พิมพ์หน้านี้ - หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Phut ที่ 06-03-2015 13:41:45

หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 06-03-2015 13:41:45
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ



ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด


2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


**********************************************
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 06-03-2015 13:43:00
หมดใจ  บทนำ

เขานั่งอยู่ตรงนั้น ที่ม้าหินอ่อนข้างทางเดินริมสระน้ำพุในสวนสาธารณะ...ที่ประจำของเขา

ผมเห็นเขาทุกเย็น ผู้ชายที่นั่งคุยโทรศัพท์เป็นนานสองนาน พร้อมทั้งฉีกยิ้มกว้างจนตาโตนั่นยิบหยี

โลกรอบตัวเขาช่างสว่างไสว

ท่าทางมีความสุขเสียมากมาย...

มากจนผมอยากจะได้มัน...คงมีความสุขไม่น้อยหากเขาส่งยิ้มนั่นมาให้ผม

ความปรารถนาอันแรงกล้าในส่วนลึกกำลังร่ำร้อง....ต้องการเขา อยากครอบครองเขา อยากเป็นเจ้าของรอยยิ้มสว่างไสว เป็นคนที่เขาส่งยิ้มมาให้และความปรารถนาคงจะเป็นจริงหากผมเอื้อมมือไขว่คว้าเอาไว้

หากแต่บางอย่างกำลังตอกย้ำซ้ำๆ....บางอย่างที่เรียกว่าศีลธรรม

เขามีแฟนแล้ว....
ถ้าเอื้อมมือออกไปผมคงกลายเป็น 'มือที่สาม'

ส่วนเกินที่พวกเขาไม่ต้องการ และเชื่อว่าใครๆ ก็คงไม่ต้องการ ดังนั้นแล้วสิ่งเดียวที่ผมทำได้คือ 'แอบรัก' อยู่ตรงนี้ ในที่ของผม
เก็บมือคู่นี้ไว้ หักห้ามใจไม่ไขว่คว้าคนที่ไม่ใช่ของตัวเอง

แต่วันนี้ทั้งที่เขายังนั่งอยู่ที่เดิมในเวลาเดิม

ภาพที่ผมเคยเห็นทุกวันมันกลับไม่เหมือนเดิม

ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มกับเสียงหัวเราะอย่างคนมีความสุขกำลังจางหายไป

เขาลดโทรศัพท์ลงแล้วทิ้งแขนข้างนั้นลงไว้บนตัก
ดวงตาที่เคยเป็นประกายเอ่อเคลอไปด้วยน้ำ...

น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ ไม่ขาดสาย ตามมาด้วยแรงสะอื้นไห้

หลายคนที่มาออกกำลังกายพักผ่อนหย่อนใจกำลังมองเขา คงเสียใจมากสินะถึงได้นั่งร้องไห้ไม่อายใครแบบนี้

ทั้งที่ผมต้องทำงานต่อ แต่จะให้ทำเป็นไม่สนใจคงไม่ได้

มองย้อนแสงแดดยามเย็นที่ยังคงร้อนแรง หลายชีวิตยังต้องดิ้นรนในขณะที่บางคนกำลังหมดแรง...

ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ ทั้งที่ไม่มีความมั่นใจ แต่ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

สองขาหยุดยืนห่างๆ ข้างม้าหินอ่อนที่เขานั่ง ผ้าเย็นถูกยื่นออกไป

"..." เขาค่อยๆ มองตามมือของผมไล่ขึ้นมาจนเราสบตากัน แต่คิดว่าเขาคงเห็นผมไม่ชัดเพราะม่านน้ำ

มือใหญ่ข้างหนึ่งยกขึ้นปาดน้ำตา สีหน้าของเขาบ่งบอกว่าแปลกใจชัดเจนและไม่ได้รับผ้าไปจากมือผม

เราสบตากันครู่หนึ่งคิ้วเขาขมวดมุ่นมากกว่าเดิมจนผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก

สุดท้ายผมจึงชักมือกลับแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทั้นที ไม่รู้จะพูดอะไรและไม่รู้จะทำหน้ายังไง แค่ที่ทำลงไปก็ถือว่ากล้ามากแล้ว...
 
วินาทีนั้นราวกับมีกลองยาวมาแห่อยู่ในอกผม มือไม้มันสั่นจนควบคุมไม่อยู่ราวกับคนความดันต่ำ เลือดเลี้ยงสมองไม่พอ
ดวงตาสองข้างมันพร่าเลือนไปหมด แม้แต่สรรพสิ่งรอบกายก็หยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะดั่งจะหันมามองและให้กำลังใจผม

ผีเสื้อนับร้อยบินวนรอบกายเราและหากผมไม่ตั้งสติให้ดีๆ


ผม...

ผมคง...

ผมคงจะ...


ฉุดแม่งงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 06-03-2015 13:47:42
อ้าววว


จะฉุดซะละ


ฉุดเลย


 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2015 13:58:55
จะฮาก็ตรงประโยคสุดท้ายนั้นแหละ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-03-2015 14:01:58
 :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-03-2015 14:04:31
 o22  อ้าว เงิบ ฉุดแม่งซะงั้น 555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-03-2015 14:07:13
แปะโป้ง

มารายงานตัวคัฟ  o13
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-03-2015 14:38:09
เคลิ้ม.....เตรียมควักผ้าเช้ดหน้ามาเตรียม......พอมาถึงตอนท้าย อ้าว.....เฮ๊ย

โอเค...เอาก็เอา....ฉุดก็ฉุดง่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-03-2015 15:18:24
ฉุดให้ได้นะ เด๋วไปแอบดู
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-03-2015 16:02:49
ตอนแรกอารมณ์แบบ หน่วง.พออ่านถึงบรรทัดสุดท้ายถึงกับ. o22

ฉุดเลยจ้า...ฉุดเลย เราจะเป็นกองหนุนให้เอง!
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 06-03-2015 19:46:49
เชียร์ให้ฉุดกันใหญ่เลย  เราขอเป็นอีกหนึ่งเสียงค่ะ  ฉุดเลยค่ะฉุดเลย ให้ไวๆ 55555555555 
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 06-03-2015 21:33:46
แวะเข้าอ่านเพราะชื่อเรื่อง..โดนใจ

ใครเขาทำ ให้ช้ำใจ เพราะรักหมด
ลดแห้งหด กระถดใจ ให้จางหาย
ถึงวันนี้ ไม่มีรัก ไม่ยักตาย
วันพรุ่งนี้ ความทุกข์คลาย สบายดี

+1 ให้..เพราะอยากให้
หุหุ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-03-2015 20:02:39
 :ling2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-03-2015 20:16:27
มาต่ออีกนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 26-03-2015 01:32:12
หมดใจ 1

ผมเป็นคนขี้อาย ภายใต้ใบหน้านิ่งๆ บนสีผิวซีดๆ แบบฉบับผู้ช่วยที่น้องๆ เกรงกันนักหนา ผมกำลังตื่นเต้น
"ออนไลน์ทรูห้าสิบ" เสียงผู้ชายโตเต็มไวเอ่ยเรียบๆ ไม่ต้องมองหน้าเขา ผมก็รู้ว่าเป็นใคร

"..."
ผมแค่พยักหน้ารับรู้ จิ้มนิ้วไปยังเมนูป้อนคำสั่งเข้าเครื่อง ใครจะรู้ว่าผู้ชายวันยี่สิบสามขวบแบบผมกำลังตื่นเต้นสุดๆ เสียงหัวใจมันแข่งกับเสียง ดื๊อ ดื่อ ของประตูที่เปิดๆ ปิดๆ มันเป็นโชคดีที่มนุษย์ไม่มีประสาทสัมผัสไวอย่างสัตว์ ไม่เช่นนั้นลูกค้าคนนี้คงเผ่นแนบไปนานแล้ว...ถ้าเขาได้ยินเสียงหัวใจที่มันคิดเกินเลยของผม

อย่างที่บอกเขามีแฟนแล้ว...

เขามาเติมตังโทรหาทุกวัน

นิ้วยาวของเขากดเบอร์เดิมจนผมจำขึ้นใจ ขณะก้อนเนื้อในอกซ้ายค่อยสงบลงเมื่อผมบอกตนเองแบบนั้น
ทุกขั้นตอนเป็นไปโดยอัตโนมัติ ผมไม่ทวนเบอร์ซึ่งเขาก็ไม่ว่าอะไร ไม่ต้องมีคำพูดระหว่างกัน ก็แน่สิผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนอกเหนือไปกว่า พนักงานที่บกพร่องในหน้าที่กับลูกค้า อีกสถานะหนึ่งก็แค่คนอื่นที่ผมแอบรัก

ผมรีบชักมือกลับตอนที่ปลายนิ้วเราสัมผัสกันขณะเขาส่งเงินมา เพียงเท่านั้นเขาก็รีบกลับไปโดยไม่รอรับใบเสร็จ

ชิชะ ! ทำแบบนี้ถ้าเงินไม่เข้าพี่ไม่รับผิดชอบนะครับน้อง...
อดคิดไม่ได้หรอกครับ... เขาอาจรังเกียจถ้ารู้ว่าผมคิดอะไร

"กรี๊ด หน้าโคตรนิ่งง่า คนนี้ป่ะที่นั่งร้องไห้เมื่อวานอ่ะพี่ติ"

"..." น้องกระปุก เสียงเธอช่างแสบแก้วหู ปุกเป็นผู้หญิงน่ารักเอาการเอางานและนิสัยดีมาก แต่ก็เรื่องธรรมดาที่เธอจะอยากรู้ความเป็นไปของเพื่อนมนุษย์

"หนูว่านะน้องเขาต้องเลิกกับแฟนแน่เลยอ่ะ พี่คิดดูดิผู้ชายตัวอย่างใหญ่นั่งร้องไห้อ่ะ หนูละอิจฉาแฟนเขาจริงคงรักมาก อยากได้อ่ะผู้ชายแบบนี้ ฮึ้ย!!!"

"ละจะเอาไอ้นพไปไว้ไหน"

"แหมเจ้ นพก็อยู่ส่วนนพสิ เจ้หึงเหรอ...หนูเห็นนะว่าเจ้แอบเหล่เขาอ่ะ" ปุกมันยักคิ้วหลิ่วตาอย่างรู้ทัน มีมันคนเดียวที่กล้าพูดเล่นหัวกับผม หมั่นเขี้ยวขอหยิกแก้มยุ้ยสักทีเหอะ!

"พี่ติ เจ็บนะเว้ย "

"ลูกค้ามา"

ผมว่าเรียบๆ และมั่นใจว่ารูปลักษณ์นิ่งๆ ด้วยส่วนสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบพอดิบพอดี บวกกับน้ำหนักเจ็ดสิบแปดกิโลกรัม อากัปกิริยาที่ไม่แตกต่างจากชายทั่วไป สรุปคือไม่มีส่วนไหนที่ผมจะเป็นพี่สาวให้เธอจนสามารถเรียก 'เจ้' ได้เลย และก็เป็นเช่นนั้น ไม่มีใครกล้าเรียกผมแบบนั้นนอกจากเธอ
เวลาห้าโมงเย็นของวันศุกร์ลูกค้าไม่ต่างจากห่าฝนที่ซัดกระหน่ำเข้ามา ทั้งเด็กวิทยาลัยใกล้ๆ อีกทั้งโรงงานหลายแห่งในระแวกนี้ ทำให้ผมกับน้องอีกสองคนยืนคิดตังขาแข็งมือไม้แทบพันกันเป็นระวิง
แต่จุดสนใจของผมไม่อยู่ที่นี่หรอก ผมเป็นพนักงานยอดแย่ที่เอาแต่พวักพะวงกับม้าหินอ่อนตัวนั้นที่เขานั่งประจำ

เสียงน้องปุกพาร์ทเซลล์สินค้าลอยเข้าหูผสมเสียงอึงอลของลูกค้า ซึ่งผมไม่ได้รำคาญอะไรเพราะมันเป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือเขา...
เขายังนั่งอยู่ที่เดิมด้วยท่าทีหงอยเหงา รอยยิ้มเจิดจรัสที่ผมชอบมองกลับจางหายราวกับไอแดดที่ถูกบดบังด้วยกลีบเมฆ พร้อมกับฝนที่ตั้งเค้า...

ครื่น ครื่น

ลมกรรโชกจนป้ายโฆณาหน้าร้านเริ่มเต้นสันนิบาษ กลิ่นไอฝนจากที่ไกลๆ โชยเข้ามาในห้องแอร์ให้รู้สึกชุ่มในปอด ขณะเดียวกันผมรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย ภาวนาขอให้ฝนอย่าเพิ่งลงเม็ดเลย

พ่อหนุ่มของผมเขายังอยู่ตรงนั้น ส่วนสูงไม่ต่ำกว่าร้อยแปดสิบบวกกับเรือนกายอันใหญ่โตตามแบบฉบับนักศึกษาวิทยาลัยกีฬา หากเปียกฝนเขาจะเปียกมากกว่าคนอื่นๆ นั่นหมายถึงเขาจะหนาวมากกว่าคนอื่น
ครูท่านหนึ่งเคยบอกผมว่า คนตัวใหญ่มีพื้นผิวสัมผัสมากกว่าคนตัวเล็กดังนั้นแล้ว ไม่ว่าจะหนาวหรือร้อนคนตัวใหญ่จะรู้สึกมากกว่าเท่าตัว

ผมคิดว่ามันไม่เกี่ยวหรอก จะเล็กหรือใหญ่ก็คนเหมือนกันความรู้สึกย่อมไม่ต่างกัน แต่นั่นไม่สำคัญ

"บรึ๋ย ฝนตกแล้วอ่ะ หนาวๆ "
ฝนห่าใหญ่เทลงมาหลังตั้งเค้าเพียงครู่ไม่ให้เตรียมตัวนาน

" อ่าว เฮ้ย ! ! พี่ติจะไปไหน "
ร่มสีชมพูหวานแหววถูกฉวยจากเชลฟ์สินค้าเอามากางเพื่อบังฝนให้คนบางคน

เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา ตาคมมองตั้งแต่เท้าขึ้นมาจนหยุดที่หน้าผม เป็นอีกครั้งที่ผมพูดไม่ออก ไอ้คำที่พยายามเรียบเรียงมันไม่ยอมลงตัวสักที
บางครั้งผมอาจบริโภคสินค้าตัดจ่ายเสื่อมคุณภาพเข้าไปมาก สมองถึงได้สั่งการขาดๆ เกินๆ แบบนี้

"..."
เขาลูบหน้าไล่หยดน้ำแล้วเสยผมดำขลับที่ลู่หน้าขึ้นไป คิ้วเรียวเข้มมีเครื่องหมายคำถาม ดูตาแดงๆ อาจเป็นเพราะฝน ผมไม่อยากคิดว่าเขาร้องไห้ เพราะมันจะทำให้ผมหงุดหงิดมากถึงสาเหตุที่เขาเสียน้ำตา
แล้วผมก็ต้องหยุดคิดแค่นั้นเพราะร่มมันเล็กและฝนกำลังสาดจนไหล่ผมเปียก ไม่ใช่แค่ไหล่หรอก ชุ่มไปครึ่งซีกแล้วตอนนี้ มันไม่ใช่เวลาสมควรแก่การอ้อยอิ่ง
"ข..เข้าไปหลบก่อนไหม ท่าทางจะตกนาน"
เขาทำหน้างงแวบเดียวเท่านั้นแล้วพยักหน้าอย่างกระวีกระวาด เบียดเข้ามาในร่มจนบ่าเราเกยกัน

"...ความจริงพี่ไม่น่าต้องเปียกด้วยเลย " เขาว่าตอนเรามาถึงชายคาตัวเร่เปียกพอๆกัน

"ขอบคุณนะครับ" เขาไหว้ด้วยท่าทีสุภาพราวกับเป็นคนละคนกับพ่อคนหน้านิ่งที่มาเติมออนไลน์ทุกวัน  น่ารักจริงๆ รู้จักเกรงใจคนด้วย

"อืม...ไม่เป็นไร" ผมอยากพูดว่า 'เห็นเราทุกวันไม่ต้องเกรงใจหรอก บ้านอยู่ไหนฝนหยุดเดี๋ยวไปส่ง... ' และอื่นๆ อีกมากมาย แต่ถ้อยคำผูกสัมพันธ์กลับเพียงวิ่งชนสมองผมไปมาเท่านั้นโดยไม่ผ่านริมฝีปากหรือลำคอออกมาสักคำเดียว

ก็ผมเป็นคนปากหนัก อีกอย่างผมก็ต้องห้ามใจเอาไว้ เขาอาจเลิกกับแฟนขณะเดียวกันมันก็มีความเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะเพียงทะเลาะกัน ดังนั้นแล้วหากผมทำอะไรลงไปคงไม่พ้นสถานะ 'มือที่สาม' เป็นเนื้องอกที่ใครๆ รวมทั้งตัวผมเองไม่ต้องการ

จะว่าก็ว่าเถอะ ผมหล่อนะ มีบ้าน มีรถ
นิสัยดีด้วย
เป็นแฟนกันไหม

"เจ้จิตติ ! เรียกตั้งนานไม่ได้ยินไง๊"

"..."

"เอ้างงๆ น้องเขาไปตั้งนานแล้ว มัวแต่คิดอยู่นั่นอ่ะ ช้าตลอด"
กระปุกทำหน้าหน่าย อะไรวะครับ นี่ผมเดทแอร์ไปกี่นาทีฟะ เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ

"ค่าผ้าเย็นเมื่อวานพี่ติยังไม่จ่ายนะ ร่มเมื่อกี้ด้วยน้องเขายืมกลับบ้านไปแล้ว จ่ายด้วย ออดิตช็อตโทษพี่เลยนะจะบอก"

"..." หืม... เขาเอาร่มไปแสดงว่าไม่รังเกียจ ผมมีหวังสิ

"เอ้า ยังฟินไม่เลิก อย่าฟินภายใต้หน้านิ่งๆ น้องขอร้อง ดูดิขนลุกอ่ะ"
ปุกมันยกแขนให้ดูขนลิงมันตั้งจริงๆ อันที่จริงผมไม่ทันสังเกตด้วยสิเขาขนดกไหมวะ

"เฮ้อ..พี่ติเอ้ย... เขาอาจไม่ใช่เกย์ก็ได้นะพี่"

"ทำไมคิดงั้น"

"ยอมรับเหรอว่าสนใจน้องมันอ่ะ"

"หึ ! " อยากตบปากเธอจริง เอาเรื่องจริงมาพูดเล่น

ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย...


หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 26-03-2015 02:16:17
แน่ๆๆๆๆ เสียบเบยๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-03-2015 02:25:31
เขาเอาร่มไปแล้ว ทีนี้มีเรื่องให้คุยอีกวัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-03-2015 03:05:51
กระปุกสุดยอดว่ะ รู้ด้วยว่าหน้านิ่งๆแบบนั้นคิดอะไร
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 26-03-2015 03:59:31
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 26-03-2015 06:01:03
เรียกเจ๊เลยเหรอ 5555555555555  เริ่มแสดงตัวแล้ววววว 
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 26-03-2015 06:53:48
เห็นเปิดตอนแรกจะฉุด มาตอนนี้เป็นเจ๊ซะงั้น ฮาาา า า :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-03-2015 07:49:24
เขียร์ให้เป็นเกย์แล้วกันนะเจ๊
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-03-2015 11:10:58
เอาร่มไป เด๋วก็เอามาคืน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-03-2015 11:12:34
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-03-2015 11:38:59
มารอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: หมดใจ 1 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 26-03-2015 12:06:41
หมดใจ 2
กะบ่ายเป็นอะไรที่น่าเบื่อ ทั้งเติมของ คิดเงินให้ลูกค้าที่เริ่มหนาแน่นตั้งแต่เย็นยิงยาวไปจนดึกดื่น การทำงานแบบนี้ทำให้นาฬิกาชีวิตกลับตาลปัตร มื้อข้าวทอดออกไป เวลาที่สมควรแก่การนอนแต่คนอย่างผมยังต้องยืนขาแข็งทำงานงกๆ ถึงจะเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแต่หน้าที่งานแทบไม่ต่างไปจากพนักงานคนอื่นๆ
กรรมกรห้องแอร์
"พี่ติครับ ปิดผลัดเลยไหม"
ผมมองนาฬิกากับจำนวนลูกค้าที่เริ่มซาลงแล้ว ให้ตายผู้ช่วยอีกคนยังไม่มาขณะน้องๆกะดึกคนอื่นๆมากันครบแล้ว ทั้งที่กินเงินเดือนผู้ช่วยเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละการเอาเปรียบมีอยู่ทุกกลุ่มชน
"ไปเติมวอลท์ให้พี่หน่อยนะ เดี๋ยวปิดกะเลย"
น้องพยักหน้ารับรู้พลางตรวจนับบุหรี่และบัตรเติมเงินที่ไม่ค่อยได้ขายเพราะส่วนใหญ่เราเน้นขายเป็นสลิปมากกว่า
"ฉิบหายดีซีเพิ่งลง ลงไรตอนนี้วะ" ผมเหลือบมองรถหกล้อเพิ่งจอดเทียบหน้าร้าน แอร์เย็นฉ่ำไม่ทำให้น้องอารมณ์เย็นลงเลย นี่มันจะได้เวลาเลิกงาน แต่ดีซีเพิ่งลงนั่นหมายถึงพวกกูจะยังไม่ได้กลับบ้านตามเวลาที่เหมาะสม

 เอาเหอะ ! ผู้ช่วยกะดึกอย่าให้กูของขึ้นนะ
"พี่ติไปพักก่อนก็ได้นะ ไม่สบายยังมาใช้แรงเดี๋ยวเป็นหนัก" นพมันช่วยผมหามลังเบรคลงจากชั้นสองมาเติม มันเป็นเด็กดีมีน้ำใจก็สมควรแล้วที่ได้ปุกเป็นแฟน
"ช่วยๆ กันจะได้กลับพร้อมกัน" ไม่เจียมสังขารไง แสดงบทพระเอกทั้งๆที่ตัวเองอดนอนและทำงานหนัก ไม่ป่วยกูไม่ใช่คนอ่ะ
"เฮ้ยพี่...เคยมีใครบอกไหมเวลาพี่ติยิ้มแล้วดูใจดีขึ้นเป็นกองเลย ทำไมพี่ไม่ยิ้มบ่อยๆ วะ มัวแต่ปั้นหน้านิ่งๆ ดุๆ สาวๆ ก็ไม่กล้าเข้าใกล้ดิ"
"หึหึ " ผมแสยะยิ้มเป็นคำตอบ น้องมันทำหน้าขนพองสยองเกล้าสุดขีด ไอ้นี่มันซื่อจริง
ผมไม่มีเวลามากนักรีบเช็คของตามรายการในลังเบรคที่ยกลงจากรถก่อนที่ร่างกูจะพัง

"ขอโทษทีรถเสียว่ะ" ผู้ช่วยกะดึกโผล่หัวมาเกือบเที่ยงคืน พร้อมด้วยใบหน้าเสแสร้งสำนึกผิด จะว่าไม่เสแสร้งอย่างไร "รถมึงเสียบ่อยขนาดนี้กูว่ามึงลาออกไปซ่อมรถก่อนดีไหม" พูดก็พูดเถอะ 'คนดีชอบแก้ไขแต่คนรัญไรชอบแก้ตัว'
มันชักสีหน้าตอนสบตาผม ช่างเหอะ ตัวมึง ตามึง หน้ามึง จะทำอะไรก็เรื่องของมึงเถอะ

สลัด !

ในที่สุดงานการที่สูบพลังงานผมไปจนหมดก็สำเร็จลุล่วง ผมลากเท้ามายังฟีโน่สีส้มคู่ใจ
"เชี่ย !!!"
กูตกใจ ! ขวัญเอ้ยขวัญมา ขวัญมาอยู่กับตัว ใต้ต้นหูกวางเยื้องออกมาจากร้านเกือบยี่สิบเมตรผู้ชายตัวใหญ่กำลังนั่งอยู่ข้างรถผม มันมืดมากจนผมคิดว่าไม่น่าใช่คน

"หวัดดีพี่...เพิ่งเลิกงานเหรอ ตกใจด้วยอ่ะ ขวัญอ่อนนะเนี่ย"
เขายืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมกระป๋องเครื่อมดื่มในมือขวา มือซ้ายถือร่มสีแสบตา กลิ่นเบียร์ผสมมากับลมหายใจของเขา มันขมซาบซ่าดี ว่าแต่เขามาทำไรข้างรถผมวะครับ !

"อ่ะ... ผมเอามาคืน ขอบคุณมาก"
"..."
"ถึงกับช็อคเลยเหรอ มาๆ นั่งก่อน โทษทีว่ะ ทำให้ตกใจ"

ไม่ใช่อะไร ผมดีใจไง หน้ากูนิ่ง แต่กูดีใจ กูตื่นเต้น แต่แสดงออกไม่เก่งไง
"มานั่งทำไรมืดๆ เอาร่มมาคืนไม่เข้าไปในร้านล่ะ"
"เห็นยุ่งๆ ผมก็เลยมานั่งเล่นคิดไรเพลินๆ " เขายิ้มจางๆ ส่งเบียร์มาให้ "หน่อยมั้ยพี่"
ผมไม่ปล่อยให้พลาดจูบทางอ้อมจึงรับเบียร์มาละเลียดไปหลายอึกก่อนส่งคืน ขมฉิบหาย ไม่อยากให้รู้ว่าผมไม่ดื่ม
"เพลินตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ ไม่เรียนเหรอ" เขาไม่ตอบแต่ก้มหน้าเข้าโงนเงนมาใกล้หน้าอกแบนๆของผม ผมเหลือบเห็นซากเบียร์อีกหลายกระป๋อง เขาคงย้อมใจอยู่

" พี่...จิต...ติ" เขาพยายามอ่านป้ายชื่อพนักงานซึ่งมันมืดมาก "ผมชื่อเคนะ พี่ใจดีว่ะ ผมแม่งโคตรอายเลย"
"..."

"พี่แม่งน้ำใจงามว่ะ เดี๋ยวนี้หาโคตรยากอ่ะคนที่จะช่วยเหลือคนอื่นแบบจริงใจ ผมนับถือพี่เลย"
เจ็บกระดองใจว่ะ ใครบอกว่าผมช่วยโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนวะ ไม่สมควรได้รับคำขอบคุณเลยจริงๆกู
ผมคิดว่าเขาคงตึงๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พูดมากทั้งที่เราไม่เคยสนิทกันมาก่อน ถึงผมจะมีน้ำใจก็เถอะแต่เขาดูสนิทใจเกินไปไหม นี่มันคนละคนกับที่มาเติมเงินเลยนะเว้ย

ทำไปได้ !

"เคเมาแล้วมั้ง บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่ง"
"จริงอ่ะ พี่แม่งน่ารักว่ะ" เขามองตาเชื่อม ปากหนานี่ฉ่ำน่าปล้ำจูบเสียจริง อ่อยกูป่ะเนี่ย

จากขนาดตัว เราแทบไม่ต่างกัน ไอ้แผนฉุดนี่ยากฉิบหาย แต่อย่างว่าพรหมลิขิตขีดเส้นมาแล้ว ถ้าจะอ่อยกันขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ก็จัดให้ทั้งคืนหรอก ผมก็คนนะครับ ขีดความอดทนก็มีจำกัดเหมือนกัน
ผมขึ้นคล่อมฟีโน่ลูกรัก เคขึ้นตามอย่างว่องไวขายาวพาดมาที่พักเท้าด้านหน้าจนกล้ามเนื้อแน่นๆบนต้นขานี่แทบจะแนบเป็นเนื้อเดียวกัน
เพียงแค่คิดก็เห็นสวรรค์อยู่รำไร
ศีลข้อสามว่าไงนะ
อืมไม่รู้สิ การผิดศีลข้อที่ห้ามันพาให้ผิดข้ออื่นๆ ไปด้วย ที่รู้ๆ กูลืมป่วยแล้วครับ ไอ้ที่คัดจมูกอยู่ก่อนหน้านี้แห้งเลย กำเดาจิไหล คืนนี้พี่จะเอ็นดูเคเอง

"เฮ้ย พี่ติ๊ ! ! "

นพมันโดดมาขวางหน้ารถ ก่อนจะพูดสิ่งที่ผมอยากจะกรี๊ดใส่หน้าแม่ง
"ผมขอไปค้างบ้านพี่ได้ป่ะ แม่กับพี่สาวปุกมันมาผมไม่รู้จะไปนอนไหน ขอผมรบกวนสักคืนนะ"
มึงเพิ่งมาพูดอะไรตอนนี้ ! แล้วพ่อหนุ่มที่ซ้อนหลังกูนี่ล่ะ ! !

ไอ้นพ อีเด็กเปรต ! ! !




 ***************

ตั้งใจมาม่า แต่กลัวไตพัง

เอาเป็นว่าอ่านเรื่อยๆ เนอะ ไม่มีสาระอะไร ไม่ซับซ้อน ไม่คิดมาก ไม่เอาอย่างเรื่องก่อนแล้ว เรื่องนั้นกว่าจะจบลมจะใส่  :laugh:

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า





 
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 26-03-2015 12:25:05
อยากจิกระโดดตบอีนพ
 :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-03-2015 12:32:19
 :pig4:   :L2: 
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 26-03-2015 14:48:41
น้องนพ ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ

ทำไมต้องเป็นวันนี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-03-2015 14:50:44
ฮาาา ไม่รู้พี่จิตจะหมู่หรือจ่า จะจับกดเขาหรือโดนเขากด  :m20:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 26-03-2015 15:30:55
ชื่อเรืองอย่างดราม่า เข้ามาอ่านฮากระจาย  :m20:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-03-2015 16:55:26
555
ทำชั่วไม่ขึ้น
หัวข้อ: Re: หมดใจ 2 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 26-03-2015 17:04:27
หมดใจ 3

เมื่อคืนผมลากคนเมากลับมานอนบ้านเพราะเขาหลับตอนนั่งรถมา นพซึ่งนั่งท้ายสุดมันแบกต่อไม่ไหวจึงต้องเลยตามเลย สงสารฟีโน่ลูกรักของพ่อ แบกควายสามตัวโช๊กไม่พังก็บุญของผมแล้วครับ
ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงกว่า ผมบิดขี้เกียจไถลลงจากเตียง ที่นี่ผมอยู่คนเดียวเกือบปีแล้ว บ้านชั้นเดียวสองห้องนอนหลังนี้พ่อแม่ทิ้งไว้ให้เป็นมรดกก่อนท่านเสีย
อยู่คนเดียวก็เหงาดี
ปาทองโก๋ปากซอยยังไม่หมดผมจึงซื้อมาฝากสองศพที่ยังนอนกองอยู่หน้าทีวีก่อนผมออกมา ขี่รถชมนกชมไม้ ก่อนจะย่องเข้าบ้านตัวเองอย่างเงียบเชียบแว่วยินเสียงคนคุยโทรศัพท์ซึ่งไม่ใช้ไอ้นพแน่ๆ คงไม่ได้นัดแนะใครมายกเค้าบ้านกูหรอกนะ
"อืมเค้าเข้าใจ ไม่เป็นไร...เรียบร้อยแล้ว"
ไม่ต้องเดาผมก็รู้ สีหน้าแบบนี้ที่ผมเฝ้ามองมาร่วมครึ่งปี
เขาไม่ได้เลิกกัน...
"ตัวเองอย่าลืมกินข้าวนะ อืม...ครับ เค้าก็คิดถึง"
ผู้ชายตัวใหญ่ใช้คำพูดแบบนี้ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร แต่ผมสิที่น่ารังเกียจ...
ใครจะรู้ว่าผมผิดหวังที่เขาไม่เลิกกัน ทั้งที่ผมอยากให้เลิกใจแทบขาด อิจฉา... คนที่เขาคุยด้วยทั้งที่ผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน หึ ! ขนาดตัวผมเองยังรู้สึกแย่กับความคิดเลย

เขาขัดสมาธิบนโซฟาแล้วอมยิ้มน้อยให้มือถือตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ามาแล้วสะดุ้งอย่างกับโดนผีหลอก
"ตกใจหมดพี่ ! มาเงียบๆ"
ได้ข่าวว่านี่บ้านกู
"กินสิ ซื้อมาเผื่อ " ผมประเคนน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ลงบนโต๊ะกระจกหน้าทีวี ใช้เท้าสะกิดน้องนพที่นอนคว่ำอย่างตั้งใจ
ไอ้เด็กเปรตไม่ขยับเขยื้อน ถ้ามึงจะหลับลึกขนาดนี้เมื่อคืนกูลากเคเข้าห้องไปซะก็ดี ปาดน้ำลายเบาๆ เกือบได้แล้วเชียวไอ้น้อง มึง มึง มึง !
"ขอผมใช้ห้องน้ำหน่อยนะครับ" เขาวางมือถือไว้แล้วยิ้มแหยเดาว่าคงเขินในสิ่งที่ผมได้ยิน ผมพยักหน้ารับรู้ ตาก็จ้องทีวีพลางยัดซาลาเอาทอดเข้าปาก แต่พอเขาเผลอผมกลับมองไล่หลังเขาไป
ชอบเขาตรงไหน ?
ชอบตรงยิ้มนั่นล่ะมั้ง ก็แค่รู้สึกชอบ มันโดนใจ  แบบที่ไม่ได้รู้สึกมานานแสนนาน
อยากได้ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีวันได้มา...หากอยู่เฉยๆ

"ผมกลับก่อนนะพี่ ขอบคุณมากครับ ไว้วันหลังมารบกวนใหม่"
เขาว่ายิ้มโชว์ฟันขาวสะอาด แลดูเหมือนเด็กผู้ชายที่คุยกับเพื่อนรุ่นพี่ทั่วไป
แต่กูคิดอ่ะไอ้สัตว์ อย่ามาอ่อย อย่าให้ท่า อย่าทอดสะพานได้ไหม เดี๋ยวกูตบด้วยปากฟาดด้วยลิ้น เอาให้จุกถึงลิ้นปี่เลยมึง !
"หวัดดีครับ"
หน็อยแนะมารยาทดีผมรับไว้แทบไม่ทัน
"กลับดีๆ ระวังรถล่ะ" ผมนั่งเฉยหน้ามองทีวีไม่ละสายตา กรอกน้ำเต้าหู้ลงคอโดยไม่คิดจะไปส่งเขา

อยู่เฉยๆ ดีแล้ว อย่าไปอยากได้ของที่เขามีเจ้าของเลย หากถลำลึกมันจะเจ็บเสียเปล่าๆ
"เอ้อ! ลืมโทรศัพท์ผม" เขาเดิมอ้อมโซฟา โค้งตัวลงหยิบมือถือ

พรู๊ด ! !  อื้อหือ ! ! หมดกันน้ำเต้าหู้กู ก้นแอนด์สะโพกในระยะประชิด ซ่อนรูปนี่หว่า
แสบจมูกฉิบหาย
"ไหวป่ะเนี่ย" เขาลูบหลังให้ขณะผมไอโขลก กูอาย มาดหลุด กูอาย !
"หน้าแดงหมดเลยว่ะ ใจเย็นพี่ค่อยๆ หายใจ" เขาไม่ได้ตาลีตาเหลือกตามผม เพียงแค่ลูบเบาๆ พูดช้าๆ ให้ผมทำตาม

"พี่ทำไงถึงขาวจังวะ" มันมองเข้ามาตามสาบเสื้อ อ่าวๆ ไอ้นี่ลวนลามกูทางสายตา ใช่ไหมตอบ !
ผมจ้องหน้าเขา ตาคมหลุกหลิกแล้วก็หลบไปก่อนยิ้มแหยตอบกลับมา
"ผมกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน"
เคลุกพรวด โกยแนบไม่เห็นฝุ่น

แต่ผมเห็น

แบบผีเห็นผีน่ะ

***********
มาสั้นๆ แต่ถี่ๆ ไม่ว่ากันเนอะ :laugh:




หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-03-2015 17:08:45
ผีเห็นผี  แต่เขาก็มีแฟนแล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 26-03-2015 17:22:41
ไม่อยากให้พี่จิตติเป็นมือที่สามแต่ก็อยากให้พี่จิตติสมหวังง่าาา  :hao5:


ปล. ทำไมอยากเห็นพี่ติโดนกด  :hao6:  :hao6:  :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-03-2015 17:31:13
 :pig4:  มาถี่ๆเลยจ้า. ชอบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-03-2015 17:46:52
ไม่อยากให้พี่จิตติเป็นมือที่สามแต่ก็อยากให้พี่จิตติสมหวังง่าาา  :hao5:


ปล. ทำไมอยากเห็นพี่ติโดนกด  :hao6:  :hao6:  :hao6:

+1 555555555+

มาถี่ๆเลยค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 26-03-2015 18:13:10
อะไรคือผีเห็นผีคะตอบที
5555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-03-2015 19:19:40
สรุปเคเป็นผีอย่างที่ติเห็นใช่ป่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 26-03-2015 21:20:46
เรื่องนี้ขำจัง ดูน่ารักๆ 55555 :hao7:
ชอบมาก มาต่อเร็วๆน้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-03-2015 00:00:59
ทำไมขำ ผีเห็นผี 555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 3 26/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-03-2015 00:32:10
บางทีพี่ติอาจไม่ใช่มือที่สามก็ได้นะ อยากคิดอย่างนั้น เพราะผีเห็นผีนี่แหละ :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 27-03-2015 16:03:30
หมดใจ 4


     หลังจากวันนั้นผมเลือกลงกะดึกสลับกับไอ้เพื่อนผู้ช่วยที่มันโดนผมว่าแดกไปวันนั้น มันเริ่มมาทำงานโดยไม่อิดออด แน่ล่ะ...ใครจะอยากลงกะดึก มันง่วง มันหาว  มันหนาว และก็เหงาหงอยสุดติ่ง

ผมไม่ได้เจอเขาอีกเลยเกือบครบอาทิตย์ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะผมเปลี่ยนกะเป็นนิจ จะแปลกนิดหน่อยก็ตรงที่ปุกมันบอกว่าเขามาถามหาผม

ว่าแล้วก็อายุยืนฉิบหายมาตัวเป็นๆ เลยโว้ยพ่อเจ้าประคุณ พ่อทูนหัวของ...คนอื่น

"สวัสดีครับพี่ติ"

แน๊ยิ้มหวานเสียด้วย มาพร้อมเบียร์สองขวด นมพาสเจอร์ไรส์ขวดหนึ่งรสกล้วย

"เลยเวลาแล้ว ขายให้ไม่ได้" ผมหยิบนมมาแสกนปรายตามองเบียร์สองขวดอย่างลำบากใจ ผมไม่อยากให้เขาผิดหวังนะ แต่ผมคงต้องเด็ดขาดไม่ให้มันคาราคาซัง ผมรู้ตัวว่าหล่อแต่น้องต้องทำใจนะ...  !

"แงะ จริงดิ"

"..." มันจะฮาร์ดคอไปไหนแดร๊กนมกับเบียร์เข้ากันมากพ่อคุณ ! "ยี่สิบสองบาท"

"พี่เลิกกี่โมง" เขาส่งเงินมาผมก็ทอนไป

"หก...ทำไม"

"ก็ถามดู" เขายิ้มโชว์ฟัน พ่อหนุ่มหน้าคมยิ้มสวยจริงๆ

ผมเลิกคิ้วเมื่อเขาอึกอักเหมือนอยากพูดบางอย่าง กรุ้มกริ่มอยู่นานจนในที่สุดเขาก็เลื่อนถุงขวดนมมาให้

"ผมให้ " อร๊ายกูอยากกรี๊ดให้ตัวแตก มึงจะน่ารักไปไหน นี่เลยยย อ่อยผมชัวร์ไม่ได้คิดเองนะเว้ย "บำรุงหน่อย เดี๋ยวกระดูผุหมด"

งึด ! ! เกือบหล่อแล้วถ้าไม่ติดคำพูดหมาๆ ที่ว่ากูแก่จนกระดูกผุ

"เดี๋ยวโบกให้  "

เป็นเด็กเป็นเล็กมาเตร็ดเตร่อะไรตอนตีสามเดี๋ยวกูตีหัวลากกลับบ้านซะนี่

ผมเลิกสนใจเขา ตอนนี้ทั้งร้านมีแค่เราสองคน น้องอีกคนที่เข้ากะด้วยเช็คของอยู่ชั้นสอง ข้างนอกอากาศชื้นจนกระจกร้านขึ้นฟ่า ผมบรรจงเช็ดกระจกจนฟ่าหายตามแนวไม้ถู

"พี่ติหยุดวันไหนครับ" เขาเดินตามมาหยุดใกล้ๆ หยิบผ้าหมาดมาช่วยเช็ดเชลฟ์ อยากทำงานทำไมไม่มาสมัครดีๆ วะครับ

"ศุกร์..."

"อ้อครับ" เคทำท่าเหมือนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จะอายก็ไม่เชิง จะเขินก็ไม่ใช่

เอาแล้วไงมึงหลงเสน่ห์กูล่ะสิ แต่เสียใจ...ผมไม่ใช้ของร่วมกับใครครับ...

อั๊ยย๊ะ กลับบ้านตอนนี้เลยไหม

"มีอะไรรึเปล่า"

"คือ..." ไม่ต้องยิ้มกระมิดกระเมี้ยนหรอกพ่อคุณ กูบอกว่าผีเห็นผีอ่ะ เก็ทป่ะ ไม่ต้องอาย จุ๊ๆ พี่รู้แล้วคนดี

"ผมมีเรื่องอยากปรึกษา"

"เรื่องเงิน ? " อันที่จริงสนับสนุนทุนการศึกษาให้เยาวชนของชาติพี่พร้อมสนันสนุน

"ไม่ใช่ครับ คือเรื่องแฟน...ผมคิดว่าไหนๆ พี่ก็เห็นผมร้องไห้...ก็คงพอรู้ เลยคิดว่าพี่อาจช่วยได้"

อารมณ์เปลี่ยน! เห็นหน้านิ่งแต่พี่ก็มีฟีลลิ่งนะน้อง กูรู้อะไร กูไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไปพูดไกลๆ กูได้ไหม สลัดนักกีฬา ! เห็นกูใจดีแบบนี้ของกูขึ้นละจะหนาว

"พี่ทำงานอยู่ ไว้พรุ่งนี้ไหม"

นมสินบนมึงแม้แต่หมาก็ไม่ต้องแดก เดี๋ยวกูแดกเอง !

และแล้วคืนวันศุกร์ก็มาถึง เคขี่ซูเมอเอ็กซ์มาพร้อมถุงพะรุงพะรัง อัดแน่นด้วยกับแกล้มและเบียร์อีกหลายขวด บอกตอนนี้ทันไหมว่าผมไม่ดื่มเมรัยเพราะเดี๋ยวความจัญไรมันจะพุ่งพล่าน

"ซื้อไรมาเยอะแยะ"

เควางของทั้งหมดลงบนโต๊ะกระจกหน้าทีวี นั่งลงขัดสามาธิบนพื้นพรมแล้วเริ่มรื้อของที่ซื้อมา

"วันนี้ไม่เมาไม่เลิก บอกเลย"

"หึ ! อย่าอวกรดพรมล่ะ"

ผมล่ะข้องใจจริงเขาไม่มีเพื่อนหรือไงถึงได้มาคลุกคลีกับผม เราเพิ่งรู้จักกันยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง แล้วเขาไว้ใจมาค้างบ้านผมได้อย่างไร หรือเพราะผมเป็น'คนอื่น'จึงสามารถพูดเรื่องส่วนตัวได้โดยไม่ต้องกังวลอะไร

"Guardian of the galaxy ดูยัง" ผมเปิดซีดีที่เช่ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน ซึ่งมันเลยกำหนดคืนมาหลายวันแล้ว และผมเลยแบบนี้ประจำ ป่านนี้เจ้าของร้านแกคงขุดพ่อผมขึ้นมาด่าแล้วมั้ง แต่หนังเขามันดีจริง ดูแล้วดูอีก กะเอาให้ไม่แผ่นก็เครื่องพังกันไปข้าง

"พี่กินสิ ไม่ต้องเกรงใจ" เขายัดเยียดแก้วเบียร์เย็นเจี๊ยบมาให้เมื่อผมเอาแต่ดูหนังโดยไม่สนใจเขา

กูรู้ทันหรอกจะมอมกูล่ะสิ

"ต้มโคล้งร้านนี่แสบถึงไส้ ชิมๆ"

กูไม่เข้าใจ อะไรของมึงวะ ไหนเรื่องปรึกษา เมื่อไหร่มึงจะคาย ตั้งแต่มาเห็นแต่จะกินอย่างเดียว กินคนเดียวไม่พอยังยัดเยียดให้ผมอีก ป้อนถึงปากด้วย กูแอบกรี๊ดในใจแล้วครับ

เออ แต่ของเขาอร่อยจริง

ผมกินกับแกล้มพลางดูหนังไป พระเอกกวนตรีนได้อีก มึงจะกะล่อนไปไหน มึงดูนางเอกตัวเขียวดิ เห็นไหมว่าเขาไม่ไว้ใจมึง แรคคูนนี่แม่งเท่ได้อีก สลัดนักกีฬากูก็ขำขี้แตกขี้แตน นี่ผมว่าผมเปิดหนังบู๊แอคชั่นนะ ทำไมมึงทำตัวเหมือนพี้ยาวะครับ

"โอ้ย ฮา อ่ะ พี่ติชอบดูหนังแนวนี้หรอครับ" เขาว่าน้ำตาเล็ดยกชายเสื้อยืดสีขาวขึ้นเช็ดน้ำตาจนเห็นพุงมีกล้าม พูดจามีค้งมีครับ ก็ถ้าคับนักจะถอดเลยป่ะล่ะ

"..." ผมพยักหน้าไปงั้น เอาความจริงผมชอบดูหนังกำพร้าของจริงมากกว่า

"อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอครับ" เขาถามทั้งยังยิ้มค้างตานี่เยิ้มเชียว
ถามห่าไรไม่รู้ หงงเหงาไร จะแห้งตายละเนี่ย

"ชินแล้ว"

"บางทีอยู่คนเดียวก็ดีเนอะ"

"..." เริ่มเข้าเรื่องแล้ว

"ถ้าพี่มีแฟนที่รักมากๆ แล้วอยู่ๆ เขาก็ขอเลิกพี่จะทำไง"

"ก็ถ้ารัก และเขารักเราก็ต้องทำความเข้าใจ ต้องดูว่าเขาเลิกเพราะอะไรมั้ง แล้วก็ปรับปรุงให้มันดี"

ความจริงอยากพูดว่า 'ก็เลิกไปสิ เขาขอเลิกแสดงว่าไม่รัก รั้งไว้ก็เท่านั้น'

แต่ถ้าผมพูดแบบนั้น นั่นหมายถึงผมยุให้เขาเลิกกัน ซึ่งไม่ใช่นิสัยคนอย่างผม
ไม่อยากมีส่วนร่วมที่ทำให้ใครเลิกกัน หากเขาเลิกกันผมต้องไม่เป็นตัวแปรในเรื่องนี้ แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

"ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาคงมีคนใหม่ เขาเริ่มเปลี่ยนไป ตั้งแต่เริ่มทำงานเราก็ไม่ได้เจอกัน นั่นส่วนหนึ่งแต่ผมคิดว่าเขาคงไม่รักผมแล้ว"

พูดจบเขาก็กระดกเบียร์ตามไปหลายอึก ปากหนาเหยียดยิ้มราวสมเพชตัวเอง ตามด้วยเสียงแค่นหัวเราะเบาๆ
"บ้าเนอะพี่อยู่ดีๆ ผมก็มาเล่าให้พี่ฟัง"

"ไม่เป็นไร รับฟังเสมอ"

ความจริงมันมีอยู่ว่า ต่อให้ได้รักมาแล้วก็ใช่ว่าจะรักษาไว้ได้ตลอดไป คนหนึ่งรักแต่คนหนึ่งหมดรัก มันก็ไม่มีทางยื้อไว้ได้

"พี่ติยิ้มมีเขี้ยวด้วย จะเท่ไปไหนวะ" ผมส่ายหัวให้เขา รู้หรอกว่าเสียใจยังจะแกล้งทำเป็นร่าเริง
ผมก็เป็นผู้ชายไอ้เรื่องร้องไห้เขาไม่ทำกันหรอก แต่เคถึงขั้นร้องไห้ได้นี่ ผมคิดว่าคงไม่ธรรมดา

"พี่ติมีแฟนไหม"

"เคยมี"

"เลิกกันยังไง ?"

"ก็เงียบๆ หายกันไปเอง"

"เหรอ" เขาจ้องทีวีแต่เหมือนคนเหม่อมากกว่า คำว่า'เหรอ' ของเขาราวกับไม่ใช่แค่รับรู้แต่เป็นคำถามเสียมากกว่า

คงอยากถามว่า 'ทำกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ'

"เมื่อวานเขาบอกให้ผมเลิกโทรหาเขาสักที เพราะเขามีแฟนใหม่แล้ว ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นเราเพิ่งคืนดีกันแท้ๆ ง่ายจังเนอะ"

เคยิ้มขื่น ใบหน้าที่เคยประดับด้วยรอยยิ้มสดใสแบบที่ผมชอบแอบมองบัดนี้กลับเศร้าหมอง ไล้นิ้วยาวๆ ไปตามขอบกระป๋องก่อนยกซดอีกหลายอึก ส่วนผม...ไม่รู้จะพูดอะไรเพื่อปลอบเขา

ไอ้ที่เคยหวังไห้เขาเลิกกัน มาตอนนี้ผมกลับไม่ดีใจเลยสักนิดเดียว...

เวลาล่วงเลยมาค่อนคืนหนังจบไปสองเรื่อง พ่อหนุ่มนักรักดื่มหนักจนเมาแล้วหลับไป ขณะผมได้แต่หรอยกับจนหมดคนเดียว ที่นี่อากาศเย็น...ว่าแล้วก็ยกผ้านวมมาให้เผื่อใกล้ๆ เช้าเขาจะหนาว

ผมนั่งลงข้างเขา ลองพิศมองดีๆ เขายังเด็กอยู่เลย คิ้วเข้มตวัดเฉียงเหนือดวงตาคมที่ปิดสนิทกำลังมุ่นน้อยๆ ราวคนมีเรื่องทุกข์หนัก สัดส่วนร่างกายมีกล้ามพอเหมาอย่างนักกีฬา  แต่ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงคออ่อนนัก ผิวแก้มและลำคอแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์น้ำเมา ส่วนปากหนาฉ่ำน้ำนั่นก็...

...เขาเมาแต่กูไม่ได้เมาดังนั้นแล้วอย่าเชียวนะไอ้ติ ! !

ผมได้แต่ทึ้งหัวตัวเองเมื่อไม่อยู่ในสายตาใครจึงไม่ต้องรักษามาด
กูเป็นสุภาพบุรุษพอ กูจะไม่ลวนลามคนเมา แม้คนเมาจะให้ท่าด้วยการเลิกเสื้อเกาพุงจนเห็นหน้าท้องเนียนแน่นก็ตามที

พุทธโธ ธัมโม สังโฆ ยุบหนอ พองหนอ พ่อแก้วแม่แก้ว ขนมาให้หมด ! กำเดากูจิไหล ! !

ผมตัดใจลุกขึ้นด้วยมาดสุภาพบุรุษ เสยผมขึ้นหล่อๆ ย่างเท้าราวเดินบนแคทวอล์คไปนอน
แต่มือปริศนากลับคว้าขาผมไว้ ! !

อร๊ายเกือบหลุดกรี๊ดแล้วกู

"จ...จะอ"
ผมยืนขาแข็งก้มมองพ่อสลัดนักกีฬาพูดติดอ่าง ไม่ต้องพูดจบผมก็เดาได้ ดังนั้นแล้ว อย่านะมึง ! !

"ลุกดิ ลุกๆ เร็ววว ! ! !"

ขณะที่ผมงัดสรร่างมันด้วยอาการหูตาแหกมันกลับไม่ออกแรงช่วยกูสักนิด อย่านะมึง อวกใส่พรมกูตบปากแตกเลย

"อย่าเพิ่งปล่อยนะเว้ย อย่าอวกใส่พรมกูเชียว ! ลุกกก ! ! ! "
แล่ว แล่ว แล่ว ลุกแล้ว สูงเท่ากูเลย แต่มัน โอ๊ะ ! น...หนัก หนักฉิบหาย
ล้ม ล้มแล้ว ไอ้... ! !

"โอ้กกก ! แหวะ ! ! "

ไม่ทันแล้ว...น้ำเมรัยผสมเครื่องต้มโคล้ง และฮานามิพ่วงด้วยลาภยโส คลุกเคล้ากันด้วยเชฟฝีมือดี พวยพุ่งออกจากปากพ่อรูปหล่อแบบโฟร์ดี รูป กลิ่น เสียง มาเต็มแบบสัมผัสได้

 ไอ้สัตว์ ! ! !

พรมกูรอด

แต่หน้ากูไม่รอด โฮฮฮ ! ! !

เปรี้ยวด้วยอ่ะมึง !






หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-03-2015 16:10:35
 :m20:  สงสารก็สงสารแต่มันฮา
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 27-03-2015 16:21:32
 :m20:

แอบสงสารพี่ติ โดนเต็มๆหน้า (เห็นแว้บๆว่าเข้าปากด้วย อึ๋ยยยยยย)

อย่าลักหลับน้องเคเชียวนะคะ *3*

ว่าแต่น้องโดนบอกเลิกนิ แสดงว่าไม่มีแฟนแล้ว??
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 27-03-2015 16:52:41
อยากให้พี่ติโดนกดจังงงง
คนเขียนชอบหนังเรื้องเดียวกับเราเลยยย มันส์มากกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-03-2015 17:05:16
คิกๆ บอกแล้วว่าพี่ติไม่ใช่มือที่สามหรอก ก็เขาเลิกกันแล้ว แต่หัวเราะอะไรนะเรา  :jul3:
หัวเราะที่โดนน้องเคอ้วกรดหน้าใส่อ่ะดิ หล่อขนาดไหน ถ้ามาทำงี้ใส่ก็ชอบไม่ลงไปหลายวันนะ จนกว่าจะลืม :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 27-03-2015 17:57:17
พี่ติโดนขนาดนี้ ต้องมีเอาคืนบ้างนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-03-2015 20:10:40
โอ้ยขำมุกพี่ติ ดีหน่อยไม่ได้อ่านตอนกิน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 27-03-2015 20:37:04
 :laugh: :laugh :laugh: :laugh: :laugh: ก็ยังไปชิมอ้วกเค้า  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-03-2015 20:39:33
 :m20: 55555555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 27-03-2015 22:17:43
เวรกรรม   :mew5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-03-2015 22:38:29
ทำไมน้าเราถึงคิดว่าแฟนของเคเลิกกับเคเพราะว่าเคปันใจให้คนอื่นไปแล้ว
เคมาเติมตังค์ร้านพี่ติเพราะว่ากะมาเฝ้าพี่ติหรือเปล่า
โดนมองขนาดนั้นมันก็ต้องรู้ตัวหน่อยแหละ
พี่ติอยากสัมผัสเคก็ยิ่งกว่าล่ะนะ เต็มหน้าเลย

เรื่องนี้อ่านไปด้วยฮาไปด้วยกับ Inner dialogue ของพี่ติ
ว่าแต่ไม่ใช่พี่ติล่ะมั๊งที่จะฉุด  เราว่านางจะโดนฉุดเสียมากกว่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-03-2015 23:01:07
 สงสารพ่อคนหน้านิ่งแต่ใจมีฟิลลิ่งจังเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: arovera ที่ 27-03-2015 23:24:35
"เห็นหน้าเงียบๆ แต่ฟิลลิ่งกูเพียบนะครับ" นะจะเหมาะกับนายจิตติจริงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 27-03-2015 23:38:50
5555555555555555 เห็นภาพเลย อ้วกเต็มๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 4 p.2 27/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 28-03-2015 14:46:18
พี่ติน่ารักจริงๆ
ขอบอกเลยว่า "ชอบอ่ะ"
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 28-03-2015 23:31:28
หมดใจ5

มันเป็นเช้าที่ทรหดมากสำหรับผม การออกกะดึกหรือการควบกะยังไม่สาหัสสากรรจ์เท่าวันนี้
ผมข่มตาหลับแทบไม่ลง สารรูปตอนนี้จึงไม่ต่างจากหมีแพนด้า เมื่อคืนหลังจากเขาอาเจียนใส่หน้าผมเป็นที่เรียบร้อยแล้วมันก็โล่งไง หน้าตาตื่นโดยพลัน ส่วนผมเหรอ... หึ !

อย่าให้บรรยายเลย ผมไม่คลั่งไคล้บ้าผู้ชายถึงขนาดจะไปชิมอ้วกใครได้ แต่ช่วงที่กำลังจะแหกปากร้องห้ามเรียกสติ มันเสือกพรวดออกมาพอดี ไอ้อาหารที่ผ่านกระเพราะควายรสเปรี้ยวๆ ก็บังเอิ๊ญบังเอิญเข้าปากกระจับได้รูปของผม ยังไม่นับรวมกลิ่นอันคละคลุ้งที่แผ่ซ่านตามปลายประสาท คิดว่าผมเป็นไงต่อ...

ถ้าไม้อ้วกบ้างกูก็ไม่ใช่คนละครับ !

ผมแทบเตะโด่งพ่อขี้เมาออกจากบ้าน ณ บัดนั้น แต่ติดที่ว่ามันได้สติหิ้วปีกผมไปล้างอย่างไวว่อง วินาทีนั้นผมสำรอกออกหมดไส้

 มึงนะมึง ! ผ่านมายี่สิบสามฝนย่างยี่สิบสี่หนาวไม่เคยมีใครหยามหน้าผมขนาดนี้ พ่อกับแม่ถนอมผมเสียยิ่งกว่าอะไร

 แล้ว ! มึง ! เป็น ! ใคร๊ ! !

"พี่ติ...ผมขอโทษ"

พ่อรูปหล่อนั่งท่าเทพบุตรรอรับโทษทัณฑ์ ใบหน้าเศร้าสร้อยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คิดหรอว่าขอโทษคำเดียวแล้วจะหาย กู ! ไม่ให้ ! อภัย !

"ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่มันกลั้นไม่อยู่ "

หึ ! เห็นหน้ากูเป็นชักโครกไง ปล่อยหมดก็อกเลยพ่อเจ้าประคุณรุนช่อง

"พี่จะให้ผมไถ่โทษก็ได้นะ อยากให้ทำไรบอกมาได้เลย ผมทำได้หมด"

แน๊ เอาตัวเข้าแลก... มีค่าขนาดนั้นเชียว

"พี่อย่าโกรธผมเลย..."

ดู๊...ดูมัน รู้ว่าหล่อแต่อย่าคิดว่าอ้อนแล้วกูจะใจอ่อน ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอก นั่นมันกองอาจมขนาดย่อมเลยนะ ! หัวเด็ดตีนขาดยังไงกูก็ไม่ยอม

"ผมขอโทษ อย่าโกรธผมเลยนะ นะครับ..."

จ้ะ พี่ยกโทษให้

ไอ้ติอยากกรีดร้อง ! ! ก็พ่อยอดขมองอิ่มไม่ละความพยายามส่งสายตาราวลูกหมากลับมาให้ ใครทนได้ก็บ้าแล้ว !

"พี่ติ... "

"ช่างมันเถอะ..."

ผมยกชามมาม่าที่เขาเอามาบูชาให้ไว้บนตัก พยักเพยิดให้เขากินในชามตัวเองด้วย เมื่อคืนอย่างป๋ามีเลี้ยงบงเบียร์ วันนี้แดกมาม่า ยาจกดีๆ นี่เอง

"กินสิ เดี๋ยวอืดหมด"

เขาลังเลในท่าทีของผมเล็กน้อยแต่ก็ยอมกินไปเงียบๆ ต่างคนต่างจัดการมาม่ารสหมูสับของตัวเองด้วยความหิวจัด ก็นะ...เล่นออกหมดไส้ขนาดนั้น...

ข้าวของที่ระเกะระกะเมื่อคืนเคเก็บให้หมด แล้วยังกวาดบ้านถูบ้านแถมให้ด้วยเพื่อเป็นการไถ่โทษ
จากที่ดูๆ เขาก็ทะมัดทะแมงพอสมควร เหมาะเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนจริงๆ นี่ถ้าพ่อแม่ผมยังอยู่นะจะรีบพาไปขอเลยเชียว ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้ มาขลุกอยู่บ้านผมทั้งวันไม่กลับบ้านกลับช่อง...

"แม่ห่วงแย่แล้วมั้ง"
ผมสวมเสื้อพนักงานตามด้วยป้ายห้อยคอถามลอยๆ ไปยังคนที่เอกขเนกหน้าทีวี เขาแหงะมองผมเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มขี้เล่น

"ผมอยู่คนเดียวครับ เด็กหอ"

ผมพยักหน้ารับรู้ กะบ่ายน่าเบื่อเสียจริง แต่ถ้าเอาความจริงผมเบื่องานนี้เต็มทน เคยบอกรึเปล่าว่าผมไม่ลงรอยกับผู้จัดการ

ผมเห็นเคมองมือถือบ่อยๆ พกมันไว้ใกล้ตัว วางไว้ในกรอบสายตาที่เขาสามารถเห็นมันได้ ทั้งที่ไม่ได้ติดโซเชียล ไม่มีเพื่อนในโลกไซเบอร์ เฟสบุ๊ค ไลน์ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ชาวบ้านชาวช่องเขานิยม ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังทำราวกับว่าเครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตเขา

เคกำลังรอ...

"ถ้าออกไปก็อย่าลืมล็อคบ้านนะ"

บางทีผมอาจไว้ใจเขามากเกินไป แต่บ้านผมไม่มีอะไรให้ยกขายหรอก

ผมชอบเขา แอบมองเขามาครึ่งปีแต่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากไปกว่าชุดวิทยาลัยกีฬากับทรูออนไลน์วันละห้าสิบสำหรับโทรหาคนพิเศษ
อย่างน้อยถ้าเกิดเขาขโมยขึ้นมาจริงๆ ผมคงตามตัวได้จากวิทยาลัย ไม่ก็เบอร์โทรที่เขาลงทะเบียนซิมไว้...ล่ะมั้ง

ช่างมันเถอะ...จะไปหวังอะไร

แค่คิดก็ผิด...ตั้งแต่แรกแล้ว


**************

พยายามจะมาอัพให้ได้ วันละนิดก็ยังดี

สาหัสสากรรจ์
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-03-2015 23:44:10
ชอบพี่ติ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่น้องเคจะหันมามองพี่ติบ้างงง  :ling1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 29-03-2015 01:17:34
มาน้อยก็ยังดีกว่าไม่มาา  :hao5:

ปล.  :z13: จิ้ม ๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 29-03-2015 01:28:43
ไว้ใจขนาดฝากบ้านเลยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-03-2015 11:24:01
พี่ติรอวันที่เคตัดใจจากรักเก่าๆ
เด๋วคนอ่านรอเป็นเพื่อน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-03-2015 12:00:28
ได้แต่มองเขา..เท่านั้น
 :o12:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: PHEROMONE♥ ที่ 30-03-2015 12:44:34
เอาจริงๆนะ คือแบบ.. :m20:
 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 30-03-2015 12:50:58
โถวววว เด็กมันอ้อนนิดอ้อนหน่ิอยก็ยอมนะ หลงเด็ก!! :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 30-03-2015 13:11:40
พี่ตินี่เกย์เฒ่าจริงๆค่ะ ชอบ5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-03-2015 13:33:43
ตอนเขาอ้วกใส่กัน  พี่เกือบจะอ้วกตามไปด้วย
คนแต่งบรรยายซะรูป รส กลิ่น เสียง มาหมด ... อี๋
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 30-03-2015 15:19:49
จ้ะ พี่ยกโทษให้
 :laugh: :laugh: :laugh:


ควรจะเล่นตัวบ้างไรบ้างนะติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 5 p.2 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-03-2015 15:42:37
 :z2:   
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 30-03-2015 16:21:58
ไม่ได้มาต่อเนื่องจากไปเชงเม้งมา ร้อนเฟ่อร์

หมดใจ 6

ผมเริ่มกลับมาเข้ากะบ่าย กะเดียวกับน้องสาวสุดที่รัก นี่แหละครับชีวิตผม ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนอยู่อย่างนี้มานาน
พ่อนักกีฬารูปหล่อหายไปหลายวันเล่นเอาผมชะเง้อมองคอแทบหลุด แต่ก็ไม่เห็นแม้เงา มึงนะมึงปัดความรับผิดชอบช่ายม๊าย  ไหนบอกอยากไถ่โทษเผลอแป๊บเดียวก็เผ่นแนบแล้ว สลัดสุขภาพ !

"พี่ติจ๋า พรุ่งนี้หยุดเราไปเที่ยวกันเต๊อะ รู้สึกเสี้ยนปูอย่างแรง"
กระปุกเกาะแขนผมทำท่าออดอ้อนราวกับผมเป็นป๋า อยากกินปูเธอจะบอกฉันทำไมมิทราบ หาคนเลี้ยงก็พูดมาตรงๆ เถอะแม่คุณ

"ไปกับใครบ้าง"

"หนู เจ้ สองคน โอเค๊ นพเข้ากะเช้าหนูไม่อยากเอาร่างไร้วิญญาณมันไปถ่วง"

"อืม" ผมตอบรับแต่ไม่ได้มองหน้าเธอหรอก ตะบี้ตะบันทำงานในร้านทั้งที่มันเกินความรับผิดชอบของผมด้วยซ้ำ

"เจ้...อย่าอารมณ์เสียเลยนะ" นางนวดระหว่างคิ้วให้ผม "พี่ตุ๊กแกก็ปากไวไปอย่างนั้นแหละ ไม่มีอะไรหหรอก พี่ก็อย่าคิดมาก เดี๋ยวไปเที่ยวปล่อยแก่ดีกว่า"

"ไม่รู้ว่ะปุก สงสัยพี่คงต้องหางานใหม่"
พี่ตุ๊กที่ว่าคือผู้จัดการสาวใหญ่ไฟแรง แม่ด่าไม่ไว้หน้าลูกน้อง ว่าผมเทรนน้องไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ อีกไม่กี่วันเช็คลิสต์จะเข้าแต่ร้านมันไม่เรียบร้อยดังใจ เหอะ !

บรรเจิดแท้แม่มึง น้องๆ มีแต่เด็กพาร์ทไทม์ เด็กเก่าทำงานเป็นมีกันอยู่ไม่กี่คน น้องมันทำไม่ได้ตามที่สอนทั้งที่ผมพูดจนปากจะฉีก จะให้กูทำไงวะครับ กูเป็นผู้ช่วยนะครับ ไม่ใช่ทาสในเรื่อนเบี้ย อีเหี้... !

ทีผู้ช่วยกะดึกมึงไม่เห็นว่ามัน มาก็สายแต่กลับก่อน ฝากน้องเคาะเวลา สารพัดที่จะเอาเปรียบ

"มา...หนูช่วย เจ้อย่าออกนะ ถ้าเจ้ออกหนูทำไงอ่ะ"

"ก็ดูไป ไม่ไหวก็เลิก"
ผมพรูลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการเอางานอย่าผมจะทนได้เท่าไรเชียว คึคึคึ
ประจบสอพอตอแหลไม่เป็นมันก็อยู่ยาก ยิ่งมีเจ้านายลำเอียงอย่างนี้อีกก็ยิ่งลำบาก  เข้าใจนะว่าคนเรามันก็มีเลือกที่รักมักที่ชังอะไรทำนองนี้ แต่ออกนอกหน้าขนาดนี้ผมคงไม่ทน มันต้อแต๊อ่ะตัวเอง...

ว่าแล้วสลัดนักกีฬายาใจกูหายหัวไปไหนฟะ ! ?

"เบรคพร้อมหนูนะเจ้...ไปกินส้มตำกัน" เธอทำหน้าแป้นแล้นชายตามองสามีเธอที่วนเวียนอยู่ในร้านด้วยความหมั่นไส้ ทะเลาะกันชัวร์ไอ้ติปักตะไคร้เลย !

ร้านส้มตำเจ้าประจำคนหลองแหลงเพราะไม่ใช่ช่วงมื้อ แต่คาดว่าอีกไม่นานคนพลอมแพลมคงพรึ่บพั่บ แดดตอนนี้ยังร้อนแรงจนร้านเล็กๆ แบบเพิงแทบไหม้ ผมนี่แสบผิวยิบๆ เนื่องจากอยู่ห้องแอร์มานานจนทนอากาศร้อนไม่ค่อยไหว ไม่น่าเชื่อว่านี่มันจะห้าโมงใกล้ช่วงลูกค้าเข้าร้าน แต่เรายังคงอ้อยอิ่งกินส้มตำรสร้อนแรงด้วยความใจเย็น ปล่อยท่านผู้จัดการับลูกค้าให้เต็มที่ ในเมื่อไม่มีน้ำใจให้ผม ผมจึงไม่จำเป็นต้องมีจิตสาธรณะต่อเพื่อนร่วมงานคนนี้ เวลาพักที่เคยกะวีกะวาดช่วยงาน ผมจึงใช้มันอย่างเต็มที่ สะใจ ! ดีออก

ผมนั่งลิ้นห้อยน้ำลายหยดแหมะๆ เป็นหมาหอบแดด จำได้แม่นยำว่าสั่งตำไทยไม่เผ็ด แต่ป้าแกล่อซะหูดับตับไหม้ แม่ค้าส้มตำเป็นอะไรกันไปหมดวะ ไม่เข้าใจวลีสั้นๆ กันเลยหรืออย่างไรวะครับ ไม่เผ็ด อ่ะ รู้จักกันบ้างม๊าย อร๊ายปากกูจะพั๊งงง ! แสบตูดแน่กู...

ขณะที่ผมกำลังเมามันกับการจกน้ำแข็งเคี้ยว น้องปุกสุดเลิฟกลับยิ้มตาหวานก่อนกระซิบกระซาบว่า

"เจ้ เด็กมาหา"

ด่งเด็กไร มีที่ไหน กูไม่สน มึงจะมาอำไรกูตอนนี้

"อย่ามาอำ พี่ไม่ได้สะอึกนะเว้ย" กูเผ๊ดดด

"สวัสดีครับพี่ติ...พี่ปุก"

 ! !

แค่กๆ ๆ เสียงคุ้นๆ จากด้านหลังทำน้ำแข็งเกือบติดคอตาย ! มาจริงดิ ?

 มาอะไรตอนนี้ ! สารรูปกูดูไม่ได้

เขาไหว้ผมด้วยมือที่ถือของพะรุงพะรัง โถ...พ่อคุณมารยาทดีอีกแล้ว อย่างนี้พี่จะไม่เอ็นดูหนูได้อย่างไร
"โหเผ็ดมากเลยหรอพี่"

เดาว่าหนังหน้าผมคงดูแย่มากเด็กมันถึงได้หน้าตาตื่นแบบนั้น กูนี่เก๊กไม่ทันเลยครับ

ผมหยิบทิชชู่มาซับปากและน้ำตาที่เอ่อรอท่าจะไหลมิไหลแหล่ พยายามเก็บปากเก็บลิ้นที่รู้สึกมีไฟลุกไว้สุดฤทธิ์

"ว่าไง" ผมทักด้วยปากสั่นหงัก อร๊ายไฟท่วม

"ป้าครับ ขอนมเย็นแก้วครับ ด่วนเลยนะ"
สั่งเสร็จพ่อก็นั่งแหมะข้างผมเพิ่งสังเกตว่าถุงที่เขาถือมาคือเงาะ

"อ่ะ ผมเอามาฝาก นี่ตรงจากสวนที่บ้านเลย พี่ปุกชิมครับ"

เคบีบเงาะส่งให้ผมกับน้องจังหวะเดียวกับแก้วนมเย็นวางลงตรงหน้าเขา ขอนมเย็นได้ไหม แลกกัน...

"ไปไงมาไงอ่ะ พี่ไม่เห็นหน้าหลายวัน" น้องปุกเริ่มชวนคุย ขณะผมกระเดือกเงาะโดยมิรู้รสชาติ ได้แต่มโนเอาว่ามันคงหวานยิ่งเมื่อได้ผ่านมือคู่นั้น อูย...แซบ !

"ผมกลับบ้านครับ เพิ่งมาถึงเมื่อพักใหญ่นี่เอง"

แต่ก็นั่นแหละหวานขนาดไหนก็มิอาจดับร้อนในปากผมได้ รู้สึกได้ว่ากลีบปากกระจับอันอวบอิ่มมันอวบจนเกินไปแล้ว
ทันใดนั้นแก้วนมเย็นสีชมพูดูหวานฉ่ำก็เลื่อนมาวางตรงหน้า

"ผมสั่งให้พี่อ่ะ ดูดเลย"

ทะลึ่งว่ะ อยู่ดีๆ จะมาบังคับให้ผมดูด เดี๋ยวก็หมับเข้าให้ !

"ขอบใจ"

อยากเกรงใจอยู่นะ แต่พ่อเย้ายวนเหลือเกิน อ่อยขนาดนี้จะอดใจยังไงไหวเล่า ดูดไปหลายฟืดตามด้วยเงาะอีกหลายเม็ด ค่อยหายเผ็ดหน่อย น้องปุกยักคิ้วหลิ่วตาให้ เดี๋ยวกูก็เขินจิ้มตาแตก

"นี่เข้ากะไหนกันครับ เลิกยัง"

เงียบ...อะไร ยักคิ้วทำไมวะปุก ถลึงตาใส่อีก...

"เข้าบ่าย...นี่เบรคจ้ะ" ปุกตอบแต่ตามันยังไม่เลิกจิก เป็นไก่รึไงฟะ

"อ้อ..."

"เสาร์นี้พี่ กับพี่ติว่าจะไปเที่ยวพัทยา เคไปด้วยกันไหม"

"ผมไม่แน่ใจนะว่าว่างไหม แต่อยากไปด้วย"

"ไปนะ ไปเที่ยวกันหลายๆ คนสนุกดี "

ปุกมันรบเร้า ผมละสงสัยใคร่รู้นักว่าน้องมันไปสนิทกันตอนไหน ชวนคนเพิ่งรู้จักไปเที่ยวหล่อนไม่อึดอัดแย่รึ

ผมเงียบแต่หูเงี่ยฟังตลอดว่าเขาจะพูดอะไร ได้ยินเสียงสูดหายใจดังฟุดฟิด

"พี่ติ...ผมไปด้วยคนได้ไหม"

หือหือหือ ! ปุกชวนแต่เขากลับมาถามผม ? ชิชะหมายความว่าไงเนี่ยพ่อขี้เมา

หน็อยแนะ ยิ้มน่ะไม่ต้องแจกนักก็ได้ อ่อยกูจริง...

ไม่ต้องถ่อไปถึงเสม็ดก็เสร็จได้นะน้อง...แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน

หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 28/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 30-03-2015 16:28:59
อรั๊ยยยยย

น้องเขาตอบตกลงไปนี่ไม่ได้คิดอะไรใช่ไหมค้าาาาาา  :hao7:

ปูลู เราก็ไปเชงเม้งมาเมื่อสัปที่แล้วเหมือนกัน แต่แดดไม่ค่อยมี โชคดีไป
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 30-03-2015 19:25:07
แน่ๆๆๆๆๆ เด็กมันอ่อยอะ จัดไปๆๆ
เห็นเงียบแบบนี้ ก็แซ่บได้ใช่มั้ยพี่ติ อร๊ายยย :-[ :-[ :-[ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-03-2015 20:37:31
อย่าดีแต่ปากนะพี่ติ
พอถึงเวลานั้นขึ้นมา
ให้สั่นสู้ได้อย่างเดียวนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-03-2015 22:06:37
ใครจะเสร็จใครนี่รอลุ้นเลยคับ อิอิ :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-03-2015 22:17:10
แหม่  ไม่เห็นจะเสร็จสักกะตอน 
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 30-03-2015 22:26:15
ก็เด็กมัรยั่วอะพี่ติ จัดเลยไหม หึหึหึ :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 30-03-2015 22:37:33
อยากจะบอกพี่ติว่าเอาเลยพี่ลากเคลงไปกินในน้ำเลย  -  ขอโทษค่ะ แมวที่บ้านพิมพ์ (มีเหรอบ้านแกน่ะ?)

คุณผจกรู้ล่ะสิว่าพี่ติไม่ทานหอยก็เลยไปเอ็นดูหรือดูเอ็นอิผู้ช่วยกะกลางคืนแทน
ขอโทษค่ะ ช่วงนี้ปากคอเราเราะร้ายนิด

ป.ล พลอมแพลม หรือเปล่าคะ?
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-03-2015 23:36:38
เด็กมันรุกหรือเปล่าเจ๊
หัวข้อ: Re: หมดใจ 6 p.3 30/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 31-03-2015 05:33:35
ชื่อเรื่องกลัวพาเครียด แต่เนื้อเรื่องทำฮาแตกอ่ะ :jul3:

รอติดติดตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 03-04-2015 07:33:54
หมดใจ 7

ติ๊งต่อง
ฟ้าสีทองผ่องอำไพ ผมเยี่ยมหน้ามารับอรุณทั้งที่ยังตื่นไม่เต็มตาแตต้องฝืนสังขารเพราะเสียงออดจากคนหน้าบ้าน หลังรั้วระดับเอวมีร่างสูงใหญ่แบบนักกีฬาในชุดเสื้อยืดสีเหลืองแสบตาสกีนลายเจ็บจี๊ดกับกางเกงสีครีมกระเป๋าเยอะแยะยาวพอดีเข่ามาเยี่ยมเยือนตั้งแต่ไก่โห่ ผมเดินเมาขี้ตามาเปิดประตูบ้านให้พลางยกมือป้องปากหาวหวอดๆ
"สวัสดีครับพี่ติ ผมมาเช้าไปรึเปล่า"
"ไม่หรอก" ไม่เลย ไม่จริงจริ๊งงง "เข้ามาก่อนสิ"
บอกตามตรงว่าผมยังง่วงไม่หายแต่จะเข้าไปนอนต่อก็ใช่ที่ เหลือบมองนาฬิกาแนววินเทจเรือนละร้อยบอกเวลาหกโมงครึ่ง พ่อจะรีบไปไหนวะครับ นัดกันตั้งเย็นโน่น...

ถามว่าเจอหนุ่มหน้ามนแต่เช้าไม่ดีใจเหรอ...ไอ้ดีใจมันก็ดีอยู่หรอกแต่มันคนละเรื่องกับการพักผ่อนนะครับ ผมแยกแยะได้ โอ้ที่นอนนุ่มนิ่มรอพี่ก่อนนะกานดา
"นั่งก่อน" ผมเปิดทีวีให้แขก ลากร่างที่วิญญาณยังประทับไม่เต็มองค์ไปขัดขี้ฟันไล่ความง่วงงุนในห้องน้ำ ซึ่งกว่าจะเสร็จก็กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงเนื่องจากนั่งทำสมาธินั่นเอง (ภาษาชาวบ้านเรียกสัปหงก) ล้างหน้าอันหล่อเหลาแล้วก็หยอดน้ำอีกสองสามหยดให้พลูด่างหน้ากระจก รักธรรมชาติจริงกู

ออกจากห้องน้ำก็ประสบพบเจอกับข้าวต้มเครื่องสองชามส่งไอร้อนลอยจางๆ วางบนโต๊ะกระจกหน้าทีวี มองเลยไปอีกหน่อยเห็นพ่อหนุ่มหน้าคมนั่งบนพรมพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้
"กินข้าวกันครับ"
ชามข้าวต้มร้อนๆ เลื่อนมาตรงหน้ากลิ่นกระเทียมเจียวเตะจมูก รสชาติบาดลิ้น
เคล้ง ! โคตรร้อน ! !
"ฮะ ..." เขากลั้นขำตอนที่ผมคายข้าวแทบไม่ทัน แต่ผมก็ยังได้ยินอยู่ดี ค้อนเข้าให้ !
"โทษที พี่ใจเย็นก็ได้... มันร้อน"
เออรู้แล้ว ! ลิ้นแทบสุก
เคยิ้มขำพร้อมส่ายหน้าราวกับผมเป็นเด็ก มือใหญ่แข็งแรงแบบนักกีฬาเลื่อนแก้วน้ำมาตรงหน้า แก้วใสมีหยดน้ำเกาะพราวระดับไม่ต่างจากนัยน์ตาสีเข้มในเวลานี้ ผมพยายามมองผ่าน ก้มหน้าก้มตาตักแต่บนๆ แล้วเป่าไล่ความร้อนเหมือนตัวเองกลับไม่เป็นเด็กอีกครั้ง

หอมกลิ่นกระเทียมเจียวอบอวลอยู่ในปากคละเคล้ากับความหวานกลมกล่อมของน้ำกระดูกหมู ข้าวไม่เละและไม่แข็งเกินไปลงตัวกันจนต้องยกนิ้วให้
"อร่อยไหมครับ ร้านนี้ผมซื้อประจำเลยนะ สะอาดแน่นอน"
"อร่อย...ซื้อร้านไหน"
"ปากซอยแถวหอผม ถ้าชอบวันหลังผมซื้อมาฝาก"
เคเป็นคนยิ้มสวย ฟันขาวสะอาดราวกับผ่านการจัดระเบียบมาแล้วเป็นอย่างดี เป็นรอยยิ้มกว้างแสดงถึงอุปนิสัยที่เป็นคนเปิดเผยไม่ซับซ้อน และจริงใจ มันทำให้สิ่งที่ผมพยายามกักขังเอาไว้คำรามร้อง ตะเกียกตะกายทลายโซ่ตรวนออกมา
"ตื่นเช้าแบบนี้ประจำเหรอ"
"ครับ ปกติต้องเตรียมพร้อมไว้แข่ง"
"แข่งอะไร"
"บาส แต่ตอนนี้เลิกแล้ว... พี่เล่นไหม"
ผมส่ายหน้าแทนคำตอบไอ้ลูกกลมๆ มักมีปัญหากับผมมาแต่ไหนแต่ไร เจ๋งสุดของผมก็แค่วิ่งเท่านั้น

ระหว่างวันเราแทบไม่ได้ทำอะไรนอกเหนือจากการจับจองพื้นที่หน้าทีวี หลังรดน้ำต้นไม้แล้วผมกลับเข้ามาเหยียดยาวบนโซฟาสีส้มแป๊ด เคขำกลิ้งดูรายการอะไรสักอย่างซึ่งผมไม่ได้สนใจ เหลือบมองนาฬิกาอีกทีเข็มสั้นอยู่เลขสิบเสียแล้ว ผ้าเพิ่งซักเมื่อวาน กวาดบ้านถูบ้านเอาไว้ก่อน ที่รู้คือผมง่วงมากปล่อยพ่อคนเส้นตื้นเฝ้าทีวีไปแล้วกัน

มันเป็นช่วงที่ผมท้อแท้และเริ่มเหนื่อยหน่ายกับชีวิตจำเจ ผมอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้มีญาติพี่น้องที่ไหนเพราะพ่อพาแม่หนีมาโดยที่ผู้ใหญ่พยายามกีดกัน พ่อผมเป็นแค่คนงานความรู้น้อยใช้แรงแลกเงินไม่มีหัวนอนปลายเท้า ตกหลุมรักลูกสาวนายทหารใหญ่...สูงและไกลเกินเอื้อม
ฟังท่านเล่าแล้วก็เหมือนนิยายไม่มีผิดเพี้ยน ดอกฟ้ากับหมาเห่าใบตองแห้ง... หึหึ ไม่ผิดหรอกครับหมาเห่าใบตองแห้ง จะพูดก็พูดเถอะพ่อผมปากจัดเรียกว่าผู้หญิงยังอาย คารมคมคายจนแม่ผมหลงโน้มกิ่งทองของท่านลงมาหาแต่ติดที่พ่อตาท่านไม่บ้าจี้ตาม เลยโดนลูกซองไล่กวดจนต้องฉุดแม่หนีมานี่ แม้พ่อจะเอาการเอางานขยันขันแข็งแต่ก็เท่านั้นล่ะครับ คนมีแต่ตัวต้องกัดก้อนเกลือกินใครเขาจะยกลูกสาวให้ มีแต่แม่ที่เหมือนจะหน้ามืดรึเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ พ่อบอกแม่ก็เล่นตัวพองามไปงั้น แม่รักพ่ออย่างกับอะไรถึงได้ยอมตกล่องปล่องชิ้นจนมีผมทุกวันนี้

พ่อเล่าว่าแม่เสียใจมากจนสุดท้ายก็กลับไปขอโทษ กราบลงแทบเท้าคุณตาแต่ท่านไม่ยอม ท่านยศสูงมีหน้ามีตาแต่แม่ทำท่านอับอาย แม่จึงถูกไล่เหมือนหมูเหมือนหมาออกมาอีกครั้ง แถมคุณตายังประกาศกร้าวว่าหากตายก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน... ก็สมใจท่านล่ะครับ พ่อแม่ผมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไม่มีญาติที่ไหนนอกจากเพื่อนฝูงที่ทำงานมาเผาผี
จะว่าไปถ้าผมลาออกจากงานตอนนี้ก็ไม่อดตาย บ้านไม่ต้องเช่าแค่ต้องซื้อข้าวกินไปวันๆ เท่านั้น 
ห๊ะ ! อะไร... โม้ ?  เปล๊า ! ! เดี๋ยวกูลาออกโชว์แล้วกรี๊ดใส่หน้าทิ้งท้ายให้แม่งเต้นไปเลย ! ว่ะฮ่าๆๆๆ(หัวเราะแบบเมก้ามายด์)

"...ติ..."
"..."
"พี่ติ"
"อืม"
"น้ำลายหยดแล้ว"

! ! !
ผมเด้งตัวลุกขึ้นตะตรุบปากตัวเอง เรื่องสารรูปทุเรศกูยอมไม่ได้ !
ปรากฎว่ารอบปากผมยังแห้งสนิทดีมีแต่ไอ้ขี้อำนี่ที่หัวร่องอหายได้เห็นผมหน้าตาตื่น
ชิชะ  เดี๋ยวเจอสำบัดบ๊อบใส่ !
"ขำห่าไรนัก"
"พี่แม่งตลกว่ะ จะห่วงอะไรขนาดนั้น หล่อแล้วครับ หล่อแล้วนะ ไม่ต้องเก๊กมากก็ได้"
บอกได้แค่ว่าหงุดหงิดและขายหน้า แต่ก็อดยิ้มตามไม่ได้ มองนาฬิกาเรือนเดิมตอนนี้บ่ายกว่าเข้าไปแล้ว
"บ่ายแล้ว...หิวรึยัง ? "
"ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่...แต่ตอนนี้ชักหิวแล้วล่ะครับ"
แหม่ เน้นคำซะกูคิดลึกเลย แต่รอยยิ้มจางๆ ในหน้างามๆ นั่นทำให้ผมคิดได้แค่ว่าเขาคงหิวมากจริงๆ  มันคงเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายตัวใหญ่ที่ยาไส้แค่ข้าวต้มเครื่องชามเดียว มันจะไปอยู่ท้องได้อย่างไร
ผมไม่มีอะไรติดบ้าน ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาเราก็ตกลงกันว่าไปตายเอาดาบหน้าก็แล้วกัน
"ไปคันเดียวโอเค๊"
ไม่ทันได้ตอบอะไร เขาก็เลื่อนฟี่โน่ลูกรักของผมไปจอดนอกบ้านเรียบร้อย แน่นนอนว่ารถผมผมต้องขับเอง หลังจากล็อคบ้านเรียบร้อย รุ่นน้องเขยิบไปนั่งด้านหลังโดยเหลือที่ให้ผมนั่งในตำแหน่งคนขับอย่างเต็มที่
ผมว่าบางทีถ้าเปลี่ยนจากฟีโน่เป็นรถบิ๊กไบท์ล้อโตมันจะเหมาะสมกว่าไหมวะครับ ตัวมึงกับกูใช่ว่าจะเล็กๆ

ผมไม่ได้ว่าอะไรตอนที่มือใหญ่เลื่อนจากไหล่ลงมาที่เอว แจ็คเก็ตเนื้อหนาช่วยคั่นกลางระหว่างเอวผมกับความร้อนจากฝ่ามือนั้นได้ดีเยี่ยม แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่ามือนั้นจับแน่นขึ้นทุกที

มึงกลัวตกขนาดนั้นเลยรึ !

เรากินข้าวบนห้างเพื่อหลบเลี่ยงอากาศเฉียดองศาเดือด น้องปุกโทรมาเลื่อนนัดจากสี่โมงเป็นห้าโมงเย็น ตอนนี้จึงเหลือเวลาอีกเกือบสามชั่งโมงกว่าจะถึงเวลา
ผมนั่งรอข้าวเรียงเม็ดตาก็มองไปทั่ว เพื่อนร่วมทริปเอาแต่กดๆ เลื่อนๆ มือถือขณะมุมปากยกยิ้มอยู่อย่างนั้น มันเป็นยิ้มแบบที่ผมชอบ มองจากมุมนี้จมูกโด่งดูคมสันรับกับยิ้มบางๆ นั่น และมันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า อะไรในนั้นที่ทำให้เขายิ้ม หรือเขายิ้มเพราะใคร ไม่อยากเดาหรอกแต่พวกเขาคงคืนดีกันแล้ว...
"ดูหนังกัน"
เขาเงยหน้าขึ้นมาเล่นเอาผมหลบตาแทบไม่ทัน มือใหญ่เลื่อนมือถือข้ามโต๊ะเข้ามาใกล้ให้ผมเห็นชัดถนัดตา มันคือโปรแกรมหนังรอบบ่าย ดูจากภาพตัวอย่างเป็นหนังบู๊ล้างผลาญ ก็โอเคอยู่ เรื่องไรก็ไม่รู้
"น่าดู พี่ว่าไง"
"เอาดิ กี่โมง" ผมยกน้ำมาดูดอีกหลายฟืด วางไม่ทันเรียบร้อยพ่อก็รับไปดูดต่อ มองในแก้วของเขาถึงได้รู้ว่าน้ำเคหมด
"สองครึ่ง ใกล้แล้ว"
ผมว่าบางทีเขาก็สนิทกับคนง่ายไปนะ ไอ้แขนยาวที่กอดรอบคอกูคืออะไรวะครับ
ผมหรี่ตามองอย่างจับผิดแต่อีกคนกลับทำเฉย ผมมั่นใจว่าเคแกล้งมองเมินสายตาผมไป หน้าคมปรากฎรอยยิ้มจางๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของเขา

พี่ไม่ง่ายนะน้องนะ

กว่าเราจะออกจากโรงหนังก็แดดร่มลมตกพอดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในนั้นหรอก เราต่างฝ่ายต่างตั้งใจดูให้คุ้มกับเงินร้อยกว่าบาทที่จ่ายไป ซึ่งมันก็คุ้มกับบรรยากาศ สี และเสียงที่กระหึ่มหูแทบดับ ดีกว่านอนตามพัดลมอยู่บ้านให้เหงื่อไหลต่างน้ำเป็นไหนๆ
"พี่ติ ! " เสียงแปดหลอดดังฝ่าฝูงชนมาแต่ไกล ผมหันตามเสียงเจอแม่คุณเดินเฉิดฉายสวยบรรเจิดซะไม่มี นางมาดมั่นประหนึ่งนางงามบนเวทีอย่างไรอย่างนั้น
"ไงไหนว่าจะมาคนเดียว ไอ้ที่สะโหรสะเหรตามหลังมานั่นไปขุดที่ไหนมา"
"แหม...พี่ก็ แฟนหนูทั้งคน ไปไหนก็ต้องเอาไปด้วยสิคะ" นางขวยเขินก็น่ารักหรอกถ้าผมไม่รู้จักนางมาก่อน แสดงว่าเมื่อคืนไอ้นพทำการบ้านดี น้องปุกเธอถึงได้หายงอนได้ ท่าทางจัดหนักเสียด้วยสิไอ้นพถึงได้เดินเหมือนผีหลงหลุมอย่างนั้น
"ดีพี่นพ"
"ดี ... สวัสดีครับพี่ติ"
ผมพยักหน้ารับ ไม่อยากบรรยายท่าทางมันเลย เห็นละเหนื่อยแทน
"ไปยัง" ผมรุนหลังให้เธอเดินนำมื้อนี้ตามใจนางหน่อยนานๆ จะได้มาเที่ยวด้วยกันสักที ปุกมันน้องรักผมเลยนะ เวลามีปัญหาก็มีแต่มันนั่นแหละที่เข้าใจผม
"แอร๊ย ไม่ต้องล้อมหน้าล้อมหลังปุกขนาดนี้หรอกย่ะ ฟินอ่ะ ไม่เคยอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อ กรี๊ด"
"สลิด" สามีนางชมเข้าให้ เลยโดนฝ่ามือเข้าไปกลางหลังเน้นๆ พวกผมหัวเราะเกรียวกราวเลยครับ

ร้านอาหารที่เรามาเป็นร้านริมทะเล บรรยากาศดีมีดนตรีสดให้ฟังสาวเชียร์เบียร์อกเป็นซิลิโคน เอวเป็นห่วงยาง หึหึ...ล้อเล่นครับ อกเป็นอกเอวเป็นเอว ไอ้นพมองตามคอแทบหลุด เลยโดนฝ่ามือเพชรฆาตไปหลายบึ้ก
"นพ นพอยากลองของเหรอจ๊ะ" แม่นางยิ้มเย็นจนสามีนางหัวเราะแหะๆ มันเป็นค่ำคืนที่มีความสึขอยู่กับเพื่อนฝูง ผมรู้สึกผ่อนคลาย และสบายใจอย่างบอกไม่ถูก อาจด้วยลมทะเลเอื่อยๆ บรรยากาศสบายๆ ท่ามกลางสหายที่ไว้ใจ หรือเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เติมให้แก้วแล้วแก้วเล่า ทำให้สมองผมเบาๆ จากปัญหาที่กำลังกดถ่วงชีวิตผมไว้
ดนตรีอคูสติกจากมือกีตาร์บนพื้นยกสูงกำลังบรรเลงเคลียเคล้ามากับสายลม ยินเสียงพ่อหนุ่มที่นั่งข้างๆ หัวเราะไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งจนผมแทบจำเสียงนั้นได้ขึ้นใจ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เรานั่งใกล้กันจนต้นขาเบียดกัน ผมไม่รู้สึกถึงไอร้อนตั้งแต่ก่อนหน้านั้นจนกระทั่งเขาขยับตัว ก่อนเสียงทุ้มชวนฟังจะเอ่ยเรียกเบาๆ
"พี่ติครับ..."
ผมหันไปแล้วต้องชะงักเมื่อรู้สึกว่าเสียงนั้นใกล้มากจนแทบชิดริมหู ลมหายใจอุ่นๆ เจือจางด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดข้างแก้มและกกหูจนขนลุกเกรียว เพียงแค่ชำเลืองมองก็เห็นมุมบางหนานั่นกำลังยกยิ้มพร้อมลูกกระเดือกกลางลำคอกลิ้งขึ้นลงเล็กน้อยตอนที่เจ้าตัวกลืนอะไรสักอย่างลงไป
"ขอผมถ่ายรูปหน่อยได้ไหม"
ผมส่ายหน้าหวือบอกตรงๆ ว่าไม่ชอบถ่ายรูป ให้ถ่ายคนอื่นอ่ะได้อยู่แต่ถ้าถ่ายผม ขอบายจ้ะ
"มามา เดี๋ยวถ่ายให้" รู้สึกว่าปุกจะหูผึ่งนางรีบรับมือถือไปอย่างไว
"ด...เดีย "
"เอ้าเก๊กเร็ว นึง สอง ซั่ม ! "
นางนับไวจนผมต้องรีบเก๊กหน้าให้หล่อเข้าไว้ หนึ่งถึงสามของเธอผมได้ยินเสียงซัตเตอร์ดังเป็นสิบ อร๊าย ! กูอาย กูตึงๆ อยู่นะครับ หน้าตามันจะเยิ้มไปขนาดไหนก็ไม่รู้
"ปูๆ พี่ติ กินปู น้องแกะให้ เพื่อป๋าโดยเฉพาะ" น้องปุกรีบเปลี่ยนเรื่อง เอาไว้ก่อนได้เคลียร์บัญชีแน่ รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ชอบ ฮึ ! กูโดนมันมือชก !
"ลบให้หน่อย"
ผมหรี่ตามองแกมขู่บังคับ พ่อนักกีฬารีบเก็บโทรศัพท์เสียเร็ว พ่อยักคิ้วให้สองจึ้กก่อนจะส่ายหน้า อมยิ้มจนน่าเสยคางแตก
"จะถ่ายไปทำไมวะ"
"เป็นที่ระทึก ฮ่าๆ" ไอ้นพพูดแทรกจนผมอยากตบกระโหลกมันสักผัวะ เล่นกันเป็นทีมเลยนะพวกมึง
กูจะเมาให้ดู !

ทริปนี้จบลงโดยที่ผมจ่ายไปพันนิดๆ ซึ่งมันกคุ้มเสมือนเป็นกำลังใจให้ชีวิตเล็กๆ น้อยๆ เราแยกย้ายบ้านใครบ้านมันแต่เขาต้องกลับไปเอารถที่บ้านผม บอกตามตรงว่าผมมึนๆ จะให้ขับกลับผมว่าคงไม่ถึง จึงกลายเป็นนักกีฬาตัวใหญ่ที่ขับกลับมาให้
 ลมกลางคืนตีปะทะหน้าจนคันยุบยิบแต่ก็ไม่สามารถเปิดหนังตาผมได้
"ไหวไหม"
มือใหญ่ดึงแขนผมไปกอดเอวเขาเอาไว้ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากคนตัวใหญ่มันทำให้ผมเคลิบเคลิ้มหนักกว่าเดิม ผมกระชับแขนทั้งสองข้างแน่นขึ้นและหากไม่เมาจนประสาทหลอนผมว่า ผมได้ยินเสียงทุ้มนั่นหัวเราะอย่างชอบใจ

เจอกูอ้วกใส่มึงจะขำไม่ออก !

เราถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ โดยผมถูกหิ้วปีกเข้าบ้าน ดีหน่อยตรงที่ไม่ต้องคลานเหมือนหมา

"คออ่อนจริง"

จ้ะพ่อคนคอแข็ง ถึงคอกูอ่อนแต่อย่างอื่นกูแข็งนะครับ คึคึคึ

มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมเมาจนเดินไม่ไหว เคหิ้วผมมาทิ้งในห้องนอน ที่จำได้เพราะเพดานรูปดาวที่มันวิ้งๆ เบลอๆ นี่แหละห้องผมเอง เตียงยวบลงด้านข้าง มันทำให้ผมพยายามถ่างตามองฝ่าความสลัวลางเพื่อให้เห็นสิ่งที่คืบคลานเข้ามา แต่มันไม่ใช่แค่นั้น
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เงาทมึนนั้นทาบทับลงมาพอๆ กับลมหายใจอุ่นที่เป่ารดเพียงชั่ววินาที
ปากผมสัมผัสได้ถึงความหยุ่นและเปียกชื้นจากบางอย่างที่ร้อนจัด

"ม่ายอาว..."

มือผมปัดป้องสะเปะสะปะเท่าที่จะทำได้ อนุมานได้ว่าไอ้แผ่นแข็งๆ นี่น่าจะเป็นหน้าอกของเขา

"อื้อ... อย่า..."

มันเป็นเสียงที่ยานคางจนน่าเกลียด แต่มันก็ทำให้เขาผละออกไปแต่โดยดี

แสงสีขาวจากไฟนีออนด้านนอกลอดเข้ามาเป็นลำพาดผ่านดวงตาคู่สวย นัยน์ตาสีเข้มกำลังจับจ้องผมอยู่ มันพราวระยับยามต้องแสงไฟและดูเหมือนซุกซ่อนบางสิ่งไว้ในนั้น

ภายใต้ท่าทีสุภาพและการแสดงออกที่ดูเปิดเผยจริงใจ ราวกับหน้ากากที่ปกปิดใบหน้าของนักล่าเอาไว้...


เกลียดหน้ามึงแล้วไอ้พวกหลายใจ รักง่ายหน่ายเร็ว จับปลาสองมือ ! สลัดสุขภาพ !

ให้ความหวังคนอื่นสนุกนักรึไง...
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-04-2015 08:07:10
เอ๊ะ ยังไงๆอยู่นะ... ตกลงว่าเป็นแผนของคนเด็กกว่ารึเปล่า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 03-04-2015 08:38:00
ว่าแล้วเชียว
เควางแผนเต๊าะพี่ติแน่ๆ
เราว่าพี่ติสาวมากตอนนี้สมกันที่ปุกเรียกเจ๊เลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 03-04-2015 09:25:57
โถ พี่ติฮาเสมอต้นเสมอปลาย ว่าแต่เด็กเคจะทำอะไรอ่ะนั่น!!!!

ปอลิง รอแก๊งนี้ไปเที่ยวพัทยาอยู่นะค้าาาา  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-04-2015 09:29:07
เห้ยย ย ยย   :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 03-04-2015 10:08:15
กดเลยยย เมางี้สู้ไม่ได้หรอก
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-04-2015 10:11:50
จะรอดไหมนะพี่ติ เอาไปเอามาก็เหมือนพี่ติจะตกหลุมพรางหมาป่าน้อยหรือเปล่าเนี่ย :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-04-2015 10:16:22
จบด้วยความเครียด   :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 03-04-2015 13:27:13
ไหนตอนแรกบอกฉุดแม่งง


ไปๆมาๆ เจอเด็กกดตอนเมาซะงั้น
 :m20: :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 03-04-2015 14:19:06
ฮ่าๆๆๆ   พี่ติโดนเด็กเล่นแล้วววว :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 03-04-2015 15:00:54
จะหยุดไปเลย หรือว่าหยุดชั่วคราวหว่า  รุกต่อเลยดิ๊
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-04-2015 15:24:57
จะรอดไหมเจ้
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-04-2015 19:12:36
 :hao7: :hao7: เห้ยยย ยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 7 p.3 3/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 03-04-2015 20:15:31
โอ้วววว  ม่ายน๊า  :ling1:
ถ้าเคจริงใจ จะทำไรเจ๊ติก็ไม่เป็นไร
แต่ถ้าเล่นๆๆๆ มาหลอกก็หยุดเหอะ
สงสารหัวใจคนสูงวัยบ้าง :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 04-04-2015 23:33:04
เลขสวยอ่ะ ตอนที่ 8 หน้า4 วันที่ 4/4/58

อยากจะเปิดเรื่องใหม่พร้อมกันสักสี่ห้าเรื่อง(นับนิ้ว)
จะโดนตรีนนักอ่านไหม กล้าถามมาก(หลบตรีน)

อาจบรรยายพลาดไปหน่อย เรื่องนี้เกิดที่ชลบุรีเนอะ ตอนที่แล้วเขาไปพัทยากันมาแล้ว (ตรงไหนของพัทยาฟะ บรรยากาศน่ะมีไหม๊) ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิดนะตัวเอง :mew2:

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า

หมดใจ 8

สวัสดีครับ ผมยังมีชีวิตอยู่ดีสมบูรณ์ครบสามสิบสองประการ แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีอาการความดัน ตับวาย ไตพังหรือหัวใจล้มเหลวตามมาหรือไม่ เบื้องหน้าผมคือเอฟซีตัวเท่าหมีกำลังปั้นหน้ายักษ์ใส่น้องๆ ราวกับพี่ท่านไปแด๊กรังแตนที่ไหนมา แต่ถ้าถามหาเหตุจริงๆ มันคือสิ่งที่พวกผมประสบพบเจอกันแทบทุกเดือน

ออดิตช็อต !

ห๊า ? ก็ไม่เท่าไหร่ แค่หมื่นนิดๆ หน่อยๆ  เอง

คุณมึงยังไม่ชินอีกหรือครับ กูยังชินเลย... แฮร่

"สวัสดีครับพี่นัท" ผมไหว้เอฟซีด้วยให้ความเคารพในความอาวุโส หน้าเข้มพยักรับเนือย ๆ กวาดตามองน้องทุกคน เด็กๆ ยกมือไหว้กันพรึ่บพั่บ

"พี่นัทสวัสดีค่ะ" มาแล้วครับตัวแม่

"ไปคุยกับผมหน่อย"

ว่าจบร่างใหญ่เดินนำเข้าไปหลังร้านโดยมีผู้จัดการสาวใหญ่ไฟแรงเดินหน้าเครียดตามไปติดๆ เนื่องจากออดิตแล้วยอดขายยังตกด้วย
น่าสงสารเจ้แกนะ เศรษฐกิจมันฝืดเคืองคนก็จับจ่ายน้อยลง ขายให้ดียังไงแต่คนไม่มีเงินซื้อจะทำไงได้ล่ะครับ
แถมชลบุรีเซเว่นเปิดใหม่แข่งกันให้รึ่ม โตไวยิ่งกว่าดอกเห็ดบาน มันก็แย่งลูกค้าตัดยอดกันเอง ทั้งบริษัทและเฟรนไชส์ ยอดไม่ตกก็ตลกละครับ

"โดนชุดใหญ่แน่เลย" ไอ้นพว่าตอนที่เสียงพี่นัทดังลอดให้ได้ยินแว่วๆ  แหม่...แกยังไว้หน้านะถึงได้เรียกไปคุยสองคนมิเช่นนั้น พี่ตุ๊กคงได้ขายหน้าน้องบ้างล่ะ

"พวกเราก็เตรียมตัวไว้ คอมโบเซ็ตไอ้น้อง" ผมตบบ่ามันสองปุ รับรองเจ๊แกต้องมาเทศน์พวกผมต่ออย่างแน่นอน และไอ้คนที่โดนหนักคาดว่าคงไม่พ้นไอ้จิตติ

ปลงแล้วครับ

จะว่าอย่างไรดี พูดกันตามจริงผมไม่ใช่พวกสองหน้า เพียงแค่เลือกที่จะแสดงออกก็เท่านั้น ผมไม่เคยไปโพนทนาด่าผู้จัดการให้ใครฟังนอกจากระบายความรู้สึกในส่วนของผมให้น้องฟังเท่านั้น

แต่มันก็ช่วยไม่ได้ที่ผมจะแอบหัวเราะในใจดังๆ ตอนที่พี่ตุ๊กแกโดนสวดยับ !

ห๊ะ ? ปากหวานก้นเปรี้ยว... คุณมาชิมปากผมตอนไหนไม่ทราบ แน่จริงผมท้าให้คุณมาชิมใหม่ อั๊ยย่ะ !

ถามถึงพ่อหนุ่มนักกีฬา...แซบเว่อร์จ้ะ แซบเสียจนกูถอดเกิบโกยแนบแทบไม่ทัน โชคดีเป็นของผมที่เขายอมฟังคำขอร้องของคนเมาปล่อยผมเน่าอยู่ในห้องคนเดียวเงียบๆ

 แต่ ! ติสัมผัสได้ถึงรังสีบางอย่างจากค่ำคืนนั้น และเรื่องนี้ติจะไม่ยุ่ง...

เห็นเงียบๆ แต่กูไม่ได้ฟาดเรียบนะเฟ้ย ! กูหล่อ กูเลือก ใครจะทำไม หืมมม !

เดาว่าเขาคงเห็นผมเมาและเขาเองก็เมาเลยจะเอาแก้... นั่นแหละ
แต่ผมว่ามันไม่แฟร์เท่าไหร่ โอเค...ผมเป็นเกย์ สำหรับบางคนอาจมองว่าความสัมพันธ์ทางกายสำหรับพวกเรามันเป็นเรื่องง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่ต้องผูกพันก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่สำหรับจิตติ

แน่นอน...ผมชอบเขา

ป้อนถึงปากขนาดนี้ไม่ดีเหรอ ?

ดีสิ ! เซ็กส์รู้สึกดีจะตายห่า แต่มันต้องไม่ใช่ความรู้สึกดีเคลือบแฝงด้วยปัญหาที่พร้อมจะตามมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

หนึ่งผมกลัวเอดส์ จะมาโป๊งชึ่งกันตอนสติสตังไม่เต็มร้อยนี่ไม่ปลอดภัยนะครับ นอกจากเอดส์ยังมีโรคติดต่อทางกามอีกเยอะแยะนับไม่ไหว พี่ยังไม่อยากตายผ่อนส่ง

สอง...ผมไม่ชอบความสัมพันธ์ฉาบฉวย และผมพร้อมจะทะยานลึกหากคุณต้องการ ( รู้สึกอันนี้จะไม่เกี่ยว)
ถ้าจะบอกว่าเด็กมันอาจจะจริงจังกับผมก็ได้แบบที่ผมเข้าข้างตัวเองเต็มที่ มันจะนำไปสู่เหตุผลข้อที่สามคือเขายังมีความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือ ซึ่งพร้อมจะยุ่งเหยิงอุรุงตุงนังแบบที่ผมมิใคร่จะอยากเข้าไปพัวพัน ผมไม่อยากเจ็บกระดองใจในภายหลัง เพราะถึงอย่างไรไอ้ความชอบของผมมันเป็นของจริงแน่นอน ขณะอีกคนอาจจะแค่เล่นๆ ก็ได้ใครจะรู้ หรือบางทีเขาอาจไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ...

พอครับ เราจะไม่แจกมาม่า โอเค๊ !

"พี่ติ...ผมถามจริงนะ"  ตอนนี้ลูกค้าแทบไม่มี นพยืนเครื่องสาม ผมเติมนม มันสะกิดแขนยิกๆ อะไรของมันวะ กูไม่คัน

"ว่า...อย่าสะกิด กูจั๊กจี้"

"พี่รู้ตัวป่ะ"

"รู้..."

รู้ไรวะ ไม่รู้หรอก  ผมก็ตอบไปงั้น ความจริงไม่ได้สนใจไอ้นพหรอกปล่อยมันพ่นไป งานผมยังมี แม่มึงจะออกมาแดกหัวแล้วนั่น

"พี่เนื้อหอมนะ"

"มึงมาแอบดมตอนไหน" ชิชะไอ้นี่แอบดมเนื้อผม "คิดไรกะกูป่ะเนี่ย "ผมกลั้วหัวเราะ มึงอย่ามาพูดให้กูขำ

"บ้าหรอพี่ ผมไม่ต้องดมก็รู้..." มันลากเสียงยาวกวนส้นเท้าจนผมต้องเงยหน้าจากลังข้าวกล่องไปมองหน้ามัน

ตาเถร ! มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง

"สวัสดีครับ...พี่ติ" อ้อ...มาแล้วเสียง
ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อคุณ เขาทำให้ผมตกใจและตะลึงในเวลาเดียวกัน "... หวัดดี"

ร่างสูงสง่ามาในชุดเสื้อเชิตสีส้มจางๆ พับแขนถึงศอก กางเกงแสลคคาดเข็มขัดมียี่ห้อกับรองเท้าหนังขัดมันเงาวับ ผมรองทรงสูงเซ็ตเปิดหน้าผากเป็นระเบียบขับให้รูปหน้าคมเข้มดูหล่อเหลาสว่างเจิดจ้าในมาดหนุ่มสุภาพ แทบไม่เหลือคราบนักกีฬาเสื้อชุ่มเหงื่อที่ผมเคยเห็นเป็นประจำเลยแม้แต่นิดเดียว

เคไม่ใช่คนขาวจัด แต่ไม่จัดว่าดำ คาดว่าถ้าไม่ตากแดดเล่นกีฬาเขาคงผิวใสพอสมควร ใบหน้าเกลี้ยงเกลาราวกับไม่เคยถูกรบกวนจากฮอร์โมนเพศ คิ้วเข้ม ตาโต ริมฝีปากหนาดูชุ่มชื้นสุขภาพดี แถมยังมียิ้มพราวเสน่ห์ที่ใครๆ เห็นก็ต้องเอ็นดู ไม่แปลกเลยที่ผมละสายตาจากเขาไม่ได้

รอยยิ้มที่ผมเคยอยากได้กำลังส่งมาให้ผม และสมควรจะพอใจแค่มอง...

"ไปไหนมาวะเค แต่งซะเนี๊ยบเชียว" นพมันถามหลังจากผมส่งยิ้มทักทาย ละสายตาจากหนุ่มคิ้วดก จัดเรียงข้าวกล่องเข้าตู้แช่ คนห่าอะไรน่าฟัดฉิบหาย รู้สึกคันเหงือกคันฟันแปลกๆ

"ไปสัมภาษณ์งานมาครับ " 

"หายหน้าไปหลายวันเลย นึกว่าตายไปแล้ว ละนี่มาซื้อไร"

"ยุ่งๆ นิดหน่อย กะไหนพี่"

"บ่าย"

ผมก้มหน้าก้มตาทำงานไป บทสนทนาก็ลอยเข้าหูให้ได้ยิน ไอ้นพมันกะเช้าไม่ใช่รึ เบลอเปล่าวะ รึผมจำผิด...

"นี่เลยไอ้น้อง เดือนนี้โปรโมชั่นใหม่ นมเมจิปกติสี่สิบหกบาท ใช้สิทธิแลกซื้อลดทันทีหกบาท เหลือสี่สิบบาทถ้วนๆ "

"ต้องมีสิทธ์ด้วยเหรอ"

"ต้องดิ อยากได้ของดีก็ต้องลงทุน"

"สู้ผมซื้อไปเลยไม่ต้องใช้สิทธิ์ก็ได้มั้ง เพิ่มหกบาทโดยไม่ต้องเสียอีกสี่สิบบาท"

"ไอ้น้องไม่เข้าใจคำว่า ผลประโยชน์พลอยได้เหรอวะ ซื้อของสี่สิบบาทได้ส่วนลดหกบาท ได้ทั้งของได้ทั้งส่วนลด คุ้ม"

"..."

"ต้องกล้าลงทุนอ่ะ การลงทุนมีความเสี่ยงเข้าใจป่ะ"
ผมว่ามันสองคนยิ่งคุยยิ่งไปกันใหญ่แล้ว ถ้าพี่ตุ๊กออกมาเจอมันเอาเวลางานมาโม้ลูกค้า เดี๋ยวโดนแหกอก พาสเซลล์ซะเกินความจำเป็นแล้วมึง

"งั้นผมเอาขนมจีบกุ้งสองไม้"

จากนั้นพ่อหนุ่มตาคมก็เดินมาหยุดข้างหลัง ผมกำลังนั่งเติมนมถึงกับชะงัก ด้วยรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดต้นคอและกลิ่นหอมจางๆ  ซึ่งมาจากคนที่โน้มตัวลงหยิบนม

"ไม่เจอกันตั้งหลายวัน ไม่เห็นโทรหาผมเลย" น้ำเสียงเขาดูสบายแต่ลมหายใจของเขาทำให้ผมอึดอัด หลุบตามองนมขวดนั้นมันอยู่ในมือใหญ่ซึ่งอยู่ระดับเอว

"...ไม่มีธุระ จะโทรทำไม" ผมพยายามขำ ทำให้เขารู้สึกแบบนั้น แบบที่ผมขำจริงๆ ราวกับมันเป็นเรื่องตลกน่า ก็ผมไม่มีเบอร์เขา เราเคยติดต่อกันเสียที่ไหน

ผมเหลือบตามองไล่ขึ้นมา ปากหนากำลังกดยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์ ตามด้วยเสียงหัวเราะผะแผ่วในลำคอราวกับชอบใจหนักหนาในสิ่งที่ผมพูด

 กูอยากกรี๊ด มึงจะหล่อไปถึงไหน แค่นี้กูก็หลงหัวปักหัวปำแล้วครับ

"ก็อยากให้โทร อย่าลืมโทรมานะครับ...ผมจะรอ" นัยน์ตาเข้มดูล้ำลึกดั่งหลุมพรางที่ขุดไว้หลอกล่อเหยื่อ ผมไม่ควรพลาด ไม่ควรหลงทางในกับดักที่เขาวางไว้ "พี่จำเบอร์ผมได้อยู่แล้ว...จริงไหม"

 หากไม่ระแวงมากจนเกินไปสัญชาตญาณกำลังบอกว่าผู้ชายคนนี้อันตราย

เขาอ่านความรู้สึกผมออก...

ได้ไงฟะ !

"...ผมให้ ดื่มให้หมดนะครับ จะได้แข็งแรง หึหึ"

*************
เจอคำผิดท้วงได้นะจ๊ะ สารภาพว่าภาษาไทยอ่อนแอ

 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-04-2015 23:42:41
สัญชาติญาณ << ไม่มีสระอิคับพ้ม


ปูลู เห็นตอนที่แล้วน้องเคลำบากหอบกระเป๋าเสื้อผ้า(มั้ง) เลยทำให้เข้าใจผิดไปว่าอยุ่กทม. จะไปค้างคืนอะไรแบบเน้  :hao7:

ปูลูลู เลิฟคุณ Phut นะฮ้าาาาาา  :กอด1:
(น้องเคแม่มหวังผลว่ะ ไหนเพิ่งอกหักร้องไห้ฟูมฟาย นี่หายเจ็บแล้วเรอะ?? แถมรุกพี่จิตติซะขนาดเน้ ว่าแต่ถ้าพี่เขาลาออกแล้วยูจะตามไปบ.ใหม่เลยม้ายยยยย  :hao7:)

อนึ่ง  verb to. เดา ได้ว่าพี่จิตติคงไม่น่าจะลาออก ฉากในร้านมันน่ารักดีจริง


...

วันนี้แพล่มยาว ขอโทษนะค้าาาาา  :bye2:

***************

นอนกลิ้งไปคิดไป...ที่นพบอกพี่ติเนื้อหอม หมายถึงแค่เคที่เข้าหาหรือมีคนอื่นมาชอบแต่เจ้าตัวไม่รู้??? 

...

อยากให้แฟนเก่าพี่ติมาเดินโฉบผ่านหน้ากล้องเล่นๆบ้างแฮะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 05-04-2015 00:00:10
พลาดแล้วล่ะ พี่ติ พลาดแล้วๆๆๆ โดนเครุกหนักขนาดนี้ ไม่ใช่แค่อ่อย เด็กมันจะเอา(แก)จริงแล้ววว :hao7: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-04-2015 00:19:52
เด็กมันรู้คุณพี่
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-04-2015 00:38:30
เด็กมันร้ายง่ะ
ถอยยยยดีกว่า  ไม่อาวววดีกว่า~~~

ผูกพัน ไม่มี ธ์  ค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 05-04-2015 03:06:58
การลงทุนเสี่ยงเหลือเกินนน

พี่ติถึงจะตกหลุมไปแล้ว แต่เราต้องอยู่ในหลุมอย่างมีสติ น้องเคเริ่มรุกหนัก  แต่ก็ไม่เคลียร์เหมือนพี่ติคิดแหละ เล่นตัวไว้ก่อนนะพี่ เราต้องรักอย่างมีคุณค่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 05-04-2015 19:47:35
กรี๊ดดดดดดด เรื่องนี้มันก๊าวใจมั่กมากกก

ชอบเวลาพี่ติบรรยายอะ พี่แกก็เป็นคนฮาเหมือนกันนะ แหมะ เด็กมาอ่อยขนาดนี้ก็จัดเลยดิพี่!!!

ส่วนน้องเค รีบเคลียร์ตัวเองด่วนๆ ถ้าชอบก็จีบเลย พี่ติรอมานานแล้วว
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 05-04-2015 20:18:03
เมื่อไรเค้าจะ :z10:

 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-04-2015 21:57:32
เอ่อ เคนายรอนานจนรอไม่ไหว
กะจะอยู่เฉยๆ เพื่อรอจะรับจากพี่ติ
แต่พี่ท่านไม่ยอมรุกสักที เคก็เลยเปลี่ยนมารุกแทน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-04-2015 14:57:42
 :call:
โอม จงมาๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 8 p.4 4/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 06-04-2015 21:53:34
เด็กจ้า อย่าหลอกพี่ตินะจ๊ะ อ่อยได้ แต่อย่าหลอกกันเล่น สงสารใจพี่บ้าง นะเออ :mew2:

หยอดตลอด  o18  :-[  :katai5:

ปล. หมดใจที่ว่าเนี่ย รักหมดใจ หรือ โดนหลอกเลยไม่เหลือใจจะรักกันน้อ?  :hao4: :hao3: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 07-04-2015 16:06:57
หมดใจ 9

     เป็นดังที่คาดไว้ว่าแจ็คพอตแตก พอพี่นัทกลับไปพี่ตุ๊กแกองค์ลงจนน้องๆ ทุกคนสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่กำจายรอบตัวพี่ท่าน

"พรุ่งนี้เช้ามีประชุมหวังว่าจะมากันครบนะ" เสียงแหลมประกาศกร้าว ก่อนจะมองมาทางผม "ติมานี่หน่อย"

ผมเดินตามไปหลังร้าน ทำใจไว้แล้วว่าคงโดน และก็เป็นไปตามนั้น แต่ดีหน่อยตรงที่คราวนี้พี่แกเรียกมาคุยส่วนตัว

"ติ... พี่ไม่อยากพูดให้ติคิดมากหรอกนะ แต่น้องทำงานแย่มาก สินค้าไม่ FIFO บ่งชี้ก็ไม่เขียน ติคิดว่าพี่ควรทำยังไง"

พี่ตุ๊กยืนกอดอกพูดหน้าเครียด ผมกำลังจะอ้าปากตอบพี่ก็รีบพูดต่อ
"พี่ไม่อยากกดดันใครหรอกนะ แต่ติก็รู้ใช่ไหมว่าพี่นัทแกจะว่าอะไรเราบ้าง"

แล้วมากดดันผมเนี่ยนะ

"ช่วยกันดูๆ หน่อย พี่ก็รู้ว่าเหนื่อยกันทุกคน แต่งานมันต้องได้คุณภาพด้วย เข้าใจไหม"

"ผมก็รู้อยู่ แต่น้องๆ พยายามแล้ว ร้านเรามีแต่เด็กใหม่ มันก็ต้องพลาดกันบ้างเป็นธรรมดานี่ครับ"

"พี่ถึงได้บอกให้ช่วยๆ กันไง พี่ดูคนเดียวไม่ทั่วถึงหรอก ติทำงานมานานก็รู้นี่ว่าอะไรเป็นอะไร อย่าสักแต่ว่าทำงานส่งๆ อยู่ไปวันๆ เข้าใจไหม"

บอกตรงๆ ว่าผมไม่พอใจที่เขาว่าผมทำงานชุ่ย ถ้าผมเป็นแบบที่เขาว่าจริงผมจะไม่รู้สึกแย่แบบนี้เลย
ดังนั้นแล้วผมจึงไม่อยากต่อคำ แต่ก็ใช่จะยอมรับง่ายๆ

"เอาล่ะพอแค่นี้แล้วกัน พี่คิดว่าติคงเข้าใจอะไรง่ายอยู่" แกถอนหายใจยาว " ติจะทำยังไงก็ได้ แค่ให้ร้านมันดีขึ้น...พี่ฝากหน่อยละกัน"

"...ครับ"

โบราณว่าน้ำขุ่นอยู่ใน น้ำใสอยู่นอก แต่สุดท้ายแล้วผมกลับปั้นยิ้มให้หัวหน้าไม่ได้ และมันก็เป็นเหตุผลที่ผมย่ำอยู่กับที่โดยไม่เป็นที่รักใคร่เอ็นดูของเจ้านาย ก็แค่เลียแข้งเลียขาไม่เป็น

แต่ถ้าเลียอย่างอื่นต้องมาพิสูจน์...คึคึ


ท่านผู้จัดการกลับบ้านไปหลังจากเทศน์ผมจบ จากนั้นก็เข้าสู่มหกรรมคนบ้างาน
ปุกยืนเครื่องหนึ่งเพราะเธอคล่องสุดมีน้องช่วยเครื่องสอง  นพกลับไปตอนเย็นเพราะมันเข้ากะเช้าแต่เสือกบอกว่าเข้าบ่าย เหลือผมกับน้องอีกสองคนช่วยกันเคลียร์ร้าน ตอนนี้สองทุ่ม ผมจึงต้องเร่งมือให้เสร็จไม่ให้ค้างคาเพราะผมไม่ชอบให้กะอื่นมาว่าไล่หลังว่ากะบ่ายทำงานไม่เรียบร้อย ไม่ได้เรื่อง

"อย่าลืม FIFO "

"ขนมจีบ ซาลาเปา ของสด ต้องเขียนบ่งชี้จำได้ไหม"

เงียบ

"ทำงานต้องอดทน มันเหนื่อยในช่วงแรก แต่พอเราคุ้นเคยแล้วก็คล่องตัวและชินไปเอง"

ไม่หือ ไม่อือ ผมหันไปมอง ทุกคนทำงานมือเป็นระวิงแต่ไม่มีใครสบตาหรือมองหน้าผมเลย

"ที่พูดนี่มีใครสงสัยไหม"

ไม่มีใครตอบ  คิ้วผมชักกระตุก บางทีผมก็เบื่อที่จะพูด เพราะในอารมณ์แบบนี้ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะพูดดี แต่มันไม่มีความหมายเอาเสียเลย

"05 เติมหรือยัง" เงียบกริ๊บ นี่กูพูดกับคนรึเปล่าวะ
ผมละมือจากทิชชู่ในลัง กวาดตามองเพื่อหาคำตอบ กลัวอะไรกูนักหนา กลัวจริงทำไมไม่ทำให้ดีวะครับ

"ต...เติมแล้วค่ะ"

ขอเสียงปรบมือหน่อยครับ ในที่สุดเราก็ได้ผู้กล้าตายแล้วครับ ! ! แหม่...

อาจเป็นเพราะผมตัวใหญ่และปากหนัก คนไม่รู้จักจึงได้เกรงผมนัก แต่อย่างน้อยก็ก็ควรตอบรับบ้างป่ะวะ ปล่อยกูพูดคนเดียวอยู่ได้

แต่ก็ช่างเถอะครับอย่าไปพูดให้ใครเขาเกลียดปากเลย แค่นี้ก็ไม่มีใครชอบขี้หน้าผมแล้ว พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง

อั๊ยย่ะ สำบัดสำนวนนะกู !

เวลาล่วงเลยมาสี่ทุ่มเศษ ดีซีมาช้าอีกตามเคย ตรวจเช็คของเสร็จผมก็แทบสลบ

"นพยังไม่มาเหรอปุก" ปุกพยักหน้าเนือย น้องก็เหนื่อยไม่แพ้กัน "ป่ะ...พี่ไปส่ง"

"ไม่เป็นไร เจ้กลับบ้านเถอะเดี๋ยวมันก็มา" เธอยกมือถือโทรหาสามีที่รัก แต่รอพักใหญ่ก็ไม่เห็นเธอคุย ทางนั้นคงไม่รับ จนกระทั่งผ่านไปเกือบสิบห้านาทีนพก็ยังไม่มา

"ไปเถอะ...เดี๋ยวพี่ไปส่ง"  แน่นนอนว่าเธอเกรงใจผมเพราะบ้านพวกเราไปคนละทาง เธอลังเลผมจึงกล่อม เห่ เห๊...

"ไปเถอะ...ถ้านพมาไม่เจอเดี๋ยวก็กลับเองแหละ บอกน้องในร้านไว้ก็ได้"

สุดท้ายผมก็มาส่งเธอถึงห้องพัก เธออยู่ชั้นสองและก็เป็นดังคาดเราไม่เจอนพ คงออกไปรับแล้วสวนกัน

"ขอบคุณค่ะพี่ติ พี่กลับบ้านดีๆ นะ ดึกแล้ว"

"ไม่ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนเหรอ" เธออยู่คนเดียวและมันก็ดึกมากแล้ว ถึงเธอจะแกร่งกระโดกกระเดก แต่ก็ยังเป็นหญิง

"ไม่เป็นไรหรอกเจ้ หนูอยู่นี่มาตั้งนานไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวนพมันก็มา เจ้เหอะ ระวังตัวไว้..." เธอยิ้มหยอกล้อ ผมละเพลีย ยังอุตส่าห์มีอารมณ์เล่น แก้มหล่อนนี่น่าหยิกจริงๆ

"โอ๊ย เจ้..." โอดโอยเกินจริงไปแล้วหล่อน

"ไปนะ ล็อกห้องดีๆ "

"จ้า ขอบคุณนะคะ"

ผมเดินลงมาคล่อมฟีโน่ลูกรักบิดปื๊ดเดียวถึงบ้าน อาบน้ำจนหอมฟุ้งสบายตัวแล้วโดดลงที่นอนนิ่ม
หยิบมือถือมาตั้งเวลาปลุกให้เช้ากว่าทุกวันเพื่อให้ทันเข้าประชุม แต่พอจะนอนคำพูดใครบางคนกลับก้องเข้ามาในหู

'ผมรออยู่นะ'

ตัวเลขสิบหลักวนเวียนอยู่ในหัว ผมบรรจงจิ้มนิ้วลงบนหน้าจอทัชสกรีนที่ส่องสว่างภายในห้องมืดสลัว

0866600xxx

จ้องมองหน้าจออยู่นาน ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะโทรหรือไม่ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจดี

เสียงหัวเราะในลำคอยังแว่วให้ได้ยิน
'พี่จำเบอร์ผมได้อยูแล้ว...จริงไหม'

เฮ้อ...ไอ้ติเอ้ย เด็กประถมยังรู้ว่าไม่ควรโทรหาคนมีเจ้าของโดยที่มึงมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ และมั่นใจว่าเขาเองก็มีเจตนาแอบแฝงเช่นกัน

หรือไม่แฝงวะ...เล่นบอกกันโต้งๆ เลย

เขาเป็นคนที่มีรอยยิ้มสดใสมันเจิดจ้าดั่งดวงอาทิตย์แต่หากอยู่ใกล้เกินไปมันก็พร้อมจะแผดเผาไม่ต่างจากเปลวเพลิงในโลกัณต์

แล้วผมคิดมากเรื่องอะไร...ผมควรนอนหลับพักผ่อนให้สาสมกับที่เหนื่อยมาทั้งวัน คิดได้อย่างนั้นมือถือจึงถูกโยนไว้บนหัวนอนก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า

อย่าได้คิดเล่นกับไฟ โดยเฉพาะไฟที่พร้อมลนก้นให้ผมปีนขึ้นต้นงิ้ว

 แค่คิดก็เสียวดาก อร๊ายยย !
.
.

"สวัสดีครับพี่ติ"

ไอ้หยา ! มาแต่เช้าเลยพ่อมึง

"...หวัดดี" ผมนี่หายเมาขี้ตาเป็นปลิดทิ้ง วันนี้เสื้อยืดสีชมพูอ่อนหวานแหววแต่กลับไม่ได้ดูแต๋วเลยสักนิดเมื่ออยู่บนตัวเขา ผมยุ่งเล็กน้อยคงเพราะถูกลมตีจากการซิ่งมอ'ไซค์ทำให้ดูเซอร์ แขนแข็งแรงถูกปกปิดไว้ใต้แจ็คเก็ตสีดำ มองไล่ลงมาโดยการบังคับข่มตาให้มองเลยเป้า -..- กางเกงยีนส์สีซีดขายาวรับกับรองเท้าหุ้มข้อเป็นอย่างดี ราวกับหลุดมาจากนิตสารวัยรุ่นอย่างไรอย่างนั้น

"ผมซื้อข้าวต้มมาฝาก"

พ่อหนุ่มยิ้มหวานเสียน่ารักน่าหยิกผมจึงต้องเปิดประตูบ้านให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้จะลำบากใจ และกระอักกระอ่วนใจอยู่บ้างแต่ก็ตีนิ่งได้อย่างแนบเนียนไม่แพ้ดาราฮอลลีวูด

 ออสการ์ไม่อยากได้ ขอรางวัลตุ๊กตายางสักตัวก็พอ กิกิกิ !

"ขอบใจ"

ผมเปิดทีวีให้แขกเหมือนครั้งก่อน ใช้เวลาสิบห้านาทีผมก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย พอทิ้งตัวลงนั่ง
ชามข้าวต้มเครื่องก็วางลงมาตรงหน้า เขาจัดเตรียมทุกอย่างให้เหมือนเคย แต่บอกไว้ก่อนนะว่า กูไม่หลงกลมึงหรอก อย่ามาหลอกกันให้ยาก ชิชะ !

"ทำไมแต่งตัวแต่เช้าล่ะครับ กะบ่ายไม่ใช่เหรอ"
แน๊ รู้เวลางานกูอีก แบบนี้ไม่ได้คิดไปเองแล้วครับ ติมั่นใจ

"เช้ามีประชุมร้าน"

"...เหรอครับ"

ผมเหลือบมอง คิ้วเขาขมวดเล็กน้อย

"แบบนี้ต้องอยู่ยาวถึงดึกรึเปล่า"

"ไม่แน่...ทำไม"

"ยุ่งแบบนี้ถึงได้ไม่โทรหาผมใช่ไหม..." เขาพูดยิ้มๆ

อ้ากกก ! มึงจะตรงไปไหม

"หรือว่า..." เขาลากเสียงยาว ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนเห็นตาเป็นประกายในระยะซูม ไอ้หยา !

รอยยิ้มกริ่มเชิงล้อๆ นี่คืออะไรบอกกูที !

"...ก็บอกว่าไม่มีธุระ จะโทรทำไมวะ" ผมขำ ก่อนจะหลบตาก้มหน้ากินข้าวไป ได้ยินเสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ

เขากลับไปนั่งปกติก้มหน้าลงเล็กน้อยเหลือบมองผมด้วยรอยยิ้มจางๆ  ราวกับผู้คุมเกมกำลังดูท่าทีฝ่ายตรงข้ามว่าจะตอบกลับอย่างไร เขาดูสบายๆ เสมือนคนที่เหนือกว่าและพร้อมรับมือได้ทุกสถานการณ์ ขณะผมรู้สึกกดดันเมื่อถูกมองทะลุไปถึงก้นบึ้งหัวใจ

"หยุดงานวันไหนครับ"

"..." กูรู้ว่ามึงรู้ จะมาแกล้งถามทำซากอะไรวะครับ

"...พี่ติครับ" เสียงอ่อนเรียกผมคล้ายเด็กตัวจ้อยเรียกพี่ชาย ดูเหมือนอ้อนขณะเดียวกันก็ไล่ต้อนผมให้จนมุม ผมจึงต้องรีบตัดบทก่อนจะถอยชนกำแพงใจ

"รีบๆ กินเข้าเร็วเดี๋ยวพี่ประชุมไม่ทัน"

"วันหยุดไปดูหนังกับผมนะ"

"เค..."

"ว่าไงครับ" เขาเอียงคอรอคำตอบและมันไม่ได้น่ารักเอาเสียเลยเพราะมันดูเท่และกวนโอ้ยมากในเวลาเดียวกัน

ผมควรตอบเขายังไงวะครับ !
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-04-2015 16:16:07
 :ling1:

ไม่นะๆๆๆๆๆ คุณ Phut ตัดจบได้อย่างน่า  :z6: มาก

ปอลิง FIFO คืออะไรเหรอคะ??
ปอลิง2 เจอบอสแบบเจ๊ตุ๊กนี่เป็นไมเกรนเอาง่ายๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-04-2015 16:59:50
เค นี้คือ โอเค แปลว่า ตกลงไปจ้า ดูหนังด้วยกัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-04-2015 17:04:30
เคทำไมทำตัวงี้!!!      :beat:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-04-2015 17:33:24
สู้ๆนะติ ทั้งเรื่องงาน เรื่องหัวใจ รู้สึกจะมาหนักพอๆกัน อิอิ :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 07-04-2015 20:33:11
เอาใจช่วยเจ๊ตินะ ส่งกำลังใจให้รัวๆๆ
จะได้ไม่ หมดใจ :3123:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 9 p.4 7/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-04-2015 21:06:15
บอกเจ๊ตุ๊กด้วยนะว่างานน่ะหัวหน้ามันต้องทำให้พนักงานเห็นด้วยนะ
ไม่ใช่สั่งแต่ปาก ยอดขายลงก็ต้องดูด้วยว่าข้อบกพร่องอยู่ที่ไหน?
เราเป็นหัวหน้าเราพลาดตรงไหนไปหรือเปล่า?
ไม่เลี้ยงลูกน้องด้วยใจก็ไม่ได้ใจกลับมาหรอกนะ

เราว่าพี่ติต้องระวังตัวมากๆแล้วล่ะ
เคน่ากลัวนะ  ป้าบอกเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 09-04-2015 21:20:16
สวัสดีนักอ่านที่รัก คิดว่าเรื่องนี้สมควรย้ายไปอยู่หมวดเรื่องสั้นเป็นอย่างยิ่งซ้ำยังสมควรเปลี่ยนชื่อเรื่องอย่างถึงที่สุด เอาเป็น 'ชีวิตรันทดของหนุ่มเซเว่น' หรือ 'น้ำลายหมดกระบุงพี่ก็ไม่ได้กระทุ้งสักที'
 :laugh5: :laugh5:

หมดใจ10

ในที่สุดผมก็มาดูหนังกับเขาจนได้โดยที่ผมเป็นคนเลี้ยงตอบแทน ค่าที่เขาเลี้ยงข้าวเช้าผมถึงสองครั้ง
ทิ้งงานอันหนักอึ้งไว้เบื้องหลังแล้วยืนหล่อๆ ให้หนุ่มกอดคอเล่น อั๊ยย่ะ!

ความจริงผมชวนน้องปุกมาด้วยหวังให้เธอมาคลายเครียด เมื่อวานเธอมาร้องไห้กับผมถึงบ้าน ไอ้นพมีกิ๊กแถมยังปล่อยให้โทรมาหาเรื่องเธอ ฟังแล้วผมก็ของขึ้นแทบจะลากน้องไปเคลียร์เสียเดี๋ยวนั้น แต่ปุกมันเป็นคนรอบคอบทำอะไรคิดหน้าคิดหลังเสมอ มันบอกว่า
'อย่าเอาพิมเสนไปแลกเกลือเลยพี่ อีแค่ผู้ชายคนเดียว อยากได้นักของเหลือเดนเน่าๆ ก็เขี่ยให้มันไปเถอะ'
และแน่นอนว่าเธอพูดใส่ผู้หญิงคนนั้น ได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วออกมาจากมือถือ เธอจึงทิ้งท้ายอีกว่า 'ขอยินดีกับทั้งคู่ ผีเน่ากับโลงผุ ช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน จะได้พากันล่มจม ฉิบหายวายวอดไม่เหลือดี'
แล้วเธอก็ลางานกลับต่างจังหวัดไปหาแม่กับพี่สาว ผมนับถือใจของเธอจริงๆ

จากที่จะพาเธอมาด้วยเลยกลายเป็นผมมากับเขาสองคน โรบินสันคนน้อยมากเพราะไม่ใช่สุดสัปดาห์เราจึงเลือกที่นั่งได้อย่างเต็มที่ แถวที่เราเลือกไม่มีใครอื่นนอกจากผมกับเคและคงเป็นเพราะคนน้อยนี่แหละแอร์มันถึงได้เย็นขนาดนี้ !

ผมพยายามกอดอกและห่อไหล่อีกเล็กน้อยหวังว่ามันคงอุ่นขึ้น แต่ถึงจะเล็กน้อยคนข้างๆ ก็ยังสังเกตเห็น

"ใส่นี่ไปก่อนนะ" เขากระซิบพร้อมตวัดแจ็คเก็ตสีดำของเขาห่มตัวผมไว้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากเสื้อผสมกับกลิ่นแฟนต้าน้ำส้มจากลมหายใจของเขา...

ฟืดดดเข้าให้ ! ไอ้ติฟินนน

"...ขอบใจ"

"ไม่เป็นไรครับ" วันนี้เขาใส่เสื้อยืดคอวีสีครามดูสุขุม แสงจากจอภาพสะท้อนซีกหน้าวาววับที่กำลังส่งยิ้มจางๆ มาให้พร้อมกับสอดนิ้วมาผสานกับมือผมไว้

"อุ่นยัง ?"

อุ่นจนร้อนอ่ะ...

ถ้าจะยั่วขนาดนี้ จัดให้สักดอกในโรงหนังนี่เลยดีแมะ ? !

เห็นหน้าหล่อๆ ยิ้มๆ ละอยากหยิกแก้มให้ มึงจะอ่อยกูไปถึงไหนวะ แต่ขอบอกว่ากูไม่หวั่นไหวหรอกนะ

ผมไม่ได้ชักมือกลับ ผู้ชายเหมือนกันแค่นี้ไม่สึกหรออะไร แต่เหมือนเขาจะยิ่งได้ใจ ค่อยๆ เบียดเข้ามาจนบ่าเราเกยกัน

มานั่งตักกูเลยเถอะ !

หนังจบลงไอ้ติได้กำไรสองต่อ เด็กมันนั่งเงียบให้ละเลียดเนื้อ(มือ)เนียนแน่น ตบท้ายด้วยการควงหนุ่มหล่อไปดินเนอร์ใต้แสงไฟสีส้มจากหลอดกลมในร้านลาบริมถนน

"คอหมูย่าง ต้มแซบเอ็นหมู ตับหวาน แล้วก็ข้าวเหนียวครับ..." เขาสั่งคล่องปรื๋อแล้วชะโงกหน้ามาดูเมนูในมือผม "พี่ติเอาอะไรเพิ่มดีครับ"

"หมูแดดเดียวแล้วกัน" ผมสั่งเสร็จพนักงานทวนรายการอย่างคล่องแคล่ว เขาจึงสั่งปิดท้าย "เบียร์สองขวดด้วยครับ"

"ถ้าเมาทิ้งไว้นี่นะ บอกก่อน" กูเข็ดแล้วจริงๆ เมรัยไม่มีดีสักอย่างและไม่มีอะไรมารับประกันความปลอดภัยในชีวิต ผมจึงต้องระวังตัวเองให้มาก แต่เขากลับยิ้มรับคำพูดผม

"กลัวผมเหรอ"

"กลัวโดนอ้วกใส่"
 
เขายิ้มชอบใจผิวหน้าเนียนขึ้นสีระเรื่อ

"ลืมไปไม่ได้เหรอ รับรองคราวนี้ไม่ทำอีกแล้ว"
 
"ลืมได้ก็บ้าแล้ว..."

ผมกระตุกยิ้มขำ บางทีเขาก็ดูน่ารักน่าชัง หนุ่มพราวเสน่ห์อายเป็นเสียด้วยสิ

"ไม่ลืมแล้วรังเกียจผมหรือเปล่า"

เหยดดด มึงหมายถึงอะไรวะนั่น เน้นคำแบบนี้กูคิดนะเว้ย

นิ้วแข็งแรงเลื่อนเข้ามาใกล้แล้วเกลี่ยปลายนิ้วผมเบาๆ ซ้ำไปซ้ำมา โดยไม่ได้รุกมากกว่านั้น นัยน์ตาเข้มกำลังจับจ้องทุกอิริยาบทของผม ไม่ได้คาดคั้นแต่เขากำลังคาดหวังในคำตอบ

"..." ผมหลุบตามองนาฬิกาข้อมือตัวเองโดยไม่ชักมือหนี เข็มวินาทีหมุนเดินไปเรื่อย ๆ มันช่วยไม่ได้ที่ผมจะรู้สึกประหม่าและกดดันในเวลาเดียวกัน เขายังมองผมนิ่งๆ แม้ไม่ได้สบตากันแต่ผมก็รู้สึกได้ถึงดวงตาดั่งหลุมลึก หากก้าวพลาดแม้แต่นิดเดียวผมคงตกลงไป และอาจบาดเจ็บเจียนตายก็ได้

ผมยิ้มขำเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง ขำให้ดูเหมือนเรื่องตลก เหมือนให้ความเอ็นดูเมื่อน้องคนหนึ่งเล่นมุขอะไรสักอย่างให้ดู  แต่เพียงเสี้ยววินาทีที่ผมกำลังจะอ้าปากตอบ มือใหญ่หยุดเกลี่ยแต่ขยับมาจับปลายนิ้วก้อยของผมไว้

"พี่ติ..." ตาคมนิ่งสนิทและดูมีอำนาจจนผมพูดไม่ออก  "ผมจริงจังนะ"

"หมายถึงอะไร" ผมไม่ได้โง่ และไม่แสร้งโง่ แต่ผมต้องการคำอธิบาย ไม่ใช่ปล่อยให้เข้าใจเอาเอง

"หมายถึงผมจริงจังกับพี่  " เขารวบปลายนิ้วผมไว้แน่น ก่อนเอนหลังพิงพนักสบายๆ แต่ยังจ้องผมไม่วางตา "ไม่ใช่แค่เล่นๆ"

"แล้วเคเอาแฟนไปไว้ไหนวะ" มาขนาดนี้แล้วก็ถามแม่งตรงๆ เลย เกลียดนักไอ้พวกหลายใจ สร้างบาปให้คนอื่น

บรรยากาศเริ่มตึงเครียด เขานิ่งไปพักหนึ่งไม่ได้ยิ้มรับอย่างที่เคยทำแต่หันไปมองทางอื่น พรูลมหายใจทิ้งอย่างไม่ชอบใจนัก เพียงอึดใจดวงตาคมก็ตวัดกลับมามองผม "ก็เอาไว้ที่เดิม "

"ไอ้เค ! " ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นมารู้สึกเลือดขึ้นหน้าจนแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แต่เขากลับเลิกคิ้วท้าทาย "พี่อยากให้ผมทำไงล่ะ"

แทนที่จะบอกว่าเลิกกับแฟนแล้วหรือช่วยยืนยันว่าผมแอบรักคนไม่ผิด ยืนยันว่าไม่ได้จับปลาสองมือหรืออะไรก็ได้ แต่กลายเป็นว่าผมคิดผิดซ้ำยังถูกไล่เบี้ยเอากับความรู้สึก ทั้งที่เขาก็รู้อยู่แล้วเต็มอก

มึงนี่เลวจริงไม่ใช้แสตนอินเลย !

"พี่ครับ ใจเย็นๆ นะพี่นะ ! อย่ามีเรื่องกันเลย ผมจะทำมาหากินนะพี่ เดี๋ยวลูกค้าหนีหมด ! ! "

เด็กหนุ่มตัวเตี้ยพยามยามงัดมือผมออกจากคอเสื้อมัน แต่มันเสือกมองเขาตาดุเชิงว่า 'อย่ายุ่ง'

เอาเหอะ ทำอะไรตามใจมึงเลย !

ผมผลักอกหนาจนมันเซไป แต่ถ้าเอาความจริงโคตรอยากต่อยแม่งให้คว่ำเลย

 "อย่ามายุ่งกับกูอีก" ผมไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง ควักเงินออกมาทุบปังลงบนโต๊ะจ่ายค่าอาหารที่ยังไม่ได้กินสักคำ

ผมเดินดุ่มๆ ไม่สนใจใคร เพราะมารถมันแต่จะให้กลับรถมันตอนนี้ล่ะก็ ไม่มีทาง !

เดินมาไกลโขผมก็ยังไม่เจอวินสักคันคนแถวนี้แม่งอยู่กันได้ยังไงวะ ที่ทางก็ไม่ได้เปลี่ยวแต่หารถยากฉิบหาย

ท้องฟ้าเคยสีครามบัดนี้มืดสนิท ซูเมอเอ็กซ์คันคุ้นตามาจอดดักหน้าผมอย่างรวดเร็ว คนขับหน้าบึ้งตึงยกมือเสยผมที่ถูกลมตีแล้วปรายตามองมา

"ขึ้นสิ ...เดี๋ยวผมไปส่ง"

ฝันเหอะว่ากูจะกลับกับมึง

"ไปไกลๆ กูไป"

"พี่ติ..."

"เรียกทำเหี้ยไร ! " ผมหันไปตวาด มันตะโกนสวนขึ้นมาทันควัน"ขอโทษ ! "

กูหูเพี้ยนป่ะ บอกตรงๆ กูงงว่ะครับ เมื่อกี้มึงยังทำท่าอวดดีใส่ แล้วตอนนี้มึงจะมาขอโทษกูทำห่าอะไร

"ขึ้นรถเถอะ... เดี๋ยวผมไปส่ง" มันพูดเสียงอ่อน สลัด ! อย่ามาอ้อนกูซะให้ยาก ไม่หลงกลมึงแล้ว

"แถวนี้มันไม่มีรถหรอก เดินแบบนี้เมื่อไหร่จะถึง ให้ผมไปส่งเถอะ..."

ที่เขาพูดมันก็จริงและผมพิสูจน์มาแล้ว เดินมาเกือบยี่สิบนาทีผมยังหารถไม่ได้ สุดท้ายผมจึงต้องให้เขามาส่งถึงบ้าน

ลงรถได้ผมก็ไม่ได้สนใจเขาอีก เค้นคำว่า "ขอบใจ" ได้อย่างยากลำบาก แต่พอผมไขบ้านเขากลับตามเข้ามาหน้าตาเฉย

ไม่รู้มาก่อนว่ามึงหน้าด้านขนาดนี้

"กลับหอมึงไปไป๊ ! "

"คุยกันก่อน" ร่างใหญ่เข้ามาประชิด จับแขนผมแน่น นัยน์ตาเข้มสบนิ่งด้วยสีหน้าจริงจัง "พี่โกรธผมเรื่องอะไร"

"อย่ามาแกล้งโง่ โตๆ กันแล้ว"

"งั้นพี่ก็เลิกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้สักทีได้ไหม "

"กูทำอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย"

"ทำสิ ! พี่คิดว่าที่เรากำลังทำอยู่นี่เรียกว่าเป็นอะไรกัน"

"...เป็นอะไร" ผมคิดว่าอัตราการเต้นของหัวใจที่มันเร็วกว่าปกตินี่เป็นเพราะโกรธ แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจว่ะ

"ชวนดูหนัง กินข้าว อยากเจอหน้า ผมอยากได้พี่ชายมั้ง" พูดจบปากหนาก็เม้มสนิท พ่นลมหายใจรดหน้าผม

"ก็แฟนของ..."

"ที่บอกเอาไว้ที่เดิม ผมหมายถึงพี่ ! พี่เห็นผมเลวขนาดไหนวะ ผมเลิกกับเขาตั้งนานแล้ว"

เขาเสยผมอย่างหงุดหงิดงุ่นง่านราวเสือติดจั่น แต่อีกมือก็ไม่ยอมปล่อยแขนผม สูดลมหายใจอีกหลายทีคล้ายคนพยายามระงับอารมณ์ ตาคมไร้ซึ่งหน้ากากปกปิด สมเป็นชายหนุ่มวัยเลือดพล่านที่เปิดเผยตัวตน ไม่มีหลุมพลาง ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมให้ผมต้องรู้สึกกดดันและระแวงอีก

ไม่รู้สิครับท่าทีของเขาตอนนี้มันดูไม่เท่เลยว่ะ แต่มันกลับทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ จะเป็นไรไหมถ้าผมเชื่อโดยไม่มีข้อกังขา 

เป็นสิวะ เชื่อก็โง่เป็นควายล่ะครับ !

"ปีนเกลียว กูจะเชื่อมึงได้ยังไง มึงร้องไห้ขนาดนั้นจะบอกว่าลืมแฟนไปแล้วเนี่ยนะ"

ผมแสยะยิ้มให้พ่อหนุ่มที่เอาแต่ขบฟันแน่น เขาเงียบไปครู่ใหญ่ หลุบตาลงต่ำอย่างครุ่นคิด 

เปล่าหรอกเขาไม่ได้จนมุม เขามองผมอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

"พิสูจน์ไหมล่ะ"  เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ปากหนาในระยะประชิดดูอิ่มเอิบและดึงดูดในเวลาเดียวกัน เพียงพริบตาเดียวผมก็รู้สึกถึงไออุ่นและความชุ่มชื้นจากกลีบปากนั่น...ที่ข้างแก้ม

อร๊าย กูอยากกรี๊ด ปากกูอยู่นี่...! ! !

บอกตรงๆ ว่าผมจั๊กจี้มากตอนที่แขนใหญ่กอดรอบเอวผมไว้แน่น ซ้ำยังวางคางไว้บนบ่าของผมจนได้ยินเสียงทุ้มเจือแววตัดพ้อในระยะประชิด

"ผมเลิกกับเขาแล้วพี่ก็รู้ ไม่มีทางคืนดีกันได้อีก ทำไมผมต้องไปผูกใจรักกับคนที่ทำผมเจ็บด้วย"
สิ่งที่ผมรู้สึกได้คืออาการ 'งอแง' จนผมแทบหลุดขำ ทำไมมันถึงได้น่ารักแบบนี้วะ แต่ก็นั่นแหละจะเชื่อได้แค่ไหนกันเชียว

"ใครจะรู้ ไม่เห็นเคยบอกก็นึกว่าคืนดีกันแล้ว"

"อย่างนั้นผมจะมาจีบพี่ทำไม ผมไม่ใช่คนแบบนั้น..." เขาคลายอ้อมแขนออกเล็กน้อยแล้วสบตาผมอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ "เลิกแล้วก็คือเลิก และตอนนี้แฟนผมก็คือพี่..."

"แน่ใจ ? ไม่ใช่ว่าใช้กูเพื่อลืมใคร...อุ๊บ !  "

ปากหนาชุ่มน้ำกระแทกปิดปากผมเสียสนิทแนบแน่น ซ้ำร้ายมือปลาหมึกยังล็อกต้นคอผมไม่ให้ถอยหนี

กลัวกูหนีขนาดนั้นเลย ?

"ผมไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ" เขาถามชิดริมฝีปากแถมยังทำตาอ้อนหวานเยิ้มราวน้ำผึ้งเดือนห้าซึ่งกำลังสะท้อนภาพผม

ผิดไหวถ้าผมหวั่นไหว...

เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้อีกครั้งประทับจูบผะแผ่วย้ำๆ ซ้ำๆ จนผมอดใจไม่ไหวแลบเลียริมฝีปากหนานั่นจนเจ้าตัวลมหายใจสะดุด แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น เขาเปิดรับและสนองให้ผมโดยไม่ต้องรอนาน สัมผัสแปลกใหม่ทำให้เราตื่นเต้นและประหม่าจนรู้สึกได้ เขาเริ่มหอบสั่น ขณะผมลมหายใจกระชั้นไม่แพ้กัน

เราแลกลิ้มชิมรสของอีกฝ่ายเนิ่นนาน ศึกษาเรียนรู้กันจนพอใจและเป็นผมที่เริ่มผละห่างออกมาก่อน แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่หนำใจเท่าไหร่ปากหนาร่อนตามปิดสนิทแทบไม่อยากผละออก ดวงตาหวานเชื่อมมองผมอย่างเว้าวอน

"กลับได้แล้ว " ผมใช้ปลายจมูกเกลี่ยสันจมูกคมเบาๆ ร่างกายช่วงล่างเราบดเบียดกันจนยีนส์แทบลุกเป็นไฟ บอกตรงๆ ว่าผมโคตรมีอารมณ์ สติผมยังดีเต็มร้อย ซ้ำยังตื่นตัวเต็มที่ดังนั้นผมจึงควรจะหยุดก่อนที่สติจะเตลิดไปไกลเกินควบคุม "พรุ่งนี้ต้องทำงาน"

"พี่ติ" เขากัดฟันกรอดจนเห็นสันกรามนูนผมจึงจูบลงบนข้างแก้มเน้นๆ แล้วผละออกมาแต่มือหนากลับเหนี่ยวสะโพกเอาไว้แน่น เค้นเสียงผ่านลำคอ"ยั่วกันนี่"

เขามองตาวาวลากมือข้างหนึ่งจากสะโพกไล้ขึ้นมาตามแนวสันหลัง กระตุกแขนเพียงวูบเดียวผมก็หงายลงโซฟาโดยมีร่างหนาทาบทับลงมาติดๆ
 ลมหายใจอุ่นเป่ารดซอกคอพร้อมกับร่างกายที่เสียดสีผ่านเสื้อผ้า"จะปล่อยไว้แบบนี้เหรอ"

เขากำลังทำผมตื่นเต้น มันซาบซ่านซู่ซ่าจนไอ้ติอยากจะฉีกทึ้งดึงเสื้อผ้าพ่อคุณให้กระจาย อยากจะชมเนื้อชายพ่อซิว่าจะเนียนนุ่ม หนาแน่น น่าลิ้มรสสักเพียงใด แค่คิดก็คันเหงือกคันฟันแทบทนไม่ไหว...ซี๊ดดด

ขนาดที่สัมผัสได้ด้วยมือของผม บอกคำเดียวว่า ... แซบ !

อดใจไว้ไอ้น้อง...

"ไว้ไปตรวจเลือดแล้วค่อยมาคุยกัน"

หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-04-2015 21:36:41
เอิ่ม....

เรื่องย้ายไปหมวดเรื่องสั้นหรือจะอยู่หมวดนิยายอันนี้ตอบไม่ได้เหมือนกัน

แต่ว่า.....

แต่..

น้องเคโมเมว่าพี่ติเป็นแฟนแล้วอ้าาาๆๆๆๆๆ(เอคโค่สิบล้านครั้ง)


 o13 o13 o13 o13

(แต่ชื่นชมพี่ติมากๆที่ยั้งสติได้อยู่ ไม่เผลอไปกับอารมณ์ตอนนี้)

 :กอด1: :กอด1: เลิฟๆคุณ Phut ค้าาาาาา
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 09-04-2015 23:02:18
เอิ่ม....

เรื่องย้ายไปหมวดเรื่องสั้นหรือจะอยู่หมวดนิยายอันนี้ตอบไม่ได้เหมือนกัน

แต่ว่า.....

แต่..

น้องเคโมเมว่าพี่ติเป็นแฟนแล้วอ้าาาๆๆๆๆๆ(เอคโค่สิบล้านครั้ง)


 o13 o13 o13 o13

(แต่ชื่นชมพี่ติมากๆที่ยั้งสติได้อยู่ ไม่เผลอไปกับอารมณ์ตอนนี้)

 :กอด1: :กอด1: เลิฟๆคุณ Phut ค้าาาาาา

ปรบมือรัวๆ กระโดดกอด หมับเข้าให้ ! มาคนแรกตลอดเลย น่ารักจัง
ตอบคำถามตอนที่แล้วนะจ๊ะ ไฟโฟ้ First In First Out น่าจะประมาณสิ้นค้าเก่าออกก่อนเรียงตามวันหมดอายุไม่ให้ของเก่าค้างสต็อกน่ะจ้า นอกเหนือจากนี้ต้องรบกวนกูรู

เรื่องนี้บอกตรงๆ ไม่ใช่แนวเค้า แฮร่
แต่! มุ่งมั่นมากว่าจะให้จบอย่างแน่นอน จากพล็อตที่มี คิดไปคิดมามันน่าจะอยู่เรื่องสั้นนะ 555แถมชื่อเรื่องแทบไม่ตรงประเด็น แต่ดันทุรังสูงจ้า

จากตอนล่าสุด พี่ติแกก็ฟอร์มไปงั้น แกกลัวเอดส์ พ่อนักกีฬาไม่ค้างนะ เสร็จได้อยู่...ติ๊กตอกๆ คึคึคึ

ช่วงนี้เหงาเนอะ แลบอร์ดเงียบๆ ยังไงไม่รู้ หรือคิดไปเองก็ไม่แน่ใจ เห็นคุณบลูเชอร์รี่วนเวียนอยู่เลยเข้ามาเม้าท์ซะเลย

ขอบคุณสำหรับการติดตามจ้า


หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-04-2015 23:15:06
อืม...

ช่วงนี้มีคนเปิดเรื่องใหม่มาเยอะเลยค่ะ (สงสัยพล็อตแล่นกันทุกคน มีไฟลงเรื่องใหม่ ;p)

เราชอบนิยายของคุณ phut นะคะ เข้าใจง่าย สนุกด้วย (ค่อนข้างอึ้งไปนิดที่บอกว่าไม่ใช่แนว คือแบบว่าแต่งแล้วเราชอบพี่ติมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ)

:D (ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเองเป็นผีสิงบอร์ดหรือยังไง มักจะมีลางสังเห่าว่าคุณ Phut จะมาอัพในไม่ช้า เลยนั่งเฝ้าทู้........แล้วก็เจอตอนใหม่ทุกที  :L1:)

แอบสงสารน้องปุกเหมือนกัน ทำไมไอ้นพต้องมีกิ๊กด้วยวะ เห็นตอนแรกก็เลิฟกันดีหรอก  :beat:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-04-2015 23:29:02
รวดเร็ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-04-2015 00:42:31
 :hao6:
ช่างเป็นเด็กที่ตามไม่ทันจริงๆ  ประหนึ่งเล่นในสวนสนุก
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 10-04-2015 03:02:39
อั๊ยยะอัยยะ เด็กมันช่างไวไฟ
เจ๊คะ ดีงามค่ะถึงอยากจะแซบแต่ก็ต้องรักตัวเอง
เห็นด้วยกับการตรวจเลือดเป็นอย่างยิ่ง :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: PHEROMONE♥ ที่ 10-04-2015 06:17:28
ชอบพี่ติอ่ะ นิสัยคล้ายๆกับเราเลย #แรดพอสังเขป  :a11: :laugh5:
 :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 10-04-2015 07:02:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 10-04-2015 07:25:01
อิอิ ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคน ขำพี่ติ 555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 10-04-2015 07:48:43
น่าจะลากขึ้นเตียง :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-04-2015 09:39:30
ตัดใจได้เร็วจริงๆเลยนะเค
พี่ติก็ฮาได้ทุกอารมณ์จริงๆเล้ยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 10 p.4 9/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 10-04-2015 20:18:39
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ฮากระจาย
ขอเป็นแฟนคลับพี่ติด้วยคน
55555555+

รอตามตอนต่อไปค่ะ พี่ติขอให้ได้แซ่บนะ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 12-04-2015 18:01:13
หมดใจ11

ผมนั่งมองพ่อคิ้วเข้มเรียงของเข้าตู้เย็นด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ สถานะแฟนที่ได้มาแบบไม่ได้ตั้งตัวเตรียมใจทำเอางงไม่หาย พ่อยอดชายช่างหน้ามึนแถมยังขี้โมเมมากกว่าที่คิดหลายขุม ซื้อทั้งนม น้ำผลไม้ ของสดและขนมเข้าตู้เย็นไว้ให้ราวกับกลัวผมอดตาย ไม่รู้ว่าจะน่ารักไปถึงไหนนะหนู

"ผมใส่นมไว้ใต้ฟรีซนะ นมพาสเจอร์ไรส์ดูวันหมดอายุด้วยนะครับ"

"ซื้อมาทำไมเยอะแยะ จะกินยังไงไหว"

"ทำงานหนักก็ต้องกินของมีประโยชน์สิ วันๆ พี่กินอะไรบ้าง ส้มตำงี้ อาหารแช่แข็งงี้ จะไหวเหรอ"

หืม...เป็นห่วงพี่เหรอคนดี ไหนมาเอารางวัลสิจ๊ะ

"ไม่เอาอ่ะเก็บไว้เถอะ ผมซื้อให้แฟน"
เขารีบหยิบแบงค์สีเทาที่ผมยัดใส่กระเป๋าเสื้อให้ไปหยกๆ ส่งคืนมาให้ พร้อมยิ้มมุมปากอย่างกรุ้มกริ่ม ยักคิ้วเข้มให้อีกจึ้ก

อูยยย...แม่นกะโหลก ! ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับไว้มึงไม่เคยได้ยินรึไง๊

"งานการยังไม่มีทำหัดทำตัวป๋า"

"ไหนเรียกป๋าซิ"

"ขอบคุณครับป๋า..." ผมลากเสียงยาวประชด พ่อมหาจำเริญยิ่งหัวเราะชอบใจ แขนใหญ่พาดมาเหนี่ยวคอผมไว้พร้อมบีบแก้มสองข้างเข้าหากันมือเดียวจนปากยื่น

"น่ารักนะเรา"

"ปีนเกลียว"
 
"เขินน่ารักจุงงง"

เออ! กูเขิน รึมึงจะเอา ! ! ขอร้องอย่าแอ๊บแบ๊วมันไม่เข้ากับหนังหน้าเข้มๆ ของมึงเลย

"ไปไกลๆ ไป๊ กูจะไปอาบน้ำ" ผมผลักคางพ่อจนหน้าหงายแล้วรีบพุ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว เขายังไม่วายตะโกนไล่หลังมาเสียงลั่นบ้าน
"อาบเร็วๆ นะครับ อย่าให้ป๋ารอนานนะจ๊ะ" พร้อมกับเสียงหัวเราะแบบคนเส้นตื้น

ไอ้ห่ารากกก เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวมึงอย่าร้องนะน้องนะ ! !

วันนี้เราจะไปตรวจเลือดกัน ความจริงผมไม่รีบหรอกแต่พ่อทูนหัวไม่รู้มึงจะรีบไปไหน
อาบน้ำเสร็จกินข้าวหมูกรอบที่เขาซึ้อเข้ามาให้ ออกเดินทางโดยใช้เวลายี่สิบนาทีเราก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังติดทะเล

 วันนี้ผมเข้ากะดึกจึงมีเวลาพอสมควร ตั้งใจว่าหาหมอเสร็จจะกลับไปนอนสักหน่อย คิดอะไรเพลินๆ จบไปหลายเรื่องเพิ่งจะรู้สึกว่าไอ้ตัวดีเงียบไป

"เป็นไรเงียบเลย"

"เปล่า..." ปากบอกเปล่าแต่หน้านี่ไม่ไหวนะ ทำหน้าเหมือนอาม่าไม่จ่ายค่าขนม

"..."
ไม่รู้ครับ ไม่อยากเซ้าซี้ ถึงเวลาอยากบอกเดี๋ยวพวกก็บอกเอง ผมไม่คิดมาก

ระหว่างรอหมอเรียกเขามีท่าทีอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด หลายครั้งที่สบตาเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง เม้มปากอยู่หลายครั้งแต่แล้วก็เบือนหน้าหนีโดยไม่พูดอะไร

มันคืออะไรบอกกูที...

...ไม่มีอะไรหรอกเขาคงไม่อยากชวนคุยมาก กลัวเรารำคาญ  / ขาว

หรือเขาไม่ไว้ใจเราวะ / ดำ

ไม่ใช่มั้ง เขาคงง่วง หรือเหนื่อยมากกว่า / ขาว

หรือเขาจะเป็นโรคอะไรเปล่าวะ ? / ดำ

ถามสิ คุยกันดีๆ ก็รู้เรื่องแล้ว /ขาว

ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่อยากคุย หรือว่าเขาเป็นเอดส์ ! ถึงได้ทำหน้าเครียดเพราะกลัวกูรู้ความจริง ! /ดำ

บ้ารึเปล่าคนเป็นเอดส์เขาไม่กล้ามาตรวจเลือดด้วยหรอก / ขาว

หมับ ! เขาจับแขนผมแน่นพลางขยับเข้ามาใกล้ ท่าทีคุกคามจนไม่น่าไว้ใจ ผมเบือนสายตาไปมองตัวเลขสีแดงบ่งบอกว่าถึงคิวของเรา หันกลับมามองเขาอีกครั้งใบหน้าเข้มมีเหงื่อผุดพรายราวคนเหนื่อยจัดทั้งที่อยู่ในห้องแอร์
ปากหนาเอ่ยถ้อยคำที่ฟังแล้วราวกับเสียงสะท้อนก้องจากหุบเหวลึกที่น้อยคนนักจะได้ยิน

"พี่ติ ผมมีเรื่องอยากบอก"

ไม่นะ...

"ความจริงคือผม..."

ม่าย พี่ไม่อยากได้ยินคำนั้น

"คือ..."

ถ้ามึงเป็นเอดส์กูก็อดแซบสิวะ !

"คิวที่ยี่สิบสองเชิญห้องสองค่ะ"

ตึก ตึก...  ตึก ตึก... ...ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง

เสียงอัตโนมัติเรียกให้เราเข้าไปยังห้องพิพากษา คุณหมอสาวสวยตรวจร่างกายเราตามหน้าที่ แต่ผมไม่ได้ฟังเธอมากนัก จนถึงขั้นตอนการเจาะ แพทย์เป็นผู้ลงมือทำให้เอง เข็มปลายแหลมถูกจ่อลงบนเส้นเลือด เขาหน้าซีดเพราะกลัวผมรู้ความจริง
ปากหนาพึมพำบางอย่างช้อนตาขึ้นมองผมราวจะขอความเห็นใจ ขอโอกาสหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นในใจ ความจริงกำลังจะปรากฏต่อจากนี้และผมเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

แขนแข็งแรงข้างหนึ่งเหนี่ยวเอวผมไว้ราวกับจะอ้อนวอนไม่ให้ผมทิ้งเขาไป เพียงเสี้ยววินาทีที่เราสบตากับเข็มเล่มใหญ่ก็ทิ่มทะลุเนื้อ

"อ้ากกก ! !"

พ่อมึงกระชากเอวกูไปเกาะแน่น เสียงร้องไม่ต่างควายถูกเชือดดังอู้อี้จากใบหน้าที่เอาแต่มุดพุงผม

เสียงเคยทุ้มนุ่มกระชากใจไอ้ติบัดนี้โหยหวนราวสัมพเวสี ความชื้นแผ่กำจายจนชุ่มเสื้อเชิตเป็นวงกว้างบริเวณพุงผม ทั้งน้ำมูกน้ำตามาหมด !

"จะเสร็จแล้วค่ะ เจ็บนิดเดียวเอง ไม่เป็นไรค่ะ ร้องได้ร้องเลยค่ะ คิกคิก"

ปากพูดมือนางกูสูบเอาเสือดสุดที่รักกูไป

'ร้องได้ร้องเลยค่ะ '  ดีออก ! !

พ่อยอดชายดวงใจกู ความหล่อ ความเท่ของมึงหายไปไหนหมด... ดวงใจไอ้ติราวกับถูกขยี้ด้วยส้นเข็มแหลมปรี๊ดของคุณหมอหน้าขาว ทำแบบนี้ฆ่ากูเลยเถอะ

กระซิก น้ำตาจิไหล... พยาบาล ! เอาทิชชู่มาให้กูที ! เสื้อกูเปียกหมดแล้ววว

ดูดู๋  กร๊ากกก ตาเหลือกเลยพ่อมึง
 

การเจาะเลือดเสร็จสิ้นคุณหมอได้เลือดพวกผมไปคนละสองหลอด แล้วจึงปล่อยให้ผมอยู่กับเขาตามละพัง

"ไหวไหมเค" ผมจ่อแอมโมเนียเข้าปลายจมูกคมสัน ลูบหน้าลูบหลังให้พ่อที่พะงาบบนเตียงห้องตรวจ "กลัวเข็มทำไมไม่บอกแต่แรกวะ"

"บอกก็ไม่เท่สิ ยังไงก็ต้องตรวจอยู่ดีนั่นล่ะ แค่นี้จิ๊บๆ แล้วเมื่อไหร่พี่จะเลิกขำวะ "

หึ ! เจี๊ยบๆ กุ๊กๆ คิกๆ ขากกก ถุย

เขากดยิ้มมุมปากคงคิดว่าตัวเองหล่อเสียเต็มประดา ชิชะ ยอมรับก็ได้ครับว่ามันน่าพิศสมัยมากแต่ขณะเดียวกันมันดูกวนตีนมากเช่นกัน เห็นแล้วอยากเฉดหัวส่ง

"โอ้ย ! เจ็บนะเนี่ย รังแกเค้าได้ไง นั่นนิ้วหรือซุงวะ โคตรสาก โอ๊ย ! "

"เออ มือกูสากไม่ใช่คุณหนูอย่างมึงนี่จะได้นุ่มนิ่มหน่อมแน้ม กลัวกระทั่งเข็มฉีดยา" ผมเหยียดยิ้มอย่างคนเหนือกว่าแอบสะใจเล็กๆ

"จุ๊ๆ ไม่เอาไม่พูดสิครับ" เขาลุกนั่งพรวดพราดเหลือบซ้ายแลขวาเอานิ้วจุ๊ปากราวกับกลัวคนอื่นรู้

แหม...ไม่ทันแล้วครับคุณ เขารู้กันทั้งแผนกแล้วว่าตัวควายๆ อย่างมึงกลัวเข็มเล่มเท่ามด

"ที่จริงผมมีเรื่องจะบอกพี่" เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างจริงจัง "เอาหูมา...แต่พี่อย่าตกใจนะ"

"อย่ามามุก"

"ผมพูดจริง ฟังผมก่อน นี่จริงจังนะครับ"

เอาแล้วไง เรื่องไรวะ ?

ด้วยความอยากรู้บวกสีหน้าเป็นการเป็นงานของเขาผมจึงเอียงคอเข้าไปใกล้ เขายกมือป้องปาก ก่อนจับคอผมไว้แน่น !

จ๊วบบบ !

กูนึกแล้วว่ามึงต้องมามุกนี้ น้ำลายเต็มแก้มกูเลย ยี้ !

"เอ้าเขินๆ หน้าแดงแล้ว กิ้วๆ"

ผมรู้สึกว่าตัวเองเม้มปากอย่างเหลืออด หัวใจเต้นแรงจนหนวกหู แถมเนื้อตัวยังสั่นไปหมด

ของขึ้นเลยครับ พี่สั่นสู้นะจ๊ะ !


หาหมอเสร็จก็ถึงเวลาต้องแยกย้ายเขากลับหอส่วนผมงีบเอาแรงไว้เข้ากะดึก จนกระทั่งเวลางานมาถึง แม้ภาระงานจะหนักหนาและอาจต้องอยู่ล่วงเวลาแต่มันเล็กน้อยมากเพราะไม่ได้สำคัญกับความรู้สึกผมเลย

"พี่ติ..." เสียงไอ้นพเรียกผมออกจากโลกส่วนตัว ยกเจ็ทขึ้นผึ่งพลางเช็ดมือ ปั้นหน้าเปื้อนยิ้มอย่างคนพี้ยาให้กลับมาปกติที่สุด

"ว่าไง"

"ปุกโทรมาบ้างไหมพี่ " นพมันถามหน้าเครียด มันอยู่ในชุดธรรมดาเพราะออกกะไปแล้ว แต่ที่มาร้านคงต้องการคุยกับผม ปุกหยุดงานเป็นวันที่สี่แล้ว เธอยังติดต่อกับผมเป็นปกติแต่ไม่ต้องบอกผมก็เดาได้ว่าเธอไม่รับสายนพ

"โทร...ปุกสบายดี" ผมตอบตามจริงเธอดีขึ้นมากและกำลังจะกลับมาทำงาน "มีอะไรรึเปล่า"

"พี่ก็รู้ใช่ไหม... คือเรามีปัญหานิดหน่อย ผมอยากอธิบายแต่ปุกไม่รับสาย " มันอึกอักเหมือนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี แต่แล้วก็โพล่งออกมาในที่สุด "พี่ติช่วยติดต่อปุกให้ผมหน่อยได้ไหม ผมมีเรื่องต้องขอโทษ"

"นพ..." ผมเรียกน้องแค่นั้น เขาไม่หยุดพรูความรู้สึกสีหน้าสลดดูเศร้าและรู้สึกผิด
"ผมไม่รู้จะทำยังไงพี่ติ ผมพลาดไปแล้ว และผมไม่อยากเลิก"

"พี่ไม่อยากยุ่งว่ะ ไว้พรุ่งนี้ปุกกลับมานพก็คุยเองแล้วกัน"

"แต่ผมอยากให้พี่ช่วยพูด ปุกมันนับถือพี่ ผมกลัวมันไม่ยอมฟังผม อีกอย่างพี่เป็นผู้ชาย คงเข้าใจผมใช่ไหม"

ผมระบายลมหายใจอย่างหนักหน่วง จะว่าลำเอียงก็ได้แต่ผมเข้าข้างปุก เป็นผู้ชายแล้วไง ผู้หญิงแล้วไง ความรู้สึกมันคงไม่ต่างกันหรอก ใครบ้างจะอยากได้คนรักไม่ซื่อสัตย์ อะไรผิดถูกก็รู้ ทำไมไม่ช่างใจดูเอา

"เอาเป็นว่า...พี่ไม่รับปากว่าจะช่วยพูด แต่จะบอกปุกให้ว่านพอยากขอโทษ ตกลงไหม"

"เอางั้นก็ได้พี่ งั้นผมฝากปุกมันด้วยนะ"

ผมพยักหน้ารับขณะนพมองผมอย่างมีความหวัง ผมรู้ว่าปุกใจอ่อนแน่โดยที่ผมไม่จำเป็นต้องพูด และมันทำให้ผมคิดถึงเขากับคนรักเก่า  สามเดือนมาแล้วนับจากวันที่ผมเห็นเขาร้องไห้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาทึกทักเอาเองว่าเราเป็นแฟนกัน
แต่สองปีที่เขาคบกันมันคงไม่ง่ายที่จะลืม

เคจะตัดใจได้อย่างที่บอกจริงเหรอ ? เขาให้ใจผมแค่ไหนกัน...

ผมก็แค่อยากได้มันทั้งหมดไม่ใช่แค่เศษเสี้ยว

ต้องได้ทั้งตัวและกล่องดวงใจด้วย !

หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-04-2015 18:12:41
 :jul3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-04-2015 18:14:48
 :a5: :a5:

อุแหม่ "กล่องดวงใจ" ทำคิดลึกไปหลายนาที  :o8:

ว่าแต่นพนี่แม่ง ไม่เข็ดนะ ยังมีหน้ามาบอกแบบนี้ อย่าให้ปุกคืนดีเลยค่ะ ไม่สมควรคบอย่างแรง เชื่อได้ว่าต้องมีครั้งหน้าถ้าฮิมยังคิดแบบนี้อยู่

ปอลิง เป็นแฟนกัลแร้วเอ๊าะ (หัวเราะแบบฟินหลาย  :jul3: :jul3:)

ปอลิง2 เลิฟยูวคุณ Phut จุฟๆ  :กอด1:
 
ปอลิง3 เจอคำผิดที่นึงค่ะ เรียงของเข้าตัวเย็น
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-04-2015 19:53:13
เอ๋ กล่องดวงในที่ว่า มันเป็นแบบไหนนะ 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 12-04-2015 21:25:03
กล่องดวงใจ==>???
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 13-04-2015 01:08:49
เอามาทั้งยวงเลยก็ได้พ่อเอ้ย คริคริ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 13-04-2015 01:33:47
นี่ก็รอผลเลือดจะแย่ละค่ะ
อยากรู้หนุ่มนักกีฬาจะแซ่บแค่ไหน  :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-04-2015 04:48:03
เรียบเกินไปจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าเคมีอะไรซุกใต้พรมหรือเปล่า?
เร็วและง่ายเกิน
อินพเกลียดผู้ชายพรรค์นี้ที่สุดเลย
ไม่อยากเลิกแล้วทำทำไม?
เราชอบปุกเพราะว่านางเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ติเสมอมา

คำผิดนะคะ

ร้านลาภ - ร้านลาบ (ถ้าหากว่าไม่ใช่ชื่อร้านนะคะ)
ช่องฟิต - ช่องฟรีซ   (เราพาลไปอย่างที่ฟิตค่ะ)
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-04-2015 07:07:01
เรียบเกินไปจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าเคมีอะไรซุกใต้พรมหรือเปล่า?
เร็วและง่ายเกิน
อินพเกลียดผู้ชายพรรค์นี้ที่สุดเลย
ไม่อยากเลิกแล้วทำทำไม?
เราชอบปุกเพราะว่านางเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ติเสมอมา

คำผิดนะคะ

ร้านลาภ - ร้านลาบ (ถ้าหากว่าไม่ใช่ชื่อร้านนะคะ)
ช่องฟิต - ช่องฟรีซ   (เราพาลไปอย่างที่ฟิตค่ะ)

เออนั่นสิ ลืมคิดเรื่องเค

เคจะทำร้ายจิตใจพี่ติป่ะคะ??
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 13-04-2015 07:38:56
เคไม่หลอกพี่ติใช่มั้ย?   :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 13-04-2015 09:12:12
ให้ทั้งกล่องดวงใจ คริคริ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 11 p.5 12/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 17-04-2015 05:07:55
เจ๊คะอยากได้กล่องดวงใจน้องเค แต่เจ๊อย่าลืมดูแลกล่องดวงใจตัวเองนะ รักษาไว้ก่อน

ไม่อยากเห็นเจ๊เสียใจ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 17-04-2015 15:58:58
หมดใจ12


นายคิมหันต์ วรเมธากุล
เกิดวันที่ 1 / 4 /xx อายุ 21 หนัก 80 กก. สูง 184  ซม.

CBC

HGB                 14
HCT                  45 %
Blood Group   AB
Rh Group         Positive


ผมไล่สายตาไปตามตัวหนังสือบนแผ่นกระดาษ ไอ้บนๆ ที่ผ่านตามาผมไม่ใคร่สนใจเท่าไหร่แต่ที่สำคัญมากๆ มันตรงนี้

Anti-HIV         Negative
HBsAg            Negative


"สุขภาพดีมากค่ะ ไม่พบโรคติดต่อทั้งเอดส์ ไวรัสตับอักเสบบีและซิฟิลิส รวมถึงโรคอื่นๆ"เธอยิ้มหวาน แบบหวานมาก หวานเฟ่อร์  หวานน้ำตาลอาย ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมันหล่อแต่เสียใจด้วยนะหมอ...ผมมีแฟนแล้ว

กั่กๆๆ คิดแล้วจั๊กจี้ว่ะ

วันนี้ผมมารับผลคนเดียวเนื่องจากเราหาเวลาว่างตรงกันไม่ค่อยได้ และเพื่อความสบายใจนายคิมหันต์จึงให้ผมมารับผลกับมือตัวเอง

"ขอบคุณครับ" ผมเตรียมจะลุกโดยไม่ได้สนใจผลเลือดตนเองเท่าไหร่ ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหนคุณหมอก็รีบพูดดัก

"เดี๋ยวค่ะคนไข้"

"ครับ ? "

"คุณจิตติใช่ไหมคะ เชิญนั่งต่อสักเดี๋ยวค่ะ เรื่องผลเลือดคุณ"

หือ หือ หือ ? อะไร...สีหน้าจริงจังต่างจากเมื่อกี้มันคืออะไร๊

ได้ฟังแค่นั้นใจผมก็เต้นโครมคราม พร้อมกับคำถามมากมาย เห็นสีหน้าของหมอ ใจที่เต้นรุนแรงแทบตกไปอยู่ตาตุ่ม

"อย่าบอกนะว่าผม..."

"ค่ะ จากผลเลือดคุณต้องดูแลตัวเองให้ดี "

มือผมเย็นเฉียบแม้จะหายใจยังลำบาก ไม่กล้าแม้แต่จะยกผลเลือดตนเองขึ้นดู นี่ผมเป็น...เหรอ ไม่จริงใช่ไหม

ทั้งที่เคยมั่นใจว่าผมปลอดภัยเต็มร้อยแต่มาวันนี้ทั้งหมดนั้นผมคิดผิด ผมไปติดใครมา นะเฎชหรอ หรือเฆน หรือ...

"หมอสั่งยาบำรุงโลหิตให้แล้วนะคะ ทานวันละหนึ่งเม็ดหลังอาหาร รับรองว่าดีขึ้นแน่ ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณต้องทานอาหารให้มีประโยชน์ควบคู่การออกกำลังกายด้วย เน้นอาหารจำพวกเสริมธาตุเหล็ก ผักหรือตับก็ได้นะคะ ถ้าได้ทั้งสองอย่างจะดีมากค่ะ "

กูเป็น... กูเป็น ! มึงได้ยืนไหม๊ ใครหน้าไหนจะกล้าให้กูแดกตับ ห๊ะ ?

"หมอตรวจผิดรึเปล่าครับ ผม..."

ตับ... ตับ ตับ ! ตับ ตับ ! ? ทำไมต้องเป็นตับวะครับ คิดแล้วก็ยกผลตรวจแผ่นของผมขึ้นดู
 
Anti-HIV         Negative


"ไม่ผิดหรอกค่ะ  ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นนะคะโลหิตจางไม่ใช่โรคติดต่อค่ะ แต่ถ้าทรัพย์จางจะน่าเครียดกว่า"

งึด ! ! อุเหม่ ! กล้าเล่นมากกก เล่นซะกูเกือบช็อค !
แม่มาลี...

สรุปคือผมและเขาแข็งแรงปลอดโรคทั้งคู่ แต่ผมได้ยาเม็ดแดงมากินเป็นกอบเป็นกำ ช่างไม่ยุติธรรม กูเสียตั้งหลายพันให้ยากูแค่เนี้ย !





"เตรียมยกพลขึ้นบก"


ภาพแพนกวินสติรั่วสี่ตัวโลดโผนโจนทยานอยู่ในเรือแจวกอปรเสียเซอร์ราวด์สี่ลำโพงกรอกหูผมแทบพัง
แถมยังถูกเบียดจนตัวลีบทั้งที่โซฟาบ้านกูตั้งกว้าง !

"เราเสียเครื่องยนต์ไปหนึ่ง " ไม้พายสี่อันที่ใช้เป็นไม้โถกเถกโดนหมึกสติลไป

"ฮ่า ๆ ๆ "

"เครื่องสองและสาม"


"ห๊า ! ฮาาา ฮ่า ฮะ ฮ่า ฮ่าาาา" ขำขี้แตกขี้แตนเลยพ่อมึง

"เราเสียเครื่องยนต์ตัวที่สี่แล้วครับ"

"เปลี่ยนไปใช้พลังงานสำรอง ! "

"รับทราบครับผู้การ"


แล้วเรือแจวก็ทิ่มโครมลงบนเวสป้า โดยมีแพนกวินไพรเวทเป็นคนบิดคันเร่งหนีการตามล่าจากหมึกแบบอุตลุด

"กร๊ากกก ฮ่า ๆ ๆ"

ยอมรับครับว่าตลกแต่ผมดูจนจำได้แทบทุกรายละเอียด วันไหนว่างตรงกันเราจะกินข้าวบ้านผมตบท้ายด้วยการดูหนังจนเป็นกิจวัตร สิ่งที่ผมทำตอนนี้คือการนั่งมองหน้าพ่อคิ้วเข้มที่หัวเราะน้ำตาเล็ดไม่ห่วงภาพพจน์  ถึงอย่างนั้นมันไม่ได้ดูทุเรศลูกตาเลย แต่กลับขับให้เขาดูหล่อเหลาแบบผู้ชายอารมณ์ดี

หรือมองอีกทีก็คนบ้าดีๆ นี่เอง พ่อคุณเอ้ย...มึงจะขำอะไรปานนั้น มือหนึ่งโกยเลย์ในมือของผมเข้าปากทั้งยังขำไม่เลิก

เบียดกูไม่พอยังแย่งขนมกูอีก ขอให้ขนมติดคอตาย !

กว่าหนังจะจบพ่อแทบจะโดดขึ้นมานั่งตักกูอยู่แล้ว เมื่อยนะเนี่ย ! นวดให้กูเลย นาบให้กูด้วย คึคึคึ

"กลับไปนอนได้แล้วมั้งพรุ่งนี้ทำงาน วันแรกอย่าให้ล่ม"

ผมพูดดักตอนที่ไอ้ตัวโตเตรียมเลื้อยบนตัก สัปดาห์นี้ผมเข้ากะเช้าส่วนเขาได้งานเป็นผู้ช่วยฝ่ายขายในโรงงานผลิตอะไหล่รถชื่อดัง ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่เรียนมาสักนิด ซ้ำ...พ่อเส้นใหญ่จริงอะไรจริง

"เพิ่งหกโมงครึ่ง รีบออกนอกหน้าไปแล้วครับ" ว่าแล้วหัวโตก็ทิ้งแหมะลงบนตัก แขนข้างหนึ่งรัดขาผมแน่น ซุกหน้าลงกับพุงกะทิของผม"หอม...เหมือนโกโก้"

โกโก้นี่ชื่อหมาป่ะ ถ้าหอมเหมือนหมากูก็ไม่ปลื้มนะน้องนะ

"นมหกน่ะ... อย่าซบมันเลอะ"

มันช่วยไม่ได้ที่ผมเป็นพวกบ้าจี้จนต้องแขม่งพุง ปฎิกิริยาของร่างกายมันเป็นอัตโนมัติ เขาส่งเสียงงึมงำเหมือนรับรู้แต่กลับยิ่งซุกหน้าเข้ามาอีก จนผมต้องปราม

"เค"

"ได้ผลเลือดแล้วนี่ครับ"

แขนใหญ่เหนี่ยวคอผมลงไปอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมก็ทาบทับร่างกายใหญ่โตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปากหนาอ่อนนุ่มเจือด้วยรสหวานและกลิ่นแฟนต้าน้ำส้ม มือเย็นสอดเข้ามาด้านหลังลูบไล้จากบั้นเอวขึ้นมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเสื้อผมก็ถูกโยนไไว้ที่ไหนสักแห่งพร้อมเสื้อยืดสีเขียวมะนาวของเขาเพื่อไม้ให้น้อยหน้ากัน

เรานั่งดูหนังกันตั้งแต่เย็นจนมืดผมยังไม่ได้เปิดไฟ ตอนนี้จึงอาศัยแสงจากจอภาพชี้นำ ผมหยัดตัวขึ้น นัยน์ตาสีนิลวาววับจ้องผมไม่วางตาทั้งเนื้อทั้งตัว รอยยิ้มเย้าหยอกจุดขึ้นมุมปาก สองมือตะครุบสะโพกผมแน่นทั้งยังนวดคลึงผ่านเนื้อผ้าอย่างย่ามใจ

กล้ามเนื้อพอดีตัวที่สะท้านแสงไฟวอมแวมของเขามันช่างเพอร์เฟ็ก ซิกซ์แพ็คหกลูกขึ้นเป็นลอนยามผมลากปลายนิ้วผ่านแผงอกหนา จงใจสะกิดยอดอกสีเข้มเบา ๆ ไต่ลงมาเน้นหนักที่แอ่งสะดือ

มือผมสั่นเลือดในกายมันพุ่งพล่านเกินจะห้ามอยู่ เนื้อหนุ่มเต้นร็อคแอนด์โรลจนสันนิบาษจะกิน
เข็มขัดหลุดออก ภายใต้ยีนส์คือบ็อกเซอร์และกางเกงในสีขาวที่เป็นเกราะกำบังอสูรร้ายผู้ตื่นจากการหลับใหล

นี่มันห่อหมกปลาช่อนอเมซอนเลยนะเฮ้ย ! อูยยย...เครื่องแกงคงเผ็ดแสบไส้

"ห้ามเปลี่ยนใจนะ ห้ามมีข้ออ้างและข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น" นายคิมหันต์ยึดข้อมือผมแน่น ไม่ทันได้อ้าปากเถียง พ่อหมีขาวตัวใหญ่ยักษ์ก็ตวัดผมขึ้นบ่า "เปลี่ยนโลเคชั่นเถอะ โซฟามันแคบไปสำหรับเราสองคน"

ผมโดยสารมนุษย์ร่างใหญ่ โคลงเคลงไปมาจนเวียนหัว สถานีต่อไปคือห้องของผม พ่อบุญทุ่มจริงๆ ทุ่มลงมาทีเตียงสามคูณห้าฟุตของผมแทบพังซ้ำยังดูเล็กลงไปอีกเมื่อชายร่างใหญ่นัวเนียกันสองคน ความรักไม่ใช่เรื่องบนเตียงแต่ถ้ามึงไปที่ระเบียงหรือสนามหญ้า รับรองว่าจะมีเพื่อนบ้านมากินเผือกเป็นดงแน่ๆ

เขาพรมจูบทั่วใบหน้าลามไปทั้งตัว ยิ้มพอใจเมื่อร่างกายผมตอบสนองเขาเป็นอย่างดี ลิ้นสีสดแลบเลียริมฝีปากแห้งผากคล้ายหิวกระหาย ก่อนจูบนุ่มนวลจะกลายเป็นการตะโปมจูบอย่างดุดัน

ฝ่ามือและทั้งร่างของผมสัมผัสได้ถึงความร้อนและพลังงานอันล้นเหลือจากร่างกายสมบูรณ์ตรงหน้าที่บดเบียดผมทุกตารางนิ้ว

ขอถอนคำพูดที่เคยบอกว่าเขายังเด็กอยู่เลย เขาไม่ใช่เด็กแต่เป็นชายฉกรรจ์ และดูเหมือนจะกลัดมันด้วย

ปลาช่อนอเมซอนก็ของจริง หลุดมาจากป่าดงดิบจริงๆ กรี๊ด ! !

ช่วงจังหวะหนึ่งเขาละจากทุกอย่างเงยหน้ามาสบตาผม รอยยิ้มพรายประดับใบหน้าเข้มดูหล่อเหลาแต่ชวนพิศวงจนผมใจสั่น

"เดี๋ยว..."

ผมดันท้องเขาไว้ หยิบบางอย่างจากหัวเตียงส่งให้ นายคิมหันต์กัดบ่าผมโทษฐานขัดจังหวะแต่ก็ยอมรับไปใช้แต่โดยดี

ถึงจะครวจเลือดแล้วแต่ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อนล่ะครับ

'Oh...
Ohoohwooe...
Oooh...
Ooohhwooe...
Nobody wanna see us together...'

เพลงเรียกเข้ามือถือเคดังขึ้นจากที่ไกลๆ เขาชะงักเล็กน้อย

"ไปรับก่อนก็ได้นะ"

"ช่างมันเถอะ"

เขาไม่วางมือจากกิจกรรมของเรา แม้มือถือจะดังขึ้นอีกหลายครั้งเขากลับไม่มีท่าทีอะไร ผมจึงปล่อยเลยตามเลย

คงไม่มีใครคิดว่าผู้ชายตัวใหญ่อย่างผมจะกลายเป็นตุ๊กตาให้เขาจับพลิกคว่ำพลิกหงายได้ตามใจปอง
ที่เคยบอกว่าผมเป็นพวกขี้อาย...ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ตอนผมยกแขนปกปิดใบหน้าที่แสดงอารมณ์เกินกว่าจะควบคุมไหว

"ชู่ว์... ขอผมดูหน่อย"
เคกระซิบข้างหูก่อนดึงมือผมไปตรึงไว้กับเตียง แสงสลัวสะท้อนดวงตาที่จับจ้องผมแทบทะลุไปทุกอณู
"เซ็กซี่จัง..." หมีขาวกระซิบเสียงพร่าขบเม้มติ่งหูก่อนซอกซอนด้วยลิ้นชุ่มน้ำจนได้ยินเสียงชื้นแฉะ

อยากจะบอกให้รอก่อนแต่ลิ้นร้อนของเขาบังคับให้ผมส่งเสียงได้เพียงในลำคอ

ยามขับเคลื่อนเสียงต่ำคำรามก้องไม่ต่างสัตว์ป่า มือหนาไม่ต่างอุ้งเล็บตะปบไว้ไม่ให้เร้นหนี

วินาทีต่อมาผมถึงได้รู้ว่า

เหยื่อที่ถูกตะครุบกินมันรู้สึกอย่างไร




หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 17-04-2015 16:09:34
 :m25:

ประท้วงๆๆๆ ตอนนี้สั้นไปค่ะคุณ phut

 :z3: :z3: :z3:  :a5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-04-2015 17:00:57
อย่าสิ!!!! จะอ่านอีก
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-04-2015 17:54:35
 :hao6:  ไหนใครนะตอนแรกจะฉุดเค้า
ทุกตอนมีแต่จะขย้ำเค้า
มาตอนนี้.....
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-04-2015 18:58:13
พี่ติไหนร่ำๆว่าจะกดน้องเขาไม่ใช่เหรอ
ยังไงกลายเป็นโดนตะครุบแบบไม่มียั้งเลยล่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 17-04-2015 20:45:21
ห้ะ!!! อะไรนะมาแค่นี้ ไม่จริ๊งงงงงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 17-04-2015 22:26:27
หมดใจ = น่าสนใจตอนต่อไปจริงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 17-04-2015 23:17:43
 :katai2-1: ดีใจมาต่อแล้ว ขำเวลา อ่านที่นายเอกบรรยายจริงๆ555  ตอนนี้จบแล้ว รึ ห๊ะ !,  :a5:  :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 18-04-2015 00:38:51
อ้ากกกกก
ชอบมากกก เพิ่งได้มาอ่าน มาต่อเร็วนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-04-2015 07:23:03
ค้างแบบนี้เลย?
พี่จิตติขาาาาทำม๊ายพี่ออกสาวมากๆเลยค่ะตอนนี้
หรือว่าเป็นเฉพาะตอนที่พี่จะถุกกินตับคะ?

แล้วโทรศัพย์ที่เข้ามานั้นมันอะไร?
เคอย่าทำป้าช็อคนะลูกนะ
อย่าทำพี่จิตตินะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 12 p.5 17/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-04-2015 07:38:33
แอร๊ยยย คนพี่โดนคนน้องกินตับแล้ว :haun4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 19-04-2015 16:30:14
เรื่องนี้ใสใสเขอะ ตอนที่แล้วใครบอกสั้น ไม่สั้นนะตัว มาตรฐานเค้าไม่เกินหมื่นคำต่อหนึ่งตอน คึคึคึ

ใครอยากอ่านเอ็นซีคงไม่ได้อ่านเพราะพี่ติแกขี้อายต้องเข้าใจพี่แกนะ หรือใครอยากให้เคเล่าบ้าง ??

 :-[

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า

หมดใจ 13

"วู้ววว ! ! "  ซู่...

          น้ำซัดสาดรอบทิศทางผสานเสียงกรีดร้องโห่แซวของหญิงชายทั้งแท้และเทียม ประชากรแทบทุกเพศทุกวัยและทุกเชื้อชาติเนืองแน่นกันอยู่ที่นี่ ร้านรวงริมหาดเปิดไฟวิบวับตามแบบฉบับสถานบันเทิงยามค่ำคืน ดนตรีเร้าใจดังกระหึ่มทามกลางผู้คนคลาคร่ำหลั่งไหลกันมาจนมืดฟ้ามัวดิน 

ยินดีต้อนรับสู่...งานไหลพัทยาาา ! ! วู้ววว ! ! !

โครม ! ซ่าาา

โอ้ย !  ขนดากตั้งครับ ไม่รู้ว่าวันนี้ผมโดนสาดไปกี่ร้อยขัน นั่งท้ายกระบะตั้งแต่เย็นจนตอนนี้ปาเข้าไปทุ่มเศษท่ามกลางการจราจรไม่เกินสามสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงหรือบางเวลาก็ติดแหงกไม่ไปไหน ตัวไอ้ติแทบยุ่ยละลายไปกับน้ำ เพียงเท่านั้นยังไม่พอ เจ้าประคุณพ่อมึงแม่มึงเล่นน้ำเย็นกันด้วย กูนี่จะถึงจุดเยือกแข็งแล้วครับ !

"ไหวไหมครับพี่" ต้นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเคถามเสียงร่า ผมแสยะยิ้มกลับแทนคำตอบ พี่ระดับไหนแล้วน้อง...แค่นี้จิ๊บๆ

"ไอ้เคพ่อมึงปากเขียวแล้ว" เสียงห้าวตะโกนลั่นเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันมามองผมเป็นตาเดียว ยังไม่ทันอ้าปากแก้ตัวน้ำเย็นจัดก็สาดเข้ามา

ซ่าาา

อูยยย... กูนี่สั่นหงักเลยลวกเพ่ !

"ฮ่ะ ๆ ๆ กร๊าก "
เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกันดั่งวงนักร้องผสานเสียง ผมยกมือลูบหน้าหล่อไล่น้ำไม่ให้เสียมาด พวกมึงนี่สมเป็นเพื่อนกันจริงๆ แก็งค์นักกีฬาเส้นตื้น !

"ขำห่าไรกันนัก สภาพพวกมึงดีกว่ากูมากก ! "
พวกมันไหวไหล่ก่อนจะต้องตาโตเมื่อกลุ่มสาวข้ามเพศตัวไม่น้อยกรีดร้องมาแต่ไกลก่อนพวกเธอจะมะรุมมะตุ้มพวกผมเป็นแร้งทึ้งเหยื่อ

"กรี๊ดดด ขอปะแป้งหน่อยนะคะคนหล่อออ ! "

"เบาๆ ครับคนสวยเดี๋ยวของช้ำหมด" ทิมร้องห้ามหน้าแหย ส่วนผมได้แค่เอามือกุมเป้าตัวเองไว้ อันตรายระดับสิบ !

"อร๊ายน่ารักน่าฟัดกันจัง เจ้อยากได้กลับบ้าน ไปกับเจ้ไหมลูก ! "

"แหม...เกรงใจจังครับเจ้พวกผมมีพ่อแม่ต้องดูแลไหนจะเมียสูงวัยอีก..."นายคิมหันต์ตอแหลมาก ! อีเจ้ก็จกกูจัง นี่มือหรือหนวดหมึกวะ ! โอยเคราเป็นตอเลยเจ้...
พวกนางมือหนึบไม่แพ้ตุ๊กแก ต้นเริ่มหน้าเขียวตบหลังคารถปึงปัง

"ไอ้เปรมไปสักทีสิวะ ! ไอ้เชี่ย ! !"

ใบหน้าและเนื้อตัวที่เปียกชุ่มบัดนี้เละไปด้วยแป้งและลิปสติกจนต้องรีบวักน้ำล้างกันพัลวัน โดนล้วงโดนควักมาตลอดทางแต่สาวใหญ่แก็งค์เมื่อครู่ของแรงสุด บอกเลย !

"แม่งเอ้ย ขนลุกอ่ะ"

"ฮ่าๆ ๆไอ้เหี้ยต้นหน้าเขียวเลย"

"แม่งไม่รู้อะไรนักหนา"

"กูบอกแล้วให้ใส่กระจับ"

"เหี้ย ! ! "

ทำเป็นหงุดหงิด งุ้งงิ้ง ก็สภาพพวกพ่อมันล่อตะเข้ซะขนาดนั้น เค ต้น ทิม โช ยังไม่นับเปรมคนขับ สี่หนุ่มโฉดที่เห็นแล้วอยากลากไส้ออกมากอง ภายใต้เสื้อยืดที่เปียกแนบเนื้อเน้นให้เห็นมัดกล้ามกำลังดีชวนน้ำลายหก ทรงผมแต่ละคนเปียกน้ำและถูกเสยขึ้นไป อ่า...เซ็กซี่
ไม่ต้องแปลกใจที่เนื้อตัวจะเปรอะเปื้อนไปด้วยแป้งจากสาวแท้และสาวเทียมไม่เว้นแม้กระทั่งหนุ่มน้อยและหนุ่มใหญ่ หน้าตาอย่าไปพูดถึงแค่หุ่นแต่ละคนก็แซบเกินบรรยาย
 
ปาดกำเดาเบาๆ

คำเตือน * กรุณาบริโภคอย่างมีสติ และมองข้ามริลัคคุมะที่สองในสี่โฉดมันสะพายหลังเอาไว้ ! กั่ก ๆ ๆ

 นี่ถ้าปุกว่างมาด้วยไอ้นพต้องมีหึงสติแตกบ้างล่ะ

หลุดจากตัวแม่มาได้หนุ่มๆ ก็เริ่มวาดลวดลายกันอีกครั้ง สาวน้อยสองนางเดินมาประเคนให้ถึงรถด้วยท่าทีเอียงอาย แต่สายตานางอยากถกขยำขยี้ใจจะขาด

"ขอปะแป้งหน่อยนะครับ" เค

"ขอสาดนิดนึงนะครับคนสวย" ทิม

"กรี๊ดดด" สาวแท้และเทียม

"ขอบคุณครับคนน่ารัก" โช

"ฮ่าๆ อ่ะๆ ผมให้ปะคืน" ต้น

ผมได้ยินประโยคพวกนี้นับไม่ถ้วน แก็งค์นี้เขาทำงานกันเป็นทีมแถมยังเสน่ห์แรงจริง คุณเธอมาให้ปะถึงรถแทบไม่ขาดสายนี่ถ้าแก็งค์นี้เป็นสาวๆ หัวกะไดบ้านคงไม่มีแห้ง

"เล่นน้ำระวังด้วยนะคนดี" อันนี้กูเอง กร๊ากกก

ซ่าาา !  ป้าบ !

น้ำมาตามด้วยกลิ่นแป้งเย็นตรางูปาดเข้าที่แก้มผม เพ่งสายตาฝ่ามาน้ำเห็นฝรั่งตัวอย่างยักษ์กับคู่หูส่งยิ้มโชว์ฟันขาวมาให้

"Hey,Good boy"

เสียงเข้มแทรกเสียงเพลง ไอ้หยา ! หล่อเสียด้วย แป้งอยู่ไหนขอกูปะบ้างมึงจะได้ไม่ขาดทุน คึคึคึ

โครม ซู่...ซู่... !

ได้แค่คิดครับ อาหารตาของผมโดนสาดน้ำใส่แบบไม่ต้องลืมหูลืมตาตั้งแต่ผมยังคิดไม่จบด้วยซ้ำ ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงของสี่โฉดและการแปะมือกันพัลวัน

'เดี๋ยวโดน'
นายคิมหันต์ขยับริมฝีปาก อุเหม่...! ทีมึงกะแก็งค์โดนล้วงโดนควักตั้งเท่าไหร่กูยังไม่บ่นสักคำ เดี๋ยวมึงจะโดน...

บรรยากาศรอบตัวคึกคักชวนครึ้มใจหลังห่างหายจากเทศกาลนี้มาสองปี  ผมยิ้มให้สาวน้อยที่กำลังเต้นอย่างเมามันในอารมณ์ หรือจะเป็นหนุ่มใหญ่ที่โยกย้ายอยู่ท้ายรถคันนั้น คิดถึงเพื่อนสมัยม.ปลายเลยครับ จัดจ้านกันทุกคน !

เริ่มพ้นเขตหาดสารถีเร่งความเร็วเมื่อการจราจรคล่องตัว ลมตีปะทะจนผมหนาวไปถึงสันหลัง สภาพแต่ละคนเรียกได้ว่าหล่อกระเซอะกระเซิง ภายใต้แสงไฟสีส้มหลายดวงที่ให้ความสว่างแก่ท้องถนน เหล่าเพื่อนฝูงคุยเล่น ตบหัวลูบหลังกันอย่างเมามันก่อนหนึ่งในนั้นจะขยับมาเบียดผม

"ตัวเขียวเชียว"

ผมยกฝ่ามือให้เคดูเพื่อจะบอกว่านอกจากตัวเขียวมือยังเปื่อยด้วย พ่อนักกีฬายาใจโคลงศีรษะ ประทับฝ่ามือลงมาประสานตามร่องนิ้วแล้วกำแน่น

"อุ่นยัง"

เหมือนเดจาวูที่เกิดขึ้นซ้ำๆ แต่ความรู้สึกนั้นช่างแตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง เคกำลังยิ้มให้ผม ยิ้มในแบบที่ผมอยากได้ มันสว่างเจิดจ้าไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ในฤดูร้อนที่พร้อมแผดเผาทุกอย่างให้ไหม้เป็นจุล

มันสดใสจนตาพร่าเลือนเพราะเขาใช้คอลเกต ? กิกิกิ

"วู้ววว พี่ติครับกอดผมหน่อย" โช ตะโกนแซวแข่งกับเสียงลมกระชากผมออกมาสู่โลกแห่งความจริง ความเร็วไม่ต่ำกว่าร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเล่นเอาหน้าสะบัดจนชาดิก อ้ากกก!  ปากกูกระพือได้!
แต่ยอดชายไม่สนใจยกนิ้วกลางให้เพื่อนพร้อมยิ้มรับหน้าชื่นตาบานจนผมอดขำไม่ได้ต้องขยี้ผมเขาแรงๆ

"เขินเหรอ" เขาโน้มหน้ากระซิบข้างหูปลายจมูกเฉียดแก้มผมคล้ายบังเอิญแต่ผมรู้...เคตั้งใจและมันทำให้ผมวูบวาบอย่างช่วยไม่ได้

"โห่ววว ! ! หมั่นไส้ว่ะไอ้ห่า"

"เคด่วย ! ! " สามชายโฉดประสานเสียงกันสรรเสริญ ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้ตัวต้นเหตุที่กำลังยิ้มชอบใจจับมือผมแน่น
เพียวครู่เดียวที่ลิ้นเรียวแลบเลียริมฝีปากหนาก่อนดวงตาสีรัตติกาลจะช้อนมองผมอย่างมีความหมาย

โอย...หัวใจจะวายแล้วพ่อมึง เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน สงสารกูบ้างเถอะ !

สามทุ่มเศษ...หลังเล่นจนหิวไส้กิ่วเราก็แวะร้านอาหารริมทาง เสื้อผ้าแห้งไปกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นไม่เป็นอุปสรรคต่อการสังสรรค์ แก้วแล้วแก้วเล่าชนกันไม่หวาดไม่ไหวไม่เว้นแม้กระทั่งคนขับ รู้ตัวอีกทีผมก็มายืนให้อาหารหมาใต้ต้นไม้แล้ว

"โอ้กกก ! " แสบคอแสบจมูกฉิบหาย กูจะไม่แดกอีกแล้ววว

"ไหวเปล่า กลับเลยไหม"

"ไหว..."ผมโบกมือไล่ ไม่อยากถ่วงชาวบ้านให้หมดสนุก แต่ที่แน่ๆ กูไม่เหลือมาดแล้ว โดนพ่อหวานใจหิ้วปีกกลับมานั่งโต๊ะด้วยสภาพไหนก็ไม่อยากรู้ด้วย โต๊ะแม่งแข็งฉิบหายหน้ากูจะเป็นรอยไม้ป่ะนี่

"เฮ้ยมา ต่อๆ ชนๆ พี่ติชนแก้วหน่อย"

"ไรวะหลับแล้ว คอโคตรอ่อน"

"ไอ้เปรมชนนน"

"ชนส้นตีนดิ ไอ้เปรมคนขับ"

"ให้ไอ้เคขับก็ได้ "

"คอแข็งตายแหละมันอ่ะ"

"กูนี่อย่างปึ๋ง ! "

"ค.ว.ย.สิห่า ! "

ตุบ ตุบ ! ! เพี๊ยะ !

พวกมันคุยกันล้งเล้งข้ามหัวผม รบกวนคนเมาบาปหนานะพวกมึง !

"คิมหันต์ ...เก้านาฬิกา ! "

เก้าห่าไร จะเที่ยงคืนแล้วควาย !

แล้วทุกอย่างก็เงียบลงราวปิดสวิตช์ ก่อนใครคนหนึ่งจะเอ่ยขึ้นมา

"แฟนใหม่มันเหรอวะ"

"กูไม่รู้..." เสียงนายคิมหันต์นิ่งสนิท แต่ผมกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดและเศร้าสร้อยที่ลอยอ้อยอิ่งรอบกายเขา

"ไอ้เค..."

"เฮ้ย กูไม่เป็นไร ต่างคนต่างมีใหม่แล้วจะไปคิดอะไรมากวะ ผู้ชายเหมือนกัน"

"สองปีมึงไม่เคยนอกใจไม่เคยมองใคร...แล้วจะทำใจได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ"

"..."

ตอบสิตอบ ! ผมอยากจะลุกไปกระชากเสื้อ บีบคอมันแล้วเขย่าแรงๆ แต่สิ่งที่ทำคือการหลับตาคุยกับโต๊ะเงียบๆ ไม่ให้ใครสังเกตเห็น

ตอนกูซื้อหวยทำไมไม่ถูกวะ นึกไว้ไม่มีผิด ! น้องงงโป๊ะแตกหม้อไฟมา กูจะแดกให้อ้วกเลย ! !


 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-04-2015 17:11:04
มันเจ็บนะเว้ยไอ้เค!!! 
ลืมเขาไวๆล่
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 19-04-2015 17:30:18
เค!!!!!  อย่าทำให้พี่ติเสียใจนะ!!! :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-04-2015 17:55:17
จะเจื๋อนน้องชายเคให้เป็ดกิน...
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-04-2015 19:05:04
 วันนี้วันไหลพัทยาแต่ละคนเมามันกับการเล่นน้ำกันมาก หันมามองพี่จิตติของเราอิเจ้เศร้าอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-04-2015 19:05:51
เราว่าเคไม่ผิดนะ
ก็อย่างที่เพื่อนเคว่า 2 ปีเคไม่เคยนอกใจ
ุถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่ก็แค่ไม่กี่เดือน
เคทำใจไม่ได้ก็ไม่น่าแปลกใจ
แต่จะผิดมากถ้าหากว่าเคไม่ยอมตัดใจ
แล้วมาใช้พี่จิตติเป็นตัวแทนเพื่อทำให้ลืม
โถๆๆๆๆ   พี่จิตติของป้า

ชอบสำนวนคุณ Phut เรื่องนี้มากค่ะ
ฮาแบบต่อเนื่อง
เรื่องที่ผ่านมาสำนวนก็นุ่มนวลละมุนละไม
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-04-2015 19:08:05
มันก็ไม่น่าจะลืมได้หรอกว่าเคยรักใครคนหนึ่งมากๆ แต่แค่ไม่อยากให้ความรู้สึกรักมันหลงเหลืออยู่ เพราะคนใหม่เค้าจะเจ็บปวดใจไปด้วยนะเค :mew6:
แต่พี่ติจะดราม่าขนาดไหนเนี่ย อยากรู้จัง ปกติพี่แกฮาๆ :m20:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 19-04-2015 19:10:56
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 19-04-2015 19:19:17
หมดแล้วที่รักเธอ เจ้ติน่าสงสารที่สุดตอนนี้ :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 19-04-2015 19:42:16
ไอ่เอี้ยเค ทำพี่ติเสียใจกุจะสับให้แร้งจิก ซากกุจะเอาค้อนปอนด์ทุบให้แหลกโปรยให้ปลาตอด
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-04-2015 21:02:49
เคก็ผู้ชายทั่วไปแหล่ะ
ช่วงเศร้าถ้าจะมีใครทำให้หายเศร้าบ้าง
ก็คงต้องรีบคว้าเอาไว้ เพื่อยึดเกาะไว้ก่อน
ถ้าเป็นคนที่ใช่ก็สานไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่ก็หยุด
เคก็ไม่เคยบอกว่ารักติ แค่แสดงว่าจีบและต้องการ
เหมือนติคิดน่ะแหล่ะ แต่ติก็อยากลองที่จะเสี่ยงดู
ก็รอดูกันต่อไป ว่าติจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 19-04-2015 22:20:27
ขอบคุณครับ ไหนๆ ก็วันไหลแล้ว ไหลทุกข์ไหลโศก มีแค่ติกับเคพอล่ะเนอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 13 p.5 19/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 19-04-2015 23:38:12
เพิ่งแว่บ  เข้ามาอ่านนนนนนนนนนนนน

อ่านไป  น้ำตาไหลไป  ไม่ได้เศร้าอะไร  แต่ขำเจ้ติมากกกกกกกกกกกก  :laugh: :laugh: :laugh:

แต่ดูท่าว่า  เจ้ติกำลังจะกินมาม่า อ่ะป่าววววววววววว       :mew5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 21-04-2015 22:10:37
หมดใจ 14

อุณภูมิต่ำกว่าที่เคยสัมผัสทุกเช้าทำให้ผมขดตัวมุดผ้าห่ม หลงคิดว่าตัวเองเป็นทากตะกายเข้าเปลือก แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่หายหนาว จำต้องลืมตาตื่นจากฝัน

"เฮ้ย ! ! " ถึงกับผงะขวัญกระเจิงเมื่อเจอยอดยาหยีนอนเปลือยอกเท้าศอกจ้องผมในระยะประชิด ท่าทางจะมองนานแล้วด้วย  เดี๋ยวปั๊ดจิ้มตาแตก ! อูยยย...ปวดหัวจี๊ดเลยผม

"ตกใจไร"

"เปล่า..." แค่ไม่ชินว่ะครับแต่ช่างมันเถอะ ผมพลิกตัวตลบผ้าขึ้นมานอนต่อร้องบอกอีกคนดั่งสั่งเบี้ยในเรือนทาส "ปิดแอร์ให้หน่อย"

หอเคแอร์เย็นจับใจจริง ไม่ใช่สิ... ต้องพูดว่าคอนโดเขาแอร์เย็นจริงๆ เคยบอกแล้ว...นายคิมหันต์มันตอแหล !  เห็นขี่รถเสื้อชุ่มเหงื่อแบบนี้ พ่อแม่ท่านเป็นเศรษฐีเมืองจันทร์ หอบ้านมันคือคอนโดของคนมีกะตังค์ย่านบางแสน ผมขอไม่เอ่ยตำแหน่งที่ชัดเจนเพื่อความปลอดภัยของพ่อยอดดวงใจ แต่อยากบอกว่า

กูโดนเด็กหลอก ! โฮฮฮ
 
"ปิดตั้งนานแล้ว... ยังหนาวอยู่เหรอ" เขายื้อผ้าออกมือเย็นลูบหน้าลูบตา "ไหนหันมานี่ซิ"

"อะไรของมึงวะ คนจะนอน..."

"ตัวร้อน... ปวดหัวรึเปล่า"

"เปล่า..."

"งั้นลุกไปล้างหน้าไป เดี๋ยวซื้อข้าวให้"

วะ ! ไอ้นี่ ทีเมื่อก่อนเรียกูพี่ ตอนจีบมีคงมีครับ เดี๋ยวนี้เป็นไง...สั่งซะเป็นพ่อกูเลย !

ผมหรี่ตาพิศไอ้หน้าเข้มที่มองมาเชิงบังคับ เหอะ ! วันนี้วันหยุดของพี่ไม่อยากมีเรื่องนะน้อง ดึงผ้าห่มคลุมโปงเอาหน้ามุดหมอนเป็นอันจบ เตียงแพงๆ นี่นอนสบายจริง แม้จะครั่นเนื้อครั่นตัวและมีมารคอยดึงผ้าก็เถอะ

"ลุก"

"ลุกไม่ไหว"

"ทำไมลุกไม่ไหว"

"เป็นไข้...ปวดหัว"

"ไหนเมื่อกี้บอกไม่ปวด ? "

"..."

จิ๊ ! กูไม่เสียรู้เถียงมึงให้เปลืองเวลานอนหรอก ไปทำงานไปไป๊ ! ชิ่วๆ

"ผมให้เวลายี่สิบนาที ถ้าซื้อข้าวขึ้นมาแล้วยังไม่ล้างหน้าแปรงฟัน...โดน"

แน๊ มีทำเสียงเย็น โอยยย...หนาวจุงงง กลัวขี้หดตดหายเลยพ่อ กลัวม๊ากกก กลัวจริงจริ๊ง !

เสียงประตูปิดลงเข็มยาวและเข็มสั้นทับกันหมิ่นเหม่ที่เลขหก ผมนอนเกือกกลิ้งจนเข็มยาวชี้เลขแปดจึงได้ฤกษ์ลอยชายไปห้องน้ำ อ้อยอิ่งอยู่ในนั้นอีกพักใหญ่แล้วออกมาด้วยใบหน้าปะแป้งจนหล่อเนียน ไม่ใช่อะไร ต้องใส่สัญลักษณ์หน่อย เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่ล้างหน้าอีก พอหันมองนาฬิกาเรือนเดิมเข็มยาวชี้เลขสิบพอดิบพอดี โฮะๆ !

ห๊ะ ! เชื่อแล้วว่ากลัว ? บ้า...ผมไม่ได้กลั๊ว ผมแค่ประชดเฉยๆ จริงๆนะ

"กินข้าวกินยาแล้วนอนพักซะ มื้อกลางวันอยู่ในตู้เย็น อุ่นเอานะ เดี๋ยวเย็นๆ ผมกลับ"

"อือ" ผมค่อยตักเข้าต้มร้อนจัดขึ้นมาเป่า จากตรงนี้มีเคาท์เตอร์บาร์กั้น เยื้องไปในห้องนอนเห็นเขาแต่งตัวอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า

"ผลไม้น่ะกินเข้าไป โดยเฉพาะส้ม" เขาพูดพลางสวมเสื้อเชิตสีฟ้าอ่อนที่รีดจนเรียบกริบ เซตผมเรียบร้อย หน้าตาสะอาดหมดจดเห็นแล้วอยากกระชากมาขยำขยี้

"ดื่มน้ำเยอะๆ ถ้าอยากน้ำหวานในตู้เย็นมีนมกับชาเขียวกินได้ พวกน้ำอัดลมอย่าเพิ่งกิน"

"..." ขี้บ่นจังวะ

"ตับอ่ะกินเข้าไป อย่าเขี่ย" เผลอแป๊บเดียวร่างหนาก็มายืนอยู่ใกล้ๆ แถมยังกรอกหูด้วยประโยคแสลงใจ ใคร่จะบอกว่า 'พี่ขอเปลี่ยนเป็นตับเคได้ไหม แฮร่ '

"ไปนะ แล้วจะรีบกลับ" แขนหนารั้งคอผมไปก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นแผ่ซ่านผ่านกลุ่มผม เหม็นหัวไหมน่ะพ่อ ?



     หลังจากกินยาแล้วนอนหลับพักผ่อนจึงพบว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสองโมงเข้าไปแล้ว ผมไม่ได้อุ่นข้าวต้มกินเพียงอย่างเดียวแต่หาอะไรที่มันหนักท้องมากกว่านั้น เริ่มด้วยการหุงข้าวเผื่อไปถึงมื้อเย็นตบท้ายด้วยไข่เจียวหอมน่ากิน

เครื่องครัวเหมือนผ่านการใช้งานมาบ้างจัดวางอยู่ในตู้เป็นสัดส่วน เฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งสีโทนตัดน้ำหนักกับผนังห้องและผ้าม่านเฉดสีสว่างอย่างลงตัวในสไตล์โมเดิร์น ชั้นหนังสือสูงเสียดเพดานเป็นโต๊ะทำงานภายในตัวดูหยุ่งเหยิงด้วยแผ่นกระดาษ ทีวีแอลซีดีสิบแปดนิ้วจุดศูนย์กลางหน้าโซฟาเบดสีแดงตัวใหญ่ ข้างกันคือโต๊กระจกแบบมีลิ้นชักในตัวสำหรับพื้นพี่ใช้สอยอย่างจำกัด ระเกะระกะด้วยหนังสืออ่านเล่นจำพวกกีฬาและแมกกาซีน มองไล่ไปที่เก้าอี้หน้าแล็ปท็อปมีเสื้อผ้าพาดไว้ตามประสาห้องผู้ชาย

แต่ที่สะดุดตาไอ้ติคือข้าวของกระจุกกระจิกบนชั้นข้างประตูระเบียงที่ไม่เข้ากับนายคิมหันต์เลยสักกะติ๊ด...สโนว์โกรบโลมาสีฟ้าฟรุ้งฟริ้ง อร๊าย น่ารักจุงงง ข้างกันคือตุ๊กตาหมาน้อยเต้าฮวยสีขาว เห็นแล้วผมก็ขำ คิดภาพพ่อตอนซื้อของน่ารักพวกนี้ไม่ออกเลย บางทีคงมีสาวที่ไหนให้มา ไหนจะพวงกุญแจลูกบาสสีส้มแปร๊ดพ่วงด้วยไม้เนื้อแข็งแผ่นเล็กๆ กระจุ๋มกระจิ๋มเคลือบเงาสลักอักษร

N&K

เดี๋ยวนะ...ผมยกสโนว์โกลบขึ้น ใต้นั้นมีอักษรแบบนี้เช่นกัน รวมถึงของชิ้นอื่น นั่นก็ใช่ นี่ก็ด้วย...มีเอ็นแอนด์เคเยอะแยะแป๊ะตำปึง

ผมว่ามันตะหงิดตะหงิดนะ ว่ามะ ?

ผมไล่สายตามาหยุดที่สิ่งหนึ่ง กุหลาบแห้ง...กลีบสีแดงเก็บไว้ในโหลผูกริบบิ้นสีขาวมุก

1st Anniversary N♡K forever

ชัดเลย...ชัดมาก ! ชัดเจนแจ่มแจ้ง ! นอกจากไม่ทิ้งแล้ว มึงยังวางโชว์หราไว้ให้กูเจ็บกระดองใจเล่นอีกนะไอ้สลัดสุขภาพ ! อย่างน้อยๆ มึงช่วยเก็บให้พ้นหูพ้นตาหน่อยได้ไหม อย่าให้ใจกูทำงานหนักนักเลย...
เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยคงไม่มีใครอยากเห็นคนรักอาลัยอาวรณ์แฟนเก่าหรอก ติมั่นใจ !

โอ้วไม่ ! รู้สึกปลายมือปลายเท้ามันชาแปลกๆ นะผมว่า ชาไปถึงขั้วไตเลย บางทีผมคงต้องหาข้าวกล้องมากินแล้วสิ...หรือเอาน้ำใบบัวบกดีวะ


          ตกเย็นไอ้หน้าเข้มหอบกับข้าวพะรังพะรังมาเหงื่อท่วมตัว วางของไว้ในครัวแล้วปลดกระดุมออกสองสามเม็ด

"ร้อน" เคทิ้วตัวนั่งบนโซฟาข้างผม แต่ไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่นั่งดูทีวีเงียบๆ จนกระทั่งมือเย็นยื่นมาอังหน้าผาก "หายไข้แล้วหรือไง"


"หายแล้ว" ผมบอกปัดแต่มือใหญ่ไม่เลิกแกล้ง อังหน้าอังคอแถมยังป้ายจมูกป้ายปากอยู่นั่นแหละ รู้ก็รู้ว่ากูบ้าจี้

"อย่า..."ผมร้องห้ามหลังพยายามกลั้นหัวเราะ จับมือเขาไว้แน่นไม่ให้ประทุษร้ายได้พลางเลิกคิ้วถามเสียงหล่อ " เรียกร้องความสนใจเหรอครับน้อง ? " ง่อววว จะหล่ออะไรปานนี้นะกู ดูมันดิหัวเราะชอบใจใหญ่

"หิวแล้วกินข้าวกันเถอะ" เคดึงผมลุกขึ้นแล้วจึงไปหยิบจานมาเรียงส่วนผมแกะกับข้าวเท ปลาทับทิมทอดเหลืองกรอบน่ากินไหนจะต้มจืดวุ้นเส้นและผัดผักรวมมิตร เหยดดด ชีวจิต ! ทำไมมึงไม่ซื้อปลานึ่งมาเลยวะ

"อย่าทำหน้าแบบนั้นกินๆ เข้าไป แล้วนี่" เขาเลื่อนถุงกับข้าวมาให้ "อันนี้พิเศษสำหรับที่รัก"

หลังจากทำความคุ้นเคยถามชื่อแซ่มันผมจึงได้รู้ว่า มัน ! คือ ! ตับหมูทอดกระเทียม !

กระซิก ไอ้ติอยากร้องไห้...

แต่ไม่เป็นไรจ้ะ เห็นแก่ความตั้งใจจริงและการทุ่มทุนเรียกผมว่า 'ที่รัก ' พี่ยกโทษให้กึ่งหนึ่ง เอาเป็น...ให้นอนกอดพี่ทั้งคืนเลยดีมะ ! เผื่อมึงจะลืมมนุษย์เอ็นได้สักที...

คิดแล้วจี๊ด เอ็น(โด่) กับ เค(ด่วย) พวกเขาช่างเป็นคู่สร้างคู่สมกันจริง แล้ว เจ ของผมจะทำอะไรได้...

โอยยยสัปดนจริงกู คึคึคึ

"คิดอะไรอยู่"

"หื๊อ ? เปล่า..."

"แล้วจ้องหน้าผมทำไม กับข้าวไม่อร่อยหรือไง"

"อร่อย...ก็คิดอยู่ว่าจะกลับบ้าน พรุ่งนี้ทำงาน" ผมตักข้าวเข้าปากแต่นายคิมหันต์ดันเอามือมาอังหน้าผากจนผมเกือบสำลักข้าว ต้องรีบยกน้ำดื่ม

"ตัวยังรุมอยู่เลย หยุดอีกวันดีกว่ามั้ง"

"ไม่ได้หรอก ช่วงนี้ร้านขาดคน กินยานอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย" โอย...ตับขมปี๋เลย

"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็นอนที่นี่ จะได้มีคนดูแล พรุ่งนี้ผมหยุดเดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่เป็นไร ดูแลตัวเองได้"

จบประโยคปุ๊บ ทุกอย่างเงียบปั๊บ ผมจึงเงยหน้าขึ้นเห็นเคทำหน้ายุ่งยาก หายใจฟืดฟาดจนผมนึกว่ากระทิงหลุดมาจากไหน

"ทำไมถึงอยากกลับนัก"

 เอ้า ! ห่ารากถามแบบนี้หาเรื่องกูนี่หว่า บอกว่าต้องไปทำงานเข้าใจอะไรยากนะมึงน่ะ

"ก็กูบอกว่าไงล่ะ"

"เข้างานตั้งบ่ายอยู่นี่ต่อจะเป็นอะไรนักหนา ทำไมต้องดื้อวะ ! " เขาไม่ได้ตะคอก แต่มันก็ชี้ชัดว่านายคิมหันต์กำลังไม่พอใจ ใครดื้อกันแน่วะครับ !

เอาเถอะ กูไม่อยากทะเลาะ ตามใจมึง ! ตามแต่มึงต้องการเลย... !



            "ติ ควบกะไหวไหม พรุ่งนี้น้องมันลาไปสอบสองคน อ้นมันก็ไม่สบาย"

ผมมองหน้าพี่ท่านตาปริบๆ เจ้แกทำหน้าเครียดก่อนจะเอ่ยถ้อยแสลงหูอีกครั้ง

"นะ...ช่วยพี่หน่อย ไม่มีใครเลย  ช่วยๆ กันหน่อยนะตินะ พี่รู้ติพึ่งได้...สงสารน้องมัน"

เหยดดด ฝนจะตกเป็นเงินป่ะวะ ท่านผู้จักการถึงมาของร้องกูได้ ปกติสั่งๆ ๆ ตลอด

ผมวางมือจากการจัดสต็อกหันมาคุยกับพี่ตุ๊กอย่างจริงจัง เมื่อพี่ท่านตั้งท่าปักหลักกดดันผมอยู่ตรงนี้

"วันอาทิตย์เหรอครับ"

"อืม พี่จะกลับต่างจังหวัดด้วย เบี้ยวก็ไม่ได้รับปากเขาไว้แล้ว"

"คนอื่นล่ะ" ใช่ว่าผมอคติกับพี่ตุ๊ก ไอ้เรื่องโดนด่ากับแกลำเอียงผมเข้าใจมาตั้งนานแล้ว แต่จะรับปากเลยก็กะไรอยู่

"ก็มีแค่ติ ปุก แล้วก็นพที่พอจะไว้ใจได้ เด็กคนอื่นมันทำงานกันไม่เป็น ติก็รู้" เจ็บจี๊ดอ่ะ สรุปกูสอนน้องไม่ดีอีกสิ พี่แกทำหน้าจริงจังซึ่งผมไม่แน่ใจว่าแกจงใจแดกดันผมหรือไม่ แต่ที่แกพูดมันคือความจริง

"..."
 "ปุกกับนพหนักอยู่แล้ว ช่วงนี้ขาดคน  อย่างน้อยๆก็ต้องมีผูช่วยอยู่สักคน ติจะปล่อยน้องมันอยู่กันเองหรอ"  อยากจะบอกว่า 'ใช่ ' แต่เอาเข้าจริงกลับปล่อย'ไม่ได้'น่ะสิ ผมเลยต้องรับปากด้วยความจำเป็น

"งั้นก็ได้ครับ"

ง่อววว เห็นแบบนี้ผมก็มีความรับผิดชอบและจิตสาธารณะต่อองค์กรและเพื่อนร่วมงานนะครับ !

"ขอบใจนะ " พี่ท่านยิ้มปากแทบฉีกบีบมือบีบไหล่ผมยกใหญ่ อยากจะบอกว่า บีบแรงๆ ซ้ายอีกนิด นั่นๆ แหละ ผมกำลังเมื่อย กิกิกิ

สรุปพรุ่งนี้คือวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดปกติของผู้จัดการร้านอย่างพี่ตุ๊ก ผมต้องเข้ากะบ่ายยาวเลยไปถึงเช้าวันจันทร์ แทนไอ้อ้นผู้ช่วยกะดึก ป่วยของมันไม่ต้องบอกหรอกครับ อย่าไปอยากรู้ชะตาชีวิตมันเลย ถ้าไม่ป่วยการเมืองก็คงเมาจนโดนตีนปางตาย
ส่วยผู้ช่วยอีกคนอย่าไปพูดถึงเลยเห็นใจเขาเมียเพิ่งคลอด...

ลับร่างระหงษ์ของผู้จัดการสาว ผมได้แต่ลอบถอนใจด้วยความเหนื่อยหน่าย  ชั้นสองไม่ได้ติดแอร์เหงื่อหยดแหมะๆ จนเสื้อเปียกเกือบทั้งตัว ของบนสต๊อกเละเทะเห็นแล้วละเหี่ยใจ

ผมพยายามทำความเข้าใจและยอมรับสภาพที่เกิด ร้านนี้ไม่มีใครอยู่นาน เด็กใหม่คนแล้วคนเล่าผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเข้ามาซึ่งส่วนใหญ่ไม่เป็นงานเลย ผมต้องเริ่มสอนใหม่หมด แต่พอเริ่มทำงานเป็นกลับลาออก บ้างเป็นเด็กนักเรียน บ้างทนไม่ไหว บ้างก็ได้งานที่ดีกว่า

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตอนไหน ผมกลายเป็นคนที่ต้องตามล้างตามเช็ด ตามเก็บกวาดไล่หลังให้พนักงานคนอื่น ไม่รู้ว่ากี่ครั้งที่ผมพูดบอกแต่ไม่เคยมีอะไรดีขึ้น และไม่รู้ว่าผมจะทนกับสภาพงานแบบนี้ได้อีกนานเท่าไร
สภาพร้านตอนนี้ ออดิตช็อต มาตราฐานร่อแร่เรียกได้ว่าสมควรซ่อมอย่างรุนแรงทั้งที่ผมทำงานเหนื่อยแทบตาย จนบางครั้งอดโมโหไม่ได้ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรทำให้ดูก็แล้ว คำพูดก็ไม่เป็นผล ได้แต่ทำใจว่าจะไปเอาอะไรกับคนที่เพิ่งหัดงาน แล้วก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ไป
 
ได้พักร้อนเมื่อไหร่ ไอ้ติจะเที่ยวให้ม้ามปลิ้นเลยมึง !

กริ๊งงง ! !

ติตกใจ ! ขวัญเอ้ยขวัญมา... เดาว่าหน้าร้านกำลังยุ่งถึงได้กดเรียกกันขนาดนี้ !

"มีคนมาหาอ่ะเจ้ "

ปุกมันโพล่มาแต่ท่อนหัวขณะผมเลิกคิ้วถาม

"ใครไม่รู้อ่ะ ผู้ชาย...มีอายุแล้ว "

เอ...เท่าที่จำได้กูไม่บริโภคหญ้าแก่นะ หนังโคแก่กูก็ไม่กิน กิกิกิ

ผู้ชายที่ผมเห็นใส่สูทผูกไทด์ซะเต็มยศอายุประมาสี่สิบกว่าๆ ได้ กูไปรู้จักคนสูงวัยและดูดีสกุลรุณชาติขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือเพื่อนแม่ ?

"สวัสดีครับ มีธุระอะไรครับ" ผมยกมือไหว้ตามฉบับคนไทยที่ให้ความเคารพแก่ผู้ใหญ่ อาคนนี้แก่คราวพ่อผมได้ เขายิ้มและรับไหว้อย่างสุขุมจนผมแอบสงสัยว่า เขา ! เป็น ! ใคร !

"เธอชื่อจิตติลูกชายคุณจันทร์ฉายใช่ไหม"

"ครับ ?" เพื่อนแม่ชัวร์ไม่มั่วนิ่ม

"ฉันชื่อคเชนทร์เป็นคนของตาเธอ ท่านอยากเจอเธอ " เขามองมาด้วยสายตาแบบที่ผมตีความว่ามันคือความยินดีก่อนริมฝีปากยกยิ้มจะเอ่ยวาจาที่ทำให้ผมเหมือนหูฝาด"...เหมือนแม่ไม่มีผิด"

"ห๊ะ..." เหมือนละครน้ำเน่า ไม่อย่างนั้นก็ต้องเป็นรายการอำกันแน่ๆ "ขอบคุณครับ แต่คุณคงเข้าใจผิด ผมไม่มีญาติ..."

"เธออาจะงงเล็กน้อยแต่คงพอได้ยินจากพ่อแม่ของเธอมาบ้าง เธอมีเวลาสักครู่ไหม" เราคุยกันหน้าร้าน เขามองรอบกายด้วยท่าทีปกติแต่ผมก็รู้ได้ว่าเขาไม่สะดวก ผมเองก็เช่นกัน

"ผมทำงานอยู่"

"ถ้าอย่างนั้น นี่นามบัตรฉัน เลิกงานแล้วติดต่อมานะ"

"..." 

ผมไม่ได้รับปากเพียงแค่กลับเข้ามาในร้านด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือกูงง ! !
และที่มากกว่านั้นคือความเฉยชาที่มีต่อคนไม่รู้จัก หรือบางทีถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่รู้จักกันจริงๆ ผมคงไม่รู้สึกแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อะไร แต่ตลอดชีวิตยี่สิบสี่ปีของผมมีแค่พ่อกับแม่เท่านั้น...


 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-04-2015 22:41:09
พี่ติไม่ต้องคิดทากเรื่องงานแล้วนะ
เพราะว่าพี่ติได้เปลี่ยรงานชัวร์จ้า
เอาไปคิดมากเรื่อง N&K ดีกว่าเนอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-04-2015 22:44:53
ปริศนา....

ถ้าเป็นเรา  เราก็เสียดายนะของของแฟนเก่า  คือเรางก แต่ถ้ามีแฟนใหม่ ก็ไม่ควรเก็บอย่างโจ่งแจ้งป้ะ!  มาเคลียร์ด้วยนะคุณเค  :ling2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-04-2015 22:45:18
 :z2:

โอวว

พี่จิตติของเรามีญาติโผล่มาเซอร์ไพรส์

มาทวงหนี้เหรอคะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 21-04-2015 22:56:08
ตอนนี้ เค ต้องการอะไรจากเจ้ติห้ะ

ถ้าลืมไม่ได้ ถ้ายังรัก ยังแคร์ขนาดนั้น ก็อย่ามาทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องด้วยดีกว่า

 :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 22-04-2015 00:55:36
ของแฟนเก่าจะเสียดายเก็บไว้ก้คงได้อยู่
แต่ อุเหม่ n&k เด่นหลาขนาดนี้ เดินมาบอกว่าลืมแฟนเก่าไม่ได้ดีกว่าม่ะ เปนเรานะจับเผา แล้ว เลิก เลิก เลิก
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-04-2015 02:05:32
 :mew1: รอดูท่าทีของคนเป็นตา
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 22-04-2015 02:52:39
น้องเค ทำพี่ติเสียใจหละน่าดูเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-04-2015 04:07:36
ชัดเกิน เร็วเกิน
เคก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้
พี่ติก้ยังไม่สามารถที่จะออกปากว่าได้
ต่างฝ่ายต่างยังใหม่ต่อกันและยังไม่มั่นคงพอ

นี่ท่าทางพี่ติจะเป็นทายาทของทายาทพันล้านที่หายสาปสูญไปจากเมื่อก่อนแล้วกระมัง
เคอย่าทำพี่ตินะ ไม่งั้นมีหวังหาไม่เจอแน่ๆ

ป.ล อยากรู้ว่าอินพมันเจออะไรบ้างอ๊ะ  สารภาพเลยว่าอยากเห็นเจ๊ติช่วยน้องปุกกำจัดมารชะนีค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 22-04-2015 04:21:59
เจ้ติของน้องงงงง (อิเคหลบไปก่อน)
หึงทั้งทียังฮาอีกนะจ๊ะคุณพี่

เอาละสิมีญาติที่สูญหายมาตามหา
เจ๊ติของน้องจะกลายเป็นพจมานรึเปล่าหนอ :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ 14 p.6 21/4/58
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 22-04-2015 08:58:20
เค รักพี่ติมั้นเนี่ย ถ้าไม่รักก็อย่ามายุ่งดิ หรือยังลืมคนเก่าไม่ได้ก็อย่ามายุ่ง!!! :angry2: :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 23-04-2015 15:54:49
หมดใจ15

     อรุณสดใสแต่ไอ้ติกลับต้องลากสรร่างใกล้ม้วยกลับบ้าน  หลังผ่านการควบกะมาอย่างหัวหกก้นขวิดพี่ก็ไข้แด๊กจนไม่มีปัญญาไปทำอะไรได้ เปิดข้าวกล่องที่หิ้วมาจากร้านตักกินสองสามคำจากนั้นจึงรื้อๆค้นๆ พาราเซตามอลออกกรอกปาก

อย่าเข้าใจผิด ผมกินแค่สองเม็ดไม่ได้กะเอาให้ตาย การฆ่าตัวตายเป็นบาปหนา เกิดใหม่ก็ยังต้องฆ่าตัวตายอีกห้าร้อยชาติ ดังนั้นผมจะไม่เสี่ยงพิสูจน์ แม้มันอาจจะไม่จริงก็ตามที

เดี๋ยวนะ กูหลุดมาเรื่องนี้ได้ยังไง ?

ผมนอนยิงยาวจนถึงเย็นไม่ได้โทรหาใครให้มาเฝ้าศพ มือถือผมอยู่ไหนยังไม่รู้เลย จนกระทั่งเห็นดวงตามัจจุราชจ้องมองหมายคร่าชีวิตถึงได้รู้ตัวว่าคงไม่รอดแน่แล้ว

โอ้...ไม่ พ่อกับแม่คงไม่ดีใจที่ได้เจอหนูในสภาพนี้ ผมยังไม่ได้บอกลาสุดสวาทขาดใจด้วย เรายังมีสิ่งที่อยากทำด้วยกันอีกตั้งหลายอย่าง ซูชิบอยบนร่างล่ำๆ พี่ก็ยังไม่ได้ลอง เซ็กส์ริมระเบียงพี่ก็ยังไม่เคยลิ้ม แล้วไหนจะ...

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ? " เสียงเข้มดังกังวาลพร้อมใบหน้าขรึม

ถ้ามัจจุราชหล่อลากกระชากวิญญาณขนาดนี้พี่พร้อมพลีชีพให้ !

"ยังจะมองหน้า...รู้ตัวบ้างไหมทำคนอื่นเป็นห่วง"
นี่ถ้าฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายมันคงเอาหมอนกดผมตายคาเตียงแล้วมั้ง

"กูหลับ...เลยไม่ได้รับสาย" อร๊าย นี่เสียงกูหรือนี่ โดนัลดักค์ชัดๆ แต่ถ้าจำไม่ผิดผมล็อคประตูกระจกไว้นะ "แล้วนี่เข้ามาได้ยังไง"

"ยกประตู"

You so bad ! ! . แต่งตัวก็ดี สันดารโจรมากๆ
ผมมองพ่อเจ้าประคุณด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ต้องตัดใจหันหลังให้เพราะไม่อยากเอาความ พ่อยอดชายไม่จบแค่นั้นเอามือมาจับหน้าจับคอพลางถอนหายใจบ่นงึมงำ "ดื้อ...เอาแต่ใจ"

มึงสิ ! เอาแต่ใจ รู้สึกมึงจะฉวยโอกาสกับกูหลายซีนแล้วนะเว้ย

"ได้กินอะไรบ้างรึยัง หิวไหม ? "

"ไม่..." หลับตาตอบไป เส้นขมับเต้นตุบๆ เป็นจังหวะสามช่า ตึ่ง ! ตึ่งตึ่ง โป๊ะโป๊ะ ตึ่ง !

"ซื้อกระเพาะปลามาให้ ลุกไหวรึเปล่า"
โถ...พ่อคุณ ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน ทำไมถึงได้ดีกับพี่ขนาดนี้นะหนู

"กินไปเถอะ... อยากนอน"

"งั้นเดี๋ยวเทให้เลยนะ กำลังร้อนๆ จะได้กินยาแล้วนอนต่อ"

ห่าจิก ! ไม่ฟังกูเล๊ย

แล้วกระเพาะปลาอุ่นๆ ก็มาประเคนให้ถึงที่นอน นายคิมหันต์ดูสนุกสนานประหนึ่งเด็กน้อยที่เล่นป้อนข้าวตุ๊กตา แม้จะน่ารักน่าฟัดแต่ผมกลับรู้สึกประดักประเดิดว่ะครับ นอกจากแม่กับพ่อที่เลี้ยงผมมาแต่อ้อนแต่ออก กูไม่เคยเปลืองตัวกับใครมากเท่านั้เลยนะเว้ย
"พอแล้ว...อิ่ม"

"เพิ่งกินไปสามคำเอง " มันเล่นยกช้อนจ่อปากแล้วบังคับด้วยคิ้วยุ่งๆ

"พอแล้ว พี่กินไม่ลง"

"อีกหน่อยนึงนะ คำเดียวพอ" ผมปรายตามองหนุ่มน้อยที่ยิ้มอ้อนส่งให้ "น่านะ"

ดู๊...มันอ้อน กูไม่มีอะไรจะให้แล้วพ่อทูนหัว

แล้วคำเดียวของมันก็หมดลงเกือบครึ่งชาม โดนกรอกยาอีกสองเม็ดผมก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว สะดุ้งตื่นอีกทีตอนผ้าหมาดน้ำแปะลงกลางหน้าผากเงินล้านของผม

! !

"โทษที ตกใจหรอ"

ตกใจสิวะ ! อยู่คนเดียวมาตั้งนาน อยู่ๆ มีเงาตะคุ่มมานั่งบนเตียงกลางดึก ไม่แหกปากหลุดกรี๊ดก็บุญแล้ว

"ยังอยู่หรอกเหรอ"

"นอนที่นี่ไม่ได้หรือไง รึอยากให้กลับ ? " ไอ้ตัวโตกระเซ้าเสียงนุ่ม แม้เห็นไม่ชัดผมก็เดาสีหน้าเขาได้ ก็คงจะอมยิ้ม...

"ก็เปล่า... แล้วทำไมไม่เปิดไฟ"

"กลัวไฟแยงตาคนป่วย"

เขาตลบผ้าห่มออกแล้วดึงผมให้นั่งพิงหัวเตียง ท่ามกลางความสลัวลางรู้สึกถึงผ้าชื้นที่ลากไล่ตั้งแต่ใบหน้าลงมาถึงลำคอ จากนั้นจึงเลิกเสื้อยืดผมขึ้นเล็กน้อยแล้วสอดผ้าเข้ามาเช็ดจนทั่วแผ่นอกและหน้าท้อง ผมเริ่มสบายตัวแต่ขณะเดียวกันกลับอึดอัดใจอย่างอธิบายไม่ได้

"เปลี่ยนเสื้อหน่อย" ดึงทีเดียวเสื้อผมก็แทบจะหลุดติดมือหนาไป แต่เรื่องอะไรจะให้คนอายุน้อยมาลอกคราบผมง่ายๆ ยื้อไว้ก่อน

"ไปนอนเถอะเดี๋ยวเปลี่ยนเอง"

"อายอะไร ไม่เห็นหรอกมืดขนาดนี้" เสียงทุ้มกลั้วหัวเราะแต่ก็ยอมส่งเสื้อมาให้ แสงไฟอันน้อยนิดสะท้อนนัยน์ตาแวววาว

ไม่เห็นห่าไร ขนาดกูยังเห็นลิ้นไก่มึงเลยพ่อไก่แจ้

ผมรับเสื้อยืดตัวเก่งมาใส่โดยมีพ่อหนุ่มคอยดูอยู่ใกล้ๆ  ไม่ได้อายอะไรขนาดนั้นหรอกครับ เพียงแต่ผมไม่ใช่เด็ก ก็แค่คนป่วยไม่ได้เป็นง่อย

"เอ้า...เปิดเหม่งให้หน่อยจะแปะเจลให้" ผมยกมือเสยเส้นผมชื้นเหงื่ออย่างรำคาญ มึงจะเจ้ากี้เจ้าการเกินไปแล้วนะไอ้....

จุ๊บ

ปากอุ่นและหยุ่นประทับลงกลางหน้าผาก มันเป็นชั่ววินาทีที่ใจแกว่ง
ผมเริ่มไม่อยากให้เขามาทำดีด้วยแล้วว่ะครับ อยากบอกว่า

'เลิกยุ่งกับกูซะ แล้วเก็บรอยยิ้มกรุ่นไอแดดของมึงไปด้วย นายคิมหันต์ ! '

แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะปล่อยให้เขาดึงไปซบลงกับบ่ากว้าง สูดกลิ่นไอจางๆ แม้ปลายประสาทจะไม่สามารถรับรู้ได้ก็ตาม

ถึงสวรรคาลัย ตายคาอกผู้ชาย...

"โอ๋ๆ เพี้ยง ! หายไวไวนะคนเก่ง หึหึ " เคหัวเราะลงคอลูบหัวลูบหลังราวกับผมเป็นเด็กก่อนแปะเจลให้ แล้วตั้งท่าจะนอนบนเตียงกับผม

"เค..."

"ไม่เบียดหรอกน่า" เขานอนตะแคงตัวตรง "ขอผมนอนด้วยไม่ได้เหรอ"

ผมไม่ได้กลัวโดนเบียดแต่สุขบัญญัติอะมึงรู้จักไหม มีอย่างที่ไหนมาคลุกคลีกับคนป่วยเดี๋ยวก็พากันเน่าตายอยู่ในบ้าน

คิดแล้วละเหี่ยใจ มันนั่นแหละดื้อพูดไปก็ไม่ฟังหรอก ผมจึงตัดปัญหาด้วยการจะลงไปนอนข้างล่างเอง

"จะไปไหน" มือหนาดึงแขนผมไว้แล้วกดลงที่เดิม "นอน"

"เดี๋ยวก็ติดกันจนได้"

"ไม่ติดหรอกน่า หันหน้าไปโน่น" เขาคว้าเอวผมไปกอดอย่างถือสิทธิ์ ลมหายใจอุ่นเป่ารดตามด้วยปลายจมูกเกลี่ยท้ายทอยเล่นเบาๆ

"ฝันดีครับ"

เสียงกระซิบแผ่วเบาแต่ผมได้ยินชัดเจน เขาขยับอีกเล็กน้อยเพื่อหาท่านอนที่สบาย แต่มันทำให้ผมยิ่งเกร็งเมื่อท่าสบายของเขาคือการกระชับแขนจนแผ่นหลังผมแนบแผ่นอกแน่น

อูยยย...ถ้าไม่ป่วยจนไข่เหี่ยวงานนี้ต้องมีเสียอะไรต่อมิอะไรกันบ้างล่ะวะ

กับคนป่วยมึงยังให้ท่าไม่เว้นเลย... ขี้อ่อยจริงๆ !

 

เพียงข้ามคืนผมตื่นมาด้วยเสื้อชุ่มเหงื่อรู้สึกหัวโล่งและดีขึ้นเยอะ แดดอ่อนลอดหน้าต่างผนวกเสียงน้องร้องจิ๊บๆ ต้อนรับอรุณใหม่พร้อมเสียงคุ้นเคยแว่วให้ได้ยินจนผมอดอาการขี้เสือกไม่ได้

"ครับ...ไม่สบายครับ คงต้องลาสักสองสามวัน"
...

"ก็คงต้องรบกวนพนักงานอื่นไปก่อนนะครับ มีกันตั้งหลายคนไม่ใช่หรือไง"

จากเตียงมองออกไปเห็นพ่อตัวดีแต่งตัวเนี๊ยบนั่งคุยโทรศัพท์อยู่บนโซฟาแสดงว่าเมื่อวานพ่อหอบเสื้อผ้ามาค้างด้วย ผมไม่แน่ใจว่าเขาคุยกับใคร  ถ้าตาไม่ฝาดนั่นมันมือถือผมนี่หว่า แล้วหน้าตาพ่อคุณไปแด๊กรังแตนที่ไหนมา

"เดี๋ยวผมบอกให้แล้วกัน" พูดจบเขาตัดสายด้วยใบหน้ายุ่งๆ

"ใครโทรมา"

"ผู้จัดการ"

เป็นอันรับรู้โดยไม่ต้องขยายความ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าอยากอาบน้ำเต็มแก่

"เดี๋ยว..." ผมเลิกคิ้วมองเขา อย่าบอกนะว่าห้ามอาบน้ำน่ะ นี่มันเสรีภาพส่วนบุคคลนะครับ !

"จะไปทำงานแล้ว..." เคยกนาฬิกาขึ้นดูก่อนจะมองอาหารบนโต๊ะกระจกแล้วไล่ขึ้นมามองหน้าผม "กินข้าวกับผมเดี๋ยวสิ"

ถึงจะใช้น้ำเสียงเรียบๆ แต่ผมกลับเห็นผู้ชายขี้เหงาที่อยากได้คนกินข้าวเป็นเพื่อน และ...เขาใส่ใจผมมากว่าที่คิด ทั้งดูแลอาหารการกิน อยู่เคียงข้างยามทุกข์ นอกจากนั้นยังแสดงความจริงใจด้วยการปลดล็อคมือถือแล้วเล่นให้ดูอย่างเปิดเผย ทั้งไลน์ เฟสบุ๊ค และโปรแกรมแชทอื่น ๆ แต่ผมว่าไอ้เครื่องมือสื่อสารสีขาวนี่มันคุ้นๆ นะ

มึงรู้รหัสผ่านกูได้ยังง๊ายยย ! ! !

"ไอ้เค ! " ผมแย่งมือถือกลับ ไอ้ตัวดีหัวเราะหึในลำคอส่งยิ้มแพรวพราวหวานจับจิตกลับมาให้

"ครับ...พี่ติ" โอย...ความดันพุ่ง เบาหวานขึ้นตา

มึงนี่มันอาชญากรชัดๆ เลย ! !


*******************
เห็นปริมาณน้ำตาลในเลือดไหม ? อยากให้เขาสวีทหวานกันบ้าง (นี่หวานแล้ว?)

คนแต่งชอบขนมหวานมากๆ แต่เป็นอะไรไม่รู้ใจมันคอยแต่จะต้มมาม่า กิกิกิ

อยากรู้จังว่านักอ่านมองเค กับพี่ติกันแบบไหน...แฮร่

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 23-04-2015 16:02:44
 :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 23-04-2015 16:14:38
หวานมากกกกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-04-2015 16:20:10
ชอบพี่ติอ่ะ ไม่กลัวที่จะเจ็บจากรัก
และไม่รักจนทำให้ตาตัวเองบอด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-04-2015 16:24:19
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-04-2015 17:08:54
ปาดก่อน กลับบ้านเดะเมนท์นะคะ :)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-04-2015 17:10:36
หวานกันพอให้รู้ว่าคบกัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 23-04-2015 18:09:01
เป็นลาเต้ที่ใส่แค่นมสดกับกาแฟ แค่หอมกลิ่นหวาน แต่ไม่หวานจริงละนะ :110011: :z7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-04-2015 19:03:17
เราชอบพี่ตินะ
นางเป็นคนมีอารมณ์ขันร้ายกาจมาก
ชอบที่นางเสียดสีตัวเอง ล้อตัวเองและคนอื่น
รักอินเนอร์ ไดอาล็อคในใจเจ๊มากๆ
ชอบที่เจ๊ติกล้าเปิดใจ
ถึงรู้ว่าเคยังรักแฟนเก่าอยู่ก็ไม่ได้สะบัดสะบิ้งงี่เง่า
้หมือนกำลังชั่งใจตัวเองอยู่รอดูเหตการณ์

ส่วนเคนั้นบอกตรงๆว่าเราไม่เชื่อใจ 100 เปอร์เซ็นต์
รู้ว่าเคเป็นคนมั่นคงไม่นอกใจกับคนที่รัก
แต่เจ๊ติของเราเป็นคนที่ใช่สำหรับเคหรือเปล่า?
เราก็โอเคนะที่เคเปิดใจคบพี่ติ
ถึงจะยังไม่เปิดอกคุยกันตรงๆก็เถอะ
ที่ดูๆมาก็น่ารักเทคแคร์ดี
ก็คงเหลือแต่รอดูกันไปว่าเคจะดีอย่างที่หวังไหม

คนอ่านก็เหมือนเจ๊ติ
รอให้เคเกี้ยวอยู่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 23-04-2015 19:15:56
มองว่าพี่ติ เหมือนยังมีสติตลอดเวลาแต่ไม่สามารถบังคับร่างกายและหัวใจได้ เคนี่ ยังคงสงสัยอยู่ว่านายจะไม่หลอกอะไรพี่ติใช่มั้ย พฤติกรรมไม่น่าไว้วางใจ ยืนมติไม่ไว้วางใจให้ด่วนๆอะ  :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-04-2015 20:03:24
อยากรู้ใจจริงของเคต้องรออ่านฝั่งเค ซึ่งไม่รู้คุณ Phut จะยอมไปลากฮิมมาให้สัมภาษณ์ไหม  :fire:

ปูลู รักพี่ตินะคะ ถ้าเคทำให้ช้ำใจมาบอกแม่เล้าเลย เด๋ยวเจื๋อนให้  o18


ว่าแต่ญาติปริศนาของพี่ตินี่ใครวะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 23-04-2015 21:27:52
พี่ติก็เล่นตัว ไอ้น้องเคก็ไม่ยอมปล้ำ


แม่ยกเซ็ง


 :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 15 ( 23/4/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: FiZZ ที่ 24-04-2015 04:01:08
อ่านแล้วยิ้มแก้มแตกกับความเวิ่นของพี่ติแกจริงๆ เป็นคนที่น่ารักมากเลย สำบัดสำนวนเหลือหลาย
เราชอบทั้งแนวคิด ทัศนคติ และการดำเนินชีวิตของพี่ติมากๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 25-04-2015 22:10:09
หมดใจ16


    ห้าทุ้ม...
ท้องฟ้ามืดสนิทไร้ดาวแม้แต่ดวงเดียว ผู้ชายวัยกลางคนพยายามกรอกหูผมในแบบที่เรียกกันว่าการหว่านล้อมให้ทำสิ่งที่ไอ้จิตติไม่อยากทำ
"...คุณจรัญท่านอายุมากแล้ว เธอเองมีศักดิ์เป็นหลานจะใจร้ายกับท่านเหรอ จะไม่ไปหาท่านสักครั้ง ? "

"ผมไม่ว่างครับ และถึงจะว่างก็คงไม่ไป"

ก็ไหนว่าถึงตายไม่ต้องมาเผาผีกัน หรือถ้าก๋งอยากได้กงเต๊กไว้ติจะเผาไปให้นะก๋งนะ นี่ไม่กลัวโลกร้อนเพื่อก๋งเลยนะเนี่ย !

"เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง ท่านเป็นตาแท้ๆ ของเธอ..."

จากสีหน้าเรียบๆ เริ่มเคร่งเครียดขึ้นทุกขณะเมื่อผมยังยืนยันคำเดิม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณคเชนทร์มาหาผม แรกๆ เขาไปที่ร้านแต่พอผมหลบหน้าหนักเข้าก็มาหาถึงบ้าน และผมคงเลี่ยงอีกไม่ได้ เพลียจุงงง เกิดจะมาสำคัญอะไรตอนนี้หนอ

"อาเลิกกล่อมผมเถอะครับ ท่านจะอยากเจอผมทำไมในเมื่อท่านรังเกียจพ่อผมอย่างกับอะไรดี แถมยังตัดขาดแม่มาเป็นสิบๆ ปีแล้ว ท่านจะยังเห็นผมเป็นหลานอยู่อีกเหรอ รู้ตัวช้าไปมั้งครับ"

ผมเม้มปากเมื่อเผลอพูดจากระทบกระเทียบ  พ่อไม่เคยสอนให้ผมเกลียดตา แม่คอยเตือนให้ผมสำนึกในบุญคุณคน อย่างน้อยท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิด...แล้วยังไง ? โอเค...ผมไม่มีความกตัญญูกตเวทิตา ณ เวลานี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น พวกเขากำลังรุกล้ำชีวิตผม

ติเพลีย ติเหนื่อย ติอยากพัก ! กู๋ไม่เข้าใจติ !

"ท่านเพิ่งรู้ข่าวการเสียชีวิตของคุณภพธรและคุณจันทร์ฉายพ่อแม่ของเธอ และท่านก็เสียใจมาก
เธอจะไม่ให้โอกาสท่านได้แก้ตัวสักครั้งหรือ ? "

กรี๊ดดด อกไอ้ติแล่นลึกเข้าตึกแขก รู้สึกตัวเองมีค่าดั่งทองคำ คุณพระ ! ตื่น ๆ
"ผมคงไม่มีความสำคัญขนาดจะให้โอกาสใครได้มั้งครับ ผมกับท่านแทบไม่ต่างจากคนแปลกหน้า"

"เธอเป็นหลานในไส้เพียงคนเดียวของท่าน" คุณคเชนทร์ถอนหายใจยาว คงจะหน่ายใจเต็มแก่ "ฉันคงไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นอะไรในเมื่อฉันเองก็เป็นคนนอก ไม่ได้มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับเธอ แต่ฉันยังยืนยันเจตนารมณ์ของคุณจรัญ ท่านก็แค่คนแก่ที่อยากเจอลูกหลานเท่านั้น เธอลองใคร่ครวญดูให้ดีว่าที่ทำอยู่นี่ดีแล้วหรือยัง"

"..."

กู๋ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วออกจากบ้านไป รถยนต์คันหรูแล่นฝ่าความมืดไกลไปเรื่อยๆ รอบกายเงียบสงัดไม่มีแม้เสียงหรีดหริ่งเรไร ผมอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูก ด้วยความเป็นปุถุชนผมยังมีทิฐิที่วางไม่ลง บอกตรงๆ ว่าที่ถืออยู่นี่หนักหลายกิโล

พูดเป็นเล่น ! !

พ่อกับแม่ถูกตาไล่เหมือนหมูเหมือนหมา พ่อเล่าเหมือนเรื่องตลกโปกฮาที่ฟังแล้วต้องขำกลิ้งตอนพ่อวิ่งหลบกระสุน แต่เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรผมจึงได้เข้าใจ อย่าตำหนิพ่อผมว่าท่านปลูกฝังในทางไม่ดี ท่านแค่เล่าความจริงเท่านั้นซึ่งเป็นการฝังรากเหง้าให้ผมแบบไม่รู้ตัว

แม่ไม่กล้าแบกหน้ากลับไปหาเพราะรู้จักท่านดี จดหมายทุกฉบับถูกตีกลับจนในที่สุดแม่ก็เลิกส่ง ถึงอย่านั้นก็ยังคิดถึงท่าน แม่เคยเอารูปคุณตาให้ดูและเล่าให้ฟังหลายๆ อย่าง ผมรับรู้การมีตัวตนของท่านแต่ไม่เคยได้สัมผัสจริงๆ สักครั้ง
ดูดาวพลูโตสิ รู้ว่ามี เห็นแค่รูปแต่ไม่เคยเห็นกับตา ห่างไกลเกินไปจนในที่สุดก็ถูกตัดออกจากวงโคจร เหมือนผมกับท่าน...

น่าภูมิใจไหมล่ะผมคงได้เลือดก๋งมาเต็มๆ คึคึคึ

ก็อก ๆ
เสียงเคาะประตูกระจกเรียกให้ผมแหงะหน้าขึ้นดู แหมๆ รุ่นใหญ่เพิ่งออกไปรุ่นเล็กก็เข้ามาทันที หัวกะไดบ้านกูนี่ไม่มีแห้งจริงๆ

"เมื่อกี้รถใคร" เขาถามท่าทีปกติ ผมหลีกทางให้เขาเข้ามาแต่เคกลับยืนนิ่ง

"คนของตา...มีธุระนิดหน่อย แล้วจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม เร็วๆ ยุงเข้า"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ มารับไปเที่ยว"

"เที่ยวตอนจะเที่ยงคืน ? " สลัดชีวจิตของพี่...กูเพิ่งออกกะมานะครับ

"ก็โทรมาไม่รับ เลยไลน์มาบอกแล้วไง ห้ามเบี้ยวนะครับ พรุ่งนี้หยุด" มันยิ้มกริ่มตอนพูดว่า'นะครับ' 

เหอะ ! โทรมากูยังไม่รู้แล้วไลน์กูจะได้อ่านไหม...ก็ไม่ไง

แล้วปฏิเสธพ่อลงเหรอ...ก็ไม่ลงไง !

เรามาเลี้ยงส่งโชไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นแบบครบทีมในสถานบันเทิงที่มีเกลื่อนพัทยา
พอได้คลุกวงในผมถึงได้รู้ว่าพวกนี้ไม่ใช่ขี้กลากขี้เกลื้อน เพราะนอกจากหน้าตาดีมีการศึกษา ยังมีเสน่ห์เหลือร้ายไม่เป็นรองใครในแบบที่ผมให้นิยามว่า หล่อ ! ดิบ ! อร๊อย !

เตือนอีกครั้ง * กรุณาบริโภคอย่างมีสติสัมปชัญญะ กั่กๆ ๆ โอยยย พี่จะไปหวัน(สวรรค์) เรียกปอเต๊กตึ๊งมาเก็บศพกูด้วยครับ ! !

พอครับพอ...ดอกไม้ริมทางเราหาได้แคร์ไม่ เพราะหลักใหญ่ใจความสำคัญนั้นมีเพียงหนึ่งเดียว

นายคิมหันต์สวมแจ็คเก็ตหนังสีดำ ด้านในคือเสื้อคอวีสีขาวผ่าลึกเผยแผ่นอกแน่นประดับ สร้อยห้อยจี้รูปปลาคู่ราศีมีนเนื้อทองคำขาวเล่นลายหนักสไตล์ผู้ชาย ความยาวอยู่กึ่งกลางอกหนาๆ พอดิบพอดี ซึ่งผมเป็นคนซื้อให้เมื่อวันเกิดที่ผ่านมา มันแวววาวล้อแสงไฟวิบวับแต่ก็ยังน้อยกว่ารอยยิ้มระยับที่ชายหนุ่มส่งมาให้ผม

"เมาแล้ว ? "

เขาส่ายหน้ายิ้มขำราวกับผมพูดเรื่องตลก ก่อนจะหันไปชนแก้วกับเพื่อน

"ชนๆ อำลากูหน่อยอีกตั้งสามปี"

"สามปี ไม่ใช่ว่ากลับมาอีกที ได้สาวญี่ปุ่น พร้อมลูกดื้อๆ แบบมึงกลับมานะเว้ย"

"ไอ้ห่าเปรมมึงอย่าพูดเป็นลางดิ ม๊ามันช็อคตาตั้งแน่ ฮ่า ๆ " หนึ่งในห้าหนุ่มหัวเราะร่วน พ่อหนุ่มของผมหัวเราะกับเพื่อนแต่ยังสบตาผมเป็นระยะ อาจเป็นเพราะเหล้าที่ทำให้ดวงตาคู่นั้นดูฉ่ำหวาน หรือเป็นเพราะบรรยากาศที่ทำให้นิ้วยาวเกาะเกี่ยวมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย โซฟาอาจแคบไปเคจึงต้องขยับเข้ามาใกล้จนต้นขาเราเบียดกันเสมือนว่ากำลังสื่อสารบางอย่างผ่านสายตา รวมถึงร่างกาย
หรือบางทีผมคงเมาจนคิดไปเอง

"พี่ติอย่ากินแต่น้ำดิวะ ! "

เอ้า ! นี่กูเมาน้ำเปล่าหรอกเรอะ ? ! ไอ้หยา ! กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ในแหล่งอโคจรนี่มันหลอนประสาทกูจริงๆ


ต้นพยายามยัดเยียดแก้วเหล้ามาให้ ทั้งที่ตั้งใจจะไม่ดื่มแต่ผมก็ยื่นมือไปรับไม่ให้เสียน้ำใจ กระทั้งแก้วบรรจุน้ำสีอำพันถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตา

"ไม่ให้ครับ " เขาวางแก้วลงบนโต๊ะหันไปยักคิ้วให้เพื่อนที่โห่แซวอย่างกับแห่นาค

"โห่ววว หมั่นไส้ไอ้ขี้หวง ! ! "

พ่อยอดดวงใจหัวเราะในลำคอพาดแขนไว้บนโซฟาด้านหลังจนเหมือนโอบผมไว้ แต่อย่าได้วาดฝันภาพผมเป็นผู้ชายน่าทนุถนอม เพราะในความจริงคือหมีสองตัวที่อยู่บนโซฟาเดียวกัน  ไม่ใช่ริลัคคุมะด้วย อย่าคิดเชียว !

"ก็แค่ไม่อยากให้เมาเหล้า" เขาโน้มหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ หลุบตามองมือที่เขาบีบเล่นเบาๆ  ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เคล้ามาในลมหายใจผสมน้ำหอมกลิ่นปีโป้น่าหม่ำ

นัยน์ตาสีรัตติกาลช้อนมองมา มันมืดสนิทแต่แฝงไว้ด้วยแรงดึงดูดมหาศาลคล้ายหลุมดำพร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่ง อยากขยี้ทรงผมซึ่งเซตแบบยุ่งนิดๆ ที่ทำให้เขาดูหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ อยากดับแสงไฟที่ทำให้รอยยิ้มนั่นดูคมคายจนผมใจสั่น เขาชอบเลียริมฝีปากตัวเองและผมรู้ได้โดยทันทีว่ามันหมายถึงอะไรหรือ'ต้องการ'อะไร

ไม่มีใครสนใจตอนที่ผมยกยิ้มแก้มบุ๋มแล้วแลบเลียริมฝีปากอุ่นๆ ซึ่งอยู่ห่างเทียบเท่ากระดาษกั้นอย่างคุ้นเคย ปลายจมูกเคลียจมูกจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ผมสูดหายใจเข้าลึกจนรู้สึกซาบซ่าไปทั้งปอด ขบริมฝีปากล่างของเขาด้วยมันเขี้ยวแล้วจึงตวัดลิ้นเบาๆ ผ่านปลายคาง นึกกระหยิ่มใจที่นายคิมหันต์ตะครุบลิ้นผมไว้ไม่ทันจึงส่งยิ้มเย้าหยอกไปให้ พ่อหนุ่มนักรักแยกเขี้ยวใส่ก่อนสอดมือเข้ามาตามกลุ่มผมบริเวณท้ายทอยภ บังคับให้เงยหน้าขึ้นรับจูบรสขมแต่แอบซุกซ่อนรสหวานล้ำไว้ที่ปลายลิ้นร้อน

หนุ่มรุ่นน้องละเลียดชิมอย่างช้าๆ นุ่มนวล อ่อนโยนแต่ก็แฝงไว้ซึ้งความร้อนแรงและความต้องการ
มันหอม หวาน และทำให้มึนเมาเหมือนสาโทหมักอย่างดีที่หากได้ลองครั้งหนึ่งแล้วรับรองต้องติดใจ

ผมเพิ่งรู้ในวินาทีนี้ว่าที่เขาบอก 'ก็แค่ไม่อยากให้ เมาเหล้า' เพราะเขาจะทำให้ผม'เมารัก'นี่เอง

"ไอ้ห่าเค ! มีแฟนแล้วลืมเพื่อน พี่ติแม่งรีบๆ กลับไปเลยว่ะ ไอ้เคมันมีไรดีผมถามจริง ? " เหลือบมองโชที่เริ่มเมาได้ที่กำลังโวยวายแล้วผมก็แสยะยิ้มให้เมื่อแฟนหนุ่มทำท่าขัดใจผลักหัวเพื่อนที่ยกมือสะเปะสะปะตามประสาคนเมา

"เมาแล้วก็กลับบ้านไปนอนไป๊ เดี๋ยวถ้าตกเครื่องกูจะขำให้ ! "

ถามว่าดีตรงไหน...พี่ก็ไม่รู้ว่ะน้อง เริ่มแรกเลยก็แค่ปลื้ม มันยิ้มน่ารักน่าขย้ำตามประสาผู้ชายหุ่นดีน่าตาดี มองกี่ทีกี่ทีก็คันเหงือกเหมือนฟันจะขึ้น มองทุกวี่ทุกวันนานๆ เข้าก็เลยรู้เห็นความเป็นไปแบบไม่ได้ตั้งใจเสือก มุ่งมั่นแน่วแน่ว่าจะไม่แย่งแฟนใคร แต่พอรู้ตัวอีกทีมันก็จับตัวเองใส่พานมาถวายพี่ สถาปณาตนเองให้เป็นแฟนซะงั้น

"คิมหันต์มันน่ารัก..." ห้าหน่อตาโตเมื่อผมพูดสิ่งที่คิดออกมาหน้านิ่ง เลิกคิ้วมองพวกมันว่ากูพูดอะไรผิดรึไง "พวกมึงทำหน้าเหมือนเห็นมดตัวเท่าช้าง"

"น่ารัก ? ไปตัดแว่นเถอะเชื่อผม ! สายตาสั้น...อันที่จริงอย่างพี่น่าจะยาว " ต้นพูดเป็นจริงเป็นจังแต่กูรู้ว่ามึงกวนตีน ว่ากูแก่จนสายตายาว ชิชะ ! "เอางี้ผมรู้จักร้านดีๆ เดี๋ยวแนะนำให้"

"เฮ้ยต้น ! มึงก็พูดเกินไป ห่าเคมันน่ารักหลบในไง พี่ติเขาตาถึง" ดีมากทิมมี่มึงพูดจาดีน่ามีรางวัลให้ "หรือไม่ก็ตาถั่วว่ะมึง กร๊ากกก"

มาเอารางวัลซิ... ส้นตีนเป็นไง !

"พวกเหี้ย ! " พ่อยอดชายเขาสรรเสริญเพื่อนอย่างไพเราะเพราะพริ้งใบหน้าขึ้นสีหูเหอแดงจนสังเกตได้ พวกมันขำกันท้องแข็งจนกระทั่งเปรมหนุ่มตี๋ที่ดูเป็นผู้เป็นคนที่สุดจะยิงคำถาม

"อย่างมันห่างไกลคำนั้นหลายปีแสงนะผมว่า ถ้าบอกว่าหล่อก็ว่าไปอย่าง ผมจะไม่เถียงพี่เลย" เปรมพูดไปขำไป "เอาดีๆ ว่ะพี่ ถามจริงมองตรงไหนน่ารัก"

ทุกคนมองผมเป็นตาเดียวเหมือนรอฟังผลสลากรางวัลที่หนึ่ง ผมเหลือบมองคนข้างกาย นายคิมหันต์มองมาเหมือนรอฟังคำตอบเช่นกัน ใบหน้าสีเรื่ออมยิ้มน้อยๆ แบบที่ผมตีความเอาเองว่าเขากำลังเขินจนผมต้องกดยิ้มมุมปากยักคิ้วให้เด็กๆ ที่ทำท่าลุ้นคำตอบตัวโก่ง

"กูต้องตอบ ? "

"หูยยย ! ! กูก็อุตส่าห์ตั้งใจฟัง เอาพ่อมึงไปเก็บดิ๊ไอ้เค เล่นซะกูเกร็งจนตะคริวแดกเลย ! "

"แล้วพี่ไม่อยากรู้บ้างเหรอว่าไอ้เคมันเห็นดีอะไรในตัวพี่" อีกแล้วครับคุณเปรม จะสงสัยอะไรเยอะแยะ มึงนี่ชอบจุดชนวน

นายคิมหันต์มองผมพร้อมรอยยิ้มกริ่ม นัยน์ตาสีนิลสบนิ่งก่อนจะขบริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย ใจผมแกว่งอย่างที่หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ และก่อนที่พ่อหนุ่มจะเอื้อนเอ่ยคำใดออกมาไอ้ติก็ไหวไหล่แล้วชิงพูด ก่อนปอเต็กตึ๊งมาเก็บศพ

"อะไรที่เป็นกูก็ดีหมด"

"โห่ววว ! ! หลงตัวเองขนานแท้ ! "

"พี่ติเซ็กซี่" เสียงทุ้มเรียกความสนใจทุกคนรวมถึงผมด้วย อร๊ายพูดซะกูกลายเป็นแม่เสือสาวเลยพ่อมึง ! อย่างกูต้องหล่อเร้าใจเว้ย ! !

"วิ๊ดดดวิ้ววว ~ "

"ไอ้ต้นมึงเอาลายแทงร้านแว่นมาเร็วๆ เลย ! ฮ่าๆ ๆ "

"พี่ติใจดี อยู่ใกล้ๆ แล้วสบายใจ"

"ฮิ้ววว ! ! " ดูดู๋ ไอ้หน้าด้าน เพื่อนมึงแซวกูซะเป็นสาวน้อยแล้ว ไม่ต้องมามองตาระริกระรี้ เดี๋ยวปั๊ดจับจูบโชว์ซะหรอก

"เอาเป็นว่าพี่ติไม่สงสัยพวกมึงก็อย่าเสือกให้มานัก" พ่อยอดชายหันไปยิ้มให้เพื่อนก่อนหันกลับมาสบตาผม "แค่รู้ไว้ว่า กูรักของกูก็พอ "

โอ๊ยยย ! ! กูอยากจะกรี๊ดให้ตัวแตก ! ! ยาดมอยู่ไหน ? ? ! ! ! แล้วพวกมึงเรียกปอเต็กตึ๊งให้กูรึย๊างงง ! !
อร๊ายยย ! ! !

***************
จากการเลี้ยงส่งกลายเป็นการเก็บศพอีเจ้ 5555

น้ำยังไม่เดือดรอก่อน ชอบรสอะไรเลือกกันไว้แต่เนิ่นๆ นะแจ๊ กั่กๆๆ

หากเงินทุนมากพอเดี๋ยวจะจ้างนายคิมหันต์มาเล่าแทนเจ้ที่ไปนอนพะงาบปั๊มหัวใจในไอซียูนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-04-2015 22:20:31
ห๊ะ แค่นี้เจ๊ติถึงกับเข้าไอซียูเลยเหรอ ภูมิคุ้มกันน้อยจริงๆ

ตาของเจ๊ตินี่.....อย่างกับในละคร รู้ว่าป่วยแล้วดันอยากเห็นหน้า ทิฐิแรงพอกัน (เดาว่าไงพี่ติคงไปหาแค่ครั้งเดียว เจอหน้าแล้วกลับไรงี้??)

ปอลิง จ้างด้วยโลลิป๊อป 5 บาทให้เคมาเล่าแทนซักตอนทีจร้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 25-04-2015 22:25:17
นี่รอฉากอัศจรรย์อยู่


 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-04-2015 22:26:36
แอร๊ยยย น่ารัก หวานเว่อร์ และพี่ติก็ไม่ธรรมดานะฮะ  :o8:
แต่ว่ามาม่าน่ะ เลิกกินนานแล้วนะ ผมจะร่วง  :mew5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-04-2015 22:38:47
เอา าม่ารสน้ำตาลละกัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-04-2015 22:56:50
ถ้ามีไรเกิดขึ้นจริง
เชื่อว่าพี่ติผ่านไปได้ชัวร์
เพราะพี่ติใช้ชีวิตอย่างมีสติ

ขอรสต้มยำน้ำใสปิ๊งแล้วกันค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 25-04-2015 23:05:30
เขินและขำไปพร้อมๆ กัน ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 25-04-2015 23:19:57
ฮึ่มมมมมมม!  ให้จริงนะเค //ยังระแวงเคอยู่ :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 26-04-2015 06:16:49
 เจ้สายตายาวไม่พอ ยังป่วยเป็นโรคหัวใจด้วยเร๊อะ o18

เค้าว่ากินเด็กเป็นอมตะ แต่เจ๊ติโดนเด็กกินนี่ยิ่งกว่าคงกะพัน

โดนฟันเท่าไหร่ก็ไม่ตาย :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-04-2015 06:41:40
ลงขัน 2 บาทอ๊ะ เดี๋ยวเดือนมิ.ยไปจ่าย
ยังคงระแวดระวังเค
ไปดูเจ้าคุณตาหน่อยก้ดีนะพี่ติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 26-04-2015 07:21:18
น้องเคชัดเจนดีนะ
พี่ติจะได้มีอะไรหวานๆเข้ามาในชีวิตจริงๆ
ไม่ใช่แอบเพ้อมโนฮาๆแบบเก่าละ ฮ่าๆๆ

ส่วนเรื่องตา
ถ้ามีเวลา แล้วตัวแทนเขามาง้ออีกที  ลองเอาไปคิดอีกครั้งก็ได้เนอะ
ลองไปศึกษา ทำความรู้จักกัน
สมบัติตาเยอะค่ะ สิทธิ์ของเรา เอาไว้ 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-04-2015 11:14:08
เจ้ติอารมณ์ขันดีนะ 555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 26-04-2015 23:27:05
 :hao7: 5555 ชอบติ  พี่แกฮาตลอด >>>   ไม่ใช่ริลัคคุมะด้วย  5555 เจอประโยคนี้ไป  ขำก๊ากเลย :hao7:  ส่วนเค เแห๋มมมมมมมม  ประโยคตอนจบนิ อยากไปช่วยพี่ติ แกกริ๊ดจริงๆ น่ารักอ่ะ !  :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 16 ( 25/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-04-2015 21:15:42
เจ้หัวใจจะวายตายก่อนแล้วขยันหยอดเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-04-2015 21:18:19
รอๆๆๆๆๆๆๆๆค่าาาาา
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 28-04-2015 21:18:42
ฮาตอนอยากจะกรี๊ดให้ตัวแตก  :hao6: อย่าหลุดสาวนะพี่ติ  :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 28-04-2015 21:31:09
หมดใจ 17

    มีไม่กี่เหตุผลหรอกที่คนเราจะยอมทนเจ็บ แต่ถ้ามันต้องเจ็บซ้ำๆ ซากๆ จนทนไม่ไหวสู้โยนเหตุผลบ้าๆ นั่นทิ้งไปซะ แล้วเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนคงดีกว่า...

การเป็นพวกจริงจังกับความรักไม่ได้ช่วยให้ผมประคองชีวิตรักเอาไว้ได้ เมื่อหนึ่งคนยังรักเหมือนเดิมแต่อีกคนไม่ใช่...
สองปีเศษกับการคบกับรุ่นพี่ร่วมสถาบันในสถานะที่เรียกว่าแฟนจบลงง่ายดายเมื่อน้ำมีรักใหม่กับใครอีกคน หรือหลายๆ คนอันนี้ก็ไม่แน่ใจ อีกฝ่ายเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ได้งาน มันไม่ใช่การทะลาะแต่น้ำมักหลบเลี่ยงที่จะเจอกัน อ้างงาน อ้างเหนื่อย สารพัดเหตุผลที่จะหยิบยกมาทำให้ผมเป็นไอ้งั่ง คอยแต่เฝ้าโทรหาแม้เขาจะหงุดหงิดใส่ผมแบบไร้เหตุผลก็ตามที

'จบด้วยดี...ถึงเลิกกันแล้วเราก็ยังเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันได้'
ฟังดูสวยหรูจนต้องเหยียดปากทั้งที่ผมจะเป็นจะตายนั่งน้ำตาร่วงเผาะหลงคิดว่าตัวเองทำอะไรผิด ตามงอนง้อมันเหมือนคนโง่กลับต้องมารู้ทีหลังว่ามันระเริงรักอยู่กับผัวใหม่คนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แหล่งข่าวไม่ใช่คนไกลก็เพื่อนรักมันนั่นแหละบอกกับผมเองว่าน้ำคบหัวหน้าแผนกตั้งแต่เข้าทำงานได้สองเดือน ก่อนบอกเลิกผมเกือบครึ่งปี ดีออก !

เซเว่นหน้าสวนหย่อมเป็นสาขาที่ใกล้วิทยาลัยมากที่สุด ผมใช้เวลาหลังเลิกเรียนหมดไปกับเรื่องงี่เง่า เช่นการโทรแฟนที่กำลังนอกใจ ซึ่งขณะนั้นผมยังไม่รู้ว่ามันแอบปลูกเขาให้ผมอยู่
ย้อนกลับไปวันที่ผมร้องไห้น้ำตาเผาเต่า ถึงกับต้องแปลกใจเมื่อมีคนยื่นผ้าเย็นมาให้แบบงงๆ สารภาพตามตรงว่าแม้จะเห็นหน้าเป็นประจำแต่ผมไม่เคยสนใจนายจิตติเลย ก็แค่พนักงาน...ที่ดูดี
ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่คิดอะไร จนกระทั่งวันฝนตกกับร่มสีหวาน... จะมีสักกี่คนที่ช่วยคนอื่นโดยไม่หวังผลอะไรถึงสองครั้งสองครา...

ความมั่นใจในตัวเองผมมีเกินร้อยแต่รักมั่นที่ผมมีให้อดีตแฟนสดๆร้อนๆ ทำให้ผมเลือกมองนายจิตติในฐานะเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง

'ทำไมไม่ยอมเข้าใจ เรามีคนใหม่แล้ว ทำไมต้องให้พูดตรงๆ เลิกโทรมาสักทีเถอะ'
น้ำพรูทุกอย่างออกมาหลังจากถูกผมตื๊อมากๆ เข้า
โคตรทุเรศตัวเอง ไม่รู้จะใช้คำไหนดี สมเพช เวทนา หรือควรสมน้ำหน้าที่หลงเชื่อหลงรักมันแบบไม่ลืมหูลืมตาดี
มันเป็นช่วงต่อที่ผมถูกสะบัดรัก ชีช้ำกะหล่ำปลีจนต้องหาที่ปรึกษาช่วยเยียวยาหัวใจ

'ปรึกษา' ผมคิดแบบนั้นจริงๆ ใครเป็นอย่างไรผมไม่รู้แต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ผมไม่เคยปรึกษาเพื่อน กรรมจึงตกมาอยู่ที่นายจิตติผู้ช่วยเซเว่นผู้เมตตาและใจดีใจกล้าให้ผมค้างบ้าน ก่อนผมจะตอบแทนความเมตตาปรานีและจ่ายค่าคำปรึกษานั้นด้วยการอ้วกใส่หน้าเขาเต็มๆ

'ขายขี้หน้า' ความรู้สึกนี้เป็นเหตุให้ผมหายหน้าหายตาไปพักใหญ่ กลับบ้านไปให้แม่โอ๋รักษาแผลใจจากรักเก่าแล้วเริ่มต้นมองหา'แฟนใหม่'

ผมไม่อยากจมปลักกับรักเน่าๆ บอกตามตรงว่ารักมาก ไว้ใจมาก และเสียใจมากเช่นกัน ถึงเจ็บปวด แต่ผมก็ยังเกลียดเขาไม่ลง วิธีที่ทำให้ลืมได้เร็วที่สุดคงไม่พ้นการมองหาใครสักคน ที่ยื่นมือเข้ามา...
ไม่ต้องเป็นคนหลงตัวเองผมก็รู้ตัวว่ามีเสน่ห์ดูได้จากคนรอบข้างที่พยายามเข้าหา ถ้าถามว่ามีให้เลือกมากมายบานตะไทขนาดนั้นทำไมผมถึงเลือกจิตติ อาจเป็นเพราะเขาไม่พูด ไม่ถามมาก ดูเป็นผู้ใหญ่ที่คุยกันรู้เรื่องไม่งี่เง่าง้องแง้ง เป็นผู้ชายแบบที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ...

จีบนิดตอดหน่อยเอาใจทีละน้อยเป็นใครก็อ่อนระทวยกันทั้งนั้น แต่จิตติไม่ใช่คนแบบนั้น พี่เล่นนิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนไหว กินข้าว ดูหนัง สีจนสีข้างจะพัง เขาก็เอาแต่มองโดยไม่ทำอะไรสักอย่าง ทั้งๆที่หน้านิ่งๆ นั่นเปลี่ยนสีไปมาจนผมจับสังเกตได้ จิตติตีเนียนได้นิ่งสนิทแต่สิ่งหนึ่งที่ปิดไม่มิดคือสายตาแบบมีนัย ก่อนเขาทำผมหงุดหงิดด้วยการถามถึง'แฟน'
ที่ผมทำอยู่ทุกวันนี่คือ ? บอกอยู่ปาวๆ ว่าจริงจังไม่ได้ฟังกันเลยใช่ไหมวะ ! และด้วยความงี่เง่าชั่วขณะผมจึงกวนตีนกลับจนเกือบถูกต่อยคว่ำ

'...พี่เห็นผมเลวขนาดไหนวะ ผมเลิกกับเขาตั้งนานแล้ว'
'ไม่ใช่ว่าใช้กูเพื่อลืมใคร...'
 
เขาอ่านออกและพูดถูกแต่ผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง มีเลือดเนื้อ มีหัวใจ รักได้อ่อนไหวเป็น ถึงผมจะยังลืมแฟนเก่าไม่หมดก็ใช่ว่าผมจะรักแฟนใหม่ไม่ได้ จริงไหม ?

เซ็กส์คือสิ่งที่เราต่างต้องการ ในความใกล้ชิดทำให้ผมคลั่งใคล้และเริ่มหลงรักเขามากขึ้นทีละน้อย  แต่ในความสัมพันธ์ลึกซึ้งผมกลับรู้สึกถึงช่องว่างที่เขาเว้นเอาไว้และสาเหตุก็คงไม่พ้นตัวผมเอง
การเริ่มต้นใหม่กับคนใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่อย่างน้อยผมก็ควรทำทุกอย่างให้ชัดเจน

'แค่รู้ไว้ว่ากูรักของกูก็พอ'

รัก...แม้ผมจะยังให้ใจเขาไปไม่หมดก็ตามที

    ไฟสีส้มสะท้อนรอยยิ้มเย้ายวนปรากฎขึ้นบนใบหน้ากระจ่างเมื่อผมเลียริมฝีปากตัวเอง ลิ้นชื้นเคลือบความหวานทั้งอุ่นซ่านและเจือกลิ่นหอมเหมือนโกโก้ร้อนแบบที่ผมกินเท่าไหร่ก็ไม่พอ

"ใจเย็น..."

เสียงนุ่มกระซิบชิดริมฝีปากตอนที่ผมจ้วงจูบเอาเป็นเอาตาย เขาผลักผมจนหงายลงเตียงไปด้วยกัน เสื้อถูกถอด ฟันขาวขูดขบผะแผ่วร่วมด้วยลิ้นสีสดหยอกเย้าอย่างย่ามใจ ผมหลุดคำรามต่ำเมื่อยอดอกถูกครอบครองด้วยโพรงปากอุ่นและชิวหาร้อนละเลงรัว

เขาเหลือบมองมาตลอดเวลาที่กำลังปรนเปรอให้ เสื้อคลุมร่นลงเผยช่วงไหล่และไหปลาร้าขาวจัด นัยน์ตาสีน้ำตาลร้อนแรงและยิ่งเป็นประกายตอนผมสูดปากด้วยความพึงใจ

มันไม่ใช่เซ็กส์ครั้งแรกของเรา แต่มันคือการเมคเลิฟหลังจากผมบอกรักเป็นครั้งแรก...

มองตามลิ้นฉ่ำน้ำลากเลียลงต่ำชวนใจหวิว มือขาวจัดการลอกคราบผมจนกระทั่งเหลือเพียงลมห่มเนื้อ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่คนรักของผมกลับกลายจากเหยื่อขึ้นเป็นผู้ล่า เสือขาวตัวใหญ่ใช้ลิ้นนุ่มนิ่มชิมรสที่ส่วนกลางกาย เย้าแหย่หยอกล้อเหมือนเสือหยอกชิ้นเนื้อ มันสยิวจนผมอดไม่ได้ยกสะโพกขึ้นตามติดแต่กลับถูกบังคับกดไว้ด้วยอุ้งเล็บคม

แล้วผมก็ถูกเสือกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว

"รู้ตัวไหม ว่ากำลังทำผมคลั่ง" ผมกระซิบเสียงซ่านแม้ความปรารถนาจะถูกปลดปล่อยไปบางแล้ว แต่นั่นมันก็แค่เล็กน้อยเมื่อเทียบกับทั้งหมดที่มี

จิตติเป็นหนุ่มเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้าเรียบนิ่งผิวกายขาวจัดยิ่งทำให้เขาดูเป็นผู้ชายเจ้าระเบียบและดุมาก แต่นั่นมันยามปกติ...

เพราะในเวลาพิเศษเช่นนี้เขาได้สลัดคราบผู้ช่วยมาดดุกลายเป็นคนรักแสนเร่าร้อนสำหรับผม

ฟันคมขบริมฝีปากผมแล้วดูดหนักๆ ผมคลายปมชุดคลุมของคนรักเผยผิวเนื้ออุ่นทั้งเนียนและแน่นให้ลูบไล้สำรวจได้ตามปรารถนา

ผิวขาวจัดหอมสะอาดขึ้นสีแดงจัดไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผมสีดำละเอียดซอยสั้นตกลงมาคลอเคลียแก้มเนียนดูอ่อนหวานแต่ก็ยั่วยวนยามประสานตาฉ่ำวาวแฝงความนัย

สะโพกกลมกลึงขยับขึ้นมาบดเบียดเปิดโอกาสให้เคล้งคลึงเต็มไม้เต็มมือ ผมเลียริมฝีปากอีกครั้งอย่างเผลอตัวแม้พยายามแก้ไขหลายครั้งแล้วก็ตาม คำรามต่ำเมื่อความเป็นชายถูกปลุกเร้าอีกครั้งและอีกครั้งจนได้เห็นยิ้มแก้มบุ๋มบ่งบอกว่าคนรักของผมกำลังชอบใจ ไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นรอยยิ้มแบบเต็มหน้า

เขาเป็นคนยิ้มยากเก้าในสิบเป็นการแสยะยิ้มเสียมากกว่าซึ่งมันทำให้เขาดูร้ายกาจจนน่ากลัว...แต่ไม่ใช่สำหรับผม

มือขาวซุกซนคีบดึงยอดอกผมอย่างมันมือ ลูบไล้ หยอกล้อ และปลุกปั่นด้วยการเสียดสีร่างกายจนเครื่องร้อนเต็มที่ ลมหายใจกลิ่นหวานเป่ารดอยู่ปลายจมูก นัยน์ตาสีน้ำตาลล้ำลึกชวนค้นหาทว่าร้อนแรงดั่งไฟปรารถนากำลังลุกโชน ต่อให้แอร์ห้องผมเย็นขนาดไหนก็คงดับร้อนครั้งนี้ไม่ได้

เสือขาวครางฮือส่ายสะโพกยั่วยวนจนผมใจระส่ำ นิ้วทั้งสามถูกบีบรัดแน่นแทบกระดิกไปไหนไม่ได้ ถึงอย่างนั้นร่างกายขาวโพลนกลับไม่หยุดขยับ สะโพกกลมกลึงแอ่นรั้นสู้มือขณะตัวตนของเราบดเบียดกันแนบแน่น

เขาสูดปากเบาๆ แล้วขบมันไว้ยามกดตัวลงต่ำ มือทั้งสองแนบขนาบบนหน้าท้องของผม ต้นขาขาวแน่นด้วยกล้ามเนื้อบดเบียดสะโพกผมพร้อมเสียดไปมาขณะก้นขาวแน่นถูกขยำขยี้เต็มไม้เต็มมือ กัดฟันกรอดในวินาทีที่ได้พุ่งลึกสุดตัว

แรงขับเคลื่อนมหาศาลผลักดันให้ผมหยัดกายขึ้นรับทุกการดูดกลืน ตาสองชั้นไม่เล็กไม่โตมองมาไม่วางวายทั้งยังแลบเลียริมฝีปากบางอย่างเชิญชวน  ต่อเมื่อยั้งใจไว้ไม่ไหวผมจึงพลิกกายแล้วเป็นฝ่ายกอดคนรักไว้ในอ้อมแขนแทน

เสียงคำรามเครือจากใต้ร่างปลุกใจให้ฮึกเหิม พรมจูบทั่ววงหน้าพลางเร่งจังหวะให้กระชั้นขึ้นทุกขณะ ดั่งพายุโหมกระหน่ำกลางทะเลคลั่ง ซาดเซาะเรือน้อยให้อับปาง จมดิ่งสู่ห้วงลึกที่มีเพียงเรา

จิตติหอบสั่นครางฮือรองรับผมไว้ทุกหยาดหยด เหมือนเสือขาวตัวใหญ่ที่อิ่มหนำจนลุกไม่ไหว แขนขาเกี่ยวกระหวัดทั้งหลับตาพริ้มเอียงคอให้ผมคลอเคลืยได้ถนัดถนี่ ผมจูบไล่แนวสันกราม เน้นหนักประทับรอยรักไว้ที่แอ่งชีพจรได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอก่อนเขาใช้จมูกดุนแก้มผมทั้งที่ยังไม่ลืมตา

เขาทำผมหายใจไม่ออก มันเป็นความรู้สึกหวงแหนและอยากครอบครองไว้ทั้งหมดที่มี

"ติ..."
ตาสีอ่อนปรือปอยแล้วยกยิ้มจางแสดงความเอ็นดู ถ้าเป็นเวลาปกติเขาคงแสยะยิ้มแล้วว่าผมปีนเกลียวแน่ๆ
"...ฟังอยู่ครับ" เขาพูดงึมงำขณะหลับตาลง คงง่วงเต็มแก่ถึงพูดเพราะได้ ผมเลียปานนมสีอ่อนแล้วเม้มดึงยอดเบาๆ เจ้าตัวหัวเราะปรือตามามองผมอีกครั้ง
"รักตินะ"
"..." เขากัดริมฝีปาก เลิกคิ้วขึ้นคล้ายคำถามว่า 'แน่ใจ ? "
"รักผมไหม ? "
แทนคำตอบเขากัดปลายจมูกผมคล้ายมันเขี้ยวเต็มแก่ มือสองข้างเหนี่ยวรั้งลำคอผมไว้แล้วเหนี่ยวลงไปฟังเสียงกระซิบสั่นพร่า
"พิสูจน์เอาสิ"

ร่างขาวผ่องเริ่มขยับยุกยิก บดเบียดเสียดสี ก่อนจะปล่อยให้ผมถามหาคำตอบเอาจากร่างกายแสนยั่วยวนตรงหน้า

ผมรู้ว่าเขารู้ในสิ่งที่ผมไม่พูดและเขาเองก็ไม่เคยถาม
แต่เรื่องนั้นมันก็นานมากแล้ว และผมควรอยู่กับปัจจุบัน กับคนที่แคร์ผม...

กว่าจะได้นอนผมก็หาคำตอบจนเกือบสว่างเห็นขอบฟ้าเรืองรองรำไร จิตติบ้าจี้ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ตอนผมดึงเอวเขามากอด มืออุ่นวางทาบบนหลังมือผม เปลือกตาผมหนักอึ้งปรือปิดลงช้าๆ พร้อมด้วยหัวใจที่รู้สึกสงบก่อนจะสะดุ้งตื่นอีกครั้งเมื่อเครื่องมือสื่อสารแผดเสียงลั่น แต่เสียงมันไม่ทำให้ผมตาโตได้เท่ากับชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอทัชสกรีน

'Num'

พลันใจที่เต้นสงบกลับกระตุกขึ้นมาอีกครั้ง แม้จะเลิกรากันไปแล้ว แม้ผมจะถูกหลอก แต่เขามีอิทธิพลกับผมเสมอ แวบหนึ่งผมดีใจที่เขาโทรมา สาบานได้ว่าแวบเดียวเท่านั้น...

กดปิดเสียงไม่ให้รบกวนการนอนของคนข้างกายที่ยังหลับสนิท แต่เจ้าเครื่องมือสื่อสารสีดำยังสั่นไม่หยุดอยู่ในมือของผมกระทั่งหยุดไป แล้วสั่นใหม่อย่างต่อเนื่องหลายครั้งหลายคราจนผมทนไม่ไหว

"ฮัลโหล"

'เค... ฮึก ฮือออ...เค'

"ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น ! "

*************

ตัดให้ขาดเลยชับๆๆ ตัดให้ขาดเลยชับๆๆ ~

อย่าไปเสียใจ ร้องไห้อยู่เลยยย ~
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-04-2015 21:55:01
อืม......

เคคะ ถ้าทำให้พี่ติเสียใจ ดิฉันจะเจื๋อนน้องชายคุณแล้วโยนลงโถส้วมนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-04-2015 21:58:01
 :เฮ้อ: ปัญหากับรักครั้งเก่าใช่ไหมคือมาม่า ** บอกตามตรงน่ะภาพที่เราคิดกับสิ่งที่เห็นของเค พี่ติไปคนละแนวกับเราเลย 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-04-2015 22:10:44
อ่านตอนนี้แล้ว
1.อยากจะทุบปุก แหมเรียกเสียหมดว่าเจ๊ติ   ที่เคเห็นนี่แบบ  :jul1:
คือพี่ติเซะซี่มากกกกกกๆๆๆๆ   ตอนแรกนึกว่าเจ๊จะกดเคเสียแล้วกลายเป็นราชีนีทรงม้าเสียนี่  สุบาราชี่มากๆค่ะ

2. เคขอตบกระโหลกทีนะ ถ้าหากว่ากลับไปหาอิน้ำนั่นอีกล่ะก็  นายไม่คู่ควรแทบบาทนายพญาจิตติหรอกนะ  อยากกลับไปหาของสาธารณะก้ไปเถอะ    เตรียมมาม่าไว้ก่อน    จริงๆแล้วแค่รับโทรศัพย์ก็โง่พอแล้วย่ะ เมิงมันของตายของมันนี่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 28-04-2015 22:11:57
อ้าว เคตกลงยังงัยๆๆ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 28-04-2015 22:53:44
ตามอ่านรวดเดียว สนุกมากเลยค่ะ;)
พี่ติเป็นนายเอกในอุดมคติ ตลกร้าย ไม่เยอะ
ส่วนเค เหมือนจะเข้าใจเคนะ อาจจะยังรักไม่ได้เต็มร้อยแต่ก็พยายามแสดงให้เห็น
แต่ถ้าเคกลับไปหาน้ำล่ะก็ ขอกระโดดถีบสักที!!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-04-2015 23:21:29
ฝากถึงเคนะ ถ้าตัดแฟนเก่าไม่ขาดก็กลับไปเหอะ แต่อย่ามาเจอพี่ติอีกเลย บางทีก็เลวเกินไปที่จะทำร้ายคนดีๆอย่างพี่ตินะ :เฮ้อ:
ถึงพี่ติจะเวิ่นเว้อ มโนเก่งแค่ไหน แต่ลึกๆเราแอบรู้สึกว่าพี่เขาก็ยังมีช่องว่างอย่างที่เคว่าอ่ะแหละ เป็นเราก็คงมีทำใจเผื่อๆไว้บ้างอ่ะ ทุกอย่างมันก็รวดเร็วเกินไป แล้วในตอนแรกเคก็เข้าหาพี่ติด้วยเจตนาไม่บริสุทธิ์อยู่แล้วนี่ :katai1:
แต่เอาเถอะ ความรักมักไม่ค่อยมีเหตุผล จะทำอะไรก็ตามใจเหอะ แต่อย่ามากั๊กพี่ตินะ อยากกลับไปหาแฟนเก่าก็ไป ฉันจะเชียร์ให้พี่ติหาแฟนใหม่บ้าง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 28-04-2015 23:22:25
 :katai1: :katai1: :katai1:
ถ้ากลับไปหาน้ำนะเค จะตัดเคให้เป็ดกิน :m31:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-04-2015 23:39:37
 :jul1:
มาแล้วตัวแปร
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-04-2015 23:59:42
ยังไงล่ะเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-04-2015 06:07:06
อร๊ายยยย.  อีน้องเคจะทำไงละ. ใจอ่อนแน่ๆ เฮ้ออ. สงสารพี่ติรอเลย  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-04-2015 07:15:25

         :angry2:  นังน้ำแกไปแล้วไปลับได้มั้ย

         :angry2:  เค แกเจ็บแล้วต้องจำนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-04-2015 09:15:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-04-2015 09:27:05
เค ถ้านายทำให้ติเสียใจเรื่องแฟนเก่า
ที่นายยังคงรัก ยังคงห่วงเขาอยู่
เชื่อได้เลยว่าความสัมพันธ์
ระหว่างนายกับจิตติ
ต่อติดให้เป็นดังเดิมยากแน่ๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 29-04-2015 10:54:22
เค!!!!! อย่านะ!!! อย่ามาทำพี่ติเสียใจนะ!!!! แฮ่!!! ฮึ่มม!! :m16: :katai1: :angry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 29-04-2015 13:28:38
เค้าลางแห่งโชคชะตามาแล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 29-04-2015 21:28:57
 :katai1:   เราเห็นเรื่องนี้มานานแล้ว  เราชอบดราม่าเราเล็งไว้แล้ว  แต่ก็รอให้อัพเยอะๆก่อนกลัวค้างกลางอากาศวันนี้ได้ฤกษ์งามยามดีแล้ว.....แต่เราอ่านได้ไม่กี่ตอนต้องหยุด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หยุดๆชีวิต  หยุดกับเรื่องนี้ แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน55555   เฮ้ยยยยยมันโดนอ่ะชอบคาแรกเตอร์เจ้ติมากมาย  เบื่อมากกกกกกก  เมียพระเอกที่ตัวบางๆ  แต่ตอนล่าสุดนี่......ค้าง!!!
ปล.   นังน้ำเลิกไปแล้วก็แล้วไปซิยะ  ดีออก!!! :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 29-04-2015 21:33:32
หน่วงหนุบหนับมากเค่อะ เค อย่าใจอ่อน พลีส  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 30-04-2015 00:26:55
อย่าบอกนะว่าเคใจออนไปหาแฟนเก่า  :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 30-04-2015 04:07:53
ว๊ากกกกก ทำไมอ่านครั้งแรก ต้องมาลุ้นอย่างเน้
เคให้ดีนะเว้ยงานนี้   ต้มมาม่ารอ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 01-05-2015 07:39:17
ว๊าววว  :hao7: พี่ติอย่าเซ็กซี่เลยเจ้าค่ะ   อืม...น้ำโทรมา จะมาพร้อมมาม่าชิมิ จะได้ต้มน้ำรอ555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 01-05-2015 13:46:49
พี่รู้สึก ไม่โอเค กับเค เลย
ลืมแฟนเก่าไม่ได้แล้วมาคบกับพี่ติ ทำไม!!! :angry2:

น่าตบจริง!!(อินจัด) :m31:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 17 ( 28/4/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 02-05-2015 10:24:57
เธอกลับมาทำไมยะ? น้ำนี่ ผญ.หรือ ผช.คะ? เราเข้าใจถูกมั๊ยว่าหล่อนคือ ผช.

อย่าใจอ่อนนะเค สงสารคนแก่บ้าง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 02-05-2015 19:16:43

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ขออภัยที่ตอนนี้มาช้า ฉากนี้เคยังคงได้รับหน้าที่ในการเล่า ไม่แน่ใจว่าดำเนินเรื่องอืดไปรึเปล่า ?? เพื่อเป็นการไถ่โทษเรายกสิทธิ์ตบตีพระเอกเรื่องนี้ได้ตามแต่ใจท่านต้องการ คึคึคึ

หมดใจ 18

    ใบหน้าและผิวกายเคยเรียบเนียนแบบผู้ชายดูแลตัวเองบัดนี้แดงช้ำแทบไม่เหลือเค้าเดิม แขนเรียวมีจ้ำเลือดและรอยขีดข่วนหลายแผล คอขึ้นแนวคล้ายรอยนิ้วมืออีกทั้งมีเลือดซึมมุมปากและหางคิ้ว ไม่เว้นกระทั่งนัยน์ตากลมที่คาคั่งด้วยเลือดแดงฉาน แผลพวกนี้ดูก็รู้ว่าเพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ

ตลอดเวลาที่คบกันเราเคยทะเลาะกันจนนับไม่ถ้วน มีไม่กี่ครั้งที่นับว่ารุงแรงแต่ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมลงมือหรือใช้ความรุนแรง...แล้วนี่หรือผู้ชายที่น้ำเลือก

ใช่... น้ำเลือกแล้ว ผมจึงแปลกใจที่น้ำยังเห็นผมสำคัญจนถึงขนาดแบกหน้าโทรหาผม ทั้งที่เจ้าตัวเคยพูดจาขับไล่ไสส่งราวกับผมเป็นเหลือบไรคอยดูดเลือด ผมควรเหยียดยิ้มให้กับคนที่กลืนน้ำลายตัวเอง ควรตวาดใส่หน้าให้เจ็บแสบอย่างที่น้ำเคยทำไว้ แต่พอเห็นสภาพเขาแล้วผมกลับทำไม่ลงและยังคงยินดีช่วยเหลือเมื่อน้ำคิดถึงผมเป็นคนแรกแม้จะดูเหมือนสถานการณ์บีบบังคับก็ตาม
ระหว่างความโกรธเคืองกับเยื่อใยบางๆ กำลังตบตีย้อนแย้งกันจนแทบกระอัก

คนตรงหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวดซ้ำยังไม่ยอมปริปากสักคำ นั่นทำให้ผมยิ่งเดือดดาลอยากรู้ใจแทบขาดว่าไอ้เลวนั่นเป็นใคร อยากลากคอมันมากระทืบให้สาสมกับที่มันทำไว้ ทว่าทั้งหมดทั้งมวลนั้นได้แค่คิด ตอนนี้ผมต้องสงบจิตใจและให้ความสำคัญกับคนเจ็บมากกว่า

"นิ่งซะ... ไปทำแผลก่อนนะ" ลูบศีรษะคนที่ซุกอยู่แนบอก แล้วจับแขนเขาหวังช่วยให้ลุกแต่กลายเป็นว่าคนเจ็บร้องโอดครวญขึ้นมา

"เค...เค้าเจ็บแขน"

"หักรึเปล่า ไหนดูซิ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมไม่ใช่หมอ สิ่งที่ทำได้คือการใช้ไม้พายสองอันมาดามแขนไว้ชั่วคราวแล้วประคับประคองคนรักเก่าส่งโรงพยาบาลและคอยอยู่เคียงข้างจนเขาสงบลงแม้อีกใจมันร่ำๆ จะไปกระทืบไอ้เลวนั่นก็ตามที

    "ฝืนกินหน่อยนะ จะได้กินยา" ยกช้อนโจ๊กจ่อปากคนเจ็บ เขากินไปไม่กี่คำแล้วสายหน้าหนี แผลตามจุดต่างๆ เริ่มระบมเปลี่ยนเป็นสีคล้ำส่วนแขนข้างซ้ายใส่เฝือกห้อยไว้กับคอ มันไม่สาหัสขนาดต้องแอดมิทแต่มันสากรรจ์สำหรับคนๆ หนึ่งที่ต้องมามีสภาพแบบนี้เพราะคนที่ไว้ใจ

ตอนช่วยน้ำเปลี่ยนเสื้อผมเห็นร่องรอยที่เคยซ่อนไว้ใต้ผ้าอย่างชัดเจน มันไม่ใช่รอยคิสมาร์กแต่เป็นรอยของการถูกทำร้าย...นี่ไม่ใช่ครั้งแรก

"อีกคำหนึ่งนะน้ำ เดี๋ยวยากัดกระเพาะ"

"ไม่ไหวแล้วเค..." น้ำเอ่ยเสียงเครือ ผมรับรู้ได้ว่า 'ไม่ไหว' ที่น้ำพูดไม่ได้หมายถึงการฝืนกิน นัยน์ตาดำขลับดูเศร้าหมองแทบไม่เหลือร่องรอยหนุ่มขี้เล่นคนที่ผมเคยหลงรัก ดูน่าสงสารจับใจ "น้ำไม่ไหวแล้วจริงๆ "

"ไม่ไหวก็พัก กินยาแล้วนอนซะ อย่าไปคิดถึงมัน" ผมลูบศีรษะเขาเบาๆ อยากให้เขาสบายใจแต่กลายเป็นว่าเขากลับยิ่งน้ำตาร่วงเป็นสายแล้วร่างโปร่งก็โถมเข้าหาอกผมทั้งตัว

"เค้าขอโทษนะ ก่อนหน้านี้เค้าตาบอดไปได้ยังไง เค้าไม่น่าทำแบบนั้นเลย" น้ำร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพรูความรู้สึกออกมาจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์ เสื้อผมเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาซ้ำยังถูกนิ้วเรียวขยำไว้แน่น

"ทั้งๆ ที่เค้าหลงคิดว่ามันรักแต่มันกลับซ้อมเค้า ทำเหมือนเค้าไม่ใช่คน เค...ไม่มีใครรักเค้าเท่าตัวเองแล้วจริงๆ"

"ช่างมันเถอะน้ำ พักผ่อนนะ อย่าเพิ่งคิดอะไรเลย"

"เค... ให้อภัยเค้าได้ไหม"

"อื้ม... กินยาเถอะ เลิกร้องไห้ซะ...ตาบวมหมดแล้ว"

"ขอบคุณนะ... ขอบคุณจริงๆ"

ผมได้แต่ลูบหัวลูบหลังปลอบอยู่อีกพักใหญ่น้ำจึงกินยาแล้วหลับไป เรื่องแจ้งความคงต้องจัดการทีหลัง อีกอย่างถึงผมจะให้อภัยที่เขาเคยทำกับผมไว้แต่สถานะของเราตอนนี้ก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน ผมคงจัดการทุกอย่างตามอำเภอใจอีกไม่ได้

ที่นี่เป็นห้องใหม่ของน้ำซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเหยียบย่างมาที่นี่เลยสักครั้ง แต่ก็รู้ได้ว่ามันคงเคยมีสภาพดีกว่านี้ ข้าวของเละเทะเกลื่อนกราดสันนิษฐานได้ว่าเกิดจากการทะเลาะวิวาท หรือไม่...ก็คงเกิดจากฝีมือของไอ้ระยำนั่นฝ่ายเดียว ผมกวาดตามองรอบห้องแล้วทิ้งสายตาไว้ที่คนบนเตียง น้ำเป็นผู้ชายสูงโปร่งประมาณร้อยเจ็ดสิบห้าเซน คิ้วเข้มหน้าคม ผิวเคยเหลืองได้รับการดูแลอย่างดีจนเรียบเนียนกระจ่างใส ทรงผมร่วมสมัยย้อมสีน้ำตาลแดงรับกับรูปร่างผอมบางแบบสมัยนิยม แต่เขาดูโทรมจนแทบไม่เหลือเค้าคนที่ผมรู้จัก คืนนี้เขาคงระบมไข้ขึ้นแน่ๆ และน่าสงสารเกินกว่าจะทิ้งไว้คนเดียว

ทว่าขณะที่คิดอย่างนั้นผมก็ระลึกได้ว่าผมทิ้งใครอีกคนไว้... คนที่สำคัญต่อจิตใจผมไม่แพ้กัน

นาฬิกาบอกเวลาสามโมงเย็น จิตติคงตื่นมาด้วยความอ่อนเพลียหลังจากสุดเหวี่ยงกับผมทั้งคืน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะได้กินข้าวหรือยัง คิดแล้วมือก็ล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกงเลื่อนหารายชื่อโดยอัตโนมัติ ผมชอบโทรคุยมากกว่าการใช้โปรแกรมแชททั้งหลาย เพราะสัมผัสได้มากกว่าตัวหนังสืออีกทั้งยังรับรู้อารมณ์ได้จากน้ำเสียง

'J.Kitty' 

เห็นชื่อที่เมมเองกับมือแล้วต้องหลุดขำ จะว่าตาไวหรือฟ้าเป็นใจหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมเห็นเขาปลดล็อคมือถือโดยบังเอิญและสิ่งแรกที่กระแทกตาคือธีมคิตตี้สีชมพูหวาน ตอนนั้นผมกลั้นขำแทบตาย และเหมือนเจ้าตัวจะรู้จึงเอ่ยขึ้นมาเสียงเย็น

"มันน่ารัก... หรือมึงว่าไม่"
"ครับ...น่ารักครับ"


ตอนนั้นผมกลั้นใจตอบทั้งที่อยากจะหัวเราะซะให้ได้ เขาเป็นคนมีเหตุผล แม้จะดูดื้อดึงไปหน่อยแต่มันก็บ่งบอกความเป็นเขา พอคิดถึงตรงนี้แล้วผมกลับยิ้มไม่ออก จะให้บอกเขาเหรอว่า

'ผมอยู่กับแฟนเก่านะ ไม่ต้องห่วง' หรือตอแหลไปเลยว่า

'อยู่กับเพื่อนครับและผมยังกลับตอนนี้ไม่ได้'
ไม่ว่าเหตุผลไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น ถึงจิตติจะเป็นคนมีเหตุผลแต่ร้อยทั้งร้อยเชื่อเถอะ... ไม่มีใครอยากรับรู้ว่าคนรักกำลังอยู่กับแฟนเก่าหรอก จากที่คิดจะโทรผมจึงเปลี่ยนใจเปิดโปรแกรมแชทสีเขียวขึ้นมา

Kelvin  : ตื่นยัง ? 15:33

...จับจิต : ยัง... 15:33

Kelvin  : แมวที่ไหนตอบ ? 15:33

...จับจิต : ตีนแมวที่ยกเค้าห้องมึงไง 15:34

Kelvin  : (สติ๊กเกอร์ช็อก) สงสารผมเถอะ ขโมยใจผมไปยังไม่พออีกเหรอ 15:34


เขาอ่านแต่ไม่โต้ตอบ...

Kelvin  : กินข้าวยัง15:45

...จับจิต : ข้าวกระเพราแช่แข็ง 15:46


ผมเงียบไปครู่ใหญ่รอเขาถามกลับแต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ถามทั้งที่ความจริงพ่อเสือรอข้อความของผมอยู่ ซึ่งมันเป็นเรื่องดีที่เขาไม่เอ่ยถาม เพราะผมอาจหาคำตอบดีๆ ให้ไม่ได้ ชั่งใจอยู่นานในที่สุดผมก็พิมพ์ข้อความด้วยความไม่สบายใจ สูดหายใจอีกหลายครั้งกว่าจะตัดสินใจส่ง

Kelvin  : ผมออกมาทำธุระอีกนานกว่าจะกลับ ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนเห็นกำลังหลับสบาย  16:01

...จับจิต : อืม...ขับรถดีๆ 16:01


คำว่า 'ธุระ' มันดูห่างเหินสำหรับคนที่คบกัน คนที่มีสิทธิ์ได้รู้ทุกอย่างของกันและกัน แต่ถึงจะรู้แบบนั้นแล้วผมก็ยังเลือกใช้เพราะจนคำพูดแล้วจริงๆ
ผมไม่ได้ตั้งใจโกหกเพียงแค่ไม่ได้พูดทุกอย่างให้เขารับรู้ มันคงดีกว่าคำพูดตรงไปตรงมาที่ไม่มีผลดีอะไรเลย และคราวนี้ผมคงต้องขอบคุณนักพัฒนาเทคโนโลยีทุกท่านที่ทำให้ผมสามารถสื่อสารกับแฟนได้โดยไม่ต้องแสดงน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการโกหกให้เขาได้ยิน

ผมพยายามหาเหตุผลให้ตนเองไม่รู้สึกแย่ไปมากกว่านี้ก่อนจะติดต่อเพื่อนของน้ำ แต่ทุกคนอยู่ต่างจังหวัดและไม่มีใครว่างสักคนจนผมต้องถอนหายใจยาวๆ อีกหลายครั้ง

พรุ่งนี้ผมต้องทำงานไม่ได้มีเวลาว่างมากนักและเมื่อคืนผมก็แทบไม่ได้นอน ดังนั้นหลังจากเก็บกวาดข้าวของที่กระจัดกระจายเสร็จผมจึงใช้เวลาที่เหลืองีบหลับดีกว่ามานั่งคิดไม่ตก โดยไม่ลืมล็อกห้องอย่างดีเผื่อไอ้เวรที่ผมไม่รู้จักจะย้อนกลับมา

กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนโทรศัพท์สั่น

...จับจิต : ไปทำงานก่อนนะ 21.06


ผมตกใจที่เวลาล่วงเลยมาอย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่เรื่องปกติกับการที่เขารายงานว่าจะทำอะไร ดังนั้นในกรณีนี้มันจึงเสมือนการเตือนความจำหลังจากผมทิ้งเขาไว้ที่ห้องโดยลืมไปเสียสนิทใจว่าเขาต้องเข้ากะดึก ซ้ำร้ายคือเขาไม่มีรถไปทำงาน  ผมหายใจอย่างอึดอัดความรู้สึกผิดเล็กๆ ตีวนอยู่ในอก อดคิดไม่ได้ว่าจิตติจะตีความคำว่า 'ธุระ' ของผมเป็นแบบไหนกัน


Kelvin  : รอเดี๋ยวได้ไหมเดี๋ยวผมไปรับ 21.07

...จับจิต : ไม่เป็นไรกูไปเองได้ อย่าห่วง 21.07


อาการใจโหวงบ่งบอกว่าผมเป็นวัวสันหลังหวะ  ถ้าเขารู้ความจริงขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น... ผมไม่อยากคิดเลย

"เค..." ผมเงยหน้าจากจอมือถือขึ้นมองตามเสียงงัวเงียขึ้นจมูกของคนเพิ่งตื่น "เค้าคอแห้งจัง"
เปิดตู้เย็นรินน้ำส่งให้เจ้าของห้อง ผมจำเป็นต้องวางเรื่องใดเรื่องหนึ่งลงแล้วพยายามสลัดความรู้สึกอึมครึมทิ้งไปเพราะไม่อยากให้น้ำรู้สึกไม่ดี แล้วส่งยิ้มจางไปให้เมื่อเขากล่าว

"ขอบคุณ"

"ไม่เป็นไร มารยาทดีไปแล้ว เมื่อก่อนไม่เห็นเคยพูดดีมีแต่จะใช้" ผมว่าล้อๆ เจ้าตัวหน้าง้ำขึ้นมาทันทีก่อนจะต้องร้องโอดโอยเมื่อเผลอเบ้ปากใส่ผม ความผูกพันที่เคยมีทำให้เรากลับไปพูดคุยกันเหมือนเดิมได้ไม่ยาก แม้เราจะไม่ได้ติดต่อกันเกือบครึ่งปีแล้วก็ตาม

"เป็นไง ไม่เจียมตัว"

"เค้าเจ็บอยู่นะ "

"ก็เจียมตัวซะสิ อวดเก่งอ่ะคนเรา"

"เค ! "กำปั้นเล็กยกขึ้นหวังทุบผมอย่างไม่จริงจัง สร้างรอยยิ้มให้กับผมอย่างที่เคยเป็นเสมอ

เราสบตากันเนิ่นนาน รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปเหลือเพียงความวูบไหวที่เราต่างก็รู้ดี กลีบปากอิ่มเป็นฝ่ายเคลื่อนเข้าหาผมช้าๆ ก่อนจะประทับแผ่วเบาจนรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิสูงกว่าปกติของร่างกายบอบช้ำ ความรู้สึกอันคุ้นเคยเข้าจู่โจมไม่ให้ตั้งตัวแทบลืมสิ้นทุกสิ่งอย่างที่เขาเคยทำให้เจ็บช้ำ ผมอยากจะบดเบียดกลีบปากหวานนี่แล้วขยำขยี้รุกรานร่างกายรวมถึงหัวใจที่เคยเป็นของผม แต่สิ่งหนึ่งที่เสียดแทงขึ้นมากลางความหวามไหวคือความรู้สึกผิดจนผมต้องเป็นฝ่ายผละออก

"เค... "

"น้ำหิวรึเปล่า เดี๋ยวเค้าอุ่นโจ๊กให้นะ"

"อะ...อืม"

"ไม่ต้องลุกมาหรอก เดี๋ยวเอามาให้" ผมห้ามตอนที่เขาพยายามลุกตาม ผมไม่แน่ใจว่าแสดงสีหน้าแบบไหนออกไปเจ้าของร่างโปร่งถึงได้ตั้งคำถามกลับมา

"รังเกียจเค้าแล้วหรือยัง"

"เปล่า"

เราเคยคบกัน ไม่ต้องใช้คำพูดเพียงแค่สบตาผมก็รู้สึกราวกับจะอ่านความคิดเขาได้... แต่มันไม่ควรเกิดขึ้นตอนนี้

"เคยังรักเค้าใช่ไหม"

"เค้ามีแฟนใหม่แล้ว"
ผมหลุบตา แม้แต่น้ำเสียงยังแผ่วจนอยากยิ้มเหยียดตัวเอง ผมควรหนักแน่นและหยุดทุกอย่างก่อนที่ความต้องการจะครอบงำให้ทำสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรไปมากกว่านี้...

"แต่เคยังรักเค้าอยู่"

"น้ำ ! "

ผมไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าน้ำจะมาทวงถามความรู้สึกผมทำไม ไม่รู้กระทั่งว่าจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงด้วยซ้ำ

[/color]
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 02-05-2015 19:24:32
ตัดไม่ขาด..........

คาดว่าพี่ติถ้ารู้ว่าเคหายไปเพราะอะไร อาจจะขอกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน?

ถ้าใจยังห่วงหาคนเก่า พี่คิตตี้สุดแมนก็คงปล่อยเคไป...อ่ะมั้ง


ตอนนี้จะไม่กระทืบเค แต่ถ้าลามกว่านี้จะไปไซโคพี่ติลาออกจากงานหางานใหม่แม่มเยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 02-05-2015 19:28:05
เคลียร์ตัวเองด่วนเลยมากๆเค ไม่งั้นเจอมหกรรมกระทืบพระเอกแน่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 02-05-2015 19:30:16
เอ้าแล้ววววว ของหายอยากได้คืนน่ะจ้ะ :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 02-05-2015 19:47:17
อ้ายน้องเค  :m16:

รอเจ้ติจัดการแล้วกัน คาดว่าเจ้ได้รู้แน่ๆ.
เจ้เลือกยังไงน้องก็จะเป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-05-2015 19:47:53
เอาแล้วไง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Mom2maM ที่ 02-05-2015 19:49:19
แหล่ว แหล่ว แหล่ว

เคนอกใจไปเลย

แล้วติก็รู้
แล้วมาม่าชามยักษ์ระดับกินเนสบุคเรคคอร์ดจะได้ถูกเสิร์ฟซะที

 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-05-2015 19:54:04
รักคุณ Phut ที่สุดเลย ขอม๊วบๆหน่อย  :จุ๊บๆ:

ตอนนี้ไม่รู้สิ เราว่าพี่ติทำใจไว้ก่อนหน้าแล้วมั๊ง
ถึงจะทำใจไว้ก่อนหน้าแล้วแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เจ็บนะ
อยากจะโบกหัวเคแรงๆสัก 10 ทีแต่เราไม่ชอบใช้ความรุนแรง
ที่จริงถ้าหากว่าเคอธิบายให้พี่ติตรงๆ หรือพามาด้วยกันยังจะดีเสียกว่า
มาบอกแบบกำกวม ไม่อธิบาย ทิ้งพี่ติไว้ในห้องคนเดียวเหมือนพี่ติไม่มีความสำคัญ
ยิ่งถ้าหากว่ามารู้ทีหลังว่าเคไปอยู่กับแฟนเก่าที่แม้ว่าจะบาดเจ็บต้องการความช่วยเหลือแต่พี่ติไม่รู้นี่
แล้วยิ่งถ้าหากว่าอยู่ข้ามคืนข้ามวัน 2 ต่อ 2 ก็ไปผุดไปเกิดเสียเถอะเคเอ๋ย อย่ามาหลอกหลอนพี่ติอีกเลย

ถ้าเคจะกลับไปดีกับน้ำเราก็ไม่แปลกใจนะเพราะว่ารักกันมาตั้งนาน
พี่ติก็เพิ่งมาเอง  ไม่ได้อยากให้พี่ติเจ็บนะแต่รูสึกว่าเคไม่ได้คู่ควรขนาดนั้นถ้าหากว่าเคไม่ได้พยายามเพื่อพี่ติ
เราชอบพี่ตินะ  ชอบอินเนอร์ไดอาล็อกของนางแล้วก็เชื่อว่าพี่ติแกร่งมากๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 02-05-2015 19:57:30
ถ้าเคผ่านมันมาได้ หมายถึงน้ำ บททดสอบนี้จะทำให้รักของเคกะพี่จิตมั่นคงขึ้น

แต่ถ้าตอนนี้ พี่จิตรู้     (เพราะแกไม่บอกความจริงเค๊าอ่ะเค) พี่จิตถอยแน่

ทั้งๆที่พึ่งจะก้าวมาชิดกว่าเดิมแล้วแท้ๆ พิจารณาตัวเองด้วยเค มั่นคงหน่อย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 02-05-2015 20:01:15
น้ำนิสัยเสีย
เคแย่มากๆ
จิตติหาแฟนใหม่เหอะ
สุดท้าย ทำไมมันแลสั้๊นสั้น
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-05-2015 20:02:44
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-05-2015 20:20:20
เราเดาว่าพี่จิตน่าจะพอรู้ เซ้นของคนเป็นเมียมันแรงนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 02-05-2015 20:29:56
แอบใจเสีย กลัวเคจะหวั่นไหว กลัวติจะเสียใจ แต่ทุกอย่างคงกำหนดอะไรไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องของคนสามคน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 02-05-2015 20:34:29
อย่ามาอ้อยนะน้ำ
เคมีเจัแสนดีแล้ว
แอบหงุดหงิดเล็กๆ
พวกพระเอกแสนดี
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-05-2015 20:38:47
คงไม่แปลกนะ ถ้าคุณคนเขียนบอกให้กระทืบนายเคได้ตามสบาย แต่เค้าไม่ได้อยากทำอย่างนั้นเลย :mew5:
อาจจะเพราะสภาพของน้ำด้วยมั้ง เป็นใครก็คงทิ้งไม่ลงหรอก ยิ่งเป็นแฟนเก่าที่เคยังตัดไม่ขาดแบบนี้อีกด้วย :katai1:
เอาเป็นว่าเอาใจช่วยนะ พี่ติจะคิดอย่างนี้หรือเปล่าอ่ะ แบบถึงพี่ติไม่มีเคก็เคยอยูุ่มาได้ แต่ถ้าน้ำไม่มีเคตอนนี้คงอยู่ไม่ได้อะไรทำนองนี้ :z3:
เคก็เป็นผู้ชายธรรมดานะ จะหวั่นไหวกับแฟนเก่าก็ไม่แปลกหรอก อีกอย่างตอนนั้นก็ไม่ได้เป็นคนอยากเลิกอีกต่างหาก ถ้าถ่านไฟเก่ามันจะคุก็บอกพี่ติเค้าดีๆแล้วกัน
แต่ที่เราแปลกใจคือ ทำไมเราถึงไม่เชียร์ให้เคเข้มแข็ง อย่าเลิกกับพี่ติ อย่าเลือกกลับไปหาน้ำ งงตัวเอง ปกติต้องอยากให้พระเอกนายเอกเค้ามีความรักที่ราบรื่นดิ :laugh:
สารภาพผิด : เหมือนเค้าจะเข้าใจผิดว่าน้ำเป็นผู้หญิงมาตลอด :jul3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 02-05-2015 20:42:12
อยากตบ "K"  :z6: ทำตัวแบบนี้พี่จิตจมาจัดกานเลยนะคะ
คุณแฟนเก่าก็แรดจุง ทิ้งเค้าไปแระพอแบบนี้ก็จะกลับมาๆ 
พี่จิตสู้ๆนะ อยู่ทีมพี่เต็มตัว  :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 02-05-2015 20:51:15
จิตติ ปล่อยเคไปเห๊อะ  แค่ผู้ชายโลเลคนนึง 
อย่ารอให้เสียงเวลา  กว่าเคจะตัดใจได้  คงต้องโดนเค้าทิ้งอีกรอบ

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-05-2015 20:52:41
ลงมือทำต่อไปให้สำเร็จนะเคกับแฟนเก่าน่ะ
เพราะแค่ที่ทำอยู่ตอนนี้ ก็ผิดกับจิตติมากพออยู่แล้ว
อยากให่จิตตินู้เรื่องนี้ใจจะขาดแล้วนะรู้มั้ย
อยากรู้ว่าจิตติจะยอมหยุดอยู่ที่เดิมแล้วให้เคถอย
หรือจะยอมทำเป็นหูหนวกตาบอด แล้วอึมครึมๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 02-05-2015 20:55:21
รู้สึกอยากจับเคโยนลงจากตึก20ชั้น รัวๆ  :fire: :fire: :fire: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 02-05-2015 21:41:46
 :serius2: จับมันไปโบกปูนเลยดีกว่าไหมนายเคเนี่ย    เจ้ติต้องรู้แน่ๆเลิกกับมันเลยเจ้เด็กสร้างบ้านแบบนี้ ค้างx10ยกกำลัง2เลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 02-05-2015 21:46:55
ขอดูตอนต่อไปก่อนว่าเคจะจัดการเรื่องนี้ยังไง

แต่เราอยากให้เจ้จิตรู้ แล้วลาออก กลับไปหาคุณปู่ เริ่มต้นใหม่

อยากให้สัมผัสคำว่าโดนทิ้งอักสักครั้ง

ครั้งนี้ยังเผลอคิดว่าอยากจะบดขยี้ซะขนาดนั้น

แล้วถ้านังน้ำอ้อยกว่านี้จะมีสติอะไรมายับยั้งช่างใจ

อยากถามเคสักคำว่า อะไรทำให้ลืมคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนให้รอในห้องคนเดียว

ข้าวก้อไม่มีนอกจากอาหารแช่แข็ง รถก้อไม่มีไปทำงาน

อะไรทำให้ลืมขนาดนั้น หึ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-05-2015 22:11:44
  เฮ้อออออ   สงสารจิตติ   เคใจโลเลอะ. อีน้ำก็แร่ด ทิ้งเขาไปตั้งนานยังกล้ากลับมาหาอีก. หน้าด้านมาก.  ถ้าจะกลับไปคบกันก็ปล่ิยจิตติไปเถอะเค. อย่าจับปลาสองมือละ.
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-05-2015 22:23:26
พันกันมั่วเลย เฮ้ออออออ
สงสารน้ำก็สงสารนะ แต่พี่ติผิดอะไรละ!!!
เคจะทำอะไรคิดดีๆ นะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 02-05-2015 22:29:29
เราไม่ชอบเลย คนที่ซมซานกลับมาหาของเก่าที่ตัวเองทิ้งไป
ถ้ามั่นใจที่จะเดินไปข้างหน้าแล้วก็ไม่ควรจะถอยกลับมามองข้างหลังอีก
มันเสียศักดิ์ศรีอะ

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-05-2015 22:39:21
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: iiizo ที่ 02-05-2015 22:57:05
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
อย่ากลับมาจะได้มั้ย สงสารเจ้อ่าาาาา
มาต่อไวไวน้า
หน่วงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 02-05-2015 23:06:06
ขออนุญาตปลดเคออกจากตำแหน่งพระเอกรัวๆ!!!

ไม่ผิดที่จะตัดใจจากน้ำได้ไม่หมด
แต่ในเมื่อยังคาราคาซัง ก็ปล่อยเจ้ติไปเถอะ

เจ้ติคู่ควรกับคนที่จริงใจกว่านี้
เคไปเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนเถอะ

ปล. ไม่สงสารน้ำ เพราะไม่ชอบคนอย่างนี้
ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องยอมรับ ไม่ใช่พอแฟนใหม่ไม่ดี ก็ย้อนมาหาของเก่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-05-2015 03:13:33


  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 03-05-2015 15:42:33
ชอบมาม่าแบบนี้ ว๊ากกกกกกก  :beat: :beat: :beat:
เอาเลย เจ๊ติ จัดการให้ได้ ผมเป็นกำลังใจให้ หึหึ  :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: numilddy ที่ 03-05-2015 16:52:08
เรารู้สึกแย่แทนติมาก
คือตอนแรกเคมาแบบรักแฟนเก่า นางก็พยายามทำใจ
แล้วเคไปบอกกับเพื่อน 'ก็กูรักของกู'
น้ำเป็นคนทิ้งไปเอง เข้าใจว่าพอเป็นแบบนี้อยากขอคืนดี
ทำไมเคไม่ทำให้ชัดเจน ถ้ากลับไปคบกันให้พี่ติหาคนใหม่ดีๆ กว่าเคเลยแม่ง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 04-05-2015 01:21:52
เห็นได้ชัดว่าโลเล กลับไปหาน้ำเน่าเหอะเค อย่าดึงพี่ติลงนรกไปด้วยเลย ปล่อยเจ้แกไปเจอคนดีๆเหอะนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-05-2015 08:14:10
พี่ติแกชัดเจนนะเค ว่าเป็นพวกถ้านอกใจแกก็ไม่เอา..

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 04-05-2015 13:42:20
พึ่งได้เข้ามาอ่านและบอกตามตรงว่าติดงอมแงมเลยตอนนี้
อ่านรวดเดียวเลยคือเพลินมาก เผลอแปปอ่าว อ่านทันซะแล้ว  :a5: อยากอ่านอีกกกกก  :ling1:

จิตติคือแบบพี่แกนิ่งๆ แต่คิดอะไรเยอะแยะมากมาย
เราอ่านแล้วฮามาก จินตนาการเวลาแกทำหน้านิ่งๆ แต่ในใจนี่ด่าไปไกลแล้วเราแบบ...
......ขำอ่ะ ไม่ไหวแล้ว  :laugh: :laugh:

จังหวะการเขียนของคนแต่งคือดีมาก เราอ่านแบบมุขเป็นมุข ขำตามไปได้เลย
ชื่อเรื่องในตอนแรกเราคิดว่าเหยยยย ไม่เข้ากับเนื้อหาเลย เนื้อหามันปาร์ตี้มาก สนุกสนาน
แต่จากนี้คงไม่แล้วสินะ.................. :hao5:

เราแอบคิดว่าหมดใจนี่คือเป็นคำที่พี่ติจะให้กับยอดชายนายเครึเปล่า
จิตติเหมือนแบบพร้อมจะไปตลอดเวลาอ่ะ ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกถึงความรักความชอบของพี่แกนะ
แต่เหมือนแบบจิตติรู้อยู่ตลอดว่าอะไรเป็นอะไร
แล้วที่ทำอยู่นี่คือให้โอกาสนายเคแล้วก็ตัวเองด้วยแต่สมมติถ้าเกิดอะไรแล้วคง...
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆๆ  ฮาาาาาาาาาา เคนายคงไม่ทำเสียเรื่องใช่ป้ะ?  :hao3:
ยังไงก็เถอะ สมัครเป็นแม่ยกเจ้ติค่ะ ถึงเจ้จะดูเข้มแข็งแต่หนูสัมผัสได้ถึงความอ่อนไหวของเจ้ค่ะ
คิตตี้ชอบสีชมพูฉันใด เจ้จิตติก็อ่อนไหวได้ฉันนั้น (ห๊ะ!!!!)

รอเสพตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ อยากให้อัพไวๆ จัง  :katai1:
ว่าแต่สงกะสัย คุณปู่คุณตาพี่ป้าน้าอาจะมาเกี่ยวข้องต่อไปยังไงกันน้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 18 ( 2/5/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: วันชัย ที่ 04-05-2015 16:19:50
รอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 04-05-2015 21:31:07
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน คนแต่งตกใจมากที่ตอนที่แล้วมีคนให้กำลังใจพี่ติและอยากรุบกระทืบรวมถึงตำหนิติติงพ่อยอดชายนายคิมหันต์กันอย่างล้นหลาม ขอบคุณทุกกำลังใจและข้าพเจ้าอยากจะลั่นวาจาว่า ข้าพเจ้าจะพยายามไม่ทำเรื่องนี้ ล่ม กร๊ากกกก

หมดใจ 19

    คิดว่าโลกนี้มีสักกี่คนที่ไม่เห็นแก่ตัว... น้อยจนนับไม่ได้หรือเรียกได้ว่าไม่มีเลย เพียงแค่จะแสดงออกมามากน้อยเพียงไรเท่านั้น ก็คล้ายๆ กับผู้ชายที่มักมากคิดถึงแต่ตัวเองโดยไม่แคร์ว่าคนข้างๆ เขาจะเสียใจเท่าไร มีไม่กี่คนหรอกที่จะยับยั้งชั่งใจแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ แต่ก็อย่างที่บอก...มีน้อยจนแทบหาไม่เจอ

ผมฟังเสียงสะอึกสะอื้นของน้องสาวสุดที่รักมาร่วมครึ่งชั่วโมง นางอาการหนักกว่าที่ผมคิดเมื่อจับได้คาหนังคาเขาว่านพยังไม่หยุดติดต่อกับแม่นั่น ครั้งก่อนนางให้อภัยมันหลังจากงอนมันอยู่ห้าวัน เพียงเพราะ 'เป็นความผิดครั้งแรกหลังคบกันมาสามปีและนพสัญญาว่าจะไม่มีครั้งต่อไป'

แต่มันมีครั้งต่อมาเนี่ยสิไอ้หอกหัก !

"พี่ให้ปุกตัดสินใจ จะเอายังไง" ดักตีหัว ฉุดกระชากลากเข้าป่า หรือจะพาไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนว่ามา เดี๋ยวพี่สงเคราะห์ผัวเอ็งให้ คึคึคึ

ผมล้อเล่น ! ใครจะไปทำแบบนั้น แต่ถ้าพวกคุณอยากฟังความจริง...ไอ้นพมันไม่ใช่สเปคผมอะ

"หนูไม่รู้ว่ะเจ้" นางตอบเสียงเครือยกมือปาดน้ำตาป้อยๆ มันไม่ใช่อาการฟูมฟายแต่แรงสะอื้นจนไหล่ไหวบ่งบอกว่าคนเข้มแข็งอย่างนางเสียใจมาก

"หนูไม่เข้าใจทำไมมันทำกับหนูได้ลงคอ ฮึก ทั้งที่หนูซื่อสัตย์ เอาใจ ฮือออ ทำให้มันสารพัด หนูไม่ดีตรงไหนเหรอพี่ หรือเพราะว่าหนูมันไม่สวย"

"ปุกสวยแล้ว แต่ปุกไม่ดีตรงที่หลงมาคบกับมันไง" ความจริงผมก็มองคนผิดเคยคิดว่าไอ้นพมันซื่อ ที่ไหนได้กระต่ายหุ้มไฮยีน่าดีๆ นี่เอง
ปุกร้องไห้ไม่หยุดทั้งพยายามกลั้นสะอื้น ผมจึงส่งทิชชู่ในนางเพิ่ม หล่อนจะร้องทำไมนักหนา หน้าหล่อนเละแล้วรู้ตัวบ้างไหม

"ร้องให้พอแล้วก็ไปล้างหน้าซะ คืนนี้นอนที่นี่ก็ได้"

น้องมองนาฬิกาแล้วหันมามองหน้าผมตาปริบๆ อะไรของคุณ ผมไม่ปล้ำคุณหรอกครับ !

"หรือจะกลับห้อง ? "
ปุกส่ายหน้าดิก นางลุกไปล้างหน้าตามคำสั่งแล้วกลับมานั่งปุข้างๆ ผมอีกครั้ง

"เจ้ดู...อะไรอ่ะ ? ฮึก" โอ้ยอีหนูเอ้ยยังไม่หยุดสะอื้น
ผมไม่ตอบแต่เลื่อนมือถือให้เธอดูด้วย ภาพแก็งค์หล่อดิบอร๊อย ! ที่ถ่ายตอนเลี้ยงส่งโชถูกแท็กมาในเฟสบุ๊คเมื่อสามวันก่อน ความจริงผมไม่ค่อยได้เล่นเฟสเท่าไหร่ เอาไว้ส่องผู้ชายมากกว่า กิกิกิ

"กรี๊ด แซบอ่ะเจ้ ขอสักคนได้ไหม"

แม่คุณเอ้ยเมื่อกี้ยังเศร้าอยู่หยกๆ ทีตอนนี้ล่ะนอขึ้นเชียว

"เอาจริงรึเปล่า"

"จริง ! หนูจะหาผัวใหม่ให้ดู"

"ทิ้งมันลงเหรอ อีกอย่างก็น่าเห็นใจคนใหม่นะพี่ว่า"

"เจ้อะ ! หนูไม่ดีจนต้องเห็นใจคนอื่นขนาดนั้นเลยเหรอ นี่รักกันจริงป่ะเนี่ย "

"หึหึ "

นางตีความไปซะไกล สิ่งที่ผมจะสื่อคือถ้าไอ้หนุ่มผู้โชคร้ายเกิดจริงจังกับนางที่ยังตัดแฟนเก่าไม่ได้ มันจะเหมือนกับที่ผมเป็นก่อนหน้านี้ไม่มีผิดเพี้ยน...

อะไร ? ผมไม่ได้ใช้คำผิดสักหน่อย ก่อนหน้านี้น่ะถูกแล้วเพราะตอนนี้เราเลยวิกฤติช่วงนั้นมาแล้ว หลังจากพ่อทูนหัวของพี่พูดจาอย่างชัดเจนและจริงจังจนไอ้ติหัวใจจะวาย ผมก็เริ่มคิดอย่างจริงจังว่าชีวิตนี้ดี๊ดี มีสลัดมะเขือยาวให้แซบตลอดปี กั่กๆๆ

โอย...อัปรีย์จังกู ! ชื่อเกาหลีของผมเอง

ห๊ะ ! อยากให้เล่าความรู้สึกตอนโดนทิ้งไว้ที่ห้องคนเดียวเหรอ ?

เดี๋ยวตีปากเลย ! ใครทิ้งมีที่ไหน ก็เขาบอกอยู่ปาวๆ ว่ามีธุระ และเขาก็ไม่ได้ลืมผมสักหน่อย เรายังไลน์คุยกันอยู่เลยนะจ๊ะ แถมเย็นวันต่อมาพ่อยังหอบหิ้วกับข้าวกับปลามากินด้วยที่บ้านเป็นการเอาใจพี่ แล้วจะให้ผมโกรธแฟนด้วยเรื่องเล็กน้อยเท่าเยี่ยวมดได้อย่างไร

คนเราถึงจะคบกันแต่มันก็ต้องมีมุมส่วนตัวกันบ้าง  โตๆ กันแล้วจะมาคิดเล็กคิดน้อยเป็นเด็กทำไมให้เปลืองสมอง คบกันมาเกือบหกเดือนและเขาก็เลิกพฤติกรรมน่าสงสัยทั้งหลายแหล่ตั้งนานแล้ว ไอ้พวกข้าวของบนชั้นพวกนั้นก็ไม่เห็นพ่อจะใส่ใจมัน วันๆ แทบไม่ได้อยู่ห้องเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นแล้วไอ้ติจึงพร้อมให้เกียรติแฟนด้วยการยืดอกพกถุงและยืนยันได้ว่า

พี่เชื่อใจหนูนะลูก...พ่อสลัดชีวจิตของพี่

ดูรูปนี้สิ มึงนี่หล่อน่าลากจริงๆ กร๊ากกก

"พี่ติสามทุ่มกว่าแล้วนะ ดูรูปแล้วนั่งอมยิ้มอยู่นั่นแหละเดี๋ยวเข้างานไม่ทันหรอก เจ้แม่งหลงผู้ชาย "

ปากดี...ขอหยิกแก้มหล่อนสักทีได้ไหม หือออ !

"โอ๊ย เจ้แม่งเจ็บนะเว้ย ! ไม่ต้องกลบเกลื่อน รู้แล้วว่ากำลังสวีทอะ หมั่นไส้ ! กรี๊ดดด"

ปุกวิ่งหัวทิ่มหัวตำตอนที่ผมจะคว้าคอนางมาจัดการ เห็นแบบนี้พี่ก็แค่ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่เขินได้ อายเป็น แถมยังรักจริงนะครับ โอยยยอายตัวเอง อารมณ์สาวน้อยนี่มาเต็มเลยกู อร๊าย !

ผมแต่งตัวมาทำงานโดยไม่ลืมบอกให้น้องล็อกบ้านให้เรียบร้อย การงานก็ดูเหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อน้องๆ เริ่มทำงานกันอย่างรู้หน้าที่ เปิดรับผลัดเสร็จดีซีก็ลงพอดี ได้เจอไอ้นพตอนเปลี่ยนผลัดแต่ไม่ได้คุยเพราะมันคงกลัวผมแดกหัวถึงไม่เฉียดมาใกล้

เช็คของอยู่นานผมก็ได้ฤกษ์เติมวอทล์ที่อุณภูมิจับขั้วหัวใจโดยมีน้องช่วยล้างเจ็ท ถูพื้นเช็ดกระจก ทำงานไปเพลินๆ ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสีมีประกายเรืองรองจนกระทั้งสว่างคาตา

"บีหนึ่งด็อปเงินยัง"

ผมตะโกนถามน้องแล้วมายืนซุ่มแถวมุมหนังสือ อย่าให้น้องมันรู้ว่ากูอู้งาน ตามองหนังสือมือล้วงกระเป๋า จากที่ไม่ค่อยใส่ใจมือถือเท่าไหร่กลับกลายเป็นว่าผมรีบยกมันขึ้นมาดูเมื่อใกล้เวลาตื่นนอนของใครบางคน แล้วก็ไม่ผิดหวัง มีการแจ้งเตือนจากโปรแกรมแชทยอดนิยม

Kelvin : อรุณสวัสดิ์ครับ เหนื่อยไหม... 07.05

นาทีนี้ I belive i can fly ! . ผมอดยิ้มไม่ได้ อาจเพราะอยู่คนเดียวมานานพอมีคนเป็นห่วงคอยให้กำลังใจมันก็เลยเกิดอาการคันในอกยุบยับ แถมกล้ามเนื้อบนหน้ายังทำงานนอกเหนือคำสั่ง การอดนอนนี่มีผลกระทบรุนแรงจริงๆ

...จับจิต : เหนื่อย...

'ถ้าเป็นไปได้อยากเจอหน้าพ่อหวานใจ...'

โฮกกกเน่าไป ! จึงได้แค่คิด พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเหมือนไม่เป็นตัวเองเลยว่ะครับ โอยยยพิษรักบาดลึกถึงทรวงใน กั่กๆๆ

ฟู่...

ด้วยกำลังอยู่ในโลกส่วนตัวเลยไม่ทันรู้ว่ามีใครมายืนอยู่ด้านหลังจนกระทั่งรู้สึกถึงลงอุ่นๆ ที่จงใจเป่าผ่านใบหูผม

"เป่าให้แล้ว... หายนะครับ"

กรี๊ดดด พ่อหมียักษ์ของพี่เล่นซะกูตกใจ ! ดีที่กูไม่ง้างหมัดใส่ไม่อย่างนั้นต้องมีหงายเงิบกันบ้างล่ะวะ

"ไม่ใช่เด็ก" ใครเขาเป่ากันเฉยๆ วะ มันต้องพูดว่า 'เพี้ยง' ด้วย  "แล้วนี่มาทำไร"

"ซื้อข้าวมาให้" เขาชูถุงข้าวต้มกระดูกหมูให้ดู หนูนี่น่ารักรู้ใจพี่จริงๆ อยากหอมสักฟอดดด

"ขอบใจ... กินไปแล้วยัง"

"กินแล้ว" เขาแต่งตัวเนี๊ยบเตรียมไปทำงาน ระบายรอยยิ้มจางอย่างน่ารักน่าฟัด งืม มันเขี้ยวจุงง
และเหมือนเขาจะรู้ใจจึงไม่ปล่อยให้ผมมองนาน แขนล่ำซ่อนกล้ามไว้ใต้ผ้ายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู

"ผมไปทำงานก่อน เลิกงานแล้วกลับบ้านดีๆ เจอกันตอนเย็นครับ"

ผมส่งเสียงในลำคอเป็นการตอบรับ มองตามแผ่นหลังกว้างไกลออกจากร้านไปเรื่อยๆ อดคิดไม่ได้...

ก้นแน่นๆ นั่นน่าขยำจริงๆ ! ก๊าซซซ

ไม่รอให้ข้าวต้มหายร้อนผมก็เทโซ้ยมันหลังร้านนั่นแหละ พอกลับถึงบ้านก็ดับขันธ์ยันเย็น ปุกไปทำงานตอนไหนผมยังไม่รู้เลย

ตื่นมาอีกทีนาฬิกาบนผนังบอกเวลาสี่โมงครึ่ง ผมเลือกรดน้ำต้นไม้เป็นอันดับแรก ต้นไม้พวกนี้เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ ทั้งหูกวางต้นใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขามากมายบนพื้นที่จำกัด ต้นมะม่วงที่ผลิดอกออกผลและรอให้ผมตัดแต่งกิ่งอยู่ทุกปี ไหนจะมะลิซ้อนชูช่อออกดอกสีขาว ข้าหลวงหลังลาย หางกระรอกและไม้ประดับอีกมากมาย ถึงแม้จะไม่ค่อยมีเวลาแต่ผมก็พยายามดูแลให้ท่านเป็นอย่างดีเสมือนกับที่ท่านเคยทำเมื่อยังมีลมหายใจ

ป้าข้างบ้านมองมาด้วยความสงสัยใคร่รู้ คงเห็นผมพาสาวมานอนค้างเมื่อคืน ผมจึงส่งยิ้มไปให้แล้วเผ่นแนบเข้าบ้านก่อนที่แกจะตะโกนถามอะไรให้เคืองกัณฑ์

อาบน้ำแต่งหล่อเสร็จก็ขึ้นคล่อมฟีโน่ลูกรักเพื่อไปหาข้าวกินดับเสียงท้องไส้ที่ร้องขออาหาร คิดถึงพ่อยอดชายป่านนี้น่าจะเลิกงานแล้วเลยตั้งใจแวะซื้อข้าวหมกไก่เจ้าอร่อยไปฝากเพิ่มดีกรีกันสักนิด แฟนจะได้รักได้หลง...

กั่กๆๆ จั้กจี้พิลึกว่ามะ ?

"ข้าวหมกไก่สามห่อครับป้า"

อย่าว่าพี่บ้าผู้ชายเลย เป็นแฟนกันมันก็ต้องเอาใจใส่ดูแลกันบ้าง แล้วที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ทำตัวสมเป็นแฟนสักเท่าไหร่ แทบไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ มีแต่จะแซบกันอย่างเดียวคงถึงเวลาที่ผมต้องเอ็นดูเขาอย่างจริงจังเสียที

ระหว่างรอข้าวผมก็ล้วงมือถือส่งไลน์ถามว่าเขาอยู่ไหนแต่รออยู่นานเจ้าตัวก็ยังไม่อ่านจนกระทั่งจ่ายเงินค่าข้าวผมจึงตัดสินใจโทรหา...ก็ไม่มีคนรับ

เกิดอาการสองจิตสองใจว่าจะทำอย่างไร มองข้าวสามห่อแล้วหนักใจแท้ ถ้าให้ฟาดหมดนี่พุงกระทิคงกลายเป็นหนังหมูสามชั้น ปุกก็ไม่ชอบข้าวหมกไก่ เพื่อไม่ให้เสียความตั้งใจผมจึงตัดสินใจไปรอเขาที่ห้องด้วยความอันรวดเร็ว ระหว่างรอก็ส่องเฟสบุ๊คผู้ชายไปพลาง

เพื่อนผมมีแค่สองร้อยกว่าคนส่วนใหญ่เป็นเพื่อนร่วมสถาบันตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหา'ลัย รวมถึงพี่ๆ น้องๆ ในซีพีออลเพียงไม่กี่คน ผมไม่ค่อยได้โพสรูปหรือข้อความ เรียกได้ว่าไม่ได้เล่นมานานมาก ก็อย่างที่บอกว่าเอาไว้ส่องเฉยๆ พวกการแจ้งเตือนจึงเงียบสนิทจนกระทั่งเมื่อสามวันก่อนที่เปรมแท็กรูปมาให้ ลูกโลกในเฟสแจ้งเตือนถึงหลักหลายร้อยอย่างที่ไม่เคยเป็น ส่วนใหญ่เป็นการกดไลค์รูปแก็งค์หล่อดิบอร่อยกันทั้งนั้น และแน่นอนว่าพี่ส่องมาแล้วทุกคน กั่กๆๆ

ผมกดๆ เลื่อนๆ ดูเหล่าคนที่ไลค์จำนวนสิบคนล่าสุด แล้วต้องสะดุดกับหนุ่มน้อยคนหนึ่ง หน้าตาคมเข้มแต่ปากแดงจิ้มลิ้มแกรนด์โอเพนนิ่งมากกก

Chonlatee Pimsuvan

ถามว่าทำไมถึงสะดุด ก็น้องเขาเล่นเจาะจงไลค์เฉพาะรูปที่มีนายคิมหันต์น่ะสิ ผมจึงรีบเข้าส่องอย่างไวแต่น้องเขาล็อกข้อมูลไว้ให้แค่เพื่อนผมเลยปิดโปรแกรมไปด้วยความเซ็งจิตนิดๆ คิ้วกระตุกหน่อยๆ

ช่างมันเต๊อะ คิดมากเดี๋ยวความดันขึ้น เส้นเลือดสมองแตกโพล๊ะอัมพาตแดกล่ะซวยเลย แต่ถ้าว่ากันตามจริงผมคงได้เป็นโรคกระเพาะก่อน รอพ่อมึงตั้งนานแล้วเมื่อไหร่จะมาวะครับ !

ด้วยความโมโหหิวผมจึงแกะข้าวกินโดยไม่รอนายคิมหันต์อีกต่อไปพาลรื้อของในตู้เย็นมันออกมากินด้วยข้อหาให้กูรอนาน กินข้าวหมดหนึ่งห่อ สแปลชหมดไปอีกขวด นมอีกกล่อง แอปเปิลอีกครึ่งลูกมันก็ยังไม่มา ผมจึงโทรหาเขาอีกครั้งปรากฎว่าปิดเครื่อง อ้ากกก ! ไอ้เวร นี่มันเลยเวลาเลิกงานมากี่ชั่วโมงแล้ว รู้บ้างไหมว่ากูเป็นห่วง ห๊า ! !

กึก กึก กึก

เสียงฝีเท้าหน้าห้องเรียกให้ผมถลาเข้าไปเปิดประตูทันทีอย่างหมดมาด พอบานประตูเปิดออกผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนกลับมองผมด้วยดวงตาเบิกโพลงราวกับตกใจสุดขีด อร๊าย มึงจะตกใจอะไรขนาดนั้นกูไม่ใช่ผี !

"พี่ติ...มาได้ไง"

"มาไม่ได้ ? "

"ก็เปล่า ผมเห็นว่าเข้ากะดึกเลยไม่คิดว่าจะมา" เขายิ้มแห้งเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูอย่างเบามือราวกับกำลังคิดอะไรสักอย่าง มันต้องเป็นเพราะโรงงานนรกที่ใช้งานสุดที่รักผมอย่างแรงงานทาสแน่ๆ

โถ..พ่อคุณ พ่อทูนหัวของพี่น่าสงสารจริงๆ ไหนมาให้พี่จูบรับขวัญสักทีซิ

เขาทิ้งตัวนั่งบนโซฟาเบดสีแดงกำมะหยี่แล้วฉุดแขนผมให้นั่งลงข้างกัน หมีตัวใหญ่หัวเราะชอบใจตอนที่ผมกดปากลงบนกกหู

"กินข้าวแล้วยัง" ผมถามชิดริมหูได้กลิ่นแวกซ์ใส่ผมหอมฟุ้งจรุงจิต

"ซื้อข้าวมาให้ผมเหรอ" มือใหญ่ตวัดรอบเอวผมแล้วสอดเข้าไปลูบผิวเนื้อเล่น "ขอโทษนะที่ให้รอนาน มือถือผมตกน้ำน่ะ จริงสิ..."

เคผละออกไปรื้อค้นบางอย่าง เพียงไม่นานเขาก็กลับมานั่งที่เดิมพร้อมมือถือรุ่นเก๋ากึ้ก

"คงต้องใช้เครื่องนี้ไปก่อน" เขาใส่ซิมเข้าไปในเครื่องมือสื่อสารรุ่นพ่อ แบบที่ผมจำได้ว่ามันนิยมมากเมื่อสิบปีก่อน แถวบ้านเรียกรุ่นปาหัวหมา

เขาถอนหายใจหลายครั้งและดูอ่อนเพลียอาจเพราะทำงานเหนื่อย พอใส่ซิมเสร็จเขาก็เสียบสายชาร์จแล้วไถเจ้าเครื่องรุ่นเดอะไว้บนโต๊ะกระจก ซบลงบนบ่าผมอย่างอ่อนแรง

"..." ผมยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยเบาๆ เรานั่งเงียบกันแบบนั้นเนิ่นนานจนกระทั่งรู้สึกถึงน้ำหนักอันหนักอึ้งผมถึงได้ขยับออกเล็กน้อยแล้วช้อนประคองเขาลงบนตัก

"จะไปแล้วเหรอ" ลูกแก้วสีนิลปรือขึ้นมองผมราวกับจะอ้อน มิใช่แค่นั้นเพราะเสียงพ่อหนุ่มตอนง่วงนอนนี่มันขยี้ใจพี่จริงๆ ไหนจะใบหน้าเจ้าที่ซบลงกับพุงกะทิของพี่ โอยยย นาทีนี้ยอมรับก็ได้ว่ากูหลงผู้ชายยย

"ยัง" สอดนิ้วเข้าไปตามกลุ่มผมเส้นใหญ่แต่นุ่มมือ เขาไม่ว่าอะไรตอนที่ผมเขี่ยใบหูเขาเล่น แขนใหญ่กระชับเอวผมแน่นก่อนช้อนตาขึ้นมองแต่ไม่ยอมพูดอะไรจนผมอดเลิกคิ้วไม่ได้

อ้อนขนาดนี้พี่จัดให้สักยกดีมั้งงง

ผมโน้มหน้าลงตาแรงโน้มถ่วงพ่วงด้วยแรงดึงดูดมหาศาลจากผู้ชายตรงหน้า ภายใต้แอร์เย็นฉ่ำกลับมีความอุ่นซ่านซ่อนอยู่และสามารถรับรู้ได้เมื่อเราบดกลีบปากเข้าหนากัน

พายุอารมณ์โหมกระหน่ำท่ามกลางความเงียบโดยแวดล้อม ทว่าเสียงหายใจดังไม่ด้อยไปกว่าเสียงเสื้อผ้าเสียดสี เราโรมรันฟันลิ้นใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใครไล่ลามทั่วทั้งร่างกาย ไม่มีส่วนไหนหลบเร้นหนีสัมผัสชวนปั่นป่วนไปได้ ร่างกายสมชายทั้งดื้อรั้นและดึงดันแหวกว่ายในกระแสอารมณ์กระทั่งพบพานกับความหอมหวานอันเร่าร้อนกลางทะเลเดือด จวบลาวาร้อนประทุคลั่งแตกเป็นสายธาร แทรกซึมแผดเผาผ่านทุกอณูจนแทบไม่เหลือตัวตน

อันที่จริงผมก็เวอร์ไปหน่อยเพราะลาวาที่ว่านั่นแตกโพล๊ะใส่ดูเร็กซ์กลิ่นสตอว์เบอร์รี่แล้วก็โดนมัดปากลงไปแอ้งแม้งในถังขยะเรียบร้อยแล้ว

หมดแรงข้าวต้ม เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจนแทบไม่อยากกระดิกกระเดี้ยไปไหนเลยยย

"ลุกไหวไหม..." พ่อม้าคึกก้มลงมาถามชิดริมหูด้วยเสียงนุ่มละมุนยิ้มละไม อั๊ยย่ะ คำถามสบประมาทเดี๋ยวกูจัดให้อีกยก ! ผมนี่ลุกเลย อูยยย สะโพกเก๊า !

"อืม..." ก็ได้แค่คิดเพราะสิ่งที่ผมทำคือการนอนคว่ำหน้าคุยกับหมอน ปล่อยนายคิมหันต์ลูบหัวลูบหางเกาคางเป็นแมวน้อยตัวใหญ่ยักษ์นอนเฝ้าเตียง ตามด้วยจูบหนักๆ ข้างขมับ

"อาบพร้อมผมไหม"

ให้ท่าตลอด ผมถึงกับต้องโบกมือไล่ ได้ยินเขาหัวเราะในลำคอตามด้วยเสียงน้ำกระทบพื้น เหลือบมองนาฬิกาสองทุ่มครึ่งเข้าไปแล้ว ขอพี่สักงีบเถอะ

ยังไม่ทันได้งีบเสียงเมโลดี้รุ่นเก่าทำนองของบีโทเฟ่นก็แผดเสียงลั่น ไอ้ติเลยต้องกัดฟันลุกมารับแทนไอ้ตัวดีด้วยความปวดร้าววว... ร้าวระบมสุดที่จะฝืน ~

'Num'

ชะอุ้ย ! คิ้วกระตุกว่ะครับ กูรู้สึกไม่ถูกโฉลกกับอักษรนี้อย่างแรง เกิดอาการชั่งใจอยู่นานจนมือถือเงียบไป

แต่ไอ้คนที่นุ่งผ้าขนหนูกระหืดกระหอบออกมาจากห้องน้ำนี่คือ ? ?

เขายื่นมือมาขอคืนผมจึงยัดใส่ให้เขาไปโดยไม่ได้ว่าอะไร ขอร้องมึงอย่าหน้าเสียได้ไหม... ถ้ามันไม่มีอะไรในกองขี้เถ้า

ไม่น่าเลยจริงๆ ...

"ธุระด่วนเหรอ" ผมมองหน้านายคิมหันต์ด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาสีเข้มมองผมเพียงครู่เดียวแล้วหลบสายตาไป
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็เสียงมันดัง..." เสียงหัวเราะกลบเกลื่อนของมันโคตรฝืนธรรมชาติ รู้สึกคราวนี้มึงจะตอแหลไม่เนียนเลยนะคิมหันต์

ผมละสายตาออกจากผู้ชายคนหนึ่ง หยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าเข้าห้องน้ำด้วยหัวใจยวบยาบ โอยยย เส้นขมับแด๊นซ์กระจาย มันแน่นอก ต้องยกออก ! ขอยาอมใต้ลิ้นให้กูด่วนนน ! ! !

เดี๋ยวนะเห็นอะไรแว้บๆ ที่หางตา อ้อ... ห่อข้าว เกะกะลูกตานะว่ามะ คิดแล้วก็เกี่ยวถุงมันลงถังไป รับรู้ได้ว่านายคิมหันต์มองตามแผ่นหลังผมอยู่ทุกกิริยา

มองทำส้นตีนไร ? อย่าแดกเลยข้าวหมกไก่น่ะ มาเป็นศพให้กูหมกท่อเถอะ ! K


***************
อยากให้ใครเล่าต่อดี ติ๊กต่อกๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-05-2015 21:41:19
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-05-2015 21:48:52
ว่อยยยยยยยยย เคนี่!!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-05-2015 21:49:13
.....

ขอพี่ติเล่าค่ะ อยากรู้จริงเชียวว่าจะเจอเคอยู่กับชู้ไหม

อย่าลืมอัดเข้าท้องคุณเคด้วยนะคะถ้าเจอชู้


จากนั้นสะบัดบ๊อบใส่เลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 04-05-2015 21:53:06
เจ้จับอิเคหมกส้วมเลย  :m31:

ยังไม่จบใช่มะปฏิกิริยามันฟ้อง

รอเจ้ติเล่าดีกว่า เบื่อผู้ชายไม่แมนอย่างนังเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 04-05-2015 21:56:43
พุ่งเข้ามาอ่าน เข้ามารอเรื่องนี้ทุกวันเลย

เคนี่มัน!!!! ฮึ่ยยยย หงุดหงิด
อยากให้เจ้ติรู้สักที แล้วเคลียร์ไปเลย
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆ ให้เคมันรู้สึกบ้าง!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-05-2015 22:05:59
ไปหาปัวใหม่เลยค่ะทั้งพี่ติกับปุก
เจอแล้วเอาไม่เอาอีกเรื่อง
เหลือที่ความเป็นพระเอกให้เคมันหน่อยน้า
ถ้าหากว่ามันไม่ได้นอกใจพี่ติ
แต่ไม่ชัวร์เลยค่ะ เพราะว่าเคมีโมเมนท์ที่หายไปติดต่อไม่ได้ด้วย
เชื่อปะว่าเคไปอยู่กับนังน้ำมา  สวาปามข้าวเย็นมากับมันเรียบร้อยแล้ว
ดีแล้วที่พี่ติเอาข้าวหมกไก่ทิ้งไป
นังน้ำก็คงจะไม่ปล่อยมือเคไปแน่จนดว่านางจะเจอใครที่นางคิดว่าแซ่บกว่าเคอีกรอบ

รักคนเขียนจังเลย อย่าให้ค้างนานนะคะ  ม๊วบๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-05-2015 22:10:03
เบื่อพวกวัวสันหลังหวะ!!!
เซ็งเหมือนโดนควายขวิด   :impress3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 04-05-2015 22:46:28
 :z6: อิเคเธอนิไม่เนียนเลย  หมั้นไส้มันอ่ะคนเขียนเปลี่ยนพระเอกด่วน ตอนหน้าขอเจ้ติเล่านะจับได้คาหนังคาเขาไปเลย    ซัดบึกทั้งคู่เลยนิ เลิกกับมันไปเลย   :fire:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 04-05-2015 23:02:11
ผัวชั่วๆทิ้งแม่มมมมเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 04-05-2015 23:12:12
ขอติต่อเถอะนะ
ชอบติมากมายก่ายกอง
ไม่งี่เง่า ง้องแง้ง แต่ไม่โง่น๊ะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 04-05-2015 23:21:06
แหมะ เคก่อนแกจะกลับมาห้องแกไปไหนมา โทรศัพท์ถึงพัง ตก กระแทก ระเบิดหรืออะไรก้อแล่วแต่

หึ คิดว่าตัวเองเปนนักร้องนำวง zeal ที่ร้อง สองรักหรอ

หรือคิดว่าตัวเองเป็น ตุ้ย ธีรพัทธ์ ที่ร้องเพลง สองใจ

หรือคิดว่าอยากมีโมเม้นท์แบบ ทาทา ที่อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน

โถวววว ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ หรือเลือกไม่ถูกสักที ก้อภาวนาให้เจ้จิตเจอจังๆ กระทืบไม่เลี้ยงเลยพ่อเอ้ย

ส่วนนังน้ำขอดูน้ำหน้าหน่อยสิ จะมารยา สาไถย หน้าด้าน หน้าทนจนถึงเมื่อไร

ถ้าเจ้จิตไม่ได้เอาคืนตัวหนึ่งก้อร้าย อีกคนก้อเลว อกอีแม่คงจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

เจ้จิตไปฟังเพลง "คนไม่รักดี"ไปพรางก่อนนะ

ฮึ่มมมมม ศูนย์แทนอีหลี 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 04-05-2015 23:30:57
รำเคมาก เบะปาก3ที
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-05-2015 23:38:40
กระทืบเลยเจ้ สนับสนุน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 04-05-2015 23:47:52
ไม่มาต่อในพรุ่งนี้ เผาบ้าน :angry2:
ไอ่เค มัึงทำเจ้ติกุเสียใจ หักคอแม่ง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 05-05-2015 02:20:31
โอ้ยยยย มันหน่วงงงง

อิเคคคคค ทำพี่จิตติเสียใจจะกระทืบให้

โว๊ะะะะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-05-2015 03:36:05
อีน้ำ. อีแร่ดดด. ไปตายซะ ไปพร้อมกะอีเคเลย. ไปๆๆๆๆ. สงสารเจ๊อะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-05-2015 04:41:18

  ลุ้นอ่ะ อยากกินมาม่า :z2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 05-05-2015 05:28:09
โอ๊ย โกรธเคือง อ่านตอนนี้ละขึ้นมาก
ขึ้นเลยๆๆๆ ขึ้นขี่ (อิบร้า!) จริงๆ คือโกรธอ่ะ โกรธมาก
ไอ้เค ไอ้เสลด ไอ้ขากกกกกกกกกกก
คือถ้าไมมีไรก็บอกไปตรงๆ ดิวะ ไม่ใจเลย
หรือจริงๆ แล้วมี เดี๋ยวพ่อจวกไส้ไหล  :m16:
ตอนหน้าขอเจ้ติเล่าค่ะ ยังไม่อยากอ่านของนายเค
 :z6: :z6: :z6: #ทีมเจ้ติ

Ps. เอาไอ้นพเก็บไปทิ้งไปไกลๆ ดีออก!
รอตอนหน้าค่า  :ling1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 05-05-2015 06:45:17
ทีมจิตติ ให้จิตติเล่า เพราะมันได้อารมณ์มากกว่า ไม่ว่าอารมณ์แบบไหนก็ได้มากกว่าครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-05-2015 06:58:08
โกรธเคอ่ะ อยากเข้าไปตบ :beat: เตะ  :z6: หลายๆที :katai1:
คงไม่ต้องกอดคอร้องไห้แงๆ เป็นเพื่อนกับปุกหรอกนะพี่ติ :mew6:
เคมีอะไรจะแก้ตัวไหม :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 05-05-2015 08:06:06
หึ คงยังไม่รู้สินะ ว่าเจ้ติ โหดขนาดไหน หึหึ เจ้ติ จัดไปเลย เอาให้ตายกันไปข้างนึง ฮ่าๆๆๆๆ  :z10: :z10:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 05-05-2015 09:43:27
หมันไส้อีเค ฮึ่ม! อีน้ำเน่าด้วย ทิ้งเขาไปแล้วยังจะกลับมาอีก หน้าไม่อายยยน หน้าจตุรัสมากกกก เคก็คนหนือควายคะ? โดนทิ้งแล้วไม่รู้จักจำ เดี๋ยวทีนี้ได้โดนพี่ติทิ้งจริงๆแน่!!!  :angry2: :angry2: :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 05-05-2015 11:15:22
เจ๊ติ ปล่อยไปเหอะ ผช.แบบนี้ปากบอกว่ารัก แล้วไง ไว้ใจไม่ได้
เชิดสวยๆ อย่างเจ๊หัวกระไดไม่แห้งหรอก  :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 05-05-2015 11:24:56
อย่ามามีโมเมนท์ ทิ้งเขาไม่ได้ สงสารบลาๆนะ มารยาสาไถชัดๆ เฉดหัวมันทิ้งแม่งเลยพี่ติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-05-2015 11:35:29
เค ถ้ายังคลุมเครือ พี่ติ ตัดหางปล่อยวัดเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 05-05-2015 13:16:56
พี่จิตติฮามาก  :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-05-2015 13:23:11
 :laugh:  ฮาแต่ละเม้นท์. หุหุ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 05-05-2015 19:36:53
พล็อตเรื่องดูเครียดน่ะ
แต่ทำไมคนอ่าน อ่านไป อมยิ้มไปตลอดเลย
วลีเด็ดๆ ของคนเขียน ได้ใจมั่กๆๆๆ
คำบรรยาย (ความในใจของตัวละคร)
แค่อมยิ้มไม่พอแล้ว  ขำกลิ้งเลยแหละ
 :jul3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 05-05-2015 19:58:01
ทำไมยังตัดไม่ขาด ทำไมยังโลเล ทำไมทำกับพี่ติแบบนี้ ทำไม!! (อินจัด เช่นเดิม) อยากให้เจ๊ติรู้จังว่าเคไปหานังน้ำ จะเป็นอย่างไงหนอ?
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 05-05-2015 20:04:33
พี่ติเล่าต่อค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา     :hao4:

อิตาเค  นายรักพี่ติจริงรึเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย        :angry2: :angry2: :angry2:

ถ้าทำให้พี่ติเสียใจ   รับรองโดนรุมกระทืบแน่ๆ        :z6: :beat: :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 05-05-2015 20:09:08
ยิ่งอ่าน ยิ่งชอบพี่จิตติ ไม่รู้ว่าเพราะ การเป็นคนรู้จักคิด แม้จะรู้สึกอะไรยังไงแต่พี่แกก็คิดก่อน  :katai3:

คิดว่าอะไรส่งผลดีมากกว่ากัน พี่แกมีวิธีการรับมือที่ดีนะ ชอบอ่ะ คือเป็นแฟน อย่าไปย้อมมมม :fire:

แฟนเก่าแล้วไง นี่แฟนปัจจุบัน :m16:  ถ้าจะเลิกกันกะเคต้องไม่ใช่เพราะใครมาแทรกแซง  :beat:
 
ถ้าจะเลิกต้องหมดรักกันค่อยเลิก :m16: :ling1:

สู้เค๊าคะพี่จิตติ เอาความคิดแยบยลที่มี มาใช้ให้เต็มที่ไปเลยคะคุณ  o13
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-05-2015 20:36:43
มารอคุณ Phut ค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 05-05-2015 20:49:41
 :pig4: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: aornarak ที่ 05-05-2015 21:29:28
ถ้าเคนอกใจ ก็ทิ้งมันไปเลยพี่ติ
พี่จัดว่าเด็ด ถ้าเด็กไม่รักดี ก็ไม่ต้องเอาไว้
หาใหม่ง่ายกว่า. ขอบอกไม่ชอบคนที่ไม่เด็ดขาดอ่ะ
หงุดหงิด มาต่อไวๆนะคะ รอร๊อรอ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 05-05-2015 22:12:09
คุณติ ตลก เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว  จะรอการตัดสินใจในสเต๊ปต่อไปของคุณติครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 06-05-2015 08:18:44
 :katai1: :katai1:หนอยยยยย  อิเค้อิเคด่วยยยยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 19 ( 4/5/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 06-05-2015 13:24:24
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครับเนื้อเรื่องอ่านแล้ว  น่าติดตาม เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ
รอติดตามต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 06-05-2015 17:39:46
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ข้าพเจ้าปั่นสุดฤทธิ์เนื่องจากไม่อยากให้ท่านต้องคั่งค้างรอนาน ใคร่จะอวดว่าเรื่องนี้ข้าพเจ้าเขียนได้เร็วทุบสถิติเดิมอย่างเหลือเชื่อ และใคร่ขอความเมตตาอย่าเพิ่งตามมาเผาบ้านข้าพเจ้าเลย กั่กๆๆ

ขำมากจ้ะ ยิ้มแก้มแตกทุกคอมเมนท์เลย

อยากบอกว่าพี่ติก็แค่ผู้ชาย(ตัวเท่าหมี)คนหนึ่ง บางครั้งพี่ท่านก็ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิด

โปรดติดตามกันต่อไป นะจ๊ะ จุ้บๆ

หมดใจ 20

   พุดศุภโชคริมรั้วออกดอกสะพรั่งผลจากการดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ยเป็นอย่างดี ดอกสีขาวสะอาดหมดจดบัดนี้อาบไล้ด้วยสีโอลด์โรสจากอาทิตย์ฟยามเย็น ช่างอ่อนละมุนจนผมอดคิดถึงแม่ไม่ได้ เมื่อครั้งท่านมีชีวิตพุดต้นนี้แม่ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ผมยังเห็นแม่รดน้ำอยู่ตรงนี้ราวกับภาพฝันที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ทั้งที่ความจริงทั้งพ่อและแม่เสียได้จวนสองปีแล้วก็ตาม

ผมศรัธราในความรักและความซื่อสัตย์ที่พวกท่านมีให้แก่กัน สมัยเมื่อยังเป็นละอ่อนน้อยผมเคยเพ้อฝันถึงขั้นอยากมีความรักแบบพวกท่านบ้างสักครั้งและคิดว่าคงหาได้ไม่ยาก ซึ่งในความเป็นจริงอันแสนโหดร้ายเมื่อผมได้เผชิญโลกของผู้ใหญ่จึงได้รู้แจ้งแก่ใจแล้วว่ามันหาได้ยากแสนเข็ญไม่ต่างจากการงมเข็มในมหาสมุทรแปซิฟิก คุณพระช่วย !

กู๋คเชนทร์ยังโผล่มานานๆ ครั้งด้วยจุดประสงค์เดิมคือการกล่อมให้ผมกลับไปเยี่ยมตา กระปุกยังคงอยู่ที่นี่ระหว่างหาหอใหม่ แต่เราไม่ค่อยได้ล้วงลับตับแตกกันมากมายเพราะต่างเข้ากะไม่ตรงกัน นายคิมหันต์ยังปกติเหมือนที่เคยเป็น แต่ช่องว่างที่ผมเคยคิดถมให้เต็มมันกลับขยายวงกว้างขึ้น ลึกขึ้น จนกระทั่งสิ่งที่เคยตั้งใจไว้ปลิวหายมลายสิ้น

มือถือเขาตกน้ำจริง ผมไปรับกับเขามาจากร้านซ่อมเมื่อหลายวันก่อนโดยไม่ได้ถามสาเหตุที่ทำให้มันตกน้ำ เขาเสียค่าซ่อมไปหลายร้อยบาท ถึงจะแพงไปหน่อยแต่ก็ถือว่าคุ้มค่ากับข้อมูลในเครื่องที่ได้กลับคืนมา แล้วผมก็ตรวจตรามาแล้วเรียบร้อยตอนเจ้าของมันอาบน้ำในวันเดียวกัน

ห๊า ! ละเมิดสิทธิ ? ก้าวก่ายของใช้ส่วนตัว ? บ้า...ผมขอยืมเขาแล้ว ไม่เห็นนายคิมหันต์จะว่าอะไรนอกจากเสียงน้ำกระทบพื้นตอบกลับมา กั่กๆๆ สงสัยมันจะไม่ได้ยิน ช่างหัวมันเถอะ ทีมันยังเล่นมือถือผมได้เลย เจ๊านะจ๊ะ

พี่ไม่อยากพูด...ภาพถ่ายเป็นร้อยเป็นพันภาพในมือถือราคาแพงแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นแสนยาวนานของคนสองคน เปล่า...มันไม่ได้วาบหวิวหวือหวา แต่สิ่งที่เตะลูกตาผ่าหมากไอ้ติคือพวกเขาช่างเหมากันเสียยิ่งกระไร

แทบทุกอิริยาบทที่เขาเคยอยู่ด้วยกัน ยิ้ม หัวเราะ บึ้ง โกรธ กระทั่งร้องไห้... หนุ่มน้อยหน้าตาหล่อลากกระชากไส้ติ่ง น่ารักน่าฟัดน่าทนุถนอมเสียยิ่งกว่าสิ่งใด กับหนุ่มร่างใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนคนปัจจุบันของผม แต่นั่นมันก็แค่อดีตไม่สำคัญเท่ากับข่าวล่ามาแรงเป็นบันทึกการโทร...เขายังติดต่อกับคนชื่อ 'Num' หลายครั้ง ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมนุษย์เอ็น...มนุษย์แฟนเก่า

และที่มากกว่านั้น เฟสบุ๊คของหนุ่มนามว่าChonlatee Pimsuvanโพสรูปภาพใบหน้านายคิมหันต์นอนหลับตาพริ้มในแสงสลัว แคปชั่นว่า

'ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างเสมอ'

ภาพเดียวแทนคำพูดได้ร้อยพันถ้อยคำ นาทีนั้นสกิลมโนพี่เป็นเลิศและสามารถเข้าใจได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องอธิบายให้มากความ

เจ็บกระดองใจ !

"นั่งทำไรอะเจ้"

"กำลังคิดอยู่" ผมพูดพลางมองเจ้าหนอนแก้วอย่างหมายมาด แดกใบพุดกูจนพุงกางยังจะมองกูตาแบ๊ว เดี๋ยวพ่อก็พ่นด้วยฟ็อกกี้อัดไลปอนเอฟซะนี่ !

"ปล่อยมันไปเถอะเจ้" นางมองตามสายตาผมก่อนจะเอ่ยวจีที่แม่พระเขาพูดกัน " ทำไปก็ตายเปล่า"

"ต้องรอต้นพุดพี่ตายก่อนสิท่า...แม่คุณ"

"เจ้ก็จับใส่โหลสิ มันน่ารักนะ"

พลังทำลายล้างสูงอย่างนี้น่ารักตายห่าเลย สบลายแบ๊วๆ ของมันแล้วก็คิดหนัก จับใส่โหลไว้ดูทุกวันๆ เกิดหลงรักมันขึ้นมา วันใดวันหนึ่งมันกลายเป็นผีเสื้อบินจากไปพี่ไม่หงอยแดกหรือวะ

แต่ทุกอย่างมันเป็นสัจธรรม... ไม่มีอะไรจีรังอยู่แล้ว มีเกิดมีดับ พบกันเดี๋ยวก็ต้องจาก แต่ต้นพุดพี่จะไม่ปล่อยตายเด็ดขาด ผมจึงยกฟ็อกกี้วางนิ้วประจำที่กะอัดให้กระอัก

แต่...พี่ไม่อยากผิดศีลข้อหนึ่ง ปาณาติบาทมันบาปว่ะครับ

จิตเซ็ง ! ถ้าไม่ฆาตกรรมก็ต้องจับไปปล่อยซึ่งไม่ต่างจากการฆ่าทางอ้อม สุดท้ายผมจึงต้องจับมันใส่โหลซึ่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ตามด้วยใบพุดศุภโชคอีกเป็นกำ เคาะโหลเขย่าโลกใบน้อยของมันอีกสามสี่ที เห็นตัวยุบยับกลิ้นหลุนๆ ไปมาแล้วสะใจ ! มึงนี่น่าบี้จริงๆ ! !

คุณพระ ! เข้าข่ายมโนกรรมป่ะวะ ?

ช่างเถอะ หวังว่ามึงจะไม่ตายห่าก่อนได้เป็นผีเสื้อ...

"ถ้ามีเวลามานั่งเล่นหนอนก็ช่วยรับโทรศัพท์ผมด้วยได้ไหม"
ผมละสายตาจากโหลแก้วไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่หลังรั้วระดับเอว ใบหน้าบูดบึ้งทำให้ความหล่อเหลาลดลงสามสิบเปอร์เซ็น

"มีอะไร"

ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินเข้าบ้านหาที่เหมาะๆ เพื่อวางโหลสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ คิมหันต์เดินตามเข้ามาติดๆ ขณะปุกได้แต่ยืนเงอะงะเมื่อสัมผัสได้ถึงบรรยากาศชวนอึดอัด

"ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"

ปุกมองหน้าผมเหมือนขอความเห็น ผมจึงพยักหน้าเป็นเชิงบอกน้องว่าไม่มีอะไรต้องห่วง

"งั้นเดี๋ยวหนูมานะพี่ เอ่อ....หนูจะออกไปซื้อกับข้าวพี่ติกับเคเอาอะไรไหม"

"ไม่ครับ...ขอบคุณ" ไร้มารยาทที่สุด พูดกับปุกแต่มองหน้ากู ครูสอนมารยาททำไมมึงไม่จำ ! ยังอีก  ! มองแบบนี้แดกกูเลยไหม๊ ? !

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์" เขาพูดเสียงเรียบหลังจากเล่นจ้องตากันอยู่นาน กูก็นึกว่าเรื่องอะไร มึงนี่โง่กว่าที่คิดนะสุดหล่อ

"กูไม่ว่าง" เอาความจริงป่ะ ? มือถืออยู่ไหนผมยังไม่รู้เลย เลิกใส่ใจมาหลายวันแล้วว่ะครับ

"โกรธผมเหรอ" คิมหันต์พูดเสียงอ่อนก้าวเข้ามาโอบผมไว้ช้าๆ โอเคมึงควบคุมอารมณ์ได้ยอดเยี่ยมกว่าที่กูคิด แต่มันเปลี่ยนไวไปไหม ? กูตามไม่ทัน

"กูร้อน"

ผมรูดมือหนาออกเหมือนรูดยอดอ่อนชะอม อย่ามานัวเนียเสียให้ยาก วันนี้แดงเดือด...
??  อ้อ ! โทษที...แหลไปหน่อย ลืมตัวนึกว่ามีมดลูก กั่กๆๆ

"เป็นอะไร หลบหน้าผม โทรมาก็ไม่รับหมายความว่าไง" เคเสยผมอย่างหงุดหงิดเมื่อขณะมือหนาอีกข้างบีบแขนผมแน่น แต่โทษทีกูไม่ใช่ผู้หญิงถึงจะได้สู้แรงมึงไม่ไหว แล้วผมก็ทำการรูดยอดอ่อนชะอมอีกครั้ง แล้วมันก็จับผมอีกครั้ง ฮึ้ย ! ...ช่างแม่ง !

"กูไม่ได้หลบ ไม่รับเพราะไม่มีธุระ " บอกปัดอย่างรำคาญ นี่ผมถนอมน้ำใจเขาสุดๆ แล้ว แต่ยอดชายกลับมองสบตานิ่งแผ่รังสีอาฆาตและกดดันจนออกซิเจนต่ำแทบหายใจไม่ออก พี่ขอร้องน้องอย่าเยอะเดี๋ยวมึงเจอพญาคชสารฟาดงวงฟาดงาใส่แล้วจะรู้สึก !

"จะทิ้งผมใช่ไหม"

"..."

บ้า... ใครสั่งใครสอนให้มึงเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น ! อย่าทำสีหน้าเจ็บปวดขอร้อง มึงทำตัวเอง...

"อย่าคิดว่าจะสลัดผมทิ้งง่ายๆ เหมือนที่ทำกับคนเก่าของพี่ ! "

อร๊าย อีเด็กเลวเดี๋ยวกูตบปากแตก พูดแบบนี้กูเสียหายนะครับ !

"มึงอย่างอแงเค... ทำอะไรไว้ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ"

เขาชะงักไปเล็กน้อยแล้วเม้มปากแน่นจ้องตาผมไม่ลดละ

"พี่ก็พูดกับผมสิ อย่าเงียบหายแบบนี้ เรายังคุยกันได้"

"พูดง่ายดีนี่ เห็นกูโง่นักรึไง"

"ผมไม่เคยคิดแบบนั้น" เขาหลุบตาราวกับเด็กสำนึกผิด แต่เขาไม่ใช่เด็กแล้วและโอกาสก็ไม่มีให้กันบ่อยขนาดนั้น

"ผมแค่อยากปรับความเข้าใจ ผมกับน้ำเราไม่ได้มีอะไรกัน รูปนั่น...ผมก็แค่หลับ"

เชื่อดีไหม ? ตายห่า  เขากูงอกตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวบ้างไหมว่าความดื้อดึงของมึงมันน่ารำคาญ

"กูไม่อยากฟัง แต่ถ้ามึงอยากฟัง..." ผมดึงมืออกจากการกอบกุมด้วยอารมณ์ขุ่นแล้วขยับเข้าไปชิดจนสามารถเห็นภาพเงาสะท้อนของกันและกัน จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีนิลเพื่อเอ่ยคำหนักที่ไม่เคยคิดจะพูดให้ใครได้ยิน "มึงมันใจเสาะ ร้องไห้โยเยเป็นเด็กไม่หย่านม"

ผมทิ่มอกมันซ้ำๆ ขณะที่เจ้าตัวมองมาด้วยแววตาเคลือบแคลง

"กูเกลียดคนโลเล เกลียดพวกกินลับหลัง มึงมันลูกหมาซมซานกลับไปกินของเก่า"

คราวนี้ตาสีนิลวาวโรจน์อยากขย่ำผมเต็มแก่แต่ผมจะไม่หยุด ช่วยไม่ได้มึงทู่ซี้เอง

"โกหก ตอแหล คนขี้ขลาดอย่างมึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ! "

ผัวะ !

หมัดหนักซัดเข้าข้างแก้มผมเน้นๆ กลิ่นคาวรสปร่าคลุ้งเต็มปาก มึงไม่ต้องทำหน้าตกใจ กูอยากหัวเราะเป็นบ้า ! ทำร้ายร่างกายความผิดอาญาเลยนะมึง !

ผัวะ !

คิมหันต์ยกมือกุมจมูกเลือดกำเดาไหลโกรก แตกครับแตก ! แต่แอนตาซินไม่จ่ายว่ะ เห็นอย่างนั้นผมจึงยั้งหมัดแล้วเตะโด่งพ่อมึงออกจากบ้านไป

ปัง ปัง ปัง ! !

"เปิดประตู ! !" มันตะโกนอู้อี้ผ่านประตูกระจกมือก็ทุบไม่หยุด ยี้ ! ดีเอ็นเอชั่วๆ มึงเลอะกระจกกูหมดแล้ว

"เปิดสิโว้ย ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง ! ! " คิมหันต์มันเขย่าประตูอย่างบ้าคลั่ง ผมเองก็หายใจด้วยความเดือดดาลไม่แพ้กันแต่ความรุนแรงไม่ใช่ทางออกของปัญหา

กรี๊ดดด เหี้ยแล้วครับมันยกประตูกู ! !

"วางเดี๋ยวนี้เลย ! "

"เปิดสิ ! "

เปิดให้มึงเข้ามาแดกหัวกูเหรอ บ้าไปแล้ว ! ผมกดประตูไว้ไม่ให้มันยกได้ง่ายๆ เราเล่นสงครามประสาทกันอยู่นานจนในที่สุด

กูก็ชนะ ฮู้เร่ !

"พี่ติ..."ไอ้บ้าที่ก่อนหน้านี้ทุบประตูอย่างบ้าคลั่งเรียกผมเสียงเครือ หน้าตาดูไม่ได้ทั้งเลือดทั้งน้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ให้มันได้อย่างนี้สิวะ !

ปัง !

ผมกระชากประตูเลื่อนออกกว้างอย่างเหลืออดก่อนตะหวาดลั่น

"มึงจะร้องทำเชี่ยไร ! ! "

"จะทิ้งผมจริงเหรอ"

ผมมองพ่อขี้แยด้วยความหน่ายใจ มันร้องไห้น้ำมูกไหลออกมาปนกับเลือด เสียงสูดน้ำมูกดังฟืดฟาดก่อนจะต้องหน้าเหยเมื่อเผลอยกหลังมือป้าย ทุเรศลูกตาว่ะ
ผมยังโมโหไม่หาย แต่จะใจร้ายกับเด็กตาดำๆ ก็กระไรอยู่ ผ่อนลมหายใจอยู่หลายครั้งจนในที่สุดก็เค้นคำพูดออกมาอย่างยากเย็น

"เข้ามาล้างหน้าก่อนมา"

เขาเดินตามมาอย่างว่าง่าย ล้างหน้าเสร็จก็มานั่งบนโซฟา แต่เหมือนเลือดจะยังไม่หยุด แล้วก็ต้องเดือดร้อนผมอีกนั่นแหละที่ต้องหาผ้าหาน้ำแข็งมาประคบให้พ่อสลัดเปื้อนสารพิษซึ่งนั่งนิ่งมองผมตลอดเวลา ทีอย่างนี้ล่ะทำง่อยแดกนั่งเป็นชายน้อยให้ผมประคบให้ ตอนต่อยกูไม่เห็นมึงคิด เลวมาก !

แล้วก็ไม่ต้องทำตากระต่าย กูไม่สงสาร ไม่ต้องจับชายเสื้อกูด้วย ! สลัด ! !

"เจ็บไหม" เขามองมุมปากผมแล้วถามอ้อมแอ้ม อุเหม่...ถามมาได้ !

"มึงลองอีกทีไหมล่ะ"

"ขอโทษ" เขาพูดเต็มเสียงและไม่ได้หลบสายตาอย่างที่เคย ราวกับต้องการสื่อออกมาจากใจจนผมไม่รู้จะพูดอะไร

"ผมไม่รู้ว่าพี่เข้าใจไปถึงไหน แต่ผมไม่ได้มีอะไรกับเขาจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจโกหก"

"..."

"เขาต้องการความช่วยเหลือ เขาถูกแฟนซ้อมจะให้ผมอยู่เฉยได้ยังไง" คิมหันต์เม้มปากเมื่อผมจ้องตาเขา จนในที่สุดพ่อยอดยาหยีก็พรูลมหายใจออกมา "โอเค... ผมยอมรับว่าผมหวั่นไหวแต่ก็แค่ช่วงแรกๆ เพราะผมคิดถึงพี่ตลอดเวลา"

น้ำเน่าเห็นเงาจันทร์เลยว่ะครับ อดเหยียดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ

"พี่ติ... เรื่องนี้ผมไม่ได้โกหก ผมอาจจะปิดบังความจริง แต่ก็เพราะไม่อยากให้พี่รู้สึกไม่ดี"

"ก็เลยปิดบัง ...กูรู้สึกดีมากว่ะเค มันต่างจากการโกหกตรงไหน"

"แล้วถ้าผมบอกตามตรงพี่จะรู้สึกดีกว่านี้ไหม ใครๆ ก็ไม่อยากให้แฟนกลับไปยุ่งกับแฟนเก่าทั้งนั้น ไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม"

"..."

"ต้องทำยังไงถึงจะเชื่อใจผม..."

ผมมองออกไปด้านนอก ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าจนผืนนภาแปรเปลี่ยนเป็นสีคราม เราต่างคนต่างเงียบ แต่มันเป็นการเงียบคนละความหมาย เขารอคำตอบมันทั้งอึดอัดกดดันจนอยากแก้ผ้าโดดลงก้นทะเล มือหนาค่อยๆ ขยับมากุมมือผมไว้ มันทั้งอุ่นและชื้นที่มือแต่เหมือนมีสายลมเอื่อยๆ พัดหวิวอยู่ในใจอันแห้งผาก คำถามของเขาผมเองก็หาคำตอบให้ไม่ได้เหมือนกัน...



หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-05-2015 17:51:28
ฮือออ พี่ติแมนมาก ต่อยแม่มเลย

ไม่รู้คู่นี้จะเอาไงต่อ  :ling1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-05-2015 17:54:36
สงสารก็แต่หนอนค่ะ
เจ๊อย่าทรมานสัตว์เลยค่ะ
 :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 06-05-2015 17:59:06
มาต่ออีกน้า  :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 06-05-2015 18:15:37
เจ๊ติอย่าไปยอมมัน....บังอาจมต่อยเจ๊ได้ไง   อิเค!!!! :z6: :z6: :z6:  เปลี่ยนพระเอกโลดข้อหาหมั่นเขี้ยว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 06-05-2015 18:19:48
แหม่ เจ๊ติ สะใจจัง หึหึ มาต่ออีกนะครับ ยังรออยู่ทุกวันเลยยยยยย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 06-05-2015 18:21:36
อุ๊ย! สะใจ อีเคโดนพี่ติต่อยยยยย!!  แต่!! มาทำพี่ติเจ็บบบบ!!! โกรธ! ไปโดดเหวซะ!!! #ฮาร์ดคอมากกก :laugh: :laugh: :m16: :fire: :m31:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 06-05-2015 18:27:30
อ่านแล้วของขึ้นตามเจ้ติ แต่ถึงแม้เรื่องจะดราม่าแต่เจ้ก็ยังมีโหมดฮานะ

หงุดหงิดเค อยากกระโดดถีบมันไปไกลๆ!!!
เรื่องแรก มีสิทธิ์อะไรมาโมโหเจ้ติที่ไม่รับโทรศัพท์ ทีเคเองยังเคยไม่รับโทรศัพท์เจ้(แม้ว่าจะเพราะมือถือเจ๊งก็เหอะ)
มาทำเป็นโกรธ พอเจ้ติรู้สิ่งที่แกโกหกก็มาทำเป็นแก้ตัว!!!

แล้วมาแก้ตัวว่าไม่คิดอะไร ทั้งๆที่การกระทำมันตรงข้ามจะมาเรียกร้องความเชื่อใจอะไร?!!
อิเรื่องรูปในโทรศัพท์อีก ถ้าคนไม่คิดอะไรแล้วลืมรักนั้นไปแล้วจะเก็บรูปไว้ทำซากอะไร
ถึงขั้นต้องไปซ่อมไปกู้ข้อมูลในโทรศัพท์ขึ้นมาเลยเหรอ
แล้วยังไง น้ำโดนผัวซ้อมเลยต้องอยู่เป็นเพื่อน
น้ำมีเพื่อนแค่คเดียวเหรอ? หรือเคแค่อยากกลับไปเป็นคนสำคัญของน้ำ
เอาจริงๆนะ ถ้าไม่คิดอะไรกับน้ำแล้วจริงๆ มันมีอีกหลายวิธีมากที่จะดูแลน้ำในฐานะ 'เพื่อน'
อย่างเช่น โทรเรียกเพื่อนคนอื่นน้ำสิ ทำไมต้องให้ความสำคัญ 'อันดับแรก'กับอิมนุษย์แฟนเก่า?!!
เคเซตความสำคัญก่อนหลังไม่เป็นเหรอไง?
หรือว่าเซตแล้วแต่เจ้ติก็ยังสำคัญน้อยกว่าน้ำ

เคไม่เคยแสดงให้เห็นว่า 'เจ้ติสำคัญกว่าน้ำ' หรือ 'วิ่งมาหาเจ้ติก่อนน้ำ'
แล้วจะให้เชื่อใจได้ไงว่าเคแค่หวั่นไหวแต่ไม่ได้คิดไรกับน้ำแล้ว
ขอใช้คำเจ้ติ แกมันตอแหลกินลับหลัง ไม่เป็นลูกผู้ชาย!!!

ตอนนี้เจ้ติวิน เอาใจไปเลย เจ้เแมนมาก เจ้ไม่ง้องแง้งเจ้พูดตรงตอบตรงลงมือจริง!

อีกเรื่องนะที่โกรธเคมากคือเรื่องที่ลงมือกับเจ้ติ (ถึงแม้เจ้จะเอาคืนทันท่วงทีก็ตาม)
อิเค แกบอกสงสารน้ำที่โดนผัวซ้อม
แล้วแกไม่สงสารเจ้ติที่นอกจากโดนแกโกหกปิดบังแล้วยังโดนแกลงไม้ลงมืออีกเหรอไง!

แกก็ไม่ต่างกับไอ้เลวผัวน้ำหรอก!!!
ถ้ายังทำอย่างนี้ ก็ขอให้เธอไปดี กลับไปหาของเก่าซะ!

ก่อนจะขอให้เจ้ติเชื่อใจ แกควรทำตัวให้น่าเชื่อใจก่อนป่ะเค?!

ตอนนี้อินมาก #ทีมเจ้ติ รัวๆ
รอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ;)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 06-05-2015 18:34:48
ไม่รู้คนอ่านซาดิสหรือเปล่า
แต่อ่านแล้วไม่เศร้าเลยอ๋ะ
แถมขำไปตลอด
แหมเล่นวลี  "กรี๊ดดด เหี้ยแล้วครับมันยกประตูกู ! !"
มันจะไปเศร้า+หน่วงได้ไงนะเจ๊ติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-05-2015 18:36:54
เอาไงดีเจ้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 06-05-2015 18:41:19
ชอบเจ้ติมากมากมาก ขอสมัครเป็นเอฟซีที  :katai4:
เคนี่น้า โบราณเขาว่าเด็ดบัวไม่ไว้ใย แล้วเหตุใดเจ้าถึงกระทำเยี่ยงนี้ หาาาาา!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 06-05-2015 18:47:34
อิเค อิเลวมึงกล้า!!!! :fire:
จิตติแข็งไว้ๆ(หมายถึงใจ อย่าคิดไกล)  มีครั้งแรกต้องมีครั้งต่อไป จนกว่าอิดอกน้ำจะลาลับจากโลกนี้แหละ หึย! คิดละขึ้น  กล้าดองเหมือนเรื่องอื่น คนเขียนจิโดน :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: aornarak ที่ 06-05-2015 18:59:07
เจ๊ติ สุดยอดอ่ะ แมนสุดๆ แมนกว่าเคอีก
เกลียดพวกใช้กำลัง ดีนะที่เจ๊มีปฏิกิริยาเอฟเฟคที่สุดยอด
มาปุ๊บกลับป๊าบ  บอกให้เคมันไปเคลียเรื่องน้ำให้เสร็จก่อนไป
แล้วค่อยโผล่หัวมาใหม่ ไม่งั้นก็มาเรื่อยๆยิ่งมนุษย์แฟนเก่าชอบมโนขนาดนี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-05-2015 19:08:08
หมดค่ะ ความเป็นพระเอกของเค
ลงมือทำร้ายแฟน - ถึงแฟนจะผู้ชายก็เถอะ
จบค่ะ

ป.ล  น้องปุกขาถีบหัวส่งอีนพเลยค่ะ  หมาที่เคยกินอาจมก็กลับไปกินอาจมเหมือนเดิม  ปุกมีค่ามากกว่านี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 06-05-2015 19:11:30
อู้วววว รักกันรุนแรงจุง :mew5: :mew5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-05-2015 19:18:11

    พูดไม่ออก บอกไม่ถูก กันเลยทีเดียว คือเคมันต่อยเจ๊ติ แบบเรารับไม่ได้อ่ะ เข้าใจว่าชายชายทั้งคู่ ถึงเจ๊จะต่อยคืนก็เถอะ

    คือมรึงต่อยเมียมรึงเนี่ยนะ แล้วถ้าทะเลาะกันอีกจะต่อยกันอีกมั้ย  :ling2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: DLuciFer ที่ 06-05-2015 19:19:02
ทำตัวเองนะ เค :fire:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-05-2015 19:32:37
เค  นายทำร้ายจิตใจพี่ติยังไม่พอ
ยังมาทำร้ายร่างกายและที่อยู่อาศัยอีกเหรอ
พี่ติของฉันพูดถูกทุกอย่าง ในเมื่อนายยังตัดไม่ได้
นายจะเห็นแก่ตัว เก็บเอาไว้ทั้งสองคนเลยเหรอห๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 06-05-2015 19:33:08
กรี๊ดดดดดด มันยังมีต่อใช่ไหม มันยังมีต่อใช่ไหมคะ  :ling1:
รออออออออออออออออออออ
เจ้ติกระทืบมัน ตอนนี้เหตุผลอะไรก็ไม่ทำให้ดูดี
อยากบอกเคว่า "K" (นิ้วกลางเน้นๆ) จ้ะ ไปนอนให้นอนแดกซะ
เอาหนอนในโหลเจ้เลยก็ได้ จับเป็นอาหารแทนใบพุดซะ
แต่อุ้ย เดี๋ยวหนอนตาย ไม่เอาดีกว่า โฮกกกก โมโหค่ะ
หมดๆ พังๆ  :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-05-2015 19:48:49
หาใหม่เลยเจ๊ติ !!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 06-05-2015 19:50:06
บังอาจมากเค  แกต่อยพี่ติเร๊อะ
ไม่มีความมั่นคงเลยเค  ลอยไปลอยมายังกะแบคทีเรียในอากาศ
ไปไป๊ชิ่วๆ  ไปจมน้ำเน่าๆเลย  แบคทีเรียกะน้ำเน่า   เหมาะสมๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 06-05-2015 20:10:01
อ่านรวดเดียวเลย มันจี๊ดดดดดดด  :m31:

สมน้ำหน้าเคแม่ง แต่ก็อยากให้ติให้อภัยเคมันซักครั้ง

ถือว่าให้โอกาสกลับตัว แต่ถ้าเคมันยังมีครั้งที่สองก็ทางใครทางมันเลย

ส่วนหนูปุก เลิกกะนพมันเลย เจ้สนับสนุน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: feoh ที่ 06-05-2015 20:17:55
เจ้เป็นไอดอลมาก ไม่ฟูมฟายแบบนี้ ชอบๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-05-2015 20:34:32
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 06-05-2015 20:36:25
เจ๊ติๆ หน้าบ้านมีมุมแอบป่ะ ต้นไม้ก็ได้
หนูถือกระบองรอแล้วเนี่ยะ
ถ้าอิเคมันเดินออกมานะจะฟาดให้สมองเสื่อมเลย :z6:


ทำเจ๊ติเสียใจไม่พอ ยังต่อยเจ๊อีก :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 06-05-2015 21:22:17
รักยังไงแบบไหนวะ ถึงได้ต่อยเมียตัวเองได้ลง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-05-2015 21:26:49
ใจสั่นๆไงไม่รู้ อ่านแล้วอินจัง  :mew4:
ไม่ได้อยากจะสงสารใครนะ แต่เรื่องนี้เคผิดอ่ะ ไม่พูดทั้งหมดก็เท่ากับปิดบังซึ่งความหมายมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าโกหกเท่าไหร่ มันรู้สึกแย่พอกัน :sad4:
ถ้าอยากให้มันชัดเจน ก็ไปเอาชูุ้ทางใจแกมาเคลียร์กันซึ่งๆหน้าเลย แล้วมาต่อยพี่ติเค้าทำไมไอ้ลูกหมาเค พี่เค้าพูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้เรอะ :angry2:
นี่แหละหนา อานุภาพของคำว่าแฟนเก่า ปวดหัวแทน ทิ้งเคมันเลยพี่ติ เชียร์ หมั่นไส้ ชิส์ :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 06-05-2015 21:45:17
สมแล้วที่โดนอะเป็นแฟนกันมีไรบอกกันดิ แบบนี้มันไม่ใช่อะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 06-05-2015 21:59:03
พูดแทงใจดำเข้าหน่อย ลงไม้ลงมือแบบนี้ไม่ไหวนะ แบบนี้ไม่ต่างจากผัวใหม่ยัยน้ำเน่าหรอกนะ
ยืนยันคำเดิม "กลับไปหานังน้ำเน่าซะ ไอ้K"
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 06-05-2015 22:04:52
เจ้จิตต่อยทำไมม!!!!!!!!!

ทำไมไม่กระทืบไปเลยห๊ะ

เกลียดข้ออ้างที่ทำให้ตัวเองดูดี

แมนๆคุยกันครับตั้งแต่แรก พื้นฐานของความเชื่อใจ

รู้เองทีหลังมันยอกยิ่งกว่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 06-05-2015 22:18:11
มันต้องหมัด เท้า เข่า ศอก เอาให้น่วม ไม่สะใจเลยนะเจ้  :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 06-05-2015 22:19:18
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
เบื่ออิเคคคคคคคคค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-05-2015 22:33:16
ตอบคุณ BeeRY

เชื่อเถอะค่ะว่าต่อให้เคลียร์กันสามคนก็ไม่ได้เรื่อง
นังน้ำมันรอเสียบอยู่แล้ว
ต่อให้ไม่ได้มีอะไรกันแต่ที่มันเอารูปเคตอนนอนไปอัพก็คือกะให้พี่ติเห็นไงคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-05-2015 23:06:47
@Khun oumpatta

อิน้ำมันผู้ชายไม่ใช่หรือคะ?
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 06-05-2015 23:20:15
คุณนายติชนะเลิศค่า  แหมะ  จริงๆน่าจะยำตีนตบท้ายอีกสักหน่อย  ไหนๆก็กล้าลงมือก่อนแล้ว..ก็รับความรุนอรงจากคุณนายไปละกันเนาะ  แฟร์ออก  เหอๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Mom2maM ที่ 06-05-2015 23:26:27
น้องติ
ไอเคโลเล
เลิกกับมันซะ

แล้วไปคบกับนพดีกว่า

ห๊ะ อะไรนะ หนักกว่าเก่าอีกเหรอ?
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 06-05-2015 23:37:36
จับ นังเคเขย่า แรงๆ5555  :beat:   ขนาดดราม่าพี่ติแกยังทำให้เราขำได้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 06-05-2015 23:43:28
พี่ติ  อย่าใจอ่อนเชียววววววววว            :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:

อิตาเค  เป็นผู้ชายภาษาอะไรฟร๊ะ   ไม่ได้เรื่อง    กล้าทำร้ายคนที่รักได้ไง   :fire: :fire: :fire:

อย่างนี้มันแก้ตัวชัดๆ     :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 07-05-2015 00:05:45
ใจอ่อนง่ายจังน่าจะอัดน้องเคอีกสักหน่อย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: karmdodcom ที่ 07-05-2015 00:44:23
บังอาจจจจจจ!!!

กล้าต่อยเจ้ได้ไง!!
....
รู้ไหมว่าโบราณวัตถเขาแตกหักง่าย!!!
/เป็นไงล่ะ เลือดไหลเลยเอร๊งงงง
คนอย่างเอร๊งมันไม่คู่ควรกับเจ้!¡¡
หึ! /ให้เจ้สะบัดบ๊อบใส่

ก็ยังเชียร์ให้เจ้ทิ้งอิเคค่ะ อย่างเจ้หาได้ดีกว่านั้เยอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 07-05-2015 02:15:53
พี่ติ ใจแข็งไว้ ต้องลงโทษให้หลาบจำ จะได้เข็ดแล้วไม่ทำผิดอีก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: fonqfeliqz ที่ 07-05-2015 02:48:47
อหเค!! :katai1: :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-05-2015 03:21:02
ไม่เชื่อแล้วค่ะ ต่อให้ยอมคบก็ไม่เชื่อแล้ว

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 07-05-2015 07:36:59
ปิดบังกับโกหกไม่ได้ต่างกันเลย

ต่อให้พูดด้วยเหตุผล หรือความปราถนาดีแค่ไหนก้อไม่ต่างกัน

คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจว่าอะไรคือความสบายใจของอีกฝ่าย หากไม่ได้คุยกัน

อย่าเอาความคิดเห็นแก่ตัวมาตัดสินใจแทนคนอื่น หากยังคิดไม่ได้ว่าต้องปล่อยมือข้างไหน

แล้วอยากย้อนถามเคเหลือเกิน ตอนอินังน้ำสวมเขา โกหกตอแหลขนาดนั้น

ทำให้เจ็บช้ำขนาดไหนทำไมถึงไม่เคยตบ ต่อย ตี

ถุยยยย ทีเจ้จิตแค่พูดเรื่องจริง พูดแทงใจดำหน่อยทำเป็นลงไม้ลงมือ

ความเท่าเทียมอยู่ที่ไหน อย่าว่าแต่เรื่องนี้เลย แค่การดูแลเอาใจใส่ก็ไม่เท่าเทียมแล้ว

ถ้าคิดว่าแคร์คนนั้นมากกว่า สนใจคนนั้นมากกว่า

ก็ปล่อยเจ้จิตเถอะ อย่าให้คนอื่นเค้าตราหน้าได้ว่าเกิดเป็นคนแต่ชาติหมา

ปล.อ่านตั้งแต่เมื่อวาน แต่เมาหนักมาก เลยมาคอมเม้นตอนนี้แทน 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-05-2015 08:36:32
โอ้วว มีแต่คนหมั่นไส้เค

คุณ Phut ดีใจไหมค้าเนี่ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 07-05-2015 09:31:42
@Khun oumpatta

อิน้ำมันผู้ชายไม่ใช่หรือคะ?
นี่มัวแต่หมั่นไส้เค แล้วอ่านตอนล่าสุดยิ่งแบบ แฮ่ๆ เดี๊ยวเราลบเม้นต์ เดี๊ยวเค้าเข้าใจผิดด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-05-2015 21:36:57
ปากบอกว่ารักกรู
แต่กลับไปหา..ห่วงใยคนอื่น

ปากบอกว่าคิดถึงกรู
แล้วกลับมาหา..ต่อยหน้ากรู


..ยังงี้ เนี่ยะนะ..
อืมมมมมมม...เมิงรักกรูมาก
ไอ่เหี้ย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-05-2015 21:51:38
อยากจะสวมวิญญาณคุณแย้มไปจัดการทั้งอิเคกับอิน้ำ
ไงก็ขออย่าให้อิเคมันนอกใจพี่ติหลายครั้งหลายคราเลยนะ
กลัวตรงที่ชื่อ หมดใจนี่แหละ
สงสารทั้งพี่ติแล้วก็น้องปุกเลย

ว่าแต่มันว่าพี่ติเรื่องทำกับมันเหมือนกับแฟนเก่าพี่ตินี่ มีอ้างอิงไหมคะ? หรือว่าเราอ่านข้ามตรงไหนไป?

คิดถึงคุณ Phut  ค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 08-05-2015 00:49:47
กว่าติ จะเชื่อว่าเครักได้สนิทใจ มันใช้เวลานานนะ ติต้องสู้กับใจตัวเอง รักเค้าก็รัก แต่ฝั่งนู้นก็ทำให้ไม่มั่นใจ พอเคบอกว่ารักติ ติดีใจขนาดไหน แล้วสิ่งที่ติได้หลังจากนั้นคือแบบนี้เหรอว่ะ 
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 08-05-2015 18:46:31
 :ling1: มารึยังค๊า ดีดดิ้น
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 20 ( 6/5/58 p.10)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 08-05-2015 21:29:21
 :mew1: :mew1: :mew1: มาตามคุณติคร้าบบบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 09-05-2015 22:39:40
สวัสดีมิตรรักแฟนนิยายทุกท่าน อย่าเพิ่งเคืองโกรธกันไปเลย ภารกิจมันรัดติ้วพยายามจะไม่ทิ้งเกินหนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน

เราจะมาฟังคำแก้ตัวคนโลเลกัน พ่อพระขนาดหนัก !

เอาความจริงคือเคมันง้องแง้ง

หมดใจ 21

คำสารภาพของคนผิดแม้จริงใจแค่ไหน... ก็ไม่ต่างจากคำแก้ตัว

เกือบสัปดาห์ที่ผ่านมาผมหงุดหงิดงุ่นง่านไม่ต่างเสือติดจั่น นับจากวันหยุดที่ผมไปเอาโทรศัพท์และพาเขาไปกินข้าวเพื่อเอาใจ แต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้าม จิตติหลบหน้าทั้งยังตัดการติดต่อราวกับจะตัดเยื่อใยกัน ก็พอจะรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดไว้แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมรับได้ง่ายขนาดนั้น

ประโยคที่ว่า 'มึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย' ถูกแปรความหมายว่า 'หน้าตัวเมีย' ทันทีที่กอปรกับสายตาดูถูกเหยียดหยาม ผมกลายเป็นไอ้บ้าสติแตกที่ต่อยเมียตัวเองเพราะบันดาลโทสะด้วยถูกเมียด่า มันช่วยพิสูจน์คำพูดของเขาว่าผมมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย  แต่ผมไม่ได้กินลับหลังอย่างที่เขาว่า และมันก็ช่วยไม่ได้ที่ผมจะเปรียบเทียบคนเก่ากับคนปัจจุบันอย่างไม่ตั้งใจ น้ำไม่เคยด่าผมแรงขนาดที่จิตติทำ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่เคยลงมือกับน้ำ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจิตติสมควรโดน...

ผมยอมรับผิดและไม่ทันได้เอ่ยคำขอโทษผมก็ได้รับลงทัณฑ์เดี๋ยวนั้นด้วยหมัดหนักเน้นๆ ที่ทำให้ผมโชกเลือดอย่างที่ไม่เคยถูกใครหน้าไหนทำมาก่อน ถือว่าหมัดนี้ผมสมควรโดน แต่ผมจะไม่ยอมถูกทิ้ง ด้วยการเงียบหายอย่างที่เขาเคยทำกับคนก่อนๆ ของเขาแน่

ภายใต้ความโมโหคือความเจ็บปวดและเสียใจของเราทั้งคู่ ยามสบดวงตาสีน้ำผึ้งซึ่งมองมาผ่านกระจกประตูกั้น คือสีหน้าที่แสดงความเกรี้ยวกราดแต่กลับซุกซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ ความรู้สึกผิดเข้าจู่โจมผมอีกระลอกราวกับคลื่นใต้น้ำที่ถาโถมเอาความโกรธกรุ่นดั่งไฟกัลป์ให้มอบดับได้อย่างง่ายดาย ความเสียใจมันบาดลึก เจ็บปวดเกินบรรยาย แต่คงเทียบไม่ได้กับที่จิตติรู้สึกต่อสิ่งที่ผมทำ

เนินนานที่เราเล่นเป็นเด็กทะเลาะกันผ่านบานประตูนั่น ผมจุกในอกเสมือนถูกรีดเอาออกซิเจนออกไป แล้วบีบอัดด้วยของแข็งน้ำหนักมหาศาล มันบีบเค้นและอัดอั้นอับจนหนทางจนผมต้องระบายมันออกมาทางของเหลวที่เรียกว่าน้ำตาอย่างสิ้นท่า เหมือนที่เขาปรามาสเอาไว้ไม่มีผิด...

 'พี่ติ...'

'จะทิ้งผมจริงเหรอ'

ผมมันก็แค่ลูกหมาร้องไห้โยเย ...และกำลังจะถูกทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งหนึ่งที่เด่นชัดเสียดแทงเข้ามาในความรู้สึกกลางสงครามประสาท... ผมไม่อยากเสียเขาไป แต่คำอธิบายมันช่างไร้ความหมายเมื่อออกจากปากคนโกหกอย่างผมแม้ไม่เจตนาก็ตาม

"ต้องทำยังไงถึงจะเชื่อใจผม..."

ใจเสียและเสียใจสองคำนี้คงอธิบายความรู้สึกได้ดีที่สุดยามตาสีอ่อนมองเมินผมไป 

"..."

"เคกินข้าวมายัง...อยู่กินด้วยกันสิ แล้วนี่อยู่กันได้ไงไม่เปิดไฟ" ไม่ทันได้คำตอบจากคนข้างกายกระปุกก็เปิดประตูเข้ามา เธอเปิดไฟพลางชักชวนอย่างคนอัธยาสัยดีก่อนต้องตาโตเมื่อเห็นหน้าผมและจิตติอย่างเต็มตา "อุ๊ยตายแล้ว ! ถึงขั้นลงมือกันเลยเหรอ ? ! "

"ไม่มีอะไรหรอก เคจะกลับแล้ว"
จิตติก็ยังคงเป็นจิตติ เขาปรายตามองผมด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แม้แต่น้ำเสียงก็ไม่ต่างจากการพูดถึงลมฟ้ากาศ แต่ผมก็รู้ได้ว่าถ้าเขาพูดถึงอากาศน้ำเสียงคงดีกว่านี้
ผมจำเป็นต้องกลับเมื่อเจ้าของบ้านและเจ้าของหัวใจไม่ต้อนรับผมอีกต่อไป แต่ก็อยากให้เขารู้ว่าผมเห็นเขาสำคัญไม่น้อยไปกว่าใคร

"พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่"

ผมกลับคอนโดทันทีโดยไม่ได้คิดเป็นห่วงใครอีกคนอย่างที่เคยเป็น อาจเพราะเหนื่อยล้าเกินกว่าจะมานั่งเป็นห่วงใคร หรือเพราะสมองกลวงๆ เพิ่งคิดได้ว่าผมควรให้ความสำคัญกับใครที่สุด

ผมทิ้งตัวลงโซฟาด้วยความอ่อนเพลียแต่มือถือกลับร้องเตือนอย่างบ้าคลั่งสร้างความหงุดหงิดจนอยากจะเขวี้ยงทิ้งมันเสียเดี๋ยวนั้น

"..."

'เค... ฟังอยู่รึเปล่า'

"ว่าไง" ผมกรอกเสียงที่ฟังดูปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ปลายสายเสียน้ำใจ แต่เพราะเคยคบกันมานานน้ำจึงสังเกตได้

'เป็นอะไรรึเปล่า น้ำเสียงดูไม่ดีเลย'

"ไม่ น้ำมีอะไร ?"

'ก็เปล่า... วันนี้ก็ไม่มาเหรอ'

ไม่แปลกที่ผมไม่เหลือความยินดีสักนิดที่เขาโทรมาราวกับผมสำคัญ เขาเพิ่งทำให้ผมทะเลาะกับแฟนด้วยการโพสรูปที่ไม่สมควรทำ ชวนให้คนอื่นเข้าใจผิดทั้งที่ผมกับเขาไม่ได้มีอะไรกันแล้ว  ต้องขอบคุณสภาพร่างกายไม่อำนวยของเขาที่ทำให้เราไม่เลยเถิดไปไกลในช่วงที่ผมโลเลแบบนั้น และเราก็เคลียร์กันแล้ว

'เค...เงียบเลย ไม่สะดวกคุยเหรอ'

"อืม เราเหนื่อยน่ะ "

'เคยังโกรธเราเรื่องรูปใช่ไหม... เราขอโทษนะที่สร้างปัญหาให้'

น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและผมก็เชื่อว่าเขารู้สึกผิดจริงๆ มันทำให้ผมเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังพาลใส่คนอื่น ทั้งที่เขาก็ขอโทษผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว

"ไม่มีอะไรหรอก น้ำอย่าคิดมาก"

'อืม งั้นเคพักเถอะ ฝันดีนะครับ'

"ครับ"

ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เพื่อไม่ให้เขาคิดว่ายังมีเยื่อใยระหว่างเรา ผมไม่ได้ไปหาน้ำทุกวัน แค่คอยช่วยเหลือในช่วงแรกๆ จนเขาเริ่มดีขึ้นหลังจากนั้นเป็นการโทรถามสารทุกข์สุกดิบกันมากกว่า ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันผมก็อยากพักบ้างและเวลาพักผ่อนของผมช่างไม่มีความสุขเอาเสียเลยเมื่อความวิตกกังวลราวกับปฏิกิริยาเคมีที่ทำให้ผมร้อนเหมือนโดนน้ำลวกยามเข้าใกล้เขา ผมมั่นใจแล้วว่าเราคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกเมื่อผมมีใครคนใหม่อยู่เต็มหัวใจ  แต่ถึงจะรู้ตัวผมก็ยังตัดขาดน้ำเลยไม่ได้ เขาไม่มีใครที่พอจะพึ่งพาได้ซึ่งมันก็น่าเห็นใจ  ทุกอย่างถึงได้คาราคาซัง จนกระทั่งจิตติเริ่มเคลือบแคลงสงสัยโดยไม่พูด ระเบิดเวลาของผมเริ่มนับถอยหลังลงช้าๆ 

การกระทำของผมอาจดูคลุมเคลือและเหมือนผมเห็นคนปัจจุบันไม่สำคัญแต่มันไม่ใช่ จิตติทำงานไม่เป็นเวลา ผมหมายถึงเวลาคนอื่นนอนแต่เขายังทำงานอยู่ เวลาของเราไม่ตรงกันและผมตามเขาเป็นเงาเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ ผมมีงานมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบและมันทำให้เรามีเวลาด้วยกันอย่างจำกัดมากถึงมากที่สุด

ผมยังจริงจังกับความรักเสมอ และบางทีผมควรทำอะไรสักอย่างหรือหลายๆ อย่างก่อนจะต้องเสียคนรักไปจริงๆ

"อรุณสวัสดิ์ครับ"

ผมยิ้มหล่อให้เขาที่ทำหน้าง่วงนอนสุดฤทธิ์ ด้านหลังเขาคือผู้ชายวัยกลางคนกำลังส่งยิ้มมาให้ ส่วนคนทำหน้าง่วงยังคงตั้งใจสอยมะม่วงอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่สนใจผม

"คุณตาเขาฝากทุเรียนมาให้ ติเขาเลยจะฝากมะม่วงกลับไปให้ตา" เป็นบุคคลสูงวัยที่เอ่ยขยายความให้

"สวัสดีครับคุณอา"

"อื้ม...สวัสดี เพื่อนติหน้าคุ้นๆ นะ เป็นดารา หรือนายแบบ ?"

"เปล่าครับ ผมชื่อเคครับ เป็นแฟ..."

"เพื่อนรุ่นน้องครับ อาคงเคยเห็นแถวๆ นี้แหละ"

ผมยิ้มกริ่มตอนเห็นหน้าขาวขึ้นสีแดงจัดลามไปถึงหู ปากบางเม้มแน่นทั้งยังมองผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ  ให้ตายสิ เขาน่ารักสุดๆ


"ไปตายให้หนอนแดกไป๊ "

เสียงลอดไรฟันที่พูดให้ได้ยินเพียงเราไม่น่ากลัวเลยสักนิดเพราะมันทำให้ผมใจชื้นมากกว่าท่าทีเฉยชาของเขา

"ผมช่วย"

มะม่วงบ้านเขาลูกใหญ่และดกมากใช้เวลาไม่นานเราก็ได้มะม่วงไปฝากคุณตา โดยที่เขายังคงมองผมหน้าตึง

"ไปก่อนนะ อย่าลืมที่คุยกันไว้นะติ"

"สวัสดีครับ"

ถึงจะสงสัยว่าเขาคุยอะไรกันคุณอาถึงต้องย้ำขนาดนั้นแต่ผมก็ไม่กล้าถามด้วยมีชนักติดหลังอยู่ คุณอากลับไปพร้อมมะม่วงเกือบสิบลูก ส่วนผมใช้วันหยุดขนเสื้อผ้ามานั่งหง่าวดูทีวีอยู่คนเดียว

"กลับห้องมึงไปไป๊ รำคาญลูกตา"

คนเพิ่งอาบน้ำตัวหอมฟุ้งปรายตามองผมอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่ผมก็ยังหน้าทนทำไม่ได้ยิน เขาจึงเข้าห้องไปแล้วไม่สนใจผมอีก

ดูหนังไปครึ่งเรื่อง อดไม่ได้ที่จะถือวิสาสะเข้ามาในห้องของเขา จิตติไม่เคยล็อกห้องนอนจนเป็นนิสัย เสียงดังก็อกแกร๊กไม่สามารถปลุกเจ้าชายนิทราขึ้นมาได้ นั่นทำให้ผมเบาใจที่จะนั่งมองเขาอยู่เงียบๆ ในระยะประชิด

เขานอนคว่ำบนที่นอนลายคิตตี้สีหวาน ใบหน้าขาวจัดอิงแอบบนหมอนใบนุ่ม คิ้ว ตา จมูก ปากถูกจัดวางไว้อย่างลงตัวราวกับประติมากรรมชั้นยอดที่ตั้งใจสรรค์สร้างจากจิตรกรฝีมือดี จะมีตำหนิสักหน่อยก็ตรงมุมปากที่ผมทำเขาไว้ มันคงดีกว่านี้ถ้ารอยนั้นเกิดจากริมฝีปากของผมไม่ใช่หมัดที่ทำไปด้วยเลือดขึ้นหน้า

โบราณว่าผู้ชายปากบางมักปากจัดเห็นท่าว่าจะจริง...แล้วก็เป็นปากนี้เองที่ทำให้ผมเคลิบเคลิ้มหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้นในยามที่เขาทำรักให้ จะว่าผมหลงเขาก็ได้ ทั้งหลงใหลคลั่งไคล้ปะปนกับความรักและความห่วงหาจนแยกไม่ออก

"ติ...ผมขอโทษนะ"

ผมครอบครองกลีบปากคนหลับอย่างแสนคิดถึง สูดดมกลิ่นกายที่เหมือนโกโก้ร้อนกรุ่นในแก้วทรงสวย บ็อกเซอร์สีดำสนิทพะเยิบตามแรงพัดลมตัวใหญ่เผยต้นขาขาวน้ำนมเนียนลื่นมือ ทว่าคนหลับก็ยังไม่รู้สึกรู้สาจนผมอยากจะลักหลับพ่อเสือใจจะขาด ถ้าไม่กลัวถูกขย่ำน่ะนะ

ผมควรให้เกียรติคนรัก...

"ฝันดีครับ"

กดจูบแผ่วเบาบนหน้าผากเกลี้ยงแล้วตัดใจออกมาดูหนังกับหนอนในโหลเงียบๆ ผมไม่อยากให้เขาตื่นมาอารมณ์เสียใส่หรือถ้าหนักกว่านั้นผมคงถูกตะเพิดออกจากบ้านโดยไม่มีโอกาสได้แก้ตัวเป็นครั้งที่สอง...

"เค..."

"..."

"คิมหันต์"

"อืม"

"จะแดกไหม...ข้าวน่ะ"

ผมตื่นเต็มตาก่อนจะเด้งตัวขึ้นนั่ง จิตติมองผมนิ่งและผมเพิ่งจะรู้ว่านี่มันเย็นมากแล้ว เหลือบมองผู้ชายตรงหน้าอีกครั้งแม้เขาจะไม่ได้ยิ้มแต่เขาก็เรียกผมกินข้าว ...แค่นี้ก็ดีมากแล้ว

"โทษทีผมหลับไม่รู้ตัวเลย"

เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆ เขายังทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ผมกลับรู้สึกกดดันและอึดอัดคับข้องใจ

"พี่ติ... โกรธผมอยู่รึเปล่า"

"ไม่โกรธ คนละหมัดถือว่าหายกัน"

"ถ้าอย่างน..."

"แต่กูหงุดหงิด ...กูเบื่อหน้ามึง"

"พูดแบบนี้ก็แสดงว่าโกรธอยู่...พี่จะให้ผมทำยังไง"

"กูไม่รู้ อยากทำอะไรมึงก็ทำเถอะ"

เขาจ้วงข้าวเข้าปากไม่รักษาภาพพจน์บ่งบอกว่าเขาหงุดหงิดจริงๆ ซึ่งผมไม่ชอบเลย

"ขอโทษ... ผมไม่รู้จะทำยังไงให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ผมยืนยันได้ว่าผมไม่เคยนอกใจเลย"

"..." เขาเอาแต่มองข้าว หยุดมือไปชั่วขณะราวกับใช้ความคิด

"ผมติดต่อกับน้ำเพราะเขาไม่มีใครที่พอจะพึ่งได้ เราแค่คุยกัน คือ...เขาต้องการกำลังใจและผมทิ้งเขาไว้ไม่ได้ เรื่องรูปนั่นมันก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น "

"เค... ปัญหามันไม่ใช่แค่นั้น ปัญหามันอยู่ที่มึง"

"ผมทำไม"

"มึงตัดเขาไม่ขาด"

"ไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่สงสารเขา พี่อยากเห็นผมใจดำไม่ยอมช่วยทั้งที่เขามาขอความช่วยเหลือหรือไง "

"..." เขาดูเครียดขณะที่ผมเองก็เครียดไม่ต่างจากเขา เรามองหน้ากันอยู่นานปล่อยให้ความเงียบยุติบทสนทนาของเรา จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจ

"ขอผมพิสูจน์ตัวเองได้ไหม... ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมจะไม่โกหกหรือปิดบังอะไรอีก"

นัยน์ตาสีอ่อนดูวูบไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นเขาไม่ได้ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธผมจึงรีบฉวยโอกาสก่อนที่เขาจะชี้ทางตายให้ผมโดยการตักกับข้าวให้

"ตกลงตามนั้นนะครับ กินข้าวเถอะ เย็นหมดแล้ว"



      ผมย้ายมาอยู่กับเขาแบบหน้าด้านๆ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายผมจึงกลายเป็นพี่เลี้ยงคอยให้ใบพุดแก่หนอนในโหลเวลาเขาไม่ว่าง  กระปุกไม่มีความเห็นได้แต่ยิ้มเขินเวลาผมหยอดคำหวานให้แฟน อีกไม่นานเธอก็จะย้ายเข้าไปทำงานในบริษัทแม่และย้ายไปอยู่หอใหม่จึงไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็เพียงจิตติที่เฝ้าดูพฤติกรรมของผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขายังไม่ไว้ใจ ดูจากที่ผมอดเซ็กส์เป็นสัปดาห์ที่สองแล้ว ให้ตายสิ !

"กินเยอะๆ "

"..." เขาเหลือบมองตอนผมตักตับลวกให้ แม้ปากจะไม่พูดแต่สายตากำลังบอกว่า 'กูไม่แดก'

"กินสิ ยาบำรุงก็ไม่กินแล้วมันจะดีได้ยังไง"

แล้วผมก็โดนด่าทางสายตากลางร้านสุกี้ในห้างดัง แต่ใครสน

"น่า... อย่าบึ้งดิ เดี๋ยวตีนกาขึ้นนะ"

"กวนตีนแล้ว"

"รักหรอก ถึงหยอกเล่น" โบราณสุดๆ เลยวลีนี้ แต่มีโบราณกว่าอีก

"หมาหยอกไก่สิมึงอ่ะ"

"หมามันซื่อสัตย์นะ"

"ไอ้สัตว์"

"ผมรู้ว่าพี่เป็นพวกรักสัตว์"

เอากะเขาสิ ผมยิ้มยั่วตอนจิตติทำหน้าปั้นยาก จะบึ้งก็ไม่ใช่ ยิ้มก็ไม่เชิง ผมเลยเอานิ้วทิ่มเอวหนาไปทีเสือยิ้มยากจึงหลุดขำให้ผมสมใจ ต่อให้โทรศัพท์จะสั่นอีกกี่ครั้งก็ดึงความสนใจผมไปจากรอยยิ้มนี้ไม่ได้

ผมเลิกปิดบังและบอกเขาทุกอย่าง  แต่ถึงอย่างนั้นการติดต่อกับน้ำก็มีเท่าที่จำเป็นและหลายครั้งผมเลี่ยงรับสายแฟนเก่าเพราะไม่อยากให้คนปัจจุบันคิดไปไกล...

"จ้องหน้ากูแล้วอิ่ม ? รีบๆ กินเข้าไปกว่าจะแวะเอาของอีก "

"อิ่มอกอิ่มใจไง"

"อย่าพูดให้อ้วก"

"พูดจริงๆ "

ผมคิดว่าจิตติมีเหตุผลและเขาไม่ใช่คนใจดำที่จะให้ผมตัดความช่วยเหลือคนเดือดร้อน ผมรักเขาและก็หวังว่าเขาจะรับรู้มัน

กินข้าวเสร็จเราก็มาเดินย่อยกว่าจะออกมาจากห้างท้องฟ้าก็มืดแล้ว ผมพาเสือตัวโตซ้อนท้ายซูเมอเอ็กซ์ โดยไม่ลืมดึงมือเขามากอดเอวเอาไว้ ได้ยินเสียงแค่นหัวเราะในลำคอแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรและไม่ได้ชักมือกลับไป

"เกาะแน่นๆ นะ ตกไปผมหาอะไหล่ซ่อมไม่ได้แล้ว โบราณขนาดนี้"

บึ้ก !

"โอ้ย ! ผมล้อเล่น ทุบซะแรง...เดี๋ยวกระดูกก็หักหรอก แวะซื้อแคลเซียมหน่อยดีกว่า นมอย่างเดียวคงไม่พอ"

"โอ้ยยย ! อย่าบิด ผมขอโทษ ! ปล่อยนมผมเถอะ"

คราวนี้เขาหัวเราะเต็มเสียงก่อนแลบเลียใบหูผมเบาๆ ให้ตาย ! ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้วะ

ใช้เวลาไม่นานเราก็มาถึงคอนโดตามที่คุยกันไว้เพื่อเอาเสื้อผ้าสองสามชุดและของใช้บางอย่างสำหรับการทำงานซึ่งผมถือคนเดียวไหวจึงให้เขารอข้างล่าง

"รอนี่ก็ได้เดี๋ยวผมขึ้นไปเอาของแป๊บเดียว" 

จิตติเลิกคิ้วพลางยกมือเสยเส้นผมดกดำอันยุ่งเหยิงบนศีรษะของผม ตบท้ายด้วยการดีดหน้าผากอีกหนึ่งทีพร้อมรอยกดยิ้มตรงมุมปาก ซึ่งเป็นการแสดงความเอ็นดูของเขา

"จะได้ไม่ต้องขึ้นๆ ลงๆ ให้เหนื่อย เก็บแรงไว้เหนื่อยกับผมคืนนี้ดีกว่า"

"เอาที่มึงสบายใจ"

เขาทำหน้าตายแต่มันโดนเส้นผมเสียจนอยากหัวเราะดังๆ หากใครมาเห็นผมเดินอมยิ้มคงว่าผมบ้าแน่ๆ เดินควงกุญแจมาเรื่อยจนถึงห้องด้วยใจพองคับอกแต่กลับต้องชะงักเมื่อร่างโปร่งคุ้นตากำลังนั่งอยู่หน้าห้องของผม ทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าน้ำก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยคราบน้ำตา

"เป็นอะไรน่ะน้ำ ร้องไห้ทำไม"

ผมพยุงเขาลุกขึ้นก่อนจะสักเกตเห็นว่ามุมปากเขามีแผลใหม่เพิ่มทั้งที่แขนซ้ายยังไม่ได้ถอดเฝือกด้วยซ้ำ

"เค..."

"ไม่ต้องร้องค่อยๆ พูด"

เขาสะอื้นหนักจนผมฟังไม่รู้เรื่อง สุดท้ายเลยต้องเปิดห้องให้เขาเข้ามาสงบสติ ขณะเดียวกันผมก็เกิดอาการสองจิตสองใจว่าจะโทรไปบอกคนที่รออยู่ข้างล่างหรือจะลงไปด้วยตัวเองดี

"ขอโทษนะเคที่มารบกวน ฮึก... แต่เราไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆ "

เขาซบลงกับอก จนผมต้องลูบหลังให้อย่างเลี่ยงไม่ได้

"เดี๋ยวนะน้ำ ใจเย็นๆ ล้างหน้าก่อนก็ได้ ขอเวลาเราเดี๋ยว"

"ไหนว่าแป๊บเดี..."

เสียงคุ้นเคยเอ่ยขึ้นพร้อมกับประตูถูกแง้มเข้ามา ใจทั้งดวงของผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อใบหน้ากระจ่างปรากฎรอยยิ้มเย็นทันทีที่เห็นผมเต็มตา

"พี่ติ... "

"กูเข้าใจแล้ว"

"ผมเปล่า พี่เข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้..."

"เงียบปากมึงไปเลย ! " เขาตวาดลั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวังเมื่อผมทำโอกาสสุดท้ายที่เขาหยิบยื่นให้ย่อยยับปนปี้ไม่เหลือดี "เชิญมึงโอ๋กันให้พอใจ แล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาให้กูเห็นอีก ! K"

ปัง ! !

แรงกระแทกไม่ได้ทำให้ผมสะทกสะท้าน ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าความเชื่อใจที่สูญเสียไปแล้วมันก็ยากจะเรียกคืนให้เหมือนดังเดิม เพราะเขาไม่ฟังผมสักนิด ไม่มีแววลังเลราวกับว่าเขาตัดสินใจมานานแล้ว ต่อให้ตามไปอธิบายมันจะมีประโยชน์อะไรเมื่อทุกอย่างมันยังคาราคาซังแบบนี้ และวินาทีนี้ผมก็เพิ่งรู้อีกนั่นแหละว่า ใจผมปลิวหายไปแล้วทั้งดวงต่อให้วิ่งตามไขว่คว้า... ก็ยากเกินกว่าจะได้คืน...










แต่ผมยอมรับไม่ได้ว่ะ !

"พี่ติ ! ฟังผมก่อน"

ผมยื้อเขาไว้สุดกำลังจนกลายเป็นการกระชาก เขาไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดหมัดหลุนๆ ก็ซัดเข้าที่ท้องอย่างจัง

"อุก !"

ผัวะ

จุกจนพูดไม่ออก แล้วหมัดที่สองก็ซัดเข้าที่ข้างแก้ม ให้ตายเถอะ หมัดหนักเป็นบ้าเลย ! !

"พี่ติ..."

"หุบปาก ! แล้วอย่าเสือกตามกูมาอีก ไม่อย่างนั้นกูจะสับหนอนมึงให้เละเลยคอยดู ! ! "

แล้วเข่าเน้นๆ ก็กระแทกเข้าท้องน้อยเฉียดหนอนผมไปแค่คืบเดียว ผมจึงต้องจำยอมปล่อยเขาไป แต่แค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าอารมณ์เย็นลงเมื่อไหร่ผมเชื่อว่าเขาต้องเข้าใจผมแน่...








ซึ่งผมคิดผิด






**************
ย่องเบา ^^ ไม่มีนะมาม่า มีต้มจืดวุ้นเส้น

 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 09-05-2015 22:54:19
ทำตัวเองช่วยไม่ได้นะเค ความเชื่อใจไม่ได้เกิดแค่วันเดียว และโอกาสไม่ได้มีบ่อย ทำพลาดเองก็รับกรรมไปแล้วกัน ตัดบัวให้เหลือใยกับคนเก่าเอง
เราไม่สงสารเคเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-05-2015 22:55:06
อีนังน้ำนี้อะไร ให้ผัวซ้อมแล้วซ้อมเหล่า แล้วมาให้เคปลอบ เพื่ออออ  มาให้เขาเข้าใจผิดกันอีกละ  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-05-2015 22:59:17
วุ้นเส้น=เส้นแกงร้อน
เส้นแกงร้อน= ความร้อนแรงของอารมณ์ที่ผู้อ่านเป็น ณ ขณะนี้
 :pigangry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 09-05-2015 23:03:54
มีโอกาส ก็ยังคว้าไว้ไม่ได้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-05-2015 23:09:21
วุ้นเส้น=เส้นแกงร้อน
เส้นแกงร้อน= ความร้อนแรงของอารมณ์ที่ผู้อ่านเป็น ณ ขณะนี้
 :pigangry2:

พี่ติจะกลับบ้านใหญ่??

หายตัวไปหลังประเคนเข่าให้น้องเค?

อา.......พี่ติเยี่ยมมาก

(อันที่จริงตัวปัญหาคือน้ำ มาพึ่งอดีตแฟนทำไมวะ???)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-05-2015 23:10:21
หาคนใหม่เลยพี่ติ
ปลอยเคไปเถอะ มันโลเลเกิ๊นนน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 09-05-2015 23:10:36
โอ้ยปวดกบาล พ่อแม่เพื่อนหล่อนไม่มีหรอห๊าาาา  :katai4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-05-2015 23:16:07
เอาที่สบายใจเลยทั้งหมดนั้นแหละ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 09-05-2015 23:17:16
อ่านความรู้สึกเค ก็เหมือนจะรู้สึกดีกับเคขึ้นมาหน่อยนึง
แต่ขอย้ำว่าแค่หน่อยเดียว!!!
เกือบจะดีแล้วทีเดียว ทำตัวเองเองนะเค

เราว่าเจ้ติแฟร์สุดแล้ว เจอเข้าไปขนาดนั้นแต่ก็ยังยอมให้โอกาสเค

ปัญหาอยู่ที่เคจริงๆอย่างที่เจ้ติว่า
เคยังตัดน้ำไม่ขาด

ไม่ว่าเคจะแก้ตัวยังไง ไม่ว่าจะบอกว่าตอนนี้รู้สึกรัก รู้สึกหลงเจ้ติมากแค่ไหน
ไม่ว่าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับน้ำแล้ว ไม่มีวันจะกลับไป
แต่เยื่อใย ความห่วงใยที่เคตัดน้ำไม่ขาด ถ้าไม่จัดการถ้าไม่เคลียร์ซะ ไม่ว่าคบกับใครคนใหม่เคก็ไปไม่รอดหรอก

ยากมากเหรอที่จะโทรบอกเจ้ติก่อนอันเชิญน้ำเข้าห้อง
ยากมากเหรอที่จะโทรไปบอกเจ้ และเรียกให้เจ้ขึ้นมา
ยากมากเหรอตอนที่น้ำพุ่งเข้ามากอดและร้องไห้ จะช่วยดันตัวเองออกมาหน่อย
ก็เข้าใจนะ ว่าไม่คิดอะไร แต่ถ้าเป็นเคจะยอมให้เจ้ติไปกอดปลอบแฟนเก่าไหม?

ถ้าเรื่องแค่นี้เคลียร์ตัวเองไม่ได้ จัดการขีดเส้นความสัมพันธ์ไม่ได้
ขอยืมคำเจ้ติหน่อยเหอะ ไปตายให้หนอนแดกไป๊!!!!

ปล. ทีเรื่องขอน้ำ ตอนแรกช่วงที่เคยังโลเล น้ำโทรมา เคก็แจ้นไปหา
แต่ทีเรื่องอย่างนี้ แทนที่จะรีบตามเจ้ติไป กลับคิดว่ารอไปอธิบายทีหลัง
สรุปคือ แกก็ยังลำดับความสำคัญก่อนหลังไม่เป็นใช่มั้ย?!!!

ปล2. น้ำ สรุปแกไม่มีใครคบจริงๆใช่มั้ย? รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นเหตุให้เคมีปัญหาแต่ก็แจ้นมาหาเคตลอด
ทีตอนทิ้งเคไป ไม่เคยเหลียวแลสักนิด หรือจริงๆนี่คือคว่มตั้งใจของน้ำอยู่แล้ว?
เอาที่สบายใจเลย ทั้งเคทั้งน้ำ หึ!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-05-2015 23:19:53
เอ้ยยยย

หรือว่า "หมดใจ"

คือเจ๊ติหมดใจกับเค ไม่มีหวนคืน?  :serius2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-05-2015 23:20:38
คงจะสมใจอยาก
ทั้งไอ่เคและอิน้ำ
ทีนี้ก็เชิญเมิงติดสัดกันให้หนำใจไปเลย

หึหึ ไอ่เค..คนอย่างเมิงก็ดีแต่ปาก
การกระทำสวนทางกับคำพูด ชิ๊บ

ตัวเหี้ยดีดีนี่เอง
ไอ่เยะครก
 :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-05-2015 23:25:07
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 09-05-2015 23:26:59
กรี๊สส เจ็บแทนน้องเค

คือว่า มุมมองเรานะคะ คือ ถ้าเคไม่สนใจน้ำ มันจะดูใจร้ายจริงๆอะ เค้าไม่มีที่พึ่ง
เราก็ไม่รู้จะเข้าข้างใคร  :hao5:

คนเขียนรีบมาต่อนะคะ ค้างง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: aornarak ที่ 09-05-2015 23:37:47
อ่ะ ค้างงงงง
อยากรู้ว่าพี่ติทำไงกับไอ้คนขี้ใจอ่อน. ขี้สงสาร
สมน้ำหน้า อย่กโอ๋เค้านัก ไปนอนให้หนอนกินตายซะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-05-2015 23:42:44
วุ้นเส้นสิตัวอืด

คือเคช่างไม่คิดเลย
เรื่องอิน้ำนี่ก็จริงปัญหาอยู่ที่เคเองตัดมันไม่ขาด
ทีตอนนี้ทำไมไม่นึกถึงตอนที่มันทำตัวเองร้องไห้จนพี่ติต้องมายื่นผ้าเย็นให้
ไม่ใช่ให้แค้นเคืองแต่แค่รู้จักการรักตัวเองและวางตัว
ทันทีที่เห็นอิน้ำหน้าห้องทำไมไม่โทรเรียกพี่ติให้ขึ้นมาในทันที?
พี่ติก็คิดสิว่าอิน้ำอยู่กับเคที่หอเคถึงตัวเคจะย้ายไปอยู่กับพี่ติก็เถอะ
กลับไปหาอิน้ำเถอะเค จะได้อยู่คู่ควรกัน
เราเสียวแทนเลยนะคนที่จะมาเซ็กส์กับอิน้ำมันนี่
ผู้ชายมันแต่ละคนท่าทางเลวใช่หยอก
ตัวน้ำเองก็สำส่อนขนาดคั่วกับคนอื่นมาตั้งหลายคนก่อนที่จะเลิกกับเค
มันไม่ได้รักเคหรอก เคเป็นตัวเสริมอิโก้ให้มันไง
ท่าพี่ติจะไปหาคุณตาแล้วก็ย้ายไปจากที่บ้านเลย
ดีใจด้วยนะคะพี่ติกับหนูปุก ขอให้หาแฟนหล่อๆดีๆได้เร็วๆ
เปลี่ยนพระเอกด่วน
ขอชะตากรรมต่ำๆเลวร้ายให้อินพด้วยนะคะ

ป.ล เราว่าพระเอกตัวจริงของเรื่องนี้ ยังไม่โผล่มากกว่า คุณ Phut สับขาหลอกใช่ไหมเนี่ย?
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-05-2015 23:49:24
 :เฮ้อ: โอกาสหมดแล้วนะเค

เจ๊เป็นพวกโอกาสแก้ตัวมีให้แค่ครั้งเดียว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 09-05-2015 23:57:16
พูดได้คำเดียว สมน้ำหน้า!!!!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 10-05-2015 00:09:01
อิเค  ตัดใจไม่ขาด  มันก็เลยคาราคาซังอยู่แบบนี้ไง
อิน้ำ  ก็อีกคน  ไม่มีญาติพี่น้อง  เพื่อนสนิท มิตรสหาย  ครอบครัวเลยรึไง  มาพึ่งอิเคอยู่ได้


 :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 10-05-2015 00:13:19
 :fire:โดนทิ้งแน่นอนจ้ะ  ผู้ชายแบบนายเคมีไว้คู่กับถึงขยะนั่นแหละ  เพราะฟังยังไงดูยังไงแกก็เห็นกับแฟนเก่าก่อนวันยันค่ำอ่ะ :angry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 10-05-2015 00:35:04
น่าสงสารเคคคคคค  :hao7: :hao7: :hao7: แอบสะใจอะ แล้วน้ำก็นำพามาแต่ความชุ่มช่ำ เดี๋ยวเคได้น้ำตาชุ่มช่ำแน่  :hao7: :hao7: :hao7: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 10-05-2015 01:43:23
ช่วงนี้ตัวน่ารำคาญระบาดรึไงนะ ชอบมาเกาะพระเอกจังเลย นี่คนหรือปรสิตคะ!!
อิพระเอกนี่ก็เจ็บแล้วไม่จำ โง่ไม่โงหัวเล้ยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 10-05-2015 02:17:44
โอ้ยยค้างอ่ะ

ถ้ายังใจอ่อนเคลียตัวเองไม่ได้ก็กลับไปหาน้ำเลยไป๊

รำคาญเคเหลือคณานับ อยากจับตบรัวๆๆๆๆๆๆๆแทนพี่ติเหลือเกิน

 :beat: :beat: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: yanggi ที่ 10-05-2015 02:28:05
 :katai1:  บางทีก็ต้องคิดนะ ว่าคนไหนรัก คนไหนหลง  รึอะไรยังไง  ตัดไปสักคน จริงอยู่ว่า เค้าเจ็บมา แต่แล้วไงอ่ะ  คนเลิกกันแล้วอ่ะ  ตอนนี้คู่ตัวเองก็มีประเด็นอยู่ยังจะสร้างเรื่องงงง  เฮ้ออออ  ปล.แอบชอบประโยคที่บอกว่า เขาไม่ลังเลที่จะจากไป เหมือนค้ามีคำตอบเอาไว้อยู่แล้ว   ประมาณนี้  คือเป็นประโยคที่อ่านแล้วแบบทั้งจี๊ด ทั้งรู้สึกว่า  การคบกะคนสักคนแล้วมาเจอแบบนี้อ่ะ  การเตรียมใจก็เป็นส่วนสำคัญนะ  ...
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-05-2015 03:17:45


    ถ้าเคเค้าตัดสินใจโทรบอกเจ๊ติตั้งแต่แรกที่เห็นน้ำรออยู่หน้าห้อง แล้วให้เจ๊ติตามขึ้นมา เจ๊ติอาจจะไม่โกรธขนาดนี้รึเปล่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 10-05-2015 03:33:01
ในที่สุดก็มา  สมน้ำหน้าเค  สะใจมากค่ะ  อยู่กันไปเลยกะสุดที่รักแก
ขอต้มจืดชามใหญ่เลยค่า  โกๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: karmdodcom ที่ 10-05-2015 04:09:35
สงสัยว่า ที่อิน้ำทำไป...มันไม่ได้ตั้งใจจริงๆหรอ
จากเรื่งรูปก็น่าจะรู้แล้ว แล้วนี่อะไร? มาให้เขากอดปลอบถึงห้อง...คิดว่าอาจจงใจ เพื่อยื้อเคไว้ ประมาณจับปลาสองมือ??
สวนเค...หึ!!!!โทษความไม่มั่นคงกับใจโลเลของแกเองแล้วกัน
เยื่อใยแฟนเก่า ความสงสาร กันคนรักปัจจบัน มันไปด้วยกันไม่ได้
สมควรที่เจ้จะทิ้ง ที่น่าหมั่นไส้คือยังจะหน้าทาไปตื๊อเขากลับมาทั้งที่ตัวเองผิด
การพูดขอโทษ บอกสำนึกผิด แต่ไมได้ปรับปรุงการกระทำ มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น...เพราะนายทำลายโอกาสที่เจ้ให้นายแล้ว
ส่วนเจ้คะ...หนูอยู่ข้างเจ้ค่าาาา
เจ้น่าจะซ้อมให้หนักกว่านี้นะ เอาแบบให้เข้าโรงบาลเลย...อยากได้พระเอกใหม่ดีๆให้เจ้ หวังว่าเจ้จะไม่เจ็บมาก

ปล. เรากลัวชื่อเรื่อง...มันหมายถึง ให้ไปจน หมดใจ...หรือว่า....หมดใจที่จะรัก....กันแน่คะ หรือมีความหมายแฝงอย่างอื่นอีก?? TT
 :ling3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 10-05-2015 06:35:49
ก่อนอื่นขอ  :z6:  อิเคก่อน

เรื่องที่เกิดทำตัวเองทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-05-2015 08:04:13
อ้างถึง
ต้องขอบคุณสภาพร่างกายไม่อำนวยของเขาที่ทำให้เราไม่เลยเถิดไปไกลในช่วงที่ผมโลเลแบบนั้น
ประโยคนี้มันคืออะไรห๊ะเค
ปัญหามันอยู่ที่เคคนเดียวเลยนะ
น้ำเขาก็ใช้สิทธิ์แฟนเก่า ใช้สิทธิ์
ในฐานะที่เคยังตัดตนไม่ขาด
ไม่มีใครเอาปืนมาจี้เคให้ใจอ่อน
ถ้าเคไม่สับสน ไม่โลเลแบบที่เป็นอยู่
โลเลที่ว่าไม่ใช่โลเลจะเลือกใครดี
แต่โลเลว่าไม่สามารถตัดน้ำออกไปได้
ถ้าพี่ติใจอ่อน เคก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ทำไปด้วยความสบายใตว่าพี่ติเข้าใจ
และตัวเองก็ได้ดูแลน้ำในฐานะคนเคยรักมาก
คิดสิคิดว่าน้ำไม่มีใครจริงเหรอ พ่อแม่ตาย
ไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีเพื่อนฝูงบ้างเหรอ
สงสัยคนที่หมดใจคงจะหมายถึงพี่ติหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 10-05-2015 08:43:22
เคมันมีแต่เคสินะ  :z6:
จบข่าวค่ะ แม่งเอ้ย หัดให้แข็งซะบ้างนะ ใจอ่ะ
อ่อนนนนนนนนน  :z6:
เป็นอย่างนี้พี่ติไม่อยู่กับแกแน่ๆ น่าจะรู้นิสัยพี่แกนะ ขัดใจๆ

ส่วนพี่ติ พี่ติคะ มันต้องอย่างนี้  o13 พี่นี่ไอดอลหนูเลย
นอนตะกายคิตตี้ดีกว่าอยู่กับผู้ชายโลเลเนอะ  :กอด1:
พี่ติเด็ดขาดแค่ไหนเราก็มองว่าเคหน้าตัว... เท่านั้นอ่ะ
พี่ติแมนกว่าเยอะ!!! รักพี่ อย่าไปเสียดายมานนนนน

เห็นด้วยกับหลายๆ คอมเม้นเลย เซ็งนายเค  :fire:
เหม็นหน้านายน้ำ  :seng2ped:

ปกติเราไม่หน้าด้านทวงนิยายที่เขาเพิ่งอัพนะคะ แต่ขอทวงเลยได้ป่าว  :laugh:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ ขอบคุณที่รีบมาต่อน้า
อย่าเพิ่งเบื่อที่คนอ่านขยันทวงนะคะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 10-05-2015 09:34:57
โอ้ยยยยยย บอกตรงๆว่า 'สมน้ำหน้า' นะเค

ไม่มีอะไรสะใจขนาดนี้แล้วววว

เอาละ เจ้จิต ได้เวลาสู้แล้ววว

ไปค่ะ ไปเริ่มต้นใหม่กับ ผช ที่ไฉไลกว่า โอ้เย้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 10-05-2015 10:37:55
อิน้ำ มึงเกิดจากกระบอกไม้ไผ่ใช่มั่ย ถึงไม่มีพี่ป้าน้าอาวงศาคณาญาติ
นิสัยที่กลายเป็นสันดานคงแย่เกินทน ทำให้ไร้เพื่อนสนิทมิตรสหาย
ชีวิตนี้ถึงได้ร้องหาแต่K
ส่วนไอ้เค นี้ทำตัวเองทั้งนั้น อ่านพาร์ทนี้ละรู้ความหมายของสำนวนสมัยนี้  คนดีช่วยแก้ไขคนจั_ไรชอบแก้ตัว เพราะไม่เหนคุณมึงจะแก้ไขตัวเองเลยสักนิด
'รมเสีย ค้างงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 10-05-2015 10:57:21

เอาออกจากการเป็นพระเอกเลย คือมันเรียงความสำคัญไม่ถูกตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว อะไรๆก็แจ้นไปหามันก่อนนนนน
ติทิ้งมันไปเลยเถอะ เอาจริงๆพาร์ทนี้เป็นของเคมาบรรยายว่ารักแบบนั้นแบบนี้ แต่มันรู้สึกหมั่นไส้แทนที่จะเห็นใจ
เอาเถอะ ติอย่าไปคืนดีกล้บมันเลย เอาให้มันเจ็บกว่านี้ก่อนน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 11-05-2015 01:23:43
ถ้ารับคำพูดแรงๆตรงๆจากคนจริงใจไม่ได้  ก็กลับไปฟังคนพูดเพราะเสนาะหูนะเค  ไปให้เค้าทิ้งอีกรอบน่ะ
ทำไมโตจบมาทำงาน ยังมองนิสัยคนไม่ออกอีกวะเค  โง่ๆแบบนี้ไม่เอาทำพระเอกได้ไหมคะ 

ทีมพี่ติ คนจริงใจ  ตรง และแรงมากกกกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: fonqfeliqz ที่ 11-05-2015 03:34:53
เกลียดอีน้ำ!! :m16: :m16: :angry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-05-2015 05:57:41
แอบสงสารเคอยู่นะ แต่บอกตามตรง แกซวยชะมัดเลย :hao4:
น้ำก็ช่างมาได้เวลาดีจริงๆ :mew5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 11-05-2015 15:45:57
คนใจโลเล  ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ ไม่เด็ดขาด ไม่จริงจัง  ก็ออกจากชีวิตพี่ติไปเถอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 21 ( 9/5/58 p.12)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 11-05-2015 18:00:41
วันนี้จะมาอัพไหมน๊าาาาา คิดถึงคนเขียนจัง
อยู้ข้างเจ๊ติ อิอิ  :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 11-05-2015 21:47:10
สวัสดีแฟนนิยายสุดที่รัก ทำไมพวกท่านจึงเกลียดน้ำ นางแทบไม่มีบทพูด หรือบทบาทอะไรเลยทำไมพวกท่านชิงชังนางยิ่งนัก สำหรับข้าพเจ้าแล้วชลธีน่าสงสารนะ นางเป็นคู่รองที่ข้าพเจ้ายังมิบังอาจเขียนออกมาเป็นลายอักษรเพราะมันอาจจะแซงคู่พระของเรา(อย่างเรื่องที่แล้ว)ได้ ดังนั้น ! เก็บนางไว้ก่อนเอาไว้หล่อเลี้ยงชีวิต คึคึคึ

ส่วนเค... ฮีกำลังชีช้ำกะหล่ำปลีโดนหนอนแทะ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด สงสารฮีเถอะ...

หมดใจ 22


    อากาศอบอ้าวภายใต้ท้องฟ้าโปร่งทำเหงื่อผมไหลไม่ต่างน้ำทั้งที่นั่งอยู่ใต้เงาไม้ใหญ่ โต๊ะหินอ่อนตัวนี้ผมไม่ได้มานั่งนานมากแล้วนับตั้งแต่เริ่มทำงาน ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยลืมเหตุการณ์ในวันนั้นที่เขาหยิบยื่นน้ำใจมาให้ เงาภาพสะท้อนในสายตาผมคือผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจกำลังขมักเขม้นกับการทำงาน มันแจ่มชัดต่างจากวันวานที่ผมเคยมองผ่านเขาไป จิตติได้ยืดครองเต็มพื้นที่หัวใจของผมจนไม่สามารถละสายตาจากเขาไปได้ แต่วันนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตรตรงกันข้ามราวพลิกหน้าเหรียญเมื่อแววตาคู่นั้นไม่ได้สะท้อนภาพผมอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป

"พี่ติ... ขอเวลาผมเดี๋ยวได้ไหม" ผมหาโอกาสเหมาะตอนที่ลูกค้าน้อยที่สุดขณะจิตติกำลังเติมสินค้า แอร์เย็นฉ่ำตกกระทบเสื้อเชิตชุ่มเหงื่อบวกท่าทีเย็นชาของคนตรงหน้ายิ่งทำให้ผมหนาวราวเลือดเลี้ยงหัวใจไม่พอ

"กูจะอ้างว่าทำงานอยู่เพราะกูไม่อยากคุยกับมึง แล้วก็อย่ามาเซ้าซี้นี่ที่ทำงาน"

"ถ้าอย่างนั้นผมจะรอจนเลิกงาน"

"อย่าทำให้กูต้องเดือดร้อน"

จิตติพูดเรียบๆ แถมไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ เขากำลังโกรธแต่ผมพร้อมรอเพื่ออธิบายให้เขาฟังทุกอย่าง

"ผมจะไม่วุ่นวาย แค่ขอเวลาผมนิดเดียว ผมจะรอนะ"

เขาเหลือบมองก่อนจะถอนหายใจออกมาโดยไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ผมจึงนั่งเฝ้าเขาตั้งแต่เย็นจนมืดกระทั่งเที่ยงคืนเข้าไปก็ยังไม่มีทีท่าว่าเขาจะกลับบ้าน ถามพนักงานคนอื่นจึงได้รู้ว่าจิตติควบกะคงกลับอีกทีก็สว่าง

ผมจำเป็นต้องกลับคอนโดด้วยใจที่ห่อเหี่ยว ถึงบอกว่ารอได้แต่ผมก็ต้องทำงาน  เวลาที่มีน้อยนิดมันจึงไม่พอเมื่ออีกคนเอาแต่หลบเลี่ยงกัน

 เคยคิดว่าเขาคงยอมฟังผมบ้างจนกระทั่งวันหยุดมาบรรจบอีกครั้งผมจึงเพิ่งสำเนียกได้ว่า ...ผมก็แค่คิดไปเองทั้งนั้น





     ลูกหนังสีส้มกระดอนจากแป้นลงมากระแทกพื้นตามแรงอัดที่ผมทุ่มใส่ เสียงโซ่ห่วงดังซวบซาบและสั่นไหวจนน่ากลัวว่ามันจะหักลงมาไม่สาแก่ใจคนเครียดจัดอย่างผม ทุ่มแรงเหวี่ยงซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้มันกระดอนกลับมา ยิ่งแรงเท่าไรยิ่งดี

"ห่าเค มึงไม่ตั้งใจชู๊ตก็พอเถอะว่ะ แป้นสึกหมด"

"นี่ยังไม่ดีกันรึไงวะ"

"ชัวร์"

สามสหายสนิทเริ่มสรุปอาการที่ผมเป็น แต่มันไม่สามารเรียกความสนใจจากผมได้ สปอตไลท์ในโรงยิมสว่างโล่ แต่ชีวิตผมกำลังมืดมนไม่ต่างผืนฟ้าไร้ดาวด้านนอก คิดแล้วยิ่งเครียด นับจากวันที่ผมถูกตะเพิดกลับมาอยู่คอนโดโดยที่เขาไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น โดนปล่อยให้นั่งตากยุงทั้งคืนเขาก็ยังไม่แยแส จิตติตัดการติดต่อทุกทาง แถมแผลบนหน้ายังประจานผมจนหมดเปลือกจึงจำใจต้องเล่าให้เพื่อนฟังอย่างเลี่ยงไม่ได้ ภาระกิจกู้รักคืนจึงเริ่มต้นขึ้นแต่ก็เหลวเมื่อจิตติไม่บ้ามาเล่นด้วย นอกจากนั้นเขายังแบล็กลิสต์เพื่อนผมไม่เว้นแม้แต่คนเดียว ภาพกุหลาบขาวช่อโตห่อด้วยผ้าผูกริบบิ้นสีหวานถูกทิ้งลงขยะอย่างไม่ใยดียังติดตาจนผมเริ่มหมดความมั่นใจและอดท้อไม่ได้

"เฮ้อ...เคเอ้ยทำใจเถอะว่ะ พี่ติแม่งโคตรใจแข็ง กูหว่านจนปากจะฉีกถึงตูดพ่อมึงยังไม่สนใจเลย บล็อกไลน์กับเฟสกูด้วย แม่งเอ้ยเสียดาย...เพื่อนเขาสวยๆ ทั้งนั้น"

"ไอ้ห่าต้น" ไอ้ทิมโวยขึ้นกลางปล้อง มันตบบ่าผมเหมือนให้กำลังใจแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อมันกำลังจะยุผม

"มึงก็หาแฟนใหม่ดิไอ้เค กลับไปคบกับน้ำก็ได้นี่"

"เงียบไปเลยไอ้ทิม ! " ผมหัวเสียแล้วเริ่มระบายด้วยการยัดห่วงอีกครั้ง ผมไม่อยากได้แฟนใหม่ ของเก่าผมก็ไม่อยากได้ "ต้องเป็นแค่เขาคนเดียวเท่านั้น ! "

"ไอ้สัตว์กูชี้ทางสว่างให้ทำอารมณ์เสีย มึงก็เลือกเอาสักทางสิวะ ใครเขาจะยอมให้มึงจับปลาสองมือ"

"กูไม่ได้จับปลาสองมือ ! นี่มึงเข้าใจกูบ้างไหมไอ้ทิม กูรักของกูแต่กูปล่อยน้ำไว้ไม่ได้ มึงก็รู้ว่ามันไม่มีเพื่อน..."

"ก็มันทำตัวเอง มึงก็อีกคน... จะมาสันดานพระเอกเหี้ยๆ อะไรเอาตอนนี้"

"แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะ ! "

"ไอ้น้ำมันก็ผู้ชายนะ มันจะอ่อนแออะไรขนาดนั้นวะ แม่งบอกว่าโดนซ้อมแล้วทำไมไม่แจ้งความ มันก็รักผัวมันแหละวะกูว่า "

ก็จริงอย่าที่ทิมพูด ผมเคยคุยกับน้ำเรื่องนี้แล้วแต่เขาบอกว่าไม่อยากให้มันเป็นเรื่องราวใหญ่โต แถมฝ่ายนั้นยังเป็นลูกรัฐมนตรีอะไรสักอย่างน้ำจึงไม่กล้าหือ ความซวยจึงตกมาอยู่ที่ผมซึ่งเขาเห็นเป็นที่พึ่งสุดท้ายแล้วจริงๆ

วันนั้นผมโมโหมากจึงไม่ได้ตามจิตติที่กำลังอารมณ์เสียถึงที่สุดไป แต่ขึ้นมาระเบิดอารมณ์ใส่น้ำ เขาเอาแต่เงียบหน้าหดแล้วหดอีกอย่างคนไม่มีที่ไป สุดท้ายผมก็ต้องช่วยเหลือให้ที่พักเขาจนได้
 
รอยฝ่ามือขึ้นแนวบนใบหน้าและแผลใหม่มุมปากของเขาคือค่าตอบแทนที่น้ำขอเลิกกับไอ้บ้านั่นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ผมไม่ได้อยากรับรู้เรื่องพวกนี้เลยสักนิดแทบไม่อยากจะยุ่งเลยด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ผลักไสไปไม่ได้ พ่อแม่ของเขารับไม่ได้ที่น้ำเป็นเกย์ นอกจากพ่อแม่แล้วยังมีเพื่อนบ้านญาติพี่น้องที่คอยสอดรู้ตลอดเวลา ด้วยสภาพแบบนี้เขาจึงกลับบ้านไม่ได้

"น้ำขอโทษนะเค... แต่น้ำไม่กล้ากลับไปตอนนี้ ขอน้ำอยู่นี่แค่คืนเดียว แล้วพรุ่งนี้น้ำจะจัดการทุกอย่างจะไม่ทำให้เคเดือดร้อนอีก"

เกิดความเงียบเนิ่นนานระหว่างที่ผมพยายามระงับอารมณ์กรุ่นอันเดือดพล่าน น้ำเคยเป็นคนน่ารักแต่นั่นมันเมื่อก่อนตอนผมยังมีความรักบังตา ต่อเมื่อหมดรักและเริ่มมั่นใจแล้วว่าเส้นใยบางๆ นั้นกำลังถ่วงดึงให้ผมกลับไปอยู่ในจุดเดิมซึ่งใครบางคนเคยเห็นว่ามันไร้ค่าซ้ำยังต้องเสียคนสำคัญอีกคนหนึ่งไป ผมก็เลือกจะสะบั้นใยนั้นไม่ให้เหลือ น้ำกลายเป็นคนคนหนึ่งที่น่ารำคาญเสียเหลือเกิน และถึงแม้จะน่าสงสารขนาดไหนผมก็ไม่ควรจะลืมสงสารตัวเอง

"กูก็เลิกติดต่อมันแล้ว"

"แล้วมันเลิกติดต่อมึงด้วยเปล่าล่ะ"

คราวนี้ทั้งไอ้ต้นและไอ้เปรมที่นั่งเงียบมานานพร้อมใจกันพยักหน้าเห็นด้วย

"สรุปคือแทนที่มึงจะมาหัวฟัดหัวเหวี่ยงเรื่องพี่ติ มึงไปเคลียร์เรื่องน้ำก่อนดีกว่าไหม ?" ไอ้ต้นพูดจริงจังและผมก็เห็นด้วย

"กูเคลียร์แล้ว"

"เคลียร์แบบไหนของมึงเงินตั้งสามหมื่น" เปรมว่าหน้ายุ่ง และผมก็เข้าใจดีว่ามันหมายถึงอะไร ผมเงียบไปอึดใจจนกระทั่งต้นพูดขึ้นมา

"มึงก็คิดดูละกันว่ามึงโง่หรือฉลาดขนาดไอ้เปรมยังคิดได้ก่อนมึงเลย"

"ไอ้ห่าต้น ! "

ไอ้เปรมตบหัวเพื่อนดังสนั่นแต่ไอ้คนโดนตบยังยิ้มร่า หันมายักคิ้วให้ผม

"จิ๊บๆ มึงดูไอ้เคนี่ โดนพ่อซัดซะอ่วมจะเป็นอาทิตย์ยังไม่จางเลย โคตรเด็ด ! "

"เหี้ย ! "

ผมถอนหายใจจนนับครั้งไม่ถ้วน พวกมันนัดรวมตัวบอกว่าอยากออกกำลังซึ่งมันก็ดีกว่าให้ผมไประบายกับขวดเหล้า แต่สุดท้ายแล้วพวกมันก็เล่นกันย๊อกแย๊กก่อนจะปิดท้ายด้วยการนั่งจิบเบียร์อยู่ดี ผมแยกย้ายกับเพื่อนโดยไม่ได้ดื่มเพราะรู้คอตัวเองดี บึ่งรถมาถึงบ้านเขาก่อนจะต้องนั่งซุ่มในมุมมืดเหมือนพวกโรคจิต จากมุมนี้แทบมองไม่เห็นคนในบ้าน จะมีก็เพียงแสงไฟในห้องของเขาที่ยังสว่างโล่ นั่งปลุกปลอบใจตัวเองอยู่นานในที่สุดผมก็เดินไปกดกริ่ง

"ว่าไงเค..." เป็นกระปุกที่ออกมาด้วยใบหน้าเจื่อนเธอไม่ได้เปิดรั้วให้ผมด้วยซ้ำ แต่ก็ยังนับว่าโชคดีเพราะถ้าเป็นจิตติผมคงถูกน้ำสาดหรือไม่ก็คงเป็นสายตาเย็นชาที่ทิ่มแทงให้พรุนไปทั้งใจ

"พี่ติล่ะครับ"

"หลับแล้วน่ะ...พี่แกอารมณ์ร้ายเวลาง่วงพี่คงไม่กล้าปลุกให้"

"ขอผมเข้าไปได้ไหม"

"อย่าดีกว่าเค เอาไว้เคมาใหม่พรุ่งนี้ดีไหม"เธอบอกแบ่งรับแบ่งสู้และผมรู้ดีว่าคงไม่มีทางได้เห็นหน้าเขา ดูได้จากท่าทีที่ผ่านมา จิตติทำเหมือนผมเป็น 'คนอื่น' วันนี้ผมจึงไม่อยากดื้อดึงให้ถูกน้ำสาดเหมือนคราวที่แล้ว

"เขาสบายดีรึเปล่า "

"พี่ติสบายดี นี่ก็ดึกแล้วกลับไปก่อนเถอะเค..."

สุดท้ายผมก็ต้องคอตกกลับคอนโดเป็นหมาหัวเน่าส่งกลิ่นโชยทั่วทั้งซอยเหมือนเดิม มันกี่วันมาแล้วนะ หนึ่งหรือสองอาทิตย์ที่ผมถูกตัดรักอย่างไม่เหลือเยื่อใย ผมได้รู้ซึ้งว่าความพยายามมันช่วยอะไรไม่ได้ ในเมื่อเทียวไปหาที่ร้านแทบทุกวัน เลิกงานปุ๊บก็ไปเฝ้าที่บ้านปั๊บวันแล้ววันเล่าแต่สุดท้ายก็ต้องรอเก้อ จนย่างสัปดาห์ที่สาม...

"ไอ้เค ! พอแล้วเดี๋ยวก็เมาปลิ้น"

"แค่เบียร์เองไอ้เปรมมึงจะงกทำไมนักหนา ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกไอ้สัตว์"

คนหนึ่งห้ามคนหนึ่งยุส่วนผมยกกระป๋องเบียร์รูปสัตว์มีงวงกระดกไม่ลืมหูลืมตา

"เขาไม่รักกูเลยเหรอวะ"

ไอ้ความน้อยเนื้อต่ำใจมันถาโถมมาจากไหนนักผมก็ไม่รู้ ไอ้คำว่าท้อแท้ก็มาทักทายจนอยากจะเมาปลิ้นแล้วไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น คนถูกทิ้งอย่างผมจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดทรมานอย่างที่เป็นอยู่นี่

"เรื่องแค่นี้ทำไมเขาไม่ฟังกูเลย มันคอขาดบาดตายถึงขนาดให้อภัยกันไม่ได้เลยเหรอวะ"

ผมไถตัวลงบนโต๊ะอย่างหมดแรง รู้สึกเหมือนมีอะไรเปียกเสื้อรดไปถึงกางเกงแต่ผมไม่สนใจ

"มึงเมาแล้วเรื้อนว่ะไอ้ห่า" ไอ้ต้นบ่นงึมงำผลักหัวผม ตอนเอียงลงตักมัน

"เขาไม่รักมึงก็ตัดใจเถอะว่ะ ผู้ชายมีเยอะแยะ ไอ้หล่อบ้านตรงข้ามมันก็เล็งมึงอยู่ ไม่เชื่อถามไอ้เปรมดิ" ไอ้ห่าทิมก็คอยแต่จะยุให้ผมเลิก

"เกี่ยวไรกะกูวะ"

"เอ้าก็เพื่อนบ้านมึงอ่ะ"

"สันขวาน" อันนี้เสียงไอ้ต้น " มันเจ้าชู้จะตาย"

"เหมือนมึงอ่ะสัตว์ทิม"

"อย่างกูเขาเรียกคนมีเสน่ห์ วะฮ่าๆๆ"

พวกมันปล่อยผมให้จมดิ่งสู่โลกส่วนตัวที่น้ำเมากำลังทำงานอย่างเต็มที่ ผมไม่เข้าใจ... เกิดเป็นคนดีมีน้ำใจมันผิดมากไปเหรอวะ ทำไมเขาไม่ยอมเข้าใจผมบ้างหรือเพราะผมใจดีเกินไปเขาถึงไม่เห็นผมอยู่ในสายตา แถมยังทำท่ารังเกียจอย่างกับผมเป็นหมาขี้เรื้อน

ผมก็โมโหเป็นนะเว้ย ในเมื่อคุยกันดีๆ ไม่ฟังผมจะใช้กำลังให้ดู !

"อ้าวไอ้เค มึงจะไปไหน ! "

"ไปหาแฟน ! "

"เฮ้ย ! ขับไหวเหรอวะ กูไปส่งก็ได้"

"กูไปเอง ! "

ผมคิดดีแล้ว ในเมื่อคำพูดมันเชื่อไม่ได้ผมจะง้อด้วยร่างกายเลยก็แล้วกัน

ผมบึ่งรถมาด้วยความเร็วเท่าที่จะทำได้ ซอกแซกเข้าซอยมาตามทางลัดมืดสนิท มีเพียงแสงไฟหน้ารถให้ความสว่าง รอบกายเป็นพงหญ้ารกสูงท่วมหัว แต่นาทีนี้ผงผีที่ไหนผมก็ไม่กลัวทั้งนั้น ขอแค่ให้ถึงจุดหมายโดยที่ผมไม่หัวทิ่มลงข้างทางก่อนเป็นพอ

โครม !

ความเจ็บแล้นปราบที่ร่างกายซีกซ้ายทั้งแถบ ขณะที่ยังมึนงงว่าผมลงมานอนขี่รถในพงหญ้าได้ยังไง สายตาก็ปะทะเข้ากับเงาตะคุ่มที่กำลังย่างกรายเข้ามารื้อค้นตัวผมแล้วลากรถสุดรักไป ตัวผมที่ยังเจ็บไม่หายถูกไอ้เบอร์หนึ่งเหยียบอกไว้นิ่ง

"เฮ้ย ... ไอ้เหี้ยของกู ! เอาตีนมึงออกไปเลยไอ้สัตว์ "

ผมชกข้อพับมัน ได้ยินเสียงมันสบถด่า ตามด้วยหมัดหนักเข้าที่ใบหน้า ผมล้มลงกลับไปที่เดิมก่อนจะถ่มน้ำลายทิ้งอย่างเดือดดาล ไม่วายตะโกนด่ามันอย่างเจ็บใจเพราะความเมาทำให้ความกร่างมีมากกว่าความกลัว ผมทำงานเหนื่อยแทบตายถึงทางบ้านพอจะมีฐานะแต่พวกมันจะมาหากินด้วยการทำร้ายเบียดเบียนคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง

"คิมหันต์ วรเมธากุล" เสียงแหบห้าวจากเบอร์สองเอ่ยขึ้นมา คาดว่ามันคงอ่านจากบัตรประชาชนในกระเป๋าไม่ทันได้หืออือผมก็ถูกอุดปากด้วยหมัดและเท้าแบบไม่ได้ลืมหูลืมตา

ผัวะ ! ตุบ ! บึก !

จากที่เจ็บแค่ซีกซ้ายตอนนี้ผมร้าวไปทั้งตัว รสคาวปร่าซ่านอยู่ในปาก ถึงเวลาที่ผมควรขอความช่วยเหลือแต่กลับจุกจนไม่มีแม้แต่เสียงจะร้องขอชีวิต ความมืดทำให้ผมไม่เห็นหน้าพวกมัน ผู้ชายสุขภาพดีทั้งยังแข็งแรงอย่างผมกลายเป็นเนื้อชิ้นโตให้พวกมันอัดได้ตามแต่ใจต้องการ จนกระทั่งสติสุดท้ายที่ยังพอมีได้ยินเสียงมันพูดบางอย่างทิ้งท้าย

"นี่แค่สั่งสอน แล้วจำใส่กบาลมึงไว้ว่าอย่าริอาจมายุ่งกับคนของเสี่ยภีมอีก"









      "เค...เป็นยังไงบ้างลูก"
ทันทีที่ลืมตาผมก็เห็นใบหน้าของมารดาเป็นคนแรก ความปวดร้าวแล่นลึกถึงกระดูกไม่เจ็บเท่าความเศร้าเสียใจของแม่

"เป็นกระท้อนเลยแม่" ผมยิ้มขี้เล่นจนมารดาต้องยิ้มทั้งน้ำตาคลอหน่วย ผมมิวายสูดปากด้วยความเจ็บบนใบหน้า หัวแตกเย็บเป็บสิบเข็มได้ แขนซ้ายเอ็นฉีกและข้อเท้าขวาพลิก เดาว่าใต้ผ้าคงมีรอยช้ำดำปืดไม่ต่างลายตุ๊กแก

"ยังจะเล่นอีก.. เจ็บมากไหมลูก ให้แม่ตามหมอไหม"

"ได้แก้ปวดก็ดีครับ... พ่อกับพี่เจไม่มาเหรอ แล้วนี่รู้ได้ยังไง"

"ตาเปรมโทรไปบอก... แม่หัวใจจะวายสมัยนี้น่ากลัวกันจริงๆ ทำไมคนเราถึงได้ใจร้ายกันนักนะ  นี่พ่อเขาคุยกับตำรวจอยู่ เห็นว่าจะมาสอบปากคำ "

"..." พวกเขาคงเข้าใจว่าเป็นฝีมือพวกถีบรถและผมก็อยากให้เข้าใจแบบนั้น

"หิวไหมลูก กินน้ำไหม"

แม่เอาแก้วน้ำมาจ่อถึงปากก่อนลูบศีรษะผมอย่างอ่อนโยน ความอุ่นใจที่ได้รับทำให้ผมยิ้มออกมาด้วยใบหน้าสั่นดิก

"ขวัญเอ้ยขวัญมานะ ขอให้หมดเคราะห์หมดโศกกันเสียทีนะ ไม่ต้องร้อง... คนเก่งของแม่"

"ร้องอะไรเล่า แม่ก็..."

"อะแฮ่ม " เสียงกระแอมไอเรียกให้แม่ผละออกไปช้าๆ ผมจึงได้เห็นผู้มาใหม่อย่าเต็มตา พี่เจ... กับผู้ชายอีกคน "เพื่อนมึงมาเยี่ยม"

เขาไม่ใช่เพื่อน... ผู้ชายใส่สูทเต็มยศอายุอานามน่าจะแก่กว่าผมหลายปี ดวงตาคมดุจเหยี่ยวพร้อมโฉบเหยื่อ ไหล่หนาทั้งสองข้างไม่ต่างปีกแกร่งพร้อมต้านลมแรง กับรอยยิ้มมุมปากดูมาดร้ายภายใต้หน้ากากคนดี

"สวัสดีครับคุณน้า"

"สวัสดีจ้ะ " แม่รับไหว้ด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย แต่ท่าทางภูมิฐานของเขาคงทำให้แม่เข้าใจว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน ท่านจึงขอปลีกตัวออกไป

"งั้นเดี๋ยวแม่ลงไปดูพ่อเดี๋ยว ตามสบายนะจ๊ะ " แม่ยิ้มก่อนหันไปคุยกับพี่ชายผม "ตาเจลงไปซื้อของให้แม่หน่อยสิ"

เราถูกทิ้งให้อยู่กันตามลำพัง พอประตูปิดลงก็เกิดรอยยิ้มเย็นจากผู้มาเยือนโดยทันที

"ดูยังแข็งแรงดีนะ... สงสัยจะใจดีไปหน่อย"

"ที่มานี่... ต้องการอะไร"

"ก็แค่จะมาดูผลงาน..." เขาล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีสบายนั่นทำให้ผมยิ่งกัดกรามแน่น

"เฮ้ ใจเย็นไม่ต้องเครียดขนาดนั้น หึหึ"

"ผมไม่ได้มีอะไรกับน้ำ คุณมันเลวเองที่ซ้อมเขา"

"จุ๊ๆๆ" เขาจุ๊ปากด้วยท่าทีใจเย็นซึ่งมันกวนประสาทมากสำหรับผม ขายาวก้าวเดินไปที่ริมระเบียงแล้ววกกลับมายืนข้างเตียงผมอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่ผมโคตรเกลียดตั้งแต่เห็นครั้งแรก

"กูไม่สนเรื่องนั้น"

"แล้วมึงซ้อมกูทำไมวะ ! "

"ข้อหาทำสันดานพระเอกไง ครั้งนี้กูแค่เตือน ถ้ายังมีครั้งหน้ากูเอามึงตายแน่"

มันปราดมองผมเสมือนจะยืนยันว่ามันเอาจริงแน่ ผมเลิกพยายามอธิบายด้วยป่วยการจะคุยกับคนอย่างมัน ได้แต่กัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจเพราะร่างกายไม่พร้อม อีกอย่างผมไม่อยากให้พ่อแม่เดือดร้อนหรือเสียใจด้วยเรื่องงี่เง่าแบบนี้ ขอให้จบกันไปสักทีเถอะ !

"กูไม่ยุ่งแน่ ดูคนของมึงให้ดีแล้วกัน ! "

"นี่เงินที่น้ำยืมมึงไป"

ปัง

มันกลับไปด้วยท่าทีไม่ยี่หระมีแค่ผมที่เดือดเป็นฟืนเป็นไฟตอนมันโยนเช็คเงินหนึ่งแสนมาตรงหน้าซึ่งถูกขยำทิ้งขยะมัน ณ เดี๋ยวนั้น ใช่ว่าผมดูถูกเงินแต่มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ให้ตายเถอะ...นี่มันปีวิปโยคของผมรึไงวะ !

ผมตกลงปลงใจนอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลตามคำขอของแม่ ทำMRIและตรวจทุกอย่างซึ่งผลออกมาดีมากจะมีก็เพียงอาการบาดเจ็บจากการถูกโจรกรรมรถเท่านั้นที่ยังต้องรับการรักษา ส่วนความคืบหน้าเรื่องคนร้ายนั้นเงียบหายด้วยอำนาจเงินของคนบางคนโดยที่ผมไม่ได้ปริปากให้ใครฟัง แค่บอกว่าผมจำไม่ได้เพราะมันมืดมาก...แค่นั้นจบ

"เป็นไงล่ะกูบอกจะไปส่งก็ไม่เอา ความซวยไม่เข้าใครออกใครเลยจริงๆ" ไอ้ต้นแกะเงาะของเยี่ยมกินหน้าตาเฉย ส่วนอีกสองหน่อนั่งเอกเขนกราวกับอยู่บ้านพวกมัน แต่ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้

"มึงบอกพี่ติให้กูแน่ๆ ใช่ไหม"

"ก็... บอกแล้ว"

"บอกนานรึยัง เขาเข้าใจรึเปล่า รู้โรงบาลใช่ไหม"

"เฮ้ยใจเย็นไอ้เดี้ยง เขายังไม่ว่างมึงก็รอหน่อยสิวะ" ไอ้ทิมพูดหน้ายุ่งแต่พวกมันดูมีพิรุธทำไมผมจะไม่รู้ พวกมันคงกลัวผมเสียใจถึงเลี่ยงจะพูดรายละเอียดว่าจิตติตอกกลับมารุนแรงแค่ไหน พอคิดอย่างนั้นใจมันก็แกว่งเหมือนมีตุ้มเหล็กมาถ่วงไว้แล้วไกวไปมาอย่างรุนแรง แต่ถึงจะรู้ผมก็ยังอดหวังไม่ได้ แม้ว่าจะต้องผิดหวังอยู่ทุกวันก็ตาม

"กูรอมาหลายวันแล้ว เขาจะไม่ว่างขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ไม่เอาน่า...แล้วเรื่องงานเอาไง เห็นแม่บอกว่าอยากให้มึงกลับไปอยู่บ้าน"

"กูไม่อยากกลับเลยว่ะ"

"ก็แม่เขาเป็นห่วง มึงก็กลับบ้านไปสักระยะรอใจดีขึ้นมึงค่อยกลับมาหาใหม่ก็ได้ เกย์มีเยอะแยะ"

"ไอ้ทิม ! "

ต้นกับเปรมประสานเสียงลั่น ผมเข้าใจดีว่ามันคงถึงเวลาที่ผมต้องทำใจ ในเมื่อคนที่ผมเฝ้ารอเขาไม่ยอมรับรู้ว่ากำลังปล่อยผู้ชายคนหนึ่งให้ช้ำใจตายอยู่ในโรงพยาบาล หรือบางทีเขาอาจดีใจก็ได้ที่ผมไม่สามารถไปสร้างความเดือนร้อนรำคาญใจให้เขาได้อีก

"เค...มึงอย่าคิดมาก "

"กูไม่เข้าใจว่ะไอ้เปรม..."

ขนาดนี้แล้ว...ทำไมเขาถึงใจร้ายใจดำกับผมนัก...

นี่เขาไม่รักผมเลยใช่ไหม...


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-05-2015 22:03:56
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ รักคุณ Phut ที่สุดเลยค่ะ เข้ามารีเฟรชวันละ 100 รอบหาเรื่องนี้

พี่ติใจเด็ดมากๆๆๆๆ อยากให้คนเจ้าชู้เจอแต่คนแบบนี้แต่ก็ดูจะเป็นการให้ร้ายคนแบบพี่ติที่ซวยไปเจอคนเจ้าชู้แทน เห็นเสี่ยภีมเป็นแบบนี้แล้วเคท่าทางจะซวยเรื่องน้ำไปอีกนาน แต่เราว่าเคจะเอาเรื่องเสี่ยภีม-น้ำไปพัวพันกับพี่ติแน่ๆ 

เพื่อนเคมีพิรุธนี่เราว่าอาจจะบอกแล้วโดนพี่ติฝากด่ามา หรือไม่ก็หาพี่ติไม่เจอแล้วมั๊ง

ส่วนเรื่องน้ำนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนางโดยไม่มีเหตุผล ที่เราไม่ชอบนางก็เป็นเพราะการกระทำนางจากตั้งแต่เป็นแฟนกับเคแล้วนอกใจไปหาคนอื่น อันนี้ยอมรับว่าฟังความข้างเดียวจากมุมมองการเล่าของเคจริง แล้วยังจะการที่น้ำหวนกลับมาหาเคอีกล่ะ  คือไม่ได้สนเลยว่าตัวเองจะเป็นสาเหตุให้เคกับแฟนใหม่ของเคทะเลาะกันหรือเปล่า ประมาณฉันต้องการเคหรือใครสักคนตอนนั้นฉะนั้นกรูไม่แคร์  แถมนางยังอยากจะนอนกับเคอีกทั้งๆที่สังขารไม่ให้ หรือดีนะที่สังขารไม่อำนวยไม่งั้นเคก็นอกกายพี่ติไปด้วย  จุ๊ จุ๊ จุ๊ (ส่ายนิ้วไปมา) กุลเกย์ที่ดีเขาไม่ทำกันนะจ๊ะ  นางอาจจะน่าสงสารแต่ต้องคิดด้วยว่าตัวเองมีแต่ปัญหารุงรังแล้วจะลากคนอื่นเข้ามาร่วมด้วยหรือ? การขอความช่วยเหลือมีได้หลายวิธีค่ะ แต่กรุณาดูซ้ายดูขวาด้วย ไม่ชอบเพราะว่านางดูเจตนาเอาเคมาเป็นคุ้มหัว(ใจ) 

อิเสี่ยภีมคนนี้ก็ท่าทางจะทั้งเ-ี้ยและรักนางมากๆ รักน้ำด้วยกำปั้นเลย  เราจะรออ่านพาร์ทนางนะคะ อ่านแล้วอาจจะชอบนาง, เวทนานางหรือสงสารนางก็ได้ โดยเฉพาะตบจูบ  แต่ภาคเค-ตินี้นางเป็นตัวปัญหาค่ะ

ป.ล  เพื่อนของเคนี่อยากตบกระโหลกค่ะ โดยเฉพาะอิทิม แต่ขอบอกเลยนะคะว่าชีวิตจริงเนี่ยผู้ชายเยอะมากที่จะเจ้าชู้หรือนอกใจนั้นเพื่อนก็มีส่วนเยอะค่ะ คือเชียร์ให้เลิกกัน เชียร์ให้คืนดีกัน เชียร์ให้มีกิ๊ก แฟนกันจะอยู่ต่อหรือขาดกันก็เพราะเพื่อนยุแล้วก็นิสัยและสันดารรักดีน้อยเกินไปของผู้ชายนะค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-05-2015 22:04:14
สมน้ำหน้าแล้วอ่ะ เจ็บไหมละ หึหึ

ทำตัวโง่ๆ และก็นะเลิกตื้อติได้แล้ว กลับไปอยู่บ้านเหอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-05-2015 22:05:39
ก็นะ    :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-05-2015 22:08:28
น้ำภีม??

ดูท่าชะตาจะขาดแบบเอยานเปล่าคะเนี่ย ภีมแม่ใช้กำลังสุดๆ

**********

พี่ติต้องทำอะไรแน่นอน ไม่งั้นเพื่อนๆไม่อ้ำอึ้งขนาดนี้



รักพี่ติค้าาาาาาาา

รักคุณ Phut น้อยกว่าพี่ตินิดนึง ฮาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-05-2015 22:15:08
 :mew2: :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: DLuciFer ที่ 11-05-2015 22:16:25
ตอนใจดีทำไมไม่คิดว่าติจะเจ็บปวด คิดไม่ถี่ถ้วนก็ต้องรับผล เคต้องการแต่จะให้ติยอมรับ แล้วทำไมไม่คิดจะยอมรับความคิดติบ้าง เป็นคนดีโดยบอกการกระทำให้ติรู้ก่อนไม่ได้ยากนะ แต่เคลังเลเอง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 11-05-2015 22:17:06
เพราะใจอ่อน เพราะสงสาร เป็นไงละ

สม เวลาตัดบัวมันต้องไม่เหลือใย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 11-05-2015 22:19:46
เริ่มคิดว่าจะต้ิงสงสารเคดีมั้ย? :hao4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 11-05-2015 22:28:28
ตอนนี้ดูเค จะน่าสงสารนะครับ แต่!!! ทำไมผม สงสารพี่ติมากกว่าละเนี่ย
ทำไมเคไม่คิดบ้างล่ะว่าพี่ติเค้าจะเสียใจขนาดไหน เขาอาจจะพยายามทำหน้าตาเหมือนไม่เป็นอะไร
แต่ในใจพี่ติอาจจะพังย่อยยับ ก็ได้ อะไรกัน คนที่แอบชอบมาตั้งนาน ได้มาเป็นแฟนกันแล้ว
แต่อยู่ดีๆก็เห็นแฟนตัวเอง กลับไปนั่งกอดแฟนเก่าอยู่ในห้อง แล้วแทนที่เคเห็นน้ำนั่งอยู่หน้าห้อง ก็น่าจะโทรบอกพี่ติ
ให้ขึ้นมาก่อน (มันยากนักรึไง) อาจจะทำให้ไม่ผิดใจกันก็ได้ แต่ทำไมถึงไม่ทำล่ะเค ทำไม!!

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สนุกมากเลย ผมเข้ามารอทุกวันเลยอะ 5555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 11-05-2015 22:35:43
เคนี่ทำตัวเองแท้ๆ  :hao3: :hao3: :hao3:

เสียภีมกับน้ำนี่สายโหดแหะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 11-05-2015 23:15:52
มัวแต่น้ำเน่านะคุณน้องเค
เอาเวลาไปง้อเมียดีกว่ามัวท้อ
เสี่ยน่าจะเจอพี่ตินะ 555 สายโหดเจอกัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-05-2015 23:16:45
ไม่รู้ดิ่ มันเป็นเรื่องที่เคกับน้ำต้องแก้เองนะ
ถ้ายังเคลียร์ตัวเองกันไม่ได้ ก็อยากไปวุ่นวายกับพี่ติเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: fonqfeliqz ที่ 11-05-2015 23:34:45
บางทีก็คิดว่าถ้าพี่ติลองฟังเคบ้างก็อาจจะ(แค่อาจจะ)ดีขึ้น(หรือเปล่า)
จริงๆก็ไม่อยากโทษเคว่าที่โดนรุมนี่เพราะทำตัวเป็นพระเอกอย่างเดียว น้ำนี่มีส่วนอย่างแรง ก็นะ ที่บ้านรับไม่ได้ แต่ไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยหรือไง ทีตอนเลิกกันก็ไล่เขาอย่างเดียว ทีงี้ก็ซมซานกลับมา /เบ้ปากใส่

ขอบคุณครับ รอนะคร้าบ :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 11-05-2015 23:38:45
หึหึ ทำไม ยังรู้สึกสมน้ำหน้าว่ะ ไม่สงสารเลยเค เพราะตัวแกล้วนๆ แล้วเพื่อนชือทิมนี่น่าตบปากนะ ขอให้เจอหนักกว่าเค จะได้รู้สึกอะไรบ้าง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 11-05-2015 23:56:36
สมน้ำหน้า ไม่มีคำว่าสงสาร ทำตัวเองทั้งนั้น ติอย่าไปใจอ่อนให้มันง่ายๆนะ
ส่วนเรื่องน้ำ ไม่รู้เบื้องหลังอะไรยังไงแต่ยังไงก็ไม่ชอบ พอถึงคราวลำบากก็รีบกลับมาหาไอ้คนที่ตัวเองเฉดหัวทิ้งคนแรก
แหม่ จะให้คิดว่านิสัยเป็นยังไงล่ะ จะสมน้ำหน้าที่โดนซ้อมก็ไม่อยากพูดมากเพราะเหมือนเรื่องของน้ำจะต่อมาเป็นเรื่องแยกใช่มั้ย

ติอย่าไปใจอ่อน เคมันทำตัวเอง เข้าใจว่าสงสารน้ำแต่ที่หายไปจนลืมตินี่ควรจะกลับไปคบต่อมั้ยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-05-2015 00:04:23
เพื่อนเคคงไม่ได้บอกพี่ติแน่ๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-05-2015 00:05:27
หนักหน่อยนะเค จะได้เป็นบทเรียนที่ฝังใจไม่ทำอีก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 12-05-2015 00:31:57
นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกเหรอเค ทุเรศวว่ะ ตัวเองยังยอมรับว่าทิ้งน้ำมันไม่ได้
แล้วยังสะเออะกลับไปหาเค้า ถ้าเป็นเราต่อให้ตายก็อย่าหวังว่าจะมาเผาผีคนอย่างแกเลยเค
น่าจะโดนกระทืบหนักๆๆๆๆๆๆเอาแบบเกือบพิการเลยยิ่งดี แต่ก็ขอบคุณสามีของอิน้ำนะ
ที่ช่วยกระทืบให้ ให้คนอ่านอย่างเราได้สาแก่ใจบ้าง ยังไงก็ขออย่าให้เพิ่งใจอ่อนง่ายๆเลย
คนอย่างเคมันต้องเจ็บปวดเพราะความโลเลอีกเยอะ แค่นี้มันยังไม่พอ
ปากบอกว่าสำนึกแต่มันไม่เคยคิดจะปรับปรุงตคัวหรือทำอะไรให้เด็ดขาดชัดเจน
แล้วมันน่าให้อภัยตรงไหนอ่ะถามหน่อยเหอะ   :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-05-2015 00:50:12
พี่ติใจแข็งมากๆ.   อีน้ำสร้างเรื่องให้อีกแล้ววว. เฮ้อออออ.
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 12-05-2015 01:01:14
จริงๆคนอย่างน้ำไม่น่าจะมีคนรักจริงเข้ามาในชีวิต  ได้อยู่กินลำแข้งต่างข้าวก็เหมะสมดี
คือไม่ชอบคนที่นอกใจทิ้งคนที่รักตัวเองมากๆไปได้หน้าตาเฉย  คือถ้าจะมีใหม่ก็บอกก็เลิกกันดีๆดิ  นี่แม่งมีชู้อ่ะ  แทนที่จะรู้สึกผิด  ยังรำคาญคนที่ตัวควรรู้สึกผิดอีก  ทำผิดไม่รู้สึกผิด  พอมีปัญหาก็กลับมาหน้าด้านๆ  ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่นเลย  รู้ทั้งรู้ว่าเคมีแฟนใหม่ก็ยังด้านมายั่ว  ถ้าตอนนั้นเคมันเล่นด้วย  ก็คงบันเทิงกันซินะ ทั้งที่ตัวเองก็ยังตัดฝ่ายนั้นไม่ขาด แต่พอเคมีใหม่ก็มาให้ท่าเค้าอีก  ทั้งง่าย ทั้งด้าน  คนแบบนี้คงไม่รักใครนอกจากตัวเอง คุณสมบัติเลวๆครบเลยคนนี้  อยากอ่านตอนที่กรรมตามทันจริงๆ  คนเรามักคู่กับคนที่เลวเสมอกันนั่นแหละเหมาะสม  รำคาญนางมาก  ขอจัดนางหนักๆค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 12-05-2015 01:25:58
เสี่ยภีม-น้ำ      :hao4: :hao4: :hao4:

รู้สึกว่า  เสี่ยจะโหดไปน้าาาาาาาาาาาาาาาาา    :angry2: :angry2: :angry2:

อิเค  ไปยุ่งเรื่องเขาดีนัก  โดนเสี่ยเล่นเข้าให้  เกือบไม่รอด   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 12-05-2015 02:09:52
ตั้งแต่น้ำกลับเข้ามา เคหมดมาดพระเอกเลยบอกตรง
เป็ฯพระเอกที่เสียหมามากกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ก็พอเข้าใจเคนะ 2 ปีที่คบกันมา รักกันมาก คนถูกทิ้งมันตัดยากทำใจยากนะ

ส่วนหนึ่งก็คิดว่าติแข็งไป คือแบบเออใช่เคมันยังไปดูและแฟนเก่า มันมึงมันโมโหถูก
แต่แบบถูกซ้อม เข้าโรงพยาบาลไม่มาดูดำดูดีหน่อยก็เกินไปนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-05-2015 04:58:33

     เริ่มจะสงสารเคแล้วเหมือนกัน :ruready ส่วนแฟนนังน้ำนี่ก็เลวจริงๆ น่าจะมีคนจัดการมันนะ :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 12-05-2015 05:13:36
ถึงไม่มีบทแต่เราไม่ชอบไปแล้วจิทำอย่างไร  :fire:
ต่อให้น้ำมีเหตุผลอะไรซ่อนอยู่แต่มันไม่สามารถกลบความเห็นแก่ตัวของนางได้จริงๆ
อะไรคือทิ้งแล้วกลับมาขอให้ช่วย? น่าละอายไปไหม (เบะปากรัวๆๆๆๆ)

ส่วนเค เราไม่ไหวค่ะ เพลีย นางจะชีช้ำก็สมน้ำหน้าแล้ว
เราสงสารนะ...แค่ก็นิดนึงอ่ะ แวบๆ เท่านั้น ฮาาาาาาา
สงสารสุดตรงเจ้ติไม่มาเยี่ยมเนี่ยแหละ อารมณ์คนป่วยผิดหวังมันน่าเศร้า
แต่ตอนโดนกระทืบนี่เราโคตรขำเลย คำว่า สมน้ำหน้าลอยเต็ม (รู้สึกขัดแย้งในตัวเองเล็กน้อย กร๊ากกก)
 :laugh: :laugh:

รอตอนต่อไปค่า  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 12-05-2015 05:28:20
คิดถึงเจ้ติ.  :mew6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 12-05-2015 09:40:21
ดีแล้วค่ะที่ไม่เอาคู่รองมาเขียนในเรื่องนี้ จะบอกว่าเราเลิกอ่านนิยายกลางคันมาหลายเรื่องสาเหตุจากคนเขียนมัวแต่แต่งคู่รองเยอะเกินหน้าคู่หลักจนมันน่ารำคาญ

น้ำภีมอะไรนี่ก็ไม่ได้อยากอ่านเลย นังน้ำนี่ก็ใช้พระเอกเป็นตัวกระตุ้นให้ผัวหึงป่ะ เจ้ติก็พลอยหึงจนทนไม่ได้รู้ตัวป่ะเนี่ยทำให้เค้ามีปัญหากัน ไม่ชอบคนแบบนี้จริงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 12-05-2015 10:00:05
พี่ติ ไปดูใจเด็กมันหน่อย
ออกจะรักจริงน่ะพี่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-05-2015 10:04:59
พี่ติใจแข็งมาก ถ้ายังไม่หมดรักในตัวเค
ก็รอให้ใจพี่ติดีพอจะยอมฟังเค นานแค่ไหนก็ได้
เพราะถ้ายังคุยกันตอนที่ใจไม่ดี มันจะเป็นตะกอน
อืมน้ำคงไม่มีใครจริงๆ แล้วภีมนี่จะร้ายไปไหน
ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนั้นด้วยนะ
น้ำคงอยากเลิกแต่คงเลิกไม่ได้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 12-05-2015 13:02:22
คิดถึงพี่ติมากๆค่ะ
คิดถึงมุมมองที่ตลกๆของพี่ติ  อ่านแล้วฮามากๆค่ะ
พี่ติหนีไปแล้วใช่ไหมเลยไม่ได้ข่าว  ก็แค่เห็นเคร้องไห้พี่ติก็ใจอ่อนแล้ว

ดีมากๆค่ะอย่าเพิ่งมีคู่รองเลยนะคะ

ขอบคุณมากๆค่ะ เรื่องนี้สนุกน่าติดตามขึ้นเรื่อยๆค่ะ :mew1:


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 12-05-2015 14:05:37
ไม่แน่ใจว่าอ่านพาร์ทนางแล้วจะสงสารหรือเอ็นดูนางขึ้นมา

เพราะรับรู้มาก่อนว่านางนอกใจไปคบกับคนในบริษัทเดียวกันทั้งที่มีเคอยู่

แล้วอยู่กลับมาขอความช่วยเหลือพร้อมยื่นความลำบากให้เค

นั่น!! เท่านั้นยังไม่พอ ทำตัวฟื้นฝอยหาตะเข็บ จะมารำลึกความหลังส้น...อะไร

นี่แหละเหตุผลที่ไม่ชอบนาง ส่วนทีมนี่น่าจะโดนสักทีนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 12-05-2015 14:49:36
จริงๆอยากตบปากทิมที่ยุให้เคหาแฟนใหม่ ไม่ก็กลับไปหาน้ำ
แต่เรื่องที่ทิมพูดหลายอย่างก็จริงนะ อย่างที่ด่าเคว่า
'เสือกมาทำตัวเป็นพระเอกเหี้ยอะไรตอนนี้' หรือที่มองขาดว่า 'น้ำมันก็ผู้ชาย โดนซ้อมก็แจ้งความดิ แต่ที่ไม่ทำเพราะน้ำก็ยังรักผัวมัน'

เราเลยว่า คนนอกมองออกว่า อิเคแม่งแค่อยากทำตัวเป็น 'คนดี' เป็น 'พระเอก'
แต่คนเราไม่ต้องการ 'คนดี' หรือ 'พระเอก' สำหรับคนภายนอกหรือสำหรับแฟนเก่า มาเป็นคู่ชีวิตหรอกนะ
ถ้าการที่ต้องเป็นพระเอก แล้วทำร้ายคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน แกก็ผู้ชายกากๆคนนึงแหละวะ
สร้างภาพ ทำตัวเป็นพระเอกไปทำไมในเมื่อดูแลคนของตัวเองไม่ได้

นี่ให้โอกาสเค 'แก้ไข' ตัวเองมาหลายตอนแล้วนะ
แต่ที่เห็น เคเอาแต่ 'แก้ตัว' แล้วตอนนี้นอกจากแก้ตัว ยังเอาแต่ดราม่า ตัดพ้อเจ้ติ
แล้วไหนว่าเคลียร์ ยังเผือกยื่นมือไปช่วยให้ยืมเงินอีก เอาเข้าไป

แล้วแอบสะใจที่เคโดนตีนผัวน้ำ
คือ เคยได้ยินมั้ย เรื่องผัวเมีย อย่าเข้าไปยุ่ง
ถึงแม้น้ำจะโดนซ้อม แต่ถ้าน้ำยังรักผัวตัวเองอย่างนี้ มือที่สามก็ไม่ควรสอดป่ะ?!

อยากทำตัวเป็นพระเอกดีนัก ให้ความสำคัญไม่ถูก
ไม่ว่าเจ้ติเลยที่ใจแข็ง เพราะเรื่องที่เป็นปมอยู่แล้ว พอโดนสะกิดก็ยากจะกลับมาเชื่อใจ
เราว่าถึงเจ้ติจะแสดงออกเย็นชา แต่เจ้ติคงเจ็บยิ่งกว่า
อย่าลืมสิ เจ้ติเป็น 'ผู้ถูกกระทำ' ล้วนๆ!!!
นอกใจก็ไม่ได้นอก ทำดีมาตลอด เชื่อใจมาตลอด ให้โอกาสก็แล้วแต่ยังเจอแบบนี้

อิเคแม่งเด็กว่ะ งี่เง่า เพิ่งง้อเจ้มาได้3อาทิตย์ มาทำงอแงดราม่าตัดพ้อเจ้ติ
คิดบ้างมั้ยว่า6เดือนที่คบกับเจ้ เจ้ต้องพยายามมากกว่าแกเท่าไหร่
จนถึงตอนเกิดเรื่อง เจ้ก็คงเจ็บแต่พยายามให้โอกาสแกแล้ว แล้วแกทำอะไรบ้าง แก้ไขตัวเองก็ไม่แก้ เอาแต่ดราม่า!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 12-05-2015 14:57:09
เข้ามาบอกรักพี่ติค่ะ 
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-05-2015 16:47:53
+1 ให้คุณ oumpattra , AMINOKOONG

ขอลอกความคิดเห็นทั้งสอง..ตามนั้น
เพราะเม้นท์ได้ถูกใจ ตรงใจที่อยากจะเม้นท์รุย
อิอิ

เพราะเป็นมรึง ที่ขึงใจ ให้ตึงก่อน
เพราะเป็นมรึง ที่หวนย้อน คนก่อนไหม
เพราะเป็นมรึง ที่พัวพัน ทุกวันไป
กรูคิดมาก หรือยังไง ไอ่เหี้ย..เค

..ขอด่าแทนจิตติ..
หุหุ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-05-2015 18:32:30
มันก็ต้องมีช่วงเวลาเจ็บปวดนั่นแหละ เคผ่านมันไปให้ได้นะ สู้ๆอีกหน่อย เค้าเริ่มสงสารนายจริงจังละ :mew4:
ต้องมาเจ็บตัวเพราะอิคุณน้ำอีก เลิกยุ่งกับเคได้แล้วค่ะ อิคุณน้ำ :angry2:
พี่ติจะตัดบัวไม่เหลือใยขนาดนั้นเลยเหรอ ให้โอกาสน้องเคหน่อยนะ ก่อนหน้านี้เค้าไม่ได้เชียร์ :jul3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-05-2015 19:02:41
กลับมาเมนท์อีกรอบ ไม่อยากกลับไปอิดิทเมนท์เก่าเพราะว่ายาวเกินแล้ว

สงสารเคนะ แต่ยังไม่เชียร์ให้พี่ติกลับไปหา เพราะว่าอะไรๆก็ยังไม่ลงตัว เคยังมีความเป็นเด็กอยู่ ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษแล้ว ผมไม่ได้นอกใจ เคยังไม่ได้มานั่งคิดใคร่ครวญว่าที่พี่ติทิ้งไปที่พี่ติว่าเพราะอะไร ตัวเองทำอะไร  เรื่องน้ำก็ยังไม่เคลียร์ เคคิดว่าเคลียร์แต่ จริงๆแล้วมันไม่ใช่

อยากจะให้พี่ติกลับไปหาตัวเองเคก็ต้องทำหรือพยายามมากกว่านี้ 
ออกจากโรงพยาบาลแล้วก็ไปหาพี่ติจะได้รู้ เคลียร์เรื่องน้ำให้จบ เราว่าเคอาจจะต้องห่างจากพี่ติ จนกว่าจะได้เป็นผู้ชายที่คู่ควรในแง่ของแฟนที่ดีเพราะว่าในตอนนี้ยังไงก้ไม่มีทางที่พี่ติจะเอานายคืนนะเค  เล่นของสูงก็ต้องลงทุนนะเค

เรื่องของคู่รองถ้าหากว่ามีส่วนในการดำเนินเนื้อเรื่องของคู่แรกเราโอเคนะ  อย่างเรื่องก่อนที่เพิ่งจบไปคุณ Phut เขียนต่อจากคู่แรกทำเราโอเคค่ะ เพราะตอนที่ดำเนินเรื่องของคู่แรกคู่รองไม่ได้มาแย่งความเด่นหรือเนื้อหาอะไรจากคู่แรกเลย

ถ้าเสียมารยาทก็ขอโทษด้วยนะคะ มารอตอนต่อไปค่ะ
ไม่ได้ตั้งใจมาหายใจรดต้นคอคนเขียนนะคะแต่อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-05-2015 19:13:32
เขารักแกมากไม่ช่เหรอเค พี่ติเขาเคยผิดหวังมากแล้วก็เสียใจมาก

เขาให้โอกาสแกแล้ว แต่แกไม่เคลียร์ตัวเองให้มากพอเอง

ทำไมก่อนจะพา คนอื่น เข้าห้อง มาปลอบ มาโอ๋ ไม่ส่งข้อความหาพี่ติก่อน?

พี่ติรอก็ได้เหรอ?

แกก็รู้ว่าเขาเว้นระยะไว้ จนเขาตัดสินใจจะเชื่อใจ ก็มาเจอแกทำแบบนี้

เขาคบแกได้ไม่นาน ทำไมเขาจะตัดแกไม่ได้อะเค?

ไม่มีแกเขาก็ไม่ตาย แฟนน่ะ ถ้ามันมีแล้วเสียใจ ก็อย่ามีมันเลยดีกว่านะ


แกมีการมีงาน พี่เขาก็มี ไม่มีเวลามานั่งใส่ใจแกหรอก

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 13-05-2015 20:54:15
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:     มาตามหาคุณติครับ  คิดถึง 
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 13-05-2015 21:14:28
ดึ๊บๆๆๆๆ  :katai5: :katai5: :katai5:
มารอค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 13-05-2015 21:33:43
คิดถึงพี่ติด้วยคนค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 ( 11/5/58 p.13)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-05-2015 21:37:08
รอด้วย
จิบกาแฟ
เผื่อมาดึก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 13-05-2015 21:50:23
กราบแนบอกแฟนนิยายที่รัก คืนนี้ไม่ทันเป็นแน่แท้ ยังเรียบเรียงออกมาไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นเลยจ้ะ วันนี้กำลังจะเปลี่ยนฝ้าที่บ้านเลยวุ่นๆ

ที่แย่กว่านั้นเน็ตมือถือเค้าจะหมดเที่ยงคืนนี้แล้วคาดว่าไม่ทันแน่ๆ

ขอบคุณที่ยังรอคอยให้กำลังใจ ไม่อยากให้รอเก้อเลยมาแจ้งข่าวสักเล็กน้อย คาดว่าไม่เกินสองสัปดาห์เผื่อไว้ มาต่อให้แน่นอน

ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง  :L2:

ปล.ท่านใดมีอิจเมจพี่ติกับน้องเคที่ท่านจิ้นอยู่เอามาแชร์กันได้นะจ๊ะ คั่นเวลารอเนอะ ^^

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-05-2015 21:51:49
กราบแนบอกแฟนนิยายที่รัก คืนนี้ไม่ทันเป็นแน่แท้ ยังเรียบเรียงออกมาไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นเลยจ้ะ วันนี้กำลังจะเปลี่ยนฝ้าที่บ้านเลยวุ่นๆ

ที่แย่กว่านั้นเน็ตมือถือเค้าจะหมดเที่ยงคืนนี้แล้วคาดว่าไม่ทันแน่ๆ

ขอบคุณที่ยังรอคอยให้กำลังใจ ไม่อยากให้รอเก้อเลยมาแจ้งข่าวสักเล็กน้อย คาดว่าไม่เกินสองสัปดาห์เผื่อไว้ มาต่อให้แน่นอน

ขอโทษและขอบคุณอีกครั้ง  :L2:

แบบว่าสองสัป............

 :z3: :z3:

(ติ๊ต่างว่าเป็นเคที่ติดต่อพี่ติไม่ได้ละกัน T T)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 13-05-2015 22:30:18
 :mew2:

รอได้จ้า. แม้จินานเพียงใด
คิดถึงเจ้ติเสมอ :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-05-2015 22:35:35
ลงแดงตายแน่ๆ  แต่เรายอมเพราะว่ารักพี่ตินะ เอ๊ะ ชักเหมือนนังน้ำมาพูดแล้วมั๊งเนี่ย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 13-05-2015 22:38:06
ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่แจ้ง ไม่งั้นรอเก้อจริงๆ555 :mew1:

ตั้ง2สัปดาห์  เหมือนกับพี่ติได้หนีหายหลบหน้าน้องเคไปจริงๆ อินดีค่ะ :mew2:

ปล. จิ้นทงเฮเป็นพี่ติ  คังมินฮยอกเป็นน้องเค ค่ะ :-[
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-05-2015 23:12:46
นานโฮกกกกก แต่ก็จะรอนะคะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-05-2015 03:10:15
สองสัปดาห์ กรี๊ด โฮรรโอเคค่ะ ฮึก  น้องรอเติจ้ได้เสมอค่ะ

ปล.พี่ติในมโนหน้าคล้ายเดนนิสโอเลยค่ะ..ล่ำไปไหมคะแต่น้องชอบล่ำๆ :-[ 

ส่วนอิน้องเค นึกไม่ออกค่ะ ไว้จะลองมองหาดูนะตัว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-05-2015 04:59:04
  ยังไงก็รีบๆมาต่อให้น้าาาาา อยากอ่าน อยากอ่าน :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 14-05-2015 05:45:01
ได้ ได้ค่ะ (บอกปากคอสั่น :hao5: โฮฮฮฮ)
เตรียมตัวลงแดงพร้อม! 
ขอบคุณที่มาแจ้งค่า  :monkeysad:
รอได้ๆ (แกล้งดราม่าไปงั้นแหละ  :laugh:)
เป็นกำลังใจให้ค่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-05-2015 07:39:21
 :call:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ ลากิจ
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 14-05-2015 13:20:00
เข้ามารอด้วยคน   มาเร็วๆก็ดีนะ รออ่านใจจะขาด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (16 พ.ค. p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 16-05-2015 20:53:50

กราบสวัสดีแฟนนิยายที่น่ารัก วันนี้ ! ข้าพเจ้ามาเร็วกว่ากำหนดที่บอกไว้เล็กน้อย อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองกันเลย

อยากบอกว่าเก๊าไม่ไหวแล้ว ทำฝ้าใหม่เก็บกวาดบ้านร่างจะพัง

อิมเมจพี่ติของแต่ละคนนี่ บอกตามตรงว่าไม่รู้จักเลยแต่พอเสิร์ชดูเท่านั้นแหละ โฮกกก ! :pighaun: ขอบคุณที่เอามาแชร์จ้า

แต่ ! เดนนิสโอนี่หาอิมเมจน้องเคมาคู่กับพี่ท่านยากมากกก สายแข็งของจริง ก๊าซซซ  :m25:


หมดใจ 23

     สวนผลไม้ทั้งเงาะ ทุเรียน และมังคุด ถูกจัดสรรอย่างลงตัวบนเนื้อที่สามสิบไร่ในจังหวัดจันทบุรี นี่ไม่ใช่ช่วงต้นฤดูกาลแต่คนงานก็ยังเก็บผลผลิตกันอย่างขมักเขม้นเสมือนโด๊ปใบกระท่อมจนฟิตปึ๋ง ไม่น่าเชื่อว่าราคาขายในพื้นที่กับราคาที่ผมเคยซื้อกินมันจะแตกต่างกันขนาดนี้ ยิ่งเป็นช่วงที่ผลผลิตล้นตลาดอยากจะอุทานว่า คุณพระช่วย มันคือผลไม้ชนิดเดียวกันจริงหรือวะครับ !

ผมเก็บผลมังคุดอย่างไม่กลัวยางเพราะผมสวมถุงมือซึ่งเปื้อนยางสีเหลืองทั้งยังขมุกขมัว จากสีน้ำเงินเปลี่ยนเป็นสีขี้เป็ดไปแล้วเรียบร้อย จิตติกลายร่างจากหนุ่มกรรมกรห้องแอร์มาเป็นคนงานสวนผลไม้อย่างเต็มตัวท่ามกลางผู้ชายเป็นดงและเงาะเป็นพวงๆ แบบอินฟินิตี้
แค่คิดพี่ก็แซบ... แต่ละพวงนี่ชุ่มฉ่ำน่าลากไปปล้ำเสียจริงๆ

?

นี่กูพูดถึงอารายยยย อย่าคิดสัปดนนะครับ !
เอาใหม่ตั้งสติดีๆ ยุบหนอพองหนอ... พี่แค่จะบอกว่าเงาะรวมถึงผลไม้อื่นๆ ของที่นี่น่ากิน ส่วนผู้ชายนี่ไม่เกี่ยวเพราะแต่ละองค์ทั้งไทยและเทศดูแล้วไม่เป็ก หน้าไม่ผ่าน หุ่นพอได้ แต่สีผิวไม่ให้ พี่คลิกกันไม่ลง และที่สำคัญพี่จะไม่เสี่ยงถูกสอยไส้แตกแน่ๆ

! !

กำลังหย่อนผลไม้สีม่วงเข้มลงตะกร้าแต่แรงสะกิดที่เอวทำเอาพี่แทบเต้น

"เรียกเฉยๆ ก็ได้แหลม" ผมดึงโม่งคลุมหน้าลงด้วยหน้าปั้นยาก จะโกรธก็ใช่ที่แต่จะขำพี่ก็กลัวมาดหลุด จึงยกมือขึ้นปาดเหงื่อเล็กน้อย มองหน้าแรงงานชาวพม่าตัวเหลืองไหม้กำลังยิ้มแฉ่งมาให้ เลิกคิ้วถามมันก็ยังไม่พูดไอ้นี่ชอบยิ้มสติหลุดอยู่เรื่อยจนผมต้องถามย้ำ

"มีอะไร"

"เที่ยงแล้วครับ คุณเจี๋ย"

"อื้ม "
ผมส่งเสียงในลำคอแล้วช่วยกันลากตะกร้าขนาดใหญามาหลบไว้โคนต้นไม้ โดดซ้อนมอเตอร์ไซต์ต่างด้าวแต่ไม่ได้เกาะเอวแห้งๆ ของมันเหมือนที่เคยกอดใครบางคน... น่าเบื่อที่บางครั้งอวัยวะบางอย่างก็ทำงานนอกเหนือคำสั่ง... อย่างเช่นหัวใจหรือสมองในส่วนความทรงจำ...

  'เกาะแน่นๆ นะ ตกไปผมหาอะไหล่ซ่อมไม่ได้แล้ว โบราณขนาดนี้' 

"ซิ่งเลยแหลม"

"ห๊ะ ! "

"เร่งเร็วๆ "

"อ้อ...ครับ"

เราลัดเลาะออกจากป่ามังคุดมาจนถึงบ้านใหญ่ได้กลิ่นแกงเขียวหวานโชยมาแต่ไกลชวนน้ำลายสอ เป็นอันรู้กันดีว่าฝีมือป้าอ้อยที่หนึ่งในใจคนงานสวน ไม่พูดพร่ำทำเพลงผมก็ซัดจนพุงกาง

คนงานเกือบสามสิบชีวิตกำลังกินกลางวันกันอยู่มุมหนึ่งของใต้ถุนบ้านเรือนไทย บางคนงีบเอาแรง บางคนนั่งคุยกันพักเหนื่อย ส่วนผมใช้เวลาพักมานอนย่อยคนเดียวเงียบๆ ลมพัดเอื่อยปะทะเสื้อเปียกเหงื่อให้รู้สึกเย็นสบายท่ามกลางบรรยากาศร่มรื่น เปลญวนแกว่งไกวตามแรงยันจากเบื้องบาท มองย้อนขึ้นไปเห็นแสงแดดวิบวับลอดใบลงมากระทบเงาะลูกเขียวขนพรึมซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโลกไหวเอนโย้ไปเย้มาไม่ต่างใจคน

สู้มดดำก็ไม่ได้เดินกันเป็นแถวเป็นแนวเที่ยงดีแท้ ทำไมโบราณเขาไม่บอกว่ามดดำแฝงเงาะบ้างวะครับ ?

ฉิบหายมดกัด ! แดดนี่ก็แรงไปไหนยังอุตส่าห์ลอดใบบังลงมาได้ แต่พี่ไม่แสบผิวอีกต่อไปเมื่ออยู่ในเครื่องแบบเสื้อลายสก็อตเสมือนชาวสวนเต็มตัวอย่างนี้ หล่อคันทรี่จริงๆ เลยว่ะครับ


ถามว่าคนบ้าที่ไหนมาผูกเปลนอนในป่าเงาะให้มดกัดเล่น ? พี่ก็จะลั่นวาจาให้ฟังดังๆว่า กู ! ! ไม่ได้บ้านะครับ...

แหม ใครๆ มันก็ต้องมีช่วงติสแตกกันบ้าง จะว่าไปนี่มันก็วิถีชีวิตชาวสวนอยู่แล้ว ทำงานเซเว่นมาเจ็ดปีไม่แปลกที่จะเกิดอาการอิ่มตัวจนแทบอ้วก มึนๆ เบลอๆ ดร็อปเงินหายไปห้าพัน เปิดกล้องวงจรปิดดูปรากฎว่าพี่ละเมอทอนลูกค้าไปด้วยแบงค์พันห้าใบแทนที่จะเป็นแบงค์ร้อย นี่ไงเขาถึงมีกฏไม่ให้มีเงินเกินเครื่องสองพัน เท่านั้นมิพอพี่ยังถูกผู้จัดการสาวไฟแลบด่าจนเสียหมา ทั้งที่สุดท้ายกูก็ต้องชดใช้อยู่ดี

แถมหนอนแก้วแสนรักยังกลายร่างเป็นผีเสื้อโบยบินจากไป ประจวบเหมาะที่ผมส่งกระปุก...น้องสาวผู้เป็นแก้วตายาใจเข้าทำงานบริษัทแม่ พี่ก็บังเกิดความเบื่อ เซ็ง ผสมผสานกับจิตหงุดเงี้ยว จนต้องซดใบบัวบกต่างน้ำก็ยังไม่หาย สงสารน้องๆ พี่ๆ เพื่อนร่วมงานที่ต้องมาทนเห็นมลพิษทางสายตาอันเกิดจากสรร่างใกล้ม้วยของผม แถมพวกท่านยังทำท่าขวัญผวาทุกทีที่เจอหน้า ผมจึงอนุเคราะห์และแสดงจิตสาธารณะต่อองค์กรด้วยการ ลาออก ออก ออก ออก ออก ! แอคโค่แบบเสียงสะท้อนหุบเขาเหลียงซาน กร๊ากกก

พอลาออกแล้วก็ว่างจัดผมเลยหนีตามผู้ชายมา สมาร์ท หล่อ ล่ำ หนังเหนียว มีตัง ก๋งเก๊าเองงง

พี่กลืนน้ำลายตัวเองดังเอื๊อกเนื่องจากทนลูกตื๊อกู๋คเชนทร์ไม่ไหวเลยหลวมตัวมาจนได้ ทีแรกว่าจะแบ็คแพ็คแต่อยู่ไปอยู่มาดันติดใจชีวิตบ้านสวนเลยอยู่ยาวมาเกือบสองเดือนได้แล้วมั้ง แถมยังเป็นหลานรักแบบที่ก๋งสามารถโดดกอดโดยไม่ตะขิดตะขวงใจสักนิด

หลาน รัก ของข้า ข้า ข้า ข้า ...

พอเถอะ บางทีผมคงใกล้บ้าเต็มทน...

"เจี๋ย"

"ครับ ! "

ผมเด้งตัวนั่งด้วยความตกใจ เสียงทรงพลังอำนาจของก๋งนี่ทำลายขวัญผมจริงๆ

มีใครสงสัยไหม๊ 'เจี๋ย' ชื่อเล่นพี่เอง น่าฮักก่ ?

แหงนหน้ามองท่านที่ชะโงกออกมาจากหน้าต่างบ้านเรือนไทย ก๋งส่งซิกพยักหน้าเป็นอันรู้กันว่าต้องการเรียกผมขึ้นบ้าน

ผมไม่ใช่เด็กเล็กเล่นซนจนต้องตามกันขนาดนั้น แต่เดาว่าท่านอดีตทหารยศพันเอกคงมีธุระกับผมแหง แล้วก็ไม่ผิดนักเมื่อก้าวขึ้นบ้านก็เห็นก๋งนั่งอยู่บนเก้าอี้ชุดไม้สักสำหรับรับแขก สวมเสื้อคอจีน กางเกงผ้าแพรสีเทาสบายๆ แต่ถึงอย่างนั้นราศีนายทหารก็ยังจับท่านวิ้งๆ

"เดี๋ยวจะมีแขกมา"

"ครับ"

ผมตอบรับทิ้งตัวนั่งข้างๆ อย่างเงียบๆ ก๋งไม่ใช่คนช่างพูดท่านนิ่งขรึมสมฐานะอดีตคนใหญ่คนโต เปิดปากออกมาทีมีแต่สาระ หรือไม่ก็ด่าแบบผู้ดีที่เจ็บไปถึงเครื่องใน

แต่ถึงเราจะอยู่กันเงียบๆ ผมก็ไม่รู้สึกกดดันอะไร แผ่นหลังตั้งสง่าของท่านพิงพนักสบายๆ ในมือมีสมุดsudokuกับดินสอเท้าศอกฉากบนหน้าตักไว้ฝึกสมองกันโรคอัลไซเมอร์

"สามครับ"

"ก๋งว่าเก้า"

"แต่ในจตุรัสยังไม่มีสามครับ"

"เก้าก็ไม่มี"

"..."
ผมเผลอยกยิ้มตอนท่านเขียนเลขสามลงไป ภายใต้ท่าทีเงียบขรึมมีระเบียบท่านรับฟังผมทุกอย่าง ไม่ถือโทษโกรธเคืองที่ผมเย่อหยิ่งใส่ในช่วงแรกๆ ซ้ำยังเอาใจผมแบบเงียบๆ ทั้งข้าวปลาอาหาร เสื้อผ้าเครื่องใช้ จนบางครั้งก็เหมือนกับ 'เห่อหลาน' ทั้งที่ผมก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ อาจเพราะอยากชดเชยกับอดีตที่ผ่านมา แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ผมวางทิฐิลงได้ หากเป็นท่าทีหงอยเหงาและความโศกเศร้าอาดูรยามท่านมองดูรูปถ่ายใบหนึ่งเงียบๆ ต่างหาก
รวมถึง 'คำขอโทษ' ที่ออกจากปากคนถือทิฐิและศักดิ์ศรีอย่างท่าน...

ก็เราเหลือกันอยู่แค่สองคน ผมจะโกรธเคืองท่านให้มันได้อะไร แถมถ้าคุณนายจันทร์ฉายรู้ว่าผมทำอะไรแม่คงตีผมตาย... ถึงแม่จะไม่อยู่แล้วก็ตาม

"อยากเรียนต่อโทไหม หรืออยากทำงานอย่างอื่น" ก๋งเปรยขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ยโดยไม่ได้ละสายตาจาก sudoku ผมคิดว่าท่านคงหวังในคำตอบพอสมควรและผมก็รู้ว่าคำตอบของผมมันคงไม่โดนใจก๋งนักหรอก

"ก็ถ้าก๋งไม่ว่าอะไร ผมอยากกลับไปอยู่บ้านที่ชลมากกว่า ส่วนเรื่องเรียนผมก็คิดอยู่แต่คงต้องดูก่อนว่าแบ่งเวลาได้ไหม"

"ก๋งว่าจะยกบ้านกับสวนให้เจี๋ย" หัวใจกระพือปีกถูกนายพรานสอยร่วง คุณพระช่วย ! ตัวเลขเลยเจ็ดหลักกำลังบินละล่องอยู่ในหัวผมแต่มันช่างยิ่งใหญ่จนหนักอึ้งเกินไป ผมตั้งใจมาเยี่ยม ไม่ได้กะมาอยู่ตลอดไป...

"ผมดูแลไม่ไหว..."

"ยังไม่ลงมือ ทำไมดูถูกตัวเองนัก" ก๋งพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่มันกดดันผมอ่ะ ก๋งไม่เข้าใจเจี๋ย !

"จะอยากได้หรือไม่อยากอีกหน่อยมันก็เป็นของเจี๋ยอยู่ดี อยากทำยังไงกับมันก็ตามใจแล้วกัน ก๋งมีเวลาให้คิดอีกนาน"

งึด ! ก๋งจะบอกว่ายังไม่ยกให้ตอนนี้สินะ ชิชะ ก๋งแม่งหลอกเด็ก... อย่างนี้ต้องประท้วง ผมจึงเอ่ยถ้อยคำที่คัดกรองออกมาจากใจว่า...

"ครับ..."

แล้วตาราง sudoku ก็เสร็จเรียบร้อยในเวลาไม่ถึงห้านาที ขณะที่ผมได้แต่นั่งหน้านิ่วคิดหนักกับสิ่งที่ท่านเพิ่งพูดจบไป... นึกภาพตัวเองดูแลที่นี่ไม่ออกเลยว่ะครับ ขายทิ้งเหรอ...ตัดออกไปได้เลย แต่บ้านทางโน้นของผมล่ะ...

โว้ย ! กูเครียด

"เอ้าดูซิ มีเลขซ้ำไหม"

"...ไม่มีครับ"  แหมก๋งใครเนี่ยทั้งหล่อ ฉลาด สมาร์ท ถ้าไม่เกรงใจผมจะหอมสักฟอดดด โคลสอัพทีตีนกานี่ให้รึ่ม

ตบปากสามที...เห็นแบบนี้พี่ก็กลัวนรกกินกบาลนะครับ !


นั่งเล่นอยู่ครู่ใหญ่รถโฟร์วิลก็เข้ามาจอดหน้าบ้านเรือนไทยอายุเก่าแก่แต่ยังสวยเนื่องด้วยได้รับการดูแลบูรณะอย่างดี รอบบ้านรายล้อมด้วยสวนผลไม้มีรั้วรอบขอบชิด ถนนซีเมนต์ทอดยาวจากถนนใหญ่มาประมาณร้อยเมตรได้

เสียงเครื่องยนต์ดับลงเวลาไล่เลี่ยกับหญิงวัยสี่สิบต้นๆ แต่ยังสวยสคราญ หอบข้าวของมาพะรุงพะรัง ขึ้นบ้านมายกมือไหว้ก๋งแล้วทักทายอย่างคุ้นเคย

"สวัสดีค่ะคุณอา ของฝากค่ะ สบายดีไหมคะ"

"สวัสดี นั่งก่อนหนูศิ" ท่านเชิญแขกนั่งก่อนหันมาแนะนำผมที่กำลังรับของฝากแทนท่าน "ขอบใจนะ นี่หลานชายแท้ๆ ของฉัน...เจี๋ยนี่คุณศศิธร ที่รับซื้อผลไม้จากสวนของเรา "

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีจ้ะ... แปลกใจจริงๆ ค่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณอามีหลานด้วย" ท่านทำหน้าแปลกใจปนทึ่ง ไม่เป็นไรครับผมเองก็เคยตกใจ

"ไหนให้น้าดูหน่อยซิ หน้าเหมือนคุณอาเลยนะคะ" ไม่เกินจริงหรอกครับ จริงใจล้วนๆ เพราะหลักฐานมันฟ้อง ผมก็ได้แต่ยิ้มรับไป

"แล้วหนูศิไปยังไงมายังไงล่ะ ข้าวของเยอะแยะ ไม่น่าต้องลำบาก "

"ไม่ลำบากหรอกค่ะ พอดีไปรับเจ้าคนเล็กมาน่ะค่ะเลยติดไม้ติดมือมาฝาก บ้านใกล้กันแค่นี้ไม่ได้มาเยี่ยมคุณอาเสียนานเลย ดูคุณอายังแข็งแรงนะคะ"

"อื้ม สบายดี แล้วเป็นไง เจ้าแสบเรียนจบแล้วรึ ? "

"จบแล้วค่ะ เพิ่งทำงานไม่นานนี่เอง แต่ดวงไม่ดีเลยค่ะ เจอแก็งค์ถีบรถ...เข้าโรงบาลอยู่นานเลย หนูก็ห่วงอยากให้กลับบ้าน เจ้าตัวก็ดื๊อดื้อกว่าจะยอมมาได้ ไม่รู้ห่วงอะไรทางนั้นนักหนา...  "

"เด็กเขาโตแล้วก็แบบนี้แหละ เป็นหนุ่มแล้วก็คงจะอยากกำหนดชีวิตเอง"

"อันนี้หนูเข้าใจค่ะ แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่มันก็อดห่วงไม่ได้น่ะค่ะ"
ท่านพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนอกอ่อนใจผมก็ได้แต่ฟังเงียบๆ ดูจากของฝากเพาะยี่ห้อจังหวัดชลบุรีแล้วผมก็ถึงบางอ้อ... เป็นโชคดีของผมละมั้งที่ไม่ต้องเจออะไรแบบนั้น ทั้งที่ขี่รถดึกๆ ดื่นๆ แทบทุกวัน แถมถนนยังเปลี่ยวอีกต่างหาก

"หนูศิทานกลางวันมารึยัง อยู่ทานด้วยกันก่อนสิ มีขนมจีนเขียวหวาน ทานได้ไหม"

"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พอดีศิจะไปธนาคารต่อเดี๋ยวไม่ทัน" ท่ายกนาฬิกาเรือนงามบนแขนขึ้นดู

"งั้นศิลาเลยแล้วกันนะคะ สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ"

"น้าไปก่อนนะ"
ผมยิ้มรับ อดคิดไม่ได้ว่าเธอหน้าตาคุ้นๆ นะ แต่ผมนึกไม่ออกราวกับว่าเรารู้จักกันมานานแสนนาน ป๊าดดด นึกถึงเพลงพี่กบเลยครับ !

 'เมื่อเราเจอกัน เจอกันแค่ครั้งเดียว
ก็ผูกพันเหมือน ใกล้ชิดมานาน
บอกไม่ถูกว่าทำไม
หรือเราจะเคย ได้เจอกันชาติก่อน...'

 นี่ผมเมายางมังคุดป่ะวะ ?

"จะไปไหนเจี๋ย"

ผมหยุดขาที่กำลังจะลงจากบ้านไปตะกายเปลต่อ ก๋งเลิกคิ้วก่อนส่งสมุดสามเล่มมาให้

"ไม่ต้องเข้าสวนแล้ว ทำบัญชีให้ก๋งหน่อย"

น่าภูมิใจมากครับที่ท่านไว้วางใจให้ผมทำงานใหญ่ขนาดนี้จนต้องยิ้มแหยกลับไปให้ ท่านจึงกระตุกยิ้มให้ผมทีหนึ่งแล้วเอ่ยถ้อยปลอบใจว่า

"ฝึกไว้...เดี๋ยวก็ชิน"

อยากจะหยิบชายผ้าขาวม้ามากัด คิดดูสิ... อดีตพนักงานเซเว่นที่เคยใช้เครื่องคิดตะพึดตะพืออย่างผมกำลังต้องเผชิญตัวเลขลายตาครั้งละหลายๆ หน้ากระดาษ 

โฮฮฮ ! ไอ้ติปวดกบาลอยากจะร้องไห้ หรือผมจะโด๊ปกระท่อมบ้างดีวะครับ ?

ผมนั่งงมสมุดเป็นชั่วโมง ทำๆ หยุดๆ พักสายตาเป็นระยะ รู้ตัวอีกทีดวงอาทิตย์ก็คล้อยเสียแล้ว ได้ยินเสียงเจ้าแหลมตะโกนขึ้นมาจากด้านล้าง

"คุณเจี๋ยครับ มังคุดจะไปส่งสวนคุณศิแล้วครับ ! "

"โอเค รอเดี๋ยว"

ผมเก็บสมุดแล้วโกยแนบอย่างไว บัญชีก๋งไม่รีบเท่าไหร่ งานเที่ยวติรีบกว่า !
ใช้เวลาไม่นานเราก็ถึงสวนคุณศิ ขน ชั่ง รับเงินแล้วก็บึ่งเข้าตลาด ที่นี่ไม่ได้มีห้างและเซเว่นเกลื่อนกลาดแถมบ้านก๋งยังอยู่ไกลจากเมืองซะขนาดนั้น ยอมรับเลยว่าช่วงแรกที่อยู่นี่พี่เหมือนติดคุกกลายๆ เลยครับ แต่ตอนนี้ชิวมาก เดินตลาดผลาญเงินก๋งได้หมึกกับกุ้งมาสามโล คอหมูกับตับอีกนิดหน่อย ถึงจะไม่สดเท่าตลาดเช้าแต่ก็พอเป็นกับแกล้มให้ขี้เมาได้ ยิ่งถ้าได้น้ำจิ้มรสเด็ดฝีมือป้าอ้อย โอยแค่คิดนะ แค่คิด... น้ำลายแตกดังเปรี๊ยะ ! ผมหมายถึงน้ำจิ้มนะไม่ใช่เหล้า

กว่าจะกลับมาถึงบ้านดวงอาทิตย์ก็ใกล้อัสดงเต็มแก่ คนงานส่วนหนึ่งเริ่มทยอยกลับบ้านจะเหลือก็แต่คนที่อยู่ประจำซึ่งคอยเฝ้าสวนให้ก๋งนั่งจับกลุ่มอยู่ใต้ถุนบ้าน ป้าอ้อยแบ่งของสดไว้ทำกับข้าวที่เหลือก็ให้ขี้เมาเอามาย่างเป็นกับแกล้ม ผมพลิกกุ้งอยู่ไม่กี่ตลบไฟแรงจัดในเตาสี่เหลี่ยมผืนผ้าทำให้เปลือกไหม้เป็นบางส่วน แต่พอแกะเปลือกจิ้มน้ำจิ้มเข้าไปแล้วถึงกับต้องยกนิ้วโป้งให้ ป้าอ้อยนี่ยิ้มแป้นเลย

"คุณเจี๋ยนี่ปากหวาน นี่ถ้าป้ามีลูกสาวป้าจะเอามาประเคนเลยเอ้า !"
ไอ้หยา ! ไม่ดีมั้งครับป้าอ้อย... หรือจะเปลี่ยนเปนลูกชายป้าก็ไม่ใช่แนวผม ช่วยไม่ได้ที่ผมเสือกไปหลงชอบคนโลเล แถมมันยังซื้อนมให้ผมกินทุกวันจนแคลเซียมเกิน ส่งผลให้เขางอกอยู่บนหัวเป็นชิ้นเป็นอันมาตั้งนานจนน้ำตาจิไหล...

"ทานตับย่างไหมคะ"

'ตับอ่ะ กินเข้าไปอย่าเขี่ย' 

"ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ"

"คุณเจี๋ยไม่เอาสาโทหรอครับ" แรงงานต่างด้าวหน้ามึนส่งแก้วบรรจุน้ำกลิ่นแปลกแต่รสชาติบรรเจิดมาให้ ใช่ว่าไม่เคยดื่ม รสหวานบาดลิ้นแต่มึงเมาปลิ้นได้ง่ายๆ เลยนะครับ กินไปเพลินเกินลิมิตเมาข้ามวันข้ามคืนอ่ะบอกเลย

 'คออ่อนจริง' 

อีกอย่าง...ผิดศีลข้อห้าไม่ดี ไม่ดี...

 'ไม่อยากให้เมาเหล้า...' 

"...เอาเถอะตามสบาย ฉันไม่อยากดื่ม"


พี่ไม่อยากโป๊ะแตก เกิดร้องห่มร้องไห้ขึ้นมา เดี๋ยวจะฮาจนขำไม่ออก ดีไม่ดีเกิดเมาหัวทิ่มดินวิญญาณออกจากร่าง ลงไปดื่มน้ำทองแดงต่อในนรกมันคงร้อนดีพิลึก !

นั่งฟังคนงานคุยกันก็ได้ประสบการณ์แปลกใหม่ไปอีกแบบ พี่นั่งเล่นจนน้ำค้างเริ่มลง อากาศรอบตัวชื้นขึ้นจนรู้สึกได้จึงขึ้นบ้านนอน เสียงหรีดหริ่งเรไรกรีดร้องผสานเสียงคนคุยกันจากที่ไกลๆ เสมือนดนตรีตามธรรมชาติขับกล่อมให้ใจยวบยาบแปลกๆ ยามอยู่คนเดียว

 'ผมขอโทษ...' 

พี่แค่นหัวเราะกับตัวเองเหมือนคนไม่เต็มเต็ง บางครั้งการอยู่แปลกที่ก็ทำให้พี่ประสาทหลอนมาอย่างยาวนาน ยิ่งอาการเจ็บแปลบในอกกำลังบอกว่าพี่ยังไม่ตายและไม่มีเขาบนหัวอย่างที่เคยเป็น

ถ้าถามว่าผมรู้สึกอย่างไร ?


ผมมีความสุขดี... มีเงาะให้กินแบบบุฟเฟ่ต์ ถ้าเลิกติสแตกเมื่อไหร่ผมคงได้กลับบ้านเสียที


...ผมสบายดี...

*********************

 :o12:



(http://www.entertainmenttree.com/farms/photos/character/287_430/1/1/468_tzbhq.jpg)


อิมเมจก๋ง ลุงหนิง อ้ากกก
cr.Entertainmenttree

ปล.พบกันตอนหน้า ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์แน่นอน
 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-05-2015 21:10:37
แหม่ มาตั้งไกลอยู่ใกล้กันซะงั้น เนื้อคู่ๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-05-2015 21:14:56
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 16-05-2015 21:20:28
ขยี้ตา กร๊าววววว โดดกอดคนแต่งด้วยความดีใจ ขอบคุณที่รีบมาต่อให้นะค๊าเลิฟ เลิฟ
++ ไปเลย

เจ้ติอุตสาห์มาหาก๋งแล้วแท้ๆ ขนาดผ่านมาสองเดือนแล้วยังลืมไม่ลงนี่คงหนีไม่พ้นนายเคแล้วล่ะ
ห้าาาาาาาาาา (ลากเสียงยาว) ถอนหายใจเฮ่อ

ตอนแรกนึกว่าจะมีป้อจายคนใหม่มาให้เจ้ติชุ่มฉ่ำใจ ที่ไหนได้
ลูกคุณศิคงไม่พ้นพ่อยอดชายนายเค กร๊ากกกกก

เอาวะ ถ้าเจ้ยังรักแล้วนายเคมันจะดีได้ โดยไม่ (ดี) แตกล่ะก็จะขอเชียร์ต่อไป เอิ๊กๆ
ว่าแต่ทอนเกินไปห้าพันนี้ไม่ไหวนะคะเจ้ ไม่ไหว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-05-2015 21:35:45
หนีอะไรก็หนีไป แต่พี่ติอย่าหนีใจตัวเองนะ :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-05-2015 21:54:19
อา... พี่จิตติไม่เจอหน้ากันมาสองเดือนแล้วรุ
แล้วที่ว่าหน้าคุ้นๆ.....




โลกกลม??? อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 16-05-2015 21:58:03
โลกมันกลมเนอะเจ้ติ  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-05-2015 22:02:54
เขาว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกันใช่มั้ย  :hao5:

เง้อ...เจ้าเคยังตามมาหลอกหลอนพี่ติของเราด้วยการย้ายมาอยู่ใกล้ๆ กันอีก  :serius2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 16-05-2015 22:04:10
หนึ เค ไม่ พ้น จริงๆ พี่ติ 55555555
ถ้าอย่างนั้นก็ ขอกลับมาเชียร์ให้กลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
เพราะยังไงก็หนีเคไม่พ้นแล้ว 55555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 16-05-2015 22:06:31
รู้เลย ลูกคุณศินี่ใคร ถ้าไม่ใช่นี่หน้าแตก55+
รู้มั้ย ฉันมารอพี่ทุกวันเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 16-05-2015 22:17:07
ลูกคุณศินี่คือเคสินะ หึหึ

ผ่านมา2เดือนแล้วเจ้ติยังคิดถึงเคตลอด ถึงเจ้จะบรรยายความรู้สึกแบบฮาๆ แต่ลึกๆเจ้คงหน่วงอยู่สินะ
เจ้ไม่ลืมเค แล้วเคล่ะลืมเจ้ยัง? เคล้มเลิกความพยายามในตัวเจ้รึยัง?
เคสำนึกได้ถึงข้อผิดพลาดของตัวเองและแก้ไขรึยัง?
จะแอบกลับมาเชียร์เคพร้อมมอบมงกุฎพระเอกให้อีกครั้งถ้าเคทำอิข้อที่ถามข้างบนแล้ว ;)

ว่าแต่เมื่อไหร่ลูกคุณศิจะได้เจอกับคุณเจี๋ยล่ะจ๊ะ
คุณเจี๋ยไปเหยียบถึงถิ่นแล้วแท้ๆ เจอๆกันเถ๊อะ ^^
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-05-2015 22:20:16
Love You Kha Khun Phut!

บุพเพสังวาสจริงๆเลย  ลูกชายคุณศินี่เคแน่ๆ
จัดการให้ความเหลืองกลางสวนเลยนะพี่ติ
สงสัยได้เป็นมนต์รักผลไม้แทนมนต์รัก 7-11 ค่ะ
ดีใจนะที่พี่ติออกจาก 7- 11 มาแล้ว ผุ้จัดการไม่ดีเลย เจอผู้ร่วมงานอย่างอินพเข้า  ดีใจค่ะที่น้องปุกได้ย้ายไปแล้ว  ไปแล้วได้ดีก็ดีใจด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-05-2015 22:27:56
สงสัยจะหนีกันไม่พ้น
แต่อยากให้อภัยเคง่ายๆ นะพี่ติ !!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-05-2015 22:31:35
อยากจะร้องห้ายยยยยยยย   :hao5:
ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่  เราถึงจะคิดแล้วไม่เศร้าไปกับมัน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 16-05-2015 22:53:51
รักเขาเลยลืมไปว่าเคยมีเขา

ตัดเขาแล้วกลับไปคืนดีกับเขาซะ

เขาสวมเขา

หุหุ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 16-05-2015 23:14:52
เจ้ติ ฮืออออออออ ทำเป็นตลกแต่จิตใจบอบซ้ำสุดๆ
#เมื่อเริ่มรักใช้เวลาไม่นาน แต่พอจากลาใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะลืม
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 16-05-2015 23:20:04
ดีใจสุดๆ มาแล้ว รอให้ถึง2สัปดาห์ไม่ไหวแล้วค่ะ555  นักเขียนใจดีไม่ให้รอนานเลย  :mew1:

มาตอนนี้ บรรยากาศเปลี่ยนไปเลย แต่ชอบมากๆค่ะ
ได้รู้ชื่อเล่น เจี๋ย ชื่อน่ารักดีค่ะ  อยู่บ้านสวนที่สดชื่น  มีก๋งอยู่เป็นครอบครัว  ชีวิตแบบนี้ของพี่ติ  เราดีใจแทน555 o13

ส่วนเรื่องความรัก รู้เลยว่าพี่ติรักนายเคมากๆ เพราะนายเคทำให้พี่ติติสแตกถึงกับมองแบงค์พันเป็นแบงค์ร้อยไปได้ :katai1:
แถมพี่ติยังหยุดคิดถึงนายเคไม่ได้สักที. ไม่อยากให้เป็นแบบนี้  อยากหาคู่แข่งที่ดีๆมาจีบพี่ติจังค่ะ :mew2:

ส่วนนายเค ถือว่าโชคดีที่พี่ติมาอยู่ใกล้ๆแล้ว หนีไม่พ้น สองคนคงเกิดมาคู่กันจริงๆ 555
เอาใจช่วยให้จีบใหม่ ทำตัวดีๆ ใจไม่โลเลอีกแล้วนะ  :hao3:

อ่านตอนนี้แล้วเหมือนบ้าไปกับเจี๋ย อ่านไปก็เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวเศร้า นักเขียนทำให้เราบ้าไปด้วยได้555
ขอบคุณมากๆนะคะ ชอบเนื้อเรื่องบรรยากาศบ้านสวนมากๆค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 16-05-2015 23:59:31
เข้าข่ายทฤษฎีโลกกลมหรือมันเป็นเพราะพรหมลิขิตหนอออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 17-05-2015 00:57:22
ใจแข็งจริงๆ ติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 17-05-2015 01:53:29
บุพเพสันนิวาสเลย
นายเค ลูกคุณศิแน่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 17-05-2015 05:03:52
โธ่เจ้ติของน้อง แอบมาเก็บเงาะนี่เอง

มาพักใจแต่ก็คิดถึงเขาตลอดเวลา

ตัดเขาออกแล้วยังเหลือตอ เพราะใยบัวดูบางไป
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-05-2015 05:27:09

 บ้านใกล้เรือนเคียงกันซะด้วยนะพี่ติ เนื้อคู่กันแน่ๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-05-2015 06:03:15
ชายผ้าเขาม้า  ม้ายูนิคอร์นเหรอตัวเอง มีเขาด้วย 555 ผ้าขาวม้าค่ะ

ปล.เรื่องอิมเมจน้องเค พอเห็นว่าเป็นนักกีฬาเลยไปเปิดหานักกีฬาหล่อๆแซ่บๆดู น่าสนใจหลายคนนะคะ ล่ำน่าเจี๊ยะเชียว(..) โดยเฉพาะนักกีฬาว่ายน้ำ แอร๊ย :z1:


คุณศิแม่เคชัวร์ค่ะ ต๊าย พี่ติชื่อเจี๋ย555 น่ารักอะ


คุณปู่น่ารักก หนูชอบคนแก่  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 17-05-2015 08:50:46
ลุ้นๆ ใกล้เจอกันล่ะนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 17-05-2015 11:27:17
งี้ พี่เจี๋ย (ชื่อแปลกดีชอบมากเลย) ก็ไม่รู้สิค่ะว่า นุงโลเลเค๊าเข้าโรงพยาบาลอ้ะ?  :hao4:

สุดท้ายนี้ อยากฝากเพลง (เนื้อคู่กันแล้ว ก็คงไม่แคล้ว คงไม่คลาด....) ให้พี่เจี๋ยนะคะ  o18
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-05-2015 12:42:09
หืมมมม พี่ติไม่รู้แน่เลยว่าเคเข้าโรงพยาบาล
ว่าแต่โลกมันช่างกลมแต่ไม่เกลี้ยงดีจริงๆเลยนะ
ตอนแรกลุ้นคิดว่าจะเจอกันตั้งแต่ครั้งแรก
ที่พี่ติเป็นคนไปส่งผลไม้ที่บ้านน้าศิซะอีก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 17-05-2015 16:02:28
พี่เจี๋ยยย น้องเขาคิดถึงพี่เจี๋ยนะะะ
แต่แบบ ถ้าไม่เคลียร์ให้ขาด ก็ดีละที่พี่เจี๋ยไม่ฟัง
ฮอลลลลล มันเจ็บนะเว้ย
แบบคาราคาซังปากบอกไม่แต่ใกล้ชิดกว่าแฟน
ฮือออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 22 (16พ.ค.p.15)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 17-05-2015 17:07:16
หนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้น สงสัยคู่เวรคู่กรรม5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 19-05-2015 23:54:31

สวัสดีแฟนนิยายที่รัก เก๊ายังไหว โฮฮฮ ขอบคุณทุกกำลังใจจ้ะ


หมดใจ 24

     แดดเที่ยงมันเปรี้ยงป้างทำเหงื่อเดือดปุดๆ ไอร้อนไหวระยับบนพื้นลาดยางชวนตาลาย แต่นั่นไม่สำคัญเท่าสถานการณ์ฉุกเฉินที่ผมเผชิญอยู่ตรงหน้า

อาคารชั้นเดียวเปิดโล่งขนาดใหญ่ หลังคาโค้งโปร่งยกสูงให้ลมผ่านสบาย ลาดพื้นด้วยซีเมนต์ฉาบเรียบ ผ้าใบสีฟ้าตารางรองฟื้นกองพะเนินคับคั่งด้วยผลไม้ยอดฮิตของที่นี่ แรงลมจากพัดลมเพดานตัวยักษ์หลายตัวกระทบเหงื่อค่อยให้รู้สึกเย็นแตกต่างจากอุณหภูมิด้านนอก ทว่าแรงงานก็ยังทำงานกันอย่างขมักเขม้นจนเหงื่อชุ่มโชก

"มันมีทุเรียนอ่อนปนมาด้วย" คนพูดยกทุเรียนขึ้นมาเคาะป้อกๆ แป๊กๆ พินิจอยู่ครู่แล้วสรุปซ้ำอย่างมั่นใจด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก "ลูกนี้หนึ่งละ คราวที่แล้วก็มี แบบนี้ทางเราก็ลำบากนะครับคุณเจี๋ย"

"ครับ..." บอกตรงๆ พี่ดูไม่เป็นว่ะ เหลือบมองแหลมมันก็เอาแต่ยิ้มแฉ่งไม่ได้ช่วยอะไรกูเลยยย จะมั่นใจเกินร้อยก็กลัวหน้าแหก ได้ยินว่าทำธุรกิจร่วมกันมานานลูกชายคุณศิเขาจะหาเรื่องเราทำไมล่ะครับ

มองทุเรียนเต็มท้ายรถแล้วละเหี่ยใจ เอาวะยืดอกยอมรับอย่างแมนๆ ดีกว่าขนมาขนกลับให้เสียเที่ยว

"ถ้าคุณเจมั่นใจแบบนั้น..." ผมมากับคนงานแค่สองคน ผมเลือกไม่เป็นก็หนึ่งละ คงจะฝึกเอาตอนนี้ไม่ทัน ส่วนคนงานที่เอามาด้วยคงแยกกันลากเลือดหากไม่ได้คนช่วย เห็นพม่าตาดำๆ แล้วสงสารว่ะครับ "งั้นรบกวนคนของคุณเจคัดให้หน่อยแล้วกันครับ แค่ไหนแค่นั้น ...สะดวกไหมครับ"

เถ้าแก่หนุ่มหน้าคุ้นๆ กวาดมองลูกน้องตัวเองกำลังคัดเกรดมือเป็นระวิง ชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะต้องตอบรับด้วยความจำเป็นเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น

"แบบนั้นก็ได้ครับ ... คุณเจี๋ยนั่งเล่นก่อนก็ได้ครับ คงอีกสักพักใหญ่"

แอบถอนหายใจเบาๆ ขณะเถ้าแก่แกปีนขึ้นรถขึ้นไปจับๆ เลือกๆ เคาะๆ  ดูเอง ฮึ้ยย่ะ ! กล้ามนี่เป็นมัดๆ เป็นแล้วอยากกัดแขนเล่นเบาๆ ~
 
น่าชื่นชมเสียไม่มี นอกจากดูทุเรียนเป็นแล้วเขายังดูคนเป็นด้วยว่ะ ไม่ต้องบอกเขายังรู้เลยว่าผมไม่สันทัดเรื่องทุเรียน

แต่ถ้าเรื่องเงาะขอให้บอกติ !  ถ้าไม่ติดว่าแม่เขากับก๋งผมสนิทกัน ไอ้ติจะสีให้ซี่โครงพังเลยมึง !

พุทธ... โธ... กูยังไม่เข็ดกับหนังหน้าสไตล์นี้อีกหรือ ?

แลกูจะขัดแย้งตบตีกับตัวเอง...

"ดูยังไงวะแหลม"

"อธิบายไม่ได้ครับ ต้องดูเอง"

เอ้าไอ้นี่ ! ถ้าดูเป็นกูจะถามเพื่อ ?

ผมได้แต่ยืนโง่ ๆ ดูเขาทำงานกัน ดันเกิดมาตาถั่วถ้าให้ไปช่วยเลือกดีไม่ดีพี่อาจเลือกพลาด อีกก็ได้ ปลงเถอะเกย์

"ทำเองเลยหรือเฮีย" เสียงเรียบๆ จากด้านหลังเยื้องทางซ้ายนี่คุ้นว่ะ คิดดูเถอะว่าผมอาการหนักขนาดไหน แม่งเห็นหรือได้ยินอะไรก็เหมารวมไปเสียหมดว่าเหมือนมัน ไม่ทันได้หันไปดูหนังหน้าไอ้คนที่ว่าก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ ยกแขนขึ้นเกาะโครงเหล็กท้ายกระบะ ถ้าลมพัดมากลิ่นเต่าคงปลิวว่อน แต่น่าเจ็บใจที่มันไม่ใช่กลิ่นเต่าแต่เสือกเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ แบบปีโป้น่าหม่ำโคตรคุ้นเคยแทรกผ่านโม่งปิดปากกระแทกปอดแทบพัง

โอย... ปีโป้จุกลิ้นปี่...

"มาได้จังหวะพอดี... มึงดูทุเรียนเป็นนี่ ขึ้นมาๆ" เถ้าแก่แกพูดอะไรงึมงำวะครับ

อย่าบอกนะ...

เหลือบมองนิดๆ เห็นสันจมูกหน่อยๆ หันหน้าไปทีละน้อยเพื่อให้เห็นเน้นๆ

อื้ม... ชัด ! ! !

กรี๊ดดดแล้วจ้ะ พ่อมึงตัวเป็นๆ เล๊ยยย ! ! !

"สวนคุณตาจรัญเหรอครับ" เขาหันมาถามผม เราสบตากันปิ๊งๆ แต่มันไม่ได้ชวนก๊าวใจเลยว่ะครับ พ่อสลัดผลไม้มันชะงักไปแวบหนึ่ง หน้ามันเปลี่ยนจากหน้าเฉยเป็นคิ้วยุ่งได้อีก แล้วเริ่มเอียงคอนิดๆ ด้วยความสนเท่ห์

ฉิบหายแล้ววว จะมาจ้องกูทำไมนัก เดี๋ยวกูทุ่มด้วยทุเรียนเอาให้เละเลือดสาดกันไปข้าง !

อ้อ...ลืมไป นี่ผมกำลังเสียมารยาทโดยไม่ได้ตอบคำถามเขาสินะ

"อืม... สวนของตาผมเอง" พี่ดึงผ้าปิดปากลง พ่อหนุ่มเบิกตามองเหมือนพี่เป็นสัตว์ประหลาดหายากจากยุกดึกดำบรรพ์ ชิชะ ! มึงอย่ามาทำอึกอักจะพูดอะไรก็พูดกลัวพิกุลจะร่วงรึไงวะครับ ! หรือมันอาจจะทึ่งในมาดชาวสวนของพี่ ไม่เป็นไร...เดี๋ยวพี่เรียกสติให้

"ไง..."

"..."

บางทีผมคงคิดไปเองว่าท่าทีในคราแรกคือความดีใจส่งผ่านสายตาเต้นระริกกับมุมปากคล้ายจะฉีกยิ้ม เพราะชั่ววินาทีต่อมาเขากลับแสดงท่าทีเฉยเมยเหมือนเราไม่เคยแม้แต่จะรู้จักกัน
 
กูอยากจะรู้นัก ! ใครมันเอาตอม่อมาโบกไว้ในอกกูห๊ะ ? !

เขาเดินผ่านผมแล้วปีนขึ้นรถไปช่วยคัดทุเรียนอย่างขมักเขม้น ไม่มีใครพูดอะไรจนผ่านไปพักใหญ่เถ้าแก่เจจึงเงยหน้าขึ้นมามองผมเหมือนนึกอะไรขึ้นได้

"นี่น้องผมครับ เพิ่งกลับมาอยู่บ้านเมื่อไม่กี่วันนี่เอง" พี่ท่านแนะนำตบบ่าน้องปุๆ คงกลัวผมคิดว่าเขาเป็นคนงานพม่ากระมัง "เค นี่คุณเจี๋ย... เขาเป็นหลานแท้ๆ ของคุณตาจรัญ"

เถ้าแก่น้อยยกมือประณมกลางอกหนาอย่างที่คนทำความรู้จักกันพึงกระทำตามขนบประเพณีไทย โถ...ดูซิไม่เจอกันตั้งนาน ยังนอบน้อมไม่เปลี่ยนเลยพ่อคุณ

แต่...ได้โปรดเถอะเถ้าแก่เจ คุณช่วยดูหนังหน้าน้องคุณหน่อยได้ไหมว่ามันอยากรู้จักผมรึเปล่า

คิดว่าผมหน้าม้านเลยล่ะสิ ชิชะ ! เดี๋ยวเขกกระโหลกแตก หนุ่มหน้าหยกอย่างพี่มีหรือจะสะทกสะท้าน ดูนายคิมหันต์ซะก่อนเถอะ อดีตคนเคยรักดูโทรมลงถนัดตา ด้วยรูปร่างที่ดูผอมกว่าแต่ก่อนซ้ำยังมีหนวดเคราเป็นตอๆ บังคับให้มันหล่อแบบดิบๆ ผิวเคยเหลืองบัดนี้คล้ำแดดแทบไม่เหลือเค้าเดิม ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งกลับบ้าน แล้วระหว่างนั้นมึงไปทำอะไรมาถึงได้เหมือนหลุดมาจากป่าแบบนี้วะครับ !

เห็นพ่อสลัดผลไม้หลุดเบ้หน้าทุกทีที่ใช้แขนซ้าย  คงเป็นผลพวงจากเหตุการณ์ที่คุณศิเล่าให้ก๋งฟัง ผมกลายเป็นคนใจดำเต็มรูปแบบโดยไม่ได้ปริปากถามเขาสักคำ แม้อาการขี้เสือกจะกำเริบตะหงิดๆ ก็ตาม

สงสัยไปทำไมวะติ... มันก็แค่อดีต ถามไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

ช่างมันเถอะ...

"เรียบร้อยครับคุณเจี๋ย " ผมรับเงินจากเถ้าแก่เจมานับก่อนเก็บลงกระเป๋า ทุเรียนอ่อนมีไม่มากอย่างที่คิดนั่นทำให้ผมเบาใจลงไปบ้าง

"ต้องขอโทษนะครับที่ทำให้เสียเวลา ขอบคุณครับ"

ไม่พูดพร่ำทำเพลงยาวพี่ก็ต้อนพม่าขึ้นรถ เถ้าแก่น้อยมันยืนข้างพี่ชายมันโดยไม่พูดสักคำเพียงแต่ยกมือไหว้อย่างเดียวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

ก็อย่างว่าผัวเมียเลิกกันแล้วก็กลายเป็นคนอื่น ผมไม่ได้เสียใจอะไรเพราะแรกเริ่มก็เป็นผมเองที่ผลักไสมัน  ลูกชายคนเล็กของคุณศิเขาจะโกรธเคือง จะเกลียดแค้นก็เป็นสิทธิ์ของเขา แม้กระทั่งว่าเขาจะคบใคร มีเมียหรือมีผัวใหม่ รึจะกลับไปหาคนเก่ามันก็ไม่ใช่เรื่องของผม...

"คุณเจี๋ยไม่ลงหรือครับ"

"ไม่ล่ะ จะซื้ออะไรก็ซื้อมาเถอะ"

พี่นั่งง่อยแดกอยู่บนรถไม่คิดจะลงไปเตร็ดเตร่ในตลาดอย่างที่เคยทำ การส่งทุเรียนมันเหนื่อยอะไรขนาดนี้วะครับ อยากจะกลับบ้านนอนให้มันรู้แล้วรู้รอด...


ก๋งกำชับเรื่องทุเรียนอ่อน ท่านว่าอย่าให้หลงมาได้เพราะมันจะส่งผลเสียระยะยาว ผมก็เข้าใจว่าคนงานบางคนก็ไม่ได้ชำนาญงานเหมือนที่ผมเองก็ดูไม่เป็น พอหมดฤดูพวกเขาก็จะไปหางานอย่างอื่นทำ นาฬิกาชีวิตของผมยังหมุนไปเรื่อยๆ  ไอ้ติยังทำหน้าที่โดยไม่ได้หลบลี้หนีหน้าหายไปไหน ทำบัญชี ตรวจตรางานในสวนเสร็จก็เอาผลไม้มาส่งสวนคุณศิสัปดาห์ละสองถึงสี่ครั้งแล้วแต่โอกาสดั่งเช่นที่เคยทำ กะว่าหมดช่วงเมื่อไหร่ผมก็จะกลับชลบุรี แต่แล้วชีวิตอันแสนเรียบง่ายของผมกลับถูกรบกวนด้วยสายตาคู่หนึ่งที่ย่างกรายเขามาใกล้ผมมากขึ้นทุกครั้งที่มาเหยียบสวนคุณศิ พอลองได้มองสำรวจดูดีๆ พี่ก็รู้ต้นสายปลายเหตุได้โดยไม่ต้องเดา

กรี๊ดดด ผีสลัดผลไม้ ! ! จะมองพี่อีกนานไหม๊จ๊ะ อย่าให้ยักษาประทับองค์นะมึง !

"..." มันเป็นการพบกันครั้งที่สาม ผมยืนรอเงินหน้าออฟฟิศ นายคิมหันต์มองผมผ่านช่องสี่เหลี่ยมที่กั้นเคาท์เตอร์เอาไว้แล้วเลื่อนเงินมาตรงหน้า

"ห้าพันสามร้อยถ้วนครับ"

"..."

กำลังยืนมือไปรับแต่มือหนากลับวางทับเงินไว้ทั้งหมด อะไรของมึงวะครับ ?

ผมเลิกคิ้วโดยอัตโนมัติเพราะทำจนเป็นสันดารไปแล้วขณะเถ้าแก่น้อยมองมานิ่งๆ ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่น ผมเคยเห็นท่าทีแบบนี้จนนับครั้งไม่ถ้วนและตีความหมายได้อย่างง่ายดาย ถ้าไม่โกหกตลบแตลงก็แสดงว่านายคิมหันต์กำลังเสียความมั่นใจ กรณีนี้พี่ว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า แล้วอะไรล่ะที่ทำเขาเสียความมั่นใจ...
 
พี่ไม่อยากหลงตัวเองให้เจ็บกระดองใจเล่นๆ หรอกนะ 

"มีอะไรก็ว่ามาสิ..." พี่ไม่แน่ใจว่าใช้น้ำเสียงผิดวาระหรือไม่ นายคิมหันต์เอาแต่เงียบตีหน้านิ่งก่อนหยิบปากกากระดาษเลื่อนมาตรงหน้า

"ผม... ขอเบอร์โทรศัพท์ด้วยครับ"

ชิชะ ! ชะเอิงเอย ลามเลยเป็นขี้กลากเชียวนะมึง

'เอาเบอร์ก๋งหรือเบอร์กู'

เป็นคำถามที่วิ่งปรู๊ดเข้ามาในหัวสมอง ดูเป็นคำถามงี่เง่าไปหน่อยในเมื่อผมเองก็รู้คำตอบอยู่เต็มอก

ให้ดีไหม ?

"ผมไม่ได้ติดต่อกับเขาแล้วนะ" เขาเปรยขึ้นลอยๆ แต่มันก็แค่ลมปากเปล่า ยอมรับก็ได้ว่าผมหวั่นไหวเมื่อได้เจอเขา แต่ผมก็ไม่ควรลืมบทเรียนครั้งเก่าก่อน เมื่อสรุปได้ผมจึงหยิบปากกาขึ้นมา แล้วจรดเขียนลงไปทีละตัว

038 536 2xx

เบอร์บ้านก๋ง เถ้าแก่น้อยรับไปดูขยับปากเหมือนอยากพูดแต่ในที่สุดก็ไม่พูด แล้วเลื่อนเงินมาให้ซึ่งมันน่าแปลกใจไม่น้อยเลยจริงๆ

"ถ้าผมโทรไป... ช่วยรับด้วยนะ" เขาดูสงบไม่งี่เง่างอแงอย่างที่เคยเป็น...เหมือนไม่ใช่คนเดิม ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมีใครมาเขย่าโยกหัวใจผมแรงๆ

คุณพระ ! มึงเล่นของใช่ไหมตอบ ! ! ลง ณ หน้าทอง เสกหนังควายเข้าท้อง หรือป้ายน้ำมันพราย บอกกูมาให้หมด ! !

โอยยย กูเพิ่งตัดเขาไปหมาดๆ แต่ดูท่าแล้วน้ำลดตอผุดว่ะครับ ! !




แดดอ่อนยามเช้าผสานเสียงนกร้องท่ามกลางสวนเขียวขจี อากาศสดชื่นชุ่มปอดด้วยแมกไม้และแหล่งน้ำตามธรรมชาติ ผมทานข้าวเช้าพร้อมก๋งและกู๋คเชนทร์ในเรือนไทยเงียบๆ ผู้ใหญ่คุยงานกันบ้างเป็นครั้งคราวแล้วปิดท้ายมื้อเช้าด้วยกาแฟคนละแก้ว พี่บุกป่าฝ่าดงเข้าไปขลุกอยู่ในสวนโดยไม่ได้รอรับโทรศัพท์ใคร ยอมรับก็ได้ว่าผมแอบดีใจเล็กน้อยทว่าผมกลับเลือกที่จะเลี่ยงมากกว่าเหมือนอย่างที่ทำมาตลอด

ไม่รู้สิวะครับ ! ถึงพี่จะแมนแต่พี่ก็ปอดแหกเป็นนะเว้ย ถ้าได้คุยมีหรือที่ไอ้ติจะไม่ใจอ่อน แล้วมีอะไรเป็นใบประกันให้พี่บ้างล่ะว่าพี่จะไม่ถูกดาเมจจนเครื่องในระบมซ้ำๆ ซากๆ

ดังนั้นแล้วจงนึกถึงคุณพระรัตนตรัยไว้ไอ้น้อง สติมาปัญญาเกิดสติเตลิดจะเกิดปัญหา พี่ไม่อยากต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะของเก่ามันยังไม่แห้งเลย โฮฮฮ !

ผมกระดกน้ำหลายอึกหลังจากลุยเก็บเงาะตะพึดตะพือ ทิ้งตัวนั่งโคนต้นแล้วคลายกระดุมเสื้อออกรับลมเอื่อยๆ ที่พัดมาปะทะผิวกาย

"คุณเจี๋ย เที่ยงแล้วครับ" เจ้าเก่าเจ้าเดิม ดีหน่อยที่มันเลิกสะกิดผมได้เสียที

"แหลมไปกินเถอะ... ฉันรอนี่แหละ"

"ไม่ทานอะไรหน่อยหรือครับ ให้ผมเอามาให้ก็ได้" แลดูจะเป็นห่วงผมนะถ้าไม่ติดประโยคต่อมา "คุณเจี๋ยตัวใหญ่ขนาดนี้เป็นลมขึ้นมาผมแบกไม่ไหว..."

งึด !

"รีบไปเลย..." ผมโบกมือไล่พม่าที่เอาแต่ยิ้มแฉ่งมาให้จนผมอดขำไม่ได้ ให้มันได้แบบนี้สิน่า ...
คนงานทยอยขึ้นท้ายกระบะเพื่อไปกินกลางวันกันที่บ้านใหญ่ รอบกายที่เคยมีเสียงคนคุยกันระหว่างงานเงียบลงไปถนัดหู ผมนั่งขัดสมาธิเท้าแขนไปด้านหลังแล้วหลับตาลงปล่อยให้ลมพัดผ่านไปอย่างเงียบๆ

กร็อบ...

!

ผมลืมตาโพลงเมื่อได้ยินเสียงใบไม้แห้งคล้ายฝีเท้าคนไม่ทันตั้งตัวผมก็ถูกโถมใส่ด้วยสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา

หมับ !

"อ้ากกกกก ! ! ! "

ตัวอะไร ! มันคือตัวอะไร ! กรี๊ดดด ติยังไม่อยากตาย ต๊าย ตายยย

บึก ! บึก ! บึก !

พี่ทุบไม่ยั้งด้วยสติแตกกระเจิงปากก็อวยพรให้เป็นชุด มันเกาะหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแกจนเกินความสามารถที่พี่จะง้างหมัดใส่มันได้ ยินเสียงดังอึกจากลำคอมันแต่นาทีนี้กูไม่สน มึงตาย ! ! กูเอามึงตายแน่ๆ ! ! ทำกูขวัญหนีดีฝ่อหมด อ้ากกก !

พลั่ก

ผมได้ยินเสียงคำรามในลำคอตามด้วยแรงมหาศาลที่ผลักผมลงกับพื้นหญ้าใต้ต้นไม้ใหญ่ นี่มึงกะปล้นสวาทกูกลางดงเลยใช่ไหม๊ ตอบ !

"ทำไมถึงใจร้ายนัก"

เขาเหนื่อยหอบไม่ต่างจากผมนัก ใบหน้าเราห่างกันเพียงคืบขณะมือหยาบกดข้อมือผมทั้งสองข้างไว้แน่นจนต้องสูดปากด้วยความเจ็บ ไอ้โจรปล้นสวาทก็ราวกับรับรู้ได้มันคลายแรงลงแต่ก็ไม่ได้ปล่อยผมเสียทีเดียว ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองแต่ดวงตาแสนเจ็บช้ำคู่นั้นเสมือนจะบอกว่าเขาคิดถึงผม บ้าไปแล้ว ! ถึงพี่จะเคยใฝ่ฝันว่าสักวันพี่จะ เอาท์ดอร์ แต่ถ้ามึงล่อกลางสวนก๋งแบบนี้ไส้แตกนะครับ !

"กูใจร้าย ? " อย่ามาพูดให้ขำ... พี่ถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งแต่โจรปล้นใจก็ไม่วายจับมือพี่แน่น มึงเป็นเด็กรึไง กลัวหลงเหรอสลัด ! แน๊... ยังจะยื้อ

"พี่ก็รู้ว่าผมรัก... ทิ้งกันมาเฉยๆ แบบนี้ถ้าไม่เรียกใจร้ายแล้วเรียกอะไร"

"มึงดันทุรังเอง" โอยเสียงกูจะเบาไปไหน พูดอย่างกับคนละเมอ เขามองผมไม่ละสายตาและมันกดดันจนต้องเบือนหน้าหนี ต้องยอมรับว่าผมประเมินความดันทุรังของนายคิมหันต์ต่ำไป บางทีผมคงต้องเปิดอกคุยจริงๆ จังๆ สักครั้ง...

"มึงอย่าทำเหมือนไม่รู้ว่ากูเป็นคนยังไง มึงว่ากูใจร้ายแล้วที่มึงทำไม่ใจร้ายเหรอ เรื่องมันจบไปแล้วมึงจะมาฟื้นฝอยหาส้นตีนอะไร เคยคิดถึงความรู้สึกกูบ้างรึเปล่าเค..."

กูติสแตก กูเสียศูนย์ นอกูหดแต่เสือกมีเขาโผล่ขึ้นมาแทน โคตรจี๊ดจนอยากร้องกรี๊ด !

"บอกตรงๆ ว่ากูเหนื่อย แล้วถ้ามึงรักกูอย่างที่ปากพล็อยๆ ของมึงพูดจริง มึงก็ควรจะรู้ว่ากูรอมึงตัดใจจากเขามานานแล้ว กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเค จะได้ไม่รู้สึกรู้สา ต้องทนเหรอ ห้ามเจ็บเหรอ ห้ามรู้สึก หรือจะห้ามกูหายใจด้วยเลยไหม "

"..." พวกเรากำลังทำอะไร เจ็บปวดกันด้วยเรื่องงี่เง่าที่หาทางออกไม่ได้เหรอ ?

"กูเบื่อกับปัญหาคาราคาซังเรื่องเดิมๆ ไม่จบไม่สิ้น กลายเป็นคนหูหนวกตาบอดทั้งที่กูรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ และมึงเองก็รู้... "

พี่เบือนหน้าหนีหน่วยตาคมใสที่ไหวระริก เขายกมือขึ้นกุมขมับก่อนจะเอ่ยเสียงเครือ

"ผมไม่รู้ พี่ไม่เคยบอกอะไรผมสักอย่าง ไม่เคยพูดว่ารู้สึกอย่างไร กระทั่งคิดอะไรอยู่ พี่ไม่เคยแชร์อะไรให้ผมรับรู้ด้วยสักอย่าง ผมก็รู้แต่ความรู้สึกและความคิดตัวเองเท่านั้น
รักผมก็บอกรัก คิดถึงผมก็บอกว่าคิด กับแฟนเก่าผมก็เลิกและไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ผมแค่อยากให้รับฟังผมบ้าง ทำไมชอบคิดเองเออเองไปซะหมด"

"..."

หากเขาเดินมาหนึ่งก้าวผมจะถอยและแถมให้อีกหลายๆ ก้าว ยิ่งไกลเท่าไรยิ่งดี
และผมจะหยุดหากเขาเลิกไล่ตามสักที

"ผมบอกพี่ไปแล้วว่าผมไม่เคยนอกใจ ไม่ได้หักหลัง ผมไม่ได้มีอะไรกับเขา ทำไมไม่เชื่อผมบ้าง"

อยากจะบ้า...แล้วทุกอย่างก็วนกลับเข้าลูปเดิม เรากลายเป็นเด็กที่ถกเถียงกันไม่จบไม่สิ้นเสียที เจ้ากรรมนายเวรกูสินะ

"พอเถอะว่ะ... " ผมหันหลังกลับโดยไม่คิดจะต่อล้อกับไอ้บ้าที่คุยกันไม่เข้าใจ แต่แรงสวมกอดที่เอวทำผมไปไหนไม่ได้ เสียงทุ้มวอนขออยู่ริมหูแหกกรงเหล็กเข้าไปถึงใจบิดๆ เบี้ยวๆ ของไอ้ติ

"อย่าเดินหนีผมได้ไหม อย่าทิ้งผมไว้แบบนี้ ขอร้อง... "

เขาซบหน้าลงบนบ่าพี่ แม้ไม่ได้ร้องไห้อย่างที่คาดไว้แต่มือไม้เก้งก้างที่กอดเอวผมกำลังสั่นลามไปทั้งเนื้อทั้งตัว

"สองเดือนมานี่พี่ทำผมแทบบ้ารู้ตัวบ้างรึเปล่า"

"เค..."

สลัดเปื้อนสารพิษอย่างมันถ้าหลงคารมบริโภคเข้าไปคงได้พะอืดพะอมกระอัดกระอ่วน ดูซิผ่านมาเป็นเดือนๆ แล้วพี่ยังไม่หายเลย

"ผมจะไม่ขอโอกาส จะไม่งี่เง่า แต่อย่าผลักไสผมได้ไหม..."

"..."

คิมหันต์... ลูกชายคนเล็กของคุณศศิธรช่างดึงดันดื้อด้านจนไอ้ติต้องถอนหายใจเกินนับไหว แขนหนากอดผมแน่นกลางสวนผลไม้และไม่ยอมปล่อย หลายครั้งผมก็เบื่อตัวเอง ทำไมผมถึงหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นวะครับ !

แล้วถ้าก๋งรู้ ท่านจะว่าอย่างไร...

ผมคงเจอปัญหาใหญ่เข้าซะแล้ว...



หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2015 00:20:51
เคลียร์กันให้เข้าใจแล้วรอรับมือกับกู๋ต่อ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-05-2015 00:28:10
จะร้องไห้  สงสารเค
ใจอ่อนแป้บ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 20-05-2015 00:47:02
ก๋งพี่ติ  จะเอา 9มม.  มาเป่าอิเคไส้ทะลักมั้ยล่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย        o22 o22 o22

มารักหลานชายเขา  แล้วทำให้หลานชายเขาเสียใจอีก   :m29: :m29: :m29:

หลายกระทงนะ  อิเค   :fire:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-05-2015 01:02:24
เคลียร์กันนะ      สงสัยมีการปีนบ้านก๋งเข้าหาหลานก๋งแน่ๆ
ว่าแต่กู๋คเชนทร์จะไม่ทราบเชียวเหรอว่าหลานเจี๋ยเป็นเกย์  ต้องสืบมาแล้วน่า
ดีกันเร็วๆนะ    ชักอยากอ่านถึงเฮียของเคแล้วสิ  สะท้านตรงคำว่ากล้ามนี่แหละ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-05-2015 01:11:34
อร๊ายยยยย พี่จิตยอมคืนดีกะน้องเถอะนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 20-05-2015 02:28:40
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกน่ะเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-05-2015 03:17:05
 พี่ติก็อภัยให้เคเค้าเถอะ อ่านไปก็เริ่มสงสารเคแล้ว :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-05-2015 03:32:36
อยากอ่านมุมน้องเค ตอนนี้ก๋งไม่โผล่เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 20-05-2015 03:43:20
เรื่องของหัวใจ เจ้ตัดสินใจเล้ย ความสุขเจ้ติเองนะ

ไม่มีใครรู้อนาคต แต่เลือกอนาคตได้ :katai3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-05-2015 06:33:44
ให้น้องเคไปฝ่าด่านก๋งกะกุ๋สิคะ :D
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 20-05-2015 07:39:26
ฮิว๊ากกกกกกกกก (ศัพท์อะไร) ทำไมอ่านตอนนี้ละแฮปปี้
สงสัยเป็นเพราะเจ้ติบรรยาย 5555 สลัดผักเปื้อนสารพิษ
หนอหดเขางอก โอ้ยจี้ คือคุณคนแต่งเลือกศัพท์มาใช้ได้แบบ...
 :jul3: :jul3: :jul3:
ยังไม่รู้จะสงสารเคดีไหม รอดูมุมเคก่อนค่อยตัดสินใจ  :hao4:
2 เดือนที่ห่างกันไป เคเจ็บแค่ไหนบอก (ต้องการความสะใจค่ะ :laugh:)
รักฮาร์ดคอ

ขำแหลม กลัวแบกเจ้ไม่ไหวหราาาาาา

รู้สึกชุ่มชวย เฮียเจ ก็น่าสนนะคะ ลูกชายคุณศิหน้าตาดีทั้งหมดเลยสินะ
ขอออออออออบ้าง  :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-05-2015 07:51:07
ต่างฝ่ายต่างก็ยังไม่มีใคร
ต่างฝ่ายต่างก็ยังรักกันอยู่
รอวันไฟเก่าประทุแบบไม่มอดไหม้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-05-2015 08:37:59
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 20-05-2015 09:14:03
ไม่ขอไรมาก แต่มาเร็วๆเน้อ
ชอบตรงนอหดเขางอก  กร๊ากกกกกก
ใช่เวลามั้ยพี่ติ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 20-05-2015 09:22:29
บ๊ะะ!!! ฮีคัมแบ็กอเกนนน!!!! :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 20-05-2015 12:05:46
ฮาอารมณ์ขันแบเจี๋ยๆมาก แต่ละมุกในความคิดเจ้ตินี่มันขำไปไหน
ในเมื่อยังไงเจ้ก็หนีเคมันไม่พ้นละ ก็เคลียร์ๆกันแล้วดับเครื่องชนก๋งไปเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-05-2015 12:46:43
เห้ออ อ่านไปก็สงสารเคนะ
แต่นั่นแหละ ชั้นทีมพี่ติ 5555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 20-05-2015 12:55:26
น้องง้อ เรียกง้อมั้ย???
แต่พี่ติ ใจแข็งมาก แข็งแบบไม่ฟังด้วย
ยากแล้วล่ะเค ฮือออ
เอาใจช่วยนะ
พี่ติทำแบบนี้ก็ดี เบื่อพวกชอบสงสาร โดนซะบ้างชิ
เอ๊ะ เราฟีลไหนนนน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 20-05-2015 17:01:18
หมั่นไส้เค เจ็บแทนเค / ตามๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 20-05-2015 17:02:10
นายเคเมื่อไรจะโตเป็นผู้ใหญ่สักทีนะ. มางอน มาว่าพี่ติใจร้ายอีก. ดีนะที่ไม่ร้องไห้แล้ว
นายนะใจร้ายกว่าพี่ติอีก  ที่ทำให้พี่ติต้องมาเห็นภาพที่นายกำลังกอดปลอบน้ำนะ. ไม่เคยจำเลย
แถมมาว่าพี่ติไม่เคยบอกอะไรเลย. แล้วนายทำไมไม่เคยคิดเองบ้างว่าต้องทำตัวยังไงให้แฟนไว้ใจนะ
(เหนื่อยใจกับนายเคเหมือนพี่ติเลยเรา555อินๆ)

พี่ติมีแววจะใจอ่อนแน่เลย. ดูจาก2ประโยคสุดท้าย. ไปกังวลที่ก๋งโน้น. เพราะพี่ติรู้ใจตัวเองอยู่แล้วใช่ไหม
ก็ถ้ารู้ว่านายเคเข้าโรงพยาบาลก็คงใจอ่อนตั้งแต่อยู่ที่ชลบุรีแล้วแน่ๆ ทำไมถึงรักนายเคมากขนาดนี้เนี่ย
อย่าเพิ่งใจอ่อนนะคะพี่ติ คราวนี้ให้นายเคได้ทำอะไรบ้างให้สมกับที่พี่ติรักนักรักหนา555

ส่วนก๋งคิดว่าไม่น่าจะว่าอะไรถ้าพี่ติรักใครก๋งคงไม่ขัดขวาง เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมาเรื่องแม่ของพี่ติ
แต่ถ้าก๋งรู้ว่าใครเคยทำให้พี่ติต้องเสียใจอะไรมาบ้างนี่สิไม่แน่555

อยากรู้ว่าจะมีคู่แข่งนายเคบ้างไหม เป็นใคร. อายุมากกว่าหรือน้อยกว่าพี่ติ จะออกมาให้เห็นเมื่อไร
555ไม่มีอะไรมาก. แค่อยากเห็นนายเคหึงหวงพี่ติบ้างค่ะ 555
แต่ยังคงเอาใจช่วยน้องเคเหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ แม้จะดึกก็มาอัพให้  เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 20-05-2015 18:30:14
ใจอ่อนให้เคจี๊ดนึง ยังไงชั้นก็ทีมพี่ติ  :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 20-05-2015 19:32:21
มนต์รักสวนผลไม้  :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 20-05-2015 19:49:06
ให้อภัยเถอะน้าพี่ติ

ให้อิเคมันไปฟันฝ่ากับก๋งแทน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 20-05-2015 21:36:10
ถ้าก๋งรู้พี่ต อาจได้สามีเป็นตัวเป็นตนจากสวนข้างๆทันทีก็ได้น๊าา
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-05-2015 21:40:15
ต้องให้มีปัญหา..น้ำตาถึงจะไหล
เพราะฉะนั้นต้องเพิ่มความใส่ใจ..ความมั่นใจถึงจะกลับมา

ทำตัวเองทั้งนั้นนี่
ตามแก้ปัญหาที่ก่อให้หมดแล้วกัน

เมื่อนั้น..เมียถึงจะยอมใจอ่อน
พยายามเข้าไว้ ถ้าต้องการพี่ติ จริงๆ

ให้ไวๆๆๆๆๆ เลยไอ่เค
 :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: yanggi ที่ 20-05-2015 21:47:17
หนีใจตัวเองอ่ะ มันยากนะ  :hao7: :hao7: :hao7:
อ่านแล้วอยากรู้เลย จะจบไง ใจอ่อนยอมคืนดี แข็งใจหาผ้วใหม่  เอาไงดี???
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 20-05-2015 23:09:15
หวังว่าจะดีกันนะครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 20-05-2015 23:56:36
ถ้ามันจะเป็นเนื้อคู่ ยังไงก็หนีไม่พ้น แต่ก๋งจะว่าไงนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 23-05-2015 01:16:49
รอ เจี๋ย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 23-05-2015 01:44:43
 :man1: อ่านเพลินเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 23-05-2015 12:02:52
คิดถึงพี่ติ หลงรักพี่ติ ทีมพี่ติ555  :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-05-2015 13:20:28
จริงๆพี่ติควรบอกก๋งแต่แรกนะว่าหลานคนนี้เป็นเกย์555555+ เพราะถ้าโดนเตะโด่งก็แค่กลับไปอยู่บ้านเดิม ยังไม่ผูกพันธ์กะก๋งมาก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-05-2015 18:02:05
คู่กันแล้วไม่แคลว คืนดีๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 23-05-2015 20:10:35
กูติสแตก กูเสียศูนย์ นอกูหดแต่เสือกมีเขาโผล่ขึ้นมาแทน โคตรจี๊ดจนอยากร้องกรี๊ด !
ชอบๆๆๆๆๆ
วลีในใจของเจ๊ติ  หรือคุณเจี๋ย  ได้ใจมั่กๆๆๆๆ
อ่านไป ไม่เคยเครียดเลยอ๋ะ
ทั้งๆ ที่เรื่องชวนเครียดมากเลย (ซดมาม่ากันช่วงนี้)
แต่ มีให้ขำ ให้ฮาแตกตลอด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 23 (19พ.ค.p.16)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-05-2015 20:53:48
เคลียร์กันนะ      สงสัยมีการปีนบ้านก๋งเข้าหาหลานก๋งแน่ๆ
ว่าแต่กู๋คเชนทร์จะไม่ทราบเชียวเหรอว่าหลานเจี๋ยเป็นเกย์  ต้องสืบมาแล้วน่า
ดีกันเร็วๆนะ    ชักอยากอ่านถึงเฮียของเคแล้วสิ  สะท้านตรงคำว่ากล้ามนี่แหละ

กล้าม......แซ่บ

 :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 25 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 23-05-2015 21:27:44
สวัสดีนักอ่านที่รัก เสิร์ฟตอนนี้แล้วข้าพเจ้ามีภารกิจอันยิ่งใหญ่จำต้องลาไปตาย... เป็นเวลานาน ใคร่ขอให้ท่านอ่านให้สนุกนะจ๊ะ เสร็จภาระกิจแล้วจะรีบมาปั่นให้อ่านกัน หวังว่าพวกท่านยังไม่หมดใจกันไปเสียก่อน กระซิก...

ตอนนี้เป็นหน้าที่ยอดชายนายคิมหันต์เล่า เรื่องจะยังไม่คืบเพราะอยากให้เห็น มุมมองน่าเวทนาของฮี

ไม่แน่ใจว่าสลัดของพี่ติแกจะทำหน้าที่ได้ดีหรือไม่ จะน้ำเน่าไป ดำเนินเรื่องช้าไป ยืดยาดไป หรือน่าเบื่อเกินไป หรือจะเป็นเรื่องความสมเหตุสมผล และอารมณ์ของแต่ละคนในเรื่อง ท่านสามารถ ท้วงติ อบรบสั่งสอนได้

ด้วยรัก ...

บ๊ายบาย (โบกมือลา ปาดน้ำตาด้วย) :o12:


หมดใจ 25



     ใครๆ ก็บอกว่าอาการจะเป็นจะตายของผมคือความหลงเพียงชั่วครู่ พวกเขามักพูดว่าเมื่อเวลาผ่านไปผมก็จะทำใจได้เอง ซึ่งมันไม่จริง ระยะเวลาสองเดือนทำให้ผู้ชายสุขภาพดี มีเสน่ห์อย่างที่หลายๆ คนเคยหลงรักกลับกลายเป็นคิงคองอดอยากหลุดมาจากป่าดงดิบแทบไม่เหลือความเป็นผู้เป็นคน

 ผมรักจิตติ ทั้งรักทั้งหลงจนแทบอยู่ไม่ได้เมื่อไม่มีเขา โดยเฉพาะเมื่อเราต้องแยกกันทั้งๆ ที่เขายังเข้าใจผิดอยู่แบบนี้ ไม่เกินไปนักหรอกที่บางคนบอกว่าอยากจะตายเพราะความรักไม่สมหวัง ผมพิสูจน์มาแล้วด้วยตัวเอง และครั้งนี้ผมอาการหนักกว่าทุกครั้งที่เคยเป็น ทั้งที่พยายามจะไม่ให้กระทบกับงาน ไม่อยากขาดความรับผิดชอยแต่ผมก็ได้ใบเตือนจนได้
บางเวลาผมได้แต่ก่นด่าตัวเอง... ผมมันโง่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักอย่าง

เดือนเศษกับการไปเฝ้าหน้าบ้านเขาทุกวันมันช่วยอะไรไม่ได้ ผมรู้ว่าจิตติจะรักต้นไม้จึงปักใจแน่วแน่ว่าถึงอย่างไรเขาก็ต้องกลับมาดูแลบ้านบ้างจนกระทั่งได้รู้จากป้าเพื่อนบ้านว่าจิตติจ้างเธอรดน้ำต้นไม้ให้ กระปุกเองก็ไม่ยอมบอกอะไรผมเลย ผมได้แต่พยายามปลุกปลอบใจตัวเองว่าเขาแค่โกรธถึงได้ไม่ไปเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล เขาแค่โมโหถึงได้งอนจนตัดการติดต่อ แต่ระยะเวลาที่ผ่านมาและทุกๆ อย่างชี้ชัดว่าเขาต้องการตัดขาดจากผมอย่างจริงจัง
เขาไม่ได้รักผม... ผมทำเขาหลุดมือไปแล้วจริงๆ ระยะเวลาเกือบสองสัปดาห์ต่อจากนั้นผมเมาหัวราน้ำจนเพื่อนๆ ส่ายหน้าแต่ก็ต้องขอบคุณพวกมันที่อย่างน้อยก็ไม่ทิ้งผม

' ไอ้เค... เหล้ามันแก้ปัญหาทุกอย่างไม่ได้นะเว้ย จะคิดจะทำอะไรก็คิดถึงแม่มึงบ้าง'

เพราะคิดถึงแม่น่ะสิผมถึงได้ไม่บ๊ายบายโลกตอนอกหักตั้งแต่สมัยยังหัวเกรียน ให้ตายสิ ผมไม่ได้สิ้นคิดขนาดนั้น... แต่แม่งทำไมถึงเจ็บหัวใจได้ขนาดนี้วะ

ผมคิดถึงเขา...ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้คิดถึงผมเลย
พอคิดมากก็ยิ่งดื่มมากจนร่างกายรับไม่ไหวในที่สุดผมก็ป่วย คราวนี้ถึงผมไม่อยากกลับบ้านผมก็ต้องกลับเพราะแม่เองก็ไม่ยอมผมเหมือนกัน

' กลับบ้านสักพักดีไหม ให้อะไรมันดีขึ้นก่อน เห็นเคตอนนี้แล้วบอกตรงๆ นะ ถ้าแม่เป็นแฟนเคแม่ก็ทิ้งเหมือนกัน '

ครับ... แม่รักผมมาก... จนผมต้องขำทั้งน้ำตาตกใน
 
' ให้โอกาสเขา ให้โอกาสตัวเองทบทวนความรู้สึกทบทวนการกระทำว่ามันพลาดตรงไหน แล้วถ้าถึงเวลาที่ได้เจอกันอีกครั้ง จะได้ไม่ทำพลาดซ้ำอีกเข้าใจไหม '

' แล้วถ้าเขามีแฟนใหม่... '

' ก็ถ้าเขามีรักใหม่มีคนที่ดีแม่ก็อยากให้เคยินดีกับเขา แสดงว่าเขาไม่ใช่คู่เรา ลูกผู้ชายต้องยอมรับความจริง แต่ถ้าเขาไม่มีมันก็อีกเรื่อง...ถึงตอนนั้นเคจะพยายามอีกครั้งก็ไม่เสียหาย จริงไหมลูก '


เพราะผมยังมีครอบครัว ยังมีแม่... ธุรกิจของที่บ้านก็งานล้นมือ นอกจากมีสวนผลไม้และรับซื้อเพื่อส่งออกแล้ว ยังมีโรงงานผลิตผลไม้กระป๋อง ทุกวันดูยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด อีกหน่อยผมกับพี่เจคงต้องสืบทอดทุกอย่าง ผมถึงได้อยากประวิงเวลาออกไปเพื่อจะได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างที่ต้องการ ซึ่งยับเยินจนน่าเป็นห่วง การกลับมาช่วยทำธุรกิจของที่บ้านคงช่วยผมได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่มีกะจิตกะใจจะดูแลตัวเองนัก น้ำหนักที่ลงไปเกือบสิบโลคงทำให้ขึ้นมาเหมือนเดิมภายในวันสองวันไม่ได้ ผิวไหม้แดดนี่ก็เช่นกันช่างเหมาะเจาะกับหนวดเป็นตอในมาดโจรจริงๆ

"ทำเองเลยหรือเฮีย"

"มาได้จังหวะพอดี... มึงดูทุเรียนเป็นนี่ ขึ้นมาๆ"
พี่เจเป็นคุณชายที่ไม่ชอบใช้แรงงานนอกจากการออกกำลังเพาะกล้ามกับการเล่นกีฬาในร่มผ้า ดังนั้น การที่เฮียแกลงมือเองแสดงว่าไม่ธรรมดา

"สวนคุณตาจรัญเหรอครับ"

"อืม... สวนของตาผมเอง"

"..." ตั้งแต่แวบแรกที่ได้สบตาจวบกระทั่งได้เห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน ความดีใจระคนแปลกใจตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด เขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ดูสบายดีซึ่งผมควรดีใจ แต่มันกลับมีความน้อยใจและเสียใจเจือปนมาด้วย...

       "ไง..." รอยกดยิ้มมุมปากอย่างที่เขามักทำเป็นปกติ กับคำทักทายที่แสนเรียบง่ายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"..." มีแค่ผมคนเดียวที่ตีโพยตีพาย เป็นห่วง คิดถึง เสียใจ ทุรนทุรายราวกับคนบ้า... ผมมันบ้าไปเอง เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยสักนิด ทำไมผมต้องรักคนอย่างเขาด้วยวะ !

"นี่น้องผมครับ เพิ่งกลับมาอยู่บ้านเมื่อไม่กี่วันนี่เอง เค นี่คุณเจี๋ย... เขาเป็นหลานแท้ๆ ของคุณตาจรัญ"
เขามันเลือดเย็น คิดดูเถอะว่าแค่ชื่อเล่นเขายังไม่เคยบอกผมเลย ! แต่แม่งเอ๊ย... ทำไมผมต้องตัดใจจากเขาไม่ได้วะ ! บ้าฉิบ ! !

"ผม...ขอเบอร์โทรศัพท์ด้วยครับ"

หลังจากเฝ้ามองกันและกันอยู่นานคล้ายหยั่งเชิง ผมชักเกลียดเวลาเขาเลิกคิ้วเสมือนลำพองว่าผมต้องทำอย่างที่เขาคิด จิตติทำเหมือนล้อเล่นกับความรู้สึกของผม ซึ่งมันไม่สนุกสักนิด แต่หลังช่างใจดูแล้วผมก็เลือกมองข้ามสิ่งเหล่านั้นไปเพียงเพราะอยากมีเขาอยู่ใกล้ๆ คิดว่าพฤติกรรมยั่วประสาทพวกนี้คงจะหายไปเองหากเราปรับความเข้าใจกัน...ซึ่งมันไม่ง่ายเอาเสียเลย

เขาไม่รับสายผมทั้งที่ตกลงกันไว้แล้ว มันทำให้ผมบ้าพอที่จะบุกมาสวนเขาโดยไม่ดูหน้าดูหลัง ภาพผู้ชายคนที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผมกำลังนั่งหลับตารับลมสบายไม่แยแสต่อโลกภายนอก ไม่สนว่าใครจะเป็นอย่างไรหรือรู้สึกอย่างไร มันทำให้อกผมอัดแน่นจนแทบระเบิด

การโถมกอดเขาทั้งตัวเป็นสิ่งเดียวที่ผมคิดออกในตอนที่ใจกำลังลุกเป็นไฟ อยากรัดให้แน่นจนแหลกคามือจะได้หนีผมไปไหนไม่ได้อีก แน่นอนว่ามันทำให้เขาตกใจ กำปั้นใหญ่ไม่แพ้ของผมทุบลงกลางหลังไม่ยั้งมือ ให้ตายสิ... เขาจะใจร้ายกับผมไปถึงไหน นาทีนี้ผมไม่ได้ห่วงศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหรืออะไรทั้งนั้น อย่างน้อยเขาก็น่าจะสงสารผมบ้าง...

"กูใจร้าย ? "

คำถามกับเสียงแค่นหัวเราะของเขามันไม่น่าฟังเอาเสียเลย

"พี่ก็รู้ว่าผมรัก... ทิ้งกันมาเฉยๆ แบบนี้ถ้าไม่เรียกใจร้ายแล้วเรียกอะไร"

"มึงดันทุรังเอง"

การที่ผมพยายามปรับความเข้าใจ มันดันทุรังมากเลยเหรอ ? เขาทำเหมือนผมมันน่ารำคาญขณะที่ผมได้แต่ส่งสายตาตัดพ้อ โคตรเกลียดนิสัยแบบนี้ของตัวเองเลย ! หากผมใจแข็งได้อย่างเขาทุกอย่างมันคงง่ายกว่านี้ และปัญหามันคงไม่บานปลายมาถึงทุกวันนี้

"มึงอย่าทำเหมือนไม่รู้ว่ากูเป็นคนยังไง มึงว่ากูใจร้ายแล้วที่มึงทำไม่ใจร้ายเหรอ เรื่องมันจบไปแล้วมึงจะมาฟื้นฝอยหาส้นตีนอะไร เคยคิดถึงความรู้สึกกูบ้างรึเปล่าเค..."

จบของเขาคนเดียวน่ะสิ ผมรักของผม...ใครจะยอมง่ายๆ  !

"บอกตรงๆ ว่ากูเหนื่อย แล้วถ้ามึงรักกูอย่างที่ปากพล็อยๆ ของมึงพูดจริง มึงก็ควรจะรู้ว่ากูรอมึงตัดใจจากเขามานานแล้ว กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเค จะได้ไม่รู้สึกรู้สา ต้องทนเหรอ ห้ามเจ็บเหรอ ห้ามรู้สึก หรือจะห้ามกูหายใจด้วยเลยไหม " จิตติยิ้มขื่น นั่นทำให้ผมจุกจนพูดไม่ออก ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะเก็บกดอะไรไว้มากมายขนาดนี้

"กูเบื่อกับปัญหาคาราคาซังเรื่องเดิมๆ ไม่จบไม่สิ้น กลายเป็นคนหูหนวกตาบอดทั้งที่กูรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ และมึงเองก็รู้... "

ผมได้แต่กุมขมับ เขาคิดว่าผมหลอก ซึ่งมันไม่จริงเลยสักนิด

"ผมไม่รู้ พี่ไม่เคยบอกอะไรผมสักอย่าง ไม่เคยพูดว่ารู้สึกอย่างไร กระทั่งคิดอะไรอยู่ พี่ไม่เคยแชร์อะไรให้ผมรับรู้ด้วยสักอย่าง ผมก็รู้แต่ความรู้สึกและความคิดตัวเองเท่านั้น
รักผมก็บอกรัก คิดถึงผมก็บอกว่าคิด กับแฟนเก่าผมก็เลิกและไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ผมแค่อยากให้รับฟังผมบ้าง ทำไมชอบคิดเองเออเองไปซะหมด"

"..."

"ผมบอกพี่ไปแล้วว่าผมไม่เคยนอกใจ ไม่ได้หักหลัง ผมไม่ได้มีอะไรกับเขา ทำไมไม่เชื่อผมบ้าง"

"พอเถอะว่ะ... "

กี่ครั้งแล้วที่เขาหันหลังให้ผม แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งผมก็ไม่ชิน ผมไม่ชอบ ใจมันโหวงราวกับถูกกระแสลมอันเอื่อยอ่อยนั่นพัดพาไปอย่างไร้จุดหมาย มันทำให้ผมกลัว...จนต้องกอดเขาไว้แน่นเท่าที่จะทำได้

"อย่าเดินหนีผมได้ไหม อย่าทิ้งผมไว้แบบนี้ ขอร้อง... "

กลัวว่าเขาจะไม่หันกลับมาอีก... ทั้งที่ความจริงเขาก็ไม่เคยหันกลับมา

"สองเดือนมานี่พี่ทำผมแทบบ้ารู้ตัวบ้างรึเปล่า" เสียงผมสั่น

"เค..." ชื่อผมที่ออกจากปากเขาเสมือนการเรียกสติ แต่ผมไม่ได้เสียสติและทบทวนทุกอย่างดีแล้ว

"ผมจะไม่ขอโอกาส จะไม่งี่เง่า แต่อย่าผลักไสผมได้ไหม..."

น่าอาย ตัวผมสั่นอย่างกับเจ้าเข้า... ช่างน่าสมเพชจริงๆ

เนิ่นนานที่ผมซบหน้าลงกับลาดไหล่เก็บกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ก้อนเนื้อเท่ากำปั้นกำลังเต้นอย่างหนักหน่วงจนปวดหนึบไปทั้งอก เขายืนนิ่งก่อนจะยกมืออุ่นวางทับแขนผมนั่นทำให้หัวใจแห้งแล้วชุ่มชื้นขึ้นมาทันตา อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้แกะมือผมออก ใบหน้ากระจ่างผินมาเล็กน้อยแล้วนิ่งไปครู่ใหญ่ด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกเสมือนกำลังช่างใจ

ถึงจะดูแข็งกระด้างแต่ผมก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยดีกับผมแค่ไหน ภาวนาขอให้เขายังไม่หมดใจรักผมไปซะก่อน ขอเพียงเยื่อใยบางๆ มีให้กันแม้เพียงสักนิด...

ผมกลั้นหายใจรอลุ้นกับคำตอบจนแทบจะขาดใจตาย ชั่ววินาทีที่กลีบปากบางจะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาผมก็ทำสันดารเสียด้วยการพลิกคนรักให้หันมาเผชิญหน้าแล้วประทับปิดปากเขาให้สนิท ผมไม่อยากได้ยินคำปฎิเสธเพราะถึงอย่างไรผมก็จะไม่ยอม...
ดั่งน้ำเชี่ยวกราดที่สาดเซาะหินผา ผมหยุดตัวเองไม่อยู่หรืออีกนัยหนึ่ง...ผมไม่คิดปกปิดและหักห้ามความรู้สึกตัวเอง สัมผัสอันหอมหวานที่ผมแสนคิดถึงกำลังทำผมคลั่ง ยิ่งเขานิ่งเฉยไม่ตอบรับหรือปฎิเสธยิ่งเหมือนจะเชื้อเชิญและท้าทายให้ผมลงมือทำลายแท่นศิลาอันแข็งกล้า กระทั่งลมหายใจหอบหนักและเสียงคำรามฮือจากลำคอขาวบ่งบอกว่าเขายังคงมีความรู้สึก... จิตติยังคงหวั่นไหวกับผม

"มึงมันเลว...คิมหันต์"

เขาบีบกรามผมแน่นเพื่อยุติทุกอย่าง สบถอย่างหัวเสียคล้ายเสือหงุดหงิดเมื่อบางอย่างหลุดจากการควบคุม ...บางอย่างที่ทำให้ผมต้องระบายยิ้มออกมา

"ไม่มีขอโต้แย้งครับ"

ผมไม่กล้าเอ่ยคำรัก เพราะมันคงไม่มีความหมายเมื่อหลุดออกจากปากคนเสียเครดิตอย่างผม แต่ผมพร้อมพิสูจน์ให้เขาเห็นด้วยความสัจจริง...

มือขาวจับหน้าผมพลิกซ้ายพลิกขวาแล้วผลักเบาๆ เขาคงเห็นคิงคองขาดสารอาหารที่หนวดเป็นตอกำลังจะยาวเป็นเคราในไม่ช้า ให้ตายสิ ! ผมคงดูแย่มากขณะที่คุณเจี๋ยหลานชายคนเดียวของคุณตาจรัญยังคงความเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วในชุดเสื้อเชิตลายสก็อตกางเกงยีนส์แม้เสื้อจะชื้นเหงื่อไปบ้างก็ตาม

"สภาพมึงดูไม่ได้... กลับบ้านไปไป๊"
จิตติย่นจมูกใส่ก่อนจะเหยียดยิ้ม ให้ตาย...ผมคงต้องเริ่มดูแลตัวเองซะแล้วสิ !




 


"ตายแล้ววันนี้พายุเข้าแน่ๆ ลูกชายแม่ถึงแต่งหล่อได้..." แม่ร้องทักตอนที่ผมลงมาทานมื้อเช้ากับครอบครัว พ่อกับพี่เจมองผมเป็นตาเดียวทุกคนดูแปลกใจ

"จะไปไหนไอ้เสือ" บิดาวัยห้าสิบถามเสียงเข้มขณะผมทิ้งตัวนั่งอย่างอารมณ์ดี
"เปล่าครับ ทำไมต้องตื่นเต้นกันขนาดนั้น"

"โกหกไม่เนียนเลยมึง... " พี่เจมันเหมือนจะรู้แต่ผมไม่พูดทุกคนก็ไม่ได้เซ้าซี้ จนกระทั่งมื้อเช้าผ่านไปด้วยความคึกครื้นกว่าทุกวัน ผมเข้าออฟฟิศทำงานเหมือนที่เคยทำ รอจนกระทั่งเลิกงานจึงยกของฝากซึ่งเป็นจำพวกโสมบำรุงสุขภาพขึ้นรถโฟร์วิล ผมคงแสดงอาการออกนอกหน้าไปหน่อยแม่จึงสังเกตเห็น
"อะแฮ่ม จะไปไหนจ๊ะพ่อหนุ่มน้อย"
"ไป... สวนคุณตาจรัญครับ"
"หือ... น่าแปลกใจจริง นึกยังไงล่ะเรา"
"ผมจะไปจีบหลานเขา" ผมสนิทกับแม่มากแทบไม่มีเรื่องปิดบังเลย แต่ถึงจะกล้าพูดเต็มปากผมก็ยังกระดากอายอยู่ดี แม่มองผมอึ้งๆ ก่อนจะหัวเราะลงคอ
"อำแม่เล่นสินะ โกนหนวด แต่งหล่อจนแม่เกือบเชื่อแหนะ"
"ผมพูดจริง"
"จะจีบเจี๋ย ? " แม่พยักหน้ากับตัวเองคงคิดว่าผมฝันกลางวัน "ลืมพ่อหนุ่มเซเว่นแล้วรึไง"
" คนเดียวกันครับ"

"ตาเค ! " คุณนายศศิธรตาโตราวกับไม่เชื่อหู ก็พอจะรู้อยู่ว่าชื่อเสียงของคุณตาเป็นอย่างไร เรื่องพ่อแม่ของจิตติผมก็พอได้ยินแม่เล่ามาบ้าง แต่ทำไงได้ล่ะครับ
"อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น จำคนผิดรึเปล่า เพ้อแล้วมั้งลูก"
" แม่... "
"โอย... แม่ยังไม่อยากเป็นกำพร้าลูกตอนแก่หรอกนะ เขารู้รึเปล่าว่าหลานชอบผู้ชายน่ะ"
"ผมไม่รู้..."

"โอ๊ยตาย..." แม่ผมทำท่าหมดแรง ยิ่งกว่าตอนรู้ว่าพ่อลืมวันครบรอบแต่งงานเสียอีก พอจับต้นชนปลายได้ผมก็โดนแม่สอนซะหูชา
"...จะทำอะไรคิดหน้าคิดหลังให้ดีอย่าใช้อารมณ์หรือความคิดชั่ววูบ แม่ไม่ได้อยากจะห้ามหรือตัดสินผิดถูก แต่แม่กับคุณอานับถือกันมานาน แม่ไม่อยากจะมองหน้ากันไม่ติด...เคเข้าใจแม่ไหม..."
"ผมเข้าใจ..."

"แล้วเจี๋ยเขาว่ายังไง ปรึกษากันแล้วหรือยัง เขาลำบากใจรึเปล่า"
"ผมก็ไม่รู้ ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงพิสูจน์ตัวเอง ผมแค่อยากเข้าตามตรอกออกตามประตู ไม่อยากให้มีปัญหาในภายหลัง... สู้ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยไม่ดีกว่าหรือครับ"
แม่มองลึกเข้ามาในตาผม ก่อนจะทอดถอนใจออกมาเบาๆ
"คนนี้แน่แล้วใช่ไหม" ดูท่านถามสิ แม้แต่แม่ยังไม่เชื่อใจผมเลย ให้ตายเถอะ...
"แน่ ! ครับ ! "
"แล้วถ้าแม่ไม่ยอมล่ะ...รู้จักนิสัยใจคอกันดีแค่ไหนเชียว อย่าใจเร็วด่วนได้คิดอะไรง่ายๆ นี่มันเรื่องใหญ่นะเค..."

"แม่ ! "


ผมรู้แล้วว่าความรักไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน มันเป็นยังไง...


 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-05-2015 21:34:17
จิัมๆๆๆไว้ก่อน

โล่งไปสำหรับครอบครัวฝั่งเค
อย่าทำอะไรให้พลาดอีกล่ะเค
คงไม่มีโอกาศเป็นครั้งที่ 3 นะ

ให้โอกาศคนให้ได้ 2 ครั้งแต่อย่าให้ถึง 3
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 23-05-2015 21:41:46
 :ruready :ruready


นี่ถ้าเป็นแม่เคคงตบหัวทิ่ม
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-05-2015 21:47:45
ครอบครัวน่ารักเนาะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 23-05-2015 21:54:53
ฝ่าด่าน ก๋ง ให้ได้ก่อนนะเค  :z6: :z6: :z6:
คนเขียน โชคดีนะครับ  :bye2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-05-2015 21:57:18
สู้ๆเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 23-05-2015 22:10:20
อุปสรรคเยอะกว่าดอกเห็ด  :ruready สู้นะเคนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 23-05-2015 22:19:09
แหมๆๆๆๆอิเค เดี๋ยวปัดเหนี่ยวแทนเจ้ติเลย.

เอามือจิ้มๆๆๆหน้าผากแรงๆซักที

ถ้าถอยหลังกลับไม่สู้เพื่อเจ้ล่ะก็

จะเอาทุเรียนตีหัวซะเลย :3125:

ปล.คนเขียนเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-05-2015 22:19:23
เอ้า ลองดูแล้วกันนะเค ว่าจะผ่านด่านๆๆ ไปได้ไหม
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 23-05-2015 22:23:02
รักชนะทุกสิ่งค่ะเค เราอยู่ข้างเคนะ อย่าไปยอมอะไรทั้งนั้นค่ะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-05-2015 22:26:39
เคเอ๋ย ฝ่าด่านก๋งโดยไม่โดนยิงไส้แตกก่อนเถอะ

ปอลอ คุณ Phut หายไปกี่สัปเหรอคะ? แงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 23-05-2015 22:27:04
รักแท้มีแม่+ก๋ง เป็นอุปสรรค รึป่าวเนี้ย!!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-05-2015 22:27:26
ไปไหนไม่รอดหนีมาแล้วก็มาเจออยู่ดี สู้ๆเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Mom2maM ที่ 23-05-2015 22:40:08
เดินหน้าเต็มกำลังเลยเลยหลานเค

ส่วนลุงจะคนแต่งมาอัพตอนใหม่นะ
(รออีก 3 เดือนได้มั้งเนี่ย 555+)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-05-2015 23:31:13
ปัณหาเยอะจัง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 23-05-2015 23:45:51
เหลืออีก 1 ด่านอันโหดร้าย จะพิสูจน์ตัวเองได้ไหมครับ เค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 24-05-2015 00:58:41
ได้มาอ่านมุมมองของเคแล้วเลยแอบบวกคะแนนพระเอกให้เคอีก3พ้อยท์ ;)
ความคิดเคยังเด็กจริงเมื่อเทียบกับเจ้ติ เคแอบมีมุมงอนที่พี่ติไม่ยอมฟังนู่นนี่นั่น
แต่ข้อดีของความเป็นเด็กของเคคือ ความไม่มีทิฐิเกินไป ไม่ใช่ว่าง้อไม่เป็น
พอรู้ว่าจะเสียไป แต่ไม่อยากเสีย ถึงเป็นคิงคองร่างยักษ์ก็ยังยอมเป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายเสียน้ำตา
ถ้าเคทำได้อย่างปากพูด จะเตรียมบัลลังก์รอรับเคกลับตำแหน่งพระเอก ^^

แต่งานนี้เคคงจะเหนื่อยหน่อยนะ ต้องว่าด่านก๋ง และต้องมาลุ้นว่าแม่จะอยู่ข้างเคหรือจะมาขวางเคกันแน่ :)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-05-2015 01:11:58

 สู้สู้นะเค เจ๊เอาใจช่วย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-05-2015 01:13:16
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: fonqfeliqz ที่ 24-05-2015 01:22:52
ลุยโลดดดดดดดดด ตอนนี้ขอ#ทีมเค สักตอนแล้วกัน :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-05-2015 03:30:37
เคเด็กกว่าพี่ตินะ   นึกอะไรคิดอะไรก็ง่ายๆ  ก็เลยกลายเป็นทำอะไรง่ายๆ โลกของเคก็ไม่ซับซ้อน แม่เคก็รู้เรื่องเคชอบเพศเดียวกันแล้ว แต่ที่มันซับซ้อนก็คือผู้ใหญ่ของครอบครัวนี้    ไม่รู้สิแต่เราว่าตาของพี่ติก็ไม่น่าจะหักหาญน้ำใจหลานหากว่าพี่ติออกปากคิดคบหากับเค เพราะว่าคุณก๋งยังมีเรื่องพ่อแม่พี่ติเป็นชนักอยู่  ตอนนี้คุณก่งก็ไม่มีใครเหลือแล้วถึงได้ให้ไปรับพี่ติมา  แต่ถ้าหากว่าจะถือทิฐิเรื่องนี้อีกก็คือคุณก๋งไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยกับเวลาเกือบสามทศวรรษที่ผ่านไป      แม่เคอาจจะขัดขวางในตอนนี้แต่ถ้าเคอ้อนจริงๆก็คงจะช่วย ลูกคนเล็กนะ  ที่น่ากลัวกว่าก็คือใจพี่ติเพราะถ้าหากพี่ติบอกว่าไม่แล้วคุณก๋งไม่มีทางส่งเสริม

เอาใจช่วยคุณ Phut นะคะ   เราจะรออ่านค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-05-2015 08:04:07
ใช่ๆเห็นด้วยกะแม่ ที่แน่ผ่านด่านคุณก๋งให้ได้ก่อนน่ะ
คุณก๋งยิ่งหวงหลานรักอยู่
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-05-2015 09:01:54
แล้วคนเขียนจะหายไปนานมั้ยล่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 24-05-2015 09:21:26
ฮีคัมแบล็กอะเกนนน :hao7: :z2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 24-05-2015 11:25:40
เส้นทางรักนี้ช่างยากแท้หวังว่าเคจะเอาชนะใจคุณปู่ได้นะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-05-2015 15:48:57
งานเข้าอีกแล้วววววววว ด่านผู้ใหญ่นี้น่ากลัวเหมือนกันน่ะ

แล้วคนแต่งมาบายๆๆอีก ไปไหนอ่ะ รออออออออออออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 24-05-2015 16:43:31
คุณแม่ของเคน่ารักมากๆค่ะ สอนดีมากๆ. หากใครอกหักสามารถเอาไปสอนได้เลยค่ะ
ส่วนประโยคสุดท้ายคุณแม่พูดเหมือนไม่พอใจเจี๋ยด้วย  เข้าใจคุณแม่ของเคนะคะ
คงเพราะยังไม่มั่นใจว่าเจี๋ยจะรักลูกของตนจริงๆหรือเปล่า
ที่ไม่ไปเยี่ยมเคที่โรงพยาบาล. ทิ้งให้อยู่ชลบุรีจนเป็นบ้าหน้าเป็นโจรอีก
ตอนไปเยี่ยมก๋งที่บ้าน ก็เห็นว่าเจี๋ยอยู่ในสภาพที่ดี สบายดีไม่เห็นเหมือนลูกตน

เคควรใจเย็นๆ เชื่อฟังแม่ ปรึกษาพูดคุยกับเจี๋ยก่อน ไปจีบเข้าหาผู้ใหญ่ก็ดี แต่ควรให้เจี๋ยบอกกับก๋งก่อนไหมว่าเจี๋ยชอบผู้ชาย
เพราะตอนนี้เจี๋ยมีก๋งที่ต้องนึกถึง  ไม่ใช่ตัวคนเดียวที่อยากทำอะไรก็ได้เหมือนตอนอยู่ที่ชลบุรี

ก๋งอาจจะตกใจ  สลบไปจะทำไง  อยู่ๆมีผู้ชายมาจีบหลานชายตัวเองนะ หรือไม่ก็เอาปืนไล่โดยไม่ฟังอะไรเลย555

เจี๋ยก็ต้องพยายามด้วยนะถ้ารู้ว่ารักเค เพราะเหมือนแม่ของเคยังไม่มั่นใจความรักของเคและเจี๋ยจะไปได้ไกลเลยนะ

ก็คงต้องรอว่าจะมีใครหรือมีเหตุการณ์อะไรมาพิสูจน์เพื่อให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายสนับสนุนความรักของเคและเจี๋ย

ขอบคุณนักเขียนที่มีนิยายดีๆ สนุกๆมาให้อ่านนะคะ รอตอนต่อไป. ไม่หมดใจที่จะรอแน่ๆค่ะ :mew1:






หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 24-05-2015 20:34:40
 :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 24 (23พ.ค.p.17)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 25-05-2015 01:09:31
อ่านตอนที่ 23 แล้วแบบว่านี่สินะความหมายของคำว่า "ยิ้มทั้งน้ำตา"
มันมีมุกสอดแทรกเป็นระยะๆ แต่ทั้งตอนมันอบอวลไปด้วยความเศร้า
เรียบๆง่ายๆ ไม่ดราม่ามาก แต่น้ำตาไหลพราก สุดแสนจะประทับใจจริงๆ

เอาใจช่วยความรักของทั้งคู่ต่อไป
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 29-05-2015 00:43:20
สวัสดีที่รัก เค้ายังไม่ตายแต่ก็ใกล้แล้ว  ตอนนี้จึงมาสั้นๆ พอหายคิดถึงนักอ่าน อย่าเพิ่งลืมกันเลย  :hao5:

อ่านตอนนี้จบแล้วจะฉีกทึ้งดึงหัวใครเชิญตามสบาย ยกเว้นเค้าไว้คนนึงนะตัวเอง แฮร่

ลากลับหลุม :o12: คาดว่าจะมาต่ออีกทีก็เลยวันที่หกไปแล้ว ขอนักอ่านโปรดใจเย็นๆ กราบแนบตัก



หมดใจ 26

     วันอาทิตย์ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นวันหยุดราชการทั่วราชอาณาจักร ผมถูกเจ้ากรรมนายเวรโทรตามให้ไปรับมาละเลียดข้าวที่โรบินสันจันทบุรี ตบท้ายด้วยการชวนเข้าโลง... ?

"ดูเรื่องนี้นะ" เขาเคาะนิ้วลงบนโปสเตอร์หนังแนวแอคชั่นเช่นเคย

โทษที พี่หมายถึงโรงหนัง ตามเสต็ปการเดท ฮึ้ยย่ะ ! ผีสลัดผลไม้ของผมสลัดคราบโจรดั่งพระสังข์ไปชุบตัวในบ่อทอง ด้วยเสื้อสีเหลืองสว่างทับด้วยแจคเกตโทนเข้มกับกางเกงยีนส์ขาเดปพ่วงด้วยรองเท้าผ้าใบสีดำเล่นลายอาร์ท หน้าตารึก็เกลี้ยงเกลาหมดจด แถมรูปหน้าและสันจมูกยังคมชัดขึ้นเพราะน้ำหนักที่หายไป

บ๊ะ ! อะไรจะไฉไลขนาดนั้น แถมสีเสื้อผ้ามึงนี่เตะลูกตากูจริงๆ แต่ก็อย่างว่า วัยรุ่นทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด

"จบกี่โมง"

ใกล้เบญจเพสเต็มแก่แต่ไอ้ความรู้สึกเหมือนเด็กหนีเที่ยวนี่คืออะไร ครั้งสุดท้ายที่เคยรู้สึกแบบนี้มันเมื่อไหร่กันวะ ... ม. 3 ?

เราไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนแต่เราก็มีเวลาเที่ยวด้วยกันบ้าง และมันมากพอเคลียร์ปัญหาคาใจ เขาเลิกติดต่อกับแฟนเก่าอย่างเด็ดขาดหลังเข้าโรงพยาบาล ไม่วายตัดพ้อต่อว่าเรื่องที่ผมไม่เยี่ยมดูใจ

ชิชะ ! เพื่อนมึงคนไหนมาบอกกูไม่เห็นรู้เรื่องวะครับ สตอเบอรี่มาก แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือผมเชื่อลมปากของเขาโดยอ้างหลักฐานในมือถือที่มีแต่รูปของผมและเขา นอกจากนั้นพี่ยังอ้างอิงพยานบุคคลโดยดูจากสารรูปของพ่อสลัดที่มันแอบอ้างว่าตรอมใจ ....ผมหาข้อพิสูจน์และเหตุผลให้ตัวเอง ทั้งๆ ที่ซอกเล็กในใจมันอยากเชื่อเขาตั้งแต่แรก แค่มันไม่มากพอที่จะทำให้มองข้ามและยอมรับว่าตัวเองโง่งมเพียงใด...

"ไม่อยากดูเหรอ ? "

ผมไม่ได้ตอบแต่ไล่สายตายังตารางเวลาหนังจบ ตบท้ายด้วยการดูเวลาปัจจุบันจนเขาถามซ้ำ

"มีธุระต่อหรือไง"

"เปล่า...ดูเรื่องนี้ก็ได้..."

อาจเพราะอยู่ต่างถิ่นพี่เลยไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่ สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เราเหตุจากไอ้หล่อที่ยืนข้าง ๆ พวกมึงทำให้พี่เป็นโรควิตกจริตรู้ตัวบ้างไหม !

ผมเดินนำไปซื้อตั๋ว เบี่ยงแขนเล็กน้อยเพื่อให้หลุดจากมือหนาที่จับศอก คิมหันต์หน้าบึ้งทันทีแต่ผมไม่ใส่ใจเขานัก จากนั้นจึงดุ่มๆ เข้าประจำที่นั่ง

อย่าว่าพี่เล่นองค์เลย มันไม่ใช่เด็กจะได้มาคอยจับคอยจูงกันตลอดเวลา พี่เองก็ไม่ได้แก่หงำเหงือกถึงขั้นต้องพยุงกัน มึงดูก๋งพี่สิ เจ็ดสิบกว่ายังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวยิงปี๊บพรุนอยู่เลย

ดีไม่ดีพี่กับไอ้หล่อนี่ก็อาจโดนยิงพรุนได้เหมือนกัน

กูอยากจะบ้า ...ดูหนังไม่รู้เรื่องสักนิด เสียดายเงินว่ะครับ !

"คิดอะไรอยู่" เสียงเเนือยจากสัมพเวสีเอ่ยถามตอนที่เราขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว พี่ไม่รู้จะพูดอะไรเลยสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์ผลาญน้ำมันเล่นๆ มันเองก็ไม่ทู่ซี้แต่เสือกหยิบซองบุหรี่ออกมาจากแจ็คเก็ต

ใครก็ได้บอกผมทีว่าไม่ได้ตาฝาดไป

"อย่าเชียวนะ" เด็กเลว...ถ้าสูบให้เห็นกูจะตบให้เลือดกบปากเลยสลัด ! "มึงสูบตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ถามทำไม...ห่วงผมเหรอ" มันยักคิ้วหล่อ ปากกดยิ้มยียวนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ "ไม่อยากให้สูบพี่ก็ต้องดูแลผมดีๆ ไม่อย่างนั้น..."

มันพูดค้างไว้แค่นั้น ปากหนาโน้มจูบไหล่พี่ผ่านเสื้อเชิตสีดำมันวาว ตาคมช้อนมองเหมือนหมาตัวใหญ่ตาใสวิ้งๆ กำลังมองเจ้าของ
แต่เชื่อเถอะมันไม่ใช่หมาหยอกไก่ตัวเดิมที่ผมเคยเห็นเพราะเมื่อเวลาผ่านไปและด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง คิมหันต์มันกลายเป็นหมาล่าเนื้อที่พยายามเก็บเขี้ยวเล็บแล้วเฝ้าหลอกล่อรอให้เหยื่อตายใจ...

โชคไม่ดีเลย ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเนื้อชิ้นนั้น... แถมสายตามันยังฟ้องว่าอยากฟัดเนื้อเต็มแก่จนผมต้องปรามทั้งด้วยสายตาและคำพูด

"เค"

"ครับ" เขาตอบรับแต่ไม่หยุดจมูกที่พยายามซุกเข้าหาซอกคอ ลมหายใจร้อนเป่ารดผิวเนื้อพี่ ขณะเดียวกันมือใหญ่ก็เริ่มยุ่มย่ามไต่ตามต้นขาขึ้นมาเรื่อยๆ จนพี่ต้องยุบหนอเป็นเซต เพราะบางอย่างกำลังจะพองหนอ...  อ้ากกก !

"ไม่อย่างนั้นจะทำไม..."

"ก็ถ้าไม่ดูแลผม ผมดูแลพี่เองก็ได้" เขาพูดชิดใบหูผม แต่เสียงที่กระทบโสตกลับเป็นเสียงรูดซิบ คุณพระช่วย ! ถึงฟิมล์จะทึบแต่นี่มันที่สาธารณะนะเว้ย แถมกลางวันแสกๆ มึงอายผีสางเทวดาบ้างสิวะ !

"ไม่เอาน่า"

"ชู่ว์..."

ดูมันดุราวกับพี่เป็นเด็ก เท่านั้นไม่พอพ่อยอดชายดึงมือออกจากการตะครุบของพี่แล้วปลดล็อกเลื่อนเบาะคนขับไปด้านหลัง พื้นที่แคบใช่สิ่งที่มึงต้องกังวลไหม ตอบ !

ผู้ชายตัวใหญ่เริ่มเลื้อยขึ้นมาบนตัวผมแล้วพรมจูบใบหน้าไล่ลงมาตามลำคอจนถึงแผงอกโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ปฎิเสธ กลิ่นหอมหวานของปีโป้คลุ้งอยู่ในพื้นที่แคบจนพี่หายใจไม่ออกคล้ายปีโป้จุกอก เรื่องฉวยโอกาสขอให้บอกมัน แต่ทั้งๆที่รู้ทันผมกลับไม่คิดห้ามอย่างจริงจัง ด้วยเหตุผมที่รู้ๆ กันอยู่

เด็กมันอ่อย เด็กมันยั่ว ใครจะไปอดใจไหววะครับ !

อูยยย ซี๊ด...

เสื้อผมเปียกเป็นวงจากการกระทำอันอุกอาจขณะมือหนาปลุกปั่นกลางกายไม่ให้น้อยหน้ากัน ผมถูกเปลื้องกระดุมไม่เหลือสักเม็ด เนื้อในอกเต้นระส่ำเป็นวังหวะสามช่ายามสบตาหวานเชื่อมที่ช้อนมองมาไม่เว้นระยะ ปากหนาแย้มยิ้มยามลิ้นชื้นเลียตุ่มเนื้อให้ตึงแน่น ขบดึงดูดเม้มจนหนำใจแล้วลากไล่ต่ำลงเรื่อยๆ ผ่านท้องแน่นถึงแอ่งสะดือไปจนถึงส่วนหวงแหน

พี่หลับตาลงก่อนถูกโอบอุ้มด้วยบางอย่างที่นิ่มหยุ่น อุ่นชื้น และลื่นไปหมด อาการเกร็งคือการตอบโต้ทางธรรมชาติของร่างกาย สะดุ้งทุกครั้งที่เรียวลิ้นกระหวัดรัดหยอกล้ออย่างย่ามใจ

คิมหันต์มีเส้นผมสีดำสนิทแม้จะเส้นใหญ่แต่ก็นุ่มลื่นชวนให้สอดมือเข้าไปตามกลุ่มผมนั่น พี่พยายามยั้งมือยั้งใจไม่ให้ขึ้นเป็นฝ่ายคุมเกมเสียงเองเพื่อจะได้หฤหรรษ์กับรสที่เขาปรนเปรอให้

 ลีลาชิวหาพ่อหนุ่มนั้นใช่หยอก ราวกับจะประหัตถ์ประหารกันด้วยโพลงปากนั่นจนสติสตังพี่แตกกระเจิง

บ้าเอ๊ย !

"...เค"

ผมไม่ได้สนใจว่าเสียงที่เปล่งออกมาในเวลานี้จะน่าเกลียดขนาดไหน เพราะมันถูกกลบด้วยเสียงชื้นแฉะจนน่าเกลียดยิ่งกว่า ยิ่งได้สบสายตาอันร้อนแรงด้วยแล้วผมก็รู้สึกราวกับถูกสูบวิญญาณไปแทบทั้งหมดที่มี ในอกอุ่นวาบอย่างหาสาเหตุไม่ได้ยามที่เขากลืนมันลงไปก่อนจะประทับกลีบปากลงบนแก้มผมเบาๆ

ผมแยกไม่ออกแล้วว่ามันคือความรักหรือแค่เซ็กซ์ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเดียวกัน..

กูหลงมึงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วพ่อเอ๊ยยย ! !

"ให้ตายสิ พี่ใส่สีดำแล้วเซ็กซี่เป็นบ้า" มันรูดซิบติดกระดุมให้เสร็จสรรพ ก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วลูบหน้าลูบตาพยายามระงับอารมณ์ที่อัดแน่นอยู่ตรงเป้า ยังแปลกใจไม่หายที่พ่อยอดชายไม่งอแงให้ผมสนองให้ แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนพี่มีปัญหาต้องเคลียร์

"เดี๋ยวนี้มึงสูบบุหรี่แล้วหรือไง" อย่าเข้าใจผิดว่าผมเป็นห่วงมัน ไอ้ติแค่ไม่อยากเป็นมะเร็งลำไส้เฉยๆ หรอก

"ยังไม่ลืมอีก..."คิมหันต์ยิ้มไม่หุบ ขยับกลับไปนั่งข้างคนขับก่อนจะล้วงเจ้าซองตัวปัญหาออกมา "ของเฮียเจ มันฝากซื้อแล้วติดเสื้อมาด้วย"

"แล้วไป...ถ้ามึงสูบกูจะล่อให้" เห็นแบบนี้พี่ดูทุเรียนไม่เป็นก็จริงแต่พี่ฉีกทุเรียนเป็นนะครับ ! มึงอย่าพลาด แล้วจะหาว่าไม่เตือน

ผมหมายถึงอย่าพลาดมาอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวโดนเปลือกทุเรียน คึคึคึ

"ไม่สูบหรอก เกิดผมตายก่อนพี่ก็เป็นหม้ายขันหมากสิ"

"ทะลึ่งแล้ว"

ผมแยกเขี้ยวใส่แต่ไอ้ตัวดีกลับโคลงศีรษะหัวเราะชอบใจ จะว่าหลอนน้ำรักก็ไม่น่าใช่ กูไม่ได้อัพยานะน้อง

"ไม่สบายใจเรื่องก๋งเหรอ" นิ้วยาวสอดมาตามนิ้วมือผมแล้วบีบเบาๆ โอเค...มึงเดาถูก

"เครียดทำไมมีผมอยู่ทั้งคน" มองลึกเข้าไปในตาสีรัตติกาลดูพราวระยับคล้ายมีดาวอยู่ในนั้นนับล้านดวง เขาส่งยิ้มมาให้พลางกระชับมือผมให้แน่นยิ่งขึ้นเสมือนจะยืนยันว่าเขาอยู่ตรงนี้เสมอและพร้อมเคียงข้างหากผมต้องการ

"แค่พี่อย่าปล่อยมือผมก็พอ ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากพาพี่ไปคุยกับแม่สักครั้ง..."

"ตลกแล้ว ไหนจะก๋งกูอีก"

"เราไม่ใช่เด็กๆ ก๋งพี่เขาคงไม่ใจร้ายยิงผมไส้ทะลุหรอกน่า"

"มึงไม่รู้จักเขาดีพอน่ะสิ"

"ผมโตมาที่นี่พี่อย่าลืม แถมก๋งยังเห็นผมมาตั้งแต่เล็กๆ บางทีเขาอาจรักผมมากกว่าพี่ก็ได้" หลงตัวเองจริงๆ เลยพ่อมึง "เชื่อสิ ท่านต้องเข้าใจ..."

"บางทีกูก็ไม่รู้ เราจะไปได้ไกลแค่ไหนวะเค..." ผมอาจปล่อยมือมันกลางทางก็ได้ นิสัยที่พร้อมจะสลัดทุกคนที่ทำให้ความเชื่อใจสั่นคลอนมันทำให้ผมไม่กล้ารับประกันสันดารตัวเองเหมือนที่เคเป็นมาตลอด จนบางครั้งการเป็นคิมหันต์ก็น่าอิจฉา...

"เจี๋ย เจี๋ย กลัวหลงเหรอ"

"กวนตีนแล้ว มึงสิกลัวหลง เจ๊าะแจ๊ะฉิบหาย" ผมดีดหน้าผากเขาแต่มือใหญ่กลับฉวยแขนผมไปคลี่ปลายนิ้วออกแล้วจูบลงกลางฝ่ามือจากนั้นจึงรวบมือผมให้กำไว้แล้วส่งคืน

"อ่ะ ผมผูกใยรักไว้แล้ว รับรองไม่มีหลงแน่นอน"

อร๊ายยย ขอกระโถนหน่อยเร๊ววว ! ! มึงไปหัดมุกเสี่ยวตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า !

"มึงนี่มัน..." ผมกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น ปฎิเสธไม่ได้เลยว่ามันน่าเอ็นดูน้อยเสียเมื่อไหร่ สลัด ! ร้อนถึงหูเลยลวกเพ่

"ขำเข้าไป ไม่เชื่อสิ " โอ้ยยย มึงอย่ามาทำแก้มป่องขอร้องท้องกูแข็งแล้วครับ !

"งั้นผมมีมัดจำ เพิ่มความน่าเชื่อถือ"

วัตถุอุ่นๆ ถูกถอดออกมาจากนิ้วนางข้างขวาของมันสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม...

"ล้อเล่นใช่ไหม" รอยยิ้มหายไป พี่เริ่มไม่ขำแล้วว่ะครับ กูอยากจะบ้า !

ผมค้นคว้าคำตอบจากสีหน้าที่เริ่มจริงจังของผู้ชายตรงหน้า ไม่เหลือแววสนุกสนานที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
มันดูมั่นคงเกินไป...

"เคยบอกไปแล้วนี่ ผมจริงจัง"

"เค..."

"อย่ามองว่ามันเป็นความรู้สึกหรือความคิดชั่ววูบ..."

ในความแน่วแน่ผมเห็นความวูบไหวที่สะท้อนออกมาจากตัวผมเอง...
เพลงของใครสักคนเคยร้องไว้ว่า 'รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ...' ผมเพิ่งเข้าใจก็วันนี้

รักของมันคงไม่ต่างจากที่ว่า

อีกอย่าง...ตอนนี้ผมมีคนให้ต้องคำนึงถึง มากกว่าเขา

"กูไม่เคยคิดกับมึงถึงขั้นนั้น..."

 ผมถึงขั้นเลือกจะเหยี่ยบย่ำความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งเพราะความไม่มั่นคงของตัวเอง


เมื่อเวลาผ่านไปความมั่นคงอันแน่วแน่ของมันอาจจะสั่นคลอนและพังลงอย่างง่ายดาย ตัวผมเองก็ด้วย ผมไม่เคยดูแลใครและไม่คิดว่าจะทำได้ ไหนจะก๋ง ไหนจะครอบครัวเขา แค่คิดมันก็ยุ่งเหยิงจนพี่ใจแป้วแล้วว่ะครับ

ง่ายๆ... มึงก็คิดเอาเถอะขนาดใจพี่เอง...พี่ยังไม่กล้าออกใบรับประกันเลย

"มึงยังเด็ก เค... เด็กมากจริงๆ"

ขอร้องอย่ามองพี่ด้วยสายตาเจ็บปวดเยี่ยงนั้น ความดันกูลดฮวบฮาบแล้วเห็นไหม๊ !

โอยยย เจ็บหัวใจ...


* ปรับแก้เรียบร้อย

 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 29-05-2015 01:06:42
เคคงเข้าใจน่า  ก็เพิ่งง้อได้แป้บๆเอง  ง้อต่อไปเนอะเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-05-2015 01:23:48
คนอ่านหมดแรงอ่าน    พี่ติเล่นแรงจริงๆ  แล้วนะไปยังไงต่อกันเนี่ย?  เคโกรธอีกหรือไงเหมือนโดนปั่นหัวเล่นหลอกฟันเฉยๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-05-2015 01:31:00
 ไม่เคยด่าพี่ติ แต่ตอนนี้อยากด่าพี่ว่ะ กลัวไปก่อนทุกอย่าง ไม่ลองสู้ไปกับเคดูก่อนล่ะ  :katai1: ตอนนี้ขอย้ายข้างมาอยู่ฝ่ายเคดีกว่า  :m16:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-05-2015 01:50:08
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-05-2015 02:06:31
จะให้ลุ้นไปถึงไหนล่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 29-05-2015 02:16:30
ไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว
เจ้ติ ลองไฝ้ว์กับความสัมพันธ์จริงจังครั้งนี้ดูสักตั้งมั้ย
แอบเอาใจช่วยเคแล้วตอนนี้ เคอย่าเพิ่งนอยด์ อย่าเพิ่งถอดใจนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 29-05-2015 02:33:31
เอ่อ ตอนที่25 อยู่ไหนเราไม่เจอ หรือเขียนชื่อตอนผิดอ่ะ

ถ้าเราหาไม่เจอก็โทดทีนะคะ

เข้าเรื่องดีกว่า จากตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนนี้ เรารู้สึกว่าทำไมจิตติตอนเริ่มแรกเป็นคนมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ มีความคิด เข้าใจชีวิต

แต่พอตตอนนี้จิตติคนนี้กลับกลัวแม่งทุกอย่าง เราเข้าใจว่ากลัวก๋ง กลัวความไม่มั่นคง แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า จิตติแม่งไม่เคยคิดสู้เลย ตั้งแต่เรื่องน้ำ ก็อยู่ในมุมเงียบๆ อยู่ในพื้นที่ตัวเอง จนไปเจอจังๆถึงได้ฉะแหลก

แต่นอกนั้นพี่เล่นหนีหมด ไปๆมาๆตอนนี้เคยังเป็นผู้ใหญ่ซะกว่า ที่เผชิญหน้ากับปัญหา คิดดูเอาเถอะ

ปากบอกว่าไม่คิดถึงขั้นนั้น แล้วไอ่คนที่มันเจ็บจะเป็นจะตายตอนอยู่สวนมันคือใคร

รักที่ไม่หวังไปต่อ รักที่ไม่คาดหวังจะร่วมใช้ชีวิต รักที่ไม่หวังจะเป็นแค่คนเดียว "มัน ไม่ มี" หรอกนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 29-05-2015 06:05:04
อ้าว

ถอยืัพไปเชียร์เคก่อนนะคะ น้องเขาไฟแรง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 29-05-2015 07:01:59
เคโดนพี่ติเล่นอีกแล้วววว :mew4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 29-05-2015 07:16:01
น้องเค  :hao5: โดนพี่ติพูดใส่แบบนี้ก็อย่ายอมแพ้นะตัวเทอ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-05-2015 07:34:12
จะเขื่อได้แค่ไหนเนี่ยเค เดี๋ยวมีอะไรมาก็วอกแวกอีก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 29-05-2015 09:23:20
เราเข้าใจพี่ติแหะ อารมณ์นอกจากกลัวใจตัวเองไม่เชื่อใจเค แล้วก็กลีัวว่าก๋งจะรับไม่ได้ด้วย พี่ติไม่ได้แคร์หรอกว่าก๋งจะผิดหวัง

แต่คิดด้วยิอารมณ์ว่าแกเหลือก๋งอยู่แค่คนเดียวที่เป็นที่พึ่งพิงให้แกได้แล้ว แกคงไม่อยากเสียไปไม่ว่าจะเพราะอะไรอะค่ะ..

พูดง่ายๆว่าตอนนี้สำหรับพี่ติเคเป็นคนที่ยังตัดได้อยู่ แกเลยจะตัดก่อนจะตัดไม่ได้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 29-05-2015 10:33:21
พี่ติของน้องเค ใจสู้น่ะค่ะ
น้องอุตส่าห์ทุ่มสุดตัว เทหมดใจขนาดนี้แล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-05-2015 11:05:27
จริงๆแล้วพี่ติไม่ต้องการมีใครแบบจริงจังเหรอ
พี่ติอยากอยู่เป็นโสดไปจนตายใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 29-05-2015 11:24:30
ยังอยู่ทีมพี่ติอยู่นะคะ เข้าใจพี่ทุกอย่างรู้ว่าพี่แก่แล้วก็เลยคิดมาก(ตอนนี้ขอหลอกด่า  หมั่นไส้พี่ติหน่อย555)
ที่พี่ติพูดออกไปแบบนั้น คงเพราะทั้งกลัว  สับสน  เป็นกังวลกับสังคมรอบข้างที่รู้จักเค ครอบครัวของเค และก๋งอีกด้วย
ไม่รู้ว่าสังคมที่เคอยู่มาตั้งแต่เด็กจะมองเรื่องนี้เป็นอย่างไร ถ้าเขาสองคนคบกันใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆ
พี่ติคงอยากให้คบกันแบบไม่เปิดเผยใช่ไหม. แล้วแน่ใจว่าจะมีความสุขหรือค่ะ
แล้วพูดไปแบบนั้น ไม่คิดว่าเคจะเข้าใจผิดหรือว่าที่ผ่านมาเป็นแค่เรื่องเซ็กซ์ งอน น้อยใจ โกรธเพราะไม่อยากใช้ร่วมกับใคร
พี่ติอย่าคิดมากเลยนะคะ เรายังเชื่อว่าพี่ติรักเคมากๆถึงเป็นห่วงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นถ้าเคจะจริงจังกับความรักครั้งนี้
พี่ติอย่าหลบหนีอะไรอีกเลย  เคคงรักพี่หมดใจไปแล้วค่ะ  สู้ไปพร้อมกันอย่างที่เคบอกเลยนะคะ  เอาใจช่วยค่ะ

ส่วนเคก็ต้องเชื่อใจตนเองว่ามองพี่ติไม่ผิด   ให้แม่มาสนับสนุนรักแท้  ให้พี่ติมีความมั่นใจในรักครั้งนี้ให้ได้นะ สู้ๆนะเค

ปล. ยิ่งอ่านยิ่งอินจริงๆเรื่องนี้555. ขอบคุณมากๆค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 29-05-2015 12:16:06
สู้ๆนะเคอย่าท้อหละ :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: YING_YING ที่ 29-05-2015 15:16:14
รีบมาต่อน้าาาา สนุกมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ขอแบบยาวๆได้ป่ะเนี่ยขอฟินสุดติ่งนะคร่าาาาาาาา :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 29-05-2015 16:14:01
 :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 29-05-2015 16:31:14
โอ้ย ค้างจุงงงง

ละพี่จิตตี้นี่ ไม่ต้องคิดล้าวว เซย์เยสไปเลยพี่ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีกันบ่อยๆน้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 29-05-2015 18:11:04
เคน่าหมั่นไส้ ไม่รู้สิ ไม่ชอบตั้งแต่ตอนเกิดเรื่องล่ะ
ส่วนติ จะทำอะไรช่วยหันไปดูตอนที่ตัวเองหนีมาแล้วใจแข็งแค่ไหน
อ่านตอนนี้ดูอ่อนแอ ขัดจากตอนนั้นมาก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 29-05-2015 19:09:59
เจ้ติมีเหตุมีผล ไม่ใช่แค่กลัว?
ในมุมมองคนอ่านที่อยู่ทีมเจ้เต็มตัว

อายุเคยังน้อย  พี่ติก็ยังวัยรุ่นปลายๆ
อนาคตเอย ฮอร์โมนวัยทองเอย. :hao4:
อาจทำใจคนเปลี่ยน เจ้เลยยังไม่อยากผูกมัด ปักเสาถาวร อีกอย่างทิฐิเจ้สูงงงง

เอาเป็นว่าเอาที่เจ้ติสบายใจ สบายกายแล้วกันนะ :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-05-2015 19:13:17
พี่ติขา "ชีวิตเราใช้ซะ" อ่ะคะ  :teach:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 29-05-2015 21:56:57
แนะแนวหนังที่เคและพี่ติจะต้องไปดูคือหนังแนวรัก ไม่ใช่หนังแนวแอ็คชั่น จะได้ไม่ต้องนึกถึงปืนก๋งค่ะพี่ติ555 :hao3:
และหนังรักจะทำให้ทั้งคู่อยากฟันฝ่าอุปสรรคไปพร้อมกันนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 29-05-2015 23:43:05
เจี๋ย...มันน่านัก พูดแบบนั้นออกไปน่ะ มันน่าให้น้องเคลากเข้าข้างทางเสียจริง
ก๋งคงไม่ใจร้ายหรอก..ใช่ไหม (มีประสบการณ์มาแล้วด้วย)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 30-05-2015 00:27:07
พี่ติตอนนี้แลดูสับสน กลัวอะไรไปเยอะแยะมาก คิดว่าคงเพราะรู้สึกรักเคจริงๆ
คงไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้จนสับสนตัวเองแน่ๆ เป็นกำลังใจให้พี่ติจ้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 30-05-2015 01:14:19
เคแม่ง เด็กจริงๆ
แต่ก็เชียร์ให้พิสูจน์อ่ะนะ
พี่ติก็เอียงมาเยอะแล้ว
ค่อยเป็นค่อยไปเหอะ พูดจริงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 30-05-2015 09:06:58
พี่ติโดนสิงร่างใช่ไหมคะตอนนี้ รู้สึกพี่ติเปลี่ยนไป  :ruready :ruready
โนวววววววววววววววว ทำไมไอดอลหนูป๊อดขึ้นมาได้ขนาดนี้คะ Why?
กิ๊บมีอะรีสั่นพลีสสสสสสสสสสสส  :ling1: คนใจร้าย จั๊ดจาด้าดั๊ด #ผิดเพลง

เอาใจช่วยยอดชายนายเคละกัน พี่จะดูความอดทนแอนด์พยายามของเอ็งนะไอ้น้อง
(ตบบ่าปุๆ)

คิดว่าท่าสองคนนี้รักกันจริงผู้ใหญ่ไม่น่าขัดน้า บทเรียนก็มีกันมาแล้ว
ปัญหาอยู่ที่สองคนนี้แหละ

ว่าแต่เคเอาแหวนมาให้นี่ผ่านด่านแม่ตัวเองมาได้แล้วดิ
เด็กมันเอาจริงล่ะนะเจ้นะ (พระเอกไม่มีเปลี่ยนกลางคันใช่ไหม)  :jul3: :jul3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-05-2015 10:30:38
เคต้องทำให้พี่ติมั่งใจอย่างแน่วแน่ให้ได้น่ะ สุ้ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18) ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 30-05-2015 15:20:19
จากหลายคอมเมนท์ ข้าพเจ้าสรุปกับตัวเองว่าพี่ติแกหลุดคาแรคเตอร์ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงทำการตัดแต่งมโนของแกเล็กน้อย แต่บทพูดและ ใจความสำคัญของบทนี้ยังคงเดิม แฮร่ ไม่รู้จะขัดใจท่านไหม บางท่านไม่ชอบการแก้จะไม่ย้อนไปอ่านก็ได้ แต่ได้โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะจุ๊บๆ

ขออนุญาตตอบคำถาม ว่าเรื่องนี้ไม่มีการเปลี่ยนพระเอก ไม่มีการสับขาหลอก ไม่มีเงื่อนงำอะไรแน่นอน ใครที่เชียร์ให้น้องเคตกกระป๋องอาจต้องผิดหวัง โปรดอย่าได้ลงมือลงไม้กับข้าพเจ้า ส่วนคนที่เชียร์ให้เขาได้กัน อืม...จะเรียกสปอยได้ไหม แต่เอาเป็นว่าเขาได้! กันแน่นอน (ได้ข่าวว่าได้ไปหลายยกแล้ว ? )

พูดเพื่อ ! ? กร๊ากกก

มีท่านหนึ่งหาตอนที่ 25 ไม่เจอ

ขอสารภาพว่าเค้าลงตอนผิด ตั้งแต่ตอนที่ 23 ไล่มาเรื่อยจนถึง25
อยากจะทำสารบัญมาให้แต่มือถือไม่สะดวก ถ้าจำไม่ผิดไล่อ่านตั้งแต่ หน้า15 ไม่น่าพลาด

ทั้งนี้ทั้งนั้นวอนนักอ่านอย่าเพิ่งหมดแรง น้องเคใกล้ได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว มีใครเชีย์มันบ้างขอเสียงหน่อยยย

ส่วนปัจจุบันข้าพเจ้ากำลังเครียดหนักจนหงอกขึ้นหลายเส้น แอบหนีเครียดมาอ่านคอมเมนท์แล้วชื่นใจ

เจอกันสัปดาห์โน้นนนนน

ด้วยรัก...

 :L2:


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 30-05-2015 15:33:45
เอาใจช่วยคนแต่งค่า รับพลังไปโลด
เค้าชูมือว่าเชียร์พ่อยอดชายนายเคอยู่นะ 555555
เอาล่ะทุ่มค่าทุ่ม ทำพู่แปป  :ped149:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-05-2015 16:18:32
ยกป่ายไฟเชียร์เค สุดฤทธิ์ คิกๆๆๆ
ไม่ต้องกลัวน่ะเขามีแนบเดี่ยวถอนให้จร้า อิอิ สู้สู้
รอออออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 30-05-2015 21:27:29
คนแต่งบอกให้ออกมาเชียร์..เค

เอ้า..เชียร์

สุดใจ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 30-05-2015 23:23:54
สู้ๆนะเคอย่าท้อหละ :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: feoh ที่ 31-05-2015 00:06:16
 :mew1:ถ้าเขาได้กันก็ถือว่าแฮปปี้เอน มีแรงตามต่อล่ะ เพราะเริ่มหมดใจเหมือนกัน เค้าไม่ชอบจบดราม่าอ่ะ :mew4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 31-05-2015 00:20:16
เหลือด่านก๋งอีก 1 ด่าน จับมือกันไว้อย่างน้อยก็อุ่นใจนะครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-05-2015 06:10:22
เอาล่ะ เค้าได้กันแน่นอน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 31-05-2015 13:45:51
คงต้องอาศัยเวลาพิสูจน์ด้วยแล้วล่ะเค พี่ติยังไม่มั่นใจ เพราะนายเคยทำให้พี่ติต้องเสียใจ  อย่าลืม
เคก็อย่าทำผิดพลาดอีก  อย่าท้อแท้  มีรักมั่นคงตลอดไป  พิสูจน์ให้ได้ว่าม่ใช่เด็กอย่างที่พี่ติกล่าวหานะ
ต่างฝ่ายก็ต้องกลับไปทำความเข้าใจกับผู้ใหญ่ของตนก่อน  สู้ๆ รักแท้ชนะอุปสรรคต่างๆได้นะ

ไหนๆก็ได้เป็นเนื้อคู่กันแน่แล้ว จะมีเหตุการณ์อะไรเป็นบททดสอบเพื่อพิสูจน์นะ  ขอยากๆเลยนะคะ รอลุ้นค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 26 (29 พ.ค.p.18)ปรับแต่งเล็กน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Map ที่ 31-05-2015 20:03:42
สู้ๆนะเค เพื่อความรักอย่าใช้คำว่าอดทนอย่างเดียว

แต่มันต้องใช่ความพยายามด้วยนะเค พี่ติใจอ่อนเร็วๆน้า

อ่านแล้วหน่วง ฮือออ อ รอตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้ครัช  :bye2:

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 31-05-2015 23:01:58


สวัสดีที่รัก !

อดใจไม่ไหว ภาระมันเครียดจัดเลยหนีมาแต่งนิยาย เตรียมตัวขึ้นเขียง !

 เรื่องยังคงกระดึ๊บเพราะแต่ละตอนของข้าพเจ้ามันช่างสั้นนัก แต่ตอนหน้าทุกอย่างจะแดงงง ซึ่งคาดว่านายคิมหันต์จะได้เป็นผู้เล่าเหตุการณ์

หมดใจ  27


     นับจากวันที่พี่ทำร้ายจิตใจเด็กตาดำๆ มันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว และมันก็เลยกำหนดเดิมที่ผมตั้งใจจะกลับชลบุรีมาหลายวันแล้วเช่นกัน ปุกโทรมาด้วยความคิดถึง ส่วนตัวผมเองก็คิดถึงเธอ ถ้าไม่เกรงใจก๋งผมก็กะจะชวนเธอมาเที่ยวแต่คงต้องรอแฟนเธอซึ่งเป็นพนักงานฝ่ายขายว่างด้วยเพื่อจะได้ไม่น่เกลียด

นาฬิกาบอกเวลาสิบเอ็ดโมงกว่าแต่ท้องฟ้าที่ควรมีแดดเปรี้ยงกลับมืดครึ้มต้อนรับฤดูฝนอย่างเต็มตัว ไอดินกลิ่นหญ้าเคล้ามากับสายฝนที่เริ่มโปรยปราย วันนี้ผมอยู่กับก๋งแค่สองคน ปกติกู๋คเชนทร์จะเข้ามาทุกวันอังคารและวันเสาร์เพื่อคุยเรื่องงานโรงแรมที่ก๋งมีหุ้นอยู่บางส่วนเท่านั้น ผมนั่งทำบัญชีขณะก๋งอ่านหนังสือพิมพ์เราอยู่กันเงียบๆ มีเพียงเสียงฝนกระทบหลังคาเป็นส่วนประกอบที่ทำให้บ้านเรือนไทยไม่เงียบเชียบเกินไปนัก กระทั่งรถยนต์สีขาวขับเคลื่นเข้ามาโดยชายคนหนึ่ง

เขาเปิดประตูวิ่งฝ่าสายฝนก้าวขึ้นบันไดมาพร้อมด้วยข้าวของเต็มสองมือ หยดน้ำเปียกประปรายบนเสื้อเชิตสีอ่อนเย็นตาแม้ไม่ได้ผูกไทด์แต่ก็ดูสุภาพและภูมิฐานอย่างที่ผมเห็นจนชินตา

"สวัสดีครับคุณตา" เขาไหว้ก๋งเลยมาจนถึงผม "สวัสดีครับ"

ดวงอาทิตย์เอียงอายหลังก้อนเมฆ แต่ความรู้สึกของผมเปรียบดังเงาที่เริ่มปรากฎชัดเมื่อมีรอยยิ้มกรุ่นไอแดดั่งพระอาทิตย์ในฤดูคิมหันต์มาอยู่ตรงหน้าเช่นนี้

อร๊าย ! มึงมาทำม๊ายยย

"พอดีคุณแม่ท่านไปจีนมาน่ะครับ ท่านเพลียผมเลยอาสาเอาของฝากมาให้ แล้วก็ถือโอกาสมาสวัสดีคุณตาด้วย "

ก๋งรับไหว้พร้อมรอยยิ้มน้อยๆ ขณะที่ผมยิ้มฝืดจนได้ยินเสียงกล้ามเนื้อบนหน้าลั่นเปรี๊ยะๆ พลางยื่นมือไปรับของฝากเกินหนทางเลี่ยง

"ขอบใจมาก นั่งก่อนสิ" ท่านเดินนำไม่ลืมเชื้อเชิญแขกเข้ามาด้านในซึ่งมีโต๊ะรับแขกคอยรับรองอยู่ "เป็นไงเจ้าแสบไม่เจอนานผอมลงนะ แล้วนี่กลับมาอยู่ช่วยงานที่บ้านรึ"

"ครับ กะมารับช่วงต่อนั่นล่ะครับ คุณพ่อท่านอายุมากขึ้นทุกวัน ก็ต้องปูทางไว้แต่เนิ่นๆ "

บลาๆๆ พูดเป็นต่อยหอยเชียวนะมึง !

"อื้มดี ดีกว่าไปเป็นลูกจ้างคนอื่น...มีธุรกิจของตัวเองมันอิสระ แถมพ่อแม่ปูทางไว้ให้ถ้าไม่เอาก็น่าเสียดายจริงไหม"

โอย ทำไมผมรู้สึกเหมือนถูกก๋งแขวะวะครับ

"แล้วนี่รู้จักกันรึยัง"

มันยิ้มจางๆแล้วหันมามองหน้าผม อะไร...ก๋งถามมึงไม่ใช่ ? มองหน้ากูเพื่อ ?

"รู้จักครับ" ผมตอบให้เมื่อมันเอาแต่ยิ้มสอพอผู้ใหญ่โดยไม่ยอมปริปาก แต่ดูเหมือนจะเข้าทางมันรีบต่อความให้

"ผมรู้จักพี่เขามาตั้งแต่อยู่ชลแล้วล่ะครับ พอดีเซเว่นเขาใกล้วิทยาลัยผม เราค่อนข้างสนิทกัน..."

"เอ้อดี สนิทกันไว้ก็ดี ช่างบังเอิญนะ โบราณว่าคนจะพบกันได้ต้องมีบุญร่วมกัน หรือไม่ก็คงจะเป็นเวรกรรม"
จุกจุงงงง

ก๋งดูท่าจะไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่ผมนี่คิดไปไกลแล้วครับ กลัวไอ้เด็กปากเปาะจะฟ้องอะไรก๋ง โชคดีที่ป้าอ้อยยกกับข้าวขึ้นมาเสียก่อน

"อ้าวคุณหนู มาเมื่อไหร่คะเนี่ย ?"

คุณหนู... ? หึหึ น่ารักซะไม่มี

"สวัสดีครับป้า ผมกลับมาเมื่อต้นเดือนน่ะครับ อยากจะมาเยี่ยมตั้งนานแต่หาโอกาสไม่ได้สักที..." เขาประณมมืออย่างนอบน้อมพูดจ้อยๆ จนพี่ชักหมั่นไส้

"รีบไปไหนต่อรึเปล่า อยู่กินข้าวด้วยกันสิ" แล้วก๋งก็ชวนมันกินข้าว อ้ากกก เข้าทางมันอย่างไม่ต้องคิด อยากจิร้องไห้ มีใครเข้าใจอาการกินปูนร้อนท้องไหมครับ นั่นแหละที่ผมเป็น !

"กับข้าวฝีมือป้าอ้อยนี่อร่อยเหมือนเดิมเลยครับ ถ้าไม่เกรงใจคุณตาสงสัยผมต้องมาฝากท้องที่นี่บ่อยๆ ซะแล้วสิ"

"มาสิ...ไม่ต้องเกรงใจคนกันเอง ฉันเองก็จะได้มีเพื่อนคุย"

"..." ดูก๋งพูด... ผมเป็นอะไรสำหรับก๋ง กระซิก...

"พี่เจี๋ย ตักแกงไก่ให้ผมหน่อยสิ มันไกล..."

ก๋งนั่งหัวโต๊ะซึ่งทำจากไม้สักเคลือบเงาอย่างดี ถัดมาคือผม ถัดจากผมคือมัน ไอ้รอยยิ้มกรุ้มกริ่มนี่น่าโบกจริงๆ แขนมึงออกจะยาวแค่นี้ร้องไกล ออกนอกหน้าเกินไปแล้ว !
และแล้วตีนไก่ก็ไปอยู่ในจานมันอย่างมันเขี้ยว อย่าให้มีโอกาสกูจะแดกหัวมึง !

"ทานปลาดีนะครับย่อยง่ายแถมยังไขมันต่ำอีกด้วย" มันกินไปคุยไปอย่างสนิทสนมจนผมเหมือนเป็นคนอื่น แถมยังเนียนตักกับข้าวให้ทั้งก๋งและผม...

"ระวังก้างนะครับ พี่..."

เลววว มึงไม่ต้องมายิ้มหวานอ่อยกู... อยากจะบ้า กูนี่ ! เจ้าบ้าน ! มึงเป็นแขกนั่งเฉยๆ เลย !

นี่... ส้นตีนไก่กูยกให้ ! อร๊ายยย

ระหว่างเราไม่มีใครพูดถึงเรื่องวันนั้น มันยอมรับแหวนคืนไปง่ายๆ และโทรมาคุยกับผมเหมือนปกติทุกอย่าง มันดูง่ายดาย แต่พี่ก็ไม่พี่เคยลืมความดื้อด้านของมัน การปรากฎตัวของคิมหันต์ในวันนี้ทำผมระแวง อาการวิตกจริตทำพี่กระสับกระส่ายเป็นเงาตามตัว พ่อคุณเอ้ย พ่อทูนหัวของพี่ กูละกลัวใจมึงจริงๆ !

สายฝนก็ช่างเป็นใจเสียเหลือเกิน หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จสักพัก สายพิรุณก็เทลงมาห่าใหญ่ไม่ให้ลืมหูลืมตา

"ฝนตกหนักนะครับ" มันเปรยขึ้นหน้ายุ่ง พี่ขอร้องน้องอย่าเนียนมุกติดฝนโคตรเก่า

"ข่าวว่าพายุเข้า" ก๋งยืนมองสายฝนพลางเอามือไพล่หลัง ก่อนจะเริ่มปิดปากหาวหวอดๆ

"ถ้าก๋งง่วง ไปเอนหลังหน่อยไหมครับ" ต้องเข้าใจครับว่าท่านอายุมากแล้ว มีโอกาสก็ควรพักผ่อน "ไม่ต้องห่วงครับเดี๋ยวผมอยู่ส่งแขกให้" ผมพูดเบาคิดว่าท่านคงจะเกรงใจแขก ก๋งพยักหน้ารับรู้

"ตามสบายนะไม่ต้องเกรงใจ ฉันขอไปพักเดี๋ยว" ท่านหันไปพูดกับคิมหันต์ ก่อนจะเข้าห้องไป ไอ้แขกตัวดีก็ยิ้มแป้นแล้นจนน่าเขกกะโหลก ฝนแค่นี้ทำสำออย ฮึ้ย !

"มึงคิดจะทำอะไร..." ผมเปิดประเด็นทันทีเมื่ออยู่ลำพัง มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิดมาก..."

"ให้จริง"

"คิดถึงก็มาหาไม่ได้?"

"เดี๋ยวมึงจะเจอบางอย่างที่คิดไม่ถึง" ผมดีดหน้าผากกว้าง แต่พ่อยอดชายกลับคว้ามือผมไว้แล้วบีบนวดคลึง มึงน่าไปเป็นหมอนวดนะกูว่า

"ลามปาม... ดูกาลเทศะด้วยครับ มึงนี่พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ที่คุยกันไว้มึงเข้าใจบ้างไหม"

"เข้าใจสิ พี่ไม่ได้คิดกับผมถึงขั้นนั้น...แต่ผมคิด"

"ไอ้เค ! "

"พี่ก็ควรจะเริ่มคิดกับผมถึงขั้นนั้นได้แล้วนะ เริ่มตั้งแต่วินาทีนี้เลย"

"มึง..."

"ชู่ว์..."

อีกแล้ว ! ชู่ว์หาเจ็กมึงหร๊า !

จุ้บ

มันฉกจูบผะแผ่วและรวดเร็วจนพี่รู้สึกราวถูกไฟช็อต มันไม่ใช่อารมณ์หวามไหวแบบสาวน้อย เพราะมากกว่านี้พี่ก็ฟาดมาแล้ว แต่อาการที่ว่ามันคือปฎิกิริยาอัตโนมัติเมื่อคุณคิดว่า 'ถ้าใครอีกคนมาเห็น...'

โอยยย ต้องจองศาลาไว้ล่วงหน้าไหม...

ผมหันกลับไปมองพื้นที่ด้านหลังเรา ตรงนี้เป็นพื้นที่โล่งสำหรับนั่งเล่น ต้องผ่านอีกห้องเข้าไปจึงจะถึงโซนที่เป็นห้องนอน ซึ่งห้องก๋งห่างจากตรงนี้อยู่โข แต่ก็นั่นแหละ กูระแวง ! ใครเข้าใจกูบ้างวะครับ

"มึงนี่มัน..." พี่บีบจมูกมันด้วยความหงุดหงิดจะขำก็ไม่สุดจะบึ้งก็ทำไม่ได้ ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเผื่อไอ้ก้อนหนักๆ ในอกมันเบาลงบ้าง หงอกจะขึ้นไหมวะ

"อย่าเครียด... ผมไม่เคยคิดจะทำให้เดือดร้อน" มือใหญ่วางลงข้างลำตัว ปลายนิ้วก้อยเกี่ยวทับนิ้วก้อยผมแนบลงบนพื้นไม้เคลือบเงา อากาศเย็นชื้นถูกปัดเป่าด้วยรอยยิ้มจางๆ ของเขา พี่รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ความรับผิดชอบ... อยางน้อยพี่ก็ควรคิดถึงความรู้สึก...ของคนรัก

ขอโทษ...

นึกหาพระแสงอะไร พูดไปสิ !

ขอโทษ...

อร๊ายยย ทำไมมันพูดยากนักวะ !

"ขอผมอยู่ข้างๆ ก็พอ ถ้าพี่ยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร แค่เรารู้สึกเหมือนกัน แค่เรา..."

ผมเผลอเม้มปากจนเจ็บ ผมเป็นเกย์... จะช้าหรือเร็วสักวันก๋งก็ต้องรู้ จะมีสักกี่คนที่พร้อมยืดอกยอมรับว่าคบกับผม...ถึงกระนั้นคนๆ เดียวกันนี้ก็พร้อมยอมเป็นเงาเพียงเพราะแคร์ว่าผมจะรู้สึกยังไงและลำบากใจเพียงใด ทั้งๆ ที่ผมพูดจาทำร้ายซ้ำยังเคยคิดว่าเขาจะงี่เง่างอแง... เป็นเด็กๆ...

ผมต่างหากที่เป็นเด็ก อ้างก๋ง อ้างเหตุผลสารพัดอย่าง เพื่อกลบเกลื่อนความขลาดเขลาของตัวเอง...


กรีดน้ำตาเบาๆ... ฟืดดด ขี้มูกไหล

"เฟอะฟะ... อยู่ดีๆ ทำไมมีน้ำมูกได้"

มันล้วงผ้าเช็ดหน้ามากดจมูกพี่ไว้เมื่อเห็นว่าพี่กำลังจะเช็ดแขนเสื้ออย่างไม่ห่วงหล่อ ห่าราก ไม่เคยเห็นคนเป็นหวัดหรอวะ ! บีบจมูกกูอีก เดี๋ยวซิลิโคนเบี้ยวหรอกมึง !

"เจ็บ ! แน่ใจว่านั่นมือ ไม่ใช่ขาหน้า"

"ปาก... เดี๋ยวเจอของร้อนแล้วจะหนาว"

"มั่นใจแล้วใช่ไหม... ที่พูด" ผมอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้ม มันคลึงใบหูพี่เบาๆ ด้วยปลายนิ้วแล้วไหวไหล่ไม่ยี่หระ

"หลอกตัวเองแล้วสบายใจก็เอา รู้กันอยู่" อร๊าย มึงอย่ามายิ้มมีเลศนัยเดี๋ยวกูลากเข้าห้อง งึมๆ คันเหงือกว่ะครับ ! ไม่อยากโม้แต่ที่มันพูดพี่ไม่สะเทือนครับ ลีลาพี่จัดว่าเด็ด กูมั่นพอ ...

"อย่าหน้าแดงดิ" มันยิ้มมุมปาก ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้หูผมแล้วกระซิบเสียงสั่น "น่าฟัดเป็นบ้า"

อ้ากกก เกลียดมึงแล้ว !

"เค...กูถามจริง มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนัก"

เอาความจริงคือผมคิดว่ามันจะโกรธหรืออาจจะเสียใจจนถอดใจไปเลยด้วยซ้ำ ถึงคิมหันต์จะเป็นพวกดันทุรังแต่มันก็ต้องมีขีดความอดทนรึเปล่า ...

"ผมไม่ได้คบพี่เล่นๆ นะ พี่เป็นยังไงทำไมผมจะไม่รู้"

"ยังไง"

"พี่เป็นพวกเก็บกด"

"ไอ้เค"

"ชอบหนีปัญหา ไม่ชอบมีเรื่องดังนั้นพี่จะเลี่ยงการเผชิญหน้า"

"..."

"พี่เป็นพวกจริงจังกับชีวิต แถมยังตีกรอบให้ตัวเอง ถ้าพี่ไม่จริงจังกับผม...ดูดีแบบพี่ก็คงขั้วไม่ซ้ำหน้าไปแล้ว จริงไหม"

กูหาคนที่มันยอมให้กูลากไปตรวจเลือดไม่ได้ต่างหาก... ชิชะ ! มึงใช้แค่คำว่า ดูดี ? อย่างพี่ต้องหล่อเว้ย !

"มึงมันหลงตัวเองจริงๆ "

พี่ขยี้ผมเส้นใหญ่จนยุ่งเหยิง ไอ้ตัวดียิ่งหัวเราะชอบใจ สายฝนยังคงโปรยปราย แต่โรคหัวใจของพี่กลับหายเป็นปลิดทิ้ง

"ขอเวลากูเตรียมใจอีกนิดนะเค "

"จุดจุดจุด เจี๋ย จุงงง" มันเอาหัวมาไถไหล่พี่ สลัด ! ภาษาอะไรนั่นพ่อมึง ! ! !

"ปัญญาอ่อน ! "

อากาศเมืองไทยนี่น่ากลัวจริงๆ ขนาดฝนตกอุณหภูมิยังสูงจนน่าประหลาด

อุ่นไปทั้งใจเลยว่ะครับ...



********

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 31-05-2015 23:12:59
จิตติยอดรักแพ้ให้กับเคแล้วรึ

ก็นะ เคมันจริงจังจริงใจ


รอฝั่งเคค่าาาาาา :D
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 31-05-2015 23:23:24
นั่ลล้ากกกกก หวานๆ ชอบๆ เอาอีกกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 31-05-2015 23:24:06
เขินเลย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 31-05-2015 23:24:46
ก๋งมาเห็นทำไงน่ะ 5555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 31-05-2015 23:55:00
น้องเคสู้ๆเข้าค่ะ    ถ้าสำนึกตัวแล้วก็อย่าได้ถอยเชียว   เอาทุกทาง  เข้าหาก็ได้เดี๋ยวป้าดูต้นทางให้


แอร๊ยยยยย     คุณ Phut  ขาาาา  น้องปุกมีแฟนใหม่แล้วหรือ?   ถ้าใช่ก็ขอให้ดีกว่าอินพน้า จะได้หัวเราะเยาะมันให้ฟันร่วง  ถ้ายังเป็นอินพอยู่ก็........... :a5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-06-2015 00:03:14
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 01-06-2015 00:13:55
เริ่มหวานกันแล้วคู่นี้ ดูเคเป็นผู้ใหญ่มานิดนึง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 01-06-2015 00:28:25
ให้เวลาพี่เจี๋ยหน่อยยยยยย
พี่เขาแก่แล้ว มีเรื่องให้คิดเยอรอไปก่อนนะเด็ก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-06-2015 00:34:20
เคกรุณาแปลด้วย  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-06-2015 02:40:30
ประเด็นที่พี่ติกังวลคือกลัวก๋งรับไม่ได้ที่เป็นเกย์ใช่มั้ย :hao3:  ตอนนี้เคดูใจเย็นเป็นผู้ใหญ่ขึ้น :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 01-06-2015 03:06:56
เป็นการอ่านที่มาราธอนมาก~!

อ่านแล้วมันคันยิ๊กๆ หัวใจ จริงๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-06-2015 04:02:06
อย่าให้รอนานมากน่ะพี่เดี๋ยวแก่เกินแกง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-06-2015 05:31:03
ประนม กับ คั่ว นะตัว ตัวพิมพ์เป็นประณมกับขั้ว

กรี๊ดด อิเคน่ารักอะตอนนี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 01-06-2015 06:12:48
เจ๊!!!!!! ไม่งามค่ะ ไม่งาม นี่มันกลางบ้านนะเจ๊ 55555

อิเคนี่กระไร มาคลอเคลียเจ๊ติลับหลังก๋ง

แถมพูดจา  "จุดจุดจุด เจี๋ย จุงงง"

เจ๊แกจะรู้เรื่องได้งัย เลยวัยแบ๊วมาไกลเกิน :hao3:

ตอนหน้ามีแดงนี่คือ. เรื่องเปิดเผยอิเคหัวแตก
หรือเจ๊กับอิเคกีอเหตุเลือดกำเดาไหล แดงทั่วเรื่อง

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 01-06-2015 08:13:06
 :-[ โอ้ย...ฟินฮาๆ อ่านไปขำไปในมโนความคิดของพี่ติ  :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-06-2015 08:29:17
พี่จิตติคนดี ให้กำลังใจนะ ก๋งคงเข้าใจ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยาก แต่บางทีมันก็อาจจะง่ายกว่าที่คิดก็ได้ :mew1:
ก่อนอื่นก็เปิดใจให้เคอีกครั้งแล้วกันเนอะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 01-06-2015 09:10:03
ก๋งขาาาา ถ้าก๋งรู้แล้วอย่าดราม่าใส่พี่เจี๋ยมากนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-06-2015 09:54:19
 :a5: เรื่องแดง!!! แดงยังไง ใครทำแตกเอ่ย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 01-06-2015 11:14:52
 :impress2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-06-2015 14:31:42
มาถูกทางแล้วน้องเค
รอพี่เจี๋ยมั่นใจในหัวใจตัวเองอีกนิดนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 01-06-2015 14:52:11
สู้ต่อไปเค พี่ติมีใจอยู่แล้ว แต่เคก็ต้องมั่งคงน่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-06-2015 14:54:30
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 01-06-2015 19:51:06
เนื้อเรื่องตอนนี้ช่างอบอุ่นจริงๆค่ะ. ทุกคนดูน่ารัก
คุณก๋งก็เอ็นดูเคอย่างที่เคเคยบอกไว้
คุณป้าอ้อยก็เรียกหาเป็นคุณหนูเคเลย
คุณแม่ของเคก็ยินยอมให้เคเอาของฝากมาให้ก๋งถึงที่บ้านแทนตนเลย
พี่เจี๋ยก็นึกถึงความรู้สึกของเคบ้างแล้ว  ส่วนความคิดอ่านของพี่ก็ช่างขำฮา ชอบมากมายค่ะ
ส่วนคนที่น่ารักสุดในตอนนี้ก็คือน้องเคผู้มีรักมั่น  ทำทุกสิ่งเพื่อพี่เจี๋ยของเรานี่เอง หลงรักเลย555
ชอบตอนที่นั่งทานข้าวด้วยกัน แล้วหยอกกัน แอบหวานกัน คุณก๋งสังเกตเห็นบ้างไหมนะ
และเคก็ตักกับข้าวให้ก๋งด้วย. นายมันน่ารักมากมาย  ดูแลไปถึงผู้ใหญ่ของคนรักด้วย  สุดยอด
 
ตอนหน้าเรื่องแดงแล้วหรือค่ะ แอบเสียดาย  แอบคบกันก็ตื่นเต้นเร้าใจไปอีกแบบนะคะ555
รอลุ้นต่อไปค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะนักเขียน. เนื้อเรื่องตอนนี้อ่านแล้วมีความสุขจัง :L2: :mew1:


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-06-2015 23:50:03
เครวบรัดขอเอากบก๋งเลยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 02-06-2015 00:35:13
นิ่งแบบเจี๊ย เจอตื้อดื้อด้านแบบน้องเคจะไปไหนรอด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 07-06-2015 09:05:05
 :hao5: เมื่อไหร่จะมาหน่ออออ.  :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 27 (31 พ.ค.p.19)
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 07-06-2015 09:29:06
อร๊ายยยยยยย ตอนนี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ชอบจัง จุดจุดจุด อรั้ย!!
แรดได้อีกนะคะคุณหนูเค เทใจให้เลย เจ้ติก็นะ
กลางบ้าน ก๋งไม่เห็นไม่ใช่ว่ากู๋มาเห็นเข้าล่ะ เกิดเปลี่ยนใจอยากมาวันนี้ล่ะฮาเลย
ว่าแต่เดี๋ยวนะ แกงไก่มันอยู่ไกลแล้วไหงอิตอนตักกับข้าวแกข้ามมาตักให้ก๋งได้วะ
ให้คุณเคเอ้ย ออกนอกหน้ามากอ่า 55555555
รอตอนต่อไปค่า อยากอ่านพาร์ทของพ่อยอดชายบ้างละ
 :hao7: :hao7: :hao7:
ความจะแตกอย่างไร บ้านจะบรึ้มไหม สินสอดทองหมั้น ขั้นหมากจะมาไหม
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 08-06-2015 23:30:57
สวัสดีที่รัก เค้ายังไม่ตาย คิดถึงเค้าม๊ายยย
วันนี้ เอามาลงให้อ่านกันพอให้รู้ว่ายังไม่ทิ้งนะ แม้ภาระท่วมหัว หึหึหึ
ใครชอบหวานประกาศอีกครั้งว่าไม่ใช่แนวเค้านะ ทำใจกันสักนิดนึง แหะๆ

หมดใจ 28

     หลายคนไม่อยากแก่ แต่เชื่อเถอะ...การถูกใครๆ มองว่าเป็นเด็กมันไม่น่าภูมิใจนักหรอก


ผมพยามยามใจเย็นอย่างยิ่งยวด ปรับมุมมองให้กว้างขึ้น และเก็บทุกคำสอนของมารดามาทบทวน แม่พูดถูก... ผมกำลังทำเขาลำบากใจ แต่ให้ตายเถอะ ...คุณเจี๋ยหลายชายคุณตาจรัญเล่นแรงเป็นบ้า

"กูไม่เคยคิดกับมึงถึงขั้นนั้น..."

"มึงยังเด็ก เค... เด็กมากจริงๆ "


แม้น้ำเสียงจะหนักแน่นแต่คุณเจี๋ยกลับหลบสายตา มันไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับคนอย่างเขา ผมหลงคิดว่าการที่ผมพยายามทำให้ทุกอย่างชัดเจนอย่างจริงจังจะทำให้เขามั่นใจในตัวผมมากขึ้น แต่แผนมัดมือชกกลับใช้ไม่ได้ผล ยอมรับว่าผมเลือกของขวัญครบปีของเราผิดโอกาสไปหน่อย และที่ไม่พูดเพราะคิดว่าเขาคงจำได้ แต่ก็นั่นล่ะ ผมคิดเองอีกแล้ว เขาไม่เคยใส่ใจจำมันด้วยซ้ำ น่าน้อยใจไหม

ผมมองแหวนทองคำหนึ่งสลึงที่ไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรมากมายถูกถอดออกจากนิ้วยาวราวลำเทียน ก้อนมวลความรู้สึกตีตื้นขึ้นมาในลำคอแห้งผาก จะให้พูดอะไรได้อีก

จิตติดูเหมือนคิดอะไรตลอดเวลา  ระยะเวลาหนึ่งปีผมไม่ได้ปล่อยให้สูญเปล่า ประสบการณ์ที่ผ่านทำให้ตอนนี้ผมรับรู้และคาดเดาได้ว่าเขาคิดอะไร

ถึงเขาจะหนีปัญหา
ผมก็คงต้องยอมรับนิสัยส่วนนี้ของเขาไปด้วย ทำไงได้ล่ะครับ...ก็ผมรักของผมไปแล้ว

ผมถูกพามาปล่อยที่บ้านตัวเองด้วยอาการเสียเซลล์อย่างถึงที่สุด บางทีก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรทุกอย่างถึงจะออกมาดีอย่างที่หวัง แต่ที่มั่นใจได้คือเรารู้สึกตรงกันและผมไม่ยอมถอดใจแน่

"เป็นอะไรอีกล่ะหนุ่มน้อย สามวันดีสี่วันหงอย ทำอย่างกับต้นไม้ขาดน้ำไปได้ แล้วนี่แวบไปไหนมา"
แม่เพิ่งกลับมาจากออฟฟิศวิจารณ์อาการของผมจนเสีย ผมไม่ได้เป็นอย่างที่แม่พูดสักหน่อย...

"ไปดูหนังมา ...นี่ครับ เขาฝากขนมมาไหว้แม่"
 
ถึงท่านจะไม่เห็นด้วยที่ผมทำอะไรผลีผลามแต่ท่านไม่ได้ห้ามอย่างจริงจัง เพียงแค่ให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไปและอยู่ในกรอบเกณฑ์ที่ดี ไม่ใช่อยู่ๆจะไปบอกว่าจีบหลานชายเขา ถึงผมจะไม่กลัวโดนสอย แต่ดีไม่ดีถ้าท่านเป็นลมหงายตึงขึ้นมาคราวนี้ล่ะงานใหญ่ของจริงแน่ๆ

"อัฐยายซื้อขนมยายรึเปล่า"

ดูเหมือนแม่จะเมตตาจิตติเพราะเห็นเป็นหลานคุณตา ส่วนเรื่องที่ทิ้งผมไม่ดูดำดูดีผมก็อธิบายแล้วว่าเขาไม่รู้เรื่องผมเข้าโรงพยาบาล

"หาว่า เขาซื้อมาให้จริงๆ " ผมเปิดขนมเปี๊ยะให้แม่ ท่านเดินมาหยิบไปชิมแล้วพยักหน้าเบาๆ "...ซื้อที่ไหน"

"ไม่รู้ครับ"ผมตอบตามจริงพลางอมยิ้มไปด้วย ท่าทางแบบนี้แสดงว่าถูกใจแม่

"อย่ามาคิดซื้อใจแม่ด้วยขนมเปี๊ยะกล่องเดียวนะ บอกไว้ก่อน"
กล่องเดียวที่ไหนมีตั้งสี่กล่อง...

"ใครเขาจะคิดแบบนั้นเล่า"

แม่ไม่ได้สนใจฟังผมหรอกท่านหยิบมือถือออกมาแชะภาพได้สองสามช็อตก่อนจะบ่นงึมงำ

"ความจำเต็ม... ว่างๆ ถ่ายลงพีซีเก็บไว้ให้แม่หน่อย เดี๋ยวไปจีนไม่มีให้ถ่ายภาพ พูดถึงไปจีน... ถ่ายรูปกับแม่หน่อยซิ"

"ครับ ? "

"เอามือถือเราน่ะ ถ่ายคู่กับแม่หน่อยแท็กเฟสให้ด้วย แม่จะเอาไปอวดเพื่อนทริปจีน..."

"เพื่อนแม่เขาเห็นผมจนเบื่อแล้วมีอะไรให้อวดอีก" ผมว่าพลางล้วงมือถือออกมาเซลฟี่ แม่ใครเนี่ยวัยรุ่นบางคนยังอาย...

"บ่งเบื่ออะไร มีลูกชายน่ารักแม่ก็ต้องอวดเป็นธรรมดา เอาให้เห็นกล่องขนมชัด ๆ เอามุมที่แม่สวยๆ นะ" ท่านยิ้มหวานไม่แพ้สาววัยกระเตาะ แม่ผมถ่ายมุมไหนก็สวยอยู่แล้ว ถึงขนาดที่ว่ามีบางภาพบางมุมที่เพื่อนไม่สนิททักหาว่าเป็นแฟนผม เฮียเจก็เคย โคตรฮา...

"ไหนดู" แม่รับมือถือไปเลื่อนดูรูปภาพเป็นสิบช็อตก่อนจะเลยไปถึงรูปของจิตติที่ยิ้มกว้างซึ่งผมแอบถ่ายตอนเขาเผลอ ให้ตายสิ ถึงผมจะสนิทกับแม่แต่เรื่องแบบนี้มันเขินนะครับ

"เป็นมากนะเรา...หลงอะไรเขาขนาดนั้น"

"ไม่ใช่แค่หลง..."  ให้ตาย... ไม่เคยคิดว่าต้องมาพูดเรื่องทำนองนี้กับแม่ตัวเองเลย

"ผมเอาจริง"

"แม่จะคอยดูแล้วกันนะพ่อหนุ่ม แต่บอกไว้ก่อนว่ามีอะไรขึ้นมาแม่ไม่รับรู้ด้วยนะ"

"ครับ"

เชื่อไหมผมไม่เคยหนักแน่นเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ

หลังจากนั้นเกือบสองสัปดาห์ระหว่างที่ผมหัวหมุนกับธุรกิจของครอบครัวแบบเต็มตัว แม่กลับจากทริปเที่ยวจีน น่านับถือในความพยายามของท่านจริงๆ เพราะคุณนายศศิธรหอบหิ้วข้าวของกลับมาแบบที่ผมเห็นแล้วต้องทึ้ง

"ทำไมมันเยอะแยะแบบนี้ แม่ใช้ใครช่วยหิ้วรึเปล่าเนี่ย ... "

"โอย...ระบมไปทั้งตัวเลย เคช่วยเฮียจัดการต่อให้แม่หน่อย ไม่ไหวแล้ว ขออาบน้ำเดี๋ยว"

ผมมองข้าวของหลายถุงบนหลังกระบะไล่มามองหน้าสารถีที่เพิ่งไปรับแม่มาหมาด พี่เจมันยักคิ้วกวนเบื้องล่างก่อนจะพ่นควันบุหรี่โขมงโฉงเฉง

"ไอ้เฮีย...ช่วงนี้สูบเยอะไปป่ะวะ"

"เรื่องของกู แม่ใช้อะไรทำให้ว่อง อย่าลีลา...ระวังแตกด้วย ของฝากบ้านโน้น"

เป็นอันรู้กันล่ะครับว่าบ้านไหน ผมไม่สนใจพี่เจที่เอาแต่ยืนเต๊ะท่ายิ้มกวนตีนอีกต่อไปเพราะผมมีเป้าหมายใหม่
ผมรอแม่อาบน้ำจนเสร็จก่อนจะรีบเสนอหน้าต้อนรับ บีบๆ นวดๆ อีกนิดหน่อยจนแม่รู้ทัน

"ไม่ต้องทำหน้าแป้นแล้น"

"ใครทำ" ผมนี่เสียงสูงเลย ให้ตาย...ใครจะไปทำหน้าเกลียดแบบนั้น

"อยู่บ้านเป็นเด็กดีรึเปล่า"

"ดีมากเลยครับ"

"จ้ะพ่อเด็กดี..."แม่ปรายตามองก่อนจะเบะปากด้วยความเอ็นดูระคนหมั่นไส้ ท่านมองข้าวของอยู่ครู่หนึ่ง

"จะไปก็ไป... ไปแทนแม่เลยแล้วกันแม่เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว"

เยส ! !

"แม่ไม่กลัวผมได้กินลูกตะกั่วแล้วเหรอ"

"เคโตแล้ว รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อะไรควรไม่ควรลูกก็ตัดสินใจเองได้แล้ว ถ้าเคจริงจังแม่ก็ไม่ว่า รับผิดชอบตัวเองแล้วกันนะลูกนะ เคเป็นอะไรไปแม่ก็ยังมีพี่เจ..." แม่ลูบหัวผมโปะๆ รักผมน่าดูเลยให้ตายสิ

"โธ่...แม่..."

"จะรักใครแม่ก็รักด้วยขอให้เขาเป็นคนดีพากันไปในทางที่ดีก็แล้วกัน คิดอะไรก็เผื่ออนาคตไว้ด้วยนะลูก... เจี๋ยเขามีพ่อมีแม่มีญาติผู้ใหญ่ให้เคารพ จะทำอะไรก็ให้เกียรติผู้ใหญ่ก่อน อ่อนน้อมไว้เป็นดีรู้ไหมลูก ทำตัวให้เขารักให้เขาเมตตามันก็ดีกับตัวเรา"
"ครับ"



ก็นั่นแหละครับ นับจากวันนั้นผมก็พยายามหาโอกาสหลังเลิกงานมาหาเขาบ่อยขึ้น อย่างน้อยก็สัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้ง มีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่ได้กินข้าวด้วยกัน พูดคุยกันด้วยเรื่องรอบตัว ชีวิตต่างจังหวัดบ้านเรามันก็มีความสุขดี แม้ตอนนี้จะยังสุขไม่สุดก็ตาม
"ว่าไง วันนี้หอบหิ้วอะไรมา"

"น้ำพริกอ่องครับคุณตา วันนี้แม่ผมเข้าครัวเองเลยเอามาให้ชิมครับ" ผมจะมาฝากท้องอยู่ฝ่ายเดียวผมก็เกรงใจ
"มา...ขึ้นมาก่อน"

ผมเข้านอกออกในบ้านนี้อย่างคุ้นเคยแต่ดูเหมือนหลานชายเจ้าบ้านเขาจะไม่คุ้นสักเท่าไหร่ หากอยู่ต่อหน้าคุณตาจิตติจะระวังตัวไม่พูดเล่นหัวกับผมอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆ ที่ผมบอกกับคุณตาว่าเราสนิทกัน ขัดแย้งกันซะไม่มี

"คราวก่อนบอนไซที่เอามาน่ะ อาคเชนทร์เค้าชอบเขาเลยฝากถามว่าไปหามาจากไหน"

"ร้านเพื่อนครับ ไว้ผมแนะนำให้ก็ได้ครับ"
ผมว่าพลางตักน้ำพริกอ่องให้คุณตา ลามเลยมาให้คนข้างที่เอาแต่นั่งเงียบ อดไม่ได้ที่จะแอบบีบเอวเขาเบาๆ เจ้าตัวจึงซัดผัวะเข้าที่ต้นขา

"ยุงชุมนะครับ เกาะขาเคตัวเบ้อเริ่ม"

แสบครับแสบ... มือหนักเป็นบ้า

"ว่าแต่เจ้าแสบมาเที่ยวหาฉันบ่อยๆ แบนนี้เอาเวลาที่ไหนไปให้แฟนล่ะเรา ยังหนุ่มยังแน่นสาวๆ คงติดเยอะสิท่า"
ผมได้แต่ส่งยิ้มแทนคำตอบ ไม่อยากพูดเลยครับ สาวตัวเท่าหมีนั่งอยู่นี่ ! เดี๋ยวตาจะช็อคเสียเปล่าๆ

"ยิ้มทำเชี่ยไร"
จิตติกระซิบลอดไรฟัน โอ้ย... เขาทำผมจี้เป็นบ้า

"กำลังตามจีบอยู่ครับ แต่เขายังไม่ยอมแนะนำกับที่บ้าน ผมก็รออยู่"
"บ๊ะ ไอ้นี่เห็นเงียบๆ ไม่เบานะเรา"

"ก็ต้องมีบ้างสิครับ ผมจริงจังมากด้วยสิ หวังก่อร่างสร้างครอบครัวกับเขาเลยแหละ แต่เขาขี้อายน่ะครับ คงต้องรออีกสักพักให้เวลาทำใจกันหน่อย"

"เอ้อ...ดี คิดวางแผนไว้แต่เนิ่นๆ ตั้งแต่อายุยังน้อยนี่แหละดี มีเวลาเรียนรู้กันอีกนาน ซ้ำยังมีแรง ช่วยกันทำมาหากิน จะมาคิดตอนแก่มันจะไม่ทันการ"


"ครับ" ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ กะจะรวบหัวรวบหางเสียวันนี้พรุ่งนี้เลย เพราะเดี๋ยววัวแก่ของผมเกิดหลงไปติดใจหญ้าอ่อนสวนอื่น โดนหญ้าบาดคอบาดเนื้อขึ้นมา แย่แน่ๆ

"ก๋งทานยาก่อนอาหารรึยังครับ" เขาเปลี่ยนเรื่องไม่มีปี่มีขลุ่ย ซ้ำยังมองผมราวกับรู้ทัน แฟนใครวะโคตรน่าแกล้ง !

"กินแล้ว ฉันยังไม่แก่ขนาดจะหลงลืมกินยาน่า..." คุณตาว่าพลางยกน้ำขึ้นดื่มดูเหมือนท่านจะอิ่มพอดี ขณะจิตติเหลือบมองผมอีกครั้ง

"มึงอะรีบๆ กินเข้าให้ผู้ใหญ่รอได้ไง"

"เอาเถอะไม่ต้องรีบ ฉันไม่ถือ"

คึคึคึเป็นไงล่ะ ผมก็หลานรักนะครับ นิ่งครับนิ่ง หน้านิ่งๆ แต่ฟีลลิ่งพี่คงอยากทุบผมเต็มแก่ โอ๊ย ! เขาจะทำผมขำไปถึงไหนวะ
หลังทานข้าวเสร็จผมพาแฟนมานั่งรับลมริมหาดคุ้งวิมานยามค่ำคืน  เรานั่งกันในซุ้มหลังคามุงจากเสียดลมทะเลหวีดหวิว แสงสลัวจากไฟนีออนดูน้อยนิดเมื่อเทียบกับความมืดที่ปกคลุมทั่วทิศทางในคืนเดือนมืด ที่นี่ไม่มีคนพลุกพล่านดังในบางแสนหรือพัทยา แรงงานในร้านอาหารที่ปิดให้บริการตั้งแต่หัวค่ำออกมานั่งเล่นคุยกันอยู่ไกลๆ ในสายตาคนอื่นความสัมพันธ์ของเราคงไม่ต่างจากเพื่อนที่มานั่งดื่มเหล้าเคล้าบรรยากาศทะเล แต่คุณเจี๋ยไม่ชอบใจเท่าไหร่กับการที่ผมดื่มแอลกอฮอล์หลังจากที่ผมดื่มสาโทจนเมาข้ามวันข้ามคืนเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน วันนี้จึงมีเพียงน้ำอัดลมกับขนมขมเคี้ยวหลากหลายยี่ห้อเป็นมิตรแก้เหงาปากเท่านั้น

"พามาทำไร"

"พามาปล้ำมั้ง" ผมเอนบ่ากระเซ้ากับไหล่เขา "ก็อยากจู๋จี๋บ้างอะไรบ้าง"

"พยายามไปไหม๊"
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เขาดูผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด แขนทั้งสองข้างเท้าไปด้านหลังก่อนจะหลับตาลงรับลมที่พัดมาเอื่อยๆ เสียงคลื่นกระทบฝั่งแว่วยินอยู่เนืองๆ ช่วยทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ ผมอยาก...หยุดเวลาไว้ตรงนี้

"ยังคิดจะกลับชลอยู่ไหม"

ผมเอนศีรษะพิงกับไหล่เขา ช่วงหลังมานี้ผมเริ่มคิดถึงอนาคตอย่างจริงจังและผมอยากให้เขาเข้ามาเป็นส่วนสำคัญในนั้น แต่ทุกอย่างมันคงไม่ง่ายในเมื่อผมไม่ใช่ผู้หญิงและเขาเองก็เป็นผู้ชาย...
"บ้านกูอยู่ที่นั่น..."

"เดี๋ยวอีกหน่อยพี่ก็ต้องแต่งเข้าบ้านผมอยู่ดี"

"น้อยๆ หน่อย" เขาผลักหัวผม "เดี๋ยวนี้ชักเพ้อแล้วมึง"

"อย่าดับฝันเด็กได้ไหม ให้กำลังใจอนาคตของชาติบ้างดิ"

เขาส่ายหน้าทั้งยังอมยิ้ม ยกมือขยี้หัวผมอย่างที่เขาชอบทำประจำ

"บางทีกูก็ห่วงก๋ง... แต่กูก็ยังรักบ้านหลังนั้น"

แล้วเราล่ะ

ผมเก็บกลืนคำถามเด็กๆ พวกนั้นไว้กับตัวเอง ถ้าเขาจะกลับจริงๆ ผมก็คงต้องเดินทางไกลขึ้นหน่อย จันทบุรีกับชลบุรี... มันก็ไม่ได้ไกลกันนัก...

ให้ตาย...อย่าให้ใครรู้เชียวว่าผมต้องมานั่งปลุกปลอบใจตัวเองแบบนี้...

"คิดอะไรอยู่..."
"เปล่า"
"เบื่อกูแล้ว"
"เปล่า"
"อย่างอนเลยน่า เดี๋ยวกูซื้อจูป๊ะจุ้บให้สองอัน"
เขายืนหน้าเขามากดจูบเร็วๆ บนแก้มของผม ให้ตายสิ ! หลอกเด็กเป็นบ้า
"เอารสแอปเปิลนะครับ พี่เจี๋ย" ผมชูสองนิ้ว ประกอบด้วยดวงตาปิ้งๆ
"มึงนี่มัน..." เขาหัวเราะลงคอ พร้อมรอยยิ้มเต็มแก้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มบนผิวขาวจัเที่พราวระยับดั่งดวงดาวบนผืนฟ้ามืดสะท้อนลงมาในทะเลสีดำกำมะหยี่

ทำไมผมถึงหลงรักเขาได้ถึงเพียงนี้นะ

"ชอบที่นี่ไหม"

"ชอบสิ"

"ชอบก็อยู่ยาวเลยไม่ได้เหรอ"

"..."
"ผมกำลังจะรับช่วงต่อจากที่บ้าน... คงทำตัวเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้...คงไม่ได้กลับไปชลอีก" ผมเหม่อมองฝ่าความมืดออกไปอย่างไรจุดหมาย ผมไม่จำเป็นต้องมองหาเพราะจุดหมายที่แท้จริงของผมอยู่ตรงนี้แล้ว เพียงแค่กระชับไว้ให้แน่นขึ้น

"..."

"อยู่ที่นี่เถอะนะ ..."
ผมคงไม่เห็นแก่ตัวเกินไป...

"อย่ามาอ้อน" จิตติดีดหน้าผากผมเบาๆ แม้จะไม่แสดงท่าทีอะไรมากนัก แต่ผมเชื่อว่าเขาต้องหวั่นไหวบ้างสักนิดน่า
"ไม่รู้ล่ะ พี่ต้องรับผิดชอบผม ได้ผมแล้วต้องอุปการะตลอดชีวิต ยังไงผมก็ไม่ให้กลับ"

"งอแงใหญ่แล้ว"

"ตอบผิด !" ผมจี้เอวจิตติอย่างบ้าคลั่งด้วย
ความรักระคนมันเขี้ยว จนในที่สุดเขาก็ต้องยอม

"เออๆ ๆ ไม่กลับ ! หยุด ! หยุ๊ดดด กูจั๊กจี้ ! ! " เขาพูดไปหัวเราะไปทั้งยังดิ้นพล่านอย่ากับไส้เดือนโดนขี้เถ้า หน้าตาแดงก่ำไปถึงใบหู น่ารักเป็นบ้า ! ไม่ต้องคิดทบทวบผมก็ทำอย่างที่ใจต้องการ

"กูบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเลียปาก สันดารเสีย"
เขาตะครุบปากผมทั้งน้ำตาคลอจากการหัวเราะ ผมเลียปากตัวเองก็ผิดเหรอ แม่งเกือบได้แล้วเชียว รู้บ้างไหมกว่าผมจะได้โอกาสลวนลามเขามันยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน !

จะให้ทำยังไงล่ะครับนอกจากเสยผมด้วยความหงุดหงิดจิตหงุดเงี้ยว เขากดยิ้มมุมปากก่อนกัดจมูกผมด้วยความเอ็นดู ไม่วายกระซิบเสียงซ่าน

"ไว้วันอาทิตย์นะ"

นี่มันยั่วกันชัดๆ ! ชัดเลย !

"จะทบทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดู"

"ไปกลับบ้านได้แล้ว เกรงใจก๋งกูบ้าง น้าศิเขาจะเป็นห่วงมึงด้วย"
เราเป็นผู้ชายการออกมาเที่ยวดึกๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายตรงไหน แต่ก็นั่นแหละครับถึงไม่น่าห่วงคนที่เขารักเราก็อดห่วงไม่ได้
ทั้งที่ไม่อยากกลับผมก็จำใจต้องเดินอิดออดมาขึ้นรถฝั่งคนขับ พาคนรักมาส่งถึงบ้านเรือนไทย จนเจ้าตัวก้าวลงรถไปครึ่งตัวผมยังไม่วายบ่นงึมงำ

"พี่ไม่มีมัดจำให้ผมหน่อยเหรอ..."
"อย่าเยอะ"
"ค่าแรงคนขับล่ะ รางวัลคนพาเที่ยว กำลังใจเด็กก็ได้"
"กูไม่ได้ใช้มึงสักหน่อย"
"ทีเดียว"
"เค..."
"แก้มพอ..."

จิตติพรูลมด้วยความหน่ายใจ มองไปทางบ้านเรือนไทยที่เปิดไฟไว้เพียงดวงเดียว

"มึงมันดื้อ"

เขาชะโงกหน้ากลับเข้ามาขณะที่ผมยื่นแก้มให้ด้วยความเต็มใจ มืดขนาดนี้ใครจะเห็นล่ะครับ
นอกจากผีสางเทวดา

แต่เพียงเสี้ยววินาทีที่กลีบปากอุ่นและหยุ่นผละออกไป บ้านเรือนไทยทั้งหลังก็สว่างโล่ขึ้นมาทันตา

ฉิบหายแล้วครับ ! ใจผมร่วงไปอยู่ตาตุ่มขณะผู้ร่วมคดีหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เมื่อได้เห็นร่างสง่าที่ยืนไพล่หลังอยู่บนยอดบันไดบ้าน

"ค...คุณตายังไม่นอนเหรอครับ" ผมยิ้มฝืดพลางบีบมือคนรักเบาๆ มือเขาชื้นเหงื่อแต่มันทำให้ผมใจชื้นเมื่อเขาบีบตอบกลับมาก่อนเสียงทรงอำนาจจะเอ่ยเรียบๆ แต่ทรงพลังและกดดันกันจนแทบหายใจไม่ออก

"มีอะไรจะพูดไหม"

*********

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-06-2015 23:52:20
สวัสดีค่าคุณ Phut :D


มาทีไรทีมาม่าพร้อมส่งทุกทีเลยนะคะ

เคสู้ว้อยยยยยบบบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 09-06-2015 00:02:38
เราว่าคุณก๋งรู้ แค่ไม่พูดออกมา
รอเด็กๆ มาบอกกล่าวเองแน่ๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 09-06-2015 00:15:49
พูด พูดไปเลย
ตารู้อยู่แล้วแหละ (มั้ง?)
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-06-2015 00:44:17
อุ้ยยย. เคจะโดนลูกตะกั่วปะเนี่ยะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2015 00:54:07
งานเข้าอย่างจัง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-06-2015 01:01:04
โอ้ววว  สั่นประสาทขวัญผวาสุดๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: YING_YING ที่ 09-06-2015 01:05:27
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อาก๋งมาาาาาาาาาาาา  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-06-2015 01:18:04
เด็กๆเอ๊ยยยยยย
ใครก็ได้เอาปืนคุณก๋งไปซ่อนหน่อยสิ

เอาน่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส บอกความจริงไปเลย จะได้เตรียมขันหมากมาสู่ขอ
ได้หลานเขยเชียวนะ คุณก๋ง

ป.ล  บอนไทร นี่คือ บอนไซหรือเปล่าคะ?   เราไม่ทราบว่าเป็นศัพย์ใหม่หรือว่าเขาเปลี่ยนการเขียน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 09-06-2015 02:20:26
ตอบไปเลยเค แมนๆคุยกัน มีคร้าบบบบบบ

พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส หรือจะเป็นอัมพาตก็ไม่รู้

555555 รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 09-06-2015 02:37:12
สู้โว๊ยยยยย!!!!! ให้อิน้องเค

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-06-2015 03:36:42
กรี๊ดดด ตอนต่ออยู่ไหนคะะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-06-2015 04:32:17
เอาละสิ เคมันจะโดนลูกปืนมั้ย :z2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-06-2015 05:33:05
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 09-06-2015 07:47:10
คุณตามาซะตกใจเลยอะ เคจะรอดไหมคะเนั่ยย คุณตาท่าจะโหดอ่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-06-2015 08:47:26
เสร็จแน่คราวนี้
แบบนี้แสดงว่าคุณตามองอยู่แต่แรกเลยสินะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-06-2015 10:34:54
จะพูดความจริงหรือจะเบี่ยงเบน ลุ้นๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 09-06-2015 13:05:22
โอ๊ะ โอ ได้เวลาเปิดตัวให้ที่บ้านรู้แล้วมั้งงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 09-06-2015 16:07:35
ตึ่งโป๊ะ!!!!
ก๋งคะช็อตเมื่อกี้เก็บทันม่ะ แชร์มั่ง!!!!!
อยากเห็นเจี๋ยจุ๊บแก้มน้องอ่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 09-06-2015 21:23:36
เข้าใจก๋งนะถ้าก๋งจะไม่พอใจ แต่อย่าโกรธเคเลยนะคะ เพราะน้องเคทำดีที่สุดแล้วค่ะ(เคอยากเปิดเผยใจจะขาดแล้ว555)
ต้องโทษพี่เจี๋ยที่ไม่ยอมบอกให้ก๋งรู้สักที  แต่ก๋งใจเย็นๆนะคะ  ประวัติศาสตร์จะได้ไม่ซำ้รอยค่ะ

พี่เจี๋ยคราวนี้ทำพลาดแล้ว แต่ก็เข้าใจพี่นะ คงเพราะทำไปด้วยความหวังดี  ไม่อยากให้ก๋งมาคิดมากในเรื่องนี้
แต่ก๋งคงน้อยใจไปแล้วล่ะที่เจี๋ยมีอะไรไม่มาพูดคุยปรึกษาเลย ยิ่งมารู้ทีหลังเองด้วยแล้ว เหมือนที่ผ่านมาโดนหลอก

น้องเคสู้ๆนะ อยู่เคียงข้างจับมือพี่เจี๋ยไว้อย่าปล่อย พี่เจี๋ยจะได้มีกำลังใจที่จะเผชิญหน้ากับความจริงสักทีเนอะ
เพิ่งรู้ว่านายเคก็เป็นคนโรแมนติกดีนะ จำวันแรกที่เป็นแฟนกันได้ด้วย  อิจฉาพี่เจี๋ยมีแฟนที่น่ารัก

ชอบคุณแม่ของเคจังเลยค่ะ. สอนอะไรแต่ละอย่างดีมากๆเลยค่ะ  ถึงว่าเคทำดีคิดดีแบบนี้นี่เอง
พี่เจยิ้มอะไร. รู้แล้วใช่ไหม แล้วสนับสนุนน้องเปล่า555
คุณพ่อของเค ดูบทบาทเงียบจัง ถ้ารู้เรื่องแล้วจะเป็นอย่างไรนะ

ขอบคุณนักเขียนมากๆค่ะ บทตอนนั่งทานข้าวและนั่งริมหาด  น่ารัก กุ๊กกิ๊ก หวานๆ ชอบมากๆค่ะ :-[
เป็นกำลังใจให้นะคะ. เห็นบอกไม่ค่อยว่างแต่ก็มาเขียนนิยายให้อ่าน  ไม่ให้รอเก้อ   น่ารักที่สุดเลยค่ะ :L2:


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 09-06-2015 23:16:35
คงถึงเวลาจะสารภาพกับก๋งซักทีนะ. สู้ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: U-Zero ที่ 10-06-2015 03:17:31
สนุกมากครับ
เมื่อวานลองกดมาอ่านเรื่องนี้แบบไม่ได้ตั้งใจ
จนหยุดไม่อยู่ อ่านแค่ข้ามวันก็มาถึงตอนปัจจุบันเลย

รอตอนต่ออยู่นะครับ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 10-06-2015 07:59:21
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นหมดใจ "รัก" อ้าวอ่านๆ ไปก็มีสิทธิ์เป็น "รัก"หมดใจได้เลยนะนี่ ฮ่าๆๆ

ปล. ชื่อเรื่อง เก๋ ดีค่ะ ++
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 10-06-2015 22:43:29
เสียวสันหลังวาบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 28 (8/6/58 p.20)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-06-2015 23:24:29
โดนจับได้แล้วววว  ทำไงต่อละทีนี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 12-06-2015 16:30:39
สวัสดีแฟนนิยายที่รัก ขอเสียงคนรอ ขอกำลังใจหน่อยเร๊ววว
ขอบคุณสำหรับการติดตามและการแก้คำผิด ลูกเจี๊ยบตัวน้อยกำลังหัดคุ้ยเขี่ย ยินดีแก้ไขข้อผิดพลาด และรับฟังคำติติงเสมอจ้ะ

กราบแนบอก >..<

หมดใจ29


     "ผมคบกับน้องอยู่ครับ"

คนที่จับจูงผมขึ้นบ้านชิงพูดก่อน
มันไม่ใช่สถานการณ์ที่ควรลิงโลดแต่ผมกลับยิ้มออกมาเมื่อจิตติไม่ได้หลบเลี่ยงทั้งยังสบตาคล้ายอยากให้ผมวางใจ นั่นทำให้หัวใจของผมเต้นอย่างมั่นคง

เบื้องหน้าของเราคือแผ่นหลังตั้งตรงของผู้สูงวัยในแบบที่ผมคาดเดาไม่ออกก่อเกิดความเงียบชวนอึดอัด แม้ผมจะเตรียมใจไว้นานแล้วแต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ มันไม่ใช่ความกลัวเพราะผมมั่นใจในความรักของผมมากพอ จะเกรงก็แค่ว่าจะสร้างความไม่สบายใจให้ท่านก็เท่านั้น แต่ความจริงเราคงหนีไม่พ้น...หัวใจของเราก็เช่นกัน

"ก๋ง..." เขาร้องเรียกเมื่อท่านเอาแต่นิ่งเงียบ คุณตายกมือขึ้นเชิงห้าม ก่อนนายทหารเก่าจะค่อยๆหันหน้ามาเอ่ยแยกผู้ต้องหาออกจากกัน
"เจี๋ยเข้าบ้านไปก่อน"

"แต่ว่า ก..."

"ยังเคารพก๋งไหม"

"เคารพสิครับ" เขาหายใจอย่างอึดอัด คิ้วเข้มครุ่นคิดจนขมวดเป็นปม

"ไม่ต้องห่วงผมหรอก ถ้ามีอะไรผมจะร้องดังๆนะ" ผมกระซิบพลางยิ้มเผล่ไม่อยากให้เขากังวลแต่มันไม่ได้ผลสักเท่าไหร่

"ยังจะเล่นอีก"

"คุณตาไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่า"

เขามองผมคล้ายชั่งใจอยู่นานก่อนจะพยักหน้าตอบรับเบาๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล  เสียงฝีเท้าห่างออกไปตามด้วยเสียงประตูห้องปิดลง เหลือเพียงผมกับคุณตาภายใต้ท้องฟ้ามืดสนิทบนเรือนเปิดโล่งน้ำค้างเริ่มลงจนสัมผัสได้ถึงอากาศชื้นจัด แม้แต่หรีดหริ่งเรไรก็เงียบสงัดดั่งจะรอฟังคำพิพากษา

"คุณตา..."

"พวกเธอคบกันแบบไหน"

"เรา...เป็นคนรักกันครับ"

"ฉันมีหลานชายคนเดียว แล้วก็หวังให้เขาเป็นชายสมชาย สมกับเป็นลูกหลานทหารอย่างฉัน" น้ำเสียงท่านเรียบสนิทจนผมเดาอารมณ์ท่านไม่ออก โดยรวมแล้วท่านคงไม่ชอบใจนัก

"ผมขอโทษครับ คุณตาอาจผิดหวัง รับไม่ได้ ผมเข้าใจครับ พี่เจี๋ยเขาก็ไม่สบายใจเรื่องนี้...  แต่เรารักกันอย่างจริงจัง ผมไม่คิดว่าเราทำผิดหรือเสียหายตรงไหน... ผมแค่อยากให้คุณตาเข้าใจและเมตตาพวกเราเหมือนที่ผ่านมา"

"ไม่เสียหาย ? ผู้ชายเหมือนกันหอมแก้มกันเสียแจ่มแจ้งไม่อายผีสางนางไม้ แล้วเธอยังจะให้ฉันยอมรับง่ายๆ ว่าฉันกำลังจะได้หลานสะใภ้เป็นผู้ชายงั้นเรอะ !"

"...มันไม่ใช่แบบนั้นครับ"

"แล้วมันแบบไหน ฉันเองก็รักเธอเหมือนหลาน แต่พวกเธอทำฉันผิดหวังมากจริงๆ เห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอกันรึยังไง"

"ผมไม่เคยคิดแบบนั้นนะครับ"

"หรือเธอไม่ได้คบกันจริงจังอย่างที่ปากว่าถึงไม่กล้ายอมรับ ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็ควรหยุดความสัมพันธ์นี้ซะ"

"ผมไม่อยากให้คุณตากีดกันเราต่างหากครับถึงได้ไม่กล้าบอก พี่เจี๋ยเขารักเคารพคุณตามากนะครับ เพราะคุณตาเป็นญาติผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว เขาถึงได้คิดถึงความรู้สึกของคุณตา สำหรับผมแล้วความจริงก็คือความจริง และผมพร้อมยืนยันว่าเรารักกันอย่างจริงจัง ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง"

ท่านปราดมองด้วยแววตาแข็งกร้าว ผมไม่แน่ใจว่าพูดอะไรผิดไป ผู้ใหญ่ที่เคยเมตตาผมตั้งแต่เล็กๆ ถึงได้ชักวัตถุสีเงินมันเงาแบบที่เหมาะจะเป็นของสะสมากกว่าเอามาใช้จริงจ่อเล็งมาทางผม

"ฉันให้โอกาสเธอพูดใหม่" เสียงท่านเรียบ ดวงตานิ่งสนิทไม่มีแววล้อเล่น ให้ตาย...ผมเข้าข้างตัวเองมากไปจริงๆ ตอนนี้ตัวผมสั่นจนห้ามไม่อยู่ ทั้งปลายมือและเท้าเย็นเฉียบ

"ผมพูดไปหมดแล้วครับ ถ้าคุณตาต้องการ...ผมยินดีพาพ่อแม่มาขอขมา หรือถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากผูกข้อไม้ข้อมือกันไว้ก่อน "

กริ๊ก

 เสียงโลหะกระทบกันจากการขึ้นนกพร้อมยิง ระยะเผาขนเช่นนี้ผมคงไม่รอด...

"นี่พอจะทำให้เธอเปลี่ยนคำพูดได้ไหม" ท่านยิ้มเย็นแม้อายุมากแล้วแต่มือที่ถือปืนไม่มีแววสั่นแม้แต่น้อย "โอกาสสุดท้าย พวกเธอคบกันแบบไหน"

"เรารักกันครับ เขาเป็นภรรยาของผมอย่างถูกต้องตามพฤตินัย และผมยินดีรับผิดชอบการกระทำของผมทุกอย่าง..."

ปัง !

"เค ! ! ! "

ผมมองไม่ทันด้วยซ้ำตอนที่ลูกตะกั่วพุ่งออกจากปากกระบอก เขาวิ่งเข้ามาหาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

"ตรงไหน ! เจ็บตรงไหน ! "เขาจับแขนจับมือพลางพลิกตัวผมเพื่อสำรวจ

ลำคอผมแห้งผากจนพูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าท่านจะลั่นไก แว่วเสียงป้าอ้อยโวยวายมาจากใต้ถุนเรือนไทยพร้อมคนงานอีกสองสามคน

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณท่าน ! "

"หึ ถามคุณหนูของอ้อยดูสิ " ท่านเอ่ยอย่างใจเย็นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ทำไมก๋งต้องรุนแรงด้วย ! "

"พี่ติ... ผมไม่เป็นไร"

"แน่นะ อย่าโกหกกูนะ"

ใครจะไปโกหกได้เล่า ลูกกระสุนไม่ได้เล็กเท่าปากมดนะที่รัก
จิตติลูบหน้าลูบตาผมท่ามกลางสายตาหลายคู่เหมือนเขาจะไม่สนใครทั้งนั้น ไม่วายมองสำรวจหาบาดแผล ดูลนลานในแบบที่ผมเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก... "ผมไม่ป็นไรจริงๆ ท่านไม่ได้ยิงผม คงแค่ขู่..."

"ใครว่าฉันขู่" ท่านพูดเสียงขรึมพลางมองหลานชายแท้ๆ ของท่าน "เจี๋ย..."

"..." ใบหน้ากระจ่างบึ้งสนิทมองสบตากับผู้สูงวัยที่พรูลมหายใจเบาๆ

"ก๋งถามคำเดียว" ผมเห็นแล้วล่ะครับ ว่าเลือดกับน้ำความข้นมันต่างกันมากขนาดไหน ท่านถนอมใจจิตติยิ่งกว่าอะไร น้ำเสียงที่ใช้กับหลานรักอ่อนลงแตกต่างกับที่ใช้กับผมอย่างสิ้นเชิง

"ถามอะไรครับ"

"รักน้องมันรึเปล่า"

"ก๋งถามทำไมครับ"

เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้งคุณตากัดฟันจนเห็นสันกรามนูนก่อนจะผ่อนลมหายใจหนักหน่วง ท่านเป็นนายทหารเก่าเรื่องศักดิ์ศรีคงสำคัญกับท่านมาก เท่าที่ผมเห็น...ท่านเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดเพียงเท่านี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว

"ถ้าเจี๋ยรักและจริงจัง ก๋งก็ไม่อยากทำผิดซ้ำเหมือนสมัยแม่ของเจี๋ย"
เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ท่านกล้าพูดความในใจออกมาไม่กลัวเสียหน้า ขณะเดียวกันผมก็เฝ้ารอคำตอบจากคนข้างกาย แม้จะรู้อยู่แก่ใจทั้งว่าเราต่างรู้สึกอย่างไร แต่ผมคงดีใจไม่น้อยหากเขาจะยอมรับออกมาอย่างเต็มภาคภูมิ

"ผม..."

ตึก ตึก ตึก

ให้ตายเถอะ หัวใจผมจะหลุดออกมาอยู่แล้ว มองไปรอบๆ ทั้งป้าอ้อยและคนงานต่างก็มีสีหน้าลุ้นคำตอบไม่ต่างกัน จิตติเหมือนคนหาเสียงตัวเองไม่เจอ เขามองทุกคนก่อนผิวหน้าขาวจัดจะขึ้นสีไปถึงหูและลำคอระหว่างนั้นมือถือผมก็ดังขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นพ่อผมเอง

"เคเป็นอะไรรึเปล่าไอ้เสือ พ่อได้ยินเสียงปืน..."

"เปล่าครับพ่อ ผมสบายดี แค่นี้ก่อนนะ ฝากบอกแม่ด้วยนะ ผมรักแม่" ผมรีบวางสายกลัวจะพลาดช่วงสำคัญ จิตติมองผมแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยไม่เต็มเสียงนัก
 
"เอ่อ...ผมขอคุยส่วนตัวกับก๋งได้ไหม"

"มีอะไรก็พูดมาตรงนี้เลย เป็นลูกผู้ชายทำอะไรก็ทำให้มันชัดเจน"

"ผมรักน้อง" เขาโพล่งขึ้นมาเมื่อทนแรงกดดันไม่ไหว ขณะคนฟังตาโตกันเป็นแถวๆ ได้ยินใครสักคนพูดเบาๆ 'กูว่าแล้ว'

"เจี๋ยจะให้ก๋งทำยังไง"

"ผมไม่รู้ ถ้าก๋งรับไม่ได้ ผมก็คงต้องยอมรับ"

"ดี ! " เสียงกังวานเอ่ยขึ้นจนผมใจหายวาบ อย่าบอกนะว่าจะไล่เขาออกจากบ้าน

"...คุณตาครับ..."

"เจ้าแสบอย่าขัด ! ฟังฉันให้ดี ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจี๋ยไปย้ายข้าวของจากบ้านที่ชลมาอยู่ที่นี่ซะ ส่วนเอ็งเจ้าแสบ...ฉันให้เวลาสามวันจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าดีแต่ปากเข้าใจไหม ? ! ปฎิบัติ ! ! "

"ครับ ! "

"ก๋ง... ! "

ให้ตายเถอะ อดีตนายทหารใหญ่สั่งการแล้ว แล้วอนาคตหลานเขยทหารจะรออะไรล่ะครับ ! ดูหน้าตื่นๆ ของคุณเจี๋ยสิ...น่ารักสุดๆ เลย

"ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วจะตื่นเต้นอะไรกันนักหนา"

ผมไม่รู้หรอกครับว่าท่านคิดอะไรยังไง พอพูดจบท่านก็เดินเข้าห้องไปขณะทุกคนเริ่มวงแตก ผมไม่เสี่ยงถามให้มากความกับอารมณ์ที่คาดเดาไม่ออก และที่สำคัญผมจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือ

" คุณหนูนี่น่าตีจริงๆ เลย ทำอะไรป้าตกใจหมด" ป้าอ้อยอดว่าไม่ได้ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจไม่ต่างจากผม "งั้นป้าไปนอนแล้วนะคะ"

"ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์ลุกมาดู นึกว่าจะไม่มีคนเก็บศพซะแล้ว"

"ไอ้เค ! ใช่เรื่องเล่นไหม ! " คนข้างกายว่าเสียงขรมตามด้วยมะเหงกเขกลงมาบนศีรษะผมอย่างจัง

"เจ็บนะเนี่ย" ผมแสร้งโวย ขณะป้าอ้อยอมยิ้มเดินจากไปเงียบๆ

"กูเขกให้เจ็บ มึงพูดอะไรกับก๋ง ดูซิเกือบตายแล้วไหม๊ ห๊ะ ! " พี่ตั้งท่าจะเขกผมอีกรอบ ผมจึงรวบมือและเอวหนาเข้ามากอด ซุกหน้าลงกับซอกคอกรุ่นกลิ่นจำเพาะกายของเขา

"ก็บอกว่าจะพาผู้ใหญ่มาขอ ตื่นเต้นเป็นบ้า ...นึกว่าจะไม่ได้กอดพี่แบบนี้อีกแล้ว"

"ดื้อด้าน มุทะลุ พูดอะไรไม่เคยฟัง โชคดีแค่ไหนแล้วที่ก๋งเขาไม่ยิงมึงจริงๆ " ถึงปากจะว่าแต่มือของเขากำลังลูบหลังให้คล้ายกับจะปลอบขวัญเรียกกำลังใจ ระยะขนาดนั้นไม่มีทางที่ท่านจะยิงพลาด แต่ท่านตั้งใจไม่ยิงให้โดนต่างหาก ต้องขอบคุณที่ท่านยังเมตตาและเห็นแก่พวกเรา ผมดีใจมากจริงๆ

"ไฟเขียวแล้วนะ"

"มึงต้องไปทำของมาแน่ๆ สาลิกาลิ้นทองรึยังไง...อื้อ ! "
ผมให้เขาพิสูจน์ด้วยตัวเองโดยการล้วงลิ้นให้เขาชิมถึงในปาก คุณเจี๋ยทุบหลังผมบึ้กใหญ่ ขย่ำท้ายทอยเพื่อบดจูบให้แนบแน่นยิ่งขึ้น ก่อนจะกระชากออกเพื่อไม่ให้ทุกอย่างเตลิดไปไกล ผมเลียริมฝีปากตัวเองอีกแล้ว...เสียดายเป็นบ้า



เขามองผมตาวาวคล้ายเสือที่อยากขย้ำเหยื่อเต็มแก่แต่ด้วยปัจจัยทั้งหลายแหล่เขาจึงต้องสะกดกลั้นตัวเองเอาไว้ ผมโน้นหน้าเขาหาซอกคอ กดจมูกลงกับแอ่งชีพจรวอนขอเสียงพร่า

"อีกนิดไม่ได้เหรอ"  จับมือขาวมาทักทายกับส่วนอ่อนไหวที่บัดนี้แข็งขืนเพียงเพราะจูบเมื่อครู่

"เค..."

"นิดเดียวนะ ใจจะขาดอยู่แล้ว"

เขาลังเลอย่างเห็นได้ชัด ปากบางเม้มเป็นเส้นตรง ผมไม่เว้นช่วงให้ได้คิดนาน ฉุดร่างสูงให้ลุกขึ้นก่อนออกแรงเล็กน้อยลากคุณเจี๋ยไปยังห้องนอนของเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเต็มใจเสียยิ่งกว่าอะไร ทันทีที่ประตูปิดลงอย่างเบามือไม่ทันเปิดไฟเราก็บดเบียดกายเข้าหากัน กอดรัดฟันเหวี่ยงแลกกันลงลิ้นอย่างไม่ออมมือ กลิ่นกายของเขา เนื้อตัวของเขากำลังทำผมเตลิดจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่

"คิมหันต์... ใจเย็น " ปากบอกอย่างแต่มือกลับทำอีกอย่าง กระดุมผมถูกปลดจนไม่มีเหลือ ซิบยีนส์ถูกรูดลง กลางกายออกมาผงาดบ่งบอกว่าผมคิดถึงเขามากขนาดไหน

ภายใต้แสงสลัวจากนีออนด้านนอกเขากดผมลงกับเตียง ตาสีอ่อนวาววับพร้อมกับจูบเร่าร้อนรุนแรง เพียงไม่นานมังกรของผมก็ถูกดูดกลืนด้วยโพลงปากของเสือขาวผู้หิวกระหาย ความเสียวซ่านกำจายจากปลายประสาทแล่นริ้วจนถึงหัวสมอง ผมเกร็งไปทั้งตัวหยัดกายแอ่นรับกอปรกับเสียงเฉอะแฉะ ก่อนแรงดันจากก้นบึ้งจะขับน้ำสีขาวพวยพุ่งออกมา ปริมาณของมันมากพอที่จะไหลย้อยออกมุมปากสีสด ผมเห็นเงาตัวเองสะท้อนจากดวงตาฉ่ำเยิ้มช้อนมองมา มือขาวป้ายน้ำกามออกลวกๆ มันอีโรติกจนผมใจสั่น อยากจับเขามาจัดการมันซะเดี๋ยวนั้น ถ้าไม่ติดว่าที่นี่คือบ้านไม้และห่างออกไปไม่ไกลมีผู้สูงวัยนอนกอดกระบอกปืนเฝ้าเราอยู่...

มันชวนตื่นเต้น... และครั้งเดียวมันไม่พอ

ผมดึงเขาขึ้นบนตัก "พี่ติ...เอ็นดูผมหน่อยสิ" กระซิบแผ่วเบาที่ใบหูแล้วไล้ฝ่ามือเข้าไปบนหลังใต้เสื้อเชิตเนื้อดี ซุกจมูกเข้าสูดดมกลิ่นกายเขาอย่างไม่รู้เบื่อ คุณเจี๋ยดูเคลิบเคลิ้มเอียงคอให้ความร่วมมืออย่างดี สะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ผมล้วงเข้าไปกอบกุมของเขาเต็มมือ บีบนวดคลึงร่วมด้วยการแลกลิ้น ใช้เวลาครู่ใหญ่นมข้นหวานก็พุ่งกระจาย ผมขบเม้มยอดอกเขาเบาๆ แล้วพลิกให้เขานอนลงเพื่อดำเนินกิจกามในเสต็ปต่อไป แต่เสือขาวกลับไม่โอนอ่อนให้

"พอแล้ว... กลับบ้านได้แล้วไป๊"

"โธ่... นอนนี่ไม่ได้เหรอ"

"ไม่ใช่แค่นอนน่ะสิ"

"น่านะ..."

"เสียงดัง..."

เราหมือนเด็กที่กระซิบกระซาบต่อรองกันในเรื่องทะลึ่ง

"ผมจะทำเบาๆ "

"มึงมันเชื่อไม่ได้" 

ดูเขาพูดสิ...

"..." ผมพ่นลมหายใจก่อนจะกัดหัวไหล่ขาวจึงโดนมือใหญ่ไม่แพ้มือผมผลักจนหน้าหงาย

"อย่ามาสาวแตกทำงอน ได้คืบจะเอาศอกนะ"

"พูดแบบนี้กับว่าที่สามีได้ไง อีกหน่อยพี่ต้องเป็นช้างเท้าหลังเชื่อฟังผัวเข้าใจป่ะ" ผมยักคิ้วหลิ่วตาให้หวานใจจนเจ้าตัวหน้าแดงจัดกัดฟันกรอด ๆ จะบึ้งก็ไม่ใช่จะยิ้มก็กลัวเสียฟอร์ม

"ไอ้เค !"

"แต่ผมไม่บ้าอำนาจขนาดนั้นหรอกนะ ผมรักพี่... ผมจะยกให้พี่เป็นควาญช้าง นอกจากจะได้ควบคุมผมแล้ว ยังได้ขี่ผมทั้งวันทั้งคืนเลยเอ้า ! "


"ไอ้ K ! "

*************
ในใจอีเจ้นี่กรี๊ดบ้านแตกไปแล้วจ้ะ 555+  :laugh3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-06-2015 16:52:13
พี่ติไม่ลองทำกันเบาๆดูเหรอ ททุกอย่างมันต้องลองนะ   :o8:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-06-2015 16:54:23
ไฟเขียว! เฮ!!!!!!!!!!!

ดีใจแทนเค XD
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: nut2557 ที่ 12-06-2015 17:10:44
ตื่นเต้นปนหวาด....เสียวๆๆๆๆๆ.. :haun4: :z3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 12-06-2015 17:19:15
อยู่บนเตียงก็ตำแหน่งเดิมนั่นแหล่ะ ไม่ต้องผลัดกันรุกผลัดกันรับหรอก
ไม่ชอบแบบนั้น คนเขียนอย่าเลยนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-06-2015 17:25:20
อยากกรีดร้องให้ลั่นบ้าน เขาผ่านคุณตาแล้วจ๊ะเธอ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 12-06-2015 17:54:13
ขอกรีดร้องสามบ้านแปดบ้าน

แอบฮา ตอนแรกก๋งเข้าใจว่ากำลังจะได้ 'หลานสะใภ้' เป็นผู้ชาย
ไปๆมาๆ ที่ก๋งยิงปืนออกไปเป็นเพราะเคดันบอกไปว่า พี่เจี๋ยเป็น 'ภรรยา' ตามพฤตินัยแล้วรึเปล่า 555
จากได้สะใภ้ กลายเปนหลานชายตัวเองไปเป็นสะใภ้ซะงั้น ทำใจเถอะก๋ง 555

เคนี่มันหื่นได้ทุดสภานการณ์จริงๆ
เฉียดตายจากลูกตะกั่วก๋งมา ก็ลากพี่เจี๋ยเข้าห้องเลยนะ
อยากจิบอกว่าฟิน กรี๊ดดดด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 12-06-2015 18:23:14
5555 สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ดีจังงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-06-2015 19:34:50
เรือนไม้ แล้วเรือนหอล่ะ ต้องทำใหม่มั้ยเนี่ย
อีก 3 วันเองนะ คงจะสร้างไม่ทันแล้วแหล่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-06-2015 19:45:55
กรี๊ดสลบ ไฟเขียว

พี่ติจ๋า ลองทำแบบเบาๆ ดูบ้างก็ได้นะ คึคึ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 12-06-2015 19:53:27
ได้เสียวหลายรอบเลยนะ น้องเคแรงจริงอะไรจริงๆม่กลัวโดนยิงแบบนี้ก๋งเลยไฟเขียว แต่เราว่าก๋งคงแบบช็อกได้หลานเขยแทนหลานสะใภ้ 55
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-06-2015 20:04:37
ใช่มั้ยเค ทำกันเบาๆก็ได้เนาะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-06-2015 20:51:00
ไฟเขียวแล้วววววว รีบๆเลยเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-06-2015 21:04:59
ระวังกระดานจะลั่นนะ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 12-06-2015 21:55:11
พี่ติจะได้ขี่เค เอ้ย แขี่ช้างเค ฮ่าๆๆๆ
เกือบทำเตียงเสียงลั่นแล้ว ก๋งอยู่น่ะเออ อดเลย คนอ่านก็ค้างงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆ
เคหื่นได้ใจตลอด อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: YING_YING ที่ 12-06-2015 21:57:50
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยก๋งใจดีเป้นบ้าเลยยยย :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-06-2015 22:14:38
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-06-2015 22:32:31
คุณตา สุดยอดดดด อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 12-06-2015 22:56:02
อื้อหืออออ ควาญช้างงงง ขี่ทั้งวันด้วยยย

แหมะ ก่อนจะขี่กัน รีบไปจัดการทุกอย่างให้เสร็จภายในสามวันก่อนเถอะพ่อออออออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 13-06-2015 00:26:38
ขอยคุณก๋งที่เมตตาค่ะ  :a2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-06-2015 03:08:19
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักก๋งกับคุณPhut ที่สุดเลยค่ะ
นึกถึงก๋งเป็นหน้าพี่หนิงตลอดเลย
โอ๊ย   พี่เจี๋ยจะมีสามีแล้ววววววว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: jirojiro ที่ 13-06-2015 07:25:32
ดีใจที่คู่นี้มีความสุข แต่ก็เสียใจที่เรื่องราวน่ารักใกล้จบแล้ว เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 13-06-2015 08:04:36
ก๋งยอมรับได้ เย้ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 13-06-2015 09:42:57
พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงนะ พระ-นาย ตลกโปกฮามากกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 13-06-2015 15:55:27
ก๋งเล่นแรงนะคะ555 แต่ก็ได้พิสูจน์แล้วว่า พี่ติน้องเครักกันอย่างจริงจังเนอะ
เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนะคะก๋ง  พี่เจี๋ยได้มาอยู่จันทบุรีถาวร  ได้สุดยอดหลานเขยอีกด้วย

ตอนนี้ครบทุกรส มีทั้งดราม่า ตื่นเต้น แอบมีฮา หวานซึ้ง แถมมีวาบหวามให้ด้วย
ขอบคุณมากๆนะคะ เรื่องสนุก  น่ารักมากๆค่ะ

ดราม่าจากก๋งผ่านไปด้วยดีแล้ว  รอลุ้นต่อไปว่าใครจะมาทำให้เกิดดราม่าอีกนะคะ (เรื่องยังไม่ใกล้จะจบใช่ไหมค่ะ)
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 13-06-2015 19:17:14
แหม่ๆๆๆๆๆ. เจ๊ติ กรี๊ดแตกเลยละซิเนี่ยะ
เบาๆมันไม่สะใจช่ายป่ะ.อิเจ๊เลยไม่อยากทำ :laugh:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 13-06-2015 21:06:34
3 วัน ทำพิธีให้เรียบร้อยนะ
จะได้เข้าหอกันเสียที
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 13-06-2015 22:20:54
ก๋งแอบร้าย ฉากยิงปืนแอบสะดุ้งเลย ชอบมุขควาญช้างฮาด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 14-06-2015 17:58:46
คุณก๋งเด็ดมาก
เจ้าเคก็ใจกล้า หน้าด้านดี กล้าทำกล้ารับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 14-06-2015 23:39:09
กรี๊ดบ้่นแตกอ่ะพี่ติ
น่ารักมากกก๋งไฟเขียวแล้ว น้องเคจะทำอะไรก็ได้
คิคิ กลับไปบอกแม่มาขอเลยนะ
ผิดผีขนาดนี้ อร๊ายยยยย
เขินมากกกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 15-06-2015 01:57:18
ก๋งใจดี น่ารักที่สุดด
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 15-06-2015 20:00:34
หวังว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้ กลายเป็นตอบเต็มปากเต็มคำ ว่าภรรยา
คุณก๋งทำใจไม่ด๊ายยยยย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 29 (12/6/58 p.21)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 15-06-2015 21:36:13
สวัสดีนักอ่านที่น่ารัก หลายท่านสงสัย ข้าพเจ้าจึงอยากบอกว่าเรื่องนี้ใกล้จบแล้วคาดว่าไม่เกินสามตอน ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ จุ้บๆ
 :L2: ติได้ท้วงได้นะจ๊ะ



หมดใจ30
 
เพียงข้ามวันข้าวของเครื่องใช้ที่เต็มไปด้วยความทรงจำตั้งแต่สมัยเด็กจนถึงปัจจุบันของผมก็ย้ายมาอยู่ในสถานที่ใหม่ด้วยฝีมือคนงานสวน ที่นอนคิตตี้แสนรักของพี่ดูแปลกตาเมื่อมาอยู่บนเตียงไม้สักอย่างดีแทนที่เตียงเหล็กหลังเก่า ทั้งโคมไฟสไตล์โมเดิร์นของขวัญวันเกิดจากแม่ก็ดูไม่เข้ากันกับบ้านเรือนไทย ยังไม่นับรวมข้าวของอื่นๆ ซึ่งจัดเข้าที่แล้วแต่ดูอย่างไรมันก็ไม่ลงตัว แถมพี่ยังมีอาการใจสั่นแปลกๆ อาจเพราะทำงานหนักเกินไป หรืออาจเพราะการเปลี่ยนแปลงกะทันหันก็เป็นได้
สูดหายใจเข้าลึกหลายๆ อึก แม้จะทั้งรักทั้งหวงและอาลัยอาวรณ์บ้านหลังนั้นแต่ผมก็ต้องตัดสินใจเลือกสักทาง ในเมื่อคนที่ผมรักทั้งสองคนอยู่ที่นี่... คงไม่ต้องรั้งรออะไรอีกแล้ว

คิดถึงผู้ชายเอาไว้ ! สู้โว้ย ! !

กลับไปคราวนี้ผมได้เจอกระปุกหลังจากไม่ได้เจอเธอร่วมสี่เดือนได้ เธอดูสบายดีมากๆ หน้าที่การงานก็ก้าวหน้า อีกทั้งยังได้แฟนหนุ่มหล่อล่ำลูกครึ่งอังกฤษทำงานอยู่ฝ่ายขายในบริษัทแม่ โอย...เห็นแล้วน้ำลายหก เห็นน้องได้ดีผมก็ดีใจด้วย กล่าวถึงนพ รายนั้นเห็นน้องว่าเลิกกันไปก็คบกับกิ๊กได้ไม่นาน ตอนหลังยิ่งหนักเสียงานเสียการแถมยังติดพนันหนี้ท่วมหัว ไม่น่าเชื่อว่าเด็กซื่อๆ คนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนั้น หรือแท้จริงแล้วนี่ต่างหากคือสันดารที่แท้จริง

นอกจากนั้นแล้วผมยังได้ไปเยี่ยมเยือนที่ทำงานเก่าแต่ไม่เจอเจ้านายเก่า น้องๆ เม้าท์กระจายว่าพอผมลาออกมา พี่ตุ๊กแกก็ยิ่งเครียด กดดันน้องทั้งที่ตัวพี่ท่านทำอะไรไม่ได้สักอย่าง น้องๆ ที่ทนแกไม่ไหวบ้างลาออกบ้างขอย้ายร้าน จนในที่สุดก็ต้องเปลี่ยนผู้จัดการ พี่นัทแกยังโทรมาชวนผมกลับไปทำแทน แต่โทษทีเถอะ พี่ไม่ว่างกำลังดูแลเด็กในสังกัด โฮะๆๆ

พูดถึงเด็กในสังกัด... พี่ยืนยันนอนยันตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ว่าพี่ไม่เอาขันหมาก ก๋งเองก็ไม่อยากได้สินสอด ไอ้ตัวดีเรียกร้องจะจัดงานแต่ง จะบ้าเรอะ ! พี่เป็นผู้ชายนะ...ต่างจังหวัดแบบนี้ได้เป็นข่าวใหญ่แน่พ่อคุณเอ๋ย
แค่บอกว่าผูกข้อไม้ข้อมือ ทานข้าวภายในครอบครัวพี่ก็เกร็งจนสันนิบาตจะกินอยู่แล้วที่รัก ! หนุ่มรู้บ้างไหมว่าพี่เสียเชิงขนาดไหน แต่ไม่เป็นไร เพื่อเราพี่ยอมได้...ฮึ้ยย่ะ !

และแล้วเดทไลน์ที่ก๋งกำหนดไว้ก็มาถึง ท้องฟ้าฤดูฝนครึ้มอยู่ตลอดเวลา เสียงเครื่องยนต์สัญชาติญี่ปุ่นดับลงพร้อมกับร่างสี่ร่างกำลังก้าวลงจากรถ โชคดีที่วันนี้ไม่มีเม็ดฝนโปรยปราย มิเช่นนั้นพ่อหนุ่มกับผู้ใหญ่ทั้งสองท่านรวมถึงพี่ชายของเขาคงได้เปียกจนหมดหล่อ

ตอนนี้เจ็ดโมงเศษๆ เร็วกว่าที่พ่อยอดชายนัดเอาไว้เกือบยี่สิบนาที มองดูครอบครัวของเขาขึ้นบันไดมา ทำให้เพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนี้เองว่าเป็นคนปอดแหกขนาดไหน ไม่บอกคงไม่รู้ว่ามือทั้งสองข้างของผมกำลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อสีครีมภายใต้สูทลำลองก็ชุมเหงื่อไม่แพ้กัน ไม่อยากจะคิดว่าถ้าโบกหน้ามาสักหน่อยป่านนี้คงละลายไหลเป็นน้ำ

ก๋งนั่งรอท่าอยู่ที่แคร่ไม้สักทองตัวใหญ่กลางบ้านข้างกันคือเก้าอีกรับแขกหกชุด อาคเชนทร์ขอตัวเนื่องจากติดนัดสำคัญทั้งยังเห็นเป็นเรื่องภายในครอบครัว หน้าที่ต้อนรับแขกจึงตกมาอยู่ที่ป้าอ้อยและผม
ยิ้มไว้ไอ้ติ ยิ้มไว้...

โฮ... ปริ่ม นี่ขนกันมาหมดบ้านเลยใช่ไหม

"สวัสดีครับคุณน้า สวัสดีครับน้าศิ สวัสดีครับคุณเจ"
"สวัสดีจ้ะเจี๋ย"
"เชิญครับ..." กล่าวต้อนรับแขกไม่ทันเสร็จดี พ่อยอดขมองอิ่มของพี่ก็ฉวยมือไปกุมกระชับไว้แน่น ร่างสูงใหญ่สวมเชิตสีหวานทับเวยสูทลำลองกับกางเกงแสลค ใบหน้าคมโกนหนวดจนเกลี้ยงเกลาอิ่มเอิบ เดินนำผู้ใหญ่เข้ามาหาก๋งด้วยรอยยิ้มเสมือนมีความสุขมากมาย

อร๊าย ทำอะไรปรึกษากูบ้างงง ร้อนจนหน้ากูนี่เดี๋ยวเขียวเดี๋ยวแดง เหงื่อออกเต็มรักแร้แล้วพ่อมึง

"อะแฮ่ม " น้ากรกระแอมเบาๆ แซวลูกชาย แล้วมันสะทกสะท้านไหม ? ก็ไม่...

"สวัสดีค่ะคุณอา ทานเช้ารึยังคะ ศิมาเร็วไปรึเปล่า"
"ไม่เร็วหรอก นั่งก่อนหนูศิ คุณกร เจ้าเบิ้มก็มาด้วยรึ" ก๋งยิ้มรับแขกอย่างมีมาดตามสไตล์ท่าน พี่เบิ้มไม่ใช่ใครก็เฮียของเจ้าตัวดีเขา ได้ยินมาว่าพี่น้องคู่นี้เขาสร้างวีรกรรมไว้เยอะ คิมหันต์รีบฉวยโอกาสดึงผมไปนั่งข้างๆ ขณะผู้ใหญ่เริ่มคุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระ
อีกแล้วครับอาการใจตุ้มๆ ต่อมๆ มาอีกแล้ว !

"โธ่คุณตา เปลี่ยนชื่อเรียกเถอะครับ ชื่อนั้นไม่หล่อเลย" หนุ่มหล่อโอดครวญ เอาเป็นว่าหุ่นดีพี่ให้ผ่าน
 ?
 ...โทษทีเสียสมาธิไปหน่อย อยากบอกว่าถึงหน้าจะบล็อกเดียวกันแต่หญ้าอ่อนของผมคารมกินขาด !

"เป็นไงล่ะเรา ช่วยงานพ่ออยู่รึ ไม่เจอนานเหมือนกันนะ"

"เขาก็ช่วยงานที่โรงงานบ้างนั่นล่ะครับ แต่ส่วนใหญ่จะเฝ้าสวน คุมลูกน้องที่ออฟฟิศ ก็ช่วยได้มากครับ ไม่เกเรเหมือนเมื่อก่อนแล้ว นี่ไอ้เสือเล็กมาช่วยอีกแรง ผมค่อยได้พักหายใจหายคอหน่อย" น้ากร...พ่อพวกเขาดูใจดี ท่าทีเวลาพูดก็ดูสุภาพนุ่มนวลใจเย็น ไหงลูกชายถึงได้ใจร้อนนักก็ไม่รู้ แถมยังทำอะไรประเจิดประเจ้ออีก ดูซิ มือพี่ที่มึงกำไว้เหงื่อไหลเป็นน้ำแล้วเนี่ย !

"ตื่นเต้นเหรอ..." เขากระซิบถามพลางบีบๆ นวดๆ มือให้ รอยยิ้มฤดูร้อนภายใต้ท้องฟ้าครึ้มเมฆทำให้ผมไม่อยากเชื่อว่านี่คือความจริง ใครจะคิดว่าชีวิตเกย์คนหนึ่งจะมีหนุ่มรุ่นน้องพาพ่อแม่มาขอถึงบ้านคุณตา

คิดแล้วแอบกรี๊ด จะมีใครได้ยินไหม ?

"...อีกหน่อยศิคงต้องฝากฝังเจ้าเคไว้กับคุณอา มีอะไรก็อบรมสั่งสอนได้เต็มที่เลยนะคะ อย่าถึงขั้นลงไม้ลงมือปืนลั่นก็พอค่ะ" น้าศิพูดติดตลกขณะเจ้าตัวแสบของก๋งทำหน้าแหยเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนโดยเฉพาะก๋ง

"ฉันจะไปว่าอะไร โตๆ กันแล้ว หนูศิเองก็เลี้ยงลูกเป็น ไม่เห็นเหลวไหลสักคน โลกมันเปลี่ยนไปเสียจนฉันปรับตามแทบไม่ทัน แถมยังไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ฉันต่างหากที่อีกหน่อยคงต้องฝากฝังหลานไว้ให้หนูศิช่วยสอน"

เกิดความเงียบทั้งที่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มชั่วขณะเมื่อได้คิดตามคำพูดของผู้สูงวัย

"คุณตายังแข็งแรง ยังอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรได้อีกนานค่ะ" ผมก็อยากให้เป็นอย่างนั้น..." มา...เด็กๆ มานั่งนี่" น้าศิพยักหน้าเรียกเราให้ไปนั่งตรงหน้าท่าน ป้าอ้อยนำสายสิญจน์ที่เตียมไว้ใส่พานมาวางด้านข้าง วินาทีนี้ราวกับมีกลองสะบัดชัยมารัวในอกพี่ คนข้างกายจับแขนผมให้เดินเข่าไปพร้อมกันแล้วพับเพียบลงตรงหน้าผู้ใหญ่ ก๋งหยิบสายสิญจน์มาลูบข้อมือก่อนจะบรรจงผูกให้ เริ่มที่ผมเป็นคนแรก
"์คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีวันนี้..." ท่านเหลือบมองมาจนผมทำหน้าไม่ถูก มุมปากของท่านยกยิ้มน้อยๆ พอให้รู้ว่าก๋งเองไม่ได้ฝืนหรือลำบากใจกับสิ่งที่ผมเป็น "ขอให้ทั้งคู่อยู่เย็นเป็นสุข คิดทำการใดก็ขอให้มีสติระลึกรู้ และคิดถึงคู่ชีวิตเป็นสำคัญ  ขอแค่ให้เมตตา อาทร ห่วงใย และมีความเอื้อเฟื้อต่อกันไว้...ฐิทิหรือศักดิ์ศรีมันก็ไม่สำคัญ"
ปมที่ผูกเป็นเงื่อนตายดั่งห่วงผูกมัดผมไว้กับอีกหนึ่งชีวิตซึ่งเป็นคนสำคัญและผมเต็มใจรับไว้ทั้งหมด
เสร็จจากผมท่านพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงเรียก คิมหันต์ยิ้มกริ่มคลานเข้าหาผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ก๋งลูบสายสิญจน์บนข้อมือหนาก่อนจะเริ่มผูกเป็นปมอีกครั้งและอีกครั้ง
"เมื่อวันใดที่ความรักแบบหนุ่มสาวนั้นจืดจาง ก็ขอให้ระลึกนึกถึงวันแรกที่เริ่มรัก นึกถึงอุปสรรคที่เคยผ่านมา นึกถึงวันนี้ และทุกๆ วันที่เคยมีความสุขร่วมกัน ขอให้ทั้งคู่โชคดีมีชัย"
"ขอบคุณครับ" เราก้มลงกราบ ท่านลูบหัวเราหนัก ๆ จนผมรู้สึกว่าน้ำรื้นขึ้นขอบตา และก่อนที่ผมจะร้องไห้ให้ได้อายเจ้าตัวดีก็ขยับนำไปทางพ่อแม่ของเขา

"โอยลูกชายแม่ขายออกแล้วหรือนี่" น้าศิพูดติดตลกเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนก่อนท่านจะเริ่มบรรจงผูกให้เราทั้งคู่

"หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก หากคนหนึ่งเป็นไฟอีกคนหนึ่งขอให้เป็นดั่งน้ำเย็น อย่าได้เป็นน้ำมันเชียว... มีปัญหาก็ขอให้ใช้เหตุผลคุยกันอาใช้อารมณ์ อะไรที่รู้ว่าอีกคนไม่ชอบเลี่ยงได้ก็เลี่ยง ขอให้ใส่ใจถนอมใจกันไว้นะจ๊ะที่รัก"
น้าศิหอมหน้าผากลูกชายลามเลยมาถึงผมอย่างไม่รังเกียจ เป็นไอ้ติเสียอีกที่ปลื้มใจปนเก้อกระดาก นอกจากแม่ยังไม่เคยมีสาวที่ไหนมาหอมเหม่งผมเลยนะ

"คุณอากับแม่พูดหมด แล้วพ่อจะพูดอะไรดีล่ะเนี่ย..." น้ากรยิ้มขำก่อนเริ่มลงมือ "พ่ออยากให้ทั้งคู่รักษาศีลห้าเอาไว้ ไม่ต้องตึงเปรี๊ยะแค่ให้รู้จักยับยั้งใจ รู้ผิดชอบชั่วดี ดำเนินชีวิตอยู่ในศีลในธรรม และขอให้ซื้อสัตย์ต่อกัน"
"ครับ"

"เอ้าอ้อยมา..ผูกให้หลานหน่อย"
ก๋งร้องเรียกป้าอ้อยที่ยืนดูด้วยท่าทีเก้งก้าง ท่านเป็นคนเก่าคนแก่และมีความสำคัญไม่แพ้คนในครอบครัวผมเองเต็มใจอย่างยิ่ง และยังนึกเสียดายที่อาคเชนทร์ไม่ว่างเพราะถ้าไม่ได้ท่านเกลี้ยกล่อมผมคงจะยังเคืองก๋ง และคงไม่มีวันนี้
ป้าอ้อยมองเราด้วยความอารีโดยเฉพาะคุณหนูเคของป้า
"ขอให้มีความสุขนะคะคุณหนูทั้งสอง" คำว่าคุณหนูรวมถึงผมแล้ว...ฟังดูจั๊กจี้นะครับ
"มีเมียแล้วทำตัวดีๆ อย่านอกลู่นอกทางนะน้องรัก" อื้อหือ ฟังพี่เขาพูด "คุณเจี๋ยก็ดูแลมันหน่อยนะครับ เด็กเพิ่งโต ฮ่าๆ " พอได้สัมผัสในระยะประชิด ผมถึงได้รู้ว่าเฮียแกไม่ค่อยเต็มเต็ง ท่าทางเฮียเจจะมีปัญหากับปลายเชือกสองฝั่งที่ผูกอย่างไรก็ไม่สำเร็จเสียที แถมกลิ่นบุหรี่ยังนำหน้ามาแต่ไกล ติดลบสามสิบ !
"จะผูกเสร็จไหมวันนี้" คิมหันต์ถามเฮียเขาแบบไม่เกรงใจ ถูกใจพี่มากที่รัก เร็วๆได้ไหมเฮียผมจะรีบเข้าหอ !

อร๊ายคิดอะไรออกไป ! คึคึคึ

เรากลับมานั่งที่เดิมเกิดความเงียบชั่วอึดใจก๋งจึงอวยพรให้อีกครั้ง
"ขอคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงคุ้มครองให้ทั้งคู่แคล้วคลาดปลอดภัย มีแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป"
เราก้มลงกราบผู้ใหญ่อีกครั้งขณะป้าอ้อยรีบยกน้ำชาออกมาเพื่อให้เรายกให้ผู้ใหญ่ทุกท่าน เป็นพิธีการที่ผสมผสานกันแปลกๆ โดยที่ผมไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของมันนัก หลังจากดื่มชาน้าศิจับมือเราทั้งคู่วางประสานกันไว้
"น้าฝากน้องด้วยนะเจี๋ย ดูแลกันดีๆ นะลูกนะ"
"ครับ" ผมตอบรับด้วยความเต็มใจและยินดีเป็นอย่างยิ่ง ความรู้สักเปรมปรีดิ์อัดแน่นจนล้นอก ยิ่งได้สบตาหวานเชื่อมของคนที่นับได้ว่าเป็นคู่ชีวิตนับแต่วันนี้เป็นต้นไป...ผมก็ยิ่งรู้สึกฮึกเหิมและอิ่มใจอย่างที่ไม่เคยคาดฝัน

"ดูแลผมไปนานๆ นะ"
คิมหันต์ยิ้มเต็มวงหน้า ค่อยๆ ดึงมือกลับเพื่อประนมไว้กลางอกแล้วก้มลงกราบอย่างที่พี่ไม่ได้คาดคิดไว้ว่าเขาจะทำ เล่นเอาพี่ต้องรีบขยับเข้าหาช้อนประคองมือทั้งคู่ไว้แนบอกแทบไม่ทัน เขาซบลงตามมือมา ศีรษะทุยอยู่ระดับปลายจมูกพอดิบพอดี พี่ก้มจูบลงตรงกลางกระหม่อมสูดกลิ่นแว็กซ์เซตผมเข้าเต็มปอดพี่ ไอ้ตัวดีไม่ปล่อยโอกาส ได้ทีเงยหน้าหอมแก้มพี่ดังฟอดดด ขณะเดียวกันโสตพี่ก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ดังมาจากมือถือราคาแพงของน้าศิ

อ้ากกก !
"หอมจัง" คิมหันต์กระซิบ หน้าคมขึ้นสีระเรื่อทั้งยังสงบปากสงบคำกว่าปกติบ่งบอกว่าเขาก็ตื่นเต้นและเขินไม่แพ้ผม แต่พ่อก็ยังใจกล้าหน้าด้านเสียเหลือเกิน

ไม่อยากสวีทหวานโชว์ผู้ใหญ่ พอเสร็จพิธีเราทั้งหมดก็ยกกันไปทำบุญเลี้ยงเพลที่วัดในตัวจังหวัดด้วยรถเก๋งหนึ่งคันและรถกระบะอีกหนึ่งคัน ได้ป้าอ้อยเป็นหัวเรือใหญ่ในการทำอาหารทั้งคาวหวาน  ฟังพระสวด ถวายสังฆทาน รับศีลรับพรกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่ซึ่งปีนี้ย่างเข้าปีที่สี่แล้วที่ท่านจากไป บรรยากาศวัดให้ดูร่มรื่นให้ความสงบร่มเย็น บางเวลาก๋งทอดมองออกไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะพรูลมออกมาเบาๆ เรื่องในอดีตเราไม่มีทางกลับไปแก้ไขมันได้ คงจะมีก็เพียงปัจจุบันเท่านั้นที่เราจะเลือกทำสิ่งที่ดีที่สุดโดยหวังว่าจะไม่คิดเสียใจเมื่อก้าวเดินไปถึงอนาคต

"คิดถึงแม่หรอครับ" ผมปลีกมาคุยกับก๋งหลังจากช่วยยกของขึ้นกระบะเสร็จแล้ว แว่วเสียงพ่อหวานใจเถียงอะไรสักอย่างกับเฮียของเขาอยู่ไกลๆ

"ฉันมีลูกสาวคนเดียวก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา ฉันเสียใจมาตลอด...เพราะมัวแต่ห่วงหน้าตา รักศักดิ์ศรี ถือฐิทิจนวางไม่ลง ทำพลาดไปหลายอย่าง กระทั่งตายจากฉันก็ยังไม่ได้ไปเผาผี จะหวังก็เพียงให้แม่จันทร์ไปสู่สุขคติ และอโหสิกรรมให้ฉัน" ว่ากันว่าคนที่ตายไม่รู้ตัวเช่นเกิดอุบัติเหตุวิญญาณจะหลงทาง และอาจจะยังไม่ได้ไปปรโลก

"แม่ไม่เคยโกรธก๋ง... ท่านโทษตัวเองเสมอ และก็หวังว่าก๋งจะหายโกรธ..."

"เป็นเพราะฉัน..."

"มันแล้วไปแล้ว อย่าไปคิดถึงเลยครับ อย่าโทษตัวเองเลย แม่คงไม่อยากเห็นก๋งเป็นทุกข์"

เป็นครั้งแรกที่เราพูดถึงเรื่องเก่าซึ่งเป็นเรื่องต้องห้ามระหว่างเรา สายลมหวีดหวิวกิ่งไผ่ พระพรายโอบล้อมเราไว้ดังจะช่วยปลอบปะโลม บางครั้งคนเราก็อยากจะกลับไปแก้ไขอดีต แต่เพราะอดีตแก้ไขไม่ได้เราจึงต้องจดจำไว้เป็นบทเรียนไม่ให้ทำผิดซ้ำสอง ยิ่งอดีตนั้นเกี่ยวเนื่องกับคนสำคัญกลายเป็นหนามแหลมคอยทิ่มแทงซ้ำๆ ทุกครั้งที่นึกถึง

"ไปกันเถอะครับ"
ต่อไปผมจะดูแลก๋งเอง...หวังว่าพ่อกับแม่จะหมดห่วงและได้ไปสู่ภพภูมิที่ดี...

ครึ่งวันที่เหลือเป็นการทัวร์เมืองจันทร์ ผลไม้มีอยู่ทุกที่ ทั้งๆ ที่เป็นช่วงสุดท้ายของฤดู ซึ่งผมเห็นจนชินตา น้าศิดูสนุกสนานกับการเดินตลาดเลือกซื้อเสื้อผ้าทั้งของตนเองและสามีไม่ลืมเผื่อแผ่ถึงลูกชายทั้งสองและผมด้วย เดินกับท่านได้ไม่นานก็เป็นอันต้องปลีกวิเวก เนื่องจากพ่อหนุ่มเขาทนเป็นตุ๊กตาให้แม่จับลองชุดนี้ชุดนั้นไม่ไหว น้ากรก็ช่างใจเย็นภรรยาว่าอะไรดีท่านก็ดีด้วยหมด
ดูเหมือนก๋งจะได้ปืนถูกใจมาสะสมอีกกระบอกจากร้านของเก่าที่ดูมีมนตร์ขลัง ผมแทบไม่ได้อะไรติดมือเพราะติดนิสัยตระหนี่เป็นทุนเดิมจะมีก็เพียงของกินที่คิมหันต์ซื้อดะตั้งแต่ต้นตลาดยันท้ายตลาด
"อ้วนกูทิ้งนะ" ผมกระซิบลอดไรฟันขณะอยู่บนรถ คนขับตัวดีมันบังคับให้พี่ป้อนขนมให้ ปากสีสดเคี้ยวยุบยับแก้มตุ่ยอย่างกับแฮมเตอร์ มึงคิดว่าขนมขี้หนูมันป้อนง่ายๆ เรอะ !
"ไม่เอาน่า อ้วนกอดอุ่นนะ ลองมะ มามะ งุงิงุงิ" มันเอื้อมมือมาเกาคางพี่แถมยังทำเสียงเล็กเสียงน้อย น่ารักจุงงง สลัดของพี่ !
"หมดปากแล้วอ้า..." ห่ารากเกรงใจก๋งกูบ้าง เห็นแก่หัวหงอกที่นั่งเบาะหลังไหม !
"..." กูไม่ป้อนแล้ว ยัง ! ยังจะมองหน้า ไม่ต้องทำตาน่าสงสาร อยากข่วนหน้ามึงจริงๆเลย
"เอ้า" แล้วพี่ก็จับขนมปั้นๆ แล้วยัดปากมัน กูอยากจะบ้า ขี้ตื๊อไม่มีใครเกิน !

กว่าเราจะกลับมาถึงบ้านคิมหันต์ก็ปาเข้าไปเกือบสี่โมงเย็น เราจัดปาร์ตี้ปิ้งย่างเล็กๆ ภายในครอบครัวที่สนามหญ้าข้างบ้าน ต้นไม้และรั้วบ้านถูกประดับด้วยริบบิ้นหลากสีบ้างดัดเป็นลอน บ้างผูกเป็นโบ และยังมีไฟดวงเล็กๆประดับไว้พร้อมเปิดยามค่ำคืน
นอกจากเราแล้วยังมีญาติๆ คิมหันต์อีกสองครอบครัวมาร่วมด้วย ริมสนามมีเวทีเล็กพร้อมเพลงคาราโอเกะที่ทั้งเด็กเล็กและคนแก่แย่งไมค์กันพัลวัน  อาหารจานหลักหลายจานน้าศิลงมือทำเอง ผู้ใหญ่คุยกันอย่างครื้นเครงอยู่ที่โต๊ะใหญ่กลางสนาม เห็นก๋งยิ้มและหัวเราะกับคนวัยใกล้เคียงกันผมก็พลอยเบาใจ เพราะกลัวท่านจะเบื่อเสียเปล่าๆ แถมยังเกรงใจท่านที่ถูกเราลากไปตระเวนทั้งวัน

เด็กๆ วัยประถมจนถึงมัธยมต้นประมาณหกคนซึ่งเป็นหลานคิมหันต์ดูสนุกสนาน น้องอิมวัยแปดขวบชอบอกชอบใจผมเป็นพิเศษ ผมไม่รู้ว่าอาหลานเขากระซิบกระซาบอะไรกัน เผลอเพียงครู่เดียวสาวน้อยกระโปรงแดงฟูฟ่องก็อุ้มกุหลาบขาวช่อโตมามอบให้
เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเปล่งเสียงออกมาอย่างกล้าหาญ
"ของอาเจี๋ยค่ะ ! "
ผมรับช่อกุหลาบยักษ์มาจากมือน้อยๆ เห็นการ์ดสีครีมใบเล็กแนบมาด้วยพร้อมลายมือที่เห็นปุ้บรู้ปั้บแบบไม่ต้องเดา
"แด่พี่เจี๋ยสุดที่รัก... "

อยากตบกบาลตัวเอง นี่หวานแล้วใช่ไหมลูก หืม...
อร๊ายยย

ผมละสายตาจากการ์ดเล็กๆ เพื่อสบตากับเจ้าของกุหลาบขาว พ่อยอดชายของพี่ที่เดินมาหาพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มขบริมฝีปากตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ เออนะคนเรา...บทจะเขินพ่อก็เขินซะ...

ทำดีไม่ต้องอายนะจ๊ะ แค่ให้พี่เขินคนเดียวก็พอแล้ว !

ไม่ต้องรออะไรแล้วครับ พี่ถูกเด็กหิ้วขึ้นมาบนห้อง ช่วงเวลาแห่งความอบอุ่นมาถึงแล้ว ทันทีที่ถอดเสื้ออกภายใต้แสงไฟสว่างโล่ พี่ก็เห็นสิ่งน่าอิจฉา...กล้ามท้องเป็นลอนแบบที่ไม่อยากหันมามองพุงกระทิของตัวพี่เลย
"เค แล้วก๋งพี่ล่ะ"
"เดี๋ยวไปส่งก็ได้... "
"เดี๋ยว..."พี่ดันคางที่พยายามงับนมพี่ นี่มันหมาบ้าชัดๆ ขอร้องอย่าหายใจแรงได้ไหม
"ไม่เดี๋ยวแล้ว พี่รู้ตัวไหมว่าน่าฟัดขนาดไหน" คิมหันต์สูดหายใจเข้าลึกบนกลุ่มผมพี่ มือปลายหมึกลูบคลำจากแผ่นเบากลายเป็นหนักหน่วง
"ขนาดไหนล่ะ" พี่กัดปากพอเป็นพิธี สารภาพตามตรงตอนนี้ชักสองจิตสองใจ ห่วงก๋งก็ห่วง จะขัดใจเด็กก็ดูหักหาญน้ำใจกันเกินไป...

"ให้ตาย...รู้ก็รู้ว่าผมหลงพี่ขนาดไหนยังจะยั่วกันอีก"
มันกัดปลายจมูกพี่ก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างระงับอารมณ์ไม่วายเบียดร่างกายท่อนล่างเข้ามา แล้วอย่างนี้จะระงับอยู่ได้ไง
"แค่หลงเองเหรอ"
"รักครับ...ยอมแล้วครับ" คิมหันต์หลุดขำ คว้าเอวผมไปกอดแน่นก่อนทิ้งตัวลงที่นอนซึ่งมีผมทาบทับอยู่ด้านบน "วันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย...พี่เป็นเมียผมแล้วนะ"
โอยกระดากปาก แต่ได้ข่าวว่ากูเป็นมานานแล้วป่ะ ?
"เพิ่งรู้ตัวหรือไง"
อดไม่ได้ที่จะลูบแก้มสากอย่างรักใคร่ ทูนหัวของผมหัวเราะจนตายิบหยี ผมจึงถือโอกาสสวมแหวนให้
จนเจ้าตัวตาโตขึ้นมาทันที
"ให้ แหวนวงนี้ก๋งให้มาซึ่งพี่ก็ชอบและรักมากจึงอยากให้เคช่วยดูแล"
ผมรู้ว่าน้องมันเสียเซลล์เรื่องแหวนเมื่อครั้งก่อนหนำซ้ำผมยังเคยพูดจาปากเปาะเอาไว้ว่าไม่ชอบใส่แหวน เพราะมันดูตุ้งติ้ง ซึ่งทำให้คิมหันต์เสียความรู้สึกไม่น้อน คราวนี้ผมจึงอยากแก้ตัว...

อะไร ? ไม่ลงทุน ?

ชิชะ ! แหวนมรกตเก่าแก่ราคาเหยียบแสนเลยนะเว้ยเฮ้ย แถมยังเป็นสมบัติก๋ง ไม่รักกันจริงพี่ไม่ให้ง่ายๆ นะไอ้น้อง !

"ขอบคุณครับ"

ตาคมมองพี่อย่างซาบซึ้ง ชวนใจแกว่งแปลกๆ พี่ไม่ชินว่ะครับ

"อย่าทำซึ้งดิ กู... ลงไปข้างล่างแล้วนะ"

"จะรีบไปไหนล่ะ" เขาลุกตามมารั้งเอวพี่ไว้ ก่อนจะกระซิบริมหู "อยากตอบแทน...ให้ทั้งตัวและหัวใจเลย"

"..."

"ขอบคุณครับ รักเจี๋ยนะ"

"อืม"

"..." ปากไม่ว่าแต่มือถึง ปากเจ้าจมูกเจ้าจูบเอาหอมเอา โอย...

"คิมหันต์"

"ครับ"

"ก๋งรออยู่..." อย่าเพิ่งนัวเนียได้ไหมกูจะตบะแตกอยู่แล้ววว

ปัง ปัง ปัง

ฉิบหาย ขวัญกูบินว่อน ใครวะ !

"คุณเคคะ อยู่ในห้องรึเปล่าคะ มีคนมาหาค่ะ"
เสียงแม่บ้านพูดผ่านประตูเข้ามา
"ใครครับ" ฝั่งนี้ก็ไม่ยอมเปิดประตูจริงๆ ตะโกนถามกลับไป
"ไม่ทราบค่ะ เขามาขอพบคุณเค รออยู่นอกรั้วน่ะค่ะ"
คิมหันต์ยอมปล่อยเอวพี่ผละออกไปเลิกม่านหน้าตาดู ก่อนสีหน้าเปี่ยมสุขจะเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ...ผมจึงชะโงกหน้าดูตามปรากฎว่า
ใครวะ ?
"..." คิมหันต์ดูวุ่นวายใจ ยกมือขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
เอาอีกแล้วไอ้ตัวดี สีหน้ามึงนี่ฟ้องทุกอย่างเลย โชคดีหรือโชคร้ายของผมว่าที่มีคนรักโกหกไม่เนียนแบบนี้
"เฮ้ย ! มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ"
"กูยังไม่ได้คิดอะไรเลย อย่าร้อนตัวได้ไหม"
"โธ่...ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่เชื่อลงไปพร้อมกันก็ได้เอ้า ! "
พี่ไม่อยากคาดเดาอะไรมากเพราะเกรงว่า ถ้ามันเกินที่คาดคิดจากที่จะได้เข้าหอมึงจะได้ข้ามขั้นไปลงโลงแทน

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-06-2015 21:51:59
ใครมา ????
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 15-06-2015 22:04:23
นังน้ำโผล่มารังควาญสิน่ะ
คนเค้าอุตส่าห์มีความสุขแล้วน่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 15-06-2015 22:11:22
ค้างคะมาต่อด่วนๆ ใครมาขัดจังหวะ วิมานรักของเค
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 15-06-2015 22:27:36
แฟนเก่ามาหรือเปล่า ตามเป็นเหาฉลามเลยนะ
ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ระแวงมากบอกเลย ยังไม่อยากให้ก๋งลองปืนกระบอกใหม่

 :hao4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 15-06-2015 22:30:58
ใครมา ค้างงงงงงงง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-06-2015 22:31:50
 :ling1:'
จะจบอีกเรื่องแล้วเหรอนี่

อืม...... แฟนเก่าเคหรือใคร???
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-06-2015 22:34:16
ใครมาก่อกวนนะ

แม่บ้านนี่ก็ไม่รู้เรื่องเลยคนเค้าจะเข้าหอกัน  :angry2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 15-06-2015 22:56:30
อย่านะว่าอินัง.....  ฮึ่ย เค  ถ้าคราวนี้มึงไม่ชัด  กุยุพี่เจี๋ยหาผัวใหม่ละ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 15-06-2015 23:10:44
เป็นการแต่งงานที่น่ารัก  ทำไมไม่เชิญกันบ้าง   :z3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-06-2015 23:19:11
กำลังหวานอยู่เชียวใครมันมาขัดว่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-06-2015 23:32:17
นังน้ำเน่ามารึเปล่า :m16: รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-06-2015 00:43:22
ตามอ่านทันแล้ว ยิงยาวเลยค่ะ ลุ้นกับความรักทั้งคู่มาตลอด ต่างคนต่างมีดีมีเสียซึ่งก็ต้องปรับกันไป
แต่คนอ่านส่วนใหญ่ #ทีมพี่ติ ซึ่งเราเองก็ด้วยค่ะ 5555 เอาจริงๆ ตั้งแต่แรกแล้วที่ไม่ค่อยไว้ใจเคเท่าไร
เรื่อยมาจนเคมีเรื่องราวกับน้ำโน่นนี่ แต่ก็เชียร์พระเอกอยู่นะพอได้เห็นความตั้งใจจริงของเขา
แพ้อีตรงมาโถมกอดที่สวนนี่ล่ะ น่ารักดี เหมือนลูกหมา 555 พ่อคงทนคิดถึงไม่ไหว
เรื่องก๋งลุ้นมาก แต่ผ่านไปดีกว่าที่คิด เพราะใคร เพราะเจี๋ยไง หลานรักสึดหัวจิตหัวใจ ก๋งน่ารัก
ทั้งสองครอบครัวน่ารักมาก แต่เอ๊ะ ใครมา อย่าบอกว่ายัยน้ำ อี๋

ขอบคุณต่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 16-06-2015 01:32:56
แฟนเก่าเคแน่เลย ชะมะ โกธรๆๆ เบื่อเคจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-06-2015 01:41:57
ใครมาอีกอะ.
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-06-2015 04:49:21
โกรธคุณ Phut

เราอยากไปแห่ขบวนขันหมากด้วย   จะไปกั้นประตูเงินประตูทอง
ลูกสาวออกเรือนทั้งที

ปลื้มเรื่องน้องปุก  และสะใจอินพค่ะ มากๆๆๆๆๆๆๆ

สงสัยว่าเป็นน้ำแน่ๆที่ตามมาหา   เสี่ยก็คงตามมาติดๆ
พี่เจี๋ยต้องลงไปด้วยกันนะไหนๆก็เป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-06-2015 06:05:12
 :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-06-2015 06:05:57
ใครมาค้าาาา
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 16-06-2015 21:05:50
ตื้นตันใจไปกับพี่ติ  จากแอบรักจนมาได้ตบแต่ง ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ยอมรับด้วย ดีใจกับพี่ติจริงๆ

ทั้งก๋ง คุณพ่อ คุณแม่  ก็ให้พรและคำแนะนำการครองเรือนที่ดีๆไว้มากมายเลยค่ะ  ชอบมากๆค่ะ

ตอนหน้าคงมีเรื่องต้องพิสูจน์ตัวเองแล้วหลังจากตกลงใช้ชีวิตคู่  ก็อย่าลืมสิ่งที่ผู้ใหญ่ได้บอกกล่าวไว้นะคะพี่เจี๋ยน้องเค สู้ๆ

ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ :pig4: ลุ้นตอนต่อไปมากๆว่าจะเกิดดราม่าอีกไหม

ปล. พอรู้ว่าใกล้จบก็ใจหาย  รู้สึกผูกพันกับพี่ติจัง ชอบมุมมองความคิดตลกๆของพี่เจี๋ยมากๆ555


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 16-06-2015 22:00:39
เฮียเจี๋ยฮาจริงๆเลย โชคดีที่ไม่เคยทำสาวแตกในน้องเคเห็น ผู้ชายสูง 180 มาสะดีดดิ้งให้เห็นอาจมีฝันร้ายได้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 17-06-2015 02:34:37
อร๊ายยยยชอบมาก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 17-06-2015 10:43:46
โอ๊ยยยย เดือด ใครมาอะ +++ มาต่ออีกนะ ^^
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 17-06-2015 22:19:36
ใครมาขัดจังหวะเนี่ย!
ไม่รู้เหรอว่าช่วงเวลาเข้าหอ!!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 18-06-2015 00:18:18
ผูกข้อไม้ข้อมือ เข้าหอกันกำลังเข้าที่
ใครมาขัดเนี่ย น้ำรึเปล่า หนีผัวนักเลงมาหาน้องเคอีกล่ะมั้ง

// มีคำผิดค่ะ สันนิบาษ--> สันนิบาต
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 18-06-2015 01:07:07
ใครมาล่ะน้อนิ่
หอบดราม่ามาฝากป้ะ
ไม่น่ามั้ง
แต่กระปุกได้ดี พี่ดีใจ!!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ 30(15/6/58 p.22)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 18-06-2015 10:56:38
N มาแน่ๆ คงหนีใครมาอีกแน่ๆเลย

ว่าแต่ทำไมต้องมาขัดอารมณ์ฟินกันด้วย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 23-06-2015 16:06:36


หมดใจ

"บอกว่าผมไม่ว่างคุย ไม่รับแขก ไล่กลับไปได้เลยครับ"

"ลงไปคุยหน่อยสิ แขกมึงไม่ใช่เหรอ" แขกเป็นใครผมไม่รู้แต่บางอย่างบอกผมว่าต้องมีเคลียร์ว่ะครับ
ผมมองคนรักอย่างชั่งใจ เขาเองก็มองมาพลางเม้มริมฝีปาก ทั้งๆ ที่ผมพร้อมรับฟังทุกอย่าง แต่กลับไม่มีคำอธิบายใดๆ ราวกับอยากวัดใจกัน เคดึงเสื้อยืดในตู้มาใส่ให้พี่ลวกๆ เสมือนแต่งตัวตุ๊กตาโดยไม่ลืมคว้ามาใส่ให้ตนเอง จากนั้นจึงลากพี่ลงจากบ้านโดยไม่ถามความเห็นกูสักคำ !
      เงามืดทึบในมุมอับริมรั้วหลังบ้านทาบทับร่างสูงซึ่งยืนรอท่าข้างรถยุโรปคันงาม แสงอันน้อยนิดตกกระทบเสื้อเชิตสีขาวยับย่นรุ่ยออกมาจากกางเกงแสลค เมื่อเพ่งมองดีๆ พี่เห็นท่าเสยผมอย่างงุ่นง่านของผู้มาเยือนดูไม่น่าไว้ใจ ไหนจะกลิ่นบุหรี่คลุ้งมาในอากาศนี่อีก ท่าทางล่ำซำไม่ได้ช่วยให้ดูดีขึ้นเลยบอกตรงๆ

"มีธุระอะไร"
คิมหันต์ถามเสียงแข็ง อีกฝ่ายทิ้งบุหรี่ลงพื้นทันทีโดยไม่คิดสนใจดับมันสักนิด

"น้ำอยู่ไหน"

อ้อ...หิวน้ำ... บ้านมึงไม่มีกินหรือไง ?

"เหอะ" คิมหันต์เยาะ มองภูมิทัศน์มืดๆ โดยรอบอย่างใจเย็นราวกับคำถามนั้นไม่สลักสำคัญอะไร

เรื่องน้ำนี่มันปัญหาระดับชาติเลยนะเว้ย ! มึงดูจีน สร้างฝายซะใหญ่โตแล้วไทยเป็นไง แล้งไง ! น้ำไม่พอทำเกษตรกรรมไหนจะอุปโภคบริโภค มึงอาจถึงขั้นตายได้เลยนะน้อง

มนุษย์แฟนเก่านี่เรื่องเยอะนะเว้ยเฮ้ย ตัวไม่อยู่ชื่อยังตามมาหลอกหลอน !

"กูจะไปรู้ได้ยังไง" คิมหันต์ไหวไหล่ ยักคิ้วยียวน "ทำไมไม่ลองดำดินหาเผื่อจะเจอบาดาล "

"กวนตีนกูเหรอไอ้เหี้ย กูถามว่าน้ำอยู่ไหน ! มึงเอาน้ำไปซุกไว้ที่ไหนบอกมา ! " มันปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อเด็กพี่ กูนี่ของขึ้นเลย

"มากไป " ผมผลักอกผู้คุกคามจนเขาเซถอยหลัง "หาผิดที่แล้วมั้งคุณ"

มันก้ำกึ่งระหว่างความเชื่อใจกับความกลัวเสียหน้าแต่พอได้สบสายตาจริงจังของเคผมก็เลือกที่จะเชื่อ...

นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวของแขกตวัดขวาง ปากก็สบถด่าราวกับแค้นเคืองกันมาแต่ปางก่อน

"มึงเสือกอะไรด้วย ไม่เกี่ยวอย่าสอด" มันชักเท้าเข้าหาเอาเรื่อง เครีบบังผมไว้

"อย่านะไอ้สัตว์" พ่อคุณชี้หน้าอาฆาต "ถ้าแตะคนของกูแม้แต่ปลายก้อย คราวนี้กูไม่ยอมแน่"

คราวนี้ ? แสดงว่ามีคราวนั้น คราวไหนวะ ? คราวแฟนเก่ามึงอีกสิ

"คนของมึง ...หึหึ" มันเหยียดยิ้มขณะคิมหันต์พยายามบังผมไว้ทั้งตัว มันมองผมหัวจรดเท้าพลางลูบคางพิจารณาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
" มีคนของตัวเองแล้วยังกล้ามายุ่งกับน้ำ...ไม่เคยจำเลยนะมึง สารภาพมาดีๆ ไม่อย่างนั้นกูจะเล่นให้หนักเลยคอยดู"

"ไม่มีหลักฐานมึงอย่ามาพูดหมาๆ ก็บอกว่าไม่รู้ไม่ได้ติดต่อกับมันตั้งนานแล้ว ฟังภาษาคนไม่ออกรึไงวะ !  อีกอย่าง...ก่อนมาเที่ยวกล่าวหาคนอื่น มึงเคยย้อนมองตัวเองรึเปล่าว่าร้ายกับมันขนาดไหน มันถึงไม่อยากอยู่ด้วย"

"อย่ามาโยกโย้เปลี่ยนเรื่อง ! นั่นมันเรื่องของกู" ราวกับถูกจี้ใจดำหนุ่มล่ำซำถึงได้ตวาดกร้าว แต่คิมหันต์ไม่สะทกสะท้านซ้ำยังยั่วโทสะ ด้วยการกล่าวดูหมิ่นไม่ต่างกับราดน้ำมันลงกองไฟ

"มึงมันหมาบ้าเที่ยวไล่กัดคนอื่นไปทั่ว เพราะสันดารเหี้ยแบบนี้ไงน้ำถึงหนีมึงไป"

"กูถามว่ามึงเอาน้ำไปไว้ไหน ต้องเป็นมึงแน่ที่ช่วยให้น้ำหนีจากกูมา บอกมาเดี๋ยวนี้ ! มึงเอาเมียกูไปซ่อนไว้ไหนไอ้เวร ! "

มันพุ่งเข้าใส่ กระชากคอเสื้อสีสดตัวโปรดของเคก่อนจะถูกสวนด้วยหมัดเข้าที่แก้มซ้ายจนเซไปหลายก้าว
ถึงจะงงอยู่ไม่น้อยแต่ผมก็พอจับต้นชนปลายได้ สรุปคือเมียหายเลยมาถามหาเอากับแฟนเก่าของเมีย เจริญเลยมึง !

"มึง ! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน กล้ามากนะที่ต่อยกู เจอกูหน่อยไหมไอ้สัตว์ ! " มันปรี่เข้ามาอีกครั้งแต่คิมหันต์หลบหมัดได้อย่างเฉียดฉิว เกิดการมะรุมมะตุ้มอย่างรวดเร็ว
"
"หยุด ! ห่าเอ๊ย ! กูบอกให้หยุด" ผมพยายามห้ามด้วยการดึงแขกไม่ได้รับเชิญออกจากคนรัก เพราะถ้ามัวแต่ห้ามคนรักแขกคงต่อยคนของผมแน่ๆ

ผัวะ

ไอ้ฉิบหาย แขกไม่ได้ต่อยที่รักของพี่ แต่มันต่อยกูนี่ !

"พี่ติ ! " คิมหันต์ร้องลั่น ขอบคุณพ่อทูนกระหม่อมที่ยังอุตส่าห์คิดถึงกู "มึง !  ไอ้ภีม"

อ้อชื่อภีมแลดูน่ารักนะ แต่สันดารมึงนี่น่ากระทืบมาก ! กูนี่ของขึ้นเลย

ผมสลัดศีรษะไล่ความมึนงง พูดตามตรงหมัดนี้หนักกว่าที่ถูกเคต่อยเมื่อคราวนั้นหลายขุม ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มปากพร้อมกับได้ยินเสียงตุบตับ เงยหน้ามาอีกทีพี่ก็เห็นยอดชายประเคนทั้งหมัด ศอก เข่าและตีนให้คู่กรณีประหนึ่งศิษย์มีครู ก็อย่างว่าฝ่ายนั้นดูราวกับลูกคุณหนูถึงส่วนสูงไล่เลี่ยแต่คงไม่มีแรงสู้อดีตนักกีฬาหุ่นหนาที่ฟิตมาเพื่อเข้าหอโดยเฉพาะ คึคึคึ จากที่ตั้งใจว่าจะกระทืบให้เละพี่จึงต้องกลับใจมาห้ามไอ้ตัวดีแทน

"เคพอแล้ว ! พอ ! ! "


รวบแขนเขามาด้านหลังพยามยามงัดออกจากคู่กรณีที่ลงไปนอนคุยกับพื้นซีเมนต์ ยอดชายไม่วายใช้ขายาวๆ สะกิดสีข้างมันอีกหลายบึ้ก โอย...แรงเยอะฉิบ !

"เค ! หยุด !"

"ห้ามทำไม ! ดูซิ เลือดออกด้วย" เขาจับกรามผมดึงเข้าไปดูใกล้ๆ พลางกัดฟันกรอด "แม่งมันน่า..."
พ่อทำท่าจะเอาเท้าสะกิดหนุ่มล่ำซำอีกรอบจนพี่ต้องรีบยื้อไว้

"พอแล้ว เกิดมันเป็นอะไรรุนแรงจะทำยังไง  " เหลือบมองเห็นเนื้อชิ้นโตที่พยายามลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลแล้วผมก็เกิดอาการวิตกจริตขึ้นมา "พาไปส่งโรงบาลหน่อยดีกว่ามั้ง"

"มันมาหาเรื่องเองก็ให้มันไปเองสิ ! ห้ามใจอ่อนนะ แค่นี้ยังไม่สาสมกับที่มันทำด้วยซ้ำ ! "

งึดเลย ! นี่มึงเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแฟนเก่าใช่ไหม ! ?

กูไม่มีคุยกับมึงแล้ว ห่าราก เส้นสมองดิ้นกระแด่วเลยลวกเพ่ !

ผมเดินเลยคิมหันต์มาหน้าตาเฉย ก่อนจับแขนภีมช่วยให้เขาลุกขึ้นจนคิมหันต์โวยด้วยความไม่พอใจ ส่วนคนเจ็บก็หยิ่งน่าดู สะบัดแขนออกเสียอย่างนั้น พยายามยามนั่งเกยกระโปรงรถด้วยตัวเอง

"ไหวไหมคุณ ถ้าไหวก็รีบๆ กลับไปเถอะ ที่นี่ไม่มีคนที่คุณหาหรอก อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า"

"เรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ตราบใดที่กูยังไม่ได้น้ำคืน ! "  มันเค้นเสียงด้วยความคับแค้นใจ

"พี่ติ" คิมหันต์พยายามฉุดผมให้ออกห่างคู่กรณี "คุยไปก็เปล่าประโยชน์ มันฟังเสียที่ไหน"

"มึงไม่ต้องห้ามเค ขอเวลากูเดี๋ยว"

คิมหันต์ดูไม่ชอบใจนัก เขาหายใจฟึดฟัดแต่สุดท้ายก็ยอมให้

"อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าเคต้องช่วยน้ำหนีจากคุณ ผมไม่เห็นมีอะไรสนับสนุนข้อสันนิฐานของคุณเลย"

"ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใคร น้ำเหลือมันแค่คนเดียว เขาไม่มีทางไปไหนได้ถ้าไม่ได้มันช่วย"

"สรุปคุณพูดถึงคนรัก...หรือสัตว์เลี้ยง ? "

ดูเหมือนเขาจะพูดไม่ออกขบกรามแน่นจนเห็นสันนูน

ผู้ชายมีเป็นดงมันจะอะไรกับแฟนกูนักหนาวะ

"ผมไม่รู้ว่าคุณมีเรื่องอะไรกันและไม่อยากจะยุ่งด้วย คุณหวงคนของคุณ ผมก็เป็นห่วงคนของผมเหมือนกัน ผมรับรองได้ว่าไม่มีเหตุการณ์ที่คุณกล่าวหา...เพราะถ้ามีเรื่องแบบนั้น " หันมองคิมหันต์อย่างเต็มตาก่อนจะเน้นย้ำให้ได้ยิน "ผมก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน"

นัยน์ตาดุจเหยี่ยวสบลึกเข้ามาในตาผม ภีมเบือนหน้าหนีเมื่อเป็นอันเข้าใจตรงกัน ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างคนหาทางออกไม่เจอ เขาเงียบไปนานก่อนจะพึมพำออกมา
'อยู่ที่ไหนนะน้ำ...'

ก็ไม่รู้สินะ ได้ข่าวว่ามึงซ้อมเขาซะขนาดนั้น เขาคงจะอยู่กับมึงหรอก !

ใจคนนี่ชอบกลจริง...


แล้ววิมานแสนหวานก็เป็นอันล่ม ไม่ต้องดงต้องแดกมันแล้วน้ำผึ้งพระจันทร์  ผมเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจรถหรูที่แล่นฝ่าความมืดไกลออกไปรวมถึงอีกคนที่เดินตามมาล้งเล้ง ไม่ลืมมองมันด้วยหางตาพอให้รู้ว่ากูโกรธ !

"พี่จะไม่ถามสักคำเลยเหรอ"

"..."

"นี่...คุยกันหน่อยสิ อย่าปั้นปึ่งใส่กันได้ไหม" เขาจับข้อมือผมไว้ ส่งสายตาเว้าวอน "ขอร้อง"

"กูยังไม่อยากคุย ก๋งรออยู่"

"พี่ติ..."

"เอ่อ...คุณจรัญกลับไปได้สักพักแล้วค่ะ ท่านฝากบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง..."

พี่ไม่ใช่คนใจเย็นนัก ได้ยินอย่างนั้นถึงกับเกิดอาการกระฟัดกระเฟียดอยากหาข้ออ้างกลับบ้านเพื่อจะได้ไปให้พ้นๆ หน้ามันเสียตอนนี้เลย  ถึงจะเชื่อใจเต็มร้อยแต่เหตุการณ์ที่เกิดทำพี่ทิงนองนอยจนพาลจะแดกหัว...แดกมันเข้าไปทั้งตัวเลย !

"ขอบคุณครับพี่นิด"คิมหันต์ว่าพลางล้วงกระเป๋าดึงแบงค์สีม่วงออกมา "เมื่อครู่พี่นิดไม่เห็นอะไรใช่ไหมครับ"

"ค่ะ เสียงเพลงดังมากเลยพี่แทบไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรเลย"

"ขอบคุณครับ พี่ไปพักผ่อนเถอะ"

ก็ไม่รู้จะปิดผู้ใหญ่ไปได้ถึงไหนมึงดูปากกูก่อนเถอะ อยากจะบ้า !
เสียงเพลงด้านนอกยังคงครื้นเครงช่างแตกต่างจากอารมณ์ของผมในตอนนี้เหลือเกิน ผมรู้สึกตัวเองเริ่มตาขวางก่อนจะเดินขึ้นบ้านด้วยความงุ่นง่าน อยากอาบน้ำเอาน้ำเย็นราดหัวสักหน่อยอะไรๆ คงเย็นลง 
ผมไม่รู้ว่าตัวเองอาบน้ำนานขนาดไหน รู้ตัวอีกทีมือพี่ก็เปื่อยหมดแล้ว

อ้ากกกเล็บฉีก ! เจ็บฉิบหายเลย
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ลวกๆ อยากรีบตัดเล็บก่อนจะเผลอลืมปล่อยให้มันฉีกเข้าเนื้อไปมากกว่านี้

หมับ

! ! ! กรี๊ดดด พี่ถูกโจรปล้นสวาท โจรหล่อมาก หุ่นน่าฟัดมาก เนื้อแนบเนื้อระทวยไปทั้งตัวเลย

ชิชะ ! ซะที่ไหนล่ะวะ !

"กูตกใจหมด"
ดูมัน รู้ทันพี่ด้วย รวบรัดซะกูซัดไม่ได้เลย
"ทำไมอาบนานจัง" มันอมยิ้มถามก่อนกดจมูกลงบนแก้ม "หอม..."
 มึงนี่เนียนนะ เล่นซะพี่แทบลืมเรื่องที่เคืองมึงเลย ผมหรี่ตามองจับผิด คิมหันต์จึงถอนใจด้วยสีหน้ายุ่งยาก ผมเริ่มจะคิดแล้วว่าบางทีการมีแฟนโกหกไม่เก่งก็เป็นเรื่องดี เพราะพี่จะได้ชำแหละมึงง่ายขึ้น !
"เสื้อผ้ากูล่ะ เอากรรไกรตัดเล็บมาให้ด้วย"
"ครับๆ... " พ่อเดินอ้อยสร้อยไปเปิดตู้ หยิบกรรไกรตัดเล็บกับชุดนอนผ้าแพรของเขามาให้ผมใส่
แต่งตัวเสร็จผมก็เดินมานั่งบนเตียงข้างๆ ยอดชายซึ่งรอท่าอยู่

"มึงอย่ามาทำหน้าเครียดใส่ได้ไหม" ผมว่าพลางตัดเล็บออก

"ก็ไม่โกรธได้ไหมล่ะ"

"โกรธอะไร มึงทำอะไรให้กูโกรธ"

"โธ่...ไม่เอาน่า เจี๋ยอย่าทำอย่างนี้ดิ  ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง ผมไม่ได้นอกใจเลยนะ ไม่ได้ติดต่อกับเขาตั้งนานแล้ว "

"เรื่องนั้นกูรู้อยู่แล้ว... มีอะไรจะบอกกูอีกไหม"
ผมโยนกรรไกรคืนให้ สารภาพตามตรงว่าวูบหนึ่งที่ได้ยินเรื่องแฟนเก่าผมโคตรหวั่นไหวเลย แต่ก็นั่นแหละ ...ก็แค่ลมปากคนอื่น ผมควรเชื่อใจคนที่ผมเลือกมาเป็นคู่ชีวิต และเชื่อในการกระทำอันมุ่งมั่นแน่วแน่ของเขาตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่นี่จนถึงวันนี้...

แฟนเก่าแล้วไง ผมนี่ ! ปัจจุบันครับ ! สูงเด่นเป็นสง่าขนาดนี้ คราวนี้ถ้ามึงวอกแวกอีกพี่ไม่ยอมแน่ กูจะเชือดให้เลือดโชกเลยยย

คิมหันต์เม้มปากแล้วคลายออกเหมือนจะพูดอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่พูดเสียที แถมสีหน้ามึงตอนนี้ดูไม่ได้เลยจริงๆ คิ้วจะเป็นเส้นเดียวกันอยู่แล้ว มึงจะเครียดอะไรขนาดนั้น

"นี่ ! " พี่ว่าพร้อมดีดหน้าผากเขา "จะอึกอักอีกนานไหม ไม่พูดกูนอนแล้วนะ รู้ตัวบ้างไหมว่ามึงตอแหลออกหน้าน่ะ "
 
เคยบอกกูไว้ว่าจะไม่โกหกปิดบัง มาวันนี้ที่สัญญิงสัญญากับกูไว้คงลืมหมดแล้วสิพ่องามงอน !

"ยังไม่ได้โกหกอะไรเลยนะ... มองผมเป็นคนแบบนั้นตลอดเลยรึไง"

"หน้ามึงมันฟ้อง"

"ผมเครียดเพราะกลัวพี่ไม่เชื่ออีกต่างหาก จะให้พูดยังไงอีกเล่าก็ผมมันเคยมีประวัตินี่" คิมหันต์บ่นกระเง้ากระงอดคนเดียว มันน่าทุบนัก

"ไม่ต้องมาทำใจน้อย... มึงเคยมีเรื่องกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ก็ตอนเข้าโรงพยาบาลเมื่อคราวก่อน" เขาว่าอุบอิบหมือนไม่อยากให้รู้


"..." กูชักจะเซ็งแล้วนะ เบื่อถามแล้ว มีเรื่องปิดบังตลอด...

"..."

"ตามใจมึงก็แล้วกัน ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า "
ผมตัดบททิ้งตัวนอนหันหลังให้ แต่ดันเจอกุหลาบขาวช่อโตซึ่งวางขวางหูขวางตาฉิบหาย วันสำคัญ...ล่มไม่เป็นท่า เห็นแบบนี้แต่พี่เป็นคนอ่อนไหวนะครับ แล้วมึงทำแบบนี้กูควรน้อยใจไหม...

ความเงียบปกคลุมภายใต้แสงสลัวลาง ผมไม่รู้ว่าเคทำอะไรและไม่อยากสนใจ แอร์เย็นเฉียบจนต้องกระชับผ้าห่มขึ้นมาถึงคอก่อนจะรู้สึกถึงแรงยุบจากด้านหลัง

"ขอโทษที่ทำให้วันสำคัญของเราไม่น่าประทับใจเลย"

เรียกว่าเลวร้ายจะเหมาะกว่า สลัด !

คนข้างหลังดึงเอวผมไปกอด พรูลมหายใจออกมาเต็มใบหูผม 
"...เมื่อสามสี่วันก่อนไอ้เปรมมันโทรมาบอกว่าไอ้ภีมมันหาน้ำให้ควั่กถึงขนาดไปตามตัวผมที่บ้านไอ้เปรม แต่ผมไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว คิดไม่ถึงว่ามันจะมาหาเรื่องถึงบ้าน"

"..."

"ส่วนที่ถามว่ามีเรื่องกับมันตั้งแต่เมื่อไร...ก็เรื่องก่อนหน้านี้ที่เข้าโรงบาล ฝีมือมันนั่นแหละ" มันพูดงึมงำจนผมแทบเงี่ยหูฟัง

"แล้วทำไมไม่บอกกู ปิดบังตลอดสันดารนี้แก้ไม่หายเลยใช่ไหม"

"ก็มันไม่สำคัญ...ใครสนล่ะ ผมไม่ได้ใส่ใจมันเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวก็ว่าผมโลเลอีก...แค่เรื่องของคนอื่น"

"แล้วเป็นไง เรื่องคนอื่นของมึงน่ะ" ผมพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้า อยากเขกกระโหลกพ่อให้ยุบ

"บอกไปพี่ก็ไม่สบายใจอยู่ดี ไม่รู้ล่ะพี่ห้ามโกรธ" ดูมันพูดกำปั้นทุบดินมาก ขณะที่ผมกัดฟันกรอดๆ มันกลับมุดมาซบหน้าลงกับอกพี่

 หึ้ย ! คิดว่าลูกอ้อนมึงได้ผลหรอ กูบอกเลยว่ามันได้ผลนิดหนึ่ง !
"กูล่ะเหนื่อยกับมึงจริงๆ อย่างน้อยมึงก็ควรจะคุยกับกูก่อนไม่ใช่ดุ่มๆ ลงไปให้มันหาเรื่องแบบนี้ เมื่อไหร่จะจบสักทีวะกับแฟนเก่ามึงเนี่ย ไม่วายเป็นเดือดเป็นร้อนแทนกันอีกนะ"

"ตอนไหน"

"คิดเองบ้างนะ กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง"

"ใส่ร้ายอีกแล้ว... เจี๋ยหึงเหรอ" มันยิ้มเผล่ดีใจ บอกตรงๆ ผู้ชายง้องแง้งแม่งไม่ใช่เสป็กว่ะ แต่ถอนตัวตอนนี้ไม่ทันซะแล้ว

"มึงอยากรู้ไหมว่าตายแล้วไปไหน" พี่กัดฟันพูดแต่พ่อเจ้าประคุณกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไอ้จวยยย

"จบตั้งนานแล้วเหอะ ไม่อยากเท้าความ ไม่อยากพุดถึง ไล่ไอ้ภีมกลับซะตั้งแต่แรกพี่ก็ไม่ยอม ดูซิ " เมันเชยคางพี่หันขวาเพื่อดูรอยที่แก้มซ้าย "อยากกระทืบแม่งให้ตายคาตีน นี่ก็อีกคนโดนมันต่อยยังมีหน้าไปคุยดีกับมันอีก มีผัวแล้วนะเราน่ะ"

กรี๊ด เดี๋ยวกูตบปากแตก ! ดึงจมูกกูอีกต่างหาก ดีนะที่เป็นดั้งแท้ไม่ใช่ซิลิโคน มือหนักโคตร

"มึงอยากมีพิรุธเองทำไม ทำอึกอักอุบอิบ มันน่าไหม"

"ก็เรื่องนี้พ่อแม่ไม่รู้ แล้วจะให้บอกพี่ว่าผมเคยโดนซ้อมจนหมดสภาพอย่างภูมิใจเหรอ ผมไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ในสายตาพี่หรอกนะ"
"มึงไม่เคยดูดีหรอกเค..." ผมเย้าพลางตีหน้าผากมันอย่างนึกมันเขี้ยว ได้ยินเจ้าตัวทำเสียงเล็กเสียงน้อย "ใช่ซี... ผมมันไม่ดี"

"กูนึกว่าเราผ่านจุดนั่นมาแล้วเสียอีก มึงจะมาห่วงภาพลักษณ์อะไรเอาตอนนี้"

"เดี๋ยวเจี๋ยไม่รัก" ตาสีนิลช้อนมอง กอดเอวผมแน่นยิ่งขึ้น คิดว่ากูจะรู้สึกดีขึ้นไหม...

บอกเลยว่ามาก !

"..."

"อย่าคิดมากเลยนะ เรื่องเก่าๆ ที่ผมทำตัวแย่ก็ลืมไปซะให้หมด จำไว้แต่เรื่องดีๆ ตกลงไหม"

"คิดแบบนี้น่ะสิมึงถึงไม่เคยจำอะไรเลย..." ผมอดแขวะไม่ได้พลางพรูลมด้วยละเหี่ยใจ "หัดจำไว้เป็นประสบการณ์บ้างก็ดีนะจะได้ไม่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ"

"มันมาหาเรื่องเองนี่หว่า...ผมทำไรผิด"

"เถียง อื้ม ! " เคปิดปากผมแน่นด้วยปากหยุ่นหนาของเขา "เราอย่าเถียงกันด้วยเรื่องของชาวบ้านเลยนะ พี่ทำผมxxxจะตายอยู่แล้ว " หยาบคาย !
ไม่รอคำตอบรับคิมหันต์ก็เริ่มล้วงลิ้นเข้ามาอย่างเอาใจ มือไม้เริ่มทำหน้าที่อย่างรวบรัด ไม่ทันตั้งหลักพี่ก็ถูกห่มเนื้อด้วยเนื้อเสียแล้ว

"อื้ม...อย่ากัดสิ" หากคาดไม่ผิดพรุ่งนี้ต้องมีสร้อยรักเต็มคอพี่แน่ สัมผัสแนบแน่นที่ห่างหายมานานทำให้ผมและคิมหันต์ต่างรู้สึกถึงอารมณ์รุนแรงไม่แพ้กัน เนื้ออุ่นบดเบียดกันจนร้อนระอุ ปากหนาก็พร่ำป้อนจูบให้ไม่ยอมห่ๅาง
"คิดถึงพี่ใจจะขาดรู้ไหม..."

"เจอกันอยู่ทุกวัน โอ๊ะ เค..." ผมแทบเผลอดิ้นพล่านเมื่อพ่อคุณสอดเข้ามาทีเดียวแทบสุดมันทั้งหน่วงทั้งตึงอย่างควบคุมไม่ได้ คิมหันต์กัดฟันกรอดคงพยายามระงับตัวเองอยู่เหมือนกัน ช่วยไม่ได้เราไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกันแบบนี้มานาน ที่ผ่านมาก็ได้แค่จับต้องพอหอมปากหอมคอก็เท่านั้น

"ซี๊ด... แน่นเป็นบ้า"

เขาจับขาผมขึ้นพาดบนบ่ากว้างค่อยๆ ผ่อนน้ำหนักขึ้นลงเนิบนาบ กล้ามท้องเกร็งเขม็ง เสียงสูดปากสูดคอทั้งของเขาและของพี่ดังอึงอลอยู่ในหู พี่ไม่ยอมเสียเปรียบคีบดึงจุกนมสีเข้มสนุกสนาน อีกมือก็ลูบไล้แก้มก้นแน่นที่เครียดเกร็งเต็มมือ ไม่ลืมยิ้มยั่วเพิ่มฟิลลิ่งให้บทรักของเรา

"อยากโดนจัดหนักเหรอ หืมมม ! "

นัยน์ตาสีเข้มข้นคลักด้วยแรงปราถนา เขามองสบตาพลางเลียริมฝีปาก ร่นขาพี่ลงที่ข้อขับแขนแล้วโน้มตัวลงจูบดุดัน ทั้งยังทิ้งรอยรักประกาศสิทธิ์เป็นเจ้าเข้าเจ้าของไว้ทั่วตัว สะโพกสอบกระแทกกระทั้นหนักหน่วงพี่เต็มใจแอ่นสะโพกรับ เสียงคำรามต่ำดังกึกก้องแข่งกับเสียงเนื้ออ่อนกระทบกัน มือหยาบไม่ละหน้าที่รูดรั้งเอาใจให้จนเห็นสวรรค์อยู่รำไร

"ข้นนะ ไม่ได้ปลดปล่อยเลยใช่ไหม" มึงจะถามทำไม รู้จักกระดากอายบ้างก็ได้นะ !

พี่หอบหายใจเหนื่อยหลับตาพริ้มหัวสมองขาวโพลน แว่วเสียงกระซิบสั่นพร่าที่ริมหู
"คืนนี้ยังอีกยาวไกลนะครับ...ที่รัก"
ไม่ให้พักหายเหนื่อยสุดสวาทขาดใจก็ซ้อนตัวเข้าด้านหลังขณะตะแคงข้าง จับขาพี่ยกขึ้นแล้วดันลึกจนแทบแดดิ้น

"อูย...เค อื้มมม" มันงัดคอพี่ให้หันไปรับแรงขยี้บนริมฝีปาก จูบย้ำๆ ที่ขมับและข้างแก้มไล่ลงถึงลำคอ ฝังฟันคมลงบนเนื้อพี่เสมือนสัตว์ใหญ่ในฤดูผสมพันธุ์ สอดรับจังหวะกับการขยับช่วงล่างที่เน้นหนักขยี้ทุกสัมผัส โอยยย...พี่ใจจะขาดแล้วยอดรัก

"เสียงพี่ตอนนี้โคตรเอ็กซ์เลย... ขอดังๆ ได้ไหม" เสียงมันขาดเป็นช่วงตามลีลารัก แต่คำขอของมันทำให้พี่กัดปากแน่น มึงลืมอะไรไปรึเปล่า ไหนจะพ่อแม่ พี่ชาย แล้วก็แม่บ้านมึงอีก กูยังมียางอยู่นะครับ

"หึหึ... ทำไมพี่น่าxxxแบบนี้วะ"
"พูดมาก ! "
ผมถดตัวหนีพลางดันอกหนากะกดไอ้ตัวดีลงที่นอน แต่คิมหันต์รู้ทันรั้งสะโพกพี่ไว้แน่นจับพลิกคว่ำแล้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง
"วันนี้ขอเถอะ"
"เค มันลึกไป ! " บอกตามตรงว่ากระสันต์จนขนลุกไปทั้งตัว จนวินาทีที่ทุกอย่างถึงขีดสุด โอย ถึงอกถึงใจพี่เกินไปไหมหนุ่มเดี๋ยวกระดูกกูลั่นกร็อบแกร๊บจะเดือดร้อนนา...
"ปล่อยในนะ ฮึ่มมม ซี๊ด..."

ปล่อยซะเต็มเหนี่ยวเลยพ่อเอ้ย ถามปุ๊บปล่อยปั๊บแบบนี้มึงอย่าถามเลยทูนหัวของพี่
ร่างใหญ่โตทาบทับแนบสนิทบนหลังผมเพียงครู่ก่อนเริ่มพรมจูบผิวเนื้อชื้นเหงื่อ ไล้ตั้งแต่ต้นคอลงไปตามแนวสันหลัง กัดสะโพกพี่เล่นเหมือนคันฟันเสียเต็มแก่

"อย่ากัด เจ็บ..." ผมท้วงเสียงแห้ง นอนคว่ำหน้าหมดแรง
"ต่อเลยได้ไหม..."

กรี๊ด พ่อม้าคึกของพี่มึงไปแดกอะไรมา ! โด๊ปใบกระท่อม กรึ๊บม้ากระเด้าลม หรือซดเด่ไม่รู้ล้ม ตอบมา !
"เอาให้พี่ตายคาอกมึงเลยไหม" หรี่ตามอง คิมหันต์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
"อย่างนั้นก็สมใจผมสิ" แล้วมันก็งัดร่างพี่ไปกอดประหนึ่งเด็กยักษ์กอดตุ๊กตานอนพลางโยกตัวน้อยๆ แววตาวิบวับมีความสุข "ผมขี้หึงนะบอกไว้ก่อน พี่ทำผมรักเสียจนอยากจะขังเอาไว้ไม่ให้ใครได้เห็นเลย "

"เว่อร์ "

"ห้ามไปเหล่เด็กที่ไหนแล้วนะ จะหนุ่มหรือแก่ก็ห้าม ห้ามยิ้มให้ใคร ห้ามกระแต กับคนงานก็ห้ามคุยมากเข้าใจไหม"

"เยอะไปละ" พี่ดีดหน้าผากมันด้วยความมันเขี้ยว "มึงหวงเป็นคนเดียวไง๊"

"แน๊ ยอมรับแล้วสิว่าหวงผมเหมือนกัน" เคฉีกยิ้มกว้างขาแข้งนี่ก็จะพันขาพี่ไปถึงไหน "ดีใจนะที่เห็นผมสำคัญ ผมมันโลภ รักแล้วก็อยากได้ทั้งหมด ไม่อยากให้เจี๋ยเผื่อใจเหมือนเมื่อก่อน กลัวพี่จะทิ้งผมไปโดยไม่ลังเลเหมือนที่ผ่านมา..."

"..." ไม่รู้สิครับ ทุกอย่างที่เขาพยายามแก้ไขทำให้ผมเชื่อในความจริงใจที่แฝงไว้ในน้ำเสียง ผมไม่เคยเดินเคียงคู่กับใครไปจนถึงฝั่ง ส่วนหนึ่งเพราะลึกๆ แล้วผมกลัวใจพวกเขา ทุกความสัมพันธ์มันจึงก้ำกึ่งครึ่งๆ กลางๆ จนในที่สุดก็ต้องพังไม่เป็นท่า หรือความจริงแล้วมันพังตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ...

"ขอบคุณนะครับที่พยายามเชื่อใจและให้โอกาสผม"
ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราแตะกันเบาๆ จุดรอยยิ้มจางๆ บนหน้าผมและเขา คิมหันต์ยังคงกอดผมแน่นมันอบอุ่นดั่งอาทิตย์อรุณในฤดูร้อนที่พาให้อุ่นวาบไปทั้งใจ
ผมพูดไม่เก่ง...ให้พูดคำหวานยิ่งทำไม่ได้ แต่เพียงสบตาก็ราวกับเราเข้าใจซึ่งกันและกันโดยไม่ต้องมีคำพูดใดอีก

พรุ่งนี้ทุกอย่างจะดำเนินต่อ และผมขอทุ่มเทให้รักครั้งนี้หมดทั้งหัวใจที่มี อยากจะลองทุ่มสุดตัวดูสักครั้ง เมื่อพยายามจนสุดความสามารถแล้ววันข้างหน้าจะเกิดอะไรผมจะไม่เสียใจ...

End.
************

ขออภัยที่หายไปนาน ไม่รู้ว่าจะต่อกันติดไหม ทิ้งนานเพราะยุ่งมากเลย ช่วงนี้ญาติผู้ใหญ่ป่วยต้องไปส่งหาหมออยู่ประจำ เจอเจ้าหน้าที่พูดไม่ดีห่อเหี่ยวมากๆ เอาเป็นว่าพยายามไม่ระบายเดี๋ยวจะพากันเหี่ยว 55555+

เจี๋ยเค...จบแล้ว...มีอะไรแนะนำได้นะจ๊ะ
 ขาดตกบกพร่องตรงไหน หรือสงสัยหรือยังขาดอะไรที่จะทำให้เรื่องสมบูรณ์ขึ้นแนะนำมาได้เต็มที่เลยจ้า

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 23-06-2015 16:20:48
จบแบบไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ
ดีใจกับทั้งคู่จริงๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-06-2015 16:30:52
โศกเศร้ายิ่งนัก  พี่ติของเราจบแล้ว   :z3:
ชอบเรื่องนี้เพราะพี่ติ  เป็นคนที่บอกไม่ถูก  น่ารักดี
ขอบคุณนะคะ  :L1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-06-2015 16:35:09
อยากจิกตาใส่อิตาภีมสองที สมน้ำหน้าย่ะะ

จบแล้วกรี๊ดด ขอคุณมากค่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-06-2015 16:35:37
ขอฟินกับเจ้ก่อน  :m3: :m3: :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-06-2015 16:57:18
มีค่ะ

ขอภาคสองได้ไหมคะ อยากอ่านเรื่องของคุณ  phut ต่ออ้าาา

ปอลอ คุณ phut แจ้งลบเรื่องไหนไปเหรอคะ?
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-06-2015 17:37:43
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 23-06-2015 18:03:37
กรี๊ดดดดดดด~ จบแล้ว  ฮือออ~
ขอภาค2ด่วนๆ ได้ม้ายยย
ชอบเรื่องนี้ ชอบคาแรึเตอร์พี่เจี๋ยสุดสวาทขาดใจมว้ากกก
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสนุกดีค่ะ รุ้สึกมัน เรียล ตัวละครและเนื้อเรืีอไม่ได้สุดโต่ง ไป  จนเรารุ้สึกว่า เรื่องนี้คงเกิด ขึ้น ในที่ไหนสักแห่ง (มโนเองเบาๆ)

สุดท้าย ขอบคุนคนเขียนมากค่ะ สนุกจิงๆ ติดตามเรื่องอื่นๆเน้อ (อยากได้ภาค2จิงๆนะ  :monkeysad:)

 o13 :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-06-2015 18:57:34
เย้ๆๆ. จบแว้ววว. ขอบคุณคนแต่งครับบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-06-2015 19:04:54
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-06-2015 19:10:23
 :pig4: จบได้ฟินค่ะ เคลียร์  :mew1:

แอบสะใจภีมด้วย มันสมควรแล้ว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 23-06-2015 19:13:10
ขาดค่ะ ขาดอยู่อย่างนึง ขาดตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 23-06-2015 20:17:34
 :hao5: เจ้ติ มีเคเป็นของตัวเองแล้ว ก็ลาจากน้องเลยเหรอ เค้าต้องคิดถึงเจ้มากๆๆๆๆเลยนะ
ว่างเมื่อใดมาเล่าชีวิตหลังสมรสมั่งนะ อยากเผือกอ่ะ 555 หางานให้คุณ  Phut

ขอบคุณ คุณPhut นะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ เราชอบพี่ติม๊าก เหมือนอ่านเพื่อนสาวมาดแมน ความคิดทะลุกรอบก็ทำฮาทุกครั้ง

ขอบคุณมากๆค่ะ  รอติดตามผลงานชิ้นต่อไป :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 23-06-2015 21:17:10
 :a5: ห๊ะ จบแล้ว ม่ายยยยยยยยย ทำใจไม่ทัน ยังอยากอ่านเรื่อย ๆฮื่อๆ   :hao5:  คิดถึงพี่ติกับน้องเค /// ขอบคุณ คุณผู้แต่งมากๆสำหรับนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่เราอ่านแล้วแอบยึ้มตลอดเรื่อง  ถึงแม้จะมีช่วงอึนๆไปบ้างแต่ พี่ติบรรยายซะเราแอบขำทุกที  :laugh:  น่าจะมีภาค2 นะคะ เฮะๆ  // รักษาสุขภาพด้วยนะคะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-06-2015 21:24:49
เราน่ะมีผัวแล้วน่ะ  ชอบประโยคนี้มากเลย พี่ติอย่าลืมน่ะ ว่าน้องเคขี้หวง พี่ติขี้หึง อิอิ
จบซะแล้ว น่ารักมากเลย เข้าใจกัน เชื่อใจกัน แล้วจบเองบนเตียงซะด้วย นอนจบกองเลือดเลย ฮ่าๆๆๆ
ขาดอะไรหรอ ก็ตอนพิเศษไง อย่าลืมน่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-06-2015 21:34:14
น่ารักมากเลยล่ะ ~~ กว่าจะมาถึงวันนี้ไม่ง่ายเลย มีความสุขกันเต็มที่สักทีเนอะ
ภีมนี่สมควรเขาจะไปทนมือทนตรีนแกนักล่ะ รักจริงก็ต้องดูแลสิ
ทำชาวบ้านเขาร้าวฉานไปด้วยอีก เนี่ยๆๆ ต้องมาเคลียร์กันบนเตียงเลยนะเอิ้ว
น้อวเคน่ารักกกก พี่เจี๋ยก็น่าเลิฟ ตลกความคิดตลอดเรื่องอ่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-06-2015 21:34:35
แล้วน้ำหายไปไหน 
ขอภาคน้ำมั่งแล้วกัน หุหุ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-06-2015 21:43:41
ขอบคุณนะคะ :L2: :L1: :L2: :L1:

สนุกจริงๆค่ะ ได้ทุกอารมณ์ ด่าพระเอกมันส์มาก55555555555555555
จะมีเรื่องของนั- เอ่อ น้องน้ำกับภีมมั้ยคะ  :m13:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-06-2015 22:47:33
อยากจิอ่านตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 23-06-2015 23:42:10
พอรู้ว่าตอนนี้เป็นตอนจบ  ก็รู้เลยว่าหลังจากนี้เราต้องคิดถึงพี่เจี๋ยมากแน่ๆ
อ่านแล้วพี่เจี๋ยน่ารักมากๆ ความคิดตลก เราชอบมากๆ ทำให้เรายิ้ม มีความสุขมากๆเลยค่ะ

ชอบเรื่องนี้มากๆ สนุก น่าติดตามทุกตอนเลยค่ะ
จะติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ ขอตัวละครที่มีลักษณะคล้ายพี่เจี๋ยด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนที่น่ารักทุกเรื่องเลยนะคะ  ขอบคุณมากๆค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: U-Zero ที่ 23-06-2015 23:54:17
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านกันนะครับ

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-06-2015 02:10:21
กรี๊ดๆๆๆ  จบแล้วเราไม่รู้  ดีนะที่เห็นหัวเรื่องว่าย้ายพอดี
จบแบบชื่นมื่น  เข้าหอจริงๆจังๆ   พี่เจี๋ยมีผัวแล้ว   ดีใจมากๆ

ภีมนี่เห็นครั้งแรกนึกว่าจะประมาณล่ำบึกแต่ดันเป็นคุณหนูเสียนี่  แต่ก็ดันไปตบตีแฟน  ถ้าตัวมันไม่ใหญ่มากก็หัดตบกลับสิน้ำ  ไม่งั้นก็แบบนี้แหละหนีทีก็เดือดร้อนชาวบ้านเขาไปทั่ว


ขาดแต่ตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: JS.Lee ที่ 24-06-2015 02:13:07
ขาดค่ะ ขาดตอนพิเศษ งานดีมากกก รักเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-06-2015 02:38:32
จบซะแล้ว อยากอ่านตอนพิเศษจัง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: aonan5042 ที่ 24-06-2015 08:19:43
ลุ้นมากกกก ใครจะโดนกด 555555  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 24-06-2015 13:37:41
ปากร้ายแต่ใจดี  ขอให้มีความสุขกันนะคู่นี้
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 24-06-2015 14:30:10
สนุกมากเลยค่ะ
อ่านแล้วลื่นไหล ร่วมลุ้นไปกะเคด้วยจริงๆว่าจะง้อพี่ติสำเร็จรึเปล่า
 :hao3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-06-2015 15:27:58
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ชอบมากค่ะ  จิตติดูเป็นมนุษย์ปกติ ที่รักเป็น เจ็บเป็น  และรักตัวเอง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: barjaku ที่ 24-06-2015 17:41:05
อ่านตอนจบแล้วต้องรีบเม้นท์ สนุกมากครับรวดเดียวจบเลย ดีใจที่เคหนักแน่นแล้วเรื่องเลย happy เห็นบอกคู่รองคือน้ำอย่าเลยครับความอยากอ่านลดลงวูบ เป็นพี่เจดีกว่าเชื่อผม 5555

ปล.ห้ามกระแตชาวกรุงจะเข้าใจไหมครับ ผมรู้จักคำนี้ตอนไปเรียนม.ปลายที่ระยอง ไปแรกๆคำนี้เจ็บแสบอย่างไร แต่คนภาคตะวันออกก็ใช้คำนี้กันทั่ว 555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-06-2015 18:13:52
จบในวันเข้าหอ เลือดกระเด็นกระดอน
เพราะบทรักอันเร้าร้อนของคู่บ่าว-บ่าว

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 24-06-2015 20:07:06
โอ้ย  เสียดายที่ได้มาอ่านตอนจบแล้ว  ไม่งั้นจะได้เม้นท์ให้ทุกตอน
เจ้ติ เป็นอะไรที่น่ารักแบะฮาในตัวเองนะคะเนี่ย
ชอบแนวนี้ ฮาแบบน่ารักๆไม่ต้องหน่วงมากหร่อมาม่าอืดจนล้นชาม  อร่อยกำลังดีเลยค่ะ^^
เจ้ติน่ารักแต่ก็แมนๆอ่ะ 
ขอตอน พิเศษใส่เครื่องเยอะๆนะคะ
จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 24-06-2015 22:38:18
จบแล้วหรอ?? มาต่อตอนพิเศษบ่อยๆนะครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 24-06-2015 23:12:38
 o13
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 25-06-2015 14:11:18
จากใจ...

ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน หลายท่านติดตามบวกเป็ดให้เงียบๆ หลายท่านตามอ่านตามเมนท์ให้กันจนหยดสุดท้าย
ไม่ว่าจะอย่างไรข้าพเจ้าก็ปริ่มมากจริงๆ

ความจริงพุฒก็ไม่อยากให้จบ แต่เกรงว่ามันจะยืดเยื้อจนน่าเบื่อเกินไป เพราะใจความสำคัญนั้นแทบไม่มีอะไรเลย กร๊ากกก เขียนเอามันล้วนๆ แถมพอได้อ่านทบทวน เกิดคำถามว่าอีเจ้มันแลเห็นแก่ตัวไปไหม น้องเคทำไมมันง้องแง้งได้ขนาดนี้ 555+

ดีใจที่มีนักอ่านขอตอนพิเศษ ตั้งใจเอาไว้สักสามตอนซึ่งกำลังหาเวลาทำสมาธิและเรียบเรียงอยู่ โปรดอดใจรอกันสักนิด อยากอ่านแบบไหนแนะแนวได้นะจ๊ะ!

เรื่องของน้ำเขียนแน่นอนต่อจากตอนพิเศษคาดว่าคงอีกนานนนน แต่รู้สึกจะไม่มีคนอยากอ่านเรื่องของนางสักเท่าไหร่ กร๊ากกก

พี่เจ...อยากเขียนพี่ท่านเหมือนกัน คือนอกจากเรื่องของเฮียยังมีผล็อตอื่นมโนไว้เพียบ! แต่ยังเขียนไม่ได้ทั้งหมด จบเรื่องนี้ตั้งใจไว้แน่วแน่ว่า ถ้ายังเขียนได้ไม่ถึงครึ่งจะมิบังอาจเอามาลงอีกแล้ว เห็นใจคนรอ...

นักอ่านท่านหนึ่งพูดถึงคำว่ากระแต...เลยสงสัยตามว่าแล้วตกลงคนกรุงเขาเข้าใจกันไหมเอ่ย เข้าใจว่าเป็นภาษากลางมาตลอดเลย 555+

สุดท้าย ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด มีคนชอบผลงานเป็นความสุขเล็กๆ ของนักหัดเขียน

ขอบคุณจ้า  :L2:

ปล.ที่คุณบลูเชอร์รี่ถาม พุฒลบ 'เพียงกระดาษแผ่นเดียว' ไปจ้า รู้สึกว่าเรื่องมันวกวนแล้วอารมณ์ก็ไม่ต่างนิยายช-ญ จึงไม่อยากให้เปลืองเนื้อที่เล้า ^^

ปล.2 อยากรวบกอดทุกคนเลย  :L2:

♡♡♡♡

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: แกมแก่มแก้มแก๊มแก๋ม ที่ 25-06-2015 20:15:12
อ่านจบล้ว
ชอบเคหญ้าอ่อนน่าเคี้ยว พี่ตินิ่งๆ แต่ในใจเฮียแกคิดแบบสวนทางกะสีหน้าเลย :hao7:

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้า :pig4:
ปล. อยากรู้เรื่องน้ำภึมนิดหน่อยเหมือนกันน้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 25-06-2015 21:41:44
เราคิดว่าพี่เจี๋ยเป็นคนน่ารักมากๆ พี่ตินึกถึงผู้อื่นเสมอเลย

ขนาดโดนเคเผลอทำร้ายร่างกาย พอพี่ติเห็นนำ้ตาและเลือดของเคเท่านั้น ก็ให้เข้าบ้านและทำแผลให้อีกต่างหาก
แล้วพอมาโดนภีมต่อย  พี่เจี๋ยก็ยังเห็นใจภีมช่วยพยุงให้ลุกขึ้นจากการโดนชกต่อยจากเคอีก

เราว่าถ้าเกิดตอนนั้นพี่ติได้เข้าไปใกล้ชิดและพูดคุยกับนำ้ คงอาจถึงกับตัดใจจากเค 
แล้วให้เคไปช่วยนำ้ ดึงนำ้ออกมาจากภีมเพราะสงสารนำ้แน่ๆค่ะ

พี่ติเป็นมนุษย์ธรรมดาที่มีหึงหวงแฟนเป็นเรื่องปกติค่ะ 
ส่วนน้องเคก็เพราะมีแฟนแก่กว่าก็เลยต้องง้องแง้ง. เพื่ออ้อนว่ารักพี่ติมากๆค่ะ555
ซึ่งเป็นคู่ที่น่ารักและลงตัวสุดๆแล้วค่ะ คุณพุฒสร้างตัวละครพี่ติและน้องเคได้มีเสน่ห์มากๆค่ะ

คุณพุฒแต่งตอนพิเศษแบบไหนก็ได้นะคะ  เราชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ
แค่มีพี่เจี๋ยน้องเคก็ทำให้หายคิดถึง ได้เห็นคู่นี้อยู่ด้วยกัน อ่านแล้วมีความสุขมากๆค่ะ

ขอบคุณมากๆนะคะ  :L2: รออ่านตอนพิเศษและผลงานเรื่องต่อไปค่ะ


หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จบ (23/6/58 p.23)
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 25-06-2015 23:03:53
ความที่นิสัยส่วนตัวคล้ายกับจิตติเลยเป็นทีมจิตติมากกว่า
เคเด็กมาก ถ้ารู้จักกันจริง น่าจะรู้ว่าจิตติเป็นไฟเย็น ไม่ใช่ไฟร้อนที่ลุกแล้วดับลง
ไฟเย็นมันจะติดทนติดนาน
จริงอยู่ว่าคิดมากไปเองก็มี แต่การกระทำของเคเป็นเชื้อไฟอย่างดี เพื่อนแต่ละคนก็นิสัยเสีย
ติดต่อไม่ได้ก็ไม่บอก โกหกเพื่อนไปเพื่อ... เห็นว่าเขาเลิกกันแล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาได้
เลยทำผ่านๆ แบบหรือ นี่เพื่อนรักจริงๆ
ก๋งน่ารัก ที่รับหลานเขยเร็วเพราะต้องการให้มีคนรั้งหลานชายใช่ไหมละ ที่นี่ก็ไม่ไปไหนแล้ว
แถมยังมีคนช่วยคัดทุเรียนให้อีก หลายเด้งมาก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 26-06-2015 12:07:19
จะมีเรื่องของน้ำด้วยไหมคะ
อยากรู้ว่าน้ำจะเป็นไงต่อ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 26-06-2015 17:33:23
สนุกดีครับ
เจี๋ยเป็นคนฮามาก ทำให้บทควรเศร้าดูตลกได้ ไม่อึดอัดเลยครับ
เป็นอีกเรื่องที่สนุกและควรอ่าน
ขอบคุณผู้แต่งมากครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-06-2015 19:54:00
จากใจ "คนอ่าน"
รอตอนพิเศษนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 26-06-2015 22:59:41
ประทับใจเรื่องนี้มากๆ ชอบการดำเนินเรื่อง อ่านพี่เจี๋ยแล้วนึกถึงตัวเอง แอ๊บแมนแต่ในใจนี้สาวแตกไปแล้ว
รอตอนพิเศษถ้ามี ถ้ารวมเล่มก้จะรออุดหนุน เรื่องใหม่ก็จะรออ่าน ขอบคุรครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 27-06-2015 10:00:45
อ่านไปขำไป มุกแต่ละอันฮามาก เรื่องนี้ขัดใจอย่างเดียวค่ะ คือตอนพระเอกน็อตหลุดแล้วเผลอทำร้ายพี่เจี๋ย ถ้าเป็นเรน่า พูดแค่นี้ถึงขั้นลงไม้ลงมือ คงตัดใจทิ้งไปเลยอ่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 27-06-2015 14:52:30
จบได้ดีค่ะ
รู้สึกฟินดีค่ะ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 27-06-2015 21:44:00
เราชอบมาก มันไม่ดราม่า มีแต่ฮาล้วนๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 28-06-2015 06:26:33
ชอบๆ สนุกมากเลยครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 29-06-2015 13:16:10
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินมาเลยตอนฉากผูกข้อไม้ข้อมือ
กินเด็กมันดีอย่างนี้สินะ อ้อนเอาๆ คึคึคึคึคึ
จะติดตามผลงานอื่นๆต่อไปนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ จุ๊บ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 29-06-2015 21:55:14
ขอบคุณสำหรับการแต่งนิยายดีๆให้เราได้อ่านค่ะ
พี่เจี๋ยเป็นตัวละครที่เราชอบมากถึงมากที่สุด เป็นเคะในอุดมคติเลยก็ว่าได้ 5555
พี่เขาเท่จริงๆนะ แถมยังมีอารมณ์ขัน น่ารัก เซ็กซี่(ในสายตาเค 5555) ไม่เรื่องมาก ดูแลตัวเองได้
เราชอบอินเนอร์ของพี่เจี๋ยและขำทุกครั้งที่นางต้องทำเป็นนิ่งเฉยแต่ภายในตรงกันข้าม
ในระยะแรกจนถึงเกือบจะปลายเรื่อง เรามีความคิดว่าเคไม่เหมาะกับพี่เจี๋ยเลย เพราะน้องยังเป็นเด็กน้อย
งุ้งงิ้ง ขี้แย ไม่หย่านมเหมือนที่พี่เจี๋ยด่า อีกทั้งยังอะไรๆกับคนเก่า(ถึงแม้ว่าจะด้วยความหวังดีก็เถอะ)
แต่พอมาช่วงท้ายกลับต้องยอมใจเค ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็พยายามพิสูจน์ตัวเองและก็รักพี่เจี๋ยจริงๆ :กอด1:
เพราะงี้ไงถึงไม่แคล้วกัน แถมคนดื้อดึงแบบเคก็ยังเข้ากันได้ดีกับคนขี้กลัวแบบพี่เจี๋ยอีกต่างหาก

เรื่องความใจแข็งของพี่เจี๋ยเราจะไม่พูดถึง แต่เอาเป็นว่าเราชอบมาก เห็นนายเอกเรื่องอื่นเขาอ่อนยวบยาบมาเยอะะะ
อยากได้ตอนพิเศษจังค่ะคุณคนแต่ง  :call:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 30-06-2015 01:43:55
สนุกมากมายมหาศาลบานเบะ ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 30-06-2015 10:30:42
สนุกมากเลยๆๆๆ ชอบบบบบ อยากได้ตอนพิเศษ อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-06-2015 20:55:13
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก หลงรักพี่ติจังเลยค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 30-06-2015 23:56:37
สนุกมากกกกกก อ่านแล้วฟินสุด ๆ มโนเป็น 7 แถวบ้านเลยทีเดียว
ชอบเจ้จิตติมากเลย น่าร๊ากกกกกกก :impress2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: แ ฝ ง. ที่ 01-07-2015 16:48:22
ชอบพี่จิตติ
เห็นพี่นิ่งๆ แต่ในใจพี่นี่พลีกายแล้วนะ  :o8: :o8: :o8:
สนุกมากค่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 02-07-2015 14:37:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 02-07-2015 14:38:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 02-07-2015 17:21:03
ติใจแข็งมากอะ นึกว่าเลิกกันจริงล่ะ

ขอบคุณคนแต่งนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ikou ที่ 04-07-2015 01:51:14
เป็นอะไรที่เริ่ดมากกกกกกกกกกก  :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 05-07-2015 22:02:33
สนุกอ่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 12-07-2015 23:16:08
ชอบอ่ะ สนุกดี ขอรอตอนพิเศษด้วยคน :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 12-07-2015 23:20:59
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 13-07-2015 11:17:22
เจ๊จิตติกับน้องเคน่ารักอะ อ่านแล้วชอบมากก

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 15-07-2015 12:05:12
ชอบพี่ติ .. ความคิดเป็นผู้ใหญีดี มีเหตมีผล คิดๆๆๆก่อนทำเสมอ555
เหมาะกับเคดี เคมันเลือดร้อน แสดงออกทางสีหน้าหมด โกหกอะไรไม่รอด
ขอบคุณ คนแต่งค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 26-07-2015 11:24:43
ชอบพี่ติอ่ะ  คือเป็นคนไม่พูด แต่ชอบคิด คิดคนเดียว แล้วแต่ละอย่างนางฮาจริงๆคะ  ขอบคุณนะค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 26-07-2015 11:40:39
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 28-07-2015 10:46:33
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 28-07-2015 21:08:07
 :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณนิยายสนุก ๆ ค่ะ เพิ่งได้อ่านตอนจบแล้ว เลยไม่ทันถ่ายทอดสดเลย

นายเอกเรื่องนี้แอ๊บฮาได้เนียนมาก พระเอกอ่านตอนแรกนี่น่าถีบได้อีก

รอตอนพิเศษคร้าบบบบบ

ปล.แอบสมน้ำหน้า น้องน้ำ ค่ะ แต่ก็สงสารนางด้วย เสี่ยภีมนี่ก็คงรักน้ำมากแหละไม่งั้นไม่ตามขนาดนี้

ให้ 1 เสียงสำหรับการอ่านเรื่องของน้ำค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠♥♦♣ ที่ 28-11-2015 10:22:33
น่ารักดีค่ะ  เจ๊เจี๋ยน่ารัก หน้านิ่งแต่ข้างในฮามาก555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ +1
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 13-01-2016 09:26:48
อ่านไปยิ้มไป ใช้สำนวนได้ฮามาก เนื้อเรื่องก็กำลังมีดราม่าพอเป็นกระสัย เอาเป็นสนุก ชอบ ให้สิบกะโหลกเลย

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 17-01-2016 00:09:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 17-01-2016 06:51:45
คู่นี้น่ารักมั่กๆ..โหด มันส์ ฮา ด้วยกันทั้งคู่เลย..55+
แบ็คอัพดีกันทั้งคู่..คุณตา และคุณแม่น่ารักมั่กๆ..
ตอนพิเศษจะมีคู่รองให้ลุ้นด้วยไหมคะ..
คุณเคต้องแอบมีส่วนช่วยในการพาหนีด้วยแน่ๆ..
ถ้าไม่มีพี่ติเคลียร์ให้คงอีกยาวว..ดูตอบได้กวนโอ๊ยมากที่สุดอะ..55+
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Guy_BLove ที่ 17-01-2016 07:56:45
ชอบมากมากเลยยยยยยยยยยยยย  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ จากใจ...ผู้แต่ง(25/6/58 p.23) (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 17-01-2016 09:36:52
น้องเคพี่ติ  คิดถึงคู่นี้มากๆ

คิดถึงอารมณ์อ้อนๆของน้องเค  คิดถึงความคิดฮาๆของพี่ติมากๆเลย

ยังคงรอตอนพิเศษเรื่องนี้เสมอนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 22-01-2016 23:40:03
หมดใจ...พิเศษ 1 หมดโปรฯ

รัก โลภ โกรธ หลง เป็นธรรมดาของมนุษย์ผู้ยังไม่ละกิเลส

เหยดดด กระผมนายจิตติ ภูมิเศวต เจ้าเก่าเจ้าเดิม เพิ่มเติมคือสามีเด็กครับ !  ไอ้ประโยคข้างบนนั่นไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมมีมนุษย์ขี้น้อยใจนอนตัวเขื่องอยู่ข้างๆ นับจากวันผูกข้อมือก็ผ่านมาสามเดือนแล้ว เรามีเวลาได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น ได้เรียนรู้กันมากขึ้น เมื่อเดือนก่อนก็เพิ่งไปเที่ยวเชียงใหม่มาแบบสุดเหวี่ยง ยกกันไปทั้งครอบครัวซึ่งไม่เป็นอุปสรรคต่อการสวีทสักนิด อบอุ่นดีครับ

แต่ก็นั่นล่ะ มีสุขย่อมมีทุกข์ หม้อข้าวไม่ทันดำพี่ก็จะเผลอตีหม้อแตกซะก่อนเนี่ยสิ

เหลือบมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนที่งอนตุ๊บป่องตั้งแต่เมื่อคืนแล้วอดยิ้มไม่ได้ เรื่องของเรื่องคือสันดารเสียของพี่เอง ปกติก็ไม่ชอบให้ใครมาเจ๊าะแจ๊ะอยู่แล้ว ยิ่งเวลาง่วงยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ก็พยายามแก้ไขอยู่แต่พอเจอเคมันแสดงความมรัก มานัวเนีย มาทู่ซี้มากๆ เข้าเลยเผลอตวาดไปที... ทีเดียวจริงจริ๊งงง
ดูท่าพ่อจะงอนจริงหลับเงียบกริ๊บทั้งคืนเลย แถมยังนอนคู้อย่างกับเด็ก กางเกงนอนขายาวก็จริงแต่บางเสียขนาดนั้นเจออากาศเย็นของบ้านสวนเข้สไปเดี๋ยวก็ป่วยจนได้

ง้อคุณชายเขาหน่อยปะไร
"เค...ขยับเข้ามานอนดีๆ มา" ผมสะกิดก่อนออกแรงลากเขามานอนหงายตรงกลางเตียงแล้วตลบผ้าห่มคลุมให้ คิมหันต์ปรือตามองทำคิ้วยุ่ง ตลบผ้าขึ้นคุมโปง
 
"เช้าอยากกินอะไร เดี๋ยวบอกป้าอ้อยให้"
"..."
"หรือจะให้พี่ทำ..."
"..."
"ไข้ยัดไส้ไหม หรือจะกินหมูผัดสะตอ..."
"..."
เงียบ เปิดผ้าห่มมาปรือตามองแล้วหันดากให้
ชิชะ ! มันงอนจริงเว้ยเฮ้ย

พี่ตวาดทีเดียวจริงๆ นะครับ ถ้าไม่นับรวมครั้งก่อนๆ น่ะนะ ปกติพ่อก็จะน้อยใจบ้างอะไรบ้างตามประสาแต่ก็ไม่เคยข้ามคืน ทว่าครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้นว่ะ
"คิมหันต์..." พี่ยื้อผ้าห่มออกแต่เจ้าตัวยื้อไว้แน่น บ๊ะ ! นี่กูง้อแล้วนะเว้ย !
"..."

ทับแม่งเลย !

"โอ้ย ! ! " คิมหันต์ร้องลั่น พี่ได้โอกาสดึงผ้าลงจนถึงอกแกร่งก่อนระดมจูบทั่วหน้า แรกๆ พ่อก็ดีดดิ้นฟึดฟัดแต่ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดเพราะแขนถูกทับใต้ผ้าห่ม ในที่สุดคิมหันต์ก็หลุดหัวเราะ

"นิสัยเสียว่ะ" เขาปั้นหน้าตึง แต่มุมปากไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่ "ตบหัวแล้วลูบหลังทุกที"

"หรือจะให้กูตบแล้วกระทืบซ้ำ"

"เจี๋ยแม่ง เอาใจผัวบ้างอะไรบ้าง จะเฉาตายอยู่ละนะ หัดรดน้ำเงาะบ้างสิ"

โอย...กระดากแทน

"ความผิดใครล่ะ...กูคนนะไม่ใช่ตุ๊กตายาง"

ผมถูกดึงมาช่วยงานที่โรงงานซึ่งญาติๆ เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ แถมยังต้องคอยดูแลสวน แม้ไม่ได้ลงแรงเองแต่ก็เพลียแบบรากเลือดเหมือนกัน กลางค่ำกลางคืนแทนที่จะได้พักพ่อยังจัดหนักให้อีก มันก็มีระบมบ้างไรบ้างสิวะครับ !

"ก็เพราะไม่ใช่น่ะสิ ถึงได้น่าฟัดเสียขนาดนี้ "เขาดึงพี่ลงไปซบอกแล้วโน้มมาพูดริมหู มือหนาไล้เข้าไปในร่มผ้าผ่านสีข้างขึ้นมาถึงยอดอก ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดซอกคอตามด้วยความชื้นแฉะและนุ่มลื่นกดลงตามแอ่งชีพจร ไซร้เป็นเป็ดเลยพ่อเอ๊ย...
"อื้อ " เหลือบมองนาฬิกาปาเข้าไปหกโมงครึ่งกว่าๆ ป่านนี้ก๋งคงตื่นแล้วถ้ายังพิรี้พิไรไม่ทันมื้อเช้าแน่ๆ พี่ลุกพรวดจับมือที่ลูบคลำสะโพกออกช้าๆ อย่างถนอมน้ำใจสุดฤทธิ์ "พอแล้วน่า"
"นิดเดียวนะ" เขาอ้อนเสียงพร่า แต่พี่ไม่มีอารมณ์จะขนลุก บอกตามตรง เหนื่อยง่ะ
"เค มันสว่างแล้วนะ"
"..." พ่อหนุ่มไม่ตอบแต่เริ่มเลื้อยลงต่ำ ร่างกายผมไม่ไหวจริงๆ จำใจต้องผลักเขาออก "ฟังกันบ้าง"
คิมหันต์ชะงัก ลุกนั่งแล้วมองผมเหมือนคิดบางอย่าง เม้มปากแน่นก่อนพรูลมหายใจ
"พี่เปลี่ยนไปนะ" มันพูดสีหน้าเรียบๆ จนผมชักใจแกว่ง ผมไม่รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปในทางไหน แต่ตีความจากสีหน้ามันคงไม่ดีนัก

"เปลี่ยนยังไง"

"ก็... ไม่รู้สิ" เขาลุกขึ้น หยิบผ้าขนหนูพาดบ่าแล้วหายเข้าห้องน้ำไปโดยไม่มองหน้าผมตามด้วยเสียงปิดประตูเบาๆ แต่สะเทือนไปถึงขั้วไต ปกติมันต้องตอดให้พี่ได้ขำก่อนสิวะ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยยย !

อยากจะบ้า ! แค่กูไม่มีเวลาป๊ะเท่งป๊ะด้วยเนี่ยนะ ?

เห็นยอมให้หน่อยชักเอาใหญ่แล้ว งอนได้งอนไปเลย คิดว่ากูต้องง้อสิ ! ฝันนน ! ไอ้จวยยย !

คิดว่าผมต้องทำยังไง... ผมเข้าใจว่าคนรักกันมันก็อยากสัมผัส มีสัมพันธ์กระชับไมตรีให้แนบแน่น แต่เมื่อมันแน่นมากเกินไปก็ไม่ดีหรอกว่ะครับ กูนี่จะตายห่าอยู่แล้วขณะอีกฝ่ายฟาดเรียบก่อนจะแผ่ออร่าเปล่งปลั่งจนกูชักหมั่นไส้ พอพี่จะปิดกิจการพักผ่อนสักหน่อยมันยังมีหน้ามางอน

อย่างนี้มันต้องสั่งสอน !

ระหว่างรอพ่อมึงอาบน้ำพี่ก็ลากคิตตี้ตัวอย่างใหญ่ของแท้จากญี่ปุ่นที่เขาให้โชหิ้วมาให้ไปยัดในตู้เสื้อผ้า อยู่ในนี้ก่อนนะลูกนะ พ่อกับแม่ดีกันเมื่อไหร่จะมารับนะคนดี

พี่ลูบหัวลูกรักสองที คิตตี้กระโปรงสีชมพูขนนุ่มมือสุดฟรุ้งฟริ้งตัวนี้เป็นของขวัญวันเกิด คู่กับรองเท้าโอนิสึกะสีน้ำเงินคาดฟ้า คิดว่าตอนที่เห็นครั้งแรกพี่ทำยังไง

กูแทบกรี๊ด ! โดดกอดคิตตี้แบบไม่ต้องมีพิธีรีตองเลยจ้า
ส่วนรองเท้าพี่ก็แสนถนอมแทบจะเอาขึ้นหิ้ง คิมหันต์ยังบ่นว่าซื้อให้ไม่ยอมใช้ งุงิ ของที่คนรักให้ก็ต้องถนอมดิวะ คิดแล้วจะยิ้ม แต่พี่ยิ้มไม่ได้ พี่ต้องดัดหลังเด็กในสังกัดตัวดีซะก่อน


ปกติเรามาค้างกับก๋งทุกศุกร์ยาวถึงวันอาทิตย์ แต่มื้อเช้าวันนี้ไม่เหมือนทุกวัน ผมก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่ตักกับข้าวให้เขาเหมือนอย่างเคย แต่เคยังชวนก๋งคุยเป็นปกติ จึงมีแค่พี่ที่ยังปลงไม่ตก

มึงนะมึง !

เอาเป็นว่าพี่จะเลิกบ่น เพื่อเป็นการให้เกียรติพี่จะไม่ด่าผัวให้ใครฟัง เดี๋ยวคนอื่นจะมาด่าตามพี่ มันไม่ดี มันไม่เจริญ อีกอย่างหนึ่งคือไม่อยากเครียดมาก เดี๋ยวหนังหน้าเหี่ยวหมด !

"เป็นไงล่ะเจี๋ย เงียบเชียว เหนื่อยหรือ"

"เปล่าครับ..."

ผมยิ้มอ่อนให้ก๋ง ท่านตักปลาทอดตัวจิ๋วใส่ชามข้าวต้มของผม "กินเยอะๆ ปลาเล็กปลาน้อยเพิ่มแคลเซียม"

โดยปกติคิมหันต์ต้องแซวอะไรสักอย่าง แต่วันนี้พ่อเงียบ เงียบกริ๊บเลย ผมเหลือบมองเขาอยากรู้ว่าทำหน้าอบบไหน ป๊ะเข้ากับดวงตาดำขลับ เขามองกลับมานิ่งๆ ไม่บึ้งแต่ไม่ยิ้ม

เออ ! ดี !พ่อหนุ่มจะเล่นสงครามประสาทกับพี่ช่ายม๊ายยยยย ! ! เดี๋ยวกูจะพ่นไฟให้ขนหัวเหี้ยนเลย !

Tbc.

รอดูกันไปว่าใครจะง้อใคร 5555

สวัสดีที่รัก ห่างเรื่องนี้ไปนานมากกกก ครึ่งปีได้ ดีใจที่นักอานยังคิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงจิตติกับคิมหันต์ กอดดดด

 ^^ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก มาสั้นๆ ก่อน ชีวิตลิ้นกับฟัน อ่านเอาฮาเนอะ บางทีก็มีอารมณ์อยากแต่งนิยายขายความฟิน แต่ทำยังไง๊ก็ทำไม่ได้ เป๋เข้าชามมาม่าตลอดดดดด กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 23-01-2016 14:51:50
จิ้มจึ้กกกๆๆๆๆ เจี๋ยสุดฮามาแล้วววววว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 23-01-2016 15:19:18
ขอบคุณครับ

รอดูตอนต่อไป    :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2016 15:53:06
 :man1: ดีใจ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 23-01-2016 16:02:34
คู่นี้น่ารักไปแล้ว  จะโกรธจะงอนกันยังไง  เรารับรู้ได้ว่าเคกับพี่เจี๋ยยังคงรักกันมากๆ
พออยู่ด้วยกันตลอดเวลาก็ต้องมีเรื่องไม่ถูกใจกันบ้าง  ต้องค่อยๆปรับตัวกันเนอะ

ใครจะง้อใครก่อนได้หมด  แต่ถ้าคราวนี้ไม่มีใครง้อก่อน  ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
นึกถึงตอนที่รักกันใหม่ๆ และสู้ปัญหามาด้วยกันกว่าจะมาใช้ชีวิตคู่กันนะคะ

หมดโปรฯนี้  ก็คิดหาโปรฯใหม่ๆนะคะ  เคกับพี่เจี๋ยรักกันๆ เราก็มีความสุขไปด้วย
อยากบอกว่าเคงอนได้น่ารักน่าหมั่นไส้มากๆ555  พี่เจี๋ยก็ง้อได้น่ารักจนน้องเคอดใจไม่อยู่เลยเนอะ555
รอตอนต่อไปนะคะ  ขอบคุณนักเขียนมากจริงๆ :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-01-2016 16:03:58
 :ling1:

มีสะมีเด็กกว่าก็งี้ล่ะค้าาาาาาา แหม่ เด็กมันไฟแรง บ้าพลังเหลือล้น  :z1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-01-2016 17:31:16
แหมๆเด็กในสังกัด มีคนเดียวเอง
ไม่ง้อหน่อยเหรอเจี๋ย เด็กจะงอนยาวนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 23-01-2016 18:59:33
ชอบเรื่องนี้มากกก

แต่เป็นทีมเคนะ พี่ติหน้านิ่งไปนิสแม้จะตลก 555

รักกันนานๆน้าาา

 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-01-2016 19:49:04
กรี้ด รอตอนต่อข่า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 23-01-2016 21:38:11

คิดถึงเจ้จิตตตตมาก

เจ้มีผัวเด็กมันก็คึกแบบนี้แหละ
เจ้เองก็ต้องโด๊ปสู้นะ เพื่อชีวิตคู่อันยืนยาว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 24-01-2016 08:17:14
555. เจี๋ยชนะ ชัวร์
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-01-2016 09:07:50
งานนี้ใครจะชนะ แต่เดาว่าเคได้กินเจี๋ยอย่างอิ่มแน่ อิอิ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-01-2016 12:20:47
พี่เจี๋ยดัดนิสัยผัว
จะรอดูว่าใครจะใจอ่อนก่อน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 24-01-2016 12:50:39
จะดัดยังไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 24-01-2016 19:28:16
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ ชอบเคกะติมากอ่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Mom2maM ที่ 25-01-2016 01:01:46
เหมือนเจี๋ยไม่ได้สามี
แต่ได้ลูกตัวเท่าควาย เอาแต่ใจ และขี้งอนเนอะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: netich ที่ 25-01-2016 01:29:18
 :impress3:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 25-01-2016 09:59:32
รอ ๆ ตอนพิเศษครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: theme ที่ 25-01-2016 10:25:42
อ่านแล้วชอบมากกกกก เจี๋ยนี่แบบควาคิดกับหน้าสวนทาง อ่านที่คิดแล้วแบบฮามาก ตอนแรกๆหงุดหงิดเคมาก แต่เรียกคะแนนแม่ยกคืนได้ตอนหลัง
เหอๆ รอตอนพิเศษอีกครึ่งนะคะ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 25-01-2016 19:28:05
รอติดตามครึ่งหลังนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 25-01-2016 20:41:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 11-03-2016 22:29:15
รอตอนต่อคร้าบบบ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-03-2016 06:50:31
รออออออ


 :3123:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Akira-za ที่ 16-03-2016 22:32:31
แออออออออ มารอพี่เจี๋ยด้วยคนนน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 05-05-2016 22:28:29
ตามอ่านทันแล้ววว. เมื่อจะจบแล้วก็ตาม55555
เราก็เคยทำเซเว่นมาก่อน. เข้าใจดีเลย55555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: noonit ที่ 06-05-2016 14:18:13
ถูกใจให้เป็ดเลยจ้า.....
ชอบจริงอะไรจริง พี่ติเป็นนายเอกในฝันเลยค่ะ
มีเหตุผล เด็ดขาด >>> ทีมพี่ติ<<<
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 12-07-2016 17:54:51
จะเป็นไรมั้ยถ้าบอกว่ามาทวงตอนพิเศษครึ่งหลัง มันนานแล้วนะ กระซิกๆๆ :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 15-07-2016 09:34:56
ครึ่งปีละน๊าคะ   กลับมาต่อที Plzzzzz
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 16-07-2016 20:59:30
 :mew1:
ชอบสำนวนการเขียนเรื่องนี้มากค่ะ
ภายนอกพี่เจี๋ยดูแมน สะอาด และเจ้าระเบียบ
แต่พี่แกกรี๊ดกร๊าดข้างใน สาวหลุดตลอด แอบขำ 555
ส่วนคิมนี่ขี้อ้อนเนอะ คารมเป็นต่อมากกกกก!
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-08-2016 01:34:44
ชอบมากๆเลยค่ะไม่รู้จะพูดยังไงดี เราชอบพี่เจี๋ยมากๆ ชอบความสาวในจิตใจของนาง 5555555555555555555
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-08-2016 20:45:23
เธอคงลืมเราไปแล้ว~~~
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 06-09-2016 09:56:48
เรารอพี่ติ ง้อน้องเคอยู่นะคะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlylyn ที่ 09-11-2016 09:07:03
ยังรอเสมอค่ะ :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 14-11-2016 13:02:59
ไม่มาอัพต่อจริงๆหร๊อ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 14-11-2016 18:51:30
 :sad4: ไม่นะ หายไปนาน แต่ยังรออยู่นะครับ  :sad4:

ปล.คิดถึง เจี่ย+เค  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 07-06-2017 21:31:54
จะมีตอนพิเศษ 2/2 มั้ยนะ ชอบเรื่องนี้มากๆ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 21-06-2017 16:24:01
 :กอด1: :L2: :3123: :pig4: :3123: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 23-06-2017 15:41:14
พึ่งมาอ่่าน สนุกมากค่ะ. รอตอนพิเศษอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 04-07-2017 18:10:14
รอตอนสองอยู่นะคะ ฮือออออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 05-07-2017 15:29:21
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ
ชอบพี่ติ ตลกดี
รอพิเศษตอนสองอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 05-07-2017 16:59:44
ชอบพี่เจี๋ย ชอบความใจแข็งของพี่ การกระทำพี่แมนมากแต่ในใจสาวเลย 55555
อยากอ่านตอนพิเศษอีกจังเลย ฮรืออ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 05-07-2017 22:28:18
ขอบคุณนิยายสนุกๆค่ะ พึ่งมาตามอ่าน คบเด็กขี้อ้อนใจพี่จิตติอ่อนแน่นอน
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Tikking7 ที่ 03-09-2017 11:59:55
รอตอนพิเศษครับ

กลับมาต่อเร็วๆน้าาาา..

 :ling1: :hao7:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: mtrain ที่ 28-09-2017 08:19:53
 :o8: อ่านจบบบบบบบ แล้วอยากอ่านอีกกกกกก

สิ่งที่อยากทำเป็นลำดับต้น ๆ หลังจากอ่านนิยายเรื่องนี้คือโหวตให้พี่จิตติเป็นสุดยอดสายรับประจำปี(สิบปีด้วยเอ้า) เค้าแมนแต่มุ้งมิ้ง สุภาพแต่สู้ว้อย เป็นผู้ใหญ่แต่ก็กุ๊กกิ๊ก ไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำซ้ำ ๆ แต่พี่ก็ให้โอกาสคนพร้อมพิสูจน์ตน ที่สำคัญ เป็นนางงามจิตพิสัยยอดเยี่ยม รักสัตว์ เด็ก(่ชาย) ดูแลสตรี และ คนชรา พี่มาครบขนาดนี้  :กอด1:

ส่วนพระเอก ไอ้K มีดีที่หล่อ ล้ำ คึก และพอรักใครแล้วมึงรักจริงจัง ซึ่งอันนี้นี่แหละเป็นส่วนหนึ่งที่ก่อดราม่า ถึงกระนั้น สองคนนี้ก็เข้ากันดี๊ดีนะคะคุณพุฒขา คิคิ 

รักคุณตาสุดหล่อ รอเรื่องของพี่ J  ส่วนหน่องน้ำดาวพระศุกร์ตกทุกข์ได้ยากโดนผัวตบตีอะไรนั้นไว้ทีหลังก็ไม่ว่ากันค่ะ คิคิ แต่ตอนนี้มาต่อตอนพิเศษเถอะค่ะ เค้ารออยู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   :mew6:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 01-12-2017 23:02:24
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกดีค่ะ แต่ตอนพิเศษมันแหว่งง่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 02-12-2017 15:27:11
คนเขียนลืมเราแล้วหรือ? .....รออยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 22-04-2018 11:26:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 23-04-2018 08:13:45
มาอ่านจนจบและคับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: gungchan ที่ 24-04-2018 15:18:39
ได้ตามอ่านรวดเดียวถึงตอนพิเศษหมดโปรฯ นิยายสนุกมากๆ ค่ะ ครบรส ตลก กะโปกฮา หน่วงปนฮา น้ำตาปนขำ  o13

พี่ติมาพร้อมสติและความฮา พ่อยอดชายนายเคก็หื่นหน้ามืนตลอดๆ  :oo1:

คราวนี้อยากให้พี่ติง้อน้องบ้างอะไรบ้าง นางจะได้ชุ่มชื่นหัวจวย  :impress2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: toomild ที่ 23-04-2019 06:09:44
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจนถึงเช้าเลยค่ะ พี่ติเหมือนมีอีกร่างในจิตใจ พอจะม่าก็ม่าไม่สุดเพราะพี่แกติดตลกอยู่เรื่อย5555 รอตอนพิเศษนะคะ อยากเห็นเจี๋ยง้อเด็ก :-[
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: airjang ที่ 25-04-2019 01:19:47
ชอบอะ ตามท้องเรื่องไม่ตลกนะ แต่คุณPhutจัดมาแต่ละตอน อย่างฮา

ขอบคุณมากๆๆๆๆ มีเวลาแต่งเรื่องใหม่มาบ้างน้า คิดถึง
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 28-04-2019 09:14:34
ชอบเรื่องนี้มากครับอ่านยาวรวดจนจบเลย  ชอบการเดินเรื่องวางโครงเรื่องตอนเปิดเรื่องเราเดาอะไรไม่ค่อยได้แล้วมาคลายปม สนุกครับ  ขอบคุณนักเขียนนะครับที่มีเรื่องมาให้อมยิ้มฟินบ่อยๆตอนอ่าน รอตอนพิเศษครับ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 28-04-2019 14:56:17
ชอบสำนวนจัง เอ็นดูจิตติในความต้องเก็บอาการอ่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 29-04-2019 13:49:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: กรกนกอิบอับ ที่ 30-04-2019 01:05:04
ชอบพี่ติมากเป็นคนฉลาดสมเหตุสมผลใช้ความคิดเหนือความรู้สึก รักๆๆๆ



Sent from my iPhone using Tapatalk
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 01-05-2019 11:06:03
 :mew1:  มีเมียแก่ขี้น้อยใจต้องขยันทำการบ้าน เอ้ยต้องขยันง้อ อธิบายเยอะหน่อยน้องรุ้งเค

 :pig4: ขอบคุณพี่แต่งจ้า
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 1/2) (22/1/59 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 18-07-2019 22:13:39
ขอบคุณนะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
ชอบทุกอย่าง เก็บเพิ่มเข้านอยายในดวงใจเลยค่ะขอบคุณคนแต่งอีกครั้งนะคะ :3123:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.27)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 02-10-2019 01:06:50
หมดใจ  หมดโปร 2

คำว่าตลอดไปไม่มีจริง พี่ไม่รู้ว่าความรักที่เรามีให้กันจะยืนยาวได้สักเท่าไหร่
ก็ได้แต่ภาวนาขออย่าให้เสื่อมคลายในเร็ววันนี้ 

   เสียงเครื่องยนต์ของรถญี่ปุ่นของคิมหันต์ดังขึ้นตั้งแต่ไก่โห่ พี่ลอบถอนใจครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ผัวตัวดีหนักข้อและเล่นใหญ่รัชดาลัยกว่าที่คิด ก็พวกเล่นหอบที่นอนหมอนมุ้งย้ายสำมะโนครัวไปมุดหัวที่ห้องรับแขกมาหลายคืนแล้ว  แถมระหว่างวันก็ไม่ยอมโทรหา ไม่ไลน์มา ไม่อะไรทั้งนั้น แววตาคุณท่านก็ช่างเฉยเมย ปั้นปึง ถามคำตอบคำ จนบ่าวปวดร้าวไปทั้งอุรา หมดรักเมียบ่าวคนนี้แล้วหรือเจ้าคะ ?

       แถมยังงอนออกหน้าออกตาไม่ให้เกียรติเมียเลย รู้บ้างไหมว่ายิ้มของพี่แห้งแค่ไหนตอนแม่ถามกึ่งหัวเราะอย่างรู้จักลูกชายดีว่า ‘งอนอะไรกัน… ดู๊ หน้าบูดเป็นตูดลิง ถึงกับแยกห้องนอนเลยเชียว’
ให้ทายผัวสุดที่รักพี่ตอบแม่ว่าไง  นางทำเป็นยกกาแฟขึ้นจิบก่อนจะพูดอย่างมาดคุณชายในละครหลังข่าว
‘ไม่มีผมคอยกวน เจี๋ยเขาจะได้พักผ่อนได้อย่างเต็มที่ไงครับ’

มีประชด !! มันประชด !! ตามใจคุณท่านเจ้าค่ะ!  ติเหนื่อย ติท้อ ติง้อผัวไม่เป็น ! ถ้าจะนิสัยเสีย โกรธกันด้วยเรื่องงี่เง่าก็เชิญเลย

“นิดครับ วันนี้ไม่ต้องเตรียมมื้อเย็นเผื่อผมนะ”
บอกแม่บ้านเสร็จพี่ก็ให้คนงานมารับ ไม่ได้ตามผัวเข้าโรงงานหรอก เนื่องจากใกล้สิ้นเดือนแล้วจึงต้องไปธนาคารเพื่อเบิกเงินมาจ่ายค่าจ้างคนงานให้ก๋ง พี่ไม่ค่อยอยากเข้าไปจุ้นจ้านกับธุรกิจของครอบครัวคิมหันต์  แม้คุณพ่อจะเคยเปรยว่าอยากให้พี่เริ่มเรียนงานจากทางฝ่ายขายเพราะเห็นว่ามีประสบการณ์และค่อยๆ ไต่เต้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา กระนั้นก็ใช่ว่าพี่จะน้อมรับได้อย่างหน้าชื่นตาบาน ก็อย่างที่บอกว่านั่นเป็นธุรกิจแบบเครือญาติ ถึงอำนาจสิทธิ์ขาดจะอยู่ที่คุณพ่อ แต่ก็ต้องมีบางคนล่ะที่หมั่นไส้คนหน้าตาดีแบบพี่ วัดได้จากสายตาทิ่มแทงตอนที่พี่ไปป้วนเปี้ยนในบริษัท

กระซิกๆ คนสวยทำอะไรก็ผิด

พอถึงธนาคารพ่อหนุ่มหน้าคมซึ่งเป็นพนักงานประจำเคาท์เตอร์ก็ยิ้มหวานต้อนรับพี่เป็นอย่างดี  นางเคยขอแอดไลน์มาเพื่อส่งรายละเอียดกองทุน ซึ่งดูจะเป็นข้ออ้างมากกว่า ออกตัวแรงมากแถมหน้าตาดีไม่หยอก  แต่เสียใจพี่มีผัวแล้วอ่ะคนดี  ไม่ประพฤติผิดจิตอกุศลนะจ๊ะ

ห๊ะ อะไรนะ?  ให้ใช้พ่อหนุ่มนี่ทำให้ผัวหึง ? อย่าแม้แต่จะคิด เล่นกับความรู้สึกคนมันไม่ดีหรอก ยิ่งเรื่องความซื่อสัตย์ด้วยแล้ว พี่ไม่อยากให้สุดที่รักหมดความไว้วางใจในตัวพี่ เสียเครดิตหมด!

      พ่อหนุ่มแบงค์ยังคงยิ้มหวานส่งมาให้พี่  ก็ได้แค่ยิ้มตอบกลับพอเป็นมารยาท เสร็จธุระก็รีบโกยสิจ๊ะ รออะไรอ่ะ พี่ไม่อยากเฉียดมาเลยจริงๆ  ! กลัวอดใจไม่ไหวไปติดเด็ก อุ๊บ...ไม่ใช่แล้ว พี่รักนุ้งเคจะตาย

      แต่พูดแล้วขึ้น เมื่อไหร่จะเลิกงอนสักทีวะครับ !  ว่าจะซื้อหมูสะเต๊ะเจ้าประจำกลับไปฝาก แต่เดี๋ยวจะเสียฟอร์ม คิดว่าพี่ผิดสิถึงต้องง้อนาง นึกแล้วก็อย่ากินเลย  หึ้ย !!

       กว่าจะกลับมาถึงบ้านก๋งก็บ่ายกว่า หลังสะสางอะไรต่อมิอะไรให้คนงานแล้วพี่ก็ควรกลับบ้าน แต่สิ่งที่ทำกลับตรงกันข้าม พี่อยู่กินมื้อเย็นและนั่งเล่นต่อราวกับเด็กที่หนีเที่ยว

รู้ตัวอีกทีตะวันก็คล้อยแล้ว อากาศร้อนจัดเริ่มเย็นลง ทว่าสายลมกลับนิ่งสงบแม้แต่ใบไม้ก็ไม่ไหวติง ก๋งอยู่ในห้องพระ เสียงสวดมนต์แว่วมาให้ได้ยินอยู่เนืองๆ ป้าอ้อยร้องทักตอนขึ้นมาดูความเรียบร้อยบนเรือนบอกให้ผมระวังยุงกัด ก่อนกุรีกุจรหายาทากันยังมาให้ผมซึ่งนั่นอยู่ชานบ้าน

       “ยุงมันชุมค่ะ ต้องระวัง ทีนี้ค่อยนั่งสบายขึ้นหน่อยนะคะ”
        “ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้  แกก็ยิ้มอย่างเมตตา
        “คืนนี้ค้างที่นี่ไหมคะ ป้ายังไม่ได้เข้าไปทำความสะอาดห้องให้เลย”
        “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็กลับแล้ว ขอนั่งเล่นอีกสักประเดี๋ยว”
         “งั้นก็อย่านั่งเพลินจนดึกนะคะ เดี๋ยวบ้านนู้นจะเป็นห่วง”
         “ครับ” 

        พี่ตอบรับอย่างหน้าชื่นอกตรม พ่อหอยขมสลัดเปื้อนสารพิษมันไม่ยอมโทรมาตามพี่ เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย ฉานทามอารายห้ายเธอเคืองขู่นนนนน

         ผมหยิบมือถือมาดูอีกครั้งเผื่อพลาดอะไรไป แต่หน้าจอกลับมืดสนิท อ้าว ?  แบตหมดว่ะครับ สงสัยจะเปิดเพลงทิ้งไว้แล้วลืม แล้วอย่างนี้พระเองจะง้อนางเองได้ไงเล่า ปั๊ดโถ่ว !!!!

พ่อหนุ่มขี้งอนคงไม่โทรตามผมหรอกมั้ง แต่อีกใจพี่ก็แอบหวังนะ หากติดต่อไม่ได้จริงๆ นางจะลงทุนขับรถมาดูผมถึงที่นี่ไหม

         นึกแล้วภาพวันที่เขาพาพ่อแม่มาในวันนั้นยังคงชัดเจนในความทรงจำของผม นางหล่อมาก แววตาคมมองผมอย่างรักใคร่และตรงไปตรงมา นางยอม นางพยายาม คิมหันต์ทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน
 
        มาวันนี้พ่อหนุ่มคนนั้นมันหาย! ไป! ไหน!
        นั่นไง โผล่มาแล้ว อุ้ยหน้าตาถมึงทึง ไปกินช้างที่ไหนมา !? อย่าฟาดงวงฟาดงาเชียวนะ พี่สู้นะน้องงงงง
อิอิ ไม่รู้สิ ถึงนางจะหน้าบึ้งแต่พี่อารมณ์ดีมากซะงั้น พ่อคุณไม่ได้ขึ้นบ้านหรอก เดินมาฝั่งคนนั่งแล้วเปิดประตูยืนเต๊ะท่าเป็นเชิงบอกว่า ขึ้นรถได้แล้วอย่าให้ถึงกับต้องลาก  กรี๊ดพี่หฤษฎิ์ขาอย่าทำโศรยาเลยนะคะ

       มืดแล้วพี่ไม่อยากส่งเสียงรบกวนใครจึงยกนิ้วชี้ส่งสัญญาณให้เขารับรู้ว่ารอเดี๋ยว แล้วไปบอกก๋งว่าจะกลับแล้ว ท่านก็พยักหน้ารับ 
นาทีนี้ ไอบีลีฟไอแคนฟลายจ้ะ แทบจะเหินลงบ้านเลยทีเดียวแต่ก็ดันสะดุดในขึ้นสุดท้าย ไม่สิ....ทำไมบันไดมันหยึ๋ยๆ เหมือนผมเหยียบโดนตัวอะไรเข้าให้ พอชักเท้ากลับเท่านั้นล่ะ !

     ฉิบหาย กูเหยียบงู !!!!!!


     ฉกเข้าให้อีกดอก!!!

     “โอ้ย !!” 

     “เป็นอะไร เจ็บตรงไหน !” คนรักวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาพี่ “อะไร โดนอะไร! เหยียบตะปูหรอ”
นาทีนี้ไม่แอคติ้งจ้ะ กูเจ็บจริง !!! ตาย กูตายแน่ๆ พ่อแก้วแม่แก้วช้วยลูกด้วย สติ ตั้งสติไว้

     “งูอะไรไม่รู้ มันฉก ! ”

     “ไหน!!! ”  เขาพยามยามมองหาแต่ก็ไม่ทันแล้ว ที่ข้อเท้าของผมปรากฏรอยเขี้ยวชัดเจน ไม่รอช้าเขาถอดเสื้อยืดซึ่งเป็นผ้าที่หาได้รวดเร็วที่สุดในเวลานี้มัดเหนือแผล ได้ยินเสียงก๋งถามแว่วๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

      “ผมจะพาเจี๋ยไปโรงบาล ก๋งไม่ต้องห่วงนะครับ” ทุกอย่างเร็วมาก ไม่ทันได้ทันตั้งตัวเค้าก็แบกผมขึ้น 

       “อย่าขยับนะ นิ่งๆไว้ เข้าใจไหม !!”

        น้ำเสียงที่ออกคำสั่งอย่างแข็งกร้าวแต่เจือไว้ด้วยความห่วงใยเต็มเปี่ยม
เขาต้องห่วงพี่มากแค่ไหนถึงแบกขึ้นรถได้รวดเร็วอย่างนี้ อีกทั้งอาการลนลานคอยถามอาการตลอดทางไปโรงพยาบาล สายตาที่คอยสังเหตุอาการ มือใหญ่ที่คอยกุมไว้และลูบเนื้อลูบตัวให้เป็นระยะ รู้...ว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะมาซาบซึ้งหรืออวดผัวเอาตอนนี้ แต่ผมประทับใจมากจริงๆ

        “เป็นไงบ้าง!  ปวดมากรึเปล่า ถ้าอยากหลับต้องฝืนนะ ห้ามหลับ”
 โฮฮฮ หลงผัวหนักกว่าเก่าอีกเรา แต่ว่า... พี่จะบอกยังไงดีอ่ะ แผลมันแบบว่า...

        “อีกนิดเดียวก็ถึงโรงบาลแล้ว ! ”
ว่าอย่างนั้นขณะสายตาจ้องถนนอย่างมุ่งมั่นราวกับอยากให้ถึงโรงพยาบาลซะเดี๋ยวนี้ งื้อ ทูนหัวของพี่

        “เค... ขับช้าๆ ก็ได้” ผมแตะแขนเขา อยากให้ใจเย็นๆ และลดความเร็วลง ถึงห่วงผมแค่ไหนก็อยากให้ห่วงตัวเองด้วย “กูไม่เป็นอะไรหรอก งูคงไม่มีพิษน่ะ” 

คนรักของผมขมวดคิ้วแน่น แม้ผมจะปกติดี ไม่มีอาการตกใจหรือเจ็บปวดเหมือนตอนแรกแต่คิมหันต์ก็ยังไม่วางใจ “แน่ใจนะ? ”

         “แน่ใจ แค่เจ็บเฉยๆ ถ้ามีพิษน่าจะมีอาการอื่นๆ ด้วย”

         “ยังไงก็ต้องให้หมอดูก่อน อย่าเพิ่งขยับมากนะ นิ่งๆ ไว้”

       แล้วผลสรุปถือว่าเป็นโชคดีของผมเพราะเป็นงูไม่มีพิษตามที่สันนิษฐาน เคพรูลมหายใจอย่างโล่งอกตอนได้ฟังคำยืนยันจากปากหมอ แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องเฝ้าดูอาการตามหมอนัด คิมหันต์ฟังอย่างตั้งใจเขากระตือรือร้นยิ่งกว่าคนโดนฉกอย่างผมเสียอีก 

       โรงพยาบาลในตอนกลางคืนผู้คนไม่พลุกพล่าน เขาจัดการทุกอย่างให้เสร็จสรรพด้วยความรวดเร็ว

      “บอกก๋งให้แล้วล่ะว่าไม่ต้องห่วง” นางบอกขณะเก็บมือถือใส่กะเป๋ากางเกงก่อนจะรื้อยาที่เพิ่งรับมาเมื่อครู่ออกดูพร้อมถุงจากร้านสะดวกซื้อที่ผมคุ้นเคยดี ...เซเว่น

      “ยาแก้ปวดกินเลยแล้วกันนะ มีซาลาเปา...รองท้องสักหน่อย” เคยื่นมาให้พอเห็นผมไม่รับก็ทำท่าจะป้อนแถมเป่าให้ด้วย จนพี่ต้องยิ้มออกมาจนได้

        “เอาใจเว่อร์ กูเจ็บขา ไม่ได้เจ็บแขน เป่าขนาดนี้เลอะน้ำลายหมด” ดูแลขนาดนี้เดี๋ยวก็ฟัดให้หรอก! อย่าให้ผิวหน้ากูหนาพอจนเลิกเกรงใจบุคลากรทางการแพทย์นะจ๊ะ

       “จะเคี้ยวก่อนป้อนไห้ด้วยเลย” นางว่าก่อนกัดซาลาเปาคำโต เคี้ยวๆ แล้วจะมาป้อนให้พี่จริงๆ กรี๊ด ซกมก พี่นี่เบี่ยงหน้าหนีแทบไม่ทัน “ไม่เอา  กูไม่เล่น ฮ่าๆ”
 
        “หัวเราะแล้ว…” เคกำลังยิ้ม แบบที่ผมแสนคิดถึง พอเห็นแบบนี้แล้วผมกลับรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าไม่น้อยไปกว่าคนรักเลย ผมควรจะมองอะไรได้แยบคายมากกว่านี้ ทุกอย่างที่คิมหันต์แสดงออกมาล้วนมีปัจจัยมาจากผมทั้งนั้น

         “โกรธกันไม่ดีเลยเนอะ” มือใหญ่ดึงมือผมไปไว้บนตักพลางบีบเล่นแบบที่เขาชอบทำ “ที่จริงผม...”

        “กูขอโทษนะ” พอสบตาแล้วก็พอจะเอาได้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อผมจึงรีบพูดก่อน คนฟังตาโตขึ้นมาทันทีอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง 

         ผมรู้...ไม่เคยสักครั้งที่ผมจะเอ่ยมันออกมา เพราะที่ผ่านมาผมเชื่อมั่นว่าตนเองมีเหตุผลมากพอ เหตุผลบ้าบอที่ผมใช้บอกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด...จนหลงลืมคำบางคำ หลงลืมที่จะดูแลความรู้สึกกันและกัน

         “กูผิดเองแหละ ช่วงนี้กูยุ่งจนใส่ใจมึงน้อยลง...มึงถึงได้งอแงเรียกร้องความสนใจแบบนี้ เอาเป็นว่าจะพยายามไม่ตะคอก จะควบคุมอารมณ์ให้ดีกวานี้ แบ่งเวลาทำการบ้านด้วย” ตลกตัวเองแต่พี่ก็บีบมือนางอยากจะย้ำอย่างหนักแน่น พ่อเจ้าประคุณยิ้มแก้มแทบปริเปรี๊ยะๆ

          “ผมก็ขอโทษนะ ทั้งที่ผมควรเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกพี่กว่าใครๆ อาจจะงี่เง่า เอาแต่ใจมากไป... แต่ยังไงก็รักเหมือนเดิมนะ”

           ความจริงพีไม่ชอบคนปากหวาน แต่พอออกมาจากปากคนรักแล้วพี่ฟิน มีความสุขเกินบรรยายเลยครับพี่น้อง

            “กูจองที่พักเกาะช้างไว้” ก็ตั้งใจง้อนางแหละครับ เปลี่ยนบรรยากาศเติมน้ำตาลกันหน่อย “อาทิตย์หน้า กูเคลียร์คิวแล้ว มึงก็เคลียร์คิวด้วยนะ”

            “จริงอ่ะ !? ไปกันแค่ 2 คนหรอ…” พี่พยักหน้าแทนคำตอบ “ เจี๋ยน่าร๊ากจุงงง ดีใจนะเนี่ย”
เออเห็นแล้ว นางตั้งท่าจะโถมกอดจนพี่ห้ามไว้แทบไม่ทัน

          “เจี๊ยวจ๊าว อายคนเขามั้ย กลับบ้านได้แล้ว”

           “อุ๊ยเมียเขิน” ดูพ่อเอานิ้วมาจิ้มแก้ม

          “เดี๋ยวกูกัดนิ้วขาด”

           “กัดอย่างอื่นก็ได้นะ”

          โว้ยยยยย ไม่ต้องทำตาวิบวับ ในที่สุดพี่ก็หลุดขำตามนางจนได้ เกิดอาการพิศวาสผัว เอ็นดูจนอยากรีบกลับบ้านไปดูเอ็น  เอ้ย! เอ็นดูต่อกันทีบ้านละกันโน๊ะ

           จากที่ตั้งใจจะดัดนิสัยคิมหันต์กลายเป็นฝ่ายขอโทษนางก่อนซะอย่างนั้น อาจผิดจากความตั้งใจแรกไปแต่สบายใจครับ อย่างว่าล่ะ ชีวิตคู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอเพียงเราใช้ความเข้าใจ ลดอัตตาลง รู้จักขอโทษและให้อภัยซึ่งกันและกัน  ใครจะผิดหรือถูกก็ไม่สำคัญเลย...จริงไหม

หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlylyn ที่ 02-10-2019 03:02:33
คิดถึงนักเขียนมากค่ะ ดีใจที่เห็นการอัพเดทนะคะ ฮือออ คิดถึงน้องน้ำด้วย เหมือนจะโดนอุ้มไปแล้ว :sad4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 02-10-2019 07:15:52
 :L2: :pig4: :L1:

ดีใจมาก
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 02-10-2019 08:09:57
โหหหหหหหหหห เกือบ 3 ปีแหนะจนเลิกหวังแล้วว่าจะมาต่อ น้ำตาจะไหล  :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 02-10-2019 13:46:26
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 09-10-2019 05:48:14
ดีใจมาก คืนดีกันแล้ว งอนกันหลายปีเลย ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: toomild ที่ 09-10-2019 14:34:11
เป็นตกใจมากที่เห็นเรื่องนี้อัพ คิดถึงตัวเองมากๆเลย แง้ ละสุดท้ายก็ดีกันแล้ว เจี๋ยเจี๋ยก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :-[
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 14-10-2019 22:47:16
แฮร่ ดีใจที่ยังมีคนจำเรื่องนี้ได้ บางท่านจำชลธีได้ด้วยแม้จะโดนอุ้มไปแล้ว  ดีใจมากจริงๆ
ขอโทษที่ปล่อยให้จิตติกับคิมหันต์งอนกันนานถึง 3 ปี ตกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ ไม่คิดว่าจะนานถึงขนาดนี้ เพราะรู้สึกเหมือนเพิ่งเขียนเรื่องของพวกนางเมื่อเร็วๆนี้เอง  :mew1:

สำหรับคู่นี้คิดตอนพิเศษไว้หลายตอนเลย แต่ยังเรียบเรียงไม่ถูก ไม่ลื่นเหมือนตอนเอ๊าะๆ ฮาาา
ขอฝากทั้งคู่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ จริงๆ เรื่องนี้ดราม่านะ รู้ไหม ^^

 :L2:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 04-11-2019 13:58:26
โดนแบบเจี๋ย ไม่หนีก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงอ่ะ เอาจริง ๆ นี่ยังคิดเลยว่าดีกันง่ายไป อย่ามาอ้างว่าเด็กกว่าหรืออะไรเลย แฟนเก่า นี่เป็นของต้องห้ามสำหรับแฟนใหม่นะ แค่มองยังอารมณ์ไม่ดีเลย แล้วทำอบบนี้คิดว่ายังไง น้ำไม่มีใครเลยเหรอเพื่อนไม่มีพี่น้องพ่อแม่ไม่มีเลย ใช่มั้ยเวลาไปยังระริกนะนี้ไป โดนแบ้วจะให้เห็นใจสงสาร ซึ่งมันก็ได้ผลไง นี่ว่าเจี๋ยยังใจดีนะ
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 09:36:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน ต้นหนาว ที่ 16-07-2020 23:09:44
 :heaven :heaven :heaven วันนี้ที่รอคอย ไม่ได้เข้าเล้าเป็ดมานาน ดีใจมากที่มาต่อ ตายตาหลับแล้วว
หัวข้อ: Re: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 14-08-2020 08:14:16
 :o8: