-///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61  (อ่าน 119447 ครั้ง)

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เย้ๆ  เข้ามารอค่าาา

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...part 2 ตอนแรก






หลังจากวันที่ไอ้ปิงมันพาเดย์ไปดูหน้าคนที่มันแอบชอบ เดย์ก็กลายเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้างส่วนตัวของมันไปเลย
ไอ้ปิงมันไม่มีรถหรอก แม่มันไม่ยอมซื้อให้ เดย์เลยต้องคอยรับส่งพามันไปแอบตามดูเขาอยู่เป็นประจำ นี่แหละ
คงเป็นเหตุผลที่มันพาเดย์ไปดูหน้าเขาวันนั้นถึงหน้าโรงเรียน... มันจะใช้เพื่อนไงห่าเอ๊ย

มันก็มีความสุขของมันนะแต่บางทีเดย์ก็ด่ามันบ่อยๆว่าน่ารำคาญว่ะ ทำไมมันไม่เข้าไปจีบซะให้รู้แล้วรู้รอดไปนะ
ไม่นาน........ไอ้ลูกคิดแม่งก็มีแฟนไปซะฉิบ! อยากจะสมน้ำหน้าไอ้ปิงมันนะบอกแล้วไม่ฟัง แต่ก็สงสารมัน
รักแรกของมันด้วยดิ ..เฮ้อ เดย์พาไอ้ปิงปองไปเลี้ยงเหล้าอยู่สามวันสามคืนเลยทีเดียว ไม่ได้กลับบ้านโดนพ่อแม่เดย์
แม่มัน(พ่อไอ้ปิงเสียนานแล้ว) แล้วก็อาจารย์ที่โรงเรียนตามด่าซะไม่มีดี (คือเลวแพ็คคู่) แต่เดย์จะโดนหนักกว่า
เพราะทุกคนรู้ว่าคนชวนต้องเป็นเดย์แน่ๆ

เมื่อไอ้ลูกคิดมันมีแฟนไปแล้ว แทนที่ไอ้ปิงปองมันจะเลิกชอบ เปล่าเลยมันก็ยังเอาแต่เพ้อถึงเหมือนเดิม
ตอนแรกๆมันก็บอกจะเลิกชอบแล้ว แต่เอาไปเอามามันชอบเอาคนอื่นไปเปรียบเทียบกับไอ้ลูกคิดทุกที
ก็คือยังเลิกชอบเขาไม่ได้นั่นแหละ ถึงบางทีจะดูเหมือนสนใจคนอื่นบ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่จริงจัง
ชอบวกกลับไปที่เดิม ชวนเดย์ไปแอบดูเขาอยู่นั่นแหละ พอไม่พาไปมันก็นั่งรถเมล์ไปของมันเอง ไอ้นี่มันบ้าชัดๆ
ไอ้ปิงมันชอบพูดติดปากเป็นประจำว่า แค่ได้ไปเห็นหน้าเขาหน่อยก็ยังดี

เดย์ก็หวังดีกับเพื่อนรักอ่ะนะ ไม่อยากเห็นมันโง่งมงายไปรักคนที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีตัวตน ท่าจะบ้า
แอบชอบเขามาเป็นปีๆเพราะความไม่กล้าทั้งที่มันก็ชอบเขามาก โดนคนอื่นคาบไปแดกเจ็บสาดดดดดดดด

เดย์ก็วางแผนเลยให้มันพบหนทางสว่างเอาแสงโร่ๆเล้ย คือพาเพื่อนของเพื่อนที่แก็งค์เดียวกันมาเจอหน้ามัน
ไอ้คนที่เดย์แนะนำให้ไอ้ปิงรู้จักนี่ก็เป็นเกย์ไง เอารูปให้ดูถามว่าสนใจไอ้ปิงมั้ย มันบอกเสป็คเลย
เดย์อยากให้ไอ้ปิงได้ลองคบใครจริงจังดู จะได้เลิกเพ้อถึงไอ้ลูกคิดนั่นได้ซะที หลังๆพาไอ้ปิงไปแอบดูหน้าทีไร
เริ่มรู้สึกไม่ชอบใจว่ะ รำคาญลูกตาชิบหาย เดินเอ๋อแดกคุยกับแฟนมันกระหนุงกระหนิงน่าถีบว่ะหมั่นไส้เว้ย!

เรื่องหลอกไอ้ปิงไปเจอเพื่อนของเพื่อนก็เป็นไปได้ด้วยดีนะ นัดกินเหล้ากันบ้านเพื่อน ตั้งวงคุยไปดื่มไปได้สักพัก
ค่อยเฉลยกระซิบบอกไอ้ปิงปองว่าไอ้นี่มันชอบมึงนะ ไอ้ปิงก็ตาโต เขินจนทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่เลย55
มันตื่นเต้นมากแถมไม่ได้หนีกลับ ทีนี้เดย์ก็วางแผนให้เพื่อนขึ้นครูซะเลย กินไปกินมาเมากันเสร็จ
บอกไอ้ปิงหิ้วปีกไอ้คนที่ชอบมันขึ้นห้องซะ ก็เรียบร้อยกันไปนะ ท่าจะไปกันได้ด้วยดี ส่วนเดย์ก็มีหญิงโทรตามจิก
เอานิ้วจิ้มๆเลือกมั่วๆเอาว่าจะไปกับใครดี แฟนเยอะจนบางทีเรียกชื่อผิดชื่อถูกอ่ะโดนด่าประจำ55

แล้วพอเช้าวันถัดมา เจอหน้าไอ้ปิงปองที่โรงเรียน ถามมันว่าเป็นไงบ้าง มันก็ยิ้มๆบอกโอเค
สรุปไอ้ปิงได้แฟนเป็นของตัวเอง พวกมันก็คบกัน....พักนึง แล้วก็เลิกกันง่ายดาย ไอ้ปิงเป็นคนบอกเลิกเอง
เดย์ถามมันว่าเลิกกันทำไม ปิงปองทำหน้าเหมือนคนอยากร้องไห้นะ มันบอกว่าลืมลูกคิดไม่ได้มันทำผิดกับแฟนมัน
มันไม่อยากให้เขาเสียใจ อีกอย่างนิสัยชอบเที่ยวกลางคืนของเขามันก็ไม่ชอบด้วย เฮ้อ เดย์ล่ะเซ็งเว้ย
มันก็ไปเวียนว่ายตายเกิดรอบๆไอ้ลูกคิดเหมือนเดิม!
 
เย็นวันหนึ่ง เรามีนัดกันที่ตลาด เดย์ทิ้งไอ้ปิงไว้แถวร้านอาหารตามสั่งแล้วไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้าน
กะว่าจะออกมาหาอะไรกินแล้วค่อยไปแหล่งสุมหัวของแก็งค์เราพร้อมกันเหมือนเคย
จู่ๆพอเจอหน้าไอ้บ้าปิงแม่งก็ยิ้มร่า แหกปากเรียกทำท่าลิงได้กล้วยมาแต่ไกล

“มึงดูอะไรนี่ไอ้เดย์!!! หึหึหึ5555555555”   ทำหน้าดีใจโคตรเลยแฮะ แต่ไอ้ของที่มันชูให้ดูนี่คุ้นๆ คุ้นตาแปลกๆ
“ไรวะ....ดีใจเป็นบ้าเป็นบอ? พวงกุญแจ? มันหาซื้อยากมากรึยังไง เอ๊ะ.. ไอ้พวงกุญแจสับปะรดลูกใสๆนี่
เหมือนกูเคยเห็นที่ไหนวะ?”
“ไอ้ห่า!ก็ที่ลูกคิดเอาห้อยเป้ไว้ไง!!”
“เอ้อ! ใช่ๆ!! มึงไปซื้อจากไหนมาเนี่ย เชี่ยยังมีคนขายอยู่อีกเหรอวะ เสร่อโคตรมันขายออกได้ไงวะ||||||||”
“ฮึ่ม! กูไม่ได้ซื้อมา.............กูได้มาเมื่อกี้ อ่ะคึ!คึคึคึคึ55555//////// โคตรดีใจเลยไอ่สัดเจอลูกคิดเว้ย!”
“เฮ้ยจริงดิ! โอ๊ะ! รึว่านี่!ของลูกคิด! (มันยิ้มรีบพยักหน้า) เชดดดดดดดด!!! เขาให้มึงมาเหรอไอ้ปิง!?”
“เปล่า”
“อ้าว!?”  ห่าปิงเอ๊ยหัวเราะอยู่ดีๆแม่งก็หน้าเศร้าคอตก กูปรับอารมณ์ตามมึงไม่ทันเลย
“กูเก็บได้.......ที่พื้น ห่วงคล้องพวงกุญแจมันหักน่ะ ลูกคิดแวะมาซื้อหวานเย็นร้านข้างๆเนี่ย ทำตกไว้”
“..............หนักนะมึง เป็นเอามาก||||||||||”   รู้ที่มาแล้วไม่รู้จะพูดยังไงเลย เพื่อนกู..


ทุกคน.................เชี่ยปิงเอาพวงกุญแจไอ้ลูกคิดไปห้อยคอครับ!!!!!!!!!!  (กูอยากจะบ้าตายกับมึงไอ้หอกปิง)

บางทีเดย์ก็เคยคิดนะ อยากให้ไอ้ลูกคิดมันหายไปซะ.. ไปที่ไหนก็ได้ไสหัวไปให้ไกลๆเลย
เพื่อนเดย์มันจะได้ชอบคนอื่นได้ซะที

เรียนไปเรียนมา เลวไปเลวมา เผลอแป๊บเดียว เดย์กับไอ้ปิงก็อยู่ม.3
“เป็นอะไรของมึงวะเดย์หัวเราะคนเดียว มึงบ้าป่ะเนี่ย!?|||||||||| รึมึงเล่นของแต่วันไอ้หอกนี่ในโรงเรียนนะเว้ย!”
เสียงไอ้มาร์คแม่งด่าข้ามหน้าไอ้น็อตที่นั่งยองๆคั่นกลาง เราสามคนแอบสูบบุหรี่กันหลังห้องน้ำ

มีไอ้ปิงเสริมหล่อแถวหน้าห้องน้ำคอยดูต้นทางให้ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเป็นเพื่อนซี้กัน พวกมันอยู่คนละห้องกับเดย์
กับปิงปอง แต่ก็รู้จักกันเห็นหน้ากันตอนมาแอบสูบบุหรี่กับเจอที่โรงอาหารประจำ บางทีก็ยืมการบ้าน
ลอกกันข้ามห้อง ตอนนี้ถึงจะยังไม่หมดชั่วโมงเรียน แต่พวกเราก็โดดมาหลบมุมอัดมะเร็งเข้าปอด
เดย์บอกแล้วเดย์ไม่ค่อยชอบสูบ ดูดไปไม่กี่ทีก็ยกให้ไอ้มาร์คมันหมด

“กูไม่ได้บ้าเว้ย กูแค่ขำ555”
“ขำห่าไร?”  ไอ้น็อตหันมาทำหน้างง
“ขำพ่อกู55 แม่กู555 พี่กูด้วย555555 โคตรฮาอ่ะเมื่อวานนี้”
“ตลกอะไรวะ”  ไอ้น็อตถาม ไอ้มาร์คก็ทำหน้าอยากรู้
“กูหลอกที่บ้านว่ากูเป็นเกย์ว่ะ555 แม่งเชื่อกันหมดเลยขำฉิบหาย55 5555”
“สัด5555 มึงอยากโดนพ่อมึงเตะเหรอวะ แม่งบ้าว่ะเดย์55”  ไอ้มาร์คพูดไปขำไป ไอ้น็อตก็ว่าเดย์น่ะบ้า
“ไม่รู้ดิ เขาก็อึ้งกันหมดบ้านอ่ะ555 กูจะดูซิอีกหน่อยจะกล้าด่ากูเรื่องผู้หญิงอีกมั้ย555บอกเป็นเกย์แม่งเลย”

ช่วงนั้นที่บ้านเดย์อึมครึม ดาร์คสุด55555 เงียบกริ๊บ ไร้เสียงบ่นด่าของใครจนผิดปกติ เดย์กำลังสบายใจเลย
ประมาณราวๆเกือบอาทิตย์ได้มั้ง... ที่บ้านก็เรียกเดย์ไปคุย จริงจัง!

“ถ้าเพราะแกต้องเก็บกดเอาไว้ ถึงทำให้แกกดดันจนทำอะไรเหลวไหล ไร้สาระ เละเทะอย่างที่ผ่านมา
รู้ไว้นะเดย์ ไม่มีใครไม่รักแก...พ่อ แม่ พี่ดรีม ก็ยังรักแก แกไม่จำเป็นต้องประชด หรือทำตัวเลวอะไรเลย
จะคบผู้ชายก็คบผู้ชายสิ! มันก็ไอ้แค่นี้!! ทำตัวซะใหม่เลิกเกเรซะทีไอ้ลูกบ้า!”

เดย์ฟังพ่อแล้วอึ้งใบ้แดก ปกติพ่อจะตึงๆไม่พูดด้วยเท่าไหร่ พูดทีนี่เล่นเอา เงิบไปหลายวันทีเดียว...

หลายวันต่อมา....................  “เดย์ๆ เดย์ชอบผู้ชายแบบไหนเหรอ คิกๆ////”  คำถามจากพี่ดรีม
ตอบไม่ได้เว้ย เอาไงดี  ผู้ชาย..................แบบที่ชอบเหรอ.... นึก นึก นึก นึก.......นึกถึงหน้าไอ้ลูกคิดลอยมาซะงั้น!

“ก็... ก็แบบที่ยิ้มแล้วน่ารักๆอ่ะ” 
โทษทีนะไอ้ปิง กูขอยืมสุดที่รักของมึงหน่อยแล้วกัน..   

วันต่อมา.....................   “นี่! เดย์เจอผู้ชายที่ชอบแล้วนะ!”
รอดูปฏิกิริยา คนทั้งบ้านแม้แต่แฟนพี่ดรีมที่แวะมาสวัสดีพ่อกับแม่ก็หันมามองหน้าเดย์
พี่แฟรงค์แฟนพี่ดรีมยิ้มให้เดย์แล้วพูด  “ดีใจด้วยนะเดย์!”  ก่อนจะหันกลับไปคุยกับพี่ดรีมที่ท่าจะตื่นเต้นดีใจน่าดู
ส่วนพ่อกับแม่นี่คุยเรื่องการขายกล้วยทอดของพวกแม่ค้าในตลาดต่อแบบจริงจัง ไม่เห็นจะหันมาสนใจลูกอีก...

สงสัยยังไม่แรงพอ..
วันต่อมา..........................   “นี่! เดย์มีแฟนแล้วนะ!!!”
ได้ผลเว้ย หันมามองกันทั้งบ้านทำหน้าตกใจ เดย์ก็แอบขำในใจอ่ะนะ
“ไหนเมื่อวานว่าเพิ่งได้เจอไง วันนี้แกได้เป็นแฟนแล้วเหรอ!?”
พ่อทำหน้าแปลกใจ เออว่ะ...ลืมคิดไป   “ก็ ~~~จีบมาพักนึงแล้วล่ะ”
“นี่แล้วพวกเด็กผู้หญิงที่ชอบมากรี๊ดกร๊าดแย่งแกกันล่ะตาเดย์”  แม่ถามขึ้นมาก็นึกได้ เดี๋ยวต้องไปสั่งไม่ให้มาที่บ้าน
“โอ้ยเลิกไปหมดแล้วแม่.........เอ่อ.. ถ้าจะมีมาก็คงพวกตามตื้อเดย์อ่ะแม่”
พี่ดรีมรีบพูดเลย  “งั้นก็จัดการดีๆแล้วกันนะ อย่าให้แฟนตัวเขาวีนแตกมาถึงบ้านก็แล้วกัน พี่ไม่รู้ด้วยนะ”

“อึก นี่ไม่คิดจะสนใจอะไรกันหน่อยเลยรึไงเล่า!!?”
ทุกคนทำหน้างงใส่เดย์เว้ย  “อ่ะงั้นเล่ามาสิเขาเป็นใครที่ไหนล่ะลูก”  โวยวายแม่เลยหันมาพูดด้วย
คือเดย์ไม่ได้หมายถึงสนใจแบบนี้! ทำไมไม่มีใครห้ามกูเลยวะ|||||||||||???????
“ก็ เออะ ก็ ก็ เอ่อ..  บ้านอยู่แถวนี้แหละ เรียนโรงเรียนใกล้บ้านเรานี่แหละ”

“น่ารักใช่มั้ยล่ะ วันนั้นแอบใบ้เป็นนัยๆกับพี่ว่าเขาน่ารักใช่ป่ะ55 แล้วเดย์จะพาเขามาบ้านเรารึเปล่า” 
พี่ดรีมรีบถามเลย เดย์ก็รีบบอกทันที  “ไม่! คือ ครืออออ มันขี้อายไม่กล้ามาหรอก เอาไว้ อึก เอ่อๆ ไว้นานๆก่อน”

“พ่อยอมให้แกมีแฟน ก็หวังว่าแกจะทำตัวดีขึ้นนะเดย์”   พ่อพูดแบบไม่มองหน้าเว้ยเอาแต่อ่านหนังสือพิมพ์
ทำเก็กอยู่นั่นแหละ เดย์ก็ถามพ่อว่า  “ถามจริง พ่อไม่อายเหรอ”

“เรื่อง?”  พ่อหันมาถามต่อทันทีเลย 
“ก็เรื่องที่เดย์จะคบกับผู้ชาย! ผู้ชายไงพ่อ!!!”    ควรห้ามกันหน่อยป่ะ
“ทำไมต้องอายใคร ไอ้เรื่องที่แกชอบผู้ชายยังน่าอายน้อยกว่าไอ้เรื่องเลวๆที่แกทำไว้เยอะ”
“อูยยยย อื้อหือ!|||||||||.....ครับ”    เต็มๆเลยกู

********************

พอหลอกคนที่บ้านไปว่าเป็นเกย์ ก็มีเรื่องให้เดย์ขำได้ทุกวัน เพราะหลังจากนั้นพ่อแม่พี่สาว
ดูเหมือนจะให้ความสนใจเรื่องนี้มากขึ้นกว่าที่เคย ถามไถ่ว่าเป็นยังไงไปกับแฟนได้ดีมั้ย วันนี้ไปไหนกันมา
ทำไมไม่เคยพามาให้เห็นหน้า  เดย์ก็ได้แต่บอกว่าสักวันจะพามาหาแบบขอไปที

ถ้ามีการพูดเรื่องนี้หรือใครถามเกี่ยวกับแฟนผู้ชายที่มันไร้ตัวตนของเดย์ เดย์ก็มักจะอ้างเอาเรื่องของไอ้ลูกคิด
ในแต่ละวันที่พาไอ้ปิงไปแอบดูมาเล่าให้คนที่บ้านฟังทุกที เอาตัวรอดไปวันๆ ไอ้เหตุผลที่เดย์ไม่เฉลยว่าโกหก
ก็เพราะว่าคนที่บ้านเลิกบ่นนู่นนี่กันไปเยอะ พ่อก็เริ่มพูดกับเดย์มากขึ้นด้วย พวกเขาคงเข้าใจว่าเดย์มีปัญหา
เรื่องชอบผู้ชายถึงได้ทำตัวบ้าๆบอๆ เปล่าหรอกไม่ใช่เลยมันก็แค่อยากทำตามใจตัวเองก็เท่านั้น


“ไปไหนมาน่ะเดย์กลับซะมืดซะค่ำ คงไม่ได้ไปแว๊นรถอีกใช่มั้ย” 
แม่ทำเสียงดุมาเลย ถ้าจะแว๊นรถต้องหนีไปดึกๆโน่นแม่55
“อ๋อวันนี้ไปกินหวานเย็นที่ตลาดกับแฟนมา แล้วก็ไปส่งมันที่บ้าน ไปช่วยแม่มันขนขนมมาขายที่ร้านด้วย..
แม่มันเลยชวนกินข้าวที่บ้านนั้นอ่ะ อยู่ยาวเลย” 

ความจริงคือไอ้ลูกคิดไปกินหวานเย็นกับแฟนมัน แล้วมันก็เดินไปส่งเขาขึ้นรถเมล์ จากนั้นมันก็ไปช่วยหิ้วของ
ที่จะเอาไว้ขายในร้านให้แม่มัน เดย์พาไอ้ปิงซ้อนรถไปแอบดูอยู่ฝังตรงข้ามบ้านมันเห็นทุกอย่าง
ก็เก็บกลับมาเล่าให้แม่ฟัง ตัวเดย์น่ะไปส่งไอ้ปิงกลับบ้านแล้วก็ไปหาเพื่อนที่ร้านแต่งรถ ก่อนจะไปแทงบอล

 “เหรอลูก น่ารักขึ้นนะเรา55”   โอ๊ะ.......ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าไอ้เรี่องแบบนี้
มันจะทำให้พ่อแอบอมยิ้ม แล้วแม่หัวเราะไปลูบหัวเดย์อย่างหมั่นเขี้ยวไปด้วยได้....... ทำไมทุกคนถึงชอบ
เวลาที่เดย์เล่าเรื่องไอ้ลูกคิดให้ฟังกันนะ?  แต่เรื่องโกหกมันจะไปยืนยาวทั้งปีทั้งชาติได้ไง เอาไว้นานๆไป
ค่อยบอกทุกคนว่าเลิกกับมันแล้ว..ก็แล้วกัน

*********************

“เดย์วันนี้มึงจะไม่พากูไปหาลูกคิดจริงๆเหรอ”  เหอะ! ไอ้ปิงแม่งทำเสียงอ้อนบาทาน่าดู มันขี้เกียจขึ้นรถเมล์ไปเอง
“งั้นมึงก็ไม่ต้องไปตามเขาดิ เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวไร้สาระแบบนี้สักทีวะ”
“ถุ้ย! อย่างมึงมีหน้ามาด่ากูว่าไร้สาระเหรอครับเชี่ยเดย์ ทุกวันนี้สาระมึงแน่นมากงั้นสิ”
“มึง กูรีบ ไม่มีเวลาเถียงด้วยจะไปกะกูไม่ไป คาบนี้กูโดดจริง”
“รีบไปไหนวะ จารย์คาดโทษสั่งไม่ให้มึงโดดแล้วนา เดี๋ยวมึงจะไม่มีสิทธิ์สอบนะเดย์”
“รีบไปฟังหวยบ้านพี่แจ็ค ถูกปุ๊บกูจะเอาตังค์ไปแทงบอลต่อเลย”
“ทั้งปีอ่ะมึง!||||||||||*|| โดนแดกมากี่งวดแล้วกูไม่เคยเห็นมึงถูกได้ตังค์ซักกะบาท เล่นทำไมนักหนาวะเดย์”
“มึงเป็นแม่กูเหรอ เออน่ากูมีนัดกับแฟนใหม่กูด้วย”

“อย่าบอกนะว่า...นั่นน่ะเด็กไอ้หัวหน้าแก็งค์นั้นนะมึง! พวกลูกพี่เตือนมึงคราวที่แล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งไง!”
“สัดปิงมึงมาด่ากูทำจวยไร ใช่ที่ไหนเล่า กูเลิกไปแล้วไม่เอาแล้ว ผู้หญิงอะไรวะแม่ง ทำนมมาใหญ่เกิ๊น
อย่างกับลูกฟุตบอล เดี๋ยวเอามาหนีบหน้าอุดจมูกกูหายใจไม่ออกตายพอดี555”

“.......เฮ้อแล้วไป มึงน่ะรั้น ไอ้พวกแก็งค์นั้นมันยิ่งไม่ชอบหน้ามึงอยู่ ระวังตัวด้วยเชี่ยเดย์”
“คร้าบพ่อคนที่สองของกู”
“กูห่วงมึงจริงๆนะเดย์ ไม่อย่างนั้นกูคงไม่อยู่ที่แก็งค์กับมึงหรอก... แม่กูก็ไม่ชอบ”
“ชวนแม่มึงมาแว๊นกับกูสิ”
“เชี่ย!ลามปามแล้วสาดดด”     วิ่งไล่ล็อคคอกันคอแทบเคล็ด ไอ้ปิงมันชอบออกกำลังกายมันเล่นกล้าม
แรงเยอะใช่เล่น เดย์อาศัยความไวตบหัวมันแล้ววิ่งหนีมันก็ไล่เตะ เดย์ก็วิ่งหนีมันไปตามทางเดินข้ามตึกเรียน
ไปแถวหลังโรงเรียนมีกำแพงที่ปีนหนีประจำ ออกไปข้างหลังมันใกล้กับร้านรับฝากรถพอดี จอดไว้ข้างนอกตลอด

“ไปเจอแฟนใหม่กูก่อนมั้ยเผื่อเปลี่ยนใจสวยสะเด็ดเลยนะเว้ย”  ก่อนออกนอกรั้วโรงเรียนก็ไม่ลืมแกล้งไอ้ปิงอีกรอบ
“เชี่ยเดย์ มึงจะไปรับแฟนแล้วจะให้กูไปด้วยเนี่ยนะ นั่งไงวะรถมึงเบาะแค่จึ๋งเดียว สองคนก็เต็มแล้ว”
“มึงก็นั่งตักกูดิ หรือไม่ก็หันหน้าเข้าหากอดคอกูไว้แน่นๆ กูจะเบรกตลอดทางเลยดีป่าว555”
“สัดทะลึ่งละมึง//////*//”
“ถามหน่อยดิ๊ปิง ทำไมมึงไม่ชอบกูวะ?”
“หา? มึงบ้ารึเปล่าเนี่ย ก็เราเพื่อนกัน//////”
“มึงไม่เคยได้ยินเหรอว่าเพื่อนกันน่ะมันส์อย่าบอกใคร555เคี้ยก5555”
“เฮ้อ ไม่เอามึงหรอก กูรักน้องลูกคิดของกูคนเดียว มึงแทรกกลางระหว่างเราไม่ได้หรอกเดย์”
“กูขอไปอ้วกได้ป่าว”
“555กวนส้น...แระ ถามอะไรประสาทนะมึง”
“เอ๊า ก็กูออกจะหล่อ ทำไมมึงไม่เห็นชอบกู กูก็อยากรู้ไง”
“||||||||| กูขอวิ่งไปอ้วกได้เปล่า”
“บอกกูหน่อยสิครับปิงปอง”
“เฮ้อ กูขั้วเดียว เข้าใจป่ะ กูอยากมีเมียกูไม่ได้อยากมีผัว ชัดมั้ย”
“โอเค ชัด โล่งแล้ว นึกว่าเสน่ห์กูเสื่อมไง ปกติมีแต่คนแย่งกูแม้แต่ผู้ชายก็ชอบมาจีบกู กูก็แค่อยากรู้อ่ะ”

 “รู้แล้วก็ไปได้แล้วห่า วันนี้กูไม่ไปบ้านพี่แจ็คนะ บ้านพี่ริทก็ไม่ไป แม่กูบอกให้รีบกลับวันนี้วันเกิดสนุกเกอร์มัน”
“อ้าวเหรอ! เฮ้ยน้องมึงกี่ขวบแล้วนะ”
“12”
“พาไปแดกเหล้าบ้านพี่แจ๊คดิเดี๋ยวกูฉลองให้55”
“ฟวย! น้องกูเป็นเด็กดีเว้ย อย่ามาทำให้มันเสียคนสัด คราวก่อนพวกมึงไปวนรถซิ่งหน้าบ้านแม่กูยังด่าซะไม่มีดี”
“ล้อเล่นน่าควาย เอางี้กูเปลี่ยนใจแล้ว เดี๋ยวกูฟังหวยเสร็จไปรับแฟนกูแล้วจะหาซื้อของขวัญไปให้น้องมึงที่บ้านนะ”
“จริงดิ! เอองั้นเดี๋ยวเจอกันเว้ย”
“เออ!”
ไอ้ปิงมันยิ้มแฉ่ง........มันน่ะรักน้องมันน่าดู เดย์เองก็ไปเล่นกับน้องมันบ่อยๆ ไอ้นุ๊กมันขี้แยแกล้งสนุกดี

.....................................................
...................................
.................

แต่ว่ากันว่าความซวยไม่เข้าใครออกใคร

คนจะซวยแม่งก็ซวยจริงๆ ตอนที่เดย์พาแฟนไปหาซื้อของขวัญให้น้องไอ้ปิง ดันเจอพวกคู่อริซะได้! มันก็ไล่ตามเดย์
เดย์ก็บิดหนียิ่งกว่าฟาสต์แอนด์ฟิวเรียสอีก แฟนที่กอดเอวกลัวจนตัวสั่นร้องกรี๊ดๆๆอยู่ได้ หนวกหูชะมัด
ดูด้วยครับว่านี่ใคร! ดิลวิลนะไอ้พวกอ่อนนั่นไม่ได้กินหร๊อก555

แล้วพอพ้นมาจากไอ้พวกเศษขี้เล็บนั่นได้ เดย์ก็เลิกกับแฟนเดี๋ยวนั้นเลย! ก็มันเล่นร้องไห้ด่าเดย์ไม่จบไม่สิ้น
ตลอดทางอ่ะ รำคาญชิบ เลยปล่อยลงข้างทางแม่ง ปล่อยให้นั่งขวัญหนีดีฝ่อหัวฟูอยู่ข้างถนนนั่นแหละ คนที่สวย
แล้วไม่เรื่องมากแบบนี้ยังมีอีกเยอะในสต็อค บายว่ะ!

ไปถึงบ้านไอ้ปิงก็มืดแล้ว เห็นเดย์มาเขาก็ดีใจกันเพราะไอ้นุ๊กมันรอตัดเค้กก้อนใหญ่ที่แม่มันซื้อให้
มีเพื่อนรุ่นเดียวกับไอ้นุ๊กสองคนนั่งเล่นเกมส์กินโค้กรอกินเค้กด้วย นอกนั้นก็ไม่มีใครมีแค่อาข้างบ้าน
แวะเอาของขวัญมาให้ เป็นเสื้อสองสามตัว ส่วนไอ้ปิงมันซื้อเครื่องบินบังคับให้น้องมัน ของแพงซะด้วย
ท่าจะเก็บตังค์มาพักใหญ่ บ้านไอ้ปิงไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน มันก็เช่าห้องแถวเล็กๆอยู่สามคนแม่ลูก
แม่มันทำงานโรงงาน พ่อมันก็เสียแล้ว ยังดีที่แม่ผัวเขาช่วยส่งเงินมาให้ประจำเอาไว้เลี้ยงหลานๆ

“พี่เดย์ครับ ไหนของขวัญล่ะครับ?”    สนุกเกอร์มันเงยหน้าแบมือมองตาเดย์ปริบๆ ทวงของขวัญยิกๆ
เดย์ยังไม่ได้ทันซื้ออะไรก็รีบมาเลย เพราะมัวแต่วุ่นวายหลายเรื่อง เลยควักแบงค์พันให้มันไปใบ
แม่มันว่าให้เยอะไป แต่ไอ้นุ๊กมันรีบขอบคุณแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋ามันเรียบร้อย หันไปเล่นกับเพื่อน
ไม่รับรู้ที่แม่มันพูดแล้ว ไอ้เด็กนี่ไม่ใช่แค่ขี้แยนะมันขี้งกด้วย55

พอไอ้ปิงมันรู้เรื่องที่โดนไล่ล่า กับเรื่องที่เดย์ทิ้งแฟน มันก็ด่าๆๆๆๆ อาศัยช่วงที่แม่มันเข้าไปหลังบ้าน
น่ารำคาญอีกคนละ หวยก็โดนแดก ยังมาโดนเพื่อนด่าอีก ช่างเป็นวันที่ไม่มีอะไรดีเล้ย แต่พอไอ้ปิงมันเทศน์เสร็จ
ก็หน้าบานเป็นจานเชิง อวดรูปไอ้คนที่มันเพ้อถึงเขาทุกวันเป็นตุเป็นตะให้เดย์ดู

“มึงดู........./////// รูปนี้โคตรน่ารักเล้ย ลูกคิดจ๋า~~~~~”
“เออ น่ารักดี หมายถึงแฟนมันที่เดินข้างๆแล้วมึงถ่ายติดมาด้วยครึ่งหน้าอ่ะนะ”
“ควาย! สัดเดย์!/////*// ตอกย้ำกูขนาดนี้มึงเอาปืนมายิงกูทิ้งให้สะใจมึงเลยดีมั้ยห่า”
“มึงยังหวังให้เขาเลิกกับแฟนอยู่อีกเหรอวะไอ้ปิง กูเห็นเขาก็คบกันมาตั้งนาน ได้กันแล้วมั้ง555”
“มึงฆ่ากูเลยมั้ยสัด”
“ล้อเล่นน่า55  ทำหน้าจริงจังหาห่าไรวะ”

“..........จริงจังดิ กูคิดแล้ว มันก็นานแล้วนะที่กูแอบชอบเขาแบบนี้ ถ้ากูยังไม่เจอใครที่ทำให้กูรัก////
แล้วลืมเขาได้ ถ้าหากว่า..วันนึงเขาเลิกกับแฟน ถึงตอนนั้นกูก็ตัดสินใจแล้วว่ะมึง เป็นไงเป็นกันเว้ย จีบแม่ง!!!”

“เอ้อ!!!!! มันต้องอย่างนี้สิวะไอ้หอกเพื่อนเลิฟ!!! เคี้ยกกก5555555 อย่างนี้มันต้องฉลอง”
เอาโค้กชนแก้วกันกับไอ้ปิง รู้สึกวันนี้มันกล้าหาญมาก ต้องอย่างนี้สิถึงจะได้ดั่งใจหน่อย

“แต่... ไม่รู้เขาจะเลิกกันรึเปล่าอ่ะดิ”  อ้าวไอ้ปิง เมื่อกี้ยังคึกอยู่เลยเสียงอ่อยซะงั้น
“เชื่อกู! เดี๋ยวก็ต้องเลิก”
“ทำไมมึงมั่นใจจังวะ”
“ก็กูแช่งทุกวัน!”   สาธุๆๆ..
“หา? มึงไปแช่งเขาทำไมวะเดย์”
“เอ๊า! ก็! เลิกกันไอ้ลูกคิดนั่นจะได้โสดงะ โสดปุ๊บมึงจะได้เสียบเลย!”
“//////ใจเย็นก่อนไอ่สัด เสียบเสิบไรน่าเกลียดจริงมึง55”
“ไม่อยากเสียบเขารึไง”
“ก็อยากอยู่5555/////////”
“โด่....อะ..อะไรวะ มึงหยุดขำแล้วมาจ้องหน้ากูอย่างนี้ทำไมเชี่ยปิง”
“คิดไปคิดมา ไอ้ที่มึงบอกว่าแช่งให้เขาเลิกกันทุกวันคงไม่ใช่เพราะว่ามึงจ้องจะเสียบเองหรอกนะไอ้เดย์!”
“บ้าดิ! ////*//มึงนี่เพี้ยนใหญ่แล้วไอ้ปิง คิดอะไรอย่างนั้นวะ กูเนี่ยนะจะไปชอบเด็กมึงเอาส้น...คิดเหรอไอ้ฟาย!”
“ด่ากูกลบเกลื่อนเหรอไอ้เพื่อนเลว!”
“กูบอกว่าไม่ได้ชอบไงสัด!”
“เอ๊า ทุกวันๆมึงก็เห็นหน้าเขาพอๆกะกูเนี่ย ใครจะไปรู้มึงอาจจะหลงรักเขาไม่รู้ตัวก็ได้ ลูกคิดเขาน่ารักจะตาย//////”
“เฮ้อ หนักขึ้นๆทุกวันๆนะมึงเนี่ย ดูปากน้องเดย์นะครับ! กูไม่ได้ชอบได้ยินมั้ย!!!”
“555555แหย่เล่นน่า ถึงมึงชอบจริงกูก็ไม่ให้55”
“กูก็ไม่เอาหรอกควาย... หวงเชี่ยไรนี่มึงได้เขารึยัง”
“อึก||||||||| ไอ้เล๊วววว ทำร้ายจิตใจกูทำไมสาดดดดดดดด แทนที่จะเชียร์กูไอ้เชี๊ยะยยยยย~~~~”
“555555”

“......กูไม่ได้งมงายอย่างที่มึงคิดหรอกนะเดย์ บอกแล้วแค่ยังไม่มีใครที่กูจะชอบมากกว่าเขาเท่านั้นเองว่ะ
เขามีเจ้าของแล้วกูเข้าใจ แต่กูเพิ่งอยู่ม.3เองนะเว้ย55 วันข้างหน้าไม่รู้จะเป็นยังไง เขาอาจจะไปได้ดีกับแฟน
เลิกกันแล้วมีใหม่หรืออาจหันมามองกูสักวันก็ได้ใครจะรู้ กูจะเนียนไปหาทางตีสนิทกับเขาพรุ่งนี้แหละ
คอยดูเถอะมึง555ขอกูจมปลักกับเขาตอนนี้ไปก่อนคงไม่เป็นไรมั้ง55 ........มันก็ไม่ง่ายหรอกนะเว้ยที่จะทำใจ
แต่กูก็คิดว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยวันข้างหน้า กูจะได้มีโมเม้นต์มานั่งนึกขำตัวเองที่แอบหลงรักคนน่ารักคนนึง//////”


เอาจริงม๊ะ เดย์ไม่เข้าใจไอ้ที่ไอ้ปิงมันพูดมาเลยสักกะติ๊ด มันหลงเขาโง่หัวไม่ขึ้น
ถึงแม้ไม่รู้ว่าตัวเองจะได้แดกหรือไม่ แต่ก็ไม่เลิกหวังลมๆแล้งๆ ถึงทำให้ไม่สนใจใครเท่านั้นแหละ 
..แคะขี้หู ทำหน้าเอือมฟังมัน มันก็มาแกล้งตบบ้องหูเดย์

“นี่แล้วถ้าเกิดกูชอบคนเดียวกับมึงขึ้นมา มึงจะทำไงวะปิง คึคึคึ”
“..............”
“พูดเล่นทำไมมึงต้องทำหน้าคิดจริงจังด้วยวะ555ไอ้บ้า”
“ไม่รู้ดิ กูไม่เคยคิดมาก่อนเลย มึงชอบผู้หญิงนี่ มีแฟนไม่เคยขาดมือด้วยสัด”
“เออก็จริงแฮะ สเป็คคนละเรื่องกันเลยนี่หว่า55”
“แต่ถ้าเกิดเป็นงั้นจริง...”
“มันจะเป็นงั้นจริงไปได้ไงล่ะไอ่ฟาย555”
“มันต้องแล้วแต่คนกลางเว้ย มึงไม่ต้องหลีกทางให้กู แล้วกูก็จะไม่หลีกทางให้มึงด้วย แข่งกันแบบยุติธรรม
ใครแพ้ต้องดูแลตัวเอง”   ไอ้ปิงแม่งยิ้ม แต่ความคิดก็สมกับที่เป็นมันดี

“รู้อะไรมั้ยมึง มึงเลิกเพ้อเจ้อเหอะ ต่อให้มึงเปลี่ยนไปชอบผู้หญิงที่โดนใจกูแค่ไหนมันก็ไม่มีทางมีวันนั้นหรอก
ถึงกูจะเชี่ยยังไงกูไม่มีทางแย่งแฟนมึง”
“หึหึ...”   ปิงมันไม่พูดอะไร แค่ยิ้ม
“หมายถึงถ้าเขายอมเป็นแฟนมึงนะเคี้ยกกก555555555555”
“สัดเอ๊ย เกือบดีแล้วเชียวไอ้ห่า -*- ”
“เฮ้ย!!! ตกใจหมดไอ่ห่าปิงน้องมึงอ่ะ น้องมึงอ่ะ เป็นไรมากป่าววะจ้องกูขนาดนี้55”
หันไปเห็นไอ้นุ๊กมานั่งยองเกาะที่ท้าวแขนโซฟาฟังเดย์กับพี่มันพูดตาโต

“พี่เดย์! พี่ปิงเป็นเกย์เหรอ!!?”

“เอ้ย!!!|||||||||”  ไอ้ปิงปองกับเดย์ร้องพร้อมกัน รีบช่วยกันปิดปากไอ้จิ๋วปากสว่างกันแทบไม่ทัน



ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...   part 2 ตอนกลาง






“พี่เดย์! พี่ปิงเป็นเกย์เหรอ!!?”

“เอ้ย!!!|||||||||”  ไอ้ปิงปองกับเดย์ร้องพร้อมกัน รีบช่วยกันปิดปากไอ้จิ๋วปากสว่างกันแทบไม่ทัน




“ชู่!!! ไอ้นุ๊ก! พูดบ้าอะไรวะเนี่ยเดี๋ยวแม่ก็ออกมาได้ยินกันพอดี”   ไอ้ปิงมันปาดเหงื่อเลย
“แล้วจริงรึเปล่าล่ะ”
“ไม่จริง! ไม่ได้เป็นเว้ย ไม่เชื่อถามพี่เดย์ดู”

ไอ้นุ๊กมันหันมาจ้องหน้าเดย์เป็นเชิงถามอย่างที่ไอ้ปิงบอก ดีที่ตอนนี้พวกเพื่อนๆมันโดนใช้ให้ไปซื้อน้ำขวดมาเพิ่ม
เลยไม่มีใครได้ยินที่พวกเราคุยกัน  “มึงเอาที่ไหนมาพูดวะไอ้นุ๊ก”  เดย์ถามมัน มันก็ชี้ไปที่มือถือไอ้ปิง
ที่มันเพิ่งโชว์รูปลูกคิดไปเมื่อกี้  “เห็นนะ หลายครั้งแล้ว พี่ปิงปองเอาแต่ดูรูปผู้ชายคนนั้น เมื่อกี้ที่พวกพี่คุยกันอีก
อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะ เป็นก็รับมาดิ”

“ไม่ได้เป็นเว้ย! ถ้าปากมากไปบอกแม่นะพี่จะยึดเครื่องบินคืนจริงๆด้วย” 
“เงียบไว้เข้าใจ๋ เด็กดีไม่เสือะนะครับสนุกเกอร์555”   
ไอ้ปิงมันค้อนใส่เดย์ตาเขียว บอกยังจะมาเล่นอยู่อีก เลยต้องหยุดหัวเราะ ดูท่ามันจะเครียด

“โธ่ไม่ต้องมาขู่เด็กหรอกน่า ไม่เคยเอาเรื่องพี่ไปพูดอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นแม่รู้ไปนานแล้วล่ะ!”
ไอ้ปิงมันจับหัวน้องมันโยกไปมาเบาๆ เหมือนจะขอบใจ..

“แล้วมึงว่าคนนี้น่ารักมั้ยไอ้นุ๊ก คึคึคึ”   ได้ทีเดย์เลยแกล้งแย่งมือถือไอ้ปิงเอามาโชว์รูปไอ้ลูกคิด
“อืม ก็...ก็ดีอ่ะ แต่พี่เดย์หล่อกว่าอีก ทำไมพี่ปิงปองไม่เป็นแฟนกับพี่เดย์ล่ะ?”
“โห....... ความคิดน้องมึงนี่พากูขนลุกหมด ชิบหายเอ๊ยเชี่ยปิง!”

ไอ้ปิงมันเอาแต่หัวเราะท้องแข็ง ที่เดย์จับไอ้นุ๊กมาตบกะโหลก แล้วแกล้งจะดีดจู๋มัน มันก็ดิ้นร้องโวยวายหลบ
วิ่งหนีไปหาแม่มันที่กำลังยกอาหารออกมา เดย์กับไอ้ปิงเลยเดินไปช่วยยก แล้วไอ้ปิงมันก็ทัก

“เฮ้ยเดย์กูว่าเสื้อนอกตัวนี้มึงสวยดีว่ะ แบบดีสีสวยแพงอีกล่ะสิ กี่ตังค์วะ”
“ชอบเหรอ ......กูให้เอาป่ะ”
“มึงจะบ้าเหรออยู่ๆมาให้กู กูแค่ถามว่ามึงซื้อมากี่บาท”
“กิ๊กกูซื้อให้ ไม่รู้กี่บาท อยากได้เอามั้ยกูยกให้มึง กูไม่ค่อยได้ใส่หรอกใส่แล้วร้อนว่ะ55”
“ไม่เอาล่ะ มีคนซื้อให้มึงเขาไม่ได้ให้กู เดี๋ยวเห็นกูใส่กูโดนแหกอกตายห่า||||||||”
“แต่ตอนนี้มันเป็นของกูนิ กูจะให้มึงใครจะทำไมวะ”
“ไม่เอาเดย์~~~~”
“ก็กูจะให้อ่ะ!”
“ก็บอกว่าไม่เอาไม่เอาเว้ย!”
“มึงจะขัดใจกูหาหอกไรวะ!? อ่ะ!! เอาไป!”
เถียงกันไปเถียงกันมา เดย์ถอดเสื้อคลุมยีนตัวนี้ออกแล้วจับใส่ให้มันซะเลย เดย์รู้ว่าไอ้ปิงมันอยากได้แต่มันทำฟอร์ม
พอได้ใส่เท่านั้นล่ะอมยิ้มใหญ่ น่าถีบซะไม่มีไอ้ห่า

“ไม่ใส่จะดีกว่านะพี่ปิงปอง ตอนพี่เดย์ใส่ออกจะหล๊อหล่อ ทำไมพอพี่ใส่มัน..มันไม่ใช่นะนุ๊กว่า”
ไอ้นุ๊กมองพี่มันแล้วส่ายหน้า เลยโดนตบหัวไปอีกแต่ไม่แรงนัก แต่แค่นี้ก็ทำให้มันมารยาแกล้งร้องไห้ได้
เพื่อนมันที่กลับเข้าบ้านมาเห็นก็พากันขำ แม่มันดุไอ้ปิงขำๆว่าอย่าตีหัวน้องเดี๋ยวฉี่รดที่นอนไม่หาย พอพูดเรื่องนี้
ไอ้สนุกเกอร์เลยโดนล้อยกใหญ่  พวกเราล้อมวงนั่งกินข้าว กินเค้ก กินขนม น้ำหวานไปกับไอ้พวกเด็กบ้าสนุกเลย


.................ตรื้ดดดด ตรื้ดดดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดดดดด

กำลังคุยกับแม่ไอ้ปิงขำๆ เสียงโทรศัพท์จากฟ้าแม่งโทรสั่งตรงมา ที่แก็งค์มีเรื่องแล้ว!
แน่นอนบอกแม่ไอ้ปิงไม่ได้ว่าจะไปตีกับใคร เดย์ก็บอกแค่ที่บ้านตามตัวมีเรื่องนิดหน่อย แต่ไอ้ปิงมันมองท่าทางเดย์
แค่นิดเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่  ตอนที่เดย์กำลังสตาร์ทเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ไอ้ปิงมันก็วิ่งออกมาหา

“เดย์มีอะไรวะ!?”

“หึหึหึ พวกเชี่ยแก็งค์นั้นอ่ะดิ ที่มันไล่กูเมื่อเย็น ไอ้พวกห่าซัดกะกูกีทีก็แพ้กู แต่เสือะเจ็บแล้วไม่จำ
นอกจากเรื่องแย่งลูกค้าโต๊ะ(บอล) มันคงแค้นที่คิดว่ากูไปไล่จีบเมียมันด้วยแหละ ความจริงกูได้แล้วเหอะสัด
พอกูเลิกมันก็ไปหลอกผัวมันว่า กูเป็นคนไปตามตื้ออยู่ได้ไม่ไว้หน้ากัน ไอ้ตัวผัวนี่โคตรโง่เลยว่ะ
ปล่อยให้จูงจมูกอยู่ได้ เพราะอย่างนี้ไอ้พวกนั้นมันถึงได้ชอบหาเรื่องไม่เลิก เที่ยวนี้กูต้องโดนพวกพี่แจ็ค
พี่ริทด่าอีกแน่ไอ่สัด ทำกูซวย กูจะล่อให้หนักเลยมึง! มึงว่าไงวะไอ้ปิงจะไปกับกูมั้ย!?”

“เออไป! กูไปด้วย!”
“เออไปกัน! เฮ้ย แต่..วันนี้มันวันเกิดน้องมึง แน่ใจนะว่าจะไป”
ไอ้ปิงมันเหลียวหลังหันไปมองแม่กับน้องที่นั่งกินนู่นนี่อยู่ในบ้าน แล้วทำหน้าเครียดๆหันมาพูดจริงจังกับเดย์

“เป่าเค้กแล้วไม่เป็นไรหรอก ของขวัญก็ให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง ปล่อยมึงไปคนเดียวกูก็ไม่สบายใจว่ะ
ยังไงเราก็ไม่เคยทิ้งกันนะเว้ย เรื่องคราวนี้กูว่าไม่เล็ก จะให้ทิ้งมึงได้ไง”

เดย์นับถือน้ำใจเพื่อนอย่างมันเสมอ รักมันก็เพราะอย่างนี้

“งั้นลุยเพื่อน! หึหึ พวกมันก็ไม่ได้เยอะไปกว่าพวกเราสักเท่าไหร่หรอก ความจริงมึงไม่จำเป็นต้องไป
ให้กูนำคนเดียวก็สบายนะเนี่ย”
“เอ้อ! ไอ้คนเก่ง55 คิดซะว่ากูไปช่วยเสริมเป็นค่าเสื้อมึงแล้วกัน55”
“555ถถถถ ไอ้ห่า ค่าเสื้อกูแพงนะเว้ย เอาแม่งให้เละ!”
“......เดย์ กูถามจริง ถ้ากูไม่คอยตามหาสติให้มึง แล้วใครจะลากมึงกลับบ้านวะเดย์”
“ไม่รู้เว้ย สนทำไม ฆ่าแม่งให้หมด”
“มึงคิดจะอยู่แบบนี้ ตีกับเขาไปจนตายเลยรึไงวะเดย์ มึงต้องโต มึงเคยคิดเรื่องถอนตัวบ้างมั้ยเดย์”

หน้าสิ่วหน้าขวาน จู่ๆไอ้ห่าปิงก็พูดหน้าเครียดใส่เดย์  มันบ้ารึเปล่าวะเนี่ย
“อะไรของมึงวะเชี่ยปิง จู่ๆก็ มันใช่เวลามั้ยเนี่ย! กูอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขของกู ไม่เดือดร้อนใคร”

“มึงแน่ใจ!?”
“เออดิ”
“คงต้องรอให้กูตายก่อนละมั้ง มึงถึงจะยอมฟังกูสักเรื่อง”
“เออเอาไว้มึงตายก่อนค่อยมาคุยกันนะ ตอนนี้กูโคตรเสียเวลา รีบไปเหอะ”

ไอ้ปิงถอนใจทำหน้าเหนื่อยใส่เดย์ ก่อนตะโกนบอกแม่มันว่าจะไปกับเดย์แป๊บเดียวเดี๋ยวก็มา 
แม่มันก็พยักหน้ารับรู้แต่ชะเง้อคอมองไม่วางตา
ส่วนน้องมันกับเพื่อนน้องมันพากันบ๊ายบายให้แบบกวนๆตามประสาเด็กกวนทีนอ่ะนะ


.................................................................
...................................................
..................
 
ก็คิดอยู่แล้วว่ามันคือวันซวย ............แต่ใครจะไปคิดว่าวันนั้นคือวันที่ทำให้เดย์เสียเพื่อนรักไป

เดย์พาไอ้ปิงไปตีกับพวกอริกัน แก็งค์เรากับแก็งค์มันซัดกันนัว ไอ้พวกที่แค้นเดย์เพราะโดนเมียมันเป่าหู
มันจ้องจะเก็บเดย์ตอนที่เดย์ไม่รู้ตัว ตอนนั้นกำลังโดนรุม ลำพังเดย์สู้กันซึ่งๆหน้าไม่เคยถอยมีแต่คนอื่นสิ
ต้องถอยให้เดย์ แต่ตอนนั้นมันมีคนเข้ามารุมมากเกินไปจนผิดปกติ เหมือนจงใจจะเข้ามาบังสายตาคนอื่น
เพื่อไม่ให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

“หนอยยยย! ไอ้พวกหมาหมู่ กระจอกแล้วสัด แค่นี้ไม่ได้กินกูหรอก!”
 เดย์ตะโกนด่าพวกมัน เพื่อนเดย์ก็เข้ามาช่วย ไอ้พวกที่พุ่งเข้ามาจับเดย์โดนเดย์ศอกใส่ เตะกลับ ต่อยเละ
มันเอาเดย์ไม่อยู่หรอก พวกเดย์ก็ไม่ใช่เล่นๆนะ

ตอนนั้นเดย์เห็นแล้วว่ามีคนเล่นมีด มันพุ่งเข้ามาแทงตรงๆ เดย์ตกใจแต่ก็กระโดดหลบได้ 
แต่ว่าไอ้ปิงที่โดนถีบมาอยู่ข้างหลังเดย์กลับโดนแทงเข้าจังๆ!!!

“เฮือก!!!!!!!!”
ทำเอาเดย์ช็อคและมึนเหมือนโดนไม้หน้าสามฟาดใส่หน้า เจ็บทั้งๆที่ไม่ได้โดนอะไร หัวใจมันเหมือนจะหยุดเต้น   

“เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!|||||||||||||||||”
เดย์แหกปากตะโกนดังมากก่อนพุ่งเข้าถีบไอ้คนแทง เดย์ไล่กระทืบมัน คิดแค่ว่ามึงทำเพื่อนกูกูจะฆ่ามึง
แต่ไอ่เชี่ยนั่นมันใช้เพื่อนกันแล้วหนีรอดไปได้ เดย์แค้นมากคิดจะวิ่งตามไปให้ถึงที่สุดแต่ก็ต้องสะดุด

“เฮ้ยไอ้ปิงโดนแทง!!!”  เสียงเพื่อนในแก็งค์ตะโกนบอกกัน เรียกสติเดย์กลับมา
ไอ้ปิงมันนอนกองกับพื้นหน้าซีดเผือดของมันยังเหวอ เหมือนตัวมันเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าโดนแทง
ไอ้ปิงเอามือกุมที่ท้อง เลือดโคตรเยอะ ไหลเยอะมาก ทั้งเสื้อตัวในของมัน กับเสื้อตัวนอกที่เดย์เพิ่งให้มันแดงฉาน 

“เชี่ย|||||||||| ค่าเสื้อมึงโคตรแพงเลยว่ะเดย์ หึหึ ฮึกก||||||||”
“มึงไม่ต้องพูดเชี่ยไรแล้วไอ้ปิง! เชี่ยยยย!!! ไอ่สัด! หน้าไหนมึงทำเพื่อนกู กูจะเอาให้ตายยยยย!!!!ย๊าคคคค!!!”

เดย์วิ่งไล่กระทืบทุกคนที่เข้าใกล้มันเหมือนคนบ้า แหกปากตะโกนด่าอย่ามาขวางทางจะพาไอ้ปิงไปโรงพยาบาล
แค้นไอ้ตัวมือมีดที่มันหนีไปไกลแล้วมาก แต่เจ็บใจตัวเองยิ่งกว่า นี่กูพลาดขนาดนี้ได้ยังไง

ไอ้ปิงท่าจะไม่ไหว เดย์ลากไอ้ปิงขึ้นรถมันก็ไม่มีแรงจะทรงตัวเลย ยังไม่ทันได้ไปไหนรถตำรวจก็มา
การตะลุมบอนวงแตก โดนจับกันระนาว ตำรวจรีบเอาไอ้ปิงไปส่งโรงพยาบาล โดยที่เดย์ตามมันไปไม่ได้เพราะโดนจับ....

........สุดท้ายพ่อมาประกันตัวแล้วก็ตบหน้าเดย์บนโรงพักเลย แต่ตบเสร็จหน้าเดย์ยังไม่ทันหายชา
พ่อก็ดึงตัวไปกอด เป็นกอดที่แน่นจนหายใจแทบไม่ออก  ไม่รู้ทำไมน้ำตามันถึงไหลออกมาเองวินาทีนั้น
 ..เหมือนเราจะรู้                “ปิงปองไปสบายแล้วนะเดย์”   

เสียงพ่อสั่น แต่ตัวเดย์สั่นกว่า มันยืนแทบไม่อยู่พ่อเป็นคนประคองไว้
ทั้งที่วินาทีสุดท้าย เดย์ควรจะอยู่ข้างๆมันแต่เดย์กลับอยู่ในคุก..

ไอ้ปิงตายที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าเสียเลือดมาก มีดแทงเข้าจุดสำคัญ และมาถึงโรงพยาบาลช้าไป


ไปถึงมือหมอช้าไป เพราะอะไร............เพราะเดย์มัวแต่ตีกับคนอื่นใช่มั้ย...

ไอ้ปิงมันถูกแทงได้ยังไง…….. เพราะเดย์พามันไปตีกับเขา มันเลยต้องมาโดนแทงแทนเดย์ใช่มั้ย...

............เพื่อนตายเพราะเราแบบนี้ใครไม่เจ็บเชี่ยๆบ้าง แล้วคิดดูว่าเดย์จะเจ็บเจียนตายแค่ไหน


อาละวาดเหมือนคนบ้าอยู่สองวันกว่าจะรับความจริงได้ว่าไอ้ปิงมันตายไปแล้ว

หลังเสร็จงานศพ เดย์ก็เงียบ เงียบจนทุกคนรอบข้างใจหาย ถึงเดย์จะแหกปากร้องไห้ไปสักกี่วัน กี่เดือน กี่ปี 
ก็คงพาไอ้ปิงกลับบ้านไปหาแม่กับน้องมันไม่ได้แล้ว
มีแต่คนเป็นห่วงเดย์ ไม่มีใครด่าเดย์สักคำว่าเป็นความผิดเดย์ ไม่ว่าพ่อแม่พี่เพื่อน หรือแม้แต่ครอบครัวไอ้ปิง

เกิดมาเพิ่งรู้จักกับคำว่าเสียใจ ......................ตอนนี้เอง

เดย์กลายเป็นคนเงียบ ไม่อยากพูดกับใคร มันพูดเชี่ยอะไรไม่ออก ทุกสิ่งทุกอย่างมันจุกอยู่ข้างใน
เป็นครั้งแรกที่ได้คิดว่าตัวเองทำผิด ผิดจนให้อภัยตัวเองไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่พร้อมจะยอมรับผิดแต่โดยดี
แต่กลับไม่มีใครโทษเราเลย นั่น...ยิ่งทำให้เราโทษตัวเองที่สุด


[       “......เดย์ กูถามจริง ถ้ากูไม่คอยตามหาสติให้มึง แล้วใครจะลากมึงกลับบ้านวะเดย์”
“ไม่รู้เว้ย สนทำไม ฆ่าแม่งให้หมด”
“มึงคิดจะอยู่แบบนี้ ตีกับเขาไปจนตายเลยรึไงวะเดย์ มึงต้องโต มึงเคยคิดเรื่องถอนตัวบ้างมั้ยเดย์”
“อะไรของมึงวะเชี่ยปิง จู่ๆก็ มันใช่เวลามั้ยเนี่ย! กูอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขของกู ไม่เดือดร้อนใคร”
“มึงแน่ใจ!?”
“เออดิ”
“คงต้องรอให้กูตายก่อนละมั้ง มึงถึงจะยอมฟังกูสักเรื่อง”           ]


...................................
....................
.........



เดย์ออกจากแก็งค์เพราะเรื่องปิง มันสาหัสเกินไปสำหรับเดย์ ตอนแรกคิดว่าจะไม่กลับไปเรียนที่โรงเรียนแล้ว
แต่พ่อแม่ก็อยากให้เรียนขอร้องอ้อนวอนให้เดย์จบม.3ให้ได้ หลังจากนี้ถ้าเดย์จะไม่เรียน ก็จะให้ช่วยดูร้านไปพลางๆ
เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง.. เลยโอเค รับปากแล้วจำใจกลับไปเรียน แทบไม่รอด ตามส่งงานเป็นล้านชิ้นได้
ต้องไปเรียนเพิ่มอีก ลงนู่นนี่ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้จบ ต้องยอมลงไปกราบขอโทษครูบาอาจารย์ขอโอกาสเขา
ยอมทำขนาดนั้นเพราะไม่อยากให้ใครมายุ่งกับชีวิตเดย์อีก ยังคิดจะแยกจากที่บ้านไปอยู่ที่อื่นด้วยซ้ำ

ช่วงที่ท้อกับชีวิต มันคิดอยากตายตามไอ้ปิงไปซะให้ได้ คิดบ่อยมาก ว่าถ้าเป็นเราเองที่ตายมันอาจจะดีกว่านี้
เพื่อนคงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้ดีกว่าเดย์  ทำให้หลายๆคนชื่นชมได้ไม่เหมือนเดย์ที่ไม่เคยคิดฝันถึงอะไรทั้งนั้น
หายไปซะน่าจะสบายกว่านี้ คิดมาก แล้วก็คิดถึงไอ้ปิงทุกวัน...

วันหนึ่งแม่ก็เข้ามาถามว่า   “เดย์ ตกลงยังคบกับแฟนเราอยู่รึเปล่า? เดย์เป็นแบบนี้แม่ไม่สบายใจเลยนะลูก
แล้วแฟนเราล่ะอยู่ที่ไหนทำไมไม่เคยมาหา”

“แม่ เดย์ไม่อยากเจอใครตอนนี้ทั้งนั้น แม่เข้าใจใช่มั้ย..”     ทุกวันที่ทำคือฝืนไปเรียน กลับมาบ้านปั่นงานส่งอาจารย์
ตามสอบเก็บงาน วุ่นวาย ปวดหัว มันเหนื่อยมาก เหนื่อยข้างในหัวใจ..     ถ้าต้องมาโดนคนที่บ้านด่า
เพราะโกหกเรื่องแฟนอีกคงไม่ไหว    บอกแม่ไปแบบนั้นไม่รู้เข้าใจมั้ยได้แต่ถอนใจยาว

“ทะเลาะกันล่ะสิ ตั้งแต่มีเรื่องไม่เห็นเคยพูดถึงเขาเลย”
“................”
“เวลาที่เราอ่อนแอ คนที่เรารักนั่นแหละคือกำลังใจที่ดีที่สุด เราต้องก้าวผ่านอุปสรรค์ชีวิตไปให้ได้นะลูก
เดย์เพิ่งจะอายุเท่านี้ ทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป ไปเจอหน้าเขาซะหน่อยมั้ย
เผื่อจะรู้ใจตัวเองมากขึ้นจะรักหรือจะเลิกจะได้รู้ไป”   แม่พูดแล้วก็เดินไป

แฟนปลอมๆที่หลอกคนอื่นไว้  .......จะให้ไปเจอไอ้นั่นน่ะเหรอ..คนที่ไอ้ปิงรักมาตลอดสามปี
ต่อไปนี้มันคงไปแอบมองเขาไม่ได้อีกแล้ว ทั้งที่มันมีความกล้าขึ้นมาแล้วแท้ๆ
(กูขอโทษมึงจริงๆเพื่อน เป็นเพราะกู )

นึกได้....เปิดลิ้นชักโต๊ะในห้องนอน หยิบพวงกุญแจที่ไอ้ปิงมันหวงนักหวงหนาขึ้นมาดู...
เดย์เป็นคนขอจากแม่มันมาเอง...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน  หลังเสียไอ้ปิงไปเดย์ก็ไม่ค่อยได้ไปที่บ้านมันบ่อยนัก
เพราะ...แม่มันจะแอบร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเดย์ เขาคงคิดถึงลูกเขามาก พอได้รู้จากไอ้นุ๊ก เดย์ก็จำใจต้องห่างออกมา

เดย์นั่งจ้องไอ้พวงกุญแจสับปะรดเสร่อๆอยู่นานหลายชั่วโมง นั่งจ้อง นอนจ้อง....ยืนจ้อง
นึกถึงช่วงเวลาที่ไปไหนไปกันกับปิงปอง ไอ้ปิงมันยิ้มปากแทบฉีกถึงหูทุกครั้ง เขินจนตัวบิดทุกที
ที่เห็นไอ้เจ้าของพวงกุญแจนี้ ทำไมมันถึงมีความสุขมากจนโอเว่อร์ขนาดนั้นนะ เดย์ไม่เข้าใจว่ะ
ดูก็รู้แล้วว่าเปอร์เซ็นต์ที่มันจะสมหวัง แทบไม่มี เรียกว่าเป็นศูนย์ก็ได้.... แล้วทำไมถึงไม่เลิกมอง

ยิ่งมองพวงกุญแจก็ยิ่งคิดถึงไอ้ปิง เดย์เลยปาทิ้งไปในถังขยะ... แต่แค่แป๊บเดียวก็เก็บกลับมาใหม่
ใส่ไว้ในลิ้นชักเหมือนเดิม (ทำไมถึงทิ้งไม่ลงก็ไม่รู้)  ก่อนจะค่อยๆเดินไปคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์ออกจากห้อง
ขี่รถไปที่บ้านลูกคิด..

.........
.....



ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...  part 2  ตอนหลัง






ขี่รถไปที่บ้านลูกคิด..
………….
……..

ถามว่าไปทำไม ไปทำอะไร ก็ไปทำเหมือนที่เคยทำ มอง........แล้วก็คิด คิดถึงไอ้ปิงจนน้ำตาแม่งไหลออกมาเอง
เฝ้าถามตัวเองนะว่ามึงมาทำบ้าอะไรที่นี่ ดูมันสิ มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ปิงไม่อยู่แล้ว

เดย์รู้สึกแปลกๆ ไม่อยากจะเห็นหน้าไอ้ลูกคิดอีก
แต่วันต่อมา เดย์ก็ไปอีก วันต่อมา และวันต่อๆมาก็ด้วย

ปิง มึงรู้มั้ย คนที่มึงชอบ..............อย่างเอ๋อแดกยิ่งกว่าเดิมอีกอ่ะแม่ง!|||||||||||||  พฤติกรรมไอ้หมอนี่มันแปลกๆ
ทำอะไรก็แปลกไป น่าแปลกจนอดตามดูทุกวันแบบคอยลุ้นไม่ได้ ว่าวันนี้มันจะเอ๋ออะไรอีก
แต่หลังจากนั้นหลายวันต่อมา ก็ค่อยเข้าใจ เพราะเห็นมันชะเง้อมองตามหลังแฟนมันตาละห้อยแต่ไม่กล้าเข้าไปคุย
ส่วนแฟนมันก็มีเด็กม.ปลายมารับกลับบ้านไป ไอ้สถานการณ์แบบนี้คือมึงเลิกกันแล้วใช่มั้ย! กูโคตรดีใจ!

 มึงช้าไปแค่นิดเดียว ไอ้ปิง

ตามดูลูกคิดที่ท่าทางเหงาเหงอยเดินคอตกจนถึงบ้านมัน รู้สึกสับสนงงว่าตัวเองควรดีใจ เสียใจ  หัวเราะหรือร้องไห้
หรือเฉยๆดี  ตอนที่ยืนเหม่อจู่ๆไอ้ลูกคิดแม่งก็พูดขึ้นแบบไม่หันมามอง!
“ซื้ออะไรเหรอ?”   คล้ายกับว่ามันจะมองเห็นเดย์จากทางหางตา
เดย์หันหน้าหนีอย่างเร็ว!!!ไอ้อาการอึกอักที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเดย์มาก่อนมันก็เกิดขึ้นเดี๋ยวนั้น เหงื่อแตกเลยสัด!

“เอาผ้าอนามัยเหรอ? เอายี่ห้ออะไร เอา...ม๊ะใช้ดีนะ”   
เชี่ย||||||| หันหน้าเข้าหาชั้นวางของที่มีผ้าอนามัยเรียงรายจนตาลาย คือมึงแนะนำอะไรกูเนี่ย มึงเคยใช้รึไง
เชื่อมั้ย.... เดย์พูดไม่ออก เสียงแม่งไม่ออก! จะบอกปัดว่าไม่ใช่ก็ได้แต่อ้าปากค้างมันไม่มีเสียงออกมา
ไอ้ลูกคิดก็ยิ่งเดินมาใกล้ รู้สึกได้ว่ามันยืนจ้องเดย์จากข้างหลัง.........โหย! ใจแม่งเต้นโคตรแรง!!!
กูไม่อยู่แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“เอ้า! เฮ้ยไม่ซื้อแล้วเหรอ!!!? อะไรวะ!?”   มันยังจะตะโกนถามขายของอีก

เดือดร้อนต้องรีบวิ่งหนีมันไปขึ้นรถตัวเอง ขี่ออกไปอย่างเร็วเลย ฉิบหาย! เผลอตามแล้วลืมตัวเดินไปใกล้เกิน
เพราะเหม่อแท้ๆ แต่มันคงไม่ทันเห็นหน้าเดย์หรอก เฮ้อ

......................กลับมาบ้าน นั่งเอ๋อแดก งงตัวเอง ทำไมถึงไม่กล้าพูดอะไรกับมันวะ|||||||| ตื่นเต้นเชี่ย!!!
นี่มึงเป็นอะไรไปวะดิลวิล! ได้แต่อึ้ง!  คนอย่างเดย์ทำไมต้องวิ่งหนีคนอย่างมันขนาดนี้
ให้ใครรู้ไม่ได้น่าอายฉิบหาย!/////*//

ที่ผ่านมาก็ไม่เคยสังเกต ไม่เคยสนใจมากเท่าตอนนี้มาก่อน พอได้มองมันอยู่ทุกวันๆอย่างตั้งใจแล้ว
ลูกคิดมันเป็นคนที่.....................โคตรธรรมดาเลย

วันๆมันก็ไม่ได้มีอะไรมาก ไปโรงเรียน กลับบ้าน ไปตลาด ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง
ทุกอย่างในชีวิตมันโคตรธรรมด๊า ธรรมดาเลยว่ะ …ยกเว้นอยู่เรื่องเดียว

เรื่องเดียวที่ไม่ธรรมดาของมันคือ  มันทำให้เดย์รู้สึกอยากเจอหน้ามันทุกวันเลย ทำไมวะ   ตอนแรกๆยอมรับ
ว่าตามดูมันเพราะคิดถึงเรื่องที่ไอ้ปิงเคยทำ การตามดูไอ้ลูกคิดทำให้เดย์เหมือนได้อยู่กับไอ้ปิงอีกครั้ง
มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก เห็นมันแล้วรู้สึก เหงา มันเศร้า มันจุกๆ อยากร้องไห้
แต่ถ้าไม่ไปเจอก็คิดถึง อยากเห็นหน้าว่ะ ถึงแม้ว่าไปเจอมันอยู่กับใครแล้วจะเจ็บ เพราะไอ้เรามันทำได้แค่แอบมอง

เดย์แอบมองมันทุกวัน มองมันยิ้ม.. มองมันไล่หมา... มองมันกินลูกชิ้นแล้วกระเด็นออกจากปาก.. มองมันหาว..
มองมันแอบร้องเพลงเบาๆ.. มองมันเดิน วิ่ง หัวเราะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่รู้สึกดี แค่ได้มองมันทำเรื่องธรรมดาๆแค่นี้

นานวันเข้า เห็นมันเดินกับผู้หญิงอีกครั้ง... สะอึกเลย

รู้แล้วว่า.......... รัก

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าที่รู้สึกกับมันไม่เหมือนที่เคยรู้สึกกับใคร
ไอ้ทุกคำที่เคยด่าไอ้ปิงว่าโง่งมงายแม่งย้อนมาเข้าตัวจนได้แต่ก้มหน้า สำนึกว่าเป็นเวรกรรมที่เคยหัวเราะเยาะมัน

(กูเข้าใจแล้วปิง ความรักของมึงคืออะไร มึงก็แค่รักเขาเท่านั้นเอง มึงไม่แย่งเขามาเพราะมึงกลัวว่าเขาจะเจ็บ
มึงไม่กล้าแม้แต่จะทักเพราะมึงกลัวว่าเขาจะรังเกียจ มึงไม่กล้าบอกว่ารักเพราะมึงกลัวรับไม่ได้ ถ้าเขาไม่รัก
กูกำลังรู้สึกแบบเดียวกับมึงในวันนี้ ปิงปอง กูขอโทษนะแต่กูก็รักเขา)

แต่นี่เดย์ ไม่ใช่ไอ้ปิงนะ ต่อให้มันไม่ชอบเดย์ อย่างน้อยคนอย่างไอ้ดิลวิลก็อยากจะทำให้มันรู้ว่ากูอ่ะ อยู่ตรงนี้!

แต่ในวันที่คิดได้ มันก็เป็นวันที่ทำให้เดย์เสียใจอีกครั้ง
วันนั้นเดย์เจอมันนั่งกินข้าวกับเพื่อนที่ตลาด ก็เนียนไปนั่งโต๊ะข้างหลัง อย่างใจแต้นเลย แล้วได้ยินที่พวกมันคุยกัน

“ลูกคิดๆคนแถวบ้านกูจะไปดูพวกเด็กแว๊นแข่งรถกัน กูอยากไปดูบ้างว่ะว่าเป็นไง มึงจะไปกับกูด้วยรึเปล่า?”
“มึงเคี้ยวข้าวให้หมดค่อยพูดก็ได้เชี่ยซีน เดี๋ยวเม็ดข้าวมึงก็กระเด็นติดหน้ากู||||||||เฮื่อย! ไม่อ่ะ ไม่ไปหรอกกูไม่ชอบ”
“ไม่ชอบได้ไง มันส์นะเว้ย! ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ๊”
“ไม่อ่ะไม่ชอบ แม่กูก็ไม่ชอบให้ไป รู้แล้วเดี๋ยวโดนด่า สั่งให้ช่วยขายของ มันส์เชี่ยไร อันตรายจะตายห่า น่ากลัว”
“อะไรที่มึงว่าน่ากลัววะ”
“ก็ทั้งหมดนั่นแหละ ทั้งรถ ทั้งคน มึงไม่กลัวโดนลูกหลงเหรอเดี๋ยวตำรวจก็จับรวมไปกับเขาหรอก”
“บ้าดิ ตำรวจมากูก็เผ่นดิ555”
“หรือไม่ก็ร้องเพลงชาติ”
“นั่นมันต่างด้าวแล้วสัด”
“555นี่ไอ้ซีน มึงเลือกคบคนหน่อยดิ กูไม่ได้บอกว่าเขาไม่ดีนะ แต่ไปอย่างนั้นมันเสี่ยง กูไม่อยากให้มึงซวยไปด้วย
ถ้าเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวป๊ากับม๊ามึงก็ตบหัวทิ่มหรอก”
“อย่าคิดมากดิห่า! กูไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นไม่ไปก็ได้หรอก มึงนี่แม่งพูดเหมือนไอ้กีต้าร์เลย||||||| ขู่กูเอาๆ”
“งั้นก็ดีแล้ว กูไม่ชอบอะไรแบบนี้มึงก็รู้ยังจะมาชวน”
“เด็กดีไปไหนวะสัด”

“กูไม่ได้ดีหรอก แต่กูสัญญากับจ๋าไว้ ว่าจะทำตัวดีไม่ให้แม่จ๋าเสียใจ”
“ไอ้ทำตัวดีของมึงคืออะไร55”
“ไม่เกเร ไม่สูบบุหรี่เพราะจ๋าไม่ชอบ เข้าสอบทุกครั้ง ตั้งใจเรียน อดทน อดกลั้น เป็นลูกชายที่ดีของแม่กู”
“โอ้โห!!! ฮิ้ววววววว ไอ้ลูกผู้ชายตัวจริงกระเทียมดอง!55 ลูกที่ดีต้องขโมยขนมบ้านมึงมาให้กูกินบ้างนะ55”
“สัดซีน ขโมยมันผิดศีล ผิดกฎหมาย กูมีสมอง กูไม่ทำเรื่องโง่ๆให้แม่ขายขี้หน้าเพราะเพื่อนเลวๆอย่างมึงหรอก”
“เชี่ยลูก|||||||||| ด่ากูซะ เอาให้พอใจมึงเลย กูล้อเล่นมึงต้องด่ากูจริงจังขนาดนี้มั้ยห่า”
“กูรักเพื่อนไงเพื่อนคิดชั่วกูก็ต้องตักเตือน555 กูรู้น่าว่ามึงแกล้งพูดทำมาหน้างอ มันน่าถีบมากกว่าว่ะ55
ซีนเลิกทำเหอะฟาย โอ๋เอ๋กูก็ด่าเล่นเหมือนกันเพื่อน55”

“น้อยใจเดี๋ยวกูจะไปติดยาแม่ง”
“ยาดมเหรอ”
“ยาเสพติด!”
“ช่างมึงดิ เล่นให้เยอะๆเลยนะ เอาให้ทุกขนานเลยยิ่งดี มึงจะได้ตายไวๆ อยู่ไปก็ได้แต่ไร้สาระ แม่งรกโลกอ่ะ”
“ด่ากูได้แต่แรงไปหาพ่องเหรอ|||||||”
“รู้ว่าไม่ดีก็ยังทำ ควายยังฉลาดกว่า กูไม่เข้าใจว่ะ ยิ่งพวกมีปัญหาชีวิตแล้วติดยา คือให้คนอื่นทำร้ายมึง
ก็พอแล้วป่ะ แม่งเสือะทำร้ายตัวเองอีก แล้วจะให้ใครเขามารักมาสงสารมาเข้าใจ ถุ้ย!”
“บะ บางทีเขาอาจไม่มีที่พึ่งเว้ย เชี่ยมึงอย่าใส่อารมณ์เยอะไอ้ลูก เดี๋ยวน้ำลายมึงลงข้าวกู๊~|||||||||”

“หึ บ้านกูพ่อกับแม่ก็เลิกกัน แฟนกูก็เคยถูกทิ้ง เรียนกูก็เรียนห่วย เพื่อนกูก็น้อย บ้านกูก็จน สู้อะไรใครก็ไม่ได้
ส้น...เหอะ! กูไม่เห็นจำเป็นต้องทำตัวเป็นขยะสังคมตรงไหน เกลียดว่ะไอ้พวกที่ชอบทำชีวิตตัวเองให้พัง
เพราะนึกถึงแต่ตัวเอง ไม่รู้จักเงยหน้ามองใคร ไม่รู้จักคิดถึงใคร รักตัวเองยังไม่เป็นแล้วมันจะรักใครเป็น
ตัวเองยังไม่รักตัวเองแล้วยังหวังอยากให้ใครมารักมัน”

“มึงจะหาเสียงหรืออะไรเชี่ยลูก รึมึงจะบวชมาเทศน์กูทำหอกไร ใจเย็นนะกูยังไม่ทันทำเชี่ยไรสักอย่างอ่ะ”
“กูอินเล็กน้อยถึงปานกลาง555มึงต้องหัดใช้สมองมากกว่าใช้กำลังเหมือนที่จารย์ปรานีบอกในชม.วิทย์ตอนนั้นไง
ทำอะไรไม่รู้จักคิด ก็มีแต่ปัญหา เผลอๆทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย อะไรแก้ไขได้ก็ดีไป แต่ถ้าแก้ไม่ได้
เสียใจเท่าไหร่ถึงจะพอ กูไม่อยากเห็นมึงหลงผิดแบบนั้น เพราะว่ามึงคือเพื่อนรักกูไง ถ้าเป็นคนอื่นกูคงไม่สนใจ
เลวแค่ไหนก็ช่างแม่งดิ กูก็แค่ไม่คบ”

“กูอิ่มละสัด! แม่งหลอกด่ากูอยู่ได้นี่ๆๆๆๆ5555”
“ฟายเพิ่งรู้ตัวเหรอ5555เฮ้ยเชี่ยซี๊นนนน55555555555”
สองคนนั้นไล่จี้เอว ล็อคคอ ตบหัว เจาะยาง ตีเข่า ผลักไหล่ เล่นกันไปก็เดินไปจ่ายเงิน


..............วันนั้นเดย์กลับบ้านด้วยความรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าจนชา โดนใครเอามีดมาแทงใจ เจ็บจนพูดไม่ออก
เหมือนอยู่กันคนละโลกกับมัน มันไม่เคยสนใจเราเลยแม้แต่นิดเดียว ตลอดเวลาก็มีแต่เดย์ที่เฝ้ารัก
และรู้สึกดีๆกับมันฝ่ายเดียว ถ้าจะเดินเข้าไปหา มันก็มีแต่เบือนหน้าหนีไอ้เท่านั้น

ไม่รู้ตัวเลยจนแม่เดินมาทักแบบตกใจมาก   “เดย์! เป็นอะไรร้องไห้ทำไมลูก!?”

เชี่ย กูแคร์มันขนาดนี้เลยเหรอ... กูต้องแคร์มันมากขนาดนี้ด้วยเหรอ..
มันคงไม่มีทางรักเรา แล้วทำไมต้องสนใจ ทำไมต้องเสียใจ เจ็บเชี่ยๆ...ให้เกลียดมันก็ทำไม่ได้
ทั้งที่เป็นได้แค่คนที่ไม่มีตัวตนสำหรับมันแท้ๆ ทำไมต้องรักมันด้วย

พ่อเดินมาเห็นก็หยุดดูเดย์ยืนร้องไห้แบบงงมาก แปลกใจมาก แม่ถามแล้วถามอีกแต่เดย์พูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่
เดย์ทรุดลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าพ่อกับแม่
 “พ่อ ฮึกฮึก.. แม่..ฮึก  เดย์ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วฮึกฮือ ช่วยด้วย ฮืออพ่อกับแม่ช่วยเดย์ด้วยฮึกฮืออ”     

พ่อกับแม่ก็กอดเดย์นะ ร้องไห้กัน นั่งคุยกัน เขาถึงรู้ว่าเดย์เป็นอะไร เดย์คิดว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย ทนตัวเองไม่ได้
พ่อแม่แปลกใจมากสุดๆอ่ะที่เดย์คิดแบบนี้ได้ยังไง  ความคิดนี้มันมาอยู่ในหัวเดย์ได้ยังไง

“ลูกคิดมันไม่ชอบทุกอย่างที่เดย์ทำอ่ะ พ่อ แม่ มันเกลียดที่เดย์เป็นแบบนี้”
พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะหันมาลูบหัวเดย์   
“รักเขามากสินะ แต่อย่าลืมนะลูก พ่อกับแม่ก็รักลูกไม่แพ้ใคร”   แม่พูดแล้วยิ้มกอดเดย์แน่นเลย
“เคยมองเห็นบ้างมั้ย”    พ่อพูดเดย์ก็มองหน้าพ่อ ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมารู้สึกผิดมากขนาดนี้   
“เดย์ขอโทษฮืออออ”  กราบพ่อกับแม่แล้วแม่งกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกรอบ  แต่คราวนี้ไม่แหกปากแล้ว ร้องแมนๆหน่อย

“ไหนบอกแม่ซิ ว่าแฟนเดย์ไม่ชอบอะไร”   เดย์ก็พูดให้แม่ฟังเรื่องที่ลูกคิดมันไม่ชอบอะไรบ้างที่เดย์เคยทำ
พ่อกับแม่ได้ยินแล้วถึงกับยิ้มกว้าง มองหน้ากันก่อนจะหันมามองหน้าเดย์
โห.....เป็นยิ้มที่เดย์ไม่ได้เห็นพวกเขายิ้มแบบนี้มานานมากแล้วนะ เพิ่งรู้สึก ถ้าได้เห็นบ่อยๆต้องดีมากแน่
เห็นอย่างนี้แล้วใครมันจะไปกล้าทำลายรอยยิ้มนี้กันวะ เดย์ก็ไม่กล้าบอกว่าแอบชอบเขาข้างเดียวอยู่ดี

“ แกไม่ได้โง่หรอกเดย์ ที่ผ่านมาแกก็แค่เด็กอ่อนแอ ถ้าใจแกเข้มแข็งกว่านี้แกก็จะไม่แพ้ให้กับอะไรทั้งนั้น
มันจะยากอะไร ถ้าเขาไม่ชอบอย่างไหนแกก็เลิกทำอย่างนั้นซะ รู้มั้ยว่าคนที่เขารักแกจริงก็ไม่มีใครอยากเห็นแก
ทำอะไรที่มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองทั้งนั้น คนเก่งที่แท้จริงมันคือคนที่เอาชนะใจตัวเองได้ สู้นะลูก..
 ต่อไปนี้เดย์สัญญาได้มั้ยว่าจะอดทน”

“.........ครับ” พูดออกไปได้แค่นั้นจริงๆ น้ำตาแม่งไหลไม่ขาดสายเลย พอเดย์พยักหน้าให้พ่อรัวๆ
พ่อก็ยิ้มกว้าง กอดเดย์ไว้ ลูบหัวเหมือนอย่างตอนเด็กๆแล้วหัวเราะออกมา

.....................................
.........................
............

ค่อยๆหัด ค่อยๆทำ ค่อยๆคิด ค่อยๆเลิก ค่อยๆแก้กันไป ค่อยๆนึกถึงคนอื่นมากขึ้น เรียนรู้ที่จะให้คนอื่นบ้าง
คำที่พ่อแม่สอน มันค่อยๆซึมเข้ามาในใจ ทุกวันนี้เดย์ชอบตัวเองมากกว่าเมื่อก่อนไม่รู้เท่าไหร่จริงๆนะ
ถึงจะไม่ได้กร่าง ไม่ได้อวด ไม่ได้ข่มใคร ไม่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองไปซะทุกอย่าง ต้องอยู่ในกฎ
ในกรอบที่เคยคิดว่าแม่งน่าอึดอัดที่สุดในโลก แต่เดย์ก็อยู่กับมันได้ เพราะเข้าใจแล้วว่าสิ่งไหนที่เขาห้ามเขาเตือน
ก็เพราะรู้ว่ามันจะทำร้ายเรา คนที่เราเคยคิดว่าน่ารำคาญทั้งหลายเขากำลังปกป้องเราอยู่

เดย์อ่ะดื้อ ใครๆก็บอก ซึ่งมันก็จริงยอมรับแต่โดยดี รู้ตัวด้วยว่าคงจะไม่เลิกดื้อง่ายๆ
แต่ในชีวิตคนเรามันก็ต้องมีคนที่ยอมให้บ้างกันทั้งนั้นแหละน่า  กับคนที่เดย์รัก เดย์ก็หยวนให้ได้หมดแหละ

นั่งนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้มันก็มาไกลมากจริงๆ  เดย์จ้องพวงกุญแจสับปะรดที่เสร่อไม่เคยเปลี่ยน
แล้วก็ได้แต่ยิ้ม นึกถึงแล้วเลยไปค้นออกมาดู โคตรดีใจกับคำพูดของไอ้ลูกที่มันพูดกับเดย์ว่า

  [  ก็ตอนนี้....มึงมีค่ามากสำหรับกูรู้ไว้ด้วย/////  ]   



ตั้งแต่ผ่านช่วงเวลานั้นมา ไม่มีสักวันที่กูไม่รู้สึกขอบคุณมึง ลูกคิด

ปิงปอง กูไม่เคยลืมมึง ในวันที่กูได้ความรักมา กูสัญญาจะดูแลลูกคิดให้ดีที่สุด

กูคงคิดถึงมึงตลอดชีวิต ...ไอ้เพื่อนรัก 



หลับให้สบาย...






tsktonight…

 ***จบตอนพิเศษจ้า!!!! 

เฮือก! เอื้อกกกกก งานเยอะเหน็ดเหนื่อย ยามว่างปุ๊บก็มโนไปวันๆ ตอนหน้าเจอกันในตอนปกตินะคะ^^


TaecKhun Imagine Love --- นี่ก็รู้ใจตาเดย์ไปซะทุกสิ่งอย่าง55 แฟนเราไม่น่ารักแล้วจะใครล่ะ คึคึ
mochimanja2 --- ขอบคุณที่รอวิและกำลังใจน่ารักๆนะคะ^^
iceman555 --- ปิงปองไม่หายใจคะ ตายเลย!.... (วิ่งหนีแป๊บ555)
mild-dy --- ขอบคุณฮาฟฟฟฟฟ
yisren. --- พระเอกเราหัวยังเกรียนเลยนะคะ55 ดีจังที่เซอร์ไพรส์
meuy --- สวัสดีปีใหม่ค่า^^ ช้าแต่ชัวร์นะคะ55 มารอแล้วรออีกตลอดเลยชอบค่ะเห็นแล้วดีใจ
Alone Alone --- จู้ๆจู้ๆ ซู่ๆซู่ๆ อู้ๆฟู่ๆ สู้สู้นะจ๊ะ กอดแน่นๆ




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-01-2016 03:13:22 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
สงสารปิงปองอะ  :o12: :o12: :o12: เศร้าาาา. ทำไมคนที่ตายเวลาวัยรุ่นทะเลาะกัน ส่วนใหญ่ถึงเป็นเด็กดี ไม่รู้อีโหน่อีเหน่. หหรือแค่ตามเพื่อนไปเฉยๆอะ ไม่เข้าใจ  ว่าทำไมไอ้ตัวการรอดทุกที อันนี้ดูจากข่าว เฮ้อออออออออ

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
รักกันแล้ว ก็ได้กันเร็วๆ นะเดย์

ป้านี่รออ่านฉากนั้นจนเหนียงยานหมดแล้ว

555+

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
จากที่คิดแค่ว่าเดย์มีแฟนเป็นผู้ชายแล้วทำตัวดีขึ้นพ่อแม่ก็สบายใจ
ยิ่งได้รู้ว่าลูกคิดพูดอะไรบ้างแม่เดย์คงยิ่งชอบลูกคิดเข้าไปใหญ่
ลูกสะใภ้คนโปรดซินะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 42 สองคนในห้อง.../1


 


หลังจากที่ไอ้สองแสบ ลูกครึ่งแฝดน้องต่างแม่ของผมกลับพัทยาไปแล้ว แทนที่ผมจะนั่งเหงา หรือมีเวลาซึม
คิดถึงน้อง กลับไม่เป็นอย่างนั้น รอบตัวผมยังคงมีไอ้ตัวบ้าวนเวียนกวนใจเหมือนแมลงวันหัวเกรียนไม่เปลี่ยน
(เอ๊ะ..ทุกคนคงไม่คิดว่าผมเป็นขี้ใช่มั้ยครับ) ...เฮ้อ จะอะไรเสียอีกเล่า มันก็เรียกร้องเอาไอ้เรื่องเดิมๆ

“ปี้กัน ปี้กัน ปี้กัน ปี้กัน เยสๆๆ เอาเห๊อะ เอาเหอะ เย่กันๆๆๆ”
จังไรจริงๆไอ้เลวนี่ มันนอนเล่นมือถือบนเตียงผมแล้วร้องคำพวกนี้เป็นเพลงให้ผมฟังมาครึ่งชั่วโมงแล้ว
ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ในคอมทำไม่สนใจมัน รำคาญมากๆก็หันไปเอ็ดมันที  “เชี่ยเด๊ย์~!/////*//หนวกหูน่า!”
มันก็จะหยุด เงียบไปพักเดียว เดี๋ยวก็ร้องใหม่แม่งเรียกร้องความสนใจจากกูเหลือเกิน คือนี่กลางวันแสกๆ
แล้วกูกำลังเล่นเกมส์ออนไลน์กับพวกไอ้ยู ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต มันใช่เวลามาพลอดรักกับมึงม๊ายยยย-*-

“สัดเอ๊ย กูทำอวตารตายไปแปดล้านรอบได้แล้วเชี่ยเดย์! โดนไอ้พวกห่านั่นรุมด่าจนกูเครียดแล้วเนี่ย
มึงอย่าแกล้งกูดิเดย์!! โว๊ะ! พูดไม่รู้เรื่องเรอะ! เอามือมึงออกจากนมกูเดี๋ยวนี้!/////*//”
ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้เดย์อย่างหงุดหงิดครับ ก็มันน่ะใช่ว่าจะแค่พูดมากเข้าหูผมเฉยๆซะที่ไหน แม่งทั้งลูบทั้งล้วง
ทั้งควัก จับสารพัด ดุมันทีก็หยุดที ชอบมานั่งคุกเข่ากอดเอวผมจูบสีข้างผมแล้วก็ลามปามทำปูไต่ล้วงเข้าเสื้อ
เข้ากางเกงผมมั่วไปหมด มันเสียวโว้ยยยยยยยย เป็นไงล่ะ กูตายเลย T T  แพ้แม่งทุกรอบ กวนตีนจริ๊งไอ้ดิลวิล

“เดย์มึงจะเอาไงกะกูเหอะ ไอ่เชี่ยพวกนั้นด่ากูใหญ่แล้ว! ให้กูเล่นเกมส์สงบๆซักตานึงได้ม๊ายยย!!”
“ไม่ได้! มึงอยากสนใจไอ้พวกนั้นมากกว่ากูทำไมล่ะ สมน้ำหน้า!”
“ไรฟะ!!! ไอ้ห่านี่!”   ดูมันพูดดิครับ ทำตัวเหมือนเด็กๆ ไอ้ซีน่อนซีโน่ยังดูโตกว่า ผมหมั่นเขี้ยวมันอยากซัด
เลยเดินไปหยิบหมอนมาฟาดใส่มันตุบตับ ไอ้เดย์อาศัยพลังช้างสารอวกาศผลักผมลมหงายหลังไปบนเตียงเลย
แล้วมันก็หนีไปเปิดไมค์พูดออนเข้าเกมส์กับไอ้พวกที่ผมเล่นทีมด้วย

“กูเลิกเล่นแล้วๆ”
“เชี่ยเด๊ย์!!!”    ไอ้บ้าเดย์มันดัดเสียงพูดครับ ทำบีบจมูกเหมือนตายห่าล่ะ มันปลอมเสียงเป็นผมบอกเลิกเกมส์
ไอ้พวกนั้นพอรู้ว่าไอ้เดย์มันอยู่กับผมเท่านั้นล่ะก็ด่ากันใหญ่   
ไอ้คิม : เชี่ยลูก! มึงเอาผัวมึงไปเก็บดิ๊สาดดดดด! กูว่าแล้วแม่งอาการแปลกๆ มึงเล่นท่าอะไรกันอยู่เนี่ย!?555
ไอ้ยู : สัดเดย์ไม่ช่วยอย่ามาทำลาย แน่จริงมึงออนเลยห่า กูเล่นได้อีกตาเดียวเองนะพี่บาสไม่ให้กูต่อแล้วมึงอย่าดิ -_-
ไอ้มาร์ค : กูล่ะเบื่อไอ้พวกมีผัวมีเมียจริงจริ๊ง มึงเลิกๆออกๆไม่ต้องเล่นแล้วเกมส์ไปเล่นพ่อแม่ทำลูกกันไปห่า! -*-
ไอ้น็อต : กูหิวข้าวแล้วนะแม่ง ||||||||||| ยังไม่ชนะซั๊กตาอ่ะ! เพราะมึงคนเดียวเลยเชี่ยลูก~~~~~โอ๊ยฮือออ

เดย์ : ไอ่พวกเชี่ยยยยยยย พวกมึงควรเลิกเล่นเกมส์แล้วเอาเวลาไปอ่านหนังสือกันได้แล้วนะ ด้วยความหวังดี
จากคุณดิลวิลสุดหล่อเคี้ยกกกกกก555555555555

พวกเพื่อนๆพร้อมใจกันส่งเสียงถุยผ่านลำโพงคอมมาอย่างล้นหลาม เป็นการขอบคุณไอ้หอกเดย์
และด่าแช่งความกวนติงของมันอีกมากมายก่อนที่ตัวอวตารของผมในเกมส์จะตายห่าไป...

ผมนอนหน้าหงิกกอดหมอนอยู่บนเตียง เคืองแม่ง...
“มึงเอาแต่เล่นเกมส์มาตั้งแต่เช้าแล้วนะไอ้ลูก ทำไมไม่เล่นกูบ้างอ่ะ”    เดย์เข้ามานอนกอดซ้อนข้างหลัง
ผมเขยิบหนีแล้วหันไปด่ามัน “มึงแม่ง นับวันยิ่งประสาทแดกขึ้นทุกวันๆนะ หึงกระทั่งเกมส์ สัดกูยอมเลย”
“มึงยอมกูจริงดิ/////”
“ฟาย!////*// อื้อ! อื้อออ~~~”
เผลอเป็นไม่ได้เลยครับไอ้คนฉวยโอกาสนี่มันไวจริงๆ มันจับหน้าผมประกบปากจูบ ผมก็ดิ้นไปมาอยากจะด่ามัน
ทุบหน้าอกมันดังอั่ก! ได้ทีเดียวโดนไอ้เดย์จับมือแล้วกดกับที่นอนเลย ดิ้นไปดิ้นมาก็เหนื่อยเปล่าไอ้บ้านี่มันแรงเยอะ
ยิ่งกว่าวัวผสมควายป่าเมายาบ้า ผมแกล้งตายเลยดีกว่า ก็นอนนิ่งแทนที่มันจะหยุดกลับยิ่งได้ใจเอามือสอดเข้าใต้เสื้อ

“อย่าเดย์~!”
“ทำไม?”
“มึงยังจะมาถามอีก! ไอ้! บ้า! นี่! นี่ๆๆๆๆๆ!!!!”
อาศัยช่วงมันเผลอครับ ดึงมือออกจากมือมันหยิบหมอนข้างๆมาตีรัวๆใส่หน้าแม่ง
“อื้อออ!อย่าตีเดย์ดิ!! เดี๋ยวเถอะมึง นี่ๆๆๆๆๆๆ!!!!”
โอ๊ยไอ้เวรเอ๊ย ดูมันทำกับผมสิ แม่งเอาจั๊กกะแร้มาอุดจมูกผม ขนรักแร้แม่งเข้ารูจมูก หายใจก็ไม่ออก ไอ่เล๊ว!|||||||*||

พอไอ้เดย์มันเห็นผมทุรนทุรายพอแล้วเลยยกแขนออก นอนคร่อมจ้องหน้าผมแล้วพูด
“สัญญากับกูไว้ว่าไงลูกคิด กูก็รอจนไอ้หนอนด้วงสองตัวนั่นมันกลับสู่ทะเลไปแล้วนะ” 

|||||||| กว่าจะปล่อยได้นะไอ้ห่า มึงกะจะฆ่ากูด้วยรักแร้รึไงวะ สงสารกูบ้างอย่าให้ตายทุเรศขนาดนั้น
“แค่กๆๆเชี่ยน้องกูไม่ใช่เต่าทะเล อึก........ทวงยิกๆๆ รู้หรอกน่ากูไม่ลืม แต่นี่มันกลางวันอยู่มั้ย!/////”
 ไอ้คนผีทะเลมึงช่วยรอซั่มกูตอนกลางคืนได้มั้ย

“มึงก็อ้างตลอดอ่ะไอ้ลูก ถามจริงนี่มึงอยากโดนแน่ป่ะ!?”
“มึงลองมาเป็นคนต้องโดนเองบ้างมั้ยล่ะควาย! ถามมาได้ไอ้อยากมันก็อยากอยู่/////*// แต่กูก็กล้าๆกลัวๆมั้ยล่ะเชี่ย!”
“...........กลัวไร เจ็บเหมือนมดกัดนิ๊ดเดียว”
“มึงเป็นหมอมาหลอกฉีดวัคซีนกูรึไงสัด เข็มมึงมันไซส์เข็มฉีดควายไอ้ห่า”  ปัญหาคือขนาดมันนี่แหละแม่ง|||||||
“งั้นยังไม่ใช้เข็มตอนนี้ก็ได้ แต่ขอกูทาถูๆก่อนได้ป่ะ”
“ทา? ถู? ”
“อื้ม//////”
ยิ้มตาเยิ้มขึ้นมาเลยนะมึงไอ้หน้าหล่อใจหื่น มันเอาท่อนล่างตัวมันมาสีกับหน้าขาผมใหญ่
โอเคกูเข้าใจความต้องการของมึงแล้วไอ้จังไรแมน  “ไปล็อคห้องก่อนดิ”
“กูล็อคตั้งนานแล้ว คึคึ”
“หูยมึงนี่//////*//”

ทำไงได้ล่ะครับในเมื่อมันว๊อนเหลือเกิน ผมเลยโอบรอบคอมันไว้ เดย์มันก้มลงไปดูไอ้ส่วนที่มันพองขึ้นของเราทั้งคู่
เพราะสีกันมาพักใหญ่ แล้วมันก็ใช้มือช่วยอีกแรงทั้งลูบทั้งคลำ ขยำแล้วบี้รูดไปรูดมาเล่นสนุกมือเลยครับ
ผมก็ปล่อยให้มันเล่นตามสบาย “อื้อออ...”  บางทีก็เสียวจนเก็บเสียงครางไม่อยู่ เลยเอื้อมมือลงไปคว้าของมันมาบ้าง
ไอ้เดย์มันดึงของมันออกมาให้เล่นแต่โดยดี แข็งสู้สุดๆไปเลย แล้วเราก็เอามาสีกันข้างนอกกางเกง
ใช้น้ำหล่อลื่นที่ปริ่มล้นออกมาทำให้ของพวกเราลื่น ยิ่งถูไถก็ยิ่งได้อารมณ์ ยิ่งสีกันก็ยิ่งมันส์มากๆ “ซี๊ดดดอ่าส์...”
ไอ้เดย์หายใจแรง มันลงลิ้นแล้วดูดยอดอกของผมแรงๆหลายที หัวใจของผมเองก็เต้นแรงและรัวยิ่งขึ้นยิ่งขึ้น
ยิ่งเร่งขยับก็เหมือนแทบขาดใจ เมื่อมันซี๊ดไปจนถึงจุดสุดยอด เราต่างก็ปลดปล่อยพุ่งทะลักทลายออกมาแทบจะพร้อมกัน

นอนกองกอดกันหลังจากทำเสร็จแล้ว ไอ้เดย์ไล่จูบผมไปทั่วก่อนจะกดผมให้นอนกอดแนบกับอกมัน..
นอกจากเสียงหายใจ ผมได้ยินเสียงหัวใจของมันด้วย เต้นดังไม่แพ้ของผมเลย

“จุ๊บ”
เดย์มันจุ๊บที่หน้าผากผม ผมชอบนะนอนอมยิ้มเลยครับ เวลามันจุ๊บหน้าผากรู้สึกโคตรอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้สิครับ////
ผมนอนตะแคงกอดกับมันอยู่ก็กอดมันแน่นขึ้น เปิดเสื้อมันแล้วจูบแบบทำรอยที่หน้าอกของมัน
ไอ้เดย์สะดุ้งนิดหน่อยก่อนหัวเราะเบาๆเหมือนชอบใจ


ตรื้ดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดดดดด .......เสียงโทรศัพท์ของผมดัง เราทั้งคู่หันไปมองที่โต๊ะคอมซึ่งมันวางอยู่

พวกเราเก็บอาวุธ จุ๊บปากกันอีกหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ไอ้เดย์ไปหยิบมือถือของผมมากดรับแล้วพูดกับปลายสาย
ไม่กี่คำก็ทำหน้าแปลกๆ  “ใครโทรมาอ่ะเดย์”  ผมสงสัยเลยถามไปทั้งที่มันยังไม่วางสาย
“ไอ้คิม..”
“โทรมาทำไมวะ”
“มันโทรมาตามพรรคพวกน่ะ บอกมีเรื่องให้ช่วยว่ะ อยากได้ตีนเพื่อนไปช่วยกันเยอะๆ กูว่าเราคงต้องไปช่วยมัน..”
“หา||||||||||....ระ ..เรื่องอะไรกันวะนี่”
“เชี่ยคิมบอกให้รีบไปหามันด่วนเลยขืนชักช้าจะไม่ทันการ”

ผมฟังแล้วยังนั่งเหวอที่เตียงนอน ไอ้คิมมันไปมีเรื่องกับใครกัน!? เมื่อกี้ยังเล่นเกมส์ด้วยกันดีๆแท้ๆ
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบให้ไอ้เดย์มันไปมีเรื่องกับใครที่ไหน แต่นั่นก็เพื่อนกำลังเดือดร้อน ผมจะทิ้งไว้อย่างนั้น
จะไม่ไปดูดำดูดีมันเลยก็ไม่ได้     “ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนวะเดย์”


********************************
 
ที่บ้านไอ่เชี่ยคิม.... ผมกับเดย์รีบมาบ้านมัน วิ่งเข้าซอยเกือบล้มแทบหน้าทิ่มด้วยความเป็นห่วงและร้อนใจ
แต่พอมาถึงกลับเจอหน้าดำๆของมันยิ้มตาโตดีใจ รอให้การต้อนรับพวกผมอยู่ 
“วู้~~~~!! 555ไอ้เดย์ไอ้ลูกคิดมาแล้วโว้ยยยย5555”
ไอ้หมาคิมเขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยืนส์ขาสามส่วน สวมผ้ากันเปื้อนลายหมีพูลกับรองเท้าใส่เดินในบ้าน
หน้าปลานีโม่หัวโต แต่โคตรแบ๊วสุดคือที่คาดผมมัน.. เป็นแบบผูกโบว์ข้างบนหัวสีชมพูพิงค์!
ไอ้สภาพนี้ไม่น่ามีเรื่องกะใครแล้วนอกจากผมนี่แหละ อยากจะด่ามันนักไอ่ควาย! ไอ้เราก็นึกว่ามีเรื่องจะตีกับใคร

คิมมันรีบเข้ามาจูงมือผมกับเดย์ไปเข้าห้องน้ำ พวกเรารีบยกมือไหว้ตอนที่เดินผ่านแม่มัน
พอผ่านน้องเค้ก น้องสาวไอ้คิมที่นั่งดูทีวีอยู่ก็รีบยิ้มแฉ่งให้ น้องมันดูตื่นเต้นดีใจน่าดู

“อะไรของมึงวะคิม! ไอ้ห่า!! กูก็นึกว่ามีเรื่องกับใคร แม่งนึกว่าเขามาหาเรื่องมึงถึงบ้านไอ่สัด! ให้กูล้างมือล้างเท้า
แถมให้ถุงเท้ากูมาอีก จะทำเชี่ยไรเนี่ย!?”  ผมใส่ไอ้คิมเป็นชุดระหว่างที่โดนมันลากต่อให้ไปในครัว
โอ้! เจอเพื่อนๆก็รออยู่ในนั้นกันหน้าสลอน ไอ้กีต้าร์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู อิดุ๊กดิ๊ก  ไอซ์ โฟร์
เอ๊ะ...พวกสาวๆก็มากันด้วยถึงจะไม่ครบทั้งกลุ่มก็เถอะ

“เฮ้ยพวกมึงมาทำอะไรกันวะ!?”
ผมงงหนัก ไอ้คิมมันรีบถาม  “อ้าว นี่ไอ้เดย์มันไม่ได้บอกมึงรึไง ว่ากูชวนมากินอุด้งทำเองที่บ้านกูอ่ะ”
“ห๊ะ!? อ้าวเชี่ยเดย์!///////*// มึงนี่แม่ง!!!”  ผมรีบหันควับไปจ้องหน้าไอ้เดย์ที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลังของผมอย่างไว

มันน่ะชอบแกล้งผม ดู๊ดูมันหลอกให้ผมตกใจรีบมาแทบตาย ฟายเอ๊ยยังมีหน้ามาขำคิกคักอีก ผมตีไหล่มันแรงๆ
เพื่อนๆก็โห่แซว ผมเขินก็ผลักไอ้เดย์ไปไกลๆแต่มันก็เดินกลับมาพูดใกล้ๆ “555กูไม่ได้โกหกอะไรสักหน่อย
ก็เชี่ยคิมมันเรียกระดมพลจริงนี่หว่า มันบอกให้มาช่วยกันเหยียบแป้งทำอุด้งที่บ้านมัน จะทำให้กินให้รีบมา 55”

การทำเส้นอุด้งเองที่บ้านเขาจะเอาแป้งใส่ถุงหลายๆชั้นแล้วใช้เท้าเหยียบเป็นการนวดแป้งที่ทำให้เส้นดึ๋งดั๋งครับ
ผมก็เพิ่งรู้มาจากไอ้คิมนี่แหละ มันบอกว่าเหยียบกันเองกินกันเองไม่ต้องไปถือมันหรอก ถือว่ามันอร่อยก็พอ

“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูมาดีๆวะ ไอ้บ้านี่!/////*// นี่ๆๆๆมึงอ่ะชอบแกล้งกู!”
ผมไล่หยิกนมเชี่ยเดย์เป็นการแก้แค้น มันก็สะดุ้งโอยหันหลังหนีแต่ก็ไม่ยอมหยุดหัวเราะนะไอ้ห่า
เห็นพวกผู้หญิงขำผมกับไอ้เดย์ ผมก็หันไปถามว่ามากันได้ไง แต่ไอ้คิมรีบตอนแทน  “กูชวนมาเองแหละ”

“แล้ว....แมวเหมียวกับเมียหลวงไอ้เดย์ไปไหนอ่ะ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”  ผมถามถึงอิแจ๋วแหว๋วนั่นแหละ
มันบอกให้ผมเรียกมันว่าเมียหลวง มันบอกผมเป็นเมียน้อยแย่งไอ้เดย์ไปจากมัน งานมโนใหญ่ต้องยกให้เขาจริงๆ

“อ๋อพอดีอปป้า(ดาราเกาหลี)ของอิแมวมันมาไทยวันนี้น่ะสิ มันเลยไปรอรับเขาที่สนามบิน กว่าจะได้กลับคงมืด
ก็เลยชวนแจ๋วแหว๋วไปเป็นเพื่อน”  ยัยโฟร์เป็นคนบอกพูดเร็วมาก ผมว่าอ๋อเหรอแล้วชมว่าวันนี้แต่งตัวซะสวย
โฟร์ก็บิดตัวพอเป็นพิธีเขินผมเล็กน้อย ไอ้บ้าเดย์เข้ามามีบทบาททันทีครับทำมายืนกระแอมด้านหลังผม โฟร์เลยขำ
แล้วเดินไปช่วยไอซ์เหยียบแป้งที่ไอ้คิมเตรียมไว้ให้  ผมหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้เดย์ มันก็ว่า
“อะไร อยากเลียตรงไหนของกูเหรอ คึคึ”
“ไอ้บ้า////*//หื่นไม่เลือกที่นะมึงอ่ะ ต่อหน้าคนอื่นก็หัดเว้นๆให้กูบ้างก็ได้ครับพี่ครับ!”
“อย่าหัดเจ้าชู้ให้กูเห็นนะมึง เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย หึหึ”  ยิ้มเชี่ยเดย์แม่งเย็นยะเยือก||||||||||
“กลัวแล้วคร้าบพี่คร้าบ”  แกล้งยกมือไหว้มันท่วมหัวแบบกวนๆ ดันโดนมันตบหัวทิ่ม “เชี่ย! เจ็บนะแม่ง”
“ระวังตัวหน่อยเชี่ยลูก กูจะจับตาดูมึง28ชั่วโมงต่อวัน”
“ไอ่สัด วันนึงเขามี24ชั่วโมงมึงเอามาจากไหนอีก4ชั่วโมงวะ”
“ก็กูมีเวลาให้มึงเหลือเฟือเสมอไง หึหึหึหึหึ”
“โถมุก....ไม่ติดกล้องวงจรปิดไว้ใต้สะดือกูเลยอ่ะ” 

แกล้งด่ามันมันก็คว้าคอผมไปหอมแก้มซะฟอดใหญ่ไม่อายใคร แต่ผมอายอ่ะโดนไอ้พวกเพื่อนเลวมันโห่ใส่
ไล่ให้ไปหวานแหว๋วกันไกลๆตาตุ่มพวกมัน  “โห่------! อย่างพวกมึงอ่ะไม่ใช่ของจริงหรอกฟาย ต้องกูนี่ มีหอม!”
เชี่ยมาร์คมันปาหอมหัวใหญ่ที่มันแสนเกลียดใส่ผมกับเดย์ครับ (โดนหัวกูเลยสัด -*- ...โด่~~อิจฉากูกันอ่ะดี๊ คึคึคึ >///< )

พวกเราช่วยกันนวดแป้งด้วยการขึ้นไปเหยียบมันก็สนุกแปลกดีครับ เพิ่งเคยทำครั้งแรก ไอ้คิมบอกว่ายิ่งทำนาน
เส้นจะยิ่งเด้งอร่อย มันให้เพื่อนๆแบ่งแป้งไปช่วยกันนวดแล้วตัวมันก็ไปเตรียมน้ำซุป เหยียบแป้งเกือบชั่วโมงแล้ว
ต้องพักแป้งไว้ก่อน ค่อยเอามานวดอีกทีแล้วรีดบางหั่นเป็นเส้น จากนั้นก็เอาไปต้มให้สุกในน้ำเดือด
พอสุกก็เอาเส้นไปล้างน้ำ ไอ้คิมบอกว่าลองทำครั้งแรก แต่มึงเรียกเพื่อนมาเป็นหนูทดลองมากมายเลยนะคิม

“นี่ไอ้ซีนล่ะไอ้คิม”  ตอนที่นั่งคุยนั่งเล่นกันรอเวลาเหยียบแป้งอีกรอบ ไอ้เดย์มันถามขึ้น
พอไอ้เดย์พูดผมก็นึกได้ ว่าจะถามคนอื่นอยู่เหมือนกันทั้งกลุ่มผู้ชายมีแต่มันที่ไม่เห็นมา
“มันว่าซื้อของอยู่เดี๋ยวมาช้าหน่อย” คิมตอบแต่ผมว่าไม่ช้าหน่อยแล้วนะ ผมมาอยู่บ้านไอ้คิมตั้งเกือบสองชั่วโมงแล้ว
ยังไม่เห็นเงาหัวไอ้บ้าซีนเลยครับ  กีต้าร์ที่นั่งใกล้ผมทำปากยื่นบ่นอุบว่าเดี๋ยวนี้ไอ้ซีนมันชอบแยกตัวจากเพื่อนฝูง

“เฮ้ย! หรือไอ้ซีนจะมีแฟนวะ!!”
ไอ้น็อตทักขึ้นเสียงดัง ทุกคนมองหน้ากันไปมาแล้วได้แต่ขำ เพราะก็ไม่มีใครรู้เหมือนกัน แต่แค่นึกภาพไอ้ตี๋มีแฟน
พวกเราก็ขำมันแล้วครับ คนกวนตีนอย่างมันมีคนมาปราบกำราบสักทีก็คงดี55

“ไม่มีหรอก”  กีต้าร์พูด ผมก็ถามมันว่ารู้ได้ไงว่าไม่มี ไหนบอกมันชอบแยกตัวไปไหนคนเดียวไงช่วงนี้
“ก็กูถามมันแล้วมันบอกไม่มีใครนี่.. คนอย่างมันจะไปจริงจังกับใครวะ มันก็บ้าไปเรื่อยเป็นพักๆนั่นแหละ”
กีต้าร์พูดดูถูกไอ้ซีนนะผมว่า ใช่ มันดูถูกเพราะดูไม่ผิดไง.. เชี่ยซีนก็เป็นแบบที่มันพูดมานั่นแหละครับ บ้าๆบอๆ
ทั้งที่หน้าตามันก็ดี ผู้หญิงที่ดูจะชอบมันนานเข้าก็มักจะชอบพูดเหมือนๆกันว่า ...เราเป็นเพื่อนกันดีกว่าเนอะซีน..
ทุกทีอ่ะครับ ไอ้ซีนมันเลยเพ้อพกเรื่อยมาไม่หายบ้าและหน้าหม้อสักที (รวมถึงคงยังเลิกชอบไอ้กีต้าร์ไม่ได้ด้วย)

“แล้ว...แล้ววันนี้มึงไม่ชวนแอ๋มมาด้วยเหรอต้าร์”  ผมถามอ้อมแอ้มไปไอ้กีต้าร์ก็มองหน้าผมนิดนึง
ก่อนพูดเสียงเนือยๆ “ชวนแล้วเขาไม่มา มีนัดกับเพื่อนก่อนแล้ว”
“อ๋อ เหรอ”

“พี่เดย์พี่ลูกคิดขา~~~ เค้กขอ...เอ่อ...//////// ขอถ่ายรูปพวกพี่หน่อยได้มั้ยคะ”  น้องไอ้คิมครับยิ้มหวานมาแต่ไกล
“เอาสิ มาใกล้ๆก็ได้เค้ก555พี่กับพี่เดย์ไม่กัดหรอก”  ผมกวักมือเรียกน้องเค้กให้มายืนตรงกลาง
แต่น้องเขากลับส่ายหน้าเขินๆ  “อ๋อเค้กไม่ถ่ายด้วยหรอกค่ะ ///////เค้กอยากถ่ายแต่รูปพวกพี่สองคนเฉยๆค่ะ”

เค้กยิ้มตลอดเวลาที่ถ่ายรูปพวกผม ยิ่งถ่ายก็ยิ่งขอให้ไอ้เดย์เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ กอดคอ เกยไหล่ โอบเอว
หน้าเค้กนี่ฟินมาก แล้วไอ้เดย์มันก็แกล้งหอมแก้มผมต่อหน้าน้องไอ้คิมครับ เค้กกรี๊ดเลย กรี๊ดดีใจนะกระโดดใหญ่
บอกจะเอารูปไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน ขอบคุณพวกผมใหญ่ (…เดี๋ยวนะ|||||||| อะ...เอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน!?)
“เชี่ยคิมน้องมึงวายเปล่าวะ”    ( -_-)......... ผมถามไอ้คิมขำๆ มันก็ส่ายหน้า  “55ไม่ได้เป็นเหรอ”
“เปล่า กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ะ”
“555”

แล้วเมื่อนานมากผ่านไปทุกคนกำลังกินอุด้งด้วยกัน เชี่ยซีนครับ มันก็โผล่มาอย่างสดใสร่าเริงลั่นล้า
ร้องเพลงแล้วกระโดดหมุนตัวไปทั่วบ้านไอ้คิม.. (เป็นเชี่ยไรของมันครับเนี่ย?)
“หนวกหูว่ะสัด มาถึงก็น่ารำคาญเลยนะซีน”  กีต้าร์ทักมันด้วยความเป็นมิตรก่อนเพื่อน ไม่มีใครค้านซะด้วย
“555 อย่าเพิ่งอารมณ์เสียดิ๊ เหอๆๆ กูมีอะไรให้มึงด้วยน๊า~~~”   

โอ้! โอ๊ะโว้ๆๆๆ!!! ไอ้ซีนมันล้วงหยิบกล่องสีแดงออกมาจากกระเป๋ากางเกงส่งให้ไอ้กีต้าร์ครับ
ทุกคนยิ่งเหวอมองโดยเฉพาะกีต้าร์ ไอ้ซีนมันคุกเข่ายิ้มแป้นทำท่าอย่างกับคนขอแต่งงาน แถมกล่องนั้น
ยังเหมือนกล่องใส่แหวนอีก!
“อะอะอะไรเนี่ย!!?”   กีต้าร์เลิ่กลั่กมองกล่องเล็กในมือสลับกับมองหน้าไอ้ซีน
“กูให้มึง แทนคำขอโทษที่หมู่นี้กูไม่ค่อยมีเวลาให้มึง แล้วก็ทำให้มึงโกรธบ่อยๆ..”
“มึงทำอะไรไปไหนทำไมไม่ยอมบอกกูล่ะ”
“ไปทำงานพิเศษนิดหน่อย เก็บตังค์”
“จะซื้ออะไรวะ ต้องเก็บตังค์ แพงเหรอไม่มายืมตังค์กูไปก่อน ชอบทำให้โมโหมึงแม่ง..”
“เอาไปซื้อไอ้นี่ไง”
“ห๊ะ!?....อะไอ้นี่!!? ที่มึงให้กูเนี่ยนะ!?”
“เอ้อ! รับๆไปแล้วก็รีบเปิดดูซะทีดิ สัดต้าร์จะให้กูคุกเข่าต่อหน้ามึงไปถึงไหนมันเมื่อยนะเว้ย|||||||||”
“..............อะ อื้ม..”

เพื่อนๆก็รุมจ้องรอลุ้นกันล่ะครับว่าไอ้ซีนซื้ออะไรมาให้กีต้าร์ ลงทุนไปทำงานเก็บเงินขนาดนี้คงหลายตังค์
ในกล่องนั่นคืออะไรกันนะ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตคิดว่าแหวน พวกสามสาวว่าไม่ใช่น่าจะเป็นตุ้มหูของผู้ชาย
ส่วนไอ้คิมกับไอ้ยูมันกระซิบกันบอกกูว่ากล่องเปล่า ไอ้เดย์แม่งบอกพระเครื่อง มึงคิดกันได้เนอะ ผมว่า...
จะอะไรก็ช่างเถอะถ้าไม่ถูกใจไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีนโดนด่าแน่ๆ

กีต้าร์กลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก มันลังเลที่จะเปิดดู...ในใจมันคิดว่าคืออะไรกันนะ
“..............ปิ๊ก..........ปิ๊กกีต้าร์!? ”
“ชอบป่ะ ลายโคตรสวยเลยนะเว้ย55”
“เอิ่ม ขอบใจนะ|||||||| กูจะซึ้งรึยังไงดีวะ นี่มึงไม่มีตังค์จะซื้อแม้แต่ปิ๊กกีต้าร์ ถึงขั้นต้องไปทำงานเก็บเงินเลยเหรอ
อย่าตอแหลกูได้มั้ยวะซีน”
“ตังค์กูก็พอมี แต่นี่มันพิเศษเว้ย กูเคยสัญญาไว้เมื่อตอนวันเกิดมึงไง มึงบอกให้เก็บตังค์ซื้อให้มึงเลยจำได้ป่าว”
“..........................”  ไอ้กีต้าร์นึกนานเลยครับก่อนที่มันจะร้องอ๋อ “เชี่ย ทำไมได้แค่ปิ๊กวะสัด ขนาดปิ๊กกูรอเป็นปี
นี่ทั้งตัวกูไม่ต้องรอเป็นสิบปีเลยเหรอ|||||| อย่าบอกนะว่าปีหน้าสายจะตามมา...กูจะรันทดไปแล้วมึง”
เพื่อนๆหัวเราะขำกันใหญ่ ไอ้ซีนด่าไอ้กีต้าร์ว่าบ้า

“นี่แค่ปิ๊ก ตัวมันก็ลายนี้แหละ”  ลายพรานทหารสีฟ้าน้ำทะเล
“เฮ้ย! มึงซื้อจริงดิ”
“ก็จริงดิ กูเคยหลอกอะไรมึง”
“เพียบ!”
“คราวนี้ไม่หลอกไอ่สัด ถ้าอยากได้นะเย็นนี้ไปเอากับกูที่บ้าน”
 “ห๊ะ!/////*//จะให้กูไปเอากะมึงที่บ้าน! ไอ่เชี่ยทะลึ่งแล้วห่า! พูดอะไรหัดคิดก่อนบ้างไอ่ๆๆๆๆๆ”
“ เอ๊ามึงตบหัวกูทำไมเนี่ยกีต้าร์! มึงคิดเชี่ยไร ก็กูขี้เกียจถือมาเดี๋ยวเย็นนี้ค่อยไปเอาตัวกีต้าร์ที่บ้านกู”
“ตกลงมึงซื้อกีต้าร์ให้กูจริงอ่ะ!”
“ก็เออดิ! กูพูดคำไหนคำนั้น วันนั้นบอกให้มึงรอ คงคิดว่ากูโกหกอ่ะดิ”
“ซีน!ถ้ามึงหลอกให้กูดีใจเก้อนะ มึงๆๆๆ”
“สาบานเลย ตอนนี้ของอยู่ในห้องนอนกู อย่างสวยแจ่มเลย ไม่ใช่กิ๊กก๊อกไก่กาจากไหน ของแพงนะเว้ย”
“55เย่!!!//////// เชี่ยยยยยยย ชอบว่ะ!!! ดีใจว่ะ!5555555555” 

กีต้าร์เลิกเก๊กแล้วพุ่งใส่ไอ้ซีนทันทีที่แน่ใจ กอดไอ้ซีนกระโดดไปกระโดดมา ท่ามกลางเสียงบ่นของเพื่อนคนอื่น
ว่าเชี่ยซีนโคตรลำเอียง ทีของขวัญวันเกิดพวกมันแม่งให้ผ้าขนหนูงี้ เสื้อยืดงี้  กางเกงใน รองเท้าแตะ หมวกแก๊ป
แหม่ พวกมึงยังดีดูกูนี่ไอ้หอกซีนแม่งซื้อกล่องใส่กระดาษทิชชู่ให้เป็นของขวัญ มันบอกเอาไปใส่กระดาษ
แล้ววางไว้ใกล้มือ จะได้ดึงไปเช็ดหนอนน้อยๆของผมตอนที่เพิ่งว่าวเสร็จได้ถนัดๆ

จำได้วันนั้นผมยังไล่ถีบแล้วเอากล่องที่มันซื้อให้ไล่ปาหัวมันเป็นการขอบคุณ แล้วดูมันให้ขอบขวัญไอ้กีต้าร์..
ทำไงดีผมอยากบีบคอมันแล้วโยนมันทิ้งลงแม่น้ำที่ไหนสักที่ให้ปลาตอดตาย เจ็บใจอ่ะครับ

ผมเห็นกีต้าร์มันกระซิบพูดขอบคุณแล้วพูดอะไรอีกไม่รู้ เห็นไอ้ซีนก้มหน้าไปนิดก่อนเงยหน้ามายิ้ม
แต่ที่ผมเห็นมันเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าๆยังไงบอกไม่ถูก......ทำไมมึงยิ้มเศร้าอย่างนั้นวะ
แต่แค่แป๊บเดียวไอ้ตี๋หน้าด้านอย่างมันก็เปลี่ยนมายิ้มแฉ่งเหมือนเดิม 

ไม่รู้สิเมื่อกี้ยังอยากซ้อมมัน แต่พอเห็นแบบนี้แล้วทำไมอยู่ดีๆผมถึงรู้สึกสงสารพวกมันซะงั้น
อยากจะรักก็รักไม่ได้ ต้องห้ามใจให้เป็นแค่เพื่อนกัน แค่ผมนึกว่าลองเป็นผมกับไอ้เดย์ดูก็ทรมานแล้วครับ

ผมโชคดีเหลือเกินที่ทางบ้านไอ้เดย์เข้าใจแล้วก็รักผมทุกคน ติดก็แต่ทางบ้านผม ไม่รู้จะยังไงเลยครับ
เฮ้อ แต่ก็ช่างมันก่อนเถอะ อนาคตยังมาไม่ถึงจะกลุ้มใจไปล่วงหน้าเดี๋ยวไอ้เดย์มันก็หาว่าผมตีตนไปก่อนไข้อีก


“เอ๊ะคิม! ของตัวก็ยังไม่หมดมาแย่งเค้าทำไม เดี๋ยวเค้าไม่อิ่มนะ” 
ผมได้ยินเสียงอิดุ๊กดิ๊กโวยวายก็หลุดจากความคิดเหม่อเล็กๆของตัวเอง ไอ้เดย์สะกิดถามพอดีทำไมไม่กินอุด้ง
ผมมัวแต่เหม่อโดนไอ้เดย์แย่งไปกินตั้งหลายคำ ผมก็ทำหน้างอใส่มัน มันเลยง้อผมด้วยการคีบเส้นอวบๆมาป้อนให้
แต่ผมไม่ยอมกินไอ้ที่มันป้อนต่อหน้าคนอื่นหรอกครับ อายเพื่อน//////*// แค่ปล่อยให้มันหอมต่อหน้าเพื่อน
ก็อายจะแย่แล้ว ยังจะมาทำหวานอะไรอีก พอผมไม่เปิดปากไอ้เดย์มันเลยงอนผมแทน เอาไปกินเอง
แล้วก็แย่งผมกินอีก

ผมเลยจะหันไปบอกไอ้คิมว่าจะเอาชามใหม่ ก็เห็นอิดุ๊กดิ๊กเขากำลังยกชามอุด้งหนีไอ้คิม ไอ้นั่นมันจ้องจะฉก
เส้นอุด้งในชามของดุ๊กดิ๊กไปกินเองทั้งที่ในชามตัวเองก็มี มันเริ่มแกล้งกันอีกแล้วครับ ชะชะชะไอ้คู่นี้นี่ยังไงๆๆๆ
 (หึหึ) เดี๋ยวนี้ผมมองพวกมันแกล้งกันทีไรบรรยากาศช่างแตกต่างจากเดิมมาก ทำไมดูเป็นสีชมพูอมม่วงวะ

“เอาน่า ไม่อิ่มเดี๋ยวทำให้กินใหม่ อย่าพูดมากกกกก”
แนะๆๆๆ ไอ้คิมมันทำเนียนไปนั่งข้างเขาเลยครับ แล้วเอื้อมมือไปบีบปากที่พูดแจ๊ดๆๆของดุ๊กดิ๊ก
โฟร์กับไอซ์ก็แซวกันใหญ่ว่าจีบกันอีกแล้วให้นังดุ๊กดิ๊กมันอายเล่น มันเขินก็ด่าเพื่อนมันแล้วผลักไอ้คิม
ให้ไปนั่งไกลๆเดี๋ยวเพื่อนเข้าใจผิดกันหมด ...ไม่ทันแล้วม้างงงงงงอิดุ๊กดิ๊กเอ๋ย อย่างน้อยก็กูนี่แหละคิดโคตรไกล
ไปถึงไหนต่อไหนจะออกนอกแผนที่โลกอยู่แล้ว

“เฮ้ยมึงว่ามันแปลกๆมะไอ้คู่นี้ คึคึ”  อ้าวไอ้ห่ายูมากระซิบกระซาบกับผมครับ เอาล่ะวะอย่างน้อยก็ไม่ใช่แค่ผม
ที่คิดอย่างนี้ ขำท่าทางเวลาคุยกันของไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊ก มึงเล่นกันขนาดนี้ ต่อให้เอาใบบัวมาปิดก็ไม่มิดโธ่ไอ่ฟาย
ผมกับไอ้ยูแอบนัดแนะกันแล้วแกล้งย่องไปข้างหลังไอ้คิม ยื่นหน้าไปพูดเบาๆ ข้างหูมันคนละข้าง
ถามเอาพอแค่ให้มันได้ยินคนเดียว...   ผมพูด “มึงได้”  ไอ้ยูพูด “กันยัง?” ไอ้คิมสะดุ้งแรง
มันสำลักน้ำซุปที่กำลังซดพรวดออกมา น้ำกระจายกระเด็นไปโดนสามสาวข้างหน้าวี๊ดว้ายด่าไอ้คิมกันใหญ่
เป็นภาพที่ฮามาก เพื่อนๆขำผมกับไอ้ยูก็แท็กมือกันชอบใจ

แต่จังหวะกำลังขำไอ้เดย์แม่งมาล็อคคอผม ลากให้กลับไปนั่งข้างๆมันเหมือนเดิม   
“มึงนั่งกินคนเดียวไม่เป็นรึไงวะเดย์ ทำไมเวลามึงกินอะไรต้องให้กูดูมึงกินทุกที”
“ไม่ใช่ แค่จะให้นั่งเป็นเพื่อน กูชอบมีมึงอยู่ข้างๆเวลากินข้าว”
“ทำไม”
“กินอร่อยดี”
“ไอ้บ้า เพ้อเจ้อเกี่ยวไรกันวะ หน้ากูเหมือนซองผงชูรสเหรอ”
“ฮึ เหมือนที่เก็บมีดมากกว่า”
“บ้า เหมือนตรงไหนอะไรของมึง”
“เห็นแล้วอยากจับเสียบแม่ง/////”
“ไอ่ฟาย!//////*//ฮึ่ย!”    ไม่รู้จะพูดไงเลยครับกับไอ้หื่นนี่จ้องจะเสียบข้างหลังกูทั้งวัน ด่ามันมากเดี๋ยวเพื่อนจะได้ยิน
 เลยได้แต่แอบหยิกนมมันให้สะดุ้งเล่น ยังมีหน้ามายิ้มขำใส่อีกไอ้คนบ้าเอ๊ย

 --------------------------------------
--------------------------
-----------------
---------





CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 42 สองคนในห้อง .../2   




 --------------------------------------
--------------------------
-----------------
---------
ออกจากบ้านไอ้คิมมาก็แยกย้ายกันแบบแยกเป็นสองสามกลุ่ม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์ ผม ไอ้คิม ไปกินเหล้าต่อ
ที่ห้องไอ้เดย์ ส่วนไอ้กีต้าร์ไปเอากีต้าร์ที่บ้านไอ้ซีน ถามว่าพวกมันจะตามไปบ้านเดย์มั้ย ก็บอกว่าไม่นะพวกมันว่า
วันนี้ยังไม่อยากกิน แล้วไอ้ยูก็จะไปหาพี่บาส แฟนมันรออยู่ สำหรับสามสาว ไอซ์ โฟร์ ดุ๊กดิ๊ก ไปบ้านแมวเหมียว
เห็นว่าเพื่อนกลับมาจากไปรับผู้ชายที่สนามบินแล้ว

เพราะว่ามีกันห้าคนเลยหารกันนั่งแท็กซี่ไป ตกเย็นแล้วช่วงคนเลิกงานรถเมล์คงแน่น พวกผมก็เดินไปหาโบกแท็กซี่
แถวป้ายรถเมล์ ก็เดินไปกันโดยมีสามสาวเดินนำหน้า พวกนั้นก็ไปรอรถที่เดียวกันแต่ไปคนละทางครับ
จู่ๆยัยโฟร์มันก็พูดขึ้นมาให้พวกผู้ชายข้างหลังหูผึ่ง
“นี่ๆ ไอซ์จ๋า อิดุ๊กดิ๊ก คิดว่าผู้ชายที่ดูฮ็อตที่สุดในโรงเรียนเราเนี่ย ใคร!?”

ไอซ์กับดุ๊กดิ๊กก็คิดๆๆแล้วส่ายหัวไปมา พวกผมเดินตามมาข้างหลังได้ยินที่พวกสาวๆคุยกันหมด ดุ๊กดิ๊กบอกว่า
“ก็น่าจะเป็น....อืม... พี่ดิ่ง! ว้ายมึง!! คนนี้หล่อมากกกกค่ะ! แล้วเขาก็ว่ากันว่าพี่แกน่ะเป็นตัวเก็ง
ว่าที่ประธานนักเรียนคนต่อไปเชียวนะแกร๊! คนจีบก็เยอะ!ชั้นขี้เกียจมีปัญหาสู้รบกับพวกชะนีอ่ะ
เลยปฏิเสธเขาไปฮุฮุ”

“สิ่งมีชีวิตที่ดีแต่คิดมโนไปวันๆนี่เหมาะจะเป็นแคปชั่นใต้รูปมึงนะอิดุ๊ก!”
แสลนด่าเพื่อนก่อนยัยโฟร์ก็ไอ้คุณธนาคิมนี่แหละครับ แหม่ น้ำเสียงเขาหมั่นไส้น่าดู ส่วนอิดุ๊กดิ๊กเหรอครับ
มันก็หันมาค้อนไอ้คิมแรงๆไปหนึ่งที55 โฟร์กับไอซ์ก็กรี๊ดชอบใจแซวอิดุ๊กแหละครับ

“แล้วอยู่ๆโฟร์ถามทำไมเหรอจ๊ะ”  ไอซ์หันไปพูดกับยัยโฟร์ครับ ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
หรือว่ามันกำลังสนใจใครที่ฮ็อตๆในโรงเรียนเราอยู่กันนะ

“เอ่อ เปล่าจ้าไอซ์ เค้าแค่....ถามดูเฉยๆน่ะ แค่อยากรู้ว่าคนอื่นเขามองผู้ชาย.....ว่าคนไหน...น่าสนใจยังไง”
“อ๋อเหรอ”
“ไอซ์ยังไม่ได้ตอบเค้าเลยนะจ๊ะ”
“อ๋อ..............เอ่อ ไม่รู้สิ เราไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย55 ขอโทษทีนะโฟร์”
“ว้าย////// 555 ดีแล้ว! ก็ดีแล้วไม่ต้องไปคิดให้รกสมองหรอกไอซ์จ๋า พวกผู้ชายอ่ะน่ารำคาญจะตายไป
ส่วนใหญ่มันก็เลวเหมือนกันทั้งนั้น ไม่ค่อยมีหรอกไอ้ที่ดีๆน่ะ ไอซ์ไม่สนใจก็ดีแล้ว ตั้งใจเรียนดีกว่าเนาะ55”

อู้หู!!! อิโฟร์มึงด่าผู้ชายทั้งฝูงที่กำลังเดินตามหลังมึงอยู่นะครับ ช่วยเกรงใจพวกกูบ้างก็ด๊ายยยย|||||||||||||

“แต่ถ้าจะถามว่าใครดูฮ็อตในสายตาเรา เราก็ว่าน่าจะเป็น..”   ไอซ์พูดแล้วยิ้มกริ่ม หันมาชี้ที่ผมครับ ทุกคนหยุดเดิน
เหมือนไม่อยากจะเชื่อ แล้วพวกมันก็หัวเราะผมกันใหญ่ ไอ้เดย์รีบมากอดคอผมไว้  “ไอ้นี่มันของเราโทษทีนะไอซ์”
ไอซ์หัวเราะให้บอกรู้แล้วไม่แย่งหรอกน่า ที่ชี้ว่าเป็นผมก็เพราะแค่อยากจะแกล้งเล่น เดย์มันเลยยิ้มๆแล้วโอบเอวผม
เดินนำพวกผู้หญิงไปก่อนเลย

ผมล่ะอ๊ายอายเขา คนก็มองตลอดทาง ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็ทั้งโห่ทั้งแซว/////*// แต่ก็สลัดไอ้ปลิงควายเดย์ไม่หลุด
ตั้งแต่นั้นมันก็เกาะแกะผมตลอดเลยครับ แต่พอขึ้นรถแท็กซี่มันมีห้าคนก็ต้องนั่งเบียดๆกันไป ไอ้เดย์จับสะโพก
สะกิดๆให้ผมเขยิบขึ้นไปนั่งบนตักมัน ผมก็ไม่อะไรนะก็นั่งตักมันไม่คิดอะไรมาก แต่ไอ้พวกเพื่อนห่ามันก็โห่ฮิ้ว
ล้อเลียนกันลั่นรถ ผมจะขยับลงไอ้เดย์มันก็กอดเอวแน่นไม่ยอมให้ลงแถมยังก้มมาซบหลังผมแกล้งทำท่าจะหลับอีก
ฟินไปมั้ยมึง ผมเลยต้องยอมสิโรราบให้กับความหน้าด้านของมัน

นั่งรถแท็กซี่ไปลงหน้าบ้านไอ้เดย์เลยครับ ลงรถแท็กซี่ปุ๊บผมก็รีบถามไอ้เดย์ด้วยความเป็นห่วง 
“เมื่อยมั้ยมึง ..หนักป่าว”
ไอ้เดย์ที่กำลังบิดขี้เกียจแล้วสลัดๆขาตัวเองอยู่รีบบอก “โหยยยยยยยยยย ยังกล้าถามอีกนะมึง กินอะไรเข้าไปวะ
หนักชิบ ปวดขากระดูกแทบหัก นี่มึงอ้วนขึ้นรึเปล่าวะลูกคิด”

“ห๊ะ!? อ้วน!? กะกูเนี่ยนะตัวหนัก”  ไม่น่าคุยนักหรอกแต่ผมตัวเบาที่สุดในกลุ่มแล้ว ได้ยินมันพูดงี้ตาโตเลยครับ
เชี่ยเดย์บอกว่าผมตัวหนัก! จริงเหรอวะ!!??......  ผมเหวอๆชี้หน้าตัวเองเป็นการย้ำกับไอ้เดย์ว่ากูเนี่ยอ่ะนะ!?

ไอ้เดย์ส่ายหัวยิ้มๆครับ มันบอกเหน็บแดกมัน แล้วเดินนำคนอื่นๆเข้าบ้านไปก่อนผม ผมยังอึ้งไม่หาย
กับเรื่องน้ำหนักของตัวเอง บ้าน่า!! หรือว่าช่วงปิดเทอมนี้ผมจะน้ำหนักขึ้นจริงๆ เพราะไอ้ซีน่อนซีโน่รึเปล่านะ
พวกน้องชอบชวนกินขนมก่อนนอน แต่ดึกๆบางทีน้องหลับแล้วผมก็ลงไปหาอะไรกินคนเดียวชั้นล่างด้วย
เฮ้ยจริงสิ! แม่จ๋ายังบ่นว่าหมู่นี้ผมดูเจริญอาหาร กินเก่งขึ้นเยอะ เดี๋ยวเปิดเทอมมาก็ใส่กางเกงนักเรียนไม่ได้หรอก
โธ่ตอนแรกผมน่ะคิดว่าจ๋าก็พูดเกินป๊าย แต่ว่า.... วันนี้ไอ้บ้าเดย์มันก็บอกว่าผมหนักอ่ะ! ||||||||

หรือว่านี่ผมอาจจะอ้วนขึ้นแบบไม่รู้ตัว!!!?
ได้แต่ก้มดูพุงตัวเองจับๆดูก็ยังไม่เห็นมันยื่นออกมาเลยนี่หว่า ผมอ้วนขึ้นขนาดนั่งทับขาไอ้เดย์แทบหักได้เลยเหรอ!?

สงสัยเห็นผมยังไม่ตามเข้าบ้านมันสักที ไอ้เดย์เลยออกมาตามครับ มันก็ตรงมาล็อคคอลากผมที่ยืนเอ๋อเข้าบ้านไป



...............
........
....

พวกเรานั่งล้อมวงก๊งเหล้ากันแบบเงียบๆและเพลิดเพลินในห้องนอนเดย์ มันบอกห้ามเสียงดังเดี๋ยวแม่รู้จะบ่นเอา
“เป็นอะไรวะลูกคิด ทำไมไม่ค่อยกินอะไรเลย” 
ไอ้หมาเดย์ถามมาได้ครับ ใครจะไปอยากกินอะไร คนกำลังลดความอ้วนอยู่เว้ย! -*-

 “ไม่มีอะไรกูยังอิ่มอยู่เลย”
“ยังอิ่มอยู่อีกเหรอ กินมาจากบ้านไอ้คิมก็นานแล้วนะ นี่ฟ้ามืดแล้วไม่หิวเหรอ”
“อย่ายุ่งน่า บอกไม่หิวก็ไม่หิวดิ ไม่กินเว้ย”
“เอ๊า โกรธไรกูเล๊า ถามแค่นี้ทำเป็นมีอารมณ์..”   
ยังมีหน้ามาทำตาค้อนกูอีกไอ้ห่าเดย์ เพราะมึงนั่นแหละว่ากูอ้วน ไว้กูผอมเพรียวแล้วอย่ามาง้อกูก็แล้วกัน ชิ

แล้วมันก็คอยเหล่มองหน้าผมเรื่อยเลยนะครับ ไม่ต้องเดาหรอกมันก็คงจะสงสัยนั่นแหละว่าผมเป็นอะไร
ผมตักยำรวมมิตรในจานที่เป็นกับแกล้มชิมแค่สามคำ กินน้ำเปล่าแล้วนอนแผ่เล่นเกมส์ในโทรศัพท์ข้างวงเหล้า
ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นมันชนแก้วกันไป สักพักไอ้เดย์ก็มาสะกิดไหล่ยกแก้วเหล้าที่ผสมบางๆมาให้ผม

“ฮึ ไม่กิน”  ผมส่ายหน้าให้มันแล้วหันหลังหนี เอาความจริงเลยนะ คืออยากกินกับมากกว่าว่ะไม่มองดีกว่า
 “ยังไม่หายงอนอีก เป็นอะไรครับ”   แหมๆๆ ไอ้เดย์มันก้มมายิ้มให้ใกล้ๆหน้าทำเป็นพูดซะเพราะ
แต่ก็อยู่ในสายตาเพื่อนไงครับ พวกบ้าแม่งโห่แซวอีกแล้ว ผมก็ผลักหน้าไอ้เดย์ไปไกลๆ กระเถิบไปนอนให้ห่างมัน
มากกว่าเดิม  “ไม่ต้องมายุ่งกะกู”  ไอ้เดย์มันขมวดคิ้วมอง ผมก็ทำเป็นเล่นเกมส์ไม่สนใจ

“เชี่ยลูก งอนผัวเหรอมึง555555555”  ไอ้ปากหมาคิมมันแซวซะเสียงดังเลย ผมก็ยกนิ้วกลางให้ชื่นชมมันไป

“เอ๊า! เชี่ยเดย์อะไรของมึงเนี่ย!?” เล่นเอาสะดุ้งเลยจู่ๆเดย์มันก็วางแก้วเหล้าแล้วล้มตัวมานอนกอดผมต่อหน้าเพื่อนๆ
ไอ้พวกเพื่อนเลวแม่งเหล้าเข้าปากแล้วยิ่งปากหมาคูณสองกันทั้งนั้น ไอ้มาร์คมันโห่เป็นกลองยาวเลยครับ
แล้วก็ด่าผมกับไอ้เดย์ โดยมีไอ้คิมกับไอ้น็อตผิวปากบ้างกรี๊ดบ้างหัวเราะก๊ากกันเข้าไป เชี่ยน็อตแม่งถ่ายรูปด้วย
“มึงจะรอให้พวกกูกลับกันก่อนก็ไม่ได้นะไอ้พวกไม่อายฟ้าดิน แม่งปี้กันแล้วโว้ยยยยยก๊ากกก555555
นี่แล้วมึงจะถ่ายรูปทำห่าอะไรวะเชี่ยน็อต!”
“แบล็คเมล์ไงมึง เก็บไว้แบล็คเมล์พวกมัน555”
“โธ่ไอ้ห่าเสียเวลาน่า”
“เอ๊าไม่ดีรึมึง งั้นกระผมควรทำยังไงกับไอ้สองผัวเมียตรงหน้านี้ดีครับคุณปวัตร”
“เปลี่ยนโหมดดิควาย! ถ่ายเป็นคลิปแล้วอัดขายแม่งเลยก๊ากกก55555555”

เชี่ยน็อตเปลี่ยนไปถ่ายคลิปจริงๆครับ ไอ้เดย์มันขำกระดึบไปควานคว้าหนังสือเรียนที่กองปลายเตียงมาเขวี้ยงใส่
ไอ้สามตัวนั้นที่หัวเราะร่วนเหมือนคนบ้า พวกมึงต้องการอะไรจากกูกันแน่ไอ้พวกห่า ปากบอกอย่าๆ
แต่พฤติกรรมพวกมึงนี่ยุยงส่งเสริมนะไอ่สาดดดด

“ปล่อยดิเดย์ มึงจะรอให้พวกมันอัดแผ่นขายเลยมั้ย”  ผมทำตาดุหยิกมือมัน มันก็ไม่ปล่อยรวบจับมือผม
กอดจากข้างหลังแน่น เอาหน้ามาเกยไหล่ทั้งๆนอนตะแคงหันหลังให้เพื่อน
“เป็นอะไรบอกเดย์ก่อน ไม่ต้องไปสนใจเสียงเชี่ยพวกนั้นหรอก”  มันพูดซะติดติ่งหู ลมหายใจมึงร้อนไปมั้ย////
“กะ กูไม่ได้เป็นอะไร แค่เบื่อๆก็นอนเล่นเกมส์เฉยๆไง ไม่มีอะไรซะหน่อยอ่ะ”
“มึงแน่ใจ”
“เออแน่ใจดิ ปล่อยได้แล้วไม่อายเขารึไงวะ////*//”   พูดกับเดย์เสร็จก็เหลือบไปเห็นไอ้น็อต  “เอ๊ะ...เชี่ยน็อต!
มึงยังไม่เลิกถ่ายคลิปอีกเดี๋ยวเหอะมึง!!”   พวกเปรตสามตัวนั่นแม่งขำใหญ่ ไอ้เดย์ก็ยังไม่ยอมลุกไป
ล็อคตัวกอดผมอยู่ได้   “ไม่เป็นอะไรงั้นลุกไปกินอะไรหน่อยนะ เดย์อุตส่าห์ออกไปซื้อต้มยำ ส้มตำ ยำรวมมิตร
แบบที่ลูกคิดชอบมาให้อ่ะ กินหน่อยนะ นะนะนะ นะครับ”   โหยยยยยยไอ้หมาเอ๊ย! มันอ้อนผมน่าดูไม่รู้อะไรเล้ย
กูกำลังลดความอ้วนอยู่! -*-

“ไม่เอา ไม่กิน ไม่อยากกิน”
“.....งั้นเดย์ก็ไม่กินไรอ่ะ จะนอนกอดลูกคิดไว้เงี้ยะ จุ๊บ!”   โอ๊ะเชี่ย//////*// ไม่พูดเปล่านะขโมยจุ๊บปากผมด้วย
มันจับหน้าผมหันไปไม่ทันตั้งตัวเลย ยังดีนะที่นอนหันหลังให้เพื่อน ไอ้พวกนั้นมันคงรู้แหละว่าทำอะไรกัน
ถึงจะไม่เห็นจะจะแต่ก็ได้ยินทุกอย่าง พวกห่านั่นยุให้ไอ้เดย์ตบผมก่อนแล้วค่อยจูบแบบในหนัง ฟายเอ๊ย..

“เอ้อๆๆ กินก็ได้ๆ!!”   หงุดหงิดครับ มันไม่ยอมปล่อยผมจริงๆ นอนกอดผมมันก็ยกแก้วกระดกเหล้าได้
ผมก็ลุกไปนั่งตักนู่นกินนี่กินอย่างละคำกะเอาแค่นั้นพอ ไอ้เดย์ป้อนอีกสามสี่คำผมกินพอแล้วพยายามส่ายหน้าหนี
มันก็บีบปากผมขู่จะจูบแบบสอดลิ้นต่อหน้าเพื่อนถ้าผมไม่ยอมนั่งกินกับมัน แม่งเลวจริงๆ ผมบอกงั้นเอาเหล้ามา
จะกินเหล้าด้วย มันกลับไม่ยอมเทให้แล้วครับแดกเองหมด ให้ผมกินแต่กับ ......จนอืดเลย T T

“เฮ้ยพวกมึงๆ ดูๆๆไอ้ห่าน่า! ป่าววะ 5555”   ไอ้มาร์คมันเรียกมาสุมหัวดูรูปเด็กผู้หญิงม.สามในเพจยอดฮิต
ไอ้คิมกับไอ้น็อตก็กริ๊วกร๊ายกันอ่ะครับ  ไอ้คิมมันบอกตัวเล็กน่ารักดี แต่ไอ้น็อตมันบอกผอมไปมันชอบอวบๆเนื้อๆ
ไอ้มาร์คขำบอกมันก็ชอบแบบเต็มไม้เต็มมือมากกว่า แล้วไอ้คิมดันทะลึ่งถามไอ้เดย์ว่าชอบหุ่นแบบไหน
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเลยรุมตบกะโหลกมันคนละสองป้าบ แบบว่าช่วยแหกตาดูหน้ากูด้วยนิดนึง...

“ถามไรไม่คิด แบบที่ไอ่เชี่ยเดย์ชอบ ก็เชี่ยลูกไง๊!555” 
ไอ้น็อตมันชี้หน้าผมบอกไอ้คิมกลั้วหัวเราะ ตลกมากมั้ยพวกมึง
“ใครบอก”   อ้าวมีเงิบสิครับงานนี้ ไอ้หมาเดย์มันดันพูดแบบนี้
“มึงหมายความว่าไง!”  ผมหันควับไปถามมันตาโต ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม ขำกันตัวงอ
เดย์มันพูดยิ้มๆว่าผมไม่ใช่เสป็คมันสักกะติ๊ด  “กูชอบคนหุ่นดีเว้ย”
ผมฉุนน่าดูอ่ะเลยหลุด  “เอ้อ!!! ใช่ซี้~~! กูมันไม่ดีนี่!! ไปหาคนหุ่นดีๆมาเป็นแฟนมึงแทนสิไป!”

“อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”   ไอ้สามตัวนั้นแซวไอ้เดย์เป็นเสียงเดียว เดย์มันขมวดคิ้วมองหน้าผมแปลกใจ
“มึงเป็นอะไรวะหงุดหงิดง่าย เมนส์จะมารึไง”   ไอ้เดย์มันถามเอื้อมมือมาขยี้หัวผม แต่ผมหน้างอปัดมือมันออก
“ก็มึงว่ากูอ้วนอ่ะ ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเคยว่าอะไรเลย แค่นั่งตักหน่อยก็บ่นว่าปวดขา เมื่อกี้มึงก็ด่าว่ากูหุ่นไม่ดี”
“ห๊ะ!? อย่าบอกนะว่างอนกูเรื่องนี้อ่ะ มึงเป็นผู้หญิงรึไงไอ้ลูก!?555555”
“ไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยไอ้บ้า!”  ผมโดนไอ้พวกบ้ามันรุมประณามขำใหญ่

ไอ้น็อตบอก “ถ้ามึงอ้วน โลกนี้ก็ไม่มีคนผอมแล้วไอ่สัด คิดมากตลกว่ะ55”
ไอ้มาร์คเบ่งกล้ามโชว์ “ มึงดูนี่ๆ แขนกู จะเท่าขามึงแล้วกูไม่เห็นสน”
ไอ้คิมปากหมา “ ไมวะ กลัวผัวไม่รักเหรอจ๊ะลูกกกกกก คึคึคึ555555”
ส่วนไอ้เดย์  มันดึงผมให้ไปนั่งตักมันครับ ผมก็ดิ้นนะแต่แรงมันน่ะเยอะ โดนบังคับให้นั่งก็จนใจ
ถึงจะอายเพื่อนที่ล้อมองกันก็ต้องนั่ง ไอ้เดย์กอดเอวผมซบหลัง มันน่ะมาอ้อน
“ให้กูนั่งตักมึงทำไม ไม่กลัวขาหักรึไง”
“กลัวที่ไหน ฟินจะตาย คึคึ///////”
“//////*// ไอ้บ้า! แล้วมาบอกว่ากูตัวหนัก ทำเหมือนไม่อยากให้กูนั่งตักมึงอีกทำไม”
“กูก็พูดเล่นน่า มึงนี่คิดไปทั่ว ใครบอกมึงอ้วน”
“มึงไง”
“อ้าว... โธ่ไม่อ้วนหรอก ลูกคิดมึงน่ะผอมไปด้วยซ้ำ กินเยอะๆนะ อ้วนกว่านี้อีกนิดก็ดีจะได้เต็มไม้เต็มมือ55”
“ทะลึ่งไอ่สัด! ไม่ต้องมาจับกู/////*// เอาไงแน่เนี่ยเดี๋ยวก็ว่ากูอ้วนเดี๋ยวก็ว่ากูผอม แต่กูก็ไม่เคยหุ่นดีว่างั้น ชิ!”
“55 มึงเป็นผู้ชาย มึงจะคิดมากไปทำไม มึงหุ่นแบบไหนกูก็ชอบทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นมึง”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว”
สัดเอ๊ย... ผมเขินไม่กล้าสบตาเยิ้มๆที่มองผมยิ้มๆนั่นเลย เพื่อนๆผมก็ส่งเสียงดังโคตรน่ารำคาญอ่ะ อายว่ะแม่ง///////

ผมเอี้ยวหน้าหันไปกระซิบถามไอ้เดย์ที่นั่งทำหน้าหล่อตาเยิ้มประกบหลัง  “ตกลงกูอ้วนหรือกูผอม”
“ผอมสิ ตัวเล็ก เอวก็เล็ก กล้ามก็ไม่มี กินให้เยอะกว่านี้สิดี มึงน่ะกินน้อย”
“จริงเหรอ แต่กูขี้เกียจออกกำลังกายอ่ะ กินเข้าไปเยอะเดี๋ยวก็เป็นไขมันหรอก
“ก็ซิทอัพดิจะได้มีกล้ามท้องแบบกูไง ชอบไม่ใช่”
“อึก..//////ไม่ต้องดึงมือกูไปจับ เชี่ยคนเยอะแยะ(กระซิบเพราะเขินอ่ะครับ) กลัวไม่จบแค่พุงดิ ถ้ามันไปที่อื่นด้วย”
“ที่ไหน”
“อย่างแขนขา”
“มึงก็เล่นกล้ามแขนกล้ามขาดิลูก”
“อ้าวแล้วถ้าไขมันลงตูดกูล่ะ”
“ก็ดีสิ!55”
“ดีเชี่ยไร!//////*//”
“มึงก็เล่นกล้ามตูดด้วยไง”
ผมหัวเราะด่ามัน แต่มันก็ยังแกล้งมากระซิบข้างหูผมว่าฟิต ฟิต ฟิต อยู่นั่นแหละ แม่งแอบบีบตูดกูด้วย
มึงไม่ค่อยสื่อเท่าไหร่เลยนะเชี่ยเดย์ ไอ้หื่นนี่ แล้วก็อย่างที่คิดครับ มันกระซิบทวงผมอีกแล้วว่าเมื่อไหร่จะได้ซั่มซะที

“เร็วๆนี้”  ผมกระซิบตอบมัน มันกระดกเหล้าทำหน้าไม่พอใจ 
“มึงฉายหนังเรื่องอะไรห่า ไม่เอาเร็วๆนี้ จะเอาวันนี้!”  ไอ้บ้าเดย์คงมีมึนบ้างล่ะ มันพูดเสียงดัง
พวกห่านั่นรุมถามใหญ่ว่าคุยอะไรกัน.. เอ่อ อ๋อเรื่องความบริสุทธิ์ของตูดกูเองแหละ ให้ตอบงี้ไปคงไม่ได้หรอกครับ
ผมเลยตอบไปสั้นๆเอาเข้าใจง่ายๆว่า  “เสือะ!”  พวกมันรวมหัวกันโหวตไล่ผมออกจากบ้านทันที ขอโทษนะ
ที่นี่บ้านแฟนกู และกูไม่ได้ประกวดร้องเพลงไอ่สัด โหวตเชี่ยไรกัน

สักพักแม่จ๋าก็โทรมาครับ ตามกลับบ้านแหละ แต่ไอ้เดย์มันแย่งมือถือผมไปคุย ก็อ้อนแม่ผม
ขอให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมันต่ออีกหน่อย จ๋ารู้ว่าผมอยู่บ้านไอ้เดย์กับเพื่อนๆก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่บอกว่า
มีเรื่องจะพูดด้วย ไอ้เดย์เลยส่งโทรศัพท์คืนให้ผมคุยกับจ๋า
“ทำไมเหรอจ๋า?”
“ก็วันนี้ป้าเขามาหาแม่ มีธุระมาคุยด้วยเพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ป้าเหรอ..... มีเรื่องอะไรอ่ะจ๋า”   ได้ยินว่าป้ามาบ้าน ผมนี่ใจไม่ดีเลยครับ|||||||||
“ก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอก ไม่ต้องทำเสียงตกใจอย่างนั้นก็ได้ลูก555”
“แหะๆ...แล้วเรื่องอะไรเหรอจ๋า”  แม่จ๋ายังหัวเราะได้อยู่ ป้ามาคุยเรื่องอะไรหว่า คงไม่ใช่เรื่องเดย์หรอกมั้ง
“จำลูกชายป้าเขาได้มั้ย พี่ภูผาน่ะ ไม่ได้เจอเขาตั้งนานตอนนี้เข้ามหาลัยแล้วนะ เขาเรียนเก่งน่าดู”

ป้าผมเคยมีแฟนครับ แต่เสียไปก่อนนานแล้วยังไม่ทันมีลูกด้วยกัน แล้วแกก็ครองโสดมาตลอดนับถือเลย สรุปคือ
ป้าผมเขาไม่มีลูกหรอกครับ แต่พี่คนนี้เป็นลูกของเพื่อนสนิทป้าเขา เขารับเป็นลูกบุญธรรม รักเหมือนลูกชายตัวเอง
ส่งเรียนหนังสือมาตั้งแต่เล็กๆ เคยพามาเล่นที่บ้านผมบ่อยๆตอนอยู่ประถม แต่พอเริ่มโตก็ไม่ได้เจอกันเลย
แม่พี่เขาย้ายไปทำงานสาขาต่างจังหวัด

“อ๋อ........พี่ภูผา.... แล้วทำไมเหรอจ๋า”
ผมคุยโทรศัพท์กับแม่ทั้งที่ยังนั่งตักไอ้เดย์ มันได้ยินผมพูดชื่อพี่ชายก็รีบเอียงหูมาแนบมือถือสนอกสนใจฟังใหญ่

“เขามาคุยเรื่องลูกเขานี่ล่ะ”
“ไมอ่ะ จำได้ว่าเคยมาอวดว่าพี่เขาได้เรียนที่ดีๆไปรอบนึงแล้วนิ”
“555เออ ป้าเขามีเรื่องมาขอร้องลูกหน่อย”
“หา? ขอร้องลูก? อะไร..”
“ป้าบอกว่าพี่เขามีปัญหาเรื่องหอพักกับเพื่อน ทะเลาะกันเลยเห็นว่าจะย้ายออก แต่มันกะทันหันแล้วหอที่กะว่า
จะไปเช่าใหม่มันก็แพงมาก ที่เก่าก็ไม่มีห้องว่าง จนกว่าจะหาห้องดีๆหรือหาคนช่วยแชร์ค่าห้องที่หอใหม่ได้
พี่เขาก็เลยไปขอพึ่งป้าแกก่อน จะไปอยู่ที่บ้านป้าแกน่ะ”

“อ่า......แล้วไงอ่ะจ๋า ไม่เห็นเกี่ยวกะเราตรงไหนเลย แล้วป้าเขาจะให้ช่วยอะไรอ่ะ”
“ก็ป้ามาขอให้พี่เขามาอยู่กับลูกแทนน่ะสิ”
“อ๋อ................................ห๊ะ!!!?”     เชี่ย!!! อะไรกันวะนี่!!!!

“เอ้อ ตกลงใช่มั้ย แม่ตอบตกลงไปแล้วนะ ก็สงสารเขาน่ะช่วยๆเขาหน่อยนะลูก คงไม่นานหรอก
ลูกจะได้มีเพื่อนไง555 ตอนเด็กๆชอบเล่นกับพี่เขาจะตาย ดีออกเนอะ”
“ดะเดี๋ยว! |||||||||| เดี๋ยวๆๆๆๆ จ๋า!!!! ไปตอบตกลงป้าเขาง่ายๆได้ง๊ายยยยยย! ทำไมไม่ถามลูกก่อน!”
“โธ่ก็ถ้าไม่ช่วยเขามันก็น่าเกลียดนะ”
“ก็แล้วทำไมป้าไม่ให้เขาอยู่บ้านป้าอ่ะ!?”   เออ ทำไมต้องกู๊~~!
ไอ้เดย์มันได้ยินที่ผมพูดคงพอรู้เรื่องแล้ว แม่งจ้องผมเขม็งเลยครับ ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีละ||||||||

“เฮ้อ เห็นป้าแกว่าก่อนหน้าที่ภูผาจะโทรมาหาบอกเรื่องนี้แค่วันเดียว ป้าแกให้เพื่อนที่ทำงานเช่าบ้านไปน่ะสิ”
“อ้าว แล้วป้าให้เขาเช่าบ้านตัวเองทำไม แล้วป้าจะไปอยู่ที่ไหน!?”
“เขามาบอกนี่แหละว่าจะไปทำงานที่ฮ่องกง หกเดือน ก็ครึ่งปีน่ะ บริษัททัวร์เครือเดียวกันนี่แหละ
ไปเปิดหาลูกค้าที่โน่นป้าแกเป็นรุ่นใหญ่เขาเลยส่งไปสอนงาน  ตอนแรกป้าเขาก็คิดว่าจะได้มีคนดูแลบ้านให้
ไม่ต้องรบกวนใคร ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ ไม่คิดว่าลูกชายจะมาขออยู่กะทันหันแบบนี้ ถ้ารู้คงไม่ให้คนอื่นเช่า
รับปากเขาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เขาก็กลัวเสียเพื่อน เพื่อนที่มาเช่าเขาก็ให้เพื่อนฝรั่งเช่าอยู่อีกที นั่นก็มาทำงานสั้นๆ
แค่สองสามเดือนมั้ง ...อื้ม เขาว่างี้นะ”

จ๋าอธิบายยืดยาวโน้มน้าวจิตใจฝ่ายดีผม ประมาณว่ามึงควรโอเคนะลูก แต่ลูกไม่คิดว่าไอ้ตัวซ้อนหลังลูก
ที่นั่งหน้าเครียดแล้วตอนนี้มันจะโอเคนะแม่จ๋า~~~||||||||||

“แล้วทำไมต้องมาอยู่บ้านเราอ่ะจ๋า พี่เขาไม่มีเพื่อนคนอื่นให้อยู่ด้วยเลยรึไง”
“เห็นว่าเพื่อนเขาอยู่กับแฟนกันหมด คนที่ไม่ได้อยู่กับแฟนก็ไปอยู่ด้วยไม่ได้เพราะเขาจำกัดจำนวนคนต่อห้องนะ”
“อ๋อ......เอ่อ.....มันจะดีเหรอจ๋า ลูกไม่ได้สนิทกับพี่เขานานแล้วนะ”   กลัวเชี่ยเดย์อ่ะแง  T|||||T มันจ้องครับมันจ้อง
“ไม่เห็นเป็นไร อยู่ๆไปเดี๋ยวก็สนิทกันเองนั่นแหละ ก็แค่ไม่นานเดี๋ยวเขาก็ไปแล้วไม่น่าเป็นไรหรอกเนอะคนกันเอง
พี่เขาเข้ากับคนง่าย ป้าแกก็โทรบอกให้พี่เขามาแล้วด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ย้ายมาแต่เช้าเลย”

“ห๊ะ!!!?”   ให้ตายหอกเหอะ! นี่มันขอร้องกันตรงไหนวะเนี่ย ไปตกลงกันเองเรียบร้อย
ไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่แรกแล้วนี่หว่าเหมือนแค่โทรมาบอกเฉยๆ โธ่จ๋านะจ๋า ลูกจะโดนกินหัวยังหัวเราะมาตามสายอีก

คุณนายลูกเกดเขาตัดสายผมไปแล้วครับ ทิ้งให้ผมยังอึ้งเหวอมองมือถือตัวเองค้างไปพักใหญ่ เพื่อนๆก็ถาม
ว่าใครจะมาอยู่บ้านผมเหรอ ผมเลยเล่าให้ฟังอย่างที่จ๋าเล่ามา ไอ้พวกนั้นมันก็ว่าไม่น่าเป็นไร พี่เขาไม่ได้มาอยู่แบบ
ถาวรซะหน่อย แต่มีอยู่คนมันไม่ได้สนใจเรื่องนั้นสิครับ ไม่ว่าจะนานหรือไม่นาน หน้ามันฟ้องว่าวินาทีเดียวก็ไม่ได้

“กูก็ไม่ได้อยากให้เขามาอยู่ด้วยหรอก....มึงเข้าใจกูป่ะเดย์”
“จะมาอยู่ด้วย แล้วนอนไหน”
“เอ่อ||||||||| ก็คงต้องห้องกูแหละ มึงก็รู้ว่าบ้านกูมีแค่ห้องแม่กับห้องกู แล้วก็ข้างล่าง จะให้เขานอนที่อื่นก็น่าเกลียด”
“..............”
“เดย์....อย่าทำหน้างี้ดิมึง เฮ้ยพวกมึงช่วยกันพูดหน่อยดิวะ เชี่ย ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม (ช่วยกูด้วย||||||)”
ผมหันไปส่งซิกขอไอ้สามคนนั้นช่วยพูดให้ไอ้เดย์หายหน้าบูด เดย์มันกัดฟันถือแก้วเหล้าค้างตาก็เหล่มองแต่ที่พื้น
เพื่อนกำลังจะอ้าปาก ไอ้เดย์มันก็ยกมือขึ้นเบรกไว้ก่อน แล้วพูดกับผม  “มึงอยากอยู่กับเขารึเปล่า”
“จะบ้าเหรอ กูจะไปอยากอยู่กับพี่เขาได้ไง แต่ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติกันนะเดย์ อีกอย่าง....”
“อะไร”
“กูกลัวว่าถ้าไม่ยอม เดี๋ยวป้าจะโกรธกูอ่ะดิ มึงอย่าลืมนะ ว่าป้า...รู้เรื่องมึงกะกู”
“เฮ้อ!”   ไอ้เดย์หน้ายิ่งบึ้งหนักครับ มันถอนใจแรงแล้ววางแก้วในมือลง มันกอดคอผมพูดใกล้หู “กูไม่ยอม!”

กูก็ว่าแล้วแหละ|||||||||| ทำไงดีวะนี่
“กูไม่มีวันยอมให้มึงไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด!”   เชี่ยเดย์ประกาศออกมาแล้วครับ หนาวเลยดิผม

“เดย์ แต่เขามีศักดิ์เป็นพี่ไอ้ลูกคิดมันนะ อีกอย่างกูว่าเขาคงไม่คิดอะไรกับมันหรอก”  ดีมากไอ้น็อตมึงพูดดี พูดอีกๆ
“หน้าหมาที่บ้านกูยังดูดีกว่าหน้ามันเล้ย กูว่าพี่เขาไม่น่าใฝ่ต่ำเหมือนมึงไม่ต้องกลัวหรอกเชี่ยเดย์”   เชี่ยน็อตไอ่สัด ..

“เฮ้ยไอ้ลูก พี่มึงเขาชอบผู้ชายรึผู้หญิงวะ”  ไอ้คิมถามผมแล้วผมจะไปถามใครหว่า “กูจะไปรู้เหรอห่า..”
เหล่มองตาไอ้เดย์ ใจหายว๊าบ ตาแม่งดุจังอ่ะตอนนี้ผมว่าควรเปลี่ยนคำตอบเมื่อกี้นี้ดีกว่า  “เขาเป็นผู้ชายแมนๆเว้ย
แหะๆชอบผู้หญิงชัวร์!!!”

“กูไม่สนว่ามันจะชอบตัวผู้หรือตัวเมีย แต่ถ้ามันแตะมึง มันจะเป็นใครมาจากไหนกูจะไม่ไว้หน้า มึงจำคำกูไว้ให้ดี!”
“อึก..............||||||||||||||”   แม่งผมได้แต่กลืนน้ำลายฟังไอ้เดย์พูดแล้วไม่อยากจะนึก ถ้ามันก่อเรื่องขึ้นมา

“เดย์........แต่กูต้องอยู่กับเขา....แล้วมึงจะให้กูทำไงอ่ะ”   ผมพูดเสียงอ่อยคอตก
ไอ้เดย์มันดึงตัวผมให้เข้าไปในอ้อมกอดมัน หน้าผมฝังกับอกมันเลย มันกอดผมแน่นจนรู้สึกได้เลยว่าโคตรหวง 
เพื่อนๆมองหน้ากันไปมาแล้วส่ายหัว พวกมันก็รู้ว่าคนอย่างไอ้เดย์เอาจริงเสมอ

ผมกอดไอ้เดย์ตอบ ตอนนี้เรื่องอายเพื่อนต้องพับเก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อนแล้วครับ ผมต้องเอาใจมันหน่อย
“เดย์ โกรธกูเหรอ หรือว่าโกรธจ๋า”
“เปล่า ไม่ได้โกรธใคร แต่กูหงุดหงิดโคตรๆอ่ะตอนนี้ กูไม่อยากให้มึงอยู่กับใคร”
“กูเข้าใจ แต่ว่ามันจำเป็น ฟังกูนะเดย์มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกล พี่เขาอาจมีแฟนแล้วก็ได้”
“ไม่น่ามี ถ้ามีมันจะมาขออยู่ด้วยทำไม ไปอยู่กับแฟนมันก็ได้ไม่ใช่”
“เออว่ะ |||||||||||| ก็  ก็จริงแฮะ เอ้อหรือว่าแฟนพี่เขาอาจจะไม่สะดวกให้อยู่ด้วย”
“ก็อาจจะเป็นได้หรืออาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้”
“ตะแต่เขาน่าจะชอบผู้หญิงปกติแหละ ไม่มาสนใจอะไรกูหรอก มึงอย่าบ้าดิ”
“เมื่อก่อนกูก็ชอบผู้หญิง มากด้วย...แต่ตอนนี้ชอบมึงที่สุด”
“............แม่ง///////”   เอาซะกูไปต่อไม่ได้เลย เขินสัด//////

“กูก็ไม่ได้เกลียดอะไรพี่มึงหรอกลูกคิด มึงก็ไม่ต้องคิดมาก แค่กูไม่ชอบให้มึงอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่กูเข้าใจมั้ย”
“เออ กูเข้าใจ แต่กูเลี่ยงไม่ได้มึงก็เข้าใจกูมั้ยล่ะ เขาเป็นเหมือนพี่ชายกูไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงทั้งนั้น”
“.............ตอนอยู่กันสองต่อสองไม่ใช่ว่าแอบแรดนะเชี่ยลูกมึงจะโดนไม่ใช่น้อยแน่”  อุ๊...มันขู่ผมฟ่อๆ
“เชี่ยเดย์ ปากไม่ดี”
“นี่ขนาดยังไม่ได้อยู่กับเขา ด่ากูเลยนะ! ไหนบอกสิมึงรักใคร”

ไอ้บ้านี่มาบังคับให้ผมพูดต่อหน้าเพื่อนด้วยแกล้งกันชัดๆ “รักมึง///////” ผมพูดเบาๆมันก็ว่าไม่ได้ยินตั้งสามรอบ
สุดท้ายเลยตะโกนใส่หูมันเอาให้หูหนวกไปเลย  “กูก็รักมึงไงเชี่ย!!!/////////*//”  เพื่อนก็ฮาดิ

เดย์มันจับหน้าผมให้หันไปหามัน  “ดี งั้นดูปากกูนะ ยังไงกูก็ ไม่! ยอม!!!”

เอ๊า แล้วจะให้กูทำง๊ายยยยย ปวดหัวเว้ย|||||||||||






tsktonight…

 *** รักกันรักกัน นานเลย55 สุขสันต์วันตรุษจีนจ้าได้แต๊ะเอียกันมั้ยคะ รักทุกคนเลยน๊า

mild-dy ขอบคุณค่า
iceman555 นั่นสิคะคิดเหมือนกันเลย เรื่องพวกนี้ชอบเกิดกับคนที่ไม่รู้อิโหน่วอิเหน่ตลอด
Alone Alone น่าจะยานแม่เลยแหละ 555 น่าจะยานต่อไปได้อีกอ่ะค่ะ55
TaecKhun Imagine Love ถูกต้องนะคร้าบ ก็นู๋ลูกเขาน่าร๊ากกกกก วิก็อยากได้เป็นลูกนะ55



ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
กลัวแต่ว่าญาติลูกคิดจะคิดอะไรด้วยเนี่ยแหละ
ถ้าคิดเกินเลยกับลูกคิดเดย์คงหึงจนออกอาการให้จ๋าจับได้แน่ๆ
แต่ถ้าจ๋ารู้ก็ดีเหมือนกันถ้ายอมรับได้เดย์กับลูกคิดก็ไม่ต้องหลบๆซ่อนจ๋าอีก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
ชอบตอนลูกคิดห่วงอ้วนอ่ะ น่าร้ากกก

ตอนนี้มีดุ๊กดิ๊กคนน่ารักออกมาให้กระชุ่มกระชวยด้วย

ไอ้คิมคนหน้าดำ ไปให้ห่างๆ ลูกสาวชั้นเลยนะ !!!!

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
งื้อออ  ชอบปิงปอง  :sad4: :sad4: :sad4:

กลัวใจพี่ภูผาจีๆ   :katai1: :katai1: :katai1:

รอตอนต่อไปนะค้าา  :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ May99

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
จับลูกคิดมาอยู่บ้านเดเลยคึคึคึคึคึ :katai2-1: :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย.../1






ในเช้าวันถัดมาที่อากาศดีท้องฟ้าแจ่มใส มองแล้วคิดได้ว่าตกบ่ายมาคงแดดจ้ามิใช่น้อย พี่ภูผาก็หอบผ้าหอบผ่อน
ย้ายมาอยู่ที่บ้านผม(ชั่วคราว) เราเจอหน้ากันปุ๊บ ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า... พี่แกน่าจะชื่อพี่บุปผามากกว่านะเนี่ย!

ก็หน้าแกหวานแถมตัวก็เล็ก เตี้ยกว่าผมเยอะ ผมสูง 175 ซม. ส่วนพี่ภูผาไม่น่าจะสูงถึงร้อยหกสิบด้วยซ้ำนะผมว่า
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าพี่ชายตัวโตที่ผมเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆ  โตมาแล้วจะเหลือตัวเท่าลูกหมา เอ๊ย! ลูกมด
พี่แกผอมๆเตี้ยๆหน้าเด็กตาหวานๆมีแก้มนิดๆปากเล็กๆ เอิ่ม..แน่ใจนะว่านี่คือคนที่อยู่มหาลัยปีสองแล้ว

คือไอ้เดย์มันมารอเจอหน้าพี่ภูผาแต่เช้า มันเห็นสภาพแล้วก็อึ้งไป ไม่แปลกหรอกครับ เพราะผมกับจ๋า
ยังมองอึ้งๆเหมือนกัน โคตรจะไม่เหมือนตอนเด็กเลยอ่ะ
“555สวัสดีครับทุกคน! โย่ว!! ผมขอมาอยู่ด้วยคนนะคร้าบบบบบ น้าลูกเกด ไงลูกคิด! 555อ่าใครครับเนี่ย
อ๋อเพื่อนลูกคิดเหรอหวัดดีๆ”   แต่ท่าทางการพูดการจาค่อนข้างเหมือนเดิมนะเท่าที่ผมจำได้ พี่แกซนแล้วก็ตลก
ผมถึงได้ชอบเล่นกับพี่แกมาก ตอนย้ายบ้านไปเคยร้องไห้ให้แม่จ๋าพาไปหาด้วย แต่จ๋าเอาขนมยัดปากผมแทน..

สรุปคือที่กูโดนดราม่ามาทั้งหมดเมื่อวานแม่งดูไร้สาระทันที ไอ้ห่าเดย์เกือบจะขำก๊ากออกมาแล้ว
ดีที่ผมอุดปากมันไว้ทัน แต่พี่ภูผาแกโคตรจะไนซ์ ร่าเริงเถิดเทิงยิ้มไม่หุบ สดใสเกินไปรึเปล่าวะ เอ่อคือ
พี่เขาเพิ่งโดนเพื่อนเลิกคบจนต้องออกจากหอมาไม่ใช่เหรอครับได้ข่าว

มองภาพพี่ภูผาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนสั้นกางเกงยีนส์สีฟ้าเข้มขาสามส่วน สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว
ยืนถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตยิ้มร่าให้พวกเราภายใต้แสงแดดยามเช้าแล้ว... แม่งแสบตาครับ
เจิดจ้าเหมือนผมกำลังต้อนรับพระอาทิตย์เข้าบ้านเลย

ไอ้เดย์มันก็แค่ยิ้มสวัสดีพี่เขา แล้วแอบกระซิบคุยกับผมตอนที่พี่เขาคุยกับจ๋า  “ทอมแคระเหรอวะมึง” 
“ไอ้บ้า! พี่ชายกูเว้ย”
“กูว่าไม่น่าใช่ภูผาว่ะ น่าจะเนินดินแล้วเชี่ย เคี้ยกกกก5555555” 
เชี่ยเดย์ได้กล่าวไว้ก่อนจะวิ่งไปจุ๊บแม่จ๋าแล้วแม่งชิ่งกลับบ้านไป ทิ้งให้ผมขนกระเป๋าช่วยพี่ภูผาคนเดียว

ซึ่งการมาอยู่ชั่วคราวของพี่ภูผา มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบ กระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบโตแบบถืออีกสองใบ
กระเป๋าสะพายข้างหนึ่งใบ และเป้อีกหนึ่งใบ ยังครับ ยังไม่เหมด คือพี่แกมีกะละมัง หม้อไห จานชามตะกร้าผ้า
ราวตากผ้า กระถางต้นไม้ กรอบรูป ที่นอนปิกนิก ไมโครเวฟ เครื่องดูดฝุ่น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา ห่าเหวอะไรอีกไม่รู้สารพัด
ขนมาเต็มคันรถ พี่ภูผาขับรถยาริสสีดำครับ แม่งยัดมาได้ไงไม่รู้เหมือนโกหก ผมไปเปิดประตูรถช่วยขนของ
ถึงกับต้องตกตะลึงพึงเพริด แน่ใจนะครับว่าพี่จะมาอยู่ชั่วคราวแค่ไม่นาน |||||||||||

เอาของพี่ภูผาเข้าห้องแล้วห้องผมโคตรจะแคบไปถนัดตาเลยครับ แต่ไม่ได้จัดของอะไรมากมาย พี่เขาแค่จัดที่นอน
บอกจะนอนที่นอนปิกนิกที่พื้นเพราะชินกับแบบนี้มากกว่าเท่านั้น ของอื่นก็กองๆไว้ ผมช่วยขนของเสร็จแล้ว
ก็แอบปลีกตัวโทรไปด่าไอ้เดย์มันนะ 
“ฮัลโหลครับที่รัก”
“ที่รักเชี่ยไร! ไงเนี่ยมึง! ไหนว่าจะคอยตามประกบกูเป็นเงาเลยไงสัด บอกจะเป็นเหาเกาะหัวกู แล้วนี่อะไรวะ!?
มึงทิ้งให้กูช่วยขนของคนเดียวเชี่ยเดย์!”
“เอ่อ...เอาไว้ว่างๆเดี๋ยวกูไปเล่นด้วยนะ กูรีบกลับมานอนดูการ์ตูนตอนเช้าเว้ย ไงก็อย่าลืมให้อาหารชิวาว่ามึงล่ะ”
“ชิวาว่าไหน?”
“ก็พี่เนินดินของมึงงะ”
“โอ๊ะ ไอ่ฟาย//////*//เรียกซะ มึงแค่เห็นหน้าก็ไว้ใจพี่เขาแล้วเหรอ มึงยังไม่ทันได้พูดกับพี่เขาสักคำเลยนะ
พี่ภูผาอาจจะแอบชอบกูอยู่ก็ด๊ายยยยย!” 
“ถ้าไอ้ลูกหมานั่นจะปล้ำมึงนะ มึงก็เอาขายันมันไว้ข้างนึงก่อน จากนั้นก็คลำหาถุงอาหารเม็ดแถวๆนั้นโปรยให้มัน”
“เชี่ยเดย์!!!//////*// มึงนี่แม่ง!”
“55555555”
“ฮึ่ม เดี๋ยวกูปล้ำพี่เขาเองก็ได้!”
“5555เอาเล้ย”
“มึงไม่หึงกูแล้วเหรอ”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก เดี๋ยวกูไปเรียนพิเศษกลับมาแล้วจะขนหมอนไปบ้านมึงเอง”
“ห๊ะ!? ขนหมอน เอามาทำทางรถไฟเข้าบ้านกูเหรอ”
“ไม่ใช่หมอนรองรางรถไฟไอ่สัด! เดี๊ยะตบปากด้วยลิ้น!”
“ไอ้ผีลามก! ห่าไม่เห็นต้องด่ากูเลย กูเล่นแค่นี้เอง~..”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อยน่า เอาเป็นว่ากูนอนด้วย”
“โอ๊ะ...จริงอ่ะ มันจะดีนะ เอ้ย! มันจะดีเร้อ~~ /////” 
“ก็บอกแล้วไงกูไม่มีทางปล่อยให้มึงอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสองเด็ดขาด ถึงมันจะมีครึ่งตัวก็เถอะ”
“เชี่ยเดย์มึงเลิกว่าพี่กูซะทีเหอะสัด!/////*//”   ไม่ใช่ไรนะกูจะหลุดขำหลายทีละห่า 
“รักนะครับ จุ๊บ!////”
“โอ๊ะ/////// ไอ้บ้า”    มันนึกจะวางก็วางครับ มาจ๊งมาจุ๊บห่าไรไม่รู้เขิน

ผมก็กำลังอมยิ้มอยู่คนเดียวตรงบันได จู่ๆพี่ภูผาก็ยื่นหน้าเข้ามาจะเอ๋ผมซะตกใจหมด 
“ฮั่นแน่!!! แอบโทรคุยกับแฟนละซี้!”
“เฮ้ย////ฟงแฟนที่ไหนพี่ ไม่มีหรอก55”
“อ้าวนี่ลูกคิดยัง....ไม่มีแฟนอีกเหรอ”   ทำหน้าตาโตสนอกสนใจจังนะครับพี่.. เหมือนกะรอกเลย55
“แหะๆ”   ผมได้แต่หัวเราะแหะๆให้พี่เขา แล้วก็ส่ายหน้ายักไหล่ไปตามเรื่องก่อนจะเนียนๆเดินบ่นหิวข้าว
นำหน้าพี่เขาไปหาข้าวกินกันในครัว แต่ดูเหมือนพี่ภูผาเขาจะยังตั้งคำถามเรื่องแฟนผมไม่เลิกนะ

“แล้วลูกคิดไม่มีคนที่ชอบอยู่บ้างเหรอ”
“เอ่อ ก็พอดีเพิ่งเลิกกับแฟนไปน่ะครับ พี่ภูผาผมว่าเราอย่าถึงพูดเรื่องนี้เลยดีกว่า55” 
“แปลกนะ เพิ่งเลิกกับแฟนเหรอ โทษทีดูลูกคิดไม่ค่อยเศร้าเลย พี่ก็เลยไม่รู้”
“อ่า แหะๆ ไม่เป็นไรครับ ผมทำใจเก่งเรื่องแบบนี้มันชินแล้วครับพี่555 ผมไม่เศร้าอะไรหร๊อกแค่ไม่อยากพูดถึง”
“โหอะไรกัน ลูกคิดหน้าตาดีนะพี่ว่าไม่น่าจะโดนสาวหักอกบ่อยขนาดนั้นม้างงง รุมแย่งกันจีบล่ะไม่ว่า55”
“โธ่ไม่หรอกพี่! ใครเขาจะมาอะไรกับผม55”
“ถ้าไม่มีสาว.....แล้ว น่ารักๆอย่างเราอ่ะ มีผู้ชายบ้างป่ะ?”
“อะ..”    กลืนน้ำลายดังเอื้อกเลยครับ ไหงเข้าประเด็นนี้ได้หว่า ผมก็หัวเราะแห้งๆไป  “ไม่มี๊บ้าดิพี่55555||||||||||”

โชคดีจังจ๋าเดินเข้ามาเปลี่ยนเรื่องคุยกับพี่ภูผาได้ ผมเลยรีบกินข้าวแล้วรีบขึ้นห้องไปเล่นเกมส์
จากนั้นพี่ภูผาเขาก็ตามขึ้นมาบนห้อง พอเห็นผมตั้งอกตั้งใจเล่นก็ไม่กวนนะครับ นั่งดูผมเล่นสักพัก ก็หนีไปนอน
ฟังเพลงเล่นโทรศัพท์กลิ้งไปกลิ้งมาตรงที่นอนปิกนิกของพี่แก แบบโคตรจะบ้านตัวเองเลยอ่ะครับ
ผมแอบมองพี่ภูผาแล้วก็ขำๆนะ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันไม่เกร็งดี คุยกันก็ง่ายๆ อยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัดเลย
ผมคิดว่าการอยู่กับพี่ภูผาชั่วคราวมันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ


******************************


..............ผมคิดว่าการอยู่กับพี่ภูผาชั่วคราวมันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ………..
 ขอโทษครับ! ขอถอนคำพูดทันมั้ย|||||||||||||  แม่งเอ๊ย ผมจะเล่าให้ฟังนะ

คือตอนเย็นไอ้เดย์มันก็โผล่มา จะลากผมไปสอนเลขเหมือนทุกทีนั่นแหละ แต่พี่ภูผาเขาก็เสนอตัว
“มา! พี่ช่วยติวให้เอง ลูกคิดไม่ต้องเกรงใจพี่นะ ถือว่าตอบแทนที่ให้พี่อยู่ด้วยคนเนอะๆๆ555 พี่เก่งน๊า!”
“อ่า.......เอ่อ.......คือ.......ว่า....||||||||”
ขณะที่ผมกำลังเอ่ออ่าอยู่ก็โดนพี่ภูผาดึงมือไปจากไอ้เดย์ครับ เชี่ยเดย์ทำหน้าตลกมากคือมันอึ้งด้วยเอ๋อด้วยงงด้วย
ขัดใจไปด้วยผสมกัน ผมก็ได้แต่ยักไหล่ไม่รู้จะทำไง สุดท้ายไอ้เดย์เลยได้แต่นั่งดูพี่ภูผาติวให้ผมแบบกัดฟัน
ก็มันน่ะชวดโอกาสลวนลามผมตอนสอนเหมือนเคยน่ะสิครับจะอะไรซะอีก
เดย์มันชอบแอบทำท่าอยากบีบคอพี่ภูผาบ้าง จับตีเข่าบ้างอยู่ข้างหลังเรื่อย ผมจะหลุดขำตั้งหลายทีแล้วก็กลั้นไว้   

พอติวหนังสือเสร็จ ไอ้เดย์มันชวนผมออกไปกินหวานเย็นด้วยกันที่ร้านนมปั่นจ้าวประจำมัน เจ้เจ้าของชอบไอ้เดย์
เลยใจดีแถมให้พิเศษเยอะๆประจำ ผมก็ดีใจนะอยากไป ก็ตกลงจะไปกันจับมือลั่นล้าเดินออกจากบ้าน
ผ่านแม่จ๋าที่กำลังเอาของใส่ถุงให้ลูกค้าที่มาซื้อขนม ไอ้เดย์ก็อ้อนแม่บอกเดี๋ยวซื้อนมปั่นมาฝาก
แต่จ๋าแกไม่ชอบกินนมเท่าไหร่หรอกครับ ไอ้เดย์มันเลยว่างั้นเปลี่ยนเป็นขนมปังสังขยาดีมั้ย จ๋าก็ตกลงยิ้มหน้าบาน
สังขยาจ๋าชอบกินอยู่ จ๋าถามหาพี่ภูผาให้ไปถามพี่เขาจะเอาอะไรรึเปล่า พี่ภูผาเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
“พี่ภูผา ผมกับเพื่อนจะไปร้านนมปั่นครับ อยากกินหวานเย็นกัน55 เอ่อพี่เอาอะไรป่ะ”
“อ๋อไม่ล่ะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากพี่หรอก555 ไปกันเถอะๆ55”
แล้วพี่แกก็เดินออกไป ผมกับไอ้เดย์ก็ยักไหล่ให้กัน มิน่าล่ะถึงตัวแค่นี้ไม่ชอบกินนมอ่ะดิ

แล้วเราก็เดินไปถึงมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ที่จอดเยื้องหน้าบ้านไปหน่อย....เชี่ย! เจอพี่ภูผายืนยิ้มกว้าง
เอาหมวกกันน็อคที่ไอ้เดย์มันมีไว้ให้ผมไปใส่พร้อม!!
“ดีจังไม่ได้กินหวานเย็นตั้งนานละ พี่อยากกินนมปั่นด้วย คอยดูนะจะกินแม่งสามแก้วเล้ย555”
เอิ่ม.....ไอ้ที่บอกว่าไม่ต้องๆ ไปเถอะๆ นี่คือพี่จะไปด้วยงั้นเรอะ! ปรึกษากูรึยังครับ|||||||||

ไอ้เดย์เหล่มองผม ผมก็ได้แต่ยิ้มพยักหน้าว่าคงต้องพาพี่ภูผาไปด้วยแล้วล่ะ เดย์ถอนใจครับ มันยิ่งถอนใจหนักเลย
อีตอนซ้อนรถพี่แกนั่งกลางคั่นระหว่างผมกับไอ้เดย์ด้วย หัวเราะเอิ้กอ้ากชวนคุยเรื่องนม(ปั่น)อารมณ์ดีตลอดทาง
ผมก็คุยกับพี่เขาไปตามเรื่อง ส่วนไอ้เดย์มันไม่ค่อยคุยกับคนไม่คุ้นเคยอยู่แล้วครับ เลยได้แต่ตอบครับๆไม่กี่คำ..

หลังกินหวานเย็นที่ร้านนมปั่นกันเสร็จ ผมก็ไปคลุกอยู่ที่บ้านเดย์...และพี่ภูผาก็ด้วย
จากนั้นประมาณเกือบๆทุ่มไอ้คิมก็โทรมาชวนไปวิ่งที่โรงเรียน ผมไม่อยากไปหรอกครับขี้เกียจวิ่งอ่ะ เหนื่อย
แต่โดนไอ้เดย์มันลากให้ไปด้วยกัน เราก็เลยไปออกกำลังกายกัน...และพี่ภูผาก็ด้วย
ไปโรงเรียนเจออิดุ๊กดิ๊กซะด้วยครับ มันทำว่าบังเอิ๊ญไปเดินเชิดๆสวยๆของมันแถวข้างสนาม แหม...เนียนมากมั้ยมึง

พี่ภูผาวิ่งเก่งมากครับแข็งแรงสุดๆตัวก็เล็กนิดเดียวแท้ๆเอาแรงมาจากไหนกันนะ เขาวิ่งกันเร็วขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็น
แข่งกันกลายๆ ไอ้เดย์กับพี่ภูผาตั้งหน้าตั้งตาวิ่งแข่งกันน่าดู ผมเลยอาศัยจังหวะนั้นเลี่ยงออกมาข้างสนาม
นั่งกินขนมกับอิดุ๊กดิ๊กซะเลย 

“ดุ๊กดิ๊ก มึงชอบไอ้คิมเหรอ”  จู่ๆผมก็นึกอยากลองถามมันดู แม่งหน้าแดงโวยวายขึ้นมาเลย
“ว้าย!/////*// อีบ้า! พูดจาไม่คิด กับไอ้ดำปากหมานั่นน่ะนะ มึงบ้ารึเปล่าเนี่ยอิลูกคิด!”  แล้วมึงจะเขินทำจวยไรครับ

ผมกระหยิ่มคิดในใจว่าไอ้หอกพวกนี้ช่างเข้าใจง่ายฉิบหาย ขนาดคนที่โดนด่าว่าเอ๋อแดกบ่อยสุดอย่างผมยังดูออก
เห๊อะ! ต่อให้พวกมึงอมเสาวิหารฐานโบสถ์มาพูดกูก็ไม่เชื่อ ไอ้คิมก็เหมือนกันมันชอบเปลี่ยนเรื่องเรื่อยเวลาถาม ชิ..

......... “เชี่ยลูก แฮ่กๆๆ กูพามึงมาออกกำลังกายนะ มานั่งสุมหัวแดกอะไรกับดุ๊กดิ๊กอยู่นี่วะห่า โอ้ยเหนื่อย แฮ่กๆ”
ไอ้เดย์มันวิ่งมาหอบแฮ่กต่อหน้าผม หอบไปด่าไปหายใจแทบไม่ทัน ผมเลยยื่นน้ำไปให้มัน มันก็รับไว้แต่ไม่กิน
เอาไปราดหัว แหม่.. เท่มากมั้ยมึง กูยังไม่ได้กินสักอึกมึงเอาไปเททิ้งหมดไอ่ฟาย

“จะไปไหนอ่ะ”  ผมลุกจะเดินไป ไอ้เดย์มันก็จับข้อมือผมไว้ทำหน้าสงสัย
“ก็ไปซื้อน้ำมาใหม่ไง มีควายเอาไปเทราดหัวหมดแล้ว จะเอาไหนกินล่ะ” 
เชี่ยเดย์หัวเราะนิดๆมันดึงผมมาเตะก้นเบาๆ บอกว่าจะไปกับผมด้วยแต่ผมดิ้นสะบัดมือมันวิ่งหนีมันขำๆ
โดยมีพี่ภูผาวิ่งตามมาอย่างเร็วตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  “ลูกคิดดดดด รอพี่ด้วยยยยยยย” 

น้องๆเพิ่งกลับไปแท้ๆ แต่ทำไมผมได้ไอ้ความรู้สึกเดิมกลับมาเลยครับ เหมือนคนมีลูกติด แม่งติดกูจ๊าง
ผมหันไปมองไอ้เดย์เห็นมันยืนท้าวเอวทำหน้าบึ้งๆชอบกล เฮ้อทำไงได้ล่ะครับ(โทษทีนะเดย์)

..............................
................
........

++++++++++++++++++++++++

ผ่านไปหลายวันพวกเราก็เริ่มคุ้นกับพี่ภูผามากๆ มากมายยิ่งนัก! ก็พี่แกเล่นตามผมเป็นเงาตามตัวเลยนี่ครับ
ผมจะไปไหนทำอะไรพี่แกก็อยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่เข้าใจเลยว่าพี่เขาไม่คิดจะไปไหนที่อื่น หรือไม่มีใครคบบ้างรึไง
แล้วด้วยความที่พี่ภูผายิ้มแย้มแจ่มใสให้ผมเสมอ จะให้ผมไล่ไปไหนได้ยังไงล่ะครับ ถึงแม้ไอ้เดย์มันจะแอบบ่นว่า
เรื่องที่พี่ชายผมชอบจุ้นจ้านน่ารำคาญ ขัดขวางวิถีคนหื่นของมันแค่ไหน แต่เราก็ต้องหอบหิ้วพี่แกไปด้วยทุกทีอยู่ดี

ตอนที่ผมลองทำการบ้านภาษาอังกฤษที่ไอ้เดย์เอามาให้หัดทำอยู่ในห้องตัวเอง โดยมีมันนั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะคอม
และมีพี่ภูผานอนฟังเพลงแล้วฮัมเพลงตามอย่างมีความสุข ข้างหลังพวกเรา... จู่ๆไอ้เดย์มันก็ทำหน้าเครียดสะกิดผม

“ลูกคิด กูชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
เดย์กระซิบกระซาบบอกผมเบาๆ ไม่ให้คนข้างหลังได้ยิน
“อะ..อะไร”
“ก็พี่มึงอ่ะ เชี่ยแม่งติดมึงเป็นขี้ปลาทอง วันๆไม่คิดจะทำอย่างอื่นนอกจากคอยกันท่ากูบ้างเลยรึไงวะ”
“มึงจะบ้าเหรอเดย์ พี่เขาไม่รู้ซะหน่อยว่ามึงกับกูเป็นอะไรกันแบบ..แบบนั้น พี่เขาจะคอยกันมึงทำไมมึงน่ะคิดมาก”

“เหรอ.... แต่กูว่าพี่มึงแปลกๆว่ะ ติดมึงเกินไปรึเปล่าวะ ไม่มีทีท่าจะชอบมึงก็จริงอยู่ แต่ตามตูดขนาดนี้
กูก็ไม่ชอบอยู่ดี ทำแบบนี้แล้วกูจะซั่มมึงได้ไงวะ!? แม่ง -*- นี่ถ้าอยู่ที่นี่จนถึงโรงเรียนเปิดเทอม
มึงไม่ต้องเอากระเตงอุ้มใส่เอวไปโรงเรียนด้วยเหรอวะห่า”  ไอ้เดย์ลูบหัวเกรียนๆตัวเองอย่างหงุดหงิด
พูดซะกูเห็นภาพเลยห่า ไอ้บ้านี่มันก็ช่างมุ่งมั่นกับการพรากพรหมจรรย์ประตูหลังผมมาก หลายวันมานี้แม้แต่จูบกัน
ยังไม่ได้เลยครับ คนตัณหาเต็มหัวแบบมันก็สมควรหงุดหงิดมากอยู่หรอก

“แอบคุยซุบซิบอะไรกันเหรอ?”  พี่ภูผาโผล่หน้ามาเฉย เล่นเอาเราสะดุ้งผงะออกจากกันทำไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ แหะๆ”  ผมหัวเราะกลบเกลื่อนไปใครจะไปบอกว่ากำลังนินทาเจ้าตัวอยู่กันเล่า
“แหมดูเหมือนว่าพวกนายนี่จะสนิทกันดีจังเลยนะ อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเลย แม้แต่..ตอนนอน
แล้ววันนี้นายจะมาค้างด้วยอีกรึเปล่าเนี่ยเดย์”  พี่ภูผาทำขมวดคิ้วปรายหางตามองทางไอ้เดย์

“อ่ะแน่นอนสิครับพี่”   ไอ้เดย์ยิ้มมุมปากให้แล้วกอดคอผม มันดันพี่ภูผาที่ยื่นหน้ามาตรงกลางให้ถอยไปอัตโนมัติ

ตั้งแต่พี่ภูผามาอยู่บ้านผม เดย์ก็มานอนด้วยทุกคืน แต่อย่าเพิ่งคิดไปว่ามันกับผมนอนบนเตียงด้วยกันนะครับ..แม่ง
คือเรื่องของเรื่องไอ้คืนแรกนี่เถียงกันแย่งกันไม่ลงตัวครับ พี่ภูผาบอกว่าปวดหลังจะขอนอนบนเตียงกับผมไปก่อน
ส่วนไอ้เดย์มันก็บอกนอนแข็งๆไม่ได้ปวดหลังเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่ยอมนอนข้างล่าง ผมเลยตัดรำคาญ
เป็นคนลงไปนอนที่พื้นเอง T T (เตียงกูแท้ๆ) แล้วไอ้เดย์มันก็จะตามลงมานอนกับผมที่พื้นด้วย แต่ผมไล่มัน
เพราะไม่อยากให้มันทำรุ่มร่ามกับผม สองคนนั้นเลยนอนบนเตียงด้วยกัน

ตลกดีเหมือนกันครับ ตอนนอนหันหลังใส่กัน แต่ตื่นมาขาไอ้เดย์พาดคอพี่ภูผาบ้าง มือพี่ภูผาพาดหน้าไอ้เดย์บ้าง
พี่ภูผานอนดิ้นมาก นอนกลับหัวกลับหางรุงรังสุดๆเลยสองคนนี้
บางทีตกดึกไอ้หอกเดย์มันก็แอบลงมานอนกอดผม จะขอ...กับผม ต้องเขกหัวมันเรียกสติอยู่ค่อนคืนกว่าจะยอมสงบ
ถ้าอยู่กันสองต่อสองก็ว่าไปอย่าง//////*// แต่นี่มีคนอื่นอยู่ด้วย ถึงมันจะน่าตื่นเต้นแต่ผมไม่อยากเสี่ยงให้พี่เขารู้

“ว่าแต่พี่เถอะ หาหอไปถึงไหนแล้ว”  ไอ้เดย์เปิดประเด็นเลยครับ เออ ผมก็ลืมถามพี่เขาเลยไปถึงไหนแล้วนะ
“อึก.....ยัง...ยังไม่ได้เลย ก็หาๆอยู่”  พี่ภูผาตอบแบบนี้แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่ผมถึงจะได้อยู่กับแฟนสองคนล่ะ

ไอ้เดย์มันกระหยิ่มยิ้มแล้วรีบเสนอตัว “ให้ผมช่วยดีกว่า! เอางี้เดี๋ยวผมจะช่วยพี่หาที่อยู่ใหม่ด้วยอีกแรงก็แล้วกัน”
“มะมะมะไม่ต้องอ่ะ!!!”
“หือ? ทำไมล่ะพี่ มีปัญหาอะไร”
“เปล่า! ก็แค่ไม่อยากรบกวนน้องน่ะ”
“ไม่รบกวนเลย! ไม่ลำบากอะไรเลย ผมอยากช่วย”
“ไม่เป็นไร555”
“เอาน่า คนกันเองพี่ หึหึรับรองครับพี่ อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวพี่ก็ได้ย้ายออกจากบ้านนี้แน่!”
“แหม..55 เกรงใจอยู่ดี ไม่ต้องลำบากจะดีกว่า พวกนายติวหนังสือกันต่อเถอะอย่ามาสนใจเรื่องพี่เลย”
“พี่มีแฟนรึยัง”
“ถถถ ถามทำไม”
“เปล๊า ผมถามเฉยๆ”
“ยังหรอก”
“อ๋อ ......ก็เลยมีเวลาวุ่นวายเรื่องชาวบ้านสินะ”
“ห๊ะ นายว่าไงนะเดย์ ได้ยินไม่ชัด”
“ผมบอกว่าพี่เนี่ย! ยังมีเวลาทักทายเพื่อนข้างบ้านสินะ555”
“อ๋อเหรอ555555 ไม่หรอกตอนเด็กมาเล่นบ้านลูกคิดบ่อย คนแถวนี้เขาพอจะจำได้อยู่แล้วนะ สนิทกันเร็ว555”
“5555555เก่งดีนะพี่ งั้นทำไมไม่ไปขอคนข้างบ้านอยู่ล่ะครับ555”
“โธ่555555นายนี่ตลกนะเดย์55 ใครเขาจะให้อยู่วะ”
“งั้นก็ควรตั้งใจหาหอใหม่อยู่ได้แล้วนะพี่นะ!”

อุ้ย........เชี่ยเดย์เลิกหัวเราะปัญญาอ่อนเปลี่ยนมาทำหน้าเข้มฉับพลัน พี่ภูผาสะดุ้งมาเกาะแขนผมจ้องไอ้เดย์
“ลูกคิด ลูกคิด ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่ต่ออีกยาวลูกคิดจะว่าอะไรมั้ย”
โฮ้ คุณผู้ชมครับ พี่แกเล่นมาทำตาแป๋วใส่ผม ผมจะตอกหน้าแกว่าไม่ให้อยู่ได้ไงเล่า  “ไม่ว่าอะไรหรอก..ครับ”
แล้วพี่ภูผาก็ทำยิ้มๆหันไปทางไอ้เดย์  “ได้ยินแล้วใช่ป่ะเดย์ นายไม่ต้องยุ่ง เอ๊ย ไม่ต้องรีบช่วยหร๊อก เอ๊ะหรือว่า
ร้อนใจ มีอารายยยยยยย รึเปล่า!?”

“...555555555 จะไปมีได้ไงล่ะพี่ แล้วพี่ล่ะมีอะไรรึเปล่าถึงไม่รีบหาที่อยู่ใหม่ ไม่เดือดร้อนใจเลยเนอะ555”
“555555555”
“55555555”

“......อะไรวะ”  บ้ากันไปแล้วสองคนนี้ หัวเราะแข่งกันอยู่ได้ ท่าจะบ้า มันขำตรงไหนวะ ผมนั่งฟังมองแล้วงงว่ะ

พอพี่ภูผาเดินไปเข้าห้องน้ำ ไอ้เดย์มันรีบล็อคคอผมไปกระซิบกระซาบเลยครับ
“เฮ้ย เชี่ยแม่ง กูว่าเฉยไม่ได้แล้วนะเรา ไอ้เตี้ยนี่แม่งกะอยู่ยาวเลยนะกูว่า!”
“มึงอย่าบ้าน่าเดย์ ไม่หรอกเดี๋ยวพี่เขาก็ไป”
“ไม่รู้ล่ะ กูว่ากูต้องหาทางกำจัดเสี้ยนหนามเตี้ยๆ อุปสรรค์สั้นๆนี่ไปให้ได้! ดิลวิลซะอย่าง555”
“ไอ้บ้า ชอบมาว่าพี่กู พี่ภูผาเขาก็น่ารักดีออก”
“มึงไม่เห็นเหรอ ว่าพี่มึงพยายามขัดขวางกู!”
“ขวางอะไรมึงล่ะ”
“ก็ไม่ให้กูอยู่กับมึงตามลำพังไง!”    เชี่ยเดย์เหลียวซ้ายแลขวา ล่อกแล่กหวาดระแวง เล่นอะไรของมัน เฮ้อไอ้บ้า

“คิดมาก”
“ไม่คิดมากหรอกมึง นี่เรื่องจริงเลยล่ะ! คอยดูนะกูจะหาทางกำจัดแม่งให้ได้!!!”

“จะกำจัดอะไรเหรอเดย์”  ไม่ใช่เสียงผมนะ ผมสะดุ้งรีบส่งซิกให้เดย์ว่าพี่ภูผามาข้างหลังแล้ว
“ก็กำจัด!...อะ..อ้าวเฮ้ย ออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“เมื่อกี้ไง ว่าแต่ได้ยินนายพูดฮึกเหิมว่าจะกำจัดๆ จะกำจัดอะไรงั้นเหรอ”
“ก็นี่ไง!”
ผมใจหายว๊าบเลยครับ ไอ้เดย์ชี้หน้าพี่ภูผา แต่ผมโล่งใจหน่อยตอนที่มันเลื่อนทิศทางมือให้ชี้ผ่านหน้าพี่เขา
แล้วเลื่อนต่ำลงมาทางขาตัวเอง   “ขน”

“อ๋อ...เฮ้ย! ขนอะไรวะ!?”
“ขนหน้าแข้งไง! คิดว่าอะไรล่ะ!”
“อ๋อออ5555 ก็นึกว่าขนเข่า55”
“ที่แน่ๆไม่ใช่ขนตูดผมก็แล้วกัน เอ๊ะ...แล้วมันมีขนเข่าด้วยเหรอพี่”
“มีดิแต่มองด้วยตาเปล่าไม่ค่อยเห็นหรอก55เอ้อ ดีเลยๆ มาๆๆๆพี่จะโกนให้นะ! พี่ชอบโกนขน
พี่อยากเป็นช่างตัดขนหมาน่ะ ดีจังๆ มาๆพี่โกนให้เอง555”
ไอ้เดย์จะปฏิเสธแต่พี่แกเล่นหันไปหามีดโกนในกระเป๋าตัวเองอย่างไว

ซวยแล้วไงครับ เชี่ยเดย์หันควับมองหน้าผมตาเหลือก ไอ่เชี๊ยะ!5555555 มันโดนพี่ภูผาจับโกนขนหน้าแข้งให้
เอาซะขาเนียนกิ๊กเลย 5555  ผมนั่งกอดหมอนดูมันขำไอ้พวกคนบ้าสองคนนี่จริง เพราะไอ้เดย์มันไม่ยอม
โดนโกนฝ่ายเดียว เลยจะตอบแทนด้วยการไล่จับพี่ภูผามาโกนหัวให้บ้าง พี่ภูผาแหกปากวิ่งหนีไอ้เดย์ที่ถือมีดโกน
วิ่งตามด้วยขาเนียนกิ๊งรอบบ้าน

++++++++++++++

แล้วไอ้เดย์มันก็เก็บกดต่อไปอีกหลายวัน พี่ภูผาติดผมอย่างกับฝาแฝดยิ่งกว่าซีน่อนซีโน่ซะอีก ไอ้เดย์มันชอบบ่น
พึมพำๆครับช่วงนี้ ประมาณว่าเห็นหน้าผมแล้วอยากโน้มคอผมไปจูบเรื่อย ส่วนพี่ภูผาก็อยากเก็บใส่ถุงดำไปทิ้งซะ
แต่อยู่ๆเย็นวันอาทิตย์ไอ้เดย์ก็ขี่รถมาบ้านผมอย่างอารมณ์ดี
“ลูกคิด ป่ะ ไปงานศพกัน ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย คนรู้จักกันน่ะกูไม่อยากไปคนเดียว นะนะ ไปกับกูนะ”

ผมฟังมันพูดชวนด้วยหน้าตายิ้มแย้มแล้วเอ๋อแดกมาก นี่มึงมีความสุขที่เขาตายหรือเชี่ยไรวะเดย์ ทำไมหน้าบานงี้
“เอ่อ...”   ผมยังไม่ทันพูดอะไร แม่จ๋าที่นั่งอยู่ใกล้ๆได้ยินก็บอกให้ผมไป 
“ไปสิลูก ไปกับเดย์ก็ได้ เดี๋ยวแม่กับพี่ภูผาจะกินข้าวเลยไม่รอแล้วกัน ลูกก็ไปกินที่งานถ้าไม่อิ่มก็ค่อยมากินต่อที่บ้าน”

ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่งรีบไปกอดพุงแม่จ๋า มันอ้อนแม่ผมเหมือนเคย แม่จ๋าน่ะไม่เคยว่าอะไรไอ้เดย์สักคำ
ตกลงนี่ใครลูกแม่กันแน่วะ แต่จะบอกความลับให้ก็ได้นะ จ๋าเขาแพ้คนหล่อแถมไอ้เดย์ยังขี้อ้อนอย่างนี้
เห็นแล้วอดใจอ่อนไม่ได้ทุกที นี่ถ้าปะเหลาะเอาอะไรคงยกให้หมด
ผมฟังแล้วก็ขำๆนะ มีอะไรจะยกให้มันก็รีบยกนะจ๋า ลูกชายก็อย่าเก็บไว้ยกให้เขาไปซะสิ ลูกยอม คึคึคึ

ผมใส่เสื้อยืดสีขาวอยู่แล้วเลยขอตัวไปเปลี่ยนกางเกงบอลสีฟ้าที่ใส่เป็นกางเกงยีนส์เดฟสีดำสนิท
เห็นผมขึ้นไปเปลี่ยนกางเกง พี่ภูผาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาก็ถามตาโต
 “ลูกคิดเปลี่ยนกางเกงทำไม จะไปไหนเหรอ”
“ไอ้เดย์มันมาชวนให้ไปงานศพเป็นเพื่อนครับ”
 พี่ภูผาตาโตยิ่งกว่าเดิม รีบหาเสื้อผ้ามาใส่บ้าง  “ไปด้วยดิ!”




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-02-2016 16:56:20 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย.../2   




ไอ้เดย์เห็นพี่ภูผาเดินตามผมลงมาติดๆ เจอหน้ากันสองคนนี้ก็ฉีกยิ้มให้กัน แต่พอผมบอกว่าพี่ภูผาจะขอไปด้วย
ไอ้เดย์มันหุบยิ้มทันทีเลยครับ แถมยังถลนตาทำท่าอยากจะกระโจนมา ผมนี่รีบกันไว้แล้วลากมันขึ้นห้อง
แต่ตอนเดินขึ้นบันไดมันก็ยังไม่วายชี้หน้าพี่ภูผาที่ยืนยิ้มให้มันอีก ผมทั้งตีมือทั้งปิดปากมัน ไล่ให้ไปข้างบนก่อน
“จะขึ้นไปข้างบนกันทำไมอีกล่ะลูกคิด!?”  พี่ภูผาตะโกนถาม ผมเลยตะโกนบอก
“ผมว่าไอ้เดย์น่าจะเปลี่ยนกางเกงหน่อยครับ จะหากางเกงดำให้มันใส่น่ะ55”  พอดีไอ้เดย์มันใส่กางเกงยีนส์สีฟ้า
เลยเอามาอ้างได้ พี่ภูผาแกว่าไม่น่าเป็นไรมั้ง แต่ผมก็ยืนยันว่าให้แกรอข้างล่างเดี๋ยวเดียว
“ไอ้!~~~~~~อื้ออื้อเอ้ออื้อออออ!!!”   ไอ้เดย์จะตะโกนด่าพี่ภูผาผมต้องรีบปิดปากมันเพิ่มอีกมือแทบไม่ทัน
“ห๊า? อะไรเหรอเดย์?”   พี่ภูผามาเกาะขอบบันไดชั้นล่างเงยหน้าตะโกนถามตาแป๋ว
ไอ้เดย์มันทำท่าอยากวิ่งลงมาบีบคอพี่เขาจะตายแล้ว ผมเลยรีบดึงมันขึ้นแล้วถีบเข้าห้องแบบร้อนรน

ดีที่ได้ยินเสียงพี่ภูผารับสายโทรศัพท์  “ฮัลโหล เอ้อ! ก็บอกว่าอยู่บ้านญาติไง๊ เฮ้ยนายไม่รู้จักหรอกไม่ต้องห่วงน่า
เป็นพ่อเรารึไง 55”   คงคุยกับเพื่อนเลยไม่ได้สนใจตามพวกเราขึ้นมาอีก


พอเข้าห้องได้เชี่ยเดย์ก็โวยวายใหญ่   “กูจะไม่ทนพี่มึงแล้วนะไอ้ลูก! แม้แต่งานศพแม่งก็ยังจะตาม ไอ้เนินดิน
มันรู้จักคำว่ามารยาทบ้างมั้ยวะห่า คนเขาไม่ได้ชวนสักคำ แล้วไอ้งานอย่างนี้มันน่าขอไปด้วยตรงไหนเชี่ย
กูไม่ได้ไปไปเที่ยวทุ่งดอกทานตะวันนะ ดูมันยิ้มดีใจหน้าบานเชี่ยไรเนี่ย!!”

“แต่ตอนแรกหน้ามึงก็บานไม่แพ้พี่ภูผาหรอกนะเดย์.. เฮ้อ ใจเย็นดิวะ พี่เขาขอไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“ไม่เป็นไรได้ไง! กูอุตส่าห์!”
“อุตส่าห์ไร”
“ก็!.....เอ่อ.......ไม่มีไร ก็มัน....ก็มันงานศพป่าววะ มันไม่น่าตาม!”
“เอาน่าอย่าโมโหเลย นะ”
“กูจะไม่โมโหเลยถ้าไอ้เตี้ยหมาตื่นมันไม่ขอตามไปด้วย!”
“ปากมึงนี่เนอะ อย่าไปด่าเขาเชียวนะเว้ย เขาก็แค่อยากไปด้วยน่า”
“กูไม่ให้ไป กูจะไปกับมึงแค่สองคนพอ!”
“เดย์เบาๆ ไม่เอาน่า นั่นพี่กูนะ”
“กูไม่ให้ไป! แล้วกูก็จะไปตบกบาลสั่งสอนมันด้วย ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างรึไงวะ!”
“โห...ให้คนอย่างมึงมาด่าว่าไม่มีมารยาทบ้างล่ะ ไม่เกรงใจกันบ้างล่ะนี่มัน..”
“ทำไม!”
“แหะๆ ก็ปกติมึงต้องเป็นคนโดนด่ามากกว่านี่นา55”
“ฮึ่ม! กูอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ จะลงไปไล่แม่งออกจากบ้านเดี๋ยวนี้!”
“เฮ้ยไอ้บ้า จะไปไล่เขาเรื่องอะไร แล้วนี่มันบ้านกูไม่ใช่บ้านมึง” 
“บ้านมึงก็เหมือนบ้านกู! กูจะจับมัดใส่ถุงขยะแล้วเอาไปทิ้งที่เทศบาลแม่ง!!!”
“แล้ว! แล้วมึงจะบอกจ๋าว่าไง!”
“อึก!........ฮึ่ม...นั่นดิ เอาไงดีวะ!”   ดีนะที่มันยังพอมีสตินึกถึงหน้าแม่ผม

ไอ้เดย์ทำท่าคิดเครียด นี่มันตั้งใจหาทางกำจัดพี่ผมจริงจังเลยนะเนี่ย มันเดินพล่านแบบร้อนใจไปๆมาๆ
แล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรออกเดินเลี้ยวไปที่โต๊ะคอม หยิบสมุดเรียนของผมมาฉีกหน้ากระดาษเปล่าออกหนึ่งแผ่น
แล้วหยิบปากกามาเขียนยุกยิกลงไปในนั้น ผมสงสัยมากเลย “ทำอะไรวะเดย์”  รีบเดินไปชะเง้อดูที่มันเขียน

[ไอ้เตี้ยหมาตื่น! ออกจากบ้านนี้ไปซะ! ไม่งั้นมึงตาย!!!]

“|||||||||||| เชี่ยเด๊ย์~~~~!!! มึงบ้าเหรอเขียนเชี่ยไรเนี่ย!?”  ผมรีบผวาไปดึงกระดาษในมือมันมาขยำทิ้งเลยครับ
“ลงไปพูดให้แม่มึงได้ยินไม่ได้กูก็เขียนให้มันอ่านแทนไง”
“.........เฮ้ออย่าไปทำอะไรบ้าๆกับพี่เขาน่า..เดี๋ยวพี่ภูผาก็ฟ้องจ๋าหรอก”
“ฟ้องเหรอ โธ่เชิญเล้ยจ๋าไม่เชื่อมันหรอก กูน่ารักจะตาย! รู้ซะบ้างนี่ดิลวิลนะครับขอโทษ!”   มันคิดว่าเครดิตมันดี
“โฮะ! น่ารักตายห่าล่ะ จะฆ่าเขาแง่งๆเหมือนหมาบ้า แค่เขาขอไปไหนมาไหนด้วยเนี่ยอ่ะนะ”
“ก็กูรำคาญอ่ะเชี่ย! กูขี้เกียจปั้นหน้าทนได้ทนดีเต็มทีแล้ว! ห่าเอ๊ยอีกวันเดียวก็เปิดเทอมแล้วยังไม่ได้เย่..!เลย!!”
“เหวอ!!! เชี่ยเด๊ย์! จะไปไหน!!? มะไม่เอาๆใจเย็นไม่เอานะ! อุ๊!!คนดี๊คนดีที่รัก มึงอย่าเพิ่งป๊ายยยยย!|||||||||”
“ต่อยคว่ำแม่งสักที ดูดิ๊ยังจะยิ้มเยาะเย้ยกูได้อยู่มั้ยไอ้ปลิงปล้องเดียว! เดี๋ยวกูขี่มอไซค์ชนแม่งให้นอนรพ.จบ!”

ไอ้บ้าเดย์มันฮึดฮัดจะเปิดประตูออกไปเล่นงานพี่ภูผาแบบขัดใจมาก ผมต้องผวาดึงมันแทบตาย แต่มันน่ะแรงเยอะ
ผมฉุดไว้ไม่อยู่เลยต้องเปลี่ยนเป็นกอดไว้แทน ผมจับหน้าบึ้งๆของมันไว้แล้วประกบปากจูบซะเลย...มันก็ตกใจ
แต่พอมันตั้งตัวได้มันก็จูบตอบผมแบบดูดดื่ม เล่นเอาหายใจแทบไม่ทัน

ผมอยากให้มันใจเย็นขึ้นหายอารมณ์เสียเลยจูบอยู่นาน ไม่รีบผลักออกแม้จะรู้สึกเขินที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
อีกอย่าง.......ผมก็คิดถึงรสจูบของมันด้วย

ลิ้นที่ตวัดเกี่ยวกันอย่างร้อนแรงในปากมันทำให้ใจเต้นแรงมากๆเลยครับ.. ลมหายใจที่พ่นออกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตัวผมดูเหมือนร้อนๆยังไงไม่รู้ ความหวานที่ซ่านภายในปากกับลิ้นร้อนที่รุกไม่หยุดเล่นเอาขาหมดแรงได้ดื้อๆ
มันไม่มีแรงต้านทานเลยเมื่อโดนดันให้เดินถอยหลังไปจนเราล้มทับกันลงไปบนเตียง
ทันทีที่หลังของผมสัมผัสกับฟูกนุ่มๆ ผมก็จับหน้ามันให้หยุดจูบอย่างตกใจ “เดย์! อื้อ!!!” 

แต่ไอ้เดย์มันไม่ยอมให้ผมพูดอะไรต่อ รีบปิดปากผมด้วยปากของมันอีกครั้ง คราวนี้เลยจูบกันนัวบนที่นอน
แล้วคนมือซนอย่างไอ้เดย์มันจะยอมหยุดแค่กอดผมไว้นิ่งๆเหรอ ไม่หรอกครับมือไอ้บ้านี่ก็ลูบเลื้อยไป
ตามอารมณ์มันนั่นแหละ เผลอแผล็บเดียวมือมันไปอยู่ที่ก้นผมแล้ว แม่งขยำซะสะดุ้ง

“อื้มมมมมม ฮ่าส์!!! แฮ่กๆๆดะเดย์! อึก..เฮ้อ.. ใจเย็นๆนะ กูอยู่นี่ๆ กูจะอยู่กับมึงอย่างนี้... ยังอยู่กับมึงอีกนาน..
วันนี้มีคนอื่นอยู่ด้วยก็ช่างปะไรวะ วันหน้า...ยังไงก็มีแค่เรา”   
ผมบอกมัน มองตามัน แววตาเดย์ดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

ผมเข้าใจว่าไอ้เดย์อึดอัด ผมเองก็อึดอัดที่เหมือนมีคนคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลา แต่พี่ภูผาเขาก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดี
เขาแค่ติดผมมากไปหน่อย แต่เดี๋ยวอีกพักเขาก็ย้ายออก ไม่ได้ติดอยู่กับผมไปตลอด เรื่องนี้ผมอยากให้เดย์มันคิดใหม่
อยากให้มันเข้าใจ อย่าไปถืออย่าไปโกรธพี่เขา พี่ภูผาตัวเล็กนิดเดียวเองแรงก็ไม่มี ขืนไอ้เดย์เตะก็ปลิวเท่านั้น
ไม่อยากจะนึกภาพ|||||||


ตกลงกันแล้วว่ามันจะไม่ไปตีหัวพี่ภูผาหรือจับยัดถุงดำแน่ผมก็เบาใจหน่อย แต่ก่อนจะออกจากห้องกัน
มันก็ยังดึงตัวยึกยักไม่ยอมปล่อยผมไปซะที

เดย์นอนตะแคงท้าวหัวเกลี่ยไรผมชื้นนิดๆที่หน้าผากของผมไปยิ้มไป ผมนอนหงายมองหน้ามันแล้วอดเขินไม่ได้
ฟังมันพูดเสียงโคตรนุ่ม
“กูไม่เคยต้องรอใครนานขนาดนี้มาก่อนเลยนะ มึงรู้มั้ย หื้ม.. กูรักมึงมากแค่ไหนคิดดูสิ” 
“......./////”   ผมเขินจนต้องหลบสายตาเชื่อมของมัน มันก็เอามือมาลูบแก้มผมให้ร้อนผ่าวเล่น
“แล้วกูก็ไม่เคยเชื่อฟังใครเหมือนหมาฟังเจ้าของแบบนี้ มึงรู้ไว้ด้วยว่ากูจะยอมให้.....แค่มึงเท่านั้น”
“/////// ก็...ก็มึงเคยพูดเองนี่ ว่าถ้ากับคนที่รัก มึงก็หยวนให้ได้หมดน่ะ”  ผมยังจำได้นะ
“......หึหึหึ อย่ามาทำหน้าตาน่าเย่อใส่กูดีกว่า เดี๋ยวมึงจะไม่ได้ลงจากเตียง”
“อึก/////*//! ไอ้บ้า! กะกะกูไปทำหน้าแบบนั้นตอนไหน!!”
“ไม่รุ้สิ กูก็เห็นเป็นแบบนั้นตลอดเวลาแหละ คึคึคึ”

เอาอีกแล้วครับไอ้เดย์เบียดตัวลงมาทาบทับผม แม่งมือกับปากมันแตะตรงไหนตัวผมก็ร้อนไปหมด
แต่เสียงทุบประตูหน้าห้องก็ทำเราอารมณ์ค้าง “ปังๆๆๆ!!!”  มีเสียงคนตัวเล็กๆตะโกนถาม
 “เฮ้ย! จะไปกันได้ยางงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~!?”

เสียงพี่ภูผามาเคาะประตูเรียก ไอ้เดย์ถึงกับเหลือกตามองบนมันทำหน้าแบบอยากจะทุบอะไรทิ้งสักอย่างน่าดู
กลัวมันโมโหขึ้นมาอีกผมเลยดึงคอเสื้อมันรั้งให้ปากเรามาจุ๊บกัน ผมพูดกระซิบยิ้มให้มันบอกให้รางวัลที่เป็นเด็กดี
มันก็ชะงักแล้วแล้วจุ๊บปากผมเบาๆอีกสองสามที ผมลูบหัวมันอย่างที่มันชอบ ไอ้ลูกหมาตัวโตหน้าหล่อของผม
ยิ้มมุมปากนิดๆแล้วดึงมือผมให้ลุกจากเตียง

เราเปิดประตูมาก็เจอพี่ภูผา แกยังยืนกอดอกรอตาแป๋ว พอเห็นไอ้เดย์ยังอยู่ชุดเดิมก็ทำหน้าสงสัย
“อ้าวไหนว่ามาเปลี่ยนกางเกงไง”
ผมก็รีบแก้ตัว “อ๋อคือ.. ไม่มีกางเกงสีดำที่มันใส่ได้เลยครับ55” ขี้เกียจให้ซักมากความเลยรีบดันหลังไอ้เดย์ให้เดินไป


.......พวกเราออกมาหน้าบ้าน ผมกำลังจะขึ้นซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ ไอ้เดย์มันยกมือขึ้นห้าม
“หยุดเลยลูกคิด มึงลงไปก่อน ให้พี่เขาขึ้นมาคนเดียว”
“ห๊ะ!?”
ผมกับพี่ภูผานี่มองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างงง
“คือ.....ช่วงนี้รถกูไม่ค่อยดีว่ะ ยางก็เล็กเดี๋ยวหนักไปมันจะไปแตกกลางทาง ไปทีละคนแล้วกัน”
“เหรอ เออๆเอางั้นก็ได้”

"งั้นเอารถพี่ไปดีกว่ามั้ย"
 พี่ภูผาชวนนั่งยาริสไปกัน แต่ไอ้เดย์บอกไม่ชอบนั่งรถยนต์ยืนยันจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปเท่านั้น
"งั้นพี่ก็ไม่ต้องไปง่ายกว่าป่ะครับ55 ผมไปกับไอ้ลูกสองคนก็ได้นะ เอ๊ะ..หรือพี่จะขับรถตามไปก็ได้
แต่ตามให้ทันก็แล้วกัน ถ้าหลงกันก็ช่วยไม่ได้.."
"อ่างั้นพี่ไปมอเตอร์ไซค์นายก็ได้ 55|||||||"

ไอ้เดย์มันพยักหน้าให้พี่ภูผารีบซ้อนรถ แต่พี่เขาดูอึกอักเหมือนไม่อยากไปเอาแต่หันมามองผม
ผมเลยยิ้มพูดกับพี่ภูผา   “ไปรอที่งานก่อนนะครับพี่ เดี๋ยวผมตามไป”
ไอ้เดย์เองก็เร่ง  “เอ้าเร็วสิครับ จะไปไม่ไป ไหนว่าอยากไปด้วยไม่ใช่”

พี่ภูผาเลยขึ้นนั่งซ้อนรถไอ้เดย์ด้วยท่าทางโคตรหวาดระแวง ทำหน้าอย่างกับกลัวไอ้เดย์จะเอาไปฆ่า
ผมเห็นแล้วก็แอบขำนะ หวังว่าสองคนนี้คงไม่ไปตีกันกลางทางหรอกนะ ได้แต่ตะโกนบอกเดย์ว่าให้ขี่รถดีๆ
ผมมองตามหลังสองคนนั้นไปจนลับตา ไอ้เดย์มันก็ขี่รถดีอยู่นะไม่ได้กระชากหรือยกล้อหน้าบิดแซงแกล้งอะไร

.....................................................
...................................
......................

แล้วผมก็นั่งรอมันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านนานมากกกกกกกก นานเกินไปแล้ว! เป็นชั่วโมงเลยครับ!
เฮ้ยนี่มันไปงานศพที่ไหนวะ ไกลมากเลยรึไงนะ ไม่ใช่ขี่ออกนอกเมืองไปนะไอ้ห่าปลวก||||||||||||

จากที่นั่งกินขนมรอจนจะหลับ รอนานก็ร้อนใจเริ่มเดินไปเดินมากระวนกระวายใจอ่ะครับ ชักไม่ดีแล้ว
ทำไมหายไปนานจัด ผมโทรตามใครก็ไม่มีคนรับซะด้วยสิ.. เป็นห่วงน่ะครับเห็นเดย์บ่นว่ารถไม่ค่อยดี
ไปเสียกลางทางรึเปล่าก็ไม่รู้

แต่พออีกพักใหญ่ไอ้เดย์มันก็มาครับ เห็นมอเตอร์ไซค์มันแต่ไกลผมที่ชะเง้อคอยาวค่อยโล่งใจหน่อย
“โหยเชี่ย งานอยู่ที่ไหนเนี่ย จัดที่เชียงใหม่เหรอสัด โทรไปก็ไม่รับนะ”
ผมทำหน้างอเพราะรอนาน ว่ามันมันกลับอมยิ้มเอามือมาบีบปากผม ผมก็สะบัดหน้าปัดมือมันออก

“แบ็ตหมดอ่ะ อย่าหน้างอดิ ไม่ต้องบ่นน่าก็มารับแล้วนี่ไง งานมันไกล ป่ะรีบไปเหอะ” 
ก่อนจะจูงมือผมไปซ้อนรถเดย์ก็ไม่ลืมตะโกนบอกจ๋าที่นั่งตัวกลมดูโทรทัศน์ข้างในบ้าน
“จ้าคร้าบ เดย์พาลูกไปแล้วนะครับ ถ้ากลับดึกจ๋าไม่ต้องรอนะครับ ไม่ต้องห่วงเดย์ดูแลอย่างดี”
จ๋าก็หันมาตอบมัน  “จ้าลูก! รีบไปเหอะเดี๋ยวไม่ทันพระสวดนะฟ้ามืดแล้วนี่”
“คร้าบบบบบบ”
ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะ ทำไมไอ้เดย์มันยิ้มเยอะแปลกๆ?...


*******************


..........  “เดย์? รถเป็นอะไร”

ทางที่ไอ้เดย์มาไกลจากบ้านมาก แต่มาถึงกลางสะพานข้ามแม่น้ำรถมันก็ดับซะเฉยๆ

เดย์จอดรถแล้วบอกให้ผมลงไปยืนรอข้างๆ ผมเห็นมันก็จับโน่นเช็คนี่ไปเรื่อยเลยหันหลังกลับไปมองวิวที่แม่น้ำ
บ้านเรือนสองฝั่งแม่น้ำทั้งตึกสูงๆรวมถึงเรือที่แล่นไปมีแสงไฟระยิบระยับเต็มไปหมด ละลานตาสวยมากเลยครับ
ถึงจะเจอแต่เรื่องทำให้อารมณ์เสียไหนจะรอนาน แล้วรถยังมามีปัญหาอีก แต่เห็นวิวกลางคืนสวยๆอย่างนี้
ก็อดเผลอยิ้มออกมาไม่ได้

กำลังมองเพลินๆก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงมือที่มาโอบรอบเอวผมไว้  ผมเอียงหน้าไปมองไอ้คนข้างหลัง
มันยิ้มหล่อก้มเอาคางมาเกยบ่าผมพูดกระซิบข้างหู  “วิวโคตรสวยเลยเนอะตรงนี้ อยากอยู่กับมึงตรงนี้นานๆจัง”

ผมได้แต่อมยิ้มเขินมันแล้วมองไปข้างหน้า ลมพัดมาเอื่อยๆปะทะเข้าหน้านึกถึงวันที่มันพานั่งซ้อนรถข้ามสะพาน
แต่วันนี้ได้หยุดดูกลางสะพานเลย เดย์กอดผมไว้จากข้างหลังแบบนี้ผมอุ่นใจบอกไม่ถูก
เราไม่ได้สนใจรถที่ขับผ่านไปมาอยู่ด้านหลัง ถึงใครจะเห็นผู้ชายสองคนยืนกอดกันก็ช่างเป็นไร
เขาผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่มีใครสนใจพวกเราเช่นกัน ผมยืนดูวิวตรงหน้ากับไอ้เดย์อยู่พักใหญ่ด้วยความอิ่มใจ
มันก็กอดแนบแน่นแล้วคอยหอมแก้มผมเรื่อย/////

ถึงแม้จะอยากลืมเรื่องอื่นไปแล้วอยู่กับมันแบบนี้ทั้งคืน แต่ยังไงเราก็ต้องไปต่อ “รถเป็นไงอ่ะเดย์ ขี่ต่อได้มั้ย” 
“รถไม่ได้เสียหรอก กูแค่อยากอยู่ตรงนี้กับมึง”
“อ้าว!? ไอ้บ้านี่/////”  น่าด่ามันนะครับที่หลอกผม แต่ก็ด่าไม่ออก ก็มันทำเรื่องน่ารักดี/////

“งั้นก็รีบไปงานเถอะ พระสวดกี่โมงนี่”  ผมหยิบมือถือขึ้นดูจะสองทุ่มแล้วก็ตกใจ “เฮ้ยเดย์! จะทันมั้ยเนี่ย”
พระไม่น่าสวดดึกกว่านี้ ผมเร่งให้มันขี่รถอีกอย่างก็ปล่อยพี่ภูผาไว้ที่งานคนเดียวด้วย
“ใจเย็นน่า55 ไม่ต้องรีบหร๊อก ไม่ได้มีใครตายซะหน่อย”
“พูดบ้าอะไรของมึงเดย์ จะไปงานศพอยู่เนี่ย”
“ก็บอกว่าไม่มีใครตายไง”
“...................เดี๋ยวนะ......จอดๆๆๆ!!!! จอดรถก่อนเลยเชี่ยเดย์มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!”

ผมตีๆหลังมันบอกให้จอดรถชักจะไม่เข้าท่าแล้วไง ไอ้บ้าเดย์มันเล่นอะไรของมันเนี่ย!
“ก็กูแค่อยากอยู่กับมึงสองคน เลยว่าจะพามาเที่ยว กูก็ไปนั่งคิดนอนคิดตั้งนานว่าจะอ้างอะไรดี กะว่าถ้าบอกว่า
ไปงานศพแม่มึงก็ไม่ว่า แล้วไอ้เตี้ยเนินดินนั่นก็ไม่น่าจะตามมา แต่แม่งดันเสือะทะลึ่งร้องมาด้วยอีก”

พอไอ้ตัวร้ายมันเฉลยเท่านั้นแหละผมอยากจะทุบมันนัก แต่มันจับมือผมไว้แน่นเลยไม่ยอมให้ตี ผมก็ด่ามันแทน
“อะอะอะอะไอ้บ้า!!!!!! ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ! อยู่ๆใครเขาเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นวะห่านี่!
แล้วนี่มึงเอาพี่กูไปไว้ที่ไหน!!?”

“ทิ้งไปแล้ว”
“เชี่ยเดย์! ตอบดีๆ!”
“ก็กูบอกว่าทิ้งก็ทิ้งไปแล้วดิ”
“ไอ้บ้า! เอาไปทิ้งไว้ที่ไหนไอ้คนบ้า!!!!!!”
“ไม่รุ กูจำไม่ได้แระ”
“เดย์!!! มึงไปรับพี่ภูผากลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไม่งั้นกูโกรธมึงจริงๆด้วย!!!”
“ชิ..........”

ผมร้อนใจโทรหาพี่ภูผา แต่เสียงโทรศัพท์พี่เขาดันดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงเชี่ยเดย์ครับ!
ไอ้บ้าเดย์มันล้วงมือถือพี่ภูผาออกมากดปิดแล้วยิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผม ผมอ้าปากค้างชี้มือถือพี่ชายในมือมันอึ้งๆ
“เชี่ย!||||||||||| มึงขโมยโทรศัพท์พี่กูมาเรอะ!!!?”
“เคี้ยกกกกกกก5555555555555”
ไอ้เดย์มันหัวเราะขำสะใจน่าดู แต่ผมนี่หน้าซีดเลยไม่รู้ป่านนี้พี่ภูผาจะเป็นไงบ้าง

มันก็ยึกยักอยู่นานเล่นตัวพอดู จนผมต้องใช้ไม้อ่อนเหมือนเคย “เดย์...ไปรับพี่ภูผาก่อนกูเป็นห่วงเขาอย่างนี้
แล้วจะไปเที่ยวกับมึงสบายใจได้ไงล่ะ นะนะ แล้วเราค่อยไปกันสองคน ส่งพี่เขากลับบ้านแล้วขี่รถออกมาเลยก็ได้”

“........................ก็ได้ แต่ไม่ให้มันตามแล้วจริงๆนะ”
“อื้อ! กูสัญญา!”


กว่าจะยอมพาไปหาพี่ภูผาได้ ผมอยากจะบ้าตาย มันพาพี่ผมไปปล่อยทิ้งไว้ที่ปั้มน้ำมัน ซึ่งอยู่ไกลโคตรเลยครับ
ไปถึงเจอพี่ภูผานั่งก้มหน้าอยู่หน้ามินิมาร์ทของปั้ม พอเข้าไปใกล้ถึงรู้ว่าพี่แกนั่งร้องไห้อยู่||||||||||||

“ฮืออออออออออแง!!! ลูกคิดมารับพี่แล้วเหรอ!! โฮ~~~”
ผมทำหน้าไม่ถูกเลยพี่ภูผาเหมือนเด็กเล็กๆโผกระโดดกอดผมร้องไห้ดีใจที่เจอผม แล้วพี่เขาก็ชี้หน้าไอ้เดย์
“ไอ้บ้านี่มันหลอกให้พี่รอที่นี่อ่ะฮืออออ มันบอกว่ารถเสียแล้วพอพี่ลงรถก็ขอยืมมือถือจะโทรหาลูกคิด
แต่พอพี่ให้มัน มันก็ขี่รถหนีพี่ไปเฉยเลยไอ้บ้าโฮ~~~~~~”

“พี่ครับผมขอโทษแทนเดย์ด้วยนะ เขาไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจบ้าอะไร!ตังค์ก็ไม่มี ทางข้างนอกเปลี่ยวก็เปลี่ยว ไว้ใจใครก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ กลัวก็กลัว
มีคนน่ากลัวๆขอตังค์พี่ด้วยอ่ะ พี่เดินหนีตั้งนานบอกไม่มีมันก็ทำท่าจะต่อยพี่ พี่วิ่งหนีเข้ามินิมาร์ท
หลบอยู่ในนั้นจนพนักงานเขาสงสัยว่าจะขโมยของเขารึเปล่า เลยต้องออกมานั่งหน้าร้าน ใครผ่านไปผ่านมาก็มอง
หิวข้าวก็หิว เจ็บใจก็เจ็บใจ แถมยังโดนผู้ชายจีบด้วย มันจะลวนลามพี่อีก ดีที่พี่ร้องโวยวายมันเลยหนีไป
น่ากลัวฉิบหายวันซวยอะไรวะเนี่ย โฮ~~~~~”   เอิ่ม..........รู้สึกผิดฉิบหายเลยครับทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนทำ||||||

ผมกำลังปลอบพี่เขาอยู่แล้วดูไอ้เดย์มันกวนตีนนะ   “โตแล้วร้องทำไมนักหนาวะ ปัญญาอ่อนรึไงแมนป่ะเนี่ย55”

พี่ภูผาทำหน้าโกรธไอ้เดย์น่าดู ตะคอกใส่มัน  “ฮึ่ม! คอยดูนะไอ้เด็กนิสัยเสีย ไอ้เลว จะบอกจ๋าให้หมดเลย
ว่าแกเลวยังไง หลอกว่าหน้าซื่อแต่ใจคด จะให้ลูกคิดเลิกคบกับแกคอยดู! แกมันไอ้คนไม่ได้เรื่อง
เหมือนอย่างที่แม่บอกไว้ไม่มีผิดเลย!!! ลูกคิดรีบๆเลิกกับมันซะไอ้คนแบบเนี้ย!”


งานเข้าแล้วสิครับ ผมกับเดย์ตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น พี่ภูผาเองก็เหมือนจะลืมตัวจนเผลอพูดออกมามากกว่าตั้งใจ
“อึก....ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จะบอกให้ก็ได้นะ ที่พี่มาอยู่บ้านลูกคิดก็เพราะแม่ขอร้องมาหรอก!
บอกว่าให้ช่วยดูน้องให้ที น้องกำลังเดินทางผิดคบกับคนไม่ดีอยู่ หาทางให้เลิกคบกันซะได้ก็ดี!
พี่ก็คิดนะว่าแม่อาจเข้าใจอะไรผิด แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคนที่น้องคบมันนิสัยแย่จริงๆ! ไอ้เด็กสันดานไม่ดี!ฮึ่ม!!”

“พี่ภูผา!!!”
ผมยืนตัวแข็งด้วยความตกใจ ที่แท้พี่เขามาเพราะอย่างนี้เอง อยากให้ผมเลิกกับเดย์เหรอ
ไอ้เดย์มันขยับมาจับมือผมแน่น มองหน้าพี่ภูผาแบบไม่ยอม   “พี่อย่ามายุ่งกับเรื่องของพวกผมจะดีกว่า
อ้อแล้วก็วานไปบอกป้าเขาด้วยนะ คนที่นิสัยแย่มันใครกันแน่ จะมาทำให้คนรักกันเขาเลิกกัน ฝันดิ!”

“เดย์ไม่ได้ร้ายอย่างที่พี่กับป้าคิดหรอกนะครับ มันแค่ขี้แกล้ง เดย์ดีกับผมมากเลยนะพี่ พี่อย่าบอกแม่จ๋านะ”
ถึงผมขอร้องแต่พี่เขาคงไม่หายโกรธไอ้เดย์ง่ายๆ  “เห๊อะ! ดีเหรอ? ตรงไหนวะ!?”

ผมเลยเปลี่ยนไปพูดกับเดย์บอกให้มันขอโทษพี่ภูผาแล้วสัญญาว่าต่อไปนี้จะทำตัวดีให้พี่เขาเห็น
“ขอโทษ..”   ไอ้เดย์มันก็พูดอย่างเสียไม่ได้แหละ จนผมต้องดึงแขนมันให้มองหน้าผม ผมกระซิบบอก
ขอให้มันทำหน้าให้ดีกว่านี้ ถ้าพี่เขาเอาเรื่องที่เรารักกันไปบอกแม่จะยุ่งไปกันใหญ่ ทั้งที่เราตกลงกันแล้ว
ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครรู้อีก นานวันเข้าแม่คงสังเกตได้เอง ผมไม่อยากบอกให้แม่ช็อค
ถ้าจ๋าค่อยๆรู้และทำใจได้ วันข้างหน้าก็มีหวังที่แกจะยอมรับเรื่องไอ้เดย์ได้...  ไม่ใช่ตอนนี้!

“เอางี้พี่จะให้ผมทำยังไงเป็นการไถ่โทษก็ได้ แต่ยังไงก็รู้ไว้เลยนะ ถึงพี่จะบอกหรือไม่บอกจ๋า
ผมก็ไม่เลิกกับลูกคิดเด็ดขาด”

“............ได้! ถ้ากล้าเสนอมาก็กล้าให้โอกาส! ภายในสามวัน! ลองทำให้พี่เปลี่ยนใจไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกจ๋าดูสิ!
อยากรู้เหมือนกันว่ามีอะไรดี!”

พี่ภูผาประกาศแล้วก็ยืนยันว่าถ้าไอ้เดย์ทำให้พี่เขาเห็นว่าเป็นคนดีไม่ได้ภายในสามวัน พี่เขาจะบอกแม่จ๋า
แล้วถ้าผมยังไม่ฟังจะโทรไปบอกพ่อจ๋าด้วย! ร้ายจริงๆเลยผมปวดหัวตึบ|||||||||||

ผมมองตาไอ้เดย์อย่างอ้อนวอนสุดๆแล้ว  “มึงช่วยทำตัวดีๆกับพี่กูหน่อยเหอะนะเดย์”
ไอ้เดย์ท้าวเอวถอนใจ มันกัดปากไปมาคงเจ็บใจที่อีกฝ่ายได้ทีขี่แพะไล่ งานนี้ใครร้ายกว่ากันผมไม่รู้
แต่ไอ้ตัวร้ายของผมมันก็ให้สัญญาหนักแน่น  “มึงไม่ต้องกลัว เดี๋ยวกูจัดการเอง ดูด้วยว่านี่ใคร...” 
เดย์มันยักคิ้วให้ผม ผมถามมันอย่างหนักใจว่ามันจะทำยังไง

สายตาไอ้เดย์มุ่งมั่นน่าดู จ้องพี่ภูผาที่ยืนหน้าบึ้งตาไม่กระพริบ
“แค่ทำให้เปลี่ยนใจได้ก็พอใช่ป่ะ ....ได้...จัดไป!”   




tsktonight…
 *** ตอนหน้าจะสนุก สุข เศร้า ซึ้ง ดราม่า หรือว่าฮากันต่อ อย่าลืมติดตามกันนะคะ^^


mild-dy --- ขอบคุณจ้า^^
TaecKhun Imagine Love --- เดย์น่าจะเข้าโหมดรำคาญมากกว่าหึงนะ55 ส่วนเรื่องที่อยากให้จ๋ารู้ก็อย่างที่ลูกคิดคิดนะจ๊ะ เด็กๆก็กลัวเป็นธรรมดา
Alone Alone --- ตัดคิมออกจากกองมรดกเลยเหรอเนี่ย55
meuy --- เรื่องที่กลัวเป็นแบบนี้รึเปล่านะ555 มารอเยอะเลยแสดงว่าอยากอ่านจริง คิดถึงเค้าล่ะซี้55
titansyui --- ขอบคุณค่า
May99 --- บอกให้จับลูกคิดมาบ้านเดย์เลยเหรอคะ นี่มันคุณดิลวิลปลอมตัวมารึเปล่า55




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-02-2016 17:16:50 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
เดย์เนี่ยนะหาเรื่องจริงๆ แล้วจะทำไงให้พี่เขาเปลี่ยนใจล่ะนั่น

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
เดย์ก็หาผัวให้ภูผาสัคนสิ ทีนี้อิป้าได้อกแตกตายแน่

555+

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เดย์ จะทำยังไงต่อเนี่ย อยากรู้จุงง
 :katai5: :katai5:

ชอบเม้นที่จะหาผัวให้พี่ภูผามากเลย 555555

ปล.คิดถึงคนเขียนน แวะมาบ่อยๆนะคะ  :mew1:

ออฟไลน์ meuy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด