทานกับพี่นะแดน พี่ดรีมละไปทานด้วยกันไหม “หมอด้าถามผม ผมพยักหน้าก็ดีนะ เมื่อเช้าผมก็ใส่อารมณ์กับอาร์มไปเยอะเลย ขอโทษอาร์มสักหน่อยดีกว่า

“แดนละ ไปด้วยกันไหม “ด้าถามแดน แดนมันพยักหน้าว่าไป ผมเดินกลับไปที่ห้องตรวจก่อนไปดูว่ามีเครสไหนที่สำคัญไหมถ้ามีเครสที่จะรอผมจะได้นัดว่าให้เข้าช่วงบ่ายเลย วันนี้ผมอยู่ถึงสองทุ่มเลย คลีนิคเด็กพิเศษอีก
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมคงต้องลวงคองูเห่าครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 13-11-2015 17:35:57
พี่ดรีมสู้ๆ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมคงต้องลวงคองูเห่าครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 13-11-2015 20:32:42
 :m31: มีเพื่อนแบบนี้อย่ามีดีกว่า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม พี่ดรีมคงต้องลวงคองูเห่าครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 14-11-2015 11:15:25
สงสัยพี่ดรีมต้องเป็นหมองูกำจัดนายงูพิษนี้ซะแล้วแหบะงานนี้....  :z6: :z6: นายวรินทร์
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม งูพิษชัดๆเลยน้องวรินทร์อะไรนี้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-11-2015 11:22:47
อาร์ม  ผมมกับพี่โอมมาที่โรงพยาบาล มีห้องอาหารทั่วไปและห้องอาหารหรูสำหรับคนไข้และญาติที่มีเงินเพราะว่าที่นี้รับทั้งคนไข้เบิกได้และคนไข้จ่ายชำระเงินเอง เป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดในจัวหวัดนี้เลยลุงภาเขาบริหารงานดี ผมเดินเข้ามาในตัวโรงพยาบาล

“หมอด้า อาร์มมาถึงแล้ว”ผมส่งข้อความหาหมอด้า

“รอตรงหน้าสตาร์บัคนะ อาร์มจะลงไปเดี๋ยวนี้” อาร์มบอกผม ผมชี้ไปที่ซุ้มกาแฟน พี่โอมและผมเดินไปรอที่ตรงนั้น สักพักหมดด้าก็ลงมาพร้อมกับพี่หมอดรีม ผมยอมรับว่าผมสู้หน้าไม่ติดเลย ลืมบอกหมอด้าไปว่ายังไม่อยากทานข้าวกับพี่ดรีมเลยภาพเมื่อเช้าที่เขาโกรธผมยังติดตาผมอยู่เลย

“พี่โอมสวัสดีครับ” หมอด้าทักทายพี่โอม  “พี่โอมหวัดดีพี่” แดนน้องชายด้า ผมยังจำได้เลยแดนติดด้ามาก ตอนนี้ยังติดอยู่อีกอะ

“พี่ดรีมหวัดดีครับพี่” พี่โอมไหว้พี่ดรีม  พี่ดรีมยิ้มผมยิ้มให้พี่ดรีมพยายามทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

“เราไปทานกันที่ห้องอาหารด้านบนกันเนอะ ด้าโทรจองไว้แล้ว “หมอด้าบอกและพวกผมพากันเดินขึ้นไปพี่โอมนะพี่โอมพอเจอหมอด้าก็ทิ้งน้องเลย ผมเดินอยู่ด้านหลัง พี่ดรีมก็เดินข้างๆผม ผมไม่กล้าทักทายพูดคุยเหมือนเดิมเลย

“อาร์ม”ผมสะดุ้งพี่ดรีมกระซิบเรียกผม

“พี่ขอโทษ..เมื่อเช้าพี่ใส่อารมณ์กับอาร์มมากไป พี่ยอมรับว่าพี่เสียใจและอาร์มคงมีเหตุที่ทำไปแบบนั้น” พี่ดรีมบอกผม ผมหันไปมองพี่ดรีม

“อาร์ม...เออ ..อาร์มขอโทษที่ทำแบบนั้น อาร์มรู้ว่ามันไม่ดีเลย “ผมบอกพี่ดรีม

“พี่คิดว่าอาร์มมีเหตุผล..อาร์มความรักของพี่ไม่ใช่ใครก็ได้นะอาร์ม”พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้าผมเข้าใจ ผมอยากจะบอกว่าคนที่พี่เลือกก็ดันไม่ดีพอให้พี่เลือกซะอีก ผมคิดแล้วหากย้อนเวลาไปได้คงจะดีผมจะแก้ไขมัน แต่มันทำไม่ได้

“พี่ยังดูแลอาร์มเหมือนเดิมนะ” พี่ดรีมบอกผม ผมยิ้ม

“อาร์ม” เสียงแหลมแสบแก้วหูมากดังมาแต่ไกล พร้อมกับวิ่งมา ทำเอาทุกคนหันไปมอง วรินทร์ นั้นเองที่วิ่งมา

“อาร์ม..หมับ” เขาวิ่งมากอดผมซะงั้น ทำเอาทุกคนมองอ้าปากค้างว่าเกิดอะไรขึ้นแม้กระทั้งผมเองก็งง ว่าเขากอดผมทำไม

“เราขอโทษนะ อย่าโกรธเราเลยนะ ที่เราพูดกับอาร์มเมื่อเช้านะ ..” วรินทร์ขอโทษผมที่พูดกับผมเมื่อเช้า

“เราพูดเพราะเราหวังดี ..แต่ถ้ามันทำให้อาร์มโกรธเราขอโทษจริงๆนะ เราเป็นเพื่อนกันนะ “วรินทร์พูด หมอด้ามองผและวรินทร์

“ถ้าเป็นเพื่อนอาร์มต้องรู้จักหมอด้านะซิ” พี่โอมถาม

“นั้นซิ ..”แดนอีกคน วรินทร์มองหมอด้าแบบเหมือนจะจำไม่ได้ แน่นอนห้องหมอด้าเขาห้องคิง ผมก็มองวรินทร์ ว่ายังไงเพราะว่าจริงๆ ผมไม่ได้สนิทอะไรกับเขามากเลย

“เออ ..นานมากแล้วคงจำไม่ได้ ..ด้าคงไม่โกรธรินทร์นะ “ วรินทร์เปลี่ยนไปหาหมอด้า ด้าถอยหลังนิดหนึ่งไม่เข้าใจ

“อืมม..ด้าก็ไม่โกรธนิ ด้าก็จำไม่ได้เหมือนกัน” หมอด้าพูดทำเอาพี่โอมขำวรินทร์ใหญ่เลย

“แล้วนี้จะไปไหนกันเหรอ” วรินทร์ถามพวกผม

“จะไปทานข้าวกันนะครับ แบบ..พี่ๆน้องๆ “ แดนพูดขึ้น

“เออ...หมายถึงไม่ให้คนนอกไปเหรอ” วรินทร์ถามเสียงอ่อยๆ

“ก็ไปได้นะ แต่ด้าจ้องไว้พอดีเลยอะรินทร์ “หมอด้าพูดแบบสุภาพ ผมก็มองวรินทร์ยิ้มๆ เพราะว่าไม่ใช่ผมที่จองโต๊ะนะ

“ไม่เป็นไร รินทร์นะลงไปทานคนเดียวได้ ทานประจำอยู่แล้ว เราไปก่อนนะอาร์ม เพื่อนพวกเราว่าจะมาหานะอาร์ม ถ้าว่างเราโทรนัดกันนะ ..เพื่อนเคนะ” วรินทร์พูดแต่พูดถึงชื่อนี้ผม ผมไม่อยากได้ยินเลยและรินทร์ก็เดินลงไปทันที

“ไปทานข้าวกันเถอะ คนอะไรแปลกดีวะ” พี่โอมพูด

“อาร์ม พี่ว่าวรินทร์อะไรนี้มีอะไรที่แปลกกับอาร์มมากนะ อาร์มพี่เป็นห่วงอาร์มนะ พีไม่ได้อยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องอาร์มแต่ที่พี่อยากรู้เพราะว่า พี่ไม่ยอมให้ใครทำคนที่พี่รัก อาร์มเข้าใจพี่ไหม” พี่ดรีมดึงแขนผมไว้พี่ดรีมบอกผม ผมต้องกลั้นน้ำตาไว้

“อาร์มไม่มีอะไรพี่ดรีม อาร์มโอเคไปทานข้าวเถอะ หิวกันหมดแล้วและอาร์มต้องกลับไปทำงานต่ออีก งานก็เยอะ”ผมพูดเสียงอ่อยๆ เบื่องานเอกสารแย่แล้วเนี๊ยะแถมยังต้องมาเจอปัญหาเก่าๆอีก ตามติดราวกับเจ้ากรรมนายเวรเลย ผมนั่งทานข้าวไปพี่ดรีมก็คอยดูเทคแคร์ผมเหมือนเดิม เพราะพี่ดรีมดีกับผมแบบนี้ไงผมถึงได้รู้สึกว่าผมไม่ดีพอ พอทานอาหารเสร็จผมก็พากันลุกจากโต๊ะ

“พี่โอมกลับเลยเนอะอาร์มยังมีงานเอกสารค้างอยู่เลย”ผมหันไปบอกพี่โอม พี่โอมพยักหน้า

“ด้า..ไว้ถ้างานไม่ยุ่งเข้ามาทานอาหารด้วยอีกนะ”ผมบอกหมอด้า เมื่อก่อนผมสนิทกับหมอด้า หมอด้าเป็นคนน่ารัก

“ไว้ด้ากับพี่ดรีมออกไปทานข้างนอกบ้างดีกว่าเบื่ออาหารในโรงพยาบาลแล้วเหมือนกัน” หมอด้าพูดผมปิดปากขำหมอด้า ผมเดินออกมาด้านนอกว่าจะแยกย้ายกัน พอดีลุงภาเดินมาพอดีเลย

“เดินไปหาที่ห้องทำงานเห็นบอกออกมาทานข้าวกันหมดแล้ว “ลุงภา

“ลุงภาสวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ลุงภา

“ลุงภาสวัดดีครับ ..อาหารในโรงพยาบาลนี้อร่อยถูกหลักอนามัยผมเลยอยากจะขอผูกปิ่นโตจ่ายแบบบุฟเฟ่มาทานทุกวันได้ไหมอะครับลุง” พี่โอมพูดผมหันไปมองอยากจะมาทานกับหมอด้าละซิ

“อาหารอร่อยถูกหลักอนามัยแล้วต้องกินกับหมอด้าของลุงด้วยไหม”ลุงภาถามได้ตรงจุดมาก

“อันนี้ยิ่งดีเลย สุขภาพแข็งและมีแรง” พี่โอมพูด

“พ่ออะ ..” หมอด้า  “ไอ้โอม..” พี่ดรีม

“เดี๋ยวลุงส่งข้อความขออนุญาติพ่อเราก่อนนะ” ลุงภาพูด

“ผมโตแล้วไม่ต้องขอหรอกครับลุง” พี่โอม


“จริงเหรอเตะได้เลยใช่ไหม..ไม่ต้องขอ” ลุงภาพูด   “โธ่ ..ผมก็นึกว่าขออนุญาติให้ผมมาได้ทุกวัน” พี่โอม  แน่นอนมันทำให้พวกผมหัวเราะหัวไคร่กันสนุกสนาม ผมเหลือบไปเห็นวรินทร์ยืนมองอยู่

“ดรีม ดีเทลเดินยาเขามาหาพ่อนะ เขาบอกว่าเราสั่งยาเขาใช้เกินยอด เขาเลยให้ตั๋วเครื่องบินไปพักที่ฟีจี ฟรี สองที่ที่นั่งร่วมโรงแรมให้เรียบร้อย จะไปกับอาร์มไหม พาอาร์มไปเที่ยว” ลุงภาพูดผมหันไปมองเออจะดีเหรอ พี่ดรีมหันมามองผม

“เอาดิพ่อ ขอห้องสวีทนะ เอาแบบมีอ่างน้ำวนในห้องนอนจะดีมาก”ผมสะบัดหน้าไปมอง ผมและพี่โอมดีกว่า

“เพิ่มอีกสองที่ไม่ได้เหรอลุง” พี่โอม 

“มรึงจะไปกับใคร” พี่ดรีม

“ไปกับน้องหมอด้าพี่ไง” พี่โอม พี่ดรีมเลยให้ฟักยูเต็มหน้าไปเลย

“ไปนะอาร์มไปพักผ่อน”พี่ดรีมหันมาบอกผม  “ ไปซิ ลุงถามพ่อเราแล้วแหละ เขาอยากให้อาร์มไปเที่ยวบ้าง “ลุงภาบอกผม ผมพยักหน้าเบาๆ

“งั้นอาร์มกับพี่โอมกลับก่อนนะครับลุง พี่ดรีม ด้าเพราะว่างานเอกสารตั้งเบิกยังไม่ทำเลย” ผมหันไปบอก ลุงภาพยักหน้าแต่พี่โอมยังไม่อยากกลับเลยนะ ตั้งท่าจะจีบอยู่นั้นแหละ ผมก็ต้องจูงลากออกมา

“อยู่ต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้” พี่โอม ทำหน้างอนผมอีกนะ

“อาร์ม เข้าห้องน้ำก่อนวะ “พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้าผมเหลือบมองมือถือผม มีข้อความส่งมาตอนที่ผมกำลังคุยแต่ผมเพิ่งจะเปิดอ่าน

“ดูมีความสุขกันน่าดูเลย...เราชักจะอิจฉาลแล้วนะอาร์ม..ทำไมคนสกปรกอย่างนายต้องมีความสุขแบบนี้” ผมรู้เลยว่าใคร ผมกำลังจะเก็บมือถือ

“มีความสุขดีเนอะ...ฉันอยากจะมีความสุขบ้างอะ..เริ่มอยากจะเป็นแฟนพี่ดรีมอย่างจริงจังแล้วซิ” วรินทร์บอกผม

“ก็ไปขอเขาซิ มาบอกเราทำไมรินทร์” ผมพูดและหันหน้าจะไปทางอื่น

“หมับ” รินทร์จับข้อมือผม  “หยุดนะ ...ฉันไม่เข้าใจว่าแกมีดีอะไรหนักหนาถึงมีแต่คนรักแกฮะอาร์ม ...ฉันชักอยาจะรู้แล้วซิถ้าคนที่เขารักแกเขาได้เห็นคลิปที่พวกไอ้เค..มันบันทึกไว้พวกนี้ยังอยากจะรักแกไหม ฉันคิดว่าฉันจะโพสไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้เลย”วรินทร์พูดผมรีบสะบัดมืออก

“อยากทำอะไรก็ทำ...ถ้าทำไปแล้วชีวิตนายดีขึ้นก็ทำหรือว่าทำแล้วมีคนรักนายขึ้นก็เชิญ “ผมพูดและพยายามจะเดินออกไปรอพี่โอมแล้วไปรอข้างหน้าดีกว่า แต่วรินทร์ดึงรั้งผมไว้

“อาร์ม” หมอด้าเดินตามผมมาพอดีและหมอด้าเรียกผม

“ปึก” วรินทร์เขาเข้ามาหาผมเขาจับเข่าผมกระแทกท้องเขาเอง เหมือนว่าผมตีเข่าใส่เขาประมาณนั้น และวรินทร์ก็ทรุดลงไปตัวงอกับพื้น ผมก็มองด้วยอาการตกใจผมไม่ได้ทำอะไรเขานะ

“โอ้ยย “ วรินทร์รอ้งคนที่เดินผ่านมาก็มองด้วยอาการตกใจ และตามมาด้วยพยายาล

“ว้าย! คุณหมอถูกทำร้าย” เขาร้องออกมาทำให้คนหันมามองผมกันหมดพี่โอมออกมาจากห้องน้ำก็ยืนงง  พี่ดรีมวิ่งตามมาด้วยเพราะว่าผู้คนเริ่มมองผม ผมส่ายหัวผมไม่ได้ทำเขา

“มรึงทำอะไรเขานะอาร์ม” พี่โอมถามผม

“อาร์มไม่ได้ทำพี่โอม..”ผมพูดและมองวรินทร์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะทำแบบนี้

“ทำไมต้องตีเข่าใส่เราด้วยละอาร์ม “ วรินทร์พูดเสี่ยงเหมือนเจ็บมาก พี่ดรีมเดินมาและย่อตัวลง

“ใครทำอะไรรินทร์”พี่ดรีมถามวรินทร์

“อาร์มนะครับ..ผมแค่ถามว่าได้คุยกับพี่ดรีมหรือยัง เพราะว่าพี่ดรีมเสียใจมากนะเขาก็ต่อว่าผมว่าผมยุ่งเรื่องขอบเขาและอาร์มก็ตีเข่าใส่ผมครับพี่ดรีม” วรินทร์พูดโกหกชัดชัดเลย

“เกิดอะไรขึ้น”ลุงภาเดินมาด้วยลุงภามองวรินทร์ที่นั่งตัวงอเขาแสดงได้สมจริงๆมาก พี่โอมเดินมาจับแขนผม หมด้าด้วย

“เราเชื่อว่าอาร์ไม่ได้ทำ” หมอด้ากระซิบกับผม

“น้องเขาบอกว่าโดนอาร์มตีเข่า” พี่ดรีมหันไปบอกลุงภา ลุงภามองผม

“พาน้องเขาไปห้องพยาบาลไปดรีม” ลุงภาบอกพี่ดรีม พี่ดรีมเลยพยุงวรินทร์ไป


“โอ้ย พี่ดรีมครับผมเดินไม่ไหวอะครับ” วรินทร์พูด

“พี่ก็คงอุ้มน้องไม่ไหวครับ พี่พูดตรงๆ งั้นเออ ...เรียกรถเข็นตรงนั้นมาให้หน่อยครับ” พี่ดรีมเรียกเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่เข็นรถมาทันทีและพี่ดรีมก็พยักหน้าให้วรินทร์ขึ้นไปและเจ้าหน้าที่เข็นไปทันที พี่ดรีมยังหันมามองผม เหมือนพี่ดรีมอยากจะพูดอะไร

“ดรีมไปดูน้องคนนั้นไป...ทางนี้พ่อจัดการเอง “ลุงภาบอกพี่ดรีม พี่ดรีมเลยพยักหน้าและเดินตามไปทันที

“พี่โอม..อาร์มไม่ได้ทำอะไรเขาเลย ..อาร์มแค่จะเดินออกไปรอพี่ข้างนอก”ผมบอกพี่โอม

“ลุงเชื่อ..ลุงเห็นอาร์มมาตั้งแต่เกิดนะลุงรู้จักหลานๆลุงดี.....แต่เขาทำไปเพื่ออะไร..ลุงไม่รู้ ..เราอย่าไปคิดอะไรมากเลย...ไฟนะมันร้อนถ้าเขาอยากจะเล่นกับไฟก็ปล่อยเขาไปเพราะไฟมันจะเผาไหม้ใจเขาเอง” ลุงภาพูดหมอด้ากอดผม

“ด้าเชื่อนะว่ายายวรินทร์อะไรนี้ต้องอิจฉาอาร์มมากๆแน่ๆ “ หมอด้าพูด

“พาอาร์มกลับก่อนเถอะพี่โอม ..ยืนอึ่งอยู่ได้” หมอด้าบอกพี่โอม

“อึ้งดิ..มรึงเล่นตีเข่าคุณหมอเขาเลยอึ้งไหมละ..น้องกรู” พี่โอมพูดผมหันไปจะฟันศอกให้ว่าผมตีเขาเข่าผมไม่ได้ทำสักหน่อย ผมเดินออกมาพร้อมพี่โอม ผมไม่รู้ว่าพี่ดรีมจะเชื่ออย่างที่วรินทร์พูดไหมนะ 
**********************************************************************************************************************************
พี่ดรีม  ผมมายืนดูน้องวรินทร์ตอนนี้แพท GP ที่แผนกฉุกเฉินตรวจดูอาการอะไรมันจะเจ็บเว้อแบบนั้นวะ ม้ามแตกหรือไง ถ้าม้ามแตกคงไม่มีสภาพแบบนี้หรอก ผมส่ายหัวเลย

“พี่ดรีม”ผมกำลังจะหันหลังออกน้องเขาเรียกผมไว้ ผมหันมามอง

“พี่จะกลับไปทำงานต่อ พี่มีเครสครับคนไข้คลีนิคพิเศษรอพี่อยู่” ผมบอกวรินทร์

“รินทร์รอก็ได้ครับ ..รินทร์เจ็บไปหมดทั่วทั้งท้องเลย พี่ดรีมขับรถไปส่งรินทร์หน่อยได้ไหมครับ” วรินทร์บอกผม

“พี่ไม่รู้ว่าพี่จะเสร็จกี่โมงน้องรินทร์กลับบ้านไปพักดีกว่าครับอย่ารอพี่เลยและไม่แน่พี่จะค้างที่นี้ด้วยถ้าพี่เหนื่อย” ผมบอกวรินทร์

“ดีเลยรินทร์ค้าง..”วรินทร์จะพูดว่าค้างที่นี้กับผม ผมเลิกคิ้วมองว่าค้างกับผมทำไม

“ดรีม..กรูได้ยินเขาเม้ามอยกันว่าคุณหมอที่นี้ถูกทหารตีเข่าเหรอวะ ใครวะ” ไอ้พจน์ ไอ้เอกพจน์ของผมมันเดินลงมาแล้วลงเวรแล้วซิท่ามากับแฟนสาวน้องเขาเป็นแพทย์รุ่นร้องสามปี น้องเขายกมือไหว้ผม

“สวัสดีค่ะพี่ดรีม” น้องเขาชื่อกอหญ้า น่ารักเชียวน้องหมอกอหญ้า ผมหันไปมองรินทร์ที่ลุกพร้วดมองกอหญ้าที่ส่งยิ้มหวานให้ผม เขามองกอหญ้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา น้องกอหญ้าเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ

“นั้นไงนอนอยู่นั้น”ผมบอกไอ้เอกพจน์  มันก็สะบัดหน้าไปมองน้องวรินทร์ที่นั่งจ่องน้องกอหญ้าอยู่

“งั้นกรูกลับก่อนนะ ดีใจได้ลงเวรเร็ว” ไอ้เอกพจน์เพื่อนผมพูดมันทำให้ผมปิ้ง

“เอกพจน์ฝากเอาน้องวรินทร์ไปส่งพี่พักน้องเขาหน่อยดิวะเขาเจ็บหนักขับรถเองไม่ได้” ผมบอกวรินทร์

“ไม่ดีกว่า”วรินทร์รีบปฏิเสธผมหันไปมอง

“หายแล้วเหรอครับ..หายเร็วแบบนี้เจ็บไม่จริงๆเหรอครับ” ผมหันมายืนกอดอกมองวรินทร์ วรินทร์ทำหน้าเจื่อนไปทันที เอกพจน์และแฟนมองหน้าผมสลับไปมากับวรินทร์

“โอ้ยย..โอ้ยยยย” นั้นร้องดังกว่าเดิมอีก

“งั้นไปกับเพื่อนพี่ให้เขาไปส่งนะครับคุณวรินทร์” ผมพูดผมว่าเขาแกล้งทำให้ทุกคนเข้าใจอาร์มผิดแน่ๆนอน

“กรูกลับไปทำงานวะ คนไข้คลินิกพิเศษรออยู่”ผมบอกไอ้เอกพจน์ผมรีบเดินออกไม่หันกลับไปมองวรินทร์เลย ทำไมเขาต้องหาเรื่องกับอาร์ม ผมไม่เข้าใจเลยทำไมอาร์มมีอะไรไม่บอกผมปิดบังไว้ทำไม แล้วผมจะหาทางช่วยได้ยังไงละ ผมต้องกลับมาทำหน้าที่แพทย์คลีนิคพิเศษทั้งที่ในหัวผมยังคงวุ่นวายกับเรื่องของอาร์ม มันเป็นคำถามว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่อาร์มหายไป? และน้องที่ชื่อวรินทร์นี้มีอะไรกับอาร์มเหมือนเขากำลังต่อรองอะไรกับอาร์ม? 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม งูพิษชัดๆเลยน้องวรินทร์อะไรนี้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-11-2015 11:45:00
 :z6: ขอบทเรียนแรงๆสำหรับวรินทร์หน่อยเถอะ คนแบบนี้น่าอัด
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม งูพิษชัดๆเลยน้องวรินทร์อะไรนี้
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 14-11-2015 14:40:38
ยายวรินทร์  :katai1:  เพราะแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอา..หัวดีซะเปล่าแต่เอามาใช้ทางที่ผิดๆทั้งนั้น... :z3:
ใครก็ได้มาเก็ยยายนี้ไปทิ้งที่เถอะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์ม งูพิษชัดๆเลยน้องวรินทร์อะไรนี้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 14-11-2015 14:59:00
 :katai1: :katai1:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ สับสนในใจหรือแค่เพลอไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-11-2015 18:15:00
พี่อั้มVSพี่บู้ สับสนในใจหรือว่าแค่เพลอไป
    ผมกำลังจะเตรียมตัวเข้าไปที่ฐาน ผมชอบนะจะได้หนีความวุ่นวายจากปิ่น ผมไม่รู้ว่าว่าชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้กับเธอหรือเปล่า ท้องปิ่นก็โตขึ้นทุกวันตอนนี้เข้าไปได้สี่เดือนกว่าแล้ว ผมเชื่อว่าผมไม่ได้มีอะไรกับปิ่นแน่นอนแต่เธอท้องได้ยังไง ผมว่ามันต้องมีที่มาและทีไปแค่ผมไม่มีพยานและหลักฐานเท่านั้นเองและยิ่งเธอกับผมแต่งงานกันแบบนี้ใครก็คิดว่าลูกผม

“กร มรึงเข้าไปด้านในหรือยังวะ” ผมโทรหาไอ้กร

“อยู่ข้างในแล้ววะ” ไอ้กรมันบอกผม เมียมันก็ท้องได้หกเดือนกว่าแล้ว

“งั้นเจอกันวะ”ผมบอกไอ้กร ผมเดินผ่านรถของอั้ม อั้มเข้ามาทำหน้าที่หัวหน่วยผมจริงๆด้วย ถามว่าผมคิดถึงอั้มมันไหมตอบได้ว่าคิดถึงคนเคยลุยงานกันเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันมองตาก็รู้ใจเลยแต่ตั้งแต่ปิ่นไปอารวาดกับอาร์มพี่อ้นคงสั่งให้อั้มไปดูแลงานด้านอื่นแทน ตั้งแต่นั้นมาชีวิตผมเหมือนขาดอะไรไปเลยก็ไม่รู้

“นี้มรึงจะจ่ายกรูไหม...มรึงผลัดพวกกรูมาหลายครั้งแล้วนะ เจ้เขาให้มาทวงวันนี้ไม่ได้มรึงเจ็บ หรือไม่ก็เรื่องนี้ถึงหัวหน้ามรึงแน่” ผมกำลังเดินผ่านผมได้ยินเสียงการข่มขู่ พี่ณรงค์นี้พี่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผม ดูแล้วท่าจะไม่ค่อยดี

“พี่ณรงค์” ผมเดินเข้ามา ชายฉกรรจ์ที่มายืนสองคนหันมามองผม

“มีอะไรหรือเปล่าพี่”ผมถามพี่ณรงค์ตาผมยังมองคนที่มายืนอยุ่ตรงหน้าพี่ณรงค์เขา

“เออ ไม่มีอะไรนะบู้” พี่ณรงค์บอกผม

“มันติดเงินเจ้เกียงเจ้าแม่เงินกู้อะมรึงรู้จักไหมวะ มันยืมเงินเจ้ไป ห้าหมื่นจนป่านนี้มันยังไม่ใช้คืนเจ้เลย กรูว่าไปหาหัวหน้าหน่วยมันดีกว่า”ชายฉกรรจ์สองคนนี้มาทวงเงินเหรอพี่ณรงค์ทำไมถึงได้ไปกู้เงินพวกนี้มานะ

“ทั้งหมดเท่าไหร่” ผมถามชายฉกรรจ์สองคน เขาหันมามองหน้าผม

“ต้นห้าหมื่นดอกเบียดีนะที่มันจ่ายแต่ดอกมาตลอดแต่เจ้อยากได้เงินคืนว่า รวมแล้วเจ็ดหมืนบาทชายฉกรรจ์สองคนบอกผมเจ็ดหมื่นบาท

“พี่ไปกู้เขามาจริงๆเหรอพี่ณรงค์ “ผมหันมาถามพี่ณรงค์ พี่ณรงค์หันมาพยักหน้าว่าใช่

“เอาอย่างนี้ กรูจะจ่ายให้แต่ขอเวลากรูออกมาจากไปทำงานก่อน กรูไม่เบี้ยวเพราะว่ากรูเป็นลูกพี่ลูกน้องพี่เขาและพวกมรึงห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกนายพี่เขา ไม่อย่างนั้นแม้แต่สตางค์เดียวมรึงก็ไม่ได้คืน..เพลอๆจะได้อย่างอื่นแถมไปด้วยกรูหมวดบู้ มรึงรู้จักไหม?” ผมบอกพวกมัน พวกมันมองหน้ากันแน่นอนคนที่นี้รู้จักทหารกล้าตายผ่านมาไม่รู้กี่สนามรบ

“ก็ได้ห้ามเบี้ยวนะ “มันพูดและเดินอกไปทันที ผมยืนมองพี่ณรงค์

“พี่เอาเงินไปทำอะไรตั้งห้าหมื่นพี่ณรงค์...ลูกเมียก็ไม่มี ภาระอะไรพี่ก็ไม่มี”ผมถามพี่ณรงค์ทันที

“คือพี่”พี่ณรงค์ทำท่าอึกอัก

“พี่พูดกับผมมาตรงๆ ว่าพี่เอาเงินไปทำอะไร”ผมกอดอกมองพี่ณรงค์

“บู้พี่..ต้องใช้เงินพาปิ่นไปหาหมอต้องซื้อนั้นซี้อนี้ให้ปิ่นแถมปิ่นยังโดนเขาโกงแชร์อีกด้วยพี่ก็ต้องกู้เขามาชดใช้ให้” ผมมองพี่ณรงค์ ผมเองก็ให้เงินเดือนปิ่นนะไม่ใช่ไม่ให้แต่ถ้าพี่เขาถึงขนาดยอมเป็นหนี้เพื่อปิ่นแสดงว่ามีอะไรพิเศษกันแน่ๆ

“ตกลงพี่กับพี่ปิ่นยังไงกันแน่พี่ณรงค์ “ผมถามพี่ณรงค์


“ผมช่วยเพราะว่าพี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมนะ โตมาผมก็เจอพี่”ผมบอกพี่ณรงค์ พี่เขาดูรังเรที่จะพูด

“เด็กในท้องปิ่นนะเขาเป็นลูกพี่เองบู้” พี่ณรงค์บอกผม

“แสดงว่าพี่รู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น” ผมถามพี่ณรงค์

“บู้..ตอนนี้ปิ่นเคลียดเรื่องบู้นะ หมอบอกว่าอาจจะเป็นครรภ์เป็นพิษได้ บู้อย่าเพิ่งเอาเรื่องปิ่นเลยนะพี่ขอร้อง “พี่ณรงค์บอกผม

“ตกลงคืนนั้นยังไงกันแน่ พี่บอกผมที”ผมยืนมองพี่ณรงค์ พี่เขาไม่กล้าสบตาผม

“พี่ณรงค์ ..ผมสัญญานะว่าผมจะไม่เอาเรื่องปิ่นตอนนี้จะรอให้เธอคลอดลูกก่อนผมไม่ใจร้ายใจดำขนาดนั้น”ผมบอกพี่ณรงค์

“ปิ่นเขาท้องก่อนที่จะเกิดเรื่องนั้นได้4 สัปดาห์ และวันนั้นบู้เมามากพี่ไปรับบู้มาจากผับปิ่นเห็นแบบนั้นเลยให้พี่พาบู้เข้าไปในห้องและปิ่นเขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าบู้แต่หลังจากนั้นพี่ไม่รู้แต่ปิ่นนะตั้งครรภ์ก่อนที่เกิดเรื่องจริงๆ ปิ่นกำลังมองหาที่ทำแท้งด้วยซ้ำก่อนหน้านั้นนะ”พี่ณรงค์บอกผม ปิ่นนี้เธอเป็นคนอยู่หรือเปล่านี้จะฆ่าลูกตัวเองเลยเหรอ

“แล้วพี่รักปิ่นไหม”ผมพี่ณรงค์

“พี่รักและสงสารปิ่นนะบู้ เห็นปิ่นแบบนี้เขาทุกข์ใจพี่เข้าใจเขานะการที่มีสามี พี่รู้ว่ามันเป็นการคุมถุงชนเพื่อให้ได้แต่งงานแต่ปิ่นนะเขาเจ็บปวดนะที่เห็นคู่สามีคนอื่นๆเขารักกันดีแต่ตัวเองไม่มีแบบนั้น” พี่ณรงค์ ผมยอมรับว่าผมใจร้ายกับเธอมากทั้งที่เธอไม่ผิด

“ผมรู้พี่ว่าผมแย่มากและปิ่นไม่ได้ผิดอะไรแต่ผมคงไปทำแบบสามีภรรยาอื่นไม่ได้ผมไม่ได้รักปิ่น”ผมบอกพี่ณรงค์

“ผมจะเข้าไปแล้วพี่ก็ไปดู..ภรรยาพี่ด้วยละ”ผมบอกพี่ณรงค์  เพราะว่าตอนนี้มันได้เวลาแล้วด้วยผมเดินเข้าไปด้านในทันที ผมเข้าไปหยิบอุปกรณ์ประจำตัวที่ต้องใช้ผมเดินออกมาพวกเพื่อนๆผมรออยู่แล้ว

“ไหนมรึงโทรหากรูตั้งนานแล้วแต่ทำไมเพิ่งจะเข้ามาวะ” ไอ้กรมันถามผม

“กรูเจอพี่ณรงค์กรูเลยคุยธุระกันนิดหน่อยวะ ..อั้มละ” ผมถามไอ้กร  มันโบ้ยปากไปทางที่อั้มยืนอยู่ไม่เจอกันหลานเกือบสามอาทิตย์เลย ผมเดินไปหยุดตรงข้างๆอั้ม อั้มหันมามองผมกำลังยืนดูแผนทีกันเลน

“ไงบู้” อั้มทักทายผมความรู้สึกมันห่างเหินไป

“สบายดี”ผมตอบแค่นั้นและผมก็เดินกลับไปขึ้นเครื่องกับพวกเพื่อนๆผมอั้มมันขึ้นไปทีหลัง ผมรู้สึกว่าอั้มมันเปลี่ยนไปหรือว่ามันไม่อยากเป็นเพื่อนผมผมแล้ว
*************************************************************************************
อั้ม
  เนื่องจากคนที่ทำหน้าที่หัวหน้าหน่วยอีกคนเขาทำหน้าที่ดูแลชุดของบู้แทนผมขาหักระหว่างปฏิบัติหน้าที่รอบที่แล้ว ส่วนผมไม่ได้ทำหน้าที่ตรงนี้เพราะว่าพี่อ้นให้พ่อส่งผมไปสัมมนาไปร่วมประชุมหลานที่ผมรู้ว่าพี่อ้นต้องการให้ผมห่างๆจากไอ้บู้มันแต่การไม่ได้พบกันมันทำให้ผมยิ่งคิดถึงมันมากขึ้นแต่ผมก็ต้องเก็บเอาไว้ เพราะคำว่าเพื่อนที่ผมมีให้มันมาเกือบ10ปีแต่ในใจผมมันเกินเพื่อนไปนานแล้ว

“อั้ม” ไอ้กรเพื่อนผมอีกคนแม้จะมาเจอมันหลังตากไอ้บู้แต่ความสนิทของผมและมันและไอ้บู้มันไม่ต่างกันเลย

“ดีวะกร...ตกลงเส้นทางนี้ใช่ไหมวะที่เราจะออกไปเดินกันพรุ่งนี้ “ผมถามไอ้กรตอนนี้ผมอยู่ในห้องควบคุมทหารคนอื่นแยกย้ายกันไปห้องพักเพื่อพักผ่อนเตรียมพร้อมลุยงานพรุ่งนี้

“ใช่วะอั้ม” ไอ้กรมันบอกผม ผมพยักหน้า

“มรึงโกรธอะไรไอ้บู้มันหรือเปล่าวะอั้ม” ไอ้กรมันถามผม

“ไม่นิ..กรูไม่ได้โกรธมันไม่เคยโกรธมัน”ผมพูดโดยไม่มองหน้าไอ้กรเลย

“กรูเห็นมรึงสองคนไม่เหมือนเดิมวะ “ไอ้กรมันพูด ผมถอนหายใจ

“มีอะไรก็พูดกันเฮ้ย! เพื่อนกันมาตั้ง10ปีนะมรึง”ไอ้กรมันบอกผมก่อนจะเดินออกไป ผมจำได้วันแรกที่ผมเจอมันตอนนั้นไอ้บู้มันเพิ่งจะเข้ากรุงเทพฯใหม่ๆ เข้าไปเรียนที่เดียวกับผม

“เห้ย! กรูนั่งข้างมรึงได้ไหมวะ”ผมเดินเขาไปถามมันหาที่นั่ง นั่งเรียนในห้องบู้มันเงยหน้ามองผมแน่นอนตอนนั้นมันเด็กเรียบร้อยพ่อแม่นะเป็นครูกันทั้งคู่

“ได้ซิ ไม่มีใครนั่งหรอกครับ” ผมรู้สึกผิดมากที่พูดจาหมาไม่แดกกับมันในนาทีแรกเลย ตอนนั้นเรียกได้ว่าห้าวตามพี่อ้น และหลังจากวันนั้นผมกับมันก็ไปไหนมาไหนด้วยคราวนี้มันไม่ครับผมกับผมแล้วซิ ผมยืนยังอมยิ้มอยู่เลยและยิ่งตอนที่สอบติด จปร.ด้วยกันก็ไปฝึกด้วยกันทำกิจกรรมอะไรด้วยกันและความรักผมเริ่มต้นตั้งแต่ได้เป็นเพื่อนมันแล้วจนทุกวันนี้มันก็ยังมองไม่เห็นความรักผมเลย


         ผมเดินจะกลับห้อง ผมเห็นไอ้บู้มันวันนี้มันปล่อยตัวมากหนวดเครารุงรังไปหมด จะประชดปิ่นหรือไงดูไมได้เลยผมชอบหน้าตาเกลี้ยงเกลาของมันมากกว่า

“ก๊อกๆ” ผมเคาะประตุห้องพักที่บู้มันพัก ผมยืนรอสักพัก ไอ้บู้มันเดินมาเปิดประตูพร้อมนุ่งแค่ผ้าขนหนูพันกาย ผมนึกถึงตอนที่เจอมันใหม่มันขี้อายพูดจาไพเราะ แต่ตอนนี้โคตรหน้าด้านเลย ดูได้จากผ้าขนหนูที่พันแบบจะหยุดไม่หลุดอยู่แล้ว

“ว่าไงยืนมองอยู่นั้นแหละ” บู้ถามผม ผมเงยหน้ามองและผมก็แทรกตัวเข้ามา บู้ปิดประตูลงทำหน้างงๆที่ผมเข้ามาในห้องที่จริงๆไมแปลกหรอกเพราะว่าส่วนใหญ่ผมนอนห้องเดียวกับมันนะแต่ยอมรับว่าวันนี้ผมพยายามทำตัวห่างๆ พี่อ้นก็ย้ำให้ผมนอนแยกห้องกับมันเพราะว่าพี่อ้นไม่อยากให้ผมถลำตัวมากไปกว่านี้ มันมีเมียแล้ว

“ก็แค่จะถามว่าทำไมไม่โกรนหนวดดูรกรุงรัง”ผมถามบู้ บู้หยักไหล่ว่ามันไม่แคร์

“ไม่อยากโกรนปล่อยไว้อย่างนี้แหละดีแล้ว “บู้พูดและเดินกลับเข้าห้องน้ำไป ผมดูแล้วในกระเป๋าอุปกรณ์มันไม่ได้เอาชุดโกรนหนวดมาด้วยผมเลยเดินไปที่ห้องผมและหยิบกระเป๋าอุปกรณ์ของใช้ผมมีชุดโกรนหนวดยังใหม่ไม่ได้ใช้ผมหยิบมาที่ห้องไอ้บู้ ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำไอ้บู้มันยังอยู่ในห้องน้ำเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จแสดงว่าที่ผมมาเรียกมันกำลังอาบอยู่ สังเกตุได้จากมีน้ำเกาะตามลำตัวล่ำๆนั้น  ผิวสีแทนกล้ามเนื้อเป็นมัดมัดเลย ซีกแพ๊คก็มีบู้มันฟิตร่างกายดี สมกับที่เขาเรียกหล่อแบบชายไทยจริงๆ

“อั้ม ...มีอะไรจะใช้ห้องน้ำเหรอ ห้องน้ำที่ห้องใช้ไม่ได้เหรอ” บู้หันมาถามผม  ผมไม่พูดอะไรเดินไปหยุดตรงหน้ามันและวางอุปกรณ์ลง ผมจับหน้ามัน

“ทำอะไรอะ”บู้ถามผม ผมหยิบพวกมีดโกรนและครีมโกรนหนวดออกมาวาง

“อยู่เฉยๆ กรูเห็นแล้วรำคาญวะ” ผมพูดและจัดการทางครีมโกรนหนวดให้มันและผมก็บรรจงลงมีดโกรนอย่างเบามือที่สุดไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทำให้มันนะ  ส่วนสูงผมกับบู้พอๆกันเลยเท่ากันเลยดีกว่าจะต่างแค่เซนครึ้งเซนติเมตรเท่านั้น ตอนนี้ผมสองคนอยู่ใกล้ชิดกันมากเรียกได้ว่าหายใจรดกันเลยที่เดียว เพราะผมสัมผัสได้ว่าลมหายใจบู้มันร้อนๆนะ ผมก็ค่อยๆไถมีนโกรนอย่างระมัดระวังไม่ให้บาดบนหน้าคนตรงหน้าผม หลังจากใช้เวลาสักพักผมก็โกรนเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับเอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้ด้วยตอนนี้ใบหน้าที่เคยรกไปด้วหนวดที่ไม่ได้โกรนกว่าสี่สัปดาห์กลับมาเกลี้ยงเกลาเรียบร้อยแล้ว

“เสร็จแล้ว”ผมบอกบู้ บู้มันยังมองผมอยู่  ผมรู้ว่าผมไม่ควรทำแบบนี้เพื่อนทีไหนเขาทำกัน..แต่มันอดไม่ได้จริงๆ  ผมก็รีบเก็บของลงกระเป๋า

“อั้ม..ขอบใจนะ” บู้บอกผมพร้อมรอยยิ้มที่เท่ ใครเห็นก็คงใจละลายไปตามๆ กัน ผมมองแววตาคู่นั้นคนตรงหน้าผมอยู่ใกล้ผมแค่นิดเดียวแต่มันถูกกั้นกลางไว้ด้วยคำว่าเพื่อน ผมรู้สึกว่าบู้มันกำลังขบับใบหน้าเข้ามาหาผมนะแถมปากมันก็ขยับมาแล้วแต่ผมกลับไม่ถอยหลังหนีจนกระทั้งผมรู้สึกว่าปากมันประกบปากผม ผมก็จูบตอบสนองอย่างดีแถมเร้าร้อนเพิ่มมากขึ้น มือบู้มันโอบเอวผมเข้าหาจนผมกระแทกกับแผ่นอกมือผมก็โอบรอบคอบู้โน้มลงมาเรื่อย ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกดันออกไปด้านนอกและผมก็ชนกับขอบเตียง ร่างผมถูกดันให้นอนลง บู้มันพรมจูบและไซ้ไปทั่วอารมณ์ผมกำลังกระเจิง

“อืม..อืม..บู้ ..โอ้วว” ผมควรครางจากการเร้าโรมของบู้  บู้มันเคยมีแฟนก่อนจะแต่งงานปิ่นเป็นผู้หญิงแต่เท่าที่ผมทราบมันไม่เคยมีอะไรกันเลยคบกันได้5 ปี ผู้หญิงคงคิดว่ามันเป็นเกย์แน่ๆ เลยขอเลิกตอนนั้นที่คบพ่อแม่ก็รับทราบดีนะพอเลิกเพราะผู้หญิงให้เหตุผลว่าบู้น่าจะเป็นเกย์ พ่อแม่บู้เลยจับแต่งงานกับปิ่นทันที

“อ้าห์”ผมร้องครางออกมาและกระดกแผ่นออกขึ้นเพราะว่าบู้มันหมุดเข้าไปเล่นกับยอดหน้าอกผมสลับกันไปมา สงสัยผมจะเสร็จมันแล้วแหละวันนี้

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูทำให้ผมสองคนได้สติบู้หยุดและมองผม ผมค่อยยันตัวขึ้นพร้อมกับอาการหอบเหนื่อยบู้มองผมแบบไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำแบบนี้กับผมแน่ๆ

“อั้ม..กรูขอโทษ”บู้มันกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับลุกขึ้น

“บู้..ไอ้บู้..อั้มอยู่ในห้องไหมวะ” เสียงไอ้กร ผมรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิม

“ช่างมันเถอะวะ” ผมตอบและเดินออกมาเปิดประตูไอ้กรมันมอง

“ไอ้บู้มันอาบน้ำอยู่ ..มรึงเรียกหากรูเหรอวะกร” ไอ้กรมันมองหาไอ้บู้แต่ไอ้บู้มันเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง ผมเลยบอกว่าบู้อาบน้ำอยู่

“ ทำอาหารเย็นเสร็จแล้วจะทานกันเลยไหมวะ” ไอ้กรมันถามผม ผมพยักหน้า

“ขอกรูไปอาบน้ำแป๊ปหนึ่งนะหรือไม่มรึงทานกันก่อนได้เลยวะ”ผมบอกไอ้กรผมเดินกลับห้องพักผม ภาพที่บู้มันจูบผมมันไซ้ผมมันยังอยู่ในหัวผมอยู่เลยตกลงมันยังไงหรือว่ามันแค่อารมณ์เพลอไปเท่านั้นแต่ผมไม่ใช่ ถ้าไม่มีเสียงเคาะประตูผมคงเรียบร้อยแล้วมันแล้ว นี้ถลำใจไปกับมากจนผมถอนไม่ขึ้นเลยใช่ไหม ผมเห็นมีเบอร์ไม่ได้รับสายจากพี่อ้น ผมรีบโทรกลับทันที

“ว่าไงพี่อ้น”ผมถามพี่อ้น  “อยู่ในฐานแล้วใช่ไหมอั้ม พี่เป็นห่วงเลยโทรหานะ นี้มรึงไม่ได้นอนห้องเดียวกับไอ้บู้ใช่ไหม “พี่อั้มถามผม

“ไม่ได้นอนห้องเดียวกันพี่อ้น ตอนนี้ห้องพักมีเพียงพอกับคนที่เข้ามาทำภาระกิจที่นี้พี่อ้น”ผมบอกพี่อ้น

“ดีแล้ว ..วันนี้เห็นเมียไอ้บู้ท้องมันโตขึ้นทุกวันแล้ว..พี่ไม่อยากให้ใครว่ามรึงหรือไอ้อาร์มนะอั้ม..แถมมันยังไปพูดให้ทั่วเลยที่ไอ้บู้ไม่พามันไปหาหมอไม่ไปเป็นเพื่อนมันเพราะว่ามีลูกชายนายทหารยศท่านนายพลมาติดพัน..มันพูดสองแง้สองง้าม..เพราะว่ามันฟังดูไม่ได้หมายถึงไอ้อาร์มคนเดียว มันจะหมายถึงมรึงด้วย..อั้ม. “พี่อ้นบอกผมด้วยน้ำเสียงที่ดูกังวล ยายชะนีปิ่นน้ะ

“รู้แล้วพี่แต่ผมกับมันแค่เพื่อนกัน..จริงๆ มันไม่ได้คิดอะไรกับอั้มเลยพี่อ้น..จริงๆ..แต่กับอาร์ม...มันบอกผมว่ามันชอบอาร์มพี่อ้น”ผมพูดกับพี่อ้น

“กรูไม่สนับสนุนมันวะ..อั้ม” พี่อ้นพูดขึ้นมาทันที ผมพ้นลมหายใจออกมา ตอนนี้ผมถือได้ว่าเป็นคนกลางนะ อีกฝั่งก็ครอบครัวอีกฝั่งก็เพื่อนสนิทคู่หูกันแม้ว่าตอนนี้จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาก็ตาม

“กรูรู้ว่ามรึงคิดยังไงกับมันอั้ม...กรูกลัวมรึงตรงนี้แหละ ...เออพักผ่อนเถอะอั้ม ..พรุ่งนี้ก็ระวังตัวด้วยนะอั้มพี่ใจไม่ค่อยดีวะ “พี่อ้นพูด

“มือชั้นนี้แล้ว จิ๊ปๆนะพี่อ้นแต่อั้มจะระวังตัวเองอยู่แล้วพี่อ้น..อั้มคิดว่าคงไม่มีอะไรผิดปกติ “ผมบอกพี่อ้นเพราะว่าพี่อ้นไม่ค่อยอยากให้พวกผมออกมาลุยงานเสี่ยงกันเท่าไหร่

“เออ งันพักผ่อนได้แล้ว..แค่นี้นะอั้ม..ฝันดีละ” พี่อ้นพูดและกดวางสายไปผม ผมนั่งลงบนที่นอน ผมใช้เวลาอยู่กับไอ้บู้มันสิบปีเต็มวันที่ผมเสียใจที่สุดแต่มันไม่เคยรู้คือวันที่มันแต่งงานผมร้องเพลงข้อความของพอสให้มันวันแต่งงาน
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ สับสนในใจหรือแค่เพลอไป
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 14-11-2015 20:00:24
 :mew4: สงสารพี่อั้มจัง

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ สับสนในใจหรือแค่เพลอไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-11-2015 20:25:56
 :hao4: ถึงจะเห็นใจอั้มแต่เห็นด้วยกับพี่อ้น อย่ายุ่งดีกว่าเมียพี่บู้งี่เง่า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ สับสนในใจหรือแค่เพลอไป
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 15-11-2015 00:09:13
 :hao5: คู่นี้ก็หน่วงอีกคู่..ยายปิ่นขอ :beat:
ตอนนี้สงสารพี่อั้ม สงสารอาร์ม   :ling3:
แต่ไม่รู้จะเห็นใจอีพี่บู้ดีไหม?ที่ดันมามีเมียดุเหมือนหมางี่เง่าที่สุด  :เฮ้อ:
สงสัยต้องขอพระเอกใหม่?
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่ออั้มต้องปะทะกับปิ่นอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-11-2015 12:08:11
บู้ เมื่อคืนเล่นเอาผมนอนไม่หลับกระสับกระส่ายจนต้องลุกไปใช้แม่นางทั้งห้าจัดการ ผมไม่มีอารมณ์แบบนี้มาหลายปีแล้วนะ ผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงแต่ไม่จริงจังแต่กับปิ่นผมไม่เคยเลย แม้ตอนที่อยู่บ้านเดียวกัน ปิ่นแต่งตัวยั่วผมด้วยสายเดี่ยวดันนมจนทะลักพร้องกางเกงขาสั่นเสมอหู ผมยังนิ่งเฉยเลยแต่นี้อั้ม สิ่งนี้มันเลยทำให้ผมสับสน
     เพราะว่าผมกับอั้มเป็นเพื่อนกันมาสิบปีและที่แน่ๆผมนะมองดูแล้วอั้มมันรุกแน่นอนด้วยความที่เราสนิทกันมาก แรกๆผมเป็นเด็กที่เรียบร้อยมากพ่อแม่ผมเป็นครูอาจารย์กันแต่พอผมไปเรียนกรุงเทพและยิ่งคบอั้ม อั้มนะเกรียนเหมือนพี่อ้นแต่น้อยกว่าเยอะผมเลยติดไปด้วยเลย จนผมไปเรียนจปร.ผมยังสอบติดที่เดียวกับอั้มและพอไปฝึกอั้มเลยให้พ่อเขาช่วยให้ผมไปฝึกที่เดียวกัน เราเรียนเราฝึกด้วยกัน ผมมองไม่เห็นเลยว่าเราจะไปรักกันยังไง หรือว่าเพราะว่าอารมณ์มันพาไป ผมสะบัดหัวไร้ความคิดในหัวผมทิ้งไป ผมนะแอบชอบอาร์มแอบชอบมานานแล้วผมเพิ่งจะรู้จากอั้มด้วยว่าไอ้ดรีมก็แอบชอบอาร์มนานพอพอกับผมอีกและตอนนี้เขาคบกันไปแล้วนิ ผมต้องตัดใจใช่ไหม

“บู้...มรึงไปกับไอ้อั้มนะ..จะได้ดูแลมันด้วยและปกติมันและมรึงก็ออกไปคู่กันอยู่แล้วจริงไหมวะ” ไอ้กรบอกผม จัดคู่ให้ผมเสร็จใช่ๆปกติของผมกับอั้ม ผมพยักหน้าวันนี้ผมรู้สึกประหมามากก็เมื่อวานดันจูบไซ้ คิดแล้วขนผมก็รุก เขาเรียกว่ารุกกับรุกกับจะเล่นกันเองใช่ไหม

“อั้ม” ผมเรียกอั้ม  “ บู้ “ อั้มก็เรียกผม เรียกว่าเอ่ยชื่อกันและกันพร้อมกันเลยแต่นิ่งเงียบ

“อั้ม..กรูขอโทษเรื่องเมื่อวาน..คืออาจจะเป็นเพราะกรู”ผมรีบบอกอั้ม

“มรึงแค่เพลอไป ..กรูเข้าใจ..กรูต่างหากที่ขอโทษกรูน่าจะห้ามมรึงนะ..เพราะมรึงกับกรูก็เพื่อนกัน”อั้มหันมาบอกผม ..ถ้าอั้มพูดมาแบบนี้คงเป็นแบบนั้นแหละแค่อารมณ์เปลี่ยว ที่ใครๆก็มีกันได้ ผมพยักหน้าเข้าใจ

“ไปกันได้หรือยังละ”อั้มถามผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้ว ผมพรางตัวกันเรียบร้อยแล้วป้ายหน้าเขียว ผมเดินถือปืนคู่ใจเดินออกไปตามทหารคนอื่นและเริ่มแยกย้ายแต่ไปคนละช่องทางแต่ไม่ไกลกัน ผมเดินไปกับอั้มถือปืนจอไปรอบๆ ผมหันมามองอั้มในหัวผมยังมีแต่ภาพที่ผมจูบอั้ม มันดูเร้าร้อนแค่คิดตอนนี้น้องผมก็ลุกทันที เออผิดเวลาไปนะ

“เป็นอะไรไปบู้” อั้มหันมาถามผม เห็นผมยืนเอียงข้างตะแคงผมหลบมุมเพื่อเก็บน้องเข้าที่เข้าทางก่อนจะมามีอารมณ์อะไรตอนนี้ที่แต่ก่อนไม่เห็นเป็นเลย

“ไม่มีอะไรอั้ม”ผมหันไปตอบอั้ม ผมสองคนยังคงเล็งปืนไปรอบๆมันไม่ใช่งานแรกของพวกผม พวกผมเรียกว่าชำนาญกันแล้วแต่บางที่มันก็มีผิดพลาดกันได้บ้าง

“แกร็ก” เสียงเหยียบกิ่งไม้ ผมก็หยุดผมสงสัญญาณให้อั้มหยุดก่อน ผมคิดว่ามันไม่ได้มาจากเท้าผมแน่ๆ เท้าอั้มก็ไม่ใช่ ดังนั้นมันต้องมาจากด้านหลังอั้มแน่ๆ

“อั้ม” ผมเรียกอั้ม ผมก็กระโดดพุ้งตัวไปหาอั้มร่างผมกับอั้มกระเด็นไปด้วยแรงผม

“ปังๆๆๆ” เสียงปืนรัวเลย ร่างผมกับอั้มกลิ้งไป ผมคิดว่าเสียงปืนชุดที่มากับพวกผมและไอ้กรคงได้ยินและ

“ปังๆ เสียงปืนยิงสวนกลับ ร่างผมหยุดกลิ้งกันแล้วมันจบลงที่อั้มอยู่ด้านบน อั้มนั่งค่อมไว้ดีกว่า  พร้อมกับเล็งปืนไปรอบไปจุดที่คิดว่ามีคนร้ายสุ้มอยู่

“ปัง! “ เสียงปืนลั่นไกออกไป  “อ๊าก!” เสียงที่บอกว่าเรียบร้อยไปหนึ่ง ผมเห็นอะไรไหวๆอยู่ด้านหลังพุ่มไม้หลังอั้มผมก็ดันตัวขึ้นและหยิบปืนพกข้างหน้าขาผมและยิ่งไปที่พุ่มไม้ไหว ผมเห็นมันได้ผล

“ตุ๊บ” เสียงร่างล่วงลงไป อั้มมองผมเพราะว่าลมหายใจผมรดลำคออั้มเราใกล้ชิดกันมาก

“ชอบท่านี้นะ” ผมกระซิบกับอั้ม อั้มลุกขึ้นและ “ปึก” มันเตะเข้าเป่าผมทันที จุกครับ

“อั้มเตะทำไม..โอ้วว ..Shit!  Shit “ผมร้องและกุมน้องในกางเกงไว้ด้วย

“ไอ้อั้มมรึงเป็นอะไรไหม มีใครโดนยิงไหมวะ “ไอ้กรมันวิ่งมา มันมองผม

“ไอ้บู้ถูกยิงเหรอวะ “ไอ้กร ผมโบกว่าไม่ได้ถูกยิง

“มันโดนยิงกล่องดวงใจ” ไอ้อั้มหันไปตอบ

“ชิบหายแล้วไอ้บู้” เพื่อนผมอีกคนผมฟักยูมันเลยแต่ที่แน่ๆจุกมากพูดเลย ไอ้กรวิ่งมาดูผม

“กรูโดนเตะไม่ได้โดนยิง..โอ้ย..จุก. “ผมพูด ส่วนอั้มนะยืนยิ้มที่มุมปาก คิดในใจคนอะไรโหดชะมัดและไอ้กรมันก็ยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อลุกขึ้น ผมสังหารไปสองคนและอีกคนด้านนอก เป็นพวกกองกำลังติดอาวุธขนพวกสิ่งผิดกฏหมายอะไรพวกผม ผมก็พากันออกจากจุดเกิดเหตุพร้อมรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นว่ามีการโจมตีและสังหารผู้ต้องสงสัยไปสามราย 
************************************************************************************
พี่อั้ม ผมเดินทางกลับตอนเช้าตรู่เลยเพราะว่าพรุ่งนี้มีงานฝึกนักเรียนรด.ยิงปืนแต่เช้าจะได้กลับไปพักผ่อนกันและคงต้องเข้ามากันอีกไม่นานนี้แหละและผมอาจจะต้องเข้ามาแทนอีกผมนั่งรถฮัมรีกลับออกมาเมื่อคืนผมอยู่เวรระวังภัยเลยเรียกว่าไม่ค่อยได้นอนหลับเท่าไหร่ ผมเลยเพลอหลับไปโดยที่ผมไม่รู้ตัวว่าผมผิงอกไอ้บู้มันมาตลอดทางเลยแถมมันยังกอดเอวผมไว้อีกนะ ถามว่าเพื่อนผมมันมองว่าปกติเพราะว่าผมกับไอ้บู้สนิทกันมาตั้งแต่มัธยมต้นจนมัธยมปลายต่อจนไปเรียน จปร.ด้วยกันจบมายังอยู่หน่วยเดียวกันอีก

“ถึงแล้วอั้ม” เสียงกระซิบที่ข้างหูผม ผมลืมตาขึ้นถึงแล้วเหรอเนี๊ยะ ผมเงยหน้ามองเพราะว่ารู้สึกว่ามีลมหายใจรดแก้มผมอยู่

“บู้..อืมม” ผมรีบดันมันออก

“อะไรกันไม่ขอบคุณกันสักคำเลยนะ.อุตสาห์ให้ผิงไหล่มาตลอดทาง” ไอ้บู้มันพูด

“ขอบคุณที่ให้ผิงอกแน่นๆของมรึงเหรอ” ไอ้กรมันแซว

“ไอ้สัสกร! หุบปากไปเลย” ผมหันไปบอกไอ้กร มันหยักไหล่และก้าวลงจากรถ ผมไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมมันไอ้บู้มันทำท่าจะหอมแก้มผมด้วยนะ ผมลงมายืนที่พื้นพร้อามบิดขี้เกียจ

“พรุ่งนี้ไปไหนหรือเปล่า...ออกมาดื่มเบียร์กัน” บู้เดินมาถามผม จริงซิตั้งแต่เกิดเรื่องอาร์มผมแทบจะไม่ได้ออกมาสังสรรค์กับพวกมันเลย

“ไอ้กรมันก็จะไป..มันจะรีบดื่มรีบกินก่อนที่เมียมันคลอดลูกและมันก็จะกลายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนไปไหนไม่ได้” ไอ้บู้มันพูด

“ว่าแต่กรูมรึงละ..เดี๋ยวปิ่นมันคลอดมรึงก็ต้องทำหน้าที่คุณพ่อ..จำเป็น” ไอ้กรมันพูด ผมก็เลยได้สติเลยใช่ซิมันมีห่วงผูกคอมันอยู่แล้วนิต่อให้มันไม่ได้เอาเขาแต่มันกับเขาก็แต่งงานกันพูดไปใครจะเชื่อถ้าไม่มีหลักฐานแถมเคยนอนบ้านเดียวกันด้วย มันเป็นไปไม่ได้

“อั้ม” บู้เรียกผม ผมกำลังเดินออก จัวหวะที่อาร์มเดินมาหาผมพอดีเลย

“พี่อั้ม..อาร์มมารอรับนะ” อาร์มบอกว่ามารอรับผมก็พยักหน้า

“งั้นมรึงไม่ต้องไปส่งกรูอาร์มมารับแล้ววะบู้” ผมหันไปบอกไอ้บู้มัน

“ดีครับน้องอาร์ม....เดี๋ยวนี้มั่นใจขับรถเองแล้วเหรอครับ” บู้มันถามอาร์ม

“ครับพี่บู้..จะได้ไปไหนมาไหนเองได้ไม่ต้องมานั่งรอพี่อ้น พี่อั้ม หรือพี่โอม หรือน้องๆมารับ “ อาร์มมันพูดไอ้บู้มันมองอาร์มมันระแคะระคายเรื่องอาร์มกับไอ้ดรีมแล้วแหละ

“บอกพี่ก็ได้นะพี่ขับให้นั้ง” ไอ้บู้มันพูด

“ปิ่นว่าเปลี่ยนมาขับให้ลูกให้เมียนั่งดีกว่าไหมค่ะพี่บู้” เสียงที่ทำให้ผมทั้งสามคนหันไปมองปิ่นเธอเดินมาท้องเริ่มโย้ออกมาแล้วนั้นนะ

“ไปเถอะกันเถอะอาร์ม..หมาแม่ลูกอ่อนมันจะกัดเอา” ผมพูดและดึงแขนไอ้อาร์มออก

“พี่อั้มว่าปิ่นเหรอค่ะ..ใช่ค่ะปิ่นยอมรับว่าปิ่นทำตัวดุเหมือนหมาเพราะว่าอะไรนะเหรอปิ่นรักและห่วงของของปิ่นค่ะ” ปิ่นพูด ผมหันมามอง

“โดยเฉพาะสามี” ปิ่นพูดได้ชัดเจนมาก

“สามีนะ..ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง..และจะพูดจะจาอะไรคิดสักนิดนะปิ่น...คนแถวนี้เขาไม่ได้เห็นใจนะเขาสมเพศ” ผมพูดและยิ้มที่มุมปาก ปิ่นคงโกรธผมน่าดูผมยอมรับว่าผมเป็นผู้ชายปากร้ายแต่จะร้ายกับคนที่ร้ายกับผมและน้องผมก่อนเท่านั้น

“ปิ่นกลับบ้าน”บู้มันพยายามดึงแขนปิ่น

“มีคนเขาพูดกันว่าพี่เอาอีอาร์มนี้ไปนั่งจิบเบียร์กันที่บาร์..ทำไม..คุณหมอดรีมคงบรรเทาอาการคันไม่ได้ซินะ..ถึงได้มาเอาผัวฉันเนี๊ยะ ...แน่นอนผัวฉันนะมีนแซ่บมากถ้าไม่แซ่บฉันจะท้องเหรอ”ปิ่นพูด

“ผมไม่ได้ไปทำอย่างที่ปิ่นว่าเลยนะ...ผมแค่ผ่านไปและพี่บู้แค่เรียกผมเข้าไปดื่มและคนก็เยอะแยะ” อาร์มพูด

“ฉันไม่เชื่อแกหรอกแกมันคอยแต่จะให้ท่าผัวฉัน” ปิ่นพูด

“แกมันร่าน” พอคำนี้ขึ้นไม่ต้องถามเลยว่าอั้มจะขึ้นไหม

“นี้...ก่อนนะจะมาด่าว่าคนอื่นสำรวจตัวเองหรือยัง..เด็กในท้องนะลูกใครกันแน่..และใครกันแน่ที่แซ่บ..ซะจนทำให้เธอท้อง ถ้าหมั่นใจว่าไอ้บู้มันแซ่บจริง ไปตรวจดีเอ็นเอซิ ..กรูออกเงินให้ด้วย.ว่าไง..ใครกันที่ร่านจนไม่ลืมหูลืมตา..อย่าคิดว่าสามีตีตราแล้วตราที่ถูกตีไว้มันจะเปลี่ยนไม่ได้นะ” ผมชี้หน้าปิ่น

“ว่างๆ หาเวลาไปเอาหนังสือคุณสมบัติเมียไปนั่งอ่านบ้างนะ..ตัวเองนะมีสักข้อไหม”

“ตื่นก็สาย..อายทำกิน..หมิ่นเงินน้อย นั่งคอยนอนคอนแต่วาสนา แถมไม่วายว่างจัดเที่ยวเดินหาเรื่องชาวบ้านไม่ต่างอะไรกับสุนัขบ้าหน้าร้อน คอยแกว่งปากมาหาเซี้ยนอยู่ตลอดเวลา...เก็บปากไว้ไปกินน้ำพริกดีกว่าไหม”ผมใส่ไม่ยั้งเลย มันจี้ดมาก

“พี่อั้มพอเถอะ..ไปกันเถอะ..พอได้แล้วอายเขา..คนมองกันหมดแล้ว” อาร์มดึงรั้งผมใหญ่เลย

“กรี้ด! …นี้คุณสมบัติเมียฉันมีแล้วเพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงและคุณสมบัติของเมียเนี๊ยะนะเขาสงวนไว้ให้เฉพาะผู้หญิง มันไม่ได้มีให้ผู้ชายแถมผู้ชายหน้าด้านแย้งผัวคนอื่น..พี่บู้ปล่อยปิ่นนะ “ ปิ่นพูดจาสวนกลับ แสดงว่าไม่อยากจบได้อั้มจัดให้

“ได้เดี๋ยวได้รู้คุณสมบัติเกย์..ถ้าทางจะได้คลอดวันนี้แหละ..ดีนะที่กรูเพิ่งไปอบรมทำคลอดมากรูได้ใช่เป็นรายแรกแน่!” ผมขึ้นครับไม่ขึ้นทำธรรมดาขึ้นแยอะซะด้วย

“พี่โอม...มาช่วยดึงพี่อั้มหน่อย” ไอ้อาร์ม

“ปิ่น..หยุดบ้า..กลับบ้าน..จะไปหาเรื่องกับเขาทำไม..เธอท้องอยู่น่า...นึกสมเพศตัวเองบ้างไหมปิ่น ..ไป ..” บู้มันพูดและมันลากปิ่น ปิ่นพยายามสะบัดไม่ยอมหยุดสงครามน้ำลายกับผม ผมก็ไม่ยอม

“เวรแล้วพี่กรู...พี่อั้มอย่าไปกัดชะนีพี่ชะนีมีพิษกินไปเป็นภัยกับกระเพาะอาหาร .... กลับไปกินหมอนทองที่บ้านดีกว่าพี่..พ่อซื้อไว้ให้..ชะนีกินไม่อร่อย..พี่อั้ม..ไอ้อาร์มช่วยลากดิเว้ย” ไอ้โอมมันเข้ามาดึงรังผม

“ตุ๊บ” ร่างปิ่นหลุดมือไอ้บู้ลงไปกองกับพื้น

โอ้ยย...ช่วยด้วย..พี่บู้..ลูก...ลูก” ปิ่นร้องออกมาที่อย่างนี้มานึกถึงลูก

“พี่อั้มไปเถอะพี่..พอได้แล้วนะ..พี่อั้มยังไงเขาก็เป็นผู้หญิงและคนที่ดูไม่ดีนะพี่อั้ม” อาร์มทำหน้าขอร้องผม

“ปิ่นเป็นยังไงละเราไม่เชื่อพี่..”ไอ้บู้มันลงไปนั่งดูปิ่น

“ปิ่นเจ็บ..โอ้ย..” ปิ่นมันร้องครวญครางออกมาผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็ยิ่งหยุดมอง 

“ลูกจร๊าลูก...ดูซิ..แม่นะพยายามปกป้องพ่อของลูกนะ..ฮือๆ..พี่บู้...ฉันเจ็บเหลือเกิน” ปิ่นร้องครวญคราง ผู้คนก็หันมามองผมกันหมด

“ยายปิ่นมาอาระหวาดอีกแล้วแก ..เฮ้อ..นี้ขนาดมันท้องนะเนี๊ยะ” เสียงสาวๆ ธุระการพูดซุบซิบนินทากันแถมมองด้วยสายตาเวทนามากกว่า ไอ้บู้มันอุ้มปิ่นไปทันทีคงจะพาไปโรงพยาบาลนั้นแหละ

“ไอ้อั้ม ..อะไรกันกรูได้ยินว่าด้านล่างมีเรื่องกัน..เรื่องอะไร..”พี่อ้นลงมาพอดีเลย พี่อ้นเอามือเท้าซะเอวมองผมสามคน ว่าใครจะเป็นคนตอบ

“กรูถามว่ามีอะไรกันอีก” พี่อ้น

“ปิ่นมันด่าไอ้อาร์มนะพี่” ผมบอกพี่อ้น

“แล้วมรึงก็เลยปรี้ดแทนน้อง...กรูบอกมรึงหลายครั้งแล้วนะอั้มอย่าไปยุ่งกับปิ่นกับไอ้บู้มัน..กรูรู้ว่ามันเพื่อนมรึงแต่เรื่องนี้ให้มันจัดการของมันเอง..ปัญหาของมัน..มันคุ้มกันไหมอั้ม” พี่อ้นว่าผม

“มรึงเคยได้ยิน เขาบอกว่าหมากัดอย่ากัดตอบหมา เพราะว่ากัดไปก็มีแค่กัดชนะหมา ถ้ามรึงชนะ แต่ถ้ากัดไปแล้วมรึงแพ้หมา...คนเขาจะมองว่ามรึงลงไปทำอะไรกับหมา..ไอ้อั้ม” พี่อ้นพูด พี่อ้นมองหน้าผม ผมได้แต่ยืนและพ่นลมออกมามันก็จริงนะ

“สงสัยกรูต้องจัดการเองซะแล้วมั้ง” พี่อ้นพูดพร้อมยกมือขึ้นเท้าซะเอว

“พี่อ้น..อั้มจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกอั้มขอโทษ” ผมพูดเพราะไม่อยากให้ไอ้บู้มันเดือดร้อนผมกลัวว่าพี่อ้นจะจัดการไอ้บู้นี้แหละ เพราะความใจร้อนของผมเองจริงๆเลยเมื่อกี้

“ให้จริงนะ..อาร์มพาไอ้อั้มกลับบ้านได้แล้ว..และกลับมาก็สั่งซื้อกาแฟสดมาให้พี่ด้วยนะ..พี่รอห้องทำงานนะ..ไอ้โอมไปลุยมรึงได้แล้วเดินแรดไปมาอยู่นี้เอง “พี่อ้นทำให้ทุกคนกระจายกันไปหมดผมก็เดินไปขึ้นรถที่อาร์มมันขับมารับผม

“อ้าวโดนเลยอะ..ไอ้อาร์มมันเรียกเขามาช่วยห้ามนะ...และเขาไม่ได้เดินแรดเขาเดินเล่น..แต่ตอนนี้กำลังจะไปแล้ว”ไอ้โอมพูด

พี่อั้มอาร์มขอโทษ..อาร์มทำให้พี่ต้องออกมาปกป้องผมอีกแล้ว” อาร์มพูด ผมพยักหน้าว่าช่างมันเถอะ

“มรึงน้องกรูนิหว่าไม่ให้ปกป้องมรึงจะให้ปกป้องหมาที่ไหนละ” ผมหันบอกไอ้อาร์ม

“อาร์มรักพี่อั้มนะ” ผมยิ้มให้น้องชายไม่ว่ากี่ปีก็ยังน่ารักเหมือนเดิมแต่ผมกลับรู้สึกว่าบางสิ่งมันหายไปจากอาร์มรอยยิ้มที่ดูนิ่มนวลอ่อนหวาน น่ารัก บัดนี้มีแต่รอยยิ้มที่เจือจางบางที่ดูแห้งแล้งซะจนเหมือนต้นหญ้าที่ที่ถูกแผดเผาด้วยแสงแดดจนเหลืองดูไม่สดชื้นเอาซะเลย
**********************************************************************************
บู้ ผลจากการที่ปากดีโดยไม่ดูสภาพตัวเองของปิ่นผมจำต้องอุ้มปิ่นมาขึ้นรถและพาส่งโรงพยาบาล ผมกดมือถือหาพี่ณรงค์ให้เขามาดูแลปิ่น ผมขับรถไปหันมามองคนที่ร้องโอดครวญกุมท้องตัวเองไปด้วยอยูในรถของผม ผมรีบเข้าไปจอดรถหน้าห้องฉุกเฉิน

“คนไข้เป็นอะไรมาค่ะ” เจ้าหน้าที่สอบถามผม

“หกขล่มนะครับ” ผมรีบตอบ

“มีเลือดออกทางช่องคลอดไหมค่ะ” เจ้าหน้าที่ถามผม ผมก็ไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นช่องคลอดซะด้วย

“ผมไม่ทราบนะครับรบกวนสอบถามคนไข้แล้วกันนะครับ...คือเออ..พอน้องเขาล้มลงไปก็มีอาการปวดท้องครับผมเลยรีบพามาส่งโรงพยาบาล” ผมแจ้งเจ้าหน้าที่

“คุณเป็นอะไรกับคนไข้ค่ะ” เจ้าหน้าที่ถามผมอีก

“ญาติครับ”ผมตอบเจ้าหน้าทีก็พยักหน้าและเข้าไปทำการดูอาการปิ่น ผมเห็นแพทย์ห้องฉุกเฉินเดินหน้าตามุ้ยมาเลย ผมหันมาเจอเข้าพอดี เขาก็ส่งยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับ

“คุณวรินทร์ค่ะมีคนไข้ตั้งครรภ์ได้24สัปดาห์หกขล้มมาค่ะแต่ไม่มีเลือดออกค่ะมีแค่อาการปวดเกร็งค่ะ “ เจ้าหน้าพยาบาลเดินมารายงานคุณหมอคงหมายถึงปิ่นนั้นแหละ

“เดี๋ยวรบกวนคุณถือบัตรนี้ไปแจ้งเจ้าหน้าที่เวชระเบียนให้หน่อยนะค่ะ..ภรรยามีสิทธิ์การรักษาอะไรพิเศษไหมค่ะ” เจ้าหน้าที่หันมาพูดกับผม คุณหมอตรงหน้าถึงกับหันมามองผมและเบ้ปากพร้อมเดินเข้าไปทันที ผมก็งงซิครับผมหันมามองเจ้าหน้าที่ว่านี้หมอแน่เหรอ

“รบกวนแจ้งประวัติคนไข้ให้หน่อยนะค่...เฮอๆ” พยาบาลพูดและยิ้มแหยๆให้ผม ผมก็นึกในใจมีแบบนี้ด้วยแต่ผมไม่แคร์นี้ ผมเดินไปแจ้งชื่อปิ่นกับเวชระเบียนด้านหน้า พอผมเดินกลับมาก็เจอพี่ณรงค์ที่นั่งรอยืนรอด้วยใจจดจ่อก็แน่ละเด็กในท้องนะลูกเขานิ

“ปิ่นเข้าไปนานหรือยังบู้” พี่ณรงค์ถามผม

“สักพักแล้วพี่” ผมบอกพี่ณรงค์

“แล้วปิ่นไปทำอีท่าไหนถึงได้หกขล้มละบู้..พี่เองก็บอกกับปิ่นหลายครั้งแล้วนะว่าให้ระวังนะ” พี่ณรงค์พูด

“ปิ่นเขาเข้าไปหาผมและพอดีว่าอาร์มก็มารอรับอั้มกลับบ้าน..ปิ่นเลยคิดว่าผมกับอาร์มนัดเจอกัน..เลยเกิดปากเสียงกันขึ้นนะพี่ณรงค์” ผมบอกพี่ณรงค์พร้อมกับถอนหายใจออกมา

“บู้..มรึงรักอาร์มเหรอวะ...มรึงรักเขามรึงก็ขอคบเขาไปเลยซิเรื่องปิ่นนะพี่จัดการเอง” พี่ณรงค์บอกผม ผมพยักหน้าใช่ผมอยากจะคบอาร์มอยากได้อาร์มเป็นแฟนมานานแล้วเฝ้าฝันเพล้ออยู่คนเดียวถ้าอาร์มกลับมาแถมผมยังเป็นเพื่อนสนิทกับอั้มอีกด้วย แต่ตอนนี้เหมือนมีอะไรในใจผม

“งั้นพี่พาปิ่นกลับไปบ้านนะผมจะไปนอนแฟล็ซ”ผมบอกพี่ณรงค์ผมทำท่าจะเดินออก

“พี่บู้หยุดนะ..พี่จะไปไหนอะ..นี้เมียเจ็บทำท่าจะคลอดก่อนกำหนดอยู่แล้วนะ..พี่จะไปหาอีอาร์มใช่ไหม..ทำไมไอ้ผู้ชายนั้นมันมีอะไรดีไปกว่าฉันพี่บู้..กลับมา..บอกให้กลับมาไง..กรี้ด!!” เสี่ยงปิ่น ผมหันมามองและรีบเดินออกทันที นี้ปิ่นไม่คิดจะอายคนเขาบ้างหรือไง ผมรีบเดินออกก่อนที่คนจะมองผมมากไปกว่านี้

*******************************************************************************************************************************
ในจังหวะนั้นวรินทร์ที่เป็นแพทย์ประจำห้องฉุกเฉินวันนี้ก็ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด วรินทร์ยืนกอดอกพร้อมสะแหยะยิ้มออกมาในหัวที่เต็มไปแผนการที่มาจากความริษยา วรินทร์สูญเสียคนที่เขาแอบรักไปเพราะว่าผู้ชายคนนั้นชอบอาร์มและเหตุการณ์ร้ายๆที่เกิดขึ้นกับอาร์มก็มาจากฝีมือของเขาแต่สุดท้าย ผู้ชายคนนั้นกลับใจไปแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนของพ่อแม่เขาแทน คำตอบที่เขาให้กับวรินทร์คือ อาร์มคือผู้ชายคนเดียวและคนสุดท้ายที่เขาจะรักถ้าไม่ได้รักเขาก็จะกลับไปแต่งงานสร้างครอบครัวกับผู้หญิง เพราะเขาจะไม่รักผู้ชายคนไหนอีกแล้ว

“อาร์มแกนี้มันมีดีอะไรนะ ผู้ชายที่มาชอบแกนี้หน้าตาดี  แซ่บทุกคนเลย” วรินทร์พูด

“คนนี้ก็แซ่บนะแต่เมียดันท้อง...แต่ดูท่าแกจะแซ่บกว่าเมียมันอีกนะถึงได้เดินหนีเมียมันเพื่อไปหาแกได้..แถมหมอเด็กอะไรนี้ก็ดันหลงรักแกอีก ..โอ้ย..ทำไมฉันไม่เกิดเป็นแกนะ..แต่ถ้าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก..ใครจะรักแกนะ..หึๆ..ว่าแล้วไปโทรเร่งไอ้เคดีกว่าว่ามันหาเจอหรือยังคลิปที่มันทำนะ” วรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ไม่น่าเชื่อว่าวิชาการแพทย์ที่เขาสั่งสอนให้ช่วยมนุษย์มันไม่ได้ซึมซับเข้าในใจคุณหมอทันนี้เลย

“ฮัลโล..นี้หาเจอหรือยังคลิปอามร์มมันนะ...ใช่..คลิปที่แกทำแล้วนะอันที่ยังไม่ทำไม่เอา...รีบหาและส่งมาให้ฉัน..มันเรื่องของฉัน...ฉันจะทำให้มันป่นปี้ไม่มีที่ยืนในสังคม..แค่นี้นะ” ระหว่างที่วิรนทร์กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่มันเป็นนจังหวะที่หมอด้าเดินจะผ่านมาพอดีหมอด้าจึงแอบมุมเพื่อแอบฟัง หมอด้าจับใจความว่าชื่อเคและวรินทร์คุยกันเกี่ยวกับคลิปที่ทำขึ้น..คลิปอะไร? และเคนี้คือใคร?
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่ออั้มต้องปะทะกับปิ่นอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 15-11-2015 15:47:30
 :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ เมื่ออั้มต้องปะทะกับปิ่นอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-11-2015 16:02:10
 :hao3: นางช่างพยายามเกิน แท้งลูกไปละหมดข้ออ้างพอดี
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มและวรินทร์ตามมาราวีผมกับอาร์มจนได้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-11-2015 18:21:48
พี่ดรีมVS น้องอาร์มVS วรินทร์
     วันนี้ผมลงตรวจที่แผนกแม่และเด็กแต่ผมประจำคนไข้เด็กเหมือนปกติ  คนไข้เด็กก็เยอะกว่าทุกวันเลยวันนี้ ผมพยายามโทรหาอาร์มแต่อาร์มไม่ยอมรับสายผมเลย ผมเป็นห่วงอาร์มมากเลยเมื่อวานด้าบอกผมว่าได้ยินวรินทร์เอ่ยชื่อคนชื่อเคและอาร์มทำหน้าตกใจมากมันคือใครกันเค วันนี้ด้าโทรไปขอสมุดรุ่นที่โรงเรียนเก่ามาดูหวังว่าจะได้เบาะแสอะไรบ้าง ผมจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาร์มจริงๆ

“พี่ดรีมครับ” ผมกำลังจะเดินเข้าไปทำงานช่วงบ่ายต่อ ผมหันมามองวรินทร์ที่กึ่งเดินกึงวิ่งเพื่อตรงมาหาผมนี้ผมอุตสาหนีมาได้ตั้งครึ้งค้อนวันอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะกลับบ้านแล้วนะยังมาเจออีก ผมจำต้องหันไปเผชิญกับสิ่งชั่วร้าย...

“หายแล้วเหรอครับน้องวรินทร์” ผมหันมาถามน้องเขาทันที

“ก็ดีขึ้นมากแล้วนะครับ..ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ” วรินทร์บอกผม ผมเลยหันมากอดอกมองน้องเขาเต็มๆ

“เพื่อนพี่เขาบอกว่าเรานะ เมื่อวานเดินขึ้นคอนโดเองแถมเดินเหมือนไม่ได้เจ็บปวดอะไรด้วย”ผมพูด วรินทร์ทำหน้าตกใจตอนนั้นคงจะรีบขึ้นเลยลืมตัวไปว่ามันอยู่ในสายตาไอ้เอกพจน์เพื่อนผม

“คือ..”วรินทร์ทำท่าจะอธิบายแต่ผมยกมือห้าม

 “ อย่าทำอีก...รินทร์ตั้งใจทำให้อาร์มถูกมองไม่ดีพี่รู้...อย่าทำอะไรอาร์มของพี่ ไม่งั้นน้องรินทร์จะได้เห็นว่าหมอเด็กแบบนี้ทำอะไรได้มากกว่าหมอเด็กทำแน่นอน" ผมพูดทำหน้าตาดุ วรินทร์เงยหน้ามองผม ผมเห็นหมอด้ายืนมองผมอยู่ผมเดินออกเพื่อจะได้กลับเข้าห้อง โดยมีหมอด้าเดินตามหลังมา ผมหันไปมองด้า

“พี่โหดพี่รู้ด้า พี่รู้ว่าพี่ต้องใจเย็นกว่านี้” ผมหันไปบอกด้า คงตามมาบอกให้ผมใจเย็นละซิ

“ด้าว่าพี่ดรีมโหดเพื่อปกป้องคนที่พี่รักนะถูกต้องอยู่แล้ว....แต่พี่ต้องปรับปรุงไม่เห็นจะหน้ากลัวตรงไหนเลยคุณหมอเด็กขาโหด”ด้าบอกว่าผมยังโหดไม่พอ ทำไมจะไม่โหดผมเดินกลับถึงหน้าห้องตรวจเด็กๆเยอะแยะไปไหน สุขภาพเด็กๆไม่ค่อยแข็งแรงป่วยกันทุกวันเลย ผมเดินผ่านเด็กน้อยที่นั่งอยู่กับแม่ของเขา แม่ของเด็กจำผมได้เขายิ้มให้ผม ส่วนหนูน้อยพอเงยหน้ามองผมเท่านั้นแหละคงจำได้ดีเมื่อวานให้ไปหนึ่งเข็ม

“แหง๋!” จะร้องทำไมแค่เจอหน้าแค่นี้เองผมนี้สะดุ้งตกใจ    “ไม่หาหมอ” เด็กน้อยพูดพร้อมสะอึกสะอื้น

 “ อู้ยย ...สงสัยจะโกรธตั้งแต่เมื่อวาน” ผมร้องออกมาทันทีและรีบเดินเข้าห้องตรวจประจำของผม สงสัยจะโหดได้เฉพาะเด็กๆนะผมนี้ผมรีบเข้าห้องเตรียมตัวรับเครสเด็กต่อไป

“เชิญค่ะ คุณหมอดรีมใจดีค่ะ ไม่ร้องนะลูก” เสียงพี่ณีเชียร์ผมมาก

“ฮือๆ..ไม่ฉีด..ฮือๆ ยา.. ฮือๆ “เครสแรกของบ่ายวันนี้เข้ามาพร้อมน้ำตาเลย คุณแม่ยิ้มและยกมือไหว้ผม ผมก็ไม่เข้าใจว่าเด็กว่า แก่กว่ายกมือไหว้ผมหมด

“ร้องไห้ตั้งแต่ออกจากบ้านเลยหรือเปล่าเนี๊ยะ ฮะ..หมอไม่กัดลูก..มามะ มานั่งใกล้ๆหมอนะ เราจะได้ไหม่ห่างกันไกล กระเทิบมาลูก... เป็นไข้จับไข่..เอ้ย...เป็นไข้หวัดใหญ่เนอะเมื่อวานมาหาหมอแล้ว จำได้ วันนี้มาอีก ไหน ไหน ก็ร้องมาแล้วเอาไปหนึ่งเข็ม” ผมบอกมีสะบัดหน้ามามองผมอีกนะ (ถ้าโดดเตะได้คงทำไปแล้วนะผมว่า) ผมตรวจคนไข้จนได้เวลาเลิกงาน คนไข้เยอะจริงๆวันนี้ ผมเหลือบมองเวลาผมต้องไปรับหลานด้วย หลานแฝดผมแต่เวลายังเหลือ ปกติสายตลอดวันนี้ไม่สาย

 “พี่ณีครับ ผมรบกวนเบิกที่กดลิ้นให้ผมด้วยนะครับและก็แอลกอฮอล์ล้างมือด้วยครับ ขอบคุณครับ” ผมบอกพี่ณี

“ได้ค่ะคุณหมอดรีมรูปหล่อ”พี่ณีบอกผม

“คุณหมอดรีมแอบไปนอกใจพี่ณีตอนไหนค่ะ” พี่ณีถามผม ผมสะบัดหน้าไปมองพี่ณี

“พี่ณี พูดแบบนี้เดี๋ยวแฟนพี่มาเตะผมเข้านะครับ” ผมพูด

“ก็ดูซิ...หนุ่มน้อยหน้ามนจำได้ว่าเป็นหมอที่มาใหม่เขามานั่งรอคุณหมอดรีมของพี่เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนหมอดรีมนี้ค่ะ ร้องไห้กันหนักมากทั้งแผนกเลยนะค่ะ” พี่ณีบอกผม Oh! หรือว่าอาร์มแต่อาร์มมาก็ไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนผมสักที ผมรีบไปแอบมองรอดช่องตาแมว เวรแล้ว น้องวรินทร์ เอาไงวะ จะออกทางไหนละผม

“พี่ณีช่วยยื้อน้องเขาไว้หน่อยนะครับ”ผมบอกพี่ณีดีนะที่ห้องตรวจผมอยู่ชั้นล่างสุด

“อะไรนะค่ะน้องหมอดรีม “พี่ณีผมรีบคว้าเสื้อทุกอย่างใส่กระเป๋ากางเกงผมวิ่งไปด้านหลังเป็นระเบียงมันไม่สูงแต่ก็น่ากลัวอยู่นะ ประมาณครึ้งเมตรได้ มันไม่มีทางเลือกผมทำท่าจะปืน

“ดะ..เดี๋ยวค่ะน้องหมอดรีมจะหนีแฟนตัวเองทำไมละค่ะ” พี่ณีถามผม

“ผมไม่เคยเป็นแฟนเขา ..ถ้าเป็นแฟนผมจริงผมจะหนีแบบนี้เหรอครับพี่ณี “ ผมหันไปบอกพี่ณี

“แล้วนี้น้องหมอดรีมจะทำอะไรค่ะ “ พี่ณีถามผม 

“ผมจะกระโดดลงไปครับ” ผมหันไปบอกพี่ณี

“น้องหมอดรีมถึงมันจะสูงไม่มากแต่ก็อาจจะแข้งขาหักได้นะค่ะ” พี่ณีบอกผม ผมนะข้ามกำแพงไปแล้วยืนเกาะอยู่พอพี่ณีพูดเท่านั้นแหละ หมอดรีมยิ่งกลัวความสูงอยู่
“ผมยอมกระโดดลงไปแข็งขาหักจะได้หนีไปนอนไม่ต้องมาเจอเขา” ผมรีบบอกพี่ณี พี่ณีก้มมอง

“อย่าเลยค่ะ ลงไปขาหักขึ้นมาพี่เป็นห่วง ยิ่งเครสน้องหมอดรีมเยอะอยู่ด้วยค่ะ” พี่ณีพูดผมนะก้ามข้ามไปแล้วกำลังจะหันหลังลง

“พี่ห่วงผมหรือห่วงเครสครับเนี๊ยะ”ผมถามพี่ณี

“เอาจริงๆนะ ห่วงเครส เอ้ย ..ไม่ใช่ค่ะพี่ก็ต้องห่วงน้องหมอดรีมของพี่ซิค่ะ ..สงสัยจะมาเคาะประตูแล้วแน่ๆค่ะหมอดรีม”พี่ณีพูดผมก็ตัดสินใจกระโดดลงไปเลย

“ตุ๊บ” ผมกะแม่นมากลงไปที่รถเข็นที่มีกองหญ้าที่คนสวนตัดโกยไว้ในรถ

“น้องหมอดรีมเป็นอะไรไหมค่ะ” ผมคอ่ยปืนขึ้นมาและโชว์สองนิ้วว่าผมยังอยู่ แต่ตัวผมเต็มไปด้วยหญ้าที่เขาตัดมาใส่ไว้ พี่ณีรีบวิ่งเข้าไปรับหน้าน้องวรินทร์แน่ๆ ผมรีบลุกขึ้น

“คุณหมอ” คนสวนเดินมจะเข็นรถเอาต้นหญ้าไปทิ้งพอดีถึงกับตกใจครับ

“ชู!  ไม่ต้องตกใจนี้คือการพรางตัวผมฝึกอยู่” ผมบอกคนสวนถึงกับทำหน้างงๆ ผมก้มมองดูนาฬิกาโรเร็กซ์ที่พ่อซื้อให้ผม  ตอนนี้สายไปสิบห้านาทีแล้วตายแน่หมอดรีมป่านนี้หลานๆ ยืนหน้างอคอหักเป็นปลาทูแม่กลองแล้วแหละครับ ผมรีบวิ่งไปเลย

“พี่หมอดรีม!! “เสียงน้องวรินทร์ เหมือนสิ่งที่จูงใจให้หมอดรีมสอยเท้าเร็วกว่าเดิมไปที่รถที่ผมจอดไว้ดีที่จอดชั้นล่างนะ บุญของผมจริงๆ ผมรีบเข้าไปในรถทันทีรีบสตาร์ทก่อนที่น้องวรินทร์จะลงมา
***********************************************************************************************************************************
อาร์ม ผมกลับจากการทำงานเอกสาร ผมเบื้อมากยิ่งตอนนี้มีเรื่องวรินทร์เข้ามาในหัวผมยิ่งฟุ้งซ้านมากขึ้นเหตุการณ์เมื่อวานพี่โอมก็ซักผมจนผมเกือบจนมุม ผมเลยร้องไห้ออกมาพี่โอมเลยหยุด ผมขอร้องพี่โอมว่าอย่าบอกพี่อ้นผมกลัวว่าพี่อ้นจะสืบและความจริงที่ผมกลัวมันจะโผ่ออกมา ผมรู้ว่าตอนนี้วรินทร์ยังไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอกเพราะว่าถ้าเขาทำ เขาก็หมดโอกาสได้พี่ดรีมไปด้วยแต่มันก็ทำให้ผมจะเป็นโรคประสาทเข้าไปทุกที ผมอยากจะหนีไปจากที่นี้เหลือเกิน

“หลานๆนี้” ผมขับรถผ่านศูนย์เด็กเล็กทีหลานๆผมเรียน สงสัยว่าพี่ดรีมจะมาสายแน่ๆเลยผมเลยหาที่จอดรถและลงไปหาหลานๆผม ดูซิยืนกันหน้ามุ่ยเลย วันนี้มิ้นหยุดไม่ได้มาเรียนไม่งั้นพี่ๆผมคงรับไปส่งที่บ้านให้แล้ว

“ป้าอาร์ม” หลานเรียกผมว่าป้า ทำเอาครูหมีหันมามองผม ผมนี่อายครูหมีจังเลย

“พี่ดรีมยังไม่ได้มารับหลานๆเหรอครับพี่หมี” ผมถามครูหมี

“ค่ะยังเลยวันนี้สายอีกตามเคย” ครูหมีพูดแต่ละคนหน้าพยักหน้าพร้อมกันหมดเลย ผมขำหลานๆผม

“ลุงดรีมสายประจำป้าอาร์มรู้หรือเปล่า” มาริโอ้พูดทำแก้มป่องถามผมอีกนะ ผมเอามือลูบหัวหลานผม

“ลุงดรีมคงมีคนไข้เยอะนะลูก..แต่ป้าเชื่อว่าลุงดรีมคงใกล้จะถึงแล้วแหละมาริโอ้” ผมบอกมาริโอ้

“โอ้อยากกลับบ้านแล้วโอ้อยากไปดูการ์ตูน” มาริโอ้พูดผมหยีหัวเล่น ทำหน้าตามุ่ยเชียว

“วันนี้ป้าอาร์ไปบ้านปู่ภาใช่หรือเปล่า” น้องไอซ์กอดผมพร้อมเงยหน้ามองผม

“น้องอาร์มอยู่เป็นเพื่อนหลานๆก่อนได้ไหมค่ะ พี่ต้องเข้าไปเก็บห้องจะได้รีบกลับลูกคนเล็กพี่ไม่ค่อยสบายค่ะ” ครูหมีบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ผมเลยพาหลานๆไปหาที่นั่งตรงม้าหินอ่อน น้องไอซ์ขึ้นมานั่งติดกับผมน้องมันด้วยมากอดผม

“น้องมีนคิดถึงพ่อแอ้พ่อดิว ไม่รู้ว่าพ่อแอ้พ่อดิวจะมาหรือเปล่า” น้องมีนพูด

“อาทิตย์หน้าคงจะมากันนะ เห็นพ่อแอ้บอกลุงอาร์มแบบนั้นนะ” ผมบอกน้องมีน น้องมีนยิ้มตาหยีให้ผม

“กินอะไรกันไหมลูก”ผมถามเด็กๆ

“ไม่กินดีกว่าเราจะไปทำเค้กกัน ป้าอาร์มไปนะ ไปทำเค็กกันน้องไอซ์อยากทำเค้กกับป้าอาร์ม”น้องไอซ์อ้อนผม

“ทำเค้กช๊อกโกแลตได้อะเปล่า....อะพี่ไอซ์โอ้อยากกินมากที่สุด” มาริโอ้พูดแต่ดูท่าทางจะหลับแล้วเนี๊ยะมาริโอ้

“พี่จะทำให้โอ้นะ...ถ้าป้าด้ามีช๊อกโกแลต..คิกคิก ”ไอซ์บอกน้องชายแฝดคนที่สามของเขา

“แต่พี่เดาได้ว่าไม่มี..ช๊อกโกแลตเพราะว่านายแอบเปิดกินหมดแล้ว”  ไอแฝดคนโตพูดแซวมาริโอ้เลยยิ่งทำแก้มป่องใหญ่เลยนั้น ผมเห็นรถพี่ดรีมเข้ามาจอดอย่างรวดเร็วคงรู้ว่าสายไปเยอะเลยวันนี้เกือบครึ้งชั่วโมง หลานๆผมลุกจากโต๊ะมาหินมายืนรอพี่ดรีม ผมคิดว่าผมควรจะเดินกลับไปขึ้นรถดีกว่าพี่ดรีมรีบออกมาจากรถ

“ลุงขอโทษครับ ลุงสายมากวันนี้” พี่ดรีมพูดผมก็มองพี่ดรีม ทำไม่เนื้อตัวมีแต่ต้นหญ้าแบบนั้นละ หลานๆก็มองและปิดปากขำกันหมดเลย ผมก็ขำพี่ดรีมอีกคนแบบลืมตัว

“อาร์มนั่งเป็นเพื่อนหลานๆให้พี่เหรอครับ”พี่ดรีมถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ได้ยินเสียงรถ อ้าวคุณดรีม...เออ..ไปทำอะไรมาค่ะทำไมมีแต่ต้นอะไรค่ะเนี๊ยะ ..ต้นหญ้าเต็มตัวไปหมดละค่ะ”ครูหมีถามพี่ดรีม

“อ้อพอดีผมฝึกพรางตัวครับครูหมี” พี่ดรีมตอบครูหมี ครูหมีก็พยักหน้า

“พรางได้ดีนะค่ะ ...จำแทบไม่ได้เลยค่ะคุณหมอดรีม “ครูหมีพูด รถแฟนครูหมีเข้ามารอรับแล้ว

“งั้นกลับพี่กลับก่อนนะค่ะ เด็กๆ ครูกลับแล้วนะลูกอย่าลืมทำการบ้านกันนะค่ะ พรุ่งนี้ครูหมีจะเปิดการ์ตูนให้ดู “ครูหมีบอกหลานๆผมและก้าวขาขึ้นรถไปผมเดินเข้าไปหาพี่ดรีม พี่ดรีมมองผม

“ไปทำอะไรมาพี่ดรีมทำไมเป็นแบบนี้ละพี่ดรีม”ผมถามพี่ดรีมพร้อมกับหยิบพวกใบหญ้าออกจากสูทคุณหมอหลานๆก็เข้ามาช่วย

“คิก คิก คิก “ หลานๆ พากันขำพี่ดรีมผมกันหมด

“พี่หนีนางมาร...น่ากลัวกว่านางพญาผมขาวซะอีก..” พี่ดรีมบอกผม ผมหันไปมองและยังคงหยิบเอาพวกต้นหญ้าออกพี่ดรีมจ้องมองผมแทบจะไม่กระพริบตาเลย อมยิ้มด้วยนะ

“ลุงดรีมมาสายทุกวันเลยอะ” มาริโอ้ถามพี่ดรีม

“ลุงต้องตรวจคนไข้นี้ครับมาริโอ้และคนไข้ลุงเยอะที่สุดในสามโลก” พี่ดรีมบอกมาริโอ้

“ป้าอาร์มจะไปกับพวกเราหรือเปล่า ไปนะป้าอาร์มน้องไอซ์อยากให้ป้าไป”น้องไอซ์อ้นผมใหญ่เลย พี่ดรีมพยักหน้าว่าให้ผมไปที่บ้าน ผมพยักหน้าตอบ

“วันนี้เรารีบทำการบ้านกันนะเราจะได้ดูการ์ตูนเรื่องใหม่ ลุงเดย์โหลดมาให้ เราจะดูกับป้าอาร์มกัน” น้องไอบอกน้องๆ

“เห็นไหมอาร์มหลานๆ อยากอยู่กับอาร์ม ..งั้นเดี๋ยวอาร์มขับรถไปจอดไว้ที่บ้านอาร์มและอาร์มไปรถพี่นะ ตอนกลับพี่จะได้มา..ส่ง”พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพักผม ผมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบลงมาทันทีพี่ดรีมขับรถมาจอดรอรับผมแล้วผมขึ้นไปนั่งด้านหน้ากับพี่ดรีม ผมยอมรับเลยว่ารถพี่ดรีมสะอาดมากพี่ดรีมเข้าค้อนข้างระเบียบมากผมชอบผู้ชายเจ้าระเบียบเพราะผมเองก็เป็น

“พี่ดรีมรถใครเหรอครับ” ผมถามพี่ดรีมเพราะว่ามีรถพ๊อชเปิดประทุนมาจอดอยู่หน้าบ้านผมจำได้บ้านพี่ดรีมไม่มีพ๊อชส่วนใหญ่เบนซ์ หรือ BMW และก็รถโฟววิว พี่ดรีมหันมามองผม

“ถ้าพี่บอกอาร์มอย่าหนีนะ..พี่รู้ว่าอาร์มพยายามหนีคนคนนี้อยู่แต่พี่ไม่รู้เหตุผลเพราะอะไร..พี่อยากรู้เพราะพี่อยากช่วยอาร์ม พี่ไม่อยากเสียอาร์มไป “พี่ดรีมบอกผม มันทำให้ผมคิดว่ารถคันนี้คือ

“วรินทร์” ผมมองพี่ดรีม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มและวรินทร์ตามมาราวีผมกับอาร์มจนได้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-11-2015 19:53:58
 :เฮ้อ: ชนสักตั้งดีกว่ามั๊ยอาร์ม หนีให้เค้าแว้งกัดอยู่ได้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มและวรินทร์ตามมาราวีผมกับอาร์มจนได้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 15-11-2015 22:10:01
 :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มผลงานก่อกวนของวรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-11-2015 17:38:35
(ต่อ..วรินทร์จะมาก่อกวนยังไง)

“ถ้าพี่บอกอาร์มอย่าหนีนะ..พี่รู้ว่าอาร์มพยายามหนีคนคนนี้อยู่แต่พี่ไม่รู้เหตุผลเพราะอะไร..พี่อยากรู้เพราะพี่อยากช่วยอาร์ม พี่ไม่อยากเสียอาร์มไป “พี่ดรีมบอกผม มันทำให้ผมคิดว่ารถคันนี้คือ

“วรินทร์” ผมมองพี่ดรีม

“เข้าไปพร้อมพี่นะ..และอาร์มคือแฟนพี่คนเดียวเท่านั้น..พี่รออาร์มมาตั้งนานนะ..พี่ไม่ต้องการคนอื่น” พี่ดรีมบอกผม ผมปลดเบลล์และเดินลงมาพร้อมๆกับหลานๆ  และคนที่รีบเดินมาที่ประตูก็คือวรินทร์ วรินทร์มองผมแป็ปหนึ่งรีบเดินลงมา

“พี่ดรีม...รินทร์มารอที่บ้านไม่บอกรินทร์ไปรับหลานๆด้วย ไม่งั้นรินทร์ก็ตามไปด้วยแล้ว” วรินทร์บอกพี่ดรีม

“อาร์มเขาไปรับกับพี่เป็นประจำอยู่แล้วนะครับน้องรินทร์ “ พี่ดรีมบอกวรินทร์ วรินทร์หันมามองผม

“ไปครับหลานๆ เข้าบ้านกันดีกว่า..เอ๊! สนุกไหมครับ..วันนี้คุณครูให้การบ้านหรือเปล่วลุงรินทร์สอนการบ้านให้นะ “วรินทร์ชิ้งต้อนหลานๆ ผมเข้าไปแต่ละคนหันมามองผม ส่วนไอซ์ไม่ยอมปล่อยมือผมเลยจับมือผมแน่นเลย มองหน้าผมพร้อมกับส่ายหัวไม่ไปกับรินทร์

“หนูชื่ออะไรลูกมากับลุงรินทร์มาเร็ว” วรินทร์พยายามเรียกไอซ์

“ไม่เอาจะอยู่กับป้าอาร์ม” น้องไอซ์พูด วรินทร์มองไอซ์และหันไปต้อนมาริโอ้และไอ และก็น้องมีนแต่น้องมีนแกะมืออกมาหาพี่ดรีมแทน

“ไอไปเดินกับน้องไอซ์ดีกว่า” ไอเดินถอยหลังมาหาผมและไอซ์เหลือแค่มาริโอ้ ที่มองวรินทร์แบบไม่ค่อยเข้าใจ

“เรารู้จักกันเหรอมาจับมือเขาอะ..คุณครูบอกเขาว่าอย่าให้คนหน้าตาแปลกๆมาจับ...เพราะว่าเขาอาจจะพาเราไปทำลูกชิ้น..และโอ้คิดว่าหน้าคุ้นๆเนอะ..เหมือนแม่มดเลยอะ”  :hao4:   มาริโอ้เงยหน้าขึ้นมองวรินทร์แถมถามวรินทร์ด้วย วรินทร์เลยยิ้มหน้าเจื่อนๆไป มาริโอ้ก็ชักมือออกและเดินเข้าบ้านทันที ผมจูงสองหนุ่มเข้าบ้าน

“มาริโอ้” พี่ดรีมรีบปรามมาริโอ้ทันที

“อาร์ม ...มาแล้วเหรอ “ หมอด้าเดินลงมาจากชั้นบ้นตรงมาหาหลานๆหอมแก้มหลานๆ

“หมอด้า.... เป็นไงบ้างไม่ค่อยเจอเลยอะ..รินทร์นี้คนไข้เยอะมาก”วรินทร์รีบทักทายหมอด้าพร้อมกับตรงปรี่มหาหมอด้า หมอด้าดูตกใจที่เห็นวรินทร์ทำท่าจะกอด หมอด้ามองพี่ดรีม พี่ดรีมหยักไหล่ให้หมอด้า ผมก็ยิ้มให้หมอด้า

“อ้อเหรอ...ไม่เป็นไร..ยุ่งนะดีแล้วดีกว่าว่างนะ...ว่างมากไปเดี๋ยวจะไม่มีอะไรทำ” หมอด้าพูดยิ้มๆแต่มันเป็นการเหน็บที่เจ็บผมรู้ วรินทร์พยายามฝืนยิ้มว่าไม่รู้สึกอะไร

“เราขึ้นไปอาบน้ำกันดีกว่านะครับจะได้ลงมาทำการบ้าน” ผมบอกหลานๆผม ผมมาก็จะช่วยด้าดูแลหลานๆพาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“อาร์มให้รินทร์ทำดีกว่านะ..ต่อไปรินทร์..”วรินทร์บอกผมว่าจะพาหลานๆไปอาบน้ำแทนและยังบอกต่อไปจะอะไรสักอย่างเขาหันไปมองพี่ดรีม

“ต่อไปอะไรครับรินทร์ ..พี่คิดว่าให้อาร์มทำเถอะเพราะว่าอาร์มเขาทำอยู่นะ..รินทร์นะเพิ่งมาไปนั่งดูทีวีดีกว่านะครับ” พี่ดรีมพูด วรินทร์เลยไม่กล้าขัด ผมก็จูงเด็กๆขึ้นบ้านทันที  ผมพาหลานๆไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“ป้าอาร์มน้องไอซ์ไม่ชอบคนนั้นเลยป้า” น้องไอซ์บอกผม

“ทำไมละไอซ์ หึ?”ผมถามน้องไอซ์   “ไม่รู้ซิ ไอซ์ว่าเขาน่ากลัว”ไอซ์บอกผม

“เขาเหมือนแม่มดใช่อะเปล่าพี่ไอซ์” มาริโอ้พูดน่าตีจริงๆเลยหลานผม

“ใช่เขาอาจจะสาปนายกลายเป็นหนูแฮมเมอร์”ไอพูดอีกคน

“ไม่เอา..ไม่เอา..โอ้ไม่อยากเป็นหนู เพราะว่าโอ้ไม่อยากกินซีส” มาริโอ้พูดแน่นอนในการ์ตูนหนูชอบกินชีส หลานๆผมแต่ละคน

“น้องมีนก็ไม่ชอบเขาเลยพี่ไอซ์”น้องมีนก็พูดน้องมีนเข้ามานั่งเอียงคอบอกผม

“เขาไม่กล้าทำอะไรหลานๆของลุงหรอก เพราะลุงจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรหลานรักของลุงแน่นอน”ผมบอกเด็กๆ เด็กๆเข้ามากอดผม

“เราลงไปทำการบ้านกันดีกว่านะครับ “ผมบอกเด็กๆ ผมพาเด็กๆลงมาชั้นล่างหมอด้ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่พอดีเลย

“ป้าด้าวันนี้ทำเค้กได้หรือเปล่า” น้องไอซ์ถามหมอด้า  “น้องไอซ์อยากทำกับป้าอาร์ม” น้องไอซ์อ้อนหมอด้า

“วันนี้ไม่ได้ลูกไว้วันหยุดนะช่วนป้าอาร์มมาทำเค้กกันและวันนี้เครื่องก็ไม่ครบด้วยนะครับน้องไอซ์” หมอด้าพูดผมพยักหน้าให้เอาตามที่หมอด้าบอก ไอซ์เลยพยักหน้าเบาๆ

“เด็กๆ ลุงดรีมบอกว่าให้ลุงรินทร์สอนการบ้านเด็กนะครับ ..มาครับ” วรินทร์รีบเดินออกมา ผมพยักหน้ากับไอซ์ให้ไปทำการบ้าน วรินทร์มองผมยิ้มๆ

“อาร์มมานั่งด้วยกันไหมละ” วรินทร์ถามผม

“อาร์มเขาช่วยเราทำอาหารนะ “หมอด้าตอบพร้อมกับเข้ามาจับมือผมจูงเข้าครัวไปทันที 

“ด้าคิดว่า วรินทร์อะไรนี้จะเป็นเพื่อนที่หวังดีประสงค์ร้ายมากกว่าจะเป็นมิตรแท้แถมประกันได้เลยว่าถ้าคบไปภัยจะมาแน่ๆ” หมอด้าพูดผมแอบขำหมอดี้มุกกับเขาด้วยนะ หมอด้าจัดการทำอาหารเองบางอย่างและสั่งเป็นบางอย่างพวกผัดพัก อาหารเด็กๆด้าเขาทำเอง ผมก็ช่วยหันผักเตรียมนั้นเตรียมนี้

“ป้าอาร์มน้องไอซ์ปวดท้องจังเลย”น้องไอซ์วิ่งมาหาผม

“ส่งสัยไปกินอะไรที่มีปลาหมึกมาแน่ๆเลย ไอซ์..อาร์มด้ารบกวนเอายาขวดตรากระต่ายบินให้ไอซ์กินหน่อยนะ” หมอด้าบอกผม ผมพยักหน้าเหมือนแอ้เลยนะปวดท้องเวลากินปลาหมึก ผมเดินมาที่ห้องเปิดตู้ยาหยิบยาป้อนให้ไอซ์

“ไอซ์กินปลาหมึกมาเหรอลูก”ผมถามน้องไอซ์ น้องไอซ์พยักหน้าเบาๆ คงกลัวโดนดุ

“ไอซ์กินชิ้นเล็กมากมาก...ป้าอาร์มอย่าบอกลุงดรีมนะ ลุงดรีมอาจจะบอกว่าไอซ์ไม่น่ารักไม่เชื่อลุง” ไอซ์บอกผมผมพยักหน้า

“น้องไอซ์เป็นอะไรไปลูก” วรินทร์เห็นผมกับไอซ์รีบเดินออกมาเขามองมือผมที่ถือขวดยากระต่ายบิน

“นี้ไอซ์เป็นอะไรปวดท้องเหรอลูก...ทำไมให้กินยาอะไรเนี๊ยะตรากระต่ายบินโอ้ยไม่ไหวเลย..น้องไอซ์ให้อารินทร์ดูดีกว่านะครับอาเป็นหมอ” วรินทร์พูดและดึงแขนไอซ์พยายามให้ไอซ์ไปกับเขาแต่ไอซ์ขืนไว้ไม่ยอมไป

“ไอซ์จะไปกับป้าอาร์ม”อาร์มกอดผม วรินทร์มองไอซ์ด้วยท่าทีพยายามระงับบอารมณ์โกรธสุดๆ

“น้องไอซ์กลับไปทำการบ้านต่อดีกว่านะครับเสร็ตแล้วจะได้ทานอาหารเย็นกัน”ผมบอกไอซ์

“น้องไอซ์ อารินทร์มีเรื่องเล่าของป้าอาร์มให้ฟังอยากฟังไหมครับ ..เพื่อฟังแล้วไอซ์จะตาสว่างขึ้นมาบ้างและจะได้เลือกคนที่ไอซ์ควรจะให้ดูแลไอ้ถูก” วรินทร์พูดผมหันไปมอง

“วรินทร์นายเลิกข่มขู่ฉันได้แล้วนะและนายควรจะรู้ว่าเรื่องไหนควรเล่าให้เด็กฟังเรื่องไหนไม่ควรเล่าให้เด็กฟังนะ”ผมพูดผมหันไปจูงมือไอซ์จะเดินออก

“เด็กจะได้รู้ไงว่าอันไหนคือเพชรอันไหนคือขี้ดินขี้โคลน”วรินทร์พูด

“บางทีมันจะเป็นเพชรปลอมก็ได้และหากใครได้ไปก็ไม่ต่างอะไรกับขี้ดินขี้โคลนหรอกนะ..เพลอๆจะน่าสะอิดสะเอียนกว่าซะด้วยซ้ำ”ผมหันไปพูดกับวรินทร์ วรินทร์โกรธผมมาก

“แกว่าใครเพชรปลอมอาร์ม...คนที่ถูกเขารุม....โทรม” วรินทร์พูดผมรีบเอามือปิดหูน้องไอซ์

“ฉันไม่อยากจะพูดกับคนอย่างเธอหรอกนะรินทร์..จิตใจเธอนี้มันต่ำมาก..เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงเพื่อนเธอถึงไม่มีไม่ใช่ว่าเธอดีไปกว่าคนอื่นเขา เขาเลยไม่กล้าคบนะแต่จิตใจเธอต่างหากที่ใครๆเขาก็ไม่แม้แต่จะเชียดเข้ามาใกล้” ผมพูดและรีบจูงไอซ์ออกมาทันที

“ไอซ์ไม่ขอบเขา เขาว่าป้าอาร์ม” ไอซ์ ผมพยายามปวดน้ำตาที่มันปริมออกมา

“ป้าอาร์มร้องไห้ ไอซ์จะไปฟ้องลุงดรีม” ไอซ์พูด

“อย่า...ไม่มีอะไรลูกแค่คำพูดของคนบ้าก็เหมือนหมาบ้าแค่เขาไปไม่ลดตัวไปกัดกับคนประเภท กัดไปก็มแค่ชนะหมากับแพ้หมาดังนั้นเราอยู่เฉยๆก็พอ” ผมไอซ์ ผมเอามือลูปหัวไอซ์ผมพาไอซ์เดินมาหาไอ มาริโอ้นั่งอยู่เหมือนหยิบค้นหาอะไรมาดู

“ไอดูน้องดีดีนะลูก ..ลุงอาร์มจะไปช่วยป้าด้าทำอาหารเย็น”ผมบอกไอ ผมทำท่าจะเดินออกผมเห็นวรินทร์เดินเข้ามาพร้อมพี่ดรีม

“วรินทร์ทราบค่ะว่าอาร์มรักหลานแต่ไม่ควรยุให้หลานด่าทอวรินทร์ต่อหน้าหลานๆเขานี้ครับพี่ดรีม “ วรินทร์เขาบอกพี่ดรีม เขาโกหกชัดๆเลย

“อาร์ม วรินทร์เขาบอกพี่ว่าเราไปต่อว่าเขาต่อหน้า..ไอซ์เหรอ “ พี่ดรีมถามผม

“ใช่ผมต่อว่าแต่เขาว่าผมก่อนและพูดจาด้วยคำพูดที่ไม่ควรจะพูดต่อหน้าเด็ก”ผมพูด

“อาร์มเราไม่ได้ว่าอะไรเลยนะเราแค่ถามว่าไอซ์เขาปวดท้องทำไมไม่ให้พี่ดรีมหรือรินทร์ที่เป็นหมอดูอาการก่อนค่อยให้ทานยาแค่นี้เองอะ” วรินทร์พูดผมแสยะยิ้มต่อแหละชัดชัด

“เขาว่าลุงอาร์มเขาว่า...อุ๊บ” ไอซ์กำลังจะพูดผมรีบเอามือปิดปากไอซ์

“เขาว่าลุงอาร์มว่าอะไรไอซ์ “ พี่ดรีมรีบย่อตัวลงมาถามไอซ์ ผมมองหน้าไอซ์พยายามสื่อสารด้วยสายตาว่าอย่าบอกพี่ดรีม ส่วนพี่ดรีมก็มองหน้าวรินทร์และมองหน้าผมสลับกันไปมา

“ผมขอตัวไปทำอาหารก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไม่ทันอาหารเย็น”ผมพูดและรีบเดินออกทันที

“มาครับมาอยู่กับอารินทร์ดีกว่านะครับ”เสียงวรินทร์บอกหลานๆผม

“ลุงดรีมเราทำการบ้านเสร็จแล้วเราออกไปเล่นข้างนอกได้หรือเปล่า” ไอถามพี่ดรีมผมเดินเข้ามาในห้องครัว ผมรีบช่วยหมอด้าทำอาหารทันที หมอด้ามองผมแต่ยังไม่ถามอะไรคงรู้ว่าผมมูดดี้มาแน่ๆ พี่ดรีมเดินตามเข้ามาทันที

“พี่ขอคุยกับอาร์มหน่อยซิด้า” พี่ดรีมบอกหมอด้า หมอด้าเดินออกไปจากห้องครัวตอนนี้บรรยากาศบอกได้คุสาดมากผมยืนหันผักพยายามจะไม่หันไปหาพี่ดรีม

“หมับ” มือมาจับมีดที่มือผมให้หยุดหัน ผมยังไม่กล้าหันไปมองพี่ดรีม

“อาร์ม ...พี่เชื่อหลาน พี่เชื่ออาร์ม แต่พี่ต้องรู้เหตุผลว่าเขาทำกับอาร์มเพื่ออะไร อาร์มอยากให้พี่ช่วยไหม” พี่ดรีมถามผม ผมนิ่งเงียบ ผมกลืนน้ำลายลงคอตัวเอง

“พี่รักอาร์มนะและหลานๆก็รักอาร์มเขาพยายามปกป้องอาร์มกันนะ “พี่ดรีมบอกผม

“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ดรีม ผมโอเค “ผมพูดผมหันไปมองพี่ดรีม พี่ดรีมยืนเอาแขนเข้ามากั้นลำตัวผมไว้ พี่ดรีมทำท่าจะจูบผม แน่อนนกั้นผมไว้ขนาดนี้ผมหลบไปไหนไม่ได้แน่นอน

“ขอโทษนะครับพี่ดรีม “ เสียงวรินทร์เดินเข้ามา

“เห็นพี่ดรีมบอกว่าจะเข้ามาเอานำให้ผมดื่มและผมเห็นว่าหายไปนานมากแล้วเลยตามเข้ามาดู...”วรินทร์พูด

“ได้ครับพี่จะเอาน้ำไปให้น้องวรินทร์เดี๋ยวนี้ “พี่ดรีมพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนึ่งที ผมหันไปหั่นผัก เสียงรถจอดหน้าบ้านหลายคันพี่ดิม ลุงภาคงกลับกันแล้ว

“คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอครับ วรินทร์ต้องขอคุยกับคุณพ่อพี่ดรีมหน่อยนะครับ รินทร์ชื่นชอบผลงานการวิจัยของท่านหลายเรื่องเลยครับ” วรินทร์พูดพร้อมกับกระเซ้าพี่ดรีมให้พาไปหาลุงภา  หมอด้าเดินกลับเข้ามาพร้อมส่ายหัวกับวรินทร์

“หมอด้าไม่เคยเจอใครเนียนได้เท่าฮีเลยนะอาร์ม”หมอด้าพูดผมแคหยักไหล่ พี่ดิมเดินถืออาหารเย็นที่โทรสั่งไว้เข้ามาพร้อมกับแดนน้องชายคนที่หก เป็นแพทย์ปีหกเรียบร้อยแล้ว 

“พี่อาร์ม พี่ด้า สวัสดีครับ” น้องแพทเดินเข้ามาพร้อมน้องมีนเดินกอดแพทเข้ามาด้วย แพทมากับพี่ดิม

“พี่ดิม สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่ดิมเหมือนเคย
“พี่อาร์มหวัดดีครับ”แดนยกมือไหว้ผม

“ใครอะพี่ด้า..ดูซิตามติดพี่ดรีมยังกับปิงเลยอะ” แดนพูดดูเปรียบเปรยเขาซิ

“เออวะ ไอ้ดรีมนี้มันเสน่แรงจริงๆนะ แต่ทำไมไม่เลือกหลานสักนิดวะดูแล้วน่าสะยดสยอง”พี่ดิมอีกคน

“พี่ดิมและแดนขึ้นไปอาบน้ำเลยจะได้ลงมาทานอาหารเย็นกัน” หมอด้าบอกพี่ดิมกับแดน ทั้งคู่ก็เดินขึ้นบ้านไป ผมจัดการช่วยหมอด้าจัดโต๊ะ เด็กๆ คงกำลังเล่นกันอยู่บ้านแน่ๆเลย

“ป้าด้า..อันนี้มันคือ...อัลรัยอะ” มาริโอ้เดินถือขวดสักอย่างเข้ามาแถมถามภาษาวัยรุ่นด้วยนะ อัลรัยที่เขาฮิตกัน

“มาริโอ้..ป้าบอกกี่ครั้งให้พูดชัดชัด อะไร ไม่ใช่อัลรัยเรานี่..และที่มือนะมันกาวนะห้ามเอาไปเล่นเดี๋ยวถ้าทาและติดมือขึ้นมาป้าไม่ช่วยแกะออกหรอกนะจะปล่อยให้ติดแบบนั้นไปเลยจะได้หยิบขนมกินไม่ได้ด้วยถ้าดื้อนะ” ด้าบ่นมาริโอ้ใหญ่เลย

“ดูหลานอาร์มแต่ละคนซิเพลอไม่ได้เลยนะอาร์ม ด้าต้องคอยจับตาดูตลอดเวลา ยกเว้นน้องไอซ์กับน้องมีน น้องเซนและน้องแซน “ หมอด้าพูด

“ฮาๆ” ผมก็ขำ ขำด้า   “ไม่น่าเชื่อ..เดี๋ยวนี้ด้ากลายเป็นคุณป้าขี้บ่นไปแล้วเหรอ” ผมพูดแซวหมอด้า  มาริโอ้ก็เดินออกไปคงเอาไปเก็บนะ ผมช่วยด้าจัดโต๊ะ จนใกล้จะเสร็จแล้ว เสียงรถมาจอด

“ก็ตั้งแต่มีหลานนี้แหละ...แต่ก็ถ้าไม่อยู่บ้านก็เหงาไม่รู้จะบ่นใคร” ด้าพูดผมอ้มยิ้ม

“พ่อกลับมาแล้วแน่ๆเลย”หมอด้าพูด

“คุณปู่ ..ทำไมคุณย่าไม่มาละปู่” เสียงมาริโอ้คุยกับลุงภา ผมดีใจแทนพ่อจังหลานๆ รักพ่อผม ผมเห็นพ่อยิ้มมีความสุขกับหลานๆพวกผมก็ดีใจกันแล้ว

“สวัสดีครับลุง”ผมยกมือไหว้ลุงภา ลุงภาเอามือแตะหัวผมอย่างเอ็นดูผมเห็นลุงภามาตั้งแต่เด็กๆ ลุงภาดูแลพวกผมด้วยควบคู่ไปกับลูกๆของลุงเวลาที่พ่อผมมีงานต่างจังหวัดมันจึงทำให้แต่ละรุ่นสนิทกันมาก

“อาหารพร้อมแล้วทานกันเลยนะพ่อ วันนี้มีแขกไม่ได้รับเชิญมาด้วยนะพ่อ” หมอด้าพูด ลุงภาสะบัดหน้ามามองหมอด้า

“ใครละ” ลุงภาอมยิ้มให้หมอด้าและผม

“สวัสดีครับท่านผอ.” วรินทร์เดินเข้ามาพอดีลุงภาหันไปมองพร้อมยกมือรับไหว้ วรินทร์เดินเข้ามาพร้อมเกาะแขนพี่ดรีมแต่พี่ดรีมพยายามแกะออกแต่วรินทร์ไม่ยอมก็พยายามจะเกาะอยู่แบบนั้น

“เอาละหลานๆ ครับมานั่งประจำทีได้แล้ว” หมอด้าบอกเด็กๆ

“โอ้นั่งใกล้ๆลุงดรีมได้หรือเปล่า” มาริโอ้พูด

“มาริโอ้นั่งใกล้อารินทร์ดีกว่า อารินทร์จะได้ตักอาหารให้ไงครับ” วรินทร์พูด มาริโอ้เงยหน้ามองพร้อมกับพยักหน้ายิ้มตาหยี แต่ละคนนั่งประจำเก้าอี้ วรินทร์นั่งถัดจากมาริโอ้ตามด้วยพี่ดรีม

“ป้าอาร์ม น้องไอซ์อยากนั่งกับป้าอาร์ม” น้องไอซ์กอดผม ผมพยักหน้า ไอนั่งใกล้ๆ มาริโอ้ ตามด้วยไอซ์และผมและหมอด้า พี่ดิมและแพทเดินลงมากับแดน น้องมีนเขานั่งใกล้ๆกับพี่ดิมอยู่แล้ว พี่ดรีมที่มองหน้าผมยิ้มอยากจะมานั้งกับผมแต่ติดที่วรินทร์คอยดึงรั่งและตามติดตลอด ผมคงแพ้เขาตรงนี้แหละผมทำอย่างเขาไม่ได้แน่นอน
*****************************************************************************************
พรุ่งนี้จะมาลง...อย่าเพิ่งนอยด์นะค่ะที่ตอนนี้วรินทร์เอาแต่แกล้งอาร์มแต่พรุ่งนี้วรินทร์จะโดนหลานๆของพี่ดรีมและอาร์มเอาคืนค่ะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มผลงานก่อกวนของวรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-11-2015 18:40:15
 o13 พ่อคุณรุกไม่หยุดหย่อนเลย ยกคะแนนความช่างตื้อให้เลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มผลงานก่อกวนของวรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 16-11-2015 20:19:02
รอหลานๆเอาคืนจ้า

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSพี่อาร์มผลงานก่อกวนของวรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 16-11-2015 20:39:43
ยายวรินทร์นี้คงคิดว่าตื้อเท่านั่นที่จะได้มาโดยไม่สนใจว่าเขารักใครอยู่ .....เชื่อเขาเลย :เฮ้อ:
รอให้หลานๆเอาคืนแบบหนักๆเลยนะค่ะ...เชียร์มากเพราะหมันไส้มาก
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-11-2015 12:06:06
พี่ดิม  หลานๆ ปะทะวรินทร์ดูซิว่าใครจะร้ายกว่ากัน
   ผมกับแพทอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ผมเพิ่งไปรับแพทมาพักที่บ้านผมแพทบอกว่าจะมาสอนน้องมีนเล่นอูราเล่ น้องมีนเขาอยากเล่นนะครับและวันนี้มีแขกไม่ได้รับเชิญ อันนี้ด้าบอกผม ผมก็ว่าน่าจะไม่มีใครเชิญเพราะดูแล้วจะเสนอตัวมาเองมากกว่าแถมตามติดไอ้ดรีมราวกับปิง  เห็นผมเจ้าชู้แบบนี้แต่ห้ามมาทำตัวติดแบบนี้ถ้าผมไม่ได้ให้สิทธิ์ว่าแฟน (ตอนนี้ไม่มีใครกล้าแล้วเพราะว่าบรรดาเด็กๆผมเจอฤทธิ์แพทกับต้าร์เข้าไป..ดิมชอบ)

“แพทว่าวรินทร์อะไรนี้แปลกๆนะ สายตาเขามองพี่อาร์มราวกับอยากจะกินเลือดกินเนื้อ” แพทบอกผมตอนกำลังเดินลงมา

“พี่ก็คิดแบบนั้นนะ .. ไม่น่าจะใช่เพื่อนอาร์มแน่ๆ ..แถมมาตามติดไอ้ดรีมจนกระดิกตัวไม่ได้อีก “ผมบอกแพท แพทหันมาเหล่มองผมประมาณว่าจะไม่ทำอะไรสักอย่างเหรอ แพทรู้ดีว่าดรีมมันชอบอาร์ม

“เขาเป็นลูกรัฐมนตรีกระทรวงการสาธารณสุขนะ เขาฝากฝังให้มาใช้ทุนที่นี้ให้ดูแลลูกเขาหน่อยลูกชายเขาอ่อนต่อ…โลก” ผมพูดเน้นชัดว่าอ่อนต่อโลกอันประชดเต็มๆ

“ดูก็รู้เจนจัดจะตายไป” แพทพูด

“ป้าแพท” น้องมีนวิ่งมาหาแพทกอดแพท กอดไม่เกรงใจลุงเลยนะหลานนะ ผมเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารกันผมเห็นสีหน้าไอ้ดรีมมันเหมือนคนถ่ายไม่ออกมาก มันมองผมขยิบตาไปข้างๆมัน นั่งโต๊ะอาหารยังเอาแขนมาเกียวไว้กลัวไอ้ดรีมหนี  ผมเลยทำนิ้วเชือดคอให้ไอ้ดรีม ดูมันทำหน้าร้องไห้ ไอ้แดนมันนั่งลงข้างๆผม แพทนั่งใกล้ๆ หมอด้า  ถัดไปก็น้องอาร์มน้องไอซ์และไอ ไอ้หมอดรีมของผมนั่งใกล้กับไอ้น้องวรินทร์และมาริโอ้ 

“เป็นแฟนกันเหรอครับ “ วรินทร์ถามขึ้นสายตาเขามองผมกับแพท คือถามผมสองคนนั้นเอง

“ครับ ..เป็นแฟนกัน” ผมพูดและหันไปมองแพท แพทยิ้มให้ผม

“อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้างจังพี่ดรีม” นั้นชักเข้าประเด็นตัวเองทันที

“พี่ช่วยพลักพี่ดรีมมากเลยพี่ดิม ช่วยพลักให้เข้าทางน้องเขามาก ผมว่าไม่นานนี้แหละ เสร็จแน่ๆ “ ไอ้แดนมันกระซิบกระซาบกับผม

“อาร์ม ตกลงอาร์มจะไปกับดรีมใช่ไหมลูก ..พ่อว่าไปก็ดีนะดรีมเขาได้รับเชิญให้พูดเรื่องการป้องกันและเฝ้าระวังโรคมือเท้าปากเพราะว่ามีผู้ปกครองที่ได้รับสิทธิ์ไปด้วย” พ่อผมบอกอาร์ม ผมสังเกตุวรินทร์หันขวับมาทางอาร์มทันที่

“ดูซิพี่ดิมสายตาเขาน่ากลัวมาก” แพทกระซิบกับผม

“ใช่ครับพ่อ อาร์มไปกับผมพ่อคอนเฟิร์มตั๋วเครื่องบินได้เลย” ดรีมพูดดรีมมันมองอาร์ม

“เย้ เย้ ป้าอาร์มไปกับลุงดรีมนะนะ น้องไอซ์อยากให้ไป” ไอซ์พูดขึ้น น้องไอซ์เขาติดอาร์มมากแถมหน้าตาละหม้ายคล้ายกันมากผมโตขึ้นมาได้อาร์มเต็มๆ

“ไปไหนกันเหรอครับ ทำไมพี่ดรีมไม่เห็นบอกวรินทร์บอกเลยละครับ วรินทร์นะผ่านการอบรมเรื่องมือเท้าปากจากที่ไปฝึกงานที่ต่างประเทศ ประเทศเดียวกับที่อาร์มและเพื่อนของอาร์มไปเรียนนายร้อยเลย”วรินทร์พูดแต่เพื่อนๆแถมมองมาที่อาร์ม ผมว่าวรินทร์มีอะไรที่คอยทิ่มแทงอาร์มอยู่แน่ๆ ผมคิดว่าต้องคุยกับไอ้อ้นแล้วแหละ เพราะว่าอาร์มก็เหมือนน้องชายแท้ๆของผมคนหนึ่งยิ่งไอ้ดรีมรักด้วยแล้ว

“คุณพ่อครับวรินทร์คิดว่าวรินทร์ไปช่วยพี่ดรีมดีกว่าไหมครับวรินทร์รู้เรื่องพวกนี้มากกว่าอาร์ม อาร์มเขาเป็นทหารนะครับเรื่องพวกนี้ควรให้แพทย์กับแพทย์เขาไปกันดีกว่าไหมครับ” วรินทร์พูดขึ้นพวกผมวางช้อนกันทันทีมองวรินทร์เยอะไปไหม? วรินทร์ทำหน้าตกใจทันที คงเริ่มรู้ตัวแล้วซินะ

“ไปเรื่องงานครับ  พี่ว่างานนี้ไม่ได้อยากได้คนเอ็กเปิร์สอะไรมากและอาร์มนะเขาไปกับพี่บ่อยเขาช่วยพี่ได้ดีอยู่แล้ว” ไอ้ดรีมพูดน้ำเสียงมันเชิงดุวรินทร์

“ครับพี่ดรีม” วรินทร์ ผมก็ลงมือทานกันต่อผมเริ่มหนักแทนไอ้ดรีมจริงๆ อาร์มก็ตักอาหารให้หลานๆ ผมไม่เห็นวรินทร์จะตักอะไรให้หลานๆเลยมีแต่ชี้นั้นชี้นี้ให้ไอ้ดรีมตักให้ ทั้งที่บางจานอยู่ตรงหน้าแท้

“พี่ดิม ..แพทเริ่มจะคันมือแล้วนะ” ผมสะบัดหน้ามามองแพท จะคันทำไม

“หมั้นไส้” แพทพูด

“ใจเย็นเมียอย่าไปกระโดนกัดหูเขา..ไม่ได้เป็นห่วงเขานะ ห่วงเมีย เพราะเดี๋ยวเมียพี่ติดโรคเขามา....งานจะเข้าพี่เอานะ ” ผมกระซิบบอกแพท แพทกลั้นหัวเราะผม

“ทำไมวันนี้มาริโอ้มันอ้อนเขาจังอะพี่...หรือว่าหลานเราติดโรคหนูหริง เอ้ย หนูวรินทร์นี้ไปแล้วพี่ดิม” ไอ้แดนมันพูด

“มาริโอ้นี้น่ารักจัง น่ารักแบบบนี้นะลูก ป้าชอบ” วรินทร์แทนตัวเองว่าป้าทันที ผมมองไอ้ดรีมผมทำนิ้วเชือดคอใส่มัน มันจบแล้วถ้าเขาเอ่ยขนาดนี้คือเขาเอามันแน่ๆ

“คิก คิก คิก “มาริโอ้หัวเราะ    :hao6:

“แต่คิดอีกทีนะน้ำเสียงมาริโอ้นี้น่ากลัวว่างานจะเข้า” ไอ้แดนพูด ผมหยักไหล่ไม่รู้ไม่มีมั้งก็คงเด็กนะเห็นคนใหม่ๆก็ตื่นเต้นไปยังงั้นแหละ

“ป้าตักอันนั้นให้โอ้หน่อยได้อะเปล่า อยู่ตรงโน้นเลยนะป้านะ” มาริโอ้บอกวรินทร์ วรินทร์ก็ลุกขึ้นยืน

“แป๊ก” เสียงช้อนตก ไอเขาทำช้อนตกนะไอรีบลงไปเก็บ ไอลุกขึ้นและเดินอ้อมไอ้ดรีมไปตักไข่ลูกเขยข้างไอ้ดรีมไอเขาชอบทานไข่ลูกเขยนะ

“ไอตักไม่ถึงทำไมไม่บอกลุงละลูก” ไอ้ดรีมมันถามไอ

“ไอตักเองดีกว่าครับลุงดรีม”ไอหันมาตอบไอ้ดรีมผมว่าก็ดีนะหัดทำอะไรเองบ้าง

“ถ้าอย่างนั้นไอนั่งตรงลุงนี้เลยนะลูกลุงนั่งใกล้ๆ...เออ..น้องไอซ์เอง” ไอ้ดรีมมันพูดและหันมามองไอซ์และอาร์มจะนั่งข้างใครวรินทร์หันมาไอ้ดรีมที่เริ่มขยับย้ายก้น

“อ้าวพี่ดรีมไม่นั่งข้างวรินทร์เหรอครับ” วรินทร์ถามไอ้ดรีม ผมเงยหน้าขึ้นมอง

“ก็นั่งโต๊ะเดียวกันนี่ครับน้องวรินทร์และหลานพี่คนนี้เขาชอบกินไข่ลูกเขยมากหลานพี่ตักไม่ถึงครับ”ไอ้ดรีมมันพูด ผมยิ้มให้น้องชายผมแถเก่งดีเหมือนพี่มรึงเลย ไอ้ดรีมหันมามองอาร์มที่ตักนั้นตักนี้เอาใจน้องไอซ์ วรินทร์แสดงอาการไม่พอใจออกมานิดหน่อยจนผมสังเกตุได้แต่คนข้างๆผมน้องแพทยิ้มซะใจ วรินทร์ทำท่าจะนั่งลงแต่
 

“ป้าอย่าเพิ่งนั่ง..ป้าเอาอันนั้นด้วยนะป้านะ ..ป้าอันโน้นด้วยป้า..ป้านี้ๆ ด้วย ป้า...” มาริโอ้ผมก็มองเต็มชามแล้วนะนั้นนะ

“มาริโอ้” ผมเรียกมาริโอ้ พ่อผมก็เหล่มองหลานว่าเยอะไปแล้ว

“ป้านั่งเถอะโอ้คิดว่าเยอะไปแล้วนะป้านะ” มาริโอ้พูดวรินทร์ค่อยหย่อนก้นลงนั่งผมได้ยินเสียงถอนหายใจคงเริ่มรำคาญแล้วแหละผมว่า

“น้องไอซ์กินไข่ไหมครับ ..พี่ไอตักให้  “ ไอพูดและตักไข่จะส่งให้ไอซ์ซึ้งมันจะต้องผ่านหน้าไอ้ดรีมแน่อนนมือเล็กขณะกำลังส่งไข่ลูกเขยให้น้องไอซ์ ช้อนก็สั่นไปมาไข่ตกลงพื้นซะอย่างนั้น

“ไอ..ที่หลังบอกลุงซิลูก..ดูซิตกลงพื้นเลยอดกินเลย” ไอ้ดรีมบอกไอ

“งั้นน้องไอซ์ไปนั่งใกล้ๆพี่ไอดีกว่านะลุงดรีม” น้องไอซ์พูดแน่นอนคราวนี้ไอ้ดรีมไอ้นั่งใกล้น้องอาร์ม วรินทร์ซะบัดหน้ามามองไอ้ดรีมทำท่าจะค้าน

“เริ่มจะซะสนุกแล้วซิพี่ดิม” แพทกระซิบกับผม

“ป้า..ป้าน่ารัก..โอ้คิดว่าป้าตักให้โอ้เยอะแล้วโอ้ตักให้ป้าบ้าง ...เออ ..โอ้ว่าอันนี้ดีกว่าป้า โอ้ยกให้ป้าเลย”มาริโอ้พูด มาริโอ้ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้และหยกชามแกงเขียวหวานขึ้น

“มาริโอ้..อย่า” พวกผมร้องออกมาพร้อมกัน มือน้อยๆ ยกชามแกงเขียวหวานแถมเอนเอียงทำท่าจะราดใส่วรินทร์

“โอ้..ให้.ป้า..โอ้วววว...อู้ยย..” มาริโอ้ยกชามแกงโอนเอนไปมาพวกผมก็เกร็งตามไปด้วยเอนไปเอนมาราวกับเกิดอาฟเตอร์ช๊อก ผมกระทืบเท้าไอ้แดนให้รีบลุกไปก่อนที่แกงเขียวหวานของโปรดพ่อผมจะออกไปจากจาน...ให้มันดูแลด้วย..ของโปรดพ่อซะด้วย

“หมับ” ไอ้แดนคว้าไว้ทัน ผมหัวใจจะวาย ส่วนน้องวรินทร์นี้อ้าปากค้างตั้งแต่มาริโอ้ยกขึ้นจะส่งให้แถมยังทำท่าว่าจะราดให้อยู่แล้ว

“มาริโอ้..เว้ยย...ระวังลูก” ไอ้แดน มีเงยหน้าสมตาปิ้งๆ อีกต่างหากแต่ไอ้แดนมันคงอยากจะสบตาด้วยหรอกนะหลานรัก ฮาๆ 

“กรูเกือบอดกินแกงเขียวหวานแล้วไหมละ” พ่อผมหันมาพูดขำ ขำกับผม  ส่วนแพทก็ขำพ่อผม

“ป้าโอ้ขอโทษ”    :m17:  มาริโอ้พูดกับวรินทร์พร้อมกับเอื้อมมือไปแตะแก้ววรินทร์แต่มือมาริโอ้มันเลอะน้ำแกงเขียวหวาน

“มาริโอ้ ป้ารู้สึกเปียกที่แก้มป้านะลูกนะ” วรินทร์พูด

“อู้ยย ..มือโอ้เลอะแก้มป้าก็เลอะ ..โอ้ไปเอาผ้าเช็ดให้นะ... โอ้...ไม่ตั้งใจ”   :hao7:    มาริโอ้รีบกระโดดลงไปจากเก้าอี้ไปหยิบผ้า ผมหันมามองหน้ากันพ่อผมเหล่มาทางผม เหมือนงานจะเข้า มาริโอ้กระโดนขึ้นมาพร้อมผ้าไปเอาผ้าอะไรมาไม่ทันที่ผมจะได้ดูให้ชัดๆ มาริโอ้ก็โป๊ะไปที่หน้าของวรินทร์ทันที

“อย่ามาริโอ้” หมอด้ารีบร้องทักแต่ไม่ทันแล้ว ผมหันไปทางหมอด้าผ้าอะไร

“ผ้าเช็ดคราบน้ำมัน” หมอด้าพูด “พล้วด”น้ำเปล่าพุ้งพลวดออกมาจากพ่อผมเห็นใบหน้าของวรินทร์ตอนนี้มีคราบดำคราบน้ำมันที่ใบหน้าเรียบร้อยแล้ว มาริโอ้เช็ดหน้าวรินทร์อย่างเมามันส่วนวรินทร์หารู้ไหมว่านั้นผ้าอะไร

“มาริโอ้..หยุดเดี๋ยวนี้! ลุง..บอก..ให้..หยุด ” ผมพูดกัดฟันบอกมาริโอ้ มาริโอ้เลยหยุดเช็ดได้ผลทันทีหน้าวรินทร์ดำเลอะเทอะผมหันมามองด้าเป็นไงละ ด้ายิ้มแหยๆ ไม่มีใครกล้าบอกวรินทร์เลยที่นี้ แต่หลานแฝดผมกับมีนพยายามกลั้นหัวเราะวรินทร์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมว่าแล้วเชียว อ้อนขนาดนี้งานเข้าแน่ๆ 

“ไอ้แดนมรึงไปเอามาริโอ้มานั่งใกล้ๆกรูก่อนนจะงานเข้ามากไปกว่านี้” ผมกัดฟันบอกไอ้แดน

“มาริโอ้ ลุงดิมอยากให้โอ้ไปนั่งใกล้ๆ จะได้ดูแลอย่างใกล้ชิดนะมาริโอ้ วันนี้น่ารักเป็นพิเศษเลยเนอะ” ไอ้แดนลุกไปบอกมาริโอ้ ผมควักมือว่าให้รีบมา..หลานนะหลาน

“ทำไมละครับ วรินทร์ดูแลมาริโอ้ได้ครับพี่ดิม” วรินทร์พูด

“ไม่เป็นไรเกรงใจรินทร์จะได้นั่งสบายๆ” ผมพูดยิ้มๆ ไอ้แดนมันอุ้มมาริโอ้มานั่งข้างผม 

“มาริโอ้ทำไมทำแบบนั้นละลูก” ผมกัดฟันถามหลานตัวแสบผม มีก้มหน้าแอบเหล่ผมอีก  o16

“หลังอาหารเย็นเราต้องคุยกัน” ผมกระซิบอีกและหันมายิ้มๆให้วรินทร์ที่เลิกคิวมองผมว่าคุยอะไรกัน ตอนนี้ทุกคนยังไม่มีใครบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับใบหน้าของวรินทร์

“ป้าครับ ไอตักมาแต่ไอไม่กินไอแต่ไอจะให้ป้าได้ไหมครับ” ไอถามวรินทร์ปกติไอไม่เคยถามใครแบบนี้เลยนะแปลกนะวันนี้ ไอตักไข่ลูกเขยมา วรินทร์ยิ้มแบบนางสายไทยรักเด็ก

“ได้ซิครับน่ารักจริงๆเลยหลานพี่ๆเนี๊ยะ อยากได้มาเป็นหลานจริงๆแล้วซิ “วรินทร์ตอบพวกผมหยักไหล่กันทันที

“อาร์มคงไม่ว่าใช่ไหมถ้าเราอยากจะเป็นป้าของหลานอาร์ม ..ว่าไงอาร์ม” วรินทร์ถามอาร์ม ผมรู้สึกว่าเขากำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของอาร์มนะ ผมส่ายหัวเลย ผมว่าผมต้องคุยกับไอ้ดรีมแล้วแหละ

“เราตอบไม่ได้หรอกนายก็ถามพี่ดรีมซิ” อาร์มพร้อมเหล่มองไอ้ดรีมพวกผมด้วยว่าเอายังไง

“ป้าทานเลยนะ ต้องอร่อยแน่ๆ..อั้ม” วรินทร์พูดพร้อมกับตักไข่ลูกเขยใส่ปากและเคียวแบบว่ามันอร่อยมากรสเริศที่สุดในปฐพีและสักพักนางก็ตาโต

“โอ้วว...ซี้ด” ผมก็มองทำไมไข่ลูกเขยมันหวานจะตายไปซี้ดซาดทำไม วรินทร์รีบคายออกมาใส่จาย fuck มันมีเม็ดพริกที่ถูกกัดดูลักษณะก็รู้ว่านี้พริกกะเหรี่ยงที่เผ็ดที่สุดในปฐพี

“เผ็ดมากทำไมมีพริกด้วยละครับน้องไอ” วรินทร์พูดไปเอามือปัดและรีบกระดกน้ำ เวรแล้ว

“ผมทานเผ็ดไม่ได้..อู้ย..ผมแพ้พริก!! ”วรินทร์พูด โอ้งานเข้าละครับ ผมรีบพากันส่งน้ำให้เลยหน้าตาแดงได้ขนาดนี้
 
“ป้ากินน้ำของผมก็ได้ครับ” ไอพูด วรินทร์รีบคว้าแก้วน้ำของไอเพราะของตัวเองกระดกหมดไปแล้ว กระดกดื่มแต่พอน้ำเข้าไป วรินทร์ก็อมไว้ ผมก็มองมีอะไรอีกละ ไม่กลื้นลงไปละครับ วรินทร์คอ่ยๆกลืนน้ำลงคอด้วยอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแถมยกแก้วน้ำขึ้นมาดู

“ขอโทษนะครับ น้ำที่นี้มีปัญหาหรือเปล่าครับ ทำไมมันเค็มมาก”วรินทร์บอกผม ผมสะบัดหน้ามองไอ ไอก้มหน้าก้มตาทาน ผมก็ยืนมือไปขอแก้วน้ำมาดูก็ไม่มีอะไรและผมก็ร้องชิม

“พล้วด” รีบปล่อยออกมาอย่างแรงมันเค็มมาก แสดงว่าต้องมีใครเอาเกลือใส่ลงไปแน่ๆ 

“ไอ” ผมกัดฟันเรียกชื่อหลานไอ  “คิก คิก คิก ..สมน้ำหน้า” อันนี้คนข้างๆผมเองแพทกระซิบหันไปแปะมือกับหมอด้า

“ป้าทานปลาซิป้าปลาไม่เผ็ด โอ้เอาให้..ป้า ..เหว้อ! เออ ! ”มาริโอ้ ผมมัวแต่ทำหน้าดุใส่ไอมาริโอ้ลุกพล้วดและจะคว้าจานปลาไม่ได้คว้าธรรมดาจานปลาเป็นจานยาวอยู่แล้วเอามือเท้าปลายจานได้ผล ปลากระโดดลอยขึ้นบนเพดาน ยังไม่มีใครได้ตักเลยนะปลากระพงทอดน้ำปลา

“เว้ยยย ..ปลากระพง...” ผมร้องออกมาตอนนี้ไม่ทันแล้วปลาลอยโด่งขึ้นไปแล้ว

“ปอ.ปลานั้นหายากต้องลำบากออกเรือไปขนส่งจากแดนไกลใช้น้ำแข็งเปลืองน้ำมัน...พลังงานต้องหมดกัน..โอ้ลูกหลานจำจงดี...ปลาเราไปแล้วพี่..ยังไม่ได้ตักเลยสักนิด” ไอ้แดนพูดผมพากันมองตามปลากะพงที่ลอยขึ้นไปเกือบถึงเพดานและตกลงมาที่

“แป๊ะ” ปลามันลงมาได้อย่างแม่นยำมากลงไปกลางหัวน้องวรินทร์เลย  “ อู้ยยย” พากันร้องพร้อมกันเลยพวกผม

“พี่ด้าทำไมพี่ไม่สั่งปลาตายมาละพี่ “ไอ้แดนพูด ผมหันไปมองหมอด้าเป็นไงละปลากระพง ผมยังไม่ตักปลาเลย  พวกผมเอามือกุมหัวเลย อาร์มก็มองวรินทร์ที่โดนหลานๆผมรังแก วรินทร์หยิบปลาลงมาจากหัว ผมคิดว่าถ้าเขาจับหลานผมไปทำลูกชิ้นได้ทำแล้วเนี๊ยะ

“คราวหน้าเอาให้ป้าชิ้นเล็กๆก็พอไม่ต้องให้ป้ามาทั้งตัวนะน้องโอ้” วรินทร์พูดผมว่าพยายามอดกลั้นสุด ไอ้แดนเอาจานไปรอรับปลาคืนคงกินไมได้แล้วแหละปลากะพงของผม

“แผล็ด” เสียงดังมากจากไหน ผมหันไปมองไอซ์ที่บีมซอสมะเขือเทศแต่ทำไมหันปากขวดเอียงไปทางวรินทร์เต็มๆเลยผมวางช้อนกันเลยน้องไอซ์ที่เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ของพวกผม

“เว้ยยย..ไอซ์..ทำไมบีบเอาปากขวดขึ้นละลูกมันกระเด็นไปเลอะเขาหมดซิลูก” หมอด้ารีบลุกขึ้นไปจับมือไอซ์ไว้ ไอซ์ทำท่าตกใจสงสัยมือใหม่หัดแกล้งเขานั้นแหละ

“เออ..น้องไอซ์ขอโทษ น้องไอซ์คิดว่ามันคงผิดทาง...ไอซ์ไม่ตั้งใจ” ไอซ์พูดเบาๆ ตอนนี้พ่อผมเอามือมากุมขมับแล้วเสื้อผ้าน้องวรินทร์ไม่ว่าจะหน้าผม น้องวรินทร์มองพวกผมผมว่าควันคงออกหูบ้างแล้วแหละ

“รินทร์คงต้องกลับแล้วเพื่อนรินทร์นัดสไกป์คุยนะครับ..เพื่อนเก่นของเรานะอาร์ม ที่ชื่อเคนะ” วรินทร์พูดผมเห็นว่าอาร์มวางช้อนทันทีด้วยอาการตกใจ

“เมื่อวานนะครับมีผู้หญิงท้องเขาหกล้มพอดีวรินทร์อยู่เวรพอดี เขาโวยวายใส่สามีเขาใหญ่เลย..เขาบอกว่าสามีเขากำลังจะไปหาเมียร้อย เมียร้อยชื่อาร์ม..วรินทร์คิดว่าคงไม่ใช่อาร์มเพื่อนของรินทร์หรอกนะ..” วรินทร์พูดพวกผมหันไปมองอาร์มมันคือะไรละ

“พี่ดรีมอาร์มมีงานค้างอาร์มกลับก่อนนะ”อาร์มลุกทันทีเช่นกัน อาร์มยกมือไหว้พ่อผม ไหว้ผมและออกไปทันที ผมพยักหน้าให้ไอ้ดรีมรีบตามไป ไอ้ดรีมลุกพล้วดเดินตามอาร์มออกไปทันที

“พี่ดรีมไปส่งผมหน่อยซิครับ..พี่ดรีม)))”วรินทร์พูดและทำท่าจะลุกแต่

“กึก กึก กึก” ผมก็มองวรินทร์เป็นตาเดียวกันเกิดอะไรขึ้นอีกละ

“ทำไมผมลุกจากเก้าอี้ไม่ได้” ผมว่างานเข้าอีกแล้ว

“รินทร์ลุกจากเก้าอี้ไม่ได้))))” รินทร์พูดผมหันมามองหลานๆว่าทำอะไรกับเก้าอี้เขา

“Oh!  Fuck!” ผมสะบดออกมา งานงอกแล้วซิผมหันไปมองหลานๆที่พากันขำใหญ่เลย แพทนี้ขำใหญ่เลย ผมรีบลุกไปดูเวรแล้วเก้าอี้พ่อผมทำจากไม้สักทอง พ่อผมมองด้วยความห่วงใยเก้าอี้ พ่อเอามือกุมขมับยกขึ้นสองมือเลยเป็นไงบ้างฝีมือหลานแน่ๆ วรินทร์เลยตัดสินใจลุกขึ้นทั้งที่เก้าอี้ติดก้นแบบนั้นจะออกไป

“เดี๋ยวๆ..เดี๋ยวครับน้องรินทร์จะไปไหนครับ” ผมถามน้องรินทร์ยึดเก้าอี้ไว้ด้วย

“จะไปหาพี่ดรีมซิครับ เออ ผมยื่มเก้าอี้ไปก่อนแล้วกันนะครับ “น้องวรินทร์

“พี่ว่าเอาออกก่อนเถอะครับ แบบว่าชุดโต๊ะอาหารชุดนี้พ่อพี่รักมากและพ่อพี่สั่งมาพอดีคนนั่งเลยดังนั้นขาดไปตัวเดียวก็ไม่ได้ เดี๋ยวน้องๆพี่มาไม่มีเก้าอี้นั่งกันนะครับ“ผมพูด วรินทร์มองหน้าผม

“ เอาอย่างนี้เดี๋ยวพี่ช่วยนะ ไอ้แดนมาช่วยดึง..พี่ให้ไปไม่ได้จริงๆครับ ”ผมบอกน้องวรินทร์และไอ้แดนก็รีบลุกมาช่วยกันดึง

“ผมหรือเก้าอี้” น้องวรินทร์ถามผม

“เก้าอี้ครับ..เก้าอี้...พี่ให้เก้าอี้ไปไม่ได้จริงๆ พ่อพี่หวงมาก” ผมบอกน้องวรินทร์  ผมก็ดึงแขนวรินทร์ ไอ้แดนก็ดึงเก้าไว้ ดึงก็ไม่ออก ผมหันมามองไอที่ขำวรินทร์ใหญ่เลย ผมชี้นิ้วเดี๋ยวต้องคุยกัน ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก

“เอาไงดีวะแดนดึงไม่ออกวะ..กาวยี่ห้ออะไรวะทำไมติดแน่นอย่างนี้วะเนี๊ยะ” ผมพูดหันไปเหล่หลานๆตัวแสบ

“ผมว่าต้องใช่ท่าพิเศษแล้วแหละครับ” ไอ้แดนมันพูด

“ฮะ..อะไรนะ” ผมถามไอ้แดน   “ท่าพิเศษพี่...ไม่งั้นพ่อเราเสียเก้าอี้ไปแน่ๆ “ ไอ้แดนมันกระซิบกับผม ผมก็พยักหน้าคงต้องอย่างนั้น ท่าอะไรก็แต่ขอให้ได้เก้าอี้พ่อคืน  ไอ้แดนมันก็เดินถอยหลังออกไป ผมกับวรินทร์สะบัดไปมองมันว่าท่าอะไร ไอ้แดนมันควักมือให้ผมมออกจากวรินทร์ ไอ้แดนมันตั้งท่าแบบนี้จะบอกน่ะว่ามันจะ จะ กระโดดถีบเขานะ ใช้เลย ไอ้แดน

“นั้นจะทำอะไรนะครับ” วรินทร์หันไปถามไอ้แดน มันไม่ฟังแล้ว

“ผลั๊ก ...แคว๊ก...ตุ๊บ” เน้นๆเลยทุกช๊อตร่างน้องวรินทร์กระเด็นไปเลยผมรีบเข้าไปดูเก้าอี้ปลอดภัยดี

“พ่อเก้าอี้ปลอดภัยดี “ผมรีบรายพ่อผม พ่อผมนะเอามือกุมขมับไปแล้ว พ่อพยักหน้าพ่อเครียดเลยเหรอเกือบเสียเก้าอี้ไปแล้วไหมละ

“ช่วยเป็นห่วงผมหน่อยได้ไหมครับ...เล่นถีบแบบนี้เครื่องในพังหมด” น้องวรินทร์ลุกขึ้นมาได้ 

“อู้ยย ..เออ ..พี่จำเป็นนะจร๊า ..คราวนี้ไปได้เลยจร๊า” ผมพูดบอกน้องวรินทร์ ผมได้เก้าอี้พ่อผมคืนแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะก่อนที่จะเป็นของเล่นหลานผมมากไปกว่านี้

“ฮาๆ” เสียงหัวเราะหลานๆ เมียผมด้วยแพท หมอด้าอีก ผมหันไป

 (หยุดหัวเราะ) ผมพูดให้อ่านปากยังอีกยังพากันหัวเราะอีก

“ก้น ..ก้น..” ด้าพูดเสียงเบาๆมากให้ผมดูที่ก้น ก้นใครละ แพทชี้ว่าก้นวรินทร์ ผมก็มอง Shit กางเกงขาดเป็นวงเห็นก้นชัดเจนแถมนอ้งใส่จีสตริงด้วย

“น้องรินทร์ครับ..รู้สึกเย็นๆที่ก้นไหมครับ” ผมถามน้องวรินทร์ วรินทร์รีบเอามือคล้ำ

“ว้าย!... กางเกงรินทร์” วรินทร์พูดไอ้แดนมันไปแอบขำ

“กางเกงในสวยเนอะ” ผมชม

“ขอบคุณ!” เสียงบอกได้ว่าประชดกลับแถมยังเอื้อมไปหยิบหนังสือพิมพ์เอามาปิด

“ผมยื่มนะครับ” วรินทร์หันมาบอกผม

 “เออ ...พี่ให้เลยจร๊า..ไม่ต้องคืน...ถือซะเป็นของสัมนาคุณที่มาทานข้าวบ้านพี่ “ ผมบอกน้องวรินทร์ แต่หลานๆผมขำเป็นขำตายเลย ผมหันไปทำหน้าดุให้หยุดขำได้แล้ว และน้องวรินทร์รีบวิ่งออกไปเลย พ่อพยักเพยอให้ผมแสงดว่าให้ผมออกไปขอโทษเขาด้วย ผมคงต้องออกไปขอโทษขอโพยก่อน

“น้องรินทร์.. น้องรินทร์ครับ ..รอเดี๋ยวครับ” เรียกวรินทร์

“พี่ขอโทษแทนหลานๆพี่ด้วยนะ “ผมบอกวรินทร์ วรินทร์หันขวับมามองผม

“เป็นการต้อนรับที่เยี่ยมมากของคุณนะครับพี่...ผมคิดว่าคงมีใครสักคนยุยงเด็กๆไม่เช่นนั้นเด็กๆคงไม่ทำแบบนี้กับรินทร์ พี่ควรจะให้ความเป็นธรรมกับรินทร์ด้วยนะครับ ขอบคุณ” วรินทร์พูดพร้อมกับกระฉากประตูรถ

“ปึก...โคล้ม”พอรินทร์เปิดประตูเท่านั้นแหละกระป่องสีจากกิ่งไม้มันไม่สูงมากเลยหัวไปหน่อย น้ำสีขาวผมไม่แน่ใจอาจจะผสมสีหรือแป้งวรินทร์หันมามองผมอีกก่อนจะสะบัดก้นเข้าไปในรถทันที โอ้วไม่นะฝีมือหลานอีกแล้ว วรินทร์รีบขับออกไปอย่างเร็ว คงจบแล้วซินะ แต่ไม่ผมได้ยินเสียงบางสิ่งเคลื่อนทีตามรถวรินทร์ไป ถังขยะ ถังขยะแบบที่มีล้อนะไปกับรถรินทร์ด้วยใครเป็นคนออกความคิดเนี๊ยะผูกเชือกถังขยะไว้กับประตูหลังรถวรินทร์แบบนั้น..โธ่ถังขยะบ้านผม ผมรีบวิ่งตามน้องเขาคงไม่จอดแล้วแหละแบบอยากไปจากบ้านผมแย่แล้ว

“เยี่ยม” ผมพูดเบาๆ ผมเดินกลับเข้ามามาริโอ้มายืนอยู่ตรงประตู ผมมองมาริโอ้

“เขาจะโกรธโอ้เยอะอะเปล่า...ถ้าเขารู้ว่าร้องเท้าเขาอาจจะ....” มาริโอ้พูดเครื่องหมายคำถามมาเลยบนหน้าผมว่ามาริโอ้ทำอะไรเขาอีก

“ถอดไม่ออก”มาริโอ้พูด

“โอ้เอากาวใส่ในร้องเท้าให้เขา..ลุงอย่าไปบอกเขานะ”      :m26:     มาริโอ้เอามือป้องหูผมกระซิบบอกผม ผมก็ถึงกับสองมือขึ้นกุมศรีษะผมทันที พระเจ้าใครส่งเด็กเหล่านี้มาเป็นหลานผมเนี๊ยะ

“คืนนี้เขาคงใส่ร้องเท้านอนนะลูก”ผมบอกมาริโอ้  “คิก คิก คิก” มาริโอ้หัวเราะชอบใจ

“ มาริโอ้ “ ผมเรียกมาริโอ้ผมหันมาและยกมือทำท่า Hi5 กัน  “ แป๊ะ” มาริโอ้ก็ทำจะว่าผลงานดีไหมก็ตอบได้ว่าดี แบบนี้คงไม่กล้ามาอีกแล้วมั้ง  ผมเดินเข้ามาในห้องครัวเสียงหัวเราะดังออกไปข้างนอก อาหารพวกผมคงได้กินเท่าที่เหลืออยู่ทีแน่ๆ ปลาไม่ได้กิน แกงเขียวหวานพ่อยังคงอยู่ดี

“ทำไมถึงได้ทำแบบนี้กันครับ” ผมถามหลานๆผม ผมมองแต่ละคน

“ก็เขาว่าป้าอาร์ม เขาพูดไม่เพราะ ป้าอาร์มร้องไห้ด้วยนะลุงดิม น้องไอซ์เห็น” น้องไอซ์พูด

“ใช่ ใช่ ไอก็เห็นว่าเขาชอบว่าป้าอาร์ม เขายังพูดให้พวกเราไม่รักป้าอาร์มเลย” ไอพูดผมพยักหน้า

“ดีแล้วที่รู้จักปกป้องคนในครอบครัวเราแต่ป้าว่าแรงไปหน่อยนะ” ด้าพูดขำหลานตัวเอง

“แล้วเอาถังสีขึ้นไปวางบนกิ่งไม้ ไอแน่ๆ เพราะไอปืนต้นไม้ได้น้องๆปีนกันไม่ได้” ผมก้มลงมองไอและถามไอ

“ไม่ใช่ถังสีนะลุง มันเป็นแป้ง” ไอพูด ผมกอดอกมองว่าแป้งอะไร

“แป้งที่เหนียวๆเวลาเราใส่น้ำลงไป “ ไอพูด

“แป้งมันเหรอไอ..ไอเอาแป้งมันป้าไปเล่นเหรอ..หมดถุงไหมไอ” หมอด้าหันมาถามไอ ไอพยักหน้า งามไส้เลยน้องวรินทร์

“แล้วใครเอากาวมาทาติดเก้าอี้เนี๊ยะ” ผมถามแฝดผม

“ไอเองลุงดิม” ไอพูดผมพยักหน้าเยี่ยมสงสัยตอนที่โอ้ให้รินทร์ตักนั้นตักนี้ ทำงานกันเป็นทีมดีจริงๆ หลานผม

“คราวหน้าจะทำแบบนี้ช่วยบอกลุงหน่อย ปลากะพงแพงนะครับหลานครับ คราวหน้าลุงจะได้สั่งปลานิลพอ” ผมบอกหลานๆ ผม

“มรึงโทรบอกไอ้ดิวมันด้วยนะว่าลูกมันทำผลงานอะไรไว้” พ่อผมบอกผม

“ไม่ต้องบอกผมถ่ายคลิปส่งให้มันดูแล้วพ่อ...ฮาๆ “ไอ้แดนมันไวจริงๆ

“ช่วยป้าเก็บทำความสะอาดเลย..และจะได้กินของหวานกัน ป้าแพทเขาซื้อพุดดิ้งมาฝากกันคนละถ้วย “ หมอด้าพูดผมหันไปมองแพท หยักคิ้วให้ผม ผมควรจะดีใจแทนไอ้ดรีมกับอาร์มดีไหมที่หลานเป็นคิวปิดปกป้องความรักของเขาสองคน   

“พ่อโทรขอถังขยะใหม่กับเทศบาลด้วยนะพ่อ” ผมบอกพ่อผม

“อ้าวแล้วถังขยะกรูไปไหนละ” พ่อผมถามขึ้นทันที

“ไปกับรถป้ารินทร์ ป้าเอาถังขยะปู่ไป” มาริโอ้พูด  “คิก คิก คิก” อันนี้หลานพากันขำ พ่อผมสะบัดหน้ามามองมาริโอ้และหันมามองผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“เขาไม่ได้เอาถังขยะปู่ไป หลานนั้นแหละครับที่ไปผูกไว้กับรถเขาและเขาก็เลยเอาไป “ ผมพูด แพทกำลังช่วยด้าเก็บนั้นเก็บนี้ล้างทำความสะอาดน้องมีนเขายืนกอดแพทของผม กอดไม่ยอมปล่อยเลยนะ

“ป้าแพท...เขาจะมาอีกหรือเปล่า..น้องมีนไม่ชอบเขาเลย” น้องมีนพูด

“ป้าว่าคงไม่มาแล้วแหละ...หลานๆเล่นแกล้งเขาขนาดนี้เป็นใครก็ไม่มาแน่ๆ  หึๆ” แพทพูดและขำไปด้วย

“แต่เขาไม่แกล้งป้าแพทนะ..เขากลัวป้าแพทไม่มา”น้องมีนพูดดูท่าจะทำให้แพทหลงซะยิ่งกว่าผมอีกนะ

“ป้าแพทคืนนี้น้องมีนนอนกับป้าแพทได้หรือเปล่า” น้องมีน

“อ้าว...ทำไมมาแย้งลุงละครับ...หึ” ผมพูดและอุ้มหลานมีนขึ้น

“แม้ลุงดิมอะ ลุงดิมไปกอดป้าแพทตั้งหลายวันให้น้องมีนกอดบ้างนิดเดียวเอง ...คิก คิก คิก” น้องมีนพูดผมก็ไล่หอมไล่ฟัดใหญ่เลย น้องมีนหัวเราะพร้อมกับดิ้นหนีหนวดผม



หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 17-11-2015 14:55:48
ถึง จขกท.

เนื่องจากหนูลงกฏเล้าฯ ไม่ครบข้อในกระทู้แรก

ดังนั้น จึงขอล็อคกระทู้ไว้ก่อนนะคะ

จนกว่าหนูจะติดต่อมาว่าหนูจะแก้ไขปรับปรุงอย่างไร

เจ้สอง โมดุฯ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 17-11-2015 20:55:48
สวัสดีค่ะ

จขกท. ได้ติดต่อเข้ามาแล้วว่าจะลงกฏให้ครบ

โดยจะลงกฏหลักทั้ง 18 ข้อให้ครบ"ทุกข้อ"  (ดูจาก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

จึงปลดล็อคกระทู้ให้นะคะ

เจ้สอง
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-11-2015 22:22:00
สามแฝดนี่น่ากลัวสุด ๆ แต่รินทร์จะเข็ดมั๊ย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-11-2015 06:46:24
สวัสดีค่ะ

จขกท. ได้ติดต่อเข้ามาแล้วว่าจะลงกฏให้ครบ

โดยจะลงกฏหลักทั้ง 18 ข้อให้ครบ"ทุกข้อ"  (ดูจาก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

จึงปลดล็อคกระทู้ให้นะคะ

เจ้สอง

แก้ไขให้แล้วนะค่ะ....ลงเพิ่มเติมให้แล้วค่ะ    :pig4: ต้องขอโทษอย่างแรงที่ไม่ได้ดูว่ากฏหายไป.. :impress3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 18-11-2015 16:14:25
สมน้ำหน้านายวรินทร์..เจอฤทธิ์แฝดเข้าไปหวังว่าคงจะไม่กล้าโผ่มาอีกนะ... o13
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 18-11-2015 17:56:21
แฝด  o13

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ลุงดิมและหลานๆ ปะทะ วรินทร์
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 18-11-2015 19:25:38
เอาใจเราไปเลยสามแฝด  :katai2-1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มคู่แข่งที่น่ากลัวของผมไอ้บู้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-11-2015 11:27:11
อาร์ม VS พี่ดรีม ผมวิ่งออกมาทันทีเพราะว่าทุกครั้งที่ผมได้ยินชื่อนี้อาการหวาดกลัวมันจะออกมาทันทีเช่นกัน เขาเอาเรื่องเคมาขู่ผมแล้วขู่ผมอีกแต่อีกเรื่องผมไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงปิ่นหรือเปล่า ทำไมช่วงนี้ผมถึงได้ซวยได้ขนาดนี้นะ  ผมนึกโกรธตัวเองที่ทำให้เขาต้องมาถือไพ่เหนือกว่าผม ผมยิ่งเห็นหลานๆทำขนาดนี้เพราะเขารู้ว่าวรินทร์พูดไม่ดีกับผม

“อาร์ม” พี่ดรีมเรียกผม พี่กอดผม ผมได้ยินเสียงดังจากด้านในบ้านวรินทร์คงทำท่าจะตามพี่ดรีมออกมา

“ขึ้นรถก่อน” พี่ดรีมบอกผม รีบเปิดประตูรถและพี่ดรีมก็เข้ามาในรถพร้อมกับขับรถออกทันที พี่ดรีมเอามือมากุมมือไปตลอดทาง

“อาร์ม..พี่รักอาร์มนะ..พี่ไม่รู้ว่าพี่จะช่วยอาร์มยังไง “พี่ดรีมพูดน้ำตาผมเริ่มไหลรินออกมา เหตุการณ์วันนี้วรินทร์คงคิดว่าผมยุแยงหลานๆผมแน่ๆ เขาคงตัดสินใจทำสิ่งที่เขาได้ขู่ผมไว้แน่ๆ

“บอกพี่ซิอาร์มว่าให้พี่ทำยังไง..พี่เห็นอาร์มเป็นแบบนี้พี่เป็นห่วงนะอาร์ม..ทุกคนก็เป็นห่วงอาร์มไม่ว่าพี่อ้น ..พี่ดิม ..ไอ้โอม..แม้กระทั้งหมอด้า..ทุกคนเป็นห่วงที่เห็นอาร์มเป็นแบบนี้ ..รวมทั้งอาภีม” พี่ดรีมพูดผมยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นที่ผมเป็นต้นเหตุให้ทุกคนเป็นห่วงผมกันขนาดนี้ มันเป็นเพราะผมเองจริงๆ

“ไม่มีใครช่วยผมได้พี่ดรีม..ฮือๆ” ผมพูดไปผมร้องไห้ไปร้องไห้โยเยไม่ต่างกับเด็กเลยตอนนี้ พี่ดรีมเอามือลูบหัวผมเบาๆและไม่กี่นาที่ก็ขับรถกลับมาถึงบ้านผมก็รีบลงจากรถพี่ดรีมรีบตามผมเข้าไปในบ้าน

“หมับ” พี่ดรีมกอดผม ผมตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของเขา พักใหญ่เหมือนกัน ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ดรีม

“มีซิอาร์มพี่ไง..พี่จะช่วยอาร์ม...ขอแค่อาร์ม” พี่ดรีมพูดพร้อมกับเงยหน้ามองผม

“แค่อาร์มบอกพี่ เพราะว่าพี่ไม่รู้ว่าพี่ควรจะทำยังไง และพี่ไม่รู้ว่าพี่ควรจะทำยังงให้อาร์มไว้ใจพี่ว่าพี่ว่าดูแลอาร์มได้พี่ช่วยอาร์มได้เพราะว่าพี่รักอาร์ม “พี่ดรีมพูดพร้อมกับประกบปากจูบผมทันที ผมอ่อนแอและหวันไหวไปพร้อมๆกัน คราวนี้ผมไม่กลัวการกระทำแบบนี้เลย ไม่ตัวสั่น ผมไม่รู้ว่าผมตอบสนองเขาไปได้อย่างไร 

“ปึก”ผมถูกดันเข้ามาในห้องนอนหลังผมสัมผัสกับที่นอนได้อย่างไรผมยังไม่รู้เลยแต่ที่แน่ๆ มือพี่ดรีมลูปไล้ในเสื้อยืดพอดีตัวของผมชายเสื้อผมถูกตลบขึ้นแต่ปากของพี่ดรีมยังคงดำเนินการพร้ำจูบผมไม่หยุดมือไม่ก็ลูกคล้ำแถมยังมาเคล้าคลึงยอดปทุมถันแบนๆของผมอีกด้วย

“อืม”ทันทีที่พี่ดรีมถอนริมฝีปากออกแถมยังมองผมไปด้วยยิ้มไปด้วยก็คงเพราะว่าผมส่งเสียงคราวโดยไม่รู้ตัว เสื้อยืดผมถูกดึงให้ถอดออกทางศรีษะและถูกเหวียงไปให้พ้นทางเสื้อพี่ดรีมก็ด้วย พี่ดรีมก้มลงไปปลอดกระดุมกางเกงผมอย่างรวดเร็วและถึงมันออกไปจากปลายเท้าผมทันที มือพี่ดรีมเขาคลึงของผมจนผมเริ่มจะไม่ไหว้แล้วพี่ดรีมก็ถอดของเขาออก

“อาร์มพี่รักอาร์มนะ พี่รออาร์มแค่คนเดียว รอมาได้นานขนาดนี้โดยไม่มีใครเลยนะอาร์ม “พี่ดรีมบอกผม ผมยิ่งรู้สึกว่าผมควรที่จะได้มันแล้วเหรอหัวใจของพี่ดรีม ผมมีค่าพอจะได้มันแล้วเหรอ ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรพี่ดรีมก็ขึ้นมาค่อมผมทั้งจูบทั้งลูบไล้เนื้อตัวผมที่ไม่มีเสื้อผ้านอกจากกางเกงยางยืดตัวจิ๋วไม่นานกางเกงยางยืดผมถูกดึงไปตอนไหนไม่รู้ ผมรุ้สึกอีกทีมีของแข็งและอ่อนนุ่มในอันเดียวกันแทงเข้าไปในกายผม

“อืมม ..อ้าห์ ..พี่ดรีม..อ้าห์ ..อืมม...โอ้ววว .”เสียงครวญครางฟังแถบจะจับความไม่ได้

“อาร์มพี่รักอาร์ม พี่รักอาร์ม...โอ้วว..ซี้ดส์ ..อ้าห์...”พี่ดรีมคราญครางออกมาพร้อมๆกัน  เวลาไม่นานทุกอย่างก็สงบนิ่ง ทุกอย่างแม้กระทั้งในหัวผม

“นอนพักซะนะอาร์ม...บางที่มันอาจจะเป็นแค่ฝันร้าย...จุ๊ฟ” พี่ดรีบอกผม ผมพยักหน้าเบาๆ
***********************************************************************************************************************************
   พี่หมอดรีม ผมตื่นมาแต่เช้าเดี๋ยวต้องไปโรงพยาบาลอีกไม่รู้ว่าถ้าน้องวรินทร์อะไรนี้จะไปดักรอผมและเม้งผมหรือเปล่าเรื่องหลานผมไม่แคร์เขาหรอก คนเดียวที่ผมแคร์คืออาร์ม เมื่อคืนผมมีความสุขมาก ผมอยากให้อาร์มเป็นแบบนี้ทุกวันจังเลยแต่ผมต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าวรินทร์กำลังทำอะไรอาร์ม  ผมทำอาหารเช้าไว้รออาร์มตื่นนอน

“พี่ดรีม” อาร์มเรียกผม ผมหันไปมองคนที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ดูจากชุดที่อาร์มใส่แสดงว่าจะไปทำงานแล้ว

“อาหารเช้าพร้อมแล้วครับน้องอาร์ม “ผมบอกน้องอาร์ม

“พี่ดรีม...เออ..เมื่อคืน” อาร์ม

“พี่มีความสุขมากที่สุด...พี่ไม่เคยมีความสุขแบบนี้กับใครเลยนะอาร์ม..อาร์มคนเดียวและคนสุดท้ายของพี่ “ ผมพูดกับอาร์ม ผมเอามือแตะริมฝีปากอาร์มเบาๆ

“ถ้าพี่ไม่ใช่คนแรกของอาร์มละ..พี่จะรู้สึกยังไง” อาร์มถามผม ผมยิ้มให้อาร์ม

“พี่ไม่เคยแคร์...พี่ขอแค่พี่คือคนปัจจุบันและเป็นคนสุดท้ายของอาร์มก็พอ” ผมพูดพร้อมกับโอบกระชับเอวบางๆเข้าหาตัวผม อาร์มยังมองผมตาปริบๆไม่ต่างกับเด็กน้อยเลย

“ทานอาหารเช้ากันดีกว่านะครับ”ผมบอกอาร์ม อาร์มมานั่งลงผมเห็นมีพวกกุ้งอยู่ในตู้เลยเอามาทำข้าวต้มกุ้งให้อาร์มทานแต่เช้าก่อนออกไปทำงาน ผมรินน้ำส้มใส่แก้วส่งให้อาร์มด้วย

“กินเยอะๆนะครับ หมู่นี้พี่ดูเหมือนอาร์มจะเครียดมีอะไรบอกพี่ได้นะ...อาร์มมีอะไรคุยกับพี่ได้ พี่เป็นห่วงเรามากนะรู้ไหมอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มพยักหน้า ผมนั่งทานจนสักพักมีรถมาจอดหน้าบ้านและคนที่เดินเข้ามาคือไอ้อั้ม

“ไอ้อั้ม “ ผมเรียกมัน  “ข้าวต้มไหมวะ” ผมถามไอ้อั้ม

“ไม่วะ กินที่บ้านกรูมาแล้ว  ไอ้อาร์มเป็นไงมรึง มีคนดูแลดีทำอาหารเช้าให้กินด้วยนะ ..วันนี้ไปออกหน่วยกับพี่หน่อยไปช่วยพี่หน่อยพอดีไอ้กรพอดีเมียไอ้กรมันต้องนอนโรงพยาบาลทำท่าว่าจะคลอดก่อนกำหนด” ไอ้อั้มพูด อาร์มพยักหน้า

“และถ้าทางมรึงจะได้เข้าไปในฐานกับพี่ด้วยวะอาร์มพรุ่งนี้ “ ไอ้อั้มมันพูด

“กลับเมื่อไหร่วะ” ผมถามไอ้อั้ม

“น่าจะมะรืนนี้วะ..ทำไมเป็นห่วงหรือไงมันไปกับกรู “ ไอ้อั้มพูด

“งั้นอาร์มเตรียมแพ๊คของคืนนี้ก่อนแล้วกัน พี่ดรีมไปทำงานเลยก็ได้ครับ เพราะว่าผมจะไปกับพี่อั้มพี่ดรีมจะได้ไม่ต้องขับรถวนไปวนมา” อาร์มบอกผม ผมพยักหน้าผมเดินหยิบทุกอย่างและกำลังจะเดินลงจากบันไดบ้าน

“ดรีม” ไอ้อั้มมันเรียกผม

“หลังจากกลับมาแล้วเข้ามาคุยกันเรื่องอาร์ม หมอด้าได้ข้อมูลเพิ่มเติม “ผมหันไปบอกไอ้อั้ม มันพยักหน้าและผมรีบเดินไปขึ้นรถผมต้องสืยหาคนที่ชื่อเคเพราะว่าทุกครั้งที่อาร์มได้ยินชื่อนี้อาร์มจะมีปฏิกิริยาทันทีผมขับรถมาถึงโรงพยาบาล พี่ดิมเดินเข้ามาพอดีเลย

“พี่ดิมไปส่งหลานๆแล้วเหรอ” ผมถามพี่ดิม

“ใช่อะดิมรึงดันหนีไปเฝ้าน้องอาร์มนี้หว่า..ว่าแต่อาร์มเป็นไง..กรูเป็นห่วงเหมือนกันนะเนี๊ยะ สงสัยเราต้องคุยกับไอ้อ้นพร้อมๆกันวะดรีม” พี่ดิมพูดผมพยักหน้า ไอ้แดนเดินเข้ามาพร้อมกับหมอด้า

“เมื่อวานหลานมรึงก็จัดหนัก” พี่ดิมพูด ผมหันเจอคนที่กำลังเดินผมตั้งมาเลยน้องวรินทร์

“นั้นไงพี่พูดถึงมาเลยนั้น ...แดนไปนะ พี่ด้าไปเถอะ” ไอ้แดนมันรีบออกตัวไปพร้อมหมอด้า

“กรูก็รีบวะ “ พี่ดิมอีกคนไปเลยนั้น ผมจะหนี

“อ้าว!..รอด้วยดิ” ผมเรียกไม่มีใครรอผมเลย ความรู้สึกช้าเป็นเหตุ...ดูนันซิไปกันอย่างรวดเร็วเลยที่ผมก็จะก้าวขาตามแต่

“พี่ดรีมหยุดเดี๋ยวนี้นะครับ” ผมเลยต้องชะงักเท้าผมไว้ก่อนและค่อยๆหันมาหาน้องวรินทร์เดินทำหน้าตาเหมือนโดนเผาบ้านมาชัดๆ ผมหันมายิ้มๆให้น้องวรินทร์แต่น้องเขาไม่ยิ้มด้วย

“พี่ขอโทษจากใจจริงของพี่เลยนะ ..ไม่มีใครรู้สึกผิดได้เท่าพี่และหลานพี่” ผมพูดแต่น้องเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบรับเลยเหมือนอาการอยู่ในช่วงฝากข้อความ

“ถ้าหลานพี่ทำให้น้องวรินทร์โกรธเมื่อวานพี่ขอโทษแทนหลานๆและจะพามาสักการะ..เอ้ย..พามาขอโทษอีกที พี่คิดว่าหลานๆพี่ล้อเล่นนิดหน่อย หลานพี่เขาขี้เล่นนะ..เฮอะๆ” ผมพูดต่อค่อยมีขยับเขยื่อนบ้างแล้ว

“ครับ..นิดหน่อย พี่คิดว่าที่ผมเจอแค่ในบ้านพี่เหรอครับ..พี่ดูนี้ทรงผมของผม” น้องวรินทร์พูดและชี้ไปที่ผมบนหัวมันชี้ได้เหมืองหงอคงเรื่องดราก้อนบอลแซด ไม่มีผิด

“ไปตัดผมใหม่เลยเหรอครับ ..ใส่เจลยี่ห้ออะไรผมตั้งดีจริงๆ..วันนี้มาทรงนี้จะไปใส่คอสตรูมการ์ตูนเหรอครับ..พี่เดาได้ว่าคอสตรูมดราก้อนบอลแซดแน่ๆ”ผมพูดขำขำแต่น้องวรินทร์ไม่มีอาการขำร่วมด้วยเลยสักนิด

“ไม่ตลก!” น้องวรินทร์  “อู้ยยย” ผมร้อง(ถ้าทางงานจะแค้นฝังหลานๆผมแล้วแหละ)

“ผมไม่ได้ไปตัดผมใหม่และผมก็ไม่ได้ใส่เจลและคิดว่าคงไม่ต้องใส่ไปอีกหลานวัน..ผมเดินออกมาเปิดประตูรถผมตอนที่ออกจากบ้านพี่..ผมก็ได้สิ่งนี้ทันทีผมคิดว่ามันคงเป็นแป้งมัน” น้องวรินทร์พูดเน้นเสียงได้ชัดเจนมาก

“เว้ยย...มีต่ออีกเหรอวะ” ผมหันมาแอบพูดคนเดียว

“ใช่ไม่ใช่แค่นั้นนะ” น้องวรินทร์ยืนหน้ามาพูดใกล้ๆผม หมอดรีมจำต้องยอมถอยหนึ่งก้าวก่อน 

“แถมยังใส่อะไรก็ไม่รู้ผมคันไปทั้งตัวผมคิดว่ามันคือหมามุ้ย” วรินทร์พูดแถมยืนเกาๆไปด้วยคุยกับผมไปด้วย คิดแล้วก็สงสารเขาจริงๆนะ เล่นเอาหมามุ้ยหลังบ้านมาแกล้งเขาเลยเหรอ

“ผมเลยไม่ได้นอนทั้งคืนพี่ดรีม....แถมผมยังต้องใส่ร้องเท้านอนอีกต่างหากคู่เมื่อวานที่ผมใส่ไปบ้านพี่” น้องวรินทร์พูดและชี้ที่ร้องเท้า ผมจำได้สีสันแสบตาดีจริงๆ สีฟ้าสดใส่เชียว

“ทำไมละครับ ..แสดงว่าเป็นคนนอนละเมอแถมละเมอเดินด้วยใช่ไหมครับ......รอบครอบดีนะครับ..พี่ก็เคยแนะนำคนไข้ที่มีอาการเดินละเมอแบบรินทร์”ผมพูดประกอบอาการขำ ขำ แต่หน้าน้องเขาบอกได้ว่าไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับผมเลยสักนิด

“ไม่ใช่ครับ เพราะว่าผมถอดไม่ออก..ผมคิดว่ามันคงเหมือนกับที่ผมนั่งเก้าอี้พี่แล้วผมลุกไม่ขึ้นนั้นแหละครับ” น้องวรินทร์บอกผม

“อู้ย ...จัดหนักไปจริงๆด้วยหลานนะหลาน”ผมแอบพูด

“และ” วรินทร์พูด

“มีอีกเหรอครับ”ผมสะบัดหน้าไปถาม

“ครับผมนั่งดมกลิ่นขี้หมาในรถผมไปจนถึงบ้านจนตอนนี้ผมต้องไปเอาเข้าไปให้เขาเข้าล้างทำความสะอาดให้ทั้งคัน หลานพี่เอาขี้หมามาป้ายไว้ทีเบาะรถผมเต็มไปหมดแถมเบอะรถผมนะเป็นเบาะผ้ากำมะหยี่อย่างดี..ถ้ากลิ่นยังไม่หมดผมคิดว่าผมคงต้องเปลี่ยนใหม่หมด” น้องวรินทร์พูด ดรีมอยากเป็นลม ขอตัวช่วยด่วนได้ไหมตอนนี้

“เปลี่ยนก็ดีนะครับเบาะหนังทำความสะอาดง่ายกว่าเยอะครับน้องรินทร์”ผมพูดแต่วรินทร์ยังไม่มีที่ว่าจะลดดรีกรีลงเลย

“ผมขอบคุณมากเลยนะครับสำหรับการต้อนรับผม มันน่าประทับใจมากผมไม่เคยไปเยือนที่ไหนแล้วรู้สึกประทับใจเท่าไปบ้านพี่และเจอกับหลานๆพี่” น้องวรินทร์พูด

“พี่สงหลานๆพี่ไปเรียนผิดทีหรือเปล่าครับ” น้องวรินทร์ถามผม

“ไม่หรอกครับ..เพราะเด็กคนอื่นๆ นะเขาเรียบร้อยกันหมดมีแต่หลานๆพี่นี้แหละครับ..บังเอิญมีสายเลือดเกรียนผสมมาด้วย..เลยเป็นเช่นที่เห็นเมื่อวาน”ผมพูดใช่สายเลือดเกรียนนี้มาจากบ้านพี่อ้นไอ้อั้มไอ้โอมอะไรอย่างนี้ทั้งนั้น ผมคิดในใจ

“วันนี้ผมไม่สามารถขึ้นเวรได้พี่คงเข้าใจนะครับรบกวนพี่เรียนท่านผอ.ให้ผมด้วยนะครับ..ขอบคุณ” น้องวรินทร์พูดและหันหลังเดินออกทันที ผมว่ายังไงก็ตอ้งให้หลานๆมาขอโทษ

“พี่ดรีม”น้องอาร์ม นั้นยังเรียกผมอีกนะผมก็หันหลังมามีอะไรจะสั่งเสียอีกไหม  “คะ..ครับ”ผมตอบรับการเรียกขาน

“พี่ดรีมครับ..ถ้าว่างไปเอาถังขยะพี่คืนด้วยนะครับ..หลานพี่เขาผูกไว้กับประตูท้ายรถผมและผมก็ลากถังขยะพี่กลับมาจนถึงคอนโดที่ผมอยู่..ตอนเช้าผมโดนวินมอเตอร์ไซด์ปากซอยมองและหัวเราะผมใหญ่เลยของคุณในไอเดียที่แสนจะบรรเจิศมากของหลานพี่ด้วยนะครับ...ชิส์” น้องวรินทร์พูด ถังขยะด้วยเหรอ เล่นกันแรงจริงๆหลานๆ ผมใครสั่งใครสอนมาวะเนี๊ยะ

“อู้ยย..ดูท่าจะจบไม่สวยเอามากมากเมื่อวานดีนะที่ชิ้งปาดหน้าออกไปก่อน “ผมพูดกับตัวเอง  ผมก็เอามือกุมหัวเลย พอน้องวรินทร์เดินไป หลังจากนันพี่ดิมก็ออกมาจากที่แอบอยู่ ไม่ได้หนีไปไหนไกลหรอกแอบอยู่แถวๆนี้ ไอ้แดนและหมอด้า พอออกมาได้พากันหัวเราะน้องวรินทร์กันใหญ่เลย

“ขำวะ ฮาๆ “ ไอ้แดนมันขำ ผมหันมามองจะขำอีกนานไหม

“จะว่าไปก็สงสารเขานะ...หลานๆพี่นี้น่ะพี่ดิม “ หมอด้าพูด

“แม้พอแผลงฤทธิ์ละหลานพี่เลยนะหมอด้า”พี่ดิมหันไปเหล่น้องหมอด้า

“เอาหลานมาขอโทษน้องเขาหน่อยพี่ยังไงเขาก็เป็นแพทย์ของโรงพยาบาลเรานะพี่” ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้า

“ไปพากันไปทำหน้าที่ตัวเองก่อนที่ท่านผอ.จะมาเม้ง” พี่ดิมพูดผมเดินไปที่แผนกของผม

“นี้พี่ณรงค์ พี่ขายความลับฉันเพราะว่าเงินแค่ไม่กี่หมื่นนี้นะ พี่บอกพี่บู้ทำไม” ผมได้ยินเสียงปิ่นต่อว่าพี่ณรงค์ลูกพี่ลูกน้องไอ้บู้มัน

“นี้มันลูกพี่นี่ปิ่น..และบู้มันก็ไม่ได้รักปิ่น ปิ่นจะยื้อไปเพื่ออะไรกัน “ ณรงค์พูดกับปิ่น

“ปิ่นจะไม่ยอมให้พี่บู้ไปคบอีตุ๊ดอาร์ม ปิ่นไม่ยอม ไม่อย่างนั้นก็อยู่มันไปอย่างนี้ ไม่หย่าไม่เลิก ดูซิว่าอีหน้าด้านอาร์มมันจะทนได้ไหม..นี้มันเข้าไปในฐานด้วยกันอีกแล้วอะพี่ณรงค์มันคงไปเสพสุขกันซิท่า” ปิ่นพูด ผมเห็นพี่ณีโบกไม้โบกมือให้ผม ผมรีบเดินไปที่แผนกดีกว่า อาร์มรู้เรื่องนี้หรือยัง หรือไม่อาร์มอาจจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วก็ได้…ถ้าเป็นแบบนั้นคู่แข่งของผมมันกลับมาตีตื้นทำคะแนนได้อีก..จากที่ผมวางใจเพราะว่าเมียมันไม่ยอมปล่อยแถมยังท้อง...และที่ไอ้พี่ณรงค์มันพูดว่าเด็กในท้องลูกพี่เขาอีก ...หมอดรีมมีแต่เครื่องหมายคำถามลอยไปลอยมาเต็มหัวไปหมดเลย ?  ?  ?   ?  ?
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มคู่แข่งที่น่ากลัวของผมไอ้บู้
เริ่มหัวข้อโดย: Sakurai ที่ 19-11-2015 11:51:03
 เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะ ต้องรอลุ้นๆๆๆ  :katai4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มคู่แข่งที่น่ากลัวของผมไอ้บู้
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 19-11-2015 18:38:46
หลานพี่ดรีมนี้ร้ายกาจจริงๆ ..หวังว่าวรินทร์คงจะไม่กล้าแกล้งอาร์มอีกนะ .... :hao3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มคู่แข่งที่น่ากลัวของผมไอ้บู้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-11-2015 07:05:28
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะ ต้องรอลุ้นๆๆๆ  :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาติดตาม มีอะไรผิดพลาดแนะนำได้เลยนะค่ะ  :กอด1:
ต้องติดตามว่าหนุ่มคนไหนจะได้ใจน้องอาร์มไประหว่างพี่ดรีมกับพี่บู้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มคู่แข่งที่น่ากลัวของผมไอ้บู้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 20-11-2015 07:23:43
 พี่ดรีมสู้ๆ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมจำเป็นต้องให้พี่บู้ช่วยผม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-11-2015 11:28:51
อาร์ม ผมมากับพี่อั้มและพี่ๆหน่วยที่พี่อั้มดูแลอยู่เพื่อเข้าไปในหมู่บ้าน  ผมดีใจมากที่ได้ออกไปลุยงานไม่อยากนั่งทำเอกสารอย่างเดียวเบื่อจะตายไป พวกพี่ๆเขาได้ไปกันแต่ผมซิกับต้องนั่งโต๊ะพี่อั้มขึ้นไปถ่ายเอกสารก่อน ผมยืนรอเพื่อนๆพี่อั้มและทีมชุดที่จะเข้าไปเดินเข้ามากันหมดแล้ว ขณะที่ผมนั่งรอพี่อั้ม

“สวัสดีครับน้องอาร์ม “ พี่บู้เดินมาทักทายผม ผมหันไปส่งยิ้มให้เหมือนปกติ จะว่าไปพี่บู้นี้หล่อเท่ไม่เบาเลยนะ ผิวสีแทนดูหล่อเข้มแบบหนุ่มไทยแท้จริงๆ

“พี่อั้มขึ้นไปด้านบนนะครับพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ พร้อมส่งยิ้มให้

“ครับ”พี่บู้ตอบผม

“เป็นไงบ้าง...แล้วนี้ดีกันกับดรีมหรือยัง” พี่บู้ถามผม ผมมองพี่บู้

“พี่รู้นะว่างอนกันนะ ดูก็รู้วันนั้นนะ “ พี่บู้พูด

“ผมไม่ได้งอนพี่ดรีมซะหน่อยพี่บู้...ผมกับพี่ดรีมไมได้เป็นอะไรกันขนาดต้องงอนซะหน่อย”ผมพูดเบาๆ

“ก็อาร์มบอกพี่ว่าอาร์มเป็นแฟนไอ้ดรีมวันก่อนไม่ใชเหรอครับ” พี่บู้ถามผม

“เออ...คือ...” ผมอึกอักที่จะตอบเลยที่นี้   “เพราะปิ่นหรือเปล่าครับน้องอาร์มถึงได้บอกพี่ไปแบบนั้น”พี่บู้ถามผม มีแอบยิ้มด้วยนะ

“ติดตึง” เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม  “ออกมาหาฉันที่ลานจอดรถเดี๋ยวนี้อาร์ม” วรินทร์นั้นเอง

“พี่บู้ผมขอออกไปหาเพื่อนก่อนถ้าพี่อั้มลงมาบอกว่ารอผมแป๊ปหนึ่งนะครับ” ผมบอกพี่บู้และรีบเดินไปยังที่วรินทร์บอกผม มีอะไรอีกนะสงสัยจะเรื่องเมื่อวานแน่ๆเลย

“ว่าไงวรินทร์” ผมเดินออกมาวรินทร์ยืนกอดอกรอผมอยู่ เขาหันมามองผม

“นี้แกให้หลานๆแกแกล้งฉันใช่ไหม..อาร์ม” วรินทร์ถามผมทันที

“วรินทร์..ไม่มีใครสั่งให้เด็กๆทำหรอกนอกจากนายทำให้เด็กๆเขากับนายแบบนั้นเอง” ผมบอกวรินทร์

“เมื่อวานคงสมน้ำหน้าฉันหน้าดูละซิอาร์ม “ วรินทร์พูด ผมพ่นลมหายใจออกมาเบื่อที่จะพูดกับคนพูดไม่รู้เรื่องคนนี้จังเลยผม ตอนแรกก็คิดสงสารน่ะแต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสมน้ำหน้าดีกว่าไม่เคยรู้ตัวเองเลยจริงๆ

“วรินทร์เราต้องไปกับพี่เรานะเราไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับนายตอนนี้” ผมพูดและทำท่าจะเดินเข้าไป

“ฉันจะพูดครั้งสุดท้าย..ว่าฉันชอบพี่ดรีม..ฉันอยากได้เขา..” วรินทร์พูดผมหันมามองวรินทร์

“เพราะนายไง..นายควรจะเลิกทำให้เขามายุ่งกับนายหรือทำให้เขารู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์ในตัวนายอีก..ฉันกับเขานะไปกันได้ไม่ยากหรอกเพราะว่าหมอเหมือนกัน..เข้าใจกันง่าย” วรินทร์พูด

“หรือนายอยากให้คลิปของนายมันถูกแพร่ออกไปก็ได้นะ ฉันนะไม่คิดว่าจะเอาลงยูทูปแล้วแหละ ฉันคิดว่าให้ผู้บังคับบัญชาดูเลยดีกว่า..มันดูไม่เหมาะสมเพราะดูก็รู้ว่าสภาพนายนะอัพยามา” ผมหันมามองวรินทร์มือผมกำหมัดไว้แน่นด้วยความโกรธผมอยากจะตะบันหน้านี้เหลือเกิน

“อาร์ม” พี่บู้เดินออกมาหาผม พี่บู้มองผมและมองวรินทร์

“มีอะไรหรือเปล่าครับอาร์ม” พี่บู้ถามผม

“เออ...ไม่มีอะไรครับพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ วรินทร์หันมามองผมและมองพี่บู้ อย่าบอกนะว่าสนใจพี่บู้ขึ้นมาอีก

“วรินทร์..พี่บู้..เขาเป็นแฟนฉัน” ผมบอกวรินทร์ พี่บู้สะบัดหน้ามามองผมทันที

“จริงเหรอ...ผมชื่อวรินทร์เป็นเพื่อนรักของอาร์มและกำลังจะเป็นแฟนพี่ดรีม...อาร์มเขาติดต่อพี่ดรีมให้ผมนะครับ เพื่อนที่น่ารัก” วรินทร์พูดหันมามองพี่บู้ บู้หันมาเหล่อผมก่อนจะหันไป

“อาร์มเขาน่ารักอยู่แล้วนะครับ..เราไปกันดีกว่าไหมทุกคนรอนะครับ” พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้า

“เราไปก่อนนะ” ผมบอกวรินทร์

“ขอให้สวีทหวานๆกันนะครับ อาร์มออกมาแล้วไปทานข้าวกันนะจะได้รู้ว่าใครสวีทหวานกว่ากัน” วรินทร์พูด พี่บู้ยกนิ้วโป้งให้ผมเดินออกมา

“อาร์มนี้มันอะไรกัน” พี่บู้ดึงแขนผมไว้

“เขากำลังต่อรองอะไรอาร์ม” พี่บู้ถามผม

“พี่บู้อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่อั้มนะพี่บู้ ผมขอร้อง “ผมบอกพี่บู้เสียงผมสั่นๆ

“แล้วเรื่องที่เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนไอ้ดรีมเพราะอาร์มติดต่อไอ้ดรีมให้เขาอีกละเป็นเรื่องจริงเหรอครับ” พี่บู้ถามผม

“เขาชอบพี่ดรีม” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พ่นลมออกมาและมองผม  “อาร์มเลยต้องให้เขา..อาร์ม..พี่ว่าอาร์มควรจะคุยกันกับดรีมนะ” พี่บู้บอกผม

“ไม่..ผมกับพี่ดรีมมันไปกันไม่ได้..ผมไม่ดีพอสำหรับเขา..ผมไม่ดีพอสำหรับใครทั้งนั้น “ผมพูดน้ำตาผมไหลพี่บู้กอดผม ผมก็เพลอกอดเขากลับตัวผมสั่นไปหมดพี่บู้เอามือลูบหัวผมเบาๆ

“อาร์มดีพอและดีมากด้วยเท่าที่พี่รู้..อาร์มเป็นคนน่ารัก ใครก็ชอบพี่ยัง...” พี่บู้พูดผมเงยหน้ามอง

“ชอบอาร์มเลย..ไม่เอานะไม่มีใครมาตัดสินเราได้ ตัวเราเท่านั้นที่จะตัดสินว่าตัวเราดีหรือไม่ดี “พี่บู้พูด พี่บู้ใช้นิ้วปาดน้ำตาผมที่แก้ว

“ไปไหนกันวะ อ้าวบู้...อาร์ม” พี่อั้มเดินหาผมสองคน พี่อั้มหยุดมองผม ผมรีบผละออกจากพี่บู้ทันที

“มายืนปลอบอยู่ตรงนี้  เขาจะไปกันแล้ว” พี่อั้มพูด พี่อั้มก็เดินหันหลังออกทันที ผมรีบวิ่งตามพี่อั้ม

“พี่อั้ม” ผมเรียกพี่อั้ม

“พี่อั้มโกรธอาร์มเหรอ” ผมถามพี่อั้ม พี่อั้มไม่ได้หยุดพูดอะไร

“มันน่าไหมละ น้องกรูยืนกอดกับผู้ชาย” พี่อั้มพูดเหมือนขำ ขำนะ ผมเดินมาขึ้นรถคัมรีเพื่อเดินทางเข้าไปด้านในช่องทางผ่านหุบ เพื่อไปยังหมู่บ้านที่ห่างไกลออกไปและเส้นทางนี้เป็นเส้นทางแห่งความเสี่ยงของพวกขนสิ่งผิดกฏหมาย พวกยาเสพติดผ่าน พวกผมต้องออกไปตั้งฐานเพื่อสะกัดกั้นสิ่งพวกนี้ ผมนั่งเล่นมือถือผม ผมนั่งอยู่กับพี่อั้ม พี่บู้นั่งหน้ากับพี่ที่ทำหน้าที่ขับรถ

“อาร์ม..ตกลงมรึงเลือกไอ้บู้ใช่ไหม” พี่อั้มถามผม ผมหันไปมองพี่อั้ม

“ไอ้ดรีมมันผิดอะไรละ...ทั้งที่มันรักมรึงมากขนาด...อาร์ม” พี่อั้มถามผมพร้อมหันมามองผม

“หรือว่ามันไม่ดี” พี่อั้ม

“พี่อั้มพี่ดรีมไม่ผิดอะไร พี่ดรีมดีทุกอย่างดีมากด้วยแต่...”ผมพูด

“แต่อะไรละอาร์ม...มรึงมีอะไรปิดพวกพี่หรือเปล่า..อาร์ม...มรึงกรูเป็นพี่มรึงไหม” พี่อั้มถามผม

“พี่อั้ม...”ผมกำลังจะพูด

เอี้ยด” เสียงเบรคกระทันหันของรถผมที่นั่งมาและรถคันข้างหน้าเหมือนมีบางสิ่งที่ผิดปกติ พี่อั้มคว้าปีนข้างกายพี่บู้ด้วยและพี่คนขับ

“อาร์ม อยู่ในรถอย่าลงไป” พี่อั้มพูด พี่อั้มลงไปพร้อมกันพี่บู้ ผมก็อยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อว่าผมจะช่วยได้ เพราะดูท่าจะไม่คอ่ยดีเท่าไหร่ ผมก็เลยเปิดประตูลงไป

“พี่อั้ม” ผมเรียกพี่อั้ม

“อาร์มขั้นรถ”พี่อั้มตะโกนมาให้ผมขึ้นรถไป

“ปั้ง” เสียงปืนดังมาทางด้านข้างถูกรถฮัมรีที่ผมยืนอยู่

“ปังๆๆๆ”พวกพี่อั้ม พี่บู้ และพี่ที่มาด้วยหันกระบอกปืนไปทางต้นเสียงและสาดใส่กระสุนรัวทันที

“อาร์มวิ่งมาหาพี่” พี่อั้มตะโกนเรียกผมอีกที  พี่อั้มเรียกให้ผมวิ่งไปหาเพราะว่าผมไม่มีปืนพกในตอนนี้

“เร็วซิอาร์ม” พี่อื้มตะโกนและยิงคุ้มกันให้ผมวิ่งไปหาพี่อั้ม ผมก็วิ่งอ้อมไปทางด้านหลังรถฮัมรี ผมก็วิ่งไปหาพี่อั้มที่พี่อั้มหลบอยู่

“ปัง” มีกระสุนวิ่งผ่านหน้าผมไปนิดเดียวผมถึงกับตกใจและเหมือนมีตรงมาหาผมอีกนัดจากพลซุ้มยิงแน่ๆ

“อาร์ม” พี่อั้มเรียกผม

“ตุบ” ร่างผมถูกรวบและกระโดดหลบวิถีกระสุนไปได้อย่างหวุดหวิด โดยพี่บู้

“ปังๆๆๆๆ...โผ๊ะ” เสียงพวกพี่อั้มสาดกระสุนและเสียงกระสุนถูกคนร้าย พี่บู้ค่อมผมไว้

“อาร์มเป็นอะไรไหม อาร์ม” พี่บู้ถามผม ผมส่ายหัว

“โอ้ย” พี่บู้โดนยิงที่ต้นแขน ผมรีบจับแขนพี่บู้ดู ตอนนี้เสียงทุกอย่างสงบลงแล้ว รถฮัมรี ตามมาช่วยสมทบอีกสามคัน พี่โอม

“พี่อั้มพี่บู้ถูกยิง”ผมเรียกพี่อั้ม พี่อั้มวิ่งมาหาพี่บู้ทันทีและจับดูต้นแขนของพี่บู้

“บู้” พี่อั้มเรียกพี่บู้

“ไม่เป็นไรมันเฉียดไปนะ “พี่บู้บอกพี่อั้ม ผมเห็นสีหน้าที่ดูเป็นห่วงของพี่อั้ม มันไม่เหมือนเพื่อนเป็นห่วงเพื่อนหรอก ถ้าผมไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปนะ

“ถ้าทางจะเป็นพวกxxxxxx มันส่งมาซุ้มยิงพวกเราเพราะว่ามันรู้ว่าเราจะเข้าไปด้านใน เอายังไงดีครับหัวหน้า” พี่ทีมชุดเข้ามาถามพี่อั้ม ตอนนี้พี่อั้มคือหัวหน่วยคนที่จะตัดสินใจว่าไปต่อหรือไม่ไปต่อ


“เอาอย่างนี้ อาร์มมรึงไม่ต้องไป เอาไอ้บู้ไปโรงพยาบาลและดูแลมันด้วย โอมมรึงเข้าไปกับพวกพี่ “ พี่อั้มพูด ผมก็ทำท่าจะคัดค้าน

“อาร์ม..ยังไม่ถึงตามรึง ไว้ค่อยมีประสบการณ์แล้วค่อยลุย พาไอ้บู้ไปโรงพยาบาลซะ “พี่อั้มยืนยันผมก็พยุงพี่บู้ขึ้นรถฮัมรีและเขาก็ขับรพาผมกลับไม่ได้ไปกับพี่อั้มจนได้ผม

“พี่บู้ ขอบคุณนะครับที่ช่วยอาร์ม พี่บู้ช่วยอาร์มอีกแล้ว “ ผมบอกพี่บู้

“พี่จะให้น้องอาร์มโดนยิงเหมือนคราวที่แล้วไม่ได้หรอกครับ” พี่บู้พูด ผมยิ้มให้พี่บู้ ไม่นานรถก็แล่นเข้าไปในโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วพี่บู้ถูกนำเข้าไปทำแผลที่ห้อฉุกเฉินทันที ผมนั่งรออยู่ด้านหน้าเวลาผ่านไปได้สักพักพี่บู้ก็เดินออกมาพร้อมผ้าพันแขนและผ้าคล้องแขนเอาไว้

“เดี๋ยวไปติดต่อรับยาที่ห้องยาชั้นหนึ่งได้เลยนะค่ะ.ช่วงนี้มาล้างแผลที่โรงพยาบาลก่อนนะค่ะคุณหมอจะได้ตรวจดูแผลให้ทุกวันจนกว่าจะแน่ใจว่าแผลโอเคแล้ว” พยาบาลบอกพี่บู้

“พี่บู้ปวดแผลไหมครับตอนนี้” ผมถามพี่บู้ พี่บู้ส่ายหัวว่าไม่แล้ว

“ขอบคุณนะครับที่พาพี่มาส่งโรงพยาบาลเองเลย” พี่บู้หันมาขอบคุณผม 

“พี่บู้ ..อาร์มซิต้องขอบคุณที่พี่นะช่วยอาร์มวันนี้...ขอบคุณนะครับ” ผมพูดพี่บู้หันมามองผม สายตาเราประสานกัน ผมยิ้มให้พี่บู้

“พี่ยินดีที่จะปกป้องน้องอาร์มนะ..ในฐานะ..” พี่บู้กำลังจะพูด

“ในฐานะเมียน้อย...นี้พี่ให้มันพาพี่มาโรงพยาบาลเหรอ..โทรบอกเมียดีกว่าไหมค่ะพี่บู้” ปิ่นเธอมาได้ยังไง ผมตกใจทันทีที่ผมหันไปเจอว่าปิ่นมายืนอยู่ด้านหลังผมสองคน ผมเหลือบไปเห็นวรินทร์ที่ยืนยิ้มด้วยความซะใจ ตายแน่เลยผมยิ่งพี่อั้มไม่อยู่ด้วย

“ไอ้ผู้ชายหน้าด้าน..ตกลงแกจะเอาผัวฉันให้ได้ใช่ไหม” ปิ่นตรงมาพร้อมง้างมือมาด้วยอย่างรวดเร็ว

“เพลี๊ยะๆ “สองทีติดที่หน้าผม

“ปิ่นหยุดนะ..หยุดทำอะไรบ้าๆนะ..นี้มาได้ยังไง”พี่บู้รีบกันผมและห้ามปรามปิ่นทันที

“ปิ่นเธอไม่มีสิทธิ์มาตบตีอาร์มนะ” พี่บู้พูด

“ไม่มีได้ยังไงก็มันกำลังจะแย้งผัวฉัน..ดีนะที่มีมีคนหวังดีทนดูผัวกับชู้ที่กำลังทำบาปกันลับหลังเมียที่ท้องโตไม่ได้ไง..เขาหวังดีส่งข้อความไปบอกปิ่น ...ฉันไม่รู้จะด่าว่ายังไงดีแล้วนะ หน้าด้านเหลือเกิน..ไม่มีปัญญาหาผู้ชายอื่นที่ไม่มีลูกไม่มีเมียแล้วหรือไง..” ปิ่นพูดทุกคนในโรวพยาบาลก็ยืนมองพร้อมกับซุบซิบนินทาผมกัน คนที่มองมีทั้งคนที่มารอรับการบริการและเจ้าหน้าที่ หมอ พยาบาล ผมกำลังถูกลายล้อมไปด้วยคำพูดต่างๆนานา

“ปิ่นกลับบ้าน....” พี่บู้กระฉากแขนปิ่น

“ดูกันเข้าไปไอ้ผู้ชายหน้าด้าน ไอ้หน้าด้านนี้มันเป็นเกย์มันจ้องแต่จะเอาผัวฉัน..ในขณะที่ฉันท้องอยู่”ปิ่นตะโกนเสียงดังขึ้นไปทั้งทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหยุดมองผมและพี่บู้

“เกิดอะไรขึ้น”เสียงพี่ดิม พี่ดิมเดินแหวกเข้ามา พี่ดิมมองหน้าผมและหันไปมองปิ่นกับพี่บู้

“นี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น” พี่ดิมถามพี่บู้และมองมาที่ปิ่นและกันมามองผม

“ปิ่นไป..หยุดบ้าได้แล้ว..อาร์มเขามากับเจ้าหน้าที่อีกคนพี่ไม่ได้มากันสองคน.” พี่บู้พูดและลากแขนปิ่นออก

“ก็เห็นอยู่กันสองคนแถมดูมันทำตาใส่พี่ซิยั่วยวนกันน่าดูคงจะชวนกันไปต่อซิท่า..จะพากันไปก๊กที่ไหน..อ้อคงบ้านพักที่มันพักละซิ มิหน้าไม่เข้าไปนอนบ้านตัวเอง คงนอนรอผัวกรูไปหาทุกคืนละซิ ” ปิ่นพูดผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ  พี่ดิมมองหน้าผม

“นี้ดูท่าหมอรับฝากครรภ์คงเอาไม่อยู่..พรุ่งนี้วันพบจิตแพทย์แนะนำพาเมียมรึงตรวจบ้างก็ดีนะบู้...เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงอะไรนี้จะโหวกเหวกไปให้มันได้อะไรขึ้นมาไม่รู้จักอับอายบ้างหรือไงกัน..และแทนที่จะให้เกรียติสถานที่นิดนึงนะ นี้มันโรงพยาบาลนะไม่ใช่ตลาดสด” พี่ดิมหันไปต่อว่าปิ่นและปิ่นทำท่าจะสวนกลับแต่พี่ดิมชี้หน้า

“ถ้าหยุดดีดีไม่ได้นะ..จะให้ยามมาลากออกไป...โรงพยาบาลนี้รับรักษาแต่คนปกติ..คนบ้าและอาการเข้าข่ายว่าจะเป็นจะเป็นพิษสุนัขบ้าแบบนี้..ที่นี้ไม่รับ...” พี่ดิมพูด ปิ่นเขากำมือด้วยความโกรธ

“.อาร์ม!..โอเคไหม” พี่ดิมหันมาถามผม ผมได้แต่มองพร้อมเอามือลูบแก้ม ผมไมได้เจ็บที่หน้าที่ถูกตบแต่ใบหน้าผมชาไปหมอเพราะสายตาทุกคนที่มองมาที่ผม เขามองว่าผมกำลังแย้งสามีคนท้องกันหมดแล้ว

“ไปอาร์มพี่พากลับบ้าน พี่ลงเวรแล้ว” พี่ดิมหันมาบอกผม ส่วนพี่บู้ก็ลากพี่ปิ่นออกไป พี่ดิมจับมือผมเดินออกจากสายตาทุกคน

“เอา..ไม่มีงานกันหรือไง..ไม่มีคนไข้เหรอครับ ..กลับไปทำงานครับตอนนี้.ปิดกองแล้ว..แม้ยืนดูเขาเข้าฉากกันเพลินเลยนะครับ .เมียหลวงอาระวาด...” พี่ดิมหันมามองเจ้าหน้าที่ด้วยสีหน้าดุ ทำเอาทุกคนพากันหันไปวุ่นวายกับงาน ผมเดินออกมาถึงด้านนอก

“พี่ดิมอย่าบอกพี่อ้นนะ พี่อั้มด้วย มีหวังเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ “ ผมบอกพี่ดิม

“อืมม..พี่รู้จักนิสัยไอ้อ้น ไอ้อั้มดีมีหวังบ้านยายปิ่นนี้คงเละแน่ๆและไอ้บู้มันคงโดนไอ้อ้นเล่นไปด้วย..แต่อาร์มจะให้เขาทำแบบนี้กับอาร์มเหรอ..พี่ว่าควรทำอะไรให้มันเด็ดขาดน่ะ “พี่ดิมบอกผม ผมก็คิดเหมือนกันผมควรย้ายไปอยู่ที่อื่นดีกว่าไหม

“อาร์มก็เหมือนน้องชายพี่นะ..และไอ้ดรีมช่วงนี้มันเครียดเรื่องอาร์มไม่ใข่น้อยเลยนะ..อาร์มปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ใช่มีไว้ให้วิ่งหนี..เพราะว่าหนียังไงก็ยังกลับมาเจอมันอยู่ดี..สู้เราแก้มันดีกว่าไหม”พี่ดิมพูด ผมพยักหน้ารับเพื่อพี่ดิมจะได้สบายใจ

“ไปพี่ขับรถไปส่ง..เวรจริงๆ..เจอชะนีติดเชื้อบ้า..อาการหนักกว่าโรควัวบ้าอีกนะเนี๊ยะ...สงสารลูกที่จะเกิดมานะ”พี่ดิมพูดผมเข้าไปในนั่งในรถ

“แพทพี่จะแวะไปส่งอาร์มก่อนและแวะไปรับแพทนะ..ได้จร๊า..ที่ร้านเบกอรี่เหรอ..ดีเลยพี่จะได้เอาไว้ทานกับกาแฟพรุ่งนี้..ระหว่างบิสกิตกับแพท พี่เลือกแพทดีกว่า..ฮีๆ..อร่อยกว่าอยู่แล้ว .บร้าๆ “ พี่ดิมนี้เขาน่ารักดีจังผมอิจฉาน้องแพทจังเลยเห็นกะล่อนแบบนี้ดูอบอุ่นมากเลยนะ หลังจากที่พี่ดิมขับรถมาส่งผม ผมก็ขึ้นห้องพักเพื่อทำการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่ผมจะเข้าห้องน้ำ

“ติดตึง” เสียงมือถือผมดังขึ้น พี่ดรีมนั้นเอง

“อาร์มพี่ดิมบอกว่าเจออาร์มที่โรงพยาบาลปิ่นทำอะไรอาร์มหรือเปล่า” พี่ดิมส่งข้อความมาถามผม

“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ดรีม” ผมตอบกลับข้อความพี่ดรีม

“พี่เข้าไปหานะ” พี่ดรีมบอกผม แต่ก่อนที่ผมจะให้คำตอบพี่ดรีม ผมคิดไว้ว่าจะมาก็ตามใจ ผมดันได้รับกล่องข้อความจากวรินทร์ซะก่อน ผมก็รีบเปิดดูทันที มันเป็นคลิปทันทีที่กดเล่น

“ผิวเนียนสวยยิ่งกว่าผู้หญิงอีกวะมรึง...แต่..?”ผมมันคลิปของผมผมรีบกดปิดกดลบทันทีใครจะทนดูตัวเองได้มือไม้ผมสั่นไปหมด

“มรึงจะเอายังไงรินทร์” ผมโทรหาวรินทร์ทันที ผมบันดารโทสะถามวรินทร์ทันที

“ก็ไม่ยังไงหรอกแค่....เลิกยุ่งกับพี่ดรีมซะทีได้ไหมเลิกทำให้เขาคิดว่าแกยังให้ความหวังเขา...ฉันอยากได้เขา” วรินทร์พูด

“นี้นายอยากได้ก็ไปบอกเขาเองซินายมาบอกเราทำไมและเลิกขมขู่เราได้แล้วนะรินทร์นายมันบ้า นายมันโรคจิต ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่านายเป็นหมอได้ยังไง หมอนะเขาคอยช่วยเหลือคนไม่ใช่ซ้ำคน” ผมพูดกับวรินทร์น้ำเสียงผมสั่นด้วยความโกรธแต่ก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ

“ก็ทุกลมหายใจเข้าออกเขายังมีนายอยู่ยังไงละ..เหมือนกับพี่เนส.เหมือนกัน. “ วรินทร์พูด ผมต้องพ่นลมออกเพื่อละลายบางสิ่งที่อัดอั้นออกมาบ้าง 

“นายบอกเขาว่านายมีแฟนแล้วก็หนุ่มหล่อล่ำคนนั้นไงที่พาเขามาทำแผลนะ” วรินทร์เหมือนแนะนำผม 

“ตอนแรกฉันก็อยากได้อยู่นะแต่ระหว่างพี่ดรีมแล้วฉันว่าพี่ดรีมมีดรีกรีกว่าเยอะ...ส่วนนางชะนีนะฉันจะคอยกั้นให้นี้ถือซะช่วยกันแบบว่าน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าไงอาร์ม” วรินทร์พูด ผมแสยะยิ้มออกมาทันทีด้วยความขยะแขย้ง

“ไม่ต้องมาช่วยฉันวรินทร์...ฉันกับพี่บู้เราสองคนไม่จำเป็นต้องให้ใครช่วยเราสองคนไม่ได้ทำอะไรผิดที่ต้องคอยหลบๆซ้อน..นายเอาเวลาไปทำให้พี่ดรีมรักดีกว่าถ้าทำได้..และนายก็ควรจะเลิกเอาคลิปบ้าอะไรนี้มาขู่ฉันได้แล้วเพราะว่าฉันจะไม่แคร์มันอีกแล้ว”ผมพูดกรอกเสียงใส่มือ

“นายจะไปโพสหรือไประจารอะไรก็เรื่องของนาย...แต่ฉันเตือนนะถ้าพี่ดรีมเขารู้ว่าคนเบื้องหลังนั้นคือนายเขาคงจะเกลียดนายจนไม่อยากจะใช้ลมหายใจร่วมด้วยแน่ๆ”ผมพูดทำให้ปลายสายเงียบไป

“นายขู่ฉันเหรออาร์ม” วรินทร์คงเต้นผางๆ เลยแหละ

“นายอยากลองดูก็เอานะ” ผมท้าวรินทร์กลับทันทีผมรู้ว่าเขาไม่กล้าหรอกแต่เขาก็จะเอาตรงนี้มาขมขู่ผมตลอดจนผมจะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว

“ตรูดๆ”เสียงตัดสายไปทันที ผมรีบกดส่งข้อความกลับหาพี่ดรีม

“พี่ดรีมอาร์มจะไปนอนบ้านนะพอดีพ่อให้อาร์มเข้าไปช่วยดูหลาน” ผมส่งข้อความหาพี่ดรีมทันที

“ก็ได้ครับ...นอนบ้านก็ดี...พรุ่งนี้พี่ไปรับทานข้าวได้ไหมครับ” พี่ดรีมส่งข้อความหาผมอีก

“พรุ่งนี้ผมมีประชุมครับเรื่องการออกหน่วยผมไม่รู้ว่าจะกลับกี่โมง”ผมส่งข้อความหาพี่ดรีมอีกที

“ครับ” พี่ดรีมตอบกลับมา

“แค่นี้ก่อนนะครับผมจะขับรถ”ผมบอกพี่ดรีม

“ได้ครับ ขับรถดีดีนะครับ นอนหลับฝันดีนะครับ พี่รักอาร์มนะ “ พี่ดรีมส่งข้อความหาผม ผมอ่านด้วยความเจ็บปวด ผมมีโอกาสได้เจอคนที่ดีแต่มันกับมีอุปสรรคเข้ามาขัดขวาง ผมทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงนอนตัวเองน้ำตาผมไหลริน

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย..ฮือ” ผมได้แต่ร้องไห้โทษตัวเองที่ตอนนั้นผมกลับไม่เคยคิดระวัง ตอนนั้นผมไว้ใจวรินทร์มากเกินและผมกำลังฮ๊อทมากด้วยมีแต่คนมารุมจีบ เพราะเหตุนี้ พี่เนสหนุ่มหล่อที่เพิ่งย้ายมาเรียนตอนปีหกก็เข้ามาจีบผมวันที่ผมไปงานวันเกิดวรินทร์ วรินทร์รู้จักพี่เนสตั้งนานแล้วเพราะว่าพี่เขาเป็นลูกชายเพื่อนแม่ของแม่วรินทร์ วรินทร์หลงรักพี่เนสนานแล้วแต่ไม่กล้าบอกจนวันที่เขาเจอผมพี่เนสเขาก็เขาคอยจีบผมพี่เนสเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพมาก เราสองคนคุยกันก็เหมือนจะเริ่มคบกันจนอยู่มาวันหนึ่งแม่ของพี่เนสโทรมาหาผม ผมก็ไม่ทราบว่าแม่ของพี่เขาได้เบอร์ผมไปได้ยังไงเขาโทรมาต่อว่าผมว่าเขารับไม่ได้มันวิกลจริตต่อว่าผมต่างๆนานาและในตอนนั้นผมก็สอบติดโรงเรียนนายร้อยที่อังกฤษ เรียบร้อยแล้วตอนแรกคิดว่าจะรอเรียนอีกปีเพราะว่าตอนที่ผมสอบติดนั้นผมเรียน ม.ห้าเองแต่ผมไปสอบเทียบวุฒิเอาผมอยากเรียนที่ไทยมากกว่าเพราว่าที่ผมไปนั้นนะมันโหดมาก แต่สุดท้ายผมก็เลยตัดสินไปเรียนที่อังกฤษ มันทำให้ผมห่างหายจากพี่เนสไปนานเหมือนกันจนกระทั้งผมไปเจออีกทีที่อังกฤษพี่เนสกับวรินทร์ ผมคิดว่าเขาเป็นแฟนกันแล้วแต่ไม่ใช่ พี่เนสบอกว่าเขารักผม เขารอผม ผมก็กลับมาคุยกับพี่เนสโดนที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าพี่เนสเขาได้หมั้นหมายกับลูกสาวเพื่อนของแม่พี่เขาไปแล้วแต่ยังดีที่ผมยังไม่ได้ถึงขั้นมีอะไรกันแค่จับมือกัน และวรินทร์ก็เริ่มกับมาสนิทกับผมแนะนำผมให้รู้จักเพื่อนๆเขา เพื่อนกลุ่มนักเรียนที่มาเรียนที่อังกฤษหรือกลุ่มคนไทยนั้นเองแต่ละคนก็หน้าตาดีฐานะก็ดีทำให้ผมมองข้ามไปว่าพวกนี้มีบ้างสิ่งที่โสมมซ้อนอยู่เบื้องหลัง จนะกระทั้งวันที่เกิดเหตุพี่เนสพ่อแม่เขาเรียกกลับไทยด่วนผมก็ไม่รู้สาเหตุหรอกและคืนนั้นสิ่งที่ทำให้ผมต้องเจอขวัญร้ายก็เกิดขึ้นไอ้เค มันเป็นเพื่อนในกลุ่มของวรินทร์ไม่ใช่เพื่อนผมสักนิดคืนนั้นผมไปดื่มไปกินกันหลังจากได้ออกมาพักเพื่อกลับไปเยี่ยมบ้านหนึ่งเดือนแต่ผมไม่ได้กลับคืนนั้นเลย ถ้าผมกลับเรื่องพวกนี้มันคงไม่เกิดกับผมซินะ..น้ำตามันไหลรินออกมาอาบสองแก้มผม 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมจำเป็นต้องให้พี่บู้ช่วยผม
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 21-11-2015 17:05:21
อาร์มจะเป็นแฟนพี่บู้จริงๆเหรอ...ไม่น่ะ ถามว่าพี่บู้ดีไหมก็ดีแต่...พี่ดรีมเขารักอาร์มมากนะ..รู้สึกหน่วง  :mew6:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมจำเป็นต้องให้พี่บู้ช่วยผม
เริ่มหัวข้อโดย: Sakurai ที่ 21-11-2015 17:59:02
สงสารอาร์มแฮะ วรินทร์นี่ระดับโรงบาลบ้าคงเอาไม่อยู่แล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมจำเป็นต้องให้พี่บู้ช่วยผม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-11-2015 20:33:59
 :katai2-1: ดีใจที่อาร์มรู้จักลุกขึ้นสู้บ้าง ยอมจนน่าโมโห
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มVSวรินทร์VSบู้การตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-11-2015 12:21:51
อาร์ม VS พี่บู้  ผมจำเป็นต้องให้พี่บู้ช่วย เนื่องจากว่าวรินทร์ส่งข้อความหาผมตลอดเลย จนผมต้องเลือกที่จะตัดสินใจอะไรสักอย่าง ผมเลิกงานเร็ววันนี้เพราะว่าผมจะพาพี่บู้ไปล้างแผลพี่เขายังเจ็บแขนผมก็อาสาดูแล..ที่กล้าที่จะมาดูแลพี่บู้ได้โดยไม่กลัวปิ่นเพราะว่าพี่บู้เขายื่นคำขาดแล้วว่าหากปิ่นยังมาวุ่นวายกับผมพี่บู้จะส่งปิ่นกลับไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่เธอและเล่าพฤติกรรมที่ทำให้พี่บู้ทนไม่ได้ให้พ่อแม่เธอฟัง..ปิ่นไม่อยากกลับไปบ้านเพราะพี่ปิ่นเขากลัวจะอายขายหน้าคนในหมู่บ้านพี่บู้นะใครก็อยากได้เป็นแฟน อยากแต่งงานด้วย

“อาร์ม” พี่บู้เดินมาหาผมที่ห้องทำงานผมเก็บทุกอย่างบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

“พี่บู้อาร์มกำลังจะเดินลงไปหาพอดีเลย” ผมบอกพี่บู้ ช่วงสองสามวันนี้ผมกับพี่บู้ ยิ่งสนิทกันมากขึ้น บางที่ก็ไปทานข้าวเย็นกันบ้างมีเมื่อวานพี่บู้พาผมไปดูหนังไทยตลกๆ มันก็ทำให้ผมคล้ายเคลียดไปได้บ้าง

“พร้อมแล้วครับพี่บู้”ผมเดินออกมาจากห้องและล๊อกประตูเรียบร้อย วันนี้พี่อั้มคงกลับออกมาแล้วพี่อ้นก็เข้าไปช่วยพี่อั้มตอนบ่ายเพราะว่ามีชาวบ้านในหมู่บ้านประสพปัญหาต้นไม้ใหญ่ล้มทับบ้านพังเลยเกณฑ์ทหารพลัดใหม่เข้าไปช่วยซ้อมแซมให้ ผมเดินลงมาชั้นล่าง

“อุ้ย ..คุณบู้ คุณอาร์ม “ สาวๆจากห้องธุรการมองผมกับพี่บู้และยิ้มๆ 

“สวัสดีครับ..ยังไม่กลับกันอีกเหรอครับสาวๆ “พี่บู้ไม่วายแซวสาวๆ ธุรการ

“กำลังจะเดินกลับกันนี้แหละค่ะ...ไม่มีหนุ่มๆหล่อๆ มารับบ้างเลย..เดินแห้งเหียวกลับกันเองเนี๊ยะนะค่ะ” พี่เขาแซวผมกับพี่บู้

“แม้..ผมคิดว่ามีเยอะอยู่นะครับที่อยากเดินไปส่งนะครับ...แต่เขากลัวโดนธุรการไล่ตะเลิดเปิดเปิงมากกว่า” พี่บู้แซว

“ผมกับอาร์มไปก่อนนะครับ” พี่บู้บอก ผมหันไปยิ้มทักทายให้เขารู้จักผมดีเพราะว่าผมเป็นลูกนายพลภีมปภพแถมเป็นน้องชายพี่อ้นอีกทุกคนต้องรู้จักดีเลย ผมเดินมาที่รถเก๋งของผมพร้อมเปิดประตูให้พี่บู้ พี่บู้หันมายิ้มให้ผมตอนที่ผมเข้ามานั่งประจำคนขับรถเรียบร้อยแล้ว

“อาร์ม..ตกลงอาร์มกับดรีม” พี่บู้ถามผม  ผมหันมองพี่บู้

“ผมกับพี่ดรีมเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันเท่านั้น พี่ดรีมก็เหมือนพี่ชายแท้ๆผมคนหนึ่ง “ผมบอกพี่บู้

“ไม่ใช่เพราะ...เขาชื่ออะไรนะพี่ลืมไปแล้ว...พี่เจอเขาตอนที่พี่พาปิ่นไปหาหมอวันที่ปิ่นล้มนะแต่พี่ก็จำชื่อเข้าไม่ได้อะ..ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้” พี่บู้พูดตอนหลังนี้พูดและขำไปด้วย

“ชื่อวรินทร์ครับ “ ผมบอกพี่บู้

“เอ๊ะ! ถ้าอย่างนั้นพี่ก็มีสิทธิ์ที่จะจีบอาร์มนะซิครับ” พี่บู้บอกผม ผมหันมามองพี่บู้อีกรอบ ผมนิ่งเงียบพร้อมกับใช้ความคิด “พี่ดรีม อาร์มขอโทษนะ..พี่นะเป็นหมอที่มีอนาคตก้าวไกลพี่จะมามัวหมองเพราะผมคนเดียวไม่ได้” 

“ก็..ไม่ได้ว่าจีบไม่ได้นิ” ผมพูดและหันไปมองถนนเหมือนเดิม ผมขับรถผ่านหน้าโรงเรียนวันนี้แดนขับรถมารับหลานๆเอง พี่อ้นเข้าไปหาพี่อั้มและโอมด้วย วันนี้มิ้นไม่ได้ไปโรงเรียนพ่อผมอยู่ดูแลเองที่บ้าน ผมขับรถพามาถึงโรงพยาบาลและจอดรถไว้ที่ลานจอดรถด้านนอก ผมพาพี่บู้เดินมาล้างแผลที่ห้องฉุกเฉินเหมือนปกติ วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว

“ผมนั่งรอด้านนอกนะพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ “ครับผม” พี่บู้หันมาตอบผมพร้อมยืนหน้ามาซะใกล้มาก

“โอ้ยย..อาร์ม” ผมเอานิ้วบี้จมูกพี่บู้เพราะผมรู้ดีว่าพี่กำลังสูดดมกลิ่นหอมจากๆตัวผม

“อุ้ยย น่ารักจัง...คู่รักคู่นี้..พี่ดรีมดูซิครับ” เสียงที่ทำให้ผมตกใจ เสียงวรินทร์แถมเขาเดินลงมาพร้อมพี่ดรีม พี่ดรีมเห็นภาพผมกำลังหยอกกับพี่บู้เต็มๆ 

“ขอบคุณนะครับที่ชม..ผมกับอาร์มน่ารักกันแบบนี้ตลอดอยู่แล้ว” พี่บู้พูด

“ก็ให้มันตลอดนะคงไม่ใช่แค่เฉพาะลับหลังเมียพ่อเมียมาก็...”พี่ดรีมพูด พี่บู้หันมามองพี่ดรีม ผมรีบเข้าไปกันไว้

“พี่บู้ไปทำแผลเถอะนะครับจะได้รีบกลับ..เราจะได้ไปหาอะไรทานกันด้วย” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้าและเดินเข้าห้องฉุกเฉินไป

“รินทร์ มีคนไข้เข้าไปดูคนไข้ด้วยซิครับ..รินทร์จะมาเกาะแขนพี่โดยไม่ทำหน้าที่ตัวเองเลยมันไม่ถูกนะครับ” พี่ดรีมบอกวรินทร์ วรินทร์ถึงกับชักสีหน้าและจำต้องปล่อยแขนพี่ดรีมพร้อมกับสาวเท้าเดินเข้าห้องฉุกเฉินไปทันที พี่ดรีมมองผม ผมรู้ว่าเขากำลังจะถามอะไรผม ผมไม่อยากตอบคำถามที่มันปาดใจตัวเองไม่ใช่น้อย นี้ผมรักพี่ดรีมไปแล้วใช่ไหม

“หมับ..อาร์ม” พี่ดรีมดึงแขนผมตอนที่ผมหันหลังออก

“ตกลงอาร์มจะคบไอ้บู้ใช่ไหม “ พี่ดรีมถามด้วยสายตาที่บอกได้ว่าพี่ดรีมกำลังเสียใจแต่ผมต้องเลือกที่จะไม่ทำให้คนตรงหน้าผมต้องมาหม่นหมองไปด้วย

“ครับพี่ดรีม..ผม..ชอบแบบพี่บู้ ..ผมขอโทษนะครับพี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีมพร้อมกับแกะมือพี่ดรีมออกทันที

“แล้วเมียมันละอาร์ม” พี่ดรีมถามผม

“พี่บู้เขารู้ความจริงแล้ว...ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้องปิ่นแต่พี่บู้เขาจะรอให้ปิ่นคลอดก่อน” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมก็พยักหน้ากับผม

“พี่ก็ต้องยินดีด้วยซินะอาร์ม...พี่ขอให้รักกันนานๆ พี่ขอให้เขารักอาร์มเท่ากับที่….พี่รัก”พี่ดรีมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากแต่มันดังมากในหูผมแถมดังวนไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อาร์ม” พี่บู้ออกมาจากห้องฉุกเฉินพอดีเลย พี่บู้มองหน้าผมกับพี่ดรีม

“งั้นเรากลับกันเลยนะพี่บู้..อาร์มหิวแล้วด้วย” ผมหันไปบอกพี่บู้ วรินทร์ ยืนกอดอกมองผมกับพี่บู้

“พี่ดรีม..วันนี้เราเลิกกันสองทุ่มดังนั้นตอนนี้เราไปทานอาหารที่ห้องอาหารกันดีกว่าไหมครับ” วรินทร์เดินมาอ้อนพี่ดรีมเกาะแขนพี่ดรีม

“ครับ” พี่ดรีมตอบแต่สายตาเขายังมองผมอยู่ ผมก็รีบดึงแขนพี่บู้ออกทันที เพื่อไปจากตรงนี้

“พี่ดรีม..วันนืไปส่งรินทร์อีกได้ไหมครับ..เมื่อเช้ารถรินทร์อยู่ดีก็สตาร์ทไม่ติดนี้รินทร์ให้อู่แถวคอนโดมาลากไปเช็คให้...เมื่อคืนอะรินทร์ยังรู้สึกว่ายังแซ่บไม่พอเลยพี่ดรีม” วรินทร์พูด ผมก็รีบเดินออกผมก็ทนฟังไม่ได้เช่นกันแต่ไม่มีสิทธิ์จะไปหึงหวงพี่ดรีม ผมเดินจั้มออกมาจน

“หมับ”พี่บู้ดึงแขนผมไว้

“อาร์ม” พี่บู้เรียกผม

“พี่อยากได้อาร์มเป็นแฟนพี่มากเลยนะอาร์มรู้ไหม” ผมเงยหน้ามองพี่บู้ ผมพยักหน้าว่าผมรู้

“แต่..พี่ไม่อยากให้อาร์ม..หลอกหัวใจตัวเองและมาทนอยู่กับคนที่อาร์มไม่รัก...ความรักมันไม่ได้เกิดเพราะรักคนที่เขารักเรา หรือว่ารักคนที่เรารัก แต่ความรักนะมันจะเกิดได้กับคนที่เขารักกัน” พี่บู้พูด ผมเงยหน้ามองพี่บู้

“ผมขอโทษพี่บู้...อาร์มขอโทษ..”ผมพูดคำนี้ออกมาต่อหน้าพี่บู้

“อาร์ม...อาร์ม...พี่ขอคุยด้วยหน่อย” พี่ดรีมกลับวิ่งตามมาทางผมกับพี่บู้ ผมไม่อยากคุยกับพี่ดรีมตอนนี้เลยจริงๆ ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน

***********************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมยืนดูอาร์มเดินไปกับไอ้บู้โดยมีหมอวรินทร์ที่เกาะแขนผมอ้อนผม แถมยังโกหกอีกว่าผมไปส่งเขาพูดจาสองแง่สองง้ามกับผม เพื่อให้อาร์มเข้าใจว่าผมกับเขาไปกันถึงไหนไหนแล้ว

“วรินทร์ ..ทำไมถึงพูดอย่างนั้น...ทำไมต้องพูดโกหก..อยากให้อาร์มได้ยินใชไหม” ผมหันมาถามวรินทร์ วรินทร์มองหน้าผม

“ก็ดูซิครับเขาควงกันมาแบบนี้มาเย้ยพี่ดรีมชัดๆเลย วรินทร์นะทำเพื่อพี่ดรีมนะครับ..ทำคุณบูชาโทษเลย” วรินทร์พูด

“ถ้าอย่างนั้นพี่ขอบคุณแต่ที่หลังไม่ต้องครับพี่ไม่ชอบประชดประชันกันไปมา..น้องไปทานข้าวก่อนแล้วกันนะครับจะได้กลับมาขึ้นเวรต่อแพทย์คนอื่นเขาจะได้ไปทานบ้าง..มันน่าเกลียดครับและคนอื่นๆเขาจะมองไม่ดีนะครับ” ผมพูดและรีบเดินออกทันที ผมจะเดินไปหาอาร์มไม่ได้ซิผมจะต้องคุยกับอาร์มให้รู้เรื่องมากกว่านี้ ผมไม่เชื่อว่าอาร์มไม่รักผม ก็คืนก่อนนั้นผมกับอาร์มเรายังมีบทรักด้วยกันมันบอกได้ว่าอาร์มรักผม ผมเดินออกมาก็เห็นอาร์มยืนหันหน้าเข้าหาบู้ ต่อมหึงมันยิ่งทำงานหนักมากขึ้นผมตรงไปจะดึงอาร์มออกแต่อาร์มหันมาเจอผมพอดีอาร์มรีบวิ่งขึ้นรถไปทันท

“มรึงอย่ามาขวางกรูไอ้บู้ กรูจะคุยกับอาร์ม” ผมชี้หน้ามันไอ้บู้ มันก็ยืนมองผมไม่สะทกสะท้านอะไรเลย วันนี้ไอ้บู้มันมาด้วยเสื้อยืดทหารคอกลมพอดีตัวทำให้เห็นกล้ามแขนได้ชัดเจน แต่พอหมอดรีมก้มลงดูกล้ามตัวเอง...มันไปหลบอยู่ตรงไหนหมดวะ แขนเรียวยาว

“อาร์มเขาบอกว่าไม่คุย..กรูคิดว่าไว้คุยกันที่หลังดีกว่าวะดรีม” ไอ้บู้มันบอกผม

“กรูไม่ได้จะคุยอย่างเดียวกรูจะเอาเมียกรูคืน” ผมบอกไอ้บู้ ไอ้บู้มันหลีตามองผม ทำไมไม่เชื่อว่ากรูทำเป็นเหรอสาด

“อาร์มเขาบอกว่าเขาไม่คุยมรึงไม่เข้าใจเหรอวะดรีม...กรูจะกลับกันแล้วอาร์มหิวข้าวแล้ว” ไอ้บู้มันพูดพร้อมกับจะเดินหันหลังออก ผมก็เดินแทรกจะไปเปิดประตูฝังที่อาร์มนั่ง


“อาร์ม...ลงมาคุยกับพี่..พี่ไม่เชื่อ..อาร์มพี่รักอาร์มนะ...อาร์ม” ผมพยายามพูดกับอาร์ม อาร์มก็ดันประตูไว้ไม่ให้ผมเปิดแต่ผมก็ดึงดันจะเปิดมันให้ได้

“พี่ดรีม...อาร์มกับพี่บู้คบกันแล้ว...พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่บู้เขาจะว่าอาร์มเอานะพี่ดรีม” อาร์พูด

“กรูว่าวันนี้อาร์มคงไม่พร้อมจะคุยไว้คุยกันวันหลังเถอะวะดรีม”ไอ้บู้มันพูดอาร์มแกะมือผมและเข้าไปในรถพร้อมกับรีบปิดประตู ผมไม่ยอมผมคิดว่าควรจะต้องคุยกับอาร์มให้รู้เรื่อง

“ไอ้บู้มรึงอย่างมาขวางกรู...มรึงอยากมีเรื่องกับกรูอย่างนั้นเหรอ”ผมผลักอกไอ้บู้มัน ไอ้บู้มันมองผม ผมก็มองตามันสายตาประสานกันเสียดังเปรี้ยงปร้าง ฟ้าแล็บแปล๊ปๆเลยทีเดียว

“กรูไม่อยากมีเรื่องกับมรึงนะไอ้ดรีม..มีไปมรึงก็แพ้ไอ้ดรีม!”ไอ้บู้มันพูด ผมรีบถลกแขนเสื้อขึ้น ไอ้บู้บู้มันสวมเสื้อยืดทหารแถมฟิตได้ดีจริงๆเห็นกล้ามเนื้อเป็รมัด มัดเลย มันทำให้ภาพตอนที่มันลงแข่งเป็นนักมวยโรงเรียนผุดขึ้นมา ไอ้บู้มันเป็นนักมวยสมัครเล่นแถมได้แช้มป์มาตลอดเลยด้วยแล้วหมอดรีมจะไปสู้อะไรมันได้ถึงไม่สะอวดสะองค์แต่แค่หมัดลอยมาหยุดตรงหน้ายังหลับตาปรี๋เลย

“ไอ้แดน”ผมเหลือบไปเห็นไอ้แดน น้องชายผมมันวิ่งจะเข้าประตูทางเข้าโรงพยาบาล แดนหันมามองผมและวิ่งมาทางผมทันที

“ว่าไงพี่ดรีม” ไอ้แดนมันถามผม ไอ้แดนมันเป็นแพทย์ทหาร

“อ้าวพี่บู้หวัดดีครับพี่” ผมชี้ให้มันดูไอ้บู้มันดันเสือกหันไปสวัสดีคู่อริผมซะอีก น่ารักไปไหม

“ไอ้แดนนี้คู่อริกรู...สวัสดีทำไม” ผมกระซิบกับไอ้แดน

“หวัดดีวะแดน” ไอ้บู้มันทักไอ้แดน

“พี่กำลังคุยกันอยู่เหรอ...เออถ้าอย่างนั้นแดนขึ้นไปก่อนนะเดี๋ยวสายพ่อหักเงินอีกแน่ๆ” ไอ้แดนมันบอกมันจะขึ้น ผมเรียกมันมมาช่วยพี่มันนะ

“แดน...มรึงจะไปไหนอยู่ช่วยพี่มรึงก่อนดิ”ผมดึงแขนได้น้องแดนผมไว้

“ผมก็คุยกันซิพี่เปิดใจคุยกันไปเลย” ไอ้แดนมันบอกผม ผมหันไปมองไอ้บู้มันเอียงคอมองผมว่าจะเอายังไง

“เปิดใจบ้าอะไรมันกำลังจะเปิดหมัดใส่กรู..มรึงดู” ผมกระซิบบอกไอ้น้องแดนของผม ไอ้แดนหันไปมองไอ้บู้

“พี่สองคนไม่ได้คุยกันแบบผูกมิตรเหรอ” ไอ้แดนมันถามผมกับไอ้บู้

“พี่มรึงเขาอยากจะต่อยกับกรูวะแดน” ไอ้บู้มันเอามือเท้าเอวข้างหนึ่งอีกข้างก็เขี่ยจมูกเท่ มันพูดว่าผมอยากจะต่อยกับมันด้วย ผมสะบัดหน้าผมอยากต่อยกับมันที่ไหน

“เออ...ถ้าอย่างนั้นผมคิดว่าพี่สองคนเคลียร์กันเองแล้วกัน...ผมรีบนะครับจะสายแล้วเนี๊ยะ” ไอ้แดนมันพูดและมันก็ชิ้งทิ้งพี่มันไปทันที

“ไอ้แดน” ผมเรียกมันวิ่งไปไม่มีหันมามองพี่มันเลย กรูต่อยคนเป็นที่ไหนสาด! ผมหันกลับมาเอาวะ...ผมกำหมัดเลย มันเก่งมวยไทยสมัครเล่น แต่ผมเก่งมวยมั่ว รู้อย่างนี้ไปเรียนกับพี่ดิมไอ้โดมซะก็ดีอะ พ่อส่งไปแค่วันแรกดรีมก็ตาเขียวปั้ดแต่ดีนะที่ดั้งไม่หักและวันต่อมาร้องไห้กอดขาพ่ออย่าส่งผมไปอีกไม่เอาแล้ว

“ตกลงมรึงจะต่อยกับกรูใช่ไหมดรีม..ได้..บู้จัดให้...เอาแบบบัวขาวเลยไหม” ไอ้บู้มันพูด ไอ้เชี้ย ผมคิดด่าในใจแต่มองไปเห็นน้องอาร์มเอาวะต่อยเพื่ออาร์ม ไอ้บู้มันกำหมัด

“พวกเราคุณหมอดรีม...จะต่อยกับใครวะนั้นนะไปเชียร์เร็ว” แผนกด้านหลังผม จะมาเชียร์ทำไมมาห้ามเฟ้ย อาร์มลงจากรถมากอดอกมองผมและไอ้บู้  บู้มันขยิบตาให้อาร์ม ลงมาให้กำลังใจกันด้วยดรีมฮีท ไอ้บู้มันเดินเข้าหาผม ผมก็หันมองหาพี่ดิมก็ไม่ลงมาซะทีหรือว่ากลับไปแล้วก็ไม่รู้ ไอ้โดมก็ไม่อยู่ ไอ้ดิวก็อยู่

“ฟิ้ว” หมัดสวนอาการมาแล้วไงแต่ผมหดแขนเหมือนตั้งการ์ดไหมก็เหมือนนะแต่ที่จริงเพื่อปกปิดใบหน้าอันหล่อเหลาพร้อมหลับตาปรี๋เลย หมัดมาไม่ถึงผมหรอกไอ้บู้มันแค่แกล้งหยอกผมนั้น และมันก็ชักหมัดกลับแถมด้วยยิ้มมุมปากอีกต่างหากหยักคิ้วด้วย

“คนอะไรเท่มากเลยอะแก” กองเชียร์ครับ เชียร์ผมซะครับผมหันไปเหล่มองว่าควรเชียร์ใคร

“อุ้ยย..หมดดรีมสู้ๆค่ะ” นั้นแหละครับถูกแล้ว  ดรีมก็กำหมัดและเหวี่ยงแขนเป็นวงกลมเหมือนกำลังปาอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ผมกำลังเหวี่ยงหมัดไปใส่ไอ้บู้มันและวิ่งปรี่ตรงไปเลย

(เฮ้อ!. ดูท่าหมอดรีมเราจะรอดไหมวะแก..ดูท่าต่อยซิฉันว่าไม่ไหววะ)

“ปลั๊ก” นั้นไงเข้าเต็มๆครับที่อกมันเสียงดังผมเงยหน้ามองว่ามันหน้าเขียวเพราะจุกไหม ไม่เลยไม่สักนิดเลยไม่สะทกสะท้านอะไรเลยไม่แม้แต่จะโอนเอนเหมือนจะล้มอะไรประมาณนี้ ไม่กระดิกอะไรเลยมันก้มหน้ามองผมพร้อมเท้าซะเอว

“ต่อยอะไรของมรึง” ไอ้บู้มันถามผมแค่นี้ยังไม่รู้สึกเหรอ แต่มือดรีม

“โอ้วว..Fuck ...มือกรู” ผมดึงมือกลับผมเองครับที่เจ็บ ร้องไปสะบัดมือไปด้วยอาร์มก็ปิดปากมองผม

“ไม่รู้สึกอะไรเลยไอ้ดรีม..มรึงไปเรียนต่อยมวยก่อนไหม” ไอ้บู้มันหยามผมมาก มันให้ผมไปเรียนก่อนได้ กรูจะไป...เจ็บวะเห้ย
! เจ็บมือและเจ็บใจ

“เดี๋ยวกรูจะต่อยให้ดูว่าของจริงมันเป็นยังไง” ไอ้บู้มันพูดพร้อมกลับทำท่าจะส่วนหมัดมาหาผม

“คุณหมอดรีมค่ะ...คนไข้ที่ER ค่ะ รบกวนคุณหมอประจำการที่ERด่วนเลยนะค่ะ” เสียงประกาศเหมือนเสียงระฆังช่วยชีวิตผมไว้ ไอ้บู้มันชะงักไว้

“โชคดีของมรึงนะ ดีที่เขาประกาศเรียกรู ...เดี๋ยวกรูไปเรียนต่อยมวยก่อน..อาทิตย์หนึ่งมาเจอกัน” ผมพูดกับไอ้บู้

“กรูให้เวลามรึงปีหนึ่งวะ” ไอ้บู้มันดูถูกหมอดรีมมาก มันดูผมได้ไม่ผิดเลย วัหนึ่งกรูจะทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมรีบวิ่งเข้าโรงพยาบาลทันทีก่อนที่ไอ้บู้มันจะแจกหมัดของจริงใส่ผม ผมรีบเดินเข้าห้องฉุกเฉินทันที มีคนไข้ที่มีอาการชักดูท่าจะอายุประมาณ13- 14 ปี ผมรีบเข้าไปดูอาการทันทีโดยมีน้องวรินทร์รีบเข้ามาช่วยเขาก็ช่วยผมได้ดีเพราะว่าเขาเป็นแพทย์นี้ครับ

“พี่หมอดรีมครับ...วรินทร์ขอโทษนะครับที่ทำให้พี่ดรีมโกรธ...วรินทร์แค่...เออ....”วรินทร์เดินมาพูดตรงที่ผมกำลังล้างมือ ผมหันไปมองวรินทร์ว่าวรินทร์กำลังจะพูดอะไรกับผม

“วรินทร์...รู้สึกว่าวรินทร์ชอบพี่ดรีมนะครับ”วรินทร์บอกผมพร้อมกับทำท่าเขินผมด้วยผมหันไปพร้อมกับกุมมือวรินทร์ขึ้นมาวรินทร์มองตาผมทำตาซึ้งใส่ผมทันทีขยับปากตามแบบในนั่งทำท่ารอให้ผมก้มลงจูบ

“น้อววรินทร์ครับพี่ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีนะครับ...พี่ยินดีจะเป็นพี่ เป็นเพื่อน..แต่พี่ขอคงไม่สามารถเป็นคนรักได้น้องรินทร์เข้าใจพี่นะครับ”ผมพูดและผมก็ปล่อยมือวรินทร์พร้อมกับยิ้มละไมให้ผมเดินออกมาจากห้องล้างมือและเดินไปเปิดแฟ้มคนไข้เพื่อกรอกรายละเอียดการแอตมิทคนไข้ส่งหวอดวรินทร์ออกมายืนมองผมและก็สะบัดบ๊อบออกไปซะอย่างนั้นทำเอาพยาบาลและผู้ช่วยพากันขำ

“ดูท่าฮีอยากได้คุณหมอดรีมของพี่น่าดูนะค่ะ..” พี่หัวหน้าพยาบาบเขากระซิบกับผม

“ถ้าเขาถามผมสักนิดหน่อยก็ดีนะพี่”ผมหันไปกระซิบตอบกับพี่หัวหน้าพยาบาลแผนกER ผมรีบลุกขึ้นเพื่อจะได้ตามไปดูคนไข้ที่หวอดต่อและจะได้ส่งเวรคุณหมอเวรดึกคืนนี้เพราะว่าผมจะได้เวลากลับบ้านแล้ว ผมเดินขึ้นไปที่แผนกคนไข้เด็กผมก็เข้าไปส่งเวรกับแพทย์และพยาบาลที่อยู่เวรว่าต้องทำอะไรบ้างบร้าๆ ไม่นานผมก็เดินลง ผมเดินออกจากโรงพยาบาลตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้วด้วย
       ผมขับรถออกมาจากลานจอดรถ ผมคิดว่าตรงไปดูซิว่าอาร์มนอนพักบ้านพักหรือเปล่าหรือว่าไปนอนบ้าน ผมยังปักใจเชื่อว่าอาร์มจะรักไอ้บู้ ผมเอารถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านพักของอาร์ม ระหว่างที่ผมเดินขึ้นผมเห็นว่าหน้าบ้านมีน้ำเปียกไปหมดเหมือนมีการล้างทำความสะอาดหน้าบ้านของอาร์ม

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตูหน้าบ้านทันที

“พี่ดรีม” อาร์มออกมาเปิดประตู อาร์มนุ่งผ้าขนหนูเหมือนกำลังอาบน้ำเพราะว่าดูแล้วไม่มีเกร็ดน้ำเกาะตามลำตัว

“อาร์ม...พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ”ผมถามอาร์ม

“พี่ดรีมผม...เออ..ผม..ไม่พร้อมที่จะคุย...และผมไม่รู้ว่าจะคุยเพื่ออะไร..พี่ดรีม..พี่ดีกับอาร์มมากจริงๆแต่พี่ควรจะ..”อาร์มพูด

“น้องอาร์มครับ...พี่ใส่ตัวนี้ได้ไหมครับ” เสียงไอ้บู้มันออกมาด้วยผ้าขนหนูและมันคงผ่านการอาบน้ำมาเรียบร้อยแล้วตามลำตัวมีน้ำเกาะแบบนั้นไอ้บู้มันมองผม ผมก็พยักหน้าเข้าใจ

“พี่ควรตัดใจ..พี่เข้าใจ...งั้นพี่กลับนะ”ผมพูดก่อนจะรีบเดินลงจากบ้าน

“พี่ดรีม”อาร์มเรียกผมแต่ผมเดินลงมาแล้วและรีบเข้าไปในรถทันทีผมสตาร์ทรถพร้อมอกรถเพื่อจะได้กลับบ้าน ผมเปิดวิทยุในรถ ผมไม่ได้หันกลับไปมองอาร์มเลยแถมเพลงตอนนี้ก็โดนใจหมอดรีมาก “รอแล้วได้อะไร”จริงๆด้วย ดรีมมรึงรอเขาแล้วมรึงได้อะไรไม่ได้อะไรเลย มันไม่ใช่ความผิดของอาร์มหรอก  ผิดทีผมเองที่รอเขาเองผมขับรถกลับมาถึงบ้านภายในไม่เกินสิบห้านาทีผมเดินลงจากรถผมเดินเข้าในตัวบ้านหลานๆคงเข้านอนกันหมดแล้วมันจะสี่ทุ่มแล้วนิ แต่พี่ดิมกับหมอด้าและแพทยังคงคุยกันผมเดินเข้าไปพอดีเลย

“พี่ดรีมกลับมาแล้วนี้ไง...พี่ดรีมเมื่อวันก่อนหมอด้าได้ยินวรินทร์เขาโทรหาไอ้คนชื่อเค...ว่าขอคลิปอะไรนี้แหละ ด้าคิดว่าคลิปนี้คงจะมีผลกับอาร์มมาก”หมอด้าพูด ผมนิ่งเงียบ

“พี่ดรีม”หมอด้าเรียกผม

“แล้วด้าจะให้พี่ทำยังไงละ”ผมถามหมอด้า

“เป็นอะไรไปวะดรีม”พี่ดิมถามผม

“พี่ดิมงั้นแพทขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะพี่คุยกับพี่ดรีมและพี่ด้าไปก่อน”แพทขอตัวขึ้นไปบนห้องนอน ผมนั่งลงบนเก้าอี้ แบบหมดอะไรตายอยากจริงๆ พร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งที่

“ท่าทางพี่ชายด้าจะอาการหนักนะวันนี้”หมอด้ากอดอกมองผมผมพยักหน้าว่าหนักพอสมควร คนอกหักนี้ครับ พี่ดิมเลิกคิ้วมองผม

“อาร์มเขาคบกับไอ้บู้ไปแล้วพี่...” ผมบอกพี่ดิมและหมอด้า แต่ละคนทำหน้าไม่อยากจะเชื่อทั้งนั้น

“มันต้องมีอะไรแน่ๆไอ้ดรีม เอาไว้พรุ่งนี้ไอ้อ้น..ไอ้อั้มและไอ้โอมจะเข้าไป..และจะหาให้ได้ว่าไอ้เคนี้มันคือใครและจะได้ไปหามันเลยไปถามมันพี่คิดว่านี้แหละคือจุดเริ่มต้น” พี่ดิมบอกผม

“เอานะดรีมยังไงอาร์มก็เหมือนน้องๆเรา...และมรึงทำดีที่สุดแล้ว...ความรักไม่ใช่การได้ครอบครองแต่มันคือการให้” พี่ดิมแตะไหล่ผม ผมพยักหน้ามันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น เอาวะยังไงก็ชะช่วยอาร์มแล้วผมจะช่วยให้ถึงที่สุด ผมลุกขึ้นพาร่างกายที่วันนี้ไม่มีความรู้สึกอยากทำอะไรเลยเหมือนคนไร้จิตวิญญาณขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำนอนพรุ่งนี้จะได้ไปรบกับคนไข้เด็กๆที่น่ารักต่อ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มVSวรินทร์VSบู้การตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-11-2015 13:52:07
 :hao3: เรื่องจะเป็นไงช่างเถอะแต่ดีใจที่หมอดรีมยังคิดช่วยอาร์ม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มVSวรินทร์VSบู้การตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 22-11-2015 19:13:37
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มVSวรินทร์VSบู้การตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 22-11-2015 19:30:48
ขัดใจมากพูดเลย....อยากให้พี่บู้คู่กับพี่อั้ม ... อาร์มนะอาร์มทำไมทำกับพี่ดรีมที่รักอาร์มมากขนาดนี้
แต่ก็ยังบอกพี่ดรีมว่าอย่าเพิ่งถอดใจนะสู้ต่อไป..ทาเคชิ(เกี่ยวกันไหม๊?) :mew6:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษครับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-11-2015 11:23:24
พี่ดิม VS หลานๆ  ผมขับรถไปรับหลานๆ ผมซี แซ็กซ์ เป็กซ์ ตอนนี้ปิดเทอมกันแล้วผมเลยต้องไปรับมาอยู่ที่ค่ายฯ ตอนนีไอ้เดียร์มันก็เรียนพิเศษเยอะขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมเอาแฝดสามไปด้วยเมื่อวานเขาอยากไปรับพี่ๆและก็พากลับมาด้วยและผมก็ตั้งใจจะพาไปขอขมาลาโทษน้องวรินทร์ซะหน่อย เดี๋ยวเขาจะหาว่าบ้านผมสอนลูกหลานไม่ดี

“เอาละ แฝดของลุงวันนี้ให้ไปขอโทษเขานะลูกนะ..เขาจะได้ไม่มาว่าลุงและปู่ได้ว่าหลานๆลุงนี้ไม่น่ารัก”ผมบอกไอ ไอซ์และมาริโอ้ ซีและแซ็กซ์ เขายืนขำน้องๆทันทีที่ได้ฟังผลงานน้องๆ

“ฮาๆ “ โดยเฉพาะซี  ขำอีก จำขำอีกนานไหม

“ลุงก็มันตลกอะ....เหมือนดูหนังเรื่องอะไรนะ..Home alone ที่เด็กอยู่บ้านคนเดียวและมีโจรเข้าบ้านวางแผนจัดการโจรเหมือนที่น้องๆทำกันเลยนะลุง” ซีพูด ผมเหล่มองหลานๆสงสัยจะดูมาซิท่า

“ใช่ๆ ไอดู” ไอบอกพี่ชายของเขาซี

“ดีเลยต่อไปห้ามดู” ผมพูดทำหน้าดุ ดูแล้วผลงานเกิดแบบนี้ไปดูซินเดอเรล่าห์ดีกว่าไหม  ผมเดินเข้าไปด้านในเจ้าหน้าแต่คนรู้จักหลานๆผมดีเข้ามาหยิกแก้มหอมแก้มกันใหญ่เลย

“หล่อทั้งบ้านเลยนะค่ะ...น่ารักก็น่ารักกันทั้งบ้านด้วยเช่นกัน” พี่เก๋หัวหน้าพยาบาลกล่าวชมหลานๆผม ผมก็ยิ้มแหย๋ ถ้าเห็นตอนที่ทำงานเข้าพี่เก๋จะเปลี่ยนใจผมคิดในใจนะ แค่ละคนยิ้มให้ทุกคนที่เข้ามาทักทาย ผมเดินเข้าไปในห้องที่ดรีมมันนัดน้องวรินทร์เอาไว้

“ลุงดิมครับ ซีไปซื้อน้ำปั่นทานก่อนได้ไหมอะครับ “  ซีถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ซิ

“ซื้อเสร็จแล้วไปรอลุงแถวๆนี้นะซี แซ๊ก “ ผมบอก

“ไอไปด้วย” ไอพูด

“ไอ...ไปขอโทษคู่กรณีก่อน..ออกมาแล้วค่อยไปซื้อ” ผมพูดทำหน้าเศร้าขึ้นมาทันที่ มาริโอ้กำลังจะอ้าปากก็หุบทันทีเพราะว่าผมก็ชี้เช่นกัน

“น้องมีนไม่มีคู่กรณีไปด้วยได้หรือเปล่า” น้องมีนพูดผมพยักหน้าว่าได้ เข้าใจขอผมนะว่าเขาไม่มีคู่กรณี

“ไปกับพีเป็กซ์แล้วกันนะ..เป็กซ์ดูน้องมีนด้วยนะลูก” ผมบอกน้องมีนและเป็กซ์  น้องมีนพยักหน้าอย่างว่าง่ายพร้อมกับเดินกับเป็กซ์ ผมก็ต้อนสามหนุ่มสามมุมเลยจริงๆ เข้าไปในห้อง วรินทร์นั่งอยู่แล้วพอวรินทร์เห็นหลานๆ ทำท่าสะดุ้งเล็กน้อยตกใจ ผมก็ส่งยิ้มให้และสะกิดหลานๆ ยิ้มลูกแต่ละคนก็ฉีกยิ้ม ฉีกจริงๆ วรินทร์มองอย่างไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร่

“ฮี” นั้นไงพากันฉีกยิ้มจริงๆ ด้วย วรินทร์มองหลานผมและเงยหน้ามองผมสลับกันไปมา

“ยิ้มลูก..ยิ้มแบบนางสาวไทย..ไม่ใช่ฉีกยิ้ม” ผมก้มลงกระซิบแบบกัดฟันเท่านั้นละค่อยยิ้มอย่างสวยงามกัน

“เด็กๆเข้ามาขอโทษลุงรินทร์เขาซิลูก” ไอ้ดรีมมันเรียกแต่ละคนเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าวรินทร์ วรินทร์นั่งนิ่งหันมามองหลานๆผมว่าจะมาขอโทษยังไง

“พวกเราขอโทษ..ที่วันนั้นทำให้ลุงรินทร์ก้นติดเก้าอี้” ไอพูด ผมก็เหล่มอง “ไอจะไม่ทำอีกจริงๆนะครับ” ไอพูดได้น่ารักมาก วรินทร์ก็ยิ้มอย่างนางสาวไทยจริงแบบว่ารักเด็ก

“จร๊ะลูกป้ารินทร์เชื่อ” วรินทร์พูดและเหล่มองคนต่อไป

“โอ้ก็ขอโทษที่ทำให้ลุงรินทร์ถอดรองเท้าไม่ออก...และโอ้เอาถังขยะผู้ไว้ที่ท้ายรถป้า..และก็ขี้หมาเปียก..และก็..หมามุ้ย..และก็..” มาริโอ้พูดคนนี้คดีเยอะเนอะแต่และก็อันหลังนี้อะไรละ

“ไม่มีแล้วมั้งมาริโอ้” ผมพูดเหล่มองมาริโอ้ พยักหน้าด้วย

“คิดว่าไม่มี..โอ้ขอโทษ..โอ้จะไม่ทำ..แบบนั้นอีก..โอ้อาจจะทำอย่างอื่น” มาริโอ้พูดวรินทร์ก็ยิ้มแต่อันหลังนี้ผมกับไอ้ดรีมสะบัดหน้ามองมาริโอ้

“โอ้” ผมเรียกชื่อแบบให้รอดไรฟันออกมานิดหน่อย วรินทร์เหล่มองมาริโอ้

“น้องไอซ์ขอโทษ...แต่น้องไอซ์ทำนิดเดียว” น้องไอซ์พูดผมรู้ดี ว่าเพิ่งหัดยังมือใหม่

 “ป้าจะหายโกรธ แต่ที่หลังอย่าทำอีกนะครับ น้องไอ น้องไอซ์ และน้องมาริโอ้ มันไม่น่ารักเลยนะครับน้องโอ้..สัญญากับป้ารินทร์นะว่าจะไม่ทำอีกนะครับ” วรินทร์พูด มาริโอ้เงยหน้าขึ้นทำตาเชื่อมทันที เหยิมมากจนผมตกใจแถมด้วยกระพริบถี่ให้รู้สึกสงสาร

“บอกป้าได้ไหมครับว่าใครบอกให้เราสามคนทำกับป้าแบบนั้น..ป้าคิดว่าต้องมีคนชักจุงแน่ๆ..ถ้าบอกนะป้ามีรางวัล” วรินทร์ถามหลานผม หลานๆผมเงยหน้ามองวรินทร์และหันมามองผมสองคน

“ไม่มี...เราทำเอง..เราแค่..อยากเล่นกับป้า” ไอพูดพร้อมสงสายตาผมก็ยิ้มพยักหน้าด้วยว่าใช่แล้วแหละหลานอยากเล่นด้วย

“เอาละ ...ป้ารินทร์จะหายโกรธก็ได้แต่ต่อไปห้ามดื้ออีกนะครับ..ป้าไม่ชอบเด็กดื้อ...สงสัยป้าต้องไปทำความใกล้ชิดกับหลานๆให้มากกว่านี้จะได้รัก…กันเยอะ” วรินทร์พูดทำเอาหลานๆผมเงยหน้าขึ้นมองพร้อมๆกันเลย

“สงสัยคราวที่แล้วโดนไปยังไม่เข็ด...ถ้าไปคราวนี้กรูว่าเละจำสภาพไม่ได้ยิ่งกว่าวันก่อนเพราะว่าอยู่กันครบมากตอนนี้” ผมหันไปกระซิบกับไอ้ดรีม

“ถึงอยากจะไปก็ไม่เอาไปแล้ว..เอาไปแล้ววุ่นวาย” ไอ้ดรีมมันกระซิบกลับมา ผมพยักหน้าดีมาก

“เอาละเด็กๆถ้าขอขมาลาโทษกันแล้วก็พากันกลับพอดีมีหลานอรอยู่อีก..” ผมพูดวรินทร์สะบัดหน้ามามองผม

“มีอีกเหรอครับ..เอ๊ะผมชักอยากจะเป็นหน้าตาน้องชายพี่ดรีมซะแล้วดูท่าจะแซ่บ...ดูท่าจะเก่งนะครับ” นั้นไง ผมก็ยิ้มๆผมก็เข้าไปจับหลานๆผมที่นั่งกับพื้นตรงหน้าวรินทร์ลุกขึ้น

“พ่อดิวรักพ่อแอ้คนเดียวไม่รักใคร” น้องไอซ์พูดขึ้น

“เหรอครับ...เอ๊ะชื่อแอ้..เหรอครับ” วรินทร์พูดถวนชื่อที่ไอซ์พูดขึ้น

“ครับ น้องชายจองอาร์มนะครับ” ไอ้ดรีมพูด วรินทร์พยักหน้าเข้าใจผมก็ดันหลานๆผมออกก่อน เพราะว่าหลานๆผมห่วงดิวกับแอ้มากไม่ยอมให้ใครมาเป็นมือที่สามง่ายยิ่งพูดมาแบบนี้มันจะทำให้หลานๆผมปรี้ดขึ้นมางานจะเข้ารีบพากันออกจากห้องไปก่อนดีกว่า

“เอาละพากันไปซื้อขนมเค้กหรืออะไรก็ได้และพากันกลับบ้านจะได้ไปเล่นกับพี่ๆ ปิดเทอมแล้วก็จริงแต่ไม่ให้นอนดึกกันไม่เกิน สองทุ่มครึ้ง” ผมพูดกับหลานแฝดทำตาละห้อยอยากเล่นกันพี่ๆนานๆ เดินมาเห็นซีกับแซ็กซ์ เป็กซ์เขายืนคุยกับวิน วินก็กลับมาหาพ่อแม่เหมือนกันและน้องมีนยืนอยู่กัเบป็กซ์เช่นกัน

“เดี๋ยวให้น้องแฝดไปเลือกขนมก่อนนะ”ผมบอกซีและแซ็กซ์ หลานๆแฝดผมไปเลือกเองได้เพราะว่าพนักงานในร้านเขารู้จักหลานๆแฝดผมดี มากันบ่อยแถมเป็นพรีเซนเตอร์ด้วยยิ่งจำได้ง่ายดังนั้นเขาจึงง่ายต่อการเลือกซื้อของถูกใจเพราว่าเป็นลูกค้าประจำอีกต่างหากมาที่ไหร่ตอ้งแวะทุกที

“กริ้งๆ” เสียงมือถือผมดังขึ้นเมียรักผมนั้นเองขอกลับไปหาพ่อ พรุ่งนั้จะกลับมา

“ว่าไงจร๊าเมียจร๊า คิดถึงอะ” ผมอ้อนแพททันที

“อะไรกันพี่ดิมผมเพิ่งจะมาเมื่อเช้านี้เองนะ” แพทพูดตอนนี้คงทำแก้มป่องน่ารัก

“แม้แค่ไม่กี่ชั่วโมงพี่ก็คิดจร๊าเมีย” ผมพูดไปหลานๆ เหล่มามองอุ้ย หลานอยู่ ผมก็รีบเดินไปหาที่แอบคุยก่อน

“พรุ่งนี้พีไปรับที่ไหนดีละ” ผมถามแพท

“พรุ่งนี้ผมบอกอีกทีได้ไหมพี่ดิม...ว่าไปรับตอนไหน ที่ไหน เวลาอะไรด้วย เพราะว่าผมจะไปหาน้องชายผมพั้นญ์นะเขาเปิดศูนย์ช่วยเหลือ Teen mum and violent from family  ผมคงจะไปดูว่ามีอะไรให้ผมช่วยเหลือได้บ้างนะครับพี่ดิมและนี้พี่ดิมถึงนานหรือยังครับ” น้องแพทถามผม

“ได้สักพักแล้วนี้เพิ่งจะพาแสบๆทั้งสามไปสักการะ..เอ้ย..ไปขอขมาลาโทษน้องวรินทร์มา” ผมพูด

“ไปขอโทษทำไมอะ...เป็นแพทนะไม่เด็ดขาดก็อยากเข้ามาหาเรื่องเอง” แพทพูดแบบเสียอารมณ์

“แพทยังไงเขาก็เป็นแพทย์และที่สำคัญเขาจะไปพูดว่าหลานๆเราไม่น่ารักนะแพท” ผมพูด

“ก็จริงอะ..อืม..แพทหวังว่าจะไม่มาก่อเรื่องอะไรอีกนะ” แพทพูด

“พี่ก็คิดว่าอย่างนั้น เออ..งั้นพี่จะสไกด์คุยกับแพทนะอยากเปิดกล้องคุยอยากเห็นหน้าเมีย” ผมพูด

“อืมมม..แค่นี้ก่อนเหมือนกันแพทจะไปขึ้นเครื่องกับพ่อ ...ไม่แน่นะวันที่แพทกลับพ่อเปรมดิ์ว่าจะไป..ด้วย” แพทพูดน้ำเสียงน่าเกรงขามนิดหน่อยนะ

“ดีเลยจะได้...ต้อนรับพ่อตา” ผมพูด

“แพทคิดว่าพ่อตาอยากจะต้อนรับลูกเขยมากกว่า” แพทพูดทำเอาดิมสยองนะนี้

“แค่นี้นะพี่..รักนะ” แพทพูดผมอมยิ้มมีบอกรักนะด้วยแหละ อิ้ว อิว ...แอบตื้นเต้นดีใจคนเดียว ผมเดินกลับมาหลานๆ ซื้อของกินกันเรียบร้อยแล้วผมก็ยิ้มให้ตัวแสบทั้งหมดว่าพร้อมกันกลับบ้านหรือยัง

“ไปครับไปขึ้นรถกลับบ้านได้แล้วครับ”ผมบอกทุกคนผมเดินนำหน้า นี่เอารถไอ้ดรีมไปรับมาไอ้ดรีมมันจำต้องถอยรถตู้แบบครอบครัวรับส่งหลานๆเลยแหละไม่มีใครน่ารักได้เท่าดรีมแล้วแหละผมว่า

“ไอ้ดิมกรูกำลังออกจากฐานกัน ไอ้อั้มด้วย ไอ้โอมด้วย เจอกันที่โรงพยาบาลตอนหกโมงครึ้งวะคุยเรื่องอาร์ม..”ไอ้อ้นมันส่งข้อความมาหาผม ผมพยักหน้า
“ติดตึง” มาอีกข้อความ  “รักนะจุ๊บๆ” ไอ้อ้น  “เว้ยย” ผมร้องออกมาพร้อมด้วยอาการขนลุกขนพอง

“ขอบใจแต่เก็บจุ๊บๆ ไปใช้กับน้องตาร์...ขนลุกสาด” ผมพิมพ์ตอบกลับไปทันทีทันใด

“ทีตอนนี้ไม่อยากดูดปากกับกรูเลยนะสาด” ไอ้อ้น

“กรูไม่เคยและไม่คิด..อย่าทำให้กรูสยองขอร้อง พลีสส” ผมส่งข้อความตอบไป

“ฮาๆ กรูล้อเล่นสัส! …กรูขอไปดูดปากไอ้มิ้นหลานกรูยังดีกว่าเยอะ.แค่นี้นะอย่าสายละมรึง” ไอ้อ้นมันส่งข้อความกลับมาอีกผมกกปลดล๊อกประตูและหลานๆก็พากันขึ้นรถกันทุกคน

“ไอ้แซ็กซ์มรึงนี้แย้งกรูกินอีกแล้ว” ซี เห็นหน้าหวานนี้เกรียนใช่เล่น ซีหน้าเขาเรียวสวยราวกับผู้หญิง สวนแซ็กซ์นี้หน้าตาเขาจะหล่อคมขายเหมือนพ่อเขา ซีเคยให้ดูรูปแม่ของเขาแม่เขาเป็นคนใต้สวยคมตากลมขนตางอนและซีได้มาเต็มๆ น่าเสียดายที่พ่อแม่ของเขาต้องมาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุ...และมันก็ประจวบเหมาะที่ดิวแอ้ได้มาพบเจอและรับมาเป็นลูก เป็กซ์นี้ก็น่ารักมากดูแลน้องมีนอย่างดีอุ้มขึ้นรถให้ด้วยน่ามาก และอีกคู่ที่ตัวติดกันราวกับปาต่องโก๋ เซนและแซนต้องนั่งใกล้กัน และตามมาด้วยแฝดของผมไอเขาขึ้นไปก่อนและยื่นมือมาจับมือน้องแฝดคนที่สองเฮ้อ! เรียกได้ว่าพี่น้องดูแลกันดี แต่เอ๊ะ..แล้วแฝดคนที่สามละไปไหน

“มาริโอ้ไปไหน?” ผมถามพร้อมกับยื่นหน้าเข้าในรถเพื่อว่าเข้าไปแต่ไม่เห็นแต่เป็นไปไมได้ที่รอดสายตาผมไปนอกจากจะไม่ได้ตามออกมาด้วย

“โอ้ไม่อยู่ในรถอะครับลุง” เป็กซ์พูด

“เออ ..มาริโอ้หายไปไหนอะ” ซีเอ่ยถามทุกคน

“น้องโอ้บอกว่าไปห้องน้ำนะลุงดิม” ไอซ์พูดผมก็หันไปมองหรือว่าต้องเดินเข้าไปตามดี ก็กลัวจะสวนทางกัน ไปไหนทำไมไม่บอกลุงอ้อผมมัวแต่ออกไปโทรศัพท์อยู่นั้นเอง

“เอาอย่างนี้มาริโอ้มาลุงจะให้น้องนั่งหน้า “ผมพูดและปิดประตูรถทันที นั้นไงวิ่งมาแล้วมาริโอ้ มายืนตรงหน้าผม ผมทำหน้าดุรอไว้แล้ว ว่าไปไหนทำไมไม่รายงานลุงก่อน

“ไปไหนมามาริโอ้” ผมถามมาริโอ้ มีก้มหน้า เอามือไขว้ไว้ข้างหลัง

“โอ้ไปห้องน้ำมา..และโอ้ก็ไป...ไปหอมแก้มลุงรินทร์มาไง” โอ้พูดผมก็เลิกคิ้วเป็นไปได้นะ

“ไปขึ้นรถพี่ๆเขารอจะกลับบ้านกัน” ผมพูดและอุ้มาริโอ้ขึ้นรถไปนั่งข้างหน้ากับผม ผมรู้สึกตะหงิดๆยังไงก็ไม่รู้เหมือนว่าจะไปหางานมานะนั้นนะมาริโอ้เนี๊ยะ ผมขับรถออกจากโรงพยาบาลทันที ดีหน่อยที่ซี แซ็กซ์ เป็กซ์ปิดเทอมจะได้ช่วยดูแลน้องลิงหรือว่าจะพาลิงซนซะก็ไม่รู้นะ

“ลุงดิม...ได้กลิ่นขี้หมาอะ..กลิ่นแรงด้วย ..สงสัยขี้หมาเปียก” ซีพูดขึ้น ผมก็ทำจมูกฟุตฟิต จริงด้วยมีกลิ่นขี้หมาบนรถในรถหรือใครเหยียบเราหรือเปล่าวะพลิกดูหน่อยไม่มีไม่ได้ออกไปเดินข้างนอกเลยนะวันนี้นะ

“ใครเหยียบขี้หมามาหรือเปล่าลูก” ผมตะโกนถามในรถ

“ใครเหยียบขี้หมามาวะ..ไอ้แซ็กซ์มรึงเหยียบขี้หมามาหรือเปล่า” ซีถามน้องและหันไปถามแซ็กซ์

“จะเหยียบได้ยังไงเราไม่ได้ออกไปข้างนอกซะหน่อยซี” แซ๊กซ์พูดเห็นหนุ่มหล่อน่าเข้มแต่ขี้น้อยใจนะนั้นนะ

“มรึงจะงอนกรูทำไมวะแซ๊กซ์ ไม่เหยียบก็ไม่เหยียบดิ” ซี

“ไอ ไม่ได้เหยียบนะพี่ซี” ไอพูดขึ้น

“น้องไอซ์ก็ไม่ได้เหยียบ” น้องไอซ์พูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยิน

“น้องมีนไม่ได้เหยียบเหมือนกันเนอะพี่เป็กซ์” น้องมีน

“เป็กซ์ไม่ได้เหยียบนะพี่ซี...ไม่ต้องมองแบบนั้นเป็กซ์เลย” นั้นไงแล้วใครละ ผมเหล่มองมาริโอ้มีมองผมทำตาปริบๆ

“ไม่มีใครเหยียบขี้หมามาหรอกนะลุงดิม” มาริโอ้พูด ผมหันไปมอง

“เพราะว่าขี้หมาไม่ได้อยู่ที่ร้องเท้า” มาริโอ้พูดผมยิ่งขมวดคิ้วครับ

“มันอยู่ที่มือโอ้!!!” +_+   :o11:  มาริโอ้พูดผมก็พยักหน้าว่ารู้สาเหตุแล้วแต่โอ้บอกว่าอยู่ที่มือของโอ้ ผมก้มมองนั้นไงจ่อที่แอร์รถด้วยงามละครับงานนี้

“มาริโอ้))))))”ทั้งผมและทุกคนเอ่ยชื่อมาริโอ้พร้อมกันหมด

“ลุงไม่ไหวแล้วเหม็นมาก” ข้างหลังอย่าแต่ข้างหลังเลยข้างหน้านี้ก็เต็มเลยผม รีบเลี้ยวหาที่จอดสาธารณข้างหน้านี้แหละครับ ผมเลี้ยวป้าดเข้าไปอย่างรวดเร็วและจอดรถ ประตูรถถูกเปิดอย่างรวดเร็วรวมทั้งผมด้วยรีบลงและรีบไปฝั่งของมาริโอ้ หลานๆผมลงมาจากรถกันหมดพากันอ๊วกแตกกันเป็นแถว ผมก็เพิ่งสังเกตุที่มือ

“เปิดประตูเลยลูกป่านนี้กลิ่นคงจะคุ้งไปหมดแล้วมั้งรถลุงดรีมเขาเนี๊ยะ..ฉีดสเปร์ให้ลุงด้วย” ผมพูดบอกซีและแซ๊กซ์

“แซนหยิบเอาขวดน้ำยาสีฟ้าๆนั้นนะลูกมาให้ลุงที..ลุงจะพาน้องชายตัวดีไปหาที่ล้างมือลูก” ผมพูดแซนก็หยิบที่ผมเอาไว้เพื่อซ้อมรถกลางทางจะได้มีไว้ล้างมือล้างไม้ พอแซนส่งมาให้ผม ผมรีบจับต้นแขนไม่กล้าจับมือละครับพามาริโอ้ไปหาก๊อกน้ำทันที

“เล่นอะไรของเราเนี๊ยะโอ้..มันสงปรกไหมโอ้..ปกติโอ้ไม่ใช่คนชอบเล่นอะไรแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” ผมบ่นไปด้วยล้างมือมาริโอ้ไปด้วย เหม็นจริงๆเลย ดูท่าขยะแขยงมือตัวเองอีกต่างหาก

“โอ้ไม่ได้อยากเล่นนะลุงดิม มันเหม็นมากมากแต่โอ้...”มาริโอ้พูดมันทำให้หน้าผมมีเครื่องหมายคำถามทันที - _?

“ลุงอย่าโกรธโอ้นะ ..เออ..โกรธก็ได้แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่ลงโทษให้โอ้อดกินขนมเค้ก” มาริโอ้พูดผมว่ามีเหตุแล้วแหละงานนี้

“อืมม...ลุงสัญญา..แต่มาริโอ้ต้องบอกลุงมาว่ามาริโอ้ไปทำอะไรมา” ผมพูดและถามมาริโอ้

“โอ้เอาขี้หมาไปใส่ไว้ในกระเป๋าลุงรินทร์” มาริโอ้พูด ผมก็ตาโตเลย ผมลุกพล้วดเลย

“มาริโอ้)))” ผมอยากจะบ้า     :katai1:

“ลุงให้ไปขอโทษเขาทำไมไปสร้างบัญชีแค้นให้เขาเพิ่มละลูก..ตาย ...ตาย...” ผมพูดพร้อมเอามือเท้าซะเอว

“ก็เขา...เขา...ทำให้ลุงดรีมกับป้าอาร์มไม่รักกันโอ้ไม่ชอบ” มาริโอ้พูด ผมเลยไม่กล้าลงโทษอะไรเลย

“ที่หลังอย่าทำอีกเพราะว่าอันนี้มันเป็นปัญหาของผู้ใหญ่..ดังนั้นลุงๆเขาแก้ไขกันเองได้เรานะยังเด็กและทำแบบนี้มันดูไม่ดีนะรู้ไหมมาริโอ้...ปัญหาของพวกลุงนะลุงแก้ไขมันกันเอง..หลานๆลุงแค่ทำตัวให้น่ารักแค่นั้นพอแล้ว”ผมก้มลงพูดกับมาริโอ้มีเงยหน้ามองผมทำตาซึ้งเชียว

“ลุงไม่ทำโทษโอ้ใช่อะเปล่า” มาริโอ้พูด ผมพยักหน้าว่าใช่ทำไม่ลงหรอกครับยิ่งให้ความคิดของหลานที่ทำแบบนั้นเพราะเขาเข้ามาทำให้ลุงๆไม่มีความสุข ผมแอบยิ้มนิดแต่แฝงไว้ด้วยหน้าดุ เดี๋ยวมาริโอ้ได้ใจทำอีก

“แต่ห้ามมีอีกครั้ง คราวนี้ลุงทำโทษ” ผมพูดและพามาริโอ้กลับมาที่รถ

“ลุงยังเหม็นอยู่เลยอะ” ซีพูด

“น้องโอ้ทำไมเอาขี้มามาทามือละ” ไอซ์ถามมาริโอ้

“นั้นดิโอ้...ปกตินายไม่เล่นอะไรที่เลอะๆอยู่แล้วนิ” ไอหันมาพูดกับน้องชายแฝดคนที่สาม

“โอ้..โอ้..ไม่ได้เล่นขี้หมานะ” มาริโอ้พูดพร้อมกับเอานิ้วชี้มาชนกัน     :m17:

“ก็น้องชายเราะนะที่หายไปนั้นเพราะว่าไปเอาขี้หมาไปใส่กระเป๋าหลุยส์ของลุงวรินทร์เข้านะซิ ..เฮ้อ”ผมพูดพร้อมกับพ่นลมออกมาไม่รู้ว่าเรียกว่าเกรียนดีไหม มาริโอ้ทำตาปริบๆมองผม

“ฮาๆ “ พวกพี่ๆพากันขำมาริโอ้ใหญ่เลยมันน่าขำตรงไหน

“เอาละพากันขึ้นรถได้แล้ว”ผมพูด

““แต่กลิ่นขี้หมายังอยู่ในรถอยู่เลยนะลุงดิม” ซีพูด

“ทำยังไงได้ละก็น้องชายตัวดีเรานิ...ไปขึ้นรถดมไปนิดหน่อยเดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว” ผมพูดทุกคนก็เดินขึ้นรถผมก็อุ้มตัวแสบผมมาริโอ้ขึ้นไปนั่งข้างๆผม ที่นั่งข้างคนขับ
*******************************************************************************************************************************
Part วรินทร์ วรินทร์นั่งอยู่ในห้องกำลังจิบดื่มกาแฟพร้อมกับเล่นมือไอโฟนรุ่นใหม่เพิ่งถอยมาได้ไม่ถังสองสัปดาห์ พ่อแม่รายก็แบบนี้แหละ อยู่แต่ในสังคมคนรวยเลยพยายามที่จะหาแต่คนรวยๆคบ เพื่อนก็เลือกแต่คนมีระดับพร้อมทั้งแฟนก็พยายามหาแต่รวยเช่นพี่ดรีมที่หล่อรวยและเก่ง เมื่อประมาณ ห้านาทีมาริโอ้วิ่งเข้ามาหาและบอกว่าอยากหอมแก้มวรินทร์ วรินทร์ก็ให้หอมแอบชมในใจว่าเด็กคนนี้รู้จักนอบน้อม แต่หารู้ไหมว่าเด็กคนนี้และแฝงไว้ซึ้งความแซบซ่า

“ตายแล้วหน้าเริ่มมันเยิ้มเอากระดาษซับความมันมาแปะหน้าดีกว่า” วรินทร์พูดและเอี้อมมือลงไปในกระเป๋าหลุยส์ ราคาแพงแสนแพง แต่ก็ต้องทำปากเหยเกเมื่อมือของเขาสัมผัสกับบางสิ่งที่นิ่มและเละเทะ ในใจคิดว่ามันคืออะไร ทันทีที่วรินทร์ดึงมือกลับขึ้น

“กรี้ด!!! ..อี๋!!.. ไอ้เด็กบ้า...ฉันเกลียดเด็กที่สุด...อย่าให้ฉันได้ไปเป็นป้าแกนะ..ฉันจะเอาคืนอย่างหนักเลยจะจับไปผูกเชือกไว้ที่โค้นต้นไม้ไม่ให้เข้ามาอยู่ในบ้านเลย..อ้ายย...เหม็นมากไอ้เด็กบ้า”   :fire:  วรินทร์กรี้ดร้องออกมาและกรี้ดนิ้วพร้อมคีบกระเป๋าหลุยส์ที่ตอนนี้คงหมดราคาเพราะมีขี้หมาเปียกอยู่ในนั้น
***********************************************************************************************************************************
พี่ดิมต่อ
“กริ้งๆ” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นผมกดรับสายผ่านบลูทูธ

“พี่ดิม..หลานๆละพี่” ไอ้ดรีมมันโทรถามหาหลานๆ

“อยู่ดีมีสุข...ทำไมวะดรีม?” ผมตอบและถามไอ้ดรีมกลับ

“ก็วรินทร์นะซิ..โกรธควันออกหูเลย...ผมก็นึกว่าหลานไปทำเรื่องอะไรกับรินทร์อีก” ไอ้ดรีมมันถามผม ผมหันมาเหล่มองมาริโอ้

“ใช่มาริโอ้หลานมรึงนะเขาฝากระเบิดขี้หมาไว้ในกระเป๋าหลุยส์น้องวรินทร์ไง..กรูมารู้ตอนที่ขับรถออกมาแล้วแถมดมขี้มากันมาตลอดทางนี้ กรูจะถึงบ้านแล้วดรีม” ผมบอกไอ้ดรีม

“โธ่! มาริโอ้” ไอ้ดรีม

“ที่แน่ๆนะรถมรึงมีแต่กลิ่นขี้แล้วแหละตอนนี้” ผมพูดผมจอดรถได้หลานๆพากันลงจากรถวิ่งเข้าบ้านเลยผมก็พาตัวดีลงจากรถได้วิ่งเข้าบ้านเช่นกัน

“จะรีบวิ่งไปไหนมาริโอ้” ผมเอ็ดมาริโอ้

“ไปอาบน้ำลุงดิม..เหม็นที่สุด”  :oak:   มาริโอ้ ผมยกมือขึ้นมือประมาณว่าเหมือนขอพรจากฟ้า ...ใครสงเด็กๆพวกนี้มา  นึกในใจถ้ารู้ว่าเหม็นจะลงทุนไปหยิบทำไมละ ผมก็เปิดประตูทิ้งไว้ดูท่าว่าจะต้องส่งรถมันไปอาบน้ำแล้วแหละให้เขาทำความสะอาดเน้นๆด้านใน

“พี่ดิมส่งรถผมไปเข้าคาร์วอชให้ด้วยเลย” ไอ้ดรีม

“เออ กรูจะให้ไอ้น้องเดย์มันเอาไปส่งล้างให้แล้วกันนะเพราะว่ามีนัดคุยกับไอ้อ้น..กรูนี่เข้าใจน้องวรินทร์เลยวะที่เขาบอกว่าดมขี้หมาตลอดทาง” ผมพูดขำขำ กับไอ้ดรีม

“แค่นี้นะเดี๋ยวใกล้ๆเวลาจะไปที่โรงพยาบาล”ผมบอกไอ้ดรีม

“โอเคพี่” ไอ้ดรีมพูดและกดวางสายไปทันที ผมเดินเข้ามาก็เจอไอ้เดย์มันยืนทำหน้างง ผมก็มองหน้ามันว่างงอะไร

“หลานๆเป็นอะไรพากันวิ่งขึ้นบ้านและบอกว่าต้องอาบน้ำ” ไอ้เดย์พูดผมก็กลั้นหัวเราะ

“คงคิดถึงห้องน้ำที่บ้านนี้มั้งมรึง” ผมพูดไปไอ้เดย์มันหยักไหล่ จะว่าไปมีหลานที่รักพวกผมมากขนาดนี้มันก็ดีอยู่นะแต่หลานซ่าไปไหม ผมว่าวรินทร์คงอยากจะจับหลานผมหักคอจิ้มน้ำพริกแย่แล้วเนี๊ยะ
 
*********************************************************************************************************************************
พี่ดรีม
ผมนั่งรอพี่อ้น ไอ้อั้มและไอ้โอมที่ห้องพักแพทย์ของพวกผม ไอ้อั้มมันรู้ดีมันเคยขึ้นมานอนอยู่ครั้งหนึ่ง วันนี้น้องรินทร์มาออดอ้อนให้ผมไปส่งแต่ผมบอกว่าผมมีธุระไปไมได้จริงๆ สุดท้ายวรินทร์เลยต้องยอม นี่ผมเริ่มจะไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่แล้วนะ ผมเริ่มจะรำคาญแล้วด้วยแต่ติดที่ผมยังต้องช่วยอาร์มก่อน ไม่งั้นผมคงด่ากระเจิงจนกลับบ้านไม่ถูกไปแล้ว ใช่ผมเลยต้องบอกว่าพรุ่งนี้ผมจะพาไปทานอาหารกลางวันตอนพักเที่ยงแทน ไม่น่าเกิดมาหล่อเลยตรู

“ตกลงนี้มรึงรู้แล้วหรอวะว่าไอ้เคนี้มันคือใคร” ผมได้ยินเสียงพี่ดิมเดินคุยมากับพี่อ้นแน่ๆ ประตูห้องถูกเปิด พี่อ้นมาด้วยชุดทหารและไอ้อั้มและไอ้โอม ดูก็รู้ว่าเพิ่งจะออกมาจากการไปปฏิบัติหน้าที่

“พี่อ้นหวัดดีครับพี่” ผมยกมือไหว้พี่อ้น 

“ดีวะดรีม” พี่อ้นพูดและนั่งลงพร้อมกับซองเอกสารลง

“ดีครับพี่ดรีม.. แล้วหมอด้าละพี่ไม่อยู่ร่วมประชุมกับพวกผมเหรอพี่” ไอ้โอมมันถาม

“เพื่อ?” ผมกับพี่ดิมหันไปถามไอ้โอม มันทำท่าสะดุ้งทันที 

“ก็แค่ถามดู” ไอ้โอม

“นี้คือกลุ่มที่พวกเพื่อนกรูไปสืบมาจากรุ่นที่จบพร้อมไอ้อาร์มและโลกมันแคบวะ ไอ้เชี้ยพวกนี้มันตอนนี้มันเข้าออกผับของกรูกับมรึงไอ้ดิม ไอ้เก่งมันบอกรูมาดังนั้นพวกกรูสามคนจะเข้าไปถามเอาความจริงจากไอ้เวรพวกนี้ก่อน” พี่อ้นพูด ผมพยักหน้า

“แล้วน้องวรินทร์อะไรนี้ละพี่” ไอ้โอมมันถาม

“จนกว่าไอ้เวรพวกนี้มันปริปากออกมานั้นแหละค่อยย้อนกลับมา..ดังนั้นกรูอยากให้มรึงคอยตามติดน้องเขาให้ทีวะไอ้ดรีมมรึงทำได้ไหมวะ” พี่อ้นพูด ผมเงยหน้ามองพี่อ้น ผมพยักหน้าว่าได้

“จะดีเหรอวะเกิดไอ้ดรีมมันพลาดท่าเสียทีน้องเขาไปนี้จบเลยนะทั้งชีวิต” พี่ดิมพูด

“เอานะพี่ดิมผมเชื่อว่าไอ้ดรีมมันมีดีพอจะคุ้มกันตัวเอง” ไอ้อั้มมันพูด

“แล้วมรึงจะไปกันเมื่อไหร่วะ” พี่ดิมถามพี่อ้น

“พรุ่งนี้วะ เพราะว่าไอ้เก่งบอกว่าไอ้เคมันกำลังจะบินกลับมาและเพื่อนมันหนึ่งในกลุ่มของมันโทรมาจองโต๊ะไว้ด้วย มันได้กรีนการ์ดจากการที่แม่มันแต่งงานกับอเมริกัน ดังนั้นพวกกรูต้องรีบไปดักมันไว้ก่อน “ พี่อ้นพูด

“งั้นตามนี้วะ หมอด้ากับไอ้ดรีมจะคอยดูแลให้ไม่ต้องห่วงวะ” พี่ดิมบอกพี่อ้น ผมคิดในใจอาร์มนะอาร์มีอะไรทำไมไม่บอกพี่นะ ทำไมถึงได้เก็บไว้คนเดียว แต่ตอนนี้มันคงไม่จำเป็นแล้วเพราะว่าอาร์มมีคนที่จะดูแลได้ดีกว่าผม คนที่จะปกป้องอาร์มได้ดีกว่าผม ผมเป็นได้แค่หมอเด็กรักษาเด็กจะต่อยคนยังไม่กล้าเลย (เพราะกลัวโดนต่อยกลับ...ฮาๆ )

“ไอ้ดรีม..มรึงโอเคไหมวะ” ไอ้อั้มมันแตะไหล่ผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“มรึงรู้เรื่องบู้กับปิ่นหรือยังวะ” ผมถามไอ้อั้ม ไอ้อั้มมันพยักหน้าว่ารู้เรื่องนี้แล้ว

“กรูคงต้องยินดีใช่ไหมวะอั้ม..ยินดีให้อาร์มไปเจอคนที่จะดูแลได้ดีกว่า..กรูแค่หมอเด็กมันดูน่าเบื่อและไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นด้วยใช่ไหมวะอั้ม” ผมพูด ไอ้อั้มมันแตะไหล่ผม

“มรึงดีมากไอ้ดรีม...เท่าที่ที่กรูรู้และกรูคิดว่าอาร์มมันทำเพื่อมรึงวะแต่กรูไม่รู้เหตุผลรอให้กรูไปถามไอ้พวกเวรนี้ก่อนแล้วกันวะ” ไอ้อั้มันพูด ผมพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นพวกกรูกลับกันเลยวะ ยังไม่ได้นอนเลย สายดันรายงานให้พวกกรูไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันว่ามีการขนยาและอาวุธสงครามทำเอากรูต้องถางตานั่งรอและสุดท้ายไม่มีอะไรเลยแม้แต่หมาสักตัว” พี่อ้นพูด

“เออ ไปพักเถอะวะ “ พี่ดิมพูด ผมก็ลุกขึ้น  ผมเดินลงมาเพื่อจะกลับบ้านกับพี่ดิม พี่ดิมขับรถเก๋งของพ่อมารับผม ส่วนพ่อผมก็ขับรถอาเปรมดิ์เพราะว่าช่วงนี้เขาเปิดเผยแล้ว ไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น แม้จะมาเปิดเอาตอนเลยหลักสี่ไปแล้วก็ตามแต่ความรักของพ่อผมกับอาภีมมันเริ่มต้นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ประวัติความรักของพ่อผมกับอาภีมมันเหมือนความรักของแอ้กัวเลยมีทั้งสุขและทุกข์ มีอุปสรรค์เข้ามา มีต้องแยกห่างกันไป มีถึงขันต้องเลิกกันไปแต่สุดท้ายพ่อผมกับอาภีมก็กลับมารักกันมากกว่าเดิมโดยมีหลานเป็นตัวเชื่อมก็เลยยิ่งสวีทหวานกันมากกว่าเดิมหลายเท่าเลย ผมอยากมีโมเม้นแบบนั้นบ้างจัง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Sakurai ที่ 23-11-2015 12:28:28
 กลับหลุมไปได้ละวรินทร์  :fire:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 23-11-2015 12:37:42
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-11-2015 14:20:03
เมื่อไหร่เรื่องยุ่ง ๆ จะจบซะที โอ้นี่แสบได้ใจจริง ๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-11-2015 15:02:04
เมื่อไหร่เรื่องยุ่ง ๆ จะจบซะที โอ้นี่แสบได้ใจจริง ๆ

ใกล้แล้วจร๊า เรื่องของอาร์มกำลังจะเคลียร์ได้แล้วโดยพี่ดรีม ..อย่าเพิ่งนอยด์กันนะ .. :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มพี่ดิมและหลานๆ ลุงให้ไปขอโทษครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Jupiter(Zeus) ที่ 23-11-2015 15:06:25
น่ารักมากมาริโอ้ ทำได้ดีมาก ฮ่าๆๆๆ ขอให้อิบ้าวรินทร์รับผลให้สาสมนะนักเขียน
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม(ครี้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-11-2015 11:57:11
พี่ดรีมและหลานๆ VS วรินทร์  หลังจากที่อาร์มพาไอ้บู้มาล้างแผล อาร์มเขายืนยันว่าเขาจะคบกับไอ้บู้ผมคงต้องยอมปล่อยอาร์มไปหาคนที่เขาคิดว่าดีพอ ผมคงดีไม่พอหรือไม่ก็น่าเบื่อไปมั้ง ผมคงต้องยอมรับความจริงแถมตอนนี้น้องวรินทร์นี้ก็ตามติดผมมากขึ้นมานั่งรอให้ผมขับรถไปส่งที่บ้าน ผมก็ทำนะเพราะว่ายังมีสิ่งที่ผมอยากรู้ว่ามันคืออะไรที่เขากำมันไว้เพื่อต่อรองกับอาร์มต่อให้อาร์มไม่รักผม ผมก็จะช่วยอาร์มให้ถึงที่สุด

“ลุงดรีม..เราไปกินขนมได้หรือยังอะ..น้องโอ้หิวมากมายจนตาลายแล้ว” น้องมาริโอ้ บอกผมว่าหิวมากแล้ว มีแบบนี้ด้วยหิวตาลายนะมันไว้ใช้กับหิวข้าว นี้กับมาใช้กับอยากกินขนมจนตาลาย วันนี้ผมพาหลานๆมาดูกิจกรรมเด็กๆที่โรงพยาบาลและเขารับการตรวจสุขภาพฟันฟรี

“ก็ได้ครับแต่อย่านานน่ะเพราะว่าลุงต้องทำงานนะครับหลานๆ”ผมบอกหลานๆผม แต่ละคนพยักหน้ายอย่างว่าง่าย ผมยืนรอน้องเซนและแซนออกมาจากเข้าไปรับการตรวจสุขภาพฟันฟรี

“พี่เซนพี่แซนฟันผุอะเปล่า”มาริโอ้ถามสองหนุ่มดูโอ้

“พี่แซนเขามีฟันผุหนึ่งซี่นะน้องโอ้” เซนพูดแซนแอบค้อนให้หนึ่งที

“โอ้โห่...”มาริโอ้ทำเสียงตกใจอะไรขนาดนั้นนะ

“มาริโอ้แค่ฟันผุลูก..เดี๋ยวมาอุดก็หายแล้วจะตกใจอะไรขนาดนั้นครับหลานครับ..ตกใจแบบนี้พี่แซนเขาก็ยิ่งกลัวนะซิ” ผมหันมามองมาริโอ้ เพราะว่ามาริโอ้ร้องนะทำเอาแซนหน้าซีดลงไปทันทีเลย

“ต้องอุดด้วยเหรอลุง..โอ้ไม่อยากฟันผุ” มาริโอ้หันมาพูดกับผม

“นายก็ต้องไม่กินช๊อกโกแลตเยอะโอ้..ฟันนายกำลังจะผุ..คุณหมอบอกอยู่นะ”ไอหันมาพูดกับน้องชายคนเล็ก ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยนะ มาริโอ้ทำแก้มป่องเลยบอกให้ไม่กินช๊อกโกแลตเยอะ

“คุณหมอจะอุดฟันให้พี่แซนนะน้องโอ้ ส่วนพี่ไม่มีฟันผุนะน้องโอ้”เซนบอกมาริโอ้ ผมเอามือลูปหัวแซนสงสัยจะกลัวหมอฟันแน่ๆ

“พวกเราก็ไม่มีนะพี่เซน..”น้องไอซ์พูด

“เจ็บนิดเดียวแซนไม่กลัวใช่ไหมลูกแต่ไปต้องให้ลุงตรวจดูฟันทุกวัน”ผมถามแซน แซนเงยหน้ามองผมพยักหน้าเบาๆ 

“ไปครับเราไปหาอะไรทานกันดีกว่า” ผมบอกหลานๆผม พอดีจังหวะที่วรินทร์เดินออกมาจากห้องตรวจโรคทั่วไปพอดี เขาก็หมองผมและมองหลานๆผม

“แม่มดมาอีกแล้ว” มาริโอ้พูด ผมสะบัดหน้าก้มลงมองมาริโอ้  “ น้องโอ้อย่าพูดอย่างนั้นซิไม่น่ารักเลยนะโอ้” ไอซ์เขาปรามน้องชายแฝดของเขา

“พี่ดรีมครับวรินทร์มีเอกสารของคนไข้ที่ต้องรีเฟอร์ไปโรงพยาบาลต้นสังกัดนะครับ” วรินทร์บอกผม ช่วงนี้ดูวรินทร์ไม่คอ่ยแผลงฤทธิ์อะไรเวลาเขาดูไม่มีพิษมีภัยก็น่ารักดีนะ

“ได้ครับพี่จะเข้าไปดูแต่ตอนนี้พี่ต้องรอหมอด้ามาก่อนนะครับไม่อย่างนั้นหลานๆพี่จะอยู่กับใครละครับ” ผมบอกวรินทร์ วรินทร์ก้มหน้ามองแต่ละคนพร้อมกอดอก

“ถ้าอย่างนั้นวรินทร์ดูให้ก่อนก็ได้ครับ....เดี๋ยวก็พาไปนั่งหาอะไรทานกัน..เด็กๆคงไม่ดื้อกันใช่ไหมครับ” วรินทร์พูดผมก็หันมามองหลานๆ จะดีเหรอ ยังไม่เข็ดอีกเหรอวรินทร์

“CPR …CPR …ที่ห้องฉุกเฉิน” ผมได้ยินเสียงแจ้ง CPR งานเข้าเลยที่นี้

“คุณหมอดรีมค่ะมีคนไข้เด็กจมน้ำมาค่ะ “ พยาบาลที่เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ หรือเรียกสั้นๆว่าซุป วิ่งมาหาผมแจ้งผม ผมคงต้องฝากเด็กๆกับวริทร์แล้วแหละงานนี้

“เด็กๆ อยู่กับลุงรินทร์นะลูก ลุงงานเข้าและอย่าดื้อกันนะ” ผมบอกผมยิ้มให้วรินทร์และรีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินทันที
******************************************************************************************************************************
พี่อาร์มVS พี่ดรีมVSวรินทร์  ผมตัดสินใจบอกว่าผมกำลังจะคบกับพี่บู้เพื่อตัดปัญหา เพราะว่าวรินทร์ไม่หยุดแค่จะโพสจะเอาสิ่งนี้มาทำให้ผมเสียหายในทางการงานด้วย ผมไม่อยากให้พ่อเสียใจเลยถ้ารู้ว่าสิ่งที่เลวร้ายพวกนี้มันเกิดกับลูกคนนี้และพี่อ้นคงทำอะไรที่รุ่นแรงไปอาจจะส่งผลกับตำแหน่งหน้าที่การงานพี่อ้น พี่อ้นเป็นหัวหน้าหน่วยทีมชุดล่าปฏิบัติการพิเศษ(หน่วยรบพิเศษ)

“พรุ่งนี้ทางเราจะรีบแฟ๊กซ์รายละเอียดไปให้นะค่ะและรบกวนคุณอาร์มแฟ๊กซ์รายละเอียดยืนยันกลับมาอีกทีด้วยนะค่ะว่าวันที่เท่าไหร่เวลาอะไรต้องการเจ้าหน้ากี่คนเราจะได้ขอเจ้าหน้าไว้ล่วงหน้าค่ะ”หัวหน้าพยายาลที่ทำหน้าเรื่องการออกหน่วยที่จะเข้าไปช่วยพวกผมผมต้องมาทำหน้าที่ติดต่อเองเลยช่วงนี้

“ได้ครับพี่เก๋ ผมจะรีบให้เจ้าหน้าที่เขาแฟ๊กซ์ตัวรายละเอียดให้นะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ผมพูดและกล่าวลาทันที ผมเดินลงมาจากชั้นสองผมจะต้องผ่านส่วนหย่อมใจกลางโรงพยาบาลมีบ่อน้ำและปลาคาร์ฟสีสันสวยงามที่ลุงภาณุเดชเลี้ยงเอาไว้ ด้านในมีซุ้มกาแฟสดและเบเกอรี่ หลานๆผมชอบมากซุ้มนี้ ผมเดินผ่านก็เห็นหลานๆผมนั้งอยู่กับวรินทร์ ตอนนี้วรินทร์ก็เลิกตามราวีผมแล้วตั้งแต่รู้ว่าผมมีพี่บู้เป็นแฟนแม่จะแค่ในนามและพี่ดรีมคงเปิดใจรับเขาบ้างแล้วเหมือนกัน จริงที่วรินทร์พูดแพทย์กับแพทย์คุยกันง่ายกว่า แต่จังหวะที่ผมกำลังเดินออกผมหันไปเห็นวรินทร์ตบหน้าเซน ผมจำต้องเดินกลับเข้าไปด้านในทันที

“วรินทร์หยุดนะ...นายทำอะไร” ผมถามวรินทร์พร้อมกับเดินเข้าไปจับข้อมือวรินทร์ที่ทำท่าจะฟาดลงที่เซน

“เด็กทำผิดก็ต้องลงโทษ” วรินทร์พูดผมเหลือบมองอ้อ เซนคงทำแก้วช๊อกโกแลตหกใส่มือถือเขานะ

“แต่เด็กคงไม่ตั้งใจนะรินทร์นายทำเกินไปนะ” ผมพูดตอนนี้เซนวิ่งเข้ามากอดผม แซนยืนกำมือคงโกรธที่วรินทร์ทำแบบนั้นกับเซน

“ฉันจะไม่ปล่อยให้เด็กนี้นิสัยเสียไปจนโตหรอกนะอาร์ม “ วรินทร์พูดผมก็แสยะยิ้มให้ทันที

“นายว่าตัวเองหรือเปล่า เด็กๆนี้นิสัยดีและน่ารักกันทุกคนแต่จะนิสัยไม่ดีใส่กับคนที่นิสัยไม่ดีเท่านั้น “ ผมพูดและมองหน้าวรินทร์

“แกกล้าว่าฉันเหรอ...ไอ้คนสกปรก” วรินทร์พูดและเขาก็เอาน้ำปั่นสาดใส่ผมทันที

“แค่น้ำปั่นมันยังน้อยไป ... วันนี้ไม่มากับผัวเหรอ..ผัวคนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ซินะ...แต่ที่แน่คงไม่ใช่คนแรก” วรินทร์พูดผมปาดน้ำปั่นที่วรินทร์สาดใส่ผม หลานๆ ผมองผม

“อย่ามาทำป้าเขานะ..หึ! “ มาริโอ้พูดและท่าเหมือนจะพุ้งเข้าใส่วรินทร์ไม่ใช่แค่มาริโอ้ ไอ และก็แซนด้วย น้องไอซ์นะกอดผมตัวสั่นไปหมดคงตกใจ

“อย่าลูก”ผมรอ้งห้ามปรามแต่ไม่ทันซะแล้ว

“ว้าย...เด็กบ้า..โคล้ม” วรินทร์ก็ไม่ทันตั้งตัว หลานๆวิ่งชนวรินทร์ทำให้วรินทร์ลงไปในน้ำทันทีและลงไปนั่งจั้งเบ้าในน้ำเลยน้ำไม่ลึกหรอกครับแค่หัวเข่าแต่ถ้าลงไปนั่ท่านั้นก็ถึงอกเหมือนกัน

“กรี้ด” วรินทร์กรี้ดออกมาไม่ต่างจากนักแสดงตัวอิจฉาในทีวีเลย หลานๆวิ่งมากอดผมกันหมด

“แกรู้ไหมว่าฉันเกลียดเด็กมากที่สุด..โดยเฉพาะเด็กพวกนี้...แกยุให้เด็กๆนี้ทำแบบนี้ใช่ไหมอาร์ม” วรินทร์พูดพร้อมแสดงอาการเกลี้ยวกลาดใส่พวกผม ผมก็เอากอดหลานๆผมไว้

“ไม่มีใครยุใครได้หรอกรินทร์ ..และเด็กๆนี้เหล่านี้เขามีความคิดและแยกแยะสิ่งถูกผิดได้เองรินทร์ “ ผมพูดและผมทำท่าจะต้อนเด็กๆออกไปจากตรงนี้ พี่ดรีมไปไหนนะทำไมปล่อยเด็กๆอยู่กับรินทร์ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กเอาซะเลย

“ฉันจะเอาแกไปประจานให้ทุกคนได้รู้ว่าแกผ่านอะไรมาดูซิว่าแกยังจะเป็นนายเอกแสนดีในสายพี่ดรีมอยู่ไหม..” วรินทร์พูดผมหยุดนิ่งก่อนจะหันไปมองวรินทร์ จริงอย่างที่พี่ดิมพูดปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ว่าจะหนีมันอีกกี่ครั้งมันก็ยังคงหมุนกลับมาหาเราอยู่ดีถ้าเราไม่แก้ไขซะตอนนี้

“อยากทำอะไรก็เชิญรินทร์..ฉันไม่แคร์มันอีกแล้ว” ผมพูดกับรินทร์

“ไปกันเถอะครับหลานๆ เดี๋ยวลุงอาร์มจะพาไปหาลุงหมอด้านะครับ” ผมบอกหลานๆ

“แป๊ปหนึ่งได้อะเปล่าป้าอาร์มโอ้มีอาหารปลาเหลือเยอะแยะ”  มาริโอ้เงยหน้ามองผมเอียงคอเล็กน้อย ผมพยักหน้าวรินทร์กำลังจะไต่ขึ้นมาจากน้ำมาริโอ้วิ่งไปหยิบกระป๋องที่ใส่อาหารป้าไว้ ในนี้มาปลาแรดด้วยตัวใหญ่ๆ มาริโอ้มองผมและยิ้มมีเลศนัยนะนั้นนะและมาริโอ้ก็ปาอาหารปลาแต่ปาใส่วรินทร์

“นี้เด็กบ้าเอาอาหารปลามาปาใส่ฉันทำไม..ขึ้นไปได้นะจะฝาดให้แก้มเขียวเลย..บอกให้หยุดไง” มาริโอ้เอาอาหารปลาปาใส่วรินทร์ใหญ่เลยไม่ยอมหยุด ไอวิ่งไปแต่ไม่ได้ห้ามช่วยน้องหลานๆผมทุกคนยกเว้นเซน เอาอาหารปลาปาใส่วรินทร์ใหญ่เลย

“บอกให้หยุด...อุ๊บ..ถุ้ย..นี้มันเข้าปากฉันเห็นไหม...กรี้ด!! ” พอวรินทร์อ้าปากห้ามอาหารปลาก็ถูกปลาใส่เข้าไปในปากวรินทร์มีแต่คนยืนมองรอบๆ รวมทั้งคนที่อยู่ร้านกาแฟด้วยเขาไม่ช่วยห้ามแถมยังพากันกอดอกมองวรินทร์

“เอิ้กๆ ..คนอะไรก็ไม่รู้กินอาหารปลา” มาริโอ้หันมาพูดกับไอ

“จริงด้วยโอ้...กินอาหารปลา..กินอาหารปลา ..แบร๊ๆๆๆ “ไอพูดและแลปลิ้นให้แถมส่ายก้น มาริโอ้ด้วย ให้วรินทร์

“นิสัยแย่มากคนนี้เป็นหมอที่นิสัยไม่ดีเอาซะเลย สมแล้วแหละทีเด็กแกล้งเอา เห็นบ่นโน้นบ่นนี้ หยิกคนนั้นหยิกคนนี้ที “ พนักงานในร้านพูดผมก็ส่ายหัวเลยทำไมวรินทร์เขาถึงมีจิตใจแบบนี้นะ
********************************************************************************************************************************
หมอดรีม ผมเข้าไปช่วยCPRเด็กที่จมน้ำมาดีนะที่มีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ถูกวิธีเด็กคนนี้จึงรอดมาได้ บางที่ผมเห็นบางคนปฐมพยาบาลผิดวิธี เอาเด็กขึ้นกระแทกกระทันบนบ่าให้น้ำออกแต่ลืมไปว่าลิ้นของเด็กนะกั้นทางเดินหายใจอยู่และบ้างก็แบกไปรอบๆ ศาลาวัดที่มีชื่อเสียงผมไม่ได้หลบหลู่นะแต่มันไม่ใช่การช่วยเหลือที่ผิดวิธีครับในทางหลักการแพทย์ ผมเดินออกมาเพื่อจะรีบไปหาหลานๆ รู้สึกว่าเหมือนงานจะเข้า ผมเห็นคนมุ่งดูดูกระจกมองไปด้านใน ผมก็เห็นวรินทร์ อยู่ในน้ำแถมหลานๆผมกำลังปาอะไรเหมือนอาหารปลา เขาให้ป้อนปลาไม่ใช่คน ผมรีบวิ่งเข้าไปด้านใน คาดจากสายตาไม่ได้เลยนะหลานๆผม

“อาร์ม” ผมเข้ามาก็เจออาร์ม และเซนก็ยืนกอดอาร์มพร้อมก้บน้องไอซ์ด้วย และมาริโอ้กับไอและก็แซนกำลังปาอาหารปลาใส่วรินทร์

“หยุด... ลุงบอกให้หยุด..”ผมบอกหลานๆผม ไอ มาริโอ้ และแซน พอได้ยินเสียงผมก็พากันหยุดปาอาหารเม็ดใส่วรินทร์และทั้งหมดหันมามองผม

“หยุดเดี๋ยวนี้!” ผมเสียงดังขึ้นทำให้ทุกคนหยุด

“นี้เกิดอะไรขึ้น” ผมถามหลานๆผมและหันมามองอาร์ม อาร์มหันหน้าหนีผม

“ทำไมถึงได้ทำกันแบบนี้ครับ ไอ มาริโอ้ และแซน ปกติแซนไม่ใช่เด็กเกเรนะลูก” ผมถามทั้งสามคน

“ครับลุงดรีม..คนนี้เขาตบหน้าน้องเซนก่อน” แซนพูดผมกันไปมองอาร์มว่าจริงเหรอ อาร์มพยักหน้า

“ฮือๆ พี่ดรีมช่วยรินทร์ด้วยครับ...เปียกไปหมดเลย” วรินทร์พยายามยื่นมือมากให้ผมดึงเข้าขึ้นมา ผมก็เดินไปดึงแขนวรินทร์ขึ้นมายืนด้านบน ผมต้องถอดเสื้อสูทแพทย์ผมให้วรินทร์สวมใส่เพราะว่าเสื้อเชิ้ตน้องเขาบางมากตอนเปียกน้ำแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นน้องรินทร์และทีหลานพี่บอกว่าเราตบหน้าหลานพี่จริงเหรอ” ผมถามวรินทร์ วรินทร์มองหน้าและก้มหน้าลง
พร้อมกับพยักหน้าตอบผมว่าใช่

“ฟู่” ผมพ่นลมออกมาเอามือเท้าซะเอวมองวรินทร์

“รินทร์พี่ไม่เคยแม้แต่จะตีหลานเลยนะ..บ้านพี่ใช่การสอนสอนให้เขาเข้าใจไม่ใช่ให้เขาเจ็บตัวแล้วเขาจะเข้าใจ” ผมพูดพร้อมกับระงับความโกรธผมโกรธที่เขาตีหลานผมนี้แหละ

“รินทร์ขอโทษครับพี่ดรีม รินทร์พลั้งมือไป รินทร์ผิดที่ทำลงไป..ก็เด็กนั้น...เขาทำโกโก้ หกใส่มือถือรินทร์และรินทร์ก็วุ่นวายกับการป้อนน้องไอซ์ รินทร์บอกให้เขาระมัดระวังแต่เขาไม่ฟังรินทร์...รินทร์เลยพลังมือไปครับพี่ดรีม รินทร์ขอโทษแต่รินทร์คิดว่ามันไม่ใช่ประเด็น” รินทร์พูดพร้อมทำหน้าสำนึกผิดและบอกผมว่าอันนี้ไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้หลานๆ ผมทำกับเขาแบบนั้น วรินทร์หันไปมองอาร์ม

“อะไรคือประเด็น”ผมถามวรินทร์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง”วรินทร์มองหน้าผม

“อาร์มเขาคงไม่พอใจที่รินทร์เข้ามาดูแลหลานๆ เหมือนกับว่าวรินทร์กับพี่ดรีมมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันแล้ว..อาร์มเลยยุยงหลานๆนะครับพี่ดรีม..ให้หลานทำแบบนี้และอาร์มก็จับข้อมือผมบิดนี้ยังเจ็บอยู่เลย” วรินทร์พูดผมหันไปมองอาร์มว่าจริงเหรอ หรือว่าอาร์มหึงผม สายตาผมเหมือนรอคอยคำตอบอะไรสักอย่างจากปากอาร์มแต่มันไม่มีอะไรออกมาเลย

“วรินทร์อายเขาด้วยนะครับพี่ดรีมดูซิใครเขาก็มอง...มันไม่สมควรเลยที่เขาใช้เด็กเป็นเครื่องมือแบบนี้” วรินทร์พูดไปร้องไห้ไป

“ผมขอตัวนะครับพี่ดรีม” อาร์มพูดทำท่าจะเดินออกแต่เซนกับไอซ์กอดอาร์มไว้

“น้องไอซ์จะไปกับป้าอาร์มน้องไอซ์ไม่อยู่กับลุงดรีมและป้าใจร้าย น้องไอซ์ไม่เอา ..ฮือๆ” น้องไอซ์ร้องไห้กอดอาร์ม

“อาร์มพาหลานๆขึ้นไปห้องพักแพทย์ก่อนเถอะ” หมอด้าเดินเข้ามาพอดีและเข้ามาจับแขนอาร์มหลานๆผมพากันเดินไปกับอาร์มและหมอด้า

“ด้ายืนดูอยู่ตรงโน้นนานแล้ว...แสดงละครเก่งนะ...ไปจบมาจากสถาบันไหนเหรอการแสดงนี้นะ” หมอด้าพูดขึ้น

“ใครแสดงกันหมอด้าอย่าพูดแบบนั้นซิพี่ดรีมเขาจะเข้าใจเราผิดนะว่าใครกัแน่ที่ถูกและใครกันแน่ที่ผิด..หมอด้าไม่ได้ยินที่อาร์มเขาพูดว่ารินทร์หรอกมันค้อนข้างแรงนะ” วรินทร์พูดพร้อมกับหันไปมองอาร์ม

“แต่รินทร์เข้าใจว่าไม่มีใครเข้าข้างผมอยู่แล้ว” วรินทร์พูด

“ผมไม่จำเป็นต้องได้ยินเพราะว่าผมกับอาร์มเราโตมาด้วย..ผมเชื่ออาร์มมากกว่าคุณที่ดูยังไงก็ไม่น่าเชื่อสำคำพูดที่คนพูดออกมา” หมอด้าพูด ทำให้วรินทร์มองหมอด้าด้วยอาการโกรธแต่ก็หันกลับมาตีหน้าเศร้าใส่ผมอีกที

“อาร์มขึ้นไปห้องพักแพทย์ก่อนนะด้า” อาร์มพูดพร้อมกับจูงหลานๆผมขึ้นไป

“พี่ดรีมรู้จักอาร์มดีที่สุดด้าคิดว่านะ” หมอด้าพูดก่อนจะเดินออกไป

“น้องรินทร์ไปห้องพักแพทย์และก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะครับ” ผมบอกวรินทร์

“โอ้ยย..” วรินทร์ทำท่าเหมือนเจ็บขอ้เท้าเพิ่งอีกด้วย

“คงตอนที่ตกลงไปนะครับ ขาผมแพลงนะครับพี่ดรีม” วรินทร์พูดผมก็ต้องเข้าไปประครองวรินทร์

“ทำไมอาร์มเขาถึงร้ายกาจแบบนี้ก็ไม่รู้นะครับพี่ดรีม...รินทร์ก็มาอยู่ที่นี้ตัวคนเดียวไม่มีใครเลยทำไมเขายัง” วรินทร์พูดผมพยุงเข้าขึ้นมาถึงห้องพักแพทย์ที่สำรองไว้สำหรับแพทย์บางคนต้องเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะบางคนต้องไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาลอื่นต่อ

“ในห้องมีชุดแพทย์สำรองเปลี่ยนได้นะครับน้องรินทร์” ผมพูดวรินทร์พยักหน้าและเขาก็เอานิ้วมาแตะที่หน้าอกผมเพราะว่าตอนนี้ผมอยู่กับเขาแค่สองต่อสอง

“หมับ”ผมจับมือวรินทร์ให้หยุดยัวยวนผมได้แล้ว ผมเงยหน้ามองวรินทร์

“พี่ไม่รู้ว่ารินทร์ทำเพราะอะไรแต่พี่เชื่ออาร์ม..อาร์มไม่มีวันทำแบบที่วรินทร์พูดแน่นอน..และพี่เชื่อว่าหลานพี่ก็จะไม่ทำกับใครก่อนถ้าอีกฝ่ายไม่ทำกับหลานพี่ก่อนเช่นกัน”ผมพูด ผมมองหน้าวรินทร์ด้วยสีหน้าจริงจัง

“อาร์มไปทำอะไรให้วรินทร์ไม่พอใจ...ทำไมรินทร์ถึงได้ตามกัดตามจิกอาร์ม คอยแต่จะทำให้คนอื่นมองอาร์มไม่ดี..และพี่ได้ยินมาอีกอย่างนะเหมือนว่ารินทร์มีบางสิ่งกำลังต่อรองอะไรอาร์มอยู่!” ผมกอดอกมองหน้าวรินทร์ วรินทร์มีสีหน้าซีดลงทันที

“ผมนะเหรอครับจะไปมีอะไรต่อรองกับเขา..เขาซิมีแต่จะพูดว่าให้ผมเสียใจ..ตอนลับหลังทุกคน” วรินทร์พูดพร้อมน้ำตา

“พี่ไม่เชื่อรินทร์” วรินทร์พูดเพราะว่าสีผมบอกได้ว่าเชื่อได้ยากมาก

“พี่เห็นหลายครั้งแล้วนะรินทร์ ...เลิกซะตอนนี้มันยังไม่สายไปและพีไม่เคยคิดอะไรกับรินทร์เลย..ต่อให้อาร์มเขาจะไปมีใครคนอื่นเขาไม่รักพี่ พี่ก็ไม่เลือกรินทร์..พี่ทนอยู่แบบนี้ได้เพราะมันไม่ได้ลำบากอะไร” ผมพูด

“ดังนั้นต่อไปรินทร์กับพี่จะคุยกันแค่เรื่องงานอย่าล้ำเส้นพี่เตือนเพราะว่าพี่เองก็มีความอดทนไม่มากเท่าไหร่หนัก” ผมพูดก่อนจะหันหลังออก

“ฮือๆ ....รินทร์ขอโทษ...ตอนแรกรินทร์แค่อยากแก้แค้นอาร์มพี่ดรีม” รินทร์ร้องไห้ออกมาทันทีผมหันไปมองเพราะว่าเขาพูดว่าเขาแค่ต้องการแก้แค้นอาร์มแต่แก้แค้นด้วยเรื่องอะไรนี้ซิ

“เรื่องอะไร”ผมเดินกลับมาหาวริทร์ทันที

มีต่อ(มาลงดึกหน่อย..อิ อิ)
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม(ครี้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-11-2015 14:19:32
 :katai1: ค้างมาก

เด็กๆ สุดยอด o13

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-11-2015 06:33:38
“อาร์มเขาเคยแย้งแฟนของวรินทร์..รุ่นพี่ที่ชื่อเนสนะครับ...พี่เขาจีบวรินทร์ก่อนแต่พออาร์มเข้ามาเรียนห้องเดียวกับวรินทร์ รินทร์เห็นอาร์มไม่มีเพื่อนรินทร์เลยเข้าไปเป็นเพื่อนไปไหนก็ไปกัน...และพี่พี่เนสก็ทำตัวห่างเหินกับวรินทร์ ..ฮือ”วรินทร์พูดผมก็กอดอกฟัง

“จนวันหนึ่งรินทร์จับได้ว่าอาร์มไปคอนโดพี่เนส...รินทร์คงไม่ต้องบอกนะว่าเขามีอะไรกันถึงไหนกันแล้ว...รินทร์เสียใจมากแต่มันมีมากกว่านั้นพ่อแม่พี่เนสเขาจับได้เพราะว่าพี่เนสไม่เคยแสดงให้ทางครอบครัวรู้มาก่อนว่าพี่เขาเป็นเกย์” วรินทร์เล่าต่อ

“จนพ่อแม่เขาขอร้องให้อาร์มเลิกยุ่งกับพี่เนสและส่งพี่เนสเรียนต่อเมืองนอกกับลูกสาวเพื่อน แต่อาร์มก็ยังแอบนัดรุ่นเวลาที่ได้พักจากการฝึก อาร์มเข้าไม่ได้กลับบ้านใช่ไหมละครับ” วรินทร์พูดผมก็เลยเริ่มลังเล

“พ่อแม่เข้าจับได้อีกครั้ง อาร์มก็มาต่อว่าว่ารินทร์อิจฉาเขารินทร์ไม่ได้ทำแบบนั้นเลยนะ รินทร์แค่เตือนเขาและพี่เนสเขาก็กลับไปแต่งงานกับคู่หมั้นเขา..รินทร์นะไม่เสียใจเรื่องพี่เนสเท่ากับเพื่อนรักหักหลังหรอกนะครับพี่ดรีม...ฮือๆ”วรินทร์พูดไปร้องไห้ไปด้วย

“รินทร์เลยทำท่าทีจีบพี่อย่างนั้นเหรอครับ” ผมเอียงคอถามวรินทร์

“ก็ไม่เชิงอย่างนั้นหรอกครับ..ผมยอมรับว่าเห็นพี่คุยกับอาร์มผมนึกแค้นอาร์มตอนที่อาร์มทำกับผมแต่พอผมเห็นพี่รักอาร์มขนาดนี้แต่อาร์มเขาไม่เคยเห็นคุณค่าความรักของใครหรอกครับผมเสียดายความรักที่มีค่าของพี่ดรีม”น้องวรินทร์พูดผมก็พยักหน้า ผมหวังว่าคงจะเป็นความจริงนะ

“รินทร์เท่านั้นที่เห็นความรักของพี่ดรีม” รินทร์พูด ผมก็นิ่งเงียบผมไม่ได้พูดอะไร

“รินทร์ไม่มีส่วนไหนทีจะทำให้พี่รักรินทร์ได้บ้างเลยเหรอครับ” วรินทร์ถามผม

“ทุกคนต้องมีสวนที่ดีและไม่ดีกันทั้งนั้นพี่ก็เหมือนกันพี่มีส่วนที่ดีและไม่ดีปนอยู่เหมือนกัน..พี่อยากให้รินทร์เลิกทำให้คนอื่นมองอาร์มไม่ดี แค่นี้น้องรินทร์ก็จะดูดีขึ้นเยอะอย่าเอาควาโกรธแค้นมาทำให้ร้ายกันเลยนะครับบางที่ตอนนั้นอาร์มอาจจะไม่ตั้งใจก็ได้นะ” ผมพูดกับวรินทร์ ผมสังเกตุว่ามือวรินทร์เขาจับมือตัวเองมีอาการสั่นเล็กน้อยแสดงว่าเขากำลังกุเรื่องให้ผมอยู่นะ

“เรื่องอาร์มพี่จะคุยกับอาร์มเองนะ...ยังไงพี่กับอาร์มก็เป็นพี่เป็นน้องกันมาพี่รู้จักอาร์มตั้งแต่เกิดก็ว่าได้นะ”ผมพูด วรินทร์มองหน้าผมคงผิดหวังมากที่การใส่ไฟของเขามันไม่เป็นผลอะไรกับผมเลย

“น้องรินทร์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปทำหน้าที่แพทย์ต่อนะครับ...พี่จะไปดูหลานๆพี่ก่อน” ผมพูดและเดินออกจากห้องที่ผมเอาวรินทร์มาส่งผมรีบเดินไปขึ้นลิฟท์ทันทีเพื่อตรงไปที่ห้องพักที่ด้าและอาร์มพาหลานๆผมขึ้นไป

“อื้ย!..อุตสาห์อ่อยให้ได้ขนาดนี้แล้วนะ...มีเพชรอยู่ในมือแต่ดันจะไปคว้ากอดกวดที่ไหน..สงสัยต้องทำให้รู้ความจริงซะแล้ว” ก่อนผมจะปิดประตูผมได้ยินวรินทร์สะบดออกมาผมนะแยกแยะออกมาว่าอันไหนเพชรจริงอันไหงเพชรเก๊ ..ไม่รู้จักหมอดรีมจริงๆซะแล้ว

*********************************************************************************************************************************อาร์ม ผมขึ้นมาบนห้องกับหมอด้าและเด็กๆ น้องไอซ์กอดผมตลอดเลยไม่ยอมปล่อย ผมนั่งลงนิ่งๆโดนยังไม่ได้ปริปากพูดอะไรเลยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พี่ดรีมก็พาวรินทร์ขึ้นไปห้องพักแพทย์ที่ลงไปสองชั้นได้

“อาร์ม...มีอะไรให้ด้าช่วยอาร์มบอกด้าได้นะ” หมอด้านั้งลงข้างๆผมพร้อมกุมมือผมไว้ ผมเงยหน้ามองมองหมอด้า ผมส่ายหัวว่าไม่มีอะไรแต่จริงๆมันคือแปลว่าไม่มีใครช่วยผมได้หรอก หมอด้ากุมมือผมไว้

“รู้ไหมว่าพี่ดรีมนะเครียดเรื่องอาร์มมากนะถึงพี่ดรีมจะไม่แสดงออกมาชัดเจนแต่ด้านะรู้...อาร์ม...พี่ดรีมของด้าเขาดีไม่พอเหรอที่อาร์มจะไว้ใจให้เขาดูแลอาร์ม” หมอด้าพูด ผมอยากจะพูดว่าดีที่สุดแต่ผมคนนี้จะทำให้พี่ดรีมต้องมาเป็นขี้ปากคนอื่นไม่ได้หรอกว่ามีแฟนที่เคยถูกโดนขมขืนมาก่อน

“น้องไอซ์ไม่ชอบเขาเลยเขาชอบว่าป้าอาร์ม”น้องไอซ์พูด ผมเอามือลูบหัวน้องไอซ์ เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยพี่ดรีม

“ถ้าอย่างนั้นอาร์มกลับก่อนแล้วกันนะหมอด้า..หลานๆครับลุงอาร์มกลับก่อนนะครับ” ผมหันไปบอกหมอด้าและหลานๆผมแต่ละคนทำหน้าเศร้ารวมทั้งไอซ์ที่กอดผมไม่อยากจะปล่อยผมเลย ผมค่อยๆแกะมือน้องไอซ์ออกและก้มลงจับแก้มน้องไอซ์

“วันหยุดป้าจะไปทำเค้กกับน้องไอซ์นะครับ...ฟ๊อด” ผมบอกน้องไอซ์ น้องไอซ์พยักหน้าเบาๆ ผมลุกขึ้นหยิบมือถือและกุลแจรถผมเดินสวนพี่ดรีมออกไป หลังจากที่ผมเดินผ่านประตูไปได้ไม่กี่ก้าว

“อาร์ม” พี่ดรีมเรียกผม  ผมหันมามองพี่ดรีม

“พี่ขอคุยด้วยหน่อยซิอาร์ม “ พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้าพี่ดรีมเดินออกมาตามผมออกมาคงไปคุยที่ห้องทำงานแน่ๆ

“ไปคุยห้องทำงานพ่อพี่นะ” พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้า

“เมียไอ้บู้มันยังตามมาระรานอาร์มอยู่ไหม” พี่ดรีมถามผม ผมหันไปมองพี่ดรีม

“ไม่แล้วครับ เพราะว่าพี่บู้ขู่ว่าจะส่งปิ่นกลับไปคลอดที่บ้านและจะไม่ให้มาอยู่ที่นี้อีก ปิ่นเขาเลยต้องยอมและพี่บู้บอกหากปิ่นทำเรื่องอีกพี่บู้เขาเอาเรื่องที่ปิ่นไปมีอะไรกับพี่ณรงค์จนตั้งครรภ์และมาพูดว่าเด็กนี้เป็นลูกของพี่บู้ พี่บู้จะไปคุยกับพ่อแม่ปิ่นและจะฟ้องหย่าทันทีด้วย” ผมพูด พี่ดรีมมองผมสายตาเขาผมรู้ว่าเขาเสียใจแต่ผมจำเป็นพี่ดรีม พี่ดรีมเป็นหมอที่มีอนาคตไม่เหมาะที่จะอยู่กับผม ผมยังไม่รู้เลยว่าจะต้านวรินทร์ได้แค่ไหน

“อืมม...พี่ขอให้...รักกัน..นานๆ..นะ” พี่ดรีมพูด ผมเดินมาถึงห้องทำงานลุงภาณุเดชแต่ลุงภาไม่อยู่ทีห้อง

“พ่อพี่คงมีเครสพิเศษนะครับ...วรินทร์เขาบอกพี่ว่าแล้วว่าเหตุผลที่เขาทำลงไปเพราะ..” พี่ดรีมพูดผมสะบัดหน้าไปมองด้วยอาการตกใจวรินทร์บอกพี่ดรีมแล้วใช่ไหม พี่ดรีมมองผมรู้ได้ทันทีว่าผมตกใจมากแค่ไหน

“อาร์ม...”น้ำเสียงของผมฟังรู้ได้เลยว่ามันสั่น

“รินทร...เขาบอกว่าอาร์มไปแย้งคนรักเขามา..รุ่นพี่ที่ชื่อเนสนะพี่เองก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน” ผมสะบัดหน้าไปมองพี่ดรีม ผมไม่เคยแย้งพีเนสมาจากเขาพี่เนสมาตามจีบผมเองต่างหากตอนแรกผมก็เกือบคล้อยตามแต่ทางบ้านพี่เขาไม่สามารถรับตรงนี้และผมก็ตัดสินใจไปเรียนเมืองนอกในตอนนั้น

“เนสนี้คงมีความสำคัญกับอาร์มซินะตอนนั้น” พี่ดรีมพูด ผมหันไปมองทางอื่น

“กริ้งๆ “เสียงมือถือผมดังขึ้นพี่บู้นั้นเอง พี่บู้เขาบอกว่าจะขับรถมารับผมเอง

“สวัสดีครับพี่บู้” ผมกดรับสายพี่บู้ พี่ดรีมมองผมและหันไปมองทางอื่นพี่ดรีมออกไปรอด้านนอนห้องแทน

“พี่ขับรถมารอรับอาร์มแล้วนะจะเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยังครับ” พี่บู้ถามผม

“ครับผมจะลงไปเดี๋ยวนี้พี่บู้ เจอกันนะครับ”ผมรีบตัดบทและวางสายไปพร้อมกับเดินออกมาพี่ดรีมยืนอยู่หน้าห้อง

“พี่บู้มารับผมแล้วผมต้องกลับแล้วนะครับ..เรื่องพี่เนสผมไม่จะไม่พูดถึงอีกมันจบไปแล้วและพี่เขาก็มีครอบครัวไปแล้วนะครับพี่ดรีม” ผมพูดก่อนนจะเดินแทรกตัวออกไป พี่ดรีมหันมามองผมและพี่ดรีมก็เดินไปห้องที่หลานๆอยู่ ผมกับพี่ดรีมคงจบกันแค่นี้ ทุกเรื่องผมจะไม่มีคำแก้ตัวใดๆให้พี่ดรีมเพราะว่ามันมีความจำเป็นอีกต่อไปรวมทั้งวันที่พี่ดรีมไปหาผมอีกครั้งและพี่ดรีมเห็นพี่บู้เขานุ่งผ้าขนหนูก็เพราะว่ามีใครก็ไม่รู้เอาอุจจาระมาราดที่หน้าบ้านผมพี่บู้เลยช่วยผมล้างทำความสะอาดแน่นอนพี่บู้ก็ต้องเลอะเทอะไปด้วยผมเลยให้พี่บู้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่เสื้อผ้าผมไปก่อนและพี่บู้ก็ขับรถกลับบ้านไปแต่พี่ดรีมคงคิดไปไกลกว่านั้นแล้วแหละ ถามว่าพี่ดรีมดีไหม ดีมากที่สุดผมรู้สึกมีความสุขมากตอนที่พี่ดรีมดูแลผม เอาใจใส่ผม มันเป็นความรู้สึกที่พิเศษมากที่ผมไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน แต่มันช่างสั้นเหลือเกิน

“อาร์ม...กลับไปนอนบ้านนะพวกพี่จะไปปาร์ตี้กันที่กรุงเทพและพรุ่งนี้ห้ามไปไหนนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับมรึง” พี่อ้นส่งข้อความหาผมเรื่องอะไรละแต่ผมคงต้องไปนอนที่บ้านเป็นเพื่อนเซนและแซนหลังจากที่ผมเลิกงานแล้ว ผมลงมาก็เจอพี่บู้ ยืนกดมือถือเล่นรอผมอยู่ พี่บู้เดินมาหาผมพร้อมกับรอยยิ้มแขนพี่บู้หายแล้ว

“แขนพี่หายดีแล้ว..ขอบคุณนะครับที่พาพี่มาทำแผลทุกวันเลย” พี่บู้บอกผมพร้อมรอยยิ้ม พี่บู้เป็นคนที่ยิ้มได้เท่มากจริงๆแต่มันไม่เคยเกิดความรู้สึกพิเศษขึ้นในใจผมเลยจริงๆ

“พรุ่งนี้พี่ว่าต้องเข้าไปในฐานนะเพราะว่าพวกพี่ต้องเข้าไปซ้อมโรงเรียนให้เด็กๆก่อนนะจะมีครูอาสาเข้าไปช่วยสอนเด็กๆที่หมู่บ้านนั้น..อั้มคงตามเข้าไปที่หลัง..พวกพี่เพิ่งได้รับเอกสารกันวันนี้เอง” พี่บู้พูดผมก็เงยหน้ามอง

“ผมเข้าไปด้วยนะพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้เหล่มองผม

“นะพี่บู้..อาร์มอยากหนีความวุ่นวายนี้ ..อาร์มไม่อยากอยู่ตรงนี้เลยจริงๆ ..” ผมพูดพี่บู้มองผม

“อาร์มมีเรื่องอะไรบอกพี่ได้ไหม” พี่บู้ถามอีกครั้ง น้ำตาผมออกมาปริ่มๆ

“ผมถูกขมขืน” ผมพูดน้ำตาผมไหลทะลักออกมาทันเหมือนเขือนแตกสีหน้าพี่บู้ตกใจมากแต่พี่บู้เขาก็ดึงผมเข้าไปกอดเอามือลูบหัวผม ผมกอดเขาตอบกลับพร้อมร่างกายที่สั่นไหวจากแรงสะอื้นของผู้ชายที่กำลังอ่อนแอ

“อั้มรู้เรื่องนี้ไหม” พี่บู้ถามผม

“ไม่..ไม่มีใครรู้..และนี้คือเหตุผลที่ผมต้องหนี...ผมโดนเพื่อนทีผมไม่ควรไว้ใจหักหลัง..พี่บู้” ผมพูดกับพี่บู้

“ผมไม่กล้าบอกพี่อ้น พี่อั้ม แม้กระทั้งพ่อ ผมกลัวว่าเขาจะมองผมยังไง” ผมพูดไปร้องไห้ไปด้วย

“ไม่มีใครมองคนในครอบครัวเป็นอย่างอื่นหรอกนะ...ยิ่งเวลาแบบนี้...อาร์มควรจะบอกอั้มนะ ..พี่เห็นอั้มมันกังวลเรื่องอาร์มมากเลยนะ “ พี่บู้บอกผมพี่บู้มองหน้าผมพร้อมกับมือมาประครองใบหน้าผมไว้

“รวมทั้งได้ดรีมด้วยนะพี่ดูแล้วมันก็รักและเป็นหวงเรามากนะอาร์ม” พี่บู้พูดผมปาดน้ำตาที่ไหลริน

“แต่ผมไม่คู่ควรกับพี่ดรีม” ผมพูดสวนทันที

“ไม่จริงหรอกพี่เชื่อว่าไอ้ดรีมมันรักอาร์มมากกว่าที่จะมาสนใจเรื่องพวกนี้” พี่บู้พูด

“พี่เชื่ออย่างนั้น..และพี่ดูเราออกว่าเรานะรักไอ้ดรีม...ถามว่าพี่ดีใจไหมที่อาร์มอยากให้พี่เป็นแฟน..พี่ดีใจมากแต่พี่รู้ว่าเราไม่ได้รักพี่มันอาจจะมีอะไรบางสิ่งบางอย่างมากั้นไว้พี่เองก็ไม่เข้าใจ..พอออกมาจากฐานแล้วไปคุยกับดรีมเขาบอกเขาถ้ามันรับอาร์มตรงนี้ไม่ได้จริงๆ..พี่ยินดีจะดูแลอาร์มต่อจากนั้น” พี่บู้พูดผมพยักหน้าผมเดินไปขึ้นรถผมจะหลบนี้ความวุ่นวายนี้ไปสักพัก

“พี่บู้...คบกับผมไหม”ผมหันไปถามพี่บู้  พี่บู้หันมามองหน้าผมด้วยความตกใจ

“ถ้าพี่ไม่รังเกียจผม” ผมถามพี่บู้

“พี่ไม่เคยรังเกียจอาร์มเลยแต่อาร์มแน่ใจแล้วเหรอ..แล้วดรีมละ” พี่บู้ถามผม

“พี่ดรีมเขาควรได้เจอคนที่ดีกว่าผม” ผมพูด  “หมับ”พี่บู้กุมมือผม พี่บู้พยักหน้า

“ตกลงให้พี่เป็นแฟนจริงๆนะไม่ใช่หรอกให้พี่ดีใจละ” พี่บู้พูด ผมยิ้มและส่ายหัวเล็กน้อย ผมเชื่อว่าพี่บู้คงจะทำให้ผมรักได้ไม่ยากแต่จะทำให้ผมลืมพี่ดรีมไม่รู้จะได้ไหม

“ถ้าอย่างนั้นพี่ทำหน้าที่คุณแฟนตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ” พี่บู้ผมสะบัดหน้าไปมองหน้าที่คุณแฟน..อย่าบอกนะว่าจะ..ทำอย่างนั้นกับผมนะ

“พี่บู้เร็วไปไหม..ที่เราจะ..เออ...อย่างนั้นกันนะ” ผมถามพี่บู้

“พี่หมายถึงพี่จะดูแลแบบว่าวันนี้จะทำอาหารเย็นให้แฟนทานพี่ยังไม่รีบขนาดนั้นหรอกครับเจอกันปุ๊บ...f**king...ปั๊ป เร็วไปครับ” พี่บู้พูดผมก็หัวเราะร่วนออกมาทันที พี่บู้กุมมือไว้

“มือนิ่มเนอะ...บ้านนี้มือนิ่มกันทุกคนเลยหรือเปล่า..เพราะว่าอั้มก็มือนิ่มเหมือนกัน” พี่บู้พูดแต่ชมว่าพี่อั้มมือนิ่ม ผมเลิกคิ้วมอง

“ก็เพื่อนกันมีสัมผัสกันบ้างอะไรบ้างแบบ...เพื่อน” พี่บู้พูดผมพยักหน้า เพราะว่าถ้าเป็นมากกว่านั้นผมจะรู้สึกผิดอย่างมากเลยทีเดียวพี่บู้พาผมมาถึงบ้านก็ขึ้นไปบนบ้านกับผมด้วย

“งั้นผมอาบน้ำก่อนนะครับพี่บู้” ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักเพยอเป็นคำตอบพร้อมกับรื้อหาของในตู้เย็นเพื่อที่จะทำอาหารเย็นให้ผมจะว่าไปพี่บู้นี้ก็น่ารักอยู่เหมือนกันแต่ที่สะดุดตาสาวๆใครก็อยากได้ โดยเฉพาะสาวๆธุรการและแผนกอื่น ผมต้องติดต่อประสานงานผมจึงได้ยินมาเยอะแยะแต่ละคนล้วนแต่อยากจะให้เลิกกับปิ่น มีบางคนก็พยายามจะเข้าหาพี่บู้ตี่พี่บู้ซิไม่เล่นด้วยเลยและที่ผมได้ยินมาอีกคือเขาคิดว่าพี่บู้กับพี่อั้มนะกิ๊กกันในค่ายฯที่เขาคิดกันอย่างนั้นแต่ด้านนอกนะพี่ปิ่นไปพูดให้ทั่วว่าผมนี้แหละเป็นมือที่สาม สรุปว่าบ้านผมโดนถูกมองว่าเป็นแบบนั้นไปซะแล้วแต่พี่อั้มเขาไม่แคร์อยู่แล้วผมรู้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-11-2015 07:24:03
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: Sakurai ที่ 25-11-2015 08:59:58
 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์มการตัดสินใจของอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 25-11-2015 18:11:42
 :z3: :ling2: ไม่นะอาร์มทำไมตัดสินใจแบบนั้นละ ทำไมไม่คุยกับพี่ดรีมก่อน  :mew6: :mew6:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-11-2015 16:36:19
พี่ดรีม VS อาร์ม ผมต้องไปเอาความลับของอาร์มกลับคืนแม้ว่ามันจะสายไปแล้วก็ตาม
     อาร์ม ผมมาถึงที่ค่ายฯแต่เช้ามืดโดยพี่บู้เป็นคนไปรับผมเองเมื่อวานพี่บู้ทำหน้าที่คุณแฟนให้ผมโดยการทำอาหารเย็นแถมยังเก็บล้างทำความสะอาดให้ผมอีกนะ ผมแทบจะนั่งนิ่งๆเฉยๆไม่ต้องทำอะไร แต่ผมขอเรื่องบนเตียงผมยังไม่พร้อม พี่บู้ก็บอกรอได้ก็ยังดีที่เขาเข้าใจผมเรื่องแบบนี้ ที่ผมยังไม่พร้อมเพราะว่ารอยจูบที่พี่ดรีมพรมให้ผมมันยังไม่จางไปจากใจผมเลย

“อาร์ม...อั้มโทรมาหาอาร์มหรือเปล่า”พี่บู้ถามผมผมส่ายหัวเพราะว่าผมปิดมือถือผมคิดว่าพี่อั้มคงรู้เรื่องผมแล้วแหละและผมเองก็ยังไม่พร้อมจะคุยเรื่องนี้จริงๆ

“ไปไหนของมันวะ...พี่ว่าจะถามอั้มหน่อยว่าจะเข้ามาไหม...เพราะบ้างอย่างพี่เองก็ตัดสินใจเองไม่ได้มีไม่มีอำนาจพอ” พี่บู้พูดกับผม

“พี่บู้ลองโทรหาพี่อั้มแต่อย่าบอกนะว่าผมมากับพี่นะ”ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้า พี่บู้เดินหลบไปโทรหาพี่อั้ม ผมยืนรออยู่จะได้เข้าไปอยู่ในที่สงบ เมื่อวานวรินทร์พยายามโทรหาผมแต่ผมตั้งไม่รับสายเบอร์นี้มันจึงมีข้อความส่งกลับมาหาผมว่าเขาพยายามติดต่อผมและเขาก็ส่งข้อความหาผมว่าเขาจะโพสคลิปผมแล้ว ผมแค่อ่านแต่ไม่ได้โต้ตอบอะไรทั้งนั้น ผมยิ่งโต้ตอบเขาก็ยิ่งได้ใจผมปล่อยแล้วเขาอยากทำอะไรก็ให้เขาทำไป

“ไปครับอาร์มเราเข้าไปก่อนไอ้อั้มบอกว่าจะกลับเย็นนี้นะ “ พี่บู้บอกผม ผมหันไปมองพี่บู้

“พีไม่ได้บอกนะว่าเรามานะแต่ถ้าอั้มมาถึงรู้เข้าคงโกรธพี่น่าดูเลย” พี่บู้พูด ผมก็ทำหน้าผมทำให้พี่บู้ลำบากใจอีกแล้ว

“แต่พี่ง้อได้..เป็นเพื่อนกันมาตั้งสิบปีรู้ว่าต้องงอยังไง” พี่บู้พูดผมพยักหน้าเบาๆ

“อาร์มพี่คิดว่าอั้มรู้เรื่องอาร์มแล้วแน่ๆ” พี่บู้พูดผมก็รู้สึกอย่างนั้นนะ

“อาร์ม..พี่คิดว่าอาร์มรีบบอกก่อนจะดีกว่าไหม” พี่บู้ถามผม

“รอให้พี่อั้มมาถึงก่อนแล้วกันผมค่อยบอกนะพี่บู้...ผมยังไม่พร้อมตอนนี้ ขอเวลาผมสักไม่กี่ชั่วโมงก็ยังดี” ผมพูด ตอนนี้เหมือนมีอะไรมาคอยบีบหัวใจผมตลอดเวลา พี่บู้พยักหน้าว่าตามใจผมพี่บู้จับมือผม

“ไปครับทุกคนรอแล้ว” พี่บู้พูดผมเดินไปขึ้นรถฮัมรีของทางทหารเราเข้าไปทางช่องทางเขาคู่เพื่อตรงเข้าไปในหมู่บ้าน ชาวบ้านที่นี้ก็ดีนะเขาไม่ยอมทิ้งพื้นที่แผนดินของเราเพื่อไปหางานอื่นทำถึงแม้จะยากลำบากมีบางคนที่ออกไปเรียนไปหาความรู้และก็กลับมาพัฒนาหมู่บ้านแต่ก็ไม่มากหนักหากไม่ได้รับการช่วยเหลือ ซึ้งลุงภาณุเดชเข้าได้เข้ามาให้ความช่วยเหลือตรงนี้และพ่อผมก็เข้ามาทำหน้าที่ดูแลค่ายนี้อย่างเต็มตัวส่วนลุงภาก็ดูแลส่วนของโรงพยาบาลไป
*************************************************************************************
   พี่ดรีม
     หลังจากที่ผมส่งหลานๆไปโรงเรียนผมก็กลับเข้ามาทำงานเหมือนปกติ ต่อไปนี้ชีวิตคงมีแต่งานแล้วซิหมอดรีมแต่ก่อนผมยังทำงานและมีความฝันแต่ตอนนี้ฝันไม่มีแล้วแต่ผมก็ดีใจนะที่ผมช่วยทำให้พี่อ้นไอ้อั้มมันเข้ามาแก้ปัญหาของอาร์มได้ถูกจุดผมยังไม่รู้เลยว่าผลเป็นยังไง ผมรู้แต่ว่าพี่อ้นเจอไอ้เคอะไรนั้นแล้วถ้าผมไปเองผมคงตะบันหน้ามันแน่ๆ แถมพรุ่งนี้ผมจะต้องเดินทางไปคนเดียวอีกด้วยอาร์มคงไม่ไปกับผมหรอกเพราะเขาก็คงไม่อยากไปอยู่แล้ว จะคิดทำไมวะดรีม

“พี่ดรีมครับ” น้องวรินทร์ คนนี้อีกคนผมก็พูดอยู่แล้วว่าอย่าเยอะกับผม ผมหันไปมอง

“ผมจะมาบอกว่าผมจะทำเรื่องกลับไปประจำที่กรุงเทพครับ พี่ดรีมเลิกทำหน้าเบื่อโลกใส่ผมซะทีได้ไหมครับ “ น้องวรินทร์พูดผมก็ทำหน้าให้ปกติมากขึ้นหน่อย

“น้องวรินทร์ว่ายังไงนะครับ” ผมถามเพราะว่าผมอาจจะฟังไม่ถนัด

“ผมบอกว่าผมจะย้ายกลับไปเป็นแพทย์โรงพยาบาลของพ่อพี่ที่กรุงเทพครับ ผมคงจะเดินทางกลับวันเสาร์นี้” วรินทร์พูดย้ำชัด ผมก็พยักหน้า

“ครับ..พี่ขอให้น้องโชคดีนะครับ” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินหันหลังออก

“พี่รักอาร์มมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ...อาร์มเขามีอะไรดีอะครับ..พี่บอกผมได้ไหมครับ..เขามีอะไรที่..ทุกคนพากันรัก” วรินทร์พูด ผมก็ต้องหันกลับไปไหม

“มีหลายอย่างเลยที่น้องไม่มี..น้องไม่มีอะไรสักอย่าง..ไม่ว่าจะจิตใจ..น้องเป็นคนที่หน้าตาดีแต่จิตใจนี้บอกได้ว่านางร้ายทุกช่องต้องชิดซ้าย”ผมพูดวรินทร์อ้าปากค้าง

“แถมน้องยังตีสองหน้าได้เก่งมากไม่มีใครเก่งได้เท่าน้องแล้ว..พี่คอนเฟิร์มและฟันธง”ผมพูด ไม่ต้องรอหมอลักษณ์หมอดรีมนี้แหละครับ

“น้องนะไม่รู้จักความรักดีหรอกครับรู้แต่แค่ว่าอยากได้อยากครอบครอง..ความรักคือการให้ไป..ไปเรียนรู้ซะใหม่แล้วกันนะครับถึงตอนนั้นน้องจะมีคนรักจริงๆเหลืออยู่บ้าง” ผมพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะรีบเดินกลับไปห้องตรวจคนไข้เด็กๆ กลับมาหาเด็กๆที่ร้องไห้งอแงกันน่าดู เสียงนี้คุ้นหูหมอเด็กอย่างผมมานานแล้ว

“สวัสดีค่ะหมอดรีมของพี่ณี ..ทำไมวันนี้หน้าคุณหมอของพี่เป็นแบบนี้ละค่ะ” พี่ณีทักผม

“ผมอกหักรักผมคุด..ไม่มีแม้แต่หมามองพี่...ผมคงยิ้มไม่ออกอะพี่...วันนี้พี่ณีสั่งน้ำใบบัวบกห้องอาหารให้ผมหน่อยนะครับ ผมช้ำใน..กาสิก กาสิก “ พูดก่อนจะเดินเข้าห้องเพื่อรอทำหน้าที่ตรวจคนไข้ต่อไป พี่ณียืนงงอยู่หน้าประตู ผมเข้าไปล้างมือให้เรียบร้อยและเตรียมที่ฟังปอด อุปกรณ์ช่วยกดลิ้นและอื่นที่ผมต้องใช้ ไม่รู้ว่าป่านนี้อาร์มอยู่ไหน กินข้าวหรือยังนะผมหยิบมือถือขึ้นมาแต่จะส่งข้อความหาในฐานะอะไรละ เขามีแฟนแล้วและคนไข้ของผมก็เข้ามา ผมทำหน้าที่ตรวจคนไข้ตลอดช่วงเช้ายุ่งมาก

“กริ้งๆ”

“คุณหมอค่ะมีคนไข้เด็กไข้สูงมากที่ห้องฉุกเฉินค่ะรบกวนคุณหมอที่ห้องERตอนนี้เลยค่ะ” ผมรับสายพอได้ยินแบบนั้นผมก็รีบออกจากห้องตรงไปห้องฉุกเฉินทันทีอย่างเร่งด่วน ระหว่างที่ผมเดินผมกำลังจะผ่านปิ่น ปิ่นเธอมาโรงพยาบาลบ่อยมากขึ้นเพราะว่าเธอกำลังจะมีความเสี่ยงคลอดก่อนกำหนดตอนนี้เพิ่งจะหกเดือนกว่าๆถ้าเจ็ดเดือนไปแล้วก็ถึงจะถือว่าคลอดมาแล้วปลอดภัย นี้แหละนะมัวแต่เดินไปราวีอาร์มไง

“แกจะปล่อยให้เป็นแบบนี้เหรอปิ่น” เพื่อนของปิ่น

“ฉันจะทำอะไรได้ละ..ตอนนี้พี่บู้เขาบอกว่าอีอาร์มมันตกลงเป็นแฟนเขาแล้ว..และนี้ก็เข้าไปกับพี่บู้ในหมู่บ้าน...ป่านนี้คงมีความสุขกันเต็มที่แล้ว..ทำไมฉันมีอะไรที่สู่อีกตุ๊ดนั้นไม่ได้” ปิ่นพูดผมชะงักเท้าและรีบเดินต่อเพื่อไปทำหน้าที่แพทย์ก่อนตอนนี้ผมต้องไม่คิดถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น ผมเข้าไปก็เจอเด็กน้อยอายุประมาณสองขวบ ตัวร้อนมากแต่เจ้าหน้าที่กำลังรุมเช็ดตัวให้อยู่

“น้องทานยาลดไข้มาบ้างหรือเปล่าครับ” ผมถามผู้ปกครอง

“ทานมาค่ะแต่น้องอาเจียนออกหมดเลยค่ะคุณหมอ” น่าจะคุณแม่เด็ก

“ครับ” ผมพยักหน้าและเข้าไปดูอาการ

“เช็ดตัวและให้ยาลดไข้เพิ่ม เจาะเลือดตรวจหาไข้เลือดออกด้วยนะครับ”ผมสั่งเจ้าหน้าที่ในห้องฉุกเฉิน ผมใช้เวลาสักพักตรวจอาการคนไข้และคงต้องรอดูอาการเบื้อต้นก่อนจะสั่งให้นอนโรงพยาบาล

“ผมจะให้นอนรอดูอาการก่อนแล้วกันนะครับและรอผลการตรวตเลือดด้วย ถ้าหากพบว่าเม็ดเลือดข้าวมากกว่าเม็ดเลือดแดงผมจะสั่งแอดมิทให้เพื่อให้น้ำเกลือและคอยตรวจเลือดหาไข้เลือดออกทุกวัน..ตอนนี้ไข้ลดลงแล้งแต่อาจจะกลับมาอีก“ ผมแจ้งกับพ่อแม่เด็กเขาก็พยักหน้า

“ผมขอตัวกลับไปตรวจคนไข้ที่แผนกเด็กต่อนะครับ...ชีวิตมีแต่เด็ก” ผมพูดก่อนจะเดินออกทันที ผมสวนกับน้องวรินทร์ น้องเขาวันนี้ลงตรวจคนไข้ทั่วไปคงมีคนไข้มาห้องฉุกเฉินเลยเดินมาดูอาการคนไข้ น้องเขามองผมและสะบัดบ๊อบใส่ผมอย่างเห็นได้ชัด ผมก็สะบัดบ้างไม่ใช่ว่าทำได้คนเดียวซะเมื่อไหร่

“อู้ยย” เจ้าหน้าที่พยาบาลร้องออกมา  ผมกลับมาที่ห้องตรวจคนไข้ผมไม่ได้เอามือถือไป มีเบอร์ที่ไม่ได้รับสายจากไอ้อั้ม

“พี่ดรีม” น้องหมอด้าของผมเดินมาเรียกซะผมตกใจมือถือแถบหลุดจากมือถือ โธ่ไอโฟนรุ่นล่าสุดเกือบได้เปลี่ยนใหม่แล้วไหมละ

“ว่าไงหมอด้าเรียกซะพี่ตกใจหมอ” ผมเงยหน้าขึ้นถามหมอด้า

“แม้แค่นี้ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้..พี่อั้มเขาโทรหาพี่แต่พี่ไม่ได้รับสาย พี่โอมเลยโทรหาผมแทนพี่โอมเลยโทรหาผมแทนพี่ออกมาเดินทางมาได้ครึ้งทางแล้ว “ หมอด้าพูดผมก็มองแล้วยังไงต่อ

“พี่ดรีมทำหน้าให้เหมือนอยากรู้หน่อยซิจะได้อยากเล่า” หมอด้าเข้ามานั่งพร้อมกับล๊อกประตู จะล๊อกทำไมเดี๋ยวคนไข้ก็เข้าไม่ได้

“ผมบอกพี่ณีขอเวลาปรึกษาปัญหาครอบครัว” หมอด้าพูดผมพยักหน้าว่าให้พูดต่อเถอะตอนนี้ในหัวผมไม่มีอีโมชั่นที่จะมาแสดงอาร์มอะไรทั้งนั้น ตอนนี้แอพพริเคชั่นไม่ทำงานไปชั่วขณะ

“พี่รู้ไหมว่าอาร์มโดนอะไร..ถ้าพี่ดรีมรู้พี่ดรีมจะยังรักอาร์มอยู่ไหมผมไม่รู้นะ พี่โอมบอกว่า อาร์มถูกขมขืน” ผมก็พยักหน้าแต่ก็ตาโตเท่าไข่ห่าน ตอนนี้แอพพริเคชั่นผมกลับมาทำงานอีกแล้ว มันอยู่ในอาการช๊อก

“อะไรนะหมอด้า” ผมถามหมอด้าเสียงคงดังมากหมอด้าเอามือมาปิดปากผมทันที ผมรีบจับมือดันออกอย่าปิดนานเดี๋ยวได้เรียกหน่วยกู้ชีพมาCPR หมอ

“ด้าพูดเล่นหรือเปล่าเนี๊ยะ” ผมถามหมอด้า

“ไม่ได้พูดเล่น..พี่อ้น พี่ดิม พี่อั้มและพี่โอม และน้องๆที่อยู่กรุงเพทได้คาดคั้นเอากับไอ้เค เพื่นของวรินทร์ ..ไม่น่าเชื่อเลยนะเขาทำได้ยังไง วรินทร์จ้างพวกเพื่อนๆตอนที่วรินทร์มอมเหล้าอาร์มและขมขืนอาร์มพร้อมถังถ่ายคลิป” นี้วรินทร์ทำแบบนี้เลยเหรอ ผมอยากจะบีบคอให้ขาดอากาศหายใจคามือผมเลย

“คลื้ด” ผมลุกแต่หมอด้าดึงผมไว้

“จะไปไหนนะพี่ดรีม” หมอด้า

“พี่จะไปเล่นงานวรินทร์รู้ไหมว่าเขาใส่ไฟเรื่องอาร์มไว้มากมายบ้างเรื่องทำเอาพี่เกือบเชื่อแต่มันก็แค่ลมปากแต่เรื่องนี้พี่ยอมไม่ได้”ผมพูดกับหมอด้า

“แต่มันเป็นแค่คลิปที่วรินทร์เอามาต่อรอง วรินทร์ขู่ว่าจะเอาไปโพสลงยูทูป คลิปที่วรินทร์มีนะคือคลิปที่ตัดต่อที่จริงพวกนั้นไม่ได้ทำอะไรอาร์มเลย...เพราะเขาทำผู้ชายไม่ลง. แต่พวกนั้นนะทำคลิปหลอกวรินทร์ขึ้นมาเพื่อต้องการเงิน..และคลิปที่ถูกตัดต่อนะอยู่ที่วรินทร์พี่ดรีม” หมอด้าบอกผม

“เราต้องไปเอาคืนไม่งั้นวรินทร์ก็จะเอาตรงนี้มากลั่นแกล้งอาร์มด้ากลัวว่าจะเอาไปลงในเว็ปที่เกี่ยวข้องกับทางการทหาร” หมอด้าบอกผม หมอด้ามองหน้าผม ผมก็นั่งลงนิ่งเงียบเพราะกำลังใช้ความคิดถ้าอย่างนั้น

“ได้พี่จะไปเอาคลิปนั้นคืนมาเอง” ผมพูดและลุกจากอกกจากห้องตรวจผมรีบเดินตรงไปห้องตรวจคนไข้ทั่วไปทันที

“ขอผมคุยธุระกับหมอวรินทร์สักครู่นะครับ” ผมแจ้งผู้ช่วยพยาบาลหน้าห้องตรวจ ผมสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในห้องตรวจที่น้องวรินทร์นั่งอยู่ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนนี้จะร้ายได้ขนาดนี้ทำร้ายคนคนหนึ่งแค่เพื่อสนองความแค้นของตนเอง เลวจริงๆ

“พี่ดรีม..มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ “ น้องวรินทร์เอ่ยทักผมก่อนพร้อมกันมามองผมแบบไม่ค่อยใยดีเท่าไหร่หนัก

“น้องวรินทร์ พี่ดรีม..จะมาขอโทษเรื่องที่พี่พูดว่าน้องวรินทร์มันค้อนข้าง..แรง” ผมพูดและนั่งลง วรินทร์ หันมาองผมแบบว่าตามอารมณ์ผมไม่ทันอะไรประมาณนี้ 

“มากที่เดียว! ..แต่ช่างมันเถอะครับถึงยังไงผมก็จะไปอยู่แล้ว..พี่ดรีมมีอะไรจะสั่งเสียผมเหรอครับ” วรินทร์หันมาพูดกับผมน้ำเสียงห่างเหินมากที่สุด

“หมับ”ผมกุมมือวรินทร์เอาไว้ทำตาหวานซึ้ง

“ที่จริงวรินทร์ก็น่ารักมากนะ..อาจจะจริงหมอกับหมอคุยกันเข้าใจมากกว่า..สายอาชีพอื่นคุยกันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่” ผมพูดน้องวรินทร์ยิ่งเลิกคิ้วมองผมใหญ่เลยพร้อมกับเอาหลังมือมาอังหน้าผากผม

“พี่มีไข้หรือเปล่าครับ” วรินทร์ถามผม

“มีครับไข้ใจพี่เป็นไข้ใจน้องวรินทร์ก็รู้ดี..พี่อกหักรักคุดมาน้องวรินทร์..พอจะช่วยดามให้พี่ได้ไหมครับ.” ผมพูดวรินทร์ถึงกับอ้าปากค้างมองผมและเอียงหน้าเล็กน้อย

“ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ..แต่ไม่ต้องห่วงนะ..พี่ไปโรงพยาบาลที่กรุงเทพฯเราไปเจอกันที่นั้นก็ได้..เย็นนี้เราไปทานข้าวที่ห้องน้องวรินทร์ดีไหมครับ” ผมบอกน้องวรินทร์ผมกุมมือและยืนหน้าไปใกล้ๆ

“เราไปทานร้านอาหารกันดีกว่าไหมครับ” วรินทร์พูดแต่สายตายังมองจ้องผมอยู่

“ไม่ครับพี่อยากไปทานที่ห้องน้องวรินทร์..พี่อยากไปมากถึงมากที่สุด..ได้โปรดนะครับ...พลี้ส!!!” ผมพูดและกุมมือน้องเขาพร้อมส่งสายตาประสานเข้าไปแบบร่ายมนต์ไปด้วย

“นะครับพี่อยากไปจริงๆ ไปกินข้าวกันนั่งคุยกันในที่ที่เป็นส่วนตัวมากมาก” ผมพูดวรินทร์เริ่มขมวดคิ้วมองผม

“พี่มาแปลกนะเนี๊ยะ” น้องวรินทร์พูด

“เชื่อพี่เถอะนะ” ผมพูด

“เราจะได้..รู้ว่าเราเข้ากันได้หรือไม่ได้..พี่กลัวว่าคบไปแล้วเราจะเข้ากันไม่ได้” ผมพูดต่อ

“ก็ดีครับจะได้รู้ว่า...เข้าได้หรือไม่ได้.แต่ผมเชื่อว่าใหญ่แค่ไหนก็เข้าได้..เพราะว่าผมเอาอยู่” วรินทร์ยื่นหน้ามาใกล้ผมเช่นกันจนลมหายใจรดหน้าผมเต็มและเหมือนทำท่าจะจูบผม

“คุณหมอค่ะคนไข้ปวด..ปวด...” พยายาลเข้ามาพอดีเลยแน่นอนต้องตกใจผมรีบชักมือกลับขอบคุณที่มาช่วยไว้

“ปวดอะไรครับ” วรินทร์เอ่ยถามพยาบาลที่เปิดประตูเข้ามาขัดขวาง

“ปวดท้องมากค่ะรบกวนคุณหมอออกมาดูอาการให้ก่อนได้ไหมค่ะ” พยาบาลถามขึ้นพร้อมกับเหล่มองผม ผมก็ยิ้มแหยๆ

“พี่กลับห้องก่อนนะครับ..พี่ลงเวรและจะรีบไปอาบน้ำทาโลชั่น ใส่น้ำหอม แต่งตัวหล่อไปหาน้องวรินทร์นะครับทำอาหารไว้รอพี่เลยนะครับ..งับ” ผมพูดและอ้าปากงับด้วยเพิ่มความร้อนแรง

“อู้ยย” พยาบาลร้องทำไมครับ ผมหันไปยิ้มให้อีกที พยาบาลก็ยิ้มแหยๆให้ผมเหมือนกัน

“อิจฉาเหรอ” วรินทร์เอ่ยถามพยาบาลก่อนจะลุกจากโต๊ะออกไปดูคนไข้หน้าห้อง

“รีบมานะพี่ดรีม...เราจะได้มีเวลาเล่นกัน”วรินทร์พูดผมพยักหน้าทั้งพยาบาลและผู้ช่วมองผมกันหมดเลยแบบไม่อยากเชื่อเลยใช่ไหม

“เขาช่วนกันไปเล่นผีผ้าห่มนะแก..ฉันคงหมดแล้วแหละตอนนี้เกย์กระเทยกำลังครองโลก” ผมได้ยินเสียงแซวดังมาในกลุ่มเจ้าหน้าที่และพยาบาล 

  ครั้งแรกเลยนะที่ผมจะต้องเข้าไปแบบเชอร๊อคโฮม ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลยนะสาบานได้ แถมยังต้องเข้าไปเสี่ยงอันตรายอีกต่างหาก ผมเดินกลับห้องแต่ยังไงผมก็ต้องทำเพื่อาร์ม

“อาร์มทำไมไม่บอกพี่นะว่าอาร์มเป็นอะไรโดนอะไรมาต่อให้มันเป็นความจริงก็ตามพี่ก็รักอาร์ม แค่นี้มันไม่ทำให้พี่หมดรักอาร์มหรอก”ผมพูดกับตัวเองก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปทำหน้าที่คุณหมอตรวจคนไข้ต่อ

  ถามว่าผมกลัวไหมกลัวมากน้องวรินทร์นี้แต่ผมต้องไปทำหน้าที่ตรงนั้นผมต้องช่วยให้อาร์มกลับมามีรอยยิ้มที่สดใสให้ได้ ยิ่งกลัวจะเจอเวลาก็ยิ่งเดินเร็วเป็นสองเท่าเลยจนผมเลิกงานผมก็กลับไปบ้านเพื่อไปแพ๊คกกระเป๋าผมเข้าไปหากระเป๋าเดินทางในห้องที่เอาไว้เก็บของ

“ปึก” เท่าผมเตะอะไรบ้างอย่างกระเด็นออกมาจากกล่อง

“ว๊าก” ผมร้องออกมาอย่างกับแต๋วแตก มันคือตุ๊กแก ผมก็เอาเท้าแตะๆ ตุ๊กแกปลอม ใครวะใครมาแกล้งลุง ดูซิในกล่องมีอะไร จิ้งจก กบ เขียด ไส้เดือน ตะขาบ หนอน แม้ว่าจะของปลอมก็ตามแต่ว่ามันใช่ของเล่นไหม๊ หลานคนไหนวะ มันเล่นได้แปลกมากที่สุด   แต่พอผมมองตุ๊กแกมันทำให้ผมนึกถึงตอนที่น้องอาร์มยังไมได้ไปเรียน น้องอาร์มที่น่ารักของผม ตอนนั้นผมอยู่บ้านพี่ดิม พี่อ้นยังไม่กลับ วันนั้นอาร์มไม่ได้ไปโรงเรียนผมก็ไม่ได้ไปหยุดเหมือนกันเลย ผมได้ยินเสียง

“ช่วยด้วย” เสียงของอาร์ม ผมก็รีบวิ่งออกจากบ้านผมวิ่งขึ้นบันไดบ้านไปบนบ้านอาภีม

“อาร์ม..เป็อไรอาร์ม” ผมถามตะโกนถามอาร์ม

“พี่ดรีมมีตุ๊กแกในห้องอาร์ม” อาร์มร้องเพราะว่าตุ๊กแกอยู่ในห้องน้องอาร์ม ผมก็เปิดประตูเข้าไปตุ๊กแกตัวแดง ผมเลยหาไม้กวาดหยากใย้มาเขี่ยไล่ตุ๊กแกให้และอาร์มก็เข้ามากอดผม นั้นแหละมันฟินมากกลิ่นตัวหอมๆของอาร์มยังติดตรึงจมูกผมอยู่เลยและนั้นทำให้ผมรู้ว่าอาร์มกลังตุ๊กแก ปานนี้ยังกลัวอยู่ไหมนะ ผมหยิบกระเป๋าขึ้นไปแพ๊กเสื้อผ้าพรุ่งนี้จะได้เดินทางไปคนเดียว และผมก็อาบน้ำแต่งตัวทันที มันจวนได้เวลาแล้วด้วย ผมก็ลงมาจากบ้านหมอด้าอาสาดูแลหลานๆเองวันนี้

“พี่ดรีมพี่โอมใกล้จะถึงแล้วพอพี่โอมมาถึงด้าจะไปหาพี่นะพี่เขียนที่อยู่ยายวรินทร์ไว้เลยด้าจะได้ไปช่วยพี่ทัน” หมอด้าบอกผม ผมก็เขียนตำแหน่งที่อยู่ของวรินทร์ให้

“เดย์ก็มาด้วยเดย์มากับอั๋นนะตอนนี้แวะเอาอาหารที่ด้าสั่งมาให้นะ” หมอด้าบอกผม

“ลุงดรีมจะไปไหนอะ” มาริโอ้เดินมาถามผม

“นั้นซิลุงดรีมจะไปไหน..ไปหาป้าอาร์มหรือเปล่า..น้องไอซ์คิดถึงป้าอาร์ม” น้องไอซ์พูดทำหน้าตาเศร้าเพราะว่าอาร์มไม่ได้มาเลยตอนนี้

“ไปช่วยให้ป้าอาร์มที่น่ารักและสดใสของลุงกลับคืนมาลูก”ผมก้มลงบอกน้องไอซ์

“น้องไอซ์ไม่ค่อยเข้าใจแต่น้องไอซ์เชื่อว่าลุงทำได” น้องไอซ์พูด ผมหอมที่หน้าผากหนึ่งที่ถือว่าเป็นขวัญและกำลังใจ ผมเดินไปที่รถและขับรถออกใจผมเต้นไม่เป็นจัวหวะเลยตอนนี้เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้วซินะ ได้เวลาดรีมจะถูกเชือดหรือไม่ ผมขับรถมาถึงคอนโดที่น้องวรินทร์อยู่ ผมจอดรถด้านหน้า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 26-11-2015 19:21:23
พี่ดรีมทำได้อยูแล้ว สู้ๆ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 26-11-2015 20:14:39
ค้างอีกแล้ว...พี่ดรีมสู้ๆนะ ช่วยเอารอยยิ้มของอาร์มคืนมาที... :angry2:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: Sakurai ที่ 26-11-2015 22:28:30
ดรีมสู้ๆ ดรีมสู้ตาย ดรีมไว้ลายอย่าตายก่อนสู้  :katai5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 26-11-2015 23:26:52
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา (ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-11-2015 14:48:12
“น้องวรินทร์ครับลงมารับพี่หน่อยนะครับ” ผมโทรหาน้องวรินทร์ให้ลงมารับผมดีกว่าจะได้อยู่ในสายตาหลายๆคนเพื่อเขาใช่แผนว่าผมบุกมาขมขืนเขาไม่ใช่นะเขาสมยอมแถมยังเชิญชวนผมอีกต่างหากแต่ถึงอย่างไรต่อให้หน้ามืดก็คงไม่มีโมเม้นอยากอึบน้องเขาแน่ๆผมรู้ตัวเอง  ผมยืนรอสักพักน้องวรินทร์ก็ลงมาถึงชั้นล่างพอดีเลย ผมส่งยิ้มให้น้องเขาก็แต่งตัวใส่เสื้อพอดีตัวกวงเกงขาสั่นประมาณเข่า

“ไปครับที่รัก.....อาหารเย็นพร้อมแล้ว..วันนี้รินทร์เปิดแชมเปญเลยนะครับ พ่อของวรินทร์ซื้อให้แชมเปญอย่างดีด้วย” วรินทร์บอกผมพร้อมกับจูงมือผม

“เออ พี่ขอเข้าเซเว่นหน่อยได้ไหมครับ “ ผมถามวรินทร์ผมต้องเข้าไปให้เจ้าหน้าที่ในเซเว่นรู้เห็นผมบ้าง

“เข้าไปทำไมละครับ” วรินทร์ถามผม

“เออ..ถุงยาง” ผมพูดน้องวรินทร์ยิ้มอายๆ

“ที่จริงไม่ต้องก็ได้ผมไม่ท้องอยู่แล้ว” น้องวรินทร์พูด ผมคิดในใจเป็นหมอได้ไงถุงไมได้เอาไว้ป้องกันการตั้งครรภ์อย่างเดียวนะไว้ห้องกันโรคด้วย

“สวมเถอะครับด้วยความปราถนาดีจากหมอ” ผมพูดวรินทร์ก็หุบยิ้มนิดหนึ่ง

“ครับไปซื้อก็ได้” วรินทร์พูดและพาผมไปที่เซเว่นอีเลฟเว่น วรินทร์ควงแขนผมติดแน่นเลย คนในเซเว่นก็มองผมใหญ่เลยไม่พนักงานหรือว่าลูกค้าคนอื่นๆ

“อิจฉาอะดูซิ..ส่วนใหญ่เพศนี้มีแฟนหน้าตาดีกันทุกคนเลย..ดูของฉันซิหน้าเหมือนหมาแดกแฟ้บ” พนักงานเขากระซิบกันผมก็เลือกหยิบมากล่องหนึ่งและมาส่งให้เขาคิดเงิน

“ซื้อถุงขนาดนี้ไม่เหลือแล้วแหละแก” ผมได้ยินเขาชมผมด้วยขอบคุณนะครับ ผมหันไปยิ้มให้ที่ให้พรผม

“จำได้คนนี้หมอโรงพยาบาลในค่ายฯแก หมอเด็กฉันพาลูกไปหาหมอ หมอคนนี้เก่งมากเลยหล่อด้วย”ผมได้ยินผมหันไปส่งยิ้มให้ทันทีขอบคุณที่จำผมได้แต่วรินทร์ดึงแขนผมออกวะนี้

“อย่ายิ้มเยอะซิเขาหึง” วรินทร์บอกผม ผมพยักหน้าผมเดินขึ้นคอนโด ผมเดินผ่านสาวๆหน้าเคาเตอร์ก็ส่งยิ้มให้เขาก็ยิ้มตอบกลับมาให้ผมกันและหันไปซุบซิบกันวรินทร์ก็กึงดึงกึงลากผม

“พี่ดรีมอะผมหึง” วรินทร์พูดจะไม่ให้ผมยิ้มกับใครเลยหรือไง ถ้าได้มาเป็นแฟนนี้คงปวดหัวน่าดูและคงกระดิกตัวไหนไม่ได้มองอะไรก็ไม่ได้เพลอหมาตัวเมียก็ห้ามมอง ผมสงยิ้มให้ไปตลอดทางแม้กระทั้งคนทำความสะอาด ผมไปถึงห้องเฉือดเอ่ยห้องพักน้บงวรินทร์ ก่อนจะเข้ากลั่นใจไว้ก่อนและพอเข้ามาได้ ผมเห็นการชัดตกแต่งไฟที่สลัวๆแบบนี้ชัดเลยน้องเขาจะงาบผมคืนนี้แหละ

“พร้อมไหมครับพี่ดรีม”น้องวรินทร์ ผมหันไปมองน้องเขาปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยถ้าบอกว่าไม่เขาจะให้ผมกลับออกไปไหมดูท่าจะไม่ให้แล้วแหละ

“ครับพะ .พะ..พร้อม ครับ” ผมพูดน้ำเสียงสั่นคอน

“พอผ่านพ้นคืนนี้ไปเราจะมีแต่ความสุขกันนะพี่ดรีม....จ๊วบๆ

 “ น้องวรินทร์พูด “ท่าผ่านคืนนี้และตกเป็นของคนนี้กรูว่าขมขืนชัดชัด” ผมแอบพูดลับหลัง

“มานั่งครับพี่ดรีม..มานั่งใกล้ๆวรินทร์ ..พี่ดรีมนะเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุด..และดูดีที่สุด อยู่ใกล้แล้วอบอุ่นแต่อยากให้อุ่นกว่านี้อยากกอดเลยอะ” น้องวรินทร์พูดและดึงนั่งผมให้นั่งลง และน้องวรินทร์ก็ทำท่าโผ่เข้ามากอดผมแต่ผมลุกพล้วด

“พี่ขอเข้าห้องน้ำได้ไหมครับพี่ปวดฉีนะครับ” ผมบอกน้องวรินทร์ น้องเขาก็มองผมและลุกขึ้น

“ด้านโน้นเลยครับห้องน้ำ.เดี๋ยวผมจะเตรียมแชมเปญไว้ให้เราดื่มแชมเปญฉลองกันก่อนดีไหมครับพี่ดรีม” น้องวรินทร์พูดผมก็พยักหน้า ผมเดินไปทางห้องน้ำที่วรินทร์พูด สายตาผมก็เหลือบมองไปรอบว่าห้องนอนหรือห้องที่มีคอมพิวเตอร์อยู่ไหนนะ นั้นไงมีห้องเล็กที่นี้คอนโดห้องสูทนะครับผมก็เห็นเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องใหญ่ตั้งตะหงาดอยู่นั้นไหง ผมรีบเข้าไปในห้องทันทีผมรีบนั่งลงและผมก็รีบเสริซหาว่าไฟว์วีดิโอของอาร์มอยู่ไหน หา หา ตาก็คอยมองว่าวรินทร์จะเข้ามาไหม หาจนเจอครับ วิดิโอมากมายเลย ขยันบันทึกจริงๆ ผมก็ใช้เมาส์เลื่อนดูจนเจอคลิปอาร์มนั้นเอง ผมเปิดดู มันเป็นภาพกลุ่มคนกำลังมุงเหมือนกลับใช่มือลูปไล้ไปตามตัว ผมไม่กล้าเปิดเสียงดังกลัว ตอนนี้ผมอยากจะจับน้องวรินทร์อะไรโยนลงไปจากคนโดซะจริงๆเลย

“พี่ดรีมทำไมเข้าห้องน้ำนานจังครับ” ตายแล้วน้องวรินทร์มากผมก็รีบกดลบทันทีและผมก็เห็นมีวิดิโอ้น้องวรินทร์งานวันเกิดเปิดขึ้นมาดู

“พี่ดรีมทำอะไรนะ” น้องวรินทร์ถามผม

“พี่ขอโทษนะครับพี่เห็นเหมือนรูปรินทร์พี่เลยเข้ามาดู..วีดิโองานวันเกิดเหรอครับ...น่ารักจัง”ผมพูดน้องวรินทร์เดินมาดูที่คอมพิวเตอร์ทันทีและอมยิ้มให้ผม

“ปีนี้จะมีพี่ดรีมเพิ่มอีกหนึ่งคนแน่นอน” น้องวรินทร์พูดผมก็ยิ้มเฮอๆ คิดในใจจ้างให้ก็ไม่ไปถ้าจบงานนี้....แต่ว่าหมอดรีมจะได้รอดออกไปโดยสวัสดิภาพไหมนี้ซิ ที่แน่ๆผมลบคลิปออกแล้วนิ

“พี่ว่าเราไปทานอาหารเย็นกันดีกว่าพี่หิวมากอยากทานฝีมือน้องวรินทร์แย่แล้ว” ผมพูดและรีบลุกขึ้นน้องวรินทร์ยิ้มดีใจผมเดินออกมาตรงไปที่ห้องอาหาร โต๊ะอาหารจัดไว้ได้โรแมนติกมากแต่ถ้าเปลี่ยนเป็นอาร์มจะดีที่สุดนะผมคิดว่า

“แป๊ก” ไฟที่ถูกปิดลงเหลือแต่แสงเทียนริบหรี่

“โรแมนติกไม่ครับพี่ดรีม” น้องวรินทร์พูด น้องเขายกถังน้ำแข็งที่แช่ขวดแชมเปญไว้ผมสั่งเกตยังไม่มีการเปิดเลย คอยยังชั่วหน่อยค่อยมั่นใจได้ว่าไม่มียาแน่นอน ผมเดินไปยืนและเอามือจับๆดูว่าเปิดหรือยัง

“ขวดใหม่นะครับยังไม่ได้เปิด” น้องวรินทร์พูดผมก็ยิ้ม

“พี่เคยซื้อมา...มันดันเป็นของปลอมนะกินไปเซ็งเลย..เฮ้อๆ” ผมพูดแก้ตัวได้อุบาศมากอันนี้รู้ตัวมาก

“อุ้ยพี่ดรีมผมลืมไปผมต้องฟอร์เวิร์ดงานส่งเพื่อนแป๊ปหนึ่งนะครับ” น้องวรินทร์พูดและรีบเข้าไปในห้องทำงานของเขา ผมก็รีบหยิบมือถือมาโทรหาหมอด้าทันที

“หมอด้า..อยู่ไหนครับ..” ผมถามแบบกระซิบเลยดีกว่าผมไปยืนหลบมุมตรงผ้าม่าน

“พี่ดรีมด้ารอพี่โอมอยู่พี่โอมเขาไปส่งพี่อั้ม..พี่อั้มจะเข้าไปบอกข่าวดีน้องอาร์มนะ..ว่าแต่พี่หาเจอไหมไฟว์วิดีโอนะ”หมอด้าบอกผมและถามผมถึงไฟว์วิดีโอ

“พี่ลบแล้วแต่พี่ยังหาทางชิ้งไม่ได้เลย” ผมพูด

“พี่ระวังนะดูท่านางอยากจะจับพี่มากเลยพี่ดรีม” น้องหมอด้า

“พี่จะหาทางชิ้งเร็วๆนี้แหละ แค่นี้ก่อนนะพี่ได้ยินเหมือนออกมาจากห้องทำงานแล้ว..ไม่เกินสิบนาทีพี่จะรีบชิ้งกลับบ้านแค่นี้นะครับ” ผมได้ยินเสียงเหมือนเดินออกมาผมก็รีบกดวางสายผมเปิดผ้าม่านออกมาก็เจอน้องวรินทร์

“พี่ดรีมไปทำอะไรตรงมุมนั้นนะครับ”น้องวรินทร์ถามผมและมองที่มือถือผม

“พี่เข้าไป..เซลฟี่ครับพี่ชอบแซวฟี่แบบมุมสลั่วๆ นะครับมันดูดี..ฮีๆ” หมอดรีมพยายามแก้ตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุดแต่ดูเหมือนจะธรรมชาติลงโทษน้องวรินทร์มองผมแปลก

“ไปนั่งที่โต๊ะอาหารกันเถอะครับพี่ดรีม” น้องวรินทร์เอ่ยและควงแขนผมลากผมไปที่โต๊ะอาหารด้วยและก็พยักหน้าให้ผมนั่งลงน้องเขาเดินไปนั่งตรงข้ามกับผม น้องรินทร์เขาทำอาหารพาสต้าครับ

“รินทร์ทำบ่อยตอนเรียนที่อังกฤษนะครับ...รับรองว่าพี่ดรีมต้องชอบแน่ๆ “น้องวรินทร์เอ่ยพูดผมก็ยิ้มๆให้ น้องวรินทร์จัดการตักใส่จานและมาเสริฟที่ตรงหน้าผม ผมเองก็กลัวว่าจะมียาผสมนะแต่ปกติเราไม่ผสมในอาหารอยู่แล้ว

“พี่ดรีมครับเรามาดื่มแชมเปญกันก่อนไหมครับ” น้องวรินทร์พูดผมก็พยักหน้าดีเลยคือยังไม่อยากกินพาสต้าตรงหน้าตอนนี้เลยผมเห็นน้องวริทร์เปิดขวญแชมเปญและรินใส่แก้วไวน์สองแก้ว ผมก็ไม่แน่ใจเพื่อน้องเขาใช่วิชามารเอายาผสมลงไปละ

“พี่ดีมแชมเปญครับ” น้องวรินทร์ส่งแก้วแชมเปญให้ผม ผมก็รับแก้วมาถือไว้จะดื่มเลยดีไหม ผมคิดว่าทดสอบก่อนดีกว่าถ้าเจอนะจะได้รีบชิ้งก่อน ผมมีตัวที่หยดลงและสามารถบอกได้ว่ามียาผสมอยู่ไหมแต่จะทำยังไงให้น้องวรินทร์ไปจากตรงนี้ก่อน ผมเหลือบไปเห็นช้อนส้อม

“แป๊ก” เสียงช้อนส้อมผมล่วงหล่นลงไปสู้พื้น

“อุ้ย..ช้อนพี่ดรีมหล่น เดี๋ยวรินทร์ไปเอาให้ใหม่นะครับ” วรินทร์บอกผม ผมพยักหน้าเป็นเชิงว่าขอบคุณทันทีที่น้องเขาลุกไปผมก็รีบเอากระปุ๊กเล็กที่ผมซ้อนไว้นในเสื้อสูทออกมาและหยดแชมเปญลงไปพร้อมกับหยดสารทดสอบหายไม่พึงประสงค์แต่มันก็ใช้เวลานิดหนึ่ง

“เร็วซิเห้ย..ช้าแบบนี้ซิวะ...ยังไม่ทันออกกรูได้โดนเด็ดพรมจารีย์ซะก่อน”ผมพูดกับตัวทำปฏิกิริยาทางเคมี

“ไม่ออกหรอกครับพี่ดรีมเพราะว่าผมไม่ได้ใส่อะไรลงไป ไม่ว่าจะเครื่องดื่มหรือว่าอาหาร” ผมก็ต้องสะดุ้งมีเสียงกระซิบที่หูผม น้องวรินทร์นั้นเอง

“อุ้ยย..ไม่นิ ..ไม่มีอะไร” ผมจะเก็บก็คงไม่ทันแล้ว

“นี้ไงครับพี่กำลังทดสองว่าผมเอายาใส่ในเครื่องดื่มให้พี่หรือเปล่าใช่ไหมครับ” วรินทร์ถามผม

“ตกลงพี่มาทานข้าวกับผมเพื่ออะไรกัน” วรินทร์นั่งลงตรงข้ามผม วรินทร์ถามผม

“พี่เข้าไปในห้องผมพี่ตั้งใจจะหาคลิปใช่ไหมครับ” น้องวรินทร์ถามผม

“ใช่...พี่ทำแบบนั้น..วรินทร์ทำแบบนั้นกับอาร์มได้ยังไง ..พี่รู้เรื่องหมดแล้วรินทร์” ผมลุกขึ้นพูดนี้แหละช่องทางในการหาทางชิ้งของผม

“รู้ก็ดีนะ...เพราะว่ามันแย้งคนรักแย้งทุกคนที่หน้าตาดี หล่อๆ ไปหมดผมนี้เรียนเก่งแต่อาจจะไม่ดูดีเท่านั้นเอง..ทำไมทุกคนต้องบ้าไปหลงไปรักมันด้วย..พี่ก็อีกคนเป็นหมอเก่งซะเปล่า..แล้วเป็นไงมันไปเลือกคนอื่น” วรินทร์พูด

“แต่รินทร์ไม่ควรจ้างใครมาเพื่อให้เขารุมขมขืนอาร์ม..โชคยังดีที่มันแค่หรอกทำคลิปให้รินทร์เชื่อและจ่ายเงินมัน “ ผมพูดรินทร์ทำหน้าตกใจ

“พี่รู้ได้ยังไงว่านี้มันเป็นการตัดต่อ” วรินทร์ถามผม

“เพราะว่าไอ้เคมันสารภาพมาหมดแล้ว..และพี่คิดว่าเรื่องนี้คงต้องเอาเข้าที่ประชุม...ส่วนรินทร์คงต้องถูกถอนใบอนุญาติ”ผมพูดพร้อมกันลุกขึ้นจากโต๊ะแต่ผมรู้สึกวิ้งๆ ไม่น่ะ เราไม่ได้ดื่มหรือทานอะไรเลยมันจะวิ้งๆได้ยังไง

“พี่ดรีมครับ ..สงสัยว่า..จะมีเรื่องอื่นเข้ามาแทรกด้วยเพราะว่าคืนนี้พี่ต้องเป็นของผมซะก่อนแล้วแหละ” วรินทร์ลุกขึ้น ตอนนี้ร่างกายผมเริ่มจะยืนไม่อยู่แล้ว

“รินทร์ทำอะไรกับพี่นะ...เป็นไปไม่ได้..พี่ไม่ได้ทานหรือดื่มอะไรเลย” ผมพูด

“ผมไม่ได้โง่ใส่ลงไปที่เครื่องดื่มหรือว่าอาหารแน่ๆ ..ผมทาไว้ที่แก้วไวน์ที่พี่ถือนั้นแหละ “ วรินทร์พูด พร้อมกับเดินมาหาผม เขาพยายามแตะต้องผมแต่ผมเอามือป้องปัด

“โคล้ม!” ผมถอยไปชนกับโต๊ะอะไรสักอย่างล้มลงไป

“อย่าเข้ามานะรินทร์” ผมชี้ห้ามปรามรินทร์ มือผมล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อค้นหามือถือแต่พอผมหยิบมาเลื่อนดูตามันลายไปหมด ตอนนี้ผมเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้

“ไม่มีประโยชน์หรอกพี่ดรีมเราเข้าไปหาความสุขกันดีกว่า” วรินทร์พูด ผมต้องไม่ยอมเสียท่าให้วรินทร์เด็ดขาด ผมก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์และ

“เพล้ง” ผมกำแก้วไวน์จนแตกคามือแน่นอนความคมของแก้วไวน์มันแท่งมือผม

“พี่ดรีม” วรินทร์ร้องด้วยความตกใจเพราะเลือดสดสดไหลรินออกมา มันทำให้ผมมีสติเพราะความเจ็บปวด

“พี่ดรีมทำแบบนี้ทำไม” วรินทร์ถามผม

“เพราะพี่จะไม่ยอมมีอะไรกับคนอย่างนายวรินทร์พี่ขยะแขยงคนอย่างรินทร์...และจำไว้วะว่าหัวใจพี่มีให้ได้คนเดียวและแค่คนเดียวเท่านั้นไม่มีวันมอบให้ใคร..นั้นคืออาร์ม..อาร์มคือคนเดียวที่พี่จะรัก!” ผมพูดพร้อมกับยิ่งกำแก้วไวน์เข้าไว้เพื่อให้ผมยังคงมีสติอยู่

“ความรักของพี่ไม่ได้เดินเจอกันคุยกันวันสองวัน อาทิตย์สองอาทิตย์ ความรักของพี่กับอาร์มมันสะสมมาเป็นปีๆ” ผมพูดตอกใส่หน้าวรินทร์ดูท่าจะโกรธมากด้วยสังเกตุจาการกำหมัดแน่น

“พี่ดรีมแต่รินทร์รักพี่ดรีมจริงๆนะรินทร์รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แค่ช่วงเวลาไม่นานไม่กี่สัปดาห์เอง แต่ผม” วรินทร์ทำท่าจะพูดแต่ผมยกมือห้าม ผมหยิบมือถือมาดู ข้อความจากหมอด้าว่ากำลังจะถึงแล้ว ผมถอยหลังหนีออกจากวรินทร์

“มันไม่ใช่ความรักหรอกรินทร์มันเป็นแค่ความต้องการครอบครองแค่ความอยากได้...และจะแค่อะไรก็ช่างหัวมัน...เพราะว่ารินทร์รักใครไม่เป็นนอกจากรักตัวเองขนาดเพื่อนรินทร์ยังรักและซื่อสัตย์ไม่ได้ไม่ต้องถามถึงแฟนหรอกรินทร์” ผมพูด

“อาร์มนะเขาเป็นคนน่ารักนิสัยเขาอ่อนโยนตั้งแต่ไหนแต่ไหรแล้ว..และยิ่งตอนนี้เขามีหลานเขารักหลานดูแลเอาใจใส่หลานๆพี่ มันยิ่งทำให้อาร์มดูดีและน่ารักขึ้น มีแค่รอยยิ้มที่หายไปเพราะคนใจชั่วอย่างรินทร์” ผมพูด

“กริ่ง” มีคนมากดกริ่ง หน้าห้องรินทร์หันไปมองด้วยความตกใจ ผมรีบเดินไปจะไปเปิดประตูผมว่าหมอด้ากับไอ้โอมมาแล้วแน่ๆ

“ไม่นะ..รินทร์จะไม่เปิดให้ใครเข้ามาทั้งนั้น รินทร์ออกมาขวางผมไว้

“รินทร์ปล่อยพี่นะ”ผมพยายามจะดันตัวให้ออกมาเปิดประตูแต่เนื่องจากผมมีแขนข้างเดียวอีกข้างก็กำแก้วไว้เลือดสดก็ไหลออกมาตลอด ทำให้ผมออกแรงได้ไม่เต็มที

“ตุ๊บ” ร่างผมล้มลง

“โอ้ยย” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเข้าใจคนไข้เลยที่เวลามีเรื่องมาและโดนขวดบาดมาให้คุณหมอเย็บให้มันเป็นยังไง

“ปัง ปัง ปัง” เสียงกระแทกประตูสองสามทีแต่ก็ไม่เป็นผลวรินทร์ไม่ยอมเปิด

“รินทร์เปิดให้น้องพี่เข้ามาเดี๋ยวนี้นะ...รินทร์..”ผมพูดบอกให้รินทร์เปิดประตู

“พี่คิดว่าผมมีแค่ที่พี่ลบเหรอผมีมากกว่านั้นสำรองเอาไว้...ผมจะโพสมันตอนนี้แหละจะดูซิวคนที่เขาเห็นจะเชื่อคำพูดหรือคลิปกันแต่ละคนก็ตามที่เขาเห็นกันทั้งนั้น..และอาร์มมันคงเป็นบ้าหรือไม่ก็ฆ่าตัวตายไปซะ” วรินทร์พูด วรินทร์กำลังหาเชือกมามัดผมด้วย

“อย่านะรินทร์” ผมพูดร้องห้ามแต่ผมต่อต้านไม่ได้ตอนนี้ยามันกำลังออกฤทธิ์มากขึ้น ผมกำลังต้อต้านมันไม่ไหวแล้ว

“โอ้ยย..รินทร์” ผมร้องเพราะว่ารินทร์เอามือผมมาประสานกันและหมัดไว้

“ที่จริงรินทร์ไม่อยากทำให้พี่ดรีมต้องเจ็บเลยนะแต่พี่ดรีมดื้อดึงเองนะ” วรินทร์พูด

“แกร็ก” เสียงดังมาจากตรงระเบียงมีคนปืนเข้ามาทางระเบียบ
**** มีต่อนะ...*******
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา27/11/15
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 27-11-2015 16:31:46
 :serius2: ค้างมาก
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา27/11/15
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 27-11-2015 20:32:58
ใครมาช่วยพี่ดรีม...ค้างมากค่ะพูด!...ขอให้พี่ดรีมหนีจากยายวรินทร์ได้นะค่ะ  :ling3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้อง พี่ต้องไปเอาสิ่งสำคัญคืนมา27/11/15
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 28-11-2015 10:25:21
 :ling3: :ling3:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมดีใจที่ผมได้ทำเพื่อคนที่รัก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-11-2015 16:33:38
“แกร็ก” เสียงดังมาจากตรงระเบียงด้านนอกเหมือนกับว่ามีคนกำลังปืนเข้ามาคงไม่ใช่หมอด้าแน่ๆที่จะปืนคอนโดคอนข้างสูงขนาดนี้ ไม่พี่ดิมก็พี่อ้นหรือใครก็ช่างดรีมขอให้เข้ามาช่วยทีเถอะไม่อยากตกเป็นของน้อง

“สูงชิบเลยวะ.” ไอ้โอมนั้นเอง  ผมเงยหน้ามองวรินทร์มัวแต่ระวังด้านหน้าประตู จัวหวะนั้นไอ้โอมมันเข้ามาพอดีเลยครับ มาดพระเอกมากพูดเลย ซึ้งใจจริงๆ

“นี้แกเป็นใครนะ เข้ามาทำไม” วรินทร์เอ่ยถามไอ้โอม เออ มันมาด้วยชุดทหารแม้จะไม่เต็มยศก็ตาม แต่ก็ทหารนั้นแหละ  นี้ไม่รู้จักชุดทหารเหรอเนี๊ยะ ผมกระดกหัวมองน้องวรินทร์

“พี่เป็นเซลามูนมั้งครับ...และพี่ก็จะมาปราบเหล่าร้ายให้สิ้นซากไงครับน้อง” ไอ้โอมมันพูด แถมยังทำท่าเซลามูนในชุดเครื่องแบบทหารนี้นะมันเข้ากันไหม๊? ถึงตอนนี้ผมคิดอีกทีเปลี่ยนตัวได้ไหมไม่รู้ว่าผมจะได้รอดออกไปไหมหรือจะเรียบร้อยโรงเรียนน้องเขาก็เพราไอ้โอมนี้แหละผมว่านะ และไอ้โอมมันก็ตรงเข้ามาแต่น้องรินทร์นะหยิบแจกันปากไปซะก่อนแล้ว

“เว้ยย ..”ไอ้โอมมันร้องและมันก็ตีลังกาหลบแจกันได้ผมละใจหายเลย....เพราะว่ามันต้องยกให้มันเป็นพระเอกตอนนี้ถ้าพระเอกซี๋แหงแก๋ผมก็คงจะซี๋ไปด้วยแน่ๆ

“เพล้ง” เสียงเจกันแตกกระจาย

“เล่นกันแรงมาก” ไอ้โอมและน้องรินทร์ก็หยิบอันนั้นอันนี้ปากใหญ่เลยดูซิ ไอ้โอมมันก็กระโดดหลบซ้ายหลบขวา ผมคิวด่าถ้ามันเล่นกระโดดหลบอยู่แบบนี้ผมได้ซี่เพราะเลือดไหล่หมดตัวก่อนแน่ๆ ผมเลยตัดสินใจเตะเก้าอี้ไปหารินทร์

“โคล้ม” ได้ผลไอ้โอมันถึงได้เข้าไปรวบน้องเขาและรีบหาอะไรมัดแขนและมัดขาน้องเขาทันที กว่ามันจะเอาน้องเขาอยู่และไอ้โอมมันก็มาแกะหมัดผมมันประครองผม

“ปล่อยผมนะ...ผมบอกให้ปล่อยไง...เรื่องนี้ต้อง...”น้องวรินทร์

“ถึงหูครูอัญชนาเหรอครับ..โชคดีทีที่นี้ไม่มีครูที่ชื่ออัญชนาครับพี่สืบมาแล้ว” ไอ้โอมพูด

“โอม..น้องเขายังมีไฟว์สำรองอีกวะ” ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมมันเข้ามาประครองผมไว้

“อะไรนะพี่ดรีม...จะสำรองไว้ทำไม...นี้คราวหน้าพี่มาทำให้ดูสดๆดีกว่าไหมครับ” ไอ้โอมมันพูดยังมีหน้าหันไปบอกเขาอีก

“ก๊อกๆ พี่โอมเปิดประตูให้ด้าซะที่ซิพี่จะให้ด้ายืนอยู่อีกนานไหม” หมอด้าตะโกนอยู่หน้าประตู

“เวรแล้ว! ลืมหมอด้าของพี่โอมไว้หน้าห้อง..หมอด้า)))” ไอ้โอมมันพูดและ

  “ตุบ” มันทิ้งผมทันทีเลยไอ้เวร “โอ้ย..ไอ้สาดโอม...กรูเจ็บไอ้เชี้ย! ”ผมด่ามันตามหลังไปทันทีทันใดเลย มันไปเปิดประตูหมอด้าตรงเข้ามาหาผมเลย

“พี่ดรีมมือพี่ดรีม” หมอด้าพูด

“งั้นผมไปหาดูว่าน้องเขาซ้อนไว้ที่ไหนและจะได้ทำลายมันทิ้งซะให้สิ้นซาก” ไอ้โอมพูด

“จ้างให้ก็หาไม่เจอหรอก” วรินทร์พูด

“คนอย่างอีอาร์มนะมันต้องเจอแบบนี้...ฉันอยากรู้หนักถ้ามันสงปรกในสายตาคนอื่นแล้วใครจะรักมันบ้างคงมีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละ” วรินทร์พูดผมก็อยากจะลุกไปจัดการแต่หมอด้าดันอกผมไว้และ

“ฉาด” เสียงดังมากผมไม่เคยเห็นหมอด้าภาคโหดแบบนี้เลย หมอด้าตบซะหน้าของวรินทร์สะบัดไปเลย

“แกตบฉันเหรออีหมอด้าแก็อีกคนฉันควรจะ..” วรินทร์พูดแต่หมอด้าก็  “ฉาด” อีกทีหน้าสะบัดไปอีกข้างคราวนี้เท่ากันแล้วซินะ

“ทีแรกของอาร์มเพื่อนรักฉันและทีที่สองของพี่ชายฉัน เขาสองคนรักกันส่วนนายนะต่อให้ทำตัวสะอาดแค่ไหน ไม่มีมลทินไม่มีอะไรเปราะเปื้อนก็ตามแต่ใจนายข้างในนะมันเน่าเฟ๊ะมาก ...ชาตินี้ก็หาไมได้หรอก...ผัวนะ” หมอด้าพูดได้ดีทำเอาผมที่เป็นพี่หมอด้ามาตั้งแต่เกิดอึงครับ ไอ้โอมมันเดินออกมาพร้อมกับแผงวงจร นี้มันเล่นถอดของเขาออกมาเลยเหรอ

“หาไม่เจออะเลยรื้อแม่งเลยพี่...คือว่าโอมถูกฝึกให้ถอดประกอบปืนแต่ไม่ได้เรียนถอดประกอบคอม..เลยรื้อได้อย่างเดียว” ไอ้โอมมันรื้อของเขาออกมาเลย

“พี่แถมไวรัสให้ด้วยนะครับน้องรินทร์..ปิดไม่ได้และก็ซ้อมไม่ได้ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น “ ไอ้โอมมันพูด

“และพี่เจอคลิปอะไรเนี๊ยะ...แต่งเป็นกระต่ายน้อยร้อนแรงด้วย..โพสที่ไหนดีนะ...เอาเป็นกลุ่มไฮโซเพื่อนพี่แล้วกันนะดังดี”ไอ้โอมมันพูดและมันก็โชว์คลิปอะไรสักอย่างวรินทร์ทำหน้าตกใจ

“เอาไปลงในเว็ปนี้ด้วย”ผมบอกไอ้โอม ไอ้โอมส่งมือถือมาให้ผมใส่ เว็ปโรงพยาบาลครับและสามารถเห็นได้ทุกสาขาทุกเครือข่ายดังเป็นพลุแตกแน่ๆ 

“เว็ปโรงพยาบาลเหรอพี่” ไอ้โอมมันจะตะโกนทำไม

“อย่านะอย่าทำแบบนั้นนะ...อย่า” วรินทร์พยายามร้องห้ามแค่ไอ้โอมมันพูดไปเรียบร้อยแล้ว

“ไปแล้ว...คืนนี้คงได้ล้านวิวแต่พ่อแม่คง..ต้องหาปี้ปคุมนะน้องนะ...กรูเป็นคนไข้กรูก็ไม่ไปรักษาด้วยละ..ไปรักษาตัวเองก่อนเถอะน้อง”ไอ้โอมมันพูด


“ปิ๊ปพี่ส่งไปให้แล้วนะครับที่บ้าน...ใช้กันตามสบายพี่ขัดเกลาให้แล้วไม่บาดแน่นอน” ไอ้โอมมันพูดมันส่งอุปกรณ์ป้องกันไปให้ด้วยมันดีจริงๆ

“เรากลับกันเถอะพี่โอม” หมอด้าพูดพร้อมกับเข้ามาประครองผมให้ลุกขึ้นและไอ้โอมอีกคน ผมเดินมาหยุดมองวรินทร์

“น้องไม่สมควรเป็นหมอจริงๆนะครับ...หมอนะไม่ว่าจะยังไงจะโกรธจะแค้นมากแค่ไหนหมอจะไม่มีจิตเพื่อหวังทำร้ายใคร..หมอต้องทำหน้าที่ช่วยคนนะครับน้องรินทร์..ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันจะต้องถึงสภาแพทย์แน่ๆ “ผมพูดก่อนจะถูกพยุงออกไป

“อย่านะพี่ดรีม..อย่าทำแบบนั้นถ้าพ่อแม่ผมรู้ท่านต้องเสียใจแน่ๆ “ น้องวรินทร์พูดและพยายามจะกระดึบพาตัวเข้ามาขอร้องผม

“แล้วถ้าวรินทร์ทำกับอาร์มละพ่อของอาร์ม คนที่รักอาร์มเขาจะเสียใจไหม ทุกคนเสียใจ ดังนั้นนี้คือสิ่งที่รินทร์สมควรได้รับกลับคืนพี่ช่วยอะไรรินทร์ไม่เพราะว่ารินทร์ทำตัวเอง..ทำไมก่อนจะทำอะไรไม่คิดทบทวนให้ดีดีซะก่อนละครับ”ผมพูด หมอด้ามองผมและยิ้มให้ผมไอ้โอมมันเข้ามาพยุงผม พวกผมทิ้งน้องวรินทร์อยู่บนห้องโดยไม่ได้แก้หมัดอะไรทั้งนั้น  ผมลงมาที่รถ

“พี่ดรีมจะถึงรถแล้วนะ” หมอด้าพยายามเรียกผม เพราะว่าตาผมจะไม่ไหวแล้วละครับ พอลงมาข้างล่างได้ ผมก็เจอพี่ดิมพี่อ้น ยืนอยู่

“ดรีม” พี่ดิมเข้ามาประครองผมแทนหมด้า

“มือพี่ดรีมพี่ดิม” หมอด้าพูด พี่ดิมจับมือผม

“พี่ทำแผลให้เองหมอด้า ..ไอ้อ้นหยิบกระเป๋าเครื่องมือแพทย์ให้กรูหน่อยวะ

“ไอ้โอมขับรถไอ้ดรีมกลับ” พี่ดิมบอกไอ้โอม ร่างผมถูกนำเข้าในรถเก่งพี่ดิมมานั่งข้างหลังกับผมเพื่อทำแผลให้ผมชั่วคราวก่อน ผมเริ่มเห็นอะไรลางๆแล้ว

“ดรีม..มรึงหล่อมากวะวันนี้..ใจมรึงนะ” พี่ชายคนโตชมผม ผมยิ้มพยักหน้า

“ดรีม..พี่ขอบใจวะ...ขอบใจทุกเรื่องที่มรึงทำให้น้องกรูวะ”พี่อ้นอีกคนผมก็พยักหน้ารับทราบแต่ตอนนี้ตาผมจะไม่ไหวแล้วยามันออกฤทธิ์ซะแล้ว

“ไม่ไหวก็หลับไปเลยไอ้ดรีมพี่จะเย็บแผลที่มือให้ ตอนนี้ฉีกยาชาไปแล้วนะมรึง” พี่ดิมบอกผม ผมก็พยักหน้าอือๆ ทุกอย่างกำลังมืดลง มืดลง
      ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปนานแค่ไหนเหมือนกันคงหลายชั่วโมงอยู่  ผมคอ่ยลืมตาขึ้นรู้สึกตึงที่มือมากผมก็ค่อยขยับมือข้างที่ผมรู้สึกผมเริ่มลำดับภาพได้ว่าผมทำอะไรไป ก้มลงมองมือตัวเองมีผ้าพันแผลไว้อย่างดี

“ฮือๆ” เสียงสะอื้นข้างๆผม

“ร้องไห้ทำไมลุงยังไม่ได้ซี๋แหงแก๋ซะหน่อย” ผมพูดเพราะว่าคนที่ร้องไห้นะคือน้องไอซ์ ดูซิตาบวมใหญ่เลยแสดงว่าร้องไห้นานแล้วแน่ๆ

“ลุงเจ็บ..ลุงดรีมต้องเจ็บ...ฮึก..ฮึก..มาก.มาก..ฮึก..มาก . มาก..ฮึกๆ” สะอึกสะอื้นใหญ่เลย ผมก็พลิกเอาแขนข้างที่ไม่เจ็บโอบกอดน้องไอซ์เข้ามากอดดูซิตัวสั่นไปหมดน้องไอซ์ก็กอดผม

“ฟ๊อด” ผมกอดน้องไอซ์

“ลุงเจ็บนิดเดียวเหมือนมดกัดลูก”ผมบอกน้องไอซ์

“ลุงดรีม...” น้องมาริโอ้เปิดประตูเข้าและตรงเข้ามากอดผมอย่างเร็วแต่ดันเข้ามาทางแขนที่ผมเจ็บ

“โอ้ยยย..มาริโอ้ ..อันนี้นะเจ็บมาก ..มากกว่ามดกัด..ลุกก่อนลูก” ผมร้องมาริโอ้รีบลุกตกใจทำท่าเบ้ปาก

“มาริโอ้ระวังซิลูก” หมอด้า

“โอ้ขอโทษ” มาริโอ้พูดขอโทษ  :mew2:

“ลุง...ดรีม” ไอเข้ามานั่ง ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมดีใจที่หลานๆเป็นห่วงผมกันขนาดนี้ 

“นี้นั่งเฝ้ากันหน้าประตูเลยนะรอพี่ตื่นยังไม่ยอมไปนอน” หมอด้าบอกผม

“จะไปไหวไหมมรึงไอ้ดรีม” พี่ดิมอุ้มน้องมีนเดินเข้ามา พอพี่ดิมวางน้องมีน น้องมีนก็เดินมากอดผมอีกคน

“ไหวพี่ .ผมแพ๊คกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว..และแค่ไปนั่งพูดบรรยายคงไม่มีอะไรมาก” ผมพูดและอาร์มก็คงไม่ไปแล้วแหละ

“นี้กรูโทรบอกพ่อว่ามรึงไปทำหน้าที่ฮีโร่มาก...พ่อร้องฮะ..พ่อยังไม่อยากเชื่อเลยมรึง..ฮาๆ “พี่ดิมพูดบอกว่าพ่อยังไม่เชื่อว่าผมจะไปลุยแบบนั้นแน่นอน

“ด้าก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยเหมือนกันพี่ดิม” หมอด้าอีกคน 

“มันอยู่ไหนเนี๊ยะ ..ในห้อง..กรูว่าไม่ฝนแล้งก็ตกหนักเป็นอาทิตย์ละมรึงที่พี่ดรีมมรึง ที่เจ้าสำอางค์ที่สุดของพวกมรึงออกไปลุยเอง” เสียงพ่อดังเข้ามาและประตูถูกเปิดออก พ่อเดินเข้ามาพร้อมกับอาภีม

“ไงลูกกรู...ดูทำเอาหลานน้ำตาแตกไปเลย” พ่อผมยืนเอามือเท้าซะเอวมองผมและหันไปมองพี่ดิม พี่ดิมหยักไหล่ให้พ่อ

“จิ๊บๆ..พ่อแต่สาบานได้เลยว่าดรีมไม่ลุยเองแล้ว..ขอสตั้นดีกว่า” ผมพูดและค่อยๆยันตัวขึ้นพร้อมพยามยามยกมือไหว้อาภีมหวานใจของพ่อผม อาภีมยกมือห้ามปรามว่าไม่เป็นไร

“ขอบใจนะดรีมที่ช่วยเรื่องอาร์ม” อาภีมปภพพูดผมพยักหน้าว่าไม่เป็นไรครับ (พ่อตา..อดีตแล้วซิ)

“ตกลงนี้เราจะไปใช่ไหมแล้วอาร์มละ” พ่อผมถาม

“อาร์มเขาเข้าไปกับพี่บู้..เข้าไปในฐานนะครับพ่อ..คงไม่ได้ไปด้วยแหละ” หมอด้าพูดพ่อผมกับอาภีมพยักหน้า

“เอานะออกมาแล้วค่อยคุยกัน” พ่อผมพูด อาภีมพยักหน้า

“เอางั้นหลานๆ ไปลูก..ไปอยู่กับคุณย่าดีกว่าลุงดรีมจะได้พัก..เพราะว่าลุงเขาจะเดินทางเช้ามืดเลย..” พ่อผมพูดและดันหลานๆผมออกไปด้วย พี่ดรีมหยักไหล่ก่อนจะจูงน้องมีนออกไปเช่นกัน หลับจากที่ทุกคนเดินออกไป

“อาร์ม..พี่ขอโทษนะที่พี่เองก็ทำแบบนั้นกับอาร์ม..แต่พี่ทำเพราะพี่รักอาร์ม..แต่มันก็คงไม่ต่างกัน...เพราะว่าอาร์มคงไม่ได้รักพี่ใช่ไหม..พี่ขอให้บู้มันรักอาร์มเท่าที่พี่รักนะ” ผมพูดเบาๆกับตัวเองก่อนจะพยายามขมตาให้หลับเพื่อพร้อมเดินทางพรุ่งนี้
********************************************************************************************************************************
อาร์ม ผมเข้ามากับพี่บู้ ผมก็เข้ามาช่วยพี่เขาสร้างโรงเรียนเพราะว่าจะมีครูอาสาเข้ามาสอนนักเรียนที่นี้ดังนั้นพวกพี่ๆเขาจึงเข้ามาช่วยกันผมก็จัดสถานที่ให้ จัดมุมหนังสือให้เด็กๆ เด็กๆที่นี้น่ารักน่าเอ็นดูนะเห็นเขาห่างไกลแบบนี้เขาน่ารักกันทุกคน ผมก็เป็นคนทำอาหารให้พวกพี่เขาทานกัน ผมยังไม่ได้เปิดมือถือเลย ณ ตอนนี้ ไม่รู้ว่าพี่อั้มกลับมาถึงที่ค่ายฯหรือยัง ถ้ามาถึงแล้วพี่อั้มคงพยายามติดต่อผมแน่ๆ

“อาร์ม” พี่บู้เรียกผม เพราะว่าผมออกมานั่งอยู่ตรงระเบียง
“ ทำไมยังไม่ไปนอนละครับหรือว่ายังไม่ง่วง” พี่บู้ถามผม

“ยังไม่ง่วงนะครับ” ผมตอบพี่บู้แต่จริงๆแล้วผมนอนไม่หลับ พรุ่งนี้พี่ดรีมต้องเดินทางไปฟีจี ไปกับบริษัทยาเขาได้เชิญไปบรรยายโรคมือเท้าเปื่อยด้วย พี่ดรีมคงต้องไปคนเดียวเพราะว่าผมคงไปด้วยไม่ได้และมันคงไม่มีอีกแล้ว

“ไปนั่งตรงโน้นไหมพี่เล่นกีตาร์ให้ฟังเพื่อว่าจะช่วยกล่อมให้นอนหลับได้” พี่บู้บอกผม ผมก็พยักหน้าว่าดีเหมือนกัน พี่บู้เดินไปหยิบกีตาร์มาและมานั่งข้างๆผม

“อยากฟังเพลงอะไรครับ” พี่บู้ถามผม

“ได้ทุกแนวแหละตามใจคนเล่นให้ฟัง”ผมบอกพี่บู้

“เพละนี้แล้วกันนะพี่ชอบ...คืนจันทร์ ...พี่นึกเวลาที่ออกไปราดตะเวนมันมืดไปหมดมีแต่แสงจันทร์ มันทำให้คิดถึงใครบ้างคน” พี่บู้พูดพร้อมกับเล่นเพลงนี้ให้ผมฟัง เล่นซะหลายเพลงเลยแต่ในหัวผมไม่ได้จินตนาการไปตามเพลงของพี่บู้เลยมันมีแต่ภาพที่พี่ดรีมคอยดูแลผมผมเพิ่งรู้นะว่าเวลาผมอยู่กับพี่ดรีมผมมีความสุขแค่ไหนมารู้ตอนที่มันจบไปแล้วนี้เอง
“น้องอาร์ม” พี่บู้เรียกผม ผมก็สะดุ้งสุดตัว

“พี่บู้อาร์มตกใจหมดเลยกำลังฟังเพลินๆ”ผมหันมาต่อว่าพี่บู้เล็กน้อย พี่บู้วางกีตาร์ลง

“พี่เรียกอาร์มตั้งหลายครั้งแล้วครับ”  พี่บู้บอกผม ผมคงมัวแต่คิดอะไรเพลินไปจริงๆเลยไม่ได้ยิน ผมหันมายิ้มเขินๆให้พี่บู้ พี่บู้เขาหันมามองผมและค่อยๆกระเทิบมาเข้ามาใกล้ผม ใกล้จนชนผมแล้วและคงไปต่อไม่ได้พี่บู้ก็ยืนหน้ามาใกล้ๆกับใบหน้าของผมแทน ผมได้แต่มอง มือพี่บู้เฉยคางผมไว้ ผมถึงกับกลืนน้ำเหนียวๆลงคอ ผมดูก็รู้ว่าพี่บู้ต้องการจะจูบผม ผมหลับตาปรี่เพราะความกลัวหรือไม่ก็ไม่รู้ภาพในหัวผมคนที่กำลังจูบผมกับเป็นพี่ดรีม ริมฝีปากที่ประกบปากผมอย่างทะนุทะนอมนั้น

“อย่าพี่บู้” ผมลืมตาโพล้งผมรีบบอกปฏิเสธพี่บู้ทันที

“อย่า...” ผมพูดอีกครั้งพี่บู้ชะงักมันไว้ พี่บู้มองหน้าผม

“อาร์มขอโทษ..อาร์มทำไม่ได้” ผมพูดและลุกขึ้นทันที ผมเดินออกจากตรงนั้นผมเดินตรงไปห้องพักทันที่ ไม่ว่าผมจะอยู่ตรงไหนที่ไหนพยายามที่ไล่มันออกไปจากหัวผมพี่ดรีมก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผมอยู่ดีหรือว่ามันวนเวียนอยู่ในหัวใจผมไปแล้ว หรือว่าผมรักเขาไปแล้ว ผมเดินวนไปวนอยู่ห้อง แต่ว่าผมกำลังจะทำให้มัวหมองเพราะเรื่องของผมและถ้าเขารู้ว่าผมโดนอะไรมาเขาจะรังเกียจผมไหม ตกลงนี้ผมรักเขาใช่ไหม ผมรักพี่ดรีมใช่ไหม ใช่ไหม ถ้าผมรักเขาผมต้องไม่ยอมเสียเขาไปใช่ไหม ผมควรจะ..ไป

“อาร์ม” ผมหันหลังมาประตูถูกเปิดออกพี่อั้มเข้ามาแล้ว

“พี่อั้ม...อาร์มต้องไป..อาร์มจะไม่หนีมันอีกแล้ว..อาร์มควรจะบอกความจริงๆกับพี่ดรีมว่าทำไม” ผมพูดกับพี่อั้ม

“มันรู้แล้ว” พี่อั้มพูด ผมก็หน้าซีดลงทันที ถ้ารู้แล้วพี่ดรีมคง..

“มันเสียใจมากนะที่มรึงไม่บอกมันไปตรงๆว่าเกิดอะไรกับมรึงอาร์ม..และพวกกรูก็เสียใจที่มรึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้” พี่อั้มพูด ผมองหน้าพี่อั้ม

“หมับ” พี่อั้มกอดผม

“ทำไมไม่บอกพี่วะอาร์ม..มรึงจะเป็นอะไรจะไปโดนอะไรช่างแม่งมันมรึงน้องกรูนะอาร์ม” พี่อั้มพูดผมร้องไห้ทันทีเลย ผมปล่อยโฮออกมาราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน มือพี่อั้มลูบหัวผมไปด้วย

“พี่ดรีมเขารู้แล้วใช่ไหมพี่อั้ม ..พี่ดรีมเขาคง..รับมันไม่ได้” ผมพูดไปสะอื้นไปด้วย  พี่อั้มดันผมออก

“มรึงรักมันหรือเปล่า..แต่พี่รู้ว่ามันรักมรึงมาก มากจริงๆ “ พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าสะอึกสะอื้น

“มันจบแล้ว” ผมพูด

“ไม่หรอกจะไปไหมละมันจะดีใจมากถ้ามรึงไปทัน...อะ..นี้ตั๋วเครื่องบิน..มันไม่ได้ยกเลิกนะมันยังมีความหวังจนนาทีสุดท้ายว่ามรึงจะไป” พี่อั้มส่งตั๋วให้ผม

“กระเป๋าพี่แพ๊คให้เรียบร้อยแล้ว” พี่อั้มบอกผม

“ไปง้อมันซะ..รู้ไหมว่า...ใครเป็นคนบุกไปเอาคลิปมรึงไม่ว่าคลิปก่อนหรือว่าหลังพวกมันทำให้มรึงต้องกลายเป็นแบบนี้ ..ไอ้ดรีมนะ” พี่อื้มบอกผม ผมหน้าพี่อั้มแบบไม่อยากเชื่อ

“แถมน้องวรินทร์ก็วางยาจะเอาไอ้ดรีมทำสามีให้ได้แต่ไอ้ดรีมมันไม่ยอมมันเลยบีบแก้วไวน์จนแตกและบาดมือมันเพื่อที่จะทำให้มันไม่หมดสติและตกเป็นของน้องวรินทร์” พี่อั้มพูด

“มรึงจะไปไหมไปดูแลคนที่เขาทำเพื่อมรึงขนาดนี้นะและมันรู้ก่อนที่จะไปตามล่าเอาคลิปมรึงและทำลายมันนะแสดงว่ามันไม่แคร์หรอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับมรึงและมรึงไม่ได้โดนขมขืนไอ้อาร์มไอ้พวกนั้นมันยังมีความเป็นมนุษย์มากมันแค่คลิปที่ตัดต่อและทำซะสมจริงมากเท่านั้น” พี่อั้มพูด

“ไปพี่ออกไปส่ง” พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าผมต้องไปง้อเขา ผู้ชายที่ทำเพื่อผมขนาดนี้ ผมไม่เคยง้อใครเงยนะมีแต่คนมาง้อผมแต่นี้เขาคือคนที่ทำให้ผมรักทำไมละผมจะไม่ง้อให้เขากลับมารักผมอีก ผมต้องทำ พี่อั้มรีบพาผมออกมาโดยรถฮัมรี ผมนั่งไปกุมมือตัวเองบีบมือตัวเอง ผมเองที่ผิดที่ไม่ชอบพูดผลของมันคงไม่เป็นเช่นนี้ ถ้ามันสายไปผมก็คงไม่โทษใครและจะไม่รักใครอีก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมดีใจที่ผมได้ทำเพื่อคนที่รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Jupiter(Zeus) ที่ 28-11-2015 17:16:45
พี่ดรีมน่ารัก เอาใจไปเลยพี่ดรีม ยกให้หมดเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมดีใจที่ผมได้ทำเพื่อคนที่รัก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-11-2015 17:50:55
พี่ดรีมเท่ห์มากกกกกกกกกกก o13

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมดีใจที่ผมได้ทำเพื่อคนที่รัก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 28-11-2015 19:53:14
พี่ดรีมเท่มากเลยค่ะ....ขอให้อาร์มไปทันนะ พลีส♥♥♥♥
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม ผมดีใจที่ผมได้ทำเพื่อคนที่รัก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-11-2015 18:08:20
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม พี่ดรีมขอบคุณที่รักอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-11-2015 17:34:13
พี่ดรีมVSอาร์ม หลังจากที่ผมรีบออกมาและตรงไปที่บ้านผม ผมก็ขึ้นไปบนห้องกระเป๋าเดินทางเอกสารถูกจัดเตรียมไว้แล้วผมรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที ต้องไปให้ทันเครื่องบิน ผมไม่น่าเข้าไปกับพี่บู้เลยจะทันไหมเนี๊ยะอีกแค่สี่ชั่วโมงเองขับรถไปจะสองชั่วโมงครึ้งอยู่แล้ว

“อาร์ม” พี่โอมเดินเข้ามาในห้องนอนผม

“พี่โอมไปส่งอาร์มให้หน่อยซิ” ผมบอกพี่โอม

“ก็มารอมรึงนี้ไง ..เสร็จยังละมรึงเดี๋ยวก็ไม่ทันตกเครื่องจนได้” พี่โอมพูดผมก็แต่งองค์ทรงเครื่องของผมไปด้วย

“หมับ” พี่โอมเข้ากอดผม  อยู่ดีๆก็เข้ามากอดผม ตกใจเหมือนกันปกติพี่โอมไม่ใช่แบบนี้นะ

“อาร์ม..ทำไมมรึงถึงไม่บอกพี่วะว่ามรึงเจออะไร..มรึงเก็บมันไว้คนเดียวทำไมที่หลังอย่าทำอีกนะ..พี่รักมรึงนะ” พี่โอมพูดกับผม ผมกอดพี่ชายคนที่สามตอบทันที

“อาร์มรักพี่ๆไงอาร์มถึงไม่อยากทำให้พี่รู้ไม่ดีกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับน้องคนนี้มันแย่มากเลยนะพี่โอม” ผมพูดไปน้ำตาก็ซึมออกมา

“ตอนนี้มันจบแล้ว..ไปได้แล้ว”พี่โอมบอกผม ผมก็พยักหน้าพร้อมลากกระเป๋าลงมา  ผมลงชั่นล่างพ่อผมเดินเข้าพอดีเลยพร้อมน้องมิ้น พ่อยืนมองผม พ่อคงรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกคนนี้แล้ว ผมเข้าไปกอดพ่อทันที

“พ่ออาร์มขอโทษ” ผมพูดคำนี้ออกมาทันที พ่อดันผมออก พ่อเอามือลูปหัวผมเบาๆ

“อาร์มต่อไปมีอะไรต้องบอกพ่อ บอกพี่ๆนะอย่าเก็บไว้แบบนี้และนี้ตกลงจะไปกับดรีมใช่ไหม” พ่อพูดและถามผมว่าผมจะไปกับพี่ดรีมใช่ไหม

“ครับพ่อ...ผมจะไปง้อผู้ชายที่รักผม” ผมบอกพ่อ

“อะแฮม...น่าภูมิใจมากน้องกรูไปง้อผู้ชาย” พี่อ้นพูดผมหันมาทำแก้มป่องให้พี่ชายคนโต พร้อมกับเดินเข้าไปกอด

“พี่อ้นขอบคุณนะครับ..อาร์มขอโทษอาร์มจะไม่ทำแบบนี้อีก” ผมพูดกับพี่อ้น

“อืม..ไปได้แล้วเดี๋ยวมรึงได้ตกเครื่องจนได้และไอ้โอมมรึงกลับมาหาลูกรักมรึงด้วยนะ เพราะถ้าร้องจะนอนกับมรึงนี้งานจะงอกเอา” พี่อ้นพูดกับพี่โอมและผมก็รีบออกจากบ้านทัน ก่อนเดินออกหันไปหอมแก้มน้องมิ้นหน่อย กดเล่นมือถืออยู่มิ้นเงยหน้ามองผมยิ้มให้ผมตาหยีด้วย ผมรีบออกมาขึ้นรถและพี่โอมก็ออกรถทันที
********************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมมาเช๊คอินรอขึ้นเครื่องก่อนเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง มือที่พันผ้าพันแผลมาด้วยหมอด้าและแดนเย็บทำแผลให้ผมเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมตรวจเช็คที่ประตูทางผู้โดยสารรอขึ้นเครื่องแล้วด้วยจวนจะได้เวลาเครื่องออกแล้ว แต่ผมยังไม่เห็นวีแววของอาร์มเลยคงไม่มาแล้วแหละ ผมเข้าใจอาร์มเลยนะตอนนี้เพราะเหตุผลนี้เองมั้งที่ทำให้เขาไม่รับรักผมแถมผมยังไปรวบหัวรวบหางเขาอีกโดยไม่ถามเขาสักคำ มันก็สมควรแล้วไอ้ดรีมเอ่ย ผมคิดใจใจ

“เรียนท่านผู้โดยสารทุกท่านขณะนี้เรามีผู้โดยสารหนึ่งท่านกำลังเดินทางมา รบกวนขอเวลาสิบนาทีทันทีที่ผู้โดยสารคนสำคัญมาถึงเราจะนำเครื่องขึ้นทันที ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณค่ะ” พนักงานบนเครื่องแจ้งผม ผมนั่งในที่นั่งวีไอพี จังไม่ค่อยเดือดร้อนอะไรแถมที่นั่งข้างผมที่ผมจองไว้ก็ไม่มา คงจะว่างดีด้วยผมชอบ

“ด้านนี้เลยที่นั่งxxx ที่นั่งของคุณค่ะ “

“ขอบคุณครับ” ผมก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองหรอกว่าใคร

“ขอโทษนะครับ..ที่นั่งผมติดริมหน้าต่างนะครับ รบกวนคุณเปลี่ยนได้ไหมครับ “ ผมได้ยินเสียงตรงข้างๆผม คงพูดกับผมนี่แหละ ผมเงยหน้าขึ้น แฟนก็ไม่มา แผลกรูก็เจ็บยังมาเยอะได้อีกเดี๋ยวปัด

“อาร์ม” ผมตกใจแทบสิ้นสติ

“ได้ไหมครับที่ข้างๆให้ผมนั่งได้ไหม” อาร์มถามผม ผมก็ขยี่ตาถี่ๆ เออ ตาลายไปหรือเปล่าวะ เครื่องยังไม่ทันแล่นขึ้นเลยหูอื้อตาลายไปแล้วเหรอหมอดรีม

“พี่ดรีม...พอแล้ว” อ้ามจับมือผมให้หยุดขยี่ตาตัวเอง

“ถ้าไม่ได้ผมไปนั่งที่อื่นก็ได้นะ” อาร์มทำท่าจะเดินไปนั่งทีอื่น

“อาร์ม..โอยย” ผมเพลอเอามือข้างที่เจ็บไปเท้าไว้

“พี่ดรีม” อาร์มตกใจนั่งลงข้างๆผมทันทีและจับมือผมขึ้นมาดู สีหน้าบอกได้ว่าเป็นห่วง

“อาร์มขอโทษ...อาร์มขอโทษ” อาร์มพูดพร่ำแต่คำว่าขอโทษให้ผมฟัง จนผมต้องเอานิ้วคาดปากอาร์มไว้ว่าพอได้แล้ว

“พี่ทำไปเพราะว่าพี่รักอาร์ม...แต่พี่แอบเสียใจนะที่ทำไมอาร์มไม่บอกพี่ เรื่องแค่นี้มันไม่สำคัญอะไรกับพี่เลยนะอาร์ม” พี่ดรีมพูดผมพยักหน้าอย่างคนที่รู้สึกสำนึกผิด

“นึกว่าพี่ต้องไปคนเดียวซะแล้ว” พี่ดรีมพูดยิ้มๆ

“ต่อไปก็จะไม่ไปคนเดียวเหมือนกัน..เพราะว่าอาร์มจะไปกับพี่ทุกที่ที่พี่ไป” ผมพูดผมมองหน้าพี่ดรีม พี่ดิมยิ้มแต่แอบไว้ซึ้งความประหลาดใจ

“พี่พยายามทำให้อาร์มรัก..พี่พยายามทำเพื่ออาร์มมาเยอะแล้ว..ต่อไปอาร์มจะเป็นคนทำให้พี่รักอาร์มเอง ..โอกาสนั้นยังมีอยู่สำหรับอาร์มหรือเปล่า”ผมพูด พี่ดรีมยิ้มให้ผมพร้อมกับยืนใบหน้ามาหอมแก้มผม

“พี่ไม่เคยให้โอกาสใครได้เข้ามาในใจพี่เลยเพราะที่ตรงนี้พี่มีไว้ให้อาร์มแค่คนเดียวและจะตลอดไป..ต่อให้อาร์มจะไม่กลับมาหาพี่ก็ตาม” พี่ดรีมพูดผมโผ่เข้ากอดพี่ดรีม มือพี่ดรีมลูบหัวผมเบาๆ

“ขอบคุณนะครับพี่ดรีม” ผมพูด ผมก็นั่งลงประจำที่นั่งตัวเอง ผมทำหน้าที่ดูแลพี่ดรีมเวลาที่พนักงานบนเครื่องเอาน้ำเอาอาหารมาเสริฟ คอยพาพี่ดรีมไปห้องน้ำ คอยห่มผ้าให้เวลาที่พี่ดรีมหลับ ทุกสิ่งที่ผมทำพี่ดรีมเคยทำให้ผมดูแลผมตอนที่ผมพลาดพลั้งถูกกระสุนยิง ตอนนั้นพี่ดรีมก็มาดูแลผม คอยอยู่ข้างๆผมในเวลาที่ผมฝันร้ายแต่ฝันนั้นมันจบแล้วและมันก็จบลงเพราะผู้ชายคนนี้ผมจะรักและให้เกรียติผู้ชายคนนี้คนเดียวของผมตลอดไป ผมสัญญา

************************************************************************************
หลังจากเดินทางมาถึงที่พักผมก็ได้ขึ้นพักผ่อนที่ห้องพักทันทีพรุ่งนี้ถึงจะเริ่มบรรยายให้คนที่มาร่วมทริปนี้ฟังกัน ผมเตรียมเอกสารมาเรียบร้อยแล้วหมอด้าจัดทำเอกสารให้ผมเอง ผมยืนมองน้องอาร์มที่จัดเสื้อผ้าให้ผมเข้าที่เข้าที่เข้าทาง เรียกได้ว่าตลอดการเดินทางน้องอาร์มดูแลผมดีมาก เจ็บมือแค่นี้ถือว่ามันคุ้มมากและมันคุ้มค่าตรงที่ว่าผมได้รอยยิ้มของอาร์มกลับคืนมาแล้ว

“พี่ดรีมจะทานยาเลยไหมครับ” น้องอาร์มหันมาถามผม

“พี่ว่าลงไปทานอาหารเย็นกันก่อนดีกว่าครับ” ผมบอกน้องอาร์ม อาร์มพยักหน้าและยืนขึ้น ผมเดินไปประชิดตัวอาร์มพออาร์มหันมาผมก็ใช้แขนข้างที่ไม่เจ็บโน้มต้นคออาร์มและผมก็จูบอาร์ม อาร์มตกใจเล็กน้อยแค่นั้นแต่ก็จูบผมกลับ

“พี่รักอาร์มนะ..รักมาที่สุด..พี่จะไม่ให้ใครมารังแกคนที่พี่รัก” ผมพูด

“อาร์มก็ไม่รู้แต่อาร์มรู้สึกว่าอาร์มมีความสุขที่อยู่กับพี่ดรีม...ขอบคุณนะครับทุกอย่างที่พี่ทำให้อาร์มต่อไปอาร์มจะทำให้พี่บ้าง” อาร์มพูดกับผม ผมพยักหน้า

“เริ่มคืนนี้เลยนะ” ผมพูด อาร์มสะบัดหน้ามามองผม

“เริ่มอะไรอะ” อาร์มถามผม

“ทำกันคืนนี้เลยนะ..โรมแรมก็หรู..บรรยากาศก็ให้..มันเป็นใจไปทุกอย่างแถม..ไม่มีหลานกวนใจ” อาร์มยังขมวดคิ้วอีกแนะ

“นะนะ..พี่ใช้มือมาหลายคืนแล้ว” ผมพูดอ้อนอาร์ม

“หื่นจริงๆเลยไอ้พี่หมอเด็กนี้...ก็ใช้มือตัวเองต่อไปซิ ..” อาร์มพูดและทำหน้าแดงด้วยความอายเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

“มีเมียแล้วมือไม่เอาแล้ว..ใช้เมียดีกว่า” ผมพูดก่อนที่อาร์มจะเดินเข้าห้องน้ำไป อาร์มแอบชะโงกหัวออกมาพร้อมแลบลิ้นให้ด้วยน่ารักจริงๆ  น่ารักเหมือนนอ้งไอซ์ไม่มีผิดเลย  ผมลงมาทานอาหารกันที่ห้องอาหาร

“สวัสดีครับคุณหมอดรีม คุณอาร์ม ...แม้นึกว่าคุณอาร์มจะมาไม่ได้ซะแล้ว..ถ้าอย่างนั้นตามสบายเลยนะครับ..ขาดเหลืออะไรบอกได้นะครับ “ ดีเทลเดินยาบริษัทเข้ามาทักทายผมสองคน  ผมเดินจะไปตักเป็นแบบบุฟเฟ่ อาหารทะเลสดๆ น่าทานทั้งนั้น ผมตักมานั่งทานกัน  ส่วนใหญ่อาร์มจะทานพวกสลัดผักมากกว่าและผลไม้ผมก็เช่นกัน

“สวัสดีค่ะคุณหมอดรีม...เมื่อไหร่จะไปตรวจคนไข้คลีนิกพิเศษที่กรุงเทพค่ะ..น้องหมีพรูส์ขึ้นถึงคุณหมอดรีม..ตอนนีก็พัฒนาการดีขึ้นมากกำลังจะเข้าโรงเรียนแล้วนะค่ะ..แต่ก็กังวลกลัวไปเรียนแล้วที่โรงเรียนพื้นเกิดไม่สะอาด หรือว่าแก้วน้ำอาจจะล้างไม่สะอาด และถ้ามีเพื่อนที่ไมสบาย บร้าๆ “นั้นไงกลัวขนาดนี้ขังลูกไว้ในห้องที่บ้านดีกว่าไหมครับ ผมคิดในใจ

“เด็กนะจะมีภูมิคุ้มกันของเขาเอง...บางที่การที่คุณพ่อคุณแม่กลัวไปหมดทุกอย่างเรียกว่าพยายามเลี้ยงลูกแบบอนามัยมากไปอาจจะเป็นคนขี้โรคกว่าเด็กที่เขาเลี้ยงแบบตามมีตามเกิดซะด้วยซ้ำนะครับ..และอะไรที่มากไปก็ไม่ได้ส่งผลดีเสมอไปนะครับ” ผมพูดทำเอาพ่อแม่มองผม

“เราแค่คอยหมั่นสังเกตุและเฝ้าระวังเวลาที่มีพวกโรคติดต่อที่ร้ายแรงเช่นมือเท้าปากแค่นั้นก็พอครับไม่ต้องไประแวงทุกอย่าง ผมคิดว่าเยอะไปนะครับ” ผมพูดอาร์มสะกิดผม

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปตักอาหารก่อนนะครับ “ ผมพูดขอตัวและรีบออกมาทันที

“พี่ดรีมดูพูดเขาซิก็เขารักลูกเขานิ” อาร์มสะกิดผมและกระซิบกับผม

“พี่จำได้..ตอนนั้นลูกเป็นอะไรนิดอะไรหน่อยก็มาแต่ไมได้ทำอะไรหรอกเพราะไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่การเปลี่ยนแลงตามการพัฒนายังพามาหาหมอเลย..หนักไปนะ” ผมพูด

“พี่ดรีมนี้เป็นหมอที่ปากร้าย...นะรู้ไหม” อาร์มกระซิบและขำๆผม ผมสองคนตักอาหารมานั่งทานกัน บรรยากาศที่นี้จัดแต่งได้ธรรมชาติมาก เขามีสัตว์เลี้ยงข้างด้วย นกกระจอกเทศ อะไรพวกนี้  ห้องอาหารนี้ก็จัดได้ธรรมชาติมากมาก มีเปียร์โนมีคนร้องเพลงให้ฟังด้วยมันทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าผมควรจะขอน้องอาร์มแต่งงานเลยซิ

“อาร์มพี่ลืมของนะพี่ขอขึ้นไปเอาที่ห้องแป๊ปหนึ่งนะครับ” ผมบอกอาร์มและรีบขึ้นห้องไปทันที แหวนที่อาร์มคืนกลับมาให้ผมไง ผมรีบค้นหาในกระเป๋ามันอยู่ด้านข้างกระเป๋าอาร์มเลยไม่ได้สังเกตุและเปิดดู ผมหยิบและรีบเดินลงมาจากห้องพักทันที ผมเดินกลับเข้ามานั่ง อาร์มก็มองผม ผมนั่งมองอาร์มยิ้มๆ อาร์มก็เอามือมาเท้าคางมองผมว่าผมต้องมีอะไรแน่ๆ

“สวัสดีผู้ให้การสนับสนุนผลิตภัณฑ์และยาของบริษัทxxxxมาโดยตลอด ผมหวังว่าทุกท่านจะประทับใจกับอาหารและสถานที่ของทางโรงแรมที่ทางเราได้จัดหาเพื่อเป็นของสมนาคุณตอบแทนนะครับ” ตัวแทนเดินยาคนนี้ค้อนข้างเก่งและทำยอดให้ทางบริษัทมาตลอด

“วันนี้ทางเราได้รับเกีรยติตากคุณหมอดรีม คุณหมอเด็ก  ท่านเชียวชาญเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพพลานามัยของเด็กเป็นอย่างดีและที่ผมได้ยินมากับหูเลยครับคุณหมอดรีมร้องเพลงเพราะมาก..รบกวนคุณหมอขึ้นมาจัดให้ฟังสักเพลงได้ไหมครับ” นั้นไง เรียกผขึ้นไปร้องเพลงทันที เขาคงได้ยินตอนที่ผมขึ้นร้องเพลงงานปีใหม่ของโรงพยาบาลทุกปีนั้นแหละครับ เสียงปรบมือดังก้องผมเลยต้องลุกขึ้นและเดินไปบนเวที

“สวัสดีครับ ผมชื่อหมอดรีม เป็นแพทย์สาขากุมารแพทย์ ประจำอยู่โรงพยายาล ค่ายXXXXXXX ของคุณพ่อผมนายแพทย์พลเอกภาณุเดช ...และผู้ปกครองหลายท่านอาจจะเห็นหน้าตาผมที่โรงพยาบาลเครือข่ายในกรุงเทพกันบ้าง..ผมก็ขอขอบคุณที่ไว้ใจให้ดูแลบุตรหลานของท่าน..วันนี้ก็จะขอร้องเพลงเพื่อเป็นการตอบแทนเช่นกัน..” ผมพูดและหันไปบอกคนที่เล่นเปียโนว่าผมจะร้องเพลงอะไร

https://www.youtube.com/v/cD8MNvLtEbs    Take me to your heart 
 ระหว่างที่ผมร้องเพลงสายตาผมจับจ่องที่น้องอาร์มตลอด นั้นมันคือความหมายของเพลงที่ผมต้องการสื่อบอกน้องอาร์ม  เสียงผมจะออกนิ่วนวลจึงเหมาะแก่เพลงรักหวานๆ  พอผมร้องจบ ผมก็ลุกขึ้นมีแต่เสียงปรบมือ

“ขอบคุณนะครับสำหรับเสียงปรบมือ ..ไหน . ไหน .แล้วผมจะขอเออ ..ขอให้ท่านในที่นี้ร่วมเป็นพยานให้ผมที่ได้ไหมครับ” ผมพูดทำเอาทุกคนทำหน้างพยานอะไร

“ไม่ต้องงงครับเดี่ยวผมจะบอกให้ทราบเดี๋ยวนี้แหละครับว่าพยานอะไร “ ผมเดินลงไปหาอาร์ม อาร์มก็มองผมแบบตกใจ

“อาร์ม..พี่รักอาร์มมาตั้งแต่..ปฐมแล้วพี่คิดว่านะจนขึ้นมัธยม อาร์มเป็นคนน่ารัก รอยยิ้มที่ดูหวานพี่มองกี่ครั้งพี่ก็หวันไหวแต่พี่ไม่เคยกล้าบอกอาร์มเลยจริงๆว่าพี่คิดยังไง” ผมพูดออกไมล์ด้วยเป็นไงละ

“ว้าว!!” เขาเรียกให้กำลัวใจหรือเปล่าครับ

“ตอนนี้พี่คิดว่าพี่กล้ามากพอที่พูดมันออกไป ..ว่าพี่รักอาร์ม...แต่งงานกับพี่นะ..พี่ดูแลเด็กๆมาก็หลายปีแล้ว ขอพี่ดูแลผู้ชายคนนี้ได้ไหมครับ...แต่งงานกับพี่นะครับ” ผมพูดและย่อตัวลง

“โอ้วววว ....แต่งเลย ..แต่งเลย ....” เสียงเชียร์ดังไปทั่ว

“yes …yes” คนรอบก็ลุ้นให้อาร์มพูด

“Will you marry me ?” ผมพูดภาษอังกฤษด้วยจะได้เข้าใจกันเพราะมีนักท่องเที่ยวชาติด้วย  อาร์มยังคงตกใจเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองมองผมน้ำตามาคลอๆด้วย  ผมเลิกคิ้วมองว่ายังไงครับ

“ครับ...แต่งครับ” อาร์มตอบผมและย่อตัวลงจับไหล่ผมขึ้นผมสองคนกอดกันนั้นคือคำตอบที่บอกว่าอาร์มเซย์เยสครับ

“เฮ!!  …ดีใจด้วยนะครับคุณหมอ..เป็นฝั่งเป็นฝาซะทีแต่เออ ..คุณหมอเป็นเกย์เหรอครับ” ตัวแทนเดินยาผมเดินเข้ามาแสดงความดีใจแต่ประโยคหลังนี้ผมหันไปมองและพยักหน้า

“ทำไมไม่เคยบอกผมเลยละครับ”

“แบบว่ายังไม่พร้อม” ผมพูด

“ถ้าบอกผมนี้ผมจีบคุณหมอไปนานแล้วนะครับเพราะว่า..ผมก็เป็นครับ” ตัวแทนเดินยาพูด

“เว้ยย..ดีแล้วแหละครับ...เพราะว่าผมรักได้คนเดียวเฮอๆ” ผมหันไปบอก

“ผมล้อเล่นครับที่ว่าผมจะจีบคุณหมอ..แต่เกย์นะผมเป็นจริงๆนะ” นั้นไงตอกย้ำอีก

“คุณหมอเป็นเกย์เหรอค่ะ...น่าเสียดายจริงๆ “ คุณผู้ปกครองที่เคยพาลูกมาหาผมพูด

“แล้วเธอจะไปเสียดายทำไม..ลูกสามคนผัวหนึ่งแล้วนะ” นั้นไงสามีข้างๆ ก่อนจะพูดเสียดายผม ปรึกษาคนข้างๆ ก่อนดีกว่าไหมครับ  ผมนั่งลง พนักงานของทางโรงแรมถือขวดแชมเปญมาที่โต๊ะผมและเปิดให้ด้วยรินใส่แก้วไวน์ให้ผม

“เป็นของสมนาคุณทางโรงแรมค่ะ ขอให้สนุกกับการดื่มนะค่ะ ..ยินดีด้วยอีกครั้งค่ะ “ ผมสองคนพยักหน้าขอบคุณ  ผมนั่งตรงข้ามกับอาร์ม

“พี่ดรีมอะ..ดูซิพรุ่งนี้อาร์มจะกล้าขึ้นไปช่วยพี่ฉายสไลด์ไหมละ..” อาร์มพูด

“ไม่เห็นหน้าอายเลยเรื่องดีจะตายไป..พี่ยินดีจะเปิดเผยนะ ความรักของพี่กับอาร์มมันแค่ผิดที่เพศแต่มันไม่เคยทำร้ายใคร..และไม่เคยทำให้ใครเขาเดือดร้อนเพราะเรารักกัน” ผมพูดกับอาร์ม ผมนั่งดื่มและทานอาหารตามด้วยของหวานที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้
“เราขึ้นไปพักกันดีกว่าเนอะ ...รู้ไหมว่าพักของพี่พักแบบนั้น “ ผมพูดกับอาร์ม

“คุณนวัฒน์ครับ..ผมกับอาร์มจะขอตัวขึ้นไป”ผมหันมาเจอนวัฒน์ดีเทลเดินยาของบริษัทเข้าพอดี

“จะขอตัวขึ้นไปจูจี๋กันเหรอครับตามสบายเลยครับ...ผมหวังว่าผมจะเลือกโรงแรมได้ถูกใจคุณหมอดรีมนะครับ ..ถ้าเป็นแบบนั้น..สั่งยาเยอะๆนะครับ...ผมหวังว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วๆนี้..เออ..เบบี้” คุณนวัฒน์พูดแต่เบบี้นี้ท่าทางจะต้องใช้ท่ายากๆมั้ง

“งั้นผมขึ้นไปเมคเบบี้เลยนะครับ ..เจอกันพรุ่งนี้ครับ” ผมพูดและเดินออก

“โอ้ยย” อาร์มหยิกผมทันที

“เป็นอะไรครับ” คุณนวัฒน์

“ไม่มีอะไรครับ ไปนะครับรีบไปเมค...ไปพักครับ” ผมหันไปตอบแต่อาร์มทำท่าจะหยิกผมอีกรอบ

“ครับเจอกันพรุ่งนี้ครับ..ดูท่าจะร้อนแรงเสียดายไม่ได้จองห้องใกล้ๆ ...ทำไมไม่บอกกันก่อนเลยนะจะได้ระบุห้องพักแบบใกล้ชิด” คุณนวัฒน์พูด

“พี่ดรีม...พรุ่งนี้ขึ้นไปคนเดียวเลย” อาร์มทำแก้มป่องผมเข้าไปในลิฟท์  ผมเดินกุมมืออาร์มไปจนถึงห้องพัก ห้องสูทที่มีทุกอย่างครบครัน ห้องนอนแยกกับห้องนั่งดูทีวี ผมเดินเข้าไปในห้องนอนเพิ่งจะเห็นนะว่ามันถูกปูไว้ด้วยดอกกุหลาบเหมือนการมาฮันนิมูนกันไม่มีผิดเลย

“ดูท่าเขาจะเป็นใจให้เราสองคนมากนะอาร์มดังนั้นพี่ไม่ขัดนะ...เราเริ่มกันเลยนะ “ ผมพูดและเข้าจู่โจมจูบอาร์มทันที ทั้งจูบทั้งไซ้  อาร์มก็ไม่ต่อต้านผมหรือขืนอะไรผมแถมยังตอบสนองผมด้วย

“ปึก”ร่างผมถูกผลักลงไปบนที่นอน อาร์มดูร้อนแรงมากเลยรอบนี้ อาร์มกัดปากและคลืบคลานเข้ามาหาหมอดรีม และขึ้นมาค่อมร่างผมไว้ ช่วยปลดเสื้อเชิ้ตที่ผมสวมใส่และปลดเข็มขัดกางเกงให้ผมด้วยอย่างร้อนแรงผมก็ช่วยถอดเสื้อผ้าน้องอาร์มทันที ถอดแล้วเหวี่ยงไปให้พ้นทางและเกมส์รักรสร้อนแรงของหมอเด็กอย่างผมก็เริ่มต้นขึ้น

“พี่ดรีม..อ้าห์...โอ้วว..ซี้ด..พี่ดรีม..อาร์มเสียว” อาร์มร้องออกมาเพราะความเสียวซ้าน ผมเองก็ศิษย์เอกของพี่ดิมเหมือนกันแต่ไม่ค่อยกล้าออกไปใช้งานบ่อยมีบ้างทีพี่ดิมเรียกเด็กมาให้ผมออกไประบายเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ จนสักพักเกมส์รักผมสองคนก็จบลงและต่างพากันเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัว ผมออกมาสวมชุดนอน น้องอาร์มก็ช่วยผมเพราะว่ามือผมยังเจ็บอยู่

“พี่ดรีม...ขอบคุณนะครับ..ขอบคุณที่ทำให้อาร์มได้กลับมามีความสุขอีกครั้ง” อาร์มบอกผม

“ฟ๊อด..พี่ตั้งใจ...เพราะว่ารอยยิ้มของอาร์มก็คือความสุขของพี่เหมือนกัน..นอนเถอะนะครับพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปทำหน้าที่ของเราแต่เช้า..พี่อาร์มนะครับ..ฝันดีครับ” ผมพูด อาร์มก็ล้มตัวลงนอนผมก็ปิดไฟหัวเตียง ทันทีที่ผมล้มตัวลงนอนศรีษะแตะหมอนผมรู้ว่าไหล่ผมมีบางคนมาหนุ่นและกอดผมก็กอดร่างนั้นตอบ พร้อมกับพรมจูบจนคนที่หนุนกอดกายผมหลับสนิท
-
-
-
“พี่ดรีม” เสียงเรียกชื่อผมจนเสียงหลง ผมก็สะดุ้งตื่นเกิดอะไรขึ้น เสียงอาร์มนี้

“อาร์มเป็นอะไร” ผมดีตัวขึ้นนั่งร้องถามอาร์มด้วยอาการตกใจเช่นกัน อาร์มยืนเอามือปิดหน้าอยู่ตรงข้างเตียง

“พี่ดรีม...มีตุ๊กแกในห้องนอน..และ..และ..มันอยู่ที่เท้าของอาร์มนะพี่ดรีม”อาร์มพูดทั้งที่ยังเอามือปิดหน้าพร้อมกับชี้ลงไปที่พื้นห้องอะไรนะ โรงแรมระดับห้าดาวเจ็ดดาวมีตุ๊กแกในห้องนอน ผมรีบลุกจากเตียงนอนคว้าเอาเสื้อคุมมาสวมทับและรีบเดินมาตรงจุดที่อาร์มชี้ ใช่ครับตุ๊กแกมันอยู่ที่เท้าของอาร์มเหยียบซะแบนขนาดนั้นดูท่าลิ้นจะแล็ปออกมาด้วย ซีพีอาร์มก็คงไม่ขึ้นแล้วแหละ

“พี่ดรีม...” อาร์มเรียกผม ผมเดินไปใกล้ๆ

“อาร์มเหยียบมันอยู่นี้..และดูท่ามันจะคายคาทีแล้วแหละนะอาร์ม” ผมพูดอาร์มเอามือที่ปิดหน้าออกมองผมด้วยอาการตกใจ

“จริงเหรอพี่” อาร์มถามผม  ผมพยักหน้าว่าใช่ และอาร์มก็กระโดดมากอดคอผมไว้ ผมก็อุ้มไว้

“โอ๋! ขวัญเอ่ยขวํญมา “ผมรีบปลอบอาร์มทันที แอบกระหยิมยิ้มย่องเพราะว่าตุ๊กแกนี้ผมวางไว้เอง ตอนนี้ผมกอดปลอบโยนใหญ่เลย ผมก็เอาเท้าคับตุ๊กแกปลอมขึ้นมา

“อาร์มมันตายแล้ว” ผมพูด

“จริงๆอะพี่ดรีม”

“จริงซิครับหันมาดูซิ” ผมพูดและอาร์มค่อยๆหันไปเล่มอง

“เห้ยพี่ดรีม” อาร์มร้องเสียงหลงตรงที่ผมเอาไปปะชิดติดหน้าอาร์มทำท่าจะปัด

“อาร์ม..มันตายแล้ว” ผมพูด อาร์มก็เอามือไปแตะ และก็แตะ และก็จับเลยที่นี้
“นี้มันของปลอมนี้” อาร์มพูดและหันมามองหน้าผมพร้อมกับ

“โอ้ยย ...อาร์ม” หยิกที่ปีกใบหูผมทันที ร้องลั่นเลยซิครับ

“พี่ดรีม..แกล้งอาร์มเหรอ”อาร์มพูด

“โอ้ยยอาร์ม...อย่าหยิกหูพี่ซิครับ” ผมพูด อาร์มแอบค้อนให้ผมด้วย

“ปล่อยอาร์มลงเดี๋ยวนี้เลย” อาร์มพูดทำแก้มป่อง

“ยากซะแล้วแหละ....ไหน..ไหน..ก็ปลุกพี่ขึ้นมาแล้วเรามาออกกำลังกายตอนเช้าเพื่อสุขภาพที่ดีกันดีกว่า” ผมพูดอาร์มทำตาโตใส่ผม

“ออกกำลังกายอะไร..พี่ดรีม..ไอ้พี่หื่น” อาร์ม

“ตุ๊บ”ร่างผมล้มลงไปบนที่นอนและตามมาด้วยอาร์ม ผมพลิกไปนอนค่อมอาร์มทันที คงไม่ต้องบอกนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ กิจกรรมยามเช้าของผมกับอาร์ม มาก่อนอาหารเช้าซะอีก ตับ ตับ ตับ กันแต่เช้าเลย ปิดม่านก่อนห้ามดู 18+ สุขภาพแข็งและมีแรงแน่ๆถ้าได้ออกกำลังกายกันแบบนี้ทุกเช้าๆ ...

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม พี่ดรีมขอบคุณที่รักอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-11-2015 18:56:54
ในที่สุดพี่ดรีมก็สมหวัง :mc4:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม พี่ดรีมขอบคุณที่รักอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 01-12-2015 03:49:28
พี่ดรีมสมหวังซะที...สมหวังสองคู่แหละคู่ต่อไปใครนะ??????  รอ รอ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม พี่ดรีมขอบคุณที่รักอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-12-2015 11:39:17
 :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSน้องอาร์ม พี่ดรีมขอบคุณที่รักอาร์ม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-12-2015 14:17:59
 :z2: สมหวังสักทีลุ้นจนตัวโก่ง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ คงต้องเลิกเป็นเพื่อนกัน....?
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-12-2015 19:43:43
พี่อั้มVS พี่บู้ 
   ผมกับพี่อ้นไปเอาคืนพวกไอ้เคมาก็ไม่ได้ทำอะไรมากแค่เอาพวกบรรดาเด็กๆของพี่อ้นพี่ดิมไปรุมโทรมพวกมันเท่านั้นเองแต่พวกผมยังปราณีไม่ให้พวกมันถูกทะลวงประตูหลังเพราะว่าพวกมันสาระภาพว่าแค่ทำคลิปตัดต่อพวกมันไม่ได้ทำอะไรอาร์มแต่ทำคลิปเพื่อจะได้เงินจำนวนข้างเยอะจากวรินทร์ ผมอัดคลิปพวกมันไวจะเอาไปยืนต่อแพทยสภาจะได้ปลดนายวรินทร์นี้ออกจากการเป็นแพทย์แถมพวกผมยังโพสคลิปที่น้องวรินทร์แต่งตัวแบบแมวยั่วสวาททางเว็ปชื่อดัง พ่อแม่คงได้ภูมิใจละงานนี้ และพวกผมก็เอาพวกเวรนั้นไปปล่อยไว้ใจกลางกรุงให้พวกมันแก้ผ้าเดินลงไปมีแค่ถุงเท้าคนละข้างสวมไอ้จ้อนมันไว้ ซะใจจริงๆ และผมก็กลับมาถึงก็พบว่าไอ้น้องอาร์มผมหนีเข้าไปกับไอ้บู้ ในค่ายและไอ้ดรีมก็ไปเอาคลิปที่ถูกตัดต่อส่วนไอ้โอมมันตามไปช่วยมันได้ล้างข้อมูลทุกอย่างเกลี้ยงคอมแถมยังถอดคอมเขาออกมาอีกนี้แต่ดี ดังนั้นผมจึงเข้ามาหาไอ้มาบอกควาจริงเพื่อมันจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่รักมันมากที่สุด ....ถึงผมจะรู้ว่าไอ้บู้มันก็ชอบอาร์มก็ตาม

“ไอ้บู้ละกร” ผมถามไอ้กร ไอ้กรมันเข้ามากับไอ้บู้ด้วยโชคดีที่แม่ยายลงมาช่วยดูแลเมียมัน ไอ้กรหยักไหล่ไปทางห้องพัก

“อยู่ในห้องมั้งเห็นเอาเหล้าเข้าไปขวดหนึ่งป่านนี้เมาเละไปแล้วแหละวะ” ไอ้กรมันบอกผม มันคงรู้ว่าฝันมันสะลายไปแล้วแหละผมพยักหน้ารับรู้และเดินไปที่ห้องพักไอ้บู้ ผมเคาะประตูสองสามทีแต่ไม่มีคนลุกมาเปิด ผมก็เลยพลักประตูเข้าไปมันไม่ได้ล๊อกประตูด้วย ภาพที่ผมเห็นคือ ไอ้บู้มันนอนแผ่อยู่บนเตียงแสดงว่ามันคงกระดกดื่มแบบเพรียวๆไปแล้วแน่ๆ ผมเดินเข้าไปหยุดยืนมองไอ้บู้

“บู้กรูขอโทษวะแต่กรูคิดว่าอาร์มมันไม่ได้รักมรึงหรอกบู้..มรึงรู้ดีว่าการทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักมันทรมารแค่ไหนแต่การที่ทนเห็นคนที่รักไปรักคนอื่นแม่งก็โคตรจะทรมารเหมือนกัน” ผมพูดกับคนที่นอนแผ่ ผมว่ามีนคงไม่รับรู้อะไรแล้วแหละตอนนี้คงเมาหนักมาก

“บู้ “ ผมเรียกไอ้บู้ ผมก้มตัวลงเอาแขนเท้าระหว่างตัวไอ้บู้ไว้ ผมก้มลงมองใบหน้าเกลี้ยงเกลานั้นเหมือนเพิ่งป่านการโกนก่อนมาทำงานคงเพราะว่าอาร์มจะมากับมันซิท่าถึงได้โกน ผมเห็นมันไม่กระดุกกระดิกอะไรเลย ผมโน้มตัวลงต่ำมากจนหน้าแทบจะติดหน้าเนียนๆของบู้มันและแขนทั้งสองข้างเท้าไว้ข้างลำตัวของบู้เพื่อรองรับน้ำหนักตัวผมไม่ให้ทาบทับไอ้บู้มัน

“บู้มรึงเคยเห็นความรักของกรูบ้างไหมวะ มรึงรู้ไหมว่ากรู....รักมรึงวะบู้...กรูก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนเมื่อไหร่...ถ้ากรูรู้กรูคงจะห้ามมันได้ทัน” ผมพูดกับคนที่หลับตาสนิท

“กรูอยากจะบอกมรึงหลายครั้งแล้วแต่กรูกลัวว่ามันจะทำให้กรูเสียมรึงไปแม้แต่คำว่าเพื่อนมรึงก็อาจจะไม่ให้กรูเสียด้วยซ้ำ” ผมพูดพร้อมกับพ่นลมออกมาเบาๆ

“กรูเสียใจมากตอนที่มรึงต้องแต่งงานแต่คิดอีกทีมรึงจะได้มีชีวิตที่ปกติ..แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น...มรึงไม่ต่างอะไรกับตกนรกทั้งเป็นเพียงเพราะว่ามรึงต้องแต่งตามใจพ่อแม่มรึงบู้” ผมพูดต่อ

“มรึงจำเพลงที่กรูร้องให้มรึงได้ไหม.... ข้อความ..... กรูตั้งใจวะ”ผมพูดต่อผมมองไปทางอื่นเพื่อกลบเกลือนบางสิ่งไม่ให้มันไหลออกมา พอผมหันกลับมาอีกที ไอ้บู้มันลืมตาอยู่

“Shit! “ผมสะบดออกมาทันที ไอ้บู้มันเอาแขนมันดันตัวขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอน มันมองหน้าผม ตอนนี้ผมอยู่ในลักษณะว่าจะค่อมมันอยู่

“มรึงไม่ได้หลับเหรอไอ้สัส” ผมถามไอ้บู้

“ไม่อะแค่หลับตาพักตาเฉยๆ “ บู้มันพูด

“มรึงแดกเหล้าเมาไม่ใช่เหรอ” ผมถามไอ้บู้พร้อมกับเอาข้อศอกดันตัวมันขึ้น

“ว่าจะกินนะแต่คิดอีกที ไม่กินดีกว่า ก็เลยวางไว้ตรงนั้นแหละ” ไอ้บู้พูดผมหันไปมอง มันเอาขวดวางแอบไว้

“มรึงไม่ได้ยินอะไรใช่ไหม” ผมถามไอ้บู้ ผมก็ทำท่าจะถอนแขนผมออกและลุกขึ้น

“หมับ” ไอ้บู้มันรั้งผมไว้ซึ้งมันเป็นจังหวะที่ผมจะลุกทำให้ผมไม่สามารถเกร็งตัวได้เลยล้มทับไอ้บู้ลงไป

“มรึงคิดกับกรูแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะอั้ม” ไอ้บู้มันถามผม มันได้ยินที่ผมพร่ำเพ้อ

“เออ...กรู...”พอตอนนี้เหมือนมีอะไรมาจุกที่ลำคอพูดไม่ออกแล้วซิผมและทำท่าจะลุกแต่ไอ้บู้มัน กอดรัดผมไว้ไม่ให้ผมลุกขึ้น

“ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้ละ...ทำไมไม่บอกก่อนที่บู้จะแต่งงาน..ตอนนั้นบู้คงกล้าที่จะปฏิเสธคำขอของพ่อกับแม่” บู้มันถามผม ผมหันไปมองทางอื่น

“กรูกลัวมรึงจะเลิกคบกรู กรูไม่รู้ว่ามรึง...จะคิดเหมือนกรูไหมบู้” ผมพูดโดยไม่กล้าสบตาไอ้บู้มันเลย มันยากจริงๆผมกลัวมันจะบอกว่าเลิกเป็นเพื่อนกัน เราคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้

“ถ้ามรึงคิดแบบกับกรูจริงๆ เราก็คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วแหละอั้ม” ไอ้บู้มันพูดทำให้ผมสะบัดหน้ามามองหน้าไอ้บู้ นี่แหละสิ่งที่ผมกลัวมาที่สุด แต่มันก็ดีกว่าให้มันอึดอัดอยู่ในใจผมอยู่แบบนี้

“เพราะว่ามันคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว” ไอ้บู้พูด ผมพ่นลมออกมาอย่างหนักหน่วงเพราะว่าอารมณ์ผมตอนนี้หน่วงมากจริงๆ

“อืม...กรูเข้าใจบู้” ผมพูดและผมก็แกะมือมันให้ออกแต่มันขืนไว้ไม่ยอมให้ผมแกะมือมันออก ผมหันมามองหน้ามัน

“อั้มไม่เข้าใจหรอก” บู้พูดพร้อมรอยยิ้มที่ดูรู้ว่าเจ้าเหล่เพทุบาย มันหมายความว่ายังไงของมัน

“ที่บอกว่าเราเลิกเป็นเพื่อนกัน..เพราะว่าเราจะหันมาเป็นอย่างอื่นดีกว่า”ไอ้บู้มันพูดและพลิกผมลงไปนอนพร้อมกับมันขึ้นมาค่อมผมไว้และจับแขนผมกางออก

“จะทำอะไรนะไอ้บู้”ผมถามไอ้บู้

“ทำแบบนี้ไม่ใช่สถานะเพื่อนแน่ๆ เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอกอั้ม” บู้พูดและก้มลงไซ้คอผม 

“บะ..บู้...”ผมเรียกชื่อมันติดๆขัดๆ บู้มันซุกมันไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียนของผม และเลื่อนขึ้นมาจูบผมด้วย บู้มันปล่อยแขนผมให้พ้นจากพันธนาการและเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อผมที่ละเม็ดจนหมด ไม่น่าเชื่อว่ามันเก่งมากปากมันไม่หลุดจากปากผมเลย ตอนนี้เหมือนมันกำลังมีความต้องการ ผมฟังจากเสียงหอบเหนื่อยเพราะว่ามันรุกผมไม่ยังเลยเวลาผ่านไปไม่นานเสื้อผ้าผมเริ่มกระเด็นออกไปเกือบหมดเหลือแต่กางเกงของผมและบู้มันก็จัดการปลดและดึงออกไปทันที ผมกลับไม่ต้อต้านอะไรเลยผมปล่อยให้บู้มันดำเนินการของมันต่อ และบู้มันก็ถอดเสื้อของมันออกเช่นกันผมช่วยดึงออกให้ทางศรีษะและรีบเหวี่ยงไปทางอื่นบู้มันดันตัวมันเองขึ้นมาจูบผม

“ถอดให้กางเกงให้หน่อยซิ” ดูมันบอกผม ผมเงยหน้ามองกางเกงตัวเองนะ ผมก็ถอดของมันออกเหลือแต่กางเกงยางยืด

“อีกชิ้นดิถอดออกด้วยไม่ถอดจะทำกันยังไง” ไอ้บู้มันสั่งผมอีกนะ ผมก็จัดการถอดออกให้และเหวี่ยงไปให้พ้น ผมก็พยักหน้าว่าของผมละ บู้มันก้มมองและลดตัวลงดึงกางเกงผมออกเช่นกันและเหวี่ยงออกไปมันดึงออกไปหมดเลยทั้งกางเกงตัวนอกและกางเกงตัวในของผม

“เวลาถอดต้องถอดแบบนี้” ไอ้บู้มันพูด บู้มองผม ผมก็มองบู้ตอบ ถามว่าตอนนี้ยังงงอยู่เลยนะ บู้ก้มมองของสงวนผมและมองผม และบู้มันก็ก้มหน้าลงจะไปงาบของผม

“บู้เดี๋ยว” ผมรีบดันมันขึ้นก่อน

“มรึงจะทำจริงๆเหรอวะ” ผมถามไอ้บู้  “อืม..ถ้าเป็นหนังก็มาได้ครึ้งเรื่องแล้ว” บู้มันพูดและก้มลงทำตรงนั้นให้ผม มันได้อารมณ์มาก บู้ทำให้ผมได้สักพัก ผมก็รู้หน้าที่ว่าผมต้องทำอะไรให้มันตอบผมพลิกบู้นอนลงและผมก็ใช้ปากจัดการให้เช่นกัน

“อืมม..อืมมม..อั้ม...สุดยอด...สุดยอด...อ้าห์..เยี่ยม...อู้ยยส์..อาห์” มันร้องไปดึงผมของผมไปด้วยมันร้องเหมือนไม่เคยโดนใครทำให้มาก่อน สักพักบู้ก็พลิกผมมานอนตะแครง บู้มองหน้าผมพร้อมกับจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ

“ที่จริงก็คิดนะแต่...นี้ไม่แน่ใจตัวเอง..คือแบบว่ามันสับสน..อาจจะเพราะความใกล้ชิดมั้ง...เลยทำให้แยกแยกะไม่ออกว่าอันไหนจริงอันไหนหรอก” บู้มันพูด

“แต่ตอนนี้รู้แล้ว..ที่จริงก็รู้มาได้สักพักแล้วแหละ..ตั้งแต่จูบแล้ว..มันรู้สึกดีบอกไม่ถูกนะ” บู้พูดและก้มลงจูบผมอีกครั้ง

“และเราคงกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้ว..เรามาเป็นแฟนกันไหม” บู้มันถามผมพร้อมกับขึ้นมาค่อมผมและคงไม่ต้องบอกว่ามันจะทำอะไรผม “อืมม ..โอ้ยย...บู้..เบาหน่อยบู้..โอ้วว..อืม” ผมสองคนเล่นบทรักกันทันทีที่ ที่มันบอกขอยกเลิกสถานะเพื่อนแต่เปลี่ยนเป็นสถานะอื่นเข้ามาแทน

“เจ็บไหม” บู้ถามผม ผมหันไปมอง

“มาโดนบ้างไหมละ..แทงยังกับไม่เคยแทงมาก่อนสาด” ผมหันไปบ่นมันตอนนี้ผมนอนหนุนไหล่มันอยู่ เพิ่งจะเสร็จกิจกรรมคู่รัก ยังมีอาการเหนื่อยอยู่เลย

“ก็ไม่เคยแทงมาก่อนแต่ประตูหลังนะ...และมันก็นานแล้วด้วยไม่เคยได้ใช้งานแน่นอนมันย่อมจะคึกหนักเป็นธรรดา” บู้มันพูดได้หน้าด้านๆจริงๆ

“กรูน่าจะปล่อยให้มรึงค้างและเข้าไปสงบมันด้วยมือมรึงแทนนะ” ผมพูดพร้อมกับเหล่ขึ้นไปมองคนที่ให้ผมผิงอกที่ดูแข็งแรงนั้น บู้จับมือผมขึ้นกุมไว้พร้อมกับบีบเหมือนบีบเล่นประมาณนั้น

“มือนิ่มเนอะ...นี่ยังพูดกับอาร์มอยู่เลยว่าบ้านนี้มือนิ่มทั้งบ้านเลยมั้ง

“ใช่มือนะนิ่มแต่เท้านะคงไม่เพราะมันเตะคนปากแตกมาหลายคนแล้ว” ผมพูดบู้ทำหน้าตกใจแบบขำๆ

“โดยเฉพาะพี่อ้นคงไม่นิ่มทั้งมือทั้งตรีนแน่ๆ” ผมพูดหันมาเหล่คนที่ยิ้มเจ้าเหล่มันไม่กลัวสักนิดเลย

“ถ้าพี่อ้นรู้ว่ากรูปล่อยให้มันเลยเถิดไปขนาดนี้พี่อ้นคงเตะกรูด้วย” ผมพูดกับไอ้บู้

“แล้วจะอยู่กันแบบไหนละอั้ม..หลบๆซ้อนๆเหรอ ..บู้ไม่ทำแบบนั้นแน่นอนลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ” บู้พูดผมพลิกตัวไปมองหน้ามัน

“เป็นแฟนกันนะ...” บู้ถามผมอีกครั้ง

“บู้จะไม่หลบหรือกลัวอะไรทั้งนั้นแม้กระทั้งปิ่น...หรือว่าพี่อ้น...อั้มละ” บู้พูดและถามผม

“อืม” ผมประกบปากจูบบู้มันผมคิดว่านี้คือคำตอบนะมันน่าจะรู้แล้วนะว่าคำตอบของผมคืออะไร ผมเอามือกุมใบหน้าของบู้ไว้บู้ก็จูบผมตอบกลับไม่จูบธรรมดามือไม้นี้ล้วนลามไปทัวตัวผมหมดเลยและผมก็สัมผัสได้ว่าของมันแข็งขึ้นมาอีกทันที อย่าบอกนะว่ามันจะ...ใช่เลย ..

“บู้...มรึงเพิ่งจะเสร็จไปนะไอ้บู้ ..อืมม..อาห์ “ ใช่มันทำแบบนั้นกับผมต่ออีกยก ตกลงนี้มันไปตายอดตายยากมาจากไหนของมัน
**************************************************************************************************************************
บู้ VS อั้ม  เมื่อเพื่อนสนิทที่คบกันมายาวนานถึงสิบปีต้องมาแปรเปลี่ยนไปเป็นคู่รัก จากที่เป็นคู่หูกัน ด้วยความที่เราสนิทกันมาก และความห้าวของอีกคนมันทำให้ผมมองไม่เห็นโมเม้นที่ว่าคนนี่จะมาเป็นคู่รักของผมได้ตามที่สาวๆธุรการเขาเม้ามอยด์กัน แน่นอนผมต้องคิดว่ามันไม่มีวันเป็นไปได้ ถ้าอาร์มนะอาจจะใช่ สำหรับอั้มแล้ว ห้าว ตอนที่เรียนด้วยกันก็เกรียนตามพี่อั้ม แต่พอมาทำงานและได้ตำแหน่งหัวหน้าหน่วยอีก ความเป็นผู้ใหญ่ก็มีเพิ่มขึ้นตามตำแหน่งหน้าที่ ทุกคนชอบอั้มเพราะว่าบ้าระห่ำ ลุยได้ไม่กลัวแต่ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้เหมือนลูกแมวเลยนะ

“บู้” อั้มปัดมือผมออก

“อั้ม...เช้าแล้ว..ตื่นสายเดี๋ยวเขาก็รู้กันหมดหรอกว่า...เมื่อคืนเราทำอะไรกันเพราะปกติอั้มเป็นคนตื่นแต่เช้านะ” ผมกระซิบข้างหูพร้อมกับขบติงหูเล่นไปด้วย

“เช้าแล้วเหรอ...บู้..ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้นอนเลย...มรึงตัวเดียวเลย..จะคึกอะไรหนักหนาวะ..เล่นซะกรูเพลียมาก” อั้มบ่นผม

“นี้แค่เริ่มต้นเองนะ...ยังมีอีกเยอะ” ผมกระซิบอั้มลืมตาโพลงเลย

“เพิ่งรู้นะว่ากินเพื่อนสนิทนี้มันแซ่บแบบนี้นี่เองรู้อย่างนี้กินไปตั้งนานแล้ว” ผมกระซิบบอกอั้ม

“โอ้ยย...อั้ม...” ผมร้องเพราะว่าอั้มบิดหัวนมผม เล่นแบบนี้ผมก็พลิกมาค่อมและรวบแขนไว้พร้อมก้มลงไซ้หยอกเย้าผมว่าอีกไม่นานจะได้เอากันแต่เช้าแน่ๆจน

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น  “ บู้..บู้ ..ตื่นยังวะ...ทำไมวันนี้ตื่นสายวะ.และอั้มมันอยู่ห้องมรึงไหมวะไปหาที่ห้องไม่มี” เสียงไอ้กร อั้มก็รีบลุกพร้อมกับเอาผ้าห่มหมุนพันตัวที่เปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำไปทันที ผมก็รีบคว้าเอาผ้าขนหนูที่พาดไว้มาพันกายก่อนเลย และออกไปเปิดประตู

“ว่าไงไอ้กร” ผมถามไอ้กร

“มรึงตื่นสายเป็นอะไรหรือเปล่าวะ หรือว่ามรึงเฮิร์ทเรื่องน้องอาร์ม “ ไอ้กรมันถามผม

“และนี้อั้มตื่นไปไหนแต่เช้าก็ไม่รู้ “ ไอ้กรมันพูด

“กรูถามอะไรมรึงอย่างดิวะ ....มรึงไม่รู้สึกอะไรกับไอ้อั้มบ้างเหรอวะ” ไอ้กรมันเข้ามในห้องนอนผมมันปิดประตูลงและมันก็ยิงคำถามมาที่ผมว่าผมรู้สึกอะไรกับอั้มไหม

“กรูว่ามรึงสองคนมีอะไรที่แอบกันอยู่วะ” ไอ้กรมันถามผม

“กรูเพื่อนมรึงสองคนไหมวะ” ไอ้กรมันถามผม ไอ้กร ผมและอั้มเป็นเพื่อนกันมาพอพอกันก่อนจะเข้ากลุ่มผมหลังผมปีหนึ่งและไปเรียนจปรเหมือนกันที่เดียวกันแต่มันไม่ได้ไปฝึกมหาโหดแบบผมสองคนเพราะว่าพ่อแม่มันเป็นห่วงไม่อยากให้มันไป

“กร...”ผมทำท่าจะอธิบาย ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก อื้มเดินออกมาด้วยผ้าขนหนุพันท่อนล่าง ไอ้กรมันหันไปมองอั้มและหันกลับมามองผมคงไม่ต้องอธิบายว่าผมสองคนอยู่ในสภาพนี้เพราะอะไร

“นานหรือยังวะ” ไอ้กรมันถามผมกับอั้ม

“ถ้าสถานะมันเพิ่งอัพเมื่อคืนแต่ความรู้สึกนะมันนานแล้ว” ไอ้อั้มพูด

“กรูก็เพิ่งรู้ใจตัวเองไม่นาน..กรูสองคนไม่ได้ปิดมรึงนะกร มรึงเพื่อนกรูสองคน” ผมพูด มันพยักหน้า

“ดีใจด้วยวะ..ดูแลมันดีดีละไอ้อั้มนะ...เออ..อาหารเช้าเสร็จแล้วลงไปทานกันได้แล้ววะ จะได้ลุยงานกันเลย” ไอ้กรมันพูดและเดินออกไป ผมหันมามองอั้ม ผมไม่คิดว่าอั้มจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมคิดว่าน่าจะรอให้ไอ้กรมันออกไปก่อนอะไรประมาณนี้

“อาบน้ำเลยไหม” อั้มกอดอกพร้อมกับถามผม

“ยังไม่อาบเหรอ..นึกว่าอาบแล้วซะอีก” ผมถามพร้อมกับเดินเข้าไปหยุดตรงหน้า

“ยัง...คิดว่ารออยู่มั้ง” อั้มพูดพร้อมกับหลังและหันมาหยักคิ้วให้แบบนี้ ผมเรียกว่าเชื้อเชิญนะนั้นนะ ผมก็ตรงปรี่ตามเข้าไปและผมดันอั้มเข้าไปในห้องพร้อมกับเอานิ้วเขี่ยผ้าขนหนูหลุดล่วงลงไปและผมสองคนก็อาบน้ำกันแน่นอนไม่ได้อาบน้ำกันอย่างเดียว มีซี้ด อาห์ อืมม โอ้วว กันด้วย ไม่ได้ใช่งานตั้งแต่แต่งงาน พอได้ใช้มันไม่ยอมหยุดเลยอยากปฏิบัติตลอด

“ไอ้บู้มรึงนีโคตรบ้ากามเลยสาด “ อั้มบ่นผมจนได้

“นี้ตอนนี้มันขยันก็ให้มันทำงานไปก่อนเดี๋ยวพอเขาแก่ตัวลงไอ้ข้างล่างนี้มันก็แก่ตามไปด้วยและอาจจะใช่งานไม่ค่อยได้..แบบว่ายังมีอยู่แต่ไม่แข็งพอ” ผมพูด อั้มก้มลงมองของผม ผมสองคนใช่เวลาในห้องน้ำแค่ครึ้งชั่วโมงก็ออกมา ผมออกไปทานอาหารกันปกติ โดยมีสายตาไอ้กรมองผมสองคนอยู่แต่มันก็มองยิ้ม ผมก็ตักนั้นตักนี้ให้อั้มเหมือนปกตินั้นแหละ

“พอแล้วบู้” อั้มกระซิบกับผม

“ทำไมละก็ตักให้ปกตินะ” ผมกระซิบตอบกลับ

“แต่วันนี้สายตาทุกคนมันไม่ปกติมรึงเงยหน้าดูซิ” อั้มบอกผม ผมก็เงยหน้มองทุกคน 

“มีอะไรกันเหรอ” ผมถามทุกคน

“มะ..ไม่..มี..ก็มองไปแบบนั้นแหละ..วันนี้ทำไมสวีทกันหนักวะ” พี่กำธรถามผมและมองไอ้อั้ม

“ไม่มีนี้ผมก็ทำแบบนี้ทุกครั้งแหละพี่..ปกติ”ผมพูดแต่ปกติเสียงดันโทนสูงไปหน่อย ฮาๆ

“เออๆ..จะพยายามเชื่อวะ” พี่อีกคนพูดและขำ ขำ  ผมหันไปมองไอ้กร

“ไอ้กร..มรึงพูดเชี้ยอะไรปะเนี๊ยะ” ผมกระซิบกับเพื่อนผม

“ไมได้พูด..กรูไม่ได้ขายมรึงสองคนนะโว้ยแต่เขาพูดกัน...แต่..จากที่มรึงทำอยู่นี้นะเด็กอนุบาลก็ดูรู้สาด” ไอ้กรมันกระซิบตอบผมกับมาอั้มไม่ได้ยินเลยมองผมสองคนตาเขม้งเลยที่นี้ว่าผมสองคนคุยอะไรกัน หลังอาหารเช้าผมก็ไปทำหน้าที่กันปกติไปสร้างโรงเรียนลักษณะเหมือนเพิงแต่ก็พยายามทำให้แข็งแรงที่สุด โดยอุปกรณ์ ไม้จากที่ชาวบ้านไปตัดมาและมาเกลาให้พวกผมพร้อมจะนำมาก่อสร้าง

“บู้...น้ำ “ อั้มเดินมาพร้อมกับขวดน้ำเย็นๆส่งมาให้ผมเปิดฝามาให้เรียบร้อย ผมนั่งลงพักดื่มน้ำและอั้มก็นั่งลงข้างๆ ผม ผมกระดกดื่มน้ำขวดนั้นอย่างชื้นใจ

“น้ำหวานเนอะ” ผมหันไปบอกอั้ม อั้มถึงกับขมวดคิ้วว่าใช่เหรอและอั้มก็ดึงขวดที่ผมกระดกดื่มนะไปชิมดู

“หวานบ้านมรึงดิ ไม่เห็นจะหวานเลย” อั้มส่งคืนกลับมาให้ผม

“ตอนนี้น้ำอะไรก็หวาน ..น้ำผักก็ว่าหวานครับ..ข้าวใหม่ปลามันก็แบบนี้” ไอ้กรผมหันไปยกนิ้วกลางให้ไอ้กร ก่อนที่ไอ้กรจะเดินไปที่อื่นแทนปล่อยให้ผมสองคนนั่งอยู่

“เรื่องเมื่อคืน” อั้มเอ่ยปากคุยเรื่องเมื่อคืน เพราะตั้งแต่เช้ามาผมยังไม่ได้คุยกันเลย

“บู้เป็นลูกผู้ชาย ทำแล้วรับผิดชอบ”ผมบอกอั้ม

“ไม่ต้องก็ได้...” อั้มพูดแต่ผมเอานิ้วชี้คาดปิดปากอั้มไว้

“ไม่ได้...จ๊วบ” ผมพูดและประกบริมฝีปากบางๆคู่นั้นทันที

“เป็นแฟนกันนะ...สิบปีที่สะสมมามันมีค่ามากจริงๆ ...ถ้ารู้เร็วกว่านี้ก็คงจะดี...ปัญหาทุกอย่างมันคงไม่เกิดขึ้น บู้จะโทรหาทนายบู้จะให้เขาช่วยเรื่องหย่ากับปิ่น” ผมบอกอั้ม

“อั้มละ..พร้อมจะอยู่ข้างบู้ไหม” ผมถามอั้ม

“ขนาดนี้คิดว่าพร้อมไหมละ...ที่จริงไม่เห็นจะต้องถามเลยนะ..พี่อ้นนะห้ามกรูยุ่งกับมรึงแต่กรูก็ทิ้งมรึงไมได้เพราะพันธนาการที่มรึงทำไว้นี้แหละ...แต่อย่าถามว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ตอบไม่ได้จริงๆแต่มันนานแล้วแหละ” อั้มบอกผม ผมอมยิ้มอย่างมีความสุข  กลับออกไปนี้คงเจอศึกหนักเพิ่มขึ้น ปิ่นแต่ผมไม่ได้กลัวปิ่นราวีจนผมต้องเลิกกันผมกลัวว่าจะได้ตีกันตายไปข้างแน่ๆถ้าปิ่นรู้ว่าคนที่แท้จริงแล้วเป็นอั้มต่างหากและขานี้ก็ไม่ยอมแม้กระทั้งชะนีและพี่เมียอีก พี่อ้นเคยพูดกับผมเรื่องเลิกยุ่งกับน้องชายเขา นั้นหมายถึงอั้มและอาร์มแน่ๆ  ยิ่งผมรู้ว่าคนข้างๆผมนี้คิดกับผมยังไงผมยิ่งเลิกไม่ได้หรอก ผมเองก็รู้สึกนะเวลาอยู่กับอั้มและที่ผ่านมาไม่ว่าผมมีเรื่องอะไรคนที่รู้ก่อนคนแรกคืออั้มเสมอและคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นก็อั้มอีกนั้นแหละ มันคงเป็นความรักซินะที่ก่อตัวขึ้นโดยที่เราเองก็ไม่ทันรู้ตัวและผมก็แยกแยะไม่ออกระหว่างเพื่อนสนิทกับคนรัก เขาเรียกโชคสองชั้นซินะได้ทั้งเพื่อนสนิทและคนรักในคนคนเดียวกัน

“ไปอาบน้ำจะได้กินข้าวเย็นกันบู้” อั้มหันมาบอกผม

“หมับ” ผมจับมืออั้มไว้ ผมก็หยิบสร้อยคอที่ผมสวมแหวนเอาไว้ แหวนทองคำขาวของผม ผมทำไว้เพื่อจะได้ให้คนที่ผมรักแถมยังติดตัวไว้ตลอดด้วย ตอนแรกคิดว่าคงไม่ได้ใช้มันแล้วแหละ เพราะว่าคนที่ผมตั้งใจจะให้คืออาร์ม

“สวมไว้นะ...อั้ม...มันแทนหัวใจของเรา” ผมสวมแหวนที่ผมถอดจากสร้อยคอผมไว้ที่นิ้วนางข้าวซ้ายของอั้ม ผมอยากจะบอกว่าผมซื้อไว้นานแล้วก่อนที่อาร์มจะกลับมาแถมวันที่ผมไปซื้อผมไปอั้ม ผมยังถามเลยว่านิ้วอาร์มประมาณไหน อั้มบอกผมว่าประมาณนิ้วอั้มผมเลยเอานิ้วอั้มมาวัดมันจึงใส่ได้พอดี อั้มมองแหวนที่ผมสวมให้

“แสดงว่าชะตาให้เราเป็นคู่กัน..จำได้ไหมวันที่เราไปด้วยกันและบู้เดินผ่านร้านขายพวกเครื่องประดับ..อั้มบอกว่าเป็นร้านสาขาของลูกพี่ลูกน้องอั้ม บู้เดินเข้าไปซื้อและขอใช้นิ้วอั้มลองอะ.. แสดงว่าฟ้าลิขิตไว้แล้วซินะ” ผมพูดกับอั้มคนตรงหน้ายังคงมองผมจนสักพัก

“มรึงนี้เน่าวะ” อั้มลุกขึ้นทันที อ้าว! กำลังซึ้งเลย อั้มลุกพล้วดและเดินออกไปเลยทันที เดินหันหลังไปไม่หันกลับมามองผมเลย 

“อายเหรอ” ผมตะโกนตามหลัง

“กรูไม่หน้าด้านเหมือนมรึงนิสัส”  นี้แหละ ที่ผมต้องการ ผมไม่ชอบหวานเกินไป อ่อนเกินไป แบบนีแหละใช่เลย..ที่บู้ต้องการ ผมก็วิ่งตามอั้มทันทีหวังให้ทัน ดูซิเดินจั้มอ้าวเลย จะรีบไปไหนก็ไม่รู้ เพิ่งจะเคยเห็นอั้มมีโมเม้นอายกับเขาด้วย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ คงต้องเลิกเป็นเพื่อนกัน....?
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 03-12-2015 20:41:36
  :-[ สมหวังอีกคู่แล้ววว

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ คงต้องเลิกเป็นเพื่อนกัน....?
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 03-12-2015 22:09:03
 :mew1: เขียร์พี่อั้มตั้งนานสมหวังซะที
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ คงต้องเลิกเป็นเพื่อนกัน....?
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 04-12-2015 11:57:05
 :rureadyดีใจจังที่พี่อั้มสมหวังสักที แต่ต่อจากนี้ละ ไกนจะปิ่นและพี่อ้นจะนอมไหม.... :mew6: ทุกอย่างคงลงเอยด้วยดีนะ  :call:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSพี่หมอด้า ดารารับเชิญน้องมิ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-12-2015 14:58:23
หมอด้าvsพี่โอม  ดารารับเชิญน้องมิ้น
   พี่ดรีมพี่ชายคนที่สองของผมเขาพาอาร์มไปสวีทฮันนิมูนกับอาร์มหลังจากไปเป็นพระเอกช่วยล้างคลิปที่วรินทร์เอามาต่อรองกับอาร์มขู่อาร์มเพื่อจะให้อาร์มเลิกติดต่อพี่ดรีมเพราะว่าวรินทร์เขาอยากได้พี่ดรีมผมดีใจที่ทุกอย่างมันจบลงได้ด้วยดีส่วนวรินทร์ก็กำลังจะถูกถอนใบอนุญาติไม่มีสิทธิ์เป็นแพทย์ที่ไหนได้อีกแถม คิดแล้วก็น่าอิจฉาจังมีคนที่รักและรอเขาได้มารธอนแบบนี้ ผมเองยังไม่เคยมีแฟนสักคนตั้งแต่มีหลานก็ติดดูแลหลายๆตัวแสบผมนี้แหละ และอีกใจก็กลัว...เฮ้อ!

"ป้าด้า ป้าด้า วันนี้ มีไอติมให้โอ้...อะเปล่า " มาริโอ้ และวันนี้ผมก็ต้องขับรถไปรับเอง ผมขับเป็นแต่ไม่ค่อยอยากขับยิ่งทำงานโรงพยาบาลเป็นหมอเห็นอุบัติเหตุทุกวันถ้าเลี่ยงได้ไปกับพี่ๆน้องๆดีกว่า แต่วันนี้จำเป็นจริงๆแต่ผมก็ขับช้าเหมือนเต่าเลยหลานๆออกปากชมผมมา ฮาๆ  ผมก้มมองมาริโอ้ยิ้มตาหยีให้ผมแต่

"การบ้านเสร็จหรือยังละน้องโอ้ถึงได้ร้องจะกินไอศรีมซะแล้ว"ผมถามมาริโอ้ ทำแก้มป่องแปลว่ายังไม่เสร็จแน่ๆ

"เหลือตั้งครึ้งหน้า..ป้าด้า...โอ้ขอกินก่อนได้...อะเปล่า..โอ้อาจจะมีแรงทำต่ออีกครึ้งหน้า" มาริโอ้ มีเงยหน้าตาฉ่ำเลยนะ

"ป้าดาไอกับน้องไอซ์เสร็จแล้ว" ไอจูงมือน้องไอซวิ่งมาหาผมด้วย

"ทำไมพี่ไอพี่ไอซ์เสร็จก่อนเราละมาริโอ้" ผมก้มลงถามมาริโอ้ เงยหน้าทำตาฉ่ำทันทีเลยนะ กระพริบตาปริบๆส่งมาให้ผมด้วย

"โอ้มัวแต่ดูการ์ตูนนิ" ไอพูดขึ้น   “อ้าว!..ทำไมอย่างนั้นละโอ้” ผมยืดตัวขึ้นเอามือมาเท้าซะเอวมองหลานแฝดคนที่สามจอมเจ้าเหล่เพทุบาย

"พี่ไออะ" มาริโอ้ทำแก้มป่องงอนใส่พี่ชายฝาแฝดของเขาทันที

“บอกป้าด้าทำไมอะ...เขาจะงอนแล้วนะ” มาริโอ้พูด

“นายงอนพี่เมื่อไหร่บอกพี่ด้วยแล้วกัน...ฮาๆ..พูดว่าจะแต่ไม่เห็นงอนสักที! ” ไอดูซิกวนน้องอีกมาริโอ้ทำปากจู๋เลย

"ตามกติกาทำเสร็จก่อนค่อยกินและไอกับไอซ์รอกินพร้อมน้องนะเดี๋ยวพี่เซนพี่แซนมาด้วยและก็มิ้นด้วย"ผมบอกไอ ไอทำหน้าหดไปนิดหนึ่งแต่ก็พยักหน้า คนที่ยิ้มตาหยี่คือมาริโอ้

"น้องไอซ์ละครับ"ผมถามไอซ์คนนี้เขาน่ารักเขารักน้อง

"ไอซ์รอก็ได้ป้าด้า กินพร้อมๆกันเนอะพี่ไอ น้องโอ้"น้องไอซ์หันไปพูดกับไอและมาริโอ้

"รีบกลับไปทำให้เสร็จเร็วๆเลยมาริโอ้..จะได้กินพร้อมๆกัน " ผมบอกมาริโอ้ พอผมพูดเสร็จมาริโอ้รีบวิ่งกลับไปห้องนั่งเล่น ผมก็โทรสั่งอาหารตามปกติ ร้านอาหารร้านนี้ ดีตเขาเป็นพยาบาลดีงนั่นอาหารเข้าปลอดภัยไ ใส่ผงชูรสบ้านผมสั่งประจำ ผมโทรสั่งเพราะพี่อ้น พี่ดิมมาทานด้วย พี่โอมอีกคนอลพเด็กๆ วันนี้พ่อผมไปกับอาภีมไปดูหลานๆที่กรุงเทพและจะไปดูที่ข้างบ้านพ่อจะปลูกบ้านให้ดิวกับแอ้ ผมได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน

"ป้าดาหวัดดีครับ...ฟ๊อด! “  น้องเซนและน้องแซนคู่นี้เขาน่ารักทั่งคู่

"น้องๆดูการ์ตูนและทำการบ้านอยู่นะเซน แซน" ผมบอกและทั้งคู่รีบวิ่งเข้าไปคงการ์ตูนที่รอดูเหมือนกัน

"ป้าดา...หวัดดีครับ"น้องมีนเข้ามาถึงก็หอมแก้มผมเหมือนเช่นทุกวันน้องมีนคนนี้เขาอ้อนน่ารักไม่ได้อ้อนเจ้าเหล่เพทุบายแบบแฝดสามผม มาริโอ้ รายนั้นเขาร้ายแบบน่ารักน่าหยิก และผมก็เห็นพี่โอมเดินเข้ามาพร้อมมิ้นหลานคนเล็กเสื้อผ้ามอมแมมมาทุกวันจริงๆ

"ป้าน้องมีนระบายสีช๊อควันนี้สวยหรือเปล่า"น้องมีนผมกมดู น้องมีนเขามีพรสววรด์จริงๆ ผมะยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ

"น้องมีนไปหาพี่ไอซ์ก่อน น้องมีนจะให้พี่ไอซ์ดูนะป้าด้า" น้องมีนพูดผมพยักหน้า น้องมีนวิ่งไป ผมเงยหน้ามาก็เจอพี่โอมยืนยิ้มกริ่ม ยิ้มแบบนี้ต้องมีอะไรแน่อละ

"หมับ...อืมมมม" กอดผมทัน ทีแถมทำจะหอมแก้มอีกนะผมดันหน้าพี่โอมไว้

"พี่โอม!" ผมเรียกพี่โอม

  "พี่ก็จะทำเหมือนหลานๆทำไงด้า.” พี่   โอมพูดและผมจะยอมให้ทำเหรอแฟนก็ไม่ใช่

“.อืมม..อัน..อา..อี๋..อำ..ไอ..อะ " พี่โอมพูดยังจะพยายามดันหน้าเข้ามาอีกนะผมก็เอามือดันไว้  ผมชี้หน้าทำหน้าดุใส่ด้วยนะ พี่โอมเลยหยุด

"ที่บ้านด้า....เรียกเนียน"  ผมบอกพี่โอมค่อยถอยหลังไปหน่อย ผมเห็นน้องมิ้นลูกชายคนเล็กของดิวกับแอ้ หันซ้ายหันขวามองหาอะไรสักอย่าง ทั้งเงยขึ้นทั้งก้มลงหาแถมหมุดไปดูตามใต้โต๊ะ ทำท่าคลานพื้นหาของใหญ่เลย

"มิ้นหาอะไรลูก" ผมถามมิ้น มิ้นค่อยๆคลานออกมาจากใต้โต๊ะผมเดินไปเอามือบังไม่ให้หัวเขาโขกกับโต๊ะ

"ป้ากล่องๆ" มิ้นพูด ผมทำท่านึกใช่วันก่อนผมเก็บกล่องได้มาริโอ้บอกว่ากล่องของเล่นมิ้นผมเลยเอาไปเก็บบอกให้โอ้เอาไปเก็บให้ที่โอ้ก็ไม่ยอม ไม่รู้ว่ามีอะไรในกล่อง

"ที่มิ้นลืมไว้ใช่ไหมลูก..ป้าไปเก็บไปตรงข้างตู้เดินไปตรงโน้นนะมิ้น" ผมบอกมิ้น

"ป้าวางเอาไว้ด้านในลูกตรงมุมห้อง" ผมบอกมิ้น มิ้นรีบเดินเข้าไปทันที สงสัยจะกล่องสำคัญ

"ห้ามดึงอะไรลงมานะเพราะว่าป้าวางไว้กับพื้นนะน้องมิ้น" ผมตะโกนบอกมิ้น

"ป้าอะไรก็ไม่รู้น่ารักเนอะ" พี่โอมพูด ผมแลปลิ้นให้พี่โอม ผมกำลังเอาจานชามในเครื่องล้างจานเก็บ

"พี่โอมดื่มอะไรดี” ผมถามพี่โอม

“ขอเบียร์แล้วกันนะครับ..ขอบคุณครับ” พี่โอมบอกมผ ผมก็เปิดประตูหยิบขวดเบียร์ให้พี่โอมหนึ่งขวด ผมหันไปจัดการทำอาหารให้หลานๆต่อ กำลังจะทอดคาราริที่ไปซื้อมาจากซุปเปอร์แค่ใส่เครื่องแอร์ฟายทอด

“ป้าด้า ..ป้าด้า ..ฮือๆ ..ตุ๊กแกหายไป..ฮือๆ..ตุ๊กแกหายไป” มิ้นเดินถือกล่องออกมาพร้อมกับร้องไห้มาเลยผมก้มมองมิ้น

“ตุ๊กแกอะไรลูก..แล้วมันอยู่ที่ไหนละมิ้น” ผมถามน้องมิ้น

“ฮือๆ ตุ๊กแกไม่อยู่..มิ้นใส่ในกล่องๆนี่อะป้า ฮือๆ “ มิ้นพูดไปร้องไห้ไป

“ตุ๊กแกที่ลุงซื้อให้นะเหรอลูก “ พี่โอมเขาถามมิ้น ผมหันมาเหล่มองว่าซื้ออะไรให้หลานเล่นเนี๊ยะ ผมก็ไม่ได้เปิดดูเพราะมัวแต่ยุ่งทำอาหารเย็นให้หลานๆ

“ป้าก็ไม่รู้นะ ป้าไมได้เปิดกล่องดูเลย มิ้นลืมไว้ที่ไหนหรือเปล่าลูก” ผมถามมิ้น

“มิ้นใส่ไว้ในนี้ ...ฮือๆ” นั้นร้องไห้ใหญ่เลย

“มิ้นมันหิวหรือเปล่าลูกมันอาจจะออกไปหาอะไรกินก็ได้เดี๋ยวมันก็กลับมานะ ..เล่นที่มีในกล่องไปก่อนนะ..เออ..พวกจิ้งจก กบ เขียด ไส้เดือน ตะขาบ เล่นไปก่อนลูก” พี่โอมพูดผมสะบัดไปมองพี่โอมมันใช่ของเล่นเหรอ

“ไม่ต้องมองพี่หรอก...หลานด้านะแปลกแต่จริง ..นี้ขอให้ซื้อจรเข้ให้นะบอกโตก่อนแล้วค่อยเอา..หลานด้าอยากได้เอาไว้พาไปจูงเดินเล่น” พี่โอมพูดผมหันมามองอีกที่ชัด ชัด จระเข้ใช้เอาไว้จูงเดินเล่นเหรอ

“หลานเห็นเขาจูงพวกชุสุ  ชิวาวา  หลานมิ้นเลยอยากมีโมเม้นนั้นบ้างแต่อยากมีแบบจูงจรเข้ .....น่ารักเนอะ!” พี่โอมพูด ผมเอามือเท้าซะเอวตรงไหนเนี๊ยะ!

“ฮือๆ...ตุ๊กแกไม่กินอะไร” มิ้นหันไปมองพี่โอม

“ตุ๊กแกไม่กินอะไรเลย สงสัยตุ๊กแกจะท้องอืดแน่ๆลูก ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวป้าดาเขาดูแลได้..เพราะว่าป้าดาเป็นหมอลูก” พี่โอมบอกมิ้น ผมหันไปหยิบเอามะเขือเทศปาใส่พี่โอม

“ด้าเป็นหมอคนนะไม่ใช่หมอตุ๊กแก” ผมบอกพี่โอม

“และมันก็เดินไม่ได้...ฮือๆ “มิ้นร้องไห้ไปส่ายหัวไปด้วย

  “จริงเหรอลูก..ตุ๊กแกมันเดินไม่ได้ สงสัยถ่านจะหมดนะลูก..ลุงซื้อถ่านเปลี่ยนให้นะลูกนะแต่..ถ้ามันเดินไม่ได้แล้วมันจะหายไปได้ยังไงละ..สงสัยมันมีเวทมนต์หายตัวได้แน่ๆ เฮอะๆ ” พี่โอมผมนี่ส่ายหัวเลยผมรู้แล้วแหละหลานผมได้มากจากใครความแปลกนี้นะ และนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลยนะนั้นนะ มิ้นเงยหน้ามองพี่โอมพร้อมกับปืนขึ้นไปที่เกาอี้และ

“ตุ๊กแกไม่กินอะไร.... ตุ๊กแกเดินไม่ได้ ..และมันไม่ไปไหน..ทั้งนั้น! เพราะมันคือตุ๊กแก..ปลอม))))” มิ้นจับหน้าพี่โอมและพูดใส่หน้าพี่โอม ผมแอบสมน้ำหน้าดูซิหลานยังรู้จักเลยว่ามันเป็นของปลอม

“ลุงเข้าใจแล้ว” พี่โอมพูด  “เข้าใจว่ายังงละพี่โอม” ผมถามพี่โอมขำ ขำ  ส่วนมิ้นลงมายืนสะอึกสะอื้น

“เข้าใจว่าตุ๊กแกนะของปลอมแต่กลิ่นปากมันนี้ของจริงๆเลย ...เมื่อเช้าแปรงฟันไหม” พี่โอมถามมิ้น มิ้นไม่ตอบสะอึกสะอื้นร้องไห้ ผมเลยต้องหยุดวางมือ

“มันอาจจะตกหล่นอยู่ในมุมที่ป้าวางกล่องไว้ก็ได้นะมิ้น ..ให้ลุงโอมไปดูให้นะ..เพราะว่าที่ป้าวางไว้ก็ไม่มีใครเดินเข้าไปอยู่แล้ว ไม่มีใครไปหยิบหรอกมิ้น” ผมบอกมิ้น

“พี่โอมไปดูให้หลานหน่อยซิ ..แต่เข้าไปก็เปิดไฟด้วยนะเพราะมันค้อยข้างมืดแต่หลอดไฟมันคงไม่ค่อยดีรอพี่ดิมมีเปลี่ยนให้อยู่เนี๊ยะ ..และมันแคบนิดหน่อยด้วยระวังเดินเตะอะไรละพี่โอม”ผมบอกพี่โอมกำลังจะจูงมือมิ้นไป พี่โอมหันมามองผม และก้มมองมิ้น (เพราะว่าในหัวพี่โอม..ไม่มีใครเดินไป แถมไฟสลัวๆเพราะว่ามันกำลังจะเสียรอเปลี่ยนหลอดใหม่ ที่แคบด้วย เข้าทางของโอม..ฮาๆ)

“ถ้าอย่างนั้น ..มิ้นอยู่นี้น่ะลูก ...ให้ป้าด้าไปกับลุงดีกว่านะลูกนะ..ใครเดินมาถามหาบอกว่าป้าไปทำธุระข้างนอกไปนานด้วย”พี่โอมบอกมิ้น ผมไม่ได้บอกจะออกไปไหนด้วยซะหน่อย

“พี่ก็ไปกับมิ้นซิ” ผมบอกพี่โอม

“พี่ไปกับด้าดีกว่านะเพราะว่า 18+ ..ไปเถอะด้านะไปดูกัน”พี่โอมเดินมาจับมือผมจูงไปซะงั้นพอบอกสิบแปดบวกนี่รู้เลยว่าทะลึ้งแน่ๆเลยผม เลย

“ปึด” ดึงขนจมูกเลย

“โอ้ยด้า..อย่าดึงซิ พี่มีไม่ค่อยเยอะอยู่” พี่โอมพูดมันน่าจริงๆ

“ทะลึงตลอดเวลาเลยนะพี่โอม “ผมพูด  พี่โอมเดินไปกับมิ้นไปดูตุ๊กแกให้มิ้น พี่โอมนี้น่าจริงๆเลย ซื้ออะไรให้หลานไม่ซื้อ ซื้อจิ้งจก ตุ๊กแก ใส่เดือน ตะขาบแม้จะของปลอมก็เถอะ

“หมอด้า))))” พี่โอมเรียกผม ผมก็ตกลงวางมือทุกอย่างวิ่งเข้าไปในห้อง

“ฮือๆ “ มิ้นยืนร้องไห้ พี่โอมหายไปไหนละ ผมหันซ้ายแลขวาไม่เจอ

“พลึบ..หมอด้า!” มีคนกระโดนออกมาจากมุมตู้ตรงหน้าผมแน่นอนผมไม่ได้ตกใจและกระโดดกอด

“เพี๊ยะ” เสียงดังสนั่นเลย ผมตบไปทีหนึ่ง

“น้องด้าครับ...ตบพี่แบบนี่พี่ว่าเอาปืนมายิ่งพี่เถอะครับ” พี่โอมนั้นเองที่กระโดดออกมา 

“พี่โอมเล่นอะไรเนี๊ยะ “ ผมพูดน้องมิ้นยังร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลย

“มิ้นไม่เอาลูกไม่ร้องนะลูก..ตกลงพี่โอมหาเจอไหมหลานร้องไห้ใหญ่แล้วเนี๊ยะ” ผมกับพี่โอม

“หาไม่เจอครับ..อู้ยเจ็บ..เคยลงเล่นวอลเลบอลไหมเนี๊ยะ” พี่โอมบอกหาไมเจอ

“เคยลงปีเดียวแต่ไม่ได้ลงอีกเพราะว่าด้าต้องเรียนหนัก....ถามทำไมเหรอ” ผมถามพี่โอม

“กีฬาสีโรงพยาบาลลงเลยนะครับ ตำแหน่งตัวตบหน้าเน็ตด้วยยิ่งดี คนอะไรหน้าหวานมือหนั้ก หนัก” พี่โอมพูดผมก็มองมิ้นยืนน้ำตาเต็มเบ้าไปหมด

“ป้าไปถามพี่ๆให้ว่าใครเอาไปเล่นหรือเปล่า” ผมพูดและจูงน้องมิ้นออกมาเดินไปที่ห้องที่หลานๆผมทำการบ้านและดูกาตูนอยู่

“ใครเอาตุ๊กแกน้องไปซ้อนบอกป้ามาเดี๋ยวนี้นะ น้องร้องไห้เนี๊ยะ ถ้าไม่บอกป้าจะทำโทษไม่ให้กินไอติมกันวันนี้” ผมพูดหลานๆหันมามองผมกันหมดเลย

“ตุ๊กแกอะไรเหรอป้าด้า” น้องมีนเดินมาถามผม มองน้องมิ้นที่ยืนสะอึกสะอื้น

“ตุ๊กแกของเล่นน้องนะ..น้องมิ้นเขาลืมกล่องเขาไว้และตอนนี้ตุ๊กแกของเล่นน้องหายไปนะน้องมีนเห็นไหมลูก” ผมถามน้องมีน

“ตุ๊กแกของน้องมิ้นเหรอ...แต่ตุ๊กแกมันไม่น่าจะใช่ของเล่นนะน้องมิ้น” มีนพูดและมองน้องมิ้น

“ตุ๊กแกของเย้น! “มิ้นพูดเน้นน้ำเสียงของเล่น  “ตุ๊กแกคือของเย้น ฮือๆ” มิ้นพูดไปร้องไห้ไป

“น้องมีนไม่เห็นหรอกป้าด้า ถ้าน้องมิ้นเห็นน้องมีนต้องเรียกป้าด้าแน่ๆ “ น้องมีนพูดผมพยักหน้าว่าน่าจะใช่อย่างนั้น

“น้องแซนกับเซนเพิ่งมานะป้าด้า” แซนพูด ผมพยักหน้าเพราะว่าสองคนนี้ก็เพิ่งจะมาพร้อมกับมิ้นวันนี้แหละ

“งั้นยกเว้นพี่แซนกับพี่เซน น้องมีนไม่เอาไปแน่ๆ น้องมีนอีกคน “ ผมพูดและมองแฝดสามคนของผม

“ตุ๊กแกอะไรเหรอป้าด้า” น้องไอซ์ถามผม

“ตุ๊กแกที่น้องไอซ์กลัวไงครับ” ไอบอกน้องชายฝาแฝดคนที่สองของเขา

“ถ้าน้องไอซ์กลัวพี่ไอก็ไม่หยิบมาเล่นแน่นอนอครับ “ ไอพูด ก็จริงอยู่ไอนะตามใจไอซ์มากไม่เคยแกล้งน้องไอซ์เลยจริงๆ ตัดไปเหลืออีกคนที่เอาแต่ดูการ์ตูน นอนเอามือเท้าค้างหัวเราะกับหน้าจอทีวีไม่สนใจคำถามผมเลยแถมดูไปหัวเราะไปแบบนี้การบ้านจะเสร็จไหมละครับ

“โอ้...” ไอเรียกมาริโอ้

“มาริโอ้” ผมเรียกมาริโอ้ ยังอีกผมเลยต้องเดินไปหยิบรีโมทกดลดเสียงเกือบปิด

“ป้าด้า..ป้าด้าปิดเสียงทำไมมาริโอ้ดูอยู่นะป้ารู้หรือเปล่า” มาริโอ้เงยหน้าถามผมและหันมามองมิ้นทื่ยืนน้ำตาท้วม

“แล้ว...มิ้นหัวเราะทำไมอะ”มาริโอ้ถามว่ามิ้นหัวเราะทำไม   ผมกับมิ้นถึงกับต้องสะบัดหน้ามาพร้อมๆกันเลยมองมาริโอ้คิดได้ยังไงเนี๊ยะ

“มาริโอ้!..น้องร้องไห้” ผมและคนอื่นพูดพร้อมกันว่ามิ้นนะร้องไห้ไม่ได้หัวเราะซะหน่อย

“ย้องไฮ้!” มิ้นพูด 

“เอาตุ๊กแกคืนมา!”มิ้นพูดปากเป็นตัวโอ

“ฮะ..ตุ๊กแกอัลไลอะ” มาริโอ้อีกแล้วไงเอาคำศัพท์วัยรุ่นมาพูดอีกแล้ว

“มาริโอ้ป้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ใช่คำว่าอัลไล ให้ใช่คำว่าอะไร.. อะไร “ผมบอกมาริโอ้

“โห่! ใครก็พูดกันนะป้านะ” มาริโอ้พูดทำแก้มป้องทุกครั้งผมเอ็ด มาริโอ้ พูดพวกคำที่เขาฮิตกันตอนนี้ บางคำมันไม่เหมาะสม

“ตุ๊กแกอะไรละน้องมิ้นอะ” มาริโอ้ถามใหม่อีกครั้ง

“ตุ๊กแกที่มิ้นมันเอาไปเล่นที่โรงเรียนไงโอ้...นายเอาของมิ้นมันไปหรือเปล่า..ถ้าเอาไปก็คืนไอ้มิ้นมันไปดิ..มันร้องไห้นะ” ไอพูดกับน้องชายฝาแฝดคนที่สาม

“ป้าด้าบอกเราอาจจะไม่ได้กินไอติมด้วยนะน้องโอ้..ถ้าไม่มีใครบอกว่าตุ๊กแกน้องมิ้นอยู่ที่ไหน” ไอซ์บอกมาริโอ้ ผมพยักหน้าว่าใช่

“ฮะ..” นั้นไงตื่นตัวทันทีพอบอกว่าอาจจะไม่ได้กินไอศรีม ลุกพล้วดเลยที่นี้

“ป้าไม่ยุติธรรมเลยอะ..ไอ้มิ้นอาจจะไปลืมที่โรงเรียนก็ได้...หรือไม่ก็อาจจะถูกโยนทิ้งไปแล้วก็ได้..เพราะว่ามันน่าเกลียดและไม่มีใครเล่นสักหน่อย” มาริโอ้พูด ผมหันมามองหน้ามิ้น เบ้ปากตั้งท่าจะร้องไห้แล้วเหมือนกำลังรวบรวมพลักงผมรีบเอามือปิดปากก่อนจะส่งเสียงดังแสบแก้วหูกันไปหมด

“แหง๋ๆ ...” มิ้นร้องไห้ทันทีหันมามองผม สะอึกสะอื้น

“ตุ๊กแกของน้องหายไปจากกล่องนี้และน้องยืนยันว่าใส่ไว้ในกล่องนี้ด้วย... กล่องที่ป้าบอกให้มาริโอ้ไปเก็บให้น้องแต่มาริโอ้ไม่เอาไปเก็บให้ ..จำได้ไหม ..เอาของน้องไปซ้อนหรือเปล่า..เอามาคืนน้องนะมาริโอ้.” ผมพูดมาริโอ้หันมามองผมและมองมิ้นและมองกล่อง

“แต่โอ้ไม่ได้เอาไปนะป้า..อย่าว่าแต่ตุ๊กแกเลย ของในกล่องของไอ้มิ้นนะโอ้ไม่หยิบเลยดีกว่า น่าเกลียดทั้งนั้น คนอะไรก็ไม่รู้เล่นอะไรที่เขาไม่เล่นกัน” มาริโอ้พูด

“แหง๋ๆๆๆ” นั้นร้องดังกว่าเดิมอีกมิ้น

“แล้วถ้าไม่มีใครเอาไปแล้วมันจะหายไปไหนละ น้องร้องไห้ใหญ่เลยเนี๊ยะ” ผมพูดและก้มมองมิ้นกอดกล่องของเขาร้องไห้ใหญ่เลย

“สงสารน้องจัง...แต่...ทำไมน้องเล่นอะไรแปลกๆอะป้าด้า” น้องเซนเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“มิ้นมันแปลกทุกเรื่องแหละเซน..นายยังไม่ชินอีกเหรอ ..ฮาๆ” แซนกระซิบกับเซน เซนเอามือตีแขนแซนเบาๆหัวเราะเล็กน้อยเพราะว่ามิ้นแอบค้อนตาเหลือกให้หนึ่งที มิ้นเขารู้นะว่าว่าเขานะ  ผมก็ยืนเอามือเท้าซะเอวแล้วมองหลานมิ้นเอายังไงดีละ

“หมอด้า)”พี่โอมเรียกแสดงว่าเจอแล้วแน่ะเลย ผมรีบเดินออกมามิ้นก็วิ่งตามผมออกมา

“เจอแล้วเหรอพี่โอม”ผมถามพี่โอม
**************************************มีต่อ************************************************
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-12-2015 15:01:36
 พี่โอมVSพี่หมอด้า และดารารับเชิญมิ้น ตุ๊กแกหายไป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47142.msg3247623#msg3247623)
“เจอครับ..แต่ไม่ใช่ตุ๊กแก.. พี่เจอนี้ฝามือน้องหมอด้าเต็มๆหน้าพี่เลยครับ” พี่โอมพูดพร้อมหันมา “อู้ยย..แดงเลยอะพี่โอม” ผมพูดและเอานิ้วไปแตะ

“โอ้ยน้องด้า...รับผิดชอบพี่เลยนะคืนนี้ให้พี่นอนให้หมอด้าดูแลเลยนะครับ..” พี่โอมพูดเวอร์ไอ้อีก เป็นแค่นี่เองจะมานอนให้ผมดูแลนี้นะ

“ดูแก้มพี่ซิแดงเป็นรอยฝามือแสดงว่ามันอาจจะเป็นฝามือพิฆาตมันอาจจะเป็นพิษพี่อาจจะตายภายใน 24 ชั่วโมง หมอด้าทำการดูดพิษให้พี่เลย..ดูดตรงปากพี่นี้..อืมมม” พี่โอมพูดทำปากจู่มาเลย

“ไม่มีอะผมเรียนหมอมาไม่เคยเจออะ ..พี่โอม” ผมรีบดันหน้าพี่โอมออก

“พี่ดูหนังจีนมา..มันเป็นการรักษาเชื่อพี่..หมอด้า..ทำการดูดปากพี่ก่อนพี่จะสิ้นใจตาย...” พี่โอม ผมก็รีบดันหน้าพี่โอมให้ออก

“โอ้ยพี่โอม!” ผมทำเสียงดุพี่โอม

“ฮือๆ เอาตุ๊กแก ฮือๆเอาตุ๊กแก” และคนข้างๆผมนี้ก็ร้องเอาตุ๊กแกงอแงไม่เลิกเลย

“พี่โอมเดี๋ยวด้าเอายามาทาให้ทีหลังนะ ...มิ้นร้องไห้งอแงใหญ่เลยเนี๊ยะ” ผมพูดมิ้นก็กอดขาผมร้องไห้

“ไอ้ดิมครับพอเมียมรึงเป็นเพื่อนต้าร์นี้มรึงกลับลำไปเข้าข้างกันเลยนะ ไอ้นกสองหัวครับ” เสียงพี่อ้นเดินเม้งพี่ดิมเข้ามาในบ้าน พี่ดิม กับพี่อ้นมองผมและมองน้องมิ้น

“มิ้นนี่ไปดีใจอะไรมาถึงได้ร้องไห้หนักมาก” พี่อ้นเข้ามาถึงเห็นมิ้นร้องไห้ก็ถามมิ้นแต่ดันถามว่ามิ้นไปดีใจอะไรมา 

“ไอ้เวรอ้นหลานร้องไห้เสียใจโว้ย ไม่ได้ดีใจจนน้ำตาไหลพราก..ว่าแต่ร้องทำไมละมิ้น “พี่ดิมพูดถามอีกคน

“เอาตุ๊กแก เอาตุ๊กแก..ฮึก..ฮึก” มิ้นพูดไปสะอื้นไป

“อ้อ..ร้องเอาตุ๊กแกนะ “ พี่ดิมหันมาพูดพยักหน้าและพี่ดิมก็สะบัดหน้าไปมองมิ้น

 “ เว้ยย! เอาตุ๊กแก ” พี่ดิมกับพี่อ้นร้องออกมาพร้อมกันเพราะหลานร้องเอาตุ๊กแก พี่ดิมมองหน้าผม ผมก็พยักหน้าว่าฟังไม่ผิดหรอก

“ร้องเอาตุ๊กแก...ทำไมไม่ร้องเอาเท็ดดี้แบร์ละลูก..ร้องเอาทำไมตุ๊กแก หรือว่าเอาไปทำของ ..เป็นคนทำของแล้วหรือไงไปจบสำนักไหนมาเนี๊ยะ“พี่อ้นถามมิ้น

“เอาตุ๊กแก เอาตุ๊กแก” มิ้นร้องดูท่าซิ กระโดดสลับขาไปมางอแงจะเอาให้ได้

“ตุ๊กแกอะไรมิ้น..มันใช่ที่ควรจะร้องเอาไหมเนี๊ยะมิ้น” พี่ดิมถามมิ้น

“พี่โอมเขาซื้อให้มิ้น ตุ๊กแกปลอมนะ มิ้นเขาใส่ไว้ในกล่องที่เขาลืมไว้วันก่อน  ตอนนี้มันก็หายไป” ผมพูดพี่ดิมพยักหน้า

“ใส่ไว้ในกล่องนี้เหรอลูก” พี่อ้นถามมิ้นพยักหน้าพร้อมกลับยื่นกล่องให้พี่อ้นดู มิ้นเปิดฝสกล่องออกให้พี่อ้นดูเท่านั้นแหละ

“ว๊าก” พี่อ้นร้องทันทีด้วยความตกใจพร้อมกระโดดเกาะพี่ดิมทันท  “ดิมมรึงดูในกล่องหลานดิวะ “ พี่อ้นพูด

“ไอ้อ้นมันของปลอมสาด!...ลงจากกรูเดี๋ยวนี้หนัก”พี่ดิมดันพี่อ้นลง

“หลานเกือบทำกรูฮาร์ดแอทแทค ...เล่นอะไรเนี๊ยะลูก...” พี่อ้นถามผมพยักหน้าไปทางพี่โอม

“ไอ้โอมมรึงซื้อะไรให้หลานมรึงเล่น” พี่อ้นหันมาถามพี่โอม

“ของสะสมของหลานรักพี่นะแหละ นี้มันแวะซื้อทุกวันเลยนะ เลยเต็มกล่องอย่างที่เห็น “ พี่โอมพูด

“มิ้นบอกอยากได้จระเข้เป็นของขวัญวันเกิดนะพี่อ้น..เอาไว้พาไปเดินเล่นที่สวนเหมือนคนอื่นเขาจูงพวกชิสุ หรือชิวาวา วิ่งจ้อกกิ้งนะพี่..โอมเก็บตังอยู่” พี่โอมพูดผมสะบัดหน้าไปมองมันจูงเดินเล่นได้ทีไหนละ  หน้าพี่อ้นซิ บอกได้ว่าสยองหลานมิ้นมาก

“ช่วงนี้คุณครูเปิดอะไรให้มิ้นดูลูก” พี่อ้นถามน้องมิ้น

“ฉัดโยกน่ายัก” มิ้นพูดว่าสัตรว์โลกน่ารัก

“ลุงว่าครูเปิดผิดแล้วมั้งลูก..จิ้งจก ตุ๊กแก ไส้เดือน กบ เขียด ตะขาบนี้มันไม่ใช้สัตว์โลกน่ารักนะมิ้นนะ..พรุ่งนี้ลุงจะไปบอกครูให้ว่าให้เปิดเป็นพวกการ์ตูนพวกเทดดี้แบร์ วอลดิสนี่ย์ อะไรพวกนี้นะลูก .ซินเดอเรลล่าร์ก็ยังดีนะมิ้น ..กรรมของกรู ที่มีหลานไม่เหมือนชาวบ้าน” พี่อ้นพูด

“ไอ้โอมมรึงไปดาวโหลดการ์ตูนฟรี โฟเซน หมีพรูส์  มิคกี้เมาส์ ด่วนและไปให้ครูเขาเปิดให้มิ้นมันดู...แทนสัตว์โลกน่ารักเพราะไม่นานนี้สัตว์โลกพวกนี้คงได้ไปวิ่งเล่นในบ้านพ่อกรูบ้างละ..และกรูยังไม่อยากมีสัตว์โลกพวกนี้มาอาศัยอยู่กับกรูในบ้าน!” พี่อ้นพูดกับพี่โอม

“ลุงอ้น...”น้องมีนวิ่งมากอดพี่อ้น พี่อ้นอุ้มขึ้นมาหอมแก้ม

“น้องร้องไห้ใหญ่เลย” มีนพูด

“ใครเอาของน้องไปละ ...เอามาคืนมาน้องซิ” พี่ดิมถามเพราะแฝดผมเดินออกมากันแล้วมาริโอ้คงทำการบ้านเสร็จแล้วจะออกมาเอาไอติมแน่ๆ

“เซนกับแซนก็ไม่ได้เอาไปเพราะว่าเราสองคนเพิ่งจะมาบ้านพ่อดิว” แซนพูดเซนก็พยักหน้า

“โอ้ไม่ได้เอาไปโอ้ไม่ชอบของทุกอย่างในกล่องของไอ้มิ้นเลยนะลุง ..บ่งต่งๆ ” มาริโอ้พูดแม้มีคำพูดแบบน้าแอ๊ดด้วยนะ บ่งต่งๆ

“และโอ้ก็คิดว่าคงไม่ใครเอาไปหรอก..มิ้นเอาไปเล่น..ที่โรงเรียนแตไม่มีใครเล่นด่วย..เพื่อนกลัวกันหมด..บางคนก็ร้องไห้ด้วนะลุง” มาริโอ้พูด ผมหันมามองพี่ดิม พี่ดิมหันไปมอง พี่โอมคนต้นคิดซื้อให้หลานมิ้นเล่น ยืนเกาต้นคออีกนะ

“น้องไอซ์ก็ไม่เอาน้องไอซ์กลัวตุ๊กแกนะลุงดิม นะพี่ไอ ” น้องไอซ์พูดและหันมาพยักหน้ากับไออีกคน

“ไอซ์กลัวตุ๊กแกเหรอเหมือนไอ้อาร์มเลยอะ ไอ้อาร์มมันกลัวตุ๊กแกร้องกรี้ดกราดบ้านแทบแตก” พี่โอมพูดทำให้พวกผมหันมามองหน้ากันหมด

“พี่ดรีม” ผมพูด  “ไอ้ดรีม” พี่ดิมกับพี่อ้นพูดออกมาพร้อมๆกันและไอ้ดิมมันก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นทีวีจอใหญ่ต่ออินเตอเน็ตได้สามารถโทรสไกป์ได้ด้วย พี่ดิมมันโทรหาพี่ดรีมทันที สักพักพี่ดรีมก็กดรับสาย

“ว่าไงพี่ดิม” พี่ดรีม

“ไม่ว่ายังไง..กรูมีคู่กรณี มรึงคุยกับคู่กรณีเลย”พี่ดิมพูดและดันมิ้นไปด้านหน้า

“เอาตุ๊กแกคืนมา”มิ้นพูด พี่ดรีมทำหน้าแบบนั้นใช่เลยเอาไปแน่ๆ 

“ไอ้ดรีมมรึงเอาตุ๊กแกหลานรักกรูไปเหรอ..เอาไปทำเพื่ออะไรมิทราบ...ตุ๊กแกมันไม่ใช่เซ็กส์ทอยด์นะมรึง” พี่อ้นถามพี่ดรีม ผมเห็นอาร์มเดินมานั่งข้างๆ พี่ดรีม

“ตัวนี้ใช่ไหม..” อาร์มพูดและเอานิ้วคีบมาโชว์    “ตุ๊กแก ตุ๊กแก “มิ้นกระโดนชี้ใหญ่เลย

“เอามาทำไมก็ไม่รู้” อาร์มพูดและหันไปทำแก้มป่องใส่พี่ดรีม

“เดี๋ยวมะรืนนี้ลุงก็กลับแล้วมิ้น ลุงเอาไปคืนนะ “ พี่ดรีม

“เอาคืนมาเย้ย” มิ้นพูดทำปากห้อยเลย

“ลุงซื้อของเล่นไว้ให้แล้วนะ...เอาไหม”พี่ดรีมถามมิ้น

“เอา ..เอา..เอาของเย้น”มิ้นเปลี่ยนอารมณ์ทันทีเลยนะ

“งั้นมะรืนนี้ลุงเอาของเล่นไปฝาก” พี่ดรีมพูด

“ดีมาก..เออ ..เดี๋ยวนะ...ทำไมน้องกรูต้องอยู่ห้องเดียวกันกับมรึงอะ..ทำไมไม่แยกห้องไอ้ดรีม))))”พี่อ้น

“รู้สึกสัญญาณไม่ค่อย..มันซ่าเนอะ..ดูภาพซิไม่ค่อยชัด ...ตรุดๆๆ” นั้นพี่ดรีมดูซิทำภาพสั่นไปมามันเลยไม่ชัดและกดตัดสัญญาณไปเลย

“น้องมรึง..เร็ววววมาก! “ พี่อ้นหันมาพูดกับพี่ดิม

“เอาละไปเล่นกับพี่ๆก่อน ลุงจะจัดโต๊ะอาหารจะได้กินข้าวกัน” ผมบอกน้องมิ้น ผมเดินเข้าครัวมาพี่โอมมาช่วยจัดโต๊ะอาหารพี่ดิม พี่อ้นเข้าไปนั้งเล่นกับหลานๆ ในห้องนั่งเล่นสักพักพี่ดิมกับพี่อ้นเดินออกมาคงมาหาเบียร์ดื่มกันนะ ผมเลยเปิดพวกขนมอบกรอบให้ทานแก้มกับเบียร์

“น้องหมอด้านี้น่ารักนะครับ...อยากได้ไปเป็น...น้องสะใภ้แล้วซิ”พี่อ้นแซวผม

“พี่อ้นเห็นด้วยมาก” พี่โอม

“มรึงถามกรูยังว่ากรูเห็นด้วยไหมไอ้โอม” พี่ดิมส่งนิ้วกลางให้พี่โอมที่ทำท่าจะแปะมือกับพี่อ้นเลยต้องหดมือกลับ

“งึกๆ” ผมรู้สึกว่ามีมือเล็กๆมาสะกิดผม ผมก้มลงมองมิ้นนั้นเองเดินมาสะกิดผม ทำตาปริบๆ

“มีอะไรเหรอมิ้น” ผมถามมิ้นหิวหรือเปล่านะ

“ไปตีพี่” มิ้นบอกผมให้ไปตีพี่

“จะให้ป้าไปตีพี่ทำไมละมิ้น” ผมถามมิ้น กอดกล่องของเล่นเขาไว้

“พี่ไม่เล่นด้วย” มิ้นพูดผมพยักหน้าเข้าใจแล้ว

“ก็ของในกล่องนะเขาไมเล่นกันนี้มิ้น...หนูเล่นอย่างอื่นไหมลูก” ผมย่อตัวลงาถามมิ้น

“ไปเอาหุ่นยนต์มาเล่นซิ ลุงซ้อมให้แล้วลูก” พี่โอมพูด ผมหันไปมองก็มีส่วนดีเหมือนกันนะพี่โอม

“ลุงไปเอาให้นะ” พี่โอมพูดและเดินออกไป 

“เอากล่องฝากป้าไว้ก่อน...วันเสาร์อาทิตย์ค่อยมาเอาไปเล่นป้าว่าอย่าไปที่โรงเรียนเลยนะเพื่อนๆคงกลัวกันนะมิ้น” ผมบอกมิ้น มิ้นมองกล่องที่มือตัวเองกอดไว้

“ฝากป้าเขาไว้ก่อนเลยมิ้น...เอาไปเดี๋ยวครูก็ยึดหรอกนะ..ทุกวันนี้เพื่อนๆก็พากันสยอมที่เห็นหน้าเราอย่าทำให้เพื่อนขวัญผวามากไปกว่านี้เลยนะหลานมิ้นของลุง” พี่ดิมพูด มิ้นจำต้องส่งกล่องให้ผมพี่โอมเดินเข้ามาพร้อมกับหุ่นยนต์ ผมจำได้ว่ามันแขนหักไปแล้วแหละก็มิ้นนี้แหละทำเองแต่ตอนนี้ถูกซ้อมแล้วและแขนมันคนละสีกันเลยอะ

“อะมิ้นเอาไปลูกไปเล่นกับพี่ๆนะลูกนะ” พี่โอมส่งหุ่นยนต์ให้มิ้น มิ้นหยิบมาดูและมองหน้าพี่โอม

“ไอ้โอมใครซ้อมให้หลานกรูวะนั้นนะ..ทำไมซ้อมได้อุบาศมาก..ถ้ามรึงซ้อมแบบนี้ซื้อใหม่ดีกว่าไหม” พี่ดิมถามผมก็มองพี่โอมว่านี้ซ้อมแล้วเหรอ คนละซีกันเลยตัวหุ่นยนต์นะสีดำ แต่พี่โอมดันซ้อมโดยเอาแขนสีเหลืองและสีฟ้ามาใส่ให้แทน หัวก็ไม่ใช่ไปเอาตัวไหนมาต่อก็ไม่รู้

“ก็ไม่มีอะหลั่ยนี้ครับ...ซ้อมได้แค่นี้แหละพี่..เอาไปเล่นก่อนนะลูกนะ” พี่โอมพูดมิ้นก็หยิบมาถือและเงยหน้ามองพี่โอมและมองหุนยนต์

“ป้าด้ากินไอติมได้หรือยัง..อุ้ยหุ่นยนต์น้องมิ้นที่หักไปแล้วนิ...ฮาๆ ...ตลกอะ...ฮาๆ “ นั้นไงคนที่ทำให้สถานการณ์ตึงเครียด มาริโอ้หัวเราะหุ่นยนต์ของมิ้น

“แหง๋ๆๆ” ได้ผลเลย

  “อู้ยยย” มาริโอ้ พวกผมหันไปมองพร้อมกันหมดเลย

“มาริโอ้)))” เรียกได้พร้อมเพรียงกันมากเลย

“ด้าว่าสภาพแบบนี้คงง่วงนอนแล้วแน่ะๆเลย” ผมพูด

“น่าจะใช่นะด้าเพราะว่าครูต่ายบอกว่ามิ้นไม่ยอมนอนกลางวัน วันนี้” พี่โอมพูด

“เอาละงั้นไปเรียกพี่ๆมากินข้าวได้แล้วลูก” พี่ดิมบอกมาริโอ้  มาริโอ้วิ่งออกไปเรียก ไอ ไอซ์ แซนและเซน ส่วนน้องมีนนะเขานั่งอยู่กับพี่ดิมอยู่แล้ว ผมก็จัดการจัดที่นั่งให้น้องมิ้น ดูซิเสียใจที่มาริโอ้หัวเราะเยอะหุ่นของเขานั้งซบกอดผมใหญ่เลย

“หุ่นน้องตลกที่สุดพี่แซนเห็นอะเปล่า”

“เห็นซิ..แต่เซนไม่ให้พี่หัวเราะเพราะเดี๋ยวน้องจะโกรธ” แซนพูดผมว่าตอนนี้แหละที่จะโกรธเพราะว่ามิ้นได้ยิน เด็กๆมาถึงก็ขึ้นมานั่ง

“หึ”  มิ้นสะบัดหน้าใส่พี่ๆ  “อู้ยย” พี่ร้องพร้อมกันหมดเลย

“ด้าสอนมาหรือเปล่าครับท่านี้นะ” พี่โอมกระซิบกับผม พี่โอมนั่งข้างผมและก็มิ้นและก็ผม และบรรยากาศทารอาหารเย็นบ้านของผมก็เริ่มขึ้น มีหลานอยู่ในบ้านแบบนี้มันก็มีความสุขดีนะครับ พี่อ้นพี่ดิมเขาสนิมกันดีมากและยิ่งตอนนี้มีข่าวดีเพิ่มมีคู่รักเพิ่มขึ้นพี่ดรีมแถมพี่สะใภ้ก็ไม่ใช่ใครอื่น อาร์ม พี่ดรีมเขารักมาตั้งนานแล้วอันนี้พวกผมรู้ดี

“เอาละทานเสร็จแล้วไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่านะน้องมิ้นจะได้กลับไปนอนเลย” ผมพูด ผมลุกขึ้น

“พามิ้นไปอาบน้ำเถอะด้า เดี๋ยวพี่กับไอ้อ้นเก็บเองชามจานพวกนี้ และหลานๆ ครับขึ้นบ้านอาบน้ำกันเลย แซนกับเซนด้วยมีเสื้อผ้าที่นี้ไม่ใช่เหรออาบน้ำไปเลยลูก” พี่ดิมบอกหลานๆ ตอนบอกว่าพี่ดิมกับพี่อ้น พี่อ้นนี้สะบัดหน้ามามองพี่ดิมทันทีเลย ผมก็พามิ้นขึ้นไปบนห้อง

“ป้า..ตุ๊กแกจะกลับมาเปล่า” มิ้นถามผม

“ลุงดรีมบอกว่าจะเอามาคืนไงแต่กล่องนี้ต้องฝากป้าไว้ก่อนห้ามเอาไปเล่นที่โรงเรียนนะ” ผมพูดมิ้นพยักหน้าเบาๆ ผมพามิ้นเข้าห้องน้ำอาบน้ำให้เรียบร้อย ที่จริงมิ้นเขาเป็นคนที่น่ารักมาก ผมจัดการอาบน้ำสระผมให้ด้วยหอมเลย พร้อมกับลุกออกมาแต่งตัวให้มิ้นบนเตียง  แต่ลืมไปเลยว่าไม่มีเสื้อชุดนอนให้มิ้นใส่นี้หนา

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องนอน พี่โอมนั้นเอง พี่โอมหยิบชุดนอนน้องมิ้นมาให้ผม

“พี่เอาติดรถมาด้วยเพื่อว่ามิ้นจะอาบน้ำที่นี้นะครับ” พี่โอมพูด ผมพยักหน้า ผมก็รับชุดมาใส่ให้มิ้น

“ไหนให้ลุงหอมหน่อยซิ...หอมจริงๆหลานลุง...ไว้มาอาบน้ำกับป้าด้าทุกวันเลยเนอะ..คราวหน้าลุงแก้ผ้าให้ป้าอาบให้ด้วยเป็นเพื่อนหลาน” พี่โอมพูดน่าตีหนักผมหันไปฝาดแขนเข้าที่หนึ่งจะมาแก้ผ้าให้ผมอาบน้ำให้ฝันไปเถอะ

“เสร็จแล้ว..นี้จะกลับเลยไหมพี่โอมดูท่าจะมิ้นจะง่วงนอนแล้วแหละพี่โอม” ผมพูด พี่โอมพยักหน้า ผมก็ลุกขึ้นจะได้ลงไปช่วยพี่ดิมเก็บล้างทำความสะอาดและต้องสางหลานๆเข้านอนกัน

“เว้ยย” ผมก็ดันเหงียบลูกบอลยางที่มิ้นเอาไปเล่นในห้องน้ำเข้า

“หมอด้า” เสียงพี่โอมเรียกผม

“ตุ๊บ” เสียงร่างกระทบพื้นแต่ผมไม่เจ็บอะไรเลย เพราะว่าพี่โอมนะเข้ามารับผมส่วนสิ่งที่ตรงลงไปข้างเตียงผมคือน้องมิ้น  ผมหันมามองหน้าพี่โอมนี้ทิ้งหลานมารับผมไว้เลยเหรอ  ผมมองหน้าพี่โอมใกล้ชิดกับผมมากริมฝีปากที่ขยับจะเข้ามาหาผม แขนผมก็คลองคอพี่โอมอยู่จะปล่อยก็ไม่ได้เดี๋ยวล่วงลงไป

“อืม” ริมฝีปากบางๆ ของพี่โอมแตะเข้าที่ริมฝีปากผมเบาๆ

“แอ๊ด” เสียงประตุถูกเปิดขึ้น

“พี่ด้า..” แดนเข้ามาในห้องผม ผมต้องขืนตัวเพื่อให้ตัวเองดันขึ้นและพี่โอมก็ดันผมขึ้นมาทัน ผมหวังว่าแดนจะไม่เห็นช่วงนั้นนะ แต่มิ้นที่ลุกขึ้นมาได้ก็ยืนทำตาปริบๆ

“ชู” พี่โอมแอบทำนิ้วว่าไม่ให้มิ้นพูด

“ถ้าอย่างนั้นพี่กับมิ้นกลับก่อนนะหมอด้า “ พี่โอมพูดและรีบออกไปจากห้องนอนผมทันทีพร้อมกับอุ้มมิ้นออกไปด้วย แดนมองพี่โอมและหันมมองผม  หลังจากที่พี่โอมเดินพ่นประตูไปแดนก็ปิดประตูลงและเดินตรงมาหาผมทันทีอย่างรวดเร็ว

“แดน...จะทำอะไรพี่นะ” ผมร้องห้ามปรามแดน

“เมื่อกี้พี่ทำอะไรกับไอ้พี่โอมอะ” แดนถามผม

“ไม่ได้ทำอะไรนี้..และนั้นก็อุบัติเหตุพี่จะล้มเพราะว่าพี่เหยียบข้องเล่นของมิ้น” ผมพูดและเก็บของเล่นขึ้นด้านบน

“หมับ” แดนจับต้นแขนผมและเหวี่ยงผมเข้าไปหาแดน

“แดนอย่านะนี้จะทำอะไรพี่นะ..พี่เป็นพี่ของแดนนะ..ที่ผ่านมาพี่คงใจแข็งกับเราไม่พอ..แต่ต่อไปนี้พี่จะไม่ยอมเราอีกแล้วนะแดน..ปล่อยพี่นะ” ผมพูดและพยายามดิ้นและผมก็ผลักดันจนผมดิ้นหลุดออกมาได้

“พี่จะร้องให้พี่ดิมได้ยินและพี่คงไม่ต้องบอกน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นแดน” ผมพูดแดนชะงักเท้าไว้

“แดนรักพี่..แดนก็ไม่โง่พอที่จะดูไม่ออกว่าไอ้พี่โอมนะมันกำจะจีบพี่ด้า..แดนไม่ยอมเสียพี่ด้าให้ไอ้พี่โอมเด็ดขาด..พี่ด้าต้องเป็นของแดนคนเดียว” แดนพูดก่อนจะเดินออกจากห้องนอนผมไป  ผมว่าเขาไม่กล้าทำอะไรผมหรอกวันนี้พี่ดิมอยู่  และนั้นก็น้องผม ผมก็ไม่อยากให้พี่ดิมกับแดนต้องมีเรื่องผิดใจกัน


หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-12-2015 15:31:51
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 04-12-2015 18:51:06
น้องมิ้นนี้ออกมากี่ทีก็น่ารักแต่หนูเล่นอะไรแปลกไปไหมลูก... :laugh:
คู่ต่อไปนี้พี่โอม หมอด้าใช่ไหม  :hao3:  แดนรักพี่ด้าเกินพี่น้องเหรอ  :a5:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 05-12-2015 21:22:11
 :jul3: :m20: :laugh: น้องมิ้นเล่นแปลกไปไหมลูก....เชียร์พี่โอมกับหมอด้า ..หาแฟนให้พี่แดนด่วนจร๊า
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-12-2015 10:13:34
 :pig4: :pig4: :pig4:
ที่ติดตามนะค่ะ .....  :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โอมVSหมอด้าและมิ้น ตอน ตุ๊กแกหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-12-2015 14:20:10
 :hao7: ตุ๊กแกตัวเดียวอลม่านทั้งบ้านเลย
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSอาร์ม สวีทกันกับพี่หมอเด็ก (it's fake)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-12-2015 21:06:21
 พี่ดิม VS อาร์ม วันนี้ผมก็ช่วยพี่ดรีมเป็นลูกมือคอยกดสไลน์ให้นั้นองไม่ได้ช่วยอะไรมากหรอกครับแค่ได้แช่วยหยิบจับนั้นจับนี้แค่นั้นเอง แต่ความสุขที่ได้รับมันมากกว่านั้น พี่ดรีมนี้เขาเป็นคุณหมอที่ละเอียดอ่อนและผู้ปกครองเด็กๆก็ค้อนข้างเชื่อใจและไว้ใจในการเข้ารับการรัษาจากพี่ดรีมกันทุกคน ผมรู้สึกภูมิใจในตัวพี่ดรีมมากจริงๆ

“ขอบคุณนะครับคุณหมอดรีม...วันนี้บรรดาผู้ปกครองได้ความรู้กันเยอะขึ้นเลยนะครับเกี่ยวกับเรื่องมือเท้าปาก” คนที่เป็นดีเทลเดินยาของบริษัทยาที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งเขาเดินมาแสดงความขอบคุณพี่ดรีม

“ไม่เป็นไรครับ...ว่าแต่ยาตัวใหม่ที่ว่าสำหรับภูมิแพ้นี้พอจะมีล๊อตใหม่เข้ามาหรือยังครับ...ผมว่ามันค้อนข้างดีทีเดียวนะครับ” พี่ดรีมพูดคุยกับดีเทลยาผมก็จัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างพวกแล๊ปท๊อปและอุปกรณ์ไมล์ลงกระเป๋า ผมก็ปล่อยให้พีเขาคุยงานกันไปก่อน

“เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างครับ...” พี่เขาพี่ดรีม ผมก็หันไปเหล่มอง

“ดีครับโรแมนติ๊กไทม์ดี ...เข้าใจหาสถานทีนะครับ..ส่วนตัวดีมากเลยครับ..ผมคงต้องมากันอีกอาจจะ..หลังแต่งงานมาฮันนิมูนกันอีกแน่ๆ “ พี่ดรีมพูดพร้อมกันมาเหล่มองผม

“เสียดายเนอะ” เขาพูดว่าเสียดายผมกับพี่ดรีมหันไปมองพร้อมกันเลยว่าเสียดายอะไรอะ

“เออ..เสียดาย..ห้องอยู่ไกลกัน...ไว้มีทริปผมจัดมาอีกเชิญคุณหมอกับแฟนมาอีกนะครับ.” พี่เขาพูดพี่ดรีมก็พยักหน้า

“งันไปดูแลท่านอื่นๆก่อนนะครับ..ตามสบายเลยนะครับ...กิจกรรมในโรงแรมได้ตามสบาย มีเออ..นวดคู่รัก แต่ไม่ต้องรู้รักก็นวดได้..และก็พายเรือในบ่อคู่รัก ไม่ต้องคู่รักพายได้ ...หรือจะบาร์ก็ได้นะครับ..ตามสบายงั้นผมไปก่อนนะครับ” พี่เขาพูดและเดินไปแต่ยังหันมามองผมกับพี่ดรีม ผมกับพี่ดรีมก็ยิ้มๆ ให้ ชักแปลกๆ

“จะบุ๊คติดติดกันเลย...” พี่เขาพูดก่อนจะเดินจากออกไป

“เขาคง....อยากรู้ว่าเราจะสวีทกันยังไงอะไรประมาณนี้แหละอาร์ม” ผมหันมามองพี่ดรีม

“และจะเอาไปทำวิจัยเกี่ยวกับยาเหรอ” ผมถามพี่ดรีม

“แม้ตลกนะเมียพี่เนี๊ยะ” พี่ดรีมพูดและหยิกแก้มผมทีหนึ่ง  ผมสองคนถือกระเป๋าเดินขึ้นห้องพัก เมื่อตอนเช้ามืดแต่คงเย็นๆของที่บ้าน เขาโทรมาน้องมิ้นร้องไห้ใหญ่เลยก็พี่ดรีมซิดันเอาตุ๊กแกของปลอมมิ้นมาหลอกผมและมิ้นเขาก็ร้องจะเอาคืนให้ได้ แม้หลานผมคนนี้เล่นอะไรแปลกดี

“อาร์มอาบน้ำกันนะ...พี่อยากขัดหลังให้และอาร์มก็ขัดหลังให้พี่นะ...เราผลัดกันขัดและก็ผลัดกัน....” พี่ดรีมพูดนั้นไงเข้าเรื่องทะลึ้งอีกแล้ว

“ทุกอย่างพี่เพอเฟคมากยกเว้นเรื่องหื่น..จะหื่นอะไรขนาดนี้เก็บกดเหรอ” ผมหันมาถามไอ้พี่หมอเด็กจอมหื่น

“ยอมรับว่าใช่อะ..ก็พี่เก็บไว้รออาร์มคนเดียวเลยอะ...ดูซิมันร้องไห้งอแงแล้วนะเมียจร๊า” พี่ดรีมจอมหื่น ผมเข้าห้องน้ำเปิดน้ำในอ่างน้ำวนในห้องน้ำโรงแรมหรูขนาดนี้คงแพงเหมือนกันแต่พี่ดรีมบอกว่าเขาสั่งนำเข้ายาของบริษัทนี้เป็นล้านๆเพื่อใช้กับคนไข้ที่มีเงินและคนใข้ที่จำเป็นในสิทธิเบิกได้บางราย เขาเลยยอมทุ่มทุนจายโรงแรมหรูๆนี้ให้พี่ดรีมและผู้ประกอบการร้านขายยาระดับร้านค้าส่ง

“น้องอาร์ม..พี่ดรีมพร้อมแล้ว” ผมหันมามองพี่ดรีมเดินเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูพันกายมาและก็เปิดซะอย่างนั้น

“พี่ดรีม” ผมปิดตาตัวเองทันที

“น้องอาร์มครับ..น้องของพี่ไม่ใช่หนอนชาเขียวนะครับดูปิดตาเข้าซิ..มันออกจะน่ารัก” พี่ดรีม ผมก็หลับหูหลับตาเอามือหามือพี่ดรีมเพื่อจะให้ปิดซะไม่อยากดู

“อู้ยย...” พี่ดรีมร้องออกมาเพราะว่าผมจับไปโดนตรงจุดพิจัด ผมก็รีบสะบัดมือออกทันที

“พี่ดรีมเอาผ้าปิดเดียวนี้นะ” ผมพูด

“ปิดแล้ว..เปิดตาได้แล้วอาร์ม” พี่ดรีมพูดผมก็เอามือออกและมองพี่ดรีมผมก้มลงมองค่อยยังชั่วหน่อยที่เอาผ้าขนหนูพันไว้เรียบร้อยแล้ว

“ถ้าเป็นหลานมิ้นก็น่ารักดีอยู่หรอกนะพี่ดรีม...ทำอะไรเนี๊ยะ” ผมพูดทำแก้มป่องใส่พี่ดรีม

“พร้อมลงอ่างกับพี่หรือยังละอาร์ม...พี่อยากบอกว่าพี่พร้อมมาก” พี่ดรีมพูด ผมดูก็รู้เล่นเข้าพร้อมกับผ้าเช็ดตัวแบบนี้ไม่พร้อมก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงแล้วและพี่ดรีมก็ลงมาในอ่าง

“น่านะ...อุตสามีอ่างน้ำวนอยู่ในห้องพักแล้วใช้หน่อยซิจะได้คุ้มค่าคุ่มราคาที่เขาจ่ายค่าห้องพักกัน “ พี่ดรีมพูดแถมทำหน้าตาอ้อนด้วยนะ ก็ยอมรับว่าอ่างน้ำวนนี้มันน่าลงไปแช่อยู่เหมือนกัน ผมเลยพยักหน้าก็ได้ ผมก็ถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมดและค่อยๆหย่อนเท่าลงไปในอ่างน้ำวนนั้น

“อาร์ม..พี่รักอาร์มากนะครับ..พี่มีความสุขที่สุด..พี่จะรักมันไว้แบบนี้ตลอดไป...ด้วยคำมั่นสัญญาจากคุณหมอเด็ก” พี่ดรีมพูดผมที่มองคำพูดโรแมนติกของพี่ดรีมแต่มาตกม้าตายตรงคำมั่นสัญญาจากหมอเด็กนี้แหละ

“คิก คิก คิก” ผมขำพี่ดรีม

“อาร์ม..ต่อไปนี้ไม่ต้องไปนอนบ้านหลังเล็กแล้วนะ...ย้ายมาอยู่กับพี่นะอาร์ม” พี่ดรีมบอกผม

“พี่จะปลูกบ้านหลังเล็กสำหรับเราสองคนข้างๆบ้านของพ่อพี่นะอาร์ม” พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้ากับพี่ดรีมเบาๆ ที่ผมตอบตกลงง่ายๆเพราะว่าผู้ชายคนนี้ทำเพื่อนผมหลานสิ่งหลายอย่างแล้วผมจะดูแลเขาต่อไปจากนี้

“เดี๋ยวหลังจากอาบน้ำกัน..เราลงไปด้านล่างกัน..พี่เห็นที่บอร์ดมีสระพายเรือคู่รักเราไปกันนะ” พี่ดรีมบอกผม

“แต่..”

“เราก็เป็นคู่รักแค่..คู่รักฝืนธรรมชาตินิดหน่อยเพราะเพศเดียวกันเขาน่าจะให้” พี่ดรีมพูดผมก็พยักหน้าก็ได้

“และไปที่โซน..นวดบำบัดคู่รัก..” ผมหันมามองเออ อันนี้จะดีเหรอ ผมทำท่าคิด

“นะมาที่นี้ทั้งที..” พี่ดรีมอ้อนผม

“แต่ก่อนจะไปทำกิจกรรมที่ทางโรงแรมเขามีไว้ให้เรามาทำกิจกรรมส่วนตั้ว ส่วนตัวกันก่อนดีกว่า” นั้นไงหมอเด็กนี้หื่นจริงแต่ก็ต้องทำแหละเพราะว่าลงมาในสระกันขนาดนี้แล้ว ผมสองคนก็ทำกิจกรรมส่วนตัวกันในอ่างน้ำวนกันไปหนึ่งยกและออกมาแต่งตัวเพื่อลงไปเข้าร่วมกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ ดูท่าที่นี้จะเหมาะกับคู่รักมาฮัลนิมูนกันมากเลยแหละ

“คุณหมอดรีมและคุณน้องอาร์ม...จะไปสวีทกันเหรอค่ะ...นี้เราสองคนก็ว่าจะเข้าไปนวดบำบัดคู่รักกันนะค่ะ” ลูกค้าที่มาร่วมกิจกรรม ผู้หญิงคนนี้ดูอายุเพิ่งจะยี่ห้ายี่สิบหกแต่สามีนี้คงเข้าไปเกือบจะสี่สิบแล้วดูมองพี่ดรีมตาเป็นมันเลยและนางก็ใส่เสื้อเว้าโชว์นมเต่งตึงของวัยสาวสายไปสายมาตรงหน้าหมอดรีมของผม

“ครับผมก็ว่าจะไปกันอยู่แต่พี่ดรีมชวนไปพายเรือซะก่อนจะไปด้วยกันไหมละครับ” ผมก็เลยดันพี่ดรีมออกและเข้าไปยืนแทรก นางรีบหดเก็บอกตูมๆลงทันที

“ที่ร๊าก...เราไปกันเถอะค่ะ..อยากเข้าไป..ขยำแย่แล้ว..เอ้ยอยากเข้าไปนวดแย่แล้ว” นั้นไงรีบชวนที่รักต่างวัยไปทันที ผมหันมามองพี่ดรีมที่ยืนยิ้มให้ผม

“ชอบนะ..ชอบให้เมียหวง. “พี่ดรีมพูดผมแลปลิ้นให้เลย ผมเดินออกมาที่ตรงสระที่เขาไว้ให้คู่รักลงไปพายเรือเล่นมันสลัวๆ มีหลายที่คู่ที่ลงไปนั่งสวีทกันในเรือแถมคืนนี้พระจันทร์ยิ่งเต็มดวงมันได้บรรยากาศมาก พี่ดรีมเดินไปยังคนที่ยืนดูแลอยู่

“Good evening sure, May I help you ?”

“Good evening I would like to get a boat for couple lover,pleas?”

“We are the couple.” พี่ดรีมบอกเขาว่าผมกับพี่ดรีมเป็นคู่รักกันเขาก็มองผมกับพี่ดรีมแน่นอนก็ผู้ชายทั้งคู่ พี่ดรีมมองผมและ

“ Loving you to much so much very much ” พี่ดรีมร้องเพลงเบิร์ดและเต้นให้ดูเขาดูด้วยนะอธิบายเยอะไปไหมพี่ดรีม คนดูแลถึงกับเกาหัวแกร๊กๆ

“If you do not believe me, I will show you. I will kiss my boyfriend now.. . Darling give me kiss,pleas!“ พี่ดรีมพูดและหันมาทำท่าจะจูบผมโชว์ผมก็รีบดันหน้าเขาไว้ก่อนจะบ้าเหรอจะมาโชว์ทำไม

“Enough, I do not want you to kiss the show, but I want you to show proof of stay at this hotel. That’s it ”เจ้าหน้าที่ที่ดูแลรีบบอกผมสองคนทันที ผมพยักหน้ากับพี่ดรีมว่าโชว์คีย์การ์ดให้เขาดูซิว่าเราพักที่นี้ พี่ดรีมก็ส่งให้เขาดูและเขาก็มองหน้าผมสองคน

“This is your room mumber, sure” เจ้าหน้าที่เขาถามผมสองคน

“yes,pleas” ผมตอบเขาไป หันมาค้อนไอ้พี่ดรีมจะไหวไหมเนี๊ยะ

“Thank you  sure”

“Here we go “ และเขาก็เอาเรือมาส่งให้ผมสองคนลงไปนั่งแน่นี้เองพี่ดรีมนี้

“ผิดและยังมีหน้ามาว่าพี่เซ้ออีกนะครับน้องอาร์ม..นี้คงยังไม่รู้ซินะว่าพี่นะเป็นหมอ...คอมเพลนเลยดีไหมครับ” พี่ดรีมกระซิบกับผม ผมหันไปเหล่มองจะคอมเพลนเขาเรื่องอะไรละ

“อย่าให้เขารู้ว่าพี่เป็นหมอนะ..อายเขา” ผมพูดกับพี่ดรีม

“และพี่นะผิดไม่ถามให้ชัดๆว่าเขาให้เราโชว์อะไร..” ผมหันไปบ่นกับพี่ดรีม  ผมลงไปนั่งในเรือกับพี่ดรีมเรียบร้อยแล้ว เลือกเป็นคนพายให้ผมนั่งแทน บรรยากาศใต้แสงจันทร์นี้มันโรแมนติกดีนะ ผมไม่เคยมีโมเม้นแบบนี้กับใครเขาเลยจริงๆ

“อาร์ม..สัญญากับพี่ได้ไหมครับว่าต่อไปนี้มีอะไรต้องบอกพี่อย่าเก็บไว้คนเดียวอีก” พี่ดรีมบอกผม ผมพยักหน้า

“อาร์ม....รู้ไหมว่าพี่แอบเสียใจที่พี่ไม่กล้าพอจะบอกอาร์มก่อนที่อาร์มจะบินไป” พี่ดรีมบอกผม

“พี่ชอบนั่งมองอาร์มกับหมอด้าคุยกันตอนเวลารอรถที่บ้านมารับนะพี่นั่งมองแบบนั้นทุกวันอาร์มรู้ไหมแต่พอพี่ขึ้นม.4 พี่ก็ต้องเรียนพิเศษกัน” พี่ดรีมพูดผมก็อดที่ยิ้มออกมาไม่ได้

“ต่อไปนี้เราจะไม่ห่างกันอีกนะ...เราจะรักกันไปนานๆเลยถือไม่เท้ายอดทองกระบอกยอดเพชร..พี่จะอยู่ดูแลอาร์มไปแบบนี้”พี่ดรีมพูด

“ให้จริงเถอะพอถึงเวลาอาร์มแก่พี่จะร้องหาเด็กๆเอาะๆนะซิ” ผมพูด

“ฉันอยากเห็นเธอทุกวัน เช้าสายบ่ายค่ำ
อยากเห็นเธอตอนแก่จัง มันดีที่เราอยู่ด้วยกัน
มันดีอย่างกับฝัน จะอยู่ด้วยกันไปจนแก่ไหม
ถึงไหนถึงกันไปจนแก่นะ มันดีจริงๆ นะ
...อ้างอิง http://sz4m.com/t1101

มันเป็นท่อนหนึ่งของเพลง เรื่อยๆ ไปจนแก่ พี่ดรีมร้องให้ผมฟังในเรือแบบนี้ มีเหรอที่ผมจะไม่เขิน พี่ดรีมร้องไปด้วยพายเรือไปด้วย ร้องไม่ดังมากให้ผมได้ยินกันแค่สองคน จนกระทั้ง

“กึก” เรือของผมสองคนพายหางจากเรือคู่รักอื่นที่เขาพายออกมาได้หน่อยก็จอดจู๋จี๋กันในเรือแต่เนือของผมสองคนชะงักทำไมละ

“พี่ดรีมเรือเราติดอะไรอะ” ผมถามพี่ดรีมตรงที่เรือผมล่องออกมาค่อนสลัวมาก พี่ดรีมก๋ส่ายหน้าและก้มดู

“อาร์ม” พี่ดรีมเรียกผมด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าตกใจที่สุด

“อย่าก้มดูอาร์ม” พี่ดรีมบอกผม แน่นอนผมก็ขมวดคิ้วว่าทำไมอะ

“อย่าอาร์ม!!” พี่ดรีมร้องห้ามผมอีกและทำท่าลำบากใจที่จะพูด

“ทำไม...มีอะไรพี่ดรีม..บอกอาร์มเดี๋ยวนี้” ผมพูดกับพี่ดรีมด้วยน้ำเสียงแข็ง

“อาร์ม..พี่รักอาร์ม..พี่อยากูแลและปกป้องอาร์ม..พี่อยากอยู่เพื่อเห็นรอยยิ้มของอาร์ม..อาร์มสัญญานะว่าจะยิ้มมีความสุขแบบนี้ตลอดไปแม้กระทั้งพี่อาจจะไม่ได้..อยู่..บนโลกนี้แล้ว..แต่จำพี่ไว้ในใจอาร์ม..พี่ยอมที่จะเสียสละชีวิตพี่เพื่อคนที่พี่รักยิ่งกว่าสิ่งใด” พี่ดรีมพูดผมก็ถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ พร้อมกับทำหน้าว่ามันจะอะไรขนาดนั้นและนี้ก็ไม่ยอมบอกว่าเกิดอะไรขึ้นอีก

“พี่จะปกป้องคนที่พี่รักแม่ตัวตายพี่ก็ยอม..” พี่ดรีมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน การลุกขึ้นของพี่ดรีมมันทำให้เรือโคลงผมเลยต้องยึดกาบเรือไว้ก่อนมองพี่ดรีม พี่ดรีมทำท่าเหมือนจะใช้ไม้พายกระทุ้งอะไรสักอย่าง ผมก็ก้มมองไม่ได้ซิจะพากันลงน้ำทั้งคู่ ลงไปนี่อายบรรดาคู่รักแน่ๆ

“พี่ดรีมจะทำอะไรนะ” ผมถามพี่ดรีม

“พี่จะปกป้องน้องอาร์มด้วยชีวิตพี่” พี่ดรีมพูดและ

“ปัก ๆๆๆ” ใช้ไม้พายตีในน้ำเสียงดังเหมือนกระทบกับอะไรสักอย่าง ผมไม่เข้าใจเลยแค่เรือติดอะไรก็ไม่รู้และมันก็เคลื่อนขยับไปไหนไม่ได้แค่นั้นเอง ตอนนี้ทุกคู่หันมามองผมกับพี่ดรีมกันหมดแล้ว

“There are crocodiles in the pond water.” พี่ดรีมตะโกนดังลั่นซึ่งไม่มีใครมีที่ท่าว่าจะตื่นตระหนกตกใจด้วยเลยแถมยังพากันปิดปากขำพี่ดรีมด้วย ผมก็หันซ้ายแลขวาคือว่ามันมืดนะครับแต่ผมรู้สึกว่าเรือนะเกยกับบางสิ่งอยู่

“Have the crocodiles in here!!!! “ พี่ดรีมยังคงตะโกน สักพักเขาก็ส่องสปอร์ทไลท์มาทางผมกับพี่ดรีมและรอบๆเรือผมถึงได้เห็นว่าเรือผมสองคนนะเกยอยุ่บนครีบของจระเข้ครับแต่มัน

“It’s fake” คนที่ดูแลและอนุญาติตรวจเช็คการเข้ามานั่งเรือเล่นตะโกนผ่านเครื่องขยายเสียงมาบอกว่ามันคือของปลอม ผมนี้อยากจะหาอะไรคุมหัวไว้นะตอนนี้จริงๆ

“It’s fake!!!” พี่ดรีมตะโกนกลับไปทันที

“Yes, it is a fake crocodile and it was impossible to eat you ,Trust me!. ” เขาตะโกนลงมาบอกผมสองคน ผมอายที่สุดและเสียงหัวเราะของคนรอบๆ

“Are you crazy?.  That it is a fake crocodile to let it into the pool. This romantic.”  พี่ดรีมตะโกนตอบไปผมเห็นได้ชัดว่าคนดูแลถึงกับยกมือขึ้นแปะหน้าผากตัวเอง

“มันอาจจะเพิ่มความตื่นเต้นให้กับคู่รักก็ได้นะค่ะ...คิก คิก คิก”มีคู่รักแซวขึ้นมาผมหันไปมองคู่รักต่างวัยนั้นเอง และคู่รักอื่นยิ่งพากันขำผมกับพี่ดรีมใหญ่เลย

“กลัวไหมที่รักมาจร๊ะ..ปลอบ..จ๊วบๆ” นั้นไงสามีรีบพูดและกางแขนรับชะนีนมโตที่เข้าไปโผ่โอบกอดเอานมขยี่อีกคนเห็นแล้วอยากเป็นลมและจุ๊บๆปากกันใหญ่เลยนั้น
-
-
-
-
ทันทีที่ผมขึ้นมาจากเรือได้รีบเดินจั้มอ้าวไปเลยว่าจะไปนวดคู่รักกับเขาไม่เอาแล้วขึ้นห้องดีกว่าพี่ดรีมนะพี่ดรีมไม่รู้จักจระเข้ปลอมหรือไงกันนะ ทำเอาผมอยากหาอะไรคุมหัวเดินจริงๆ

“อาร์มรอพี่ด้วยซิครับ” พี่ดรีม ผมหันมามอง ผมคิดว่าพนักงานทุกคนคงรับรู้ถึงเรื่องน่าอายนีกันหมดในเวลาไม่ช้านี้ ผมรีบเดินขึ้นก่อนไปรอบนห้องแล้วกันไอ้พี่ดรีมบ้า ผมติดในใจและรีบสาวเท้าจั้มอ้าวเดินไปทันทีกดลิฟท์และพี่ดรีมก็รีบวิ่งเข้ามา

“พี่ดรีม...มันน่าอายไหม..แทนที่จะบอกผมตั้งแต่แรก...และถ้ามันเป็นของจริงเขาคงไม่ให้ลงไปพายเรือในน้ำนั้นหรอกมั้งครับ” ผมหันมาเอามือเท้าซะเอวเม้งคนตรงหน้าใหญ่เลย

“ก็พี่ตกใจอะครับ..และอารมณ์รักเมียมันพุ้งด้วยนะครับ” พี่ดรีม

“แล้วอย่าวนี้พรุ่งนี้ผมควรจะหาอะไรครอบหัวลงมาด้วยไหมตอนลงมาทานอาหารเช้าพี่ดรีม” ผมถามพี่ดรีม

“ขนาดนั้นเลยเหรอ”พี่ดรีมถามผม

“ป่านนี้เขาคงรู้กันหมดแล้วแหละว่าพี่นะแยกแยะไม่ออกระหว่างจระเข้ของจริงกับจระเข้ของปลอมพี่ดรีม” ผมพูดแต่อีกคนก็ยืนทำท่าสำนึกผิด แต่จะว่าไปถ้าเกิดเป็นของจริงและมีคนที่รักผมและพยายามปกป้องผมแบบนี้ผมรักตายเลยแต่คงไม่ต้องรอของจริงหรอกผมก็รักแล้วแหละคนนี้

“พี่ขอโทษ” พี่ดรีมพูดกับผม

“ทำยังไงได้ก็ดันมารักกับหมอเด็กไปแล้ว...ใจปลาซิวจริงๆแค่จระเข้ปลอมก็ร้องซะลั่นไปหมด”ผมพูดและบี้จมูกพี่ดรีม

“แล้วเราไม่ลงไปนวดบำบัดคู่รักเหรอครับ” พี่ดรีมถามผม ยังจะไปอีกเหรอ

“ไปทำกันในห้องแล้วกัน...เดี๋ยวอาร์มจัดให้นวดบำบัดคู่รักนะ..อาร์มถนัด..” ผมพูด

“จริงเหรอครับ...อยากให้ถึงเร็วๆจุงเบย” พี่ดรีมพูด ผมพากันเดินกลับห้องพักทันทีหลังจากผ่านเรื่องหน้าแตก หมอที่ไหนก็ไม่รับเย็บแถมคนที่ทำก็เป็นหมอเองอีกต่างหาก ผมจะกลุ้มจริงๆเลย เอาไปเล่าให้ใครฟังก็คงจะขำกันท้องแข็งแน่ๆ พอกลับเข้ามาในห้องผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสวมใส่ชุดที่ดูสบายๆถมัดทะแมงหน่อย พี่ดรีมก็รีบเปลี่ยนไม่ซิรีบถอดดีกว่าเพราะว่าตอนนี้เขาอยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูด้านในคงมีแต่กางเกงในหรือไม่มีเลย นี้คงไปเข้านวดน้ำมันมาละซิ แถมรีบนอนรอบนเตียงเลยนะ ผมก็ได้เดี๋ยวอาร์มจัดให้

“พี่ดรีมพร้อมแล้วเหรอครับ” ผมถามพี่ดรีม พยักหน้าหงึกๆ

“จะให้พี่นอนพี่นอนคว่ำหรือนอนง่ายดี..พี่ถนัดทั้งสองท่า..ฮีๆ” พี่ดรีมพูดไม่วายเข้าเรื่องกามาจนได้

“ผมก็ถนัดทั้งสองท่า..ถ้าอย่างนั้นเริ่มเบาๆ พี่นอนคว่ำนะ” ผมบอกพี่ดรีม ผมพูดพี่ดรีมรีบนอนคว่ำเลยคงกำลังจินตนาการว่าผมจะขึ้นทำเหมือนนวดน้ำมันใช่ไหมแต่ไม่ใช่ผมขึ้นบนเตียง

“ฮีๆ”ปิดปากจำแสดงว่าจิตนาการไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ ได้เดี๋ยวได้เรียกกลับมาแถบไม่ทันผมก็วางเขาลงและใช่ความเร็วขึ้นไป

“อ้ากห์....น้องอาร์มครับนี้มันคงไม่ใช่นวดบำบัดแล้วมั้งครับ...นี้มันท่าสังหารชัดชัด..น้องอาร์ม..ปึก..ปึก” ผมใช่ท่าเฮร์ดล๊อกกับพี่ดรีมไงครับ มีทุบมือของยอมแพ้ด้วยนะ

“นี้แหละที่อาร์มรู้จัก...ดีขึ้นไหมครับเดี๋ยวจะมีท่าดัดขาดเพิ่มด้วย” ผมพูดและขึ้นไปงัดขาด้วย

“อ๊าก ...อาร์ม...พี่ยอม..พี่ยอมแพ้แล้ว...เขาไม่เอาแล้วนวดบำบัดนะ...อาร์มเดี๋ยวคอพี่เคล็ดครับพี่ว่าจากที่พี่ไม่เป็นอะไรจะเป็นก็..อ๊าก!! ..เพราะท่านี้แหละ...อาร์ม” พี่ดรีม คราวนี้คงไม่กล้าร้องขอนวดบำบัดคู่รักอีกแล้วมั้ง..คงจะเข็ดไปอีกนานละพี่ดรีมผมก็ปล่อยให้พี่ดรีมเป็นอิสระ พี่ดรีมรีบลุกทันที

“อาร์มแกล้งพี่นี้ครับ..อาร์มก็รุ้ว่าพี่กลัวเจ็บ” พี่ดรีมพูด

“ฮาๆ ..ก็พี่ดรีมขอมาอาร์มจัดให้แค่นั้นเอง...เล่นกันอีกไหม” ผมถามพี่ดรีม

“ไม่เอาแล้วเขาง้อน” พี่ดรีมพูดทำหน้างอนเหมือนหลานๆทำไม่มีผิดเลย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSอาร์ม สวีทกันกับพี่หมอเด็ก (it's fake)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 11-12-2015 22:31:14
 :m20:  :m20: :m20:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSอาร์ม สวีทกันกับพี่หมอเด็ก (it's fake)
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 12-12-2015 19:47:07
 :m20: :laugh: :pigha2: :jul3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่ดรีมVSอาร์ม สวีทกันกับพี่หมอเด็ก (it's fake)
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 15-12-2015 15:37:36
พี่หมอดรีมฮาได้อีก.....  :m20: :laugh: :jul3: :pigha2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู แค่สถานะพี่ชาย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-12-2015 18:07:04
(http://www.mx7.com/i/ee7/Y7HR4t.jpg) (http://www.mx7.com/view2/yNNVUvfYeMZV9Cwj) ปู

(http://www.mx7.com/i/c6f/WRimOf.jpg) (http://www.mx7.com/view2/yNNWycSlZEB587vW) พี่โดม

*******************************************************************************************
พี่โดมVSปู  พี่โดมกลับมาพัก
ปู   ช่วงนี้ผมไปช่วยป้าแดงทุกวันแทบจะไม่ยอมหยุดเลยแม้ว่าพี่โดมจะโอนเงินเข้าบัญชีผมทุกเดือนก็ตาม ผมก็ยังคงเก็บไว้แบบนั้น ผมกำลังจะส่งมอบเงินจำนวนให้เด็กที่ตั้งใจเรียนคนหนึ่ง ที่เขาพยายามจะช่วยพ่อแม่เขาดูแลน้อง ตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอเขาผมคิดว่าหากเด็กคนนี้ได้เรียนสูงๆพ่อแม่พี่น้องเขาต้องสบายแน่ๆ

“ป้าแดงสวัสดีครับ” ผมเดินเข้ามาหาป้าแดงในห้องครัว ห้องอาหารที่โรงเรียน ป้าแดงเป็นคนรับแม่ผมเข้ามาทำงานตอนที่แม่พาผมมาอยู่ที่นี้ใหม่กับพ่อผมแต่ท่านก็มาด่วนจากไป แม่ทำงานอยู่กับป้าแดงมานานจนกระทั้งป่วยด้วยโรคมะเร็งร้าย ป้าแดงก็ให้ผมเข้ามาช่วยงานต่อป้าแดงก็ให้เงินค่าจ้างผมเหมือนเช่นคนอื่นๆ รวมทั้งยังให้ผมนำอาหารกลับไปให้แม่ทุกวันจนกระทั้งแม่ผมเสียป้าแดงก็ยังคงให้ผมช่วยงานป้าแดงอยู่โดยมีค่าตอบแทนให้เหมือนเดิม

“ ปู..วันนี้ ...พักบ้างเถอะนะ..งานป้าไม่ยุ่งแล้วไม่ใช่ป้าไม่อยากให้เรามีรายได้นะแต่ป้าเห็นเราไม่ค่อยจะดีเลยนะช่วงนี้พักบ้างลูก”ป้าแดงเอ่ยบอกผม ผมพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำอาหารเย็นให้..” ผมพูด

“วันนี้คุณๆเขาบอกว่าไม่ต้องทำอาหารหรอกเพราะว่าเขาจะไปทานบ้านเพื่อนเขานะ” ป้าแดงพูดผมพยักหน้า

“แล้วนี้เราคิดไว้หรือยังละว่าจะเรียนอะไรต่อ” ป้าแดงเอ่ยถามผม อีกตั้งสองปี ผมคิดว่าจะหางานทำ

“ผมยังไม่รู้เลยป้าว่าจะหางานทำก่อน” ผมพูดกับป้าแดงแต่ใจผมคิดว่าถ้าผมยังมีลมหายใจอยู่ถึงวันนั้นนะ

“จะให้ป้าช่วยบอกนะลูก...ป้าเต็มใจจะช่วย” ป้าแดงพูดพร้อมกับเข้ามาดึงผมเข้าไปกอด

“ให้ป้าช่วยพอเรียนจบค่อยมาใช้คืนป้าไง” ป้าแดงเขารู้ดีว่าผมไม่อยากเป็นหนีใครเหมือนเช่นที่แม่เป็นเพราะว่าเขาตามมาท่วงจนอยู่กันไม่ได้และป้าแดงก็ยื่นมือเข้ามาช่วยอยู่ตลอดเวลา

“ครับถ้าผมเดือดร้อนจริงแต่ผมคิวจะหางานทำและเรียนไปด้วยนะครับป้าแดง” ผมพูด

“ถ้าอย่างนั้นผมออกไปเข้าแถวก่อนนะครับ” ผมพูดพร้อมกับเดินออก ผมได้รับอิเมลจากพี่โดมว่าพี่โดมกลับมาไทยและจะมาหาเพื่อนที่ร้านอาหารไม้เลื่อย เป็นร้านอาหารสไตล์คันทรีทาวน์ เพื่อนๆเขาชอบ ผมรู้จักห่างจากที่นี้นั่งรถบัสไปได้ก็ประมาณ หนึ่งชั่วโมง หรือนั่งรถตู้ประมาณ 40 นาที ผมนั่งเรียนไปเหมอไปด้วย เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ผมควรจะไปหาเขาดีหรือไม่
**********************************************************************************************************************************
พี่โดม กลับมาพัก ผมบินมาเที่ยวและเพื่อนที่เรียนด้วยกันก็อยากเจอเลยนัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากค่ายฯของพ่อผมเท่าไหร่ เพื่อนๆผมเบื่อในกรุงเทพกัน ผมก็ส่งข้อความหาปูว่าผมมาเที่ยวแต่ปูก็ไม่ตอบ ผมส่งข้อความหาเขาทุกวันมีตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ผมก็ไม่เคยโกรธปู เพราะว่าผมรู้ว่าผมมาที่หลัง 

“ดีวะโดม..ไม่เจอกันนานเลยนะเป็นไงวะไปอยู่ที่โน้น” เพื่อนผมมันทักทายผมและแฟนสาวน้างนาว  น้องนาวเป็นรุ่นน้องผมสองปีน้องเขาเรียนสถาปัท น้องนาวเขามาจีบผมแต่ผมเองก็ไม่ชอบผู้หญิงอยู่แล้วแหละแถมผมยังไม่ค่อยสนใจใคร มีแต่คบๆเลิกๆ เรียกได้ว่าไม่จริงไม่จัง

“สวัสดีค่ะพี่โดม” ผมรับไหว้

“มีน้องแล้วเหรอครับคุณแทนไท..ดีใจด้วยนะครับน้องนาวกับคุณเพื่อนแทนไท” ผมพูดไอ้แทนไทมันชอบน้องนาวแต่ตอนนั้นเรียกได้ว่าหางตาน้องเขาก็ไม่แล ผมเลยให้มันไปเปลี่ยนบุคลิกใหม่เป็นหมอไม่จำเป็นต้องแต่งตัวเรียบร้อยหวีผมแปร้ ทำตัวเป็นเด็ดเนิ้ด มันเลยทำตามตอนขึ้นปีสี่ เท่านั้นแหละน้องนาวก็เลยหันมายอมคบหาดูใจ  ผมนั่งลงวันนี้เพื่อนผมที่เรียนแพทย์ด้วยกันนัดเจอกัน  มานั่งสังสรรค์กันคุยกันเรื่องเก่าๆ

“สวัสดีค่ะพี่หมอโดม “ เสียงหวานๆเล็กๆ แฟนเพื่อนผมอีกคนชื่อน้องกวาง แต่ว่าวันนี้กวางมากับเพื่อนอีกคนเพื่อนชายตัวเล็กออกอาการกิริยาสาวนิดๆ

“พีโดมนี้เพื่อนกวางชื่อเต้ยค่ะ...เต้ยเขาเรียกแพทย์..ปี4 ..” ผมพยักหน้ารุ่นร้องผม ผมจบพอดีผมพยักหน้า

“หล่ออะแก..สนใจ” ผมได้ยินแต่ก็ยิ้มๆ น้องเขาก็เลยนั่งตรงข้ามผม มองผมด้วยสายตาจิกๆ แบบนี้  ผมรู้ทันที่ว่าอยากชิมหมอโดมใช่ไหม  ถ้าเล่นผมก็โอเคนะ แต่ถ้าเอาเป็นแฟนผมไม่ใช่ชอบสไตล์นี่แน่นอน

“โดม..กรูได้ข่าวว่ามรึงนี้เป็นมือหนึ่งผ่าเปลี่ยนหัวเข่าเลยเหรอวะ ..มีคนไข้ของโรงพยาบาลกรูเขาบอกว่าเขารอจะให้หมอโดมลูชายดอกเตอร์ภาณุเดชกับมาเขาถึงจะผ่าวะ..อาม๊าแล้วแหละมรึง..เล่นรุ่นใหญ่เลยนะมรึงเนี๊ยะ” ไอ้เพื่อนผมมันปากดีมาก

“คนมันเก่งวะ..แต่ไปอยู่โน้นก็ไม่ได้เข้าเครสคนเดียวก็ยังต้องมีอาจารย์ด้วย  ที่นี้ก็เหมือนกันถ้าเครสยากอาจารย์แพทย์ที่เป็นเพื่อนกับพ่อกรูวะ” ผมพูดกับเพื่อนผม พวกผมสนิทกันมรึงกรูกันได้เลยแต่ถ้าอยู่ในหน้าที่คุณผมครับ

“เก่งนะครับ หล่อด้วย..มีครบหมดแบบนี้มีคนรู้ใจยังนะ” น้องเต้ยพูดขึ้น

“ยังครับ..ยังไม่มีคนรู้ใจแต่มีคู่รู้นอน..ใครก็อยากได้..ก็มันเล่นเกิดมาหล่อขนาดนี้ครับ” เพื่อนผมอีกคนมันรู้จักผมดี ขอบใจมากที่ช่วยผม ผมหันไปเหล่มองน้องเขา ตอนนี้ฝนก็ตกพลำๆ

“เป็นเต้ย..เต้ยก็อยาก” น้องเขาแรงได้   

“ไอ้โดมนอนนี้เลยดิพรุ่งนี้เช้าจะได้ขับรถเที่ยวกันและคืนนี้ฝนตกขนาดนี้ ขับรถกลับลำบาก..อันตรายวะ”เพื่อนผมอีกคน ผมพยักหน้าว่าได้มีเสื้อผ้าในรถอยู่แล้ว

“นอนห้องเบอร์อะไรบอกด้วยนะ..จะไปหา” น้องเต้ยเริ่มรุกผมหนักขึ้น ผมยิ้มๆ

“เสร็จน้องเต้ยแน่ๆ” เพื่อนผมกระซิบกับผม ผมก็นังกระดกเบียร์ดื่มกันกินอาหารของพื้นบ้านที่มีชื่อเสียงของที่นี้  คนที่นี้เขาเลี้ยงปลาเนื้ออ่อนและนี้คืออาหารจานเด็ดของที่นี้ ผมกินไปนอ้งเต้ยก็คอยตักนั้นตักนี้ให้ผม เรียกได้ว่าอ่อยสุดผมก็น้อมรับ ผมอยู่ที่โน้นก็มีหนุ่มน้อยมาติดพันแต่ก็แค่สนุกกันบนเตียง
 
ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ..เต้ยไปห้องน้ำกัน” น้องกวางชวนเพื่อนหนุ่มที่อ่อยผมไม่เกรงใจสายตาเพื่อนๆผมกันเลย

“กรูอิจฉาความหล่อมรึงวะโดม..ดูซิบรรดาแฟนพวกกรูนะทุกคนที่เข้ามาจุดแรกคือมรึงก่อนเลย” เพื่อนผมพูดผมหยักไหล่มันชวนไม่ได้นี่หว่า

“โดมขึ้นร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิวะ เสียงมรึงแม่งโคตรโรแมนติกวะ”เพื่อนผมอีกคน

“เดี๋ยวไปห้องน้ำก่อนกลับมาจะร้องให้ฟัง” ผมบอก เพราะว่าผมยินดีผมชอบการร้องเพลงมาก มันเป็นเอกลักษณ์และพวกผมพ่อผมส่งให้เรียนหมดใครอยกาเรียนกอะไรดนตรีประเภทไหน ผมเรียนกเปียโน กีตาร์ และร้องเพลง ระหว่างที่ผมจะเดินเข้าห้องน้ำ

“โอ้ยแก..ต่อให้เล่นๆก็เอาหล่อขนาดนี้ .กรูยอม..พี่เขานอนห้องไหนบอกมา..คืนนี้จะอมให้แตกคาปากเลยดูท่าจะบิ๊กด้วยเพราะว่ากรูแกล้งเอาเท้าปัดไปตรงจุดสัมผัสได้ว่า..ฝรั่งก็ชิดซ้าย” เขาพูดกลาวชมผม ผมยอมรับว่าใช่น้องเขาทำแบบนี้จริงๆ ใต้โต๊ะ สงสัยว่าคืนนี้โดมจะเหนื่อยแน่ๆ ผมออกมาก็เจอน้องเขายืนรอผมอยู่

“ว่าไงครับน้องเต้ย” ผมถาม

“พี่โดม ..เต้ยมีอะไรจะบอก..เต้ย..เออ..เต้ย”

“ชอบ..”ผมพูดและชี้ที่เป้า เพราะดูก็รู้ว่าชอบตรงนั้นแหละ

“ชอบหมดทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลยดีกว่า...พี่โดมยังไม่มีแฟนใชไหมครับ..เต้ยก็ยัง” เต้ยพูด ผมพยักหน้าเออ ออกอาการขนาดนี้ไม่มีไปหลอกเด็ดเถอะ ผมคิดในใจ

“ครับ..พี่ยังไม่มีและไม่อยากมี..แต่ถ้าแค่สนุกพี่มีเยอะ” ผมพูดเต้ยทำตาโต

“แม้พี่โดมอะ..แต่ก็โอนะครับ..วันนี้แค่สนุกแต่ต่อมันจะจริงๆจังขึ้นมาก็ได้...คืนนี้ผมไปหาที่ห้องนะครับ.” น้องเตยพูดพร้อมกับเอานิ้วมาแตะที่ร่องอกพร้อมายตาหยาดเยิ้มแถมค่อยเลื่อนขึ้นมาพร้อมเขย้งเท้ายกตัวขึ้นเพื่อจะจูบผม

“พี่ขอตัวนะครับพี่จะต้องขึ้นเวทีร้องเพลง” ผมพูทำให้น้องเขาชะงัก ผมไม่เคยจูบกับคู่นอนนอกจากมีเซ็กซ์ ผมรีบเดินแทรกเข้าไปด้านในทันที  น้องเขาก็เดินตามเข้ามาด้านใน ผมก็เดินไปบนเวทีเล็ก หยิบกีตาร์โปรงมาหนึ่งอัน เสียงปรบมือกันระนาวเลยพร้อมกับน้องเต้ยที่มายืนตบมือให้ผม ผมก็เล่นเลยเพลงแรก วงmild unloveable เพลงที่ผมชอบและเสียงผมก็โทนนั้นซะด้วยมันจริงเพรากินใจใครหลายคนบอกมาไม่ได้มโนเองนะครับ

“กรี้ดๆ” เพราะมาก   “ ขออีก ขออีก” น้องเต้ยตะโกนขึ้นมา ผมก็เล่นอีกเพลง เพลงนี้ผมนึกถึงปูทุกทีที่ผมร้อง
https://www.youtube.com/v/AjSb6DbH1Xw   สิ่งที่มันกำลังเกิด ระหว่างที่ผมร้องเพลงนี้ ผมก็คิดถึงแต่ใบหน้าของปู ตลอดเวลา ไม่ว่าจะรอยยิ้ม แม้ว่ามันจะเป็นรอยยิ้มที่เหือดแห้ง แต่มันดูมีคุณค่าและน่าจดจำ ความน่ารักใสๆ ของปูมันทำให้ผมละสายตาจากคนนั้นไม่ได้เลย  ไม่ทำไมผมอยากดูแลคนนี้เหลือเกินไม่ว่าเจอตอนไหนผมรู้สึกอยากจะดึงร่างเล็กนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมกอดผมตลอดเวลา ผมอยากจะเป็นคนที่คอยโอบกอดเขาในเวลาที่เขาต้องเจอสิ่งที่เลวร้ายผมอยากจะเป็นคนช่วยบรรเทามัน เพราะชีวิตของปูพบเจอแต่สิ่งที่เจ็บปวด

https://www.youtube.com/v/J0C9fGTiWp8  ระหว่างเราสองคน   ผมร้องเพลงที่สามจบตามมาด้วยเสียงตบมือของโต๊ะที่ผมนั่ง ทุกคนในร้านอาหารผมเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร

“เห้ยมรึงไปแอบรักใครหรือเปล่าวะ” เพื่อนผมมันถาม ผมหันไปยิ้มและหยักคิ้วว่าใช่

“หน้าตาดีอย่างมรึง เรียกได้ว่าเทพเถอะวะ ..ไม่ต้องไปหลงรักหรอก..มีแต่คนหลงรักมรึงหัวปักหัวปัม” เพื่อนผมในกลุ่มพูดและพยักเพยอไปทางคนที่นั่งเอามือเท้าคางมองผมหยาดเหยิมเลยครับ  ผมก็ยิ้มให้ตามมารยาทดูท่าทางน้องเขาจะกินโดมแน่ๆคืนนี้ ผมเลยหันมาคุยกับเพื่อนผมต่อดีกว่าไม่เจอกันหลายปีเหมือนกันแต่ก็มีไลน์กลุ่มพูดคุยกันตลอด ผมก็คุยกับเพื่อนไปแอบมองมือถืออยากได้ข้อความว่าปูจะมาหาผมแต่มันก็เงียบมากจะโทรหาดิวก็ไม่เอาดีกว่ามันคงไม่ดี..สำหรับสถานะพี่ชาย
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู แค่สถานะพี่ชาย
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-12-2015 20:37:40
 :hao4: พี่โดมจะสมหวังมั๊ยนะ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู แค่สถานะพี่ชาย
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 21-12-2015 21:09:29
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู แค่สถานะพี่ชาย
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 22-12-2015 05:51:29
พี่โดมรักปูจริงขนาดนี้มาหาพี่โดมเถอะปู   :ling1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู หัวใจมันห้ามยาก็ขอทำตามแล้วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-12-2015 17:13:37
ปู ผมเลิกเรียน วันนี้ผมก็ไม่ได้ไปช่วยป้าแดงและเดี่ยวบอกว่าไปทานข้าวบ้านเพื่อนที่ชื่อต้นข้าวเขามาเที่ยวบ้านหลังจากย้ายไปเรียนที่กรุงเทพฯผมไม่ค่อยสนิทเลยขอตัวไม่ไปดีกว่า วันนี้ผมเรียนหนังสือไม่รู้เรื่องเลยทั้งวันก็เพราะว่าพี่โดมนี้แหละที่คอยวนเวียนอยู่ในหัวของผม พี่โดมส่งข้อความหาผมว่าเขากลับมาเมืองไทย ผมเองที่บอกให้เขาไม่คิดเรื่องผมแต่ผมเองที่คิดถึงแต่เขา ภาพที่เขาดูแลผม รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เขาทำให้ผมได้มี ทั้งทีไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้มีแค่เดียว แต่เดี่ยวกับผมไปกันไม่ได้ไกลเพราะว่าหัวใจขอบเขามีใครอีกคนเขารักมาก ติ๊ก ผมไม่เคยเสียใจเลยเพราะว่าผมเองก็เพิ่งจะพบว่าหัวใจผมไม่ได้มีไว้ให้เขา และผมเองก็ตัดสินใจจนเกือบเวลารถประจำทางใกล้จะออก ผมตัดสินใจไปหาหัวใจตัวเอง
https://www.youtube.com/v/TpHbvT7xHRE ทั้งที่ผิดก็ยังรัก

“พี่โดม..ผมห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้อีกแล้ว...พี่จะยังรอผมไหม” ผมถามตัวเองขณะที่ผมนั่งรถเมย์ประจำทางเพื่อตรงไปหาเขา

“ถ้าพี่ไม่รอผม..ผมก็จะไม่โกรธไม่ต่อว่าอะไรพี่ทั้งนั้น ...ทั้งหมดนี้เพราะผมเอง” ผมพูดเบาๆ ขณะที่ฟังเพลง

“พี่จะอยู่ในใจผมตลอดไปพี่โดม..จนกระทั้งผมหมดลมหายใจ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเหลือเวลาอีกนานแค่ไหน...แต่ถ้าผมเกิดมาอีกครั้งผมขอรักพี่และจะรักพี่ให้ได้มากกว่าชาตินี้ “ ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ชาตินี้ผมมีกรรมที่เกิดมามีโรคร้ายชีวิตในชาตินี้ไม่มีอะไรที่ดีสักอย่างแต่ผมก็ไม่เคยถือโทษโกรธดวงชะตาตัวเอง ตอนนี้ฝนตกลงมาเริ่มหนักขึ้นผมรู้ว่าร้านอาหารที่พี่โดมบอกนะอยู่ตรงไหน ผมเคยมากับป้าแดง ผมเดินก้าวเท้าลงจากรถสายฝนที่โปรยปรายลงม ผมเห็นป้ายแล้วหละ ผมต้องเดินย้อนขึ้นไป ชีวิตนี้สั้นหนักอยากทำอะไรจงทำ.. ผมจะทำ..ตามใจผมเอง  ผมเดินเท้าใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที ไม่รู้ว่าจะทันไหมพี่โดมยังอยู่ไหมนะ ผมเดินมาถึงร้านอาหาร เนื้อตัวผมเปียกไปหมด ผมเดินไปเข้าไป ผมหยุดอยู่ที่ตรงหน้าต่างกระจก ตัวผมเปียกไปหมด ผมยืนมองพี่โดมนั่งอยู่ด้านในกับเพื่อนๆเขา แต่ละคนแต่ตัวดีภูมิฐานกันทั้งนั้นคงจะเปลี่ยนเพื่อนๆที่เรียนหมอด้วยกันทั้งนั้นเลย
 
“น้องครับ..มาหาใครครับ..เออ..ตัวน้องเปียกไปหมด..เดี๋ยวร้านพี่จะเลอะเทอะนะครับ..ถ้าไม่ได้เข้ามาเพื่อทานอาหารรบกวนออกด้วยนะครับ” มีคนเดินมาหาผมและพูด

“คือ..เออ..” ผมไม่กล้าจะบอกว่าผมมาหาคนที่นั่งด้านใน สภาพผมที่เปียกไม่ต่างอะไรกับลูกหมาตกน้ำใครจะเชื่อผม

“ผมขอโทษครับ” ผมพูดแค่นั้นผมก็หันหลังเดินออก

“พื้นเปียกหมดเลย ....เลยหางานให้กรูซะอย่างนั้นนะ” ผมได้ยินคล้อยหลังผมออกมา

“ปู” และเสียงที่ตะโกนเรียกชื่อผม ผมจำได้ดี พี่โดม ผมหันหลังไปมองพี่โดม พี่โดมวิ่งลงมาจากร้านอาหารวิ่งมาหาผม  ผมหันมามองพี่โดมเต็มๆตา หลายเดือนแต่พี่โดมยังไม่มีอะไรที่เปลี่ยนไปเลย

“ผมขอโทษ..พี่โดม” ผมพูดเบาๆ แต่มันดังก้องในหัวผม ดังกว่าเสียงสายฝนที่โปรยลงมาอย่างหนัก

“หมับ” ร่างผมถูกคนตรงหน้ารวบไปกอดไว้ กอดผมไว้แน่น อ้อมกอดที่ผมรู้สึกอ่นใจรู้สึกปลอดภัย

“ทำไมเดินตากฝนมาแบบนี้ละปู .เปียกหมดเลยปู” พี่โดมพูดพร้อมกับถอดเสื้อมาคลุมตัวผมไว้ผมสวมแค่เสื้อยืดตัวเล็กๆมาเท่านั้น พี่โดมพาผมเข้ามาที่ตรงชานด้านหน้าร้านอาหาร เพื่อนๆของพี่โดมออกมาดูผม

“ใครวะโดม” พี่เขาถาม

“น้องปู...เออ..พวกมรึงจะขึ้นห้องพักกันหรือยังถ้ายังกรูพาน้องปูไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยนก่อนวะ” พี่โดมบอกเพื่อนๆ พี่ๆเขาก็พยักหน้า

“แฟนมั้งมรึง”

“สงสัยคนที่มันแอบรักมั้ง”

“ใครอะ..กะโปโลวะแก..ยี้” ผมหันไปมองคนที่พูดเขาเบ้ปาก

“พี่โดมจะไปไหนอะครับ....เต้ยไปเป็นเพื่อนไหมครับเพื่อว่าเด็กนี้” พี่เขาถามพี่โดมพร้อมเบ้ปากมาทางผม

“เพื่อเด็กนี้ทำไมเหรอครับ...เด็กคนนี้..คือคนสำคัญของพี่ครับ..พี่ดูแลเองได้ครับ” พี่โดมหันไปบอกคนนั้นและโอบไหล่ผมเดินออกไปทันที

“น้องเขาตัวเปียกหมดเลย ...นี้ผ้าขนหนูค่ะ” พี่ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูส่งให้พี่โดม

“ขอบคุณนะครับ...แฟนผมเขามาเซอไพรส์นะครับ” พี่โดมพูดผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ผม แต่ว่าอีกคนสะบัดหน้าและหันเข้าไปในร้านทันทีเลย

“รสนิยมต่ำ” ผมได้ยินแต่ผมจะแคร์อะไรในเมื่อคนนี้เขาเห็นคุณค่าของผม ผมไม่จำเป็นต้องให้คนทั้งโลกยอมรับในตัวผมไม่จำเป็นเลย พี่โดมพาผมมาที่รถที่พี่เขาจอดไว้

“ดีนะที่พี่เอาเสื้อผ้าไว้ในรถไม่ได้เอาออกไปที่คอนโด เพราะว่าพี่ตั้งใจจะกลับบ้าน “ พี่โดมพูด ผมเริ่มหนาวสั่นแล้วซิ ผมยืนตัวสั่นเป็นลูกนกเลยทีเดียว พี่โดมหันมามองผม

“หนาวมากไหมครับ” พี่โดมถามผม

“นิดหน่อยครับ” ผมตอบ

“เสียงสั่นขนาดนี้...ทำไมตากฝนมาแบบนี้ละปู ทำไมไม่ให้เดี่ยวมาส่งแล้วนี้มายังไง “ พี่โดมถามผม พร้อมกับส่งเสื้อผ้าให้ผม

“ผมนั่งรถประจำทางมานะครับกว่าจะตัดสินใจได้ว่ามาดีไหมก็รถเกือบเที่ยวสุดท้ายพอดีพอดีแล้วพี่โดม” ผมพูดพี่โดมเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับหัวผมที่เปียกชุ้มไปหมด

“พี่โดมก็เปียกเหมือนกัน” ผมพูด

“ครับเดี๋ยวพี่ค่อยเปลี่ยน...ปูเข้าไปเปลี่ยนในรถพี่ก็ได้” พี่โดมบอกผม ผมพยักหน้าแต่ว่าเสื้อผ้าผมเปียกนะซิ

“เข้าไปเถอะครับเปียกในรถเดี๋ยวก็แห้ง” พี่โดมพูด ผมพยักหน้าผมเข้าไปเปลียนเสื้อผ้าในรถเรียบร้อยออกมาด้วยชุดที่หลวม หลวมกว่าเดิมอีกผม ผมผอมลงเยอะเหมือนกัน

“ผอมลงใช่ไหมเนี๊ยะหึปู..ดิวบอกพี่ว่าเราไปช่วยงานป้าแดงทุกวันเลย..ปูเงินที่พี่ส่งให้นะพี่อยากให้ปูใช้นะ..ปูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย” พี่โดมบอกผม

“ผมจะไม่เหนื่อยอีกแล้ว” ผมพูดกับพี่โดม

“พี่ยืนยันพี่ยังจะอยากดูแลปู..ไม่ว่าฐานะอะไรก็ตาม..พี่อยากให้ปูตั้งใจเรียนอย่างเดียวเท่านั้น” พี่โดมพูดผมพยักหน้า

“พี่โดมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ ..เดี๋ยวคุณหมอเป็นหวัด” ผมพูดแซว

“โอเครอพี่แป๊ปหนึ่ง” พี่โดมพูดสั่งผม

“กลัวผมจะไปไหนละ..ก็ตั้งใจมาหาจะหนีไปไหนได้ละ” ผมพูดทำแก้มป่อง

“ห้ามแอบดูพี่นะ..เพราะว่าถ้าอยากดูบอกพี่ ” พี่โดมพูดผมแลปลิ้นให้พี่โดมยังมีแอบทะลึ้งกับผมอีกนะพี่หมอโดม ผมถอยหลังออกมายืนรอที่ตรงท้ายรถ พร้อมกับเก็บเสื้อผ้าเปียกของผม ผมหาถุงใส่ นี้ผมคิดถูกใช่ไหมที่ผมมาหาพี่โดม เพราะว่าผมเองที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ไม่ให้รักเขา

“นี้แกมาจากไหนเนี๊ยะฮะ..เด็กกะโปโล...” เสียงผู้ชายคนนั้นถามผมพร้อมยืนกอดอกมองผมด้วยสายตาจิกกัด

“นั้นซิ..รู้จักพี่หมอโดมเหรอ..มาจากเล้าในกันนะ..เข้าใจมาหาลูกค้านะ” ผู้หญิงอีกคนที่ยืนกอดอกมองผมพร้อมเบ้ปากใส่ผม

“เดินเก็บขยะท้ามกลางสายฝนมาหรือไง..พอมาเจอเทพบุตรเข้าหน่อย..เขานะไม่ได้เหมาะกับหนังหนาอย่างแกเลย..มาทางไหนไปทางนั้น..ไป๊” เสียงพูดจาดูถูกผมพร้อมกับการขับไล่ผม มันเหมือนตอนเด็กๆทีผมต้องผมเจออยู่บ่อยๆเวลาที่ไปยืนมองเขากินเขาก็ไล่ผมแบบนี้

“ไปซิ” เขายังคงผลักดันไล่ผม

“ปึก” เสียงประตูรถปิดลงพี่โดม

“มีสิทธิอะไรมาไล่คนของพี่ครับ” พี่โดมเดินออกมา คนที่มายืนเขาทำหน้าตกใจคงไม่คิดว่าพี่โดมจะอยู่ในรถซินะ

“เออ...” ผู้หญิงทำท่าอีกอัก สีหน้าพี่โดมตอนนี้โกรธมาก

“พี่ถามว่ามีสิทธิอะไรมาไล่คนของพี่ครับ..น้องเต้ย น้องกวาง.” พี่โดมดึงผมเข้าไปไว้ด้านหลัง

“ก่อนจะดูถูกใครเขา....สำรวจตัวเองซะก่อน..ว่าเคยทำอะไรดีๆกับเขาไหม..ต่อให้น้องเขาต้องเดินเก็บขยะเขาก็ยังมีคุณค่ากว่าพวกวันๆเอาแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ใช้สอยเรื่องปัญญาอ่อน” พี่โดมพูดแรงมาก

“หนังหนาดีดีแต่แฝงไว้ด้วยศัลยกรรมอย่าริอาจมาว่าคนที่เขาดูดีทั้งภายนอกภายใน.ถึงจะไม่ดีกว่าก็ตามแต่ในสายตาพี่นะน้องนะก็เหมือนดอกไม้ปลอมแม้แต่แมลงยังไม่กล้าไปดอมดมเลย ...และพี่ว่าเอาเวลาไปขัดเกลานิสัยดีกว่าจะหาผัวง่ายกว่า..ส่วนกวางพี่ผิดหวังนะ..ดูเหมือนจะนางเอกเนอะ..แต่ที่ไหนได้..นางร้ายนอกจอดีดีนี่เอง” พี่โดมพูดและแทรกเขาสองคนขึ้นไป

“อย่ายุงกับคนของพี่..พี่ไม่ธรรมดา..ไปถามแฟนน้องดูแล้วจะรู้กวาง” พี่โดมพูดและพาผมเข้าไปด้านใน

“ทานอะไรดีครับ ..เออ เอาอะไรอุ่นเนอะพี่สั่งให้” พี่โดมพูดผมนั่งลงสายตาเพื่อนๆของพี่โดมพากันมองมาผมคนเดียวเลยพี่โดมเดินไปสั่งข้าวต้มให้ผม

“น้องชื่อะไรค่ะ” พี่ผู้หญิงน่ารักถามผม

“ชื่อปูครับ” ผมตอบเบาๆ

“แล้วรู้จักกับพี่โดมได้ยังไงค่ะ”

“แม่ผมป่วยเป็นมะเร็งนะครับพี่โดมเขาเป็นหมอเจ้าของไข้นะครับและผมก็เป็นเพื่อนกับน้องชายพี่โดมครับ” ผมตอบ

“อ้ออย่างนี้นี้เองอะ..พี่ชื่อนาวค่ะ” พี่เขาแนะนำตัว

“สไตล์ที่ไอ้โดมชอบแหละ” เพื่อนพี่โดมพูด ผมยิ้มเขินๆ

“แบบไหนกะโปโลนี้เหรอ” พี่คนที่ว่าผมเขาเดินเข้ามา

“เต้ย..อย่าพูดให้ไอ้โดมมันได้ยินนะ..ไอ้โดมมันไม่ธรรมดานะพี่พูดเลย..กระเทยมันก็เตะนะครับ..ถ้าปากดีกับมันนะครับ”พี่อีกคนพูด พี่เขานั่งลงทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่และหันมาเหล่ผม

“ไหนแกบอกว่าไม่มีใครไงนี้ตัวอะไรละโผ่มา..กรูซิอุตสาไปขัดตัวพอได้เจอหน้าหวังจะได้งาบ” หูผมก็ได้ยินเขาคุยกับเพื่อนสาวขของเขาพี่โดมเดินมาพร้อมกับแก้วน้ำ

“ดื่มน้ำอุ่นก่อนนะปู” พี่โดมส่งให้ผม

“ดูแลขนาดนี้..คนนี้เหรอว่ะที่มรึงร้องเพลง..เหมือนคนแอบรักใคร..ให้คนนี้ใช่ไหมวะโดม” เพื่อนๆพี่โดมแซว พี่โดมหันมายิ้มให้ผม

“พวกมรึงก็แซวน้องเขาเขิน” พี่โดมพูด ผมรับแก้วน้ำอุ่นๆ มาดื่มดีขึ้นเยอะเลยมือที่เย็นๆของผมได้สัมผัสของอุ่น

“กวาง...เต้ยกลับห้องดีกว่าพรุ่งนี้ออกแต่เช้ามืดเลยนะ..ไม่อยากอยู่!” พี่เขาพูดและกระแทกเสียงพร้องกับลุกขึ้นทันที พี่โดมหยักไหล่ให้เพื่อนๆเขา เพราะเขาคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก พี่ผู้หญิงลุกขึ้นไปหาผู้ชายน่าจะแฟนเขานั้นแหละและทั้งคู่ก็เดินออกไปด้วยกัน

“ดีนะที่กรูเปิดห้องไว้ให้มรึงด้วยนะโดม..ฝนก็ตกโรแมนติกวะ” เพื่อนพี่เขาพูด พี่โดมมองผม

“ไอ้บ้าพูดห่าอะไรของมรึงวะ” พี่โดมหันไปเอ็ดเพื่อนเขา สักพักข้าวต้มก็มาเสิรฟ ผมก็นั่งทานข้าวต้มอุ่นๆ พี่โดมสั่งให้ผม ข้ามต้มไก่  ไม่ใส่กระเทียมเจียวพี่โดมรู้ดี

“โดม..กวางเขาฝากขอโทษวะ..เมื่อกี้นางฮีทแทนเพื่อนมากไปหน่อย...เพื่อนนางเขาชอบมรึงตั้งแต่กวางเอารูปมรึงให้เขาดูแล้วเขาปิ้งเลยแหละแต่กรูว่าไม่ใช่ที่มรึงชอบแน่ๆ” เพื่อนพี่โดมกระซิบคุยกับพี่โดมผมได้ยินตลอด

“พี่กวางเขาขอโทษที่ว่าน้องปูนะครับ” พี่เขาบอกผม ผมพยักหน้า

“เออ..ช่างมันเถอะ” พี่โดมพูดพร้อมกับเอาแขนมาโอบไหล่ผม

“น้องปูเขาเป็นน้องที่น่ารักของกรู “ พี่โดมพูด สายตาพี่โดมหันมามองผม

“พี่โดมเขาเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของผมเช่นกันครับ..ขอบคุณทุกสิ่งที่พี่ทำให้ผม” ผมพูดและหันมามองพี่โดมเช่นกัน

“โธ่! นึกว่าเป็นมากกว่านั้น นาวก็ลุ้น” พี่ที่ชื่อนาวพูด ผมนั่งทานข้าวต้ม พร้อมมมีเสียงเพลงประกอบ ถึงจะกินข้าวต้มแต่เป็นข้าวต้มที่อร่อยที่สุดเลยก็ว่าได้และมีคนที่ผมรักเขาแต่มันเหมือนมันไกลมาก ผมเพิ่งจะรู้ความจริงที่ว่าทำไมผมถึงยอมดิวได้ขนาดนั้น รอยยิ้มแววตาและความสภาพของเขากับพี่โดมมันคล้ายกันมาก

“ปู” ผมสะดุ้งเพราะว่านิ้วพี่โดมมาแตะที่แก้มผมเบาๆ

“มองพี่ขนาดนี้พี่หายไปไม่กี่เดือนหล่อขึ้นเหรอครับ” พี่โดมถามผม

“ผมเพิ่งจะรู้นะว่าพี่มีรอยยิ้มแววตาและโครงหน้าเหมือนกับดิว” ผมพูดขึ้น

“พี่ยอมรับว่าพี่กับดิวมีอะไรที่คล้ายๆกัน” พี่โดมพูด ผมพยักหน้าว่าจริง ผมไม่รู้ว่าพี่โดมจะรู้เรื่องผมกับดิวไหมมันหน้าละอายเหมือนกันนะที่ได้พี่และมาได้น้องและยังกลับมาหาพี่ ผมรู้สึกแว็ปหนึ่ง

“ดิวบอกพี่หมดแล้ว” พี่โดมพูด ตอนนี้เพื่อนๆ พี่เขากลับห้องพักกันไปหมดแล้วเหลือแค่ผม

“ผมดูน่ารังเกียจใชไหม”

“ดิวมันบอกพี่ว่าเดี่ยวมันให้เราช่วยนิ..ตอนแรกพี่คิดว่าปูชอบแบดิวเพราะว่าพี่แก่ไปมั้งแต่พอปูพูดว่าพี่กับดิวมีอะไรคล้ายกันมันทำให้พี่อดยิ้มดีใจไมได้..ไม่ใช่แค่พี่ใช่ไหมที่คิดถึงแต่ปู” พี่โดมบอกผม

“เดี่ยวมันดูแลปูดีไหม” พี่โดมถามผม

“ดีครับเหมือนที่เคยทำนั้นแหละครับพี่โดม” ผมพูด พี่โดมพยักหน้า

“เรากลับห้องดีกว่าเนอะปูจะได้พักผ่อน..ตากฝนมาแบบนี้ทานยาเลยะนะ” พี่โดมพูด

“แล้วผมจะนอนที่ไหนเหรอครับ” ผมถามพี่โดม

“นอนที่ห้องไงเดี๋ยวพี่จะขอเตียงเสริมเขาให้ก็ได้ถ้าปูไม่ไวใจพี่” พี่โดมพูดทำหน้าเศร้าๆ ผมซิรู้สึกผิดมากกว่า ที่ผมไม่ได้บอกควมจริงไป ว่า

“ไม่เป็นไรนอนด้วยกันก็ได้”

“พี่ขอเตียงเสริมครับ..พี่ก็ไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน..น้องชายคนนี้ยิ่งน่ารักอยู่ด้วย” พี่โดมพูดพร้อมกับเดินไปหาผู้หญิงคนที่เอาผ้าขนหนูให้ผมตอนที่ผมเดินตัวเปียกเข้ามาพี่โดมไปคุยกับเขาได้สักพักก็เดินกลับมาหาผม

“เดี๋ยวเขาเอาไปให้ครับ..ไปครับไปห้องพักกันดีกว่า” พี่โดมพูดระหว่างที่เดินไปที่ห้องพัก ผมเห็นพี่คนที่ว่าผมนะยืนอยู่กับพี่ผู้หญิง

“พี่โดมครับ..เต้ยจะมาขอโทษ..นี้น้องชายเหรอครับ..พี่ขอโทษนะครับคุณน้อง..ที่พูดจา..น่าตีปากตัวเองจังเลย” พี่เขาพูดและทำท่าจะตีปากตัวเองด้วย ผมหันมามองพี่โดมว่ามันคืออะไร

“ขอโทษ...เพราะว่าเขาเป็นน้องชายผมเหรอครับ..ถ้าเป็นมากกว่านั้นคงไม่ขอโทษใช่ไหมครับ.” พี่โดมพูด ผมหันมาขยิบตาเพราะไม่อยากให้ต่อความยาวสาวความยืด

“แม้พี่โดมอะ..เต้ย..จะไม่ทำอีก..ว่าแต่น้องเขาจะนอนห้องเดียวกับพี่โดมเหรอไปนอนห้องพี่เต้ยไหมครับ” พี่เขาถามผม

“ไม่เป็นไรครับ ผมกับปูนอนห้องเดียวกันตลอด” พี่โดมพูด

“ขอตัวนะครับ..ผมเพลียแล้วอยากนอนกอดน้องชายที่รักของผม...กู้ดไนท์ครับ” พี่โดมรีบปิดการสนทนาและพร้อมกับไขกุลแจห้องดันผมเข้าไปทันที และปิดประตูลงกลอนทันทีด้วย

“เหมือนละครเลยเนอะ..ถ้าให้ไปนอนด้วยนี้คงจิกกัดเราน่าดู..สงสัยจะดูมากจนเอามาทำซะเอง” พี่โดมพูดผมก็อดที่จะขำไม่ได้

“เออ ..ปูอาบน้ำก่อนแล้วกันพี่จะลงไปเอากระเป๋าเสื้อผ้านะครับ ..อยากอาบด้วยแต่กลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้..ฟ๊อด” พี่โดมพูดก่อนจะเดินออกไปผมเองก็..ทำไมปากเราหนักจังนะไม่บอกเขาไปละ ว่าเราเลิกกับเดียวแล้ว 
*********************************************************************************************************************************
 พี่โดม ผมเดินออกมาจากห้องซะก่อนที่จะห้ามใจตัวเองไม่ไหวผมคิดถึงแต่เขาตลอดต่อให้ผมไปมีอะไรเพื่อบำบัดความไคล้ของผมก็ตามแต่ภาพคู่นอนผมก็เป็นปูตลอดเวลาปูอยู่ในหัวผมตลอดเวลาและในหัวใจผมด้วยเช่นกัน แต่ผมคงทำได้แค่พี่ชายของเขา ถึงยังไงปูก็ต้องกลับไปหาไอ้เดี่ยวมันอยู่ดีเรื่องมันแค่แผนการเท่านั้นแต่จะแผนการอะไรก็ช่างมันเถอะ ผมเปิดประตูหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้ออกมาจากรถ

“พี่โดม..” น้องเต้ยอีกแล้ว

“ว่าไงครับเต้ย” ผมถามเต้ยพยายามปรับน้ำเสียงให้ปกติ

“เต้ยขอโทษนะครับ...เต้ยหึง..เต้ยชอบพี่โดมจริงๆนะครับ”

“ขอบคุณครับ..ที่ชอบพี่..มีอะไรอีกไหมครับพี่จะกลับไปนอนพักพี่เหนื่อยพรุ่งนี้ต้องขับรถกลับอีก” ผมพูด

“พรุ่งนี้พี่กลับบ้านพี่เหรอ...ผมอยากไปเที่ยวค่ายฯทหารกันบ้างจัง..ไปได้ไหมครับ” ผมก็มองจะไปทำไมเหรอ เพราะว่าผมไม่เคยพาใครเข้าบ้าน และคนเดียวผมอยากจะพาเขาไปคือปูแต่พรุ่งนี้คงต้องไปส่งเขาก่อน

“ไปได้ครับ..โรงแรมที่พักเยอะแยะเลยครับ .มีบ้านพักบริการด้วยนะครับ ริสอร์ทของทางค่ายทหารแต่ต้องติดต่อล่วงหน้าเป็นเดือนนะครับ” ผมพูดเพราะว่าส่วนใหญ่สำหรับคนที่มาสัมมนา หรือว่ามาเข้าค่ายกัน

“แล้วพักบ้านพี่ไม่ได้เหรอครับ” น้องเต้ยพูด

“ไม่เหมาะครับ..พี่ไม่เคยพาคู่นอนเข้าบ้าน..มีอะไรแล้วจบ...ครับ..พี่ขอตัวนะครับพี่เหนื่อยมากแล้วจริงๆนะครับ..น้องเต้ย..กู้ดไนท์ครับ” ผมพูดรีบพูดและเดินออกทันที จังหวะนั้นมือถือผมดังขึ้นเบอร์ไอ้ดิว ถ้าเจอขอต่อยน้องชายสักทีเถอะถึงยังไงมันก็ไม่ถูกที่ดิวมันจะไปทำแบบนั้นกับปู แม้จะพยายามบอกว่าไม่โกรธก็ตาม

“ว่าไงดิว” ผมถามดิว

“ปูหายไปนะพี่..ปูเขา”

“อยู่กับพี่..ปูมาหาพี่นะ..เดี่ยวมันตามหาปูเหรอ” ผมถามไอ้ดิว

“ใช่พี่..ก็พวกผมไปทานข้าวบ้านเพื่อนและปูไม่กลับบ้านโทรไปหาป้าแดง ป้าแดงก็บอกว่าวันนี้ปูไม่ได้ไปทำงานด้วยเลยเป็นห่วงนะพี่โดม” ดิวพูด

“พรุ่งนี้พี่ไปส่งบอกเดี่ยวว่าพรุ่งนี้พี่ไปส่งให้ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมพูด

“พี่โดมผมควรจะบอกพี่ดีไหม..ปูบอกว่ายังไม่ให้บอกพี่จนกว่าพี่จะเรียนจบ” ดิวพูด

“ปูบอกพี่หมดแล้วดิว” ผมพูด

“ไม่หมดหรอกเชื่อดิวซิพี่โดม” ไอ้ดิว

“ปูกับเดี่ยวนะไม่ได้เป็นแฟนกันนานแล้วแต่ปูเขากลัวว่าพี่โดมจะไม่ไปเรียนตามที่พ่อขอร้องต่างหาก” ดิวพูดผมก็พยักหน้า

“เห้ย!..จริงดิ..ทำไมเพิ่งบอกพี่วะดิว”

“ก็พี่บอกว่าปูบอกแล้วไม่ใช่เหรอ” ไอ้น้องดิว

“บอกแต่ไม่หมด..โดยเฉพาะเรื่องนี่” ผมพูดกรอกเสียงลงไป

“ก็ปูเขา”ดิว

“แค่นี้นะขอบใจน้องดิว..เดิมทีพี่คิดว่าเจอหน้าขอเตะหรือแจกหมัดฟรีสักหมัดตอนนี้พี่เปลี่ยนเป็นหอมแก้มแทนแล้วกันเจอเมื่อไหร่พี่จัดให้น้องดิวของพี่”ผมพูดและกดวางสายไปทันที ต้องรีบเดินกลับห้อง ผมเดินมาถึงเจ้าของรีสอร์ทเอาที่นอนเสริมมาให้พอดีเลยเวรเลยถ้ามีที่นอนเสิรมก็หาเรื่องนอนกอดกันไม่ได้นะซิ

“เดี๋ยวครับเดี๋ยวครับ..ผมยกเลิกไม่เอาแล้วครับที่นอนเสริมนะครับ..ผมสองคนนอนเตียงเดียวกันได้ครับ” ผมตะโกนบอกและรีบเข้าไปกันไม่ให้เข้าประตู

“อากาศมันเย็นลงแล้วนะครับ ถ้าแยกกันนอนเดี๋ยวจะหนาวกันไปใหญ่ นอนกอดกันอุ่นดี” ผมพูดแต่ละคนทำหน้า -_?

“ตกลงไม่เอาแน่เหรอค่ะ”

“ไม่เอาครับ...ไม่เอาจริงๆ ครับ ขอบคุณนะครับ”

“ถ้าอย่างนั้นเอากลับซิ...สงสัยจะดีกับแฟนแล้วเนอะ...กู้ดไนท์นะค่ะ” ผมพยักหน้าและรีบเข้าห้องจะต้องเข้าไปทำโทษคนตัวเล็กใจร้ายไม่ยอมบอกหมอโดมเลยนะว่า โสดมาตั้งนานแล้ว ผมเปิดประตูเข้ามาผมวางกระเป๋าลง ผมว่าปูอยู่ในห้องน้ำแน่ๆเลย กำลังอาบน้ำอยู่ ผมขยับลูกบิดปูล๊อกประตูห้องน้ำ

“ปู..” ผมตะโกนเรียกผม

“ปูครับ” ผมเรียกอีกดังขึ้น

“มีอะไรเหรอครับพี่โดมปูอาบน้ำอยู่นะครับ”

“พี่มีเรื่องอยากให้ปูช่วย” ผมแกล้งตะโกนบอกไปและเสียงด้านในก็เงียบแล้วด้วยพร้อมกับ “กึก” เสียงปลดล๊อกประตูปูพันกายออกมาด้วยผ้าขนหนู ด้วยหน้าตาตื่นตกใจ ผมยืนมองปู

“เป็นอะไรไปเหรอครับพี่โดม...” ปูถามผมด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมิใช่หน่อย

“ฑี่อยากอยากอาบน้ำด้วย” ผมพูดและถอดเสื้อยืดพอดีตัวของผมทันทีและเหวียงออก ปูยืนมองผมด้วยอาการตกใจ จะตกใจทำไม

“เดี๋ยวพี่โดมจะทำอะไรนะครับ”

“อาบน้ำด้วยไงเนี๊ยะพี่เหนียวตัวมาก”

“แต่พี่ควรจะรอให้ผมอาบก่อนซิครับ”

“อาบด้วยกันเลยประหยัดค่าน้ำถึงไม่ใช่บ้านเราก็ต้องช่วยกันเพื่อลดภาวะโลกร้อน” ผมพูด

“ใช่เหรอ” น้องปู

“ปู..พี่รู้เรื่องเดี่ยวกับปูแล้วนะ ดิวบอกพี่แล้วทำไมปูใจร้ายจังเลยไม่บอกพี่” ผมพูด ปูยืนนิ่งพร้อมก้มหน้าลง ผมเดินเข้าไปหาปู ผมดึงปูเข้ามากอด

“ต่อไปนี่พี่ดูแลปูได้เต็มตัวแล้วใชไหมครับ...และที่ปูมาหาพี่เพราะปูก็ทนหัวใจตัวเองไม่ได้ถูกต้องไหมครับ ..พี่ทรมารมากเลยนะปู...พี่คิดถึงปู...พี่ไม่รู้ว่าทำไมพี่รักปูได้มากขนาดนี้” ผมพูด ปูเงยหน้ามองผม ปูโผ่เข้ากอดผม

“ปูขอโทษ..ปูพยายามแล้ว ..ที่จริงปูอยากจะรอให้พี่โดมเรียนจบและกลับมาก่อนค่อยบอก” ปูพูดไปร้องไห้ไป

“ปู..เป็นแฟนพี่นะครับ..พี่คิดไว้หลายต่อหลายแต่..มันติดแค่ว่าพี่รักปูไม่ได้ถ้าพี่รักได้พี่จะเอาปูไปเรียนที่เมืองนอกพี่จะต่อสัญญาเป็นแพทย์ที่นั้นต่อและให้ปูได้เรียนจนจบพี่จะส่งเสียปูเอง” ผมพูดกับปูพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่โป้งปาดน้ำตาปริมๆ ตรงขอบตาของปู  ปูพยักหน้า

“อาบน้ำด้วยกันนะ...อยากให้ปูถูหลังให้พี่อีก” ผมพูดปูเงยหน้าขึ้นมองแอบค้อนแต่ผมว่าปูเขินมากกว่า ผมเข้าห้องน้ำอาบน้ำกันคงไม่ต้องบอกว่าอาบน้ำแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำมันคือกิจกรรมคู่กัน ผมสองคนใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำเกือบหนึ่งชั่วโมง

“ปู..ตอนนี้พี่ก็กล้าที่บอกใครต่อใครได้แล้วซิว่าปูนะแฟนพี่” ผมพูดกับร่างเล็กที่นอนหนุนอกแน่นๆของผมอยู่ ผมสวมเสื้อกล้ามนอน เมืองไทยมันร้อนมาก

“แล้วแต่พี่ซิ “ ปูพูดทำปากยู้ใส่ผม

“ปู..ไปอยู่กับพี่นะ...พี่จะรักและดูแลปู ...ที่จริงพี่สัญญากับแม่ของปูไว้นะตอนที่แม่ของปูถามพี่ว่าเขามีเวลาเหลือแค่ไหนพี่ตอบไม่ได้แต่พี่ก็รู้ว่าไม่นาน “ ผมพูด ปูเงยขึ้มองหน้าผมทำตาปริบๆ

“พี่เลยสัญญาว่าพี่จะดูแลปูเองไม่ว่าในฐานะใดก็ตามพี่ก็จะทำ” ผมพูด

“ผมขอโทษนะพี่โดม...พี่โดมนะดีมาก ..มากที่สุด...ปูไม่รู้ว่าจะตอบแทนพี่ยังไง” ปูพลิกมาพูดกับผม ผมก็ก้มลงหอมที่หน้าผากของปูเบาๆ

“แค่รักพี่ก็พอแค่นั้น ...พรุ่งนี้พี่พาไปบ้านนะเรื่องนี้พ่อพี่ควรจะรู้เรื่องนี้และพี่เชื่อว่าพ่อพี่จะดีที่ปูจะมีพี่ดูแล พ่อพี่เขาเป็นหวงเรานะปูเพราะว่าเมื่อก่อนคุณน้าเทียมใจนะเขาช่วยพ่อดูแลพวกพี่ไม่งั้นพ่อพี่เหนื่อยแย่เลย ” ผมบอกกับปู ปูเงยหน้าขึ้นมองและพยักหน้า

“อยู่กับพี่อย่าหนีพี่ไปไหนละ ..รอพี่กลับมา....พี่ยังไม่ได้เรียนหรอกครับพ่อพี่ให้ไปเรียนรู้การเป็นแพทย์ที่ต่างประเทศ..และนี้พี่ก็มีเครสที่ต้องเข้ากับอาจารย์สำคัญด้วยพี่เลยต้องกลับไปอีก ...ไม่อย่างนั้นพี่คงจะ” ผมพูดแต่ปูปิดปากผมไว้ด้วยนิ้วชี้

“นีแหละที่ปูกลัว...ปูเรียนให้จบม.ปลายแล้วปูไปอยู่กับพี่” ปูพูด

“พี่อยากให้ไปเร็วกว่านั้นได้ไหมปู ..ไปเรียนภาษาก่อนหรือไม่หาโรงเรียนมัธยมเรียนที่นั้นกับพี่ก่อนพี่อยากให้ปูไปอยู่กับพี่..พี่ไม่อยากให้เราห่างกัน..นะปู “ ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“จ๊วบ”

“นอนได้แล้วมั้งพี่โดมดึกแล้วอะพรุ่งนี้พี่ก็ต้องขับรถ..ไปหาพ่อแล้วพี่พาผมแวะไปหาวินหน่อยได้ไหมครับสบายดีใช่ไหมครับ” ปูถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ไม่ได้เจอเขานานแล้วเหมือนกัน

“ https://www.youtube.com/v/r7Yl3AxoEYk   ฉันดีใจที่มีเธอ   ผมกอดร่างเล็กในอ้อมแขนที่แข็งแรงของผม แขนทีมีแต่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ผมจะปกป้องคนร่างเล็กๆคนนี้ ไม่ให้เขาต้องพบเจอสิ่งที่เลวร้ายอีก ผมจะดูแลเขา ผมจะทดแทนสิ่งที่เขาได้ขาดไป ผมจะเติมเต็มสิ่งนั้นเอง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู หัวใจมันห้ามยาก็ขอทำตามแล้วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 22-12-2015 17:40:50
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู หัวใจมันห้ามยาก็ขอทำตามแล้วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-12-2015 18:32:37
 :mew1: สมหวังนะพี่โดม
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู หัวใจมันห้ามยาก็ขอทำตามแล้วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: bukhum ที่ 22-12-2015 18:36:17
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู หัวใจมันห้ามยากก็ขอทำตามแล้วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 23-12-2015 13:20:26
พี่โดมสมหวังซะที ..เขียร์พี่โดมพี่โดมเท่จัง...  :z2:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สวีทกันที่บึงฉวากและตลาดสามชุก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-12-2015 21:48:36
พี่โดม VS ปู พากันไปสวีทกัน
    นับว่าการกลับมาพักครั้งนี้ผมคุ้มค่ามากเพราะว่าผมได้รู้ความจริงเรื่องปูกับเดี่ยว ที่จริงเขาทั้งคู่ไมได้เป็นแฟนกันแล้วคงเพราะปูรักผม ผมว่าเขารู้ตั้งแต่วันทีผมมีอะไรกับเขาแล้วแหละ ถ้าไม่รักจะเพลอกายให้ขนาดนั้นเหรอมันต้องมีใจมาด้วยอยู่แล้ว ส่วนเรื่องดิวกับปู ตอนแรกก็เสียใจนะแต่ดิวมันสารภาพกับผมเองเลยว่าตอนนั้นมันกำลังแย่และปูก็ช่วยให้มันดีขึ้นแต่ผมารู้สึกดีตรงที่ว่าปูเขารู้สึกว่าดิวมีอะไรที่คล้ายๆกับผม มันเป็นเรื่องจริงๆ ไม่ว่าหน้าตาแต่ดิวมันคมเข้มกว่าผม หุ่นผมล่ำกว่ามันและมั่นใจว่าน้องผมต้องใหญ่กว่ามันนะฮาๆ  ตอนนี้ผมกับปูเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้วแต่จะให้เป็นทางการต้องต่อหน้า ศาตราจารญ์ นพ.พันเอกภาณุเดช ยศเยอะได้อีกนะพ่อผม นั้นแหละถึงจะสมบูรณ์ผมเลยต้องพาไปบ้านวันนี้

“มีแฟนน่ารักขนาดนี้..พี่ไม่อยากห่างเลยสักนาที” ผมยืนกอดอกพูด เพราะว่าปูนะเก็บพับเสื้อผ้าผมของใช้ผมลงกระเป๋าได้อย่างเรียบร้อย ผมว่าผู้หญิงบางคนยังทำได้ไม่เท่าปูเลยด้วยซ้ำ ปูหันมาส่งยิ้มให้ผม

“พี่โดมอะ...พูดแบบนี้อีกแล้วรู้อย่างนี้ไม่น่ารีบบอกเลย” ปูหันมาพูด ผมก็เดินเข้าไปกอดปูจากด้านหลังพร้อมหอมแก้มนั้นเบาๆ

“โธ่อย่าใจร้ายกับพี่เลยนะ...พี่นะนอนคิดถึงแต่ปู ..แต่พี่ยอมรับนะว่า..พี่ก็มีเออ..ไปหาที่ระบายบ้างนะมันทนไม่ไหวอะ..แต่ต่อไปนี้สัญญาจะไม่ไปหาเศษหาเลยที่ไหนจะรอปูเพราะว่าพี่มีความหวังขึ้นมาแล้วไม่ใช่รอแบบไม่มีความหวัง” ผมพูดกับปู ปูหันมามองหน้าผม

“ปูไม่โกรธพี่โดมเลยนะเพราะว่าถ้าเป็นปูก็คงทำ.รอความหวังลมๆแล้งๆใครจะอยากรอแบบนั้นละครับ” ปูพูด ผมค่อยๆช้อนคางเรียวน่ารักและประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ

“รีบไปทานข้าวเช้าดีกว่าไหนบอกว่าจะพาไปเที่ยวหลานที่เลยไง..ถ้าพี่เริ่มต้นแบบนี้กลัวจะได้ไปทีเดียวแหละและก็คงไม่พ้นจากเตียงแน่ๆ” ปูพูด ผมยิ้มแม้รู้ใจทันทีเลยนะ

“ครับ..ไปครับไปทานข้าวกัน” ผมพูดพร้อมกับยกกระเป๋าขึ้น ก่อนออกผมก็สำรวจก่อนว่าลืมอะไรไหมพอดูแล้วว่าไม่ก็เตรียมออกทันที ผมเปิดประตูห้อง สิ่งที่ผมสองคนเจอไม่ใช่จิ้งจกตุ๊กแกแต่เป็น หน้าน้องเต้ยและน้องกวาง

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ..พี่น้องคู่นี้น่ารักเนอะ..เห็นแบบนี้อยากจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้วซิ” น้องเต้ยพูด ผมหันมามองหน้าปู ปูก็มองหน้าผมกลับ อ้อลืมไปนางคงลืมอัพเดทสถานะของผมสองคน

“ไปทานอาหารเช้ากันดีกว่านะครับ” น้องเต้ยพูดชวนผมสองคน

“ครับผมสองคนก็กำลังจะออกไปทานและจะกลับกันเลยนะครับ” ผมพูดกับน้องเต้ยและเอาแขนโอบแขนปู น้องเต้ยก็มองผม

“เพราะว่าวันนี้พี่จะต้องพา..ลูกสะใภ้เข้าไปไหว้พ่อพี่นะครับ “ผมพูด ตอนนี้น้องปูน่าแดงกล่ำเลย แต่คนที่ยืนตรงหน้าออกอาการเหวอมาก

“อะไรนะครับ ก็ไหนบอกว่าพี่นอ้งไงครับ” น้องเต้ยพูดและหันไปพยักเพยอกับน้องกวาง

“เมื่อวานนะใช่แต่เมื่อคืนไม่ใช่แล้ว....พี่อัพเดทสถานะในไอจีไปเรียบร้อยแล้วครับ “ ผมพูดและกดโชว์ผมโพสรูปขณะที่ปูนอนหลับอยู่ในอ้อมอกผมว่า  “ สถานะคนรัก..พี่จะรักคนนี้และดูแลเด็กน้อยคนนี้ตลอดไป..พี่โดมรักปู” ผมโพสในไอจี น้องเต้ยหยิบมือถือผมไปดูใกล้ๆและมองหน้าผมสองคนสลับกันไปมา

“กรี้ด!...ไอ้เราก็นึกว่าจะมีความหวัง...อ้ายย..คนอะไรตาต่ำมาก..ส่วนแกก็เรด้าแย่มาก...อีปลวก” น้องเขาคืนมือถือให้ผมพร้อมกับสะบัดไปอย่างเร็ว

“เดี๋ยวซิเต้ย”และน้องกวางก็วิ่งตามเพื่อนนางไปทันที ปูเงยหน้ามองผม ผมก็หยักไหล่ไม่รู้ซิ ผมเดินมาที่รถก่อนเก็บทุกอย่างลงจากรถพร้อมกับเดินเข้าไปหาที่นั่งทานอาหารเช้ากันกับเพื่อนๆผม มีแซวกันใหญ่จนปูหน้าแดงกว่าเดิมอีก

“อะไรวะนอนกันคืนเดียวสถานะเปลี่ยนไปทันที” เพื่อนผมแซวผม ผมหยักคิ้วให้ว่าผมมีดี ปูก็หันมากระทุ้งศอกใส่ผมเบาๆ ผมนั่งทานกันได้สักพักก็แยกย้านกัน ผมเดินออกมาจะขึ้นรถกลับ

“ไว้เจอกันอีกวะคราวนี้ชวนน้องปูมาด้วยเลย..ไปหาที่สวีทกันทางเหนือบ้างดีกว่าวะ” เพื่อนผม ผมพยักหน้าผมหันไปเห็นน้องเต้ยเดินลากกระเป๋าออกมานี้เขาคุยกันว่ามาค้างแค่คืนสองคืนนะ นางแพ๊คเหมือนจะมาค้างเป็นเดือนประเป๋าลากใหญ่มาก นางเดินมาพร้อมกับพยายามยกกระเป๋าที่ใหญ่เทอะทะขึ้นรถ นางหันมาค้อนให้ผมกับปูใหญ่เลย

“ ดูท่าจะจบไม่สวย” เพื่อนผมแซว ผมหยักไหล่แล้วยังไงอะ และนางก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนผมที่เป็นแฟนน้องกวางเดินมาหาทางผม

“ เต้ยมันเหวียงเมียกรูใหญ่เลยวะ..เพิ่งรู้นะเนี๊ยะว่านางเอาครีมนำเข้าราคาแพงโคตรมาล้อใจกวางคราวนี้คงรู้แล้วแหละว่าถ้าไม่มีผลประโยชน์นางก็คงไม่เอามาให้..นางชอบมรึงอยากได้มรึง” เพื่อนผมพูด

“ถ้ากรูเป็นลูกตาสีตาสายายมาเขาจะอากรูไหมละ..กรูว่าไม่...ให้เขาไปสู่ที่เขาชอบๆเถอะวะ ..กรูสองคนกลับแล้ววะจะไปหาที่สวีทกันอีก ..เขาเรียกว่าฮันนิมูลตลอดทางกลับบ้านวะ” ผมพูดพร้อมโอบไหล่ปูขึ้นรถกันดีกว่า ผมแยกย้ายกันออกจากรีสอร์ท ผมขับรถไปพร้อมกุมมือคนที่ผมอยากดูแลเขามาตั้งนานตั้งแต่นาทีแรกที่ผมเจอเขาแล้ว

“พี่โดม..ทานน้ำไหมครับ” ปูถามผม ผมหันมามองปูแว๊ปหนึ่งพร้อมพยักหน้าปูก็เปิดขวดน้ำปวดที่ผมแวะซื้อมาจากเซเว่นอีเลฟเว่น ป้อนผม

“ปูไม่ถึงอะ” ผมพยายามเม้มปากงับหลอดที่จริงถ้าผมขยับตัวหน่อยก็ได้นะแต่อยากให้คนนั่งข้างๆเอนตัวเข้ามาใกล้ๆ หาเรื่องอิงแอบแนบชิ้นปูประมาณนั้น

“อะพี่โดม” ปูก็ขยับเข้ามาแต่ยังไม่ใกล้พอ

“ปู..พี่ดุดน้ำไม่ได้อะ” ผมพูดปูเริ่มขมวดคิ้วและขยับเข้ามาอีก

“อีกหน่อยซิปู” ผมพูดพร้อมหันไปเหล่มองคนข้างนิดหน่อยไม่กล้าองมากเพราะต้องขับรถ ปูก็ขยับเข้ามาจนจะเลยเบาะของข้างๆมาแล้ว

“พี่โดมถ้าไม่ถึงสงสัยผมคงต้องไปนั่งป้อนที่ตักพี่แล้วมั้ง” ปูพูดขำ ขำ ผมหันมายิ้มให้แม้รู้อีกนะ

“ดีเลยจร๊า” ผมหันไปตอบ

“กินได้แล้ว”ปูพูดพร้อมหันมาหาผมเต็มไหล่ชนกันขนาดนี้แล้ว ผมก็ดูดน้ำจากหลอด

“หวานชื้นใจดีจัง” ผมพูด

“น้ำเปล่านะพี่โดมไม่ใช่น้ำหวาน” ปูพูดพร้อมกับขำผม

“น้ำอะไรพี่ก็คิดว่าหวานนะถ้าปูเป็นคนป้อนพี่นะ” ผมพูดหยอดคนข้างๆ หน้าแดงขึ้นมาทันทีเลย

“พี่โดมนี่!...ปูไม่ใช่สาวๆนะจะได้ขยันหยอดจังเลย” ปูพูดและหันหน้าหนีผมหลบอาการเขินไม่ให้ผมเห็น ผมขับรถมาถึงแยกปูเคยบอกผมว่าอยากไปดูพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ผมเลยเซอไพรส์พาไป สถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำบึงฉวากเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสุพรรณบุรี

 ปูไม่ได้สังเกตุว่าผมไม่ได้ขับขึ้นไปทางค่ายฯทหารพ่อผมแต่ขับย้อนลงทางเข้ากรุงเทพตอนนี้เข้าเข้าเขตสุพรรบุรีแล้ว

“รู้ไหมเนี๊ยะว่าพี่จะพาไปไหน” ผมหันไปถามปู ปูเงยหน้ามองไปรอบๆ และหันมามองผม

“ปูก็ว่าอยู่นะว่าไม่ใช่ทางที่ไปค่ายฯนี้พี่โดมพาปูไปไหนอะ” ปูถามผม

“พาไปที่ปูเคยบอกว่าอยากไปไงแม่ของปูเคยบอกไว้ไม่ใช่เหรอตอนเด็กๆนะว่าจะพาเราไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำนี้ไงพี่พาไป” ผมพูด ปูหันมามองหน้าผมยิ้มดีใจ ผมก็ดีใจมากที่ทำให้หนุ่มน้อยตัวเล็กๆข้างๆผมยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้ง

“ขอบคุณนะครับพี่โดม…ขับรถย้อนลงมาไกลเลย ..ขอบคุณนะครับ” ปูพูด

“หว่าทำไมไม่ขอบคุณนะครับที่รักละ..หรือว่าพี่ยังไม่ได้เป็นคนสำคัญของปูนะ” ผมพูดทำน้ำเสียงแกล้งว่าน้อยใจนะ

“พี่โดมอะ..พี่โดมไม่เคยไม่เป็นคนสำคัญของปูเลยสักนาที.” ปูพูด

“พี่ชายที่รัก ..ขอบคุณนะครับ...พี่โดมเป็นทั้งพี่ชายและเป็นทั้งคนที่ปูรัก..ปูโชคดีจังมีสองสิ่งในคนเดียวเลยเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่งยังไงก็ไม่รู้” ปูพูดผมหันไปยิ้มปลื้มดีใจจน

“ปู..ถ้าไม่ติดหลังคารถนี้พี่ตัวเลยนะชมพี่ขนาดนี้..แต่..ขอให้ชมแค่พี่คนเดียวได้ไหม...พี่อยากเป็นที่หนึ่งในปู...พี่ขี้หึงรู้ไหม..พี่นี้หึงปรอทแถบแตกเวลาเห็นปูกับเดี่ยวแต่พี่รู้ว่าตอนนั้นปูกับเดี่ยวนะแฟนกันแค่..คนแอบรักแฟนชาวบ้าน” ผมหันไปพูดกับปู

“แล้วตอนนี้ละ” ปูหันมาถามผม

“เป็นเจ้าของแล้วก็ยังไม่เลิกหึงอยู่ดีกลัวใครมาแย้ง” ผมหันไปพูดทำหน้าทะเล้นใส่ปู

“สรุปว่าหึงอยู่ดีนั้นแหละ..แบร๋” ปูพูดแลปลิ้นให้ผมด้วยนะน่ารักจริงๆ ผมเลี้ยงรถเข้าทางเข้าพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่มีชื่อของจังหวัดสุพรรบุรี ดูปูตื่นเต้นมาเลยผมก็ยิ่งดีใจและมีความสุขไปกับคนข้างๆด้วยเหมือนกัน พอจอดรถผมก็ติดต่อซื้อตั๋วเข้าชมทั้งสามตึก มีหลานโซนมากที่น่าตื่นเต้นมีโซนสวนสัตว์ ก็พากันถ่ายรูป และผมก็พาปูไปที่ปูอยากเข้าไปมากที่สุดคือโซนสัตว์น้ำที่เป็นอุโมงชั้นสองดูปูตื่นเต้นมากผมก็คอยถ่ายรูปถ้ายรูปปูบ้างและรูปคู่แต่รูปคู่นะเยอะมาก

“ปูถ่าบรูปคู่กัน” ผมพูดพร้อมยกกล้องมือถือโทรศัพท์ขึ้นกะว่าจะอัพลงไอจีแสดงความหวานหน่อยปูยื่นอยู่ด้านหน้าผมในตำแหน่งเอียงไปนิดหนึ่งเพราะว่าผมใช้มือถือปูเลยต้องเอนมาผิงอกผม

“ปูมีปลาฉลามมาทางซ้ายมือพี่ด้วยอะ” ผมพูดปูก็ละจากกล้องมือถือหันไปและผมก็

“ฟ๊อด” พร้อมกดถ่ายรูปทำให้ผมได้ภาพหอมแก้มแบบทีเผลอไปเต็มๆ มันธรรมชาติและน่ารักมาก

“พี่โดมอะ ..ปลาฉลามโดมนี้เองอะ” ปูพูดหันมาหยิกแก้มผมด้วย

“คู่เกย์แน่เลยอะ”ผมได้ยินข้างหลังกล่าวชมผมอีกแล้ว ทุกทีแหละครับ ถ้ามีการจับไม้จับมือหรือว่าเดินถือของให้แสดงอาการสนิทสนมกันเกินงามนี้จะโดนคำนี้ทันที คู่เกย์ก็สิ่งมีชีวิตนะครับ ผมคิดในใจ

“ครับยอมรับแต่โดยดีว่าผมชอบผู้ชายแต่เฉพาะผู้ชายคนนี้นะครับ” ผมหันไปทำเอาสาวๆด้านหลังหน้าเวอร์ไปทันทียิ้มแหยๆให้ผม

“ถ่ายให้ไหมค่ะ...น่ารักจังเลยอะค่ะ..เนอะพวกเรา” น้องเขาก็ถามผมว่าถ่ายให้ผมสองคนไหม ผมพยักหน้าและส่งกล่องให้ระหว่างที่เลือนไปนั้นเองน้องเขาก็ถ่ายรูปคู่ให้ผม

“กอดกันหน่อยซิค่ะ..ไหนไหนก็เปิดมาขนาดนี้แล้ว..น่ารักมากเลยค่ะ..” น้องเขาถ่ายรูปให้ผมาสองคน

“ขอบคุณนะครับ” ผมไม่ลืมขอบคุณ ปูเงยหน้ามองผมยิ้มๆ

“หึงพี่เหรอครับ..หึ “

“พี่ยอมรับแต่โดยดีอีกข้อว่าพี่เสน่แรงแต่พี่เต็มใจยืดหกพกว่ามีเมียแล้ว..มีเมียแล้วไม่เอา” ผมพูดแกล้งคนขี้อายข้างๆ ทุบผมเบาๆเพราะว่าผมแกล้งให้เขาเขินผมนั้นเอง ผมเดินกันจนรอบเริ่มรู้สึกหิวแล้วซิ

“เราไปเที่ยวตลาดสามชุกพร้อมกับไปหาอะไรทานกันเนอะปูแวะซื้อของฝากไปฝากหลานๆตัวแสบด้วย” ผมบอกปู ปูพยักหน้ายิ้มตาหยีเลยน่ารักจริงๆ

“ปู..พี่มีความสุขมากที่สุดเลยนะรู้ไหมครับ..พี่ไม่เคยมีแฟนแต่ยอมรับว่าพี่มีแต่..” ผมจะพูดก็อายปากตัวเองมันดูไม่ดีเอาซะเลย

“คู่นอน” ปูพูด

“พี่ไม่ได้เจ้าชู้นะไม่ได้เข้าข้างตัวเองพี่จะ...แบบนั้นอะกับคนที่รับข้อเสนอพี่คือไม่ผูกผันเพราะว่ามันยังไม่ใช่ความรัก..แต่ตอนนี้พี่เจอแล้วความรักนะ...พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก..คือความรักของพี่ที่พี่ไม่เคยมีกับใครนะ..และขอพี่เป็นรักสุดท้ายของปูได้ไหม” ผมพูดปูเงยหน้ามองผมและพยักหน้ากับผม

“หมับ” ผมกอดปูไว้ในอ้อมกอดผม

“ปูรักพี่โดม” ปูพูดบอกผมว่าปูรักผม ผมพลิกปูออก

“เยส...พี่อยากได้ยินมาเลย..ปูบอกรักพี่แล้ว)))” ผมพูดดีใจมากแทบนะกระโดดโลดเต้นเลย

“พี่โดม..คนมองกันหมดแล้ว” ปูพูดผมหันไปรอบๆ เออจริงด้วยแต่ละคนหยุดมองก็ผมตะโกนค้อนข้างดัง ลืมไปว่าอยู่ใจกลางผู้คนที่เข้ามาชมบึงฉวาก ผมเลยต้องโค้งขอโทษบ้างก็ปิดปากขำผม บ้างก็ทำหน้าเหยเกก็คงตลกผู้ชายทั้งคู่นะครับ

“พี่โดมอะปูอายเขาเนี๊ยะ..ถ้าจะมาอีกเว้นไปเลยสักปีสองปีดูซิเจ้าหน้าที่เขายังขำพี่กับผมเลยนะ” ผมหันไปมองและยิ้มให้

“อายทำไมละครับพี่ออกจะหล่อ” ผมพูด

“คราบพี่รูปหล่อ” ปูพูดเชิงประชดผมแบบน่ารักๆ ผมก็บีบจมูกเล็กๆของปู ผมขับรถไปหาร้านอาหารทานมีร้านอาหารเยอะแยะอาหารก็น่าทานทั้งนั้น ผมกดโพสรูปที่ผมหอมแก้มปูบนไอจีของผม
(ห้ามป่วยห้ามพักห้ามรักหมอ...น้องปูมารักกับพี่เถอะครับ..ภูมิใจเถิดคนดีมีผัวเป็นทหาร)  จากไอ้โอม
(สั่งยาหยุดมโนกินทุกครั้งที่มีอาการรับยาได้ที่ช่องรับยา..หมอโดม@Ome..So..Good)
(กรูไปหาหมอด้าก็ได้สาด) ไอ้โอมผม
(มรึงบอกห้ามป่วยห้ามพักห้ามรักหมอ..น้องด้ากรูก็หมอ...ห้ามไปหา@Ome..so..good)ผมสวนกลับทันที
(พี่โดมคร๊าบ..โอมผิดไปแล้ว..กาสิก..กาสิก) ไอ้โอม
(เกี่ยวอะไรกับด้า...ที่รู้ๆหมี่กรอบและทองม้วน..ห้ามลืมเด็ดขาด..ถ้าลืมโกรธ..:P )รู้เลยว่าของใครน้องหมอด้าผมเองชอบกินจริงๆ เลยหมี่กรอบทองม้วนเนี๊ยะ
(น้องโดมคร๊าบ..สายการบินที่น้องนั่งมาเขาลงผิดทีหรือเปล่าคร๊าฟ..เครื่องต้องแลนดิ้งสุวรรณภูมิไม่ใช่เหรอครับแล้วทำไมไปสุพรรณได้วะ...อย่าออกสื่อมากกรูอิจฉา)พี่ดิมผมเอง
(ไอ้โดมพ่อฝากบอกว่าบ้านไม่ได้อยู่สุพรรณ์นะครับไปทำไมครับ...ไปอเมริกาแค่ไม่กี่เดือนน้องกลับบ้านไม่ถูกเหรือครับ?) พี่ดรีม
(ไอ้โอมพ่อกรูบอกว่าให้มาได้เลยตอนนี้หมอด้านั่งอยู่กับพ่อกรูวะ @ Ome..so..good)
(ง๊ะ...เขารักนะแต่ไม่แสดงออก) ไอ้โอม
 (โห๋!!! ของฝากคงไม่ใช้แอลเอแล้วแหละคงเป็นจากสามชุกแน่ๆ ) ไอ้น้องเดย์ผม
(เขาให้รณรงค์กินของไทยใช้ของไทยไอ้เดย์...ดูพี่เราซิ..กลับมา..บริโภคน้อง...ไทย..น่ารักเนอะน้องคนนั้นนะ) ไอ้น้องแดน
(ไปไม่ชวนน้องเลยเขาอยากไปดูปลา) ไอ้เดียร์นอ้งรักผม
(มรึงจะดูทำไมปลาหน้าตาก็เหมือนๆกับปลานั้นแหละ.ฮาๆ @ เดียร์กะแอม)แต่ว่าไอ้พี่ดิ๊บมันนะ
(ไอ้เดียร์กรูมีปลาตรีนนะมาดูถ้าไม่มากรูจะเอาไปให้และรีบลบชื่อน้องกรูออกจากไอจีมรึงเดียวนี้!!!  เดียร์กะแอมมรึงช่างกล้ามาก) พี่อ้น ไอ้เดียร์มันโพสผิดเวลาฮาๆ สมน้ำหน้ามัน
(ไหนบอกจะหอมแก้มน้องดิวไงแล้วไหง๊ไปหอมแก้มน้องปูละพี่โดม) ไอ้ดิว
(พี่เตรียมไว้แล้วพรุ่งนี้มรึงกลับไม่ใช่เหรอมีของสมน้ำหน้ามรึงรออยู่ดิว@ Dueâe )
 (พี่โดมผมคบมายังไม่เคยมีโมเม้นนี้เลยนะพี่...ขอคืนก่อนได้ไหมอะ..เขาเสียดาย) ไอ้เดี่ยวมันโพสมาหาผมในไอจี
(ให้แล้วคืนมะรืนตายเคยได้ยินไหม๊ @ ลูกผู้ชายชื่อเดี่ยว )
(งั้นไม่เอาแล้วก็ได้เขายังไม่อยากตายเร็ว)ไอ้เดี่ยว
(ไอ้โดมครับ...วันก่อนไม่ใช่คนนี้)ไอ้เจมส์
(สาดเจมส์มรึงปากหมานวะ..กรูกลับไปกรูจะถอดปลอกคอมรึงออกและสวมตะกร้อให้แทน)ผมรีบตอบกลับไอ้เจมส์ทันที
(ขอเป็นกุลซี่นะยี่ห้ออื่นกรูไม่ชอบ)เจมส์
(สั่งยากำจัดเห็บมาให้มันด้วย...กรูจ่ายให้)เบียร์
(เบียร์!!!..กาสิก กาสิก เขางอน..มาง้อด้วย..รออยู่บนเตียงนะตอนนี้ เช๊คอิน  Ibis Hotel )ไอ้เจมส์
(ไอ้เจมส์...กรูให้มรึงไปประชุม..ห้องประชุมมีเตียงเหรอมรึง? ….ยินดีด้วยนะบ้านดอเด็กขายออกแล้ววะ..ฮาๆ) พี่โจ
(อยากขายออกไหมละคนข้างบนโทรหาอ้นกรูรับซื้อ)พี่อ้น
(เพิ่งรู้นะว่าลูกกับหลานๆกรูว่างดีเนอะ..เอางานเพิ่มไหมลูก) นพ.ภาณุเดช
(เห้ยพ่อมีไอจี...กรูลาเลยเจอกันที่บ้านได้โดม)พี่ดิม ตอนนี้เงียบทันทีวงแตกฮาๆ ผมนั่งขำกับปูสองคนพวกพี่ๆน้องๆผมกระหนำโพสลงไอจีกันใหญ่เลย

“ฮาๆ บ้านพี่นี้น่ารักดีนะครับ..ผมอิจฉาจังผมเกิดมาก็มีคนเดียวไม่มีพี่น้องไม่มีเพื่อนไม่มีใครปกป้องตอนเด็กเห็นพี่คนอื่นปกป้องน้องแล้วผมก็ได้แต่มอง” น้องปูพูด

“ก็พี่นี้ไงครับที่จะปกป้องปูเอง ...แต่พี่ขอเพิ่มเป็นคนรู้ใจด้วยนะคับ..พี่ขวบสองตำแหน่ง..พี่นี้แหละที่จะดูแลปูปกป้องปู..ไปตลอดชีวิตของพี่” ผมพูดพร้อมกุมมือคนตัวเล็กตรงหน้าผมไว้ 

“พี่จะมารับปูไปอยู่กับพี่ทันทีที่จบภาคเรียนนี้นะครับไปเรียนภาษาก่อนถ้าปูไหวพี่จะหาโรงเรียนให้ปูเรียนต่อเลย” ผมพูด ปูพยักหน้ากับผมเบาๆ ผมนั้ดีใจที่สุดที่ปูยอมสักที  ผมกับปูนั่งทานอาหารด้วยและออกไปเดินตลาดสามชุกหาซื้อของฝากไปให้หลานๆและพี่ๆ
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สวีทกันที่บึงฉวากและตลาดสามชุก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-12-2015 23:03:17
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สวีทกันที่บึงฉวากและตลาดสามชุก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 26-12-2015 19:13:40
สมหวังซะทีพี่โดมเรา..พาปูไปอยู่ด้วยเร็วๆนะค่ะพี่โดม..สงสารน้องปู ... :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สวีทกันที่บึงฉวากและตลาดสามชุก
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 27-12-2015 16:03:39
สวีทกันน่ารักมากเลยพี่โดมน้องปู.... :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สถานะที่ชัดเจนเรียกได้เต็มปากว่าแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-12-2015 19:24:04
      ผมก็ขับรถกลับบ้านวันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลยพูดจริงๆ นี้เกือบจะสามโมงแล้วหลานๆผมคงใกล้เลิกเรียนแล้วแต่คนที่เลิกก่อนคงจะเป็นมิ้นแน่ๆ ไม่ได้เจอหลานเดือนเลยไม่ได้นอนด้วยกันหลานเดือนไม่รู้ว่าลืมผมไปหรือยังนะ แต่ก็ได้ข่าวว่าไปนอนกับไอ้โอมและซึมซับความเกรียนได้โอมมาเพียบเลย 

“ พี่โดมผมอยากไปที่สุสานไปหาแม่...ผมขอ” ปูพูดว่าขอไปหาแม่เขาที่สุสานคริสเตียน

“พี่พาไปนะครับพี่ก็จะซื้อดอกไม้ไปให้น้าเทียมใจเหมือนกัน..ปูเราเป็นแฟนกันแล้วนะ..ปูมีอะไรอยากให้พี่ทำอะไรบอกพี่ได้เลยนะครับ” ผมพูดปูพยักหน้าผมเลี้ยวรถเข้าไปจอด ผมเห็นรถไอ้โอมมันเลี้ยวตัดหน้าเข้ามาแล้วแหละ  ไอ้โอมมันดึงรั้งลากมิ้นลงจากรถ

“ไม่ได้เอามาส่ง...เข้าไปหาป้าด้าก่อนวันนี้ไม่มีใครทำอาหารให้กินลูก..เราต้องมาหาข้าวฟรีกินกันก่อน..แนะยังอีก” ผมยืนมองจะขำมันดีไหมเนี๊ยะ  ผมยืนดูอยู่พักหนึ่งไอ้โอมมันก็ลากมิ้นลงมายืนปากห้อย

“เอาการบ้านไปทำด้วยมิ้น”ไอ้โอมมันบอกมิ้นหลานรักผม พอมันหันมาเห็นผมกับปู

“ไอ้โดม” ไอ้โอมมันตะโกนเรียกผม มิ้นหันมายืนมองปากห้อย

“ลุงโดม))))” น้องมิ้นหลานรักผม ทั้งไอ้โอมและมิ้นวิ่งมาหาผมทันที คงคิดถึงมากใช่ไหมเนี๊ยะ ผมก็กางแขนรอรับมิ้น ปูยืนมองผมอมยิ้มในความน่ารักของลุงกับหลานแต่

“ฟิ้ว...” ไอ้โอม
“ฟิ้ว” มิ้น ที่ดังนี้คือวิ่งผ่านผมไปซะอย่างนั้นนะ
“หมับ” เสียงกอดดัง ดั้ง ผมหันไปมองพร้อมยืนเอามือเท้าซะเอวมองลุงหลานที่กอดของรักผมไม่เกรงใจเจ้าของเลยครับ ผมยอมรับว่าเคยเรียนทำแบบนี้กับไอ้เดียวตอนนี้เข้าใจมันขึ้นมาทันทีเลย ไอ้โอมมันก็กอดน้องปูผมส่วนมิ้นกอดขาก็ยังดีไซ้ใหญ่เลย

“คิดถึงที่สุด” ไอ้โอม ผมถลกแขนเสื้อรอ

“มั้งๆ” มิ้นเงยหน้าพร้อมกับสะกิดได้โอมว่าขอมิ้นมั้ง ผมว่าพ่อผมส่งให้ไปอยู่ผิดคนมาก ส่งไปอยู่กับไอ้โอมเลยออกมาเป็นแบบนี้เลย

“ยังเด็กน้องยังเล็กกอดขาไปก่อนโตและใหญ่เท่าๆกับลุงค่อยทำเหมือนลุงนะลูกตอนนี้ให้ลุงทำก่อน..น้องปู” ไอ้โอม

“หมับ...หมับ” ผมจับข้อเสื้อทั้งคู่และเหวี่ยงไปด้วยกัน

“ไอ้โอมนี้ของกรู” ผมพูด

“เหรอ....ไม่เห็นมีป้ายบอกเลย” ไอ้โอม

“มาด้วยกันขนาดนี้คิดเองดิโว้ยย..และมิ้นนี้ของลุง” ผมบอกไอ้โอมและก้มลงบอกมิ้น

“ไอ้งกเอ่อยขอกอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้..ไปหากอดหมอด้าดีกว่า” ไอ้โอมมันพูด มิ้นเงยหน้ามองผมยิ้มตาหยี

“ไงแสบไม่คิดถึงลุงหรือไง” ผมย่อตัวลงได้มองหลานรักใกล้ ทำไมถึงได้มอมแมมขนาดนี้นะ แต่ผมก็กางแขนรอรับมิ้น

“คิดถึงลุงใหญ่ๆ ..ลุงคิดถึงมิ้นเปล่า” มิ้นพูดตอนนี้ไม่เรียกยุงแล้วซิเรียกลุงชัดเจนพูดได้ยาวขึ้นนะปกติจะพูดสั้นๆ ฟังผิดฟังถูกต้องพยายามแปลเอา ผมอุ้มมิ้นขึ้นมามิ้นกอดคอผมไว้

“คิดถึงที่สุด” ผมพูด

“หวัดดีอาปูหรือยังครับ” ผมถามมิ้น มิ้นหันไปยกมือไหว้ ปูก็ขำท่าไหว้ของมิ้น ผมอุ้มมิ้นเข้าบ้านพร้อมกับน้องปู พ่อยังไม่กลับมาแน่เลย บ้านเงียบ ๆ 

“พี่โดม” เสียงหมอด้าเพิ่งกลับมาถึงสักพักแน่ๆ  เดินกึ่งวิ่งมาหาผม พร้อมกับเข้ามากอดทันที ถึงจะห่างกันแค่ปีเดียวแต่หมอด้าขี้อ้อนผมไม่ต่างกับอ้อนพี่ดิมเลยแหละ

“อะไรกันด้าพี่ไปไม่กี่เดือนเองนะ”

“คิดถึงอะ..ไหนของฝากอะ” หมอด้า

“อันนี้คิดถึงของฝากแล้วมั้งครับน้องด้า..ปูเขาเลือกซื้อมาให้นั้นนะด้า” ผมบอกหมอด้า ปูยกมือไหว้หมอด้า

“แม้ยิ้มแห้มแถบปรีกลับมาขนาดนี้มีข่าวดีกันใช่ไหมเน๊ยะพี่โอม น้องปู” หมอด้าแซวผมสองคน ปูนี้ยืนเขินอายหมอด้า

“คนนี้ก็อีกคนคิดถึงลุงโดมขนาดไม่ยอมปล่อยมือลงจากลุงโดมเลยนะ “ หมอด้าพูด

“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้นอนด้วยกันไปเลยสามคน3Pกรูขอนอนอย่างมีควาสุขในห้องนอนกรูบ้างเถอะ..หลานมรึงนะดิ้นจนกรูตกลงไปนอนกับพื้นทุกคืน..ห้องนอนก็ห้องกรู” ไอ้โอมมันพูดมันเดินออกมาคงเข้าห้องน้ำ

“แล้งทำไมหลานกรูถึงได้มอมแมขนาดนี้ละ ไปอาบน้ำก่อนเลยมิ้น” ผมพูดพร้อมหันมาบอกมิ้น

“พี่โดม ปูอาบน้ำให้ดีกว่าน้องมิ้นไปครับอาปูพาไปอาบน้ำกัน”

“ดีเลยปูพี่กำลังจะโทรสั่งอาหารเย็นอยู่นะครับ” หมอด้าเลยถือโอกาสฝากปูวะเลยผมก็ส่งตัวดีให้ปูรับหันไปหาปูทันทีเลยนะปูอุ้มมิ้นขึ้นห้องไปทันที

“อย่าลืมอวดหนอนชาเขียวนะมิ้นตามที่ลุงลุงสอนนะลูก” ไอ้โอมมันพูดผมอยกาเตะมันจริงๆ

“เบียร์คนละขวดดีกว่าวะ..เป็นไงบ้างวะไอ้โดม “ ไอ้โอมมันถามผม
“เรื่อยๆวะ ยุ่งบ้าง แต่ก็ไม่ทุกวัน...มรึงละวะไอ้โอม..ดูท่ามิ้นจะติดมรึงแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกระดกเบียร์ไปด้วย

“เออ..แรกๆนี้ร้องงอแงตอนกลางดึกจะหาแต่มรึงอะแต่พอหลังๆนี้ไม่ร้องแล้ววะ”

“ไอ้เจมส์กับไอ้เบียร์ละวะมันสบายดีไหมวะ”

“มันสบายดีวะมันยังบ่นหามรึงเลยไอ้โอม” ผมนั่งคุยกันจิปาถะสองคนสักพัก ปูก็อุ้มมิ้นลงมาพอดีเลย มิ้นอาบน้ำแต่งชุดน่ารักลงมาแล้วด้วยหวีผมแปร้มาเลย

“เดี๋ยวด้าจะออกไปเอาอาหารที่สั่งก่อนนะพี่โดม “ หมอด้าพูด

“ป้าไปด้วย” มิ้นเงยหน้าพูดทำตาปริบๆ

“ปูไปกับพี่ไหมจะได้จับลิงให้พี่หน่อย” หมอด้าพูดปูพยักหน้าและพากันออกไปเลยไอ้โอมทำหน้าหงอยเลยมันอดไปกับหมอด้า ผมเดินไปเปิดเบียร์อีกคนละขวด

“มรึงรุ้เรื่องได้ดิวกับปูหรือยังวะ”

“รู้แล้วปูบอกเองและไอ้ดิวมันก็บอกกรูด้วยทำไมวะ”

“มรึงรับได้เหรอวะเขา..เออ..มีอะไรกับไอ้ดิวน้องมรึงแล้ว” ไอ้โอมมันพูด

“เขามีเหตุผล..และเหตุผลนั้นก็ช่วยให้ดิวกับแอ้กับมาเข้าใจกันมากขึ้นไม่ใช่เหรอวะโอม”
“มันก็ใช่วะ”

“และปูเขามีอะไรที่เหตุผลแค่นนี้กรูไม่เอามาตัดสินเขาหรอกวะ”

“เออๆ..แล้ว”

“กรูจะพาเขาไปเรียนและไปอยู่กับกรูวะ”

“มรึงนี้มาแอบหยอดแอบจีบน้องกรูเปล่าวะ” ผมถามไอ้โอม มันก็ยิ้มๆ หยักคิ้ว ผมไม่ได้ห้ามแต่ก็กันไว้เป็นพิธีแต่ที่ยังไม่เปิดทางเต็มที่เพราะว่าไอ้โอมมันยังมีเรื่องเจ้าชู้ของมันอยู่

“กริ้งๆ “ เสียงมือ

“ฮัลโลครับ..น้องก้องเหรอครับ...วันนี้พี่ไม่ว่างนะครับ..เออ..เอาไว้พี่โทรอีกทีได้ไหมครับ..พี่รู้ครับว่าก้องอยากจะ..เล่นจั้มจี้กับพี่สงอคนแย่แล้ว..เร็วๆนี้จร๊า..รัก..จร๊า..บายครับ” ไอ้โอมไม่ทันไรสายเขา

“กริ้งๆ”อีกแล้ว

“วันนี้ไม่ว่างจริงๆ มะรืนเหรอ...ได้อยู่นะ..พี่โทรหาอีกทีนะน้อง..ก้อง...พี่ล้อเล่น.จำด้ซิจร๊าน้อง..น้อง.ใบหม่อน..ครับเจอกัน” ไอ้โอม และก็เข้ามาอีกสองสามสาย

“แบบว่าคนมันหล่อเลยไม่เคยว่าง” ไอ้โอมมันพูด

“ก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับน้องหมอด้าของกรู” ผมพูด

“อะไรวะ...จะหวงน้องไว้ทำไมให้ขึ้นคานเหรอครับ” ไอ้โอม

“กรูหวงเอาไว้ดีกว่าปล่อยไปให้พ่อปลาไหลอย่างมรึงดีกว่าวะ..ตอนนี้พวกกรูคงต้องเสริมเหล็กเส้นต่อคานให้น้องกรูเพิ่ม” ผมพูด ถามว่าผมดูมันออกหรอกครับว่ามันนะชอบน้องหมอด้าผม ผมนั่งกระดกดื่มเบียร์กันสองคนหมดไปเกือบหกขวดแล้ว ปูเดินถืออาหารเข้ามาพอดีเลย

“ปูแล้วหมอด้าละ” ผมถามปู

“พี่หมอด้าไปขับรถไปรับพี่ดิมที่โรงพยาบาลครับ รถพี่ดิมสตาร์ทไม่ติดนะพี่โดม” ปูตอบผมพร้อมกับวางอาหารและทำท่าจะจัดโต๊ะอาหารผมเลยลุกขึ้นไปช่วยปูตัดโต๊ะดีกว่า

“ลุงโอม..ปวดอึ ..ปวดอึ” มิ้นวิ่งกุมเป้าวิ่งขาถางเล็กน้อยมาหาไอ้โอม

“ดูถ้าอั้นไว้นานแล้วนะเราเนี๊ยะเร็วเลยไปห้องน้ำ”ไอ้โอมมันรืบพามิ้นไปห้องน้ำทันที มิ้นวิ่งนำหน้าไปขนาดนั้นแสดงว่าปวดจัดแล้วนั้นนะ

“ฮึกๆๆ” ปูขำหลานผมเจ้ามิ้น

“แอ้นี้เขาโชคดีมากเลยนะครับพี่โดม….ที่เขาได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่..ผมถามพี่โดมจะว่าผมอยากรู้มากไปไหมว่าทำไมแอ้เขา..ท้องได้” ปูถามผมเรื่องแอ้

“ผมแค่อยากรู้...ผมไม่เคยมองว่าแอ้เขาผิดปกติเลยนะครับ” ปูพูด ผมหันไปมองปู

“พ่อพี่เขาเป็นทีมแพทย์ที่วิจัยเรื่องการปลุกถ่ายอวัยวะที่เรียกว่ามดลูกเผื่อว่าจะให้ผู้ชายท้องได้แต่ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคนส่วนแอ้นะเขาผิดปกติตั้งแต่แรกเกิดเป็นเด็กผู้ชายที่มีบ้างสิ่งที่คล้ายกับมดลูกในช่องท้องตอนแรกพ่อพี่ก็คิดว่ามันคงไม่มีผลอะไรแต่มันกับทำพิษกับแอ้ตอนทีแอ้อายุได้สองขวบแอ้เกือบเสียชีวิตพ่อต้องทำการช่วยเหลือแอ้และโชคดีที่เราสามารถหาคนที่มีทุกอย่างตรงกับแอ้เขาเป็นเด็กผู้หญิงหาแบบแทบจะพลิกแผ่นดินเลยนะเพื่อนำมาปลูกถ่ายในตัวแอ้..พ่อก็ยังไม่ยืนยันว่าแอ้โตมาจะตั้งครรภ์ได้ไหมแต่ผลมันก็ออกมาว่าได้” ผมพูดปูก็พยักหน้าตามผมอย่างเข้าใจ

“แต่แอ้ไม่ได้ตั้งท้องเองเพราะว่าหลายอย่างที่แอ้ไม่พร้อมและพ่อก็ตรวจพบก่อนที่จะเกินกว่าจะทำได้พ่อพี่ทำการย้ายตัวอ่อนต้องทำก่อนที่จะสองสัปดาห์” ผมพูดกับปู

“ดิวมันรักแอ้มาก..ดิวมันอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์กับแอ้..ส่วนแอ้เองก็คงไม่ได้ปลื้มหรอกนะที่ตัวเองได้สิทธิ์ตรงนี้เพราะว่ามันดูผิดธรรมชาติ” ผมพูดปูพยักหน้า

“แต่ถึงยังไงปูก็ยังคงมองว่านี้คือสิ่งที่น่าภูมิใจ”

“พี่ก็คิดแบบนั้นกันนะ..แต่แอ้เขากังวลเรื่องเด็กๆนะ..ยิ่งถ้าโตขึ้นสังคมรอบข้างที่กว้างขึ้นเขาจะเป็นยังไง..ตอนนี้เรียนในค่ายนี้พ่อพี่เขาสามารภที่จะควบคุมคนที่นี้ได้แต่เขาจะต้องออกไปเจอสังคมที่กว้างขึ้นแต่พวกพี่ก็พร้อมจะรับมือกับตรงนั้นะพี่เชื่อว่าหลานๆพี่รักแอ้กับดิวมากกว่าสังคมภายนอกนั้น”ผมพูด ผมได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดแล้วพี่ดรีมไปรับหลานๆกลับบ้านแล้ว

“ส่งสัยว่าเด็กๆจะกลับมาแล้วแหละพี่โดม” ปูพูด ผมพยักหน้า

“เร็วพี่ไอ..ลุงโดมกลับมาแล้ว..น้องโอ้คิดถึงลุงโดมมาที่สุด” เสียงมาริโอ้และฝีเท้าวิ่งเข้ามาในบ้าน

“อยู่ไหนอะ” เสียงหลานๆผม ผมเลยไปยืนหาที่แอบดีกว่าผมจุปากกับปู

“ในห้องครัวแน่ๆเลยน้องโอ้” เสียงไอซ์ผมก็ยืนแอบที่ตรงซอกตู้ ให้ปูรับหน้าไปก่อน เสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาในห้องอาหารแล้ว

“อาปู” หลานๆผมส่งเสียงเรียกชื่ออาปูพร้อมกันหมดเลย

“อาปูมาทำไมอะ..อาปูออกไปนะ..อย่ามายุ่งกับพ่อดิวของเขานะ..ออกไป ออกไป” เห้ย ทำไมเป็นแบบนี้ละ

“เขาไม่ให้อาปูมาแย้งพ่อเขา” เสียงมาริโอ้ ผมเลยต้องออกมาจากที่ซ้อน

“ลุงโดม” หลานแฝดของผมเรียกผมพร้อมเพียงกัน

“หยุดมาริโอ้” ผมหันไปบอกมาริโอ้ที่พยายามจะดันปูให้ออก ไป

“มาริโอ้...ลุงบอกให้หยุดไงครับ” ผมจับแขนมาริโอ้

“อย่าพี่โดม” ปูเข้ามาดึงแขนผมไว้

“ลุงโดมอาปูแย้งพ่อดิวจากพ่อแอ้ลุงรู้หรือเปล่า..โอ้ไม่อยากให้พ่อดิวไม่รักพ่อแอ้..อีก”มาริโอ้พูด

“โอ้..เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขาและตอนนี้อาปูคือแฟนของลุงโดม...ลุงอธิบายให้เราฟังตอนนี้โอ้ก็ยังไม่เข้าใจหรอกนะเพราะว่าโอ้ยังเด็กหนัก..โอ้..อาปูเขาไม่อยากทำแบบนั้นหรอกลูก” ผมพูดมาริโอ้เงยหน้ามองผม

“จริงๆนะ..แล้วอาปู”

“เป็นแฟนลุงถ้าเป็นแฟนของลุงก็ตอ้งเป็นคุณป้าของหลานๆลุงด้วย” ผมพูด

“หมับ” น้องไอซ์เข้ามากอดผม

“หมับ”น้องไออีกคน

“ขอโทษอาปูให้ลุงก่อนนะ..และนี้อาปูก็ซื้อขนมข้องฝากมาฝากเราเยอะแยะไปหมดเลยรู้ไหม” ผมพูดมาริโอ้มองผมทำตาปริบๆ 

“มาริโอ้ไม่เชื่อใจลุงเหรอครับ..ลุวไม่เคยหลอกหลานเลยนะครับ” ผมพูดมาริโอ้พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปหาปู

“โอ้ขอโทษ” มาริโอ้พูด

“น้องไอซ์ก็ขอโทษ..ไอซ์จะไม่ทำอีกครับ” น้องไอซ์

“ไอขอโทษครับอาปู” ไอ

“เก่งมากหลานลุง” ผมพูดและเข้าไปกอดสามหนุ่มของผม

“ลุงโดมน้องโอ้คิดถึงลุงโดมที่สุด” มาริโอ้พูด ผมพยักหน้าว่าเชื่อแล้ว

“น้องมีจะไปหาลุงโดมน้องมีนคิดถึงลุงโดมนี้ลุงดิม” เสียงน้องมีน เสียงวิ่งเข้ามาบ้าน

“ลุงโดมคงช่วยอาปูจัดโต๊ะอาหารนะมีน” หมอด้าพูดและมีนก็วิ่งเข้ามาในห้องอาหาร ผมหันไปมองน้องมีน ไม่เจอไม่กี่เดือนหลานๆผมโตขึ้นเร็วจริงๆ มีนวิ่งมากอดผม

“ลุงโดมน้องมีนคิดถึงลุงโดมที่สุด..ฟ๊อด” มีนพูดพร้อมกับหอมแก้มผมด้วย

“หอมแก้มลุงแล้วหอมแก้มคุณป้าแฟนของลุงด้วยซิครับน้องมีน” ผมพูดน้องมีนเงยหน้ามองปูและหันมามองผม ผมพยักหน้าน้องมีนเดินไปและกอดปูหอมแก้มปูด้วยเช่นกัน

“ไงครับคุณหมอโดม..มีหวานใจเป็นของตัวเองแล้วซิครับ” พี่ดิมแซวผม ปูหันไปยกมือไหว้พี่ดิม

“หลานๆครับ พากันขึ้นบ้านอาบน้ำได้แล้วครับจะได้ลงมาทานอาหารเย็นกันวันนี้มีเค้กช๊อกโกแลตหน้านิ่มเร็วๆเลย” พี่ดรีมพูดพร้อมถือกล่องเค้กมาด้วย

“เย้ๆ มาริโอ้รักลุงที่สุดนะรู้หรือเปล่า” มาริโอ้พูด

“ลุงโดมเขาสั่งไว้ต่างหากว่าถ้ากลับจะให้สั่งเค้กช๊อกโกแลต”พีดรีมพูด

“โอ้รักลุงโดมที่สุดในโลก”

“รักป้าปูด้วยหรือเปล่า”ผมถามมาริโอ้

“รักเมื่อกี้”

“อ้าว” ผมขมวดคิ้ว

“คิก คิก คิก โอ้ล้อเล่น..รักป้าปู” โอ้พูด

“ไปอาบน้ำกันได้แล้วเร็วๆเลย” ผมพูด

“ถ้าอย่างนั้นผมไปอาบน้ำให้เด็กๆนะครับ” ปูพูด

“หมับ” น้องมีนจับมือปู

“ไปครับน้องมีนอาบน้ำกัน” ปูพูดและพากันเดินออกไป

“พี่โดมสวัสดีครับ” ผมหันมามองสมาชิกใหม่ คือน้องอาร์มนั้นเอง

“สวัสดีครับน้องอาร์ม...พี่ดรีม...ร้ายนะพี่เรา” ผมทักน้องอาร์มและกันไปแซวพี่ชายด้วย ผมรู้ว่าพี่ดรีมแอบชอบอาร์มแต่ไม่กล้าบอกมาตั้งนานแล้วจนอาร์มไปเรียนโรงเรียนนายร้อยที่ต่างประเทศนั้นแหละ

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พี่ๆ ของด้าก็สมหวังกันหมดแล้วซิ” หมอด้าพูดแซวผม

“แพทละพี่ดิม” ผมถามพี่ดิม

“เพิ่งจะกลับไปบ้านเมื่อวานนะ” พี่ดิมบอกผม 

“สงสัยด้าต้องลองเปิดใจให้ใครสักคนแล้วแหละมั้ง”น้องอาร์มหันมาบอกหมอด้าของผม

“ใครดีละ...และยิ่งงานเยอะแบบนี้ด้วย”  หมอด้าพูดขำๆ

“ป้าด้า...ป้าด้า...ลุงโอมแกล้งอีกแล้วป้าด้าไปตีลุงใหหน่อยนะป้า” มิ้นวิ่งมาดึงแขนหมอด้า

“ป้าไปตีลุงตอนนี้เลย” มิ้นดึงลากแขนหมอด้าผมออกไป  ผมหันมามองหน้ากัน

“ฮัลโล...พ่ออาร์มอยู่บ้านลุงภา อ้อได้ซิพ่อเดี๋ยวอาร์มไปรับเดี่ยวนี้ครับครับพ่อ” อาร์มรับสายอาภีม

“ผมไปรับเซนกับแซนก่อนนะครับพ่อจะออกไปงานเลี้ยงส่งข้าราชการเกษียณอายุ..พี่ดรีมอยู่คุยกับพี่โดมไปก่อนนะ..อาร์มขับไปเองได้” อาร์มหันมาบอกพี่ดรีม

“อาร์มเอารถพี่ไปก็ได้..” พี่ดิมหันไปส่งกุลแจรถให้อาร์ม 

“ไอ้โดมตอนนี้ไอ้แดนมันรุกด้าหนักขึ้นวะ” พี่ดิมหันมาพูด

“พี่คุยกับมันหรือยัง” ผมถาพมี่ดิม พี่ดิมหยักไหล่

“คืนนี้ผมคุยเองนะพี่”

“มันกลัวมรึง...ก็มรึงต่อยมันไปคราวก่อน” พี่ดรีมพูดใช่ผมต่อยน้องตัวเองเพราะว่าคืนนั้น

เหตุการณ์คืนนั้น “ แดนอย่า..ไม่เอา” ผมกลับมาดึกมาก คืนนั้นเป็นงานเลี้ยงฉลอดคริสมาสและปีใหม่พนักงานโรงพยาบาล หมอด้าไม่สบายเลยขอกลับก่อน ไอ้แดนมันก็อาสามาส่ง พวกผมเริ่มเห็นว่ามันเริ่มผิดปกติแต่ยังไม่เอ๊ะใจว่าจะถึงขั้นนั้น ผมเคาะประตูแต่ก็ไม่มีเสียงตอบมีแต่เสียงร้องห้ามปรามของหมอด้า ผมเลยวิ่งเข้าไปในห้องพ่อหยิบปืนมายิ่งกลอนประตุกระจุนและสิ่งที่ผมเห็นทำเอาผมฟิวขาดคือไอ้แดนมันกำลังจะปล้ำเรียกว่าปล้ำหมอด้า

“พี่โดม” แดนหันมามองผม ผมก็ตรงเข้าไปและตะบันต่อยมันไป ต่อยหนักแค่ไหนมันต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มไปหลายวันทีเดียวหมัดผมหนักที่สุดเลยก็ว่าได้ และนับจากวันนั้นพวกผมก็เฝ้าจับตามองมันไม่ทิ้งให้มันอยู่กับหมอด้าตามลำพังพ่อรู้พ่อก็ส่งให้มันไปเป็นแพทย์เอ็กเทิร์นปีหนึ่งที่โรงพยาบาลที่กรุงเทพทันที

“แต่วันนี้มันไม่มากหรอกมันคงมาพรุ่งนี้” พี่ดรีมพูดผมพยักหน้า

“ไอ้โดมมรึงรู้เรื่องปูกับไอ้ดิวหรือยังวะ” พี่ดิมถามผม ผมพยักหน้าพร้อมกระดกเบียร์

“ผมเข้าใจเขานะมันก็เกิดขึ้นได้ปูนะเห็นแบบนี้เขาอ่อนแอในใจลึกๆ และดิวกับผมก็มีอะไรทึ่คล้ายๆกันพี่ดิมไม่แปลกหรอกที่ปูจะยอมทำแบบนั้นกับดิว”

“ที่จริงต้องขอบใจปูนะพี่ดิมเพราะว่าผมรู้ว่าดิวอาจจะแย่...ผมไม่ได้เข้าข้างปูเกินไปนะพี่..และปูเองก็ทำหน้าที่ได้มีแพ้แอ้แค่เด็กๆไม่ยอมรับตรงที่ปูก็คือปูและเด็กก็หวาดฝันไว้ว่าดิวกับแอ้ต้องรักกันต้องอยู่ด้วยกันจนไม่สามารถยอมรับคนอื่นเข้ามา” ผมพูดพี่ดิมพยักหน้า

“มรึงไม่รังเกียจน้องเขาเหรอวะ” พี่ดรีมถามผม

“ไม่เคยคิดสักนิด ตั้งแต่ผมพอจะรู้เรื่องจากหมอด้าแล้วและไอ้ดิวมันสารภาพกับผมเองด้วย “ ผมพูด พี่ดิมกับพี่ดรีมพยักหน้าพร้อมกัน

“ดูแลน้องเขาดีดีละ..ชวนน้องเขาไปเรียนและอยู่กับมรึงเลยซิโดมน้องเขาจะได้ดูแลมรึงด้วย” พี่ดิมพูด

“จะรอพอมาผมจะขอพ่อแต่โดมเชื่อว่าพ่อให้อยู่แล้ว” ผมพูดกับพี่ดิมพี่ดรีม 

“เดี๋ยวกินข้าวกันก่อนไงครับ..และมีขนมเค้กแล้วไม่กินไอติมตอนนี้มาริโอ้..เดี๋ยวก็ไม่ยอมกินข้าว”เสียงหมอด้าบ่นมาริโอ้ 

“เมื่อวานโอ้ก็ไม่ได้กินนะป้ารู้หรือเปล่า” มาริโอ้

“ไม่เอาโอ้..กินข้าวก่อน...ลุงนะไม่ให้กินเองกินเยอะไปแล้วนะ พ่อไม่ให้กินก็กินไอติมเยอะ” พี่ดรีมหันไปบ่นมาริโอ้

“เสียงรถปูมาแล้วน้องโอ้” น้องไอซ์  ปูเดินมาหาผม ผมดึงเอวปูเข้ามาใกล้ๆ

“ไปหาพ่อพี่กัน” ผมบอกปู และปูก็พยักหน้า และเดินออกมาพร้อมกันพ่อผมกับอาภีมนั้นเองและน้องเซนกับน้องแซนด้วย

“ลุงดิมหวัดดีครับ” เซนและแซน ผมเอามือลูปหัว เซนมองปูทำตาปริบๆ

“สวัดดีคุณป้าคนใหม่หรือยัง..คนนี้แฟนลุง” ผมแนะนำ เท่านั้นแหละน้องเซนยิ้มตาหยีเลย

“สวัสดีครับป้าปู” เซนเรียกปูว่าป้า

“ไงครับหมอโดม แม้ไปเที่ยวสุพรรณบุรีมาแล้วนี้ไปเอาน้องเขามากจากไหนอีกละ..เร็วจริงๆ นะลูกกรูเรื่องพวกนี้ “ พ่อผมแซว

“พ่อผมมีเรื่องจะคุยด้วยนะพ่อ” ผมบอกพ่อ

“อาด้วยก็ได้ครับผมก็นับถือเหมือนพ่อผมอีกคน” ผมหันไปพูด พ่อผมพยักหน้าบอกอาภีม

“ถ้าอย่างนั้นเข้าไปคุยกันในห้อง...หลานๆ ไปรอปูในห้องอาหารปูคุยกับลุงโดมเสร็จจะได้กินข้าวกัน” พ่อผมบอกเด็กๆ ผมเดินตามพ่อเข้าไปในห้องนักเล่นของพ่ออาภีมด้วยเข้านั่งด้วยเช่นกันพวกผมยอมรับกันแล้วในฐานะแฟนพ่อผม

“ว่าไงละโดม” พ่อถามผม  ผมหันมามองปูพร้อมกับกุมมือของปูไว้

“พ่อผมกับปูขอคบกันอย่างเป็นทางการพ่อ” ผมพูด พ่อไม่ได้พูดอะไรกับพยักหน้า

“ดูแล้วแหละดูแลน้องเขาดีดีละ..ปู..ไปเรียนต่อกับพี่เขาไหมลูก..จะได้ไปดูแลพี่โดมเขาด้วย”พ่อผมถามปู ผมหันมามองหน้าน้องปูเพราะว่าผมคุยกับปูเรื่องนี้แล้ว

“พ่อโดมคุยกับปูเรื่องนี้แต่ปูยังลังเล” ผมพูดพ่อหันมามองปู

“ทำไมละปูไปซิไปเรียนและอยู่ดูแลพี่โดมเขาด้วยไง..เรื่องอื่นไม่ต้องไปกังวลมันหรอก..ยิ่งถ้าเป็นเรื่องเงินทองยิ่งไม่ไม่ต้องมาคิด..ตั้งใจเรียนให้จบก่อนแล้วค่อยว่ากัน” อาภีมปภพพูดอีกคน ปูหันมามองผม

“ครับพ่อปูจะไป” ปูพูด ผมยิ้มดีใจที่สุด

“คราวนี้ลูกชายพ่อคงไม่ต้องงอแงแล้วซินะ..เอาละไป..เราไปทานอาหารกันนะ” พ่อผม ผมเดินตามพ่ออกมานั่งทานอาหารกันวันนี้ครอบครัวอบอุ่นมีความสุขมาก มิ้นนั่งข้างๆผมไม่ยอมห่างเลยไอ้โอมมันบอกว่ามันจะไป(ลัลลาแน่ๆ ก็เด็กกระหนำโทรหามันขนาดนั้น  วันนี้เป็นวันที่ผมเห็นรอยยิ้มของปูชัดเจนมากกว่าทุกครั้ง รอยยิ้มที่ดูมีความสุขของปู ผมจะรักษารอยยิ้มนี้เอาไว้ให้นานๆ  ผมกุมมือปูไว้ ผมจะไม่ยอมปล่อยมันไว้ตามลำพังเด้ดขาด หลังทานอาหารเสร็จผมก็นั่งเล่นกับหลานๆผม มิ้นก็ปืนป่ายเล่นกับผมวันนี้ไม่ยอมกลับไปนอนบ้านเลยแต่ยังไงคืนนี้คงต้องให้นอนกับหมอด้าอยู่ดีผมอยากอดปู อยากอยู่กับปูนานๆ ก่อนเข้านอนก็ส่งหลานๆไปนอนห้องตัวเองก่อน

“ปู” เดินกลับเข้ามาปูจัดการเตียงนอนเรียบร้อยแล้ว  ผมเข้าไปกอดปูจากด้านหลัง

“หลานๆเข้าห้องนอนกันหมดแล้วเหรอครับ..ที่จริงเอามิ้นมานอนที่ห้องนี้ด้วยกันก็ได้นะพี่โดมเพราะดูท่าเขาจะคิดถึงพี่โดมมาก” ปูหันมาพูดกับผม

“แต่พี่อยากกอดปูมากกว่า...และ..ปูรู้ว่าพี่จะทำอะไรกับปู...พี่ไม่ได้หื่นนะแต่..พี่อดใจไม่ได้หรอกยิ่งได้อยู่ใกล้ๆปูแบบนี้..พี่โหยหาแต่ปูนะ” ผมพูด ปูเลิกคิ้วมองผม

“พี่ยอมรับว่ามีเล็กมีน้อยแต่ไม่เคยมีคนทำให้พี่มีสุขทั้งทางกายและทางใจแบบปูเลย”ผมพูด

“ปู..สัญญานะรอพี่...ไปอยู่กับพี่..พี่จะดูแลปู..ให้ดีที่สุดเท่าที่พี่จะทำได้ “ ผมพูดกับปูพร้อมหอมแก้มนิ่มๆนั้น ก่อนอื่นเราอาบน้ำด้วยกันก่อนดีไหม” ผมพูดและชวนปูที่น่ารักของผมอาบน้ำกันด้วยกันไม่ได้หื่นจริงๆนะ ปูก็พยักหน้าเบาๆ ทำตามที่ผมขออย่างว่าง่ายน่ารักจริงๆ  ความสุขของผมมันกำลังเริ่มขึ้นกับคนที่ผมรัก กับคนที่ผมอยากจะได้เขามาดูแล รอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุข ผมจะรักษามันไว้ให้นานที่สุด
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สถานะที่ชัดเจนเรียกได้เต็มปากว่าแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-12-2015 22:19:36
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สถานะที่ชัดเจนเรียกได้เต็มปากว่าแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 29-12-2015 18:37:43
ดีใจแทนปูจริงๆ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่โดมVSน้องปู สถานะที่ชัดเจนเรียกได้เต็มปากว่าแฟน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-12-2015 15:34:14
 :mc4: ดีใจกับคู่นีด้วยจริง ๆ กส่าพี่โดมจะสมหวังอกหักมาตั้งนาน สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าจ้า
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ ถึงเวลาต้องบอกความจริง ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-01-2016 11:58:59
พี่อั้มVSพี่บู้ ตอนแรกผมว่าจะเข้าไปช่วยแค่วันสองวันนี้ผมเข้าไปอยู่ในนั้นอาทิตย์หนึ่งเต็มๆเลย และหนึ่งอาทิตย์นี้เรียกได้ว่าหวานชื้นกันมาก แค่ชั่วข้ามคืนเดียวบู้มันเปลี่ยนไปมากจากหน้ามือเป็นหลังมือ หรือว่าลึกๆมันก็คิดเหมือนผมมาตั้งนานแล้วแต่แค่มีบางสิ่งที่กั้นผมกับบู้มันไว้แต่ช่างเถอะตอนนี้เราใจตรงกันแล้วนิ แต่มันก็ยังมีเรื่องปิ่นที่้ค้างคาอยุู่ ผมยืนถอนให้ใจอีกออกมาหนึ่งทียาวๆ เครียดแทนไอ้บู้มันเลยจริงๆ  ตอนนี้ผมกำลังทำอาหารเย็นอยู่บู้อาสาสักเสื้อผ้าเอง ไม่มีเครื่องซักผ้าในแฟลซ เพราะไม่ได้มานอนกันประจำแทบไม่มากันเลยแหละอยู่บ้านสบายๆมีทุกอย่าง แต่นี้ผมยังไม่ได้บอกเรื่องบู้ให้คนในบ้านไงโดยเฉพาะพี่อ้น ผมกลัวพี่อ้นไม่เห็นด้วย 

“อั้ม” เสียงบู้เรียกชื่อผมเสียงหลงเลย

“มีอะไรวะบู้” ผมหันไปตะโกนถามเพราะว่ากำลังชิมปรุงรสอยู่ถ้าผมทำกินเองก็ไมได้พิธีพิถันอะไรมากคือประมาณว่ากินได้ก็กินกินไม่ได้ก็ไปหาซื้อกินเองน้องผมนะ แต่นี้ผมทำให้บู้มันกินนะซิเลยต้องปรุ่งนั้นแก้นี้ คนกำลังวุ่นวายอยู่กับต้มข่าไก่นี้แหละ รู้อย่างนี้ไข่เจียวซะก็ดีอะ

“อั้ม” เสียงบู้เรียกอีกทีดังขึ้น ดังมาจากด้านหลัง ผมก็ต้องปิดแก็สก่อนและเดินไปถ้าไม่มีอะไรหนักหนานะมันโดนแน่

“อะไรละบู้” ผมเอามือเท้าซะเท้าถามบู้ที่ยืนอยู่ บู้ค่อยๆหันมาหลับตาข้างหนึ่งอีกข้างไว้มองหน้าผม ผมเอียงคอว่ามีอะไรคนกำลังยุ่ง

“แฟ๊บเข้าตาเขาอะ” บู้พูด ผมก็รีบเข้าไปดูด้วยความตกใจ

“เดี๋ยวนะบู้…เอาน้ำมาล้างให้ยืนนิ่งๆ นะ อย่าขยับ!” ผมบอกและวิ่งออกไปมองหาขวดน้ำ รีบคว้าขวดน้ำและรีบวิ่งกลับเข้าไป  เปิดขวดน้ำได้ผมก็ยกขวดน้ำนั้นขึ้นและราดรดจากหัวลงมาที่ใบหน้าของบู้ 

“บู้ดีขึ้นไหม..ซักยังไงให้แฟร้บเข้าตาละ...ไม่ต้องทำแล้วกรูทำเอง” ผมบ่นไปและเอาน้ำราดไปด้วย ไอ้พ่อบ้านจำเป็นเอ่ย พอน้ำรดหมดขวดผมก็ใช้นิ้วจับหนังตาล่าง เพื่อมองเข้าไปใกล้ว่ามันแดงไหม แดงนิดหน่อย

“คิดว่าเขาซักผ้าไมเป็นเหรอ” บู้ถามผม บู้ลืมตาองผมยิ้มแบบนี้ชัดเลยผมพยักหน้า

“โกหกเหรอไอ้บ้านี้” ผมพูดแต่ไม่ทันแล้วมันคว้าตัวผมและพลิกลงไปนอนกับพื้นที่หนองไปด้วยน้ำจากการซักผ้าของบู้ บู้ไซ้ลงที่ซอกคอผมแบบร้อนแรงและเร้าร้อน

“บู้..กรูทำกับข้าวค้าง..อืมมม..บะ..บู้ ..ไม่..เอา ..อืมมม..โอ้วว” บู้มันไซ้ซอกคอและไล่ลงมาที่อกผมเสื้อที่เปียกถูกเลิกขึ้นจนเห็นความขาวเนียนของแผ่นอกผม

“ไม่เอาจริงๆเหรอแต่ในกางเกงแข็งแล้วนะ..อืมมม” บู้มันพูดมือมันก็คลึงน้องผมในกางเกงไปด้วยมันแข็งเร็วจริงๆ ผมคงต้องเลือกระหว่างให้มันกยุดและลุกไปทำกับข้าวต่อหรือว่าหยุดทำกับข้าวและมาทำกิจกรรมกับมันแทนคงได้กินดึกละงานนี้

“ขอกินของว่างก่อนได้ไหมหิวอะ” บู้พูด

“หิวหรือว่า…”ผมเลิกคิ้วมองมันอะไรกันแน่

“มันให้ความหมายไว้คล้ายๆกัน..หิว..แต่ไม่ใช่ข้าว ...หิวเซ็กซ์” บู้กระดกหัวพูดกับผมเน้นคำว่า หิวเซ็กส์ได้เซ็กซีมาก ผมก็ต้องปล่อยให้บุู้มันทำไป  บู้ก้มลงจูบผมตั้งแต่สะดื้อเรื่อยขึ้นมา เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกไปจนเหสือแต่กางเกงยืดของผมสองคน บู้จับแขนผมคล้องคอไว้บู้มันอุ้มผมในท่าอุ้มแตง

“ไปทำกันในห้องดีกว่า” บู้พูด ผมก็พยักหน้าว่ามันควรจะเป็นในห้องไอ้หน้าด้านเอ่ยและผมก็ถูกนำเข้าห้องบู้มันใช้เท้าปิดประตูลงคงไม่ต้องบรรยายว่าเกิดสงครามกลางห้องขึ้น

 “อ้าห์ ..โอ้วว..ซี้ดห์..อู้ยย..อั้ม..สุดยอด..ไม่..ไม่ ..เมียจร๊าสุดยอดที่สุด” เสียงไอ้บู้มันร้องคราวไม่ขาดระยะเลย นี้เพิ่งจะรู้นะว่านิ่งๆ แบบมันนี้หื่นเอาการเลยนะแถมเหมือนตายอดตายยากมาจากไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่ออกมาจากหมู่บ้านนั้น ผมก็ยังไมได้เข้าบ้านเลยและบู้มันก็ไม่ได้โผ่หัวเข้าไปหาปิ่นเลยไม่รู้ว่าป่านนี้นางไประเบิดลงที่ไหนมาบ้างผมว่าอาจจะหน้าบ้านผมหรือไม่ก็บ้านพักไอ้อาร์ม

“บู้เสื้อกร้าม” ผมหยิบเสื้อกล้ามตัวใหม่ ที่ผมเอามาไว้ที่เพื่อว่ามานอนแอร์ไม่ค่อยเย็นเหมือนที่บ้านจะได้ไม่ร้อนตับแตก บู้หันมารับไปสวมใส่ ฟิตไปนิดนึงนะลำตัวบู้มันแน่นกว่าผมมาก บู้ก้มมองตัวเองและมองผม

"ไว้ซื้อให้ใหม่ใส่ไปก่อนจะถอดเสื้อโชว์สองจุดแดงนั้นหรือไง แบนไม่อยากดู" ผมพูดขำ ขำหับคนตรงหน้า

"แบนแต่แบาเร้าอารมณ์นะ..ถ้าไม่อย่างนั้นคนนี้จะโรมเลียไม่ยอมหยุดเหรอ" บู้ เข้ามายืนกอดอกชะโงกหน้ามาใกล้ๆผม แซวแบบนี้เขินซิครับ

“ที่จริงๆไม่ต้องสวมหรอกเพราะว่าสวมไปก็ต้องถอด”  บู้มันพูดและหยักไหล่ อยากหาอะไรปาใส่ไอ้หื่นนี้จริงๆ

“บู้มรึงเยอะไปแล้ว...มรึงจะว้อนอะไรตลอดเวลาขนาดนั้น” ผมพูดและแต่งตัว ผมสวมเสื้อยืดตัวเล็กๆเก่าบางๆ มันใส่นอนสบายดีผมชอบ

“เขาเรียกว่าทำให้ติดใจต่างหาก” บู้เข้ามากอดผมผมจากด้านหลังพร้อมนำจมูกมาซุกไซ้ที่ซอกคอผม

“ตัวหอมดี..ว่าจะบอกหลายครั้งแล้วแต่กลัวจะไม่ได้คำขอบคุณกลัวจะโดนเตะแทน” บู้พูดผมหันมายิ้มเล็กๆให้

“รู้ได้ไงอะ” ผมถามบู้

“เวลานอนใกล้ๆ..ชอบดิ้นมาเบียดเขาบ่อยๆ บางทีก็กอดเขาด้วย..ที่บ้านเรียกแอบลักลับนะนั้นนะ” ผมก็มองหน้ามันจริงๆอะ มันรู้ด้วยว่าที่จริงผมก็อยากทำแบบนั้นกับมันตลอดเวลาที่นอนใกล้ๆมันนั้นแหละ

"แล้วมรึงเสร็จไหมละเวลากรูลักลับมรึงนะ" ผมเงยหน้าถาม กำลังใส่เสื้อผ้าจะได้ออกไปทำต้มข่าไก่ให้เสร็จซะทีไม่อย่างนันไม่ได้กินแน่ๆ


"ทุกรอบ..ไม่ได้ยินบ้างเหรอ..อืมม..อืมม.อั้ม..โอ้วว" บู้มันทำเสียงกระเซ้าใส่ผม นี้มันชักว่าวแล้วยังเอาผมไปจิ้นด้วยเหรอ นึกว่ากรูทำคนเดียวซะอีก ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอ

“จะไปอุ่นข่าไก่ก่อน ...แล้วจะได้ทานข้าวกัน” ผมเลยรีบเปลี่ยนเรือง รีบออกมาก่อนที่มันจะปลุกเร้าผมมาไปกว่านี้และอาจจะมีต่อรอบสอง และคงจะได้กินกันเที่ยงคืนนะข่าไก่ของผม ที่อุตสาเฝ้าปลุกปลั้มมาปรุงรสไม่จบไม่สิ้นซะที ขาดนั้นเติมนี้ขาดนี้เติมนั้น

“รสมันแปลกๆอะบู้” ผมตักใส่ช้อนส่งให้บู้ชิม

“ใส่น้ำตาลปิ๊ปนิดหนึ่งและน้ำปลาหน่อย “ บู้พูดและจัดการเติมที่เขาพูดมานั้นแหละและส่งให้ผมชิมบ้างเออมันดีขึ้น

“แม่ทำให้ทานบ่อยขอบชอบเลยแหละ” บู้พูด ผมพยักหน้าเพราะว่าเวลาไปทานอาหารกันเห็นมันสั่งประจำเลย

“กินที่ไรนึกถึงแม่ทุกที” บู้พูด สีหน้ามันเศร้าๆ  ผมวางช้อนลงและเข้าไปกอดมันบู้มันก็กอดผมตอบ

“บู้ไม่เคยคิดเลยนะว่าบู้จะเสียพ่อแม่ไปเร็วแบบนี้...ความตายมันห่างกับเราแค่เอื้อมและเรียกได้ว่าตลอดเวลาจริงๆ “ บู้ยืนเอามือเท้าโต๊ะหันมาพูดกับผม ผมหันไปมองหน้า

“อย่าพูดแบบนี้ได้ไหมบู้”

“เสียดายจังพ่อแม่ไม่ได้เห็นคนที่บู้รัก...พ่อกับแม่รู้แค่ว่าบู้มีเพื่อนที่ดีที่สุดแต่ตอนนีเขาเป็นมากกว่าเพื่อนที่ดีที่สุด มากกว่าคู่หูที่ดีที่สุดแต่เป็นคนรักที่ดีที่สุด..โง่อยู่ตั้งนานเนอะ” ผมพยักหน้าว่าเห็นด้วยอย่างแรง

“พอได้แล้วกินข้าว..เดี๋ยวได้กินต้มข่าเย็นฉืดกันพอดี” ผมพูดและหันไปตักต้มข่าใส่ชามที่จริงเขินนะ จากเพื่อนขึ้นมรึงกรู มรึงมาพาโว้ย ไม่คิดเลยว่าผมจะมีวันนี้ วันที่มันก้าวข้ามตรงจุดของเพื่อนมากเป็นคนรักกัน

“ไม่น่าเชื่อเนอะว่าหมวดอั้มมีโมเม้นเขินกับเขาด้วย” บู้แอบกระซิบแซวผม ผมหันไปตีศอกเบาๆให้คนที่เข้ามาคลอเคลียแถมยังเมมติ่งหูผมเล่นอีกนะ คนกำลังตักข่าไก่อยู่ เราสองคนนั่งทานอาหารกันที่โต๊ะอาหารเล็กๆ  วันนี้ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แค่ต้มข่าไก่ที่บู้ชอบ ผัดผักรวมแค่นั้นเอง

“นี้ไปเรียนแม่บ้านแม่เรือนตั้งแต่เมื่อไหร่ “ บู้เงยหน้าถามผม ตักข้าวทานไปด้วยนี้หิวจัดหรือว่าเราทำอร่อยนะกินใหญ่เลยอะ

“แม่บ้าน..บ้านมรึงดิบู้..พูดมากคราวหน้ากินมาม่าเลย” ผมพูดแอบค้อนแปลกนะโดนคนตรงข้ามชมเล่นเอาหมวดอั้มเขินไม่มีที่ไปเลยผม

“พ่อบ้านก็ได้..พ่อบ้านที่หล่อที่สุด...และลีลาเด็ดที่สุด” บู้เงยหน้าขึ้นมองผม ชมอีกแล้ว ผมก็อดที่จะยิ้มแก้มปริไม่ได้ แต่อีตรงที่ชมลีลาเด็ดนี้ผมแถบอยากจะเอาส้อมปาใส่

       หลังจากทานอาหารเสร็นก็ช่วยกันเก็บทำล้างทำความสะอาด บู้มันก็ช่วยผมทำความสะอาดด้วย เรียกได้ว่าเป็นผู้ชายที่น่ารักทีเดียวถ้าใครได้ไปเป็นสามีผมว่าโชคดี บู้บอกว่าพ่อทำกับแม่ของบู้แบบนี้ตลอดช่วยทำงานหมดทุกอย่างทั้งนอกบ้านและในบ้านไม่ได้ขาดตกบกพร่องเลย เพราะงานบ้านไม่ใช่แค่ผู้หญิงหรือว่าแม่บ้านแม่เรือนทำ พ่อบ้านก็ควรจะช่วยถึงต้องทำงานงกๆก็ตาม เพราะว่ามันจะทำให้เรารักกันมากขึ้นทุกวัน

“เสร็จแล้วไปนั่งดูดทีวีกันดีกว่า” บู้เดินเข้ามากอดเอวผมจากด้านหลังพร้อมกับก้มลงมาโรมเลียริมฝีปากบางๆผมไปด้วยเอาอีกแล้วไอ้หื่นแต่ผมก็ไม่ขัดขืนสักนิดตอบสนองกลับอีกต่างหากเบาๆจนพอใจทั้งคู่ บู้ก็ผละเดินไปที่ห้องนั่งเล่นหันมากระดิกนิ้วเรียกราวกับเรียกเด็กไปนั่งดริ้งยังไงยังงั้นเลย  ผมเปิดขวดเบียร์ถือไปด้วยสองขวด ถือไปให้บู้หนึ่งขวด บู้มันเปิดหนังดู

“เรื่องอะไรนะบู้” ผมถามบู้พร้อมกับนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกันแต่นั่งได้สองคน

“American snipper “ บู้หันมาบอกผมพร้อมกับเอนตัวลงมาผิงไหล่ผม เอาแขนสอดเข้ามาโอบเอวผมด้วยแบบกอด 

“เรื่องจริงๆนะแต่ก็มีดัดแปลงบ้าง..คนนี้เป็นสไนเปอร์มือดีอเมริกาปริดชีวิตผู้ก่อการได้  160 คน แต่เขากลับถูกสังหารโดยอดีตนายทหารผ่านศึกที่เป็นเพื่อนของเขา” บู้เงยหน้าพูดผมพยักหน้าผมพอจะได้ยินเรื่องราวของเขามาบ้างจากหนังสือคนที่เขียนเพื่อระลึกถึงเขา เรียกได้ว่าเป็นสไนเปอร์มือดีมากทีเดียวแต่น่าเสียดายที่ต้องมาจบชีวิตเพราะเพื่อนทหารด้วยกัน ผมไม่ได้ติดตามต่อไม่รู้ว่าผลการตัดสินของศาลได้ตัดสินโทษของเพื่อนเขาอย่างไร

“บู้เร่งแอร์เพิ่มทำไมอะแค่นี้ก็หนาวแล้ว” ผมหันไปบอกบู้ ดูมันกดหยิกๆเลยจะเร่งไปไหนมันได้แค่นี้แหละ

“อยากให้คนนี้นั่งเบียดเขาอะ เบียดเยอะๆอุ่นดี.” บู้พูด ผมก็เอี้ออมือไปดึงรีโมทคืนมาและกดลงแอร์ลง ผมก็นั่งชิบู้มันเหมือนเดิม

“แค่นี้ใช้ไหม...แฮปปี้ยัง” ผมถามขำๆ บู้ยิ้มตอบ บู้โอบหัวไหล่ผมไว้

“ที่จริงไม่อยากมีแฟนอยู่หน่วยงานเดียวกันเลยและต้องไปเสี่ยงชีวิตด้วยกัน..ไม่อยากเห็นคนรักตัวเองต้องมามีชีวิตที่เสี่ยงอันตรายด้วยเลย” บู้พูด ผมหันเงยหน้ามองบู้

“ที่จริงบู้เห็นด้วยนะที่พี่อ้นไม่ให้อั้มออกไปกับบู้นะมันเสี่ยงตลอด..บู้อยากให้อั้มไปทำหน้าที่เดิมตรงนี้ให้คนใหม่เขาเข้ามาเถอะ” บุ้พูด ผมเงยหน้าขึ้นมองบู้เต็มๆ

“บู้กรูเลือกตั้งแต่สอบเข้าจปรแล้วนะบู้..และกรูก็เลือกที่จะไม่ทิ้งมรึง...กรูเลือกที่จะขัดใจพี่ชายที่กรูรัก..เพราะกรูรักมรึงบู้” ผมพูดบู้เอามือมาลูปแก้มผมเบาๆ

“แล้วเรืองปิ่นมรึงจะบอกไหม...เรื่องของ..”

“เรา” บู้พูดลงท้ายว่าเรื่องของเรา

“บอกซิจะได้จบซะที..บู้เบื่อคาราคาซัง ..บู้ว่าจะไปบอกพ่อแม่ของปิ่นเอง...บู้จะพาอั้มไปดูไร่ของพ่อแม่บู้นะ..ลุงผู้ใหญ่นะเขาดูแลให้แต่ต่อไปนี้บู้คิดว่านี้คืออนาคตของเรา..เราจะสร้างครอบครัวกัน” บู้พูดผมยิ้มดีใจ

“แต่บู้จะรอให้ปิ่นคลอดลูก่อนและจะเดินเรื่องขอหย่าทันที”บู้พูดผมพยักหน้า

“อั้มละจะบอก..ที่บ้านไหม”บู้ถามผม ผมก็นิ่งไปสักพักพี่อ้นต้องโกรธแน่ๆเลย

“จะค่อยๆบอก..คงไม่เห็นแก่ตัวไปใช่ไหมบู้” ผมถามบู้

“ก็ดีนะ..ให้บู้เคลียร์เรื่องปิ่นก่อนดีกว่า...ถึงยังไงบู้ก็คงไปไหนไม่ได้หรอก” บู้พูด

“ทำไมอะ”

“เพราะว่าคนนี้ทำเอาคนที่อดยากปากแห้งมาหลายปีติดใจจน...คลั้งมั้ง” บู้พูดพร้อมกับไซ้คอผม

“บู้หนังที่มรึงดูนะมันเป็นหนังแอคชั่นนะ..” ผมพูดต่อว่าคนที่กำลังไซ้คอผมมือไม้นี้ก็ล้วงเข้าไปด้านในไม่หยุดหย่อนเลย ลูปไล่ไปทั่วแม้กระทั้งจุดซ้อนเร้นของผม  บู้ขึ้นมาทาบทับผมพร้อมกับขึงแขนผมไว้เหนือหัวบุ้ใช้ปากไล่จูบผมทั่งเรือนร่างจนไปถึงท้องน้อยผม

“ถ้าอย่างนั้นเราไปดูหนังโป้กันในห้องดีกว่าไหมครับที่รัก” บู้เลื่อนตัวขึ้นมากระซิบกับผม ก็บู้มันปลุกอารมณ์ผมไปขนาดนี้แล้วผมคงปฏิเสธไม่ได้แล้วผมเองก็ต้องการ ร่างผมถูกนำเข้ามาในห้องนอนและลีลารักก็เริ่มขึ้นบนเตียงเสียงเตียงที่โยกดังอ๊อดแอ๊ตๆ จากแรงดันของบู้แรงมันเยอะอะไรขนาดนี้ พอบทรักจบลงก็หมดสภาพหลับไหลไปทันที ไฟในห้องนอนถูกปิดลงพร้อมกับคนมีคนมากอดผมจากด้านหลัง

“บู้รักอั้มนะ..ฟ๊อด...รักมาตั้งนานแล้วแหละ..ขอบคุณนะครับ..ที่ไม่เคยทิ้งบู้” เสียงกระซิบดังข้างหูผม ผมเพลอหลับไหลไปนานแค่ไหนไม่รู้

“อั้ม...อั้ม ..อั้ม” เสียงพร้อมกับมือมาสะกิด ผมก็ลืมตาขึ้นไฟในห้องถูกเปิดพี่อ้น

“พี่อ้น “ ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะว่าคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงนอนผมกับไอ้บู้ และบู้ที่กอดผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นเช่นกัน ผมจะลุกก็ไม่ได้เพราะว่าไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยมีแต่ผ้าหมที่ห่มคลุมร่างผมทั้งคู่อยู่
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ ถึงเวลาต้องบอกความจริง ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 06-01-2016 17:53:23
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ ถึงเวลาต้องบอกความจริง ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-01-2016 18:29:22
 :hao3: เรื่องยาวแน่พี่อ้นมาเจอแบบนี้
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ ถึงเวลาต้องบอกความจริง ครึ้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 08-01-2016 18:38:31
 :z3: :z3: :z3: แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพี่อั้มมาเห็นซะแบบนี้แล้ว มาต่อเถิด  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ บอกความจริงและการเจรจาครั้งสุดท้าย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-01-2016 18:51:15
“พี่อ้น “ ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะว่าคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงนอนผมกับไอ้บู้ และบู้ที่กอดผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นเช่นกัน ผมจะลุกก็ไม่ได้เพราะว่าไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยมีแต่ผ้าหมที่ห่มคลุมร่างผมทั้งคู่อยู่

“นี้คือเหตุผลที่มรึงไม่กลับบ้านใช่ไหมอั้ม” พี่อ้นตะคอกเสียงถามผม  ผมหันไปมองนาฬิกานี้มันเกือบห้าทุ่มแล้วพี่อ้นเขากุลแจน้องๆผมมีกันหมด แต่ผมไม่รู้จะพาบู้ไปอยู่ที่ไหน ก็มันมีที่นี้ที่เดียว ผมรู้ว่าพี่อ้นเสียใจและผิดหวังทั้งที่พี่อ้นก็เฝ้าบอกอยู่แล้ว่าไอ้บู้มันเมียแล้วพี่อ้นไม่อยากให้ใครมองว่าน้องเขาไปเป็นมือที่สามใคร ผมหลบตาพี่อ้นตลอด

“พี่อ้น..อั้ม...”ผมจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก

“กรูให้มรึงห้ามไอ้อาร์มจนไอ้อาร์มมันรอดไปได้นี้มรึงทำเองเลยเหรออั้ม” พี่อ้นพูดเอามือเท้าซะเอวมองผมสองคน

“เออ ..พี่อ้น” บู้ทำท่าจะพูดแต่พี่อ้นยกมือเบรคไว้

“มรึงเงียบไปเลยไอ้บู้” พี่อ้นหันขวับไปชี้หน้าไอ้บู้ไว้ ไม่ให้ไอ้บู้ปริปาก

“พี่อ้น..อั้มรักมัน...อั้มรักมันพี่” ผมพูดบอกพี่อ้น  พี่อ้นหันมามองหน้าผมและหันหลังให้ผมทันทีพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมายาวๆ ผมรู้ว่าพี่ชายผมผิดหวังเขาพยายาไม่อยากให้คนอื่นมองน้องๆเขาไม่ไดี

“แต่มันมีเมียแล้ว...”พี่อ้นหันมาพูดสะบัดเสียงใส่ผมพยักหน้าว่าผมรู้ดี

“พี่อ้น..ผมกำลังจะทำเรื่องหย่ากับปิ่น...ผมกับปิ่นแต่งงานกันเพราะว่าพ่อแม่ต้องการผมไม่ได้”บู้พยายามจะอธิบายกับพี่อ้น

“มรึงรักน้องกรูเหรอ..ไอ้บู้” พี่อ้นถามพร้อมกับเดินอ้อมเตียงนอนมาหาบู้ทันทีผมรู้ได้เลยว่าพี่อ้นจะทำอะไร ผมรีบลุกและกระโดดลงทั้งที่โป้นั้นแหละ พี่อ้นสะบัดสองที่ติดก้มลงมองร่างที่เปลีอยเปล่าล่อนจ่อนของผม ผมก็ไม่กล้ามองพี่อ้นกลับรู้ว่าโป้แต่ผมต้องห้ามไม่ให้พี่อ้นกระทืบไอ้บู้มัน

“อย่าพี่อ้น...พี่อ้นอย่า...พี่อ้นอั้มขอนะพี่..ผมรักมัน..รักมันมานานแล้ว..พี่อ้น” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนพี่อ้น ผมทรุดตัวลงกอดเอวพี่อ้น บุู้ลุกขึ้นจากเตียง

“กรูไม่อยากให้ใครมาว่ามรึงอั้ม...และยิ่งมรึงเป็นหัวหน้าหน่วย....มันสมควรแล้วเหรอ นี้มรึงจะได้เลื่อนเป็นผู้กองเร็วๆนี้แล้วนะไอ้อั้ม” พี่อ้นพูดผมรู้เรื่องนี้แล้วหนังสือส่งมาถึงพ่อผมแล้ว

“ผมรักอั้ม..ที่จริงก็รักมาตั้งนานแล้วแต่แค่มันยังแยกออกไม่ชัดเจนระหว่างเพื่อนที่ดีที่สุดหรือว่าคนรักที่ดีสุด..ตอนนี้ผมรู้แล้วพี่อ้นพี่จะต่อยผมก็ได้นะผมไม่ว่าผมยอมแต่ผมยังคงยืนยันว่าผมรักอั้ม” บู้พูดพร้อมทรุดลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าพี่อ้นเช่นกัน

“ผมพร้อมจะเปิดเผยว่าผมรักอั้มผมเลือกอั้ม..ผมกำลังจะไปจบเรื่องของปิ่นโดยผมจะไปคุยกับพ่อแม่ของปิ่นที่หมูบ้านที่พ่อผมมีไร่ชาที่นั้นและรีสอร์ท ธารธาราธีย์ “ บู้พูด พี่หันมายืนมองพร้อมเอามือเท้าซะเอว

“พ่อให้กรูมาดูมรึง..พ่อบอกว่ามีคนเขาพูดกันว่ามรึงสองคน..มีอะไรที่แปลกๆกัน..และมันก็ใช่..พรุ่งนี้เข้าบ้านไปบอกพ่อเลยนะ” พี่อ้นพูดและเดินหันหลังออก ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวพันกายเดินตามพี่อ้นออกมาทันที ผมรู้สึกผิดที่ผมไม่เชื่อที่พี่อ้นแต่หัวใจผมมันห้ามยาก

“พี่อ้น” ผมเรียกพี่อ้น พี่อ้นหันมามองผม ผมก็โผ่เข้ากอดพี่อ้นถึงจะห่างกันแค่ปีเดียวแต่พี่อ้นทำหน้าที่พี่ชายที่ได้ดีที่สุด

“อั้ม...” พี่อ้นเรียกผมเบาๆ พร้อมกับเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“พี่อ้น..อั้มขอโทษ..อั้มรักมันจริงๆนะ “ ผมบอกพี่อ้น..พี่อ้นพยักหน้า

“แต่ถ้ามันทำให้มรึงเสียใจมันตายแน่..พี่พูดเลย” พี่อ้นพูดสายตาเหล่มองไปที่บู้

“กลับไปอยู่บ้าน....ไอ้บู้ด้วย” พี่อ้นพูด บู้มันเดินออกมาแต่งตัวใส่กางเกงขาสั่นและเสื้อกรามออกมาด้านนอก ผมพยักหน้ากับพี่อ้น พี่อ้นเดินออกไปทันที ผมหันมามองบู้ 

“บู้พร้อมจะรับผิดชอบบู้ถึงตั้งใจทำ...เราต้องผ่านมันไปได้...ด้วยกัน..ผ่านมาตั้งเยอะแล้วเหลืออีกแค่ด่านเดียวแค่นี้ทำไมจะผ่านมาไปไม่ได้” บู้พูดผมพยักหน้า

“แต่”บู้ก้มลงะจะจูบ”ผม

“พอแล้วบู้..มรึงหื่นมากไปแล้ว..เก็บไว้บ้างเหอะ..นอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้เข้าไปหาพ่อแต่เช้าตรู่” ผมพูดบอกไอ้บู้จอมหืนผม และพากันกลับไปนอนกันต่อบู้มันก็กอดผมเหมือนเดิม ผมเริ่มกลัวแล้วซิหากเรื่องปิ่นไม่จบพี่อ้นคงไม่ยอมให้ผมกับบู้คบกันแน่ๆ  ผมยัไงม่รู้เลยว่ามันจะจบลงท่าไหนยังไงถ้านางยืนยันจะไม่ยอมหย่ากับบู้ ผมจะทำยังไงละ

“ทำไมนอนไม่หลับเหรอ..คิดมากเหรอ..หึ” บู้กระซิบข้างหูผม ผมพยักหน้า

“กรูกลัว..กลัวว่าเรื่องปิ่นจะไม่จบง่าย” ผมพูดเบาๆ

“เราอยู่ด้วยกันมาได้ตั้งหลายปีนะ..ทำไมเราจะอยู่ด้วยกันต่ออีกไมได้ละ..แถมตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปด้วย..เพราะว่าเรารักกันมากกว่าเดิมจากเดิมอาจจะรักแบบเพื่อนแต่ตอนนี้มันเลื่อนมาเป็นคนรักแล้วนะ...และขั้นต่อไปคือคู่ชีวิต” บู้พูดผมพลิกตัวเองหันมาหาบู้ผมเอามือขึ้นประครองใบหน้าบู้พร้อมกับประกบปากจูบคนที่คะแครงอยู่ 

“ให้กล่อมไหม..จะได้หลับสะบาย” บู้ถามผม ผมรู้ว่ามันจะกล่อมผมยังไง ผมพยักหน้า บู้ก็พลิกมาค่อมผมไว้และมันดำเนินไปตามเสต็ปของคนรักกันที่เขาทำกัน
***********************************************************************************************************************************
บู้ ..ตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้ภรรยาสุดหล่อผมเพื่อนรักผม..ผมรักนี้มันละเอียดอ่อนมากจริงๆ มองผิดนิดเดียวก็เกือบไม่ได้รักกันซะแล้วนั้นก็เพราะความที่เราสองคนเป็นเพื่อนกันสนิทกันมากมันเลยแยกแยะไม่ออกว่าอันไหนเรียกรักแบบคนรักอันไหนเรียกรักแบบเพื่อนยิ่งเพื่อนสนิทกันแบบนี้ด้วย

“อาหารเช้าเสร็จแล้ว..แบบง่ายๆ..สไตล์พ่อบ้าน” ผมพูดหันไปหยักไหล่ให้อั้ม อั้มเดินออกมา

“มรึง”อั้มผมหันไปมอง

“เลิกมรึงกรูได้แล้ว..เรียกที่รักซิ” ผมพูด

“ไม่ได้อะ..ทำไมได้แน่ๆ” อั้มพูด

“เรียกชื่อก็ได้ถ้าอย่างนันก็” ผมพูด

“ก็พอได้อยู่” อั้มพูดยิ้มให้ผม ผมก็หันไปหยิบน้ำส้มสควิสมาเทใส่แก้วให้อั้ม เราสองคนนั่งทานอาหารเช้ากันและหลังจากทานอาหารผมจะเข้าไปหาพ่อผมด้วยไปบอกความจริงเรื่องผมสองคนกับพ่อ บอกให้พ่อรับรู้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

“บู้มรึงคุยกับใครนะ” ผมเห็นมันกดส่งข้อความคุยหาใครสักคน

“หึงเหรอ” บู้เงยหน้าขึ้นมามองผม

“ไม่ต้องบอกก็ได้ไม่อยากรู้แล้ว” ผมทำท่าจะลุกแต่บู้มันรีบหันมาคว้ามเอวผมไว้ซะก่อน

“จะไปล้างจาน” ผมหันมาพูด

“คุยกับไอ้กรนะมันบอกว่าปิ่นไปถามหาบู้ปิ่นรู้ว่าบู้กลับออกมาแล้ว…และปิ่นก็คงรู้เรื่องอาร์มกับดรีมแล้วด้วย” บู้พูด ผมพยักหน้าว่าน่าจะใช้ถ้าไปอาระวาดแบบนั้น

“ก็คงรู้ความจริงแล้วซินะว่าไอ้อาร์มมันไม่ใช่” ผมหันหน้ามาพูดกับบู้  บู้ยกมือขึ้นมาแตะแก้มผมลูบไล้มันเบาๆ

“ใช่แต่คงจะได้รู้ความจริงเร็วๆนี้แหละว่าตัวจริงๆนะใครกันแน่ๆ “บู้พูดผมก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะรีบลุกหนีไปล้างภาชนะบู้ก็เก็บทำความสะอาดโต๊ะที่ผมนั่งทานอาหารกัน ผมอดอมยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ 

“ พ่อ...อั้มจะเข้าไปที่บ้าน..พ่อยังไมได้ออกไปใช่ไหมอะพ่อ” ผมกดโทรหาพ่อผม

“ยังรออยู่อั้ม..แค่นีนะก่อนนะอั้มพ่อมีสายเข้า ” พ่อผมพูดว่ารออยู่แสดงว่าพี่อ้นคงบอกพ่อผมบ้างแล้วเรื่องของผมสองคน ผมหันมามองบูพร้อมกุมมือบู้ไว้และพากันเดินลงมาที่ชั้นล่าง พอลิฟท์เปิด ผมสองคนก็เจอคนที่ยืนท้องโย้ปิ่นแถมผมยังจับมือกันไว้ด้วย

“พี่บู้...ทำไมเมื่อวานพี่ไม่กลับบ้าน..และนี้อะไร” ปิ่นถามบู้พอปิ่นเห็นว่าผมสองคนกุมมือกันมันไม่เหมือนปกติที่ผ่านมา ปิ่นมองหน้าผมสองคนสลับกันไปมาผมออกมาจากลิฟท์

“ปิ่นถามว่านี้อะไรอีก...พี่บู้...อีอาร์มมันมีผัวใหม่ไปแล้วนี่พี่กับ..” ปิ่นถามด้วยเสียงสั่นเครือ

“ปิ่นพี่กับอาร์มไม่เคยมีอะไรไม่เคยเป็นอะไรกันเลย..และพี่ก็บอกปิ่นหลายครั้งแล้วปิ่นไม่ฟังพี่เอง” บู้พูดด้วยนำเสียงที่แสนจะเอื้อมระอ้ากับปิ่น

“แล้วนี้?” ปิ่นชี้มาที่ผม

“ใช่พี่กับอั้มเรารักกัน...ไม่ใช่แค่รักเพราะอาร์มเขาเลือกหมอดรีมนะพี่คิดว่าเราสองคนรักกันมานานแล้วและก่อนที่พี่จะแต่งงานกับเราด้วยซ้ำ” บู้พูด ปิ่นสะบัดหน้ามองผม ผมก็ยืนกอดอกมอง ปิ่นมีสีหน้าตกใจมิใช่น้อย

“อะไรนะไม่จริงอะ..อ้อพี่อั้มกันท่าปิ่นตอนแรกก็คิดว่าให้น้องชายที่ไหนได้พี่เอาเองนี่เอง..หน้าด้านทั้งพี่ทั้งน้อง” ปิ่นพูดแถมนางยังมาว่าผมว่าหน้าด้านทั้งผมและอาร์มเลยขึ้นซิครับรออะไรแต่บู้มันเขากันผมไว้ส่ายหน้าว่าอย่า ผมก็เลยถอยหลังกลับ

“ปิ่น!...หยุดนะ...การที่เราสองคนรักกันอยู่ด้วยกันไม่ได้เรียกว่าหน้าด้านนะพี่สองคนรักกันปิ่นส่วนปิ่นพี่ไมเคยรักปิ่นและปิ่นก็รู้ดี..พอทีเถอะนะปิ่น” บู้พูดเหมือนเชิงขอร้องให้ปิ่นหยุดซะที

“ไม่..พี่ดูซิว่าปิ่นเป็นยังไงตอนนี้..อย่างนี้พี่ยังจะทิ้งปิ่นไปได้อีกเหรอ” ปิ่นพูดพร้อมกับชี้ท้องโย้ของนางๆ คนที่เดิน่ผานไปมาก็หันมามองและซุบซิบกัน แน่ละหนึ่งหญิงท้องโต สองชายยืนตะโกนเถียงกันไปมา

“ฮือๆ ... ท้องโตขนาดนี้ผัวยังจะทิ้งอีก..พี่ไม่เห็นแก่ปิ่นก็น่าจะเห็นแกลูกเราบ้างนะ” ปิ่นพูด พร้อมกับร้องไห้ ผมอยากจะมอบโล่หรือตุ๊กตาทองให้เลยนางแสดงได้เก่งมากเพื่อให้คนรอบด้านมองว่านางน่าสงสารแค่ไหน

“พอแล้วบู้..ปิ่น..เธอช่างกล้าพูดนะว่าเด็กนี้ลูกบู้มันนะ ..ไปตรวจดีเอ็นเอซิ..ไปฉันพาไป”ผมดันไอ้บู้ออกและเดินกระฉากแขนปิ่นจะพาปิ่นไปตรวจดีเอ็นเอที่โรงพยาบาล

“ปล่อยฉันนะอย่ามายุ่งกับฉัน..ปล่อย..ว้าย..ตุ๊บ” ผมจับต้นแขนนางบู้ก็เข้ามากันผมกับปิ่นแต่นางซิดิ้นจนกระเด็นไปและล้มลงกับพื้น ผู้คนก็หันมามองทางผมกันหมดเลย ปิดปากด้วยอาการตกใจ ผมเองก็ตกใจทั้งที่ผมไม่ได้ดึงหรือเหวียงนางเลยแค่จับแขนแค่นั้นนางก็ดิ้นสะบัดลงไปเอง เนียนกว่านักฟุตบอลบ้มเพราะต้องการลูกโทษซะอีก

“โอ้ยย..โอ้ยย...โอ้ยย..พี่บู้..ลูก..โอ้ยย”นางร้องโอดครวญเสียงดังมากมือคลำท้องตลอดเวลา บู้เงยหน้าองผมตกใจไม่แพ้กัน 

“ตายแล้ว...จะแท้งไหมนะ” เสียงป้าคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“พี่บู้ฉันเจ็บท้อง” ปิ่นพูด บู้หันมามองหน้าผมและเข้าไปหาปิ่นพร้อมกับอุ้มปิ่นขึ้น ผมมองบู้

“อั้มเราต้องพาปิ่นไปโรงพยาบาลก่อน..อั้ม..นึกถึงเด็ก เด็กไม่รู้เรื่อง” บู้พูดผมพยักหน้าก็ได้ผมยังพอมีมีความเป็นคนอยู่เด็กในท้องปิ่นนะเขาใสสะอาดไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ผมก็ต้องพานางมารร้ายนี้ไปโรงพยาบาลจนได้ บู้อุ้มปิ่นไว้ที่เบาะหลังรถแต่ปิ่นก็กอดคอไอ้บู้ร้องโอดครวญไม่ยอมปล่อยไอ้บู้เลย ให้ผมเป็นคนขับรถซะงั้นนะ ใจเย็นไหว้อั้ม เย็นไว้ ผมได้แต่บอกตัวเอง นางจะคลอดลูกเย็นไว้อั้ม

“พี่บู้อยู่กับปิ่นซิ ..โอ้ยเจ็บเหลือเกิน “ ปิ่นร้องโอดคราญเรียกแต่ไอ้บู้ ไอ้บู้  ระหว่างทางก็เลยต้องโทรหาพ่อก่อนก็ผมนัดพ่อไว้ว่าจะเข้าไปหาไปคุยเรื่องบู้กับผมนี้ดันมีนางมารร้ายมาขวางแถบยังทำงานเข้าต้องพามาให้หมอดูว่าจะคลอดตอนนี้เลยไหม คลอดเร็วก็ดีบู้จะได้จบเรื่องนางซะทีและที่นี้จะได้รู้ใครกันพ่อเด็ก

“พ่อ..อั้มไปโรงพยาบาลก่อนนะพ่อ” ผมโทรหาพ่อผมอย่างด่วน

“อั้มเป็นอะไรไปละลูก” พ่อผมถามผมด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ชะนีเจ็บท้องพ่อ” ผมตะโกนบอกให้ชะนีปิ่นได้ยินนางแอบค้อนผมผ่านกระจกมองหลังและนางก็โอบคอบู้ไว้แบบว่าเจ็บปวดมากทรมารมาก

“อะไรนะ..อั้มพ่อเป็นหวงเราเรื่องนี้มากนะนี้เขาไปอาระวาดเหรออั้ม ..เมื่อวานก็มาที่บ้าน..กว่าจะกลับไปได้อ้นกับไอ้โอมมันเอาน้ำสาดไล่..ไม่ได้ว่านะถึงยังไงเขาก็เป็นผู้หญิงมันดูไม่ดีเลยนะ..และเขาก็แต่งงานกันเรามันเสียเปรียบเขาอยู่ดีนะอั้ม” พ่อพูด ผมรู้ว่าผมเสียเปรียบอยู่แล้วแต่นางไม่ยอมหยุดแล้วจะให้ผมทำยังไงผมก็ใจเย็นไม่ค่อยได้นานซะด้วย

“แล้วนี้เป็นยังไงบ้างละ” พ่อถามผม ตอนนี้ผมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าห้องฉุกเฉินไอ้บู้มันก็อุ้มปิ่นลงจากรถและเจ้าหน้าที่ก็รีบเข็นปิ่นเข้าไป บู้หันมามองหน้าผม ผมยังคงคุยโทรศัพท์กับพ่ออยู่

“พี่บู้..โอ้ยยปิ่นเจ็บเหลือเกิน..ผัวมาอยู่ข้างเมียซิ” เสียงปิ่นร้องเรียกบู้พร้อมกับคว้ามือบู้ไว้ บู้หันมามองผม จริงที่พ่อพูดเขาแต่งงานกันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างถึงยังไงเขาก็เป็นสามีที่ถูกต้อง

“ปิ่น..พี่ทำได้แค่นี้พี่จะโทรหาพี่ณรงค์ให้นะ...อย่าบีบบังคับพี่ให้พี่ต้องทำอะไรที่อาจจะผิดใจกันจนมองหน้ากันไม่ติดพี่อยากได้อิสระคืน..พี่รักอั้ม..ไม่ใช่ปิ่น” ผมหยุดมองบู้ บู้มันแกะมือออกจากมือปิ่น และปล่อยให้เจ้าหน้าที่เข็นพาปิ่นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

“หมับ” บู้จับข้อมือผมไว้ ก่อนที่ผมจะหันหลัวให้มันบอกไม่ถูกเขาเรียกว่าหึงไหม น่าจะใช่นะ

“บู้เลือกแล้ว...จะหันหลังหนีไปไหนละ” บู้ถามผมพร้อมกับพลิกผมให้หันกลับมาหาบู้มัน ผมพยักหน้าเบาๆ บู้มันอมยิ้ม ผมแอบค้อนว่ายิ้มทำไมไม่ตลก

“ก็..ถึงยังไงมรึงกับปิ่นก็แต่งงานโดยถูกต้องบู้” ผมพูดเบาๆ

“บู้จะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด” บู้พูด และเดินออกไปโทรศัพท์ คงจะโทรหาพี่ณรงค์ให้มาดูปิ่นนี้ก็อีกคนชอบแอบกินแต่ไม่กล้าออกนอกหน้าเหมือนมีอะไรปิดบังอยู่  บู้คุยอยู่สักพักก็วางสาย ไป ผมสองคนเข้าไปนั่งรอด้านใน เห็นลุงภารีบเดินลงมาตรงมารที่ห้องฉุกเฉินทันทีคงจะไปดูปิ่นนั้นแหละ ลุงภาณุเดชเป็นแพทย์สูตินารีเวชโดยตรง

“อั้ม..เป็นไงเรา..แล้วนี้เมียเราทำท่าจะคลอดอีกแล้วเหรอ” ลุงภาทักทายผมและหันไปถามไอ้บู้ ผมสองคนยกมือไหว้ลุงพร้อมกัน

“หกล้มครับลุง” ผมตอบแทนบู้มัน

“เห้อ!...ยิ่งอายุครรภ์เยอะและขยันล้มแบบนี้ได้ด้วยนะมันอันตรายมากกว่านะรู้ไหมแถมเพิ่งจะห้าเดือนกว่าเองถ้าเจ็ดเดือนไปแล้วจะคลอดก่อนกำหนดก็พอได้นะ..แต่ถ้าจะให้ได้เด็กจะสมบูรณ์ควรจะครบเก้าเดือนหรือแปดเดือนขึ้นไป”ลุงภาบ่นไอ้บู้ยาวเลยแต่ก็บ่นด้วยความหวังดี พี่ณรงค์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพอดีเลย

“บู้ลูกพี่เป็นยังไงบ้าง...” พี่ณรงค์ถามถึงลูกในท้องปิ่น ลุงภาสะบัดหน้าหันมามองพี่ณรงค์ทันทีเช่นกันและมองผมสองคนต่อมาผมก็ก้มหน้าไม่ได้พูดอะไรผมว่าลุงภาคงเข้าใจความหมายมันดีเพราะตอนนี้บู้มันกุมมือผมไว้

“อยู่ข้างในนะพี่ยังไม่รู้เลยว่าจะคลอดวันนี้ไหม” ผมพูดกับพี่ณรงค์อีกอย่างหนึ่งคือพี่แกดูจะรักเด็กในท้องปิ่นน่าดูเหมือนกัน

“คุณหมอหวัดดีครับ” พี่ณรงค์ยกมือไหว้ลุงภา ลุงภาก็รับไหว้

“มีอะไรให้ลุงช่วยก็บอกแล้วกันนะอั้ม..ถ้าอย่างนั้นเราเป็นพ่อเด็กใช่ไหม..เข้าไปด้วยกันเลยจะเข้าไปดูอาการอยู่พอดีเลยและฟังไปด้วยเลยว่าถ้าขืนปล่อยให้..บร้าๆ” ลุงภาพูดกับอธิบายให้พี่ณรงค์ฟัง พร้อมกับพากันเดินตามเข้าไปด้านใน  บู้หันมามองหน้าผม

“ไปหาพ่อตากันดีกว่า” บู้พูดผมพยักหน้าไม่รู้ว่าพ่อยังรออยู่หรือเปล่า ออกไปข้างนอกหรือยังก็ไม่รู้ “ ผมเดินออกมาที่รถไอ้บู้ก็ขับรถออกไปทันที

“อั้มเราทำเรื่องขอวันพักร้อนเลยนะว่างเมื่อไหร่ก็ไปเลยไปหาพ่อแม่ของปิ่น ..บู้คงรอให้เขาคลอดไม่ได้ไม่อย่างนั้นคนที่ถูกมองไม่ดีคือ.อั้ม..บู้ควรจะจบมันได้แล้ว” บู้พูด ผมพยักหน้าก็ดีนะและเด็กจะได้อยู่กับพ่อของเขาจริงๆ คือพี่ณรงค์ พอรถเลี้ยวเข้าบ้านผม รถของพ่อผมยังจอดอยู่ยังไม่ได้ไปไหนเลย ผมรีบเดินเข้าบ้านทันที พ่อกำลังคุยโทรศัพท์อยู่พอดีเลยพ่อหันมามองผม พ่อพยักหน้าว่าจะว่างสายแล้ว

“แค่นี้นะพี่หนึ่งภีมจะคุยธุรกับลูกภีม...เอกสารก็ตามที่ผมได้ส่งไปแล้ว...ครับพี่หนึ่ง..สวัสดีครับ” ลุงหนึ่งโทรมาหาพ่อผมอีกแล้วคงไม่พ้นเรื่องแอ้ ลุงหนึ่งอยากได้แอ้ไปอยู่ด้วย พวกผมไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรแต่พ่อจะกังวลใจทุกครั้งไป ที่ลุงหนึ่งเอ่ยประโยคนี้ ผมรู้อีกอย่างลุงหนึ่งนะรักพ่อผมและพยายามแย้งชิ้งพ่อผมกับลุงภานุเดชแต่พ่อผมก็เลือกลุงภาและลุงภาก็ดูแลผมเป็นอย่างดีตั้งแต่ผมจำความได้ผมอยากมีรักแบบนี้รักที่ดูแลกันไปจนแก่จนเฒาแบบพ่อผมนี่

“เป็นไงเรา” พ่อถามขึ้นผมหันมามองหน้าไอ้บู้และมองหน้าผม

"สบายดีครับ..พ่อ" บู้เรียกพ่อผมว่าพ่อ เป็นเรื่องปกติ

“ปิ่นเป็นยังไงบ้างละบู้” พ่อถามบู้ถึงเรื่องปิ่น

“ยังไม่ทราบเลยนะครัยว่าเป็นยังไง ตอนนี้นพ.ภาณุเดชกำลังดูอาการอยู่นะครับ” บู้ตอบพ่อผม พ่อผมพยักหน้า

“ตกลงเราสองคนยังไงกัน..เมื่อคืนอ้นมันบอกพ่อบ้างแล้วแต่อยากฟังจากปากเราเองอั้ม” พ่อถามผมกับบู้ 

“ผมกับอั้ม...เราเพิ่งจะรู้ใจตัวเองกันนะครับ..ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้ก่อนที่ผมจะแต่งงานผมคงจะฝืนคำขอของพ่อกับแม่ผมได้และเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้” บู้พูด

“ช่างมันเถอะ...มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้ว..และฉันเข้าใจนะคนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนยอมอยากให้ลูกตัวเองเดินอยู่ในทางที่ถูกที่ควร...เขาทำเพราะความหวังดีไม่มีพ่อแม่คนไหนที่จะหวังร้ายกับลูกหรอนะบู้” พ่อผมพูด

“อั้มละ?” พ่อหันมาถามผมบ้าง

“พ่อผมรักบู้..รักมันมาตั้งนานแล้วแหละพ่อ” ผมบอกพ่อผม พ่อไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มให้ผม คงเพราะว่าผมต่อพอที่พ่อจะไว้ให้ผมได้ตัดสินใจเอง

“ถามตรงๆนะ..ถึงขั้นไหนกันแล้วละ” พ่อถามผม ถามตรงมากทำเอาผมนี้ไม่กล้าสบตาพ่อผมเลยทีเดียว

“ผมจะรับผิดชอบอั้ม..ผมจะเดินทางไปที่ไร่ของพ่อผม ซึ้งพ่อแม่ของปิ่นเขาดูแลให้พ่อแม่ผมอยู่ ผมจะไปคุยเรื่องปิ่นและจะขอหย่ากับปิ่นทันที และหลังจากนั้นผมจะขอแต่งงานกับอั้ม” บู้พูดว่าจะขอแต่งงานกับผม ผมหันไปมองหน้าบู้เราไม่เคยพูดเรื่องนี้เลยไม่ใช่ไม่อยากแต่งกับมันนะแต่แค่ตกใจและดีใจเฉยๆ ผมอ้าปากค้างมองบู้ บู้ยิ้มให้ผม ผมก็ต้องหุบปากลงก่อนถ้าพ่อไม่ได้อยู่ตรงนี้คงกระโดดโลดเต้นไปแล้ว

“ผมจะขอหมั้นหมายอั้มไว้ก่อนได้ไหมครับท่าน” บู้เงยหน้าพูดกับพ่อผมกุมมือผมไว้ตลอด

“ได้ซิเมื่อไหร่ละที่เราพร้อม” พ่อผมตอบตกลงพ่อหันมามองหน้าผมแว้ปหนึ่ง

“อาทิตย์หน้าเลยครับ..แต่ผมคงไม่มีญาติผู้ใหญ่ท่านคงไม่ถือตรงนี้ใช่ไหมครับ” บู้พูด ใช่พ่อแม่บู้เสียไปแล้วและบู้ก็ไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่นี้ จะมีก็คงต้องไปคุยกับพ่อแม่ปิ่นก่อน ญาติของบู้ก็เป็นญาติของพ่อแม่ปิ่นเช่นกัน

“อ้นเขาก็ไม่ได้อะไรกับเรานะแต่อยากให้เข้ามาอยู่ในบ้าน อยู่หอพักมันดูไม่ดี..และถ้าคิดจะคบก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับสิ่งที่จะตามมาด้วยกันแล้ว” พ่อผมพูดนั้นคือคำตอบว่าท่านไม่ได้คัดค้านผมสองคน ผมสองคนก็ก้มลงกราบเท้าพ่อผม ผมโผเข้าไปกอดพ่อผมด้วย ผมนี้โชคดีที่มีพ่อที่เข้าใจผมทุกเรื่องจริงๆ

"แล้วปิ่นเมียเรา..ยังไงก็เมียนะจะเมียแต่งหรือเมียพฤตินัยก็เมีย..เป็นไงบ้างละเห็นท้องโตขึ้นแล้วนิจะคลอดหรือยังละ" พ่อผมถามบู้ บู้หันมามองมองหน้าผม ผมพยักหน้าว่าบอกพ่อผมไปเถอะ วันหนึ่งก็ต้องรู้

"เด็กในท้องปิ่นนะไม่ใช่ลูกผมครับท่าน แต่ผมก็ยังดูแลปิ่นเหมือนเช่นสามมีภรรยาเขาทำกันแต่แค่การสงเสียเลี้ยงดู  ผมกำลังจะไปคุยกับพ่อแม่ของปิ่นเขาเรื่องนี้ ผมรู้ว่าว่ามันอาจจะทำให้เรามองหน้ากันไม่ติดแต่ผมต้องทำครับ" บู้พูดกับพ่อผม พ่อหันมามองหน้าผม

"ก็ถนอมน้ำใจกันไว้บ้างก็ดีนะบู้ไม่ใช่จะมีแค่วันนี้วันหลังเราอาจจะต้องพึ่งพาเขา " พ่อผมพูดเชิงสอนบู้ไปด้วย บู้พยักหน้า

"และวันนี้ผมกับปิ่นมีเรื่องกันปิ่นไปโรงพยาบาลพ่อไม่รู้ว่าจะคลอดก่อนกำหนดไหมอะพ่อ" ผมเงยหน้าขึ้นบอกพ่อผม ผมรู้ว่าพ่อเป็นหวงในความใจร้อนของผม พ่อถอนหายใจออกมาทันที ผมยิ่งรู้สึกผิด

"เราก็ใจร้อนอั้ม..ใจเย็นๆ ..การใช้กำลังหรือความรุ่นแรงไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างมันจบด้วยดีและเขาก็เป็นผู้หญิงอั้ม" พ่อก้มลงสอนผมอีกคน ผมพยักหน้าว่าผมรู้ดีแต่ผมก็ใจร้อนอย่างที่พ่อพูดนั้นแหละ

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปดูเขาซะหน่อยซิยังไงเขาก็..เป็นคนที่พ่อแม่เราเลือกมาเขาเอง จะว่าไปเขาก็น่าเห็นใจนะ บู้ อั้ม " พ่อหันไปบอกบู้ว่าให้ไปดูปิ่นซะหน่อย 

“ไปดูปิ่นหน่อยเถอะบู้ยังไงเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียแต่งมรึงนะ มรึงนะจะถูกคนอื่นเขามองไม่ดีวะ กรูก็ใจร้อนวะบู้ ” ผมพูด บู้ก็เลยต้องพยักหน้า พ่อผมก็พยักหน้าด้วยเช่นกัน

"คนรักกันจะอยู่ด้วยกันต้องมีคนเป็นน้ำเย็นคอยทำให้อีกคนเย็นลงนั้นแหละถึงจะอยู่ด้วยกันได้ยิ่งถ้าเย็นกับเย็นก็ยิ่งดี เข้าใจไหมบู้ อั้ม" พ่อผมพูดผมยิ้มให้พ่อผม ผมต้องค่อยๆปรับตัวเองเยอะอยู่เหมือนกันเพราะวาตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วนิ ระหว่างผมกับบู้ บู้กุมมือผมไว้

"เย็นนี้กลับมานอนบ้านใช่ไหมจะได้สั่งอาหารมาทานกันถือว่ารับสมาชิกใหม่" พ่อบอกผมสองคนก่อนจะลุกออกไป ผมพยักหน้ากับพ่อว่าผมกับบู้จะกลับมานอนบ้าน บ้านที่แสนอบอุ่น

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ บอกความจริงและการเจรจาครั้งสุดท้าย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-01-2016 19:39:02
ต่อจากข้างบนค่ะ

 บู้ ผมต้องขับรถกลับที่โรงพยาบาลที่ผมส่งปิ่นเข้าไปก็ดันมีเรื่องกับอั้ม ปิ่นก็เหลือเกิน ผมเองคงต้องจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคนที่ถูกมองไม่ดีคืออั้ม เพราะว่าอั้มนะในร้อน อย่างที่พ่ออั้มบอก ยังไงปิ่นก็เป็นผู้หญิงมันดูไม่ดีอย่างยิ่ง ผมเดินขึ้นไปชั้นบนที่ปิ่นนอนพักคงต้องดูอาการว่าจะคลอดก่อนกำหนดไหมทั้งที่ไม่ควรจะคลอดก่อนในอายุครรภ์แบบนี้

"ปิ่น..พี่บอกว่าให้ปิ่นระวังไงลูกของพรา"

"ลูกของใครลุกของพี่คนเดียว..ถ้าอยากได้ก็เอาออกไปเลย" เสียงปิ่นตะหวาดใส่พี่ณรงค์เสียงค้อนข้างดังดีนะที่เป็นห้องพิเศษ เพราะปิ่นยังสามารถใช่สิทธิภรรยาอย่างถูกต้องตามกฏหมายของผมได้ ผมเดินเข้ามาพร้อมกับอั้ม

"บู้คุยเองดีกว่าวะกรูกลัวว่ากรูจะ..ทำอะไรลงไปมรึงนิ" อั้มพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไปคงไปรอด้านนอก ปิ่นสะบัดหน้าหนีผม  ผมหันไปมองพี่ณรงค์ พี่เขากำลังจะลุกขึ้นเพื่อออกไป

"พี่ณรงค์พี่อยู่นี้แหละเราคุยกันเลยสามคนตรงๆ" ผมพูด ปิ่นสะบัดหน้ามามองผม ผมรุู้ว่าเขาเสียใจและเสียหน้าหลายอย่างพร้อมกันแต่ผมต้องทำ

"ปิ่น..พี่จะพูดครั้งสุดท้าย..ปิ่นควระปล่อยพี่ไป ..พี่ทำเพื่ออะไร..พีไม่เคยรักปิ่นไ ผมพูดย้ำและชัด น้ำตาปิ่นรินไหล ผมจะไม่ใจอ่อนในเมื่อผมไม่เคยรักเธอและผมก็รู้ว่าไม่ใช่ความผิดอะไรของปิ่น

"ปิ่นไม่ไดีตรงไหน ปิ่นเป็นเมียที่ไม่ดีตรงไหน" ปิ่นพูดตะเบงเสียงออกมารอ้งไห้โหเสียงดังระงมไปหมด

"ป่ิ่นไม่ใช่ไม่ดีแต่พี่ไม่ได้รักปิ่นและเด็กในท้องปิ่น"

"ก็เพราะพี่ไง พี่ไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวปิ่นและไอ้เด็กในท้องนี้ปิ่นก็ไม่ได้อยากได้เพราะไอ้พี่ณรงค์มันขมขืนปิ่น" ปิ่นพูดออกมาผมหันพี่ณรงค์ พี่ณรงค์ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าปิ่นจะพูดคำนี้ออกมา

"ปิ่นจะบ้าเหรอวันนั้นปิ่นชวนพี่ขึ้นห้องเองนะ ปิ่นและพี่ก็ไม่ได้เมา พี่รู้ตัวด้วยถ้าพี่ขมขืน พี่จะขมขืนปิ่นไม่รู้กี่ครั้งได้เหรอ" พี่ณรงค์ ผมยกมือห้ามทั้งคู่ เพราะดูปิ่นเอามือกุมที่ท้องแล้ว

"พอแล้วปิ่น ..พี่ไม่โทษใคร พี่โทษตัวเอง"

"พี่บู้ ปิ่นได้แต่งงานกับพี่แล้ว กว่าปิ่นจะทำให้พ่อแม่พี่ไว้ใจปิ่น ปิ่นต้องมานั่งทำดีกับท่านแค่ไหน พี่รู้ไหม ทำไมพี่ทำกับปิ่นแบบนี้ละ"

"พี่รู้พี่เคยได้ยินเธอเป็นคนยื่นข้อเสนอและเธอก็เป็นคนเอาเรื่องพี่แอบชอบอาร์มไปบอกพ่อกับแม่พี่ ไม่อยากนั้นเขาจะไปสู่ขอเธอเหรอปิ่น มันจบแล้วปิ่น พี่จะไปคุยกับพ่อแม่เธอหลังจากที่เรื่องการอบรมทหารใหม่จบเพราะว่าพี่ยุ่ง ส่่วนเรื่องเธอกับพี่ณรงค์ ก็ไปบอกพ่อแม่เธอเองและพี่ยินดีจะช่วยเหลือเด็กในครรภ์เธอเพราะว่าพี่ณรงค์นะเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่" ผมพูดปิ่นมองหน้าผม

"อย่าทำให้พี่เหลืออดจนใช้มาตราการเด็ดขาดนั้นคือฟ้องหย่า...ว่าเธอขมชู้..นี้พี่เห็นแกลุงผู้ใหญ่..และเห็นแกปิ่นที่ยังเป็นน้องสาวของพี่นะ" ผมพูด ปิ่นเงยหน้ามองผมมือกำผ้าปูที่นอนบนเตียงแน่น

"พี่ไปนะแฟนพี่รออยู่และอย่าเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับอั้ม ...เพราะว่าพี่ก็พร้อมจะปกป้องคนรักพี่เช่นกัน"  ผมหันหลังออกจากห้องผู้ป่วยทันที ผมต้องเด็ดขาดกับปิ่นไม่เช่นนั้นนางก็จะทำอะไรที่งี่เง่าแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอปิดประตูลง อั้มหันมามองผม ผมส่งยิ้มให้คนที่ยืนทำหน้ากังวลใจแม้จะดูไม่ค่อยออกก็ตาที แต่ผมรู้

"ไม่ต้องกังวลแล้วบู้คิดว่ามันคงดีขึ้น จนกกว่าเราจะไปคุยกับพ่อแม่เธอเรื่องนี้ก็จะจบลงด้วยดี บู้รักอั้มนะแต่ขอละอย่าไปทำอะไรปิ่นเลยนะ "

"บู้..กรู"

"อ้อเลิกกรูมรึงได้แล้ว" ผมพูดอั้มเลิกคิ้วมองผม

"ก็ไม่ได้อยากทำอะไรเขานิ ไม่สนุกหรอกนะบู้ " อั้มพูดผมอมยิ้มเท่ๆให้คนตรงหน้า แอบหันหนีเพราะว่าเขินผมแน่ๆเลย ยิ่งเขินก็ยิ่งน่ารักนะ ผมไม่เคยมองมุมมองแบบนี้กับอั้มมาก่อน เคยเห็นแต่มุมดุดันแต่ก็แอบไว้ซึ่งความอ่อนโยน

"อย่ายิ้มมุมปากแบบนี้ได้ไหม.." อั้มหันมาบอกผม

"ทำไมอะ"

"มันเท่..ไม่อยากให้ใครมอง" อั้มพูดเบาๆ ผมแบมือไว้อั้มก็วางมือลงบนฝ่ามือผม และจูงมือกันเดินออกไป ผมไม่รู้ว่าปิ่นจะหยุดไหมแต่เขาก็คงไม่กล้าทำอะไรมากเพราะว่าถ้าทำอะไรขึ้นมาผมฟ้องหย่าคบชู้สู่ชาย นางคงเอาหน้าไปไว้ที่ไหนไม่ถูก ผมจะทำหากเขาเข้ามาวุ่นวายกับความรักและคนรักของผมอีก ผมคงต้องมองข้ามคำว่าเพศออกไปถ้าเขายังบีบให้ผมต้องทำแบบนั้นจริงๆ  ระหว่างที่เดินลงมาจากตึก

"อั้มนั้นพ่อนี้" ผมเห็นคุณภีมปภพกำลังเดินเข้ามาอย่างเร็ว อั้มหันไปมองและพยักหน้ามีคนเดินเข้าไปหาท่านผมไม่คุ้นเคยแต่ดูจากการแต่งตัวแล้วเป็นนายทหารระดับชั้นผุู้ใหญ่แต่ไม่ใช่ที่นี้ด้วย 

"ต้องมีเรื่องแน่ๆเลยลุงสองมา" อั้มพูดผมหันไปมองว่าใคร

"ลุงพวกกรูเองอะเขาเป็นน้องชายคนที่สองของลุงหนึ่งระดับท่านนายพลแล้วแหละแต่ว่าาทำไมปกติจะไม่มาที่นี้เท่าไหร่ แถบจะไม่มาเลยดีกว่าถ้าไม่มี..เรื่อง!" อั้มพูดก่อนจะรีบเดินลงไปอย่างรวดเร็วเดินจั้มอ้าวเลยดีกว่าจนไปถึงลิฟท์

"พ่อ" อั้มเรียกคุณภีมปภพ เขาก็หันมามองอั้ม

"พ่อมีอะไรหรือเปล่า"

"ลุงสองสวัสดีครับ" อั้มยกมือไหว้คนที่เขาขอว่าเป็นลุง ครอบครัวอั้มนะเป็นครอบครัวที่ใหญ่มากจริงๆ ผมคงจำได้ไม่หมดหรอก ผมปล่อยให้อ้ั้มยืนคุยกับพ่อเขาสักพักอั้มก็เดินออกมาแต่ดูท่าทางยังค้างคาอยู่เลย

"มีเรื่องอะไรเหรออั้ม"

"ไม่รู้อะพ่อไม่บอกแค่บอกว่าลุงสองมาหามาคุยธุระกรู...เออ..อั้มกลัวพ่อจะมีเรื่องนะซิ...บู้.. กลัวว่าพ่อจะงานเข้า" ดูอ้ั้มกังวลมิใช่น้อย ผมแตะแขนอั้มเบาๆว่าคงไม่มีเรื่องอะไรจริงๆหรอก อั้มพยักหน้า

"กรูได้ยินเอกสารแอ้ "

"ก็อั้มบอกว่าแอ้จะไปฝึกอีกสองอาทิตย์ไม่ใช่เหรอคงเอกสารยังไม่เรียบร้อยหรือขาดอะไรไปสักอันประมาณนี้แหละ" ผมพูด อั้มพยักหน้า ผมสองคนขับรถกลับไปที่แฟลซก่อนเพื่อเก็บเสื้อผ้าก่อนจะไปพักที่บ้านของอั้มอย่างเป็นทางการ ใจก็กลัวว่าจะเป็นที่ครหาว่าผมไปเกาะครอบครัวอั้ม แต่อั้มบอกว่าอั้มยังไม่แคร์คนอื่นเลยที่อั้มมายุ่งกับผมโดยที่ยังมีเรื่องปิ่นคางคาอยู่อั้มเท่านั้นที่รู้อะไรคือความจริงแค่นั้นก็พอ ขณะที่ผมเลี้ยวรถเข้าบ้านผมก็เห็นพี่อ้นกำลังจะขึ้นรถไปกับไอ้โอมไปไหนกัน

"พี่อ้นไปไหนอะ" ผมเรียกพี่อ้น พี่อ้นหันมามองผมกับไอ้บู้

"กลับมานอนบ้านหรือเปล่าอั้ม ..ดุเซนกับแซนด้วยนะพี่กับโอมจะไปกรุงเทพทำธุระให้พ่อด่วน" พี่อ้นพูด

"พี่อ้น ..เรื่องแอ้ใช่ไหมพี่" ผมถามพี่อ้น พี่อ้นมองหน้าผม

"น่าจะใช้ แต่พ่อบอกให้พี่ไปเอาเอกสารไอ้แอร์ที่บ้านคืนนี้มันไม่อยู่วะ สงสัยว่าแอ้งานเข้า" พี่อ้นพูดผมก็พยักหน้าไม่ได้พูออะไร พี่อ้นแค่มองหน้าไอ้บู้แค่นั้นและขึ้นรถไปผมรู้ว่าพี่อ้นยังไม่ไว้ใจบู้มากตรายใดที่เรื่องปิ่นยังไม่จบลง และรถก็แล่นออกไป ผมหันมาเห็นเด็กสองคนออกมายืน

"ไปครับเข้าบ้านวันนี้อยุู่กับลุงอั้มและลุงบู้นะครับ" ผมพูดก่อนจะพาเด็กสองคนเข้าบ้าน ผมยังคิดว่างานอะไรแอ้มันเข้า และพ่อจะเอาเอกสารแอร์มันทำไมผมได้ยินมาว่าแอร์มันกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยมันเลือกเรียนเภสัชกรมันไม่อยากและมันก็ขอร้องให้แอ้ไปแทนแต่นี้เหมือนมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย เฮ้อ! มีแต่เรื่องวุ่นวายดีแท้นะบ้านผมเมื่อไหร่จะหยุดเรื่องวุ่นๆนี้ซะทีผมสงสารแอ้และดิวมันจริงๆ

"พ่อแอ้จะมาหาเซนอีกไหมลุงอั้มเซนรู้สึกเหมือนพ่อแอ้จะไปไหนก็ไม่รู้..เซน..เซน.." เซนถามผมน้ำตาคลอเบ้าเลย ผมก็ดึงเซนเข้ามากอด บางคืนเซนก็ร้องไห้คิดถึงแม่ ผมไม่รู้จะปลอบยังไงก็แอ้มันยังไม่ได้บอกความจริงว่าแม่เขาเสียไปแล้วซะที




หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ บอกความจริงและการเจรจาครั้งสุดท้าย
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-01-2016 21:52:52
 :hao3: ยุ่งเหยิงจริง ๆ เสร็จเรื่องนี้ต่อเรื่องโน้นอีกแล้ว
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ บอกความจริงและการเจรจาครั้งสุดท้าย
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 08-01-2016 22:02:02
แอ้จะงานเข้าเหรอค่ะ .... :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: สงสารเซนนะแอ้ก็ยังไม่บอกซะทีว่าแม่เขาเสียไปแล้ว
เฮอ!! งานเข้าตลอดๆ

 :3123: :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่อั้มVSพี่บู้ บอกความจริงและการเจรจาครั้งสุดท้าย
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 08-01-2016 22:17:08
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ แรงก็แรงตอบจะได้ไม่เสียเปรียบกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 09-01-2016 16:59:27
พี่ดิ๊บ VS พี่แอร์
    ผมชื่อดิ๊บเป็นพี่ชายไอ้ดิวห่างกันแค่ปีเดียวเองผมเรียนแพทย์ทหารปี3 กำลังจะฝึกตอนนี้พ่อให้ไปฝึกแต่ต้องรอให้จบปี 4 ก่อนจะดีกว่าถ้าอยากจะมาเรียนสาขาต่อหรือจะไปเป็นแพทย์ในสนามรบก็ได้แล้วแต่ผมก็ว่าดีนะ  พ่อส่งผมไปครอสสั้นแค่เรียนรู้การเป็นแพทย์สนามรบแค่นั้นยังไม่ได้ฝึกจริงๆ ถ้าในอเมริกาต้องเรียนจบแพทย์ก่อนถึงจะไปฝึกพวกรีคอน หรืออะไรพวกนี้ 
    วันนี้มาเที่ยวกับเพื่อนคนค้อนข้างเยอะพอสมควร วันนี้เป็นวันศุกร์ จะไม่มาก็ไม่ได้วันเกิดเพื่อนซีรู้จักกันตั้งแต่ ปี1 แถมพรุ่งนี้ต้องไปวันเกิดหลานฝาแฝดด้วย อีเว้นเยอะนะผมนะ หน้าตาหล่อไหม ถามดิวเอาเพราะผมกับดิวหน้าตาคล้ายๆกันแต่ไอ้ดิวมันดูคมกว่าผมหน่อย

"ดิ๊บ...นึกว่ามรึงไม่มาวะ..กรูเซ็งรอ" ไอ้เพื่อนผมไอ้ปรเมศรณ์ มากับแฟนสาวสวยดาวมหาวิทยาลัย ป้องลูกพีท ชื่อน่ากิน จะว่าไปน่ากินทุกส่วนและหุ่นดีโดยเฉพาะสองลูกใหญ่ๆนั้น แต่ถ้าผมกินชะนีผมก็ต้องขอชิมบ้างแต่นี้ผมไม่กินชะนีนะซิเลยแต่มองเฉยๆ คือมีให้ดูก็ดูจะรออะไรละ

"สวัสดีค่ะพี่ดิ๊บ" น้องเขาเดินเข้าไหว้แนบอกผม ที่แนบนะไม่ใช่มือจะครับเพราะว่าสองลูกใหญ่ะนะมันค้ำไว้อยู่

"อุ้ยย ..มันเยอะนะค่ะเก็บไม่ได้"น้องเขาพูด ผมพยักหน้าว่าน่าจะใช่

"ลูกพีท..พี่หึงครับ" ไอ้ปรเมศร์พูด ผมส่งนิ้วกลางให้ว่าผมไม่รุู้เรื่อง ผมทำนิ้งเฉีอดคอใส่มันด้วย มันก็รู้ว่าแฟนมันนะอ่อยผมสุดตัวแค่ไหน ลูกพีทเดินกลับไปหาไอ้ปรเมศร์แต่หางตาก็ยังคงไชชอนมาหาผมเป็นระยะ

"ไอ้ปันมานางนี้ครับ โต๊ะอยู่นี่คร๊าฟ แม้พอผ่านโต๊ะสาวละเสียหลักทันทีเลยนะมรึง กรูจองไว้นี้หน้าเวทีนี้จะได้มีที่เต้นและปลอดภัยไม่มีเท้าใครมาขวางนอกจากมรึงจะขวางกรูเอง" ไอ้ปรเมศร์มันเมาแล้วแหละผมว่า

"มันเป็นห่า! ของมันวะ" ไอ้ปันมันถามผม

"มันนำมรึงไปสามแก้วแล้ว และกรูก็เข้าใจว่ามรึงอาจจะมาตอนตัดริบบิ้นพอดี สิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบเก้านาที" ผมหันไปมองบอกมัน

"แฮปปี้เปิร์ดเดย์ว่าเพื่อนรัก " ไอ้ปัน และมันก็เดินมานั่งกับผม ไอ้ปรเมศร์มันเต้นกับน้องลูกพีท ผมนั่งกระดกเหล้าที่เด็กชงเหล้ามาชงให้

"พรุ่งนี้ไปไหนวะ ดิ๊บ"

"ไปงานวันเกิดหลานๆกรูวะ ...พวกมรึงละ"

"มันบอกว่าจะไปทำบุญถวายสังฆทาน กรูว่ามันได้ทำบุญปล่อยโคคืนนี้แน่วะ" ผมหันไปมองเพื่อนผมมันชี้ไปที่ไอ้ปรเมศร์ ดูท่าทางจะได้ทำไมพรุ่งนี้และคืนนี้คงเมาถึงขั้นต้องลากกลับด้วยมั้งแต่ไอ้ปันบอกว่าได้ทำบุญปล่อยโคคืนนี้  โคอะไรมาทำตอนกลางคืน

"ที่ไหนวะ" ผมหันหน้ามาถามเอากำปั่นเท้าซะเอวไว้ นั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงกลม

"ที่นี้แหละ" ไอ้ปันมันยื่นหน้ามาตอบผมใกล้ๆ

"โคอะไรของมรึงทำในผับ"

"โคโยตี้!!"

"ผลั๊ก" เสียงไม่ดังมากแต่ก็ทำให้คนข้างๆผมตกลงไปได้อย่างง่ายได้ ด้วยเท้าไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป โคโยตี้!!!

"เตะกรูไหมวะ" ไอ้ปันคลานขึ้นมาเพราะว่าเจอของสมน้ำหน้ามันเข้าไป คลานขึ้นมาเลยนะ

"คืนนี้มีโคโยตี้และมรึงก็รู้ว่าไอ้คุณปรเมศร์ถ้าเมาแล้วมันรั่วยังไง" ผมพยักหน้าเออจริงแต่วันเกิดมันนี้ให้มันทำบุญกับโคโยตี้ไปก็แล้วกัน ผมนั่งดื่มไปด้วยวงดนตรีเริ่มมาบันเลงผมก็ลุกขึ้นยืนจะได้โยกบ้างอะไรบ้าง โต๊ะข้างๆที่มีป้ายจองตั้งไว้ก็มีกลุ่มน่าจะวัยทำงานมีผู้หญิงสองคนและผู้ชายสามคนแต่อีกคนดูยังใสๆ ใส่เหล็กดัดฟันพอเข้ามานั่งก็หันมาส่งยิ้มให้ผมทีนที ผมก็พยักหน้าตอบรับอย่างมีมารยาท

"แรงวะ! น้องมาถึงเชื่อชวนเลยวะ"

"กรูไม่ชอบซั่มกับเด็กที่เจอกันในผับมรึงก็รู้ดี" ผมกระซิบกระซาบ

"ครับพ่อเทพบุตแต่กรูว่ามรึงนะซาตานเถอะหน้าให้วะ" ไอ้ปัน มันทำให้ผมต้องกระทุ้งศอกใส่มันอีก ผมหันมาน้องเขากํเอามือเท้าคางมองผม ตอนนี้เพลงมันส์ขึ้นมาผมก็เริ่มโยกย้ายส่ายสะโพก โยกไปโยกมาก็มาชนกับใครก็ไม่รู้พอหันไปดู น้องทีนั่งเท้าคางนั้นเอง

"สวัดดีครับพี่ ...พี่หล่อจัง...ชื่ออะไรครับ" น้องเขาตะโกนถามชื่อผมแข่งกับเสียงดนตรีมันส์

"ครับ พี่ชื่อดิ๊บครับ น้องละครับ" ผมตะโกนตอบไปบ้าง กำลังมันด้วยก็เต้นไปด้วย น้องเขาก็เข้ามาเต้นสีด้านข้างผม

"ชื่อกาฟิลร์ครับ "น้องเขาตะโกบตอบที่จริงไม่ต้องตะโกนก็ได้มั้งครับเพราะว่าน้องเขาโอบรอบคอผมไว้ ไอ้ปันมันก็เต้นไม่มองเพื่อนมันเลยไปม้อกับใครมาหวงกรูก่อนดูท่าน้องจะรุกผมหนักมาก ผมรีบเอาแขนน้องเขาลงก่อน เร็วไปนะ

"พี่มีแฟนหรือยังครับ" นั้นไง

"พี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับพี่ปวดฉี่มาก" ผมพูดพร้อมกับรีบชิ้งออกก่อนที่น้องกาฟิลร์นี้จะรุกล้ำผมมากไปกว่านี้ น้องเขาจับเป้าผมด้วยครับ

"เต้มไม้เต็มมือดีนะครับ"กล่าวชมกันแบบนี้ดีใจดีไหม ผมรีบออกไปทางป้ายที่บ่งชี้ว่าไปห้องน้ำ อะไรจะไวปานนั้นนะ ผมรู้ว่าผมหุ่นดีหน้าตาดีเหมือนพี่ผมแต่ผมไม่ชอบ เจอปุ๊ปซั่มปั๊ปไม่ใช่ดิ๊บครับ เข้าห้องน้ำดีกว่า แต่ก่อนที่ผมจะตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำฝั่งผู้ชายผมเห็นถ้ามองแว็ปเดียวก็คือแอ้ แต่ถ้ามองสักพักจะเห็นบุคคลิกทีแตกต่างกัน แอร์นั้นเองมาทำอะไร (ก็มาเที่ยวไงดิ๊บเอ่ย)  แอร์ยืนคุยโทรศัพท์อยู่

"อืมม..ใช่ของพวกนั้นพี่ส่งให้พ่อเขาไปแพ๊คและก็คงส่งไปให้แอ้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกัน พี่ขอบใจเรานะที่ช่วยไปแทนพี่
" ผมเข้าไปด้านหลังผมได้ยินบทสนทนาของแอร์ นี้มันขอร้องให้แอ้ไปแทนเหรอ เพื่อจะแยกให้แอ้กับดิวห่างกันงั้นเหรอ ผมเป็นพี่รักน้องและรักหลานมากแค่ไหน แอ้อีกคนผมรักเหมือนน้องชายแท้ๆผมเลยก็แอ้นะทำให้บ้านผมมีสีสันมากแค่ไหนแต่คนนี้ทำไมใจยักษ์ใจมารได้ขนาดนี้

"นี้แผนมรึงเหรอแอร์" ผมพูดและคนที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ก็หันกลับมาทันที เขาตกใจเล็กน้อยแค่นั้น

"กรุงเทพนี้มันแคบนะ กรูว่าผับเยอะแยะไปหมดแต่ดันซวยมาเจอมรึงดิ๊บ มากับใครแฟนเหรอ" แอร์พูดพร้อมกับมองไปทางด้านหลังผม ผมหันไปน้องกาฟิลร์เดินตามผมออกมา

"ใช่มากับแฟน..ที่รักเข้าห้องน้ำหรือยังครับ" กาฟิลร์เข้ามากอดแขนผม แอร์แค่ยิ้มที่มุมปากแบบคงมองว่าผมชอบนอนกับพวกที่พบเจอในผับแบบง่ายๆละซิ

"ปล่อยพี่ครับกาฟิลร์" ผมหันไปสงเสียงด้วยอาการไม่พอใจและแกะมือเขาออกอย่างเร็ว จนกาฟิลร์รู้สึกเจ็บ

"พี่ไม่ใช่แฟนน้องครับ"

"ชิส์!! หล่อตายละ" น้องเขาก็สะบัดหน้าไป ก่อนที่คนตรงหน้าผมจะเดินกอดอกออกไปเช่นกัน

หมับ!! ผมกระฉากแขนแอร์ไว้ จนร่างบางๆ บางเท่ากับแอร์เลยทุกอย่างเหมือนแอร์หมดไม่ว่าหน้าตาทรงผมแต่ผิดที่แววตากับบุคคลิกเท่านั้น ร่างนันเซมาปะทะกับแผ่นอกของผม 

"ปล่อย!!" แอ้พยายามสะบัดแขนแต่ไม่มีทางหรอกผมกำเอาไว้แน่นหนา

"ปล่อยกรูไอ้ดิ๊บ" แอ้ตะคอกเสียวใส่ผม ให้ผมปล่อยแขนเขา

"มรึงทำเพื่ออะไรแอร์ ..มรึงทำแบบนี้เพื่ออะไร..แอ้มันน้องมรึงไหม.มรึงนี้มันใจจือดใจดำ ใจอำมหิตย์" ผมพูดและบีบมือที่ต้นแขนแอร์ ผมรู้ว่าเขาเจ็บมาเพราะว่าปลายนิ้วแข็งแรงของผมกดลงไปที่กล้ามเนื้อนิ่มๆนั้น แอร์มองหน้าผมพร้อมกัดฟัน

"มรึงไม่ใช่กรูมรึงไม่เข้าใจกรูหรอก..ปล่อยแขนกรูซะ" แอร์พูดอีกครั้ง ผมหันซ้ายแลขวา

"กรูไม่ปล่อย ..มานิ" ผมพูดและลากแขนแอร์ ผมลากพยายามพาแอร์ออกไปข้างนอก แอร์ก็พยายามสะบัดแต่มันไม่เป็นผลหรอก ผมดึงลากจนออกมาด้านนอกผับ ไม่มีใครสนใจใครหรอกต่างก็คิดว่าคู่รักกันมากกว่าอาจจะแอบมาเที่ยวคบชู้อะไรประมาณนี้ ผมลากจนมาถึงลานจอดรถ

"ปึก" ผมสะบัดร่างแอร์ไปชนกับประตูรถ

"ทำไมมรึงต้องแยกแอ้กับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันไปทำอะไรให้มรึงแอร์ ..กรูถามว่าน้องกรูไปทำอะไรให้มรึง " ผมถามแอร์

"กรูไม่จำเป็นต้องบอกมรึงดิ๊บ"  แอร์สะบัดหน้ามาตะคอกเสียงใส่ผม ผมพยักหน้าได้ พูดกันดีดีไม่ได้

"อืมมม" ผมก็ตรงเข้าเอามือจับใบหน้าแอร์และกระแทกริมฝีปากหนาๆของผมกับริมฝีปากบางๆนั้นแบบไม่แยแสว่าจะเจ็บหรือไม่ผมบดขยี่มันอย่ารุนแรง  มือของแอร์ก็พยายามผลักดันผมออกแต่แอร์สู้แรงผมไม่ได้หรอก ผมเล่นกล้ามเหมือนพี่ๆผม

"โอ้ยย!!" ผมก็พยายาจะสอดลิ้นเข้าไปแต่คนที่ผมบดขยี่ด้วยปากกัดปากผมเข้าให้ ได้เลือดเลยซิกลิ่นเลือดคาวๆคุ้งอยู่ในปากของผม

"ฉาด!" ฝาผมตบเข้าที่ใบหน้าแอร์จนสะบัด

"ถ้าชอบซาดิสกรูจัดให้แอร์ ..อืมมม" ผมก็เข้าไปจูบอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้แอร์ตั้งตัวและสอดลิ้นเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว แอร์ก็ตั้งตัวไม่ทันทีแขนที่พยายามดันผมก็ค่อยไม่มีเรี้ยวแรงจะดัน

"แฮ้ก!!" เสียงหอบเหนื่อยของผมกับแอร์ ผมว่าแค่นี้ไม่พอสำหรับผมหรอก อยากได้มากกว่านี้  ผมกดปลดล๊อกรถ

"ปล่อยกรูนะไอ้ดิ๊บ" แอร์ดิ้นรนผมก็จับแอ้หันหลังก่อนจะรุดเข็มขัดออกมาและรวบแขนไว้รัดไว้ด้วยเข็มขัดผมเองอย่างแน่นหนาแบบเอามือไขว้หลัง

"มรึงจะทำเชี้ย! อะไรกรูไอ้ดิ๊บ"

"จูบมันไม่ถึงใจอยากได้มากกว่านี้" ผมกระซิบและโยนร่างนั้นไปไว้เบาะหลังของรถเก๋งของผม รีบปิดประตูลง ผมกดล๊อกรถก่อนจะเดินไปที่ตรงคนขับและกดเปิดล๊อกอีกครั้งรีบนำตัวเองเข้าไปนั่ง ล๊อกประตูทั้งสี่ด้าน ผมขับออกจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ผมจะนำรถออกผมเห็นไอ้ภาณุมันคงออกมาตามหาแอร์คงมีคนบอกว่าเห็นผู้ชายชุดกระฉากกันออกมาด้านหน้าแต่มันช้าไปซะแล้วไอ้ณุ 

"มรึงจะพากรูไปไหนไอ้ดิ๊บ" แอร์ตะคอกเสียงถามผม ผมขับไปเรื่อยๆ  ผมเปิดเก๊ะเล็ก ผมมียาที่ทำให้น้องในกางเกงแอร์แข้งปังและคงจะไม่กล้าขัดใจผมแน่ พอเห็นป้ายก็รีบเลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูด

"มรึงคงไปหาที่ดีกว่าไม่ได้หรอกแอร์มรึงเหมาะกับม่านรูดวะ" ผมพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงที่พนักงานโบกผมก็ลงจากรถกดล๊อก ถ้ากดล๊อกจากภายนอกคนด้านในก็เปิดไม่ได้ ผมเดินหาพนักงาน

"ชั่วคราวหรือค้างคืนครับพี่"

"คางคืนครับ"

"750 พี่ รับถุง หรือเครื่องดื่มเพิ่มไหมครับ" พนักงานถามผม คงได้ยินทีบประตู

"ไม่ครับแฟนพี่ชอบสด" ผมกระซิบพนักงานพยักหน้าผมส่งเงินให้ 1000 บาท

"ไม่ต้องถอนแค่อย่ามากวนใจเป็นพอที่เหลือติ๊บ" ผมกระซิบกลับ พนักงานตาโต พยักหน้าอย่างรวดเร็ว ผมเดินกลับมาที่รถและกดล๊อก

"ปึก" เท้าทีบประตูขณะที่ผมเปิดและแอร์พยายามจะใช้เท้ายันผมไว้ด้วย ผมนะรู้แกวก็เลยรวบเท้าไว้ทั้งสองและลากลงมากองกับพื้น ดูจากสีหน้าคงจุกมิใช่น้อย แอร์เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาอาฆาต ยิ่งแบบนี้มันยิ่งแตกต่างจากแอ้โดยสิ้นเชิง

"รู้ไหมสายตาแบบนี้มันเย้ายวนกรูวะ น้องที่กาฟิลร์อะไรนั้นชิดซ้ายไปเลย รายนั้นนะยั่วกรูแทบตายแต่กรูไม่อยากวะ แต่มรึงนี้ทำเอากรูทนรอไม่ไหวแล้วแอร์" ผมพูดและขึ้นค่อมร่างแอ้ไว้ยึดไว้ผมก็หยิบเม็ดยาที่หยิบมาด้วย ติดไว้อย่างนั้นแหละ ผมหยัดใส่ปากแอร์ แอร์มันเมมปากไม่ยอม

"ปัก" หมัดผมเขาที่ท้องแอร์เบาแค่พอให้แอร์ร้องจะได้อ้าปาก และผมก็ยัดเม็ดยาลงไปทันทีลึกแอร์ก็ต้องกลืนอย่างเลี่ยงไม่ได้

"มรึงเอาอะไรให้กรูกินไอ้สัสดิ๊บ" แอร์พูดผมก็พยักไหล่ ผมก็ลากถูกคนที่ไม่ยอมผมง่ายดิ้นรน ดิ้นไปเดี๋ยวก็ได้ร้องขอให้ผมช่วยเองแหละ ผมพาเข้าไปในห้องล๊อกประตู ผมทิ้งแอร์ไว้บนพื้น แอร์ดิ้นแด้วๆ ไปมาสายตามองผมความแข็งกร้าวค่อยลดลงตามลำดับฤทธิ์ของยาคงเริ่มออกแล้วซินะ ดูได้จากตรงเป้าเหมือนมันจะขยาย ผมเตรียมปลดกางเกงยืนส์ตัวเองรอ ผมหยิบผ้าขนหนูมาพันกายไว้ ผมเดินไปเปิดทีวี เปิดมาก็เจอเลยตัวปลุกเล้าอารมณ์การมีเซ็กส์หนังโป้ เปิดดังนิดหนึ่งให้แอร์ได้ยิน

"เป็นไงแอร์ ...มันแข็งแล้วใช่ไหม ..อยากเมื่อไหร่บอกนะ" ผมนั่งลงที่โซฟา คนที่นอนคงเริ่มจะต้องการบ้างแล้วแหละ

"ไอ้ดิ๊บ..โอ้วว"แอร์ดิ้นไปด้วยพยายามอดกลั้นอารมณ์ตัวเองมันไม่ได้ผลหรอกผมก็นั่งไขว่ห้างดูทีวี ดูหนังโป้ไปเลย จะว่าไปมันก็ปลุกอารมณ์ได้ดีจริงๆนะ แม้จะหญิงกับชายก็เถอะ น้องดิ๊บก็เริ่มโตขึ้นมาทันตาเห็น

"ดิ๊บ..อ้าห์..ปล่อยกรู.." แอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดๆ ขัด ๆผมก้มมองคนที่นอนอยู่กับพื้น ก่อนจะลุกไปนั่งข้าง เอื้อมมือไปจับตรงเป้าแข็งมาก

"ให้ช่วยถอดไหม" ผมถาม แอร์มองผม หายใจหอบเหนื่อย ผมก็ก้มลงจูบปากคนนั้นคราวนี้ไม่ดิ้นไม่รน มีสยอมกลับมาด้วย

"ดิ๊บ..ดิ๊บ..ดิ๊บ.." แอร์เรียกผม ผมว่าเขาพร้อมแล้วแหละ ผมก็ปลดกางเกงออกถอดออกจนหมด และก้มลงบนขยี่อีกที

"โอ้ยย" ความเจ็บจากที่ผมตบปากไปก่อนหน้านี้

"โอ้ย"อันนี้ผมร้องเพราะว่าแอร์กัดปากผมอีกครั้งได้เลือดเหมือนกัน

"ดีชอบซาดิสได้"ผมพูดและรวบเขาคนที่นอนขึ้นไปอยู่เตียง ผมจัดการถอดทุกอย่างจนไม่เหลืออะไรทั้งนั้นผมรวบแขนไว้เหนือหัวโดยที่ยังไม่ปลดเข็มขัดที่รัดข้อมือไว้ออกร่างกายที่อ่อนระทวยเพราะฤทธิ์ของยามันตอบสนองผมได้ดี ไม่ว่าจะสัมผัสด้วยมือหรือว่าลิ้น ดิ้นพล้านไปมา

"อยากได้หรือยัง" ผมกระซิบถามแอร์ แอร์มองหน้าผมเขาพยายามจะฝืนแต่ไม่ได้หรอกยาผมแรงดี

"อืม" พยักหน้าแบบนีดิ๊บจัดให้ ผมก็จัดการแยกเท้าเลยและของผมก้พร้อมแล้วด้วย

"โอ้วววว..โอ้ยย...โอ้ยย" แอร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดครั้งแรกหรือเปล่าไม่รู้แต่รู้ว่าฟิตมาก ผมก็จัดการไม่ยั้ง ความมันไม่เข้าใครออกใครและคนที่โดนยาพอโดนแบบนี้ก็โต้ตอบแบบไม่บันยะบันยั้งเช่นกัน ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เรามีความสุขกัน(ไม่รู้ว่าของผมคนเดียวไหมเพราะอีกคนไม่ได้เต็มใจ) จนกระทั้งต่างพากันหลับไปบนเตียงที่ไม่นิ่มและไม่แข็งจนเกินไป

 
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ แรงก็แรงตอบจะได้ไม่เสียเปรียบกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 09-01-2016 17:30:34
 :pighaun: :pighaun:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ แรงก็แรงตอบจะได้ไม่เสียเปรียบกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-01-2016 21:01:59
 :pighaun: คู่นี้ดุเดือดจริง ๆ
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-01-2016 18:44:58
   แอร์ เมื่อคืนผมไปเที่ยวผับไปฉลองทีผมไม่ได้ฝึกแล้ว ไปกับพวกไอ้ภาณุ แต่ดันซวยเจอไอ้ดิ๊บและมันก็มาได้ยินตอนผมโทรศัพท์คุยกับแอ้เรื่องที่ผมขอร้องให้แอ้ไปแทนผม ผมจะไม่ยอมเป็นคนเสียสละ ทั้งที่นี้มันครอบครัวผมและที่จริงคนที่ควรจะอยู่ใกล้ๆดิวมันควรจะเป็นผม ผมแอบชอบดิวมาตั้งนานแล้วแหละ แต่นี้ดันมาเจอไอ้ดิ๊บ ไอ้สัสเอ้ยเมื่อคืนมันลากผมออกมาจากผับแถบมันยังอัดยาใส่ปากผม เจ็บระบบไปหมดมันเหมือนคนซาดิสเลย มันเล่นผมวะช้ำไปทั้งร่างกาย สายน้ำที่กระทบผิวกายที่บอบช้ำมันเจ็บเหมือนมีเข็มน้ำร้อยมาทิ่มแทง แถมยังเจ็บระบบไปทั้งร่างร้าวไปถึงก้นกบ

"ตื่นมารีบอาบน้ำรอเลยเหรอ" ผมได้ยินเสียงตะโกนมาจากด้านนอกห้องน้ำ

"ไปตายซะ" ผมตะโกนสวนกลับไป

"ไล่ผัวไปตายเหรอ ปากไม่ดีนะเมีย ออกมาจะจับตบจูบให้เข็ด" ไอ้ดิ๊บพูดมันพูดออกมาได้อย่างหน้าด้านๆมากว่าผมเป็นเมียมัน ถึงแม้จะจริงๆก็ตาม ผมกำหมัดแน่น อยากออกไปตะบันหน้ามัน

"แอร์..พ่อมรึงโทรมาหลายสายแล้วมรึงรีบออกมารับเถอะ" ดิ๊บมันบอกผม ผมก็ต้องเปิดประตูห้องน้ำ ดิ๊บมันยืนจังกาอยู่ด้านหน้าและส่งมือถือที่สั่นหยิกๆ ผมก็รีบรับมาจากมือมันแบบกระฉาก ผมกดปุ่มตอบรับสาย

"พ่อ" ผมเรียกพ่อผมกลัวว่าพ่อจะวางสายไปซะก่อนวันนี้ผมต้องไปส่งแอ้ซินะ

"แอร์อยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน" พ่อถามผมประโยคแรกผมหันมามองหน้าไอ้ดิ๊บ มันหยักไหล่แบบไม่สนใจใยดีมันเข้าไปในห้องน้ำทันที

"แอร์มาค้างบ้านเพื่อนนะพ่อ แอ้จะบินไปกีโมง"

"กลับมาบ้านก่อนและออกไปพร้อมกันกลับมาตอนนี้" พ่อบอกผม

"ครับพ่อ" ผมพูดแค่นั้นก่อนจะกดวางสายไป ผมหันมามองประตูห้องน้ำ ผมต้องรีบออกแล้วปล่อยมันไว้นี้แหละ ผมแต่งตัวแบบลวกๆ ก่อนจะหยิบทุกอย่างให้มันกลับเองแล้วกัน ผมก็เดินออกมาอย่างน้อยเหลือกระเป๋าสตางค์กับมือถือ ผมหยิบกุลแจรถมันออกไปด้วยผมจะขับรถมันกลับนี่แหละอ้อจะให้ดีเอาเสื้อผ้ามันไปด้วยแล้วกัน ให้มันแก้ผ้ากลับ

         ผมออกไปและสตาร์ทออกทันที มันคงหัวเสียน่าดูซิท่าถ้าออกมาแล้วไม่เจออะไรนอกจากมือถือกับกระเป๋าสตางค์โดยไม่มีเสื้อผ้าอยู่ด้วย ผมก็รีบขับรถกลับมาที่บ้าน ผมจอดรถไว้หน้าบ้านมันนั้นแหละ พอผมจอดก็ลงจากรถก่อนจะตรงดิ่งเข้าบ้าน ก้มลงเปิดจุกลมมันซะเลยทั้งสี่ล้อกว่ามันจะมาลมคงออกไปเกือบหมดได้      ผมเดินเข้าไปในบ้าน พ่อนั่งอยู่เหมือนกำลังรอผมอยู่ พี่อ้นมองผมแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป พี่โอมก็หันมามองผม ผมรู้ว่าทุกคนโกรธที่ผมให้แอ้ไปแทน แต่แอ้ควรจะไปไม่ใช่เหรอ ผมเดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับพ่อ

"แอร์ ขึ้นไปแต่งตัวซะและเตรียมไปแทนแอ้" ผมก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พ่อพูด

"พ่อว่ายังไงนะพ่อ" ผมถามพ่ออีกครั้ง

"พ่อบอกแกต้องไปแอร์ แกควรจะไปแอร์ ตอนนี้แอ้ไปไม่ได้และมันก็ควรจะเป็นแกไม่แอร์ที่จะต้องไปตอนนี้ " ผมมองหน้าพ่อผม นี้พ่อผมนะ

"พ่อ ลุงหนึ่งเขายากได้..." ผมจะพูด

"หยุด! ..แอ้เป็นลูกฉันเหมือนกับแก ไปซะแทนน้องไว้น้องไปได้เมื่อไหร่แอร์ค่อยกลับมา คิดซะว่าพ่อขอและไปที่นั้นไม่ได้ฝึกหนักเหมือนคนอื่น แรกก็เรียนพวกทฤษฏีแค่นี้เองแอร์ ทำเพื่อพ่อ..ขึ้นไปเปลี่ยนชุดตอนนี้" ผมแทบจะลุกไม่ขึ้นร่างกายที่บอบช้ำมาอยู่แล้วตอนนี้มันหนักเหมือนมีหินมาถ่วงไว้ ผมจำต้องลากสังขารตัวเองขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง น้ำตาที่ซึมอยู่ก็ไหลออกมา พ่อผลักผมออกไปอีกแล้วเหรอ พ่อผมออกไปจากทุกคนอีกแล้วเหรอพ่อ 

  ทันที่ที่ผมกลับขึ้นห้องผมก็ทรุดตัวลงนั้งกอดเข่าร้องไห้ นี้ก็เจ็บไปทั้งตัว ปากก็บวมเจ่อไปหมด เจ็บใจด้วยที่โดนไอ้ดิ๊บมันทำแบบนั้นกับผม ผมกำหมัดแถมกลับมาถึงพ่อยังบอกให้ผมไปแทนแอ้อีก ผมลุกขึ้นก่อนจะตรงไปหยิบกรอบรูปที่ถ่ายด้วยกันกับพี่ๆน้องๆ มีแอ้ด้วย ผมก็ปามันลงถังขยะ

"แอร์" เสียงพี่อ้นเรียกผม พี่อ้นเปิดประตูเข้ามาผมก็ต้องหลบปาดน้ำ

"แอร์ มรึงอย่าโกรธพ่อเลยนะ แอ้มันไปไม่ได้ ทำเพื่อแอ้มันหน่อย และนี้มรึงไปโดนอะไราปากบวมขนาดนี้ละ" พี่อ้นถามผม พี่อ้นเอานิ้วแตะแต่ผมหลบ

"ไม่มีอะไรหรอกพี่อ้นแค่มีเรื่องกันกับคนในผับเมื่อคืน"

"เหรอไปผับไหนมาทำไมไม่ไปผับที่พี่มรึงเปิดวะจะได้ไม่มีใครทำร้ายมรึงแอร์" พี่อ้นถามผม

"ผมต้อแต่งตัวและเตรียมออกแล้วใช่ไหมพี่อ้น"

"ใช่แอร์ " พีอ้นพูด ผมพยักหน้า

"พี่อ้น ..ผมยังเป็นน้องพวกพี่อยู่ไหม" ผมถามพี่อ้นก่อนที่พี่เขาจะเดินออกไปจากห้องนอนผม

"แอร์มรึงไม่เคยไม่เป็นน้องกรูนะ..ถ้ามรึงคิดว่าแอ้มาแล้วทำให้มรึงเลิกเป็นน้องกรูนะมรึงคิดผิดแอร์ แต่ตัวซะและลงไปพ่อรอนะ" พี่อ้นพูดก่อนปิดประตูลง ผมก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยเครื่องแบบทหารที่ผมคิดว่าจะไม่ได้แต่งอีก ผมกำชุดนั้นไว้แต่ก็ไม่มีทางเลือก ผมสวมชุดเครื่องแบบ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวคงไม่ต้องเอาไปมากพ่อคงจะเตรียมให้ผมไว้พร้อมแล้วซินะ มันเป็นการมัดมือชกทีพ่อควรจะทำกับลูกหรือไง ผมได้แค่คิด ผมเดินลงมาที่ชั่นล่าง

"พ่อจะบอกแอ้มันหรือยังละพ่อว่าไม่ต้องไป"

"ไว้บอกพรุ่งนี้ว่าทำไม ตอนนี้ไปส่งแอร์ก่อน พอส่งเสร็จพ่อจะโทรหาแอ้บอกให้พาดิวกลับไปหาลูก ลุงภาโทรมาบอกว่าดิวไม่ไป"ผมได้ยินว่าหาลูกเด็กคนนั้นที่ผมเห็นนั้นก็ลูกดิวกับแอ้เหรอ ตกลงแอ้สามารถท้องได้อย่างที่พ่อให้ลุงภาทำให้จริงๆ ด้วย ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งเจ็บปวด นี้เขาพากันปกป้องแอ้กันขนาดนี้พ่อไม่อยากให้แอ้ไปทั้งที่ลุงหนึ่งเขาอยากได้แอ้คืน เพราะว่าแอ้คือ

"แอร์ไปได้แล้วลูก...แอร์ ..พ่อไม่ด้ผลักไสเจ้าไปไหนนะ..ลุงหนึ่งเขาจะให้แอร์ไปฝึกที่ไม่ลำบาก..กลับมาก็ทำงานเอกสาร..หึ!" พ่อพูดผมไม่ตอบอะไร

"หมับ" พ่อดึงผมเข้าไปกอด

"พ่อรักลูกทุกคนเท่ากันแต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆ ไม่นานหรอกแอ้เขาไปได้เราก็ได้กลับมาแล้ว "พ่อพูดแค่นั้น

"ไปกันเถอะจะได้เวลาแล้ว" พ่อหันไปบอกพี่ๆผม

"แอร์" พี่โอมเรียกผม

"หมับ" พี่โอมดึงผมเข้าไปกอด  "ไม่เอานะ ไปไม่นานก็กลับแล้ว อย่าทำหน้าแบบนี้ซิวะแอร์ " พี่โอมพูดผมพยักหน้า ก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถ ผมเห็นรถพี่เดย์กำลังขับออกไปคงไปรับไอ้ดิ๊บละซิ ผมไม่อยากจะมองรถมันเลยเพราะว่าพาลไปเกลียดไอ้เจ้าของรถด้วย แต่คงอีกนานเลยกว่าจะได้กลับมาเอาคืน
********************************************************************************************************************************************************************************
ดิ๊บ ผมเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำได้สักพักก็ออกมาหวังจะจัดคนข้างนอกสักหน่อยแต่พออกมาได้เหมือนโดนชิ้งทรัพย์เลยชิ้งกุลแจรถและรถผมไปที่น่าเจ็บใจมันชิ้งเสื้อผ้าผมไปด้วไม่ให้เหลือแม้แต่กางเกงยืดแล้วตรูจะออกไปยังไง ผมเหลือบมองไปที่โต๊ะ ก็ยังพอมีน้ำใจทิ้งมือถือและกระเป๋าสตางค์ไว้  ผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่ชายพี่เดย์
แสบมาเลยไอ้แอร์

"พี่เดย์"

"ไอ้ดิ๊บว่าไงมรึงจะโทรทำไมเดินมาหากรูก็ได้" พี่เดย์พูด

"เดินไปไม่ได้ไม่ได้อยู่บ้าน"

"เชี้ยอะไรรถมรึงจอดอยู่หน้าบ้าน" 

"ห๊ะ! รถจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว Fu*** fu**" ผมพูดและตีเข่าอากาศไอ้แอร์!!! 

"มรึงไม่ได้อยู่บ้านแล้วรถมรึงมาอยู่บ้านได้ยังไงวะ "

"ช่างมันเถอะพี่ ผมโดนหักหลังแล้วกัน พี่มารับผมหน่อยดิ เอาเสื้อผ้ามาให้ด้วยนะ ไม่มีเสื้อผ้าใส่กลับไม่ได้อะ"

"ที่ไหนวะ" พี่เดย์ถามผม

"ลุงเดย์เราจะไปกันกี่โมงอะ" เสียงเป็กซ์ถามพี่เดย์

"ลุงไปรับลุงดิ๊บก่อนมันไปเมาตกค้างที่ไหนก็ไม่รู้" พี่เดย์

"พี่เดย์มารับเร็วๆเลย ที่ม่านรูดxxx" ผมบอกไปผมรู้ว่าขึ้นทางด่วนมานิดเดียวก็ถึงแล้ว

"ม่านรูด!! "

"พี่เดย์จะตะโกนทำไม...มารับน้องหน่อยด่วน" ผมบอกพี่ชาย

"เออๆ...เขาลวงมรึงเข้าม่านรูดวะและมันตุ๋ยตรูดมรึงไปยังวะ"

"ไม่มีทางผมนะตุ๋ยตรูดเขาพอตุ๋ยเสร็จเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียวมันขับรถไปเลยเอาเสื้อผ้าไปด้วยเร็วนะพี่เดย์รอ" ผมพูดก็กดวางสาย แอร์อย่าให้เจออีกนะมรึงโดนหนักกว่าเมื่อคืนแน่ แต่จะว่าไปมันก็น่ารักดีนะตัวมันเล็กๆพอกับแอ้ แอร์ แอ้ หน้าตาละหม้ายคล้ายกันราวกับแฝดแต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว กรูชักจะสนใจมรึงแล้วซิแอร์ พูดไปก็เลียริมฝีปากไปด้วย

"อู้ยย" เจ็บเลยแต่มันไม่ค่อยเวิร์คตรงที่กัดปากผมสองทีจนเป็นแผลนี้แหละแอร์มันก็คงเจ็บเหมือนกันเพราะว่าผมตบปากมันไปแรงพอสมควร

RRRR มือถือผมดังขึ้น แบทก็เหลือแค่ห้าสิบเปอร์เซนด้วยซิ ตั้นมันโทรหาผม น้องชายคนเล็กบ้านตอเต่าแถมตั้นมันก็เคยบอกว่ามันชอบผมด้วยนะ แปลกดีแต่ผมไม่เคยคิดอะไรกับมันเลยนอกจากเพื่อนและตั้นมันก็บินไปเรียนที่เดียวกับบอลและเจ

"ว่าไงตั้น" ผมถามตั้น

"มรึงอยู่ไหรอะ" ถ้าบอกอยู่ม่านรูดนี้มันแซวเป็นแซวตายเลย

"อยู่บ้านวะ"ผมบอกไป

"ก๊อกๆ "เสียงเคาะประตู ผมคิดว่าพี่เดย์มาถึงแล้วแน่ๆ เร็วมากทันทีแต่พอเปิดประตูไป

"พี่ครับอย่าลืมเช็คเอาท์ก่อนเที่ยงนะพี่ถ้าต่อก็จ่ายเพิ่มคับ " ไอ้เด็กม่านรูดครับจะมาบอกผมอะไรตอนนี้ งานเข้าเลยผมยังถือสายอยู่ ผมโบกมือให้ไปก่อน

"ไอ้ดิ๊บบ้านถึงเขาต้องเช็คเอาท์เหรอสาด นี้มรึงไปนอนที่ไหนไม่ใช่โรงแรมพ่อกรูแน่ๆ "

"แถวบ้านกรูเบื่อนอนบ้านทำไมอะ ว่าแต่มรึงโทรมามีอะไรวะ"

"ก็แค่จะบอกว่าจะกลับไปช่วยพี่ตุ๊แล้ว ยังอยู่กรุงเทพอยู่หรือเปล่า" ตั้นบอกผม

"อยู่ดิรอจนปีสี่ค่อยไป มาดิจะไปพาไปแรด" ผมบอกตั้นคือพาไปเที่ยว

"ทุเรศหาว่ากรุูชอบแรด"

"จริงปะละ "

"ไม่จริงอะ..แล้วไอ้แอร์ละ"

"ไม่รู้ซิไม่ค่อยได้คุย"ผมบอกไป ไม่ไดคุยจริงๆนะเมื่อคืนนะ ซัดกันอย่างเดียวเลยและร้องครางกันสนั่นแค่นั้นเอง ผมได้ยินเสียงรถมาจอดด้านหน้าแล้ว

"ตั้นแค่นี้ก่อนนะกรูต้องกลับแล้วจะไปธุระวะ กลับมาโทรหาแล้วกันนะ บายวะ" ผมพูดก่อนจะตัดสายไปก่อน เดินไปเปิดประตูนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ เห็นเด็กรับรถกำลังสนทนากับพี่เดย์

"น้องครับพี่เขามารับผมครับ " ผมตะโกนออกไป น้องเขาก็ปล่อยให้พี่เดย์เข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้ามาให้ผม ผมรีบรับมาสวมใสพี่เดย์เข้ามานั่ง มองผมว่าาอยู่ที่นี้ได้ยังไง

"มรึงนี้เอาใครมาอิบๆ ละ ลงทุนต่ำไปไหม" ไอ้พี่เดย์

"ช่างเหอะนะพี่เดย์ " ผมพูดหยักคิ้วให้พี่ชายฝีมือไหมละลงทุนต่ำแถมยังได้สนุกทั้งคืนโคตรจะคุ้มเลย ไม่รู้ว่ามันไปนอนผมหมอบที่ห้องหรือเปล่า กลับไปจะไปดูมันสะหน่อยหรือไม่อย่างนี้มันต้องถอน ผมเก็บทุกอย่างก่อนจะเดินลงมาและพากันออกจากม่านรูดนั้น

"พี่เห็นอาภีมพาแอร์ไปไหนก็ไม่รู้ว่ะแต่งชุดทหารออกไปก่อนพี่จะมารับเราวะดิ๊บ"" พี่เดย์พูดผมก็สะบัดบ๊อบไปมองพี่เดย์ เวรแล้วไงมันไปไหนของมัน

"พี่เดย์วันนี้แอ้เดินทางไงไปส่งแอ้หรือเปล่า" ผมถามพี่เดย์ พี่เดย์หยักไหล่ว่าไม่รู้ซิ
 

"อะไรวะอุตสาติดใจแล้วเชียวหนีกรูจนได้" ผมพูดพรึมพรำออกมาเบาๆ

"อะไรติดใจ ติดใจใครวะและใครหนีมรึงวะ ไอ้แอร์เหรอวะ มรึงเพี้ยนไปแล้วเหรอ " พี่เดย์พูดผมหันไปมอง

"ไม่ใช่!! ไม่มีอะไร ลงทางด่วนแล้วพี่เดี๋ยวก็เลยคราวนี้อีกยาวไกลเลยกว่าจะได้กลับบ้าน" ผมรีบบอกพี่เดย์นั้นรีบเปลี่ยนเลนส์ก่อนเพื่อจะลงทางลงก่อนจะเลยไปไกลขับมาได้ไม่นานก็มาถึงบ้านจริงๆด้วยไม่มีรถบ้านออ.อ่างอยู่หน้าบ้านสักคัน มีแต่รถผม ผมก็เดินไปที่รถตัวเองสำรวจไม่มีอะไรเสียหายนอกจาก

"ล้อรถกรู" มันปลอยลมล้อรถผม พี่เดย์เดินมาดู

"มรึงไปเหยียบตะปูที่ไหนมาวะสีล้อแบนขนาดนี้ไอ้ดิ๊บ" พี่เดย์ ผมพูดไม่ได้คายไม่ออกว่าเป็นไอ้แอร์  มันอารถผมมาแล้วยังมาทำให้ล้อผมฟี้บอีก ผมก็ต้อง กำหมัดสองข้าง อยากจะบีบคอมันจริงๆ  หันมามองรถอีกทีคงทำอะไรไม่ได้ต้องเรียกช่างเคลื่อนทีมาดูแล ผมเดินเข้าบ้านทันทีหลานๆ รออยู่แล้ว ซี แซ๊กซ์ และเป๊กซ์

"ลุงดิ๊บหวัดดีครับ ลุงดิ๊บไม่ได้เอารถไปเหรอ" ซีถามผม

"มีคนลักรถลุงกลับมาอะดิ" ผมพูด หลานๆพากันสะบัดหน้ามามอง

"ไอ้เดียร์เร็วมรึงช้าได้โล่" พี่เดย์ตะโกนเรียกไอ้เดียร์มันจะหล่อไปไหนไปบ้านพ่อไม่ได้พาไปผับๆ พี่เดย์ขับฟอร์จูนเนอร์ รถพี่เดย์เขาเพราะว่าต้องคอยส่งหลานๆเรียน นั่งได้เจ็ดคน พวกผมขนของขวัญขึ้นรถกันพอดีเลย

"แอมจร๊าไปกันยังที่นั่งพร้อมแล้วที่รัก" ไอ้เดียร์มันตะโกนเรียกที่รักผมก็เดินไปและดีดจมูกหนึ่งทีหมันไส้  แอมและอิงค์วิ่งออกมาและพวกผมก็พากันไปบ้านที่ค่ายฯทหาร ผมรู้สึกแปลกยังไงก็ไม่รู้เหมือนบ้านอาภีมเปลียนแผนอะไรสักอย่าง ต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่ๆ แต่ช่างเถอะ ถ้าเปลี่ยนเป็นแอ้อยู่กับดิวผมก็ว่าดีนะ เพื่อว่าแอร์มันไปฝึกกลับมาจะดีขึ้น
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 10-01-2016 21:02:16
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: Tanthai23 ที่ 18-10-2020 21:15:40
 :hao5: :hao5: