หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[่jum]

ใครมาก่อกวนนะ

แม่บ้านนี่ก็ไม่รู้เรื่องเลยคนเค้าจะเข้าหอกัน 

[valenna yy]

อย่านะว่าอินัง.....  ฮึ่ย เค  ถ้าคราวนี้มึงไม่ชัด  กุยุพี่เจี๋ยหาผัวใหม่ละ

[mukmaoY]

เป็นการแต่งงานที่น่ารัก  ทำไมไม่เชิญกันบ้าง   

[B52]

กำลังหวานอยู่เชียวใครมันมาขัดว่ะ

[twinmonkey0311]

นังน้ำเน่ามารึเปล่า รอตอนต่อไปนะคะ

[่patsaporn]

ตามอ่านทันแล้ว ยิงยาวเลยค่ะ ลุ้นกับความรักทั้งคู่มาตลอด ต่างคนต่างมีดีมีเสียซึ่งก็ต้องปรับกันไป
แต่คนอ่านส่วนใหญ่ #ทีมพี่ติ ซึ่งเราเองก็ด้วยค่ะ 5555 เอาจริงๆ ตั้งแต่แรกแล้วที่ไม่ค่อยไว้ใจเคเท่าไร
เรื่อยมาจนเคมีเรื่องราวกับน้ำโน่นนี่ แต่ก็เชียร์พระเอกอยู่นะพอได้เห็นความตั้งใจจริงของเขา
แพ้อีตรงมาโถมกอดที่สวนนี่ล่ะ น่ารักดี เหมือนลูกหมา 555 พ่อคงทนคิดถึงไม่ไหว
เรื่องก๋งลุ้นมาก แต่ผ่านไปดีกว่าที่คิด เพราะใคร เพราะเจี๋ยไง หลานรักสึดหัวจิตหัวใจ ก๋งน่ารัก
ทั้งสองครอบครัวน่ารักมาก แต่เอ๊ะ ใครมา อย่าบอกว่ายัยน้ำ อี๋

ขอบคุณต่ะ

[vk_iupk]

แฟนเก่าเคแน่เลย ชะมะ โกธรๆๆ เบื่อเคจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[iceman555]

ใครมาอีกอะ.

[Freja]

โกรธคุณ Phut

เราอยากไปแห่ขบวนขันหมากด้วย   จะไปกั้นประตูเงินประตูทอง
ลูกสาวออกเรือนทั้งที

ปลื้มเรื่องน้องปุก  และสะใจอินพค่ะ มากๆๆๆๆๆๆๆ

สงสัยว่าเป็นน้ำแน่ๆที่ตามมาหา   เสี่ยก็คงตามมาติดๆ
พี่เจี๋ยต้องลงไปด้วยกันนะไหนๆก็เป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว

[fay 13]

 

[JustWait]

ใครมาค้าาาา

[Lovetree]

ตื้นตันใจไปกับพี่ติ  จากแอบรักจนมาได้ตบแต่ง ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ยอมรับด้วย ดีใจกับพี่ติจริงๆ

ทั้งก๋ง คุณพ่อ คุณแม่  ก็ให้พรและคำแนะนำการครองเรือนที่ดีๆไว้มากมายเลยค่ะ  ชอบมากๆค่ะ

ตอนหน้าคงมีเรื่องต้องพิสูจน์ตัวเองแล้วหลังจากตกลงใช้ชีวิตคู่  ก็อย่าลืมสิ่งที่ผู้ใหญ่ได้บอกกล่าวไว้นะคะพี่เจี๋ยน้องเค สู้ๆ

ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ ลุ้นตอนต่อไปมากๆว่าจะเกิดดราม่าอีกไหม

ปล. พอรู้ว่าใกล้จบก็ใจหาย  รู้สึกผูกพันกับพี่ติจัง ชอบมุมมองความคิดตลกๆของพี่เจี๋ยมากๆ555

[agava1313]

เฮียเจี๋ยฮาจริงๆเลย โชคดีที่ไม่เคยทำสาวแตกในน้องเคเห็น ผู้ชายสูง 180 มาสะดีดดิ้งให้เห็นอาจมีฝันร้ายได้

[rk]

อร๊ายยยยชอบมาก

[mek_it]

โอ๊ยยยย เดือด ใครมาอะ +++ มาต่ออีกนะ ^^

[ฝัullล้วlv]

ใครมาขัดจังหวะเนี่ย!
ไม่รู้เหรอว่าช่วงเวลาเข้าหอ!!!

[มาโซซายตี้]

ผูกข้อไม้ข้อมือ เข้าหอกันกำลังเข้าที่
ใครมาขัดเนี่ย น้ำรึเปล่า หนีผัวนักเลงมาหาน้องเคอีกล่ะมั้ง

// มีคำผิดค่ะ สันนิบาษ--> สันนิบาต

[A-J.seiya*]

ใครมาล่ะน้อนิ่
หอบดราม่ามาฝากป้ะ
ไม่น่ามั้ง
แต่กระปุกได้ดี พี่ดีใจ!!

[snowboxs]

N มาแน่ๆ คงหนีใครมาอีกแน่ๆเลย

ว่าแต่ทำไมต้องมาขัดอารมณ์ฟินกันด้วย

[Phut]

หมดใจ

"บอกว่าผมไม่ว่างคุย ไม่รับแขก ไล่กลับไปได้เลยครับ"

"ลงไปคุยหน่อยสิ แขกมึงไม่ใช่เหรอ" แขกเป็นใครผมไม่รู้แต่บางอย่างบอกผมว่าต้องมีเคลียร์ว่ะครับ
ผมมองคนรักอย่างชั่งใจ เขาเองก็มองมาพลางเม้มริมฝีปาก ทั้งๆ ที่ผมพร้อมรับฟังทุกอย่าง แต่กลับไม่มีคำอธิบายใดๆ ราวกับอยากวัดใจกัน เคดึงเสื้อยืดในตู้มาใส่ให้พี่ลวกๆ เสมือนแต่งตัวตุ๊กตาโดยไม่ลืมคว้ามาใส่ให้ตนเอง จากนั้นจึงลากพี่ลงจากบ้านโดยไม่ถามความเห็นกูสักคำ !
      เงามืดทึบในมุมอับริมรั้วหลังบ้านทาบทับร่างสูงซึ่งยืนรอท่าข้างรถยุโรปคันงาม แสงอันน้อยนิดตกกระทบเสื้อเชิตสีขาวยับย่นรุ่ยออกมาจากกางเกงแสลค เมื่อเพ่งมองดีๆ พี่เห็นท่าเสยผมอย่างงุ่นง่านของผู้มาเยือนดูไม่น่าไว้ใจ ไหนจะกลิ่นบุหรี่คลุ้งมาในอากาศนี่อีก ท่าทางล่ำซำไม่ได้ช่วยให้ดูดีขึ้นเลยบอกตรงๆ

"มีธุระอะไร"
คิมหันต์ถามเสียงแข็ง อีกฝ่ายทิ้งบุหรี่ลงพื้นทันทีโดยไม่คิดสนใจดับมันสักนิด

"น้ำอยู่ไหน"

อ้อ...หิวน้ำ... บ้านมึงไม่มีกินหรือไง ?

"เหอะ" คิมหันต์เยาะ มองภูมิทัศน์มืดๆ โดยรอบอย่างใจเย็นราวกับคำถามนั้นไม่สลักสำคัญอะไร

เรื่องน้ำนี่มันปัญหาระดับชาติเลยนะเว้ย ! มึงดูจีน สร้างฝายซะใหญ่โตแล้วไทยเป็นไง แล้งไง ! น้ำไม่พอทำเกษตรกรรมไหนจะอุปโภคบริโภค มึงอาจถึงขั้นตายได้เลยนะน้อง

มนุษย์แฟนเก่านี่เรื่องเยอะนะเว้ยเฮ้ย ตัวไม่อยู่ชื่อยังตามมาหลอกหลอน !

"กูจะไปรู้ได้ยังไง" คิมหันต์ไหวไหล่ ยักคิ้วยียวน "ทำไมไม่ลองดำดินหาเผื่อจะเจอบาดาล "

"กวนตีนกูเหรอไอ้เหี้ย กูถามว่าน้ำอยู่ไหน ! มึงเอาน้ำไปซุกไว้ที่ไหนบอกมา ! " มันปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อเด็กพี่ กูนี่ของขึ้นเลย

"มากไป " ผมผลักอกผู้คุกคามจนเขาเซถอยหลัง "หาผิดที่แล้วมั้งคุณ"

มันก้ำกึ่งระหว่างความเชื่อใจกับความกลัวเสียหน้าแต่พอได้สบสายตาจริงจังของเคผมก็เลือกที่จะเชื่อ...

นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวของแขกตวัดขวาง ปากก็สบถด่าราวกับแค้นเคืองกันมาแต่ปางก่อน

"มึงเสือกอะไรด้วย ไม่เกี่ยวอย่าสอด" มันชักเท้าเข้าหาเอาเรื่อง เครีบบังผมไว้

"อย่านะไอ้สัตว์" พ่อคุณชี้หน้าอาฆาต "ถ้าแตะคนของกูแม้แต่ปลายก้อย คราวนี้กูไม่ยอมแน่"

คราวนี้ ? แสดงว่ามีคราวนั้น คราวไหนวะ ? คราวแฟนเก่ามึงอีกสิ

"คนของมึง ...หึหึ" มันเหยียดยิ้มขณะคิมหันต์พยายามบังผมไว้ทั้งตัว มันมองผมหัวจรดเท้าพลางลูบคางพิจารณาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
" มีคนของตัวเองแล้วยังกล้ามายุ่งกับน้ำ...ไม่เคยจำเลยนะมึง สารภาพมาดีๆ ไม่อย่างนั้นกูจะเล่นให้หนักเลยคอยดู"

"ไม่มีหลักฐานมึงอย่ามาพูดหมาๆ ก็บอกว่าไม่รู้ไม่ได้ติดต่อกับมันตั้งนานแล้ว ฟังภาษาคนไม่ออกรึไงวะ !  อีกอย่าง...ก่อนมาเที่ยวกล่าวหาคนอื่น มึงเคยย้อนมองตัวเองรึเปล่าว่าร้ายกับมันขนาดไหน มันถึงไม่อยากอยู่ด้วย"

"อย่ามาโยกโย้เปลี่ยนเรื่อง ! นั่นมันเรื่องของกู" ราวกับถูกจี้ใจดำหนุ่มล่ำซำถึงได้ตวาดกร้าว แต่คิมหันต์ไม่สะทกสะท้านซ้ำยังยั่วโทสะ ด้วยการกล่าวดูหมิ่นไม่ต่างกับราดน้ำมันลงกองไฟ

"มึงมันหมาบ้าเที่ยวไล่กัดคนอื่นไปทั่ว เพราะสันดารเหี้ยแบบนี้ไงน้ำถึงหนีมึงไป"

"กูถามว่ามึงเอาน้ำไปไว้ไหน ต้องเป็นมึงแน่ที่ช่วยให้น้ำหนีจากกูมา บอกมาเดี๋ยวนี้ ! มึงเอาเมียกูไปซ่อนไว้ไหนไอ้เวร ! "

มันพุ่งเข้าใส่ กระชากคอเสื้อสีสดตัวโปรดของเคก่อนจะถูกสวนด้วยหมัดเข้าที่แก้มซ้ายจนเซไปหลายก้าว
ถึงจะงงอยู่ไม่น้อยแต่ผมก็พอจับต้นชนปลายได้ สรุปคือเมียหายเลยมาถามหาเอากับแฟนเก่าของเมีย เจริญเลยมึง !

"มึง ! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน กล้ามากนะที่ต่อยกู เจอกูหน่อยไหมไอ้สัตว์ ! " มันปรี่เข้ามาอีกครั้งแต่คิมหันต์หลบหมัดได้อย่างเฉียดฉิว เกิดการมะรุมมะตุ้มอย่างรวดเร็ว
"
"หยุด ! ห่าเอ๊ย ! กูบอกให้หยุด" ผมพยายามห้ามด้วยการดึงแขกไม่ได้รับเชิญออกจากคนรัก เพราะถ้ามัวแต่ห้ามคนรักแขกคงต่อยคนของผมแน่ๆ

ผัวะ

ไอ้ฉิบหาย แขกไม่ได้ต่อยที่รักของพี่ แต่มันต่อยกูนี่ !

"พี่ติ ! " คิมหันต์ร้องลั่น ขอบคุณพ่อทูนกระหม่อมที่ยังอุตส่าห์คิดถึงกู "มึง !  ไอ้ภีม"

อ้อชื่อภีมแลดูน่ารักนะ แต่สันดารมึงนี่น่ากระทืบมาก ! กูนี่ของขึ้นเลย

ผมสลัดศีรษะไล่ความมึนงง พูดตามตรงหมัดนี้หนักกว่าที่ถูกเคต่อยเมื่อคราวนั้นหลายขุม ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มปากพร้อมกับได้ยินเสียงตุบตับ เงยหน้ามาอีกทีพี่ก็เห็นยอดชายประเคนทั้งหมัด ศอก เข่าและตีนให้คู่กรณีประหนึ่งศิษย์มีครู ก็อย่างว่าฝ่ายนั้นดูราวกับลูกคุณหนูถึงส่วนสูงไล่เลี่ยแต่คงไม่มีแรงสู้อดีตนักกีฬาหุ่นหนาที่ฟิตมาเพื่อเข้าหอโดยเฉพาะ คึคึคึ จากที่ตั้งใจว่าจะกระทืบให้เละพี่จึงต้องกลับใจมาห้ามไอ้ตัวดีแทน

"เคพอแล้ว ! พอ ! ! "


รวบแขนเขามาด้านหลังพยามยามงัดออกจากคู่กรณีที่ลงไปนอนคุยกับพื้นซีเมนต์ ยอดชายไม่วายใช้ขายาวๆ สะกิดสีข้างมันอีกหลายบึ้ก โอย...แรงเยอะฉิบ !

"เค ! หยุด !"

"ห้ามทำไม ! ดูซิ เลือดออกด้วย" เขาจับกรามผมดึงเข้าไปดูใกล้ๆ พลางกัดฟันกรอด "แม่งมันน่า..."
พ่อทำท่าจะเอาเท้าสะกิดหนุ่มล่ำซำอีกรอบจนพี่ต้องรีบยื้อไว้

"พอแล้ว เกิดมันเป็นอะไรรุนแรงจะทำยังไง  " เหลือบมองเห็นเนื้อชิ้นโตที่พยายามลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลแล้วผมก็เกิดอาการวิตกจริตขึ้นมา "พาไปส่งโรงบาลหน่อยดีกว่ามั้ง"

"มันมาหาเรื่องเองก็ให้มันไปเองสิ ! ห้ามใจอ่อนนะ แค่นี้ยังไม่สาสมกับที่มันทำด้วยซ้ำ ! "

งึดเลย ! นี่มึงเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแฟนเก่าใช่ไหม ! ?

กูไม่มีคุยกับมึงแล้ว ห่าราก เส้นสมองดิ้นกระแด่วเลยลวกเพ่ !

ผมเดินเลยคิมหันต์มาหน้าตาเฉย ก่อนจับแขนภีมช่วยให้เขาลุกขึ้นจนคิมหันต์โวยด้วยความไม่พอใจ ส่วนคนเจ็บก็หยิ่งน่าดู สะบัดแขนออกเสียอย่างนั้น พยายามยามนั่งเกยกระโปรงรถด้วยตัวเอง

"ไหวไหมคุณ ถ้าไหวก็รีบๆ กลับไปเถอะ ที่นี่ไม่มีคนที่คุณหาหรอก อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า"

"เรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ตราบใดที่กูยังไม่ได้น้ำคืน ! "  มันเค้นเสียงด้วยความคับแค้นใจ

"พี่ติ" คิมหันต์พยายามฉุดผมให้ออกห่างคู่กรณี "คุยไปก็เปล่าประโยชน์ มันฟังเสียที่ไหน"

"มึงไม่ต้องห้ามเค ขอเวลากูเดี๋ยว"

คิมหันต์ดูไม่ชอบใจนัก เขาหายใจฟึดฟัดแต่สุดท้ายก็ยอมให้

"อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าเคต้องช่วยน้ำหนีจากคุณ ผมไม่เห็นมีอะไรสนับสนุนข้อสันนิฐานของคุณเลย"

"ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใคร น้ำเหลือมันแค่คนเดียว เขาไม่มีทางไปไหนได้ถ้าไม่ได้มันช่วย"

"สรุปคุณพูดถึงคนรัก...หรือสัตว์เลี้ยง ? "

ดูเหมือนเขาจะพูดไม่ออกขบกรามแน่นจนเห็นสันนูน

ผู้ชายมีเป็นดงมันจะอะไรกับแฟนกูนักหนาวะ

"ผมไม่รู้ว่าคุณมีเรื่องอะไรกันและไม่อยากจะยุ่งด้วย คุณหวงคนของคุณ ผมก็เป็นห่วงคนของผมเหมือนกัน ผมรับรองได้ว่าไม่มีเหตุการณ์ที่คุณกล่าวหา...เพราะถ้ามีเรื่องแบบนั้น " หันมองคิมหันต์อย่างเต็มตาก่อนจะเน้นย้ำให้ได้ยิน "ผมก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน"

นัยน์ตาดุจเหยี่ยวสบลึกเข้ามาในตาผม ภีมเบือนหน้าหนีเมื่อเป็นอันเข้าใจตรงกัน ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างคนหาทางออกไม่เจอ เขาเงียบไปนานก่อนจะพึมพำออกมา
'อยู่ที่ไหนนะน้ำ...'

ก็ไม่รู้สินะ ได้ข่าวว่ามึงซ้อมเขาซะขนาดนั้น เขาคงจะอยู่กับมึงหรอก !

ใจคนนี่ชอบกลจริง...


แล้ววิมานแสนหวานก็เป็นอันล่ม ไม่ต้องดงต้องแดกมันแล้วน้ำผึ้งพระจันทร์  ผมเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจรถหรูที่แล่นฝ่าความมืดไกลออกไปรวมถึงอีกคนที่เดินตามมาล้งเล้ง ไม่ลืมมองมันด้วยหางตาพอให้รู้ว่ากูโกรธ !

"พี่จะไม่ถามสักคำเลยเหรอ"

"..."

"นี่...คุยกันหน่อยสิ อย่าปั้นปึ่งใส่กันได้ไหม" เขาจับข้อมือผมไว้ ส่งสายตาเว้าวอน "ขอร้อง"

"กูยังไม่อยากคุย ก๋งรออยู่"

"พี่ติ..."

"เอ่อ...คุณจรัญกลับไปได้สักพักแล้วค่ะ ท่านฝากบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง..."

พี่ไม่ใช่คนใจเย็นนัก ได้ยินอย่างนั้นถึงกับเกิดอาการกระฟัดกระเฟียดอยากหาข้ออ้างกลับบ้านเพื่อจะได้ไปให้พ้นๆ หน้ามันเสียตอนนี้เลย  ถึงจะเชื่อใจเต็มร้อยแต่เหตุการณ์ที่เกิดทำพี่ทิงนองนอยจนพาลจะแดกหัว...แดกมันเข้าไปทั้งตัวเลย !

"ขอบคุณครับพี่นิด"คิมหันต์ว่าพลางล้วงกระเป๋าดึงแบงค์สีม่วงออกมา "เมื่อครู่พี่นิดไม่เห็นอะไรใช่ไหมครับ"

"ค่ะ เสียงเพลงดังมากเลยพี่แทบไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรเลย"

"ขอบคุณครับ พี่ไปพักผ่อนเถอะ"

ก็ไม่รู้จะปิดผู้ใหญ่ไปได้ถึงไหนมึงดูปากกูก่อนเถอะ อยากจะบ้า !
เสียงเพลงด้านนอกยังคงครื้นเครงช่างแตกต่างจากอารมณ์ของผมในตอนนี้เหลือเกิน ผมรู้สึกตัวเองเริ่มตาขวางก่อนจะเดินขึ้นบ้านด้วยความงุ่นง่าน อยากอาบน้ำเอาน้ำเย็นราดหัวสักหน่อยอะไรๆ คงเย็นลง 
ผมไม่รู้ว่าตัวเองอาบน้ำนานขนาดไหน รู้ตัวอีกทีมือพี่ก็เปื่อยหมดแล้ว

อ้ากกกเล็บฉีก ! เจ็บฉิบหายเลย
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ลวกๆ อยากรีบตัดเล็บก่อนจะเผลอลืมปล่อยให้มันฉีกเข้าเนื้อไปมากกว่านี้

หมับ

! ! ! กรี๊ดดด พี่ถูกโจรปล้นสวาท โจรหล่อมาก หุ่นน่าฟัดมาก เนื้อแนบเนื้อระทวยไปทั้งตัวเลย

ชิชะ ! ซะที่ไหนล่ะวะ !

"กูตกใจหมด"
ดูมัน รู้ทันพี่ด้วย รวบรัดซะกูซัดไม่ได้เลย
"ทำไมอาบนานจัง" มันอมยิ้มถามก่อนกดจมูกลงบนแก้ม "หอม..."
 มึงนี่เนียนนะ เล่นซะพี่แทบลืมเรื่องที่เคืองมึงเลย ผมหรี่ตามองจับผิด คิมหันต์จึงถอนใจด้วยสีหน้ายุ่งยาก ผมเริ่มจะคิดแล้วว่าบางทีการมีแฟนโกหกไม่เก่งก็เป็นเรื่องดี เพราะพี่จะได้ชำแหละมึงง่ายขึ้น !
"เสื้อผ้ากูล่ะ เอากรรไกรตัดเล็บมาให้ด้วย"
"ครับๆ... " พ่อเดินอ้อยสร้อยไปเปิดตู้ หยิบกรรไกรตัดเล็บกับชุดนอนผ้าแพรของเขามาให้ผมใส่
แต่งตัวเสร็จผมก็เดินมานั่งบนเตียงข้างๆ ยอดชายซึ่งรอท่าอยู่

"มึงอย่ามาทำหน้าเครียดใส่ได้ไหม" ผมว่าพลางตัดเล็บออก

"ก็ไม่โกรธได้ไหมล่ะ"

"โกรธอะไร มึงทำอะไรให้กูโกรธ"

"โธ่...ไม่เอาน่า เจี๋ยอย่าทำอย่างนี้ดิ  ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง ผมไม่ได้นอกใจเลยนะ ไม่ได้ติดต่อกับเขาตั้งนานแล้ว "

"เรื่องนั้นกูรู้อยู่แล้ว... มีอะไรจะบอกกูอีกไหม"
ผมโยนกรรไกรคืนให้ สารภาพตามตรงว่าวูบหนึ่งที่ได้ยินเรื่องแฟนเก่าผมโคตรหวั่นไหวเลย แต่ก็นั่นแหละ ...ก็แค่ลมปากคนอื่น ผมควรเชื่อใจคนที่ผมเลือกมาเป็นคู่ชีวิต และเชื่อในการกระทำอันมุ่งมั่นแน่วแน่ของเขาตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่นี่จนถึงวันนี้...

แฟนเก่าแล้วไง ผมนี่ ! ปัจจุบันครับ ! สูงเด่นเป็นสง่าขนาดนี้ คราวนี้ถ้ามึงวอกแวกอีกพี่ไม่ยอมแน่ กูจะเชือดให้เลือดโชกเลยยย

คิมหันต์เม้มปากแล้วคลายออกเหมือนจะพูดอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่พูดเสียที แถมสีหน้ามึงตอนนี้ดูไม่ได้เลยจริงๆ คิ้วจะเป็นเส้นเดียวกันอยู่แล้ว มึงจะเครียดอะไรขนาดนั้น

"นี่ ! " พี่ว่าพร้อมดีดหน้าผากเขา "จะอึกอักอีกนานไหม ไม่พูดกูนอนแล้วนะ รู้ตัวบ้างไหมว่ามึงตอแหลออกหน้าน่ะ "
 
เคยบอกกูไว้ว่าจะไม่โกหกปิดบัง มาวันนี้ที่สัญญิงสัญญากับกูไว้คงลืมหมดแล้วสิพ่องามงอน !

"ยังไม่ได้โกหกอะไรเลยนะ... มองผมเป็นคนแบบนั้นตลอดเลยรึไง"

"หน้ามึงมันฟ้อง"

"ผมเครียดเพราะกลัวพี่ไม่เชื่ออีกต่างหาก จะให้พูดยังไงอีกเล่าก็ผมมันเคยมีประวัตินี่" คิมหันต์บ่นกระเง้ากระงอดคนเดียว มันน่าทุบนัก

"ไม่ต้องมาทำใจน้อย... มึงเคยมีเรื่องกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ก็ตอนเข้าโรงพยาบาลเมื่อคราวก่อน" เขาว่าอุบอิบหมือนไม่อยากให้รู้


"..." กูชักจะเซ็งแล้วนะ เบื่อถามแล้ว มีเรื่องปิดบังตลอด...

"..."

"ตามใจมึงก็แล้วกัน ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า "
ผมตัดบททิ้งตัวนอนหันหลังให้ แต่ดันเจอกุหลาบขาวช่อโตซึ่งวางขวางหูขวางตาฉิบหาย วันสำคัญ...ล่มไม่เป็นท่า เห็นแบบนี้แต่พี่เป็นคนอ่อนไหวนะครับ แล้วมึงทำแบบนี้กูควรน้อยใจไหม...

ความเงียบปกคลุมภายใต้แสงสลัวลาง ผมไม่รู้ว่าเคทำอะไรและไม่อยากสนใจ แอร์เย็นเฉียบจนต้องกระชับผ้าห่มขึ้นมาถึงคอก่อนจะรู้สึกถึงแรงยุบจากด้านหลัง

"ขอโทษที่ทำให้วันสำคัญของเราไม่น่าประทับใจเลย"

เรียกว่าเลวร้ายจะเหมาะกว่า สลัด !

คนข้างหลังดึงเอวผมไปกอด พรูลมหายใจออกมาเต็มใบหูผม 
"...เมื่อสามสี่วันก่อนไอ้เปรมมันโทรมาบอกว่าไอ้ภีมมันหาน้ำให้ควั่กถึงขนาดไปตามตัวผมที่บ้านไอ้เปรม แต่ผมไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว คิดไม่ถึงว่ามันจะมาหาเรื่องถึงบ้าน"

"..."

"ส่วนที่ถามว่ามีเรื่องกับมันตั้งแต่เมื่อไร...ก็เรื่องก่อนหน้านี้ที่เข้าโรงบาล ฝีมือมันนั่นแหละ" มันพูดงึมงำจนผมแทบเงี่ยหูฟัง

"แล้วทำไมไม่บอกกู ปิดบังตลอดสันดารนี้แก้ไม่หายเลยใช่ไหม"

"ก็มันไม่สำคัญ...ใครสนล่ะ ผมไม่ได้ใส่ใจมันเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวก็ว่าผมโลเลอีก...แค่เรื่องของคนอื่น"

"แล้วเป็นไง เรื่องคนอื่นของมึงน่ะ" ผมพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้า อยากเขกกระโหลกพ่อให้ยุบ

"บอกไปพี่ก็ไม่สบายใจอยู่ดี ไม่รู้ล่ะพี่ห้ามโกรธ" ดูมันพูดกำปั้นทุบดินมาก ขณะที่ผมกัดฟันกรอดๆ มันกลับมุดมาซบหน้าลงกับอกพี่

 หึ้ย ! คิดว่าลูกอ้อนมึงได้ผลหรอ กูบอกเลยว่ามันได้ผลนิดหนึ่ง !
"กูล่ะเหนื่อยกับมึงจริงๆ อย่างน้อยมึงก็ควรจะคุยกับกูก่อนไม่ใช่ดุ่มๆ ลงไปให้มันหาเรื่องแบบนี้ เมื่อไหร่จะจบสักทีวะกับแฟนเก่ามึงเนี่ย ไม่วายเป็นเดือดเป็นร้อนแทนกันอีกนะ"

"ตอนไหน"

"คิดเองบ้างนะ กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง"

"ใส่ร้ายอีกแล้ว... เจี๋ยหึงเหรอ" มันยิ้มเผล่ดีใจ บอกตรงๆ ผู้ชายง้องแง้งแม่งไม่ใช่เสป็กว่ะ แต่ถอนตัวตอนนี้ไม่ทันซะแล้ว

"มึงอยากรู้ไหมว่าตายแล้วไปไหน" พี่กัดฟันพูดแต่พ่อเจ้าประคุณกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไอ้จวยยย

"จบตั้งนานแล้วเหอะ ไม่อยากเท้าความ ไม่อยากพุดถึง ไล่ไอ้ภีมกลับซะตั้งแต่แรกพี่ก็ไม่ยอม ดูซิ " เมันเชยคางพี่หันขวาเพื่อดูรอยที่แก้มซ้าย "อยากกระทืบแม่งให้ตายคาตีน นี่ก็อีกคนโดนมันต่อยยังมีหน้าไปคุยดีกับมันอีก มีผัวแล้วนะเราน่ะ"

กรี๊ด เดี๋ยวกูตบปากแตก ! ดึงจมูกกูอีกต่างหาก ดีนะที่เป็นดั้งแท้ไม่ใช่ซิลิโคน มือหนักโคตร

"มึงอยากมีพิรุธเองทำไม ทำอึกอักอุบอิบ มันน่าไหม"

"ก็เรื่องนี้พ่อแม่ไม่รู้ แล้วจะให้บอกพี่ว่าผมเคยโดนซ้อมจนหมดสภาพอย่างภูมิใจเหรอ ผมไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ในสายตาพี่หรอกนะ"
"มึงไม่เคยดูดีหรอกเค..." ผมเย้าพลางตีหน้าผากมันอย่างนึกมันเขี้ยว ได้ยินเจ้าตัวทำเสียงเล็กเสียงน้อย "ใช่ซี... ผมมันไม่ดี"

"กูนึกว่าเราผ่านจุดนั่นมาแล้วเสียอีก มึงจะมาห่วงภาพลักษณ์อะไรเอาตอนนี้"

"เดี๋ยวเจี๋ยไม่รัก" ตาสีนิลช้อนมอง กอดเอวผมแน่นยิ่งขึ้น คิดว่ากูจะรู้สึกดีขึ้นไหม...

บอกเลยว่ามาก !

"..."

"อย่าคิดมากเลยนะ เรื่องเก่าๆ ที่ผมทำตัวแย่ก็ลืมไปซะให้หมด จำไว้แต่เรื่องดีๆ ตกลงไหม"

"คิดแบบนี้น่ะสิมึงถึงไม่เคยจำอะไรเลย..." ผมอดแขวะไม่ได้พลางพรูลมด้วยละเหี่ยใจ "หัดจำไว้เป็นประสบการณ์บ้างก็ดีนะจะได้ไม่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ"

"มันมาหาเรื่องเองนี่หว่า...ผมทำไรผิด"

"เถียง อื้ม ! " เคปิดปากผมแน่นด้วยปากหยุ่นหนาของเขา "เราอย่าเถียงกันด้วยเรื่องของชาวบ้านเลยนะ พี่ทำผมxxxจะตายอยู่แล้ว " หยาบคาย !
ไม่รอคำตอบรับคิมหันต์ก็เริ่มล้วงลิ้นเข้ามาอย่างเอาใจ มือไม้เริ่มทำหน้าที่อย่างรวบรัด ไม่ทันตั้งหลักพี่ก็ถูกห่มเนื้อด้วยเนื้อเสียแล้ว

"อื้ม...อย่ากัดสิ" หากคาดไม่ผิดพรุ่งนี้ต้องมีสร้อยรักเต็มคอพี่แน่ สัมผัสแนบแน่นที่ห่างหายมานานทำให้ผมและคิมหันต์ต่างรู้สึกถึงอารมณ์รุนแรงไม่แพ้กัน เนื้ออุ่นบดเบียดกันจนร้อนระอุ ปากหนาก็พร่ำป้อนจูบให้ไม่ยอมห่ๅาง
"คิดถึงพี่ใจจะขาดรู้ไหม..."

"เจอกันอยู่ทุกวัน โอ๊ะ เค..." ผมแทบเผลอดิ้นพล่านเมื่อพ่อคุณสอดเข้ามาทีเดียวแทบสุดมันทั้งหน่วงทั้งตึงอย่างควบคุมไม่ได้ คิมหันต์กัดฟันกรอดคงพยายามระงับตัวเองอยู่เหมือนกัน ช่วยไม่ได้เราไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกันแบบนี้มานาน ที่ผ่านมาก็ได้แค่จับต้องพอหอมปากหอมคอก็เท่านั้น

"ซี๊ด... แน่นเป็นบ้า"

เขาจับขาผมขึ้นพาดบนบ่ากว้างค่อยๆ ผ่อนน้ำหนักขึ้นลงเนิบนาบ กล้ามท้องเกร็งเขม็ง เสียงสูดปากสูดคอทั้งของเขาและของพี่ดังอึงอลอยู่ในหู พี่ไม่ยอมเสียเปรียบคีบดึงจุกนมสีเข้มสนุกสนาน อีกมือก็ลูบไล้แก้มก้นแน่นที่เครียดเกร็งเต็มมือ ไม่ลืมยิ้มยั่วเพิ่มฟิลลิ่งให้บทรักของเรา

"อยากโดนจัดหนักเหรอ หืมมม ! "

นัยน์ตาสีเข้มข้นคลักด้วยแรงปราถนา เขามองสบตาพลางเลียริมฝีปาก ร่นขาพี่ลงที่ข้อขับแขนแล้วโน้มตัวลงจูบดุดัน ทั้งยังทิ้งรอยรักประกาศสิทธิ์เป็นเจ้าเข้าเจ้าของไว้ทั่วตัว สะโพกสอบกระแทกกระทั้นหนักหน่วงพี่เต็มใจแอ่นสะโพกรับ เสียงคำรามต่ำดังกึกก้องแข่งกับเสียงเนื้ออ่อนกระทบกัน มือหยาบไม่ละหน้าที่รูดรั้งเอาใจให้จนเห็นสวรรค์อยู่รำไร

"ข้นนะ ไม่ได้ปลดปล่อยเลยใช่ไหม" มึงจะถามทำไม รู้จักกระดากอายบ้างก็ได้นะ !

พี่หอบหายใจเหนื่อยหลับตาพริ้มหัวสมองขาวโพลน แว่วเสียงกระซิบสั่นพร่าที่ริมหู
"คืนนี้ยังอีกยาวไกลนะครับ...ที่รัก"
ไม่ให้พักหายเหนื่อยสุดสวาทขาดใจก็ซ้อนตัวเข้าด้านหลังขณะตะแคงข้าง จับขาพี่ยกขึ้นแล้วดันลึกจนแทบแดดิ้น

"อูย...เค อื้มมม" มันงัดคอพี่ให้หันไปรับแรงขยี้บนริมฝีปาก จูบย้ำๆ ที่ขมับและข้างแก้มไล่ลงถึงลำคอ ฝังฟันคมลงบนเนื้อพี่เสมือนสัตว์ใหญ่ในฤดูผสมพันธุ์ สอดรับจังหวะกับการขยับช่วงล่างที่เน้นหนักขยี้ทุกสัมผัส โอยยย...พี่ใจจะขาดแล้วยอดรัก

"เสียงพี่ตอนนี้โคตรเอ็กซ์เลย... ขอดังๆ ได้ไหม" เสียงมันขาดเป็นช่วงตามลีลารัก แต่คำขอของมันทำให้พี่กัดปากแน่น มึงลืมอะไรไปรึเปล่า ไหนจะพ่อแม่ พี่ชาย แล้วก็แม่บ้านมึงอีก กูยังมียางอยู่นะครับ

"หึหึ... ทำไมพี่น่าxxxแบบนี้วะ"
"พูดมาก ! "
ผมถดตัวหนีพลางดันอกหนากะกดไอ้ตัวดีลงที่นอน แต่คิมหันต์รู้ทันรั้งสะโพกพี่ไว้แน่นจับพลิกคว่ำแล้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง
"วันนี้ขอเถอะ"
"เค มันลึกไป ! " บอกตามตรงว่ากระสันต์จนขนลุกไปทั้งตัว จนวินาทีที่ทุกอย่างถึงขีดสุด โอย ถึงอกถึงใจพี่เกินไปไหมหนุ่มเดี๋ยวกระดูกกูลั่นกร็อบแกร๊บจะเดือดร้อนนา...
"ปล่อยในนะ ฮึ่มมม ซี๊ด..."

ปล่อยซะเต็มเหนี่ยวเลยพ่อเอ้ย ถามปุ๊บปล่อยปั๊บแบบนี้มึงอย่าถามเลยทูนหัวของพี่
ร่างใหญ่โตทาบทับแนบสนิทบนหลังผมเพียงครู่ก่อนเริ่มพรมจูบผิวเนื้อชื้นเหงื่อ ไล้ตั้งแต่ต้นคอลงไปตามแนวสันหลัง กัดสะโพกพี่เล่นเหมือนคันฟันเสียเต็มแก่

"อย่ากัด เจ็บ..." ผมท้วงเสียงแห้ง นอนคว่ำหน้าหมดแรง
"ต่อเลยได้ไหม..."

กรี๊ด พ่อม้าคึกของพี่มึงไปแดกอะไรมา ! โด๊ปใบกระท่อม กรึ๊บม้ากระเด้าลม หรือซดเด่ไม่รู้ล้ม ตอบมา !
"เอาให้พี่ตายคาอกมึงเลยไหม" หรี่ตามอง คิมหันต์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
"อย่างนั้นก็สมใจผมสิ" แล้วมันก็งัดร่างพี่ไปกอดประหนึ่งเด็กยักษ์กอดตุ๊กตานอนพลางโยกตัวน้อยๆ แววตาวิบวับมีความสุข "ผมขี้หึงนะบอกไว้ก่อน พี่ทำผมรักเสียจนอยากจะขังเอาไว้ไม่ให้ใครได้เห็นเลย "

"เว่อร์ "

"ห้ามไปเหล่เด็กที่ไหนแล้วนะ จะหนุ่มหรือแก่ก็ห้าม ห้ามยิ้มให้ใคร ห้ามกระแต กับคนงานก็ห้ามคุยมากเข้าใจไหม"

"เยอะไปละ" พี่ดีดหน้าผากมันด้วยความมันเขี้ยว "มึงหวงเป็นคนเดียวไง๊"

"แน๊ ยอมรับแล้วสิว่าหวงผมเหมือนกัน" เคฉีกยิ้มกว้างขาแข้งนี่ก็จะพันขาพี่ไปถึงไหน "ดีใจนะที่เห็นผมสำคัญ ผมมันโลภ รักแล้วก็อยากได้ทั้งหมด ไม่อยากให้เจี๋ยเผื่อใจเหมือนเมื่อก่อน กลัวพี่จะทิ้งผมไปโดยไม่ลังเลเหมือนที่ผ่านมา..."

"..." ไม่รู้สิครับ ทุกอย่างที่เขาพยายามแก้ไขทำให้ผมเชื่อในความจริงใจที่แฝงไว้ในน้ำเสียง ผมไม่เคยเดินเคียงคู่กับใครไปจนถึงฝั่ง ส่วนหนึ่งเพราะลึกๆ แล้วผมกลัวใจพวกเขา ทุกความสัมพันธ์มันจึงก้ำกึ่งครึ่งๆ กลางๆ จนในที่สุดก็ต้องพังไม่เป็นท่า หรือความจริงแล้วมันพังตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ...

"ขอบคุณนะครับที่พยายามเชื่อใจและให้โอกาสผม"
ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราแตะกันเบาๆ จุดรอยยิ้มจางๆ บนหน้าผมและเขา คิมหันต์ยังคงกอดผมแน่นมันอบอุ่นดั่งอาทิตย์อรุณในฤดูร้อนที่พาให้อุ่นวาบไปทั้งใจ
ผมพูดไม่เก่ง...ให้พูดคำหวานยิ่งทำไม่ได้ แต่เพียงสบตาก็ราวกับเราเข้าใจซึ่งกันและกันโดยไม่ต้องมีคำพูดใดอีก

พรุ่งนี้ทุกอย่างจะดำเนินต่อ และผมขอทุ่มเทให้รักครั้งนี้หมดทั้งหัวใจที่มี อยากจะลองทุ่มสุดตัวดูสักครั้ง เมื่อพยายามจนสุดความสามารถแล้ววันข้างหน้าจะเกิดอะไรผมจะไม่เสียใจ...

End.
************

ขออภัยที่หายไปนาน ไม่รู้ว่าจะต่อกันติดไหม ทิ้งนานเพราะยุ่งมากเลย ช่วงนี้ญาติผู้ใหญ่ป่วยต้องไปส่งหาหมออยู่ประจำ เจอเจ้าหน้าที่พูดไม่ดีห่อเหี่ยวมากๆ เอาเป็นว่าพยายามไม่ระบายเดี๋ยวจะพากันเหี่ยว 55555+

เจี๋ยเค...จบแล้ว...มีอะไรแนะนำได้นะจ๊ะ
 ขาดตกบกพร่องตรงไหน หรือสงสัยหรือยังขาดอะไรที่จะทำให้เรื่องสมบูรณ์ขึ้นแนะนำมาได้เต็มที่เลยจ้า

[nevergoodbye]

จบแบบไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ
ดีใจกับทั้งคู่จริงๆ 

[mukmaoY]

โศกเศร้ายิ่งนัก  พี่ติของเราจบแล้ว   
ชอบเรื่องนี้เพราะพี่ติ  เป็นคนที่บอกไม่ถูก  น่ารักดี
ขอบคุณนะคะ 

[JustWait]

อยากจิกตาใส่อิตาภีมสองที สมน้ำหน้าย่ะะ

จบแล้วกรี๊ดด ขอคุณมากค่า

[B52]

ขอฟินกับเจ้ก่อน 

[BlueCherries]

มีค่ะ

ขอภาคสองได้ไหมคะ อยากอ่านเรื่องของคุณ  phut ต่ออ้าาา

ปอลอ คุณ phut แจ้งลบเรื่องไหนไปเหรอคะ?

[fay 13]

 

[valenna yy]

กรี๊ดดดดดดด~ จบแล้ว  ฮือออ~
ขอภาค2ด่วนๆ ได้ม้ายยย
ชอบเรื่องนี้ ชอบคาแรึเตอร์พี่เจี๋ยสุดสวาทขาดใจมว้ากกก
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสนุกดีค่ะ รุ้สึกมัน เรียล ตัวละครและเนื้อเรืีอไม่ได้สุดโต่ง ไป  จนเรารุ้สึกว่า เรื่องนี้คงเกิด ขึ้น ในที่ไหนสักแห่ง (มโนเองเบาๆ)

สุดท้าย ขอบคุนคนเขียนมากค่ะ สนุกจิงๆ ติดตามเรื่องอื่นๆเน้อ (อยากได้ภาค2จิงๆนะ  )

 

[iceman555]

เย้ๆๆ. จบแว้ววว. ขอบคุณคนแต่งครับบ

[twinmonkey0311]

 

[่jum]

  จบได้ฟินค่ะ เคลียร์ 

แอบสะใจภีมด้วย มันสมควรแล้ว