หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น

[PFlove]

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรุ้สึกปวดแผลอย่างมาก เมื่อคืนผมโดยไอ้ที่จะมาลุมทำร้ายพวกผม ทั้งที่มันโดยเล่นหมอบไปแล้วนะมันยังกระดกลุกขึ้นมา งัดเอามีนพกออกมาจะแท่งน้องชายผมพีช ต่อให้เขามองผมไม่เหมือนพี่ชายก็ตามผมก็รักและเป็นห่วงพีชเสมอ ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะเข้าใจผมซะ ที่ผมไม่ได้อยากคนลูกโตคนโปรด เป็นพี่คนโต คนโปรดของน้องๆ ผมเชื่อว่าพ่อรักลูกเท่าๆกัหมด

“โอ้ยย “ผมค่อยขยับตัวเองดันเพลอเอาแขนข้างที่เจ็บไปท้าวเพื่อยันตัวผมให้ลุก ผมเลยร้องออกมาเบาๆ และคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนที่เตียงแม้จะไม่ติดกับผมมาก็ตาม พี่ดิม พี่ดิมเขารู้ว่าผมรู้สึกตัวแล้วพี่ดิมจึงลืมตาขึ้น

“แพท ตื่นแล้วเหรอครับ ปวดแผลไหมครับแพท ตัวอุ่นๆ นะเนี๊ยะมีไข้แน่ๆเลย “ พี่ดิมถามผมอย่างรวดเร็ว พี่ดิมเอาหลังมาอังที่หน้าผากผม ผมมองและพีดิมก็ลดมือลงเหมือนรู้ว่าผมมองเพราะอะไร  แต่ถามว่าผมก็รู้สึกหวันๆกับสายตาที่เขามองผมด้วยความเป็นหวง เห็นพี่ดิมกะล้อนแบบนี้แต่สายตาของเขามันดูอบอุ่นแปลกๆ

“ผมโอเคแล้วครับพี่ดิม “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ผมก้มมองเอ๊ะ นี้ไม่ใช่เสื้อผ้าที่ผมสวมเมื่อคืนนี้แล้วนี้มันชุดของใครละ

“พี่ดิม “ ผมถามพี่ดิมเพราะว่าถ้าชุดผมเปลี่ยนไปแบบนี้แสดงว่าพี่ดิมต้อง เปลี่ยนชุดผมแน่นอน

“อะไรเหรอครับ แพท” พี่ดิมถามผมได้หน้าตายมาก

“ชุดผมละ” ผมถามพี่ดิม  “ เออ ชุดน้องแพทเหรอ ... อยู่นั้นครับ พี่ซักแห้งอย่างดีเลย สะอาด” พี่ดิมพูด

“แล้ว.... ชุดนี้ “ผมถามถึงชุดที่ผมใส่อยู่นี้แบบว่ามันมาได้ยังไง

“ชุดของพี่นะครับ พี่มีหลายชุด ชุดนี้ใหม่มาก “ พี่ดิมพูด  ผมก้มมองชุดอีกครั้ง “ถ้าแพทชอบพี่เต็มใจให้ไปใส่เลยครับ เอาไว้ใส่นอนเพื่อคิดถึงพี่” พี่ดิมคิดได้ยังไงว่าผมจะเอาชุดพี่ไปและผมนี้นะจะคิดถึงพี่ดิมเขา
 “พี่เปลี่ยนชุดผมเหรอ” ผมถามพี่เสียงดังนิดหนึ่ง

“เออ ก็มัน เหม็นคาบเลือดนะครับพี่เลย...” พี่ดิมพูด ผมก็  “เพี๊ยะ” ผมตบหน้าพี่ดิมทันที

“อ้าว...ตบพี่ทำไมละครับ “ พี่ดิมหันมาถามผมพร้อมเอามือกุมที่ใบหน้าตัวเอง

“พี่ถอดชุดผมนิ” ผมพูด นี้แค่ตบนะดีที่มือเจ็บไม่งั้นจะจับบิดและขึ้นท่าเฮดร๊อกแบบวันแรกที่เจอเลย

“ถ้าไม่ถอดพี่จะใส่ชุดใหม่เข้าไปได้เหรอครับน้องแพท “ พี่ดิมพูด  “เพี๊ยะ” ผมตอบอีกที

“อ้าว..ตบพี่อีกทำไมละครับ “ พี่ดิมถามผม  “ต่อให้ชุดผมเลอะพี่ก็ไม่ควรมาถอดชุดผม “ ผมพูดขึ้นเสียงพี่ดิมได้แต่มองผมโดยไม่พูดอะไร 

“เพียะ” ผมตบอีกทีหนึ่ง รวมเป็นสามที พี่ดิมหันมามองผมอีกที  “นี้พี่ไมได้พูดอะไรเลยยังโดนอีกเหรอครับ” พี่ดิม

“ก็พี่....หมับ” ผมพูดจะง้างมือตบพี่ดิมจับมือผมไว้ 

“ไอ้แพท ทำอะไรนะ มรึงจะตบพี่ดิมทำไมมรึง “ ไอ้ต้าเข้ามาพอดีเลย ผมรีบดึงมือผมกลับทันที ผมหันมามองไอ้ต้า

“น้องแพทเขาหาว่าพี่แอบดู สรีระน้องเขานะครับต้า” พี่ดิมพูดมันน่าไหม ผมหันขวับไปมอง

“ไอ้แพท กรูนี้เปลี่ยนให้มรึง พี่ดิมเขาไม่ได้เปลียนเขาแค่บอกให้กรูนะเปลี่ยนให้มรึงหน่อย เพราะถ้าปล่อยมรึงนอนทั้งที่ชุดเลอะเลือดไม่ดีแน่ พี่ดิมเขาอยากจะดูยังตัดใจไปนั่งรอข้างนอกเลยนะมรึง ไอ้แพท” ต้ามันพูดผมหันมามองพี่ดิม เออ ผมตบไปตั้งสามที

“แถมพี่ดิมยังคอยนั่งเฝ้านอนเฝ้ามรึงไม่ห่างด้วย กลัวมรึงปวดแผล กลัวมรึงมีไข้ไอ้แพท” ต้ามันพูดแถมขำผมอีกนะ

“เออ ...แพท ...ขอโทษครับ “ ผมขอโทษพี่ดิมที่ตบแก้มโดยไม่ฟังเหตุผลเลย

“พี่คิดซะว่าเป็นของสมน้ำหน้าคุณแล้วกันนะครับ น้องแพท “ พี่ดิมพูดพร้อมเอามือลูบแก้มตัวเอง ผมเพิ่งเห็นนะว่าเป็นรอยห้านิ้วเลยอะ 

“พี่ดิมเขามีเสื้อตัวใหม่ไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป มรึงใส่กลับแล้วกัน มรึงจะกลับวันนี้เลยใช่ไหมวะ” ต้าถามผม ผมต้องกลับวันนี้แหละพรุ่งนี้มีออกงานกับพ่อดีนะที่สวมเสื้อแขนยาวได้

“ใช่กรูกลับวันนี้เลยต้า เออ มรึงโทรหาไอ้พีชให้กรูยัง” ผมถามไอ้ต้า

“เออ พี่ไปทำอาหารเช้าให้ทานกันนะครับ “พี่ดิมพูดพร้อมลุกขึ้นไปทันที

“ไอ้พีชมันโทรมาถามอาการมรึงอะ มันคงตกใจที่มรึงผลักมันออกแถมจะรับมีดแทนมันอีกนะ ดีที่ไอ้เวรนั้นมันเสียหลักซะก่อนมรึงแพท “ ต้าพูดผมพยักหน้า ต้าค่อยๆพยุงผมขึ้น ปวดแขนเหมือนกันะเนี๊ยะ แต่ผมต้องกลับ

“พีชมันก็จะกลับวันนี้นะแต่กี่โมงกรูไม่รู้ มรึงจะไปเครื่องบินส่วนตัวเลยใช่ไหมวะ” ต้าถามผม ผมพยักหน้า ผมลุงขึ้นพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลียนในห้องน้ำ ผมทำการล้างหน้าล้างตา พอผมเดินออกมาต้าก็ช่วยผมแต่งตัว ผมออกมาเห็นพี่ดิมกับพี่อ้นกำลังคุยอะไรกันคงไม่พ้นเรื่องทะลึ้งๆแน่ๆ

“น้องแพทเป็นไงบ้างครับ “ พี่อ้นถามผม ผมนั่งลง พี่ดิมเขาทำอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ใส่กรอกแฮม ไข่ดาว  ผมนั่งประจำที ไอ้ต้ามันเดินไปนั่งข้างพี่อ้นแน่นอนพี่ดิมต้องเดินมานั่งข้างผม

“น้ำส้มคั้นครับ “ ผมรับแก้วน้ำส้มมา ผมพยักหน้าขอบคุณพี่ดิม

“น้ำส้มคั้น สด สด” พี่ดิมพูด ต้ามันเบ้ปากไปที่กล่อง

“สดจากกล่องเหรอครับ พี่ดิม” พี่อ้นพูด พี่ดิมหันไปมอง  “มรึงเงียบสัก 3วิจะได้ไหมครับ ไอ้อ้น “ พี่ดิมว่าพี่อ้นด้วย ผมก็ทานอาหารเช้า พี่อ้นก็ทานกับต้า ทานไปสวีทกันไป มีป้อนให้กันด้วย ผมหันมาเจอพี่ดิม หันมามองผม ผมรีบก้มหน้าทานต่อ มองแบบนี้คือจะเอาแบบนั้นบ้าง แฟนก็ยับงไม่ใช่ใครจะทำให้บ้าหรือเปล่าผมคิดในใจ

“แพท พี่ดิมไปส่งมรึงที่สนามบินนะ “ ต้ามันบอกผม ผมพยักหน้า พี่ดิมเตรียมตัวเสร็จแล้วพี่อ้นคงไปส่งไอ้แพทที่โรงแรมอาภาษญ์แน่นอน ไม่กล้าไปส่งที่บ้านหรอก

“พี่ตุ๊ ต้าเอง จะบ่นทำไมอะ ต้ามาถึงก็อยากพัก แค่ไปเที่ยวผับ กับไอ้แพท แพทมันกลับแล้ว ไม่มีอะไร มารับแล้วกันแต่อีกหนึ่งชั่วโมงนะ ต้าเพิ่งตื่น อื้ดดดด “ต้าพูดแถมเอาผมไปเป็นไม้กันพี่ดิมคนเดียวด้วยนะ ผมเดินลงมาชั้นล่าง ผมเข้าไปนั่งที่รถพี่ดิม ทันที ส่วนไอ้ต้ากับพี่อ้นเรียกรถแทคซี

“ไอ้อ้นมันกลับไปคอนโดมันถัดไปสองสถานีรถไฟฟ้านะ” พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูจะโทรหาพีชดีไหมว่ากลับพร้อมกันไหมนะ

“แพท” พี่ดิมเรียกผม

“ครับพี่ดิม “ผมขานรับ  “ แพทนี้ถุงยานะ ทานตามหน้าซองเลยนะครับ พี่ว่าแพทคงระบบแผลอีกสองสามวัน อย่าลืมไปล้างแผลนะครับ พี่เย็บใหม่ละลายให้ไม่ต้องตัดใหม่ “ พี่ดิมบอกผม ผมพยักหน้า พี่หันไปสนใจขับรถต่อ ผมยอมรับว่าผมเริ่มหวันไหว แต่ผมกลัวจะเจอแบบพ่อผม ลุงสี่ที่เจ้าชู้มาก วันวันมีแต่คู่ขามาราวีพ่อผม  ผมกลัวจะเหมือนกัน พี่ดิมขับรถมาส่งผมที่สนามบินผมต้องไปเครื่องส่วนตัว

“พี่ดิมขอบคุณนะครับ “ ผมบอกพี่ดิม พร้อมเดินไปหาพี่ที่เขารอผมกลับอยู่แล้ว พี่ดิมยืนมองผม ผมหันไปยิ้มให้ก่อนนจะเดินขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัว ไม่นานเครื่องก็แล่นขึ้น ผมยังเพลียอยู่เลยขึ้นมาได้ก็หลับทันที ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงสนามบินในค่ายฯแต่ผมต้องขับรถผมต่อไปเพื่อกลับบ้าน ปวดแขนเหมือนกันนะ จะปิดพ่อได้ไหม

“โอ้ยย “ ผมขยับแขน แต่มันปวดขึ้นมานิดหน่อยจะทานยาก็จะง่วงเอา

“ขอบคุณนะครับพี่” ผมบอกพี่ที่มาส่งผม เดินไปที่ผมจอดรถผมไว้ พ๊อร์ช ยื่อเหมือนน้องชายผมเลย ผมปลดล๊อก และเข้าไปนั่งทำหน้าที่คนขับ ผมสตาร์ทรถทันที

“โอ้ยย “ผมปวดแขนขึ้นมาทุกครั้งที่ผมขยับแขน  “ปึก ...” เสียงประตูรถผมถูกเปิดพร้อมกุลที่ถูกบิดให้เครื่องดับ ผมมองคนที่ทำแบบนั้น พีช  พีชก้มหน้าเข้ามาในรถผม

“แขนเจ็บจะขับยังไง ไปนั่งข้างโน้นขับเอง” พีชบอกผม ผมแอ้บอมยิ้มเล็กน้อย ผมออกมาจากรถเดินไปนั่งข้างคนขับ พีชสตาร์ทรถและขับออกทันที  ผมนั่งโดยไม่กล้าจะถามว่าไปนอนที่ไหน ไม่ได้อยากซอกแซกแต่อยากรู้เพราะพี่ก็ห่วงน้อง แม้จะหัวปีท้ายปีก็เถอะ

“กินยาหรือยัง “ พีชหันมาถามผม ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยหันไปมองพีชอีกครั้ง

“อ้าว...ถามว่าทานยาหรือยัง กลับไปสภาพปวดแขนแบบนี้พ่อก็รู้พอดี” พีชพูด ผมก็เอื้อมจะหยิบขวดน้ำ แต่พีชหยิบส่งมาให้ผม พร้อมกันเปิดฝาให้ด้วย ผมไม่เคยเห็นพีชทำแบบนี้กับผมมาก่อน พีชจะพูดกับผมก็ต่อหน้าพ่อเท่านั้น

“เอ้า...รับไปซิ” พีชเอ็ดผม ผมรับน้ำมาพร้อมแกะเม็ดยาแก้ปวดออกมาทาน ผมทานไปก็ได้สักพัก ก็รู้สึกง่วงทันที

“นอนก็ได้นะ ถึงแล้วจะปลุกเอง “ พีชหันมาบอกผม ผมพยักหน้า ผมก็เอนเบาะนอนลงทันที ผมหลับตาไปนานแค่ไหนไม่รู้ ผมเห็นภาพพี่ชาย แม๊กซ์  แพทนายต้องดูแลน้องให้ได้นะ พี่ชายบอกผมก่อนนะเดินหายไป ในควันขาว ขาว ผมกำลังไขว้ขว้า

“พี่แพท พี่แพท” ผมสะดุ้งเฮือก พีชสะกิดเรียกผม

“เป็นอะไรนะ เห็นเหมือนจะคว้าอะไรสักอย่าง “ พีชถามผม ผมมองไปรอบๆ ถึงบ้านแล้วเหรอ

“กำลังจะเรียกก็เห็นทำท่าจะควานหาใครก็ไม่รู้ “พีชพูด

“ไม่มีอะไรอะพีช “ผมพูด พัชพยักหน้า และทำท่าจะลุกออกจากรถ

“พีช ...”ผมเรียกพีช พีชหันมามองผม ขณะที่ก้าวเท้าออกไปจากรถแล้ว

“พี่ขอบใจนะ “ ผมพูดพร้อมปลดเข็มขัดออก ผมเดินลงมาจากรถ เห็นรถผมจอดอยู่แล้ว ดีนะที่ผมสวมเสื้อเชิ๊ตแขนยาวมาพ่อจะได้ไม่เห็นว่าผมไปโดนอะไรมา ผมเดินเข้าไปในบ้านผม พ่ออยู่ในบ้านคงเพิ่งจะกลับมา พ่อหันมามองผม

“แพท พรุ่งนี้ไปประชุมกับพ่อนะ พีชเตรียมตัวไปฝึกสไนเปอร์ต่อเลย ทางโน้นเขาพร้อมแล้ว” พ่อบอกผม ผมพยักหน้าแต่พอพ่อบอกว่าให้พีชไปฝึกต่อผมหันมามองหน้า

“พ่อทำไมมันถี่ พีชมันเพิ่งจะไปมานะพ่อ “ผมถามพ่อขึ้นทันที พ่อหันมามองผม

“มันยังไม่พอ ฝึกจบก็สบายแล้ว “พ่อผมพูด พีชพยักหน้าและเดินขึ้นห้องพักทันที  ไม่พูดอะไรอีกเลยผมได้แค่มอง ผมหันมาพอยกมือขึ้นห้ามผม ผมรู้ว่าพ่อก็อึดอัด ที่ต้องบังคับลูกทำนั้นทำนี้ตามที่ลุงหนึ่งขอร้องมา ดีนะที่แค่ผมสองคน น้องๆคนอื่นไม่ต้อง อ้อ พายอีกคน ผมสงสารพายเหมือนกันตอนนี้พายบอกเรียนหนักมาก แถมพายยังคิดถึงเพื่อนอีกด้วย

“ขึ้นไปพักซะ เดี๋ยวพ่อจะไปรับน้องๆ กลับเอง “พ่อบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินขึ้นห้องนอน ผมเดินผ่านห้องพีช ผมทำท่าจะเคาะประตู แต่ถ้าเคาะแล้วผมจะพูดอะไรดีละ ความหมางเมินห่างเหินของผมกับพีชมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วนับจากที่พี่แมกซ์ลูกบุญธรรมของพ่อผมเสียชีวิตไป  ผมไม่ได้ไม่อยากช่วยเขาแต่เขายอกให้ผมปล่อยเขาไป ถ้าผมช่วยเขา คนที่อาจจะไม่มีลมหายใจคือผม ผมไม่ได้อยากได้ตำแหน่งลูกคนโจ พี่คนโต ถึงแม้ว่าตามหลักมันจะเป็นผมเพราะผมเกิดจากพ่อเปรมดิ์

“ พีชเมื่อไหร่นายจะให้อภัยพี่ “ ผมพูดเบาๆกับตัวเอง ผมเดินกลับห้องนอน ผมถอดเสื้อพี่ดิมที่ให้ผมมาใส่ก่อนออก ผมเห็นผ้าพันแผลด้วยความประณีตพี่ดิมเป็นคนทำแผลให้ผม

“ถ้าพี่ไม่เจ้าชู้ แพทคงไมปิดกันมันหรอก แต่แพทกลัวแพทไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ” ผมพูดกับตัวเองที่หน้ากระจก ภาพที่วัยเด็กผลของการเจ้าชู้ของลุงสี่ กับบรรดาคู่ขาที่มาระรานพ่อผม ผมรับมันไม่ได้ทุกวันนี้ผมยังไม่ค่อยสนิทใจเขาเลยด้วยซ้ำ ผมทำใจเรียกเขาว่าป๊าเหมือนที่น้องๆผมเรียกเขาไม่ได้ ผมยังเชื่อว่าความเจ้าชู้นะมันเลิกไม่ได้หรอก ไม่มีวันด้วย ผมยืนถอนหายใจหน้าจกในห้องน้ำ มือก็ท้าวที่อ่างล้างหน้า
*********************************************************************************************************************************
อ้น หลังจากที่ผมไปรับลูกชาย ลิมโบกินี่ ก็เอาต้าไปส่งไว้ที่โรงแรมอาภาษญ์ทันที และหลังจากนั้นสิบนาที ต้าส่งข้อความหาผมว่า ไอ้ตุ๊มารับแล้ว ผมโทรหาไอ้ดิมมันก็บอกว่าส่งร้องแพทเรียบร้อยแล้ว  เลยนัดไปเจอกันทีบ้านก่อนจะเข้าไปเอาของและขับรถกลับค่ายฯกันเลย ระหว่างที่กำลังจะเลี้ยวเข้าประตูบ้าน ผมก็สวนกับรถของไอ้ตุ๊พอดีเลย ไอ้ดิมมันขับตามผมมาติดๆ ไอ้ตุ๊มันหันมามองผมก่อนละเลี้ยวรถเข้าบ้านที่อยู่ข้างๆผมนั้นแหละ ไม่ห่างกันเลย ส่วนบ้านผมกับไอ้ดิมนะเรามีประตูเข้าทางเดียวกันผมรอให้รถไอ้ตุ๊เข้าไปก่อน

“ปรี้นๆ” ไอ้ดิมมันบีบแต่ไล่ผม จะไล่ผมทำไมครับคุณหมอดิม ผมด่ามันในใจ ผมก็รีบเอารถเข้ามาและตามมาด้วยไอ้หมอดิมของผม ผมลงจากรถลิมโบกินี่ ไอ้ตุ๊มันลงจากรถมันมาเหมือนกัน

“สวัสดีวะตุ๊ กลับตอนเช้าเหมือนกันเหรอครับคุณตุ๊ เออ ขับรถไปรับลูกมาเหรอ” ผมแซว ไอ้ตุ๊มันหันมาแบบเท่ๆ

“มรึงละ กลับเช้าเหมือนกัน ส่งเมียกลับบ้านหมดแล้วเหรอ” ไอ้ตุ๊ ฮาๆ มันไม่รู้ว่ากรูไปส่งก่อนมรึงไปรับนั้นแหละ ๆ ฮาๆ

“พี่อ้นหวัดดีครับ “ น้องต้าลงจากรถมาก็ยกมือไหว้ผม ไอ้ตุ๊มันหันไปเหล่มองต้า และหันมามองผ

“เพิ่งมาถึงเหรอครับน้องต้า ไม่เจอกันหลายปีเลย น่ารักขึ้นนะ” ผมพูดแอบชมนิดหน่อย ไอ้ตุ๊มันหันไปเหล่มองต้าที่ยิ้มดีใจแต่ต้าต้องหุบยิ้มทันที

“ต้าเข้าบ้าน” ไอ้ตุ๊ ไอ้คุณพ่อหวงลูก ต้าหน้างอเลยเดินสะบัดไปเลย  ไอ้ตุ๊เดินมาทางผมยืนอยู่

“นั้นเพื่อนมรึงกลับมาพร้อมกันหรือเปล่า ทำไมไม่ลงจากรถละ” ไอ้ตุ๊มันถาม เออ นั้นซิ ผมหันไปมองไอ้ดิม มันจะนั่งในรถทำไม

“เออ เนอะ เดี๋ยวถามมันก่อนแล้วกันเนอะ สงสัยเด็กโทรมา แบบว่าเมื่อคืนแซบมาก ติดใจ ...” ผมพูดและเดินไปเคาะกระจกรถไอ้ดิมทำไมไม่ลงมา

“กรูหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่กรูคิดไว้นะไอ้อ้น “ ไอ้ตุ๊มันพูดพร้อมเดินเข้าบ้านมันไปทันที ผมยิ้มเท่ๆ และตอนนี้ไอ้ดิมมันลดกระจกลง

“ทำไมมรึงไม่ลงจากรถมาช่วยกรูวะ” ผมถามไอ้ดิม

“อ้าว! กรูคิดว่ามรึงอยากจะสวีทกับพี่เมียเลยไม่กล้าลงไปเป็น กขคง “ ไอ้ดิม มันพูดได้น่าแจกเท้าฟรีมาก

“ลงมาไอ้เวรเอ่ย เออ รีบเก็บข้าวของเลยนะจะได้กลับค่ายฯกัน รู้สึกเสียวหลังยังไงบอกไม่ถูก”ผมพูด ไอ้ดิมมันลงจากรถมา

“ที่อย่างนี้มากลัว ที่เมื่อคืน อาห์ โอ้วว ต้า โอ้ว ต้า  ซี้ด ต้า  แม่งดังสนั้นทั้งคืน เตียงก็โยก.. ขาเตียงกรูหักหรือเปล่าก็ไม่รู้ ” ไอ้ดิมพูดผมหันมาหาอะไรปาใส่มันแอบมองว่าไอ้ตุ๊มันออกมาหรือเปล่าดีนะที่ไอ้ตุ๊มันไม่ออกมา ไอ้คู่หูคูฮาของผม แต่มันไม่ได้ทำให้ฮาได้เสมอไปหรอกครับ มันกำลังจะทำผมงานเข้าและอาจจะร้องไห้หนักมาก เพราะปากมันนี้แหละ  ผมรีบขนข้าวของอุปกรณ์ของผมใส่รถทันที

“เห้ย! มรึงรีบเหรอวะ “ ไอ้ดิมมายืนกอดอกมองผมขนของมันยังไม่ได้ขยับไปจับอะไรสักอย่างเลย

“มรึงคิดว่ากรูรีบไหมละ กรูขนหมดแล้วเหลือแต่มรึงอะ ไอ้ดิม” ผมหันไปเอามือท้าวซะเอว

“ไม่รีบธรรมดา มรึงรีบมาก” ไอ้ดิม

“รู้ก็ดี รีบเลยมรึง ไม่งั้นมรึงนั้นแหละที่จะร้องไห้หนักมาก” ผมหันไปบอกมันก่อนจะเข้าไปสั่งน้อง ไอ้แอม อิ้งค์ และไอ้เอสมันจะไปส่งน้องๆ ผมไปโรงเรียน

“พี่ดิมหวัดดีครับ ผมไปเรียนนะพี่ “ เสียงไอ้เดียร์ ผมกำลังจะก้าวเท้าเข้าบ้าน

“ที่รักจร๊าไปเรียนกันได้แล้ว เราจะได้ไปสวีทกันที่โรงเรียน แอมจร๊าแอม” ไอ้เดียร์มันตะโกนเรียกน้องรักผมหน้าบ้าน เรียกได้ถูกจังหวะมาก

“ไอ้เดียร์”เสียงไอ้ดิมแต่ช้าไปแล้วผมออกมา ไอ้เดียร์ถึงกับผงะ

“พี่อ้นอยู่ เดียร์ซวยแล้ว “ ใช่ ผม หันไปมองไอ้ดิม ไอ้พี่ตัวดีของมันและหันมามองน้องรักมัน

“ใช่กรูอยู่ และกรูก็ได้ยินเต็มสองรูหูกรูเลยไอ้เดียร์)))))))))))))))))))))))))))))))))))”ผมพูดและกรอกเสียงเรียกขื่อมัน

“งั้นเดียร์คิดว่าไปรอที่โรงเรียนดีกว่า  เจอกันนะแอม เดียร์ไปก่อนนะ พี่แดนรีบ ......ฟิ้วววววว....”พี่น้องบ้านมันขยันแถกันดีจริง ไอ้ดิมหยักไหล่ ว่ามันไม่รู้เรื่อง ไอ้ดิมมันก็เดินเข้าบ้าน 

“อ้าวไอ้เดียร์ “ ไอ้แอมน้องชายผม ไอ้เดียร์มันจะขึ้นรพไอ้แดนไปแล้ว

“เจอกันที่โรงเรียนเลยแอม ...” ไอ้เดียร์   “ไอ้ป๊อดเอ้ย” ไอ้แอมน้องผม ผมมองพร้อมพยักหน้า รถไอ้แดนมันแล่นออกไปแล้วนิ แอมทำแก้มป่องเลยนะ

“นี้ยังเรียนม.ต้นอยู่เลยนะมรึงนะ “ ผมพูดกับแอม

“แม้ก็คนมันน่ารักนี้” นั้นไงทำตอบได้น่าเตะมากกว่าน่ารักอีกนะ

“ไอ้เอสมรึงไปรับน้องด้วยนะวันนี้ “ผมพูดไอ้เอสเดินงัวเงียออกมา นี้มันพร้อมมากไปไหม

“อะไรอะ ให้ไอ้แดนมันรับมาด้วยดิพี่ วันนี้เอสต้องไปรับน้องซอนะพี่ น้องซอไป อีเวร เอ้ย อีเว้น “ ไอ้ซอเออจริงด้วยไม่มีใครแล้ว ผมพยักหน้าก็ได้วะ

“แต่จะโทรมาถามว่าเข้านอนกี่โมง “ผมชี้น้องชายตัวแสบ
“อ้อกรูพร้อมมากมรึงจะไปหรือยัง “ไอ้ดิมมันเรียกผมมันบอกว่ามันพร้อมมาก ที่จะเดินทางผมรีบลงจากรถก่อนที่ไอ้ตุ๊มันจะลงมาเริ่มได้ยินเสียงมันดังมาจากข้าง ผมรีบเข้าไปในรถและสตาร์ท

“ไอ้ดิมรอที่ปั้ม หน้าปากซอย กรูรีบ” ผมพูดและออกรถเลย พร้อมทุกสายตาที่มองว่าผมรีบอะไรขนาดนั้นวะ ไอ้ดิมยังยืนเหวอได้อีก มันคงได้ยินแล้วว่าไอ้ตุ๊กำลังจะออกจากบ้านมันก็รีบสตาร์ทรถและออกตามหลังผมมาติดติด  เห็นไหมผมสองคนกลัวมันทีไหน ไม่มี มีสักนิด แต่กลัวมากกกกกก

[ujen]

 

[boonpa]

 

[PFlove]

พี่เดฟ VS พี่เอ็กซ์ 
    ผมกลับมานอนบ้านไม่ได้ไปนอนที่คอนโดเลย ส่วนเอ็กซ์ก็กลับไปนอนคอนโดไม่กลับมานอนบ้าน คือปกติผมกลับมานอนบ้านมันก็จะมานอนบ้าน ถ้าไปคอนโดมันก็จะตามไปนอนที่คอนโด ผมขึ้นเวรที่โรงพยาบาลให้พ่อผมสองวันติดเลย ผมจะไปเทรนนักฟุตบอลพรุ่งนี้ แต่วันนี้ผมดันได้รับอิเมลด่วน ว่าการฝึกจู่โจมใต้น้ำ เลือนเข้าเนื่องจากหาไปช้าสภาพอากาศอาจจะไม่เป็นใจ ให้ทำการฝึก เวรแล้วไงผม ผมต้องไปอาทิตย์หน้า เอ็กซ์คงรู้เรื่องแล้วแน่เลย

“ฮัลโล ไอ้โก้ “ ผมโทรหาไอ้โก้ เพื่อนผม ทีผมจะให้มันไปฝึกน้องๆผมแทน เพราะว่าทีมฟุตบอลเยาวชนเกาหลีเขาตอบรับกลับมาแล้วว่าจะมาเตะกระชับมิตรด้วย แถมผมต้องไปแล้วอาทิตย์หน้า

“ว่าไงครับ คุณหมอดิม โทรมาหาคนไข้แต่เช้าเลยสาด” ไอ้โก้

“ไอ้โก้ที่กรูบอกว่าต้นเดือนหน้ามาทำหน้าที่โค้ชให้กรู ไม่ต้องแล้ว” ผมบอก

“ทำไมอะ อะไรวะ “ไอ้โก้พูดนอยด์ๆ มันอยากได้ตังแต่แค่มันเป็นพิธีกร และโค้ชรับเชิญก็รวยแย่แล้ว บ้านมันก็มีธุรกิจเกี่ยวบ้านและที่ดิน

“ไม่ต้องมาต้นเดือนหน้ามา มามันอาทิตย์หน้าเลยโว้ย” ผมบอกมันไป

“อ้อ เห้ยย ชิบแล้ว ใครจะเลี้ยงลูกกรูละ อาทิตย์หน้าเลยเหรอ เวรแล้ว เวรแล้วกรู “ไอ้โก้มันจะเวรแล้งทำไม

“มรึงไปรับแม่มรึงเลย กรูมีข่าวด่วนให้ไปฝึกอาทิตย์หน้า กรูนี้ควรจะพูดคำนั้น  เวรแล้ว ไม่ใช่มรึง “ ผมพูด

“เออ จริงวะ มรึงไปเร็วจังหวะ ไอ้เอ็กซ์ด้วยเหรอว่ะ “ ไอ้โก้มันพูด

“ก็เออดิ ไปฝึกด้วยกันต้องไปเวลาเดียวกันอยู่แล้ว “ผมบอกไอ้โก้ มันคงเป็นเพราะ ไปไหนก็ไปด้วยกัน ออกงาน หรือว่าฝึก อบรมก็ไปด้วยกันตลอดมั้งและผมไม่เคยคิดเอะใจเลยสักนิดถึงข้อนี้

“เออ ๆ อาทิตย์หน้าก็อาทิตย์หน้า เจอกันวันจันทร์เลยวะ “ ไอ้โก้พูด

“เออ เจอกันวันจันทร์เลย กรูไปกันวันพฤหัสบดีวะ ยังไงโทรหากรูก่อนมรึงเดินทางนะโก้ ใจวะ บายวะ” ผมพูดและกดวางสาย ผมลืมไปเลยว่า ผมอาจจะต้องนอนห้องเดียวกันกับไอ้เอ็กซ์ ถ้าผมไม่รู้มาก่อน ผมคงนอนได้แต่พอผมรู้แบบนี้ยอมรับว่านอนไม่ได้แน่นอน 

“สวัสดีครับ ผมรบกวนติดต่อหน่วยงานที่ดูแล ส่งทีมชุดไปฝึกจู่โจมใต้น้ำหน่อยครับ  ผมเป็นแพททหารครับนายแพทย์คธาวุธครับ “ผมบอกเจ้าหน้าที่

“รอสักครูนะค่ะ ทางเราจะโอนสายให้ค่ะ “ เสียงเจ้าหน้าที่แจ้งว่าจะโอนสายให้ผมก็ถือสายรอ จนสิบนาทีได้

“สวัสดีค่ะ คุณหมอเดฟ ใช่ไหมค่ะ มีอะไรให้เราช่วยค่ะ “ เจ้าหน้าที่

“ผมจะขอสอบถามเกียวชุดที่จะไปฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำนะครับ ผมอยากทราบว่า ห้องหนึ่งพักสองคนใช่ไหมครับและผมพักกับ..”ผมสอบถามเจ้าหน้าที่ผมได้ยินเสียงคีย์ข้อมูลอยู่

“พักกับร้อยตรีศักดิธัช ติณณภพภูวนนท์ค่ะ คุณเอ็กซ์นะค่ะ “ ผมคิดไว้แล้วเชียว

“ผมขอเปลี่ยนได้ไหมครับ ผมขอไปพักกับแพทย์สนามเหมือนกัน หรือว่าพักห้องพักกับคนอื่นบ้างนะครับ อยากมีเพื่อนใหม่ๆบ้าง”ผมบอกเจ้าหน้าที่ผมโกหกเขานะครับ

“แต่คุณเดฟกับคุณเอ็กซ์ระบุ นอนพักเดียวกันตลอดนี้ค่ะ” เจ้าหน้าที ถามย้ำ

“ผมทราบครับแต่ตอนนี้คิดว่า ลองเปลี่ยนดูบ้างดีกว่านะครับ “ ผมบอก

“ได้ค่ะยังไงก็เช็คห้องพักให้ไม่แน่ใจเพราะว่ายังมีชุดที่ฝึกอยู่ห้องอาจจะยังไม่ว่าง ...อาจจะย้ายได้หลังจากนั้น เดือนหรือสองเดือนค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกผม

“ผมรบกวนช่วยหาห้องให้ก่อนได้ไหมครับ ผมจะไปอาทิตย์หน้าแล้วนะครับ ผมขอไม่พักห้องเดียวกันนะครับ เพราะว่าไปฝึกคราวก่อนก็พักด้วยกันแล้ว ผมจะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ใหม่ๆบ้าง ครับคุณเจ้าหน้าที่” ผมเริ่มเหวี่ยงเล็กน้อยแล้วนะ

“ค่ะได้ค่ะ จะรีบดูให้นะค่ะและจะส่งอิเมลไปคอนเฟิร์มอีกทีนะค่ะ ตอนนี้บันทึกคำร้องไว้ให้แล้วนะค่ะ “ เจ้าหน้าที่บอกผม

“ครับขอบคุณครับ “ผมพูดและกดวางสายทันที เอ็กซ์กรูไม่ได้คิดเป็นอื่นนะมรึงอย่าเข้าใจกรูผิดนะ กรูแค่ไม่อยากทำร้ายมรึงนะเอ็กซ์นะเอ็กซ์ ที่ผ่านมาก็ทำร้ายมรึงมากพอแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว ผมส่งข้อความหา ว่านก่อนเลยว่าเจอกันที่โรงรียนและผมมีอะไรที่สำคัญถึงสามเรื่องจะบอก เรื่องแรก เอ็กซ์บอกผมแล้วว่าเขาคิดยังไง เรื่องที่สอง ผมจำต้องไปฝึกอาทิตย์น่าผมอยากให้ว่านรอผมกลับมา คงสามเดือนแรก  เรื่องที่สาม ผมจะขอหมั้นไว้ด้วยแหวนที่ผมห้อยคอไว้ผมซื้อให้ น้องคนหนึ่งผมแอบรักเขามากแต่เขาก็หนีไปเรียนเมืองนอกและไปมีแฟนใหม่ ผมเลยอกหักดังมากแหวนที่ซื้อให้ก็ไม่ได้ให้ผมห้อยคอไว้จนลืมไปเลย เอาวงนี้แหละ ผมคิดนะ

“พี่เดฟ ครับ พี่เดฟ ไปพร้อมกับพี่เอ็กซ์ไหม” ว่านส่งข้อความหาผม ผมก็แปลกใจ

“พี่เอ็กซ์ไม่ไปครับวันนี้ ...พี่มีเรื่องจะคุยกับว่านนะ เรื่องสำคัญทั้งสามเรื่องเลย เจอกันที่โรงเรียนนะครับ พี่รักว่านมากนะครับ “ผมส่งข้อความหาว่านอีกที และว่านก็เงียบไปเลยไม่ตอบอะไรกับมา มันแปลกมาก ส่วนเอ็กซ์มันส่งตารางนัดเตะที่สนามฟุตบอลเอกชนใกล้ๆกับ โรงแรมพี่ตุ๊ และส่งยืนยันนักฟุตบอลที่จะเดินทางมาจำนวน 15 คน พร้อมโค้ชและคนดูแลอีกสองคนแถมเอ็กซ์ยังบอกอีกว่าจะไม่ไปที่โรงเรียนมีเรื่องต้องทำ จะส่งเมลแทนมีอะไรส่งไว้ในเมลจะรีบตอบกลับ เอ็กซ์มันโกรธผมแน่ๆ ผมรีบลงออกจากบ้านจะต้องขับรถไปหลายชั่วโมงเลยไม่มีคนเปลี่ยนด้วยไปคนเดียวนิ
*********************************************************************************************************************************
เอ็กซ์ ผมออกจากบ้านไปที่กรม ผมได้รับข่าวดีว่า ผมจะต้องเดินทางอาทิตย์หน้า ผมหยิบมือถือจะโทรหาเดฟมัน แต่ผมต้องชะงัก มันพูดอยู่แล้วนิว่าผมกับมันอยู่ด้วยกันมากเกินไปเลยทำไห้ผมไปรักมันเกินเพื่อน มันคิดได้ยังไง และถ้ามันห่างจากผม แล้วผมจะไปไม่รักมันเหรอ มันเป็นไปได้ยาก ผมก็เลยไม่โทรอะ แต่ผมส่งอิเมลตั้งแต่เช้าแล้วว่าผมไม่ไปนะ ให้มันไปคนเดียวคงจะไม่ไปเลยดีกว่า ผมคงทำใจเห็นมันกับน้องว่านไม่ได้ ในเมื่อมันเองก็รู้ว่าผมคิดยังไงกับมันแล้วด้วย มันก็คงมองผมได้ไม่สนิทใจเหมือนเดิม ที่เป็นเพื่อน เป็นคู่หูกัน  ผมเดินออกมา

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผม พ่อผมนั้นเองโทรมาบอกข่าวดี กับผม

“ครับพ่อภีมสุดที่รักของเอ็กซ์”ผมกรอกเสียงไปหาพ่อบังเกิดเกล้าของผมเอาใจหน่อย

“ซึ้งน้ำตาไหลเลยกรู “พ่อผม ฮาๆ

“พ่อจะโทรบอกข่าวดีเอ็กซ์เหรอพ่อ “ ผมถามพ่อผม

“รู้แล้วเหรอว่าต้องไปเร็วขึ้นนะเอ็กซ์ ห้ามออกไปซ่าที่ไหนนะ เก็บตัวเลยนะเอ็กซ์นะ จะไปอาทิตย์หน้าแล้ว เช็คของด้วยว่ามีอะไรขาดก็หาซื้อมา ไปคราวนี้สามเดือนเลยนะถึงจะได้กลับ” พ่อบอกผม

“ครับพ่อ เอ็กซ์ไม่ไปไหนอยู่แต่ห้อง และคงจะกลับมะรืนนี้พ่อไปหาพ่อคิดถึงพ่อ” ผมพูด ผมคิดถึงพ่อจริงๆนะ เออ ไม่ไปไหนกับไอ้เดฟ กลับไปหาพ่อก็ได้ เพราะว่าช่วงที่ผมอยู่กับไอ้เดฟ ผมแทบไม่ได้กลับบ้านเลยดีกว่า กลับไปก็อยู่ได้ไม่นาน ออกไปหาไอ้เดฟอีกแล้ว แต่คราวนี้คงไม่ได้ออกไปหามันแล้ว

“จะกลับมาอยู่บ้านที่ค่ายฯ ก็ดี มาช่วยเลี้ยงหลาน “ พ่อผมพูด ผมลืมไปเลยว่าเคยมีหลาน เอ้ยมีหลานแล้ว แถมไอ้คนที่พ่อผมจะให้ไปเลี้ยงนะคือไอ้มิ้น ผมได้ยินฉายามันจากพี่อ้น พี่อั้ม พี่โอมแล้ว แถมน้องผมอีก

“เลี้ยงไอ้มิ้นเหรอพ่อ เอ็กซ์ว่าอยู่คอนโดจะปลอดภัยกว่าไหมพ่อ ได้ยินพี่ๆ เขาบ่นมันกันอะ” ผมพูดกับพ่อทันที

“แล้วมันหลานมรึงไหมละ” พ่อบอกผม

“ก็ใช่อะพ่อ ไปเลี้ยงมันก็ได้ “ ผมพูด เอาว่ะ จับมันมัดมือมัดเท้ามันคงไม่กล้าซน ฮาๆ  (มิ้น อย่าดึงลูก...) เสียงพ่อผมดังแทรกเข้ามาในสายผมตามด้วย  (เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้งงงงงงงง)เสียงดังสนั้นขนาดนี้ ผมต้องเอามือถืออกห่างจากหูแป๊ป และเอามาแนบใหม่เกิดอะไรขึ้น (ไอ้มิ้นมมมมมมม อีกแล้วเหรอครับ จะพังบานลุงทำไมมมมมม กรูอยากเอามันไปส่งคืนวันละสามเวลาให้ตายเถอะ...โรบิ้น) เสียงพี่โอมบ่นไอ้มิ้นอีกแล้ว ฮาๆ

“แค่นี้ก่อนนะเอ็กซ์งานเข้า “พ่อผมพูดและกดวางสาย ผมก็เออ ผมคิดผิดใหม่เนี๊ยะที่กลับไปหาพ่อแถมจะได้ดูแลมันอีก ไอ้มิ้น   ผมเดินลงมาที่ลานจอดรถขับรถกลับคอนโดดีกว่ากลับไปนอนดูหนังดีกว่า ดูหนังเรื่องไหนก็ไม่สนุกเลยบอกตรงๆ

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์ใครวะ ไม่คุ้นเลย แต่ผมก็กดรับสาย

“สวัสดีครับ “ผมรับสายแล้ว  “สวัสดีครับพี่เอ็กซ์ นี้ว่านนะครับ “ น้องว่านนั้นเองโทรหาผมทำไมไม่โทรหาไอ้เดฟละครับ

“ว่าไงครับว่าน ถ้าจะโทรหาเดฟ พี่ไม่ได้ไปกับเดฟนะ “ ผมบอกว่าน ปกติว่านก็ไม่เคยโทรผมไม่ได้เมมเบอร์ว่านไว้ด้วย

“ผมตั้งใจโทรหาพี่เพราะว่าพี่เดฟบอกว่านแล้วว่าพี่เอ็กซ์ไม่ได้ไปด้วยครับ  พี่เอ็กซ์ว่านมีเรื่องอยากจะคุยด้วยได้ไหมครับ “ ว่านบอกผม และบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยอีก

“ว่านอยู่ไหนครับตอนนี้” ผมถามว่าน ผมนั่งอยู่ในรถยังไม่ได้ขับออกไป

“ว่านอยู่ กทมนี้แหละครับ “ ว่านพูดผมก็นึกว่ากลับแล้วนะ

“ว่านไม่กลับเหรอ วันนี้ไอ้เดฟมันไปซ้อมนะโดดซ้อมไม่ดีนะครับ “ ผมบอกว่าน

“ว่านคงไม่ได้ไปซ้อมแล้วครับพี่เอ็กซ์ และไม่ได้ไปแข่งแล้วด้วย ว่านไม่ได้กลับไปเรียนที่นั้นแล้วพี่เอ็กซ์ ฮึกๆ” ว่านพูดว่าว่านไม่ได้ไปที่โรงเรียนแล้ว ว่านก็ร้องไห้

“ผมไปหาพี่ได้ไหมครับพี่เอ็กซ์”ว่านถามผม

“มาหาพี่ที่คอนโดแถวปทุมวันนะ พี่กำลังจะขับรถกลับเดี๋ยวนี้ว่าน “ ผมบอกว่าน

“ได้ครับ ผมอยู่ไม่ไกลจากปทุมวัน เจอกันนะครับพี่เอ็กซ์” ว่านพูดและกดวางสายไป ผมยังอึ้งได้อีก ไอ้เดฟมันก็ยังไม่รู้ซินะว่าว่านไม่ได้ไปแล้ว ถ้ามันรู้ละจะเป็นยังไง เสียใจแค่ไหนกัน แล้วผมจะไปห่วงมันทำไมเนี๊ยะ ผมส่งอิเมลไปบอกว่าไม่ไปมันยังไม่โทรกลับมาหาผมสักนิดเลย ไอ้เวรเอ่ย ผมรีบขับรถกลับมาที่คอนโดผมทันที ผมพิมพ์ชื่อคอนโดผมส่งให้ว่าน ว่านน่าจะไปถูกนะ พอถึงผมก็รีบลงจากรถ ผมเข้ามาด้านใน พนักงานที่ดูแลเดินเข้ามาหาผมทันที

“คุณเอ็กซ์มีน้องผู้ชายมารอคุณเอ็กซ์ด้านโน้นนะค่ะ มัดหมี่ ไม่แน่ใจว่าคุณเอ็กซ์รู้จักไหมนะค่ะ “ มัดหมี่ พนักงานของคอนโดแจ้งผมว่ามีคนมานั่งรอ ผมชะเง้อมองก็เห็นแล้วว่าเป็นน้องว่าน

“ใช่ครับ เขาเป็นแขกผมเอง ผมจัดการเอง ขอบคุณนะครับ “ ผมบอกมัดหมี่พร้อมเดินไปหาว่าน ว่านนั่งรอผม สีหน้าเศร้าๆ ไม่ร่าเริงเหมือนตอนที่ผมกับเดฟ เจอกันว่านใหม่ๆ

“หมับ.... ว่าน” ผมเอี้อมมือไปแตะไหล่ว่าน ว่านสะดุ้งทันที และว่านก็หันเจอผม ว่านยกมือไหว้ผมทันที

“สวัสดีครับพี่เอ็กซ์” ว่านทักผม ผมพยักหน้า

“มาถึงนานหรือยัง” ผมถามว่าน ส่วนผมก็รีบที่สุด ขึ้นทางด่วนมาเลยแหละผม

“ไม่นานครับ ว่านขอโทษด้วยนะครับที่รบกวนพี่เอ็กซ์”ว่านพูด ผมพยักหน้า

“ขึ้นไปคุยกับพี่บนห้องไหม” ผมถามว่านก่อนไม่แน่ใจว่าน้องเขาจะกลัวผมปลั้มหรือเปล่าถามก่อนดีกว่า ว่านเงยหน้ามองผม ว่านพยักหน้าเบาๆ ว่าได้ ผมก็เดินนำว่าน ว่านเดินตามผมเห็นดูหง๋อยๆแบบนี้ใจหายเหมือนกันนะผมนะ ผมเปิดประตูห้องพักผมที่คอนโด

“เข้ามาซิว่าน ห้องอาจจะรกไปหน่อยนะ พี่ไม่ค่อยได้อยู่นะ มีแต่น้องๆพี่อยู่กัน “ ผมบอกว่าน จะมีพวกไอ้อั้น ไอ้โอ๊คที่มาอยู่

“ปกติพี่จะอยู่คอนโดพี่เดฟเหรอครับ “ว่านถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ว่านดื่มอะไรไหม พี่มีน้ำอัดลม น้ำแอบเปิ้ล  “ผมถามว่าน 

“น้ำแอปเปิ้ลครับ ขอบคุณครับ “ ว่านบอกผมใจตรงกันชอบน้ำแอปเปิ้ลเหมือนได้เดฟเลย ผมก็หยิบมารินใส่แก้ว ผมถือไปให้ว่าน ผมนั่งลงข้างๆ ว่าน

“ขอบคุณครับพี่เอ็กซ์” ว่านพูดและรับน้ำแอปเปิ้ลไปจากผม

“ทำไมหน้าตาเราเศร้าแบบนี้ละว่าน “ ผมถามว่าน ว่านหันมมองหน้าผม ผมรู้เลยว่าผ่านการร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาเริ่มมาคลอๆที่เบ้าตา

“พี่ว่าโทรหาไอ้เดฟ และให้มันมาคุยกับว่านดีกว่าไหม “ ผมถามว่าน

“หมับ ....ไม่ได้พี่เอ็กซ์” ว่านจับแขนผมไม่ให้โทรหาเดฟ ผมหันมามองว่านด้วยความแปลกใจว่าทำไมละ

“ว่านสัญญาแล้วว่าจะไม่ติดต่อพี่เดฟอีก จนกว่าไอ้คีย์มันจะเรียนจบ ไม่อย่างนั้นไอ้คีย์มันจะเอารูปที่ผมกับพี่เดฟ ...”ว่านพูดและก้มหน้าลงผมก็มอง ว่าอะไรเหรอ ว่านเงยหน้ามองผม

“จูบกันในรถ วันที่ผมกับพี่เดฟ ไปคุยกันในรถ “ผมพยักหน้าว่ารู้แล้ว วันที่ผมไปเอาของในรถด้วเยหมือนกัน

“ว่านขอโทษว่านทำให้พี่เดฟเขาเดือดร้อนอีกแล้วพี่เอ็กซ์ ฮือๆๆ” ว่านพูดออกมาน้ำตาอาบแก้มผมกระเทิบเข้าไปหาว่าน ว่านก็เหมือนน้องชายผมคนหนึ่ง ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่ ว่านก็โผมากอดผม ว่านร้องไห้เสียใจคัวสั่นเลย ผมเลยต้องกอดปลอบใจ

“ไม่เอานะ ว่านทำดีที่สุดแล้ว แค่ ไอ้เดฟมันโชคไม่ค่อยดี และนี้เราไม่ได้บอกมันเหรอว่า...ว่าน “ผมถามว่าน ว่านเงยหน้ามองผม ผมเอานิ้งปาดน้ำตาว่าน ร้องไห้งอแงเหมือนเด็กเหมือนกันนะเนี๊ยะ

“ว่านเขียนจดหมายให้เท่านั้น ให้ภาคินส่งให้พี่เดฟครับ ผมไม่รู้ว่าพี่เดฟจะ..” ว่านพูด

“แน่นอนมันต้องเสียใจ มันรักว่านมาก “ผมบอกว่าน มันเคยรักคนหนึ่งรักมากเหมือนรักว่านเลยแต่เขามีเหตุต้องหนีมันไปเรียนเมืองนอก มันรักขนาดไปซื้อแหวนจะสวมนิ้วเขาแล้ว แต่น้องเขาก็หนีมันไป มันเสียใจมากและมันก็ไม่รักใครอีกเลย แต่ผมนี้ที่เจ็บกว่ามันอกหักอีก เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าผมรักมัน

“พี่เดฟ บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับว่านด้วย พี่เดฟรู้ว่าพี่เอ็กซ์รู้สึกยังไงแล้วใชไหมครับ “ ว่านถามผม  ผมพยักหน้าว่าใช่

“เดฟ มันเลย ...” ผมพูดแต่ก็เงียบพูดไม่ออกว่ามันไม่มาหาผมเลย ไม่ชวนด้วยที่จะไปทำหน้าที่โค้ช ตอนนี้มันก็ยังไม่โทรหาผมเลย

“พี่เดฟ คงตกใจนะ ผมว่านะ ผมว่าพี่เดฟเขาก็รักพี่นะ แต่เหมือนสับอะไรบางอย่าง เพราะว่าเวลาที่ผมอยู่กับพี่เดฟ ผมจะคุยนั้นคุยนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของพี่เอ็กซ์ ไม่ว่าจะเรียนด้วยกัน หรือว่าฝึกด้วยกัน มันทำให้ผมรู้เลยว่าพี่เอ็กซ์นะสำคัญกับพี่เดฟมาก “ว่านบอกผม ผมหันมามองว่านจริงเหรอ ที่มันจดจำเรื่องระหว่างผมกับมัน ไม่น่าเชื่อ

“พี่ไม่เชื่อเพราะต่อหน้าพี่เขาเหมือนไม่สนใจพี่เลยใช่ไหมละ “ว่านพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“แต่มันจบแล้วว่าน ......พี่มาได้แค่นี้ แค่เพื่อน คู่หู แค่นั้น “ผมพูดกับว่าน

“ผมเชื่อว่า พี่เดฟเขาจะรู้ใจตัวเอง ผมเชื่ออย่างนั้น “ ว่านพูด

“ทำไมเชื่อละ แล้วเราไม่กลัวเสียเดฟไปเหรอ หึ “ผมถามว่าน

“ไม่ละ พี่เอ็กซ์ก็เป็นพี่ที่ว่านรัก แม้ว่าแรกๆจะกวนไปหน่อย” ว่านพูดผมพยักหน้า

“ว่านก็แอบชอบอยู่นะ” ว่านพูดว่าแอบชอบผมนี้นะ ผมขำเลยนะ

“ปากหวานนะเรานะ “ ผมพูดแอบบีบจมูกนิดหน่อย ผมเห็นว่านก้มมองมือถือว่ามีข้อความเข้า สีหน้าว่านเปลี่ยนไปทันที

“มีอะไรเหรอว่าน “ ผมถามว่าน ว่านเงยหน้ามองผม  “ไอ้คีย์มันส่งข้อความให้ผมรีบกลับ ผมต้องกลับแล้วพี่เอ็กซ์  ฝากดูแลพี่เดฟด้วยนะครับ ไม่มีใครดูแลพี่เดฟไอ้ดีเท่าพี่เอ็กซ์หรอก “ ว่านพูด ผมพยักหน้า

“ตกลงนี้แอบชอบพี่จริงอะ หรือว่าพูดเล่น” ผมถามว่าน ผมทำหน้าแบบฉงนนิดหน่อยนะ 

“หมับ “ ว่านหันมาว่านประกบปาก แม้จะแค่สามวินาทีได้

“ผมจะตั้งใจเรียนนะครับพี่เอ็กซ์  ผมขอโทษที่ต้องเลือกผู้มีพระคุณก่อน ผมหวังว่า ไอ้คีย์เรียนจบผมจะเป็นอิสระ พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ฝึกเสร็ตแล้ว ผมนจะมาหานะครับ เออ อันนี้เบอร์ใหม่ของผม อย่าบอกพี่เดฟนะครับ ผมกลัวว่าจะโทรหาผมแล้วคีย์มันจะรู้”ผมบอกพี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์พยักหน้า

“ว่านพี่ไปส่งไหม “ ผมถามว่าน ว่านมองหน้าผม

“พี่ไปส่งดีกว่าพี่จะไปดูไอ้หมาป่วยพี่ด้วย พี่เชื่อว่ามันกำลังจะป่วย” ผมบอกว่าน ผมหมายถึงไอ้เดฟนะครับ ว่านหันมายิ้มให้ผมพร้อมพยักหน้าผมรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดทันที ผมอีกแล้วใช่ไหมที่ ผมเดินลงมาพร้อมว่าน สาวๆมองกันใหญ่คิดละซิว่าเด็กใหม่ผม จะว่าไปว่านนี้ก็น่ารักดีนะ นิสัยก็น่ารัก ไม่แปลกใจเลยทำไมเดฟมันชอบว่าน ผมขอให้ว่านกับเดฟมันกับมารักกันจริงๆอีกครั้งเถอะ

“ว่าน มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดนะ “ ผมบอกว่าน วันพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้ผม แม้ว่ารอยยิ้มจะไม่สดใสเหมือนที่ผ่านมากตาม

[ujen]

 

 

[boonpa]

  คู่นี้ไม่ลงตัวสักทียุ่งตลอด

[PFlove]

พี่เดฟ ผมมาถึงโรงเรียนไอ้ดิวแล้ว ผมเดินขึ้นไปหาพี่ตุ๊ก่อนดีกว่า ผมเคยเกิ่นเรื่องที่ผมจะหาโค้ชมาดูแลน้องๆแทนเพราะว่าใกล้จะได้เตะกับรักฟุตบอลเกาหลีแล้ว และมันจะเป็นช่องทางที่ดีหากได้ผูกมิตรกันไว้ ผมเดินตรงไปที่ห้องพักของพี่ตุ๊ หวังว่าพี่ตุ๊จะอยู่ที่ห้องพัก

“ก๊อๆ “ ผมเคาะประตู  “เข้ามาได้” เสียงพี่ตุ๊ ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าพี่ตุ๊มแขกอยู่ เก้าอี้เล็กกว่าตัวคนนั่งไปไหมครับ

“เดฟ เข้ามาซิ มาคุยธุรกกับพี่เหรอ เชิญ ๆ “ พี่ตุ๊รีบเชิญผมทันทีแต่ผมเห็นว่าถ้ามีแขก ก็จะกลับมาใหม่ดีกว่าไหม

“พี่มี่แขกไม่เป็นไรผมว่า....”ผมพูด  เดฟ พี่คุยเสร็จแล้ว ใช่ไหมครับคุณลิลลี่ ” พี่ตุ๊เรียพูด  “อะไรนะค่ะ ลิลลี่ยังไม่ค่อยเข้าใจมากเลยค่ะ” ผมได้ฟังเสียงก็เออ ขอดูหน้านิดหนึ่งได้ไหม

“พอดี เดฟ เขามีเรื่องต้องคุยธุระสำคัญมาก ส่วนของคุณลิลลี่ผมจะให้พัฒน์อธิบาบดีกว่านะครับ “ พี่ตุ๊ นี้ไม่อยากอยู่คุยกับเขาขนาดนี้เลยเหรอ  และแขกของพี่ตุ๊ก็หันมามองผม

“เว้ยย “ ผมร้องออกมา เท่านั้นนางแถบจะฝาดงวงใส่ผมเลยดีกว่า

“จะตกใจทำไมค่ะ “ นางถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ทำไมหรอกครับ “ไม่ได้ตกใจอะไรเลย จริงๆนะครับ “ผมพูดปฏิเสธว่าผมไม่ได้ตกใจสักนิด แต่ตกใจมาก

“ก็ได้ค่ะคุณตุ๊ งั้นลิลลี่ไปก่อนนะค่ะ ถ้าเสร็จแล้วลิลลี่มาใหม่นะค่ะ” คุณลิลลี่พูดหันมามองผม นิดหนึ่ง

“ผมมีเรื่องคุยกันเยอะเลยครับ คงหลายชั่วโมงเนอะ และผมจะลงไปดูเดฟเขาเทรนนักฟุตบอลด้วย ไว้ผมว่างจะไปหาที่ห้องกับครูพัฒน์นะครับ “ พี่ตุ๊ ผมก็ยิ้มๆให้คุณลิลลี่ เพราะนางแทนตัวเองว่าลิลลี่ คุณลิลลี่เดินออกไปจากห้อง ผมยังมองด้วยความงง ว่าใครเชิญเขามาเป็นครูที่นี้


“เขาเกิดตอนดอกลิลลี่บานใช่ไหมพี่ พ่อแม่เขาเลยตั้งให้ว่าลิลลี่” ผมถามพี่ตุ๊พร้อมกันนั่งลงตรงหน้าพี่ตุ๊

“เขาชื่อนาย รชต แต่ดอกลิลลี่นี้ใครตั้งให้กรูก็ไม่รู้นะ ตั้งไม่ดูเจ้าของชื่อเลย “ พี่ตุ๊พูดผม ผมนี้ขำเลยนะ

“ว่าไงแล้ว ไอ้เอ็กซ์ละมันไม่มาเหรอ” พี่ตุ๊ถามผม “ไม่มาครับพี่ มันไปทำธุระ” ผมบอกพี่ตุ๊

“วันก่อนพาน้องกรูไปไหนมา ไอ้ต้านะ” พี่ตุ๊ถามผมถึงไอ้ต้าทันทีเลยนะ

“ก็ไปผับที่พี่อ้นพี่ดิม เป็นหุ้นส่วนอยู่นะพี่  “ผมพูดพี่ตุ๊เหล่มองผม   “พี่มรึงกับพี่ไอ้เอ็กซ์ไปด้วยงั้นซิ” ผมสะดุ้งสุดตัวเลย ทำไงดีวะ
   
“มะ..มะ ..ไม่ ....เออ ไป ..ไม่ไปพี่ “ผมบอก พี่ตุ๊ทำหน้างง ซวยแล้วกรู ผมคิดในใจ ฃ

“ตกลงไปหรือไม่ไป ไอ้เดฟ” พี่ตุ๊ วางปากกาทันทีเลย  “ไม่ไปพี่” ผมกลั้นใจตอบว่าไม่ไป

“ก็แค่นั้นแหละ นี้มรึงยังชอบน้องกรูอยู่ไหม “ พี่ตุ๊ถามผม ผมชี้นหน้าตัวเองว่าผมนี้นะไปชอบน้องพี่เขา

“ผมไปบอกตอนไหนพี่” ผมถามพี่ตุ๊   “อ้าวไอ้นี้ก็ก่อนที่มันจะไปเรียนเมืองนอกไง ที่กรูขอให้มันเรียนให้จบก่อนนะ แล้วมรึงจะคบกันหรือยังไงก็ตามใจ” พี่ตุ๊พูด ผมก็นึก

“อ้อ ...ตอนนั้น...เออ..ตอนนั้น ผมยังเด็กมาก ยังคิดอะไรสนุกๆ ตอนนี้ ผมกับต้าเพื่อนกัน “ ผมรีบบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เลิกคิ้วมองผมทันที

“พี่ตุ๊ ตอนนี้ต้ามันโตแล้ว มันคงไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้วพี่ตุ๊ “ ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊พยักหน้า

“แล้วเดฟมาหาพี่มีธุรกอะไรเหรอ” พี่ตุ๊ถามผม อ้อ ผมลืมธุรของผมไปเลย

“พี่ตุ๊ครับ ผมจะต้องไปฝึกอาทิตย์หน้า ผมจะพาไอ้โก้เพื่อนผมมาเทรนน้องๆแทนผมแล้วนะครับ วันจันทร์มันจะมาครับพี่ตุ๊ “ผมบอกพี่ตุ๊   

“เพื่อนเราที่เป็นพิธีกรข่าวกีฬา และเป็นโค้ชรับเชิญนะเหรอ และที่ว่าแต่งงานกับผู้หญิง มีลูกสาวหนึ่งคน และเมียมันก็ทิ้งไปนั้นใช่ไหม งั้นให้มันมา  “ พี่ตุ๊ถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“ดีดี ..มาเป็นโค้ชจะได้ไม่ต้องมาเจาะแจะ....”ผมสะบัดหน้ามามองพี่ตื๊เจาะแจะกับใครละครับ

“นักเรียนนะ เหมือนมรึงสองตัว “พี่ตุ๊พูดผมพยักหน้า ไม่ได้ไปเจาะแจะเลยนะมีแค่ว่านคนเดียวเองอะ

“ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้คนเขาทำความสะอาดบ้านพักไว้ให้นะ จะได้พักบ้านพักครูไปเลย และนี้พี่เตรียมห้องพักไว้สำหรับการเตะกระชับมิตรกับทีมฟุตบอลเยาวชนเรียบร้อยแล้วนะ ยังไงบอกโค้ชคนใหม่ด้วยนะ” พี่ตุ๊บอกม ผมพยักหน้า

“งั้นผมขอตัวไปหา ....” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เหล่มองผมว่าไปหาใคร  “ไปหานักฟุตบอลพี่ เฮอะๆๆ “ ผมบอกและหัวเราะกลบเกลือนเล็กน้อย พี่ตุ๊พยักหน้า

“ก่อนไป ล๊อกประตู พร้อมกลับป้ายว่าไม่อยู่ให้ด้วย กรูสยอง” พี่ตุ๊บอกผม พี่ตุ๊คงหมายถึง น้องรชต อะไรนั้นแน่ๆเลยผมพยักหน้าและจัดการตามที่พี่ตุ๊บอกทันที่ผมเดินไปที่สนาม อยากเจอน้องว่านแย่แล้ว แต่ทำไมผมรู้สึกใจหวิวๆ ขึ้นมา คำพูดไอ้เจสมันวนเวียนในหัวผมไม่เลิก ที่มันบอกว่า ให้ผมคิดดีดี ผมอาจจะเสียคนที่รักผมจริงๆ ไป ผมเดินลงมาถึงสนามฟุตบอลพวกน้องผมมารอกันหมดแล้ว

“ดิว “ผมเรียกไอ้ดิวที่กำลังแพลนท่าฝึกกันอยู่คงเห็นว่าผมสายหรืออาจจะไม่มา 

“หวัดดีพี่ ดิวนึกว่าพี่ไม่มา” ดิวมันหันมาบอกผม ผมหันไปมองหาว่าน แต่ไม่เห็นเลย

“หวัดดีครับพี่เดฟ”พวกนักฟุตบอลยกมือไหว้ผมกัน เปลียนชุดเตรียมวอร์มกันหมดแล้วด้วย ผมยกมือรับไหว้

“ดิว ว่านละ” ผมถามไอ้ดิว  ไอ้ดิวมันหันมามองผม สีหน้าไอ้ดิวเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ผมว่าไม่ค่อยดีแล้วแหละ

“เกิดอะไรขึ้นดิว “ ผมถามดิว ดิวเม้มปาก และมองผม

“ดิว “ผมขึ้นเสียงว่าไม่สนุกนะที่จะล้อเล่นกับผมเวลานี้ผมยิ่งใจคอไม่ค่อยดีอยู่

“พี่ไอ้ภาคินมาแล้วมันรอจะคุยกับพี่ ให้มันบอกพี่แล้วกันนะ “ดิวมันพูดไอ้ภาคินเดินมาพอดีเลย ผมหันไปมองหน้าไอ้ภาคิน ไอ้คินมันถือซองจดหมายมา และมันก็ยื่นให้ผมทั้นที ผมรับมาแต่ยังไม่ได้เปิด

“ว่านฝากมาให้พี่ครับ เปิดอ่านก่อนดีกว่า ผมจะอธิบายทีหลังพี่ “ภาคินบอกผม ผมก็รีบแกะซองจดหมายออกทันที ผมเปิดอ่านจดหมายที่ว่านเขียนให้ผม

ถึงพี่เดฟ
     ว่านขอโทษนะครับพี่เดฟ ที่ว่านไม่สามารถไปต่อได้ในเส้นทางที่ผมฝัน แต่ผมจะไม่ทิ้งการเรียน
 ผมจำเป็นต้องเลือกทางเดินคนละทางกับพี่ เพราะคนที่ขอร้องผมก็เป็นผู้มีพระคุณกับผม แต่ผมจะจำ
สิ่งดีดีที่พี่ทำให้ผมนะครับ ผมจะจำว่าผมเคยรักผู้ชายที่แสนดี พี่ไม่ต้องติดต่อผมนะครับผมขอร้อง
เพราะมันจะทำให้เรื่องแย่ลงไปกว่านี้ แต่ถ้าพี่รักผม คิดถึงผม ผมขอให้พี่ดูแลคนที่เขารักพี่เขาหวงใยพี่
ผมทำไม่ได้ครึ้งหนี่งของพี่เขาหรอกครับ ผมขอให้พี่เดฟ กับพี่เอ็กซ์เดินทางปลอดภัยในการไปฝึกครั้งนี้
ผมรักพี่ชายทั้งสองคนนะครับ

        รักและคิดถึง

      ว่าน

หลังจากที่ผมอ่านจดหมายของว่านผมก็หมดอะไรตายยากไปเลย ทำไมว่านทำแบบนี้ละ ผมว่าจะขอว่านแฟนผมวันนี้ และจะไปคุยกับคนที่ดูแลว่านว่าผมรักว่านจริงผมจะพาว่านไปอยู่กับผมอยู่แล้ว หรือว่าว่านรู้เรื่องเอ็กซ์บอกผมแล้วไม่น่าจะใช่นะ

“พี่เดฟ ไอ้คีย์มันขอพ่อผมเรื่องว่าน มันจะตั้งใจเรียนแต่ขอให้ว่านไปอยู่ดูแลมัน “ ไอ้ภาคินพูดผมหันไปมองหน้า

“พี่ไอ้ภาคีย์มันสัญญาจะไม่ทำร้ายว่าน และถ้ามันเรียนจบ ว่านอยากไปหาคนที่เขารัก มันก็จะให้ ไป ....” ไอ้ภาคินพูดว่าแค่ช่วงที่ไอ้คีย์มันเรียนจบ

“แค่เรียนจบใช่ไหม ถ้าจบแล้ว กรูเอาว่านคืน “ ผมพูด ผมมองหน้ามัน ไอ้ภาคินมันพยักหน้า ผมรีบเดินไปหาที่นั่ง ยอมรับว่าตั้งตัวไม่ทันที 

“ว่านทำไมไม่รอพี่ก่อนละว่าน ... “ ผมนั่งลง ผมหยิบกระดาษที่ว่านเขียนขึ้นมาดูอีกครั้ง ผมอยากโทรไปหาแต่ว่านบอกไว้ หากโทรปัญหาจะยิ่งบานปลาย ผมเลยตัดใจไม่โทร

“พี่เดฟ จะให้พวกผมลองแข็งกันเลยไหมพี่ พอดีมีพวกม.6 ผมเลยชวนมาเตะบอลกัน “ไอ้ดิวมันพูดผมพยักหน้าตามใจมัน ผมเดินไปที่น้องๆ นั่งกัน

“น้องๆ ครับ พี่มีข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก ..” ผมพูดทุกคนหันมามองผมกันหมด

“พี่จะไปฝึกหน่วยจู่โจมใต้น้ำ อาทิตย์หน้า มันเร็วมาก แต่พี่หาคนที่เก่งเรื่องฟุตบอล เขาเป็ยนักฟุตบอลเพื่อนพี่ เป็นพิธีกรรายเกี่ยวกับกีฬาหลายรายการทีเดียว พี่เขาชื่อโก้  จะมาอาทิตย์หน้า วันจันทร์” ผมพูด

“โห่ พี่เดฟ ทำไมไปเร็วจังละครับ “ ไอ้โซ่ มันร้องออกมาก

“ทำไมคิดถึงพี่หรือไง” ผมหันไปถาม

“คิดถึงซิพี่ ตอนนี้พวกผมหุ่นดีขึ้นเยอะเลยพี่ เพราะพี่ๆ นั้นแหละที่เทรนพวกผม แถมผมยังเตะฟุตบอลเก่งขึ้นด้วย พี่ทำให้พวกผมขนาดนี้จะไม่คิดถึงได้ยังไงครับ ...จริงไหมวะ” ไอ้โซ่

“จริงพี่” พวกน้องๆ ทำให้ผมใจหายเหมือนกัน

“แล้วพี่เอ็กซ์ไม่มาเหรอพี่” พวกน้องๆ ถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่มา

“พี่ทำ วิดิโอ ที่เราฝึกเราซ้อมเอาไว้ และดีวีดี ทริปดีดี พี่ให้ดิวไว้หมดแล้ว เอามาศึกษากัน และฝึกซ้อมกันทุกวัน พี่เชื่อว่าทุกคนทำได้ พี่เชื่อว่ามันจะส่งผลดีต่อเราในอนาคตแน่นอน พี่ดีใจมากที่ได้มาถ่ายทอดประสบการณ์ของตัวเองและได้มาแบ่งปั่นสิ่งดีดี แม้ว่าเป็นช่วงเวลาที่สั้นแต่มันก็ทำให้พี่ไม่อยากทิ้งพวกเราไป แต่ก็ด้วยหน้าที่นะ “ผมพูดผมมองทุกคนดูสีหน้าแต่ละคนพอรู้ว่าผมจะต้องไปฝึกก็ทำหน้าเศร้ากันหมดเลย

“ไม่เอา  ไปฝึกนานก็กลับ และ พี่หวังว่า จะได้เห็น ทีมนี้ อยู่ในสโมสร กองทับบก พี่เชื่อว่าพวกเราทำได้ วันนี้ลองซ้อมแข่งกับรุ่นพี่เขาไปก่อนแล้ว วันนี้พอแค่นี้ครับ  “ผมพูดและสั่งเลิกแถว ผมคงกลับเลย ดิวมันรู้ว่าเวลานี้ผมคงไม่อยากพูดอะไร ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถ ผมเดินออกมาเงียบๆ เวลานี้ถ้ามีเอ็กซ์ผมคงดีกว่านี้ ทำไมเวลารู้สึกแย่ผมนึกถึงเอ็กซ์มันตลอดเลยนะ ไม่เข้าใจ

“ปึก” ผมจับประตูแต่ประตูล๊อก เห้ย! ปกติไม่เคยล๊อก เออ ใช่ เอ็กซ์มันล๊อกและเก็บกุลแจตลอด ผมนะไม่ค่อยดึงกุลแจจากรถหรอก เอ็กซ์มันบ่นผมประจำเลย

“เวรแล้ว นี้กรูไปลืมกุลแจไว้ไหนวะ หรือว่าในรถวะ ในรถละก็ซวยแน่ๆ กรู “ ผมพูดกับตัวเอง ผมค้นหากระเป๋ากางเกงทกใบ

“เห้ย! มรึงหาอะไรนะ” มีเสียงใครคุ้น ถามผม

“หากุลแจดิวะ “ ผมตอบไป ยังก้มหาอยู่เลยไม่มีไม่ว่ากระเป๋าไหนก็ไม่มี

“อยู่ในรถ มรึงคาไว้ประจำ โจรผ่านมานี้ยิ้มเลยแหละ” คำพูดนี้ผมเงยหน้าขึ้น กระจกรถเลื่อนลงผมเห็นในรถผมมีคนนั้งอยู่ จะใคร เอ็กซ์

“เห้ย! มาได้ไง “ผมร้องถาม ไอ้คนที่มีนนั่งอยู่หน้าพวกมาลัยรถผม

“ขึ้นรถ ..” เอ็กซ์บอกผม ผมยังยืนงงอยู่ ก็มันบอกมันไม่มา ยังมีหันมาเหล่มองผมและ

“อ้าว ไอ้เวร  กรูบอกให้ขึ้นรถ” เอ็กซ์สั่งผม ผมก็เข้าไปนั่งในรถ ยังมองคนที่สตาร์ทรถพร้อมกับขับออกไปทันทีแบบว่ายังงงอยู่เลยนี้ผมหลับหรือว่าตื่นกันแน่ ผมยังมองเอ็กซ์อยู่

“อ้าว ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง “ เอ็กซ์หันมาถามผม

“เปล่า แปลกใจไหนบอกไม่มาไง” ผมหันไปถามก็มันส่งอิเมลหาผมเองนะว่าไม่มา

“ที่จริงตั้งใจว่าจะไม่มา “ เอ็กซ์ตอบผม ผมหันไปมองเอ็กซ์ทันที มันยังไงกัน

“ว่านไปหากรูที่คอนโด “เอ็กซ์บอกผม ว่านไปหาเอ็กซ์งั้นเอ็กซ์ก็คงบอกเรื่องผมกับมันแล้วดิ ผมหันมาเต็มๆเลย เอ็กซ์หันมาเหล่ผม

“ว่านเขารู้ตั้งนานแล้ว “ เอ็กซ์พุดและหันไปขับรถต่อ

“เอ็กซ์” ผมเรีบกเอ็กซ์

“พอเถอะ คิดว่ามรึงไม่ได้ยินอะไรทีกรูพูดไป เดฟ ทำให้เป็นเหมือนเดิม มรึงทำได้ไหม” เอ็กซ์พูด

“กรูไม่อยากทำร้ายมรึงมากไปกว่านี้เอ็กซ์ “ ผมพูดกับเอ็กซ์

“มรึงคิดกับกรูแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ “ ผมถามไอ้เอ็กซ์ เอ็กซ์หันมามองหน้าผม ผมเพิ่งจะเห็นสีหน้าชัด ชัด ดูแววตาที่ไม่เหมือนเดิมผมยิ่งใจหาย จะให้ผมให้เหมือนเดิมได้ยังไง มันมีแต่จะเพิ่มความเจ็บปวดให้เอ็กซ์มากกว่า

“กรูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มันเกิดขึ้นตอนไหนกรูไม่รู้  แต่กรูไม่เคยไม่มีมรึงเดฟ แต่มรึงไม่เคยมีกรูในหัวใจมรึง กรูเข้าใจเดฟ “ เอ็กซ์พูดผมหันหน้าไปมองทางอื่นแอบพ่นลมหายใจออกมา

“ว่านเขา” ผมถามถึงว่าน

“เขาขอทำหน้าที่ตอบแทนผู้มีพระคุณของเขาก่อนและถ้ามรึงยังรอเขา เขาก็ยินดีจะกลับมาหามรึง “ เอ็กซ์พูด ผมก้มหน้าลง

“มรึงโอเคไหม เดฟ” เอ็กซ์ถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมหันไปมองเอ็กซ์ที่สนใจกับเส้นทาง

“มรึงละเอ็กซ์ มรึงโอเคหรือเปล่า” ผมถามเอ็กซ์หันมายิ้มให้ผม พยักหน้าว่าโอเค

“กลับบ้านเนอะ กรูว่ามรึงไม่อยากอยู่ที่โรงแรมหรอก “ เอ็กซ์หันมาพูดและหันไปขับรถต่อ ผมพยักหน้า

“มายังไงละ “ ผมถามเอ็กซ์ 

“นั่งรถตู้มา “เอ็กซ์หันมาบอกผม ผมพยักหน้า

“นอนก็ได้นะ ดูมรึงเพลียๆ วะ “ เอ็กซ์หันนมาบอกผม ผมหยักหน้าว่านิดหนึ่ง ผมเอนหลังที่เบาะ

“ถ้าขับไม่ไหว เรียกนะ “ ผมหันไปบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์พยักหน้า  ผมหลับตาลง ผมรู้สึกเพลีย หนังตามันหนักๆ  ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ ผมรู้สึกว่ามีเสื้อเจ็คเก๊ตมาคลุมผมไว้ ผมค่อยๆลืมตา ตอนนี้มันมืดแล้วนิ คงใกล้จะถึงแล้วนี่เอ็กซ์มันชับยิงยาวคนเดียวเลยเหรอ  ผมลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจนิดหนึ่ง

“ทำไมไม่เรียกละ ขับยาวเลย เหนื่อยแย่เลย  “ ผมหันไปถามคนขับผม เอ็กซ์หันมายิ้มให้ 

“รู้ด้วยเหรอว่าเหนื่อย แต่กรูโอเค และเห็นทุกทีมรึงก็พูดแบบนี้แหละ ไม่ไหวเรียกนะ เห็นตื่นมาใกล้ถึงบ้านทุกที” เอ็กซ์พูดแอบบ่นผมด้วยนะ

“ฮัลโลพี่โอม กลับบ้านยังอะ แวะรับเอ็กซ์ที่บ้านไอ้เดฟด้วย จะถึงแล้วเหรอ โอเค นี้เอ็กซ์จะถึงแล้ว ได้พี่เจอกัน” เอ็กซ์โทรหาพี่โอม

“ไม่ให้ไปส่งละ “ ผมถามเอ็กซ์  เอ็กซ์หันมามองผม  “ ดูมรึงยังเพลียอยู่เลย และพี่โอมไปรับไอ้มิ้นพอดีเลย กรูเลยคิดว่ากลับพร้อมพี่กรูดีกว่า” เอ็กซ์พูดผมพยักหน้า ผมยอมรับว่า การสนทนาของผมกับเอ็กซ์มันไม่เหมือนเดิมสักเท่าไหร่ทั้งที่พยายามแล้ว รถเลี้ยวเข้าไปจอดที่บ้านผม ผมเห็นรถพี่โอมจอดอยู่แล้ว ผมเอี้อมไปปลดเข็มขัดนิรภัย แต่เป็นจังหวะที่เอ็กซ์ก็หันมาปลดเข็มขัดนิรภัยตัวเองเหมือนกัน มันทำให้หน้าผมอยู่ห่างกันไม่มาก มันรู้สึกแปลก มันไม่เหมือนทุกทีที่ผมทำ เพราะผมก็ทำแบบนี้พร้อมกันประจำ แต่ไม่เคยรู้สึกอะไรเท่าวันนี้ มันแปลกไปหรือเพราะว่า ผมรู้ว่ามันคิดอะไรกับผม ผมเลย  เอ็กซ์ยังกดที่ล๊อกเข็มขัดค้างไว้เหมือนกับผมนั้นแหละ เอ็กซ์มองผมเหมือนที่ผมมองเขา และผมรู้สึกว่าเอ็กซ์มันยื่นหน้ามาใกล้ๆผมเหมือนมันจะจูบผม เพราะว่าปากเอ็กซ์มันขยับ ไม่นะ ไม่น่ะ ผมได้คิดแต่ทำไม ไม่ถอยตัวออกไปละ ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ   เอ็กซ์มันก็เลื่อนเข้ามาที่ละนิด จนอีกนิดเดียวมันจะแตะริมฝีปากผมแล้ว

“มิ้นนนนนนน”ผมสองคนสะดุ้ง ได้สติเลยผม เอ็กซ์ก็สะดุ้ง

“ปึก” ปลดล๊อกเข็มขัดอัติโนมัติ ผมมองออกไป พี่โอมวิ่งตามมิ้นออกมา มิ้นวิ่งออกมาโดยมิ้นมันสวมเสื้ออย่างเดียวเลย ไม่ใส่กางเกง พี่โอมก็ถือกางเกงวิ่งตาม

“ยด ยด “ มิ้นชี้ให้เปิดประตูรถ ผมลงจากรถพอดี ผมหันไปมองเอ็กซ์ที่มันจะเกิดเมื่อกี้  เอ็กซ์มองผมเหมือนมันจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด

“พี่โอมหวัดดีครับ “ ผมไหว้พี่โอม

“หวัดดีวะ “ พี่โอมพูดและวิ่งมาหยุดที่มิ้นพร้อมกับกางกางเกงให้มิ้นใส่ 

“ใส่กางเกงก่อน กลัวไม่ได้ไปหาปู่หรือไง ใส่ซะ ยิ่งหนาวๆอยู่ เดี๋ยวน้องหดไปกว่าเดิมหรอกแค่นี้ก็แทบจะไม่มีให้ฉี่แล้ว” พี่โอมพูดกับมิ้น พร้อมย่อตัวลงเพื่อจะได้ให้มิ้นสวมขากางเกงลงไป 

“ยุง เยฟ “ ผมยิ้มให้ตัวแสบ  “ยุง เอ็กซ์” ผมหันไปมอง ทำไมเรียกชื่อผมไม่ชัดแต่เรียกไอ้เอ็กซ์มันชัดนะ

“จะไปแล้วเหรอ ฟ๊อด “ ผมถามมิ้น มิ้นสวมกางเกงเรียบร้อยแล้ว ผมหอมแก้มิ้น

“อยู่กับลุงเดฟไหมลูก ลุงเดฟเขาคิดถึง ถ้าบอกอยู่นี้นะ ลุงจะรีบขนของทุกอย่างลงจากรถ ณ บัดนาว! ” พี่โอมพูด มิ้นหันไปมอง

“อยู่ลุงโอม” เอ้ยมันพูดชัดเลยทุกคำ  “ถามลุงหน่อยเถอะ...อยากอยู่ด้วยไหม?” พี่โอมพูด พี่โอมหันไปมองเอ็กซ์

“อ้าว ไอ้น้องรักกรู เป็นไรเงียบๆ อย่าบอกนะว่ามรึงกับไอ้เดฟ “ พี่โอมพูดพร้อมกับชี้ผมสองคนสลับไปมา

“ไม่มี” ผมกับเอ็กซ์พูดออกมาพร้อมกันไม่ได้นัดกันเลย

“ใช่ อย่าบอกนะว่ามรึงสองคนไม่มีเด็กให้อิบ อิบ เลยทำหน้าหง๋อยกันนะ ฮาๆ ไม่เป็นไร พี่มีเด็กใหม่ คืนนี้ไปกับพีไหม เออ แต่กรูคงต้องกระเตงหลานไปแจมด้วยวะ” พี่โอมพูด เหล่มองมิ้น

“พี่มิ้นมันเด็กไปเปล่า” ผมถามพี่โอม

“เออน่ะ คิดซะว่าเอาไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์วะ ให้มันนั่งดู “ พี่โอมพร้อมเหล่มองมิ้นด้วยรอยยิ้มมีเรศนัย แถมมิ้นก็ยิ้มแบบมีเรศนัยกลับไปให้เหมือนกัน หยักคิ้วให้ด้วย

“รอยยิ้มมันน่าสยองกว่ากรูหลายเท่าเลยมรึงเชื่อไหม แถมหยักคิ้วให้กรูอีก ” พี่โอมพูดผมพยักหน้านะ และพี่โอมก็อุ้มมิ้นขึ้นเบาะหลังนั่งเก้าอี้เสริมเด็ก
 

“ไอ้โอม มรึงจะพาหลานกรูไปเก็บเกี่ยวอะไร อะนี้ นมกล่อง เพื่อมันแหกปากอยากกินขึ้นมา” พี่ดรีมออกมาพอดีเลย

“ครับพี่  ดีเลย บทพ่อยอดขมองอิ่มของผมอยากจะกิน พ่อก็จะกินให้ได้ ....โอมนี้ปวดตับ! ”พี่โอมรับนมกล่องไป ไอ้เอ็กซ์ยกมือไหว้พี่ดรีม พี่ดรีมมองเพราะว่าเอ็กซ์ไม่ได้พูดอะไร ปกติมันจะพูด จะถามนั้นถามนี้ ผมหันไปมองเอ็กซ์ เอ็กซ์เข้าไปนั่งในรถพี่โอมแล้ว

“มันเป็นอะไรไปวะ” พี่ดรีมถามผม ผมส่ายหัวผมเดินแทรกพี่ดรีมเข้าไปในบ้านผม ผมเห็นหลานๆกำลังนั่งดูการ์ตูนกันอยู่ ผมเข้าไปหอมแก้มแฝดผม และมองอีกสองคนที่ไม่คุ้นหน้า สองหนุ่มน้อยเงยหน้ามองผม

“ลุงเดฟ ดีครับ “ เป็กซ์เข้ามาไหว้ผมและกอดผม ผมพยักหน้าถามสองหนุ่มนี้ใครเพื่อนเป็กซ์เหรอ

“พี่ชายคนใหม่ พี่ซีกับพี่แซ๊กครับลุงเดฟ พี่ซีพี่แซ๊ก นี้ลุงเดฟ พี่ชายพ่อดิว กับพ่อแอ้ “ เป็กซ์แนะนำสองหนุ่มยกมือไหว้ผม ผมพยักหน้า ผมนั่งลงข้างๆมาริโอ้ที่กำลังสนใจการ์ตูนอย่างมาก ผมอุ้มมาริโอ้มานั่งจัก มาริโอ้ยังไม่ละสายตากจากทีวีเลย ดูซิ ติดการ์ตูนเรื่องนี้มาก

“ฟ๊อดๆๆ” ผมแกล้งฟัดเลย โห้หดหนีผม และโอ้ก็เงยหน้ามองผม ทำตาโต  “ลุงเดฟนี้” มาริโอ้เรียกผม

“อะไรกันลุงเข้ามาตั้งนานไม่สนใจลุงเลย ลุงน้อยใจแล้วนะ” ผมพูดหอมมาริโอ้ มาริโอ้หดหนี ผมหันไปหอมไอซ์บ้าง มีหนีบคอหนีด้วยนะ

“ลุงเดฟ ลุงเอ็กซ์ละ โอ้อยากให้ลุงเอ็กซ์มา มาเล่นเกมส์กัน” มาริโอ้ถามผม

“ลุงเอ็กซ์กลับบ้านแล้วลูก พรุ่งนี้คงจะมา “ ผมบอกมาริโอ้

“จริงๆนะ โอ้คิดถึงลุงเอ็กซ์ มากมาก “ มาริโอ้พูด ผมเห็นพี่ด้าพาสองหนุ่มเดินเข้ามาผมก็ต้องขมวดคิ้ว ใครอีกละ

“อ้าวเดฟ มาแล้วเหรอ นี้หลานคนใหม่ สี่คน “ พี่ด้าบอกผม ผมก็มองแต่ละคน สี่คนเลยเหรอ เออ ผมว่าคุ้นคนหนึ่งนะเจอกันที่โรงเรียนไอ้ดิว ผมชี้และคิด

“ลุงสุดหล่อนั้นเอง “ อ้อ ผมจำได้แล้ว  “ เซน” ผมชี้ เซนพยักหน้า

“คนนี้ชื่แซน “ พี่ด้าบอกอีกคนชื่อแซน ตอนนี้บ้านผมมีหลานเพิ่ม แถมชื่อขึ้น ซ.โซทั้งหมดอีกด้วย ตอนนี้หลานๆ เข้ามานั่งดูการ์ตูนกันหมดแล้ว รอทานอาหารเย็นกันนะครับ ตอนนี้ที่บ้านผมคงอุ่นหนาฝาครั้งกันน่าดู ถ้าเอ็กซ์มันรู้ว่ามีหลานเพิ่มมันจะทำหน้ายังไงนะ

“พี่ซี ทำล้อรถให้ไอหน่อยดิ ไอทำไม่ได้อะ” ไอเขาหันไปบอกซี 

“ได้ดิ เอากระดาษแข็งมาดิ เดี๋ยวทำให้ “ผมว่าถ้าทางไอ้ดิวจะพามาได้ถูกคนมาก ผมเห็นซีกำลังกมหน้าก้มตาทำล้อรถ อ้อรถที่ทำจากกระป๋องน้ำอัดลม

“เอาละเด็กๆ ไปทานอาหารกันได้แล้วการ์ตูนจบแล้วด้วย” ด้าเข้ามาเรียกเด็กๆ เด็กๆก็ว่าง่าย มีดื้อมากอยู่คนเดียวคือมิ้น แต่นี้ไปแล้วนิไปอยู่บ้านอาภีมผม ผมลุกขึ้นเก็บหมอนอิงเข้าทีเข้าทาง

“เดฟ “ พ่อผมเรียกผม ผมหันมาหาพ่อผม

“เดฟ มีปัญหาอะไรกับเอ็กซ์หรือเปล่า “ พ่อถามผม ผมหันไปมองพ่อผม พ่อรู้ได้ยังไง

“พ่อ ...เออ ..ไม่มีครับพ่อ “ ผมบอกพ่อ ผมไม่กล้าสบสายตากับพ่อผม ผมรู้ว่าพ่อรู้ว่าผมโกหก เรียกว่าลูกทุกคนเลยดีกว่า

“มีอะไรจะบอกพ่อไหมเดฟ” นั้นไง ผมหันไปมองพ่อผม พ่อมักจะถามลูกแบบนี้ทุกคน สายพ่อผมมันทำให้ผมไม่สามารถปกปิดความลับได้

“พ่อ...คือ..”ผมทำท่าจะพูดดีหรือไม่พูดดี

“ปัญหามันใหญ่มากเลยเหรอ ไม่คุยกันละ “ พ่อถามผม ผมก้มหน้าลง

“พ่อ ...คือ ..เอ็กซ์มันไม่ได้คิดกับผมแค่เพื่อน หรือคู่หู หรือว่าคู่ซี้ที่เขาเรียกกัน เอ็กซ์มันคิดกับผมมากไปกว่านั้นพ่อ “ ผมบอกพ่อผม พ่อผมพยักหน้า

“ที่พ่อรู้เพราะว่าเขาแจ้งพ่อมาว่าเราขอแยกห้องนอนกับเอ็กซ์ ทั้งที่เราสองคนพักด้วยกันตลอดห้องเดียวกันตลอด  “ พ่อพูดผมพยักหน้าว่าใช่เป็นเรื่องจริง

“การที่เดฟขอแยกห้องนอนกับเอ็กซ์แน่นอนมันผิดปกติ “พ่อผมพูดผมยอมรับเลย และถ้าพ่อรู้ อาภีมก็ต้องรู้และเอ็กซ์ก็ต้องรู้เช่นกัน

“เอ็กซ์มันก็ติดเรามาตั้งแต่เด็กนะ เดฟ ตอนนี้มันก็ยังเป็นอยู่ บางทีมันอาจจะแค่อะไรบางๆ กันไว้ ..” พ่อพูด ผมมองพ่อผม

“พ่อ เดฟ คิดดีแล้ว คิดว่าห่างกันดีกว่า ที่ผ่านมาผมกับเอ็กซ์อาจจะอยู่ด้วยกันมากเกินไป จน แยกแยะไม่ออกว่าอันไหนคือความจริง “ ผมพูดกับพ่อ

“อืมม ...ตามใจแล้วกันนะ ถ้าเดฟคิดดีแล้ว ...ในเมื่อตัดสินใจเองก็ยอมรับผลในภายหน้าด้วยละ ..”พ่อผมพูดผมพยักหน้า

“งั้นไปทานข้าวหลานๆรอกันแล้ว  และก่อนจะไปพากันไปทานข้าวด้วยกันสักมือทั้งสองบ้านนะเดฟ “ พ่อผมพูดก่อนละเดินออกจากห้องเพื่อไปทานอาหาร ผมยังคิดคำพูดที่พ่อผมพูด และที่เอ็กซ์มันจะทำกับผมตอนที่จอดรถมันชัดเจนมากเลยนะ ภาพที่เอ็กซ์ค่อยๆเลื่อนหน้ามาหาผมแถบปากก็ขยับๆจะจูบผมและไม่รู้ว่าผมทำโดยสัญชาติญาณ หรือว่าอะไร ผมรู้สึกว่าปากผมขยับตาม ไม่จริง ผมพยายามสะบัดภาพนั้นออกไปจากหัวผม

[ujen]

สงสารพี่เอ็กซ์จัง

 

[boonpa]

  หาแฟนให้พี่เอ็กซ์ด่วน ไม่อยากได้พี่เดฟแล้ว

[sosi]

 

[PFlove]

พี่เอ็กซ์  ผมนั่งรถกับมากับพี่โอม ผมยังคิดถึงตอนในรถที่ผมกำลังจะจูบไอ้เดฟ ผมตั้งใจมาก ผมคิดว่ามันจะรีบถอยออกแต่เปล่ามันไม่ถอยแถมยังขยับปากจะจูบผมอีกด้วยนะ ผมเลยเริ่มลังเล ตกลงมันคิดอะไรกับผมจริงๆอย่างที่ว่านพูดหรือเปล่า

“เอ็กซ์” พี่โอมเรียกผม ผมหันไปมองพี่โอม อีกสองซอยจะเข้าบ้านแล้ว พี่โอมขับรถวนไปเอากับข้าวที่สั่งก่อนด้วย

“ว่าไงพี่” ผมถามพี่โอม

“เป็นอะไรหรือเปล่ามรึง เงียบเชียว” พี่โอมถามผม ผมหันไปส่ายหน้าว่าไม่เป็นอะไร

“ผัวเมียงอนอะไรกันหรือเปล่าวะ” พี่โอมถามผม ผมหันไปเหล่มองพี่ชาย

“ผัวเมียอะไร” ผมถามพี่โอม

“ก็คู่มรึงกับไอ้เดฟไงกรูก็ไม่รู้ว่าใครผัวใครเมีย หรือผลัดกันก็ไม่รู้” พี่โอมพูดผมหันไปมองเลยนะ

“กรูพูดถูกใจเหรอมองแบบนั้นนะ” พี่โอม ผมหันไปมองนอกรถแต่ผมเหมือนเห็นไอ้มิ้นนั่งโงก มันหลับแล้วนิ

“พี่โอม ไอ้มิ้นหลับอะ” ผมบอกพี่โอม พี่โอมปรับกระจกมองหลังมองมิ้นทันที

“เวรแล้วมันหลับไปได้ยังไงวะนั้นคอห้อยเลย หลานกรูแต่ที่แน่ๆ มันหลับตอนนี้ พอมันตื่นมา สนุกละงานนี้กรูทั้งคืนแน่กรู “พี่โอมพูดตอนนี้รถเลี้ยงเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วพี่โอมรีบลงจากรถไปเปิดประตูรถทันที

“หลานมิ้น ที่รักของลุงตื่นลูกเรามาเล่นกันเล่นกัน “ พี่โอมเขาพยายามปลุกมิ้น

“แอ้ะๆ” มิ้นร้องพร้อมเอามือปัดจะนอนต่อว่างั้น ไม่ยอมตื่น น่ารักจริงๆ ผมก็เดินไปถือพวกกระเป๋า ตระกร้าของมิ้น วันนี้ไปโรงเรียนมา แม้จะได้สิทธิไปอาทิตย์ละสองวันก็ตาม ผมเดินเข้าบ้าน พี่โอมอุ้มมิ้นเข้าไปวางไว้ในห้องนั่งเล่นพ่อผม สภาพนี้ปลุกไม่ตื่นแล้วแหละ เลยต้องปล่อยให้นอนไปเลย ดูท่านอนซิไม่มีเรียบร้อยเลยกางขาซะขนาดนั้น 

“โอม เอ็กซ์กลับมาแล้วเหรอลูก นั้น มิ้นหลับตอนนี้ คืนนี้ไม่ต้องนอนกันละมั้ง “ พ่อผมเดินเข้ามาพี่โอมออกไปเอาอาหารที่สั่งที่ใส่ไว้ท้ายรถ 

“เอ็กซ์ ไม่เจอหน้าเจอตามรึงเลยนะ ติดไอ้เดฟมันกลับบ้านกลับช่องเลยนะน้องกรู “พี่อั้มเดินลงมาแล้วคงไอ้ยินว่ามีรถแล่นเข้ามา

“เดี๋ยวจะอยู่ทั้งอาทิตย์เลยให้พี่อั้มเบื่อหน้าไปเลย”ผมพูดกับพี่อั้ม

“จัดโต๊ะเลยนะพ่อ แล้วไอ้แสบหลับตอนนี้สนุกละมรึงไอ้โอม ไม่ต้องไปหย่อนไว้ห้องกรูนะ พรุ่งนี้กรูมีงานเช้า” พี่อั้มบอกพ่อและหันไปบ่นพี่โอม พี่อั้มพี่โอมเดินไปจัดโต๊ะอาหารแล้ว ผมก็จะเดินไปช่วยพี่ๆ

“เอ็กซ์” พ่อเรียกผม ทำให้ผมหันกลับไปหาพ่อ

“มีอะไรเหรอพ่อ” ผมถามพ่อผม

“ทำไมเดฟ ขอแยกห้องนอนกับเราละรอบนี้  ทะเลาะอะไรกัน”พ่อถามผม ส่วนผมนะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลยเพิ่งจะรู้นี้แหละว่ามันขอแยกห้องนอนกับผม ผมอึ้งไปพักหนึ่ง

“เราไม่รู้มาก่อนใช่ไหม น่าจะโทรไปหาเจ้าหน้าที่เมื่อเช้า” พ่อบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมไม่ทราบ

“ก็ได้นี้พ่อ เอ็กซ์จะได้นอนกับเพื่อนคนอื่นบ้าง ในการทำงานเอ็กซ์ไม่ได้อยู่กับมันตลอดนะพ่อ “ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติที่สุดแต่ในใจนี้เจ็บมาก

“คิดแบบนั้นเหรอ งั้นก็ตามใจแล้วกันนะ มีปัญหาอะไรกันก็คุยกัน เห็นสนิทกันคุยกันแทบจะทุกเรื่องทำไมเรื่องง่ายๆกับไม่คุยกัน” พ่อผมพูด

“บางทีเรื่องที่ว่าง่ายแต่มันพูดยากนะพ่อ  ผมไปช่วยพี่ๆ จัดโต๊ะอาหารนะพ่อ” ผมบอกพ่อ ผมเห็นมิ้นมันขยับแล้วแหละ

“บอกไอ้โอมอุ่นอาหารให้มิ้นเลยนะ ดูท่าจะตื่นแล้ว “ พ่อผมบอกผม ผมเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นของพ่อผมรู้สึกหนักอึ้งไปหมด นี้มันเลือกแบบนี้ใช่ไหมได้ .... ผมเดินเข้ามาที่ห้องอาหารเห็นพี่อั้มจัดจาน คงมีคนมาทานด้วยเพิ่ม

“พี่อ้นกำลังจะถึงนะเอ็กซ์ ไอ้เอส กำลังจะมาถึง ” พี่อั้มบอกพร้อมเงยหน้ามองผม

“ไอ้แอร์น้องรักมรึงด้วย แต่อย่าบอกเรื่องมิ้นว่ามันเป็นลูกไอ้แอ้นะ ไม่ต้องพูดถึงเลยเพราะมันนี้แหละสปายลุงหนึ่ง พ่อบอกมา” พี่อั้มพูดว่าไอ้แอร์น้องชายที่หน้าเหมือนแอ้ราวกับแฝดเลย แอร์เกิดก่อนแอ้หกเดือนได้แต่ไอ้แอร์ไม่ค่อยสนิทกับพวกผม แอร์สุขภาพไม่ค่อยดี มันต้องอยู่กรุงเทพ เข้าออกโรงพยายาลเป็นว่าเล่น และพอมันโตมันแถบจะไม่มาบ้านที่ค่ายเลยวันนี้แปลกมาก

“พี่โอมพ่อบอกอุ่นอาหารให้มิ้นมันด้วยเลยมันจะตื่นแล้ว” ผมบอกพี่โอม

“ตื่นแล้วเออ ค่อยยังชั่วหน่อย” พี่โอมพูดและเปิดกล่องอาหารเอาใส่ไมโครเวฟให้มิ้น สงสัยพี่ด้าทำมาให้มิ้น

“เสียงรถมาแล้ววะ คงมาถึงกันแล้ว” พี่อั้มพูดผมนั่งลงทันที หัวผมยังคิดถึงเรื่องที่ไอ้เดฟมันแยกห้องนอนกับผม แค่จะนอนห้องเดียวกันมันก็ทำไมได้คงไม่ต้องพูดถึงการที่ผมกับมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลย

“เอ็กซ์เป็นไรมรึง “ พี่อ้นเข้ามาถึงพอดี ผมยกมือไหว้พี่ชายคนโต

“ไม่ได้เป็นอะไรแค่ช๊อคที่รู้ว่าต้องไปเร็วขึ้นนะพี่อ้น” ผมพุดกลบเกลือนความรู้สึกจริงๆ

“เออวะ ทำไมอย่างนั้นวะ มรึงเตรียมทุกอย่างหมดหรือยังละ” พี่อ้นถามผม

“อั้มไปดูให้มันแล้วแหละพี่อ้น และอะไรที่ขาดพี่ซื้อไว้ให้แล้วนะเอ็กซ์” พี่อั้มบอกผม ผมยิ้มเลย

“ขอบคุณครับ ...พี่อั้มนี้น่าจะเป็นพี่สาวดีกว่าเนอะ” ผมพูดพร้อมยิ้มให้พี่ชาย

“มรึงอยากโดนตรีนกรูไหม จะได้รู้ว่ากรูพี่สาวหรือพี่ชาย “ พี่อั้มหันมาพูดผมรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวดีกว่า

“จัดมันสักทีมันจะได้รู้วะ อั้ม ฮาๆ ” พี่อ้นบอกพี่อั้ม ไม่มีห้ามเลยนะแถมยุอีกต่างหาก ไอ้เอสมันเดินเข้ามาด้วยมันยกมือไหว้ผม และสิ่งที่ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อมกันหมดไอ้แอร์

“พี่เอ็กซ์หวัดดีครับ “ แอร์มันยกมือไหว้ผม  ผมรับไหว้ไอ้แอร์มัน   ถ้ามองโดยไม่พิจารณาพฤติกรรมนี้  บางที่ก็สับสนเหมือนกันแต่พวกผมอยู่กับแอ้และแอร์มานานเลยแยกแยะออกใครเป็นใคร แม้จะเหมือนกันมากก็ตาม

“พี่อั้ม พี่โอมหวัดดีครับ “ แอร์ยกมือไหว้พี่ๆ และนั่งลง

“มาบ้านนี้ถูกด้วยเหรอ แอร์ “ พี่โอมถามแอร์ แอร์มันเลยหน้ามองพี่โอม

“มาถูกแต่  ไม่รู้จะมาทำไม  “แอร์มันพูด

“แล้วมรึงมามีอะไรหรือเปล่า” พี่อั้มถามแอร์ แอร์มันเงยหน้ามองพี่อั้ม

“คงไม่ได้คิดถึงกรูมากขนาดนั้นหรอกมั้ง แอร์ “พี่อั้มพูดและเอามือท้าวโต๊ะอาหารมองแอร์

“แอร์ไปหาน้องชายแอร์มา แอ้ พี่ปล่อยให้มันสนิทกับไอ้ดิวมากไปหรือเปล่า “ แอร์มันบอกไปหาแอ้มาแถมยังถามเรื่องดิว

“มรึงไปหาแอ้ทำไม “พี่อ้นถามไอ้แอร์ทันที พี่อ้นมองหน้าไอ้แอร์

“ก็คิดถึงน้อง และที่แอร์มานี้ก็เอาเอกสารจากลุงหนึ่งมาให้พ่อ ที่แอ้มันต้องไปเรียนและฝึกที่นั้น “ แอร์พูด ผมหันมามองหน้ากันไหนบอกว่าแอ้มันจะได้เรียนที่นี้ไง

“เขาตอบรับกลับมาแล้ว อีกไม่เกินสามเดือนมันได้ไปแน่นอน” แอร์พูดพร้อมตักอาหารทานปกติ พ่อผมเดินเข้ามาพร้อมมิ้นพ่อจูงมิ้นเดินเข้ามา พอมิ้นเห็นแอร์เท่านั้น

“พ่อแอ้ พ่อแอ้” มิ้นพวกผมลืมไปเลยมิ้นยังไม่เคยเจอแอร์ถึงเคยเจอก็คง ไม่รู้เล่นหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้แต่ถ้าสังเกตุพฤติกรรมจะรู้ทันทีว่าไม่ใช่ แอร์หันขวับไปมองมิ้น มิ้นสะดุ้งสุดตัวพร้อมแอบหลังพ่อ

“แอร์ “ พี่อ้นเรียกแอร์ ว่ามันทำให้มิ้นตกใจมาก

“ลูกใคร ลูกไอ้แอ้เหรอ” แอร์ถามพวกผมหันมามองหน้ากัน

“ลูกชายไอ้ดิวมันแต่กลับใครไปถามมันเอาเอง มานั่งกับลุงมามิ้นมาลูกมา” มิ้นเหมือนสำผัสได้ถึงความน่ากลัวเลยเดินอ้อมหลังผมไปหาไอ้โอมไม่ซิวิ่งซอยขาสั้นๆไปหาพี่โอมเลยดีกว่า  แอร์มันยังมองมิ้น

“จัว” มิ้นบอกพี่โอมเบาๆ  พี่อ้นเอามือลูบหัว

“นั่งกับลุงไม่กลัวลูก” พี่โอมปลอบมิ้น พร้อมกับอุ้มมิ้นขึ้นนั่งเก้าอี้เด็ก ไอ้แอร์มันยังมองมิ้นอยู่

“พ่อแอ้ ไม่รักมิ้นอะ”มิ้นกระซิบกระซาบถามพี่โอม พี่โอมมองไอ้แอร์

“ไม่ใช่พ่อแอ้ลูก คนนี้ไม่ใช่ คนนี้ลุงแอร์  พี่ชายพ่อแอ้เขา “ พี่โอมกระซิบบอกมิ้น 

“ตกลงลูกแอ้ หรือว่าลูกไอ้ดิวกันแน่พี่โอม” แอร์มันถามพี่โอม

“แอร์ เอกสารนั้นใครให้เอามาให้พ่อ” พ่อถามไอ้แอร์ น้องชายผม

“ลุงหนึ่งนะพ่อ ลุงหนึ่งไปหาแอร์ที่เรียงเรียนเตรียมทหารก็ถามเรื่องแอ้นะลุงหนึ่งบอกว่าได้ยินข่าวมาว่าแอ้มันไปทำใครท้องมาและมีลูกแล้วแต่พอแอร์มาเห็นเด็กนี้แอร์คิดว่า “แอร์พูดและเหล่มองมิ้นที่ก้มหน้าก้มตากินไม่กล้ามองแอร์เลย

“แอร์ พี่บอกว่าลูกไอ้ดิวก็คือลูกไอ้ดิว พวกกรูไม่มีปัญญาทำกันเลยทำมาเล่นที่บ้านบ้างเป็นครั้งคราว และไอ้ดิวกับไอ้แอ้มันสนิทกันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กมันจะเรียกแอ้ว่าพ่อคนที่สอง” พี่อ้นพูดผมหันไปมองไอ้แอ้ไม่อยากให้พี่อ้นดุมันมากไปกว่านี้ผมก็สงสารมันนะ

“แอร์ พอได้แล้ว “ ผมหันไปบอกมัน มันก็พยักหน้าทานอาหารของมันต่อ บรรยากาศอาหารเย็นวันนี้เรียกได้ว่าคุสาดแม้กระทั้งมิ้นมันไม่เคยคุสาด มันยังแจมกับเขาด้วย มิ้นทานไม่พูดไม่จา แถมวันนี้มันทานอาหารไม่ค่อยเลอะเทอะเท่าไหร่แปลก หรือว่ามันกลัวไอ้แอร์มาก

“มิ้นไม่อร่อยเหรอลูก”พี่อั้มหวงมิ้นมาก

“หย่อย “มิ้นตอบพี่อั้ม

“อร่อยครับ พูดเพราะๆซิมิ้น “ พี่อั้มบอกมิ้น  “หย่อย ...จับ” มิ้นบอกยังไม่ค่อยชัดอยู่ดี

“ป้าด้าเขาทำให้นะมิ้น กินเยอะๆ จะได้อิ่มๆ หนังตาจะได้หย่อนๆ และจะได้นอนเร็ว” พี่โอม

“ฝันเถอะพี่โอม “ไอ้เอสมันพูด บ้านผมมีเสียงหัวเราะก็เพราะมิ้นนี้แหละ ผมนั่งทานอาหารจนเสร็จไอ้แอร์มันขึ้นห้องมันทันที พวกพี่ผมจะไปนั่งคุยกันก่อนที่ห้องนั่งเล่น รวมทั้งผมด้วย มิ้นมันไปนั่งเล่นนอนเล่นกลิ้งเกลือกกับพี่อ้น เห็นมิ้นมันซนแบบนี้พี่ๆผมรักมิ้นมากนะ โดยเฉพาะพี่อ้น  ตอนนี้พวกผมกำลังดูรายการ ไทยแลนทาเร้นท์กันอยู่ มิ้นลงไปนั่งเล่นรถพังๆ ของเขานั้นแหละ มีสามล้อหลานผมก็เล่นได้ครับ 

“เห้ย! หน้าตาดีวะ สวยกว่าผู้หญิงอีกวะ เสียงดีวะ เสียงเหมือนผู้หญิงเลยวะ “ พี่อ้นชมผู้เข้าแข่งขัน พอดนตรีขึ้นรู้เลยว่าเพลงขอใจเธอแลกเบอร์โทรหญิงลี ผมกำลังแชตคุยกับเด็กๆ เลยพักก่อน เต้นได้เหมือนหญิงลีจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้ผมอึ้งกันหมดและไอ้เอสมันกระโดดลงไปหมอบที่พรมพร้อมกับบันทึกวิดิโอไปด้วย

“ฮาๆ “ ไอ้เอสมันขำ พี่อั้มด้วย ก็มิ้นหลานผมมันเดินไปเต้นหน้าทีวีซะงั้นนะ ท่าหญิงลีมาเองเลย พริ้วมาก พี่อ้นถึงกับลุกขึ้นนั่ง

“ใครให้มันไปเต้นวะ” พี่อ้นพูด  “ฮาๆ “ พี่อั้มขำมันใหญ่เลยอะ ไอ้เอสมันก็บันทึก ผมก็ขำมันนะ

“โอ้ โห้! มันมาเต็มเลยนะเนี๊ยะ เต้นซะพริ้วเลย“ พี่โอมพูด

“ไอ้เอ็กซ์ มรึงส่งไอ้ที่กล่องดนตรี มาให้กรูดิ” พี่อ้นบอกผม ผมก็หยิบที่เป็นเหมือนปุ้มกดเป็นเสียงต่างๆ พี่อ้นหยิบไป

“แป้ด!  แป้ด!  แป้ด! “พี่อ้นกดเหมือนที่พิธีกรทำในรายการเลย  มิ้นมันหยุดเต้น มันหันมามองพี่อ้น

“อะ อะ อะ “ มิ้นมันชี้ในทีวีว่ามันเต้นเหมือนในทีวี

“ผ่านค่ะ “ เบ้นซ์ พรชิตา  “ผ่านค่ะ “ กาละแม่   “ผ่านครับ” เบน ชลาทิศ “ ผ่านครับ “ ดี้ นิติพงศ์

“เขานะผ่าน แต่เรานะไม่ผ่าน กลับไปเล่นรถไป ทำไปได้ เต้นซะพริวเชียวนะ ” พี่อ้นบอกมิ้น มิ้นหน้างอคอหักเลยพี่อ้นบอกไม่ผ่าน แถมสะบัดบ๊อบใส่อีกต่างหากเดินกลับไปนั่งเล่นรถ และหันมาค้อนอีกทีหนึ่ง

“ฮาๆ “ พี่อั้มกับไอ้เอส ยังขำไอ้มิ้นอยู่เลย ไอ้เอสมันกดรีเพลดูที่มันบันทึกมันก็ขำ 

“กริ้ง” เสียงกริ่งหน้าบ้านผม ตอนนี้พ่อผมติดกล่องไว้หน้าบ้านคือใครมากดกริ่งจะเห็นหน้าทันทีเลย ไอ้เอสมันลุกไปดู ผมก็กดไอจีดูภาพที่โพสกันวันเก่าๆของผมกับเดฟ ผมควรจะเก็บมันไว้หรือลบมันไปซะดีกว่า

“ใครอะเด็กพี่อ้นหรือเปล่า “ ไอ้เอสมันพูดพี่อ้นลุกไปดูที่หน้าจอ

“ไม่ใช่เด็กกรู ไอ้โอม เด็กมรึงเปล่า ดัดฟันดูท่าจะน่ารักถ้า” พี่อ้นพูดพี่โอมลุกไปดู

“ไม่ใช่อะ พี่อั้มเด็กพี่เปล่า” นั้นพี่โอมเรียกพี่อั้ม แน่นอนพี่อั้มรีบ ยกนิ้วกลางให้เลย

“ เด็กกรูก็มาจากพี่อ้นหมดและ”พี่อั้มพูด พ่อหันมาเหล่มองลูกๆพร้อมส่ายหัวด้วยนะ

“ไอ้เอ็กซ์ “ พี่เรียกผมกันหมดเลย  “เด็กมรึงเปล่าไอ้นี้” พี่โอมเรียกผม ผมเลยต้องลุกไปดู ผมว่าไม่น่าจะใช่นะเด็กอยู่กรุงเทพกันหมดไม่มีเด็กที่นี้หรอก เด็กที่นี้มันรู้ฉายาพวกผมกันหมดแล้ว พอผมไปดูก็ต้องตกใจน้องต้นนั้นเอง ผมรีบเดินไปหน้าบ้าน น้องต้นยืนอยู่กอดอกสะอึกสะอื้นผมว่าน้องเขามายังไงกันละนี้

“น้องต้น “ผมเรียกร้องต้น ต้นคือลูกชายร้านขายอาหารตามสั่งที่ผมชอบไปนั่งทานกับไอ้เดฟ หลังจากที่ผมไปรอรับมันที่โรงพยาบาลทุกวันอาทิตย์

“หมับ ... พี่เอ็กซ์พ่อรู้เรื่องที่ต้นเป็นแบบนี้แล้ว พ่อไล่ต้นออกจากบ้าน ฮือๆ” ทันทีที่ผมเปิดประตูต้นโผ่เข้ามากอดผมทันที ร้องไห้ตัวสั่นไปหมด พี่ๆผมยืนมองกันทำหน้างง และชี้ว่าน้องเขาคือใคร ?

“น้องเขาเป็นลูกชายร้านอาหารตามสั่ง เขาดังมากข้าวผัดน้ำพริกลงเรือนะพี่” ผมหันไปบอกพี่ๆ ผมพี่ผมพยักหน้าใครก็รู้จัก

“อ้าว พาน้องเขาเข้าบ้านก่อนดิมรึง” พี่อั้มบอกผม ผมพาต้นเข้ามาในบ้านผมยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นต้นเข้ามาพร้อมปาดน้ำตา ผมดูจากตาที่บวมคงร้องไห้มาอย่างหนัก

“แล้วพ่อรู้เมื่อไหร่ต้น “ ผมถามต้น ต้นเงยหน้ามองผม และมองพี่ๆผม

“ต้น นี้พี่ชายพี่นะ พี่อ้น พี่อั้ม นั้นพี่โอม และ นั้นพ่อของพี่” ผมแนะนำต้นกับพี่ๆและพ่อผมต้นยกมือไหว้พ่อผมและพี่ๆ

“งั้นขึ้นไปคุยกับพี่บนห้องพี่แล้วกัน แล้วนี้มายังไงครับ “ ผมถามต้น ระหวางพาเดินขึ้นไปบนห้อง

“ผมนั่งรถเมย์มาลงที่ค่ายและถามพี่ๆเขาว่าพี่ไปทางไหนผมก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ นะครับพี่เอ็กซ์” ต้นบอกผม ผมพยักหน้า
ผมพาต้นเข้ามาในห้องนอนผม ผมแล้วท่าทางจะเดินมาไกล เหนื่อยน่าดู

“อาบน้ำก่อนไหมดูท่าจะร้อนนะเรานะ เหงือออกเต็มตัวไปหมด อาบน้ำให้สบายใจแล้ว คุยกับพี่ ถ้าพี่ช่วยได้พี่จะช่วยนะ” ผมบอกต้น ต้นพยักหน้าผมส่งผ้าเช็ดตัวให้ต้นผืนหนึ่ง ต้นรับไปและเข้าห้องน้ำ ผมเลือกหาชุดให้ต้นใส่ดูท่าจะต้องนอนค้างห้อมผมละคืนนี้ ผมหาชุดเตรียมไว้ให้น้องต้นเรียบร้อยแล้ว ผมเปิดถือผม ผมส่งข้อความหาไอ้เดฟ

“พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ กรูไม่ไป “ ผมบอกไอ้เดฟมันสั้นๆ และผมก็ตั้งสั่นทันที มันคงจะโทรมาหาผมแน่นอน มันคงรู้ว่าผมต้องรู้เรื่องที่มันขอแยกห้องนอนกับมันแล้วและที่ผมไม่ไปเพราะว่าผมโกรธมัน ยอมรับว่าใช่


“พี่เอ็กซ์ครับ “ ต้นออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมก็เดินไปหยิบชุดนอนส่งให้ต้น ต้นนำเข้าไปเปลียนในห้องน้ำ ผมละยืนขำเลย ว่าต้นเขาอายผมนะครับ

“ใส่ได้พอดีใหม่ครับ” ผมถามต้น

“หลวมนิดหน่อยครับพี่เอ็กซ์” ต้นบอกผมต้นบอกผม ผมพยักหน้าให้ต้นนั่งลงบนเตียงนอนผม ผมเดินไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าต้น

“เกิดอะไรขึ้นต้น” ผมถามต้น ต้นมองผม

“พ่อเห็นต้นกับเพื่อนที่ห้างหนึ่ง ใช่เวลาผมอยู่กับเพื่อนๆ ต้นจะเป็นตัวเองมากที่สุด แถมมีคนถ่ายรูปต้นที่อื่นๆมาให้พ่อดูว่าต้นเคยแต่งหญิงไปเที่ยวกับเพื่อน ตอนที่ต้นขอพ่อไปค้างกับเพื่อนนะพี่เอ็กซ์ อือ พ่อรับไม่ได้ พ่อไล่ต้นออกจากบ้าน ฮือๆ “ต้นเล่าให้ผมฟัง ผมเอามือแตะทีไหล่ต้น

“พี่โชคดีนะที่พ่อพี่เข้าใจพี่แต่พ่อต้นไม่เคยเข้าใจต้นเลย ฮืๆ “ต้นร้องไห้ อีกครั้ง ผมเลยลุกจากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆต้นแทน

“พรุ่งนี้พี่จะไปช่วยคุยกับพ่อต้นให้นะ “ ผมพูดกับต้น

“พ่อคงไม่รับฟัง พ่ออายเขา พ่ออายเพื่อนบ้านที่มีลูกเป็นตุ๊ดพี่เอ็กซ์” ต้นพูดกับผม

“พี่จะลองคุยให้ดูก่อนนะ พี่ว่าพ่อแม่ต้องรักลูกซิ แล้วแม่ของต้นละ” ผมถามต้น ผมเคยเจอแต่ไม่บ่อย

“แม่นะรู้ตั้งนานแล้วแต่แม่ไม่เคยมีปากมีเสียงกับพ่อเลย ต้นรู้ว่าแม่เสียใจที่พ่อไล่ต้นแบบนั้น” ต้นพูดผมพยักหน้าแม่เป็นช้างเท้าหลัง

“เอานะวันนี้นอนห้องนอนพี่ไปก่อนนะ แต่พี่คงไปนอนกับน้องชายพี่นะต้น พี่เออ...” ผมพูดกับต้น ต้นมองผม

“ผมเข้าใจครับว่าพี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว ผมดูก็รู้ แต่คู่พี่น่ารักมากเลยนะครับ พี่กับพี่เดฟนะครับ”ต้นบอกผมผมได้แต่ยิ้ม ผมเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ ผมอยากบอกต้นว่า เป็นคู่ที่ทุกคนมองแต่ไอ้เดฟมันไม่มองแบบนั้น ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าไปฝึกแล้วต้องเจอกันทุกวัน โดยที่มันไม่เหมือนเดิมแบบนี้ผมจะทำใจได้ไหม  ผมอาบน้ำชำระร่างกายไม่นานผมก็ออกจากห้องน้ำ

“พี่เอ็กซ์ครับ มีข้อความเข้านะครับ ผมเพลอดูไป ข้อความจากพี่เดฟนะครับ” ต้นบอกผม ผมพยักหน้าและหยิบมือถือมาเปิดดูข้อความ

“เดฟ กรูรู้นะว่ามรึงรู้เรื่องที่กรูขอแยกห้องพัก กรูมีเหตุผลนะเอ็กซ์ ถามว่ากรูยังเหมือนเดิมไหม ตอบว่ามันอาจจะมีเปลี่ยนแปลงไปบาง เอ็กซ์แต่กรูยังเป็นเพื่อนมรึงนะ และพรุ่งนี้น้องๆอยากเจอมรึง เอ็กซ์หลานๆ คิดถึงมรึงมากนะ เข้ามาเล่นกับหลานด้วย” เดฟบอกผม ผมวางมือถือลง

“พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์มีปัญหากันเหรอครับ ผมนี่แย่จังเขามาเพิ่มปัญหาให้พี่เอ็กซ์อีก” ต้นพูด ผมนั่งลงข้างๆต้น

“ไม่หรอกครับต้น  “ ผมบอกต้นแค่นั้น

“พี่เอ็กซ์รักพี่เดฟเหรอครับ แล้วพี่เดฟเขาไม่รักพี่เหรอ “ ต้นถามผมผมหันไปยิ้มๆ

“พี่กับเดฟนะเพื่อนกัน เพื่อนที่สนิทกันมากจน ...” ผมพูดและหยุดไว้แค่นั้น  “จนมันก้าวข้ามคำว่าเพื่อนไปแล้วใช่ไหมครับ ต้นก็เคยเป็น แต่ตอนนี้เขาไปเรียนที่อื่นแล้ว เพราะว่าพ่อแม่เขากลัวว่าลูกเขาจะผิดประเภท แต่ดีนะที่เขาไม่ได้ว่าบอกพ่อผม ไม่งั้นคงโดนไปนานแล้วผมนะ” ต้นพูดกับผม

“บางที่คำจำกัดความว่าเพื่อนมันก็คือเพื่อน ต่อให้อีกคนก้าวไปไกลแค่ไหนถ้าอีกคนไม่ก้าวไปด้วยมันก็ไม่ต่างอะไรกับ ตบมือข้างเดียว “ผมบอกต้น

“ไว้ต้นก็จะเจอคนที่เขาเปิดใจรับตรงนี้จริงๆ ต่อให้มีอุปสรรคถ้าเขาพร้อมจะไปด้วยกันเขาก็ต้องเลือกคนที่เขารัก “ผมบอกต้น

“นอนได้แล้วนะ คืนนี้พี่ยกห้องนี้ให้จะดูหนังฟังเพลงตามสบายเลยนะ ตอนเช้าพี่มาเรียก ฝันดีครับ “ผมบอกต้นผมก็เดินออกจากห้องนอน ผมเดินไปห้องไอ้เอส คืนนี้จะไปนอนกับไอ้เอสมันดีกว่า

[ujen]

 

[boonpa]

  อ่านเอ็กซ์ทีไรสะเทือนใจทุกที

[PFlove]

พี่เดฟ ผมส่งข้อความหาเอ็กซ์ ผมรู้ว่าเอ็กซ์ต้องรู้เรื่องที่ผมขอแยกห้องนอนแล้วแน่ๆเลย แถมหลานๆผมก็ร้องอยากให้เอ็กซ์มาเที่ยวบ้านอีก และนี้จะไปกันอยู่แล้วเอ็กซ์จะไม่ไปหาน้องๆบ้างหรือไงนะ ผมจะต้องไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาล ก่อนไปผมเลยตัดสินใจขับรถไปบ้านเอ็กซ์ก่อน

“ติ๋งต๋อง!  “ ผมกดกริ้งที่หน้าบ้านของเอ็กซ์ ผมไม่เห็นรถพี่ๆแล้ว คงไปทำงานกันหมดแล้ว ผมยืนรอสักพักและสิ่งที่ผมเห็นก็คือเอ็กซ์เดินออกมาพร้อมกับน้องต้น น้องต้นมานอนค้างที่บ้านมันเลยเหรอ เอ็กซ์ไม่เคยพาเด็กคนไหนมาค้างบ้าน มีแค่ผมแต่นี้แสดงว่า

“เอ็กซ์” ผมเรียกเอ็กซ์ เอ็กซ์หันมามองผม น้องต้นก็มองผมด้วยเช่นกัน เอ็กซ์เดินมาเปิดประตูเอ็กซ์มองผมไม่เหมือนทุกวัน แสดงว่าเอ็กซ์โกรธที่ผมขอแยกห้องนอน

“เอ็กซ์ น้องเขา” ผมถามเอ็กซ์หันไปมองต้น ต้นยิ้มและยกมือไหว้ผม

“มานอนเล่นที่ห้องนอนกรู มีอะไรเปล่า” เอ็กซ์ถามผม  ผมส่ายหัวว่าไม่มี

“จะไปโรงเรียนไหม มารับ” ผมถามเอ็กซ์  เอ็กซ์กอดอกมองผม

“ก็บอกไปแล้วว่าไม่ไปไง “เอ็กซ์บอกผม แบบว่ารำคาญที่ผมถามเขา

“กรูจะไปส่งน้องต้นที่บ้านเขาแล้ว มรึงมีอะไรอีกไหม และนี้มรึงจะไปขึ้นเวรไม่ใช่เหรอ “ เอ็กซ์ถามผม เพราะดูจุดผมแล้วเขาก็รู้ว่าผมมีเวรตรวจคนไข้

“เอ็กซ์ มรึงโกรธกรูใชไหม เรื่อง...” ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์เพราะเอ็กซ์กำลังจะหันหลังกลับเข้าไป

“พอ..ไม่ต้องพูดแล้ว มรึงเลือกอย่างนี้ใช่ไหม ถ้ามรึงคิดว่ามันคือทางออกที่ดี ได้เลย กรูจัดให้กรูจะขอแยกฝึกกับมรึงด้วย” เอ็กซ์พูดและหันหลังจะเดินเข้าไป

“เอ็กซ์มรึงอย่าทำแบบนี้ดิ” ผมดึงแขนเอ็กซ์แต่เอ็กซ์มันสะบัดผม

“ปึก” ผมกระเด็กไปชนประตูเหล็กไม่แรง เอ็กซ์สะบัดหน้ามามองผมเอ็กซ์ตกใจเหมือนกัน 

“เดฟ” เอ็กซ์เรียกผม ผมยกมือว่าผมโอเค  น้องต้นก็รีบขึ้นรถและเอ็กซ์เห็นผมไม่เป็นอะไรด้วยเอ็กซ์ก็รีบเดินไปที่รถและประตูบ้านถูกเปิดด้วยรีโมท เอ็กซ์ขับรถออกไปอย่างเร็วทันทีเหลือแค่ผมที่ยืนอยู่  ผมแค่แยกห้องนอนแต่เรื่องฝึกผมยังฝึกกับมันได้ ถ้ามันไม่มีผมละ มันจะเป็นยังไง ยิ่งบ้ารำห่ำอยู่ด้วย ผมเป็นห่วงเรื่องนี้แหละ ผมจำเป็นต้องขึ้นรถเพื่อไปขึ้นเวรที่โรงพยาบาลแล้ว ขืนไปช้าเดี๋ญวท่านผอ.โรงพยาบาลหักเงินกระผมแน่ ถึงเป็นลูกไปสายก็หัก แถมมีภาคทัณฑ์ด้วนะ ไว้รอให้เอ็กซ์ใจเย็นๆก่อนค่อยคุยแล้วกันนะผมว่า
***************************************************************************************************************************

พี่เอ็กซ์ ผมรีบขับรถออกมา เพื่อไปส่งน้องต้นและอีกส่วนหนึ่งคือผมเจ็บจนเกินจะยืนตรงนั้นได้ ผมคงต้องโทรไปขอย้ายกลุ่มผมรู้ว่ามีสองกลุ่ม ได้ผมกับมันคนละกลุ่มที่นี้มันไม่ใช่คุ่หูผมแล้ว มันคือคู่แข่งของผม

“พี่เอ็กซ์ครับ “ ต้นเรียกผม ผมค่อยๆผ่อนความเร็วลงผมคงขับเร็วไปหน่อย ผมหันมามองต้น

“ผมสงสารพี่จัง “ ต้นบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“พี่เดฟเขามีคนอื่นเหรอครับ “ ต้นถามผม ผมหันไปมองน้องต้น

“พี่เขาไม่เคยมีพี่หรอกครับต้น และต้นเรื่องนี้อย่าไปบอกใครนะ พี่ขอ “ผมบอกน้องต้น ต้นพยักหน้าให้ผม ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ร้านแม่ของต้นเปิดเรียบร้อยแล้งคนงานพม่ากำลังช่วยกัน จัดร้านอยู่

“คุงต้น กะมาแหละ” คนพม่าพูดผมพยักหน้าแถมเขายังมองผมกับต้นสลับกันไปมา

“พาผู้ฉา มาโด๊ะ “ แปลกว่าผ้าผู้ชายมาด้วย ใช่ครับแม้ตาดีจัง มองว่าผมเป็นผู้ชาย

“คุณผมไปทำงานก่อนนะ” ผมได้ยินเสียงพ่อของต้น ต้นสะดุ้งและทำท่าจะวิ่งออกแต่ผมดึงแขนต้นไว้ และพอของต้นก็ออกมาพอดีเลย

“ไอ้ต้น มรึงหายไปไหนมา นี้มรึงอย่าบอกนะว่ามรึงไป ....”นั้นไงคิดว่าไปกับผมแล้วคงต้องโดนผมอิบอิบละซิ

“ครับน้องเขาไปพักที่บ้านผมแต่ไม่ได้ทำอะไรน้องต้น  น้องต้นเขาบอกว่าคุณไล่เขาออกจากบ้าน เพราะว่าคุณรับไม่ได้ที่เขาเป็น..”ผมพูดกับพ่อของต้น

“เป็นตุ๊ด ตอนที่แม่มันคลอดมันนะผมนี้ดีใจมากแค่ไหนที่ได้ลูกชาย คุณหมอยังบอกผมเลยนะว่าผมโชคดีที่ได้ลูกชาย นี้อะไร จะไปเป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว “พ่อของต้นพูด แม่ของต้นออกมายืนมอง ผมเห็นสายตาเขาเจ็บปวดพอกัน

“ถ้าอยากเป็นแบบนั้นออกไป” พ่อของต้นตวาดต้น ต้นที่ยืนน้ำตาไหล

“พี่เอ็กซ์ผมไปดีกว่าพ่อไล่แล้ว พ่อไล่ต้นแล้ว” ต้นพูด ผมหันมามองเขาอีกที

“คุณ” แม่ของต้นพยายามทัดทานพ่อของต้น แต่พ่อของต้นยกมือห้ามผมเชื่อแล้วว่าแม่ของต้นไม่กล้ามีปากมีเสียงจริงๆ

“ผมไม่เข้าใจว่าลูกคุณที่เป็นตุ๊ด หรือเป็นเกย์ หรือเป็นอะไรที่เขาเรียกกันว่าเพศที่สาม ผมก็เป็นผมยอมรับ แต่ผมไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร และน้องต้นก็ด้วย ผมมากี่ครั้ง น้องต้นช่วยงาน รับออเดอร์ ช่วยคุณน้าขายข้าว ช่วยงานที่คุณสั่งทุกอย่าง น้องเขาผิดมากเลยหรอครับ คุณพ่อ ที่เขาเกิดต้องมาเป็นแบบที่สังคมใจแคบเขาไม่ยอมรับกัน” ผมถามพ่อของต้น

“คุณดีใจที่คุณมีลูกชาย แล้วคุณรักเขาไหม ถ้ารักเขาไม่ว่าเขาจะเป็นอะไร เขาก็ยังเป็นลูกคุณ เขายังรักคุณ เพราะคุณคือผู้ให้ชีวิตเขา คุณคือพ่อบังเกิดเกล้าเขา ขนาดพ่อแม่ยังขับไล่เขาขนาดนี้ เขาจะไปมีจุดยืนตรงไหนของสังคม “ผมถามพ่อของต้น พ่อของต้นมองหน้าต้น

“ครอบครัวคือจุดแรกของเขา  พ่อแม่เลี้ยงลูกได้แค่ตัว หัวใจเลี้ยงเขาไม่ได้ บังคับเขาไม่ได้ย่างแต่คุณสอนเขาได้ให้เขาเป็นคนดี อันนี้พ่อบอกผมเสมอ ผมเองก็ไม่ได้ดีเต็มร้อย แต่กับพ่อผม ผมจะดีที่สุดสำหรับพ่อของผม “ ผมพูดพ่อของต้นมองหน้าต้น

“พ่อ...... ต้นก็ไม่อยากทำให้พ่อผิดหวัง ต้นขอโทษ ต้นเป็นแบบนี้ไปแล้ว ฮือ”ต้นร้องไห้ แม่ของต้นวิ่งเข้ามากอดต้น

“คุณฉันผิดเอง ฉันนะรู้นานแล้วและฉันเองก็ไม่ได้ห้ามปรามลูกเลย เพราะฉันรู้ว่าถ้าหากลูกเลือกได้ลูกคงไม่อยากจะทำให้คุณผิดหวังแต่ต้นก็ช่วยงานฉัน อย่างที่คุณเขาพูด คุณเรามีลูกคนเดียวนะคุณ ฮือๆ” แม่ของต้น

“ผมรู้ว่ามันอยาก แรกๆอาจจะไม่คุ้นเคย ก็มันแก้กลับไปไม่ได้อยู่แล้ว คุณสองคนก็ปรับเข้าหากันเพื่อจะได้อยู่กับมันให้ได้ ต้นเองก็เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ผมเชื่อว่า ไม่ว่าต้นจะเป็นอะไรก็ตาม เขาก็สามารถที่สร้างความภาคภูมิใจให้คุณได้ “ผมพูดกับพ่อของต้นดูสายตาเขาอ่อนลงบ้างแล้วนะ

“ผมว่าคุณแคร์ลูกคุณดีกว่า สังคม ไม่ได้อยู่กับคนไปตลอดจนคุณแก่คุณเฒา ลูกต่างหากที่จะอยู่กับคุณ” ผมบอกพ่อของต้นดูเขาอ่อนลงมาทีเดียว พ่อของต้นหันไปมองต้น

“พ่อ “ ต้นเรียกพ่อเขาและเข้าไปกอดพ่อเขา

“พ่อต้นขอโทษ ฮือๆ “ต้นเขากอดพ่อของเขา ผมดีใจนะที่ทำให้เขาเข้าใจกันได้

“ขอบคุณนะค่ะคุณ เอ็กซ์” แม่ของต้นหันมาขอบคุณผม ผมพยักหน้า

“ต้นพี่กลับก่อนนะ พี่มีเอกสารค้างอยู่พี่ต้องทำต่อ โชคดีนะที่เราเดินไปหาพี่ อย่าไปดึกๆดื่นๆแบบนั้นอีกน่ะรู้ไหม “ ผมบอกต้นและผมก็ขอตัวลากลับบ้าน

“พี่เอ็กซ์”ต้นวิ่งมาเรียกผม ผมหันไปมองต้น

“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณทุกอย่างเลย “ ต้นพูดและเข้ามากอดผม

“พี่ชาย ขอบคุณพี่ชายที่แสนดี ผมขอให้พี่เดฟเขาเห็นว่าพี่เอ็กซ์นะรักเขามากแค่ไหนเร็วนะครับและต้นอยู่ข้างพี่นะ” ต้นพูดผมพยักหน้า แต่ในใจคิดว่าคงไม่มีวันนั้นแล้วแหละ ระหว่างผมกับเดฟคงไปกันไม่ได้แล้วจริงๆ

**********************************************************************************************************************************
เดฟ หลังจากที่ผมไปหาเอ็กซ์ที่บ้านผมก็เจอภาพเอ็กซ์จูงมือต้นออกมาจากบ้าน ปกติเอ็กซ์บอกว่าไม่เคยพาใครไปนอน ห้องนั้นก็มีแค่ผมไปค้างห้องนอนผมก็เหมือนกันมีแค่เอ็กซ์  ว่านได้มาครั้งหนึ่งตอนนั้นแต่แค่แป็บเดียว ตกลงนี้มันจะจีบน้องต้นจริงๆเหรอ แต่มันบอกว่ามันไม่ชอบแบบนี้นิ น้องต้นนะออกอาการสาวเลยดีกว่า แต่ว่าผมเป็นอะไรของผมวะนี้มานั่งคิดเรื่องนี้ทำไม คิดมันแต่เรื่องนี้จะบ้าหรือเปล่าผมนี้

“ก๊อกๆ”  ผมสะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูของเจ้าหน้าที่ ผู้ช่วยพยายาล เคาะเรียกผม

“ว่าไงครับ “ ผมถามน้องเขา

“คุณหมอค่ะหมดเวลาแล้วนะค่ะ “ ผู้ช่วยพยาบาลบอกผม ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ใช่หมดเวลาแล้วริเกินไปเกือบ สิบนาที  ก็ปกติ เอ็กซ์จะเข้ามาตามผมในห้องตรวจเลยเวลาหมดเวลา ผมลืมไปว่าเอ็กซ์ไม่มารับผมเหมือนทุกที ผมพยักหน้าบอกผู้ช่วยว่าผมจะออกจากห้องตรวจแล้ว ผมลุกขึ้นพร้อมหยิบมือถือกุลแจรถยนต์ ผมเดินออกมาที่หน้าห้องตรวจ เห็นหมอที่จะมาลงตรวจต่อจากผมกำลังคุยกับเจ้าหน้าที่ หมอคนนี้เขาเป็นหมอหนุ่มเหลือน้อยแต่คนไข้ชอบนะเพราะว่าเขาตรวจละเอียดดี

“ อิจฉาคุณหมอจังเลยอะ แฟนมานั่งรอจนกลับเลยเหรอค่ะ ใครจะทำได้แบบนี้ แฟนกุ้งนะ รอสิบนาทีมันยังนั่งหน้าคว้ำเลยค่ะ” น้องผู้ช่วยฯคุยกับแพทย์พาร์ทไทม์ สนุกสนาน ผมเห็นมีผู้ชายนั่งดูทีวีและส่งยิ้มมาให้หมอพาร์ทไทม์ผม คนนี้มั้งที่เขาคุยกันแฟนกัน ดูหล่อแมนดี

“คุณหมอเดฟ   ไม่เห็นคุณเอ็กซ์มารับเหมือนทุกทีเลยค่ะ “ พี่ษาหัวหน้าพยาบาลแผนกที่ผมลงตรวจถามผมทันที

“เออ เอ็กซ์เขาไม่ว่างนะครับ “ ผมบอกพี่ษา พี่ษามองผมและทำท่าคิด

“งอนอะไรกันหรือเปล่าค่ะ เพราะปกติคุณเอ็กซ์ไม่เคยไม่มารอกับคุณเดฟนะค่ะ” พี่ษาพูด ผมยิ้มให้จาง ผมหันไปยิ้มทักทายคุณหมอพาร์ทไทม์ ผมก็รีบเดินออกทันที ผมเดินออกมาที่ลานจอดรถ ระหว่างที่ผมเดินออกมา มีแต่คนถามว่าวันนี้ไม่มีคนมารับเหรอ ถามจนผมไม่อยากตอบแล้วได้แต่ยิ้มๆ ผมเข้ามานั่งในรถ ที่นั่งข้างๆผมปกติไม่เคยว่าง  ไม่ผมก็เอ็กซ์นั่ง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมและที่คนขับจะเป็นเอ็กซ์เพราะว่า เอ็กซ์จะรู้ว่าผมเหนื่อยคนไข้ประกันสังคมเยอะตลอดอยู่แล้ว ผมขับรถออกจากลานจอดรถ ผมรู้สึกหิวนิดหน่อยแวะไปทานข้าวร้านน้องต้นดีกว่า ผมตั้งใจว่าจะไปถามเรื่องเอ็กซ์ด้วย

“สวัสดีครับ เชิญ.....”น้องต้นกำลังเช็ดโต๊ะ น้องเขาหันมาเจอผม น้องเขามองผม และซะบัดหน้าเดินเข้าทันที ผมอุตสายิ้มให้แล้วมาสะบัดบ๊อบใส่ผมทำไมละครับ

“น้องต้น “ ผมเรียกน้องต้น ต้นเดินกลับมาหาผม

“จะสั่งอาหารใช่ไหมครับ “ ต้นถามผมเสียงแข็ง

“ครับ พี่จะสั่งข้าว” ผมบอกต้น

“พี่จะสั่งอะไรครับ “ น้องต้นถามผม  “เหมือนเดิมครับ “ ผมบอกต้น

“เหมือนเดิม ไม่มีครับ ผมมีเมนูตั้งเยอะแยะ บนกระดาน” น้องต้น ผมสะบัดบ๊อบมามอง ปกติผมสั่งเหมือนเดิมกันนะ น้องต้นก็เข้าใจทุกที

“ก็พี่สั่งแบบนี้ทุกทีนะครับน้องต้น” ผมบอกน้องต้น น้องต้นมองผมและยิ้ม  “แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วครับ “ น้องต้นบอกผม

“ข้าวผัดน้ำพริกลงเรือครับ “ ผมบอกน้องต้นน้องต้นพยักหน้าและ  “กะปิหมด ปลาทูหมด ไข่เค็มก็หมด คงไม่ได้แล้วละครับข้าวผัดน้ำพริก” น้องต้นบอกผม ผมยกมือ เกาหัวเลย

“งั้นพี่เอากระเพราหมูกรอบแล้วกันนะครับ “ผมบอกน้องต้น ต้นก็ยิ้มและ

“หมูกรอบหมดครับ” หมูกรอบหมด ผมก็เอาแล้วไง

“แล้วน้องต้นมีอะไรบ้างละครับ “ ผมถามน้องต้น

“ไม่มีเลยครับ หมด” น้องต้นบอกผม ก็ผงะเลยหมดทุกอย่าง

“ปิดร้านเลยไหมครับ” ผมถามน้องต้นแบบว่าประชด

“กำลังจะปิดตอนเห็นหน้าพี่นี้แหละ” อ้าว ผมว่าไม่ธรรมดาแล้ว

“น้องต้นมีอะไรหรือเปล่า ไม่พอใจอะไรพี่พูดได้ ถ้าเป็นเรื่องน้องต้นกับพี่เอ็กซ์พี่ไมได้ว่าอะไรเลยนะครับ และพี่เอ็กซ์กับพี่ก็เพื่อนกัน” ผมบอกน้องต้น

“พี่ใจร้าย พี่ทำได้ไง คนที่เขารักพี่มากขนาดนี้ พี่ไม่มีหัวใจหรือว่าพี่เห็นแก่ตัว พี่ไปรักคนอื่นได้ยังไง แล้วคนที่อยู่มากับพี่ละ พี่เอ็กซ์นะ เขาโตมากับพี่ไม่ใช่เหรอ ไปไหนเขาก็ไปกับพี่อะ เพื่อนกันเขาไม่ทำให้กันได้ขนาดนี้หรอกนะ พี่แกล้งดูไม่ออกหรือว่าพี่มีปัญหาเรื่องการรับรู้กันแน่  “ต้นพูดผมเอามือเท้าซะเอว ใส่ผมเป็นชุดเลย ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอเลย ผมนึกในใจมีอะไรพูดได้ไม่ใช่ด่าได้

“ผมก็ไม่ได้อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องอขงพี่หรอกนะครับ ผมรู้ว่าพูดไปก็คงไม่มีประโยชน์ เพราะขนาดพี่เอ็กซ์พี่ยังไม่ฟังเลย”น้องต้นบอกผม

“แต่น้องพูดออกมาหมดแล้วแหละครับพี่ว่า มาเต็มๆ เลย  “ ผมบอกน้องต้นขนาดไม่อยากพูดนะเนี๊ยะ

“ตกลงพี่จะได้กินไหมครับข้าวนะครับ “ ผมถามน้องต้น 

“คิดว่าไม่ครับ “ น้องต้น ผมก็กำลังหันหลังกลับ ไปกินบ้านก็ได้วะ ถ้าไม่มีอะไรทอดไข่เอาวะ 

“สวัสดีครับคุณหมอเดฟ นั่งเลยครับวันนี้จะรับอะไรดีครับ ข้าวผัดน้ำพริกเหมือนเดิมไหมครับ วันนี้ ปลาทูมันตัวโต น่าทานครับ “ พ่อของน้องต้นออกมาพอดีเลย ผมหันไปมองพ่อของน้องต้น

“อ้าว ต้น ทำไมไม่ให้พี่เขาไปหาเก้าอี้นั่งละลูก” พ่อของน้องต้นบอกต้น

“ผมจะกลับแล้วครับ น้องเขาบอกว่าหมดทุกอย่าง ผมไปทานร้านอื่นก็ได้ครับ “ ผมพูดและเดินออกทันที

“เดี๋ยวครับ ไม่มีอะไรหมดเลย ต้นเอ็ง ..เอ้ย ลูกไปบอกพี่หมอเดฟเขาแบบนั้นได้ยังไง นั่งก่อนดีกว่าครับ “ พ่อของน้องต้นมาดึงแขนผมไว้ ผมหันไปมองน้องต้นที่หันไปมองทางอื่นและรีบเดินเข้าไปด้านในทันที

“เอาข้าวผัดน้ำพริกนะครับ “ พ่อของน้องต้นถามผม ผมพยักหน้าผมนั่งลง

“น้ำเก็กฮวยเหมือนเดิมนะครับ เออ คุณเอ็กซ์ไม่มาทานข้างด้วยเหรอครับ “ พ่อของต้นถามผม ผมส่ายหัว

“คงต้องถามต้นนะครับ ว่าทำไมเอ็กซ์ไม่มา เพราะว่าเมื่อเช้าเห็น...”ผมบอกพ่อของต้น ต้นยืนมองผมด้านใน

“อ้อ ครับ คุณเอ็กซ์เขามาช่วยคุยเรื่องไอ้ต้น เอ้ยลูกต้นของผม ผมรู้แล้วว่าลูกผมเป็น..อะไร ตอนแรกรับไม่ได้เพลอไล่มันออกจากบ้านไป โชคดีที่มันไปพักกับคุณเอ็กซ์ คุณเอ็กซ์เลยมาส่งและเมื่อเช้าคุณเอ็กซ์ทำให้ผม เข้าใจว่าลูกจะเป็นอะไร ก็ยังคงเป็นลูกผม แต่ผมคงต้องใช้เวลาหน่อย..ที่จะปรับตัวว่าตัวเองไม่ได้มีลูกชายแต่มีลูกสาวแทนนะครับ ” พ่อของต้นบอกว่าเอ็กซ์มาอธิบายเรื่องต้นให้พ่อของต้นยอมรับต้น และต้นเองก็ถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน แสดงว่าต้นไปหาเอ็กซ์ ไม่ใช่เอ็กซ์ออกมารับต้นไป

“เออ ผมลืมไปว่าผมมีธุระนะครับ ผมไม่เอาแล้วนะครับ ธุรด่วนซะด้วย ขอโทษจริงๆนะครับ “ผมบอกและรีบออกจากร้านไปทันที ผมรีบขับรถออกจากร้านผมขับไปบ้านเอ็กซ์ ผมเห็นรถเอ็กซ์จอดอยู่ในบ้านแต่ไม่มีรถคันอื่นเลย ผมก็กดกริ่งผมกดอยู่อย่างนั้นจะสิบครั้งแล้วแต่เอ็กซ์ก็ไม่ลงมาเปิดให้ผม หรือว่าไม่อยู่ไปรถคนอื่น ก็ไม่น่าจะใช้ ผมเลยปืนข้ามรั่วเข้าไปในบ้าน ผมรู้ว่า เอ็กซ์ซ้อนกุลแจบ้านไว้ที่หน ผมเดินไปหาและหยิบมาไขกุลแจเข้าบ้านทันที บ้านเงียบมาก ผมเดินขึ้นไปชั้นบน ผมไปที่หน้าห้องนอนเอ็กซ์ ผมขยับลูกบิด ไม่ได้ล๊อกประตูด้วย ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ผมเห็นเอ็กซ์หลับอยู่บนเตียง เปิดแอร์ซะเย็นขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้เป็นปอดปวดจนได้ ผมรีบปรับแอร์ลงทันที

“เอ็กซ์” ผมไปนั่งข้างเตียงพร้อมกับเรียกเอ็กซ์ 

“เอ็กซ์” ผมกระซิบที่หูแต่ดัวขึ้นมาหน่อย

“เอ็กซ์)))”ผมกรอกเสียงลงไปที่หู ของเอ็กซ์   “เว้ยยยย” เอ็กซ์ร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ผมรีบหันไปทางอื่นก็เล่นไม่ใส่เสื้อนอน

“ไอ้เดฟ “ เอ็กซ์เรียกผม

“ไอ้บ้า เข้ามาทำไมเนี๊ยะ” เอ็กซ์พูดผมหันกลับมาคนที่กึงนั่งกึ่งนอนรีบดึงผ้าห่มมาปิดตัวเอง

“ก็กดกริ่งหน้าบ้านตั้งนานแล้วไม่เปิดให้ และเปิดแอร์เย็นขนาดนี้ เดี๋ยวได้ไม่สบายหรอก “ ผมบอกเอ็กซ์

“เรื่องของกรู มาทำไมละมรึง “ เอ็กซ์ถามผม

“ไปโรงเรียนกันเอ็กซ์ น้องๆ อยากเจอนะเดี๋ยวก็ไปฝึกแล้ว เอ็กซ์ “ ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์มองผม เอ็กซ์หันมามองผม

“ทำไมมรึงต้องแยกห้องนอนกับกรูไอ้เดฟ” เอ็กซ์ถามผม ผมก้มหน้าลง

“เอ็กซ์ กรูไม่รู้ว่าเพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดไปจนเกินไปไหมบางที เดฟไม่อยากทำร้ายเอ็กซ์มากไปกว่านี้  แต่ยอมรับว่าตัวเองก็สับสนนะ คนเคยอยู่ด้วยกัน เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอคนถามบ่อยๆ มันก็ ....แปลกๆ”ผมพูดกับเอ็กซ์

“เลยอยากลอง..ให้เอ็กซ์อยู่กับเพื่อนคนอื่นบ้าง “ผมพูดกับเอ็กซ์ ผมมองเอ็กซ์ก้มหน้าลงไม่ได้พูดอะไร

“เอ็กซ์กล้าจูบเดฟ ไหม” ผมถามเอ็กซ์ เอ็กซ์สะบัดหน้ามามองผม ผมนั่งอยู่ข้างๆ เตียง เอ็กซ์มองผม เอ็กซ์ค่อยๆ ขยับเข้ามาหาผมทีละนิด ละนิด ปากก็ตั้งท่ามาแล้วว่ากล้าที่จะจูบผม เอ็กซ์เลื่อนเข้ามาเรื่อย ผมก็มองเอ็กซ์ ภาพมันสโลโมชั่นมากจน 

“อย่าเลยเดฟ พอเถอะ มรึงคงพูดถูกว่ากรูคงอยู่กับมรึงมากเกินไป  ต่างคนต่างมีเวลาให้ตัวเองแล้วกัน กรูอาบน้ำก่อนและไปหาน้องๆด้วยกันและต่อไป มรึงกับกรูก็อาจจะไปไหนมาไหนด้วยกันน้อยลง เพื่ออะไรมันจะดีขึ้น กรูโอเคเดฟ กรูอยู่ได้ เพราะมรึงต้องไปมีชีวิตของมรึงและกรูเองก็ต้องมีชีวิตของกรูวะ  “เอ็กซ์พูดชะงักและถอยออกเอ็กซ์พูดพร้อมกับลุกขึ้น ทำให้ผมนี้งงมาก เอ็กซ์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที ผมก็นั่งรออยู่บนเตียง หันเจอรูบตอนที่ผมได้เป็นนักฟุตบอลโรงเรียนมัธยมและได้เป็นตัวจริงเตะแข่งกับโรงเรียนอื่นด้วยแถมแมทนั้นผมทำได้ดี ซัลโวไปหกประตูซ้อน เลยคนเดียวแถบจะทุกนัทจนได้รางวัลนักเตะแข้งทองไปครอง เป็นรูปเซลฟี่ระหว่างผมกับเอ็กซ์ใบหน้าแนบชิดกันมาก ผมไม่ได้คิดอะไรกันหรอกในตอนนั้น   และรูปตอนที่ผมได้ถือคธา กีฬามหาวิทยาลัย ผมแต่งเครื่องแบบสีขาว วันนั้นเอ็กซ์ก็ไปด้วย เอ็กซ์แต่งเครื่องแบบไปด้วยเช่นกัน ผมถ่ายรูปคู่กัน รุ่นน้องถ่ายให้

“ปึก” มือผมไปโดนจี้รูปหัวใจหล่นลงจากหัวเตียงผมก้มลงเก็บ ผมจำได้ว่าผมเคยซื้อให้ เอ็กซ์ตอนนั้นวันเกิดน่าจะ อายุครบ 13 ปี เห็นบอกว่าซื้อรูปหัวใจให้ทำไมใครจะใส่ ผมก็คิดว่าเอ็กซ์ทิ้งไปแล้วซะอีก ผมเปิดด้านในออกดูก็ต้องอึ้ง มันเป็นภาพสมัยเด็กน่าจะสองขวบ ของผมและเอ็กซ์ ภาพถูกใส่กรอบไว้ทั้งสองด้านของจี้รูปหัวใจ

“แกร๊ก “เสียงประตูถูกเปิดผมรีบเก็บจี้ลงไปที่เดิม เอ็กซ์ออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาเหมือนเคย แต่วันนี้มันทำให้ผมรู้สึกแปลก ผมมองเอ็กซ์พร้อมกลืนน้ำลายลงคอ เอ็กซ์เช็ดไล้น้ำที่เกาะตามร่างกายและเซ็ตผมตัวเอง

“เดฟ “ เอ็กซ์เรียกผม ผมก็สะดุ้ง เพราะว่าผมมองเรือนร่างนั้นอยู่

“เออ ไปรอข้างล่างได้ไหม หิวน้ำด้วย ไปหาอะไรดื่มก่อนดีกว่า” ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์พยักหน้าว่าได้ ผมรีบเดินลงไปด้านล่างทันที ผมรู้สึกว่าน้องในกางเกงมันลุก นี้ผมมีอารมณ์เหรอ คงเป็นเรื่องปกติก็ผมอิบ อิบผู้ชายนี้  มันก็คงมีอารมณ์โดยอัติโนมัติของมันนั้นแหละ เริ่มสับสนเอามากนะเรานี้ ผมคิดในใจ ผมเดินลงมาในห้องครัว เปิดตู้เย็น หยิบน้ำแอบเปิ้ลออกมารินใส่แก้ว กระดกดื่ม

“มันอยู่บ้านแล้วแหละพี่อ้น “ ผมได้ยินเสียงพี่โอมเดินเข้ามาด้านใน พี่โอมเข้ามาในห้องครัว ผมรีบยกมือไหว้

“ดีวะเดฟ ผัวเมียเขาหายงอนกันแล้วเหรอครับ “ พี่โอมทักผมซะผมแทบจะหัวทิ่มเลยดีกว่า

“พี่อ้นดีครับ “ ผมยกมือไหว้พี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า แสดงว่าวันนี้ไม่ได้ออกหน่วยกันกลับกันเร็ว

“มรึงชอบดื่มน้ำแอบเปิ้ลเหรอวะ” พี่อ้นถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“มิหน้าไอ้เอ็กซ์มันต้องซื้อไว้ติดบ้านตลอด บ้านกรูไม่มีใครดื่มกันหรอกนะมรึง ไอ้เอ็กซ์มันก็ไม่ดื่มนะ ไม่ค่อยเห็นแต่แม่งต้องซื้อติดไว้ เอาใจมรึงนี้เอง “ พี่อ้นพูดพร้อมเดินไปหยิบน้ำเปล่ามารินลงแก้ว ผมพยักหน้า เออ ผมคิดไม่เคยได้เลย ไม่ว่าไปที่คอนโดมันก็มีน้ำแอบเปิ้ล แต่ผมไม่เคยเห็นเอ็ซ์ดื่มเลยนะ 

“พี่อ้น พี่โอม บอกพ่อด้วยนะ ผมไปกับไอ้เดฟ ไปร่ำลาน้องที่ผเทรนฟุตบอลให้ คงกลับวันศุกร์เลยอะ “ เอ็กซ์บอกพี่อ้น พี่อ้นพยักหน้า

“กินข้าวกันไหม แต่กรูซื้อมากันคนละกล่องวะ” พี่โอมถาม ผมก็ยิ้ม

“แล้วพี่โอมจะถามทำไมอะ ซื้อมาแค่สองกล่อง  เดี๋ยวออกไปกินข้างนอก” เอ็กซ์มันบ่นพี่โอม พี่โอมขำมันน่าดู ผมยกมือไหว้ลา ผมเดินออกมากับเอ็กซ์

“ไปรถเดฟนะ ขับเอง วันก่อนให้ขับมาถึงบ้านแล้ว วันนี้ขับให้นั่ง “ ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์หยักไหล่ให้ผม และขึ้นไปนั่งด้านหน้า ผมเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถ ผมหันมามองเอ็กซ์ ผมควรจะถามดีไหมเรื่องน้ำแอบเปิ้ลนี้ซื้อไว้ให้ผมทานใช่ไหม คิดอีกทีไม่ดีกว่า

“คลื้นๆๆ”เสียงข้อความเข้ามือถือผม ผมตกใจเลยปัดมันหล่นลงไปใต้เท้าเอ็กซ์ ผมรีบก้มลงไปเก็บ มันเป็นจังหวะที่เอ็กซ์ก้มลงไปเช่นกัน แถมมันช่างแม่นมากปากผมกับกับปากเอ็กซ์ชนกันพอดีเลย คราวนี้ตาผมไม่ได้มองที่มือถือแล้ว ตาผมมองตาเอ็กซ์ ผมกำลังคิดว่าควรลุกต่อไปไหมจะได้รู้ว่าผมรู้สึกอะไรไหม หากผมจูบเอ็กซ์

“หมับ “ผมเลือกจูบเอ็กซ์ ทันทีที่ริมฝีปากผมครอบริมฝีปากนั้นความรู้สึกมันแล่นปรี้ดเลย มันเหมือนว่าผมจะหยุดแค่นี้ไม่ได้อยากไปต่อ

“ปึก...เดฟ” เสียงประตูรถผมถูกเปิด  “เว้ยย “ พี่ดิม  “เว้ยย “ ผมหันไปร้องออกมาด้วยความตกใจพี่ดิมรีบ “ ปึก “ปิดประตูรถทันที ผมก็รีบเปิดประตูรถลงมาทันที พี่ดิมมายังไงวะเนี๊ยะ พี่รีบดึงผมไปด้านหลังรถ

“อะไรของมรึงไอ้เดฟ” พี่ดิมถามผมพร้อมชะเง้อมองพี่อ้นด้วย

“ไม่มีอะไรพี่ คือมันเป็นอุบัติเหตุ”ผมบอกพี่ดิม  “อุบัติเหตุจนปากมรึงไปงับปากเอ็กซ์มาปะทะกัน ดูก็รู้กำลังดูดดื่มเลยมรึง “ พี่ดิมถามผม

“เออ คือ ผมแค่อยากรู้ว่าผมคิดยังกันแน่เท่านั้น ก็มีแต่คนแซวเรื่องผมกับเอ็กซ์นะพี่ดิม จนผมเริ่มสับสนพี่เข้าใจไหม ผมแค่อยากพิสูจน์มันแค่นั้น คือน้องที่ผมแอบชอบเขาก็ยังสงสัยเรื่องนี้ “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมยืนเกาหัวเลย

“ไอ้อ้นมันรู้กรูมาแล้ว กรูเข้าไปหามันก่อนนะ “พี่ดิมพูดพี่อ้นชะเงอมองพี่ดิมอยู่ พี่ดิมเดินเข้าไปในบ้าน เอ็กซ์มันยังนั่งในรถอยู่ ผมรีบเข้าไปนั่ง เอ็กซ์มันนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรเลย ผมรีบออกรถทันที เดี๋ยวไปไม่ทัน ผมนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรกันเลยตลอดการเดินทาง สรุปคือผมยังไม่รู้อยู่ดีว่าคิดอะไรกันหรือเปล่า 

[ujen]

 

 

[Blue]

 

[PFlove]

https://www.youtube.com/v/4ycLuRErz6g
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม(ฟังกี่ครั้งก็เพราะมาก)

[boonpa]

  เสียเอ็กซ์ไปเมื่อไหร่เดฟคงรู้สึกแระ

[PFlove]

พี่หมอดรีมVs น้องอาร์ม  กลับมาแล้วหวานใจ(หมอดรีม)
   ผมตื่นมาแต่เช้าตรูเลยต้องไปออกหน่วยกับไอ้อั้ม ผมแทบไม่อยากไปออกหน่วยเลยแต่ทำไมพ่อให้ลูกสุดที่รักไปนะ ผมกับด้าเป็นสองคนที่ไม่เคยไปฝึกหฤโหดเลยจริง แค่เรียน รด . ยังร้องไห้งอแงไม่อยากเรียนเลยอะ ฮาๆ ผมลงจากรถที่พี่ดิมมาส่งพี่ดิมรีบขึ้นไปดูงานกับพี่อ้น เห็นว่าจะเข้าดูฐานที่เขาเพิ่งจะสร้างเสร็จกัน 

“คุณปู่ ดูลุงดรีมซิ ร้องไห้งอแง” มาริโอ้ กำลังจะไปโรงเรียนยังมาแซวลุงอีกนะ พ่อผมเป็นคนพาเด็กๆส่งแทนผม ก็พาเล่นบังคับลูกไปนี่

“อายหลานไหมดรีม ไปแค่สองวันกับหนึ่งคืนเอง ไม่ได้ไปเป็นเดือนเลยนะ ลูกกรู” พ่อพูด

“ลุงดรีมน้องไอซ์จะคิดถึงลุงดรีมมากที่สุด” น้องไอซ์

“น้องไอซ์ ห้ามพูดแบบนี้ มันทำให้ลุงไม่อยากไป พูดให้กำลังใจมากหลานลุง”ผมพูดไอซ์ กางแขนจะกอดผมเลยหุบแขน

“ไอซ์ อย่าไปแกล้งลุงดรีมซิ เดี๋ยวลุงดรีมก็ร้องไห้หนักมากหรอกครับ” ไออีกคน

“ลุงงอน กลับมาไม่พาไปซื้อขนมและเค้กแล้ว “ผมพูดแกล้งหลานๆ

“อ้าว...” หลานๆ ผมร้องออกมาพร้อมกันหมด

“ไปขึ้นรถลูก...เดี๋ยวจะได้พากันร้องไห้หนักมากเพราะจะสายแล้วลูก”พ่อผมตอนหลานๆ ขึ้นรถกันหมดแล้ว พี่ดิมจะขับรถไปส่งผม พี่ดิมอุ้มน้องมีนออกมาด้วย พี่ดิมคงไปส่งน้องมีนก่อนและเลยไปส่งผม วันนี้พ่อจะฝากน้องมีนไว้ที่บ้านอาภีมหนึ่งวัน ผมขึ้นไปรอในรถและพี่ดิมก็ขับรถออกทันที

“ทำหน้าให้มันดูร่าเริงหน่อยซิครับคุณหมอเด็ก ไม่ได้ออกบ่อยเลยนะมรึงนะ นี้ครั้งที่สองเองนะครับ “ พี่ดิมแซวผม พี่ดิมขับรถมาถึงหน้าบ้านพี่อ้น ผมไม่เห็นรถไอ้อั้ม มันคงไปแล้วรถของอั้มวีโก้สีดำ พี่ดิมรีบอุ้มน้องมีนลง

“ลุงดรีม ..” มีนเรียกผมและหอมแก้มผมด้วยพี่ดิมพามีนเข้าไปในบ้าน สักพักก็รีบออกมาทันที จะรีบไปส่งน้อง ไม่นานพี่ดิมก็นำรถเข้ามาจอดที่ด้านหน้าจุดนัดรวมพล คนที่จะไปออกหน่วย ผมลงจากรถยกกระเป๋าและสัมภาระที่ต้องทำไปพวกอุปกรณ์การแพทย์ เมื่อวานขนมาแล้วเขาคงลำเรียงขึ้นรถไปหมดแล้ว

“ทำหน้าให้มันอยากไปมากหน่อยซิครับ น้องกรู” พี่ดิมบอกผม

“นั้นไงไอ้อั้ม” พี่ดิมชี้ให้ผมดูไอ้อั้ม

“อั้ม ..พี่เอาเมียมรึงมาส่ง เอามันไปด้วย ...”พี่ดิมตะโกนเรียกไอ้อั้มแต่บอกว่าผมเป็นเมียมันนี้นะ

“พี่ดิมหวัดดีพี่ ..ให้มันเข้ามาเลย..อันนี้เมียสุดที่รักเลย” ไอ้อั้ม ผมหันไปโชว์นิ้วกลางเลย ปฏิเสธ ว่ามันไม่จริง ผมก็ถือกระเป๋าผมเดินไปหาไอ้อั้ม

“อั้ม..อย่าลืมตบตรูดมันก่อนนอนนะมรึง...มันหลับยาก ฮาๆ “ พี่ดิมยังอีกนะ พี่ดิมพูดและรีบเดินขึ้นไปห้องทำงาน ไปหาพี่อ้น ผมเดินมายังพวกไอ้อั้มและเพื่อนมัน ก็เพื่อนๆ พี่ๆ ของผมด้วยนั้นแหละ

“ยินดีอีกครั้งครับคุณหมอดรีม ดีใจที่ไอ้ออกหน่วยกันอีก แต่หวังว่าคงไม่กรี้ดแต๋วแตกเหมือนคราวนี้แล้วนะครับ “ เพื่อนไอ้อั้ม ไอ้กาย ไอ้พวกนี้มันแกล้งผม ผมกลัวผีมาก มันแกล้งแต่เป็นผีหลอกผม กรี้ดซะชะนีอายเลยแหละ ค้อนหนึ่งที

“เห้ย! อย่าไปทำมัน เดี๋ยวมันร้องไม่อยากไปอีก “ไอ้อั้มพูด ผมส่งกระเป๋าให้พวกไอ้กายขนขึ้นรถไป


“ไอ้ดรีม ไปค้างคืนเดียวเองไอ้หมอเด็ก” ไอ้อั้มมันยืนเอามือเท้าซะเอวมองผม

“วันเดียวยาวนานเหมือนหนึ่งเดือน”ผมพูด วันนี้มีทหารหลายนายอยู่นะ

“ไอ้บู้ไม่ไปเหรอวะ” ผมถามไอ้อั้ม ปกติมันตัวติดกันยังกับปลาท่องโก้ แต่วันนี้ไม่เห็นแปลกมาก 

“มันตามไปทีหลังมันมัวแต่ไปซื้อของฝากใครบางคนอยู่ “ ไอ้อั้มมันพูดผมพยักหน้าผมกำลังนั่งเล่นมือถือผมอยู่ที่จริงก็มากันครบแล้วนะจะรอใครอีกเนียะ แต่ช่างเถอะที่จริงไม่อยากไปนะไปช้าๆก็ดี ฮาๆ   

“เห้ย ไปขึ้นรถ “ไอ้อั้มบอกผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้วเหรอ ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าขึ้นรถทหาร ผมหันไปเห็นหนุ่มน้อยหน้าใส่ แต่งชุดทหารเดินมาทางผม ไม่เจอนานมากเกือบแปดปีได้เลยมั้งแต่ ภาพความน่ารักที่ผมแอบมองทุกวันมันยังคงอยู่ น้องอาร์ม

“ขึ้นรถเลยไอ้อาร์มมรึงนี้มาถึงก็ซ่าเลย ถ้าพ่อรู้มรึงโดนแน่” ไอ้อั้มพูดผมยังยืนมองน้องอาร์ม ยังน่ารักเหมือนน้องอาร์มของหมอดรีม น้องอาร์มของหมอดรีม

“ไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันดันกันผมไว้จะโผ่ไปกอดซะหนอ่ย

“มรึงเป็นบ้าอะไรของมรึง “ ไอ้อั้มมันถามผม ผมส่งยิ้มหวานละไม้ให้น้องอาร์ม

“พี่ดรีมสวัสดีครับ”น้องอาร์มยกมือไหว้ผม ผมรีบเข้าไปรับไหว้น้องอาร์มทันที

“ไม่เจอกันนานเลยเนอะ” ผมพูดมองหน้าน้องอาร์ม เขินเลยหมอดรีม

“ไอ้ดรีม พวกกรูรอมรึง จะขึ้นรถได้หรือยัง จะได้ออดเดินทาง ! ” ไอ้อั้มมันทำให้ผมตื่นจากภวัง อาร์มหันมายิ้มให้ผม ยิ้มแบบขำขำนะครับพออาร์มขึ้นรถผมก็รีบขึ้นตามน้องอาร์มไปทันที

“ไอ้ดรีมไม่นั่งข้างหน้าวะ” ไอ้อั้มผมไม่พูดส่ายหัวและปิดประตูไอ้อั้มมันไปนั้งหน้ากับคนขับ ผมนั่งข้างน้องอาร์มด้วย ตอนแรกหมอดรีมงอนพ่อมากเลยที่ให้หมอดรีมมาออกหน่วย แต่พอตอนนี้ซิ หมอดรีมโคตรจะรักพ่อเลย

(ฮัดเช้ยย ... ใครคิดถึงแล้วไง ส่งสัยจะไอ้ดรีม มันคงจะเม้งพ่อมันในใจแน่ๆที่ให้มันไปออกหน่วย ไอ้ลูกคนนี้) ท่านภาณุเดชกำลังบ่นถึงลูกชายคนที่สอง หารู้ไหมว่า หมดดรีมไม่โกรธพ่อเลยสักนิดแล้ว โคตรจะขอบคุณพ่อเลยดีกว่า ระหว่างที่รถแล่นเข้าไปในป่า ถนนลูกลังสีแดง ขระขระ ทางก็ทุรกันดาร ต้องอ้อมผ่านช่องกลางระหว่างภูเขา เข้าไปในหมูบ้านเล็กๆ มีคนอยู่ประมาณ ห้าสิบกว่าคน ลำบากแค่ไหนพวกเขาก็ยังไม่ทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนยังคงดำรงชีวิตอยู่ในนั้น ผมนั้งมองหน้าอาร์ม น่ารักน่าเอ็นดู น่าเหมือนน้องไอซ์ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ไม่ซิ น้องไอซ์นะหน้าตาเหมือน(ป้าอาร์มของลุงดรีม)

“พี่ดรีม “ ผมสะดุ้งน้องอาร์มเรียกผม

“พี่จะจ้องผมทำไมขนาดนั้นละครับ “ น้องอาร์มหันมาถามผม ผมก็ยิ้มๆ เขินๆด้วย

“ไม่เจอนานนะครับ” ผมบอกน้องอาร์ม

“ไม่เจอนาน ไม่เห็นเกี่ยวกับที่พี่จ้องผม ตอนนี้ผมนั่งตัวรีบติดประตูแล้วครับพี่ดรีม “ น้องอาร์ฒพูดผมก็มองตัวเอง เว้ยย จริงด้วยผมกระเทิบเข้ามาใกล้จน ผมนั่งเบียดน้องอาร์มแถมน้องอาร์มเขาก็กระเทิบหนีผมจนติดประตูแล้วจริงๆด้วย

“จริงด้วยเนอะ เฮอะๆ “ ผมพูดและค่อยๆกระเทิบออกถอยออกมานั่งที่ของตัวเอง น้องอาร์มเขาหน้าหวานมาก ดวงตาเรียวสวย รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป ไม่ใหญ่เทอะทะ ปากเรียวสวยน่าจูบ แถมใบหน้ารูปไข่ จะมีอะไรเพอเฟคไปกว่านี้อีกไม่มีแล้ว แถมผิวก็สวยและดูดี มันน่า...

“ไอ้ดรีม)))))” ฝันสลายอีกแล้ว ผมหันมาไอ้อั้ม มันจะผลักผมตกจะภวังค์ทำไมเนี๊ยะ

“อะไร” ผมตะเบงเสียงถามมัน

“มรึงจะนั่งในรถอีกนานไหม เขาลงกันไปหมดแล้วจะเฝ้ารถเหรอ” ไอ้อั้มพูดผมหันมา

“ก็รอ.....” ผมจะบอกว่ารอน้องอาร์ม แต่เออ... ไม่มีน้องอาร์มนี้หวามีแต่ที่ว่างๆ แล้วผมจะช้าอยู่ใย ผมหันไปลงจากรถ น้องอาร์มนะเขาสะพายกระเป๋าเดินไปกับเพื่อนๆ ไอ้อั้มแล้ว

“มรึงยังนังฝันละเมอเพล้ออยู่คนเดียวไม่เลิก “ ไอ้อั้มมันพูด มันรู้ว่าผมชอบน้องอาร์ม

“ตกลงน้องอาร์ม พาแฟนมาด้วยไหมวะ “ ผมถามไอ้อั้ม  ไอ้มันมันส่ายหัว

“มันต้องอย่างนี้ซิวะ” ผมพูด จะต้องเผด็จการจีบให้ได้ ที่ผ่านมาตั้งท่าแล้วตั้งท่าอีกจนน้องอาร์มไปจนได้ ดรีมก็ไม่ได้แม้แต่จับมือน้องอาร์มเลย

“ไม่รู้ มันไม่บอกกรู มันอาจจะแอบไว้ก็ได้นะ “ ไอ้อั้มมันพูดได้เหมือนเอาอะไรมาฟาดที่หัวผมเลย ไอ้นี้ไม่มีให้กำลังใจผมสักนิดผมเดินตามขึ้นไปบนที่พัก เป็นบ้านไม้ สำหรับเจ้าหน้าที่และทหารที่เข้ามาประจำการที่นี้พัก

“พรุ่งนี้ค่อยออกหน่วยไอ้ดรีม ไปนั่งไปนอนก่อนก็ได้วะดรีม” ไอ้อั้มพูดผมพยักหน้ากะว่าจะไปนั้งไปนอนกับน้องอาร์ม เออ น้องอาร์มหายไปไหนวะ ผมหันซ้ายแลขวาก็ไม่เจอ

“คงออกไปกับพวกพี่ๆ นะ มรึงจะไปด้วยหรือว่าจะอยู่นี้ละ” ไอ้อั้มถามผม ผมส่ายหน้าเพราะว่าจะทำรายงานเกี่ยวกับโรคโคลิกก่อน กลับไปผมต้องไปเป็นวิทยากรเรื่องโรคโคลิกให้บรรดาแม่ลูกอ่อนฟังอีก
*****************************************************************************************************************************

ผมชื่ออาร์ม เป็นลูกคนที่สี่ของบ้านอ.อ่าง ผมไปเรียนที่เวสพอยด์ จนจบและทำงานที่โรงเรียนทหารด้วย ที่จริงๆพ่อเรียกผมกลับนานแล้วตั้งแต่จบ แต่ผมมีเหตุการณ์บางอย่างที่ผมไม่อยากจะกลับมาที่นี้ ผมรับมันไม่ได้ มันเกิดขึ้นนานมากแล้ว ผมอยากจะลืมไป ไม่อยากเอ่ยถึง หรือพูดถึงมันเลย 
 ตอนนี้ผมกลับถึงไทยแล้ว พอมาถึงผมก็รีบเข้าอาสาไปออกหน่วยกับพี่อั้มทันที ผมไม่อยากไปตอบคำถามพ่อว่าทำไมเพิ่งกลับ พี่อ้นอีกคน เฮ้อ!

“อาร์ม “ พี่อั้มเรียกผม ผมหันมามองพี่อั้ม พี่ชายคนที่สอง ที่รักแลหวงใยผมมาก ไม่แพ้พี่ชายคนโตแต่ พี่อั้มจะอ่อนโยนกว่าพี่อ้น บางทีพี่อ้นก็ดุเกิน (แอบบ่น)

“นั่งทำอะไรตรงนี้ละ พี่ก็นึกว่าเราตามพี่เขาเข้าไปเดินสำรวจพบปะชาวบ้าน “พี่อั้มถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ได้ไป แต่แอบมานั่งคิดอะไรเพลินคนเดียว

“ไปขึ้นไปนั่งพักชั้นบนนั้น “ พี่อั้มดึงแขนผมให้ลุกขึ้น

“ไม่เจอนาน ผอมไปนะ ทำไม ไม่ค่อยกินข้าวหรือไงเรา” พี่อั้มบ่นผมเรื่องผอมอีกแล้วแล้ว

“จะให้กินให้อ้วนเลยหรือไงละ” ผมถามพี่อั้ม

“เอ๊ะไอ้นี้ กรูถามเพราะว่าเป็นห่วงมรึง อาร์ม มรึงน้องกรู แต่มรึงผอมไปจริงๆ และตั้งแต่กลับมาดูทำหน้าทำตาเข้าซิ มีอะไรหรือเปล่าเนี๊ยะ” พี่อั้มถามผมอีกแล้วรอบที่สิบแล้วมั้ง

“ไม่มีอะไรหรอก..พี่อั้ม  “ ผมบอกพี่อั้ม ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพัก มีที่นั่งโซฟา ผมก็ไปเปิดทีวี ดูรายการต่างๆ ที่นี้มีเคเบิลด้วย มีจานดาวเทียม อินเตอเน็ตพร้อมมาก

“น้องอาร์ม” เสียงนี้ผมจำได้ดี พี่บู้เพื่อนซี้พี่อั้มเขา ตอนแรกที่ขึ้นรถมาผมไม่เห็นพี่เขาเลยนะ แสดงว่าพี่บู้เพิ่งจะมาถึงแน่ๆเลย ผมหันไปยกมือไหว้พี่บู้

“ไอ้บู้ มรึงมาถึงร้องหาไอ้อาร์มก่อนเลยนะ “ พี่อั้มแซวพี่บู้ พี่บู้เดินมาหาผมเหมือนพี่บู้ถืออะไรสักอย่างใส่ถุงมาให้ผม พี่บู้ยื่นให้ผม ผมก็รับมาแบบงง ว่ามันคืออะไร

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ “ พี่บู้บอกผม พอผมเปิดดู ผมก็ต้องปิดถุงลง พี่บู้รู้ได้ยังไงว่าผมชอบพวกป้ายสังกะสี ป้ายเก่าสไตวินเทจ แถมพี่เขาซื้อป้ายโค้ก สมัยก่อนเลยผมอาจจะเพิ่งเกิดมั้ง

“ชอบไหมครับ พี่เดินหาทั่วเลยนะที่ตลาดขายของสไตล์พวกนี้ “ พี่บู้ถามผม ผมพยักหน้าว่าชอบ

“ขอบคุณนะครับ” ผมขอบคุณพี่บู้ผมหันไปส่งให้พี่อั้มเปิด ดู พอพี่อั้มเปิดดูก็พยักหน้า ผมกับพี่อั้มชอบสะสมเหมือนกัน ห้องพี่อืมนะเยอะแยะไปหมด ดีเลยผมจะเอาไปติดที่บ้านทรงไทยที่ผมขนพวกข้าวของของผมไปไว้ ผมจะนอนที่บ้านทรงไทยหลังเล็กของพ่อผม ไม่มีใครอยู่ พี่ผมส่วนใหญ่อยู่บ้านพ่อที่ปลูกใหม่พ่อปลูกสร้างได้สี่ห้าปีแล้วหลังจากที่ผมไปเรียน

“กรูจะลงไปดูพวกไอ้กายก่อนนะว่าวันนี้จะทำอะไรกินกัน นั่งจีบกันไปก่อนแล้วกัน” พี่อั้มพูดผมสะบัดหน้าไปมอง

“พี่อั้ม” ผมเรียกพี่อั้ม   “ทำอยู่” พี่บู้ อีกคนบอกพี่อั้มน่าจริงๆ ผมสะบัดหน้ามามองพี่บู้ พี่บู้เขานั่งโซฟาใกล้ๆกับผม พี่อั้มเดินลงไปแล้ว ผมเองดูก็รู้ว่าพี่เขากำลังจะแจกขนมจีบผมอยู่ ตั้งแต่ก่อนที่ผมจะไปแล้ว แต่ผมก็มารู้เมื่อสองสามปีที่แล้วว่าพี่เขาแต่งงานแล้ว
****************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมนั่งทำเอกสารอยู่ในห้อง จนเกือบเสร็จ ก็พักสายตาจากแม๊คบุ๊คของผม ผมว่าจะเดินออกมาดูซิว่าสองคนพี่น้องขึ้นมากันหรือยัง ที่อยากรู้คือน้องอาร์มมากกว่า ระหว่างที่เดินออกมาผมได้ยินเสียงคนกำลังสนทนากันอยู่ที่ห้องนั้งเล่น ผมเลยหยุดฟังการสนทนานั้น

“น้องอาร์ม พี่แอบชอบน้องอาร์มมาตั้งนานแล้วนะครับ ไอ้อั้มมันก็รู้ดี เปิดโอกาสให้พี่ได้ไหมครับ “ ไอ้บู้เพื่อนไอ้อั้มนี้หว่า นี้มันแอบชอบน้องอาร์มของหมอดรีมตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมมันยังเปิดโอกาสปาดหน้าเค้กบอกน้องอาร์มก่อนผมอีก ดูซิมมันกุมมือน้องอาร์มผมไว้

“เออ พี่แต่งงานแล้วนี้ครับ “ ใช่เรื่องจริงน้องอาร์มอย่าไปหลงคารมมัน พี่นี้โสดสนิทและทำไมไอ้อั้มมันไม่บอกเรื่องนี้ให้ผมรู้เลยวะ

“พี่รักน้องอาร์ม ก่อนที่พี่จะต้องแต่งงานเพราะพ่อแม่พี่เขาขอร้อง ปิ่นนะพ่อแม่พี่รักเหมือนลูกแท้ เขาเลยจัดการแต่งงานแบบคุมถุงชนให้พี่ พี่ไม่เคยรักเขาเลย พี่รอเวลาที่จะหย่ากับเขาอยู่นะอาร์ม “ ไอ้บู้มันบอกอาร์ม อาร์มมองหน้าไอ้บู้ อย่าบอกนะว่าน้องอาร์มจะใจอ่อน ไม่นะ หมอดรีมควรจะทำยังไงดี

“ลองคบกันดูก่อนไหมครับ น้องอาร์ม เปิดโอกาสให้พี่” ไอ้บู้มันพูดอาร์มก็ยิ้มๆ ผมรีบหันหลังเดินกลับเข้าห้อง ไม่นะ ไม่ได้นะ จะทำยังไงละทีนี้ อุตสาตั้งตารออาร์มมาตั้งแปดปี ผมกลับมาที่ห้องเดินวนไปมาในห้องทำยังไงดีอะ

“ปิ้ง พี่ดิมช่วยได้ “ผมปิ้งไอเดียร์ หยิบมือถือรุ่นใหม่สาสุดไอโฟนหก โทรหาพี่ชายคนโต 

“พี่ดิมช่วยน้องด้วย น้องกำลังจะเสียของรัก” ผมรีบบอกพี่ดิมทันทีว่าผมกำลังจะเสียของรัก

“เชี้ยแล้ว ใครมันจะตอนของมรึงวะไอ้ดรีม “ นั้นไงลืมไปว่าพี่กรูโคตรทะลึงเลย

“ไม่ได้เสีย ไอ้ดรีมน้อย แต่มันอาจจะไม่ได้ใช้งานไปตลอด หากผมต้องเสีย ...คนที่ผมจะใช้งานด้วยนะพี่ มีคนมันปาดหน้าเค้กบอกรักน้องเขาไปแล้ว แถมมันยังขอคบกับน้องเขาก่อนผมอีกอะพี่ดิม” ผมฟ้องพี่ กรูไม่โหดพี่กรูโหด

“เอาอย่างนี้มันปาดหน้าเค้กบอกรัก มรึงปาดหน้าเค้ก ชิงรักหักสวาทเลยดิ  รวบหัวรวบหางกินมันทั้งตัว ...ฮาๆ เออ ไอ้ดรีมมกรูมีคนไข้สาด แค่นี้ก่อนได้ไหม กรูอยู่ อีอาร์ นั้นไงสงสัยจะฮาร์ดเฟลด้วยแค่นี้นะมรึง ถ้าทำไม่เป็นจริงโทรมากรูสไกด์ทำให้ดู แต่แค่นี้ก่อนนะ ตรูด ตรูด “ พี่ดิมของผม เชื่อพี่ เป็นน้องที่เชื่อพี่มาก
ตลอดการทานอาหารเย็นผมของผม ผมต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจที่ไอ้บู้มันป้อน้องอาร์มของผม มันทำได้อย่างไรทำไมไม่บอกหมอดรีมบ้าง เจ็บใจหนัก

“เห้ย วันนี้ชาวบ้านเขาต้มเหล้ากัน เหล้าที่เขาต้มนี้เขาเรียกข้าวแช่ว่า ลองกันหน่อยไหมวะ “ เพื่อนไอ้บู้มันถาม ผมหยักไหล่ว่าไม่ละ ไม่ชอบ ผมว่าอาร์มคงจะไม่เช่นกัน นั้นไงอาร์มส่ายหัว

“ไอ้บู้มรึง ดื่มกับพวกกรูเลย” เพื่อนให้อั้ม ผมว่าไอ้อั้มมันต้องแจมด้วยแน่นอน ตอนนี้พวกเรานั่งล้อมวงรอบกองไฟกันมีกีตาร์โปร่ง  ผมลงมานั่งที่หลัง หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ไอ้บู้มันกำลังเล่นกีตาร์โปร่งเน้นเพลงของเสกโลโซ

“เธอสั่งให้รอ ฉันก็รออย่างมีจุดหมาย “ ไอ้บู้มันร้อง (เขาไปบอกให้มรึงรอตั้งแต่เมื่อไหร่ สาด) แอบค้านอยู่ในใจ ผมนั่งลงเปิดน้ำอัดลมกระดกดื่ม ไปพร้อมๆกับพวกที่ดื่มเหล้าต้มจากชาวบ้าน ไอ้อั้มมันหันมามองผม

“ถึงแก้วกรูจะเป็นแค่น้ำอัดลมแต่กรูก็ฟินได้” ผมบอกมันพร้อมกระดกลงคอไป ต่อมอิจฉามันทำงาน ผมนั่งฟังไอ้บู้มันหอนเพลง (มันร้องเพราะแหละครับ )ให้น้องอาร์มฟัง

“ดรีมสักเพลงไหมมรึง “ ไอ้อั้มมันหันมาถามผม ผมก็พยักหน้าดีเหมือนกัน  “ มากรูเล่นกีตาร์ให้วะ “ ไอ้อั้มมันบอกผม ไอ้บู้มันส่งกีตาร์ให้อั้ม

“เพลงอะไรไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันถามผม น้ำเสียงมันกึ่มแล้วมันจะเล่นได้ไหมนั้น

“เอามากรูเล่นเองดีกว่า ดูถ้ามรึงจะเล่นผิดคีย์แน่” ผมรีบรับกีตาร์มาเล่นเอง ไอ้อั้มมันส่งกีตาร์มาให้ผม ผมก็ตั้งสายของผม ผมเงยหน้ามองอาร์มนิดหนึ่ง


https://www.youtube.com/V/ZioCmgQUGUY

 (ใจฉัน)

ผมเล่นเพลงนี้ ผมรู้ว่าเสียงผมต้องร้องเพลงแนวนี้ เท่านั้น มีแต่คนชมว่าเสียงผมนุ่มลึก พอผมร้องเพลงนี้จบ  พวกมันนั่งดื่มเหล้าต้มกันไม่สนใจเพลงกรูเลยสาด ผมหันมาไม่เจอน้องอาร์มแล้วอะ  ไอ้บู้มันก็หายไป ผมก็เลยต้องวางกีตาร์ลง

“ไปไหนอะไอ้ดรีมมมม”ไอ้อั้ม เสียงมันยานแล้วนะ  “ไปนอนวะ ราตรีสวัสดิ์”ผมบอกพร้อมโบกมือ จะขึ้นไปนอนแล้ว ผมเดินขึ้นบ้านทันที ระหว่างที่กำลังขึ้นบ้าน

(อะไรปิ่น พี่มาทำงาน ปิ่น วันนั้นพี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปนอนกับเธอได้ยังไง ก็รู้ว่าแต่งงานกันแล้ว เธอแน่ใจเหรอว่าประจำเดือนเธอขาดและเด็กในท้องเธอเป็นลูกพี่ไม่ใช่ลูก...พอแล้วปิ่นพี่ไม่อยากคุย  ไม่เกี่ยวกับอาร์ม อย่ายุ่งกับอาร์ม ใช่พี่รักอาร์ม พี่ไม่เคยรักเธอ ใช่พี่แต่งงานเพราะความจำเป็น แค่นี้นะปิ่น “ ผมได้ยินแว้ว ผมรีบเดินขึ้นบ้านพักดีกว่า ห้องนอนที่ผมพักมีสองเตียงเห็นไอ้อั้มมันบอกว่าจะนอนห้องเดียวกับผม พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็น อาร์มนอนหลับอยู่บนเตียง ผมยิ้มดีใจเลยผมคิดว่าหายไปสวีทกับไอ้บู้ซะอีก

“รวบหัวรวบหวงกินมันทั้งตัว “ คำพูดพี่ดิม มันลอยอยู่ในหัว แต่ถ้าน้องเขาไม่โอเคละ เขาอาจจะเกลียดดรีมไปตลอดเลยก็เป็นได้ เอาวะ ผมเดินไปที่เตียงที่อาร์มนอน หน้าหวานๆที่มันทำให้ผมอยากหอมใจจะขาด ผมค่อยลดหน้าผมลงไปพร้อมหอมแก้ม

“ฟ๊อด”เสียงดังพอสมควรอาร์มลืมตาตื่นขึ้นทันที  “พี่ดรีม “ อาร์มเรียกผมด้วยอาการตกใจ อาร์มพยายามจะลุกแต่ผมขึ้นไปค่อมอาร์มไว้

“พี่ดรีมนจะทำอะไรผมนะ”อาร์มถามผมเสียงสั่น พยามดันผมออก

“อาร์มพี่รักอาร์มนะ พี่รักมาตั้งนานแล้วนะอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม  “แล้วพี่จะมาทำอะไรอาร์ม ออกไปพี่ดรีม” อาร์มพยายามดันลงออกแต่ผมไม่ยอมผมขึ้นไค่อมอาร์มเต็มๆ ผมไซ้อาร์ม อาร์มก็ดิ้นหนีผม

“อย่าดิ้นซิอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม   “แล้วผมจะอยู่เฉยให้พี่ทำอะไรกับผมเหรอ พี่จะบ้าเหรอ พี่ดรีมออกไปนะ ไม่งั้นผมจะร้องเรียกพี่อั้มนะ พี่ดรีม” น้องอาร์มพยายามดิ้น

“เป็นของพี่นะอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มทั้งดิ้น แต่แรงผมเยอะกว่าตัวอาร์มนี้สั่นไปหมด ผมกดปากลงดูดปากอาร์ม อาร์มดิ้น ผมเริ่มรุกเร้ารุนแรงขึ้น และจากที่ดิ้นเริ่มดิ้นน้อยลงมือผมก็จัดการถลกชายเสื้ออาร์มขึ้นผมเริ่มรุกเร้ายอดปทุมถันสองจุดของอาร์มสลับกันไปมา

“อืมมม อย่า  ..พี่ดรีม  ...” อาร์ม 

“ให้พี่เถอะนะพี่รักอาร์ม พี่ไม่อยากเสียอาร์มให้ไอ้บู้ อาร์ม “ ผมพูดไปปากผมก็กระทำไปด้วย ผมถอดเสื้อผมโยนเหวียงไปที่อื่น ผมดึงกางเกงอาร์มออกมาหมดทั้งกางเกงผ้ายึดตัวจิ๋วและกางเกงวอร์ม ผมก็จัดการของผมด้วย และผมก็กระโจยเข้าใส่อาร์มแบบหื่นกระหายมาก

“พี่ดรีม ... อย่า  “ อาร์มพยายามดิ้น ผมแยกเท้าอาร์มออก

“อย่านะพี่ดรีมมมม”อาร์มร้องออกมาเพราะรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไรต่อไป

“ไม่ทันแล้วอาร์ม “ ผมบอกอาร์มและผมก็สอดสิ่งที่แปลกปลอมแน่ๆสำหรับอาร์มเข้าช่องทางประตูหลัง

“โอ้ยย เจ็บบบ ปล่อยอาร์มนะ พี่ดรีม ...นี้เขาเรียกรักเหรอ ทำไมต้องทำแบบนี้ ปล่อยนะ ปล่อยยยย” ผมไม่ปล่อย ผมจัดการอยู่พักหนึ่งจนมังกรยักษ์ผมพ่นน้ำออกมาเรียบร้อย เล่นซะดรีมหอมเลย ตอนปล้ำน้องไม่เหนื่อยหอบเท่ากับตอนที่ดรีมทำการยิงประตูเลย เหนื่อยมาก

“เอาออกไป “ อาร์มบอกผม อาร์มมองหน้าผม ผมค่อยน้ำมันออกมาก 

“อาร์ม พี่รักอาร์ม  ไอ้บู้มันมีเมียแล้ว และเมียมันก็ราวีไปทุกคน อาร์ม เป็นแฟนพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มพยายามดันผมออกแต่ผมไม่ออกผมกอดอาร์มไว้ อาร์มตัวสั่นมาก

“ไอ้บู้กรูเข้าห้องกรูได้ เออ เจอกันพรุ่งนี้ เออ มรึงบอกมันเอง ว่ามรึงรักมันมาก รักมันที่สุด กรูไปนอนแล้วสาด กรูนอนกับน้องกรูดิวะ ไอ้เวร   มรึงไม่ตอ้งมานอนกับน้องกรูอะ ไป ไอ้ดรีมมันจองอีกเตียงอยู่ เออ” เสียงไอ้อั้มมันมาแล้วและพอไอ้อั้มมันเปิดประตูเช้ามาในห้อง ภาพที่ผมกอดอาร์ม ผมสองคนไม่มีเสื้อผ้าปิดตัวเลย ไอ้อั้มมันยืนโอนเอนมองผผมกับอาร์มพร้อมกับขยี่สายตามัน มันมองอีกที

“ปัง” มันปิดประตูลงกลอนทันที ผมว่ามันหายเมาแล้ว

“ไอ้ดรีม ...ทำเชี้ยอะไรน้องกรู  ..” ไอ้อั้มมันชีผม มันมองไปรอบๆ ห้องใช่เสื้อผ้าถูกถอดโยนไปรอบๆ แม้กระทั้งกางเกงยืดตัวจิ๋ว มันหยิบมาดู และทิ้งมันไว้ที่พื้น อาร์มดันผมออก 

“ไอ้ดรีม กรูถามว่ามรึงทำกับน้องกรูแบบนี้ทำไม “ ไอ้อั้มมันถามผม

“กรูรักอาร์ม กรู...หวง..ไอ้บู้มันบอกรักอาร์มแล้ว กรูทนไม่ได้ “ ผมบอกไอ้อั้ม

“แล้วพี่ถามอาร์มหรือยัง ...”อาร์มพูดปนเสียงสะอื้น

“ไม่ครับ ไม่ได้ถาม “ ผมหันไปบอกอาร์ม

“หายเมาเลยกรู แล้ว ถึงไหนแล้วเนี๊ยะ” ไอ้อั้มมันถามผม ว่าถึงไหนแล้ว

“เสร็จแล้ว “ ผมบอกไอ้อั้ม มันอ้าปากค้างเลย พอผมบอกว่าเสร็จแล้ว  “มรึงเอาน้องกรูเสร็จแล้วด้วย ไอ้อาร์ม ...ทำไมมรึงไม่แหกปาก ...” ไอ้อั้มมันพูดและหันไปว่าอาร์ม

“กรูรับผิดชอบอาร์ม อั้ม “ผมบอกไอ้อั้ม ผมหันมามองอาร์ม

“ไม่ต้อง ไม่ต้องรับผิดชอบอาร์ม.... “ อาร์มพูดและพยายามจะลุกขึ้น ผมเข้าไปประครองแต่อาร์มหันมามองผม  ไอ้อั้มเลยเข้าไปประครองอาร์มแทน อั้มมันพาอาร์มเข้าห้องน้ำ ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าที่ผมถอดออกไป ผมหาผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกาย

“เจ็บไหมมรึง อาร์ม ไอ้เวรดรีม มันแทงไม่ถนอมน้องกรูเลย “ ผมได้ยินไอ้อั้มมันบ่น

“พี่อั้ม” น้องอาร์ม ตอนนี่อั้มพยุงน้องอาร์มออกมาแล้ว ผมเข้าไปช่วยแม้ว่าอาร์มจะมองผมแบบขับไล่ก็ตาม ผมพยุงอาร์ม มานอนบนเตียง ไอ้อั้มมันก็จดการเข้าห้องน้ำ เตรียมตัวนอนเหมือนกัน จะเที่ยงคืนแล้วนี้

“ทานยาแก้ปวดก่อนเลยไหมอาร์ม “ ผมถามอาร์มหันขวับมาผมทันที

“ไม่ครับ “ อาร์มพูด    “อาร์ม ทานหน่อยนะ นะครับคนดี” ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผมอีกครั้ง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้มีไข้ ใครเขาก็รู้กันหมดซิ..ว่า..” ผมบอกอาร์มเท่านั้น  อาร์มหันมองผมและคว้าเอาเม็ดไปทันทีพร้อมขวดน้ำเปล่า ผมกลับมานอนที่นอนผม ไอ้อั้มมันก็นอนเตียงเดียวกับอาร์ม ผมรักอาร์มมาก จนไม่อยากเสียอาร์มไป

[ujen]

 

[boonpa]

  ถ้าอาร์มไม่รักดรีม ทำแบบนี้ก็เปล่าประโยชน์

[PFlove]

พี่หมอดรีม
      หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน ตอนเช้าผมก็ไปทำหน้าที่คุณหมอลงตรวจชาวบ้านส่วนใหญ่คนไข้เด็ก เพราะว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนพี่ดิมมาลงตรวจไปแล้ว ผมก็พบเด็กผิตปกติ หลายคน บางคนแค่ขาดวิตามิน แต่จะส่งเข้าไปรับการตรวจโดยละเอียด และมีเด็กที่มีอาการติดเชื่อต้องนำตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลใหญ่ ผมตรวจคนไข้ไปก็มองน้องอาร์มไปด้วย อาร์มเขานั่งทำเอกสารให้ผม ยังมีงอนผมอยู่

“อาร์ม “ ผมเรียกอาร์ม อาร์มหันมาค้อนผมทีหนึ่ง

“ว่าไงครับ คุณหมอดรีม” อาร์มหันมาถามผม ยังงอนอยู่แน่ๆเลยแถมเรียกคุณหมอไม่เรียกพี่ดรีมแสดงว่ายังไม่...ผมกระเทิบหน้าเข้าไปอาร์มหันขวับมาเต็ม

“อุ้ยย” ผมต้องถอยออกมาหน่อย

“มีไข้หรือเปล่า” ผมกระซิบถามอาร์ม อาร์มหันมามองและมองไปรอบๆ

“มาถามอะไรตอนนี้ “ อาร์มต่อว่าผม   “ก็พี่เป็นห่วง ไหนมาให้คุณหมอวัดไข้ให้หน่อย” ผมหันไปหยิบอุปกรณ์วัดไข้ เพราะว่าตอนนี้ไม่มีคนไข้เข้ามาแล้วมีเด็กอยู่คนเดียวนั่งรอคุณแม่เขาไปรับยาอีกทางหนึ่ง อาร์มพยายามจะปัดมือผมออกแต่ผมดึงดันจะวัดให้ 

“ชู!... อย่าดื้อซิ เด็กยังไม่ดื้อเลยนะอาร์มดูซิดูเด็กน้อยมอง ” ผมเอ็ดคนที่ผมกำลังวัดไข้ชี้ไปมีเด็กนั่งมองผมกับอาร์มอยู่หนึ่งคนคงงงละซิ เอ๊ะคุณหมอทำอะไรหว่า  ผมเอาที่วัดไข้เด็กนั้นแหละแตะที่หน้าผากอาร์ม สักพักก็หยิบมาดู

“ไม่มีแล้วครับ..” ผมบอกอาร์มยิ้มๆ  “ก็เพราะใครละ” อาร์มแอบบ่นออกมาเบาๆ พร้อมส่งเอกสารที่บันทึกประวัติคนไข้ที่เข้ารับการตรวจให้ผม อาร์มคีย์ข้อมูลให้ผมแล้ว ไอ้อั้มกับไอ้บู้ออกไปเดินสำรวจรอบๆ ผมเลยสบายได้ป้อน้องอาร์มตลอด

“อาร์ม น้ำกระเจียบครับ ชาวบ้านที่น้ำเขาต้มมาให้นะครับ หวานน่าทาน” ผมไปเอาน้ำกระเจียบมาให้อาร์ม อาร์มรับไปดื่ม ผมดึงเก้าอี้มานั่งใกล้ๆอาร์ม อาร์มหันมามองผมแว็ปหนึ่งก็หันไป

“อาร์ม สบายดีไหมที่ไปอยู่นั้น  “ผมถามอาร์ม อาร์มหันมามองผม พร้อมถอนหายใจ เลยหันมามองอาร์มเต็ม แสดงว่าไม่ค่อยดี

“มีอะไรหรือเปล่าอาร์ม  บอกพี่ได้นะ พี่เป็นหวง” ผมบอกอาร์ม

“ไม่มีอะไรครับพี่ดรีม อาร์มสบายดี “ อาร์มพูดแค่นั้น

“อ้าวๆ ไอ้นี้พอกรูไม่อยู่ป้อน้องกรูซะงั้น “ ไอ้อั้มมันเดินเข้ามา ไอ้บู้มันมองผมและอาร์มสลับกันไปมา

“เราทานข้าวกันก่อนกลับเนอะ ชาวบ้านเขาทำอาหารไว้ให้นะ ระหว่างที่รอไปขนของขึ้นรถก่อนดีกว่าอาร์มไปวะ” อั้มบอกพวกผม ผมพยักหน้า ผมเก็บอุปกรณ์ที่ใช้ในการตรวจลงกล่อง อาร์มเดินขึ้นไปกับอั้ม ตามด้วยไอ้บู้อีกคน ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องจนหมด พลฯทหารเข้ามาช่วยผมยกขึ้นรถ

“พี่ดรีม พี่อั้มให้มาเรียกไปทานข้าว” น้องอาร์มมาเรียกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกตามน้องอาร์มมาติดๆ อาร์มรีบเดินจั้มผมเลยวิ่งตาม

“อาร์ม “ ผมจับแขนอาร์มไว้   “พี่น่ารักเกลียดขนาดนั้นเลยเหรออาร์ม” ผมถามอาร์ม อาร์มหันมามองผม

“เปล่าแต่พี่ไม่ควรทำกับอาร์มแบบนั้นนิ “ อาร์มหันมามองบอก 

“อาร์ม พี่รู้ว่าพี่ผิด แต่พี่รักอาร์มนะ ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้พี่บ้างเหรอ พี่รออาร์มคนเดียวเลยนะ พี่ชอบอาร์มพี่อยากจะบอกอาร์มตั้งแต่ที่อาร์มจะบินไปเรียนแล้วแต่พี่ไม่กล้า ถึงตอนนี้พี่ยังรอาร์มนะ” ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผม สายตาอาร์มเห็นได้ชัดว่ามันอ่อนลง  อาร์มพยักหน้า ผมเดินขึ้นมาบนบ้านพักผมนั่งลงทานอาหารกัน ไอ้บู้มันนั่งข้างไอ้อั้ม

“มีอะไรขาดเหลือบอกได้นะครับ “ ผู้ใหญ่บ้านที่ดูแลที่นี้

“ไม่แล้วครับลุงเพิ่ม ขอบคุณครับ “ อั้มบอกลุงผู้ใหญ่ ไอ้บู้มันมองผมและอาร์ม

“อาร์ม ไข่ทอดไหมครับ พี่ตักให้” ไอ้บู้มันตักไข่ทอดให้น้องอาร์ม

“อาร์มผัดผักรวมไหม น่าทานพี่ตักให้” ผมก็รีบเร่งทำคะแนนตักให้เช่นกัน ผมแอบหยักคิ้วให้ไอ้บู้ ไอ้อั้มก็เหล่มองผมกับไอ้บู้สลับไปมาและหันมามองอาร์มที่ก้มหน้าก้มตาทานต่อไป

“อาร์ม น้ำครับ “ บู้มันตักน้ำให้อาร์ม

“ปลาทอดดีมีประโยชน์  พี่แกะกางให้แล้วนะครับ ไม่มีกางสักชิ้น” ผมรีบตักปลาที่ผมบรรจงแกะกางให้น้องอาร์ม อาร์มพยักหน้าขอบคุณ

“อาร์ม..” ไอ้บู้มันจะตักต้มไก่บ้านให้อาร์ม

“โว้ย  น้องกรูไม่ได้เป็นหง้อนนะมรึงสองคน มรึงจะตักนั้นตักนี้ให้น้องกรูทำไมหนักหนา น้องกรูผู้ชาย” ไอ้อั้มมันเม้งออกมาทันที

“อาร์มก็ว่างั้นแหละ ไม่ต้องตักให้อาร์มแล้ว อาร์มตักเองดีกว่า” อาร์มพูดพร้อมเงยหน้ามองผมกับไอ้บู้ ผมก็นั่งทานเงียบๆ มีแอบมองอาร์มบ้างเป็นระยะ ระยะ

“ที่อย่างนี้ไม่เห็นใครตักให้กรูบ้างเลย สาด!” ไอ้อั้มพูด

“อ้าว! งั้นแสดงว่ามรึงเป็นหง้อยอะดิ” ผมหันไปถามไอ้อั้ม

“เออ มรึงยังบอกอาร์มเป็นผู้ชายไม่ให้พวกรูตักให้แล้วมรึงอะ เป็นเพศไหน” ไอ้บู้ เข้ามันเต็มๆเลยไอ้อั้มพูดไม่ออกเลยซิท่า ฮาๆ

“อะกรูตักให้ก็ได้ “ ผมเองตักไข่ให้มัน มันพยักหน้า  “ กรูก็ตักแต่ไข่ที่มันอยู่ตรงหน้ากรูนี้แหละ ส่วนหมู หมา กา ไก่ มรึงก็พากันตักให้อาร์มน้องกรูหมด น่ากระโดดเตะแม่งทั้งคู่” ไอ้อั้มมันพูด มันจะโหดไปไหนของมันวะ ผมนั่งทานอาหารกันสักพักก็เก็บและขนข้าวของขึ้นรถ ผมกะว่าจะนั่งกับน้องอาร์ม แต่พอเปิดประตูเข้าไปไอ้บู้มันนั่งกับน้องอาร์มของผม

“ไอ้บู้มรึงมาคันไหนมรึงก็ไปคันนั้นดิวะ” ผมถามไอ้บู้มัน   “ เขาไม่ได้บอกนี้หว่าว่าต้องกลับคันเดิมและกรูถามน้องอาร์มแล้วว่ากรูนั่งคันนี้ได้ไหมอาร์มบอกได้” ไอ้บู้มันพูด ผมก็มองน้องอาร์ม ทำไมถึงทำกับพี่ดรีมได้..อาร์มมองผมกับไอ้บู้สลับกันไปมา

“เอา ๆ มรึงมานั่งหน้านี้ไอ้ดรีม กรูไปคันโน้น กรูเบื่อจริงๆ “ ไอ้อั้มพูดพร้อมก้าวลงมาจากรถ

“ทำไมอะไม่มีใครแย่งเหรอไอ้อั้ม... มานั่งกับกรูนี้ นี้มา ..จ๊วบๆ “ ไอ้เค เพื่อนไอ้อั้มกับไอ้บู้มันเรียกไอ้อั้ม ผมจำต้องนั่งหน้าไปกับคนขับ ผมก็กดดูมือถือ เช็คนั้นเช็คนี้ ข้างหลังก็คุยอะไรกันหนุ่งหนิง หมอดรีมอยากเดินไปบอกว่านี้เมียกรูนะเฟ้ย! ได้เขาแล้วแต่ประกาศไม่ได้ ถ้าประกาศไปอาบเกลียดผมแน่ๆเลย ไม่กี่ชั่วโมงก็กลับมาถึงค่ายทหาร อาร์มหยิบกระเป๋าเดินไปขึ้นรถไอ้อั้มผม หยิบพวกกระเป๋าและอุปกรณ์การแพทย์เดินตามออกไป อาร์มเดินคุยไปกับไอ้บู้ มันเห็นได้ชัดเลยว่า ทำตามพี่ดิมไม่ได้ผลเสมอไป ผมเดินคอตกตามสองคนนั้นไป  เห็นแล้วว่ารถผมมาจอดอยู่พี่ดิมขับรถมาจอดไว้ให้ผมแล้วพี่ดิมส่งข้อความหาผม

“พี่บู้” เสียงแหลมปานว่าอมนกหวีดไว้ในลำคอ เสียงชะนี คงเรื่องผัวๆ เมียๆ ไม่ยุ่ง

“นี้ แกกลับมาแล้วเหรอนังอาร์ม มาถึงก็เข้าไปอ่อยผัวกรูเลยนะ “นั้นไงชื่อนอ้งอาร์ม ถ้าชื่ออาร์มก็งานผมละ ผมวางกระเป๋าพร้อมเดินออกมา ไอ้บู้มันป้องปัดชะนี ปิ่น ไม่ให้แตะต้องน้องอาร์ม อาร์มยืนมองด้วยอาการงง

“หายไปนาน นี้กลับมาถึงก็ร่านเลยนะ “ อันนี้แรงไปแล้วนะ ผมเดินออกมาทันทีชะนีจะรังแกน้องอาร์มของหมอดรีมไม่ได้  หมอดรีมต้องรีบเข้าไปปกป้อง

“นี่คุณ!พูดแรงไปแล้วนะ “ ผมบอกชะนีปิ่นเมียไอ้บู้ ผมรู้จักเธอ ใครๆก็เม้ามอยด์กันว่าเธอเป็นชะนีแร๊ง!

 “ ปิ่น หยุด พอได้แล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับอาร์มเลยนะ  “ ไอ้บู้มันห้ามปิ่น

“ไม่แรงหรอกค่ะ คุณหมอเด็ก... กับคนแบบนี้” ปิ่นพูดพร้อมชี้มาที่อาร์ม อาร์มหันมามองผมและหันกลับไปมองปิ่น แน่นอนอาร์มไม่ได้กลับมาเป็นปีปี ไม่แปลกหรอกที่จะงง อาร์มชี้ตัวเอง

“แกนั้นแหละ .. และยังมาแย้งผัวชะนีสวยๆอย่างฉัน  ฉันแต่งงานอยู่กินกันฉันสามีภรรยาแล้วนะ ที่จริงน่าจะรู้หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ก็ไม่รู้ซินะ. “ ปิ่นแผดเสียงดังลั้นทำให้คนที่เดินผ่านไปมาเพื่อติดต่อราชการ หันมามองกันใหญ่เลย

“ดูกันเข้าไป...ไอ้ผู้ชายคนนี้มันแย้งผัวชาวบ้าน ” ปิ่นตะโกนออกมาอาร์มหันซ้ายและขวา ผมจับมืออาร์ม ให้ถอยออกมา

“เร่เข้ามา เร่เข้ามาดูหน้าคนแย้งผัวชะนี” ปิ่นยิ่งตระโกนดังมากขึ้น

“หยุด! ไม่มีใครแย้งผัวคุณทั้งนั้น ไปถามผัวตัวเองมายุ่งกับเขาเองหรือเปล่า และที่สำคัญ อาร์มเป็นแฟนผม” ผมสั่งให้เธอหยุดพอผมบอกว่าอาร์มเป็นแฟนผมนางจึงหยุดร้องแรกแหกกระเชิง

“ ไปครับอาร์ม รถพี่อยู่ทางด้านโน้น..ปล่อยชะนีถ้าจะเมายาม้า ไปครับเสียเวลาพักผ่อน  “ ผมบอกอาร์ม พร้อมกับจับมืออาร์มให้ออกไปจากตรงนี้  ชะนีปิ่นเธอหันมามองหน้าผมทันที  ไอ้บู้มันได้แค่มองเท่านั้นแหละ

“พี่ไปส่งนะอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มทำหน้าเหวออยู่ และพยักหน้า ผมรีบหยิบกระเป๋าของอาร์มขึ้น

“กลับไปคุยกันเอง เรื่องผัวเมีย จะตะโกนประจารตัวเองทำไม ถ้ามีดีจริง สามีจะไปหาคนอื่นทำไม...เอาเวลามาสำรวจตัวเองดีกว่าไหม ดีกว่าเที่ยวไปร้องแลกแหกกะเชิงให้หายคนอื่นเขาเปล่าๆ  “ ผมหันไปทิ้งท้ายให้ชะนีปิ่น

“อ้ายยยยยย กรี้ดดดดด “ ชะนีปิ่นกรี้ดกร้าดอยู่ตรงนั้นผมถือกระเป๋าของอาร์มไว้ ผมจับมืออาร์มไว้ด้วย จูงอาร์มออกมาจากตรงนั้น ดูอาร์มตกใจมิใช่น้อย

“พี่ดรีม ...ผมไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่านะ..... “ อาร์มพูดแค่นั้น ผมเอากระเป๋าของอาร์มใส่ท้ายรถผมเรียบร้อย

“ไม่เอานะอาร์ม  อย่าไปเอาคำพูดที่ออกมาจากคนบ้า..คนสติดีทีไหนเขาจะมาทำแบบนี้ละครับ  “ผมบอกอาร์มผมเปิดประตูรถให้อาร์ม อาร์มเข้าไปนั่งในรถผม ผมก็เดินอ้อมไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“เห็นไหมว่าชะนีปิ่นมันร้ายแค่ไหน ไอ้บู้ไม่มีทางปลดระหว่างชะนีปิ่นไปได้แน่นอน อาร์ม พีไม่ได้จะพูดให้พี่ดูดีนะ พี่รักอาร์ม เป็นแฟนพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามอง

“หมับ “ ผมเอี้อมไปคว้ามืออาร์มมา “ฟ๊อด” หอมไปหนึ่ง อาร์มสะบัดหน้าหันมามอง เนื่องจากอื้มยังตกใจกับปิ่นและผมยังใช่เวลานี้หอมมืออาร์มอีกเขาไม่ได้เรียกว่าฉวยโอกาสใช่ไหมคนรับ (หมอดรีมเข้าข้างตัวเอง)

“พี่ดรีม คนฉวยโอกาส” อาร์มดึงมือตัวเองกลับอย่างเร็ว ผมอมยิ้มทันที ขณะที่หมอดรีมกำลังจะออกรถผมเห็นไอ้อั้มมันเดินมาที่รถผม ผมเลยจอดรอก่อน พร้อมเลื่อนจกรอ

“ไอ้ดรีมน้องกรูละ” ไอ้อั้มมันถามผม

“ในรถกรูไปส่งเอง “ ผมบอกอั้ม อั้มชะโงกมองน้องอาร์ม อาร์มหันมามองอั้ม เหมือนจะพูดอะไรแต่อั้มมันยกมือว่ายังไม่ต้องพูด

“ชะนีนั้นมันด่าน้องกรูใช่ไหมไอ้ดรีม มรึงเอาน้องกรูไปส่งบ้านนะ กรูจะไปฉะกะชะนี” ไอ้อั้ม มันพูดอาร์มก็ตกใจ ทำท่าจะออกจากรถ(งานนี้เก้งจะควิดชะนีผมว่าได้ลงหน้าหนึ่งแน่ละงานนี้ )

“อาร์มจะไปไหน “ ผมถามอาร์มพร้อมกันคว้าข้อมืออาร์มไว้ 

“ก็พี่อั้มนะซิ” อาร์มพูด

“อาร์ม อั้มมันรู้ว่าควรทำยังไง อาร์มออกไปชะนีจะยิ่งอาระวาดหนักขึ้น กลับบ้านเถอะพักผ่อน..ปล่อยให้อั้มมันจัดการ ชะนีอย่างปิ่นมันต้องเจอไอ้อั้ม “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผมและปิดประตูผมก็รีบออกรถพาอาร์มออกจากตรงนี้ ผมขับรถจนเลยประตูทางเข้าค่ายทหาร

“พี่ดรีม พาผมไปส่งบ้านทรงไทยของพ่อผมนะ “ อาร์มบอกผม ผมหันมามองอาร์ม


“อาร์มไม่กลับบ้านเหรอครับ “ ผมถามอาร์มทันที

“เออ ....อาร์ม อยากนอนบ้านทรงไทยของพ่อนะ และอาร์มก็เอาของไปไว้ที่นั้น พี่ดรีมไปส่งอาร์มที่นั้นนะ “ อาร์มบอกผม ผมก็พยักหน้า บ้านทรงไทยอยู่เลยค่ายฯไปนิดหนึ่ง และท่าตรงไป จะมีแยก ไปทางซ้ายบ้านพ่อผม ไปทางขวาบ้านอาภีมปภพ แต่ผมไม่เข้าใจอาร์มไม่นอนบ้านละ บ้านทรงไทยหลังน้อย เป็นบ้านน๊อคดาวน์ สมัยที่อาภีมปภพมาอยู่และมาพักโดยไม่ได้พาลูกๆมาด้วย หลังเล็กมาก  ผมจอดรถหน้าบ้าน อาร์มรีบไปขนกระเป๋าลงมาจากท้ายรถผมทันที

“ขอบคุณนะครับพี่ดรีม “ อาร์มหันมาบอกผม ผมพยักหน้า

“มีอะไรโทรหาพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มมองผม ผมเอี้อมไปหยิมมือถืออาร์มออกมาจากกระเป๋า พร้อมรีบกดเบอร์มือถือผมใส่ลงไปทันที 

“แฟนน้องอาร์ม “  ผมบอกเพราะว่าผมพิมพ์ไว้ให้เลย อาร์มรับมือถือคืนไป

“คนอะไรขี้ตู่ชะมัด” อาร์มทำแก้มป่อง

“พี่กลับก่อนนะครับ “ ผมบอกน้องอาร์มพร้อมกับเดินออก ยังหันไปมองน้องอาร์มเป็นระยะระย ไม่อยากจากไปประมาณนั้น

“พี่ดรีม ระวังชนรถตัวเอง” อาร์มพูดผมหันมามองหน้า เวรแล้วเกลือบเดินชนรถที่จอด ใครวะ จอดแม่งตรงนี้ เอ๊ะดูดีดี รถกรูนี้หว่า

“อ้อ..รถพี่เอง พีไปนะ...อย่าลืมทานข้าว ทานยาด้วยนะ ถ้าไม่ดีขึ้นไปหาพี่นะ แผนกกุมารเวช พี่ยินดีตรวจให้พี่ไม่คิด DF แพทย์  “ ผมหันไปบอกอาร์มอีกทีอาร์มหันมาแลปลิ้นให้ผม น่ารักดีเนอะ เหมือนใครหว่า อ้อเหมือนหลานไอซ์ของผม และผมขึ้นรถและขับออกไป ระหว่างที่ผมขับรถออกมา เพื่อจะกลับบ้านผมก็เห็นรถวีโก้สีดำรถไอ้อั้มนั้นเองขับสวนผมเข้ามา ผมดีใจที่อาร์มกลับมาแล้ว ผมรอเขามาตั้งแปดปีเลยนะ

*********************************************************************************************************************************
อั้ม VS บู้ มีคนเดินไปบอกผมว่า ปิ่นมาอาระวาดด่านอ้งผมแบบสาดเสียเทเสียเลย คนที่เดินผ่านไปอ่านมาก็มอง ระหว่างที่ผมเดินลงมาผมก็ได้ยินเขาพูดกันว่า ตุ๊ดแย้งผัวชะนี ผมหันไปมอง คนที่พูดทำหน้าตกใจใส่ผมและเดินหนีไป ผมเห็นรถไอ้ดรีมมันจอดอยู่เลยเดินเข้าไปดู อาร์มขึ้นรถไปกับไอ้ดรีมแล้ว ดรีมมันบอกว่าจะไปส่งให้ด้วย ผมยินดีนะ ผมรู้มานานแล้วว่าดรีมมันชอบอาร์ม และผมเองก็บอกอาร์มเมื่อเช้านะว่า ไอ้ดรีมมันรักอาร์มนะ มันรอมาตั้งแต่ที่อาร์มบินไปจนถึงตอนนี้ ดรีมมันก็ดีและไม่มีชะนีมากวนใจ ผมรู้ว่าไอ้บู้มันก็ดีและที่มันมีชะนีมาติดก็ไม่ใช่ความผิดของมันอีก เพื่อนผมทั้งคู่ลำบากใจนะเกิดมาเป็นคนกลาง

“ห้ามปิ่นทำไมพี่บู้ ปิ่นพูดความจริง ปิ่นได้ยินมาว่าที่จริงพี่ไม่มีรายชื่อออกหน่วยชุดนี้ด้วยซ้ำเพราะว่าพี่ขอหยุดไปทำธุระ แต่พอพี่ทำธุรเสร็จพี่ก็รีบเข้าไป ไปหามันใช่ไหม อีอาร์มเนี๊ยะ พี่รักมันมากใชไหม อีตุ๊ดอะไรเน๊ยะ” ผมได้ยินปิ่นด่าน้องผม

“หยุดด่าน้องฉันว่าตุ๊ด ถ้าพวกฉันจะเป็น เธอก็ไม่ควรมาเรียกจิกแบบนี้ นะปิ่น...ไม่มีผู้หญิงดีดีทีไหนเขาเรียกจิกหัวคนไปเขาทั้วแบบเธอหรอกนะปิ่น “ ผมออกมายืนมองปิ่น ปิ่นหันมามองผม

“พี่อั้มนี้เป็นพี่ที่ดีนะค่ะ จะเอาเพื่อนไปเป็นผัวให้น้อง” ปิ่นพูดลอยหน้าลอยตาใส่ผม

“ปิ่นหยุด หยูดเดี๋ยวนี้ อั้มเป็นเพื่อนพี่นะ” บู้มันบอกปิ่น ผมยืนเอามือล่วงกระเป๋า มองปิ่น

“ก็ถ้า เมียที่มันมีไม่ดี เป็นเพื่อนที่ดีก็ต้องหาของดีดีให้เพื่อนไม่ใช่เหรอครับ น้องปิ่นคิดว่าตัวเองทำหน้าที่เมียที่ดีแล้วหรือยังละครับ  พี่เห็นปิ่นเที่ยวร่อนไปร่อนมาคอยแต่จะด่าคนนั้นด่าคนนี้ว่าจะมาแย้งผัวไป ถ้าตัวดีจริง ผัวไม่ไปไหนหรอกน้องปิ่น “ ผมพูดกับปิ่น ปิ่นมองหน้าผม

“พี่ว่าเอาเวลาที่จะไปด่าใครต่อไปใคร ไปหาช่องทางทำมาหากินดีกว่าไหมครับ มือดีเท้าก็ดี ไม่ช่วยไอ้บู้มันทำงานทำการละ แถมเธอจะได้ไม่ฟุ้งซ้าน” ผมบอกปิ่น เธอโกรธผมจนตัวสั่น

“ตอนนี้ฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ เพราะอะไรนะเหรอ ตอนนี้ฉันท้องได้เดือนหนึ่งแล้ว “ ปิ่นพูดขึ้น

“ท้องกับใครละ” ผมถามปิ่น

“จะกลับใคร ก็สามีปิ่นไง ถ้าเขาซิว่าคืนนั้น เราทำอะไรกัน ในวันที่ฝนตกพรำๆ “ ปิ่นพูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้บู้ ว่ามันจริงเหรอ ไหนมันบอกว่ามันไม่เคยมีอะไรกับปิ่นไง บู้ก้มหน้าลง

“ ไปตรวจดีเอ็นเอเลยไหมละปิ่น เพราะไอ้บู้มันบอกว่ามันไม่เคยล่วงเกินเธอเลย และ ใครเขาก็เห็นเธอกับไอ้พี่ณรงค์ “ ผมพูดผมชี้หน้าเธอ

“ทำไมต้องตรวจในเมื่อฉันเป็นภรรยาเขาที่ถูกต้องตามกฏหมาย ทำไมฉันต้องตรวจ “ ปิ่นเธอโมโหมาก

“น้องแกซิ เกิดเป็นผู้ชายทั้งที แต่อยากจะมีผัว ....จะบ้าหรือเปล่า ..” ปิ่น  ผมนี้ขึ้นเลยมันว่าน้องผม แต่บู้เข้ามาห้ามผม พี่ณรงค์เขาวิ่งมาพอดีเลยเข้ามากั้นปิ่นไว้

“ปิ่น จะทำอะไร เธอท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ” พี่ณรงค์พูด พี่เขาดันปิ่นออก  ส่วนผมไอ้บู้มันกันไว้และพยายามดันผมออกผมก็จะไม่ยอมออก

“ปล่อยกรูไอ้บู้ มรึงเห็นไหมมันด่ามันว่าน้องกรูนะสาด ปล่อยกรู “ ผมบอกให้ไอ้บู้มันปล่อยผม

“อั้ม มรึงเป็นผู้ชายนะ เขาเป็นผู้หญิงนะ “ ไอ้บู้    “ มรึงหวงเมียมรึงหนักใช่ไหมบู้” ผมบอกมันผมสะบัดมือมันออกจากตัวผมแล้ง ผมถูกดันและลากมาถึงลานจอดรถ

“ถ้าอั้มไปทำร้ายเขาคนที่ถูกมองไม่ดีนะอั้มนะ ห่วงมรึงนี้แหละ มรึงกำลังะจะได้เป็นหัวหน้าชุดที่นี้ อย่าเอาเกลือไปแลกกับพิมเสนมันไม่คุ้ม “ บู้บอกผม ผมยืนหันไปมองทางอื่น

“มรึงไปนอนกับมันมาเหรอไอ้บู้” ผมหันไปถามไอ้บู้ บู้มันยืนเอามือเกาะหลังตารถวีโก้สีดำ พร้อมถอนหายใจออกมาดังๆ

“กรูไม่รู้ วันนั้นกรู...เมามาก และกรูก็ไม่คิดว่าปิ่นจะอยู่บ้าน เขาบอกว่าเขาจะกลับไปบ้านพ่อเขา แต่พอกรูตื่นมาก็เจอเขานอนกับกรู  เรื่องมันเกิดเมื่อสามอาทิตย์ก่อน “ บู้มันบอกผม

“บู้ มรึงอย่าจีบอาร์มเพราะว่า... ปัญหามรึงมันใหญ่ขึ้นแล้ว ปล่อยน้องกรูไป ไอ้ดรีมมันรักอาร์ม มันรักมานานพอพอกับมรึง แต่กรูเป็นพี่ กรูขอให้มันไปกับคนที่เขาพร้อมจะไปกับมันได้ มรึงไม่พร้อมบู้ กรูขอโทษนะ “ ผมพูดและขึ้นรถวีโก้ของผมทันที ผมคงจะไปหาไอ้อาร์มมันก่อนมันคงตกใจน่าดู ผมปล่อยไอ้บู้มันไว้ตรงนั้น มันขับรถมันมา ผมขับออกไปผมนี่หนักอึ้งไปหมด นี้ผมเองใช่ไหมที่เสียใจที่ได้ยินที่มันบอกว่ามันเองก็ไม่รู้ว่ามันไปนอนกับปิ่นมาหรือเปล่า มันความเสียใจครั้งที่สองของผมแล้ว ครั้งแรกที่รู้ว่ามันต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อแม่เลือก และนี้คือครั้งที่สอง ผมคงต้องเสียมันไปจริงๆ ใช่ไหม
*********************************************************************************************************************************
บู้ ผมขับรถกลับบ้าน ผมไม่อยากเรียกว่าบ้านเลย ที่จริงผมกับปิ่นแยกห้องนอนกันตั้งแต่แต่งแล้ว ผมไม่เคยนอนร่วมเตียงกับปิ่นเลย ตั้งแต่ที่พ่อแม่อยู่ก็ไม่เคย ผมหาเรื่องออกหน่วย ออกไปฝึก ไปไหนต่อไหนที่ไม่ต้องอยู่บ้าน หลังจากทีพ่อแม่เสีย บางที่ผมไปนอนห้องพักทหารเขามีให้เป็นแฟสซ์ ทหารอยู่ในค่ายฯ แต่เพราะว่าวันเมื่อสามอาทิตย์ก่อนผมไปกินเหล้างานวันเกิดเพื่อน มันมอมผมซะเมาเล๊ะเลย และมันจังหวะที่ปิ่นบอกผมว่าจะไปหาพ่อแม่เธอผมไม่คิดว่าผมจะตื่นมาเจอเธอนอนกอดผมที่เปลื่อยเปล่าอยู่บนเตียง ผมว่าผมไม่มีอะไรกับเธอแน่นอน แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปในค่าย ปิ่นบอกผมว่าประจำเดือนเธอขาด เป็นไปไม่ได้  แถมตอนนี่อาร์มกลับมาแล้วด้วย

“บู้ ใจเย็นๆ นะ อย่าทำอะไรรุนแรง ปิ่นท้องอยู่นะ” พี่ณรงค์ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม พี่เขาเข้ามาดูแลปิ่น จนใครๆ เขาก็พูดกัน ผมเริ่มเอ๊ะใจแล้วนะ พี่ณรงค์ดูจะเป็นห่วงเรื่องนี้มาก

“ผมว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล ระหว่างผมกับปิ่นคืนนั้น “ ผมพูดกับพี่ณรงค์ พี่แกหน้าเสียไปนิดหนึ่ง ผมเดินเข้าไปในบ้านทันที ปิ่นนั่งลงบนโซฟา

“กลับมาแล้วเหรอ ทำไมไอ้อาร์มมันมีอะไร ปิ่นถึงสู้มันไม่ได้ ไม่ได้ “ ปิ่นตรงเข้ามาจะทุบตีผม ผมจับแขนเธอบิด

“โอ้ยย พี่บู้ปิ่นเจ็บนะ”ปิ่นบอกผม   “เธอก็อย่าทำกิริยาบ้าๆ นี้กับพี่ !” ผมบอกเธอและปล่อยแขนเธอซะ

“เธอยืนยันว่าเธอท้องใชไหมปิ่น ได้งั้น ตรวจดีเอ็นเอกัน “ ผมบอกปิ่น ปิ่นถึงกลับถอยหลังมองผม

“อะไรนะ ทำไมต้องตรวจในเมื่อปิ่นแต่งงานกับพี่ เราก็ต้องมีลูกกัน มันถูกต้องแล้วนี้ค่ะ” ปิ่นขึ้นเสียงโต้เถียงกับผมทันที

“หรือว่าเธอรู้ดีว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร” ผมยืนหน้าเข้าไปถามปิ่น เธอถอยหลังออกพร้อมกลืนน้ำลายลงคอของเธออย่างยากเย็น

“ลูกพี่นั้นแหละ พี่นอนกับปิ่นเองนะ “ ปิ่นบอกผม ผมแสยะยิ้มออกมาทันที

“เหรอ ครั้งเดียวนั้นนะเหรอ หรือว่าเธอท้องก่อนหน้านั้นแล้วกันแน่ะ” ผมพูดและมองหน้าเธอ

“พี่จะเก็บข้าวของของพี่ และจะไปอยู่ทีแฟลซ์ พี่ทนอยู่กับเธอไม่ได้หรอกปิ่น และอย่าไประรานอาร์มเด็ดขาด อย่าให้พี่รู้นะ ว่าเธอทำ” ผมชี้หน้าเธอพร้อมจะเดินขึ้นไป

“พี่บู้ พี่บู้ต้องอยู่กับปิ่นซิ ปิ่นแต่งงานกับพี่นะ ปิ่นเป็นภรรยาพี่นะ พ่อกับแม่ให้พี่ดูแลปิ่นนะพี่บู้” ปิ้นวิ่งมากอดผม ผมค่อยๆแกะมือเธอออก

“พี่ดูแลเธออยู่ทุกวันนี้ เธอไม่ทำงานทำการพี่ก็ดูแลเธอ แต่ไม่ใช่คนรัก เพราะที่ตรงนั้นมันมีเจ้าของแล้ว “ผมพูดพร้อมรีบเดินขึ้นห้องทันทีผมเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ผมต้องไปจากที่นี้ ผมไม่ลืมเก็บภาพพ่อกับแม่และผมตอนที่ผมจบใหม่

“พ่อ แม่ บู้ขอโทษ “ ผมพูดกับรูปถ่ายพร้อมกับหยัดมันลงไปในกระเป๋าเดินทาง ผมเก็บทุกอย่างที่สำคัญ ร่วมทั้งโน๊ตบุค และผมก็ลากมันลงชั้นล่าง พี่ณรงค์เข้ามาดูแลปิ่น

“บู้ มรึงจะไปไหน ปิ่นเขา.....” พี่บู้ผมยกมือขึ้นห้าม พี่บู้   

“วันไหนเธอว่าง นัดตรวจดีเอ็นเอกัน ถ้าเด็กคนนี้มันใช่ลูกพี่จริงๆ พี่จะกลับมาอยู่บ้านกับเธอ แต่ถ้าไม่ใช่ เตรียมหย่าได้เลย “ ผมบอกพี่ณรงค์มองหน้าผม พร้อมกลืนน้ำลายลงคอไปตามๆกับปิ่น ผมเดินออกจากบ้านผมขับรถออกไปที่แฟสซ์ทหารทันทีในค่าย

“อาร์ม พี่รักอาร์มนะครับ พี่ขอเวลาพี่พิสูจน์ตัวเองก่อนได้ไหมครับ  “ ผมส่งข้อความหาอาร์ม เบอร์มือถือของอาร์มที่อาร์มให้ผมไว้  ผมขับรถมาที่แฟ๊ซผมกำลังเข้าไปติดต่อห้องพักแฟ็ซ ผมไม่ได้ติดต่อไว้ก่อนด้วยซิ


“สวัสดีครับ ผมร้อยโท ภคนัย จะมาขอติดต่อห้องพักที่แฟ็ซทหารครับ ผมจะขอเข้าพักนะครับ “ ผมติดต่อเจ้าหน้าที่ที่ประจำที่นี้

“ขอโทษนะครับ ตอนนี้มีนักเรียนนายร้อยที่มาร่วมฝีกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ตอนนี้ห้องพักคงไม่ว่างนะครับ คุณบู้ คงต้องรอให้การฝึกเสร็จสิ้นเสียก่อน น่าจะเดือนหน้าเลยนะครับ” เจ้าหน้าที่แจ้งผม ผมยกมือกุมขมับเลยจำใจต้องเดินออก เอาไงวะ ไม่อยากกลับไปนอนบ้านซะด้วย

“ฮัลโล” ผมโทรหาไอ้อั้ม    “ว่าไงบู้” อั้มมันถามผม ผมรุ้ว่ามันโกรธผมเรื่องที่ปิ่นบอกว่าผมไปนอนกับเขา

“อั้ม กรูรู้นะมรึงโกรธที่ปิ่นบอกว่ากรูไปมีอะไรกับเขา กรูไม่ได้ทำไปเพราะมีสติสัมปชัญญะ แต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร อั้ม และตอนนี้กรู..เก็บเสื้อผ้าออกมาจากบ้านแล้ว กรูไม่อยากอยู่ที่นั้น “ผมบอกอั้ม

“มรึงอยู่ไหน” อั้มถามผมสั้น   “ อยู่ทีแฟลซ์ทหาร  แต่ว่ากรูไม่ได้จองห้องไว้ก่อนตอนนี้มีนักเรียนนายร้อยพักอยู่ที่เขามาร่วมฝึก” ผมบอกอั้ม

“รอสิบนาทีกรูขับไปหามรึง นอนห้องกรูก่อน กรูเอากุลแจไปให้” อั้มบอกผมและกดวางสาย ผมก็ออกไปนั่งรอด้านหน้าสำหรับคนที่มารอติดต่อ ผมนั่งรอได้สักพัก อั้มก็เดินเข้ามา อั้มพยักหน้าและมองสัมภาระของผม

“ไปขึ้นห้อง “ อั้มบอกผมพร้อมกับช่วยผมขนกระเป๋าขึ้นห้องพัก อั้มไม่ได้ชวนผมพูดอะไรเลย ผมเดินตามจนเข้ามาในห้องพักของอั้ม ห้องพักดูสะอาดสะอ้านดีผมคิดว่าแม่บ้านมาทำความสะอาดให้

“เพิ่งจะมาทำความสะอาดไปเมื่อวันก่อน ก่อนเข้าไปในหมู่บ้านนะ” อั้มบอกผม ผมสะบัดหน้ามามอง

“เอาจริงดิ ทำซะสะอาดแบบนี้ผู้หญิงอายเลยนะ “ ผมแซวอั้ม อั้มวางกระเป๋าผม หันมามองผม ไม่ขำกับมุกผมด้วย

“อั้ม มรึงโกรธกรูเหรอ กรูไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น “ผมถามอั้ม อั้มมันยืนเอามือถามซะเอวพร้อมกันพ่นลมหายใจออกมาดังๆ อั้มหันมามองผม

“เออ ...ช่างมันเถอะ ...ว่าแต่มรึงจะเอายังไงต่อไป ปิ่นมันไม่ยอมมรึงง่ายๆแน่” อั้มหันมาถามผม

“รอให้เขาว่างและพาไปตรวจดีเอ็นเอกัน ...ถ้าเด็กออกมาใช่กรูก็คงต้องยอมรับชะตากรรม แต่ไม่ใช่ กรูจะฟ้องหย่า” ผมพูด อั้มมันพยักหน้า

“กรูเหนื่อยแล้ววะ กรูนอนนีกับมรึงแล้วกัน ...เจอแต่เรื่องวะ ทั้งวัน ตั้งแต่เมื่อคืน..” อั้มมันพูดผมสะบัดหน้าไปมองอั้ม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อคืน “ ผมถามอั้มอื้มมันตกใจทันที 

“ไม่มีอะไร ก็เมื่อคืนกรูดื่มเหล้าต้มเข้าไปมึนๆหัว แถมต้องตื่นไปช่วยเขาทำศาลาหมู่บ้านแต่เช้าอีก .....”อั้มพูด ผมก็หยักไหล่ อั้มหยิบผ้าขนหนูเตรียมเข้าไปอาบน้ำก่อนคนแรก ผมจะทำให้อาร์มเห็นให้ได้ว่าผม กับปิ่นไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ ผมย้อนไปถ้าวันนั้นผมเข้มแข็งพอที่จะปฏิเสธพ่อแม่ว่าผมไม่แต่งงานกับปิ่นเรืองปวดหัวพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่คิดไปก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี

[boonpa]

  มีแต่เรื่องปวดหัวจริงๆแต่ละคน

[ujen]

 

[PFlove]

พี่ดิม  ผมขับรถมารอรับหลานๆผม ไอ้อ้นมันก็ขับมารอรับมิ้น เซนกับแซนด้วยอันนี้คู่หูดูโอ้ พวกหลานๆ ผมเขาเรียกกันตัวติดกันยังกับตังเม ไปไหน  มีเซนก็ต้องมีแซน มีแซนก็ต้องมีเซน ผมเคยถามดิวมันโอเคเหรอถ้าหากว่าเซนและแซนเกิดคิดกันเกินเลยเลยพี่น้องขึ้นมา ดิวมันตอบผมว่ามันโอเค

“ลุงดิม ไปซื้อช๊อกโกแลต ได้หรือเปล่า”มาริโอ้ถามผม ทันทีที่เดินออกมาหาผม ไอ ไอซ์เดินมาด้วย ไอซ์เขาจูงมือน้องมีนออกมาด้วย ผมหันไปเห็นรถไอ้อ้นมามันมาจอดแล้วมันไปรับ ซีและแซ๊ก เซนและแซน ซีกับแซ๊กจะมานั่งรถผมกลับ

“ลุงอ้น หวัดดีครับ “ ไอหวัดดีไอ้อ้น น้องไอซ์ด้วย ไอ้อ้นมันลงจากรถมาถึงก็อุ้มน้องมีนหอมแก้มน้องมีน

“ลุงอ้น น้องมีนคิดถึงปู่ภีมจังเลย “น้องมีนเขาขี้อ้อน

“ไปหาปู่ภีมกันไหม ไปค้างบ้านปู่ไหมครับ น้องมีน”ไอ้อ้นมันถามน้องมีน

“นั้นของมรึงมาแล้วนั้น” ผมชี้ให้ดูครูน้อยกำลังจูงน้องมิ้นออกมาเดินหันหนาหันหลัง ดูท่าจะไม่อยากกลับบ้าน แต่ครูน้อยคงอยากขอร้องให้กลับเถอะ!

“น้องมิ้นค่ะคุณลุงมารอรับแล้วค่ะ ต้องกลับแล้วค่ะ “ ครูน้อยบอกมิ้น พอมิ้นหันมาเจอไอ้อ้นถึงกับรีบปล่อยมือครูน้อยวิ่งซอยขาสั้นมาหาไอ้อ้นทันที

“ฮาๆ”นั้นไงบรรดาพี่ๆ พากันขำ มิ้นยืนทำหน้าตาเหรอหราว่าขำทำไม

“ลุงอ้น “ เรียกบ่อยจนเรียกชัดแล้วมิ้นเรียกไอ้อ้นพร้อมชี้มาที่พวกพี่ว่าขำกันทำไม

“ก็เรานะวิ่งสอยขาสั้นมาแบบนั้นเขาจะไม่ขำกันได้ยังไงละ”ไอ้อ้นมันบอกมิ้น

“โป้ง” นั้นหันไปโป้งเขาอีก พวกพี่ๆ ก็ยิ่งขำกันใหญ่

“กลับบ้านไหนเนี๊ยะ “ไอ้อ้นมันถามมิ้น มิ้นหันมามองผม

“ลุงอ้น” มิ้นมันชี้ไปที่รถไอ้อ้น ผมทำนิ้วเชือดคอใส่ไอ้อ้น  มิ้นเลยสะบัดบ๊อบใส่พวกพี่ๆพร้อมกับรีบปืนขึ้นรถไอ้อ้นทันที งอน!  ฮาๆ


“ทำไมไม่ไปบ้านโน้นบ้างวะ กรูละปวดหัวกับหลานมรึง ทุกเวลาไอ้ดิม อาการแบบนี้มันดื่มนมปนเปื้อนมากชัดชัด” ไอ้อ้นมันพูดบ่นหลานมิ้นผม (ใช่เพราะมันเป็นแบบนี้ไงถึงได้รีบให้ไปอยู่ที่บ้านไอ้อ้นทันที)

“ไอ้อ้นพาหลานไป ซื้อขนมปัง ที่ร้านเบเกอรี่ ก่อนวะ “ ผมหันไปบอกไอ้อ้นไอ้อ้นมันพยักหน้าว่าได้ ผมขับรถออกมากันและมาจอดหน้าร้านเบเกอรี่ ร้านประจำของบ้านผมเลย พ่อผมกับอาภีมก็มาแวะทานกาแฟนกันที่นี้บ่อย แถมขนมติดไม้ติดมือกลับไปให้หลานตลอด พอจอดรถได้ หลานๆผมพากันวิ่งขึ้นไปด้านบนทันที เพื่อเลือกขนมกัน ซีกับแซ๊กตอนนี้เรียกว่าคุ้นเคยกับทุกคนและผมเป็นอย่างดี เซนและแซนนี้เขาชอบอะไรคล้ายกันทุกอย่างเลย

“งานเข้า กรูรับโทรศัพท์ก่อนวะ ดูไอ้มิ้นด้วยนะมรึง”ไอ้อ้นมันส่งน้องมิ้นให้ผม มันออกไปรับสาย ผมยืนมองหลานๆ ส่วนมาริโอ้ยืนเลือกเค้กช๊อกโกแลต ผมคิดว่าโตขึ้นคงจะเลิกได้นะ ผมหันไปก็เจอ น้องแพทเดินเข้ามากับอาเปรมดิ์

“ลุงดิม โอ้เอาชิ้นใหญ่ๆ ได้อะเปล่า” มาริโอ้ถามผม ผมปิ้งไอเดียร์

“ได้แต่ต้องช่วยลุงจีบป้าแพท ...คนนั้นนะลูก ถ้าช่วยลุงได้ลุงจะซื้อชิ้นใหญ่ๆให้เลยลูก” ผมบอกน้องมาริโอ้ โอ้หันไปมองแพท แพทยังไม่เห็นผม

“โอเคไหมครับ”ผมถามมาริโอ้  “แต่เขาเป็นผู้ชาย” มาริโอ้บอกผม 

“ใช่ลูกเขาเป็นผู้ชายลุงรู้ครับหลานครับ” ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้กระดิกหู ทำหน้างงอีก 

“เพราะเขาเป็นผู้ชายลุงถึงได้จีบครับ ลุงชอบผู้ชายลูก “ผมบอกหลานผม นี้เรียกตัวช่วยมาผิดคนซะละมั้งผม มาริโอ้เกาหัว 

“ก็ได้แต่ลุงต้องซื้อให้โอ้นะ” มาริโอ้บอกผม ผมแบมือว่าตกลงแทคทีม “ แปะ” นั้นไง

“เป็กซ์ เอามิ้นไปอยู่เป็กซ์ก่อนลูก”ผมหันไปบอกเป็กซ์ เป็กซ์พยักหน้ามาจูงมิ้นไป เป็กซ์พอจะดูแลมิ้นได้

“เราอยู่ในร้านกาแฟสดอะ ใช่ติดกับค่ายฯเลยนายอยู่ไหน เข้ามาดิ เจอกัน”เป็กซ์รับสายโทรศัพท์

“แพทเอากาแฟไหมลูก”เสียงอาเปรมดิ์ถามแพท

“อาเปรมดิ์สวัดดีครับ “ ผมรีบทักทายอาเปรมดิ์ (ว่าที่พ่อตา ) อาเปรมดิ์หันมามองผมทันทีและมองเด็กๆที่มากับผม

“หวัดดีดิม นี้ลูกๆเหรอดิม ลูกดกดีเนอะ” อาเปรมดิ์ทักผมแถบจะไถลเลยแน่นอนยืนเรียงกันขนาดนี้

“ไม่ใช่ครับหลานครับ ลูกไอ้ดิวมันนะครับ ผมนะยังไม่มีลูกเป็นของตัวเอง รอหาเมีย ที่จริงก็หาได้แล้วแหละครับ ไม่รู้จะมีลูกกับผมได้ไหม” ผมพูดตาเหล่มองไปทางแพท อาเปรมดิ์มองตามสายตาผมแน่นอนต้องรู้ว่า เมียที่ผมหมายถึงนะใคร

“สงสัยจะหมดสิทธิ์” อาเปรมดิ์พูดกับผม  “ มีไม่ได้ไม่เป็นไรครับ “ ผมรีบบอกอาเปรมดิ์
 
“หมดสิทธิ์ตั้งแต่อยากได้เป็นเมียแล้ว”อาเปรมดิ์พูด  “อู้ยย..อาแร๊งวะ” ผมแอบกระซิบกับตัวเอง

“คิก คิก คิก “ อันนี้มาริโอ้ ผมก้มมอง  “มาริโอ้ ลุงให้ช่วยไม่ใช่ให้ซ้ำลุงครับ” ผมก้มลงกระซิบกระซาบ กับหลานตัวแสบ

“ปู่ไปไหนละ ไม่เจอปู่เราเลย” อาเปรมดิ์ถามมาริโอ้

“ปู่ไปสวีทกับคุณย่า สองคน ปู่บอกโอ้” มาริโอ้พูด (ฮาๆ อันนี้พ่อไปแก้เอาเองแล้วกันนะพ่ออยากบอกหลานแบบนั้นเอง เพราะเรื่องนี้ต้องรู้ถึงหูอาภีมแน่นอน ไม่ใช่หูครูอัญสนานะครับ) 

“อาเปรมดิ์กับน้องแพทมาทำธุระเหรอครับ “ ผมถามอาเปรมดิ์พร้อมส่งยิ้มให้แพท


“แพทเขาจะมาดูห้องทำงานนะ เขากำลังจัดโต๊ะให้อยู่” อาเปรมดิ์บอกผม ไอ้อ้นมันเดินเข้ามาพอดีเลย

“ไอ้ดิม หลานรักมรึง ไอ้มิ้นมันได้ไปโรงเรียนวันเดียวแล้วเหรอวะ เพราะว่าคุณครูต่ายจะไปคลอด..เดี๋ยวพรุ่งนี้ไอ้โอมมันจะไปบอกครูต่ายว่าให้อั้นไว้ก่อนอย่าเพิ่งไปคลอด ..ไปวันเดียวตายงานนี้ พวกกรูนะ” ไอ้อ้นมันเดินเข้ามาก็บ่นกับผมเลย อ้นมันหันมาเจออาเปรมดิ์กับแพท

“สวัดดีครับอาเปรมดิ์ น้องแพท “ไอ้อ้น มันยกมือไหว้อาเปรมดิ์

“จริงเหรอครับ แล้วห้องทำงานเป็นยังไงบ้างครับน้องแพท ชอบหรือไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบห้องพี่ว่างนะครับ มีสองโต๊ะ มานั่งกับพี่ก็ได้นะครับ ห้องพี่นี้แสนสบาย วิวก็ดีนะครับ” ผมพูดไอ้อ้นมันสะบัดมามองผมทันที

“เวรแล้วไง แล้วกรูละ ไอ้หมอหมาดิม กรูนั่งไหนละ” ไอ้อ้น ใช่มันนั่งข้างๆผมนั้นแหละ 

“คุณอ้นไม่ค่อยชอบนั่งโต๊ะนี้ครับคุณอ้น “ผมรีบพูดซะเพราะพริ้งกับไอ้คุณอ้นของผมทันที

“ไม่เป็นไรครับพอดีผมมากับเพื่อนผมอีกคน และห้องที่ผมไปดูก็โอเคดีอยู่แล้วครับ”แพทบอกผม น่าเสียดายจริงๆ

“ลุงดิม น้องโอ้อยากไปเลือกเค้กช๊อกโกแลตได้อะเปล่า “มาริโอ้ถามผม

“จะไปเลือกคนเดียวเหรอลูก ..ลุงต้องดูพี่เขา”ผมพูดให้อีกคนได้ยิน

“ไปกับ ป้าแพทได้อะเปล่า”หลานผมเรียกแพทว่าแพท แพทก้มหน้าลงมามองโอ้และหันขวับมามองผมทันที

“อันนี้..มันคนเดียวเลยนะอา ผมไม่เกี่ยวข้อง..กับความคิดแบบนี้ ”ไอ้อ้นมันรีบชิ้งไปทันทือาเปรมดิ์มองผมและหันไปมองแพทสลับกันไปมา

“พี่ดิม”แพทกัดฟันเรียกผม

“หมับ...ไปเลือกกับโอ้ได้อะเปล่า...ป้าแพท” มาริโอ้ถามแพท ทำตากรุ้มกริ่มใส่แพท แพทคงแพ้ตรงนี้แหละ

“ได้ครับ ...แต่เรียกลุงแพทครับ ไม่ใช่ป้าแพท” แพทย่อตัวลงบอกมาริโอ้

“อ้าว!  ลุงดิมบอกว่าให้เรียกป้า เพราะว่าถ้าเป็นแฟนลุงต้องเรียกป้า ..ตกลงเรียกป้าได้อะเปล่า” มาริโอ้ถามแพท แพทเงยหน้ามองผมทันที เหงือแตกเลยผม

“เรียกลุงนะครับคนเก่ง  ไหนเรียกลุงแพทซิครับ ถ้าเรียกลุงแพทนะลุงจะซื้อขนมเค้กให้เป็นสองชิ้นเลย” แพทพูดและเอียงคอมองผม

“โห่ สองชิ้นเยอะกว่าลุงดิมอีกอะ ลุงแพท” นั้นไงเปลี่ยนไวทันใจหลานผม แพทหยักคิ้วให้ผมทันที พร้อมกับเดินไปกับมาริโอ้ ไปเลือกเค้กช๊อกโกแล๊ตด้วยกัน

“ไอ้ดิม กรูกลับก่อนนะมรึง เพราะว่า หลานรักกรูเหมาขนมเขาแล้วมรึงนั้น มรึงจ่ายตังด้วยนะ กรูจ่ายของ เซนและแซนแล้ว” ไอ้อ้นมันอุ้มมิ้นจะออกจากร้านมันคำขนมเขาหกลงพื้น มันแหมาเขาจริงๆ ด้วย

“อาเปรมดิ์ผมกลับก่อนนะครับ ผมต้องเอาลูกไอ้ดิมไปเลี้ยงที่บ้าน มันไข่ไว้เยอะ หวัดดีครับอา แพทพี่ไปก่อนนะเจอกัน”ไอ้อ้นมันรีบชิ้งก่อนชิ้งทิ้งระเบิดให้กรูทำไหม อาเปรมดิ์มองผมยิ้มๆ 

“โอ้ชอบอันนี้ที่สุด แต่อันนี้โอ้ก็ชอบมากมาก ลุงแพทว่าอันไหนอร่อยที่สุด “ มาริโอ้ถามแพท  จะว่าไปแพทก็มีโมเม้นอ่อนหวานกับเขาด้วยเหมือนกันนะ น่าเอามาเป็นแม่ของลูก

“ลุงว่าอันนี้อร่อยที่สุด เอาชิ้นนี้เนอะและ อีกชิ้นหนึ่งเอาอันนี้นะ “ แพทเลือกให้โอ้และเลือกอีกชิ้นให้มาริโอ้

“พ่อเอาคาปูชิโน่ร้อนใช่ไหมพ่อ “ แพทหันไปถามอาเปรมดิ์ อาเปรมดิ์พยักหน้า

“ผมขอคาปูชิโน่ กับ ลาเต้คาราเมล” แพทสั่งกาแฟให้อาภีม

“พี่ก็ชอบนะลาเต้คาราเมล” ผมกระซิบกับแพท แพทหันมาเหล่ผมนิดหนึ่ง

“โอ้ชอบลุงแพทจังเลย ลุงดิมก็ของว่าชอบลุงแพทเหมือนกัน “ มาริโอ้พูดขึ้น ผมนี้ยกนิ้วดีมากเลยลูก แพทหันมามองเลยต้องเก็บนิ้วก่อน ผลงานดีหลานผมวันนี้

“น้องไอซ์กับพี่ไอ เอาชิ้นนี้นะลุงดิม” น้องไอซ์บอกขนมปังลูกเกรด ผมพยักหน้า แพทดูท่าจะรักเด็ก แพทมองน้องไอซ์และยิ้ม

“น้องไอซ์ ไอ นี้ลุงแพทลูก หวัดดีหรือยัง และนั้นปู่ เปรมดิ์ สวัดดีด้วยนะครับ” ผมบอกหลานผมไอซ์ยกมือไหว้ บ้านผมสอนเป็นอย่างดีเรื่องเคารพผู้หลักผู้ใหญ่

“ซี แซ๊ก เป็กซ์ มาสวัสดีปู่เปรมดิ์และลุงแพทลูก”ผมบอกหลานผมอีกสามคน

“คนนั้นวิน เพื่อนหลานพี่” ผมบอกแพท วินนั้นเอง วินยกมือไหว้แพทและอาเปรมดิ์   
 
“ทั้งหมด สี่ร้อยห้าสิบบาทค่ะคุณดิม “พนักงานบอกผมผมพยักหน้า “ เออ ร่วมกาแฟนสองแก้วด้วยนะครับ” ผมบอกพนักงาน

“ดิมไม่ต้อง” อาเปรมดิ์ทำท่าจะปฏิเสธผม   “ไม่เป็นครับอา ผมจ่ายให้ “ ผมบอกอาเปรมดิ์ ผมกระเทิบไปจ่ายเงินด้านหลังแพท ยืนติดกับแพทเลย มันทำให้ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากแพท

“ใส่น้ำหอมยี่ห้ออะไรนะ หอมจัง”ผมกระซิบกับแพท

“โอ้ยย” ผมแอบร้องออกมาเพราะว่าแพทหยิกพุงผม

“ลุงร้องทำไมอะ” มาริโอ้ถามผม   “มดกัดลุงลูก กัดตรงพุงซะด้วย”ผมบอกหลานผม แพทแอบหันมายิ้มมุมปาก คนอะไรนะ น่ารักแถมดุได้อีกแบบนี้ดิมชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ

“ปู่ ลุงปู่มา” หลานผมบอกผมพ่อผมกับอาภีมเดินเข้ามาในร้านกาแฟเหมือนกัน

“พี่ภา พี่ภีมหวัดดีครับ” อาเปรมดิ์    “ลุงภาลุงภีม สวัสดีครับ” แพทยกมือไหว้พ่อผมกับอาภีม คิดในใจที่จริงเรียกพ่อก็ได้น่ะพี่ชอบ

“หวัดดีแพท เป็นไงเพิ่งจบใหม่จะมาลุยงานเลยเหรอเรา ไฟแรงนะเนี๊ยะ” พ่อผมชมแพท

“มานานหรือยังละเปรมดิ์” อาภีมถามอาเปรมดิ์

“ไม่นานหรอกพี่ภีม ว่าแต่ไปสวีทที่ไหนกันมาละ “ อาเปรมดิ์ถามอาภีม อาภีมหันไปมองพ่อผมทันทีเลย

“เห้ย พี่ไมได้บอกอะไรเลยนะ” พ่อผมรีบออกตัวอย่างเร็ว

“บอกหลานไว้นี้ หลานพี่นะบอกผมว่า ปู่กับย่าไปสวัทกัน” อาเปรมดิ์บอกพ่อผม พ่อผมรีบมองหาเลยว่าใครพูด และคำตอบคือมาริโอ้ เพราะว่าทุกคนชี้ไปที่มาริโอ้ ผมด้วยครับ

“ก็ปู่บอกโอ้..ว่าปู่จะพาคุณย่าไปสวัทนี้หนา คุณครูบอกว่าโกหกจะตกนรก โอ้เลยไม่โกหก” มาริโอ้พูด คราวนี้อาภีมหันมาค้อนพ่อผมเต็มเลย ฮาๆ

“เออ งั้นหาที่นั่งคุยกันก่อนดีกว่าไหม เปรมดิ์” อาภีมถามอาเปรมดิ์แสดงว่ามีเรื่องคุยกัน

“แพท จะลงไปนั่งกับเด็กๆกับดิมก่อนก็ได้นะ จะได้ไม่เบื่อ” อาเปรมดิ์บอกภีม

“ดีเลยครับ หลาน ๆ เราไปนั่งเล่นเครื่องเล่นกันก่อนดีไหมครับ “ ผมรีบออกตัวตอบรับทันที ผมพาเด็กๆลงมาเล่นเครื่องเล่งของทางร้านเขาจัดไว้ให้ลูกค้าที่พาเด็กๆมาด้วย แพทนั่งมองหลานๆผมเล่นกัน ตอนนี้ผมปล่อยได้แล้วเพราะว่าซีและแซ๊กเขาช่วยดูน้องได้ ผมนั่งข้างแพทนั่งติดเลยดีกว่า

“น่ารักดีเนอะ “ผมถามแพท

“หลานพีเหรอครับ” แพทหันมาถามผม  “แพทนะ ..เอ้ยย เออ หลานพี่ครับน่ารักดีเนอะ” ผมเพลอพูดไปจนได้

“แผลที่มือหายแล้วใช่ไหมครับ ไหนขอพี่ดูหน่อยได้ไหมครับ” ผมบอกแพทไม่พูดเปล่าจับมือแพทขึ้นมาดูเลย แน่นอนผลที่ได้คือ

“โอ้ยยย” ผมร้องดังลั่นเลย หลานผมและเด็กทั้งสนามหันมามองผมกันหมดเพราะว่าแพทบิดมือผมทันที

“คนอะไร มือไวชะมัด”แพทบอกผมพร้อมกับปล่อยมือผมทันที

“มดตัวใหญ่กัดลุงอีกอะเปล่า ลุงร้องเสียงดังเลย”มาริโอ้วิ่งมาถามเหมือนจะเป็นห่วง

“ใช่ลูกโอ้ มดตัวใหญ่ไม่ได้กัดธรรมดานะลูก เล่นท่ายากกับลุงด้วย” ผมพูดแพทหันมาชี้ เหมือนแบบว่าจะเอาอีกใชไหม

“พอแล้ว แพท ดุ๊ ดุ” ผมพูดเบาๆ พร้อมยกมือห้าม 

“แพท ไปกลับกัน “อาเปรมดิ์ออกมาพอดีเลย พร้อมกับพ่อผมและอาภีม คงคุยธุระกันเสร็จแล้ว

“ครับพ่อ” แพทลุกขึ้นทันที โธ่ เจอไม่นานก็ไปซะแล้วดิมยังไม่หายคิดถึงเลยนะเนี๊ยะ

“ลุงดิม ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้งอแงเลยอะ “ น้องมาริโอ้ถามผม

“สงสัยจะร้องตามลุงแพทแน่ๆเลย ลุงแพทดูซิ ลุงดิมทำท่าจะร้องไห้งอแง” มาริโอ้ พ่อผมพยักหน้าว่าเอาแล้วไงลูกกรู

“โอ้ อย่าพูดความจริงๆลูก อายเขา” ผมบอกหลานแต่ชอบนะ

“อายเป็นด้วยเหรอเนี๊ยะ “แพทหันมาพูดกับผมพร้อมส่ายหัวนิดนึงแปลว่าดิมน่ารักใชไหมเอ่ย

“งั้นผมไปนะพี่ภาพี่ภีม  ดิมอาไปก่อนนะ เดี๋ยวมันก็มาอีกไอ้แพทนะ  ไม่ต้องทำหน้าร้องไห้หนักมากหรอก มรึงนิ นั้นกลับไปเคลียร์กับพี่กรูก่อนเลย ที่จะจีบลูกอานะ” นั้นอาพูดได้น่ารักมาก ที่ว่าให้ไปเคลียร์นี้คือหาข้อตกลงสินสอดใช่ไหม ดิมพร้อมมากเรียกเท่าไหร่ก็สู้ ผมยืนมองน้องแพท กับอาเปรมดิ์เดินจนลับตาไป ใจก็หายตามไป ..สิ่งมาเยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่าเข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื่อเชิญ))) ไม่น่าเกี่ยวกันนะ ฮาๆ

“ดิม พาหลานกลับบ้านได้แล้วจะได้อาบน้ำอาบท่า พาหลานทำการบ้านด้วยนะ “ พ่อผมพูดพ่อคงขับรถไปส่งอาภีมก่อนแน่ๆ และไปสวีทกันก่อนกลับ ผมเดาได้เลย ตอนนี้พ่อผมกำลังจะต่อเติมบ้านแล้วนะ คงรอให้หลานๆเข้าไปเรียนในกรุงเทพกันก่อนพ่อบอกจะรวมบ้านกันสักที บ้านด.เด็กและอ.อ่าง จะได้อยู่ด้วยกัน อยากถามพ่อว่าคิดดีแล้วเหรอ? พ่อ!
   ผมขับนรถกลับมาถึงบ้าน เห็นรถไอ้อ้นมันจอดอยู่ อย่าบอกนะว่ามันมาแวะที่บ้านผมด้วย เซนกับแซนอาจจะลืมของก็เป็นได้ ผมเลี้ยวรถเข้าจอด

“หลานๆ ลงจากรถกันได้แล้ว และพากันไปอาบน้ำเลยนะ เป็กซ์ดูน้องๆอาบน้ำให้ลุงด้วยนะครับ” ผมบอกเป็กซ์ เป็กซ์จูงน้องแฝดเข้าบ้าน ซีและแซ๊กด้วย มันคุยกันได้เหมือนจะน่ารักดีนะ ถ้าไม่มี

“พอกรู เรียนเสร็จ ก็ลงมารอมรึงไง ไม่เห็นยากเลยไอ้ แซ๊ก “ ซี หน้าหวานน่ะแต่พูดจาเหมือนช่วงน้ำตาลแพง

“แซ๊ก ขึ้นไปรับไม่ได้เหรอ อยากขึ้นไป รอบนห้องแหละ” นั้นสองหนุ่มเขาเดินเถียงอะไรกัน  ตอนนี้รถไอ้ดรีมเลี้ยวเข้ามันคงออกไปสั่งอาหารให้แน่ๆ ไอ้ดรีมมันเปิดประตูรถพอมันเห็นผมมันดีใจราวกับเจอทอง

“พี่ดิม ... ขอบคุณนะพี่แผนพี่เวิร์ควะ” ผมก็งงละซิ แผนอะไรของมัน

“แผนอะไรของมรึงที่ว่าเวิร์คอะ “ ผมถามไอ้ดรีม ไปออกหน่วยกลับมาส่งสัยไข้มันจะขึ้น ผมเอามืออังหน้าผากมันหน่อยจะได้จัดยาให้ถูกๆ

“พี่ดิม น้องอาร์มกลับมาแล้วพี่”ไอ้ดรีมมันพูดเสียงแหลมเชียว ผมพยักหน้า เห้ย! เริ่มนึกได้ลำดับได้ว่าเมื่อวานมันโทรมาบอกว่ามันกำลังเสียของรักเพราะว่ามีคนมาปาดหน้าเค้กบอกรักของรักมัน ใช่น้องอาร์มก็คือของรักมันผมสะบัดหน้าพร้อมถอยเท้ากลับมาหาไอ้ดรีม

“มรึงเอาแผน ปาดหน้าเค้กชิงรักหักสวาทไปใช้กับน้องอาร์มใช่ไหมมรึง”ผมถามไอ้ดรีม มันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ไอ้ดรีม มรึงอย่าไปบอกไอ้อ้นมันนะว่า กรูเป็นคนแนะนำมรึงนะ มีหวังมันได้เอาตรีนถวายยอดหน้ากรูแน่”ผมรีบบอกไอ้ดรีมไอ้น้องเชื่อพี่ มันเชื่อมาก

“อ้าวทำไมอะ” ไอ้นี้มันยังมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าทำไม

“เมื่อวานมรึงไม่ได้บอกนี้หว่าว่าจะไปใช้กับใคร แถมไปใช้กับ....” ผมหันไปเหล่มองเพื่อว่าไอ้อ้นมันกำลังเดินออกมา

“ต้องเก็บไว้เป็นความลับ” ผมบอกไอ้ดรีม

“ความลับอะไรกันวะไอ้สองดอ ดิม แอนด์ ด.ดรีม” ไอ้อ้นมันออกมาพอดีเลย พร้อมกับหลานรักคนเล็กของผมน้องมิ้น

“ไม่มีอะไรนี้ครับคุณอ้นครับ” ผมรีบปฏิเสธทันที 

“มรึงละไอ้ดรีม ดูท่าจะมี” ไอ้อ้นมันถามไอ้ดรีม

“ผมเหรอ ไม่มี” เสียงสูงจนต้องเอานิ้วอุดหูไว้ ไอ้อ้นด้วย

“กรูว่ามีแล้วแหละวะ แม่งเสียงสูงขนาดนี้ ไอ้ดรีม” ไอ้อ้น มันจะไม่รู้ก็รู้เพราะมันนี้แหละ

“ผม ผม ไม่มี แต่พี่ดิมเขามีพี่ ผมรีบเอาอาหารเข้าบ้านก่อนนะพี่ เดี๋ยวอาหารเย็นฉืดไม่อร่อย ไปนะพี่อ้น หวัดดีพี่” ไอ้ดรีมมันพูดทำเอาผมต้องสะบัดบ๊อบไปหามันเลยโยนให้ผมแก้ซะงั้นนะ แถมมันยังรีบชิ้งไปทันที มันเก่งมากเรื่องชิ้ง

“อู้ยย”ผมหันมเจอไอ้อ้นสะดุ้งเลย


“ไม่มีอะไร ..อ้น “ผมพูด เซนกับแซนเดินออกมากันแล้ว

“ลุงดิม เซนและแซนจะไปนอนบ้านปู่ภีม 3 วันนะครับ เพราะว่าพรุ่งนี้พี่ซีและพี่แซ๊ก พี่เป็กซ์ด้วยไม่อยู่ เซนรักลุงดิมนะครับ ฟ๊อด” เซนพูดและหอมแก้มผมด้วแต่แซนคงเขินเกินกว่าจะหอมผมเอามือลูปหัวเบาๆ ไอ้อ้นมันยัง คาใจเรื่องผมกับไอ้ดรีมอยู่อีก

“อย่าให้รู้นะว่ามรึงสองคนพี่น้องวางแผนอะไรกัน..ถ้ากรูจับได้...ตาย” ไอ้อ้น มันพูดพร้อมกันอุ้มแสบขึ้นไปนั่งในรถพร้อมด้วยเซนและแซน ผมยืนโบกมือให้เด็กๆ ผมรีบเดินเข้าบ้านทันทีอยากเตะไอ้ดรีมมันจริงๆ

“อะไรนะน้องอาร์มไม่ได้นอนที่บ้านเหรอ กรูไปส่งเองกรูรู้แต่คิดว่าแวะไปเอาของ อ้อเหรอ..น้องอาร์มชอบวิ่งทุกเช้าเหรอได้ดิกรูจะไปวิ่งไปเพื่อนอาร์มเอง เออ! งั้นแค่นี้นะขอบใจมว๊าก”ไอ้ดรีมมันพูด พร้อมกับกดวางสาย ฝันกลางวันมาแปดปีแล้วนะน้องผมนะ มันยังไม่เลิกฝันอีก

“พรุ่งนี้ไม่ขึ้นเวรเหรอครับหมอเด็ก”ผมถามไอ้ดรีม

“ขึ้นคืนนี้พี่ไปขึ้นเวรห้าทุ่ม อยู่ยันเช้าพร้อมกับจะไป วิ่งเพื่อสุขภาพกับน้องอาร์ม ...ที่รักของดรีม สุขภาพดีแน่นอน ..โดยเฉพาะหัวใจนี้พี่.. “ ไอ้ดรีมพูด ผมอยากจะบ้ามันทำไปได้

“ด้า พี่ชายเรานี้เป็นเอามากนะ” ผมพูดและชี้เลยไอ้ดรีม หมอด้าหันมาแลปลิ้นให้ผม ดูมันพรึมพรำเพลงรักซะด้วย
   

[boonpa]

  โอ้นี่ช่วยจีบป้าแพทได้ล้มเหลวดีมาก เด็กๆยังน่ารักเหมือนเดิม

[ujen]

 

[PFlove]

พี่ดรีม VS น้องอาร์ม
ผมขึ้นเวรดึกเมื่อคืนที่หวอดเด็ก เพราะว่าผมจะทำสิ่งนี้ ผมมาจอดรถรอน้องอาร์ม ผมจะเริ่มปฏิบัติการ ตื้อเท่านั้นที่ได้ครองน้องอาร์ม ไอ้อั้มมันบอกผมว่าอาร์มชอบออกไปวิ่งแต่เช้าได้ ดรีมจัดให้..หาวววว แน่นอนต้องง่วงนอน ทันทีที่ผมนั่งหนังตากำลังจะตกมาปิด ผมเหลือบไปเห็นหนุ่มน้อยหน้ามล กำลังวิ่ง พร้อมกับฟังเพลงจากไอโฟนรุ่นเดียวกันซะด้วย ใส่ไว้ในปลอกแขนที่คาดไว้ต้นแขน ผมรีบสวมร้องเท้าผ้าใบทันที และออกจากรถ (ปกติไม่เคยออกมาวิ่งแต่เช้าเลยนะ ผมนะชอบเข้าฟิตเน็ตมากกว่า เอาวะ ทำเพื่ออาร์ม

“อะแฮม” ผมวิ่งตามหลังอาร์ม แต่อาร์มก็เอาแต่วิ่งไปฟังเพลงไป ผมเลยทำเสียงเตือนว่ามีหนุ่มหล่อวิ่งตามอยู่นะครับ น้องอาร์มหันมมองผม และหันกลับไปมองข้างหน้าต่อ ผมวิ่งเร่งสปีดให้ทันอาร์ม

“วิ่งแต่เช้าเลยนะ.....มิหน้าละหุ่น...”ผมกำลังจะชม อาร์มหันมาชี้หน้าผม

“อาร์ม ...ก็อาร์มหุ่นดีจริงๆนี้ครับ ไม่บึกบึนน่ารักน่าถนอม” ผมพูดตอนนนี้ผมเปลี่ยนมาวิ่งถอนหลังเพื่อจะได้มองหน้าอาร์มไปด้วย

“พี่ก็ชอบวิ่งนะ..พี่ว่างด้วยนะ พี่มาวิ่งเป็นเพื่อนได้นะ ทุกเช้าก็ได้นะ” ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผม

“ไม่ตรวจคนไข้เหรอครับ “ พี่อาร์มถามผม

“วันนี้ไม่จร๊า วันนี้พี่ตั้งใจมาก ตั้งใจมา...” ผมพูดอาร์มหันมามองผมพร้อมยิ้ม

“ตั้งใจมากวนประสาทอาร์มเหรอครับ “ อาร์มถามผม ถามได้ตรงจริงๆ ตรงไปไหม

“อาร์ม พี่ไม่ได้จะมากวนใจน้องอาร์ม ...พี่รักอาร์มจริงๆนะ” ผมพูดพร้อมกับทำนิ้ว สัญญาลักษณ์ ไอเลิฟยู

“พี่ทำบ้าอะไรของพี่ดรีม ผมอายเขานะ” อาร์มก็มองไปรอบคนที่มาออกกำลังกายก็มองผม ผมทำเครื่องหมายไอเลิฟยูพร้อมกับ ชี้ไปทางคนที่วิ่งใกล้ๆผม พอถึงทางแยกอาร์มวิ่งแยกไปอีกทางซะงั้น และหยุดวิ่ง

“หยุดแล้วเหรอครับ “ ผมถามอาร์ม

“ครับ ..ผมอายเขา” อาร์มพูดพร้อมกับเดินไปหาที่นั่งพัก ผมก็เช่นกันไปหาที่นั่งใกล้ๆอาร์ม  อาร์มดื่มน้ำจากขวดที่เขาเตรียมมาด้วย ผมนั่งมอง ท่าดื่มน้ำก็น่ารัก

“พี่ดรีมจะไม่เคยเห็นคนดื่มน้ำหรือไง “ อาร์มหันมาค้อนผมพร้อมกับถามผม

“ไม่เคยครับ....ไม่เคยเห็นใครดื่มน้ำได้น่ารักเท่าอาร์มเลยครับ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มหยุดดื่มน้ำทันที พร้อมกับนั่งเอนหลังผิงเก้าอี้ ยกแขนขึ้นมาพาดผนักผิง

“พี่ยังจำภาพอาร์มสมัยมัธยมได้อยู่เลยนะ...” ผมพูดกับอาร์ม อาร์มหันมามองผมพร้อมกับหันกลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม

“อาร์มที่น่ารักสดใส ยิ้มเก่ง แววตาใสๆ แถมมีคนจีบเยอะแยะไปหมด พี่อยากจะทำแบบนั้นบ้างแต่พี่ไม่กล้า ..” ผมพูดอาร์มหันมามองผมอีกที

“แล้วมากล้าตอนนี้นี้นะ “ อาร์มทำเอาดรีมต้องหยุดฝันทันที ผมยิ้มพร้อมพยักหน้า อาร์มลุกขึ้นจากเก้าอี้

“จะไปไหนละ อาร์ม” ผมรีบเดินตามอาร์มทันที

“ผมจะกลับนะซิ “ อาร์มบอกผม  “เดินมาหรือเปล่า ไปรถพี่นะ พี่ไปส่ง” ผมบอกอาร์ม อาร์มหยุดหันมาองผม

“นะไปรถพี่ “ผมบอกอาร์ม อาร์มหยักไหล่ว่าได้ ผมเดินออกลัดออกมาทางที่ผมวิ่งไปกับอาร์ม ผมรีบปลดล๊อกและเปิดประตูให้อาร์มเข้าไปนั่งทันที ดีใจวันนี้ได้ขับรถให้อาร์มนั่งอีกวัน

“วันนี้ไปทำงานหรือเปล่าครับ “ ผมถามน้องอาร์ม

“ไม่ได้ไปครับ เพราะว่าเขากำลังจัดห้องทำงานให้ผมอยู่ .ทั้งที่ไม่อยากทำพวกเอกสารเลย พี่อ้นนะ...ให้ผมไปทำงานเอกสารอย่างเดียว น่าเบื่อจะตาย” อาร์มบ่นออกมาเบาๆ

“เอานะ ..น่ารักน่าถนอมอย่างอาร์ม ทำงานเบาๆดีแล้วครับพี่ว่านะ” ผมบอกอาร์ม

“พี่ว่าผมอ้อนแอ่นเหรอ” อาร์มหันมาถามผม อ้าวซวยแล้วไงละกรู   “ไม่ใช่ ...คือแบบ ...ว่า..เออ ไม่น่าจะไปทำงานตากแดด ออกไปฝึกแบบพี่อ้น อะไรแบบนั้น ใครก็อยากได้งานสบายนะอาร์ม “ผมพยายามแถให้มากที่สุด ฮาๆ ผมขับรถมาส่งอาร์มที่เรือนไทย

“สวัสดีครับ..พี่อาร์มหรือเปล่าครับ แม่ให้เอาอาหารที่พี่อั้มสั่งไว้ให้มาส่งครับ” เด็กผู้ชายขับรถมอเตอไซด์ มาพร้อมกับปิ่นโตชุด ไอ้อั้มมันสั่งอาหารให้อาร์ม อาร์มพยักหน้า เด็กน้อยก็ขี้มอเตอไซด์ออกไป

“โอ้ยย...ปวด..ท้อง..กี่โมงแล้วเนี๊ยะ ยังไม่ได้กิน จะเป็นลมไหมนะ” ผมพูดให้อาร์มได้ยิน อาร์มกำลังจะเข้าบ้านทรงไทยหลังเล็ก มีห้องนอนและห้องรับแขกแค่นั้นเอง

“จะทานก็มาทานด้วยกันพี่ดรีมครับ “ อาร์มหันมาบอกผม ผมรีบเลยครับ เจ้าของบ้านเชิญแล้ว ผมถอดรองเท้าไว้หน้าบ้าน อาร์มกำลังจัดอาหารใส่ภาชนะ ผมรีบเข้าไปช่วยทันที มีแกงเขียวหวานด้วย ที่อาร์มชอบนั้นเอง ถอดมันปลากลาย ไข่ลูกเขย ผมนั่งลงโต๊ะที่นี้ดีนะเล็กน่ารัก บ้านก็เล็กน่ารักจริงๆ

“หิวไม่ใช่เหรอครับพี่ดรีม มองอาร์มอยู่ได้ ทานซิครับ “ อาร์มบอกผม ผมพยักหน้า เป็นอาหารเช้าที่อร่อยที่สุดของหมอดรีมเลยก็ว่าได้ ได้ทานกับน้องอาร์ม ตักแกงเขียวหวานให้อาร์มหน่อย

“พี่จำได้ว่าอาร์มชอบ” ผมบอกอาร์ม ผมนั่งทานอาหารเช้ากันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอหนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อน

“พี่ขอนั่งพักสักครูนะครับ ..มันอิ่ม” ผมบอกน้องอาร์ม อาร์มพยักหน้า อาร์มคงกำลังจะเอาเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางเก็บเข้าที่เข้าทาง แม้จะหลังเล็กแต่การเก็บอย่างเป็นระเบียบมันทำให้ดูดี มีครบแถบจะทุกอย่างในบ้านหลังนี้

******************************************************************************************************************************
น้องอาร์ม หลังที่กลับมาจากการวิ่ง แถมมีคุณหมอเด็กมาวิ่งด้วยอีก วิ่งไปแจกขนมจีบไปด้วยจะว่าไปพี่ดรีมเขาก็น่ารักดีนะ แต่ผมคิดว่าผมไม่ดีพอสำหรับเขาแล้วแหละ ทำไมพี่ดรีมต้องมารักอาร์มด้วยนะ ทำไมพี่ดรีมไม่บอกอาร์มตั้งแต่ก่อนอาร์มไปเรียนมันคงจะดีกว่านี้ ผมเข้าไปจัดการเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทาง เพื่อเก็บมันเข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย

“ติดตึง “ เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม  “ ไอ้อาร์ม ทำไมไม่มานอนบ้าน” พี่อ้นส่งข้อความหาผม 

“พี่อ้นอาร์มแค่ยังไม่ชิน..ก็อยู่ที่นั้นมาเกือบแปดปีนี้พี่อ้น “ ผมส่งข้อความกลับไปหาพี่อ้น

“กรูให้เวลามรึงแค่อาทิตย์เดียวย้ายกลับมานอนบ้านนะ และมะรืนนี้เข้าไปทำงานเอกสารนะ อย่าให้รู้ว่าไปซ่าที่ไหนนะ มรึงโดนอาร์ม เจอกันมะรืนพี่จะเอางานเข้าไปให้ห้องทำงานมรึงเสร็จแล้ว “พี่อ้นผมแอบเบ้ปากให้ทำแต่เอกสารน่าเบื่อจะตายไป หลังจากที่ผมเก็บทุกอย่างเข้าทีเรียบร้อยแล้ว ผมเดินออกมาข้างนอก ผมเห็นพี่ดรีมหลับปุ๋ยอยู่บนเก้าอี้นวมยาว ผมคิดในใจถ้าง่วงนอนจะมาวิ่งกับผมทำไมนะ พี่ดรีมนี้ ผมเปิดแอร์ไว้แต่พอประมาณ ผมเหลือบไปเห็นมือถือพี่ดรีมหล่นลงมาที่พื้นผมเลยเก็บขึ้นมา ผมก็ต้องอมยิ้ม นี้เขายับมีรูปผมตอนสมัยม.ต้นอยู่อีกเหรอ ผมยังดัดฟันอยู่เลย รูปนี้ผมถ่ายกับหมอด้า ตอนนั้นผมกับด้าเป็นน้องดาวโรงเรียนกันทั้งคู่ กำลังน่ารักใสๆ ด้าก็มีคนจีบเยอะทั้งคู่เลยดีกว่าและพี่ชายห่วงทั้งคู่พี่ดิมกับพี่อ้น

“หมับ “พี่ดรีมเหมือนจะละเมอนะมาคว้าตัวผม เพราะว่าผมนั่งคุกเขาอยู่ข้างๆเขา

“พี่ดรีม “ ผมพยามดันออก ดูซิดันรวบตัวผมมากอดโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวอีกด้วยนะ

“พี่ดรีม”ผมพยายามเรียกให้ดังขึ้น ทำเป็นไม่ได้ยิน นี้แกล้งละเมอแน่ๆเลยผมเลย

“โอ้ยยย” พี่ดรีมร้องลั่นเลยผมหยิกเข้าที่พุงพี่ดรีมไม่มีพุงยื่นหรอกครับผมเชื่อว่าพี่ดรีมดูแลตัวเองดี

“อาร์มหยิกพี่ทำไมอะ “ พี่ดรีมถามผมพร้อมกับเอามือลูบที่พุงตัวเองทันที

“พี่แกล้งอาร์มนี้”ผมรีบลุกขึ้น

“แกล้งที่ไหน พี่อาจจะละเมอก็เป็นได้...”พี่ดรีมทำเลี้ยงล้อเลียนพิธีกรคนอวดผี อาจจะมีพลังงานบางอย่างก็เป็นได้ ผมแอบค้อน พี่ดรีมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง

“ถ้าง่วงนอนจะมาวิ่งทำไมละครับ...คุณหมอ..ถ้าร่างกายไม่พร้อมไม่ควรออกมาวิ่ง” ผมหันไปต่อว่าพี่ดรีม พร้อมกับรินน้ำให้หนึ่งแก้ว

“ขอบคุณครับ “พี่ดรีมรับน้ำจากผมไปดื่ม

“น้ำหวานเนอะ “พี่ดรีมพูดหันมาส่งยิ้มเจ้าเหล่ให้ผม   “น้ำเปล่าครับพี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมยกแก้วขึ้นดูใหม่เพราะว่าเพิ่งจะดื่มไปได้ครึ้งหนึ่งเอง

“จริงด้วย ใส่น้ำตาลให้พี่ด้วยเหรอครับ “ พี่ดรีม ผมนี้ส่ายหัวเลย

“ใครจะใส่น้ำตาลในน้ำเปล่า ใส่ไปทำไมละ.. มุกโบราณ” ผมพูดและลุกขึ้นทันที

“แต่ความรักพี่ไม่เคยเก่าเท่ามุกนะจร๊าอาร์ม “ พี่ดรีมพูดผมเอียงคอหันไปมองมีทำนิ้ว ไอเลิฟยูด้วยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะหมอเด็กนี้เขาจะเป็นแบบนี้กัน ผมแอบอมยิ้มอยู่คนเดียวพร้อมกับล้างภาชนะไปด้วย

“ยิ้มคนเดียวไม่ดีนะ ยิ่งกับถ้วยกับชามลามไหยิ่งไม่ดีเท่าไหร่  หันมายิ้มพริมใจให้พี่ดีกว่านะอาร์ม “ เสียงกระซิบข้างหูผม

“เห้ยพี่ดรีม ...มายืนข้างหลังผม ..ตกใจหมดเลย” ผมหันไปดันพี่ดรีม พี่หมอชอบฉวยโอกาสตลอดเลย

“ตัวอาร์มหอมนี้ครับ “ พี่ดรีมพูด ผมแอบค้อนให้ทีหนึ่ง

“พี่ต้องกลับแล้วอะ ไม่อยากกลับเลย” พี่ดรีมผมหันไปมองผมไปยื้อไปรังพี่ไว้ตอนไหนถึงไม่อยากกลับเนี๊ยะ

“พรุ่งนี้พี่ไปวิ่งด้วยนะ”พี่ดรีมบอกผม  “ก็ไปซิครับ สวนสาธารณไม่ใช่ของผมคนเดียวนิ แต่จะเจอผมไหม ผมไม่รับประกัน”ผมหันไปบอกพี่ดรีม หุบยิ้มเลยพี่ดรีม พี่ดรีมสวมเสื้อสูทแพทย์ ผมเดินออกไปส่งหน้าบ้าน พอว่ามีรถมาจอดหน้าบ้านหนึ่งคัน ไม่ใช่รถพี่อั้มแน่นอน 

“อาร์ม” พี่บู้นั้นเอง พี่บู้มาหาผม แล้วอย่างนี้ชะนีปิ่นจะไม่ด่าผมสาดเสียเทเสียทั้งที่ผมไม่รู้เรื่องอีกไหม

“มาทำไมครับไอ้บู้ครับ เดี๋ยวเมียมรึงก็มาอาระวาดกับน้องอาร์มของกรูอีก” พี่ดรีมรีบปกป้องผมทันทีเลยนะ

“พี่บู้สวัสดีครับ พี่มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” ผมถามพี่บู้ทันที

“พี่ขอคุยกับน้องอาร์มหน่อยครับ “ พี่บู้บอกผม

“ได้ แต่กรูอยู่ด้วย “พี่ดรีมตอบแทนผมทันทีผมหันมามองพี่ดรีม

“ขอคุยกับน้องอาร์มเป็นการสวนตัวครับ” พี่บู้บอกผม

“ได้ครับ พี่ดรีม พี่จะรีบกลับไม่ใช่เหรอครับ ไปพักผอนดีกว่าพรุ่งนี้ขึ้นเวรหรือเปล่า”ผมหันมาไม่เชิงว่าไล่นะ ผมก็กลับพี่ดรีมโกรธอยู่เหมือนกันนะ

“น้องอาร์มแต่ ไอ้นี้เมียมันดุยิ่งกว่าหมา” พี่ดรีมพูดชมพี่ปิ่นเมียพี่บู้อีกนะ พี่บู้เอามือท้าวซะเอวทันทีพยักหน้าใส่พี่ดรีม

“พี่ดรีมอาร์มขอละ” ผมพูดขอร้องพี่ดรีม พี่ดรีมจำใจพยักหน้า พี่ดรีมเดินไปขึ้นรถทันที อย่าบอกนะว่าโกรธนะ

“ขึ้นไปคุยบนบ้านดีกว่าไหมครับ “ พี่บู้บอกผม ผมพยักหน้าผมเห็นพี่ดรีมรีบถอยรถออกไป งอนแน่นอนแบบนี้ ผมถอยหายใจออกมาที่หนี่งก่อนจะนำพี่บู้เดินขึ้นไปบนบ้าน

“พี่บุ้จะดื่มอะไรไหมครับ “ ผมถามพี่บู้ 

“ได้ทั้งนั้นละครับ ที่น้องอาร์มเอามาให้พี่” พี่บู้พูด อย่าบอกนะว่าจะมาหยอดแบบนี้พี่ดรีมอีกนะ ผมก็เลยเอาน้ำเปล่ามาแทนแล้วกัน ไม่รู้นิว่าจะชอบอะไร ผมมานั่งตรงข้ามพี่บู้ พี่บู้กระดกน้ำเปล่า(อย่าบอกนะว่ามันหวานเหมือนพี่ดรีมนะ)ผมแค่คิดในใจ

“น้ำเปล่านี้ชื้นใจที่สุด เท่าที่พี่เคยดื่มมาเลยครับน้องอาร์ม” ผมได้ยินแบบนั้น ถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอทันทีอีกแล้วเหรอ

“พี่บู้บอกมีธุระจะคุยกับอาร์มไม่ใช่เหรอครับ” ผมถามพี่บู้ พี่บู้วางแก้วน้ำลง

“อาร์ม พี่ขอโทษเรื่องเมื่อวานที่ปิ่น พูดจาแบบนั้นกับอาร์ม “ พี่บู้กล่าวขอโทษขอโพยผมจากเรื่องเมื่อวาน

“ช่างมันเถอะครับ และพี่ควรจะรู้ว่า พี่ต้องทำตัวยังไง ส่วนผม ผมไม่รู้เรื่องอะไรกับพี่สองคนเลยนะครับ และผมนะไปก่อนที่พี่จะแต่งงานซะอีกนะครับ ผมไม่ทราบว่าพี่ปิ่นเขา...” ผมพูดกับพี่บู้

“คงรู้จากเพื่อนๆพี่นะ เพื่อนๆพี่เขารู้กันหมดว่าพี่แอบชอบอาร์ม ชอบตั้งแต่อาร์มเรียนมัธยมแล้วนะ” พี่บู้บอกผม พร้อมกุมมือผมแต่ผมชัดมือออกเพราะว่าผมตกใจ

“พี่กำลังจะพิสูจน์ว่าเด็กในท้องของปิ่นเป็นลูกพี่จริงไหมและพี่ว่าปิ่นนะใช้เหล่กลกับพี่ ในคืน...พี่ไม่อยาพูดถึงมันเลยอาร์ม และที่พี่ต้องแต่งงานกับปิ่นเพราะว่าพ่อแม่พี่เขาขอร้องเขาแค่กลัวว่าพี่จะไปชอบ..” พี่บู้พูด

“ผู้ชาย” ผมพูดต่อ พี่บู้พยักหน้า

“พี่แต่งงานไม่ได้มาจากความรัก แต่กับปิ่นพี่ไม่รู้ว่าเขาอยากแต่งานกับพี่เพราะอะไร เพราะผู้ใหญ่สั่งอย่างเดียวหรือไม่ พี่ไม่แคร์อยู่แล้วอาร์ม “พี่บู้บอกผม

“อาร์มเปิดโอกาสให้พี่ได้ไหมครับ พี่สัญญาจะไม่ให้ปิ่นมาระรานอาร์ม และพี่จะรีบเคลัยร์ตัวเองตรงนี้ให้เร็วที่สุด “พี่บู้พูดพร้อมขยับเก้าอี้มาหาผมเข้ามาใกล้ผม ครั้นผมจะขยับออกพี่เขาก็ดึงเก้าอี้ผมไว้ พี่บู้ทำทาจะเข้ามาจูบผม

“เออ... ขอโทษนะครับ..”เสียงที่ทำให้พี่บู้ชะงัก พี่ดรีมเปิดประตูเข้ามาพอดีผมเลยรีบลุกขึ้นทันที

“พี่ดรีม มีอะไรเหรอครับ “ ผมถามพี่ดรีม

“พี่คิดว่าพี่ลืมมือถือนะครับ “ พี่ดรีมพูด ผมหันไปมองอ้อ อยู่บนโต๊ะผมเดินไปหยิบและส่งให้พี่ดรีม พี่ดรีมรับมือและมองผม เหมือนพี่ดรีมจะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่พูด

“พี่ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะครับ”พี่ดรีมพูดกับผมเบาๆและเดินหันหลังออกไป พี่ดรีมรีบขับรถออกไปอย่างเร็ว ผมหันมามองพี่บู้ พี่บู้ลุกขึ้นมาหาผม

“อย่าทำแบบนั้นกับผมอีกนะพี่บู้ “ ผมพูดทันที พี่บู้ชะงักเท้าไว้

“ผมขอ..ถ้าพี่เคลียร์ตัวเองได้แล้วจริงๆเราค่อยมาคุยกันอีกที ผมไม่อยากเป็นอย่างที่เขาว่าไว้ ...และผมไม่ได้ทำ พี่บู้ผมรู้สึกเหนื่อยผมเพลีย ผมอยากพักผ่อนพี่คงไม่ว่าหากผมจะส่งแขก “ ผมบอกพี่บู้ พี่บู้พยักหน้าเบาๆพร้อมเดินกลับไปหยิบมือถือตัวเอง

“พักผอนเยอะๆนะครับพี่เป็นห่วง พรุ่งนี้พี่จะไปทำบุญให้พ่อแม่พี่ที่วัดถ้าน้องอาร์มสะดวกไปด้วยก็ได้นะครับ ถ้าไม่ ไม่เป็นไรครับ เจอกันอีกทีหลังจากที่พี่ไปเดินนสำรวจเพราะว่ามีคนแจ้งมาว่าจะมีการขนสิ่งผิดกฏหมาย “พี่บู้บอกผม

“พี่บู้ เมื่อไหร่ครับ “ ผมถามพี่บู้ทันที พี่บู้หันมามองผม

“มะรืนครับ อาร์มไม่ได้ไปนี้ครับ “ พี่บู้หันมาบอกผม ผมพยักหน้า “ ใช่ครับแต่ผมไม่ชอบงานเอกสาร ผมอยากไปด้วย พี่อั้มคงไม่ให้ผมไปแน่นอน พี่บู้” ผมบอกพี่บู้

“พี่ไปกับอั้มแต่ไปคนละทางกัน “พี่บู้บอกผม ผมยิ้มออกมานิดหนึ่ง

“ผมไปด้วยไหมพี่บู้ อย่าบอกพี่อั้มนะ เจอกันมะรืนนี้นะ “ผมบอกพี่บู้ พี่บู้ยิ้มให้ผมพร้อมกับพยักหน้าว่าได้  พี่บู้เดินขึ้นรถไป ผมไม่อยากนั่งทำแต่เอกสาร ไม่รู้ซิ มันทำให้ผมว่างและผมก็คิดฟุ้งซ้านทุกวันนี้ผมก็นอนผว่าอยู่ทุกคืนอยู่แล้ว

****************************************************************************************************************************
หมอดรีม ผมขับรถกลับมาบ้านด้วยอาการหงุดหงิด นี้น้องอาร์มจะเลือกไอ้บู้มันจริงๆเหรอ   ผมขับรถกลับมาบ้านเพลียอยู่นิดหน่อย ภาพที่บู้จะจูบอาร์มมันยังติดตาผมอยู่เลย ผมเลยขึ้นบ้านอาบน้ำ หลังจากนั้นผมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มๆ ผมเพลอหลับไปอีกรอบ

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น พี่ดิมนั้นเอง

“ว่าไงพี่ดิม”ผมงัวเงียรับสายพี่ชายของผม 

“ดรีมไปรับหลานด้วยนะ ไอ ไอซ์และมาริโอ้ ส่วนน้องมีนวันนี้ไม่ได้ไปเรียน ไปกับพ่อกับอาภีม พี่ซี แซ๊กและเป็กซ์มาสมัครเรียนที่กรุงเทพ” พี่ดิมบอกผม ผมเหลือบมองเวลาจะเลิกแล้วนี้

“ได้พี่ผมไปรับเอง “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมก็กดวางสายไป ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา ผมมองหน้าตาตัวเองในกระจก หน้าตาก็ดีนะ แต่ความรักกินแห้วตลอด จะเกิดมาหน้าตาดีทำไมเนี๊ยะ แอบบ่นตัวเองในกระจก ผมเดินออกมาแต่งตัว เดินลงมาชั้นล่างก็เห็นไอ้เดย์มันอยู่บ้าน

“เดย์กลับบ้านเหรอมรึง “ ผมถามเดย์ เดย์เป็นหมอเอ็กซ์เทิร์นปีกแรกอยู่ตอนนี้ ดูมันทำหน้าซิ

“เป็นอะไรมรึง “ ผมถามไอ้เดย์ พร้อมกันรินน้ำเปล่าใส่แก้ว

“เป็กซ์ไปกรุงเทพฯ พี่ดิมไม่เห็นบอกเดย์เลยอะ” ไอ้เดย์มันบ่น ผมก็มองหน้ามัน

“เดย์ พวกกรูเตือนนะ เป็กซ์มันหลานนะมรึง มรึงจะติดเป็กซ์จนเกินไปแล้วนะ “ผมพูดเดย์ทำหน้าหง่อยไปพักหนึ่ง ผมเดินออกจากบ้านพร้อมกุลแจต้องไปรับแฝดของผมกลับบ้าน ผมขับรถไม่กี่นาทีก็ถึง โรงเรียนแฝดของผม วันนี้มิ้นไม่ได้มาเรียน

“เขาว่ามันอาหร๋อยนะพี่ไอ “ เสียงนี้มาริโอ้แน่นอน

“นายอร่อยก็กินไปซิพี่ไม่ชอบนิ “ ไอคุยกับน้องชายแฝดคนเล็ก ผมยืนรออยู่ ที่เดิมที่มารอรับทุกวัน

“ลุงดรีมมาแล้วพี่ไอ น้องโอ้ “ น้องไอซ์เห็นผมก็รีบวิ่งมาหาผมทันที พร้อมรอยยิ้มดูใส  ผมยืนมองไอซ์จนไอซ์วิ่งมาหาผม เพราะอะไรนะเหรอเพราะว่าไอซ์หน้าตาละหม้ายคลายอาร์มมาก ไม่ว่ากิริยาท่าทาง การยิ้ม เหมือนอาร์มมากที่สุด แต่ผมมาได้สติตรงภาพไอ้บู้มันกำลังจะจูบอาร์มนั้นแหละ

“ลุงดรีม “ น้องอาร์มเรียกผม พร้อมกับเอามือเล็กแตะที่ใบหน้าผม

“ลุงดรีมสวัสดีครับ “ ไอยกมือไหว้ผมเหมือนเช่นทุกวัน ผมมองมาริโอ้ที่ถือถุงอะไรสักอย่างกินมาด้วยอย่างเอร็ดอร่อย ใครซื้อให้มาอีกละนั้นนะ

“กินอะไรนะโอ้”ผมถามมาริโอ้ ผมส่งไอ และไอซ์ขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว วันนี้ไม่ได้เอารถตู้มาก ผมเพิ่งถอยรถตู้มาไว้รับหลานๆ ก็หลานเยอะนี้ครับแต่วันนี้ผมมารถพ่อผมเอง

“โอ้กินแห้ว! “ ผมได้ยินถึงกับสะบัดหน้ามามอง

“กินอะไรนะโอ้” ผมถามมาริโอ้ อีกที

“เพื่อนโอ้ให้แห้วมาลุงดรีม อร่อยมากมาก ลุงกินแห้วกับโอ้ไหม”มาริโอ้ถามผม แห้ว แห้ว เพิ่งกินมาเมื่อตอนไปหาอาร์ม นี้ไง นี้หลานยัวมาชวนกินแห้วอีกเหรอ

“ไม่กิน และโอ้ก็ควรจะหยุดกินแห้วได้แล้วลูก ถ้าจะให้ดี เลิกกินไปเลยลูก...ลุงไม่ชอบแห้ว และลุงก็ไม่ชอบให้หลานกินแห้ว!” ผมบอกมาริโอ้ แน่นอนมาริโอ้ ต้องทำหน้างงได้อีก

“เกี่ยวอะไรกับแห้วอะลุงดรีม”มาริโอ้ถามผม

“เกี่ยวครับ..ลุงว่าโอ้ควรจะขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย ถ้าใครให้กินแห้วอีกบอกว่าลุงไม่ชอบให้กิน เข้าใจไหมลูก “ผมพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้นไปนั่งพร้อมกับปิดประตูรถทันที ผมเข้าไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“กริ้งๆ “ใครโทรมาวะเนี๊ยะ ไอ้เดย์นั้นเอง ผมกดรับสายทันที

“ว่าไง เดย์ “ผมถามไอ้เดย์น้องชายผม

“พี่ดรีมฝากซื้อ บัวลอยแต้จิ๋วหน่อยซิพี่ ใส่ทุกอย่างนะ ใส่แห้วด้วยนะพี่อยากกินอะ” ไอ้เดย์มันสั่งผมซื้อของหวานให้มัน  แต่มันบอกว่าให้ใส่แห้วให้มันด้วยในเวลาแบบนี้ผมเลย

“ไม่ซื้อให้โว้ย! ถ้าให้ใส่แห้ว ถ้าอยากกินแห้วขับรถมาซื้อเอง” ผมพูดและกดวางสายไป

“ติ้ด ติ้ด” เสียงข้อความเข้ามาในมือถือผมทันที  “ เกี่ยวอะไรกับแห้วละพี่ดรีม...โธ่ ไม่ใส่ก็ได้ซื้อให้น้องหน่อย ขับรถออกไปซื้ออย่างเดียวเปลืองน้ำมันนะพี่ดรีมที่รักของน้อง” นั้นมันส่งข้อความหาผมทันที

“เออ ได้ไม่ใส่แห้ว” ผมส่งข้อความกลับไปหาเดย์มัน

“ได้ครับพี่ดรีม เดย์ไม่กินแห้วก็ได้” ดีมาที่มันเข้าใจ ผมจอดรถหน้ารถเข็นขายบัวลอยแต่จิ๋ว

“ใครจะกินบัวลอยแต่จิ๋วบางไหมลูก”ผมถามหลานๆผม แต่ละคนส่ายหน้า มาริโอ้ก็ส่ายหน้า ผมลงไปสั่งบัวลอยแต้จิ๋วให้น้องชายผมทันทีระหว่างรอ เห็นมาริโอ้เคาะกระจกเรียกผม

“ว่าไงมาริโอ้ จะเอาหรือไง ทำไมไม่บอกลูกตั้งแต่แรก” ผมเปิดประตูถามมาริโอ้ เปล่ามาริโอ้ส่งถุงแห้วที่เขาถือมาให้ผม ยังกินไม่หมดเลย

“มาริโอ้ลุงบอกว่า”ผมบอกมาริโอ้  “ลุงบอกว่าไม่ให้กินแห้ว ..โอ้ไม่กินก็ได้ลุงเอาไปทิ้งก็ได้” มาริโอ้พูด

“กินไปเถอะ ลุงล้อเล่น “ผมส่งคืนให้มาริโอ้ มาริโอ้ส่ายหัวว่าไม่กินแล้ว ผมก็รับมและไปหย่อนไว้ที่ถังขยะ ไม่นานผมก็กลับมาขึ้นรถพร้อมกับ ถุงบัวลอยแต้จิ๋วไอ้เดย์มัน

“ลุงดรีม พรุ่งนี้พวกเราไม่ต้องไปโรงเรียนคุณครูบอก “น้องไอซ์บอกผม  ผมพยักหน้าเพราะว่าผมจะไปเข้าขึ้นเวรดึกอีกคืนละคงจะเปลี่ยนมาเป็นเวรเช้าแล้วแหละผม ผมคงไม่ไปเฝ้าอาร์มแล้วแหละพรุ่งนี้ไอ้บู้มันก็คงไปหาอาร์ม กลับบ้านดูแลหลานๆดีกว่าผมขับรถกลับมาบ้าน พี่ดิมเพิ่งกลับมาถึงเช่นกัน  พี่ดิมกลับมาคนเดียว เด็กๆไม่ได้กลับมาด้วย

“พี่ดิมกลับมาแล้วเหรอพี่” ผมถามพี่ดิม พี่ดิมพยักหน้า พร้อมเข้ามากอดหลานๆ

“พอดีพรุ่งนี้พี่จะเข้าไปดูฐานที่ตั้งว่าใกล้เสร็จหรือยัง จะไปขึ้นเวรกี่ทุ่มละดรีม พรุ่งนี้มรึงกลับมาหลานไว้เหรอ “พี่ดิมถามผม ผมพยักหน้าว่าไหว ผมเดินขึ้นบ้านทันที หมอด้ายังไม่กลับเลยนิ

“เป็นอะไรไปวะดรีม “พี่ดิมถามผม ทันทีตอนนี้หลานๆคงไปหาที่นั่งทำการบ้านกันหมดแล้ว

“ไม่มีอะไรนะพี่ ก็แค่กินแห้ว” ผมบอกพี่ดิม ไอ้เดย์มันเดินลงมาแกะบัวลอยแต๋จิ๋วมันกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ไหนพี่บอกว่าไม่ให้ผมกินแห้วไง ..ทำไมพี่กินละ” ไอ้เดย์มันถามผม ได้น่าเตะมาก

“ใช่เพราะกรูกินมาแล้ว แห้วนะ ดังนั้นกรูเลยไม่อยากได้ยินแห้วอีก ..”ผมหันไปบอกไอ้เดย์ มันเลยรีบก้มหน้าก้มตากินต่อไปก่อนจะไม่ได้กินดี ฮาๆ ไม่ได้พาลนะเฟ้ย!

“น้องอาร์มเหรอว่ะ ทำท่าจะดีมีอะไรอีกละมรึง” พี่ดิมถามผม

“น้องเขารับรักไอ้บู้ไปแล้วอะพี่ “ ผมบอกพี่ดิม พี่ดิมมองหน้าผม

“ก็แค่รับรักไม่ได้รับแต่งงานนี้หว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก “ พี่ดิมบอกผม

“ตื้อก่อนจนไม่ไหวค่อยถอยดิวะ “ พี่ดิมบอกผมเอาวะ อีกสักตั้ง

“ลุงดรีม  “น้องอาร์มวิ่งมาหาผม ทำหน้าตาน่ารักมาเชียว พร้อมกับโชว์นิ้วให้ผมดูอ้อเล็บฉีกนั้นเอง ผมลุกขึ้น พร้อมกับหากรรไกรตัดเล็บให้น้องไอซ์ ไอซ์เขาน่ารักขี้อ้อน มันทำให้ผมปิ้งไอเดียร์เจ๋งๆขึ้นมาทันที ใช้หลานไง

“น้องไอซ์ พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนใช่ไหมลูก เราไปวิ่งกันไหมลูก “ น้องไอซ์มองผม พี่ดิมนี้สำลักน้ำที่ดื่มทันที หันมามองผม

“ไปไหมลูก พีไอ และน้องโอ้ก็ไปนะลูกนะ ลุงจะพาไปเจอป้าอาร์มที่น่ารักเหมือนน้องไอซ์เลย” ผมบอกไอซ์

“ลุุงอาร์มเหรอลุงดรีม ลุุงอาร์มที่พ่อแอ้บอกว่าใจมากที่สุด ไอซ์อยากไป ไอซ์อยากเจอลุงอาร์ม”ไอซ์บอกผม เอาวะตื้ออีกทีหนึ่ง

“มันทำไปได้ มันเล่นของ “พี่ดิมพูดพร้อมลุกขึ้น ผมคิดแล้วมีแต่วิธีนี้แหละครับที่จะช่วยได้

“นี้มรึงจะใช้แรงงานหลานกรูเหรอไอ้ดรีม...มันทำได้ไง  “พี่ดิมผมหันไปหยักคิ้ว ใช่ตื้อเท่านั้นที่จะได้ เอาวะดรีม ตื้อจนกว่าเขาเหม็นขี้หน้าไปเลย

[ujen]

 

[boonpa]

  จะสำเร็จมั๊ยเนี่ยดรีมโอ้มันทำพังไปคนแล้ว