หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[lizzii]

จะเขื่อได้แค่ไหนเนี่ยเค เดี๋ยวมีอะไรมาก็วอกแวกอีก

[JustWait]

เราเข้าใจพี่ติแหะ อารมณ์นอกจากกลัวใจตัวเองไม่เชื่อใจเค แล้วก็กลีัวว่าก๋งจะรับไม่ได้ด้วย พี่ติไม่ได้แคร์หรอกว่าก๋งจะผิดหวัง

แต่คิดด้วยิอารมณ์ว่าแกเหลือก๋งอยู่แค่คนเดียวที่เป็นที่พึ่งพิงให้แกได้แล้ว แกคงไม่อยากเสียไปไม่ว่าจะเพราะอะไรอะค่ะ..

พูดง่ายๆว่าตอนนี้สำหรับพี่ติเคเป็นคนที่ยังตัดได้อยู่ แกเลยจะตัดก่อนจะตัดไม่ได้

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

พี่ติของน้องเค ใจสู้น่ะค่ะ
น้องอุตส่าห์ทุ่มสุดตัว เทหมดใจขนาดนี้แล้ว

[snowboxs]

จริงๆแล้วพี่ติไม่ต้องการมีใครแบบจริงจังเหรอ
พี่ติอยากอยู่เป็นโสดไปจนตายใช่มั้ย

[Lovetree]

ยังอยู่ทีมพี่ติอยู่นะคะ เข้าใจพี่ทุกอย่างรู้ว่าพี่แก่แล้วก็เลยคิดมาก(ตอนนี้ขอหลอกด่า  หมั่นไส้พี่ติหน่อย555)
ที่พี่ติพูดออกไปแบบนั้น คงเพราะทั้งกลัว  สับสน  เป็นกังวลกับสังคมรอบข้างที่รู้จักเค ครอบครัวของเค และก๋งอีกด้วย
ไม่รู้ว่าสังคมที่เคอยู่มาตั้งแต่เด็กจะมองเรื่องนี้เป็นอย่างไร ถ้าเขาสองคนคบกันใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆ
พี่ติคงอยากให้คบกันแบบไม่เปิดเผยใช่ไหม. แล้วแน่ใจว่าจะมีความสุขหรือค่ะ
แล้วพูดไปแบบนั้น ไม่คิดว่าเคจะเข้าใจผิดหรือว่าที่ผ่านมาเป็นแค่เรื่องเซ็กซ์ งอน น้อยใจ โกรธเพราะไม่อยากใช้ร่วมกับใคร
พี่ติอย่าคิดมากเลยนะคะ เรายังเชื่อว่าพี่ติรักเคมากๆถึงเป็นห่วงทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นถ้าเคจะจริงจังกับความรักครั้งนี้
พี่ติอย่าหลบหนีอะไรอีกเลย  เคคงรักพี่หมดใจไปแล้วค่ะ  สู้ไปพร้อมกันอย่างที่เคบอกเลยนะคะ  เอาใจช่วยค่ะ

ส่วนเคก็ต้องเชื่อใจตนเองว่ามองพี่ติไม่ผิด   ให้แม่มาสนับสนุนรักแท้  ให้พี่ติมีความมั่นใจในรักครั้งนี้ให้ได้นะ สู้ๆนะเค

ปล. ยิ่งอ่านยิ่งอินจริงๆเรื่องนี้555. ขอบคุณมากๆค่ะ

[nicksrisat]

สู้ๆนะเคอย่าท้อหละ

[YING_YING]

รีบมาต่อน้าาาา สนุกมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ขอแบบยาวๆได้ป่ะเนี่ยขอฟินสุดติ่งนะคร่าาาาาาาา

[shoky_9]

 

[drasil]

โอ้ย ค้างจุงงงง

ละพี่จิตตี้นี่ ไม่ต้องคิดล้าวว เซย์เยสไปเลยพี่ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีกันบ่อยๆน้า

[oumpatta]

เคน่าหมั่นไส้ ไม่รู้สิ ไม่ชอบตั้งแต่ตอนเกิดเรื่องล่ะ
ส่วนติ จะทำอะไรช่วยหันไปดูตอนที่ตัวเองหนีมาแล้วใจแข็งแค่ไหน
อ่านตอนนี้ดูอ่อนแอ ขัดจากตอนนั้นมาก

[May@love]

เจ้ติมีเหตุมีผล ไม่ใช่แค่กลัว?
ในมุมมองคนอ่านที่อยู่ทีมเจ้เต็มตัว

อายุเคยังน้อย  พี่ติก็ยังวัยรุ่นปลายๆ
อนาคตเอย ฮอร์โมนวัยทองเอย.
อาจทำใจคนเปลี่ยน เจ้เลยยังไม่อยากผูกมัด ปักเสาถาวร อีกอย่างทิฐิเจ้สูงงงง

เอาเป็นว่าเอาที่เจ้ติสบายใจ สบายกายแล้วกันนะ

[่jum]

พี่ติขา "ชีวิตเราใช้ซะ" อ่ะคะ 

[Lovetree]

แนะแนวหนังที่เคและพี่ติจะต้องไปดูคือหนังแนวรัก ไม่ใช่หนังแนวแอ็คชั่น จะได้ไม่ต้องนึกถึงปืนก๋งค่ะพี่ติ555
และหนังรักจะทำให้ทั้งคู่อยากฟันฝ่าอุปสรรคไปพร้อมกันนะคะ

[klaew]

เจี๋ย...มันน่านัก พูดแบบนั้นออกไปน่ะ มันน่าให้น้องเคลากเข้าข้างทางเสียจริง
ก๋งคงไม่ใจร้ายหรอก..ใช่ไหม (มีประสบการณ์มาแล้วด้วย)

[TONG]

พี่ติตอนนี้แลดูสับสน กลัวอะไรไปเยอะแยะมาก คิดว่าคงเพราะรู้สึกรักเคจริงๆ
คงไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้จนสับสนตัวเองแน่ๆ เป็นกำลังใจให้พี่ติจ้า

[A-J.seiya*]

เคแม่ง เด็กจริงๆ
แต่ก็เชียร์ให้พิสูจน์อ่ะนะ
พี่ติก็เอียงมาเยอะแล้ว
ค่อยเป็นค่อยไปเหอะ พูดจริงๆ

[ทิวลิปสีส้ม]

พี่ติโดนสิงร่างใช่ไหมคะตอนนี้ รู้สึกพี่ติเปลี่ยนไป 
โนวววววววววววววววว ทำไมไอดอลหนูป๊อดขึ้นมาได้ขนาดนี้คะ Why?
กิ๊บมีอะรีสั่นพลีสสสสสสสสสสสส  คนใจร้าย จั๊ดจาด้าดั๊ด #ผิดเพลง

เอาใจช่วยยอดชายนายเคละกัน พี่จะดูความอดทนแอนด์พยายามของเอ็งนะไอ้น้อง
(ตบบ่าปุๆ)

คิดว่าท่าสองคนนี้รักกันจริงผู้ใหญ่ไม่น่าขัดน้า บทเรียนก็มีกันมาแล้ว
ปัญหาอยู่ที่สองคนนี้แหละ

ว่าแต่เคเอาแหวนมาให้นี่ผ่านด่านแม่ตัวเองมาได้แล้วดิ
เด็กมันเอาจริงล่ะนะเจ้นะ (พระเอกไม่มีเปลี่ยนกลางคันใช่ไหม) 

[kun]

เคต้องทำให้พี่ติมั่งใจอย่างแน่วแน่ให้ได้น่ะ สุ้ๆๆๆ

[Phut]

จากหลายคอมเมนท์ ข้าพเจ้าสรุปกับตัวเองว่าพี่ติแกหลุดคาแรคเตอร์ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงทำการตัดแต่งมโนของแกเล็กน้อย แต่บทพูดและ ใจความสำคัญของบทนี้ยังคงเดิม แฮร่ ไม่รู้จะขัดใจท่านไหม บางท่านไม่ชอบการแก้จะไม่ย้อนไปอ่านก็ได้ แต่ได้โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะจุ๊บๆ

ขออนุญาตตอบคำถาม ว่าเรื่องนี้ไม่มีการเปลี่ยนพระเอก ไม่มีการสับขาหลอก ไม่มีเงื่อนงำอะไรแน่นอน ใครที่เชียร์ให้น้องเคตกกระป๋องอาจต้องผิดหวัง โปรดอย่าได้ลงมือลงไม้กับข้าพเจ้า ส่วนคนที่เชียร์ให้เขาได้กัน อืม...จะเรียกสปอยได้ไหม แต่เอาเป็นว่าเขาได้! กันแน่นอน (ได้ข่าวว่าได้ไปหลายยกแล้ว ? )

พูดเพื่อ ! ? กร๊ากกก

มีท่านหนึ่งหาตอนที่ 25 ไม่เจอ

ขอสารภาพว่าเค้าลงตอนผิด ตั้งแต่ตอนที่ 23 ไล่มาเรื่อยจนถึง25
อยากจะทำสารบัญมาให้แต่มือถือไม่สะดวก ถ้าจำไม่ผิดไล่อ่านตั้งแต่ หน้า15 ไม่น่าพลาด

ทั้งนี้ทั้งนั้นวอนนักอ่านอย่าเพิ่งหมดแรง น้องเคใกล้ได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว มีใครเชีย์มันบ้างขอเสียงหน่อยยย

ส่วนปัจจุบันข้าพเจ้ากำลังเครียดหนักจนหงอกขึ้นหลายเส้น แอบหนีเครียดมาอ่านคอมเมนท์แล้วชื่นใจ

เจอกันสัปดาห์โน้นนนนน

ด้วยรัก...

 

[ทิวลิปสีส้ม]

เอาใจช่วยคนแต่งค่า รับพลังไปโลด
เค้าชูมือว่าเชียร์พ่อยอดชายนายเคอยู่นะ 555555
เอาล่ะทุ่มค่าทุ่ม ทำพู่แปป 

[kun]

ยกป่ายไฟเชียร์เค สุดฤทธิ์ คิกๆๆๆ
ไม่ต้องกลัวน่ะเขามีแนบเดี่ยวถอนให้จร้า อิอิ สู้สู้
รอออออ

[broke-back]

คนแต่งบอกให้ออกมาเชียร์..เค

เอ้า..เชียร์

สุดใจ

[nicksrisat]

สู้ๆนะเคอย่าท้อหละ

[feoh]

 :mew1:ถ้าเขาได้กันก็ถือว่าแฮปปี้เอน มีแรงตามต่อล่ะ เพราะเริ่มหมดใจเหมือนกัน เค้าไม่ชอบจบดราม่าอ่ะ

[Kelvin Degree]

เหลือด่านก๋งอีก 1 ด่าน จับมือกันไว้อย่างน้อยก็อุ่นใจนะครับ

[twinmonkey0311]

เอาล่ะ เค้าได้กันแน่นอน 

[Lovetree]

คงต้องอาศัยเวลาพิสูจน์ด้วยแล้วล่ะเค พี่ติยังไม่มั่นใจ เพราะนายเคยทำให้พี่ติต้องเสียใจ  อย่าลืม
เคก็อย่าทำผิดพลาดอีก  อย่าท้อแท้  มีรักมั่นคงตลอดไป  พิสูจน์ให้ได้ว่าม่ใช่เด็กอย่างที่พี่ติกล่าวหานะ
ต่างฝ่ายก็ต้องกลับไปทำความเข้าใจกับผู้ใหญ่ของตนก่อน  สู้ๆ รักแท้ชนะอุปสรรคต่างๆได้นะ

ไหนๆก็ได้เป็นเนื้อคู่กันแน่แล้ว จะมีเหตุการณ์อะไรเป็นบททดสอบเพื่อพิสูจน์นะ  ขอยากๆเลยนะคะ รอลุ้นค่ะ

[Map]

สู้ๆนะเค เพื่อความรักอย่าใช้คำว่าอดทนอย่างเดียว

แต่มันต้องใช่ความพยายามด้วยนะเค พี่ติใจอ่อนเร็วๆน้า

อ่านแล้วหน่วง ฮือออ อ รอตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้ครัช 

[Phut]

สวัสดีที่รัก !

อดใจไม่ไหว ภาระมันเครียดจัดเลยหนีมาแต่งนิยาย เตรียมตัวขึ้นเขียง !

 เรื่องยังคงกระดึ๊บเพราะแต่ละตอนของข้าพเจ้ามันช่างสั้นนัก แต่ตอนหน้าทุกอย่างจะแดงงง ซึ่งคาดว่านายคิมหันต์จะได้เป็นผู้เล่าเหตุการณ์

หมดใจ  27


     นับจากวันที่พี่ทำร้ายจิตใจเด็กตาดำๆ มันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว และมันก็เลยกำหนดเดิมที่ผมตั้งใจจะกลับชลบุรีมาหลายวันแล้วเช่นกัน ปุกโทรมาด้วยความคิดถึง ส่วนตัวผมเองก็คิดถึงเธอ ถ้าไม่เกรงใจก๋งผมก็กะจะชวนเธอมาเที่ยวแต่คงต้องรอแฟนเธอซึ่งเป็นพนักงานฝ่ายขายว่างด้วยเพื่อจะได้ไม่น่เกลียด

นาฬิกาบอกเวลาสิบเอ็ดโมงกว่าแต่ท้องฟ้าที่ควรมีแดดเปรี้ยงกลับมืดครึ้มต้อนรับฤดูฝนอย่างเต็มตัว ไอดินกลิ่นหญ้าเคล้ามากับสายฝนที่เริ่มโปรยปราย วันนี้ผมอยู่กับก๋งแค่สองคน ปกติกู๋คเชนทร์จะเข้ามาทุกวันอังคารและวันเสาร์เพื่อคุยเรื่องงานโรงแรมที่ก๋งมีหุ้นอยู่บางส่วนเท่านั้น ผมนั่งทำบัญชีขณะก๋งอ่านหนังสือพิมพ์เราอยู่กันเงียบๆ มีเพียงเสียงฝนกระทบหลังคาเป็นส่วนประกอบที่ทำให้บ้านเรือนไทยไม่เงียบเชียบเกินไปนัก กระทั่งรถยนต์สีขาวขับเคลื่นเข้ามาโดยชายคนหนึ่ง

เขาเปิดประตูวิ่งฝ่าสายฝนก้าวขึ้นบันไดมาพร้อมด้วยข้าวของเต็มสองมือ หยดน้ำเปียกประปรายบนเสื้อเชิตสีอ่อนเย็นตาแม้ไม่ได้ผูกไทด์แต่ก็ดูสุภาพและภูมิฐานอย่างที่ผมเห็นจนชินตา

"สวัสดีครับคุณตา" เขาไหว้ก๋งเลยมาจนถึงผม "สวัสดีครับ"

ดวงอาทิตย์เอียงอายหลังก้อนเมฆ แต่ความรู้สึกของผมเปรียบดังเงาที่เริ่มปรากฎชัดเมื่อมีรอยยิ้มกรุ่นไอแดดั่งพระอาทิตย์ในฤดูคิมหันต์มาอยู่ตรงหน้าเช่นนี้

อร๊าย ! มึงมาทำม๊ายยย

"พอดีคุณแม่ท่านไปจีนมาน่ะครับ ท่านเพลียผมเลยอาสาเอาของฝากมาให้ แล้วก็ถือโอกาสมาสวัสดีคุณตาด้วย "

ก๋งรับไหว้พร้อมรอยยิ้มน้อยๆ ขณะที่ผมยิ้มฝืดจนได้ยินเสียงกล้ามเนื้อบนหน้าลั่นเปรี๊ยะๆ พลางยื่นมือไปรับของฝากเกินหนทางเลี่ยง

"ขอบใจมาก นั่งก่อนสิ" ท่านเดินนำไม่ลืมเชื้อเชิญแขกเข้ามาด้านในซึ่งมีโต๊ะรับแขกคอยรับรองอยู่ "เป็นไงเจ้าแสบไม่เจอนานผอมลงนะ แล้วนี่กลับมาอยู่ช่วยงานที่บ้านรึ"

"ครับ กะมารับช่วงต่อนั่นล่ะครับ คุณพ่อท่านอายุมากขึ้นทุกวัน ก็ต้องปูทางไว้แต่เนิ่นๆ "

บลาๆๆ พูดเป็นต่อยหอยเชียวนะมึง !

"อื้มดี ดีกว่าไปเป็นลูกจ้างคนอื่น...มีธุรกิจของตัวเองมันอิสระ แถมพ่อแม่ปูทางไว้ให้ถ้าไม่เอาก็น่าเสียดายจริงไหม"

โอย ทำไมผมรู้สึกเหมือนถูกก๋งแขวะวะครับ

"แล้วนี่รู้จักกันรึยัง"

มันยิ้มจางๆแล้วหันมามองหน้าผม อะไร...ก๋งถามมึงไม่ใช่ ? มองหน้ากูเพื่อ ?

"รู้จักครับ" ผมตอบให้เมื่อมันเอาแต่ยิ้มสอพอผู้ใหญ่โดยไม่ยอมปริปาก แต่ดูเหมือนจะเข้าทางมันรีบต่อความให้

"ผมรู้จักพี่เขามาตั้งแต่อยู่ชลแล้วล่ะครับ พอดีเซเว่นเขาใกล้วิทยาลัยผม เราค่อนข้างสนิทกัน..."

"เอ้อดี สนิทกันไว้ก็ดี ช่างบังเอิญนะ โบราณว่าคนจะพบกันได้ต้องมีบุญร่วมกัน หรือไม่ก็คงจะเป็นเวรกรรม"
จุกจุงงงง

ก๋งดูท่าจะไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่ผมนี่คิดไปไกลแล้วครับ กลัวไอ้เด็กปากเปาะจะฟ้องอะไรก๋ง โชคดีที่ป้าอ้อยยกกับข้าวขึ้นมาเสียก่อน

"อ้าวคุณหนู มาเมื่อไหร่คะเนี่ย ?"

คุณหนู... ? หึหึ น่ารักซะไม่มี

"สวัสดีครับป้า ผมกลับมาเมื่อต้นเดือนน่ะครับ อยากจะมาเยี่ยมตั้งนานแต่หาโอกาสไม่ได้สักที..." เขาประณมมืออย่างนอบน้อมพูดจ้อยๆ จนพี่ชักหมั่นไส้

"รีบไปไหนต่อรึเปล่า อยู่กินข้าวด้วยกันสิ" แล้วก๋งก็ชวนมันกินข้าว อ้ากกก เข้าทางมันอย่างไม่ต้องคิด อยากจิร้องไห้ มีใครเข้าใจอาการกินปูนร้อนท้องไหมครับ นั่นแหละที่ผมเป็น !

"กับข้าวฝีมือป้าอ้อยนี่อร่อยเหมือนเดิมเลยครับ ถ้าไม่เกรงใจคุณตาสงสัยผมต้องมาฝากท้องที่นี่บ่อยๆ ซะแล้วสิ"

"มาสิ...ไม่ต้องเกรงใจคนกันเอง ฉันเองก็จะได้มีเพื่อนคุย"

"..." ดูก๋งพูด... ผมเป็นอะไรสำหรับก๋ง กระซิก...

"พี่เจี๋ย ตักแกงไก่ให้ผมหน่อยสิ มันไกล..."

ก๋งนั่งหัวโต๊ะซึ่งทำจากไม้สักเคลือบเงาอย่างดี ถัดมาคือผม ถัดจากผมคือมัน ไอ้รอยยิ้มกรุ้มกริ่มนี่น่าโบกจริงๆ แขนมึงออกจะยาวแค่นี้ร้องไกล ออกนอกหน้าเกินไปแล้ว !
และแล้วตีนไก่ก็ไปอยู่ในจานมันอย่างมันเขี้ยว อย่าให้มีโอกาสกูจะแดกหัวมึง !

"ทานปลาดีนะครับย่อยง่ายแถมยังไขมันต่ำอีกด้วย" มันกินไปคุยไปอย่างสนิทสนมจนผมเหมือนเป็นคนอื่น แถมยังเนียนตักกับข้าวให้ทั้งก๋งและผม...

"ระวังก้างนะครับ พี่..."

เลววว มึงไม่ต้องมายิ้มหวานอ่อยกู... อยากจะบ้า กูนี่ ! เจ้าบ้าน ! มึงเป็นแขกนั่งเฉยๆ เลย !

นี่... ส้นตีนไก่กูยกให้ ! อร๊ายยย

ระหว่างเราไม่มีใครพูดถึงเรื่องวันนั้น มันยอมรับแหวนคืนไปง่ายๆ และโทรมาคุยกับผมเหมือนปกติทุกอย่าง มันดูง่ายดาย แต่พี่ก็ไม่พี่เคยลืมความดื้อด้านของมัน การปรากฎตัวของคิมหันต์ในวันนี้ทำผมระแวง อาการวิตกจริตทำพี่กระสับกระส่ายเป็นเงาตามตัว พ่อคุณเอ้ย พ่อทูนหัวของพี่ กูละกลัวใจมึงจริงๆ !

สายฝนก็ช่างเป็นใจเสียเหลือเกิน หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จสักพัก สายพิรุณก็เทลงมาห่าใหญ่ไม่ให้ลืมหูลืมตา

"ฝนตกหนักนะครับ" มันเปรยขึ้นหน้ายุ่ง พี่ขอร้องน้องอย่าเนียนมุกติดฝนโคตรเก่า

"ข่าวว่าพายุเข้า" ก๋งยืนมองสายฝนพลางเอามือไพล่หลัง ก่อนจะเริ่มปิดปากหาวหวอดๆ

"ถ้าก๋งง่วง ไปเอนหลังหน่อยไหมครับ" ต้องเข้าใจครับว่าท่านอายุมากแล้ว มีโอกาสก็ควรพักผ่อน "ไม่ต้องห่วงครับเดี๋ยวผมอยู่ส่งแขกให้" ผมพูดเบาคิดว่าท่านคงจะเกรงใจแขก ก๋งพยักหน้ารับรู้

"ตามสบายนะไม่ต้องเกรงใจ ฉันขอไปพักเดี๋ยว" ท่านหันไปพูดกับคิมหันต์ ก่อนจะเข้าห้องไป ไอ้แขกตัวดีก็ยิ้มแป้นแล้นจนน่าเขกกะโหลก ฝนแค่นี้ทำสำออย ฮึ้ย !

"มึงคิดจะทำอะไร..." ผมเปิดประเด็นทันทีเมื่ออยู่ลำพัง มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิดมาก..."

"ให้จริง"

"คิดถึงก็มาหาไม่ได้?"

"เดี๋ยวมึงจะเจอบางอย่างที่คิดไม่ถึง" ผมดีดหน้าผากกว้าง แต่พ่อยอดชายกลับคว้ามือผมไว้แล้วบีบนวดคลึง มึงน่าไปเป็นหมอนวดนะกูว่า

"ลามปาม... ดูกาลเทศะด้วยครับ มึงนี่พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ที่คุยกันไว้มึงเข้าใจบ้างไหม"

"เข้าใจสิ พี่ไม่ได้คิดกับผมถึงขั้นนั้น...แต่ผมคิด"

"ไอ้เค ! "

"พี่ก็ควรจะเริ่มคิดกับผมถึงขั้นนั้นได้แล้วนะ เริ่มตั้งแต่วินาทีนี้เลย"

"มึง..."

"ชู่ว์..."

อีกแล้ว ! ชู่ว์หาเจ็กมึงหร๊า !

จุ้บ

มันฉกจูบผะแผ่วและรวดเร็วจนพี่รู้สึกราวถูกไฟช็อต มันไม่ใช่อารมณ์หวามไหวแบบสาวน้อย เพราะมากกว่านี้พี่ก็ฟาดมาแล้ว แต่อาการที่ว่ามันคือปฎิกิริยาอัตโนมัติเมื่อคุณคิดว่า 'ถ้าใครอีกคนมาเห็น...'

โอยยย ต้องจองศาลาไว้ล่วงหน้าไหม...

ผมหันกลับไปมองพื้นที่ด้านหลังเรา ตรงนี้เป็นพื้นที่โล่งสำหรับนั่งเล่น ต้องผ่านอีกห้องเข้าไปจึงจะถึงโซนที่เป็นห้องนอน ซึ่งห้องก๋งห่างจากตรงนี้อยู่โข แต่ก็นั่นแหละ กูระแวง ! ใครเข้าใจกูบ้างวะครับ

"มึงนี่มัน..." พี่บีบจมูกมันด้วยความหงุดหงิดจะขำก็ไม่สุดจะบึ้งก็ทำไม่ได้ ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเผื่อไอ้ก้อนหนักๆ ในอกมันเบาลงบ้าง หงอกจะขึ้นไหมวะ

"อย่าเครียด... ผมไม่เคยคิดจะทำให้เดือดร้อน" มือใหญ่วางลงข้างลำตัว ปลายนิ้วก้อยเกี่ยวทับนิ้วก้อยผมแนบลงบนพื้นไม้เคลือบเงา อากาศเย็นชื้นถูกปัดเป่าด้วยรอยยิ้มจางๆ ของเขา พี่รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ความรับผิดชอบ... อยางน้อยพี่ก็ควรคิดถึงความรู้สึก...ของคนรัก

ขอโทษ...

นึกหาพระแสงอะไร พูดไปสิ !

ขอโทษ...

อร๊ายยย ทำไมมันพูดยากนักวะ !

"ขอผมอยู่ข้างๆ ก็พอ ถ้าพี่ยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร แค่เรารู้สึกเหมือนกัน แค่เรา..."

ผมเผลอเม้มปากจนเจ็บ ผมเป็นเกย์... จะช้าหรือเร็วสักวันก๋งก็ต้องรู้ จะมีสักกี่คนที่พร้อมยืดอกยอมรับว่าคบกับผม...ถึงกระนั้นคนๆ เดียวกันนี้ก็พร้อมยอมเป็นเงาเพียงเพราะแคร์ว่าผมจะรู้สึกยังไงและลำบากใจเพียงใด ทั้งๆ ที่ผมพูดจาทำร้ายซ้ำยังเคยคิดว่าเขาจะงี่เง่างอแง... เป็นเด็กๆ...

ผมต่างหากที่เป็นเด็ก อ้างก๋ง อ้างเหตุผลสารพัดอย่าง เพื่อกลบเกลื่อนความขลาดเขลาของตัวเอง...


กรีดน้ำตาเบาๆ... ฟืดดด ขี้มูกไหล

"เฟอะฟะ... อยู่ดีๆ ทำไมมีน้ำมูกได้"

มันล้วงผ้าเช็ดหน้ามากดจมูกพี่ไว้เมื่อเห็นว่าพี่กำลังจะเช็ดแขนเสื้ออย่างไม่ห่วงหล่อ ห่าราก ไม่เคยเห็นคนเป็นหวัดหรอวะ ! บีบจมูกกูอีก เดี๋ยวซิลิโคนเบี้ยวหรอกมึง !

"เจ็บ ! แน่ใจว่านั่นมือ ไม่ใช่ขาหน้า"

"ปาก... เดี๋ยวเจอของร้อนแล้วจะหนาว"

"มั่นใจแล้วใช่ไหม... ที่พูด" ผมอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้ม มันคลึงใบหูพี่เบาๆ ด้วยปลายนิ้วแล้วไหวไหล่ไม่ยี่หระ

"หลอกตัวเองแล้วสบายใจก็เอา รู้กันอยู่" อร๊าย มึงอย่ามายิ้มมีเลศนัยเดี๋ยวกูลากเข้าห้อง งึมๆ คันเหงือกว่ะครับ ! ไม่อยากโม้แต่ที่มันพูดพี่ไม่สะเทือนครับ ลีลาพี่จัดว่าเด็ด กูมั่นพอ ...

"อย่าหน้าแดงดิ" มันยิ้มมุมปาก ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้หูผมแล้วกระซิบเสียงสั่น "น่าฟัดเป็นบ้า"

อ้ากกก เกลียดมึงแล้ว !

"เค...กูถามจริง มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนัก"

เอาความจริงคือผมคิดว่ามันจะโกรธหรืออาจจะเสียใจจนถอดใจไปเลยด้วยซ้ำ ถึงคิมหันต์จะเป็นพวกดันทุรังแต่มันก็ต้องมีขีดความอดทนรึเปล่า ...

"ผมไม่ได้คบพี่เล่นๆ นะ พี่เป็นยังไงทำไมผมจะไม่รู้"

"ยังไง"

"พี่เป็นพวกเก็บกด"

"ไอ้เค"

"ชอบหนีปัญหา ไม่ชอบมีเรื่องดังนั้นพี่จะเลี่ยงการเผชิญหน้า"

"..."

"พี่เป็นพวกจริงจังกับชีวิต แถมยังตีกรอบให้ตัวเอง ถ้าพี่ไม่จริงจังกับผม...ดูดีแบบพี่ก็คงขั้วไม่ซ้ำหน้าไปแล้ว จริงไหม"

กูหาคนที่มันยอมให้กูลากไปตรวจเลือดไม่ได้ต่างหาก... ชิชะ ! มึงใช้แค่คำว่า ดูดี ? อย่างพี่ต้องหล่อเว้ย !

"มึงมันหลงตัวเองจริงๆ "

พี่ขยี้ผมเส้นใหญ่จนยุ่งเหยิง ไอ้ตัวดียิ่งหัวเราะชอบใจ สายฝนยังคงโปรยปราย แต่โรคหัวใจของพี่กลับหายเป็นปลิดทิ้ง

"ขอเวลากูเตรียมใจอีกนิดนะเค "

"จุดจุดจุด เจี๋ย จุงงง" มันเอาหัวมาไถไหล่พี่ สลัด ! ภาษาอะไรนั่นพ่อมึง ! ! !

"ปัญญาอ่อน ! "

อากาศเมืองไทยนี่น่ากลัวจริงๆ ขนาดฝนตกอุณหภูมิยังสูงจนน่าประหลาด

อุ่นไปทั้งใจเลยว่ะครับ...



********

[BlueCherries]

จิตติยอดรักแพ้ให้กับเคแล้วรึ

ก็นะ เคมันจริงจังจริงใจ


รอฝั่งเคค่าาาาาา