พี่ดิม VS หลานๆ ผมขับรถไปรับหลานๆ ผมซี แซ็กซ์ เป็กซ์ ตอนนี้ปิดเทอมกันแล้วผมเลยต้องไปรับมาอยู่ที่ค่ายฯ ตอนนีไอ้เดียร์มันก็เรียนพิเศษเยอะขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมเอาแฝดสามไปด้วยเมื่อวานเขาอยากไปรับพี่ๆและก็พากลับมาด้วยและผมก็ตั้งใจจะพาไปขอขมาลาโทษน้องวรินทร์ซะหน่อย เดี๋ยวเขาจะหาว่าบ้านผมสอนลูกหลานไม่ดี
“เอาละ แฝดของลุงวันนี้ให้ไปขอโทษเขานะลูกนะ..เขาจะได้ไม่มาว่าลุงและปู่ได้ว่าหลานๆลุงนี้ไม่น่ารัก”ผมบอกไอ ไอซ์และมาริโอ้ ซีและแซ็กซ์ เขายืนขำน้องๆทันทีที่ได้ฟังผลงานน้องๆ
“ฮาๆ “ โดยเฉพาะซี ขำอีก จำขำอีกนานไหม
“ลุงก็มันตลกอะ....เหมือนดูหนังเรื่องอะไรนะ..Home alone ที่เด็กอยู่บ้านคนเดียวและมีโจรเข้าบ้านวางแผนจัดการโจรเหมือนที่น้องๆทำกันเลยนะลุง” ซีพูด ผมเหล่มองหลานๆสงสัยจะดูมาซิท่า
“ใช่ๆ ไอดู” ไอบอกพี่ชายของเขาซี
“ดีเลยต่อไปห้ามดู” ผมพูดทำหน้าดุ ดูแล้วผลงานเกิดแบบนี้ไปดูซินเดอเรล่าห์ดีกว่าไหม ผมเดินเข้าไปด้านในเจ้าหน้าแต่คนรู้จักหลานๆผมดีเข้ามาหยิกแก้มหอมแก้มกันใหญ่เลย
“หล่อทั้งบ้านเลยนะค่ะ...น่ารักก็น่ารักกันทั้งบ้านด้วยเช่นกัน” พี่เก๋หัวหน้าพยาบาลกล่าวชมหลานๆผม ผมก็ยิ้มแหย๋ ถ้าเห็นตอนที่ทำงานเข้าพี่เก๋จะเปลี่ยนใจผมคิดในใจนะ แค่ละคนยิ้มให้ทุกคนที่เข้ามาทักทาย ผมเดินเข้าไปในห้องที่ดรีมมันนัดน้องวรินทร์เอาไว้
“ลุงดิมครับ ซีไปซื้อน้ำปั่นทานก่อนได้ไหมอะครับ “ ซีถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ซิ
“ซื้อเสร็จแล้วไปรอลุงแถวๆนี้นะซี แซ๊ก “ ผมบอก
“ไอไปด้วย” ไอพูด
“ไอ...ไปขอโทษคู่กรณีก่อน..ออกมาแล้วค่อยไปซื้อ” ผมพูดทำหน้าเศร้าขึ้นมาทันที่ มาริโอ้กำลังจะอ้าปากก็หุบทันทีเพราะว่าผมก็ชี้เช่นกัน
“น้องมีนไม่มีคู่กรณีไปด้วยได้หรือเปล่า” น้องมีนพูดผมพยักหน้าว่าได้ เข้าใจขอผมนะว่าเขาไม่มีคู่กรณี
“ไปกับพีเป็กซ์แล้วกันนะ..เป็กซ์ดูน้องมีนด้วยนะลูก” ผมบอกน้องมีนและเป็กซ์ น้องมีนพยักหน้าอย่างว่าง่ายพร้อมกับเดินกับเป็กซ์ ผมก็ต้อนสามหนุ่มสามมุมเลยจริงๆ เข้าไปในห้อง วรินทร์นั่งอยู่แล้วพอวรินทร์เห็นหลานๆ ทำท่าสะดุ้งเล็กน้อยตกใจ ผมก็ส่งยิ้มให้และสะกิดหลานๆ ยิ้มลูกแต่ละคนก็ฉีกยิ้ม ฉีกจริงๆ วรินทร์มองอย่างไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร่
“ฮี” นั้นไงพากันฉีกยิ้มจริงๆ ด้วย วรินทร์มองหลานผมและเงยหน้ามองผมสลับกันไปมา
“ยิ้มลูก..ยิ้มแบบนางสาวไทย..ไม่ใช่ฉีกยิ้ม” ผมก้มลงกระซิบแบบกัดฟันเท่านั้นละค่อยยิ้มอย่างสวยงามกัน
“เด็กๆเข้ามาขอโทษลุงรินทร์เขาซิลูก” ไอ้ดรีมมันเรียกแต่ละคนเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าวรินทร์ วรินทร์นั่งนิ่งหันมามองหลานๆผมว่าจะมาขอโทษยังไง
“พวกเราขอโทษ..ที่วันนั้นทำให้ลุงรินทร์ก้นติดเก้าอี้” ไอพูด ผมก็เหล่มอง “ไอจะไม่ทำอีกจริงๆนะครับ” ไอพูดได้น่ารักมาก วรินทร์ก็ยิ้มอย่างนางสาวไทยจริงแบบว่ารักเด็ก
“จร๊ะลูกป้ารินทร์เชื่อ” วรินทร์พูดและเหล่มองคนต่อไป
“โอ้ก็ขอโทษที่ทำให้ลุงรินทร์ถอดรองเท้าไม่ออก...และโอ้เอาถังขยะผู้ไว้ที่ท้ายรถป้า..และก็ขี้หมาเปียก..และก็..หมามุ้ย..และก็..” มาริโอ้พูดคนนี้คดีเยอะเนอะแต่และก็อันหลังนี้อะไรละ
“ไม่มีแล้วมั้งมาริโอ้” ผมพูดเหล่มองมาริโอ้ พยักหน้าด้วย
“คิดว่าไม่มี..โอ้ขอโทษ..โอ้จะไม่ทำ..แบบนั้นอีก..โอ้อาจจะทำอย่างอื่น” มาริโอ้พูดวรินทร์ก็ยิ้มแต่อันหลังนี้ผมกับไอ้ดรีมสะบัดหน้ามองมาริโอ้
“โอ้” ผมเรียกชื่อแบบให้รอดไรฟันออกมานิดหน่อย วรินทร์เหล่มองมาริโอ้
“น้องไอซ์ขอโทษ...แต่น้องไอซ์ทำนิดเดียว” น้องไอซ์พูดผมรู้ดี ว่าเพิ่งหัดยังมือใหม่
“ป้าจะหายโกรธ แต่ที่หลังอย่าทำอีกนะครับ น้องไอ น้องไอซ์ และน้องมาริโอ้ มันไม่น่ารักเลยนะครับน้องโอ้..สัญญากับป้ารินทร์นะว่าจะไม่ทำอีกนะครับ” วรินทร์พูด มาริโอ้เงยหน้าขึ้นทำตาเชื่อมทันที เหยิมมากจนผมตกใจแถมด้วยกระพริบถี่ให้รู้สึกสงสาร
“บอกป้าได้ไหมครับว่าใครบอกให้เราสามคนทำกับป้าแบบนั้น..ป้าคิดว่าต้องมีคนชักจุงแน่ๆ..ถ้าบอกนะป้ามีรางวัล” วรินทร์ถามหลานผม หลานๆผมเงยหน้ามองวรินทร์และหันมามองผมสองคน
“ไม่มี...เราทำเอง..เราแค่..อยากเล่นกับป้า” ไอพูดพร้อมสงสายตาผมก็ยิ้มพยักหน้าด้วยว่าใช่แล้วแหละหลานอยากเล่นด้วย
“เอาละ ...ป้ารินทร์จะหายโกรธก็ได้แต่ต่อไปห้ามดื้ออีกนะครับ..ป้าไม่ชอบเด็กดื้อ...สงสัยป้าต้องไปทำความใกล้ชิดกับหลานๆให้มากกว่านี้จะได้รัก…กันเยอะ” วรินทร์พูดทำเอาหลานๆผมเงยหน้าขึ้นมองพร้อมๆกันเลย
“สงสัยคราวที่แล้วโดนไปยังไม่เข็ด...ถ้าไปคราวนี้กรูว่าเละจำสภาพไม่ได้ยิ่งกว่าวันก่อนเพราะว่าอยู่กันครบมากตอนนี้” ผมหันไปกระซิบกับไอ้ดรีม
“ถึงอยากจะไปก็ไม่เอาไปแล้ว..เอาไปแล้ววุ่นวาย” ไอ้ดรีมมันกระซิบกลับมา ผมพยักหน้าดีมาก
“เอาละเด็กๆถ้าขอขมาลาโทษกันแล้วก็พากันกลับพอดีมีหลานอรอยู่อีก..” ผมพูดวรินทร์สะบัดหน้ามามองผม
“มีอีกเหรอครับ..เอ๊ะผมชักอยากจะเป็นหน้าตาน้องชายพี่ดรีมซะแล้วดูท่าจะแซ่บ...ดูท่าจะเก่งนะครับ” นั้นไง ผมก็ยิ้มๆผมก็เข้าไปจับหลานๆผมที่นั่งกับพื้นตรงหน้าวรินทร์ลุกขึ้น
“พ่อดิวรักพ่อแอ้คนเดียวไม่รักใคร” น้องไอซ์พูดขึ้น
“เหรอครับ...เอ๊ะชื่อแอ้..เหรอครับ” วรินทร์พูดถวนชื่อที่ไอซ์พูดขึ้น
“ครับ น้องชายจองอาร์มนะครับ” ไอ้ดรีมพูด วรินทร์พยักหน้าเข้าใจผมก็ดันหลานๆผมออกก่อน เพราะว่าหลานๆผมห่วงดิวกับแอ้มากไม่ยอมให้ใครมาเป็นมือที่สามง่ายยิ่งพูดมาแบบนี้มันจะทำให้หลานๆผมปรี้ดขึ้นมางานจะเข้ารีบพากันออกจากห้องไปก่อนดีกว่า
“เอาละพากันไปซื้อขนมเค้กหรืออะไรก็ได้และพากันกลับบ้านจะได้ไปเล่นกับพี่ๆ ปิดเทอมแล้วก็จริงแต่ไม่ให้นอนดึกกันไม่เกิน สองทุ่มครึ้ง” ผมพูดกับหลานแฝดทำตาละห้อยอยากเล่นกันพี่ๆนานๆ เดินมาเห็นซีกับแซ็กซ์ เป็กซ์เขายืนคุยกับวิน วินก็กลับมาหาพ่อแม่เหมือนกันและน้องมีนยืนอยู่กัเบป็กซ์เช่นกัน
“เดี๋ยวให้น้องแฝดไปเลือกขนมก่อนนะ”ผมบอกซีและแซ็กซ์ หลานๆแฝดผมไปเลือกเองได้เพราะว่าพนักงานในร้านเขารู้จักหลานๆแฝดผมดี มากันบ่อยแถมเป็นพรีเซนเตอร์ด้วยยิ่งจำได้ง่ายดังนั้นเขาจึงง่ายต่อการเลือกซื้อของถูกใจเพราว่าเป็นลูกค้าประจำอีกต่างหากมาที่ไหร่ตอ้งแวะทุกที
“กริ้งๆ” เสียงมือถือผมดังขึ้นเมียรักผมนั้นเองขอกลับไปหาพ่อ พรุ่งนั้จะกลับมา
“ว่าไงจร๊าเมียจร๊า คิดถึงอะ” ผมอ้อนแพททันที
“อะไรกันพี่ดิมผมเพิ่งจะมาเมื่อเช้านี้เองนะ” แพทพูดตอนนี้คงทำแก้มป่องน่ารัก
“แม้แค่ไม่กี่ชั่วโมงพี่ก็คิดจร๊าเมีย” ผมพูดไปหลานๆ เหล่มามองอุ้ย หลานอยู่ ผมก็รีบเดินไปหาที่แอบคุยก่อน
“พรุ่งนี้พีไปรับที่ไหนดีละ” ผมถามแพท
“พรุ่งนี้ผมบอกอีกทีได้ไหมพี่ดิม...ว่าไปรับตอนไหน ที่ไหน เวลาอะไรด้วย เพราะว่าผมจะไปหาน้องชายผมพั้นญ์นะเขาเปิดศูนย์ช่วยเหลือ Teen mum and violent from family ผมคงจะไปดูว่ามีอะไรให้ผมช่วยเหลือได้บ้างนะครับพี่ดิมและนี้พี่ดิมถึงนานหรือยังครับ” น้องแพทถามผม
“ได้สักพักแล้วนี้เพิ่งจะพาแสบๆทั้งสามไปสักการะ..เอ้ย..ไปขอขมาลาโทษน้องวรินทร์มา” ผมพูด
“ไปขอโทษทำไมอะ...เป็นแพทนะไม่เด็ดขาดก็อยากเข้ามาหาเรื่องเอง” แพทพูดแบบเสียอารมณ์
“แพทยังไงเขาก็เป็นแพทย์และที่สำคัญเขาจะไปพูดว่าหลานๆเราไม่น่ารักนะแพท” ผมพูด
“ก็จริงอะ..อืม..แพทหวังว่าจะไม่มาก่อเรื่องอะไรอีกนะ” แพทพูด
“พี่ก็คิดว่าอย่างนั้น เออ..งั้นพี่จะสไกด์คุยกับแพทนะอยากเปิดกล้องคุยอยากเห็นหน้าเมีย” ผมพูด
“อืมมม..แค่นี้ก่อนเหมือนกันแพทจะไปขึ้นเครื่องกับพ่อ ...ไม่แน่นะวันที่แพทกลับพ่อเปรมดิ์ว่าจะไป..ด้วย” แพทพูดน้ำเสียงน่าเกรงขามนิดหน่อยนะ
“ดีเลยจะได้...ต้อนรับพ่อตา” ผมพูด
“แพทคิดว่าพ่อตาอยากจะต้อนรับลูกเขยมากกว่า” แพทพูดทำเอาดิมสยองนะนี้
“แค่นี้นะพี่..รักนะ” แพทพูดผมอมยิ้มมีบอกรักนะด้วยแหละ อิ้ว อิว ...แอบตื้นเต้นดีใจคนเดียว ผมเดินกลับมาหลานๆ ซื้อของกินกันเรียบร้อยแล้วผมก็ยิ้มให้ตัวแสบทั้งหมดว่าพร้อมกันกลับบ้านหรือยัง
“ไปครับไปขึ้นรถกลับบ้านได้แล้วครับ”ผมบอกทุกคนผมเดินนำหน้า นี่เอารถไอ้ดรีมไปรับมาไอ้ดรีมมันจำต้องถอยรถตู้แบบครอบครัวรับส่งหลานๆเลยแหละไม่มีใครน่ารักได้เท่าดรีมแล้วแหละผมว่า
“ไอ้ดิมกรูกำลังออกจากฐานกัน ไอ้อั้มด้วย ไอ้โอมด้วย เจอกันที่โรงพยาบาลตอนหกโมงครึ้งวะคุยเรื่องอาร์ม..”ไอ้อ้นมันส่งข้อความมาหาผม ผมพยักหน้า
“ติดตึง” มาอีกข้อความ “รักนะจุ๊บๆ” ไอ้อ้น “เว้ยย” ผมร้องออกมาพร้อมด้วยอาการขนลุกขนพอง
“ขอบใจแต่เก็บจุ๊บๆ ไปใช้กับน้องตาร์...ขนลุกสาด” ผมพิมพ์ตอบกลับไปทันทีทันใด
“ทีตอนนี้ไม่อยากดูดปากกับกรูเลยนะสาด” ไอ้อ้น
“กรูไม่เคยและไม่คิด..อย่าทำให้กรูสยองขอร้อง พลีสส” ผมส่งข้อความตอบไป
“ฮาๆ กรูล้อเล่นสัส! …กรูขอไปดูดปากไอ้มิ้นหลานกรูยังดีกว่าเยอะ.แค่นี้นะอย่าสายละมรึง” ไอ้อ้นมันส่งข้อความกลับมาอีกผมกกปลดล๊อกประตูและหลานๆก็พากันขึ้นรถกันทุกคน
“ไอ้แซ็กซ์มรึงนี้แย้งกรูกินอีกแล้ว” ซี เห็นหน้าหวานนี้เกรียนใช่เล่น ซีหน้าเขาเรียวสวยราวกับผู้หญิง สวนแซ็กซ์นี้หน้าตาเขาจะหล่อคมขายเหมือนพ่อเขา ซีเคยให้ดูรูปแม่ของเขาแม่เขาเป็นคนใต้สวยคมตากลมขนตางอนและซีได้มาเต็มๆ น่าเสียดายที่พ่อแม่ของเขาต้องมาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุ...และมันก็ประจวบเหมาะที่ดิวแอ้ได้มาพบเจอและรับมาเป็นลูก เป็กซ์นี้ก็น่ารักมากดูแลน้องมีนอย่างดีอุ้มขึ้นรถให้ด้วยน่ามาก และอีกคู่ที่ตัวติดกันราวกับปาต่องโก๋ เซนและแซนต้องนั่งใกล้กัน และตามมาด้วยแฝดของผมไอเขาขึ้นไปก่อนและยื่นมือมาจับมือน้องแฝดคนที่สองเฮ้อ! เรียกได้ว่าพี่น้องดูแลกันดี แต่เอ๊ะ..แล้วแฝดคนที่สามละไปไหน
“มาริโอ้ไปไหน?” ผมถามพร้อมกับยื่นหน้าเข้าในรถเพื่อว่าเข้าไปแต่ไม่เห็นแต่เป็นไปไมได้ที่รอดสายตาผมไปนอกจากจะไม่ได้ตามออกมาด้วย
“โอ้ไม่อยู่ในรถอะครับลุง” เป็กซ์พูด
“เออ ..มาริโอ้หายไปไหนอะ” ซีเอ่ยถามทุกคน
“น้องโอ้บอกว่าไปห้องน้ำนะลุงดิม” ไอซ์พูดผมก็หันไปมองหรือว่าต้องเดินเข้าไปตามดี ก็กลัวจะสวนทางกัน ไปไหนทำไมไม่บอกลุงอ้อผมมัวแต่ออกไปโทรศัพท์อยู่นั้นเอง
“เอาอย่างนี้มาริโอ้มาลุงจะให้น้องนั่งหน้า “ผมพูดและปิดประตูรถทันที นั้นไงวิ่งมาแล้วมาริโอ้ มายืนตรงหน้าผม ผมทำหน้าดุรอไว้แล้ว ว่าไปไหนทำไมไม่รายงานลุงก่อน
“ไปไหนมามาริโอ้” ผมถามมาริโอ้ มีก้มหน้า เอามือไขว้ไว้ข้างหลัง
“โอ้ไปห้องน้ำมา..และโอ้ก็ไป...ไปหอมแก้มลุงรินทร์มาไง” โอ้พูดผมก็เลิกคิ้วเป็นไปได้นะ
“ไปขึ้นรถพี่ๆเขารอจะกลับบ้านกัน” ผมพูดและอุ้มาริโอ้ขึ้นรถไปนั่งข้างหน้ากับผม ผมรู้สึกตะหงิดๆยังไงก็ไม่รู้เหมือนว่าจะไปหางานมานะนั้นนะมาริโอ้เนี๊ยะ ผมขับรถออกจากโรงพยาบาลทันที ดีหน่อยที่ซี แซ็กซ์ เป็กซ์ปิดเทอมจะได้ช่วยดูแลน้องลิงหรือว่าจะพาลิงซนซะก็ไม่รู้นะ
“ลุงดิม...ได้กลิ่นขี้หมาอะ..กลิ่นแรงด้วย ..สงสัยขี้หมาเปียก” ซีพูดขึ้น ผมก็ทำจมูกฟุตฟิต จริงด้วยมีกลิ่นขี้หมาบนรถในรถหรือใครเหยียบเราหรือเปล่าวะพลิกดูหน่อยไม่มีไม่ได้ออกไปเดินข้างนอกเลยนะวันนี้นะ
“ใครเหยียบขี้หมามาหรือเปล่าลูก” ผมตะโกนถามในรถ
“ใครเหยียบขี้หมามาวะ..ไอ้แซ็กซ์มรึงเหยียบขี้หมามาหรือเปล่า” ซีถามน้องและหันไปถามแซ็กซ์
“จะเหยียบได้ยังไงเราไม่ได้ออกไปข้างนอกซะหน่อยซี” แซ๊กซ์พูดเห็นหนุ่มหล่อน่าเข้มแต่ขี้น้อยใจนะนั้นนะ
“มรึงจะงอนกรูทำไมวะแซ๊กซ์ ไม่เหยียบก็ไม่เหยียบดิ” ซี
“ไอ ไม่ได้เหยียบนะพี่ซี” ไอพูดขึ้น
“น้องไอซ์ก็ไม่ได้เหยียบ” น้องไอซ์พูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยิน
“น้องมีนไม่ได้เหยียบเหมือนกันเนอะพี่เป็กซ์” น้องมีน
“เป็กซ์ไม่ได้เหยียบนะพี่ซี...ไม่ต้องมองแบบนั้นเป็กซ์เลย” นั้นไงแล้วใครละ ผมเหล่มองมาริโอ้มีมองผมทำตาปริบๆ
“ไม่มีใครเหยียบขี้หมามาหรอกนะลุงดิม” มาริโอ้พูด ผมหันไปมอง
“เพราะว่าขี้หมาไม่ได้อยู่ที่ร้องเท้า” มาริโอ้พูดผมยิ่งขมวดคิ้วครับ
“มันอยู่ที่มือโอ้!!!” +_+
มาริโอ้พูดผมก็พยักหน้าว่ารู้สาเหตุแล้วแต่โอ้บอกว่าอยู่ที่มือของโอ้ ผมก้มมองนั้นไงจ่อที่แอร์รถด้วยงามละครับงานนี้
“มาริโอ้))))))”ทั้งผมและทุกคนเอ่ยชื่อมาริโอ้พร้อมกันหมด
“ลุงไม่ไหวแล้วเหม็นมาก” ข้างหลังอย่าแต่ข้างหลังเลยข้างหน้านี้ก็เต็มเลยผม รีบเลี้ยวหาที่จอดสาธารณข้างหน้านี้แหละครับ ผมเลี้ยวป้าดเข้าไปอย่างรวดเร็วและจอดรถ ประตูรถถูกเปิดอย่างรวดเร็วรวมทั้งผมด้วยรีบลงและรีบไปฝั่งของมาริโอ้ หลานๆผมลงมาจากรถกันหมดพากันอ๊วกแตกกันเป็นแถว ผมก็เพิ่งสังเกตุที่มือ
“เปิดประตูเลยลูกป่านนี้กลิ่นคงจะคุ้งไปหมดแล้วมั้งรถลุงดรีมเขาเนี๊ยะ..ฉีดสเปร์ให้ลุงด้วย” ผมพูดบอกซีและแซ๊กซ์
“แซนหยิบเอาขวดน้ำยาสีฟ้าๆนั้นนะลูกมาให้ลุงที..ลุงจะพาน้องชายตัวดีไปหาที่ล้างมือลูก” ผมพูดแซนก็หยิบที่ผมเอาไว้เพื่อซ้อมรถกลางทางจะได้มีไว้ล้างมือล้างไม้ พอแซนส่งมาให้ผม ผมรีบจับต้นแขนไม่กล้าจับมือละครับพามาริโอ้ไปหาก๊อกน้ำทันที
“เล่นอะไรของเราเนี๊ยะโอ้..มันสงปรกไหมโอ้..ปกติโอ้ไม่ใช่คนชอบเล่นอะไรแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” ผมบ่นไปด้วยล้างมือมาริโอ้ไปด้วย เหม็นจริงๆเลย ดูท่าขยะแขยงมือตัวเองอีกต่างหาก
“โอ้ไม่ได้อยากเล่นนะลุงดิม มันเหม็นมากมากแต่โอ้...”มาริโอ้พูดมันทำให้หน้าผมมีเครื่องหมายคำถามทันที - _?
“ลุงอย่าโกรธโอ้นะ ..เออ..โกรธก็ได้แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่ลงโทษให้โอ้อดกินขนมเค้ก” มาริโอ้พูดผมว่ามีเหตุแล้วแหละงานนี้
“อืมม...ลุงสัญญา..แต่มาริโอ้ต้องบอกลุงมาว่ามาริโอ้ไปทำอะไรมา” ผมพูดและถามมาริโอ้
“โอ้เอาขี้หมาไปใส่ไว้ในกระเป๋าลุงรินทร์” มาริโอ้พูด ผมก็ตาโตเลย ผมลุกพล้วดเลย
“มาริโอ้)))” ผมอยากจะบ้า
“ลุงให้ไปขอโทษเขาทำไมไปสร้างบัญชีแค้นให้เขาเพิ่มละลูก..ตาย ...ตาย...” ผมพูดพร้อมเอามือเท้าซะเอว
“ก็เขา...เขา...ทำให้ลุงดรีมกับป้าอาร์มไม่รักกันโอ้ไม่ชอบ” มาริโอ้พูด ผมเลยไม่กล้าลงโทษอะไรเลย
“ที่หลังอย่าทำอีกเพราะว่าอันนี้มันเป็นปัญหาของผู้ใหญ่..ดังนั้นลุงๆเขาแก้ไขกันเองได้เรานะยังเด็กและทำแบบนี้มันดูไม่ดีนะรู้ไหมมาริโอ้...ปัญหาของพวกลุงนะลุงแก้ไขมันกันเอง..หลานๆลุงแค่ทำตัวให้น่ารักแค่นั้นพอแล้ว”ผมก้มลงพูดกับมาริโอ้มีเงยหน้ามองผมทำตาซึ้งเชียว
“ลุงไม่ทำโทษโอ้ใช่อะเปล่า” มาริโอ้พูด ผมพยักหน้าว่าใช่ทำไม่ลงหรอกครับยิ่งให้ความคิดของหลานที่ทำแบบนั้นเพราะเขาเข้ามาทำให้ลุงๆไม่มีความสุข ผมแอบยิ้มนิดแต่แฝงไว้ด้วยหน้าดุ เดี๋ยวมาริโอ้ได้ใจทำอีก
“แต่ห้ามมีอีกครั้ง คราวนี้ลุงทำโทษ” ผมพูดและพามาริโอ้กลับมาที่รถ
“ลุงยังเหม็นอยู่เลยอะ” ซีพูด
“น้องโอ้ทำไมเอาขี้มามาทามือละ” ไอซ์ถามมาริโอ้
“นั้นดิโอ้...ปกตินายไม่เล่นอะไรที่เลอะๆอยู่แล้วนิ” ไอหันมาพูดกับน้องชายแฝดคนที่สาม
“โอ้..โอ้..ไม่ได้เล่นขี้หมานะ” มาริโอ้พูดพร้อมกับเอานิ้วชี้มาชนกัน
“ก็น้องชายเราะนะที่หายไปนั้นเพราะว่าไปเอาขี้หมาไปใส่กระเป๋าหลุยส์ของลุงวรินทร์เข้านะซิ ..เฮ้อ”ผมพูดพร้อมกับพ่นลมออกมาไม่รู้ว่าเรียกว่าเกรียนดีไหม มาริโอ้ทำตาปริบๆมองผม
“ฮาๆ “ พวกพี่ๆพากันขำมาริโอ้ใหญ่เลยมันน่าขำตรงไหน
“เอาละพากันขึ้นรถได้แล้ว”ผมพูด
““แต่กลิ่นขี้หมายังอยู่ในรถอยู่เลยนะลุงดิม” ซีพูด
“ทำยังไงได้ละก็น้องชายตัวดีเรานิ...ไปขึ้นรถดมไปนิดหน่อยเดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว” ผมพูดทุกคนก็เดินขึ้นรถผมก็อุ้มตัวแสบผมมาริโอ้ขึ้นไปนั่งข้างๆผม ที่นั่งข้างคนขับ
*******************************************************************************************************************************
Part วรินทร์ วรินทร์นั่งอยู่ในห้องกำลังจิบดื่มกาแฟพร้อมกับเล่นมือไอโฟนรุ่นใหม่เพิ่งถอยมาได้ไม่ถังสองสัปดาห์ พ่อแม่รายก็แบบนี้แหละ อยู่แต่ในสังคมคนรวยเลยพยายามที่จะหาแต่คนรวยๆคบ เพื่อนก็เลือกแต่คนมีระดับพร้อมทั้งแฟนก็พยายามหาแต่รวยเช่นพี่ดรีมที่หล่อรวยและเก่ง เมื่อประมาณ ห้านาทีมาริโอ้วิ่งเข้ามาหาและบอกว่าอยากหอมแก้มวรินทร์ วรินทร์ก็ให้หอมแอบชมในใจว่าเด็กคนนี้รู้จักนอบน้อม แต่หารู้ไหมว่าเด็กคนนี้และแฝงไว้ซึ้งความแซบซ่า
“ตายแล้วหน้าเริ่มมันเยิ้มเอากระดาษซับความมันมาแปะหน้าดีกว่า” วรินทร์พูดและเอี้อมมือลงไปในกระเป๋าหลุยส์ ราคาแพงแสนแพง แต่ก็ต้องทำปากเหยเกเมื่อมือของเขาสัมผัสกับบางสิ่งที่นิ่มและเละเทะ ในใจคิดว่ามันคืออะไร ทันทีที่วรินทร์ดึงมือกลับขึ้น
“กรี้ด!!! ..อี๋!!.. ไอ้เด็กบ้า...ฉันเกลียดเด็กที่สุด...อย่าให้ฉันได้ไปเป็นป้าแกนะ..ฉันจะเอาคืนอย่างหนักเลยจะจับไปผูกเชือกไว้ที่โค้นต้นไม้ไม่ให้เข้ามาอยู่ในบ้านเลย..อ้ายย...เหม็นมากไอ้เด็กบ้า”
วรินทร์กรี้ดร้องออกมาและกรี้ดนิ้วพร้อมคีบกระเป๋าหลุยส์ที่ตอนนี้คงหมดราคาเพราะมีขี้หมาเปียกอยู่ในนั้น
***********************************************************************************************************************************
พี่ดิมต่อ
“กริ้งๆ” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นผมกดรับสายผ่านบลูทูธ
“พี่ดิม..หลานๆละพี่” ไอ้ดรีมมันโทรถามหาหลานๆ
“อยู่ดีมีสุข...ทำไมวะดรีม?” ผมตอบและถามไอ้ดรีมกลับ
“ก็วรินทร์นะซิ..โกรธควันออกหูเลย...ผมก็นึกว่าหลานไปทำเรื่องอะไรกับรินทร์อีก” ไอ้ดรีมมันถามผม ผมหันมาเหล่มองมาริโอ้
“ใช่มาริโอ้หลานมรึงนะเขาฝากระเบิดขี้หมาไว้ในกระเป๋าหลุยส์น้องวรินทร์ไง..กรูมารู้ตอนที่ขับรถออกมาแล้วแถมดมขี้มากันมาตลอดทางนี้ กรูจะถึงบ้านแล้วดรีม” ผมบอกไอ้ดรีม
“โธ่! มาริโอ้” ไอ้ดรีม
“ที่แน่ๆนะรถมรึงมีแต่กลิ่นขี้แล้วแหละตอนนี้” ผมพูดผมจอดรถได้หลานๆพากันลงจากรถวิ่งเข้าบ้านเลยผมก็พาตัวดีลงจากรถได้วิ่งเข้าบ้านเช่นกัน
“จะรีบวิ่งไปไหนมาริโอ้” ผมเอ็ดมาริโอ้
“ไปอาบน้ำลุงดิม..เหม็นที่สุด”
มาริโอ้ ผมยกมือขึ้นมือประมาณว่าเหมือนขอพรจากฟ้า ...ใครสงเด็กๆพวกนี้มา นึกในใจถ้ารู้ว่าเหม็นจะลงทุนไปหยิบทำไมละ ผมก็เปิดประตูทิ้งไว้ดูท่าว่าจะต้องส่งรถมันไปอาบน้ำแล้วแหละให้เขาทำความสะอาดเน้นๆด้านใน
“พี่ดิมส่งรถผมไปเข้าคาร์วอชให้ด้วยเลย” ไอ้ดรีม
“เออ กรูจะให้ไอ้น้องเดย์มันเอาไปส่งล้างให้แล้วกันนะเพราะว่ามีนัดคุยกับไอ้อ้น..กรูนี่เข้าใจน้องวรินทร์เลยวะที่เขาบอกว่าดมขี้หมาตลอดทาง” ผมพูดขำขำ กับไอ้ดรีม
“แค่นี้นะเดี๋ยวใกล้ๆเวลาจะไปที่โรงพยาบาล”ผมบอกไอ้ดรีม
“โอเคพี่” ไอ้ดรีมพูดและกดวางสายไปทันที ผมเดินเข้ามาก็เจอไอ้เดย์มันยืนทำหน้างง ผมก็มองหน้ามันว่างงอะไร
“หลานๆเป็นอะไรพากันวิ่งขึ้นบ้านและบอกว่าต้องอาบน้ำ” ไอ้เดย์พูดผมก็กลั้นหัวเราะ
“คงคิดถึงห้องน้ำที่บ้านนี้มั้งมรึง” ผมพูดไปไอ้เดย์มันหยักไหล่ จะว่าไปมีหลานที่รักพวกผมมากขนาดนี้มันก็ดีอยู่นะแต่หลานซ่าไปไหม ผมว่าวรินทร์คงอยากจะจับหลานผมหักคอจิ้มน้ำพริกแย่แล้วเนี๊ยะ
*********************************************************************************************************************************
พี่ดรีม
ผมนั่งรอพี่อ้น ไอ้อั้มและไอ้โอมที่ห้องพักแพทย์ของพวกผม ไอ้อั้มมันรู้ดีมันเคยขึ้นมานอนอยู่ครั้งหนึ่ง วันนี้น้องรินทร์มาออดอ้อนให้ผมไปส่งแต่ผมบอกว่าผมมีธุระไปไมได้จริงๆ สุดท้ายวรินทร์เลยต้องยอม นี่ผมเริ่มจะไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่แล้วนะ ผมเริ่มจะรำคาญแล้วด้วยแต่ติดที่ผมยังต้องช่วยอาร์มก่อน ไม่งั้นผมคงด่ากระเจิงจนกลับบ้านไม่ถูกไปแล้ว ใช่ผมเลยต้องบอกว่าพรุ่งนี้ผมจะพาไปทานอาหารกลางวันตอนพักเที่ยงแทน ไม่น่าเกิดมาหล่อเลยตรู
“ตกลงนี้มรึงรู้แล้วหรอวะว่าไอ้เคนี้มันคือใคร” ผมได้ยินเสียงพี่ดิมเดินคุยมากับพี่อ้นแน่ๆ ประตูห้องถูกเปิด พี่อ้นมาด้วยชุดทหารและไอ้อั้มและไอ้โอม ดูก็รู้ว่าเพิ่งจะออกมาจากการไปปฏิบัติหน้าที่
“พี่อ้นหวัดดีครับพี่” ผมยกมือไหว้พี่อ้น
“ดีวะดรีม” พี่อ้นพูดและนั่งลงพร้อมกับซองเอกสารลง
“ดีครับพี่ดรีม.. แล้วหมอด้าละพี่ไม่อยู่ร่วมประชุมกับพวกผมเหรอพี่” ไอ้โอมมันถาม
“เพื่อ?” ผมกับพี่ดิมหันไปถามไอ้โอม มันทำท่าสะดุ้งทันที
“ก็แค่ถามดู” ไอ้โอม
“นี้คือกลุ่มที่พวกเพื่อนกรูไปสืบมาจากรุ่นที่จบพร้อมไอ้อาร์มและโลกมันแคบวะ ไอ้เชี้ยพวกนี้มันตอนนี้มันเข้าออกผับของกรูกับมรึงไอ้ดิม ไอ้เก่งมันบอกรูมาดังนั้นพวกกรูสามคนจะเข้าไปถามเอาความจริงจากไอ้เวรพวกนี้ก่อน” พี่อ้นพูด ผมพยักหน้า
“แล้วน้องวรินทร์อะไรนี้ละพี่” ไอ้โอมมันถาม
“จนกว่าไอ้เวรพวกนี้มันปริปากออกมานั้นแหละค่อยย้อนกลับมา..ดังนั้นกรูอยากให้มรึงคอยตามติดน้องเขาให้ทีวะไอ้ดรีมมรึงทำได้ไหมวะ” พี่อ้นพูด ผมเงยหน้ามองพี่อ้น ผมพยักหน้าว่าได้
“จะดีเหรอวะเกิดไอ้ดรีมมันพลาดท่าเสียทีน้องเขาไปนี้จบเลยนะทั้งชีวิต” พี่ดิมพูด
“เอานะพี่ดิมผมเชื่อว่าไอ้ดรีมมันมีดีพอจะคุ้มกันตัวเอง” ไอ้อั้มมันพูด
“แล้วมรึงจะไปกันเมื่อไหร่วะ” พี่ดิมถามพี่อ้น
“พรุ่งนี้วะ เพราะว่าไอ้เก่งบอกว่าไอ้เคมันกำลังจะบินกลับมาและเพื่อนมันหนึ่งในกลุ่มของมันโทรมาจองโต๊ะไว้ด้วย มันได้กรีนการ์ดจากการที่แม่มันแต่งงานกับอเมริกัน ดังนั้นพวกกรูต้องรีบไปดักมันไว้ก่อน “ พี่อ้นพูด
“งั้นตามนี้วะ หมอด้ากับไอ้ดรีมจะคอยดูแลให้ไม่ต้องห่วงวะ” พี่ดิมบอกพี่อ้น ผมคิดในใจอาร์มนะอาร์มีอะไรทำไมไม่บอกพี่นะ ทำไมถึงได้เก็บไว้คนเดียว แต่ตอนนี้มันคงไม่จำเป็นแล้วเพราะว่าอาร์มมีคนที่จะดูแลได้ดีกว่าผม คนที่จะปกป้องอาร์มได้ดีกว่าผม ผมเป็นได้แค่หมอเด็กรักษาเด็กจะต่อยคนยังไม่กล้าเลย (เพราะกลัวโดนต่อยกลับ...ฮาๆ )
“ไอ้ดรีม..มรึงโอเคไหมวะ” ไอ้อั้มมันแตะไหล่ผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค
“มรึงรู้เรื่องบู้กับปิ่นหรือยังวะ” ผมถามไอ้อั้ม ไอ้อั้มมันพยักหน้าว่ารู้เรื่องนี้แล้ว
“กรูคงต้องยินดีใช่ไหมวะอั้ม..ยินดีให้อาร์มไปเจอคนที่จะดูแลได้ดีกว่า..กรูแค่หมอเด็กมันดูน่าเบื่อและไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นด้วยใช่ไหมวะอั้ม” ผมพูด ไอ้อั้มมันแตะไหล่ผม
“มรึงดีมากไอ้ดรีม...เท่าที่ที่กรูรู้และกรูคิดว่าอาร์มมันทำเพื่อมรึงวะแต่กรูไม่รู้เหตุผลรอให้กรูไปถามไอ้พวกเวรนี้ก่อนแล้วกันวะ” ไอ้อั้มันพูด ผมพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นพวกกรูกลับกันเลยวะ ยังไม่ได้นอนเลย สายดันรายงานให้พวกกรูไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันว่ามีการขนยาและอาวุธสงครามทำเอากรูต้องถางตานั่งรอและสุดท้ายไม่มีอะไรเลยแม้แต่หมาสักตัว” พี่อ้นพูด
“เออ ไปพักเถอะวะ “ พี่ดิมพูด ผมก็ลุกขึ้น ผมเดินลงมาเพื่อจะกลับบ้านกับพี่ดิม พี่ดิมขับรถเก๋งของพ่อมารับผม ส่วนพ่อผมก็ขับรถอาเปรมดิ์เพราะว่าช่วงนี้เขาเปิดเผยแล้ว ไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น แม้จะมาเปิดเอาตอนเลยหลักสี่ไปแล้วก็ตามแต่ความรักของพ่อผมกับอาภีมมันเริ่มต้นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ประวัติความรักของพ่อผมกับอาภีมมันเหมือนความรักของแอ้กัวเลยมีทั้งสุขและทุกข์ มีอุปสรรค์เข้ามา มีต้องแยกห่างกันไป มีถึงขันต้องเลิกกันไปแต่สุดท้ายพ่อผมกับอาภีมก็กลับมารักกันมากกว่าเดิมโดยมีหลานเป็นตัวเชื่อมก็เลยยิ่งสวีทหวานกันมากกว่าเดิมหลายเท่าเลย ผมอยากมีโมเม้นแบบนั้นบ้างจัง
หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น (อ่าน 79463 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก