Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]  (อ่าน 301272 ครั้ง)

ออฟไลน์ rule

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 430
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
สรุปคือบ้านพี่วินร้ายกันทั้งบ้าน??

ออฟไลน์ rinny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
กร๊ากกก พ่ออินทรีย์ของเราแพ้แล้งพาลได้น่ารักจริงๆ
สงสารพี่ชินนิดๆนะเนี่ย 55555 พี่วินนี่ ร้ายจริงๆ ร้ายได้โล่เลย
อยากอ่านต่อแล้วว่ากลกับวัตจะได้ไปเจอกันที่ค่ายมั้ย  มาต่ออีกไวๆนะคะ ><

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.19 รับน้อง สยองหลังII
   
   ผมคงกลายเป็นหมอดูแม่นๆ แล้วครับ เมื่อสิ่งที่ผมกังวลเกิดขึ้นจริง...

   เพื่อนผมที่บอกจะตามมาตอนหลัง มันมาถึงโดยสวัสดิภาพ พร้อมร่วมกิจกรรมเต็มที่ คึกกว่าพวกรุ่นน้องปีหนึ่งปีสองเจ้าของค่ายซะอีก สงสัยจะเป็นเพราะอัดอั้นกับงานมานาน เลยกะปล่อยผี ขอให้น้องๆ โชคดีนะครับ อาเมน

   กิจกรรมแรกของเรา คือการรวมรุ่นน้องปีหนึ่งนั่งเป็นวงกลมใหญ่ตรงลานโล่งเพื่อเล่นเกมกับพี่สัน รอพี่ปีสองกับพี่สามบางส่วนไปจัดฐาน

   ผมยืนกลางวง พร้อมโทรโข่งในมือ สลัดมาดเกือบจะว้ากทิ้ง กลับมาทำหน้าที่ ที่แท้จริง เป็นพี่สันเต็มตัว โดยมีไวไวคอยตีกลองเป็นลูกคู่กับเพื่อนสามสี่คนแจกอุปกรณ์การเล่น ของชิ้นแรกที่นำออกมาเป็นถังเล็กใส่ดินสอพอง ผสมสีอาหาร เขียว เหลือง แดง ปานไฟจารจร

   “เอาล่ะครับน้อง สีที่อยู่ในมือท่าน ก่อนอื่นเลย ใครอยู่ด้านข้าง ป้ายครับ ป้าย เอาให้ครบทุกคน ใครไม่มี เดี๋ยวพี่จะส่งน้ำฟ้าคนสวยไปป้ายให้”

   อารมณ์คึกคักเต็มเปี่ยม ผมผายมือไปทางคุณเทยถึกเพื่อนร่วมรุ่นผมเอง จะถามว่าถึกแบบไหน มองหน้าไวไวครับ แล้วเพิ่มไปอีกเท่านึง ปรับผิวเข้มสักสองระดับ ท่าทางสะดีดสะดิ้งเหมือนอยากจะป้ายเต็มแก่ ยิ่งหนุ่มๆ เหล่าเด็กปีหนึ่งทั้งหลาย เจ้าตัวทำท่าจกมือเลียริมฝีปากแผล็บ พวกผู้ชายพากันป้ายให้กันเองราวกับสีในมือเป็นยันกันผี ขนาดกลเห็นนิ่งแบบนั้น มันยังขอถังสีจากคนข้างๆ มาป้ายหน้าตัวเอง ผมงี้หัวเราะก๊ากเลย

   “ทาแป้งกันกระเทยกันเสร็จแล้วใช่มั้ยครับน้องๆ” ประโยคนี้ผมโดนน้ำผู้ถูกพาดพิง เขม้นตาใส่ทันที ผมทำเนียนฟังเสียงขานรับของน้องไม่รู้ไม่ชี้

   “เกมแรกของเราคือเจ้าถังแป้งพวกนี้แหละครับ โดยมีกติกาอยู่ว่า ให้น้องๆ ส่งถังแป้งให้กันจนกว่าเพลงจะจบ คนไหนโดน พี่มีฉลากให้จับ และต้องทำตามนั้น ใครไม่ทำตาม ไอแมน เอ๊ย น้องน้ำฟ้าจะช่วยอนุเคราะห์ให้” รีบแก้คำแทบไม่ทัน หวิดจะโดนรองเท้าแตะตราช้างดาวขว้างหัวแล้ว

   “พร้อมนะครับ เอ้า เริ่ม!” เสียงกลองดังขึ้น ส่วนผมเป็นคนร้องเพลงแดนซ์กระจายอยู่กลางวง มีเพื่อนๆ บางคนเข้ามาแจมด้วยความมัน

   “หนุ่มฟ้อ หล่อเฟี้ยว มีผมคนเดียว รูปหล่อจริง ๆ นะเนี่ย
   เมื่อวาน แว้นไปปากเกร็ด เมื่อวาน แว้นไปปากเกร็ด
   สาว ๆ สังเกต ถามณเดชน์ ใช่ไหมเนี่ย!”
   (แว้นฟ้อ หล่อเฟี้ยว – วง 3.50)

   “กรี๊ดดดดดด/โห่วววววว”

   เสียงตอบรับดังจนพวกทำฐานต้องหันมามอง ผมกำลังเต้นท่าแบบต้นฉบับเป๊ะๆ ปล่อยความรั่วไม่มีกั๊ก พอเพลงหยุด น้องที่ซวยได้ถัง ลุกออกมากลางวง ล้วงถุงดำที่ผมถือ จับฉลากกันไป น้องผู้หญิงคนแรกโดนสั่งให้ป้ายหน้าตัวเองยังคุยกันได้

   คนที่สองถูกสั่งให้ไปไหว้ต้นไม้ขอหวย ท่าทางเด็กเรียนใส่แว่นหนาเป็นนิ้ว หลายคนเดาว่ามันคงจะไม่กล้า ที่ไหนได้... เหลือเชื่อ! น้องคว้าถังเดินตรงไปหาต้นไม้แถวนั้น จัดการป้ายแป้งถูอย่างมัน พร้อมยกมือไหว้ท่วมหัว

   “เฟี้ยง งวดหน้าขอสามตัวตรง หรือจะรางวัลที่หนึ่ง แจ็คพอตได้ยิ่งดี ถ้าผมถูกหวย ผมจะเอาโคโยตี้มาเต้นสามวันสามคืน แถมระบำเปลื้องผ้าชายอีกเจ็ดวันเจ็ดคืน สาธุ”

   อันหลังหนิ ไอแมนกรี๊ดอัด แทบอยากวิ่งไปเล่นของให้น้องถูกหวย เพื่อนๆ แต่ละคน คว้าโทรศัพท์ถ่ายกันรัวๆ ไอ้น้องคนนี้มีแววจะสืบทอดเจตนารมณ์ต่อจากผมและไอ้ดาลี่ ก่อนน้องจะกลับที่ ผมเลยคว้าตัวไว้

   “น้องเดี๋ยว อย่าเพิ่งไป พี่เห็นแววรุ่งจากน้องแล้ว น้องชื่อไรครับ” ผมกอดคอ จ่อโทรโข่งให้ ขอจองตัวไว้เลยคนนี้

   “ชื่อหนึ่งเดียวครับ เพราะผมคือ หนึ่งเดียวในใจคุณ” น้องหนึ่งทำท่าซารังเฮใส่ ผมหัวเราะท้องแข็ง

   “แจ่มมากน้อง จบงานหลังไมค์ พี่มีอะไรให้” หนึ่งยกมือไหว้ผมงามๆ

   คนที่สามโคตรโชคดีจนเพื่อนโห่แซว ให้ปะแป้งเพศตรงข้ามให้ครบห้าคน มันจัดเลย ลุกขึ้นมาปะแป้งสาว เน้นแต่หน้าตาน่ารัก ลามมายันรุ่นพี่ ผลเลยโดนเพื่อนรุมตบหัวแทบทิ่มดิน คนที่สี่โคตรน่าสงสาร น้องดันจับเจอระเบิดร้ายแรงที่สุดในถุง ให้คุกเข่าขอไอแมนแต่งงาน!

   เห็นน้องลีลาไม่อยากทำ ผมก็จัดสิครับ

   “สปิริต! สปิริต! สปิริต!”

   “ไม้โว้ย สู้ๆ อย่ายอมน้อยหน้าไอหนึ่งมัน”

   น้องไม้เงยหน้าเหมือนด่าชะตาฟ้า พอถูกกระตุ้นจากรุ่นพี่กับเพื่อนมากๆ เข้า เลยกัดฟันจำใจลุกจากที่ไปหาแมนถึก กำลังยืนพ้อยท่าอย่างกับนางแบบ ยื่อมือประดุจหนังควายรอน้องจับ

   “แต่งงานกับผมนะครับ” พูดรัวเร็วยิ่งกว่าปืน M16 แตะปากไวๆ แล้วลุกหนี แต่ไม่รอดเจ้าแม่อย่างไอแมนไปได้ ถูกมันคว้ามากอด ทำท่าจะหอม จนผมต้องไปแยกเพราะกลัวน้องมันช็อคตายน้ำลายฟูมปากคาค่าย

   “น้องน้ำฟ้า เก็บอาการหน่อย เดี๋ยวขายไม่ออกนะคุณลูกขา”

   “อ๊ายยย คุณแม่ขา อย่าขัดลาภลูกสิคะ ไม่มีผู้ชายตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว” มันเลียปากอีกรอบ บอกเลยโคตรสยอง กว่ามันจะปล่อยน้องได้ คืนนี้ไม้คงฝันร้ายแหงๆ

   “ทุกคนทำลืมๆ ภาพเมื่อกี้ไปนะครับ เรามาเริ่มเกมรอบสุดท้ายก่อนเข้าฐานกันดีกว่า”

   น้องพากันเฮรับ ผมเริ่มร้องเพลงต่อ คราวนี้ถังเจ้ากรรมดันไปหยุดอยู่ตรงหน้าพ่อหมาป่าของผม เจ้าตัวเลิกคิ้วมอง หยิบถุงเดินดุ่มๆ เข้ามาใกล้ จนผมต้องเป็นฝ่ายขยับถอยเอง เก็บอาการหน่อยพี่น้อง ท่ามกลางสายตาประชาชี สงสารหัวใจคนอื่นบ้าง

   กลล้วงเข้าไปในถุงดำ ควานสักพัก หยิบกระดาษออกมา ผมเป็นคนเปิดอ่านให้

   “ให้ปะแป้งคนที่....เอ่อ....” ผมตาโตอ้ำอึ้ง กลเหมือนไม่ได้ดั่งใจ ความไปอ่านแทน ด้วยความที่ทุกคนกำลังลุ้น ว่าหัวโจกประจำรุ่นจะได้อะไร เลยพากันเงียบกริบ ถึงกลจะพูดน้ำเสียงธรรมดาก็ได้ยินโดยทั่วกัน

   “ให้ปะแป้งคนที่ชอบ...หืม ง่ายๆ”

   ชายร่างสูง มุ่งตรงหน้าไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง ทำท่าเหมือนจะละลาย หมาป่า ‘ของผม’ หล่อน้อยซะที่ไหน ว่ากันตามจริง หล่อที่สุดในรุ่นเลยด้วยซ้ำ เอ้า นี่ผมไม่ได้ลำเอียงนะเนี่ย

   “แลกถังหน่อย”

   ประโยคสั้นง่ายได้ใจความ พร้อมการกระทำชัดเจน สุดจะดับความฝันของสาวน้อย กลเปลี่ยนจากถังแป้งสีเขียว เป็นสีแดง เดินกลับมาหาผมที่เตรียมใจรับชะตากรรม

   ใบหน้าหล่อร้าย สลัดมาดนิ่ง ยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ จุ่มนิ้วในถัง ป้ายตรงหน้าผากผมอย่างดี  ถึงไม่เห็นว่าเป็นรูปอะไร สัมผัสมันชัดเจนสุดๆ รูปหัวใจแน่ๆ เจ้าตัวยังก้มลงมาพูดใส่โทรโข่งในมือผม

   “คนที่ชอบไม่มี มีแต่คนที่รัก อยากได้เป็นแฟน สนใจเป็นแฟนผมมั้ยครับพี่วัต”

   ความร้อนพุ่งปรี๊ดขึ้นหน้า เกิดเสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม เป่าปากกันสนุกสนาน เสียงเชียร์บอกให้ตอบรับ ไม่หนักเท่าโดนย้อนด้วยคำนี้เล้ย!
   
    “สปิริต! สปิริต! สปิริต!”

   ฮว๊ากกกกก เด็กสมัยนี้ร้ายกาจ ผมฮึดเชิดหน้าโต้กลับ

   “ฐานะแฟนคงไม่ต้อง คืนนี้เข้าห้องเดี๋ยวรู้เอง” ผมยักคิ้วแถม กลยิ้มรับ ดวงตาพราวระยับจนหมดหวั่นๆ เฮ้ คงไม่เอาจริงหรอกนะ นอกเกมไม่เหมือนในเกมซะด้วย อุแม่เจ้า กลับคำตอนนี้ทันไหม

   “กลับคำตอนนี้ไม่ทันแล้วนะ ผมเป็นรุ่นน้องฟังคำสั่งรุ่นพี่ คืนนี้เจอกันครับ”

   ไม่ติดว่าตัวเองต้องรักษาภาพพจน์เอาไว้ ผมคงกรี๊ดแข่งไอแมนแล้ว หมาแม่งอ่านใจได้ นอกเกมมีสกิลนี้ด้วยเรอะ แล้วนั่นอะไร ทุกคนหยิบมือถือขึ้นมาทำไม ที่สำคัญ ที่เอ็งพูด มันออกโทรโข่งหมดเลยเว้ย

   “พอๆ มดขึ้นค่าย น้องๆ ทุกคนตั้งแถวตามกลุ่มที่แบ่งไว้ครับ หลังเข้าฐานครบทั้งหมดแล้ว เราจะกินข้าวเที่ยงกันในอาคาร ช่วงบ่ายปล่อยตามสบาย คืนนี้มีนั่งรอบกองไฟ ใส่ขายาวทายากันยุงมาให้เรียบร้อย”

   ไวไวโผล่มาแย่งบท ก่อนจะกลายเป็นค่ายรักของผมกับกลแทน ตารางกิจกรรมต่อจากนี้เป็นแบบที่ไวไวบอก ผมโบกมือไล่ให้กลกลับเข้ากลุ่มเพื่อน เจอพวกเดียวกันกับรุ่นน้องมองแซวๆ ผมเลยเหวี่ยงโทรโข่งไล่แก้เขินแม่ง

   ตอนนี้พวกปีสามที่ทำกิจกรรมตรงลานกว้าง ประจำอยู่ที่ฐานของตัวเอง ใต้ต้นไม้ร่มรื่น ด้านหน้าเป็นเขื่อนเย็นสบาย ฐานผมไม่มีอะไรมากครับ เพราะเวลาเตรียมตัวน้อย ถ้าพวกเพื่อนมันไม่แวะซื้อก่อนเข้ามาคงไม่มี

   เกมนี้เล่นไม่ยาก มีเชือกฟางกับลูกโป่งอย่างละอัน ให้เอาลูกโป่งร้อยกับเชือกฟางมามัดไว้ตรงเอว จับลูกโป่งให้อยู่ตรงก้น แล้วให้อีกคนกระแทกจนแตก เห็นมั้ยครับง่ายๆ แต่เร้าใจโคตร แต่ละกลุ่มที่มาฐานผม จะชายหญิง โดนหมดทุกคน แบ่งทีมสามแถว ใครลูกโป่งแตกหมดก่อนชนะ พวกแพ้ต้องออกมาเต้นด้านหน้าให้เพื่อนดู

   ที่ผ่านมาราบรื่นทุกกลุ่ม จนกระทั่งถึงกลุ่มตัวหลัก ในทีมนี้มีหนึ่ง ไม้ และกลที่ดูสามคนนี้จะเป็นเพื่อนกัน

   “ขอตัวอย่างได้มั้ยครับพี่” น้องหนึ่งมันเริ่มแล้ว ยกมือขอรีเควสรุ่นพี่แบบไม่กลัวเกรงสิ่งใด ระดับพวกผม จะน้อยหน้าไม่ได้

   “จัดไปน้อง ขอตัวแทนจากน้องหนึ่งคน มาเล่นสาธิตกับรุ่นพี่หน่อย” ผมเงียบหลบมุมอยู่หลังต้นไม้ เพื่อนไวไวมันขายผม ลากแขนผมออกมายืนต่อหน้าน้อง! พอเห็นว่าใครเป็นตัวแทนรุ่นพี่ เจ้าโฮ่งบางตัวลุกพรึบขึ้นมาทันที พวกเพื่อนโห่ฮิ้วกันสนุก วันนี้พวกเอ็งใช้เสียงไปเยอะ ไม่คิดเก็บไว้เผื่อตอนกลางคืนเลยรึไง

   “วิธีการเล่นคือ เอาเชือกฟางร้อยลูกโป่ง มัดไว้ตรงเอว จับลูกโป่งให้อยู่แบบนี้ น้องกลมาครับมายืนด้านหลัง นั้นแหละ กระแทกเลยน้อง!”

   ผมเหงื่อแตกผลั่กๆ ดันอกคนที่มายืนซ้อนด้านหลัง

   “เดี๋ยว ใจเย็น ขอเบาๆ นะ”

   “ฮืมมม จะพยายาม”

   “มือไม่ต้องมาจับตรงสะโพกก็ได้”

   “อย่าขยับหนีสิ”

   “มันเสี่ยวหนิ ใกล้แตกยัง”

   “เพิ่งเริ่มเอง จะแตกไวขนาดนั้นได้ยังไง”

   “เร็วๆ หน่อย จะค้างนานทำไม”

   “วัตบอกให้ช้าๆ เองนะ”

   “พอโว้ย! ฐานจะกลายเป็นที่ถ่ายหนังอิโรติกอยู่แล้ว จะกระแทกก็รีบๆ ทำ เสียเวลาเล่นฐาน”

   ไวไวโวยวาย กลเลยต้องขยับเบาๆ แอบใช้เล็บจิกนิดหน่อยลูกโป่งก็แตก ยังจะก้มลงมากระซิบข้างคู่ให้ได้ยินกันสองคน ไม่ได้สนใจบรรดาผู้หญิงที่มองกันหน้าแดงก่ำ พวกผู้ชายกลืนน้ำลายอึกจนจะอิ่มแทนข้าว

   “ของจริง ไว้ทำสองต่อสอง”

   “อย่ามโน วางถุงกาวลงเจ้าหมาป่า” ได้ยินเสียงกลหัวเราะในลำคอ ผมยกมือลูบหน้าพรืด ค่ายครั้งนี้ไม่ปลอดภัยกับหลังของผมจริงๆ ด้วย

   บรรยากาศชมพูอมม่วงเมื่อสักครู่ ถูกเปลี่ยนเป็นความเฮฮาอย่างที่ควรจะเป็นอีกครั้ง ผมย้ายตัวเองไปหลบหลังต้นไม้ตามเดิม หน้าหนาขนาดไหน เจอดาเมจรัวๆ แบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน รอจนกลุ่มของกลไป ผมถึงค่อยโผล่หัวออกมาเล่นกับน้องอีกรอบ

   จากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็ถูกแซวลูกเดียวน่ะสิ! ไม่ว่าจะรุ่นน้อง หรือรุ่นเดียวกัน ถึงเวลากินข้าวเที่ยง แยกย้ายพักก็ยังไม่เลิก เจ้าหมายังทำตัวตามติดผม อย่างกับว่าเป็นคนรักที่พลัดพรากจากกันมาแรมปี ทั้งที่เพิ่งเจอกันในเกมไปเมื่อคืนก่อน

   ผมกับกลมาเดินเล่นสบายๆ กันแถวริมเขื่อน เห็นคนอื่นบ้างประปราย มีหลายคนเข้ามาหาผมเหมือนกัน แม้จะแอบเกร็งๆ กับเจ้าหมาป่าตีหน้านิ่งข้างตัว รุ่นน้องผู้หญิงใจกล้า สะกิดเรียกผม

   “พี่วัต เสียงเรียกรวมตัวก่อนขึ้นรถ เอ่อ...พี่เป็นคนพากย์เสียงให้เกม Charm Online ใช่มั้ยคะ”

   ดูน้องแต่ละคนจะตื่นเต้นมาก เจ้าดาลี่กับเพื่อนรุ่นเดียวกับผมที่ได้ยิน ทำท่าเหมือนไม่สน แต่หูผึ่งรอฟังเต็มที่ อันที่จริงก็ไม่ใช่ความลับอะไร ไม่งั้นผมจะเอาเสียงนี้มาดึงความสนใจรุ่นน้องทำไม ผมเลยพยักหน้ารับไป

   “เฮ้ยจริงดิพี่ ตอนแรกไหนบอกว่าไม่เล่นเบื่อเกมไง พี่เวลอะไรแล้วเนี่ย อยู่เมืองไหน” ดาลี่กอดคอผู้สืบทอดคนใหม่ เข้ามาร่วมวง ไม้เลยจำใจต้องเดินตามเพื่อนเข้ามาด้วย แต่อยู่ห่างไอแมนเป็นโยช คงฝังใจน่าดู ฮ่าๆๆ

   “เลเวลไม่บอก ตอนนี้อยู่เมืองหลวง ไวไวมันก็เล่นด้วยนะไปด้วยกัน”

   “งกอะพี่ จริงสิ กลบอกตัวเองก็เล่น ปาร์ตี้อยู่กับเพื่อน ใช่พี่วัตกับพี่ไวไวรึเปล่า”

   หนึ่งถามอย่างสนใจ ผมหันไปมองหน้ากล เจ้าตัวไม่มีทีท่าอะไร ผมโมเมเอาว่าบอกได้แล้วกัน

   “ใช่ อยู่ปาร์ตี้เดียวกัน จบค่ายคงเข้าไปแข่งกิลด์พอดี ไปรอลุ้นเจอกันในสนามนะน้องๆ ทั้งหลาย”

   ไปๆ มาๆ จากวงแค่ไม่กี่คน กลายเป็นวงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเป็นมีทติ้งเกมขนาดย่อม พากันพูดแต่เรื่องเกมอย่างเดียว คนที่ไม่เคยเล่นก็ถามด้วยความสนใจ ส่วนพวกที่เล่นอยู่แล้ว จะถามเรื่องไอเท็ม คำสาป พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่างๆ เทคนิคการตีบอสในดันเจี้ยน ยาวไปจนถึงคำบ่นเรื่องโดนคำสาปซ้ำซ้อนจนกลายเป็นตัวอะไรแล้วก็ไม่รู้

   งานนี้กลนิ่งเงียบ ผมเข้าใจว่าเขาไม่ชอบพูดมากเท่าไหร่ เลยไม่ดึงเจ้าตัวเข้าบทสนทนา ไม่งั้น ถ้าพวกนี้รู้ว่าหมาป่าของผมเป็นคู่มือเกมขนาดย่อม ได้ถามจนไม่เป็นอันทำอะไรแน่ ของอย่างงี้ ผมขออุบไว้คนเดียวดีกว่า หึหึ

   สรุป ช่วงพักว่าง กลายเป็นการนั่งคุยกันเรื่องเกมยกค่าย น้องขวัญใจเป็นคนเตือนให้พวกเราแยกย้ายกันไปอาบน้ำมาทานข้าวเย็นรอบกองไฟกันตอนค่ำ
   
   แต่ละอาคารแยกชายหญิง จะมีห้องอาบน้ำรวมอยู่ในตัว พวกปีสามไปแจมๆ เอากับพวกรุ่นน้อง ผมโดนกลลากไปอยู่อาคารเดียวกัน ส่วนไวไว ไม่รู้มันหายหัวไปไหน เห็นตะกี้เหมือนกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ ได้ยินแว่วๆ ว่า พูดถึงชื่อลินด้วย สงสัยผมจะหูฝาดไปเอง

   ตอนอาบน้ำ พ่อหมาป่าให้ผมนั่งรอเป็นเพื่อนจนกว่าคนอื่นจะอาบน้ำเสร็จ ตอนแรกผมไม่คิดอะไร คงตามประสาพวกโลกส่วนตัวสูง เลยนั่งรื้อกระเป๋ากลเล่น ของในกระเป๋าทุกอย่างถูกจัดเรียบร้อยมาก เสื้อผ้ากางเกงส่วนใหญ่เป็นโทนเรียบสีทึบ ที่โกนหนวด โคโลญจ์มีแต่แบบผู้ใหญ่

   “ว่างแล้ว ไปอาบน้ำกัน” กลวางหนังสือ หยิบอุปกรณ์อาบน้ำ ผมหยิบบ้าง ของผมมีแค่ขัน สบู่ ผ้าขนหนู กับเสื้อผ้าไว้เปลี่ยนเท่านั้นแหละ

   ในห้องน้ำโล่งสุดๆ ไม่มีใครเลยสักคน ดีที่ยังเปิดไฟสว่างโร่ ไม่งั้นมีสยองกันบ้างล่ะ กับห้องน้ำแบบอ่างยาวอ่างเดียว มีขันใครไม่รู้ลอยตุบป่อง ฝั่งซ้ายเป็นห้องน้ำที่ไร้คน

   ผมจัดการถอดเสื้อผ้าพาดไว้ตรงราวด้านบนที่เขาเตรียมไว้ให้ ใส่กางเกงในตัวเดียวตักน้ำราดตัว เย็นเจี๊ยบอย่าบอกใคร

   “กล ฉันว่าเรารีบอาบกันดีกว่า น้ำเย็นเป็นบ้า”

   “อย่าเพิ่ง ถูสบู่ยังไม่ทั่วเลย” เจ้าตัวพูดพลางถูสบู่จนเกิดฟองแล้วช่วยถูหลังให้ผม ไอผมก็ชินปล่อยให้ถูไป ปกติอยู่ในเกมเวลาอาบน้ำ มักไปอาบด้วยกันเป็นปกติ เพราะตั้งแต่ลินโดนคำสาปเป็นผู้ชาย เจ้าตัวลากไวไวไปอาบด้วยทุกที แบบ มันต้องแบ่งคนไว้เฝ้าของน่ะครับ เลยต้องแบ่งกันไป

   ถูไปถูมา ชักเริ่มยังไง มือหนาไม่ได้ถูแค่หลัง ชักลามมาที่เอว อก สะโพก แผ่นหลังรู้สึกชัดเจนถึงกล้ามเป็นสัดส่วนของคนที่ยืนแนบชิด

   “หอม ยังไงตัวจริงก็ดีกว่าในเกม” เจ้าหมายื่นหน้ามาคลอเคลียข้างแก้ม ผมสะดุ้งโหยง สัมผัสร้อนจากฝ่ามือหนา เนียนถูแถวโคนขาด้านใน พอผมจะโวยวาย กลับถูกจูบปิดเสียง ลิ้นชื้นสอดเข้ามาเหมือนตอนอยู่ในเกม แต่ความรู้สึกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เหมือนความร้อนในตัวมันพุ่งสูงขึ้น จนเผลอตอบกลับอย่างลืมตัว

   ร่างสูงผละริมฝีปากออก ก่อนจะจูบซ้ำจนคนโดนขโมยจูบแทบหายใจไม่ทัน เลยต้องหันหน้าหนีหอบหายใจ

   “อย่า เดี๋ยวใครมาเห็น”

   “ฉันล็อกประตูไว้แล้ว วัต เป็นแฟนกันนะ” เขากระซิบเสียงทุ้มพร่าพลางงับหูเบาๆ ผมสะท้านขนลุกซู่ เอ่ยประท้วงแบบไม่จริงจังนัก

   “นายมาขอในสถานการณ์แบบนี้ได้ไง”

   “อืมม แบบนี้ดีที่สุดแล้ว นะ วัต...เป็นแฟนกับกลเถอะ” เสียงออดอ้อน ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำให้ผมใจอ่อนทุกที ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าความจริง ผมเองก็รู้สึกดีๆ กับกลอยู่เหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่มีทางยอมปล่อยให้ทำอะไรแบบนั้นในเกม แม้ว่าความจริงจะเพิ่งเคยเจอหน้า แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา พวกเรารู้จักกันมาแล้วเป็นเดือน

   “ขอคิดดูก่อน อะ จับอะไรน่ะ!”

   กลไม่ตอบ แต่หัวเราะแบบที่ชอบทำเวลาคิดแผนชั่วร้าย มือยืนขาสั่น ถูกรวบข้อมือทั้งสองข้างด้วยมือเดียว มือหนาล้วงเข้ามาในกางเกง สัมผัสส่วนอ่อนไหวจนผมระทวย ยิ่งเป็นผู้ชายยิ่งรู้สึกไว โดนรั้งรูดเคล้าคลึงซะจนเกือบจะถึงสุดหมาย แต่คนใจร้ายดันหยุดมือกำไว้เฉยๆ

   “เป็น-แฟน-กัน” คำขอพร้อมริมฝีปากงับลงบนลำคอ เชื่อเลยว่าถ้าผมไม่ตอบตกลง ได้ค้างคากันอยู่แบบนี้แน่ ผมโอดครวญใจใน

   “ยะ...ยอมแล้ว อะ อือ อืออ...” จู่ๆ ก็เร่งจังหวะ จากอารมณ์ที่เริ่มลงๆ ไต่ระดับสูงเฉียดเพดาน ผมถูกช้อนตัวนั่งตรงอ่าง เขาสอดตัวมาอยู่ตรงหว่างขา รั้งขาผมให้หนีบเอวไว้ ผมจับบ่ากว้างเพื่อพยุงตัวไม่ให้หงายลงไปในน้ำ บางทีเผลอจิกเล็บเพราะความรู้สึกวูบวาบตรงท้องน้อย

   เขารวบทั้งของผมและของตัวเองเสียดสีกัน ปากคอยก้มลงมาซุกไซร้แถวอกกับลำคอ

   “วัต พร้อมกันนะ”

   เสียงร้องรับคำในคอไม่รู้ว่าเป็นคำพูดหรือเสียงครางกันแน่ กระทั่งถึงที่หมาย ของเหลวอุ่นร้อนไหลรดจนเลอะหน้าท้อง กลอุ้มผมที่เข่าอ่อนลงจากอ่างมาพยุงอาบน้ำให้ใหม่อีกรอบ เหมือนได้ยินเสียงเขาถอนหายใจหนักๆ คล้ายกับยังไม่สุดดี

   “อย่ามองด้วยสายตาเย้ายวนวัต ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันอยากให้วัตพร้อมก่อน” เขาพูดพลางจูบที่ขมับหนักๆ แล้วปล่อยตัวผมให้ไปเช็ดตัวใส่เสื้อผ้า ส่วนตัวเองรีบอาบน้ำใส่เสื้อตามมา ผมเห็นขนาดแวบๆ แอบกลืนน้ำลายเอื้อก นึกขอบคุณที่ยังไม่คิดเผด็จศึกตอนนี้

   กลจับมือผมเดินออกจากห้องน้ำ ความรู้สึกตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าแปลกๆ อธิบายไม่ถูก มันก่ำกึ่งระหว่างพึงพอใจกับยังไงก็ไม่รู้ ผมยอมรับว่าตัวเองเขินจนไม่กล้าเงยหน้ามองกล ถึงเราจะเคยจูบ กอด อาบน้ำด้วยกัน เห็นตัวเปลือยกันมาแล้ว แต่ยังไม่เคยทำถึงขั้นนี้ แถมยังเป็นแบบของจริง ไม่ใช่โลกจำลองแบบในเกม

   มืออุ่นกระชับมือผมอย่างเข้าใจ เจ้าตัวหยิบของบางอย่างออกจากกระเป๋า ผมขมวดคิ้วตาโต ลืมความเขินไปชั่วคราว

   “อย่าบอกนะว่านายจะออกไปสูบบุหรี่” ผมอึ้งจริงๆ นะ ไม่คิดว่ากลจะสูบบุหรี่ด้วย ส่วนตัวผมไม่ได้อคติกับคนที่สูบบุหรี่ แค่แปลกใจเท่านั้นเอง

   “อ่า สงบสตอารมณ์น่ะ ปกติไม่สูบ จะสูบเฉพาะตอนทำงานกับตอนเครียดๆ วัตไปรวมกลุ่มก่อน เดี๋ยวฉันตามไปที่หลัง”

   ถือว่านี้เป็นประโยคที่ยาวที่สุดในวันนี้ของกล เจ้าตัวยังดูเหมือนจะรีบๆ หันมายิ้มให้ผม ขโมยหอมแก้มฟอดนึง ถึงเดินหายออกจากอาคาร หลบมุมไปสูบบุหรี่อยู่ตรงไหนไม่รู้ ผมไม่คิดตาม เจ้าตัวบอกจะไปสงบสติอารมณ์จากผม ขืนผมไปอาจมีเอ้าดอร์เกิดขึ้นก็เป็นได้

   ผมไปหาพวกเพื่อนที่โหวกเหวกกันอยู่รอบกองไฟ พอไวไวเห็นผม กวักมือเรียกให้ไปนั่งที่ๆถูกเว้นไว้อยู่สองที่ มันช่างรู้ใจจริงๆ

   “อ้าว ไหงโผล่มาคนเดียว ไปไหนแล้วล่ะเจ้านั้น”

   “สูบบุหรี่” อย่าว่าแต่ผมเลย ขนาดไวไวได้ยินยังเลิกคิ้วแปลกใจ แค่แปบเดียวเท่านั้นแหละ เจ้าตัวก็สูบเหมือนกัน เฉพาะตอนเครียดเรื่องงาน ปกติเลยไม่เห็น

   ผมนั่งเล่นตลบมือร่วมขำกับน้องๆ ที่โชว์ฮา ผ่านไปสักพัก รู้สึกมีคนมานั่งข้างๆ ได้กลิ่นบุหรี่ปนมาด้วย หัวใจเต้นตึกตัก ความรู้สึกเหมือนแบดบอยนี่มันอะไร

   “รอนานมั้ยพี่วัต ยังไม่กินข้าวเหรอ วันหลังไม่ต้องรอก็ได้ เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ”

   กลเอี้ยวตัวไปด้านหลังผม รับข้าวจากไวไวมาให้ผมก่อน ค่อยเอาของตัวเอง ผมไม่ตอบ จวกข้าวหนีอาการใจเต้นอยู่ พอติดคอ ก็ได้คนข้างๆ หยิบน้ำมาส่งให้ ข้าวติดปาก เจ้าตัวก็หยิบไปใส่ปากตัวเอง ระดับการดูแลเอาใจใส่ เปิดเผยชัดเจนยิ่งกว่าก่อนเป็นแฟนหนึ่งร้อยยี่สิบเปอร์

   คืนนี้กลดันเลือกเสื้อคอกว้างมา เลยเห็นรอยเล็บจิกบนผิวเข้มตรงบางจางๆ ส่วนทางผมไม่มีปัญหา กลไม่ทำรอยไว้เลย นับได้ว่ารอบคอบสุดๆ เข้าค่ายแบบนี้ แล้วยังเป็นผู้ชาย มีโอกาสโดนเห็นสูงลิบลิ่ว ไวไวเหมือนรอจังหวะ พอหมาป่าเดินไปหาเพื่อน เพราะถูกเรียก เจ้าตัวคว้าคอผมเข้าไปกระซิบทันที

   “เฮ้ย เป็นแฟนกันแล้วเหรอ”

   “ไม่รู้เว้ย ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”

   “อย่ามาๆ ขอบอกว่าไม่เนียน ไปทำอะไรกันมา ฉันเห็นรอยที่บ่ากลนะเพื่อนวัต ไหนดูซิ วันหลังหัดตัดเล็บซะด้วย อย่ามัวแต่เล่นเกมจนขี้เกียจ หรือกลมันชอบแบบซาดิส อ็อก อย่าล็อคคอ ไม่พูดแล้วๆ”

   “ลองพูดอีกคำสิ เข้าเกมรอบหน้า เตรียมเจอกันลินได้เลยเพื่อน เออ! คบกันแล้ว มีปัญหาอะไรรึไง”

   เหมือนจะพูดเล่น ผมแอบหวั่นใจนิดๆ นะ ไวไวมันจะคิดมากเรื่องผู้ชายคบกันรึเปล่า ก่อนหน้านี้เห็นมันปกติ แถมยังยุยงเพราะมันคงเห็นแค่ว่าเล่นกัน ยังไงมันก็เป็นเพื่อนรักผม ผมไม่มีทางเลือกระหว่างฝั่งไหนฝั่งหนึ่งได้แน่ มันถอนหายใจ เลิกลูบคอตัวเองแล้วตบบ่าผมเบาๆ

   “ทำหน้าเครียดเชียวมึง อย่าห่วงเลย ฉันมันคนหัวสมัยใหม่ ไม่อคติกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว สบายใจได้เลยเพื่อน ไม่ว่านายจะเป็นตัวอะไร หรือเป็นเห็บเหา เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ขอแค่อย่ามาโดดกัดกันเป็นพอ”

   เกือบซึ้งระ อีกนิด ผมส่ายหัวไม่รู้จะขอบคุณ หรือเตะมันโทษฐานแอบหลอกด่าผมตอนท้ายดี เลยเปลี่ยนเป็นหัวเราะ แหย่มันเรื่องของลินแทน ดูท่าจะเป็นจุดอ่อนของมันไปแล้ว จังหวะเดียวกับที่กลกลับมาพอดี จนผมแอบคิดไปว่า บางทีกลคงจะเปิดโอกาสให้ผมกับไวไวคุยกันตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะหลังจากนี้ คงไม่ได้มีแค่บรรยากาศชมพูอมม่วง แต่มันม่วงอร่ามเลยล่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-11-2015 19:14:10 โดย Silver Fish »

ออฟไลน์ cocoaharry

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 618
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
    • cocoaharry_Demmy Chan_Otaku Y Girl
อยากคอมเม้นท์ มาปาดหรือเปล่าเนี่ย
เขาเจอกันนอกเกมแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
รับน้องครั้งนี้มันส์แน่นอน

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
พี่เป็นเจ้าหน้าที่ค่ะ ต้องการพื้นที่ส่วนตัวบอกนะคะ เดี๋ยวกางเต้นท์รอ  :beat: /โดนตบ
แหม หมานิสัยไม่ได้แบบนี้ต้องโดนปราบนะคะ :laugh:
เป็นครูฝึกที่ดีนะเนี่ยวัต
รอตอนต่อไปเนาะ

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
 :z3: :z3: อยากเลี้ยงพ่อหมาป่า กับ พ่อค้างแคว คู่นี้จัง  :-[ :-[

ออฟไลน์ imvodka

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 252
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-4
วัตอายุมากกว่าหรือนี่   :katai3:

ออฟไลน์ Wereena

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
    • facebook
ตอนแรกว่าชอบเรื่องนี้แล้วนะ แต่พอรู้ว่าวัตแก่กว่ากลแล้ว ยิ่งชอบบบบบ :hao7:

ออฟไลน์ Marchyn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :-[ อ๊ากกกก น่ารักกกก <3

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
เห็นชื่อตอนแรกที่เปลี่ยน ตกใจหมด
นึกว่าทำไมคุ้น มาถึงตอนที่18 ทำไมไม่เคยเห็น
เข้ามาอ่าน อ่าวเห้ย นี่มันโนเนมนี่หว่า
สนุกอ่ะ แบบว่ากลน่ารักมากๆๆๆ
ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้สยองหลังงงง กันแบบจริงๆ ซะทีล่าาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ oss_tw

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
 :-[

 :impress3:

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ


ออฟไลน์ OrangeryLemon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 129
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
สนุกและน่ารักมาก

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
อิอิเขาเจอกันนอกเกมแล้ว

ออฟไลน์ numay

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ฮิ้ววววว เจอกันแร้ว
แต่มาโดนวัตว๊ากซะก่อน เพราะกลของเรากันเป็นพวกรุ่นน้องปีนเกลียว 555555555555
แต่ตอนง้อกันที่มุ้งมิ้ง ฟินเวอร์~~~~~!!!!♡

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
ตอนโดนว๊ากตกใจไหมคะ? 555555

ออฟไลน์ fahhee_zeze

  • Love you...YAOI~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
เห็นชื่อเรื่องคุ้นๆเลยเข้ามากลัวเรื่องนี้จะโดนก๊อบล้าววว ที่ไหนได้เปลื่ยนชื่อเรื่องนี่เอง ใจหายแว้บบ

#ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเลออ #เป็นห่วงนะเนี่ยย  :katai4: :katai4: :katai4:

มาต่ออีกไวๆเน้อออ รอกลหยอดวัตอย่างเต็มสตรีมในค่าย ถถถถถ

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.20 บอดี้การ์ดจำเป็น
   
   รับน้องสยองหลังผ่านพ้นไป ผมยังปลอดภัยดีครบสามสิบสอง ขอขอบคุณฟ้าดินสายลมแสงแดด ขอบคุณทุกสรรพสิ่งที่ยังปล่อยให้ผมรอดพ้นยันทุกวันนี้ ขอบคุณจริงๆ ครับ ยืนระทึกสามนาที...

   “วัต จะยืนถ่ายเอ็มวีอีกนานมั้ย น้องมันแยกย้ายกลับหมดแล้ว หรือมึงจะเฝ้ามอ”

   บรรยากาศสดใสรอบตัวผมสะดุดกึก เพราะไอสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าไวไว พวกเรากลับมาจากค่ายแล้ว เป็นค่ายเล็กๆแค่สองวันหนึ่งคืนที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ใหม่ๆ แบบเปิดโลกกว้างสู่วงการสีม่วงของผม

   หากจะให้เล่าย้อนกลับไป หลังจากนั่งรอบกองไฟเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ยุงจนพอใจแล้ว พวกเราแยกย้ายกลับเข้านอน ผมถูกกลลากไปนอนด้วย มันถือวิสาสะถีบส่งเพื่อนหนึ่งที่น่าสงสารให้ไปนอนที่อื่นแทน แล้วกอดผมเป็นหมอนข้างหลับสบายเต็มตื่น ทอเต็มผืนด้วยหมอนข้างยี่ห้อค้างค้าวทอง

   ตื่นเช้ามามีอาการปวดเมื่อยเนื้อตัวเหมือนโดนหมาอำ นอกนั้นก็ปกติสุข ขึ้นรถคันเดียวกับขามา แถมหมาหนึ่งตัวมานั่งข้างๆ จนมายืนหล่ออยู่ในมหาลัยเช่นนี้แล

   “เงียบไม่ตอบ กล เก็บซากมันไปด้วยแล้วกัน ฉันไปล่ะ ฝากบอกว่าคืนนี้ออนเกมด้วย”

   แว่วเสียงกระต่ายเห่าแล้วจากไป เอ้อ จริงสิ ขามาผมมารถพี่ชิน ขากลับไวไวมันชิ่งหนีไปก่อนแล้ว ผมหันมามองคนข้างตัว ร่างสูงยืนหล่อผิวเข้มสะพายเป้ของตัวเอง มือซ้ายถือของผม มือขวาล้วงหยิบกุญแจรถขึ้นมาโชว์ อื้อหือ ยี่ห้อแพง

   “กลับด้วยกัน เดี๋ยวไปส่ง”

   ผมพยักหน้ารับวิ่งตามแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด ได้คนขับรถส่วนตัวแล้ว จะอิดออดเป็นนางเอกไปลำบากบนขึ้นรถเมล์ทำไม มีแฟนต้องใช้ให้คุ้มครับ ขนาดพี่วินยังไม่ทันคบเป็นแฟน อยู่ฐานะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ยังชี้นิ้วสั่งใช้งานพี่ชินปานอิเย็นเลย เอ๊ะ หรือคู่นั้นเหนือคำว่าแฟนเป็นคู่ชีวิตไปแล้ว น่าคิดนะเนี่ย

   วันนี้วันหยุดที่มอไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ รถที่จอดมีเพียงไม่กี่คัน ผมมองไล่หารถที่น่าจะเป็นของกล คันนั้นก็อาจจะ แต่เจ้าตัวคงไม่ขี่สี่แดงแปร๊ดแบบนั้น คันนู้นสไตล์แม่บ้าน นึกภาพกลขับรถแบบนั้นไปจ่ายตลอดไม่ออกเลยจริงๆ เจ้าตัวดูแล้วลูกคุณหนูมีตังจะตายไป

   จะว่าไปแล้วพี่ชินเองก็พวกลูกคนมีตังเหมือนกัน คันโปรดเจ้าตัวคือเบนซ์ S-Class สีน้ำตาลแสนคลาสสิก แต่ถูกพี่วินด่า คิดว่าถนนเมืองไทยมันเรียบเหมือนถนนแข่งฟอร์มูล่าวันรึไง ไปเปลี่ยนมาใหม่ พี่ชินเลยต้องไปถอยบีเอ็มสีเงินมาใช้เป็นราชรถรับส่งพี่วินแทน ส่วนลูกชายสุดที่รัก เลยต้องเก็บไว้ใช้เฉพาะตอนไปดูงานที่ต่างประเทศ ช่างน่าเห็นใจยิ่งนัก

   ทันใดนั้น ผมเห็นรถคันงามสีดำปราดเปรียวอยู่ตรงหน้า นี่มัน! สปอร์ตซีดาน ผมกลืนน้ำลายอึก มีคนแถวนั้นช่วยผมมองด้วย ว่าใครกันหนอเป็นเจ้าของรถคันงามนี้ กลเดินผ่านรถคันนั้นไป ผมถอนหายใจ อย่างว่า เพิ่งจะเข้ามหาลัยปีหนึ่งจะมีรถสุดยอดขับได้ยังไงกัน ถึงบ้านจะรวยแค่ไหนพ่อแม่คงไม่คิดถลุงเงินเล่นหรอกมั้ง

   หมาป่าหนุ่มเดินอ้อมรถไปอีกข้างคล้ายจะสำรวจ ผมพยักหน้ารับหงึกหงัก คงจะชอบสินะ พี่เข้าใจน้อง พี่เองก็จ้องจนน้ำลายหกแล้วเนี่ยอยากเข้าไปลูบไล้นั่งเล่นอยู่ข้างในสักครั้ง

   กลยกกุญแจรถขึ้นมา ผมยิ้มๆ แอบมีนิสัยเด็กนะเรา ลองใช้กุญแจตัวเองกดใส่รถที่ชอบเนี่ย เอ๊ะ เดี๋ยวนะ! ทำไมกดติด เจ้าตัวเดินไปเปิดประตูหลังโยนสัมภาระเข้าไปแล้วหันมามองผม ทำหน้าหมางงใส่

   “มีอะไรรึเปล่าวัต?”

   หมาตัวโตถาม ผมได้แต่เงียบแล้วเดินก้มหน้าเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างสงบ จะให้บอกได้ยังไงว่าสมองตะกี้คิดไปล้านแปดพันเก้า ถ้าพูดออกมาหนิหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ

   “ดีใจมั้ยได้นั่งสปอร์ต เห็นเมื่อกี้มองจนตาเยิ้มเชียว ชักอิจฉารถแล้วสิอยากให้นายมองฉันด้วยสายตาเร่าร้อนแบบนั้นบ้าง”

   เจ้าของรถขยับตัวมารัดเข็มขัดให้ ฉวยหอมแก้มไปฟอดหนึ่ง พลางหัวเราะในลำคอเอ่ยแซวค้างคาวใบ้ ผมหันหน้าหนีขอทำใจแปบ นิสัยพูดน้อยต่อยหนักที่ผ่านมามันหายไปไหน หลังๆ ชักจะเริ่มพูดมากขึ้นทุกที

   ระหว่างนั่งรถผมมองนู่นมองนี้ไปเรื่อย พอรถเริ่มจะไปคนละทิศกับบ้านผม ผมขมวดคิ้วหันไปมองคนอย่างตัวอย่างสงสัย

   “นายจะไปไหน ไม่ใช่ว่าจะพาฉันไปส่งที่บ้านก่อนหรือไง”

   “ตอนแรกคิดจะทำแบบนั้น แต่ตอนนี้คงไม่ได้”

   “ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้น” ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ กลเปลี่ยนสีหน้าจากสบายๆ จนถึงเมื่อครู่เป็นเคร่งเครียดขึ้นมากะทันหัน พลางอธิบายให้ผมฟัง

   “มีคนตามพวกเรามาตั้งแต่ออกจากมหาลัย ฉันไม่มั่นใจว่าพวกมันตามใครระหว่างฉันกับนายคงต้องสลัดให้หลุดก่อน” มุมปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ อาศัยจังหวะช่วงรถเยอะ เลี้ยวหลบเข้าซอยแล้วดับเครื่องเงียบอยู่ในเงาต้นไม้ ผมเห็นมีรถคันหนึ่งไม่มีป้ายทะเบียนขับผ่านซอยที่พวกเราอยู่ไป รู้สึกใจหายวาบ ผมคิดว่าสิ่งที่กลพูดจะเป็นความจริง

   กลจับมือผมใช้นิ้วโป้งลูบเบาๆ ให้ผมไม่ต้องกังวล ระหว่างโทรศัพท์ไปหาใครบางคน รอสายไม่นานทางนั้นรับ เจ้าของมือถือเปิดเป็นภาพขึ้นมาคุยแสดงเป็นภาพหน้าจอของชายคนหนึ่งที่มีสีผมและสีตาเหมือนกับผม นี่มันพี่วินชัดๆ

   “อาจารย์ ผมอยู่กับน้องคุณ มีรถคันหนึ่งตามพวกเรามาไม่รู้เป้าหมายคือใคร”

   ผมหันขวับกับคำว่าอาจารย์ ก่อนหน้านี้เจอกันในเกมผมเดาว่าสองคนนี้น่าจะมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง แต่ไม่คิดว่าถึงขนาดฝากฝังตัวเป็นลูกศิษย์อาจารย์แบบนี้

   พี่วินบนหน้าจอหันมามองผมที่ชะโงกหน้าเข้าไปดูด้วย พี่วินนวดหัวคิ้วเหมือนจะปวดหัวหนัก หันไปสั่งการอะไรบางอย่างกับคนอื่นที่กำลังทำงานภายในห้อง ก่อนจะหันมามองผมสลับกับกล

   “รายละเอียดที่เหลือไว้คุยกันอีกที วัต ช่วงนี้อยู่กับกลไปก่อนห้ามแยกกันเด็ดขาดจนกว่าจะรู้ว่าเจ้าพวกนั้นมันเล็งใครไว้ มีอะไรให้รีบโทรมา ไว้พี่จะโทรกลับไปอีกที”

   สิ้นคำพี่วินก็วางสายไปทันที กลนิ่งเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ผมสะกิดถามคนข้างตัว พวกนั้นตามมาทำไม หรือคิดจะเรียกค่าไถ่ ผมรีบไปบอกโจรตอนนี้ทันมั้ย พี่ชายผมทำงานหามรุ่งหามค่ำ หมดเงินไปกับกาแฟ ไม่มีเงินมาไถ่ตัวน้องชายตาเทาๆ หรอก

   “พวกนั้นเป็นใคร”

   “ไม่รู้สิ” ผมชักหน้าบูด เฮ้ย ตอบสั้นแค่นี้อะนะ แล้วไอ้ท่าทางเหมือนมีลับลมคมในกันสองคนศิษย์อาจารย์นั่นอะไร

   “อย่าทำหน้าตาน่ารักสิ ไว้เล่าให้ฟังที่หลัง ตอนนี้เราต้องหนีกันก่อน”

   ผมเงยหน้ามองกระจกหลังตามกล รถคันเดิมที่ขับผ่านหน้าพวกเราไป กำลังถอยกลับมาเลี้ยวเข้ามาในซอยที่พวกเราอยู่! ความอยากรู้ถูกสลัดทิ้งออกจากหัวชั่วคราว กลใส่เกียร์ถอยหลังยาวจนเลี้ยวออกอีกทาง แล้วเหยียบคันเร่งบึ่งหนีทันที ยังดีแถวนี้ไม่ค่อยมีรถไม่งั้นมีรายการชนกันบ้าง กระทั่งกลับสู่ถนนใหญ่ คนพวกนั้นโดนรถคันอื่นทำให้ต้องทิ้งช่วงไปแต่ยังไม่พอสำหรับการสลัดให้หลุด

   ดวงตาสีเทาหันกลับมามองด้านหน้า ก่อนตาโตอ้าปากค้าง

   “กล! ไฟแดงๆๆ” ผมตะโกนบอกคนขับรถรัวๆ ยิ่งเห็นเป็นไฟแดง รถจากอีกเลนกำลังออกตัวมา เจ้าตัวยิ่งเหยียบคันเร่งขับฝ่าไฟแดงผ่านรถคันอื่นแบบเฉียดฉิว ถ้ารถไม่แรงพอคงถูกชนจนพลิกคว่ำกันบ้าง มือกุมอกหายใจถี่ด้วยความตื่นเต้นกับเหตุระทึกขวัญ

   พอหลุดจากตรงนั้น กลกลับมาขับด้วยความเร็วปกติจนถึงบ้านทั้งที่ผมสติยังไม่ทันกลับเข้าร่างดี สลัดพวกนั้นออกไปได้จริง แต่ไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมสุดๆ นึกว่าจะตายซะแล้ว

   “ไหวมั้ย”

   ตัวอะไหว แต่สมองท่าจะไม่ไหว คนก่อเหตุยังทำหน้านิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เท้าแขนตรงขอบประตูรถที่เปิดให้ผม พอเห็นผมไม่ตอบ เจ้าตัวทำท่าจะก้มลงมาอุ้ม ผมรีบบอกห้าม

   “ยังไหวอยู่ไม่ต้องอุ้ม” เขาพยักหน้ารับ ยื่นมือมาดึงผมออกจากรถแทน ผมลูบอกตัวเอง ขวัญเอ่ยขวัญมา สงบสติอารมณ์ได้ไม่เท่าไหร่ หางตาเห็นก้อนขนวิ่งได้ พุ่งตัวออกมาจากประตูบ้าน กระโจนใส่ผมจนเกือบหงายหลัง ดีที่ได้คนข้างๆคว้าเอวไว้ก่อน ไม่งั้นคงมีรายการลงไปวิดพื้นกันบ้าง

   “ขุนพล! พ่อสั่งห้ามกระโจนใส่คนอื่นไง” เสียงดุๆ จากคนข้างตัวสร้างความแปลกใจให้ผมไม่เท่าสรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวเอง ผมก้มลงมองสบตาคมสวยของเจ้าก้อนขนที่เกาะแหมะอยู่ตรงอก รู้สึกหนักจนต้องอุ้มด้วยสองแขน แล้วความหนักนั้นก็หายไป เมื่อพ่อก้อนขนคว้าหลังคอลูกตัวเองไปจ้องดุๆ ใส่

   เจ้าตาสวยไม่สำนึก ร้องเหมียวเสียงหล่อ ส่ายพวงหางฟูเพราะขนหนาไปมาเบาๆ ผมมองชัดๆ ไอหยา นี้มันแมวยักษ์นี่หว่า ดูท่ายังไม่โตเต็มวัยเดียว ไม่งั้นคงตัวใหญ่กว่านี้แหง

   ผมได้ยินเสียงกลถอนหายใจเหมือนจะปลง เปลี่ยนจากหิ้วคอเป็นอุ้มด้วยแขนข้างเดียวแทน ส่วนมืออีกข้างมาจูงผมเดินเข้าบ้าน...รึเปล่า เพลงหนึ่งดังเข้ามาในหัวเลย

   นี่คือสถาน แห่งบ้านทรายทอง ที่ฉันปองมาสู่... เก่าได้อีก…

   “อุ้ย กลลูกไปฉุดลูกใครเขามานั่น” ผ่านบนเข้าสู่ตัวบ้าน มีผู้หญิงคนงามยืนยกมือปิดปากอุทานด้วยความแปลกใจกับลูกชายที่ร้อยวันพันปีไม่เคยพาใครมาบ้าน กลยกมือไหว้
   
   “ผมกลับมาแล้วครับแม่”

   “สวัสดีครับหม่อมแม่ อุ....” เวรหลุดปาก อินไปหน่อย กลหันหน้าหนีไหล่สั่นกลั้นขำเต็มที่ คุณหญิงแม่ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

   “เพื่อนลูกมีอารมณ์ขันดีนะ เข้าค่ายเป็นยังไงบ้างลูก” ผมยิ้มเกาแก้มเขินๆ แม่กลดูใจดีเหมือนแม่ผมเลย ติดแต่ทางนั้นจะโหดกว่าหน่อยเวลาพวกเราสามพ่อลูกทำความผิด

   “สนุกดีครับ นี่วัตน้องคนๆ นั้นแหละครับ วัตแม่กลเอง”

   คุณแม่มองสำรวจผมอีกรอบ ก่อนจะแสดงสีหน้าเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง แววตาที่มองผมก็เปลี่ยนไป ฉายความเอ็นดูมากขึ้นอีกหลายส่วน ผมยกมือไหว้อีกรอบ คราวนี้ไม่หลุดคำแปลกๆ ออกไป

   “เรียกแม่จิก็ได้จ๊ะ”

   “ครับแม่จิ” คุณแม่ดูจะปลื้มน่าดูพอผมยิ้มให้

   “เพิ่งกลับมากันเหนื่อยๆ พอดีเลยแม่กำลังจะตั้งโต๊ะ ทานข้าวทานปลาก่อน จะทำอะไรค่อยว่ากันอีกทีนะ กลไปเรียกพ่อเขาลงมาสิลูก”

   กลรับคำก้มลงมากระซิบบอกผมว่าเดี๋ยวมา ก่อนจะปล่อยเจ้าขุนพลลงพื้น ตัวเองเดินขึ้นไปชั้นบน ผมยืนมองซ้ายขวาไม่รู้จะทำอะไรดี เลยอาสาช่วยแม่จิเข้าไปยกของในครัวมาตั้งโต๊ะ ค่อยยังชั่วหน่อย ถึงบ้านจะหรูหราใหญ่โตแค่ไหน แต่บรรยากาศยังเป็นกันเองชวนให้อบอุ่น

   แม่จิบอกผมว่ากับข้าวทุกอย่างท่านเป็นคนทำเอง มีลูกมือเป็นแม่นมของกล ปกติกลจะเป็นคนช่วยยกออกไป วันนี้มีผมมาเป็นตัวแทน แม่จิเล่าเรื่องของกลให้ผมฟังหลายอย่าง ทั้งที่ใช้เวลาเพียงระยะสั้นๆ ทำให้ผมรู้จักกลมากขึ้นได้อย่างน่าทึ่ง อย่างอาหารที่เขาชอบกิน หรือของที่เขาไม่ชอบ นิสัยประจำตัวเวลาอยู่บ้าน

   ท่านบอกเล่าลื่นไหล ต่อให้ฟังทั้งวันก็ยังไม่เบื่อ... จะบอกว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะเรื่องที่แม่จิเล่าเป็นเรื่องของกลก็ไม่ผิด ผมยอมรับ! เหอะๆ

   เวลาเหมาะเจาะ พอตั้งโต๊ะเสร็จ คนที่หายขึ้นไปข้างบนลงมาพอดี พร้อมกับแมวตัวโตที่วิ่งตามลงมาด้วย ผมเห็นแล้วคิดถึงนายท่านขึ้นมา ไม่รู้ป่านี้เป็นยังไงบ้าง อยากกลับบ้านไปดูไวๆ จัง

   “เป็นอะไรไปลูก หรือว่าอึดอัด”

   คุณแม่ใจดีถามด้วยความเป็นห่วง ผมส่ายหัวแล้วยิ้มให้

   “ไม่มีอะไรครับ แค่ผมคิดถึงแมวที่บ้าน”

   กลแนะนำตัวผมกับพ่อของเขาอีกรอบ ผมยกมือไหว้สวยๆ พ่อกลยกมือไหว้รับ มองผมเหมือนไม่อยากจะเชื่อ พวกเรานั่งทานข้าวเย็นด้วยกัน ต้องขอบคุณตัวเองที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย จนแม่จิชมผมว่าเป็นเด็กช่างพูดช่างคุยให้ผู้ใหญ่เอ็นดู แหงล่ะ วิชามารบ้านผมเลยการพูดเนี่ย

   ปิดท้ายมื้ออาหารด้วยลอดช่องหอมหวานกำลังดี ผมดื่มด่ำจนแทบอยากขอตักกลับไปกินบ้าน แม่จิรู้ทันสั่งให้แม่นมไปตักใส่ถุงมาให้ ผมขอบคุณแล้วขอบคุณอีกปลาบปลื้มแทบเข้าไปฝากฝังเป็นลูกชายอีกคน ท่าทางผมคงตลกมาก ขนาดพ่อกลที่ตอนแรกนิ่งๆ ยังหลุดยิ้ม

   “พ่อครับ แม่ครับผมจะไปค้างบ้านวัตสักระยะนะครับ”

   พ่อกลยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไร แม่จิพูดขัดขึ้นมาก่อนด้วยรอยยิ้มยินดี ราวกับว่าลูกชายไร้เพื่อนจะได้เพื่อนเล่นกับเขาเสียที ผมแอบขำในใจ ถ้าเจ้าตัวเลิกนิสัยนิ่งๆ ไม่สนใคร คงมีคนเสนอตัวเป็นเพื่อนจนคบไม่หวาดไม่ไหว

   “ไปสิ ไม่ต้องเป็นห่วงที่บ้านหรอก คนเยอะแยะ”

   ผมยกมือไหว้ลาท่านทั้งสอง แม่จิแถมขนมมาให้ผมอีกหลายอย่าง ถ้าไอไวไวมันเห็นคงตาวาวแหงๆ ขานั้นชอบของหวานทั้งที่เป็นกระต่ายถึก สงสัยน้ำตาลมันจะแปรสภาพเป็นกล้ามเนื้อและพลังงานซะหมด

   กระเป๋าเสื้อผ้ากลไม่มีอะไรมาก ไม่ค่อยต่างจากตอนไปเข้าค่ายสักเท่าไหร่ อาจจะใหญ่กว่าสักระดับหนึ่งเพราะมีแววว่าจะได้อยู่ยาว ประเด็นคือ เจ้าก้อนขนที่กระโดดขึ้นมาบนรถด้วยนี้สิ แงะออกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกไป ผมเลยบอกให้กลพาไปด้วย ในใจคิด หวังว่านายท่านจะไม่ฟ้อนเล็บหรอกนะ แต่คงไม่เป็นไรมั้ง ในเมื่อขุนพลตัวใหญ่กว่าตั้งเยอะ น่ากลัวก็แต่นายท่านจะถูกแมวยักษ์ฟัดจนยับมากกว่า

   พอไฟเขียว กลเลยกลับเข้าบ้านไปขนของมาอีกหอบใหญ่ ของลูกเยอะกว่าของตัวเองอีก สารพัดจนผมตาลาย ถึงขนาดจะขนทรายแมวไปด้วย ผมเลยต้องห้ามให้บอกว่าที่บ้านก็มี ก่อนขุนพลจะกลายเป็นแมวกระป๋องโดนเบียดอยู่ด้านหลัง

   ผมขำกับท่าทางของพ่อแมวกับลูกแมว ตื่นเต้นเหมือนได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อน ระหว่างรอประตูเลื่อนเปิดออกแบบอัตโนมัติผมกังวลอะไรบางอย่าง อดที่จะถามไม่ได้

   “คนพวกนั้นยังอยู่รึเปล่า” คราวนี้มาฝ่าไฟแดงอีกรอบไม่ไหวนะ สงสารหัวใจอันบอบบางของผมหน่อย

   “ไม่ต้องห่วง อาจารย์คงจะส่งคนมาช่วยดูแลพวกเราอยู่ห่างๆ แล้ว อีกอย่างแค่คนของพ่อฉันก็เหลือเฟือ พวกเราแค่ใช้ชีวิตตามปกติก็พอ”

   “ดูยิ่งใหญ่จังเลยแฮะ ตกลงนายจะบอกให้ฉันฟังได้รึยัง” แสดงว่าที่หายขึ้นไปเรียกพ่อตัวเองนานสองนาน เพราะคุยเรื่องนี้สินะ
   
   กลเงียบไม่ตอบ คงกำลังคิดว่าควรจะเล่าให้ผมฟังดีมั้ย พอโดนผมจ้องมากๆ เข้า ได้ยินเสียงถอนหายใจหนัก กลยอมเล่าให้ผมฟัง

   มีคนบางกลุ่มต้องการทำลายความเชื่อใจผู้คนกับระบบโลกเสมือนจริงที่กำลังฮิตอยู่ในตอนนี้ พี่วินกำลังตามสืบอยู่ ส่วนเรื่องกลุ่มคนที่ตามเราไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกันรึเปล่ายังไม่มีใครรู้ กลบอกว่าอาจจะได้ข้อสรุปหลังเข้าไปคุยรายละเอียดกับพี่วิน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-11-2015 19:15:13 โดย Silver Fish »

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.20 บอดี้การ์ดจำเป็น (ต่อ)

   ผมมีรางสังหรณ์บางอย่าง เรื่องเกิดขึ้นพร้อมกัน น่าจะมีส่วนเกี่ยวไม่มากก็น้อย ประเด็นคือ พวกมันต้องการอะไร ทำลายความเชื่อใจแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา หรือต้องการกลที่มีฝีมือเป็นเลิศไปช่วยทำงาน ส่วนผม คิดไม่ออกเลยจะเอาไปทำอะไร ผมไม่ได้เก่งกาจแบบพี่วิน แค่หนุ่มมหาลัยธรรมดาคนหนึ่ง

   เขาจับมือผมไว้ ดวงตามองไปด้านหน้าด้วยสายตาแน่วแน่มั่นคง

   “ฉันจะปกป้องนายเอง ไม่ยอมให้ใครแตะต้องนายแน่”

   เป็นประโยคธรรมดาที่ผมได้ยินจากในหนังหรือเจอในนิยายบ่อยๆ แต่พอมาเจอกับตัวเอง น้ำเสียงที่อีกฝ่ายพูด สัมผัสที่กุมมือกันไว้ มันทำให้ผมอุ่นวาบไปทั้งใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว จนมีสัมผัสจากอุ้งเท้าเล็กๆ นุ่มๆ ยื่นออกมาจากนอกตะกร้าแมวมาแจมด้วย พอหันไปมอง ขุนพลร้องเหมียวเหมือนอยากมีส่วนร่วม

   แบบนี้แล้วยิ่งทำให้ผมคิดถึงนายท่านนะเนี่ย ถึงจะบอกตอนแรกว่าผมชอบหมามากกว่า เลี้ยงนายท่านเพราะพี่วิน แต่เอาเข้าจริงผมหลงนายท่านไม่น้อยไปกว่าพี่วินเลย หรือคำที่เขาบอกแมวจะครองโลกเป็นเรื่องจริง

   “คนที่พวกนั้นต้องการอาจเป็นนายก็ได้ ปกป้องตัวเองดีกว่าหน่า” ผมส่ายหัว กลยิ้มไม่พูดอะไร

   พอถึงบ้าน มีรถพี่ชินจอดอยู่ ผมโผเข้าไปเจอนายท่านร้องเสียงแหลมคล้ายขัดใจทำไมทาสถึงหายหัวไปเป็นวัน ผมคว้านายท่านมากอดฟัดอย่างอารมณ์ดี พี่ชินเลิกคิ้วมอง ก่อนจะเดินไปคุยกับกลที่หอบข้าวของพะรุงพะรังเข้าบ้านมา

   “มาอยู่กับวัต? ก็ดี พรุ่งนี้ไปที่บริษัทด้วย”

   พี่ท่านบอกก็ดี แต่สีหน้าไม่ค่อยจะดีตามสักเท่าไหร่ คล้ายกับเพราะจำเป็นซะมากกว่า ก่อนไปยังไม่วายมาขยี้หัวผม ทักทายขุนพลแล้วจากไปแบบหล่อๆ ผมปล่อยนายท่านลงไปช่วยกลขนข้าวของลงมาจากรถแล้วมานั่งส่องดูปฏิกิริยาระหว่างสองแมว

   กลวางตะกร้าแมวของขุนพลลง นายท่านเดินป้วนเปี้ยนคล้ายสำรวจกลิ่นแปลกหน้า กลเปิดประตูตะกร้าออก ขุนพลเดินออกมายืดขาหน้าบิดขี้เกียจ ก่อนมองเจ้าบ้านตาใส่ ร้องเสียงหล่อใส่เหมือนอยากเล่นด้วย ตรงกับข้ามกับนายท่าน ขู่ขนพองฟูไปทั้งตัว แล้วยังโดดเหยงๆ เหมือนพยายามจะไล่ไอยักษ์นี้ไป ผมหัวเราะก๊าก กุมท้องลงไปกลิ้งกับพื้นบ้าน

   ฟ่อ! ฟู่!! (นายเป็นใคร เข้ามาทำอะไรบ้านช้าน)

   เมี้ยววว ม้าววว (ลูกพ่อกลกับแม่วัต ฝากตัวด้วยพี่ชาย)

   อุ้งเท้าวางปุบนหัวนายท่าน คล้ายจะอาละวาดหนักกว่าเก่า ผมเลยว่าจะเข้าไปปลอบใจนายท่านสักหน่อย กลับถูกหมาป่าตัวโตหิ้วเข้าห้องนอนไปซะงั้น ลาก่อนนายท่าน ขอให้ไม่ถูกขุนพลฟัดยับก่อนเช้า รวมถึงข้าพเจ้าด้วย...

   “ไวไวบอกให้เข้าเกมด้วย” เสียงหมาใหญ่ดังจากทางด้านหลัง เจ้าตัวเล่นทับผมที่โดนจับให้นอนคว่ำหน้าอยู่หนิ

   “ก็ลุกสักทีสิ จะได้ไปอาบน้ำ”

   “ไหนๆ จะอาบน้ำ ออกกำลังกายเรียกเหงื่อกัน”

   “บ้า... อุบ”

   ผมถูกหมาป่ารังแก มือหนาจับคางผมไปรับจูบแทบสูบวิญญาณ มืออีกข้างดึงให้ผมยกสะโพกขึ้นพร้อมล้วงซุกซนน่าตัดทิ้ง หลังจากนี้ไม่ต้องพูดถึงครับ ไม่ถึงขั้นสุดท้ายแต่โดนรังแกจนแทบหมดแรง กว่าจะพากันเข้าไปอาบน้ำมาเล่นเกมได้ช้ากว่าเวลาปกติไปหลายชั่วโมง ไม่รู้ป่านี้ไวไวมันจะโวยวายเป็นกระต่ายคลั่งขนาดไหน

   ตัดภาพจากสองเจ้านายมายังสองเหมียวที่ยังคงฟัดนัวกันนอกห้อง ร่างสีขาวพยายามตะกุยประตูห้องนอนทาสที่รักสุดใจขาดดิ้น ก่อนโดนเหมียวยักษ์ใช้ตัวทับแบบทั้งตัว ทำได้แค่ส่งเสียงร้อง ขาหน้าปัดป่าย หางส่ายอย่างเกรี้ยวกราด

   แง้ววว! ฟ่อออ (ปล่อยช้านไอแมวหมู ฉันจะไปหาทาส ท๊าดดดด ช่วยแมวด้วย)

   เหมียว ม้าว (พ่อกลสั่งไว้ว่าห้ามให้ใครรบกวนเวลาจู๋จี๋กับแม่วัต พี่ชายรอเฉยๆ เถอะ)

   จบวาจาด้วยการยกขาหน้ามาเลียแผล็บ ถูหน้าสบายใจ ยังมีการเผื่อแผ่เลียแต่งขนช่วยอาบน้ำให้แมวแผ่นที่อยู่ด้านล่างด้วย นายท่านอยากร้องไห้นัก เค้าไม่น่ารักตรงไหน ทำไมถึงเอาไอ้ยักษ์นี้มา คอยดูเถอะ ทาสวินกลับมาเมื่อไหร่จะฟ้องให้จัดการทั้งไอ้มานู้ดดดตัวดำกับไอแมวอ้วนนี้เลย

   ศึกด้านนอกจบแบบไม่เต็มใจ ด้านในก็จบแล้วเช่นกัน ผมกับกลโผล่มาอยู่ในเกม ล่าสุดก่อนออกเกมพวกเราอยู่ในห้องพักของกิลด์ที่กลอยู่ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเช้าตรู่ไม่ค่อยมีคน แต่เสียงแจ้งเตือนข้อความของกลดังขึ้นรัวๆ จนผมต้องชะโงกหน้าไปดูบ้าง

   หมาป่าหนุ่มหลบให้ผมดู สารพัดข้อความมาเพียบ หลักๆ เป็นของพี่ไหมสั่งให้กลพาผมไปฝึกมือก่อนลงแข่งจริงในอีกสามวันข้างหน้า ทางลินกับไวไวเข้าเกมมาก่อนเลยแยกไปฝึกด้วยกันล่วงหน้าแล้ว เลื่อนอ่านจนข้อความสุดท้าย เสียงแจ้งเตือนข้อความยังดังไม่หยุด กลายเป็นกลหันมามองผมแทน

   ผมเลยเปิดข้อความอ่านบ้าง อือหือ เกือบร้อยฉบับเป็นไวไวล้วนๆ แรกๆ ก็ทักทายกวนประสาทดีหรอก หลังๆเหมือนจะมาด่าผมเพื่อระบายความอัดอั้นอะไรบางอย่าง หนึ่งในจดหมายพวกนั้นมีจดหมายของลินโผล่มาด้วยฉบับหนึ่ง ผมกวาดตาอ่านคร่าวๆ ตาโตอ้าปากค้าง

   ‘ไวไวกับฉันกำลังฝึกแบบ ‘ตัวต่อตัว’ ฉันขออยู่กับเขา พวกนายไปฝึกกันเองที
                              ขอบคุณ จากลิน’

   ปิดท้ายด้วยคำขอบคุณแบบนี้มันเหมือนกับบังคับให้ต้องตอบรับรึเปล่านะ ยังไงซะ ความสุขของเพื่อนก็คือความสุขของผม ความทุกข์ของเพื่อนยิ่งเป็นมหาความสุขสำหรับผม ดังนั้นผมจึงต้องรับความต้องการของลินโดยไม่ลังเล ฝากฝังไว้อย่าง ช่วยถนอมหน่อย ก่อนผมจะไม่มีคนให้แกล้ง

   “พวกเราไปฝึกกันบ้างเถอะ”

   กลพูดพลางเปิดหน้าต่าง ไม่ผิดครับ เปิดหน้าต่าง ระดับอย่างเราสองคนคงไม่เดินออกประตูธรรมดาแล้วล่ะ ผมกางปีกออกมา

   “พอดีเลย ฉันอยากฝึกอาวุธใหม่ให้ชินมือ อยากเพิ่มความสามารถด้านการโจมตีด้วย”

   “แถวนี้มีที่เหมาะๆ ไร้คนรบกวน มอนสเตอร์ที่นั่นน่าจะเหมาะกับการฝึกของนาย” กลเลือกสถานที่ให้เสร็จสรรพ เจ้าตัวกระโดดออกจากหน้าต่างไปเหยียบกิ่งไม้ต้นใกล้ๆ แล้วมุ่งหน้าเข้าสู่ป่าทึบ เป็นโซนของพวกมีเลเวลระดับร้อยขึ้นไป

   เขาสอนทุกอย่างที่น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผม คอยเป็นคู่มือระหว่างฝึกการต่อสู้ไปด้วย แวะเวียนไปตีมินิบอสใกล้ๆ เพื่อหาของมาใช้ บางส่วนนำมาขายแลกซื้ออย่างอื่นแทน เรียกได้ว่าซุ่มเงียบกันอยู่สองคน จนครบกำหนดสามวัน มีจดหมายจากไหมเรียกทุกคนไปรวมตัวกันที่ลานกว้างก่อนเข้าฮอลล์กลางแจ้ง

   การแข่งขันจวนจะเริ่มขึ้นแล้ว

   ผมกับกลมองหน้ากัน พวกเราตัดสินใจวกกลับเมืองไปตามนัด ระหว่างทางอยู่ในป่ามีผู้เล่นบ้างประปรายพวกนั้นโจมตีพวกเราหลายรอบ กลว่องไวหลบไปทุกสกิล พอเข้าเมืองผู้คนยิ่งมองกันใหญ่ แล้วยังดูเหมือนว่าคนในเมืองจะมีจำนวนมากกว่าเดิม คงเป็นเพราะวันนี้เป็นวันรวมตัวแข่งกิลด์วันแรกแหงๆ

   บางส่วนมาเป็นผู้ชมเฉยๆ แถมด้วยการพนันอีกนิดหน่อย ที่ผมคิดเอาไว้ว่า หลังรู้จักหลายๆ กิลด์แล้วจะลองไปลงขันพนันกับเขาบ้าง คนอีกส่วนหนึ่งเป็นสมาชิกกิลด์เตรียมตัวเข้าแข่งแบบพวกเราแถมด้วย NPC ชาวบ้าน รวมกับทหารที่วนเวียนอยู่โดยรอบเพื่อรักษาความสงบ

   ทุกสายตามองมายังผมกับกลด้วยสีหน้าหลากหลาย ผู้หญิงหลายคนอยากเข้าหา หลายคนอยากถอยห่าง พวกผู้ชายมองด้วยความสนใจคล้ายจะคันไม้คันมือ ผมเองก็มองสำรวจทุกคนไปด้วย ที่นี่รวมหลายเผ่ามาก ตามแต่คำสาปที่แต่ละคนได้รับ เห็นแล้วมันชวนให้รู้สึกถึงความแฟนตาซีดีจริงๆ

   พอเงยหน้ามองบนฟ้า พวกมีปีกบินผ่านไปมา บนหลังคามีพวกกระโดดสูงวิ่งไว ตามเงามืดก็ยังมีคน ผมชักอยากจะบินกับเขาบ้างแล้วสิ

   “กล เดินไปตรงทางโล่งๆ หน่อยฉันอยากบินกับคนอื่นบ้าง”

   หมาป่าหนุ่มเหลือบตามองผมที่อยู่ในร่างค้างคาวกลมขนฟูสีทองปีกดำอยู่บนหัวเขา สองมือจับหูสามเหลี่ยมคล้ายกับเป็นที่บังคับทิศทาง เจ้าตัวส่ายหัวไปมาเบาๆ

   “ไปเจอคนอื่นก่อน เดี๋ยวฉันค่อยพาไป”

   ผมว่าง่ายไม่ขัดหมาป่า โยกตัวไปมาอยู่บนหัวกลแสนอารมณ์ดีกับยานพาหนะสุดล้ำ ความจริงตอนนี้พวกเราอยู่ในร่างสัตว์ทั้งคู่ ผมอยู่ในร่างค้างคาว กลเป็นหมาป่าตัวโต ขนาดใหญ่กว่าร่างหมาป่าปกติของเขาเท่าหนึ่ง เทียบแล้วเกือบถึงอกผู้ชายหลายคนทีเดียว สงสัยคงเป็นเพราะแบบนี้พวกเราเลยกลายเป็นจุดเด่นไปโดยปริยาย

   หมาป่าตัวเขื่องกับค้างคาวสีทองบนหัว เดินอยู่กลางเมืองใครไม่มองก็จิตแข็งมากแล้วครับ แต่ดูจะมีคนที่สนใจด้านหน้าจนไม่ได้มองพวกเรา กลหรี่ตาถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะกระโดดข้ามหัวผู้เล่นที่ยืนออกันไปยืนเท่อยู่กลางวงอะไรสักอย่าง

   “อ๊ะ! ในที่สุดก็มาสักที นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว คุณเจ้าหน้าที่คะ! คนของฉันมาพร้อมแล้ว ขอรายงานตัวค่ะ”

   ไหมในชุดนางรำยังร่าเริงเหมือนเคย เกาะโต๊ะเจ้าหน้าที่ ที่กำลังก้มเขียนรายชื่อแล้วยื่นใบรับรองให้พวกเราเข้าไปในฮอลล์กลางแจ้ง เจ้ากระต่ายโจ๊กเกอร์ก้าวฉับๆ มาหาผมกับกล พร้อมลินที่เดินตามหลังมาติดๆ รู้สึกสองคนนี้จะตัวติดกันมากกว่าเดิมรึเปล่าหนอ

   “ทำไมมาช้ากันจัง แล้วไหงมาในร่างนี้ทั้งคู่ล่ะ”

   “เพราะคำสาปนั่นไง คืนนี้ดันเป็นคืนจันทร์เต็มดวง กลถูกบังคับให้อยู่ร่างนี้ตั้งแต่เช้า กว่าจะหายคงพรุ่งนี้แหละมั้ง ส่วนฉัน แค่อยากนอนกลิ้งสบายเฉยๆ”

   กลัวไม่ชัดเจนพอ ผมกลิ้งบนหลังกลด้วยร่างค้างคาวให้เห็นจะๆ คล้ายจะได้ยินเสียงหมาถอนหายใจวุ้ย

   “แบบนี้ก็น่ารักดี เสียดาย ไวไวไม่มีร่างกระต่ายบ้าง”

   ลินเข้ามาร่วมแจม ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของหมาป่าหนุ่มมองตอบคำถาม

   “ถ้าระดับเพิ่มมากกว่านี้ อาจจะมีร่างสัตว์”

   “หรือไม่ก็ใช้พวกไอเทมเข้าช่วยสินะ” สองพ่อมดกับหมาป่า พากันพยักหน้ารับกันหงึกหงัก เจ้าของหัวข้อสนทนาดูไม่สนใจสักนิด

   พวกเราคุยกันเงียบๆ อยู่สี่คน ปกติคนนอกปาร์ตี้จะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมกับกลพูดเวลาอยู่ในร่างสัตว์ แต่คราวนี้คนอื่นได้ยินด้วย เพื่อความสะดวกในการแข่งขัน กลเลยสอยทักษะช่วยแปลภาษามาใช้กันสองคน

   เสียงเพลงเริ่มบรรเลงขึ้น เป็นจังหวะดนตรีชวนให้รู้สึกฮึกเฮิม ผมกวาดสายตามองรอบตัว ภายในฮออล์กลางแจ้งถูกแบ่งส่วนสำหรับผู้ชมรอบนอก ส่วนพักของพวกผู้เข้าแข่งขัน และตรงกลางที่เป็นลานกว้าง พื้นที่ใช้ในการต่อสู้ เหนือขึ้นไปมีกระจกเวทมนต์ขนาดใหญ่ ให้ทุกคนในสนามได้เห็นสภาพโดยรอบของฮอลล์อย่างชัดเจน

   ที่นี่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างสวยงามเต็มไปด้วยมนต์ขลังดูแข็งแกร่งเหมาะกับการเป็นลานต่อสู้ เหนือขึ้นไปมีที่นั่งส่วนหนึ่งสำหรับบุคคลสำคัญ ยกแท่นสูงจากคนอื่นบ่งบอกความพิเศษสุดๆ

   “การแข่งครั้งนี้ไม่ค่อยเท่าไหร่ ฉันอยากเห็นพวก GM มากกว่า”

   “กลุ่มคนที่สร้างและดูแลเกมนี้ใช่ไหม ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันพวกเขาจะมาเปิดการแข่งด้วย”

   ผมหูผึ่งฟังบนสนทนา พวกเราสี่คนมองหน้ากัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า กลุ่มคนที่หลายคนพูดถึงคือกลุ่มเดียวกับที่พวกเราเคยเจอไปแล้ว ที่แน่ๆ หนึ่งในนั้นจะต้องมี...

   ตึง!

   เพลงบรรเลงจบลง ทุกสรรพสิ่งรอบกายเงียบสงัดได้ยินเพียงแค่เสียงหายใจของตัวเอง ทุกสายตาจับจ้องไปยังแท่นสูง ทันใดนั้น กระแสเวทมนต์รวมตัวเป็นธาตุต่างๆ ก่อเป็นรูปร่างยืนบนแท่นอย่างพร้อมเพรียง

   ซ้ายสุดคือชายผู้มีเรือนผมและดวงตาสีแดงเพลิง รูปร่างสูงใหญ่กำยำอย่างนักรบ ถัดมาเป็นสองร่างโปร่งของฝาแฝดราวกับถือกำเนิดมากับสายลม หนึ่งคนยิ้มงดงาม อีกคนยกยิ้มมุมปากท่าทางเอาเรื่อง

   ตัดไปทางด้านขวาสุด เรือนร่างอรชรของหญิงสาว เรือนผมสีน้ำตาลพลิ้วไหว รอยยิ้มใจดีแต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง ตามด้วยชายที่ยืนเคียงข้างคนที่อยู่ตรงกลาง เขามีเรือนผมสีดำกับบรรยากาศเย็นๆ รอบตัว และสุดท้าย ผู้ดำรงตำแหน่งใหญ่สุด ชายร่างสูงโปร่งเรือนผมสีทอง ดวงตาสีเทา ผู้มีรอยยิ้มราวกับเทพบุตร ทั้งหมดสวมชุดอัศวินสีขาวสะอาด และหน้ากากปิดบังใบหน้าช่วงบน

   เห็นชัดเจนแบบนี้ ผมเข้าใจสิ่งที่พี่วินบอกแล้วล่ะ เรื่องที่มาเจอกันในเมือง มาเจอแบบนี้นี่เอง!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-11-2015 19:15:56 โดย Silver Fish »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Marchyn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
  :-[ :-[ :-[ ดีจังที่ยังไม่นอน เขินๆๆๆ

ออฟไลน์ fahhee_zeze

  • Love you...YAOI~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
มาแล้ววว เห็นมั้ยว่าหวานเต็มสตรีมม เชื่อเลยต่อไปไม่มีแล้วชมพูอมม่วงมันคงม่วงเลยต่างหาก ถถถถถ  :m11: :m11: :m11:


ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
เย้!!!!!! เป็นแฟนกันละเนาะ
เดี๋ยวนี้เจ้าหมาไม่ค่อยจะหื่นเล้ยยยย ทุกที่ทุกเวลา
รอตอนต่อไปเนาะะะ

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
กลหื่นจริงไรจริง   :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ MaiSwifties

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
อ๊ายยยยยยยยยยยย
 :ling1:
ออกนอกเกมหน่อยล่ะใส่เต็มเลยนะกล :-[

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
มาอ่านต่อแล้ววว

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
เขินตอนเข้าฐานอ่ะ
เบาๆหน่อย
อย่าจับตรงสะโพก
นั่งขำอยู่หน้าคอมด้วย

ออฟไลน์ milky way

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 495
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
ฮิ้ว เป็นแฟนกันในชีวิตจริงแล้ว
แถมยัง ยัง ...............อีก  :o8:

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
เป็นแฟนกันแบบมัดมือชกพิกล 5555555
แต่ก้อเอาเหอะ กลดูแลดีขนาดเน้ๆ ยอมๆไปเห๊อะ
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด