หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[iceman555]

อุ้ยยย. เคจะโดนลูกตะกั่วปะเนี่ยะ

[B52]

งานเข้าอย่างจัง

[mukmaoY]

โอ้ววว  สั่นประสาทขวัญผวาสุดๆ

[YING_YING]

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อาก๋งมาาาาาาาาาาาา 

[Freja]

เด็กๆเอ๊ยยยยยย
ใครก็ได้เอาปืนคุณก๋งไปซ่อนหน่อยสิ

เอาน่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส บอกความจริงไปเลย จะได้เตรียมขันหมากมาสู่ขอ
ได้หลานเขยเชียวนะ คุณก๋ง

ป.ล  บอนไทร นี่คือ บอนไซหรือเปล่าคะ?   เราไม่ทราบว่าเป็นศัพย์ใหม่หรือว่าเขาเปลี่ยนการเขียน

[BoolinMini]

ตอบไปเลยเค แมนๆคุยกัน มีคร้าบบบบบบ

พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส หรือจะเป็นอัมพาตก็ไม่รู้

555555 รอตอนต่อไปค่ะ

[May@love]

สู้โว๊ยยยยย!!!!! ให้อิน้องเค

[JustWait]

กรี๊ดดด ตอนต่ออยู่ไหนคะะ

[twinmonkey0311]

เอาละสิ เคมันจะโดนลูกปืนมั้ย

[fay 13]

 

[jinjin283]

คุณตามาซะตกใจเลยอะ เคจะรอดไหมคะเนั่ยย คุณตาท่าจะโหดอ่า

[lizzii]

เสร็จแน่คราวนี้
แบบนี้แสดงว่าคุณตามองอยู่แต่แรกเลยสินะ

[snowboxs]

จะพูดความจริงหรือจะเบี่ยงเบน ลุ้นๆๆๆ

[drasil]

โอ๊ะ โอ ได้เวลาเปิดตัวให้ที่บ้านรู้แล้วมั้งงง

[klaew]

ตึ่งโป๊ะ!!!!
ก๋งคะช็อตเมื่อกี้เก็บทันม่ะ แชร์มั่ง!!!!!
อยากเห็นเจี๋ยจุ๊บแก้มน้องอ่ะ

[Lovetree]

เข้าใจก๋งนะถ้าก๋งจะไม่พอใจ แต่อย่าโกรธเคเลยนะคะ เพราะน้องเคทำดีที่สุดแล้วค่ะ(เคอยากเปิดเผยใจจะขาดแล้ว555)
ต้องโทษพี่เจี๋ยที่ไม่ยอมบอกให้ก๋งรู้สักที  แต่ก๋งใจเย็นๆนะคะ  ประวัติศาสตร์จะได้ไม่ซำ้รอยค่ะ

พี่เจี๋ยคราวนี้ทำพลาดแล้ว แต่ก็เข้าใจพี่นะ คงเพราะทำไปด้วยความหวังดี  ไม่อยากให้ก๋งมาคิดมากในเรื่องนี้
แต่ก๋งคงน้อยใจไปแล้วล่ะที่เจี๋ยมีอะไรไม่มาพูดคุยปรึกษาเลย ยิ่งมารู้ทีหลังเองด้วยแล้ว เหมือนที่ผ่านมาโดนหลอก

น้องเคสู้ๆนะ อยู่เคียงข้างจับมือพี่เจี๋ยไว้อย่าปล่อย พี่เจี๋ยจะได้มีกำลังใจที่จะเผชิญหน้ากับความจริงสักทีเนอะ
เพิ่งรู้ว่านายเคก็เป็นคนโรแมนติกดีนะ จำวันแรกที่เป็นแฟนกันได้ด้วย  อิจฉาพี่เจี๋ยมีแฟนที่น่ารัก

ชอบคุณแม่ของเคจังเลยค่ะ. สอนอะไรแต่ละอย่างดีมากๆเลยค่ะ  ถึงว่าเคทำดีคิดดีแบบนี้นี่เอง
พี่เจยิ้มอะไร. รู้แล้วใช่ไหม แล้วสนับสนุนน้องเปล่า555
คุณพ่อของเค ดูบทบาทเงียบจัง ถ้ารู้เรื่องแล้วจะเป็นอย่างไรนะ

ขอบคุณนักเขียนมากๆค่ะ บทตอนนั่งทานข้าวและนั่งริมหาด  น่ารัก กุ๊กกิ๊ก หวานๆ ชอบมากๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ. เห็นบอกไม่ค่อยว่างแต่ก็มาเขียนนิยายให้อ่าน  ไม่ให้รอเก้อ   น่ารักที่สุดเลยค่ะ

[Kelvin Degree]

คงถึงเวลาจะสารภาพกับก๋งซักทีนะ. สู้ๆๆๆ

[U-Zero]

สนุกมากครับ
เมื่อวานลองกดมาอ่านเรื่องนี้แบบไม่ได้ตั้งใจ
จนหยุดไม่อยู่ อ่านแค่ข้ามวันก็มาถึงตอนปัจจุบันเลย

รอตอนต่ออยู่นะครับ

[wan_sugi]

ตอนแรกนึกว่าจะเป็นหมดใจ "รัก" อ้าวอ่านๆ ไปก็มีสิทธิ์เป็น "รัก"หมดใจได้เลยนะนี่ ฮ่าๆๆ

ปล. ชื่อเรื่อง เก๋ ดีค่ะ ++

[TONG]

เสียวสันหลังวาบบบบบบบบบ

[nicksrisat]

โดนจับได้แล้วววว  ทำไงต่อละทีนี้

[Phut]

สวัสดีแฟนนิยายที่รัก ขอเสียงคนรอ ขอกำลังใจหน่อยเร๊ววว
ขอบคุณสำหรับการติดตามและการแก้คำผิด ลูกเจี๊ยบตัวน้อยกำลังหัดคุ้ยเขี่ย ยินดีแก้ไขข้อผิดพลาด และรับฟังคำติติงเสมอจ้ะ

กราบแนบอก >..<

หมดใจ29


     "ผมคบกับน้องอยู่ครับ"

คนที่จับจูงผมขึ้นบ้านชิงพูดก่อน
มันไม่ใช่สถานการณ์ที่ควรลิงโลดแต่ผมกลับยิ้มออกมาเมื่อจิตติไม่ได้หลบเลี่ยงทั้งยังสบตาคล้ายอยากให้ผมวางใจ นั่นทำให้หัวใจของผมเต้นอย่างมั่นคง

เบื้องหน้าของเราคือแผ่นหลังตั้งตรงของผู้สูงวัยในแบบที่ผมคาดเดาไม่ออกก่อเกิดความเงียบชวนอึดอัด แม้ผมจะเตรียมใจไว้นานแล้วแต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ มันไม่ใช่ความกลัวเพราะผมมั่นใจในความรักของผมมากพอ จะเกรงก็แค่ว่าจะสร้างความไม่สบายใจให้ท่านก็เท่านั้น แต่ความจริงเราคงหนีไม่พ้น...หัวใจของเราก็เช่นกัน

"ก๋ง..." เขาร้องเรียกเมื่อท่านเอาแต่นิ่งเงียบ คุณตายกมือขึ้นเชิงห้าม ก่อนนายทหารเก่าจะค่อยๆหันหน้ามาเอ่ยแยกผู้ต้องหาออกจากกัน
"เจี๋ยเข้าบ้านไปก่อน"

"แต่ว่า ก..."

"ยังเคารพก๋งไหม"

"เคารพสิครับ" เขาหายใจอย่างอึดอัด คิ้วเข้มครุ่นคิดจนขมวดเป็นปม

"ไม่ต้องห่วงผมหรอก ถ้ามีอะไรผมจะร้องดังๆนะ" ผมกระซิบพลางยิ้มเผล่ไม่อยากให้เขากังวลแต่มันไม่ได้ผลสักเท่าไหร่

"ยังจะเล่นอีก"

"คุณตาไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่า"

เขามองผมคล้ายชั่งใจอยู่นานก่อนจะพยักหน้าตอบรับเบาๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล  เสียงฝีเท้าห่างออกไปตามด้วยเสียงประตูห้องปิดลง เหลือเพียงผมกับคุณตาภายใต้ท้องฟ้ามืดสนิทบนเรือนเปิดโล่งน้ำค้างเริ่มลงจนสัมผัสได้ถึงอากาศชื้นจัด แม้แต่หรีดหริ่งเรไรก็เงียบสงัดดั่งจะรอฟังคำพิพากษา

"คุณตา..."

"พวกเธอคบกันแบบไหน"

"เรา...เป็นคนรักกันครับ"

"ฉันมีหลานชายคนเดียว แล้วก็หวังให้เขาเป็นชายสมชาย สมกับเป็นลูกหลานทหารอย่างฉัน" น้ำเสียงท่านเรียบสนิทจนผมเดาอารมณ์ท่านไม่ออก โดยรวมแล้วท่านคงไม่ชอบใจนัก

"ผมขอโทษครับ คุณตาอาจผิดหวัง รับไม่ได้ ผมเข้าใจครับ พี่เจี๋ยเขาก็ไม่สบายใจเรื่องนี้...  แต่เรารักกันอย่างจริงจัง ผมไม่คิดว่าเราทำผิดหรือเสียหายตรงไหน... ผมแค่อยากให้คุณตาเข้าใจและเมตตาพวกเราเหมือนที่ผ่านมา"

"ไม่เสียหาย ? ผู้ชายเหมือนกันหอมแก้มกันเสียแจ่มแจ้งไม่อายผีสางนางไม้ แล้วเธอยังจะให้ฉันยอมรับง่ายๆ ว่าฉันกำลังจะได้หลานสะใภ้เป็นผู้ชายงั้นเรอะ !"

"...มันไม่ใช่แบบนั้นครับ"

"แล้วมันแบบไหน ฉันเองก็รักเธอเหมือนหลาน แต่พวกเธอทำฉันผิดหวังมากจริงๆ เห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอกันรึยังไง"

"ผมไม่เคยคิดแบบนั้นนะครับ"

"หรือเธอไม่ได้คบกันจริงจังอย่างที่ปากว่าถึงไม่กล้ายอมรับ ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็ควรหยุดความสัมพันธ์นี้ซะ"

"ผมไม่อยากให้คุณตากีดกันเราต่างหากครับถึงได้ไม่กล้าบอก พี่เจี๋ยเขารักเคารพคุณตามากนะครับ เพราะคุณตาเป็นญาติผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว เขาถึงได้คิดถึงความรู้สึกของคุณตา สำหรับผมแล้วความจริงก็คือความจริง และผมพร้อมยืนยันว่าเรารักกันอย่างจริงจัง ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง"

ท่านปราดมองด้วยแววตาแข็งกร้าว ผมไม่แน่ใจว่าพูดอะไรผิดไป ผู้ใหญ่ที่เคยเมตตาผมตั้งแต่เล็กๆ ถึงได้ชักวัตถุสีเงินมันเงาแบบที่เหมาะจะเป็นของสะสมากกว่าเอามาใช้จริงจ่อเล็งมาทางผม

"ฉันให้โอกาสเธอพูดใหม่" เสียงท่านเรียบ ดวงตานิ่งสนิทไม่มีแววล้อเล่น ให้ตาย...ผมเข้าข้างตัวเองมากไปจริงๆ ตอนนี้ตัวผมสั่นจนห้ามไม่อยู่ ทั้งปลายมือและเท้าเย็นเฉียบ

"ผมพูดไปหมดแล้วครับ ถ้าคุณตาต้องการ...ผมยินดีพาพ่อแม่มาขอขมา หรือถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากผูกข้อไม้ข้อมือกันไว้ก่อน "

กริ๊ก

 เสียงโลหะกระทบกันจากการขึ้นนกพร้อมยิง ระยะเผาขนเช่นนี้ผมคงไม่รอด...

"นี่พอจะทำให้เธอเปลี่ยนคำพูดได้ไหม" ท่านยิ้มเย็นแม้อายุมากแล้วแต่มือที่ถือปืนไม่มีแววสั่นแม้แต่น้อย "โอกาสสุดท้าย พวกเธอคบกันแบบไหน"

"เรารักกันครับ เขาเป็นภรรยาของผมอย่างถูกต้องตามพฤตินัย และผมยินดีรับผิดชอบการกระทำของผมทุกอย่าง..."

ปัง !

"เค ! ! ! "

ผมมองไม่ทันด้วยซ้ำตอนที่ลูกตะกั่วพุ่งออกจากปากกระบอก เขาวิ่งเข้ามาหาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

"ตรงไหน ! เจ็บตรงไหน ! "เขาจับแขนจับมือพลางพลิกตัวผมเพื่อสำรวจ

ลำคอผมแห้งผากจนพูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าท่านจะลั่นไก แว่วเสียงป้าอ้อยโวยวายมาจากใต้ถุนเรือนไทยพร้อมคนงานอีกสองสามคน

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณท่าน ! "

"หึ ถามคุณหนูของอ้อยดูสิ " ท่านเอ่ยอย่างใจเย็นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ทำไมก๋งต้องรุนแรงด้วย ! "

"พี่ติ... ผมไม่เป็นไร"

"แน่นะ อย่าโกหกกูนะ"

ใครจะไปโกหกได้เล่า ลูกกระสุนไม่ได้เล็กเท่าปากมดนะที่รัก
จิตติลูบหน้าลูบตาผมท่ามกลางสายตาหลายคู่เหมือนเขาจะไม่สนใครทั้งนั้น ไม่วายมองสำรวจหาบาดแผล ดูลนลานในแบบที่ผมเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก... "ผมไม่ป็นไรจริงๆ ท่านไม่ได้ยิงผม คงแค่ขู่..."

"ใครว่าฉันขู่" ท่านพูดเสียงขรึมพลางมองหลานชายแท้ๆ ของท่าน "เจี๋ย..."

"..." ใบหน้ากระจ่างบึ้งสนิทมองสบตากับผู้สูงวัยที่พรูลมหายใจเบาๆ

"ก๋งถามคำเดียว" ผมเห็นแล้วล่ะครับ ว่าเลือดกับน้ำความข้นมันต่างกันมากขนาดไหน ท่านถนอมใจจิตติยิ่งกว่าอะไร น้ำเสียงที่ใช้กับหลานรักอ่อนลงแตกต่างกับที่ใช้กับผมอย่างสิ้นเชิง

"ถามอะไรครับ"

"รักน้องมันรึเปล่า"

"ก๋งถามทำไมครับ"

เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้งคุณตากัดฟันจนเห็นสันกรามนูนก่อนจะผ่อนลมหายใจหนักหน่วง ท่านเป็นนายทหารเก่าเรื่องศักดิ์ศรีคงสำคัญกับท่านมาก เท่าที่ผมเห็น...ท่านเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดเพียงเท่านี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว

"ถ้าเจี๋ยรักและจริงจัง ก๋งก็ไม่อยากทำผิดซ้ำเหมือนสมัยแม่ของเจี๋ย"
เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ท่านกล้าพูดความในใจออกมาไม่กลัวเสียหน้า ขณะเดียวกันผมก็เฝ้ารอคำตอบจากคนข้างกาย แม้จะรู้อยู่แก่ใจทั้งว่าเราต่างรู้สึกอย่างไร แต่ผมคงดีใจไม่น้อยหากเขาจะยอมรับออกมาอย่างเต็มภาคภูมิ

"ผม..."

ตึก ตึก ตึก

ให้ตายเถอะ หัวใจผมจะหลุดออกมาอยู่แล้ว มองไปรอบๆ ทั้งป้าอ้อยและคนงานต่างก็มีสีหน้าลุ้นคำตอบไม่ต่างกัน จิตติเหมือนคนหาเสียงตัวเองไม่เจอ เขามองทุกคนก่อนผิวหน้าขาวจัดจะขึ้นสีไปถึงหูและลำคอระหว่างนั้นมือถือผมก็ดังขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นพ่อผมเอง

"เคเป็นอะไรรึเปล่าไอ้เสือ พ่อได้ยินเสียงปืน..."

"เปล่าครับพ่อ ผมสบายดี แค่นี้ก่อนนะ ฝากบอกแม่ด้วยนะ ผมรักแม่" ผมรีบวางสายกลัวจะพลาดช่วงสำคัญ จิตติมองผมแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยไม่เต็มเสียงนัก
 
"เอ่อ...ผมขอคุยส่วนตัวกับก๋งได้ไหม"

"มีอะไรก็พูดมาตรงนี้เลย เป็นลูกผู้ชายทำอะไรก็ทำให้มันชัดเจน"

"ผมรักน้อง" เขาโพล่งขึ้นมาเมื่อทนแรงกดดันไม่ไหว ขณะคนฟังตาโตกันเป็นแถวๆ ได้ยินใครสักคนพูดเบาๆ 'กูว่าแล้ว'

"เจี๋ยจะให้ก๋งทำยังไง"

"ผมไม่รู้ ถ้าก๋งรับไม่ได้ ผมก็คงต้องยอมรับ"

"ดี ! " เสียงกังวานเอ่ยขึ้นจนผมใจหายวาบ อย่าบอกนะว่าจะไล่เขาออกจากบ้าน

"...คุณตาครับ..."

"เจ้าแสบอย่าขัด ! ฟังฉันให้ดี ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจี๋ยไปย้ายข้าวของจากบ้านที่ชลมาอยู่ที่นี่ซะ ส่วนเอ็งเจ้าแสบ...ฉันให้เวลาสามวันจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าดีแต่ปากเข้าใจไหม ? ! ปฎิบัติ ! ! "

"ครับ ! "

"ก๋ง... ! "

ให้ตายเถอะ อดีตนายทหารใหญ่สั่งการแล้ว แล้วอนาคตหลานเขยทหารจะรออะไรล่ะครับ ! ดูหน้าตื่นๆ ของคุณเจี๋ยสิ...น่ารักสุดๆ เลย

"ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วจะตื่นเต้นอะไรกันนักหนา"

ผมไม่รู้หรอกครับว่าท่านคิดอะไรยังไง พอพูดจบท่านก็เดินเข้าห้องไปขณะทุกคนเริ่มวงแตก ผมไม่เสี่ยงถามให้มากความกับอารมณ์ที่คาดเดาไม่ออก และที่สำคัญผมจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือ

" คุณหนูนี่น่าตีจริงๆ เลย ทำอะไรป้าตกใจหมด" ป้าอ้อยอดว่าไม่ได้ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจไม่ต่างจากผม "งั้นป้าไปนอนแล้วนะคะ"

"ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์ลุกมาดู นึกว่าจะไม่มีคนเก็บศพซะแล้ว"

"ไอ้เค ! ใช่เรื่องเล่นไหม ! " คนข้างกายว่าเสียงขรมตามด้วยมะเหงกเขกลงมาบนศีรษะผมอย่างจัง

"เจ็บนะเนี่ย" ผมแสร้งโวย ขณะป้าอ้อยอมยิ้มเดินจากไปเงียบๆ

"กูเขกให้เจ็บ มึงพูดอะไรกับก๋ง ดูซิเกือบตายแล้วไหม๊ ห๊ะ ! " พี่ตั้งท่าจะเขกผมอีกรอบ ผมจึงรวบมือและเอวหนาเข้ามากอด ซุกหน้าลงกับซอกคอกรุ่นกลิ่นจำเพาะกายของเขา

"ก็บอกว่าจะพาผู้ใหญ่มาขอ ตื่นเต้นเป็นบ้า ...นึกว่าจะไม่ได้กอดพี่แบบนี้อีกแล้ว"

"ดื้อด้าน มุทะลุ พูดอะไรไม่เคยฟัง โชคดีแค่ไหนแล้วที่ก๋งเขาไม่ยิงมึงจริงๆ " ถึงปากจะว่าแต่มือของเขากำลังลูบหลังให้คล้ายกับจะปลอบขวัญเรียกกำลังใจ ระยะขนาดนั้นไม่มีทางที่ท่านจะยิงพลาด แต่ท่านตั้งใจไม่ยิงให้โดนต่างหาก ต้องขอบคุณที่ท่านยังเมตตาและเห็นแก่พวกเรา ผมดีใจมากจริงๆ

"ไฟเขียวแล้วนะ"

"มึงต้องไปทำของมาแน่ๆ สาลิกาลิ้นทองรึยังไง...อื้อ ! "
ผมให้เขาพิสูจน์ด้วยตัวเองโดยการล้วงลิ้นให้เขาชิมถึงในปาก คุณเจี๋ยทุบหลังผมบึ้กใหญ่ ขย่ำท้ายทอยเพื่อบดจูบให้แนบแน่นยิ่งขึ้น ก่อนจะกระชากออกเพื่อไม่ให้ทุกอย่างเตลิดไปไกล ผมเลียริมฝีปากตัวเองอีกแล้ว...เสียดายเป็นบ้า



เขามองผมตาวาวคล้ายเสือที่อยากขย้ำเหยื่อเต็มแก่แต่ด้วยปัจจัยทั้งหลายแหล่เขาจึงต้องสะกดกลั้นตัวเองเอาไว้ ผมโน้นหน้าเขาหาซอกคอ กดจมูกลงกับแอ่งชีพจรวอนขอเสียงพร่า

"อีกนิดไม่ได้เหรอ"  จับมือขาวมาทักทายกับส่วนอ่อนไหวที่บัดนี้แข็งขืนเพียงเพราะจูบเมื่อครู่

"เค..."

"นิดเดียวนะ ใจจะขาดอยู่แล้ว"

เขาลังเลอย่างเห็นได้ชัด ปากบางเม้มเป็นเส้นตรง ผมไม่เว้นช่วงให้ได้คิดนาน ฉุดร่างสูงให้ลุกขึ้นก่อนออกแรงเล็กน้อยลากคุณเจี๋ยไปยังห้องนอนของเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเต็มใจเสียยิ่งกว่าอะไร ทันทีที่ประตูปิดลงอย่างเบามือไม่ทันเปิดไฟเราก็บดเบียดกายเข้าหากัน กอดรัดฟันเหวี่ยงแลกกันลงลิ้นอย่างไม่ออมมือ กลิ่นกายของเขา เนื้อตัวของเขากำลังทำผมเตลิดจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่

"คิมหันต์... ใจเย็น " ปากบอกอย่างแต่มือกลับทำอีกอย่าง กระดุมผมถูกปลดจนไม่มีเหลือ ซิบยีนส์ถูกรูดลง กลางกายออกมาผงาดบ่งบอกว่าผมคิดถึงเขามากขนาดไหน

ภายใต้แสงสลัวจากนีออนด้านนอกเขากดผมลงกับเตียง ตาสีอ่อนวาววับพร้อมกับจูบเร่าร้อนรุนแรง เพียงไม่นานมังกรของผมก็ถูกดูดกลืนด้วยโพลงปากของเสือขาวผู้หิวกระหาย ความเสียวซ่านกำจายจากปลายประสาทแล่นริ้วจนถึงหัวสมอง ผมเกร็งไปทั้งตัวหยัดกายแอ่นรับกอปรกับเสียงเฉอะแฉะ ก่อนแรงดันจากก้นบึ้งจะขับน้ำสีขาวพวยพุ่งออกมา ปริมาณของมันมากพอที่จะไหลย้อยออกมุมปากสีสด ผมเห็นเงาตัวเองสะท้อนจากดวงตาฉ่ำเยิ้มช้อนมองมา มือขาวป้ายน้ำกามออกลวกๆ มันอีโรติกจนผมใจสั่น อยากจับเขามาจัดการมันซะเดี๋ยวนั้น ถ้าไม่ติดว่าที่นี่คือบ้านไม้และห่างออกไปไม่ไกลมีผู้สูงวัยนอนกอดกระบอกปืนเฝ้าเราอยู่...

มันชวนตื่นเต้น... และครั้งเดียวมันไม่พอ

ผมดึงเขาขึ้นบนตัก "พี่ติ...เอ็นดูผมหน่อยสิ" กระซิบแผ่วเบาที่ใบหูแล้วไล้ฝ่ามือเข้าไปบนหลังใต้เสื้อเชิตเนื้อดี ซุกจมูกเข้าสูดดมกลิ่นกายเขาอย่างไม่รู้เบื่อ คุณเจี๋ยดูเคลิบเคลิ้มเอียงคอให้ความร่วมมืออย่างดี สะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ผมล้วงเข้าไปกอบกุมของเขาเต็มมือ บีบนวดคลึงร่วมด้วยการแลกลิ้น ใช้เวลาครู่ใหญ่นมข้นหวานก็พุ่งกระจาย ผมขบเม้มยอดอกเขาเบาๆ แล้วพลิกให้เขานอนลงเพื่อดำเนินกิจกามในเสต็ปต่อไป แต่เสือขาวกลับไม่โอนอ่อนให้

"พอแล้ว... กลับบ้านได้แล้วไป๊"

"โธ่... นอนนี่ไม่ได้เหรอ"

"ไม่ใช่แค่นอนน่ะสิ"

"น่านะ..."

"เสียงดัง..."

เราหมือนเด็กที่กระซิบกระซาบต่อรองกันในเรื่องทะลึ่ง

"ผมจะทำเบาๆ "

"มึงมันเชื่อไม่ได้" 

ดูเขาพูดสิ...

"..." ผมพ่นลมหายใจก่อนจะกัดหัวไหล่ขาวจึงโดนมือใหญ่ไม่แพ้มือผมผลักจนหน้าหงาย

"อย่ามาสาวแตกทำงอน ได้คืบจะเอาศอกนะ"

"พูดแบบนี้กับว่าที่สามีได้ไง อีกหน่อยพี่ต้องเป็นช้างเท้าหลังเชื่อฟังผัวเข้าใจป่ะ" ผมยักคิ้วหลิ่วตาให้หวานใจจนเจ้าตัวหน้าแดงจัดกัดฟันกรอด ๆ จะบึ้งก็ไม่ใช่จะยิ้มก็กลัวเสียฟอร์ม

"ไอ้เค !"

"แต่ผมไม่บ้าอำนาจขนาดนั้นหรอกนะ ผมรักพี่... ผมจะยกให้พี่เป็นควาญช้าง นอกจากจะได้ควบคุมผมแล้ว ยังได้ขี่ผมทั้งวันทั้งคืนเลยเอ้า ! "


"ไอ้ K ! "

*************
ในใจอีเจ้นี่กรี๊ดบ้านแตกไปแล้วจ้ะ 555+ 

[mukmaoY]

พี่ติไม่ลองทำกันเบาๆดูเหรอ ททุกอย่างมันต้องลองนะ   

[BlueCherries]

ไฟเขียว! เฮ!!!!!!!!!!!

ดีใจแทนเค XD

[nut2557]

ตื่นเต้นปนหวาด....เสียวๆๆๆๆๆ..

[oumpatta]

อยู่บนเตียงก็ตำแหน่งเดิมนั่นแหล่ะ ไม่ต้องผลัดกันรุกผลัดกันรับหรอก
ไม่ชอบแบบนั้น คนเขียนอย่าเลยนะ

[B52]

อยากกรีดร้องให้ลั่นบ้าน เขาผ่านคุณตาแล้วจ๊ะเธอ

[TR]

ขอกรีดร้องสามบ้านแปดบ้าน

แอบฮา ตอนแรกก๋งเข้าใจว่ากำลังจะได้ 'หลานสะใภ้' เป็นผู้ชาย
ไปๆมาๆ ที่ก๋งยิงปืนออกไปเป็นเพราะเคดันบอกไปว่า พี่เจี๋ยเป็น 'ภรรยา' ตามพฤตินัยแล้วรึเปล่า 555
จากได้สะใภ้ กลายเปนหลานชายตัวเองไปเป็นสะใภ้ซะงั้น ทำใจเถอะก๋ง 555

เคนี่มันหื่นได้ทุดสภานการณ์จริงๆ
เฉียดตายจากลูกตะกั่วก๋งมา ก็ลากพี่เจี๋ยเข้าห้องเลยนะ
อยากจิบอกว่าฟิน กรี๊ดดดด

[drasil]

5555 สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ดีจังงง

[snowboxs]

เรือนไม้ แล้วเรือนหอล่ะ ต้องทำใหม่มั้ยเนี่ย
อีก 3 วันเองนะ คงจะสร้างไม่ทันแล้วแหล่ะ