หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 44 เด็กดีครับ.../1






หลังจากที่ผมได้รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของพี่ภูผา ว่าการมาของพี่เขาคือความต้องการของป้าผมเอง
ป้าอยากให้ผมเลิกกับเดย์ไม่เปลี่ยน เพียงแค่แกยืมมือลูกบุญธรรมให้มาจัดการ ยังดีที่ยื้อเวลาพี่ภูผาไว้ได้

ถ้าหากว่าเดย์ทำให้พี่เขาเห็นว่ามันเป็นคนดีพี่เขาคงจะเปลี่ยนใจ แต่ภายในสามวันนี่ผมไม่รู้จะพูดยังไง
เวลามันสั้นเกินไปรึเปล่านะ ผมเองก็ได้แต่ขอร้องพี่เขาอีกทาง พูดบ่อยๆเผื่อเขาจะเห็นใจ
แล้วก็ได้แต่ปลอบใจไอ้เดย์ มันรู้อย่างนี้แล้วมันย่อมรู้สึกไม่ดีเป็นธรรมดา ไหนมันจะต้องฝืนใจ
ทำตัวเป็นลูกแมวเชื่องๆกับพี่ภูผาอีก ทั้งที่ใจมันอยากเตะตัดขาพี่เขาแทบตาย

เช้าเปิดเทอมวันที่สอง ไอ้เดย์ในชุดนักเรียนสะพายเป้ยืนอมยิ้มหล่ออยู่หน้าบ้าน มันรอเดินไปโรงเรียนกับผม
พอเจอหน้าผม มันก็ยิ้มรีบเรียกให้ไปหาใกล้ๆ เดย์แย่งกระเป๋าเป้นักเรียนที่ผมสะพายไปถือให้
ผมจะแย่งคืนมันก็เขยิบหนี “กูจะถืออย่ามายุ่งน่า”  โดนมันว่ามาแบบนี้งง ผมควรจะโกรธหรือเขินมันดีวะ
เลยถอนใจส่ายหน้านิดๆใส่มันแต่ก็แอบอมยิ้มอยู่เหมือนกันครับ
 
แล้วไอ้เดย์ก็ล้วงบัตรสมาชิกร้านพิซซ่าออกมา “ดูนี่ๆ! หึหึหึ”   
“เฮ้ยเอออยากกินๆ วันนี้จะโทรสั่งหรือจะพาไปกินอ่ะ”  ไอ้เดย์มันชอบว่าผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ แค่ตะกละ
“เปล๊า”
“อ้าวแล้วมึงเอามาโชว์ทำไม?”  ผมถามออกไปอย่างนั้นเพราะไม่เข้าใจอาการลิงโลดของมันจริงๆ
“กูจะโทรสั่งให้พี่มึงไง! เห็นพูดเมื่อวานว่าอยากกิน กูมีบัตรสมาชิกพอดีลดได้เยอะ รับรองพี่มึงต้องชอบ555”
“มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ มึงมีแผนอื่นมั้ย เมื่อวานกูเห็นมึงก็มั่นใจอย่างนี้ แล้วก็หน้าหงายกลับมา..”
“ฮึ่ม! ไอ้เตี้ยมันก็ต้องมีใจอ่อนบ้างแหละน่ามึงว่าป่ะไอ้ลูก”
“กูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆพี่ภูผาท่าจะเอาจริงว่ะงานนี้ ทำท่าทางคันปากอยากพูดกับแม่กูเรื่อย กูต้องชวนจ๋าคุยหนีไปเรื่องอื่น”
“มันร้ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ!?”
“ฮึ่ย....ตอนเป็นเด็ก... ใครๆก็ตามใจกู ทั้งป้า ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งญาติคนอื่นๆ ทั้งพี่ภูผาก็ด้วย
ไหงโตมาแล้วขัดใจกูจังวะ”

“ลูกคิด ก็มีกูนี่ไงโคตรตามใจมึง สุดแล้วแต่มึงทุกอย่างยังจะต้องการใครอีกวะ”  ดูดู๊ดูมันพูดอวยตัวเอง
“เดย์...............มึงน่ะตัวดีเลย ชอบบังคับกูทุกอย่างไอ่ฟาย”   ผมดีดติ่งหูมันอย่างหมั่นไส้ มันก็สะดุ้งตกใจ
เอียงหัวหันหนีไปหัวเราะห่างๆ บ่นว่าเจ็บๆๆๆ เล่ห์เหลี่ยมมันอย่างเยอะครับไอ้นี่อย่าไปหลงกลมัน
ผมไม่ทันระวังมันก็กระชากตัวผมไปขบติ่งหูซ้ายเบาๆ

“เชี่ยยย////*// เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเดย์ เดี๋ยวมีคนเห็นไอ้บ้า!”
ผมเอ็ดมันไม่ดังนัก กลัวจ๋าออกจากหลังบ้านมาเห็น กลัวมีใครเข้ามาซื้อของที่ร้าน อีกอย่างพวกเราก็ยืนอยู่ตรง
ใกล้ๆหน้าประตูบ้านพอดี ผมหันมองรอบตัวทั่วทิศแบบโคตรระแวง ก่อนจะหันไปทำหน้างอใส่มัน 
มันดันขำหน้าผมซะงั้น ผมก็ชี้หน้ามันบอกถ้าไม่หยุดขำบ้าๆจะทุบดั้งให้หักเลยไอ้เวร

มันเลยพยายามกลั้นขำท่าทางตลกๆของผม ไอ้เดย์เห็นแม่จ๋าเดินยิ้มแก้มกลมสวยออกมาหาก็รีบยิ้มหล่ออ้อน
เข้าไปกอดก่อนยกมือไหว้ลาไปโรงเรียน
“ตั้งใจเรียนนะลูก เดย์อย่าให้ลูกคิดมันโดดเรียนล่ะ”
“ค้าบบบบบ จ๋าเดย์ไปแล้วนะ เดี๋ยวเย็นนี้เดย์มากินข้าวด้วยครับ จ๋าทำกับข้าวเผื่อเดย์ด้วยนะ นะ”
“จ้าลูก”

“หน้าไม่อาย มากินข้าวบ้านกูได้ไง”   ผมแกล้งโวยวายใส่มัน แต่แม่ผมหัวเราะรีบตีแขนผม
“อย่ามาโกตั๊กนะลูก ไปๆจะสายแล้ว เอ้อดีขึ้นนะเนี่ยตั้งแต่เดย์คอยมารอไปโรงเรียนพร้อมกันเนี่ย
ตั้งแต่เทอมที่แล้วลูกคิดไม่ค่อยไปโรงเรียนสายเลยนี่ ดีแล้วๆ มาตามจิกมันทุกวันเลยนะเดย์นะ55”

“ครับจ๋า หน้าที่เดย์อยู่แล้ว”
ไอ้เดย์ยิ้มแล้วคว้ามือผมจูงเดินไปโรงเรียนต่อหน้าแม่จ๋าเลย ผมสะดุ้งหันหลังกลับไปมองหน้าแม่แบบเก้ๆกังๆ
แต่จ๋าก็ยืนตัวกลมยิ้มส่งลูกไม่ได้ตกใจอะไร เห็นแล้วโล่งอกได้ ผมยิ้มแล้วใช้มืออีกข้างบ๊ายบายแม่

แต่ด้วยความหมั่นไส้ไอ้เดย์ผมเลยแกล้งดึงมือออกตอนมันไม่ทันระวัง ต่อด้วยกระทืบเท้ามันแล้ววิ่งหนีไป
ไอ้เดย์ก็ไล่ตามเตะผมไม่ลดละสิครับ


.................เราไล่กันจนไปถึงโรงเรียนไม่พอ มันไล่ตามผมไปถึงบนห้องโฮมรูมด้วย ไอ้ห่าจะเอาคืนให้ได้
ผมวิ่งหนีมันวนรอบโต๊ะ รอบห้อง รอบเพื่อน แม่งไอ้พลังช้างแอฟริกาไม่ยอมอ่อนข้อให้ผมเลย
พอมันคว้าจับข้อแขนผมได้ ผมเลยต้องรีบบอกยอมแพ้มัน  “โอ้ย555ยอมๆๆ!!! ยอมแล้วๆ!! เดย์กูยอมแล้ว5555
ขอโทษๆ เลิกเล่นเหอะกลับห้องมึงไปชิ่วๆ”

“หึหึ ยอมแน่นะ”
“เออ555”
“อ้าวถ้ายอมงั้นกูทำอะไรมึงก็ได้สิ”
“ไม่ต้องคิดอะไรเลวๆในหัวมึงเลยนะเดย์”
“เรื่องดีๆทั้งนั้น อยากทำกับมึงตั้งหลายอย่าง แต่ตอนนี้อยากจูบที่สุดว่ะ”
“ชี่ย์!!!! ไอ้บ้าอย่าพูดดังไปคนจะมอง”
“กูไม่สนนี่”
“กูสนไอ่ฟาย”   ไอ้บ้านี่ได้เกรดสี่วิชาหน้าด้านมาแน่นอน  “ไปๆกลับห้องมึงไปเลย ยึกยักอยู่นานขายขี้หน้า” 
ผมยืนคุยกับมันหลังห้อง มันก็จับแขนผมไว้อย่างนั้นแหละไม่ยอมปล่อย พอผมจะเดินไปที่ตัวเอง
มันก็ดึงแขนยื้อแล้วอมยิ้ม

ผมเหล่มองพวกเพื่อนผู้หญิงยัยพวกนั้นตั้งอกตั้งใจนั่งจ้อง ส่วนพวกเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยมองเท่าไหร่ แต่ก็มียิ้มแซวๆ
ทุกคนชินกับไอ้เดย์แล้ว แต่ถึงจะรู้กันว่ามันเป็นแฟนผมก็น่าแปลกนะที่ผู้หญิงในห้องยังกรี๊ดมันไม่เลิก
อยู่กับมันทำอะไรคนก็ชอบมอง ผมยังไม่ชินง่ายๆหรอกครับกับการตกเป็นเป้าสายตา

“กลับเฉยๆมันง่ายไปป่ะ ไล่กูแล้วคิดว่ากูจะไปง่ายๆงั้นสิ หึหึหึ มา! มาหอมแก้มกูก่อนเลย!55 ไม่งั้นกูไม่เลิก
ไม่กลับห้อง! จะนั่งประกบมึงอยู่ห้องนี้ เรียนได้ให้รู้ไป”
“ระ..เรื่องอะไรวะ! มึงเป็นบ้ารึเปล่าเนี่ย!//////*// ช่วยอายคนอื่นเป็นหน่อยเหอะวะเดย์”
“อายไม เพื่อนก็รู้กันหมดว่ามึงอ่ะแฟนกู”   มันไม่พูดเปล่านะครับ ทำแก้มปูดเอียงแก้มมาหาผมด้วย

ถึงจะหลุดมาแค่นิดเดียวแต่ผมก็ได้ยินนะว่ามีคนแอบวี๊ดว้ายอยู่ไกลๆ ผมสะดุ้งผลักหน้ามันให้หันหนี
แล้วหันซ้ายหันขวามองรอบตัว ทุกคนรีบลดมือที่ถือโทรศัพท์ลงไม่พอพากันก้มหน้าบ้างมองทางอื่นบ้างไม่รู้ไม่ชี้
หลบตาซะงั้น แล้วพอผมหันกลับมาเจอหน้าไอ้หล่อแต่เลวก็ต้องสะดุ้งโหยง มันเล่นทำหน้าอย่างกับยักษ์แน่ะ

“จะหอมไม่หอมวะ”
“หอมบ้าหอมบอไรวะ”
“อ้าวๆๆ กูไม่ไปนะถ้ามึงไม่ทำอ่ะ กูจะจี้ยันเข้าแถว ยันนั่งเรียนเลยจริงๆนะเว้ย!”
“ช่างหัวมึงดิ เดี๋ยวจารย์ก็ไล่มึงเอง”
“มึงอยากมีเรื่องใช่มั้ยเชี่ยลูก! กูบอกให้หอมแก้มกูก่อนไงเข้าใจยากตรงไหนวะ!!”
“มึงอย่ามาขู่บังคับกูนะเชี่ยเดย์! ยิ่งพูดแม่งยิ่งหน้าไม่อายไอ้หอก มึงไม่อายเหลือพื้นที่ไว้ให้กูอายเขาบ้างก็ด๊าย”
“ทำไม! มาคบกับกูแล้วอายเขามากนักเหรอ! มันเป็นยังไงทำไมถึงหอมแก้มกูให้คนอื่นเห็นไม่ได้วะ!?”
เอ๊าไอ้บ้านี่นิทำหน้าจริงจังขึ้นเสียงแข็งใส่เหมือนจะโกรธผมแล้วทำไงดี ทีนี้เพื่อนเลยยิ่งแอบมองกันใหญ่ บ้าชะมัด..

“มึงจะบ้าเหรอนี่มันในห้องเรียนนะ”
“แล้วมันยังไงวะ ไม่ได้ยืนอยู่หน้าห้องปกครองซะหน่อย”
“มึงอ่ะ!...”    ผมอดไม่ไหวที่จะต้องทำหน้างอกระฟัดกระเฟียดใส่มันบ้าง ก็มันเอาแต่ใจบ้าอะไรก็ไม่รู้
ผมอายคนไอ้ห่านี่พูดไม่รู้เรื่อง

“ลูกคิด....เร็ว! ถ้ามึงไม่ทำเดี๋ยวกูทำเองนะ! แล้วถ้ากูจัดหนักต่อหน้าคนอื่นมึงจะด่ากูไม่ได้นะ!”
“อะอะ...ไอ้บ้า......ไอ้หมาเดย์......ฮึ่ย!!!”
น่าโมโหมากๆเลยครับ มันไม่ให้ผมมีทางเลือกเลย ผมเลยกระชากคอเสื้อมันให้หน้ามันโน้มลงมาหน่อย
แล้วเอาจมูกยื่นไปแตะเร็วๆหนึ่งที แต่ทำแล้วเชี่ยเดย์ยังหน้าบูดเป็นตูดเหมือนเดิม มันไม่พอใจการหอมของผมครับ

“ทำห่าอะไรเนี่ย.......เอาใหม่! เร็ว! หอมดีๆ! เน้นๆ!!”
“ฮึ่ยยยยย!!!////*//”
อยากจ๊กลูกกะตามันครับ มาทำถลึงตาใส่ผมยื่นหน้ามาขู่ ถ้าผมไม่ยอมหอมแก้มมันดีๆ นิสัยอย่างมัน
ต้องจับผมจูบต่อหน้าคนอื่นแหงๆ สถานการณ์ไม่น่าปลอดภัยบีบคั้นให้ผมต้องยื่นหน้าพร้อมเขย่งเท้าเล็กน้อย
เอาจมูกไปแตะแก้มมันอีกหน แต่หนนี้กดฝังเนื้อแก้มไปเต็มๆ หอมเน้นๆแบบที่มันต้องการเสียงดังฟอดเลยล่ะ

“เอ้อ! ให้มันได้อย่างนี้!”  ไอ้เดย์ทำหน้าโหดตะคอกใส่หน้าผม

ผมเบะปากใส่มันเพราะทำให้แล้วก็ยังโดนตะคอกใส่อีก แต่อย่าคิดว่าผมจะกลัวจนร้องห่มร้องไห้อะไรนะ
หมั่นไส้มันนักไอ้ผีบ้าก็เลยผลักหน้ามันไปแรงๆ มันดันหันกลับมาจ้องผมอีก ผมไม่อยากเห็นหน้าบึ้งๆของมัน
เลยผลักมันให้ไปห่างๆทั้งตัวจนมันเซ แล้วทีนี้มันก็หลุดหัวเราะก๊ากออกมาเสียงอย่างดัง แถมจีบปากจีบคอ
พูดได้ดัดจริตน่าเอาตีนถีบที่สุดเลยอ่ะครับ! 
 “ว้ายๆๆ!!! คนผีทะเล! มาหอมแก้มเค้าตะไมอ่ะเตง! เคี้ยกๆๆ5555555555”

ผมกัดปากสะดุ้งแรง โดนเพื่อนที่เห็นโห่แซวกันใหญ่ มันไล่ให้ผมกับไอ้เดย์กลับไปนอนกกกันที่บ้าน
ไอ้คิมน่ะแกนนำ   ผมจะทำอะไรได้นอกจากตะโกนด่าไอ้เลวเดย์ที่มันแกล้งผมเสร็จก็รีบจ้ำอ้าวหนีกลับห้องตัวเอง

“กูเกลี๊ยดเกลียดมึงไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!”  ผมตะโกนตามหลังไอ้คนบ้าไปครับ จะทำอะไรมันได้ ได้แต่กัดปากเจ็บใจ
“55555 แปลว่ารักกูมากนะนั่น55555”    มันไปไกลแล้วยังตะโกนตอบมาให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
“อึ่ม//////*// ไอ้บ้า”    ดูมันสิครับ แม่งทิ้งผมไว้ท่ามกลางเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆ 

ห่าคิมบอกจะฟ้องผอ.ให้ไล่ผมออกโทษฐานให้ท่าผู้ชายข้ามห้อง ไอ้ยูเดินเด๋อๆด๋าๆเข้ามานั่งงงๆ
มันไม่รู้ว่าเขาหัวเราะอะไรกันก็ถามคนนู้นคนนี้แล้วเริ่มขำไปกับเขาด้วย เกลียดแม่ง ทางไอ้ซีนก็นั่งด่าผมไป
แกล้งทำท่าปาดน้ำตาไป มันว่าผมเป็นลูกสาวที่ไม่รักดีของมัน แล้วก็ขอบคุณกีต้าร์มากที่ช่วยยื่นมือเข้ามา
ตบกบาลเชี่ยซีนแทนให้ ส่วนสามสาวโฟร์ แมวเหมียว ดุ๊กดิ๊ก บ่นกันอุบว่าถ่ายคลิปไม่ทัน เพื่อนคนไหนถ่ายทัน
ผมรีบเข้าไปแย่งมากดลบหมด ต้องการประจานอะไรกูนักหนาครับพวกมึง||||||||

เพื่อนบางคนบอกจะอ้วกแล้วหวานเลี่ยนเกิน  บางคนว่าฟินแทบตายกำเดาจะพุ่งคราวหน้าขอแบบถอดเสื้อด้วยนะ
เดี๋ยวๆๆๆ เชี่ยไรกันครับพวกมึง จะยังไงก็แล้วแต่ที่รู้ๆคือพวกมันแกล้งผมนั่นแหละ ทุกคนในห้องรับได้
เรื่องที่ผมเป็นแฟนไอ้เดย์ตั้งแต่ก่อนปิดเทอมที่แล้ว ทุกคนไม่ปากโป้งอย่างที่ผมขอ บวกกับคงกลัวไอ้เดย์
ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเดย์นอกจากมันจะร้าย แรด เลว แล้วก็เชี่ยพอที่จะต่อยปากเพื่อนมันกับเพื่อนแฟนได้หมดล่ะ
ถึงไอ้เดย์จะอยากบอกคนทั้งโลกแค่ไหน แต่ที่ผมไม่ให้บอกใครไม่ใช่อะไรนะ กลัวรู้ไปถึงหูแม่จ๋าเท่านั้นแหละ

เฮ้อ มีแฟนกวนตีนแถมเอาแต่ใจแบบมันก็ได้แต่ทำใจ วันนี้ผมโดนเพื่อนล้อเรื่องหอมแก้มไอ้เดย์ท๊างงงงวัน …แง่ง..


*******************************************

ตกเย็นไอ้เดย์ก็สั่งพิซซ่ามาให้พี่ภูผากิน พี่ภูผาดันไม่ชอบกินชีส ไอ้เดย์ต้องสั่งใหม่ ผมกับจ๋าพลอยได้กินกันจนอืด
พี่ภูผาเห็นตัวเล็กๆอย่างนี้กินไปคนเดียวเกือบหมดถาดใหญ่เลยนะ นอนพุงป่องกองกันทั้งบ้านอ่ะ

แล้วจู่ๆพี่ภูผาก็พูดขึ้นมาลอยๆ  “เฮ้อ~~~รู้สึกเมื่อยจัง ปวดๆไหล่นะเนี่ย”
ไอ้เดย์รีบกุลีกุจอ  “พี่นั่งเลยๆ มาๆๆเดี๋ยวผมนวดให้พี่ แป๊บเดียวไปสบาย! เอ๊ย หายปวดเลยครับพี่55”

แต่พอนวดไปได้สักพักพี่ภูผาก็บ่นอีกว่า  “โอ้ยหิววววววว อยากกินก๋วยเตี๋ยวจังเล้ย”
ผมกับเดย์นี่มองหน้ากันอย่างงง  ไอ้เดย์รีบถาม  “เมื่อกี้บ่นว่าพุงจะแตกไม่ใช่เหรอครับพี่”
“เฮ้ยไอ้น้องกระเพาะพี่มันย่อยง่ายดายน่ะเข้าใจ๋ นี่ไม่ได้จะบอกให้ไปซื้อมาให้เลยจริงๆนะ”
“............ก๋วยเตี๋ยว เอาเส้นอะไรดีพี่เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ครับ”
“เฮ้ยเกรงใจน่า 555เอาเส้นใหญ่นะ”

เดย์มันก็ออกไปหาซื้อมาให้ที่ร้านหมี่เกี๊ยวหน้าปากซอย แต่พอเอามาให้พี่ภูผา พี่แกกลับส่ายหน้า 
“พี่รู้สึกยังอิ่มอยู่เลยว่ะไอ้น้อง...เปลี่ยนใจละไม่กินดีกว่า555”
พี่แกยังหันมาถามผมอีกว่ากินมั้ย ใครจะไปยัดลงกันครับ

“กวนตีนนักนะไอ้เตี้ย”  ไอ้เดย์มันบ่นพึมพำผมรีบหยิกแขนมันให้หยุดพูด
“ห๊ะว่าไรนะ” พี่ภูผาหันควับมาจ้องเดย์ สายตาจับผิดมากๆครับ
“เอาโอวัลตีน เอ๊ย! โอวัลตินซะหน่อยมั้ยพี่!” 
ไอ้เดย์มันฉีกยิ้มโคตรไม่จริงใจให้พี่เขาอยู่นะ แล้วพี่ภูผาก็เริ่มพล่าม
“ไม่ล่ะ เออนี่ๆวันก่อนพี่อ้อบ้านข้างๆบอกว่าร้าน...เสต็กอร่อยมาก พี่อยากลองกินดูจัง แต่ร้านก็อยู่ไกล๊ไกล
คนก็ท่าจะเยอะ เอ.....ทำไงดีน้า..”

ไอ้เดย์ได้ยินแล้วส่ายหน้าถอนใจเลยครับ มันเซ็ง ก็รู้หรอกว่าพี่เขากำลังแกล้งมันอยู่
ผมต้องขมวดคิ้วท้วงพี่ภูผาทันที “อะไรกันเมื่อกี้บอกยังอิ่มอยู่ไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยวแล้วไงพี่!?”
แต่ไอ้เดย์มันสะกิดผมไว้ มันส่ายหน้าให้ผมไม่ต้องพูดอะไร แล้วมันก็ออกไปซื้อมาให้พี่ภูผาเอง

ผมเคืองพี่ภูผาที่อมยิ้มสะใจเลยเดินหนีไปนั่งรอไอ้เดย์ที่ม้าหินอ่อนตรงหน้าบ้าน แต่พี่แกก็ยังจะตามผมไปอีก
หลังจากเข้ามานั่งซะใกล้ผมพี่ภูผาก็ยื่นหน้ามาถามกระซิบกระซาบดูลุกลน  “นี่ๆๆถามอะไรหน่อยสิลูกคิด!”   
“อึก..อะ..อะไรครับ!?”
“ได้กับมันรึยังห๊ะ!?”
“อุ๊บ!แค่กๆๆๆ!!ถะถาม! ถามอะไรของพี่เนี่ย!!!”  เล่นเอาสำลักโค้กที่ผมเพิ่งเปิดกิน
“ก็...ก็แค่อยากรู้ว่าน้องพี่ถลำตัวลึกแค่ไหนแล้วไง ก็ไม่ได้หวังหรอกนะว่าเราจะยังรอดน่ะเฮ้อ”
“พูดอะไรของพี่น่ะกันไปใหญ่แล้ว////*//ผมไม่คุยกับพี่เรื่องนี้หรอก”
“เอ๊า ก็! ผู้ชายกับผู้ชายมันไม่ยากเหมือนชายกับหญิงหรอก ถูกใจกันก็ได้กันเลยไม่ใช่เหรอ!?”
“เฮ้ย......พี่รู้ได้ไง”
“เปล่า!!! ไม่ได้รู้อะไรมากมายหรอก! คะคือก็ แค่เคยได้ยินเพื่อนๆมันพูดกันน่ะ” 
“คนอื่นเขาจะเป็นยังไงผมไม่รู้ แต่พวกผมไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนใครๆ”
“แน่ใจ จริงดิ!? ไม่อยากจะเชื่อว่ะ ยังรอดอยู่อีกเรอะ!!?”
“พอเถอะน่าพี่ หยุดคุยเรื่องนี้เถอะครับ//////*// เฮ้อ มาคุยเรื่องเดย์ดีกว่ามั้ย”
“ก็กำลังคุยอยู่นี่ไง”
“หมายถึงเรื่องที่พี่จะไม่บอกแม่จ๋า..”
“ต้องบอกแน่ ถ้าไอ้หมอนั่นมันเผยธาตุแท้ออกมา พี่ไม่มีทางยอมปิดปากเงียบแน่ลูกคิดจำไว้ พี่จะทำให้ลูกคิดเห็น”
“พี่แกล้งไอ้เดย์มันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เยอะแล้วนะพี่ภูผา มันก็ทำนู่นทำนี่ให้ไม่ได้หยุด เอาใจพี่สารพัด
ยังดีไม่พออีกเหรอครับ”
“ไม่ต้องมาเอาใจพี่หรอก ถ้าเป็นคนดีจริงพี่ก็ต้องรู้สึกได้สิ แต่ตอนนี้นอกจากความไม่จริงใจแล้ว
พี่ยังมองไม่เห็นอะไรเลย ไอ้หมอนั่นมันมีดีก็แค่หน้าตา นิสัยไม่ดีอย่าไปเสียเวลากับมันเลยลูกคิด”
“พี่ภูผาอย่าว่าไอ้เดย์สิครับ ผมไม่ชอบเลยที่พี่ตัดสินมันแค่เปลือก ข้างในมันดีนะ ของดีมันซ่อนอยู่ข้างในครับ” 
“...ใหญ่ล่ะสิ ฮะโธ่”
“พี่ภูผา!!!/////////*// ผมไม่ได้หมายความว่าตรงนั้น ไม่ใช่ไอ้นั่น!”
“อ้าวเหรอ”

............................แล้วนานพอดูกว่าไอ้เดย์จะกลับมาพร้อมเสต็กชุดใหญ่
“เฮ้อคนเยอะฉิบหายกว่าจะซื้อมาได้ อ่ะพี่”
พี่ภูผานั่งยิ้มๆมองของที่ไอ้เดย์วางให้ตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นพูดกับมัน
“อะไรเนี่ย พี่ไม่ได้บอกว่าอยากกินวันนี้สักหน่อย55”   
“ว่าไงนะ”
“กินพิซซ่ายังกินไม่หมด ทั้งก๋วยเตี๋ยวเอย เสต็กเอย... นายนี่มันโง่ชะมัดเลยนะ ใครจะไปกินได้กันวะ555
ช่วยไม่ได้ ไม่ได้ใช้ให้ไปซื้อมาสักหน่อย”

พี่ภูผาพูดเย้ยไอ้เดย์แล้วเดินฮัมเพลงเข้าบ้านไป ผมถอนใจนั่งเงยหน้ามองเดย์ มันยังยืนนิ่งจ้องมองตามหลังพี่ภูผาไป
หน้ามันเฉยสนิท แต่พอผมไล่สายตาลงมาสังเกตเห็นมือที่กำแน่นของมัน ก็รู้ว่ามันกำลังไม่สบอารมณ์สุดๆเลย

“เดย์||||||||||| เฮ้อ นั่งลงก่อนมึง เดย์ๆ...เดย์นั่งนี่”
ผมเอื้อมมือไปจับมือมันไว้ แล้วค่อยๆเรียกพลางกระตุกมือให้มันรู้สึกตัว ไอ้เดย์ก้มมามองผมแล้วถอนใจ
มันค่อยๆนั่งลงข้างผม ผมก็ขยับไปนั่งชิดแล้วกอดคอมันไว้   “อดทนหน่อยนะเดย์ เดี๋ยวพี่เขาก็ต้องเปลี่ยนใจนะ”
ผมรู้ว่ามันคงไม่ได้อยากยิ้มออกมาจริงๆหรอก แต่มันก็ยิ้มน้อยๆให้ผมเห็น

“ดูซะก่อนนี่ดิลวิลนะครับ เรื่องหน้าทนกูเคยแพ้ใครมั้ย หึหึ”   เชื่อเลยเรื่องอย่างนี้มันยังจะเอามาอวดอีก แต่ก็..
จริงอย่างที่มันพูดนะ ขอให้มันไม่คิดถอยก็พอแล้ว ผมยิ้มให้เดย์ ไอ้เดย์ก็ปากหวานบอกว่าชื่นใ...แหม่เล่นเอาเขิน


พอขึ้นไปถึงข้างบนห้อง พี่ภูผาก็ยืนท้าวเอวรออยู่หน้าประตู
 “ห้องเราดูรกๆเนอะ น่าจะเก็บกวาดทำให้มันสะอาดเป็นระเบียบสักหน่อยท่าจะดี.. ปัดกวาดเช็ดถูทุกอย่างให้เกลี้ยง
โหยคงดูดีกว่าที่เป็นอยู่มากๆเลยเนาะ55 ล้างห้องน้ำด้วยดีม๊ะ! แล้วก็ทำแถวหน้าห้องนี้ ราวบันไดด้วยก็ยิ่งดีนะ!!!” 
มีการพูดแล้วปรายหางตามองไอ้เดย์ตลอดราวกับคำสั่งเป็นนัยๆ ผมได้แต่ยิ้มเจือนๆให้เดย์

“เดี๋ยวกูช่วยทำนะเดย์”  ผมซุบซิบกับมัน
“ไม่ต้อง มึงไปรอข้างล่างไปไอ้ลูก”
“ไม่.....ไม่ต้องให้กูอยู่ในห้องด้วยเหรอ”
“ไม่ต้องอ่ะ ยังไงก็ไม่ได้อยู่กันสองคนอยู่ดี มึงอยู่ที่ไหนพี่มึงก็อยู่ที่นั่นเพราะงั้นลงไปข้างล่างไป
กูขี้เกียจเห็นสายตาขี้เยาะของพี่มึง เดี๋ยวถ้าเกิดแกล้งอะไรกูอีกกูลืมตัวเดินไปตบกบาลคงไม่ดี”
ไอ้เดย์มันเหลือกตามองบนแบบทั้งเหนื่อยใจทั้งรำคาญพี่ภูผาจะแย่ ผมก็เข้าใจนะแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่หวังว่าพี่เขาจะไม่โกรธมันเพิ่มแล้วยอมใจอ่อนกับผมบ้าง ผมเองก็คิดเผื่อไว้แล้วถ้าจะต้องแสดงละคร
เรียกต่อมน้ำตาให้แตกเพื่อคะแนนสงสารก็ต้องทำล่ะงานนี้ สิ่งที่ผมกลัวที่สุดตอนนี้คือแม่รู้แล้วรับไม่ได้
ยังไงผมกับเดย์คงต้องยอมอดทนไปก่อน


แต่ลงไปได้ไม่นานเท่าไหร่พอพี่ภูผามัวแต่เผลอดูทีวี ผมก็แอบย่องขึ้นบันไดไปชะเง้อดูไอ้เดย์ เห็นมันตั้งหน้าตั้งตา
ทำความสะอาดห้อง สุดยอดขนาดห้องมันเองยังไม่เคยเก็บห่าอะไรเลย มีแต่ใช้ผมเก็บให้ แต่นี่ทั้งปัดกวาดเช็ดถู
ซักล้างขัด จัดเรียงสารพัด ข้าวของของพี่ภูผาที่ทำห้องผมรกก็วางได้เป็นระเบียบเรียบร้อย มันตั้งใจทำจริงจังมาก

ไอ้เดย์กำลังจะเข้าไปล้างห้องน้ำหันมาเห็นผมแอบแง้มประตูดูก็รีบไล่ ท่าทางมันเหมือนหงุดหงิดแต่เขินๆ
“กูบอกว่าอย่ามาๆไง! ไปๆๆลงไปรอข้างล่างอีกเดี๋ยวก็เสร็จ แล้วรีบพาพี่มึงขึ้นมาดูด้วย กูทำให้ขนาดนี้
ถ้ายังไม่พอใจอีกก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ไปๆๆอย่ามาแอบดูกูไอ้บ้าไปไกลๆไป ชิ่วๆๆ”

อีกนิดแม่งจะเอาน้ำสาดกูละไล่กูเป็นหมาเลยนะ ...แต่ผมไม่โกรธมันเลย สงสารมันท่าทางเหนื่อยโคตร
ผมมองหน้ามันตาปริบๆยังไม่อยากลงไป มันก็ท้าวเอวถอนใจส่งยิ้มให้ผมก่อนจะพยักเพยิดหน้าไล่ผมอีก
ในสายตาผมภาพมันยืนยิ้มถือน้ำยาล้างห้องน้ำแม่งเท่จริงๆเลยครับ/////

ผ่านไปเป็นชั่วโมงกว่าได้…
“อ้าววว พี่ว่านายดูเหนื่อยๆนะไปทำอะไรมาเหรอเดย์ หึหึหึ”
ไอ้เดย์กัดกรามกรอดทันที่ที่เดินลงบันไดมาด้วยสภาพเหงื่อโทรมกาย แล้วยังมาเจอพี่ภูผาทักถามแบบกวนๆ
ทั้งๆที่พี่แกกำลังนอนกินขนมบนโซฟาสบายใจเฉิบ

“ว้ายเดย์! ไปทำอะไรมาลูก!!? ทำไมเหงื่อมันท่วมอย่างนี้ล่ะ”  จ๋ากำลังจดรายการของที่ต้องซื้อเข้าร้านอยู่ที่โต๊ะบัญชี
หันมาเห็นก็ตกใจ ไอ้เดย์ยิ้มเจือนๆให้แม่ผม “เดย์ออกกำลังกายนิดหน่อยครับจ๋า แหะๆ||||||||”

“อื้มๆๆต้องไปตรวจงานซะหน่อย ล้าลา~~~”   พี่ภูผาเดินแกว่งแขนฮัมเพลงขึ้นไปชั้นบนอย่างอารมณ์ดี
จ๋ามองพี่ภูผางงๆแล้วหันมาสนใจไอ้เดย์แทนรีบไล่ไอ้เดย์ไปอาบน้ำ แต่เดย์มันบอกจะกลับไปอาบที่บ้าน
แล้วก็เดินดุ่มๆออกจากบ้านไปเลย  หรือมันจะโกรธ! ผมรีบวิ่งตามมันออกไปนอกบ้านดึงมือมันไว้ทัน

“ดะเดย์!...”  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรอื่นนอกจากชื่อมัน มันก็ผลักผมให้ห่าง 
“อย่ามาใกล้เดี๋ยวจะเลอะ”
เหมือนมันกำลังอารมณ์ไม่ดีมาก ก็แน่ละคนอย่างไอ้เดย์เคยยอมคนที่ไหน ผมได้แต่มองหน้ามัน
“เฮ้อ...... อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ”  ไอ้เดย์พูดแล้วส่ายหัวเอานิ้วจิ้มหน้าผากผม
“หน้าแบบไหน”
“แบบอยากให้กูจูบ”
“ไอ้บ้า”
“หึหึหึ ไม่เป็นไรกูไม่เป็นไรหรอก ไอ้เตี้ยนั่นมันเล่นเป็นเด็ก กูอ่ะโตแล้ว กูทำได้หมดแหละแค่นี้กระจอก ขี้ผงน่า
ทำเพื่อมึงมากกว่านี้ยังทำมาแล้วเลยแค่ยอมเป็นเบ้พี่มึงสามวันมันเรื่องจิ๊บจ๊อยเว้ย”
“เดย์........มึงโคตรแมน”
“แต่ไม่ต้องมาซึ้งคราวนี้ไม่ได้ทำเพื่อมึง”
“อ้าว ทำไม!”
“ทำเพื่อเรา”
โหยยยยยยยยยยย///// แม่จ้าว!!! ดูสกิลการหยอดของมันซะก่อนครับ ไอ้ห่ากว่าจะแก่เบาหวานแดกกูตายแน่ๆ

“ยิ้มๆๆ 55เขินเค้าอ่ะดิ คึคึคึ”
“เขินบ้าไรเล่า//////*//เชี่ยรีบกลับบ้านไปอาบน้ำเลยไป”
“โอเคงั้นไปดีกว่า โดนด่าแล้วสบายใจแล้ว55”
“ชอบเหรอ ไม่ต้องเกรงใจนะ ไว้วันหลังจะด่าให้ทั้งวันทั้งคืน”
“พอเถอะ”
“555”

ผมเดินเข้าบ้านไปแล้วภึงนึกขึ้นได้ว่าทำไมมันไม่อาบน้ำที่บ้านผมเพราะมันนอนที่นี่อยู่แล้ว ทำไมวันนี้ต้องกลับไป
อาบที่บ้านมันด้วย สงสัยครับเลยรีบเดินกลับออกไปหา แต่ก่อนจะอ้าปากตะโกนเรียกมัน ก็ต้องชะงัก...
ทำไมมันเดินกะเผลกแบบนั้นเมื่อกี้ยังไม่เป็นอะไรเลย

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 44 เด็กดีครับ.../2





ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วแหกปากเรียกพร้อมกับวิ่งไปหามัน
“เดย์! เดย์ๆๆ ทำไมไม่อาบน้ำบ้านกูเหมือนทุกวันล่ะยังไงมึงก็นอนนี่”
ผมไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ พอมันได้ยินเสียงผมปุ๊บมันก็เดินปกติปั๊บก่อนจะหยุดรอผม
“เอ่อ....แม่บ่นเลยว่าจะกลับไปนอนบ้านซะหน่อยวันนี้”
“โกหก ต่อให้แม่ด่ามึง มึงก็ไม่มีทางกลับไปนอนบ้านหรอก ทำไมวันนี้ยอมปล่อยให้กูนอนกับพี่ภูผาสองคนได้”
“ดูมาหลายวัน ไอ้เตี้ยนั่นไม่น่าปล้ำมึงได้ มึงเอานิ้วดีดทีเดียวก็จบแล้วไม่ต้องถึงมือกูหรอก55 ”
“ไอ้บ้ายังจะมาทำเป็นขำอีก....ขาเป็นอะไร บอกมา”
“เอ่อ...อะไรของมึง ขาก็เป็นขา..งะไง..”

ผมจ้องตามัน มันก้มหน้าสักพักก็ถอนใจแรง แล้วเซมาเกาะบ่าผม ตกใจหมด ไอ้เดย์ทำหน้าเจ็บๆมันบ่น
“โธ่เอ๊ยกูอุตส่าห์เก๊กไว้ตั้งนาน มึงรู้ได้ไงวะไอ้ลูก||||||||| ซี้ดดดดแม่ง”
“เจ็บตรงไหนเดย์!? น่อง ข้อเท้า นิ้ว ตีนเหรอ!?”  ผมก้มลงไปดูแต่ไอ้เดย์มันดึงตัวขึ้น
“ไม่มีอะไร ล้ม ข้อเท้าคงพลิกนิดหน่อย กลับบ้านไปทายาเดี๋ยวกูก็หาย”
“ไปทำอีท่าไหนวะเนี่ย”
“ลื่นตอนขัดห้องน้ำอ่ะดิห่า”
“ขอโทษนะ มึงเป็นคนไม่ทำห่าไรแท้ๆต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะกู”
“............เมื่อกี้มึงไม่ได้ด่ากูใช่ป่ะ?”
“กูขอโทษมึงอยู่”
“อ๋อเหรอ เออๆอย่าคิดมาก เรื่องจิ๊บๆ”
“แล้วทำไมมึงต้องปิดเรื่องเจ็บข้อเท้าด้วยเดย์”
“ไม่อยากให้คิดมาก ห้ามบอกพี่มึงนะ”
“ทำไมวะ”
“เดี๋ยวมันหัวเราะเยาะกูอีกสิ”
“ไม่ได้ นี่มึงคิดจะเก๊กเดินปกติตลอดเลยรึไง บ้าเหรอแล้วเมื่อไหร่จะหายเดี๋ยวก็พิการ”
“มึงจะเลี้ยงกูป่าวล่ะ”
“จะหิ้วไปทิ้งที่ถังขยะเปียกเหอะ ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อน”
“มึงชักจะโหดกะกูขึ้นทุกวันๆแล้วนะลูกคิด||||||||||มึงอยากให้เพื่อนล้อกูว่ากลัวเมียเหรอ”
“พูดอะไรไร้สาระ ใครเป็นเมียมึงตั้งแต่เมื่อไหร่//////*// กูผู้ชายแมนๆเฟ้ย”
“โอ๊ย เจ็บว่ะ”
“หืมมม มารยานะมึง”
“กูเจ็บข้อเท้ากู ถ้ามึงจะด่ากูนานกว่านี้ขอกูนั่งฟังที่พื้นได้ป่ะ||||||||”
“อ่ะเหรอๆ เข้าบ้านเหอะจะหายาทาให้นะ”   
………………..
…………
ผมประคองไอ้เดย์เข้าบ้านครับ แม่จ๋าเห็นก็ถามพอรู้ว่ามันเจ็บก็รีบไปหายานวดแก้กล้ามเนื้ออักเสบ
กับพาราที่มีติดบ้านมาให้ ไอ้เดย์อาบน้ำเสร็จออกมาก็ถือยานวดมามองผมทำตาอ้อนๆ

พี่ภูผาเห็นไอ้เดย์เจ็บก็เอาแต่นั่งทำปากยื่น เหมือนพี่แกจะรู้สึกผิดนิดๆนะผมว่า เพราะไม่เห็นมานั่งแทรกกลาง
ระหว่างผมกับไอ้เดย์เหมือนทุกที

ท้องฟ้ามืดสนิทแล้วพวกเราทุกคนยังนั่งรวมกันอยู่ชั้นล่างของบ้าน จ๋านั่งดูทีวีจากโต๊ะบัญชี พี่ภูผานั่งโซฟา
ดูทีวีบ้าง แอบเหล่มองผมที่กำลังทายาให้ไอ้เดย์บ้าง เราก็นั่งกันอยู่ที่โซฟาข้างๆพี่แกนั่นแหละ สักพักมีคนมาซื้อของ
พี่ภูผาก็ช่วยเดินออกไปหยิบขายให้ด้วย 

เดย์มันนั่งอมยิ้มตลอด ไอ้หัวเกรียนหน้าหล่อมันเล่นมองผมตาเยิ้มซะเขินเลย ถือว่าหันหลังให้แม่จ๋า
จะมองกูยังไงก็ได้เหรอ ผมยิ้มมุมปากอย่างหมั่นไส้มันครับเลยแกล้งกดตรงที่มันเจ็บหนักมือให้มันสะดุ้งถลึงตาใส่
ผมหัวเราะคิกคัก จ๋าก็หันมามองถามว่าขำอะไรหนังในทีวีมันกำลังร้องไห้กันอยู่บ้ารึเปล่านี่ โดนแม่ด่าซะงั้นครับ

“เฮ้ย!!!|||||||||||| มะมะมะมาได้ไงเนี่ย!!!”
พวกเราได้ยินเสียงพี่ภูผาร้องแบบตกใจก็หันไปมองทางพี่แกเป็นตาเดียว
มีผู้ชายหน้าตาดีไว้ผมยาวประบ่าดูเซอร์ๆรูปร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดนักศึกษา ยืนทำหน้านิ่งมองพี่ภูผาอยู่หน้าบ้าน
“มาตามหาแมว มันหายออกไปจากบ้าน .....นานไปแล้ว”   ผู้ชายคนนั้นตอบมาแบบนี้ พี่ภูผาทำหน้าแปลกๆ
หันควับมามองพวกผม  “เพื่อน!!! 555นี่เพื่อนพี่ที่มหาลัยนะ มันแวะมาเยี่ยม มันสติไม่ค่อยดีนิดหน่อย55 จ๋าครับ!
 ผมขอออกไปคุยกับเพื่อนข้างนอกแป๊บนะครับเดี๋ยวมา เอ่อแต่ถ้านานก็อย่าเพิ่งล็อคบ้านนะครับ555”

ผมไม่เข้าใจว่าพี่ภูผาจะหัวเราะทำไมนักหนาวะ? สงสัยดีใจมากที่เพื่อนมาหา แต่เพื่อนพี่แกนี่ทำหน้าอย่างกับ
จะมาหาเรื่องใคร โกรธใครมาวะ...   
จ๋าทำหน้างงถามพี่ภูผา  “อ้าวแล้วจะไปไหนกันละลูก? ทำไมไม่ให้เพื่อนเข้ามาคุยในบ้าน?”   
ไอ้เดย์รีบเสริมทันที  “ใช่! คุยกันที่นี่ก็ได้ครับพี่ พวกผมจะได้คุยกับเพื่อนพี่ด้วยไง”

พี่ภูผารีบส่ายหน้าสุดฤทธิ์  “ไม่คุย!!! ไม่มีอะไรต้องไปคุยกับมันหรอกน่า555 เพื่อนพี่เขาธุระเยอะ
คงแวะมาแป๊บเดียว เอาน่าๆไว้วันหลังนะๆ55”   แล้วก็หันไปผลักพี่คนนั้นให้หันหลังเดินออกไปหน้าบ้าน
 “ไปๆๆๆ ก็บอกแล้วเชียวว่าอย่ามาๆทำไมไม่เชื่อวะ ฮึ่ย~~”  พูดบ่นพึมพำท่าทางขัดใจที่เจอเพื่อน

ไอ้เดย์มันหรี่ตามองตามไม่วางตาเลยครับ สองคนนั้นออกไปแล้วก็เขยิบมากระซิบกระซาบบอกผม
“กูว่าได้กลิ่นแปลกๆแล้ว”
“กลิ่นอะไรวะ กูไม่ได้ตดนะ ...จ๋า จ๋าตดเหรอ?”   แม่หันมาด่าผม  “ตดบ้าอะไร! อย่ามาใส่ร้ายแม่นะโธ่”
ไอ้เดย์หุบยิ้มกุมขมับแป๊บแล้วด่า   “เวร มึงเก็บความเอ๋อแดกของมึงไว้ก่อนได้มั้ยไอ้ลูก”
“อะไรเล่า!”
“ชู่ว์!! เอาหูมานี่”     ผมก็เอียงหูให้มัน   “ตามพี่มึงไปกัน”
“ทำไมต้องตามวะ!?”  ผมเหวอมากกระซิบถามมันอย่างเร็ว
“มึงไม่เห็นความไม่เนียนโคตรๆเมื่อกี้นี้เรอะ!”
“เออกูก็ว่าเพื่อนพี่เขา เมามารึเปล่าวะ มาหาแมวอะไรของเขา? ”
ไอ้เดย์ขำอยู่ในคอ กระตุกมือผมจับแล้วบอกให้ผมจูงมันออกไปด้วยกัน จ๋าเห็นก็รีบถาม  “อ้าวจะไปไหนกันลูก”
ไอ้เดย์หันไปยิ้มหวานให้แม่ผมพูดเสียงอ้อน  “เดย์ว่าพรุ่งนี้คงเดินไม่ค่อยถนัดอ่ะครับจ๋า จะให้ลูกคิดไปส่งที่บ้าน
ว่าจะไปเอามอไซค์พรุ่งนี้จะได้ขี่ไปโรงเรียนกัน”

“แล้วทำไมไม่ให้ลูกคิดมันไปเอาให้ล่ะเดย์ เจ็บขาอยู่จะเดินไปทำไม”
“ก็...........ไอ้ลูกมันกลัวผีน่ะสิครับ555 เดย์เลยต้องไปเป็นเพื่อน55”
“ลูกคิด!”    แม่ง......เชี่ยเดย์มันป้ายขี้ให้ผมเต็มๆครับ จ๋าเตรียมอ้าปากจะด่าผม ไอ้ตอแหลเดย์รีบพูด
“ไม่เป็นไรครับจ๋า เดย์จะไปหาแม่ด้วยโทรบอกแล้วเขาเป็นห่วงอยากเห็นว่าข้อเท้าเป็นไงบวมเยอะมั้ย
เดย์ไม่เจ็บมากเท่าไหร่ เนี่ยเดินได้ครับแค่ต้องเดินช้าหน่อย ดีขึ้นเพราะได้ยาของจ๋าแหละ ทาปุ๊บก็ดีขึ้นเลย55”
“อ้าวเหรอ โธ่ลูก ไม่น่าออกกำลังกายผิดท่าเล้ย เฮ้อ งั้นค่อยๆเดินไปนะเดี๋ยวมันจะเจ็บขึ้น ไม่ต้องรีบ”
“ครับแม่จ๋า”     

ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าแม่ผมโดนไอ้เดย์มันทำของใส่ให้รักให้หลงรึเปล่า พูดอะไรเชื่อหม๊ดดดดด


********************************


พวกเราแอบเดินตามพี่ภูผากับเพื่อนไปห่างๆครับ ไม่ได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันหรอก แต่เห็นท่าทางสองคนนั้น
คงสนิทกันมาก...พี่ภูผาดูง้องแง้งไล่ขณะที่อีกคนไม่ยอมกลับไปที่รถของตัวเองแล้วเดินหนีไปอีกทาง พี่ภูผาก็ตาม

ผมกับเดย์ก็เลยต้องเดินตามไปเรื่อยๆ ประจวบเหมาะพอดีที่เป็นทางไปบ้านไอ้เดย์ครับ ดีเหมือนกัน
ขากลับจะได้แวะเอารถมาเหมือนอย่างที่บอกคุณนายลูกเกดเขาไว้ด้วยเลย
 

“นี่มึงว่าพวกนั้นจะเดินกันอีกนานมั้ยวะ||||||||”  ไอ้เดย์เริ่มสีหน้าไม่ดี มันกะเผลกขาเกาะผมแรงขึ้น
“กูต้องถามมึงมากกว่า ว่าเราต้องตามอีกนานมั้ยวะเดย์”
“ก็ยังไม่ได้อะไรเด็ดๆเลยนี่หว่า จะกลับได้ไง นี่มันโอกาสทองเลยนะไอ้ลูก!”
“พูดอะไรวะงง”
“กูว่ากูมองไม่พลาดหรอกงานนี้ เห็นแว๊บแรกกูก็เห็นทางชนะแล้ว5555555 โชคเข้าข้างกูแล้ววันนี้”
อยู่ๆเชี่ยเดย์ก็หัวเราะสะใจครับ ผมยังมองหน้ามันแบบตามไม่ทันอยู่ มันก็บอกให้ผมคอยจับตาดูพี่ภูผากับเพื่อนให้ดี
แต่ขาไอ้เดย์ท่าจะไม่ไหวครับ มันเดินมากเลยบวมขึ้น ผมเลยบอกให้มันนั่งรอ เดี๋ยวผมตามคนเดียวแต่มันก็ไม่ยอม

“เรื่องแบบนี้กูถนัดกว่ามึง”
“เรื่องแบบนี้ มันเรื่องแบบไหนวะ”
“ก็เรื่องชั่วๆไง555”
“เออคงจริงของมึง กูไม่เถียงอ่ะ”
“ถือว่าโชคดีฉิบหายเดินมาทางนี้ จะถึงบ้านกูอยู่แล้ว” 
ไอ้เดย์กระหยิ่มยิ้มออกมาเลยครับ ชี้ให้ผมมองไปที่บ้านเงาะซึ่งอยู่ข้างบ้านมัน ....

น้องเงาะที่กำลังนอนดูการ์ตูนอยู่ในบ้านหัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างสนุก พอเห็นหน้าพวกผมโผล่ไปเท่านั้นแหละ
ชะงักเลยครับ น้องคงมีสัญชาติญาณบางอย่างบอก รีบวิ่งไปที่จักรยานคิตตี้สีชมพูของตัวเองแล้วทำหน้าย่นใส่ไอ้เดย์
“หนูไม่ให้!”
“เดี๋ยวตบกะโหลกปลิ้นเลยไอ้เงาะ ไอ้เด็กขี้หวงไปไกลๆไปชิ่ว! รู้ได้ไงว่าพี่จะมายืมรถตัว”
“พี่เดย์มาบ้านหนูก็มีแค่สองเรื่องเท่านั้นแหละ ถ้าไม่ได้ถืออะไรมาให้ก็แสดงว่ามายืมจักรยานหนูทุกที!”
“อย่าลีลาน่าเงาะพี่รีบนะคนสวย ส่งมาซะดีๆไม่งั้น.....”  ไอ้เดย์มันทำท่าปาดคอขู่เด็กผู้หญิงอายุสิบขวบครับ!

“แม่ขา!!!! พี่เดย์จะฆ่าหนู!!!!!”   เงาะแหกปากฟ้องน้าอรครับ ซึ่งถือว่าพลาด มึงพลาดแล้วเงาะ
น้าอรเดินออกมาจากครัวดูลูกงอแง พอรู้ว่าพวกผมมาขอยืมจักรยานแล้วก็จะรีบไปด้วย น้าอรก็ไม่ถามอะไรสักคำ
แค่สั่งให้เงาะมันเงียบ น้องยืนหน้าง้ำโกรธแค้นผมกับไอ้เดย์ที่ขี่จักรยานหวานแหว๋วคู่ใจออกจากบ้านไป...

ผมขี่ไอ้เดย์ซ้อน เราตามพวกพี่ภูผาไปจนทันเท่าเดิม ก็ขี่ช้าๆบ้างเอาเท้าไสกับพื้นบ้าง แอบตามไม่ให้คลาดสายตา
สรุปพวกพี่แกเดินวนกลับมาทางบ้านผมอีกรอบ สงสัยจะเคลียร์เรื่องที่ทะเลาะกันได้ หน้าตาเพื่อนพี่ภูผาดูดีขึ้น
ไม่บึ้งตึงเหมือนตอนแรก เดินง้อจนดีกันเลยเว้ย แล้วทั้งคู่ก็กลับมาที่รถ เข้าไปคุยกันในรถเพื่อนพี่ภูผาด้วย
ถึงตอนนี้ ไอ้เดย์รีบควักมือถือออกมากดอัดคลิปไว้เลยครับ มันบอกให้ผมพาเข้าไปใกล้อีกหน่อยแต่ระวัง
อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัว ผมก็ทำตามแล้วก็ต้องตกใจมากเลยครับ  ....ที่เห็นพี่ภูผากับเพื่อนจูบปากลากันในรถ!!
ผมตะลึงอ่ะไม่อยากเชื่อเลยนี่พี่ภูผาก็เป็น...เหรอ!!!

“น่านไง! ป๊าดดด! กูว่าแล้ว!!! หึหึหึ555555 เสร็จดิลวิลล่ะมึง!”
“เฮ้ย! เดย์มึงรู้อยู่แล้วเหรอว่าต้องเป็นแบบนี้อ่ะ” 
“ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรกันให้เห็นรึเปล่านะ แต่พอเห็นดึงมือกันเข้ารถงี้กูว่าต้องมีชัวร์เลยรีบถ่ายไว้ไง
มึงดูนี่ๆ ภาพชัดแจ๋ว ซูมก็เห็นหน้าชัดด้วยมึง55555”
“สุดยอดอ่ะ มึงเหมือนโคนันเลย ต่างกันแค่มึงนี่ฉลาดแต่เรื่องชั่วๆเนอะ เก็บไว้แบล็คเมล์ล่ะสิ”
“ชมว่ากูฉลาดก็พอ ไม่ต้องด่าขยาย ป่ะเราได้ของดีแล้วหึหึหึ คืนนี้กูสบายใจจริงโว้ยยยย ไปเอารถบ้านกูกัน”

ผมตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานพาไอ้เดย์ไป ไอ้บ้านี่ดีใจที่กุมความลับอีกฝ่ายได้เหมือนกัน ร้องเพลงตลอดทาง
แต่ไม่ใช่แค่มันหรอกครับที่ดีใจ เพราะผมรู้อยู่แก่ใจลึกๆว่าถึงยังไงพี่ภูผาก็คงไม่ยอมให้ผมคบกับไอ้เดย์แน่ๆ
หาเรื่องแกล้งมันตลอดสองวันนี่ก็เพื่อแก้แค้น มารู้ว่าพี่แกก็มีเรื่องปิดบังเหมือนกันแบบนี้ผมรู้สึกโล่งใจมากกก
พลอยเผลอร้องเพลงผสมลูกคอไปกับไอ้เดย์มันด้วย แล้วพวกเราก็หัวเราะออกได้สุดสักที

+++++++++++++++++++++++


เช้าวันต่อมา
ตื่นลืมตามาพี่ภูผาก็เจอไอ้เดย์นั่งเปิดคลิปที่ถ่ายไว้เมื่อคืนให้ดูจะๆ พี่ภูผาหน้าซีดโวยวายด่าไอ้เดย์ว่าเลวมาก
ทำแบบนี้ได้ยังไงแล้วก็แย่งมือถือไปกดลบ ไอ้เดย์มันแค่ยิ้มบอกผมให้ส่งคลิปเข้าโทรศัพท์มันให้ใหม่ด้วย
ผมก็ส่งไป พี่ภูผาถึงกับอ้าปากค้างตะลึงมองผม แล้วทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อว่าผมจะช่วยไอ้เดย์เล่นงานพี่   

“ก็พี่ใจร้ายกับผมก่อนเองนี่ครับ”   ผมได้แต่บอกให้พี่ภูผาช่วยเข้าใจผมด้วย เราก็ไม่อยากขู่พี่แกแบบนี้แต่มันจำเป็น

“ถ้าไม่อยากโดนแฉให้แม่พี่รู้เหมือนกัน ก็ช่วยทำตัวดีๆกับผมหน่อยละกันนะครับพี่ภูผาเคี้ยกกกกกก55555555”
เสียงหัวเราะไอ้เดย์ก้องห้องเลยล่ะครับ..

“แหม่ๆๆ รู้สึกเมื๊อยยยยเมื่อยจังนะพี่!”
เดย์มันทำท่าปวดตัวปวดไหล่ใส่พี่ภูผาครับ พี่ภูผาก็ทำหน้าหงิกตะคอก  “ฝันไปเหอะไอ้เด็กเลว! -*- ”
“สงสัยต้องส่งคลิปนี้ไปให้ใครบางคนที่อยู่เมืองนอกดูซะแล้วม้างงงงงงงงง”
“เอาดิ! ถ้ากล้าทำพี่ก็จะบอกจ๋า จะลงไปบอกเดี๋ยวนี้เลย!”
“ก็ไม่รู้สินะ แค่บอกว่าพี่โกหกเพราะอยากปิดเรื่องตัวเองแค่นี้ก็ได้แล้วมั้ง หลักฐานก็มีนะนี่เคี้ยกกก55555555”
“ฮึก!||||||||||*|| ฮือ!!! ไอ้บ้าเอ๊ย! เจ็บใจนัก!!!”

พี่ภูผารีบโทรไปต่อว่าแฟนทันที เป็นเพราะมาหาเมื่อคืนเรื่องเลยกลายเป็นแบบนี้ไป

“ส่งคลิปดีฝ่า เฮ้ยไอ้ลูก ขอเฟสป้ามึงหน่อยดิ๊”  ไอ้เดย์แกล้งถามผม ผมก็แกล้งอ้าปากจะบอกทั้งที่ไม่รู้
พี่ภูผาทุรนทุราย “จะจะจะใจเย๊นนนน! พี่นวดให้นะเดย์นะจะเอาอะไรบอกพี่มานะพี่จะหาให้!!!555ดีกันเนอะ!” 

เกมส์พลิกครับ! สองคนนั้นเกี่ยวก้อยกัน แต่สายตานี่ก็ยังไม่ถูกกันเหมือนเดิม โคตรไม่มีความจริงใจเลยสักนิด55

จากที่ไอ้เดย์ตั้งใจจะไปโรงเรียนก็เปลี่ยนใจครับ มันบอกว่าอยู่บ้านท่าจะมันส์กว่า
มันใช้เรื่องเจ็บข้อเท้ามาอ้างแล้วอยู่บ้านผมคอยแกล้งพี่ภูผา ใช้พี่เขาทำสารพัด พี่แกถึงเจ็บใจแต่ก็ต้องทำแบบฝืนใจ


ตกเย็นผมกลับมาจากโรงเรียน เจอพี่ภูผาขนของขึ้นรถจนหมดเลย ผมตกใจนะที่พี่แกคิดจะไปปุบปับแบบนี้
แต่ก็เข้าใจสถานการณ์อยู่   “ขืนพี่อยู่ที่นี่ต่อก็โดนไอ้บ้านั่นมันแกล้งจนหัวปั่นยิ่งกว่านี้กันพอดีน่ะสิลูกคิด
ถึงอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว พี่บอกแม่ไปแล้วนะว่าแฟนนายเป็นเด็กเลว เอ๊ย เด็กดีมากกกกก (เน้นเสียงประชด)
แล้วพี่ก็บอกแม่ด้วยว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีก ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว! แต่แม่จะเอายังไงกับพวกนายพี่ก็ไม่รู้หรอกนะ
นายต้องดูแลตัวเองดีๆล่ะ แล้วถ้าสบโอกาสเมื่อไหร่ก็รีบเลิกกับมันซะ! เข้าใจที่พี่พูดมั้ย!!”

“พี่ภูผา.........รีบไปเถอะครับ เฮ้อ”
ผมยืนโบกมือบ๊ายบาย พี่ภูผาไหว้ลาแม่แล้วเดินไปขึ้นรถ แต่ก่อนจะขึ้นรถพี่แกชะงักมองไอ้เดย์ที่กะเผลกขาเดินมา
เดย์มันยิ้มทำหน้ากวนๆให้ไม่พอ มันส่งจูบให้แล้วบ๊ายบายทำหน้าร่าเริงเต็มพิกัด พี่ภูผาหน้าบึ้งไม่พอใจ
ดึงผมไปกระซิบ  “ฝากด่ามันให้พี่ทีดิ...”  แล้วพี่ภูผาก็ไปครับ เหมือนพายุพัดผ่านเลย โล่งใจหน่อย

“มึงกระซิบอะไรกันวะไอ้ลูก”  เดย์มันเดินมาเกาะไหล่ผมที่ยังยืนอยู่หน้าบ้าน ถามทำหน้าอยากรู้มาก
“อ๋อ พี่ภูผาฝากด่ามึงว่า ไอ้ควายไปตายซะ”
“เชี่ย! แล้วมึงรับฝากทำไม!”
“กูรับฝากที่ไหน ก็มึงถามกูเลยพูดให้ฟังเฉยๆ”
“สาบานว่าไม่ได้ด่ากู”
“ไอ้ควายไปตายซะนี่กูไม่ได้ด่านะ ไอ้ควายไปตายซะนี่คือกูพูดให้มึงรู้เฉยๆว่าพี่เขาอยากด่ามึงว่าไอ้ควายไปตะ..”
“หยุดเหอะ! มึงด่ากูหลายรอบแระสัดลูก!”

เดย์มันขยี้หัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว ผมก็ขำผลักมัน มันเซไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผมรีบขอโทษ
“โทษๆๆ มึงเจ็บมั้ย กูลืมไปว่ามึงเจ็บขาอยู่”
“ไม่เป็นไร ดีแล้วที่กูไม่ไปเรียนรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะ  ฮึ่ม...ที่ต้องเจ็บอย่างนี้ก็เพราะไอ้เตี้ยเนินดินนั่นแหละ
อย่าให้เจออีกนะ กูจะเตะตัดขาเจาะยาง เลาะข้อเข่า เอาให้พับได้สี่ตลบเลยมึง”
“คนนะมึงไม่ใช่เก้าอี้อเนกประสงค์555”

ผมกับเดย์หัวเราะด้วยกัน  เรายิ้มให้กัน รู้สึกดีจังครับ ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่ต้องมีใครมาขวาง


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


พี่ภูผากลับไปแล้วแต่ไอ้เดย์มันก็ยังจะตื้อขอนอนกอดผมที่บ้านต่อ  แต่พอขาหายเจ็บก็เริ่มออกลายเยอะ
รุ่มรามรุงรัง ลวนลามใส่ผมตลอด ผมต้องคอยยันมันให้ห่างตัวไว้  เก็บกดมากไปจนหื่นขึ้นนะนี่มัน||||||||

วันหนึ่งตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆไปรอไอ้ยูซ้อมบาส เราจะไปเดินเล่นหาอะไรกินกันก่อนกลับบ้าน
ตอนรอโค้ชไอ้ยูอาศัยความเป็นพี่ใหญ่ไม่ไปวอล์มร่างกาย แต่มานั่งคุยเล่นกับพวกผม
พอเพื่อนเผลอ ผมก็แอบกระซิบถามเรื่องไอ้เดย์กับมันซะหน่อย

“เฮ้ยยูๆ ถามอะไรหน่อยดิ”
“อะไรของมึงล่ะ”
“เกย์เนี่ย ถ้าไม่มีอะไรกันนานๆไป...มันจะเป็นอะไรรึเปล่าวะ”   ผมอ้อมแอ้มถามมันเสียงอย่างเบา
“อ้าวแล้วทำไมมึงไม่ให้มันเอาล่ะ!?”   เชี่ยยูกระซิบตกใจครับ ทำหน้าเหมือนผมผสมยาพิษให้ใครกิน
“ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ยไอ่ฟาย////*//”
“หรือว่า! เฮือก!!!||||||||||| มันอยากให้มึงเอาแต่มึงทำไม่ได้ใช่มั้ย เฮ้อฝืนใจหน่อยเหอะไอ้ลูก”
“เชี่ยยู! อย่าทำให้กูโมโห เอาสาระ!”
“นี่มึงได้รึเสียวะตกลง”
“ไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ได้มั้ยห่า เอาแค่ที่กูถามก็พอเหอะ” 
“ถ้าเป็นพวกมึงคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แต่ถ้ากลัวผัวนอกใจก็ขยันทำการบ้านหน่อยก็ดี555”

ยูมันพูดยิ้มๆทิ้งท้ายแล้ววิ่งหัวเราะกลับเข้าสนามไปรวมกลุ่มกับเพื่อนนักบาสด้วยกันเพราะโค้ชมาแล้ว
ไม่นานมันก็วิ่งกลับมาบอกพวกเราว่าให้ไปกันก่อนก็ได้เดี๋ยวมันตามไปทีหลัง
คนอื่นถามผมว่าคุยอะไรกับไอ้ยูมันถึงขำเสียงดังอย่างนั้น ผมจะไปกล้าบอกใครได้ไงอ่ะ ผมเลยว่าไอ้ยูเป็นบ้า


………….ผมกับเพื่อนๆไปเดินเที่ยวกันที่แหล่งช็อปปิ้งของวัยรุ่น ก็ไม่คิดหรอกครับว่าจะเจอคนที่ไม่คาดฝัน

“เชี่ย|||||||”   ผมสะดุ้งเมื่อเดินๆอยู่แล้วเห็นไอ้ไลค์กำลังเดินมากับกลุ่มเพื่อนมันอยู่ไกลๆ ขืนเป็นอย่างนี้ได้สวนกันแน่
ผมยกเป้มาบังหน้าตัวเองแล้วเกี่ยวแขนไอ้เดย์ให้เลี้ยวกลับไปทางเดิม มันก็ขมวดคิ้วถามว่าผมจะกลับไปทำไม

“กูว่ากลับเข้าไปดูสร้อยร้านไอ้ที่กูชี้ให้มึงดูร้านนั้นหน่อยก็ดีนะ แหะๆ”  ไอ้เดย์มันยิ้มๆถามว่าอยากได้เหรอ
เพื่อนๆก็แซวกันว่ามันจะไปดูสร้อยคู่รักกันแล้วเว้ยๆอยู่ได้น่ารำคาญจริง พวกไอ้ไลค์ก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ผมเลยรีบลากไอ้เดย์ไปเลย เพื่อนๆก็พลอยเดินตามผมมากันหมด


แต่นี่มันวันซวยรึไงนะครับ เข้ามาในร้านขายเครื่องประดับดันเจอเพื่อนแอ๋มอีก ยัยคนที่ชื่อกั้งนั่นแหละ!

มากับเพื่อนอีกคนที่เขาเป็นคู่หูกัน ก็คนนี้แหละที่แอบคุยกับไอ้เดย์ด้วยเหมือนกันตอนที่ผมยังไม่ได้เป็นแฟนมัน
ถึงเดย์มันจะเคยบอกว่าตอนนั้นคุยด้วยเพราะแค่อยากลองใจว่าผมจะหึงมันบ้างมั้ยก็เถอะ

แต่สองคนนั้นไม่ได้คิดเหมือนมันนี่นา..






tsktonight…

 *** ขอบคุณแฟนที่ยังตามเรื่องนี้นะคะ รักน๊าๆ อย่าพลาดตอนต่อไปนะคะ^^

titansyui – ขอบคุณค่า
Billie – ขอบคุณนะจ๊ะ
TaecKhun Imagine Love – หนามยอกเอากรีดปากแผลให้กว้างแล้วเอาเชือกรัดคอไว้ค่ะ เดย์กล่าว
mild-dy – ขอบคุณจ้า
Alone Alone – คือแบบ น้องเดย์ไม่ต้องหาเลยค่ะ นางหาได้แล้วด้วยตัวเอง เจ๋งมากๆ55
meuy – เค้าก็คิดถึงตลอดจ้า มาต่อให้แล้วน๊า กอดๆๆ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบบบบบ สนุกมากกก  มีความสุข อ่านแล้วยิ้มไป หัวเราะไป ชอบเดย์ กับลูกคิด    พี่ภูผา ช่วยแม่ตัวเองไปได้ ทั้งที่ตัวเองก็มีสภาพเหมือนลูกคิด ลุ้นคู่ ซีน กับกีตาร์    ไร้ทเตอร์เขียนเก่งมักมาก ชอบ มาเขียนต่อบ่อยๆ นะ 

กิจการขายของ  ขอให้ทำมาค้าขึ้น เฮงๆ  เจริญๆ นะคะ จะได้อารมณ์ดีมาเขียนให้คนอ่านกระะชุ่มกระชวย ขอบคุณค่ะ

[titansyui]

 

[MayA@TK]

สงสัยถ้าลูกคิดจะเสียตัวให้เดย์ได้ก็ต่อเมื่อมีมือที่สามเข้ามาวุ่นวายกับเดย์หรือเปล่า

 

[mild-dy]

 

[meuy]

พี่ภูผาโดนซะละ   

ตอนจบนี่เอาแล้วว  งานจิเข้าแล่ว  55555555

รอตอนต่อไปน้าาา   

กอดคนเขียน   

[meuy]

เข้ามารอค่า  อิอิ

 

[Alone Alone]

ว่าแล้วว่าภูผาต้องมีผัว คริคริ

ลูกเอ้ย ยอมสักทีเถอะ นี่ก็ปาไปตอนที่สี่สิบกว่าแล้วนะ

เฮ้อออออออออ

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../1





ผมเห็นพวกกิ๊กเก่าไอ้เดย์แล้วอยากรีบออกจากร้านเลยครับ แต่ไอ้กีต้าร์ดันเข้าไปทักพวกเธอ
สองคนนั้นถามหาแอ๋มด้วยหน้าตางงๆ พวกเราฟังแล้วก็งงด้วยเหมือนกัน “แอ๋มล่ะกีต้าร์??”

“นั่น....แหละ ที่กำลังจะถามอยู่เลย ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกเหรอ” กีต้าร์ยิ้มแต่ขมวดคิ้ว มันดูงง
เพื่อนแอ๋มสองคนทำหน้าเหรอหรา บอกว่าแอ๋มรีบกลับก็นึกว่าไปหาแฟนซะอีก

“อ้าว.....แอ๋มไม่ได้มากับกีต้าร์หรอกเหรอ” เพื่อนกั้งถามอย่างแปลกใจแล้วค่อยส่งยิ้มเจือนๆให้
กีต้าร์มันก็พึมพำว่าเปล่าแล้วค่อยเล่า “เราชวนแล้วเขาไม่มาก็นึกว่าอยู่กับพวกเธอสองคน.. แอ๋มไม่สบายรึเปล่า”
“ก็สบายดีนะจ๊ะ คงมีธุระ...ที่อื่นมั้ง ลองโทรไปหาสิกีต้าร์” เพื่อนกั้งบอก ไอ้กีต้าร์ก็โทรเดี๋ยวนั้นเลยแต่แอ๋มไม่รับ

ระหว่างที่พวกนั้นคุยกัน ผมเห็นสายตายัยสองสาวนั่นมองมาทางไอ้หอกเดย์ข้างหลังผมเรื่อยเลยครับ...

ผมก็แอบเหล่ๆมองมัน ว่ามันก็มองเขาด้วยรึเปล่า แต่ปรากฏว่ามันตั้งใจดูสร้อยในตู้โชว์มาก แล้วยังคว้ามือผมไป
จับเอาไว้แถมพูดแบบไม่มองหน้าอีก ท่าทางตื่นเต้นเหมือนมันเจอของถูกใจ “ลูกคิดๆ เส้นนี้สวยมั้ยมึง ดีป่ะ”
ผมสนใจอย่างอื่นมากกว่าสร้อยอยู่ครับ แบบว่ากำลังระแวงพวกผู้หญิงที่จ้องจะกินแฟนผม เลยตอบมันส่งๆไป
“อือ สวยดี”
“มึงชอบมั้ย”
“อือ ก็ดี”
“งั้นพี่ครับ เอาสองเส้นนี้ครับ”
ได้ยินเสียงอีกทีคือไอ้เดย์สั่งซื้อเรียบร้อยครับ แถมยังเป็นสร้อยคู่อีก!

ผมตกใจหันไปมองเห็นพนักงานร้านยิ้มสวยถามว่าจะให้ใส่กล่องธรรมดาหรือห่อของขวัญให้คะ
ไอ้เดย์ว่าไม่ต้องจะใส่ตอนนี้เลย แล้วมันก็ยื่นเส้นนึงให้ผม บอกให้ผมใส่สร้อยให้มันที ผมก็ใส่ให้แบบงงๆ
ใส่เสร็จมันก็ถามว่าสวยมั้ย

มันเป็นสร้อยทองคำขาวครับ ไอ้ห่านี่เอาบัตรเสริมมารูดอีกแล้ว ผมจะอ้าปากด่ามันว่าแพงก็เกรงใจคนที่ร้าน
แถมมันยังดันหลังให้ผมหันหน้าไปทางเพื่อน แล้วยืนประกบหลังใส่สร้อยที่เป็นคู่กันอีกเส้นให้ผมที่กำลังเหวออีก
พี่พนักงานผู้หญิงทำหน้าอึ้งๆมองมาทางผม เขาคงคิดว่ามันจะเอาไปให้ผู้หญิงที่ไหนแต่ดันเป็นผมคนนี้
ไม่ใช่แค่เพื่อนนะครับที่มองกันใหญ่คนในร้านอีกล่ะ ไอ้พวกเปรตมันก็แอ๊ะอ๊ะชี้แซวหมั่นไส้พวกผม
โคตรอายเขาเลย!!!//////

ไอ่เชี่ยซีนเห็นผมได้สร้อยก็ทำตาตี่ๆของมันให้โตเท่าไข่นกกระทา เบะปากและทำตัวดีดดิ้นน่าถีบเสยปลายคาง
“กูไม่ย๊อม! พี่เดย์ขาพี่เดย์มึงซื้อให้กูบ้างดิ กูอยากได้บ้างอ่ะ T T ” มันทำท่าเลียนแบบดุ๊กดิ๊ก
เกาะแขนไอ้เดย์ทำจีบปากจีบคอได้สะดิ้งมากมึง

กีต้าร์เลิกคุยเรื่องแอ๋มแล้วหันมาด่ามันระบายอารมณ์ “อย่าปัญญาอ่อนซีน อยากเป็นเมียน้อยมันนักรึไง”
เพื่อนๆก็ขำกันใหญ่ แต่ไอ้ซีนมันดันพูดตอกหน้ากีต้าร์ “ก็เป็นที่หนึงของใครไม่เคยได้อยู่แล้วนี่ สนใจทำไมวะ...”

ทุกคนคิดว่ามันคงพูดลอยๆแต่ผมว่ากีต้าร์รู้ไอ้ซีนมันหมายถึงกีต้าร์นั่นแหละ กีต้าร์ไม่พูดอะไรต่อ
มันได้แต่เสหางตามองไปทางอื่น ไอ้ซีนเลยผลักไหล่มันเบาๆ ยิ้มให้แล้วหันไปหัวเราะเล่นมุกแซวไอ้ยู
ซึ่งยังมาไม่ถึงกับพวกไอ้มาร์คไอ้น็อตไอ้คิมแทน
“ห่ายูแม่งกูว่าต้องมาเก็บจาน555 ช้าฉิบหาย55” เรานัดกันว่าจะไปกินร้านอาหารอีสานชื่อดังแถวนี้แหละ

เพื่อนๆน่ะรู้กันหมดว่าผมกับเดย์เป็นอะไรกัน ขนาดพี่พนักงานร้านยังแอบมองกรุ่มกริ่มเหมือนจะรู้
เล่นเอาซะผมเขินอยากเดินออกนอกร้านไปเลย แต่ก็ยังมีคนเข้าใจยากอยู่คือยัยสองสาวนั่นแหละ

“แหม เล่นกันตลกดีเนอะ คิกๆสงสัยจังว่าตอนอยู่โรงเรียนระหว่างลูกคิดกับเดย์ กีต้าร์กับซีน พวกสาวๆ
ที่โรงเรียนพวกนายจะจิ้นคู่ไหนมากกว่ากัน5555” กั้งหัวเราะขำกับเพื่อนเขา ผมก็หน้างอ...

ไอ้เดย์มันทำหน้าแปลกใจถาม “มึงไม่ชอบเหรอ ….ทำไม ก็ไหนเมื่อกี้ว่าชอบไง เหมาะกับคอมึงมากเลยนะลูกคิด
ดูดิๆดูกระจกดิ เฮ้ยไม่เอาอย่าทำหน้างอดิมึง เป็นอะไรเนี่ย?”

“เปล่า..” ผมเข้าใจ เพราะผมเป็นคนขอให้มันไม่ป่าวประกาศบอกชาวบ้านเขาไปทั่วว่าเป็นแฟนกันเอง
เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นนอกจากเพื่อนในห้องของพวกเรา เราก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ดูเหมือนสนิทกันมากเท่านั้น
ผู้หญิงทั้งหลายที่มาชอบมันก็ยังพยายามเข้าหาอยู่เรื่อยๆ นี่ยังไม่นับพวกเก้งกวางตุ๊ดที่จ้องกันตาเป็นมัน

ไอ้เดย์มันเนื้อหอมใช่ย่อยที่ไหนครับ ผมแค่ไม่ค่อยใส่ใจเพราะรู้ว่าถึงยังไงมันก็ไม่เล่นด้วยกับพวกนั้น
แต่คนสมัยนี้น่ากลัวนะครับถึงรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ยังจะเอา แบบนี้มีเยอะแยะไป นี่คิดว่ามันยังโสดกัน
คนอยากได้ก็ยิ่งเยอะ

“เดย์///// สบายดีมั้ย คิดถึงนะเนี่ย” กั้งกับเพื่อนเดินแหวกวงล้อมเข้ามาทักไอ้เดย์ซะใกล้เลยครับ ผมก็เม้มปากคิด
ไม่เห็นทักกูเลยวะ..... แต่มันก็น่าตลกตรงที่ไอ้เดย์ทำหน้าตกใจนิดๆแล้วเกาหัวตัวเองก่อนพูดกับสองสาวว่า
“อ้าว เอ่อ หวัดดี ก็เรื่อยๆอ่ะ เพิ่งมากันเหรอได้อะไรรึยังล่ะ? แอ๋มล่ะ?”

“อุ๊บ!...” ผมรีบปิดปากตัวเองแทบไม่ทันหันไปทางอื่น มันจะขำให้ได้ครับ
เชี่ยเดย์มันไม่เห็นสองสาวนั่นอยู่ในสายตาเลย มันทำหน้างงมากที่โดนทัก สงสัยมันมัวแต่ดูสร้อย
แถมคุยกับผมจนไม่ได้มองทางอื่น มันเลยไม่รู้ว่าพวกเธออยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว ไอ้ที่ผมหงุดหงิดเมื่อครู่หายวับไปเลย

กั้งกับเพื่อนต่อว่าไอ้เดย์ว่าไม่รู้จักมองพวกเธอบ้าง พวกเธอคุยกัยกีต้าร์เรื่องแอ๋มไม่ได้มาด้วยตั้งนานยังไม่รู้สึกอีก
มัวแต่ดูสร้อยอยู่นั่นแหละ แล้วก็กล้าถามมากเลยนะครับว่าทำไมมันต้องซื้อสร้อยให้ผมด้วย!
ผมขอให้ออกเงินให้ก่อนใช่มั้ยเดย์นี่ใจดี๊ใจดี ลูกคิดนี่จริงๆเลย...

โห... เหมือนผมโดนด่าว่าไม่มีเงินแล้วไม่เจียมไงไม่รู้สิครับ แถมจี๊ดหนักตอนเห็นสองคนนั้นทำท่าอยากได้บ้าง!

เดย์มันถามกั้งว่าอยากได้เส้นไหน ผมนี่หันควับไปมองตาเขียวเลยครับ ไม่รู้ตัวด้วยจนไอ้คิมมันสะกิดทัก
ว่าเก็บอาการหน่อยก็ได้มึง แล้วคิมมันก็หันไปเลือกนาฬิกาข้อมือตู้ข้างๆที่ผมยืน ผมถามว่ามันจะซื้อเหรอ
มันก็ว่าแค่ดูๆเล่น มันไม่มีแฟนจะไปซื้อให้ใคร มันเองก็ไม่ชอบใส่

“ก็อิดุ๊กดิ๊กไง” ผมแกล้งกระซิบใส่หูมัน มันสะดุ้งด่าเชี่ยใส่ผมครับ ปากแข็งไม่เปลี่ยนเลยไอ้นี่

“กั้งชอบเส้นนี้อ่ะเดย์” ได้ยินเสียงกั้งผมก็หันไปดูครับ ยัยนี่มายืนเกาะแขนไอ้เดย์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ! -*-
เพื่อนเขาอีกคนก็ขนาบข้างเลยครับ ทำท่ากระดี๊กระด๊าอยากได้อีกคนแต่ไม่กล้าควงแขนเดย์
ผมก็จ้องหลังมันไปสิ เชี่ยเดย์ควงสองต่อหน้ากูเลยนะมึง.... มันไม่หันมามองผมเลยด้วย! ไอ้บ้า!!!

“ถ้าอยากได้มากขนาดนี้ป๋าจัดให้!55 อย่างนี้ต้องซื้อดิ พี่ครับๆเอาเส้นนั้นกับเส้นนี้อ่ะครับ ให้สองคนนี้”
ไอ้เดย์บอกพี่พนักงานผู้หญิงคนเดิม เธอทำหน้างง คงคิดว่าไอ้นี่ป๋ามาจากไหนวะไล่แจกสร้อยเขาไปทั่ว
มึงคิดว่าที่นี่เป็นสนามมวยลุมพีนีเหรอ ถ้ากูตีคิ้วมึงแตกกูจะได้ห้าร้อยมั้ย

บอกตรงๆนะครับ ว่าผมเคืองมาก ก็มันธุระกงการอะไรของมันที่ต้องไปซื้อสร้อยให้เขาวะ!!!
เกือบแล้วครับ อีกนิดเดียวถ้ามันไม่พูดคำนั้นออกมา ผมคงเดินหนีมันออกจากร้านไปแล้ว

“เอ๊า มองหน้าเราทำไมกันเหรอ ก็จ่ายตังค์เขาไปดิ”
ผู้หญิงสองคนนั้นทำหน้าอึ้งฉิบหายเลยครับ! แต่ผมกับเพื่อนข้างหลังโคตรจะขำ เรากลั้นเสียงกันน่าดู
ยิ่งไอ้เดย์มันทำหน้าเหรอหราใส่สองสาวนั่นแล้วเร่งให้สองคนนั้นจ่ายเงินค่าสร้อยไป ก็ยิ่งน่าตลกครับ

“ก็เห็นบอกอยากได้กันไม่ใช่เหรอ ทำไมยืนทื่อกัน?...เออนี่ ไงเราก็ขอตัวไปกับเพื่อนต่อก่อนนะ บาย”

เดย์ยิ้มหล่อหมุนตัวกลับมาจูงมือผมเดินนำเพื่อนไปเลยครับ ผมเหลียวกลับไปมองสองคนนั้นยังยืนอึ้งอยู่เลย
พอออกมานอกร้านกันได้ พวกเราก็ขำก๊ากกับการกระทำของไอ้เดย์มาก เดย์มันก็ยิ้มๆขยี้หัวผมแล้วแซว
“กูซื้อให้แฟนกูคนเดียวก็พอแล้วห่า หึหึ”

เชี่ยเอ๊ย ผมโคตรเขิน!////// จับๆสร้อยแล้วก้มดู ดูดีๆมันสวยมากเลยนะครับ แถมยังมีเหมือนกันอีก
ยิ่งเห็นอีกเส้นที่คอมันก็ยิ่งน่าเขิน ผมยิ้มให้มันแล้วพูดขอบคุณ “ขอบคุณนะเดย์ กูชอบ”

“ชอบสร้อย หรือว่าชอบไอ้เดย์กันแน่วะ ฮิ้ววววววววววก๊ากกก5555555” ไอ้ซีนมันนำขบวนแซวผม
ก่อนหน้าไอ้เดย์จะหยอดผมซะอีก พอเห็นผมยิ้มออก เดย์เลยเข้ามากอดคอกระซิบข้างหู “คืนนี้ขอรางวัลด้วยนะ”
ผมรีบผลักมันออกเตะตูดไปทีเพราะเขิน มันก็หัวเราะชอบใจ ไอ้พวกเพื่อนบ้าก็ผิวปากแซวกันเข้าไปใหญ่
บอกให้ไอ้เดย์ไม่ต้องกินข้าวไว้รอกินตับผมคืนนี้เลย พวกห่านี่อย่างกับมันรู้เลยว่าไอ้เดย์ขออะไรผม


ผมเดินหนีเพื่อนเข้าร้านที่เราจะไปกินกันก่อน เดินไปเลือกโต๊ะเลยครับแต่คนแน่นร้านเหลือโต๊ะเดียว
ก็เลยต้องนั่งตรงนั้น พวกมันก็ตามมาแล้วผมก็โทรตามไอ้ยู
“ฮัลโหล.......เออๆ จะสั่งแล้วมึงมาสั่งเพิ่มเองมันจะช้านะคนโคตรเยอะ จะเอาไรว่ามา... เหรอ...เออดี
งั้นกูสั่งแทนนะ เร็วล่ะถ้ามึงมาช้ากว่านี้ก็เลียจานเอานะไอ้ยู หิวมากกก พวกเปรตนี่ก็โหยส่วนบุญมาก
มึงรีบๆมาให้พวกมันแกล้งสลับกับกูบ้างก็ได้ 555 เออแค่นี้แหละ”

ผมถือโอกาสด่าไอ้พวกบ้า ไอ้มาร์คมันยืนมือมาจะแกล้งตบหัวผมเล่น แต่ผมเอี้ยวหัวหนีมือมันวุ่นวาย
พวกมันหัวเราะผม ไอ้เดย์ต้องจับมือไอ้มาร์คไว้ “อย่าเล่นหัวมัน กูเล่นได้คนเดียว” ดูไอ้บ้าเดย์มันพูดดิครับ

ผมนั่งฝั่งเดียวกับไอ้เดย์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต อีกฝั่งมีไอ้คิม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ แล้วก็เหลือที่ไว้ไอ้ยูที่ยังมาไม่ถึง
ผมนั่งนอกสุด และที่ตรงข้ามผมก็ว่างเพราะเป็นที่ของไอ้ยู เสียงหัวเราะค่อนข้างดังของกลุ่มผมเมื่อครู่
ไปสะกิดให้ไอ้โต๊ะข้างหน้าผมไม่พอใจรึเปล่านะ ผมเพิ่งสังเกตว่าพวกผู้ชายกลุ่มนั้นมองมาทางนี้เป็นระยะๆ
แล้วผมก็สังเกต.....ว่าไอ้ผู้ชายคนที่นั่งหันหลังให้ผมนี่โคตรคุ้น...............

สะดุ้งเฮือกเลยครับ ใจหายว๊าบ!!!! เชี่ยแล้วไง! นี่มัน......ไอ้ไลค์!!!! เหมือนไอ้ไลค์มาก! ภาวนาให้จำคนผิด
ด้านหลังอาจจะคล้ายๆกันก็ได้ แต่แค่ไม่กี่อึดใจมันก็เปลี่ยนที่ครับ มันย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้ามแลกที่กับเพื่อนเฉย
บ้าเอ๊ยนี่มันนั่งหันมามองหน้าผมจังๆเลยนี่หว่า||||||||||| และมันคือไอ้ไลค์จริงๆด้วย

ทำไมผมเพิ่งเห็นนะ! โธ่ตอนเข้าร้านคงมัวแต่หนีเพื่อนเพราะความเขิน แล้วจนถึงเดี๋ยวนี้ก็เอาแต่เล่นกันไม่ทันสังเกต
บ้าชะมัดอุตส่าห์หนีมายังมาเจอที่นี่อี๊ก

ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับที่เห็น ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ก็ช่วยกันสะกิดไอ้เดย์ให้มองแล้ว เดย์แม่งหุบยิ้มทันทีเลยอ่ะ
มันจ้องหน้ากันใหญ่แต่ไม่มีใครลุกหรือพูดอะไร บรรยากาศตึงชิหาย จนเขาเอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
ไอ้พวกที่นั่งหันหลังให้พวกนั้นอย่างไอ้คิมไอ้ซีนไอ้กีต้าร์ก็เริ่งสังเกตได้ว่าฝั่งผมนั่งเงียบแปลกๆ

“เฮ้ยพวกมึงเป็นเชี่ยไรกันวะ เงียบทำไมก้มหน้าก้มตาแดก อย่าลืมเหลือไว้ให้ไอ้ยูบ้าง55”
ไอ้ซีนครับ กัดไก่ย่างเต็มปากแล้วมันก็พูดไปเคี้ยวไปจนไอ้กีต้าร์เอามือตีข้างปากมันเบาๆ มันก็มองหน้ากัน
กีต้าร์บ่นบอกให้มันกินๆไปเถอะอย่าพูดมาก ไอ้ซีนก็ชี้ๆๆหน้าพวกผมบอกให้กีต้าร์กับคิมดูว่าเป็นอะไรกันหมด
ไอ้น็อตขยับแว่นแล้วทำหน้าพยักเพยิดบอกพวกไอ้ซีนให้หันไปมองกลุ่มโต๊ะข้างหลังมัน

พอหันไปเห็นเท่านั้นแหละครับ พวกมันสามคนพร้อมใจกันหันกลับมาแทบไม่ทัน พวกโต๊ะนั้นก็มีเหล่ๆโต๊ะเราอยู่
เพื่อนๆผมเข้าใจทันทีทำไมฝั่งผมไม่คุยเสียงดังเหมือนตอนแรก แต่ไม่ใช่เพราะไอ้ไลค์หรอกนะ
เพราะเพื่อนมันที่เคยแย่งแฟนเก่าผมไปต่างหาก ไอ้ซีนส่ายหัวบ่นว่าทำไมต้องมานั่งร้านเดียวกันแถมยังใกล้กันอีก

“มึงโอเครึเปล่าลูกคิด” กีต้าร์ถาม ผมก็ส่ายหน้าบอก “เป็นมึงโอมั้ยล่ะ|||||||||”
ไอ้คิมมันก็เสนอ “เอางี้ กูว่าพวกเรารีบกินรีบไปดีกว่าว่ะ”
ไอ้มาร์คก็ค้านอีก “ทำได้ที่ไหนห่า ไอ้ยูยังไม่โผล่หัวมา มันยังไม่ได้แดกอะไรเลย แล้วมึงดูของ
เสิร์ฟครบแล้วเต็มโต๊ะกินไงให้หมดเดี๋ยวนี้วะ”

“กูว่าย้ายร้านเหอะ” ไอ้เดย์พูดขึ้น เพื่อนทุกคนมองมัน หน้ามันจริงจังมากๆ “ที่นี่กินไปก็ไม่อร่อยแล้ว
หรือถ้าพวกมึงจะกินกันต่อ กูกับไอ้ลูกไม่อยู่นะ”
เดย์มันพูดแล้วลุกขึ้นยืนเลยครับ เพื่อนมองตาค้างกันหมด แม่งเข้าโหมดดาร์กสุดอะไรสุด
พวกโต๊ะไอ้ไลค์ก็มอง แต่พวกมันก็แค่เหล่ๆมองๆ ไม่ได้พูดอะไรถึงพวกผมให้ได้ยิน

ผมยังอ้าปากค้างนั่งงงเหมือนคนอื่นๆอยู่จนไอ้เดย์มันจ้องหน้า “ทำไมมึงไม่ลุก กูบอกว่าไปกินร้านอื่นไง”
“แล้วของกินเต็มโต๊ะนี่ล่ะ ไหนจะไอ้ยูอีก” ผมชี้ไปบนโต๊ะ เดย์มันขมวดคิ้วทำหน้าโหดทันที
“ช่างแม่งดิ! จะไปไม่ไป! นั่งให้มันมองอยู่ได้! รอให้มันมาทักมึงรึไง!!”

เชี่ยเดย์เสียงดังครับ ไม่ใช่แค่เพื่อนตัวเองสะดุ้งหรอก โต๊ะรอบๆโดยเฉพาะไอ้พวกโต๊ะนู้นก็มองกันพรึ่บ
ไอ้ไลค์นี่หน้าบึ้งโคตร มันจ้องหน้าไอ้เดย์ ไอ้เดย์ก็จ้องกลับ พวกมึงจะแข่งหน้าโหดกันไปไหนวะ|||||||||
“เชี่ยเดย์!|||||||| เบาๆได้มั้ย เออๆไปก็ไป แม่งกูถามแค่นี้...” ผมต้องรีบลุกเลยครับ กลัวใจไอ้หมาบ้ามัน

ไอ้คิมกับไอ้ซีนมันกระซิบถามกันแต่ผมได้ยิน พวกมันงงว่าไอ้เดย์ทำไมต้องออกอาการโมโหแบบนี้ด้วย
กลัวใครมาทักผม คนที่แย่งแฟนเก่าผมไปงั้นเหรอ ไอ้นั่นไม่กล้าหันมามองหน้าพวกผมตรงๆด้วยซ้ำไป
ไอ้คิมไอ้ซีนไอ้กีต้าร์ยังคงไม่รู้เรื่องไอ้ไลค์จนถึงวันนี้

เพื่อนๆตัดสินใจไม่กินต่อเปลี่ยนร้านกันตามไอ้เดย์ แต่ก็เสียดายของเลยสั่งห่อกลับบ้านให้หมดแล้วก็สั่งเช็กบิล
“เฮ้ยเดย์มึงใจเย็นๆ ไม่ต้องกลัวใครมาทำอะไรไอ้ลูกหรอกน่า พวกมันกับพวกเราก็พอๆกัน รอกูเช็กบิลก่อน”
กีต้าร์บอกให้ผมดึงไอ้เดย์ให้นั่งรอก่อน ทุกคนหารกันจ่ายค่าอาหารทั้งที่ยังกินไปได้ไม่กี่คำ

ตอนนี้เหลือแค่รอเขาเอาของที่ห่อกลับบ้านมาให้ แต่ไอ้เดย์ร้อนใจเพราะไอ้ไลค์แม่งเหมือนแกล้ง
มันมองทางผมไม่เลิก|||||| ผมเลยโดนมันลากให้ไปรอหน้าร้านด้วยกัน คือมันไม่อยากเห็นหน้าไอ้ไลค์
แล้วก็ไม่อยากให้ไอ้ไลค์มองผมด้วย

แต่..........โอ้ยยยยยยย ซวยหาที่สุดไม่ได้!

ตอนผมโดนลากไปจนเกือบจะถึงทางออก เวรกรรมแท้ๆครับ มิ้น..แฟนเก่าผมที่เพิ่งเข้ามาในร้าน
ก็ตรงมาทักด้วยหน้าตาเซอร์ไพรส์ยิ้มแย้มสุดๆไปเลย

“อ้าววววววววว ลูกคิด! 555บังเอิญจัง มากินร้านเดียวกันเลย นู่นแน่ะเรานัดแฟนเราไว้นั่งโต๊ะนั้นไง55
นี่กินเสร็จแล้วหรือกำลังจะกลับจ๊ะ อย่าเพิ่งรีบกลับซี่ตั้งนานแล้วนะไม่ได้คุยกันเลย คิดถึงนะเป็นไงบ้าง”

มิ้นพูดไปยิ้มหวานๆไป แล้วชะเง้อคอมองไปทางด้านหลังผมซึ่งมีแฟนเธอกวักมือเรียกอยู่ยิกๆ แต่มิ้นแค่พยักหน้า
รับรู้แล้วไม่ยอมเดินไปยังรอฟังผมพูดอยู่ โดยที่สายตาของมิ้นก็ไม่ได้โฟกัสมาที่หน้าผมสักเท่าไหร่
แต่ดูเหมือนมันจะไปหยุดอยู่ที่หน้าไอ้เดย์ซะเป็นส่วนใหญ่..

แหม่..คิดถึงกูม๊ากกก เร็วๆนี้เคยเดินสวนกันที่โรงเรียนยังทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุอยู่เลยครับ ผมก็เข้าใจนะ
แล้วก็ไม่ได้ไปรู้สึกแย่อะไรกับท่าทีของมิ้นเหมือนตอนที่โดนบอกเลิกแรกๆแล้วด้วย แต่วันนี้เธอมาแปลก
ตั้งใจทักผมทั้งที่จะเดินเมินทำเป็นไม่เห็นเหมือนอย่างทุกทีก็ได้ ไม่กลัวไอ้แฟนใหม่ที่มันจ้องตาเขียวปั๊ดอยู่นั่นด้วย

“กำลังจะกลับอ่ะ ไปนะ” ผมก็ตอบตัดบทไปสั้นๆแล้วนะครับ ไม่ได้ยิ้มให้ไม่ได้อยากคุยด้วย แต่มิ้นยิ้มหวานใส่
“ลูกคิดยังไม่บอกเราเลยนะ ว่าเป็นยังไงบ้าง ลูกคิดสบายดีนะจ๊ะ”
“อื้อ” ผมอยากเดินไปจะแย่ แต่คราวนี้มิ้นดึงแขนผมไว้เลยครับ
ผมมองมือมิ้นอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเหล่มองหน้าไอ้เดย์.... มันกำลังมองหน้ามิ้นอยู่

วันนี้มิ้นก็ยังดูสวยหวานเหมือนเคย ปล่อยผมยาวตรงใส่ชุดกระโปรงสีส้ม แต่งหน้านิดๆ
มิ้นยิ้มๆให้ไอ้เดย์ ก่อนจะพูดเสียงอ้อนเหมือนน้อยใจใส่ผม “ในฐานะเพื่อน ไม่ถามเราบ้างเหรอว่าสบายดีมั้ย”
เน้นคำว่าเพื่อนเหลือเกินครับ

ไอ้เดย์มันกระตุกๆแขนผมที่มิ้นจับไว้ ผมก็ดึงแขนตัวเองออกแล้วไอ้เดย์ก็ย้ายข้างมายืนคั้นมิ้นกับผมแทน
มันไม่พูดอะไรแต่กอดคอผมซะแน่น
“อ่ะเอ่อ..เป็นไง” ผมถามอย่างเสียไม่ได้ มิ้นก็ยิ้มระรื่นตอบผมเสียงแจ๋ว
“555มีความสุขดี แหม..เพื่อนหล๊อหล่อเนอะ ชื่อไรคะ” มิ้นยิ้มหวานให้ไอ้เดย์แต่มีเงิบครับ ไอ้เดย์ไม่ตอบ

“ขอตัวก่อนนะ ต้องไปแล้ว” ได้ยินไอ้เดย์มันถอนใจแรงแล้วผมก็พยายามตัดบทอีกรอบ แต่แม่คุณ
คราวนี้ดึงเสื้อครับ “โธ่ลูกคิด~~รีบกลับจัง เรายังไม่ทันถามเลยว่าตอนนี้มีแฟนใหม่รึยัง55”

“......อื้ม มีแล้ว” ดูหน้าไอ้เดย์ก่อนตอบ ขืนผมลองบอกว่ายังไม่มีดูสิ กลับบ้านไปมีหวังมันอาละวาดบ้านแตกแน่
แล้วก็ดูท่าจะเป็นคำตอบที่ถูกใจไอ้เดย์ครับ มันมีแอบยิ้มเยาะเล็กน้อยดูกวนตีนนิดๆ แต่มิ้นคงไม่เข้าใจหรอก

“เฮ้ยจริงสิ! 55แล้วทำไมไม่เห็นพาแฟนมาด้วยเลยล่ะ อยากเห็นจังจะน่ารักเท่าเรารึเปล่าน๊า55”
“เอ่อ...” ผมก็อ้ำอึ้งครับ มิ้นยังขยี้ต่อ
“ล้อเล่นน่า คิกๆๆ พาแฟนมาเที่ยวด้วยสิเดี๋ยวก็น้อยใจหรอก ส่วนเพื่อน...ก็ปล่อยให้ไปกับแฟนเขาบ้าง”
มิ้นมองไอ้เดย์อีกแล้วครับ เดย์มันหน้านิ่งมองมิ้นเหมือนกัน ผมรู้สึกแปลกๆ อยากแยกสองคนนี้ให้พ้นกันจริงๆ
มองหน้ากันไปๆมาๆอยู่ได้ แอบเหลียวไปมองทางด้านหลังผม แฟนใหม่มิ้นก็มองมาทางนี้อยู่ตลอดจากที่โต๊ะ

“ว่าแต่......เพื่อนมีแฟนรึยังล่ะ อยู่โรงเรียนป๊อบน่าดูนี่นา” .........ผมได้ยินมิ้นถามแบบนี้ยอมรับว่าเหวอจริงๆครับ
ก็นะไอ้เดย์มันสาวกรี๊ดเยอะจะตาย มิ้นคงรู้จักไอ้เดย์มาก่อนแต่ฟอร์มทำเป็นไม่รู้มากกว่า แถมทำท่า
อยากคุยกับเดย์มากกว่าผมซะอีก..

แต่ไม่ใช่การรู้จักฝ่ายเดียวหรอกนะครับ ไอ้เดย์มันก็รู้จักมิ้นเช่นกัน อย่าลืมว่าเดย์แอบชอบผมมานาน
เรื่องของมิ้นมันก็รู้หมดนั่นแหละ

ขณะที่มิ้นยิ้มแล้วมองไอ้เดย์ตาเยิ้ม ไอ้เดย์กลับทำหน้าหยิ่งๆใส่กวนตีนๆตามสไตล์มัน แล้วหันมาพูดกับผมแทน
“ไปได้ยัง”
ผมกลืนน้ำลายกับน้ำเสียงเย็นยะเยือกของมันแล้วรีบตอบ “เออๆๆไปเดี๋ยวนี้แหละ เอ่อ..เราไปก่อนนะมิ้น”
ลาแฟนเก่าแค่นี้ไอ้เดย์ก็ชักสีหน้าใส่ผมแล้ว ผมหลบตามันแล้วบอกว่าไปๆๆ ไอ้เดย์ก็กอดคอผมเดินเลย

เราหันหลังก้าวขาเดินแล้ว แต่ยังได้ยินมิ้นพูดเสียงสดใสร่าเริงลาผมอย่างเป็นมิตรตามหลังมา
“บ๊ายบายนะลูกคิด วันหลังอยู่กับเพื่อนก็ทักเราได้น๊า ยินดีคุยด้วยเสมอจ้า ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันเนาะ55”

ไอ้เดย์พาผมหันกลับอย่างไว มันลากผมเดินไปหามิ้นครับ!!! ผมอย่างตกใจอ่ะ!!!
“เพื่อนเหรอ!? อยากให้ทักเหรอ!?” ไอ้เดย์พูดแล้วเค้นหัวเราะทำหน้าเยาะ
“เดย์!” ผมสะดุ้งเลยครับ ตาโตมองไอ้บ้าเดย์ที่เดินกลับมาถามมิ้นแบบนี้
มิ้นดูงงๆที่จู่ๆไอ้เดย์ก็หันกลับมาพูดด้วย ถึงน้ำเสียงมันจะไม่ดีแต่มิ้นก็พยักหน้าแล้วแจกยิ้มหวานสู้ทั้งที่ดูเริ่มกังวล

“ลูกคิดไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเป็นแฟนเก่า!แบบเธอหรอก เลิกกันไปแล้วก็เลิกคบกันไปเลยดิวะ!”
เดย์พูดแรงใส่หน้ามิ้น มิ้นทำหน้าไม่ถูกเลยครับ ผมอ้าปากจะพูดอะไรไอ้เดย์ก็หันมาจ้องหน้า
เลยได้แต่เลิ่กลั่กมองมัน แบบว่าพูดไม่ออก|||||||

“เอ่อ...ทำ...ไม....” มิ้นหน้าเสียมาก เธอดูเหวอๆที่ไอ้เดย์โมโห แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้ก็ต่อว่าผมทันที
“นี่ลูกคิดคงเล่าเรื่องเราให้เพื่อนฟังแต่เรื่องไม่ดีล่ะสิ เราก็เลิกแล้วต่อกันดีๆนี่นาใจร้ายจังเลยนะ”

ผมโดนเธอสวมเขาให้แถมพอจับได้ยังโดนบอกเลิกแล้วโดนด่าว่าสารพัด..ผมปล่อยให้เธอคบคนใหม่อย่างสบายใจ
เพื่อนผมรู้กันดีว่าเธอใจร้ายกับผมขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอดันบอกว่าผมใจร้ายซะงั้น

แฟนใหม่มิ้นลุกขึ้นเมียงๆมองๆทำหน้าไม่พอใจมาทางผม มันคงร้อนใจที่ไม่รู้ว่าพวกเราคุยอะไรกัน
แต่มันไม่กล้าเดินมา ถ้ายังจำกันได้ไอ้นี่เคยโดนไอ้เดย์ขู่ไว้ไม่ให้มายุ่งกับผมอีก
ส่วนพวกเพื่อนผมที่พากันนั่งมองอยู่ห่างๆต่างก็ทำหน้างงบ้าง อยากรู้บ้าง ทางไอ้ไลค์ก็เอาแต่นั่งจ้องไม่วางตา

เดย์มันยิ้มกวนๆแล้วพูดกับมิ้น “ หึ...แฟนใหม่ลูกคิดดีกว่าเธอร้อยเท่าพันเท่ารู้ไว้ด้วย!”
มิ้นกัดปากทำหน้าไม่พอใจแล้วพูดเหมือนจะเอาชนะ “แหม! เหรอจ๊ะ!! สวยมากงั้นสิ! ไม่ใช่ว่าหน้าปลวก
จนไม่กล้าพามาเดินโชว์หรอกเหรอ ถ้าอยากโกหกว่าลืมเราได้แล้วก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะลูกคิด
ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ไม่อยู่คนเดียวก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย มีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้!”

มิ้นยังไม่ทันหุบปาก ไอ้เดย์ตะคอกสวนทันทีเลยครับ “ก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ไง! ไม่มีตาดูเหรอ!!!”

“ไอ้เด๊ย์!!!” ผมตกใจมากครับ แต่มิ้นตกใจแรงกว่า มองไอ้เดย์อ้าปากเหวอเหมือนเจอผี

“มองหน้าทำไม!” ไอ้เดย์เสียงแข็งใส่ซะจนอีกฝ่ายสะดุ้งหน้าซีด แต่สีหน้าเดย์จ้องเอาเรื่องมิ้นเต็มที่
“เชี่ยเด๊ย์!!!” ผมรีบดึงมันดันมันให้เดินไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้ ยังไงมิ้นก็เป็นผู้หญิงคงต่อยกับมันไม่ไหวหรอก
คนอื่นจะว่ามันเอาได้ว่าหาเรื่องผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่โดนไอ้เดย์ตะคอกใส่บอกว่าเป็นแฟนใหม่ผมเธอก็ใบ้แดกแล้ว

“อย่าให้กูเห็นว่ามายุ่งกับลูกคิดอีกนะ! แม่ง!! แรดอยู่ได้!! ไม่ต้องพยายามอ่อยกูด้วย!
ไสหัวกลับไปหาผัวฟันบานนู่นเลยไป!” เดย์โมโหด่าปากมันนี่สุดยอด มันขืนตัวทำท่าจะเดินกลับไปด่ามิ้นอีก
ผมต้องรีบผลักมันออกนอกประตูร้านไปคนมองกันใหญ่แล้ว เห็นผมกับเดย์ออกไปแฟนใหม่มิ้นก็รีบเดินมา
เขย่าแขนเรียกมิ้น ส่วนมิ้นเหรอครับ เธอก็ยืนอึ้งเอ๋อแดกอยู่อย่างนั้นไม่ขยับตัวเลย..

ออกมานอกร้าน ผมมองกลับไปเห็นไอ้ไลค์มันเดินตามมามองอยู่ที่ประตูด้วย ไอ้เดย์ยิ่งไม่พอใจ
ลากแขนผมเดินไปไกลเลย มันโทรหาไอ้มาร์ค บอกให้ไปเจอกันที่ร้านอื่นเดี๋ยวมันเจอร้านแล้วจะโทรบอก
ให้พวกนั้นรอไอ้ยูแถวหน้าร้านนั้นก่อน ผมเห็นเดย์กำลังโกรธก็ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่เดินตามแรงลากของมันไป

.................................
.....................

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../2




.................................
.....................

“เดย์...กูเจ็บ” ผมเสียงอ่อยบอกมันว่ามันลากแขนผมเดินแรงไปแล้ว เดย์ก็ชะงักหยุดมองมือมันที่บีบแขนผมแน่น
มันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถอนหายใจออกแรงๆ ก่อนค่อยๆปล่อยมือเดินไปนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง
ที่ข้างร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นใกล้ๆ ผมตามไปนั่งข้างมัน เรานั่งติดกระจกร้านริมทางเดิน ไม่ถึงกับนั่งลงไปบนพื้น
เพราะข้างร้านมีพื้นยกระดับขึ้นมานิดหน่อยเป็นที่แค่พอหย่อนก้นนั่งได้

“โมโห....โกรธทำไม..... ยังไง กูก็ไม่ได้ชอบใคร ....นอกจากมึง”
ผมก็พูดแค่เท่านี้แหละครับ ไอ้เดย์มันนั่งมองพื้นมองรองเท้าตัวเองเงียบๆอยู่พักใหญ่กว่าจะเปิดปากพูดออกมาได้
“มึงก็รู้นิสัยกูนะลูกคิด กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งมาแตะคนของกู” เดย์เลื่อนมือมาจับมือผมที่ข้างตัว
เรานั่งมองคนเดินผ่านไปมา คุยกันแบบไม่ได้มองหน้าแต่มือของพวกเรานั้นจับกันไว้แน่นแบบสอดประสานมือ

“แล้วนี่เราจะไปกินร้านไหนกันดีล่ะ” ผมนึกขึ้นมาได้ป่านนี้ไอ้พวกนั้นบ่นแน่ๆที่พวกผมหายหัวมา
ไอ้เดย์มองซ้ายมองขวา “แถวนี้เหรอ....กูว่าคุ้นๆเหมือนจะมีร้านคนรู้จักอยู่นะ...เอ..”

เดย์ฉุดมือผมให้ลุกเดินตามมันไป ข้ามถนนแล้วเดินไปอีกไม่ไกลนักเราก็เจอร้านขายก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บ
เจ้าของร้านกล้ามโตเจอหน้าไอ้เดย์ก็ยิ้มทักดีใจ

“อ้าวเฮ้ยยยยยยยย ไอ้คุณชายดิลวิล!5555555ลมอะไรหอบมึงมาได้วะนี่55 ไอ้เปรตเอ๊ยมาๆๆ เชิญๆๆคร้าบ”
“หวัดดีพี่55 ไม่มีไรทำอ่ะ มากินของฟรี55”
“ถุ้ย! เชี่ยเดย์บ้านมึงก็มีตังค์นะ สงสารคนหาเช้าผลาญหมดตั้งแต่หัวค่ำแบบกูหน่อยเห๊อะ”
“ล้อเล่นห่าพี่โต๋! โธ่ดูด้วยครับนี่ๆ อุตส่าห์พาเพื่อนมาอุดหนุนนะเนี่ย เคี้ยก5555”
“มึงนี่ยังหัวเราะกวนตีนไม่เปลี่ยนนะ 55กูก็พูดเล่นน่า จะกินอะไรสั่งเลยพี่เลี้ยงเอง”
“โหยยยยใจดีอ่ะพี่ แต่จะเลี้ยงไหวเร้อ เพื่อนๆผมอีกล่ะ”
“อ้าวไม่ได้มีแค่คนนี้เหรอ”

พี่เขาชี้มาทางผมที่ยืนข้างหลังไอ้เดย์ ผมก็ยกมือไหว้เขาแล้วไอ้บ้าเดย์มันดันพูด “คนนี้ไม่ใช่เพื่อนผมพี่ มันเป็น..”
มันเหลียวกลับมามองตาผมแบบเจ้าเล่ห์เหมือนอยากแกล้ง ผมเลยถลึงตาใส่เหมือนบอกเป็นนัยๆ
ว่ามึงอย่าพูดอะไรบ้าๆออกมานะ แล้วดูมันพูดสิ... “ต่างด้าวอ่ะพี่! พ่อจ้างมาเป็นคนใช้ที่บ้าน เคี้ยก5555”
นี่ผมควรโล่งอกหรือโกรธมันครับ ไอ้หมาเอ๊ย -*-

พี่เขาก็ทำหน้าตกใจนะ ถามมันว่าจริงเหรอ “ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ! หน้าตาเหมื๊อนเหมือนคนไทยนะเนี่ย!”
ผมกัดปากตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยวไอ้บ้าเดย์นัก ผลักแขนมันแรงๆ มันกลับหัวเราะใส่ผม ก่อนที่เพื่อนรุ่นพี่ของมัน
จะหลงเชื่อมันมากไปกว่านี้ ผมก็รีบแก้ตัว “ผมเป็นเพื่อนมันนั่นแหละพี่! ชื่อลูกคิดครับ! แหะๆ ไอ้เดย์มันบ้า
พี่อย่าไปฟังมัน! มันชอบเพ้อเจ้อไปทั่วอ่ะ” ผมพูดแล้วขำแบบที่ก็ไม่รู้จะขำใส่พี่เขาทำไม.. เขาก็ยิ้มตอบมา

ไอ้เดย์ลูบหัวเกรียนตัวเองพูดขำๆ “โด่ล้อเล่นน่าพี่55”
“ไอ้เดย์มึงยังนี่ชอบกวน..เพื่อนเหมือนเดิมนะ55ว่าแต่เพื่อนมาเยอะป่าววะกูลดให้มึงครึ่งราคาเลยเอ้า!”
“โห~~~~~~! ขอบคุณมากครับพี่โต๋ โหยโคตรหล่อเลยอ่ะเพ่!!!555”
“ของมันธรรมดาเว้ย หึหึ”
“อันนี้ผมก็ล้อเล่นอีกแหละพี่”
“เชี่ยเอ๊ย”
“เคี้ยกก555”

คงไม่ได้เจอกันนาน กอดคอชวนคุยโน่นนี่ถามหาเพื่อนคนนั้น ท้าวความว่าเจอพวกรุ่นพี่ๆคนนี้คนโน้นบ้างมั้ย
พอเดาได้คร่าวๆจากที่ผมได้ยินมันคุย เจ้าของร้านเคยอยู่แก็งค์เดียวกันมาก่อน พูดกันติดลมซะจนไม่เป็นอันได้นั่ง
พักนึงเลยไอ้เดย์คงนึกขึ้นได้ก็หันมาบอกผม
“เฮ้ยมึงไปนั่งจองโต๊ะไว้ก่อนป่ะไอ้ลูก คนมาเรื่อยๆเลยเดี๋ยวไม่มีโต๊ะนั่ง โทรตามไอ้พวกนั้นด้วยบอกได้ร้านแล้ว”

ผมก็นั่งที่โต๊ะใกล้ๆแล้วโทรตามเพื่อนๆ ผมโทรหาไอ้ซีน มันบอกว่าไอ้ยูตามมาแล้วมากับพี่บาสด้วย
ผมก็บอกให้พวกมันพากันยกขบวนมานั่งกินที่ร้านของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ เขาใจดีจะเอาของที่ห่อจากร้านก่อน
มากินรวมที่นี่ด้วยก็ได้

พอไอ้เดย์บอกพี่โต๋ว่าเดี๋ยวจะมีเพื่อนมาอีกหลายคน พี่เขาก็ตะโกนเรียกน้องสาวที่อยู่ด้านในร้าน
ให้ออกมาช่วยทำงานทางหน้าร้านอีกแรงเร็วๆ

น้องพี่เขาน่าจะรุ่นเดียวกับพวกผมนะ เธอเดินเอื่อยๆทำหน้าบูดเหมือนคนขี้เกียจจะเดิน แต่พอเห็นไอ้เดย์เท่านั้น
ท่าทีนี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยครับ ยิ้มหวานแล้วรีบเดินไปช่วยหยิบนู่นจับนี่ใกล้ๆพี่ชายทันที
ผมคอยเหล่มองจนตาจะเหล่อยู่แล้ว ไอ้บ้าเดย์ก็ไม่รู้จะคุยอะไรตรงนั้นนานนักหนา เห็นแล้วหงุดหงิดรำคาญครับ

ผมก็ไม่ได้อะไรกับเจ้าของร้านที่เป็นหนุ่มรุ่นใหญ่อารมณ์ดีหรอกครับ แต่น้องสาวเขาที่ยืนอยู่ข้างๆนี่สิ
มองไอ้เดย์เหมือนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว! ตอนที่พี่ชายเธอแนะนำไอ้เดย์เธอก็มองมันซะตาเยิ้ม ต่างกับตอนที่
หันมาแค่มองหน้าผมแล้วยิ้มนิดหน่อยพยักหน้าให้เล็กน้อย เธอแอบอมยิ้มตลอดเวลาเลยที่อยู่ใกล้ไอ้เดย์
แถมยังทำเป็นมาเกาะแขนอ้อนพี่ชายแล้วชวนไอ้เดย์ให้แวะมาบ่อยๆ เผื่อจะติดใจคน..เอ๊ย ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้...

เดี๋ยวนะครับ! ... คือต่อหน้าต่อตากูเลยครับ!
ถึงในใจผมจะอยากเก็กขรึมแค่ไหน แต่สงสัยสีหน้าผมคงออกอาการหมดแล้ว ไม่ชอบใจเอามากๆ
มาอ้อยอะไรกันต่อหน้ากูฟร๊ะ! -*-

จะให้ยิ้มกลบเกลื่อนก็ทำยากเกินไป ผมก็นั่งมองนิ่งๆพอไอ้เดย์เหลียวดูก็ทำเป็นว่าไม่ได้สนใจมากมาย
ทั้งที่ในใจมันก็เคืองแหละครับ ยิ่งไอ้หมาเดย์มันหันมามองผมยิ้มๆแล้วยักคิ้วทำเหมือนอวด! แม่งกวนตีนได้อีก!

ไอ้เดย์ตัดบทขอตัวเขาเดินมานั่งตรงข้ามกับผม แม่งนั่งจ้องหน้าสักพักไม่พูดอะไร ผมก็ทำหน้านิ่งๆไม่มองหน้ามัน
ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์เห็นจากหางตาว่ามันเอาแต่ยิ้มเย้ยดูจะชอบใจมาก ผมทนทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ แต่ไอ้เดย์ไม่ทนครับ
ทำระรี้ระริกเป็นฝ่ายพูดเสียงร่าเริงมาเลย “สมน้ำหน้า! หึ้งอ่ะดี้! คึคึคึคึ”

ผมสะดุ้ง จ้องมันตาโตส่ายหน้ารัวๆ “หึงบ้าไรวะ////*// เพ้อเจ้อแล้ว หิวอ่ะดิ! สั่งก๋วยเตี๋ยวให้กูด้วย”
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องหร๊อกไอ้ลูก คิกๆ.. กูเห็นมึงจ้องจนตาจะถลน55 นี่หน้าหรือตูดวะเนี่ยบูดได้อีก55”
“ควายเหอะเดย์”
“ เป็นไงรู้ยัง เวลามีคนมายุ่งกับแฟนตัวเองมันรู้สึกยังไง” ผมมีชะงักเล็กน้อย สะอึกนิดหน่อยที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
“กูก็ไม่โวยวายเหมือนมึงป่ะ”
“แน๊ะ!!! รับว่าหึงเค้าแล้วดิ คึคึคึคึ5555”
“หุบปากไปเลยไอ้บ้า!/////*//”
“มึงก็ขี้หึงเหมือนกันแหละว้าไอ้ลูก จำตอนวันงานโรงเรียนที่มึงเอากล้วยทอดกรอบปาหน้ากูได้ป่ะ55
นั่นไม่โวยวาย ไม่หึง ไม่เหวี่ยงใส่กูเลยเนอะ55”

มันก็พูดแล้วอมยิ้มขำคิกคักก่อนจะย้ายที่มานั่งฝั่งเดียวข้างผมเนียนๆ คนทั่วไปอาจจะมองว่ามันทำอะไรก็หล่อ
ก็ดูดีแค่เท่านั้น แต่สำหรับผมมันยังดูกวนตีนสุดๆด้วย มันชอบแกล้งผม ชอบทำให้ผมทำตัวไม่ถูก

วันนี้ไม่เหมือนวันงานวันนั้นนี่หว่า ก็น้องพี่เขาเป็นผู้หญิง คนก็เต็มร้าน ไหนจะพี่ชายเขาอีกล่ะ
ใครจะไปกล้าเหวี่ยงใส่ตรงๆกันล่ะครับ ผมไม่ใช่ไอ้เดย์นี่มันน่ะเกินคำว่ากล้าหรือหน้าด้านไปแล้ว มันคนบร๊า!

รอไม่นานเท่าไหร่พวกเพื่อนเลวของผมก็ยกขบวนมารวมแก็งค์กันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บของรุ่นพี่ไอ้เดย์
เราเอาอาหารอีสานที่ร้านก่อนมากินในร้านนี้ได้ด้วย ลูกค้าโต๊ะอื่นมองด้วยสายตาแปลกๆงงๆ
แต่เพื่อนๆผมหน้าด้านพอที่จะไม่สนใจอะไรเลยครับ ตอนแรกผมนั่งเหนียมนิดหน่อยแต่ของมันอร่อย เลยพากันกิน
ไม่ลืมหูลืมตา สวาปามของที่ห่อมาจากร้านนั้นกันยังไม่พอ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวเกาเหลาลวกจิ้มที่ร้านพี่โต๋อีก
แดกกันเหมือนแร้งลงจนพี่โต๋แกเห็นแล้วอดหัวเราะพวกเราไม่ได้ ส่วนน้องสาวเขาก็ยืนแอบมองไอ้เดย์เหมือนเดิม

“ต้าร์ มึงไม่ได้ทะเลาะอะไรกับแอ๋มแน่นะช่วงนี้” จู่ๆไอ้ซีนที่เคี้ยวไก่ย่างอยู่ก็ถามโพล่งใส่ไอ้กีต้าร์ทั้งปากมันๆ
เล่นเอาเพื่อนๆชะงักกรอกตากันไปมาแล้วรอฟังมันคุยกันต่อ

กีต้าร์ขมวดคิ้วคิดนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้ายักไหล่แล้วหันมาขอกล่องทิชชูที่อยู่ใกล้มือผม พอผมส่งให้มัน
มันก็ดึงกระดาษไปแตะๆที่ปากไอ้ซีน ซีนมันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนรับกระดาษไปเช็ดๆที่ปากตัวเอง
“กินเหมือนเด็กอนุบาลไม่เปลี่ยนเลยมึง55 แก่มากูต้องนั่งเช็ดหมากให้มึงมั้ยซีน”
ถึงแม้ว่ากีต้าร์จะไม่ได้เช็ดปากให้ไอ้ซีน แต่มันก็มีความลำเอียงอยู่ดี ทีเพื่อนน็อตขอกระดาษบ้าง
ไอ้หอกต้าร์ยกปาให้ทั้งกล่อง ความละมุนของมึงเมื่อกี้คือภาพลวงตาสัดๆ ...

“แล้วทำไมหมู่นี้ไม่ค่อยเจอหน้าแอ๋มเลยล่ะ” ไอ้ซีนยังถามต่อ กีต้าร์ก็ทำหน้านึกอีก “ก็ไม่รู้สิ เขาไม่ค่อยว่างตรงกะกู
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรจริงๆ ไม่ค่อยเจอแต่ก็โทรคุยกันทุกวัน ก็ไม่มีอะไรนี่ นี่แอ๋มก็ส่งข้อความมาบอกแล้วว่าอยู่บ้าน
....มึงไม่ต้องห่วงหรอก”


กีต้าร์ตบบ่าไอ้ซีนที่นั่งข้างกันเบาๆแล้วยิ้มให้แทนคำขอบใจที่เป็นห่วง ไอ้ซีนพูดเบาว่าก็ดีแล้ว
แล้วมันก็ก้มหน้าแทะไก่ต่อไป พวกเราก็คุยกันขำกันไปทั่ว มาสะดุดตรงที่ไอ้คิมแอบถามความเห็นเพื่อน
เรื่องน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ที่แอบมองมาทางโต๊ะพวกผมเป็นระยะๆ มองใครคงไม่ต้องให้บอกนะครับ

“เฮ้ยน่ารักดีเหมือนกันนะเว้ย พวกมึงว่ากูจีบน้องเขาดีป่าววะ ถ้าไปขอเบอร์พี่เขาจะว่าอะไรกูป่าววะเดย์ๆ!!”
ไอ้คิมมันวอนหาเรื่อง ไอ้เดย์รีบกระซิบบอกว่าพี่โต๋หวงน้องสาวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน อย่าไปยุ่งจะดีกว่า
คิมมันก็จิ๊จ๊ะปากบ่นเสียดายที่ไม่ได้หม้อ พวกผมเลยช่วยกันแซวมันว่าแล้วเอากระทะแบนๆอย่างอิดุ๊กดิ๊กไปไว้ไหน
“พวกห่า!/////*// ก็กูบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าไม่มีเชี่ยไรกันไงเล่า พูดไม่รู้เรื่องนะพวกมึงนี่!”
มันก็ยังคงปฏิเสธอยู่เหมือนเดิมครับ ไอ้ดำคิมปากหมาไม่พอเดี๋ยวนี้แม่งปากแข็งซะด้วย

“นี่ แต่พี่ว่า55 น้องเขาเหมือนจะ....ชอบมองมาทางนี้แล้วยิ้มให้บ่อยเลยนะว่าป่ะ” พี่บาสซุบซิบบอกครับ
ไอ้ยูมันทำหน้าเหรอหราแอบเหล่มองน้องพี่โต๋แล้วก็หันมาพยักหน้าเห็นด้วยกับแฟนมัน ซึ่งเป็นเหตุทำให้
ผมโดนเพื่อนๆแซวยกใหญ่ว่างานนี้โดนแย่งไอ้เดย์แน่....... เหอะ ไอ้พวกบ้าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆรึไง

ไอ้ตัวดีของผมมันก็ทำหน้ากระหยิ่ม ตักโน่นตักนี่กินไปอมยิ้มไปตลอดเหมือนเป็นบ้า ยิ่งเห็นผมโดนล้อแล้วหน้าบูด
มันยิ่งอมยิ้มเข้าไปใหญ่ ปัญญาอ่อนงี้ยกๆให้เขาไปเลยดีมั้ยนะ

เพื่อนๆเล่าเรื่องที่ไอ้เดย์เจอกิ๊กเก่าและผมเจอแฟนเก่าให้ไอ้ยูฟังอย่างเมามันส์และโอเว่อร์เกินจริงถึงขั้นมียิงจรวด
(มาไงวะ) แต่ที่ยังขาดไปคือเรื่องไอ้ไลค์ มาถึงตอนนี้ไอ้น็อตท่าจะคันปากมันอยากเล่าเรื่องไอ้ไลค์ใจจะขาด
เซ้าซี้ขอผมจนไอ้พวกที่ไม่รู้พากันอยากรู้ ผมยังไม่ทันพูดอะไรไอ้เดย์มันชิงตัดหน้าเล่าให้ฟังซะเอง

“ฮึ พวกมึงรู้ไว้ก็ดีแล้ว รู้ไว้เลยกูไม่ไว้ใจไอ่เชี่ยไลค์นั่นที่สุดละ นึกถึงหน้าแล้วอยากกลับไปซัดแม่ง
ขนาดคราวที่แล้วโดนกูเล่นไปขนาดนั้นมันยังกล้ามองไอ้ลูกอีก พวกมึงก็คิดดูแล้วกัน ฮึ่ม..”
เดย์มันเล่าแบบเจ็บใจมากแค่ผมโดนไอ้ไลค์มองเฉยๆเนี่ยนะ แล้วผมก็โดนล้ออีกตามเคยว่าเสนียด เอ๊ยเสน่ห์แรงเกิ๊น

“ต้าร์ๆ เดี๋ยวกูไปอ่านหนังสือบ้านมึงนะ” เสียงไอ้ซีนครับ ได้ยินเรื่องอ่านหนังสือออกมาจากปากมันนี่เล่นเอาเพื่อนสะอึก
แทบสำลีกตะลึงกันเป็นแถบ ไอ้คิมตาโตถามไอ้ซีนแบบตกใจสุดๆ
“เชี่ยยยยย กูว่าอาหารที่กินแม่งต้องมีสารห่าอะไรสักอย่างอ่ะ ไอ้ซีนสมองมันคงได้รับผลข้างเคียงแล้วเชี่ย!!”

“เกินไปแล้วเชี่ยคิม กูกับกีต้าร์ก็ติวกันหลังเลิกเรียนบ่อยๆ แค่ไม่เคยบอกพวกมึงว่ากูจะเอาจริงเอาจังเรื่องเรียนแล้ว
ต้าร์มันสอนเก่ง ดีกว่ากูอ่านทวนเอง อีกไม่เท่าไหร่เดี๋ยวๆแม่งก็สอบ สอบ สอบ สอบ ถ้ากูไม่เตรียมตัวไว้
ตั้งแต่ตอนนี้นะม๊าเอากูกระอักเลือดแน่|||||||||| เห็นคะแนนสอบกูคราวก่อนม๊าลมขึ้นจนกูต้องวิ่งหายาดมแทบไม่ทัน”

ไอ้ซีนมันเล่าจริงจังนะ พวกเรากำลังอึ้งและทึ่งกับความคิดใฝ่ดีของไอ้ซีน แต่มาฮาแตกตรงกีต้าร์เล่าเสริมนี่สิครับ
“โอ๊ยมึงเลิกสร้างภาพเหอะห่าซีน ม๊ามึงเอารถมาล่อก็บอกเพื่อนไปดี๊!” เพื่อนโห่มันกันใหญ่รวมทั้งผมด้วย


“เอาโค้กเพิ่มมั้ยคะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงปุ๊บก็หันไปมองปั๊บ เป็นน้องสาวพี่โต๋ครับมายืนยิ้มหวานเลียบๆเคียงๆ
ถามจำเพาะเจาะจงกับไอ้เดย์แค่คนเดียวซะด้วย ไอ้ห่าเดย์ดันพยักหน้ายิ้มหล่อให้น้องเขาอีก เธอก็เขินม้วนเดินไปเลย
ไปเปิดตู้หยิบน้ำขวดมาให้มัน เปิดฝามารินใส่แก้วให้พร้อม แล้วเธอก็ไม่ได้วางแก้วไว้ที่โต๊ะนะครับ ส่งให้กับมือ!
ผมนี่มองตาแทบถลน น้องสาวพี่โต๋เล่นจับมือไอ้เดย์มารับแก้วต่อหน้าต่อตาโผ๊มมมมมมม!!!!! -*-

“อ่ะแฮ่ม!!!!!!”
ผมแกล้งกระแอมดังก่อนจะหันไปมองทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย ไอ้พวกเพื่อนห่านี่ก็พากันขำคิกคักๆล้อเลียนผม
น่าโมโหไอ้บ้าเดย์นะครับ มันเอาแต่นั่งอมยิ้ม น้องสาวพี่โต๋ยังไม่ยอมไปไหน ยืนคุยกับมันอยู่ข้างๆอย่างนั้น
ผมกัดปากตัวเองแล้วกัดปากตัวเองอีก อยากจะด่ามันก็ยังหาช่องไม่ได้ น้องสาวพี่โต๋ชวนไอ้เดย์คุยไม่หยุดเลย
ยิ่งไอ้เดย์คุยตอบเขาผมยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยดึงชามก๋วยเตี๋ยวมันมากินเองซะเลย!
อยากคุยกันนักก็คุยกันไปไม่ต้องแดกแม่งหรอก!

“เอ๊า! ของกูไอ้ลูก!” เดย์มันหันมาเห็นผมแย่งของมันไปกินเอากินเอาด้วยความโมโห มันก็โวย
แต่เจอหางตาค้อนพิฆาตของผมเข้าไป มันก็หยุดการเรียกร้องเอาคืนยกให้แต่โดยดี “เออ..เออๆเอาๆ กินเลยกินๆ”
แล้วแม่งหันไปสั่งใหม่กับน้องสาวพี่โต๋! ผมได้ยินก็ขัดใจสิครับ แอบหยิกข้างเอวมันแรงๆจนมันสะดุ้ง
ไอ้ห่านี่ทะลึ่งขำจนน้องเขาสงสัยว่าเป็นอะไรมันก็แก้ตัวว่ามดกัดเอว “คิกๆ เป็นคนหล่อไม่พอ ตลกด้วยนะเนี่ย55”


“โดนสาวแซวแล้วหน้าบานนะมึง! มีความสุขมากงั้นดิ ไปช่วยเขาขายก๋วยเตี๋ยวดิไป”
ผมหันไปใส่มันทันทีที่น้องสาวพี่โต๋เดินไปสั่งของให้ไอ้เดย์ใหม่ เกลียดท่าทางไอ้เดย์ฉิบ มันทำหน้าสบายใจ
มีความสุขเชี่ยไรบนความทุกข์ของกูเนี่ย! -*- มันตักโน่นนี่ใส่จานให้ผมกินทำเป็นเอาใจนะ แต่ผมไม่กินตักออก
มันก็กุมมือผมใต้โต๊ะแล้วบ่น “หึงทำไม นั่นน้องสาวพี่โต๋ ไม่ให้พูดกับเขาดีๆได้ไงเล่า เข้าใจหน่อยดิ”

เหตุผลมันก็น่าเข้าใจได้นะครับ แต่ผมเกลียดไอ้หน้าแป้นแล้นของมัน ยังไงก็ไม่พอใจอยู่ดีเที่ยวส่งสายตาเจ้าชู้ไปทั่ว
ถ้าผมไม่ได้มาด้วยมันจะขนาดไหนกัน ผมก็นั่งหน้างอเป็นคอเป็ดอยู่อย่างนั้นแหละ จนเพื่อนๆเลิกสนใจ
ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากิน แต่ผมเลิกกินนั่งหน้าบูดแทน ไอ้เดย์น่ะบ้าสุดมันเอียงหัวท้าวคางมองหน้าผมยิ้มๆ

“มึงไม่ต้องมายิ้มให้กู ไปยิ้มให้แฟนมึงนู่น!”
ผมพูดประชดใส่มันตอนที่เห็นน้องสาวพี่โต๋เดินถือชามก๋วยเตี๋ยวมาให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับชามมา
แล้วยิ้มหวานให้เขาซะด้วยนะ ผู้หญิงเขาก็ไม่ยอมเดินไป ยืนชวนไอ้เดย์คุยต่ออีก
ทำไมพี่ชายเขาไม่มาตามไปให้ช่วยทำงานอย่างอื่นวะ!

ผมได้แต่นั่งหน้าหงิกเอาส้อมจิ้มผักในชามข้างหน้าตัวเอง หมั่นไส้ไอ้สองคนที่คุยกันข้างๆนัก -*-

“เดย์ขอเฟสหน่อยสิ////// ไว้ว่างๆเราทักแชทไปคุยเล่นด้วย เดย์คุยสนุกดีอ่ะ” ผู้หญิงพูดอย่างนี้หูผึ่งเลยสิครับผม
“อ๋อ ได้ดิ ชื่อเฟสเรา....” เชี่ยยยยย!!!! เชี่ยเดย์มันบอกเขาไปจริงๆด้วย!!!
“งั้นเราแอดไปตอนนี้เลยแล้วกัน รับเราด้วยน๊า..”
“อื้อได้ๆ เอ้ยไม่ได้ดิ โทษทีเน็ตหมดพอดี ไว้จะรับทีหลังนะ”
“ว้า...ไม่เป็นไร อย่าลืมแล้วกัน”

แล้วก็ไม่ได้จบแค่เฟสหรอกครับ ขอมันอีกเยอะ ทั้งไอจี ไลน์ ทวิต แม้แต่เบอร์มือถือหรือเบอร์บ้าน!
ไอ้เลวนี่ก็ให้เขาหมด!!!
ผมเริ่มทนไม่ไหวมากขึ้นเรื่อยๆก็หันไปจ้องหน้ามันแบบโกรธๆ แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร
พอมันเห็นผมจ้องยังถาม “หื้อ..? เป็นอะไรอ่ะลูกคิด” เกลียดหน้าตาที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องของมันมาก

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็พูด “นั่นสิ เห็นนั่งหน้าบูดตลอด ปวดท้องเหรอ555 นู่น ห้องน้ำอยู่ทางนู้น หลังร้านนั่นนะ
ไปเข้าก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวเรานั่งตรงนี้แทนให้เองเอามั้ย555”

โอ้โห!!!! -*- ขึ้นเลยครับขึ้น!
ผมมองหน้าน้องสาวเจ้าของร้านอย่างไม่พอใจมากๆ เธอคงรู้สึกตัวเลยหยุดหัวเราะทำหน้าไม่ถูก
ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆผมมีสะกิดหลังแอบกระซิบให้ใจเย็น พวกเพื่อนเริ่มไม่ขำกันแล้ว ไอ้เดย์ก็หุบยิ้มเรี่ยราดเอาตอนนี้

มึงเพิ่งรู้สึกตัวเหรอไอ้ห่า! คอยดูนะกลับบ้านไปผมจะไม่พูดกับมันเลย!!! แล้วแม้แต่ปลายก้อยก็ไม่ต้องมาแตะกู!!!

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../3




มึงเพิ่งรู้สึกตัวเหรอไอ้ห่า! คอยดูนะกลับบ้านไปผมจะไม่พูดกับมันเลย!!! แล้วแม้แต่ปลายก้อยก็ไม่ต้องมาแตะกู!!!




“เอ่อ...โทษทีแล้วกันนะ ไม่ต้องทำหน้าตกใจงั้นหรอก สงสัย....แฟนเราจะหึงขึ้นหน้ามากไปหน่อย55”

จากที่จ้องๆจะกินหัวเขาอยู่กลายเป็นผมต้องสะดุ้ง หันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ที่เล่นพูดโต้งๆกับน้องสาวพี่โต๋แบบนี้

ไอ้เดย์พูดเสร็จก็ยกแขนขึ้นมากอดคอผมไว้แล้วยิ้ม ท่าทางมันน่ะดูสบายๆมากเลย แต่ผมนี่สิที่ล่อกแล่กแทน
ยิ่งเพื่อนๆส่งเสียงฮิ้ววววว แซวพวกผมเบาๆ ผู้หญิงเขาก็ยิ่งทำหน้างงหนัก เหมือนว่าเธอยังไม่แน่ใจว่าได้ยินอะไร
ออกจากปากไอ้เดย์แน่ “เอ๊ะ..อะเอ่อ คือเดย์ เดย์ว่าไงนะ เพื่อนเดย์......เขา..”

“ไม่ใช่เพื่อน นี่แฟนเรา”
“ห๊า!!!|||||||||||||||”

ผมได้แต่นั่งก้มหน้ากลืนน้ำลายครับ ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันก็ขำกันคิกคัก คงจะขำหน้าน้องสาวเจ้าของร้าน
แอบเหล่มองเห็นเธอตกใจยกมือชี้ไอ้เดย์กับผมแล้วยังอ้าปากค้างเหมือนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วอึดใจ

“ล้อเล่นใช่มั้ย!!! แมนๆอย่างเดย์เนี่ยนะ!55 บ้าแล้ว เราไม่เชื่อหรอกเดย์อย่ามาอำน่า ไม่ได้เป็นใช่ป่ะ!”
“นี่แฟนเราจริงๆ”

ไอ้บ้าเดย์ยังไม่หยุดการพรีเซนต์ผมครับ มันขยี้หัวผมเล็กน้อยแล้วดึงไหล่ผมให้นั่งตัวชิดกับมันยิ่งขึ้น
ผู้หญิงเขาก็ทำหน้าเหรอหรา ไอ้เดย์บอกไม่เชื่อก็ถามเพื่อนๆดูสิ เธอก็ยังถามด้วยน้ำเสียงแบบไม่อยากจะเชื่ออยู่นั่น
เพื่อนๆผมก็พากันหัวเราะ ไอ้ห่าซีนกับไอ้หมาคิมนี่ตัวขำเสียงดังกว่าเพื่อน ขนาดพี่บาสยังขำไม่หยุดเลย
ผมก็อายเขานะเลยพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนไอ้เดย์ แต่มันไม่ยอมให้นั่งห่างแถมดุว่าให้นั่งเฉยๆ

“บ้าจัง|||||||||| โอ้ยยย เสียดายอ่ะ โธ่~~~เดย์ ชอบผู้หญิงไม่ได้เหรอ ฮือโคตรเสียดายยยยอ่า เปลี่ยนใจได้ป่ะโหยยย”
ยัง.... ยังไม่เลิกพยายามครับ น้องสาวพี่โต๋ยังยืนโอดครวญหน้าเบ้ มองไอ้เดย์แบบอาลัยอาวรณ์มาก
“ไม่เชื่ออ่ะ! ไปถามพี่โต๋ดีกว่า!!” ว่าแล้วเธอก็รีบไปหาพี่ชาย เกาะแขนทำหน้าอ้อน พูดกันอยู่ไกลผมไม่ได้ยิน
แต่เห็นพี่เจ้าของร้านทำหน้าตกใจแล้วชี้ๆมาทางนี้ ก่อนจะรีบวางชามก๋วยเตี๋ยวลงถาดให้ลูกน้องเอาไปเสิร์ฟ
แล้วตัวเองก็เดินรี่นำหน้ายัยน้องสาวตัวจุ้นนั่นมา

“เฮ้ยยยย เชี่ย55555 นี่มึงล้อเล่นรึเล่นผู้ชายจริงวะไอ้เดย์!555” มาถึงก็ตบไหล่ไอ้เดย์ที่นั่งยิ้มๆ พี่เขามองผมใหญ่
ไอ้เดย์เลยถือโอกาสแนะนำผมกับพี่เขาใหม่ “ระดับดิลวิลไม่มีเล่นพี่ คนนี้เอาจริงครับ นี่แฟนผม”

จะบอกว่าอายผมก็อายเขานะ จะว่าเขินแม่งก็น่าเขินมั้ยล่ะครับ แต่ถามว่าดีใจมั้ย....บอกว่าไงดี
การได้เห็นหน้าผู้หญิงน่ารักๆทำหน้าผิดหวังเสียดายจนบรรยายไม่ถูก ก็ไม่ได้น่าดีใจภูมิใจอะไรนักหนาหรอก
ถ้าเป็นคนอื่นนะ แต่กับยัยคนนี้ผมไม่เถียงครับว่าแอบสะใจอยู่เหมือนกัน อยากได้มากเหรอ หึหึ...ของผมครับ!!!

“เดย์ ...ไหนมึงลองทำอะไรที่มันเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำให้กูดูหน่อยสิ”
พี่เจ้าของร้านยังมีท่าทีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไอ้เดย์มันเลยเอามือข้างที่ยกกอดคอผมอยู่ออก แล้วจิ้มกุ้งในชามข้างหน้า
มาจ่อที่ปากผม ผมเหล่มองเห็นทุกคนก็จ้อง พี่โต๋กับน้องสาวนี่สีหน้าต่างกันชัดมาก พี่โต๋ทำหน้าตื่นเต้นออกจะขำๆ
แต่น้องสาวพี่แกเบะปากมองตลอด ท่าจะหลงเสน่ห์ไอ้หมาเดย์จนโงหัวไม่ขึ้นขนาดเพิ่งเจอกันนะ

ผมอ้าปากงับกุ้งที่ไอ้เดย์ป้อนอย่างเสียไม่ได้หลังจากจ้องหน้ากัน เหมือนคุยกันทางสายตา มันก็รู้ว่าที่จริง
ผมไม่อยากทำอะไรที่มันมุ้งมิ้งหวานแหว๋วบ้าบอต่อหน้าคนเยอะแยะอย่างนี้ แต่ดูท่ามันจะชอบสีหน้าลำบากใจ
ปนอายๆของผมมากนะไอ้หมานี่

ผมคาบกุ้งคาปากอยู่แท้ๆแต่ผมกลับไม่ได้กิน เพราะไอ้เดย์รีบจับคางผมไว้ ผมก็ชะงักตกใจนะมันรีบยื่นหน้ามาใกล้
ใกล้มากๆ ผมจะผลักมันก็ไม่ทันไอ้บ้านี่รวบจับมือผมดึงลงล่าง มืออีกข้างก็ยึดคางผมให้นิ่ง
มันเอาปากมางับหางกุ้งที่โผล่ออกมาจากปากผมแค่นิดเดียวแล้วดึงกลับไปกินซะเอง
จังหวะนั้น...มันก็ต้องมีปากชนกันบ้างล่ะครับ ก็เล่นชิดขนาดนั้น ริมฝีปากของผมกับไอ้เดย์แตะโดนกันเบาๆ
ผมสะดุ้งหลับตาปี๋หันหน้าหนีก็ไม่ได้!!!//////*//

ผมนั่งหน้าร้อนโดนคนมอง เพื่อนก็แซวโห่ฮา ไอ้เดย์แม่งก็อมยิ้มบ้า ส่วนน้องสาวเจ้าของร้านยืนทำหน้าเจ็บใจ...

.***********************
............................
...............
......

กลับมาถึงบ้านผมพร้อมไอ้เดย์ มันหิ้วก๋วยเตี๋ยวต้มยำแต่สั่งแบบไม่เผ็ดมาฝากแม่จ๋าด้วย
“ขอบใจนะลูก ไปไหนก็นึกถึงจ๋าตลอด น่ารัก น่ารักกว่าไอ้ลูกอีก555”
เอาเถอะแม่ผมพูดงี้ ไอ้เดย์ก็ยิ้มหน้าบานหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยผมที่โดนข่ม ผมล่ะหมั่นไส้มันเลยยู่หน้าใส่มันก็ขำ

เรานั่งกินน้ำขวดที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีแม่ ขวดมันเย็นน้ำก็หยดลงขา ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ
แม่จ๋าหันมาเห็นสร้อยที่คอผมแว๊บๆก็ทัก “ไปซื้อสร้อยมาเหรอลูกคิด!?”

“ห๊ะ...อ๋อ........นี่เหรอ...เอ่อ..............” ผมกำลังคิดว่าควรบอกว่าซื้อเองหรือได้มาฟรี ไอ้หอกเดย์ก็แทรกขึ้นมา
“ผมซื้อให้เองครับจ๋า สวยมั้ยครับ ของผมก็มีเหมือนของลูกคิดเลยนี่55”

เดย์เขยิบไปใกล้แม่จ๋า เอาสร้อยที่อยู่ในเสื้อออกมาอวด แต่แม่ผมชมแล้วถามมันกลับ
“เออ อู้ยยย สวยนี่ สวยดีลูก! แล้ว...แพงมั้ยเนี่ย ทำไมถึงซื้อให้ลูกคิดมันด้วยล่ะ” ผมเห็นไอ้เดย์มันก็ยิ้มแฉ่ง
ไม่มีอาการร้อนรนใดๆ นี่ถ้าเป็นผมนะป่านนี้เหงื่อตก ไม่เอ๋อก็สมองตีรวนแล้วจะตอบแม่ว่าไง

“ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งครับจ๋า555 ไม่ซื้อได้ไง55”
“อุ้ย! ดีอย่างนั้นเลยเหรอลูก!55 ได้มาจากไหนกัน กี่ร้อยเนี่ย วันหลังไปเลือกมาให้จ๋าบ้างสิ!55”
เขาก็เออออห่อหมกกันไปล่ะครับสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ผมก็นั่งโล่งใจ

สักพักมีคนมาซื้อมาม่าไป จ๋าทอนเงินให้เขาแล้วหันมาถามลูกว่ากินอะไรดีเย็นนี้ ผมส่ายหน้ารีบบอกว่ากินมาแล้ว
คุณนายลูกเกดก็ยังถามว่าจะกินอีกมั้ยเดี๋ยวดึกๆก็บ่นหิว ไอ้เดย์รีบอ้อนว่าอยากให้จ๋าต้มมาม่ารสต้มยำใส่ไข่ให้กิน
จ๋าเลยถามว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวที่ซื้อมาฝากมั้ย ไอ้เดย์ส่ายหน้าบอกอยากให้จ๋าทำให้กินอร่อยกว่า
งานเอาหน้าต้องมาครับ ผมหันไปมองมันตาโต ยังกินลงอยู่อีก สงสัยมันย่อยหมดตอนพูดมากบนรถเมล์มั้งนี่

แล้วมือถือผมก็ดังครับ ไอ้เดย์มอง ผมบอกมันว่าไอ้ยูโทรมา แล้วผมก็รับโทรศัพท์
“ลูกคิด มึงเข้าเฟสตัวเองยัง มึงเห็นยัง”
“อะไร เห็นอะไรวะ ยังอ่ะ”
“รีบไปดูเลย เป็นเรื่องแล้วมึง!”
“หือ? เรื่องอะไรไอ้ยูเอาดีๆ บอกกูเลย ทำเสียงตื่นเต้นทำไมเนี่ย เรื่องดีป่าววะ”
“เรื่องฉิบหายอ่ะดิ! แฟนเก่ามึงน่ะแม่งทำพิษแล้วไงสัด”
“........คนไหนวะ!?”
“ก็คนชื่อมิ้น”
“ทำอะไรอ่ะ!!?”
“มึงเปิดเข้าไปดูเหอะ”
“เออๆ”

ไอ้เดย์มันรีบถามผมว่ามีอะไรเพราะเห็นผมทำหน้าแปลกๆแล้วก็คุยกับไอ้ยูแปลกๆ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเปิดดูเฟส
ปรากฏว่าแม่งฉิบหายแล้วจริงๆครับ!!!||||||||||||

มิ้นปลดบล็อกผมเอารูปที่ผมถ่ายกับเดย์มาโพสใหม่แท็กหาผมบอกว่า ..
[ ขอบคุณนะที่ยอมคุยกับเรา ขอโทษด้วยที่เราทำให้ลูกคิดกลับไปชอบผู้หญิงไม่ได้อีก เราเชื่อว่าลูกคิดคงไม่ได้หลอกใช้เราใช่มั้ย..
เรารู้ว่าลูกคิดอยากลืมเรามากกว่า ขอโทษจริงๆ ขอให้มีความสุขกับผู้ชายคนใหม่ของเธอนะ
ฝากบอกเดย์ด้วยว่าเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายแท้ๆที่รักเรามากอยู่แล้วไม่ต้องห่วง เชิญรักกันได้ตามสบายนะจ๊ะ
ถึงจะเป็นเกย์ไปแล้วแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนสาวกันได้นะ จากแฟนเก่า คริคริ ]


คือทำไมไม่แชทมาคุยส่วนตัววะ!!!!||||||||||||||||||||| เชี่ยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~~~~~!!!
ผมอ่านแล้วหน้าเครียดหนัก ไอ้เดย์ก็แย่งมือถือไปดู มันอ่านแล้วสบถสั้นๆ “ตอแหล!”

“มึงว่าเขาตั้งใจเหรอ” ผมถามไอ้เดย์ มันพยักหน้าแล้วเอามือถือผมไปคุยไลน์กลุ่มหาเพื่อนๆ
พอทุกคนรู้กันก็รุมด่ามิ้นว่าทำอย่างนี้ทำไม แต่ผมขอให้เลิกด่าเพราะเข้าใจว่าเธอคงรู้สึกแย่กับเรื่องนี้
ถึงจะโดนแกล้งหนักขนาดนี้แต่ผมก็ไม่อยากต่อความกับแฟนเก่าอย่างมิ้นอีก ไอ้เดย์จะไม่ยอมแต่ผมว่าตอนนี้
มันไม่ใช่เวลามานั่งหาเรื่องมิ้น เป็นเวลาที่ผมต้องเตรียมใจตั้งหน้ารับสถานการณ์มากกว่า

เชี่ย....คนมาไลค์เยอะมาก คือคนเห็นแล้วเยอะมากๆเยอะกว่าเพื่อนที่ผมมีอีก แต่ผมกับเพื่อนๆเพิ่งรู้
น่าจะเป็นช่วงตั้งแต่ที่เราแยกกันกลับบ้าน ประเด็นคืออาจจะปิดคนที่โรงเรียนไม่มิดอีกต่อไป..............และ
ผมมีพ่อเป็นเพื่อนในเฟส! นี่พ่อผมรู้หรือยัง!!!||||||||||||||||

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากกดลบไปแล้วได้แต่นั่งเครียด ไอ้เดย์มันจับไหล่ผมพูดทำหน้าจริงจัง
“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก”
“ถ้าพ่อจ๋ารู้ กูจะทำไงดีวะ”
“.........กูไม่สนอ่ะ”
“แต่นั่นพ่อกู โธ่เว้ย ฮือ~~~~ แล้วแม่จ๋าอีกล่ะ ถ้าคนที่โรงเรียนรู้...รู้กันหมด ต้องมาถึงคนแถวนี้แน่|||||||
แล้วพวกที่ชอบมาเม้าท์กับแม่กูอ่ะ ข่าวแม่งไวจะตายห่า เชี่ยยยยเรื่องที่กูกลัวทำไมต้องมาเกิดตอนนี้ด้วยวะ!”
ผมอยากทึ้งหัวตัวเองไอ้เดย์ก็จับมือไปกุมไว้ มันเหล่มองไปทางหลังบ้าน แม่จ๋ายังอยู่ในครัวทำมาม่าใส่ไข่ให้มัน

“ขอโทษ....”
“...มึงขอโทษทำไมเดย์”
“ถ้ากูไม่บอกมิ้น...”
ผมเอานิ้วแตะที่ปากมัน “เฮ้อ อย่าพูดถึงเขาเลย พอแล้ว........กูไม่ว่ามึงหรอก กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง”
ผมก็อยากจะตะโกนใส่หน้าคนที่มาชอบมันเหมือนกันว่ามันน่ะแฟนผม

“งั้นมึงก็บอกทุกคนว่า.........ไม่ได้เป็นอะไรกับกู......กูก็จะพูดเหมือนกัน”
“มึงพูดจริงเหรอเดย์”
“..........”
“อย่าทำหน้าอย่างนี้ดิวะ...เฮ้อ เรื่องคนที่โรงเรียนช่างแม่งเหอะ จ๋าไม่เล่นโซเชี่ยลเขาไม่รู้เรื่องหรอก
เอาแค่ถ้ามีข่าวลือมาเข้าหูจ๋า มึงช่วยยืนยันพร้อมกูว่ามันไม่จริงทีแล้วกัน ยังไงจ๋าก็เชื่อมึงมาตลอด..คงไม่เป็นไร”

“อื้ม..” เดย์เงียบไปเลยครับ ผมเลยนั่งกอดแขนมัน มันหันมามองยิ้มให้ผมนิดๆ

ผมไม่โทษไอ้เดย์หรอกครับ โทษไปก็เท่านั้นยังไงคนอื่นก็รู้ไปแล้ว แต่.........พ่อจ๋านี่สิ
พ่อผมไม่ได้โทรมาด่าเม้งแตก แต่เงียบไปอย่างนี้ผมยิ่งกังวลเลยเป็นฝ่ายโทรหาพ่อแทน
มันต้องเช็ค!

พอทางนั้นรับสายปั๊บผมแทบอยากวาง หัวใจแม่งเต้นตุ๊มๆต่อมๆมาก ไอ้เดย์ก็นั่งจ้องลุ้นไปกับผม

“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”







tsktonight…

 *** เดี๋ยวมันจะครบเดือนซะก่อน555 กลับมาอ่านกันก๊อน
ปล. คิดถึงทุกคนเลยนะคะ วิวุ่นมากเลยแต่ก็แต่งทุกวันเลยนะนี่ได้วันละหน่อยๆ55

ทฟเืนสรฟ --- ขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าชอบต้องมาอ่านให้จบนะจ๊ะ^^
titansyui ---- ขอบคุณจ้า^^
TaecKhun Imagine Love --- เอาเป็นว่าครั้งแรกของลูกจะโคตรโรแมนติกมาก (เอ๊ะ..หรือมันตลกหว่า55)
mild-dy --- ขอบคุณนะจ๊ะ^^
meuy --- ตอนหน้างานจะเข้ามั้ยคอยอ่านนะจ๊ะ มารอตลอดน่ารักมาก รอนะ สู้ๆจ้า555
Alone Alone --- 555 รอลูกคิดเสียตัวอีกคนแล้ว

[titansyui]

 

[mild-dy]

 

[MayA@TK]

ทั้งพ่อทั้งแม่รู้กันไปเลยก็ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อออออออ

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พออ่านเจอเดย์หัวเราะ เคี้ยกๆ หัวเราะออกมาเลย   
เดย์ ลูกคิด  รักกันดีจัง ต่างคนต่างหึงกัน   
เดย์ฉลาด เอาใจผู้ใหญ่ หัวไวมาก เชียร์ให้ผ่านด่านพ่อลูกคิด
มิ้นตั้งใจเปิดเผย เอาคืนที่โดนเดย์ว่า และอ่อยเดย์ไม่สำเร็จใช่ไหม เป็นแฟนเก่าที่แย่มากๆ     
แอ๋ม ท่าจะมีแฟนใหม่หรือเปล่า อยากให้ซีนสมหวังซะที  เชียร์ กีตาร์-ซีน     
ไร้ทแต่งเก่งมาก แสดงว่าไร้ทต้องเป้นคนมีอารมณ์ขันแน่ๆ ชื่นชมไร้ทมากๆ 
รอตอนใหม่   

[iceman555]

 

[Alone Alone]

นังมิ้นสตอมากกกกกกกกก

ลูกทำไมไม่บอกจ๋าไปเลย สงสารเดย์มากมาย

[meuy]

ชอบบบบบบบบบ    ฟินนนน น่าร๊ากกกก 

เค้าเริ่มเปิดเผยกันมากขึ้นแว้ววว

อย่าต้มมาม่าเลยน้า งื้อออ เชื่อว่าจ๋ารับด้าย  ฮุฮุฮุ

ชอบตอนเดย์ด่าตอแหลมากฮาอ้ะ

กีตาร์-ซีน   

รอตอนต่อไปน้าาาา   

 

[meuy]

 

[peaceminus1]

ลุ้นๆ พ่อจะรู้ไหม 

[MK]

ตัดฉึบฉับได้โหดร้ายมากกกกก      ง่อว 

บางทีรีบรู้ รีบจัดการเรื่องนี้ก็ดี อยู่แบบนี้หวาดระแวงยังไงก็ไม่รู้

โอ๋ๆ ลูกคิด     

อย่าคิดมากเน้อ

[Redz]

แปะๆเดี๋ยวมาอ่าน

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม.../1






“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”
ผมแทบหยุดหายใจตอนที่พ่อไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่มันก็แค่ชั่วอึดใจ

“เอ้อ! ว่าไงลูก”

พ่อจ๋ายังพูดชัดถ้อยชัดคำเสียงดังกึ่งตะโกนแบบที่แกชอบเป็นเสมอ น้ำเสียงไม่ได้ขุ่นเคืองเหมือนโกรธอะไรนี่หว่า..
มาอย่างนี้ผมนึกคำพูดแทบไม่ทัน   “อ่ะอ่ะ เอ่อๆๆ..เอ่อพ่อจ๋า! ...สะสะสบายดีมั้ย...ค~~~ครับ!?”
ผมกลืนน้ำลายแล้วรอพ่อตอบ  “เอ้อ ก็วุ่นๆอยู่ลูก มีอะไรรึเปล่าโทรมาหาพ่อได้”
“เอ่อ.......”  ผมกรอกตามองหน้าไอ้เดย์ มันก็เหล่มองหน้าผมทั้งๆกำลังเอาหูแนบฟังโทรศัพท์ผมด้วย
เดย์มันรีบกระซิบบอกข้างหูผมว่าให้ถามหาน้องๆ

“เอ่อคิด! คิดถึงน้องอ่ะจ๋า! แหะๆคือซีน่อนซีโน่เป็นไงบ้างครับ”
“โอ้ยมันก็ซนเป็นลิงตีกันเหมือนเดิมนั่นแหละ555 นี่เมื่อเช้าก็ยังบ่นอยากไปหาพี่มันอยู่นะเอ้อ
แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แถวนี้นะโทรไปหาพวกมันสิคงแย่งกันพูดน้ำไหลไฟดับ แหม่! แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอลูก”
พ่อจ๋าลากหางเสียงยาวๆเหมือนแกล้งทำเป็นน้อยใจ ผมเริ่มอมยิ้มออก พ่อน่าจะยังไม่ทันดูเฟสไม่รู้อะไร

ไอ้เดย์มันทำท่าคิดขณะที่ผมคุยกับพ่อจ๋าไปก็คอยกรอกตามองมันไปด้วย มันมากระซิบข้างหูให้ผมถามเข้าเรื่อง
(จะถามไงอ่ะ||||||)  ผมพูดไม่ออกเสียงบอกมันว่าไม่รู้จะเข้าเรื่องยังไง
(ถามว่าเดี๋ยวนี้ยังเล่นเฟสอยู่มั้ย) ไอ้เดย์ตัดสินใจบอกให้ผมตั้งค่าใหม่เฉพาะเพื่อนที่จะเห็นอะไรได้ แล้วบล็อกพ่อไปเลย
บอกพ่อว่าเฟสผมมีปัญหา ที่เหลือคือขอแค่อย่าให้มีคนรู้จักส่งอะไรไปให้แกดูเล้ย ||||||||  แต่จะว่าไปมานึกๆดู
ตั้งแต่ตอนที่พ่อจ๋ามารับน้องกลับพัทยา หลังจากนั้นผมก็ยังไม่เห็นพ่อเคลื่อนไหวอะไรในเฟสอีกเลยนะ

“จ๋า จ๋ายังเล่นเฟสอยู่มั้ยไม่เห็นอัพอะไรลงเลย”
“เอ้อ! จริงสิ!!!”
อยู่ๆพ่อจ๋าก็เสียงดังผมสะดุ้งตาโตตกใจหมด ไอ้เดย์นี่ลนรีบถามผมมีอะไรๆๆๆๆ ผมต้องรีบส่ายหน้าให้มันหยุด

“ไอ้สองแสบมันเอามือถือพ่อไปเล่นแล้วดันทะลึ่งกดออกจากเฟสพ่อ พ่อจำรหัสได้ที่ไหนเล่า จำอะไรไม่ได้สักอย่าง
ก็ไม่เคยออกเลยนี่หว่า เฮ้อเลยไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีนี้ พ่อก็ทำไม่ค่อยจะเป็นด้วยอะไรที่มันยุ่งยาก เลยว่าเอาไว้
จะให้เด็กที่ร้านมันเปิดให้ใหม่ไว้พ่อจะแอดไปนะลูกนะ ”

แม่ง! สุดยอดดดดดดดดดดดดดด!!! ไอ้แฝดน้องพี่!!!! 555555555 โชคดีโคตะระตะระเลยกู!!!

“ครับๆๆๆ พ่อจ๋าดูแลตัวเองดีๆนะ ครับๆๆ”  วางสายพ่อปุ๊บผมกับไอ้เดย์นี่กระโดดกอดกันเฮลั่น
มือถือก็ปล่อยแม่งร่วงหล่นแถวโซฟาไม่สนใจแล้ว แหกปากร้อง   “ไซโย!ไชโย!ไชโย!”
จนแม่จ๋ารีบเดินถือทัพพีออกมาดูแกทำหน้างงมาก  “55เป็นบ้าอะไรกันน่ะ ใครถูกหวยเหรอ” 

ได้ยินคำว่าหวยไอ้เดย์นี่หูผึ่ง มันทำหน้านึกอะไรได้ตาโตเท่าไข่ห่าน  “เชี่ย! จริงดิ! พรุ่งนี้หวยออก!!
กูต้องรีบนอน โหยกี่ทุ่มแล้วเนี่ย ไม่ได้การล่ะ!”  แล้วมันก็หันไปขอมาม่าที่จ๋าทำให้ จ๋าบอกเสร็จแล้วแต่อยู่ในครัว
ไม่ได้ยกออกมา ไอ้เดย์รีบยิ้มหวานขอบคุณแม่ผมแล้ววิ่งไปแดกมาม่าหลังบ้าน นี่มึงยังแดกมาทั้งวันยังไม่พอเหรอ

ยังไม่ถึงนาทีดีเลยครับ ผมนั่งงงๆก็ว่าจะเดินไปคุยกับมันหลังบ้านเชี่ยเดย์พุ่งพรวดออกมาไหว้จ๋า
ตบหัวผมเล่นสองทีด้วยสีหน้ากระหยิ่มยิ้มกวนตีนเป็นการลาผม
(มึงนึกว่ามึงหล่อนักเหรอสัส...แม่ง.....เสือะหล่อจริงอีก -*- )
แล้วไอ้เดย์ก็แทบจะบินกลับบ้านมันไป  "เจอกันที่โรงเรียนไอ้ลูก กูรีบไปฝันหาเลขแทงหวยก่อน บาย”

ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อแดกเกาะประตูหน้าบ้านมองตามหลังมันไป  …….. มันลืมทวงรางวัลจากผมอ่ะคิดดู


++++++++++++++++++++++++++++


เช้าวันต่อมาไอ้คนบ้าหวยที่ระริกระรี้เมื่อคืนเดินหน้ามุ่ยไปโรงเรียนกับผม ผมเห็นมันเครียดผิดปกติก็เป็นห่วง
“เดย์ มึงเป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าเครียดงี้วะ” 
“เมื่อคืน...”
“เมื่อคืนทำไม” 
“กูไม่ฝัน! สัดเอ๊ย||||||||”
“เฮ้อ....ห่าน  -*- ”
ผมก็นึกว่าอะไรไอ้เวรนี่ร้อนรนยังไม่มีเลขแทงหวยครับ

“มันมีเรื่องอื่นให้มึงควรกังวลกว่าเรื่องนี้นะกูว่า...”  ผมเดินเข้าโรงเรียนปุ๊บ รู้สึกแปลกทันที
ปกติคนก็ชอบมองผมกับมันอยู่แล้ว วันนี้ดูเหมือนจะโดนจ้องหนักกว่าทุกวัน ไม่ได้คิดไปเองหรอกครับ
ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาตามหลังมาจริงๆ   “เฮ้ยมาโรงเรียนพร้อมกันด้วยเว้ย มึงๆๆ”  ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินนะ
“แม่งมึงว่าจริงป่าววะ555”  แล้วพวกมึงจะอยากรู้ไปเพื่ออะไรวะ  “ไอ้พวกตุ๊ดเอ๊ยกากว่ะถุ้ย ทำเป็นแมน55”

“มึงพูดเชี่ยไร”   
ผมตกใจชะงักเท้ารีบหันกลับไปดู เห็นไอ้เดย์ยืนค้ำหัวไอ้พวกเด็กม.ต้นสามคนที่มันเพิ่งแซวพวกผมไปเมื่อกี้
ไอ้เดย์หน้าโหดเกิ๊นไอ้พวกรุ่นน้องสามคนนั่นแม่งนั่งกันเลิ่กลั่กหน้าเสีย เพื่อนๆมันนี่วงแตกเลยครับ
“เฮ้ยพวกมึงๆๆ จารย์ให้มาตามเว้ย ไปเว้ยไปๆไปเร็วเข้าดิสัด!|||||||”
ดีที่ยังมีคนมีสติวิ่งมาลากเพื่อนมันไป วิ่งหนีไอ้เดย์เปิดตูดแน่บไปเลยครับ
ผมได้แต่ยืนส่ายหน้าถอนใจ โคตรแมนเลยเนอะพวกมึงนี่ โดนไอ้เดย์ถามแค่นี้ก็วิ่งหนีขี้แตกแล้ว

ผมเดินไปเตะตูดไอ้เดย์บอกให้รีบไปห้องแล้ววิ่งหนีมัน “เชี่ยลูก! เดี๋ยวเหอะมึงอย่าหนีนะ” ไอ้เดย์มันรีบวิ่งไล่
ผมก็ไม่อยากเหนื่อยแต่เช้าหรอกครับแต่ทำแบบนี้จะได้ถึงห้องไวขึ้น ขี้เกียจได้ยินอะไรระหว่างทางอีก

ผมไม่ปฏิเสธหรอกครับว่าเพราะไอ้เดย์มันค่อนข้างเป็นที่จับตามองหลังจากมีเรื่องต่อยตีจนคู่กรณีเข้าโรงพยาบาล
แถมรูปร่างหน้าตามันก็ถูกใจสาวแท้สาวเทียมทั้งโรงเรียน เรื่องความรักของเราก็เลยพลอยเป็นที่จับตามองไปเรื่อย
คาบแรกที่เรียนเช้านี้ขนาดอาจารย์ยังแซวผมเลย

“อ่ะแฮ่ม...ธีทัต ฟังที่อาจารย์พูดอยู่รึเปล่า เรียนถึงบทไหนแล้ว”
“อ่า..ฟังครับ ถึงบทที่ห้าครับ”
“ดีที่รู้เรื่อง นึกว่ามัวแต่คิดถึงดิลวิลอยู่”

เพื่อนๆนี่ฮาครืนกันทั้งห้อง ผมแทบจะเอาหน้าซุกจั๊กกะแร้ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆแต่ไม่เอาหรอกกลัวเหม็น
อะไรกันครับเนี่ยทำไมแม้แต่เด็กม.ต้นกับอาจารย์ยังรู้ รู้กันทั้งโรงเรียนเลยรึเปล่าวะ|||||||||  มึงไวไปมั้ยข่าว

พอหมดคาบผมรีบเดินตามอาจารย์ออกไปนอกห้องเลยครับ ประชิดตัวกระซิบกระซาบถามแก
“อาจารย์ อาจารย์ครับอาจารย์ ระรู้เรื่องผมได้ไงครับ”
“ก็เห็นเด็กๆเขาจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดอะไรกันแต่เช้า เลยขอเขาดู ก็เลยรู้ว่าคู่เธอน่ะมันยังไง55”
“โธ่อาจารย์”
“แซวเล่นน่า ไม่ต้องไปซีเรียสหรอกธีทัต ตั้งใจเรียนสอบให้ผ่านวางตัวดีๆไม่ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ครับ”
อาจารย์ยิ้มให้ผมแล้วเดินไป ผมถอนหายใจมันรู้สึกอึ้งๆแปลกๆ คนรังเกียจก็มี คนที่เข้าใจก็ต้องมีเหมือนกัน

แต่ผมก็ไม่วายอายสายตาชาวบ้านเขาอยู่ดี แต่ก่อนก็ชอบโดนมองบ่อยๆเวลาตัวติดกับไอ้เดย์ ตอนนี้เขารู้กันทั่ว
ว่าผมกับมันคบกันจริงๆ มหกรรมโดนจ้องจนตาเปียกตาแฉะก็เกิดขึ้นตลอดวันล่ะครับ

“เฮ้อ....”
“มึงถอนหายใจทำไมนักหนาวะไอ้ลูก”   

พักกลางวันพวกเรามากินข้าวที่โรงอาหาร ไอ้คิมที่นั่งข้างผมถาม ผมก็เหล่มองหน้ามันแบบเซ็งๆ
“มึงแกล้งไม่รู้หรือจะกวนตีนกูวะคิม”
“อะไรเล่า”
“อ่ะ มึงก็ดู”
แค่ผมสะบัดหน้าแทนการชี้ไปทางด้านข้าง ผู้คนรอบๆก็สะดุ้งหลบตากันให้พรึ่บ แม่งรุมมองกูเหมือนหมีแพนด้า
ไอ้คิมหัวเราะกับไอ้ยู กีต้าร์กับซีนเดินถือจานข้าวกับน้ำซุปเดินมาที่โต๊ะนั่งตรงหน้าผม กีต้าร์ถามหาไอ้เดย์
ผมยังไม่ทันจะตอบอะไรมันก็โผล่หัวมา เดินกอดคอกับไอ้มาร์คมาแต่ไกล มีไอ้น็อตเดินเช็ดแว่นตามหลังมาติดๆ

“นู่นแน่ะ ตายยากมั้ยล่ะมึง”  ผมพูดขำๆไอ้หมาคิมก็รีบแซว  “แหมๆๆทำเป็นด่า ความจริงดีใจจนเนื้อเต้นอ่ะดิ โถๆๆ
ผัวมา! ก๊าก5555 ข้าวปลาไม่กินรอมันอยู่กูรู้หรอกเชี่ยลูก5555”  ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆตะคอกใส่มัน “เชี่ย!////*//”
แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆโต๊ะรอบข้าง.... แม่งเอ๊ย กูอยากหนีกลับบ้านแล้วอ่า T///T

ไอ้เดย์มันยิ้มแป้นแล้นถือจานข้าวหมูแดงมาวางแหมะข้างๆผม ผมเขยิบให้มันนั่งได้ถนัดขึ้น
ไอ้เดย์เห็นผมซื้อข้าวหมูแดงมาเหมือนกันมันก็ยิ้มกว้างแซว  “55แน่ะ ใจตรงกันเลยน๊า”
แค่ผมยิ้มตอบให้มัน คนรอบนอกที่คอยดูอยู่ก็มีปฏิกิริยากันใหญ่ ชี้ชวนกันให้ดูเอาซะผมต้องรีบก้มหน้าหลบ

“เป็นไรวะลูกคิด กินข้าวดิ”  ไอ้บ้าเดย์ทำหน้างงๆถามยิ้มๆ นี่มึงไม่รู้สึกสะทกสะท้านเชี่ยไรบ้างเลยรึ
“เดย์..... มีแต่คนมอง มึงไม่รู้สึกเหรอ”  พวกเพื่อนพากันเงยหน้าหันมาฟังผม ไอ้เดย์เกาหัวก่อนตอบ  “แล้วไง”
“แล้วมึงทนได้ไง กูไม่อยากกินข้าวแล้ว อยากกลับบ้านอ่ะทำไมต้องคอยมองเราเหมือนตัวประหลาดด้วยวะ”

ผมพูดอย่างนี้พวกเพื่อนๆก็ขำด่าว่าผมบ้า คิดมาก ส่วนใหญ่คนก็มองเพราะชอบไม่ใช่เหรอ
“ชอบเนี่ยนะบ้าดิ พวกที่หมั่นไส้ไอ้เดย์กับพวกที่แอบชอบมันคงจ้องกูแล้วคิดอยากลากไปซ้อมตลอดเวลาเหอะสัด”
ยิ่งพูดแบบนี้ไอ้พวกบ้าแม่งยิ่งขำ มีสมน้ำหน้าผมด้วยนะ สนุกกันมากมั้ยพวกมึง ต้องรอให้กูโดนลากไปรุมก่อน
ค่อยมาสงสารกูใช่มั้ย เอ๊ะหรือจะไม่มีใครสงสารผมเลย T T

ไอ้เดย์ไม่สนใจสายตาใครจริงๆ กอดคอผมแล้วยิ้มหล่อพูด  “ใครจะทำอะไรมึงบ้าป่ะเนี่ย กูอยู่นี่ กินข้าวไป”   
แล้วมันก็ขยี้หัวผมเล่นอย่างเคย ผมรีบดันมันออกบอกกินข้าวไม่ถนัดแต่ความจริงแม่งโคตรอาย คนก็มองจ๊างงง

“เฮ้ยๆมึง สิบนาฬิกาเว้ย”  จู่ๆไอ้ยูก็สะกิดบอกไอ้คิม ไอ้คิมพยักเพยิดหน้าบอกผมอีกที ผมหันไปมองพร้อมเดย์
แม่งเจอยัยตัวแสบครับ แฟนเก่าคนล่าสุดที่พ่นพิษทิ้งทวนไว้เมื่อวานของผมเอง ไอ้เดย์เห็นปุ๊บก็ลุกพรวด
ผมตกใจรีบจับข้อมือมัน  “เดย์! นั่นผู้หญิงนะเว้ย มึงจะไปทำอะไรเขา”

“กูจะไปซื้อน้ำแดง ปล่อยกูได้ยัง”
“อ้าว เออๆไปเหอะๆ แหะๆ”
หน้าแตกเลยครับผมนึกว่ามันจะเดินไปหาเรื่องมิ้น พอไอ้เดย์เดินผ่านมิ้นไป เห็นมิ้นกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
อีกสองคนมองตามหลังไอ้เดย์แล้วพากันซุบซิบหัวเราะคิกคักกันน่าดู ก่อนจะเดินตรงมาหาผม

“หวัดดีลูกคิด วันนี้เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย คิกๆๆ”   มิ้นมาหยุดยืนยิ้มหวานให้จงใจทักผมเสียงดัง
“..................”  ผมไม่ตอบนะถอนใจแล้วเบือนสายตาไปทางอื่น แต่มิ้นก็ยังเรียกผมอีกจนผมต้องถอนใจแรงกว่าเดิม

“เลิกยุ่งกับเราได้มั้ยมิ้น ไอ้ที่ทำเมื่อวานน่ะก็มากพอแล้วนะ จบๆไปเหอะขอร้องถ้าทำให้รู้สึกแย่มากเราก็ขอโทษ”
พอผมพูดแบบนี้ไอ้คิมก็ผลักไหล่ผมเล็กน้อยรีบแย้ง  “มึงบ้าป่ะลูก! ไปขอโทษมันทำไม!!”
มิ้นหน้าหงิกว่าไอ้คิมกลับ  “เอ๊ะคิม! นี่ไม่ใช่เรื่องของคิมนะคะ ไม่เสือกดิคะ!”
ไอ้คิมถลึงตาโตชี้หน้ามิ้น มันอ้าปากจะด่าตอบแต่ผมจับแขนมันเขย่าเรียกแล้วส่ายหน้าห้ามไว้ “พอๆๆคิมไม่เอา”
ผมรู้สึกรำคาญเรื่องงี่เง่าแบบนี้มากอยากให้มันจบ 

“ลูกคิด ทำไมลูกคิดต้องทำท่าเหมือนไม่อยากคุยกับเราแล้วด้วยล่ะ ในเมื่อเราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา..
....เพื่อนสาวน่ะ!555555555555555555”  มิ้นหัวเราะร่วนพร้อมเพื่อนอีกสองคน คนก็พากันมองมาที่ผม
“55555ลูกคิดไม่น่าเลยนะ อกหักแค่นี้กลายเป็นตุ๊ดเลยเหรอ5555”
“ไว้ว่างๆเดี๋ยวเรามาชวนไปซื้อยาทาเล็บด้วยกันนะตัวเอ๊งงงง5555555555”
ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นก็ช่วยกันยัดเยียดความสาวแตกให้ผมดีเหลือเกินครับ ยัยพวกนี้เห็นเป็นเรื่องสนุก
ถึงผมจะคบผู้ชายแต่ผมก็ยังไม่ได้สาวแตกขนาดนั้น ที่ผมไม่พูดอะไรต่อเพราะรู้นิสัยมิ้น คงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว
เธอไม่มีทางรู้สึกผิดกับผมหรอก และคงโกรธที่โดนไอ้เดย์หักหน้าเมื่อวาน..
 
ตอนนั้นเองไอ้เดย์มันเดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยืนถือน้ำแดงหน้าหงิกอยู่ข้างหลังกลุ่มมิ้นที่กำลังขำ
“ลูกคิดมีเพื่อนเยอะแล้ว ไม่รับเพิ่มเว้ย! ไม่สวยแล้วยังเจ๋ออีก หัวเราะกันพอรึยังไปให้ไกลๆตาดิ๊รำคาญลูกตาว่ะ!”
ไอ้เดย์พูดไล่มิ้นให้หลีกทางแล้วกระแทกก้นนั่งข้างผมเหมือนเดิม มันไม่สนใจมิ้นที่ทำหน้าแค้นกระฟัดกระเฟียด

“เดย์!!”  มิ้นเรียกชื่อไอ้เดย์เสียงแข็งแต่โดนไอ้เดย์ชี้หน้าจ้องเขม็ง
“หยุด! หุบปากซะ!! คิดว่าสวยมากเลือกได้รึไง!? นมก็แบน ขาก็สั้น หน้าก็เหมือนเต้าหู้โดนเหยียบขนาดนี้!”

“พรืดดดดด!!! ก๊ากก555555555”    ไอ้พวกเพื่อนผมมันพากันหัวเราะซะข้าวกระจายกับความปากร้ายของไอ้เดย์
แต่มิ้นไม่ขำด้วยแน่ๆ แผดเสียงเกรี้ยวกราดใส่กลุ่มผมให้หยุดหัวเราะเธอ  “อ๊ายยยยยยย!!ขำบ้าอะไรกันห๊ะ!!”
เดย์เค้นหัวเราะทำหน้าทำตายียวนมองมิ้น  “อ้าวโง่นี่! ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าโดนด่าอ่ะ! สมองอ่ะมีม๊ะ!”

“อ๊ายยยยยย!!!”
“หนวกหูโว้ย!”
“อ๊ายยยยยไอ้บ้า!!!!”   
มิ้นตะคอกด่าไอ้เดย์เสียงดังจนเพื่อนข้างๆเลิ่กลั่กหันมองรอบตัว กลัวมีอาจารย์โผล่มาแถวนี้

แล้วสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นครับ เชี่ยเดย์คว้าแก้วน้ำแดงที่เพิ่งซื้อมาสาดใส่มิ้นเต็มๆ
“ซ่า!!!!!!!!!”
ผมตกใจมองตาค้าง ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นรีบหลบฉากแทบไม่ทัน มิ้นรับเต็มๆคนเดียวอึ้งแดก ก้มดูสภาพตัวเอง
ทั้งหน้าทั้งผมทั้งชุดนักเรียนเลอะเทอะไปหมดมีแต่น้ำแดง เธอทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าสั่น 
“อ่ะ อ๊ะ อื้อออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!||||||||||||||*||”   
คงอยากจะร้องกรี๊ดแรงๆออกมาแต่โดนเพื่อนรุมเข้ามาอุดปากไว้ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเสียงกรี๊ดลอดออกมาให้ได้ยิน
 
“เฮ้ยมิ้น เออะเอ่อ!!”  ทุกคนตกใจได้แต่มอง ผมเลยลุกยืนจะเดินเข้าไปหามิ้น ไอ้เดย์มันหันมาจ้องหน้าผมจนสะดุ้ง
ไม่กล้าไปต่อก็หน้ามันนี่อย่างโหด แล้วมันก็คว้าแขนผมลากมากอดคอไว้ พาผมลุกไปใกล้มิ้นซะเอง

มิ้นกับเพื่อนมีผงะก้าวถอยหลังกันแทบไม่ทัน ไอ้เดย์ก็ยังลากผมเดินตามไปใกล้ ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนมิ้น
รวมถึงผู้คนรอบตัวคงลุ้นจนตัวเกร็งไม่ต่างกับผมว่าไอ้เดย์มันจะทำอะไร

เดย์ชี้ให้มิ้นดูหน้าผมกับหน้ามันสลับกันช้าๆ แล้วพูดตะคอกใส่หน้ามิ้นที่ยืนตาเบิกโพลง
“กูคบกันอยู่ไม่ได้หนักหัวใคร! (ชี้หน้ามิ้น) แฟนเก่าไม่เสือกโอเคนะครับ!!!!”   

มิ้นสะอึกตาโตยืนใบ้แดกเลยสิครับ

ไอ้เดย์พูดเสร็จมันลากผมไปจากตรงนั้นเดี๋ยวนั้นเลยครับ
“เฮ้ยเดย์! ขะข้าว!!”
“ไม่ต้องแดกแล้ว!!!”
ผมหันไปมองเห็นมิ้นก็โดนเพื่อนลากไปเหมือนกัน เธอดูอ่อนเปลี้ยเพลียแรงตัวเลอะน้ำแดงและอยากด่าไอ้เดย์มาก

ผมรีบตะโกนบอกเพื่อน   “เฮ้ยพวกมึงซื้อขนมปังให้กูด้วยยยยยยยยยย  โธ่~~ข้าวหมูแดงกู๊|||||||||”


********************


ตกเย็นมาไอ้เดย์เดินคอตกมารอผมเก็บของกลับบ้านหน้าห้อง ผมเห็นก็สงสัยถามมันว่าเป็นอะไรถึงซึมแบบนี้

“โธ่เว้ย!!!ซวยสัด! แม่งเพราะมีคนมาขัดลาภกู โดนหวยแดกหมดฟายเอ๊ย!!!  -*-  ”
แล้วไอ้เดย์ก็เปลี่ยนจากโหมดเศร้ามาเป็นโหมดโมโหแทนครับ มันโทษว่าเป็นเพราะเจอมิ้นเลยซวยหวยแดก
ผมก็ได้แต่แอบส่ายหน้าระอามันขำๆ เห็นมันก็โดนแดกอย่างนี้ตลอดนั่นแหละ นี่ยังไม่ชินอีกเหรอ

ผมเก็บกระเป๋าเสร็จไอ้เดย์มันก็มาแย่งไปถือให้ ไอ้ซีนที่ยืนคุยกับกีต้าร์ซึ่งกำลังลบกระดานอยู่หันมาเห็นพอดี
มันก็แซว  “แหมๆๆ มึงกลัวไอ้ลูกมันแท้งรึไงห๊ะเชี่ยเดย์ ไม่อุ้มมันกลับบ้านไปเลยล่ะ”
ผมเดินผ่านก็ผลักหน้ามันอย่างรำคาญ คนอื่นพากันหัวเราะแต่ไอ้เดย์ดันทะลึ่งอมยิ้มเขิน เขินบ้าเขินบออะไรของมึ๊ง

“ฮึ! เชี่ยซีนจะไปไหนเหรอ กูเห็นยืนนัดแนะกับไอ้ต้าร์อยู่นานละ ไม่กลับบ้าน? มึงจะไปแรดที่ไหน”
“แรดเชี่ยไร กูจะไปติวหนังสือเป็นเด็กดีเว้ย”
“ที่ไหน”
“บ้านกีต้าร์งะ”
“กูไปด้วย กูก็อยากเป็นเด็กดี”
“มึงไม่ต้องไปเลย”
“อ้าว”   ผมก็กลั้นขำแทบแย่นะ แค่แกล้งขอตามไปด้วยไม่ได้อยากจะไปจริงหรอกครับ
แค่เรียนที่โรงเรียนกับโดนไอ้เดย์ติวให้ก็ปวดหัวจะตายห่าแล้ว แต่ผมเห็นไอ้ซีนมันร้อนรนแล้วสนุกดี

“ทำไมมึงไม่ให้ไอ้เดย์สอนเหมือนเดิมล่ะลูกคิด”  กีต้าร์ขมวดคิ้วทำหน้างงถามผม
“เดย์ก็ไปกับกูด้วยไง เนอะๆๆ ไปบ้านมึงกันให้หมดนี่เลย!”   ผมอมยิ้มหันไปยักคิ้วให้ไอ้เดย์พยักหน้า มันคงดูออก
ว่าผมแค่อยากแกล้งไอ้ซีน เลยรีบพยักหน้ารัวๆให้ แต่ไอ้หมาคิมกับไอ้หมายูดันพากันส่ายหน้าไม่รับมุกผมเล้ย

“กูมีธุระ!”  ไอ้คิมรีบออกตัวสะพายเป้วิ่งจู๊ดหนีออกนอกห้องไปเลยครับ ตามด้วยไอ้ยูที่รีบไปเหมือนกัน
แต่คนละทาง  “กูรีบไปซ้อมบาส! ห่าเอ๊ยแข่งใกล้สอบด้วย ไว้วันหลังนะพวกมึง บายยยยย”   
มันตะโกนบอกโบกมือให้ ผมก็ยักไหล่แล้วหันไปมองพวกนังพงษ์เทพ  ยัยโฟร์กับแมวเหมียวพยายามฉุดมือดุ๊กดิ๊ก

“อิดุ๊กดิ๊กมึงจะหนีกลับบ้านก่อนไม่ได้นะ! ไปดูหนังด้วยกันก่อนเลย”  แมวเหมียวทำหน้าขึงขังตีแขนดุ๊กดิ๊กเบาๆ
“เออ! เดี๋ยวนี้ชอบหายไปไหนคนเดียวนะ ไปด้วยกันเลยกูนัดไอซ์กับแจ๋วแหว๋วแล้วด้วย นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี” 
โฟร์ชี้ไปทางสองสาวที่เพิ่งเอ่ยชื่อยืนยิ้มโบกมือให้อยู่หน้าประตู  แต่นังดุ๊กดิ๊กสะบัดแขนออกวุ่นวาย
“โอ๊ยยยยยย พวกหล่อนทำไมไม่ถามกันก่อนยะ! ไอ้หนังเรื่องที่ว่าเนี่ยกูไปดูมาแล้ว!ให้ไปดูอีกไม่เอาหรอก”

ดุ๊กดิ๊กหน้ามุ่ยกอดอกส่ายหน้า โฟร์กับแมวเหมียวก็รุมถามตาโต  ไปดูมาเมื่อไหร่ ไปดูมากับใคร
“ทำไมไม่ชวน!!”  สองสาวถามพร้อมกันเล่นเอากระเทยสวยหน้าเจือนชั่วแว๊บแต่แค่แป๊บเดียวมันก็เชิดหน้าต่อ
“ไปดูกับแม่มา กูกลับบ้านก่อนนะแม่บอกให้รีบกลับอ่ะ”   แล้วมันก็ทำเดินบิดก้นผ่านหน้าผมไป
มีส่งจูบขยิบตาให้ไอ้เดย์ที่ยืนข้างๆด้วย ผมรีบคว้าจูบที่มันส่งให้กลางอากาศมาขยำทิ้งแล้วเหยียบซ้ำอย่างหมั่นไส้
เลยโดนมันด่า  “อุ้ย อิลูก! หวงผัวเหรอคะ5555555”  ผมเลยผลักมันไล่ให้รีบเดินไป

“รีบไปเลยไปดุ๊กดิ๊กเดี๋ยวคนที่เขารอมึงอยู่จะบ่นเอากูไม่รู้ด้วยนะ”  ใครเชื่อว่ามันจะไปหาแม่ก็เชื่อไป ผมไม่เชื่อ
“อึก.. มึงพูดอะไรอิลูก ใครที่ไหนรอกูบ้าเหรอ”  มันมีเลิ่กลั่กเล็กน้อยหันมองหน้าเพื่อนๆที่รุมจ้องมันครับตลกดี 
“ก็แม่มึงไง!5555”  ผมบอกขำหนักตอนที่มันมองค้อนให้ผมก่อนรีบเดินจ้ำไป โฟร์กับแมวเหมียวพากันบ่น

“มึงดูมันนะแมวเหมียว เดี๋ยวนี้มันชักจะมีลับลมคมในแปลกๆมึงว่าม๊ะ หน้าอย่างมันเนี่ยนะไปดูหนังกับแม่มา” 
ยัยโฟร์ลูบคางชะโงกหน้ามองตามดุ๊กดิ๊กที่เดินไปไกล   แมวเหมียวบอกช่างมันเถอะแล้วไปยืนข้างไอซ์ที่รออยู่
โฟร์รีบเข้าไปแทรกกลางทันที มันเกาะแขนไอซ์แล้วถามเสียงหวานปานน้ำผึ้งเวชพงศ์ 
“ไอซ์จ๋าถ้าจองตั๋วหนังแล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อนเนอะๆๆ”

“เออดีอิโฟร์กูอยากกินแม็คว่ะ”  แมวเหมียวเสนอ แต่ยัยโฟร์ไม่ได้สนใจเอาแต่อ้อนไอซ์  “ไอซ์จ๋าเค้าอยากกินไอติม”
มันกระพริบตาปริบๆให้ไอซ์ ไอซ์ก็เอาแต่ยิ้มๆขำๆแล้วว่าตามใจโฟร์เถอะ แมวเหมียวก็ว่า  “เออไอติมกูก็อยากกิน”
โฟร์ก็พูดกับไอซ์อีก  “ไอซ์จ๋าไปแวะดูช็อปชุดคุณหมีด้วยนะ เค้าอยากได้ชุดเปลี่ยนให้ตุ๊กตาเค้าอ่ะ”
แมวเหมียวตาโตรีบบอก  “เออๆๆกูก็อยากได้! แล้วไปซื้อซีรี่ย์เป็นเพื่อนกูด้วยนะ เรื่องที่กูอยากได้
อปป้ากูโคตรหล่อ” โฟร์ยังคงมองไอซ์แล้วพูดจ้อไม่หยุดขณะที่ไอซ์เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว
สักพักเหมือนแมวเหมียวจะบ่นว่ากูยังจำเป็นอยู่มั้ย ผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ ส่วนนังแจ๋วแหว๋วมันไม่สนใจอะไร
ล้วงกระจกขึ้นมาส่อง สักพักก็หยิบลิปสติกขึ้นมาทาปากอวบหนาของมันสีส้มแจ๋นเชียว

ตกลงกันเสร็จสรรพก่อนพวกสาวๆจะพากันเดินไป นังแจ๋วแหว๋วไม่วายหันมาส่งสายตาหวานเยิ้มให้แฟนผม
 “เดย์ขา~~~~~  ไปดูหนังกับเมียเก่ามั้ยคะ ว้ายยิ้มหล่อจังเลยค่ะที่รัก///////คิกๆๆ” 
มึงชวนอยู่คนเดียวเลยเนอะอิแจ๋วแหว๋ว ผมชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถามแล้วกูล่ะ  ก็โดนมันมองด้วยสายตารังเกียจใส่

“ไม่ต้องแสลนได้มั้ยคะลูก ปล่อยให้เดย์เขาไปเจออะไรดีๆบ้าง มึงน่ะกลับบ้านไปหาหนอนแดกเถอะ” 
อิแจ๋วแหว๋วมันพูดเสร็จก็ถลามาเกาะกอดแขนไอ้เดย์ ทำท่าอยากจะจิกจะกัดจะข่วนหน้าผมเหลือเกิน
หน้ามึงนี่ตัวอิจฉาในละครทีวีต้องยกมือกราบ

“เหรอ แล้วมึงจะกินด้วยมั้ยกูจะได้หาเผื่อ”  ผมยักไหล่แกล้งถามแจ๋วแหว๋ว นังแจ๋วแหว๋วก็ยักไหล่
เหล่มองไปทางเป้าไอ้เดย์ซะตาเยิ้ม  “หนอนที่กูจะกินน่ะ มันต้องตัวใหญ่ๆเท่านั้น ฮุฮุฮุฮุฮุฮุฮุ//////”

ไอ้เดย์มันหัวเราะแหะๆแล้วค่อยๆดึงแขนตัวเองออกจากมือนังแจ๋วแหว๋ว เอามากอดแขนผมไว้แทนแบบกลัวๆ
ผมกลั้นหัวเราะขำหน้านังแจ๋วแหว๋วที่ขัดใจแทบแย่ มันฮึดฮัดบ่นว่าไอ้เดย์โดนผมทำของใส่ถึงไม่ยอมมอง
คนสวยๆอย่างมัน แล้วมันก็เดินเชิดๆไปยืนกระทืบเท้าขัดใจภาพที่เห็นไอ้เดย์เขยิบมากอดแขนผมแน่นขึ้น

ไอ้กีต้าร์ทำความสะอาดกระดานเสร็จตามที่อาจารย์สั่ง (ถ้าไม่สั่งมันไม่มีทางทำหรอกครับ55) ก็หันมาพูด
“ไปดูหนังกันให้สนุกเถอะสาวๆ เดี๋ยวพวกเราจะไปติวหนังสือกัน!55” 
ไอ้ซีนนี่หันมองอย่างแรงคอแทบหัก ดูแววตามันก็รู้ เชี่ยซีนตัดพ้อออกนอกหน้ามากครับ มันคงไม่อยากให้ผม
กับไอ้เดย์ไปด้วย ผมอมยิ้มมองหน้ามันแบบกวนๆเยาะเย้ย โดนไอ้ห่าซีนแม่งยันข้อพับเข่าเล่นเอาทรุด
ไอ้เดย์รีบจับประคองกอดโดนเพื่อนที่ยังเหลือในห้องส่วนหนึ่งโห่แซวอีก ทำยังไงผมก็ไม่ชินมันเขินอ่ะครับ/////

“ขยันกันจังเลยเนอะ ขอให้สอบเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้กันนะจ๊ะ” 
ไอซ์คนดีอวยพรยิ้มสวยให้ พวกผมทุกคนนี่รีบพนมมือไหว้สาธุจนเธอขำ แล้วยัยโฟร์ก็ถามโพล่งออกมา
“แล้วไอซ์ล่ะจ๊ะ อยากเข้าที่ไหนอ่ะ” 
“อ๋อเราตั้งใจว่าจะเข้าที่เชียงใหม่น่ะ”
“ห๊า!!!!!!!!! ทำไมไปไกลนักล่ะไอซ์”   โฟร์ดูตกใจมาก
“ก็เราชอบ โฟร์ล่ะอยากเข้าที่ไหนเหรอ”
“..........ไม่รู้สิจ๊ะ”   

ยัยโฟร์นี่ท่าจะติดเพื่อนมากดูมันทำหน้าซึมไปเลย คงคิดว่าอีกไม่นานต้องแยกจากกันสินะ เรื่องมหาลัยเหรอ.....
นี่ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องแยกกันเรียนคนละมหาลัยกับไอ้เดย์มาก่อนเลย เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกวันสินะ

 

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม.../2





..............................................
.................................
..............

พอเดินมาถึงหน้าป้ายรถเมล์ ผมกับไอ้เดย์ก็ขอแยกกลับบ้าน ไอ้ซีนดีใจจัดดึงผมไปกอดลา เลยโดนไอ้เดย์โบกซะ
หัวแทบแตก กีต้าร์ขำแทบกลิ้งไอ้ซีนมันด่าว่าแม้แต่เพื่อนก็ไม่เว้นนะหึงไม่เข้าท่า เชี่ยเดย์แสยะยิ้มทำท่าจะถลาไป
กอดกีต้าร์บ้าง ไอ้ซีนรีบผลักอกไอ้เดย์ไล่ให้กลับบ้านกับผมไปเลย ผมล่ะขำไอ้พวกบ้านี่มันก็พอกัน

“ไหนว่าเพื่อนไงไอ้ซีน หวงทำหอกไร กีต้าร์ก็เพื่อนกู กูจะกอดยังไงก็ได้”   ไอ้เดย์ไม่วายยังจะแกล้งไอ้ซีน
“มึงไม่กลัวไอ้ลูกมันหึงเหรอเชี่ยเดย์! ทำอะไรเกรงใจมันบ้างดิวะสัด”  ไอ้ซีนก็แถไปเรื่อยมันชี้มาทางผม

ผมแกล้งทำหน้าเหรอหราแล้วยิ้ม  “ไม่เป็นไร กูไม่ว่า เพื่อนกันๆมานี่มากูกอดเอง555”  ผมเข้าไปกอดกีต้าร์แทน
ไอ้กีต้าร์ก็ทะลึ่งกอดผมตอบซะแน่นเลย  “แปลกเนอะทำไมตัวมึงหอมจังวะลูกคิด ขอหอมหน่อยดิ๊555”
มันขำแล้วทำท่าจะหอมแก้มผมด้วย ผมรีบยันหน้ามันไว้แทบไม่ทัน ไอ้บ้านี่ก็เล่นใหญ่ซะนี่มันป้ายรถเมล์นะเว้ย
เด็กโรงเรียนเดียวกันไหนจะคนแถวนั้นหันมามองกันเพียบ

เชี่ยซีนกับเชี่ยเดย์หายช็อกก็พากันกระโจนเข้ามาจับผมกับกีต้าร์แยกออกจากกันเดี๋ยวนั้น ไอ้ซีนทำหน้ามู่ทู่
ผลักไหล่กีต้าร์แรง กีต้าร์ทำหน้าทะเล้นแล้วขำเสียงดัง ส่วนไอ้เดย์มันตีตูดผมหนึ่งทีแรงพอดู
ผมสะดุ้งร้องโอยเลยนะ มือหรือตีนนี่หนักชิหาย||||||||||  มันชี้หน้าผมแบบคาดโทษ
“สนุกนักนะมึง แรดนักใช่มั้ยกลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้เลยเชี่ยลูก ต่อหน้ากูเลยนะๆแม่ง”   

เดย์รีบคว้ามือผมจูงไป ไม่สิเรียกลากไปเลยดีกว่า ไอ้จอมลากมันเดินบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งตลอดทาง
ผมกลั้นขำมันแทบแย่


*************************************

กลับมาถึงบ้านผม สวัสดีแม่จ๋าแล้วไอ้เดย์ก็รีบลากผมขึ้นห้อง เข้าห้องผมได้มันก็ผลักผมจนหงายหลังล้มไปบนเตียง
เดย์มันตามมานอนทับผมแล้วกดตัวไว้ไม่ยอมให้ผมลุกหนี ก่อนจะทำหน้าจริงจังพูด
“จะยั่วผู้ชายก็ยั่วให้มันถูกคนหน่อย ว่าที่ผัวอยู่นี่ทำไมไม่ยั่ว...หือ..”

ผมก็อึ้งไปนะหัวใจเต้นแรงมาก ไม่คิดว่ามันจะยังหึงไม่หาย ผมจับบ่ามันทั้งสองข้างผลักๆออก เรียกชื่อมัน
“เดย์! เดย์ไอ้บ้า หนักนะเว้ย เล่นๆกันน่า กูยั่วใครเป็นที่ไหนมึงบ้าเหรอ”
“ไม่จริง  มึงยั่วกูทุกวันไม่รู้ตัวเหรอ กูจะทนไม่ไหวอยู่แล้วลูกคิด”

อึ๋ย.......ไอ้เดย์ก้มมากระซิบติดหูผม พูดเสร็จมันก็ขบติ่งหูผมเบาๆแล้วจูบดูดติ่งหู เล่นเอาทั้งจั๊กจี๋ทั้งสยิว
ผมร้อง  “อื้ออออ”   ส่ายหน้าหนี มันก็ตามไซร์กกหูยันซอกคอ เอาจมูกโด่งของมันซุกไซร์หอมไปทั่ว
มือมันนี่อย่างไวมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนสองเม็ดบนของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เผลอแป๊บเดียว
มันทำรอยจูบไว้ที่เนินอกผมแล้ว มือมันก็ปลดกระดุมเสื้อผมต่อไปเรื่อยๆจนหมด ผมพยายามเอามือตัวเอง
ยันหน้ามันออก โดนจูบตามเนื้อตัวแล้วมันเสียวๆยังไงไม่รู้ครับ แต่เดย์ก็จับมือผมออก มันกุมมือผมแน่นทั้งสองข้าง
ดันให้กางออกแผ่ไปบนที่นอน แล้วซุกหน้าลงมาไล่พรมจูบไปทั่วตัวผมอีกครั้ง คราวนี้มันหยุดนานที่ยอดอก
“ซี๊ดดดดดดดด อื้อออออ อื้ออออออ ดะเดย์...เดย์ อื้ออออ”
ไอ้เดย์ทั้งดูดทั้งเล่นลิ้นกับยอดอกทั้งสองข้างจนมันชูชันแข็งสู้ ผมบิดตัวเกร็งไปมาแต่ก็หนีลิ้นมันไม่พ้น

เดย์ไล่พรมจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ มือก็เลื่อนไปรูดซิบกางเกงนักเรียนขาสั้นแล้วค่อยๆถอดมันลงไปตามขา
มันล้วงมือเข้ากางเกงชั้นในแทนที่จะดึงออก ฝ่ามือร้อนๆขยำกำรูดสัมผัสกับส่วนที่พองตัวอยู่ด้านในของผม
“เดย์..อื้อ....”   ผมได้แต่ซูดซี๊ดห่อริมฝีปากครางตามจังหวะการลงลิ้นนอกเนื้อผ้าของมัน ทรมานกันชัดๆ
ไอ้เดย์แกล้งผมนานทั้งที่มันรู้ว่าผมต้องการแค่ไหน ตอนนี้กดหัวมันจนมือสั่นไปหมดแล้ว

หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันระทึกขึ้นเรื่อยๆเหมือนจะระเบิดออกมานอกอก ยิ่งตอนที่ไอ้เดย์ส่งลิ้นแตะส่วนหัว
ลิ้นร้อนๆของมันขยี้ลงไปตรงนั้นผมครางแทบคลั่ง แอ่นสะโพกขึ้นสวนจับตรงนั้นจ่อเข้าปากมันแบบสุดจะทน
มันเสียวมันสั่นจนตาพร่า เหงื่อออกเยอะมาก ขณะที่เด้งส่วนล่างสู้แรงตอดก็ได้ยินแต่เสียงดูดจ๊วบจ๊าบ  “อ๊า..”
ผมขยำผ้าปูที่นอนแน่นเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้อง หลับตาปี๋สลับกับแอบหรี่ตาก้มมองภาพตรงหน้าเป็นระยะ
ส่วนนั้นที่ผลุบหายเข้าออกในโพรงปากทำให้ก้นผมลอยแทบไม่ติดพื้น

“ฮือออ เดย์ เร็วๆแรงๆอื้อออ อีกฮึก..อีก อ๊ะอื้ออ”   เสียงอ้อนของผมสั่น และครางสั่นอย่างนั้นนานพอดู
ไอ้เดย์ก้มหน้าก้มตากลืนกินส่วนนั้นเหมือนหิวกระหาย ผมไม่อาจขืนได้มันทำผมเสียวตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า
นิ้วเท้าหงิกเกร็งทุกนิ้วสุดๆไปเลย “อื้อออ เดย์ เดย์ อ๊า ฮือออ ซี๊ดดดด โอ๊ยฮือออ”
ผมร้องเหมือนจะไปไอ้เดย์ยิ่งแกล้ง มันลงลิ้นกระตุ้นที่ส่วนหัวพลางใช้มือรูดขึ้นลงส่วนที่เหลือเร็วขึ้นเรื่อยๆ..
ผมร้องดังจนต้องเอามืออุดปากตัวเองไว้เพื่อเบาเสียงลง ไอ้คนหื่นมันทำหน้าสะใจก่อนจัดการกับส่วนนั้นของผมต่อ

“อื้อออ อื้อออ”   ผมครางทั้งๆที่อุดปากตัวเองแน่น  ข้างล่างยังถูกดูดดุนจนทานทนแทบไม่ไหว
ในใจไม่รับรู้อะไรนอกจากความเสียวซ่านและความเมามันส์ ถึงส่วนแข็งขึงนั้นจะถูกทำจนช้ำตอนนี้ผมก็ยอม..

ลิ้นร้อนไล่เลียลามขึ้นมาด้านบน หยุดดุนเล่นที่ยอดอก ขณะที่ไอ้คนทำนอนซ้อนด้านหลังกอดไว้แนบแน่น
ผมเบ้หน้าด้วยความเสียวสุดๆทันทีที่มืออีกฝ่ายเร่งรูดเร้าส่วนนั้นให้ มันทำไปพร้อมๆกับที่ยื่นปลายลิ้นแตะเลีย
ยอดอกด้านบนข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ไม่ได้ถูกปล่อยว่าง นิ้วหัวแม่มือกับปลายนิ้วชี้กำลังบดขยี้อย่างมันส์มือ
ผมสั่นไปทั้งตัวได้แต่ปิดปากตัวเองกลั้นเสียงครางระงมห้อง

และในที่สุดทั้งตัวผมก็เกร็งกระตุกแรงอย่างฝืนไม่ได้ 
“อ๊ะ อ๊า!! ฮืออออออออ.....เด..ย์...แฮก..”   ปล่อยออกมาเต็มมือไอ้เดย์

ผมเหนื่อยหอบจนตัวโย่นหมดแรงแผ่ไปกับที่นอน แต่ยังรู้สึกถึงแรงกระตุ้นช่วงล่างไม่หายมันไม่ได้หยุดพักตาม
มือและริมฝีปากร้อนที่เข้าครอบครองส่วนนั้นยังรูดเค้นไม่หยุด ภาพที่มันกำลังเก็บกลืนน้ำหวานลงคอ
ทำผมอายจนหน้าร้อนฉ่า เหมือนมันจะยังไม่พอ มันสื่อกับผมว่าอยากได้มากกว่านี้อีก

“ลูกคิด......เดย์อยากอ่ะ เอาเข้าไม่ได้เหรอ”  ไอ้หล่อมันเลื้อยขึ้นมานอนทับ กระซิบเสียงกระเส่าข้างหูผมไม่พอ
ยังเอาเป้าตุงๆของมันมาถูกับตรงนั้นของผมด้วย ผมร้องอื้อส่ายหน้าหนีทันทีที่มันจับขาผมแยกออก
แล้วดันตัวแทรกลงมา  “ไม่ได้ พรุ่งนี้กูมีสอบเก็บคะแนนตั้งสามวิชาเลยนะเว้ย ไว้วันหลังนะ”

เดย์มันโวยทันทีทำปากยื่นว่าผม  “มึงจะขี้โกงเกินไปแล้วนะไอ้ลูก มึงสบายตัวคนเดียวงี้ได้ไงวะให้กูมั่งดิ
ใจร้ายแม่งงง”  ยิ่งเห็นผมอมยิ้มแกล้งมัน มันยิ่งงอแงครับ ขย่มตัวแรงๆใส่ผมไม่ยอมท่าเดียวไซร์คอผมซะขนลุก
ขืนโดนมันรุกหนักผมจะแย่เอาซะก่อนเลยตกลงกับมัน  “อ่ะๆกูช่วยมึงแล้วกัน แค่มือนะ ทีเดียวพอนะเว้ย”
พูดไปก็เขินปากแต่เพราะเป็นมันหรอกนะผมถึงยอมทำให้ ตอบแทนที่เมื่อกี้มันทำให้ผมมีความสุขสุดๆ

“กูขอสาม! ที่ปากด้วย! ถ้าไม่ตกลงกูเอาที่อื่นห้ามร้องนะ!”

ผมได้แต่ร้อง  “เชี่ย!!||||||||||*||”  แค่นั้นไอ้บ้ากามมันก็จูบอุดปากผมนัวลิ้นซะหูอื้อตาลายหมด ก่อนจะโดนจับง้างปาก
แทบสำลักตอนมันกระแทกไอ้นั่นเข้าปาก ไอ้บ้าเอ๊ยเบาหน่อยก็ไม่ได้เดี๋ยวแม่งกัดให้เหลือครึ่งอัน หมั่นไส้หน้าฟินๆ
ของมันมากครับ ตั้งสามรอบรู้ว่ามันไม่หวงน้ำ แต่ไม่ห่วงของมึงก็น่าจะสงสารปากกูบ้าง T T มึงไม่เล็กนะฟายเอ๊ย



......................................................
...............................
................
.......

หลังไอ้บ้ากามมันตัวเบาจนพอใจแล้ว ผมรีบหนีไปอาบน้ำ แต่พอออกมาเจอมันหลับอ้าปากนิดๆเหมือนเด็ก
เห็นแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ครับ../////

 “เดย์ เดย์ อาบน้ำนี่มั้ย หรือจะกลับไปบ้านมึง”  ผมลงนั่งข้างๆแตะๆหน้าเรียกมันเบาๆ
เดย์สะดุ้งเล็กน้อย หืออือปรือตาขึ้นมองหน้าผม มือมันไวนะดึงแขนผมจนหน้าคะมำเอาแก้มไปแนบหน้ามันพอดี
โดนหอมดังฟอดใหญ่  “อื้อหืมมม หอมจัง////”

“ไอ้บ้า/////” ผมยันตัวลุกขึ้นรีบหนีไปใส่ผ้าเดี๋ยวโดนคลุกวงในอีกจะแย่
ใส่เสื้อไปก็นึกขึ้นได้ลองถามมันเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยดู

“เดย์ มึงอยากเรียนต่อที่ไหนเหรอ”
“มึงเรียนที่ไหนกูก็เรียนที่นั่นแหละ” 
ดูมันตอบมาสิครับ ผมหันไปมองมันยืนอึ้งอยู่สองวิก่อนจะรีบรุดไปนั่งตรงหน้า มันยังมีหน้ามายิ้มแฉ่งให้อีก
 “ได้ไงไอ้บ้า มึงต้องเข้าที่ที่มึงอยากเรียนสิ หัวมึงดีจะตาย ถ้าเอาตามกูจะได้เรียนมั้ยเหอะ
กูจะสอบติดที่ไหนรึเปล่ายังไม่รู้เลย||||||||||||”  นี่แหละครับเรื่องจริงของชีวิต

“จะให้กูคิดไรมากมายวะ ไม่มีมึงกูไม่เรียนแล้วด้วยซ้ำ ถ้าแยกกันกูไม่เอา”
“เดย์....”
“ความจริงกูไม่ต้องเรียนต่อก็ได้นี่ เฝ้าร้านทองให้พ่อ พอมึงเรียนเสร็จกูก็ไปรับกลับบ้านแฮปปี้จะตาย55”
“บ้าดิ ไอ้บ้า คิดถึงอนาคตของตัวเองบ้างสิ มึงไม่มีอะไรที่อยากทำบ้างเลยเหรอ”
“อยากอยู่กับมึง แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ทำอย่างอื่นด้วยก็อยู่กับกูได้ ลองคิดดูให้ดีสิเดย์ มึงชอบเรียนวิชาอะไร แล้วอยากทำงานอะไร”
“กูชอบเพศศึกษาสุดละ อยากทำงานเป็นหัวหน้าแก็งค์..โอ๊ย!!! มึงตีหัวกูทำไมเชี่ยลูก!?”
“ฟายเอ๊ยยังมีหน้ามาถามอีก แต่ละอย่างนี่ใช้สมองคิดแล้วรึยังพูด!”
“ก็กูขี้เกียจคิดอ่ะ”
“เดย์......กูรู้นะ มึงไม่ชอบโดนบังคับ แต่กูไม่ได้บังคับกูขอร้องให้มึงเรียนต่อ สักที่เหอะ”
“ทำไมอยากให้กูเรียนต่อ”

ผมถอนใจขยับไปนั่งพิงไหล่มัน มันก็ยกมือโอบไหล่ผมพาเขยิบไปนั่งพิงข้าฝาทางหัวเตียง
มืออีกข้างก็เอาแต่ลูบหัวผมเล่น  ผมพยายามพูดกล่อมมันอย่างตั้งใจ
“กูไม่อยากให้ใครเขาดูถูกมึง ว่ามึงไม่ดี คนแม่งก็มองกันที่เปลือก เขาไม่ได้มารู้ด้วยหรอกว่าใจมึงดีหรือไม่ดี”
“เอาตรงๆดิ๊”
“เอ้อ! กูอยากให้ญาติกูยอมรับมึงอ่ะ!!! ....”   ผมหน้ามุ่ยพูดแล้วช้อนตาค้อนใส่มัน ยังจะมายิ้มอีกไอ้บ้าเดย์
“555เคี้ยกๆ เอาน่าไม่เป็นไรหรอกกูไม่สนว่าญาติคนไหนของมึงจะคิดยังไงกับกู ยกเว้นแม่มึงคนเดียว”
“ถึงจ๋าจะชอบมึงมากแต่เขาคงไม่เห็นด้วยหรอกถ้ามึงจะไม่เรียนต่ออ่ะ แล้วก็ช่วยสนญาติกูบ้างก็ดีนะ”
“อย่ามาทำหน้าบูด 55เดี๊ยะจูบทั้งคืนเลยนี่”
“อื้อออ!/////*// ไม่ต้องมาจับปากกูเลย เฮื่อย!”
มันแกล้งผมจนจะลุกหนีนั่นแหละถึงยอมเฉลย

“โอ๋ๆๆอย่างอนเดย์ดิ55 กูมีที่ที่กูอยากเรียนแล้วหรอก กูแกล้งมึงเล่นอ่ะ5555555”
“โธ่! ไอ้บ้านี่ ที่ไหนอ่ะ!!?”  ผมโล่งใจนะแต่ก็ใจหายอีกแปลกๆ มันรู้ว่าจะไปทางไหนก่อนผมซะอีก เฮ้อ..
“มหาลัย....น่ะ  กูว่าจะเรียนด้านออกแบบ มึงล่ะอยากเข้าที่ไหน”
“โหยยยยยยยยยย ฮืออออออออ กลายเป็นกูที่ไม่รู้จะไปอยู่ไหนแล้วดิ แม่ง”
ผมโอดครวญไอ้เดย์ก็ขำแล้วมันก็ยื่นนิ้วก้อยมาหา ผมได้แต่ชะงักมองไม่เข้าใจ

“เอานิ้วก้อยมึงมาเกี่ยวกันไว้เลยลูกคิด”
“เกี่ยวทำไม”   ไอ้เดย์รำคาญผมที่ยึกยักจับนิ้วผมไปเกี่ยวเองเลย
“สัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน เข้ามหาลัยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน มึงห้ามหนีกูไปไม่งั้นกูจะตามล่ามึงคอยดู!”
“|||||||||| นี่มึงเป็นแฟนกูรึนักล่าค่าหัวไอ้บ้า!”   นี่กูควรร้องไห้เพราะซึ้งหรือกลัวมึงดี
“เคี้ยกกกกกกก555”   

ความกลุ้มของผมกับเรื่องเรียนของมันคือความบ้าบอคอแตกชิหาย ซวยซ้ำโดนสั่งห้ามอยู่หอกับใครด้วยอีก
นี่ขนาดยังไม่เข้ามหาลัยเลยนะครับเนี่ย มันพล่ามห้ามผมทำโน่นทำนี่เป็นภูเขา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ถึงจะพูดว่าไว้วันหลัง แต่หลังจากนั้นเราก็ยังไม่มีโอกาสจึกกะดึ๋ยกันอย่างจริงจังหรอกครับ

เมื่อถึงวันหยุด วันอาทิตย์นี้ผมขอแม่จ่าไปเที่ยวกับที่บ้านไอ้เดย์ครับ บ้านเดย์จะไปทำบุญที่อยุธยา
แล้วแวะไปเยี่ยมตากับยายที่อยู่ที่นั่น คงกลับถึงบ้านมืดค่ำบอกแม่จ๋าไว้แล้ว จ๋าไม่ได้ห้ามหรือรั้งอะไรผมเลย
สนับสนุนแทบจัดใส่จานเสิร์ฟให้บ้านนั้น มีสั่งให้ซื้อขนมมาฝากอีกต่างหาก

ไอ้เดย์นั่งเล่นรอผมที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านขณะที่ผมร่ำลาแม่อยู่ที่โต๊ะบัญชี
“ไปไกลนะไปฉี่ไปขี้ก่อนขึ้นรถล่ะลูก”
“ครับๆ แวะปั้มก็ได้มั่งหรอกมั้งจ๋า”
“เอายาธาตุไปด้วยมั้ย เผื่อปวดท้อง เอาร่มพับติดไปด้วยสิกันแดดกันฝน นี่ๆไฟฉายมั้ย..”
“จ๋า! ไม่ได้ไปเข้าค่ายลูกเสือนะจ๋า ขนขนมใส่เป้ลูกก็พอแล้ววววว”
“งั้นเอาเม็ดแตงโมกับเม็ดฟักทองไป”  ว่าแล้วจ๋าก็เดินรี่ไปหยิบมายัดกระเป๋าผมให้ ซึ้งครับ
“........ทั้งปี”   ถามลูกสักคำมั้ยว่าอยากกินอะไร...ตั้งแต่เล็กจนโตโดนแม่ยัดเมล็ดผักผลไม้ให้แทะกินตามทางทุกที

คุณนายลูกเกดลำเอียงที่สุดในสามโลกอ่ะทุกคนครับ แม่ผมถือขนมปังตั้งสามห่อใส่ถุงยื่นให้ไอ้เดย์ที่ยิ้มรอรับ
“เดินทางดีๆกันนะลูกน๊า555”   จ๋าโบกมือบ๊ายบายแล้วไม่วายตะโกนตามหลังบอกอย่าลืมซื้อของฝากมา

ผมหมั่นไส้ไอ้เดย์ ระหว่างทางที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปบ้านมันเลยแย่งขนมปังมาแกะกินซะ
แล้วเอาเมล็ดแตงโมใส่ถุงให้มันแทน

.....................................................
......................................
......................
.......

รถบ้านไอ้เดย์ออกเดินทางตั้งแต่เช้าใช้เวลาไม่นานก็ถึงอยุธยาแบบชิวๆ ไปทำบุญที่วัดตั้งสามแห่ง
แม่เดย์บ่นเสียดายตลอดที่พี่ดรีมไม่ได้มาด้วย เขาติดไปส่งแฟนบินไปดูงานที่เกาหลี

นั่งรถด้วยกันมาบรรยากาศดีมากๆครับ พ่อกับแม่เดย์อารมณ์ดีแล้วก็คุยกับผมดีมาก อย่างกับผมเป็นลูกเขาเลย
ไอ้เดย์เสียอีกโดนพ่อกับแม่ฟ้องว่าดื้อว่าร้ายว่ารั้นยังไง ด่าลูกชายตัวเองให้ผมฟังตลอดทาง เดย์มันก็บ่น
ว่าใครกันแน่ที่เป็นลูกบ้านนี้ ผมแลบลิ้นสมน้ำหน้ามัน ทีใครทีมันเพราะแม่จ๋าผมก็โอ๋มันเหมือนกันนั่นแหละ

ตกเย็นเราก็ไปบ้านคุณตาคุณยายกันครับ... ตอนนี้แหละที่ผมตื่นเต้น

“ไม่ต้องกลัวหรอกตากับยายใจดี”
ไอ้เดย์มันกระซิบบอกตอนที่ล้อรถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านไปแล้ว ผมกลืนน้ำลายมองบ้านเรือนไทยหลังเบ้อเร่อ
รายล้อมด้วยสวนต้นไม้สวยๆเต็มไปหมด

“อยู่แค่ตากับยายเหรอ”  ผมกระซิบกระซาบถามไอ้เดย์ตอนก้าวลงรถ
“ไม่หรอกมีน้องสาวแม่กับลูกเขาอยู่ด้วย คอยดูตากับยาย แกแก่มากแล้วดีที่ไม่ค่อยป่วยนะยังแข็งแรงกันทั้งบ้านอ่ะ”
“น้องสาวแม่......กับลูกเขา งั้นก็เป็นลูกพี่ลูกน้องมึงสิเดย์ สวยป่ะ คิกๆๆ”
“หวังเชี่ยไร มันเป็นผู้ชายเว้ย อยู่ม.สามแล้วมั้ง อย่าอ่อยเรี่ยราดล่ะมึงเดี๋ยวกูหลังมือให้”

“ตาเดย์! เดี๋ยวเถอะจะทำอะไรลูกเขา!”  แม่หันมาเห็นไอ้เดย์มันแกล้งเงื้อมือใส่ผมก็รีบออกโรงด่ามันแทนผม
ผมล่ะขำสมน้ำหน้ามันทำเป็นเก่ง มันเลยมาดึงแก้มผมสองข้างยืดไปยืดมาเล่นแทน
อยากบอกแม่เหลือเกินว่าไม่ต้องกลัวไปหรอกครับ มันหวงผมยิ่งกว่าไข่มันเสียอีก เอ๊ยไม่ใช่หมายถึงไข่ในหินน่ะ

“โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!”
“เหวออออออ~~~~~~~~ออออออ!!!!!!!!!!|||||||||||||| ไม่เห็นบอกเลยว่ามีหมาอ่ะ!”
ผมตกใจสะดุ้งแรงกระโดดขึ้นขี่หลังไอ้เดย์ทันที กลัวเจ้าหมาไทยบิ๊กเบิ้มสองตัวที่พากันวิ่งวุ่นวายมารุมเห่ารุมขู่

“55555 ไม่ต้องกลัวลูกไม่ต้องกลัว มันไม่กัดหรอก555”   แม่ไอ้เดย์หัวเราะบอกให้พ่อหันมาดูทางผม
พ่อกับแม่ช่วยกันถือกระเช้ารังนกกับถุงเสื้อผ้าของฝากตายาย เขาพากันหัวเราะผมใหญ่ ไอ้เดย์ก็ขำพลางไล่หมาให้

พอเท้าแตะพื้นยืนดมกลิ่นกันสักพักถึงค่อยรู้ว่าความจริงแล้วหมาสองตัวนี้ไม่ได้ดุอะไรอย่างที่บอก ออกเชื่องด้วยซ้ำ
เพิ่งเจอผมครั้งแรกยอมให้ลูบหัวลูบตัวกันทั้งคู่ มาอ้อนหางสั่นอยากให้เล่นด้วยเหมือนดีใจที่มีคนมาบ้าน
นี่เราเป็นคนแปลกหน้ากันนะเว้ย สงสัยเพราะผมหล่อมั้งพวกมันเลยชอบ.... (อ้าวอย่ามองบนกันงั้นเซ่)

“มะขามเอ้ยยยย มะยมเอ้ยยยยยย เอ็งสองตัวเห่าใครกันล่ะลูก!!?”  เสียงตาตะโกนเรียกหมามาก่อนเห็นตัว
ไอ้เดย์หัวเราะหันมาบอกผมว่าตาหูไม่ค่อยดีคงไม่ได้ยินเสียงรถ แต่หมาพากันเห่าเสียงดังเลยได้ยินแล้วออกมาดู

“หวัดดีจ้าพ่อ หนูมาเยี่ยมจ้า555 คิดถึงจังเลย แม่ล่ะจ๊ะนี่หนูซื้อของมาฝากเต็มเลย55”
“อ้าวเฮ้ย! แม่มึงงงงงง อีหนูมันมาหาแน่ะเว้ย55555”

แม่เดย์พาพวกเรายกมือสวัสดีคุณตา ตาท่าทางตื่นเต้นดีใจเรียกยายที่อยู่ในครัวเสียงดังลั่นบ้าน
ไม่กี่อึดใจ คุณยายก็เดินตัวค้อมออกมาหา แม่ไอ้เดย์รีบเข้าไปกอดไปหอมสวัสดีแม่เขา
ส่วนพ่อเดย์กับเดย์ลงไปนั่งที่พื้นยกมือไหว้ยาย ผมก็ทำตาม คุณยายกวักมือเรียกไอ้เดย์เข้าไปกอด
ตาก็กอดมันด้วย ท่าทางจะหลานคนโปรดนะนี่

“พิมกับเจ้านาวล่ะพ่อ มีของมาฝากหลานด้วยเนี่ย”  พ่อไอ้เดย์ทักถามหาญาติทางฝ่ายแม่อย่างสนิทสนมกัน
คุณตารีบบอกว่าหลานไปส่งแม่มันซื้อของไม่ไกลนี่หรอกเดี๋ยวก็มา

“อ้าวแล้วนั่นใครล่ะ”    ผมสะดุ้งที่ตาชี้มาทางผม ยายก็จ้องเขม็ง....... ทำไมจู่ๆก็ทำหน้าดุกันขึ้นมาล่ะครับนี่|||||||

“แฟนเดย์เองแหละตา ยาย น่ารักป่ะละ”   เชี่ยเดย์ยิ้มแนะนำผมเสียงดังฟังชัด มันมานั่งกอดคอผมสบายๆ
แต่ผมนี่หน้าเหลือสองนิ้วแล้วครับ! นี่มึงพูดอะไรไม่คิดจะปรึกษากูกับพ่อแม่มึงหน่อยเรอะไอ้หอกเด๊ย์!!!

“เฮ้ยนี่เอ็งพูดจริงเหรอวะไอ้เดย์!!!?”   ตาไอ้เดย์ทำหน้าตกใจมาก ขณะที่ยายทำท่าหน้ามืดจะเป็นลมล้มพับเดี๋ยวนั้น

“ว้ายแม่! แม่เป็นอะไรแม่ๆ!!!”   แม่ไอ้เดย์ร้องลั่นพ่อไอ้เดย์รีบเข้าไปช่วยพยุง ไอ้เดย์ก็วิ่งไปหายาดมตามที่ตาชี้บอก
ว่าวางไว้ข้างโต๊ะที่ตั้งโทรศัพท์บ้าน

ผมก็ตกใจนะแต่ทำอะไรไม่ถูก แล้วก็ได้แต่นั่งหน้าซีดเป็นห่วงยายไอ้เดย์

ถึงขั้นเป็นลมเลยเรอะ!||||||||||




tsktonight…

 ***แต่งตอนนี้ในวันหยุดสงกรานต์รู้สึกดีมากที่ไม่มีข้อจำกัดของเวลา ^^ คิดถึงนะคะอยากมาบ่อยๆ คนรอน่ารัก


titansyui— ขอบคุณนะจ๊ะ
mild-dy--- ขอบคุณนะจ๊ะ
TaecKhun Imagine Love--- คราวนี้ถึงคิวคุณตาคุณยายแล้วค่ะ55 อะไรกันนักหนานะเรื่องนี้555
ทฟเืนสรฟ--- ขำเยอะๆแล้วก็รอลุ้นไปด้วยกันนะคะ ตอนนี้คิดว่าน่ารักดี ขอบคุณที่ชมค่าส่วนตัวก็อารมณ์ดีบ้าง
ไม่ดีบ้างธรรมดาค่ะ เปล่าหรอกความจริงเป็นบ้าหนีออกมาจากศรีธัญญามาแต่งเรื่องนี้โดยเฉพาะ555
iceman555--- ขอบคุณนะจ๊ะ
Alone Alone—55นี่มันลูกน้องเดย์ใช่มั้ยคะ โดนเดย์จ้างมาเท่าไหร่55
meuy--- เราแต่งตอนนี้ไปกินมาม่าไปด้วยนะเชื่อมั้ย555 แล้วมันจะไม่มีมาม่าได้ไงล่ะ55(ขำๆ) ขอบคุณที่รอน้า
peaceminus1--- คราวนี้มาลุ้นคุณตาคุณยายกันต่อ55
MK— ความลับไม่มีในโลกแต่บางทีก็ยังไม่ถึงเวลาของมันอ่ะเนอะ โอ๋ลูกต่อไป55
Redz--- ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

  ยินดีที่ไร้ท หนีออกมาจาก รพ.ศรีธัญญา(มาเขียนเรื่องสนุกๆ ให้คนอ่าน อารมณ์ดี หัวเราะเอิีกอ๊ากบ่อยๆ)
 เอ้ย...ไม่ใช่ ยินดีที่ไร้ท ได้มาเขียนเรื่องช่วงสงกรานต์(อย่างสบายอารมณ์)
สนุก ชอบๆๆๆๆ
รอตอนใหม่  (nc อ่ะ เขินนนน )
 

[MayA@TK]

ตายายอย่าขัดขวางเรื่องเดย์กับลูกเลยนะ
แค่พ่อจ๋าแม่จ๋าลูกก็ไม่รู้ว่าจะยังไงแล้ว

 

[titansyui]

 

[mild-dy]

 

[meuy]

นี่แฟนกูหรือนักล่าค่าหัว ชอบอ้ะ  5555555555

ยายจ๋า อย่ากินมาม่าน้า. 

ปล.คนเขียนอย่ากินมาม่าเวลาแต่งสิคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ 555555