หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[BlueCherries]

เคเอ๋ย ฝ่าด่านก๋งโดยไม่โดนยิงไส้แตกก่อนเถอะ

ปอลอ คุณ Phut หายไปกี่สัปเหรอคะ? แงๆ

[ketekitty]

รักแท้มีแม่+ก๋ง เป็นอุปสรรค รึป่าวเนี้ย!!!

[nicksrisat]

ไปไหนไม่รอดหนีมาแล้วก็มาเจออยู่ดี สู้ๆเค

[Mom2maM]

เดินหน้าเต็มกำลังเลยเลยหลานเค

ส่วนลุงจะคนแต่งมาอัพตอนใหม่นะ
(รออีก 3 เดือนได้มั้งเนี่ย 555+)

[iceman555]

ปัณหาเยอะจัง

[Kelvin Degree]

เหลืออีก 1 ด่านอันโหดร้าย จะพิสูจน์ตัวเองได้ไหมครับ เค

[TR]

ได้มาอ่านมุมมองของเคแล้วเลยแอบบวกคะแนนพระเอกให้เคอีก3พ้อยท์
ความคิดเคยังเด็กจริงเมื่อเทียบกับเจ้ติ เคแอบมีมุมงอนที่พี่ติไม่ยอมฟังนู่นนี่นั่น
แต่ข้อดีของความเป็นเด็กของเคคือ ความไม่มีทิฐิเกินไป ไม่ใช่ว่าง้อไม่เป็น
พอรู้ว่าจะเสียไป แต่ไม่อยากเสีย ถึงเป็นคิงคองร่างยักษ์ก็ยังยอมเป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายเสียน้ำตา
ถ้าเคทำได้อย่างปากพูด จะเตรียมบัลลังก์รอรับเคกลับตำแหน่งพระเอก ^^

แต่งานนี้เคคงจะเหนื่อยหน่อยนะ ต้องว่าด่านก๋ง และต้องมาลุ้นว่าแม่จะอยู่ข้างเคหรือจะมาขวางเคกันแน่

[twinmonkey0311]

 สู้สู้นะเค เจ๊เอาใจช่วย

[fay 13]

 

[fonqfeliqz]

ลุยโลดดดดดดดดด ตอนนี้ขอ#ทีมเค สักตอนแล้วกัน

[Freja]

เคเด็กกว่าพี่ตินะ   นึกอะไรคิดอะไรก็ง่ายๆ  ก็เลยกลายเป็นทำอะไรง่ายๆ โลกของเคก็ไม่ซับซ้อน แม่เคก็รู้เรื่องเคชอบเพศเดียวกันแล้ว แต่ที่มันซับซ้อนก็คือผู้ใหญ่ของครอบครัวนี้    ไม่รู้สิแต่เราว่าตาของพี่ติก็ไม่น่าจะหักหาญน้ำใจหลานหากว่าพี่ติออกปากคิดคบหากับเค เพราะว่าคุณก๋งยังมีเรื่องพ่อแม่พี่ติเป็นชนักอยู่  ตอนนี้คุณก่งก็ไม่มีใครเหลือแล้วถึงได้ให้ไปรับพี่ติมา  แต่ถ้าหากว่าจะถือทิฐิเรื่องนี้อีกก็คือคุณก๋งไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยกับเวลาเกือบสามทศวรรษที่ผ่านไป      แม่เคอาจจะขัดขวางในตอนนี้แต่ถ้าเคอ้อนจริงๆก็คงจะช่วย ลูกคนเล็กนะ  ที่น่ากลัวกว่าก็คือใจพี่ติเพราะถ้าหากพี่ติบอกว่าไม่แล้วคุณก๋งไม่มีทางส่งเสริม

เอาใจช่วยคุณ Phut นะคะ   เราจะรออ่านค่ะ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ใช่ๆเห็นด้วยกะแม่ ที่แน่ผ่านด่านคุณก๋งให้ได้ก่อนน่ะ
คุณก๋งยิ่งหวงหลานรักอยู่

[่jum]

แล้วคนเขียนจะหายไปนานมั้ยล่ะ

[lnudeel]

ฮีคัมแบล็กอะเกนนน

[jinjin283]

เส้นทางรักนี้ช่างยากแท้หวังว่าเคจะเอาชนะใจคุณปู่ได้นะ

[kun]

งานเข้าอีกแล้วววววววว ด่านผู้ใหญ่นี้น่ากลัวเหมือนกันน่ะ

แล้วคนแต่งมาบายๆๆอีก ไปไหนอ่ะ รออออออออออออ

[Lovetree]

คุณแม่ของเคน่ารักมากๆค่ะ สอนดีมากๆ. หากใครอกหักสามารถเอาไปสอนได้เลยค่ะ
ส่วนประโยคสุดท้ายคุณแม่พูดเหมือนไม่พอใจเจี๋ยด้วย  เข้าใจคุณแม่ของเคนะคะ
คงเพราะยังไม่มั่นใจว่าเจี๋ยจะรักลูกของตนจริงๆหรือเปล่า
ที่ไม่ไปเยี่ยมเคที่โรงพยาบาล. ทิ้งให้อยู่ชลบุรีจนเป็นบ้าหน้าเป็นโจรอีก
ตอนไปเยี่ยมก๋งที่บ้าน ก็เห็นว่าเจี๋ยอยู่ในสภาพที่ดี สบายดีไม่เห็นเหมือนลูกตน

เคควรใจเย็นๆ เชื่อฟังแม่ ปรึกษาพูดคุยกับเจี๋ยก่อน ไปจีบเข้าหาผู้ใหญ่ก็ดี แต่ควรให้เจี๋ยบอกกับก๋งก่อนไหมว่าเจี๋ยชอบผู้ชาย
เพราะตอนนี้เจี๋ยมีก๋งที่ต้องนึกถึง  ไม่ใช่ตัวคนเดียวที่อยากทำอะไรก็ได้เหมือนตอนอยู่ที่ชลบุรี

ก๋งอาจจะตกใจ  สลบไปจะทำไง  อยู่ๆมีผู้ชายมาจีบหลานชายตัวเองนะ หรือไม่ก็เอาปืนไล่โดยไม่ฟังอะไรเลย555

เจี๋ยก็ต้องพยายามด้วยนะถ้ารู้ว่ารักเค เพราะเหมือนแม่ของเคยังไม่มั่นใจความรักของเคและเจี๋ยจะไปได้ไกลเลยนะ

ก็คงต้องรอว่าจะมีใครหรือมีเหตุการณ์อะไรมาพิสูจน์เพื่อให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายสนับสนุนความรักของเคและเจี๋ย

ขอบคุณนักเขียนที่มีนิยายดีๆ สนุกๆมาให้อ่านนะคะ รอตอนต่อไป. ไม่หมดใจที่จะรอแน่ๆค่ะ

[lnudeel]

 

[TONG]

อ่านตอนที่ 23 แล้วแบบว่านี่สินะความหมายของคำว่า "ยิ้มทั้งน้ำตา"
มันมีมุกสอดแทรกเป็นระยะๆ แต่ทั้งตอนมันอบอวลไปด้วยความเศร้า
เรียบๆง่ายๆ ไม่ดราม่ามาก แต่น้ำตาไหลพราก สุดแสนจะประทับใจจริงๆ

เอาใจช่วยความรักของทั้งคู่ต่อไป

[Phut]

สวัสดีที่รัก เค้ายังไม่ตายแต่ก็ใกล้แล้ว  ตอนนี้จึงมาสั้นๆ พอหายคิดถึงนักอ่าน อย่าเพิ่งลืมกันเลย 

อ่านตอนนี้จบแล้วจะฉีกทึ้งดึงหัวใครเชิญตามสบาย ยกเว้นเค้าไว้คนนึงนะตัวเอง แฮร่

ลากลับหลุม คาดว่าจะมาต่ออีกทีก็เลยวันที่หกไปแล้ว ขอนักอ่านโปรดใจเย็นๆ กราบแนบตัก



หมดใจ 26

     วันอาทิตย์ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นวันหยุดราชการทั่วราชอาณาจักร ผมถูกเจ้ากรรมนายเวรโทรตามให้ไปรับมาละเลียดข้าวที่โรบินสันจันทบุรี ตบท้ายด้วยการชวนเข้าโลง... ?

"ดูเรื่องนี้นะ" เขาเคาะนิ้วลงบนโปสเตอร์หนังแนวแอคชั่นเช่นเคย

โทษที พี่หมายถึงโรงหนัง ตามเสต็ปการเดท ฮึ้ยย่ะ ! ผีสลัดผลไม้ของผมสลัดคราบโจรดั่งพระสังข์ไปชุบตัวในบ่อทอง ด้วยเสื้อสีเหลืองสว่างทับด้วยแจคเกตโทนเข้มกับกางเกงยีนส์ขาเดปพ่วงด้วยรองเท้าผ้าใบสีดำเล่นลายอาร์ท หน้าตารึก็เกลี้ยงเกลาหมดจด แถมรูปหน้าและสันจมูกยังคมชัดขึ้นเพราะน้ำหนักที่หายไป

บ๊ะ ! อะไรจะไฉไลขนาดนั้น แถมสีเสื้อผ้ามึงนี่เตะลูกตากูจริงๆ แต่ก็อย่างว่า วัยรุ่นทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด

"จบกี่โมง"

ใกล้เบญจเพสเต็มแก่แต่ไอ้ความรู้สึกเหมือนเด็กหนีเที่ยวนี่คืออะไร ครั้งสุดท้ายที่เคยรู้สึกแบบนี้มันเมื่อไหร่กันวะ ... ม. 3 ?

เราไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนแต่เราก็มีเวลาเที่ยวด้วยกันบ้าง และมันมากพอเคลียร์ปัญหาคาใจ เขาเลิกติดต่อกับแฟนเก่าอย่างเด็ดขาดหลังเข้าโรงพยาบาล ไม่วายตัดพ้อต่อว่าเรื่องที่ผมไม่เยี่ยมดูใจ

ชิชะ ! เพื่อนมึงคนไหนมาบอกกูไม่เห็นรู้เรื่องวะครับ สตอเบอรี่มาก แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือผมเชื่อลมปากของเขาโดยอ้างหลักฐานในมือถือที่มีแต่รูปของผมและเขา นอกจากนั้นพี่ยังอ้างอิงพยานบุคคลโดยดูจากสารรูปของพ่อสลัดที่มันแอบอ้างว่าตรอมใจ ....ผมหาข้อพิสูจน์และเหตุผลให้ตัวเอง ทั้งๆ ที่ซอกเล็กในใจมันอยากเชื่อเขาตั้งแต่แรก แค่มันไม่มากพอที่จะทำให้มองข้ามและยอมรับว่าตัวเองโง่งมเพียงใด...

"ไม่อยากดูเหรอ ? "

ผมไม่ได้ตอบแต่ไล่สายตายังตารางเวลาหนังจบ ตบท้ายด้วยการดูเวลาปัจจุบันจนเขาถามซ้ำ

"มีธุระต่อหรือไง"

"เปล่า...ดูเรื่องนี้ก็ได้..."

อาจเพราะอยู่ต่างถิ่นพี่เลยไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่ สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เราเหตุจากไอ้หล่อที่ยืนข้าง ๆ พวกมึงทำให้พี่เป็นโรควิตกจริตรู้ตัวบ้างไหม !

ผมเดินนำไปซื้อตั๋ว เบี่ยงแขนเล็กน้อยเพื่อให้หลุดจากมือหนาที่จับศอก คิมหันต์หน้าบึ้งทันทีแต่ผมไม่ใส่ใจเขานัก จากนั้นจึงดุ่มๆ เข้าประจำที่นั่ง

อย่าว่าพี่เล่นองค์เลย มันไม่ใช่เด็กจะได้มาคอยจับคอยจูงกันตลอดเวลา พี่เองก็ไม่ได้แก่หงำเหงือกถึงขั้นต้องพยุงกัน มึงดูก๋งพี่สิ เจ็ดสิบกว่ายังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวยิงปี๊บพรุนอยู่เลย

ดีไม่ดีพี่กับไอ้หล่อนี่ก็อาจโดนยิงพรุนได้เหมือนกัน

กูอยากจะบ้า ...ดูหนังไม่รู้เรื่องสักนิด เสียดายเงินว่ะครับ !

"คิดอะไรอยู่" เสียงเเนือยจากสัมพเวสีเอ่ยถามตอนที่เราขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว พี่ไม่รู้จะพูดอะไรเลยสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์ผลาญน้ำมันเล่นๆ มันเองก็ไม่ทู่ซี้แต่เสือกหยิบซองบุหรี่ออกมาจากแจ็คเก็ต

ใครก็ได้บอกผมทีว่าไม่ได้ตาฝาดไป

"อย่าเชียวนะ" เด็กเลว...ถ้าสูบให้เห็นกูจะตบให้เลือดกบปากเลยสลัด ! "มึงสูบตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ถามทำไม...ห่วงผมเหรอ" มันยักคิ้วหล่อ ปากกดยิ้มยียวนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ "ไม่อยากให้สูบพี่ก็ต้องดูแลผมดีๆ ไม่อย่างนั้น..."

มันพูดค้างไว้แค่นั้น ปากหนาโน้มจูบไหล่พี่ผ่านเสื้อเชิตสีดำมันวาว ตาคมช้อนมองเหมือนหมาตัวใหญ่ตาใสวิ้งๆ กำลังมองเจ้าของ
แต่เชื่อเถอะมันไม่ใช่หมาหยอกไก่ตัวเดิมที่ผมเคยเห็นเพราะเมื่อเวลาผ่านไปและด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง คิมหันต์มันกลายเป็นหมาล่าเนื้อที่พยายามเก็บเขี้ยวเล็บแล้วเฝ้าหลอกล่อรอให้เหยื่อตายใจ...

โชคไม่ดีเลย ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเนื้อชิ้นนั้น... แถมสายตามันยังฟ้องว่าอยากฟัดเนื้อเต็มแก่จนผมต้องปรามทั้งด้วยสายตาและคำพูด

"เค"

"ครับ" เขาตอบรับแต่ไม่หยุดจมูกที่พยายามซุกเข้าหาซอกคอ ลมหายใจร้อนเป่ารดผิวเนื้อพี่ ขณะเดียวกันมือใหญ่ก็เริ่มยุ่มย่ามไต่ตามต้นขาขึ้นมาเรื่อยๆ จนพี่ต้องยุบหนอเป็นเซต เพราะบางอย่างกำลังจะพองหนอ...  อ้ากกก !

"ไม่อย่างนั้นจะทำไม..."

"ก็ถ้าไม่ดูแลผม ผมดูแลพี่เองก็ได้" เขาพูดชิดใบหูผม แต่เสียงที่กระทบโสตกลับเป็นเสียงรูดซิบ คุณพระช่วย ! ถึงฟิมล์จะทึบแต่นี่มันที่สาธารณะนะเว้ย แถมกลางวันแสกๆ มึงอายผีสางเทวดาบ้างสิวะ !

"ไม่เอาน่า"

"ชู่ว์..."

ดูมันดุราวกับพี่เป็นเด็ก เท่านั้นไม่พอพ่อยอดชายดึงมือออกจากการตะครุบของพี่แล้วปลดล็อกเลื่อนเบาะคนขับไปด้านหลัง พื้นที่แคบใช่สิ่งที่มึงต้องกังวลไหม ตอบ !

ผู้ชายตัวใหญ่เริ่มเลื้อยขึ้นมาบนตัวผมแล้วพรมจูบใบหน้าไล่ลงมาตามลำคอจนถึงแผงอกโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ปฎิเสธ กลิ่นหอมหวานของปีโป้คลุ้งอยู่ในพื้นที่แคบจนพี่หายใจไม่ออกคล้ายปีโป้จุกอก เรื่องฉวยโอกาสขอให้บอกมัน แต่ทั้งๆที่รู้ทันผมกลับไม่คิดห้ามอย่างจริงจัง ด้วยเหตุผมที่รู้ๆ กันอยู่

เด็กมันอ่อย เด็กมันยั่ว ใครจะไปอดใจไหววะครับ !

อูยยย ซี๊ด...

เสื้อผมเปียกเป็นวงจากการกระทำอันอุกอาจขณะมือหนาปลุกปั่นกลางกายไม่ให้น้อยหน้ากัน ผมถูกเปลื้องกระดุมไม่เหลือสักเม็ด เนื้อในอกเต้นระส่ำเป็นวังหวะสามช่ายามสบตาหวานเชื่อมที่ช้อนมองมาไม่เว้นระยะ ปากหนาแย้มยิ้มยามลิ้นชื้นเลียตุ่มเนื้อให้ตึงแน่น ขบดึงดูดเม้มจนหนำใจแล้วลากไล่ต่ำลงเรื่อยๆ ผ่านท้องแน่นถึงแอ่งสะดือไปจนถึงส่วนหวงแหน

พี่หลับตาลงก่อนถูกโอบอุ้มด้วยบางอย่างที่นิ่มหยุ่น อุ่นชื้น และลื่นไปหมด อาการเกร็งคือการตอบโต้ทางธรรมชาติของร่างกาย สะดุ้งทุกครั้งที่เรียวลิ้นกระหวัดรัดหยอกล้ออย่างย่ามใจ

คิมหันต์มีเส้นผมสีดำสนิทแม้จะเส้นใหญ่แต่ก็นุ่มลื่นชวนให้สอดมือเข้าไปตามกลุ่มผมนั่น พี่พยายามยั้งมือยั้งใจไม่ให้ขึ้นเป็นฝ่ายคุมเกมเสียงเองเพื่อจะได้หฤหรรษ์กับรสที่เขาปรนเปรอให้

 ลีลาชิวหาพ่อหนุ่มนั้นใช่หยอก ราวกับจะประหัตถ์ประหารกันด้วยโพลงปากนั่นจนสติสตังพี่แตกกระเจิง

บ้าเอ๊ย !

"...เค"

ผมไม่ได้สนใจว่าเสียงที่เปล่งออกมาในเวลานี้จะน่าเกลียดขนาดไหน เพราะมันถูกกลบด้วยเสียงชื้นแฉะจนน่าเกลียดยิ่งกว่า ยิ่งได้สบสายตาอันร้อนแรงด้วยแล้วผมก็รู้สึกราวกับถูกสูบวิญญาณไปแทบทั้งหมดที่มี ในอกอุ่นวาบอย่างหาสาเหตุไม่ได้ยามที่เขากลืนมันลงไปก่อนจะประทับกลีบปากลงบนแก้มผมเบาๆ

ผมแยกไม่ออกแล้วว่ามันคือความรักหรือแค่เซ็กซ์ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเดียวกัน..

กูหลงมึงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วพ่อเอ๊ยยย ! !

"ให้ตายสิ พี่ใส่สีดำแล้วเซ็กซี่เป็นบ้า" มันรูดซิบติดกระดุมให้เสร็จสรรพ ก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วลูบหน้าลูบตาพยายามระงับอารมณ์ที่อัดแน่นอยู่ตรงเป้า ยังแปลกใจไม่หายที่พ่อยอดชายไม่งอแงให้ผมสนองให้ แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนพี่มีปัญหาต้องเคลียร์

"เดี๋ยวนี้มึงสูบบุหรี่แล้วหรือไง" อย่าเข้าใจผิดว่าผมเป็นห่วงมัน ไอ้ติแค่ไม่อยากเป็นมะเร็งลำไส้เฉยๆ หรอก

"ยังไม่ลืมอีก..."คิมหันต์ยิ้มไม่หุบ ขยับกลับไปนั่งข้างคนขับก่อนจะล้วงเจ้าซองตัวปัญหาออกมา "ของเฮียเจ มันฝากซื้อแล้วติดเสื้อมาด้วย"

"แล้วไป...ถ้ามึงสูบกูจะล่อให้" เห็นแบบนี้พี่ดูทุเรียนไม่เป็นก็จริงแต่พี่ฉีกทุเรียนเป็นนะครับ ! มึงอย่าพลาด แล้วจะหาว่าไม่เตือน

ผมหมายถึงอย่าพลาดมาอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวโดนเปลือกทุเรียน คึคึคึ

"ไม่สูบหรอก เกิดผมตายก่อนพี่ก็เป็นหม้ายขันหมากสิ"

"ทะลึ่งแล้ว"

ผมแยกเขี้ยวใส่แต่ไอ้ตัวดีกลับโคลงศีรษะหัวเราะชอบใจ จะว่าหลอนน้ำรักก็ไม่น่าใช่ กูไม่ได้อัพยานะน้อง

"ไม่สบายใจเรื่องก๋งเหรอ" นิ้วยาวสอดมาตามนิ้วมือผมแล้วบีบเบาๆ โอเค...มึงเดาถูก

"เครียดทำไมมีผมอยู่ทั้งคน" มองลึกเข้าไปในตาสีรัตติกาลดูพราวระยับคล้ายมีดาวอยู่ในนั้นนับล้านดวง เขาส่งยิ้มมาให้พลางกระชับมือผมให้แน่นยิ่งขึ้นเสมือนจะยืนยันว่าเขาอยู่ตรงนี้เสมอและพร้อมเคียงข้างหากผมต้องการ

"แค่พี่อย่าปล่อยมือผมก็พอ ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากพาพี่ไปคุยกับแม่สักครั้ง..."

"ตลกแล้ว ไหนจะก๋งกูอีก"

"เราไม่ใช่เด็กๆ ก๋งพี่เขาคงไม่ใจร้ายยิงผมไส้ทะลุหรอกน่า"

"มึงไม่รู้จักเขาดีพอน่ะสิ"

"ผมโตมาที่นี่พี่อย่าลืม แถมก๋งยังเห็นผมมาตั้งแต่เล็กๆ บางทีเขาอาจรักผมมากกว่าพี่ก็ได้" หลงตัวเองจริงๆ เลยพ่อมึง "เชื่อสิ ท่านต้องเข้าใจ..."

"บางทีกูก็ไม่รู้ เราจะไปได้ไกลแค่ไหนวะเค..." ผมอาจปล่อยมือมันกลางทางก็ได้ นิสัยที่พร้อมจะสลัดทุกคนที่ทำให้ความเชื่อใจสั่นคลอนมันทำให้ผมไม่กล้ารับประกันสันดารตัวเองเหมือนที่เคเป็นมาตลอด จนบางครั้งการเป็นคิมหันต์ก็น่าอิจฉา...

"เจี๋ย เจี๋ย กลัวหลงเหรอ"

"กวนตีนแล้ว มึงสิกลัวหลง เจ๊าะแจ๊ะฉิบหาย" ผมดีดหน้าผากเขาแต่มือใหญ่กลับฉวยแขนผมไปคลี่ปลายนิ้วออกแล้วจูบลงกลางฝ่ามือจากนั้นจึงรวบมือผมให้กำไว้แล้วส่งคืน

"อ่ะ ผมผูกใยรักไว้แล้ว รับรองไม่มีหลงแน่นอน"

อร๊ายยย ขอกระโถนหน่อยเร๊ววว ! ! มึงไปหัดมุกเสี่ยวตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า !

"มึงนี่มัน..." ผมกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น ปฎิเสธไม่ได้เลยว่ามันน่าเอ็นดูน้อยเสียเมื่อไหร่ สลัด ! ร้อนถึงหูเลยลวกเพ่

"ขำเข้าไป ไม่เชื่อสิ " โอ้ยยย มึงอย่ามาทำแก้มป่องขอร้องท้องกูแข็งแล้วครับ !

"งั้นผมมีมัดจำ เพิ่มความน่าเชื่อถือ"

วัตถุอุ่นๆ ถูกถอดออกมาจากนิ้วนางข้างขวาของมันสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม...

"ล้อเล่นใช่ไหม" รอยยิ้มหายไป พี่เริ่มไม่ขำแล้วว่ะครับ กูอยากจะบ้า !

ผมค้นคว้าคำตอบจากสีหน้าที่เริ่มจริงจังของผู้ชายตรงหน้า ไม่เหลือแววสนุกสนานที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
มันดูมั่นคงเกินไป...

"เคยบอกไปแล้วนี่ ผมจริงจัง"

"เค..."

"อย่ามองว่ามันเป็นความรู้สึกหรือความคิดชั่ววูบ..."

ในความแน่วแน่ผมเห็นความวูบไหวที่สะท้อนออกมาจากตัวผมเอง...
เพลงของใครสักคนเคยร้องไว้ว่า 'รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ...' ผมเพิ่งเข้าใจก็วันนี้

รักของมันคงไม่ต่างจากที่ว่า

อีกอย่าง...ตอนนี้ผมมีคนให้ต้องคำนึงถึง มากกว่าเขา

"กูไม่เคยคิดกับมึงถึงขั้นนั้น..."

 ผมถึงขั้นเลือกจะเหยี่ยบย่ำความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งเพราะความไม่มั่นคงของตัวเอง


เมื่อเวลาผ่านไปความมั่นคงอันแน่วแน่ของมันอาจจะสั่นคลอนและพังลงอย่างง่ายดาย ตัวผมเองก็ด้วย ผมไม่เคยดูแลใครและไม่คิดว่าจะทำได้ ไหนจะก๋ง ไหนจะครอบครัวเขา แค่คิดมันก็ยุ่งเหยิงจนพี่ใจแป้วแล้วว่ะครับ

ง่ายๆ... มึงก็คิดเอาเถอะขนาดใจพี่เอง...พี่ยังไม่กล้าออกใบรับประกันเลย

"มึงยังเด็ก เค... เด็กมากจริงๆ"

ขอร้องอย่ามองพี่ด้วยสายตาเจ็บปวดเยี่ยงนั้น ความดันกูลดฮวบฮาบแล้วเห็นไหม๊ !

โอยยย เจ็บหัวใจ...


* ปรับแก้เรียบร้อย

 

[mukmaoY]

เคคงเข้าใจน่า  ก็เพิ่งง้อได้แป้บๆเอง  ง้อต่อไปเนอะเค

[Freja]

คนอ่านหมดแรงอ่าน    พี่ติเล่นแรงจริงๆ  แล้วนะไปยังไงต่อกันเนี่ย?  เคโกรธอีกหรือไงเหมือนโดนปั่นหัวเล่นหลอกฟันเฉยๆ

[twinmonkey0311]

 ไม่เคยด่าพี่ติ แต่ตอนนี้อยากด่าพี่ว่ะ กลัวไปก่อนทุกอย่าง ไม่ลองสู้ไปกับเคดูก่อนล่ะ  ตอนนี้ขอย้ายข้างมาอยู่ฝ่ายเคดีกว่า 

[fay 13]

 

[B52]

จะให้ลุ้นไปถึงไหนล่ะ

[TR]

ไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว
เจ้ติ ลองไฝ้ว์กับความสัมพันธ์จริงจังครั้งนี้ดูสักตั้งมั้ย
แอบเอาใจช่วยเคแล้วตอนนี้ เคอย่าเพิ่งนอยด์ อย่าเพิ่งถอดใจนะ

[BoolinMini]

เอ่อ ตอนที่25 อยู่ไหนเราไม่เจอ หรือเขียนชื่อตอนผิดอ่ะ

ถ้าเราหาไม่เจอก็โทดทีนะคะ

เข้าเรื่องดีกว่า จากตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนนี้ เรารู้สึกว่าทำไมจิตติตอนเริ่มแรกเป็นคนมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ มีความคิด เข้าใจชีวิต

แต่พอตตอนนี้จิตติคนนี้กลับกลัวแม่งทุกอย่าง เราเข้าใจว่ากลัวก๋ง กลัวความไม่มั่นคง แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า จิตติแม่งไม่เคยคิดสู้เลย ตั้งแต่เรื่องน้ำ ก็อยู่ในมุมเงียบๆ อยู่ในพื้นที่ตัวเอง จนไปเจอจังๆถึงได้ฉะแหลก

แต่นอกนั้นพี่เล่นหนีหมด ไปๆมาๆตอนนี้เคยังเป็นผู้ใหญ่ซะกว่า ที่เผชิญหน้ากับปัญหา คิดดูเอาเถอะ

ปากบอกว่าไม่คิดถึงขั้นนั้น แล้วไอ่คนที่มันเจ็บจะเป็นจะตายตอนอยู่สวนมันคือใคร

รักที่ไม่หวังไปต่อ รักที่ไม่คาดหวังจะร่วมใช้ชีวิต รักที่ไม่หวังจะเป็นแค่คนเดียว "มัน ไม่ มี" หรอกนะ

[BlueCherries]

อ้าว

ถอยืัพไปเชียร์เคก่อนนะคะ น้องเขาไฟแรง

[lnudeel]

เคโดนพี่ติเล่นอีกแล้วววว

[jinjin283]

น้องเค  โดนพี่ติพูดใส่แบบนี้ก็อย่ายอมแพ้นะตัวเทอ