หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61

[titansyui]

 

[nunda]

โห อุส่าจะมองพ่อในแง่ดี ที่ไหนได้ พูดกลับไปกลับมา เป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 58 ผูกมิตร.../1




           กว่าผมจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกวันมันก็สายมากแล้ว ไม่แปลกหรอกครับเพราะเมื่อวานตากแดดฝ่าลม
มาตั้งไกลกว่าจะถึงที่นี่ก็มืดสนิท เมื่อคืนนอนคุยกับเดย์อยู่ดีๆผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างกายผมคงล้า
ไอ้เดย์เองก็คงไม่ต่างกันไม่อย่างนั้นมันต้องสะกิดเรียกผมแล้วไม่รู้เมื่อคืนใครหลับก่อนใคร

“โห.. สิบโมงกว่าแล้ว” ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆขณะที่ยังนอนมองนาฬิกาตรงข้างฝาห้อง
ถ้าอยู่บ้านตัวเองผมคงหลับตาแล้วนอนต่อ แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านผม ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านตายายของเดย์
ใช่ครับผมอยู่อยุธยาเพราะหนีตามไอ้เดย์มา ถึงแม่ผมจะยินยอมแต่ป่านนี้พ่อคงโกรธจนไฟลุกหัวแค่นึกก็สยอง

“อ้าวตื่นแล้วนี่ พี่! แม่ให้มาเรียก ออกไปกินข้าวได้แล้ว”
ผมสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้นาวพูดอยู่ไม่ไกลหู ไอ้บ้านี่มันเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“อื้อ.. ระรู้แล้ว”
ลูกพี่ลูกน้องที่อ่อนกว่าของเดย์แถมหน้าคล้ายมันทำผมไม่สบอารมณ์แต่เช้า
ตื่นลืมตามาดันต้องเจอหน้าไอ้หมอนี่คนแรกแทนที่จะเป็นไอ้บ้าเดย์
แต่ก่อนที่ขาไอ้นาวจะก้าวพ้นธรณีประตูห้องผมก็เรียกไว้ “นาว พี่เดย์ล่ะ”
คนโดนถามก็หยุดเดินนะครับ มันชะงักแล้วหันมาทำท่ายักไหล่ให้ผม ทำหน้ากวนประสาทเป็นบ้า
“ไม่รู้ดิพี่ นอนด้วยกันทั้งคืน พี่ยังไม่รู้เลยผมจะรู้ได้ไงอ่ะ” แล้วมันก็เดินไป

ผมสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบขี้หน้ามาตั้งแต่คราวเจอกันครั้งแรกแล้วครับ วันนี้มันก็ยังดูไม่พอใจผมไม่เปลี่ยน
ผมถอนใจแล้วค่อยๆพับผ้าห่ม เก็บฟูกที่กางบนพื้นให้ไปกองรวมกันตรงมุมห้อง แล้วผมก็นึกได้ หรือบางที
ไอ้นาวอาจไม่พอใจที่จู่ๆผมกับไอ้เดย์ก็โผล่มายึดห้องนอนมัน มันเลยต้องระเห็จไปนอนห้องแม่
แถมพวกผมยังเอาเสื้อผ้ามันมาใส่อีก มันชอบทำหน้างอมองมาทางผมเรื่อย ไอ้เด็กขี้หวงเอ๊ย เฮ้อ..ทำไงได้ล่ะ
ผมมาตัวเปล่านี่นา ส่วนไอ้เดย์ก็เอาเสื้อผ้ามาไม่กี่ชุด มันบอกว่าขี้เกียจแบก เดี๋ยวค่อยไปหาซื้อที่ตลาดเอาทีหลัง
ว่าแต่ตอนนี้ไม่รู้มันไปแรดอยู่ที่ไหนถึงปล่อยให้ผมนอนอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้

ผมเดินไปหลังบ้าน บ้านทรงไทยยกสูงมีชานบ้านแบบนี้ทำให้นึกถึงละครพีเรียดหลังข่าวที่แม่จ๋าชอบดู
ป่านนี้แม่จ๋าจะกำลังทะเลาะกับพ่อจ๋าหรือเปล่านะ ผมถอนใจแล้วเปิดฝาตุ่มใช้ขันเงินตักน้ำทั้งใสทั้งเย็นในนั้น
ใช้ล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วค่อยเข้าครัวไปหาข้าวกิน เดินมาเจอน้าพิมในครัวครับ น้าถามผมว่าเมื่อคืน
หลับสบายดีไหม ผมตอบว่าสบายมากครับ น้าเขายิ้มใจดีทอดปลาทูให้ผมกินสองตัว ผมขอบคุณน้าพิม
บอกแค่กับข้าวในสำรับพวกน้ำพริกกะปิ ผักต้ม แคปหมู ผมกินได้ไม่น่าต้องลำบากทอดปลาให้อีก
น้าพิมหัวเราะพลิกตะหลิวกลับปลาในกระทะที่กำลังสุกหอม
“ตาเดย์ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน ทอดเผื่อมันด้วย น้ำพริกรายนั้นคงไม่ค่อยกิน
ไม่ต้องเกรงใจนะลูกกินเข้าไปเลย เขากินข้าวกันหมดแล้วเหลือแค่เราสองคนนั่นแหละ”

“เดย์ยังไม่ได้กินข้าวแล้วมันไปไหนเหรอครับ ตื่นมาผมยังไม่เห็นมันเลยน้า”
ผมสงสัยครับตื่นมาชะเง้อมองนอกหน้าต่าง รอบๆบ้านก็ไม่เห็น เสียงมันผมก็ไม่ได้ยิน
“ไปเก็บผักบุ้งกับตา”
“ห๊ะ เก็บผักบุ้ง”
“เห็นรบเร้าให้ตาพาไปเก็บ เดี๋ยวคงมาอ้อนให้น้าผัดให้กิน555”
ผมนั่งอมยิ้มเลยครับ แม่งเขิน เมื่อวานคนที่บ่นอยากกินตอนมาถึงอยุธยาคือผมเอง

น้าพิมตักปลาทูที่ทอดเสร็จใส่จานวางตรงหน้าผม ผมยกมือไหว้ขอบคุณแล้วกินข้าวไปเขินไปน้าแกนั่งมอง
“มาอยู่หลายๆวันเลยนะลูก ตากับยายเขาดีใจแทบลุกขึ้นเต้นที่เห็นหลานมา555”

ผมกำลังขำก็สะดุ้งเล็กๆรู้สึกถึงสัมผัสที่หัว หันไปมองข้างหลังก็เจอคุณยายยืนตัวค่อมๆลูบหัวผมอยู่
ยายเดินเบามากไม่รู้ตัวเลยครับว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายมานั่งข้างๆบอกให้ผมกินเยอะๆ
มาอยู่บ้านยายจะขุนให้อ้วนเอง ผมได้แต่ตอบรับครับๆเขินๆ แล้วยายก็บ่นว่าลูกสาวเรื่องที่โดนล้อเมื่อครู่
“เต้นได้แม่เต้นไปแล้วโว้ย555มันมาหาเองแบบเป็นผู้เป็นคนทั้งทีจะไม่ให้ดีใจยังไงวะ555555555”

ผมหัวเราะ น้าพิมกับยายก็หัวเราะ เมื่อก่อนไอ้เดย์เกเรจนใครๆก็ระอา มาอยุธยาทีไรก็ออกไปเที่ยวก่อเรื่อง
ตั้งแต่เด็กมันทำผิดมาก็มาอ้อนตายายกันไม่ให้พ่อตี หนนี้มาถึงตื่นเช้ามาช่วยตากวาดลานบ้าน ให้ข้าวหมา
แถมร้องไปเก็บผักบุ้งซะงั้นน้ากับยายขำมันแต่ก็ชอบใจกันใหญ่
ถ้าเขารู้ว่ามันพาผมหนีพ่อมาจะขำออกไหมหนอ “แหะ แหะ” ผมคิดได้เริ่มหัวเราะแห้ง

ทุกคนที่นี่ไม่รู้เรื่องของผมกับพ่อนะครับ พ่อกับแม่เดย์ไม่ให้บอกเพราะไม่อยากให้ทางนี้เป็นกังวลไปด้วย
ผมกับเดย์แค่บอกทุกคนว่ามาเที่ยวบ้านตายายฉลองที่จบม.6กันเท่านั้น เราอยากเที่ยวต่างจังหวัดก็เลยมาหา
ตากับยายรวมทั้งน้าพิมต้อนรับพวกผมอย่างดีอกดีใจ ยกเว้นเจ้านาวที่มันชอบแอบทำหน้าบึ้งใส่ผมตลอด

“แม่ๆนาวไปข้างนอกนะ”
ไอ้นาวเดินมาชะโงกบอกแม่มันแล้วรีบออกไปควบมอเตอร์ไซค์คันเก่ง
ไม่รอฟังคำบ่นของแม่ที่ไล่ตามหลัง น้าพิมบ่นว่าเจ้านาวอยู่ไม่ติดบ้านจะไหว้วานใช้อะไรไม่เคยได้
ยายก็เสริมว่าสงสัยเจ้าหลานวัยแตกเนื้อหนุ่มท่าทางจะไปติดสาวบ้านไหนเข้าแล้ว หมู่นี้เสริมหล่อผิดปกติ
“เมื่อเช้าเห็นมันยืนส่องกระจกนานสองนาน แต่ก่อนเคยเป็นซะที่ไหนเจ้านาว55555”
“โอ๊ยแม่ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันยิ่งเครียดนะเนี่ย หนังสือหนังหาไม่อ่านเอาแต่จีบผู้หญิงเรอะ เรียนยิ่งร่อแร่ไอ้ลูกบ้า”

ผมนั่งฟังน้าพิมกับยายบ่นเรื่องเจ้านาวได้สักพักก็ได้ยินเสียงหมาเห่า มะขามกับมะยมมันเห่าเหมือนดีใจ
ไม่ได้เห่าเหมือนขู่จะกัดใครแถมยังมีเสียงมอเตอร์ไซค์มาอีก ยายจำเสียงได้ไม่ต้องโผล่หน้าออกไปดูก็รู้ว่าตามา

“เฮ้ยลูกคิด ดูนี่!55” ไอ้บ้าเดย์เข้าครัวมายืนยิ้มแฉ่งชูกอผักบุ้งที่หอบมาเต็มสองมืออวดผม
ผมยิ้มๆเคี้ยวปลาทูทอดมองมันทำท่าเหมือนเด็กเท่าเจ้าน้องแฝดผมเลย แฟนใครวะน่ารักว่ะ คึคึ////
ยายกวักมือเรียกเดย์ไปหา ใช้มือที่อ่อนโยนค่อยๆเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากให้ เห็นแล้วรู้สึกได้เลยว่าเขาโคตรรักมัน
“เอ้อเก่งลูกเก่งๆ เก็บมาได้เยอะเลยเหนื่อยมั้ย ไปล้างมือล้างไม้แล้วมากินข้าวกับเมียเราไป”

พรวด!!! ผมสำลักข้าวพุ่งเลยครับ “แค่กๆๆๆๆ” น้าพิมรีบรินน้ำเติมใส่แก้วยื่นให้ผมแล้วลูบหลังให้
น้าพิมเหมือนจะรู้ว่าผมสำลักเพราะอะไรก็พูดกับยายขำๆ “โธ่แม่!55555เรียกแบบนี้ลูกคิดก็เขินแย่สิแม่”

เดย์มันเกาหัวเกรียนพูดเขินๆ ก่อนยื่นผักบุ้งให้ยาย “ยัง ยาย ยัง ใจเย็นๆเดี๋ยวเดย์ได้ก่อนค่อยเรียก เคี้ยกๆๆๆ”
ยายรีบถามทำท่าตกใจ “อ้าว นี่ยังไม่ได้กันอีกเรอะ” น้าพิมหัวเราะใหญ่ ผมนี่อายก้มหน้าแทบจะมุดเข้าพุงปลาทู
ไอ้เดย์หัวเราะร่าทำท่าบิดไปบิดมาเสแสร้งน่าถีบ “โหยยายอ่ะ เขินนนนนน อย่าแซวดิ5555555”

ยายถามหาตาตอนที่เอาผักบุ้งจากเดย์ไปตัดรากแล้วล้างน้ำให้ พอรู้ว่าตาแค่มาส่งเดย์แล้วออกไปตีไก่ยายก็บ่นยาว
“ยายๆเดี๋ยวเดย์ผัดเองครับ”

ยายกับน้าพิมมองหน้าไอ้เดย์ที่เข้ามาแย่งตะหลิวจากมือน้าพิมแล้วรับผักบุ้งในมือยายไปอย่างเหลือเชื่อ
“ต๊ายผัดเป็นเหรอตาเดย์ ปกติมาบ้านนี้อ้อนแต่น้าแต่ยายให้ทำให้กิน เที่ยวนี้มาขยันทำนู่นนี่ผิดหูผิดตาเลย”
น้าพิมพูดแล้วหันมายิ้ม มองผมแยกก้างแกะเนื้อปลาทูทอดใส่จานข้าวที่ตักไว้ให้เดย์

“ผัดให้เมียกินเรอะ” ยายถามเล่นเอาไอ้เดย์หัวเราะจนตาปิด น้าพิมแซวว่าอยู่ไม่ได้แล้วแถวนี้
เบาหวานจะขึ้นก่อนหัวเราะชอบใจเดินออกไป ยายเหมือนแกล้งเรียกผมว่าเมียไอ้เดย์ตลอดเลย ฮือ เขินโว้ย////////


กินข้าวเสร็จผมก็ใช้มือถือของเดย์โทรไปหาแม่ จ๋าบอกผมว่าไม่ต้องห่วงจะไม่ยอมให้พ่อบังคับผมอีก

[ก็หลงคิดว่ามันจะดูแลลูกดี โดนขังทำไมไม่บอกแม่ พ่อเราน่ะมันบ้าไปแล้วทำแบบนี้เดี๋ยวได้เห็นดีกัน]

ผมบอกแม่ว่าไม่อยากไปอยู่กับพ่อแล้ว ในเมื่อพ่อไม่ยอมรับเดย์แถมยังผิดคำพูดตั้งหลายอย่าง

[อยู่บ้านเขาอย่าดื้อล่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ตอนนี้อย่าเพิ่งกลับมา ทางนี้ให้ผู้ใหญ่คุยเอง]

“จ๋าจะให้พ่อจ๋าคุยกับผู้ใหญ่บ้านเหรอ”

[ผู้ใหญ่บ้านบ้าอะไรเล่า แม่หมายถึงแม่นี่แหละ พ่อกับแม่เดย์ก็ด้วย]

ผมวางสายจากแม่จ๋าแล้วนั่งถอนใจ ไม่แน่ใจนักว่าพ่อผมจะพูดรู้เรื่อง ตอนนี้ไม่ได้หวังให้พ่อยอมรับแล้วครับ
ผมแค่อยากให้พ่อปล่อยผมไป ไม่ต้องชอบทางที่ผมเลือกขอแค่อย่าขัดขวางความรักของผมเลย


ผมออกมานั่งคนเดียวที่แคร่ใต้ต้นมะม่วงหลังบ้าน กำลังคิดอะไรเพลินๆจู่ๆก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง
ทำผมสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออก ตีมือคนที่แอบมากอดเอวผมเบาๆแก้เขิน “ไม่อายหมาเลยนะมึง”
ไอ้มะขามกับมะยมนอนหมอบอยู่ใกล้ๆพากันเงยหน้ามองส่ายหางไหวๆ “เดี๋ยวจูบโชว์หมาเลยนิ”
“555555555ไม่ต้องเลยไอ้บ้า”
ผมหันไปมองหน้าจะเป็นใครได้อีกนอกจากไอ้เดย์ มันก็ขโมยหอมแก้มผมสองฟอดใหญ่ๆ
“หอมจังลูกคิด ขนาดมึงเน่านะเนี่ย555”
“หึ่ย ปล่อยเลยกูไปอาบน้ำก็ได้”
“เดี๋ยว ก่อนไปบอกเดย์ก่อนเป็นอะไรเหงาเหรอมานั่งเหม่อคนเดียว”
“...........เปล่า คิดอะไรไปเรื่อยอ่ะ”
“คิดอะไรล่ะ”
“ผัดผักบุ้งมึงอร่อยดี”
“ก็ใครทำล่ะดูด้วยครับ เชฟเดย์ลงมือเองทั้งที555”
“แล้วกูก็กลัวพ่อตามมาจับกูแยกกับมึงอีก”
“............”

เดย์ดึงผมให้กอดมันไว้ มันก็นั่งกอดลูบหัวผม แล้วชวนผมคุยนู่นนี่นั่นไปเรื่อย มันไม่อยากให้ผมคิดกังวล
“มาเล่นทายปัญหากับเดย์ดีกว่า”
“จะทำให้กูเครียดกว่าเดิมไหม”
“ถ้าสมมุติว่ามีเงินล้านนึงอยู่ในมือ มึงทายสิว่ากูจะทำอะไรกับเงิน”
“ยกให้กู”
“กูไม่ให้”
“ไม่ให้กูแล้วมึงจะเอาไปให้ใคร มึงซุกกิ๊กเหรอเชี่ยเดย์”
“ใจเย็นดิเมีย”
ผมหยิกนมมันให้สะดุ้งไปที ชอบมาล้อผม “แล้วทำไมไม่ให้กูอ่ะ” งอแงถามไอ้บ้านี่ขำมาดึงแก้มผม
“กูจะเผาทิ้งแม่งให้หมดล้านนึงเลยสะใจ55555”
“ควาย! เสียดายตังค์ มึงเป็นบ้าเหรอเอาไปเผาทำไมเอามาให้กูนี่~~~!”
“เสียดายทำไมวะ”
“แล้วทำไมมึงไม่เสียดาย”
“ก็มันเป็นเรื่องสมมุติไงไอ้ลูก เป็นเรื่องจริงกูจะเผาทำไม โง่นะมึงเนี่ย! เคี้ยกกกก55555555”
“กวนส้น.. -*- ”
“อะไรนะ”
“กวนมะม่วงที”
“อย่ามา55555”
มันรู้ว่าผมด่ามันก็บีบปากผมเหมือนเป็ดเลย แล้วก็ทำเป็นมามองตาหวานนะ..

“แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงจะยกให้เมีย ใครเป็นเมียก็ยกให้คนนั้นแหละ คิกๆๆ”
ไอ้บ้ามันแกล้งล้อผมอีกแล้ว เลยไล่หยิกนมแม่งแก้เขิน
“มึงก็หยิกแต่นมกูอยู่นี่แหละ ข้างล่างกูจะขึ้นแล้วเนี่ย”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูหาไม้ตีให้ลงเอง”
“กูหมายถึงขึ้นบ้าน! อยู่ข้างล่างนานขึ้นบ้านกันดีกว่า555ใจเย๊น” รีบแก้ตัวเชียวนะไอ้ทะลึ่ง
แล้วมันก็ไล่ให้ผมไปอาบน้ำเดี๋ยวจะพาไปตลาด ผมตื่นเต้นรีบไปอาบน้ำเลยครับ

.......................................

.....................

ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ไปถึงตลาด เดย์พาผมเดินหาร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย
ไอ้เดย์ซื้อเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์เป็นโหลบ็อกเซอร์กับกางเกงยีนส์ก็ด้วย ผมบอกว่าอยากได้ขาสั้น
เดย์เลยบอกคนขายว่าเอากางเกงขาสั้นแบบที่ผมถือสองโหล ผมตาโตถามมันว่าซื้อทำไมเยอะขนาดนี้
เดย์มันบอกว่าซื้อไปเผื่อไอ้นาวด้วย

“นาวมันจะชอบใส่กางเกงแบบนี้เหรอวะ เอากางเกงขายาวให้น้องไปดีกว่า”
ผมเดาว่ามันคงชอบใส่ขายาวขนาดกลางคืนมันยังใส่กางเกงวอร์มนอน แต่ไอ้เดย์ก็ยังยืนยันจะซื้อขาสั้นให้นาว

“ถ้ามันไม่เอาเดี๋ยวยกให้มะขามกับมะยมแทนก็ได้วะ” ดูมันพูดสิครับไอ้ดื้อเอ๊ย

อยู่ในตลาดเดินไปทางไหนคนก็มองครับ ผมว่าความหล่อของผมน่าจะเด่นไป แต่เก็กหล่ออยู่ได้ไม่นาน
เสียงแม่ค้าสาวๆในตลาดที่เรียกไอ้เดย์ให้แวะก่อนไม่ขาดปาก คนหล่ออย่างนู้นคนหล่ออย่างนี้ทำผมเซ็งมาก
เดินกับมันผมเป็นอากาศธาตุในสายตาผู้หญิงอีกตามเคย ไอ้หอกเดย์ก็ยิ้มไม่หุบนะเดี๋ยวกูเอาเสื้อรัดคอแม่ง

เดินๆดูของกันอยู่ๆไอ้เดย์ก็ชะงัก ผมเห็นมันยิ้มดีใจหยุดชะเง้อมองไปทางร้านขายหวานเย็น
“ลูกคิด ไปกินน้ำแข็งใสกัน” เดย์ทำตาโตรีบชวนแล้วจูงมือผมเดินไปไม่อายสายตาใคร

ไปถึงร้านเดย์มันก็สั่งอย่างไม่ลังเลเลยว่าเอาหวานเย็นรวมมิตรใส่ขนมปังน้ำแดง ผมกินเหมือนมัน
บอกตรงๆนะครับ หวานเย็นร้านนี้ยังหวานไม่เท่าตาไอ้เดย์ที่จ้องผมตักขนมเข้าปากเลยครับให้ตาย

“อยากกินนักก็กินๆเข้าไปดิ////// มองคนอื่นกินทำไมนักหนาวะไอ้บ้า”
แค่มันแกล้งอมยิ้มไม่พูดอะไรเอาแต่มอง ผมก็เขินอยากเอานิ้วจิ้มตามันจะแย่ ไอ้คนบ้า
เขินๆอยู่ไอ้ห่านี่ก็มาแย่งตักขนุนในถ้วยผมกิน ต้องไล่ตีหนีมือมันเป็นพัลวัน อย่ามาเนียนไอ้หอก

กินหวานเย็นเสร็จจ่ายเงินแล้วเดย์ก็เดินกอดคอผมออกจากร้าน เดินห่างมาจากร้านได้ไม่ไกลนัก
ผมเห็นไอ้นาวเดินไปทางร้านหวานเย็นที่เราเพิ่งเดินออกมาก็ชี้ให้ไอ้เดย์ดู เดย์รีบชวนผมหนี
เดี๋ยวลูกพี่ลูกน้องมันจะมาเป็นกขค.เราสองคน แต่ผมดึงแขนมันให้ยืนแอบดูไอ้นาวก่อน

“เอาเหมือนเดิมไหมนาว”
“ครับป้า”
แม่ค้าทักนาวอย่างคุ้นเคยแสดงว่ามันมาบ่อยจนรู้ใจ ผมเห็นนาวหันซ้ายแลขวาเหมือนหาใคร
ไอ้เดย์ร้อนตัวถาม “มันคงไม่ได้ตามหาเราใช่ป่าววะ”
ผมอมยิ้มชี้ให้เดย์ดูปฏิกิริยาน้องมันก่อนจะพูดอะไร ไอ้นาวสะดุ้งรีบนั่งก้มหน้าเล่นมือถือ เลิกหันมองรอบตัว
ทันทีที่เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือถุงข้าวของเดินเข้าร้าน น่าจะรุ่นเดียวกับมัน

“หึหึหึ น้องมึงอ่ะโตจนไปวิ่งตามสาวมากกว่าจะสนใจมาตามมึงแล้วไอ้เดย์เอ๋ย คิกๆๆ”
“เออเว้ย555ตลกมันว่ะเอาแต่แอบมองเขาอยู่ได้ ท่าจะไม่กล้าคุย ป๊อดเอ๊ย5555”
“แหม ครับ คุณดิลวิลคนกล้า ได้ข่าวว่าไม่กล้าคุยกับผม แอบมองอยู่ตั้งสองปีไม่ใช่เหรอครับ555555”
“อึก//////*//นี่มึงกล้าล้อกูเหรอไอ้ลูก”

ไอ้บ้าเดย์ไล่จั๊กจี๋ผม ผมวิ่งหนีมันไปหัวเราะไป “อย่าหนีนะไอ้ลูกมาให้กูเตะซะดีๆ”
อ้าวได้ยินอย่างนี้ผมยิ่งวิ่งเร็วกว่าเดิมเลยครับ วิ่งไล่กันไปจนถึงหน้าตลาดที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้
ไอ้เดย์กำลังง้างขาจะเตะผมตอนจนมุมแต่แล้วมันก็เปลี่ยนใจ “ไม่เตะมึง เก็บไว้ทำอย่างอื่นดีกว่าคึคึคึ”
ผมสะดุ้งตาโตผลักมันเซ “จะทำอะไรกู” เดย์ยื่นหน้ามาถามยิ้มๆ “อยากรู้จริงอ่ะ”
แค่นี้ผมก็รู้แล้วมันต้องคิดไม่ดีไอ้บ้านี่ “ไม่อยากรู้!” แต่ขนาดบอกมันไปแบบนี้มันก็ยังจะมากระซิบข้างหู
“เดี๋ยวคืนนี้บอกหมดเลย เดี๋ยวรู้ว่ากูกล้าทำอะไรมึงบ้าง คึคึคึคึคึ”
ผมผลักหน้ามันไปไกลๆไอ้หื่นเอ๊ยคิดว่ารู้ไม่ทันรึไง ไอ้คนทะลึ่ง >////<

……………………....

………….มืดแล้ว แม้จะเป็นหน้าร้อนแต่รอบบ้านล้อมด้วยต้นไม้อากาศเริ่มเย็นลงเล็กน้อย

ผมอาบน้ำแล้วเตรียมนอนส่วนไอ้เดย์กำลังอาบน้ำอยู่ ผมกางที่นอนเสร็จเดินไปท้าวแขนกับขอบหน้าต่าง
กะว่าจะมองพระจันทร์เล่น ต่างจังหวัดแบบนี้พระจันทร์สวยเป็นพิเศษ แต่หางตาดันเหลือบไปเห็นไอ้นาว
มันนั่งเหม่ออยู่ที่แคร่ใต้ต้นมะม่วงที่เดียวกับที่ผมไปนั่งเหม่อเมื่อกลางวันนั่นเลย..

“นาว พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
ผมตัดสินใจลงไปหาไอ้นาวข้างล่างครับ ไอ้เด็กนี่หันมามองผมเหมือนระแวงๆแต่ก็ไม่พูดอะไรผมเลยพูดต่อ

“ถามจริงๆนะ นาวไม่ชอบพี่เพราะพี่เป็นแฟนพี่เดย์ แต่เป็นผู้ชายใช่ไหม”
เข้าประเด็นเลยครับผมคาใจมานาน นาวนิ่งไปสักพัก ผมก็ลุ้นคำตอบยืนรอฟังต่อหน้ามันกว่ามันจะขยับปาก
“ตอนแรกอ่ะใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”
“หมายความว่าไง ถ้าไม่ใช่ทำไมตอนนี้ก็ยังดูไม่ชอบพี่วะ”
“ก็พี่มาผมต้องไปนอนกับแม่นี่! แม่ขี้บ่นจะตาย แม่ไม่ยอมให้นอนกับพวกพี่อ่ะ บอกให้พี่เดย์นอนกับแฟน”
ผมเหลือกตาขึ้นมองกิ่งก้านสาขาต้นมะม่วงเหนือหัวในความมืดแล้วคิดในใจว่าไม่ผิดจากที่กูคิดเล้ย
“เรื่องแค่นี้อ่ะนะ”
“พี่เดย์ไม่ยอมไปเที่ยวกับผมด้วย อยู่แต่กับพี่อ่ะ”
“55555555”
“ขำอะไร”
“ขำนาวไง โตขนาดนี้แล้วยังมาหวงพี่หวงของเป็นเด็กอีก เดี๋ยวสาวก็ไม่ชอบหรอก”
“อึก/////*//ไม่คุยด้วยแล้ว”

ผมอมยิ้มมองไอ้เด็กโตแต่ตัว มันสูงกว่าผมนิดหน่อยแล้วตอนนี้ โตเร็วเป็นบ้า อีกหน่อยคงตัวเท่าพี่มันแน่
ถ้าจำไม่ผิดเห็นน้าพิมพูดว่ากำลังจะขึ้นม.4 นี่ไอ้นาวรุ่นเดียวกับไอ้นุ๊กสินะ นึกถึงไอ้สนุกเกอร์น้องปิงปองขึ้นมา
นั่นยังตัวเท่าลูกหมาอยู่เลย แต่ในหัวไอ้นาวน่าจะเด็กกว่าสนุกเกอร์เยอะ มาดยียวนอวดดีกวนโมโห
เพราะความเป็นเด็กเอาแต่ใจของมันตอนนี้ไม่ได้ทำให้ผมโกรธ แต่มันทำให้ผมขำนึกเอ็นดูมันมากกว่า
ผมคิดวิธีผูกมิตรกับเจ้าเด็กนี่ดีๆได้ก็รีบพูดตอนที่มันลุกขึ้นทำท่าจะหันหลังเดินหนี

“นี่ๆความจริงมึงก็หล่อนะนาว!”
“อึก/////” ได้ผลครับมันหยุดเลย
“รู้ตัวไหมว่ามึงหล่อ” ผมถามไอ้นาวยิ้มๆ
“รู้ตัวดิ”
“อุ๊บ555555555”
“หัวเราะหาอะไรวะพี่!////*//”
“เปล่าๆ555 แล้วทำไมไม่มั่นใจ ทำไมไม่ทักเขาไป แอบมองอยู่ได้”
“พี่พูดอะไร ทักใคร”
“ก็ไม่รู้สิ เห็นไปแอบมองสาวที่ร้านขายหวานเย็นไม่ใช่เหรอ ท่าทางจะไปบ่อยด้วยนะเนี่ย”
“เฮ้ยพี่!/////*//ไม่มี๊ พูดอะไรของพี่”
“เห็นเว้ย ไม่ต้องมาปิดหรอก สรุปไม่กล้าจีบเขาใช่ป่ะ”
“พี่ไม่ต้องมายุ่งน่า/////*//”
“อ้าวก็ว่าจะช่วย รู้ไว้ด้วยพี่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนนะ ถ้าไม่กล้าจีบพี่ช่วยได้นา~”
“ไม่กล้าอะไรเล่า......ว่าแต่พี่เคยจีบผู้หญิงด้วยเหรอ” ไอ้นาวทำหน้าไม่เชื่อผม ผมเลยทำหน้าเหนือกว่าใส่มัน
“แฟนเก่าผู้หญิงของพี่มีเป็นสิบโว้ย~~”
“หา.............จริงดิ” มันก็ทำหน้าอึ้งๆนะครับ รู้สึกเหมือนจมูกตัวเองจะยาวออกไปได้เลยครับ

ขอขี้โม้หน่อยแล้วกัน ถ้าไม่เอาจำนวนเข้าข่มเดี๋ยวมันจะไม่เชื่อมือ ถึงความจริงก่อนหน้าไอ้เดย์
ผมจะเคยมีแฟนมาแค่สองคนแถมสองคนนั้นก็เข้ามาจีบผมเองก็เถอะ ส่วนเรื่องที่โดนสวมเขาแล้วโดนทิ้ง
ไม่ต้องไปบอกมันเนอะ|||||||||

“ดูไอ้เดย์สิ มันเจ้าชู้ขนาดไหนมันยังติดพี่ขนาดนี้เล้ย จะไม่เชื่อก็ตามใจนะ นี่จะแนะนำให้ไม่คิดค่าอะไรเลยนะ”
“พี่เล่นของรึป่าว”
“หึ เคยแต่เล่นตัว555 ขนาดไม่เล่นของอะไรพี่เดย์มึงยังหลงพี่หัวปักหัวปำไม่เห็นเรอะ จีบติดล้านเปอร์เซ็นต์นา”
“ขนาดนั้นจริงดิ” ไอ้นาวมันจะทำหน้าเคลือบแคลงสงสัยผมทำไมนักหนาวะ -*-
“ถ้าไม่สำเร็จให้ถีบหน้าไอ้เดย์เลยเอ้า!”
“.........บ้าเหรอพี่||||||||ใครจะไปกล้าถีบพี่เดย์”

ไอ้นาวกลับมานั่งคิดที่แคร่ เหลือบตามองผมหลายครั้ง สักพักมันก็ค่อยๆเปิดปาก
“เรื่องที่จะช่วยผมจีบมายด์พี่ห้ามไปบอกใครด้วย ไม่งั้นผมจะไม่คุยกับพี่อีกเลย”
“รับรองไม่บอกใคร เหยียบไว้เลยๆ”
หวานใจมันชื่อน้องมายด์สินะ ดูไอ้เด็กบ้านี่สิครับมันจะน่ารักไปไหนเนี่ย

“คนเนี้ยใครไปจีบก็โดนด่าหมดเลย ไม่เห็นเขาชอบใครเลยไม่รู้จะชวนคุยยังไงนอกจากเรียกเก็บตังค์อ่ะ”
ผมกลั้นขำไอ้นาวที่เล่าไปจ๋อยไป มันไปชอบลูกสาวแม่ค้าร้านขายหวานเย็นในตลาดครับ ผู้หญิงคนนี้ห้าวๆ
ผมบอกนาวพรุ่งนี้ให้พาผมไปที่ร้านนั้นเดี๋ยวจะเป็นพ่อสื่อให้เอง มันย้ำว่าเขาจะไม่ไล่มันเหมือนคนอื่นใช่ไหม
มึงนี่มันไม่ได้เศษเสี้ยวความหน้าด้านของไอ้เดย์เล้ย5555

ผมผูกมิตรนั่งคุยกับไอ้นาวที่เริ่มออกลายโม้น้ำไหลไฟดับ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ผมก็เออออไปกับมัน
ทั้งเรื่องรถ เรื่องเรียน เรื่องผู้หญิง เรื่องของกิน ค้นพบว่ามันเป็นคนคุยเก่งถึงขั้นพูดมาก
แต่ที่ผ่านมามีกำแพงมากั้นระหว่างผมกับมันไว้ ตอนนี้ผมพังกำแพงชั้นแรกได้แล้วถ้าผมช่วยให้มันได้แฟน
ไอ้นาวมีแววว่าจะบูชาผมเร็ววันนี้ เดย์ที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินมายืนมองพวกผมคุยกันท่าทางแปลกใจ

“ขึ้นบ้านเหอะลูกคิด ไอ้นาวไปนอนได้แล้ว” เดย์เรียก ผมกับนาวก็เดินตามมันขึ้นบ้านไป
พอถึงห้องไอ้นาวก็เดินเลยไปทางห้องแม่มัน เดย์เข้ามาในห้องกับผมปิดประตูลงกลอน

“คุยอะไรกันวะ อยู่ดีๆสนิทกันเฉย”
“ทำไม คุยกันไม่ได้รึไง”
“ไม่ได้อ่ะ หวง” ไม่พูดเปล่าเดย์เข้ามากอดอ้อนเหมือนเด็กๆ แต่เป็นเด็กสัปดน
“อย่า///////เอามือออกไปเลยไม่ต้องมาล้วงไอ้หื่น555” มันล้วงมือเข้าไปในเสื้อข้างหลังผมแล้วลูบไปทั่ว
“งั้นผลัดกันล้วงเอาป่ะ”
“ไม่เอาไอ้บ้า555 ไม่ได้นะ”
“ทำไมไม่ได้ บอกแล้วไงเดี๋ยวคืนนี้รู้ คึคึคึ”
“คิดอะไรลามกอยู่ล่ะสิ หน้าโคตรหื่นเลยมึงนี่”
“คิดแต่เรื่องมึงนั่นแหละลูกคิด คิดโคตรลึกรู้ไว้ด้วย”
“ไอ้บ้า/////อื้อออ”

ไอ้เดย์ดึงผมที่พยายามผละหนีไปจากอกมันมากอดไว้อีก มือมันก็เลื้อยไปเรื่อยพรมจูบจนขาผมอ่อน
โดนดันให้ค่อยๆล้มลงไปนอนบนฟูก มันก็นอนทับทั้งกอดทั้งจูบมือก็ล้วงไปทั่ว

“เดย์//////อื้อไม่.. อย่าเดย์ ไม่เอา อ๊ะอื้มม”
“ทำไมไม่เอาครับ เอาเหอะ นะ นะลูกคิด/////”
ดูมันอ้อนขอผมสิ ใจผมอ่อนยวบไปหมดแล้วตอนนี้ไม่มีแรงเลยครับ มันบอกว่ารัก
“เดย์รักลูกคิดนะ เดย์ขอนะ ได้ไหมครับ นะ นะ”
ผมพยายามเรียกสติตัวเองไม่ให้เคลิ้มไปกับมัน ทำยากจริงๆ “อื้ออ อึก//////// เดย์ อื้ออไม่”
ผมพูดไม่ค่อยเป็นคำเท่าไหร่โดนจูบแทบตลอดเวลา เดย์นัวเนียผมไม่ยอมปล่อย
ฝ่ามือร้อนๆของมันเลิกเสื้อยืดที่ผมใส่นอนให้ขึ้นไปกองเหนือหน้าอก ข้างล่างก็โดนดึงกางเกงนอนจนหมิ่นเหม่
เมื่อส่วนสำคัญโดนสัมผัสแม้จะมีเนื้อผ้ามากั้นแต่ก็ทำผมแทบละลาย ทั้งข้างบนข้างล่างถูกรุกเร้าพร้อมกัน
ผมครางเรียกมันบอกให้พอก็ไม่ฟังยิ่งเหมือนกระตุ้นให้ยิ่งถูกทำ แล้วมือไอ้เดย์ก็เลื้อยล้วงเข้าไปกุมส่วนนั้นเต็มๆ
ผมยิ่งส่ายหน้าห้ามมันว่าอย่าทำ ไอ้บ้านี่เอาแต่อ้อนขอ ไม่ฟังผมเลย ทุกครั้งที่ผมร้องห้ามมันยิ่งขยับมือ
เดย์แกล้งทำหน้างอไม่พอใจที่ผมเอาแต่ปฏิเสธมันทั้งที่ร่างกายผมตอบสนองมันเต็มที่ “ลูกคิดไม่รักเดย์เหรอ”
น้ำเสียงไอ้คนหื่นโคตรอ้อน ผมตอบเสียงสั่น “รัก/////แต่มัน...ไม่อ่ะ..ยังไม่ใช่วันนี้นะเดย์ อื้ออยะ..อย่า/////”
ไอ้เดย์กระซิบถามเสียงอ้อนของอ้อนของอ้อน “ยังไม่พร้อมอีกเหรอ ลองดูกันเหอะ นะ ลองเข้านิดนึง”
ผมมองตาเยิ้มๆของมันแล้วโคตรหวั่นใจมึงไม่นิดแน่ถ้าเข้ามาคงมิด เดย์กดผมไม่ให้ลุกหรือดิ้นหนี
โธ่ต่อให้มันไม่กดผมก็ไม่มีแรงผลักมันแล้วครับ ใจผมเต้นรัวมองหน้ามันก็โดนจับจูบเหมือนหมั่นเขี้ยว
“ไม่ไหวแล้วอ่ะลูกคิด นะ นะ นะ เป็นของเดย์นะ” ไอ้เดย์ไซร์ซอกคอผม
ผมโดนมันกดกอดจับจูบลูบคลำไปทั้งตัว มือไอ้หื่นขยำขยี้จนต้องร้องครางออกมา ผมพยายามเก็บเสียงสุดๆ
ไม่ใช่ว่าไม่อยากยอมปล่อยให้มันเป็นไปหรอกนะครับ ความรักครั้งนี้ผมมั่นใจแล้วที่จะเป็นฝ่ายยอมรับมัน
แต่เพราะผมมีนัดกับไอ้นาววันพรุ่งนี้ ขืนยอมเดย์คืนนี้ผมต้องไปไหนไม่ได้แน่ๆ แต่ไอ้เดย์ไม่ยอมปล่อยผมเลย
ใจผมเต้นระทึก ผมก็รักมันมาก นอกจากห้ามมันแล้วผมจะห้ามใจตัวเองยังไงดี “เดย์ ฮืออ อึก อื้ออ~~”

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 58 ผูกมิตร.../2






ปั้ง ปั้ง!

เสียงทุบประตูเรียกหน้าห้องทำไอ้เดย์ที่กำลังหน้ามืดอยู่บนตัวผมชะงักขมวดคิ้วแรง
“พี่ลูกคิด! พี่เดย์! เปิดประตูให้เจ้าของห้องหน่อยคร้าบ!”
ตามมาด้วยเสียงไอ้นาวที่ทำเอาผมยิ้มแห้งให้เดย์ ในที่สุดไอ้หื่นก็ยอมผละออกจากตัวผม

“ไอ้นาว ” ไอ้เดย์ไม่สบอารมณ์มันค้างหนักมาก ขณะที่ผมลุกนั่งจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก็ค้างคาไม่ต่างกัน

เสียงไอ้นาวยังรบเร้าให้เปิดประตูรับมันดังมา “นอนด้วยคนดิพี่ โดนแม่ด่าอ่ะ ขอผมนอนด้วยยยยย”
ผลของการผูกมิตรคือไอ้นาวหนีแม่มานอนกับเรา

“เดย์..........”
“แป๊บนะ” ไอ้เดย์ขบกรามดังกรอดๆน่ากลัวขยับลุกยืน
“เดย์||||||||||”
“เดี๋ยวเดย์ไปเตะก้านคอไอ้นาวแป๊บเดี๋ยวมาต่อ”
“เด๊ย์!!!”
ผมผวากอดไอ้เดย์แทบตายรั้งไม่ให้มันออกไปเตะน้อง ต้องจับหน้าเดย์แล้วจูบแบบดูดดื่มเป็นการปลอบมัน
กระซิบบอกกรอกข้างหู “พรุ่งนี้//////กูจะไม่ดิ้นเลย”
ไอ้เดย์เลิกขมวดคิ้วหน้าบึ้งได้เปลี่ยนไปอมยิ้มทั้งที่ยังหน้างอหน่อยๆ มันคงพอใจ

ถึงผมจะเขินแต่พอหอมแก้มเดย์ เดย์ก็ยิ้มให้แล้วกระซิบบอก “ดิ้นหน่อยก็ได้//////กูชอบ”

ไอ้บ้าเอ๊ย ผมทุบมันไม่แรงนักแก้อายก่อนผละไปเปิดประตูให้ไอ้นาววิ่งเข้าห้อง
นาวจัดแจงไปลากฟูกในตู้ของมันออกมาปูเคียงฟูกพวกผม และเพราะไอ้เด็กบ้ากลิ้งไปกลิ้งมา
ชวนคุยไม่ยอมหลับ พวกเราเลยต้องผลัดกันหนีไปทำร้ายตัวเองในห้องน้ำคนละรอบ
ไอ้เดย์แกล้งถีบมันแกมหยอกแต่แฝงไปด้วยแรงแค้นอยู่หลายทีตอนนอนคุยกัน

ก่อนจะหลับเดย์มันกระซิบบอกผมเบาๆ “พรุ่งนี้ต่อให้สึนามิเข้าเราก็ต้องเอากันให้ได้นะไอ้ลูก”
มันบังคับให้ผมเกี่ยวก้อยสัญญาด้วยอีกต่างหาก


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


วันรุ่งขึ้นหลังกินข้าวเช้า ผมแอบย่องหนีไอ้เดย์ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้นาวไปตลาดตามแผน
ไปถึงร้านขายหวานเย็นไอ้นาวสั่งรวมมิตรเหมือนเคย ส่วนผมลองสั่งไอศกรีมกะทิใส่เครื่องมากินบ้าง
อร่อยดีครับไม่หวานมากกินเพลินเลยจนไอ้นาวสะกิดเรียกอย่างตื่นเต้น

“เฮ้ยพี่ๆๆ มาแล้วๆๆๆๆๆ” นั่งอยู่ไม่นานเป้าหมายก็โผล่มาครับ นาวบอกช่วงนี้มายด์มาช่วยแม่ที่ร้านทุกวัน
“ใจเย็นๆดิวะไอ้นาว อย่าลนนั่งเฉยๆเหมือนทุกทีนั่นแหละ” ผมตีขาไอ้นาวที่สั่นยุกยิกๆอยู่ใต้โต๊ะอย่างลนๆ

ถึงตอนนี้ใครๆอาจจะคิดว่าไอ้ลูกคิดมันไม่เคยจีบสาวนี่หว่าแล้วจะมาช่วยไอ้นาวได้ยังไง๊ 555555
เรื่องนี้ไม่ยากผมแทบไม่ต้องทำอะไรยังไงไอ้นาวก็จีบติดแน่นอน เพราะเมื่อวานนี้ตอนที่ผมแอบมองมัน
ผมเห็นมายด์ก็แอบมองไอ้นาวแล้วยิ้มด้วยเหมือนกันยังไงล่ะครับ! ขอแค่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มทักก่อน
รับรองไปได้สวยหายห่วงครับงานนี้ เพราะแบบนี้ผมถึงกล้ารับประกันกับไอ้นาว แหม ฉลาดจริงๆเรา อะคึอะคึ

กำลังนึกชื่นชมในความฉลาดของตัวเองเพลินๆเลยครับ ไอ้นาวมันก็ก่อกวนกระซิบกระซาบเรียกผม
“พี่ลูกคิด! ไม่เห็นพี่จะทำอะไรเลยนอกจากกินไอติมอ่ะ แล้วอย่างนี้ผมจะคุยกับมายด์ได้ไง”
ไอ้เด็กนี่ใจร้อนจริง ผมอมช้อนตักไอศกรีมคาปากไว้แล้วกอดอกคิด เหล่มองทางผู้หญิงที่กำลังเติมเครื่องขนม

“ป้าครับ! แถวๆนี้มีที่ไหนน่าไปเที่ยวบ้างครับ” ผมแกล้งชวนแม่ของมายด์คุย ป้าเขาก็ใจดีหันมาคุยด้วยใหญ่
“ไม่ได้อยู่แถวนี้สินะพ่อหนู เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วป้าจำได้ที่มากับแฟนใช่ไหม แฟนเราน่ะหล๊อหล่อเชียว”

ตักไอศกรีมกระเด็นกระดอนหกหมดครับ ป้าเล่นตอบคำถามผมด้วยคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่ผมถามเล้ย
เอาซะผมไปไม่เป็นเลยป้า ไอ้นาวก็เสนอหน้ารีบตอบแทนผมขึ้นมาเลยนะครับไอ้ปากมาก
“ใช่ๆป้า คนหล่อๆนั้นญาตินาวเองแหละป้า หล่อเหมือนนาวเลยใช่ม๊า55”
“มิน่าล่ะป้าก็ว่าหน้าคล้ายนาวอยู่นะ! วู้ยอย่างนี้โตอีกหน่อยนาวก็หล่อระเบิดแบบนั้นเลยสิ555
หล่อจริงๆนะพ่อคุณเอ๊ยยังคิดเลยว่าลูกเต้าเหล่าใครหน้าตาดี๊ดี ผิวงี้ขาวจั๊วะ ตัวก็สูงหุ่นก็ดีหน้าใส๊ใสหล่อม๊าก”

ดูเหมือนไอ้เดย์จะได้แฟนคลับรุ่นแม่เพิ่มแบบไม่รู้ตัวนะครับ ถ้ามันอยู่ตรงนี้คงยืดอกรับคำชม
แล้วลอยขึ้นฟ้าไปเลย แต่ตอนนี้ไม่ต้องห่วงครับไอ้นาวยิ้มรับแทนพี่มันเต็มที่
“อ่ะแน่นอนป้า555 แล้วนี่ป้ารู้ได้ไงว่าพี่เขาเป็นแฟนกันอ่ะครับ”
“แหม!ป้าเห็นพ่อคนหล่อเขานั่งจ้องพ่อคนนี้แทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวขนาดนั้น ตางี้หวานเยิ้มเชียว
ดูไม่ออกก็ควายแล้วลูก555555555”
ผมได้แต่ยิ้มอายๆให้ป้าที่หัวเราะชอบใจ ไอ้บ้าเดย์แม่ง//////*//

“พี่อยากไปเที่ยวกับแฟนเหรอคะ หนูแนะนำได้นะ”
เหนือความคาดหมายครับ มายด์เข้ามาทักผมแล้วชวนคุยด้วยแววตาเป็นประกายก่อน ไอ้นาวอึ้งไปเลย
ผมก็งงๆครับจู่ๆน้องมายด์ก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมยิ้มหวานให้เฉยเลย

“เมื่อวานพี่ก็มาที่นี่กับแฟนพี่เหรอคะ โหยเสียดายอ่ะหนูไม่เจอ อยากเห็นแฟนพี่จังเลย เวลาอยู่ด้วยกัน
ต้องน่ารักมากแน่เลย//////ว่าแต่พี่อยากไปเที่ยวแนวไหนกันอ่ะคะถามหนูได้หนูรู้ดีค่ะพี่ คิกๆๆพี่ชื่ออะไรคะ
หนูชื่อมายด์ค่ะ พี่กับแฟนจะอยู่ที่นี่นานไหมคะ พี่มาจากไหนกันอ่ะ มากินขนมร้านมายด์บ่อยๆนะคะ”

ไอ้นาวอ้าปากค้างเลยครับ มายด์เข้าหาแนะนำตัวชวนผมเที่ยวเสร็จสรรพ เดี๋ยว! นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
แต่.......อาการของมายด์ที่มองผม มันคุ้นๆจังครับ ผมว่าผมเคยเห็นสายตาเคลิ้มฝันแบบนี้มาก่อนนะ....หรือว่า..

“น้องมายด์อยากเห็นหน้าแฟนพี่ไหมครับ” ผมยิ้มให้ มายด์ดูตื่นเต้นมากรีบพยักหน้ารัวๆ
“หน้าอย่างนี้แหละน้อง55555มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน” ผมชี้ไปที่ไอ้นาวให้มันสะดุ้งเม้มปากเขิน
มายด์ก็มองตามแล้วเม้มปากเขินยิ้มๆ ผมแนะนำตัว “พี่ชื่อลูกคิดครับ แฟนพี่ชื่อเดย์ ส่วนไอ้นี่ชื่อนาว”
“อื้มจำได้ชื่อนาว.... เคยได้ยินแม่คุยด้วย” มายด์ดูเขินชี้ๆที่ไอ้นาวถามอ้อมแอ้ม “แล้ว.....เป็นด้วยรึเปล่า”
ไอ้นาวสะดุ้ง “เฮ้ยไม่ เราไม่ได้เป็นอย่างนั้น เราชอบเธอะ!เอ๊ย! ผู้หญิง!///// ชอบผู้หญิงครับ”
ไอ้เด็กบ้าแก้ตัวใหญ่มันเขินเขามาก ผมขำบทสนทนาแรกของพวกมันจริงๆ

ผมเปิดรูปในมือถือที่ถ่ายคู่กับไอ้เดย์ขึ้นมา หารูปที่ไอ้บ้านั่นไม่เข้ามานัวเนียผมมากที่สุดแล้วส่งให้มายด์ดู
“อร๊าย///////ฮืออน่าร๊าก แฟนพี่หล่อม๊ากกก งื้อ~ พี่ลูกคิดก็น่าร๊ากกก สมกันจังเลยค่ะพี่ ดีอ่า~~//////”
ผมชั่งใจนิดหน่อยก่อนจะลองเลื่อนรูปถัดไปให้มายด์ดู มันเป็นรูปที่ไอ้เดย์กอดเอวแล้วเอาหน้ามาเกยบ่าผม
หน้าเราสองคนชิดจนแก้มติดกัน เดย์มันทำหน้าอ้อนผมด้วย ส่วนผมก็ยิ้มอยู่

“กรี๊ดดดด////////น่ารักอ่า~~~~~~!!!!! พี่ลูกคิดขอดูอีกได้ไหมคะ หนูชอบ555”

ชัดเลย! สาววายชัดๆ! ผมว่าแล้วไอ้อาการอย่างนี้มันคุ้นๆ มายด์เหมือนยัยพวกผู้หญิงที่ห้องผมไม่มีผิด
ยัยพวกนั้นก็ชอบกรี๊ดกร๊าดใส่ผมกับเพื่อนๆเวลามันเอาไปจิ้นกันเป็นกิจวัตรประจำวัน ผมเคยไม่เข้าใจว่าทำไม
เขาถึงชอบอะไรแบบนี้กัน จนเมื่อไม่นานมานี้ผมลองถามยัยพวกนั้นขำๆ

{ เพื่อนผู้หญิงในห้อง : กรี๊ดดดดดด อร๊ายยยยย///////เดย์จ๋าหอมเลยๆๆๆ55555
ลูกคิด : หยุดเลยนะ//////*// มันยิ่งยุขึ้นอยู่ โว้ย~~สนุกนักรึไงชอบมาแกล้งกันอยู่ได้
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ใครว่าแกล้งยะ นั่นสิ ใครว่าแกล้ง ไม่มีเลย เขาชอบกันต่างหาก จะอายทำไมยะ!
ลูกคิด : ถามจริงพวกแกไม่กลัวขึ้นคานหรือไง ชอบให้ผู้ชายได้กันเองแล้วพวกแกได้อะไรวะ
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ก็ได้มองไง! ใช่! ใช่! ใช่! อร๊ายฟินจะตาย คิกๆๆๆๆ
ลูกคิด : ดูมีความสุขกันเหลือเกินนะ///////*//
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ใช่ มีความสุข/////// .............. }

คำตอบไม่ได้มีแค่ความฟิน ยัยพวกนั้นบอกผมว่ามันคือความสุข... ความสุขของเขา
ความสุขนี้บางคนบอกทำให้มีกำลังใจในการเรียน ในการใช้ชีวิต เหมือนพลังวิเศษที่ทำให้มีแรงสู้
บางคนบอกว่ามันเปลี่ยนเป็นแรงบันดาลใจให้สร้างสรรค์อะไรดีๆ ทำเพื่อตัวเองแล้วยังเผื่อแผ่ให้คนอื่นมากมาย ขนาดนั้นเลยเหรอ
ผมได้แต่คิดในใจฟังแล้วจั๊กจี้ดีพิลึก ความรักของผมย่อมมีค่าสำหรับผม แต่ไม่คิดเลย
ว่าจะมีค่าในสายตาพวกเขาขนาดนี้ พวกผู้หญิงนี่น้า....ถึงจะชอบเข้าข้างแต่ไอ้เดย์ ส่งเสียงดังหนวกหู
พูดมากกันตลอด แต่ยัยพวกนั้นก็....น่ารักดีนะครับ ผมคิดถึงเพื่อนๆจัง

ลองมายด์เป็นสาววายแบบนี้ก็ง่ายสำหรับผม เราเข้ากันได้ดี มายด์คุยเก่งกว่าที่คิด
นี่ถ้าได้เป็นแฟนไอ้นาวผมว่าต้องมีแย่งกันพูดบ้างล่ะ แต่ไอ้ตัวพูดเก่งเป็นต่อยหอยเมื่อคืนนี่สิครับ เงียบเลย
ไอ้นาวนั่งเขินๆตอบที่ผมชวนมันคุยด้วยเป็นพักๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับคงนั่งมองมายด์พูดจนเพลิน

“นอกจากไปเที่ยวตามวัดแล้วหนูแนะนำให้ไปบ้านคาเฟ่ขนมไทยโบราณน่ารักๆค่ะพี่ เหมาะไปเดทกับแฟนแล้วก็ถ่ายรูปคู่กันนะคะ
หรือไม่ก็ไปตลาดน้ำย้อนยุค พี่ต้องชอบแน่ของกินอร่อยๆเพียบ พวกพ่อค้าแม่ค้า
แต่งชุดเหมือนสมัยโบราณกันทุกคน อ้อพิพิธภัณฑ์ของเล่นก็น่าไปนะพี่ หรือจะไปเที่ยวสวนเมล่อน
แต่ละที่สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ หนูรู้จักที่เที่ยวดีๆเพียบพี่ลูกคิดกับแฟนอยู่อยุธยานานๆเลยนะคะ///////”

“โห ยอดเลย อยากไปอ่า~~!” อันนี้ไม่ได้อยู่ในแผนแต่ฟังที่มายด์แนะนำแล้วผมอยากไปเที่ยวทุกที่เลยครับ

“มายด์อยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิดยังอยากไปเลยพี่ถึงจะเคยไปมาแล้วก็เถอะค่ะ นี่ตั้งแต่สอบเสร็จก็มาช่วยแม่ขายของ
ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเล้ย” มายด์แอบกระซิบคุยกับผมหัวเราะคิกคัก ไอ้นาวนี่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นมาก
จนผมขอตัวกลับไอ้นาวจ่ายเงินเดินออกมาจากร้านกันแล้ว มันก็ยังรบเร้าสะกิดถามผมไม่เลิก

“เขาก็แค่บ่นว่าอยากไปเที่ยว” ผมบอกมันก็ถามย้ำว่าแน่นะผมก็ว่าแน่ ไอ้นาวเดินไปก็พูดเพ้อไป
“พี่ลูกคิดโคตรโชคดีเลยอ่ะ มายด์ชวนคุยเป็นชั่วโมงๆโคตรพูดเก่งเลยเนอะ น่ารักว่ะ///////”
ผมยิ้มขำๆเริ่มแซวมัน “ทีนี้ก็รู้จักกันแล้ว คุยกันเองได้แล้วดิ”
“โหยอะไรพี่ ยัง ยังไม่ได้ พี่ต้องช่วยผมต่อนะ ผมยังไม่ได้เบอร์มายด์เลย คนที่คุยเยอะมันพี่ต่างหากไม่ใช่ผม”
“จะเอาอะไรล่ะ อยากโทรหาหรือว่าทักแชทไป ดูด้วยครับนี่ใคร หึหึหึ55555555”
“ห๊ะ!? อย่าบอกนะว่าพี่มี!”

ผมยักคิ้วสองทีใช้นิ้วหนีบกระดาษที่จดทั้งเบอร์โทรแล้วก็ไอดีแชทของมายด์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
ชูให้ไอ้นาวดู ไอ้เด็กบ้าตาโตแทบถลนกระโดดโลดเต้นดีใจเหมือนคนบ้า ตอนที่มันจ่ายเงินมายด์แอบยื่นให้ผม
โดยที่ผมยังไม่ทันได้เอ่ยปากขอเลยครับ น้องบอกว่าไว้จะขอเพิ่มเพื่อนทางโซเชี่ยลไป ผมเล่นอะไรบ้าง
จะขอติดตามแล้วถ้าผมไม่ว่าอะไรอยากขอรูปคู่ผมกับไอ้เดย์ไปอวดเพื่อนๆให้เพื่อนดูบ้าง ทั้งอึ้งทั้งเขินครับผม

“พี่ลูกคิดๆๆ แต่ผม...ผม...จะทักเขาไปว่าไงดีอ่ะ! แล้วเขาจะคุยกับผมเหรอผมไม่ใช่เกย์เขาจะชอบผมเหรอพี่”
“กลัวอะไรวะไอ้นาว มายด์เขาก็ชอบๆมึงอยู่เหมือนกันแหละ พี่เคยวิ่งผ่านน้ำร้อนมาก่อนดูออก”
“จริงดิพี่!!!”
“จริงเว้ย อ่ะถ้ายังประหม่าอยู่ งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่ทักไปให้แล้วเดี๋ยวชงให้มึงเองนาว พี่มีแผนดีๆแล้วเว้ย”
“โหยขอบคุณครับพี่! แผนอะไรเหรอพี่!?”
“ก็แผนที่จะทำให้มึงกับมายด์คุยกันแบบเป็นธรรมชาติสุดๆเลยไง คิกๆๆๆ”
“ทำยังไงอ่ะพี่! ////////พี่ลูกคิดโคตรเก่งโคตรเจ๋งเลย!!! ดีใจจังโว้ย!”
“เหวอ~!”

ไอ้นาวมันดึงผมไปกอดแล้วกระโดดๆตัวขึ้นลงตรงหน้าตลาด ผมต้องตบกบาลมันร้องให้ปล่อยอย่างร้อนรน
คนมองเต็มไปหมดไอ้บ้าเอ๊ย ยังจะมาบ่นว่าผมตีมันทำไม ดีนะไอ้ตัวพี่มันไม่ได้อยู่ตรงนี้ไม่อย่างนั้นโดนซ้อมแน่


“ไอ้ลูกคิด!!ไอ้นาว!!!”

สะดุ้งเฮือกพร้อมเลยครับ หันไปมองตามเสียงที่ตะคอกแผดดังมา เป็นไอ้เดย์อย่างที่คิดจริงๆด้วย!|||||||||

“มาให้กูเตะทั้งคู่เลยไอ้พวกห่า! หลอกให้กูตามหาให้ทั่ว!” ไอ้เดย์มันเดินแกมวิ่งชี้หน้าพวกผมคิ้วชนกันยุ่ง

อึ๋ย!นี่ผมโดนด้วยเรอะ! ใครจะอยู่เฉยล่ะครับ ผมกับไอ้นาวโกยสี่ขากันแน่บวิ่งไปกันคนละทางกับที่จอดรถเลย
ไอ้เดย์มันไล่ตามมาติดๆบอกจะเตะให้ไส้แตก ผมกับไอ้นาวก็หนีๆๆ วิ่งๆๆไปจนถึงหลังตลาด

จากที่กลัวกลายเป็นวิ่งไปขำไป นึกถึงตอนเด็กๆที่วิ่งหนีอาม่าเจ้าของต้นมะยมแถวบ้าน
ผมเดินไปเห็นพวกเด็กที่โตกว่าแถวนั้นกำลังขโมยเก็บมะยมที่ออกลูกดกท้วมต้นกิน ก็ไปขอเขากินด้วยซื่อๆ
แต่อาม่าดันออกมาเห็นปกติเอาแต่นอนแท้ๆ ทุกคนโดนด่าไล่ก็ตกใจกลัวหนีกันเตลิดเปิดเปิง ด้วยเวรกรรมครับ
ผมหนีกลับมาเอาหน้าชนเข้าขอบประตูบ้านตัวเอง หน้าผากปูดเป็นลูกมะนาวเลย แหกปากร้องไห้จ้า
จ๋าออกมาด่าซ้ำอีกครับ ดีที่ไม่โดนตีแม่อุ้มผมที่ร้องไห้ไม่หยุดเอามานั่งตักมองหัวปูดๆของผมแล้วหัวเราะน่าดู


นึกถึงตอนนั้นเจ็บน่าดูมาตอนนี้ผมขำตัวเองเหมือนกัน เสียงไอ้เดย์มันเรียกให้หยุดผมนึกคึกหันไปแลบลิ้นใส่มัน
“ได้! ถ้าพวกมึงไม่เลิกหนีกูจะวิ่งกลับไปเตะรถมึงแทนไอ้นาวแม่งจะเลาะให้เป็นชิ้นๆเลยสัด แฮก แฮก แฮก
แล้วไอ้ลูกมึงไม่ต้องมาติดรถกูกลับบ้านเลยนะ! กลับไปจะฆ่าหมกส้วมแม่ง!”

“อะอะไอ้บ้า!|||||||||| ไอ้ฆาตกร” ไอ้เดย์ขู่จนผมกับไอ้นาวหยุดวิ่งยืนห่างๆคุมเชิงกัน ไอ้นาวยกมือไหว้ท่วมหัว
ขอร้องไอ้เดย์อย่าเลาะลูกรักมันออกเป็นชิ้นๆแล้วดันหลังผมให้ไปหาพี่มัน
“ไม่เอาเดี๋ยวมันฆ่ากู๊” ผมหมุนตัวกลับอย่างไว้หนีมือไอ้เดย์ที่จะคว้าตัวไปซุกหลบหลังไอ้นาวแล้วหัวเราะ
เดย์มันยิ้มเย็นชี้หน้าขู่ผมให้ออกไปหา “กูยังไม่ทันฆ่าใคร แต่เดี๋ยวพวกมึงอาจจะตายเป็นคนแรกๆ”

ไอ้โหดเอ๊ย แงมันจะหลังมือใส่ผมเรื่องอะไรผมจะเดินไปหามัน ไอ้นาวแม่งก็ขาสั่นอยู่ไม่สุขลุกลี้ลุกลน
เดย์เดินเข้าหา ผมกับไอ้นาวก็ถอยๆๆ เดย์ก็ขู่อีก
“มึงเคยดูสวรรค์เบี่ยงเบนไหมสัด เดี๋ยวปั๊ด! โดนๆๆ!!ฮึ่ม!”
“สวรรค์เบี่ยงก็พอไอ่ควาย/////*// อย่าเสียงดังดิอายเขา”
“โทรหาเสือะปิดเครื่องทั้งคู่ พวกมึงแอบมาทำอะไรที่นี่ มึงมานี่เลยลูกคิด” มันกระดิกนิ้วเรียกผม
“คิดมาก มึงอ่ะคิดม๊าก”
“ใช่ กูมีเรื่องต้องคิดมากแล้วตอนนี้มึงรู้ไหม”

ผมกับไอ้นาวมองหน้ากันไอ้นาวค่อยๆยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษไอ้เดย์ที่พาผมมาไม่บอกพี่มันก่อน
ไอ้เดย์ถอนใจ มันยืนกอดอกหน้าหงิกมองพวกผม “เอาเป็นว่ากูจะไม่เตะพวกมึงที่หนีกูมาก็แล้วกัน”
ผมรีบออกไปหาเดย์เลยครับยิ้มแป้นขอโทษมัน “น่ารักนะมึงเนี่ย คิกๆๆๆ” ไอ้เดย์บอกผมไม่ต้องมายิ้ม
แล้วมันก็เดินไปเตะไอ้นาวเฉย ไอ้นาวตกใจร้องโอยเจ็บเอามือถูก้นตัวเองกระโดดเต้นเหยงๆวิ่งหนีไอ้เดย์ไป
ทิ้งให้ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆจะเรียกมันกลับมาก่อนก็ไม่ทัน แม่งทิ้งกู

“ไหนมึงบอกจะไม่เตะใครแล้วไง” ผมยกมือขึ้นมาทำท่ากากบาทคล้ายๆแปลงร่างปกป้องตัวเอง
“กูเตะไอ้นาวโทษฐานที่มันกอดมึง”
“อึก//////มึงจะเตะกูรึเปล่า”
“เดี๋ยวของมึงกูจะทำอย่างอื่นแทน ถึงเวลามึงโดนแน่”
“ทำไร”
“จะปี้ให้ตาเหลือกเลยสัด”
“ฆ๊วย!////*//” ถ้าผมไม่กลัวมันสวนผมจะเอาหัวโขกเหม่งมันให้ยับไอ้เวร

คิดแล้วก็ตลกนะครับหนีมันไปก็เท่านั้น ผมต้องซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์กลับอยู่ดี
ขากลับเลยกอดเอวมันแน่นๆเอาใจซะหน่อย ระหว่างทางเดย์ถามไม่เลิกว่าผมทำไมต้องแอบมาตลาดกับไอ้นาว
เอาไปเอามาเดี๋ยวมันหึงจริงผมกับไอ้นาวจะซวย เลยสารภาพว่ามาช่วยไอ้นาวจีบสาว น้องมันอายไม่ให้บอกใคร
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะผมใหญ่บอกอย่างผมจะช่วยอะไรไอ้นาวได้

“กูช่วยน้องมึงได้ก็แล้วกัน แล้วมึงก็ต้องช่วยด้วย”
“จะทำอะไรของมึงลูกคิด”
“เดี๋ยวบอก คิๆๆ”
“เฮ้อ”
“อ้าว อยู่ดีๆถอนใจทำไมเสียงดัง”
“นึกถึงเรื่องของเราน่ะสิ มึงมัวแต่ไปช่วยคนอื่น ช่วยกูด้วยสิ”
“อะไรอ่ะ ก็พ่อแม่มึงกับแม่กูบอกว่าจะจัดการกันเองไง”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นโว้ย ไว้มึงไปถึงบ้านมึงก็รู้เอง”
“.........อะไรวะ!?”
“กูอยากร้องไห้ว่ะแม่งเอ๊ย”
“เฮ้ยเดย์!” ผมกอดเอวมันแน่นขึ้นอีกเหมือนอยากโอ๋มัน “มึงบอกกูดิมีอะไรเดย์”
“ตอนแรกกูก็ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดี แต่ต่อมากูคิดว่ามันต้องเป็นปัญหาใหญ่แน่ๆสำหรับเรา”
“อะไรวะเดย์ บอกมาซะทีสิโว้ย” ผมเอาหัวชนหลังมันสองสามทีอย่างอยากรู้เต็มแก่
“มีคนมาหามึง”
“ห๊ะ....ใคร!?”






tsktonight…

*** ใครมากันหนอ ความสนุก+ความวุ่นวาย+ความโรแมนติก+ความฮา ตอนหน้ามาแน่ๆค่ะ^^

 Billie --  ขอบคุณหลายๆจ้า
 MayA@TK -- มาวิ่งเล่นกันที่บ้านตากับยายจ้า^^
 ♥►MAGNOLIA◄♥ -- ดีใจจ้า ใช่ค่ะน้องแฝดน่ารักวิอยากมีลูกอย่างนี้บ้าง55 เดย์พาลูกคิดไปเล่นซ่อนแอบที่อยุธยาจ้า
 titansyui -- ขอบคุณหลายๆจ้า
 nunda  --  น่าจับพ่อจ๋ามาตีให้ก้นลายนะคะ ให้ลุ้นต่อว่าคุณพ่อจะทำไงต่อลูกหนีตามผู้ชายไปแล้วค่ะ55

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์มา ดีใจมั่กมาก   

เดย์ น่ารักมากกกกกกกกกก
เอาใจลูกคิด ไปเก็บผักบุ้งแต่เช้า มาผัดให้ลูกคิดกิน   

อ่านไปหัวเราะไป ว่าเสียงดังแล้ว
“พรุ่งนี้//////กูจะไม่ดิ้นเลย”   
“ดิ้นหน่อยก็ได้//////กูชอบ”    พอเจอตอนนี้  ก๊ากกกกก เลย   

ว่าแต่ใครมาหาลูกคิดกันนะ 
เดย์   ลูกคิด   
       
 

[titansyui]

 

[nunda]

โฮๆๆ ลุ้นอีกแล้ว ใครมาฟระ พ่อรึเปล่า?

[tsktonight]

ขอโทษที่หายนานนะคะ ตอนหน้าจบแล้วนะจ๊ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รอไรท์.......... 

คิดถึง เดย์ ลูกคิด   
       
 

[Mitaro]

โอ้ยย มาแล้ววว ดีใจจัง รออ่านตลอดเลย กลัวใจคนแต่งจะไม่มาต่อมาก    ยังไม่อยากให้จบเลย ลูกคิดกะเดย์มันน่ารัก อยากอ่านอีกเรื่อยๆ

[lovewannabe]

ครายมาาาาาา

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ .../1





กลับมาที่บ้านตากับยายยังไม่ทันที่รถมอเตอร์ไซค์ของเดย์จะจอดดีผมรีบตะโกนทักไอ้ผู้มาเยือนด้วยความดีใจ
“ไอ้หมาซีนโว้ยยยยยยย!!! ฮะฮะฮะ”
ไอ้ซีนนั่งตาตี่เล่นกับมะขามมะยมอยู่หน้าบ้าน มันรีบลุกยืนขึ้นยิ้มร่าตะโกนแหกปากเสียงดังเช่นกัน
“ไอ้หมาลูก!!! มันมาแล้วโว้ยยยยยยยยฮะฮะฮ่า!”
สิ้นเสียงไอ้ซีนพวกเพื่อนๆอีกหลายชีวิตที่อยู่บนบ้านพากันกรูออกมาดูผม ผมกำลังลงจากท้ายรถไอ้เดย์
ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงเอะอะของพวกมัน เห็นแล้วตกใจครับ ไอ้เดย์มันบอกว่าเพื่อนมา
แต่มันไม่ได้บอกผมว่าจะมากันเยอะขนาดนี้ ผมนึกว่าแค่ไอ้ซีน นี่พวกมันเล่นยกโขยงกันมาหมดเลย ทั้งไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์
ไอ้ยู ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต แม้แต่กลุ่มพวกผู้หญิงก็มาด้วย ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ไอซ์ โฟร์ แมวเหมียว ทุกคนลงมาหาผม
ล้อมวงเข้ามากอดผมจนเป็นก้อนกลม ผมดีใจมากที่เจอเพื่อนๆ

ไอ้ซีนจีบปากจีบคอพูดล้อเลียน “เป็นยังไงบ้างลูก หนีตามผู้ชายมาแซ่บไหมคะ ผู้ชายดูแลดีไหมลูก”
ผมอยากบีบคอมันจริงๆ แต่เห็นแก่ที่มันอุตส่าห์มาหาผมถึงอยุธยานะเลยแค่ผลักหน้ามันที่ลอยหน้าลอยตายิ้มล้อผม
“กูโอเค” ผมตอบไอ้ซีนไปคนอื่นก็พากันขำ แล้วจู่ๆไอ้ซีนก็เข้าโหมดจริงจัง
“มึงโอเคก็ดีแล้ว พวกกูเป็นห่วงมึงมากนะเว้ย ไม่ว่ามึงจะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็มีพวกกูเสมอนะมึงไม่ต้องกลัว”
ผมได้แต่มองหน้าไอ้ซีนแล้วค่อยๆมองสายตาที่ห่วงใยของทุกคนที่จ้องมาตาปริบๆ
 “อื้ม ขอบใจว่ะเพื่อน”  ตอบพวกมันได้แค่นี้ผมซึ้งไม่อยากร้องไห้เดี๋ยวพวกมันล้อ
ผมยิ้มกว้างทุกคนก็ยิ้มกว้างล้อมเข้ามากอดกันอีกครั้ง โดนแซวว่าผอมลงแล้วก็หาเรื่องชวนผมกิน พวกมันบอกว่า
จะมาค้างที่นี่หลายวัน เว้นแต่พวกผู้หญิงที่พรุ่งนี้ก็กลับ อยากไปเที่ยวนั่นนี่ ยังไม่ทันไรก็คิดแผนเที่ยวกันแล้วครับ

“เฮ้ยพวกมึง ยายเรียกมากินฟักทองแกงบวชบนบ้าน ทำไว้เป็นหม้อ”  เสียงไอ้เดย์ที่ขึ้นไปบนบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ตะโกนลงมาจากชานบ้านเรียกเพื่อนๆให้ขึ้นไปกินขนม ตอนที่ขึ้นบ้านแล้วผมเดินผ่านไอ้เดย์ มันก็แอบดึงแขนเรียก
แล้วกระซิบพูด “กูบอกพวกมันแล้วว่าไม่ต้องมาๆ ไอ้หอกพวกนี้แม่งดันไปถามทางมาบ้านตายายจากแม่กูอ่ะมึงคิดดู”
ผมขมวดคิ้วงง “เพื่อนมาก็ดีแล้วไง ทำไมถึงไม่อยากให้มา”
“ก ข ค “
“บ้า”
“เรื่องจริง พวกมันบอกจะมาค้างด้วยยาวๆ”
“เหรอ ก็ดีสิ”
“...ไอ้พวกนี้แม่งยิ่งกว่าสึนามิอีก”
“บ่นอะไรของมึงเนี่ยเดย์”
“เปล๊า กูแค่อยากจะบอกมึงว่ากูไม่เลิกล้มความพยายามง่ายๆหรอกนะลูกคิด”
“เรื่อง?”
“เรื่องของเรา”
มันเล่นพูดแล้วอมยิ้มมองตาผมอย่างหวาน ผมก็เขินสิครับ
“กำลังคิดเรื่องไม่ดีอยู่ล่ะสิมึง”
“กูก็คิดแต่เรื่องมึงอ่ะ”
“คิดเรื่องอื่นบ้างเห๊อะ”
“ก็มันมีแต่มึงอยู่ในหัว......ใจ”
“แหวะ แบร่!!!”  บ้านมันก็ไม่ได้ขายขนมครกทำไมหยอดเก่งจังวะ//// เขินมันครับหนีไปกินขนมดีกว่า

แล้วผมก็คิดเรื่องดีๆได้  “ไหนๆก็มาแล้ว ไปเที่ยวฉลองเรียนจบกันดีกว่าพวกเรา”
“โอ้โหไอ้ลูกมึงมาอยู่อยุธยาได้แป๊บเดียวนี่นำเที่ยวได้แล้วเหรอวะ”  ไอ้คิมถามอย่างทึ้งๆ
ผมรีบส่ายหน้า  “เปล่า แต่กูมีไกด์”
“ใคร”  ไอ้เดย์ขมวดคิ้วสวนถามหันควับมามองผมอย่างไว


แล้วผมก็พาเพื่อนๆกลับไปที่ตลาดครับ พาไปกินหวานเย็นกับไอศกรีมที่ร้านแม่ของมายด์ เฉลยกับทุกคนว่า
เพื่อนใหม่หรือลูกสาวคนสวยของร้านนี้นี่แหละที่จะเป็นไกด์ให้พวกเราได้ เป็นไงครับแผนการของผม
สุดยอดไปเลยใช่ไหม ไม่ปล่อยให้ไอ้บ้าเดย์ทำตาขวางจ้องจะซ้อมเพราะคิดว่าผมแอบซุกกิ๊กอยู่นานหรอกครับ
มันไม่ปลอดภัย ผมให้เดย์โทรเรียกไอ้นาวมาแล้ว ผมพาเพื่อนทุกคนมกินขนมที่ร้านแม่ของมายด์ต่อ
ถึงแม้ว่าพวกมันจะกินฟักทองแกงบวชที่ยายกับน้าพิมทำมาก่อนแล้ว เพราะอยากให้แม่ของมายด์วางใจ
ว่ามีเพื่อนผู้หญิงไปด้วย คุณป้าทนลูกตื้อของพวกผมกับลูกอ้อนของลูกสาวไม่ไหวก็ยอมให้มายด์พาพวกเราเที่ยว

มายด์พาผมกับเพื่อนๆไปเที่ยวก็พาไปช็อปปิ้งนั่นแหละครับ ถูกใจทุกคนน่าดูแวะไปตลาดน้ำ แล้วก็ไปที่คาเฟ่
พวกผู้หญิงซื้อของเยอะเพราะมาค้างกันแค่คืนเดียว พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะไปวัดกันทำบุญเสร็จก็ส่งสาวๆกลับ
แต่พวกผู้ชายที่เหลือคือเที่ยวต่อ ตอนอยู่ที่คาเฟ่เจ้านาวได้นั่งข้างมายด์แทนที่ฝ่ายหญิงจะเขินกลายเป็นไอ้นาวเขิน
มันบิดแล้วบิดอีกไม่กล้ากินอะไรเลยตลกเป็นบ้า ไอ้เดย์ก็แซวน้องมันตลอดมีไอ้คิมกับไอ้มาร์คคอยเป็นลูกคู่

มายด์น่ารักดีครับแต่น้องเป็นสาวสายลุยไปไหนไปกันไม่เรื่องมาก ไม่ได้ทำตัวหวานๆแต่ก็ยังมีความน่ารักแบบผู้หญิง
กับไอ้นาวที่แอบมองมายด์แล้วเขินตลอดเห็นคุยกันนับคำได้ แค่นั้นไอ้นาวก็ปลื้มจนหยิบจับทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ
พอมายด์คุยกับสาวๆด้วยกันกลับคุยจ้อ ส่วนที่ทำให้มายด์เขินมากกว่าการคุยกับไอ้นาวคงเป็นผมกับไอ้เดย์มากกว่า
ตลอดเวลาน้องเขาก็ถ่ายรูปถ่ายคลิปผมไปยิ้มไป แถมยังมีพวกสาวๆเพื่อนผมคอยเล่าโมเม้นของผมกับเดย์ให้ฟัง
น้องมายด์ก็ชอบขอฟังไม่หยุด พวกผู้หญิงเลยขอเอารูปหน้าเอ๋อๆของผมที่มายด์ถ่ายได้ไปลงโซเชี่ยลเป็นการแลกเปลี่ยน
รูปหล่อๆไม่ลงยัยพวกนี้...

“เฮ้ยลูกมึงกินกาแฟซิกเนเจอร์ร้านไปยัง อร่อยว่ะ” 
ไอ้ซีนเดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่มันก็มายืนฉี่โถข้างๆ
“จริงดิ เออเดี๋ยวออกไปลองกูสั่งเป็นนมเหมือนของไอ้เดย์อ่ะ ไม่รู้ป่านนี้มันแอบกินของกูหมดรึยัง”
“กับแฟนยังหวง”
“ทีมึงไม่ได้เป็นอะไรกับไอ้ตาร์ยังหวงเลย”
“เอ๊ะเดี๋ยว มึงผิดเรื่องแล้วเชี่ยลูก”
“ตกลงมึงเอาไงวะ”
“อะไร”
“ก็มึงกับกีต้าร์ สรุป?”
“...สรุปอะไร”
“มึงจะเป็นแค่เพื่อนกับมันไปเรื่อยๆทั้งที่รักมันมากอย่างนี้เหรอซีน  แล้วไอ้วันนั้นที่บ้านกูที่มึงขอมันเป็นแฟนนั่นยังไง”
“นั่นมันละคร..”
“กูรู้มึงอยากให้เป็นเรื่องจริง ไม่ลองคุยกับมันดูวะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ”
“แอ๋มโทรหากูว่ะ”
“ห๊ะ!?อะไรนะ เมื่อไหร่วะ ไอ้ต้าร์รู้ป่ะ?”  ผมตกใจกำลังล้างมืออยู่ข้างๆไอ้ซีนก็หันหน้าไปมองมัน มันส่ายหน้า
“ก่อนมาหามึงสองวันก่อนน่ะ เขาถามว่ากูชอบไอ้ต้าร์ใช่ไหม”
“เฮ้ยยยยยยย ถามงี้เลยเหรอ แล้วมึงตอบแอ๋มไปว่าไงวะ”
“กูก็บอกว่าใช่”
“เชี่ยยยยย แอ๋มร้องไห้รึเปล่า”
“ร้อง”
“แล้วไงต่อมึง”
“มึงห้ามเล่าให้ใครฟังนะลูกคิด กูบอกแค่มึง”
“เอ้อรับปาก”
“ถามกูว่าไอ้ต้าร์ชอบกูใช่ไหม”
“เชี่ยยยยย แล้วมึงบอกแอ๋มว่าไง”
“กูบอกกูไม่รู้”
“ซีน..มึงว่าแอ๋มอยากกลับมาขอคืนดีกับไอ้ต้าร์รึเปล่าวะ”
“ไม่”
“ทำไม เขาบอกมึงเหรอ”
“แอ๋มบอกว่าไอ้ต้าร์รักกู.. แอ๋มคงไม่กลับไปคบกับมันแล้วเพราะมันรักกูมากกว่าแอ๋ม แอ๋มบอกมีเรื่องจะขอกู”
“ขออะไรวะ”
“ไม่ให้กูคบกับไอ้ต้าร์”
“ห๊า!!?”
“เขาบอกทำใจไม่ได้ว่ะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าไอ้ต้าร์เลิกกับเขาแล้วหันมาคบกูเป็นแฟน เขาคงอายมาก”
“จะบ้าเหรอวะ เรื่องแบบนี้มาขอกันได้เรอะ มึงอย่าบอกนะว่ามึงรับปากแอ๋มไป”
“กูบอกแอ๋มไปว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แอ๋มเข้าใจผิดแล้วกีต้าร์ไม่มีวันมาเป็นแฟนกูได้หรอก..มันไม่ได้รักกูขนาดนั้น”
“ซีนนนนนน โธ่เอ๊ยมึงงงง”  ผมสงสารไอ้ซีนจนต้องเรียกมันลากหางเสียงยาว ตบไหล่มันแต่มันเข้ามากอดผมเลย
“ถึงพ่อมึงจะขัดขวางเรื่องมึงกับเดย์ แต่มึงก็พร้อมจะไปกับมัน แต่ถ้าเป็นไอ้ต้าร์มันไม่มีวันไปกับกูหรอก”
ผมลูบหลังปลอบไอ้ซีน มันโคตรน้อยใจไอ้ต้าร์เลยนะเนี่ย

“ทำอะไรกันวะ”
เราสะดุ้งผละออกจากกันเป็นไอ้ต้าร์ที่ยืนขมวดคิ้วมองจากตรงประตูทางเข้าห้องน้ำชาย
“เห็นหายมานาน พวกมึงมายืนกอดกันเนี่ยนะเดี๋ยวก็โดนไอ้เดย์ฆ่าหรอก ออกไปได้แล้ว”
กีต้าร์ดูไม่ค่อยพอใจมันกำลังจะสะบัดหน้าหันหลังเดินไป ผมรีบเรียกมันไว้แล้วรีบถาม
“เมื่อกี้มึงได้ยินที่เราคุยกันรึเปล่าไอ้ต้าร์”
“.............”  มันก็นิ่งไม่พูดอะไร ผมยิ่งฉุนเดินไปกระชากไหล่เพื่อนให้หันมา
“มึงมีสิทธิ์เลือกว่าจะทำยังไงกับชีวิตมึงก็ได้ แต่มึงไม่มีสิทธิ์ทำยังไงกับชีวิตไอ้ซีนก็ได้! ถ้ามึงยังยืนยันไม่เลือกมัน
เหมือนที่มึงเคยบอกว่าจะปล่อยไอ้ซีนไปเหมือนกับแอ๋มจริง ทำ! ทำให้มันตัดใจจากมึงสิ ที่มันไม่เคยตัดใจจากมึงได้เลย
ก็เพราะมึงให้ความหวังมันมาตลอดโดยที่มึงไม่รู้ตัว แต่ตอนนี้กูว่ามึงรู้ตัวแล้วตั้งแต่ตอนที่เลิกกับแอ๋ม
แต่มึงก็ยังทำให้ไอ้ซีนหวังไม่เลิก มึงแม่งเชี่ย!มึงเถียงกูไหมล่ะ!?”

ไอ้ต้าร์กัดฟันจ้องหน้าผมแล้วมองหน้าไอ้ซีนที่มาดึงผมให้ถอยออกมาไม่ให้ว่าไอ้ต้าร์ต่อ มันไม่ได้เถียงผมสักคำ
“ถ้ามึงไม่มีแอ๋มได้ แต่มึงไม่มีไอ้ซีนไม่ได้ มึงก็น่าจะได้คำตอบแล้วไม่ใช่เหรอวะจะแอ็บเป็นเพื่อนกันทำเชี่ยไรวะ
รำคาญญญญญญญญญญ!!!!”

“ตอนที่พ่อมึงไม่ให้คบกับเดย์มึงรู้สึกยังไงไอ้ลูก” 
ไอ้ต้าร์มันถอนใจถามผมเสียงแผ่ว ท่าทีเกรี้ยวกราดตอนแรกหายไปหมด
“กูเสียใจแต่กูไม่มีวันเลิกคบกับเดย์ เพราะพ่อกูเขาไม่ชอบไม่เห็นด้วยเพราะมันเป็นผู้ชาย
แล้วมันเปลี่ยนไปเป็นผู้หญิงจริงๆได้ที่ไหนล่ะ เดย์ไม่ได้ผิดตรงไหนเลย กูเลือกเดย์ แต่ไม่ได้หมายความว่า
กูไม่รักพ่อกู กูก็ยังรักพ่อแต่กูจะไม่ยอมให้พ่อทำลายความรักกู”

“ทำไมมึงเท่จังวะลูกคิด”  กีต้าร์ยิ้ม จู่ๆมันก็เอ่ยปากชมผมก่อนชายตาไปมองหน้าไอ้ซีนที่จ้องมันอยู่
“แล้วป๊ากับม๊ามึงจะไล่มึงออกจากบ้านไหมซีน ถ้ารู้ว่ามึงชอบผู้ชาย”  กีต้าร์ถามไอ้ซีนก็ขมวดคิ้ว
“จะเหลือเหรอ กูโดนไล่ออกจากบ้านตั้งแต่ตอนปีใหม่แล้ว”  คำตอบของไอ้ซีนทำเอาผมกับไอ้กีต้าร์ตกใจจนเหวอ
“มึงบอกป๊ากับม๊าแล้วเหรอไอ้ซีน” ผมรีบเขย่าแขนถามไอ้ซีนอย่างตื่นเต้น กีต้าร์มันยังพูดไม่ออกเลย
“เออ กูอึดอัด”
“เชี่ยยยยย พีคเชี่ยๆๆ มึงไม่เห็นบอกกูเลย” ไอ้ซีนแม่งไม่เคยบอกใครเลยครับ มันขยี้หัวผมเหมือนบอกขอโทษที่ปิดไว้
กีต้าร์ขมวดคิ้วว่าไอ้ซีนที่ท้าวเอวถอนใจ  “อย่าตอแหล! มึงก็ยังอยู่ที่บ้านมึงนี่ไอ้บ้า” 
ผมคิด ..เออก็จริงหลังปีใหม่ก็ยังเจอมันได้ที่บ้านมันนี่หว่า เอ๊ะยังไงวะ

“ก็โดนไล่แล้วก็โดนเรียกกลับไปอยู่บ้านภายในสองวันไง กูออกไปอยู่กับพี่สาวพวกพี่ๆช่วยพูดกับป๊าม๊าให้
ม๊าน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ป๊าโกรธกูยาว เพิ่งต้นเดือนที่แล้วนี่เองที่ยอมคุยกับกูบ้าง เขายอมคุยกับกูเพราะมาขอ
ให้กูรับปากว่าจะไม่แต่งหญิง เชี่ย!55555กูไม่แต่งอยู่แล้วไอ้ห่า5555555555”

กำลังซีเรียสกันอยู่แต่พอไอ้ซีนเล่าพวกเราทั้งสามคนอดขำออกมาพร้อมๆกันไม่ได้

“ก็เหลือแต่มึงอ่ะต้าร์ กูต้องรออีกนานแค่ไหนมึงถึงจะยอมรับสักที ว่ามึงอยากอยู่กับกูอย่างคนรักกัน”
ผมได้ยินไอ้ซีนถามไอ้ต้าร์จริงจังก็รู้สึกว่าต้องถอยออกมา
“กูออกไปก่อนแล้วกันนะ...”   ผมส่งยิ้มให้พวกมัน ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าในหัวกีต้าร์มันคิดแบบไหน
พวกมันจะลงเอยกันดีๆได้ไหม แต่ผมอยากให้มันใช้ใจคุยกัน
ถ้าอุปสรรคมันจะเข้ามาเราก็แค่ต้องจับมือกันผ่านมันไปให้ได้แค่นั้นเอง

..............
.....

ผมกลับออกไปนั่งที่โต๊ะ เป็นห่วงไอ้ซีนไอ้ต้าร์ชะเง้อคอมองหาพวกมันว่าเมื่อไหร่จะกลับมาที่โต๊ะจนไอ้เดย์ตีเหม่งผม
“เป็นอะไรวะไอ้ลูกอยู่ไม่สุกเลยมองอะไรนักหนาทางนั้น หาใครวะ”  ไอ้เดย์กอดคอยื่นปากมากระซิบถามข้างๆหู
ผมต้องยันหน้าไอ้เดย์ให้ออกห่างหน่อยเพราะเขินน้องมายด์ที่นั่งมองตาเป็นประกาย นั่น...โดนถ่ายรูปอีกต่างหาก
ไม่ได้ว่าอะไรน้องเขาหรอกครับเพราะผมอนุญาตให้ถ่ายได้เอง แต่เยอะเข้ามันก็เขินนี่ครับ ผิดกับเดย์มันยิ้มอวดทุกรูป

แล้วผมก็ค่อยๆฉีกยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆไม่ใช่เพราะความเขินเรื่องตัวเอง แต่เขินไอ้สองคนที่จูงมือกันกลับมา
ผมมองไอ้ซีนที่เดินอมยิ้มมาแต่ไกลส่งคำถามให้มันทางสายตาว่าตกลงยังไงวะ!!!?
ไอ้ซีนมันขยิบตาให้ผมแทนคำตอบ พอผมมองกีต้าร์มันก็อมยิ้มไม่พูดอะไร แต่มันสองคนไม่ปล่อยมือกันจนมาถึงโต๊ะ
“ฮิ้ววววววววว สวีทอะไรกันวะพวกมึง นี่ๆๆ น้องมายด์ถ่ายไอ้สองคนนี้ด้วย เขาเป็นคู่จิ้นกันนะรู้ป่าว 555”
ไอ้คิมปากหมาพาแซวเพื่อนเหมือนเคย แต่ไอ้ซีนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“คู่จิ้นมันเก่าไปแล้วเว้ย พวกกูตกลงกันแล้วว่าจะเลิกเป็นคู่จิ้นกันแล้ว”
ไอ้น็อตขำคิกคักช่วยไอ้คิมแซว  “เอ๊า ทำไมวะ อย่างนี้พวกผู้หญิงก็หมดสนุกสิ” 
ไอ้มาร์คก็เสริม  “จะเลิกเป็นคู่จิ้นห่าอะไร มึงยังเดินจูงมือกันมาอยู่เลยพวกบ้าแล้วอย่างนี้จะไม่ให้คนอื่นแซวได้ไงวะ55”

“พวกกูอ่ะ.....”  ซีนมันยิ้มหันไปมองตากีต้าร์ เพื่อนๆก็ยิ่งแซว ไอ้กีต้าร์แม่งหลบตาเขินใหญ่
ผมมองยังเขินแทนจนต้องจิกแขนไอ้เดย์ แล้วไอ้ซีนก็พูดออกมากลางวงเฉย “เป็นคู่จริงเว้ย”
ซีนชูมือที่จับกันแน่นกับกีต้าร์ขึ้นมายักคิ้วเขินๆอวดเพื่อน แต่เนื่องจากคนมันเคยเล่นมาเยอะครับก็ไม่มีใครเชื่อ
เอาแต่ด่าไอ้ซีนว่าน่ารำคาญชอบเล่นใหญ่ จนไอ้กีต้าร์ขำแล้วขำอีก ไอ้ซีนมันเลยหันมายกมือไหว้ผม
“มึงช่วยกูทีดิไอ้ลูก”
“555555555”
ผมขำกลิ้ง สงเคราะห์ช่วยยืนยันให้มันเอาบุญ  บอกเพื่อนๆว่าเรื่องจริงที่พวกมันเป็นแฟนกันวันนี้สดๆร้อนๆ
ถ้าผมโกหกให้รุมถีบไอ้เดย์ได้เลย เดย์หันมาผลักหัวผม “มึงจะกลัวอะไรก็มันเรื่องจริงมึงไม่มีทางโดนใครถีบ”
เดย์มันว่าเออก็จริง... ทั้งกลุ่มแตกฮือเหวอกันไปหมด ไอ้ยูหัวเราะมันช่วยเสริมว่ามันเชื่อว่าเรื่องจริง
ไอ้สองตัวโดนรุมถามจนตอบไม่ทัน พวกมันเลยด่าเพื่อนๆแทน เอ๊าแก้เขินกันอย่างนี้ก็ได้

“เชี่ยยยยยย นี่พวกมึงชอบกันจริงๆเหรอเนี่ย ไอ่เชี๊ยยยยยถ้ารู้อย่างนี้กูล้อแม่งให้หนักกว่านี้มาตั้งนานแล้ว!”
ไอ้คิมหัวเราะชอบใจโดนไอ้กีต้าร์ด่าว่าไอ้เพื่อนเลว
คนที่พอจะรู้เรื่องพวกมันมาบ้างก็มีแค่ผมกับเดย์แล้วอีกคนก็คือไอ้ยู มันบอกผมว่ามันก็พอดูๆออก
ว่าใครชอบใครในกลุ่มเรา  “เอ....ไม่รู้จะมีใครอยากเปิดตัวแฟนอีกไหมน้า”  ไอ้ยูกอดอกพูดยิ้มๆเหล่มองไอ้คิม
ผมกับเดย์ทำท่าตามไอ้ยู ทุกคนชะงักหันมาจ้องไอ้คิมตามอย่างสงสัย งานนี้ไอ้คิมเหงื่อตกเลย

หลังเซอร์ไพร์สแรกทุกคนก็รอเซอร์ไพร์สที่สอง ในขณะที่ไอ้คิมยังเงียบ ดุ๊กดิ๊กก็ดูลนๆมันทำท่าจะลุกหนีไปห้องน้ำ
แต่ผมไม่ปล่อยให้หนีได้หรอกรีบบอกสาวๆตะครุบตัว แมวเหมียวกับโฟร์ช่วยกันจับตัวดุ๊กดิ๊กไว้แทบไม่ทัน
“ดุ๊กดิ๊กพวกกูเป็นเพื่อนมึงป่ะ ทำตัวน่าสงสัยมานานแล้วนะ คิดว่าพวกกูไม่รู้สึกเหรอ”  โฟร์พูดกับดุ๊กดิ๊กทำหน้าจริงจัง
แมวเหมียวก็พยักหน้าตามทำหน้าขึงขัง ดุ๊กดิ๊กยิ้มแหยๆเหล่มองมาทางพวกผมแล้วสายตาก็ไปหยุดที่ไอ้คิม

“รู้นะ ว่าคิดอะไรกันอยู่อ่ะ เรื่องกูกับคิมใช่ไหม พวกกูไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก จริงๆ”  ดุ๊กดิ๊กพูดเสียงหงอยๆ
“แล้วงั้นทำไมชอบทำตัวมีลับลมคมในแอบคุยกันสองคน แอบนัดไปเจอกัน แอบไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ”
แมวเหมียวถามรัวจนดุ๊กดิ๊กตาโตไม่คิดว่าเพื่อนจะรู้ พวกผมเองก็พอระแคะระคายบ้างว่าไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊กต้องแอบคุยกัน
“ก็เมื่อก่อนพวกกูทะเลาะกันทุกวัน ถ้าบอกว่าไปด้วยกัน พวกมึงก็ต้องล้อกูอ่ะ/////”
ดุ๊กดิ๊กพูดอ้อมแอ้มก้มหน้าเขินๆครับส่วนไอ้คิมก็ยังเงียบ
“ตกลงเป็นแฟนกันใช่ไม่ไช่ยะ”   แจ๋วแหว๋วทำหน้าเหมือนตัวร้ายในละครเค้นถามเพื่อน
“ไม่ใช่”  ดุ๊กดิ๊กทำหน้ามุ่ยเถียงจนเพื่อนๆพากันโห่ว่ามาถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีก ไอ้คิมก็เอาแต่เงียบ

“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกันไงโว้ยยยย! .............ก็มันไม่เคยขอ..”
ดุ๊กดิ๊กลุกยืนตะคอกเล่นเอาเงียบกันทั้งโต๊ะเลยครับ ทุกคนมองไอ้คิมที่ยังนั่งนิ่งมองมือตัวเองเล่นช้อนไปมา
มันไม่พูดอะไรจนดุ๊กดิ๊กทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ฮึดฮัดเดินออกไป ทุกคนเรียกดุ๊กดิ๊กแต่ดุ๊กดิ๊กก็ไม่หันมา
“ดุ๊ก!”
แล้วเสียงเรียกของไอ้คิมก็ทำดุ๊กดิ๊กชะงักได้ แต่มันหันกลับมาด่าไอ้คิมซะงั้น
“อิควายดำ! กูบอกกี่ครั้งแล้วอย่าเรียกอย่างนี้!”
“มึงทำไมไม่อ่านข้อความกูห๊ะพงษ์เทพ!”
“อิคิม!!! อิบ้า! เมื่อไหร่มึงจะเลิกล้อชื่อกู มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบชื่อนี้ มันเหมือนผู้ชายกูบอกมึงกี่ครั้งแล้วมึงมันใจร้าย”
“ก็มึงเป็นผู้ชาย ต่อให้มึงไปทำนมมา ยังไงมึงก็คือพงษ์เทพ!”
“อี!อีคิ๊มมมมมมม!!!!!!!!”
ดุ๊กดิ๊กจะเข้ามาตีไอ้คิมครับ เพื่อนๆช่วยกันจับแยก ต้องแกล้งโกหกพนักงานในร้านว่าเล่นกันขอโทษที่เสียงดัง
ดุ๊กดิ๊กกระฟัดกระเฟียดโดนเพื่อนจับกดให้นั่งลงใจเย็นๆ มันทำหน้าไม่พอใจไอ้คิมมากๆ “มึงส่งอะไรมา”
ไอ้คิมขมวดคิ้วตอบ  “ส่งข้อความไปด่ามึงไง”
ดุ๊กดิ๊กยิ่งโกรธไอ้คิมมากขึ้นไปอีกรีบคว้ามือถือมาเปิดดู “อีๆๆๆๆหนอยยยย”
เพื่อนๆรุมด่าไอ้คิมว่าทำไมชอบแกล้งดุ๊กดิ๊ก ชอบก็บอกว่าชอบสิจะไปมีใครว่าอะไรมัน ทำตัวเหมือนเด็กไปได้

“ก็เวลามันโกรธ..............หน้ามันน่ารักดี”
ตาโตตกใจกับคำพูดไอ้คิมกันทั้งกลุ่มเลยครับ ส่วนทางดุ๊กดิ๊กแม่งนั่งก้มหน้าดูมือถือเงียบกริบเลย
กูปรับอารมณ์ตามไม่ทันโว้ยไอ้พวกบ้านี่

“เป็นอะไรอ่ะอิดุ๊กดิ๊ก มึงร้องไห้ทำไม อิคิม! อิหมาบ้ามึงด่าอะไรเพื่อนกู”
โฟร์เขย่าตัวดุ๊กดิ๊กที่จู่ๆก็เอามือปิดหน้าสะอื้น ทุกคนมองกันเลิ่กลั่ก ไอ้คิมไอ้ตัวต้นเหตุยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้โคตรน่าถีบ
แจ๋วแหว๋วทนความอยากรู้ไม่ไหวมันเลยเข้ามาแย่งมือถือจากมือดุ๊กดิ๊กไปอ่าน
“เป็นแฟนกันนะพงษ์เทพ”
ทุกคนโห่ร้องพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายทันทีที่แจ๋วแหว๋วอ่านจบแล้วตามันโตเท่าไข่ห่าน
ผมเพิ่งเคยเห็นไอ้คิมเขินสุดก็วันนี้แหละ แหม่.........มันร้ายนะครับ

พวกเราเลยฉลองกันอย่างสนุกสนาน น้องมายด์กับไอ้นาวก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี เป็นวันที่ดีจริงๆครับวันนี้
เห็นเพื่อนๆยอมรับหัวใจตัวเองกันได้ผมก็ดีใจยิ้มกว้างสุดๆไปเลย

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ .../2






..........................................................
...................................
...........

เที่ยวกันสนุกเลยครับวันนี้ ส่งน้องมายด์กลับบ้านส่งสาวๆเข้านอนแล้ว (ให้นอนห้องไอ้นาว)
พวกผู้ชายก็ก๊งกันครับ คืนนี้พวกเราคงนอนกองรวมกันที่ชานบ้านนี่แหละ

ไอ้เดย์ขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาจากพาไอ้มาร์คไปซื้อน้ำแข็ง มาถึงมันก็ปรี่เข้ามาถามผม
“มึงเชิญกูเข้ากลุ่มอะไรเนี่ยลูกคิด ฟินแลนด์อะไรของมึง”
“กดเข้าสิเดย์”
“ทำไมกูต้องเข้าวะ”
“อ้าวเดี๋ยวกูคุยกับคนอื่นมึงไม่รู้อย่ามาโทษกูนะ”
มันจะตบหัวผมครับ ผมหนีมันไปซุกหลังไอ้ซีน “มึงจะทำอะไรลูกกู” ไอ้ตี่มันเล่นบทเป็นพ่อผม
เดย์มันท้าวเอวขมวดคิ้วถามไอ้ซีน “มึงคลอดไอ้ลูกออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ไอ้ซีนตอบปากยื่นปากยาว “กูเบ่งออกมาเมื่อเช้านี้ไงกดน้ำแล้วมันไม่ยอมไปเอ่อขึ้นมาใหม่”
ผมผลักไอ้หมาซีนหัวเกือบทิ่ม “กูคนไม่ใช่ขี้สัด!พูดซะเห็นภาพเลย!”
ทุกคนก็ขำผม สุดท้ายโดนไอ้เดย์ล็อคคอลากไปนั่งกับมันจนได้
ผมอธิบายให้เดย์เข้าใจโดยการเปิดรายชื่อคนเข้ากลุ่มให้มันดู
“เพื่อน้องมึงเลยนะ”  ผมชี้ให้ดูชื่อมายด์กับนาวแล้วยิ้มยักคิ้ว ไอ้เดย์ก็ยิ้มเอามือมาขยี้หัวผมก่อนกดเข้ากลุ่ม
ในกลุ่มแชทก็มีแค่ผมไอ้เดย์ไอ้นาวแล้วก็มายด์  ผมถ่ายรูปกับแกล้มลงมายด์ก็ส่งสติกเกอร์น้ำลายไหลมา
ผมเลยถามว่าพรุ่งนี้น้องจะพาไปเที่ยวไหนอีก มายด์บอกขอคิดโปรแกรมก่อน ไอ้เดย์ชงเข้าให้น้องเลยครับ
บอกไอ้นาวช่วยมายด์คิด ไอ้นาวรีบโผล่มาเลยครับเห็นซุ่มอ่านอยู่นาน แล้วแชทก็เด้งเอาเด้งเอา ผมกับเดย์
หันไปมองไอ้นาวที่นั่งหลบมุมอมยิ้มก้มหน้าก้มตาแชทแล้วก็แอบขำมัน

ดึกแล้วพวกเรายังนั่งเล่นมุกตลกเล่าเรื่องกวนๆหัวเราะเฮฮา แต่ลดเสียงลงและเลิกร้องเพลงเพราะกลัวผู้ใหญ่ตื่น
วันนี้เดย์ใจดีให้ผมดื่มเยอะกว่าทุกทีแต่ผมอิ่มเร็วเพราะกินกับเยอะกว่าเพื่อน นั่งเหยียดขาเอนตัวพิงไหล่มัน
ไม่ได้แตะแก้วเหล้าอีก เดย์ลูบหัวผมเบาๆถามเสียงนุ่มหู “ไม่ดื่มแล้วเหรอ ดื่มอีกก็ได้นะ”
ผมยิ้มขมวดคิ้วเอียงหน้าไปถามมัน “ทำไมวันนี้ใจดี ทุกทีแยกเขี้ยวใส่กูไม่อยากให้กิน”
“ก็วันพิเศษ”
“พิเศษยังไง”
“วันนี้มีแต่เรื่องดีๆใช่ไหมล่ะ”
“อืม ก็จริง แต่มึงไม่ค่อยดื่มเลย”
“กูต้องดูแลมึงไง”
“แหวะ//////หวาน”
“ไหนแลบลิ้นใหม่ดิ๊”
“ทำไม”
“จูบแม่ง”
“ทะลึ่ง”
แล้วเดย์ก็ชี้ให้ดูไอ้ยูที่นั่งหลับสัปหงก ไอ้น็อตแกล้งเอาต้นหอมไปทัดหูไอ้ยูยังไม่ยอมตื่น
ไอ้คิมหยิบมือถือมาถ่ายรูปไว้ ทุกคนยื่นหน้าเข้าเฟรมมีแต่ไอ้ยูที่นั่งหลับไม่รู้เรื่องไอ้ซีนจะขี่คอมันอยู่แล้ว

“ปวดฉี่ว่ะไปห้องน้ำก่อนนะ” เดย์พูดแล้วลุกเดินไป ผมเลยล้มตัวนอนไปกับพื้นบ้าน เย็นดีครับมีลมพัดเอื่อยๆ
พักใหญ่ผิดสังเกตไม่เห็นไอ้เดย์กลับมาผมก็ลุกนั่งชะเง้อมองไปทางหลังบ้าน แล้วก็หันไปเห็นไอ้ซีนกับกีต้าร์
นอนจับมือคุยกันงุ้งงิ้งชี้ชวนให้มองพระจันทร์โรแมนติกกันจังนะพวกมึง มองไปมองมาไอ้ซีนหันมาเห็นผม
มันดันยักคิ้วให้จนผมเขินแทน ไม่ว่าทางบ้านกีต้าร์จะว่ายังไงเรื่องไอ้ซีนแต่ผมก็เชื่อว่าพวกมันจะผ่านไปให้ได้
เหมือนผมกับเดย์ที่เราจะสู้ไปด้วยกัน
ผมเบนสายตาไปมองเพื่อนคนอื่นมีแต่ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตที่ยังนั่งคุยกันแบบมึนๆนอกนั้นก็ล้มนอนกันหมดครับ
ผมเองก็มึนนิดหน่อยแต่ไม่ได้เมาอะไร กำลังคิดว่าจะเดินไปดูไอ้เดย์ที่หายนาน
มันก็ส่งข้อความมาตามผมก่อน เดย์เรียกให้ผมไปหาหลังบ้านบอกมีอะไรให้ดู

ไปถึงมันก็นั่งยิ้มๆรออยู่ตรงหัวบันไดหลังบ้าน ผมกอดอกมองยิ้มตาม ถามมัน
“อารมณ์ดีจังนะ ไหน มีอะไรจะให้ดู”
“ต้องลงไปข้างล่างก่อน”
ผมขมวดคิ้ว ไอ้เดย์อมยิ้มหยิบไฟฉายที่วางข้างตัวมาเปิดแล้วจูงมือผมให้เดินตามมันลงบ้านไป
หลังจากแอบย่องลงบ้านเพราะกลัวเจ้ามะยมกับมะขามมันจะตื่นแล้วตามเรา เดย์ก็พาผมเข้าไปในสวนเล็กๆ
ข้างหลังบ้านส่วนใหญ่เป็นต้นมะม่วง มีฝรั่งขี้นก ขนุน ชมพู่บ้างไม่กี่ต้น แต่ตอนนี้มะม่วงลูกเยอะเชียวครับ
สวนไม่รกอะไรเพราะปกติตาดูแลอย่างดีทางเดินเลยเดินไม่ลำบาก
ผมแปลกใจไม่น้อยนะครับที่ไอ้บ้าเดย์ไม่กลัวผีพาผมเดินมาที่มืดๆแบบนี้ได้ด้วยไฟฉายกระบอกเดียว
พยายามถามว่ามันพาเดินเข้ามาในสวนทำไม มันก็เอาแต่หันมายิ้มให้ จนถึงที่หมายมันก็ชี้ให้ผมดู

“หา....อย่าบอกนะ55555เชื่อมึงเลยอ่ะเดย์ เอาจริงอ่ะ55555555”
มีเต็นท์กางอยู่ในสวนครับ ไม่รู้ไอ้บ้านี่แอบมากางไว้เมื่อไหร่ เดย์ยิ้มพยักหน้ารัวๆบอกว่านี่เป็นทางออกของเรา
“มึงไม่กลัวผีเหรอ” ผมแกล้งทำเสียงขนลุกมองซ้ายมองขวาขู่มัน ไอ้เดย์รีบเข้ามากอดผมเลยครับ
“เคยกลัวที่ไหนล่ะ เพ้อเจ้อนะมึง เดี๋ยวปั๊ดตีปากด้วยปาก”   ไม่กลัวเล้ยแต่มึงกอดกูแน่นเชียว

จู่ๆไอ้เดย์ก็ถาม “สวยไหม”
ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันที่อยู่ใกล้กันมาก  “เต็นท์อ่ะเหรอ”
“พระจันทร์สิควาย”
“จะไม่สวยเพราะมึงด่ากูนี่แหละ”
“งั้นไม่ต้องดูมันแล้วพระจงพระจันทร์ ป่ะเข้าเต็นท์”
“ยังไม่ง่วงเลยรีบนอนทำไม”
“ใครบอกจะให้มึงนอน”
“...........” 
เหมือนเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีภัยครับ ผมหันหลังจะวิ่งกลับไอ้เดย์แม่งคว้าตัวลากผมเข้าเต็นท์อย่างไว
มันก็นั่งกอดนั่งหอมผมอยู่ในเต็นท์ ผมได้แต่แก้เขินเอียงคอหนีมันไปมา เขินโว้ยยยยยย/////
“ออกมาแบบนี้เดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็โทรตามหรอกเดย์”
“ถ้ามึงเห็นเพื่อนหายไปกับแฟนสองคน...เป็นมึง มึงจะตามรึเปล่า”
ผมคงไม่ตามหรอกครับ เพราะพวกมันน่าจะหลบไปจู๋จี๋กัน แต่ยิ่งคิดแบบนี้ก็ยิ่งอายเพื่อนแย่
“โหยเดย์///////อย่างนี้เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันก็ล้อเราว่าแอบหนีมาจู๋จี๋กันสองคนอ่ะดิ”
“เอ้า ก็เรื่องจริงนิ”  ดูมันตอบสิครับ ไอ้บ้าหอมแก้มผมอีก แล้วก็รุกผมหนักผลักผมลงนอนใช้จมูกไซร์ซอกคอ

ตุบ!!!

“อุ๊! อะไรวะ!?” ผมกับไอ้เดย์ร้องสะดุ้งผุดผัดลุกขึ้นนั่งพร้อมกัน เหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกกับเต็นท์
กลางดึกในสวนเงียบๆแบบนี้ชวนให้คิดระแวง
“มึง กลับขึ้นบ้านกันไหม” ผมห่อไหล่ขนลุกถามไอ้เดย์ที่ยังนั่งกรอกตาไปมา ไอ้เดย์รีบสั่นหน้าปฏิเสธ
“ไม่ๆๆ ยังไงคืนนี้เราก็จะนอนที่นี่แหละ”  ความหื่นทำให้ไม่กลัวอะไรเลยเหรอวะเนี่ย..
“แล้วเสียงเมื่อกี้อะไรอ่ะเดย์”
“หรือว่า!”
“หรือว่าอะไร!?”
“แป๊บนะ..”
เดย์หยิบไฟฉายมาเปิดส่องออกไปนอกเต็นท์แล้วทำตาโตหันมามองผม
“อะไร” ผมก็ถามมันอย่างตื่นเต้น
“กูก็นึกว่าใครแอบตามมาแกล้งเรารึเปล่า ไม่งั้นก็คงเป็นไอ้มะยม มะขาม แต่ดันเป็น!”
“เป็นอะไร!?”
“เป็น”
“เป็นอะไรวะ!?”
“เป็น”
“เป็นเชี่ยอะไร!?”
ไอ้บ้านี่ก็ให้ผมลุ้นอยู่ได้ แต่มันกลับหัวเราะก่อนส่องไฟฉายออกไปทางหน้าเต็นท์ชี้ให้ผมดู
“.........มะม่วง?”
“เออ5555555555ดีนะกูกางเต็นท์ ตอนแรกว่าจะปูเสื่อ ถ้านอนแบบนั้นมะม่วงตกใส่หัวมึงแน่555”
“เก็บไปกินกันไหมเดย์ พรุ่งนี้ให้ยายทำน้ำจิ้มให้เนอะๆ”
“มันใช่เวลาเก็บมะม่วงไหมเชี่ยลูก”
“อ้าวด่ากูเฉย ไม่อยากกินเหรอ”
“ที่อยากกินตอนนี้ไม่ใช่มะม่วงเว้ย”
“...กูต้องช่วยชงให้มึงตบมุกนี้ไหม”
“ช่วย”
“อ่ะได้ แล้วตอนนี้มึงอยากกินอะไรเดย์”
“กินมึง”
“สบายใจมึงแล้วใช่ไหม”
“ขอบคุณ”
“ไอ้บ้า//////*//”

เราหัวเราะใส่กัน ผมทั้งขำทั้งเขินมัน เดย์ปิดไฟฉายแล้วกอดผมไว้
“มืด...มองไม่เห็นอะไรเลย ตรงนี้อะไรน๊า..”
คลำไปมันก็ถามไป ถามแบบไม่ต้องการคำตอบเหมือนอยากคลำเล่นไปเรื่อยๆ ลูบตรงนั้น สะกิดตรงนู้น
เขี่ยตรงนี้ ในใจผมเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้นตามมือซุกซนที่ลูบวนไปทั่วเนื้อตัว
ฝ่ามือร้อนๆนั้นไล่ลูบคลำผ่านทั้งบนเนื้อผ้าและใต้ร่มผ้า ไม่ช้าไอ้เดย์ก็ถอดเสื้อผมแล้วตามด้วยเสื้อตัวเองออก
ขนาดมืดๆยังรู้เลยว่ามันโคตรขาว ในใจผมนี่เต้นระเบิดระเบ้อเป็นจังหวะสามช่ารีมิกซ์เลยครับ
 ตื่นเต้นสุดๆเลยคราวนี้เอาจริงแล้วแถมยังไม่มีใครมาขัดจังหวะ มะม่วงสักลูกก็ไม่มีตกลงมาอีก
 คงมีก็แต่เต้นท์ที่สั่นเหมือนพายุเข้า
…………………………………………………
………………………….
……………
………
เอาเป็นว่ากล้องค่อยๆแพนไปที่ลูกมะม่วงแล้วตัดภาพไปตอนเช้าเลยแล้วกันนะครับ!!! เขิ๊นนนนนนน

+++++++++++++++++++++++++++++++++



เช้าแล้วครับ ....

ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ แต่ผลจากการที่ผมเล่นพ่อแม่แบบยังไม่มีลูกกับไอ้เดย์ในเต้นท์เมื่อคืน
ทำให้เช้านี้ผมเป็นไข้ ไข้ขึ้นเลยครับไปเที่ยวกับเพื่อนๆไม่ไหวใครๆก็สงสัยว่าผมไปทำอะไรมา

“อยู่ดีๆ มึงไม่สบายได้ยังไงวะ เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่เลย ไปแอบกินอะไรแปลกๆมารึเปล่าไอ้ลูก”
ไอ้ซีนยืนท้าวเอวขมวดคิ้วมองจ้องผมที่นอนพะงาบๆตัวร้อนอยู่บนฟูกเหมือนจับผิด

“มึงจะบ้าเหรอซีนเมื่อวานมันก็อยู่กับพวกเราทั้งวัน กินก็กินเหมือนๆกัน”  กีต้าร์คนดีของผมกลับมาแล้วครับ
มันว่าไอ้ซีนแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำบิดหมาดๆวางบนหน้าผากให้ผม เหมือนแม่เลยคิดถึงแม่จ๋าจัง

“เอ๊ะแต่เมื่อคืนนี้ ตอนดึกๆกูเห็นมึงหายไปกับไอ้เดย์สองคนไม่กลับมาเลยยันเช้า”  ไอ้มาร์คไอ้เลวมันพูดยิ้มๆ
ทุกคนมองจ้องผมริมฝีปากเพื่อนๆยกยิ้มพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ผมรีบโวยวายทั้งที่อ่อนแรงจะเถียงสู้
“กูไป ไป ไป ไปสวนหลังบ้านกับไอ้เดย์เว้ย มันชวนกูไปเก็บมะม่วง! ก็ที่พวกมึงแดรกอยู่นี่ไงไอ่ฟาย!/////*//”

ไอ้น็อตมองมะม่วงในมือแล้วยิ้มล้อ “มึงไปเก็บมะม่วงตอนกลางคืนเนี่ยนะ”  ไม่ยอมเชื่อง่ายๆ ผมก็อึกอัก
เดย์เดินถือชามข้าวต้มเข้ามาได้ยินพอดี มันสะกิดกีต้าร์ให้ถอยแล้วมานั่งแทนเรียกผมลุกมากินข้าวกินยาก่อน
เดย์หันไปบอกเพื่อนๆพลางป้อนข้าวผมไปด้วย  “กูก็นึกสนุกอยากเก็บมะม่วงเลยชวนไอ้ลูกไป
เพราะเห็นพวกมึงเมาหลับกัน ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตน่าจะไปไม่ไหว ส่วนไอ้ต้าร์กับไอ้ซีนกูก็ไม่อยากกวนเวลามึงจี๋จ๋ากัน”

ไอ้ยูรีบพูด  “พวกมึงก็เลยหนีไปจู๋จี๋กันสองคนใต้ต้นมะม่วงว่างั้น”

“พรวด!!!” ผมสะดุ้งตกใจพ่นข้าวใส่หน้าไอ้เดย์ เพื่อนๆฮากันลั่น แต่ไอ้เดย์มันใจเย็นครับวันนี้ไม่ด่าอะไรผม
ใช้ทิชชู่เช็ดหน้าตัวเองแล้วเช็ดปากให้ผมต่อแถมส่งยิ้มหวานให้อีก
เพื่อนๆทั้งโห่ทั้งแซวล้อในความหวานผิดปกติของเรากันใหญ่  โอ้ยผมเขินบอกไอ้เดย์ไม่อยากกินข้าวแล้ว
อยากนอน มันก็ไม่ยอมครับคะยั้นคะยอให้ผมกินข้าวต่อให้หมดชามก่อนจะกินยาแล้วนอน
เสร็จจากดูแลผมแล้วเดี๋ยวมันจะไปส่งพวกสาวๆที่ท่ารถให้เอง

“โทษทีนะสาวๆที่ไปส่งไม่ได้ ขอบใจมากนะที่อุตส่าห์มาหาเราถึงนี่”  ผมพูดเขินๆสายตาที่สาวๆมอง
บอกไอ้เดย์ว่ากินข้าวเองได้มันก็ไม่ยอมจะป้อนต่อให้ได้ พวกผู้หญิงพากันบอกให้ผมพักผ่อน
บอกเดย์ให้ดูแลผมดีๆแล้วไว้ค่อยเจอกันตอนที่ผมกลับบ้านได้แล้ว

“ลูกคิดอย่างนี้วันนี้มึงก็อดไปเที่ยวกับพวกกูอ่ะดิ”
ไอ้คิมบ่นเสียดายพลางยกมือโอบไหล่ดุ๊กดิ๊กที่นั่งข้างกันวางมาด
ดุ๊กดิ๊กยืนยันจะกลับพร้อมไอ้คิมครับ แหม...ติดแฟนน่าดูนะมึง

“กูก็จะอยู่ดูแลไอ้ลูกมัน พวกมึงไปเที่ยวกันเองก่อนนะซื้อขนมมาฝากกูด้วย”  ไอ้เดย์พูดยิ้มๆ

ไอ้นาวเดินเข้ามากับน้องมายด์ มันไปรับน้องเขามาจากตลาด มายด์เห็นว่าผมไม่สบายก็เป็นห่วงมาก
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอกมายด์ มีเดย์ดูอยู่ทั้งคน”  ผมตอบน้องไปก็เขินนะครับแต่มายด์ท่าจะเขินกว่าผมอีก
ทุกคนตกลงจะออกไปพร้อมกัน ไหว้ลาผู้ใหญ่ในบ้านทั้งตายายน้าพิมอวยพรให้สาวๆเดินทางปลอดภัย
ขอให้พวกผู้ชายไปเที่ยวกันให้สนุก เดย์จะแยกไปส่งสาวๆแล้วค่อยกลับมาเฝ้าไข้ผม
พอรถตู้มารับบ้านก็เงียบไปเลย ผมนอนสะลึมสะลือเพราะอิ่มข้าวและฤทธิ์ยา ไม่นานก็ผล็อยหลับไป..

..............
..................
.........
...

“ลูกคิด ลูกคิด”

เสียง.......... ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ ผมขยี้ตาทันทีที่ตื่นสมองยังประมวลผลไม่ทัน
คนตรงหน้านอกจากจะเสียงเหมือนพ่อแล้ว หน้าก็เหมือนด้วย.... พ่อ!? 
“พ่อจ๋า!”
ผมตกใจลุกพรวดขึ้น พ่อก็เข้ามาจับตัวแตะหน้าผากถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง นี่ผมฝันอยู่หรือไงนะ
ผมได้แต่มองพ่อยังเหวอๆงงๆพูดอะไรไม่ออก ในใจทั้งแปลกใจทั้งกังวล ระแวงไปหมด
ทำไมพ่อถึงตามมาที่นี่ได้!?
ยังไม่ทันถามอะไรน้าพิมก็เดินถือแก้วน้ำเข้ามายื่นให้พ่อ พ่อรับไปแล้วขอบคุณ
น้าพิมถามอาการไข้ของผม  “ดีขึ้นรึยังลูก”  ผมพยักหน้าตอบ “ดีขึ้นแล้วครับ....” 
ผมหันไปถามพ่อแบบไม่กล้ามองหน้าพ่อนานนักก็ผมหนีพ่อมา...  “พ่อจ๋ามาได้ไง”

“คุยกันไปนะ น้าต้มปลาค้างไว้ในครัวเดี๋ยวขอไปดูก่อน” 
น้าพิมขอตัวออกไปเหลือแค่ผมกับพ่ออยู่ในห้องนอนไอ้นาว

“เป็นไข้ได้ยังไง แล้วไอ้นั่นมันไปไหน ทำไมปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียว”
“จ๋า...อย่าว่าเดย์”
“เออปกป้องมันเข้าไป”
“เดย์ไปส่งเพื่อน เดี่ยวก็มาครับ  จ๋า...ตามมาได้ยังไง โกรธลูกไหม...”
“เรื่องนั้นช่างมันก่อน กลับไปกับพ่อก่อน”
“พ่อจ๋า”  ผมโอดครวญ พ่อมาตามผมกลับจริงๆด้วย ยังไม่ยอมปล่อยผมอีกเหรอเนี่ย
“กลับวันนี้เลยไหวหรือเปล่า แต่พ่ออยากให้ไปตอนนี้เลยนะ...คือ.... แม่เราน่ะเขาเข้าโรงพยาบาล”
“ห๊า!? จ๋าว่าไงนะ”
“แม่เข้าโรงพยาบาลเมื่อคืน ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล เขาให้พ่อมารับลูกกลับบ้าน”
“ไม่จริงอ่ะ เมื่อวานก็โทรคุยกับแม่จ๋าไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“นี่แกไม่เชื่อพ่อแกแล้วใช่ไหมไอ้ลูก”
“หลังจากที่จ๋าหลอกลูกตัวเองสารพัด ควรเชื่อไหมล่ะ”
“......เฮ้อ! มันดื้อจริงๆ! ขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้ว!” 
พ่อจ๋าถอนใจใหญ่หยิบมือถือมากดโทรแล้วคุยกับคนในสายว่าผมดื้อไม่ยอมเชื่อ ผมได้แต่มองอย่างสงสัย
ก่อนจะเหวอไปอีกรอบเมื่อรับมือถือจากพ่อมาคุยต่อคนในสายกลายเป็นแม่จ๋าของผมเอง!

“แม่นอนอยู่โรงพยาบาล เมื่อวานเป็นลมน่ะไม่มีอะไรมากหรอกลูก แต่ลูกกลับมาได้แล้วนะ
 มาพร้อมพ่อนั่นแหละ”  หลังวางสายจากแม่ผมก็ตกลงจะกลับไปกับพ่อ

อาการไข้ผมดีขึ้นแล้วแต่แรงยังไม่ค่อยมี(เมื่อคืนสงสัยใช้เยอะไปหน่อย) แต่ผมขอให้พ่อรอเดย์กลับมาก่อน
ถ้าเดย์กลับมาแล้วไม่เจอผม แถมผมยังไปกับพ่อ มันต้องร้อนใจและไม่ไว้ใจพ่อผมแน่
ยังไงก็ต้องขอให้เดย์ไปด้วย  พ่อนั่งหน้าบึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะหันมาบอกให้ผมนอนพัก...

..........................................
.....................
........
พอรู้ว่าผมต้องกลับบ้านกะทันหัน ตา ยาย น้าพิม แม้แต่ไอ้นาว ต่างก็บอกให้ผมต้องกลับมาเที่ยวหาอีกให้ได้
ผมดีใจมากที่ทุกคนที่นี่รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกเหมือนหลาน
ไอ้เดย์เข้าหน้าพ่อผมไม่ติดนัก ต่างคนต่างอยู่คนละมุม ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ทะเลาะกัน ดีแล้วครับเกรงใจตากับยาย
สรุปว่าผมกับเดย์จะกลับไปพร้อมพ่อ ส่วนพวกเพื่อนๆจะตามกลับไปเย็นนี้

บรรยากาศในรถขากลับจากอยุธยาไม่อึดอัดอะไรครับ เพราะเดย์มันขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลังรถพ่อจ๋า
แบบไม่ให้คลาดสายตา ผมหลับมาในรถเกือบตลอดทาง ตอนแรกพ่อจะไปส่งผมที่บ้านก่อนเพราะผมไม่สบาย
ไม่อยากให้ไปโรงพยาบาลเลย เขาอยากให้ผมไปพักที่บ้านก่อน แต่ผมไม่ยอม อยากไปหาแม่จ๋าก่อน
และผมก็บอกว่าจะไม่กลับไปนอนที่บ้านพ่ออีก ถ้ากลับขอกลับมาอยู่บ้านแม่เหมือนเดิม  พ่อได้แต่เงียบครับ
พ่อไม่พูดถึงเรื่องที่ผมหนีไปเลย เขาคงเสียใจ.. แต่ผมก็ยืนยันจะไม่กลับไปอยู่กับพ่อแล้วจริงๆ

............ที่โรงพยาบาล

ไปถึงห้องพิเศษที่แม่มานอนให้น้ำเกลืออยู่  เจอป้านั่งเฝ้าแม่ที่นอนกินองุ่นดูทีวีหัวเราะร่า..........เดี๋ยวนะ
“พวกตัวดีทั้งหลาย มากันได้สักทีนะ เฮ้อฉันออกไปซื้อของข้างนอกก่อน คุยกันดีๆล่ะ
หวังว่าจะไม่ลืมว่าที่นี่โรงพยาบาล”  ป้าพูดขณะที่เดินไปหยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป
ผมกับเดย์รีบยกมือไหว้ตอนที่แกเดินผ่าน พ่อจ๋านั่งที่โซฟากอดอกมองแม่ผมที่กินไม่หยุดปาก
“หมอที่นี่รักษาเก่งจริงๆนะ คืนเดียวแข็งแรงยิ่งกว่าอยู่ที่บ้านตัวเองอีก เมื่อวานเหมือนจะเป็นจะตาย”
“เอ๊าก็หมอเขาเก่ง ฉันก็ต้องหายสิ พูดอะไรคนเป็นลมไม่ได้เป็นมะเร็งจะใด้ป่วยใกล้ตายเหมือนในหนัง”
 ไอ้เดย์กลั้นขำ พ่อผมส่ายหน้า ผมว่าตอนนี้แม่จ๋าน่าจะแข็งแรงยิ่งกว่าผมอีกนะ

“จ๋า....”  ผมเข้าไปหาแม่กระซิบถามแม่ใกล้ๆ “ที่จ๋าบอกให้ลูกกลับมาได้แล้วเนี่ย แสดงว่าพ่อจ๋าเขา..”
แม่จ๋ายิ้มให้ผมกระซิบบอกว่า เมื่อคืนพ่อกับแม่คุยกันแล้วหลังจากที่พ่อไม่เคยยอมฟังแม่เลย
แต่เมื่อคืนนี้พอแม่เข้าโรงพยาบาลพ่อจ๋าก็ยอมฟังแม่มากขึ้น อาจเพราะเห็นว่าแม่ป่วย
“ทำไมจ๋าถึงเป็นลมได้ล่ะ”  ผมไม่เคยเห็นแม่เป็นลมมาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา
แม่ผมตอบทีเล่นทีจริงว่าสงสัยเมื่อวานไม่ได้กินข้าว วันนี้ตื่นมาก็หิวทั้งวันแล้วเขาก็หัวเราะชอบใจ
“แล้วแม่จ๋าจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่อ่ะ”
“พรุ่งนี้ก็น่าจะกลับได้แล้วมั้ง เอ๊ะ..ทำไมตัวร้อนๆหือเรา”  แม่จับแขนผมแล้วขมวดคิ้ว
“เป็นไข้ก่อนมาน่ะสิ เดี่ยวกินยาตัวก็หายร้อนเองแหละจ๋า”
“เมื่อวานคุยโทรศัพท์กันก็เห็นไปเที่ยวสนุกสนานกับเพื่อนได้อยู่ ทำไมกลับมาเป็นไข้ได้”
“อึก... ทีจ๋าอยู่ๆยังเป็นลมได้เลย อยู่ๆลูกก็เป็นไข้ได้เหมือนกันแหละน่า”
แม่ผมบ่นบอกให้ผมไปหายากินแล้วกลับไปนอนพักที่บ้าน ไม่ต้องห่วงคืนนี้ป้าเขาจะนอนเฝ้าแม่เอง

“จ๋าก็ไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวคืนนี้เดย์จะอยู่กับลูกคิดเอง”
ไอ้เดย์มายืนด้านหลังผมมันบอกพรุ่งนี้จะมารับจ๋ากลับบ้านด้วย
พ่อจ๋าหน้าบึ้งทันทีที่ได้ยินว่าเดย์จะอยู่กับผมคืนนี้ แต่แกต้องหน้าหงิกเข้าไปใหญ่ เมื่อผมตอบปฎิเสธ
ที่จะกลับพร้อมกัน ผมขออยู่กับแม่จ๋าต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับพร้อมไอ้เดย์ ก็คิดถึงแม่นี่ครับ
มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะ อีกอย่างโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลบ้านมากนัก แถมไอ้เดย์พกยามาด้วย
ผมรีบกินต่อหน้าพ่อให้ดูว่ากินยาแล้วไม่ต้องห่วง พ่อจ๋าก็ได้แต่บ่นว่าผมดื้อมาก

“จ๋า”
ผมเรียกพ่อไว้ก่อนตอนที่เดินตามออกมาจากห้อง พ่อจ๋าหันกลับมามองผมทำหน้าสงสัย
“ขอโทษนะครับ รักพ่อจ๋านะ”
ผมยกมือไหว้แล้วเข้าไปกอดพ่อไว้ น้ำตามันคลอขึ้นมาเอง พ่อก็กอดตอบผมตบหลังตบไหล่เบาๆ
“จะให้พ่อไปจี๋จ๋าดีกับมันคงทำไม่ได้หรอกนะ ยังไงพ่อก็ไม่ชอบมันเหมือนเดิม”
“ลูกเข้าใจ แค่ไม่บังคับให้เลิกกันก็พอ นะจ๋านะ”
“เฮ้อ.....กลับล่ะ ดูแลตัวเองให้ดี เตรียมตัวเข้ามหาลัย ไม่ต้องหนีไปไหนกับมันอีกล่ะ อยู่บ้านกับแม่นั่นแหละ
ไว้ว่างๆจะพาน้องไปหา”
“ครับ”  ผมยิ้มให้พ่อโบกมือบ๊ายบายมองพ่อที่เดินไป
พอคิดได้ว่าพ่อไม่บังคับให้เลิกกับเดย์แล้วผมก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที รีบกลับเข้าไปถามแม่

“จ๋า! จ๋า! ทำไมพ่อจ๋าถึงไม่ว่าอะไรเรื่องเดย์แล้ว”  ผมตื่นเต้นมาก แม่ก็หัวเราะ
“เมื่อวานมันเห็นแม่จะตายมั้ง เลยรับปากว่าจะไม่กดดันลูกไม่บังคับจะยอมให้ลูกกลับมาอยู่กับแม่
พ่อเขาก็ยอมรับว่าทำเกินไปหน่อยลูกถึงได้หนีไป แม่เลยให้ไปรับกลับมาแล้วก็ให้สัญญาว่าจะเลิกยุ่งวุ่นวาย”
“จ๋า ถามจริง เล่นละครเหรอ”
“เป็นลมจริงๆ แต่ฉวยโอกาสนิดๆหน่อยๆ55555555”
“โหย รักอ่ะ!!!”   ผมกอดแม่แน่น ไอ้เดย์รีบเข้ามากอดทั้งผมทั้งแม่อีกที  “โหย รักทั้งสองคนเล้ย!”
+++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องของผมกับเดย์ พ่อจ๋าไม่ยุ่งด้วยอีกอย่างที่รับปากแม่ไว้จริงๆถึงแม้ว่าพ่อจะยังคงไม่ชอบขี้หน้าเดย์เหมือนเดิม
เวลามีวันหยุดยาวหรือช่วงปิดเทอมพ่อจะส่งน้องๆมาหา เจ้าฝาแฝดโตขึ้นมากจริงๆ
อีกไม่นานถ้าขึ้นมัธยมต้นเมื่อไหร่พวกมันคงสูงทันผมแล้ว ไอ้เดย์บ่นทุกทีว่ามันโดนแกล้งทุกครั้งที่น้องๆมา
เพราะมันจะไม่ได้นอนกอดผมเหมือนทุกวัน >////<
 
ผมกับเพื่อนๆขึ้นมหาวิทยาลัยกันแล้ว เวลาที่ได้มารวมกลุ่มกันแบบครบคนก็น้อยลง ไม่ค่อยได้เจอกันครบแก็งค์
แต่วันนี้เป็นวันพิเศษเพราะไอ้เดย์ถูกหวยครับ!!! มันเลยนัดรวมพลเพื่อนๆไว้ที่ร้านสุกี้

“เร็วดิ๊ไอ้ลูก ช้าเป็นเต่าอีกละ” 
ไอ้เดย์คร่อมมอเตอร์ไซค์ถือหมวกกันน็อคอีกใบรอผมหน้าบ้านยังไม่เปลี่ยนชุดนิสิต
ผมรีบตามออกมาหน้าบ้านตรงไปดึงหมวกกันน็อคในมือมัน บ่นงุบงิบ “ก็มึงไม่อาบน้ำนิมึงก็เสร็จเร็วดิ”
“อ้าวๆ มึงอย่ามาหาว่ากูเสร็จเร็ว มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยเสร็จเร็ว”  ไอ้เลวมันทำยักคิ้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้ผมไอ้ทะลึ่ง
“ไอ้บ้า”
“ด่ากู เดี๋ยวพายกล้อหน้าไปกินสุกี้เลยนะ”
“งั้นกูไปรถเมล์ดีกว่า”
“ล้อเล่น ป่ะขึ้นรถ”
ผมขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์กอดเอวมันแล้วรีบถามอ้อน  “เดย์มึงโอเคไหมที่วันนี้กูชวนไอ้ไลค์ไปกินสุกี้ด้วย”
“ถามมาได้ควาย”   เอ๊า ดูไอ้บ้าเดย์มันด่าผมสิครับ
“ก็มึงบอกเองว่าอยากชวนใครก็ตามใจ”
“มันเลิกชอบมึงแล้วแน่นะ กูไม่ไว้ใจเลย”
“แน่! ไลค์มันบอกว่ามันเจอคนที่มันชอบแล้ว ไม่ใช่กูแล้ว มาเป็นเพื่อนกันน่า”
“ไม่ กูไม่เป็นเพื่อนกับมัน มึงเป็นไปคนเดียวเถอะ”
“โธ่เอ๊ย”
“เป็นไร โกรธเหรอเงียบเชียว”
“เปล่ากำลังนึกถึงวันที่ไปกินสุกี้ด้วยกันครั้งแรก วันนั้นมึงก็เป็นคนเลี้ยงเพราะถูกหวยเหมือนวันนี้เลย555”
“เออ...จริงด้วย ถ้าวันนั้นกูไม่ดึงมึงไว้ วันนี้เราสองคนอาจจะยังเป็นแค่เพื่อนของเพื่อนที่ไม่สนิทกันก็ได้”
“จับกูไว้แล้ว...////// อย่าปล่อยกูไปนะ”
“รับรอง หึหึหึ...กอดแน่นๆนะน้องนะ”
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะไม่น่าไว้ใจเลย แล้วก็อย่างที่คิดจริงๆ มันบิดมอเตอร์ไซค์คันโปรดกระชากออกตัวไปอย่างแรง
“ว๊ากกกกกกกก!!!ปล่อยกูลงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!”
“เคี้ยกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมต้องบีบคอ ตีหลัง ชกไหล่ ไล่หยิกนมมันไปหลายที กว่ามันจะเลิกแกล้งผมได้  ไอ้เดย์หัวเราะคิกคักจับมือผม
ให้กอดเอวมันเหมือนเดิม แล้วก็ขู่ว่าถ้าผมไม่กอดมันแน่นๆมันจะยกล้อ ผมเลยรีบกอดมันแน่นเลย
“มึงนั่นแหละ ห้ามปล่อยมือจากกูรู้ไหม”
“อื้อ//////”
ผมซบหน้ากับแผ่นหลังเดย์ อมยิ้มแล้วหลับตา ถ้าผมกอดมันแน่นๆมันก็จะขี่รถดีๆไปเรื่อยๆ
ผมไม่ปล่อยมือจากมันแน่เพราะอยากอยู่มันอย่างนี้ให้นานๆ





+++++++++++++++++++++++++จบจ้า++++++++++++++++++++++++++++


tsktonight…

เป็นไงคะโรแมนติกมั้ยใต้ต้นมะม่วง5555555 วิมาดึกเลย ขอบคุณทุกคนที่น่ารักมาก นับถือใจเลยค่ะที่ยังมาอ่านกัน รัก

ใครคิดถึงวิ ใครคิดถึงนิยายวิ ไว้รออ่านเรื่องใหม่นะจ๊ะ "เมื่อคนร้ายๆมีความรักๆ" ตอนนี้ยังไม่ได้ลง55 แล้วเจอกันค่ะ รักทุกคนเลย

ใครชอบเรื่องนี้อย่าลืมทิ้งเม้นไว้เป็นที่ระลึกนะคะวิจะกลับมาอ่านตลอด

[Billie]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีต่อใจ  มีความสุขมาก   
ทุกคู่จบกันอย่างมีความสุข
ซิน กีตาร์ 
คิม ดุ๊กดิ๊ก 
เดย์ ลูกคิด 

เดย์ เข้าใจไปแอบกางเต้นท์ใต้ต้นมะม่วงในสวน 
เพื่อนๆก็รู้แหละว่าหายไปทำไรกัน   
พ่อจ๋า ก็ตามใจแม่จ๋า ไม่กดดันลูกคิดเรื่องเป็นแฟนเดย์อีก
แล้วทุกคนก็เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย  สุดยอดดดด
ไลค์ ก็กลับมาเป็นเพื่อนกับลูกคิดได้อีก   
ขอบคุณไรท์มากกกกกกกก
       
 

[MayA@TK]

ดีใจที่เคลียร์กันได้ ทั้งคู่ตาร์ซีน คิมดุ๊ก และคู่หลักอย่างเดย์ลูกคิดที่พ่อยอมถอย ไม่บังคับให้เลิกกัน


 

[titansyui]

 

[tsktonight]

ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบเลยนะคะ รักน้า

[twinmonkey0311]

 

[nunda]

หาไม่เจอ ที่แท้มาอยู่ห้องจบนี่เอง
ฟินกันไปทุกคู่เลยจ้าาาา
เดย์กับลูกคิด พ่อก็ไม่ขัดขวางแล้ว
จบhappyคนอ่านก็happyค่ะ ^^

[Billie]

ย้อนกลับมาอ่านแล้วคิดถึงเนาะ

ยังหัวเราะได้อีก แม่จ๋าน่ารัก

 

[tsktonight]

คอมวิเสียค่ะเพิ่งหาทางเข้าคอมได้ แง T T วิคิดถึงน๊า~~ 

เดี๋ยวช่วงหยุดปีใหม่วิจะปั่นเรื่องใหม่ให้นะจ๊ะ นี่เพิ่งได้แตะคอมค่ะ รักยูววววววว


ขอบคุณแฟนๆที่น่ารักของวิ

[cutelady]

โดนใจมากๆอ่านสนุก
รักทุกตัวละครและคนแต่งตลอดไป

[tsktonight]

ติดภารกิจแต่งเรื่องใหม่ต่อไม่ได้สักที คิดถึงมากๆเลยนะคะ

[nOn†ღ]