Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]  (อ่าน 301263 ครั้ง)

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1

ออฟไลน์ paladin.kn

  • ไฟมอดลงยังคงทิ้งรอย...เถ้าถ่าน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
อื้อหือ ฟินลอยไปสามโลก

เจอกลแอ็กแท็ค

ออฟไลน์ PaTtO

  • อาซามิซามะ.. ทาคาบะ4ever
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1638
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-3
เจ้าหมาป่าจอมขี้โกง o18

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
อันนี้คือการล็อกคอ(ล่าง)แล้วขอเป็นแฟนสินะ แต่โลเคชั่นนี่แบบ....

โรแมนติกกว่านี้ แบบ ชายทะเล ไรงี้ ไม่มีเหรอคะพ่อหมาป่าาาา?

ออฟไลน์ oss_tw

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
เป็นแฟนกันแล้ว

เขินแทน   :-[

รอนเข้าเกม อิอิ
 o13


ออฟไลน์ ma-prang

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
นี่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอฉาก . . . :hao6: ตอนนี้จริงๆนะ ฟิน~
กลนี่รุกได้รุกดีจริงๆน้าาา >///<

ออฟไลน์ lnudeel

  • I wanna be a CAT!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-5
เพิ่งมาอ่านค่ะชอบมากเลยยยยยยกรี๊ดดดดดดวัตอะ :mew5: :hao7:

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.พิเศษ ไวไวหัวใจมุ้งมิ้ง

   อันดับแรก ผมขอท้วงหน่อย ทั้งที่ตอนนี้จะเป็นตอนสุดแสนพิเศษสำหรับผม แล้วไอชื่อตอนนั้นอะไร ไวไวชื่อผมถูก แต่ไอมุ้งมิ้งหนิสยองมากบอกเลย

   มาย้อนความกันหน่อย บ้านผมย้ายมาอยู่หมู่บ้านเดียวกับวัตตอนผมจบม.3 เข้าม.ปลายพอดี แถวนั้นมีโรงเรียนใกล้ๆอยู่แค่ที่เดียว ผมกับวัตเลยได้รู้จักกันที่โรงเรียน ผมเป็นเด็กใหม่ พอแนะนำตัวเพื่อนแต่ละคนเข้ามารุมถามสารพัด จะบอกว่าวัตไม่มาถามด้วย?

   ผิด! มันนั้นแหละตัวดี ถามผมตั้งแต่เรียนยันเลิกกลับบ้านมันก็ยังถาม ผมตอบมั้งไม่ตอบมั้ง จนมันรู้ ว่าผมเป็นคนที่ย้ายมาอยู่บ้านใกล้ๆมัน มันเลยรั้งตัวผมไว้ไม่ยอมให้กลับ บอกให้ไปกับมันไม่ต้องนั่งรถไปเอง ผมพ่อแม่สอนมาดี นึกเกรงใจปนระแวง ท่าทางมันเหมือนคนเฟรนลี่จัดๆ จนคล้ายจะไม่เต็ม กลัวเหลือเกินว่ารถที่มารับมันจะเป็นรถมุ่งสู่หลังคาแดง

   ผมเลยตอบปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด พอจะเดินหนี ดันซวยไปชนเข้ากับคนหนึ่งเข้า

   “ขอโทษครับ ผมเดินไม่ดูทาง” บอกแล้วครับบ้านผมสอนมาดี ผมเลยขอโทษขอโพยคนที่บังเอิญเดินไปชน เพราะเขาเดินมาตามทางปกติ ผมหักเลี้ยวกะทันหัน เลยประสานงา แต่มีแค่ฝ่ายผมที่เซนะ ทางนั้นยืนนิ่งๆ

   พอผมเงยหน้ามอง ตาโตอ้าปากค้าง

   “วัต! อยากให้ฉันกลับบ้านด้วยถึงขนาดเพิ่มอายุเพื่อขับรถเองเลยเรอะ!”

   ชายตรงหน้าคือ ชายร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตฟ้าอ่อน กางเกงสแล็คสีดำ ไม่มีเครื่องประดับอะไรสักชิ้นอยู่บนตัว ขนาดนาฬิกาข้อมือก็ยังไม่มี ที่สำคัญ สวมรองเท้าแตะตราช้างดาว ยืนล้วงกระเป๋าเลิกคิ้วมองหน้า เรือนผมสีทองอ่อน กับดวงตาสีเทา มาดแบบผู้ใหญ่ผสมพี่ชาย วัต นายโตไวไปนะ

   “พี่วิน พี่ชิน สวัสดีครับ นี้เพื่อนใหม่ผม ชื่อไวภพ วันนี้เขาจะกลับบ้านกับเราด้วยนะพี่”

   วัดเดินเข้าไปหาสองชายร่างสูง ผมเงยหน้ามอง(สมัยนั้นผมยังเตี้ยเหมือนวัตอยู่) คนที่ชื่อวิน น่าจะเป็นคนที่ผมเข้าไปชน ส่วนอีกคน ยกยิ้มกวนๆส่งมาให้ผม ไอผมก็กวนกลับตามสไตล์

   “ไวไว คนนี้พี่ชายฉันเอง ส่วนอีกคนก็พี่ชาย จะว่าไงดี พี่ชายบุญธรรม? ไม่สิ พ่อทูนหัว เอ๊ะ หรือเสี่ยเลี้ยงนะ”

   ยิ่งวัดพูด ผมยิ่งตาโต ส่วนไอผู้ใหญ่สองคนหัวเราะขำๆ กับท่าทางครุ่นคิดอย่างหนักของวัต และหน้าเหวอๆของผม ฉุกใจคิดได้อย่าง

   “ใครชื่อไวไว ฉันชื่อไวภพ!”

   “เรียกยากอะ ไวไวน่ารักออก เนอะพี่วิน” ไม่ต้องไปเนอะเน้อะกับพี่ชายตัวเองเลย ต่อให้ผมเป็นเด็กสามขวบก็ดูออก พี่ชายสองคนนี้โคตรรสปอยน้องแน่ๆ ดูของกินในมือคนข้างหลังนั้นสิ เตรียมมาให้น้องชายผู้หิวโหยหลังเลิกเรียนชัวร์ๆ

   “ไวไว ตอนนี้เย็นแล้ว กลับกับพวกพี่แล้วกัน เดี๋ยวไปส่งบ้าน”

   ไม่ตอบ แต่เหมาเองเสร็จสรรพ เออ! ชื่อไวไวก็ได้ ใช่สิ ผมมันลูกคนเดียว หัวเดียวกระเทียบลีบ ไม่มีพี่มาสปอยหนุนหลัง

   “ทำหน้าตาตลกดีไวไว หรือยังไม่ไว้ใจพี่ชายฉัน ไม่ต้องห่วง ครูยันภารโรง โรงเรียนนี้จำหน้าพี่ชายฉันได้หมด ต่อให้ลักตัวนายไปขายชายแดน เขาก็ตามไปเอาเรื่องพี่ฉันถึงบ้านได้”

   วัตทำสีหน้าจริงจัง ตบบ่าทำให้ผมเชื่อมั่น ส่วนคนที่ถูกปลอบ อยากจะร้องไห้ นายช่วยหันกลับไปมองพี่ชายที่ยิ้มแต่คิ้วกระตุกของนายหน่อยได้มั้ย ไม่นับอีกคนที่ยืนคุมเชิงอย่างกับบอดี้การ์ดมาเฟีย หรือเพราะเมื่อเช้า ผมลืมไหว้แม่ก่อนมาเรียนหรือไง ถึงซวยขนาดนี้

   “อ่า...รบกวนหน่อยนะครับ”

   ผมไหว้สองพี่เขาที่ยกมือรับไหว้ สุดท้าย ถูกลากขึ้นรถไปด้วย ขนมที่พี่ชายทั้งสองซื้อมาให้วัต ในฐานะเพื่อนแบบงงๆ เลยได้รับอนิสงไปด้วย แต่ละอย่างอร่อยทั้งนั้น จนผมสงสัย ทำไมไอวัตไม่อ้วน

   นั่นคือเหตุการณ์ครั้งพบแรกอันแสนน่าจดจำไปจนวันตาย พอรู้จักกันไปนานๆเข้า แลกเปลี่ยนพูดคุย เลยทำให้รู้ว่าพวกเรามีหลายอย่างชอบเหมือนกัน โดยเฉพาะเกม! พวกเราชวนกันเลิกเกมบ่อยมาก ส่วนใหญ่เล่นๆเลิกๆไม่เคยได้เล่นเกมไหนยาวสักที

   อยู่ๆไป เนียนจนฝากตัวเป็นน้องชายอีกคน ที่พวกพี่ใช้งานเยี่ยงอิเย็น ให้ดูแลคุณหนูวัตอีกที บางครั้งอยากจะถามนะ ว่าเอ็นดูผม เพราะผมเป็นเพื่อนที่ทนนิสัยแปลกๆของวัตได้ใช่รึเปล่า แล้วยังเรื่องที่ไอวัตชอบก่อโดยไม่รู้ตัวอีก

   ครั้งแรก ตอนเรียน อาจารย์มีสอนให้เขียนโค้ดเล่นๆ ไอวัตเขียนก็พอได้ แต่แก้ได้ดีกว่าจนอาจารย์ทึ่ง เกือบจะส่งมันไปแข่งขันกับพวกเด็กโต ดีพี่วินยื่นมือออกมาขอไว้ วัตมันเลยยังไม่ดัง

   ต่อมา เกมเริ่มเปลี่ยนเป็นระบบ ให้คนใส่ที่ครอบหัว จนไปถึงหูฟัง เพื่อเข้าไปเล่นเกมในช่วงที่หลับอยู่ วัตมันดันไปเผลอแก้ไขข้อมูลไอเทมที่เขาล็อคไว้ เขาหาตัวใหญ่ ผมรีบแจ้นโทรไปบอกพี่วินกับพี่ชินทันทีหลังออกจากเกม ตามที่ถูกสั่งไว้ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น หรือวัตไปทำอะไรแปลกๆให้แจ้งได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่เว้นวันหยุดราชกาล

   “พี่วิน แย่แล้ว วัตมันไปแก้ข้อมูลในเกมเขา เขากำลังหาตัวมันใหญ่แล้ว ทำไงดีพี่” ผมพูดเข้าเรื่องทันที ไม่ต้องมีฮัลลงฮัลโหลอะไรแล้ว งานนี้เหมือนจะเล็ก แต่ใหญ่เลยนะ บริษัทเกมไม่ใช่พวกกิ๊กก๊อกด้วย ถึงไม่เท่ากับบริษัทที่พวกพี่เขาทำงานอยู่ก็ตาม

   “เกมอะไร” เสียงพี่วินถามกลับมาปกติเหมือนจะชิน ผมเลยบอกชื่อเกมไป

   “ขอบใจนะไวไว ที่คอยดูวัตให้พี่”

   “ไม่เป็นไรครับพี่ ยังไงมันก็เพื่อนผม งั้นผมไปก่อนนะ มันเรียกหาแล้ว”

   พี่วินหัวเราะวางสายไป วันนั้นเหมือนวัตจะถูกพี่วินเตือนอะไรสักอย่าง เจ้าตัวเลยระวังตัวมากขึ้น เกมไหนทำท่าอาจจะมีปัญหา พากันชิ่งหนีไปเล่นเกมอื่นต่อ แม้จะเล่นไม่ได้เทพสักเกม แต่ก็สนุกดี จนกระทั่งวันหนึ่ง วัตมันป่วยเลยไม่ได้มาด้วยกัน ผมไปโรงเรียนคนเดียว

   บังเอิญเจอกับนักกีฬาโรงเรียนที่ผมไปแข่งบอลชนะมาเมื่ออาทิตย์ก่อน พวกมันหาว่าพวกผมโกง ทั้งที่พวกมันเล่นแรงชิบหาย จนเพื่อนผมแขนเดาะไปคน เจอมันกระแทกจนคว่ำนี้แหละ

   ตามประสาเด็กสมัยนั้นครับ แม่งแพ้แล้วพาล มาหาเรื่องผม เพราะเห็นว่าผมอยู่คนเดียว ผมก็สู้ไม่ถอย ดีมาดีตอบ เลวมามีเตะ กระทืบมาผมกระทืบกลับ แถมหมัดให้หนึ่งทีด้วยเอ้า!

   ถึงจะใจสู้แค่ไหน ผมมันตัวคนเดียว มันรุมหมาหมู่กันห้าคน สุดท้าย กลายเป็นผมยกแขนป้องกันหัวให้พวกมันรุมตืบคลุกฝุ่น รอยเท้างี้เต็มเสื้อนักเรียน ผมกัดฟัน ฝากไว้ก่อนเถอะมึง รอดไปได้ จะขนไปทั้งโรงเรียน ตืบจนมารดาจำหน้าไม่ได้เลยคอยดู

   “เฮ้ย แม่งหงอเป็นลูกหมาเลยวะ ตะกี้ยังทำเป็นเก่ง ถุ้ย!”

   มันถ่มน้ำลายเฉียดหัวผมไปนิดเดียว ผมคว้าเท้าไอเบือกนั้น กระชากจนมันหงายหลัง แล้วกระโดดคร่อมซัดไม่ยั้ง เพื่อนมันตกใจ รีบแยกผมออก มันจับแขนผมไว้เตรียมอัดซ้ำ

   “บังอาจมาต่อยกู ไม่ได้ตายดีแน่มึง” ผมไม่สน แขนโดนจบ เท้ายังว่าง ให้สองคนรับน้ำหนัก กระโดดยันสองทีนสิครับ รออะไร จนมันหงายหลังทับเพื่อนที่ช่วยพยุง สถานการณ์โคตรทุลักทุเล ซัดนัวยิ่งกว่าหมา อยู่แถวซอยไม่มีคนด้วย ไร้คนสาดน้ำใส่

   เพิ่งคิดอยู่แปบๆว่าไม่มีคน หางตาผมเหลือบเห็นไอหัวทองท่าทางคุ้นๆยืนดูดชานมเย็นอยู่ตรงหน้าซวย มันขมวดคิ้วเพ่งมองเข้ามา คงสงสัยว่าใครมาต่อยกันแถวนี้ พอมันเห็นว่าเป็นผมเท่านั้นแหละ กระโดดถีบไอคนที่ล็อคแขนผมคนหนึ่งจนหน้าทิ่ม ขว้างถุงนมเย็นใส่หน้าอีกคน อวดฝีไม้ลายมือเตะต่อยไม่ยั้ง

   “ไอพวกเวร บังอาจทำร้ายเพื่อนไวไวของกู”

   “เชี่ยยยย เย็น เหนียว”

   “ซัดมัน!”

   “เข้ามาเลย ไอพวกกระจอก” วัตดูเครื่องติด กวักมือเรียกแบบพระเอกในหนัง แล้วใส่กันนัวต่อ กลายเป็นสองต่อห้า ที่นี้ซวยหนัก มีชาวบ้านแถวนั้นเห็น เลยแอบเรียกตำรวจมา พวกผมหนีไม่ทัน ปัจจุบัน เลยนั่งรับแอร์เย็นอยู่ในสถานีตำรวจ พร้อมไอเย็นเชือดเฉือนจากพี่วิน ส่วนพี่ชินไปคุยอะไรบางอย่างกับตำรวจอยู่

   พวกเด็กห้าคนเหมือนมีแบล็คใหญ่ เลยถูกปล่อยตัวไป เหลือแค่ผมกับวัต เด็กตัวน้อยๆสองคน ยังดีที่ไม่มีการใช้อาวุธอะไร แค่การต่อยตีของเด็กธรรมดา และไม่ทำให้ใครเสียหาย นอกจากหน้าหล่อๆของผมที่บวมปูดพอๆกับวัต

   พอขึ้นรถ พี่วินไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งที่ควรจะโกรธเวลาเห็นน้องชายหัวแก้วหัวแหวนบาดเจ็บ กลับดูนิ่งจนน่ากลัว กระทั่งถึงบ้าน ผมกับวัตถูกจับมานั่งคุกเข่าอยู่หน้าพี่วิน แผลอะไรก็ยังไม่ได้ทำ เนื้อตัวมอมแมมไปหมด

   “ทำไมถึงไปมีเรื่อง”

   พี่วินถามนิ่งๆ พวกเราก้มหน้าคางชิดอก ผมเป็นคนตอบเอง เพราะต้นเหตุมาจากผม เล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่วินฟังจนหมด มีวัตมาเสริมตอนหลังว่าตัวเองอยู่บ้านเบื่อเลยว่าจะออกไปหาซื้อไรกินแล้วเดินแถวนั้นเผื่อเจอผมจะได้ชวนกลับบ้านมาเล่นเกม ดันเกิดเรื่องซะนี้

   ท่านพี่ชายถอนหายใจหนัก เริ่มเทศนายาวเหยียด

   “ทั้งที่วัตมีโอกาส ทำไมไม่หาวิธีอื่นมาช่วยเพื่อน ถ้าเกิดพวกนั้นมีอาวุธ ถ้าไม่มีคนแจ้งความถูกทำร้ายจนบาดเจ็บหนักขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง เราด้วยไวไว การหนีไม่ใช่คนไม่เก่ง เราต้องรู้จักประมานตนเอง ไม่ใช่โง่ให้เขาซัด เรื่องนี้พี่จะบอกพ่อกับแม่ของเรา”

   ผมรับเสียงอ่อย อย่างน้อยก็ดีกว่าให้พ่อแม่ผมไปพาผมออกจากสถานีตำรวจ

   “ที่พูดเพราะเป็นห่วง วัตเป็นน้องชายพี่ ไวไวเองก็เหมือนกัน พ่อแม่เราฝากฝังกับพี่มา วันหลังอย่าทำอะไรโดยไม่คิดอีก เข้าใจมั้ย”

   “ครับ” ทำไมมีผมรับอยู่เสียงเดียวหว่า

   “ชินออกรถ! เราจะไปโรงพยาบาลกัน”

   “ไปโรงบาล!?” ผมตาโต ถึงกับต้องไปโรงบาลเลยเรอะ แค่บาดเจ็บเป็นแผลถลอก พกช้ำดำเขียวเอง

   “ใช่” ได้ยินแบบนั้นผมเพิ่งมามองข้างตัว วัตหน้าแดงก่ำ ตัวเหมือนจะโงนเงน ก่อนหน้าทิ่ม พี่วินย่อตัวลงมาคว้าอุ้มได้ก่อน พลางเดินนำผมไปที่รถที่พี่ชินจอดรอไว้ก่อนแล้ว

   “วัตเป็นอะไรไปพี่ หรือจะมีโรคประจำตัว” ผมถามด้วยความเป็นห่วง แต่คงไม่เท่าพี่วินที่กอดน้องชายแนบอก กับพี่ชินแทบฝ่าทุกไฟแดง

   “ไม่มีโรคประจำตัวอะไรทั้งนั้น เจ้าตัวเป็นไข้ ยังไม่ทันหายดี ออกไปตากแดดข้างนอก คงแอบซื้อน้ำเย็นกินด้วยสินะไอน้องตัวดี แล้วยังไปมีเรื่องชกต่อย นั่งตากแอร์ในสถานีตำรวจอีก ที่น่าโมโหที่สุด เจ้าตัวดันเก็บเงียบ จนพี่เพิ่งสังเกตเห็นเมื่อกี้!”

   พี่วินร่ายยาว มือคอยเช็ดเหงื่อบนหน้าวัต ผมว่าไอเรื่องชกต่อยคงปลิวหายออกจากหัวพี่วินหมดแล้วแน่ๆ เหลือแค่สายตาเป็นห่วง กังวล ปนเอ็นดูที่มองน้องชายทำเป็นใจแข็งไม่แสดงอาการเพื่อจะได้รับโทษที่ได้รับ

   วัตถูกส่งตัวเข้ามือหมอ พี่วินโดนหมอสวดยาวเรื่องสังเกตอาการของน้องชาย ผมเห็นแววตาพี่เขามีความอ่อนเพลียแฝงอยู่ รวมถึงพี่ชิน คงจะทำงานเหนื่อย ไม่รู้ได้นอนบ้างรึเปล่า

   ผมเคยอิจฉาวัต ที่มีพี่ชายแสนดี แถมเก่งไปหมดซะทุกอย่าง มาตอนหลัง ผมกลับเฉยๆ เพราะผมเข้าใจ วัตเป็นคนสำคัญสำหรับผมเหมือนกัน ครั้งนี้ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มแต่มีส่วนผิด ทำให้วัตต้องป่วยหนักจนเข้าโรงบาล ผมคงทำหน้าเศร้าชัดเจนไปหน่อย พี่วินเลยคว้าผมเข้าไปกอดแล้วลูบหัวเบาๆ

   “ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น รวมถึงไวไวด้วย วัตไม่เจียมสังขารเอง ถ้ารู้สึกผิด วันหลังระวังตัวให้ดี ทั้งคู่เลย ถ้าใครมันมีปัญหา จัดการยาก มาบอกพี่ได้ เดี๋ยวจัดการให้”

   พี่วินยักคิ้วให้ผม ผมหลุดหัวเราะ ชกกำปั้นกัน พี่ชินเดินมาวางมือผมหัวผมสองสามปุ

   “เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมวัตแล้วกัน วันนี้ค่ำแล้ว” พี่ชินชูกุญแจรถ ผมว่าพี่เขาเป็นคนขับรถประจำบ้านนี้ไปแล้วล่ะ

   เรื่องราวครั้งนี้ผมสรุปได้หนึ่งอย่าง พี่น้องหัวทองตาเทา ช่างมีเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ พี่วินเป็นรุ่นใหญ่ วัตเป็นรุ่นเล็ก เวลาใครคุย หรืออยู่ใกล้ จะเกิดความรู้สึกวางใจโดยไม่รู้ตัว ผมสนิทกับวัตอย่างกับรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน คนที่เข้ามาคุยกับผมก่อนก็คือวัต คนที่ทำให้ผมไม่เหงากับการต้องย้ายโรงเรียนใหม่ อยู่ในที่ๆไม่มีใครรู้จัก ก็คือเขา

   สำหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับเด็กคนหนึ่ง ต้องย้ายบ้าน สภาพแวดล้อมที่อยู่มาตั้งแต่จำความได้ จากเพื่อนทุกคน มาอยู่บ้านใหม่ที่ผมไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับที่นี้เลย มันเคว้งคว้างไม่มีใคร จะไปไหนก็กลัวจะหลงจนกลับบ้านไม่ถูก ที่นี้คนเยอะ รถเยอะไม่เหมือนต่างจังหวัดบ้านเก่าผม

   มีวัตคอยพาผมทัวร์ มาตอนนี้ ต่อให้ปิดตายังรู้เลยที่ไหนเป็นที่ไหน

   คิดๆดูแล้ว ไม่แน่ ผมอาจจะชอบวัตก็ได้นะ ถ้าให้เลือกระหว่างแฟนกับวัต ผมคงเลือกวัตโดยไม่ต้องสงสัย อยากอยู่ใกล้ อยากเล่นเกมเที่ยวเล่นด้วยกันแบบนี้ตลอดไป แอบนึกขำๆ ขอมันแต่งงานเลยดีมะ ดูเข้าท่าดี อะไรครับ วัตเป็นของกลน่ะเหรอ

   รู้แล้วๆ ผมล้อเล่น ความสัมพันธ์ของผมกับวัตมันพิเศษ ไม่ได้เป็นแค่เพื่อน และไม่ได้ไปเชิงอย่างนั้น เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าเขาทุกข์ ผมก็ทุกข์ด้วย ถ้ามีความสุข ผมก็มีความสุขด้วย วัตเคยบอกผม เขาคิดเหมือนกัน ต่างกันตรงที่ เหมือนได้พี่ชาย ไม่ก็แม่เพิ่มอีกคน เจอคำนี้ ผมตบมันหัวทิ่มไอติมทันที

   ส่วนเรื่องวัตมากกว่าแฟน คุณคิดดูเอาแล้วกัน กับคนที่เพิ่งเจอกันไม่เท่าไหร่ หรืออาจจะเจอกันนาน คบเป็นแฟน สักวันเลิกกันไปคือจบ ถึงเวลานั้น คนที่อยู่กับคุณไม่ใช่ใครอื่น คนๆนั้นคือเพื่อนรัก และครอบครัว แฟนน่ะหาง่าย แต่เพื่อนตายน่ะหายาก ถ้ามีก็ควรจะรักษาไว้อย่างดี

   จะบอกว่าผมคิดขึ้นคาน ส่งวัตเข้าเรือนหอ? ฝันครับ ผมก็ผู้ชาย มีความฝัน ผมจะทำงานฐานะมั่นคง ไม่ต้องรวยแต่มีเงินผลาญเกมกับของกิน และมีภรรยาสาวที่ผมรัก สร้างครอบครัวด้วยกัน ปั้มทายาทตัวน้อยๆไปเยาะเย้ยไอวัตมันเล่น

   ตอนนี้ ผมแอบเห็นคนๆนั้นแล้ว คนที่เข้ากับผมและเพื่อนผมได้ คนที่เข้าใจความบ้าเกมของผม ติดแต่สาวเจ้าเขามิใช่ภรรยาสาวแสนดี แต่ริทำตัวเป็นสามีทั้งที่มีนม ปัญหานี้ผมคงต้องแก้เองต่อไป อรุณสวัสดิ์ สวัสดี ราตรีสวัสดิ์ จบครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้เกิดจาก ผลของการอยากหาอะไรแต่งเล่นชิลๆ แล้วให้นักอ่านในเพจลองรีเควสเข้ามาครับ  :katai4:

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
ไวไวๆๆๆๆๆๆๆ
จะมีสามีที่มีนม 5555
ความจริงแล้วเราอยากอ่านตอนพิเศษของพี่วินกับพี่ชินจังเลย
อยากรู้อยากเห็นเรื่องของสองคนนี้เป็นพิเศษ
ป.ล.คิดว่าชินคงเป็นรุกใช่มั้ย แรกๆ อยากให้วินเป็นรุก แต่ตอนนี้ทำใจแหละ
อ่านเคะราชินีแทนก็ได้ว่ะ

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
รู้เลยว่าสาวผู้โชคดีคนนั้นคือใครรรร :laugh:
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
ไวไว๊......................................หัวใจแกมันมุ้งมิ้งจริงๆ ด้วย ขำตรงสามีที่มีนม :laugh:
ดีนะไม่ได้อ่านตอนกินน้ำ

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
"แต่ริทำตัวเป็นสามีทั้งที่มีนม"

หัวเราะจนน้ำตาไหลค่ะ กร๊ากกกกก

ออฟไลน์ fahhee_zeze

  • Love you...YAOI~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ไวไว.....แกมันสาวมาก มุ้งมิ้งสมชื่อตอนแล้วล่ะสลับขั้วกับสามีมีนมสินะ =_=  :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ oss_tw

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
 :laugh:

สามี มีนม

จะฟ้องน้องลิน

  :o12:

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.พิเศษ ลินสวยและแมนมาก

   เด็กสาวนักเรียนม.ปลายกำลังถือกระเป๋ามองชายหญิงคู่หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงข้ามถนน ฝ่ายชายเป็นคนถือกระเป๋าให้เด็กสาว พลางพูดคุยกันหัวเราะคิกคัก แต่ในสายตาของเธอคนนี้ รู้สึกว่าภาพเหล่านั้นช่างขัดกันเหลือเกิน จึงเลือกไปดูอีกด้านแทน กลุ่มเด็กชายสามสี่คน ที่เดินกอดคอหยอกเล่นกัน ดูน่าจิ้น เอ๊ย น่ามองมากกว่า

   เธอมีเรือนผมสีทองสวย ยาวถึงกลางหลัง มัดรวบครึ่งหัวเรียบร้อยติดโบว์สีขาว ช่วงปลายหยักศกเล็กน้อยเป็นลอนคลื่น ใบหน้าน่ารักราวกับตุ๊กตาฝรั่งเศส รูปร่างดี บุคลิกงามสง่า ด้วยฐานะทางบ้านที่พอมีหน้ามีตาในระดับหนึ่ง เธอจึงถูกสอน ฝึกทุกอย่างมาตั้งแต่จำความได้

   แม้จะอึดอัด แต่เธอต้องทำจนกลายเป็นความเคยชิน ในขอบเขตมากมายยังมีข้อดี พ่อแม่ของเธอไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว รวมถึงความชอบต่างๆ ขอเพียงแค่เธอเป็นเด็กดีก็พอ

   เธอมักจะหายเข้าไปในร้านหนังสือเป็นเวลานาน และกลับออกมาพร้อมหนังสือสองสามเล่ม หรือบางครั้งยังไปร้านที่อยู่ในซอกหลืบคนทั่วไปไม่รู้จัก เพื่อซื้อหนังสือนิยายและหนังสือการ์ตูนเพียงไม่กี่เล่มที่ถูกใส่ปกถูกปกปิดอย่างดี

   พอกลับมาถึงบ้าน ก็จะขลุกอยู่ในห้อง อ่านหนังสือที่ซื้อมา เขียนนิยาย วาดภาพเป็นงานอดิเรก ซึ่งภาพเหล่านั้นเน้นส่วนใหญ่เป็นภาพผู้ชาย หรืออาจจะมีภาพผู้หญิงไร้อกหน้าสวยบ้างเป็นบางครั้งคราว นอกเหนือจากงานอดิเรกเหล่านี้ เธอยังชอบเข้าไปโลดแล่นในเกม ยิ่งเกมไหนที่เปลี่ยนตัวเองเป็นผู้ชายได้ เธอจะชื่นชอบเป็นพิเศษ

   จนกระทั่งเธอพบกับเกมหนึ่ง เกมที่มอบคำสาปให้กับผู้เล่นทุกคนก่อนเข้าเกม เธอเฝ้าภาวนาให้ตัวเองได้คำสาปกลายเป็นชาย แล้วเธอก็ต้องผิดหวัง เพราะเธอกลายเป็นแม่มดแสนสวยแทน กระทั่งเธอได้พบกับชายสองคน

   คนหนึ่งราวกับท้องฟ้าในยามกลางคืน อีกคนดูส่องสว่างสดใสเหมือนท้องฟ้าในตอนกลางวัน คราแรกเธอนึกสนใจผู้ชายที่คาดว่าจะเป็นรุก อุ๊ย...เป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าอีกคน ก่อนมาพบเห็นภาพที่น่าบันทึกเก็บไว้ หลังจากครั้งนั้น เธอจึงตัดสินใจหาวิธีเดินทางร่วมกับคนเหล่านี้ ทำให้เธอได้พบกับเขา...

   ที่เหมาะจะเป็นภรรยาของเธอเหลือเกิน

   ชายรูปร่างสูง หุ่นนักกีฬา แต่มีอารมณ์ขัน รักพวกพ้อง แต่ขี้บ่นเหมือนแม่ นี่แหละเสน่ห์ที่ทำให้เธอยิ่งหลงใหล พอได้เห็นใบหน้าใต้หน้ากาก ความต้องการของเธอก็ยิ่งชัดเจนขึ้น เด็กม.ปลายกับหนุ่มมหาลัย ช่างเป็นพล็อตที่น่าสนใจอะไรเช่นนี้

   ตลอดทางเธอกลับหาโอกาสไม่ได้เลย กระทั่งราวกับเทพผู้สร้างเกมประทานกล่องปริศนามาให้ ทำให้เธอเป็นผู้ชายตามต้องการ เธอ ไม่สิ เขาเปลี่ยนอาวุธเป็นดาบ เพื่อจะช่วยปกป้องคนที่ตัวเองสนใจได้อย่างเต็มที่ ควบคู่กับพลังเวทมนต์ด้านมืดของตนเอง

   นั้นคือเรื่องราวที่ผ่านมา ก่อนจะถึงเหตุการณ์ในตอนนี้

   ชายร่างสูงโปร่งในชุดพ่อมด พิมพ์ข้อความในเกม ส่งไปยังGM เนื้อหาภายในบอกสิ่งที่เขาต้องการ แทนสิ่งของที่ทางบริษัทเกมจะให้ หลังเกิดเหตุการณ์ผู้แทรกแซง รอเวลาเพียงไม่กี่นาที ข้อความนั้นตอบกลับมาเพียงสั้นๆ ว่า....ตกลง

   เรียวปากได้รูปยกยิ้มยินดี เดินไปหาชายอีกคนที่กำลังทำหน้ายุ่งระหว่างกางเต็นท์พักสำหรับสองคน ใช่แล้ว สองคน เพราะเพื่อนในปาร์ตี้ที่เหลือ ดันร่วมใจกันไม่เข้าเกมโดยไม่ทราบสาเหตุ

   “ให้เจ้าพวกนี้จัดการให้ก็ได้ เราไปอาบน้ำกันดีกว่า” มือขาวชี้ไปยังทหารโครงกระดูก ที่ถูกเรียกออกมาใช้งานเยี่ยงทาส หากมันลงไปครางกระซิกได้ คงทำไปแล้ว

   “เอางั้นเหรอ จะรอดมั้ยเนี่ย ช่างเถอะ อาบน้ำก่อนค่อยว่ากัน”

   ทั้งคู่เลยเดินไปอาบน้ำที่น้ำตกด้วยกัน โดยหารู้ไม่ว่า บริเวณแถวนี้ตั้งแต่เต็นท์จนถึงน้ำตกถูกครอบคลุมด้วยข่ายมนต์ของพ่อมดผู้วางแผนชั่วร้าย เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมารบกวนเรียบร้อยแล้ว กระทั่งทหารโครงกระดูกน้อยใหญ่ ยังถูกเรียกมาลาดตระเวณโดยรอบ

   พอทั้งคู่ถอดเสื้อผ้าลงน้ำ อุณหภูมิเย็นไม่ช่วยทำให้ใจที่ร้อนรุ่มด้วยความตื่นเต้นของผู้วางแผนสงบลงเลย ดวงตาคอยมองอีกคนลงมาแช่ในน้ำแบบใส่กางเกง และไม่ยอมถอดหน้ากากชวนขัดใจ

   “ถอดหมดก็ได้ ยังไงก็ผู้ชายเหมือนกัน ของฉันหรือนายก็เห็นกันมาหมดแล้ว”

   พ่อมดหนุ่มว่ายน้ำเข้าไปหา ดึงอีกฝ่ายไปอยู่แถวโขดหิน แล้วบรรจงถอดกางเกงแบบพรืดเดียวถึงข้อเท้า ก่อนโยนไปหลังโขดหินซะ

   “เฮ้ย! นายมันเอาแต่ใจชะมัด ทำไมชีวิตฉันถึงเจอแต่พวกมัดมือชก เอาแต่ใจเนี่ย”

   กระต่ายหนุ่มบ่นอุบอิบ คนฟังเลิกคิ้วยิ้มมุมปากไม่พูดอะไร พลางดันอีกฝ่ายจนแผ่นหลังแนบไปกับโขดหิน หน้ากากถูกมือดีถอดออก มีชะตากรรมไม่ต่างจากกากเกงเท่าไหร่นัก

   “ก็ไม่รู้สินะ คงเพราะนายมันน่าแกล้งดึงดูดแต่พวกแบบนี้ล่ะมั้ง ไวไว ตามที่สัญญาไว้”

   ไวไวทำหน้าเหมือนกินยาขม แต่ก็ยอมยื่นหน้าเข้าไปจูบพ่อมดหนุ่มที่กักเขาไว้อยู่ในอ้อมแขน ด้วยสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ พลางคิดในใจว่า อย่างน้อยๆ ก็มีตนแค่คนเดียวที่มองเห็นในที่มืด ต่างจากอีกฝ่าย หากไม่ใช่เวทมนต์คงมองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่ไม่อาจส่องเอามาถึงบริเวณโขดหินที่พวกเขาอยู่

   มือขาวเชยคางกระต่ายหนุ่มขึ้นพลางเอียงหน้าจูบสอดลิ้นแบบดูดดื่ม มันเป็นการตอบแทนช่วงอีกฝ่ายกลายเป็นกระต่ายน้อยให้เขาต้องดูแล ทั้งที่จะปฏิเสธก็ได้ เพราะไม่ได้เป็นคนขอร้องให้ทำ แต่เจ้าตัวยึดความถูกต้อง เลยยอมทำตามความต้องการของเขา

   “อืมม พอแล้วลิน”

   เสียงร้องห้ามงึมงำไม่เข้าหูคนที่กำลังเพลิดเพลิน จมูกโด่งเปลี่ยนมาซุกไซร้แถวลำคอ แลบลิ้นเลียหยดน้ำที่เกาะพราว รั้งเอวให้อีกฝ่ายขยับกายแนบชิดเข้าหาจนส่วนหน้าเสียดสีกัน ความรู้สึกบางอย่างทำกระต่ายเริ่มทำตัวสมเผ่าพันธุ์

   “เดี๋ยวๆ ฉันว่ามันไม่ใช่แล้ว ทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนั้นล่ะ เกมนี้พี่วินเอาออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ เฮ้ อย่าเพิ่งสิวะ”

   “เอาออกได้ ก็เอาใส่ได้ ฉันเป็นคนขอเองแหละ เพราะฉันไม่ต้องการพวกไอเทมอะไรนั่นหรอก หาเองก็ได้ ไม่เอาน่า แค่ในเกมคิดมากอะไร”

   คนพูดไม่อยู่เฉย ก้มหน้าลงไปไล้เลียขบเม้มอยู่แถวหน้าอกจนกระต่ายหนุ่มสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก จากใช้มือดันหนี กลับต้องเปลี่ยนเป็นโอบศีรษะที่ซุกอยู่แถวอกแทนด้วยความเสียวซ่าน พ่อมดร้ายกระดกยาขวดที่เจ้าตัวปรุงเองกับมือ จัดการจูบป้อนเข้าปากกระต่ายหนุ่มจนหมด แถมเลาะเล็มริมฝีปากนั้นเล่นอีกนิดหน่อย

   แน่นอน เกมนี้ไม่มียาปลุกแบบนั้น แต่มียาที่ช่วยทำให้ตกอยู่ในสภาวะคล้ายอาการเมา เท่านั้นก็มากพอแล้วกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้

   มือขาวลูบไล้สำรวจไปทั่วเรือนร่างกระต่ายในกำมือ วาดผ่านสะโพกสอบได้รูปอย่างบุรุษ เลื่อนไปขยำบั้นท้ายแน่นตึงอย่างพึงใจ กระต่ายเมายังจับต้นชนปลายไม่ถูก กลายเป็นช่องว่างให้พ่อมดหาเศษหาเลยไปเรื่อย

   “นายเอาอะไรให้ฉันกินเนี่ย ฉันไม่ใช่กระต่ายทดลองยาของนายนะ” เสียงโวยวายเริ่มเจือไปด้วยเสียงหอบกับอารมณ์บางอย่างที่ถูกปลุก กับเรี่ยวแรงที่ไม่รู้หายไปไหน คล้ายๆ กับสมองล่องลอยยังไงชอบกล

   “จะว่าถูกก็ถูก ผิดก็ใช่ ฉันไม่ได้ให้นายทดลองยา แต่เป็นทดลองอย่างอื่น” กระต่ายยังมีแรงเหลือ ต้องจัดการให้มากกว่านี้ พ่อมดหนุ่มงับใบหูยาวนุ่ม พร้อมกับส่งมือไปขยำหางกระต่ายพอดีมือตรงบั้นท้าย เจ้าของสะดุ้งโหยงเหมือนสติหลุด ยามถูกแตะต้องสองจุดที่ไม่เคยมีในชีวิตจริง

   ความรู้สึกแปลกประหลาดจากมืออุ่นทำให้ส่วนหน้าตื่นตัวอย่างห้ามไม่อยู่ ใครบางคนรอก่อนแล้ว ชันเข่าสอดเข้าหว่างขา เสียดสีปลุกเร้าไม่เกรงใจ ขณะย้ายมาดูดเม้มติ่งไตให้กระต่ายสะท้านวาบไปทั่วร่าง กระทั่งร่างกระต่ายกระตุกเกร็งปลดปล่อยบางอย่างเจือจางไปตามกระแสน้ำที่พวกเขาแช่อยู่ครึ่งตัว

   สมองขาวโพลนชั่วขณะ ไวไวไม่ใช่พวกไร้เดียงสา แต่คราวนี้ไม่รู้ทำไม เหมือนควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ หลังจากที่โดนจับดื่มอะไรบางอย่างลงไป ความรู้สึกล่องลอยเหมือนไม่เป็นตัวเอง ก่อนนิ่วหน้ายามนิ้วยาวสอดเข้ามาด้านหลัง พอจะประท้วง ก็ถูกจับปิดเสียงด้วยปาก

   พ่อมดหนุ่มเหมือนค้นพบสิ่งที่ต้องการ นิ้วยาวสอดลึกหยอกเย้ากับความนุ่มที่ตอดรัดอยู่ภายใน จนบังเอิญไปสะกิดเข้าจุดวาบหวานให้คนในอ้อมแขนยิ่งระทวงหนัก หลุดเสียงร้องแปลกๆ ออกมา

   ลินจูบขมับชื่นเหงื่อราวปลอบใจ ก่อนส่งนิ้วที่สอง และสามตามเข้าไป ให้สายน้ำช่วยในการขยับขยายเพื่อเตรียมรับสิ่งที่มากกว่า อย่าว่าแต่กระต่ายมึนจนไม่รู้เหนือรู้ใต้ ความรู้สึกที่ไม่เคยพบ ปวดหนึบตรงกลางตัว ต้องการแทบทนไม่ไหว ได้แต่กัดฟันทน ด้วยไม่อยากฝืนจนกระต่ายบาดเจ็บ

   เขารั้งขาแข็งแรงข้างหนึ่งของไวไวมาคล้องกับข้อพับแขน เปิดเบื้องล่างให้กว้างมากขึ้น อีกมือค่อยปลุกเร้ารั้งรูดกระต่ายน้อยเพื่อดึงความสนใจ ลำกายหนาจรดจ่อส่วนหัว พลาดพลั้งอยู่หลายที กว่าจะกดจนส่วนหัวผลุบเข้าไปได้

   “เจ็บ! อะไร นายใส่อะไรเข้ามา”

   “ชู่ว ใจเย็นๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง อย่าเกร็ง มองหน้าฉันไวไว” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยปลอบ ดวงตาเปิดปรือมองตามที่บอก ใบหน้าหล่อเหล่าของพ่อมดผมทองที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ แสนเซ็กซี่กับรูปร่างสมส่วนราวกับนายแบบ ที่มีหยดน้ำเกาะพราว

    ฝ่ายคนปลอบ ชักอยากร้องไห้ซะเอง ดวงตาเยิ้มๆ กับสภาพคนตรงหน้า ช่วยกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี เขาพยายามบังคับตัวเอง ให้ค่อยๆ กดลำกายแทรกเข้าไปในความอุ่นนุ่มที่โอบรัดแน่น ภายในรู้สึกดีจนแทบคลั่ง เข้าได้เพียงครึ่ง เริ่มทนไม่ไหว ถอนออกเล็กน้อย แล้วขยับสะโพกส่งส่วนที่เหลือเข้าไปจนส่วนล่างแนบสนิท เสียงร้องน่าสงสารของกระต่ายสร้างความเห็นใจจากผู้กระทำไม่น้อย แต่เขาทนไม่ไหวแล้ว

   ใช้แขนช้อนขาอีกข้างจนกระต่ายตัวลอยหลังพิงโขดหิน ด้านล่างเปิดโล่งน่าอาย มีความเป็นชายผลุบเข้าออกเป็นระยะ สองมือขาวเท้าบนโขดหิน โถมเพลิงอารมณ์ของตัวเองเข้าใส่กระต่าย สัมผัสเสียดสีทั่วลำกาย ทำให้รู้สึกดีจนครางพร่าในลำคอออกมา คละเคล้าเสียงร้องของคนในอ้อมแขน เสียงน้ำกระเซ็นเป็นจังหวะ

   เขาก้มลงไปแทบจะฟัดกระต่ายให้ยับ ทั้งระดมจูบ หยอกเย้ากับหูและหาง ลิ้มรสช่วงอกจนมีแต่รอยตีตรา ดวงตาคมสะท้อนภาพเร้าอารมณ์ตรงหน้า กระทั่งถึงจุดหมาย  กระต่ายปล่อยจนเลอะหน้าท้องทั้งคู่ ส่วนอีกคนเม้มปาก พยายามบดเบียดกายลึกจนคนรองรับสูดลมหายใจเฮือก จนพอใจแล้วถึงยอมปล่อยตัวเอง แช่ค้างให้ของเหลวร้อนฝังลึกแสดงความเป็นเจ้าของ

   หลังเสร็จสมพึงพอใจ เรียวปากได้รูป จูบหน้าผากชื้นเหงื่อ อุ้มพลางฮัมเพลงถอนกายออกช่วยอาบน้ำให้จนสะอาด แล้วพากลับเต็นท์หลับใหลในที่สุด

   คนตื่นก่อน ก็ยังเป็นพ่อมดหนุ่ม นอนหันข้างมองกระต่ายอายุมากกว่าอย่างอารมณ์ดี หลังจากนั้นไม่นาน อีกคนค่อยตื่นตามมา ตาปรือขมวดคิ้วมองคนตรงหน้า พอโฟกัสชัดๆ ว่าเป็นอะไร ใบหน้าหล่อแดงถึงหู ก่ำกึ่งระหว่างอาย โมโห และสับสน คนที่โดนจ้องด้วยสายตาร้อนแรงแต่เช้า มองเหมือนถามว่ามีอะไร

   “ทำไมถึงทำแบบนี้” เสียงเครียดเชียว แต่คนฟังไม่แคร์ ได้เมียเป็นพอ

   “อยากทำ ต้องการ นายเองก็ไม่ปฏิเสธนี่ อ้าว เป็นอะไรไป” คนที่กำลังจะโวยวายกุมท้องหน้านิ่ว

   “อึกอัด จุกเสียดแปลกๆ” พ่อมดพยักหน้ารับ สอดมือเข้าใต้ผ้าห่มผ่านหางกระต่ายนุ่ม ถือวิสาสะแตะร่องหลืบเจอของเหลวบางอย่าง เจ้าตัวทำหน้าเหมือนนึกขึ้นได้

   “เมื่อคืนคงปล่อยลึกไปหน่อย เอาออกมาไม่หมด ไม่เป็นไร เดี๋ยวกระทุ้งออกมาได้”

   “เฮ้ย อะไร ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็ปวดระบบไปทั้งตัว” ไวไวห้ามสุดใจ

   เขาเลือกที่จะเมินเสียงกระต่าย แล้วพลิกตัวขึ้นมาคร่อมด้านบน จับแยกขาคนด้านใต้ออก เตรียมทำการยามเช้า ต้องขอบคุณที่ภรรยามีหุ่นแบบนักกีฬาแข็งแรง หากเป็นพวกบางๆ ป่านนี้คงป้อแป้ไปแล้ว อย่างนั้นจะถึงใจได้ยังไง

   “เดี๋ยวๆ ไม่ต้องเอาก่อนก็ได้ ช่างมัน!”

   “ไม่ได้ ต้องเอาออก ฉันปล่อยเมียตัวเองป่วยไม่ได้หรอกนะ” ว่าพลางกดเข้าไปเรื่อยๆ เพราะเพิ่งผ่านศึกมาเมื่อคืนเลยไม่ต้องเตรียมการอะไรมาก ให้ตาย ยังไงด้านในก็รู้สึกดีจริงๆ ด้วย

   สุดท้าย ไวไวถูกพาไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้า นอนทำหน้ามืดมนเหมือนเด็กสาวถูกขืนใจ เขาส่ายหัวยื่นมือไปลูบแก้มอีกฝ่าย

   “ฉันทำอะไรฉันรับผิดชอบน่า นอกเกมจะยอมให้นายเป็นสามีก็ได้ แต่ในเกม นายเป็นเมียฉัน ตกลงนะ”

   “ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ” เรื่องแบบนี้ใครจะไปทำใจรับได้!

   “รอบสามดีมั้ย...” เสียงร่าเริงจนถึงเมื่อครู่ เริ่มกดต่ำหรี่ตา พ่อมดกลายร่างเป็นจอมโฉด ไวไวสะดุ้ง

   “โว้ยยย ก็ได้ ชีวิตฉันแม่งโดนทำร้ายตลอดๆ”

   “รู้ตัวก็ดี แต่หลังจากนี้ คนที่จะแกล้งนายได้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น อ่อ เว้นวัตกับพี่ชายของวัตด้วยหน่อย สองคนนั้นถึงจะแกล้ง ยังไงฉันก็ได้ประโยชน์”

   เขาล้มตัวลงนอน คว้ากระต่ายมากอดดีอกดีใจเหมือนเด็กได้ของที่ต้องการ ไวไวคงไม่รู้หรอก ว่าเขาเริ่มสนใจอีกฝ่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว ยิ่งผ่านไปก็ยิ่งชอบ ตอนนี้ที่ห้องนอนมีแต่สิ่งของที่เกี่ยวกับกระต่ายเต็มไปหมด อ่า อนาคตเขาจะทำงานหาเงิน ให้ไวไวเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน แค่นึก ก็รู้สึกมีความสุขสุดๆไปเลย


ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
 :ling1: :ling1: ท่านซาตานวิน ขอ Invitation Code ด่วนๆ เลย ผมจะตามหาคู่ในเกมนี้ o9 o9
อ่านแล้วอยากเล่น อ๊ากกกกกก..............................!!!!!  :katai1: :m31:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
ก๊ากกกกกกก แบบลินนี่แหละ ที่ทุกคนต้องการเป็น
จะเวอร์ชั่นไหน ก็เป็นคุณค่าที่ไวไวคู่ควร
รอตอนต่อไปเนอะะะะะ

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
เอิ่ม... อ่านสองตอนสุดท้ายมานี่
ถึงกับพูดไม่ออกเรยที่เดียวววว เอิ่ม...
55555

ออฟไลน์ ToRoNtO

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กล ร้ายยยยย มาขอในเวลาแบบนี้จะปฎิเสธยังไงฟะ :z1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ zakimi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
พึ่งอ่านได้4ตอน  สนุกอ่ะ เรื่องนี้  ชอบหมาป่า :katai2-1: ขนนุ่มน่ากอดอ่ะ   :impress2:

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
ลินนนนนนนนนนน
เธอเป็นผญ.ในโลกจริงๆ นะเฮ้ยๆ
แล้วนี่เล่นไวไวไปแล้วด้วย
เหอๆๆๆ
ต่อมหื่นฉันแตกเลยค่าาาาาาาาาาาาาาา

ออฟไลน์ paladin.kn

  • ไฟมอดลงยังคงทิ้งรอย...เถ้าถ่าน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
มาก๊อดดดดดดดดดดดดดด

ลินนี่เป็นสาวในอุดมคติชัดๆ 55555555

แบบนี้ไวไวจะไปไหนรอด ได้สามีมีนม 555555

ออฟไลน์ cocoaharry

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 618
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
    • cocoaharry_Demmy Chan_Otaku Y Girl
ในเกมเป็นเมีย นอกเกมเป็นผัวสินะไวไว ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ zakimi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
อะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้ามีปาปรีก้า.....บงบอกอายุคนเขียนได้เลยทีเดียว

ออฟไลน์ zakimi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
อ่านไป จิกหมอนไป ฮุฮุ :-[

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
  “ฉันทำอะไรฉันรับผิดชอบน่า นอกเกมจะยอมให้นายเป็นสามีก็ได้ แต่ในเกม นายเป็นเมียฉัน ตกลงนะ”
กร๊ากกกกกกก หัวเราะจนไม่รู้จะหัวเราะมากกว่านี้ได้ยังไงแล้วค่ะ สงสารไวไวนะ แต่ยินดีกับลินมากกว่า 55555

ออฟไลน์ oss_tw

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
 :z1:

สุดยอดอ่ะ คุณสามีมีนม

อิอิ  รอตอนต่อไป

  :mew1:

ออฟไลน์ MinorMa

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-2

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
ตอนแรกคู่ลิน ไวไว หรอ ไม่น่าสนใจเท่าไหร่ .. แต่ โอยยยย ร้อนแรงได้อีก กล วัต จ๊ะ โดนแซงแล้ว

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด