สั้นนะฮะ ท่านใดทําใจไม่ได้ รออ่านพร้อมตอนหน้านะฮะ
12 ก็อมด้วยกัน เลือดสุพรรณเลยแรง
“ฮัดชิ่ว!”
“ฮ้าดดดดดชิ่วววววววว!!”
“ฮัดจิ้วว!!”
“โอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้เอ๋ย!! พาน้องแพไปนอนพักในห้องดีๆ เลยไป ไอ้พัชอีกคน มึงจามตรงโน้นน้ำลายแม่งกระเด็นมาถึงฝั่งนี้ ไปเลยนะ ไปกันหมดทั้งครอบครัวนั่นแหล่ะ ไปนอน!!”
“ครอบครัวเหี้ยไรล่ะไอ้เอื้อย หุบปากแล้วทาสีไป กูเห็นนะว่ามึงนั่งหยอกกับผัวไม่ทำ...ทำ...ฮ้าดดดดดดชิ้วววววว!! หื้อ!” ไอ้เอ๋ยยังพูดไม่จบ มันก็จามใส่คนที่มันกำลังคุยด้วย น้ำลายนี่แตกฟองฟอดเลย
“อี๋ ไอ้เอ๋ยไอ้ซกมก ไอ้สกปรก ไอ้ไม่มีมารยาท ไอ้เลว ไอ้ต่ำช้า อ้ายดูมันดิ มันจามใส่กูนะเว้ย เป็นแฟนประสาอะไรวะ ดูแลกูหน่อย ไอ้เอ๋ยแม่งงง”
“พอ”
กริบ...
ไอ้เอื้อยที่บ่นงุ้งงิ้งเป็นสาวน้อยเงียบกริบทันทีที่ไอ้หวานปรายตามองกดเสียงต่ำพูดออกมาแค่คำเดียว เอื้อยมันกลืนน้ำลายเอื๊อก เขยิบเข้าใกล้แฟนมันใหญ่
ไอ้ตอแหล...
“ไปนอนพักดิเอ๋ย พาน้องแพไปด้วย อย่าลืมดูแลไอ้พัชมันด้วยล่ะมึง มันมีน้ำใจเสี่ยงชีวิตไปช่วยน้องนะ” หวานมันย้ำ ดูเป็นการเป็นงานกว่าไอ้เอื้อยเยอะ
“เออๆๆๆ ไล่กูกันจัง ก็ดี สบายดี...น้องแพครับ ไปนอนในห้องโถงดีกว่า ตรงนี้เหม็นสีเนอะ ป่ะๆๆ” ไอ้เอ๋ยอุ้มน้องที่งัวเงียเกือบตื่นขึ้นมาแนบอก ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วปรายสายตาดุดันไปให้ไอ้คนที่มันหน้าบวมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล มันพยุงตัวเองลุกขึ้นเพราะแผลที่ขาอ่อนก็คงจะปวดอยู่เอาการ เดินทำท่ากะเผลกๆ เข้ามาใกล้แล้วเดินเข้าห้องโถงตามหลังมา
“เออ...เหมือนครอบครัวจริงๆ แหล่ะ” ไอ้หวานพยักเพยิดหน้ากับเพื่อนๆ คนอื่น แอบแซวไม่ให้มันได้ยิน เดี๋ยวระเบิดลงอีกละเรื่องใหญ่
***
“น้องแพกินยาก่อนนะ อย่าพึ่งนอน” เอ๋ยบอกเสียงอ่อน ลูบหัวเด็กน้อยที่ทำท่าจะหลับอยู่รอมร่อให้รู้สึกตัวตื่นมากินยาน้ำที่ไปเอามาจากอนามัยตั้งแต่เช้าตรู่ กะจะให้นอนพักที่อนามัยน้องแพก็ร้องไห้งอแงไม่อยากห่างอกคนคุ้นเคยจนต้องกระเตงกันพาไปนอนที่กระท่อมเล็กใกล้ๆ กับที่ๆ พวกเขาจัดเตรียมข้าวของ
“เอ๋ยจ๋า...ยาขม” น้องแพหลับตาปี๋ทำตัวเกร็งสั่นตอนกลืนยาลงคอ แต่เด็กน้อยไม่ดื้อ ยอมกินแต่โดยดี
“ขมแต่แพก็กิน แสดงว่าน้องแพเก่ง” คนหลงเด็กเอ่ยชม หอมแก้มกลมๆ อย่างหมันเขี้ยว
“เย้ๆ แพเก่ง” มือป้อมๆ ตบแปะๆ อย่างชอบใจกับคำชม รอยยิ้มกว้างที่ทั้งคู่ส่งให้กันน่ะ...ไอ้พัชมันมองดูอยู่ตลอดนั่นแหล่ะ
วันนี้พวกนิเทศมีแพลนเข้าไปทำกิจกรรมกับเด็กในชุมชน ส่วนเด็กเกษตรก็มาช่วยกันเกี่ยวข้าวที่นาของโรงเรียน โรงเรียนนี้มีข้าวกลางวันให้นักเรียนทานและปลูกข้าวกันเอง คนที่ทำก็เหล่าครูอาจารย์ภารโรงและพ่อแม่พี่น้องในหมู่บ้าน มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ ลงแรงกันเกี่ยวข้าวเอาไว้ให้ลูกหลานในโรงเรียนมีไว้กิน
แต่เพราะฝนตกหนักเมื่อวานทำเอารวงข้าวลู่แถบแนบน้ำในนาการเกี่ยวจึงเป็นไปอย่างลำบากมากขึ้น ชาวบ้านก็มาช่วยไม่ได้มากนักเพราะลำพังแค่นาตัวเองที่เสียหายไปก็ไม่น้อยก็ต้องไปดูแล เด็กอาสาจึงตัดสินใจกันว่าจะเกี่ยวข้าวกันเอง
“มึงด้วยไอ้พัช แดกๆ เข้าไป” ไอ้เอ๋ยหันมาพูดกับอีกคนด้วยน้ำเสียงต่างกันลิบลับกับตอนพูดกับน้อง ฮึดฮัดแกะยาส่งให้ไอ้คนที่ทิ้งตัวลงนอนอีกฝั่ง น้องแพล้มตัวลงนอนทำตาปริบๆ อยู่สองสามทีก็หลับปุ๋ย ไอ้พัชก็หน้าตาบวมแถมปากแตกซีดจนหมดเค้าหน้าตาคุณหนูมัน
ตอนนี้ไอ้เอ๋ยอยู่ตรงกลาง มีเด็กเล็กกับไอ้หมาตัวโตนอนขนาบข้าง
“ไอ้พัช ไปนอนไกลๆ กูกับลูก ไข้มึงจะติดกู” ไอ้เอ๋ยใช้ขาถีบๆ ไปที่ขามันเบาๆ รู้หรอกว่ามันเจ็บแต่ก็หมันไส้
ใครๆ ก็ยกย่องมัน
เออ รู้อยู่ที่กล้าเสี่ยง แต่เรื่องแค้นก่อนหน้านั้นก็ยังไม่หมดนะไอ้ห่า
“กูยังไม่ได้เป็นไข้ เด็กมันก็ยังไม่ได้เป็นไข้ มึงก็ยังไม่ได้เป็นไข้ จะกลัวอะไรวะ” ไอ้พัชตีรวน นอนลงกับหมอนแข็งๆ ทำเป็นไม่สนใจ
“แต่มึงกำลังจะเป็น แล้วเสือก...เออ แม่ง! จะนอนก็นอนไป ก็พาน้องไปนอนที่อื่นก็ได้สัส” ไอ้เอ๋ยจะพูดเรื่องอมยิ้มเมื่อวาน แต่ก็ไม่อยากจะคิดถึงมันเท่าไหร่ บอกปัดๆ ผ่านๆ มันไปดีที่สุด
หมับ!
“ไอ้พัช!!”
“ชู่ววว เดี๋ยวเด็กตื่น” ไอ้พัชทำปากชู่ใส่ไอ้คนที่กำลังก้มลงอุ้มน้อง มันตวัดสายตามามองมือหนาที่รั้งไหล่มันไว้
“นอนนี่แหล่ะเอ๋ย...มึงกับกูก็เคยนอนด้วยกัน”
“หุบปาก” ไอ้เอ๋ยสะบัดไหล่หนี พูดเรื่องที่เคยเป็นรูมเมทกันขึ้นมาทีไร หัวสมองก็จำได้แค่ตอนความเจ็บช้ำทั้งใจและกายตอนมันพาเพื่อนมาดักรุมกระทืบตนหน้าหอ...
ทั้งๆ ที่คิดว่าเป็นเพื่อน
แต่มันก็ทำร้ายกันได้ลงคอ
“นอนเร็วเอ๋ย...นอน” ไอ้พัชมันก็ตีมึนต่อ รู้หรอกว่าคนที่ตัวเล็กกว่า (หน่อยๆ) อย่างไอ้เอ๋ยกำลังนึกแค้นอยู่
“เหี้ย...” สบถเบาๆ แต่ก็ยอมทิ้งตัวลงนอนเพราะตัวเองก็ไม่ได้รู้สึกดีมากมายเท่าไหร่ มึนหัวจนแทบจะเอาไถไปกับพื้นดินตอนเดิน
“ไอ้พัช สัส...เอามือออกไป...” งัวเงียด่ามัน
ไอ้ห่า กูรู้ว่ามึงติดหมอนข้าง แต่มึงไม่ต้องมากอดกู กูจะกอดลูก
“นอนเร็วเอ๋ย...นอน”
คนกอดตีมึน...ตีมึนจนหลับไปพร้อมกัน 3 คน
ไข้จะแดก เพราะอมอมยิ้มด้วยกัน คนอื่นตากฝนมันยังไม่เป็นอะไร มีแค่ 3 คนที่อาการท่าจะแย่ เชื้อดีไง แพร่ทีเดียวสงัดเลย
น้องแพนะน้องแพ...
ทำเอ๋ยได้ลงคอ...
****
อุต๊ะ!!
อะไรจะมุ้งมิ้ง ตอนหน้าให้มันตีกันอีกดีกว่า
#งดเม้นต์สั้นจัง เพราะเขาเตือนแล้ว เอิ๊กอ๊าก
หัวข้อ: Who are father & mother? เด็กนี่...ลูกใคร? สํารวจการรวมเล่ม น.24 23.01.59 (อ่าน 236591 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก