CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: tsktonight ที่ 08-02-2015 19:08:55

หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 08-02-2015 19:08:55

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 1 เพื่อนไม่ค่อยใหม่ (8/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 08-02-2015 19:09:17

ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 1 เพื่อนไม่ค่อยใหม่






“เฮ้ย ลูกคิด! ทางนี้เว้ย!!” 
เสียงไอ้ซีนเพื่อนผมตะโกนแหกปากเรียกเล่นเอาสะดุ้ง

คนรอบตัวหันมามองผมกันใหญ่ มันจะเอาเด่นไปไหนวะ ผมก็ได้แต่เดินตัวลีบเล็กน้อยก้มหน้าก้มตาไปที่โต๊ะ
วันนี้ขาดแค่ไอ้คิม มันตามแม่มันไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด ไม่งั้นก็มากันครบ

มีไอ้กีต้าร์ กับไอ้ยูนั่งทำหน้าเอือมไอ้ซีนรอผมอยู่ก่อนแล้ว คิดดูสิครับในร้านสุกี้นะ
เห็นการแต่งตัวของไอ้เชี่ยซีนแล้วโกรธแม่มัน ปล่อยให้ลูกชายอายุ17ออกจากบ้านสภาพนี้ได้ไงวะครับ 
เสื้อเขียว กางเกงแดงแล้วแม่งก็รัดซะเป้ามึงปลิ้นแล้วไอ้หอกเอ๊ยผ้าใบสีเหลืองอีก
กูนึกว่านั่งข้างเสาสัญญาณไฟจราจรกลางสี่แยกที่ไหนเหอะเวร

วันนี้พวกเพื่อนผมมันนัดผมมาเลี้ยงสุกี้ มันบอกปลอบใจโทษฐานที่ผมเสือกอกหัก

เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้เองครับ แฟนผมที่เพิ่งคบกันได้แค่สามเดือนมาบอกเลิก สาเหตุเพราะผมดันทะลึ่งไปจับได้ว่า
 เขาแอบไปว่ายน้ำเล่นกับกิ๊ก ที่เป็นถึงนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนลูกคนรวย ซวยจริงจังครับ
ผมเลยโดนเปลี่ยนสถานะ ลดมาเหลือแค่คนเคยคบ แล้วให้ไอ้นั่นมันได้เข้ามาเสียบตำแหน่งเดิมผมแทน

อารมณ์ประมาณว่าเออมึงรู้ก็ดีแล้ว กูขอเลิกเลยแล้วกัน
ประมาณนี้ครับ... เสียใจมั้ย ผมยังถามตัวเองอยู่ ผมว่าผมเสียดาย ยังไม่ทันได้ฮึ๋ย ฮะ เฮ่ย...เล้ย!

“แต่งตัวส้นตีนอะไรของมึงเนี่ยซีน”  ผมเดินมานั่งข้างมัน ไอ้กีต้าร์นั่งตรงข้ามมันส่วนไอ้ยูตรงข้ามผม
รู้สึกได้ไอ้สองตัวนี้แอบขำ แม่งคงกะให้กูนั่งกับคนบ้าแต่แรกแล้ว

ผมขมวดคิ้วใส่มองหน้าไอ้เชี่ยซีนยังไงมันก็ไม่สน ยัดหมี่หยกเข้าปากทำเป็นไม่ได้ยินที่ผมถาม  กินไม่รอกูเล้ย
ผมเลยไม่สนใจสภาพมันแล้ว ช่างมันดิ แย่งของในถ้วยไอ้ซีนแดกแม่งเลย หิวจนไส้กิ่ว

“5555 ไอ้บ้า กินมูมมามจังวะลูกคิด ไอ่สัดกวนตีนมาแย่งกูอีก มาๆเดี๋ยวกูตักให้มึงเอาถ้วยมา เป็นไงล่ะ
ไม่ยอมมาพร้อมกัน หิวดิมึง เออเนี่ยมีข้าวอีกถ้วยนึงเนี่ย 555”
“เฮ้ยซีน!กูจะเอาเต้าหู้!”
“ไอ่เชี่ยลูก!ข้าวกระเด็นโดนหน้ากู๊! แม่งกูสอนกี่ครั้งแล้วอย่าทำตัวสถุล ให้เกียร์ติสถานที่เขาบ้าง555”
“เกลียดมึงว่ะเชี่ยซีน มึงไม่มีสิทธิ์ด่ากูหรอก ดูสภาพตัวมึงก่อน การแต่งตัวของมึงอ่ะ เหยียดหยามร้านนี้ยิ่งกว่ากูอีก” 
ผมด่ามันทั้งๆของกินเต็มปากผมงี้แหละไอ้ยูกับไอ้กีต้าร์แม่งก็หัวเราะกันเข้าไป กูไม่ได้กำลังเดี่ยวไมโครโฟนนะเฟ้ย

“หัวเราะหาอะไรกัน กูหิวข้าวจะแย่ กว่าแม่กูจะปล่อยให้ออกมาได้ ต้องช่วยจัดร้านก่อน
วันนี้ไปซื้อของเข้าร้านกันมา”   บ้านผมเป็นร้านขายของชำ

“สัดถ้วยกู.. โน่นของมึงอยู่โน่นลูกคิดไอ่ห่าเอาของกูคืนมา55 เออเฮ้ยลูก! เกือบลืมบอกมึง
วันนี้กูชวนเพื่อนมากินด้วยนะ”    ซีนมันยัดลูกชิ้นเต็มปากแล้วพูด มึงเคี้ยวก่อนก็ได้เหอะ  แหมมาว่าแต่กู 
ผมมองหน้าเพื่อนอีกสองหน่อพวกมันก็ทำหน้าเหมือนรู้ๆกันก่อนแล้ว

“ใครวะ กูไม่รู้จักเหรอ”  ผมถามพวกมัน เพราะคิดว่าถ้าผมรู้จักด้วยมันน่าจะบอกเป็นชื่อมาแต่นี่มันใช้คำว่า เพื่อน
แสดงว่าผมอาจไม่รู้จัก

“เพื่อนที่ชมรมเดียวกะพวกกู โคตรบังเอิญเลยเจอพวกมันหน้าร้านรองเท้าตอนมานี่ไอ้ซีนรีบชวนเลย
หาคนช่วยหารเพิ่มไงมึง55 มึงก็เคยเห็นหน้านะ พวกห้องแปดอ่ะมีไอ้เดย์ ไอ้น็อต ไอ้มาร์ค  สามคนแหละ
กินกันก่อนเลยมันบอกเดี๋ยวตามเข้ามา” 
กีต้าร์ที่แสนดีของกูอธิบายได้กระจ่างในครั้งเดียว ไม่ต้องถามเพิ่มสร้างความน่ารำคาญเหมือนที่ไอ้ซีนชอบทำ
ผมพยักหน้าเข้าใจหงึกๆ แล้วก็ไล่ตีไล่ปัดมือไอ้ซีนที่จ้องจะคีบเกี้ยวกุ้งในถ้วยผมไปกิน

“ฮัลโหลครับพี่บาส... ครับอยู่กับเพื่อนแล้ว...อ๋อครับก็ได้ครับ...55 พี่บาสอ่ะแหละ555”
ผมชะงักทันทีที่ได้ยินไอ้ยูรับโทรศัพท์แฟนมัน เหล่มองหน้าไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์แล้วพากันส่ายหน้า

อิจฉาแม่ง ในกลุ่มก็มีไอ้ยูนี่แหละที่หวานแหว๋วกับแฟนเด็กมหาลัยของมัน เพิ่งคบกัน มึงอยู่บ้านเดียวกัน
ยังหวานกันไม่พออีกนะมึง ต่อหน้าคนโดนทิ้งอย่างกูเลยนะ 

เฮ้อ ถึงยูมันจะเป็นเกย์แต่พวกผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรครับ เพราะมันนิสัยดีมากแล้วไม่เคยคิดกินเพื่อน
จะมีก็แต่พวกผมที่ชอบแกล้งแหย่จ๊ะจ๋าดีดดิ้นใส่มัน ยูมันเอือมพวกผมซะมากกว่า55

“วันนี้มึงไม่ไปตามตูดน้องนุ่นอะไรของมึงเหรอวะซีน เด็กโรงเรียน....วิทยาอะไรนั่นอ่ะ” 
ผมถามไอ้ซีนมันก็ยักไหล่ บอกเลิกสนใจแล้วมันมีเป้าหมายใหม่เป็นเพื่อนแฟนไอ้กีต้าร์ อยู่หญิงล้วนใกล้กับรร.เรา
หาทางจะให้ไอ้กีต้าร์อ้อนแฟนมันให้ช่วยติดต่อให้อยู่นี่

“วันนี้ไม่ชวนแอ๋มมาด้วยล่ะต้าร์”   พูดถึงแฟนของกีต้าร์ผมก็นึกขึ้นได้ แฟนมันชอบกินสุกี้ ถ้าหลังเลิกเรียนแล้ว
ไอ้กีต้าร์ไปกับแฟนทีไร เพื่อนคนไหนโทรหาแม่งก็บอกกินสุกี้ตลอด

“ฮึ  ไม่มา..”    สีหน้าเปลี่ยนอารมณ์บูดทันที  ผมไม่ต้องเดาเลยแม่งทะเลาะกันอีกแล้วแหง๋ๆ
กีต้าร์กับแฟนค่อนข้างทะเลาะกันบ่อย เพราะแฟนมันเอาแต่ใจมาก แต่ก็สวยสุดยอดดดด

“เห็นไม่ค่อยมีเวลาให้กันงี้แต่พวกมึงก็คบกันมาได้ตั้งนานนี่หว่า เอาน่ายังดีกว่ากู มึงดูกูนี่ต้าร์ เห็นหงิ๋มๆอ้อนๆ
เหมือนจะดีเผลอแป๊บเดียวถีบกูทิ้งเลยสัดเอ๊ย!”   
ผมถอนใจ ก็มันน่าเจ็บใจไม่หาย แต่ผมไม่อยากไปตามรังควาญแฟนเก่า เดี๋ยวเวรกรรมก็ตามสนองพวกเขาเอง 
คิดว่าดีแล้วที่ผมโดนสวมเขาให้แค่ช่วงสั้นๆ ไม่อยากโง่ยาว เซ็งผู้หญิงเจ้าชู้ว่ะ!

“เออกูชินแล้ว มึงแหละอย่าคิดมาก ผู้หญิงก็เงี๊ยะเข้าใจอะไรยาก สัดปล่อยแม่งไปก่อน
ลูกคิดมึงก็ไม่ได้หน้าเชี่ยเหมือนไอ้ซีนนี่ ยิ้มๆอ่อยๆเดี๋ยวก็หาใหม่ได้เอง มึงยิ้มบ่อยๆสิ” 

กีต้าร์ปลอบผมแต่ไอ้ซีนเดือดร้อน  “ควาย! กูหล่อเหอะ!”  ซีนมันทำตาค้อนไอ้กีต้าร์ด้วย

ซีนมันพวกหน้าตี๋ ตัวขาวแนวๆเดียวกับไอ้ยู มันก็หล่อนะแต่หน้าไอ้ยูจะดูสดใสจริงใจ น่าคบ
ส่วนเชี่ยซีนนี่หน้าตามันดูกวนตีนมีเลศนัยตลอด น่าขำตรงที่ไอ้ยูเป็นนักบาสโรงเรียน แต่ดันเตี้ย
แถมตัวเล็กกว่าไอ้ซีนที่ไม่ชอบเล่นกีฬาห่าไรสักอย่าง
ไอ้ยูเตี้ยสุดในกลุ่มแล้ว ถึงมันจะสูงขึ้นกว่าตอนแรกที่ย้ายรร.มากลางเทอม แต่ยังไงก็ยังสูงไม่ทันเพื่อนอยู่ดี55

ในกลุ่มไอ้กีต้าร์สาวมาชอบเยอะกว่าใครสุด เพราะมันแบบคิ้วเข้มปากแดงเล่นกีต้าร์เก่ง
สมกับที่พ่อมันตั้งชื่อให้ว่ากีต้าร์ มันพวกโลกส่วนตัวสูงทำอะไรต้องมีอารมณ์ศิลปินเกิดก่อน

ส่วนไอ้คิมที่ไม่ได้มาด้วยไอ้นั่นคงกำลังเสียดายน่าดูเพราะมันชอบเที่ยวเฮฮาสังสรรค์ แถมชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ
อารมณ์ไหนมันก็กินได้ตลอด ขนมที่มันชอบกินมากคือขนมเบื้องที่มีครีมพูนๆนั่นล่ะ เบาหวานจะแดกดีนักล่ะ
แม่มันเตือนอยู่บ่อยๆ แต่คิมมันอาศัยออกกำลังกายเอา เช้าเย็นมันก็ไปวิ่งซะรอบหมู่บ้านมันเพราะงี้มั้งมันเลยไม่อ้วน

คิมมันเป็นคนผิวเข้มหน้าคม ในหัวมันมีแต่เรื่องเรียนกับของกิน มันว่าอยากเป็นเชฟ
บอกสมัยนี้ผู้หญิงชอบผู้ชายที่ทำกับข้าวเป็น ได้เป็นเชฟเท่ๆเดี๋ยวสาวก็กรี๊ดเอง ไม่ต้องทุรนทุรายดิ้นร้อนรน
ไล่ตามหาเหมือนใครบางคน.. (ณ จุดนี้ไอ้ซีนเดือดร้อนอีกแล้ว)


เห็นไอ้ยูคุยโทรศัพท์แล้วอมยิ้มขำคิกคัก ดูมีความสุขน่าหมั่นไส้น่าถีบมาก ไอ้ซีนเห็นผมมองไอ้ยู
คงคิดว่าผมจะคิดถึงแฟนเก่าผมมั้ง มันบอกผมอย่าร้องไห้นะมึง
ผมก็เบะปากพูด   “กูเสียใจแต่ไม่แคร์เว้ย” 
“หึหึ เพลงเก่าแล้วนะ มึงคิดว่าตัวเองเป็นหวายเหรอเชี่ย”
ผมยักไหล่ทำท่าไม่แคร์แฟนเก่า ไม่แคร์ใคร ไม่แคร์มึงด้วยไอ้ซีน


“เฮ้ยยยยย! กูมาแล้ววววว!555 รอกูอยู่ใช่ม๊า!”   เสียงสดใสร่าเริงเกินพิกัดดังมาก่อนตัวเลย
คนผิวคล้ำยิ้มฟันสวยที่เดินนำหน้าอีกสองคนรี่เข้ามาเกาะโต๊ะที่กลุ่มผมนั่งอยู่ ไม่ต้องเดาก็เข้าใจได้ง่ายๆ
ไอ้พวกห้องแปดเพื่อนชมรมเดียวกับพวกเพื่อนผมแน่นอน 

ผมเงยหน้ามองเพื่อนกลุ่มใหม่ที่มา เออใช่ผมคุ้นหน้า เคยเห็นกันเรื่อยๆแต่ไม่เคยเข้าไปคุยด้วยสักที
ไม่สนิทด้วยครับ แค่เคยไปถามหาเพื่อนผมที่ชมรมกับไอ้พวกนี้บ้างเป็นบางครั้ง นั่นแหละมากสุด 

ไอ้ผู้ชายตัวโตๆหกตัวนี่มันอยู่ชมรมดนตรีกันครับ........ดนตรีไทยนะ
แบบแม่งโคตรไม่เข้ากะหน้าพวกแม่งเล้ย55 ตีฉิ่ง ตีฉาบกันไปดิ 

ส่วนผมกับไอ้คิมน่ะอยู่คนละชมรมกับพวกมัน เรื่องของเรื่องคือผมโดนไอ้คิมมันลากคอไป
ต้องระเห็จไปเข้าชมรมคหกรรม เวรกว่าพวกมันอีก เย็บหมอน ทำบัวลอย ย่างพริกไปดิ

พวกผมขยับที่ให้เพื่อนใหม่อีกสามคนนั่ง ก็แนะนำตัวกันง่ายๆครับแค่บอกชื่อกัน
คนผิวคล้ำที่ร่าเริงอัธยาศัยดีเกินคาดนั่งตาเป็นประกายวิ้งค์ๆข้างผมชื่อมาร์คครับ
ไม่รู้มันเส้นตื้นอะไรนักหนา ขำเชี่ยอะไรของมึงตลอดเวลาเลยวะ ตลกดีครับ

ส่วนไอ้น็อตคนขาวที่นั่งอีกฝั่งข้างๆไอ้ยู ก็ดูเป็นเด็กเรียน หน้าตามันดูฉลาดๆผิดเพื่อนฝูงไงไม่รู้
ปกติไปเรียนจะใส่แว่นแต่วันนี้มันใส่คอนแทค นั่งกินกันไปมา สักพักความดันแตกว่ามันโง่สุด เรื่องเรียนนี่
อย่าให้หน้ามันหลอกเอาได้ เพราะไอ้ยูเผาเรื่องสอบคราวที่แล้วให้ฟังโคตรขำ แผนการลอกข้อสอบของไอ้น็อต
มีเป็นหมื่นแปดเล่มเกวียน ทีเรื่องเลวๆนี่ฉลาดครับ

อีกคนที่เหลือชื่อเดย์ก็นั่งหัวโต๊ะ ไอ้นี่ขาวหาพ่องหาแม่งไปไหนนักวะ โคตรขาวม๊าก หน้าใสๆ
ดึงดูดสาวโต๊ะรอบข้างให้มองมาสุดๆละ จมูกโคตรโด่งไม่เกรงใจจมูกกูบ้างเลย
เห็นใครๆก็แซวมันว่าปกติไม่เป็นงี้ แต่วันนี้เงียบผิดปกติ ไม่ค่อยพูด เป็นอะไรของมัน

แล้วปกติมันเป็นคนยังไงวะ ผมแอบถามเชี่ยซีน มันยักคิ้วอย่างกวนตีนก่อนตอบ “หึ หึ หึ...”
คืออะไรมึง! กูไม่เข้าใจมึง!

“มึงนั่งหัวโต๊ะมึงจ่ายนะ55”  ซีนชี้หน้าไอ้เดย์ ทั้งโต๊ะรีบเออออปรบมือผสมโรงเฮฮาสุดฤทธิ์
ยกเว้นผม นั่งก้มหน้าก้มตาอาศัยจังหวะพวกแม่งเผลอ โกยสุกี้ที่พวกมันลวกไว้ใส่ชามตัวเอง

ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะ ผมว่าไอ้เดย์มองผมอยู่ตลอด แต่พอหันไปมองมันก็ไม่ได้มองมานิ
แล้วจู่ๆมันก็ถามขึ้นกลางวง ให้ทุกคนมองผมเป็นตาเดียวกันว่า  “เลิกกับแฟนแล้วเหรอ”

ไอ้เดย์แม่งเขาก็ถามหน้านิ่งไปไหนวะ ผมเลิ่กลั่กเล็กน้อยก่อนหันไปมองไอ้ซีนตาขวาง ไอ้ปากสว่างเป็นมันแน่นอน
  “เล่าเรื่องกูให้เพื่อนมึงฟังด้วย”  ซีนมันหัวเราะแห้งๆใส่ ผมส่ายหน้าแล้วหันไปพยักหน้าบอกไอ้เดย์ที่กินนู่นนี่
ไม่ได้ตั้งใจรอฟังจริงจังนักแค่  “อื้ม”

“เหรอ....โทษนะที่ถามก็เห็นไอ้ซีนว่ามาเลี้ยงฉลองให้ลูกคิดที่เลิกกับแฟน... เลยสงสัยว่า จริงๆเหรอ..
ไม่คิดว่าจะจริงคิดว่ามันพูดเล่นน่ะ โทษทีแล้วกัน”   เดย์พูดยาวกับผมครั้งแรก

“ไม่เป็นไร๊ ชิวแล้วไม่เป็นไรๆ55” 
ความจริงแล้วผมก็เจ็บจึกข้างในเล็กๆนะ ไอ้เรื่องที่โดนทิ้งเนี่ย

เดย์ไม่ได้ถามอะไรผมอีก ไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำมั้ง สงสัยจะหิวตั้งหน้าตั้งตาแดก
เหมือนไม่ได้กินอะไรมาสามวันเจ็ดวัน ทุกคนก็กินอย่างกับยัดพอๆกัน ผมว่าผมกินน้อยสุดแล้ว 


แล้วก็มาถึงตอนจ่ายตังค์ ส่วนของผมไม่ต้องจ่ายแน่อยู่แล้ว เพราะไอ้พวกเพื่อนที่แสนดีทั้งสามมันสัญญาว่าจะเลี้ยง
แต่ไอ้ซีนดันคะยั้นคะยอให้ไอ้เดย์เลี้ยงผมแทนมันซะงั้น เลวว่ะ  เพราะงี้สินะมึงถึงระรี้ระริกดีใจที่เห็นมันมา

“เสี่ยเดย์ๆ เลี้ยงเพื่อนหน่อยดิคร้าบ ไอ้ลูกมันเพิ่งอกหักมานะ นะ นะ เอ็นดูมัน”
ไอ้ซีนพูดขอเพื่อนมันข้ามหน้าข้ามตาผม ผมได้แต่ทำถลึงตาดุไอ้เชี่ยซีน มึงแม่งปัดภาระโยนกูเป็นขี้เลยนะสัด
เดี๋ยวเพื่อนมันก็ด่าลามมาถึงผมหรอก มองหน้าไอ้เดย์ ไอ้นี่ก็หน้านิ่งเกินไป มันโกรธรึเปล่าหว่า

“เออ...กูเลี้ยงหมดนี่เลยก็ได้ หึ ถือว่ากูถูกหวยมาอ่ะดิสัด กูว่าแล้วชวนกูมายิกๆ”

“เฮ่!!!!!” 

สิ้นเสียงไอ้เดย์ ไอ้พวกห่าร้องเฮกันลั่น  ว่ามันแต่ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
แหะๆ มื้อนี้ยังไงก็ฟรีดี๊ดีครับ


สรุปคือไอ้เดย์เลี้ยง มันถูกหวยมาเป็นหมื่น บ้านมันก็รวยอยู่แล้วขายทองดันถูกหวยอีก
ไอ้กีต้าร์มันแอบกระซิบบอกผมขำๆว่าเห็นไอ้เดย์หน้าตาดีอย่างนี้แต่แม่งบ้าหวย ไม่พลาดซื้อซักงวด
โดนแดกตลอด เพิ่งเห็นถูกก็งวดนี้แหละ มิน่าวันนี้ถึงดูแปลกๆไป สงสัยอึ้งไม่หายที่โชคดีเพราะรอมานาน

พวกเราเดินออกจากร้านสุกี้ก็ตกลงแยกวงกัน พวกไอ้เดย์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต จะไปดูหนังต่อ แต่พวกผมเคยดูกันแล้ว
ว่าจะไปตลาดนัด...กัน ก็แยกกันตรงหน้าร้านนั่นแหละ แต่ก่อนพวกมันไปผมไม่ลืมขอบใจไอ้คนเลี้ยง

“เฮ้ยเดย์ เออขอบใจที่เลี้ยงนะ ไว้เจอกัน”  ผมก็พูดแล้วยิ้มให้มัน ตั้งแต่เจอกันผมยังไม่เห็นมันยิ้มให้เลยนะ
ความจริงคนถูกหวยน่าจะหน้าบานไม่ใช่เหรอ

ผมบอกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตว่าเออไว้เจอกันนะ เริ่มคุ้นกับพวกมันแล้วครับคุยมันดีบ้าบอ เข้ากันได้ไม่เรื่องมาก
คิดว่าถ้าเจอกันอีกก็คงเข้าไปคุยเล่นด้วย แล้ว ซีน กีต้าร์ ยู กับผมก็โบกมือ ผมหันหลังตั้งท่ากำลังจะเดินไปแล้ว
แต่โดนดึงไว้ครับ ตกใจนิดๆหันมาเห็นเป็นไอ้เดย์ มันจ้องหน้ามา

“เบอร์อ่ะ”   เดย์มันดึงเสื้อผมไว้แล้วถาม ผมก็เลยบอกมันไป

ไอ้มาร์ค กับไอ้น็อตหันมาเห็น ก็เลยเข้ามาขอด้วย แล้วเอาไว้เวลาเล่นเกมส์จะส่งไลน์ให้
แหม่ คิดเหมือนกันเลยเว้ย จากนั้นเราก็แยกกันไป




++++++++++++++++++++++++




วันต่อมาผมไปโรงเรียนตามปกติ กลับบ้านตามปกติ แต่พอถึงบ้านเริ่มไม่ปกติแล้ว

แม่จ๋าดูหงุดหงิดพาลนู่นนี่นั่นไร้เหตุผล เหตุคือ ทำกรอบสร้อยพระห้อยคอแตกตอนยกลังของ
ลงที่ใช้ให้ผมเอาไปเปลี่ยนแล้วไล่ให้ไปตัดผมด้วย ทั้งที่มันก็ยังไม่ยาวเท่าไหร่เลย สั่งผมอย่าเถลไถลจะรอกินข้าว
มืดแล้วจ๋ายังไม่ยอมกินแต่ที่บ้านผมก็กินข้าวเย็นช้าอย่างนี้แหละครับ

บ้านผมเป็นห้องแถวเล็กๆเปิดร้านขายของชำกับบ้านครับ พ่อเลิกกับแม่นานมากแล้ว
มีแฟนใหม่อยู่พัทยาเป็นแหม่มฝรั่งตัวขาวจั๊วะ มีลูกชายฝาแฝดลูกครึ่งน่ารักมากสิบเอ็ดขวบ
ก็น้องชายต่างแม่ผมแหละครับ นานๆเขาก็แวะมาหาผมทีพาน้องๆมาด้วย แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

 เขาไม่คุยกันนะครับ แต่ก็เลิกทะเลาะกันไปนานแล้ว พ่อจ๋าชอบชวนผมไปอยู่ด้วยแต่ผมไม่ไป
อยากอยู่กับแม่จ๋ามากกว่า  พ่อชอบว่าแม่ขี้บ่น หนีปากแม่ไปอยู่กับพ่อได้ทุกเวลา55 ไม่ใช่ไม่รักพ่อนะ
แต่ผมก็รักแม่ ไม่ไปหรอกครับ

ผมก็เอาสร้อยพระแม่จ๋าไปทำกรอบใหม่ก่อนครับดูเวลาก็เกือบทุ่มแล้ว ช่างยังติดใส่กรอบลูกค้าก่อนหน้าผม
อีกสามองค์แหน่ะ ผมเลยว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาเอา เห็นช่างเขาก็นั่งกินข้าวโพดเคี้ยวเอื่อยๆไปตามเรื่องของเขานะ
ไม่เห็นรีบทำให้เลยวะ เดินไปก็หันกลับไปมองเขาอย่างงงๆอ่ะนะ เออ เอาเห๊อะ..


........หลังจากนั้น ออกจากร้านตัดผมมาด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีเลยครับ คือผมพลาดดันไปเข้าร้านที่ไม่เคยเข้า
เพราะเห็นว่ามันว่างไง เลยได้รู้เลยว่ามันว่างเพราะอะไร ตัดผมห่วยแตกมาก!

ไม่รู้นี่มันวันตัดผมแห่งชาติหรืออะไรครับ ร้านตัดผมละแวกนี้คนเยอะไปหมด ผมก็เสี่ยงเอา เลยเสียดายตังค์
เสียใจกูไม่น่าเล้ย หนีไปยืนทำใจริมฟุตบาทข้างทางแถวนั้นมืดๆคนเดียว ขยำผมสั้นๆของตัวเองไปก็คิด
อยากโดดเรียนสักเดือน รอมันยาวกว่านี้หน่อยค่อยไปได้คงดี ก็ได้แต่คิดล่ะครับขืนทำงั้นจ๋าตีตาย

แต่ถ้าจ๋ามาเห็นหัวผมตอนนี้แกคงชอบใจ สั้นดีจะได้ไม่ต้องไปเล็มบ่อยๆให้เสียเงินบ่อย 
ผมได้แต่ถอนใจ เดินคอตกกลับไปเอาสร้อยพระที่ร้านเดิม

ได้สร้อยพระแล้วขาเดินกลับบ้านก็เจอคนขี่มอเตอร์ไซค์อย่างเร็ว ชว๊าบปาดหน้าเข้าให้
ตกใจฉิบ! โหย บอกตรงๆผมใจหายว๊าบไปเลย เกือบด่าแม่งแล้วถ้าไม่ติดที่ไอ้บ้านี่คือไอ้เดย์

บ้านไอ้เดย์อยู่ย่านตลาดเพิ่งรู้ว่าไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ไกลโรงเรียนด้วย
ผมอาศัยเดินไปรร.เอาครับทุกเช้า ส่วนพวกไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู ไอ้ซีน ไอ้คิม พวกมันอยู่ไกลกว่าต้องนั่งรถเมล์มากัน

“อ้าวเฮ้ยเดย์ ไปไหนเหรอ”  ผมก็ทักไปตามอัธยาศัยอันดีอ่ะนะครับ บังเอิญจังมาเจอมันได้
“จะไปโรงเรียนน่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”  ไอ้เดย์ไม่พูดเปล่า มันดึงข้อมือผมให้เข้าไปหา
ผมขืนตัวไว้มันก็ออกแรงดึงจะให้นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์มันให้ได้เลย เดี๋ยวดี๊ กูงงนะเว้ย

“ไปทำไม! เฮ้ยๆ!! ดะเดี๋ยวๆเดี๋ยว! เฮ้ยเดย์ มึง.... จะไปโรงเรียนทำไมวะ”
คือเอาตรงๆผมไม่อยากไปอ่ะครับ มืดแล้วจ๋าก็รอกินข้าวอยู่

“ไปเอาของที่ล็อคเกอร์”  ไอ้เดย์ตอบหน้ายุ่งๆเหมือนคนเพิ่งตื่นมา
“ของอะไร รีบใช้มากเลยเหรอไม่ไว้เอาพรุ่งนี้อ่ะ” 
“....คึ...หึหึ...อ๋อกู..ลืมการบ้านอิงค์เขียนยืมเพื่อนมาแล้วกูดันลืมเอากลับบ้าน จารย์นพ สั่งให้ส่งตั้งแต่ก่อนแปดโมง
 แล้วแม่งต้องเขียนเป็นสิบๆหน้า กูว่าทำตอนเช้าไม่ทันว่ะยิ่งโดนหมายหัวอยู่ ..หึหึ...ก็ขาดส่งงานแกมาสามชิ้นแล้ว
เจอหน้ากูก็ทวงยิกๆ กูเลยว่าจะกลับไปเอา.... ลูกคิดมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย..คึ..หึ..”

ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ผมฟังสะดุดคิ้วกระตุกกับน้ำเสียงอยากขำของมันมาก...จะขำเชี่ยไร

“คึ..55555 เฮ้ยตัดผมมาเหรอ55555” 

โอ๊ะ! เพิ่งเห็นไอ้เดย์ยิ้มให้ผมครั้งแรกเลย ไม่ยิ้มเปล่านะ  หัวเราะกูด้วย... มึงเกินไปแล้ว

“สั้นขนาดนี้ ผมกูหดได้เองมั้ง.. แม่ง...เฮ้ยมึงอย่าขำดิวะ! กูยิ่งไม่มั่นใจอยู่!”  อายอ่ะ
“55555ห่าเอ๊ยอย่างกับเด็ก55555 อยู่ม.ต้นเหรอน้อง55555”
“.........แม่งงงงอย่าขำดิ๊!!!”   กุมหัวตัวเองอายว่ะอาย
“เฮ้ยเอาน่า เดี๋ยวไว้กูว่างๆจะไปเผาร้านให้555 ตอนนี้มึงไปกับกูก่อนป่ะ!”

รู้สึกมึงสนิทกับกูรวดเร็วมากไปรึเปล่าวะไอ้เดย์.. ความเกรงใจ ความนิ่งเงียบ มาดคุณชายดูหยิ่งๆของมึงอยู่ที่ไหน
 บีบบังคับกูทางสายตาไม่พอ ลากกูขึ้นมอเตอร์ไซค์เฉย คือมึงไม่ถามความสมัครใจของกูเลย

.......เฮ้อแล้วมันก็ขี่รถพาผมไป.....อย่างกับเหาะ!!!!

ขอบอกว่าไอ้เชี่ยเดย์ขี่รถเร็วมว๊าก! โอ้ให้ตายหอกเหอะ!! ผมเสียวชีวิตจะถึงฆาตมาก หมวกกันน็อคแม่งก็ไม่ใส่
ไอ้เวรมีไว้ประดับทำหางแม๊ะอะไรวะ ผมคว้ามาใส่เองเลย กลัวไปฟื้นอีกทีที่โรงพยาบาลฉิบหาย แย่กว่านั้น
ถ้ากูไปตื่นที่ปากทางนรกกูจะจองเวรมึงยันชาติหน้าเลย

ตลอดทางมันทำน้ำตาผมร่วงอ่ะคิดดู ไม่ใช่ว่ากลัวถึงขั้นร้องไห้นะครับ หมวกกันน็อคมันไม่มีกระจกกั้น..
ลมแม่งตีหน้าแสบตา เลยตัดสินใจก้มหน้าซุกหลังมันซะ ไม่รู้มันทนได้ไง เป็นคนขี่เจอลมก่อนหน้าผมแท้ๆ








tsktonight...

*** เรื่องนี้เป็นอะไรที่ไปเรื่อยๆเปื่อยๆ สาระไม่ค่อยมี55 อ่านกันเอาเพลินๆนะคะ

รักและคิดถึงทุกๆคนเล้ยยยย  T///T 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 2 ไปเป็นเพื่อน (10/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 10-02-2015 17:39:21

////////////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 2 ไปเป็นเพื่อน



................................. และแล้ว ในเวลาอันรวดเร็วราวขี่จรวดมิสซายส์มา.. พวกผมก็มาถึงโรงเรียนครับ

ลุงยามที่ป้อมมองหน้าเล็กน้อยแล้วไม่ใส่ใจพวกเรา ยังมีเด็กมาทำกิจกรรมกันหลังเลิกเรียน
ไม่ปล่อยให้โรงเรียนเวิ้งว้าง คนตรึมเลย ทั้งพวกที่มาเต้นบีบอยกัน พวกซ้อมดุริยางค์ก็ดูเหมือนเพิ่งเก็บของ
พวกมาเล่นกีฬาอีกทั้งบาส บอล ตะกร้อ ตีแบท มีบ้างที่ทยอยกลับ แต่กว่าจะกลับบ้านกันหมด
ก็คงสักสองทุ่มกว่าล่ะมังครับ

เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นคนนอกมาออกกำลังกายที่สนามโรงเรียนผมด้วย อาแป๊ะ อาม่าเพียบ
เด็กเล็กๆกับคนทำงานก็มีมาวิ่ง มาเดิน มาขึ้นเล่นเครื่องออกกำลังกายที่เขาตั้งไว้เต็มสวน แต่ตอนนี้ฟ้ามันมืดแล้ว
เขาก็เริ่มทยอยกลับกัน ถ้าโรงเรียนปิดไฟสปอร์ตไลท์เมื่อไหร่ก็หมด

....แอบเห็นอิดุ๊กดิ๊กห้องผมมันมาเล่นโดดหนังยางข้างวงตะกร้อด้วย คือ...กีฬามึงนอกคอกไปรึเปล่าวะ
มืดแล้วไม่กลับบ้านกลับช่องนะมึง.. 
แต่มันมีสมาธิในการเล่นมากนะครับนับถือ หางตามันก็ไม่หันมาแลผมเลย ไม่สนใจอะไรหรอก
แม้แต่หนังยางมันก็โดดมั่วๆกันไป เพราะมัวแต่จ้องไอ้พวกนักกีฬาที่พากันเหงื่อแตก แล้วถอดเสื้อเล่นตาเป็นมัน 

หึหึ กูรู้นะคร้าบกระเทย มึงและผองเพื่อนหวังอะไร...

พวกกลุ่มผมชอบคุยเล่นกับพวกมันนะมันฮาดี กระเทยนี่คุยตลกทุกคนรึเปล่านะ
แต่พวกดุ๊กดิ๊กมันไม่มีใครสนใจกลุ่มผมเลยนะ มันว่ารู้ไส้รู้พุงหมดแล้วไม่น่าค้นหา มันด่าพวกผมว่าเป็นพวก ห้า ส. ครับ
คือ เสือก เสร่อ เสียสายตา โสโครกและสารเลว...   ดู๊ดูปากมัน

แต่พวกผมก็โรคจิตนิดๆครับ ชอบแหย่ให้มันด่าๆๆ โดนด่าแล้ววันนั้นจะกินข้าวโคตรอร่อย55


“เงียบเนอะ... ตรงนี้ไม่มีคนเลย”    ผมเป็นคนพูดเอง ก็มันเงียบจริง
ผมกับเดย์เดินมาถึงตู้ล็อคเกอร์ เสียงไขกุญแจ เสียงเปิดตู้แม่งฟังแล้วพาให้รู้สึกโหวงเหวง

รอบตัวมันไร้ผู้คนผิดกับส่วนนอก แถวสนามกับโรงยิมเปิดคนเยอะไม่วังเวงแบบนี้นี่หว่า
แต่ตรงนี้มีแค่พวกผมสองคน กับเสียงหลอดไฟที่แสงสลัวลงดังหงี่ๆ

“กลัวผีเหรอ”  ไอ้เดย์มันหันมาถามยิ้มๆ วันนี้มึงยิ้มบ่อยไปป่ะ เรื่องเยาะกูนี่แลถนัด
“เปล่า แค่ว่ามันเงียบเฉยๆเว้ย ไม่กลัวหร๊อก (สร้อยพระแม่กูก็อยู่ในกระเป๋าเสื้อนี่55) กลัวทำไม แล้วมึงอ่ะ อ่ะแน่!...กลัวป่าว”   
มันมองหน้าผมแล้วยักไหล่ครับ หมั่นไส้ว่ะ ทุกคนต้องได้มาเห็นท่าและหน้ามันครับโคตรๆ
ผมเลยแกล้งปิดประตูล็อคเกอร์ใส่หน้ามันอย่างเร็วและแรง

“ ปั้ง!!!!!!! ”  ขอบอกเสียงแม่งดังลั่นสนั่นหวั่นไหว ก็เผื่อมันจะตกใจกรี๊ดแต๋วแตกออกมา
กูจะลงไปนอนฮาขี้แตกขี้แตนกลิ้งกับพื้นให้ดู

ไอ้เดย์มันสะดุ้งตกใจจริงครับ แต่มันเสือกทำในสิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากกว่าอีก
คือเชี่ย..มันหันมาคว้าตัวผมเข้าไปกอด! กอดอย่างแน่นอ่ะ!  หลับตาปี๋เลยด้วย ผมงี้ตกใจตัวแข็ง ตัวมันก็โต๊โต
แถมแรงควายขนาดนี้รัดอีกนิดตัวผมคงแตกตาย 

วินาทีนั้นผมเหวอมากบอกเลย ก็อึ้งนี่ครับไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นอีรูปนี้ได้ พักนึงค่อยตั้งสติได้ก็แหกปากเต็มที่   
“เฮ้ยยยยย!!!!”  ไอ้เดย์รู้สึกตัวก็รีบผละผมออก มันทำหน้าไม่ถูกเลย ผมก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน

เราสองคนก็อ้ำๆอึ้งๆมองหน้ากันไปมา แล้วอยู่ๆผมก็คิดได้เรื่องนึง ทำเอาขำก๊ากชี้หน้ามัน
“555555555555 ไหนมึงบอกไม่กลัวงะ!555กูรู้แล้ว!5555555555 เพราะงี้มึงถึงไม่กล้ามาคนเดียวอ่ะดิ55555”

“ควาย หัวเราะหาพ่อง...”     ย้ำอีกครั้งมึงสนิทชิดเชื้อกะกูเร็วมากเลยเดย์


ผมก็เลยได้แหย่ได้แกล้งมันเรื่องกลัวผี จนมาถึงตอนซ้อนมอเตอร์ไซค์มันกลับบ้านนี่แหละ
ไอ้ห่าเอ๊ยมีใครระเบิดภูเขาไล่หลังมึงมารึไงวะ แม่งแกล้งผมรึเปล่าไม่รู้มันขี่เร็วยิ่งกว่าขามาอีก
กูกลัวไอ่สัด! กูอยากร้องไห้ยิ่งนัก!  T||||T

 ผมเคยนั่งรถไฟเหาะตีลังการ้อยแปดตลบมายังไม่น่ากลัวเท่าซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้บ้านี่
ตอนลงรถแอบมีขาสั่นเล็กน้อยถึงปานกลาง และกระจายเป็นหย่อมๆ ผมเก็บอาการขนาดหนัก
คอยดูนะจะไม่หลงกลขึ้นรถมากับมันอีกเลย 

แล้วมันก็ทำผมซวยนะ....... โดนแม่จ๋าด่าอีก 

จ๋านั่งท้าวคางรอที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ร้านปิดแล้ว อาบน้ำประแป้งใส่ชุดนอนเสื้อคอกระเช้า
นั่งตัวกลมเหมือนโดราเอม่อนแต่หน้าดุเหมือนกำลังโมโหโนบิตะเลย
“โอ๊ยหายหัวไปซะลืมเลยนะลูกเอ๊ย คนรอกินข้าวอยู่เนี่ย ไปตัดผมที่ไหน สุโขทัยรึปอยเปต!
ผมก็มีอยู่แค่เนี้ยะ ..เออสั้นดี แล้วไหนสร้อยแม่” 

ผมล้วงสร้อยพระออกจากกระเป๋าเสื้อให้แม่ ก่อนหันไปโบกมือไล่ไอ้เดย์ ให้มันกลับไปได้แล้ว
แต่มันไม่ยอมขี่รถไป ไอ้เดย์ยกมือไหว้จ๋า จอดรถแล้วเดินตามผมเข้าบ้านเฉย 
ผมมองหน้ามัน....ไอ้นี่ก็หน้านิ่งได้อีก อะไรวะ..?

“ก็คนมาใส่กรอบพระเย๊อะ... แล้วร้านตัดผมคนก็โคตรเย๊อะ...แล้วเนี่ยลูกไปเอาของเป็นเพื่อน
เพื่อนที่โรงเรียนมาด้วยอ่ะจ๋า เนี่ยมันมาส่ง ..หูยมีไก่ต้มน้ำปลาด้วยเอามาจากไหนอ่ะ” 

ผมเดินตามจ๋าเข้าไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัว พยายามชวนจ๋าเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องกับข้าวบนโต๊ะ
จ๋าจะได้ลืมบ่นผม มีไอ้เดย์เดินตามตูดมาติดๆมานั่งข้างๆ ผมมองหน้ามันอีกครั้งพยายามค้นหาว่ามึงต้องการอะไรวะ
 จะกินข้าวที่บ้านกูเหรอ

“แหม เสกมามั้ง ก็ซื้อมาสิฝากไอ้น้องอ้อ(พี่สาวที่อยู่ข้างบ้าน)มันซื้อให้ มันไปตลาดนัดมา แล้วเพื่อนลูกล่ะ
ไปเจอกันที่ไหนมา อย่าพากันขี่รถเร็วนะมันอันตรายล้มมาจะเจ็บหนัก กินอะไรมารึยัง กินข้าวบ้านจ๋ามั้ย” 
 แม่ผมใจดีเนอะชวนไอ้คนแปลก หน้าด้านด้วย

ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่ง “กินมาแล้วครับ เดี๋ยวผมขอกลับเลยดีกว่า มาส่งลูกคิดเฉยๆครับไม่อยากให้เพื่อนเดินกลับคนเดียว
ผมบังเอิญเจอลูกคิดเดินอยู่แถวตลาดเลยรับมาด้วยกันครับ ขอโทษแม่ด้วยนะครับที่ผมพาลูกแม่เลยไปเอาของ
ที่โรงเรียนเป็นเพื่อน แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมเป็นคนขี่รถไม่เร็วอยู่แล้ว นี่ก็มาแค่ยี่สิบกว่าๆเองครับ”

โอ้โห! ไอ้เชี่ยเดย์...........ยี่สิบสองล้านไมล์ต่อชั่วโมงอ่ะดิ!  เพราะมันชะลอรถก่อนถึงบ้านผมน่ะสิ
จ๋าเลยไม่เห็นว่าไอ้ยานพาหนะที่ลูกชายตัวนั่งมาอ่ะ มันเร็วกว่าแสงครับ!

แล้วขอโทษเหอะครับ น้ำเสียงมึงจะทุ้มนุ่มลึกฟังดูผู้ดีมีสถุล เอ๊ยสกุลไปไหนวะ มึงดูเป็นคนดีมีมารยาท
มีน้ำใจ เด็กดีม๊าก กูอยากทำโล่สาขาตอแหลแห่งชาติให้มึงจัง..

ผมก็ได้แต่คิดทุกอย่างในหัวแหละ อ้าปากเหวอมองหน้ามันแบบกูพูดไม่ออกครับ
เออแต่ก็ดี..จ๋าจะได้สบายใจ รู้สึกแม่ผมจะหันไปสนใจมันแทนจนเลิกสนใจผมเลยด้วย

“เออน่ารักนะเรา เรียบร้อยไม่เห็นเหมือนไอ้พวกนั้นเลย (พวกไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม ไอ้ยู)
หน้าตาหล่อเชียวมีแฟนรึยัง เรียนห้องเดียวกับลูกคิดเหรอ”

แม่จ๋า! อย่าไปชมมัน! มันสร้างภาพอยู่จ๋า!

“ยังไม่มีครับ (ยิ้ม)  ผมเน้นเรื่องเรียนมาก่อนครับแม่55 ผมอยู่คนละห้องกับลูกแม่ครับแต่ก็สนิทกันครับ
ลูกคิดชอบมาถามการบ้านผมบ่อยๆ”

ห๊า! ตอนไหนว๊า...!!? สนิทกันเหรอ!? กูถามการบ้านมึงเหรอ!? ...เอ่อได้ข่าว กูเพิ่งเคยคุยกับมึงนี่เป็นครั้งที่สอง
แหมๆฟังดูดีนะมึงไม่สนเรื่องรัก เน้นเรื่องเรียนมาก่อน อ่ะโด่! ถุ้ย! มีหน้ามาบอกยังไม่มีแฟน ไม่มีห่าไรล่ะ
หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ ฤาษีขี่แพะมาพูดให้จ้างกูก็ไม่เชื่อ ฉลาดนักนะไอ้เดย์เข้าหาผู้ใหญ่เก่งนี่หว่า
ทำแม่กูยิ้มปากจะฉีกถึงหูแล้ว

“เรียกจ๋าว่าจ๋าเถอะใครๆก็เรียกแม่ว่าจ๋าทั้งนั้นแหละ ถึงจริงๆแล้วจ๋าจะชื่อลูกเกดก็เถอะนะ55
ชินกับที่คนเขาเรียกกันจ๋าๆ มากกว่า ขอบใจนะที่ช่วยสอนการบ้านให้ลูกคิดบ่อยๆน่ะ ตั้งใจเรียนอย่างนี้น่ะดีแล้ว
คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ชื่นใจ  เอาไว้มาบ้านจ๋าบ่อยๆนะ มาเที่ยวเล่นมาชวนลูกคิดมันอ่านหนังสือหนังหาบ้าง
จะได้เรียนเก่งกับเขาบ้าง เอ้อว่าแต่ชื่ออะไรล่ะเรา”

“ชื่อเดย์ครับ นี่...จ๋าอายุเท่าไหร่แล้วครับ ขอโทษนะครับผมแค่สงสัยว่าทำไมดูไม่เห็นแก่เลย
จ๋าหน้าเด็กกว่าแม่ผมตั้งเยอะเหมือนคนละรุ่นเลยครับ”

“ว้าย5555555555โธ่ก็อย่างนี้แหละ แบบว่าแม่หน้าเด็กน่ะ ใครๆก็ชอบทักว่าเป็นน้าสาวไม่ก็พี่สาวไอ้ลูกคิดมัน
555555 ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกจ้า”

เอิ่ม.........ผมนั่งมองไอ้เดย์มันคุยกับแม่ผมแบบโคตรมหัศจรรย์ใจ สุดยอดมากมึง
แม่ผมเดินไปหยิบขนมกินเล่นใส่ถุงให้มันเอากลับไปกินที่บ้านด้วย!!!

คิดดูสิครับพวกไอ้ซีนมาบ้าน แม่ให้แค่เม็ดแตงโม... ไอ้เชี่ยเดย์มันได้เลย์ถุงใหญ่อ่ะ!
แต่ไอ้เดย์มันควักตังค์ซื้อขนมปังไปอีกสองสามอย่าง ยัดเยียดเงินให้แม่แบบเกรงอกเกรงใจ
แม่ผมเอ็นดูมันเข้าไป ชมใหญ่ว่าน่ารักนิสัยดี๊ดี........ผมยืนมองเหมือนคนนอก..กูทึ่งมึงเชี่ย!


“กลับนะครับจ๋า จ๋าไปกินข้าวต่อเถอะครับไว้วันหลังเดย์มาใหม่ครับ จ๋าคุยสนุกเดี๋ยวไว้เดย์มาหาบ่อยๆนะครับ”
ไอ้ส้นตีนยิ้มหวานใส่แม่กู ทำแม่กูเคลิ้มไปดาวไหนต่อดาวไหนแล้วไอ่สัด หมั่นไส้โว้ยยยยย!

“จ้าลูก! แหม เอ้อแม่เห็นลูกคิดมันได้เพื่อนดีก็เบาใจ ขี่รถกลับบ้านดีๆนะลูกน๊า”

โหยยยยยยยย จ๋าเรียกมันว่าลูกด้วย ปกติใช้เรียกผมคนเดียวนะ (ก็ชื่อผมอ่ะ)
เพื่อนคนอื่นยังไม่เคยเรียกเลย เรียกแต่ชื่อเฉยๆ  ....รายยยยว๊ะ!


เดย์มันไหว้ลาแม่ผม ทำเป็นยิ้มโบกมือบ๊ายบายให้ผมด้วย  แต่พอแม่จ๋าเดินกลับเข้าไปข้างในบ้าน เหลือแค่ผม
ที่ยังยืนส่งมันอยู่หน้าประตู มันก็เดินไปคร่อมรถมอเตอร์ไซค์แล้วหันกลับมายิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผมสองสามที   
“หึ..วันหลังถ้ามึงไปไหนกับกู แม่มึงไม่มีทางบ่นแน่ลูกคิด”

นี่มึงยังฝันว่ากูจะไปกับมึงอีกเร๊อะ.. กูรอดตายมาได้โคตรดีใจ พรุ่งนี้เช้ากูจะใส่บาตร
“เออ ขี่รถดีๆล่ะ”  นี่คือกูพูดส่งมึงแล้วนะ แบบทำนองเชิงไล่ กลับๆไปได้แล้วไอ่เวร

มันก็อมยิ้มเลิกคิ้วไปมา มองหน้าผมแปลกๆ แล้วพูดปนขำของมันไป
“555หน้าแม่ง... มึงตัดทรงนี้ก็ดีนะกูเปลี่ยนใจไม่ไปเผาร้านให้ดีกว่า555....มันก็...”   

อ้าว พูดห่าไรก็ไม่รู้ได้ยินไม่ชัด เสียงสตาร์ทรถมันดัง เหมือนจะพูดว่าหน้า.. หน้าอะไรสักอย่าง ....? 
สงสัยจะบอกว่าผมหน้าเด็กอีกอ่ะดิ ผมเลยได้แต่ยืนท้าวเอวมองตามหลังมันที่ขี่รถไป








taktonight
***  555..........ขอให้คนอ่านมีความสุขดี๊ด๊าทุกผู้ทุกคน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 2 ไปเป็นเพื่อน (10/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 10-02-2015 21:52:50

เรื่องยังไม่มีอะไรเท่าไหร่
แต่ทำไมรู้สึกประมาณ เฮ้ย น่ารักว่ะ เรื่องนี้
เดย์กะล่อนน่าดูเลยนะ ส่วนลูกคิดก็น่ารักทั้งตัวทั้งชื่อเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 3 กลับด้วยกันนะ (15/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-02-2015 18:45:47

////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 3 กลับด้วยกันนะ







เช้าของอีกสองวันต่อมาครับ ผมกำลังนั่งลอกการบ้านภาษาอังกฤษอย่างขยันขันแข็ง 
มีเพื่อนแม่งเขียนคำตอบขึ้นกระดานให้ สบายกู ก็นั่งลอกกันทั้งห้องล่ะครับตามอัธยาศัย
(เตือนว่าอย่าเอาเยี่ยงอย่างเลยครับ เพราะผมไม่รู้อะไรเลย ตกแล้วตกอีกกว่าจะผ่านได้)

“อ้าวน้อง มาผิดห้องรึเปล่าครับ55” 
เสียงไอ้ยูทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน มันทำหน้าแสยะยิ้มขยี้หัวผมด้วย

“สัด”  คำเดียวสั้นๆถือว่าผมทักมัน เรื่องหัวผมก็โดนล้อตามระเบียบตั้งแต่วันแรกแหละ คือถ้าผมยิ่งสั้น
หน้าผมมันยิ่งเด๋อๆด๋าๆเหมือนเด็ก พวกมันชอบไล่ผมไปเรียนกับเด็กม.ต้น

ยูมันหันไปเห็นกระดานแล้วผิวปากอารมณ์ดี ที่นั่งมันก็ใกล้ๆกันแหละครับ หยิบสมุดขึ้นมา
บรรจงลอกการบ้านตามอย่างมืออาชีพ ท่วงท่ามึงเหนือมาก และอยากบอกว่ามันเขียนแค่แป๊บเดียว
ได้เยอะกว่าผมที่ทำก่อนอีก

ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีนก็นั่งเขียนยิกๆๆอยู่ข้างๆผม ผมนั่งโต๊ะคู่กับไอ้กีต้าร์ครับ ไอ้ซีนมันมาเจ๋อนั่งเบียดกับกีต้าร์
ให้พวกผู้หญิงห้องผมแม่งฟินกันแต่เช้า ในห้องผมมีสาววายแฝงตัวยุบยับไปหมด
และยัยพวกนี้ชอบจิ้นกระจายไร้ขอบเขต จับคู่มโนให้พวกผมคนนั้นคนนี้ชอบกันได้กันเอง
ไอ้ยูน่ะโดนหนักสุดเพราะใครๆก็รู้ว่ามันเป็นเกย์จริง55 มันดังจะตายไป

สมัยนี้กับเรื่องแบบนี้ ตอนแรกผมบอกเลยว่ากูโคตรไม่เข้าใจอ่ะครับ
คือถ้าพวกผมได้กันเอง แล้วพวกหล่อนจะได้อะไรครับ?... ก็สงสัยกันต่อไปไม่กล้าถามมัน
แต่หลังๆมาเห็นบ่อยเจอบ่อยๆ ก็คือยังงง แปลก ยังไม่ค่อยเข้าใจเหมือนเดิม.....แต่ชิน 

“เฮ้ยต้าร์...............ไอ้เดย์นี่มันเป็นคนยังไงวะ”  ผมลอกเสร็จแล้วปิดสมุด ท้าวคางคุยกับมัน

ไอ้กีต้าร์ปรายหางตามาชำเลืองมองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนหันไปมองกระดานต่อ
ไอ้นี่เรียนเก่ง ได้ที่หนึ่งของห้องด้วย แต่แม่งเรื่องการบ้านมันไม่ค่อยทำ ถ้าหนังสือยังเห็นมันขยันอ่านอยู่บ้าง
มันเป็นประเภทความจำดีครับ ไม่ต้องอ่านมากก็เข้าใจง่ายไม่เหมือนผม.....จำอะไรไม่ค่อยได้
ส่วนไอ้พวกที่เหลือนี่แม่งยิ่งรั่วเลย ไหลเข้ามาไหลออกหมด

“ถามทำไมเหรอ”   ..ไม่เสือกตอบตอบมาวะ มาย้อนถามอีก ผมก็แค่นึกถึงมันขึ้นมาได้เฉยๆ

“กูก็ถามไปงั้นๆอ่ะ”    จริงนะครับผมก็แค่ถามไปอย่างนั้นๆแหละ “เมื่อวานเดินสวนกันตอนกลางวัน
กับก่อนกลับบ้าน แม่งกวนตีนขยิบตาข้างนึงใส่กูด้วย”

ไอ้ซีนยื่นหน้ามาพูดเลยครับ “เฮ้ยมันคบได้ไอ้นี่ คบๆไปเหอะเพื่อนๆกันทั้งนั้นไม่มีปัญหา”

“แน่ล่ะเพราะตัวปัญหาคือมึงไง ดูพวกกูดิ ปวดหัวกับมึงทุ๊กวัน”  กีต้าร์เอียงหน้าไปยักคิ้ว
จ้องหน้าไอ้ซีนพูดแสยะยิ้มใกล้หน้ามัน ไอ้ซีนก็ทำปากจู๋ขมวดคิ้วแกล้งงอนทุเรศๆของมันไป
ไม่สนใจเสียงแอร๊ย อร๊ายชอบใจจากพวกผู้หญิงที่นั่งโต๊ะแถวข้างกันกระจุกนั้น


“โห่! ไรวะ รู้งี้กูไม่รีบทำมาก็ดีหรอก โด่เอ๊ย!”  เสียงไอ้คิมเดินเข้าห้องมาก็สบถบ้าบอต่ออีกยาวแบบเสียดาย
ที่มันดันเสือกขยันทำการบ้านมาแล้ว เพิ่งมาเห็นว่ามีเทพมาโปรดลงไว้ให้ที่กระดานตอนเช้า 

“ใครขึ้นกระดานวะ”  ไอ้คิมถามมันเดินมานั่งที่ข้างหน้าผม ที่ประจำมัน และความจริงที่ประจำไอ้ซีนคือนั่งข้างมัน
 แต่ตอนนี้ซีนมันยังกระแดะเบียดเก้าอี้ไอ้กีต้าร์นั่งอยู่ ผมว่ากีต้าร์เริ่มทำหน้ารำคาญมันแล้ว ท่าจะอึดอัดทนทำไมวะ
 เป็นผมคงถีบมันออกไปแล้ว 

ตอนนี้ที่ข้างไอ้คิมเลยว่างอยู่ ดุ๊กดิ๊กกระเทยอ้อนแอ่นหัวดีประจำห้องคนขยันศรีบ้านสางเมือง
เลยแทรกร่างมันมานั่งฉอเลาะ ทำตาโตไม่ห่างน่าหมั่นไส้มากมายครับ 
“เค้าเองแหละ คิกๆขอบคุณเค้ารึยังพวกมึงอ่ะคริๆๆ” 

ไอ้คิมทำหน้าเอือมๆไล่มัน ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์เร่งมือ พวกมันใกล้ลอกเสร็จแล้วเลยร่วมมือกันไล่ผลักหัวดุ๊กดิ๊กออก
ด่าว่าอย่าบังกระดาน ผมนั่งขำเฉยๆครับ แล้วนังสองสาวคู่หูเพื่อนซี้ของดุ๊กดิ๊กก็เดินมา ทำตัวเป็นแบ็คข้างหลังมัน
สองคนนี้ชื่อแมวเหมียวกับโฟร์ ประสานเสียงพูดซะพร้อมกัน
“ยู! ยูทำเสร็จแล้วอย่าลืมมาหอมแก้มขอบคุณดุ๊กดิ๊กด้วยนะจ๊ะ 555555”  กรี๊ดกร๊าด..

เจาะจงชื่อไอ้ยู ไอ้ยูเงยหน้ามาหน้าเหวอมอง ดุ๊กดิ๊กมันก็แกล้งเอียงแก้มทำแก้มป่องไปให้
รู้กันอยู่ครับว่าไอ้ยูมันใจดี ยัยพวกนี้ก็แค่ชอบแกล้งขำๆ

ไอ้คิมสงสัยหมั่นไส้เห็นไอ้ยูได้แต่ยิ้มใสๆ ส่ายหน้าหัวเราะ คิมมันเลยไล่จับหน้านังดุ๊กดิ๊กมาหอมซะเอง
กระเทยร้องยี้อี๋กรี๊ดหนีมันจ้าล่ะหวั่น ถูแก้มแบบโคตรรังเกียจไอ้คิมเลย นี่ขนาดแค่โดนเฉียดๆ
ไอ้คิมแม่งหัวเราะโรคจิตสะใจได้อีก เลยโดนโฟร์กับแมวด่าไล่ตี มันยิ่งจะชอบดิ

ทีนี้ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์เลยรุมด่าพวกข้างหน้าว่ายืนบังกระดานกันอยู่ได้ แล้วตอนนั้นไม่รู้ทำไม
ผมนึกอยากกินเอแคลร์ขึ้นมา.. เลยออกจากห้องว่าจะไปโรงอาหาร
ไอ้คิมหนีพวกสามสาวนั่นร้องเรียกตามผม เราเลยไปด้วยกัน


..................................

..............

ถึงสหกรณ์ขายขนมแล้วผมก็รีบเลยครับ แต่สรุปมาช้าไปซื้อไม่ทันเห็นน้องม.ต้นคว้าชิ้นสุดท้ายไปต่อหน้าต่อตา

เอแคลร์ที่โรงเรียนอร่อยครับทำเป็นรูปปลาบ้างเต่าบ้าง ชิ้นใหญ่ชิ้นละเจ็ดบาท อาจารย์สอนคณิตที่โรงเรียน
เอามาขาย เมียแกเป็นคนทำมาทุกเช้า มันอร่อยผมเลยซื้อกินบ่อยๆ ตอนแรกวันนี้ว่าจะไม่ แต่เอาไปเอามา
อยากกินก็ดันหมด ไอ้คิมที่เมื่อกี้ยังวางแขนเกยไหล่ผม รี่เปลี่ยนเป้าไปต่อคิวซื้อซาลาเปาหมูสับไข่เค็มแทน

ผมยืนทำปากยื่นแบบเคว้ง แล้วกูจะกินไรดีอยู่พักนึง ก็สะดุ้งมีคนมาเอามือมาตบไหล่แรง
หันไปดูเป็นไอ้บ้าเดย์ มันมาลากผมไปนั่งดูมันกินข้าวเช้าเฉยเลย

“อะไรของมึงเนี่ย เพื่อนไปไหนเลิกคบมึงแล้วเหรอทำไมกูต้องมานั่งเฝ้ามึงกินข้าวต้มเนี่ย”
ผมนั่งตรงข้ามมันตรงหน้ามันเลย โต๊ะที่โรงอาหารเป็นโต๊ะยาวๆสีขาว ผมท้าวคางมองหน้ามัน

“มองไร อยากกินเหรอ”  เดย์มันตักข้าวเข้าปากแล้วถามผมยิ้มๆ เห็นควันยังขึ้นฉุยๆอยู่เลย
เฮ้ยมันก็กินของร้อนๆเก่งเหมือนกันเนอะ มิน่าล่ะปากดีตลอด.. เอ๊ะเกี่ยวกันรึเปล่าหว่า?

“ให้กินเหรอ”  ผมแกล้งกวนมัน ดูก็รู้ว่ามันเฟคชวนไปงั้นๆ
 “ข้าวกูไม่ให้ แต่ถ้าตัวกูอ่ะ ได้!”
“สัด!! แดกๆไปกวนตีนว่ะ!”  มันเป็นคนทะลึ่งนะผมว่า.. แต่คุยกับมันแล้วไม่ต้องปั้นหน้าหรือเสแสร้งดี
ผมชอบที่มันเป็นตัวของตัวเองตั้งแต่เริ่มรู้จักกันอย่างนี้ก็ดีแล้ว

แล้วไอ้คิมก็เดินเคี้ยวซาลาเปาแก้มตุ่ยหน้าดำมาเลย เอ๊ยลืมไปมันดำอยู่แล้ว คึคึ
“เฮ้ยยยย ทิ้งกูมาหาผู้ชายเหรอมึง” 
ไอ่สัดทักดีจริงๆ ผมส่ายหัวดันซาลาเปาที่คาปากมัน ให้มันสำลักหันหน้าหนี
“เดย์นี่คิม”  ผมพยักเพยิดหน้าบอกไอ้เดย์ มันกินข้าวต้มต่อทำแค่ยักคิ้วข้างนึงให้ไอ้คิม

ไอ้คิมก็ไม่เคยคุยกับไอ้เดย์แค่เคยเห็นหน้ากันเหมือนผมนี่แหละ ผมกับคิมนั่งเป็นเพื่อนเดย์
ไอ้คิมก็ยิ้มเรี่ยราดของมันไป มันเข้ากับคนง่ายไม่เหมือนไอ้เดย์ไอ้นี่กับคนไม่คุ้นมันไม่ค่อยพูด
แต่จะว่าไปผมว่ามันก็เป็นธรรมดา ไอ้เดย์คุ้นกับผมเร็วมากเกินไปด้วยซ้ำ...

เมื่อวานตอนสวนกับมันที่หน้าห้องน้ำ(อันนี้ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง)ผมจะเข้าห้องที่มันเพิ่งออกมา
มันก็ทำตาขู่ชี้หน้าผมแล้วบอกผมว่า [ห้ามขี้ซ้ำรอยกู กูถือ แต่ถ้าจะว่าวกูอนุญาต]  แล้วมันก็เดินไป......... 
เชี่ยเอ๊ยกูต้องทำไง ขี้ไว้บนพื้นรึไง คนประสาท


“อยู่ชมรมดนตรีไทย นายเล่นอะไรเดย์”   คิมผู้มีมารยาท เรียกมันว่ามึงจะเหมาะสมกว่าว่ะ

“….ตีฉิ่ง”

“555555555”   ผมกับไอ้คิมขำพร้อมกัน เดย์แม่งทำหน้ายุ่งเหมือนคนหน้าด้านจะอายเป็น

“อย่าหัวเราะดิ แย่งกับไอ้ซีนแทบตายนะเว้ยตำแหน่งเนี้ย”  ดูมันพูดดิผมไม่ขำไงไหวครับ 

พอไอ้เดย์ก้มหน้าก้มตากิน ไอ้คิมเลยชวนคุยเรื่องเครื่องปั่นอเนกประสงค์ แม่งดูทีวีไดเรกซ์โฮมทูยูทีไร
ร้องอยากได้ทุกอย่างแม่งไอ้นี่ ผมก็บอกให้มันเลิกดูแต่ก็ไม่ มันบ้าพวกเครื่องครัวครับ ตลกไหมก็มันอยากเป็นเชฟ

คิมชอบทำกับข้าว มันก็ทำอร่อยดีนะผมเคยกิน มันชอบลองทำอะไรมาให้กินบ่อยๆ
มันชอบนะที่ได้อยู่ชมรมคหกรรม แล้วถ้าได้ทำกับข้าวทำขนมวันไหน ไอ้นี่แม่งยิ้มทั้งวัน

“พลังเหลือรับมอเตอร์เป็นพันวัตต์เลยมั้งมึง! ใบมีดงี้มีเป็นสิบกว่าแฉก! กูว่าเสาไฟแม่งก็ปั่นได้!”
“ไม่ใช่ละไอ้คิม..  มึงดูโฆษณาขายของรึดูการ์ตูนมาเนี่ย เบลอป่าวโม้เป็นไอ้ซีนไปได้”
“3,999 บาทเอง”
“เองเชี่ยไร แพง! ไม่ต้องซื้อเลย!”
“โหยลูกคิด! มันดีนะมึง! แถมแก้วตั้งแปดใบ ชุดโถปั่นอีก ใบมีดอีก
ได้หนังสือทำน้ำผลไม้ด้วย!ถ้ากูได้มาทำได้ตั้งหลายอย่าง! เดี๋ยวกูทำให้มึงกินคนแรกเล้ย!” 

เด็กผู้ชายม.ปลายโลกไหนเค้าร้องอยากได้เครื่องปั่นน้ำผลไม้แบบมึงบ้างเนี่ยคิม
“อันที่แล้ว กูเห็นมึงก็พูดงี้ แล้วพอซื้อมาเป็นไง ไอ้กรรไกรอเนกประสงค์ห่าไรของมึงอ่ะ
ตัดได้ยันเหล็กไหล โม้ฉิบหายกูยังไม่เห็นมึงเอามาตัดเชี่ยไรสักอย่างเลยกี่เดือนแล้วคิม”

“จะว่าไป กูจำไม่ได้แล้วว่ากูเอาไปไว้ไหนว่ะ”
“มึงไม่ต้องซื้อเลย เครื่องปั่นเชี่ยไรอีกบาทเดียวก็สี่พันแล้ว”
“แต่กูอยากได้!”
“งั้นก็ตามใจมึง! ซื้อดิสัด!”
“อ่า....เฮ้ยแต่มึงว่ามันจะดีจริงป่าววะ มึงว่าคุ้มมั้ย มึงว่ากู..ซื้อดีจริงเหรอ”
“เอ้า! ไอ้นี่...ก็มึงจะซื้อ อยากได้นักก็ซื้อไป ตังค์มึงนิ!”
“ก็กู....อยากได้ ก็อยากได้ แต่แม่ง....เออมันก็แพงนะ เออกลัวไม่ทนว่ะ มันก็แพงจริง”
“เห็นมั้ย ไม่ต้องซื้อ”
“เฮ้ยแต่มันดีนะ! กูอยากได้! แถมแก้วด้วย!”
“กูซื้อให้มึงมั้ยแก้ว! ไอ่เชี่ยจะเอากี่ใบ ร้านยี่สิบบาทเพียบ! แก้วแปดใบร้อยกว่าบาท!”
“มันไม่เหมือนกันเว้ยลูกคิด นี่มันได้เครื่องปั่นด้วย”
“กูว่าไม่คุ้ม”
“โธ่ก็กูอยากได้! มึงเห็นใจกูหน่อยดิ๊”    เอ่อ..กูใช่คนขายให้มึงรึเปล่าเนี่ย..
“อ่ะงั้นกูให้มึงซื้อ!”
“จริงดิ!.....อืม มึงว่ามันจะ.. เอ...กูเอาดีป่าวว้า..มันก็แพงนา มึงว่าจะดีจริงเหรอ”
“ อ้าวไอ่สัด! ห่าเอ๊ย ไม่ต้องซื้อเชื่อกู!”
“แต่ว่าอยากได้..”
“เชี่ย! แม่ง! งั้นซื้อๆไป!!”   
“เฮ้ย..แต่........”

เป็นแบบนี้อยู่สิบกว่ารอบ... มันชอบมาปรึกษาเพื่อนอวดสรรพคุณของอยากได้ไอ้นู่นไอ้นี่ แล้วไม่แน่ใจจะซื้อดีมั้ย
ยุให้ซื้อก็ลังเล พอบอกห้ามซื้อแม่งก็บอกอยากได้.. เอากะมันไอ้บ้า
แต่ไอ้เครื่องนี่ผมว่าแพงไปนะ ผมว่าให้มันไปซื้อเครื่องปั่นธรรมดาแถวบ้านเอาดีกว่า

ไอ้เดย์มันก็นั่งฟังอยู่ด้วย ผมแอบเห็นนะว่ามันแอบขำเราสองคนไปเขี่ยผักจากชามมันไป
“มึงไม่กินผัก”  ผมพูดยิ้มๆ เดย์มันก็มองหน้าผมขมวดคิ้ว ประมาณว่ารู้ดีนักนะมึง..หึหึ

“ไม่แดกผักเดี๋ยวไม่โตนะเดย์ หึหึ”  ผมแกล้งแซวมัน บร๊ะไอ้นี่มีแสยะยิ้ม ทำไมหน้ามันใสจังวะ
“กูอ่ะโตพอแล้ว เกินตัวด้วย มึงจะดูป่าวล่ะ”
“ดูเชี่ยไร”   ชะชะชะ ทำท่าขยับเป้าไอ่สัด
“หึหึ... อย่าเพิ่งไปนะ กูไปซื้อน้ำแป๊บ”   เออ นั่งกินอยู่ตั้งนานเพิ่งนึกได้เหรอมึง
ผมเห็นเดย์เดินไปแล้วเลยสะกิดไอ้คิม เล่าเรื่องวันนั้นให้มันฟัง

“55 เร็วขนาดนั้นเลยเหรอวะ มึงเว่อร์รึเปล่าลูกคิด เบบี้ว่ะมึงแค่นี้ก็ปอดแหกแค่ซ้อนมอไซค์”
“กูไม่เว่อร์ ไม่เชื่อวันไหนมึงขอนั่งรถมันไปดิ เชี่ยยยยเอ๊ยกูรอดมาได้เพราะพระแม่กูแน่ๆ”
“555 555มึงเล่นของเหรอ 55”
“คอยดูนะกูจะไม่หลงกลซ้อนท้ายมันไปไหนด้วยอีกเลย สาดดดเอ๊ยขี่รถได้ส้นตีนมาก”

ปึ้ง!!!

สะดุ้งเฮือกเลยครับ ไอ้เดย์เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แม่งวางแก้วกระแทกแรงชะมัด
ผมหุบปากอัตโนมัติ สีหน้ามันดูไม่เป็นมิตรแปลกๆชอบกล สงสัยได้ยินกูพูดแน่ๆๆๆ ซวยละ

 “เฮ้ยเชี่ยคิม! ไปไหน!?”   ไอ่สัดจะทิ้งกูเหรอรีบลุกทำไมวะ
“กูจะไปซื้อซาลาเปาอีก ปล่อยกูเลย”  มันสะบัดแขนออกจากมือผมอย่างไม่ใยดี

มองไอ้คิมเดินหายไปแล้ว ผมว่าบรรยากาศไม่ค่อยสู้ดี ไอ้เดย์แดกข้าวไม่ยิ้มเลย ทีตอนแรกแม่งยิ้มอย่างกะคนบ้า   
“เฮ้ยไปไหน”  มันถามผมเลยต้องชะงักขาหันมา ว่าจะลุกตามไอ้คิมไปเนียนๆ ไม่รู้เดย์มันโกรธรึเปล่า
หน้าเปลี่ยนขนาดนี้คงไม่เหลือ อย่างว่าแหละคนเพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไหร่ ได้ยินผมแอบด่ามันต้องโกรธผมแน่เลย

“ไป.....หาไรกิน”
“กินนี่ดิ!”   
เอิ่ม มันยัดเยียดผลักชามข้าวต้มที่มันกินเหลือแต่ผักไว้เพียบมาให้ตรงหน้าผม
น้ำเสียงมันฟังเย็นยะเยือกแบบสั่งๆไงไม่รู้ ผมก็ส่ายหน้านะ  “ไม่อ่ะ..มีแต่ผัก”
“ก็กินดิ กินผักซะ ไม่งั้นเดี๋ยวมึงจะไม่ได้โตนะ”

เฮือก แววตามึงขู่อาฆาตเคืองแค้นกูทำไม เห็นแล้วผมต้องกลืนน้ำลายหนืดลงคอ
ไอ้เดย์ยังจ้องหน้าผมเขม็ง ดูดน้ำไปก็ยังสั่งให้ผมกิน ผมไม่รู้ว่าควรทำไงดี เลยตักกินไปคำนึง แบบว่าเกรงใจมัน

“กูอิ่มแล้ว”  ผมรีบบอกมัน ดูตามันดุมากๆเลย ผมเลยตักกินอีกคำ เผื่อมันจะใจเย็น
เห็นว่าผมไม่ได้รังเกียจน้ำใจมันนะ แต่เหม็นเขียวต้นหอมผักชีว่ะ ความจริงผมเกลียดต้นหอมมากๆครับ
ไม่น่าปากดีเลย ผมก็ไม่ได้ชอบกินผักนักหรอก โดยเฉพาะไอ้พวกผักจำพวกที่มีกลิ่นแรงๆ พะอืดพะอมไงไม่รู้

ไอ้เดย์จ้องหน้าผมอย่างโกรธๆจะแดกหัวผมได้ ผมตักข้าวมันกินอีกคำแล้วเหมือนจะแหวะให้ได้
รีบเอามือปิดปาก T|||T  แหยะต้นหอมอ่ะ  ตอนนั้นแหละไอ้เชี่ยเดย์ก็หลุดหัวเราะก๊ากออกมาลั่น
จนโต๊ะใกล้ๆสะดุ้งมองกันเพียบ
“55555555555ก๊าก5555555555 ควาย! แดกจริงด้วย555555 เชี่ยหลอกโคตรง่าย55”

มันหลอกผมครับ ไอ่สัด..

“โห่! ไอ่ๆๆๆ แม่ง!!! มึงอ่ะ! ก็...กูนึกว่ามึงโกรธกูนิ”  ตอนท้ายผมแอบพูดเบาๆแล้วนะมันดันเสือกได้ยิน 
มึงจะยิ้มให้ปากฉีกไปถึงหูเลยไหม แหมเมื่อกี้ทำหน้าเหมือนจะต่อยกู

“กลัวเดย์โกรธเหรอครับลูกคิด คึคึ”

เฮ้ยยยยยย ไอ้บ้าเดย์ดัดจริตพูดซะเพราะใส่ผม ทำอยากจะอ้วกยิ่งกว่าตอนกินผักอีก
ผมเห็นผู้หญิงโต๊ะข้างๆแอบมองมันแล้วหน้าแดงด้วย เขินมันทำม๊ายคนหัวหอกหักพรรณนี้

“เดี๋ยวเย็นนี้กลับกับกูนะ เดี๋ยวกูไปรับที่ห้องเลย”
“ฝันเหอะสัด! กูไม่กลับกะมึงหรอก!”   ถ้าเป็นไปได้กูอยากเผามอไซค์มึงทิ้งด้วย
“55555555”

ผมก็เลยลุกหนีมันไปเลย เดินไปเจอไอ้คิมเดินกลับมาพอดีเลยคว้าคอมันหมุนกลับไปอีกทาง
ทิ้งให้ไอ้เดย์มันนั่งขำเป็นไอ้บ้าไอ้บอไปคนเดียวของมันเหอะ




**********************************************


 ตกเย็นครับ
วันนี้หลังเลิกเรียนโดนบังคับให้อยู่ซ้อมสอบพูดบทสนทนาวิชาภาษาอังกฤษ

ความจริงก็ไม่ได้ยากอะไรมาก แค่ช่วยกันแต่งบทสนทนาให้มีพวกศัพท์ใหม่ๆกับสำนวนอังกฤษที่หามา
แต่มันเลวร้ายตรงที่ดันมีไอ้ตัวมารอย่างไอ้เดย์ มานั่งเสนอหน้ารอดูพวกผมซ้อมละครสั้นๆนี่
แล้วอับปรีย์ศรีกะบาลมากคือตรงชื่อตัวละครที่ผมได้รับ

“oh! Hello! Mr. kamoydom matrim nice to meet u again!”
(สวัสดีครับ คุณขโมยดม มาตรึม! ดีใจที่ได้พบคุณอีกจัง)
มึงจะเล่นอย่างนี้กะกูใช่ม๊ายอ่ายเชี่ยซีน มันตั้งให้ผมเป็นลูกครึ่งเขมรครับ ชื่อขโมยดมมาตรึม จันนะไรมาก

 “55555 Hi! Mr. sungting nice to meet u too.”
(5555สวัสดี! คุณซ่งติง! ผมก็ดีใจ)
ผมเลยให้มันเป็นลูกครึ่งจีนชื่อคุณ ซ่งติง(ส้นตีน) เนี่ยเหมาะกับมันที่สุดแล้ว

“โหยไม่เอาแล้ว! ลูกคิดมึงมาเปลี่ยนกับเค้าเถอะ!”  อินังดุ๊กดิ๊กครับมาเกาะแข้งขาผม ทำหน้าเบะๆไม่พอใจ
พวกผู้หญิงก็พากันโวยไม่ยอมรับชื่อตัวเอง ไอ้พวกคู่มันตั้งให้ดีๆทั้งน้าน

“ดุ๊กดิ๊ก มึงจะเอาเหรอ กูชื่อขโมยดม มาตรึม นะเว้ย”
“ก็ยังดีกว่าหว่างดำปึ๊ด ที่อีคิมมันตั้งให้อ่ะ! กูไม่เอ๊า!!!”  มันหันไปค้อนใส่ไอ้คิม
แต่กูว่าชื่อแม่งเชี่ยพอกันทุกชื่อ เปลี่ยนไปก็ไม่น่าจะอุบาทว์น้อยลงหรอกเพื่อน

“โด่! ก็มึงเล่นเป็นคนเวียดนาม คนเวียดนามอ่ะนามสกุลเค้าก็มีหว่างๆแบบนี้แหละอิดุ๊กดิ๊ก
ทีมึงยังตั้งชื่อให้กูเป็น จั๊กแร้เปียก อะไรของมึ๊ง!”  ไอ้คิมนั่งบนโต๊ะโวยใส่บ้างแต่มันแกล้งทำผมรู้

“ชื่อนั้นแหละเหมาะกับคนอย่างมึงแล้ว ไม่งั้นมึงมาใช้หว่างดำปึ๊ดเอามั้ยล่ะ แลกกันอีบ้า!” 
อิดุ๊กดิ๊กไม่ยอมครับ ขำทั้งห้อง ไอ้นอกคอกหน่อนึงอย่างไอ้เดย์นั่งกอดเป้ตัวเองดูพวกผมขำสบายใจเฉิบ 

แล้วแมวเหมียวกับโฟร์คนอวบ อีกนิดมันก็จะอ้วนละ ก็ร้องเปลี่ยนคู่ด้วย
“เค้าได้เป็นคนฝรั่งเศษอ่ะ ชื่อบ้าบออะไรเนี่ย แวะซ่องสิเออ น่าเกลียดที่สุดเลย” โฟร์บ่น

แมวเหมียวเลยท้าวเอวยืนยันจะไม่คู่กับไอ้กีต้าร์แล้ว จะคู่กับโฟร์แทน เพราะกีต้าร์มันตั้งชื่อแมวเหมียว
ให้เป็นคนญี่ปุ่นว่า ดักดานจัง คู่เก่าของโฟร์อย่างไอ้ยูเลยไม่มีที่ไป ยูมันได้เป็นคนเกาหลี โฟร์ตั้งชื่อให้มันว่า
คุณวอนโดนยิง ก็ไม่ต่างกับคนอื่นหรอกโฟร์..มึงอ่ะ

สุดท้ายพวกผมเลยสลับคู่กันใหม่หมด ผมคู่ไอ้คิม ยูคู่ดุ๊กดิ๊ก โฟร์คู่กับแมวเหมียว
ไอ้ซีนคู่กีต้าร์ ไอ้กีต้าร์แต่เดิม เป็นคนไทยชื่อนุณรเค (เนรคุณ) ไอ้ซีนมันตั้งให้ใหม่เป็น ..
คุณอัครอลังการอภิมหามหึมาโอฬารบานตะไท ...

ดูความกวนซ่งติงของมันครับ มันยอมลำบากเรียกไอ้กีต้าร์ยาวๆอย่างนี้(ทุกรอบไม่มีจะเหมือนเดิมสักรอบ)
เพื่อได้แกล้งเพื่อนมัน รับรองพรุ่งนี้อาจารย์สุนีย์แกได้ขำจนตกเก้าอี้ยิ่งกว่าสอบพูดคราวที่แล้วแน่

ดูพวกผมซ้อมพูดภาษาอังกฤษกันไป ไอ้เดย์ก็นั่งขำไปตลอด ดูเหมือนมันจะสนุกมาก


....................................

..................

.......


ซ้อมพูดบทสนทนากันพอเป็นพิธีเสร็จก็กลับบ้านครับ จดไปท่องที่บ้านต่อ พรุ่งนี้สอบแล้ว
ผมเดินไปจนถึงป้ายรถเมล์กับเพื่อนๆ พอเลยป้ายไปผมก็เดินต่อแต่พวกมันรอรถเมล์กัน

แต่วันนี้ผมไม่ได้เดินคนเดียวครับ ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อว่าไอ้เดย์จะตามผมมาจริงๆ มันบอกจะกลับด้วยทุกวันเลย
หาเพื่อนเดินกลับบ้านมานานแล้ว จะได้ไม่ต้องเอามอไซค์มา ผมก็ยิ้มรับ
ขอบคุณฟ้าดินที่ดลใจให้มันไม่ขี่รถมาโรงเรียน ผมจะได้ไม่ต้องซ้อนรถมันอีก

“ลูกคิดๆ เอาชาเย็น รึนมเย็นดี รึเอากาแฟดีวะ”
ไอ้เดย์สะกิดเรียกให้ผมแวะรอมันซื้อน้ำข้างทาง ระหว่างทางกลับบ้าน มึงเลียนแบบไอ้คิมรึไง
ตัดสินใจอะไรกันเองเถอะได้โปรด ไม่ได้ไม่ดีมาเดี๋ยวจะเป็นความผิดกูอีก

“มึงจะกินไร ทำไมมาถามกูอ่ะ”
“มึงไม่กินรึไง”
“ซื้อให้กูแก้วนึงเหรอ”
“กินแก้วเดียวกันนี่แหละ ซื้อทำไมสองแก้ววะเปลือง กูถึงถามมึงไงว่าเอาอะไรดี”
“โหยเสี่ยเดย์ครับ ทำไมวันนี้มางกล่ะครับ ทีวันนั้นยังเลี้ยงสุกี้..”  ผมเงยมองป้ายชื่อน้ำในรายการ
ที่เขาเขียนไว้บนป้ายหน้ารถเข็นอืมมมม... ผมว่าสั่งชาเย็นดีกว่า
“เอาชาเย็น! /นมเย็นแก้วป้า!”  พูดพร้อมกันเลยครับ ผมมองหน้ามันควับ...
มันก็หันไปบอกย้ำกับป้าคนขายว่าเอานมเย็นครับ  คือไอ่บ้า แล้วมึงมาถามกูทำไม

ได้นมเย็นมา มันรีบดูดก่อนแล้วยื่นให้ผมแบบไม่ยอมปล่อยแก้ว ผมเลยเหมือนโดนมันป้อน ดูดน้ำไปสองอึก
ก็ได้ยินเสียงไอ้ตัวกวนข้างๆพูด  “ไง..ขี้ปากกูอร่อยป่ะ คึคึ”

“เออ อร่อยดี แต่หลอดเหม็นฉิบหาย!” 
ผมมองค้อนใส่มัน มันก็ขำดึงน้ำไปดูดอีกไม่กี่อึกก็ยื่นให้ผมถือตลอดทาง มันไม่กินแล้ว
ผมเลยต้องกินคนเดียวจนหมดแก้ว กินมากก็หวานบาดคอถึงบ้านผมรีบหาน้ำกินก่อนเลย


มาถึงบ้านผม ไอ้เดย์ก็ยิ้มหล่อทำตาหวานตรงไปสวัสดีแม่จ๋าของผมอย่างเรียบร้อย ฝากเนื้อฝากตัวคุยกับแม่ผม
กระหนุงกระหนิงเสร็จ ก็จูงมือผมขึ้นห้อง บอกแม่ว่ามาช่วยผมทำการบ้านภาษาอังกฤษ  ผมยังเหวอๆงงๆอยู่เลย
นี่ผมพามันเข้ามาในห้องผม มานอนบนเตียงของผม กอดหมอนข้างผม แล้วมาจ้องหน้าจ้องตาผมได้ไงวะ..

“เดย์... มึงอย่ามาหลับ..อ้าว..เฮ้ยไม่ทันแล้ว เฮ้อ”   ผมนั่งหันหลังให้มัน รำคาญมัน ขำคิกคักฟังผมท่องภาษาอังกฤษ
นอนกลิ้งไปกลิ้งมา สงสัยเคลิ้มเพลงที่ผมเปิดมั้ง หันมาดูมันดันหลับใส่ผมซะงั้น

มึงหลับง่ายไปนะ นี่ห้องนอนกูนะเดย์ไม่ใช่บ้านมึงเลย มันจะทำตัวตามสบาย โคตรสบายมากไปป่ะวะ ผมต้องปลุกมัน 

ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือก็ลุกเดินเข้าไปใกล้มัน แม่งนอนกอดหมอนกูหลับสบายเลย น้ำก็ไม่ได้อาบ
ที่นอนกูจะเหม็นรึเปล่าเนี่ย... 

โอ๊ะ แปลกแฮะ เข้ามาใกล้มันแล้วได้กลิ่นหอมๆแทนที่จะเหม็นเหงื่อรึอะไร  มันคงจะใช้น้ำหอม
หรือโคโลญจน์พวกนั้น กลิ่นหอมดีไม่ฉุนแต่หอมอ่อนๆ ผมดมๆมันแล้วก็มาดมในเสื้อตัวเอง
ผมไม่เคยใช้อะไรแต่ก็ไม่เหม็นนา..

“เดย์...  เดย์! ไอ้เดย์! ตื่นเลยตื่น อย่ามาหลับตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วมืดแล้วเฮ้ย”
ผมเรียกมัน นั่งอยู่ข้างเตียงเขย่าตัวมันแรงๆแกล้งมัน มันก็งัวเงียขยี้ตา ลืมตามายิ้มแฉ่งให้
“หึ ตกใจหมด นึกว่าจะลักหลับกูซะแล้ว” 
“เพ้อแล้วมึง ละเมอดิ ไป ไป ล้างหน้าไป ห้องน้ำอยู่โน่น”

มันก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไป ผมดันนึกสงสัยว่าหมอนข้างที่มันกอดเมื่อกี้จะติดกลิ่นน้ำหอมมันรึเปล่า
เลยหยิบมาดมๆดู ไม่ได้กลิ่นอะไรนะ คงเพราะกลิ่นจากตัวมันก็จางมากแล้วต้องใกล้จริงๆถึงจะได้กลิ่นหอมๆนั่น

แต่ตอนนั้นแหละ! ที่ผมต้องสะดุ้งเฮือกตาโต ตกใจหมดเลย

ไอ้เดย์แม่งดันโผล่หน้าจากห้องน้ำ ออกมาเห็นช็อทที่ผมกำลังดมหมอนพอดี  T T

 ….. แล้วหน้ามันนะ โคตรเหวอ..




tsktonight...
***  ดีใจ55 มีคนชอบด้วย ขอบคุณมากๆค่า นึกว่าจะไม่มีใครชอบอ่านซะแล้ว55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 3 กลับด้วยกันนะ (15/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-02-2015 19:25:08

 :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 3 กลับด้วยกันนะ (15/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 15-02-2015 20:25:12

55 ช็อตสุดท้ายคงเหวอเลยจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์ (23/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-02-2015 18:14:37

////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์





“ทำไรอ่ะ..... ลูกคิด..”   
ไอ้เดย์ขมวดคิ้ว เดินหน้าเปียกตรงมายืนต่อหน้าจ้องหน้าผมด้วย
“เปล่า กู!  ก็!... ดมไง”
“มึงโรคจิตเหรอลูกคิด หมอนนี่เมื่อกี้กูกอดนอน”  มันชี้หมอน ทำหน้าไม่อยากเชื่อใส่ผม
“ก็หมอนกูอ่ะสัด กูดมหมอนกูว่าเหม็นเหงื่อมึงรึเปล่า! ไม่ได้คิดบ้าๆส้นตีนอะไรมึงนิ!!”

แปลกนะครับ ทั้งๆที่ความจริงผมก็ไม่ได้คิดอะไรบ้าบออย่างที่มันเข้าใจผิดเลยสักนิด
แต่ทำไมผมต้องทำท่าลนลานกลัวความผิดให้มันเห็นด้วยก็ไม่รู้ ผมก็ปฏิเสธเสียงแข็ง

ไอ้เดย์หันซ้ายหันขวาเห็นผ้าขนหนูของผมพาดอยู่ที่ราวเล็กหน้าห้องน้ำ มันก็หยิบมาเช็ดหน้าตัวเอง
แล้วโยนผ้าไว้บนเตียง มานั่งจ้องหน้าผมที่ได้แต่เงอะงะ เดย์หยิบหมอนข้างของผมออกจากมือ
ผมก็พูดให้มันหายเข้าใจผิดไม่ได้ซะที แล้วมันก็ทำหน้าจริงจังมากๆ พูดขึ้นว่า   
“ลูกคิด มึงอยากหอม มึงขอกูดีๆก็ได้” 

“หา?”

ผมอ้าปากกำลังจะเถียงมัน มันก็จับหน้าผมให้ไปชนแก้มมันเฉยเลย!!!
ผมตาโตเท่าไข่ห่านเลยมั้ง เหวอมากครับ ตกใจสุดๆไอ้บ้าเดย์จับหน้าผมออก
แล้วมันก็หอมแก้มผมต่อเฉยเลย!!!  สองข้างด้วย!!!

“ทำอะไรของมึงเนี่ยไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!!”   ผมหลับตาปี๋ ดันหน้ามันออก มันก็หัวเราะชอบใจ
รู้แล้วครับ มันแกล้งผม! แต่ครั้งนี้มึงแกล้งกันแบบนี้เลยเรอะไอ้บ้า

“อ้าวก็มึงชอบดมไม่ใช่ กูก็ให้มึงดมไง แล้วกูก็ต้องดมคืนด้วยดิ 5555555หน้าแม่งแดง55”
ผมรีบผลักมันออก คว้าหมอนข้างเมื่อกี้ตีหน้ามันแรงๆไปหลายทีอย่างบ้าคลั่ง กูอายไอ่สัด!
ทำอะไรของมันกันเนี่ย โตมาผมไม่เคยโดนผู้ชายหอมแก้มมาก่อนเลย แม้แต่พ่อยังไม่เคย ผมไล่บีบคอมัน

 “มึงแกล้งกูเหรอ ตายซะไอ่ห่านี่!!!”  ด่ามันสารพัด ทำไมมันมาเล่นอย่างนี้กับผมนะ  ใครรู้เข้าอายเขาตายห่าเลย
ไอ้เชี่ยเดย์ช่างเป็นผู้ชายที่หน้าด้านและทะลึ่งไม่เลือก ผมเอาหมอนตีและถีบมันไปมา
มันก็กลิ้งไปหัวเราะไปจนตกเตียง ดีสมน้ำหน้าแม่ง

ผมฮึดฮัดลุกหนีมันไปนั่งท่องอังกฤษต่อไม่สนใจมัน มันก็มาเปิดคอมผม
เล่นเกมส์ที่ผมเล่นค้างไว้แล้วทำตายด้วย  .........ขอบคุณครับไอ้หัวคะรวย



+++++++++++++++++++++++++++




หลังจากวันนั้นมา เดย์ก็มารอผมกลับบ้านทุกวัน คือถ้าต่างคนไม่ติดอะไรก็กลับด้วยกัน ไอ้มาร์ค กับไอ้น็อต
ซี้ไอ้เดย์บางทีก็ตามมาแกล้งแซวผมตอนที่ไอ้เดย์มันมาหาถึงห้อง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมโดนล้อว่าเป็นแฟนไอ้เดย์ล่ะ
เชื่อพวกมันเลยเล่นบ้าอะไรกันไม่รู้

และเพราะอย่างนี้ไอ้พวกบ้าที่ห้องผมมาได้ยินเข้า คราวนี้เลยยิ่งโดนล้อโดนแซวหนักเลย
“ฮิ้วววว น้องครับ! จะกลับบ้านไม่รอผัวมารับแล้วเหรอจ๊ะ55555555”   แม่งเลวมาก
เสียงไอ้เชี่ยซีนดังไล่หลังผมที่เดินแกมวิ่งหนีพวกมันมา ได้ยินเสียงไอ้คิมกับไอ้ยูหัวเราะดังลั่นชอบใจด้วย

ไอ้พวกห่า ดีนะที่ไอ้กีต้าร์มันรีบกลับก่อน ไปหาแฟนมันแหละไม่งั้นสงสัยเสียงหัวเราะพวกมันจะประสานกัน
ดังยิ่งกว่านี้อีก  ผมเบื่อไอ้พวกบ้านี่กับไอ้พวกที่ไม่รู้แล้วคิดว่ารู้ดีมันนินทา เลยคิดว่าวันนี้จะรีบหนีกลับ
ก่อนที่ไอ้บ้าเดย์มันจะมาหาครับ  แต่.....

“ลูกคิด! ลูกคิด! รอด้วยดิเว้ยเฮ้ย!!”  เสียงไอ้เดย์ ตะโกนเรียกผมจากอีกฝั่งของสะพานเชื่อมตึก หางตาผมเห็นมันแล้ว
แต่ทำเป็นไม่เห็นดีกว่า  ผมรีบเดินจ้ำหนีมันซะเลย เลี้ยวลงบันไดหน้านี่คงจะรอด เรื่องอะไรกูจะกลับกะมึง
เดี๋ยวใครเห็นก็โดนจับคู่ให้อีก ไม่เอาด้วยหรอก

“ลูกคิด! มึงหนีกูเหรอ!!”
แม่งเอ๊ยไอ้เดย์วิ่งมาทันดักหน้าผมกลางบันไดพอดีเลย ผมได้แต่ทำตาโตใส่มันแล้วว่า ”เปล๊า!”
ผมจะเดินลงบันไดไปมันก็กางมือกั้นไว้จ้องหน้าผมเขม็งแบบสงสัยจัด

“เป็นอะไรของมึง หนีกูทำไมวะ!?”
“เปล๊า! กูเพิ่งเห็นมึงเนี่ยเดย์ บร๊า! คิดไปเองป่าว55”
แต่ผมพูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินลงบันไดผ่านหน้ามันไป มันก็กั้นไว้อีกไปไม่ได้ ทำหน้าโกรธอีก

“เฮ้ย!กูลืมเลย กูลืมทำเวรว่ะ กูกลับไปทำเวรก่อนนะเดย์ มึงกลับไปก่อนปะ” ผมรีบหันหลับขึ้นบันไดไปทางเก่า
“เวรมึงอ่ะ เมื่อวาน! มึงทำไปแล้ว!”   เสียงไอ้เดย์จะดังไปไหนวะ ผมไม่ฟังจะไปซะอย่าง
แต่ดันโดนมันฉุดมือดึงไว้ซะหงายหลัง   
 “เหวออออ~~!!!”
“เฮ้ย!”
ผมผวาหมุนตัวไปคว้าเกาะไอ้เดย์ไว้แทบไม่ทัน  คิดดูนะครับกลางบันไดด้วยถ้าร่วงไปมีเดี้ยง

ไอ้บ้านี่ก็ดึงไม่รู้เรื่อง ดีนะที่มันก็ตั้งหลักรับตัวผมไว้ได้ ถึงจะก้าวถอยหลังเซจนตกลงไปสามสี่ขั้น
แต่ไม่ถึงกับล้มกลิ้งลงบันไดไปคลุกฝุ่นด้วยกันก็ดีแล้ว มันจับราวบันไดไว้มือหนึ่ง อีกมือก็คว้ากอดเอวผมอยู่
กลายเป็นว่าเรายืนกอดกันอยู่ตรงกลางบันไดขึ้นตึก   อ่า........นั่นแหละครับ กลายเป็นกอดกันกลมเลย
ถ้าหากว่าตอนนี้ไร้ผู้คนก็คงจะดี..

“กรี๊ดดดดดด! อิลูก!!!  บัดสีบัดเถลิงค่า~~~!!!อร๊ายยยยยยยย”
อิดุ๊กดิ๊กกับผองเพื่อนของมันกลุ่มใหญ่มีต่างห้องด้วย รุมประณามผมทันทีที่ผ่านมาเห็นช็อทนี้คาตา
และคือขอประทานโทษทีเถอะครับ ทำไมพวกมึงรุมด่ากูคนเดียว เชี่ยเดย์ล่ะ?

“ฮืมมมม อิงูพิษ! อิลูกคิด! เห็นเงียบๆร้ายนะยะ! จำไว้เลยนะแย่งแฟนกู!!”   เพื่อนกระเทยของนังดุ๊กดิ๊กครับ
ชื่อแจ๋วแหว๋ว เรียนศิลป์-ภาษาเหมือนกัน แต่อยู่ห้อง10ปรี๊ดเสียงแตกสิบแปดหลอดอย่างเหมือนนางมารร้าย

ผมอึ้งแดกหันไปมองหน้าไอ้เดย์ ไอ้นี่เขาก็หน้าอึ้ง งงแดกยิ่งกว่าผมอีก ผมเลยไม่ต้องถามมันเลยว่าจริงเหรอ
แม่งอิแจ๋วแหว๋วมันมโนชัวร์  ...ว่าแต่แล้วเมื่อไหร่ไอ้เดย์มันจะปล่อยผมซะทีเนี่ย

ผมกุมขมับตัวเองส่ายหัวแบบเซ็งๆ พวกนั้นหัวเราะผมกันใหญ่ ผมผลักไอ้เดย์ออกไปให้พ้นทางแล้วเดินหนีมัน
แต่ไอ้ห่านี่ยังตามตูดผมมาอี๊ก...  สุดท้ายก็หนีมันไม่ทัน เดินกลับบ้านกับมันเหมือนเดิม (กูพยายามไปเพื่อ..?)



++++++++++++++++++++++++++

...............................

........

แล้ววันต่อมา ข่าวลือเรื่องผมกับไอ้เดย์ก็ดังมาก  ไม่รู้ห้องอื่นหรือที่ห้องมันว่าไง แต่ที่ห้องผมรู้กันทุกคน
เรื่องที่ผมกับมันไปยืนกอดกันตรงบันไดเมื่อเย็นวาน แน่นอนครับฝีมือโพทนาของคนปากสว่างแบบอิดุ๊กดิ๊ก
ไม่ต้องสงสัย แถมวันนี้มันกับพวกผู้หญิงในห้อง จิกกัด ประณาม รุมทึ้งผมด้วยความหมั่นไส้ปนริษยากันทั้งวัน 
พวกมันโอดครวญว่าทำไมต้องเป็นไอ้เดย์ สุดหล่อของพวกมันด้วยนู่นนี่นั่น..

...โห ผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าไอ้เดย์นี่คนชอบมันเยอะใช่เล่น ยัยแมวเหมียวบอกผมว่า
เหตุผลเดียวที่ไอ้เดย์ไม่ได้เป็นเดือนโรงเรียนนี้คือ มันไม่เอาเอง.. ป๊าดดด จริงดิ!? ไอ้บ้าหวยนั่นอ่ะนะ

“แหม แต่ก็ยังดีนะ ที่อิลูกมันไม่กินยูของมึงอ่ะดุ๊ก!”  ยัยโฟร์พยายามอวยให้เพื่อนมัน
“กรุณาเรียกกูเต็มยศด้วยอิโฟร์ ดุ๊กดิ๊กค่า!”   ดุ๊กดิ๊กมันไม่ชอบชื่อดุ๊กที่แม่มันตั้งให้ มันเลยเติมดิ๊กเข้าไป
แต่ชื่อมันดันไปเหมือนชื่อหมาตัวเก่าที่ตายไปแล้วของบ้านป้าผมเลย

เฮ้อ แล้วสามสาวเขาก็หัวเราะคิกคักหันไปเล่นกับไอ้ยูไป แต่ผมอยากจะขำให้ฟันหัก พวกมันยังไม่รู้หรอกครับ
ว่าไอ้ยูมีแฟนแล้ว แต่ผมไม่บอกหรอก ปล่อยให้มันเพ้อกันไป พวกนี้ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก
ก็เหมือนพวกบ้านักร้องดาราแหละ ขี้เกียจทำให้มันผิดหวัง

“เลิกเรียนวันนี้มึงจะไปเดทกับเดย์ที่ไหนเหรอลูกคิด”   อิดุ๊กดิ๊ก...เดี๋ยวกูบีบคอแม่ง

“หยุดใส่ร้ายกูได้แล้ว บอกจนปากจะฉีกว่าเมื่อวานกูจะตกบันไดแล้วมันจับกูไว้เว้ย! พวกกูไม่ได้กอดกัน
ไม่ได้ชอบกัน มึงฟังภาษาคนไม่ออกเหรอพงษ์เทพ!”

“อ๊ายยย! อิลูกคิด เดี๋ยวกูตบปากแตก อินี่นี่!”   ฮาครืนทั้งห้อง ดุ๊กดิ๊กมันก็ไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริงมันถ้าไม่จำเป็น 

“อ๋อ เหมือนในซีรี่ย์ที่พระเอกช่วยนางเอกแล้วกอดกัน มองตากัน แล้วก็...จูบกันน่ะเหรอแก!
 ว้าย~~โรแมนติกเนาะแก!55555”   
 แมวเหมียวกรี๊ดกร๊าดตาโต แต่งเรื่องเพิ่มเยอะไปมั้ย ยัยนี่เขาบ้าเกาหลี  เอาเลยไปกันใหญ่

ผมถอนหายใจส่ายหัวเซ็ง หันไปเห็นหน้าไอ้พวกเพื่อนบ้าอีกสี่ตัว พวกมันพากันอมยิ้มหน้าสลอน
มองหน้าผมกวนตีนได้อีก เออ... กูเข้าใจแล้ว ไอ้การโดนจับคู่ที่พวกมึงโดนมาแม่งเป็นไง คือไม่มีใครฟังกูเล้ย
ผมเคยเอาแต่ขำพวกมัน ตอนนี้มาโดนเองบ้างทำตัวไม่ถูกเลยครับ

“เฮ้ยมึงก็อย่าคิดมากไปลูกคิด ดูกูกับไอ้ต้าร์นี่! ชินครับ หนุกๆไป มีคนล้อคนแซวมึงมากเข้าๆ
วันหลังมึงก็รับๆไปซะเลยว่าเออจริงไรงี้ 555 ยิ่งปฏิเสธก็ยิ่งหาว่าปิดบัง”
ไอ้ซีนมายืนกอดคอผมยักคิ้วแซว ผมยันหน้ามันออกไปแล้วสะพายเป้นักเรียน

“ขอบใจมึงมากซีน แต่เอาไว้มึงยอมรับว่ากินกับไอ้ต้าร์วันไหนก่อนมึงค่อยมาบอกให้กูทำ”
ไอ้ซีนเหล่มองหน้าไอ้กีต้าร์ก่อนหันมาทำหน้าบู้ให้ผม แหมทีมึงโดนเล่นบ้างไม่ขำล่ะวะ

เลิกเรียนแล้วพวกผมก็เตรียมตัวแยกย้ายกลับบ้านกัน


………………..

………


พวกผมห้าคน มีผม ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู ไอ้ซีน เดินออกจากโรงเรียนมานั่งรอรถเมล์ที่ป้าย
ผมซื้อขนมจีบที่ตั้งขายแถวนั้นกิน นั่งคุยเล่นกับพวกมันก่อนขี้เกียจกลับบ้านเร็ว

“ต้าร์มึงกลับบ้านเลยรึไปหาแอ๋มวะ”   ไอ้ซีนนั่งกอดคอข้างไอ้ต้าร์ แต่ถามแล้วมันก็หันไปแย่งลูกชิ้นไอ้คิม
ที่นั่งข้างมันด้วยกิน ไอ้คิมเลยย้ายหนีมานั่งข้างผม เบียดให้ผมไปนั่งใกล้ไอ้ซีนแทน ผมโดนแย่งขนมจีบกินอีก

“ เชี่ยซีนมึงไม่ซื้อแต่แย่งพวกกูแดกตลอดนะห่า”
ผมด่ามัน มันหาสำนึกไม่ หันไปสนใจไอ้กีต้าร์แทน  ระหว่างนั้นยูก็ลุกเดินไป รถเมล์มันมาแล้ว
พวกผมก็พยักหน้าบ๊ายบายมัน  กีต้าร์มันกินกาแฟเย็นแก้วใหญ่อยู่ก็โดนไอ้ซีนแย่งเอาไปดูด

“มึงถามทำไมซีน”  กีต้าร์ทำหน้าสงสัย มองเชี่ยซีนที่ยิ้มกรุ่มกริ่มแดกของชาวบ้านไปทั่ว
“กูจะได้ตามมึงไปด้วยงะ”   คำตอบไอ้ซีนทำพวกผมสามคนมองหน้ามัน
ไอ้คิมยื่นหน้ามาว่า “ตามไปทำไมวะไอ้บ้า ไอ้ตาร์จะไปหาแฟนมันแล้วมึงเกี่ยวไรกะม๊านน?” 
“เอ้า! ก็กูจะได้ไปหาเพื่อนแอ๋มไง!!”
“อ๋อ...”   พวกผมร้องอ๋อแล้วส่ายหน้าเลิกสนใจมัน ไอ้นี่ก็บ้าหม้อเหมือนเดิม

“เฮ้ยต้าร์กูไปด้วย นะ นะ นะ”   ไอ้ซีนอ้อนไอ้กีต้าร์   
“รู้ได้ไงวะว่ากูจะไป......เออๆๆ”  กีต้าร์ตัดรำคาญนะผมว่า
ผมเห็นไอ้ซีนทำหน้าดีใจเหมือนเด็กแล้วหันมายักคิ้วให้ก็ขำ ถามมันว่าเพื่อนแอ๋มสวยมากเหรอ
มันก็ยิ้มเขินน่าถีบ แต่มาหน้าหุบอีตอนที่ได้ยินเสียงกีต้าร์มันพูดลอยๆปนขำว่า แต่ไม่รู้มีผัวรึยังนะ55

สงสัยซีนมันจะยั๊วะ หันไปแย่งน้ำกีต้าร์มากินอีก แล้วไม่ยอมคืนให้ด้วย มันใช่มั้ยนี่
แล้วตอนนั้นเสียงมือถือผมก็ดัง  ไอ้เดย์ส่งข้อความทางไลน์หา อ่านแล้วผมเก็กซิม 
มันถามว่าผมอยู่ไหน ทำไมไม่รอมัน  ผมไม่ตอบแม่งหรอกรำคาญ แค่นี้ก็โดนล้อจะตายห่าล่ะ 
ชอบมาทำตัวติดกับผมตลอดเลยขนาดอยู่คนละห้องนะนี่

“เฮ้ยกูไปละนะ”  รถสายที่ไอ้คิมขึ้นมาจอดรอ  มันยิ้มแป้นยักคิ้วลาพวกผมไปอีกหน่อ ผมหันไปมองไอ้คู่จิ้น
แม่งก็จุ๊กจิ๊กๆ แหย่หู แหย่จมูก ดึงแก้ม เล่นหัว แต่งผมกันอยู่นั่น ไหนๆเดี๋ยวพวกมันก็จะไปหาสาวด้วยกันละ
ผมว่าผมแยกไปเลยดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่ผมจะบอกพวกมัน มือถือผมก็ดัง  ไลน์เข้าอีกแล้ว ไอ้เดย์ส่งข้อความมา

[ กูเห็นมึงแระ รอกูเลย ]

“เชี่ย..”   ผมเงยหน้ามองไปรอบทิศ เจอไอ้เดย์ยิ้มกวนตีนเดินมาทางนี้พร้อมเพื่อนมัน ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็มาด้วย

ซีนกับกีต้าร์ทักพวกมันแล้วพวกมันก็นั่งที่ป้ายรถเมล์ด้วย ไอ้เดย์เดินมานั่งข้างผมเลย มันยกแขนกอดคอผม
แล้วยักคิ้วให้ทีนึง  “ไม่รอกูอีกแล้วนะ ทิ้งกูได้ไง ทีกูยังไม่ทิ้งมึงเลยสักวัน” มันขมวดคิ้วจ้องหน้าผม ทำเป็นหน้าดุ
แต่ผมรู้มันแสดงไปงั้นแหละเพราะทำแล้วมันก็หลุดยิ้ม

“ใครขอให้มึงรอกูล่ะ เราไม่ต้องกลับด้วยกันทุกวันก็ได้เดย์”
ผมส่ายหน้าแล้วโดนไอ้เดย์ดึงให้ลุกขึ้นยืนตามมัน

“งั้นพวกกูกลับเลยแล้วกัน บายเว้ย”  มันคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ลากคอผมไปจากป้ายรถเมล์
ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็พากันโห่แซวพวกผมอย่างเดียวเลย มึงไม่คิดจะห้ามมันเลยใช่มั้ย
ทำไมเดย์มันต้องมาตามติดผมขนาดนี้ด้วยนะ ขาดความอบอุ่นรึไงวะ

“ทำหน้าอะไรของมึงเนี่ย นี่กูลดตัวลงมาเดินกับมึงขนาดนี้แล้วไม่ขอบคุณกูไม่พอ
ยังมาทำหน้าไม่พอใจกูอีกนะ เดี๋ยวมึงโดนลูกคิด!”

ดูไอ้บ้าเดย์มันขู่ผม เชอะ กลัวมึงตายล่ะ พูดแล้วยิ้มใครจะกลัววะ มันจะรู้มั้ยว่าผมอึดอัด
ไม่อยากให้มันมาเกาะติดผมแจ รู้จักมันไม่เท่าไหร่ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าไอ้เดย์มันเป็นคนชอบสัมผัส.. 
อยู่ด้วยกันไม่มีล่ะที่จะอยู่เฉยๆ จับนู่นจับนี่จุ๊กจิ๊กตลอด คล้ายๆไอ้ซีนนะจุดนี้ เห็นชอบเกาะไอ้กีต้าร์เป็นปลิงเลย


วันนี้ไอ้เดย์มันบอกว่าจะไปเล่นเกมส์ที่บ้านผม
“จะตามกูไปบ้านเหรอ จะไปจีบแม่กูรึไง กูไม่อยากมีพ่อใหม่แบบมึงหรอกนะ กูไม่เอา”
ผมพูดประชดมัน มันก็หัวเราะมาตบหัวผมอีกแต่ไม่แรงหรอก ขืนทำแรงดูดิ...ผมก็เจ็บไง..

“ทำไม... ไม่อยากให้กูไปรึไง!?”    มันหันมาถามตอนที่หยุดซื้อนมเย็นจ้าวเดิม ชอบแดกจังนะ
“เปล๊า........”  ตอบมันไปแบบนี้แต่หน้าผมคงบูดเป็นตูดเลยล่ะ  มันเห็นก็ทำแสยะยิ้มแปลกๆ
แล้วเข้ามากอดคอผมแรงๆให้ตกใจก่อนพูด  “เอางี้ในเมื่อมึงไม่อยากให้กูไปบ้านมึง..” 
ผมรีบสวนขึ้นทันที  “เฮ้ยเปล่า! เปล่าๆๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ป๊ายยย กูล้อเล่นเฉยๆอ่ะ!”
แต่ก็โดนไอ้เดย์มันปิดปากไว้ เพราะมันจะพูดต่อ
“งั้นมึงไปบ้านกูเลย”
“ห๊ะ!?”    ผมจ้องหน้ามัน เฮ้ยมันทำหน้าเอาจริงเว้ยเฮ้ยยยยย


.................................................

..........................

..........



ก็ไม่รู้สิครับ...  รู้สึกตัวอีกที ดูเหมือนผมกำลังโดนเชี่ยเดย์ดึงแขนให้เดินตามเข้าไปในบ้านมัน
บ้านมันเป็นร้านทอง ละลานตาฉิบ.. ถ้าฉกมาสักเส้น หึหึหึ เหอ เหอ เหอ เหอะ! ก็คง
ติดคุกแหง.. ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวจ๋าตัดหางปล่อยวัดผมขึ้นมาล่ะเศร้าเลย

“พ่อ แม่ หวัดดี นี่เพื่อนเดย์มาทำรายงาน วันนี้ยุ่งม๊ากกกอ่ะ โอ๊ยปวดหัวโว๊ย ..ป่ะลูกคิด!”
มาถึงไอ้เดย์ก็รีบไหว้ รีบเดินมุดเข้าหลังร้านขึ้นชั้นบน ลากผมตรงไปห้องมันเลยครับ เชี่ยคือ พ่อแม่มันยังอ้าปากค้าง
ทักมันไม่ทันอ่ะคิดดูสิ มือผมยังพนมอยู่เลยโดนดึงขึ้นบันไดแล้ว 

เจอพี่สาวไอ้เดย์หน้าห้องด้วย “เดย์ เดี๋ยวลงไปกินผัดโป๊ยเซียนนะ แม่ทำอย่างอร่อยเลย
ลงไปกินพร้อมหน้ากันล่ะพาเพื่อนลงไปด้วยนะ”

เดย์มันแนะนำผมกับพี่สาวมัน พี่มันชื่อพี่ดรีมครับ อย่างสวย ขาว หน้าหวาน พูดเสียงก็นิ่มๆเพราะๆ
ผมสวัสดีเขาก็ยิ้มหวานให้ผมด้วย แต่ยังไม่ทันได้เคลิ้มหรอกครับ โดนฝ่าเท้าไอ้เพื่อนชั่วมันถีบเข้าห้องไปซะก่อน
แม่งกูเจ็บนะเว้ย ทนุถนอมกูหน่อยก็ไม่ได้  “ยิ้มเชี่ยไร! พี่กู! ห้ามคิดเลยมึงเขามีแฟนแล้ว!” 

ชะชะ ไอ้ห่านี่กันซีนผมครับ หมาเอ๊ย  “ไรเล่า กูไม่ได้อะไรเล้ยไอ้บ้าเอ๊ย!” ผมปัดนิ้วที่มันชี้หน้าผมออก
แหมทำมาถลึงตาขู่กู

มอง... มองไปรอบๆห้องครับ........เอ่อ.....รกสัด
“นี่คนหรือหนูอยู่วะที่นี่ ควาย...เดย์ มึงเคยเก็บอะไรบ้างป่ะวะเนี่ยยยย!?”

ผมเดินไปก็ต้องใช้เท้าเขี่ยเศษซาก เสื้อผ้ามันบ้าง กระดาษ ปากกา ดินสอ สมุดหนังสือ ซีดี จิ๊กซอว์
สารพัดจะเรี่ยราดอยู่ตามพื้นห้องให้พ้นทางเหยียบอ่ะครับ หย่อนตูดนั่งที่ปลายเตียงมันแล้ววางเป้ไว้ข้างเตียง
คำที่ผมไม่อยากเชื่อหูก็หลุดออกมาจากปากมัน    ... “เออเนอะ มองไปก็รกจริงว่ะ... เก็บให้หน่อยดิ”

“หา.......บ้าไปแล้ว! ทำไมกูต้องเก็บให้มี๊งงงงง!?”    ด้วยเหตุอันใดวะครับ!!?
คือผมขอยอมรับว่าผมเป็นคนขี้เกียจมว๊ากกก ทุกสิ่งอย่างคุณนายลูกเกด หรือแม่จ๋าของผมเก็บให้ครับ ไม่อย่างนั้น
ไม่อยากจะคุยวุ้ย...ห้องผมคงเละยิ่งกว่าห้องมันแหละ

“ใช้แค่นี้ทำบ่นนะ มึงนี่ขี้เกียจจริง อีกหน่อยมึงต้องมานี่บ่อยๆ ทำให้กูแค่นี้เป็นไรไป”  อ้าวกวนตีนแล้วไงครับ
ไอ้คุณเดย์ ห้องมัน มันทำรก เลอะเทอะ เปรอะเปื้อน แต่กลายเป็นความผิดผม คืออะไรครับ ....แม่ง

ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันมันก็หัวเราะตอบ แล้วเขี่ยๆซากกางเกงบอลสีแดงเน่าๆของมัน
ลงจากเตียงนอน ก่อนลงนั่งแทนที่   “เฮ้ยลูกคิด กูมีอะไรอยากบอกมึง..”    เอ๊ะมันมานั่งจ้องตาผม ทำแป๊ะไรครับ

“อะ...อะ..อะไรเฮ้ย!?” 
 ไม่รู้ทำไมผมเอนตัวถอยจะเขยิบหนีอัตโนมัติ แต่! มันคว้าข้อแขนผมดึงยื้อไว้ มันไม่ให้ผมเขยิบหนีมันด้วย!!!
“มึงใกล้ไปแระเดย์.......มึง...มึง มีอะไรก็รีบๆพูดมาซะทีสิโว๊ยยยยย!” 

ผมเสียงดังใส่แล้วหลับตาปี๋เลย ก็ไอ้บ้านี่มันเล่นยื่นหน้ามาใกล้โคตร จนปลายจมูกสีกันได้เลยนี่ครับ






tsktonight

*** อภัยให้ข้าน้อยด้วยยยย อะเฮือก!!!...............        ( -_- )  ได้แค่นี้จริงๆ
ช่วงนี้ไม่มีเวลาแต่งเล้ยเฮ้อ ไว้จะมาต่ออีกนะจ๊ะ

ขอบคุณกำลังใจมากๆค่ะ ช่วยได้มากจริงๆ ดีใจ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์ (23/2/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 23-02-2015 21:33:18

 :L2: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 5 รับรอง..ต้องชอบ (6/3/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 06-03-2015 21:01:04

////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 5 รับรอง..ต้องชอบ






“กูมีของดีจะให้มึงดู”
ไอ้เดย์พูดยิ้มยักคิ้วสองทีทะลึ่งอวดฟันขาวๆของมัน หูตามันงี้แพรวพราว

“ห๊า!!? เชี่ยไร๊!? กูไม่ดู๊! ไม่อ่ะไม่ ไม่ ไม่”   ผมล่ะหวั่นใจนั่งปาดเหงื่อ
เขยิบตูดถอยหลังหนีมันก็โดนมันดึงข้อมือให้เขยิบกลับมาอีก แล้วมันก็รีบถอดเข็มขัดตัวเองออก!
เชี่ยยย!!! นี่มันต้องการจะอวดบ้าอะไรของมันวะ!?

มันเหวี่ยงเข็มขัดไปข้างหลังมันแบบไม่สนใจใยดี กระเด็นไปไหนไม่รู้ ผมเงอะงะตาโต
มองตามสายเข็มขัดที่ปลิวไป เออ...สมแล้วที่สภาพห้องมึงเป็นแบบนี้ แต่ผมก็แปลกใจนะ
นี่แม่กับพี่สาวมันไม่เข้ามาดูความเรียบร้อยบ้างเลยเหรอวะ เป็นแม่จ๋าของผมไม่ได้ บุกเข้ามาเก็บเรียบไม่มีเหลือหรอ

“เฮ้ยเดย์ ทำไรของมึงวะ!!?”
ผมสะดุ้งแทบล้มหงายหลังลงไปนอนกับเตียงของมัน ไอ้บ้าเดย์ดันโน้มตัวเข้าใส่ผม แต่ผมยังยันศอกค้างไว้
ไม่ถึงกับนอนหงายซะทีเดียว ขอบอกว่าโคตรตกใจ และหน้ามันกับหน้าผมใกล้กันไม่ต่างจากตอนที่นั่งอยู่เมื่อกี้

“แน่ใจนะว่ามึง...ไม่อยาก.... จริง..หึหึหึ กูว่าถ้ามึงได้เห็น ได้ลอง มึงต้องชอบแน่ลูกคิด”
ดูมันพูดดิ ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มที่ไอ้เดย์ที่แสยะใส่มันชั่วร้ายจังครับ

“กูไม่ดู ไม่ลองเชี่ยอะไรของมึงทั้งน้านนนน! ”  ผมโวยเสียงดังใส่มันแบบตื่นๆครับ
ก็มันโน้มตัวทับผมไว้นี่ ไอ้เดย์แม่งหัวเราะอยู่ครับ! แล้วมันก็...

พรึ่บ!!!  เชี่ยเดย์ชูบางอย่างต่อหน้าผม ผมนี่ตาโตเท่าไข่ห่านเลยครับ!

“คูบราโบโลซัค!!! ลอสอินเดอะโกลเด้นส์แคทอายส์..ฮ..ฮิว!!!!”

เกมส์ใหม่ล่าสุดที่ผมพร่ำพรรณนาฝันถึงมาตลอดสองเดือน เยดดดแม่งงงง
มาเมืองไทยแล้วเว้ยเฮ้ยยยย!!!!อ๊าคคคคค ดีใจโว๊ยยยยยยยยยยยย

คงไม่ต้องบอกว่าผมยิ้มร่าปากจะฉีกถึงหูแค่ไหน ผวาเข้าแย่งแผ่นเกมส์ในมือเดย์มา
“สาดดดดเอ๊ย!วะ ฮะฮะฮะฮะฮ่า กูจะเล่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”   เสียงผมไม่รู้ดังไปไหม ตอนนี้ไม่สนใจ
ถ้าโดนพ่อแม่พี่ไอ้เดย์ด่า ผมจะโบ้ยบอกว่าเป็นเสียงมันไม่รู้เขาจะเชื่อมั้ย

ที่แท้ไอ้แผ่นเกมส์นี่ก็อยู่ใต้กองแผ่นชีทวิทย์กับคณิตที่สุมมั่วปนเปกันด้านหลังผม
เดย์มันแค่เอื้อมไปหยิบมาให้ผมดูอ่ะครับ แหะๆ สารภาพก็ได้ ตอนแรกผมนึกว่ามันจะคิดอกุศลกับเพื่อนซะอีก
บ้าจังเนอะผมนี่55

“กูรู้.. ว่ามึงอยากได้ใช่ม๊า ”  ไอ้เดย์พูดอมยิ้ม ชะชะทำมาเก็กหล่อ....เอ๊ะ รึว่า!
“เฮ้ย! มึงซื้อมาให้กูเหรอ!!?”  จะโดดหอมแก้มแม่ง
“บ้าดิ ของกู.. กูก็อยากเล่น ไว้มึงก็เอาไปลงคอมมึงดิ”
“เดย์! กูจะช่วยมึงเก็บห้องเลย!!”
“จริงนะ”   
“ยิ้มดีใจนะไอ่สัด ถือว่าตอบแทน แต่ตอนนี้ขอกูลองเล่นหน่อยดิ”
“เอาดิ เมื่อคืนกูลองแล้วโคตรของโคตรของโคตรมันเลยห่า”

“เชี่ยยยยยยย ตื่นเต้นว่ะ”   ผมกระโดดไปนั่งโต๊ะคอมมันเลย ต้องใช้สมาธิ คึคึ คิกคิก
ไอ้เดย์มันนั่งกอดหมอนมองผมเล่นอยู่ที่เตียงด้านหลัง แล้วแอบหัวเราะผมเป็นระยะๆ

“ขำไรของมึงอยู่ได้วะเดย์! ต้องทำไงวะตรงนี้ๆ ไม่มาช่วยกูว้า” 
ผมหันไปยู่คิ้วใส่มัน มันก็เลยยอมลุกมายืนข้างหลังเก้าอี้ที่ผมนั่ง ก่อนจะก้มตัวมาคร่อมซ้อนด้านหลังผม
แล้วจับเมาส์ เลื่อนไปหาแผนที่หาคลังอาวุธในจอให้ผม เอิ่ม....คือมือมันกุมมือผมที่จับเมาส์คาอยู่
แล้วหน้าแม่งใกล้โคตรอีกแล้ว แก้มมันแทบจะแนบแก้มผมเลย

สภาพตอนนี้คือผมนั่งบนเก้าอี้หน้าคอม ส่วนมันก็ยืนก้มตัวมาโอบ คร่อมตัวผมไว้จากด้านหลัง
แทบจะกอดยังไงอย่างงั้น.... เล่นไปเล่นมา ผมตัวเกร็งๆยังไงไม่รู้ คงเพราะผมกำลังตื่นเต้นกับเกมส์ใหม่
แต่ไอ้เดย์แม่งคอยพูดนู่นพูดนี่ข้างหูทำให้ไม่ค่อยมีสมาธิ โดนยิงกระอักเลือดต้องตามหายาในป่าบ่อยเกิน..
ไม่รู้มันมาช่วยรึมาแกล้ง

และในขณะที่เรากำลังหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของเกมส์นั้น... พี่สาวไอ้เดย์ก็มาเคาะห้องเรียกมัน เสียงดังก๊อกเดียว
ก่อนเปิดประตูผลัวะเข้ามาอย่างร่าเริง “เดย์! เดย์พาเพื่อนปะ..อุ้ย!”   พี่ดรีมเขาจะสะดุ้งตาค้างทำไมครับ

ผมหยุดเกมส์ชั่วคราวแล้วหันไปมองพร้อมๆกับไอ้เดย์แบบงงๆพี่สาวมันยังยืนหน้าแดงๆเอามือปิดปาก
มองพวกผมอยู่อย่างนั้น เป็นอะไรของพี่เขานะ  “พ่อ..แม่...  บอกให้มาตามลงไปกินข้าวจ้ะ แหะ//////”

ผมตอบรับเสียงหวานๆของพี่ดรีมคนสวยด้วยการยิ้มหวานกลับให้ ส่วนไอ้เดย์ก็ขยับยืดตัวขึ้นพยักหน้า
“เดี๋ยวลงไปพี่ดรีม แป๊บนึง”    แน๊ะ ตอนจะปิดประตู พี่แกยิ้มกริ่มแปลกๆ ขยิบตาข้างนึงให้ผมด้วย

...เอ๊ะเฮ้ยรึจะชอบผม? ผมก็เขินๆนะ แต่ไอ้เพื่อนเลวแม่งดับฝันผมอีก 
“พี่กูมีแฟนแล้ว หมั้นกันแล้ว จะแต่งแล้ว!”
“เอ้อ! กูรู้น่า!!!”    ชิ.....

“บ้านนี้คนโสด มีแต่กู”  เดย์มันยิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผม มันชอบทำหน้าแบบนี้ใส่ผมเรื่อย
“แต่กูว่ามึงคงไม่โสด ถ้าโฉดอ่ะใช่555”   ผมขำแล้วหันไปจะเริ่มเล่นเกมส์ต่อ

แต่มือไอ้เดย์คว้ามือผมไว้ บอกให้หยุดก่อน พี่มันมาตามลงไปกินข้าวไม่ได้ยินเหรอ ผมก็ได้ยินชัดนะ
ผมหูไม่ได้หนวกนี่ แต่ผมไม่อยากไปนั่งร่วมโต๊ะกับที่บ้านมันอ่ะ แปลกๆยังไงไม่รู้
“ไม่เอาอ่ะ”  ผมส่ายหน้า
“ทีกูยังกินข้าวบ้านมึงเลย”  ใช่ มันชอบหน้าด้านอยู่กินข้าวกับแม่จ๋ากับผม
“ก็มัน....”
“พ่อแม่กูไม่ดุ ใจดีเว่อร์ๆรับรองมึงต้องชอบ”
“หึ...จริงอ่ะ”
“ตามใจกูทุกอย่าง เขาไม่ดุมึงหรอก”
“มิน่าละ แม่งถึงได้...”     นิสัยเสียอย่างเงี้ยะ
“ไร  ....อะไรนะ มึงพูดไรลูกคิด”   อุ้ย...ผมสะดุ้งเล็กน้อย กูพูดเบาแล้วนะหูดีนักนะมึง
“ป่าวววววววววว”
“ปะ! เร็ววว! เร็วดิ ลงไปกินข้าวก่อน! ทำอะไรก็ช้ามึงอ่ะ เร็วดิลูกคิด!”

โอ้ยโดนมันลากแขนลงบันไดไปอีกแล้วครับท่าน.. รู้ตัวอีกรอบนึงคือผมนั่งกินข้าวกับมัน กับพ่อแม่แล้วก็พี่สาวมัน
ร้านทองปิดแล้ว ทุกคนบอกแผนของตัวเองระหว่างที่ยังกินข้าวด้วยกัน กินข้าวเสร็จเห็นว่าพ่อแม่มันจะไปซื้อของ
ที่ห้างใกล้ๆ ส่วนพี่ดรีมก็รอแฟนมารับไปดูหนัง แล้วไอ้เดย์ก็บอกว่าจะไปส่งผมที่บ้าน

ไม่จำเป็นม้างงงงง...กูเป็นผู้ชายนะมืดแล้วไงวะ แต่มันก็ไม่สนใจคำพูดผมอยู่ดีอ่ะ

พ่อแม่พี่สาวไอ้เดย์ใจดีเว่อร์จริงๆด้วยครับยิ้มเก่งกันทุกคน ชวนผมคุยดี๊ดี...
ถามผมหลายอย่างอย่างสนอกสนใจ เห็นเขาว่าไอ้เดย์ไม่ค่อยได้ชวนเพื่อนมาบ้านนัก มีไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
สองหน่อเพื่อนห้องเดียวกับมันนั่นแหละที่เคยมา

ยิ่งตอนม.ต้น นอกจากพวกสาวๆที่เป็นแฟนเก่ามัน ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมาบ้านมันนัก อย่างมากก็แค่แวะมา
ติดเครื่องรถมอเตอร์ไซค์คุยกันแถวหน้าบ้าน แล้วก็เพิ่งรู้ว่าไอ้เดย์เคยอยู่แก็งค์ซิ่งตอนม.ต้นด้วย 
แต่มีเรื่องมีราวก็เลยเลิกคบกับพวกเพื่อนที่ชอบแว้นซ์มอเตอร์ไซค์กัน

รายละเอียดผมก็ไม่ทราบ เพราะตอนไหนที่มันไม่อยากให้ใครเล่าให้ผมฟัง  ผมสังเกตว่ามันทำเป็นไอดังแค่กๆๆ
แล้วพ่อแม่พี่สาวมันก็จะพากันเปลี่ยนเรื่อง..... กูรู้สึกว่ามึงจะไอบ่อยไปนะเดย์ วัณโรคแดกมึงเหรอ

“แหมแต่ตั้งแต่เดย์เขาเข้าม.ปลาย ก็ไม่มีเรื่องรถ เรื่องผู้หญิงมาให้พ่อแม่หนักใจเลยนะจ๊ะ”
คุณแม่ผู้แสนดีของเชี่ยเดย์บอกผมด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจสุดๆ ตาเป็นประกายวิ้งๆ......?หือ? ไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยเนี่ยนะ...
ผมว่ามันน่าแปลก ก็ไหนว่าตอนม.ต้น สาวไล่ตบกันแย่งมัน ตอนนี้มันก็ยังหล่อไม่ได้ปากแหว่ง ฟันหัก
ปีกจมูกบานขึ้น หรือหูหายไปข้างสักหน่อยนิ..

“อ๋อ..55เหรอครับ...”   ผมขำแบบแกนๆรับไปอย่างไม่ค่อยเข้าใจบ้านนี้นัก นี่ไม่มีเรื่องผู้หญิงสบายใจกันทำไมครับ
ถ้าวันดีคืนดีมีเรื่องผู้ชายขึ้นมาขำขี้แตกกันมั้ยครับพี่น้อง5555555555555555555555

“ดีจังเลยนะลูก ลูกคิดอยู่คนละห้องก็ยังสนิทกับเดย์ ท่าทางเรียนเก่งนะเรา55”
คุณแม่หัวเราะยังสวย ยกยอปอปั้นผมใหญ่ ผมก็หน้าบานยิ้มรับเขินๆไปครับไม่อยากไปขัดความคิดผู้ใหญ่เขา
แม้ว่าความจริงแล้ว.. เรื่องเกรดของผมนั้น...อย่าไปพูดถึงมันดีกว่า

เซ็งครับที่แพ้ไอ้บ้าเดย์เรื่องเรียน ไอ้เดย์มันเรียนเก่งได้ไงวะ มันเป็นบ้าไม่ใช่เหรอ?...

“บ้านขายของเหรอลูก”  คุณพ่อยิ้มเบาๆหันมาถามผม
รู้ได้ไงหว่า สงสัยไอ้เดย์บอก มันบอกตอนไหนนะ ผมไม่เห็นได้ยิน  “ครับ”
“อยู่กับแม่สองคน ดูแลแม่ดีๆนะลูก”  คุณแม่ของเดย์สอนผมก่อนลูบหัวไหล่ผมเบาๆ

“ครับ”  ผมก็ได้แต่ครับๆๆใส่ทุกคนแหละครับ ยังเกร็งๆอยู่ไม่รู้จะพูดอะไร
เลยคิดว่าชมฝีมือทำอาหารของแม่ไอ้เดย์ดีกว่า   “แม่ทำกับข้าวอร่อยจังครับ หัดที่ไหนเหรอครับ”
ผมถามแม่ไอ้เดย์ ทั้งโต๊ะชอบใจยิ้มหัวเราะกันใหญ่ แม่บอกผมนี่ปากหวานเหมือนไอ้เดย์

“ตอนสาวๆแม่เขาเคยทำร้านอาหารอยู่อยุธยาเชียวนะ พ่อไปกินบ่อยจนได้กันนี่แหละ55”
“แหม!////พ่อเนี่ย5555”   คุณแม่เขาเขินใหญ่แหะ55  พ่อไอ้เดย์เล่าว่าแม่เคยไปเป็นแม่ครัว
ตามร้านอาหาร เก็บเงินจนได้เปิดร้านอาหารเล็กๆ ต่อมาเหนื่อยเลยเซ๊งให้คนอื่นไป

“แหะ...ดีจัง แม่ผมให้กินแต่มาม่าอ่ะครับ”
ผมก็ไม่รู้เขาเส้นตื้นกันรึไง หัวเราะกันใหญ่ แม่แอบใส่กัญชาในแกงรึเปล่าวะ

“ดีใจจังที่เดย์พาลูกคิดมาบ้านซะที ตอนแรกก็คิดอยู่แต่ยังไม่แน่ใจว่าใช่คนนี้รึเปล่า
เดย์เขาเล่าเรื่องลูกคิดให้พ่อกับแม่ฟังบ่อยๆจ้ะ พี่ก็ชอบฟัง ว่ามีเพื่อนคนนึงที่โรงเรียน..”

พี่สาวไอ้เดย์หลุดมาแล้วครับ ไอ้หน้าหล่อใจคดถึงกับวัณโรคแดกขั้นโคม่า
กระแอมไออย่างหนักหน่วงเพื่อหยุดยั้งปากพี่มันไม่ให้ขยับต่อ

ผมเหล่ตามองหน้ามัน มันก็หันมาพูดยิ้มๆ “ปะ...กลับเหอะลูกคิด” 
ฮึ... ไล่แขกนะมึง ไม่รู้มันไปโม้เรื่องผมไว้ไงบ้าง แต่เห็นพวกเขาชอบผม ผมก็ไม่ว่าไงหรอกครับ ช่างมัน

เห็นบ้านมันรักกันดี ดูอบอุ่นดี ผมก็นึกถึงตอนเล็กๆที่พ่อกับแม่เคยพาไปดูหนัง ไปด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก
นั่นเป็นความทรงจำเดียวที่ผมจำได้ในแบบที่สวยงามครับ วันนั้นผมดีใจมากเลยใส่เอี้ยมสีเขียวไปด้วยยังจำได้55

พวกเขาพาผมไปดูหนัง คุยกันในรถผมสนุกมาก แต่ไปร้องไห้ตอนที่รู้ตัวว่าเสื้อผมเลอะหมากฝรั่ง ที่มีคนคาย
แล้วป้ายทิ้งไว้ที่พนักพิงในโรงหนัง ติดกลางหลังเสื้อกูเลยครับ....

แล้วแม่จ๋าก็ด่าๆๆไอ้คนที่มันป้ายหมากฝรั่ง เสื้อใหม่ด้วย แล้วพ่อก็เริ่มหงุดหงิดๆหัวเสียดูนาฬิกา....ลากผมกลับบ้าน
ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเราไปดูหนังเรื่องอะไรกัน เพราะผมมัวแต่ตื่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งใหม่ของพ่อจ๋า แม่จ๋า
นึกว่าดูก็อตซิล่าสู้กับเจ้าพ่อช็อคเกอร์ในรถตัวเองเถอะ เป็นอย่างนี้ไปตลอดทางกลับบ้านเลยครับ...ทะเลาะกันทู๊กที
เอ๊ะ ตกลงมันสวยงามตรงไหนวะเนี่ย?...



........   “เดย์ กูเดินกลับเองนะ มึงไม่ต้องไปส่งกูหรอก”   ขอร้องล่ะผมไม่อยากนั่งซ้อนรถมันอ่ะ
“ไม่ได้! เพราะกูจะไปหาแม่มึง555”
“อะไรของมึงวะ ชอบไปประจบแม่กูจังนะห่า...เฮ้อ.........คือ” ผมอึกอักก่อนนึกได้

..จริงดิมันเคยแว้นซ์รถมาก่อนนี่เอง ขี่รถน่ากลัวโคตรผมไม่ชอบอ่ะกลัวตาย แค่ขี่เร็วๆจะไม่อะไร
แต่ไอ้บ้านี่มันเชวิ้บชะว้าบ ปาด แซง เร่ง ถ้าไปช่วงพ้นตัวตลาด รถไม่เยอะเท่าหน้าตลาด
มันเหยียบได้มิดไมล์คงทำไปแล้ว ไม่ตายอยู่มาได้จนป่านนี้ชาติก่อนมึงคงทำบุญไว้มากสินะ

“กูมีคันใหม่... คันนี้เครื่องดีกว่าคันนั้นอีก รับรองมึงต้องชอบแน่ลูกคิด หึหึหึ”
ไอ่เชี่ยหัวเราะมีเลศนัยอีก แง...กูจะได้ถึงบ้านมั้ยนิ T T แต่ผมเห็นบ้านมันก็มีมอเตอร์ไซค์ของมันคันที่ผมเคยนั่ง
กับรถพ่อมันแค่นั้นนี่นา

“เดย์ กูอยากเดินกลับ จะได้ย่อยไง นะนะ..”
“เอ๊ะ ก็กูบอกจะพาไปส่งด้วยเครื่องยนต์แรงสูงไง มึงไม่เข้าใจเหรอลูก!”
“อึก.........”  มันทำตาดุเหมือนผมพูดไม่รู้เรื่อง ...แต่กูว่ามึงนั่นแหละ
ขอบอกว่า ณ จุดนี้ ผมทำหน้าเหมือนคนปวดขี้ใส่มันสุดๆ แต่มันก็ไม่เคยฟังผมเหมือนเดิม

ไอ้คนเอาแต่ใจตัวเองแม่งสั่งให้ผมออกมายืนรอมันหน้าบ้าน หลังจากไหว้ลาพ่อแม่พี่มัน
ผมก็ต้องยืนกอดอกหน้าหงิกหน้างอ รอซ้อนรถเหาะนรกของมัน นึกอยากได้ยาดมจังครับ

เดย์มันเดินหายเข้าไปในบ้านติดกันข้างๆไม่นานผมก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้.....หือ?
ก่อนจะขยี้ตาตัวเองซ้ำๆ ไม่อยากเชื่อไอ่ห่าเดย์มันจูงจักรยานสีชมพูคิตตี้ออกมาหาผมครับ!

สิ่งที่ผมเห็นคือเด็กผู้หญิงวัยประถมสักสิบขวบได้ร้องไห้เดินตามมันออกมา แล้วผู้หญิงที่น่าจะเป็นแม่เด็ก
ก็เดินตามออกมาจูงมือลูกจะให้เข้าบ้าน แต่เจ้าตัวไม่ยอมยังขืนตัวไว้ยืนมองไอ้เดย์แบบหน้าเบะๆ 

“ไม่เอานะเงาะ! อย่าทำนิสัยอย่างนี้สิคะให้พี่เดย์ยืมรถแป๊บเดียวเองนะลูกนะ” 
แม่เขาก็พยายามปลอบอ่ะนะครับ ผมงี้เหวอหันรีหันขวางไปมองไอ้เดย์
ไอ้ห่านี่มึงแย่งจักรยานเด็กมาเรอะ!

น้องตัวเล็กถักผมเปียชี้หน้าไอ้เดย์แล้วแหกปาก
“ฮืออออ พี่เดย์ห้ามทำจักรยานหนูพังด้วย ฮือออคันเก่าพี่เดย์บอกจะซ่อมให้หนู แต่พี่เดย์ก็แกะรถหนูเป็นชิ้นๆ
แล้วก็เสียไปเลยอ่ะฮืออ พี่เดย์ชอบทำของหนูเสียอ่ะ เมื่อวานก็เข้ามาเหยียบขาตุ๊กตาหนูหัก แง~~ แม่ขา
หนูไม่อยากให้พี่เดย์ยืมฮือออ”

“ทำพังที่ไหนนนนน เงาะมัวแล้วววว พี่ดูแล้วมันซ่อมไม่ได้ ซื้อใหม่ได้ของใหม่ ไม่ดีเหรอ เห็นมั้ยคันนี้สวยจะตาย
ขอพี่ยืมเอาไปส่งเพื่อนหน่อยนะคนสวย เดี๋ยวแป๊บเดียวพี่เอามาคืน รับรองไม่ให้บุบสลายสักกะติ๊ด”

“ไม่เอา! หนูไม่ให้!”   โห... เด็กไม่เชื่อน้ำคำมันคิดดู

ไอ้เดย์มันตั้งขาตั้งจักรยาน แล้วยืนท้าวเอวเถียงกับเด็กผู้หญิงตัวกะเปี๊ยกต่อหน้าผม 
ผมเลยบอกแม่ของเด็กผู้หญิงที่ชื่อเงาะไปว่าไม่เป็นไรครับ ไม่เอาจักรยานแล้วผมไม่อยากให้น้องเขาร้องไห้

แต่ไอ่เชี่ยเดย์ทำเสียง ชิ่วๆไล่น้องเงาะเข้าบ้าน บอกน้าผู้หญิงที่ยิ้มขำๆส่ายหัวกับลูกตัวเองว่า พาเงาะไปที
เดี๋ยวมันเอามาคืนให้ เงาะเลยโดนแม่ลากเข้าบ้านไป น้องร้องบอกจะฟ้องพ่อมัน ไอ้เดย์รีบตะโกนขู่
ถ้าฟ้องจะพังรถซะเลย  ผมงี้ขำก็ขำสงสารเด็กก็สงสาร

ได้ยินเสียงแม่เงาะดุดังออกมาถึงหน้าบ้านว่าอย่าขี้หวง นิสัยไม่ดีไม่น่ารักเลย  เอ่อ.... แต่ผมว่า
ไอ้คนที่นิสัยสันดานไม่ดีนี่น่าจะเป็นไอ้บ้าที่อมยิ้มมีความสุข หลังจากได้แกล้งเด็กมากกว่าครับคุณน้า 


........................... ผมต้องทนนั่งซ้อนจักรยานสีชมพูคิดตี้ผ่านตลาดให้ผู้คนมอง
เด็กผู้ชายม.ปลายสองคนขี่จักรยานเด็กหวานแหว๋วแบบนี้ไปไหนมาไหน ใครก็มอง
 ระหว่างซ้อนมอเตอร์ไซค์มัน กับจักรยานของเงาะคันนี้ ..ไม่มีทางเลือกครับ

ตอนนี้ยังหัวค่ำยังไม่ถึงสองทุ่มก็จริง แต่ผมลืมโทรบอกแม่จ๋าว่าไปบ้านไอ้เดย์ จ๋าเลยโทรตาม
“รีบมาไวๆเลย แม่รอกินข้าวอยู่เนี่ย”  ผมยังไม่ทันได้พูดว่ากินมาแล้วจ๋าก็ตัดสายไป

ท่าจะไม่ได้โกรธอะไรที่ผมเถลไถล แต่น่าจะอยากกินข้าวแล้วมากกว่า
ทุกครั้งผมกลับช้าก็โทรบอกแม่เฉยๆว่าไปไหนแม่ก็จะไม่รอกิน  แม่ไม่คอยว่าอะไรหรอกครับโตๆแล้ว
แต่ลืมบอกแบบวันนี้ไม่รู้จะโมโหหิวรึเปล่า ก็แค่มื้อเย็นแหละครับที่เรารอกินพร้อมกัน

“จ๋าโกรธมึงรึเปล่าลูกคิด?”   ไอ้เดย์หันหน้านิดๆมาถามแล้วรีบหันไปตั้งหน้าตั้งตาปั่นพาผมกลับบ้าน
ผมเลยว่าสงสัยแม่จะหิวข้าวมากกว่า มันก็ขำ นั่งซ้อนท้ายมันไปผมก็นึกขำมัน

พอนึกถึงเรื่องที่มันต้องแย่งชิงจักรยานคันนี้มาจากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เพื่อพาผมไปส่งบ้านแทนการเดิน
หรือซ้อนมอเตอร์ไซค์ของมัน.... มันจำได้สินะว่าผมไม่ชอบซ้อนมอเตอร์ไซค์มัน...

“55 5555”
“ขำเชี่ยไรลูกคิด”       
“เปล่า.. คิก..”    ขำมึงไง ฟายเอ๊ย     
“มึงบ้าป่ะเนี่ย”    ถามมาด๊าย กูว่ามึงถามตัวเองก่อนเหอะเดย์เอ๋ย
“นี่..........ทำไมวันนี้มึงไม่เอารถมอไซค์ไปส่งกูละ..?”   ผมลองแกล้งถามมัน 
“ก็........ไม่ทำไม คิตตี้มันเหมาะกะกูมึงไม่คิดเหรอ”
“ไม่อ่ะ กูว่าอย่าคิดเลยเดย์555”
“งั้นเอาไว้คราวหน้ากูพานั่งมอไซค์..”
“เฮ้ย!!! มะมะ ไม่ต้องหรอก! ยืมเงาะเอาก็ได้!! กูว่าคิตตี้แม่งโคตรเหมาะกะมึงเล้ย|||||||||”
“ก๊ากก55555555 เค้าน่ารักชะมะตะเอง ก๊ากกก55555”
“...............เออ...ควายเอ๊ยคิตตี้เข้ากับหน้ามึงเล้ย5555”   ผมต้องยอคนบ้า เพื่อเอาตัวรอด


******************


ถึงบ้านแบบน่องไอ้เดย์ยังไม่ปูดเท่าไหร่ แม่จ๋าเห็นไอ้เดย์มาด้วย ยิ้มจนหน้ากลมๆที่หงิกรอกลายเป็นบานแฉ่ง
“เดย์มาด้วยก็ดีเลยลูก เข้ามากินข้าวกับจ๋ามา”
“เอ่อ...”
ผมกับไอ้เดย์เดินตามแม่ที่มาเปิดประตูหน้าร้านให้ พอมืดจ๋าเขาจะปิดไว้เปิดแค่ช่องข้างนอก
เอาให้พอยื่นมือลอดซื้อของได้ สำหรับลูกค้าแถวบ้านที่ยังแวะมาบ้าง

เราสองคนแค่เห็นกับข้าวบนโต๊ะก็พูดไม่ออกแล้วครับ อิ่มอยู่เลยจะมาให้กินข้าวอีก ผมกำลังจะอ้าปากบอกแม่ว่า
กินมาแล้ว แต่ไอ้เดย์ยั้งไว้ครับ มันแอบดึงมือผมกระตุกๆไม่ให้แม่เห็น ผมหันไปมองหน้ามัน
มันก็ทำยิ้มขยิบตาข้างนึงใส่.... เอ่อ อะไรของมึ๊ง?

“โห~~~ ! น่ากินจังเลยครับจ๋า ขอเดย์กินด้วยคนนะ หิ๊ววววว หิว555”
“มาเลยลูก มานั่งกันเร็วมาๆ เอ้าลูกคิดไปตักข้าวสิไป เผื่อเดย์ด้วยตักมาเยอะๆเลยลูก!”
จ๋าไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัวยิ้มแป้นกวักมือเรียกผมกับเดย์

งานเข้าแล้วไง! เชี่ยเดย์แสดงบทคนหิวโซ ไอ้หอกหัก มึงเพิ่งแดกไปสองจานก่อนมานี่
ผมก็อิ่มแล้ว แต่ต้องฝืนทนไปตักข้าวมากินปั้นยิ้มผสมโรงไปกับมัน มันแอบกระซิบกระซาบบอกผม
ตอนที่แม่ลุกไปรินน้ำหน้าตู้เย็นว่า 
“มึงอย่าทำให้แม่มึงเสียใจ เขาอุตส่าห์รอมึงถึงต่อให้จ๋าจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในใจแม่มึงก็ต้องน้อยใจอยู่ดี
ที่มึงปล่อยให้เขารอ แล้วนี่ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียวมืดๆเนี่ยนะ กินๆไปเหอะลูกคิด กินไม่หมดเดี๋ยวกูช่วย”

ผม..........แปลกๆแฮะ... ไอ้เดย์มันดีกับแม่ผมจัง คงเพราะแม่จ๋าชอบมันด้วยแหละ
ผมยิ้มๆ มันก็จี้สั่งให้ผมตักนู่นตักนี่ให้ตลอด แม่งกินเข้าไปได้ไงไม่รู้ครับ เห็นมันแอบทำหน้าพะอืดพะอมเป็นระยะ

...
“อร่อยมั้ยลูก เดย์”    คุณนายลูกเกดเขาถามอารมณ์ดี
“คร้าบบบบ!!”   พวกเราสองคนประสานเสียงกัน แต่ในใจอยากอ้วกแล้วครับจ๋าT |||||T

สุดท้ายไอ้เดย์ยัดเกลี้ยง ผมกินไม่หมดพอจ๋าเผลอก็ตักของตัวเองให้มันช่วยกินอีกจนหมด ทุลักทุเลกับมื้อนี้
แต่ก็ทำให้แม่สบายใจ โดยที่จำเป็นรึเปล่าหว่าผมก็ไม่รู้ แค่บอกๆจ๋าไปว่ากินมาแล้ว จ๋าไม่น่าโกรธ แต่ก็เอาเหอะครับ
ไอ้คนต้นคิดมันรับผิดชอบยัดห่าเอง

ผมเดินออกมาส่งไอ้เดย์หน้าประตูบ้าน มันขยับตัวตามผมมาช้ามากครับ555แม่งอืด
“ไหวะป่ะเนี่ยมึง555”   
เห็นมันยกเสื้อโชว์ลูบพุงป่องขาวๆแล้วขำมัน เดินเหมือนคนท้อง จะว่ามันมีพุงมันก็ไม่มีหรอกครับ
หุ่นมันดีนะ แต่วันนี้กินจนแน่นท้องเกิน หน้ามันตลกดี

“กูว่าไม่ไหวว่ะ..อ็อค..||||||||||||”
“อ้าวๆเชี่ย มึงอย่ามาอ้วกหน้าบ้านกูนะเว้ย5555 ไอ้บ้าเอ๊ย”
“ลูก........ลูกคิด.......”
“ไร...”   ดูทำหน้าเข้า ส่งสายตาวิงวอนอยากขออะไรบางอย่างกับผมเหมือนลูกหมา
“....ไปส่งกูหน่อยดิ”    มันมาจับแขน..
“..........................” 
“กูปั่นจักรยานไม่ไหวว่ะ จะอ้วก”    มันมาเกาะขา..
“.........................”

ผมงี้ยืนนิ่งเลย........  มองสภาพมันแล้วหันไปมองจักรยาน แล้วหันกลับมามองมันอีกที
ไอ่สัดลงไปนั่งกองกับพื้น....... เวรแท้ๆกู...

…

…

…


เฮ้อ...........สรุปผมต้องขี่จักรยานกลับไปส่งมันที่บ้านครับ!!!

……… “ไอ้เชี่ยเดย์! มึงแม่งงงงงงง ไอ่xoxoxox...”   ปั่นไปผมก็บ่นด่ามันไปตลอดทาง
ไอ่ห่าเดย์เอาแต่ร้องอยากจะอ้วกอยู่ข้างหลังผม บ่นปวดท้องปวดขี้เชี่ยไรไม่รู้นัก
ถึงบ้านมันก็โบกมือบ๊ายบายให้ผม แล้วเข้าบ้านไปเลย..

“อ้าวเฮ้ยเดย์! แล้วจักรยานล่ะไอ่ฟาย!?”   ผมต้องตะโกนตามหลังถามมัน
“เอ้อกูลืม! มึงเอาไปคืนเงาะให้ทีดิ!”   มันโผล่หน้ามายิ้มแหยๆบอกทำปากจู๋ใส่ผม
แล้วก็ปิดประตูบ้านสนิท  จบการสนทนา...


คือมึงไปส่งกูแล้วทำไม...กูกลับมายืนเคว้งอยู่หน้าบ้านมึงกับจักรยานคิตตี้สีชมพู?
มึงทำทั้งหมดไปเพื่ออะไร!!!ไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!!!!!?

คนอย่างมึง…  แม่ง!





tsktonight…TBC

** อ่า หวังว่าจะมีคนรออ่าน แหะๆ รักแฟนๆนะจ๊ะ^^
ขอบคุณคนที่ตามอ่านนะคะ มีเม้นท์ให้ บวกเป็ดให้วิขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 6ไม่ชอบโดนบังคับ 1 (28/3/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-03-2015 17:46:26

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 6 ไม่ชอบโดนบังคับ (ครึ่งแรก)     





เสียงลูกบาสกระแทกพื้น ฟังเข้ากันดีกับเสียงรองเท้ากีฬาที่ดังเอี๊ยดอ๊าดเวลาวิ่งตาม
มันทำให้ผมรู้สึกคึกครื้นดีเหมือนกัน

เย็นนี้เลิกเรียนแล้วผมกับเพื่อนๆมารอไอ้ยูมันซ้อมแข่งบาส พวกเรานัดกันว่าหลังจากนี้จะไปดูหนังเข้าใหม่กัน
ใกล้แข่งใหญ่แล้วอาทิตย์หน้า แข่งเสร็จก็สอบๆๆ น่าเบื่อชะมัดยาด ต้องไปแข่งที่โรงเรียนของทีมคู่แข่งที่เป็นตัวเก็ง
ห้องผมโดนเกณฑ์ไปเชียร์ ไอ้ยูดูท่าจะฟิตเต็มที่ มันยิ้มร่าน่าถีบมากตอนที่บอกว่าแฟนมันจะไปดูด้วย

“กรี๊ดดดดด ยูจ๋าสู้สู้น้า สู้เขาน้ากรี๊ดดดดดดด”

โห.........
เสียงสาวๆที่มาเชียร์มันทำเอาทั้งผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม หันไปมองด้วยความริษยา

พวกเรานั่งกันอยู่ที่อัฒจันทร์ข้างสนามบาส เห็นมีสาวๆรุ่นน้องวิ่งเอาน้ำแดงไปให้ไอ้ยู ไอ้ซีนทำท่าดิ้นเร่าๆ
ชี้นิ้วแหกปาก  “อ๊ากๆๆ เชี่ยไรวะเนี่ยยยยย กูไม่ย๊อม! พวกมึงดูเชี่ยยูแม่งเป็นเกย์ทำไมมีผู้หญิงกรี๊ดมันด้วยอ่ะ
แง ทำไมวะกูก็หล๊อหล่อ กูอยากได้อย่างนั้นบ้างอ้าโว้ยยยยยย”

ผมมองซีนด้วยหางตาครับ ก่อนจะต้องหันไปมองมันเต็มๆตา แบบถลนลูกตาใส่มัน
เพราะไอ้ห่านี่มันดึงถุงขนมในมือผมไปกินหน้าตาเฉย

ไอ้คิมนั่งยิ้ม มองหลังคายอดไม้ใบหญ้าเรื่อยเปื่อยเหมือนคนบ้า มันเอาแต่ฮัมเพลงในลำคอกระดิกนิ้วดิ๊กๆไม่สนใจ
ส่วนไอ้กีต้าร์ที่ก้มหน้าดูเอ็มวีเพลงในยูทูปเงยหน้ามอง แล้วจิกหัวไอ้ซีนให้เงยขึ้นไปมองหน้ามันที่นั่งอยู่ด้านบน
ก่อนจะด่าด้วยความรำคาญเช่นเคย  “เพราะมึงปัญญาอ่อนไง” 

แล้วกีต้าร์ก็ล้วงอมยิ้มออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวเอง แกะให้เสร็จสรรพยัดใส่ปากไอ้ซีน
ก่อนจะดึงห่อขนมจากมือไอ้ซีนส่งคืนให้ผม กีต้าร์ผู้แสนดี มึงเหมือนคนฝึกสัตว์เลยว่ะ

“ว้ายพวกมึงยังไม่กลับกันอีกเหรอค่ะ อยู่ทำไมให้รกโรงเรียนไม่ทราบ!?”  เสียงแสลนแปดหลอดของนังดุ๊กดิ๊กครับ
เดินอ้อนแอ้นมากับยัยแจ๋วแหวว เพื่อนต่างห้องสปีชี่ย์เดียวกัน

“ถ้ากูรู้ว่าอยู่ที่นี่แล้วต้องเจอมึงอีก กูกลับบ้านไปนานแล้วพงศ์เทพ! มนัสวิน!” 
ไอ้คิมส่ายหัวพูดยื่นหน้ายื่นตาไปหา พวกดุ๊กดิ๊กที่หย่อนก้นนั่งห่างจากมันซักวาได้
มีชะงักถลึงตาเบิกโพลงครับ “อ๊ายย!!! อ๊ายๆๆๆ!!!! อิห่าคิม! อีกล้วยเน่าคาแพ็คนี่ๆๆๆ!!!!”

ไอ้คิมโดนดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วรุมไล่ตีปาก มันก็หัวเราะยื้อยุดฉุดมือเงื้อง้างกันไปมา
ผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ก็ขำๆและไม่ช่วยมัน ไม่ต้องห่วงหรอกครับไอ้คิมมันเอาตัวรอดได้
ผมว่ามันดูจะชอบออก ท่าทางมันก็มีความสุขดี ยิ้มปากบาน ส่วนหน้ามันก็ดำเหมือนเดิม

“ต้าร์แล้วแอ๋มเอาไง นัดไว้ไหน”  ผมหันไปถามถึงแฟนไอ้กีต้าร์มัน คิดว่าจะไปด้วยกัน
แต่กีต้าร์บอกสงสัยวันนี้มันคงต้องโสด เพราะโทรนัดแล้วแอ๋มเปลี่ยนใจจะไปช้อปกับเพื่อนไม่ยอมมากับมัน
 
ผมว่าหน้ากีต้าร์มันก็ดูเฉยๆนะ แต่ที่หน้าเศร้าอย่างเว่อร์แสดงเยอะเล่นใหญ่เกินนี่คือไอ้ซีน
มันคิดว่าแอ๋มจะพาเพื่อนคนที่มันชอบเขามาด้วยครับ เลยแห้วแดกไป สมน้ำหน้ามันเนอะ

“เวรกรรมไงเชี่ยซีน555 คนชั่วช้าบาปหนาอย่างมึงอุปสรรค์ชีวิตแม่งก็เยอะงี้แหละ555”  ผมด่ามันสะใจ
“เชี่ยลูก! มึงซ้ำเติมกูนะ รู้ไว้ด้วยกูไม่ได้ชั่ว! กูแค่สารเลวเฉยๆเว้ย!” 
ไอ้บ้าซีนมันแหกปากตะคอกผมทำตาแข็งใส่  ผมสะดุ้งตกใจเลยไม่ทันระวัง โดนดึงถุงขนมในมือไปอีกรอบ

“ฟายเอ๊ย!”  ผมด่าแล้วดึงหูมันจนคอเอียง ความจริงอยากถอดรองเท้าตีหัวมันด้วย แต่เดี๋ยวรองเท้าผมเป็นรอยครับ
เสียดายของ  แล้วสงสัยไอ้ซีนกินไม่ถนัดมันเลยคายอมยิ้มไปยัดใส่ปากไอ้กีต้าร์แบบฝากไว้ก่อน
กีต้าร์แม่งสะดุ้งตาค้างเลยครับ มันยันหลังไอ้ซีน ถีบตกอัฒจันทร์ไปนั่งกองอยู่กับพื้น ผมกับไอ้คิมหัวเราะเยาะ
ผมแผนกซ้ำเติมครับ

กีต้าร์หน้ามุ่ยดึงอมยิ้มออกจากปากตัวเองเอาไปยัดใส่ปากไอ้ซีนเหมือนเดิม ผมกับคิมขำ
“สัด มึงแดกเองเลยซีน”  กีต้าร์มันพูดทำตาดุ ชี้หน้าไอ้ซีน
“โหย ไรวะ ฝากไว้หน่อยก็ไม่ได้ไม่มีน้ำใจเล้ยมึงนี่ กินน้ำลายกูแค่นี้ทำมาเป็น..ก๊าก555”
“อ๋อ มึงจะเอาใช่มั้ยซีน! ด๊ายยยย เฮ้ยลูกคิด! ไอ้คิม! จับมันดิ๊!!”

เมื่อเพื่อนส่งสัญญาณมา พวกเราก็ยิ้มกว้าง รีบทำตามสั่งเลยครับ เชี่ยซีนดิ้นทุรนทุราย
หนีจนผมสองคนรุมจับมันไม่ไหว แม่งแรงเยอะ ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วเลยร่วมมือด้วย

“เฮ้ยยยย! อิดุ๊กดิ๊ก! อิแจ๋วแหว๋ว! มึงจับเชี่ยร๊ายยย!นั่นไข่กู๊!!ไอ่สัด! เอามือออกสิเชี่ยยย!!”   ไอ้ซีนโวยวายหน้าเหวอ
แต่พวกผมหัวเราะชอบใจ คิมมันต้องเบียดสองสาวเทียมนั่น ให้หยุดป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าขาเพื่อน
ไล่ให้ไปช่วยกันกดข้อเท้าไอ้ซีนแทน

พวกผมขำมันมากแต่ก็ไม่ยอมปล่อย จนคนผ่านไปผ่านมา พวกนักกีฬาที่นั่งพัก หรือพวกสาวๆกลุ่มใหญ่
ต่างหันมาสนใจมองทางนี้หมด

“อ๊าค!!! เชี่ย! เชี่ยๆๆๆ ไอ้ต้าร์!!! ไอ่เชี่ยต้าร์!!!!! มึงอย่านะเว้ย! สาดดดดปล่อยกู๊!!”
ดิ้นพล่านเลยครับไอ้ซีน แต่ไม่หลุดหรอกเพราะผมล็อคแขนขวา ไอ้คิมล็อคแขนซ้าย
ดุ๊กดิ๊กกะแจ๋วแหว๋วกดแข้งขามันไว้ ส่วนไอ้กีต้าร์นั่งคร่อมกลางเลยครับ มันจับหน้าไอ้ซีนแหงนขึ้น
บีบปากง้างปากที่แว้ดๆๆ ถามว่าไอ้กีต้าร์จะทำอะไรเหรอครับ..555

“ไง ตาเหลือกเลยนะมึง555 เอาน้ำลายกูไปแดกดูมั่งไปซีน!5555555”   สกปรกแต่สะใจดีครับ555
ไอ้กีต้าร์ทำท่าจะถุยน้ำลายใส่ปากไอ้ซีน ไอ้ซีนร้องลั่นสนามเลย ผู้คนงี้ฮาแตก

สาวๆที่ยืนดูอยู่ไกลๆทั้งกรี๊ดหวาดเสียว ทั้งตะโกนแซว ทั้งขำกันตัวงอ ไอ้ยูมันอยู่แถวๆใต้แป้นบาส
เห็นรีบถลาวิ่งมาช่วยอย่างเร็ว ...... มาช่วยไอ้กีต้าร์ง้างปากไอ้ซีนนะ

“ไอ้เชี่ยยยยยยย! พวกเชี่ยยยยยย ! โฮ!!! เชี่ยยู! สารเล๊ว!!! พวกมึงรุมกู๊!! แง!
จะหยดแล้วๆๆๆๆ!!!!||||||||||||| กูไม่เอ๊าไอ่สัด อ๊าคคคคค ปล่อยๆๆๆไอ่พวกเล๊วววว”

แหม...ก็มึงบอกตัวเองเป็นคนสารเลว แล้วเพื่อนมึงอย่างพวกกูจะหนีกันไปไหนเสีย55
ผมขำจนน้ำตาเล็ดเลยครับคิดดู ไอ้คิมก็ยุจ๊างงง ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ก็ลุ้นตาม มันสองคนกรี๊ดแข่งกันอย่างฮา

กีต้าร์โหดมากทำอ้าปากน้ำลายสอแล้วยื่นปากไปใกล้ เอาจริงแฮะ! ไอ้ซีนหูตาแหกหน้าซีด ร้องเสียงหลง
แหกปากด่าพวกผมทุกคนลั่นสนามโดยเฉพาะไอ้กีต้าร์ ไอ้ยูมันขำจนยอมปล่อยมือแล้วไปกลิ้งกับพื้น
ใครเห็นก็ขำมันกันทั้งนั้น

แต่สุดท้ายไอ้ห่าซีนก็รอดเงื้อมมือพวกผมไปได้ เพราะดันมีผีนรกขี่อูฐขึ้นมาช่วยมันไว้ครับ
นั่นคือ...   “เฮ้ย5555เล่นห่าไรกันวะ ป่ะ! ลูกคิด! กลับบ้านกัน”

                “เฮ้ย!”   

โอ๊ะๆๆ !สัด!  มึงลากกูทีเดียว ตัวกูปลิวตามเลยเรอะ!

แม่งไอ้บ้าเดย์ครับ! มันมาลากแขนผมให้ลุกไปกับมัน ทั้งๆที่มันก็เห็นว่าผมกำลังทำหน้าที่ล็อคแขนไอ้ซีนอยู่
ส่งผลให้ไอ้ซีนเป็นอิสระข้างหนึ่ง มันเลยรีบผวาใช้มือดันไอ้กีต้าร์ออก แล้วเอาสองนิ้วทิ่มรูจมูกไอ้คิมซะหน้าหงาย
ก่อนจะสลัดเท้าแบบถีบหน้าก็ไม่สน จนหลุดจากการพันธนาการของแม่สองสาวเทียม  ตัวผมก็ได้แต่เหวอล่ะครับ

ทุกคนสบถแทบจะพร้อมกัน  “โห่!!!! ไอ่เชี่ยเดย์!!!!”   จะเกรงใจหน้าหล่อใสที่ทำเป็นเอ๋อของมันหน่อย
ก็แค่พวกยัยดุ๊กดิ๊กล่ะครับ แต่ก็ยังดัดเสียงบ่นเสียดแก้วหูผมมาก    “โหยยย เดย์อ่ะ!!!” 

ไอ้ซีนได้โอกาสวิ่งหนีไปตั้งหลักไกลเพื่อนเป็นสิบเมตร มันยังไม่สำนึกหัวเราะเยาะดีใจที่หลุดไปได้ 
ไอ้กีต้าร์กับไอ้คิมสงสัยหมั่นไส้มันไม่หายวิ่งไล่ตามกระทืบ กระโดดเตะ เข่าลอย ขาคู่ก็ว่ากันไป 
ผมอยากร่วมวงกับมันมากมากเลยครับ แต่..โดนล็อคไว้เนี่ยสิ

“ดีจัง นึกว่ากลับกันไปแล้ว ดีนะกูเดินผ่านมา”
“อ้าวแล้วมึงไปไหนมาอ่ะเดย์ กูก็นึกว่ากลับกับพวกนั้น”
“อ๋อ เปล่า ยังไม่ได้กลับกัน..”   เดย์มันเอานิ้วโป้งชี้ให้ดูด้านหลัง ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตตามมา
ไอ้ยูวิ่งไปหาแปะมือทักทายพวกมัน แล้ววิ่งไปกระโดดเตะตูดไอ้ซีนทีนึงก่อนรีบวิ่งแจ้นกลับไปเข้ากลุ่ม
กับพวกนักบาสทั้งหลาย เพราะโค้ชเรียกไปลงสนามแล้ว
คงซ้อมกันอีกนาน แต่วันนี้ไอ้ยูมันจะชิ่งไปดูหนังกับพวกผมก่อน ก็รอให้โค้ชกลับก่อนนั่นแหละ

ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋ว เห็นยัยโฟร์กับแมวเหมียวเดินถือถุงลูกชิ้นกับโค้กมาทางนี้
พวกมันก็วี้ดว้ายกวักมือโบกเรียกกันใหญ่ ไม่ต้องเดาก็รู้ยัยพวกนี้ท่าจะนัดกันไว้ มานั่งน้ำลายสอ
ชะเง้อคอตามดูพวกนักกีฬาหล่อๆแมนๆล่ำๆลั่นล้ากันจริ๊ง

พวกสาวๆทั้งหลายเริ่มอยู่ไม่สุข หันมามองไอ้สามตัวที่มาใหม่ ปากขมุบขมิบไม่รู้มันแอบชมหรือด่าหรือแช่ง
หรือนินทาเผาขน ก่อนจะส่งเสียงกระตู้วู้ เรียกร้องความสนใจจากผู้ชายรอบตัวต่อไปแบบมีความหวัง 

ผมว่าเห็นสายตายัยพวกนี้ไม่พ้น..นินทาผมชัวร์ เรื่องอะไรไม่ต้องเดา ในเมื่อไอ่เชี่ยเดย์มานั่งข้างหลัง
แล้วกอดคอผมสองไม้สองมือขนาดนี้

ตอนแรกผมก็นึกว่ามันจะกลับไปกับพวกไอ้มาร์คไอ้น็อตแล้วซะอีก คือเป็นที่รู้ๆกันว่าไอ้เดย์ชอบเกาะติดตามตูดผม
กลับบ้านด้วยกันทุกวัน มันรู้หมดว่าผมเรียนอะไรคาบสุดท้าย บางวันผมยังจำวิชาที่ตัวเองจะเรียนไม่ได้เล้ย
ไอ้นี่มันจำได้คิดดู แต่วันนี้มันหายหัวไปครับแล้วจู่ๆก็โผล่มา

พอรู้ว่าพวกผมจะไปดูหนังกันก็ทำหน้านอยด์ มึงคิดว่าน่ารักตาย หยุดเห๊อะ    “ไรวะจะไปดูหนังไมไม่บอกกูอ่ะ” 
ไอ้ซีนไลน์ถามชวนมันไปด้วยแล้วมันไม่ยอมอ่านเอง  “แล้วมึงไปไหนมาวะ”   

ผมถามจะหันไปหามันไอ้ห่านี่ดันเอาหน้ายื่นมาซะใกล้ มันยังนั่งประกบหลังผมไม่ห่าง
ผมรีบหันหน้ากลับมาแทบไม่ทัน จมูกผมเฉียดโดนแก้มมันไปนิด ตกใจหมด
พอจะเขยิบตัวก็กอดไหล่ล็อคคอผมไว้ไม่ยอมปล่อย

“ว้ายยยยยย เดย์ขา นั่งตรงนั้นถ้าไม่ได้ดั่งใจ ก็มานั่งตรงกลางพวกเราก็ได้นะค้า!ฮุฮุฮุฮุฮุฮุ”
อิดุ๊กดิ๊กตะโกนแซวมา ส่งสายตาเชิญชวนให้ไอ้เดย์ไปนั่งคั่นกลางมันกับแจ๋วแหว๋ว
ยัยโฟร์กับแมวเหมียวก็พลอยผสมโรงกวักมือเรียกโห่แซวมาทางพวกผมใหญ่

ไอ้เดย์มันก็ยิ้มๆส่ายหน้าแค่นั้น แล้วหันมาเกยคางวางบนไหล่ผม มึงจะพูดชิดหูกูไปไหน
“ไปดูด้วยดิ”
“อึก....อื้อก็ไปดี๊ จะชวนพวกมึงอยู่แล้วแหละ”   ผมหันไปพูดบอกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตด้วย
“ดูเรื่องอะไรกันวะ”   เชี่ยเดย์มึงจะกระซิบใส่ติ่งหูกูทำแป๊ะอะไรฟะ
“อื้ออย่าดิ๊...จั๊กจี๋สัดนี่....ยังไม่รู้........เดี๋ยวค่อยไปเลือกหน้าโรงเอา
“ ..มึง.....มีเรื่องไหนอยากดูป่ะล่ะ”
“มึงดูเรื่องไหนกูก็ดูเรื่องนั้นแหละ”
“..........ควาย คิดเองไม่เป็นเลยเนอะ”
“...หึหึ555”
ร้อนครับ อึดอัดครับ มันชอบมากอดนั๊วเนี๊ยะตลอด....เฮ้อ เอ่อ..คือกูต้องชินไปเองใช่ป่ะ

“ว่าแต่ยังไม่บอกเลยไปไหนมา..”  ผมนึกขึ้นได้ถามแล้วเหล่มองหน้ามัน
เอ๊ะแปลกทุกทีมันชอบจ้องตาผมกลับจนน่ารำคาญ แต่นี่มันก้มหน้า

ไอ้เดย์ยกแขนที่ล็อคคอผมออก แล้วขยับมานั่งห้อยขาข้างๆกัน ส่งยิ้มกว้างมาให้ก่อนพูด
“กูก็มีธุระบ้างดิ แหม่นิดๆหน่อยๆน่า อย่า งอน นะแจ๊ะ”
“นะจ๊ง นะแจ๊ะเชี่ยไรของมึงเนี่ย////*//ขนลุก สัดมึงไม่ต้องมาวิ้งค์ใส่กูเดย์ไอ่เห็บเอ๊ย!”

ผมเขยิบหนีแม่งก็กระแซะตามติด แล้วก็มาโอบมากอดคอดึงให้ผมนั่งใกล้ๆมัน ผมได้ยินเสียงไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
ขำคิกคัก พอหันไปมองมันสองตัวก็ทำท่าอย่างกับอยากฟ้องผมจนนั่งคันปากมาพักใหญ่แล้ว

“เฮ้ยลูกคิด! ไอ้เดย์มันนอกใจมึงอ่ะ! มีสาวมาขอคบเว้ยเฮ้ยยยย ฮิ้ววววว!!!”
ไอ้มาร์คแหกปาก พวกกีต้าร์กับคิม และเชี่ยซีนได้ยินหูผึ่งรีบวิ่งกลับมาฟังหน้าสลอน
ไอ้น็อตเลยช่วยเสริมทำหน้าทำตาเสียดายแบบว่าเหมือนมันอยากได้ไว้เอง
“น้องโม ม.สี่ห้องสามเว้ย! ขาว! สวย! หมวย! อึ๋ม! บะละฮึ่มบึ้มแม่งงงงงง”

ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คหน้าพวกมึง....หื่นไปนะ
มันสองคนแย่งกันพูด ไอ้พวกที่เหลือก็แย่งกันถาม จนไอ้เดย์ต้องถอดรองเท้าปาใส่ 
“หุบปากไปเลยพวกเชี่ย พูดมาก”

“ทำไม....กลัวพวกกูแย่งรึไง..”   ผมพูดแล้วหรี่ตามองแบบหมั่นไส้แม่งงงงงงง
แต่ไอ้เดย์ขมวดคิ้วหน้าบึ้งใส่ผมไม่พอครับ มันชี้หน้าขู่ผมฟ่อๆ

“อย่าได้คิด! ไอ้ลูกคิด! ”   
“หวงเชี่ยไรวะ! กูยังไม่เคยเห็นเด็กมึงสักนิด”
“เออ!!! ไม่ต้องยุ่งกับใครทั้งนั้นแหละมึงอ่ะ!”
“โวยวายทำไมห๊ะเชี่ยเดย์!”
“...ยุ่งกะกูคนเดียวก็พอแล้ว....”
“หะ...ห๊า?”
“...เนอะ.......คึคึ555555555”
“สัดเอ๊ย...//////*//”   

แต่สรุปคือไอ้เดย์ยังไม่ได้ตกลงคบกับน้องโมนั่น ไอ้พวกบ้าทั้งหลายมันร้องเสียดาย
รุมด่าประณามไอ้เดย์เหมือนเกลียดมัน โดยเฉพาะไอ้คนที่ว๊อนมากๆอย่างไอ้ซีน..

“สัดหน้าเหมือนถุงเท้ากลับด้านอย่างมึง ทำไมผู้หญิงโรงเรียนนี้แม่งตาบอดตาโบ๋กันไปหมดรึไงวะ”
 ไอ้ซีนมันเดินมาจิ้มหัวไอ้เดย์
“เหรอกูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าหน้ากูเหมือนถุงเท้า555”
“หึหึ มึงยอมรับสิท่า”
“เออ... เฮ้ยแต่กูว่ามองไปมองมา หน้ามึงแม่งเหมือนไอ้ที่อยู่ในถุงเท้าว่ะซีน555”
“ไร.........ที่อยู่ในถุงเท้า.............อ๋อ..ส้นตีน...”
“555555555”
“เชี่ยเดย์! กูอ่ะหล่อเว้ย ใครๆก็บอกว่าหน้ากูเหมือน ณเดช ที่เล่นคู่ญาญ่าหญิงอ่ะ”
“ญาญ่า เฉยๆเว้ย”   ผมส่ายหน้าระอามัน ไอ้ซีนโม้ไปเรื่อย

ไอ้คิมถามใหญ่ว่าใครบอกมันหน้าเหมือนณเดช   ”มึงโดนหลอกแล้ว!”
ไอ้กีต้าร์หันหลังใส่เลย ไอ้เดย์ก็ไม่สนใจมัน หันมาทำท่าเก็กหน้าทำหล่อใส่ผู้หญิงที่เดินผ่านมาสองสามคน
วุ้ย หมั่นไส้โว้ยยยย พ่อคนหล่อลากไส้ ไอ้หน้าถุงเท้ากลับเอ๊ย..

สาวๆพวกนั้นยิ้มๆทำท่าอายๆก่อนจะสะดุ้งตกใจรีบเดินหนีไปเร็วๆเพราะเสียงไอ้ซีน     
“เฮื่อย หล่อๆอย่างกูไม่มาเอา โธ่น้องครับ!ลองแล้วจะติดใจนะครับน้องๆ555
รับรองบริการหลังการขายด้วยนะเอ้อ วู้555พี่จะจัดให้ถึงพระเดชพระคุณไปเลยทีเดียวเชียว วะ5555555”

พวกผมพยายามนั่งห่างจากมันแล้วนะ แต่ก็ยังโดนกลุ่มนังดุ๊กดิ๊กมองเหยียดๆอย่างเหมารวม 
“แหมๆซีน มึงอ่ะก็ดีทุกอย่างนะ หน้าตาพวกกูอ่ะให้ผ่าน แต่ติดนิดเดียวที่สมองมึงอ่ะ555อิซีน!ทำไงดีว้าย
มึงไม่มีสมองนี่! ว้า! กรี๊ดดด555555”   นังแจ๋วแหว๋วนำครับ พวกมันหัวเราะร่วนพร้อมปลูกได้เลย   

 “วุ้ยมีอีกๆ อีกนิ๊ดดดดดด ติดอยู่นิดเดียวอ่ะมึง ก็ของมึงอ่ะมันนี๊ดดดดดดดดดดดด เดียว
กะจึ๋งนึงเองอ่ะ55555555กรี๊ดดดดด555555”
นังดุ๊กดิ๊กทำมือทำไม้กะขนาดลูกชายน้อยของไอ้ซีน เล็กเป็นเส้นไมโครไฟเบอร์เชียวมึง
เหยียบย่ำซ้ำเติมจิตใจลูกผู้ชายไอ้ซีนครับ แต่ซีนมันเถียงแบบไม่เกรงกลัวนังพวกนั้น

“โด่! พวกมึงไม่เคยเห็นอนาคอนด้าเจ้าพ่ออุลตร้าซะแล้ว เดี๋ยวปั๊ดตบให้นมขึ้นเลยดีม๊ะสาด” 
ไอ้ซีนถกแขนเสื้อเดินอาดไปหาดุ๊กดิ๊ก เดย์มันกระซิบบอกผม ไอ้ซีนไม่เถียงเรื่องสมองแฮะ..

อิดุ๊กดิ๊กเขาก็กรี๊ดชอบใจครับ  “มาเลยมาเล้ย!555 แน่จริงมึงมาเล้ยกูอยากมีนม555555”
ยัยโฟร์ แมวเหมียว แล้วก็แจ๋วแหว๋ว ปรบมือเป็นจังหวะยุกันสนุก “ตบเลยๆๆๆๆๆๆ”
“อ๊ายยยย!นังพวกนี้ตกลงมึงรึมันที่อยากตบกูเนี่ย”  ดุ๊กดิ๊กค้อนปะหลับปะเหลือกใส่ พวกผมก็ขำดิ

แล้วเสียงโค้ชก็ดังมา  “อ้าวๆๆ สนใจลูกบาสหน่อย”

คือพวกไอ้ยูที่อยู่ในสนามมันคอยหันมามองทางนี้โค้ชเลยเตือนให้ตั้งใจฝึกกันทางพวกผมเลยเงียบเสียงลงหน่อย 
ไอ้ซีนกลับมานั่งที่เดิมเลิกแสดงสงสัยเหนื่อยมานั่งทำตาตี่ซบเข่าไอ้กีต้าร์
เฮ้ยได้ข่าวว่าพวกมึงเพิ่งไล่เตะกันมาไม่ใช่ ยังอ้อนกันอีก

...แล้วไอ้เดย์ก็เอาหัวมาซบไหล่ผมบ้าง ไอ้คิมเห็นมันก็เลียนแบบเข้าไปนั่งใกล้ดุ๊กดิ๊กจะเอาหัวซบไหล่
แต่อิดุ๊กดิ๊กดีดดิ้นครับ ผลักไอ้คิมหน้าหงายเลย เพราะไอ้คิมมันจะแกล้งจับนม

ดุ๊กดิ๊กมันดันแจ๋วแหว๋วให้มานั่งใกล้ไอ้คิมแทน ไอ้คิมเลยหนีกลับมานอนตักไอ้มาร์ค ไอ้พวกผิวเข้มมันอยู่ใกล้กัน
เหมือนถ่านสองก้อน ไอ้มาร์คนี่จ้องมือถือไม่กระพริบ มันกำลังรบราฆ่าฟันกับไอ้น็อตอยู่ในโลกออนไลน์ครับ

“เดย์.. หนัก....อื้อ...”  ผมกินขนมหมดห่อก็สลัดๆเชี่ยเดย์ออก เมื่อยครับ
“มึงว่ากูคบกับน้องโมดีป่าววะ..”  ไอ้เดย์จู่ๆก็แอบกระซิบถามผม คงรำคาญไอ้พวกนั้น
เดี๋ยวได้ยินจะต่อความยาวอีกยก ผมหันมาขมวดคิ้วใส่มัน
“มึงจะคุยจะคบใคร มาถามกู...ใช่เหรอวะ ตัดสินใจเองดิไอ้บ้า”  ผมว่ามันน่ะทำเป็นฟอร์มจัดไปอย่างนั้นแหละ
อยากได้เขาจนตัวสั่นแล้วอ่ะดิ ไม่อย่างนั้นมันจะทำหวงก้างห้ามผมไปยุ่งกับเด็กมันทำไม

“....ลูกคิด แล้วมึงอ่ะ มีใครบ้างป่ะ ชอบใคร”
“อืมมมม....มีนะ!”
 “ใครวะ!?”
“มึงไง”  ผมพูดยิ้มแฉ่งชี้มือไปที่มัน
“เฮ้ย!” หน้าเดย์มันเหวอมากเลย ตลกเป็นบ้า
“ไร....5555555555 ตกใจ ตกใจนะสัด กูชิงพูดไว้ก่อน กูรู้น่าเดี๋ยวมึงก็ต้องเล่น5555กูรำคาญมุกมึงอ่ะ555”   
ผมขำแต่มันทำหน้าบูดปากยื่นปากยาวบ่น

“โธ่ กล้าๆหน่อยมึงอ่ะ... ชอบกูจริงก็บอกม๊า กูรู้ตัวน่าว่ากูอ่ะน่าหลงใหล”
“555แม่งมึงไปอยู่กับไอ้ซีนนู่นเลยไป55ไอ้หน้าถุงเท้ากับไอ้หน้าส้นตีน55555”
ผมด่ามันแล้วก็อดขำไม่ได้ ผมเอาเท้ายันมันให้ไปไกลๆเชี่ยเดย์ส่ายหน้าไม่ยอมไปไหน



*******************************
***********


แล้วพวกผมแปดคนก็มาถึงโรงหนัง ต้องผลัดกันแบกร่างไอ้ยูมาจนสำเร็จ คอยตบหัวบ้างตบหน้ามันบ้าง
เรียกสติตลอดเวลาไม่อย่างนั้นมันจะหลับครับ ก็ซ้อมมาเหนื่อยๆไหนจะแบ่งเวลาให้ทั้งเรื่องเรียน เรื่องแข่ง
ให้เพื่อนให้แฟน นับถือมันเลย ถ้าเป็นผมน่ะเหรอ......กลับบ้านนอนครับสุขสุดๆ

“เฮ้ยรีบเข้าเลยๆมันจะฉายแล้วเว้ย”  ไอ้น็อตกวักมือก่อนเดินนำมันถือตั๋วของทุกคน
พวกเราดูหนังไทยกันครับ หนังตลก

เดินเข้าไปนั่งประจำที่กันไม่ทันฟังเพลงสรรเสริญพระบารมีเลย หนังมันฉายแล้ว คือถ้าไม่ดูรอบนี้
ต้องรอรอบหน้ามันอีกตั้งสี่ชั่วโมง พวกเราเลยตกลงว่าเอารอบนี้ แล้วหนังฉายได้ไม่ถึง5นาที ไอ้ลูกนอกไส้ของผม
ก็ร้องกินน้ำอัดลมกับป็อบคอร์นครับ

“มึงอย่ามา มึงบ้ารึเปล่าเดย์ ออกไม่ได้แล้วไอ้บ้า”  ผมต้องกระซิบกระซาบด่ามัน
“แต่....ลูกคิด กูหิวอ่ะ”   
“ทำไมก่อนเข้ามามึงไม่ซื้อวะ”
“ก็ไอ้น็อตแหละเร่งกูอ่ะ”
“เออก็มันรีบไงเดย์ ออกไปมึงค่อยกินดิ”
“...........”

จ๊อคคคคคคคคคค.......

เชี่ยเดย์!   ท้องมันร้องเสียงดังน่าขายขี้หน้าฉิบ จังหวะหนังเงียบพอดีด้วย
คนที่ได้ยินแถวนั้นขำกันเพียบ แล้วอยากจะบอกว่ามันไม่ได้ร้องแค่ครั้งเดียวด้วยครับ แต่แม่งดังเป็นระยะๆ   

“หนวกหูสัด มึงออกไปหาไรแดกไปเชี่ยเดย์ วุ้ย!!!”   
ไอ้มาร์คที่นั่งติดกับไอ้เดย์อีกฝั่งหันมากระซิบด่ามัน ผมนั่งขำแม้กระทั่งตอนที่หนังไม่ตลกผมก็ขำ
คือขำเสียงท้องเชี่ยเดย์ร้องอ่ะครับ ไอ้เดย์ก็หันมามองหน้าผมไม่ยอมดูหนัง ผมพยายามไม่สนใจมัน
ไม่มองหน้ามันแล้ว มันก็ทนนั่งเฉยไม่ไหวลากแขนผมไปเฉย

ไอ้พวกเพื่อนเลวทั้งหลายรับรู้ว่าไอ้เดย์ออกไปหาอะไรใส่ท้อง เมื่อตอนที่หนังเล่นมาถึงกลางเรื่อง 
พวกมันมองตามผมกับเดย์แล้วมันก็ขำกัน เอ่อ...ผมเข้าใจทุกอย่างยกเว้นเรื่อง

“ทำไมกูต้องออกตามมึงมาด้วยฟะ!?”   หน้าKFC ครับ ผมอดหัวเสียกับมันไม่ได้
“เอ้า! มึงโง่นี่ลูกคิด ถ้ากูออกมาคนเดียว ก็มีแค่กูที่ดูหนังไม่จบคนเดียวดิ เรื่องไร55”
“โธ่ไอ่ควาย! ฮึ่ยยยย! กูทำเวรทำกรรมอะไรวะ ทำไมมึงต้องลากกูทุกทีเลยคนอื่นก็มี!”
“ก็มึงอยู่ใกล้มือกูอ่ะ.... เอาน่ากินเสร็จแล้วเดี๋ยวกูเลี้ยงหนังมึงใหม่”
“มันก็ดึกสิ บอกจ๋าว่ากลับหัวค่ำด้วย”
“โด่! ดูด้วยครับมากับใคร555” 
เกลียดหน้าแน่ของมึงจังเชี่ยเดย์ อย่างมึงสมควรแดกไก่ดิบมากกว่า KFC นะ

ว่าแล้วไอ้หน้าไหว้หลังหลอกมันก็โทรไปโป้ปดมดเท็จแม่ผมเสร็จสรรพ
“คร้าบจ๋า เดี๋ยวเดย์พาลูกคิดไปส่งบ้านให้ด้วย จ๋าไม่ต้องห่วงลูกนะครับอยู่กับเดย์ซะอย่าง55
ขอบคุณมากค้าบบบบบ รักแม่จ๋าที่สุดเลย ครับๆ”

มาหลอกแม่ผมว่า ผมขอให้มันช่วยทำรายงานไปทำที่บ้านมัน คงกลับดึก ผมก็นั่งขมวดคิ้วกอดอก
มองหน้าตอแหลของมันแล้วอดถามไม่ได้   “ แล้วมึงไม่ต้องบอกพ่อแม่มึงเหรอ”

“กูโตแล้ว ไปไหนก็ได้”   มันยักไหล่ยักคิ้ว ผมอยากเตะตัดขาให้มันหน้าทิ่มฟันหักนัก
“กูก็โตแล้วเหอะควาย แม่มึงไม่รอเหมือนกูอ่ะดิ ”
“อ๋อเหรอ เหรอ นี่โตแล้วเหรอ 55แต่กูว่ากูน่าจะโตกว่ามึงนะ คึคึ”   

หนอยยยยย ...ไอ่สัด สายตามึงบ่งบอกเกินไปละ แม่งเหล่มองเป้ากางเกงผมกับของมันสลับกันไปมา
แล้วมาทำหน้าเหนือกว่า ผมเตะขามันใต้โต๊ะรัวๆครับ มันก็ชักหลบไปมาขำชอบใจเชี่ยไรนักหนา

“เฮ้ยสาวโต๊ะนู้นมองมึงด้วย”
ไอ้เดย์ทักพยักเพยิดหน้าให้หันไปดูข้างหลังนั่งเยื้องๆกันกับโต๊ะพวกผม
ผมหันไป... นั่นมันคุณยายแล้วจะสานต่อก็เกรงใจแม่   “ไอ่สัด เก็บไว้แดกเองเหอะ”

พอผมหันกลับมา เชี่ยเดย์มันขโมยกินเฟรนฟรายผมหมดเลย ผมบีบคอมันให้คายออกมา มันก็สำลักไอ
เลอะหน้าผมเต็มๆ ผมต้องรีบลุกไปล้างหน้า จากนั้นเดินกลับมา............ปรากฎว่าไก่ผมก็หายอีก... 

ผมโวยวายว่าทำไมมันต้องกินของผมด้วย มันเลยสัญญาว่าเดี๋ยวซื้อแบบกลับบ้านคืนให้
ก่อนจะรีบลากผมไปซื้อตั๋วหนังเรื่องใหม่

“อ้าวแล้วเรื่องที่เราดูค้างไว้อ่ะมึง”
“ก็ไว้วันหลังเดี๋ยวป๋าพามาดูใหม่นะจ๊ะหนู”
“ป๋าหมาก มึงอ่ะ... เฮ้อ ไลน์บอกไอ้พวกนั้นให้ด้วยละกัน ปะเดย์ หนังจะเข้าแล้ว..”

สั่งมันไลน์กลุ่มบอกเพื่อนๆว่าพวกเราคงต้องแยกกันไปเลยเสร็จ ผมก็ถือป็อบคอร์นกับน้ำ
ขนมมันฝรั่งทอด ปลาเส้น นู่นนี่นั่น ที่มันขนซื้อแล้วให้ผมเป็นคนถือนำมันเข้าโรงหนังไป



...................................................................
........................................

.....................

..........

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 6ไม่ชอบโดนบังคับ 2 (28/3/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-03-2015 17:50:57

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 6 ไม่ชอบโดนบังคับ (ครึ่งหลัง)         




“เฮ้ย...ลูก....ลูกคิดๆ”
สะกิดไหล่เรียกผมอีกละ ไม่มีใครหรอกครับน่ารำคาญกว่าไอ้ซีนก็ไอ้เดย์นี่แหละ

“โอ๊ยกูขี้เกียจคุยกับมึงแล้วเดย์ หุบปากเหอะใกล้ถึงบ้านแล้ว กูจะนอน”
นั่งรถเมล์กลับบ้านแล้วครับไอ้เดย์แม่งชวนดูข้างทางตลอด แต่ผมง่วงอ่ะผมอยากนอน

“มึงหลับแล้วกูจะคุยกะใคร ตื่นมาเลยเชี่ยลูก ป่ะเดี๋ยวพี่เดย์พาไปกินนมปั่นนะจ๊ะ”
ได้ถามผมสักคำว่าอยากกินมั้ย ... ไม่ครับ มันไม่เคยถาม ก็ลากคอผมไปตลอด

.................


“เจ้!นมปั่นสอง ปังเนยนมปิ้งจาน ปังสังขยาจาน แล้วก็นมร้อนสองแก้วด้วยนะเจ้”   
ไอ้เดย์ตะโกนสั่ง ยิ้มหวานให้เจ้เจ้าของร้าน ร้านนี้มันบอกมากินบ่อย

ผมตกใจกับปริมาณของที่มันสั่ง สะดุ้งมองหน้ามัน แม่งมึงกินหมดเหรอ นับแล้วนับอีก ทวนแล้วทวนอีก
มีแค่ผมมากับมันนะ ไอ้สิ่งลี้ลับเดินตามมาก็ไม่เห็นมี

“หืมมมม รูปหล่อกินเก่งเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ อุ้ยวันนี้พาเพื่อนมาด้วย หล่อทั้งคู่เลย มาๆเจ้แถมๆ
แหม!เด็กวัยกำลังกินกำลังนอน กำลังโตทั้งคู่55555555”

คือแค่ที่มันสั่งก็เยอะแล้ว นี่เจ้เจ้าของร้านยังมาแถมขนมปังปิ้งให้อีก
ผมมองถุงKFCที่หิ้วกลับมา มองของกินบนโต๊ะ โอ้โห้กินไม่หมดแหง
“เดย์ทำไมมึงสั่งเยอะนักวะ กูกินแค่นมแก้วเดียวพอนะ”
“ไม่ได้! กูสั่งมาให้มึงกินนะ กินให้หมดเลยลูกคิด555”
“เชี่ย! แล้วใครจ่าย!?”
“ก็มึงไง”
“ไอ่สัด! มึงปรึกษากูสักคำมั้ย!!!?”
“อ่ะล้อเล่นน่า กูจ่ายให้55555 เฮ้ยกินดิๆรับรองเลยมึงต้องชอบ! กินๆๆ”
“เฮ้ย มึงนี่น้า.....เออ หารกันครึ่งๆแล้วกัน”
“คนอะไรใจดี๊ใจดีเนอะ555  น่า---------รั๊ก!”
ไอ้บ้าเดย์มันทำยิ้มเจ้าเล่ห์แกล้งจะเอื้อมมือมาดึงแก้มผม ผมรีบผงะหน้าหนีตีมือมันดัง  “เพี๊ยะ!”

“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ยสัดลูก”
“เล่นเชี่ยไรล่ะ มึงไม่ต้องมาทำหนุงหนิงกะกูเลย เดี๋ยวคนแถวนี้เขาก็คิดบ้าๆหาว่ามึงกะกูเป็นอะไรกันหรอก”
“แล้วเป็นไรล่ะ”
“ก็!............เฮื่อย แดกๆเข้าไปเลยมึงอ่ะพูดมากว่ะ!”   ผมจิ้มขนมปังยัดปากมัน มันจะได้หุบปากซะ
แต่แม่งอ้าปากรับเอาๆกินเฉย เอาไปเอามาจะกลายเป็นผมกำลังป้อนมันนะเนี่ย คิดแล้วผมว่าผมหยุดทำดีกว่า   - _ -


“อยู่กับกูสนุกมั้ย?”   มันกล้าถามผมมาก มันไม่ได้ดูหน้าตาผมเลยว่าเหนื่อยกับมันแค่ไหนโดนลากไปนู่นนี่
“ยังสนุกได้อีกนะมึง”   ผมบ่นมันก็ขำ แล้วเอานมมาหยดบนโต๊ะเป็นรูปไข่แฝด..เติมขน
ผมมีปัญหากับศิลเปรอะของไอ้เวรนี่ ตรงที่มันดันมาทำเลอะเทอะไว้ทางฝั่งใกล้มือผมแทนที่จะเป็นตรงหน้ามันเอง 

“เล่นห่าอะไรของมึงวะเชี่ยเดย์! มึงมาทำตรงนี้คนที่ร้านเขาก็คิดว่าเป็นกูวาดไว้สิสัด
โห แล้วดูมึงวาดเชี่ยไรของมึงเนี่ยยยยย”  ต้องดึงทิชชู่มาเช็ดทิ้ง เชี่ยเดย์ก็ขำแล้วเอาหลอดจุ่มนมมาวาดใหม่
.......เป็นรูปหนอนสองตัวกำลังปี้กันบ้าง คนสแครชไข่บ้าง  เห็ดบ้าง....
เห็ดของมันที่ผมมองยังไงแม่งก็เหมือนไอ้นั่นของผู้ชายมากกว่า แต่มันก็เถียงผมว่าเห็ดๆแล้วหัวเราะชอบใจ

“ไอ่สัด...มึงแม่งมีพรนรกนะกูว่า”    ที่ถูกน่ะต้องพรสวรรค์แต่ของมันผมว่านรก
ด่ามันก็ทำท่าเขิน “ขอบคุณ”  คือกูด่ามึงอยู่เดย์ไม่ได้ชม  ขอบคุณกูทำเชี่ยไรครับ


“อิ่มแล้ว เดย์กูง่วงว่ะ  กลับบ้านกันเหอะ”  ชวนมันกลับแล้วดูมันตอบนะ
“อ้าวเดี๋ยวดิ๊ ยังกินไม่หมดเลย”
“มึงก็กินเร็วดิ”
“มึงช่วยกูกินหน่อยสิ”
“เดย์ มึงเป็นคนสั่งมานะ ช่างแม่งเหอะปะๆ กลับกัน..” 
รู้มั้ยครับไอ้คนบ้ามันยังสั่งปังเย็นเพิ่ม แล้วก็สั่งหมูสเต๊ะร้านข้างๆมากินอีก ทั้งที่ยังกินของร้านนมปั่นไม่หมดเลย

“กูเสียดาย กูไม่ชอบกินทิ้งกินขว้างมันเสียของ ตราบใดที่ยังกินไม่หมดกูไม่กลับ!!”

แล้วมึงสั่งมาหาพ่อง!เต็มโต๊ะขนาดนี้!? กลับตีสองเหรอ!?
นี่มึงแดกเผื่อเด็กที่เอธิโอเปียเหรอคุณชายเชี่ยเดย์ครับ!!?

.....................แล้วผมก็ต้องเป็นคนซัดของที่เหลือช่วยมันกินจนหมด ไม่อย่างนั้นไอ้เดย์มันไม่ยอมกลับ 
อิ่มจนจะเล็ดออกทางตาครับ อยากจะร้องไห้

หลังจากหลุดจากร้านนมปั่นมาได้ ขณะที่เราสองคนกำลังกลับบ้าน เดินผ่านเซเว่นกันอย่างอืดๆ
มัน! มันๆๆๆๆ มันก็ร้องเข้าเซเว่นอี๊ก!!! ผมโดนลากเข้าไปด้วยตามเคย มันบอกจะซื้อขนมฝากแม่จ๋าของผม

“ไม่ต้องหรอกเดย์! ไม่เอาไรแล้ว กลับบ้านเหอะ!”
“ไม่เอา กูจะซื้อขนมไปฝากแม่มึงอ่ะ”
 “คือบ้านกูขายขนม สัด!”   มันทำหน้านึกได้  แต่ยังวางมาดไม่ยอมออกจากร้านง่ายๆเดินวนเวียนเล่นในนั้น
ถามอันนู้นผมชอบมั้ย อันนี้ล่ะ อันนั้นมันชอบกินนะ(มาบอกกูทำไม)
ดูของจนหมดร้านผมต้องตอบคำถามมันปากเปียกปากแฉะ... มันจะอยากรู้ทำไมนักหนาวะ

สักพักใหญ่ที่สุดมันก็ยอมออกมา แวะร้านหมี่เกี๊ยวข้างเซเว่นอีก จะซื้อไปฝากแม่จ๋าสองถุง
“คือเดย์....แม่กูมีคนเดียวซื้อทำไมสองถุง ไอ้ไก่ทอดนี่ก็พอแล้วให้จ๋ากิน ก๋วยเตี๋ยวไม่ต้อง”
ผมพยายามฉุดรั้งมันไว้ แต่มันเถียงผมว่ามันซื้อให้แม่ผมไม่ได้ซื้อให้ผมสักหน่อยอย่ายุ่ง..

ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยว ไอ้เดย์มันหันมาถามผม
“ลูกคิด มึงจำได้มั้ยว่ากูชอบอะไร ไม่ชอบอะไร”
“ทำไมกู.......ต้องจำ?”
“มึงอยากโดนเหรอ!”
“โดนเชี่ยไร มึงจะซ้อมกูเรอะ!!?”  ผมชักท้าวก้าวถอยไปสองก้าวอย่างระแวงไอ้บ้านี่
“กูจะ.............จะทำอะไรดีวะ....อืมมม”
“เลิกคิดอะไรไร้สาระสิ้นดีสักทีเถอะครับ”  ผมยกมือไหว้มันท่วมหัว โดนด่ากวนตีนอีก
“นึกออกแระ เก็บตังค์กัน มึงกล้าพนันกับกูมั้ย มึงกล้าเล่นกะกูป่าวโธ่!!!”
มันพูดทำตาวาวตีสีหน้ากวนๆ น่าถีบที่สุดอ่ะ  ผมฟังแล้วยังไม่เข้าใจอยู่ดี

“พูดอะไรวะ เก็บตังค์ทำไม เล่นอะไรของมึง”
“ถ้าเมื่อไหร่มึงจำเรื่องกูไม่ได้ มึงจ่ายกูครั้งละร้อย!”
“ทำไมกูต้องเล่นไอ้เด๊ย์ เฮ้อกูไม่เล่น!”
เรื่องอะไรครับเสียตังค์ ไม่เอาหรอก มันน่ะบ้าบอ

“แต่ถ้ากูจำเรื่องมึงไม่ได้ กูจ่ายให้มึงครั้งละสองร้อยเลยเอ้า!”

ห๊า..............เฮ้ยจริงดิ!!!?
ผมหูผึ่งถามย้ำมันหลายครั้งว่าแน่ใจเรอะ....555 นี่มันคงชะล่าใจคิดว่าผมจำที่มันพูดไม่ได้ ถึงได้กล้าท้ากันอย่างนี้
อย่างนี้ก็สนุกสิครับ!    “ด๊ายยย! ก็ได้เล่นก็ได้ ถามมาดิ”  ผมยิ้มๆเตรียมรับเงินมันแพ้ผมแน่

“ใครบอกมึงจะเล่นตอนนี้”
“อ้าว”
“หึหึหึ.... ต่อไปนี้กูจะบอกข้อมูลมึงเรื่อยๆ มึงก็ต้องบอกกูด้วย! เข้าใจ๋!?”
“เอ่อ... กูไม่ค่อยเข้าใจ”
“รู้น้อยก็ไม่สนุกสิ เอาไว้วันหลังก่อน ไว้เผลอเมื่อไหร่มึงได้จ่ายตังค์กูแน่ลูกคิด5555

สัดเดย์มันท้าวเอว หัวเราะชั่วร้ายอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว  ตายล่ะ ผมไม่คิดว่าจะยาวนาน
กลับบ้านไปต้องจดแล้วว่ามันชอบอะไร ไม่ชอบอะไรบ้าง ผมไม่ยอมแพ้ไอ้บ้านี่แน่


***************บ้านผมถึงก่อนบ้านไอ้เดย์ครับ

แม่จ๋าชมมันว่าน่ารัก ขนก๋วยเตี๋ยวกับKFC ไปเก็บ เดย์ยืนเกาะประตูหน้าบ้านคุยกับผมก่อนกลับ
มันบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ผมก็พยักหน้าหงึกๆ จำไว้...... แล้วผมก็บอกว่าผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน

“แล้วมึงชอบหรือไม่ชอบที่เราไปเที่ยวด้วยกันวันนี้”  เดย์มันจ้องตาผม ผมสะดุ้งนิดๆ

“ถ้ามึงบังคับ กูก็ไม่..ไม่ชอบ”  ผมก้มหน้าพูดเบา มันกลับหัวเราะ หัวเราะห่าไรวะ?
ผมเงยหน้ามองมัน มันก็พูดยิ้มแปลกๆ  “งั้นก็ดีแปลว่ามึงชอบ ไม่งั้นคงไม่ไปกับกู มึงไม่ชอบโดนบังคับนี่”     
ผมอึ้งไป สงสัยผมพลาดซะแล้ว เรื่องนี้จะทำให้มันคิดว่าผมเต็มใจยอมให้มันลากไปไหนด้วยกันก็ได้ 
โธ่ก็มันเคยฟังผมที่ไหนเล่า

“ก็แต่ว่าบางทีเราก็ปฏิเสธไม่ได้ไงเว้ย แบบว่าพูดไปก็เท่านั้น กูก็หยวนๆไรเงี๊ยะ”
ผมพูดเสียงเบา เดี๋ยวมันได้ยินชัดมาโกรธผมอีก...คงไม่มั้งมันยังหัวเราะอยู่เลย

“กูอ่ะ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แต่ถ้าเพื่อคนที่กูรัก....กูก็หยวนให้บ้างเหมือนกันแหละ”  เดย์มันบอกแล้วยิ้มกว้าง
“.........อื้ม...........เออ...เห็นมั้ยมึงก็ยังมีที่ต้องยอม..แต่ถ้าไม่ชอบโดนบังคับ มึงก็อย่าบังคับคนอื่นนักเซ่..”
“อะไร๊ กูไม่เคยบังคับใครนะ”
“กูเนี๊ยะ! ยืนหัวโด่อยู่เนี๊ยะ ...อุ้ย!”   ผมเผลอพูดไปแล้วรีบปิดปากตัวเอง
“มึงอ่ะไม่นับ เพราะมึงรักกูเนอะ คึคึ”
“เฮ้ย! รักบ้าไรวะ!!!”   ผมโวยวายตาโต
“อ้าว.............กูบังคับมึงทีไรมึงก็หยวนทุกทีนี่หว่าลูกคิด555”
เชี่ยเดย์ฉวยจังหวะที่ผมไม่ทันระวังอ้าปากจะด่ามันที่เอาเรื่องนี้มากวนตีนผม เอื้อมมือมาดึงแก้มข้างซ้ายผมเล่น
ผมสะดุ้งจับมือมันออก มันก็ขำแล้วชิ่งกลับบ้าน

ผมยืนดูมันเดินกลับบ้านอย่างหงุดหงิด กัดปากตัวเองไม่น่าหลงกลมันเหมือนไปบอกมันว่าจะบังคับกูก็ได้นะ
กูไม่ว่า อะไรอย่างนี้เลยอ่ะครับ  T T

“อ๊ะ จริงดิ!”  ผมนึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปจดเรื่องของมันที่ผมได้รู้มาทั้งหมดใส่สมุด
ไม่ได้ๆครับ เดี๋ยวหลงกลมันอีก ผมไม่ยอมเสียเงินให้ไอ่เวรนี่แน่ จะมาหลอกให้ผมหมดตูดอ่ะดี๊
ฝันไปเห๊อะเชี่ยเดย์ คอยดูนะ กูจะจำเรื่องของมึงทุกอย่างให้ขึ้นใจเลย




+++++++++++++++++++++++++++++++++++



อีกไม่กี่วันต่อมา ที่โรงเรียนตอนพักกลางวันครับ...

เชื่อไหมครับเรื่องวันนั้น ที่ผมกับไอ้เดย์ต้องแยกไปดูหนังต่างหากกันสองคน ยังเป็นหัวข้อให้ไอ้พวกปากหมา
ทั้งเพื่อนมันและเพื่อนผมในห้องล้อกันไม่รู้เบื่อ พวกมันหาว่าพวกผมหนีไปจู๋จี๋กันสองคนทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง

“เฮ้ยลูกคิด มึงทำไมไม่ไปกินข้าวกับแฟนมึงอ่ะก๊ากกก5555555”
ไอ่เชี่ยซีนครับ แดกข้าวเต็มปากหัวเราะลั่นโรงอาหาร ข้าวกระเด็นติดหน้าไอ้คิมข้างๆ มารยาทคืออะไรสัดนี่ไม่รู้จัก

“มึงหยุดเลยๆ! เชี่ยซีน”  ไม่ใช่เสียงผมที่บอกให้มันเลิกล้อนะครับ เสียงไอ้คิมน่ะ แบบว่าเม็ดข้าวเต็มหน้ามันแล้ว 
กีต้าร์หันไปขอกระดาษทิชชู่จากสาวๆโต๊ะข้างกันที่กรี๊ดกร๊าดเต็มใจดึงให้มัน
มันเอามายื่นให้ไอ้คิมที่มีไอ้ซีนนั่งคั่นกลาง ก่อนจะเอาส่วนที่ดึงแบ่งไว้ยัดปากไอ้ซีนแบบรำคาญ 

ผมกับไอ้ยูนั่งตรงข้ามกันหันมาคุยกันเอง ไม่สนใจไอ้ซีนที่โวยวายว่ากีต้าร์เอากระดาษมายัดปากมันทำไม
นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีก..

“ยู มึงดูเหนื่อยๆนะ กินเยอะๆหน่อยเดี๋ยวไม่มีแรงเล่นบาส! นะเว้ย5555”
ผมแซวไอ้ยูครับ เน้นคำว่าบาสที่เหมือนกับชื่อแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของมัน มันก็ยิ้มๆ

“เออ โดนโค้ชจับได้ว่าโดดกลับก่อนวันนั้นอ่ะดิ แม่งซวยคุยเรื่องหนังให้เพื่อนในทีมฟัง
โค้ชดันแอบมานั่งข้างหลังพวกกูเฉย รู้หมดว่ากูแอบกลับไปแล้วซ้อมไม่ครบที่แกสั่ง
โดนซ้อมหนักกว่าเพื่อนทุกอย่างเป็นสองเท่าเลยมึง...เฮื่อย”
ไอ้ยูมันบ่น พวกผมก็ขำไอ้นี่มันทำเลวไม่ขึ้นเลยจริงๆเขาจับได้หมด

“เออ เฮ้ยลูกคิด กูมีเรื่องอยากขอให้มึงช่วยหน่อยได้มั้ยวะ”  ไอ้กีต้าร์เลิกเล่นคิ้วไอ้ซีน
หันมาทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกออกกับผม หน้ามันดูจริงจังน่าเชื่อถือผิดกับหน้าไอ้ซีน
ที่กำลังทำตาเหล่ให้ไอ้คิมขำข้างๆราวฟ้ากับก้นเหว

“อะไรเหรอต้าร์”   ผมถามมันอย่างสงสัยท่าทางหนักใจของมันก่อนตักข้าวเข้าปาก
“มึงช่วยพูดกับไอ้เดย์ให้หน่อยสิลูกคิด! ไอ่เชี่ยนั่นแม่งพูดยาก”
แค่ขึ้นต้นมามีชื่อไอ้เดย์มาด้วย ผมก็มองเห็นความยุ่งยากวุ่นวายมารำไรแระ

“เรื่องอะไรวะ”
“เมื่อเช้าพวกรุ่นพี่ที่กูไปซ้อมวงด้วยบ่อยๆ เขาอยากให้ไอ้เดย์ช่วยมาเล่นกีต้าร์ให้วง แทนพี่อ็อฟที่เจ็บแขน”     
“อ้าวพี่อ็อฟเล่นเบสไม่ใช่”   ไอ้ซีนเสือกให้ครับ ผมถามช้ากว่ามัน
ไอ้ยูกับไอ้คิมก็คอยฟัง เรื่องมันเป็นไงเนี่ย  “ก็ให้กูเล่นเบสแทนพี่อ็อฟให้ไอ้เดย์เล่นกีต้าร์”
“ไอ้เดย์มันเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอวะ”   ผมผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ก็ห้องมันไม่มีกีต้าร์ให้เห็น

ไอ้กีต้าร์ว่าเดย์มันเล่นใช้ได้อยู่แต่ไม่ค่อยได้เล่น เคยเล่นดีดเล่นๆกันบ่อยที่บ้านกีต้าร์ ผมนึกในใจดีนะที่รู้ก่อน
เดี๋ยวเสียตังค์ให้ไอ้บ้าเดย์ กลับบ้านไปผมจะรีบไปจดไว้

“แล้วทำไมต้องให้กูพูดวะ มึงอ่ะสนิทกะมันมาก่อนกูอีกนะต้าร์”  ผมก็งงนะ
ผมแทบสำลักข้าวกับคำตอบของไอ้กีต้าร์

“ก็มึงเป็นแฟนมันอ่ะ”
ผมอยากพ่นข้าวใส่หน้าไอ้ต้าร์จริงๆ ผมรีบกินน้ำรีบกลืนแล้วด่ามัน “สัด!!!”
“5555555555”   หัวเราะกูเข้าไปพวกบ้าเอ๊ย

“กูล้อเล่นน่าลูกคิด มึงลองพูดให้หน่อยดิ นะนะ ระยะนี้มันติดมึงอย่างกับอะไรดี”
“ทำไมมึงไม่ขอเองอ่ะ”
“โธ่กูขอมันแล้วไอ่สัดเดย์ไม่ยอมเล่น ยังไงๆมันก็ไม่ไปเล่นให้ จ้างก็ไม่เอา”
“แล้วมันมีปัญหาไร ถึงไม่ไปกับมึง”   ไอ้คิมยื่นหน้ามาถามอย่างอยากรู้ข้ามหน้าไอ้ซีน

กีต้าร์ว่าไอ้เดย์บอกเล่นไม่ได้ ให้ไปเล่นต่อหน้าคนเยอะแยะมันเล่นไม่ออก มันอายเขา
ผมงี้อึ้งเลยครับ! เชี่ยเดย์บุรุษผู้กล้าหน้าด้านในตำนาน อายเป็นเว้ย!55555 อย่างนี้มันน่ายุให้ทำนะ
ผมอยากเห็นมันขึ้นเวทีจังหน้ามันคงเด๋อด๋าตลกเหมือนลิงถือลูกท้อ

“ถ้ามันยอมเล่นให้กูจะได้เล่นด้วยไง พี่ๆเขาเล่นที่งานมหาลัย กูอยากเล่นอ่ะ เคยแต่ได้ไปซ้อม
ไม่เคยได้แสดงจริงกับเขาสักที พี่อ็อฟเสียดายแทบตายแต่แขนเข้าเฝือกเล่นไม่ได้จริงๆ
พวกพี่เขาเคยเห็นไอ้เดย์เล่นตอนไปกินเหล้าที่บ้านกูไง หาคนไม่ทันแล้ว ถ้าไม่มีใครเล่นกีต้าร์แทนกู
กูก็เล่นเบสแทนพี่อ็อฟไม่ได้ งานมีวันจันทร์นี้แล้ว”
กีต้าร์นั่งท้าวคางขมวดคิ้วถอนใจเสียดายแล้วเสียดายอีก ส่งสายตาอ้อนมาหาผม
ขอร้องให้ผมลองพูดกับไอ้คนบ้านั่นดูให้ที เผื่อมันจะเปลี่ยนใจ

ผมฟังพยักหน้าหงึกๆเข้าใจที่ไอ้กีต้าร์ดูร้อนใจ มันบอกเพื่อนๆของพวกรุ่นพี่ก็ ไม่มีคนว่างมาช่วย
เด็กที่เล่นกีต้าร์เป็นแถวบ้านที่พอรู้จักกันยังฝีมือไม่ถึงเล่นเพี้ยนเยอะไป หาคนไม่ได้อาจต้องสละสิทธิ์
ไอ้กีต้าร์มันอยากเล่นงานนี้มาก มันว่าไอ้เดย์เหมาะที่สุด

“เอ่อ ต้าร์ กูมีคำถามที่สำคัญมากเลย คือมึงขอให้กูไปช่วยพูดกับมัน แล้วมึงคิดว่ามันจะฟังกูไหม....”
ขนาดไอ้ต้าร์มันยังไม่ยอมฟังเลย   อย่างไอ้เดย์เนี่ยนะ จะฟังผม.....

ผมทำหน้าไม่แน่ใจสุดๆกับเพื่อนๆ   ก่อนจะฮึดแล้วทำหน้ามุ่งมั่น ลองดูสักตั้ง


*****************
*********
****


“กูไม่เล่น”
ยิ้มเหงือกแห้งเก้อเลยครับ  ไอ่สัดเดย์ มึงไม่เห็นแกความมุ่งมั่นในแววตาของกูเลยใช่มั้ย
ผมเดินคอตกค่อยๆล้วงเอาแผ่นเกมส์ที่ยืมมันไปจากในเป้ส่งคืนให้ มันเอาไปเก็บในเป้มัน
เดินกันอยู่แถวตลาดครับ กลับจากโรงเรียนไอ้เดย์แวะซื้อลูกชิ้นปิ้งอยู่ แค่ผมเริ่มเกริ่นมันก็รู้แกวแล้ว

ผมก็คิดอยู่แล้ว ว่ามันคงไม่ยอมไปเล่นกีต้าร์ให้พวกไอ้ต้าร์แค่เพราะผมมาขอร้องหรอก
ผมสำคัญกับมันแค่ไหนเชียว... เชอะ....

“มึงอ่ะ ทำให้เพื่อนหน่อยก็ไม่ได้ สงสารไอ้ต้าร์มันนะ”
“กูไม่เล่น ขืนไปเล่นผิดอายเขาตายห่า กูไม่ได้เล่นเก่งเหมือนไอ้ต้าร์นะเว้ย”
“แต่ไอ้ต้าร์ว่ามึงเก่งกว่าใคร มึงดีสุดแล้วตอนนี้ ทำไมมึงไม่ลอง...”
“หยุด! มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ได้มั้ยลูกคิด!”
“เอ้า! มึงเสียงดังใส่กูทำไมอ่ะ! ไม่อยากเล่นก็ไม่ต้องเล่น ไอ้คนใจแคบกูไม่รอมึงแล้ว!”

ผมด่ามัน แล้วเดินหนีแม่งเลย ปล่อยให้มันยืนทำหน้าขัดใจรอลูกชิ้นที่ยังปิ้งไม่เสร็จของมันต่อไปเถอะ
มาอารมณ์ไม่ดีใส่ผมขึ้นเสียงใส่ผมด้วยเหตุอันใด

คิดๆแล้วเหมือนโดนด่า ว่าไม่ต้องไปเสือกเรื่องของมันใส่หน้าเลยอ่ะ น่าโมโหชะมัด

...........................................

..............

.....



tsktonight…

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 6 ไม่ชอบโดนบังคับ 2 (28/3/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 28-03-2015 18:56:51

สนุกจัง รอติดตามตอนต่อไป o13

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 7 เพื่อใคร... (11/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 12-04-2015 01:10:58

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 7 เพื่อใคร...         





ผมเดินจ้ำกลับมาถึงบ้านด้วยความหงุดหงิดที่โดนไอ้บ้าเดย์มันมาพาลตะคอกใส่

แม่จ๋าจัดน้ำขวดเข้าตู้อยู่ก็หันมามองหน้าผมที่นั่งกระแทกตูดหน้าง้ำใส่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
จ๋าเดินมาใกล้ยกมือท้าวสะเอวถาม  “อ้าว เป็นอะไรลูกคิด ไอ้ลูกคิด... หน้าบึ้งหน้าบูดมาเลย เป็นอะไรล่ะลูก?”

แค่เพราะผมไปพูดให้เดย์ช่วยเรื่องกีต้าร์ เล่นกีต้าร์แทนกีต้าร์ กีต้าร์จะได้ไม่ต้องเล่นกีต้าร์
มันจะได้เล่นกีต้าร์แทนกีต้าร์ กีต้าร์ช่วยวงกีต้าร์มีกีต้าร์ บอกกีต้าร์แล้วกีต้าร์บอก มันเล่นกีต้าร์คือกีต้าร์ไม่ฟัง
กีต้าร์ไม่รู้จะทำไงไม่มีกีต้าร์แทนกีต้าร์ เดย์มันไม่เล่นกีต้าร์ให้กีต้าร์เลยไม่ต้องมีกีต้าร์วงกีต้าร์
วงกีต้าร์ไม่มีกีต้าร์กันกีต้าร์จะทำไง หากีต้าร์มา วงกีต้าร์บ่นบอกกีต้าร์ช่วยหากีต้าร์เล่นแทนกีต้าร์ทีจะไม่ทัน
กีต้าร์เห็นนอกจากเดย์มันยอมเล่นกีต้าร์ให้กีต้าร์ แล้วกีต้าร์มันจะขอบคุณมากเลยได้กีต้าร์เนี่ย...

พอผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่จ๋าฟัง จ๋าก็ปลอบใจผมว่า   

“อ๋อ........”
“จ๋าว่ามั้ยอ่ะ”
“เอ่อ..............อีกรอบซิลูก”
ผมมองหน้าแม่ตาปริบๆ ก่อนลุกไปหยิบโค้กแช่เย็นมาเปิดฝา “โค้กขวดนะจ๋า”
เอาหลอดจิ้มเกลือในกระปุกเล็กข้างตู้นิดหน่อยแล้วเอามาใส่โค้ก ถือขึ้นไปกินบนห้องตัวเอง ...

………………………….

………………….

………

“ตื้ดๆ ตื้ดๆ”
ขึ้นมาบนห้องดูดโค้กไปได้แค่สองอึก เสียงมือถือผมก็ดัง ผมรีบวางเป้นักเรียนลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอม
รีบถอดถุงเท้าโยนใส่ตะกร้าข้างตู้เสื้อผ้า ล้วงโทรศัพท์ตัวเองออกจากกระเป๋ากางเกงมาดู ผมเห็นคนโทรเข้าแล้ว
ต้องขมวดคิ้วก่อนวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เดินเข้าไปล้างมือล้างหน้าลวกๆ

ออกมาคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับสายแล้วคุยไปเช็ดหน้าไป  “ทำไมจ๋า”   คุณนายลูกเกดครับ
ต่อให้อยู่บ้านด้วยกัน แต่ถ้าอยู่คนละที่ อย่างเช่นจ๋าอยู่ในครัวผมนั่งหน้าบ้าน จ๋าดูทีวีผมอยู่ในส้วม หรือผมอยู่ข้างบน
จ๋าอยู่ชั้นล่าง แม่จ๋าแกชอบโทรมาหาผม แทนการตะโกนคุยหรือตามหากัน ก็ค่าโทรศัพท์สมัยนี้ถูก

“เดย์มาหา”
“อึก... ลูกหลับแล้ว จ๋าบอกมัน..”  ผมรีบบอกแม่ไปแบบนี้ เคืองครับเคือง มาง้อกูทำไม
“อ้าวแล้วแม่คุยกับใครอยู่เนี่ย อย่ามาบ้าน่า ทะเลาะกันเรื่องกีต้าร์ใช่มั้ย”
“อ้าวตกลงจ๋าเข้าใจด้วยเหรอ”
“เดา...เอ๊ะอย่าบอกนะ ว่าลูกไปทำกีต้าร์เขาเสียแล้วหนีกลับบ้านมาใช่มั้ย โธ่เอ๊ยซ่อมจะเท่าไหร่เนี่ยไอ้ลูกเอ๊ย!”
“...........ไม่ใช่ละ จ๋าคือ มันไม่ใช่”
“อ้าวแล้วทำไมไม่ลงมาหาเพื่อน ห๊ะอะไรนะลูก..”
“.............อะไรจ๋า?”   
รู้สึกเหมือนแม่ผมจะหันไปพูดกับไอ้เดย์แทนนะครับ

“อ๋อ เออๆไม่ได้ทะเลาะกันก็ดีแล้วลูก ขึ้นไปหามันไปอยู่ข้างบนน่ะ ขอบใจนะลูกนะ
ลูกชิ้นน่ากินดีแม่กำลังอยากกินเลย5555”  ผมได้ยินจ๋าพูดอย่างนี้แล้วก็วางสายเฉยไม่สนใจผมเลย

ไม่กี่อึดใจประตูห้องผมก็ถูกผลัก มีร่างไอ้คุณชายเชี่ยเดย์ทะลึ่งพรวดเข้ามายืนเก็กถือถุงลูกชิ้นจ้องหน้าผม....
ผมเชิญมันนั่งที่พื้นก่อนดีมั้ย หรือจะสวัสดีก่อนแล้วค่อยร้องเพลงให้มันฟัง..ฮึ่มน่าโมโห

“มึงจะมาทำไมวะ เคาะประตูไม่เป็นเหรอ บ้านมึงเหรอ บอกไม่ให้กูยุ่งกับมึงไม่ใช่
อ้าวแล้วให้ลูกชิ้นแม่กูไปแล้วไม่ใช่เหรอ”   เอ่อผมกำลังตกใจอ่ะครับไอ้คำถามสุดท้ายนี่ผิดประเด็นไปหน่อย

“กูซื้อเผื่อมึงกับจ๋า”    ไอ้เดย์เดินมานั่งปลายเตียงไม่เห็นกระเป๋าเป้มัน สงสัยฝากแม่วางไว้ข้างล่าง
โห..เอาลูกชิ้นมาง้อกูด้วย แต่ที่ผมเห็นคือมันนั่งแดกคนเดียวเลย
นี่มันเข้ามานั่งกินลูกชิ้นให้ผมดูเพื่อให้ผมหายโกรธมันเหรอครับ

“ไหนของกูอ่ะ!?”  ผมยืนต่อหน้ามันแบมือทวง มันกินจนเหลือไม้เดียวแล้วยื่นมาให้
“เอาไปแดกไม้เดียวพอ เพราะมึงทิ้งกู”   แนะ! แม่งดูมันพูด
“ทิ้งเชี่ยไรกูโกรธมึงอยู่เนี่ย รู้ตัวบ้างสัดเดย์”
“โกรธกูเรื่องอะไร”
“นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีก!?”   เชื่อมันเลย
“ก็อะไรล่ะ”
“ก็เพื่อนไม่ช่วยเพื่อน เขาเรียกใจดำ มึงทำไมไม่ช่วยๆมันไปเรื่องแค่นี้เอง”
“ทำไมวะ! ไอ้กีต้าร์มันสำคัญกับมึงมากนักเหรอ!”   หูย..ถลนตาใส่กูใหญ่เลยนะไอ่ห่า
“เออ! สำคัญดิ! แล้วมันไม่สำคัญกับมึงเหรอ มันไม่ใช่เพื่อนมึงด้วยรึไงล่ะ”
ผมถามมันเสียงดังกลับบ้าง จ้องตู้เสื้อผ้าข้างหลังมันเขม็ง คือไม่อยากสบตามัน ตอนนี้ตามันโหดเกิน...

“..........มึงจ่ายกูมาร้อยนึงเลย”    ไรวะ! อยู่ๆมาเปลี่ยนเรื่อง ไอ้บ้านี่มันแบมือใส่ผมจะเอาตังค์เฉย
“เชี่ยไรล่ะ!”   ผมสะดุ้งถามมัน มันก็จ้องหน้าผมนิ่งๆกัดปากตัวเองทำหน้าบูดยิ่งกว่าตูดซะอีก

“มึงก็รู้...........กูไม่ชอบให้ใครมาบังคับ มาสั่ง.......กูไม่อยากไปเล่นนี่...ทำไมต้องกูอ่ะ
กูสิสมควรโกรธมึงอ่ะ.......มึงลืม...”  ไอ้เดย์ล้มตัวไปนอนคว่ำ คว้าหมอนข้างผมมากอด
แล้วพูดอู้อี้รอดไรฟันออกมาให้ผมได้ยิน เสียงแม่งอย่างโคตรน้อยใจเลย

ผมใช้ฟันดึงลูกชิ้นเม็ดสุดท้ายออกจากไม้ เคี้ยวแล้วเหลือกตาขึ้นมองเพดานห้อง
คิดในใจด้วยความหน่าย......... ไอ้บ้านี่เด็กชะมัด..
“กูไม่จ่าย........กูไม่ได้บังคับ ....กูขอร้อง”
ผมบอกพร้อมๆกับลงไปนั่งข้างๆมัน มันฟังแล้วรีบลุกนั่งแต่ตายังจ้องผมอย่างโกรธๆอยู่

“ทำไมมึงต้องมาขอร้องแทนไอ้กีต้าร์ด้วยวะ”
“ก็มันบอก..........เอ่อ......ก็มันเล่าให้ฟัง กูเลยลองมาพูดกับมึงดูไงเดย์ ช่วยมันไปเหอะ”
“กูไม่เล่น”
“......... ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“กูไม่เล่น”
“....อีกทีอ่ะ”
“กูไม่เล่น!”
“.....ไหนมึงบอกจะหยวนให้คนที่มึงรักไง!อะไรวะ!!”
“อึก!........เฮ้ย..มึง..........มึงๆๆๆ มึงหมายถึงใคร!”
โอ๊ะ.....เชี่ยเดย์มันทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนี้ด้วยนะ

“ก็มึงไม่รักเพื่อนมึงเหรอ มึงโกหกกูนี่ให้ข้อมูลเท็จจ่ายกูมาเลยสองร้อย”
“สัด! กูชอบกินอะไรมากกว่ากันระหว่างปลากับปู!?”
“ปูดิ! เชี่ย!! แล้วมึงมาถามอะไรตอนนี้!”
“กูไม่ได้โกหก ทุกครั้งกูก็พูดเรื่องจริง กูไม่จ่าย แล้วกูชอบสีอะไร!?”
“สีแดง! เชี่ย!! สัดเดย์กูไม่มีเผลอหรอกไอ่ฟาย มึงรู้มั้ยกูกินส้มตำใส่พริกกี่เม็ด!”
“15เม็ด!”
“สัด! มึงรู้ได้ไงวะเนี่ย!!?”   
ผมตาโต เอ๊ะก็ผมยังไม่เคยบอกมันเลยนี่หว่ามันรู้ได้ไง

“ตอนกูมาถึงแม่มึงกำลังฝากคนข้างบ้านซื้อส้มตำมาให้มึงอ่ะ”  ไอ้เดย์พูดต่อทำผมกระจ่าง
“โอ๊ะ งั้นวันนี้ก็มีส้มตำกินสิ!”
“เออ จ๋าฝากเขาซื้อแบบไม่เผ็ดแล้วก็มีไก่ย่างมาเผื่อกูด้วย บอกให้กูอยู่กินกับมึงเนี่ย”
“โหไรวะ! มึงอ่ะแม่กูซื้อให้มึงกินเยอะกว่าที่ซื้อให้กูอีก ขี้โกง!”
“555 ดูด้วยใคร นี่ลูกรักครับ555 มึงอ่ะเก็บของย้ายออกจากบ้านนี้ไปเลยไป”
“มึงจะมาอยู่แทนกูเหรอ ฝันไปเหอะสัด อ๊ะแต่ก็ดีนะ มึงจะได้มายกลังยกของแทนกู”
“งั้นกูเปลี่ยนใจแล้วให้มึงอยู่นี่ก็ได้ แต่กูยึดห้องมึงนะส่วนมึงก็นอนในห้องน้ำไปลูกคิด”
“ควายดิ! บ้านกูเหอะ555”  ผมด่ามันแล้วหัวเราะ ไอ้เดย์มันก็หัวเราะที่โดนด่า

มันรีบวิ่งลงไปข้างล่างนำหน้าผมทันทีที่แม่จ๋าโทรมาตาม ส้มตำมาแล้ว ผมรีบวิ่งลงบันไดตามมัน
เสียงดังแม่ก็บ่นตะโกนว่าลงบันไดเบาๆหน่อยมันจะพัง

……………………….

…………
…..   “.......เอ๊ะ....”    ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ตอนนั่งกินส้มตำข้าวเหนียวไก่ย่างหมดเกลี้ยงแล้ว
นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ยยยยยยยยยยย!!!

ผมลืมไปเลยว่ายังคุยเรื่องกีต้าร์ค้างอยู่ ไอ่สัดเดย์เล่ห์มึงเยอะนักนะ เอาเรื่องกินมาหลอกกู
“เชี่ยเดย์! มึงอ่ะ!! ว่าไงล่ะเรื่องนั้นน่ะ”  ผมนั่งคุกเข่ากลางที่นอนขมวดคิ้วถามมัน มองมันที่นอนแผ่หลาเปิดพุง
จะหลับมิหลับแหล่เต็มท้ายเตียงผม   

“เรื่อง.......ยกลัง?”
“ไม่ใช่! ก่อนนั้น!”
“เรื่อง...?...กูมาอยู่บ้านมึง”
“ก่อนอีก!”
“ส้มตำ”
“ก่อน!”
“พริก....15 เม็ด”
“ข้ามตอนนั้นไปเลยเชี่ย”
“สีแดง...”
“ไอ่สัดไม่ใช่ข้ามไปๆ”
“ปู..”
“เชี่ย! บอกให้ข้ามไป”
“ตังค์กู จ่ายมา”
“มึงหูหนวกเหรอเดย์! ข้ามไปให้หมดไม่ใช่เรื่องพวกนี้ มึงอย่ามาตลก”
“อ๋อ........ ที่จ๋าทำไข่พะโล้”
“ไอ่สัด! นี่มันเรื่องตั้งแต่สามวันก่อนแล้วไอ่ฟาย!! ย้อนกลับม๊า!!!”
“กูไม่เล่น”
“เอ้อ! เรื่องนี้เลย!!!!”
“กู! ไม่! เล่น! กีต้าร์! แทนใครทั้งนั้น!!”
“...........................คือ....เออ.....”        .....เออ ชัดเลย ใช่ครับ โอเค....จบ

ผมเหนื่อยกับมันครับ เลยล้มตัวนอนถอนใจเอาตีนก่ายหน้าผาก อุ้ยเว่อร์ไปแค่มือน่า
“ทำไมมึงเซ้าซี้กูจังวะ น่ารำคาญน่า พอได้แล้ว”   ดูมันดิครับยังจะพูดอย่างนี้อีก

ทำไมผมรู้สึกแย่ก็ไม่รู้ ทั้งที่ความจริงแล้วนี่มันไม่ใช่เรื่องผมเลย ไม่เกี่ยวกับผมเลย
ทำไมนะ.......... ผมอยากให้มันฟังที่ผมพูดมากกว่านี้ ถ้ามันยอมเล่นเพราะผมบอก
ผมอาจจะไม่รู้สึกเซ็งมากอย่างนี้ก็ได้


+++++++++++++++++++++++++++++++++++


วันต่อมา พักกลางวันพวกผมกินข้าวอิ่มกันแล้วก็ออกมานั่งริมสระบัว ข้างๆอาคารหอประชุมโรงเรียน
ผม ไอ้คิม ไอ้ยู ไอ้ซีน นอนก่ายเกย กองกันตามพื้นสนามหญ้า มีไอ้กีต้าร์ยืนเหม่อมองผิวน้ำออกไปไกล
หน้าตาเซ็งสุด มันยืนทำMVนานแล้ว ขณะที่พวกผมอิ่มแล้วนอนอืด เห็นอะไรก็ขำกันเหมือนคนเมาหญ้า

“เฮ้ยเพื่อนต้าร์ครับ มึงเป็นไรครับ มาโดดน้ำฆ่าตัวตายแถวนี้ไม่ได้นะครับกูกลัวปี๋555” ไอ้ซีนครับ
ลุกนั่งปัดเศษดินเศษหญ้า ไปกอดคอไอ้กีต้าร์แซวสนุก ไอ้เรื่องให้มีความสุขบนความทุกข์ของเพื่อนมันถนัดครับ
ไอ้กีต้าร์ใช้แค่หางตามองหน้าไอ้ซีนแล้วเลิกมอง สะบัดหน้ามาจ้องผมที่นอนหนุนมือตัวเองมองพวกมันอยู่

“ลูกคิด....... มึงลองพูดให้อีกไม่ได้เหรอวะ เผื่อว่า..”
“วู้ยยยยยยยยยย! มึงจะไปพึ่งอะไร๊ไอ้ลูกม๊าน ไม่โดนไอ้เดย์แดกหัวเข้าไปก็ดีแล้ว”
ไอ้กีต้าร์พยายามจะขอร้องผมอีกรอบ แต่ไอ้ซีนมันส่ายหน้าห้ามไว้

ผมเห็นไอ้กีต้าร์ยืนทำหน้าเสียดายแล้วเสียดายอีก เซ็งเศร้าตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ยังไม่เลิก
เดย์มันน่าจะช่วยกีต้าร์ซะหน่อยน้า เฮ้อแต่หมดปัญญาครับไอ้เดย์มันเอาแต่ใจ แล้วก็ไม่ค่อยฟังใคร
ถ้ามันบอกว่าไม่ก็คือไม่ ทั้งที่มันยังไม่ลองพยายามดูเลย เอาจริงๆแล้วผมว่ามันต้องทำได้
ไอ้เดย์มันเล่นกีต้าร์ออกงานได้แน่ ก็ไอ้กีต้าร์มันว่างี้

“ทำไมมึงไม่ลองไปพูดกับไอ้มาร์ค ไอ้น็อตมันล่ะ เผื่อไอ้เดย์มันจะเชื่อ”  ยูเสนอครับ
พวกผมก็คิดแล้วเห็นด้วย ไอ้สามคนนั้นสนิทกันมากกว่าพวกผมที่อยู่คนละห้องกัน แต่กีต้าร์กลับบอกว่า 
“ กูไปขอก่อนมาพูดให้พวกมึงฟังอีก.. โธ่เว้ย! ยังไงมันก็ไม่เล่น”

กีต้าร์หัวเสียหงุดหงิดน่าดู ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า ดึงหญ้าแถวนั้นเขวี้ยงทิ้งน้ำเป็นกำๆอย่างใส่อารมณ์
ผมก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไงดีแล้วได้แต่หันไปมองหน้าไอ้คิมกับไอ้ยูพวกมันก็ยักไหล่
ไม่มีใครเล่นกีต้าร์เก่งขนาดจะไปช่วยไอ้ต้าร์แทนไอ้เดย์ได้

“ทำใจเหอะว้า ต้าร์เอ๊ย555 มึงก็รู้ไอ้เดย์มันไม่เคยฟังใครหร๊อก เชื่อกูแดกเหล้ากัน ไม่ต้องไปล่งไปเล่นมันหรอก
ไอ้งานมหาลัยพวกพี่มึงนั่นน่ะ แถวบ้านกูก็สาวเยอะ ไปเล่นกีต้าร์ให้ผู้หญิงแถวบ้านกูฟังก็ได้555
เผื่อกูจะมีผลพลอยได้ติดไม้ติดมือด้วยบ้างสักคนสองคน555”   
เชี่ยซีนยืนท้าวเอวค้ำหัวไอ้กีต้าร์ พูดไปหัวเราะไปหาป๊ะอะไรของมัน เพื่อนกำลังเครียดไอ่ห่านี่เขาไม่เคยรู้กาลเทศะ
มันทำหน้าเหมือนสะใจ ไอ้กีต้าร์หน้าบึ้งถีบเข้าน่องมัน มันก็ยังหัวเราะท่าจะบ้า

“มึงดีใจที่ไอ้ต้าร์ไม่ต้องไปเล่นวงที่มหาลัย เพราะกลัวสาวๆจะมาติดใจมันมากกว่ามึง
แล้วมันจะเมินมึงช่ายป่ะเชี่ยซีน5555 กูรู้ทันมึงน่า555” 
ไอ้คิมชี้หน้าทำตาวาวคิดได้ พูดยักคิ้วหลิ่วตาล้อไอ้ซีนที่ปากยื่นปากยาวส่ายหน้ารัวเถียงเสียงดัง   “ส้นตีนดิ!” 

กีต้าร์ก็ถอนใจเงยหน้าไปมองไอ้ซีน ก่อนดึงมือให้มันลงมานั่งข้างกัน
“กูมีแฟน กูก็ไม่เคยทิ้งเพื่อนมึงก็รู้ ที่ผ่านมากูมีใครหรือแม้แต่ตอนนี้ที่กูมีแอ๋ม กูเคยเมินมึงสักครั้งมั้ยวะซีน..”
ไอ้กีต้าร์พูดจริงจังกับไอ้ซีน ไอ้ซีนโวยวายเถียงว่ามันไม่ได้คิดอย่างนั้นสักกะติ๊ดดแบบ...หางเสียงมึงสูงไปไหนวะ

“แต่ยังไงๆกูก็ว่าไอ้เดย์มันไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก ถ้ามันยอมเล่นกีต้าร์ให้มึงนะ กูจะยอมโดนลงสระนี่
ว่ายฟรีสไตล์ไปกลับเล่นกับปลาให้พวกมึงดูเล้ย555วะ5555”     ฟังไอ้บ้าซีนมันท้าทายแล้วผมก็ได้แต่ส่ายหน้า
ยังไงไอ้ตัวบ้าอีกตัวอย่างไอ้เดย์มันก็ไม่มีทางยอมช่วยเพราะเชื่อผมอยู่แล้ว

“โอ๊ะ....”  ผมได้ยินเสียงข้อความไลน์เข้า เปิดดูไอ้ตัวตายยากอย่างไอ้บ้าเดย์มันส่งสติกเกอร์มาถามว่าอยู่หนายยยยย 
ผมเลยถ่ายรูปสระบัวตรงหน้าส่งให้มัน ในรูปติดภาพไอ้กีต้าร์กำลังจิ้มตาไอ้ซีนอยู่มุมล่างซ้าย
มุมล่างขวามีไอ้ยูกับไอ้คิมหัวเราะปากกว้าง

สักพักไอ้เดย์ก็ตามมานั่งเสนอหน้าอยู่ข้างๆผมครับ

“ไอ้มาร์คกะไอ้น็อตอ่ะ”  ผมถามมันก็ยิ้มก่อนล้มตัวลงนอนหนุนตักผมแบบไม่ให้ตั้งตัว
“ไปขี้ด้วยกันมั้ง”  ไอ้เดย์ตอบแบบไม่ใส่ใจแล้วมองผมที่มองหน้ามัน “มองทำไมวะ”
ดูมันยังจะมาถามผมอีกนะ  “ก็มึงนอนทำไมล่ะ...หนัก...อื้ออออ ลุกดิ๊...ออกไป..”
ผมบ่นแล้วดันตัว ผลักหัวมันให้ลุกนั่ง มันก็ไม่ยอมลุกจนเพื่อนๆพากันขำคิกคัก

“มึงแม่งดื้อว่ะเชี่ย”  ผมขี้เกียจจะไล่แล้วเลยปล่อยมันนอนขำผมตามสบาย แต่มันก็ไม่หยุดแค่นั้นสิครับ
ไอ้เชี่ยเดย์ดันได้คืบจะเอาศอกมากอดเอวผมด้วย ผมสะดุ้งรีบผุดผลัดลุกขึ้นยืน ทุกคนก็มอง มันก็ทำหน้างงๆ 

“กูจั๊กจี๋สัด!//////*//”  ก็มันน่าอายไม่ใช่เหรอครับ มันจะกอดเอาหน้ามาซุกพุงผมขนาดนี้
เดี๋ยวพวกที่ห้องมาเห็นก็ชอบเอาไปล้อกันไม่เลิก

“เดย์............มึงจะไม่ช่วยกูจริงอ่ะ ช่วยกูหน่อยไม่ได้เหรอ กูอยากเล่นงานนี้จริงๆอ่ะ”
ไอ้กีต้าร์จู่ๆก็ตะกุยหญ้าเข้ามาเสนอหน้า อ้อนวอนด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญ มีเสียงไอ้ซีนหอนเป็นหมา
โหยหวนประกอบรบกวนอยู่ข้างหลัง ก่อนมันจะโดนไอ้ต้าร์หันไปถีบ

“ต้าร์ มึงเลิกพูดเรื่องนี้สักทีไม่ได้เหรอวะ กูไม่อยากขึ้นเวที เล่นงานเล็กๆยังพอว่านี่งานมหาลัยเชียวนะมึง
กูว่ามึงไปหาคนอื่นเหอะ”  ไอ้เดย์ก็ปฏิเสธลูกเดียวตามเคยครับ

“ก็ถ้ากูหาได้ กูจะมาง้อมาขอร้องมึงอย่างนี้เหรอวะ ไอ้เชี่ย! พูดไม่คิด!!!”
กีต้าร์ตะคอกแล้วล้มตัวลงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นหญ้าอย่างขัดใจ ไอ้ซีนก็ไล่จับ
ไอ้ยูกับไอ้คิมช่วยกันโห่ไอ้เดย์ล้อว่ามันใจยักษ์ใจมาร

“ลูกคิดมึงว่าไง กูเนี่ยนะใจยักษ์ กูเนี่ยนะใจร้าย?”  จู่ๆไอ้บ้าเดย์ก็หันมาถามผม
“เปล่าหรอก....บางทีมึงก็แค่เลว..”
ผมตอบแบบไม่ใส่ใจมันสั้นๆ นั่งกอดเข่าตัวเองมองดอกบัวที่โผล่พ้นผิวน้ำในสระ

“เฮ้ย”  ไอ้เดย์เรียกผม ผมก็ไม่หันไปมองมันแล้วพูดอีก
“เอ้อ เกือบลืมบอกมึง..กูไม่ชอบคนใจร้าย กูชอบคนใจดี”  ผมกระแนะกระแหนมันเล่น
เห็นมันเงียบเสียงไป ผมนึกว่ามันเดินไปไหนแล้ว แต่พอหันไปมองมันก็ยังอยู่ที่เดิม
“กูใจดีน้า......”   เดย์ก้มหน้าก้มตาพูดงึมงำ
“เรื่องที่ทำได้แต่มึงก็ไม่ทำ เพราะอะไร”  ผมหันมาพูดกับมันจริงจัง มันมองรอบตัว
ไอ้คิม ไอ้ยู ไอ้ซีน โดยเฉพาะไอ้กีต้าร์นั่งฟังหน้าสลอน

“ก็กูรำคาญ....”
“เหตุผลมึงไม่ผ่านว่ะเดย์ มึงน่ะหน้าด้านพอที่จะทำได้กูเชื่อว่ามึงทำได้”

ผมพยายามจ้องตาไอ้เดย์แบบอยากให้รู้ว่าผมเชื่อในตัวมัน มันจะได้มีกำลังใจ
แต่ไอ้ยูดันถามไอ้คิมว่าตกลงผมด่าหรือชมไอ้เดย์แน่ ไอ้กีต้าร์รีบส่งเสียงชู่ว์บอกให้พวกมันเงียบก่อน
เชี่ยเดย์มันไม่คิดมากหรอก.. แต่ผมว่ามันอาจกำลังคิดอยู่

“ถ้ามึงรักเพื่อน ก็ถึงเวลาที่มึงจะหยวน...ช่วยๆเพื่อนหน่อยเป็นไรวะ สงสารไอ้ต้าร์มัน
 คนอื่นๆที่เขาต้องพลาดงานนี้เพราะมึงไม่ช่วยอีก วงจะเล่นแทนมีเป็นโหลแต่เขาได้เล่นกัน
แล้วก็ต้องมาสละสิทธิ์เพราะมึงไม่ช่วย! มึงจะไม่สนใครเลยเหรอวะ!?”
ผมลองเกลี้ยกล่อมมันอีกสักตั้ง ไอ้กีต้าร์นั่งลุ้นจนตัวโก่งแล้ว เพราะพ้นวันนี้ไปต้องสละสิทธิ์
แล้วเปิดทางให้วงอื่นเสียบแทน

“กูไม่สนทั้งโลกแหละ ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ใครตายนี่หว่า กูผิดได้ไงวะ”   
เดย์มันนั่งหน้าบูดเหมือนคนโดนบังคับให้แดกยาเบื่อหนู
ไอ้กีต้าร์ถอนใจหนักทำหน้าเหมือนเริ่มโกรธไอ้เดย์แล้ว บ่นว่าเชี่ยเดย์แม่งแล้งน้ำใจ

ผมไม่อยากให้เพื่อนโกรธเกลียดกันเลย ไอ้สองคนนี้นั่งไม่มองหน้ากันแล้ว เหมือนกีต้าร์อยากลุกหนีด้วยซ้ำ
แต่เห็นไอ้ซีนดึงมือไว้ให้นั่งที่เดิม.. สถานการณ์ตึง และ เครียดมากครับ

ผมหนีโลกความจริงเบือนสายตาไปมองแมลงที่บินตอมดอกไม้แถวนั้นแค่ชั่วพริบตาเดียว
เสียงพูดจากไอ้ซีนทำให้ผมสะดุ้ง

“น่าเสียดายเนอะลูกคิด มึงบ่นอยากเห็นเดย์มันเล่นวงตลอดเลยนี่หว่า อยากไปดูนี่ เออเลยอดไปดูมันที่งานเลยเนอะ
โธ่เอ๊ยไอ้ตูดหมึกเนี่ยมันจะเท่อะไรนักหนาว้า ชมมันให้กูฟังอยู่ได้ทู๊กกกกวันอ่ะ... เท่อย่างนู่น เก่งอย่างนี้
หล่อก็หล่อ ใจก็ดี ซู๊ดยอดโหยกูว่าไม่จริงแระ..” 

ไอ้ซีนจัดให้ครับ โม้แหลกแหกตาไอ้เดย์นั่งอ้าปากหวอเลย ไม่แค่มันสิ ไอ้ต้าร์ ไอ้ยู ไอ้คิมยังเหวอ
หันมามองหน้าผมกันหมดเหมือนอยากถาม ผมพูดงั้นจริงหรือเปล่า เล่นเอาผมหนังตากระตุก
หันไปถลึงตาใส่ไอ้ซีนแทบไม่ทัน ผมไม่เคยพูดอะไรทำนองนั้นถึงไอ้เดย์สักนิด เชี่ยซีนมันพูดของมันเองทั้งนั้น

“จริงอ่ะลูกคิด”   เสียงไอ้เดย์ถามครับ............แล้วมึงจะยิ้มแก้มแตกทำไมวะ!
“กูไม่เคยพูดเหอะสัดซีนมันหลอกมึง!”   ผมเถียงไอ้ซีนก็บอกไม่ต้องมาเถียงอีก
“ก็มันบ่นว่าอยากดูมึงเล่นกีต้าร์ที่งานมหาลัย ถึงเสนอตัวทำเป็นไปขอร้องมึงแทน
อ้างไอ้ต้าร์ไปงั้นแหละ ความจริงแล้วตัวมันเองนั่นแหละที่อยากเห็นมึงบนเวทีนี้!”

ให้ตายสิพับผ้า! เอ๊ยพับผ่า! ฟ้าจะผ่าไอ้ซีนมันโป้ปดโยนว่าผมชื่นชมเชี่ยเดย์ขนาดหนัก
ผมหันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ ผมพยายามส่ายหน้าแล้วนะ แต่เดย์มันยังอมยิ้มกริ่มอยู่
“กูเปล่า!”  ผมส่ายหน้ารัว ไอ้ซีนก็เขยิบตัวไปเป่าหูไอ้เดย์ว่า
“ลูกคิดมันเขินมึงอ่ะ มันไม่กล้าบอกว่าอยากให้มึงไปเล่นกีต้าร์เพราะชอบมึง!” 
ไอ้เดย์ตกใจรีบถาม  “มึงว่าไงนะ ไอ้ลูกชอบกูเหรอ!?”  ไอ้เดย์ชี้มาที่ผม ทุกคนก็มอง
ผมส่ายหน้าลูกเดียว แต่ตาไอ้เดย์ดันไปมองตัวตอแหลอย่างไอ้ซีนอยู่ได้

“มันบอกว่าชอบให้มึงเล่นกีต้าร์! มันอยากเห็นมึงเล่นกีต้าร์ที่งานมหาลัย แม่งเท่ดี!!!”
“อ๋อ.......................”  ไอ้เดย์ยิ้มๆหันมาสบตาผมเข้าให้  “ซีนมันพูดจริงอ่ะลูก?”
ไอ้ซีนรีบเป่าหูไอ้เดย์ต่อ  “จริงจริ๊งงงงงง!!!”   
ผมรีบขึ้นเสียงทันที  “ทำไมๆๆ!!!”
เชี่ยเดย์ก็ถาม  “ทำไมอะไรวะ?”   
 ผมก็ตะคอก  “ทำไมมึงเชี่ยอย่างนี้!!!”
เชี่ยซีนรีบสอดเข้ามาเลยครับ  “ มึงด่ามันทำไม!?”
“กูด่ามึง!เชี่ย!!”  คราวนี้ถูกคนแล้วครับ เต็มหน้าไอ้ซีนพอดี
ยังไม่ทันได้ว่าอะไรต่อ ไอ้เดย์มันเอาสองมือมาจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน

“ลูกคิด! ไหนมึงบอกกูมาตามจริงดิ๊ กูไม่เชื่อไอ้ซีนหรอก จริงรึเปล่า
ที่มึงอยากให้กูไปเล่นกีต้าร์แทนไอ้ต้าร์ เพราะมึงอยากเห็น!?”
“อึก...........หา...........เอ่อ.....”   ผมอึ้งๆไงไม่รู้สิครับ ทำไมไอ้เดย์มันทำหน้าดีใจจัด
“จริงรึเปล่าวะลูก มึงว่ากูเท่จริงอ่ะ!?”
“หา.......คือ....กู......”
“มึงจะไปดูกูซ้อม จะไปดูกูเล่นที่งานรึเปล่าล่ะ!?”
“เอ๋....................อะไรนะ.......เอ่อ มึง.....เฮ้ย..”
“ว่าไงล่ะ ลูกคิด!?”

คือเชี่ยเดย์เปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยอ่ะ  ผมฝันไปรึเปล่าครับนี่ ทุกคนดูอึ้งไม่แพ้ผม
ผมเหลือกตาไปเห็นสัญญาณสายตาจากไอ้ซีนเข้า ถึงได้รู้........เข้าใจแล้ว!

ที่แท้ไอ้เชี่ยเดย์มันบ้ายอนี่เอง!!!  แต่ไอ้ซีนมันไม่ยอมพูดเองเอาผมไปอ้างครับ!
บังคับหรือขอร้องอ้อนวอนมันยังไงก็ไม่ยอม ชมว่าเท่นิดเดียวตัวจะลอยแล้วไอ้ห่านี่
สิ่งที่ผมทำน่ะเหรอครับ............. ต้องพยักหน้าอย่างเดียวแล้วตอนนี้  “อ..อื้ม!”

“งั้น.......กูเล่นก็ได้”
“ห๊ะ!?”       ง่ายเงี๊ยะ.... ไอ้กีต้าร์ดีใจจนเอ๋อแดกไปเลยครับผม


...................................................

..............................

............

.......


เลิกเรียนครับ พวกเรารวมตัวกันหน้าสระบัวอีกหน ขำกันไม่หาย เรื่องอะไรได้ก็เรื่องไอ้เดย์น่ะสิครับ 
กีต้าร์ขอบใจไอ้ซีนใหญ่บอกจะเลี้ยงข้าวมัน

“เฮ้ยแล้วมึงรู้ได้ไงวะว่าต้องทำอย่างนี้”  คิมถามไอ้ซีนครับ พวกมันก็ไม่เคยคิดว่าใช้ไม้นี้จะได้ผล
“กูไม่รู้หรอกเว้ย กูแค่ลองดู ก็ใช้ทุกทางแล้วไม่ได้ผลนี่หว่า555”

พวกผมปรบมือให้ซีนมันก็ยืนยิ้มยืดใหญ่ ก่อนจะหน้าถอดสีทันทีที่ไอ้ยูแสยะยิ้ม
ทวงสัญญาจากมัน  “อ้าวซีน.............หึหึหึ.....งั้นอย่างนี้ มึงก็ต้องลงไปว่ายน้ำท่าฟรีสไตล์ไปกลับ
เล่นกับปลาในสระบัวนี่อ่ะดิวะ”

“55555555555555555ก๊ากกกก5555555555555”
เสียงฮามาจากไหนนักไม่รู้แล้วครับ หลังจากเสียง “ตู้มมมมมมมมมมม!!!!” ดังขึ้น
ไอ้กีต้าร์คว้ามือถือไอ้ซีนได้ ผมก็จัดเลย ไม่ต้องให้มันตั้งตัวทันชิงถีบแม่งลงน้ำไปซะด้วยความสะใจ
ทำให้ไอ้เดย์เข้าใจว่าผมแอบปลื้มปริ่มมันดีนัก

“โอยยยยยยยยยยย เชี่ยลูก!!! ไอ่ลูกทรพี!!!! มึงๆๆๆ!!!”  ไอ้ซีนไม่รู้จะด่าอะไรเลย

ไอ้สามตัวนั้นต้องรีบช่วยกันฉุดไอ้ซีนขึ้นจากน้ำ เพราะกลุ่มอินังพงศ์เทพมันแหกปากตะโกนอยู่ไกลๆ
จะไปฟ้องอาจารย์ว่าพวกผมจะขโมยปลาในสระไปขาย พวกเราเลยต้องรีบโกยแน่บ
หนีออกไปนั่งขำกันแถวป้ายรถเมล์แทน ไอ้ซีนมันด่าไอ้เดย์ที่ตามมาสมทบทันทีที่เจอหน้ากัน 

“ไอ่ควายเอ๊ย! เพราะมึง! เสือกใจง่ายนัก!!แม่งมึงดูสภาพกูดิ๊!”   สภาพไอ้ซีนก็ลูกหมาตกน้ำแหละครับ
ไอ้เดย์มันไม่รู้เรื่องหรอก ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็งงพอกันถามใหญ่ใครทำอะไรเชี่ยซีน พอผมเล่าให้ฟัง
ว่าไอ้ซีนจะโดดลงสระบัวไปว่ายน้ำกับปลาถ้าไอ้เดย์เปลี่ยนใจ พวกมันก็ขำเสียงดังลั่นป้ายรถเมล์เลย 

หลังจากนั้นไอ้ยูกลับเข้าไปซ้อมบาสในโรงเรียน ไอ้คิมจะไปตลาดนัดกับแม่มัน ไอ้ซีน...ท่าจะว่าง
เลยช่วยไอ้มาร์คกับไอ้น็อตลากคอผมไปดู ไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์ซ้อมวงกัน 

กีต้าร์โทรบอกพวกรุ่นพี่เห็นว่าทางนั้นดีใจ ขอบใจกันน่าดูผมก็ดีใจที่เห็นเพื่อนๆทุกคนแฮปปี้นะ
ถึงแม้ว่าจะต้องทนโดนไอ้บ้าเดย์ล้อก็ตาม

“ทีหลังอยากให้กูทำอะไรก็บอกมาตามตรง ไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง เดี๋ยวพี่เดย์จัดให้!”
“.........อื้อ.....”  สิ่งที่ผมทำคือ พยักหน้าแล้วหลบสายตาที่จ้องมาของมัน
มันชอบมองตาผม ไม่รู้จะมองทำไมนักหนา
คือกูไม่ได้เป็นกระสือกระหังเป็นปอบที่ไหน มึงไม่ต้องมาพิสูจน์ด้วยการจ้องตากู

รู้สึกว่าตอนนี้ไอ้เดย์อารมณ์ดีแปลกๆแฮะ
แม้แต่ตัวผมเองก็รู้สึกดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยครับ




+++++++++++++++++++++++++++


วันต่อมาเพิ่งบอกว่าอารมณ์ดีไปแหม่บๆ ก็เกิดเรื่อง

ผมกำลังกินก๋วยเตี๋ยว เส้นยังคาปากอยู่เลย ไอ้น็อตแม่งโผล่มาจากไหนไม่รู้ จะมาลากผมให้ไปกับมันแบบตื่นๆ
หน้ามันเหงื่อแตกเต็มไปหมดดูร้อนรน   “ลูก! ไปกับกูเร็ว! โธ่มึงไม่ต้องกินแล้ว!!”

“เอ้า! ไปไหนวะเชี่ย!!?”  ผมก็เหรอหรายื้อตัวไว้ อะไรของมันวะ
ไอ้ยูที่นั่งข้างผมช่วยกันกับไอ้คิมรั้งให้ไอ้น็อตค่อยๆพูด มันกระหืดกระหอบคว้าน้ำแก้วผมไปกิน
แล้วยังมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้
“ไอ้เดย์! มันมีเรื่อง แฮกๆ กูว่าจะห้ามไม่อยู่ ไอ้มาร์คให้กูมาตามหามึง!”

“ห๊า!!?”   ผมกับพวกเพื่อนๆร้องพร้อมกัน ไอ้เดย์มีเรื่องกับใครวะเนี่ย
“เด็กห้องสี่เว้ย มันหาว่าไอ้เดย์แย่งแฟนมัน แม่งต่อยกันหน้าแหกไปรึยังไม่รู้!”
พวกผมต้องวิ่งไปกับไอ้น็อตขาแทบขวิด พวกมันอยู่ตึกวิทย์ห่างจากโรงอาหารพอดู

ทำไมล่ะ เรื่องไอ้เดย์อีกแล้ว!?  มึงอีกแล้วเหรอเดย์..

นี่งานจะเข้ากูอีกแล้วเหรอ.......โอ้ชีวิต ไอ้หมาบ้าเอ๊ย!





tsktonight…

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 7 เพื่อใคร... (11/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 12-04-2015 02:22:21

ตลก 5555555555555555555555555555555555 ลูกคิดนี่ก็จะซึนไปไหน เดย์ด้วย ชอบก็บอกว่าชอบ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 8 ห้ามใจ... (13/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 13-04-2015 20:27:59

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 8 ห้ามใจ... /1







เหนื่อยโว้ยยยยยยยยยยยยย
วื่งมาแบบโดนลากมาตามทางครับ ก็ผมเหนื่อยอ่ะ ก๋วยเตี๋ยวที่กินไปครึ่งชามจะออกมาให้ได้ วิ่งช้ากว่านิดๆหน่อยๆ
ไอ้พวกบ้านี่ก็ด่าว่าอืดอาดเป็นเต่าคลาน ห่าน็อตกับไอ้คิมก็คอยดึงไป ลากไปซ้ายที ขวาที แง~~

ผมจะล้มกลิ้งหน้าคะมำไอ้ซีนมันวิ่งเบียดผมอ่ะ โอยยยยไอ้ยูไม่รอกันเล้ย นำไปเลย ไอ้กีต้าร์ก็วิ่งนำ
หันมาเร่งผมตลอดทาง นี่กูวิ่งจากกรุงเทพไปเชียงใหม่รึเปล่าวะ ทำไมทางมันไกลฉิบ


xxxxxxxxxxxxxxxxxxx..........ไปถึงห้องที่เขากำลังมีเรื่องกัน ผมอึ้งแดกเลยครับ
สามคนกำลังจับไอ้บ้าเดย์อยู่ เพื่อนมันไล่ไอ้คนที่มาหาเรื่องนั่นให้หนีไปที่อื่นมันก็ไม่ยอมไป
จะเข้ามาเอาเรื่องไอ้เดย์ให้ได้ ไอ้เดย์หน้าอย่างโหด.....

ผมเห็นแล้วยังไม่อยากเข้าไปในห้องเลย แต่ไอ้มาร์คก็เรียกผมเข้าไปหาอยู่ได้ เชี่ยเดย์เส้นเลือดปูดขึ้นหน้ามันแล้ว
มันคงโมโหจนหูอื้อไปแล้ว ทั้งผลักทั้งกระชากมือเพื่อนมันที่ช่วยกันรุมจับไม่ให้เข้าไปหาไอ้หมอนั่น

ไอ้น็อตถอดแว่นออกมาเช็ด ปาดเหงื่อ ยืนหอบอยู่กับพวกผม ผลักหลังผมให้เดินเข้าไปหาเดย์
ไอ้มาร์คที่ยืนขวางกลางกลุ่ม เอามือดันอกทั้งสองฝ่ายพยายามพูดเท่าไหร่ แม่งมันก็จะใส่กันท่าเดียวไม่เห็นใครฟัง

คนในห้องมันออกมาอยู่ด้านนอกหมด แต่ไม่มีใครกล้าไปบอกอาจารย์เพราะไอ้เดย์ประกาศไว้ ใครปากสว่าง
มันจะสอยให้ร่วงต่อจากไอ้เด็กห้องสี่นี่เอง..

“เฮ้ยมึงใจเย็นดิวะ!!!”  ไอ้น็อตเข้าไปช่วยไอ้มาร์คพูดบอกไอ้เดย์ แต่ไอ้เดย์เสียงดังตะคอก
“พวกมึงปล่อยกู!!! กูบอกให้ปล่อย!!! ไอ่เชี่ยนี่ไม่ได้ตายดีแน่! ใครจับกูต่อย!!!!”

เพื่อนมันผวาเอาหน้าหลบกันเป็นแถบ ไอ้เดย์แรงควาย บวกหมีควาย บวกควาย บวกหมี บวกหมีควาย เอ๊อะ..
แล้วผมจะพูดทำไมซ้ำซากวะ เอาเป็นว่าแม่งแรงเยอะน่ากลัวโคตร

ไอ้มาร์คตะคอกไล่ไอ้เด็กห้องสี่ ที่เพื่อนมันก็ช่วยจับไว้สองคนเหมือนกัน  “มึงไสหัวกลับไปที่ของมึงซะ!
ก่อนที่มึงจะเจ็บหนัก เพื่อนกูมันไม่เหมือนคนอื่นที่มึงเคยมีเรื่องมาด้วยหรอกนะเว้ยสัด!!!”

“เฮ้ยมึงไม่ปล่อยให้ลองซักทีวะเชี่ย!”   ไอ้น็อตท่าจะเริ่มรำคาญครับ สบถหัวเสียแล้วเดินไปกอดอกหน้าตึงที่มุมห้อง

ผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม ไอ้ยู เดินเข้าไปยืนข้างหลังไอ้เดย์ ไอ้พวกฝ่ายนั้นหน้ามันเริ่มถอดสี หาว่าพวกผมจะรุม
มันก็ด่าไอ้เดย์เสียงดัง “ไอ่พวกควายเอ๊ย หมาหมู่กันใช่มั้ยพวกมึงอ่ะ! กูไม่กลัวพวกมึงหรอก แน่จริงมึงเข้ามา!
อย่าคิดว่าโมเขาชอบมึง โมเขารำคาญมึงจะตายห่า เลิกยุ่งกับแฟนกูก่อนที่มึงจะไม่มีหน้าหล่อๆไว้ลอยหน้า
ให้วอนโดนตีนกู! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน! ไอ้หน้า...!!”

มันชี้หน้าด่าๆๆเสร็จก็ทำท่าจะหันหลังกลับ คงรู้ถ้าสู้จริงคงสู้ไม่ได้แน่แล้ว เพราะคนที่จะเอาด้วยรุมกระทืบมันเยอะ
จังหวะนั้นเห็นไอ้เดย์มันยืนนิ่งไม่กระโจนใส่เพื่อนมันก็ปล่อยมือ แต่คิดผิดกันสิครับ นึกว่าจบที่ไหนได้

ไอ้เชี่ยเดย์เขากระโดดถีบแม่งกลางหลังไอ้เด็กห้องสี่ซะหน้าทิ่มแว่นกระเด็นแตกเลย แถมเข้าไปคร่อมตัวมัน
กระชากผมขึ้นมาต่อยหน้าโคตรแรง ผมงี้สะดุ้งหลับตาปี๋เลย มันเร็วมากจนใครก็ฉุดไว้ไม่ทัน
เพื่อนทั้งสองคนของไอ้คนโดนต่อยรีบเข้าไปช่วยเพื่อนมันด้วยการรุมเตะไอ้เดย์

ไอ้เดย์แม่งไม่สะทกสะท้านเลยหนาวเลยสิครับ ฝั่งพวกเราจะปล่อยให้เพื่อนโดนรุมได้ไง ก็กรูกันเข้าไป
ผมยืนหน้าซีด ไม่รู้จะเข้าไปทำอะไรจังหวะไหน จะช่วยไงจะห้ามใครอะไรยังไง งงไปหมดแล้วครับ

เพื่อนไอ้พวกห้องสี่ก็แห่กันเข้ามา วิ่งมาจากไหนไม่รู้นัก มวยหมู่ย่อมๆล่ะครับ มีทั้งมาช่วย มาเชียร์ มันมะรุมมะตุ้ม
ต่อยบ้างจับแยกบ้าง มั่วไปหมด แต่ที่เห็นไอ้เดย์โดนต่อยแค่หมัดเดียว นอกนั้นไอ้คนที่มาหาเรื่องโดนซะ
เลือดออกปากออกจมูก  ผมยืนขาสั่นเกาะขอบประตูมอง เชี่ยเดย์น่ากลัวเกิน...

พวกเพื่อนเดย์คอยกันไม่ให้ใครวิ่งหนีไปฟ้องอาจารย์ คนวิ่งไประวังไว้ทางบันไดขึ้นตึกกับแถวหน้าห้องพักครู
เราก็มีสายส่งไปครับ ได้ยินไอ้คิมแหกปากบอกจะหมดเวลาพักแล้วให้รีบเคลียร์ด่วน คือถ้าไม่รีบสลายตัว
เสร็จแน่เข้าห้องปกครองทั้งฝูง เสียงตีกันก็ดังขึ้นเรื่อยๆ พวกมันเลือกมาใช้ห้องแถบปลอดคนไงครับ
แต่เดี๋ยวเด็กจะเข้ามาเรียนกันแล้ว

ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย ไอ้มาร์คเซออกมาคลำปากตัวเองตาเหลือก
มันหันมาเห็นผมยกศอกยกเข่ากันตัวเองจากวงหลบอยู่หลังไอ้กีต้าร์ ก็ลนลานตะคอกเรียกผม
“เชี่ย! เชี่ยลูกคิด! ไอ่สัดมึงไปยืนทำสากหาหอกไรตรงน้านนนนนน! ควายเอ๊ยเข้ามาดิ! มึงมาช่วยกูห้ามไอ้เดย์ที!
ให้มันหยุดได้แล้ว แม่งไม่ฟังกู กูโดนศอกกลับมาเนี่ยสัดเอ๊ย!” 

ไอ้น็อตที่ถอดแว่นเก็บกันแตกปรี่เข้ามาจับผม ลากให้เข้าไปขวางไอ้เดย์ที่ยังต่อยหน้าไอ้หมอนั่นซะเลือดเต็มหน้า
ฟันมันหักรึเปล่าไม่รู้ ตาแม่งปิดแล้ว ผมว่าพ่อแม่ฝ่ายนั้นไม่น่าปล่อยผ่านนะครับงานนี้ ไอ้เดย์โดนอาจารย์เล่นแน่ๆ
จะถึงตำรวจมั้ยไม่รู้ ทุกคนรู้กันว่าไม่ควรปล่อยให้ไอ้เดย์เล่นไอ้หมอนั่นต่อไป ไม่อย่างนั้นจากคดีทำร้ายร่างกาย
แม่งจะกลายเป็นพยายามฆ่า รึฆ่าคนตายไปซะก่อน

แต่มันไม่ฟังใครจริงๆครับ ใครเข้าไปจับแม่งทั้งถีบทั้งต่อยเพื่อนตัวเอง เพื่อนมันสี่ห้าคนสบถด่า
ไอ้เชี่ยเดย์เป็นอย่างนี้ประจำ ลองได้มีเรื่องกับใคร ถ้าลงมือแล้วมันไม่หยุด จนอีกฝ่ายสลบคาตีนมันก็ไม่หยุด
กะเอาให้ตายเลย โมโหร้ายฉิบหาย เกินไปแล้วอย่างนี้.......
เห็นแบบนี้ผมจะกล้าเข้าไปได้ไงอ่ะ อยากร้องไห้ครับ T||||||T

ผมขืนตัวไว้ร้องไม่เข้าไปๆ ไอ้พวกบ้าแม่งก็แทบจะหามผมใส่แคร่เอาไปเทใส่ตักไอ้เชี่ยเดย์
ผมหมุนตัวกลับจะวิ่งหนีออกมา เรื่องอะไรแม่งพวกเชี่ยส่งผมเข้าไปให้มันต่อยชัดๆไม่เอาด้วยหรอก

“โอ๊ะ!!! เชี่ย! อย่าๆๆๆๆ!!!!! อย่าต่อยกูๆๆ!!!”   ผมร้องดังลั่นยกมือกันหน้าตัวเอง หมาตัวไหนไม่รู้ครับ
ช่วงชุลมุนแม่งถีบผมซะหน้าถลาไปกระแทกตัวไอ้เดย์จังๆเลย ยืนประจันหน้ากับไอ้เดย์ ผมหน้าซีดสุดๆ
เห็นมันจับคอเสื้อไอ้หมอนั่นแน่นยังไม่ยอมปล่อย มีไอ้น็อตกอดเอวไอ้เดย์ข้างหลังดึงเสื้อซะกระดุมหลุดลุ่ย

ไอ้เดย์หันมาหาผมตาโคตรขวาง แล้วมันก็สะดุ้งตกใจ เหมือนเพิ่งรู้ว่าเป็นผม มันชะงักมือที่เงื้อจะต่อยไว้
เพื่อนไอ้คนโดนกระหน่ำต่อยก็ช่วยกันลากเพื่อนมันออกไปอย่างเร็ว

“เฮ้ย! ฮะ! เฮ้ย!!”  ผมสะดุ้งเฮือกตกใจครับไอ้เดย์เห็นไอ้คนที่มันต่อยโดดลากออกไปก็จะไปคว้าไล่ตาม
มันเดินดันผมจนต้องถอยเท้าตามแทบไม่ทัน “มึง!!!”  เชี่ยเดย์ตะคอกยังไม่หยุดครับเหมือนหมาบ้าเลย

ผมก็ตัวลีบยิ่งกว่าลีบอีก แม่งมันชะงักเพราะติดที่ผมยืนขวางทางมัน โดนบีบแขนซะเจ็บจะดันผมออก
ผมคิดได้ว่าผมควรคลุกวงในมันก่อนนะ อย่างน้อยผมขอให้หน้าผมไม่เสียโฉมก็ยังดี ก็กอดแม่งเลย
กอดแล้วดันมันไม่ให้เดินไล่ตามเขาไป  เดย์มันหันไปจับเก้าอี้ทำท่าจะยกขึ้นเขวี้ยงใส่พวกนั้น 

“มึงหยุดได้แล้วเดย์!!!!”  เสียงผมตะคอกไม่รู้ดังไปถึงไหน ที่แน่ๆลั่นห้อง ผมยังสะดุ้งเสียงตัวเอง
คนอื่นเห็นแล้วชะงักงันกันหมด ก่อนจะได้ยินเสียงเก้าอี้กระแทกพื้นแรงๆ

ไอ้เดย์ยืนหอบ มันเอามือที่เปื้อนเลือดคนอื่นมาเช็ดเสื้อผมแล้วจับหัว ตกใจหมดเลยครับ
นึกว่าจะโดนมันจับหัวโขกข้างฝาซะแล้ว ที่ไหนได้มันกดหัวผมให้แนบกับอกมัน มากอดผมแน่นเลย..........

ผมรับรู้ได้นะครับว่ามันกำลังพยายามข่มใจตัวเองมากแค่ไหน เชี่ยเดย์โกรธจนตัวสั่น ลมหายใจมันแรงมาก
กอดผมซะแทบหายใจไม่ออก กอดจนผมจะเข้าไปสิงร่างมันได้ละ ...  ผมต้องยืนนิ่งให้มันกอดอยู่อย่างนั้น

ได้ยินเสียงทั้งพวกเด็กห้อง4 พวกไอ้เดย์ห้อง8 แล้วก็พวกผมที่อยู่ห้อง9 ตกลง หรือตะคอกขู่ด่าไล่กัน
ยังไงไม่รู้สิครับ เสียงมันคุยกันมั่วไปหมด เซ็งแซ่เหมือนนกกระจอกคอนโดถล่ม

แต่ความจริงแล้วพวกมันก็มีเพื่อนอยู่ห้อง4 เรื่องคราวนี้มันเรื่องส่วนตัวของคนสองคนชัดๆ
ใครเป็นเพื่อนกันก็ช่วยไกล่เกลี่ยพวกที่เหลือให้รีบสลายตัวไปก่อนล่ะครับ

ไอ้มาร์คมาตบไหล่ไอ้เดย์ มันค่อยคลายกอดผมออกให้หายใจถนัด
“มึงรีบกลับบ้านไป เชี่ยนั่นไปรพ.แล้ว กูว่างานนี้มึงไม่รอดแล้วสัด มึงแม่งไม่เคยฟังห่าเอ๊ย....เฮื่อย
ลูกคิด มึงพามันกลับไปที เดี๋ยวกูกับไอ้น็อตตามไปดูไอ่นั่นที่รพ. เดี๋ยวกูโทรหา อย่าให้มันออกไปไหนนะ” 

มาร์คมันสั่งเสร็จสรรพ คนอื่นก็เห็นด้วยไอ้เดย์มันจับมือผมแน่นไม่ปล่อย ยังไม่ยอมมองหน้าใคร
เหมือนข่มอารมณ์โกรธที่ค้างคาอย่างยากเย็น ผมเห็นแล้วจะทิ้งมันไปก็ไม่ได้ กลัวก็กลัวใจมัน
บ้าอาละวาดขึ้นมาอีกผมจะเอาอยู่มั้ย

ไอ้น็อตเอาแว่นมาใส่ ตบไหล่ผมแล้วพูด   “เมื่อก่อนไอ้เดย์มันลุยมาเยอะ มันคนเดียวล่อได้เป็นสิบ
พวกกูรู้ดีถ้ามันไม่ฟังมึงไอ่เชี่ยนั่นโดนหามออกไปแล้ว ไม่ยังเดินไปได้อย่างวันนี้หรอก
พวกกูจะโดนลูกหลงเยอะกว่านี้ถ้ามันไม่หยุดแค่นี้ พวกกูไม่อยากให้มันเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก
ลองเลือดขึ้นหน้าแล้วมันไม่สนหน้าใครเป็นหน้าใคร กูว่าแล้วไอ้นั่นมันปากหมาจัด ยืดเยื้อจนได้เรื่อง
ลูกคิดมึงอ่ะช้าฉิบหาย!จะกลัวห่าไรนัก”

“อ๋อมึงไม่กลัวเลยดิ สัดอย่าให้กูรู้นะใครถีบกูเข้ามา..”  ผมบ่นชี้หน้าพวกมันกราด..ไอ้พวกบ้านี่พากันหลบตา
ก่อนยกมือบ๊ายบาย ตอนที่ผมจูงมือไอ้เดย์ให้เดินตาม ไอ้กีต้าร์ตะโกนบอกเดี๋ยวเก็บกระเป๋าเป้ไว้ให้ไม่ต้องห่วง

“รีบพาผัวมึงกลับบ้านไป!”   เชี่ยต้าร์ ....มึงจะต่อท้ายหาสวรรค์วิมานอะไร ถ้าไม่ห่วงต้องเดินอีกไกล
ผมจะสลัดมือไอ้เดย์แล้วถอดรองเท้าเขวี้ยงไปกระแทกดั้งมันซะ ไอ้เพื่อนเวรคนทั้งห้องมันมองผมเป็นตาเดียว
นี่พวกมึงยังมีอารมณ์มาขำใส่กูอีกเร๊อะ! -*- 

“มาร์ค มึงรู้ได้ไงวะว่าเชี่ยเดย์จะฟังไอ้ลูกอ่ะ”  เสียงไอ้ซีนครับ 

“ไม่เคยมีใครเอามันอยู่ มันคับขันเว้ย เห็นไอ้เดย์มันชอบอยู่กับไอ้ลูกคิดตลอด มันคงมีดีอะไรในตัว
กูไม่รู้..กูเดา..มันต้องมีสักคนเสียสละสิควาย กูเสี่ยงเอา”   เสียงเชี่ยมาร์คตอบไอ้ซีนครับ

ผมหันไปตะโกนว่า   “กูได้ยินนะสัดเอ๊ย!!”   
 ไอ่พวกฟายตามกูมาเสียสละ.. ห่วงกูบ้างเห๊อะตอนนี้ขากูยังสั่นอยู่เลย



............................................

........................

.........

****************


พาไอ้เดย์กลับมาบ้านครับ ......ระหว่างทางมันไม่พูดอะไรสักคำ เดินตามผมก้มหน้าลูกเดียว ผมก็ไม่กล้าพูดอะไร

ถึงบ้านมันลองเลียบๆเคียงๆถามมันว่าจะเอาไง บอกพ่อแม่มันมั้ย เดย์มันว่าให้บอกแค่พี่ดรีมพอ
ถ้าฝ่ายนั้นเอาเรื่องอะไรพี่ดรีมจะจัดการเอง..

“มึงเป็นงี้บ่อยเหรอเดย์”   ไอ้ที่ซัดคนไม่ดูหน้า เอาให้ตายไปข้างอย่างนี้ผมว่าน่ากลัว
ผมนั่งห่างจากมันแบบเอาให้วิ่งหนีออกจากห้องทันน่าจะปลอดภัยกว่า แต่มันดันเขยิบมานั่งติดผมอีก
ผมไม่กล้าเขยิบหนีเลยแม่งล้มตัวมานอนหนุนตักผม..... วันนี้มันกอดเอวผมอีกแล้ว..แต่ผมไม่กล้าลุกหนี..
มันนอนเงียบนานพอดู กว่าจะพูดเบาๆออกมาได้ 

“นานแล้ว... ไม่ต่อยใครนานแล้ว.. กูไม่อยากให้แม่ร้องไห้อีก”   
ผมพยักหน้าเข้าใจคนเดียวเงียบๆ... มันจับมือผมไปวางบนหัวมัน “ลูบหัวให้หน่อย” ประโยคคำสั่งรึขอร้องก็ไม่รู้

แต่ผมก็ทำตามนะ รู้สึกมันสงบใจลงได้เยอะแล้ว ผมกล้าๆกลัวถาม ไอ้สาเหตุที่มีเรื่องกันผมเชื่อว่าอย่างไอ้เดย์
ไม่น่าต้องแย่งของใครนะ ในเมื่อผู้หญิงเป็นฝ่ายมาหามันเอง “กูไม่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว แต่เขามาบอกชอบกูเอง
กูก็แค่คุยธรรมดา กูยังไม่ได้เอา..เอ่อ...”  มันเล่ามานิดๆหน่อยๆแล้วเงียบ ผมก็รอฟังต่อ

“เชี่ยนั่นดูถูกกู กูไม่ได้ไปยุ่งกับเมียมันก่อน เมียมันแหละมายั่วกูเอง..แล้วกูไม่เอา..”
“มึงไม่ชอบเขา แล้วทำไมต้องขึ้นขนาดนี้วะ ไปใส่ใจทำไมในเมื่อมันไม่จริง”
“มันด่าพ่อแม่กู ด่าเพื่อนกูด้วย บอกไว้จะ...เมียกูมั่ง แล้วเกี่ยวไรกัน สัด!...หยามกูขนาดนี้”
“เอ่อ....จะ...ใจเย็น ช่างมัน แค่นี้มันก็แทบตายแล้ว มึงมีแฟนที่ไหนกลัวไรวะ มึงกิ๊กกะใครอยู่เหรอ?”
“เปล่า.......แล้วกูก็ไม่ได้กลัว กูถึงพิสูจน์ให้มันเห็นคาตานี่ไง สม...ฟายเอ๊ย....”
“............มึงไม่ได้...ชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหรอ”
“.......กูอยากอยู่กับมึงมากกว่าเขาอีก...”

เฮ้ยเดย์มันเงยหน้ามามองตาผม สบตากันปิ้ง... สมองผมเอ๋อเล็กน้อยครับยอมรับเลยวินาทีนั้น งง..
ความหมายของประโยคเมื่อกี้ฟังดูกำกวม มันจะบอกว่า.......ชอบผมมากกว่าน้องโมนั่นอีกเหรอ
กลัวผมโกรธที่ไปคุยกับเขาเหรอ...?........ มันนี่ท่าจะบ้าเอาผู้หญิงมาเทียบกับเพื่อนได้ไง คนละเรื่อง

“ตอนม.ต้นที่กูอยู่แก็งค์...”    จู่ๆไอ้เดย์ก็พูดให้ผมฟัง..
“.....แฟนไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์คู่อริ ที่มันอยู่คนละเขตกับแก็งค์กู แม่งดันเสือกมาชอบกู กูไม่รู้ไปเล่นด้วย
วุ่นวายฉิบหาย...วันนั้นถ้ากูไม่ชวนเพื่อนไปตีกับพวกมัน....กูคงไม่เสียเพื่อนไป..”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 8 ห้ามใจ... (13/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 13-04-2015 20:30:21

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 8 ห้ามใจ.../2







“.....แฟนไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์คู่อริ ที่มันอยู่คนละเขตกับแก็งค์กู แม่งดันเสือกมาชอบกู กูไม่รู้ไปเล่นด้วย
วุ่นวายฉิบหาย...วันนั้นถ้ากูไม่ชวนเพื่อนไปตีกับพวกมัน....กูคงไม่เสียเพื่อนไป..”




“.......หา....|||||||| ”         ต...ตายเหรอ!?
“ มันกะเก็บกูนี่แหละแต่กูหลบได้...ไปโดนเพื่อนกูแทน”
“..........เอ่อ...”     คือผมก็พูดอะไรไม่ค่อยจะออกแล้วครับได้ยินอย่างนี้

“ กูคุมตัวเองไม่ได้....ห้ามใจตัวเองไม่ได้..  ทุกครั้งกูไม่อยากให้หมาตัวไหนมันมาทำให้กูเจ็บอีกกูก็สู้ แต่กูไม่เข้าใจ
ทำไมมันไม่ทำกูคนเดียว เอาคนอื่นเข้าไปเกี่ยวทำไมวะ มันยากแค่ไหนมึงรู้มั้ย ที่กูจะหยุดตัวเองไม่ให้แค้นใคร..
โดนเฉพาะตัวกูเอง...บางทีกูก็เกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้..ฮึก กูไม่ได้อยากทำให้ใครเดือดร้อนแต่กูก็เป็นอย่างนี้ทุกที
...ฮึก..ทำพังหมด...ฮึก...ลูกคิด มึงอย่าโกรธกูนะ”

ผมฟังแล้วแทบไม่อยากเชื่อ กลืนน้ำลายลงคอแล้วค่อยๆพูดปลอบมัน...ก็มันแอบร้องไห้
“กูไม่โกรธมึงหรอก กูห่วงมึง มันต้องเอาเรื่องมึงแน่ เชี่ยเห็นหน้าไอ้นั้นมั้ยเละหมด..”
มันก็พยักหน้า ลุกขึ้นมานั่งกอดผม เรานั่งกอดกันบนเตียงนอน นานจนผมแทบจะหลับคาอกมันเลย

ไม่รู้ทำไมผมไม่กล้าผลักมันออก... จั๊กกะเดียมใช่ย่อย แต่อารมณ์มันตอนนี้ผมว่ามันควรมีใครสักคน
กอดมันไว้..........


สักพักพี่ดรีมมาเคาะห้อง ไอ้เดย์ออกไปคุย พ่อมันรู้จนได้ สุดท้ายตามไปเคลียร์กันที่โรงพยาบาล

ไกล่เกลี่ยพ่อไอ้เดย์เสียตังค์เท่าไหร่ไม่รู้เรื่องไม่ถึงตำรวจ แจ้งโรงพยาบาลว่าเข้าใจผิดกันเป็นอุบัติเหตุ
แต่ไม่ทันอาจารย์ที่โรงเรียนรู้เรื่อง เพราะใครๆก็ต้องเห็นตอนไอ้หมอนั่นโดนพาไปรพ.
พ่อแม่ฝ่ายนั้นก็โทรหาอาจารย์ก่อนด้วย โดนพักการเรียนไปครับทั้งคู่ มีเพื่อนไอ้คนมาหาเรื่องอีกสองคนด้วย
โดนกันคนละสี่วัน แต่ไอ้ตัวก่อเรื่องนั่นลายาวกว่าเพื่อน ก็หน้ามันเยินแบบนั้น

พอรู้ว่าจะต้องโดนพักการเรียนสี่วันไอ้หัวหอกเดย์ยิ้มครับ...กระซิบชวนผมไปดูหนัง
อยากบีบคอมันจริงๆ ที่มึงดราม่าใส่กูนี่คืออะไรวะ

.......เฮ้อ ช่างเถอะครับ ความจริงไอ้เดย์ไม่ใช่คนไม่ดีหรอก
แค่ไม่มีสติบ้างเป็นบางที ตอนนี้มันยิ้มออกก็ดีแล้วละ..

เรื่องคราวนี้ทำให้รู้เลยครับว่าบ้านไอ้เดย์โคตรโอ๋มันขนาดไหน... นับว่ายังดีที่มันรู้จักคิดได้
เลิกก่อเรื่องไม่เว้นวันอย่างเมื่อก่อน พวกเขาเชื่อใจไอ้เดย์ครับว่าไม่ได้ไปหาเรื่องเขาก่อน
มันเคยสัญญากับแม่แล้วว่าจะเลิกตีกับใคร ยกเว้นป้องกันตัวเอง..... (มึงเกินการป้องกันตัวไปเยอะนะกูว่า)

แม่ไอ้เดย์พูดกระซิบพร้อมกับมาจับมือผม “ขอบใจมากนะลูก ที่ช่วยเดย์..” แล้วยิ้มให้ตอนอยู่รพ.
ยังยิ้มได้อีกหรือครับนี่....... แสดงว่าเคยเจอมาหนักกว่านี้สินะ ก็น่าอยู่หรอก
ที่แม่มันมาพูดกับผมแบบนี้เพราะมันเป็นคนบอกแม่มันว่าถ้าไม่ติดที่ผม อีกฝ่ายคงเจ็บหนักกว่านี้



**************


กลับมาบ้านหัวค่ำแล้วผมโทรบอกแม่จ๋าว่าอยู่บ้านเดย์ ไอ้นี่ของเขาแรงจริงๆจ๋าไม่เคยบ่นเลยถ้าผมอยู่กับมัน
พวกเพื่อนๆมากันเต็มห้องมันเลยครับ คุยโม้โอ้อวดกันถึงเหตุการณ์ตอนมันต่อยกัน
ไอ้ซีนโชว์ว่าหน้ามันยังหล่อมากเหมือนเดิม (ถุ้ย!) มันบอกกระโดดกัดหูใครไปด้วยไม่รู้

“เชี่ย! กูจับตัวได้แล้วมึงนี่เองสัดซีน! มึงดูหูกูซิ!!! กูก็ว่าหมาไหนแม่งกัดหูกูไอ่สัด”   เป็นไอ้คิมครับ ขำขี้แตก
“เฮ้ยกูอ่ะอยู่แผนกจับแยกเว้ย แต่....กูว่ากูได้ถีบใครสักคน ไม่รู้ว่ะจำไม่ได้”  ไอ้ยูครับมันทำหน้านึก
“อ๋อ มึงถีบไอ้ลูกไง กูเห็น..”  ไอ้กีต้าร์เฉลยครับ
“สัดยู!”  ผมด่ามัน มันหัวเราะร่า แม่งจับได้แล้วห่านี่เอง ทำผมเกือบโดนไอ้เดย์ต่อยหน้าแหก

คุยกันจนจะออกอ่าวไทยครับ ไอ้ซีนโม้ขนาดมีขวดตีหัว แทงมิดๆอะไรของมันไม่รู้
“มึงเอาอะไรแทงเขา ขวดเชี่ยไรกูไม่เห็นอาวุธส้นตีนไรในมือมึงซีน”
กีต้าร์ขมวดคิ้วนอนกับพื้นเอาเท้าเขี่ยขาไอ้ซีนอย่างหมั่นไส้ไม่เชื่อมัน

“ก็ขวดยาคูลท์ที่กูถือติดมือมาไง ตีเสร็จกูก็เอานิ้วแทงรูจมูกมันแม่ง!มิดเลย...”
“อี๋เชี่ยซีนสกปรกว่ะ555”  ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คพูดพร้อมกันรับไม่ได้ บอกขี้มูกมันติดนิ้วมารึเปล่า
“5555555555555 สาดดดดดดด”

ไอ้ต้าร์บอกให้เดย์อยู่ว่างๆก็หมั่นซ้อมเพลงด้วย อีกสองวันจะถึงวันงานแล้ว มันให้ไอ้เดย์เอากีต้าร์กลับมาด้วย
ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ว่าจะขนชีทกับจดงานที่ไอ้เดย์ทำค้างคาไว้ แล้วต้องทำต่อมาส่งให้พรุ่งนี้
อาจารย์สั่งให้มันส่งทันทีที่ไปโรงเรียน

เชี่ยเดย์ถึงกับแกล้งตาย พอเพื่อนๆกลับบ้านไปแล้ว มันก็ฟื้นขึ้นมาแดกมาม่าต้มใส่ไข่ ที่บังคับผมลงไปทำมาให้สบายใจเฉิบ..

       
..........................................................
...................................

ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วเหลือผมหน่อเดียวที่ยังนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องมัน
เดย์มันนุ่งผ้าขนหนูเตรียมถอดเสื้อนักเรียนออก เดินผ่านผมจะเข้าห้องน้ำจู่ๆมันก็ร้องดัง

“โอ๊ย! เชี่ย...เจ็บแปล็บๆที่มือว่ะลูกคิด เนี่ยพอกำมือแล้ว แม่ง......ทำไงดีวะ”  มันรีบเดินมาหาผมตกใจ
ผมก็ลุกไปหามันจับมือมันมาดู ซวยแล้วมันต้องเล่นกีต้าร์ด้วยสิ เจ็บมานี่ซวยใหญ่เลยนะครับงานนี้

“เฮ้ย เดี๋ยวก็หายมั้งเดย์ มึงเจ็บเยอะมั้ยอ่ะ”
“กูเพิ่งรู้สึกเจ็บตอนนี้แหละ ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรนะ เนี่ยมึงดูโอ๊ยแกะกระดุมยังเจ็บเลย”
“เฮ้ยๆ มึงไม่ต้องแกะๆ เดี๋ยวกูแกะให้ มึงห้ามใช้มือข้างนี้ทำไรนะ ใช้อีกข้างนึงไป”
“แต่กูถนัดซ้าย..”

ผมรีบถอดเสื้อให้มันครับ เห็นกล้ามท้องไอ้เดย์แล้วผมถึงชะงักคิดได้.. มองหน้ามัน
มันก็พยักเพยิดหน้าบอกให้ผมถอดกางเกงให้ด้วย เฮ้ยนี่ผมต้องแก้ผ้าให้มันเรอะ!!?

“ย...เยอะแล้วมึง! มือเดียวมึงก็ถอดได้”  ผมหนีไปนั่งเล่นเกมส์ต่อมันก็ขำแล้วถอดกางเกงเอง
แต่พอมันเข้าห้องน้ำไปไม่เท่าไหร่ แม่งก็ตะโกนเรียกผมไปหามันหน้าห้องน้ำ  ผมเดินหน้าบูดไป

มันว่า  “ลูกคิด กูอาบน้ำไม่ถนัดว่ะ.... กูจะถูตัวได้ยังไงวะ”
“เดย์ ......ถ้าจำไม่ผิดกูเห็นมึงแดกมาม่ายังถนัดอยู่เลยนะ”
“เอ้อ! ก็นั่นแหละตั้งแต่กูกินมาม่าเสร็จกูก็เริ่มเจ็บๆมือไงเนี่ย! มึงมาช่วยกูหน่อยดินะ นะ”
“ห่า! ช่วยเชี่ยไรมึงล่ะ อาบเองดิไอ้บ้า!”
ผมหันหลังเดินหนี มันออกมาลากผมเข้าห้องน้ำไปเลย

“ว้ากกกกกกกกกกก ไอ่ๆๆ กูเปียกเลยสัด!”  มันเอาฝักบัวสาดน้ำใส่ผมครับเต็มหน้า
“55555”
“หัวเราะหาพ่อง”
“อ้าวๆๆ”   มันทำหน้าโหดใส่จนผมสะดุ้ง
“ห..หัวเราะหา พ...เพื่อน!มึงเหรอ”
“ก๊ากกก555555555555!!!”

ผมจะหนีออกจากห้องน้ำครับมันก็ล็อคคอไว้ กระซิบพูดข้างหู  “มาสระผมให้กูหน่อย”
ผมมองหน้ามัน มันยิ้มแป้นแปลกๆ ผมเลยไล่มันให้ไปนั่งในอ่าง มันก็ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวแหละครับ
หมั่นไส้มันจัง เลยแกล้งมันหน่อย สระผมให้มันจนฟองเข้าตามัน สมน้ำหน้า

“โอ๊ยเชี่ยลูก เดี๋ยวมึงโดนๆๆ”  โวยวายไปเหอะตอนนี้หัวมึงอยู่ในกำมือกูเว้ย
ผมแกล้งให้มันแสบตาบ่อยๆ มันก็บ่นด่าผม น่ารำคาญต้องวักน้ำมาล้างหน้าล้างตาให้มันอีก..

“เดี๋ยวดิ ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลยนะ จะรีบไปไหนอ่ะ”   ดู..........มันคงบ้าไปแล้วครับไอ้เดย์รั้งผมอีก
สระผมให้มันสะอาดแล้วยังได้คืบจะเอาศอกทั้งปีไอ้บ้านี่ใช้ได้ใช้เอา  ผมเลยว่าให้มันหันหลังไป

“จะทำอะไรอ่ะ”  ไอ้เดย์หันมาถาม
“ก็ถูหลังให้มึงไง ทำให้แค่นี้พอนะ อย่างอื่นมึงไปขัดเอาเอง”
“55 มีคนช่วยขัดก็ดีนะ เสียว เอ๊ย สะอาดดี555”
“สัดดิ......”
“ห๊ะ..อะไรนะ”
“สะอาดดิ..”
“หึหึ อะโอ๊ย!....เบาหน่อยดิ มือรึตีนวะ หลังกูถลอกหมดพอดี มึงเอาอะไรขัดหลังกูเนี่ย...สก็อตไบร์ท!?”
“ก็ขัดหลังควาย”
“อะไรซิ”
“ก็ขัดหลังครายยยย ใครเขาก็ขัดแรงแบบนี้แหละ”
“เออไม่ต้องถูแรงขนาดนี้ก็ได้ เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นกะกู”
“เฮ้ยยังจะมีส้นตีนไรอีกวะ”
“มึงว่าอะไรนะ”
“ยังจะมีส้มจีนเหลืออีกมั้ยวะ..... ”
“.........อ๋อ ที่พี่ดรีมซื้อเข้ามาเมื่อเย็นอ่ะเหรอ ไอ้ซีนแดกไปหมดแล้วมั้งเห็นขนกลับบ้านไปด้วยต่างหาก”
“เชี่ยเดย์”
“..................”
“...เฮียเดย์! เฮียเดย์ครับ สบายตัวดีมั้ยคร้าบ”
“ความจริงมึงไม่ต้องเน้นคำว่าเฮียขนาดนี้ก็ได้นะ”
“ ค...รวย”
“ลูกคิด..”
“ควร! ควรแล้วไง55สมควรตามนั้นเลย555 มีไรวะ”
“พอเหอะ..กูรู้ตั้งแต่ขัดหลังควายละไอ่สัด!!!”

อ้าว……..

“อ๊าคคคคคคคคคค อย่านะไอ่เชี่ยเปียกๆๆ!!!555”
ไอ้เดย์เอาน้ำสาดผม อย่างกับเราเล่นสงกรานต์กัน แต่ผมว่าสงครามมากกว่า
ไอ้หอกนี่เขาจะจับหัวผมกดน้ำ นี่มึงจะฆ่ากูเรอะ แล้วความดีที่กูทำมาล่ะ...อ้าวไม่มีเหรอ

“เฮ้ย! อย่า! หยุด! โอ๊ะๆๆ!!! เหวอๆๆ!!!” 
ผมร้องดังลั่นห้องน้ำเลยครับ คือมันลื่นฟองสบู่ที่พื้น ผมจะวิ่งหนีไอ้เดย์มัน แบบว่าหน้าหงายกะทันหันเลยครับ

เวรกรรมท่าจะมีจริง หัวน่าจะฟาดพื้นไปแล้วถ้าไม่ได้ไอ้เดย์มารับไว้ มันผวากอดเอวผมรับตัวไว้ทัน
ผมก็ตะกายผวากลับมากอดมันแน่นตกใจหมด ผมหอบใจหาย....... เราจ้องตากันครับ

ผมไม่ชอบให้มันมองผมแบบนี้เลย ผมทำตัวไม่ถูก คือควรจ้องกลับไปรึมองหูมันดี
แต่ตอนนี้ดันเผลอจ้องตอบไปซะแล้ว ..

“ลูกคิด...”   ไอ้เดย์เรียกชื่อผม มือมันยังกอดเอวผมอยู่
.....เอ๊ะ..........!?   เดี๋ยวนะ!
“เชี่ยเดย์! มึงไม่ได้เจ็บมือนี่!”
ผมพูดดัง นึกขึ้นได้ มันไม่ร้องสักแอะ คว้าตัวผมได้หน้าตาเฉย แล้วไหงตอนแรกทำจะตาย
มือจะหักอย่างนู้นอย่างนี้ มันหลอกผมนี่! ผมหน้าบึ้งไม่พอใจมัน ผลักมันออก มันก็ทำยิ้มๆเนียนๆมึนๆไป เลวจริงๆ

“มึงอ่ะ! แกล้งหลอกให้กูทำนู่นทำนี่ให้ทำไมวะ! สนุกมากเหรอไอ่ฟาย! กูกลับแล้ว!!!”
ผมเดินลิ่วออกจากห้องน้ำไปคว้าเป้นักเรียน แต่ไปยังไม่พ้นประตูห้องมันครับ

ไอ้เดย์วิ่งตามมาคว้าแขนผมไว้ ผมสะบัดออก แม่งก็รวบกอดทั้งตัวเลยทีนื้ ผมเหวอไปเลย
มันเล่นจู่โจมจากด้านหลัง โน้มตัวมาหอมแก้มผมแรงๆสองทีแล้วหัวเราะชอบใจ
“โทษๆอย่างอนน่า555 รอกูอาบน้ำเสร็จก่อนดิ55 เดี๋ยวไปส่งนะ”

ผมมองหน้ามันเหวอ เอ๋อแดกครับ พูดอะไรไม่ออก มันก็ชี้หน้าสั่งห้ามหนีกลับไม่อย่างนั้นมันจะตามไปถึงบ้านเลย
ผมยังอึ้งแดกอยู่ เดินลอยๆมานั่งแหมะที่เตียง เหลือกตาไปมาอย่างพยายามทำความเข้าใจ งงกับตัวเองครับ..   
 “เมื่อกี้เกิดไรขึ้นวะ..!?”   ถามตัวเองเบาๆครับ.......


“มึงหอมแก้มกูอ่ะ!”
ผมใส่มันเลยครับตอนมันออกมารีบแต่งตัว หยิบเสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงบอลสีแดงใส่ลวกๆ
ผมยืนทำหน้าบู่มันขำก๊ากว่าผมความรู้สึกช้าโคตร  “55555มึงบ้าป่าวลูก! มึงเพิ่งรู้เรอะ ป่ะ! กลับบ้าน!”

มันมาจูงมือผม...เรียกลากดีกว่า “โอ๊ะ! เดี๋ยว”  แต่ก็ชะงักกันหน้าประตูครับ ไอ้เดย์รีบลากผมกลับเข้าห้อง
 “........มึงเปลี่ยนเสื้อก่อน”
“ไม......อ๋อเสื้อกูเปียกหมด เพราะมึงแหละ ไม่เป็นไรช่างแม่ง กลับงี้แหละ”
“ไม่ได้”
“ทำไม”
“.......เห็นหัวนม ตำรวจจับข้อหาชมพูเกิน”
“ควาย”   ผมด่ามันร้อนหน้าตัวเองเลยครับ
 มันก็คุ้ยเสื้อในตู้มาโยนให้ ผมเปลี่ยนเสร็จก็โดนลากออกไปกับมัน 

........................

.........   ผมถามไอ้เดย์ไม่เลิกเรื่องที่มันบ้ามาหอมแก้มผม ทำทำไม มันก็ว่า
“ขอโทษที่แกล้งมึงไง มึงหายโกรธกูเลยเห็นป่าว”
“ไอ่สัด กูไม่ได้หายโกรธมึง กูตกใจ!”
“5555 เอาน่ากินๆๆ”
“..............”
“อร่อยป่ะ..คึคึ”
“..........อร่อย..”

โมโหตัวเองครับ ลืมโกรธมันเลยจริงๆมัวแต่ตกใจที่โดนมันขโมยหอมเอา ไอ้นี่เล่ห์มันเยอะจัด
ความจริงผมต้องโกรธที่หอมแก้มผมด้วยดิ แล้วตอนนี้ผมมานั่งแดกนมปั่นกับมันทำไมฟะ!?

มันพามากินนมปั่นก่อนกลับบ้านครับ ซื้อไปฝากจ๋าด้วย.. ผมนั่งมองมันกินอย่างอร่อย
พอมันมองมาผมก็หลบตาปุ๊บ...อัตโนมัติ....ไม่รู้ทำไมอ่ะ  แหะๆ

“มึงไม่เจ็บเหรอ”  ผมสังเกตุเห็นก็เอานิ้วจิ้มๆตรงมุมปากมัน เขียวแล้วนิดๆ
คงโดนต่อยไม่แรงเท่าไหร่แต่อีกฝ่ายนี่เยินจำหน้าเก่าแทบไม่ได้ครับ แว่นเวิ่นแตกแหลกละเอียด
เดย์มันได้ยินผมถามมันก็ยิ้มครับ ... ผมก้มหน้าอัตโนมัติอีกรอบ...
รู้สึกอยากเอาหลอดดีดนมเย็นใส่ตามันจัง ชอบมองกูจ๊างงงงง
หมั่นไส้แม่งมันดูระริกระรี้ไงไม่รู้ ผมก็ไม่เข้าใจ

....................................

.................

กลับมาบ้านผม ไอ้เดย์หลบหน้าแม่จ๋าเล็กน้อย ชวนผมขึ้นห้อง
“โอ๊ย เบาดิ!มือมึงอ่ะลูก!”
“เอ้าฟาย! อยู่นิ่งๆดิเดย์ มันเจ็บที่ไหนวะเฮ้ย!”
ไอ้เดย์จับมือผมออกบีบแน่น ผมถือสำลีจุ่มเบตาดีนทาแผลถลอกที่ศอกให้มัน 
เพิ่งค้นพบหลังจากทายาที่มุมปากให้มันแล้ว

“ปล่อยมือกูดิ ไม่ทาแล้ว แค่นั้นพอแล้ว มึงกลับบ้านไปได้แล้วไป”
ผมไล่มันมันก็ยิ้มๆ  ยกมือผมที่มันจับไว้มาดู ทำลูบไปลูบมาให้ขนลุกก่อนพูด
“ลูกคิด มือมึงนี่........”
“อ....อะไร...”
ไอ้บ้านี่เขายิ้มทำไมนักหนาวะ ตามึงเยิ้มไปนะ ง่วงนอนเหรอ?
“สากดีเนอะ”
“ขอบใจนะไอ่สัด”
“ดูหน้ามึงใกล้ๆอย่างนี้แล้ว ขนตามึงก็......”
“ขนตากูทำไม”
“สั้นดีเนอะ..”
“มึงไม่มีอะไรทำแล้วมึงก็กลับบ้านไปเหอะเดย์ มึงมานั่งวิเคราะห์ขนตากูทำแป๊ะไรวะ ดูขนตูดกูด้วยมั้ย”
“ถ้ามึงถอดให้ดู กูก็ดู”
“ไอ่ฟาย! กลับๆไปวุ้ย!!!”

ผมดันมันให้ลุก ผลักมันถีบมันให้ออกไปจากห้องผม ผมบอกอยากนอนแล้ว รู้มั้ยครับมันทำไง
มันหันกลับมาดึงผมไปหอมแก้มสองที ผมสะดุ้งผลักมันจนมันเซ

“อย่าเข้ามานะมึง! เชี่ยเดย์!!”

เงียบเลยครับ เกิดความเงียบกริบขึ้นทันใด ....ก็ผมตกใจอ่ะ

ไอ้เดย์ทำหน้าไม่พอใจจัดจนผมนึกกลัวเลยครับ มันโมโหที่ผมผลักมันออกอย่างเห็นได้ชัด
มันกำมือแน่นทำหน้าเจ็บใจจ้องผมตาขวาง ก่อนเข้ามากระชากตัวผมให้เข้าไปหามัน มันกอดแรงมาก
ก้มเอาหน้ามาซุกเข้าซอกคอผม ผมสะดุ้งดิ้นๆๆพยายามจะผลักมันออก เจ็บจี๊ดๆที่คอ ตกใจมากด้วย
 
แต่แล้วผมก็ต้องชะงักแข็งเป็นหินเพราะมันขู่ผม
“แน่จริงมึงผลักกูให้ออกนะ! ถ้ากล้าก็ต่อยกู! ไม่อย่างนั้นก็หยุดเลยอยู่เฉยๆ!อย่าดิ้น!”

กลัวใจมันจริงๆจะทำอะไรผม พอมันยอมปล่อย ผมก็รีบวิ่งไปส่องกระจก คลำที่คอที่รู้สึกเจ็บๆ
ผมต้องตาโตเท่าไข่ห่านเพราะไอ้สิ่งที่เห็น  ..   “เชี่ยเดย์มึงทำอะไรกูเนี่ย!? เชี่ยยยยยยย รอย!”

มันบ้าอะไรเนี่ย ไอ้เดย์มาทำรอยจูบที่ซอกคอโผ้มมมมมมมมมม!!!|||||||||||||*||

ผมคลำคอตัวเอง รอยนี่มันเห็นชัดถนัดตาสุดๆไปเลย พาลให้รู้สึกโกรธมันขึ้นมา หันไปมองไอ้เดย์ทำตาโกรธๆใส่
มันกำลังกอดอกมองผม ยังอมยิ้มขำได้อีกนะมึง แต่แค่ผมอ้าปากจะพูดด่าอะไรมัน มันก็ชี้หน้าขู่ผมอีก
“ถ้ามึงด่ากู เดี๋ยวกูไซร์อีกข้างนะ!”      ไอ่สัด......ท่าจะทำจริงด้วย
“...................ฮึ่ม!!”  ผมกัดปากตัวเอง กำมือแน่นโมโหครับ ไม่กล้าด่ามันเลยเล่นพูดงี้

“มึงทำไมชอบเล่นอย่างนี้วะ กูไม่ชอบ ห้ามทำๆๆ ห้ามทำแบบนี้อีกนะเว้ย!”
“ กูเคยบอกมึงแล้วไง กูเป็นคนห้ามใจตัวเองไม่เคยได้.....”
สะอึกเลยครับผม ไอ้เดย์สาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยรีบไล่มัน
“กลับบ้านมึงไปได้แล้ว!”
“เอ้อ!”

โล่งอกครับ เดย์มันทำท่าเหมือนจะยอมเดินออกไปแล้ว แต่ผมก็ต้องสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก
มันชะงักเท้าแล้วหันกลับมา พุ่งเข้ามาซะประชิดตัวผมที่กลั้นใจยืนตัวแข็ง ผมหลับตาปี๋ กลัวมันจะทำบ้าๆอีก
แต่คราวนี้มันแค่มากระซิบข้างหูครับ    “ พรุ่งนี้เจอกันนะ ”


…………..ยัง.............ยังจะมาเจอกูอีก! พรุ่งนี้กูไม่อยากเจอมึงแล้ว! ไอ้เวรเอ๊ย...

พรุ่งนี้วันเสาร์ผมจะนอนตื่นสักสี่โมงเย็นไปเลยแม่ง.......

ว่าอย่างนั้นแต่ไม่รู้คืนนี้ผมจะนอนหลับมั้ยเนี่ย........... T T
ใจเต้นโครมครามไปหมด ยังเต้นแรงไม่หายเลยครับ








tsktonight…

***ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันนะจ๊ะ บวกเป็ด กับเม้นท์ให้จะยิ่งน่ารักที่สุด555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 8 ห้ามใจ... (13/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 13-04-2015 21:50:29

ชอบบบบบ แต่แอบกลัวเดย์ว่ะเฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆ
 o13

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 9 จำไว้นะ... (20/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 20-04-2015 01:30:13

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 9 จำไว้นะ/1   






วันเสาร์........
ทั้งที่ผมตั้งใจจะนอนกินโลกกินจักรวาลแม่งมันทั้งวันไปเลย.. แต่ก็โดนไอ้ฝูงลิงเปรตชิงบลูด็อกมาเกิดทั้งหลาย
(ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้น็อต ไอ้มาร์ค) มันมาช่วยกันขุดถอนร่างผมออกจากที่นอนอันแสนสุขตั้งแต่ไก่โห่
เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นราวๆเที่ยงวันเห็นจะได้…

ณ บ้านไอ้กีต้าร์…..

“ลูก........ มึงโอเคป่าวเนี่ย”
เสียงไอ้ซีนครับ มันนั่งกินมะม่วงอยู่ข้างๆ หรี่ตาไม่มีเหล่าเต๊งมามองผมเหมือนคาใจมันมาก

“เออว่ะ เฮ้ยลูกคิด.....มึงยังไงของมึงเนี่ย กูก็อยากถามตั้งนานแล้ว”
คราวนี้เสียงไอ้คิมครับ มันกำลังปอกมะม่วงใส่จานให้พวกผมกินกัน แม่ไอ้กีต้าร์ซื้อมาเลี้ยงเป็นเข่ง
ผมเหลือบตามองพวกมันซ้ายที ขวาที ถอนใจแล้วก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อครับ..

“เฮ้ยนี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยวะไอ้คิม ว่าวันนี้มันร้อนเชี่ยๆอ่ะ!?” 
ไอ้ซีนทำเสียงสูงกวนตีน เงยหน้ามองดินฟ้าอากาศ เรานั่งกันอยู่ระเบียงบ้านหน้าห้องซ้อมดนตรี

“ก็มีแต่คนบ้าอย่างไอ้ลูกเท่านั้นแหละ 555เสือกแต่งซะอย่างกับอยู่เกาหลี55555”  ไอ้คิมหัวเราะซะหน้าดำ

ไอ้ซีนมันก็หัวเราะปากบาน “555ก๊ากกมึงแม่งไม่ได้ดูเชี่ยไรเล้ย55 ช่วยเคารพเหงื่อกูด้วยครับ ร้อนจะตายห่า!”
ทำไมไอ้ที่กินอยู่ไม่เป็นทุเรียนนะ ผมจะได้เอาเปลือกให้พวกมันอม ปากพวกมันจะได้ไม่ว่างขนาดนี้

“เออมึงบ้ารึเปล่าลูก! ใส่เสื้อกันหนาว!? แม่งร้อนฉิบหายยยยย!?55 55 สติมึงอ่ะสติ!5555”  เสียงไอ้กีต้าร์ครับ
มันยืนตั้งสายกีต้าร์ให้ไอ้เดย์ที่กำลังยืนแอบอมยิ้มลอบมองมาทางนี้

ผมขยำกำคอเสื้อเสว็ตเตอร์แขนยาวสีดำของตัวเอง กัดฟันพูด “กูหนาว! อย่ามายุ่งกับกูน่า!”
โธ่ได้เสื้อคอเต่าปิดคอมิดชิดนี่แหละดี ไม่อย่างนั้นผมโดนล้อแย่แน่ ให้พวกมันคิดว่าผมเป็นบ้าแหละดีแล้ว
ตอนพวกเพื่อนมาปลุกผมต้องหลบแทบตาย กลัวจะมีใครเห็นรอยดูดที่คอจะแย่

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตหูมันหนวกครับ แม่งเดินมาเบียดไอ้ซีนออกนั่งประกบตัวผม พยายามจะจับนู่นนี่แงะเสื้อผมดู
ว่าผมใส่เสื้อมากี่ตัว แต่งตัวแบบนี้บ้ารึเปล่า

“เอ๊ะไอ่พวกห่า! |||||||*||| อย่ามายุ่งกะกู๊~!!!”  ผมต้องลุกหนีกำคอเสื้อลี้ภัยไปนั่งมุมอื่น มันก็เกาหัวงงๆกัน
ออกจากบ้านมาร้อนจะตายห่า ผมก็ต้องทน เพราะไอ้เวรเดย์คนเดียวเลย ฮึ่ม -*-
 
แนะ! แนะๆ!! มึงยังมีหน้ามายิ้มเยาะกูอีกนะเชี่ยเดย์!

 ผมเจ็บใจหยิบมะม่วงในจานตรงหน้าเขวี้ยงใส่มัน ดันสะเออะรับได้เอาไปแดกอร่อยอีก  เฮื่อย....
“ไม่รู้ใครบ้ากว่ากู บ่นร้อนแต่ชวนมานั่งนอกระเบียง แทนที่จะเข้าไปนั่งห้องแอร์พวกมึงแหละประสาท”
ผมก็บ่นอุบอิบๆคนเดียวของผมไป หวาดระแวงไม่เป็นสุขล่ะครับกลัวคนจะเห็นว่าคอมีรอยแดง

ก็สัญญากับมันไว้แล้วนี่ครับทำไงได้ สุดท้ายต้องยอมมาดูไอ้เดย์ซ้อมดนตรีที่บ้านไอ้ต้าร์ ไอ้กีต้าร์บ้านมันรวยครับ
มีห้องซ้อมดนตรีส่วนตัว ก็ของพ่อมันนั่นแหละ เขาเป็นศิลปินเก่า รักเสียงเพลงกันทั้งบ้าน กีต้าร์มันลูกชายคนเดียว
พ่อแม่มันก็เข้มงวด แต่ถ้าเป็นเรื่องดนตรี บ้านนี้เขาสนับสนุนครับ เปิดห้องต้อนรับยอมให้ขนเพื่อนมาเป็นโขยง

 หึหึ แต่ถ้าจะให้อวดไอ้เรื่องตามใจลูกชายนี่ เห็นทีจะไม่มีใครสู้แม่จ๋าของผมได้
รายนั้นเขาตามใจทู๊กอย่าง... (หมายถึงตามใจตัวเขาเองนะ T T ตลอดอ่ะ...)

พวกเรามากันครบครับเหลือไอ้ยูเดี๋ยวมันตามมาทีหลัง เห็นว่าไปซื้อของกับพี่บาสแฟนมัน
แล้วไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์ก็เล่นโน้ตเรื่อยเปื่อย รอพวกรุ่นพี่ที่อยู่มหาลัยเขามากัน


ไม่นานหรอกครับพวกรุ่นพี่ก็มาครบ พี่โจวมี่ที่ร้องนำรายนี้เจ้าชู้สุดๆ สาวเพียบไม่แพ้พี่อ๊อฟมือเบสที่แขนเจ็บ
พี่แกก็ตามมาดูด้วย วันนี้ให้ไอ้ต้าร์เล่นแทน ส่วนไอ้เดย์ก็อย่างที่ตกลงกันมาเสียบเป็นมือกีต้าร์แทน
พี่สรมือกลองที่เป็นแฟนกับพี่นุ่มมือคีย์บอร์ด เห็นแกดูดิบเถื่อนไว้หนวดเครารำไรอย่างนี้
กลัวแฟนหงอเลยล่ะ พี่นุ่มเป็นสาวหนึ่งเดียวในวง เหมือนจะเรียบร้อยแต่ที่จริงโหด คู่นี้เขาตลกน่ารักดีครับ

ส่วนไอ้ตำแหน่งอีกอย่างที่เหลือ ผมไม่รู้มันจำเป็นมากมั้ยกับวงเขา... มือเขย่าไข่ครับ
(เครื่องดนตรีนะครับอย่าคิดไกล) ได้พี่กานต์คนเงียบ ไม่ค่อยพูดค่อยจาครับ ยิ้มนิ่งๆแล้วเขย่าไข่ลูกเดียว

เขามากันครบก็เริ่มซ้อม ตอนแรกก็ทำท่าจะมีปัญหา คือ... ไม่ใช่ว่าไอ้เดย์เล่นไม่ได้หรืออะไรหรอกนะครับ
พวกพี่เขาหิวข้าวกัน แบบว่ายังไม่ได้กินมาแล้วมันเล่นไม่ค่อยออก ร้องเสียงหลง เล่นโน๊ตเพี๊ยนไปเพี๊ยนมา
ไอ้คิมมันเลยขันอาสาไปทำข้าวผัดสูตรพิเศษช่วยกู้โลกให้ แหม่.....เรียกว่าอะไรดีล่ะครับ
เรียกเป็นจานคงไม่ได้เพราะมันใส่กะละมังสแตนเลสมา แม่งทำมาเป็นกะละมัง พวกเราเลยช่วยแบ่งมากิน

“เฮ้ยคิม ก็อร่อยดีอ่ะนะ แต่ไหนมึงบอกสูตรพิเศษ มันพิเศษตรงไหนวะกูว่าข้าวผัดหมูธรรมดา?”
พี่อ๊อฟครับแดกเต็มปาก หันมาถามแบบข้องใจจัด พลางหันไปหาแนวร่วมที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถาม
อย่างไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์  ไอ้คู่จิ้นนี่มันก็ตัวติดกันซะน่าหมั่นไส้นะครับบางที มีป้อนมีแลกกันกินด้วย
คือมึงกินอย่างเดียวกันป่ะ? มึงแลกกันกินเพื่อ?..

 “ก็ใส่ไข่เพียบเลย พี่ไม่เห็นเหรอครับเนี่ยๆ”  ไอ้คิมมันยิ้มตอบหน้าตาเฉย
“โอ๊ยไอ่ห่า พิเศษของมึงนี่คือใส่ไข่!? 5555555โว้ยใครเอาไอ่เชี่ยนี่ไปเก็บทีดิ๊555”   พี่อ๊อฟขำแหลก

ไอ้เดย์กินเงียบๆครับกับคนไม่สนิทมันจะนิ่งอย่างนี้แหละ แต่ผมว่าอีกไม่นานหรอกมันต้องเกรียนแตก
พี่โจวมี่นั่งกินไปขำไป ก็ขำพี่สรที่โดนพี่นุ่มด่าว่ารำคาญหนวด เมื่อไหร่จะโกนทิ้งๆไปซะทีเหมือนขน...
ส่วนพี่กานต์วางมือจากไข่เลิกเขย่า มานั่งกินข้าวอย่างเงียบเชียบ.....

บางทีผมว่าพี่คนนี้แกเหมือนเงานะ เงียบเกิ๊นตั้งแต่มาได้ยินเรียกชื่อพี่โจวมี่นักร้องนำนั่นแค่คำเดียว
ใครพูดกับแกก็ยิ้มเย็นๆแค่นั้นเอง ผิดกับพี่อ๊อฟที่สนิทกับไอ้กีต้าร์ที่สุดเฮฮาปาจิงโกะสุดฤทธิ์ครับ
เจอกันไม่กี่ครั้งตีซี้ตบหัวพวกผมได้หมด


หลังกินอิ่มกันแล้วก็เล่นดีขึ้นเรื่อยๆครับ

ดูเขาเล่นดนตรีก็แปลกใหม่ดีครับ ผมไม่เคยเห็น ทุกคนดูเท่ดี.... แต่..ยกเว้นไอ้บ้าเดย์นะผมไม่มองมันหรอก
แต่มันชอบมองมาทางผมตลอดเลย มองกูทำไมวะก้มหน้าก้มตาเล่นกีต้าร์ของมึงไปดี๊

...เห๊อะแน่ล่ะ ก็วันนี้ผมยังไม่ยอมพูดกับมันสักคำเลยนี่ครับ มันก็พยายามมาป้วนเปี้ยนนะ
ผมนั่งที่โซฟาในห้อง มองเขาซ้อมดนตรีไปเรื่อย แรกๆก็ตื่นเต้น ตื่นตา แต่นั่งไปนั่งมาพอเขาเล่นเพลงช้า
ผมดันง่วงซะนี่....

.......................................

.........................

.........  “เฮ้ยลูกคิด.. ลูกคิด ตื่นๆ นอนได้ไงวะเสียงดังขนาดนี้ มาๆแดกหนมกัน”
เสียงไอ้ยูครับ ผมงัวเงียขยี้ตาดูมันขนถุงอะไรนักไม่รู้มากองที่โต๊ะเต็มไปหมด อะไรวะไอ้นี่มาถึงก็มาปลุกผมเลย

พวกวงดนตรียังซ้อมกันอยู่พี่โจวมี่แหกปากร้องร็อคผมหลับต่อได้ไงวะ สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนดึก
อยากนอนต่อแต่ก็อยากกินครับ ผมเลยนั่งหลับตาแกะป็อกกี้แท่งมากิน เคี้ยวๆอยู่ ได้ยินเสียงใครขำอยู่ข้างๆไม่รู้
ลืมตาหันไปดูนึกว่าเพื่อนตัวเองแต่ไม่ใช่ครับ เป็นพี่บาส  “อ้าว! (ตกใจหมด) พี่บาสมาด้วยเหรอครับ หวัดดีครับพี่” 
ผมไหว้ทั้งกล่องป็อกกี้เลย ไอ้ยูจะพาแฟนมาด้วยก็ไม่บอก ปกติไม่ค่อยได้เจอนักหรอกครับ
นึกว่าจะได้เจอพี่แกตอนแข่งบาสซะอีก

“ง่วงขนาดหลับกินเลยเหรอลูกคิด555”  พี่บาสยังแกล้งแซวผม เพื่อนๆพากันมาทักทายพี่แก ได้ขนมกินกันเปรมเลย
พี่บาสขอตามไอ้ยูมาดูเพื่อนซ้อมดนตรีด้วย เลยใจดีซื้อขนมมาฝากเพื่อนแฟนตรึม

อ่า....นึกภาพตอนสองคนนี้ไปซื้อของด้วยกันออกเลย ไอ้ยูอย่างมากก็มีหน้าที่ถือของและเดินตาม
อยู่กับพี่บาสผมเห็นมันทำเป็นอยู่สองอย่างนี่แหละครับ

เห็นขนมไม่ได้กันเลยครับ พวกรุ่นพี่ที่เล่นดนตรีไม่เป็นอันเล่นร้องอยากกิน ขอพักก่อนวิ่งมาค้นถุงบนโต๊ะกันใหญ่
ตีเนียนแซวไอ้ยูว่าแฟนโคตรใจดีดี๊ดี ก็ป่ะเหลาะกินของเค้านั่นแหละ
ผมนั่งขำ ไอ้ยูมันเขินนั่งยิ้มๆคว้ามือพี่บาสมาจับเล่นคุยกันงุ้งงิ้งๆๆ

....เอ่อ.......เห็นใจกูบ้าง กูโดนเขาทิ้งมายังไม่ถึงเดือนดี หันหน้าหนีก็เจอคู่พี่สรกับพี่นุ่มป้อนขนมกันอีก
หันหนีไปอีกทางเจอไอ้ต้าร์คุยโทรศัพท์กับแฟนครับ ยิ้มหน้าใหญ่รกตาผมไปหมด เซ็งครับถอนใจหันไปทางอื่น
เจอไอ้บ้าซีนร้องเพลงจูบเย้ยจันทร์เล่นกับไอ้คิม อุบาว์ทลูกนัยน์ตามากตอนมันเชยคางกัน แต่ฮาตรงมันไม่จูบกัน
ไอ้ซีนแกล้งตบไอ้คิมลงไปกองกับพื้น แล้วกระทืบๆๆๆแทน.... 

เบือนสายตาไปด้านหลังพวกมัน เจอพี่กานต์นั่งกอดอกถือไข่รอนิ่งๆ..... ข้างๆมีพี่อ็อฟคุยโม้โอ้อวด
โชว์รูปสาวๆในสต็อคกับพี่โจวมี่ ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตนั่งที่พื้น อยู่ใกล้ๆเท้าผมนี่แหละครับ
ไอ้สองคนนี้ไม่ทำอะไรหรอก นอกจากเล่นเกมส์แข่งกัน

……เอ่อ ผมใช้เวลามองสำรวจรอบตัวแค่ไม่นาน ก็รู้สึกได้ว่าไอ้เดย์ไม่อยู่....
มันเดินออกไปตอนไหนนะเมื่อกี้ยังดีดกีต้าร์เต๊งๆอยู่เลย

ผมชะเง้อชะแง้มองที่ประตูไม่เห็นมันเปิดเข้ามาซักที ไปไหนทำอะไรของมันนะ ผมสงสัย
นั่งกินนอนกินสงสัยอยู่พักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นไอ้เดย์เข้ามาในห้อง ใครเปิดประตูเข้าออกไปห้องน้ำกัน ผมก็มองตาม

ผมรู้สึกเบื่อๆเลยเล่นเกมส์ในมือถือ แต่ก็ยังไม่หายสงสัยว่าไอ้เดย์หายไปไหน
อยากรู้เลยเก็บโทรศัพท์แล้วหันไปถามไอ้ยูว่าไอ้บ้าเดย์มันหายไปไหน แล้วดูไอ้ยูตอบนะครับ 
“ก็อยู่ในใจมึงไง”

“เชี่ย! เอาดีๆดิยู มึงไม่ตอบกูมาดีๆเดี๋ยวกูจะฟ้องพี่บาสให้หมดเลยนะ”   
นี่ๆๆเป็นไงครับเจอผมปั่นบ้าง ไอ้ยูสะดุ้งหันไปมองพี่บาส พี่บาสขมวดคิ้วรีบถามผม
“ฟ้องอะไรลูกคิด มันทำอะไรไว้ไหนบอกพี่ดิ๊”

ผมหัวเราะไอ้ยูก็ด่าผมว่าหางานให้มันแล้วมั้ยล่ะ “โธ่พี่บาสไปเชื่อไอ้ลูก วันๆมันไม่กินก็นอน ไอ้นี่มันมั่ว
ไม่ได้มีเรื่องอะไรซักหน่อย”  ยูแม่งรีบแก้ตัวร้อนรน จากที่ไม่มีอะไรมึงจะทำให้ดูน่าสงสัยทำไมวะผมก็ขำ

“ผมล้อเล่นๆพี่ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไอ้ยูเด็กดี รักพี่บาสคนเดียว ฮิ้วววววว!!!”   ไอ้เสียงต่อท้ายไม่ใช่ผมนะครับ
พวกเพื่อนๆมันช่วยกันหอน แค่พี่บาสทำตาขู่ไอ้ยู ไอ้ยูก็หงอแล้ว อย่างฮา.......... เอาจริงๆนะจนถึงทุกวันนี้
ผมยังไม่รู้เลยตกลงสองคนนี้ใครผัวใครเมีย55 หลอกถามไอ้ยูก็ไม่เคยหลงกลบอกซักที ผมดูไม่ออกหรอก


........... เดินออกมาตามหาไอ้บ้าเดย์ครับ ไม่รู้หายหัวไปไหน แต่หาได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอมัน
มันนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหลังบ้านกำลังคุยโทรศัพท์กับ....ผู้หญิงคนนั้น

“โม............ไม่ต้องเสร่อโทรมาอีกนะ! กูไม่รับนะ เสียเวลา!”
โหย มันดูหัวเสียนะครับ ท่าทางจะตัดขาดกับทางนั้นแน่แล้ว เผลอๆมีด่ากันไปหลายยก
ไอ้เดย์มันหันมาเห็นผมก็ทำหน้าตกใจนิดๆครับ “อ้าว...มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ”

“ไม่ทันได้แอบฟังมึงหรอก อยากเล่าก็เล่ามา ไม่อยากเล่าก็ช่างมึง...”  ผมมานั่งข้างมัน เหล่มองมัน
ชะ! ทำมายิ้ม ยิ้มอะไรฟะ!?

“ยอมพูดกับกูแล้ว?”   มันถามมาทำเอาผมเสียแผนเลย กะว่าจะไม่พูดกับมันซักสามวัน
ให้มันรู้สึกว่าผมไม่ชอบให้มันทำแบบเมื่อคืน  ถ้วย! ดันลืมซะได้!  -|||||-

เชี่ยเดย์หัวเราะผมที่ทำหน้าเอ๋อใส่มัน ผมจะลุกหนีมันก็ดึงผมให้เข้าไปนั่งใกล้ๆกอดคอผมไว้
“ไม่มีไรหรอก ถ้ากูพูดเพราะๆดีๆด้วยแม่งก็ตื้อไม่เลิกซะที ไม่รู้จะทำไง ใช้ผู้ชายเป็นเครื่องมือกะให้กูหึงไง
ส่งไอ้แว่นนั่นมาแสดงตัว กูสอยซะร่วง เขาก็คิดว่ากูมีใจงะ...กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองอีกว่ากูงอน555ขำว่ะ”

ท่าทางไอ้เดย์จะไม่เสียดายน้องโมโนตมนั่นจริงๆ มันนินทาให้ผมฟังว่าผู้หญิงมาจีบใช้ลูกไม้อะไรบ้าง
มันผ่านมาเยอะมันรู้หมด คนนี้มันว่ายังไม่ใช่ ยิ่งลองคุยดูก็ยิ่งไม่ใช่สำหรับมัน กะคุยเล่นๆตอนนี้ไม่เอาแล้วดีกว่า

“หายงอนกูรึยัง”  จู่ๆมันก็มาเข้าเรื่องนี้ ผมเลยใช้หางตามองมัน
“ฮึ! กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองว่ากูงอน..ขำว่ะ!”  ประโยคคุ้นๆมั้ยครับ ยืมของมันมานั่นแหละ
ผมไม่ได้งอนมันซักหน่อย ผมเคืองเฉยๆ มันเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง

“555กวนตีนอ่ะ...ดีกันๆ นะๆ นะๆ”  ไอ้บ้าเดย์ชูนิ้วก้อยมาหาครับ มึงคิกคุไปแระทำเสียงอ้อนบาทาด้วย
“ทำไมต้องดีกับมึง กูไม่ได้เป็นไรซักหน่อย”  ผมลุกไปมันก็รีบเดินตามมาครับ
“55จริงอ่ะ งั้นก็กอดได้เหมือนเดิมแล้วดิ”
“อึก!/////*// อื้ออ!!! ปล่อยกูเลยไอ้!”   
แม่งมากอดเอวผมทำท่าจะก้มมาหอมแก้มด้วย ตกใจเหวอเลยครับ
“หอมทีได้ป่ะ ทีเดียว นะ นะ”   
“เฮ้ยเดย์! มันใช่เรื่องมาขอกันอย่างนี้เหรอวะ!?”
“อ้าวแล้วก็ไม่บอกกูว่าทำได้เลย อื้ม! (ฟอด!)”
“เชี่ยยยย!!!//////*// มึงหอมแก้มกูทำไมเนี่ย!?”
“เอ้า! ก็มึงบอกไม่ต้องขอไง”
“กูหมายถึงผู้ชายกับผู้ชายอ่ะ! กูเพื่อนมึงอ่ะ!! ไอ่ควาย!!! เขาไม่มาหอมแก้มกันแบบนี้หรอกเฟ้ย!!!”

ผมหน้าแดงถึงหูเลยมั้ง เสียงดังมากก็กลัวคนอื่นจะเดินมาดู ไอ้เดย์มันเล่นแบบนี้อีกแล้ว

“โธ่มึงไม่เคยเห็นเด็กเมืองนอกเขาเล่นกันอ่ะดิ แม่งโคตรเชย กูเห็นในคลิปไลค์เยอะๆน่ะมีเพียบ
ก็ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้นมึงแม่งไม่รู้อะไรกับเขาเล้ยลูกเอ๊ย ใครๆเขาก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละเว้ย”
 
ผมอ้าปากค้าง ดูมันสิครับเถียงผมมาแบบนี้  ไอ่เชี่ยเดย์เขาไปดูเชี่ยอะไรมาเนี่ย??? กูว่ามึงได้อะไรผิดๆมาละ
“มึงไปเล่นไกลๆกูไป! กูไม่อินเทรนกับมึงด้วยหรอกไอ้บ้า”  ผมดิ้นออกจากวงแขนมันก็โดนมันฉุดมือไว้อีก
“ดีกันก่อนดิ...คึคึ555”   

ผมยืนหน้าบูดสงสัยมันจะขำหน้าผม ฮึ่ย..ไอ่ๆๆ ไอ่หน้าหน่อไม้ดอง!
มันจับนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยมันแล้วแล้วเอาหัวแม่มือไล่บี้กับหัวแม่มือผม...  “ดีกันๆๆ555”
“ทำอะไรของมึงวะอ่อนว่ะ วู้~”   ผมบ่นหน้ามุ่ยมันก็ขำคิกคัก จูงมือผมกลับไปห้องซ้อมบ่นหิวอีกแล้ว

กว่าจะกลับเข้ามาในห้องพวกเพื่อนๆพี่ๆสวาปามไปเกือบหมดแล้วครับขนม เหลือแค่ไม่กี่อย่าง
ผมหยิบถุงเฟรนฟรายที่ไอ้น็อตมันกินค้างไว้เพราะมัวแต่เล่นเกมส์ส่งให้ไอ้เดย์
แล้วแย่งป็อกกี้กล่องใหม่ในมือไอ้ซีนมาแกะกินคนเดียว
“ซ้อมถึงกี่โมงอ่ะ”  ผมหันไปถามไอ้เดย์ที่จับยัดๆเฟรนฟรายเต็มปาก หนีมือไอ้น็อตที่ไล่คว้าแย่งคืน   
“อื้ม..อักอ้าอกโองอั้ง..”   อ๋อสักห้าหกโมงมั้ง...ที่ผมเข้าใจเพราะเห็นมันชูไม้ชูมือบอกตัวเลข
“กูกลับก่อนได้ป่าว”
“ไม่ได้”   

พูดชัดเลยนะมึง ผมอยากกลับไปนอนแล้วอ่า... ปกติวันหยุดผมต้องนอนเยอะๆให้คุ้มกับที่รอคอย
ไอ้บ้าเดย์ยืนยันจะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมันห้ามหนีกลับ ไม่งั้นมันจะหนีกลับบ้านด้วยไม่สนใครทั้งนั้น
ดูมันสิครับ เหมือนเด็กชะมัด คือเพื่อนมันมีเยอะแล้วป่ะ เต็มห้องขนาดนี้ ผมจำเป็นอะไรนักหนา

“ยู มึงซื้อแอปเปิ้ลมาด้วยเหรอ กูอยากกินอ่ะขอลูกนึงดิ”  ไอ้เดย์ชี้ไปที่แอปเปิ้ลบนโต๊ะมีอยู่ห้าหกลูกได้
ไอ้ยูก็พยักหน้าชวนคนอื่นกิน พี่บาสซื้อติดมาเพราะเห็นมันแดงน่ากินลูกก็ใหญ่ดี กินไปลูกนึงแล้วหวานมาก

“อ่ะ......ลูก.....ลูกคิด..”  ผมงงๆครับ ไอ้เดย์เดินไปหยิบแอปเปิ้ลเอามายื่นให้ผมเฉย คนอยากกินคือมึงมิใช่?
“ปอกให้กูหน่อย เอาเปลือกออกนะ ทำเป็นยีราฟให้หน่อย ทำเป็นมั้ย”
“ห๊ะ!!?”
ควายเอ๋ย ควายเดย์ ไอ่ควายป่าไร้สัญชาติไร้สามัญสำนึก มึงเอาสมองส่วนไหนมาคิดได้วะ
ว่ากูจะสามารถปอกแอปเปิ้ลเป็นรูปยีราฟให้มึงแดกได้

“เฮ้ยเดย์ กูเคยเห็นแต่เขาปอกเป็นตัวกระต่ายไม่ใช่เหรอวะ? ยีราฟมึงมาไงเนี่ย555” 
ไอ้คิมขัดขึ้น เดย์มันก็ทำหน้านึกแล้วยักไหล่ไม่แคร์ ท่ามันนี่น่าถีบมากๆ

“อ่ะ..ปอกให้กูกินด้วย เร็วดี๊~~!ลูกคิดมึงอ่ะชักช้าว่ะ น่านะ นะแจ๊ะ”
ไอ้เดย์จับแอปเปิ้ลยัดเยียดใส่มือผมอีกสองลูก ฟังมันเร่งเร้าแล้วแปลไม่ออกครับว่าตกลงมันสั่ง
ขอ อ้อน บังคับหรือแอบด่าผม  ผมก็บุ้ยปากไปมาบ่นรำคาญมันจะมาอยากกินอะไรทำไมผมต้องทำวะ

“เอามานี่มากูปอกเอง”  ไอ้คิมยื่นมือมาขอแอปเปิ้ลจากผม ผมรีบส่งให้มันเลย แต่ไอ้เดย์รีบถลาเข้ามา
ตีมือไอ้คิมกับมือผม เจ้ากี้เจ้าการไม่ยอมให้ไอ้คิมทำ
“กูจะให้ไอ้ลูกมันปอก คิมมึงหันไปป้อนหนอนให้ไอ้สามตัวนั่นแดกต่อไป ไม่ต้องมายุ่งน่า”
เดย์มันพยักเพยิดหน้าบอกให้ไอ้คิมไปป้อนขนมใส่ปากไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตต่อ ปล่อยผมไว้กับมันซะ...

“เรื่องมากว่ะ! ทำไมกูต้องทำด้วยอ่ะ”  บ่นเสร็จผมก็เดินไปหยิบมีดที่จานมะม่วงมาปอกให้มัน
ไอ้กีต้าร์ยังคุยโทรศัพท์กับแฟน เห็นผมต้องนั่งปอกแอปเปิ้ลให้ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์กิน มันก็ขำ
ก็ผมไม่รู้จะต่อต้านความเอาแต่ใจของคนบ้าอย่างมันยังไงดีนี่ครับ ตัดรำคาญน่ะ

ผมกำลังปอกแอปเปิ้ลไปๆมาๆ รู้สึกหงุดหงิดได้ยินเสียงหัวเราะเหมือนคนแอบหัวเราะตลอดเวลา..
“ขำอะไรของพวกมึงกันวะ ไม่เคยเห็นคนปอกแอปเปิ้ลเหรอ บ้ากันป๊ะเนี่ย?”
ทั้งเพื่อนๆทั้งพวกพี่ๆ คืออะไรกันครับหันมามองทางผมแล้วขำกันจัง ท่าจะบ้ามีอะไรตลก

“555สาบานนะว่ามึงปอกเป็นอ่ะ5555”   
ไอ้คิมมันบ้ารึเปล่านะถามมาได้ ก็เห็นอยู่ว่าผมปอกอยู่เนี่ย!?

“มึงปอกเอาเนื้อไปกับเปลือกหนาเป็นเมตรขนาดนี้5555นี่มึงเหลือเชี่ยไรไว้ให้ไอ้เดย์กินวะ555555”
ไอ้มาร์คชะเง้อมองมันก็ขำเข้าไป ผมมองในมือตัวเอง เอ่อก็...

“555มึงดูๆ555พวกมึงดู เชี่ยลูกปอกเป็นรูได้อ่ะ555 มึงปอกยังไงเหมือนอุกกาบาตตกใส่ขนาดนี้55”
สัดซีนแม่งเสียงดังคับบ้านเกินไปรึเปล่าครับ มึงวิ่งไปตามคนที่ซอยถัดไปให้เขาแห่กันมาดูกูมา!

“เชี่ยกูงงจัดเลยสัด55555 แม่งปอกหนาขนาดนี้ ยังเสือกเอาเปลือกออกไม่หมดด้วยห่า55
 มึงเหลือไว้ทำเป็นลายเหรอ555”  ซีน......มึงยังไม่หยุดอีก

พี่อ๊อฟแกเห็นไอ้พวกห่านี่มันขำกันก็เดินชะโงกหน้ามาดูครับ  “แดกได้รึเปล่าวะเนี่ย555555555555” 
เอ่อ ..พี่อ๊อปครับใครเชิญพี่มาร่วมวิจารณ์งานศิลป์ของผมไม่ทราบ ไม่ต้องเสร่อได้มั้ยครับ

“มึงให้กูกินอะไร เนื้อแม่งติดอยู่ที่เปลือกกับแกนหมดเลย ไอ้แผ่นบางๆนี่คือที่มึงได้มา!?5555555”
เชี่ยเดย์เพราะมึงอยากแดกนักไม่ใช่เรอะ! มาหัวเราะกูอีก.... คำด่าที่เก็บไว้ในใจเยอะจัดเลยครับงานนี้
“ก็กูไม่ค่อยได้ทำ กูทำไม่ถนัด บอกให้ไอ้คิมทำให้ก็ไม่เชื่อเอง”     ผมไม่ปอกแม่งแล้ว

“ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยเห็นคนบ้าที่ไหนปอกแอปเปิ้ลได้.........” 

“..........” พูดแล้วค้างคาทำไมวะไอ้บ้าเดย์ เอาเล้ยด่ากูมาตามที่มึงสบายใจ (ผมประชดครับ!)

...ไอ้เดย์ท้าวแขนยื่นหน้ามายิ้มใกล้ๆกระซิบข้างหู ผมก็สะดุ้งเล็กน้อย

“โคตรน่ารักขนาดนี้เลยอ่ะ555”   

 โห-----------! คือพอได้ยินอย่างนี้เป็นได้สะดุ้งทั้งตัวเลยครับ

หันมองไปทั่วไม่มีใครสนใจก็โล่งอกไป เดี๋ยวมีคนเซ้าซี้ถามว่ามันพูดอะไรกับผม ผมก็โดนล้ออีก
“.....นี่ถ้ามึงยอมแดกทั้งเปลือกก็หมดเรื่องไปนานแล้วเดย์”
“555555555”        ไอ้บ้านี่ขำเข้าไป ชิ.. แต่มันก็ยอมกินนะครับไอ้ที่ผมปอกไว้เละเทะนั่น....แหะ


แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ถามผมครับ  “ลูกคิด มึงหนาวเหรอ วันนี้ร้อนจะตายใส่เสื้อหนาปิดแขนปิดคอขนาดนี้มาทำไมวะ”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 9 จำไว้นะ... (20/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 20-04-2015 01:32:46

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 9 จำไว้นะ/2     






แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ถามผมครับ  “ลูกคิด มึงหนาวเหรอ วันนี้ร้อนจะตายใส่เสื้อหนาปิดแขนปิดคอขนาดนี้มาทำไมวะ”

เอาอีกแล้ว พวกมึงนี่ช่างสงสัยกันจ๊างงงง   “กลัวดำ”  ผมตอบสั้นๆ แต่ไอ้ยูแม่งยังไม่เลิก

“ใช่เร้อ....ปกติมึงไม่เคยกลัวดำนี่หว่า กันแดดมึงยังไม่เคยทาเลยลูกคิด”
ยู....มึงไปค้นหาคำตอบจากป้ามึงไป (แอบด่ามันในใจครับ วันนี้เกรงใจพี่บาสนิดนึง)

“กูหนาวๆด้วย เอ่อ...เหมือนแบบไม่ค่อยสบาย นิดๆอ่ะ”  ผมก็พยายามแถไปเรื่อยแหละครับ
แต่การแถของผมครั้งนี้ทำเอาไอ้เดย์ที่นั่งติดกัน รีบวางแอปเปิ้ลในมือลงแล้วหันมาจับผมวัดไข้
ด้วยการจับหัวผมไว้ แล้วเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากของผม เรียกเสียงโห่ฮิ้ววววว ฮาแซวกันทั้งห้อง
ไอ่เปรตตตตตตตตตต กูอายเขาสาดดดดดดดด///////*//   

ผมหน้าบึ้งใส่มันขืนตัวออกห่าง ไอ้เวรเดย์มันก็ยังเขยิบตามติด แอบกระซิบกระซาบพูดกับผม
“หึหึ...จำไว้ ถ้าไม่อยากลำบากคอยปิดคออีก ทีหลังอย่าหือกะกูรู้ป่าว..ลูกคิดเอ๋ยคึคึคึ”   

เอ๋ยพ่องเอ๋ยแม่งมึงดิเฮ๊อะ อ อ อะ..ไอ้บ้า!!! ไม่ต้องมาขยิบตาวิ้งค์ใส่กู๊!
ขู่นี้เพื่ออะไรวะ กูไปหือแหบ้าอะไรตอนไหน หนอย~~จำไว้เลยนะเชี่ยเดย์!
ไอ้ตัวกวนมันยิ้มฟันขาว ตางี้วาววิบเป็นประกายระยิบประหลาดๆ ผมอยากเอานิ้วจิ้มตามันที่สุดเลย

...................................

....................

++++++++++++++++++++++++++++


วันอาทิตย์ก็ไปซ้อมกันอีก ซ้อมหนักมากด้วย สูตรเร่งรัดครับ วันจันทร์ก็ต้องไปแสดงที่งานมหาลัยกันแล้ว
หลังซ้อมกันเสร็จพี่อ๊อฟชวนกินหมูกระทะกัน พวกเราก็ไปกัน เอาร้านใกล้บ้านไอ้กีต้าร์นั่นแหละ

งานนี้แอ๋มมาด้วย แต่มาคนเดียวไม่ได้พาเพื่อนคนที่ไอ้ซีนชอบมาด้วย คนนั้นเขาไม่ว่าง ผมเห็นแล้วก็ขำ
ไอ้ซีนมันขัดใจเลยทำมึนแกล้งไปนั่งคั่นกลางไอ้กีต้าร์กับแฟน โดนกีต้าร์ด่า ตบหัว สะกิดแล้วสะกิดอีก
เหยียบตีน หยิกมือ สุดท้ายจิกหัวให้ลุกขึ้นมันจะนั่งกับแอ๋ม แต่แอ๋มบอกไม่เป็นไรเธอยอมนั่งที่เดิม

ขำไอ้ซีนมาก ไอ้กีต้าร์กับแอ๋มก็คุยกันผ่านหน้าผ่านตาข้ามหัวมันไปๆมาๆอย่างนั้นแหละ ไอ้ซีนแม่งบ้า
นั่งยิ้มตาหยีแกล้งเพื่อนเอายันกินเสร็จ ไอ้คิมนั่งข้างผมตรงข้ามไอ้สามคนนั้น ส่วนพวกรุ่นพี่ๆเขาก็นั่งต่อๆกัน
ไปทางหัวโต๊ะ มากันครบคน ไอ้ยูนั่งข้างไอ้คิมวันนี้พี่บาสไม่ได้มาด้วย ไอ้ยูบ่นพี่บาสงอนอะไรไม่รู้
หนีไปบ้านพี่นิกกี้เพื่อนซี้เขา...

ไอ้ยูบ่นทุกทีถ้าพี่บาสไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้ ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาหรอก แต่ถามไอ้ยูว่าหล่อเหรอ มันบอกหล่อมาก
หึหึไม่แปลกหรอกครับมันคงจะหึงเขาอ่ะดี๊ ยูไม่ค่อยอยากให้พี่บาสหนีไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้
มันถึงได้ชอบตามใจพี่บาส ก็เพราะตามใจตลอดพอวันไหนไม่ตามใจขึ้นมาก็งอนไงครับ

“ลูก........มึงบ้าป่าววะ มากินหมูทะทั้งที ต้มมาม่าแดกเนี่ยนะ”   ไอ้เดย์ครับนั่งข้างผมอีกคน มันด่าผมแล้วขำ
ชี้ชวนให้ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตดูผมกำลังลวกมาม่าใส่..... ผมผิดอะไรวะ ก็อยากกิน
มันขัดจรรยาบรรณการกินหมูกระทะของมึงมากเลยเหรอครับคุณชายเชี่ยเดย์

“อ๊ะ!..เอ้า......ไรวะเด๊ย์ มึงมาแย่งกูทำไมเนี่ย!”
แล้วมันก็มาแย่งของผมกิน....ทุกอย่างเลย!!!

สัดเดย์ไม่ปิ้งไม่ย่างไม่ต้มไม่ลวกเชี่ยไรทั้งนั้น มันคอยแดกไอ้ที่ผมเอาลงไว้ แล้วคือ กูได้กินไร???
 “เชี่ยเดย์!กูไม่ได้กินอะไรซั๊กอย่างเลยนะเว้ยไอ้ห่านี่!”
“เฮื๊อะๆๆๆๆๆ”   แค้นมันครับขนาดเสียงหัวเราะมันยังฟังขัดหูผม กวนส้นจริงๆไอ้บ้านี่
“โอ๋ๆๆ อ่ะกูย่างให้มึงไอ้ลูก 555”  มันคีบน้ำแข็งไปย่างไฟให้ผมครับ
“อ้าว! เชี่ย! หายไปไหนอ่ะ ก๊ากกก55555555”
ไอ่เชี่ยนี่เมาแล้วป่าววะ....เฮ้อ.....เวรและกรรมใดที่ทำมาของผมนะ ต้องมานั่งย่างของให้มันกิน

แล้วพี่โจวมี่ก็เข้ามาชวนไอ้ยูชนแก้ว แล้วจู่ๆพี่แกก็รีบวิ่งไปไหนไม่รู้ผมไม่ทันดู รู้แต่ไอ้ยูบ่นว่างงพี่โจวมี่ชะมัด
ตอนนั้นเองครับ...ลูกนอกไส้ผมมันร้องปวดฉี่ ขาเกิดอ่อนเปลี้ยเพลียแรงพิการเดินคนเดียวไม่ได้ขึ้นมาแบบปุบปับ
“ปวดฉี่ว่ะเฮ้ย.....เฮ้ยไปไป ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยน้าลูกคิดดดดดดด~ ได้ป่าว นะนะนะ”
ฟายเดย์ง๊องแง๊งใส่ผม และแม่งไม่เคยรอฟังคำตอบของกูทั้งปี มันลากแขนผมไปเลยครับ (มึงจะถามกูเพื่อ!?)

ไอ้เดย์ลากผมไปห้องน้ำด้วย (เพื่อ!?) มันบอกให้ผมฉี่เป็นเพื่อนมัน มันเหงา มันไม่อยากฉี่อย่างเดียวดาย
พูดแล้วมันก็รูดซิบกางเกงยีนส์ล้วงควักแบบ! แม่งไอ่ห่านี่คำว่าอายมึงรู้จักมั้ยวะเชี่ยเด๊ย์!//////*//

ผมต้องส่ายหน้าแล้วหันหลังหนี ช่วยถามกูสักคำด้วยว่าอยากเห็นของมึงไหม.... ก็เห็นไม่ถนัดหรอกครับ
แบบว่าตกใจรีบหันหลังก่อนอ่ะ จะหันไปแอบมองมันก็คงไม่ได้ เอ่อแต่ผมไม่ได้อยากหันไป ก็มีเหมือนๆกัน
จะดูไปทำไม .....แค่แอบมีคิดนิดนึงว่าของใครใหญ่กว่ากันวะ?.......
อึก..เปล่าๆเลย ไม่ๆๆผมไม่ได้อยากดูของมันน๊า!!!โรคจิตแล่ว

“เฮ้ยยยยยย ลูกคิดมึงหันหลังใส่กูทำไมวะ กูฉี่ไม่หนุกเลยอ่ะ5555เอิ้กๆๆๆ”
“ฟาย!!! //////*// เสียสายตากู กูไม่อยากเห็นของมึงหรอก!!!”
“ซักนี๊ดดดดดดด”
“เชี่ย!//////*//”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า มาๆกูให้ดู”
“กูไม่อยากดู!/////*// มึงเสร็จรึยังเดย์! กูไปแล้วนะ!!”
“อ้าวววว เดี๋ยวดี๊55 รอกูมั่ง ไว้เสร็จพร้อมกันนะ นะ”
“ทะลึ่งไอ่สัด////*// พอเลยมึง!”
“เฮ้ยจะไปไหนลูก.. ลูกคิดมึงยังไม่ได้ฉี่เลยนะ”
“ก็กูไม่ได้ปวดนี่โว้ยยยยยย -*-!”
“ไหนๆก็มาแล้ว ฉี่ๆไปเห๊อะอย่าเรื่องมากน่า55”
“ไอ่!...เหวอ~~!!!!!! เชี่ยเด๊ย์!!! ปล่อย! ปล่อยกู๊!!!”
“ชู่ว์ๆๆๆๆ ชี่ย์!!!!! เงียบๆดิไอ้บ้า เดี๋ยวใครเขาก็คิดว่ากูทำอะไรมึงหรอก”
“แล้วมึงจะทำอะไรกูอ่ะ!? อุ๊บ!!! |||||||||||”

ไอ้ตัวบ้ามันนึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ครับ มาล็อคคอผมลากเข้าห้องน้ำแบบที่มีประตูปิดมิดชิด
“มึงล้างมือรึยังเนี่ยเชี่ยเดย์ เอามาปิดปากกูอ่ะ!”
“ล้างแล้วๆ พูดมากน่า เดี๋ยวปั๊ด!”   มันแกล้งขู่ผมรู้ เพราะมันชอบทำท่าจะหลังมือใส่ผมแต่แม่งก็ยิ้ม...
“ทำไม! ทำไมๆๆๆๆ มึงจะทำอะไรกู”
ผมก็แกล้งท้ามันไปงั้นแหละครับ

“หึหึ นี่เตือนแล้วไม่รู้จักจำนะ จำไม่ได้ใช่ม๊ะๆ”
พอไอ้บ้ามันพูดคำนี้มา สมองผมจำบางอย่างได้ เอามือยันหน้ามันอัตโนมัติ
แต่มันก็จับมือผมกดกับฝาผนัง.... ผมต่อต้านไม่ได้เลยครับ แรงมันเยอะจริงๆ ก็ตัวมันใหญ่กว่าผม
เดย์ซุกหน้าเข้ามาที่ซอกคอผม ผมส่ายหน้าบิดหนีมันไปมา มันก็กระซิบขู่   “อยู่นิ่งๆเลย.. ไม่งั้นกูเบิ้ลนะ”
ผมอ้าปากค้างไม่กล้าด่ามัน แล้วหลับตาปี๋....  “โอ๊ะ โอ๊ยเชี่ยเดย์ เบาๆ อื้อออออ ฮืออออ”

“มึงอย่าครางดิลูก เชี่ย......”  ไอ้เดย์ขมวดคิ้วพึมพำแล้วจ้องหน้าผม  มันยิ้มขำที่ผมเผลอร้องออกมา
ก็มันดูดคอผมแรงนี่ไม่ได้ตั้งใจจะครางซะหน่อย รอยเก่าอุตส่าห์ไปค้นเน็ตหาวิธีลบรอยหายไปแล้วเชียว ไอ้บ้านี่มาทำอีกแล้ว

ตอนนั้นเองครับมีคนทะเลาะกันเข้ามาในห้องน้ำ พวกผมมองหน้ากันเหรอหรา
ซวยแล้วพวกผมมาอยู่ในห้องเดียวกันสองคน ใครมาเห็นซวยเลย||||||||

ไอ้เดย์มันรีบอุ้มผมขึ้นเหยียบชักโครก คนข้างนอกจะได้ไม่เห็นว่ามีขาคนสองคนอยู่ในนี้  หน้าผมกับหน้ามัน
ใกล้กันโคตร แถมเมื่อกี้เพิ่งโดนมันแกล้งแรงๆแบบนั้นมา... หัวใจของผม...เต้นแรงจนตัวเองยังตกใจ


“มึงอย่าเอาแต่เงียบแล้วหนีกูได้ป่ะกานต์! จะให้กูโมโหไปถึงไหนวะ! กูบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรๆ เชื่อกูบ้างสิ”
“............................จะให้กูเชื่อคนเจ้าชู้ไม่เลือกหน้าอย่างมึงหรอกมี่..”
“.....เออ.......กูมันประวัติไม่ดี กูก็ยอมรับที่ผ่านๆมากูก็เลวจริง แต่วันนี้ ตอนนี้ คือไม่ใช่ไงกานต์... มี่มีแค่กานต์นะ”
“....................”

อึ้งแดกเลยครับพี่น้องร่วมประเทศชาติ!!!   ได้ยินบทสนทนาของคนข้างนอกแล้ว เอ่ยชื่อมาขนาดนี้รู้เลยว่าใคร
นี่.... พี่โจวมี่นักร้องนำเสือผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอเนี่ยยยย ตามง้อพี่กานต์ที่เป็นผู้ชายโคตรเงียบคนนั้นอ่ะน๊ะ!!!   

“เฮ้ย! เขาเป็นเกย์เหรอ!!?”  ผมตกใจกระซิบถามไอ้เดย์ มันทำปากจุ๊ๆให้ผมเงียบไว้
แต่แบบ..มึงไม่ต้องมาจุ๊ใกล้ปากกูขนาดนี้ก็ได้นะไอ้บ้า! ผมผงะหน้าหนีมัน เชี่ยนี่ยิ้ม..........สัด/////*//








tsktonight…



*** ขอบคุณที่ชอบอ่านกันนะคะ^^ มีคนเม้นท์ให้ก็มีกำลังใจ หรือบวกเป็ดบ้างไรบ้าง นิดหน่อยก็ยังดีกว่าไม่มีเลย555

สุขสันต์วันสงกรานต์เจ้า :z2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 9 จำไว้นะ... (20/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 20-04-2015 22:47:39

สนุกมากๆจร้า

อ่านรวดเดียวจบเลย

รอตอนต่อไปนะจร้า

 o13 :bye2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 9 จำไว้นะ... (20/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 21-04-2015 11:47:40

โคตรชอบบบบบเรื่องนี้เลย  อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ  อ่านเพลินมากจนแบบ อ้าวหมดแล้วหรอ
รีบมาต่อนะ  เขินเดย์อ่ะ  แม่งโคตรเนียน น้องลูกนางเอ๋อมากไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ย
 :hao7:

หัวข้อ: Re:-///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอน10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม 23/4/15
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-04-2015 23:49:25

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม...    /1




“เลิกพูดเหอะ ไม่เห็นเหรอว่าประตูห้องนั้นมันปิดน่ะ”
เสียงพี่กานต์พูดกับพี่โจวมี่ดูตกใจนิดๆ ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากัน เราต่างคนต่างเงียบไม่กล้าเปิดประตูออกไป
จนรู้สึกว่าเงากับเสียงฝีเท้าของสองคนข้างนอกนั้นไปจากห้องน้ำแล้ว

“เฮ้อ”...  ผมถอนใจโล่งอก แต่ก็ยังแปลกใจไม่หายเลยถามไอ้เดย์   “เฮ้ยเดย์ มึงว่าใช่ป่ะวะ”
ผมคิดว่าไอ้เดย์มันน่าจะรู้ความหมายที่ผมต้องการสื่อเรื่องที่ถามดีนะ มันบอก “จะเหลือเหรอมึง ชัดสองหูใช่ชัวร์!”

นี่สรุปว่าพี่โจวมี่เขากิ๊กกั๊กอยู่กับผู้ชายด้วยกันอย่างพี่กานต์เหรอเนี่ย โห.......ผมคิดไม่ถึงเลย
ดูพวกเขาสองคนก็แมนๆกันออก สมัยนี้มันดูยากสุดๆเลย...จริงสิอย่างไอ้ยูนี่ถ้ามันไม่บอกพวกผมก็คงดูไม่ออก
“แล้วมึงอ่ะ....ใช่อ่ะเนี่ย!?”   ผมนึกขึ้นได้ชักสีหน้าใส่ไอ้ตัวบ้าที่มันเพิ่งทำอะไรบ้าๆกับผมไป มันก็ยิ้มๆจ้องผม
“หึหึ...รู้ไว้ด้วย..”  มันหยุดนิดนึงยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้หน้าผมเว่อร์ ผมมองปากมันพูดชัดถ้อยชัดคำ

“กูไม่ใช่เกย์”  มันเล่นพูดอย่างนี้ผมก็คิดไว้แล้วล่ะ ในเมื่อมันก็มีสาวๆมาข้องแวะไม่ขาดมือ หล่ออย่างมันไม่น่า
เปลี่ยนแนว ผู้หญิงได้ร้องไห้กันน้ำตาท่วมโรงเรียน แต่ไม่รู้ทำไมผมฟังแล้วมันรู้สึกฉุนๆแฮะ..

ก็ดูไอ้ที่มันชอบมาทำกับผมสิครับ ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันตอบแล้วคลำที่คอตัวเองนึกขึ้นได้อีกเรื่อง
รีบเปิดประตูจะออกไปข้างนอก แกะมือไอ้เดย์ที่กอดเอวออก ทะลึ่งพรวดออกไปได้ผมส่องกระจกอย่างไว
แหงนคอมองหารอยจูบที่ไอ้เวรเดย์มันทำ โห......โอ้โห!!!!!|||||||||||||*|| บร๊ะ!!!
อยากจะบ้าตาย ผมอยากตายหนีอายไอ้พวกข้างนอกมันตรงนี้เล้ย!!! ฮือออออ!!!!

“เชี่ยเอ๊ย!!! กูอยากจะเอาโถส้วมคลุมหัวละเกิน! ไอ้เดย์!~ มึงมาดูผลงานมึงเลยมึงทำอะไรกับกูไว้!!”
วันนี้ผมใส่เสื้อยืดคอกลมธรรมดา ไม่มีอะไรมาปิดไว้แล้วด้วย รอยแม่งเห็นชัดโคตร แถมใหญ่อีกตั้งหาก

ไอ้เดย์ยังขำได้อยู่ครับ มันยังขำได้อยู่ เดินไปล้างมือนิดๆผิวปากสบายใจ เหล่หางตามองผมแบบไม่ค่อยสนใจนัก
หันไปแต่งไปลูบผมตัวเอง ส่องมุมซ้ายมุมขวา แล้วหันมาขยิบตาใส่ผม ปิ๊ง! ......................ไอ่ฟายยยยยยย!!!!!
ผมอยากจะฆ่ามันนัก! ทำไมมันเป็นคนหัวดะรออย่างเน้!!!!!!!!!!!! -*-

“ไอ้เดย์! มึงบอกมึงไม่ใช่เกย์ แต่ที่ทำแบบเนี้ยะ! แม่งโคตรเกย์เลยมึงรู้ไว้ด้วย!”  ผมแหวกคอเสื้อตัวเอง
เอียงคอให้มันดู เอามืออีกข้างชี้ไปที่จุดชัดๆให้เต็มสองลูกกะตามัน แต่ที่มันทำคือยักไหล่ใส่โผ๊มมมมมม!

ขณะที่ผมโมโหหน้าดำหน้าแดง มันก็ยิ้ม โอ้ยยยยย!!! ผมอยากกระโดดถีบมัน ถ้าไม่ติดที่ภาพเมื่อสองวันก่อน
ตอนมันโดดถีบไอ้แว่นห้องสี่นั่นยังติดตานะ (กลัวมันหลบได้แล้วสวนทันอ่ะครับ||||||)

“อึก!!!? เฮ้ย! ฮะเฮ้ย! มึงบ้าป่าเนี่ยมึงถอดเสื้อทำไมวะ!?”  ตกใจเลยครับ จู่ๆไอ้เดย์ก็แกะกระดุมเสื้อตัวเองทุกเม็ด
มันถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าของตัวเองเอามายื่นให้ผม “เฮ้อ~~ พูดมากน่ารำคาญว่ะ ....เอ้า..เอาไป”
ผมยืนงง มันก็ทำหน้าหงุดหงิดยัดเสื้อใส่มือผม แล้วเข้ามาจับชายเสื้อของผม ผมตกใจรีบยั้งมือมันไว้
ก็ไอ้บ้านี่จะถอดเสื้อผมอย่างเดียวเลยอ่ะครับ!

“มึงทำอะไรเนี่ยเชี่ยเด๊ย์!!!?/////*//”  ผมโดนมันจับหมุนๆตัว แล้วถลกเสื้อผมแม่งถอดออกไปเลย
ผมวิ่งหนีคนบ้าไปซุกตัวจนมุมอยู่ด้านในสุดของห้องน้ำ ถ้ามีใครมาเข้าห้องน้ำตอนนี้นะมึงเอ๊ยยยยยยยย
ผมจะเอาหน้าไปแทรกแผ่นดินหนีที่ไหนดีครับ เขาต้องคิดว่าเราไล่ปล้ำกันเป็นแน่แท้

“มึงจะหนีทำไมเนี่ย เฮ้อ รีบใส่ๆเสื้อกูซะลูกคิด”   
ไอ้เดย์พูดเสร็จก็เอาเสื้อยืดคอกลมสีดำ มีลายอักษรจีนตัวใหญ่ที่กลางหลังของผมไปใส่หน้าตาเฉย
ผมเอ๋ออยู่เล็กน้อยก็ค่อยเข้าใจ อ๋อ.......คือมันจะแลกเสื้อกันใส่กับผมนั่นเองครับ แล้วก็ไม่ยอมบอกกูดีๆนะไอ้บ้า

“ไอ้เดย์.... กูว่าไอ้นี่แม่งก็น่าอายไม่ได้ต่างกันหรอกฟาย....(โฮ~~~)”   ผมยืนดูตัวเองในกระจกยืนคู่กับมัน
อยากร้องไห้ครับ หายมาห้องน้ำด้วยกันนานมากแล้วกลับออกไปคือแลกเสื้อกันใส่ กุมขมับไม่ไหวจะเคลียร์กับ
ไอ้บ้าเดย์มันจริงๆ T T

“หรือมึงจะเดินออกไปโชว์รอยดูดที่กูทำไว้ที่คอมึงอ่ะ....คึคึ...ก็แล้วแต่น้า~~ แล้วแต่มึงเลย กูยังไงก็ได้อ่ะ55555”
ท้าวเอวเอียงคอพูดกับผมกวนตีนได้อีกครับ ผมเม้มปากกำคอเสื้อเชิ้ตที่ใส่ ติดกระดุมแม่งยันเม็ดบนเลยโมโหนัก

ไอ้เดย์ยืนกอดอกมองผมใส่เสื้อมันแล้วยิ้ม  “ยิ้มอะไร”  ผมถามมันหน้างอ ดูมึงมีความสุขกับการได้แกล้งกูจังนะ
ถามมันมันก็ไม่ตอบหรอกครับ มาจูงมือผม....ลากให้เดินตามมันไป.........เกลียดแม่งไอ้จอมลาก!
คิดซะว่าผมเป็นคันไถแล้วมันเป็นควายก็แล้วกัน (ทำอะไรมันไม่ได้อ่ะครับ)


แต่ขาก้าวพ้นขอบธรณีประตูห้องน้ำได้แค่ก้าวเดียวเท่านั้น พวกเราสองคนก็ต้องชะงักเหวอเลยครับ
เจอที่โจวมี่กับพี่กานต์ยืนกอดอก เหมือนรอให้พวกเราออกมา

“พี่.......”  ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี เริ่มยังไงดีเลยครับ ดูจากสีหน้าเครียดๆของพวกเขาท่าจะรู้แล้ว
ว่าพวกผมได้ยินไอ้ที่พวกเขาคุยกันหมด แน่นอนนั่นหมายถึงพวกผมต้องรู้แน่ว่าพวกพี่เขาเป็นอะไรกัน

“มีอะไรรึเปล่าครับพี่? มาฉี่พร้อมกันเหมือนพวกผมสองคนเหรอครับ55”  แม่งไอ้บ้าเดย์ยังจะเล่นอีกมึง
หน้าพวกพี่เขาไม่เล่นด้วยเลยอ่ะครับ  ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาพวกพี่เขาเลย มีแต่ไอ้เดย์แหละยิ้มร่าใส่

“นี่.......เดย์....กับ....เอ่อ...ลูกคิด...............เข้าห้องน้ำด้วยกัน สองคน” 
พี่กานต์แกพูดอ้ำๆอึ้งๆ สายตาพี่แกมองหน้าพวกผมแปลกๆแล้วก็มองเสื้อพวกผมที่สลับกันใส่
มองมือพวกผมที่จับกันอยู่ ผมรู้สึกตัวว่าพี่แกเริ่มคิดแปลกๆแล้วแน่ ผมจะดึงมือออกไอ้เดย์ก็จับแน่นมาก
ไม่ยอมปล่อยมือผม มันยิ้มรับ “ครับ?”  ทำหน้าประมาณว่าแปลกตรงไหนเหรอครับ

“เฮ้ยนี่ ...นายสองคน....เมื่อกี้ในห้องน้ำ..นี่.....”  คราวนี้พี่โจวมีตาเลิ่กลั่ก ทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อถามไอ้เดย์
ผมส่ายหน้าจนหัวแทบหลุด พวกพี่เขาต้องเข้าใจผิดคิดว่าผมกับไอ้เดย์แอบไปทำอะไรๆกันในห้องน้ำแน่เลย
เอ๊ะ.........แต่มันก็ทำจริงๆนี่หว่า||||||||||*|| 

ไอ้เดย์กระตุกมือผม จับหน้าผมให้หยุดสั่น แล้วดึงแก้มผมจนเจ็บ “โอ๊ย! ไอ้เดย์! กูเจ็บนะ”
“เอาน่าไม่ต้องเขินแล้ว ช่างแม่งเหอะ ถือว่าต่างคนต่างไม่รู้ไม่เห็นเรื่องของใครของมันก็แล้วกันเนอะพี่555
เหมอๆกันเนาะ55 ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเลยครับ ส่วนพวกพี่ก็ไม่รู้ว่าเราเข้าห้องน้ำห้องเดียวกันด้วย55555”

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้หอกเอ๊ย มันพูดหัวเราะปากกว้าง ทำหน้าเขินๆใส่พวกพี่เขาแบบนี้ ก็โดนเข้าใจผิดสมบูรณ์แบบเลยสิงานนี้!
แต่เอาไปเอามา รู้สึกว่าตอนนี้คงจะมีแค่ผมที่ยังทำตัวไม่ถูกทำหน้าไม่ถูก พี่โจวมี่กับพี่กานต์มองหน้ากันแล้ว
มองพวกผม มองมือไอ้เดย์ที่ยังจับมือผมไม่ยอมปล่อยเหมือนอยากโชว์ให้ดูแบบโล่งอก

พวกเขายิ้มล้อให้พวกผมด้วยอ่ะ  โธ่โว้ย~ นี่ผมโดนเหมาว่าเป็นแฟนไอ้เดย์ไปแล้วววววววววว

แล้วพี่กานต์ก็บอกว่า  “แต่งานนี้พี่ว่าพวกนายน่าสงสัยเกินไปแล้วนะ เล่นสลับเสื้อกันแบบเนี้ยะ
เอ.......มีอะไรรึเปล่าน้า”   ตั้งแต่เจอพี่แกมาสองวัน ตอนนี้แหละครับพี่แกค่อยเหมือนมนุษย์ไม่ใช่หุ่นยนต์
ผมว่าพี่แกยิ้มแล้วดูดีขึ้นมากเลยนะครับ จริงๆพี่แกก็หน้าตาดีใช้ได้เลยนะ คงมีอะไรดี พี่โจวมี่ถึงหลงขนาดนี้

“ก็...นี่อ่ะดิพี่”   ผมสะดุ้งเลยครับ ไอ้บ้าเดย์มันดันจับคอเสื้อผมแหวกให้พวกพี่เขาดูรอยจูบ ไอ้บ้านี่!////*//
“เชี่ย! เดย์!! เชี่ยนี่!!!”  ผมอายเขาจะตาย ดิ้นไม่หลุดเลย เขารู้กันหมดเลยว่าเราเข้าไปทำอะไรกันในห้องนั้น
ผมต่อยแขนไอ้เดย์ ไอ้เดย์ก็ขำรวบจับมือผมแล้วล็อคคอผมไว้ บอกพวกพี่เขาไปอีกว่าผมขี้อาย...อายพ่องดิสัด!///*//

.........................
..................

“โห่~~~~~~~โห่~~~~~~วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!! ไอ้คู่รักบันลือโลกมาแล้วโว้ยยยยยยย5555555”
เสียงไอ้ซีนโห่นำเลยครับ มันรีบปรบมือต้อนรับพวกผม เอาซะกูอายคนโต๊ะอื่นมองกันใหญ่ ไอ่เพื่อนเลว

“เชี่ยยยยย! นี่มึงไปได้กันมากี่ท่าวะ ฟัดกันซะไม่รู้เสื้อใครเป็นเสื้อใครเลยเรอะ5555555นานจัดนะสาด”
ไอ้มาร์คครับชี้นำให้ทั้งโต๊ะมองผมกับไอ้เดย์ใส่เสื้อสลับกัน

ทุกคนยิ้มๆแต่ก็ดูงงๆกันมาก ยิ่งแอ๋มที่ไม่รู้เรื่องว่าพวกเพื่อนๆชอบล้อผมกับไอ้เดย์ว่าเป็นแฟนกัน ยิ่งทำหน้างงหนัก
ถึงขั้นหันไปถามแฟนตัวเองอย่างอยากรู้จัด แล้วไอ้กีต้าร์ก็กระซิบหูไอ้ซีน ไอ้ซีนทำตัวเป็นโทรศัพท์
หันไปบอกแอ๋มต่ออีกที เห็นพวกมันสามคนแล้วปวดหัว ไม่สุมหัวนินทากูทีเดียวกันไปเลยฟร๊ะ! -*-

แช๊ะ! แช๊ะๆๆๆๆ!!
“โอ๊ะ!?........หือ||||||||???”   เสียงชัตเตอร์กล้องมือถือรัวเชียว คือกีต้าร์มึงควบคุมแฟนมึงด้วย แอ๋มแม่งขำคิกคัก
หน้าแดงคว้ามือถือมาถ่ายรูปพวกผมซะงั้น……ผมงี้เดินกลับมานั่งตัวเกร็งเลยครับ ส่วนไอ้เดย์มันกระดิกเท้า
ยิ้มแล้วชูสองนิ้ว... ชิวมากไปมั้ยมึงอ่ะ

“ทำไมแลกเสื้อกันใส่วะไอ้ลูก?”   ไอ้คิมรีบเสนอหน้าถามทันทีที่ผมหย่อนตูดนั่งข้างมันที่เดิม

แต่ผมไม่ต้องเป็นคนตอบคำถามจากไอ่เปรตพวกนี้เองหรอกครับ พวกพี่โจวมี่กับพี่กานต์ที่เดินตามมาด้วยกัน
ช่วยตอบแทนพวกผมให้  “พวกกูเจอพวกมันที่ห้องน้ำน่ะ คุยเรื่องเสื้อกันเลยลองเปลี่ยนเสื้อกันใส่ดู
กูว่าเสื้อไอ้กานต์ตัวนี้เหมาะกับกูมากกว่าอีกม๊ะพวกมึงดู ดู555”   
พี่โจวมี่ยืดอกโชว์เสื้อพี่กานต์ที่ใส่อยู่ให้เพื่อนวิจารณ์ แกแอบลอบยิ้มให้ผมด้วยแบบรู้กัน.......

คือพี่กานต์บอกให้พี่โจวมี่แลกเสื้อกันใส่บ้าง จะได้เหมือนพวกผม กลับมาที่โต๊ะพวกผมจะได้ไม่โดน
เพื่อนจับผิดน่ะครับ พี่กานต์เห็นหงิมๆแต่ฉลาดเป็นกรดเลย พี่โจวมี่แอบกระซิบบอก เวลาแอบคุยกับใคร
แม่งมันจับได้ทุกที แต่เขาก็ไปไหนไม่รอด ต้องกลับมาตายรัง เพราะแพ้ใจผู้ชายคนนี้

ผมเห็นพวกพี่เขาสบายใจกว่า ที่คิดว่าผมกับไอ้เดย์เป็นแฟนกันแบบนี้ ก็เลยพูดเถียงไปไม่ออก
ปล่อยให้พวกเขาเข้าใจผิดกันไปก่อน......คงไม่เป็นอะไรมั้ง ยังไงซะพวกพี่เขาคงไม่บอกใครอยู่แล้ว

************************************

*****************


กินหมูกระทะเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับห้าทุ่มกว่าจะเที่ยงคืน
“ลูกคิด......”   
ไอ้เดย์ครับมันไม่ยอมไปบ้านตัวเองเลย ร้องจะมาส่งผมให้ถึงบ้านก่อน ทำอย่างกับกูเป็นสาวน้อยไปได้
“อะไร”   
ผมเห็นมันอ้อยอิ่งนานแล้วไม่ยอมเดินไปจากประตูหน้าบ้านผมซะที แม่จ๋านอนแล้วครับ ผมโทรบอกจ๋าก็ไม่รอ
ใครๆแถวบ้านผมก็คงเข้านอนกันแล้ว แถวบ้านผมดึกมาก็เงียบๆ

“กูกลับแล้วนะ พรุ่งนี้มึงต้องไปหากูนะ นะนะนะ”
“เออๆๆ รู้แล้วน่า”   
ผมรับปากมันแล้วว่าจะโดดไปดูมันที่มหาลัยพวกที่อ๊อฟ แหมเพื่อนเล่นงานใหญ่ทั้งทีไม่ไปได้ไง

“มึงจะเอาดอกไม้ป่ะล่ะ เอาดอกอะไร หน้าวัว? ดอกบัว? รึดอกไม้จันทน์?555” 
ผมแกล้งมัน มันก็เกาะประตูทำปากยื่นถามกลับ
“ขึ้นอยู่ที่มึง มึงจะให้กูเอากี่ดอกล่ะ....คึคึคึ”
“เชี่ยเดย์!/////*// มึงนี่แม่งงงงง!”
อยากจะทุบให้หน้ามันหักไปเลยครับ ลามปามกูเป็นขี้กลากเลย

“มึงน้ามึง เดย์มึงไม่ได้ชอบผู้ชายแต่เล่นอย่างนี้กะกูบ่อยๆ จันนะไรนะเว้ย!”
“...............................................ฮึ...ฮึฮึ..555”
“ขำอะไรวะ”
“กูกลับแล้วนะ”
“เออ! มึงเพิ่งรู้สึกเหรอว่าควรกลับบ้านมึงไปได้แล้ว! ง่วงเว้ย...” 
ผมบ่นใส่มันแล้วหาว ขยี้หัวตัวเองจนยุ่ง ง่วงจริงครับ

“เดี๋ยวดิ ก่อนไปขอหอมที”   ไอ่สัด..ชูนิ้วนึงทำหน้าอ้อนผมด้วย ยิ้มหล่อใส่ผมแค่ไหนผมก็ไม่ใจอ่อนหรอก
“มึงเลิกหอมแก้ม ดูดคอ กอดเอว เล่นอะไรเรี่ยราดกับกูซะทีได้ม๊ายยยยยย”
รุงรัง วุ่นวาย พันตูกับผมที่สุดอ่ะ ผมผลักหน้ามันให้ไปห่างๆอย่างหงุดหงิดครับ
มันก็ขำขาก้าวถอยหลังเป๋เล็กน้อย ท่ามันจะมึนนิดหน่อย(แอบเนียนกินเบียร์กับพวกรุ่นพี่เขาตลอด)

ผมเลยต้องผวาดึงมันกลับมาเดี๋ยวหน้าหงาย แต่ไอ้บ้านี่มันดันมาจู่โจมกอดเอวผม แล้วลูบมือข้างนึง
เลื่อนขึ้นมาโอบหลัง กดให้ตัวผมแนบไปกับอกมัน มันก้มหน้าเอาคางมาเกยบนไหล่ข้างซ้ายผม
ส่งปลายจมูกโด่งๆของมันมาเขี่ยติ่งหูผม ปากก็กระซิบ  “อื้อออ...นิ่งๆสิลูกคิด..”

ดู๊! มันสั่ง ใครนิ่งก็บ้าแล้วครับ ผมจะดันอกมันออก มันก็ส่งเสียง “ชู่ว์ๆ” อยู่ข้างหูผม เหมือนจะดุที่ผมดื้อ
“ปล่อยกู๊~!!!/////*//”
“เดี๋ยวกูปล่อยน่า แป๊บนึงนะ นะนะนะ”   
“เดย์.........เดี๋ยวใครมาเห็น หน้าบ้านนะไอ้เวร ดูสถานที่บ้างเหอะมึง”
ผมจับไหล่มันจะดันตัวออกมันก็ขืนตัวกอดผมไว้ไม่ยอมปล่อย แถมยิ่งกอดผมแน่นขึ้นอีก
กอดแน่น กอดนัว กอดกูเพลินเลยนะอ่าย~สาด!/////*//

“ถามจริงเหอะเดย์.... มึงไม่ได้เป็นเกย์จริงอ่ะ”
“จริง..”
“.............”   
ในเมื่อมันยืนยันอย่างนี้ ผมก็ไม่รู้จะว่าไงต่อ
ผมก็ยืนนิ่ง........เอาตามสบายใจมึงเดย์ เอ้า อยากกอดก็กอดไป เฮ้อ..
“อื้มมมมม (ฟอด)”
“โอ๊ะ!”
“อื้ม! (ฟอด)”
“โอ๊ะๆๆ!!! ไอ้! ไอ้ห่าเด๊ย์!!!!”    ดูสิครับเผลอเป็นไม่ได้เลย โดนมันขโมยหอมแก้มอีกแล้ว สองข้างด้วย
ผมยืนเอามือคลำแก้มตัวเองสองข้างหน้าตูม จ้องมันที่เดินยิ้มร่าก้าวถอยหลังเซๆหนีผม

“แม่ง! มึง! ไอ้เด๊ย!!! ไหนมึงบอกทีเดียวงะ! ฮะ เฮ้ยไม่ใช่ๆ!! ทำอะไรบ้าๆอย่างนี้ทุกทีเลยวะ!”
“55555สมน้ำหน้าโดนหอมเลย5555555โอ้ยยยยย มึงแม่ง555555” 
ไอ้เดย์มันมัวแต่มองผมเลยถอยแล้วสะดุดเท้าตัวเอง ล้มนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้น ผมเลยได้หัวเราะมันบ้าง 

“555555555 สมน้ำหน้ามึง55”
เดย์มันก็นั่งยิ้มเอ๋อนะ ผมว่าให้มันลุกขึ้นได้แล้วนั่งถนนพื้นเลอะ เดี๋ยวเสื้อผมเลอะ เรายังแลกเสื้อกันใส่อยู่
มันเลยลุกขึ้นยืนถอดเสื้อออก แล้วยื่นคืนให้แบบยันใส่อกผม ผมรีบรับเดี๋ยวเสื้อร่วง ก่อนจะต้องหนังตากระตุก
กับคำพูดของมัน   “กูอ่ะไม่ใช่เกย์........จริง! แต่มึงอ่ะโคตรน่ารักเลย ในสายตากูรู้ตัวป่าวไอ้ลูก”

“ห๊ะ!?”   แม่งพูดอย่างนี้มา ผมก็ตาค้างเลยดิ
“ตกใจห่าไร5555 หน้าตลกว่ะลูกคิด55 แม่งน่ารักว่ะ55555/////”
ไอ่เชี่ยเดย์ชมผมแล้วมันก็หัวเราะเกาหัวตัวเองแก้เขิน ผมสะดุ้งอ่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยครับนอกจากล่อกแล่กลนลาน

“เดย์! มึง! ก็ไหนว่าไม่ได้เป็นไง๊!!!~”
“ก็เออไง! กูไม่ใช่เกย์.. เพราะกูอ่ะ...”
“.............”         
ทำไมวะ!? ทำไมๆๆๆ!!? มึงทำม๊ายยยยย!?
แม่งวินาทีนี้อย่างกับมีพิธีกรชื่อดังชี้หน้าผม ปากจะพูดก็ไม่พูด  ผมก็รอฟัง ใจเต้นระทึกจัดหนักเลยครับชาวแพะ

“ไม่เรื่องมากหรอก.....กูได้หมดแหละ!.........55 555 5555 5555555”


เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
เล่นเอาซะยืนแข็งเป็นหิน อ้าปากค้างมองมันเดินกลับบ้านไปทั้งๆไม่ได้ใส่เสื้อใส่แค่กางเกงยีนส์ตัวเดียว
มันยังมีหน้าหันมาโบกมือ ส่งยิ้มแก้เขินเป็นระยะๆให้ผมที่ยืนค้างอยู่กับที่จนลับสายตา......

เดย์เดินพ้นไปแล้ว ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วเข่าทรุดเลยครับ..........เชี่ยแล้วไง!
นั่งตรงพื้นหน้าประตูบ้านอึ้งๆเอ๋อๆยังไงไม่รู้สิครับ........แต่อาการหนึ่งที่ชอบเกิดมันเป็นอีกแล้ว
ใจเต้นแรงมากเลย...... ผมกำเสื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองแล้วก้มมอง....เสื้อไอ้บ้าเดย์ที่ผมสวมอยู่

นึกถึงที่มันพูดแล้วหัวใจจะวายให้ตายหอก คนอย่างมึงนี่ ไอ้เดย์!
“ไอ้ห่า ............ได้หมด!”   

ถ้าไม่ติดที่ดึกแล้วและแถวบ้านเงียบมาก ผมจะวิ่งไปวิ่งมาแหกปากระบายความตะลึงลาน

สรุปนี่มึงไม่เลือกเลยเรอะ!
เฮ้ยแล้วกูจะรอดมั้ยเนี่ย!!! ////*//

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอน10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม 23/4/15
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-04-2015 23:50:34

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม...     /2





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันต่อมา นั่งเรียนในห้องยังเอ๋อแดกไม่หายครับ มีแต่เรื่องไอ้บ้าเดย์ในหัวจนไม่มีสมาธิเรียนเลย

[ก็เออไง! กูไม่ใช่เกย์.. เพราะกูอ่ะ...ไม่เรื่องมากหรอก.....กูได้หมดแหละ!.........55 555 5555 5555555]

[กูได้หมดแหละ! ]

[กูได้หมดแหละ! ]

[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]


“ได้มั้ยอ่ะลูกคิด?”

“ว้ากกกกกก!!!!ไม่ได้เว้ย! มึงจะบ้าเรอะ!! ผู้ชายไม่ได้นะเว้ยไอ้บ้า!!!!”

“|||||||||||||||||| ......หงะ...งั้นเค้าไม่เอาก็ได้ ไรวะขายให้แต่ชะนีเหรอบ้านมึงอ่ะ”
“อุ้ย!....ดุ๊กดิ๊ก...อะไรๆๆๆๆ!? เดี๋ยวๆๆ มึงจะเอาอะไรวะ”
ได้เวลาเปลี่ยนคาบเรียนแล้ว ผมมัวแต่เหม่อ นังพงศ์เทพมันมาพูดอะไรกับผมไม่รู้ครับ

“ก็เค้าบอกว่าจะฝากมึงซื้อขนมของที่บ้านมึงอ่ะ พรุ่งนี้เอามาให้หน่อยไม่ได้เหรอยะ ขี้เกียจแวะเซเว่นตอนเช้า”
“อ๋อ! ได้ดิ ได้ๆๆเอาตังค์มา เอาไรบ้าง”
“หืมมมม อิบ้านี่ เหม่ออยู่รึไงไอ้เราก็นึกว่าตั้งใจฟัง ชิ...นี่มึงกำลังคิดถึงชะนีตัวไหนอยู่ไม่ทราบคะ
อุ้ยหรือว่า! ผู้ชาย! ว้าย55555555”   
ผมก็มองมันแบบเอือมๆนะ เพราะมันดันเดาถูกซะด้วย นังดุ๊กยานฉิบ!

ถึงตอนนี้ไอ้คิมแทรกมายืนขวางหน้าผมที่กำลังนั่งเงยหน้าคุยกับดุ๊กดิ๊กทันทีเลยครับ
“จะพันธุ์ไหน ตัวอะไร ก็ไม่ใช่อุรังอุตังแบบมึงก็แล้วกัน!555555!!!!”
“อิขี้! 0*0 ”
“กูชื่อคิมเว้ย!”
ดุ๊กดิ๊กเงื้อมือจะตบตีไอ้คิมครับ แต่ไอ้ดำมันคว้ามือไว้ได้ จับจูงไปเต้นลีลาศหมุนๆๆออกนอกห้องไปเลย
 “อ๊ายยยยยยยยยย ๆๆๆๆ มึงปล่อยกูน้า~~ อิบ้า! อิฟายคิม!! อิโฟ๊ร์! อิแม๊ว! มึงมาช่วยกูก่อนเซ่~!!!
อิคิมมึงจะพากูไปไหนเนี่ย ปล่อยกู๊ว้ายยๆ กรี๊ดดด!!!”

เสียงไอ้สองคนนั้นเบาลงเรื่อยๆ คือไอ้คิมมันลากดุ๊กดิ๊กไปไกลเลย สองสาวโฟร์กับแมวเหมียววิ่งตาม
ไอ้สองคนนั้นไป แต่ผมว่ามันหัวเราะกันขนาดนี้น่าจะตามไปดูเอาฮามากกว่าไปช่วยนังดุ๊กดิ๊กนะ
ไอ้ซีนกับไอ้ยู ไอ้พวกบ้านี่ชะเง้อมองยืนขำกันตรงหน้าประตูห้อง หันมาเร่งผมให้เก็บของเปลี่ยนห้องเรียน

ผมยังนั่งแบมือที่เดิม.... ไอ่เพื่อนเวรไปแกล้งมัน รอหน่อยก็ไม่ได้ ดูสิมันยังไม่ทันจ่ายตังค์กูเลย...


ครึ่งวันมานี้ ถ้าผมไม่เหม่อก็หลับล่ะครับผม พอตกบ่ายก็พากันออกโรงเรียนครึ่งวันไปงานมหาลัย
ขืนไม่ไปเจอไอ้ตัวป่วนตามรังควาญไม่เลิกแน่ ไอ้กีต้าร์น่ะยังไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เดย์เนี่ยสิครับ

ตรืดดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดด ตรื๊ดดดดดดดดดดดดดด
โหยมันตายยากมากของจริง แค่คิดไอ้เดย์ก็โทรเข้ามาครับ ผมเห็นชื่อมันผมก็ชะงักนิ้วจะจิ้มรับดีรึเปล่าหว่า...
ไม่รู้สิครับใครไม่เจออย่างผมคงไม่รู้ ตอนนี้ใจผมมันเต้นแรงแปลกๆชอบกล
ตั้งแต่เช้าผมยังไม่กล้ารับโทรศัพท์มันเลย

“เชี่ยลูกคิด รำคาญใครโทรมาวะจ้องอยู่ได้ มึงรับดิ! ไหนๆใครวะ อ้าวไอ้เดย์ เฮ้ยรับดี๊~!”
เสร่อซีนครับ มันมากดรับให้ผมเสร็จสรรพ ผมเลยยกให้มันเอาไปคุยกันเองซะเลย

พวกเรากำลังผลัดกันเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้าน แวะเปลี่ยนกันที่ห้องน้ำร้านส้มตำเลยโรงเรียนมาหน่อย
“เออๆๆ มันก็อยู่ตรงหน้ากูเนี่ย มึงจะทำไมวะ แหมๆๆๆ เดี๋ยวนี้เอะอะๆก็โทรหาแต่เมีย! มึงอ่ะนะ555”

ไอ้ซีนมันคุยโทรศัพท์กับไอ้เดย์แต่ดันหันมาพูดเน้นคำว่าเมียใส่หน้าผม ผมถลึงตาแยกเขี้ยวใส่มัน
ไอ้คิมกับไอ้ยูนั่งหัวเราะ พวกเรามากันแค่สี่คนครับ แต่สั่งส้มตำปูปลาร้าจานเดียว (ก็กะมาแวะเปลี่ยนเสื้อผ้า)
ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันไม่มาเรียนทั้งวัน ไปมหาลัยพร้อมไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์กันแต่เช้าแล้ว

“เฮ้ยๆลูกคิด เดย์มันจะคุยกับมึงอ่ะ เอาไป”
“อึก...........มีอะไรมึงก็คุยกับมันให้แล้วไปสิวะ คุยกับใครก็เหมือนกันนั่นแหละ”
ผมบ่ายเบี่ยงไอ้ซีน ไอ้ซีนก็ขมวดคิ้วงง แล้วถามไอ้เดย์ว่ามีอะไรแทนผม แล้วมันก็หน้าหงิกหันมาบอกผมว่า

“สัด! มันว่ากูไม่ต้องเจือกอ่ะ แม่งงงงงงง เอาไปคุยกันเองเลยพวกห่าเอ๊ย”  ไอ้ซีนงอนปากยื่นครับ
ไอ้คิมเลยตักพริกเม็ดเป้งในส้มตำไปป้อนมัน ไอ้ซีนถุยทิ้งแทบไม่ทัน แล้วมันสองตัวก็ทะเลาะบีบคอตบหัว
แย่งกันแดกปูม้าควานหาปลาร้ากันให้วุ่น ไอ้ยูไม่ยอมกินครับนั่งมอง ไอ้สองตัวมันหันมาด่าผม
ว่าสั่งมาเผ็ดหาแม่...ใครเหรอ เผ็ดขนาดนี้เปลืองตังค์ซื้อน้ำกินอีก

ผมส่ายหน้าไม่สนใจไอ้พวกบ้า แต่ต้องหันมาให้ความสนใจไอ้ตัวบ้าอีกตัวที่รอคุยโทรศัพท์กับผมจนได้
“มีไรวะ..”
“เป็นไร ทำไมไม่รับโทรศัพท์กูห๊ะ! หลายรอบแล้วนะวันนี้ ถ้าไอ้ซีนไม่รับแทน กูจะได้คุยกับมึงมั้ย
ส่งอะไรไปหาก็ไม่อ่าน ไม่รับไม่รู้ อย่ามากวนตีนกูนะลูก! มึงเป็นบ้าอะไรวะ!? เป็นเชี่ยไรวะลูก!?”

หูยยยยยยยย เป็นชุดเลยนะมึง ด่ากูทำไมเนี่ย|||||||||||
“เปล่านิ.........กูไม่ได้เป็นไรมึงจะบ้าเหรอ(แอบเสียงสูงเล็กน้อย) มึงโมโหทำไม....กูอุตส่าห์ตั้งใจไปหามึง..นา..”
“.............ฮึ่ม!....แล้วทำไม!..”

ผมไม่รอให้มันด่าผมหูชาอีกรอบ งานนี้ต้องเอาตัวรอดไว้ก่อนล่ะครับ  ผมรีบลุกแยกตัวไปแถวหน้าร้าน
“กูไม่มีเน็ต! ยังไม่ได้เติมตังค์ เอ่อ...แล้วกูก็ยุ่งๆอยู่ กูรับโทรศัพท์มึงไม่ทันอ่ะ!”
โกหกครับยอมรับ แต่ดีกว่าปล่อยให้มันระเบิดใส่ผม เชี่ยเดย์มันโกรธแล้วน่ากลัวอ่ะ วันนี้ยิ่งต้องออกงานอยู่

“.........................เฮื่อย.....จริงอ่ะ..”   โล่งอกครับ เสียงมันฟังดูอ่อนลงแล้ว
“อื้ม! ก็จะโกหกมึงทำไมเล่า พวกกูกำลังจะไปหาพวกมึงกันแล้วนี่ไง ไว้เจอกันที่งานนะเว้ย แค่นี้นะ”
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!!”   แม่งมันยื้อไว้ครับ ไม่ยอมให้ผมวางสาย
“อ...อะ..อะไรอีกเล่า”
“วันนี้กูอุตส่าห์ยอมเล่นกีต้าร์เพื่อมึงเลยนะ”
“อึ๋ย.........จริงดิ.......เพราะกูจริงเหรอ...”   นี่หวยมาออกที่ผมจริงรึนี่!
“ เพราะงั้นหารางวัลมาให้กูเลย”
“ห๊ะ!? โห......แล้วมึงจะเอาอะไร!?”
“ตัวมึง”
“ไอ่สัด!/////*//”
“กูพูดเล่นน่า5555555”      แต่ผมว่าไอ้นี่เขาคิดจริง
“.......ความจริงงานนี้มึงช่วยไอ้ต้าร์มันนา...ไมไม่ไปขอรางวัลจากมันเล่า”  ผมก็บ่นงุบงิบ
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่เพราะมึงกูก็ไม่ต้องมาอยู่ที่นี่หรอก มึงต้องรับผิดชอบ รีบมาหากู มาทำให้กูรู้สึกดีกว่านี้เดี๋ยวนี้เลย”
“หืม.......กูจะทำอะไรได้วะบ้าป่าว/////*//”     ท่าทางอาการไอ้เดย์แปลกๆ สงสัยตื่นเวทีรึเปล่าไม่รู้ ตลกดี55
“อยากกอดอ่ะ....//// มาหากูเร็วๆนะ มาช้าโกรธนะเว้ย!”
“เฮ้ยยยยยยย!!??...อ...ไอ้บ้า////////*//”   มันวางสายไปแล้วอ่ะ สั่งบ้าอะไรกันวะนี่

ผมสะดุ้งเล็กน้อยตอนไอ้ยูออกมาตบไหล่เรียก บอกไอ้ซีนกับไอ้คิมกินส้มตำหมดแล้วไปกันเถอะ
ตอนแรกพวกเราว่าจะขึ้นรถเมล์กัน แต่นับแล้วหารเงินกันขึ้นแท็กซี่ไปก็ไม่แพงมากเลยเรียกแท็กซี่ดีกว่า ร้อนครับ

“ลูกคิด ไอ้เดย์มันโทรมาว่าไงวะ”  ไอ้คิมถามตอนเพิ่งเข้ามานั่งในรถกัน
“อ๋อ .......เอ่อ....มันบอกให้พวกเรารีบไปเร็วๆ”
“แค่เนี๊ยะ!? เชี่ยเรื่องแค่เนี้ยะพูดกะกูไม่ได้ ไอ่เวรเอ๊ย”  ไอ้ซีนบ่น ไอ้คิมกับไอ้ยูก็ขำ

[ อยากกอดอ่ะ…]
บ้าเอ๊ย!/////*// ใครจะกล้าบอกวะว่ามันพูดอะไรออกมาไอ้ตัวบ้าเอ๊ย~!



*******************************

………………………..

…………..

……

ไปถึงมหาวิทยาลัยพวกรุ่นพี่เขา งานเขาใหญ่เลยนะครับนี่ คนตรึม มีบูทออกร้านเพียบ คนยุบยับไปหมด
พวกเราตรงไปหลังเวทีที่นัดกันไว้ครับ

ได้เห็นหน้าพวกรุ่นพี่ในวง กับพวกเพื่อนเราที่มารอกันอยู่ก่อนแล้ว ก็ฮาเฮโห่แซว ส่งเสียงทักทายต้อนรับกันให้วุ่น
โห... วันนี้พวกพี่ๆเท่กันทุกคนเลยครับ พี่นุ่มก็สวย ยิ่งไอ้กีต้าร์นะแต่งหล่อจัดเต็มเชียวครับ มันคิ้วเข้มปากแดง
ปกติสาวกรี๊ดมันเยอะอยู่แล้ว แต่งานนี้ท่าทางแอ๋มคงต้องเหนื่อยคอยกันท่าผู้หญิงคนอื่นมากกว่าทุกทีแล้วล่ะ
ผมเห็นนั่งประกบไอ้กีต้าร์ไม่ห่างเลย

ไอ้ซีนนี่แรดมากครับกอดคอไอ้คิม ชี้นกชมไม้ดูสาวตาวาว น้ำลายสอ คนสวยๆเพียบ
ได้พี่อ๊อฟกับพี่โจวมี่มาร่วมวงอีกคน แม่งยิ่งเสียงดังคุยมันครับเรื่องสาวๆ

แต่พี่โจวมี่แกเน้นหัวเราะครับไม่ค่อยกล้าออกความคิดเห็นเท่าไหร่ เพราะพี่กานต์แฟนตัวจริงที่ไม่มีใครรู้
แต่ผมดันรู้เข้า ของพี่โจวมี่ เขานั่งกำไข่(เครื่องดนตรีนะครับ) หน้าดุเชียว พี่แกเลยระรี้ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย55
ส่วนพี่สรนี่หมดสิทธิ์สนิทครับมีพี่นุ่มนั่งคุมไม่ห่างพอกันกับแอ๋ม ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ก้มหน้าก้มตาทำแต้ม
ไอ้สองตัวนี้บ้าเกมส์หนักสุดในกลุ่ม ผมก็ชอบเล่นเกมส์แต่ไม่บ้าเท่าพวกมัน....

แล้วไอ้เดย์มันหายไปไหนนะ ?....

ผมหันมองไปรอบๆก็สะดุดตาเข้าครับ.... เจอมันถือแก้วนมเย็นเดินยิ้มหล่อมาทางนี้
มันตรงมาหาผม ยิ้มกว้างเชียวนะมึง เดินมาถึงมันก็ขยี้หัวผมเล่น ผมขมวดคิ้วเอียงหัวหนี มันก็จับหัวผมให้อยู่นิ่งๆ
มองหน้ามันที่ยิ้มใสๆแล้วพูด   “มาได้ซะทีนะมึง//// หึหึ...รีบมาให้กูกอดอ่ะดิ...คึคึคึ555” 

ผมนั่งเก้าอี้ส่วนมันยืนอยู่ มันก็ดึงไหล่ผมเข้าหาแล้วกดหัวผมมากอดแนบไว้กับอก เล่นขยี้เหมือนมันหมั่นเขี้ยว
ฟัดหัวหมาหัวแมวขำคิกคัก ไม่สนใจเสียงเพื่อนที่แซวมันว่าให้เบามือกับผมหน่อยเดี๋ยวจะช้ำหมด..

ผมได้แต่เม้มปากไม่รู้จะพูดอะไรเลย......โห........วันนี้ยอมรับเลยครับไอ่เชี่ยเดย์มันหล่อมากจริงๆ..
ไปหาเสื้อคลุมยีนส์แขนยาวตัวนี้มาจากไหนนะ โคตรเข้ากับมันเลย

มันยื่นนมเย็นให้ผมกิน ผมส่ายหน้าบอกอยากกินกาแฟมากกว่าเพราะง่วงนอน มันก็กอดคอผมลากไปซื้อด้วยกัน
คนมองมันตลอดทางที่เดินเลยอ่ะครับคิดดู โคตรเด่น ผมคิดแล้วตื่นเต้นแทนมันเลยที่ต้องขึ้นไปแสดงบนเวที


และในตอนที่เรายืนรอกาแฟเย็นกันอยู่ ผมก็ดันตาดีหันไปเจอ........ผู้ชายคนหนึ่ง... เป็นคนที่ผมเห็นมันแล้ว
ต้องยืนกัดปากตัวเองด้วยความเจ็บใจ.. ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ ไอ้ผู้ชายคนนี้แหละที่มันแย่งแฟนผมไป! -*-

......... มันคุยเฮฮาอยู่กับพวกเพื่อนๆของมันราวสี่ห้าคนได้ ผมคงไม่กล้าไปหาเรื่องเขาหรอกครับ
แต่พอผมหันไปทางอื่นเลิกสนใจมันให้เจ็บใจตัวเองซะเปล่าๆ ไอ้เดย์มันก็ถามขึ้น  “ลูกคิด..ไอ้นั่นมันรู้จักมึงเหรอ”

ผมหันไปดูทางที่มันบอก ไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมกับเพื่อนๆในกลุ่มมันมองๆมาทางผมอยู่ บางทีมันคงจำหน้าผมได้
“กูเห็นมันมองมึงตั้งนานแล้ว ใครวะ”
“ไม่รู้ กูไม่รู้จัก”   ผมไม่อยากจะรู้จักไอ้คนอย่างนั้นหรอก ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมัน มันแย่งแฟนโผ๊มมมมมม -*-

“แม่งมันมองแล้วคุยอะไรกันไม่รู้ ไม่ใช่เพื่อนมึงงั้นมันคงอยากหาเรื่องกู”
“เชี่ยเดย์! มึงห้ามมีเรื่องที่นี่นะเว้ย! ไม่ได้นะ!”   ผมไม่อยากให้พวกรุ่นพี่ของไอ้กีต้าร์พากันเดือดร้อน
“ก็ถ้ามันไม่มากวนตีนกูหนักๆล่ะก็นะ...”
“มึงเป็นอะไรเนี่ยเดย์ อย่าใจร้อนดิวะ ป่ะกูได้กาแฟแล้วไปกันเหอะ กลับๆ กลับไปที่เลยมึง”
มันยังมองไม่สบอารมณ์ตาขวางๆไปหาพวกนั้นไม่เลิก ผมเสียวไอ้เดย์จะมีเรื่องกับเขาชะมัด ต้องรีบดึงมันไป
ดึงแขนมันให้เดินไปผมก็บ่นๆๆ  “มึงยังไม่เข็ดอีกใช่มั้ยไอ้บ้าเอ๊ย! อย่าเชียวนะมึง กูขอร้องเลย”

“กูก็หยวนให้ได้..”
“........”  ผมสะดุดหู หันไปมองหน้ามันมันทำหน้ายุ่งๆ จะมุ่ยก็ไม่มุ่ยซะทีเดียวจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม
“ถ้ามึงขอดีๆ กูก็ทำให้ แต่ยกเว้นป้องกันตัวเองนะ...แล้วก็”
“ป้องกันตัวเองของมึงนี่ปางตายไปมั้ยวะเชี่ย ไม่ต้องเลยหยุดเลยมึงอ่ะ... แล้วก็..แล้วก็อะไรอีกล่ะ”
“แล้วก็อีกอย่างมันต้องไม่มายุ่งกับมึงก่อนด้วย.. อันเนี๊ยะ..กูไม่ยอม เข้าใจ๋”

ไอ่เวรเดย์มันตบแก้มผมเบาๆยิ้มเย็นๆน่ากลัวไงไม่รู้อ่ะครับ ผมเหงื่อตกเลย..






tsktonight…

***  มาแล้วจ้า กว่าจะได้แต่ละหน้า 555



meeoldly – ขอบคุณที่ชื่นชอบจ้า สนุกก็อ่านให้จบนะคะ

 janamanza – เพลินก็มาหาวิอีกน้า ขอบคุณมากค้า เรื่องนี้เอ๋อเหมือนคนแต่งแหละ55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม(23/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 24-04-2015 00:18:54

แอบเหงื่อตกตามน้องลูก  รู้สึกรังสีความเย็นเพชรฆาตมันแผ่จนอิฉันสัมผัสได้
เหอๆ  เอาใจช่วยน้องลูก  นางเอ๋อนางน่ารัก  อยากฟัดว่ะ
[โดนโดดถีบ   ฟาดด้วยเก้า]

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม(23/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 24-04-2015 04:46:28

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม(23/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: smineeeee ที่ 24-04-2015 16:19:57

น่ารักกกกกกกกก เมื่อไหร่เดย์จะสารภาพซะทีว่าคิดอะไรอยู่ ลูกคิดก็ซื่อเหลือเกิ๊น ทำตัวน่าฟัด น่ารัก ระวังสักวันเดย์จะอดใจไม่ไหว คึคึ มาต่อไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม(23/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ayumu ที่ 27-04-2015 21:37:40

สนุกดีค่ะ เขินแทนน้องลูกคิด เวลาโดนเดย์ฟัด 55  :-[
เดย์ก็น่ากลัวจริงๆแหละ ืไอ้คนที่ที่แย่งแฟนลูกคิดอ้ะ อย่ามายุ่งกะลูกนะ หุหุ ไม่งั้นเดย์ไม่ละเว้นแน่ล่ะ
ซีนต้าร์นั่นอะไรอ่า เค้าคิดนะ ว้ายๆ ทำเป็นเล่นไปเถอะ คึคึ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม(23/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 28-04-2015 19:11:17

เดย์น่ารักๆๆๆๆๆๆ ลูกคิดก็น่ารัก มึนจริงๆ ฮะๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-04-2015 22:59:44

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 11 หวง... /1   



เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ได้เวลาวงของพวกไอ้กีต้าร์ก็ขึ้นไปวาดลวดลายบนเวทีกันสุดฤทธิ์ สมแล้วที่ได้รับเลือก
ให้เป็นหนึ่งในวงมาเล่นโชว์ในงานใหญ่อย่างนี้พี่โจวมี่ร้องร็อคได้มันส์สะใจดีครับ ผมยอมรับเลยว่าทุกคนดูดีมาก

วงเราเท่เอามากๆ พี่อ๊อฟมือเบสประจำวงตัวจริง ยืนดูอย่างภูมิใจและพอใจในผลงานของวงตัวเอง
ถึงแม้วันนี้จะไม่มีโอกาสได้ร่วมแจม พี่แกก็โยกหัวตามอยู่กับพวกผมข้างหน้าเวทีเลย ไอ้กีต้าร์คงเขิน พอจบเพลง
พวกผมโห่แซวปรบมือให้มันกับวง ไอ้ซีนชี้ที่มันกับไอ้เดย์ตะโกนดัง   
“เพื่อนผมคร้าบบบบบ เพื่อนโผ๊มมมมมมม” 

กีต้าร์ก็แลบลิ้นให้พวกเรา ก่อนหันไปส่งยิ้มตาเชื่อมให้แอ๋มแฟนมันที่ยืนอยู่ข้างผม เห็นเพื่อนกับแฟนรักกันดี
ผมก็ดีใจครับ นึกถึงความรักของตัวเองแล้วเซ็ง ผมสลัดความคิดเหม่อไม่อยากนึกถึงเรื่องแฟนเก่า

ไม่ว่าจะกับคนล่าสุดหรือคนที่แล้วๆมาก็ไม่ได้ทิ้งความทรงจำให้ประทับใจสักเท่าไหร่
นึกออกแค่เรื่องงี่เง่าน่าปวดหัวซะมากกว่า ตอนนี้โสดผมก็ไม่ได้ไขว่คว้าอะไร คิดว่ารอให้มีโอกาสเหมาะๆ
ช่วงเวลาที่ได้เจอกับคนที่ใช่อีกสักหนคงมาถึงในสักวัน ที่แล้วมาผมมักจะเป็นฝ่ายโดนเขามาบอกชอบก่อนเสมอ
แล้วก็โดนทิ้งก่อนทุกทีแบบไม่ค่อยได้ทันตั้งตัว นี่ล่ะครับชีวิตของธีทัต
 
ผมก็โยกตัวบ้างตามจังหวะดนตรี เพลงสนุกดีครับแต่ไม่ถึงกับเต้นเป็นแร้งกาเหมือนคนอื่นๆ อายเค๊า~55
หันไปเห็นไอ้เดย์......เอ๊ะ?...นี่มันเขินรึเกร็ง หรือ....ยังไงของมันไม่รู้สิครับ หน้ามุ่ยๆแปลกๆ

ผมเลยลองยิ้มให้มันตอนที่มันมองมาทางนี้ดู ปรากฏว่ารอยย่นกลางหว่างคิ้วของมันหายไปทันที
มันยิ้มตอบผมด้วย แถมยักคิ้วข้างหนึ่งให้อีก แล้วก็ยิ้มกว้างๆทำลอยหน้าลอยตาใส่ผม ผมเลยอมยิ้ม
ลอยหน้าลอยตาใส่มันบ้างอย่างหมั่นไส้ ไอ่เชี๊ยะ! มันทำปากจูจุ๊บอากาศส่งมาซะงั้น/////*//

เล่นเอาผมสะดุ้งเสียงกรี๊ด กลุ่มสาวๆใกล้กับที่ผมยืนแถวนั้นกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ไอ้ซีนตัวอิจฉามันหมั่นไส้ไอ้เดย์
ที่ทำหน้าเก็กตอนโดนกรี๊ดแซว ซีนมากอดคอกระซิบใกล้หูผม บอกไม่แน่งานนี้ไอ้เดย์อาจได้หญิง
ติดไม้ติดมือกลับบ้านเป็นแพ็คๆ
 แหม่..มันพูดซะผมนึกถึงพวกของฝาก ทุเรียนกวน ปลาหมึกแห้ง น้ำพริกสารพัดแม่อะไรงี้55

“เฮ้ยยู พี่บาสยังไม่หายงอนมึงอีกเหรอวะ ไม่ชวนเขามาล่ะ”  ได้ยินไอ้คิมถามหาพี่บาส ผมกับไอ้ซีนชะงัก
หันไปมอง หน้าไอ้ยูดูเจือนไป “เขาไม่ค่อยว่างหรอก”  มันตอบแค่นี้แต่บรรยากาศรอบตัวแม่งหม่นครับ

พวกผมเลยไม่ซักไซ้อะไรต่อ ตบหลังตบไหล่ชี้ชวนไอ้ยูดูพี่อ๊อฟเต้นกวนๆ นี่ขนาดแขนพี่แกติดเฝือกนะนี่
ยังออกลีลาขนาดนี้ แล้วผมก็ยิ่งขำที่ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไปเต้นด้วย อย่าให้บรรยายท่าพวกมันเลยครับ
น่าเอาไม้หน้าสามฟาดท้ายทอยพวกมันมาก ข้อหาเต้นได้อารมณ์น่าถีบน่ากระทืบสุดๆ คนหันมาดูก็ขำกันนะ

สนุกดีครับ แต่ไอ้พวกฟายนี่เต้นได้กินพื้นที่มาก ผมก็ขำไปถอยๆๆเท้าหนี หลบมือไม้แข้งขาไอ้พวกบ้ามันออกมา
 เดี๋ยวมาฟาดใส่หน้าผมสลบจะไม่มีใครลากกลับบ้าน แอ๋มนี่ไม่สนใจอะไรทั้งสามโลกครับนอกจากถ่ายรูป
ถ่ายวีดีโอแฟนตัวเองเห็นแบ็ตหมดยังพยายามชาร์ตไปถ่ายไป หัวเราะชอบใจปลื้มปริ่มกับไอ้กีต้าร์สุดๆ

ตอนแอ๋มเพิ่งมาถึงไอ้ซีนรีบถามหาเพื่อนแอ๋ม ทำไมไม่ชวนเพื่อนมาด้วยอีกแล้ว แอ๋มก็ว่าเพื่อนเวลาเรียนไม่พอ
โดดไม่ได้แล้ว ไอ้ซีนก็ยืนหมองหม่นได้ประมาณ...5วิ.. ก่อนจะน้ำลายย้อย น้ำลายหก มองตามสาวรุ่นพี่ที่ใส่เสื้อ
ฟิตเปร๊ยะเดินผ่านหน้ามันไปแบบตาค้าง....


“โอ๊ะ!?” 
ผมถอยๆเท้าหนีวงสวิงการเหวี่ยงแขน วาดขาของไอ้เวรซีน จนไปชนคนข้างหลังเข้า แม่งมึงจะกางมือกางขาเต้น
หาพ่องหาแม่งอะไรขนาดนี้ฟะ ไปเช่าสนามหลวงมั้ยสัด ผมนึกด่าเพื่อนในใจแล้วรีบหันไปเช็คความปลอดภัยครับ

ผมไม่ได้ถอยไปชนเขาธรรมดานะเหยียบตีนเขาด้วยนี่สิ หันหน้าไปรีบพูดขอโทษ ผู้ชายข้างหลังตัวสูงกว่าผม
ผมก็ไม่ได้เงยมองหน้าเขาหรอก เดี๋ยวจะหาว่ามองหน้าเอาเรื่องกันอีก ผมก็เบี่ยงตัวจะหลบออกไปทางอื่น
ไปยืนให้ไกลๆเขาจะดีกว่า แต่ผมโดนคว้าแขนไว้ครับ  “ไม่เป็นไร! เฮ้ยอยู่นี่ก็ได้ เราโอเคไม่เป็นไรๆ” 
แล้วเขาก็ยิ้มให้ผม โห...........หน้าตาดีนี่หว่า เรียกว่าหล่อเลยล่ะ แต่คนละแนวกับพวกเพื่อนๆของผมเลย
คนนี้ดูเหมือนลูกคุณหนู ผู้ดีมีตังค์ สะอาดสะอ้าน  รัศมีเหมือนคนเข้าโบสถ์...ฮาเลลู้ย่า

ยืนใกล้ ท่าทางเป็นมิตรดีผมเลยกล้าคุยด้วยตอนที่เขาชวนคุย แต่เสียงดนตรีมันดัง พูดดังแล้วก็ยังฟังไม่ถนัด
ไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยต้องป้องปากตะโกนขึ้นอีกนิด พูดใส่หูกันไปมา
“นายมากับใครเหรอ”   เขาหันมาถาม
“อ๋อ เพื่อนอ่ะ เนี่ยไอ้พวกบ้าเนี่ยแหละ55 (ชี้ๆพวกมันที่เต้นส่ายตูดอยู่)
มาเชียร์เพื่อนน่ะ นู่นมันเล่นกีต้าร์กับเบส แล้วนายล่ะ”

“มากับเพื่อนที่โรงเรียน แต่พวกมันไปสุมหัวอ่านหนังสืออยู่ที่บูธพี่ชายน่ะ วันนี้เปิดร้านเอาไอติมมาขาย
ไว้ไปอุดหนุนได้นะร้านป้ายสีชมพูเด่นๆเลย พี่เราเรียนที่นี่ เราก็ว่าจะเข้าที่นี่ นายล่ะมหาลัยไหน”
โห....... สมแล้วที่ไอ้คุณหนูนี่เขาดูเป็นเด็กดี ไม่ทันไรชวนเข้าเรื่องเรียนเลยเว้ย สมองผมตื้อในทันที
อนาคตกูคือ............โดราเอม่อนช่วยกูที๊~~~~ T T

“แฮะ.....ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คิดเลยว่ะ”
“55นายเรียนสายไหนอ่ะ เราสายวิทย์นะ อยู่......เอ่อ.....อยู่ม.5”
“อูยยยยยยย|||||||||5555 เราเด็กศิลป์ว่ะ ม.5 เหมือนกัน”   แค่ได้ยินคำว่าวิทย์ผมก็ปวดหัวตุ๊บๆแล้วครับ
ไม่ค่อยถูกโลกกับพวกตัวเลขคิดคำนวณ สูตรฟิสิกข์ เคมี ทฤษฎี ตัวแปร หาค่า หาจมอยหาพ่องหาแม่ง
ไม่รู้ให้หาเชี่ยไรมากมายนักหนา ผมหาอะไรไม่เคยเจอ ขี้เลื่อยในสมองผมจะทำปฏิกิริยาเสียดสีกันไปมา
แล้วไฟลุก..ระเบิดบึ้ม... เส้นความคิดอุดตัน เอ๋อแดกทันที....แหะ   

ไอ้หมอนี่เรียนสายเดียวกับพวกไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์เลยครับ อยากจะบุ้ยใบ้ให้ไปชวนไอ้สามตัวนั้น
คุยแทนละเกิน ผมลูบท้ายทอยตัวเองไปมา มาชวนกูคุยเรื่องเรียนทำไมวะ กูเครียดดดดดด
เขาเต้นเหย๋งๆสนุกเฟี้ยวฟ้าวกันมึงไม่ชายตาแลดูสถานการณ์ของชาติบ้านเมืองบ้างเหรอวะแป๊ะ

“เราชื่อไลค์นะ ที่แปลว่าชอบน่ะ”  จู่ๆก็ชี้ที่อกตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มแบบคุณชายให้
“อ๋อเอ่อ...”   คือผมคิดนิดนึง เราจำเป็นต้องรู้ชื่อกันรึเปล่านะ? จะได้เจอกันอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ไม่จำเป็นม้างงง..

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายบอกชื่อตัวเองมาก่อน แล้วเราเฉยๆมันก็กระไรอยู่เนาะ  “ลูกคิด...ชื่อลูกคิด”
ผมก็ชี้ที่ตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มให้บ้าง ไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อครับ ไลค์อ้าปากจะถามอะไรผมไม่รู้
แต่ไอ้น็อตมันมาสะกิดเรียกผมให้หันไปดูตามที่มันชี้...........คือให้ผมหันไปมองไอ้เดย์บนเวทีครับ.....เฮือก!|||||||

นั่นมันหน้าคนรึยักษ์วัดแจ้งประกอบร่างกับยักษ์วัดโพธิ์วะนี่  ตาก็โคตรขวางเลย ถ้ากีต้าร์ในมือมันที่ดีดๆอยู่นี่
กลายเป็นปืนสงสัยมีหมดแม็ก ยาคุมประสาทมันหมดรึไงนะ มันโกรธอะไรใครวะ!?

ผมโดนดึงมายืนข้างไอ้น็อตกับไอ้มาร์คแทน พวกมันสุมหัวกันบ่นไอ่ห่าเดย์เป็นอะไรไม่รู้
ทำหน้าอย่างกับจะแดกหัวคนดูเข้าไป จนไอ้กีต้าร์ส่งซิกมาหาพวกเราขอความช่วยเหลือใหญ่
ท่าทางไอ้เดย์จะแอบเล่นโน๊ตผิดไปแล้วด้วย  ผมก็ได้แต่ยักไหล่ตอบพวกมันแหละ จะไปรู้ได้ไง
ว่ามันเป็นอะไรของมัน ก็เห็นเมื่อกี้ยังอารมณ์ดีเล่นกับผมปกติอยู่เลย

.....ผมหันไปมองไลค์ ไลค์ยังส่งยิ้มมา แต่เขาก็ไม่กล้ามารวมกลุ่มกับเพื่อนๆผมหรอก  เห็นแล้วก็สงสารนะ
มาเที่ยวกับเพื่อน แต่เพื่อนดันไม่มาฟังเพลงด้วยสักคน ทิ้งให้อยู่คนเดียว พวกเด็กเคร่งเรียนนี่ก็แปลก
อุตส่าห์โดดมานั่งหง่าวในบูธกันทำไมนะ ตลกดีผมว่าไลค์เขาคงอยากมีเพื่อนยืนด้วยถึงได้ชวนผมคุย

ผมกำลังจะก้าวขาเดินไปหาไลค์อีกครั้ง ก็ว่าจะเรียกให้มายืนด้วยกัน แต่พอดีตอนนั้นจบเพลงครับคนก็ปรบมือ
พี่โจวมี่ก็พูดขอบคุณ คนดูเบียดเข้ามาหาหน้าเวทีมากขึ้น ผมเลยต้องเดินถอยหลังหลบกลับมายืนข้างไอ้มาร์คที่เดิม  จะตะโกนเรียกไลค์ ไอ้มาร์คก็ดึงคอเสื้อผมซะเป๋เลย ผมขมวดคิ้วหันไปมอง พวกเพื่อนพยักเพยิดหน้าให้ผม
มองไปทางเวที   เห็นไอ้ยูเดินไปชิดขอบเวทีคุยกับไอ้กีต้าร์

กีต้าร์มานั่งยองย่อตัวก้มพูดกับไอ้ยู แล้วไอ้ยูก็รีบเดินมาบอกผมอีกที   “ไอ้ต้าร์เรียกมึงอ่ะลูก”
ผมทำหน้างง มองหน้าทุกคน ชี้หน้าตัวเอง........กู!?....กูเหรอครับ... มีอะไรของมันนะเพลงจะเล่นอยู่แล้ว
แต่ฟังเหมือนพี่โจวมี่คอยพูดถ่วงเวลาไว้ สงสัยจะรอให้ผมไปคุยกับไอ้กีต้าร์ก่อน

พอเดินผ่านรั้วกั้นระหว่างเวทีกับคนดูด้านหน้าเข้าไปหา ผมเงยหน้าตะโกนถาม “เฮ้ยมีไรวะ!?” 
ไอ้กีต้าร์ทำหน้าลุกลี้ลุกลน ก้มมาบอก  “มึงเห็นเชี่ยเดย์มั้ยลูกคิด มึงดู! มึงดูหน้ามันดิ!! มีอะไรกับมันวะ!?”

“เอ๊า!? อะไรวะ กูจะไปรู้เหรอ ทำไมต้องคิดว่าเป็นกูด้วย กูอยู่ข้างล่างมันอยู่ข้างบนอยู่ใกล้มึงด้วย มึงแหละ!”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้หน้าไอ้กีต้าร์ มันรีบสะดุ้งส่ายหน้า ก็ผมไม่เห็นเหตุผลที่จะเป็นผม
ผมไปสร้างความขุ่นข้องหมองมัวอะไรในใจไอ้บ้านั่นตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า หรือทุกคนรวมทั้งตัวผมจะคิดมาก
กับหน้าตาและท่าทางของมันไปเองรึเปล่านะ ความจริงแล้วไอ้เดย์อาจแค่ปวดขี้ธรรมดาก็ได้นะ...

“ก็มันให้กูเรียกมึงขึ้นมาอ่ะ!!! เชี่ยลูกมึงขึ้นๆมานี่มา ไอ้เดย์มันบอกถ้ามึงไม่ขึ้นมามันจะลงไปเอง
อะไรของพวกมึงกันว๊ะ!!? กูงงนะเนี่ยยยยยย||||||||”

“ห๊ะ!?”     ขอผมตั้งสติกับสิ่งที่ไอ้กีต้าร์มันพูดแป๊บ  กูว่ากูสมควรงงยิ่งกว่ามึงอีกนะต้าร์!????
ผมกับไอ้กีต้าร์หันไปมองไอ้เดย์ มันถอดสายสะพายกีต้าร์ออกจากตัว พิงกีต้าร์ไว้ข้างแอมป์
ตาขวางๆของมันนี่จ้องมาทางผมตาไม่กระพริบ หน้าแม่ง....ไม่น่าใช่ปวดขี้แล้วครับ||||||||

แล้วพี่กานต์ก็เดินเข้ามาเรียกผม  “ลูกคิด! ขึ้นมาเร็วๆเข้า จะได้รีบเล่นเพลงต่อไป” 

สถานการณ์ตอนนี้คือไอ้เดย์ตั้งท่าเหมือนจะลงครับถ้าผมไม่ขึ้นไปหามัน
พี่ๆกับไอ้กีต้าร์เห็นไอ้เดย์ดูโกรธแบบไม่มีเหตุผลก็หน้าตื่นๆกัน มีแค่พี่โจวมี่ที่ยิ้มร่ารักษาหน้า ชวนคุยเล่นมุข
แหย่กับคนดูให้กรี๊ดกร๊าด ทำทีเป็นแนะนำบูธน่าไปในมหาลัยแล้ววกเข้าเรื่องตลก พี่โจวมี่เป็นมืออาชีพครับ
ปกติพี่แกก็ทำพิเศษเป็นนักร้อง ร้องตามผับตามร้านอาหาร เล่นตามงานแต่ง เป็นปกติอยู่แล้วที่จะรู้ลูกล่อลูกชน
เรียกความสนใจจากคนดูให้หันเหไปที่แกคนเดียว จนลืมสังเกตุสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น

บอกเลยนะว่าผมเกาหัวตัวเองตลอดทางที่เดินวนไปขึ้นบันไดข้างเวทีอ่ะ ตื่นเต้นไปงงไประแวงไป กลัวไป
“อะไรของมึ๊งงงง!? อะไรของมึงวะเดย์ให้กูขึ้นมาทำไมอ่ะ แล้วจะให้กูทำอะไร..” 
ผมเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆครับ แล้วก็ยืนแอบๆข้างไอ้เดย์ที่ยังยืนท้าวเอวหน้าดุอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง

คนเยอะเป็นบ้า งานนี้เขาเป็นงานเปิดเด็กนอกมหาลัยมากันให้เพียบ คนมาดูการแสดงก็ไหลมาเรื่อยๆ
ผมไม่กล้าหันไปมองทางข้างหน้าเวทีเลย เขินสุดๆ

“เชี่ยนั่น! ไปยุ่งกับมันทำไม!?”   โอ๊ะไอ้เดย์เปิดประเด็นแล้วเล่นชี้มือไปที่เป้าหมาย
“ใจเย๊นนนน คะค...ใคร? หมายถึงใครวะ” 
หน้าไอ้เดย์โกรธๆหันไปตาขวางใส่คนดู ผมต้องรีบจับหน้ามันหันกลับมาแทบไม่ทัน ทำใจดีสู้เสือยิ้มให้มันก่อน
ดีนะที่มันยืนริมฝั่งซ้ายมีผ้าใบบังแดดข้างๆ พวกเราเลยไม่ต้องยืนคุยเหรอหรากลางเวทีให้มันเด่นนัก
ปล่อยให้พี่โจวมี่นักร้องนำรูปหล่อเขาเด่นไปคนเดียวก็พอแล้ว

ไอ้กีต้าร์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามดูท่าทางอยากรู้ไม่แพ้ไอ้พวกข้างล่าง แต่พวกมันอยู่ไกล ไม่ได้ยินที่พวกผมพูดกันหรอก

“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าให้มันมายุ่งกับมึง! เชี่ยนั่นกวนตีนกู! มันมองมึงตั้งแต่ตอนไปซื้อกาแฟแล้ว!
นี่ยังตามมาอีก!!”  คราวนี้ไอ้เดย์ระบุตัวตนลักษณะชัดเจน บอกไอ้คนเสื้อฟ้าแปลกหน้าที่ผมคุยด้วยนั่นแหละ
เลยร้องอ๋อ  ที่แท้ก็หมายถึงไอ้คนชื่อไลค์นั่น มันเคืองเรื่องนี้นี่เอง

“หา?..........เดี๋ยวนะ.... มึงว่าไอ้นั่น.......เฮ้ย!! มันอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยเหรอ!!?”
ผมตกใจสะดุ้งเฮือกเชียวล่ะครับ ไม่คิดว่าไอ้ไลค์มันจะเป็นพวกเดียวกับไอ้คนที่มาแย่งแฟนผมไป....

นี่กูหลงคุยกับศัตรูเหรอวะเนี่ยยยย!!!!||||||||||*||  แม่งเอ๊ยทำไมผมถึงโง่อย่างเน้~~~~~~~~~
(ยอมรับครับผมจำได้แต่ไอ้คนแย่งแฟน เพื่อนมันผมไม่ได้มองด้วยซ้ำอ่ะ)

“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงจำไม่ได้”  ไอ้เดย์ส่ายหน้าเซ็งๆเหมือนเอือมผมอ่ะ มันบ่นว่าอยากจะบ้า
ผมหันไปมองไอ้คนชื่อไลค์ข้างล่างเวทีมันยังยกไม้ยกมือโบกให้ผมอยู่เลย ยิ้มกว้างแล้วก็มองมาที่ผม

“เฮ้ยก็กูไม่รู้นี่หว่า!....เอ่อแต่ว่ามึงรีบๆเล่นเพลงต่อไปเหอะ กูรู้ตัวแล้วๆ!! กูจะระวังตัว
โอเคกูไม่คุยกับมันแล้ว กูรีบลงก่อนนะเดย์” 
ผมหยิบกีต้าร์ยื่นให้มันเอาไปสะพาย มันก็ทำท่าจะเล่นแล้วแต่ดันคว้าข้อมือผมไว้ไม่ยอมให้ผมเดินไปไหน

“ไม่ให้ไป”
“อึก!  ทำไม!?”
“ไอ้พวกนั้นแม่งเอาแต่เต้นเล่นเชี่ยไรไม่รู้ ดูแลมึงไม่ได้เล้ย (มันลามไปด่าเพื่อนอ่ะครับ)
...เอ่อ..มึงอยู่บนนี้กับกูนี่แหละ”  เดย์มันบ่นๆๆ ขยับกีต้าร์มือนึง อีกมือก็ดึงผมไว้ หันไปหันมา
มองเห็นพวกรุ่นพี่ส่งซิกให้รีบเตรียมเล่นเพลงต่อไปได้แล้ว

“เฮ้ยจะบ้าเหรอวะ ให้กูอยู่บนนี้ทำห่าอะไร/////*//” 
ไม่รู้ทำไม...มันน่าจั๊กกะเดียมแปลกๆพิกลนะครับพอได้ยินคำว่า ดูแล..  กูไม่ได้ป่วยสักหน่อย
“ทำเชี่ยไรก็ได้ แต่ถ้ามึงลง...กูลง”
“ไอ่สัดเดย์มึงบ้าป่าววะ!!!/////*// ไม่เอากูอายเขา”
“อยากลงไปหามันเหรอ”     
“สมองมึงอ่ะ! คิดบ้าๆ ดีนะที่มึงบอกกูให้รู้ตัวก่อน ไม่ปล่อยให้กูหลงคุยกับมันนานกว่านี้อ่ะ
......เฮื่อย...เออขอบใจนะ”
“..............................////”   ไอ้เดย์มันเริ่มอมยิ้มให้เห็นนิดๆ

ไอ้นี่เขาก็บ้าจัดครับ ไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมคือการไปกวนตีนมันตรงไหน?... 
ช่างเหอะอย่างไอ้เดย์ก็คงคิดว่าเขาจะมาหาเรื่องมันไปหมดนั่นแหละ
มันโกรธแล้วลงยาก เป็นอันตรายกับคนรอบข้างมาก ผมไม่อยากให้มันโกรธใครเลยดีที่สุด

“เอ้า! เอาไข่ไป มาเขย่าตามพี่ก็ได้ลูกคิด”   แล้วพี่กานต์ผู้กู้โลกก็โผล่มายื่นไข่เขย่าให้ผมลูกหนึ่ง
เดย์มันเลยปล่อยมือผมแล้วหันไปจับกีต้าร์ตัวเองเล่น

ไอ้พวกเพื่อนข้างล่างโห่แซวผมกันใหญ่ ว่าเสร่อขึ้นไปทำไม ทั้งที่พวกมันก็รู้ๆกันว่าผมน่าจะโดนไอ้เดย์บังคับ
ไอ้เดย์เล่นๆไปก็หันมามองผมเหมือนระแวงว่าผมจะหนีลง ผมนั่งเขย่าไข่ข้างพี่กานต์ไร้ชีวิตชีวา
ก่อนหน้านี้เมื่อวันซ้อมเคยขอเขาเล่นๆบ้างก็เลยจับจังหวะตามพี่กานต์ง่าย


“หึหึ ก็อย่างนี้แหละ ไอ้พวกหมาขี้หวง พี่กระดิกไปไหนไม่ได้เลยรู้ป่าว”   
พี่กานต์แอบกระซิบข้างหูคุยกับผม ทำหน้าทำตาบุ้ยใบ้ไปทางพี่โจวมี่............

ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง พี่โจวมี่คงหวงพี่กานต์เลยจับให้ร่วมวงด้วยซะ
จะได้ไม่ต้องคอยกังวลเวลาตัวเองไปแสดงที่ไหน นี่พี่กานต์เขาคงคิดว่าไอ้เดย์มันหึงหวงผมเหมือนกัน

โธ่เอ๋ยมันใช่ซะที่ไหนเล่าพี่ ผมไม่ได้เป็นแฟนกับมันจริงๆสักหน่อย... อันนี้ได้แต่คิดครับไม่กล้าบอกพี่เขา
เดย์มันไม่รู้ว่านั่นเป็นกลุ่มของคนที่ผมไม่ถูกกันอยู่ ไอ้บ้านี่เขาคงกลัวผมจะโดนหลอกพาไปรุมกระทืบ
เพราะเขาอยากมีเรื่องกับมันทำนองนั้น (มันบ้าครับ เมื่อก่อนมองหน้าไม่ถูกชะตากับใครก็ไปตีกับเขา)


เอ๊ะ...แล้วทำไมไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมดีจัง.....ดูมันดี๊ดีนะ................อ๋อ......หลอกให้ตายใจอ่ะดิ!
แม่งฟายเอ๊ย!(กูนี่แหละฟาย) ไม่ทันมันเอาซะเลย เพื่อนมันที่แย่งแฟนผมไป ป่านนี้คงนั่งหัวเราะเยาะ
ส่งไอ้นี่มาป่วนผมล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะกูไม่หลงกลมึงหรอกเฟ้ย!!!

ผมมองไปเห็นไอ้ไลค์มันโบกไม้โบกมือยิ้มมาให้อีก แต่คราวนี้ขอโทษครับกูเชิด! ผมทำเมินไม่มองมัน
พอหันไปเห็นมันอีกที ดูหน้ามันเจือนไปเลย ผมก็ยิ่งทำหน้าบึ้งอยากให้รู้ผมไม่หลงกลมันแล้ว
ไม่ต้องมาตีเนียนใสๆใส่ มันทำหน้าผิดหวังยังไงไม่รู้สิครับ ยังยืนดูมาทางผมอยู่สักพัก แต่ผมชักสีหน้าใส่มัน
ทุกครั้งที่หันไปเห็น จนพวกเพื่อนๆที่ยืนด้านหน้าเริ่มสังเกต หันซ้ายหันขวามองหาว่าผมทำหน้าไม่ดีใส่ใคร
แต่ไอ้ไลค์มันเดินออกไปจากลานหน้าเวทีแล้ว

เดย์ดูเหมือนจะเห็นที่ผมทำตลอดครับ เล่นจบเพลงก็เดินมาใกล้ทำเป็นมากินน้ำที่วางอยู่ตรงพื้นใกล้ผม
“ตกลงมึงไม่รู้จักมันแน่นะ”
“........ก็ไม่เชิง”
“อ้าวไอ้ลูก มึงโกหกกูเหรอ!”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-04-2015 23:02:34

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 11 หวง... /2   





“ตกลงมึงไม่รู้จักมันแน่นะ”
“........ก็ไม่เชิง”
“อ้าวไอ้ลูก มึงโกหกกูเหรอ!”

“เบาๆได้มั้ยวะเชี่ยเดย์! กูไม่รู้จักมัน แต่....รู้จักเพื่อนมัน.....ไว้กูเล่าให้ฟังวันหลัง”
“...........ได้...........กูเล่นจบเพลงสุดท้ายเมื่อไหร่ กูตามสอยมันแน่! ถามมันเดี๋ยวกูก็รู้”
พี่กานต์ที่อยู่ข้างผมได้ยินยังตกใจหันมามอง ผมรีบห้ามมันตาเหลือก

“ไอ้บ้า! ไม่ต้องไปตามมันนะ”
“มึงจะบอกไม่บอก”
“....เดย์.....กูขอนะ มึงอย่าเอาเรื่องส่วนตัว เอาอารมณ์ส่วนตัวมึงมาปนกับเรื่องส่วนรวม คนอื่นเขาจะเดือดร้อนกัน
มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอว่ามึงไม่อยากเป็นคนอย่างนี้แล้ว...”
 
ผมพูดมันก็ชะงักไม่โต้ตอบครับ แต่ยังทำหน้าโกรธใส่ผม ผมเลยรีบพูดต่อ
“มึงจะหาเรื่องใส่ตัวให้ปวดหัวทำไม ไอ้นั่นมันไปแล้วมึงก็เห็น ไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก สำคัญตรงไหนวะ
กูไม่รู้จักมันจริงๆ”   เดย์มันทำหน้าไม่เชื่อผมครับ จ้องตาผมเขม็ง

ไอ่สัดเหงื่อกูแตกแล้วเนี่ยยยยย มึงจะขู่กูไปถึงไหนเนี่ยยยยย|||||||||||

“เออๆกูไม่ถูกกับเพื่อนมันคนนึงในกลุ่มนั้นแหละ แต่กูไม่เคยรู้จักมันมาก่อนจริงๆ ไว้ค่อยคุยกันได้มั้ยล่ะ
ตอนนี้หน้าที่มึงคือหันไปเล่นกีต้าร์ให้เขาได้แล้วเว้ย!”  ผมดันๆมัน ม๊านก็ไม่ขยับครับ

ไอ้เดย์ยังจ้องหน้าผมนิ่งไม่ไปยืนประจำจุด ทุกคนบนเวทีเริ่มเมียงๆมองๆมาทางนี้ เหมือนรอแค่ไอ้เดย์
พี่โจวมี่ก็พูดเป็นต่อยหอยไปเถอะ ถ่วงเวลาให้ไอ้ตัวปัญหามันทำเรื่องเอาแต่ใจ
ผมไม่อยากให้เดย์มันโดนใครๆว่าเอาได้ ว่าทำให้งานกร่อย งานล่ม วงจะเสียชื่อหมด ไหนจะไอ้กีต้าร์ที่มองมา
ทำหน้าลำบากใจ กลัวไอ้เดย์ก่อเรื่องอีก เพราะถึงยังไงมันก็เป็นคนพาไอ้เดย์เข้ามา เดี๋ยวจะมองหน้าพี่ๆเขาไม่ติด

ช่วยไม่ได้....ผมคงต้องลองอะไรบางอย่าง.. เฮ้อ

ผมเอื้อมไปจับมือมัน..

“อยู่กับกูนี่แหละ! เดี๋ยวเล่นเสร็จแล้วไปเดินเที่ยวอีกฟากนึงกัน กูยังไม่ได้ไปเลยไปเดินด้วยกันนะ
น่าสนุกดีออก ไปกับมึงจะได้ไม่ต้องกลัวใครรุมไง แหม่ อยู่กับเฮียเดย์ซะอย่างเนอะ55จะกลัวอะไรเนาะๆ
เฮ้ย~...ยิ้มหน่อยดี๊~ เดี๋ยวไม่หล่อนะเว้ย55 น๊ะ..นะๆ”   พูดไปก็เขินปากไปพี่กานต์ที่อยู่ใกล้ยังอมยิ้มแอบขำผม

อายเขาแม่ง!//////*//

“ก็มึงอ่ะ ไม่ยอมบอกว่ามันเป็นใคร....ไม่รู้แหละยังไงวันนี้มึงต้องบอกกูด้วย... อ่ะก็ได้ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว”   
ถึงหน้าไอ้เดย์จะยังบูดๆ แต่มันก็ได้ผลครับ คุณชายเชี่ยเดย์บ่นง๊องแง๊งๆแล้วหันไปเริ่มเพลงใหม่กับพวกพี่ๆ
ดีดกีต้าร์แน๊วๆของมันไปก็คอยหันมาเหลือบมองผม พอผมส่งยิ้มให้มัน มันถึงอมยิ้มได้..


ผม... ได้เรียนรู้แล้วครับว่าคนอย่างไอ้หอกหักเดย์ ใช้ไม้แข็งหรือพูดตรงๆกับมันไม่เคยได้ผลหรอกครับ!
เพราะมันเป็นคนสู้คน มันไม่ยอมใคร มันรั้นจะเอาให้ได้ เลยต้องใช้น้ำเย็นจัดๆสาดใส่แม่ง เอ๊ย!ไม่ใช่ๆครับ
เอาน้ำเย็นลูบเข้าไว้ อ้อนนิดยอหน่อย ลวงให้มันเขวไปก่อน มันถึงจะยอมใจอ่อนลง (ลำบากกูละเกิ๊น)


.......................................................

................................

..............


พอลงจากเวทีทุกคนก็กรูกันเข้ามาถามกันใหญ่ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ผมเป็นคนเล่าให้กระจ่างเองครับ
ก็เล่าไปตามจริง ว่าเจอคู่อริที่มันเคยแย่งแฟนผมที่งานนี้ มันส่งเพื่อนมันมาปั่นหัวผมเล่นแต่ไอ้เดย์มันจำหน้าได้
ก็เลยเรียกตัวผมขึ้นไปอยู่ข้างบนจะได้ไม่มีเรื่องกัน..

ถึงตอนนี้แหละไอ้เดย์ก็หายงอนเป็นปลิดทิ้ง แถมยังพาผมไปเดินเที่ยวตามที่สัญญา......
ด้วยการลากคอผมออกไปกันสองคน ไม่ยอมให้คนอื่นๆตามมาด้วย มีไอ้ซีนที่พยายามวิ่งตามมา
ไอ้เดย์ขัดขามันซะหน้าเกือบทิ่ม แล้วฉุดมือผมให้วิ่งหนีมันไป เราหัวเราะกันน่าดูขำหน้าไอ้ซีนอ่ะครับ


ห้าโมงเย็นกว่าหน่อยๆครับ เวลานี้คนยิ่งมากันเยอะ เด็กโรงเรียนอื่นเลิกเรียนก็มากัน
ไอ้เดย์มันเดินตามประกบผมไม่ห่างเลยครับ ตลอดทางก็ยอมรับว่าระแวงไม่อยากเจอพวกไอ้ไลค์อีก

“เฮ้ยยยยยยย เดย์ๆๆ กูอยากกินอันนั้นอ่ะ”  ผมชี้มือไปทางร้านขายเครปตาวาว
“เอาดิ”  ไอ้เดย์ยิ้มๆเดินไปร้านเครปกับผม ผมสั่งพริกเผา ทูน่า ไส้กรอก ปูอัด เม็ดมะม่วง ไม่ต้องกรอบมาก
แล้วก็หันมาถามไอ้เดย์ครับ “มึงกินมั้ย” ไอ้เดย์พยักหน้า แล้วมองๆชื่อไส้ต่างๆที่เขาติดป้ายไว้หน้าร้าน

“เอา.....แยมทุกรสเลยละกันพี่ แล้วราดนม..”
“ห๊ะ!!? เชี่ยยยยย|||||||| หวานตายห่า มึงจะแดกได้เหรอเดย์!?”
“งั้น........พี่เติมซอสแม็กกี้ให้ผมด้วยนะ มีป่ะ”   มันทำหน้าคิดแล้วหันไปถามคนขายครับ พี่คนขายหัวเราะ
“คือ....||||||||| เดย์... กูไม่ได้ให้มึงแก้ตรงนั้น สัดแดกได้ก็แดกไป แล้วแต่มึงเหอะ”  ผมส่ายหน้าช่างแม่ง

ได้เครปมาคนละอัน ก็เดินกินไปเรื่อยๆครับ (ก็เห็นมันกินของมันได้นะ) ดูของกันอยู่ๆไอ้เดย์ก็ถาม
“มึงยังคิดถึงแฟนเก่ามึงอยู่ป่าวลูกคิด”
“......ถามทำไมวะ”  ความจริงก็เจอหน้ากันบ้างในโรงเรียน เราอยู่คนละห้องกันครับ ผมไม่อยากเห็นหน้านักหรอก
“เปล๊า....ถามเฉยๆ”   หืมมมมม ...ทำหน้าทำตามึงได้น่าถีบมากเลยเดย์ ไอ้เปล๊ามึงนี่เสียงสูงไปนะ
“ก็มีบ้าง.........หึ...55มึงไม่ต้องห่วงกูไม่คิดมากแล้ว กูโดนทิ้งจนชินแล้ว”  ปากผมก็พูดดีไปงั้นแหละครับ
ใครไม่เจอกับตัวไม่มีทางรู้หรอก กับคนล่าสุดยังไม่ค่อยผูกพันกันเท่าไหร่ แต่ไอ้ตอนคนแรกๆนี่สิครับ แทบตาย

“กูไม่มีทางทิ้งมึง”
“ห๊ะ? ว่าอะไรนะ”
“กูอ่ะ จะไม่มีทางทิ้งมึง ไม่เชื่อมึงคอยดูดิ////”

อึ้งแดกเลยดิครับ ไอ้คำว่า [ กูได้หมดแหละ! ] ของมันนี่แม่งตีแสกหน้าผมอีกครั้ง
ถ้ามันชอบผู้ชายก็ได้ด้วยจริงแล้วไอ้ที่มันชอบทำตาหวานใส่ผมบ่อยๆนี่ คือ...........
ตกลงนี่มันเล่นหรือจริงจัง ผมชักไม่แน่ใจ......

ผมรีบยัดๆๆเครปเข้าปากให้หมด ขนมเต็มปากซะจะได้ไม่ต้องพูดอะไรโต้ตอบกับมันอีก
ไอ้เดย์เห็นผมแก้มตุ่ยสองข้างก็ขำ มันเลียนแบบบ้างยัดเครปที่เหลือในมือใส่ปากจนแก้มปูดออกมาทั้งสองข้างบ้าง
แล้วมันก็จะอ้วกแต่ก็ยังฝืนกิน พวกเราแข่งกันว่าใครจะกลืนหมดก่อน..... ไอ้เดย์ชนะครับเพราะผมเป็นคนกินช้า
ผมเลยพามันไปเลี้ยงน้ำที่ซุ้ม ไปถึงไอ้เดย์เขาสั่งนมเย็นอีก ผมเลยด่ามัน

“สัดเดย์ เบาหวานจะแดกมึงตายสักวันไอ่ห่า กินอย่างอื่นมั่งมั้ยครับเชี่ย เอ๊ย เฮีย55”
“ก็กูชอบกินนม.......เอามาร้อยนึงเลยมึงลืมใช่มั้ย”  ไอ้ที่เคยพนันกันไว้ นี่ผมต้องจ่ายตังค์มันเหรอ
“เรื่องดิ! กูจำได้แต่กูแค่กลัวมึงตายไอ้บ้า ไม่จ่ายเว้ย ....พี่ครับโค้กสองแก้วครับ”  ผมสั่งเองซะเลย
“ กูไม่ตายง่ายๆหรอก เดี๋ยวมึงคิดถึง////” 
โอ๊ะ สะดุดหน้าแทบทิ่มโค้กเกือบหก คำพูดคำจามึงนี่น้าไอ้เดย์ ผมได้โค้กมาก็รีบยื่นไปปิดปากมันแก้วนึง

“กูเลิกห่วงมึงก็ได้เพราะคนชั่วแม่งตายยากทุกคนแหละ555”
“เอ๊ามึงด่ากูทำไม”
“อ้าวมึงยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองชั่วอ่ะ555”
“55เออ แต่กูไม่ได้ชั่วธรรมดานะ กูชอบซาดิสต์! โรคจิต! วิตถาร! ฆ่า! ข่มขืน!!!55มัดเชือก55555” 
 มันทำหน้าหื่นๆโรคจิตๆใส่ผม “หึหึหึหึ เดี๋ยวมึงโดนแน่ไอ้ลูก55555”

“โดนเชี่ยไร! ฟาย/////*// มึงไปเล่นทางนู้นไปเดย์ ไปไล่ข่มขืนแมวแถวบ้านมึงอ่ะ”
“ไม่อาว........กูจะเอาคนแถวนี้ เดี๋ยวคืนนี้แหละลากเข้าข้างทางแม่ง5555พงหญ้ารกๆนะ55กูชอบ55”
“เชี่ย……./////*//”   อดไม่ได้ที่จะทำตาค้อนใส่มันครับ “กูจะแจ้งตำรวจจับมึง”
“กูไม่กลัว ทุกวันนี้กูกลัวอยู่อย่างเดียว มึงรู้มั้ยกูกลัวอะไร”  ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วให้ผม ทำใจกว้างพูดเรื่องจุดอ่อนตัวเอง
“มึงไม่เคยบอกกูนี่หว่า ไม่นับนะข้อนี้กูไม่จ่ายมึงด้วย”
“เออ เออๆๆ กูไม่คิดตังค์ มึงรู้รึเปล่าล่ะว่าอะไร”
“ไม่รู้อ่ะ... อะไรวะ”  ดี ถ้าผมรู้ผมจะหามาแกล้งมัน(วะ555555555หัวเราะแบบพวกผู้ร้ายในหนังไทย)
“กูกลัวตัวเอง..”
“.........เออ สมควรแล้วมึงอ่ะ”   
“กลัวตัวเองไม่รักเค้าอ่ะ”
“.....................”
“.............5555555555555555ก๊ากกก5555555”
“ไอ่สัด/////////*//มุกควาย”

มันก็บ้าบออย่างนี้แหละ ถึงผมจะรู้ว่ามันเล่น แต่ใจผมก็เต้นแปลกๆ 

แล้วขอโทษทีเถอะครับ แม่งพอมองไปข้างหน้าแล้วใจผมต้องเต้นแรงแทบร่วงไปที่ตาตุ่ม
เห็นกลุ่มคนอันตรายที่ผมไม่อยากเจอ! ผมเห็นกลุ่มพวกไอ้ไลค์เดินมาทางนี้นะเซ่~~~~~~~~|||||||||

 ทำไมผมถึงไม่ชวนไอ้เดย์รีบกลับบ้านซะนะ ตอนนั้นเพิ่งรู้สึกครับว่าตัวเองช่างโง่ซะเหลือเกิน ลูกคิดเอ๋ย








tsktonight…

*** หนังตาจะปิดให้ได้ แต่ก็พยายามแต่งต่อจนเสร็จตอนนี้ได้ เย่ ดีใจที่มีคนอ่านเพิ่ม


janamanza /// อยากฟัดน้องลูกคิดต้องหลบๆแอบๆหน่อยนะคะ เดี๋ยวเจอเฮียเดย์ขาโหด วิ่งไวๆนะ55

titansyui /// ขอบคุณมากมายค่ะ รักทุกคนเลยที่อ่านเรื่องนี้

smineeeee /// ความจริงวิว่าตัวเดย์นี่ชัดเจนสุดๆละแต่ติดมึนๆกวนๆสไตล์เขา55

ayumu /// คนอ่านคิด แล้วคนแต่งล่ะ...มันคิดยิ่งกว่าใครอีก555

Alone Alone ///  น่ารักทุกคน และมึนทุกคน โดยเฉพาะคนแต่งช่วงนี้วิมึนมาก55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 29-04-2015 00:17:11

มุกเฮียเดย์นี่ควายล้วนไม่มีวัวปนเลย ฮ่าๆ คนเขียนนะคนเขียน ตัดจบฉากกะลังปะฉะดะซะได้กะลังมันส์เลย  แต่ไลค์คงไม่ใช่คู่แข่งเฮียเดย์เพราะนางแม่งดักทุกทาง  หุๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 29-04-2015 01:48:51

รอคอยตอนต่อไปจร้า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 29-04-2015 09:41:27

ชอบมว๊ากกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 29-04-2015 14:20:37

ThankS

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: rinmapi ที่ 29-04-2015 16:40:51

เดย์น่ารัก สนุกมาก รอมาต่อไวไวนะคะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ayumu ที่ 29-04-2015 16:48:43

มุกเดย์เสี่ยวมาก55 ขี้หวงมากด้วย  o18. ไลค์นี่มาด้วยเจตนาอะไรกันน้อ ชอบลูกใช่ป่าว55 :hao3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 29-04-2015 20:34:00

ว๊ากกกกก ชอบมากกกกกกก
ชอบอ๊าาาาาาา
หนูคิดตกหลุมรักของนังเดย์ไวๆนะลูก
เค้าอยากอ่านหวานๆบ้าง แอร๊ยยยย :hao7:

ติดตามอยู่นะคะคนเขียน
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ชอบมากเลย
มาอัพอีกไวไวน้าาาา :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 30-04-2015 16:48:20

ลูกคิดน่ารักมาก เป็นพวกประนีประนอมสุดๆ
แต่เดย์ก็โหดไปป่ะเนี่ย ขนาดลูกคิดยังกลัวเลย 555+
เพื่อนๆน่ารักกันทุกคน อ่านไปยิ้มไป ชอบนะฮะ มาต่อบ่อยๆ ขอบคุณคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่11 หวง... (28/4/15)
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 30-04-2015 16:54:04

เอิ่มมุขของเดย์ซื้อต่อได้ป่ะ  :ruready

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่12 ไม่ขำ... (1/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-05-2015 20:55:40

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 12  ไม่ขำ... /1   





……..  กลุ่มคู่อริผมกำลังเดินมาทางนี้ และไอ้เดย์ก็เห็นแล้ว

 “เดย์!”   ผมสะดุ้งเรียกเดย์ รีบคว้าไหล่มันฉุดดึงมันไว้ไม่ให้มันเดินเข้าใส่เขา มันก็หันมามองหน้าผมแบบขัดใจมาก
ผมเลยเอามืออีกข้างที่ไม่ได้ถือโค้กคว้าจับมือมันไว้ เดย์ก้มมองมือผมที่จับมือมันแล้วเงยหน้ามองตาผม

ผมส่ายหน้าบอกมันว่าอย่า อย่ามีเรื่องกัน  “มึงไม่แค้นมันบ้างเหรอวะลูก?”  ไอ้เดย์ถามผมอย่างข้องใจ
ผมหันไปมองเห็นหน้าไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมหัวเราะร่าเฮฮากับเพื่อนๆมัน

“เรื่องแบบนี้ กูว่าอยู่ที่คนกลาง พวกมันทำอะไรกันยังไม่เคยแคร์กูเลย ทำไมกูต้องสนมันด้วยวะ” 
ผมได้แต่ถอนใจบอกไอ้เดย์ว่าผมไม่สนใจพวกมันหรอก เรื่องมันจบไปนานแล้วตรงที่แฟนเก่าผมเลือกมัน
ด้วยเหตุผลที่ว่า มันดีทุกอย่าง มันให้ทุกอย่าง มันเอาใจใส่ มันไม่เอื่อยเฉื่อย มันเหมาะสมมากกว่าคนอย่างผม...

แต่ผมกลับได้ยินทุกๆคำพูดนั้น เป็นเพียงแค่คำที่มีความหมายเดียวกันเหมือนกันหมดทุกคำ
ไม่ต้องมาบอกว่ารักเขามากกว่าหรอกครับ มันก็แค่ .. มึงไม่ได้รักกู .... คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้..มันเห็นแก่ตัว
ผู้หญิงคนนั้นผมไม่เคยอยากได้คืน..

กลุ่มพวกมันกำลังจะเดินมาสวนทางกับพวกผมครับ พวกมันสังเกตเห็นผมสองคนแล้วซุบซิบสะกิดเรียกกันใหญ่
ไอ้ไลค์หน้าเจือนๆมองมาทางผม มันทำหน้าลำบากใจเหมือนอยากจะพูดอะไรกับผม แต่ผมเมินมันครับไม่สนใจ

จังหวะที่เราเดินสวนกัน ไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมเค้นเสียงหัวเราะเหมือนมีเรื่องให้ขำมาก
แต่มันไม่ได้คุยอะไรกับเพื่อนมันหรอก มันแค่หันมาเห็นหน้าผมเท่านั้นเอง.... กวนตีนกันชัดๆสัดเอ๊ย! 

ผมเม้มปากแน่น บีบมือไอ้เดย์แรงอย่างลืมตัวจนมันหันมามองหน้าผม 
ตอนนั้นเองมีเสียงกระซิบที่ดังเกินไปมาเข้าหู  “เฮ้ยแม่งจับมือกันด้วยว่ะ คิกๆๆ แม่งทุเรศว่ะไอ้อ่อนเอ๊ย5555” 
แต่ผมว่ามันพลาดนะ คือมึงกระซิบดังตั้งใจให้กูได้ยินยังไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เดย์มันดันได้ยินด้วยนี่สิ 

“ไอ่สัด!!!! หัวเราะเชี่ยไรวะ!!! พ่องตายเหรอ!!!”    เร็วกว่าแสงครับ! พ่อแม่พี่น้อง!!
เชี่ยเดย์ปล่อยมือผมปาแก้วโค้กทิ้ง กระโจนพรวดไปกระชากคอเสื้อไอ้คนแย่งแฟนผมที่มันปากดี

ไอ้หมอนั่นตกใจจนตาเหลือก เพื่อนพวกมันก็ตกใจตั้งสติไม่ทัน ถึงทันผมว่าก็ไม่น่ามีใครไวเท่าไอ้เดย์
ไอ้เดย์มันคว้าได้มันลากออกนอกวงเลย หนีทั้งผมทั้งเพื่อนไอ่คนนั้น  ผู้คนรอบข้างตกใจถอยหนี
หูตาแหกกันหมด มีคนร้องกรี๊ดด้วยตอนที่ไอ้เดย์เงื้อมือขึ้น มันต่อยคว่ำแน่ ผมรีบตะคอกยกมือขึ้นห้าม 

“เดย์!!!! อย่า!” 

เพื่อนไอ้คนปากหมานั่นยังมัวแต่ยืนตะลึงหน้าซีดกันอยู่ เหมือนพวกมันจะเป็นเด็กเรียนกันมากกว่าที่ผมคิด ดูป้อแป้
ไม่กล้าสู้แม้แต่สายตาโหดๆของไอ้เดย์ จะมีก็แต่ไอ้ไลค์ที่กล้าวิ่งเข้าไปช่วยเพื่อนมัน ด้วยการพยายามกระชากตัวไอ้เดย์ออก
แต่ไอ้เดย์สนซะที่ไหนล่ะครับ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่กล้าต่อย เดย์มันเลยหันมาคว้าคอเสื้อไอ้ไลค์ที่เข้าขวางแล้วจะต่อยมันแทน
เกือบโดนอยู่แล้วแต่ดันมีเสียงนกหวีดจากยามดังมาซะก่อน เราทุกคนต่างหันไป เห็นยามวิ่งมาทางนี้สองคนครับ

ผมตกใจเรียกไอ้เดย์  “เดย์!!! เผ่นเร็วเชี่ย!”  เดย์ผละไปจากไอ้ไลค์ ผลักไอ้ไลค์จนเซแท่ดๆๆ
เอาหลังไปกระแทกกับซุ้มดอกไม้หน้าบูธหนังสือข้างๆ ผมกำลังตั้งท่าจะโกยแน่บก็ต้องชะงัก เพราะไอ้เดย์รีบเข้ามาจับมือผม
ดึงผมให้อยู่กับที่ งงชิหายเลยครับ    “กูยังไม่ได้ทำเชี่ยไรเลย หนีทำไมวะ!? ........จริงม๊ะ!!!” 

ไอ้เดย์พูดเสียงดังฟังชัดราวกับเป็นการข่มขู่ไอ้พวกนั้น ไอ้คำหลังนี่มันหันหน้าไปพูดเน้นกับไอ้คนที่แย่งแฟนผม
 หมอนั่นเข่าอ่อนนั่งหน้าซีดอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายลงคอก่อนรีบพยักหน้ารัวด้วยสีหน้าหวาดๆให้ไอ้เดย์ที่เดินไปใกล้ ยิ้มเย็นๆใส่
แล้วรู้สึกมันจะแกล้งเหยียบมือเขาด้วยนะก่อนเดินกลับมากอดคอผมไว้ (โอ๊ะไอ้นี่..หน่อยนึงก็เอา)

ถึงแม้หน้าไอ้เดย์จะยิ้มเหยียดๆทำหน้ากวนตีนท้าทายพวกนั้นเหมือนสบายอารมณ์มัน...แต่ผมรู้สึกได้ครับ
ว่ามือข้างที่มันกอดคอผมกำหมัดแน่นจนสั่น......... ผมเลยยกมือไปกำเสื้อที่กลางหลังมันไว้ สลับกับลูบหลังมันบ้าง
ตบหลังมันเบาๆบ้าง  เดย์เหลือบมองผม ผมเลยส่งยิ้มมุมปากให้มันนิดๆ ดีแล้วที่ไอ้พวกนี้ไม่สู้หรือท้าทายไอ้เดย์ต่อ
เพราะผมไม่อยากจะคิดสภาพใครหลังจากนั้นเลย

พวกเพื่อนไอ้ตัวเก่งแต่ปากรีบเข้ามาช่วยดึงตัวเพื่อนมันให้ลุกขึ้นยืน ไอ้พวกนั้นแหยงๆไอ้เดย์กันหมด
ขี้ขลาดกันชะมัดทั้งที่พวกมันมากันตั้งห้าคน ฝ่ายเรามีแค่ไอ้เดย์ที่น่ากลัวกับผมที่ดูไม่น่าต่อยใครทัน
(ด่าตัวเองทำไมนิเรา?)   
อยากบอกว่าไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนมันด้วยนะครับ แต่ตัวมันเล็กกว่าไอ้เดย์ อย่างว่าแหละครับ
พวกคุณหนูนิสัยเลวอย่างพวกมัน จะมาสู้อะไรไอ้บ้าขาโหด ที่เซียนเรื่องยกพวกตีกันไม่เว้นแต่ละวันจนติดเข้ากระแสเลือด
อย่างไอ้เดย์ได้ ตอนนี้ไอ้เดย์มันยังรู้จักยับยั้งชั่งใจบ้างแล้ว เพราะมันอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง ด้วยตัวของมันเอง
(ผมนับถือมันนะข้อนี้) แต่ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเป็นมันสมัยก่อน ไอ้อ่อนพวกนี้จะเละแค่ไหน

เชี่ยเดย์เห็นยามแหวกผู้คนเข้ามา มันก็รีบชี้หน้าไอ้คนที่แย่งแฟนผมเป็นการส่งท้าย
พูดตาขวางใส่ให้ไอ้หมอนั่นหน้ายิ่งซีดยิ่งกว่าซีด

“มึงจำไว้! อย่าเสือกหัวเราะให้กูเห็นอีกไม่ว่าที่ไหนไอ่สัด! แม่งทุเรศลูกนัยน์ตากู! ไอ้ฟันบาน!!!”

“พรืดดดดด..555555555555555555”

คนโดนด่าก็หน้าซีดไป แต่ผมนี่กลั้นเสียงหัวเราะตัวเองไม่อยู่จริงๆครับ ...ดูไอ่เชี่ยเดย์มันด่าดิ
หมอนั่นฟันมันซี่ใหญ่แล้วก็ดูเยอะๆรกๆน่ะครับ มันจะไม่น่าเกลียดอะไรเลยถ้าไอ้เดย์มันไม่ด่าแบบนี้
ก็พอคิดตามคำด่ามัน ไอ้เชี่ยนั่นฟันแม่งบานเต็มปากจริงๆ555 ผมขำจนยามที่เข้ามาดูเหตุการณ์ยืนงงมองผม

เรื่องเคลียร์ตรงที่พวกเราและพวกมันพูดตรงกันว่าไม่มีอะไรครับ...
ข้าวของไม่เสียหาย แค่เหมือนมาเกะกะระรานวุ่นวายกันหน้าร้านค้าแถวนั้น ยามแค่ตักเตือน
เพราะยังไม่มีใครชกต่อยกัน ไม่มีใครบาดเจ็บ …แต่ผมว่าคงมีคนเจ็บใจ ซึ่งตอนนี้ไม่ใช่ผมอีกแล้ว(555)


………………….. พวกเรากลับไปเล่าให้ไอ้พวกเพื่อนบ้าทั้งหลายและพวกรุ่นพี่ฟัง
พวกมันตื่นเต้นถามนู่นนี่กันใหญ่ รุมด่าไอ้เดย์ว่าเป็นหมาบ้าไปที่ไหนก็ได้แต่เรื่อง โดยเฉพาะไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
สองคนนี้เป็นเพื่อนกับไอ้เดย์ตั้งแต่ตอนม.ต้น รู้ประวัติไอ้เดย์ดี บ่นไอ้เดย์ยกใหญ่ว่าเกือบจะทำเรื่องให้พวกพี่ๆในวง
เดือดร้อนเพราะก่อเรื่องในมหาวิทยาลัยเขา สันดานมันเปลี่ยนยากจริงๆขออย่างเดียวอย่าให้กลับไปนรกแตก
เหมือนเมื่อสองปีก่อนนั้นก็พอ......... ผมว่าอันที่จริง ที่ผ่านมาก็ถือว่าเดย์มันทำได้ดีนะเว้นแต่ว่าจะมีอะไรไปยั่วมัน

แล้วพวกมันก็ว่าดีนะที่ตอนนี้มีผมอยู่ด้วย... เพราะไอ้เดย์มันไม่เคยยอมฟังใครมาก่อนเลยจริงๆ
พวกมันทำหน้าภาคภูมิใจราวกับผมเป็นของดีหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ ผมว่าเค้าลางความวุ่นวายฉิบหาย
เริ่มปกคลุมกบาลผมแล้ว ต่อไปมีหวังไอ่เวรพวกนี่แม่งต้องตามผมมาเสียสละเพื่อชาติอีกเป็นแน่แท้ไม่ต้องสงสัย
(เดย์เอ๋ย มึงอย่ารบกับใครอีกเลยนะกูขอร้อง อยากร้องไห้ว่ะครับ T T )

แต่ก็ไม่ใช่ว่าไอ้เดย์จะโดนหาว่าบ้าขนานแท้แค่อย่างเดียว เพื่อนๆพากันตบหัวแล้วลูบหลัง
เอ๊ะหรือความจริงมันตบซ้ำไม่รู้ ไอ่พวกป๋าหมากแม่งพากันชมว่า เก่งมากที่ดูแลเมียตัวเองได้..........

ไอ่สัด!//////*//  ผมด่าพวกมันจนระอาแล้วครับไอ้พวกเห็บเกาะตูดหมาเอ๊ย!

แล้วพวกเราก็ออกไปเดินเที่ยวให้รอบมหาลัยกันอีกยก เอาจริงๆไม่รู้มันรอบจริงมั้ยเพราะมันกว้างมากอ่ะครับ
งานนี้สนุกดีครับ ถ้าไม่ติดที่ต้องมาเจอไอ้พวกห่าเหวนั่นจะดีกว่านี้เยอะ แต่ผมก็ไม่ได้เจอพวกนั้นอีก

เดินผ่านไปทางร้านขายไอติมป้ายสีชมพูเด่นๆตามที่เข้าใจและจำได้ว่า น่าจะเป็นร้านที่พี่ชายไอ้ไลค์มันขาย
อยู่กับเพื่อนๆ ก็ไม่เจอใครในหมู่ไอ้พวกนั้นเลยสักคน

ไอ้กีต้าร์มันก็คิดแผนแกล้งเข้าไปซื้อไอติมให้แอ๋มแล้วทำทีเป็นถามหาไอ้ไลค์ หลอกพี่มันว่าเป็นเพื่อนกัน
เห็นเขาว่าพวกมันยกโขยงกลับกันไปหมดแล้ว คงหลังจากที่โดนไอ้บ้าเดย์แผลงฤทธิ์ไป
แหม่...ก็นะ.. ลักษณะคุณชายเชี่ยเดย์เขาเหมือนคนที่พร้อมจะพาพวกกลับมารุมกระทืบซ้ำได้ทุกเวลานี่ครับ

ไอ้ซีนท้วงว่าถ้าให้พวกมันไปด้วยแต่แรก ไอ้พวกนั้นคงไม่กล้าหยามหน้าผมเพราะเห็นคนของเราเยอะกว่า
ผิดที่ไอ้เดย์แหละ แล้วตอนไปมาขัดขามันทำไม

เดย์มันทำหน้านิ่งก่อนทำท่าบิดขี้เกียจ พูดว่าเห็นคนเยอะๆแล้วเหนื่อยอยากกลับบ้าน.......เออ...มันเปลี่ยนเรื่องเฉย

ก่อนกลับพี่อ๊อฟเป็นตัวตั้งตัวตี บอกทุกคนให้ได้เฮว่าเดี๋ยวอีกสองวันได้เงินค่าแสดงแล้ว จะพาไปเลี้ยงเสต็กเฮาส์นะ

เย่!



**************************************

มืดแล้วระหว่างทางกลับบ้านครับ เราแยกย้ายกันกลับ ผมกับไอ้เดย์กลับทางเดียวกันอยู่สองคน บนรถแท็กซี่
เรายังพูดกันเรื่องไอ้คนที่แย่งแฟนผมไปนั่นแล้วขำ ตลกไม่หาย คุยเรื่องอื่นก็วกมาเข้าเรื่องนี้ทุกที กลายเป็นว่า
ผมมองว่ามันเป็นเรื่องตลกสำหรับผมไปแล้ว

“555มึงแม่งหน้าสิ่วหน้าขวาน มึงคิดได้ไงวะเดย์ 55”
“มึงก็เห็นฟันมันอ่ะเชี๊ยะ55 ยิ่งตอนปากแม่งสั่นๆนะ555ฟันแม่งเหมือนกระพือได้อ่ะ!”
“55555โคตรเลยมึงอ่ะ55แต่ฟันแม่งใหญ่จริงว่ะ55”
“โห~! กูนึกว่าไร่ดอกทานตะวันเหอะฟาย555”
“5555กูขำจนยามมองหน้ากู คิดว่ากูบ้าอ่ะ555”  ตลกดีนะครับทั้งที่วันนี้มีเรื่องแต่ผมกลับเอาแต่ขำ ยิ้มได้ตลอด
ไอ้เดย์มันยิ้มกว้างติดขำๆ ก่อนพูดไปยิ้มไปทำตาเชื่อมใส่ผม

“หึหึ.... กูอยากให้มึงยิ้มแบบนี้แหละ ยิ้มให้กูแบบนี้ไปตลอดเลยได้ป่ะลูกคิด โคตรน่ารักอ่ะ55////”

ผมสะดุ้งหน้าร้อนๆหุบยิ้มเลยสิครับ ขมวดคิ้วระแวงมัน  “กูน่ารักตรงไหนวะเชี่ย!?”

“ก็ไม่รู้ ก็มันรักอ่ะ”
“หา!? มึงว่าอะไรนะ”
“ก็น่ารักดีอ่ะ......////”
“......กูเนี่ยอ่ะนะ น่ารักบ้าอะไรวะ/////*//”   ผมชี้หน้าตัวเอง มันก็ยิ้มเขินน่าถีบให้ตกรถแท็กซี่ไป

“ แบบเวลามึงยิ้มแล้วเห็นเขี้ยวเล็กๆข้างซ้ายเนี้ยะ แล้วก็แบบ....กูชอบให้มึงแบบ..อ่า...” 
เหมือนคนบ้ามันพยายามจะอธิบาย แต่มันพูดไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ วกไปวนมาแล้วก็หยุด

“เดย์....”
“กูง่วงว่ะ ฮ้าววววว~~ นอนนะ ถึงแล้วปลุกกูด้วย”   จู่ๆไอ้บ้านี่มันก็หาวปากกว้างครับ แล้วขอนอน
ผมไม่หือไม่อือ คือมึงอยากนอนก็นอนไป แต่มีปัญหาที่ทำไมมึงต้องเอนหัวมาซบไหล่กูเนี่ย...

ทั้งท่าทาง ทั้งไอ้บทสนทนาเมื่อครู่ที่โคตรไม่เคลียร์.......... ฟายเอ๊ย!//////*//  คือมึงชิ่งหลับ
ทิ้งให้กูนั่งหัวโด่ต้องทนเผชิญกับสายตา เวลาเหลือบมองมาทางกระจกส่องหลังของคุณลุงคนขับแท็กซี่เพียงลำพัง
สายตาลุงเขาบ่งบอกว่า เอ่อ...คือ... พวกมึงไม่ได้รับการไว้วางใจจากกูนะ...

“เป็นแฟนกันเหรอไอ้หนู”
ผมสะดุ้งเล็กน้อย จู่ๆท่ามกลางความเงียบกริบลุงคนขับรถก็ถามผม ผมรีบขำหนักใส่ลุงเลยครับ
“55555555555บร๊า~~!!!! บ้าน่าลุง! เพื่อนกันครับ55”
“เฮ้ยลุงเห็นมาเยอะแล้วไม่ต้องอายคนแก่หรอก555ใช่ใช่มั้ย555”
“ไม่ใช่จริงๆครับลุง!//////*// ไม่ใช่อย่างน๊านนนน!”

ปฏิเสธยังไงลุงแกก็ไม่ยอมเชื่อผมเลย บอกเจอผู้โดยสารหนุ่มๆที่เป็นแฟนกันเองแบบนี้บ่อย
สมัยนี้มีเยอะมากจนบางทีแกก็ระแวงลูกชายตัวเองเวลาพาเพื่อนมาค้างที่บ้าน ว่าไปนู่นอ่ะ..
สรุปฟังเรื่องลูกลุงตลอดเส้นทาง||||||  (เอ่อ....ผมต้องรู้มั้ยครับลุง!?)

............................................
............................

............

กลับถึงบ้านครับ ประมาณเกือบสามทุ่มขากลับรถติดนาน มีไอ้เดย์ตามติดหลังผมเป็นวิญญาณเลย
“ทำไมมึงไม่กลับบ้านตัวเอง ตามกูลงรถมาทำแป๊ะไรวะเดย์!?”
“ขอนอนบ้านมึงได้มั้ยอ่ะ นะ...นะๆ นะๆ นะๆ”
“ไม่ต้องมาอ้อนกูเลยฟาย!////*// ไป๊! กลับไปตายที่รังมึงไปชิ่วๆๆ”  ผมยันตัวมันไว้ไม่ยอมให้มันเดินเข้าบ้าน
“ก็กูจะมาสร้างรังที่นี่ไง”
“จะสร้างรง สร้างรังเชี่ยไรของมึ๊งงงงง ไปๆๆชิ่วๆๆ”
“รังรัก...คึคึคึ////”
“สัด! กลับไปบ้านมึงเดย์! กูไม่ให้ค้างงงงงงงงง!!!”
“อย่ามาเยอะกะกูนะลูกคิด! เดี๋ยวกูลากเข้าป่าแม่ง!”
“ไอ้บ้า! กูไม่ไปๆ!!555!!555!! ห่านี่อย่าจี๋เอวกู๊! 555กูไม่บ้าไปกับมึงด้วยหรอก5555 55555เชี่ยเด๊ย~!!!”

และในขณะที่ผมกำลังพยายามใช้แรงที่มีอยู่อันน้อยนิด ยันไอ้ควายป่าให้ออกนอกบ้านผมอย่างยากเย็นอยู่นั้น
เสียงแม่จ๋าที่เดินเข้ามาทักรับไหว้ไอ้เดย์ก็ทำเอาผมหมดแรง 

“เดย์ว่าไงลูก จะมาค้างเหรอ!? เอาซี่! ตอนเช้าปลุกลูกคิดมันด้วยนะ นอนตื่นสายทู๊กวัน มาๆๆลูก เข้าบ้านมาเร๊วเดย์
อย่าลืมโทรบอกที่บ้านล่ะ”    ทำไมจ๋าหักหลังผมไปต้อนรับขับสู้มันอย่างเน้~~!!!!

“เดย์รักแม่จ๋าที่สุดเลยครับ ////ใจดีกว่าลูกอีก” 
 แน๊ะ! มันอ้อนกอดพุงกลมๆของแม่จ๋า แล้วหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยโผ๊มมมม

..............................................
.............................

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่12 ไม่ขำ.. (1/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-05-2015 20:56:50

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 12  ไม่ขำ... /2   





..............

คืนนี้ผมต้องยอมให้ไอ้บ้าเดย์มันค้างด้วยจนได้ ผมไม่ชอบนอนเบียดกับใคร ไล่มันกลับบ้านมันก็ไม่ยอมไป

ก้าวขาออกจากห้องน้ำมาก็เจอสายตาไอ้เวรนี่นั่งจ้องผมที่ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัว เช็ดหัว เช็ดหน้า
เช็ดขา เช็ดแม่งทุกอย่างทั้งตัวมันผืนเดียวกันนี่แหละ เดย์มันหยุดเล่นเฟสไม่พอลุกจากเก้าอี้หน้าคอม มานั่งเอนตัว
ท้าวแขนไปด้านหลังบนเตียงนอนผมอย่างสบายอารมณ์ อมยิ้มเชี่ยไรไม่รู้มองกวนตีนชะมัด
 (มึงทำกูเกร็งไปหมดละ เป็นส้น...อะไรของมึงวะ||||||*||)

ผมจะล้วงเข้าบ็อกเซอร์ตัวเองก็เกรงใจสายตาไอ้เพื่อนเลวมัน  เลยตัดสินใจรบกวนสมาธิในการมองร่างเพื่อนตัวเองของเชี่ยเดย์
ด้วยการเริ่มชวนมันคุยพลางหันหน้าเข้าตู้เสื้อผ้าคุ้ยหาเสื้อกล้ามครับ ร้อน..
“มึงรู้ป่าวที่โรงเรียนคุยเรื่องมึงกันให้แซ่ด” 
“เรื่องไรอ่ะ”   
ไอ้บ้านี่เขาก็ถามมาแต่ตามึงอ่ะ! จะจ้องกูไม่กระพริบไปถึงหน๊ายย!?

“เอ้า! ยังจะถามอีกควาย ก็เรื่องที่มึงซ้อมไอ้แว่นนั่นซะยับเยินปี้ป่นเป็นน้ำพริกแม่ประนอม”
“555 เขาคุยกันว่าไงอ่ะ ดิลวิลแม่งโคตรหล่องี้เหรอ55”
“ ฮึ..ยัยน้องโมของมึงอ่ะท่าจะภูมิใจมากที่มีหมาสองตัวกัดแย่งกัน เห็นเดินยืดคอตั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
เชิดหน้าเชิดนมซะกูจำติดตา เอ๊ย! กูเห็นกับตาเลยไอ้กีต้าร์มันชี้ให้กูดู”
“ไง...มึงว่าโมน่ารักมั้ย”
“อือ...น่ารัก...น่ารักดีนะเว้ย”  ผมใส่เสื้อกล้ามเสร็จก็เดินไปหยิบแป้งเด็กมาทา แปะๆๆตามตัว
“ชอบป่ะ”  ไอ้เดย์หมุนตัวมองตามผมถามหน้ากวนๆ
“......ทำไมถามกูอย่างนี้ล่ะ?”   ผมต้องขมวดคิ้วหันมาถามมัน

“มึงก็รู้ความจริง กูไม่ได้แย่งเขา กูไม่เอา มึงเอามั้ย อยากได้รึเปล่า อยากให้กูช่วยจีบมั้ย”
ผมคิด..มันแปลกๆนะ ก่อนหน้านี้ยังห้ามผมไปยุ่ง

“นี่มึงพูดจริงเหรอเดย์?”  ผมถามย้ำอย่างกระตือรือร้น ไอ้เดย์ก็รีบพูดสวนกลับมาเสียงดัง
“กูล้อเล่นไอ่สัด!” 
“อ้าว”   โธ่มันชี้หน้าผมแล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะใส่
“5555555!!!โอ้โห! ควายน้ำลายหกเป็นอย่างนี้นี่เอง!ก๊ากกกก555555555” 
“ฮึ่ม! ฟายยยยยยยยเอ๊ย!!! แม่งงงงง -*- ”   ..มึงกวนส้นตีนใส่น้ำตาลกี่โลวะเดย์

ผมคว้าผ้าขนหนูเปียกที่ผมใช้แล้วเขวี้ยงใส่มัน มันก็ขำยกมือกันไว้ ก่อนหยิบไปพาดบ่าตัวเองเตรียมไปอาบน้ำบ้าง
“เชี่ยไปอาบน้ำเลยไป ไข่เน่าแล้วมึงอ่ะ”  ผมด่าตามหลังมัน มันหยุดกึกเลยครับ หมุนตัวแล้วทะลึ่งพรวดพุ่งเข้าหาผม

“อะไร!? ไหนๆๆๆ หนายยยย!? ไหนมึงว่าอะไรกูห๊าลูกคิด!?” 
มันตีหน้าข่มขู่ผม ทำท่าฮึดฮัดแบบเว่อร์ๆ เอามือผลักอกผมจนเซถอยไปหลังติดข้างฝา

“โอ๊ะ! เชี่ยเล่นแรงเจ็บนะเว้ย”  ผมด่ามันหน้ามุ่ย มันกลับยิ่งเข้าประชิดตัวผม ท้าวแขนกั้นตัวไว้ข้างหนึ่ง
แล้วใช้มืออีกข้างมาบีบคางผมให้เชิดขึ้นมองหน้า เชี่ยเดย์ทำตาเล็กตาน้อย ยิ้มกวนๆยักคิ้วพูดใกล้ๆหน้าผม 

“ไม่เน่านะ ไม่เชื่อดูม๊ะ”
“/////*//ปล่อยกู๊!!!”
“เอ๊า55 กูพูดจริงนะ ไม่ดูงั้นดมม๊ะ5555”
“ไอ้อุบาว์ทเดย์! /////*//ไอ้!..ไอ้ๆๆๆ!!!”
ผมฮึดฮัดตีมือผลักอกมันให้ออกห่าง แต่มันก็ไม่ยอมถอย แม่งกดหัวผมลงต่ำจะเอาขามาหนีบหัวผมไอ้เลว!

ผมดิ้นหนีจนลงไปกองกับพื้น เดย์มันหิ้วปีกผมให้ยืนขึ้นมาใหม่หัวเราะบ้าห่าเหวอะไรไม่รู้แล้วมากอดเอว
ใช้แรงแขนกระชับจับตัวผมให้เบียดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดมัน ไอ้เดย์สอดมือล้วงเข้าไปลูบผิวข้างหลัง
ใต้เสื้อกล้ามตัวหลวมของผม ผมโวยวายทุบมันไปก็สะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก

“เด๊ย์!!! มึงไปอาบน้ำเลยนะ! กูไม่เล่นน๊า!!!! ไอ่สัดนี่ปล่อย! ปล่อยๆๆ!!! กูอาบน้ำแล้วนะไอ่ห่าอย่าดี๊~~!!!!”
  ด่ามันรู้สึกตัวเองจะหน้าร้อนผ่าวๆ

“หืมมมม...งั้นเดี๋ยวพี่ออกมาเล่นด้วยอีกนะจ๊ะ! หมั่นเขี้ยวว่ะ! อื้มม!! (ฟอด)” 
ไอ้เปรตเดย์มันเล่นกดจมูกฝังเน้นๆที่แก้มผม แช่ไม่พอนะแม่งขยี้แก้มกูด๊วย!

“อ..ไอ้บ้า!!! ห่าเอ๊ยมึงอ่ะชอบมาหอมแก้มกู! ไปไหนก็ไปเลยเชี่ย!!!/////*//”   ผมทั้งดันทั้งผลักหัวมันออก
มันก็ยังเล่นยื่นปากจู๋มาหา จุ๊บโดนแก้มกับคางผมด้วยอ่ะ น่าโมโหไอ้บ้านี่ชะมัด มันยิ้มทำตาเชื่อมพูดว่า
“หอมดีว่ะ///”   แล้วมันก็เดินผิวปากหนีเข้าห้องน้ำไปหัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้

ผมรีบวิ่งไปท้าวเอวด่ามันหน้าห้องน้ำ “มึงนอนในส้วมไปเลยก็ได้เดย์ ไม่ต้องออกมานะ!”
“เฮ้ยได้ไง ไม่ได้ๆ เดี๋ยวมึงคิดถึง555”  มันตะโกนตอบมาจากในห้องน้ำ
 “ไอ้น็อตหลวมแน่จริงมึงออกมา กูจะเตะให้ข้อพับเสียเลยไอ่เลว!”

ผมได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้น มันไม่ได้ตอบอะไร 
“ตายห่าซะในนั้นไปเลยก็ได้นะไอ้เลว!”  ยังเงียบอยู่ครับ สงสัยมันไม่ได้ยิน   “เอ้อดี! ตายซะไอ่เวร... เฮือก!” 

ตกใจครับแม่จ้าววววว!!!!  เชี่ยเดย์เปิดประตูห้องน้ำพรวด ยืนเกาะขอบประตูแสยะยิ้ม
ผ้าขนหนูพันเอวจะหลุดมิหลุดแหล่ หยดน้ำเกาะพราวไปทั้งตัว เกาะแม้กระทั่งขนตามันอ่ะ 

ผมเบนสายตาจากซิคแพ็คมันคิดจะถอยเท้าหนี แต่แม่งโดนจับแขนดึงให้เข้าใกล้มันมากกว่าเดิม 
มันยื่นหน้ามาพูดใกล้หน้าผม “จะหนีไปไหน...แน่จริงมึงพูดอย่างเมื่อกี้อีกทีดิ๊....กูจะไซร์ให้เข่าอ่อนเลยสัด”
แล้วมันก็จับหลังคอผมไม่ให้หนีหน้ามัน ผมหลับตาปี๋ขืนตัวไว้.. มันเอาลิ้นเลียคอผมอ่ะ!!!
แม่งลากตั้งแต่ไหปลาร้าขึ้นมายันกกหู    “อื้ออออ~~~ อย่า หยะ!ฮื้ออออ~~~”

ไม่ต้องไซร์กู! แค่นี้กูก็เข่าอ่อนแล้วเชี่ย!

“เสียงน่ารักว่ะ หึหึหึ..”   ไอ้เดย์กระซิบข้างหูผม หัวเราะในลำคอ ผมใจเต้นแรงแทบระเบิดผลักมันสุดแรง
แต่ความเป็นจริงแรงผมเหมือนโดนดูดหายไปไหนหมดไม่รู้ ยันมันออกไปได้แค่นิดเดียวเท่านั้น

ไอ้บ้านี่หัวเราะเสียงดังขึ้น ขำที่ผมสู้มันไม่ได้ แต่มันก็ยอมปล่อยตัวผม ผมเลยรีบตะกายหนี
ไปนั่งกอดหมอนข้างบนเตียง ชี้หน้าด่ามันไปก็เอามือถูคอตัวเองไป   
“ถ้ามึงทำอย่างนี้ มึงกลับบ้านมึงไปเลยเดย์!////*//”

ไอ้ตัวบ้ามันเอามือลูบหน้าตัวเอง ลูบจมูกโด่งจับที่คางแล้วก็ทำหน้าจริงจังถามผม
“ใจเย็นนะลูก... นี่ถึงขนาดขึ้นไปรอกูบนเตียงเลยเหรอวะ”

“เชี่ยเด๊ย์!!!!”  ผมแค้นมันอ่ะ! อยากจะซ้อมแม่งนัก  “กลับบ้านมึงไปเลย! ชิ่วๆๆๆๆๆๆ”

“เรื่องอะไร กูไม่กลับ”   มันพูดยิ้มให้ลอยหน้าลอยตาแล้วปิดประตูอาบน้ำต่อ
แม่งแหกปากร้องเพลงเสียงดังอีกต่างหาก “ ตั้งแต่~ เป็นสาวเต็มกาย~~ หาผู้ชายถูกใจ~ ไม่มี๊~~”


 “เฮ้ยไอ้ลูก! ไอ้ลูก!”   สะดุ้งครับ จู่ๆเชี่ยเดย์ก็หยุดร้องเพลงบ้าบอคอแตกของมัน ตะโกนถามมาจากในห้องน้ำ

“เชี่ยไร!?”  ผมใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ ทั้งกลัวทั้งระแวงมันจนไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วครับ กูอยากจะบร้า~~~~~!!!

“กูตดในห้องน้ำบ้านมึงได้มั้ย”
“...............”
“ว่าไงอ่ะ!?”
“กลับไปตดบ้านมึงไปไอ่ดรอเล็ก! -*- ”
“อ้าวๆๆๆๆ!!!!พูดอย่างนี้เดี๋ยวเจอกู! กูไม่เล็กนะโว้ย!”
“ไอ้บ้า! กูพูดเล่น!! กูขอโทษ!!!|||||||”  ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับ ทั้งที่นั่งอยู่ข้างนอกยังยกขากางศอกกั้น
กลัวมันจับตีเข่า.. แต่คือมันยังอยู่ในห้องน้ำ

“ มึงจะดูมั้ย!!!?”
“กูไม่ดู!”
“ซักนี๊สสสสสสส!?”
“กูไม่ดู!!! มึงจะทำอะไรก็ทำไป จะตดจะขี้ให้ส้วมบ้านกูเต็มไปเลยก็ได้กูอนุญาตไอ่ฟาย ฮือ!กูจะนอนแล้ว!”
“เคี๊ยกๆๆ 55555 ก๊ากกกก5555”   เกลียดมันครับ ขนาดเสียงหัวเราะแม่งยังหลอน กวนตีนซะไม่มี

เอาไงดีวะ!?  ผมไม่กล้านอนกับมันเลย.... คิดแล้วก็หอบหมอนไปเคาะห้องแม่ครับ
....................แต่ดันโดนไล่กลับ 

“กลับไปนอนห้องตัวเองโน่น โตแล้วนะเป็นวันอื่นพอว่า วันนี้เดย์ก็มาค้างด้วย
จะหนีมานอนกับแม่ให้อายเพื่อนทำไม เป็นอะไรไหนบอกมาซิ!?”  จ๋าดูหงุดหงิด
สงสัยหลับไปแล้วต้องตื่นมาสนทนากับผม  ผมอ้ำๆอึ้งๆพูดไม่ออกบอกไม่ถูก   

“ก็.....ก็ลูกอยากนอนกับจ๋าอ่ะ”   คุณลูกเกดหาได้สนใจหน้าตาน่าสงสารที่ผมแสดงไม่ ส่ายหัว โบกมือไล่
ให้ไปนอนเป็นเพื่อนไอ้บ้าเดย์ แล้วปิดประตูซะสนิทเลย..จะงัดห้องแม่ก็ไม่ได้......

...........ผมก็หนีมานอนข้างล่างแทน... ไปที่โซฟาข้างโต๊ะบัญชีตรงที่จ่ายตังค์เวลามีคนมาซื้อของนั่นแหละ
กำลังจะล้มตัวนอน ไอ้เดย์เดินลงบันไดหน้ามุ่ยมาเลยครับ มันใส่กางเกงบอลสีดำ(ของผม)ตัวเดียว เสื้อก็ไม่ใส่
มายืนท้าวเอวจ้องหน้าผม   “ขึ้นไปนอนข้างบน”

“กู..จะนอนนี่”
“กลัวไรวะ”
“...........”   ในใจนี่คืออยากด่ามันยาว แบบขึ้นรถไฟไปกลับสุราษฎร์-เชียงใหม่ได้สิบรอบ
(กูกลัวมึงไงไอ่เชี่ย! ยังจะมาถามอีกฟายเอ๊ย!||||||||*||)

“เดย์ไม่ทำไรหรอก...........ปะ..”
ผมยังนั่งกอดหมอนอยู่ที่โซฟา เดย์ก็ก้มมาหายื่นนิ้วก้อยมา แล้วมันก็ขมวดคิ้วที่ผมไม่ยอมเกี่ยวก้อยกับมัน

“อย่าดื้อลูกคิด.. กูง่วงแล้ว หยุด! ไม่ต้องทำท่าจะอ้าปากไล่ให้กูขึ้นไปนอนคนเดียว”
มันจับนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวด้วย แล้วจับมือผมไว้เพราะผมยังไม่ยอมขยับ เอาแต่ทำหน้าตูมใส่มัน

“กูขอโทษ กูสัญญาอ่ะ กูไม่แกล้งมึงแล้ว นะๆ นะๆ”
“มึงไม่ต้องมาอ้อนกูเลยเชี่ย มึงอ่ะชอบแกล้งกู...กูไม่เชื่อมึงหรอก กูไม่ไปอ่ะ”
“ไปเห๊อะ ไหว้ล่ะ”
“..........”   ดูมันทุรนทุรายแปลกๆนะ
“ไม่ไปกูแบกขึ้นไปนะ!”  มันทำท่าจะช้อนตัวผม ผมก็ตกใจขยับตัวหนี
“อย่านะเว้ย! กูจะแหกปากให้ดังลั่นบ้านเลยด้วย!! กูจะฟ้องจ๋าว่ามึงทำอะไรกู!”   

คิดอะไรไม่ออกแล้วครับ เอาแม่มาขู่แม่งเลย ได้ผลนะมันชะงักทำปากยื่นอย่างขัดใจ
เดินไปเดินมาแล้วที่สุดก็ยอมพูดอย่างเสียไม่ได้  “เอ้อ! เออๆๆ ก็ได้ๆ ก็ได้ไอ้ลูก!....-*-   เฮื่อย..ก็... ก็...”

“ก็ทำไม..”
“ก็กูกลัวผีอ่ะ!|||||||”
“5555555555555555”
ผมหัวเราะที่ไอ้คนหน้าด้านมันอายผม ตลกชะมัดท้าตีเขาไปทั่วแต่ดันปอดแหกกับไอ้เรื่องแบบนี้

ไอ้เดย์ทำหน้าซีเรียส กรอกตามองไปรอบบ้านผมหวั่นๆบอกเรื่องนี้มันไม่ขำ นอกจากบ้านตัวเองมันไม่ไว้ใจ
ยิ่งวันนี้เพิ่งเคยมาค้างบ้านผมครั้งแรกด้วย เกรงใจพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็น เดี๋ยวเขามาทักทายมัน
มันไม่อยากต้อนรับขับสู้คนเดียว แต่ยิ่งฟังมันผมก็ยิ่งขำอ่ะ55 ผมว่ามันว่าประสาท บ้านผมมีผีที่ไหนกัน
ไอ้หัวเกรียนก็ไม่สนใจ รีบดึงมือผมให้เดินตามมันขึ้นบันไดไป

ผมยังย้ำถามมัน “มึงไม่แกล้งอะไรกูแล้วแน่นะไอ้เดย์////”
มันก็ตอบเสียงใส “จ้า จ้า..ไม่ทำแบบนั้นแล้วทำอย่างอื่นก็ได้”
“ไอ้เดย์!////*// มึงว่าไงนะ!”
“555 กูล้อเล่นนนนน55”




tsktonight…
*** กราบขอบพระคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน

janamanza /// เป็นคู่แข่งป่าว เดย์จะปล่อยมุกควายตัวใหญ่แค่ไหน อันนี้ต้องตามอ่านกันให้เพลิน55
meeoldly /// การที่มีคนรออ่านเสมอนี่มันเป็นอะไรที่คนแต่งรู้แล้วจะดีใจสุดๆไปเลย
Alone Alone /// ทำดีมากกก น่ารักมากกก555
IöLIKE /// ขอบคุณค่า
rinmapi /// คนอ่านก็น่ารักทู๊กคน ดีใจมาก กลับมาเม้นท์ให้อีกไวๆน้า
ayumu /// ใครชอบใครไม่รู้ล่ะ แต่วิชอบคนอ่านทุกคนอะร๊าย!
cher7343 /// ดีใจจังที่ชอบอ่ะ ความหวานนี่มีอยู่ตามหลืบตามซอกตามมุมของเรื่อง กระจายเป็นหย่อมๆนะคะ555
kaokorn /// เดย์โหดไปมั้ย.. มันหล่อไม่เป็นไรหยวนๆไป555 วิก็อ่านเม้นท์ไปยิ้มไป ขอบคุณค่า
gwaiplay /// จะซื้อเหรอจ๊ะ ขายต่อมุกละยี่สิบน๊า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่12 ไม่ขำ... (1/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-05-2015 21:31:21

 :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่12 ไม่ขำ... (1/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 01-05-2015 21:51:34

ตอนวิ่งเข้าออกห้องน้ำนี้ฟินมากก

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่12 ไม่ขำ... (1/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ayumu ที่ 01-05-2015 22:24:45

เดย์แก้แค้นให้ลูกคิดแล้วค่ะ บ๊ายบายนะพ่อฟันบาน :z6:
ลูกคิดขาดทุนสุดๆอ่า ทั้งกอดทั้งฟัด อร้ายยยย  :hao7:  เดย์เนี่ยตลอดอ้ะ เขินแรงงงงแทนน้องลูก  :-[

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา... (5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 05-05-2015 00:07:34

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 13 อายเขา.../1     




“ร้อนว่ะเชี่ย”  น้ำเสียงหงุดหงิดมาจากไอ้เดย์ครับ มันกึ่งนั่งกึ่งนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง

ผมเล่นเกมส์อยู่ที่โต๊ะคอมหันหลังไปมองมัน เห็นมันเกาแขนลูบขาเกาไข่ ใส่กางเกงบอลของผมตัวเดียว
ยังบ่นว่าร้อนอีก ผมว่าคืนนี้มันไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่นา... แต่สงสัยเดย์มันคงชินกับการนอนในห้องแอร์มากกว่า

เราขึ้นมาจากชั้นล่างก็ยังไม่นอนกัน ผมเล่นเกมส์ไปเรื่อยกะจะรอให้มันหลับสนิทก่อนค่อยไปนอน
ผมจะได้สบายใจว่ามันจะไม่เล่นพิเรนท์บ้าๆอะไรกับผมอีก แต่ดูเหมือนเชี่ยเดย์เขาก็ไม่ยอมนอนเช่นกัน
เอนหลังนอนเล่นมือถือตัวเองไปเรื่อย บ่นโน่นนี่นั่น

“หิวว่ะลูก...มีไรกินป่ะ”
แหม่.....มันก็ถามมาได้เนาะ มิแหกตาดูบ้างเหรอครับว่าบ้านกูขายของกินได้เต็มแป๊ด...

มันไม่ยอมลงไปข้างล่างคนเดียว ให้มันเปิดไฟเล่นโทรศัพท์ในห้องยังอยู่ได้มากกว่าต้องเดินลงมาที่มืดๆคนเดียว
แล้วจะลากผมลงไปผมก็รำคาญ เลยลงไปเอาของเองคนเดียวเร็วกว่า

ผมบอกให้มันรอเดี๋ยว แล้วลงไปเสียบกระติกน้ำร้อนในครัว ..ด้วยมีด...เสียบแม่งมิดด้ามเลยกระติกไม่ต่อสู้ด้วย55
(โอ๊ะ... ไม่ใช่เวลาเล่นเหรอ โทษทีฮะ) 

กว่าจะรอให้กระติกน้ำร้อนเดือด กลัวไอ้เดย์มันคลุ้มคลั่งครับผมเลยถือขนมปังทาเนยติดมือขึ้นไปให้มันกินห่อหนึ่ง ก็คือขนมปังไม่มีเนยนั่นแหละครับ เพราะเนยติดอยู่ที่มือผมไง..... (อูยยยย...แหะ ไม่เล่นก็ได้เนี่ย)

ผมขึ้นมานั่งเล่นเกมส์สักพักก็ค่อยลงไปเอามาม่าผู้ชาย...เอ่อ..... ก็มาม่าคัพอ่ะ ...(อุ้ยเก่า?ไม่ขำแฮะขอโทษครับ)
ก็เอา หม่าม๊า เอ๊ย!อาม่า เอ๊ย!ไม่ใช่ญาญ่า เอ๊ย!บร๊า! คุณป้า!  เฮ้ยเกี่ยวไรกันวะ!? มาม่า เอ๊ย! ไอ้บ้าก็บอกว่ามาม่า!
อ้าวเฮ้ยถูกแล้ว มาม่า!!........ (เอิ่ม..ขอโทษครับทุกคน อยู่กับไอ้บ้าเดย์มากไปหน่อย สมองผมเลยเสียเล็กน้อย
คราวหน้าจะไม่ทำตัวอย่างนี้แล้ว ไว้อาลัยให้มุกผมด้วย T T ) 

ก็เอามาม่าคัพใส่น้ำร้อนถือมาให้มันกินถึงบนเตียง กินเสร็จมันก็บ่น
“หิวน้ำว่ะ อยากกินน้ำเย็นลูกคิดเอาให้หน่อยดิ”     เป็นหน้าที่กูมากกกกก .

..ผมก็ลงไปเอาน้ำดื่มในตู้เย็นขึ้นมาให้มัน กินเสร็จมันก็บอกอยากแปรงฟัน ตอนอาบน้ำยังไม่ได้แปรงเลย...
ผมก็ต้องเดินลงไปหยิบแปรงอันใหม่มาให้มัน หลังจากแปรงฟันไอ้เดย์ก็กลับมานอนไข่ย้อยห้อยขาตีไปตีมา
แถวปลายเตียงผม  “ร้อนว่ะ มีแป้งเย็นม๊ะลูกคิด”  พัดลมจ่อที่มันนะนั่น
ไม่เห็นมีเหงื่อเลย ธาตุไฟมึงแตกในม้ามเหรอสัดบ่นอยู่ได้ สงสัยไฟนรกจะแผดเผาเครื่องในมัน..


เฮ้อ......เวรและกรรมที่ทำมาหนอ ผมต้องทำให้มันทุกอย่างเพราะไอ่เชี่ยที่โตแต่ตัวนี่เขากลัวผีครับ...
ผมเข้าใจในจุดนั้น แต่หลายรอบนี่น่ารำคาญไปมั้ยครับไอ่หัวหอกหัก

ผมเดินลงไปเอาแป้งเย็นขึ้นมายื่นให้ต่อหน้ามัน มันกดมือถือตัวเอง ตาก็จ้องหน้าจอ แต่ปากก็ใช้ผม 
“ทาหลังให้กูหน่อยดิ”

ผมแจ๊ะปากใส่มันครับ เหมือนมันจะได้ยินเสียงเงยหน้ามามองผมบ่นต่อ “สรุปนี่กูคลอดมึงมาใช่มั้ยเดย์?”   
“มึงทำได้ด้วยเหรอ!? เชี่ยมหัศจรรย์ว่ะ! ขอกูมุดเข้าไปดูมดลูกมึงหน่อยดิ!”
“ไอ่สัดมึงเป็นปรสิตเหรอ!////*//”  มันทำเป็นมาจับขอบขาบ็อกเซอร์ผมจะแหงะดูข้างใน จะเอาหัวมุดมา
ทะลึ่งจัดแระไอ่ควายห้าแพร่ง ผมหยิกมือมันให้ปล่อยก็ทำมึนถาม “มึงหยิกกูทำไมเนี่ย”  ... ดู๊! -*-

 “ถ้ากูทาหลังตัวเองทั่ว กูก็ทาไปแล้วลูก”  มีมองค้อนกูกลับนะมึง คือกูผิด!?... ขอโทษครับผมงง
กูไม่มีน้ำใจรึมึงเยอะไปสัดเดย์ อะไรนักหนาไม่รู้ครับวุ่นวายดึกแล้วไม่รู้จักหลับจักนอนไปซะทีฟะ

“ก็หันหลังมาดิ”    ต้องนั่งทาแป้งให้มันอีก...เวร
“โปะเยอะๆจะได้เย็นนานๆ ทาทั่วๆเลยมึง เดี๋ยวกูทาให้มึงด้วย”
“ไม่ต้องเลย! กูไม่ร้อน กูชินแล้ว”  ผมรีบยั้งมันไว้ก่อน แล้วมันก็หันหน้ามาบอก
“อ่ะไหนๆก็ไหนๆละเนอะ ทาข้างหน้าให้กูด้วยดิ”    แม่งงงงงง สาดดดดดดดดด! 
เชี่ยเดย์หันหน้ามานั่งกางแขนยิ้มแป้นใส่ผม อยากเอากระป๋องแป้งตรางูยิ้มแฉ่งโขกหัวมันให้บุบ.. 

มันให้ผมทาแทบทั้งตัว แบบว่าเอาลงไปทอดในกระทะได้เลยเพราะชุบแป้งเรียบร้อย ไอ้ที่ไม่ได้ทาให้มันนี่
เห็นจะมีก็ตรงส่วนนั้น... ไอ้ส่วนที่อยู่ในกางเกงบอลน่ะครับ มันก็ว่าให้ล้วงเข้าไปทาเล้ย แหม่น้ำเสียงท้าทายกูด้วย
โห......ใครเขาจะไปจ๊กให้มึงวะไอ้บ้า! ผมหมั่นไส้มันมากครับมันคงคิดว่าผมไม่กล้า(ก็จริง)

จังหวะที่มันเผลอ คือมันมัวแต่หันไปกดมือถือไง ผมรีบดึงเอวกางเกงมันให้อ้าออกแล้วเทแป้งใส่ให้เป็นกอง
แทบหมดกระป๋องเลย  เชี่ยเดย์สะดุ้งรู้ตัวหันมามองตาเหลือก กระโดดไปเต้นเหยงๆด่าผม

“อ๊าค~~!!! เชี่ยลูก!!! มึงเทมาทำเชี่ยไรเนี่ย!|||||||*|| อ๊าค!เย็น! เย็นเข้ารูเลยไอ่สัด! มึงจำไว้เลยนะไอ้ลูก!”
ผมหัวเราะขำมันจะแย่ ไอ้เดย์ล้วงมือเข้าไปปัดแป้งออก ส่ายตูดสลัดๆ กระโดดไปกระโดดมา

“มึงยังร้อนอีกป๊ะล่ะ...หึหึ สม”   
ผมหนีไปนั่งเล่นเกมส์ต่อไม่สนใจมัน มันเลยมาดึงปลั๊กคอมผมออกเฉยไอ่ห่า!-*-
หันไปมองหน้ามันอย่างแค้นเคือง มันแสยะยิ้มกวนตีนแลบลิ้นใส่ผม......ผมเห็นแล้วต้องสะดุ้งครับ..
รีบหันไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นลิ้นมัน......///// ทำให้นึกถึงตอนที่โดนมันเลีย ใจแม่งเต้นแรงอีกแล้ว บ้าชะมัด

แล้วมันก็มาจับหน้าผม บังคับให้หันไปมองหน้ามัน เดย์ยื่นหน้ามาพูดใกล้กับหน้าของผมเหมือนทุกทีที่มันชอบทำ
“นอนกันเหอะ นะลูกคิด..”   เสียงโคตรอ้อน สงสัยมันจะง่วง
“มึงก็นอนก่อนเลยเดย์”  ผมขมวดคิ้ว เอียงหน้าหนีมัน มันก็ก่อกวนไม่ยอมให้ผมเปิดคอมเล่นเกมส์ใหม่

ผมเลยต้องยอมไปนอนเล่นเกมส์ในมือถือบนเตียง มันก็เดินไปปิดไฟเสร็จสรรพ ขึ้นเตียงมานอนชิดตัวผม
แล้วเริ่มก่อกวนอีก กางแขนบิดขี้เกียจบังหน้าบังตาผมบ้างล่ะ ยกขามาพาดทับขาผมบ้างล่ะ ดึงแก้มผมจนยืดบ้างล่ะ
ผมรำคาญมันเลยหันหลังใส่ มันทำไงรู้มั้ย.... กอดหมับ! ยกขามาก่าย เอาจมูกมาหายใจรดต้นคอโผ๊มมมมม!/////*//

อกจะระเบิดครับคุณท่านชายเชี่ยเดย์เล่นตั้งอกตั้งใจหลับท่านี้!... ผมจะดิ้น จะขยับ จะปัดมือปัดขามันออกก็ไม่ได้
แม่งนอนล็อคกูซะแนบแน่นขนาดนี้ มึงกำลังทำผิดกติกาสากลโลกการนอนกับเพื่อนอยู่นะ
ผมอยากให้มีกรรมการมาจับแยกมาก

“ออกไปเดย์/////*// มึงนอนท่าเชี่ยไรของมึงเนี่ย กูไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย”
ด่ามันแบบไม่กล้าหันหน้าไปหาครับ แงะมันก็ไม่ออก

“หุบปากแล้วหลับซะลูกคิด เดี๋ยวมึงจะโดน...”

คือโดนเชี่ยไร!!!?............. ไอ่ฟายไม่เคลียร์ แต่สาบานผมไม่มีวันกล้าถามมัน...

ผมไม่กล้ากระดุกกระดิก ต้องปิดมือถือแล้วข่มใจนอนไปพร้อมมัน แต่นอนไม่หลับครับ
เหมือนเวลาผ่านไปนานมาก นานมากๆ จนได้ยินเสียงหายใจเข้าออกของไอ้เดย์แบบสม่ำเสมอ
ผมรู้สึกสบายใจขึ้น เลยไม่รู้ตัวเองเผลอหลับไปเองเมื่อไหร่


................................................................

...................................

................


++++++++++++++++++++++++++++++



................. “อื้อ....”    งัวเงียตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ผมงงๆครับขยี้ตาเล็กน้อย แปลกใจทำไมวันนี้ผมตื่นเองเช้าจัง

ก็ไม่เห็นจ๋าโทรขึ้นมาเรียกแสดงว่ายังไม่สาย ทั้งที่เมื่อคืนก็นอนดึก ผมยังนอนท่าเดิมเลยคือนอนตะแคงข้าง
และมีไอ้ตัวปลิงบ้ามันนอนกอดซ้อนอยู่ข้างหลัง พอผมขยับตัวไอ้เดย์มันก็งัวเงียขยับตัวด้วย
แต่มันไม่ได้ขยับออกนะครับ แม่งขยับเข้ามากอดแน่นกว่าเดิม จนหลังผมงี้แนบกับตัวมันหมดทั้งตัว.....รู้สึกได้เลย
ว่ามีอะไรแข็งๆมาโดนก้นผม...

ก็ตอนเช้านี่ครับ เข้าใจธรรมชาติของลูกผู้ชายทุกคนดี ... แต่มันใช่ที่มั้ยที่มึงจะเอามาสีก้นกูเนี่ย!!!!/////*//

“ไอ่สัดเดย์! เชี่ยทำไรเนี่ย! ตื่นๆๆ!!!”  ผมรีบลุกขึ้นนั่ง เขย่าตัวมันให้เลิกไขว่คว้าลากผมไปกอดไว้
“อ้าวตื่นเร็วทำไม นอนต่อเหอะลูก”  ไอ้เดย์งัวเงียๆใส่ผม ดึงตัวผมเข้าไปกอดกับอก
ผมจะลุกมันก็ใช้แรงควายกอดผม ผมเลยซัดท้องมันดังอั๊ค! แล้วหนีไปหยิบผ้าเช็ดตัว กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำครับ
ไอ้เดย์มันหัวเราะแปลกๆ ผมเลยหันไปมอง มันลุกมานั่งขยี้หัวกวักมือเรียกผม 
“มึงมานอนกะกูต่อเหอะ ไม่ต้องอาบหรอก ตัวยังหอมอยู่เลย” 

“นอนบ้าอะไรเล่า!////*// กูต้องไปโรงเรียน แล้วก็ไหนว่าจะรีบตื่นแต่เช้ากลับบ้านตัวเองไง
ไม่อยากให้จ๋ารู้ไม่ใช่เหรอว่ามึงโดนพักการเรียนอ่ะ”

“.......เออ จริงด้วย งั้นมึงรีบไปอาบน้ำเหอะลูกคิด เดี๋ยวไม่ทันนะดูดิ”   มันไม่พูดเปล่านะ
โชว์นาฬิกาในโทรศัพท์ตัวเบ่อเร่อให้ผมดู ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองวิ่งเข้าไปคว้าจากมือมันมาแหกตาดูใกล้ๆ

“เชี่ยยยยย!!!!|||||||| เจ็ดโมงสี่สิบห้า!!!”
“เอ้อ! ตะลึ่งตึงโป๊ะ55555”   ไอ่ควายยังมีหน้ามาหัวเราะกูอี๊ก!
“ทำไมมึงไม่ปลุกกู!? ทำไมจ๋าไม่ปลุกกู!? ทำไมนาฬิกาปลุกกูไม่ปลุกกู๊~!?||||||||”

“อ๋อคือเมื่อวานจ๋าบอกให้กูเป็นคนปลุกมึงไง สงสัยจ๋าคิดว่ามึงตื่นแล้วมั้งปกติมึงก็ไปโรงเรียนตอนใกล้ๆแปดโมงนี่
แล้วนาฬิกามึงก็ปลุกนะ แต่กูหนวกหูกูปิดเองแหละ กูอยากนอนกอดมึงต่อกูเลยไม่ปลุกมึงไง โอเคเข้าใจนะ”

“เข้าใจนะพ่องดิสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”

ไม่ต้องอาบมันแล้วน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน ใส่ชุดนักเรียนแล้วรีบลากเชี่ยเดย์ที่ยังนอนอืดอยู่บนเตียงให้ลงไปข้างล่าง
ผมทำทุกอย่างห้านาทีเสร็จ โอเคหยิบขนมปังที่บ้านขายไปแกะกินระหว่างทาง สิบนาทีผมรีบวิ่งก็คงเข้าโรงเรียนทัน

จ๋ากำลังปัดชั้นวางของอยู่หันมาพยักหน้ารับไหว้ผมพร้อมบ่นว่าข้าวไม่กิน มาแฮบขนมร้านไปกินอยู่ได้
แล้วแกก็เห็นสภาพไอ้บ้าเดย์เดินมึนๆตามตูดผมมาสวัสดีตอนเช้า แม่จ๋าดันทักไอ้เดย์ให้เสียเวลาผมอีก 

“ อ้าวเดย์ ทำไมไม่แต่งตัวไปโรงเรียนล่ะลูก ยืมของลูกคิดไปสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ไปเปลี่ยนที่บ้านเราจะทันเหรอ เมื่อวานก็น่าจะเอาเสื้อผ้ามานะ”  ผมหมั่นไส้ไอ้ลูกคนโปรดมันเอาแต่ยิ้มๆ
เปลี่ยนผ้าอะไรกันล่ะจ๋า น้ำมันยังไม่ได้อาบด้วยซ้ำ (ผมด้วย)

“ อ๋อ..........เดย์ไม่ค่อยสบายอ่ะครับ ปวดหัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เหมือนจะเป็นไข้แต่ตัวยังไม่ร้อนอ่ะครับ
นี่เดย์จะกลับไปนอนพักที่บ้านครับจ๋า เศร้าเลย ...ไม่ได้ไปโรงเรียน...”

อื้อหือ...เนียนนะไอ้คุณดิลวิล มึงกอดพุงแม่กูอีกแล้ว ไอ้ตอแหลมันทำตาละห้อยจนจ๋ารีบหายาพาราให้มันใหญ่
ไอ้เดย์เลยต้องกินยาพาราครับ ผมอยากหายาฆ่าหญ้าให้มันกินบ้างเหลือเกิน

“ลูกคิด ไปส่งเดย์ที่บ้านนะ” ดูคุณนายลูกเกดผมสั่งสิ นึกว่าลูกชายขับวินมอเตอร์ไซค์เหรอครับ
“จ๋ามันจะแปดโมงแล้วนะทันได้ไง เออเฮ้ยยยยย!!!! |||||||||| จะแปดโมงแล้ว!” 
 ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ นี่ผมยืนรอไอ้เดย์มันทำไมวะเนี่ย มันไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยซะหน่อย

“เอาอย่างนี้ นั่งวินไปกันซะ ไปโรงเรียนก่อน แล้วเดย์ค่อยนั่งต่อไปลงที่บ้านนะลูก”

“คร้าบบบบจ๋า!!”   จ๋าฉลาดที่สุดอ่ะ พวกเรารีบรับคำแล้ววิ่งไปขึ้นวินหน้าปากซอยกัน ไม่ไกลหรอกครับ


แป๊บเดียวก็ถึงโรงเรียน ผมรีบลงรถ จะมุ่งหน้าไป แต่เชี่ยเดย์ดึงแขนไว้สะดุดเลยครับ
หันกลับมามอง มันยิ้มให้แล้วพูด  “ห้ามนอกใจกูนะ เดี๋ยวตอนเย็นกูมารับ”

“ห่า!////*// พูดเชี่ยไรเนี่ย ไร้สาระแม่ง ไม่ต้องมาเลยนะตอนเย็นอ่ะ กูโตแล้วกลับเองได้”
แม่งอายคนขับมอเตอร์ไซค์ครับ เขาคงคิดไอ้สองตัวนี่ใครผัวใครเมียวะ

“มึงไม่ต้องโยกโย้ กูบอกจะมาก็มา ถ้าไม่รอกูมึงโดนยิ่งกว่าเมื่อคืนนี้แน่ไอ้ลูก”    ชัดเลย กูได้เป็นเมียแระ...
“เดย์มึงพูดอะไรมึงอายเขามั่งมั้ยสัด! พี่เขาจะเข้าใจผิดไอ้บ้านี่!!/////*//”   โดนมองหน้ายิ้มๆมุมปากอ่ะ แง||||||
“เข้าใจอะไรผิด? มึงรีบเข้าโรงเรียนไปป่ะลูกคิด จารย์วุธแม่งมองกูแล้ว  ขี้เกียจโดนเรียกไปด่าว่ะ
วันนั้นด่ากูซะหูหนวกไปข้างละ” 

ผมหันไปดูทางหน้าประตูโรงเรียน แล้วหันมาพูดกับมัน “เว่อร์ไปละมึง เออๆ ตามใจมึงจะมาก็มา ไม่รู้จะมาทำไม”

 “ก็มาหามึงไงถามแปลก ห้ามไปไหนกับใครด้วยรู้ป่าว..ฮ้าววว~~ ง่วงว่ะ กลับไปนอนต่อดีกว่า เช้านี้อากาศดี
เสียดายว่ะอยากนอนกอดมึงเหมือนเมื่อคืนอ่ะ กูไปนะ ^ ^ บาย~ จุ๊บๆ”   
พี่คนขับมอเตอร์ไซค์ส่ายหน้าระอาสองสามที ก่อนรีบเบิ้นรถพาร่างเชี่ยเดย์หายลับไป


ส่งจูบหวานแหว๋วให้กูคืออะไร!!? ไอ่เชี่ยเด๊ย์~~!!!!/////*// อายเขาแม่ง

พวกเด็กผู้หญิงที่รีบเดินผ่านยังมองมาทางผมกันจนเหลียวหลัง ผมนี่รีบวิ่งไปจากจุดนั้นเลยครับ




******************************************



“คนเต็มเลยว่ะยู นั่งไหนอ่ะ” 
ตอนกลางวันครับ ผมเดินกอดคอมากับไอ้ยู มาจองที่ในโรงอาหารกันก่อน พวกห่าเหวนั่นเดี๋ยวตามมามันไปห้องน้ำ

“ชะ..ช..เชิญเลยครับพี่! ผมอิ่มแล้วครับๆ” 
กวาดสายตาไปรอบๆยังไม่ทันไรมีพวกรุ่นน้องรีบลุกให้นั่ง แต่ที่มันไม่พอเพราะพวกผมนั่งกันห้าคน
ผมเลยหันไปพูดกับไอ้ยูว่า “เฮ้ยไม่พอว่ะ งั้น..”  ยังไม่ทันพูดอะไรต่อเลยครับ
ไอ้พวกเด็กที่เหลือนี่ลุกให้เป็นแถบ........คือมันไปกันทั้งโต๊ะเลย เดินไปสหกรณ์กันเป็นแถว ไปหาขนมกินต่อนี่หว่า
พวกมันก้มหัวทักผมกันด้วย!? ทำไมดูมันเกรงๆ ทั้งที่ปกติไอ้พวกนี้ลีลาจะตายกว่าจะลุกกันได้


“หึหึหึ...สงสัยจะจริงนะนี่”   ไอ้ยูขำครับ ผมมองหน้ามันยังเกาหัวตัวเองอยู่ ทำไมพวกนั้นเหมือนกลัวผมอ่ะ?
“อะไรวะยู อะไรจริง แล้วมึงดูดิ...แปลกฉิบหาย กินกันยังไม่หมดซะหน่อย รีบลุกให้เราเฉย เออดีเว้ย”
“ก็กูได้ยินเพื่อนในทีมมันคุยเรื่องความโหดของไอ้เดย์อ่ะดิ แล้วเห็นมันว่าใครๆก็เกรงมันนะช่วงนี้ ดังไปเลย”
“เอ้อ กูก็รู้แล้วเรื่องนี้ แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง ทุกคนก็ต้องรู้ด้วยสิว่ามึงเป็นคนไปห้ามมันได้อ่ะ....โคตรเจ๋งเลย มึงหยุดมันได้
ขนาดไอ้เดย์ยังกลัวมึงเลย แล้วใครจะไม่กลัวมึงล่ะ555 555”

ไอ้ยูหัวเราะซะตัวงอ ผมอึ้งแดกเลยครับ...... มองไปรอบตัว คนหลบตาผมเพียบ เชี่ยไรกันเนี๊ยยยยยยยย||||||||*||

“ถ้าคนไหนรู้ว่าเป็นมึง แบบรู้ว่าใช่คนนี้อะไรเงี้ยะ ก็คงหลบให้มึงแบบไอ้พวกนั้นแหละลูกคิด55”
ไอ้ยูขำไม่หยุดเลย ผมนั่งทำหน้ายุ่ง บ้าบอคอแตกชะมัด ถ้าแม่จ๋ารู้ว่าใครๆมองว่าผมเกเรต้องโดนด่าแน่ ดีที่ไหนกัน
ทำให้แม่ไม่สบายใจเปล่าๆ...........แต่...ก็มีคิดว่าเท่ดีนิดนึงอ่ะนะ คึคึคึ......แต่.......คิดอีกทีก็ต้องหน้ายุ่งอีก
เพราะเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องกับใครครับ กลัวเจอปัญหายุ่งยาก อย่างพวกตัวป่วนในโรงเรียนหรือพวกเพื่อนของ
ไอ้คนที่แสบเดย์มันไปมีเรื่องด้วยมากวนตีนใส่ หาเรื่องใส่ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงปวดหัวตาย ผมพวกรักสงบอ่ะT T

“ไม่ต้องคิดมากน่าลูกคิด..... ไม่มีอะไรหรอก ขำๆไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวมันก็ลืมๆกันไปเอง55”   
ไอ้ยูตบไหล่ผมเบาๆ มันคงเห็นว่าผมทำหน้าคิดมาก ที่โดนใครๆคิดว่าเป็นในสิ่งที่มันไม่ใช่ตัวผม

แล้วพวกเพื่อนผมที่เหลือมันก็เดินมากันครับพร้อมเสียงหัวเราะ ขำเชี่ยไรกันไม่รู้มากมาย
“เฮ้ยๆเชี่ยลูก! มึงรู้เรื่องรึยังวะ55555 มีข่าวลือเรื่องมึงอ่ะแม่งตลก กูขำจนขี้แตกไปสองรอบ”  ไอ้ซีนมากอดคอผม

“หืมมม มิน่าล่ะกว่าจะโผล่มา กูนึกว่าพวกมึงหาอะไรกินกันในส้วมไปแล้ว” 
ผมด่ามัน ไอ้ซีนมันก็ว่าผมปากดีแล้วยิ้มล้อๆ ผมมองหน้าคนอื่นที่ยืนล้อมตัวผมทำหน้ากรุ้มกริ่มกันอย่างแปลกใจ

“ยิ้ม...อะไรกันวะ?~.. พวกมึงขำเรื่องข่าวกูเหรอ กูรู้แล้ว แม่งบ้าบอชะมัด”

กีต้าร์มันได้ยินก็รีบถามติดขำๆ “เฮ้ยรู้แล้วเหรอ5555 แล้วมึงไปทำอะไรมาวะ เขาถึงลือกันว่าอย่าไปยุ่งกับมึง..” 

“อ้าว..ก็เรื่องที่..”   ผมก็นึกว่าพวกมันรู้สาเหตุซะอีกนะ ไม่รู้กันหรอกเหรอ?

“เพราะว่ามึงเป็นแฟนไอ้เดย์อ่ะ555”  ไอ้คิมมันพูดต่อจากประโยคไอ้ต้าร์ ผมงี้แทบช็อค

“ห๊ะ!!!? มึงว่าไงน๊ะ!!!?”

แค่เห็นปฏิกิริยาของผม พวกมันก็พากันขำขี้แตกขี้แตน ไอ้ซีนเป็นคนเล่าให้ฟัง

“ก็พวกกูออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินพวกผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างนอกรอเข้าห้องน้ำหญิงข้างๆ เสริมสวยกันไปเม้าท์กันไปว่า
รู้แล้วทำไมพี่ลูกคิดถึงเป็นคนไปห้ามพี่เดย์ ไม่ให้กระทืบพี่เคนจนตายคาตีนได้ อ๋อเพราะเขาเป็นแฟนกันนี่เอง
เมื่อเช้าเห็นพี่เดย์มาส่งพี่ลูกคิด ยังส่งจูบให้กันเลย แสดงว่านี่อ่ะเรื่องจริงนะยะหล่อน ว้ายเสียดายหล่อทั้งคู่เลย
โดยเฉพาะพี่เดย์ แอบปลื้มมาตั้งนาน เถื่อนๆเนี่ยยิ่งชอบ~ ไม่น่าเลยมีแฟนเป็นผู้ชายไปซะแล้ว
ไม่คิดเลยนะว่าพี่ลูกคิดเขาจะเป็นตุ๊ดอ่ะเธอ!!!  …ก๊ากกกกกกกกกก55555555555555555”

เกลียดเสียงหัวเราะของมันมากก็จริง แต่ผมเกลียดช่วงที่มันดัดจริตพากษ์เสียงเป็นพวกผู้หญิงที่สุดอ่ะ

 จบกัน...หมดแล้วครับความหวังในโรงเรียนนี้ของผม

“ยังไม่หมดนะไอ้ลูก555 กูได้ยินเขาเม้าท์กันต่อยัยน้องโมตอแหลว่าผู้ชายแย่งกัน เปล่าหรอกความจริงเจ็บใจ
ที่โดนสวมเขา เลยให้แฟนใหม่มาหาเรื่องแต่ดันสู้เขาไม่ได้ เขาว่ามึงแย่งไอ้เดย์มาจากน้องโมด้วยว่ะ5555
บางคนบอกไม่ใช่ๆ พวกมึงแอบคบกันมานานแล้ว สรุปเห็นเขาว่ามึงเป็นชู้ไอ้เดย์ว่ะ เยดดดดดดเข้!!55555”

ตายไปเลยครับ ใครก็ได้ช่วยขุดผมขึ้นมาจากผืนดินตรงนี้ที ผมรู้สึกเหมือนจมดิ่งลงไปชั้นใต้ดินลึกมากตอนนี้


นักเรียนชายม.ปลาย อายุ17ปีใสๆที่ยังไม่รู้อนาคตของตัวเองว่าจะไปทางไหนดี.......
กลายเป็นนักเลงหัวไม้ยังไม่พอ เป็นตุ๊ดด้วย ได้ไงวะ!? แล้วเป็นตุ๊ดยังไม่อะไร นี่เสือกเลวอี๊ก แย่งผัวชาวบ้าน!?
ใช่เรอะ!!? มันใช่ที่ไหนกันโว้ยยยยยยยยยยย!
คืออาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!||||||||||||||*||  ทำไมกูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้~~~~~~~~~ โฮ-------

ไอ้ที่ว่าเก๋าทั้งที่ไม่ได้เก่ง ยังสามารถเดินกร่างในโรงเรียนได้นะครับ แค่เสียวต้องคอยหลบไม้คมแฝกตีกบาลนิดนึง
แต่ไอ้เรื่องที่ทุกคนพากันคิดว่าผมเป็นชู้ไอ่เชื่ยเดย์เนี่ย คือ!!!? ฮือออออออออออออออ  ขอเรือกู้ภัยด่วนครับ

ผมอยากร้องไห้หนักและนานมากให้น้ำท่วมโรงเรียน ที่นี่จะได้ปิดไปเลย.......


*************************

เลิกเรียน........ เชี่ยเดย์มารอหน้าโรงเรียนอย่างที่คิด........มันนั่งรอบนมอเตอร์ไซค์ (จะขี่มาทำไมฟะ)

พวกเพื่อนๆที่ออกมาพร้อมกับผมพากันหัวเราะเข้าไปทักมัน คุยเล่นกันสักพักมันก็ชะเง้อคอมองหาผม
คือผมเดินหน้าหงิกไปยืนอีกมุมนึงไม่ยอมเดินไปหามัน มันเห็นผมไม่เข้าใกล้มัน มันก็คงแปลกใจ
ลุกยืนขมวดคิ้วกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่มองหน้ามันแล้วเดินหนีแม่งเลย
ไอ้บ้านี่มันก็ขี่รถตาม เรียกผมตอนที่เดินเลยป้ายรถเมล์ไปได้หน่อยนึง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา... (5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 05-05-2015 00:09:24

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 13 อายเขา.../2     







ไอ้บ้านี่มันก็ขี่รถตาม เรียกผมตอนที่เดินเลยป้ายรถเมล์ไปได้หน่อยนึง


“ลูกคิด......ลูกคิด.......ลูกคิดๆ ขึ้นรถเร็ว มึงจะเดินไปถึงไหนเนี่ย”
“............”  ผมไม่พูดกับมันหรอก เพราะมันผมเดินไปไหนในโรงเรียนก็อายเขา หูระแวงไปหมดว่าใครนินทาบ้าง
“โกรธอะไรกูอ่า......... อย่าหนีดิวะ กูไม่ผิดซักหน่อย”  มันดับเครื่อง จอดรถแล้วตามมาดึงแขนผม

ผมตกใจรีบสะบัดแขนออกมองไปรอบตัว กลัวเด็กที่โรงเรียนเห็น  “มึงไม่ต้องมาใกล้กูเลยเดย์ เพราะมึงอ่ะ!”

“ทำไม!? กูทำอะไรผิด!? กูใช่คนปล่อยข่าวมั้ย!?”
“......................”
“ไอ้พวกนั้นมันเล่าให้ฟังแล้ว เพื่อนที่ห้องกูก็โทรมาเล่า...”

ผมจ้องหน้ามันโกรธๆ มันก็ลากผมไปขึ้นรถ มันกระชากแขนผมเจ็บ ผมไม่อยากไปกับมันก็ต้องยอมไป

ไอ้พวกเพื่อนเลวทั้งหลายแม่งเดินอืดเป็นเต่า พวกมันตามมาไม่ถึงตัวผมอยู่ตั้งไกลพากันยิ้มโบกมือบ๊ายบาย
ไอ้พวกห่าถ้าไอ้เดย์มันเอากูไปฆ่าปาดคอมึงก็ยิ้มส่งกูอย่างนี้สินะ ฟายยยยยยยยยยเอ๊ย -*-

วันนี้ผมอยากร้องไห้หนักบ่อยไปมั้ยนะ เชี่ยเดย์ขี่รถเร็วมว๊ากกกกกก หัวฟูหมด

มันพาผมไปไหนไม่รู้ไม่ได้ไปบ้านหรอก.. แม่งแกล้งเบรกบ่อยด้วย เบิ้นรถกระชากๆกวนส้นตีน
ผมไม่อยากจับมันก็ต้องจับแน่นเลยไม่งั้นร่วงแน่ บุญเท่าไหร่แล้วมันไม่ยกล้อ||||||||||*||

………..สักพักไม่นาน หรือว่ามันขี่รถเร็วเลยดูไม่นานก็ไม่รู้นะครับ เพราะมันก็พาผมมาไกลจากโรงเรียนอยู่

“พากูมานี่ทำไมเนี่ย”
“กูอยากกินบัวลอยจ้าวนี้”
เป็นย่านริมคลองครับ มีตลาด มันพาเดินเข้าตลาด ไปข้างในของขายกันเป็นแถวเป็นทางเลย
มีร้านขายบัวลอยไข่หวานคนต่อคิวซื้อเยอะเหมือนกัน ผมโดนลากเข้าไปนั่งโต๊ะมันเดินไปตักน้ำ

ไอ้เดย์สั่งบัวลอยไข่หวานสอง แล้วยิ้มหวานให้แม่หรือพ่อค้าไม่รู้ครับ เป็นผู้ชายที่ถักเปียสองข้างเหมือนพจมาน
มันกลับมานั่งตรงข้ามผมก็ยิ้มๆกระซิบป้องปากพูด
“กูมาทีไร สั่งพิเศษสี่สิบได้เยอะอย่างกับถ้วยล่ะร้อย55”   ก็มึงอ่อยเขานิสัด..


มันเห็นผมไม่หือไม่อือ ยังทำเมินๆมัน มันก็เริ่มพูดหน้าจริงจัง
“มึงโกรธกูทำไมวะ กูบอกแล้วไง ปากคนอ่ะ มึงจะไปคิดมากอะไรกับปากคนวะ!?”

“สัดนี่! มึงก็พูดได้ดิ มึงไม่ใช่คนที่โดนหาว่าแย่งผัวชาวบ้านแบบกูนี่! ฮือ!”
“...........5555555555”
“ควาย! ยังจะมาขำอีกนะ กูไม่ได้อยากกินบัวลอยไข่เชี่ยไรเนี่ยเลย พากูมาทำไม! กูจะกลับบ้าน!”
“มึงอย่าพาลดิลูก! เอางี้เดี๋ยวกูล่อให้หมดเลยใครล้ออะไรมึงบอกกูดิ๊! คนไหน!?”
“มึงก็คิดได้แค่เนี๊ยะ มึงจะตามต่อยเขาทั้งโรงเรียนได้ป่าวล่ะไอ้ฟาย! กูกลับเองก็ได้!”
“ นั่งลง!!!”
เชี่ยเดย์คว้ามือผมที่ลุกหนี ตะคอกผมซะดังจนคนหันมามองเต็ม.........เอาปีบที่ไหนคลุมหัวดีครับผม

“..................อึก...คอยดูนะกูจะฟ้องแม่กู”  ไม่ได้กลัวมันนะ แค่ไม่กล้าเดินไป นั่งก้มหน้าที่เดิมแล้วอาฆาตมัน

พี่คนทำเขายกบัวลอยมาเสิร์ฟให้แบบเกรงๆ แล้วก็รีบเดินไปไม่ยอมสบตาผมเลย
อุตส่าห์มองส่งซิก เรียกตำรวจมาช่วยผมที T T 

มองถ้วยบัวลอย....เอ่อ เรียกชามดีกว่า ใหญ่ไปรึเปล่าเนี่ย โห ....มาเต็ม หยิบช้อนคนๆดูมันได้เยอะจัดเว่อร์ๆจริงด้วย
แต่ไหงของโต๊ะอื่นถ้วยเล็กกว่าเยอะ ต่างกันเกินไปรึเปล่านี่?  มองๆไปก็โคตรน่ากิน นั่งกินก่อนก็ได้...

“อร่อยป่ะ”   เสียงไอ้เดย์ถาม ผมไม่มองหน้ามันไม่ตอบมันด้วย แดกอย่างเดียว
“กูขอโทษ..”  เสียงมันอ่อยมากเลยครับคราวนี้ ผมก็ยังเงียบไม่สนใจ แดกอย่างเดียว
“ก็ไหนตอนนั้นมึงบอกไม่ได้โกรธกู”  สะดุดหูนิดๆ แต่ก็ก้มหน้าก้มตา แดกอย่างเดียว
“ ไหนมึงเคยบอกว่าไม่ได้โกรธ บอกว่าเป็นห่วงกู.... แล้ววันนี้มึงมาโกรธกูทำไม”

ผมชะงักคิดเล็กน้อย..............เออ.. เคยพูดจริงๆด้วย||||||||||   แต่ว่าตอนนั้นยังไม่โดนใครนินทานี่หว่า

“กูไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครเดือดร้อน จะให้กูขอโทษมึงสักกี่พันครั้งกันลูกคิด ถ้ามึงไม่ให้อภัยไหนช่วยตอบกูที
เขามีคำว่าขอโทษไว้ให้คนสำนึกผิดใช้ทำไมวะ...”

โห........แม่งมันดราม่าใส่ซะผมกลายเป็นคนเลวเลย...งงตัวเองเลยเอาดิ
รู้สึกผิดซะเองที่ไปโกรธมันทั้งที่มันก็นั่งหน้าซึมอยู่ตรงนี้

วันนั้นมันเองก็สำนึกผิดที่ลากเพื่อนๆไปเกี่ยวจนทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ แล้วมันก็เสียใจจนแอบร้องไห้เจ็บใจตัวเอง
เรื่องปากคนมันก็ห้ามกันยากจริงๆ คนก็มั่วกันไปทั่ว ผมคิดไปคิดมา สงสารมันซะงั้น .......มันทำหน้าหมาหงอย
เอาแต่พูดขอโทษด้วยเสียงเหมือนคนอยากร้องไห้เป็นระยะๆ ไม่ยอมกินบัวลอยด้วย...
ถ้าแสดงมันก็ถือว่าโคตรเนียนยิ่งกว่าบีบีครีม

“เฮ้อ....ช่างแม่ง.... ไอ้นี่..มึงเลี้ยงนะ”
ผมพูดแค่นี้มันก็ดีใจยิ้มกว้างเชียว ตักบัวลอยเข้าปากเคี้ยวไปแม่งยังยิ้มไม่ยอมหุบ
พอเห็นมันกลับมาระริกระรี้กทันทีก็อดคิดไม่ได้ว่า.. เอ๊ะ....ง่ายไปรึเปล่านะ รึกูพลาด!???....?

.........แล้วขากลับออกมาผ่านร้านขายบ็อกเซอร์ครับ เชี่ยเดย์มันทะลึ่งซื้อสองโหลได้ คือบ้านมึงขาดแคลนเหรอ
หรือไอ้นั่นมึงคมมาก ขาดทุกวันรึ ก็จะไม่อะไรกับมันหรอกครับ ถ้าไม่ใช่มันให้ผมเป็นคนเลือกให้มัน!

แล้วถามว่าผมเคยขัดมันได้มั้ย ไม่รู้ต้องอายซ้ำซ้อนซ่อนเงื่อนไปถึงหน๊ายชีวิตของธีทัต แกล้งเอาลายเสร่อๆส่งให้
แม่ค้าเขาจะรู้ว่าผมเลือกแต่ไม่ได้ใส่เอง ก็เพราะปากไอ้หอกเดย์ มันดันพูดปาวๆนั่นแหละครับว่าเอ้อตัวนี้โออยู่นะ
เอ๊ะตัวนี้มันจะคับป่าววะของกูใหญ่นะ จะพูดทำไม!?/////*// ควาย... ถ้าของมึงใส่บ็อกเซอร์ไม่ได้
มึงไปซื้อเบนซินมาราดนะ แล้วเผาทิ้งแม่งไปซะ

................................
........
ซวยครับ ระหว่างทางกลับบ้านฝนดันตกลงมาได้ แต่ยังไม่ถึงกับแรงครับแค่ปรอยๆ

ผมใส่หมวกกันน็อค ไอ้เดย์ไม่ใส่ แต่ขากลับนี่ผมขอเป็นคนขี่เองครับ มันก็ให้ทั้งที่มันหวง
มันบอกขี่ระวังๆมันไม่เคยให้ใครจับ แต่งมาอย่างดี ถึงจะไม่ได้ไปแว้นซ์เหมือนสมัยก่อนแล้ว แต่ก็ยังหวงอยู่ดี
ผมต้องขี่ระวังเหมือนขี่เพชรขี่ทองเลยครับ ไอ้เดย์ก็เกาะเอวแน่นเกิ๊น ผมขี่แค่ห้าหกสิบเท่านั้นแหละครับ
โดนไอ้บ้าผีพุ่งใต้เข้าสิงมันด่าตลอดทางว่าช้าเหมือนควบเต่า 

“เชี่ยกูกลับวันนี้นะลูกคิด มึงจะขี่ยันเช้าเลยรึไงวะสาดดดดด”
“พูดมากฉิบหายเลยไอ้เดย์มึงเงียบบ้างก็ได้นะ ยังไงกูก็ถึงบ้านน่า!////*//”
“วันไหนอ่ะ!?”
“โธ่วันนี้แหละฟาย!”
 แต่อย่างน้อยกูก็ปลอดภัยกว่ามึงอ่ะจะทำไม ผมแอบเถียงแม่งในใจ
ถึงช้าแต่ถึงชัวร์ดีกว่าเร็วแล้วแหกตายที่โค้งหน้า

พอถึงบ้านผมฝนก็หายครับ แต่เมฆยังครึ้มฟ้าครึ้มฝน ทางที่เราขี่มาก็มีแค่เม็ดฝนปรอยๆตลอดทาง
นั่งพักกินน้ำกินนมหน้าบ้านแป๊บเดียวเสื้อผ้าที่ชื้นๆอยู่กับตัวก็แห้ง จ๋าทักว่าเดย์หายดีรึยังมันสำออยบ่นว่าปวดหัว
ผมได้ทีเลยไล่มันกลับบ้านไปพักผ่อนซะ สมน้ำหน้าแม่งหาทางจะมานอนกับผมอีก ฝันไปเหอะมึง5555

.....................................................
......................

+++++++++++++++++++++++++++++++

แล้วสงสัยฟ้าจะแกล้งผมให้ปวดประสาทกับไอ้บ้าเดย์ต่อไม่ขาดตอน เมื่อในเช้าวันต่อมามันโทรมาหาผม
เสียงแหบเสียงแห้ง แล้วบอกว่า....  “มึงมาหากูเดี๋ยวนี้เลย” 

“คืออะไรของมึงเดย์ กูกำลังจะไปโรงเรียน”
“ก็แวะมาหากูก่อน นะ นะ นะ”
“เสียเวลาสัด ไม่ไป วู้..”  ผมบ่น มันก็ยังอ้อน
“ก็มึงขี่รถช้า เมื่อวานกูเลยโดนฝนเยอะ ไม่สบายเลยเห็นมั้ย ทรมานว่ะ มาหากูหน่อยน๊า นะๆนะๆ”
“อ้าว........ เปื่อยเหรอมึง... ไรวะโดนฝนตกใส่หัวแค่ปรอยๆนั่นอ่ะนะ”   แต่โดนนานก็คงเยอะมั้ง
“กูยังไม่ได้กินยาเลย มาหากูหน่อยลูกคิด” 
คือมึงไม่ได้อาศัยอยู่บนสันเขาคนเดียวนะ มาอ้อนกูทำแป๊ะไรวะ

“มึงป่วยได้ไงอ่ะ คนบ้าไม่เป็นไข้นี่” 
“เป็นได้ดิ แค่มันไม่รู้ตัวว่าเป็นแล้วเท่านั้นเอง.............เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้ลูก! แค่กๆๆๆ” 
“555อ้าว55 สมๆ ด่ากูเลยไอเลย ความชั่วติดคอมึง555”
“อย่าดูถูก กูไอ ก็ไอเยื้มรูนะเว้ย”
“เลิฟยู!”
“โอ๊ะ...รู้แล้วว่ารัก แค่กๆ 55 แต่ก็อยากเห็นรูจมูกมึงด้วย มาหาหน่อยกูคิดถึงงงงงง55 แค่กๆ”
“เฮื่อย/////*// มึงนี่ อย่าเยอะกะกูแต่เช้าได้มั้ยเดย์ เอาเป็นว่ากูต้องไปโรงเรียนนะ” 
“.............กูตายก็ได้ใช่ป่ะสัด....เออ ไปไหนก็ไปเลย....”   มันเคืองครับ ด่าผมแต่ไม่ยอมวางสาย...

“เออๆๆ ไปแป๊บเดียวนะ เชี่ยเอ๊ยเหมือนคนมีลูกติดเลยไอ่สัด เฮ้อ!”

กดวางสายจากมันไป ผมก็รีบออกจากบ้านไป ....เพราะต้องแวะไปบ้านไอ้เดย์ก่อนไปโรงเรียนครับ
จ๋ารู้ก็ฝากโจ๊ก(ซอง)ไปให้มันอีก...รักมันจริ๊งงงง ผมล่ะเบื่อมันจริ๊งงงงง






tsktonight…


titansyui ///  ขอบคุณนะคะ

meeoldly /// ฟินแล้วฟินอีกมั้ยคะ มาอ่านเรื่อยๆเลยน๊า

ayumu /// ถ้าอยากให้ลูกคิดได้กำไร... ก็มีนะคะ ได้กำ.. แต่ยังไม่ถึงตอน 5555สรุปอิคนแต่งนี่แหละบ้า55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 05-05-2015 00:22:31

เรื่องนี้มาทีไร หุบยิ้มไม่ได้สักที เดย์เกรียนนนนไปแล้ววว  น้องลูกนี่ใสมากเหมือนนางจะตามทันแต่เอาเข้าจริงๆก็เอ๋ออยู่ 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 05-05-2015 01:06:54

มาวันละตอนได้ไหมค่ะ

อยากฟินทุกวัน  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 05-05-2015 07:59:38

เมื่อไหร่เขาจะได้เยิ้มรู เอ้ย!!! เลิฟยู กันสักที


 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 05-05-2015 08:59:00

ลูกคิดอย่าต้องให้นังเดย์จับปล้ำก่อนนะ
รีบๆรู้ตัวสิยะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 05-05-2015 20:34:50

 :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 05-05-2015 21:33:31

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: PURE LOVE ที่ 05-05-2015 21:59:44

เรื่องนี้น่ารักมาก ๆ อ่ะ อ่านแล้วไม่เครียด ฮาดี
กำลังไล่อ่านอยู่นะจ้ะ เดี๋ยวอ่านทันถึงตอนล่าสุด จะมาเม้นท์อีกทีน้า
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ ค่า  :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 06-05-2015 20:29:06

 :z1: :impress2: :katai4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่13 อายเขา...(5/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ayumu ที่ 07-05-2015 20:50:43

คึคึคึ ฟินแทนน้องลูก ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับกับข่าวลือไปหรอก เดี๋ยวใครว่าไม่ดี ส่งเดย์ไปจัดการเบยย 5555
เดย์ จีบๆ หยอดๆ ลูกคิดจะรู้ตัวยางเนี่ย อิอิ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่14 อ้อน...(7/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 07-05-2015 23:27:17

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 14  อ้อน...     




มาถึงบ้านเป้าหมาย.........เวลา 7.25 น.

........จะซุ่มรอดักยิงมันให้ตายแถวหน้าบ้านก็ไม่ได้ เพราะได้ข่าวว่ามันใกล้ตายแล้วอยู่ในบ้าน คงไม่ออกมา
ผมคงต้องเข้าไปดูสภาพมันหน่อย

ก้าวขาเข้าร้านทองแต่เช้าแบบนี้ มีคนเห็นคงไม่ได้คิดว่าผมจะมาซื้อทงซื้อทองใส่อะไรหร๊อก
น่าจะคิดว่าโห—ไอ่เชี่ยนี่สงสัยร้อนเงินว่ะ แม่งเอาทองมาจำตั้งแต่ร้านเพิ่งเปิด.. -_-

“แม่หวัดดีครับ พ่อหวัดดีครับ”
 พ่อไอ้เดย์ส่องพระ แม่ไอ้เดย์เดินถือกาแฟออกมาให้พ่อพอดี หันมาเห็นผมก็ยิ้มกันทั้งคู่รีบรับไหว้

“หวัดดีครับลูก ว่าไง..ลูกมาหาเดย์เหรอจ๊ะ รายนั้นสงสัยยังไม่ตื่นยังไม่ลงมาเลย เมื่อวานก็กลับมานอนเร็วแท้ๆ
ถึงจะไม่ได้ไปโรงเรียนก็เถอะ แต่ดันตื่นสายขนาดนี้อายเพื่อนเลยเนอะไม่ไหวๆ55” 
แม่ไอ้เดย์ยิ้มสวยถามเสียงนุ่มมาก ผมนึกในใจอยากบอก โธ่แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกครับแม่
ถ้าลูกแม่ตื่นตอนนี้คือสาย แล้วไอ้ผมที่เคยตื่นบ่ายสามคืออะไร แหะ..

“เอ้ามาๆๆ เข้ามาก่อนมา ดีเหมือนกันขึ้นไปตามมันลงมาด้วยเลย ไปหาอะไรกินข้างในก่อนไปโรงเรียนสิไป”
พ่อเดย์เปิดที่กั้นระหว่างเจ้าของร้านกับลูกค้าให้ กวักมือยิ้มใจดีเรียกผมให้เดินเข้าไปข้างในบ้าน
ผมก็ผงกหัวครับๆแบบ.........งงว่ะครับ!?

จากที่ฟังพ่อกับแม่ไอ้เดย์พูดมานี่ คือหนังคนละม้วนกับที่ผมได้ฟังมาเลยนะครับ ไหนว่ามันป่วยไง
พ่อแม่มันไม่พูดถึงเลย ไม่บอกผมด้วยว่ามันใกล้ตาย....  พ่อของเดย์หัวเราะผมที่เข้าไปยืนเกาหัวงงๆ
หน้าตาผมคงดูมึนๆ เหรอหราๆทำหน้าแปลกๆให้ท่านสองคนเห็น

 “เป็นอะไรลูกคิด555 เอ้อดูมันทำหน้าเข้าสิแม่55”  พ่อเดย์จิบกาแฟแล้วถามผมพลางชี้ให้แม่ขำไปด้วย
“55งงอะไรเหรอลูก หื้ม? มีอะไรรึเปล่าเรา”  คุณแม่เดย์มาจับแขนผม ทำหน้าแปลกใจ

“ก็.........คือ........ไหนไอ้...เอ่อ... ก็พอดีเดย์มันโทรไปบอกผมว่าไม่สบาย ผมเลยมา...เยี่ยมอ่ะครับ” 
ผมชูถุงใส่ซองโจ๊กกึ่งสำเร็จรูปในมือขึ้นให้พ่อกับแม่มันดู คราวนี้ทั้งสองคนทำหน้าเหรอหรามากกว่าผมเมื่อกี้อีก

“อ้าว!? เดย์ไม่สบายเหรอลูก ตายแล้วแม่ไม่เห็นรู้เลย ลูกคนนี้นี่ทำไมไม่บอกแม่นะ”
แม่ไอ้เดย์บ่นๆๆ แล้วก็หันมาถามผมว่าไอ้เดย์โทรไปว่าไงบ้าง

“ก็บอกว่าโดนฝนเมื่อวานเลยไม่สบายอ่ะครับ เสียงแหบๆ...เอ่อแล้วก็รู้สึกว่าจะไอนิดหน่อยครับ แหะๆ”   
ผมหันไปมองพ่อไอ้เดย์เอาแต่ยิ้มๆขำๆแล้วส่ายหัว ได้ยินเสียงพ่อพูดเบาๆว่า “มันจะอ้อนน่ะซี่...หึหึ”

ผมคิดในใจ......... หือ?... อ้อนเหรอ....พ่อไอ้เดย์คิดแปลกชะมัด... ถ้ามันอยากจะอ้อนก็น่าจะรีบบอกแม่มันสิ
นี่เล่นโทรไปบอกผมคนเดียว ผมว่ามันไม่อยากให้พ่อแม่รู้มากกว่ามั้ง อ้าวแล้วผมดันบอกพวกเขาไปแล้วนี่สิ
จะโดนมันซ้อมรึเปล่านะ แต่คงไม่เป็นไรหรอกน่ามันป่วยอยู่นี่ ผมก็วิ่งไวๆหนีกลับบ้านไปคงใช้ได้555.......

แม่ของเดย์รีบเดินนำผมขึ้นไปข้างบนทันที ผมก็ตามติดพอถึงหน้าห้องมัน เจอพี่ดรีมเปิดประตูห้องตัวเองออกมา
ผมรีบสวัสดี พี่แกยิ้มหวานเหมือนแม่น่ารักจริงๆ เคลิ้มไปนิด ได้สติตอนที่พี่ดรีมเคาะห้องเดย์ให้พร้อมตะโกนบอก
 “เดย์! เดย์ลูกคิดมาหาแน่ะ!”  ได้ยินเสียงขึ้นจมูกเหมือนจะแหบนิดๆของไอ้เดย์ตะโกนตอบกลับมาว่า
“ไม่ได้ล็อค”  พี่ดรีมเลยบอก “งั้นพี่ไปทำงานก่อนน๊า เดย์อย่าชวนลูกคิดคุยเพลินล่ะเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”

ผมไหว้พี่ดรีม พี่ดรีมยิ้มพยักหน้ารับแล้วแวะหอมแก้มคุณแม่นิดนึงก่อนรีบลงบันไดไป แม่ไอ้เดย์เปิดประตูเข้าไป
ผมก็ก้าวตาม แม่งสภาพห้องยังรกสัดๆไม่เปลี่ยน เหมือนคุณแม่เขาจะอายแทนลูกชายที่นอนคลุมโปงบนเตียง
หันมายิ้มแหยๆส่ายหัวระอามันกับผม ผมก็ยิ้มให้แม่เดย์ แล้วมองไปที่ตัวคุณลูก แหม่ ไม่หือไม่อือนอนนิ่งเลย

ผมลองเรียก “เดย์.... เดย์ๆ เป็นไงบ้างอ่ะ?... เฮ้ยจ๋าให้เอาโจ๊กมาฝากมะว๊ากกกกกกกกกกก!!!!!”  ฉิบหาย!
ตกใจครับ!! ตอนที่ผมพูดๆอยู่ แม่เดย์ก็เข้าไปแตะตัวมัน ไอ่เชี่ยเดย์ทะลึ่งพรวดลุกมากางผ้าห่มคลุมหัวห่อตัวแม่มัน
แล้วกระโดดกอดให้ล้มกลิ้งไปบนเตียงด้วยกัน หัวเราะเสียงดังลั่นห้อง “ก๊ากกกกกกก555555555เสร็จกู!555555”

“ว้าย!”  มันคงได้ยินเสียงแม่มันร้องอยู่กับอกเลยหยุดขำดังเอี๊ยด  “อ้าว! เชี่ย!!!” ไอ้เดย์ตาโตเท่าไข่ห่านอ้าปากค้าง
ที่เห็นผมยืนปิดปากมองมันอยู่แบบเหวอมากๆ คือ...มึงเล่นส้นตีนอะไรของมึงเนี่ย เสื้อผ้าเขาก็ไม่ใส่นะ
ใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว นั่งทำหน้าตกใจกอดแม่มันที่ยังอยู่ในผ้าห่มทั้งตัว นึกภาพหมีโคอาล่าเกาะต้นไม้สิครับ

เสียงแม่ไอ้เดย์อู้อี้ๆในผ้าห่ม ไอ้ตัวบ้ามันมองหน้าผมสลับกับแม่มันในผ้าห่มแล้วเลิ่กลั่กๆ ก่อนจะรีบปล่อยมือ
เปิดผ้าห่มออกให้แม่ “ตายแล้วเล่นอะไรเนี่ยลูก โอ๊ยแม่ตกใจหมด หายใจไม่ออกนะเดย์โตแล้วเล่นอะไรนี่! นี่!!” 

สมครับไอ้เดย์โดนแม่ตีไปสามสี่ป้าบ “โอ๊ยๆ โอ๊ยๆแม่! แม่อ่ะ!!||||||| แม่เข้ามาทำไมอ๊า!”  มันก็ถอยๆๆหนีไปมา
บนเตียงนอนนั่นแหละ ผมล่ะยืนปิดปากขำซะไม่มี

“ตายแล้ว ตัวรุมๆ ตัวร้อนจริงด้วยนี่ แล้วดูสิเล่นอะไรไม่รู้ นอนก็ไม่ใส่ผ้าถึงได้ไม่สบายไง แล้วทำไมไม่บอกแม่”
แม่ไอ้เดย์นั่งคลำๆตัว แตะแขนแตะคอ คลำหน้าคลำตามัน แล้วเอาหน้าผากไปชนกันวัดไข้
ผมยังยืนยิ้มๆขำๆ ดูสองคนแม่ลูกเขาคุยกัน

“โห่เดย์โตแล้วแม่ ไม่ได้เป็นไรซะหน่อย”  มันทำหน้ามุ่ยแล้วเหล่ตามองมาทางผมทำหน้าเจ็บใจ
แอบชี้หน้าผมด้วยนะผมก็แลบลิ้นใส่มัน สมน้ำหน้าไอ้เวรกะแกล้งกูสิท่า พลาดแล้วครับ

“ไม่ได้เป็นอะไรที่ไหน! แสดงว่าไข้กำลังจะขึ้นนะนี่ เดี๋ยวเช็ดตัวนะแล้วหาเสื้อใส่ ไปหรี่แอร์ด้วย นั่นไง..ไอแล้ว
 เฮ้อจริงๆเลยนะเดย์.... โตแค่ตัวน่ะสิเรา ทำตามที่แม่บอกนะครับ แม่จะลงไปเอาข้าวเอายามาให้กิน”

“จะกินอันนั้นอ่ะ”  ไอ้เดย์ชี้มือมาที่ถุงโจ๊กซองในมือผม ผมเลยส่งให้แม่มันไป “เออของมึงแหละจ๋าให้เอามาให้”

“ขอบใจนะลูก ลงไปพร้อมแม่เลยมั้ยจะไปโรงเรียนรึยัง ระวังไปสายนะลูกคิด”  แม่ไอ้เดย์ทักชวนผมออกไป
ผมล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงมาดู เออ 7.45 น. แล้ว แต่หันไปมองหน้าไอ้หอกเดย์
มันนั่งหน้าบู่ทำปากยื่นขัดใจ  “เดี๋ยวตามลงไปครับแม่”  ผมบอกอย่างนี้แม่ไอ้เดย์เลยยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไป
วันนี้ผมคงต้องนั่งวินไปอีก

พอแม่มันออกไปแล้วไอ้เดย์ก็โวยวายกุมหัวตัวเอง กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงชักดิ้นชักงอทำตัวเหมือนเด็กสี่ขวบ
 “มึงอ๊า~~~~~~~~!!!!!!/////////*//โธ่เว้ย! บอกแม่กูทำไมวะเชี่ย!!!”

“555555 ไอ้บ้า เล่นเชี่ยไรไม่รู้เรื่อง55”

“ลูกคิด.... มานี่หน่อยดิ”  แนะ....ทำกวักมือเรียก ตบเตียงปุ๊ๆให้ผมไปนั่งใกล้ๆมัน
ผมก็ไปหานะแต่ไม่นั่งครับ ยืนค้ำหัวมันนี่แหละ ท้าวเอวมองมันอย่างหมั่นไส้

“วันนี้มึงไม่ต้องไปโรงเรียนไม่ได้เหรอลูก นะๆนะๆ อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยดิ นะๆ” 
กูว่าแล๊ววววววววว! มันต้องมีช็อทนี้ เชี่ยเดย์คลานมาเกาะเอวผมหมับ! เงยหน้ามาส่งสายตาลูกหมาถูกทิ้งให้ดู..

“กูไปเรียนแล้วนะ.. บาย”   ผมบอกลามันดึงมือมันออกแล้วผลักหน้ามันจนล้มไปนอนหงายกับเตียง
“โว้ย! เชี่ยลูกใจร้าย!! มึงไม่รักกูเลย! จำไว้!! แม่งงงงงงง คอยดูกูจะไม่กินข้าว กูจะไม่กินยา กูจะไม่เช็ดตัว”
มันนอนดิ้นทุรนทุรายกอดกองผ้าห่มบ่นด่าผมทำหน้าหงุดหงิดขุ่นเคืองใจ ไม่รู้ทำไมผมมองมันแล้วดันขำซะงั้น

“ไหนว่าเดย์โตแล้ว~ ไม่ได้เป็นอะไร!? หมาตัวไหนพูดวะเมื่อกี้”  แล้วผมก็เลียนแบบท่าทางแม่มัน
พูดลอยหน้าว่าล้อมัน “ทำตัวปัญญาอ่อนแบบนี้ไม่ดีนะครับลูกโตแล้วนะ555 5555” 

ไอ้เดย์ฮึดฮัดลุกไปหยิบหมอนมาปาใส่ผม “ฮึ่มม!!! ////*// ลูกคิด! เดี๋ยวมึงจะโดน!!!”
ผมวิ่งหนีไปที่ประตู แล้วหยุดหัวเราะหันมาบอกมัน  “เดี๋ยวเย็นนี้กูมาหา โตแล้วเข้าใจนะ555”

มันก็ยังนั่งหน้าบูด ผมส่ายหัวจะเปิดประตูออกไปก็ต้องสะดุ้ง เพราะไอ้เดย์มันรีบลงจากเตียงมาดึงผมไว้
มันท้าวแขนสองข้างกับผนังกั้นตัวผมไม่ให้ไปไหน ยื่นหน้ามาพูดใกล้หน้าผม
“สัญญาก่อน เลิกเรียนแล้วต้องรีบมาอยู่กับกูนะ ไม่งั้นกูออกไปตามหามึงจริงๆด้วย”
   
ผมพยักหน้าช้าๆ มันก็ยิ้มพอใจ ....เดย์เป็นคนผิวดีมากนะ หน้ามันใส่เว่อร์ๆเลยสิวสักเม็ดก็ไม่มี
คิ้วมันเข้มดีนะ ขนตามันยาวมากเลย จมูกก็โด่งสวย ปากมันก็.... ///////

มันจ้องตาผม ผมก็จ้องตามัน เรามองตากัน หน้าใกล้กันมากและดูเหมือนมันพยายามจะขยับมาใกล้ขึ้นๆ
เดย์เอามือลูบแก้มผมแล้วยิ้ม มันหล่อมากนะผมก็ยอมรับ หัวใจผมเต้นแรงทุกทีที่มันชอบเข้ามาใกล้
วินาทีนี้......ผมไม่อยากทนแล้วครับ ผมคิดว่าผมควรจะพูดความจริงกับมัน

“.........มึงแปรงฟันรึยังเดย์”
“ยัง..”
“........มึงควรไปแปรงฟันนะ”
“ฮ้า~!!!”    โอ้โห!||||||||||*||  เต็มๆครับ มันฮ้าใส่รูจมูกผม ทำไมมึงไม่เอาปากครอบจมูกกูซะเลยล่ะสัดเอ๊ย!!! -*-

มันทำแล้วก็หัวเราะผมใหญ่ ด่าผมว่าเว่อร์ปากมันไม่เหม็นสักหน่อย แล้วก็ฮ้าใส่มือตัวเองดมๆดู
“กูไปแปรงฟันดีกว่า”
“เออ... งั้นกูไปโรงเรียนนะ.....”


*************************************

แยกย้ายกันตอนเช้า ตามสัญญาครับมาเจอกันอีกทีก็ตอนเย็น ที่บ้านมัน.......

“ก๊ากกกกกกกก55555555555 มึงดูๆ มึงดูบ็อกเซอร์เชี่ยเดย์ตัวนี้ดิ ลายโคตรเสร่อเลย กูเพิ่งรู้นะ
มึงชอบแบบนี้เหรอวะ5555” 
ไอ้ซีนครับเขี่ยบ็อกเซอร์สีสะดุดตาในตะกร้าผ้าไอ้เดย์ขึ้นให้เพื่อนๆดู ไอ้เดย์นอนทำหน้าเซ็งๆไม่สนใจ

ผมชวนพวกเพื่อนๆมาหามันเพราะกลัวมันเหงา มีไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้คิม มากันเกือบครบครับ
ขาดไอ้ยูมันต้องอยู่ซ้อมบาสหนัก เลิกซ้อมแล้วก็มีนัดกับแฟนมันด้วย ห้ามเบี้ยวเด็ดขาดเพราะเพิ่งง้อพี่บาสได้วันนี้

ยูฝากของมาเยี่ยมไอ้เดย์นะ เป็นเอ็มร้อยขวดนึง แต่เดินมาถึงหน้าบ้านไอ้เดย์ เชี่ยซีนที่เป็นคนถือเปิดกินเฉย
มันกินไปครึ่งขวด มันบอกเดย์ไม่สบายไม่ต้องให้มันแดกเยอะไม่ดี...
(แต่ความจริงกูว่าเอ็มร้อยไม่ควรใช้เป็นของเยี่ยมมั้ง?..)

พอเอาเอ็มร้อยครึ่งขวดมาให้มันพร้อมเพื่อนๆที่ยิ้มกวนตีนกันหน้าสลอนเต็มห้อง นั่งๆนอนๆกินๆขนม
ที่แม่มันขนมาให้ ไอ้เดย์ก็ทำหน้าหงิกๆงอๆ นอนมองผมสายตาเหมือนเคือง เล่นเอาผมงงก็ไหนว่าอยากให้มาหา
ก็เห็นมันอยากมีเพื่อนอยู่ด้วยนี่ ก็พามาตั้งเยอะทำไมยังทำหน้าเอาแต่ใจบอกบุญไม่รับ

“เฮ้ยเดย์มึงป่วยเป็นโรคอะไรวะ มีทางรักษามั้ย55” 
ไอ้มาร์คยื่นหน้าไปแหย่ไอ้เดย์ ไอ้น็อตขยับแว่นแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาก่อนตอบแทนไอ้เดย์ให้
“โรคขาดความอบอุ่นแน่ๆ”

ไอ้คิมได้ยินก็หันมายิ้มกว้างฟันขาว ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น  “แล้วอย่างนี้ต้องกินยาอะไรวะ” 

“กูว่ากินยาเอาไม่อยู่ว่ะ จุดไฟเผาแม่งจะได้หาย55555”  ไอ้น็อตจุดไฟแช็กในมือแกล้งยื่นไปใกล้หน้าเดย์
แต่โดนไอ้เดย์ปัดมือแล้วบอกห้ามทิ้งก้นบุหรี่ไว้ในห้อง แม่มันไม่ชอบให้สูบ ถ้าเห็นจะนึกว่าเป็นของมัน

ผมไม่เคยเห็นมันสูบ เคยถามมันก็บอกว่าตัวมันเองไม่ค่อยได้สูบหรอก ถ้ามันไม่มีเรื่องเครียดมันก็ไม่ได้แตะ
สำหรับผม ผมไม่สูบบุหรี่ครับไอ้พวกนี้ตอนกินเหล้าปาร์ตี้ขี้ไม่ออกมันก็มีบ้างเล็กน้อย แต่ผมไม่สูบครับ
สูบไม่เป็นด้วย เพราะงั้นเลยไอสำลักนิดหน่อยเพราะไอ้น็อตมันนั่งข้างผม

“แค่กๆๆ  เชี่ยน็อตกูไม่สบายมึงไม่ต้องแบ่งมะเร็งกูตอนนี้ เชื้อโรคแม่งรุมกูเยอะแล้วสัด
ไปเลยมึงไปสูบข้างหน้าต่างโน่นเลย”  ไอ้เดย์ลุกมาตบหัวไล่ไอ้น็อตซะแว่นร่นลงปลายจมูก

ไอ้น็อตบ่นๆว่าอะไรวะแล้วเดินไป ผมหันไปมองไอ้เดย์แม่งสบตากันเข้าพอดี เชี่ยเดย์ล้มตัวลงนอนไม่พูดกับผม
ผมเลยเขยิบไปใกล้มันแล้วกระซิบถาม  “เป็นอะไร?”  ไอ้เดย์จ้องหน้าผมครับ ผมเลยรีบแก้ตัว
“กูขอโทษจริงๆ กูห้ามไอ้ซีนไม่ทันมันแกะแดกเองนะ กูไม่ได้ให้”  เอ่อนึกว่ามันงอนที่เอ็มร้อยมันเหลือนิดเดียว
แต่ท่าทางจะไม่ใช่   “มึงนี่แม่ง....”  มันก็บ่นส่ายหน้าแล้วยื่นมือมาหาผม ผมก็มองไม่เข้าใจ “อะไร”

“ขอมือ”  ดูมันสั่งอย่างกะผมเป็นหมา ผมก็หันมองเพื่อนๆ พวกมันดูหนังเล่นเกมส์ชมวิว คุยโทรศัพท์ เอิ่มมมมม..

ผมวางมือตัวเองบนมือมัน ไอ้เดย์ก็จับไว้แล้วเอาซุกเข้าไปในผ้าห่ม กุมมือผมไว้ข้างตัว
มันกระซิบบอก  “ห้ามไปไหนนะ” ผมเห็นไอ้คิมจะหันมาเลยรีบคว้าหมอนมาทับระหว่างแขนผมกับผ้าห่มไว้

“เฮ้ยเดย์กูกลับก่อนนะ จะไปวิ่งว่ะ”  ไอ้คิมเดินมาหยิบกระเป๋าเป้ใกล้ตัวผม ยิ้มลาเพื่อนแล้วออกจากห้องไป

บรรยากาศในห้องหลังจากไอ้คิมกลับบ้านไปแล้วคือ.. ไอ้มาร์คนอนเล่นเกมส์ที่พื้นสายตามุ่งมั่นมาก
ไอ้น็อตก็เล่นเฟสสูบบุหรี่หัวเราะคิกคักข้างหน้าต่าง ส่วนไอ้กีต้าร์นอนใส่สมอลทอล์กคุยโทรศัพท์กับแอ๋มแฟนมัน
แต่ไม่ได้นอนคุยธรรมดานะครับ กีต้าร์เอาหัวหนุนแขนไอ้ซีนแล้วดูหนังบู๊ล้างผลาญไปด้วย

ไอ้ซีนก็เอาหัวมาซบพิงกับหัวไอ้กีต้าร์ แล้วอ้าปากคอยงับขนมที่ไอ้กีต้าร์ยื่นให้กินแบบไม่ต้องหันมองกันเป็นพักๆ
อยากบอกว่ามือไอ้ซีนไม่ว่างหยิบขนมกินเองเลยจริงๆ เพราะมันเอาไปลูบหน้าลูบผมไอ้กีต้าร์เล่นตลอดเวลา....เอ่อ
 .... เอ่อ..คือ ........พวกมึงได้กันไปเลยมั้ยถ้าจะทำขนาดนี้...

ถึงอยากจะตะโกนถามมันดังๆ หรือหมั่นไส้อาริยาบถของพวกมันมากแค่ไหน แต่ก็เอาเป็นว่า
ผมให้อภัยพวกมันก็ได้ ที่ห้องไม่เงียบก็เพราะมันสองตัวนี่แหละ แม่งลุ้นหนังหัวเราะเสียงดังลั่น เฮบ้างด่าบ้าง
วิพากษ์วิจารณ์สอนชั้นเชิงไอ้พระเอกในหนัง ตีเข่าเขย่าศอก ไปๆมาๆทำเอาผมงงว่านี่พวกมึงดูหนังหรือเชียร์มวย?

แต่นั่งฟังพวกมันคุยกันแล้วก็สนุกดี ผมมีแจมบ้างเล็กน้อย แล้วอยากบอกว่า ณ จุดๆนี้ ผมยอมรับความสามารถ
ของไอ้กีต้าร์มันเลยครับ ตลอดเวลาที่มันแทบจะรวมร่างกับไอ้ซีน แม่งก็คุยกับแอ๋มผ่านหูฟังไปด้วย
เหมือนแฟนมันมานอนอยู่ข้างๆเลย ทั้งป้อนอาหารสัตว์แถมยังดูหนังรู้เรื่องด้วยอีก ทำทุกอย่างพร้อมกันได้ไงวะ
 โคตรเก่ง..งงกับมันเลย

ไอ้เดย์นอนหลับตาจับมือผมนิ่งๆนานแล้ว.. ผมนั่งชันเข่ากับพื้นข้างเตียงมัน ตามองหนัง
เอาหัวเอนซบกับหมอนที่บังแขนไว้ ผมรู้ว่ามันยังไม่หลับ เพราะมันบีบมือผมเล่นเป็นระยะๆ...

จนสักพักมันก็คลายมือถึงจะยังจับไว้อยู่ แต่ก็ไม่ได้บีบเล่นแล้ว.. ผมเอะใจ พอหันไปมอง
ก็ดูเหมือนมันจะหลับไปจริงๆ ผมเลยค่อยๆดึงมือออกมาระวังไม่ให้มันตื่น หลับได้ไงน๊า
ไอ้ต้าร์ไอ้ซีนเสียงดังลั่นห้องขนาดนี้ สงสัยมันคงหลับเพราะฤทธิ์ยาลดไข้

เห็นแม่เดย์บอกว่าไอ้เดย์ก็กินแต่โจ๊กซองที่ผมหิ้วมาให้เมื่อเช้านั่นแหละ แล้วก็ไม่ยอมกินยาด้วยนะ แต่พอตกเย็นมา
ไข้ขึ้นเยอะมันก็เลยกินแต่ยา ไม่ยอมกินข้าวอีก..... ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย
อ้อ..ไอ้เดย์ไม่ได้กินเอ็มร้อยหรอกครับ สรุปอีกครึ่งที่เหลือไอ้มาร์คหยิบไปกระดกเรียบ

ไอ้มาร์คที่เล่นเกมส์ตายแล้วตายอีกไม่ยอมผ่านด่านเดิมสักที หันมาเห็นไอ้เดย์นอนอ้าปากหวอก็สะกิดชี้ให้ผมมอง
“เฮ้ยๆเชี่ยเดย์แม่งหลับรึตายวะ55 นอนไม่รู้เรื่องเลยเว้ยแกล้งอะไรมันดีวะลูกคิด คิกๆๆ” 

ผมเลยต้องรีบเบรกความคิดชั่วร้ายในสมองเพื่อนทันที  “ห่า! อย่าไปทำมัน มันไม่สบาย”

ควายน็อตหันมาทำหน้าตกใจรีบพูด “โอ้โห! แตะต้องผัวไม่ได้เลยน๊า~~~! ฮิ้วววววววววววววววววว~~~~~!!!” 
 แม่งไอ้พวกบ้าพากันหันมา ทำสายตาล้อเลียนผม โห่แซวเสียงดังซะจนไอ้เดย์สะดุ้งตื่น
แต่เหมือนหนังตามันจะลืมยาก เดย์ทำหน้ารำคาญ แล้วตะแคงนอนคลุมโปงหันหน้าหนีเพื่อนไปอีกทาง..

ผมเห็นท่าทางมันคงอยากพักเลยเสนอชวนพวกเพื่อนๆกลับบ้านดีกว่า ทุกคนก็เห็นด้วย
วันนี้ไอ้เดย์ซึมไปเลยไม่ค่อยกวนตีนเหมือนเคย แถมเอาแต่นอน


………………………………….
…………………….
…………….

ผมและเพื่อนๆแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันได้พักใหญ่แล้ว ผมกลับถึงบ้านก็อาบน้ำแต่งตัว
ใส่ชุดบอลอย่างกับจะไปเตะบอลที่ไหน แต่เปล่าหรอกครับจะนอน การบ้านเหรอเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียน
ลอกเขานิดคิดเองหน่อย(หน่อยนึงจริงๆ)  ผมนั่งกินมาม่าเป็นข้าวเย็นอยู่ที่โซฟาชั้นล่าง
ตาก็มองละครในโทรทัศน์ที่แม่จ๋าเปิดดูไปด้วย...

ดูไปดูมา ดันสะอึกสำลักรีบหาน้ำกินใหญ่ เพราะนางเอกในเรื่องหอบผ้าหนีตามผู้ชายทิ้งลูกเล็กๆไป
ไอ้เด็กบ้านี่ก็ร้องไห้ร้องห่มน้ำมูกย้อย น้ำลายยืด น้ำตาไหลเป็นทาง   “ฮือออ!!! แม่! อย่าทิ้งหนูไป!!!”

เวรแท้ธีทัต คือเห็นฉากนี้แล้วตกใจนึกถึงไอ้ลูกนอกไส้ของผมขึ้นมาซะงั้น!
ทั้งที่ผมก็ไม่ใช่แม่ไอ้เดย์ซะหน่อย แต่ดันไปคิดถึงมันได้ไงไม่รู้ครับ!|||||||||||

[วันนี้มึงไม่ต้องไปโรงเรียนไม่ได้เหรอลูก นะๆนะๆ อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยดิ นะๆ]

[โว้ย! เชี่ยลูกใจร้าย!! มึงไม่รักกูเลย! จำไว้!! แม่งงงงงงง คอยดูกูจะไม่กินข้าว กูจะไม่กินยา กูจะไม่เช็ดตัว]

 [สัญญาก่อน เลิกเรียนแล้วต้องรีบมาอยู่กับกูนะ ไม่งั้นกูออกไปตามหามึงจริงๆด้วย]

[ขอมือ]


[ห้ามไปไหนนะ]




“........................................จ๋า.............วันนี้ลูกขอไปนอนบ้านเดย์นะ”
“ไปทำไม?”
“เดย์ไม่สบายหนักมากเลย ไม่อยากปล่อยให้มันนอนคนเดียวอ่ะ”
“ไปค้างบ้านเขาพ่อแม่เขาว่ารึเปล่าล่ะ”
“ไม่น่าว่านะ ตอนกลับมาเมื่อเย็นยังชวนให้อยู่นานๆเป็นเพื่อนลูกเขาอยู่เลย”
“อ้าว แล้วทำไมหนีกลับมาล่ะ  ไปๆๆเอาชุดนักเรียนไปด้วยเลยไป”
“ให้ไปง่ายจัง......... แล้วตัวเองล่ะจะอยู่กับใคร”
“โอ๊ยแม่อยู่คนเดียวได้ โตแล้ว555”     เอ๊ะ....พูดจาคล้ายใครวะเนี่ย

“อย่าลืมปิดไฟ ปิดน้ำ ปิดโทรทัศน์ ปิดแก๊ส ปิดหน้าต่างห้องถ้าฝนมันตก..”
“โอ๊ยยยยย ใครเป็นแม่กันแน่เนี่ย555 จะไปไหนก็ไป เดี๋ยวหนังจบแม่ก็นอนแล้ว จะปิดให้หมดเลย”
“ค้าบ”



*****************************

สามทุ่มกว่าๆ...

..............ผมใส่รองเท้านักเรียน เอาผ้าใส่เป้นักเรียน แล้วหอบไปบ้านไอ้เดย์ พี่ดรีมเป็นคนมาเปิดประตู
ทั้งบ้านต้อนรับผมกันหน้าบานอย่างกับผมจะมาแจกรถเบนซ์ให้

“เดย์..  เดย์ๆ กินข้าว” 
 ขึ้นมาหามันบนห้อง มันยังหลับอยู่เลย ผมต้องปลุกมันเพราะแม่ฟ้องว่ามันไม่กินข้าวเอาแต่นอน

ไอ้เดย์ค่อยๆลืมตามาเห็นหน้าผม... มันก็ยิ้มกว้างทั้งที่เหงื่อซึม
“มึงร้อนเหรอเดย์ ให้เร่งแอร์อีกนิดมั้ย”  ผมถามไอ้เดย์ก็พยักหน้า สงสัยแม่มันคงมาหรี่ไว้ให้ เอาซะร้อนเลย
คงกะให้เหงื่อออกไล่พิษไข้  “กินข้าวซะมึง.. อะไร? มองหน้ากูทำไมกินไปดิ”
จะว่ามันดื้อมันก็ไม่เห็นดื้อนี่หว่า อ้าปากกินข้าวต้มที่ขอให้ผมป้อนจนหมดชาม

“อย่ากลับบ้าน อยู่กับเดย์นะ”  เดย์ดึงมือผมไว้ไม่ยอมให้ลุกเอาชามข้าวลงไปเก็บ คงกลัวผมหนีกลับ
“อื้ม...”   ผมพยักหน้าส่งยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มดีใจเหมือนเด็กแล้วล้มตัวนอน ยอมปล่อยผมเดินไป

ผมเอาชามไปล้างที่อ่าง พี่ดรีมเดินมายิ้มให้ผมแล้วพูดว่า “รักกันดีจังนะ///” แล้วก็เดินขึ้นห้องไป
ผมมองตามหลังพี่เขาไปในใจก็คิดตาม........  ( รักกันดีงั้นเหรอ.... ด่ากันตีกันทุกวันเนี่ยอ่ะนะ55)

ผมกลับขึ้นมาบนห้องไอ้เดย์ เปิดประตูเข้ามามันกำลังถอดเสื้อผ้าทิ้งลงตะกร้า
“ลูกคิด... กูเหนียวตัวว่ะ”
แล้วคือ ........
“เช็ดตัวให้เดย์หน่อยนะ ...นะ นะ นะ”      มึงจะอ้อนไปไหนว๊า

ไอ้เดย์พอเหลือแต่บ็อกเซอร์ก็เดินไปนั่งที่เตียง ยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำในกะละมังใบเล็กเตรียมไว้แล้วมาให้ผม
ผมลังเลแต่ก็รับไว้  “กู.......ไม่เคยเช็ดตัวให้ใครว่ะ ทำไมมึงไม่เช็ดเองอ่ะ”

ไอ้เดย์ไม่ตอบ แต่เอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกับหมอนตรงหัวเตียง เอื้อมจับมือผมที่กำผ้าไว้แน่นให้เช็ดลงไป
ตรงกล้ามท้องที่ขึ้นเห็นเป็นลอนๆของมัน ถูขึ้นถูลง    “เช็ดทั้งตัวเลยนะ”

สายตาอ้อนขอของไอ้ลูกนอกไส้ทำให้ผมคิดหนัก  “เฮ้ย ทะ ท..ทั้งตัวเลยเหรอ!?/////”

เชี่ยเดย์ตาเยิ้มไปหมด อะไรกันวะคนไม่สบายคือมันไม่ใช่ ทำไมผมถึงรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาแบบนี้ล่ะ..







tsktonight…


janamanza /// ตอนนี้ลูกคิดยิ่งเอ๋อหนักเข้าไปใหญ่  โดนกล้ามเดย์แอ็ทแท็คเข้าไป 555

meeoldly /// อยากจะมาลงให้วันละสามตอนใจจะขาดค่ะ55 คิดถึงคนอ่านแต่มันได้เท่านี้อ่ะ แหะๆ

Alone Alone /// ไปเรื่อยอ่ะค่ะ ขนาดวิเองยังไม่รู้เลยลุ้นไปด้วยกัน ไม่ได้แต่งไว้ล่วงหน้าก็แบบเนี๊ยะ55

cher7343  ///  ลูกคิดมันรู้ตัวแล้วค่ะว่า ถ้ามีลูกจะเป็นไง555 

  titansyui /// ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะคะ

  monoo /// ขอบคุณสำหรับกอดนะคะ

  PURE LOVE /// คนอ่านก็น่ารักมากๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ^^

     Roman chibi /// น่าจะฟิน55

   Ayumu ///  ดูเหมือนทุกคนจะลุ้นว่าเมื่อไหร่มันจะรู้ตัวสักที555 ขนาดวิยังไม่รู้เลยอ่ะ55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่15 เพื่อนกัน มันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 10-05-2015 23:15:26

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 15  เพื่อนกัน มันดี... /1   





“มาใกล้หน่อยดิ”  ไอ้คนป่วยตัวร้อนผ่าวดึงมือผมให้เซเข้าไปนั่งแหมะข้างตัวมัน

ตอนนี้ไอ้เดย์ตาเชื่อมมาก บอกเลยผมไม่รู้จริงๆว่าเป็นเพราะพิษไข้หรือว่ามันแกล้ง ก็มันยิ้มกริ่มชอบกล
เพิ่งรู้นะว่าความร้อนจากตัวมันสามารถแผ่มาถึงตัวผมได้ด้วย….   แล้วไอ้อาการใจเต้นนี่ติดมาจากมันด้วยรึเปล่านะ..

ผมก็พยายามเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้มันสะอาด เกือบเอาคัตเตอร์บัทถูตามซอกตามมุมแล้วแต่ผมกลัวจะเหนื่อยเกิน
เว้นตรงจุดซ่อนเร้นนั้นของมันไว้ ถึงแม้ว่าเจ้าตัวพยายามจะดึงดันให้ทำความสะอาดให้มันด้วยแค่ไหน
ผมก็ว่าให้มันเก็บไว้ดูเองเถอะ บางทีกูว่ามึงก็เปิดเผยเกินไปนะเดย์

“มึงจะอวดกูทำไมนักหนาวะเชี่ยเดย์!/////*//ของกูก็มีเหอะไอ่ควายทะลึ่ง!”
“มี แต่มันไม่เหมือนกันเว้ย”
“เชี่ยเถอะ จะของใครๆแม่งก็ต้องเหมือนกันทั้งนั้นแหละมึงบ้ารึเปล่า”
“มึงเถียงกูเหรอลูกคิด”
“เออดิ! ดรอใครที่ไหนเขาเป็นสี่เหลี่ยมรึมีสี่รูบ้างล่ะไอ่ฟาย!”
“ไม่ใช่อย่างนั้น แค่กๆๆๆๆ”
“เวร คิดอะไรพิลึกๆอีกล่ะไอเลยเห็นมั้ยไอ้บ้า”
มันไอแล้วเอามือปิดปาก แต่มือที่ปิดปากนี่ชูแค่สามนิ้วนะ คือนิ้วโป้ง นิ้วชี้ แล้วก็นิ้วก้อย 

“แค่กๆๆ../////”   
“..ฮึ... /////*// มือเป็นอะไร ไข้แดกจนพิการเลยเหรอมึง ขอจอดเรือสักลำนึงได้มั้ย”
“จอดเรืออะไรวะ อยู่ดีๆมึงเอาเรือมาจากไหนเนี่ยลูก!?”
“ไม่รู้ดิ... ก็เห็นมึงท่าเยอะเหลือเกินนิไอ่ควาย!”
“แหมๆๆๆ เล่นมุกนะคร้าบๆ ใจเย็นดิ ด่ากูจ๊างงงง ไอ้ที่ว่าของมึงกะของกูไม่เหมือนกันกูหมายถึงขนาดเว้ย!”
“มึงจะบอกว่าใหญ่มากงั้นดิ/////*// ใหญ่กว่าของกูเยอะว่างั้นไอ่สัด!”
“เออ แน่จริงเอามาเทียบกัน”
“เชี่ยเถอะเดย์ เออ! กูเล็กก็ได้ กูเล็ก! จบนะเชี่ย!!!//////*//”     

กูยอมเล็กก็ได้วะไอ้สาหร่ายข้างแคร่ ชะชะชะ ทำหน้าหนักเป้า มึงแบกหลักกิโลไว้รึไง
แต่ไอ้เดย์ยังท้าทายถาม   “เป็นผู้ชายด้วยกันจะอายทำไมวะ ถอดออกดูแมนๆให้รู้กันไปเล้ย”

ผมส่ายหน้าระอาแม่ง เอาผ้าปาใส่เป้ามัน มันสะดุ้ง
“ตกลงมึงอยากให้กูล้วงนักใช่มั้ย!”
“เอ้อ!///// แน่จริงมึงล้วงเลย แต่เตือนไว้ก่อนกูสู้นะ คึคึคึ55555”
“โอ้โห! ใหญ่ไม่พอ! สู้มือกูด๊วย! ด๊ายยยย กูทำด๊ายยยย! แค่ล้วงเข้าไปเช็ดให้มึงแค่นี้! ก็ดีนะสู้ๆอย่างนี้
ถ้ากูจับได้นะกูจะบีบ! เอาให้แม่ง ลีบ..บบบบบบบบบ! เลย!!! ”

“.......ใจเย็นดิ..... ค..แค่กๆ เช็ดเองก็ได้อ่ะ|||||||||”    แม่งรีบปัดมือผมไปห่างๆ

ไอ้เดย์บ่นพึมพำ ยันตัวลุกขึ้นคุกเข่าบนเตียง หันหลังให้ผมแล้วถอดบ็อกเซอร์ตัวเองพรวดลงเข่า ผมตกใจร้องเหวอ
ก็เห็นก้นขาวเว่อร์ๆของมันชัดเต็มๆตาขนาดนี้ ไอ้ห่านี่เช็ดข้างหน้าข้างหลังตัวเองไม่อายผมเลย
กูไม่เข้าใจว่ามึงแมนมากหรือมึงหน้าด้านเกินไปแล้วเนี่ย   “ไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!//////*//”

 มันทำท่าจะหันมาผมเลยรีบยกเท้ายันตูดมัน แต่ดูเหมือนจะแรงไปหน่อย เลยกลายเป็นถีบมันหน้าทิ่มไปแทน
ไอ้เดย์เกือบไถลตกเตียงแต่มันยั้งตัวไว้ได้ มันด่าผมใหญ่
“โอ๊ยยยยยยย||||*|| ไอ่เชี่ยลูก! มึงถีบกูทำไม เดี๋ยวมึงจะโดน!”
“ก็มึงจะหันมาทำไมล่ะ! ไม่รู้ล่ะถ้ามึงไม่เลิกบ้ากูจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยไม่นอนกับมึงแล้ว!!”
“เฮ้ยๆๆ อย่าไป! ไม่เอา! อย่าทิ้งเดย์~!!!”

คุณชายเชี่ยเดย์รีบดึงบ็อกเซอร์ขึ้นแล้วหันมาตะกายคว้าเกาะแข้งขาผม ไม่ยอมให้ลุกหนีมันไปไหน
“เดย์! ปล่อยกู!”
“ไม่เอาๆไม่ให้ไปๆ มึงบอกจะอยู่กับกูแล้วอ่ะ กูไม่ยอมกูไม่ให้กลับ!!!” 
โห สาบานซิว่ามึงไม่สบาย เอาแรงที่ไหนมาวะเนี่ยแกะมือมันไม่ออกเลย อย่างกับทากาว
แล้วหน้าเขานะอย่างอ้อนมืออ้อนตีนที่สุดอ่ะ

“ไม่ปล่อยแล้วกูจะลุกไปหยิบเสื้อผ้าให้มึงเปลี่ยนได้ไงวะ”  พอผมถอนใจพูดไปแบบนี้ มันเลยยอมปล่อยมือ
นั่งยิ้มแป้นแล้นตาเยิ้มๆมองผมค้นตู้เสื้อผ้ามัน 

“ไม่ต้องใส่ก็ได้ลูกคิด กอดมึงเดี๋ยวก็อุ่นเองแหละ” 

ผมหันไปมองไอ้คนพูด มีอ้าแขนรอ มึงคิดว่ากูจะวิ่งโผเข้าไปหามึงเหรอ!? นี่มึงเมาพารารึเปล่าวะ!?

“แค่กๆๆ บรึ๋ย~||||||||”    ไอ้เดย์ทำเป็นเล่นได้แค่นั้นแหละ มันไอแล้วรีบหุบแขนมากอดตัวเองแทน ทำหน้าแบบว่าปวดหัว
สงสัยมันจะหนาว ผมถอนใจปาเสื้อยืดสีดำตัวใหญ่กับบ็อกเซอร์ตัวใหม่ใส่หน้ามัน ก่อนจะเดินไปหยิบแปรงสีฟันของมันในห้องน้ำ
มาบีบยาสีฟันใส่ แล้วเดินเอาไปยื่นให้มันที่เปลี่ยนผ้าไวปานวอกเสร็จพอดี 

“ไปแปรงฟันไปเดย์ ออกมากินยาแล้วจะได้นอน”  ผมหมุนตัวไปเทน้ำจากกระบอกที่เอาขึ้นมาใส่แก้วใสๆ
จากนั้นก็แกะยาลดไข้เตรียมไว้ให้มัน แอบเหล่ไปมอง มันกำลังเข้าไปแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำ

ตามที่ผมบอก เดย์ไม่ได้ปิดประตู ผมมองมันจากด้านข้าง..... ถ้ามันไม่ติดกวนตีนทุกครั้งที่อ้าปาก ชอบแกล้งผม
ทุกครั้งที่เจอหน้า ถ้ามันทำหน้านิ่งๆทำอะไรเหมือนชาวบ้านชาวช่องธรรมดา มันก็ดูดีนะ ดูดีมากเลยด้วย........

ก็ไม่แปลกที่พวกผู้หญิงในโรงเรียนจะชอบมันกันเยอะ... เพราะมันเป็นผู้ชายสไตล์แค่ยืนเฉยๆก็ดูเท่ดูหล่อมากแล้ว
แต่คนหัวหอกหักอย่างมันผมว่าคงต้องเอาไปสต๊าฟเท่านั้นแหละมันถึงจะอยู่เฉยได้
 
 เอ่อแต่ นึกไปนึกมา แล้วเพราะไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องที่เขาลือกันไปทั่วว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน
จะทำให้พวกผู้หญิงอยากบีบคอผมแล้วจิกหัวตบให้หายแค้นรึเปล่านะ||||||||||

เชี่ยเดย์แปรงฟันเสร็จ ก็เดินบี้ไข่มาหาผม  “มองไร หึหึหึ อยากจับหัวล่างกูรึไง”   

นั่นไง! แม่งพอขยับตัวขยับปากก็เลวขึ้นมาทันทีเลยนะสาดดดดดดดด!-*-

“อย่าให้กูหมดความอดทนกับมึงนะเดย์//////*// แดกยาเข้าไปจะได้หายบ้า”
มันก็รับไปกินอย่างว่าง่ายๆเลยนะ แล้วมุดเข้าผ้าห่มบนเตียง นอนห่มผ้าหันหลังให้ผม
ผมยืนกรอกตาล่อกแล่กอยู่แป๊บนึง คือแปลกใจทำไมมันไม่ยักกะต่อปากต่อคำกับผมนะ

.....แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้มันป่วยอยู่ อาจจะอยากนอนเต็มแก่อยู่แล้วก็ได้ ผมก็เดินไปปิดไฟแล้วมานอนข้างๆมัน
พอหลับตาปุ๊บ ก็รู้สึกผิดปกติทันที ผมลืมตาปิ๊ง

“เดย์! มึงจะสิงกูเหรอ!?”  สะดุ้งครับเจอไอ้เดย์แม่งขยับมานอนจ้องหน้าผมซะห่างกันแค่คืบ
“กูแปรงฟันแล้ว....ปากกูอย่างหอมอ่ะ.. ลืมบอกมึง”
“อ้าวไอ้บ้ามึงมาบอกกูทำไมวะ นอนไปดิ”
“เผื่อมึงอยากดม...ฮ้า~~~”   อ้าปากห้ามไม่ทันมันครับ เชี่ยเดย์อ้าปากฮ้าใส่หน้าผมเต็มๆ.....

เออ ไม่เหม็นหรอก แต่ปากมันเข้ามาใกล้ซะแทบจะครอบปากครอบจมูกผมอยู่แล้ว
หายใจรดกันขนาดนี้ ขอบคุณนะกูไปขอมึงตอนไหนวะ!?

“เอ่อ... เออ โอเคๆนอนเหอะเดย์ หลับซะพรุ่งนี้ตื่นมาจะได้หายไข้นะ ส่วนไอ้เรื่องเพี้ยนนี่มึงคงไม่มีวันหายแล้ว”
ผมก็ผลักหน้ามันไปห่างๆ แล้วพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้มัน ผมนอนคิดว่าไอ้ที่ผมกำลังทำอยู่นี่
มันจำเป็นรึเปล่านะ พ่อ แม่ พี่มันก็มี ....ทำไมผมต้องมาหามันด้วย ในขณะที่ยังไม่ได้คำตอบอะไรกับตัวเอง
สองแขนของคนข้างหลังก็สวมกอดเข้ามา พฤติกรรมที่คุ้นเคย.........จะตลกมั้ยนะถ้าผมจะบอกว่าเริ่มชินซะแล้ว

“เดย์......มึงตัวร้อนอ่ะ/////”  ผมขยับตัวมันก็รัดแน่น ลมหายใจมันยังร้อนเลย
“ก็กูเป็นไข่”
"เป็นไข้!"   หน้าที่กูต้องลำบากตบมุกให้มึงอีกเหรอ
"เออ เป็นไข้"
“ปล่อยดิ เดี๋ยวติดกู”
“ถ้ามึงเป็นไข้เพราะกู กูจะดูแลมึงเอง”
“ซึ้งว่ะ น้ำตาจะไหล”
“จริงเหรอ”
“กูประชดมึง!”
“อ้าว...แต่กูพูดจริงน๊า.. เป็นไรไปทีกูยังติดมึงเลยอ่ะ/////ตัวติดกันเลยเห็นป่ะๆ คิกๆๆ”   
เดย์ขยับกอดตัวผมแนบกับอกมันขึ้นอีก เอาหัวมาไถๆแถวหลังคอ ผมอดไม่ได้ที่จะถามมัน

“ถามจริงเดย์......ทำไมมึงชอบกอดกู กอดกูทำไม..” 
ถามมันโต้งๆงี้แหละไม่รู้จะเกริ่นนำไง นี่มันเป็นเรื่องปกติเหรอ?

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ผู้ชายกอดกัน.. แมนๆ”   คำตอบมึงฟังดูแมนดี แต่การกระทำมึงตรงข้ามไปมั้ยสัด...

“แมนเชี่ยไรวะ/////*// เพื่อนตัวผู้ด้วยกันบ้านไหนเมืองไหน เขาต้องมานอนกอดกันอย่างนี้ทุกทีเลยวะ
มึงเห็นกูเป็นอะไรวะทุกวันนี้ กูไม่ใช่หมาใช่แมว ไม่ใช่หมอนข้าง ไม่ใช่แม่มึงนะ มึงบ้าป่าวเนี่ย!?”

“มึงดิบ้า ใครๆเขาก็ทำ มึงโวยวายทำไมวะลูกคิด”
“ใคร!?”
“มึงดูไอ้ซีนกับกีต้าร์ดิ”
“.............แม่ง..//////*//”
ทำยังไงดีล่ะ เถียงอะไรมันไม่ออกเลยทีนี้ ตอนนี้เกลียดไอ้บ้าสองตัวนั้นมากบอกเลย..

“เดย์ มึงห้ามหลับหนีกูนะ ตอบกูมาอีกข้อก่อน!” 
“ไรอีกอ่ะง่วง....เดย์ง่วงแล้วนะครับ”
 เชี่ย! /////*// แม่งกระซิบพูดซะเพราะข้างหูกู  จั๊กจี๋โคตร

“อึก...มึง! มึงๆๆไม่ต้องมาล้วงเสื้อกูเลยไอ้ห่านี่! เอามือออกไปนะ!! เชี่ยเดย์เดี๋ยวเหอะ!////*//”  คนจะหลับห่าอะไรนี่
ผมดึงมือมันออกแล้วดิ้นหันหน้าไปทางมัน ยันหน้าอกมันออกไปให้ห่างๆแต่ไอ้คนตัวร้อนมันร้องอื้อ ดื้อไม่ยอม
ลากตัวผมเข้าไปกอดเอาขาเกี่ยว รุงรังหนุบหนับจนเหนื่อยที่จะดิ้นแล้วครับ นี่สาบานนะว่ามันป่วย
คนป่วยต้องไม่มีแรงดิ นี่อะไรวะแรงควายไม่ได้ลดลงเลย

“อย่าดิ้นดิลูกคิด กูปวดหัวอ่ะ จะถามอะไรก็ถามมา ถ้าไม่ถามก็นอนเหอะ”  ..ทำเสียงอ้อนอยากให้สงสาร

“.....ฮึ่ม... ไอ้ที่มึงเคยบอกว่า เอ่อ.....มึงได้หมดนั่นน่ะ....แปลว่ากับผู้ชายก็ได้เหรอวะ ผู้ชายก็เอาจริงดิ!!?” 
ผมตัดสินใจ กลั้นใจถามมันแบบนี้ อย่างน้อยถ้ามันโกรธเพราะวันนั้นแค่พูดเล่น มันจะได้เลิกแกล้งผมซะที

“ไม่โง่นี่ หึหึหึ”   
อ้าววววววววว มันเล่นตอบมาอย่างนี้ คดีพลิกเลย ผมไปไงดี ในหัวอึ้งแดกเหงื่อแตกพลั่กๆแล้ว ตะกุกตะกักว่ามัน

“งั้น!//////*// มึงคิดบ้าๆกับกูรึเปล่าเนี่ย!? ถึงชอบกอด ชอบหอมกู กูเพื่อนมึงนะไอ้เดย์!”
คราวนี้ก็หวังให้มันร้อนตัว เลิกเล่นบ้าๆ ช่วยแก้ตัวกับกูทีเหอะว่ามึงบริสุทธิ์ใจ

“...............หึ...คึ...555555 มึงนี่น๊า555”
“ขำเชี่ยไรอ่ะ!? ว่ากูเพี้ยนล่ะสิ”
“เปล่าไม่ได้ขำมึงหรอก ขำตัวเองที่เมื่อกี้ชมมึง ความจริงแล้วมึงโง่นี่5555555”
“เอ๊า!? มึงมาด่ากูทำไมอ่ะ!!?/////*// กูโง่ตรงไหนวะ”
“ตรงที่เอาความเป็นเพื่อนมาอ้างกับกูไง...”
“อะไรของมึงวะ!? ก็เป็นเพื่อนกัน จะให้กูพูดว่าไง”
“กูไม่ตอบคำถามมึงแล้ว เพราะมึงบอกให้ตอบอีกข้อก็หลับได้นี่”
“อ้าวเชี่ยเด๊ย์! ทำไมมึงไม่ตอบกูล่ะ สรุปมึงยังไงเนี่ย!?”
“มึงอ่ะโง่......”
“กูไม่ได้โง่นะสัด กูแค่ไม่รู้ว่ามึงเล่นบ้าอะไรของมึง ชอบโดนล้อนักรึไงวะ”
“ก็นั่นแหละ มึงถึงโง่ไง..........ทำไงให้หายโง่ดีวะ เฮ้อ..”
“ควาย! กูไม่คุยกับมึงแล้ว กูไม่ได้โง่ซะหน่อย ฮึ่ม..” 

ผมพลิกตัวจะลงไปนอนพื้นครับ โมโหมันหลอกด่าผมอยู่ได้ ผมผิดเหรอที่ระแวงมัน สงสัยผมก็ถาม
ถ้ามันคิดว่าผมบ้าก็แค่บอกมาว่าไม่ใช่ แล้วทำไมต้องมาด่าผมโง่ๆๆๆ ใครจะไปฉลาดเหมือนมันล่ะ

แต่ผมไม่ทันได้ลงจากเตียงหรอกครับ ไอ้คนป่วยแรงเยอะมันดึงผมเข้าไปกอดแน่นเลย ผมยังหันหลังให้มัน
จะกระทุ้งศอกใส่มันอยู่แล้วเชียว แต่ดันได้ยินเสียงกระซิบข้างหูว่า  “ขอโทษ อย่าโกรธเดย์นะ”  ผมเลยแค่ดิ้น
แต่อย่างที่รู้กัน โอเคผมผิดเองที่ไม่ชอบออกกำลังกายในขณะที่ไอ้บ้านี่แม่งมีกล้ามเป็นมัดๆ

เนื้อตัวไอ้เดย์ร้อนไปหมด หน้ามันก็ร้อน ลมหายใจมันก็ร้อน เอามานัวเนียใกล้หน้าผม
พลอยทำให้ผมรู้สึกร้อนผ่าวไปด้วย../////

“เหนื่อยแล้ว นอนเหอะลูก”  ไอ้เดย์เสียงอ้อนอีกแล้ว แต่ผมก็ดิ้นฮึดฮัดเพราะแกะมือมันไม่ออก
“ไม่ต้องมาพูดกะกู กูโง่นี่ กูไม่เข้าใจคนฉลาดอย่างมึงหรอกเดย์”
“กูชอบมึงที่เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ต้องคิดเยอะหรอก มึงก็รู้สึกได้ใช่มั้ย..ที่กูทำ...ไม่งั้นคงไม่ถามกู แค่นี้กูก็ดีใจแล้ว” 

ผมเงยหน้าหันไปหามัน ขมวดคิ้วคิดสิ่งที่มันพูดเมื่อกี้ ...พอตาเริ่มชินกับความมืด ก็มองเห็นหน้ามันได้
ยิ่งใกล้กันขนาดนี้ด้วยแล้ว เสียงหัวใจผมดังอยู่ในอก เต้นแรงจนประหม่า ไอ้เดย์กดจมูกฝังลงที่แก้มผม
“ย..อย่า!////*// เดย์ อย่าดี๊~”
“ไม่ให้หอม เดี๋ยวทำอย่างอื่นนะ////”
“อึก.../////*//”    ผมเม้มปากแน่น ขู่แบบนี้เล่นเอาไม่กล้ากระดิกตัวไม่กล้าพูดอะไรเลยครับ มันน่ะพิเรนท์

โดนไอ้เดย์หอมแก้มแบบหมั่นเขี้ยวอีกสี่ห้าที แล้วมันก็กอดผมนิ่ง
“ตัวมึงร้อนไม่ลดเลย มัวแต่ทำบ้าๆ ไม่พักผ่อน หลับๆไปเลยไอ้บ้า////”
“ก็เมื่อกี้จะหลับมึงก็รั้งกูไว้ ถามเรื่องน่าโมโหทำไมล่ะ”
“อ้าว......เออกูผิด โกรธกูเลยดิ ปล่อยกูเลยๆ ไม่ต้องมากอด”
“หึหึ... น่าโมโหนะ แต่แม่งก็โคตรน่ารักอ่ะ  ทำโทษแล้วไม่เป็นไรกอดได้ๆ55”
คุยกับมันไปๆมาๆ ผมว่าบทสนทนาแม่งกระจายออร่าสีม่วงวิ้งๆๆ.... หนีความจริงหลับไปเลยดีกว่า

“กูรู้นะว่ามึงแกล้งหลับ ลูกคิดพรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนไม่ได้เหรอ อยู่กับกูนะๆ”
ผมอุตส่าห์แกล้งหลับตา แต่มันก็ยังมาเอาแต่ใจ แถมยังไล่จุ๊บๆต้นคอผมเล่นด้วย มันสยิวนะไอ่เชี่ย!////*//
ผมเลยต้องพูดเอ็ดมันให้หยุด “ไหนบอกโตแล้วไง  ทีกับแม่มึงนี่เก่งแท้ ทีกับกูล่ะง้องแง้งทำไมนักวะเดย์ เฮื่อย..”

“ไม่รู้อ่ะ....ไม่อยากห่างกันนี่ เดี๋ยวมึงนอกใจกู”
“พูดบ้าอะไรของมึงวะ จะนอกใจได้ไงกูเป็นเพื่อนมึงน๊า!////*//”
“หึหึหึ... เพื่อนกัน...มันดี”

ชัดกว่านี้มีอีกมั้ย เออผิดๆ หื่นกว่านี้มีอีกมั้ย!!
ผมขี้เกียจต่อปากต่อคำกับไอ้บ้านี่ต่อ ขืนทะเลาะกับมัน เถียงยาวทั้งคืนไม่ได้นอนแน่ ไอ้คนป่วยนี่ฤทธิ์เยอะนัก
ผลักก็ไม่ออกไล่ก็ไม่ไป นอนหายใจรดต้นคอ กอดก่ายเก็บผมไว้กับอก ตามใจชอบมันเลย เฮ้อ..เอาไงก็เอา
นอนไปแบบนั้นแหละผม


++++++++++++++++++++++++++++++++



เช้ามาผมตื่นสายอีกจนได้ ตื่น 7.35 น. ก็รีบสะบัดไอ้ควายตัวโตที่กอดผมยันเช้าออก มันยังหลับและเกาะแกะ
น่ารำคาญเหมือนเดิม แต่สงสัยง่วงเลยไม่สนใจผมที่วิ่งเข้าห้องน้ำ ออกมาแต่งตัวแล้วรู้สึกแปลกๆเหมือนจะไม่สบาย

ยืนมองไอ้ตัวแพร่เชื้อด้วยความหมั่นไส้ แอบเอาตีนถีบตูดมันไปหนึ่งที มันสะดุ้งตกใจ ผมเลยรีบคว้าเป้นักเรียน
วิ่งหนีลงไปข้างล่าง ขอยาพารากับแม่ไอ้เดย์กินกันไว้ ผมว่าที่ไอ้เดย์มันไม่สบายเยอะก็เพราะมันไม่ยอมกินยาตั้งแต่แรก
แต่ผมขี้เกียจป่วยครับบอกเลย ขืนให้ไอ้บ้าเดย์มันมาดูแลผมคงไม่หายง่ายๆเพราะต้องได้ปวดกบาลกับมันแน่นอน
ไม่ป่วยดีที่สุดครับ ......แล้วตกบ่ายไอ้กีต้าร์ก็บอกข่าวดี พี่อ๊อฟโทรมาชวนไปเลี้ยงสเต็กตามที่สัญญา

นายธีทัตคนแข็ง แรงไม่มี โรคภัยมาเบียดเบียน ก็ลั่นล้านั่งตีขาอารมณ์ดี รอไปกินของฟรีเย็นนี้..

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15เพื่อนกัน มันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 10-05-2015 23:16:53

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 15 เพื่อนกัน มันดี.../2     





จบคาบสุดท้ายแล้วครับ รอเวลาออกจากห้องเรียน

“ลูกคิด จะไปกินสเต็กที่ไหนกันเหรอ?”  นังดุ๊กดิ๊กครับ เสนอหน้ามาถามซะใกล้ ตามึงโตไปนะดุ๊ก
เมื่อกี้ไอ้ซีนมันแหกปากร้องดีใจเสียงดัง พวกนังดุ๊กดิ๊กคงได้ยิน

“ร้านสเต็กเฮ้าส์ที่..... กับพวกรุ่นพี่ไอ้กีต้าร์อ่ะ”  ผมบอกมันไปมันก็ถอยตัวไปยืนกอดอกพยักหน้าหงึกๆ
แล้วหันไปซุบซิบอะไรไม่รู้กับสองสาวคู่หู โฟร์กับแมวเหมียว

“ที่นั่นอร่อยป่ะ”  โฟร์คนอวบถามผมแล้วจิ้มๆแก้มตัวเอง ผมส่ายหน้าบอกไม่เคยไปไม่รู้หรอก แต่ไอ้ซีนมันเคยไป
มันเสนอหน้าแทรกเข้ามากอดคอผม แล้วบอกว่าเสต็กร้านนี้นุ่มมาก อย่างอื่นก็อร่อยโคตร

“เปล่าๆพวกกูหมายถึงผู้ชายที่นั่นอ่ะอร่อยป่ะ อร๊ายยยยยยย55555555555”   นังดุ๊กดิ๊กหัวเราะชอบใจ
ทำท่าปาดน้ำลายหก นังสองสาวที่ยืนเป็นแบ็คมันก็พากันหัวเราะร่วมชอบใจ

ผมกับไอ้ซีนหันมองหน้ากันแล้วต่างก็ส่ายหน้า...

“คนอื่นกูไม่รู้ แต่กูอร่อยนะ”  ไอ้คิมแถเข้ามายักคิ้วกวนๆให้ดุ๊กดิ๊ก กระเทยสวยแบะปากอย่างหมั่นไส้เชี่ยคิมมาก
“คิม บูดแล้วมั้งมึงอ่ะ!”  อันนี้ยัยโฟร์
“เค้าว่าไม่ใช่หรอก ดำอย่างนี้แปลว่าทอดนานจนไหม้ กินไม่ได้หรอก555”  อันนี้แมวเหมียวตบซ้ำ
“เชอะ อย่างมึงน่ะเหรออิคิม! กล้าพูดนะยะว่าอร่อย จ้างกูก็ไม่กิน เพราะกูไม่ใช่ราหูลกูไม่กินของดำ อ๊า555555”
อิดุ๊กดิ๊กหัวเราะเสียงแหลมรวมหัวกับสองสาวคู่หูข้างหลัง ช่วยกันประณามหยามเหยียดไอ้คิมทางสายตา

“หึหึหึ....... มึงไม่เคยลอง มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่อร่อย”   
ไอ้คิมแกล้งทำสายตาวิบวับหื่นๆส่อไปที่เป้าตัวเอง แล้วมองหน้าดุ๊กดิ๊กแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ มันเขยิบหน้าไปใกล้
แล้วมันก็แลบลิ้นเลียปากตัวเองแบบยั่วๆให้ดุ๊กดิ๊กดู .... ไม่รู้ตาผมฝาดรึเปล่านะเหมือนว่าดุ๊กดิ๊กมันจะกลืนน้ำลาย
แล้วหน้าแดงๆด้วย  ก่อนที่ยัยโฟร์กับแมวเหมียวจะช่วยกันผลักหน้าไอ้คิมไปไกลๆเพื่อนมัน

แต่ไอ้คิมก็ไม่หยุดแกล้ง ไอ้นี่มันชอบแกล้งดุ๊กดิ๊กเป็นพิเศษ คิมมันยกแขนขึ้นแล้วพยายามจับหัวดุ๊กดิ๊กที่ดิ้นหนี
ให้มุดเข้าใต้รักแร้มัน แล้วหนีบไว้หัวเราะชอบใจ ดุ๊กดิ๊กมันตัวเล็กครับสู้ไม่ได้หรอก แหกปากร้องโวยวาย
ถ้ายัยสองสาวเพื่อนซี้มันไม่รุมกันช่วยตีไอ้คิมแล้วลากนังดุ๊กดิ๊กออกมา มีหวังขาดอากาศหายใจตายเพราะเต่าไอ้คิม

“กรี๊ดดดดดด อิคิม!!! อิบ้า!!! คอยดูนะกูจะทำตุ๊กตาวูดูสาปแช่งมึง! จะเอาหัวมึงจุ่มโถขี้ให้ตายห่าไปเลยกรี๊ดดด!!!”
ดุ๊กดิ๊กชี้หน้าไอ้คิม ด่ามันไปผมว่ามันจะชอบใจซะเปล่าๆนะ

ทุกคนก็ได้แต่ขำๆ แต่จู่ๆไอ้ยูก็โพล่งถามไอ้คิมออกมา  “มึงไปแกล้งเขาอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่เขาจะชอบมึงวะ55”

เล่นเอาพวกผมเหวอ หันไปมองไอ้คิมเป็นตาเดียว โฟร์กับแมวเหมียวร้องอุ้ยๆๆ สะดุ้งเลิ่กลั่กไม่อยากเชื่อ
โดยเฉพาะดุ๊กดิ๊กแม่งหน้าแดงเห็นชัดเลยทีนี้  ไอ้คิมเกาหัวหันไปหัวเราะด่าไอ้ยู  “5555บ้าดิ! กูเปล่าไอ่เชี่ย55/////”
ผมเห็นมันเหล่มองกันนะ ไอ้คิมยิ้มยักคิ้วให้แต่ดุ๊กดิ๊กเม้มปากแล้วค้อนใส่มันก่อนสะบัดหน้าเมินไปทางอื่น

“ถามเรื่องร้านสเต็กทำไมวะ”   ไอ้คิมพยายามชวนดุ๊กดิ๊กคุยครับ 

แต่ดุ๊กดิ๊กมันหันมาพูดกับผมแทน สงสัยจะงอนไอ้คิม55  “เค้าจะพาแจ๋วแหว๋วไปเลี้ยงวันเกิด เห็นมันบ่นว่า
อยากกินสเต็กอ่ะ พวกเค้าปรึกษากันอยู่ว่าร้านไหนดี”  อ๋อกระเทยเพื่อนมันที่เคยมโนบอกว่าเป็นเมียเก่าไอ่เดย์

“ก็ไปด้วยกันดิ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ”  ไอ้กีต้าร์ชวนครับ พวกผมก็พยักหน้า เหมือนสามสาวจะลังเล
กีต้าร์หัวเราะ “แต่เอาจริงๆกูว่าที่พี่อ๊อฟเขาแกเลือกร้านนี้เพราะสาวๆมากินเยอะมากกว่าว่ะ555”
พวกผู้หญิงทำหน้าเบะปากหมั่นไส้พวกเราที่โห่ฮิ้วถูกใจ กีต้าร์ทำหน้านึกแล้วก็ขำอีกก่อนพูด
“แต่ไอ้ที่สาวเยอะนี่ กูว่าเพราะพนักงานร้านนี้แม่งมีแต่ผู้ชายหน้าตาดีๆทั้งนั้น..” 

“โอเค!!! เอาร้านนี้แหละ!!! เอาร้านนี้เลย!!!”   สามสาวลงมติเป็นเสียงเดียวกัน บอกไม่ต้องกลัวเดี๋ยวจ่ายกันเอง
แล้ววิ่งออกไปตามหาตัวแจ๋วแหว๋ว ตกลงพวกมึงไปกินสเต็กรึไปกินผู้ชายครับ?

ผมหันไปมองข้างหลัง ไอ้ซีนเลิกกอดคอผมแล้วหันไปกอดคอไอ้กีต้าร์แทน กีต้าร์โทรตามแอ๋ม
ไอ้ซีนกระซิบข้างหูมันบอกให้แอ๋มชวนเพื่อนสวยๆมาด้วย แล้วอย่าลืมตามคนที่มันชอบมาด้วย

กีต้าร์ผลักหน้าไอ้ซีนบอกรู้แล้ว จะลุกหนีไปคุยโทรศัพท์ที่อื่นไอ้ซีนก็กอดเอวรั้งไม่ยอมให้เดินไป
จนไอ้กีต้าร์ต้องนั่งลงที่เดิม ไอ้ซีนเลยโอบตัวไอ้ต้าร์เข้ามากอดคอเล่นหัวเล่นหูเพลินไป....สภาพพวกมัน
ผมเห็นแล้วยังรำคาญแทน ผมไม่เข้าใจครับไม่รู้พวกผู้หญิงในห้องที่ส่งเสียงแอร๊ยอร๊ายเพราะมันสองคนอยู่นี่
เขาเขินอะไรกัน แล้วผมก็ไม่เข้าใจไอ้กีต้าร์เลย ถึงผมจะเห็นพวกมันชอบนัวเนียกันจนชินตาแล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจ

ทำไมไอ้กีต้าร์ไม่เคยมีท่าทีรำคาญไอ้ซีนให้ผมเห็นเลยสักครั้ง... ผิดกับผมตอนโดนไอ้เดย์เกาะก็พยายามเอาออก
แต่ไอ้ต้าร์นี่ไม่เลย .... คิดไปคิดมา ผมว่าไอ้กีต้าร์คงชาชิน

นั่งมองมันสองตัวแล้วนึกถึง..ไอ้ปลิงตราช้างที่ยังไม่ได้รับอนุญาติให้เข้ามาเหยียบพื้นดินโรงเรียนนี้
ป่านนี้จะหายดีรึยังนะ แต่ตอนเช้าคลำตัวมันก็ไม่ร้อนแล้ว

แล้วตอนพวกผมกำลังจะออกจากห้อง ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็มาหาครับ ไอ้น็อตถอดแว่นเก็บแล้วบอกว่า
ส่งข้อความไปบอกเดย์แล้ว  “มันว่าให้มึงไปรับ มันจะไปด้วย มันบอกหายแล้ว”  ไอ้น็อตยิ้ม ชี้ตัวมาทางผมเลยครับ

ไอ้มาร์คก็พูดต่อ “มันว่าเดี๋ยวเอามอไซค์ตามไป”  ผมหน้าหงิกเลยไม่อยากซ้อนท้ายมันนี่ มันชอบขี่รถเร็ว
แต่ทุกคนก็พร้อมใจกันผลักผมออกจากกลุ่ม แล้วแกล้งทำหน้าบ๊ายบายล้อเลียนผม ก่อนจะพากันวิ่งหนีผม
ผมยืนปากยื่น หน้างอ เซ็งว่ะ...


...............................................................

..........................................
.....................

แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิดครับ เพราะวันนี้ไอ้เดย์มันบอกให้ผมเป็นคนขี่เองมันเป็นคนซ้อน
มันเอาหมวกกันน็อคใส่ให้ผม สีหน้าผมดีขึ้นมาหน่อย มันก็อมยิ้มคงรู้อาการผม ว่าผมไม่อยากซ้อนมัน
มันก็เลยให้ผมขี่เอง  ผมกำลังจะคร่อมรถนึกได้ก็ถามมัน  “มึงหายดีแล้วรึยังเดย์” 

แต่ไอ้เดย์เอาหน้าเข้ามาใกล้จนตกใจ ดีที่ปีกหมวกข้างหน้ายื่นมากันไว้
ไม่อย่างนั้นมีหวังปากโดนกันไปแล้ว  “ทำอะไรของมึงอ่ะ!!!?////*//”

“ก็จะเอาหน้าผากไปชนกันไง มึงจะได้รู้ว่ากูหายแล้ว”
แล้วมันก็บ้านะครับ มาถอดหมวกกันน็อคที่หัวผมออก จับหน้าผมแล้วเอาหน้าผากมาชน
ผมเอ๋อกับการกระทำของมันเลย มันขำๆแล้วก็ปล่อยมือ ทำเป็นจัดทรงผมให้ด้วยนะก่อนจะใส่หมวกให้ผมใหม่

“รู้ยัง?”
“เออ!////*// มึงก็บ้าเหมือนเดิมนั่นแหละควาย!”
“เคี๊ยกกกก555555”     อยากซื้อเสียงหัวเราะกวนตีนของมันไปขว้างทิ้งจริงๆ


**************************************



มาถึงหน้าร้านสเต็กเฮ้าส์ เจอไอ้มาร์คกับไอ้น็อตยืนดูดบุหรี่คุยกัน มันสองตัวเห็นผมกับไอ้เดย์ก็ทักเสียงดัง

“วู้~~~~~~!! ฮะฮะฮะ มึงกินกันอิ่มแล้วไม่ต้องกินสเต็กแล้วก็ได้มั้งเชี่ยยยย5555555”
ไอ้มาร์คแซวทำตากรุ่มกริ่มชี้หน้าผมกับไอ้เดย์
ไอ้น็อตก็แซวว่าไอ้เดย์กอดเอวผมแน่นเลยนะ ติดพันเหรอได้กันกี่ยกวะก่อนมา

ผมเลยตรงดิ่งไปดึงบุหรี่ในมือพวกมันสองตัวทิ้งแล้วขยี้ติดพื้นให้แบนเป็นการแก้แค้น
แต่แม่งพวกบ้านี่ดันแกล้งทำท่าจะตบหัวผม ไอ้เดย์มันเลยดึงคอเสื้อผมลอยวืดไปยืนหลังมันแล้วชี้หน้า
ไอ้สองคนนั้น เพื่อนมันก็แกล้งยกมือท่วมหัวขอให้ไว้ชีวิตกันปลกๆ ไอ้เดย์เลยแกล้งไล่เตะเจาะยางมันสองคน

ไอ้น็อตบ่นยังดูดไม่อิ่มเลยแล้วมันก็ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดใหม่ แบ่งกันสูบกับไอ้มาร์คมวนเดียวกัน
เดย์บอกให้มันสองคนเพลาๆบ้างปากจะดำสาวไม่อยากดูด ให้ดูปากมันนี่น่าดูด แล้วไอ้บ้าเดย์ก็หันมา
ทำปากส่งจูบให้ผม ผมแหวะใส่มัน มันก็ขำเอามือมาขยี้หัวผม กอดคอพาผมเดินเข้าไปในร้าน

แต่วินาทีนั้นมีลุงขายล็อตเตอร์รี่เดินผ่านมาทางด้านหลัง ไอ้เดย์ตาไวมากครับ หันควับกลับไปมอง
แล้วไม่รอช้า มันลากผมไปยืนเลือกหวยด้วยกัน..

สายตาเชี่ยเดย์แน่วแน่อยู่กับเลขหวยตรงหน้า มันพยายามประมวลความคิดเรื่องฝันเมื่อคืนใหญ่
“มึงฝันว่าไรเดย์”
“ไม่รู้ว่ะ กูว่าฝันเปียก เคี๊ยกกก5555555”  ลุงคนขายยังหัวเราะ เชี่ยเดย์นี่ตัวขายหน้าขนานแท้ กูผิดเองที่ถามมึง

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเข้ามาสุมหัวรุมลุงคนขายด้วยอีก ผมไม่ได้ชอบเล่นหวยครับ หันไปมองข้างในร้าน
ชะเง้อดูว่าเพื่อนๆเรานั่งตรงไหนกัน ไอ้ยูโบกมือกวักมือเรียกผมหยอยๆ โต๊ะต่อกันยาวเชียว

เห็นพวกพี่ๆในวงดนตรีมากันครบ พี่โจวมี่กับพี่กานต์ก็โบกมือให้ผมด้วย ผมก็ยิ้มๆเร่งไอ้เดย์ให้เลือกเร็วๆ
เข้าร้านได้แล้วหิวแล้ว ไอ้บ้านี่มันก็จุ๊ๆปากบอกขอสมาธิ ตั้งใจยิ่งกว่าทำข้อสอบซะอีกมั้งนี่...

ผมรู้สึกว่ามีกลุ่มคนเดินมาข้างหลัง ก็ดันไอ้เดย์ให้หลบเขาหน่อยแล้วหันไปมองพวกที่เข้าร้านไป
เป็นผู้หญิงสามคนกับผู้ชายสองคน... ผมเหวอเลยที่เห็นหนึ่งในนั้นเป็นไอ้ไลค์! ผมจำมันได้ยังดูเป็นผู้ดีไม่เปลี่ยน
คนที่มากับมันก็ดูแต่งตัวเหมือนพวกลูกคนรวยทั้งนั้น เขานั่งรถเบนซ์มากันอ่ะ

เกือบเดินผ่านไปแบบไม่มีอะไรแล้วเชียวครับ ถ้าไอ้เดย์ไม่แหกปากเสียงดังดีใจที่เจอเลขตัวที่มันซื้อ
“เอ้อ!!!!555 นี่ไงๆ...ลุงผมเหมาเลยๆเอาชุดนี้เลยลุง!!”
“ตกใจหมดไอ่ฟาย มึงเบาๆหน่อยดิเดย์...แม่ง////*//”

ผมเหล่มองกลุ่มไอ้ไลค์ครับ.......... เวรแท้ธีทัต.... มันเห็นผมแล้ว ที่สำคัญคือหยุดเดินแล้วยิ้มกว้างโคตรๆ

“ลูกคิด!”     มึงดีใจมากไปมั้ยไลค์ กูกลุ้มใจทันทีเลยครับพ่อแม่พี่น้องชาวไร่อ้อย


ตอบผมทีทำไมโลกนี้ไม่แบนนะ.... กลุ้มใจ ขออย่าให้ไอ้เดย์ตีกับใครอีกก็พอ|||||||||||






tsktonight…


ทำไมตอนที่แล้วไม่มีใครแวะมาเม้นท์เลย งงจังไปเที่ยวไหนกันหมดหนอ

แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะแจ๊ะ^^ มาอ่านกันเรื่อยๆเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 11-05-2015 18:17:52

พึ่งเข้าเล้าวันนี้ค่ะเลยไม่ได้อ่านตอนที่แล้ว

ตอนนี้โฟกัสอยู่ที่ คิมxดุ๊กดิ๊ก คนแต่งแยกเรื่องเลยไหมคะ ว้อนท์มากค่ะพูดเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 13-05-2015 14:42:38

ว้าว ท่าทางลูกคิดจะกินเสต็กไม่หร่อยแน่เลย
รอตอนต่อไปนะฮะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 13-05-2015 15:37:07

คิดถึงคนเขียนค่าาาา


วิ่งมาอ่าน วิ่งกลับไปทำงานต่อ  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 13-05-2015 16:29:19

เค้าขอโตดดดดด    ที่ไม่มาตอนที่แล้ว 
แต่ยังสนุกเหมือนเดิม  อยากเห็นเรื่องนี้เป้นละคอนแบบเลิฟซิกบ้างจัง  คงฟินกระจาย
เขิลลลลลลล

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyarin ที่ 13-05-2015 16:45:43

ไม่รู้มีคนคิดแบบเรามั้ย แต่เราคิดว่าช่วงตอนแรกการจัดหน้าการเว้นบรรทัดของคุณไม่ค่อยดีเท่าไหร ทำให้เวลาอ่านแล้วสดุด อ่านแล้วเสียอารม จากที่เนื้อหาสนุกๆก็ไม่มีอารมอ่านแล้ว เราอ่านไปสิบกว่าบรรทัดก็เลื่อนมาข้างล้างเรื้อยๆ เลยเห็นว่าเนื้อมีการเว้นบรรทัดที่ดี อ่านแล้วสนุก แต่ให้ทนอ่านข้างบนไม่ไหวจริงๆ แก้ใขเรื่องนี้ได้ คงน่าอ่านกว่านี้

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 13-05-2015 23:32:45

 :pig4:     
อ่านรวบ 2 ตอน    :o8:   พอดีเราเป็นพวกชอบอ่านทียาว ๆ เลยรอ  สองสามตอนอ่านที (กรณีที่ไว้ใจว่าคนเขียนแต่งจบแน่นอนถึงจะนาน ๆ ทีมาต่อก็ไม่เป็นไร) 
 รึไม่ก็รออ่านตอนจบทีเดียวเลยค่ะ (กลัวค้างงงงงง เพราะนักเขียนไม่มาต่อเรื่อง ให้จบ  อิอิ   เสียดายมาหลายเรื่องเลย แอบเข็ดนะนั่น)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่15 เพื่อนกันมันดี...(10/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-05-2015 17:38:22

สนุกดีค่ะ รอนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 16-05-2015 21:09:04

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 16 อย่ายุ่ง...     



“เฮ้ย!”  เสียงไอ้เดย์ครับ มันหันมาเห็นไอ้ไลค์ก็ชี้หน้าเขาทันที เล่นเอาผมสะดุ้ง ไอ้ไลท์หุบยิ้มหน้าเจือนเลย
มันไม่กล้าเดินเข้ามาหาผมต่อ แต่ก็ยังไม่ยอมเดินไป ...คือยืนมองหน้ากูทำไมฟร้า|||||||

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตนี่ตะครุบตัวเพื่อนมันก่อนเลย เกาะไหล่เกี่ยวแขนไอ้เดย์ไว้คนละข้างอย่างไว
แต่ผมว่าไวที่สุดนี่น่าจะเป็นลุงคนขายล็อตเตอร์รี่นะ ได้เงินแล้วแกไปจากจุดนี้ได้ไวมากครับ ไม่เห็นฝุ่นเลย

ไอ้ไลท์มองหน้าบอกบุญไม่รับปวดขี้ขี้ไม่ออกของไอ้เดย์ แล้วยิ้มให้ผมเล็กน้อย ยกมือบ๊ายบายก่อนหมุนตัวเดินไป
ผมเห็นมันเข้าไปคุยกับเพื่อนมันในร้าน แล้วก็ชวนกันนั่งที่โต๊ะเยื้องๆกับกลุ่มของผมซะด้วย...
ไปนั่งไกลๆหน่อยก็ไม่ได้บ้าเอ๊ย ไอ้หมาบ้าข้างหลังเข้ามากอดคอผมกระซิบข้างหู “กูไม่ชอบขี้หน้ามัน”
ผมเหล่หางตามองหน้ามันแล้วถาม “ทำไม...มึงไม่จำเป็นต้องเกลียดเขาก็ได้เดย์ กูแค่ไม่ถูกกับเพื่อนมันเฉยๆ”

“ก็นั่นแหละ! ยังไงกูก็ไม่ชอบ มึงก็ห้ามชอบ!”
“หา? .......อ้าว....เฮ้ยนี่ แล้วถ้ามันเป็นคนดีขึ้นมาล่ะ” 
เอาตามตรงนะ ผมสัมผัสถึงพลังงานบางอย่างที่เป็นมิตรมากจากไอ้ไลค์ ติดแค่ไม่ถูกกันกับเพื่อนมันนั่นแหละ
เลยทำให้ผมระแวงในตัวมัน ว่ามันจะเป็นมิตรจริงเหมือนหน้าตาและท่าทีของมันรึเปล่า

“แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่ามันดี เคยคุยกับมันแค่ไม่กี่คำ ทำไมวะ!? ติดใจมันมากนักรึไง!!?”
“ห๊ะ!?||||||||| ”     เอ๊า!?...... อะไรของมันนี่ อยู่ดีๆไอ้เดย์ก็ขมวดคิ้วเค้นยิ้มถามประชดใส่ผม
ผมอ้าปากจะพูดอะไรก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง คืองง คือหน้าเชี่ยเดย์จริงจังหนักไปไหม

“เอ๊ะ! หรือว่ามึงเคยคุยกันมากกว่านั้น!!? มึงได้ให้เบอร์มันไปรึเปล่าลูกคิด!?”  เชี่ย..น้ำเสียงมึงดาร์คไปนะ
“มึงบ้าป่าวเนี่ยเดย์!? ทำไมกูต้องให้เบอร์มันไปด้วยวะ!?”
“จะไปรู้เหรอ! มันขอเบอร์มึงรึเปล่า เฟส ไลน์ ทวิตเตอร์ ไอจี แชท แชร์ เม้นท์ คุยกันผ่านเว็บเชี่ยไรบอกกูมาเลย!!”
ไอ้หมาบ้าแม่งชี้หน้าขู่ถามผม กูขอให้เส้นเลือดในตามึงแตกไอ้บ้า

“กูเปล่า! เฮ้ยไอ้มาร์ค! ไอ้น็อต! มึงมาเอาเพื่อนมึงไปเก็บดิ๊สัด!”  ผมเริ่มหาตัวช่วยครับ แต่ไอ้พวกตัวช่วยผมนี่
มันไม่ได้ให้ความร่วมมือเล้ย พากันนั่งยองๆมองพวกผมที่ยืนค้ำหัวพวกมันยิ้มๆ... คือพวกมึงยิ้มหาหอกไรกันครับ

“เดย์.... มึงเป็นส้นกีบอะไรวะเนี่ย โมโหอะไรกู กูงงนะเว้ย..แม่งไรวะ?..” 
ผมบ่นอุบ มันก็ยังดึงหน้าไม่พอใจ
“ไม่รู้เว้ย! กูไม่ชอบ  เตือนไว้ก่อนนะอย่าไปยุ่งกับมันล่ะ!”
“...................” 

เอ่อ...คนมีเรื่องกับพวกมันคือกูนะ  เพื่อนไลค์มันแย่งแฟนผม จุดเริ่มต้นคือตรงนี้ แต่ตอนนี้ไอ้เดย์มันกำลังเข้าใจผิด
คิดว่าเป็นตัวเองรึเปล่าวะที่โดนแย่งแฟน   “เดย์กูต้องเป็นฝ่ายไม่ชอบหน้ามันมากกว่ามึงอีกไม่ใช่เหรอวะ..”
“เป็นอย่างนั้นก็ดี กูจะได้ไม่ต้องจัดใคร!”
“ขอบใจนะ ไม่ต้องเลยมึงอ่ะ!” 

แล้วตอนนี้ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็มีบทบาทครับ  “ไอ้เดย์ขี้หวง ไอ้เดย์ขี้หวง ไอ้เดย์ขี้หวง”
พวกมันสองคนช่วยกันล้อไอ้เดย์ ไอ้เดย์มองด้วยหางตาครับ... สาบานซิว่าพวกมึงอยู่ม.5 ไม่ใช่ป.5
 
 “เออ! กูขี้หวงมากกว่าที่พวกมึงคิดเย๊อะ!!!”  ดูเชี่ยเดย์มันหันไปโต้ตอบดิครับ  มันยอมรับด้วยเว้ยเฮ้ย
“อย่าบอกนะไอ้บ้า ..หวงกูเนี๊ยะ!?/////”  ผมล่ะเกาหัวตัวเองข้างนึง ชี้หน้าตัวเองข้างนึง

แล้วเดย์ก็หันมากอดคอผม ผมหนักไหล่จะยกแขนมันออก มันก็ขืนไว้ไม่ยอมให้เอาออก
ไอ้บ้านี่ชอบมาพูดกระซิบข้างหูให้ใจสั่น
“รู้ไว้ด้วยกูไม่ชอบให้ใครมาตามเกาะแกะมึง! กูตามมึงได้คนเดียว!”
“ มึงคิดว่ามึงเป็นเจ้ากรรมนายเวรกูรึไงครับ สัด! /////*//” 
“หึหึหึ...”   มันหัวเราะในลำคอ แล้วยิ้มมุมปาก กวนกูจริง

มัวแต่ยืนคุยกันหน้าร้านไม่เข้าไปสักที ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันคงจะเมื่อย เลยเร่งพวกผมให้เดินเข้าร้านไวๆ
ก่อนที่มันสองตัวจะวิ่งไปฟ้องไอ้พวกข้างใน ว่าผมกับไอ้เดย์มัวแต่จีบกันอยู่หน้าร้าน 
แม่ง..ผมว่าพวกมันต้องเพิ่มเรื่องเยอะมากอ่ะ..

“กูว่าคุยกับมึงไปๆมาๆ แม่งจะออกไปเกาะเมาะตาแม๊ะ!”
ผมปลงๆส่ายหน้าแล้วเดินหนีไอ้เดย์ มันก็รีบเดินตามตูดผมเข้าร้านมาติดๆนี่แหละ แถมประชิดตัวผมมากเป็นพิเศษ
ตอนที่เดินผ่านหน้าโต๊ะพวกไอ้ไลค์ ทำเขม่นเขาด้วยนะ ผมเห็นไอ้ไลค์มันแอบเหล่มอง แต่ผมก็ไม่ได้ทักอะไรมัน

ไอ้เดย์มันรีบดันหลังผมให้เดินไปที่โต๊ะตัวเองไวๆ บ่นพึมพำไม่พอใจครับ “มองเชี่ยไรนักหนาวะ แม่งน่ารำคาญว่ะ”


มาถึงโต๊ะยาวของพวกเรา ผมกับเดย์ก็สวัสดีทักทายพวกพี่ๆในวงดนตรี พี่โจวมี่ พี่กานต์ พี่สร พี่นุ่ม
พี่อ๊อฟพาเด็กมาด้วย ท่าจะเป็นสาวที่กำลังคุยๆอยู่ตอนนี้  ไอ้กีต้าร์ก็ชวนแอ๋มมา แอ๋มชวนเพื่อนมาด้วยสองคน
น่ารักทั้งคู่เลยครับ งานนี้ไอ้พวกที่ยังไม่มีคู่เป็นตัวเป็นตนตาวาวระยิบระยับกันเป็นพิเศษ น้ำลายที่ถ้ารองรวมกัน
สงสัยเอาแทงก์น้ำมาใส่ก็ไม่พอ

ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไม่เว้นแม้แต่พี่อ๊อฟ ดูกระปรี้กระเปร่า คึกคักกันใหญ่ แหม่ แข่งกันคุยโวเสียงดัง
เรียกร้องความสนใจจากหญิงสุดฤทธิ์ ทำไมผมจะดูไม่ออก แหะ..ว่าแต่พวกมัน ผมก็มองเขาตาปรอยเหมือนกัน
แต่เพราะนั่งห่างสาวกว่าเพื่อน เลยไม่ได้คุยกันเลย แถมเชี่ยเดย์แม่งบังหน้าบังตา เกะกะมากครับ

“มึงจะสั่งเมนูได้รึยังครับ จะแดกรึจะดู?”  ไอ้บ้าเดย์ยื่นหน้ายื่นตามาเร่งถามผม ผมกำลังแอบมองหน้าเพื่อนแอ๋มอยู่
“ยุ่งน่ามึงนี่/////*//”   ก็แจ๊ะปากว่ามันไป
 รู้สึกอยากเอามันใส่ถุงดำไปทิ้งขยะมากครับตอนนี้ เพราะผมนั่งอยู่ทางแถวเดียวกันกับสองสาวน่ารักนั่น
แต่ดันมีไอ้พวกเพื่อนเวรมันมานั่งคั่น บังสายตาหลายทอดเหลือเกินมองไม่ถนัดเล้ย -*-

แล้วไอ้เดย์ก็เอามือมาตบปิดเมนูที่ผมถือแต่ไม่สนใจดู ผมสะดุ้งมองหน้ามันตาโต มันก็ยื่นหน้ามาว่า
“ดูเมนูแล้วสั่งซะ มึงยังได้แดกนะลูกนะ แต่ถ้าเอาแต่ดูทางนู้น..ยังไงมึงก็คงไม่ได้แดกเขาหรอก เฮื๊อะๆๆๆ555”

หนอยยยย!/////*// ไอ้บ้านี่แอบกระซิบว่าผม ก่อนหันไปเรียกเด็กรับออเดอร์ สั่งสเต็กเนื้อกับสเต็กปลาเพิ่มสองที่
สลัดกุ้ง ซุปข้าวโพดกับสปาเก็ตตี้เส้นดำผัดขี้เมาทะเลอีก ผมได้ยินมันสั่งก็เตือนมันจะกินไม่หมดเอา
คนอื่นสั่งกันไปก็เพียบแล้ว นี่มันยังสั่งส่วนของตัวเองตั้งหลายจาน ดูของที่โต๊ะอื่นกินกันก็รู้เลยว่าร้านนี้ให้เยอะ

 “ใครบอกว่ากูกินคนเดียว กูสั่งให้มึงเลยไง เห็นไม่ยอมเลือกซะที รำคาญเว้ย!!!” 
แม่งงงง มันเน้นคำว่ารำคาญเต็มหน้าผมเลย อยู่ดีๆก็เผด็จการกูเฉย

“ ซะงั้นอ่ะ! รู้ได้ไงกูจะกินอะไร”  ผมขมวดคิ้วบ่นใส่มันบ้าง มันมาทำเป็นรู้ดี
“ก็มึงเปิดหน้าสเต็กปลาตั้งนานแล้วไม่ใช่.. กินปลาน่ะดีแล้วไอ้ลูก มึงจะได้ฉลาด รู้ว่าอะไรเป็นไปได้หรือไม่ได้”
“เชี่ยเดย์กูยังไม่ได้ลองจีบเขาเลย มึงรู้ได้ไงว่ากูจะไม่ได้แดก ย้ำกูจริงนะ ถ้าเขาสนกูขึ้นมาล่ะ..ถถถ”
“มึงจะลองเหรอ ของไอ้ซีนมันจองไว้ไม่ใช่รึไง”

ทั้งที่ผมกับไอ้เดย์กระซิบกระซาบคุยกันสองคน แต่ไอ้ซีนที่นั่งข้างไอ้เดย์ดันหูดี ได้ยินชื่อมันแว่วๆก็หันมาถามใหญ่
“แนะ! พวกมึงนินทาอะไรกูรึเปล่าไอ้พวกมดปลวก”
ผมกับไอ้เดย์เลยชมไอ้ซีนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย  “เสือกกกกกก!!” 

ไอ้ซีนหน้าหุบยิ้ม หรี่ตาตี่ๆของมันมองพวกผมเหยียดๆด่าว่า “พวกเชี่ย” แล้วงอนสะบัดหน้าหนีไปป้อสาวต่อ
มันคุยข้ามหน้าข้ามตาไอ้น็อตกับไอ้กีต้าร์แล้วก็แอ๋มไปอีกนะ

แต่ผมว่ายังไม่เคลียร์เรื่องไอ้ซีน ก็เลยให้ไอ้เดย์สะกิดถามมันที ว่าที่มากับแอ๋มวันนี้คนไหนเป็นคนที่มันจ้องจะจีบ
แล้วคำตอบที่ได้นะครับ  “เสือกกกกก!”  แล้วมันก็หัวเราะใส่หน้าพวกผมสองคน พวกผมเลยขอบคุณมันด้วยคำว่า
“เชี่ย!!”
“555ใครดีใครได้เว้ยงานนี้”  ไอ้บ้าซีนกระซิบเสร็จเดาะลิ้นครึ้มใจมาก
“อ้าว..นึกว่ามึงจะห้าม ก็เห็นว่าตื้ออยากเจอเขามานานแล้วไม่ใช่เหรอวะ”  ไอ้เดย์พูดทำหน้างงพอๆกับผม
“ฮึ!... แอ๋มบอกคนนั้นมีแฟนแล้ว เลยชวนคนโสดๆมาให้กูเจอตั้งสองคนเลยเนี่ยเว้ย คึคึคึคึคึ/////”   
 อ้าว...คือสรุปมึงใครก็ได้นี่หว่าเชี่ยซีน

ไอ้ยูกับไอ้คิมที่นั่งตรงข้ามกับผมขำหน้าไอ้ซีนที่ฟินจัด หัวเราะเอิ้กอ้ากไปก็ช่วยกันรับจานสเต็ก
ที่พนักงานยกมาเสิร์ฟ......เออแฮะ ร้านนี้มันคัดผู้ชายหน้าตาท่าทางดูดีมาทำงานจริงๆด้วย.. 

สาวๆที่โต๊ะผมออกอาการ ตีแขนสะกิดศอกแอบชี้ให้เพื่อนดูคนนู้นคนนี้เป็นอาหารตา ดูมีความสุขกันจังนะครับ
ทำไมปล่อยผู้ชายหล่อๆแถวข้างๆตัวทางนี้ ให้ต้องมองตามแล้วพากันเจ็บใจเป็นแถบๆล่ะครับแม่คุ๊ณ

แต่!............หึหึหึ นายธีทัตสัมผัสได้ครับ ถึงสายตาเสน่หาของคนสวยน่ารักหนึ่งในสองคนนั้น
เธอท่าทางจะสนใจผมเข้าแล้วล่ะ! ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆครับ เขามองมาทางนี้บ่อยมาก เดี๋ยวก็มอง เดี๋ยวก็มอง
แถมพอผมหันไปเหล่มอง เขาก็ท่าทางเขินๆกระซิบกระซาบกับเพื่อนอีกคนตลอด ซึ่งพฤติกรรมนี้ก็พอๆกับ
ไอ้โต๊ะที่อยู่เยื้องกันออกไปนั่นเลย ผมเห็นไอ้ไลค์มันคอยมองมาทางพวกผมตลอด... แต่มันก็นั่งกินของมันเงียบๆ
คงไม่คิดจะมาหาเรื่องหาราวอะไรทางนี้หรอก ก็หวังว่านะครับ..

.............
......

“เฮ้ย! ทางนี้ๆๆ มาเลยๆ”   ไอ้ยูครับ โบกมือตะโกนเรียกพวกดุ๊กดิ๊กที่แต่งสวยมากันครบเซ็ต พวกสาวๆมากันทีหลัง
เพราะมัวกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสริมสวยจัดเต็มกันมานั่นแหละ เป็นธรรมดาครับงานนี้ผู้ชายเยอะ
ไม่เหมือนพวกผมที่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงิน มีไอ้มาร์คไอ้น็อตแล้วก็ผมที่เปลี่ยนเสื้อยืดมา
ส่วนไอ้เดย์ถูกพักการเรียนเลยได้ใส่ชุดอยู่บ้านเสื้อยืดกางเกงยีนส์มาเต็มยศคนเดียว

พวกดุ๊กดิ๊กมานั่งรวมโต๊ะกับพวกผมครับ เราบอกพวกพี่ๆไว้แล้วว่าจะมีเพื่อนมาอีก เขาอยากมาฉลองวันเกิดกัน
พวกพี่ๆเขาก็ยินดี เราเป็นกลุ่มใหญ่เฮฮาสนุกดีครับ ยิ่งได้พวกดุ๊กดิ๊กมาเพิ่มยิ่งเรียกเสียงหัวเราะ

“ว้าย/////ร้านนี้น่ากินไปหมดทุกคน เอ๊ย! ทุกอย่างเลยนะค้า ฮุฮุ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยนะค้า คนสวยๆคนนี้ชื่อ..”
ดุ๊กดิ๊กชี้หน้าตัวเองกำลังแนะนำตัวครับ แต่ยังไม่ทันพูดชื่อตัวเองไอ้คุณธนาคิมก็รีบพูดแทน สวนขึ้นมาซะเสียงดัง
“ชื่อพงศ์เทพค่า~~!!!!!ก๊ากก55555”  ทั้งโต๊ะฮาแตกครับ ไอ้คิมมันเล่นดัดเสียงดัดจริตแกล้งล้อเป็นเด็กๆ

ดุ๊กดิ๊กมองค้อนใส่มันหน้าง้ำเลยครับ ก่อนจะตรงรี่มาหยิกไหล่หยิกแขนไอ้คิมให้ร้องโอยบิดตัวหนี
“โอ๊ย55เชี่ยก็ชื่อมึงอ่ะ กูเจ็บนะดุ๊ก!”
“กูชื่อดุ๊กดิ๊กอิบ้านี่!/////*//ไม่ต้องบอกชื่อจริงกูก็ได้ไอ้ดำปิ๊ดปี๋! ไอ้ปากไม่ดี! ไอ้คนปากหมา!”
แล้วโฟร์ แมวเหมียว กับแจ๋วแหว๋ว ก็ทักทายทุกคนท่ามกลางเสียงหัวเราะ


กลุ่มสาวๆมาร่วมโต๊ะ สั่งอาหารได้ไม่กี่อึดใจเขาก็ยกมาเสิร์ฟไม่ต้องรอนานทั้งที่ในร้านคนก็เยอะ
ผมก้มหน้ากินสเต็กปลาของตัวเองไปเขินสายตาเพื่อนแอ๋มไป สักพักก็ได้ยินเสียงแจ๋วแหว๋วบ่นกระวนกระวาย

 “นี่หล่อน ยัยทิชาจะตามมาถูกรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ยิ่งเอ๋อๆอยู่ กูล่ะเป็นห๊วงเป็นห่วงนังนี่อยู่คนเดียวเลยเนี่ย
ทำอะไรชักช้าตลอดๆๆ โอ๊ยป่านนี้ถึงไหนแล้วไม่รู้ หลงทางรึเปล่า รึตามใครไปแล้วก็ไม่รู้นะอิดุ๊กดิ๊ก!” 
แจ๋วแหว๋วทำตาถลนคิดไปไกล ตกอกตกใจจนโดนเพื่อนตัวเองด่าว่าอย่าตีตนไปก่อนไข้

“ทิชา?...... มาด้วยเหรอ 55 นี่เขาสนิทกับแจ๋วแหว๋วเหรอ”   เสียงไอ้เดย์ถามแจ๋วแหว๋วที่พยักหน้าเขินมันหงึกๆ
ทำเอาผมพลอยแปลกใจไปด้วย  “มึงรู้จักเขาเหรอเดย์?”

ไอ้เดย์อมยิ้ม ยักคิ้วกวนๆใส่ผม บอกเป็นนัยๆว่าใช่... แล้วแจ๋วแหว๋วก็พูดให้ฟังแทน
 “จริงด้วย! //// แหม~ ยัยทิชาเคยบอกว่าเรียนห้องเดียวกับผัวขะ อ่ะเอ๊ย!////กับเดย์ขาตอนประถมนี่คะ!โฮะๆ”
ผมมองหน้าไอ้เดย์ มันก็เสริมว่าเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว

“สนิทกันมั้ย..”  ที่ผมถามก็เพราะสงสัย ว่าทำไมมันไม่เคยพูดถึงคนชื่อทิชาให้ผมฟังเลยสักครั้ง
ไอ้เดย์มันตอบยิ้มๆ “ยัยนั่นอ่ะนะ555...”  มองหน้าผมแล้วขำแปลกๆนะ

“มึงขำทำไมวะเดย์?”
“ทิชาเขาน่ารักดีนะ...55 แต่เขากลัวดอกพิกุลจะร่วง เขาไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครหรอก”
“เหมือนพี่กานต์อ่ะเหรอ”
“กูว่าเหมือนคนเป็นใบ้มากกว่า55”
“แล้วตกลงมึงสนิทกับเขาหรือว่าไม่..”
“ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละ เรียนด้วยกันมา12ปีนะเว้ย แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เรียกว่าไงดีวะ”
“ไม่สนิท”   เชี่ยเดย์พูดยืดเยื้อน่ารำคาญว่ะผมสรุปได้ว่างี้นะ
 “หึหึ สนใจเขารึไง... อย่าฝันเลย ถึงยังไงกูก็ไม่ยกให้แน่!”
“..........”   ชิ...แค่เพื่อนมันยังหวง หวงก้างกูเหมือนคราวน้องโมเลย

“มึงปล่อยให้ผู้หญิงเขาได้แฟนดีๆบ้างก็ได้นะไอ่เลว”  ผมด่าแต่เชี่ยเดย์ขำใส่ซะงั้น กูไม่ได้ชมมึ๊ง


พูดถึงกันยังไม่ทันขาดคำ แจ๋วแหว๋วก็ยืนขึ้นโบกมือเรียกทิชาๆ.. ผู้หญิงคนนั้นถือกล่องเค้กมาด้วย
ผมว่าเหมือนผมเคยเห็นคนนี้ผ่านตาอยู่กับพวกนังดุ๊กดิ๊กบ้าง หน้าตาน่ารักดีครับ รวบผมมัดเรียบร้อยธรรมดา
สวมเสื้อยืดตัวหลวมทับกระโปรงจีบรอบตัวเหนือหัวเข่านิดหน่อย ไร้เครื่องประดับ ไม่แต่งหน้าผิวใสดีจัง

“ว้ายน่ารักอ่ะทิชา /////มาช้าเพราะซื้อเค้กมาให้แจ๋วแหว๋วใช่มั้ย มาๆๆ นั่งนี่ๆ นั่งกับเค้านะ”  โฟร์คนอวบครับ
ปรี่เข้าไปหาดึงมือให้ทิชาไปนั่งข้างตัว ดูมันกระดี้กระด๊าดีใจยิ่งกว่าแจ๋วแหว๋วซะอีก ตกลงวันเกิดมึงเหรอ..

พวกเราช่วยกันร้องเพลงแฮบปี้เบิร์ดเดย์ให้แจ๋วแหว๋วโดยการนำของนักร้องสุดหล่ออย่างพี่โจวมี่
ขึ้นต้นได้เพราะมาก แต่ผมว่ามันแปร่งๆหูตรงเสียงพี่สรกับพี่ออฟที่ร้องตามคนอื่นไม่ทันแล้วยังเพี้ยนอีกนะ

กระเทยตัวเล็กทั้งสอง(แจ๋วแหว๋วกับดุ๊กดิ๊ก) จับมือกันปลื้มปริ่มยินดีมาก คือพวกมึงแจมได้ถูกงานมาก
ผู้ชายห้อมล้อมแซวว่าสวยเข้าหน่อย มันเขินแล้วเขินอีก บอกให้พวกผมพยายามหักห้ามใจ ตัดใจจากพวกมันซะ
เรื่องระหว่างพวกมันกับพวกผมเป็นไปไม่ได้หรอก (โห...กูควรจะเสียใจหรือดีใจดีเนี่ย)
แต่ถ้าเป็นพวกรุ่นพี่ๆน่ะได้แน่นอนรับรองไม่มีปัญหา กรี๊ดกร๊าดปาดน้ำลายกันไปดิ... 


“หูยยย เซอร์ไพรส์นะยะทิชา ขอบใจน้าเพื่อนเลิฟ ม๊วบๆๆ รู้จักพวกรุ่นพี่กับเพื่อนๆไว้นะทิชา
หล่อนจะได้มีเพื่อนคบนอกจากชั้นบ้างโฮะๆๆ ทุกคนขา~ นี่เพื่อนเลิฟแจ๋วแหว๋วอีกคนนึงค่า ชื่ออาทิชานะคะ
ยัยนี่เขาพูดน้อย และยังโสดดดดดดดดดค่า!!!”   ยัยแจ๋วแหว๋วแนะนำเพื่อนตัวเอง พวกผมก็แซวเฮฮากันรอบโต๊ะ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตรีบแข่งกันขอเบอร์    “วุ้ย! รมณ์เสียตอนกูบอกกูโสด ทำไมปฏิกิริยาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” 
แจ๋วแหว๋วหันไปบ่นกับดุ๊กดิ๊กครับ แมวเหมียวกับโฟร์ขำคิกคัก

ผมเห็นทิชายิ้มให้ไอ้เดย์แล้วพูด “หวัดดีเดย์”  เสียงนิ่มๆเย็นๆ..
ไอ้เดย์ก็ยิ้มยกแก้วน้ำชูให้แล้วบอก “หวัดดีที่ไหนทิชา เราเพิ่งหายเองเนี่ย ไม่ดีหรอก555” 
เห๊อะไอ้บ้านี่ทำเป็นเล่นมุก เล่นหู เล่นตา อ่ะโด่วหมั่นไส้วะ... 

ทิชาหัวเราะไอ้เดย์เบาๆแล้วรับเมนูจากมือโฟร์มาเปิดดู ตอนนี้นังโฟร์แย่งเป็นตัวเด่นพูดเป็นต่อยหอย มันคุยเก่งรึพูดมากกันแน่
ผมแยกไม่ออกจริงๆ สาวๆคุยกันไม่หยุดทั้งเพื่อนผม เพื่อนแอ๋ม เด็กพี่อ๊อฟ พี่นุ่มแฟนพี่สรเม้าท์กันแหลก

แต่พวกเราผู้ชายก็โม้กันสนุกปากโดยเฉพาะพี่อ๊อฟนี่เฮฮาสุดละ หน้าบานยิ่งกว่าตูดแมมมอธ
คือสาวตรึมไงครับวันนี้ ขนาดต่อหน้าต่อตาสาวที่พี่แกพามาด้วยนะนั่น ร้ายจริงๆครับคนนี้...

ส่วนเจ้าชู้ตัวพ่ออีกคนอย่างพี่โจวมี่นี่ก็อย่าคิดนะว่าจะรอดสายตาพี่กานต์ไปได้  ผมไม่เห็นตอนพี่เขามองสาวหรอก
แต่ผมแอบเห็นพี่โจวมี่กับพี่กานต์เขาง้องแง้งๆใส่กัน ถ้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าพวกพี่เขาเป็นแฟนกัน ผมก็คงไม่สนใจ
เหมือนๆคนอื่นนั่นแหละ แต่เผอิญมันดันรู้เรื่องเขาไงครับ แหะๆ


ช่วยไม่ได้จริงๆครับ วันนี้มีแต่สาวหน้าตาน่ารัก สวยๆทั้งนั้น  ผมสุขเหมือนอยู่บนปุยเมฆ
แต่นอนเล่นตีขาลั่นล้าได้ไม่นาน ไอ้เพื่อนชั่วมันทำให้เมฆที่ผมนั่งลอยตัวอยู่ต้องดำทมึน..  -*-

ไอ้เดย์! ไอ้เวร! ไอ้มารผจญ!! ไอ้มารหัวขน! ไอ้คนหัวดรอ!

มันแค่มอง..............แค่มองเท่านั้นเองจริงๆนะครับสาบานเลย! มันแค่มองผู้หญิง ผู้หญิงคนไหนที่มันมองจ้องไป
 ถ้าไม่เขินก็ยิ้มตอบ แบบที่เราเห็นก็เข้าใจได้ว่า โอเคค่ะมึงได้สิทธิ์นั้นทันทีจีบกูเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ค่ะ! รออะไรล่ะคะ?
ไม่จีบกูเดี๋ยวกูจีบมึงเองนะคะ!   ........เซ็งว่ะแม่ง แต่คนที่คิดเหมือนผมต้องมีแน่ อย่างน้อยผมว่าไอ้ซีน
เห็นมันหันมาผลักหน้าไอ้เดย์ด้วยความหมั่นไส้ก่อนมือผมจะยื่นไปซะอีก....
เอ่อ..แต่หน้ามึงเก็บอาการริษยามันไม่มิดเกินไปว่ะซีน

“ไปไหนอ่ะลูกคิด”  ไอ้เดย์ร้องทักฉุดข้อมือผมที่จู่ๆก็ลุกยืน มันเงยมองหน้าผม ผมเลยก้มลงไปป้องปากกระซิบหู
“ขี้!!!”  เอาให้เต็มรูหูมัน แต่ดูเหมือนไอ้ตัวบ้าไม่สะทกสะท้านอะไรนะ ยังมีหน้ามาบอกว่า “กูไปเป็นเพื่อนมั้ย”

“มึงไม่ต้องหรอกเดย์ นั่งมองหน้าว่าที่เมียมึงไปเหอะ”  ผมพยักเพยิดหน้าไปทางแจ๋วแหว๋วครับ เพื่อนๆชอบใจขำกัน
แจ๋วแหว๋วทำส่งจูบให้ไอ้เดย์ กระพริบตาปิ๊งๆแบบยั่วๆ... แต่กูว่ามึงยั่วได้น่าซ้อมให้สลบมากเลยนะแจ๋วแหว๋ว
ผมก็ขำๆแล้วแกะมือไอ้ปลิงเดย์ออก ไม่ได้ปวดหนักหรอกครับ แค่แกล้งมัน ผมจะไปฉี่เฉยๆ

ก็เข้าห้องน้ำไปครับ ยืนฉี่ที่โถ... อยู่ดีๆก็ต้องสะดุ้ง ยังไม่ทันสะบัดเก็บดี มีเสียงทักให้ผมตกใจ
“ลูกคิด เราขอโทษนะเรื่องวันนั้นน่ะ”   ไอ้ไลค์เข้ามายืนฉี่โถข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรีบรูดซิบเก็บอาวุธ
แล้วหนีไปล้างมือ สะบัดๆน้ำอย่างเร็วคือจะหนีมันออกไปซะ ท่าทางน้ำจากมือผมจะกระเด็นไปโดนหน้ามัน
ไอ้ไลค์ลูบหน้า แล้วตามมาล้างมือข้างผม แต่ตามันจ้องหน้าผมในกระจกหน้าตาซีเรียส..

“อะ เอ่อ||||||| กูไม่ตั้งใจ โทษที”  ผมรีบพูดจะรีบไป

“เดี๋ยว! ลูกคิด!”   เสียงไอ้ไลค์เรียกไว้อีก ผมชะงักเท้าอย่างเสียไม่ได้ ความจริงผมก็ยังคาใจอยู่เหมือนกันครับ
ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้ไลค์ทำหน้าดีขึ้นมาหน่อย มันกำลังจะอ้าปากพูดแต่ผมพูดดักมันก่อน

“มาขอโทษกูทำไมต้องการอะไรวะ พวกมึงยังสะใจไม่พอเหรอ ต่างคนต่างอยู่ได้มั้ยวะกูฝากไปบอกเพื่อนมึงด้วย!”
“ได้! แต่เรื่องของเราไม่เกี่ยวกันนะลูกคิด.. เราอยากเป็นเพื่อนกับนายนะ”
“ห๊ะ...ว่าไงนะ?”  ผมฟังแล้วก็อึ้งๆนะ ผมว่ามันมาแปลก จะมาอยากเป็นเพื่อนกับคนที่ไม่ถูกกับเพื่อนตัวเองไปทำไม
 ผมไม่ไว้ใจมันหรอก ยังยืนดูเชิงที่ประตูก่อนปล่อยให้มันพูดไป

“เราดีใจมากเลยนายรู้มั้ย ที่บังเอิญมาเจอนายที่นี่ได้ .. เชื่อเหอะ เราอยากเป็นเพื่อนกับนายจริงๆนะ คุยกับเราได้มั้ย”
ไอ้ไลค์ใช้สายตาวอนขอ ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วมันก็เขยิบเท้าเข้ามาใกล้

“ทำไม.. ทำไมถึงอยากเป็นเพื่อน นี่บังเอิญจริงเหรอวะ แอบสะกดรอยตามกูมารึเปล่าเนี่ย!?” 
ผมทำหน้าระแวงจัด มันดันขำ  “พรืดดด555นายดูหนังมากไปนะลูกคิด55”
“อย่ามาหัวเราะกูนะเฟ้ย/////*// ไม่คุยกะมึงแล้ว”   ผมทำท่าจะไป ไอ้ไลค์รีบรั้งไว้สุดฤทธิ์
“โหยอย่างอนดี๊~~//// 555ขอโทษๆ ดีกันน่า เป็นเพื่อนกันนะ เราไม่ได้อยากทะเลาะกับนายหรอก เอ่อ..ยังไงดีล่ะ”
“ก็ยังไงล่ะ?”
“พรหมลิขิต.. แบบว่าถูกชะตากับนายตั้งแต่แรกเห็นแล้ว นายน่าคบนะไม่รู้ตัวเหรอลูกคิด”

ไลค์เขยิบเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ปากก็ยังยิ้มไปพูดไปไม่หยุดเหมือนคนตื่นเต้น “ ที่นี่เป็นร้านญาติของเพื่อนน่ะ
มันแวะเอาของฝากมาให้เขา จริงๆเราไม่ได้กะว่าจะมากินอะไรกันหรอก มาแล้วก็กลับ จะไปเดินซื้อของที่ห้างกัน.. แต่ว่า เจอนาย..”


ที่ไอ้ไลค์มันเล่ามานี่คือ จะบอกว่าที่มันยังอยู่ตรงนี้ ก็เพราะอยากคุยกับผมงั้นเหรอ?

ไลค์ส่งยิ้มใสๆ ดูจริงใจมาให้ผมพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือราคาแพงของมันมาให้
“กดเบอร์ให้เราหน่อยสิ ช่วยรับเราเป็นเพื่อนอีกสักคนได้มั้ยลูกคิด ....นะครับ”

ขนลุกสัด! พูดเพราะจังเว้ย ..ผมยืนมองหน้ามันสลับกับมองมือถือในมือมัน อยากได้รุ่นนี้บ้างจังแฮะแต่แพงโคตร

แล้วชั่วเสี้ยววินาทีนั้นเองครับ ผมยังไม่ทันได้แตะโทรศัพท์ไอ้ไลค์แม้แต่ปลายก้อย ก็มีมือที่สามโผล่มา!
มาคว้าโทรศัพท์มันไป ผมกับไอ้ไลค์ตกใจ หันไปมองข้างหลังผมเป็นไอ้เดย์ครับ!!

ไอ้เดย์ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยครับ มาถึงมันคว้าได้ก็เงื้อมือขึ้นสุดแขน เขวี้ยงมือถือไอ้ไลค์ทิ้งลงพื้นสุดแรง!

เพล้งงงง!!!!   แตกกระจาย!!!

เศษซากโทรศัพท์ไอ้ไลค์กระเด็นกระดอนไถลไปตามพื้นกระเบื้องห้องน้ำ
สภาพไม่น่าจะประกอบกลับใหม่เหมือนฮีโร่ได้ เป็นผมคงสิ้นสติไปแล้วครับ เครื่องนี้ไม่น่าต่ำกว่าสองหมื่นแน่ๆ

ไอ้ไลค์อึ้งแดกเลยครับ มันหน้าเสียหน้าเหวอ อ้าปากค้าง ไล่สายตามองสภาพมือถือตัวเอง
แตกกระจายเอน็จอนาถอยู่ตามพื้นห้องน้ำ  แต่สงสัยทำแค่นี้ยังไม่สาแก่ใจไอ้คุณดิลวิลครับ
มันเตะซากมือถือชิ้นใหญ่ใกล้ขากระเด็นไปกระแทกผนังห้องน้ำอย่างโมโห โทรศัพท์ไอ้ไลค์ตายซ้ำอีกรอบ|||||||||

ไลค์ลูบหน้าตัวเองเหมือนจะเรียกสติ ก่อนจะสบถเบาหวิวว่า “เชี่ยแม่ง...อะไรกันวะเนี่ย!|||||”   
ในที่สุดคุณหนูผู้สุภาพก็หลุดเชี่ยออกมาจนได้ ถ้าเป็นผมคงปล่อยออกมาทั้งสวนสัตว์แล้วล่ะครับ

ขณะที่ผมยังตั้งสติตัวเองไม่ได้เลย ไอ้เดย์ก็คว้าต้นแขนผม กระชากให้ถอยห่างไอ้ไลค์แรงมาก
แล้วมันก็ตวาดใส่หน้าจนผมสะดุ้งโหยง  “กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ยไอ้ลูก!!! พูดเชี่ยไรไปไม่เคยเข้าหูมึงเลยใช่มั้ย!
บอกว่าอย่าไปยุ่งกับมันไง กูไม่ชอบ! เอ๋อแดกก็ให้มันมีขอบเขตบ้างดิวะ แค่กูคนเดียวก็พอแล้ว!!
มึงจะโดนมันหลอกเอายังไม่รู้ตัวอีก! รึต้องให้กูเล่นไอ่เชี่ยนี่ให้ดูก่อนห๊า!”

มันด่าไม่พอแม่งชี้หน้าคาดโทษผมด้วย มึงร้ายเกินไปแล้วนะเดย์!  กูทำอะไรผิดวะ มาด่ากูทำม๊ายยย!!?
กูยังไม่ได้ทำอะไรเล้ยยยยย  ( T||||||T )  อย่าให้กูมีวิชาอาคมนะสัดเอ๊ย สักวันหนึ่งในท้องมึงจะเต็มไปด้วยหนังควาย!

 
ไอ้เดย์หันไปจ้องหน้าไอ้ไลค์ตาขวาง เหมือนหมาบ้าที่จ้องจะกระโดดกัดคอเขา

ไอ้ไลค์กำมือแน่น กัดฟันจนกรามปูด จ้องหน้าไอ้เดย์แบบไม่พอใจมาก

แล้วตอนนั้นเองครับ ไอ้ยูก็โผล่มา!!!  (มันมาไงผมไม่รู้ครับ ผมงงอยู่)


“เฮ้อ|||||||| เห็นหายมากูก็ว่าแล๊วววววววว.. เวร”  ไอ้ยูท้าวเอวมองเศษซากมือถือตามพื้นแล้วส่ายหน้า
ถอนใจอย่างแรงครับ  ผมรีบชี้หน้าไอ้เดย์ คือไอ่เชี่ยนี่ทำนะ เขาจะเอาเรื่องมันอยู่เนี่ย


ไอ้เดย์ทำหน้าโหดเหมือนจะแดกหัวเพื่อนเข้าไปหมด แต่แล้วหน้ามันก็เหวอขึ้นมาทันที มองไอ้ยูตาค้างเลย
ตอนที่ไอ้ยูดึงตัวผมมาโอบเอวไว้ แล้วหันไปพูดกับไอ้ไลค์ 

“โทษนะ นายช่วยเลิกยุ่งกับแฟนเราได้มั้ย ขอกันดีๆคงเข้าใจนะ”






tsktonight…
*** ใครเป็นหวัดบ้างยกมือขึ้น! แฮะๆ วิเป็นหวัดค่ะงอมเลยเชียวล่ะ T T วันนี้ไม่ปวดหัวแล้วเลยรีบมาต่อให้น๊า

Alone Alone /// ดีใจที่แวะมาหาวินะ ส่วนไอ้เรื่องแต่งแยกเรื่องนี่ไม่สามารถจริงๆค่ะ วิทำได้ทีละเรื่องเท่านั้นอ่ะ55
คนอื่นเก่งมากๆ ทำได้ไงกันไม่รู้ทีละหลายๆเรื่อง  เอาจริงๆคือวิไม่ค่อยมีเวลาด้วยล่ะ กับเรื่องนี้ก็จะพยายามนะจ๊ะ^^

kaokorn /// ขอบคุณที่รอคอยกันนะจ๊ะ ตอนนี้วิอยากกินสเต็กร้านเดียวกับลูกคิดมากเลย (ผู้ชายเยอะดี555)

meeoldly /// คิดถึงคนอ่านสุดๆอ่ะ ฮือ~ กระเสือกกระสนกลับมาแต่ง กว่าจะคลอดได้แต่ละตอน เอื้อกกกก!

janamanza ///ไม่ให้อภัยค่ะเพราะไม่ได้โกรธเลย55 ^^ บางทีเรายังมาต่อช้าประจำ ไม่ว่ากันจ้าแต่วิคิดถึงอ่ะ
วิว่าการที่นิยายตัวเองได้ทำเป็นหนังเป็นละครนี่สุดยอดไปเลยเนอะ แต่ฝีมือเรามันยังเบบี้อยู่55ไม่กล้าเทียบเขาเลย55

aiyarin ///  ติเพื่อก่อ ขอบคุณมากนะคะ^^ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยขอบคุณมากๆเลยค่ะ เรื่องที่แล้วก็จัดแบบนั้น
แต่จบไปแล้วและเนื้อเรื่องเยอะมากๆ ไปนั่งแก้ไม่ไหวแน่ ขอแก้ตัวที่เรื่องนี้ลองเปลี่ยนแบบให้แล้วน่าจะดีขึ้นนะจ๊ะ

titansyui /// แสดงว่าไว้ใจกันสินะ555 ดีใจที่ตามอ่านตลอดเลยนะจ๊ะ^^

JustWait ///  ขอบคุณที่รออ่าน ขอบคุณที่ชอบจริงๆ ขอให้ตามอ่านไปจนจบเลยนะจ๊ะ จะพยายามค่า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 17-05-2015 15:42:34

ชอบมากๆเลยค่า  พึ่งเข้ามาอ่าน ตามอ่านรวดเดียวจบเลย น่าร๊ากกกมากๆ  ><  เดย์หึงโหดดด  ชอบๆ  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 17-05-2015 17:44:45

ยูครัช  ศพต่อไปคงไม่ใช่ไลค์ล่ะ  อิฉันว่า เดย์นางคงช็อค  555
แต่คงเข้าใจนะว่ายูแค่ช่วยเพื่อน   ใจเย็นเดย์  ส่วนน้องลูกเจ้คงปล่อยนางไป  โรคเอ๋อได้น่ารักคงรักษาไม่หาย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 17-05-2015 23:32:02

เห้ย ตือดีอ่ะ คืือชอบมากอ่านแล้วยิ้มมม นั่งฟินจิกหมอน ปลื้มปริ่ม ดีงามเว่อ
ลูกคิดค่าา พี่ว่าหนูน่าจะรู้ตัวได้แล้วนะลูก ที่น้องเดย์ทำนี่แทบจะเอาป้ายไวนิลแปะหน้าแถมโทรโข่งจ่อหูอยู่แล้วค่ะลูกค่าาา หนูเดย์ก้หึงแรง หวงหนัก  ออกตัวแรงขนาดนี้ พี่ว่าหนูบอกรักเขาเลยดีมั้ย??

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 18-05-2015 11:03:42

 :katai2-1: ยูจัดไปอย่าให้เสีย ~ เดย์คนขี้แกล้ง ปากหนัก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่16 อย่ายุ่ง...(16/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 18-05-2015 17:45:38

เดย์แรงไปป่ะ ยังไม่ไรเลยอ่ะ อย่างนี้ลูกคิดไม่แย่เหรอ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่17 หาเรื่อง...(21/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 21-05-2015 18:43:36

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 17 หาเรื่อง.../1   







ห๊า!!? ไอ้ยูมันพูดอะไรออกมาวะเนี่ย!? แฟนเรา!!?  นี่มันกำลังบอกไอ้ไลค์ว่าผมเป็นแฟนมันเหรอ!?

“ไอ้ยู!!!?|||||||”   
ทั้งผมทั้งไอ้เดย์สะดุ้งเรียกไอ้ยูกันหน้าเหวอเลยครับ ไอ้ไลค์จ้องหน้าไอ้ยูเหมือนคุณชายจับได้ว่าคนใช้ขโมยของ

ไอ้ยูหันไปส่ายหน้าระอาไอ้เดย์ครับ   “เดย์ มึงก็ไม่น่าใจร้อนเลยนะ กูบอกแล้วไงเดี๋ยวกูจัดการเองๆ”   
พูดแล้วมันก็มองไปทางไอ้ไลค์ “แฟนกูทั้งคน! กูไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอกเว้ย!”  ยูแม่งเล่นใหญ่
ผมอ้าปากหวออยู่ เกือบท้วงมันแล้วเชียวว่าเล่นเชี่ยไรของมึงเนี่ยหน้าสิ่วหน้าขวาน แต่ไอ้ไลค์มันพูดขึ้นมาซะก่อน

“เฮ้ยเราไม่ได้อยากหาเรื่องพวกนายเลยนะ เราพูดจริง เอาเป็นว่าขอโทษด้วยแล้วกัน ไม่รู้จริงๆว่ามีแฟนแล้ว”

หา................|||||||||| เดี๋ยวก่อนนะ! เดี๋ยวก่อนโว้ยยยยยยย!  จริงดิ!???

อ้าวตกลงนี่กูโดนจีบเรอะ!!!!!?

เกือบไปแล้วไหมล่ะ พอผมรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรต้องรีบหุบปากแทบไม่ทัน

 “แต่เพื่อนนายทำมือถือเราพังนะ...”  เสียงไอ้ไลค์ฟังดูแค้นๆนะครับ พูดกับไอ้ยูแต่เหล่ไปทางไอ้เดย์
เหมือนบอกเป็นนัยๆว่าช่วยชดใช้ให้มันด้วย
ไอ้เดย์เลิกโฟกัสมาที่ผมกับไอ้ยูก็หันไปจ้องไอ้ไลค์ตาขวางแบบต่อเนื่อง  เชี่ยนี่เหมือนคนเมายาบ้าเว้ยเฮ้ย||||||||
ผมเห็นมันกำหมัดแน่น...น่าแปลกนะมันทำมือถือไอ้ไลค์แหลกขนาดนี้ แทนที่จะสะใจแต่ดันทำหน้าเจ็บใจซะนี่

ผมทำอะไรไม่ถูกหรอกครับไอ้เรื่องแบบนี้ T T ได้แต่ทำตาล่อกแล่ก มองคนนู้นทีคนนี้ที
แล้วไอ้เดย์ก็ล้วงกระเป๋าตังค์ตัวเองจากกระเป๋าหลังออกมาเปิด มันดึงแบงค์พันออกมาสองใบครับ ในนั้นก็มีแค่นี้
“เอ้า! เอาไปแล้วเลิกมายุ่งกับเพื่อนกูด้วย!”  มันวางเงินสองพันไว้ขอบอ่างล้างมืออ่ะ....||||||
คือมือถือเขาเครื่องหลายหมื่น ไอ่เชี่ยนี่จ่ายสองพัน ผมกับยูมองหน้ากันแล้วดูท่าทีไอ้ไลค์   

ไลค์ไม่ว่าไงครับสีหน้ามันผิดหวังสุดๆ หยิบเงินสองพันมาขยำกำแน่นแล้วเดินออกไปแบบหัวเสีย
ตอนไลค์เดินผ่านผม... ไอ้ยูยิ่งกอดเอวผมแน่น ไลค์มันก็มอง... มองมือไอ้ยูแล้วก็ไม่วายมองหน้าผม
สายตามันนี่แบบว่าโคตรเสียดาย

พวกเรามองตามไอ้ไลค์ไปไกล มันเดินไปเช็คบิลแล้วลากเพื่อนกลับไปเลยครับ อารมณ์เสียน่าดู
แต่ผมก็โล่งอกนะ เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้ชายตามจีบ ใครจะไปรู้วะ ก็ว่าแล้วอัธยาศัยดีกับกูเกิ๊น  เฮ้อ....

“มึงรู้ได้ไงวะยู ขอบใจนะ”  ผมหันไปพูดกับไอ้ยูที่มาช่วยกันท่าไอ้ไลค์ให้ ยูมันก็ยิ้มตาหยีสดใสสไตล์มัน
“มึงสิ ไม่รู้จริงๆเหรอวะลูกคิด55 55 55555”  ไอ้เตี้ยตี่แม่งหัวเราะผมใหญ่
“ก็กูไม่รู้อ่ะ..”  ผมก็อายเพื่อนเหมือนกันนะ เกาหัวตัวเอง งงกับชีวิตครับ
แล้วไอ้เดย์มันก็ฮึดฮัดมาแกะมือไอ้ยูออกจากเอวผม เข้ามายืนแทรกตรงกลางหันมาพูดกับผมเสียงดัง
 “กลับโต๊ะได้รึยัง!?”
ไอ้ยูขำไอ้เดย์ครับ ไอ้เดย์ก็ด่า “ขำเชี่ยไรเตี้ย” ไอ้ยูหน้าหุบเลย
“กูก็ขำควายไง ควายที่ชอบหาเรื่องคนเพราะทนขัดใจตัวเองไม่ได้555!!!”

เดย์จะตบหัวไอ้ยูครับ ไอ้ยูขำก๊ากแล้วรีบวิ่งหนีเลย  ผมร้องเรียกบอกให้ยูรอผมด้วย แต่ก้าวขาไม่ทัน
โดนไอ้บ้าเดย์ดึงแขนไว้จนได้  “เดี๋ยวววววว!”  เสียงไอ้เดย์ฟังแล้วเย็นยะเยือกมาก ไม่อยากคุยกับมันเลยตอนนี้
มันมองตาผม ผมก็มองตามัน แต่แค่แว๊บเดียวผมก็ต้องเป็นฝ่ายหลบตามัน สายตามันเหมือนตอนที่พ่อดุผม

“อ..อะไรล่ะ กลับโต๊ะไง๊.. ป่ะไปเหอะ55”  ผมลูบท้ายทอยตัวเองก้มหน้าก้มตาพูด แอบเหล่มองหน้ามันนิดนึง
ก็ยังเห็นจ้องผมตาไม่กะพริบ ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี มันทำหน้าโหดใส่ผมไม่หยุด

“.......มึงรู้ป่าวเดย์ โทรศัพท์ไอ้ไลค์โคตรแพงเลยนะ ให้มันไปแค่สองพันไม่พอหรอก”
“นี่มึงยังจะพูดถึงมันอีกเหรอ! กูอดทนได้ขนาดนี้ไม่ต่อยแม่งก็บุญแค่ไหนแล้ว!”
ไอ้หมาบ้ามันตวาดซะคนที่จะเดินมาเข้าห้องน้ำเขาสะดุ้งหันมามองทางนี้เลย
 “อึ๋ย..ม..ไม่เห็นต้องเสียงดังก็ได้เนี่ย”  เอาความจริงมั้ย ผมว่าเป็นเพราะไอ้ยูมันเข้ามาขวางก่อนมากกว่า
ไอ้เดย์เลยไม่ได้เปิด..   

“ไอ่ห่าไม่ทอนให้กูสักบาท!”  ….ยังจะเอาตังค์ทอนอยู่...

“มึงไม่เชื่อกู! กูบอกว่ายังไงห๊าไอ้ลูก!!?”    เออ แยกเขี้ยวใส่กูเข้าไปดิไอ้บ้าๆๆๆ กลัวที่ไหน... ก็ที่นี่ไงครับ|||||||
“ก็....บอกไม่ให้ยุ่งกับมัน แต่มันมาคุยกับกูเองนะ แล้วกูก็ไม่ได้กะจะให้เบอร์อะไรเลยด้วย มึงมาถึงเขวี้ยงเลยอ่ะ”
“อย่ามาเถียงนะลูกคิด! กูเห็นนะเว้ยมึงจะออกมาก็ไม่ออกมา หันกลับไปหาไอ่เชี่ยนั่นทำไม!!” ปรากฎว่ามันแอบดู
“อ้าวก็มันเรียกกูไว้นี่ บอกเดี๋ยว..”   เอาตรงๆผมยังรู้สึกว่าตัวเองโคตรแถเลย
“เชื่อมัน! แต่ไม่เชื่อกู!”  หน้าไอ้เดย์ดูโมโหมากเลย ทำไมผมต้องโดนดุเหมือนเด็กเล็กๆด้วยนะ สรุปนี่ผมผิดเหรอ..

“กลัวไอ้ไลค์มันหลอกพากูไปปล้ำรึไง โธ่!กูไม่อ่อนขนาดนั้นหรอกน่า” 
ถึงจะเพิ่งรู้ตัวเมื่อกี้แต่ก็ต้องปากดีไว้ก่อน ไม่อยากเถียงแพ้ไอ้บ้าเดย์มัน

“โฮ่! มึงกล้าพูดนะไอ้ลูก!” 
“ท..ทำไม!?”  เชี่ยเดย์จับแขนผม เดินดันผมที่ตั้งหลักไม่ทันให้ถอยหลังเข้าห้องน้ำไป คนข้างในสวนออกมาพอดี
ดูท่าทางไม่อยากยุ่งกับเรา แต่เพราะแววตาไอ้เดย์แม่งน่ากลัวเกิน เขาคงกลัวผมโดนฆ่าหมกส้วมเลยเมียงๆมองๆมา

“อย่าเสือก! ผัวเมียจะคุยกัน!”  ดูไอ้เดย์มันตะคอกใส่เขาสิครับ ผู้ชายคนนั้นหน้าเสียรีบหนีไปเลย ผมอยากร้องไห้ว่ะ
ถึงจะรู้ว่าเป็นเพราะมันไม่อยากให้เขามายุ่งก็เถอะ แต่อ้างแบบนี้แม่งโคตรน่าอายเลยครับ

“มึงบ้าอะไรเนี่ยเด๊ย์!~~ โอ๊ยๆๆ กูเจ็บนะเชี่ย ปล่อยกู!”  มันบีบแขนผมแรง แต่พอผมร้องลั่นมันก็คลายมือหน่อย
“กูห่วงมึงจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย รู้ตัวบ้างดิเชี่ย!! ที่ไอ้ไลค์มันทำมึงไม่ทันมันจริงหรือแกล้งอ่อยว่ะลูกคิด!?”
“เดย์! กูไม่ใช่เกย์นะมึงจะบ้าเหรอฟายเอ๊ย!!!”  ผมผลักหน้าอกมันให้ออกห่างอย่างแรง ผมก็ฉุนเป็นนะ

“ของอย่างนี้มันไม่แน่หรอกเว้ย เดี๋ยวมึงก็ชอบไปเองนั่นแหละ”  ไอ้เดย์แสยะยิ้มแปลกๆจนผมกลัวใจมัน
“เฮือก!||||| อย่านะเว้ยๆๆๆ!จะทำอะไรกู๊ไอ้เด๊ย์~~!”  ผมดันหัวผลักหน้ามันที่ยื่นมาสุดฤทธิ์ มันมาหอมแก้มผมแรงๆ
แล้วรวบจับมือผมทั้งสองข้างจะได้ขัดขืนมันไม่ได้ ไอ้เดย์กำข้อมือผมสองข้างได้ด้วยมือข้างเดียวนะครับ
คิดดูเอาเถอะว่ามันแรงเยอะแค่ไหน มันลากผมเข้าไปในห้องที่มีประตูปิดครับ ผมตื่นตกใจหน้าซีดไปหมด

“ปล่อยกูนะเชี่ยเดย์! มึงผีเข้าเหรอ! เห็นส้วมทีไรลากกูเข้าตลอดไอ้โรคจิต!/////*//”  ผมโวยวายด่ามันแท้ๆแต่มันยิ้ม
“หึหึ .. อ๋อ......ปากดีกับกูอย่างนี้อยากโดนใช่มั้ย”   นี่ผมตาฝาดไปเองรึหน้ามันหื่นโคตรจริงๆวะ
“อย่านะโว้ยๆ กูสู้นะ!”   ปากดีจริงๆครับผม ยอมรับว่าความจริงในใจโคตรกลัวมันเลยอ่ะ|||||||||||


ไอ้เดย์ใช้แรงอัดกระแทกหลังผมกับผนังห้องน้ำ เราบังคับยื้อยุดสู้แรงกัน มีเหรอที่ผมจะสู้ไอ้แรงหมีควายนี่ได้
เดย์พยายามกดข้อมือผมที่มันรวบจับไว้ลงต่ำ กันไม่ให้ผมยกมือขึ้นบังหน้าตัวเอง แล้วมันก็ยื่นหน้าเข้ามาประชิด
ผมรีบหันหน้าหนีหลบมันอัตโนมัติ เลยโดนมันหอมเข้าที่กกหู ผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับมันเล่นแยงลิ้นเข้ารูหูผม
แถมเลียไม่พอทั้งกัดทั้งเล็ม แวะขบที่ติ่งหูผมอีกต่างหาก มันรู้สึกเสียวๆจี๊ดๆทำเอาผมสยิวจนสะดุ้งไปทั้งตัว
ไอ้เดย์ไล่หอม ไซร์ จูบหนักบ้างเบาบ้างสลับกันทั่วทั้งใบหูและซอกคอผม เห็นผมยืนส่ายหน้าหนีไปมา
แถมขาอ่อนตัวสั่นสู้ไม่ได้มันก็ยิ่งได้ใจ ใช้มืออีกข้างเกี่ยวเสื้อยืดผมขึ้นแล้วล้วงเข้าไปใต้เสื้อ มันลูบไปทั่ว
แม่งลูบวนหน้าท้องผมแล้วลามขึ้นไปแถวหน้าอก จงใจให้ปลายนิ้วเขี่ยโดนตรงปลายยอดอยู่หลายที
ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นถูไถไปมา หนักเข้ามันก็จับขยี้เล่นซะผมต้องยอมอ้าปากร้อง ทนไม่ไหวจริงๆ

 “อ๊ะ!! อ๊ะ อื้อ~ ย..อย่า~~ฮืออ พอแล้ว ไม่เอาฮึกฮึก ซี๊ดอ๊า~ กูขอโทษ! ขอโทษๆๆๆๆๆ”   
ผมร้องตัวสั่นไอ้เดย์ได้ยินก็ชะงักมือ ผละมาจ้องหน้าผมเล็กน้อยก่อนหลับตา

มันทำหน้าเหมือนข่มใจแล้วค่อยปล่อยข้อมือผม แต่ไม่ได้ปล่อยตัวผม เดย์ดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่นแทน
มันกอดผมแน่นมากๆตัวก็แนบกันทั้งตัว พ่นลมหายใจร้อนผ่าวรดซอกคออยู่ชั่วอึดใจ เสียงไอ้หื่นก็กระซิบข้างหูผม 
“แม่ง...อยากดูดว่ะ”  ผมตกใจจะดันตัวมันออกร้องอื้อไม่เอา แต่มันไม่ยอมออกห่างผม บี้กอดผมหลังติดกับฝาผนัง
“เดย์~อย่านะไม่เอา กูขอโทษ อย่า~”  ผมพยายามทำเสียงอ้อนวอนมันสุดฤทธิ์ ขืนโดนดูดคอแดงออกไปแย่แน่

“กูอยากดูดทั้งตัวเลยอ่ะ”   

เชี่ยยยยย ทั้งตั้ว!!!///////*//ผมฟังแล้วเหวอไปเลย ใจเต้นแรงทรมานมาก

“เดย์! เดย์ๆๆ ก..ก..กูขอโทษ~~~ไม่ทำนะไม่ทำ กูอายคนอื่นเขา ข้างนอกเพื่อนเยอะแยะเลยนะเดย์ไม่ทำนะฮือ..”
“เฮ้อ..เออ...... แม่งงงง”  ได้ยินเสียงมันกัดกรามคำรามเบาๆในลำคอ ก่อนจะผละตัวผมออกอย่างเสียไม่ได้


ไอ้เดย์หันหลังให้ยืนตัวงอนิดๆ บอกขอสงบสติอารมณ์สักพัก 
“เป็นไง..มึงรู้ตัวบ้างรึยังไอ้ลูกว่ามึงมันอ่อนหรือแข็ง ถ้ามึงไม่อยากโดนใครเขาลากไปง่ายๆ ทีหลังก็อย่าอวดเก่ง”
 ควายเดย์หันหลังอยู่มือกุมเป้าตัวเอง แต่ยังเทศน์ผม

“...........เออกูมันอ่อน แล้วมึงล่ะเชี่ย.......อย่าบอกนะว่าแข็งอยู่...”  ผมไม่อยากจะเชื่อเลย หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด
ไอ้คนที่โดนทำมันผมไม่ใช่เหรอ ผมก็รู้สึกเหมือนกันนะ แต่คนที่รู้สึกมากกว่าจนของขึ้นไม่ยอมลงดันเป็นมันซะงั้น

เดย์ไม่ตอบอะไรผมครับ แต่เอี้ยวหน้ามายิ้มแบบไม่เห็นฟันดูมีเลศนัยสุดๆให้ผม ผมก็จ้องมันแบบโกรธๆ
“ไอ่เลวนี่! กับเพื่อนมึงก็ไม่เว้นเลยนะ!! สัดเดย์ทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ นี่กูเพื่อนมึงน๊ะ!” 
ด่ามันแต่มือผมรีบจับประตูห้องน้ำเลยครับ กลัวมันกระโจนเข้าใส่จะได้เปิดหนีทัน

“พูดมากน่า!/// เพื่อนแล้วไงวะ! กูบอกแล้วไงว่าอย่ามาหือกับกู มึงต้องเจอดียิ่งกว่านี้สักวันไอ้ลูก!หึหึหึ”
ยังจะทำอะไรกูอี๊กกกกกก        “หือบ้าอะไรเล่า! ฮึ่ม!! ไอ้ๆๆๆๆๆ”
“ถ้าด่ากู....... คราวนี้กูล้วงล่างเลยนะ..”   ดูคำขู่มัน!
“อึก!!!/////*//มึงอย่ามาบ้านะเดย์! ก..ก..กู! กูขอโทษๆ!”   ผมลนลานยกมือยกขา กำเสื้อกุมเป้าตัวเองมั่วไปหมดแล้ว

“ลูกคิด มึงออกไปก่อนไป เดี๋ยวกูตามไป” 
ผมรีบพยักหน้ารัวๆให้มันทั้งที่มันไม่ได้หันหน้ามามอง แต่พอเปิดประตูจะรีบออกไปไอ้เดย์ก็รีบพูดดักไว้
  “แล้วไม่ใช่ว่าหนีกูกลับนะ! ไม่งั้นกูตามถึงบ้านมึงเลยคอยดูไอ้ลูก ไม่จบแค่นี้แน่ไม่เชื่อมึงก็ลอง!” 
ไอ้บ้าเดย์หันหน้าด้านข้างมาเล็กน้อยเหล่มองจ้องตาผม ผมเจ็บใจแต่ก็ได้แค่เม้มปากแน่น ไม่กล้าขัดไอ้ตัวหื่น
แถมยังนึกอายมันขึ้นมา พ่ายแพ้แบบน่าขายหน้าอย่างนี้จะหนีไปฟ้องใครเขาก็ไม่กล้า

“รู้แล้วน่า!”  ผมฮึดฮัดตอบมัน
“แน่ใจอ่ะ.. มึงว่ามึงรู้อะไร”  มันยังถามน้ำเสียงคาดคั้นผม
“อึก...ก็! ก็ไม่หนีไปไหนหรอกน่า!” 
“..เอ้อ!รู้ก็ดีแล้ว มึงไม่มีวันหนีกูพ้นหรอก แล้วกูก็ไม่ยอมยกมึงให้ใครแน่ลูกคิด ยังไงมึงก็ต้องเป็นของกู!
เพราะงั้นอย่าดื้อกับกู เข้าใจ๋!”


ผมอึ้งถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึง..อ.. พอดีกว่า อึ้งถึงอึ้งมากจนอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกเลยครับ!

เชื่ย!!!   ไอ้เชี่ยเดย์พูดเรื่องน่าอายโคตรๆออกมาได้ไงว๊ะ////////*// ผมกุมหน้าร้อนๆของตัวเองแล้วรีบเดินเร็วจี๋หนีมัน

ออกมาจากห้องน้ำได้แบบเข่าอ่อนเล็กน้อยถึงปานกลาง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ยังทำให้ใจผมเต้นแรงจนสั่นไม่หาย
ผมต้องสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เรียกสติตัวเองแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะรวมตัวกับเพื่อนๆพี่ๆ ทั้งที่ยังมีแต่คำถาม
ดังก้องอยู่เต็มหัว ...( มึงอย่าบอกนะว่ามึงชอบกูจริงๆ ไอ้เด๊ย์~!!!!???? )


กลับมานั่งที่โต๊ะก็กินส่วนของตัวเองต่อแบบเงียบมาก คือผมยังเหวอไม่หาย คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดีกับไอ้เดย์
ไอ้ซีนล้อว่าผมไปขี้นานจนมันกินกันจะอิ่มหมดแล้ว แต่ก็ยังสู้ไอ้เดย์ไม่ได้ ป่านนี้สงสัยขี้จนส้วมร้านเต็มแล้วมัง
แต่ผมไม่สนใจไอ้บ้าซีนหรอกครับ ผมมองไอ้ยูที่นั่งเยื้องๆกันตรงหน้า... ยูมันยิ้มๆยักคิ้วให้ผม

ผมอายไอ้ยูยังไงไม่รู้สิ มีผู้ชายมาจีบผม ทั้งไอ้ไลค์ แล้วก็ไหนจะ....ไอ้ตัวบ้าที่ยังออกจากห้องน้ำไม่ได้นั่นอีก
ความจริงผมควรขยะแขยงไอ้หื่นเดย์มากกว่ามานั่งนึกอายมันแบบนี้นะ...แต่ไม่รู้สิครับ ยังไงผมก็เขินแม่งงงงง//////


............................................
....................
.........
ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์หลังเดินตัวเบากลับมาที่โต๊ะได้ มันก็เริ่มแกล้งผม
“อิ่มแล้วเหรอ ทำไมหน้าแดงวะลูก?...กินซอสมะเขือเทศเยอะไปเหรอครับมึง คึคึ”   สนุกมันเลยสิครับ
ชอบนั่งเบียดผมบ้างล่ะ เอามือเอาแขนมาโดนตัวผมบ้างล่ะ เขยิบมาพูดกระซิบถามอะไรใกล้หูผมบ้างล่ะ
มันดูจะชอบใจมากที่เห็นปฏิกิริยาแบบใหม่ของผม

คือผมสะดุ้งยกไหล่ อายไม่กล้ามองหน้ามันนานๆ ต้องรีบหลบสายตาเจ้าเล่ห์ที่แฝงความนัยทุกครั้งไป
มันคงรู้ว่าผมเขิน มันก็เลยยิ่งชวนคุยกระซิบกระซาบ อมยิ้มเก็กหน้าหล่อปนกวนตีนๆคอยแกล้งผม////

“เดย์...”  ผมพยายามเรียกชื่อมันเบาๆ แต่มันก็ทำเป็นไม่สนใจทั้งที่น่าจะได้ยินเสียงผม มันเคี้ยวขนมไปก็อมยิ้มไป
เรื่องของเรื่องคือใต้โต๊ะครับ.. ไอ้ตัวบ้ามันเอามือซ้ายมาแอบจับมือขวาผมไม่ยอมปล่อย ผมกินอะไรไม่ถนัดเลย

“เดย์.. แหมคุยแต่กับลูกคิดแหละนะ สนใจเพื่อนแอ๋มบ้างสิจ๊ะ55”  จู่ๆแฟนไอ้กีต้าร์ก็แซวไอ้เดย์ขึ้นมา
สองสาวน่ารักเพื่อนของแอ๋มหัวเราะกันคิกคัก ไอ้เดย์หันไปยิ้มๆให้ พวกนั้นก็เขินกันใหญ่... (กูล่ะหมั่นไส้-*-)

“เดย์~ ถ้าเพื่อนแอ๋มชอบเดย์ เดย์ว่าไงอ่ะ55”   
ผมสะดุดประโยคนี้ของแอ๋มเลยครับ หันควับไปมองหน้าเพื่อนแอ๋ม ในขณะที่เพื่อนๆโห่ฮิ้วแซวรอบโต๊ะ
 “ วุ้ยไม่ต้องมากลบเกลื่อนเลยย่ะหล่อน มองเขาตาเป็นมันเชียว555 ว้าย55เจ็บนะยะมาตีชั้นทำไม555
 ต้าร์ช่วยแอ๋มด้วย ยัยกั้งมันตีแอ๋มอ่ะ5555”   อ้าวคนที่แอ๋มชี้ให้ไอ้เดย์ดูนี่มันคนที่ชอบมองมาทางผมนี่หว่า

อ้าวคือ ไม่ใช่กูเหรอครับ!?|||||||||
แสดงว่าความจริงแล้วแอบมองไอ้เดย์ที่อยู่ข้างผมมาตลอดเลยสินะ แม่งเอ๊ย  T T เศร้าแป๊บ..

เดย์มันหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยผมด้วยครับ ผมก็กัดปากตัวเอง ในใจนึกอยากกัดลิ้นไอ้บ้านี่ให้ขาดซะ น่าโมโหว่ะ-*-
เอ๊ะ....แต่เดี๋ยวนะ ถ้าผมจะกัดลิ้นมัน ผมก็ต้องเอาปากไป...อ..เอ่อ...กับปากมัน....
เชี่ยยยย! เลิกคิดแล้วไม่เอาแล้ว!!!ว๊ากกกก/////// (โวยวายอยู่ในหัวคนเดียวล่ะครับ)

ไอ้ซีนเห็นไอ้เดย์ไม่ตอบอะไร มันเลยเสนอตัวเองแทน “แฟนยังไม่มีครับ จีบได้ๆ” 
พวกสาวๆพากันขำแต่มันโดนไอ้กีต้าร์ผลักหัวแทบทิ่มอย่างหมั่นไส้

แล้วเสียงยัยโฟร์ก็เรียกความสนใจจากทุกคน “ว้าย~น่ากลัวอ่ะทิชา|||||||| อึ๋ย” 

 “มีอะไรเหรอโฟร์?”  ผมอยากรู้ครับ เห็นยัยโฟร์ทำท่าขนลุกคนพอง
“ก็กำลังคุยกันเรื่องบ้านคุณยายของทิชาน่ะสิ ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่าบ้านเก่าหลังนั้นตั้งแต่ยายเสียไป
ก็ไม่มีคนอยู่จนมันร้างแล้วก็น่ากลัวมากเลย รู้มั้ยเคยมีพวกเด็กวัยรุ่นแอบไปลองของกันแต่โดนหลอกหัวโกร๋นที่นั่น
ตำรวจกับคนแถวนั้นต้องบอกให้ทางบ้านทิชาไปปิดบ้านยายให้ดีเรื่อยเลย ทั้งที่ล็อคไว้ตลอดนะ แต่ไปดูทีไร
มันเปิดไว้ตลอดเลยอ๊า~ฮืออบรื้ยยน่ากลัว” 

ยัยโฟร์เล่าแล้วเอาแขนตัวเองเข้าไปเกี่ยวแขนทิชามากอดแน่น ทิชาขำเพื่อนเล็กน้อยบอกโฟร์ว่าไม่มีอะไรนี่
ทิชาก็เคยเข้าไปไม่เห็นเจอยายเลย คนอื่นคงตาฝาด ผมสังเกตเห็นทั้งโต๊ะนี่ตาวาว รอฟังต่อใจจดจ่อ
แล้วนับแต่วินาทีนั้น ทุกคนก็เข้าโหมดคนบ้าแข่งกันอวดผี!  คือแข่งกันเล่าเรื่องผีที่เคยเจอหรือเคยได้ยินมา....


เป็นที่สนุกสนานล่ะครับ ทุกคนดูสนุกตื่นเต้น พวกผู้หญิงก็วี้ดว้ายบ้าง ทำกลัวบ้างขำๆบ้าง พวกผู้ชายเราก็โม้
โม้กันเข้าไป แต่มีคนนึงในกลุ่ม..แม่งเงียบกริ๊บ
ผมแอบเหล่มองไอ้เดย์ยังกำมือผมแน่น ก็นึกขำมันในใจนะ(กลัวอ่ะดี๊~ โด่วไอ้ปอดแหกทำเป็นตีหน้าขรึมเลยเว้ย55)

“ไร้สาระว่ะ..”   แน๊ะ..ไอ้เดย์มันบ่นทันทีที่แมวเหมียวบอกอยากจะเล่าเรื่องบ้านร้างผีดุให้เพื่อนฟังต่อไม่จบไม่สิ้น
ตอนนี้เองครับที่ไอ้ซีนมันหันมาเห็นมือไอ้เดย์แอบจับมือผมไว้ข้างตัว ไอ้ตาตี่เบิกตาโพล่งบอกเพื่อนๆเสียงดัง
“เฮ้ย!!! ไอ้เดย์กับไอ้ลูกแม่งจับมือกันเว้ย ก๊ากกก5555555 พวกมึงจะข้ามหน้าข้ามตากูเกินไปแล้ว5555”

ผมกับไอ้เดย์สะดุ้งตกใจปล่อยมือจากกัน สายตานับไม่ถ้วนทั่วทั้งโต๊ะมองมาทางพวกผมจุดเดียว
พี่โจวมี่กับพี่กานต์แอบอมยิ้มขำกันด้วย

“มึงอย่ามาไร้สาระเชี่ยซีน”  ไอ้เดย์ขมวดคิ้วผลักหน้าไอ้ซีนที่ยื่นมาพยายามชะโงกมองมือพวกเราอีกที
“แล้วมึงสองตัวกุ๊กกิ๊กกันทำไมอ่ะ” เชี่ยซีนยังไม่ละความพยายามทำให้พวกผมกลายเป็นจุดสนใจ
สาวๆงี้จ้องกันเขม็ง ผมเลยอึกอักรีบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไป
“ไอ้เดย์กลัวผีพวกมึงไม่รู้เหรอ มันถึงได้จับมือกูไง”  แต่พอผมพูดอย่างนี้ ไอ้บ้าเดย์ก็รีบสวนเลย
“กูกลัวที่ไหน พวกมึงอย่าไปเชื่อไอ้ลูก ดูด้วยนี่ดิลวิลนะคร้าบบบ ผีสิ!ต้องกลัวกู!55||||||”   หนอย..มันทำปากเก่งจริ๊ง

“จริงอ่ะ หึหึหึ...” ไอ้ซีนดูชอบอกชอบใจนะครับที่ได้ล้อพวกผม “งั้นแล้วพวกมึงทำไมต้องแอบจับมือกันด้วยวะ555
สาวๆครับเสียใจด้วยนะครับท่าจะแห้ว55”   หาเรื่องมาสกัดดาวรุ่งไอ้เดย์ไปจะได้หมดคู่แข่งมันไง..ไอ้เลว

“ยุ่งน่า อยากจับกูก็จับมีไรนักหนาวะ กูไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย”  แหม่ ไอ้เดย์ยืดอกรับแมนโคตรๆ
แต่ช่วยแคร์ความบางของใบหน้ากูด้วยครับดิลวิล ไอ้หน้าด้านเอ๊ย!////*//

“อ๋อ.. ตกลงมึงไม่ได้กลัวผีเล้ย แค่อยากจับมือไอ้ลูกคิดขึ้นมาเฉย จริงเด๊..” 
ไอ้ซีนถามย้ำหน้าตามันยียวนน่าเหยียบให้แบนมาก
“เอ้อ!”  ไอ้เดย์ทำเสียงรำคาญเพื่อนมันมากเลยครับ
“แน่นะ!?” คราวนี้กีต้าร์โผล่มาถามย้ำยิ้มๆอีก มันกับไอ้ซีนขำคิกคัก ส่งซิกให้ผมรู้ว่าพวกมันไม่เชื่อไอ้เดย์หรอก
“เอ๊ะ ก็บอกว่าไม่ได้กลัวไง”  ไอ้เดย์ดูหงุดหงิดท่ามกลางความสนุกของเพื่อนๆ
“ดี! ก็ดี! เพราะกูมีความคิดดีๆถ้าขาดมึงไปคงเสียดายแย่ว่ะ”  ไอ้ซีนพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
“เชี่ยไรวะ?”  อันนี้ผมถามไปเองครับ


“ไปบ้านร้าง เอ๊ย! ไปบ้านยายของทิชากัน!!”  พอไอ้ซีนพูดมาแบบนี้ทั้งโต๊ะร้อง  “ห๊า!!!?”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่17 หาเรื่อง...(21/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 21-05-2015 18:45:29

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 17 หาเรื่อง.../2   






“ไปบ้านร้าง เอ๊ย! ไปบ้านยายของทิชากัน!!”  พอไอ้ซีนพูดมาแบบนี้ทั้งโต๊ะร้อง  “ห๊า!!!?”


“ไปพิสูจน์ความกล้า! ท้าตำนาน! แหกทุกกฎความกลัว!!! ...นะนะ วันเสาร์นี้กูว่าฤกษ์ดี สักเที่ยงคืนไปกัน!!!”
ไอ้ซีนตัวนำเลยครับ มันดูคึกคะนองมาก ไอ้กีต้าร์ก็นึกสนุกเอาด้วย มีอีกหลายคนครับที่สนใจคำชวนของคนบ้า
แต่ไอ้เดย์ยืนกรานซะพิรุธเพียบ   “กูไม่ว่างอ่ะ”

ไอ้คิมอมยิ้ม แกล้งแย่งแป็บซี่ดุ๊กดิ๊กไปดูดแบบเนียนๆไม่ให้อิดุ๊กดิ๊กมันรู้ตัว ก่อนจะทำกลบเกลื่อนคืนแก้วไป
แล้วหันมาถามไอ้เดย์  “ไม่ว่าง?...วันเสาร์ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ มึงทำไรวะเดย์?”  เพราะมัวแต่เม้าท์ พอหันกลับมา
กระเทยตาโตเห็นแค่แก้วตัวเองเหลือแต่น้ำแข็ง มันก็นั่งมองแล้วเกาหัวงงๆ หันไปโทษแจ๋วแหว๋วอีก ผมเห็นแล้วขำ

“ทำ......ความสะอาดบ้าน”   เชี่ยเดย์ตอบทุกคนจ้องหน้ามัน เชื่อก็บ้าแล้ว ผมส่ายหน้าเลย
ฝันไปเหอะว่าคนอย่างมันจะเก็บห้อง เห็นท่าจะไม่เวิร์ค ไอ้เดย์เลยอึกอักๆรีบแก้ตัวอีก
“ทำการบ้านอีก! กูโดนพักเรียน ต้องตามงานเยอะเว้ย ไม่ว่างๆๆๆ” 
ไอ้เดย์ดูตั้งอกตั้งใจตอบสร้างภาพ พวกสาวๆบ่นว้าเสียดายกันเป็นแถบ ผมได้ยินแล้วอดกระแนะกระแหนมันไม่ได้
 “อ๋อเหรอครับ... หึหึหึ นึกว่ากลัวผีขึ้นสมอง ที่แท้ก็ขยันจังเนอะมึงอ่ะ”

(เดี๋ยวมึงจะโดน!) เชี่ยเดย์พูดขยับปากไม่ออกเสียง มันขู่ผมแล้วทำท่ากัดปากตัวเองยั่วให้ผมเห็น ผมรีบหุบปากทันที


“.......มึงกลัว?”  พี่อ๊อฟถามทำหน้าไม่เชื่อไอ้เดย์ พี่สรกับพี่นุ่มแล้วก็ไอ้ยูช่วยกันล้อไอ้เดย์ “ป๊อดอ่ะดิ ป๊อดอ่ะๆๆๆ”
“ไม่ได้ป๊อด มันไม่ว่าง วุ้ย!|||||||*||”  ไอ้เดย์ลูบเกรียนตัวเองสีหน้าหงุดหงิดดูตลกดีจังครับ
 

“เดี๋ยวนะยะ! จะไปกันได้ถามทิชาเค้ารึยังว่าไปได้รึเปล่าน่ะ เล่นอะไรกันแผลงๆ”  โฟร์แทรกเข้ามากลางวงครับ
แต่ผมว่ามันก็จริงเพราะเจ้าของบ้านเอาแต่นั่งเงียบนิ่งๆอย่างเดียวเลย เธอไม่พอใจรึเปล่าก็ไม่รู้

แต่แล้วแม่สาวดอกพิกุลเขาก็พูดประโยคเด็ดออกมาครับ  “เอาสิ ไปลองขอหวยกันก็ดีนะ”

“เฮ้ยได้เหรอ!!!?”  ถามอย่างเร็วเลยครับ ไม่ต้องเดาเลยว่าใคร ไอ้บ้าหวยไงครับ ไอ้คะรวยเดย์นั่นแหละ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมองหน้ากันยิ้มๆครับ ผมว่าไอ้สองตัวนี้ต้องรู้ว่าไอ้เดย์กลัวผีขึ้นสมอง แต่มันก็บ้าหวยคั้นโคม่า

“ได้สิเดย์”   ทิชาตอบนิ่มๆ ยิ้มให้ครับ ไอ้เดย์ฟินเลยคือหน้ามันเคลิ้มคิดหาวิธีขูดหวยแล้วล่ะผมว่า
“ผี! นะเว้ย!!”  ผมแอบกระซิบเตือนสติ ไอ้บ้าหวยมันเหมือนจะนึกได้ก็สั่นหน้าตัวเอง สลัดหัวไล่ความคิดชั่ววูบ

 “ยายให้แม่นมั้ยจ๊ะทิชา”  ยัยโฟร์ถามเสียงดังมาเข้าหูไอ้เดย์อีก ไอ้นี่เขาก็หูผึ่งเลย
“อื้ม...คนแถวนั้นก็บอกว่าแม่นมากนะ”  ทิชาพูดมาอย่างนี้ไอ้เดย์เครียดเลยครับ555(มันเครียดแต่ผมขำอ่ะ)

ไอ้ซีนเห็นไอ้เดย์ทำท่าคิดหนักมาก มันก็กล่อม  “เปลี่ยนใจได้นะเดย์....555มึงไปขูดเสาบ้านให้หน่ำใจไปเลย
เพื่อนไปกันเพียบ!ไม่มีอะไรต้องกลัว เดี๋ยวกูเอาไฟแสงสีไปเปิดด้วย ดิ้นเป็นผับได้เลยมึงก๊ากกก55555 ไปดิๆๆ”

แล้วเดย์ก็หรี่ตามองมาที่ผมครับ  “มึงไปมั้ยลูกคิด”
ผมส่ายหน้า ไม่ไปหรอกครับเสียเวลานอนของผมหมด “เดี๋ยวกูไปหลับคาบ้านยายทิชาพอดีเหอะ ไม่อ่ะ”
“โอเค......ถ้าไอ้ลูกไปกูก็ไปอ่ะ”  เอ๊า!!? ไอ้บ้าเอ๊ยแล้วมันพูดอย่างนี้คืออะไรล่ะ ขึ้นอยู่ที่ผมเหรอ แถหาข้ออ้างนี่หว่า

“แต่ไอ้ลูกมันไม่ไปใช่มั้ย งั้นกูก็..”
“กูไปเว้ย!!!”
“เชี่ยลูก!||||||||*||”
“กูเปลี่ยนใจกะทันหันไง...หึหึหึหึ”   ผมแลบลิ้นเอาคืนมันบ้าง555 ทีนี้มันก็ต้องไปบ้านร้างกับพวกไอ้ซีน
สมน้ำหน้ามัน.....แล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองด้วยหาเรื่องใส่ตัวกันบ้าบอดีแท้ T T


สรุปได้ความว่ามีพี่อ๊อฟ ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ แมวเหมียว ทิชา กีต้าร์ ซีน คิม ยู มาร์ค น็อต ไอ้เดย์แล้วก็ผม
รวม 14 คน พวกเราวางแผนตะลุยบ้านร้างในตำนาน ล่า ท้า ...ภารกิจพิชิตเลขเด็ด! เด็ด เด็ด เด็ด เด็ดๆๆๆ(มีเอคโค่)

แล้วมื้ออิ่ม อร่อย ฟรี ก็ผ่านไปด้วยดีครับ พวกรุ่นพี่แชร์กันออกตังค์จ่ายให้พวกรุ่นน้องหมดแก็งค์
ทั้งที่พวกแจ๋วแหว๋วจะจ่ายกันเอง แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วอ่ะนะครับ พวกพี่เขาใจป๋าเลี้ยงยกโต๊ะไปเลย เฮกันสิครับ

......... พอพวกเราออกมาหน้าร้านสเต็ก ก็แยกย้ายกันไปเป็นกลุ่มๆ พวกพี่อ๊อฟ พี่สร พี่นุ่ม พี่โจวมี่ พี่กานต์ ไอ้กีต้าร์
แอ๋มกับเพื่อนสาวอีกสองคน ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไปก๊งกันต่อที่บ้านพี่อ๊อฟ ส่วนพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ทิชา โฟร์
แมวเหมียว ไอ้คิม ไอ้ยู ผม แล้วก็ไอ้เวรเดย์ ไปช็อบปิ้งกันให้สะใจที่ตลาดนัดใหญ่อยู่ก่อนถึงร้านสเต็กไปหน่อย
ก่อนจะแยกกันอีกที คือพวกผู้หญิงไปฉลองวันเกิดที่บ้านแจ๋วแหว๋วต่ออีก แต่กลุ่มพวกผมกลับบ้านเลยครับ

ตอนแรกยังลังเลว่าจะไปเล่นกับพวกดุ๊กดิ๊ก หรือว่าจะไปแจมกับพวกพี่อ๊อฟต่อ(ทางนั้นก็มีสาวนิ)
แต่ติดที่มีคนตามครับ พอไอ้คิมกับไอ้ยูไม่ได้ไป ไอ้เดย์กับผมเลยกลับบ้าน
คือไอ้คิมแม่มันตามกลับไปอยู่เป็นเพื่อนหลาน ไอ้ยูนี่พี่บาสโทรตามหน้าซีดเลยครับ สงสัยจะเกินเวลา55
ส่วนผม...มีสัมภเวสีคอยตามครับ... T T (มีหน้าไปหัวเราะเขาอีก)

เชี่ยเดย์ไม่ยอมให้ผมไปไหนโดยที่ไม่มีมันอ่ะ แล้วมันก็ไม่ยอมให้ผมไปกินเหล้าบ้านเพื่อนด้วย
ความจริงเพื่อนกับพวกพี่ๆก็ชวนพวกผมไปกันทั้งหมด แต่บางคนอยากไปเดินตลาดนัดกันก่อน
เลยแยกเป็นสองกลุ่ม สุดท้ายก็ไม่ได้ไปรวมตัว ป่านนี้สองสาวเพื่อนแอ๋มคงเสียดายกันน่าดู คนชื่อกั้งนั่น
ดูจะชอบไอ้เดย์มาก เขินม้วนต้วนตลอด ตอนลังเลกันอยู่หน้าร้านก็ชวนไอ้เดย์คุยมากเป็นพิเศษ
ไอ้เดย์หนักไปทางยิ้มๆให้ครับ ไอ้หอกนี่มันก็เก็กไปงั้นของมันแหละ ตามันนะเยาะเย้ยผมตลอดเวลา
มันรู้ครับว่าผมสนใจคนนี้ ฮึ่ม!

ผมจะบอกความลับให้นะ รู้แล้วเหยียบแน่นอย่าบอกใครต่อนะ อันที่จริงไอ้ฟายเดย์มันอยากไปแดกเหล้าครับ!
แต่พอดีมีสองสาวมาเกี่ยวแขนชวนผม เขาแค่แกล้งผมเล่นน่ะคงเพราะผมหน้าแดงนิดๆ กั้งบอกว่าผมยิ้มน่ารักดี
อยากได้ฟันแบบนี้บ้าง เชี่ยเดย์มองตาแข็งเลย
คือผมรู้ว่าผู้หญิงเขาพยายามเข้าทางผมนะ แบบชวนผมไปด้วยกัน ไอ้เดย์ที่ดูสนิทกับผมมากจะได้ตามไปด้วยไง
ผมรู้ได้ไงเหรอครับ ก็แม่คุนพูดกับผมแต่ตาช่างมองเพื่อนกูจ๊าง มองตาหวาน น่ารักเชียวครับ 
เพราะอย่างนี้ ........ผมก็เลยโดนไอ้บ้าเดย์มันลากคอไปตลาดนัดเลย -*-


เชี่ยนี่ไม่มีตังค์ด้วยนะ (ให้ไอ้ไลค์ไปหมด) ยืมผมจ่ายอีกเวรเอ๊ย


ขากลับครับ ผมอิดออดไม่อยากนั่งมอเตอร์ไซค์กลับกับไอ้เดย์สองคน แต่ไอ้เดย์ไม่ยอมปล่อยให้ผมไปกับใครเลย
เอาหมวกกันน็อคมาสวมให้ มัดมือชกผมเสร็จสรรพ แต่เที่ยวกลับนี่มันเป็นคนขี่เองครับ ไอ้หอกนี่ชอบแกล้งผม
มันรู้ว่าผมกลัวเลยขี่กระชากให้ผมคอยผวากอดมัน แล้วก็ชอบเบรกรถกระตุกๆ  นี่ถ้าผมมีนมนะคงบี้หลังมันเต็มๆ
ขนาดผู้ชายมันยังไม่เว้นเลยไอ่สาดดดดด/////*//

แล้วรู้อะไรมั้ยครับ..... วันนี้เชี่ยเดย์ยกล้อหน้า! ไอ้บ้านี่มันจะโชว์ผมนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้ตื่นเต้น
ไม่ได้ตื่นตาตื่นใจอะไรทั้งนั้น ผมกลัวหัวหดเลยครับ แหกปากด่ามันให้เอาลงลั่นเดี๋ยวนั้น แทบอยากร้องไห้
มันกลับหัวเราะชอบใจ ผมเลยทุบหลังมันไปทีนึงดังอั๊ก... ถึงยอมเอาลงได้

........................................................

..........................

กว่าจะถึงบ้านกันฟ้ามืดแล้วครับ
ผมทนไม่ไหวพอจอดรถปุ๊บเลยบอกมันว่า ถ้ามันขี่รถอย่างนี้ผมจะไม่ซ้อนมันอีกเด็ดขาด
“กลัวไรวะ สนุกดีออก โคตรมันส์เล้ย555”
“เดี๋ยวกูตกรถ!”
“มึงก็กอดกูแน่นๆสิ////”
“อึก...แม่งมึงนี่....ฮึ่ม..”   ผมจะเอาตัวรอดยังไงดีนะ ผมก็หน้าบึ้งคิดๆๆ มันก็มองหน้าผม ยิ้มๆๆ

“ยกล้อซะขนาดนั้น ....กูกอดเอวมึงไม่ถนัดหรอกเดย์ ขี่ธรรมดาเหอะถึงจะกอดแน่น”   

แม่งโคตรเขินปากตัวเองเล้ยยยยยยยย/////*// อยากเอาหน้ามุดดินว่ะ อายแม่งงงง แต่ก็ต้องตะล่อมมันแบบนี้แหละ


คุณชายเชี่ยเดย์มันยิ้มซะแก้มปริ แล้วมันก็พยักหน้าหน้าเขินๆ ก่อนเอื้อมมือมาดึงหมวกกันน็อคออกจากหัวผม
ไอ้เดย์แกล้งขยี้หัวผมเหมือนหมั่นเขี้ยว มันหัวเราะชอบใจน่าดูอ่ะ ผมก็ดิ้นๆเอาหัวหนีมือมัน มันจะล็อคคอผม
ดีที่เสียงแม่จ๋าตะโกนเรียกมา  “เอ้า! เล่นกันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวก็โดนยุงกัดหรอกลูก! เดย์!” 
จ๋าไม่ได้รอผมกินข้าวเพราะบอกไว้แล้ว แกก็นั่งตัวกลมนั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน ไอ้เดย์เสนอหน้าเข้าไปกอดพุงแม่ผม
แล้วอ้อนคุยกับแม่จ๋าตั้งนานสองนาน ส่วนผมยังเดินกระวนกระวายอยู่หน้าบ้านครับ........ ผมก็คิดนะ
เรื่องที่ไอ้เดย์มันพูดแล้วก็ทำกับผมที่ร้านสเต็กวันนี้
 
ผมหันไปมองมันประจบแม่ผมข้างในบ้าน สองคนคุยกันยิ้มแย้มหน้าบาน สนิทอย่างกับเป็นแม่ลูกกันจริงๆ
ที่ไอ้เดย์มันชอบเอาใจแม่จ๋าของผม เพราะว่ามันจะจีบลูกชายเขางั้นสิ.../////// เจ้าเล่ห์ว่ะแม่ง..
แล้วผมควรจะทำยังไงกับเรื่องไอ้เดย์ดีนะ...

……………….
……….

หลังจากผลักดันไอ้เดย์กลับไปบ้านตัวเองอย่างยากลำบาก ผมบอกจ๋าว่าขอออกไปเอาของที่บ้านเพื่อนแป๊บเดียว 
แล้วผมก็ออกเดินทางไปบ้านไอ้ยูครับ..

บ้านมันเป็นห้องแถวกว้างใหญ่หลายคูหาติดๆกัน ผมก็ไปกดออดเรียกเพราะเขาปิดประตูบ้านแล้ว
“อ้าวลูกคิด เข้ามานั่งรอก่อนสิ ยูมันอาบน้ำอยู่น่ะ”  พี่บาสเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอกพอดี เขามาเปิดประตูให้
 ยิ้มแล้วเดินนำผมเข้าไปนั่งรอไอ้ยูที่โซฟาในบ้านครับ แล้วพี่แกก็ขึ้นไปเรียกไอ้ยูให้

 
พ่อพี่บาสกับน้าไอ้ยูขึ้นไปห้องนอนชั้นบนกันหมดแล้ว เหลือแค่พี่แม่บ้านมาถามว่าผมอยากกินอะไรมั้ย
ผมขอบคุณแต่ไม่เอาอะไร พี่แกก็เดินเข้าหลังบ้านหายไปเลย ผมก็นั่งมองนู่นนี่เคว้งนิดๆ
แหม่...ไม่อยากจะเม้าท์ครับ แต่ขอสักหน่อย เขาไปเรียกกันยังไงอีท่าไหนไม่รู้ น๊านนนน นานครับ ผมแทบหลับรอ

ไอ้ยูไม่มีพ่อแม่แล้วครับ อาศัยอยู่กับน้า แล้วพี่บาสแฟนมันก็เป็นลูกเลี้ยงของน้ามัน
ไอ้ยูเลยได้อยู่บ้านเดียวกับแฟน ดีโคตร..

ที่สุดไอ้ยูก็เสด็จลงมาได้ พี่บาสเดินดุ่มตามมาติดๆ ยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วรีบออกไปข้างนอก
ผมยกมือไหว้พี่เขาแทบไม่ทัน ถามไอ้ยูว่าพี่บาสไปไหน ไอ้ยูก็บอกไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก
ยูมันมานั่งถูหัวตัวเองที่ยังเปียกๆข้างตัวผม มันถามยิ้มๆ
“มีไรวะลูกคิด ตามกูมาถึงบ้านทำไม” 
“ยู.......กูมีเรื่องปรึกษามึงอ่ะ”
“เรื่อง?”
“...กูว่า............เชี่ยเดย์มันจีบกูว่ะ! ทำไงดีวะ!?”
“หึหึ5555555”   ไอ้ห่านี่ผมอุตสาห์ลุ้นไม่ตกใจไม่พอ มาขำผมอีก..

“เอ๊า! ขำเชี่ยไร กูจริงจังนะเว้ย กูไม่ล้อเล่นนะยู มึงช่วยกูคิดทีดี๊~~”
“ลูกคิด555 จะไม่ให้กูขำได้ไงวะ มึงใช้คำว่าจีบเหรอ5555”
“อ้าว...ทำไมวะ ไม่ใช่เหรอ หรือมึงว่ามันไม่ได้จีบกูเหรอ นี่กูคิดมากไปเองใช่ป่ะ”
“เปล่าๆ555 คือที่กูขำเนี่ย ขำที่กว่ามึงจะรู้ตัวมันก็เลยคำว่าจีบไปแล้วล่ะไอ้ลูก!555”
“หมายความว่าไงวะ? เลยคำว่าจีบ???”
“ กูว่าไอ้เดย์มันคิดว่ามึงเป็นของมันไปแล้วด้วยซ้ำ55555 แม่งหวงยิ่งกว่าไข่มันอีก555”

ไอ้ยูตอบมาแบบนี้ ผมคิดตาม ก็เออ.......ท่าจะจริงของมันว่ะ...อายเพื่อนแม่งงงง//////*//
“ยู ....ถ้ากูไม่ชอบมัน มันจะซ้อมกูมั้ย||||||”
“5555555 มึงแม่งตลกว่ะลูกคิด555”
“กูว่ามึงแหละ ตลกเกินไปแล้วเชี่ย -*-  ”
“55โธ่ อย่างอนน่าก็กูขำนี่.. แล้วนี่มึงจะเอาไง?”
“ก็ถ้ากูรู้ กูจะถ่อมาถามมึงถึงนี่เหรอไอ่ฟาย ช่วยกูคิดหน่อยดี๊~~ ไม่งั้นกูกลับบ้านไปนอนไม่หลับแน่”
“กลับทำไม... นอนกับกูมั้ย”
ไอ้ยูพูดเสียงนุ่มกับผมขึ้นมาซะเฉยๆ ผมมองหน้ามันขมวดคิ้ว แล้วดันนึกถึงคำที่ไอ้บ้าเดย์พูดไว้ซะได้

[เพื่อนกัน....มันดี]

“เหวอออออ!!!!!”
ผมโดนไอ้ยูมันกดลงไปนอนบนโซฟาครับ แรงนักกีฬาผมดิ้นไม่หลุดจริงๆ
ถึงมันจะเตี้ยกว่าผมแต่พอมันมาขึ้นคร่อมบนตัวผมแบบนี้ ผมก็กลัวกำลังของมันไม่น้อยเลย
ผมด่ามันเสียงสั่น “เชี่ยยู!!!!|||||||| มึงอย่านะไอ่สัด! ออกไป!!!!”  ยูไม่ฟังแต่กลับค่อยๆพยายามยื่นหน้าเข้ามา
จนใกล้กับหน้าผมขึ้นเรื่อยๆ  มันทำท่าจะจูบผม!!!  “อย่านะเชี่ย! กูเลิกคบมึงจริงๆด้วยเชี่ยยู!!!”

ผลัวะ!!!!

ไอ้ยูไม่ทันจูบปากผมครับ พี่บาสมาข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตบหัวไอ้ยูจนมันหน้าเบี้ยว หนีไปนั่งยองข้างโซฟากุมหัวตัวเอง
“โอ๊ยยยยยยย เจ็บ! พี่บาสอ่ะ ตีแรงไปแล้วนะ”

ผมลุกมานั่งหอบ งงครับ.. มองหน้าพี่บาสที่ท้าวเอวจ้องไอ้ยูหน้าหงิก สลับกับไอ้ยูที่ทำหน้าเบะเพราะโดนตบหัว

“มึงเล่นเชี่ยอะไรเนี่ยยู!”  ผมยังโกรธมันนะ ใจหายใจคว่ำหมด ไอ้บ้านี่ดันขำก๊าก มันตั้งใจแกล้งผม
“โธ่ไอ้ลูก! กูแค่ลองแหย่มึงดูว่ามึงชอบผู้ชายรึเปล่าแค่นั้นแหละ! พี่บาสก็แอบดูอยู่ กูจะไปทำอะไรมึงจริงกันเล่า55”

“อ๋อ นี่ถ้ากูไม่อยู่ มึงเอาจริงใช่มั้ยยู!?”  โดนพี่บาสสวนขึ้นมา ไอ้ยูรีบเข้าไปกอดแฟนเลยครับ
“โหยพี่บาส~~~!~ ผมแค่เล่นๆนะ พี่บาสเป็นคนบอกให้ทำเองไม่ใช่เหรอมาหึงผมทำไมครับ”

อ้าว........คดีพลิก นี่ความคิดพี่บาสเหรอ
“ก็พี่บาสสงสัยว่ามึงมาหากูถึงนี่คนเดียว มันแปลกๆ กูก็รู้อยู่แล้วล่ะว่ามึงคงอยากคุยกับกูเรื่องไอ้เดย์
ตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว มึงมองกูเหมือนอยากถามอะไรกูตลอดเลย ก็เลยเล่าให้พี่บาสฟัง พี่บาสถามว่ามึงเป็นมั้ย
..แบบชอบผู้ชายรึเปล่า กูก็ไม่รู้  พี่บาสเลยให้กูลองรุกมึงดูเล่นๆ ดูซิว่ามึงจะทำไง...”

“ไอ่ห่า..../////*// กูตกใจหมด... แล้วนี่ถ้าเกิดกูยอมมึงขึ้นมาพี่บาสจะทำไง”

“ก็แจมด้วยอีกคนมั้ง555”   ผมสะดุ้งเฮือกเลยพี่บาสเล่นตอบผมแบบนี้ ไอ้ยูยังเหวอ
“ล้อเล่นน่า55 ไม่ชอบแบบหมู่เว้ย ลูกคิดไม่ต้องกลัวไป ถ้าไอ้ยูมันลืมตัวหน้ามืดพี่จะเล่นมันยิ่งกว่าเมื่อกี้ให้เอง”
ฟังคำตอบแบบนี้ผมค่อยใจชื้นนั่งติดเบาะหน่อย

“ลูกคิด ไอ้เดย์มันเคยทำอะไรมึงรึเปล่า”  จู่ๆไอ้ยูก็มานั่งข้างๆถามผมยิ้มๆ ผมสะดุ้งรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่เคย!//// สักกะติ๊ด”
“จริงอ่ะ เฮ้ยเป็นไปได้ไงวะ นิสัยอย่างมัน..”  ไอ้ยูทำหน้าไม่เชื่อครับ ยิ้มล้อเลียนผมไอ้บ้านี่เซ้นต์ดี
“ก็...ไม่จริงๆ....ยัง..ไม่เคยจูบกันจริงๆนะ”  ผมไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมด ผมไม่เคยจูบกับเดย์จริงๆนี่


“งั้นมึงต้องลองจูบกับมันก่อน มึงถึงจะรู้ใจตัวเอง ว่าควรทำยังไงต่อไป”
 
“ห๊า....|||||||||”    จริงดิ!!!  แนะนำให้กูไปจูบมันเนี่ยน๊ะไอ่ห่ายู! -*-


.................... ออกมาจากบ้านไอ้ยูแบบมึนเลยครับ...... เชี่ยยยย  ใครจะไปกล้าจูบไอ้เดย์
ผมยืนกัดปากตัวเองอย่างเขินๆ ขณะที่รอรถเมล์มา แล้วคิดหาทางออกของเรื่องนี้

 ต้องหาทางจูบไอ้เดย์ตอนที่มันไม่รู้ตัวน่าจะดีที่สุด เพราะไม่อย่างนั้นมันจะเหมาเอาว่าผมชอบมันไปเลย
แต่นี่ผมยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรในใจผม..... ผมคิดว่าผมไม่น่าจะชอบผู้ชาย และก็ไม่น่าจะรักมัน
แต่ผมกลับไม่เคยพูดว่าจะเลิกคบกับไอ้เดย์ แบบที่พูดกับไอ้ยูตอนถูกจู่โจมเลยสักครั้ง

อ่า................ งานยากชะมัด จะจูบไอ้เดย์ยังไงไม่ให้มันรู้ตัววะ//////   เฮ้อเวรแท้ธีทัตเอ๋ย...


+++++++++++++++++++++++++++++++++

ผมยังคิดเรื่องไอ้เดย์ไม่ออก เผลอๆก็ถึงวันศุกร์แล้วครับ วันนี้มีแข่งบาสชิงแชมป์
ไอ้ยูแข่ง ห้องเราโดนเกณฑ์ไปเชียร์... และวันนี้ไอ้คุณดิลวิลได้มาโรงเรียนแล้ว คนงี้หลบตามันเป็นแถบ
ไอ้แสบก่อเรื่องไว้ฉาวนี่ครับ  ผมอยู่กับมันจะยิ่งเด่นเลยพยายามเดินหนีเวลาเจอมันที่โรงเรียน
แต่ก็รู้กันดีใช่มั้ยครับว่าไอ้คุณชายเชี่ยเดย์มันหน้าด้าน! มันก็ตามตูดผมทุกครั้งที่มีเวลาว่างนั่นแหละ

พอหลังพักเที่ยงก็โดนเรียกรวมตัว นักเรียนห้องที่ถูกเลือกต่างชั้นกันไปราวห้าห้องได้ (ห้องที่ไม่มีสอบ
มีเพื่อนเป็นสมาชิกทีมบาส คาบว่างเยอะและในช่วงนี้ไม่มีวิชาใดเร่ง) ขึ้นรถไปเชียร์ทีมบาสโรงเรียนครับ
จู่ๆไอ้เดย์ก็แอบวิ่งหลบอาจารย์มาเนียนๆไปต่อแถวคนที่เช็คชื่อแล้วขึ้นรถกับพวกผมด้วย ห้องผมขำกันคิกคัก
อาจารย์จำไอ้เดย์ไม่ได้ครับ เพราะแกไม่ได้ประจำชั้นห้องผม ไม่ได้สอนพวกผมด้วย เป็นครูพละที่โดนไหว้วานให้มาคุมเด็กอีกที
 
“โดนพักการเรียนแล้วมึงยังหนีเรียนมาอีกนะเดย์ เลวว่ะแม่ง”  ผมบ่นมัน มันยิ้มให้ผม...สมองมันคงมีปัญหา
ไอ้เดย์ไล่ไอ้คิมให้ไปนั่งเบียดพวกกีต้าร์กับซีนแทน ส่วนมันมานั่งข้างผมกับไอ้ยู ผมเหล่มองไอ้ยูที่อมยิ้มอยู่

“ลองรึยังไอ้ลูก?”  ยูแอบกระซิบถามผม ผมรีบสั่นหน้า มันก็ขำคิกคักจนไอ้เดย์ระแวงหันมาถามว่าขำอะไรกัน

“ยุ่งน่า พวกกูไม่ได้ขำมึงก็แล้วกัน”     เปล่าคือความจริงเรื่องมึงเลยแหละ.. 

“ไปโรงเรียนไรกันวะ”  เดย์มันถามแล้วล้วงลูกอมในกระเป๋าเสื้อตัวเองมาให้ผมแกะ... แล้วก็เอาไปแดก
แบบแม่งไม่แกะเองวะ////*//  “ไม่รู้เว้ย”  ผมตอบมัน มันนึกว่าผมงอนมั้ง แกะลูกอมอีกเม็ดมาไล่ยัดปากผมบ้าง
ผมก็หันหน้าปิดปากหนี มันก็บอก “ถ้ามึงไม่แดกเม็ดนี้นะลูก มึงต้องอมในปากกูแล้วล่ะ” 

“เชี่ยนี่!/////*// เอามานี่กูอมก็ได้” 
จะหยิบมันไม่ให้ครับ บีบปากผมให้ยอมกินจากมือมันจนได้ อายไอ้ยูที่นั่งข้างๆฉิบหาย


…………………………………………

………………………..

……..   ไม่นานนัก รถก็มาจอดในโรงเรียนที่ใช้จัดงานแข่งบาสครับ... ผมไม่อยากลงจากรถเลย
โอ้พ่อจ้าวววววววววววววววววว!!!
ผมน่ะตาค้าง อึ้งแดกตั้งแต่ตอนรถโรงเรียนเราขับผ่านป้ายชื่อโรงเรียนนี้แล้วครับ 

นี่มันโรงเรียนลูกคุณหนูร้อยละ80%เลยนะ และผมจำไม่ผิดแน่ว่าไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมไปมันก็เรียนที่นี่แหละ!
คือแปลว่าไอ้ไลค์ก็อยู่โรงเรียนนี้! และแปลอีกทีคือ นี่มันโรงเรียนพวกไอ้ไลค์อ่ะ!


 ฉิบหายจริงๆและให้ตายหอกเห๊อะ ส๊าธุ! ||||||||||อย่าให้กูเจอใครเล้ย ฮืออออ T T





tsktonight…
*** ขอให้คิดถึงวิ คิดถึงหนุ่มๆรักเรื่องนี้นานๆนะจ๊ะ จะได้มีแรงแต่งต่อไป555 ซ๊าธุ โอมเพี้ยง^^
ปล. เราขอบอกและย้ำให้แฟนๆเข้าใจตรงกันนะจ๊ะว่า เรื่องนี้ใสๆค่า (อย่างน้อยก็ใสกว่าเรื่องก่อนนะ55)

meuy /// ขอบคุณจ้าชอบคนอ่านเรื่องนี้มากอ่ะ55 ถึงเดย์จะโหด แต่เม้นท์ให้วิได้ตลอดๆๆๆนะคนแต่งไม่โหดนะจ๊ะ
janamanza /// ลูกคิดบอกนางแค่รู้ตัวช้า เป็นไงล่ะตอนนี้นางรู้ตัวแล้วนะ55555 (แต่งไปแต่งมาวิจะเอ๋อแทนนางแระ)
Maple /// ถ้าฟินต้องอ่านให้จบน๊าขอบคุณค่า ส่วนเรื่องบอกรักนี่วิคาดเดาความบ้าของพระเอกเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ55
Kalamall /// น้องยูเป็นเด็กดีออก เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆตลอดทุกตอนแน่นอนค่ะ (ป่าวหรอกมันกลัวเดย์ซ้อมอ่ะ55)
kaokorn /// ลูกคิดก็แค่ขาสั่นเท่านั้นเองค่ะ555 เดย์บอกว่ายังไม่ทันไรเล้ย  (ขอโทษค่ะคนแต่งซาดิสม์เล็กน้อย)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่17 หาเรื่อง...(21/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 22-05-2015 02:07:36

 ชอบที่ยูพูด ฮ่าๆ  ตอนหน้าขอจูบหนัก จัดมาเต็มๆเลยนะ 
น้องลูกเขินได้น่ารักมาก  ซับน้ำตา* ลูกสาวเจ้โตเป็นสาวแล้ว   ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่17 หาเรื่อง...(21/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 22-05-2015 03:54:13

สนุกๆ ลูกคิดน่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่17 หาเรื่อง...(21/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 25-05-2015 16:43:03

ลูกคิดน่ารักมว้ากกกก อ่านทุกตอนจะต้องขำลูกคิดตาหลอด 5555+
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 18 ไม่เชื่อ...(27/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 27-05-2015 00:22:00

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 18  ไม่เชื่อ.../1 






เมื่อทุกโรงเรียนมากันครบ ประธานกล่าวเปิดงาน สวัสดีและยินดีต้อนรับนักกีฬา นักเรียนของทุกโรงเรียนเรียบร้อย
ก็ถึงเวลาแข่งๆๆ มุ่งมั่นกันจนไฟลุกเชียวล่ะครับ กองเชียร์ก็เฮๆๆๆกันเข้าไป

และในที่สุดก็ถึงคิวทีมบาสโรงเรียนเราแข่งครับ ถ้าชนะรอบบ่ายนี้ ก็รอแข่งชิงอีกรอบตอนเย็น
วิ่งฉี่กันให้วุ่นครับก่อนโดนต้อนขึ้นนั่งสแตนด์ อยู่สูงแล้วลงลำบาก ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันจะเด่นเวลาเดิน
คนชอบมอง ยิ่งเป็นเด็กต่างโรงเรียนกันทั้งนั้นด้วยแล้ว พวกผมเลยรวมหัวกันนั่งมันแถวล่างนี่แหละ
ไอ้เดย์ ผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ แล้วก็ไอ้คิม นั่งเรียงหน้ากระดานกันตามนี้เลยครับ ส่วนพวกดุ๊กดิ๊ก โฟร์ แมวเหมียว
นั่งต่อข้างหลังพวกเราขึ้นไปขั้นหนึ่ง

“มึงฟิตมั้ยเนี่ยไอ้ยู กูเห็นอาทิตย์นี้มึงซ้อมน้อยลงกว่าเดิมนะ” 
ไอ้ซีนยื่นหน้าไปถามไอ้ยูที่นั่งเก้าอี้ยาวของนักกีฬาด้านหน้าพวกเรา ยูหันมายิ้มตาหยีให้ไอ้ซีนหยีตอบแล้วว่า 
“ใกล้แข่งทุกนัด กูก็ซ้อมหนักก็ฟิตตลอดแหละน่า55 มึงก็รู้ว่ากูต้องซ้อมทุกเช้าทุกเย็น แต่โค้ชบอกอย่าโหมเกินไป
เดี๋ยวบาดเจ็บขึ้นมาจะซวยเอา มันก็เลยต้องเพลาๆลงบ้าง กูถึงมีเวลาไปเที่ยวกับพวกมึงบ้างไง55”

“มึงว่าโรงเรียนเรามีหวังได้ถ้วยรึเปล่าวะ”  ไอ้กีต้าร์ถามบ้าง ในโรงยิมเริ่มมีคนร้องเพลงเชียร์กันบ้างแล้ว

ไอ้ยูหันหน้ามาหาพวกผมอธิบายให้พวกผมฟังหน้าสลอน
“จะว่าไปตัวเอกงานนี้ก็ไม่ใช่กูด้วย ถ้วยนี้เน้นผลงานพวกรุ่นพี่ม.6เว้ย พวกม.5อย่างกูเดี๋ยวปีหน้าก็ได้เสียบแทนหมด
กูเป็นตัวจริงก็จริงอยู่ แต่วันนี้ยังไงก็ต้องสลับกันเล่นกับพวกพี่ๆให้หมด แข่งครั้งสุดท้ายของรุ่นพี่เขาแล้ว
กูก็คอยช่วยไม่ให้เขาเหนื่อยมาก แล้วก็เป็นกำลังเสริม แต่พวกมึงไม่ต้องห่วงนะยังไงกูก็เต็มที่เว้ย นอนรอได้เล้ย
ไม่ที่หนึ่งก็ที่สองล่ะงานนี้ ไอ้ที่น่ากลัวก็เห็นจะมีแค่ทีมโรงเรียนเจ้าภาพนี่แหละ พวกมึงเตรียมอยู่ถึงเย็นได้เลย55”

“โห่~โม้ป่าววะ555”  ไอ้คิมแกล้งแซว แต่พวกรุ่นพี่ที่นั่งข้างๆไอ้ยูหันมามองกันให้ควัก
ไอ้กีต้าร์สะดุ้งไหวตัวรีบตะครุบปิดปากไอ้ดำแทบไม่ทัน

“555 555” จู่ๆไอ้บ้าเดย์เขาก็หัวเราะขึ้นมาครับ พวกผมหันไปมองมัน มันก็โชว์มือถือให้ดูว่าพวกไอ้มาร์คไอ้น็อต
ส่งข้อความมาด่ามันที่หนีมาคนเดียวไม่ชวน

“แล้วทำไมมึงไม่ชวนพวกมันมาล่ะ”  ผมเอียงคอหรี่ตาถามไอ้เดย์
“ก็บ่ายไอ้พวกนั้นมันมีสอบย่อยแต่กูยังไม่ได้เรียนอยู่คนเดียว ยังไงกูก็โดนให้อ่านหนังสืออยู่ดี หนีตามมึงมาซะเลย”
“แน่ใจนะว่ามึงเด็กสายวิทย์เนี่ย ทำตัวลอยชายผิดเพื่อนผิดฝูงไปรึเปล่าวะ”
“ไม่ผิด”
“มึงอ่ะผิด!”
“งั้นมึงก็ผิด”
“กูผิดอะไร!?”
“นั่นสิ แล้วกูผิดอะไรวะ .. ว่าไงครับ?คึคึ////”   คุยกับมันไร้สาระสิ้นดี เชี่ยนี่ขำคิกคักแล้วแอบจับมือกูทั้งปี

แต่ท่ามกลางฝูงลิงเถื่อน เอ๊ย ท่ามกลางผู้คนมากมาย มากหน้าหลายตาขนาดนี้ ใครเห็นได้กลายเป็นจุดสนใจ
อายเขาตายเลย ถึงแม้ไอ้หน้าหล่อใจคด (คิดกินเพื่อน) มันจะใจกล้าหน้าด้านบอกไม่เห็นต้องอาย ไม่หนักหัวใคร
ยังไงกูก็อายครับเชี่ย!////*// เลยหยิกมือมันให้ปล่อยออก

 อิพวกดุ๊กดิ๊ก โฟร์ แมวเหมียว แถวข้างหลังนี่แซวผู้ชายอิ๊อ๊ายวี้ดวิ้วน่ารำคาญมากครับ
“ว้ายๆ หล่อนดูสิๆ ที่เดินเข้ามาใหม่นั่นหล่อบาดขั่วหัวใจน้องดุ๊กดิ๊กเหลือเกินค๊า~อ๊ายๆมีว่าที่เมียรึยังคะ
คุณว่าที่ผัวขา~โฮะๆๆ/////นี่อิโฟร์อิแมวเหมียวงานนี้กูต้องเก็บใส่ถุงกลับบ้านให้ได้สักคนล่ะ555”
ผมหันไปแหงะหน้ามองมันขำๆนะแต่ไอ้คิมนี่มาเป็นเสียงเลยครับ
“เช็ดน้ำลายมึงหน่อยพงศ์เทพ! หกรดหัวกูหมดแล้วห่า!”  คิมมันหันไปพูดใส่ดุ๊กดิ๊กแบบรำคาญน่าดู
ดุ๊กดิ๊กกรี๊ดอารมณ์เสียสั้นๆแค่อ๊าย! แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ไอ้คิมครับ โฟร์กับแมวเหมียวซุบซิบกัน
แล้วเป่าหูดุ๊กดิ๊กคนละข้าง แซวซะเสียงดังได้ยินชัดกันทุกคนว่าไอ้คิมท่าจะหึงนะงานนี้

“เห๊อะ! อย่ามโนได้มั้ยครับ ขอร้องเลยๆ ไว้ถ้าได้มันแล้วกูได้ทองกองท่วมหัวก่อนนั่นแหละค่อยมาคิดกัน!
อย่างอิดุ๊กนี่กูว่านอกจากจะไม่ได้เชี่ยไรแล้ว น่าจะเสียด้วย..อารมณ์เสียชิบของกูเหี่ยวหมดฟีบคอตีบกันพอดี!”

ได้ยินไอ้ดำเชิดใส่ขนาดนี้กระเทยสวยกัดปากเจ็บใจ แม่งนั่งหน้างอเป็นคอห่านเลยครับ
“ทำอย่างกับกูอยากจะได้มึงงั้นแหละอิดำ! อิสิ้นคิด! กูอ่ะสวยและเลือกเว้ย! ใครจะไปคว้าควายสองขาแบบมึงยะ!”
“เหรอ~ อย่ามาแอบดูเป้ากูจนน้ำลายหกอีกก็แล้วกัน”
“อ๊าย!!!/////*// อย่ามาใส่ร้ายกูนะอิปากโสโครก!”     นังดุ๊กดิ๊กมันเถียงหน้าแดงเลยแฮะ ไอ้คิมยิ่งจี้
“เหรอ! วันก่อนกูเดินถอดเสื้อข้างสนามตอนเรียนพละเสร็จ มึงมองกูทำไม!”
“มึงติดป้ายห้ามมองรึไงล่ะอิห่า!/////*//หืมมมม! กูมองเลยไปหรอก!” 
“อ๋อเลยลงไปจ้องเป้ากูเลยงั้นดิ!”
“มึงจะบ้าเหรอ!!!/////*// กูไม่มองของมึงให้เสียสายตาหรอก! ของคนอื่นก็ว่าไปอย่าง! เออะ..แหม่..กูก็มีบ้าง..”
โอ๊ะ..พวกผมสะดุ้งนั่งกุมเป้าเลยสิครับ อิดุ๊กดิ๊กมันมองของใครบ้างวะ

“กูว่าตามึงคงเสียจนบอดไปแล้วล่ะ! วันนั้นมึงจ้องกูจนเดินชนไอ้โฟร์อ่ะ กูเห็นนะเว้ยยังจะมาเถียง”
“อ๊าย! อิคิมมึงจะเอายังไงกับกูห๊า ก็บอกว่าไม่ได้มองๆๆๆๆ////*//”
“ยอมรับมาเห๊อะ.. หึหึหึ อยากได้กูก็พูดมาตรงๆดี๊อิดุ๊ก! 555555555”
“อี๋~~~~~~~ คิดว่าตัวน่ากินตายล่ะ! จ้างให้ล้านนึงกูก็ไม่เอา!”
“งั้นกูให้มึงฟรีเลยแล้วกันจะได้หายแรด! ป่ะ! ใต้ท้องรถโรงเรียนม๊ะ สักดอกสองดอกกก!!!”
“กรี๊ดดดดดดดด! อิคิม! ปล่อยกูนะ! อิผีบ้า!กูไม่ไปๆๆ!/////*//”

ฮากันทั้งแถบล่ะครับ ไอ้คิมมันลุกไปดึงมืออิดุ๊กดิ๊กจะลากไปซั่มกันใต้ท้องรถโรงเรียนที่จอดอยู่ด้านนอก
นังดุ๊กดิ๊กโวยวายให้เพื่อนช่วย นี่ถ้าไม่ติดพวกผู้หญิงแถวบนกับนังโฟร์นังแมวเหมียว สงสัยโดนไอ้คิมฉุดไปแล้ว55
ไอ้คิมหยุดได้เพราะเห็นโค้ชหันมามองๆ คงกลัวโดนด่า นักกีฬาไม่มีสมาธิยืดกล้ามเนื้อเพราะมัวแต่ดูมัน

“โธ่!~ ถุ้ย! นึกว่าจะแน่!”  แกล้งดุ๊กดิ๊กได้ไอ้ดำก็กลับมานั่งที่อย่างมีชัย คงสุขใจมันแล้วเย็นนี้แดกอะไรก็อร่อยเหาะ

ไอ้ซีนยื่นหน้าไปล้อเลียนไอ้คิม  “มึงก็ชอบไปแกล้งมัน วันหลังก็เอาจริงซะทีสิวะ! มันจะได้เงียบปาก
ไม่กล้าเถียงผัวขา~สักคำเลยไง555ก๊ากกก5555”  ไอ้คิมฟังแล้วด่าไอ้ซีนปัญญาอ่อนก่อนส่ายหัว
“ฮึ! มึงเก็บไว้ใช้กับไอ้ต้าร์ให้ได้ก่อนเหอะวิธีเนี้ยะ กูเห็นทุกวันนี้พวกมึงยังเถียงกันอยู่เลย แถมไอ้ต้าร์ชนะด้วย555”

“อ้าวๆเชี่ยคิม! กูเกี่ยวอะไรด้วยวะ”  กีต้าร์บ่น ทำหน้าระอาพวกมันสองคนครับเล่นคุยกันข้ามหัวมันไปมา

ไอ้ซีนอมยิ้มแล้วเอียงหน้าไปพูดใกล้ๆหน้าไอ้กีต้าร์เลยครับ “ก็ยังไม่เคยได้เอาจริงสักทีนี่หว่า..หึหึหึหึ
ของอย่างนี้มันต้องลองสักครั้งก่อนเนอะต้าร์เนอะ ถึงจะรู้ว่ามันจะได้ผลป่าว ..คึคึคึ  ไอ้คิมมันท้าทายเราว่ะ
คืนนี้จัดกันสักสี่ห้าดอกเป็นไงครับ..ที่รัก”  เชี่ยซีนพูดเสร็จก็เลียริมฝีปากล่าง ทำตาเยิ้มใส่ไม่พอ เลื่อนมือไปจับไปลูบ
แถวต้นขาไอ้กีต้าร์ซะด้วย!  เพื่อนซี้มันก็มองหน้าแล้วยิ้ม ไม่ปัดมือออกด้วยนะแต่ดึงไอ้ซีนมากอดคอซะเฉย
ก่อนจะหลุดขำกันไม่หยุดเหมือนเพิ่งเล่นเนื้อมา (อ้าวไอ้พวกนี้แม่งบ้านี่..กูฟังไปฟังมาเกือบเคลิ้มเชื่อจริงแล้วไอ่สัด)

“อ๊าย! อร๊ายยยยย!////// ว้ายๆแกดูๆแกดู๊~!!!”   .......... เสียงพวกสาวๆบนแสตนด์เชียร์ครับ ถูกอกถูกใจกับฉากเด็ด


แล้วไอ้เดย์ก็มากระซิบใกล้หูผมครับ  “เฮ้ยไม่ต้องไปอิจฉาพวกมันหรอกไอ้ลูก เดี๋ยวเย็นนี้นะ กลับถึงบ้านปุ๊บ!
กูจัดให้มึงเน้นๆแบบถึงอกถึงใจ เอาไปคุยข่มพวกเชี่ยนี่ให้หมดเลย รับรอง! ของกูเด็ด! ////ไว้ใจกูๆ!!” 

 จันนะไรกว่านี้มีอีกมั้ยไอ่สาดดดดดดด////*//

ผมระอาเชี่ยเดย์สุด ได้แต่ขมวดคิ้วกัดปากหันไปถลนลูกตาขู่มันให้เงียบปากไปเลย แต่มันหัวเราะหน้าผมอ่ะ
แล้วผมก็เผลอมองปากมันเข้า..................... เชี่ย! ชั่วพริบตาเดียวกลายเป็นผมที่คิดอกุศลกับมันซะเอง /////
หันหน้าหนีแทบไม่ทันเลยครับ พยายามเบี่ยงเป้าสายตาไปโฟกัสจุดอื่น หายใจเข้าออกลึกๆหลายๆที สงบใจครับ..

ภารกิจพิชิตฝัน..เอ๊ย! ไม่ใช่ๆๆๆ ภารกิจพิชิตปากไอ้เปรตเดย์
 ทำไงดีว๊า~~~?  ผมถึงจะได้ลองจูบไอ้บ้านี่แบบที่ไม่ให้มันรู้ตัวได้ กลัวแต่มันจะไหวตัวทัน
แล้วจับผมปล้ำซะก่อนอ่ะดิ ......คิดไปคิดมาก็เผลอเหล่ตาไปมองปากไอ้เดย์อีกแล๊ววววว!  บ้าเอ๊ย!
ทำไมปากไอ้หอกนี่ดูดีจัง อ๋อใช่สิมันเป็นคนบอกเองว่าไม่ชอบสูบบุหรี่เดี๋ยวปากดำไม่น่าดูด ท่าจะจริงครับ
ปากมันบางแต่ไม่ถึงกับบางมาก ผมว่ากำลังดีได้รูป แถมดูสุขภาพดีสีแดงระเรื่อ....โคตรน่าจูบเลย.....................

“..ม..มองอะไรวะลูกคิด!?”   โดนไอ้เดย์จับแขนผมเขย่าๆสะดุ้งเลยครับ ลืมตัวมองตามแต่ปากมันเนี่ย
มันพูดอะไรไปบ้างผมไม่ได้ฟังเข้าหูเลย ที่จำได้ครั้งสุดท้ายก็ที่มันชวนกลับบ้านแล้วจะ...  ไอ้บ้านี่/////*//

“เฮ้ยๆ พวกมึง อย่างนี้ก็หมายความว่าใครเงียบปากไม่เถียงนี่ได้เป็นเมียดิวะ555 แล้วถ้าเกิดวันไหนไอ้ซีน
ไม่เถียงไอ้ต้าร์ขึ้นมาก็แปลว่า....555555555”   ไอ้ดำคิมหัวเราะสะใจไปมั้ย มันสะกิดข้ามช็อทมาถามผมกับไอ้เดย์

แต่ไอ้ซีนไม่ปล่อยให้พวกผมขำนานครับ มันรีบแก้ทันที   “หึหึหึ กูเชื่อฟังเมียเว้ย!ก๊ากกก5555555”   
มันหัวเราะได้ไม่เท่าไหร่หรอก โดนไอ้กีต้าร์ตบเข้าท้ายท้อยเสียงดังป๊าบ ตามด้วยหยิกนมครับ
ไอ้ซีนแหกปากร้องขอโทษ ขอให้ปล่อยจนผมขำก๊ากยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก


“55555”  ผมกำลังหัวเราะไอ้พวกเพื่อนบ้าไร้สาระอยู่ดีๆต้องหุบปากแทบไม่ทันเลยครับ เห็นกลุ่มไอ้ไลค์เดินเข้ามา
แม่งมายืนดูเขาเตรียมแข่งบาสกันไม่ใกล้ไม่ไกลจากแสตนด์ที่พวกผมนั่งกันอยู่เสียด้วย
ไอ้ไลค์มองมาทางแถบโรงเรียนผมครับ ลักษณะท่าทางเหมือนมองหาใคร มันหยุดสายตาชะงักที่ไอ้ยูครับ
แล้วมองเลยมาเห็นผมก็ชะงักอีก ผมสะดุ้งรีบหลบตาไอ้ไลค์ ทำเป็นเกาหัวเกาหูตัวเองหันหน้าหนีไปทางไอ้เดย์

ไอ้เดย์ก็จ้องผมเหมือนสงสัยว่าเป็นอะไร  “คัน? ไม่อาบน้ำมาวะลูกคิด”    ดู...ไอ้บ้าเดย์มันหาว่าผมสกปรก
“มึงสิไม่อาบน้ำมา!/////*// ยุงกัดกูเมื่อคืนเว้ย”  ผมก็แถไปก่อนแล้วเปลี่ยนเป้าหมายเรียกไอ้ยูที่อยู่ข้างหน้ามาคุยด้วย

“ไหนว่าพี่บาสจะมาไงวะยู” ผมถามไอ้ยูก็หน้าหงอยขึ้นมาทันทีเลยครับ 
“เมื่อเช้าเขาคงงอนกูว่ะ ไม่รู้จะยอมมารึเปล่า ป่านนี้แล้วยังไม่มาคงไม่มาแล้วมั้ง”
“ขยันงอนกันจริงเว้ย มึงขัดใจอะไรพี่เขาอีกล่ะ”
“ขัดใจที่ไหนเล่า เขาหึง...เฮ้อ ไม่เข้าเรื่องอ่ะดิ เรื่องตั้งนานแล้วก็ไม่ยอมหยุด”
ไอ้ซีนรีบเสนอหน้ามาเลยครับ งานเสือกต้องมา  “เรื่องอะไรวะๆๆ” 

“ก็......เมื่อเช้าอาบน้ำอยู่ แล้วไอ้เคิร์ก(คนที่ยูเคยชอบ)แม่งดันทักแชทมาหาแต่เช้า พี่บาสก็ดันมาตามกูที่ห้อง
เห็นโทรศัพท์กูเตือนให้อ่านแชทอีก ซวยฉิบหายอ่ะ ให้รู้ว่ายังคุยกับคนนี้ไม่ได้แท้ๆ”
 ไอ้ยูถอนใจแล้วถอนใจอีก

“ไรวะ55 ร้ายนะเชี่ยยู มึงแอบมีกิ๊กเหรอวะ”  ไอ้เสร่อเดย์แทรกมาหัวเราะกลางวงที่เขาฟังกันเครียดซะงั้น ไอ้บ้านี่..
“กูไม่ตลกนะเว้ยเชี่ยเดย์ กูโคตรลุ้นเลยเนี่ย พี่บาสจะยอมมาหากูรึเปล่า ใจเย็นลงรึยังไม่รู้อ่ะ”

“แล้วทำไมมึงไม่ลบแชทที่อ่านแล้วไปวะโง่ไปได้”  ไอ้เดย์กำลังสอนเพื่อนให้หัดเลวตามมันครับ
“ก็ปกติพี่บาสไม่เคยยุ่งโทรศัพท์กูเลยนี่หว่า ใครจะไปรู้ แล้วกูก็คุยกันธรรมดาด้วย”
“แล้วเขาเปิดโทรศัพท์มึงได้ไง มึงไม่ได้ล็อคไว้เหรอ”  อันนี้ผมถามเองครับ
“....เออ...นั่นดิ.....เอ๊ะเดี๋ยวนะ....ช่วงนี้ไอ้เคิร์กมันใช้รูปรถแทนตัวไม่ได้ใช้รูปตัวเองนี่ ชื่อเฟสก็ไม่ใช่ชื่อเล่นมันด้วย!
แล้วพี่บาสรู้ได้ไงวะ!? แล้วเขาเปิดโทรศัพท์กูได้ไงวะ???...”   ไอ้ยูเพิ่งนึกออกครับ มันเกาหัวเลย

ไอ้ซีนขำก๊ากชี้หน้าไอ้ยูเลยครับ เรื่องมีความสุขบนความทุกข์ของเพื่อนนี่ขอให้บอกมัน “5555 5555 ควายยูเอ๊ย55
มึงโดนพี่บาสหลอกแล้วไอ่ห่า พี่เขาเห็นแค่เพื่อนมึงทักมานั่นแหละ เขาอำมึง มึงก็ดันรับว่าคุยกันอยู่จริงซะนี่ !
อย่าบอกนะว่าหลงกลไปเปิดให้เขาดูไอ้ที่เคยคุยกันมาด้วยหมด5555555 ตลกแม่ง”

ยิ่งเห็นไอ้ยูยืนหน้าเหวอ พวกผมเลยพลอยขำกันไปหมด ไม่ทันเขาเล้ยยยยยย เพื่อนกู

“จริงด้วยสิเชี่ย|||||||||||| กูบอกว่าไม่มีอะไรๆ คุยกันแบบเพื่อนเฉยๆเขาก็ไม่เชื่อ กูเลยเปิดให้ดูเพื่อความบริสุทธิ์ใจ
ไอ้ที่แอบคุยกันมา  พี่บาสล่อตั้งหน้าตั้งตาอ่านซะเกลี้ยงเลยแถมโกรธกูยิ่งกว่าเดิมอีก! ยังไงก็ไม่ยอมให้คุยกันอ่ะ”

“อ้าวแล้วไหนมึงบอกแค่เพื่อน ถ้ามึงคุยกันแค่เพื่อนแล้วทำไมพี่บาสอ่านแล้วโกรธมึงล่ะ?”  ไอ้คิมฟังแล้วยังงงครับ

“ก็เขาเห็นข้อความที่กูส่งไปหาไอ้เคิร์กเมื่อคืนนี้อ่ะดิ! กูแค่พิมพ์ว่าฝันดีครับ เป็นห่วงมึงนะเคิร์กดูแลตัวเองดีๆ
ก็หาว่ากูยังชอบมันอยู่ใช่มั้ยเงี๊ยะ!! เชี่ย~นี่ถ้าเขารู้ว่ากูส่งไปหาพวกมึงหวานยิ่งกว่าที่ส่งให้ไอ้เคิร์กอีก
แม่งไม่คิดว่ากูชอบพวกมึงหมดทุกคนเลยรึไงวะ ไม่โดนซ้อมเหรอกู เฮ้อปวดหัวแม่ง..”

พูดแล้วก็ขำครับ ก็จริงของมันนะครับ ไอ้ยูมันเป็นคนส่งข้อความมาบอกฝันดีเพื่อนได้หวานม๊ากกกก
 อย่างเมื่อคืนไอ้ยูก็ส่งมาหาผมว่า   
[ฝันดีครัชลูกคิด คืนนี้เดี๋ยวตามไปเจอยูในฝันนะครับ จะรอ ]   ใครไม่รู้คงคิดว่ามันจีบผมแน่ แต่เปล่าเลย
เอาความจริงคือมันอยากให้ผมทนไม่ได้ต้องส่งอะไรกลับไปด่ามัน ถือว่าเล่นกันก่อนนอนขำๆ
แต่แค่ประโยคเดียวของมันจริงๆครับที่จะทักมาหวานขนาดนี้ หลังจากนั้นก็ด่ากันเละ
………
[ เออเชี่ย เดี๋ยวกูแวะไปขี้ในหัวมึง5555555555]
[ สกปรกจังครับคุณ  เดี๋ยวไอ้เดย์ไม่อยากปี้มึงกูไม่รู้ด้วยนะ 555555555555555]
[ ฟัคยู! กูเกลียดมึงสัดยู  -*-]
…………

 “เขาก็ระแวงกลัวถ่านไฟเก่าอ่ะม้างงงงง”  กีต้าร์พูดมองไอ้ยูยิ้มๆ แต่ยูมันก็เถียง
“ก็เพื่อนทั้งคนนะเว้ยไม่ได้คิดไรกันแล้ว เฮ้อ... พี่บาสนะพี่บาส ทีตัวเองยังไปไหนมาไหนอยู่กับคนที่ตัวเคยชอบตลอด
กูยังไม่เคยว่าอะไรเขาเลย! พี่นิกกี้ไง กูกับไอ้เคิร์กไม่ได้เจอกันด้วยซ้ำ คุยกันก็แค่เป็นไงกินไร
ทางนั้นมีเรื่องไรโคตรพื้นๆ พี่บาสแม่งไม่ยุติธรรมว่ะ!”  ไอ้ยูเริ่มหน้าบึ้งขึ้นเรื่อยๆ แสดงว่าทั้งวันมานี้
มันเก็บความหงุดหงิด ความน้อยใจไว้ข้างในไม่ใช่น้อยเลย ผมรู้สึกได้ว่ามันเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่เก่ง
แต่ก็พยายามอย่างมาก เรียกว่าเป็นคนที่รู้จักอดทน อาจเพราะอย่างนี้มันถึงได้คบกับพี่บาสที่ชอบเอาแต่ใจตัวเองได้


“งั้นขอกูถามมึงอีกข้อดิ”  ไอ้เดย์ทำหน้าสงสัยชูหนึ่งนิ้วขึ้นข้างหน้า
“ถามอะไรวะ”  ไอ้ยูหรี่ตาตี่ๆมองหน้ามัน ผมก็ทำตาม ไอ้พวกสามหน่อที่เหลือก็ทำตาม ทุกคนรุมมองไอ้เดย์
“มึงบอกฝันดีไอ้เคิร์ก.. เพื่อน!!! มึงอ่ะ แล้วมันตอบกลับมาว่าไงวะ?”   มึงเน้นคำว่าเพื่อนเหลือเกินนะไอ้เดย์
“ก็...........เอ่อ.....”    อ้าว...ไอ้ยูอึกอักเข้าแล้วไงครับ ปล่อยให้เพื่อนๆรุมจ้องมันไม่นานนักก็ยอมคายออกมา

แบบเสียงอ้อมแอ้มๆ... “ไอ้เคิร์กเพื่อนกู.. เพื่อนกูจริงๆ แหะๆ มันก็บอกฝันดีเหมือนกันนะยู.......กูรักมึงนะ...แหะ”
แม่งทีนี้ยิ้มแห้งเลยนะสัดยู
   
ไอ้เดย์ชอบใจหัวเราะตบเข่าฉาด “เชี่ยเอ๊ย!!! น่านไง! กูว่าแล๊วว แม่งต้องเหลือหน่อไม้ในดงไผ่ ถ้าไม่มีอะไรสักอย่าง
พี่บาสเขาจะโกรธมึงทำไม ไม่หงิ๋มเหมือนหน้านี่หว่าใช้ได้ๆแล้วก็เสือกไปเปิดให้เขาอ่านได้เนาะ5555555” 

“บ้าน่า มันก็แค่ชอบพูดติดปากบอกว่ารักกู เพราะเมื่อก่อนมันทำกูเจ็บไว้เยอะ....คือเรื่องของเรื่องกูซวยเองแหละ||||||
กูอ่ะหลับไปแล้วตอนมันส่งกลับมา เช้าก็ยังไม่ได้เปิดอ่านเหมือนกันเว้ย”

ยูมันส่ายหัวทำหน้าเซ็งมาก  พวกผมกำลังหัวเราะปนเห็นใจมันอยู่นะครับ (เอ๊ะยังไงหว่า)
แต่แล้วแค่ไม่กี่วินาทีต่อมาไอ่เชี่ยยูก็ได้ยิ้มแก้มแตก หน้าแม่งบานยิ่งกว่าหลังคาโรงยิม เพราะมันหันไปเห็น
พี่บาสสุดที่รักของมันอยู่ในชุดนักศึกษาเดินถือถุงของกินเต็มสองมือเข้ามาหามัน “พี่บาสสสส!/////”

วิ่งถลาไปรับด้วยความไวแสงครับ นี่ถ้าไม่ติดที่คนรอบตัวล้นหลามขนาดนี้ผมว่ามีกอดจูบแล้วยกตัวขึ้นหมุนๆๆ
แบบในหนังอินเดียไปแล้ว เมื่อกี้ก็ยังเห็นใจมันอยู่ ตอนนี้อยากถีบไอ้ยูมากเลยครับ หมั่นไส้หน้าเชี่ยยูเหลือทน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่18 ไม่เชื่อ...(27/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 27-05-2015 00:23:42

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 18  ไม่เชื่อ.../2     







แล้วก็ได้เวลาแข่งครับ โค้ชเรียกรวมตัวนักกีฬาไปมุงๆกันว่าไปตามแผนอะไรของพวกเขาแหละ ผมไม่รู้เรื่องหรอก
ผมหันไปคุยกับพี่บาสดีกว่า พี่บาสมานั่งข้างไอ้เดย์ครับเหลือที่อยู่หน่อยนึง ของกินพี่แกก็เก็บส่วนของไอ้ยูไว้
ที่เหลือก็แจกเพื่อนแฟนทั้งที่มาเชียร์ ทั้งพวกนักกีฬาไป  “พี่บาสเข้ามาได้ด้วยเหรอครับ ยามไม่ว่าเหรอพี่?”
ผมถามพี่บาสก็ยิ้มๆตอบ  “ได้ดิ บอกมาเชียร์น้อง55 ให้ขนมไปถุงแล้วก็ยังต้องแลกบัตรเข้ามาด้วย
เอาทั้งบัตรประชาชน ทั้งบัตรนักศึกษาเลยนะ เกือบไม่ได้เข้าแล้วเหมือนกันคิดว่าจะง่ายกว่านี้
พอดีอาจารย์ที่อยู่แถวนั้นเห็นพี่ใส่ชุดนักศึกษาแล้วมีบัตรด้วยมั้ง เลยยอมไว้ใจบอกให้ยามปล่อยเข้ามา
ไม่รู้เพราะวันนี้มันมีงานด้วยรึเปล่า เคร่งเชียว แต่ก็สมเป็นโรงเรียนลูกคนมีกะตังค์เรียนกันนะ”

ไอ้เดย์เสริมครับ “จริงพี่ เป็นโรงเรียนพวกผมนะ ยามแม่งไม่มองหน้าพี่ด้วยซ้ำตอนเดินเข้าโรงเรียนอ่ะ555555” 
ผมเห็นด้วยนะ คือส่วนใหญ่ถ้าหันมาเห็นก็ตะโดนถามว่ามาทำอะไรครับ บอกไปมั่วๆเหอะ มีธุระกับฝ่ายปกครอง
เป็นผู้ปกครองใคร มีคนนัดมา รึไม่ก็พูดชื่ออาจารย์อะไรขึ้นมาก็ได้ โรงเรียนผมเขาก็ปล่อยเข้าไปง่ายๆแหละ

“นี่......กลุ่มนั้นมองมาใช่ป่ะวะ รึพี่คิดไปเอง?”  พี่บาสดันตาดีทักไปทางกลุ่มพวกไอ้ไลค์
ผมอุตส่าห์ไม่สนใจแล้วเชียว  เห็นไอ้ไลค์จ้องมาทางผมตาไม่กระพริบเลย มันทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรไม่รู้ครับ
ตอนนี้จุดสนใจผมไม่ได้อยู่ที่ไอ้คนแย่งแฟนผมไปแล้ว แต่เป็นไอ้คนที่จ้องอยากจะเข้ามาเป็นแฟนผมแทน
ทั้งที่มันก็เข้าใจว่าผมมีแฟนแล้วนะ ก็ยังจะมองมาอีก โลกหนอโลก กูอยากจะบ้าตาย||||||||||

หนีไปซื้อน้ำที่สหกรณ์ดีกว่า แต่ไปคนเดียวไม่ปลอดภัยครับ กลัวโดนไอ้ไลค์ตามแบบวันนั้นอีก เรื่องจะโดนรุมนี่
ผมไม่กลัวเลยเพราะเด็กต่างโรงเรียนเพียบ อาจารย์มีทุกที่แม้แต่หน้าส้วมล่ะ ไม่โดนใครตีหัวแตกแน่ครับ
“กูหิวน้ำขวดว่ะซีน ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”  หันไปชวนไอ้ซีนครับ มันเหล่มองผมด้วยหางตา...แล้วควักตังค์ออกมา
เป็นเหรียญสิบบาท ส่งให้ผม ผมรับมาก็ดีใจคิดว่ามันจะเลี้ยง แต่ก็ต้องหน้าหุบทันทีที่มันอ้าปากพูดกำชับ
“กูเอาน้ำส้มเย็นจัดๆขวดนะลูก” 
“นอกจากมึงจะไม่ไปแล้วยังใช้กูอีกเรอะ! แล้วไอ่ฟายสิบบาทมันซื้อได้ที่ไหนวะ”   
-*- … ดูมันดิไม่สนใจผมเลยอ่ะ หันไปคุยกับไอ้กีต้าร์ไอ้คิมเฉยเลย
แล้วจู่ๆแขนขวาผมก็ลอยวืดขึ้น ฉุดให้ตัวผมลุกยืนตามแรงลากนั้น ไอ้เดย์ครับ เจ้าเก่าเจ้าเดิม ชอบลากแขนกูจ๊างง

“เฮ้ย ป..ไปไหนวะเดย์!?”  เดย์มันลากผมไปหาอาจารย์ที่คุมพวกเรามา ขอออกไปซื้อน้ำข้างนอกโรงยิมครับ
ไม่ไกลหรอกครับแถวทางเข้าโรงยิมมีขายอยู่ อาจารย์ก็พยักหน้า พวกเราก็รีบเดิน

เดินไปใกล้ถึงที่ไอ้เดย์ก็ถามผม “มึงแดกไร”  แต่มันทำเสียงไม่ดีหน้าบึ้งๆ ผมเลยไม่ตอบอะไรมัน ชมนกชมไม้
กวนตีนมันเล่นๆ มันเลยตะคอกดังขึ้นกว่าเดิม  “เชี่ยลูกคิด! กูถามว่า!” ผมเลยรีบพูดสวนมันก่อนที่มันจะด่าอะไร
“ก็มึงใส่อารมณ์ทำไม!?”
“..........ฮึ่ม!..”
“โกรธอะไรกูเหรอ ลากแขนกูแรงอ่ะ เจ็บนะเว้ย..”  ผมพูดเสียงอ่อยไม่มองหน้ามัน
มันก็มองๆแขนผมข้างที่มันดึงมา แล้วมาเปิดแขนเสื้อนักเรียนผมดู ....อุ๊บ! ว่าจะไม่ขำมันก็ทนไม่ได้ 55
ไอ้เดย์มันลูบแขนผมแล้วเอาปากเป่าฟู่ๆให้ด้วย เหมือนเด็กตัวเล็กๆเลย 

“555555555”  พอมันเห็นผมหัวเราะมันก็มองผมค้อนๆครับ
“ก็ทำไมไม่ชวนกู.......กูอยู่ข้างมึงแท้ๆ”
“แต่ไอ้ซีนมันก็อยู่ข้างกูนะ”
“แล้วมันมากับมึงมั้ย! ทีหลังอยากไปไหนก็บอกกูสิ ทำไมวะไปไหนกับกูแล้วมันจะทำไม!? มันเป็นยังไง!?”
“เปล่า........... ก็ไม่ทำไม กูไม่ได้คิดอะไรสักอย่างในหัว เลยไม่รู้ว่าอะไรยังไงว่ะ”  ผมมองหน้ามันแหยๆ

ไอ้เดย์ส่ายหน้าถอนใจ แล้วท้าวเอวจ้องไปด้านหลังผม คือทางเข้าหน้าโรงยิม มันจ้องเขม็งหน้าตาไม่พอใจน่าดู
ผมสงสัยเลยหันหลังไปดูบ้างว่ามันมองอะไรของมัน เจอไอ้ไลค์ครับ มันยืนตรงประตูทางเข้า กอดอกพิงผนัง
จ้องมาทางที่ผมยืนอยู่กับไอ้เดย์แล้วยิ้มๆ... เดย์มันเห็นไอ้ไลค์แล้วกัดฟันพูดแบบหงุดหงิดมาก

“รำคาญไอ่เชี่ยนี่ฉิบหาย! เสือกมาเจอกันที่นี่อีก!! กูว่ามันไม่ได้อยากดูบาสหรอก ดูมึงชัวร์!!!” 
“จะมาดูอะไรกู๊~~เขามาดูบาสกันน่า!”
“ ทำเป็นวางมาด อิโธ่!! คิดว่าอยู่ถิ่นตัวเองแล้วกูจะไม่กล้าทำอะไรมันล่ะม๊างงงง ฮึ่ม!”
“มึงอย่านะเดย์! เดี๋ยวเขาเอาเรื่อง เดือดร้อนกันหมด!”
“กูรู้น่า!!! มึงอ่ะ! อยู่ห่างๆมันไว้แล้วกัน โดนมันจับใส่กระสอบกูไม่รู้ด้วย!”
“เชี่ยเดย์กูไม่ใช่หมานะ”

ไอ้เดย์ดึงผมมาใกล้ กอดคอพาเดินไปซื้อน้ำที่ซุ้มขาย ซุ้มนี้เหมือนจะมีอาจารย์เป็นเจ้าของแล้วใช้นักเรียนขายให้
น้องม.ต้นผู้หญิงสามคนครับ คอยหยิบนู่นนี่เป็นผู้ช่วยอาจารย์กับรุ่นพี่ม.ปลายอีกที ผมมองหน้าน้องๆ เขาก็เขินๆกัน
น่ารักดีจัง เลือกน้ำขวดไปผมก็บ่น  “มึงก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเหมือนกันนะเดย์ ยังไงยูมันก็ประกาศตัว
เป็นไม้กันหมาให้กูแล้ว มันคงไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรกับกูอีกหรอก ก็คงแค่มอง.. เอาโค้กกับน้ำส้มครับ”

“ไม่เอาครับ เอาโค้กกับน้ำแดงครับ”
อ้าวเฮ้ย???.......... เดย์มันสั่งเปลี่ยนน้ำที่ผมซื้อเฉยเลย สรุปผมได้น้ำโค้กกับน้ำแดงมา
“ซีนมันจะเอาน้ำส้มไม่ใช่เหรอเดย์”
“กูอยากกินน้ำแดง”
“มึงเป็นกุมารเหรอ เอ้างั้นสั่งน้ำส้มอีกขวด..”
“พอแล้ว จ่ายตังค์กลับๆๆ เสียเวลาไอ้ยูลงสนามแล้ว มึงได้ยินเสียงคนเฮกันมั้ย ไวไอ้ลูก!”
“เอ๊า!? ไรวะเชี่ย เดี๋ยวดี๊~!!~” 

แม่งลากกูตัวปลิวเลยครับ เอ่อ เด็กโรงเรียนอื่นครับเข้ามาช่วยกูจากไอ้บ้านี่ก็ได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ

เรากึ่งเดินกึ่งวิ่งผ่านหน้าไอ้ไลค์ไปครับ ผมเหล่มองมันก็มองผมยิ้มๆคนเดียว ไอ้นี่ก็ท่าจะบ้าเว้ย

เข้าไปข้างในกำลังเริ่มเล่นกันเลยครับ ผมยื่นน้ำโค้กให้ไอ้ซีน มันยังไม่ได้มอง รับไปดูดแล้วชะงักหันมามองหน้าผม
“กูสั่งน้ำส้ม ทำไมได้โค้กวะ”
“สิบบาทอย่าเรื่องมาก ไม่กินเอามานี่กูกินเอง”
“เรื่อง!”  หวงขวดน้ำดึงไปห่างมือผมด้วยนะ แต่โดนไอ้กีต้าร์ฉกไปแดกเรียบร้อย
“กูอุตส่าห์ยกให้มึงนะ แดกๆไปเหอะน่า...โอ๊ะ...”  ผมกำลังบ่นไอ้ซีนที่แม่งไม่ได้สนใจฟังผมเลย แย่งโค้กกับไอ้กีต้าร์ไอ้คิมอยู่นั่นแหละ
ไอ้เดย์ก็ยื่นน้ำแดงที่ดูดไปบ้างแล้วมาให้ตรงหน้า.. ผมเลยรับมาดูด มันก็มองผมอมยิ้ม
พอผมคืนให้มัน มันก็ดูดจนหมดขวด... เดย์กินน้ำแดงเข้าไปแล้วปากแม่งเป็นสีแดงเลย....

ยอมรับก็ได้ครับ สารภาพตรงๆเลยว่าผมแอบเหล่มองปากไอ้เดย์ถี่มากถึงมากที่สุดอ่ะ บางทีมันก็รู้สึกตัวว่าผมมอง
“มึงไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ คึคึ////”   หน้าโคตรใกล้กันเลย....มันจะเอามือมาขยี้หัวผม นั่งกอดคอผมไว้
อ้างว่าเดี๋ยวพี่บาสนั่งไม่เต็มก้น เขยิบมาเบียดผมเกินความพอดี มากกว่านี้คงต้องให้มันขี่คอ


เกมส์สนุกครับ มันส์มาก และผลออกมาว่าทีมเราชนะรอบรองนี้ครับ ได้รอแข่งชิงแชมป์ต่อ ผมอยู่ที่นี่นานขึ้นอีก
แน่นอนโดนไอ้ไลค์นั่งจ้องมาจากฝั่งตรงข้ามตลอดเวลา

“เย่!! ชนะเว้ยๆๆๆ!!!วู้!~~~~~~~~”   เสียงเฮจากเด็กโรงเรียนเราลั่นเลยครับ ที่สุดโรงเรียนเราก็ได้แชมป์มาครอง
โค้ชอาจารย์วิ่งกันกระจาย โยนเพื่อน โยนของ รับเหรียญรับถ้วยเสร็จ ถ่ายรูปลั่นล้าทั้งทีมทั้งคนเชียร์
โค้ชประกาศเลี้ยงนักกีฬาทุกคนที่บ้านโค้ชครับ หน้างี้บานเลยครับ 

ไอ้ยูดีใจกระโดดโลดเต้นกอดคอกับเพื่อนๆพี่ๆในทีม มันหันมายิ้มร่าให้ผมแล้ววิ่งมาหาทันที..แล้วแม่งก็เลยกูไป
“พี่บาส////55555 พี่บาสครับผมเก่งมั้ยๆๆๆ5555”  ไอ้ยูกอดพี่บาสดีใจจนอดหอมแก้มแฟนมันไม่ได้
พี่บาสรีบดันไอ้ยูออกเพราะอายพวกผม แต่ไอ้ยูแม่งกอดซบแน่นเชียว สาวๆด้านหลังมองมันแล้วพากันวี้ดว้าย

“ว้ายอย่าบอกนะว่านั่นแฟนยูอ่ะ!!! มีแฟนแล้วเหรอ ไม่บอกกันบ้างเลย อร๊ายยยยยยย”  อิดุ๊กดิ๊กครับชี้ไปที่ไอ้ยูกับพี่บาส
หันมองไปมาซ้ายขวาเป็นเชิงถามโฟร์กับแมวเหมียวที่ยืนรวมกลุ่มกับพวกผม อาการมันดูฟินแต่ระคนอิจฉาเขา

แล้วโค้ชก็เรียกนักกีฬาไปรวมกลุ่มกันครับ ทุกคนกอดกันเข้าไปไอ้เดย์เดินดันผมเข้าไปกอดกับเขาด้วย
“มึงมากอดกูทำไมเนี่ยเดย์!?”  รีบหมุนตัวออกก่อนที่มันจะกอดแน่นเลยครับ
“555กูลืมไปนึกว่าอยู่ทีมกับเขาด้วย555”  แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆครับมัน

ก่อนขึ้นรถกลับกันผมบ่นปวดฉี่ ไอ้เดย์ก็ยัดเยียดตัวเองไปกับผมด้วย “กูไปเป็นแฟน เอ๊ย///ไปเป็นเพื่อนมึงให้”
อย่างที่รู้กันผมไม่ได้ขอมันเลย แม่งก็ไม่เคยฟังความเห็นกันด้วย ลากผมไปฉี่ทันที
“เฮ้ยลูก มึงรอกูก่อน ขี้แป๊บ!”
ไอ้บ้านี่ ผมฉี่เสร็จ มันฉี่เสร็จเข้าห้องไปขี้เฉย ผมต้องยืนรอมันขี้อี๊ก||||||||||*||
ผมเดินออกมายืนรอไอ้เดย์ข้างนอกจู่ๆก็มีคนสะกิดหลังครับ หันไปเจอไอ้ไลค์!!!

“หวัดดีลูกคิด ดีใจด้วยนะที่โรงเรียนนายชนะโรงเรียนเรา”  มึงควรดีใจแน่เหรอวะ..
“เอ่อ...คือ”   ผมไม่อยากอยู่ใกล้ไลค์ครับ อึกๆอักๆจะหนีไปไหนก็ไม่ได้ต้องยืนรอไอ้บ้าเดย์เดี๋ยวมันโกรธเอาอีก
แต่ไม่รู้ถ้าออกมาเจอไอ้ไลค์จะยิ่งโกรธรึเปล่า  “คือเราไม่อยากคุยกับนาย แฟนเราขี้หึงมาก เดี๋ยวแฟนเราว่าเอา” 
ผมพยายามพูดดีๆด้วย คนแถวนี้ก็มีเดินไปมาเพ่นพ่านคงไม่เป็นไรมั้ง

“เราไม่เชื่อหรอกนะ ว่านักบาสนั่นเป็นแฟนนาย”
“อึก!|||| || ท..ทำไม!”
“มีเหรอเห็นแฟนตัวเองวิ่งไปกอดคนอื่นแถมหอมแก้มอีกต่อหน้าต่อตา ก็ยังเฉย ....เป็นแค่เพื่อนกันใช่มั้ย หึหึ”
“คือ!”  ผมตกใจลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย นี่มันตามดูไม่คลาดสายตาเลยเรอะ!   “นั่นพี่ชายยูเว้ย!~”

ผมพยายามแก้ตัวแล้วนะแต่ไอ้ไลค์มันส่ายหน้าไม่ยอมเชื่อ  “อย่าพยายามโกหกเราเลยลูกคิด เราแอบได้ยิน
เพื่อนนายพูดว่าเขาเป็นแฟนกัน ถ้าบอกว่าไอ้คนที่นายกำลังรออยู่เป็นแฟนนาย เรายังจะเชื่อมากกว่า...แต่
มันก็ไม่ใช่อีกใช่มั้ยล่ะ ไม่อย่างนั้นวันนั้นคงไม่ต้องเอาเพื่อนอีกคนนึงมาอ้างหรอก” 

สงสัยมัวแต่ดีใจที่ชนะกันเลยไม่มีใครสนใจไอ้ไลค์ที่แฝงตัวอยู่แถวนั้น มันไม่ใช่แค่ดูฉลาด แม่งเสือกฉลาดจริง!
ผมหน้าซีดเลยครับ มันก้าวเข้าหาผมใกล้ขึ้น ผมก็ถอยเท้าไปเรื่อย เถียงมันไม่ออกเลย ในหัวตื้อไปหมด
โดนรู้เข้าแล้วว่าผมยังไม่มีแฟนอ่ะ! แย่แล้วววววววว||||||||||

“เรากลับไปคิดดูดีๆ เราคงทำให้นายตกใจที่เข้าหาเร็วเกินไป แล้วเพื่อนๆนายก็ดูจะหวงนายกันมาก
ก็คนมันน่ารักนี่เนอะ 55//// เป็นเรามีเพื่อนน่ารักขนาดนี้เราก็หวง ไม่อยากให้คนแปลกหน้าที่ไหนมายุ่งด้วยหรอก..”

แม่งชมผมว่าน่ารักด้วยอ่ะ!!!! ตกตะลึงพึงเพลิดครับพูดเหมือนไอ้เดย์เลยว่าผมน่ารัก ขนาดแม่จ๋ายังไม่เคยชมเลย

“ดีใจนะที่เราไม่ยอมตัดใจง่ายๆ/// เลยได้รู้ความจริง อกหักจากผู้หญิงไปก็ไม่เห็นเป็นไรเลย หันมาชอบผู้ชายดีกว่า”
ไอ้ไลค์ยื่นหน้ามาพูดใกล้หน้าผม ยิ้มหล่อให้อีกต่างหาก ผมไม่รู้จะทำยังไงดีเลยวิ่งหนีไปแหกปากเรียกไอ้เดย์
หวังให้ไอ้ไลค์มันกลัวไอ้เดย์จนถอยไปเอง แต่ดูเหมือนไม่เป็นอย่างนั้น ยังเดินตามผมมา มันกอดอกที่ประตูทางเข้า
มองผมที่ลุกลี้ลุกลนยิ้มๆ ยิ้มเชี่ยไรนักหนาฟะ!!!|||||||*||

“เดย์!!! ปั้งๆๆๆ!!! เชี่ยเด๊ย์!!!! ขี้เสร็จรึยังโว้ยยยยยย”  ทุบประตูห้องน้ำรัวเลยครับ

“เดี๋ยวมึงจะโดนเชี่ยลูก!!!”  เสียงไอ้เดย์ตะคอกด่าผมออกมาจากในห้อง แม่งขี้อะไรนักหนาไอ่ห่านี่ไม่ยอมออกมา

“ไว้วันหลังไปนั่งรถเล่นกันนะ เราจะไปรับถึงหน้าโรงเรียนเลย”  ไอ้ไลค์มันเดินมาหาซะใกล้ เล่นเอาผมสะดุ้งตอบ
“ไม่ว่าง ไม่ไปเว้ย!”  แต่มันกลับขำเบาๆ แล้วยิ้มให้ผมก่อนพูดทิ้งท้าย   
“ถึงเราจะขอเบอร์นายไปก็คงไม่ยอมให้เราง่ายๆสินะ.....ไม่เป็นไร ไว้เราหาทางเองก็ได้ แล้วเจอกันนะลูกคิด”

จะว่าไม่ได้ผลเลยก็ไม่ใช่เสียทีเดียว พอได้ยินเสียงไอ้เดย์ตะคอกออกมาไอ้ไลค์ก็หยุดรุกเข้าหาผม

“แล้วเจอกัน!!? หมายความว่าไงฟ๊ะ!?”
ไลค์เดินไปแล้ว ผมยังยืนตีความหมายของคำพูดมันอยู่ท่ามกลางเสียงตดของเชี่ยเดย์|||||||||*||


...........................................................
......................

...........

ตลอดทางบนรถ ไอ้เดย์นั่งหน้าหงิกเป็นตูดเลยครับ ...
มันได้ยินไอ้ไลค์พูดกับผมหน้าประตูห้องที่มันเข้าหมดและไม่พอใจมาก แต่ตอนนั้นมันกำลังติดพันอยู่ออกมาไม่ได้
พอเปิดประตูออกมาได้มันก็โวยวายใหญ่ แต่มันไม่ได้โกรธผม มันโกรธตัวเอง...ที่ทำไมมันต้องขี้อยู่ตอนนั้นด้วย!
ผมเลยไม่รู้จะปลอบมันยังไงดี ได้แต่ตบไหล่มันไปสองทีบอกมึงขี้ได้ดีที่สุดแล้ว แม่งด่าผมกวนตีนอีก..


รถก็ยังแล่นไม่ถึงโรงเรียนเราสักที ผมเกือบโดดออกหน้าต่างหนีแม่งแล้ว กูอึดอัดโว้ยยยยยยย
 “เอาน่า.........กูก็ไม่ได้อยากไปไหนกับมันสักหน่อย กูไม่ได้รับปากมันไปด้วย ไม่ต้องห่วงหรอกน่า” 
ผมพูดอ้อมแอ้ม เหล่มองหน้าไอ้เดย์มันนั่งเงียบ กำลังข่มอารมณ์โกรธ มันไม่ชอบไอ้ไลค์เอาซะเลยจริงๆ


“เฮ้ย! กลับจากบ้านโค้ช ไอ้ยูมันบอกจะมาต่อกับพวกเราเว้ย บอกพี่บาสไฟเขียวแล้ว
ป่ะ! คืนนี้แดกเหล้ารอไอ้ยูมาฉลองต่อบ้านกู!”   กีต้าร์ชะโงกโผล่มาจากเบาะหน้า กระซิบกระซาบรู้กันในกลุ่ม
ไอ้ยูขออาจารย์กลับบ้านกับพี่ชายเลย(พี่บาส) มันไปนั่งตากแอร์อยู่ในรถพี่บาสนู่น
ไอ้กีต้าร์เพิ่งโทรคุยกับมันเมื่อกี้ บอกให้เดย์ชวนไอ้มาร์คไอ้น็อตด้วย ไอ้ซีนก็ปีนขึ้นมาคุกเข่าบนเบาะข้างไอ้ต้าร์
เกาะพนักพิงทำหน้าตื่นเต้นดีใจชวนพวกผม ส่วนไอ้คิมที่นั่งข้างผมแม่งหลับไปนานแล้ว ไอ้เดย์พยักหน้าเป็นอันตกลง



เหล้าเหรอ........ ปิ๊ง!!!   นี่แหละโอกาส! ได้ความคิดดีๆแล้วครับ!



คืนนี้ผมจะมอมเหล้าไอ้บ้าเดย์ให้น่าดูชมเลยทีเดียว..เชียว...หึหึหึหึฮะฮะฮะฮ่าฮ่าก๊ากกกกกกกกก5555555555!!!!!





tsktonight…
***จบตอนแบบบ้าๆบอๆนะคะทุกคน55
เป็นเพราะทนง่วงไม่ไหวจริงๆค่ะ กว่าจะกลับมาได้จับคอมก็สักสองสามทุ่มได้เที่ยงคืนวิก็ตาจะปิดตลอด
ได้ วันละนิดวันละหน่อยเอง คิดถึงคนอ่านนะคะ ขอโทษด้วยที่วิช้าแก้ไม่หายตั้งแต่สมัยไหนแล้ว (คนแก่แล้วก็งี้)

janamanza /// นอกจากนางจะโตแล้ววิยังสอนให้หัดมอมเหล้าผู้ชายด้วยล่ะ555แจ่มแมวไปเลยเนอะ
insomniac /// ขอบคุณจ้า คนอ่านแหละน่ารักที่สุด
kaokorn /// วิแต่งไปก็หลับไปขำไปค่า 555 ขำตัวเองนี่ล่ะ ขอบคุณที่รออ่านนะจ๊ะ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่18 ไม่เชื่อ...(27/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-05-2015 09:01:33

 :3123: :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่18 ไม่เชื่อ...(27/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 27-05-2015 11:49:12

ลูกจ๊ะ หนูจะกร้านโลกเกินไปแล้วนะ ถถถถถ

อยากอ่านเรื่องขอดุ๊กดิ๊กอ่ะค่า คิมดุ๊ก คิมดุ๊ก อิอิ  :hao6:

ไม่ทราบว่าคนเขียนมีเรื่องอื่นอีกไหมคะ จะได้ตามไปอ่าน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่18 ไม่เชื่อ...(27/5/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 29-05-2015 11:34:52

แงงงง อยากอ่านต่อออ   T^T 
ไลค์ ไม่ยอมแพ้อ้ะ  คู่แข่งพี่เดย์ 55
ลูกน่าร๊ากกก  ตอนหน้ากดเดย์ให้ได้นะลูก~~~ ><

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 02-06-2015 00:45:29

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 19 มอมเหล้าเดย์... /1   





ผมนอนถอดเสื้อบนเสื่อ มองฟ้าคืนนี้มันโหรงเหรงแปลกๆ ไม่ค่อยมีดาวเท่าไหร่นักแต่พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวก็สวยดี

วันนี้ไอ้ยูแข่งบาสชนะ พวกเราเลยถือโอกาสหาเรื่องกินเหล้า ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้านไอ้กีต้าร์ครับ
ใครเสนอให้ออกมาปูเสื่อผืนใหญ่นั่งกินเหล้ากันนอกบ้านตรงนี้ผมก็จำไม่ได้แล้ว แต่ผมเริ่มอยากด่ามัน
เพราะกินไปสักพักรู้สึกไม่ค่อยมีลมพัดมาเลย ผมร้อน แต่ก็ด่าไม่ได้ครับ ดันเห็นดีเห็นงามกับมันด้วยแต่แรกเอง..

เหตุผลที่มากินเหล้าบ้านไอ้กีต้าร์ได้ เพราะเราอ้างว่าจะฉลองแชมป์ให้ไอ้ยูนั่นแหละครับ ถึงที่บ้านไอ้กีต้าร์
จะเข้มงวดกับมันมากเรื่องเรียนเรื่องดนตรี แต่นานๆทีมีเรื่องดีๆอย่างนี้ กับกลุ่มเพื่อนที่คุ้นหน้ากันดีอย่างพวกผม
พ่อแม่ไอ้กีต้าร์เลยไม่ว่าครับ พวกท่านเข้าใจว่าวัยรุ่นมันก็ต้องมีบ้าง ดีกว่าให้พากันไปที่ไหนก็ไม่รู้ เขาว่างี้นะ
บอกแค่อย่าเสียงดังมากนักเพราะพวกท่านขึ้นนอนแล้ว และให้เกรงใจคนบ้านใกล้ด้วย

 ดีจังครับ แม่จ๋าผมไม่ยอมให้พาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านอย่างนี้หรอก กลัวขนมกับเหล้าเบียร์ในตู้แช่แกจะหายหมด
555 ผมออกมาบ้านไอ้กีต้าร์ ขอแม่จ๋าว่าจะมาฉลองให้เพื่อนนี่แหละ จ๋าให้มาครับ ไอ้เดย์ไปขอให้ด้วย
มันรับปากว่าจะพาผมกลับมาไม่เกินเที่ยงคืน (ทำอย่างกับกูเป็นซินเดอร์เรลล่า) ดูเหมือนว่าเดี๋ยวนี้
จ๋าจะไว้ใจไอ้บ้าเดย์มากกว่าลูกตัวเองอีกนะ มันใช่มั้ยเนี่ยจ๋า..


ไอ้ซีนนั่งซดเหล้าคุยกันงุ้งงิ้งๆกับไอ้กีต้าร์ที่นั่งกระดกเบียร์เย็นๆ ไม่สนใจผมที่วางแก้วเบียร์แล้วกลิ้งไปกลิ้งมา
งานนี้จัดมาทั้งเบียร์ทั้งเหล้าครับ แต่ปริมาณปิดเป็นความลับกับพวกพ่อแม่ผู้ปกครอง55 ไอ้กีต้าร์ ผม ไอ้คิม ไอ้ยู
จะชอบดื่มแต่เบียร์มากกว่า เหล้าก็ได้แต่ไม่ค่อยชอบ ไม่เหมือนไอ้ซีนไอ้นี่มันชอบเหล้ามากกว่าเบียร์เหมือนไอ้น็อต
 แต่บางคนแม่งแดกได้หมดไม่เลือกเหมือนไอ้เดย์กับไอ้มาร์ค..... หึหึหึ..... พอผมรู้ว่าไอ้เดย์แม่งมันเอาทั้งเหล้า
ทั้งเบียร์ผมก็ยิ้มเลยสิครับ เหอๆๆๆ อย่างนี้มันต้องเมาเร็วกว่าผมแน่ เสร็จกูแน่ๆก๊ากกกกกกก555555555555
 
“เฮ้ยไอ้ลูกแม่งเมาแล้วป่าววะ หัวเราะเฉย555 บ้าว่ะ”  ไอ้ยินเสียงไอ้กีต้าร์ถามไอ้ซีนผมเลยรีบหุบปากครับ
ดันเผลอหัวเราะออกมาจริงๆซะนี่ เมื่อกี้คิดในใจขำในใจมากไปหน่อย ถามว่าผมตื่นเต้นมั้ย ก็พอดูล่ะครับ///

ไอ้คิมกับไอ้น็อตหายเข้าไปในครัวพักใหญ่แล้ว มันไปช่วยกันทำกับแกล้มสูตรเด็ดอะไรสักอย่างมาให้นี่แหละ
ไอ้มาร์คออกไปซื้อน้ำแข็ง โซดา กระทิงแดง น้ำหวาน น้ำขวด น้ำมะพร้าว น้ำเฉาก๊วย เอิ่ม..เชี่ยไรนักหนาไม่รู้
มากมายครับ มันบ่นอยากกินพวกเราเลยฝากซื้อนู่นนี่นั่นกับมันอีกเพียบ หายไปเลยครับ ป่านนี้ยังไม่กลับมา
แค่เซเว่นหน้าปากซอย ไอ้เดย์ก็เข้าไปหยิบเบียร์ที่มันจัดแช่ใส่ช่องฟรีสตู้เย็นไว้ในครัว หายนานอีกเหมือนกัน
สงสัยแม่งต้องแวะแอบกินกับแกล้มที่ไอ้คิมไอ้น็อตกำลังทำอยู่แน่เลย

ส่วนไอ้ตัวสำคัญ ไอ้ยูยังไม่เสด็จมาเลยครับ สี่ทุ่มแล้วยังไม่มา ผมเลยบอกให้ไอ้ซีนโทรตาม
มันว่ายูออกจากบ้านโค้ชมาแล้ว พี่บาสไปรับไม่ต้องห่วง มารถพี่บาสแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ถึง


 “เชี่ยลูก! มึงนอนถอดเสื้อทำเชี่ยไรเนี่ยห่า!”  ไอ้เดย์ครับ มันเดินถือขวดเบียร์เย็นเป็นวุ้นเลยออกมาจากในบ้าน
พอเห็นสภาพผมเหลือแต่กางเกงนักเรียนขาสั้นสีน้ำเงินนอนแผ่หลาก็ตวาดแว้ดใส่ผม รีบจ้ำเดินปึงปังมานั่งข้างตัว
เดย์ส่งขวดเบียร์ให้ไอ้กีต้าร์ที่นั่งแทะถั่วลิสงอบอยู่ทางเหนือหัวผม แล้วรีบคว้าเสื้อยืดสีขาวของผมมาปาใส่ตัวผม

ผมก็สะดุ้งนิด หยิบเสื้อตัวเองแล้วค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งมองหน้ามันแบบงงๆครับ ไอ้บ้าเดย์ขมวดคิ้วหน้ามุ่ย
แล้วหันไปว่าไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ “พวกมึงก็ปล่อยให้มันนอนถอดเสื้อได้เนอะ เชี่ย!”  อ้าวไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีนงงสิครับ
อยู่ดีๆก็โดนด่าซะงั้น ผมก็เลยถามไอ้เดย์ “อ้าวแล้วกูถอดเสื้อแล้วมันทำไมอ่ะ?”  พวกกีต้าร์กับซีนมันก็ว่านั่นสิ
พวกมันก็กำลังว่าจะถอดเหมือนกันมันร้อน

“ยุงจะกัดมัน!เดี๋ยวตัวก็ลายหมดพอดีสิ!”  เดย์บอกไอ้ซีนกับกีต้าร์อย่างนี้แล้วหันมาถามผมที่มองมันตาแป๋ว
“ ยัง…ยังมามองหน้ากูอีก มึงจะใส่มั้ยเสื้อ”  ผมก็สั่นหน้า “ฮึ..ไม่ใส่อ่ะ ร้อนอ่ะ” ยิ่งมีแอลกอฮอล์เข้าตัวยิ่งอยากถอด
คราวนี้เชี่ยเดย์เลยตะคอกใส่หน้าผมเลยครับ “ใส่เสื้อ!!!”  ผมตกใจแม่งตะคอกผมทำไมวะ ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ยังนั่งมอง
ทั้งขำทั้งมึนทั้งไม่เข้าใจว่าไอ้เดย์เป็นบ้าอะไรมาสั่งผมห้ามถอดเสื้อ

ผมยังอ้าปากเหมือนจะเถียงจะถามอะไรเดย์ ไอ้บ้านี่ก็เลยยิ่งย้ำผมเข้าไป “กูบอกว่าให้ใส่เสื้อไงไอ้ลูก! เร็วดิ!
ให้ไวเลยไอ่สัด!โชว์หัวนมทำเชี่ยไร มึงจะโชว์ใครมีใครเขาอยากเห็นของมึง ไอ่ห่านี่อย่าให้กูเห็นว่ามึงถอดเสื้อ
แดกเหล้าอีกนะ!” แล้วมันก็ตบกบาลผมหนึ่งที “โอ๊ยเชี่ยเด๊ย์!!!”
ผมงงมากนะแต่ก็รีบใส่เสื้ออย่างไวเลยครับ... ปากก็พึมพำเบาๆแอบด่ามัน “แม่ง...เชี่ยนี่...กูผิดไรวะ..แม่งง..”

แล้วไอ้เดย์มันก็ลากแขนผมให้ลุกขึ้นครับ “โอ๊ยเจ็บ เบาๆมือมึงหน่อยดิเดย์แขนกูหลุดติดมือมึงไปจะทำไงสัด!
ไปไหนเนี่ยยยย!? จะพากูไปไหนวะ!!?”  ผมก็เหรอหราเดินตามแรงลากของมันไป
ไอ้เดย์หันไปด่าไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ “พวกมึงก็โง่นั่งร้อนกันอยู่ได้เนอะห่า!”
แล้วมันก็บอกให้ผมไปขนพัดลมในบ้านกับปลั๊กพ่วงต่อมา เออ....สรุปไอ่เชี่ยนี่เถื่อนสุดแต่ฉลาดสุดครับ
อยากนั่งตากแอร์อยู่หรอก แต่ที่พวกเราไม่เข้าไปนั่งกินกันในบ้านก็เพราะกลัวเมาแล้วจะทำเสียงดัง


........ขนพัดลมสองตัวออกมาเปิดส่าย เย็นสบายขึ้นเยอะเลยครับ ไอ้น็อตถือจานกับแกล้มออกมาสองจาน
ส่วนไอ้คิมก็ขนเครื่องปั่นบ้านไอ้กีต้าร์ออกมาด้วย?...

“กูเห็นมึงเอาปลั๊กมาเลยเอาออกมาทำข้างนอกดีกว่า55”  ไอ้คิมพูดคึกไปหัวเราะไป
“มึงจะทำอะไรวะคิม?” ผมเอียงคอถาม มันก็ยิ้มฟันขาวแต่หน้ายังดำเหมือนเดิม
“เหล้าปั่นงะ555”
“โห!!มึงทำเป็นด้วย!? เออเฮ้ยเจ๋งว่ะ!”

ทุกคนปรบมือให้ความคิดอันบรรเจิดแจ่มแมวของคุณชายธนาคิม แล้วต่างพากันกร่นด่าไอ้คนรับใช้ที่ป่านนี้
ก็ยังไม่โผล่หัวเอาของมาสักที ไอ้มาร์คไปนานจัดจนไอ้เดย์รำคาญไอ้คิมที่บ่นรอน้ำแข็งเกล็ดที่มันสั่งให้ซื้อมา
ไอ้เดย์เลยโทรตาม ถามมันทำอะไรอยู่ ก็ได้ความว่าตังค์ไม่พอซื้อครับ มันกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรออกดี
ผลสรุปไม่มีใครยอมให้เอาของตัวเองออก ไอ้เดย์เลยขี่รถเอาตังค์ไปให้มันอีกจะได้ขนมาได้ครบๆ

พอไอ้เดย์ขี่รถออกไปสักพักไอ้ยูก็มาถึง มันเดินจูงมือพี่บาสมาหลังบ้านก็โดนพวกผมโห่แซวจนหน้าแดงขึ้น
“พี่บาสหวัดดีครับ”  ทักทายกันสักนิดไอ้ซีนก็เริ่มสัมภาษณ์ไอ้ยู  “เฮ้ยโค้ชเขาเลี้ยงเหล้ามึงป่าววะยู”
ไอ้ยูส่ายหน้าตอบ “บ้าดิ อาจารย์เพียบ พวกอาจารย์อ่ะกิน แต่พวกกูกินเนื้อย่างกับน้ำขวดเว้ย มีพวกรุ่นพี่แหละ
แอบเอามากันเองแต่ก็ไม่เยอะหรอกเดี๋ยวจารย์จับได้จะโดนบ่น แกบอกยังไงความเป็นครูมันก็ค้ำคอ
เดี๋ยวพ่อแม่นักเรียนด่าตายห่า ชวนลูกเค้ามาแดกเหล้าถึงบ้าน ใครอยากมากก็ไปหาต่อกันเองข้างนอก กูก็มานี่ไง55”

“เอ..แปลกนะครับ วันนี้พี่บาสมาแจมกับพวกผมได้ด้วย” 
ไอ้ซีนถามยิ้มๆให้พี่บาส ไอ้ตาเล็กนี่เมาแล้วตามันเยิ้มเชียว
“ว่างน่ะ”  พี่บาสตอบยิ้มๆให้แล้วรับแก้วเหล้าจากมือไอ้ซีน 

ผมเห็นไอ้ยูเหล่มองเหมือนไม่พอใจเลยครับ ...หือ....เฮ้ยมันหึงรึเปล่าวะนี่!? เลยรีบสะกิดไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆผม
ให้รีบดู ไอ้กีต้าร์ทันเห็นพอดีก่อนที่ไอ้ยูจะทำหน้าเฉยแล้วหันไปทางอื่น

กีต้าร์มันเลยดึงหูไอ้ซีนที่มัวประจ๋อประแจ๋ ชวนพี่บาสคุยแบบไม่รู้สึกส้นแหงะอะไรกับเขาให้มาหามันแทน
“เอ้า! แดกๆเข้าไปสิควาย เพื่อนคิมทำมาให้ทั้งที มัวแต่พูดมากอยู่นั่นแหละ ยิ่งกินเหล้าแม่งยิ่งพูดมากครับไอ้นี่
พี่บาสไม่ต้องสนใจตอบมันก็ได้ครับพี่”  ไอ้กีต้าร์จับคางบีบปากไอ้ซีนแล้วตักยำที่ไอ้คิมทำยัดเข้าปากมันไป

พี่บาสขำครับ ไอ้ซีนก็เหวอๆแต่ก็เคี้ยวกินแล้วบอกอร่อยดี  “เฮ้ยอร่อยว่ะคิม มึงทำไรมาวะหน้าตาแม่งโคตรเละเทะ
แต่แดกได้แถมอร่อยด้วย”  ไอ้ซีนมันชม พวกผมที่เหลือเลยลองชิมจานนี้ดูบ้าง คือตอนแรกไม่มีใครกล้าตักกินครับ
มันทำยำไส้กรอกมาจาน แล้วก็ยำเชี่ยไรไม่รู้นี่อีกจาน พวกเราก็มัวแต่กินอย่างอื่น

“ยำรวมมิตรไง อะไรวะ พวกมึงไม่เคยเห็นเหรอ ที่ใส่หลายๆอย่างไง อร่อยใช่ม๊ากูทำสุดฝีตีนเอ๊ย!555ฝีมือ5555”
ไอ้ดำเห็นพวกผมชมว่าอร่อยเข้าหน่อยแม่งยืดใหญ่ ไอ้ซีนบอกให้อธิบายว่ามันทำยังไงใส่อะไรลงไปบ้าง
ก่อนจะหันไปสะกิดไอ้กีต้าร์ ทำตาเยิ้มมองยิ้มๆแล้วอ้าปากรอ อ้อนให้ป้อนมันอีกหลายคำ กีต้าร์แม่งก็บ้าจี้
ไปป้อนมันอีกนะ เป็นผมคงตบหัวมันแล้วบอกให้ตักแดกเองไปแล้ว

“อ๋อก็มีไข่ดาว ไส้กรอก เห็ดเข็มทอง แครอท กะหล่ำปลี พริกขี้หนู หอมแดง กุญเชียง แหนม ผักกาดดอง กุ้ง
ปลากระป๋อง ปลาเส้นทาโร่ หมู ปลาหมึกแห้ง ถั่วพู ผักบุ้ง ถัวลิสง ถั่วลันเตา แอบเปิ้ล มะม่วง ข้าวโพดหวาน
ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ลวก ไข่เค็ม ขนมปังกรอบ สาหร่าย ...อืม...หูยย แม่งเยอะวะกูจำไม่หมด มีอะไรอีกวะ...
... อ๋อหมูยอ! แล้วก็ๆ....”

“ห๊า!?||||||| เชี่ย! ไอ้คิมนี่มึงขนของในตู้เย็นบ้านกูใส่มาหมดตู้เลยใช่มั้ยสัด!!!?”  ไอ้กีต้าร์ตกใจเลยครับ พวกผมด้วย
นี่มันยังร่ายไม่หมดเลยนะนี่ ตายห่าละอร่อยก็จริงแต่กินแล้วจะขี้แตกตายรึเปล่าไม่รู้ครับ

“เอาน่า กูทำให้กินเคยทำให้พวกมึงผิดหวังกันมั้ยห่า”  ไอ้คิมหน้างอครับ พวกผมเลยต้องรีบโอ๋ขอบคุณมัน
ด้วยการช่วยกันถีบมันจนกลิ้งไปบนพื้นหญ้าเป็นการขอบพระคุณ

จังหวะที่ไอ้น็อตขำแล้วลุกไปลากไอ้คิมกลับมา ไอ้ซีนตักยำโคตรมั่วตรงหน้ายัดใส่ปากไอ้กีต้าร์บ้าง(แบบบังคับ)
พี่บาสหันไปรินเบียร์ให้ไอ้ยู ไอ้ยูก็รีบส่งซิกเรียกผมให้หันไปมองปากมันครับ มันแอบพูดไม่ออกเสียงกับผม
อ่านปากมันได้ความว่า (จูบยัง?)........เชี่ยยยยยย!!!//////*// แม่งมันขยันถามผมโคตรบ่อยอ่ะ ผมรีบส่ายหน้ามันก็ขำ


แล้วไม่นานไอ้เดย์กับไอ้มาร์คก็กลับมาพร้อมของเต็มสองไม้สองมือ มาถึงไอ้มาร์คก็ลงนั่งระหว่างไอ้น็อตกับผม
แต่เดย์มันเข้ามานั่งแทรกระหว่างผมกับไอ้มาร์คอีกที มันผลักไอ้มาร์คจนหน้าหงายม้วนหลังออกไปนอกเสื่อเลย
ไอ้น็อตหัวเราะขำเพื่อนมันน่าดู สรุปผมยังนั่งติดไอ้เดย์เหมือนเดิม ซึ่งดีแล้วครับ อยู่ใกล้มันแบบนี้ถนัดดี
ผมจะได้มอมมันได้สะดวกสบาย คึคึคึคึคึ

“เฮ้ยมึงชิมดิ”  ไอ้คิมปั่นเหล้าเหมือนน้ำผลไม้ปั่นสีม่วงๆน่ากินดีครับ หอมด้วย มันยื่นแก้วมาให้ผม ผมรับมาแล้วชิม
อร่อยดีอ่ะ! ไอ้เดย์ขอชิมบ้าง มันกินแล้วก็ว่าอร่อย ใครกินแล้วก็ว่าอร่อย ทุกคนเลยบอกให้ไอ้คิมปั่นใส่กระติกใหญ่
พวกเราผลัดกันดูดแม่งรอบวงเลยครับ(ดูดเหล้านะใจเย็น)

แรกๆไอ้เดย์กินแต่เบียร์ครับกับมันก็ไม่ค่อยแตะ แต่หลังๆผมจัดการชงเหล้าให้มัน(แอบเข้มมาก) มันเลยหันมารับ
แต่เหล้าจากมือผมอย่างเดียวเลย ผมส่งอะไรให้มันมันก็ว่าง่ายมากเลยครับแดกหมด ยื่นเบียร์ให้ก็กินยื่นเหล้าให้ก็กิน
ยื่นโค้กให้ก็กิน เหล้าปั่นมันก็กิน ลองเอาน้ำเปล่าให้แม่งแดกไม่ถามอะไรผมด้วย.... คือหลังๆผมสนุกดีครับ
ลองยื่นซองปลาเส้นเปล่าๆให้มัน มันกำลังโม้เรื่องที่เคยไปไล่ตีเด็กโรงเรียนอื่นสมัยก่อนให้พี่บาสฟังอย่างเมามัน
เชี่ยนี่เขาก็เอาซองขนมไปกัดเฉย พอมันเคี้ยวไม่เข้าแม่งก็ชะงักมองซองเปล่าในมือแล้วหันมาด่าผม
“เชี่ยลูก!!!/////*// เดี๊ยะ! เดี๋ยวมึงเจอกูไอ่สัด!!”
“55555555 5555555”  ไม่ใช่แค่ผมหรอก ก็ขำมันกันทั้งวงนั่นแหละ

แล้วอยู่ๆไอ้ซีนก็ลุกบอกอยากเต้นว่ะ แล้วมันก็เต้นทั้งๆที่ไม่มีเพลงเชี่ยอะไรเลย พวกที่เหลือเลยนั่งขำมันกันใหญ่
ไอ้กีต้าร์เลยเข้าไปหยิบกีต้าร์ในบ้านมาสองตัว ให้ไอ้เดย์ตัว ของมันตัว แล้วช่วยกันเล่นเพลงให้เพื่อนๆแหกปากร้อง
ใครร้องดังเกินก็โดนตบหัวเป็นการหรี่เสียง อยากบอกว่าร้องเพลง กลัวเธอรักเขา กันนะครับ เพลงช้านะครับ
แต่ไอ้ซีน ไอ้น็อต ไอ้คิม เต้นกันมันมาก ท่าเชี่ยไรไม่รู้ครับ มันชูนิ้วกลางขึ้นทั้งสองมือแล้วย่อเข่า กางขาถ่างๆ
โยกตัวออกเดินไปซ้ายขวาหน้าหลัง  มันทำเลียนแบบกันทั้งสามคน ไอ้ซีนนี่ตัวนำเลย แม่งโคตรตลกเลย
ผมขำกลิ้งก่อนจะวิ่งไปถีบตูดไอ้ซีนตอนที่มันเผลอหันหลังให้  “5555555 ไอ่เชี่ย! กวนตีนนักไอ่..”

 เรานั่งฮัมเพลงกันไปเรื่อยได้บรรยากาศดีครับ เริ่มมึนกันหมดแล้ว แต่ที่หนักสุดนี่ท่าจะเป็นไอ้ยู
แค่เบียร์น่ะไม่เท่าไหร่ แต่พอโดนเหล้าปั่นไอ้คิมเข้าไปเรื่อยๆ มันก็ไปคนแรกเลยครับ ยูมันคออ่อน
อ่อนจริงๆนะเห็นมันคอพับคออ่อน นั่งซบอกพี่บาสตลอด

“พี่บาสสสส.. พี่บาสครับอย่าหันไปมองไอ้ซีนบ่อยนักสิ..ไม่เอา..”  ไอ้ยูพูดอ้อแอ้ เอามือจับหน้าพี่บาส
ให้มองแต่หน้ามันคนเดียว พี่บาสเขาขำนิดๆถาม “เฮ้ยยู มึงเมาแล้วใช่รึเปล่าเนี่ย” ไอ้ยูรีบส่ายหน้า
แต่มันน่ะเมาแน่แล้ว ไอ้ซีนมันก็รีบแก้ตัวให้เพื่อนนะ “พี่ครับปกติไอ้ยูมันไม่กินจนเมาขนาดนี้หรอกพี่
คงเพราะวันนี้พี่มาด้วย55”  แต่ไอ้ยูกลับกอดคอพี่บาสแล้วว่าไอ้ซีน  “กูไม่ให้! มึงไปคุยกับไอ้ต้าร์เลยเชี่ยซีน
กูไม่ให้คุยกับพี่บาสสสสส”

ทุกคนก็ขำๆไอ้ยูนะครับ มันคงเมาเลยหลุด ปกติมันไม่ค่อยจะยอมพูดอะไรแบบนี้ง่ายๆหรอก สงสัยหึงจริงครับ
แต่ไม่รู้ทำไมถึงหวงแต่กับไอ้ซีนคนเดียว เห็นพี่บาสคุยกับคนอื่นยังไงไอ้ยูก็ไม่ว่าอะไร มีไอ้ซีนนี่แหละมันไม่ยอม

“พี่บาส ผมปวดฉี่อ่ะ”  ไอ้นักบาสโรงเรียนอ้อนให้แฟนพาไปเข้าห้องน้ำครับ
ไอ้น็อตรีบแซว “เมาแล้วมืออ่อนถือไม่ไหวเลยเหรอสัดยู555555”
“เอ้ายู เดินดีๆสิ”  พี่บาสพาไอ้ยูเดินเข้าบ้านครับ สองคนนี้ตัวก็พอๆกันนะ แต่ไอ้ยูตัวหนากว่าแล้วสูงกว่านิดนึง

เบื่อร้องเพลงกันแล้ว ไอ้พวกหางเครื่องก็เลิกเต้น เลยนั่งกินกันอย่างเดียว ผมเห็นไอ้มาร์คจุดบุหรี่สูบครับ
มันกระดกเหล้าสลับกับดูดบุหรี่ดูช่ำชอง ผมมอง........ ไอ้เดย์มันสังเกตเห็นก็หันไปขอบุหรี่ไอ้มาร์คมาหนึ่งมวน
จุดแล้วสูบไปสองปื้ด ก่อนจะอมควันมาพ่นใส่หน้าผม ผมสำลักไอทันที “แค่กๆๆๆ ไอ่บ้า ห่าเอ๊ยแค่กๆ” 
ผมผลักหน้าที่ยิ้มแป้นแล้นของมันให้หันไปพ่นควันทางอื่น มันก็หัวเราะชอบใจแล้วถามผมว่า
“อยากลองมั้ยลูกคิด..”  ผมอึ้งมองหน้ามองปากมันที่พูดกับผม ผมเห็นลิ้นแดงๆของมันแลบเลียริมฝีปากล่างเล็กน้อย
แล้วมาถามผมว่าอยากลองมั้ย...อยากดิ! อยากลองจูบแม่งสักที จะได้รู้กันไปเลยว่ามันจะเป็นยังไง !

จูบผู้ชายไม่ใช่ประเด็นครับ แต่นี่คือจูบไอ้เดย์  จูบไอ้บ้าเดย์เชียวนะ!! ไอ้เถื่อน ไอ้จอมลาก ไอ้เผด็จการ ไอ้กวนตีน
ไอ้หื่นสาด ไอ้บ้านี่มันไม่ยอมเมาสักทีสิน่า! มันยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านอยู่ เกิดรู้ว่าผมแอบจูบมันขึ้นมา ผมแย่แน่ ||||||||
ถ้าไม่โดนข่มขืนจนฟ้าเหลืองแม่งก็ต้องโดนซ้อมจนคางเหลือง เตรียมเรียกปตท. เอ๊ย! ปวช. เอ๊ย! ปปส. เอ๊ย! ปตต.
เอ่ออันนี้ถูกครับ ปอเต็กตึ๊งน่ะ เอามารับผมไปได้เลย...
(อย่าถือสาผมครับ กำลังถามใจตัวเองอยู่ว่ามึงกลัวจนบ้าไปแล้วป่าววะ เล่นเชี่ยไรเนี่ย|||||||| )

ไอ้เดย์เรียกผม “เฮ้ย!?”  ตบต้นแขนผมไม่แรงนัก เพราะผมมัวแต่เหม่อมองปากมัน
เดย์ยิ้มแล้วยื่นบุหรี่ที่ปากมันคาบอยู่เมื่อครู่มาให้ ถามผมอีก “ลองมั้ย หึหึ” ทุกคนในวงมองมาที่ผมเลยครับ
เพื่อนๆรู้กันดีว่าผมไม่สูบบุหรี่ แต่หน้าไอ้เวรเดย์มันยิ้มเยาะเหมือนดูถูกผมยังไงไม่รู้สิ มันคงคิดว่าผมไม่เอาแน่
ผมเลยหยิบบุหรี่ในมือมันมา แล้วสูบต่อหน้ามันไปฮึกนึง.... “แค่กๆๆๆๆ” ผมไอนิดหน่อย แล้วจะสูบอีกที
ไอ้เดย์รีบแย่งจากปากผมไปเลยครับ มันเอาไปสูบปื้ดนึงแรงๆแล้วทิ้งใส่แก้วน้ำเปล่าต่อหน้าไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
ไอ้น็อตก็ด่ามันว่าทิ้งทำไม เสียดายของ ไอ้เดย์ยักไหล่บอกเสียดายทำไมของไม่ดี แล้วก็กระดกเหล้า
เอ่อคือ.. คุณชายเชี่ยเดย์ครับไอ้ที่มึงเอาเข้าปากไปก็ไม่ใช่ว่าจะดีหรอกนะครับ

ไอ้มาร์คไอ้น็อตช่วยกันด่ามันบอกทีหลังไม่ต้องมาขอเลย เปลือง ส่วนไอ้เดย์ไม่สนใจใครครับ
เอามือมาจับท้ายทอยผม แล้วมันก็ลูบๆ..  “อวดเก่ง”  ไอ้เดย์พูดกับผมยิ้มๆ ก่อนบีบปากผมจนแหลม
มันแกล้งผมแล้วหัวเราะ ผมตีมือมันให้เอาออก รู้สึกหงุดหงิดที่มันทำเหมือนผมเด็กกว่ามันแค่สูบบุหรี่ไม่เป็น

ผมเลยขอบุหรี่ไอ้มาร์คอีกมวน มันยิ้มฟันขาวให้ผมเพราะหน้ามันก็ดำพอๆกับไอ้คิมแหละ
“กูไม่ให้!555555”   เชี่ยมาร์คลอยหน้าลอยตา พูดทำตาแบ๊วใส่ ผมเลยท้าวแขนข้ามตัวไอ้เดย์ไปแย่งบุหรี่มัน
แต่มันเอาหลบผมไปมา เหมือนมันอยากจะแกล้งให้ผมไล่แย่งมากกว่าไม่อยากให้จริงๆนะครับ

ตอนนั้นจู่ๆไอ้เดย์ก็ทำหน้ารำคาญ ดึงแขนผมให้กลับมานั่งที่เดิม แล้วหันไปแย่งบุหรี่ในมือไอ้มาร์คมาทั้งซอง
เขวี้ยงทิ้งแบบว่าหว่านไปไกลทางด้านหลังมันแบบไม่สนใจใยดี กระจายเลยครับ
“เฮ้ยเชี่ยเด๊ย์!!!”  เสียงไอ้น็อตนะครับ ผวาตามไล่เก็บไปก็ด่าไอ้เดย์ไป คือบุหรี่ซองนี้มันของไอ้น็อตครับ..

“5555 เออ เฮ้ยนี่เชี่ยยูมันไปฉี่หรือไปซั่มวะนานสาดดดด”  ไอ้คิมขำไอ้น๊อตแล้วถามถึงไอ้ยูขึ้นให้พวกผมนึกได้
พวกเราสุมหัวกันขำคิกคัก แล้วก็ชวนกันไปแอบดูมันเผื่อจะได้เห็นฉากเด็ด ด้วยความอยากรู้อยากเห็นน่ะครับ

……… ก็ไปแอบซ้อนๆกัน สุมหัวแอบดูกันเหมือนโจรมุมตึกเลยครับ
เห็นพี่บาสดึงทิชชู่ที่โต๊ะแล้วมานั่งเช็ดหน้าให้ไอ้ยูที่กึ่งนั่งกึ่งนอนมึนๆแผ่อยู่ที่โซฟา
“ยู กลับบ้านเลยเหอะเนาะ”  พี่บาสพูดแล้วยิ้มเหมือนเอ็นดูไอ้ยูมากๆเลย
“........รีบไปไหนอ่ะครับ.....ไม่อยากอยู่ดูหน้าไอ้ซีนแล้วเหรอ..”  ไอ้ยูเสียงค่อยแต่ก็พอได้ยิน

พวกเราหันควับมองหน้าไอ้ซีน ไอ้ซีนตาเหลือก กระซิบพูดชี้หน้าตัวเอง “อ้าวเชี่ย|||||||| กูเกี่ยวไรวะ!?”

“จะพูดอะไรไอ้ยู!?”  เสียงพี่บาสแข็งขึ้นมาทันทีเลยครับ ปาทิชชู่ใส่หน้าไอ้ยูด้วย ไอ้ยูยันตัวขึ้นมานั่งดีๆ
พูดไปมันก็นั่งกำมือไปเหมือนตัวสั่นๆ “ ฮึก......ผมรู้นะ”  แม่งดราม่าเข้า พวกผมดันแจ็คพ็อทมาแอบดูเขาอี๊ก!

“มึงรู้อะไร!? ไหนมึงพูดมาซิ!!?”  พี่บาสยืนท้าวเอวดูอารมณ์เสียมากเลยครับ
“ก็ไอ้ซีน.........”   ไอ้บ้ายูพูดแล้วดันค้างไว้ครับ พวกผมก็แอบฟังลุ้นอยากรู้จะแย่

“ก็ไอ้ซีนมันเป็นแบบที่พี่บาสชอบเลยใช่มั้ยล่ะ ผมรู้หรอก มันคล้ายพี่นิกกี้ยิ่งกว่าผมอีก..เถียงมาสิครับว่ามันไม่ใช่”

อ๋อ~~~ ที่แท้ไอ้ยูมันก็หึง เพราะไอ้ซีนดันไปคล้ายคนที่พี่บาสเคยชอบมากมาก่อนนี่เอง!

พี่บาสทรุดลงนั่งข้างไอ้ยูครับ เห็นถอนใจแล้วก็พูดเบา (แต่พวกผมหูดีครับ เสร่อได้ยินเขาอีก)
“เออ....ใช่..... มันคล้ายไอ้นิก"  แล้วจู่ๆพี่แกก็ตะคอกเสียงดังใส่หน้าไอ้ยูเลยครับ
" เออใช่! เพื่อนมึงอ่ะสเป็กกูเลย!! กูแอบมองมันตลอดแหละ พอใจรึยังไอ้เด็กเชี่ย!!!”

พวกผมเหวอเลยครับ โดยเฉพาะไอ้ซีนหน้าแม่งซีดโคตรเหวอ มองเพื่อนเลิ่กลั่กไปหมด ก็ไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้
ไม่เคยเห็นพี่บาสด่าตวาดใส่ไอ้ยูแรงแบบนี้เลย ไม่ด่าเปล่านะ ผลักไอ้ยูจนหงายไปนอนกุมหน้าตัวเองบนโซฟาเลย
เชี่ยยูร้องไห้อยู่แน่ เห็นตัวมันกระตุกสะดุ้งๆ ปิดหน้าไม่ยอมเอามือออกเลย พวกผมยืนแอบกันเงียบกริ๊บเลยครับ
ไอ้ที่ว่าจะล้อเขากลายเป็นใบ้แดกกันไป..... ผมสงสารไอ้ยูจัง

แล้วไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อครับ ในขณะที่ทุกคนกำลังเอ๋อเหวอ สถานการณ์กำลังตึงสุด... เชี่ยเดย์ครับ..
มันสอดมือมากอดเอวผมแน่นเลย กอดซ้อนจากด้านหลัง ผมรู้สึกตัวก็ก้มมองมือมัน แล้วหันไปมองหน้ามัน
ไอ้บ้านี่ทำหน้าตอแหลเสแสร้ง แล้วยื่นปากมากระซิบข้างหูผม ผมเอียงคอหนีหน้ามันแทบไม่ทัน
“น่ากลัวอ่ะ เขารุนแรงกันจังเนอะลูกเนอะ//// เดย์กลัว..”   พูดเสร็จแม่งกอดแน่นกว่าเดิม ...

เชี่ย! ไอ่...ไอ่ๆๆๆ ตอแหล! ถ้านี่รุนแรงแล้วที่มึงไปไล่กระทืบชาวบ้านจนเลือดอาบเขาเรียกอะไรวะควาย!


ไม่มีใครรู้ใครเห็นการกระทำอันน่าตบกะโหลกนี้ของมันหรอกครับ เพราะมันยืนเป็นคนหลังๆ
ผมก็แกะๆๆมือมัน ไอ้บ้านี่ขยันลวนลามกูจริ๊งงงง////*// มาหายใจรดต้นคอ เอาอะไรแข็งๆมาชนก้นผมให้ใจสั่น
ผมกระซิบด่ามัน  “มันใช่เวลาเล่นของมึงมั้ยเชี่ยเดย์! แหกตาดูชาวบ้านด้วยครับไอ่เชี่ย!” 
หยิกมือมันแล้วถลึงตาใส่มัน แม่งก็แอบร้องโอ๊ยเบาๆแล้วหัวเราะคิๆ คิๆ กวนตีนใส่ผม -*-

“ชู่ว์! พวกมึงเล่นอะไรกันอยู่ได้วะ เฮ้ยฟังๆๆ”  ไอ้น็อตหันมาจุ๊ปากว่าผมกับไอ้เดย์ ตอนมันหันมา
ไอ้เดย์ปล่อยเอวผมแล้ว ผมชะเง้อมองพี่บาสกับไอ้ยูต่อ ยังเห็นไอ้ยูนอนหงายปิดหน้าร้องไห้เสียงเบาบนโซฟา
ส่วนพี่บาสนั่งเงียบกัดปากตัวเองอยู่ข้างๆ สักพักพี่บาสก็พูด “ แต่กูไม่เอาใครนอกจากมึงไง..ฮึกฮึก...
มึงจะร้องไห้ทำไม..ฮืออออ คนต้องร้องมันกูนี่..ฮึกฮึก...มึงคิดว่ากูอยากเจอเพื่อนมึงเหรอถึงได้ตามมึงมานี่”

ไอ้ยูเปิดมือออกครับ มันปาดน้ำตาแล้วลุกมานั่งมองพี่บาส “แล้วไม่ใช่เหรอ..พี่บาสไม่ชอบไอ้ซีนเหรอ”

พี่บาสคว้าไอ้ยูมากอดแน่นเลยครับ  “ไอ้เด็กบ้า ไอ้หัวตั้ง มึงทำกูร้องไห้เลยเห็นมั้ย ฮือออ”
ไอ้ยูกระซิบอะไรไม่รู้ครับ ผมว่ามันคงบอกขอโทษแฟนมัน พี่บาสยังพูดไปสะอื้นไปเล็กๆ
“กูเป็นห่วงมึง.. กูอยากตามมึงไปไหนๆแต่กูกลัวมึงจะรำคาญกู ฮึกฮึก กูกลัวว่ามึงจะเบื่อกู ไม่รักกูเหมือนตอนใหม่ๆ
ฮึก.. กูเลยไม่เคยห้ามมึงไม่ให้ไปไหน หรือว่าขอตามมึงไปไหนด้วยแบบเอาแต่ใจ กูรู้ว่ามันมากไป แต่ตอนนี้
กูเริ่มทนไม่ได้ กูไม่อยากเสียมึงไปนะยู ถ้าไม่มีเรื่องไอ้เคิร์ก กูคงปล่อยให้มึงมากินเหล้ากับเพื่อนคนเดียว
เหมือนทุกที แต่กูกลัวมึงไปแอบเจอกับมันที่ไหนโดยที่กูไม่รู้ ก็มึงเล่นแอบคุยกับมันแบบนั้นฮือออ”   

ทั้งสองคนนั่งกอดกัน พวกผมที่แอบฟังเริ่มยิ้มออก แล้วชักชวนกันค่อยๆเดินกลับไปทางหลังบ้าน หันไปมอง
ยังเห็นพี่บาสร้องไห้เหมือนเด็กๆ ไอ้ยูกลายเป็นฝ่ายต้องนั่งกอดปลอบลูบหัวคนโตกว่า บอกให้แฟนมันอย่าคิดมาก
แล้วยิ้มตาหยีเหมือนดีใจซะแสงจากเหล็กดัดฟันสีเจ็บในปากมันกระโจนเข้าตาผม แม่งน่าหมั่นไส้เชี่ยยู
(อ้าวเมื่อกี้ยังสงสารเขาอยู่เลย ตกลงนี่กูตัวดีหรือตัวร้ายวะ?)

ไอ้เดย์เห็นผมยังมัวแต่หันไปแอบดูไอ้ยูกับพี่บาส มันเลยมาสะกิดเรียกผม
“มึงก็อย่าให้กูรู้ล่ะ ว่าแอบไปเจอกับมันที่ไหน! ถ้าแอบคุยกับไอ่เชี่ยนั่นนะน่าดู!”
โฮ๊ะ! ไอ้บ้านี่มาขู่อะไรผมนี่!!!|||||||*||  “มึงพูดถึงใครเนี่ยเดย์”
“อย่ามาทำโง่ลูกคิด! คราวหน้าไม่จบแค่มือถือแหลกแน่รับรอง!” 
พูดมาอย่างนี้ผมเลยรู้ว่ามันหมายถึงไอ้ไลค์  “มึงก็บ้าเนอะ”  ผมว่ามันแล้วส่ายหน้าเดินหนีแม่ง
เหมือนอย่างที่ไอ้ยูเคยพูดไม่มีผิด มันคิดว่าผมเป็นคนของมัน ก็ตามหวงดะ ไอ้เวรนี่ข้ามขั้นตอนสำคัญที่สุดไปนะ
...มันขอผมรึยัง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 02-06-2015 00:47:00

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 19 มอมเหล้าเดย์... /2   




..................
......

กลับมานั่งที่เสื่อ ไอ้ซีนยังลูบอกตัวเองใจหายใจคว่ำ “แม่งดีนะที่พี่บาสไม่ได้คิดไรกะกู เฮ้อเกือบเสียเพื่อนแล้วมั้ยล่ะ
กูล่ะเบื๊อเบื่อความหล่อของกูเหลือเกิน”  ไอ้ซีนพูดจบ ผมแหงนหน้ามองดาวเลยครับ เชี่ยเดย์ดูสงสัย
มันก็เงยหน้ามองตามผม แล้วชี้ชวนให้ผมดูดาวที่เรียงตัวกันสวยดี.. ไอ้มาร์คเดินหนีไปรับโทรศัพท์
สงสัยมีสาวโทรมา ไอ้น็อตคว้ากระติกเหล้าปั่นที่เหลือแค่ก้นมาตั้งหน้าตั้งตาดูด ก่อนสะกิดเรียกไอ้คิมให้ปั่นให้ใหม่
ไอ้คิมรีบจัดการเลยครับ  สรุปง่ายๆนะครับ คือไม่มีใครสนใจเชี่ยซีน... ยกเว้นไอ้คู่จิ้นมัน

“ซีน มึงละเมอเพ้อพกไรอยู่เนี่ย แดกๆเข้า”  กีต้าร์คว้าแก้วเหล้าไอ้ซีนมาจับยัดปากมัน  ไอ้ซีนทำปากเบะๆก่อนกิน
แล้ววางแก้วเหล้าตัวเอง ดึงไอ้กีต้าร์มากอด “ไอ้ต้าร์!~ แง~~ ไม่มีใครรักกูเท่ามึงอีกแล้วเพื่อน! กูรักมึงว่ะ!โฮ!!”
ตอนนั้นเองครับโทรศัพท์ไอ้กีต้าร์ดัง มันหยิบมาดูยิ้มแล้วผลักหน้าไอ้ซีนซะหงายเลย “เฮ้ยแอ๋มโทรมา แป๊บนะ”
“ไอ้เพื่อนทรย๊ศศศศศศศศศ”    เชี่ยซีนลงไปนอนดิ้นกระแด่วๆเหมือนเด็กสามขวบร้องเอารถบังคับ

ผมยังคงแหงนหน้ามองฟ้าเหมือนเดิม... ปล่อยมันครับ รำคาญ...


“เอ่อ.. กลับก่อนนะเว้ยพวกมึง ไม่ไหวว่ะ กูเมา55”  ไอ้ยูเดินจูงมือพี่บาสออกมาบ๊ายบาย คนเมาที่ไหนวะบอกเมา

“แอ๊! จะรีบหนีเพื่อนกลับไปจู๋จี๋กับแฟนอ่ะดี๊~~~ฮิ้ววววววววว”  ไอ้คิมทำหน้าตาล้อเลียน ส่งเสียงแซวไอ้ยู
ไอ้ยูยิ้มๆขำๆ ไม่เถียงซะด้วยนะมึง.. พวกผมสวัสดีพี่บาส แล้วก็ตะโกนแซวกันให้วุ่นวาย
“ยูโว้ยยยโต้รุ้งต่อที่บ้านได้นะโว้ยยยย พรุ่งนี้วันเสาร์โว้ยยยย5555”  เสียงไอ้ซีนที่ตะโกนตามหลังแซวเพื่อน
ทำให้ไอ้เดย์หันมามองหน้าผม ผมรู้สึกตัวก็หันไปมองหน้ามัน
“อะไรเดย์?” 
“พรุ่งนี้มึงห้ามทิ้งกูด้วยไอ้ลูก!”  ไอ้เดย์กระซิบกระซาบครับ
“พรุ่งนี้?”
“ก็ไอ้ที่จะไปบ้านผีนั่นไงเล่า!”  เชี่ยเดย์ยังคงกระซิบ ถลึงตาฉายแววความป๊อดออกมาทางแววตา
“ใช่ที่ไหน บ้านยายทิชาต่างหาก”
“เอ้อเหมือนกันนั่นแหละ”
“หึ....ทีไปตีกับเขาล่ะไม่เคยกลัว”
“นี่กูก็ไม่ได้กลัวเหอะ!”
“อ๋อเหรอ~555”

ไอ้เดย์โดนผมหัวเราะล้อมันนั่งเม้มปากครับ “มึงยังไม่รู้อะไร เมื่อก่อนกูไม่เคยเชื่อว่ามีผีอยู่จริงด้วยซ้ำ”
“อ้าวแล้วทำไม..”  ผมได้ยินมันบ่นพึมพำมาก็อยากรู้เลยครับ มันอ้างรึเปล่าไม่ได้กลัวมาแต่เด็กหรอกเหรอ
ดูเหมือนคนอื่นจะได้ยินที่ไอ้เดย์พูด เลยหันมาสนใจฟังมัน

“ก็สามวันหลังจากที่เพื่อนกู ไอ้คนที่มันโดนแทงแทนกูนั่นอ่ะ ตาย.......แม่งกูเจอมันยืนรอกูอยู่ที่ที่เคยนัดเจอกัน
ไปซิ่งรถด้วยกันประจำ ไอ่สัด!!!|||||||| กูเห็นกับตา กูไม่ผ่านทางนั้นอีกเลยจนทุกวันนี้ อึ๋ย! พูดแล้วขนลุกเชี่ย!”
รักกันแทบตายแค่ไหนแต่ขอเจอแค่ตอนเป็นๆดีกว่า ไอ้เดย์ได้กล่าวไว้...

ฟังแล้วสยองแทนครับ ไอ้เดย์ขนลุกทั้งตัว มันกลัวกว่าใครเพื่อนคงไม่แปลก
“ไปไหนวะเดย์”  ไอ้มาร์คถามเงยหน้ามองตามไอ้เดย์ที่จู่ๆก็ลุกขึ้นยืนครับ ผมก็มองมันงงๆเหมือนกัน

“ขนลุก....... ไปขี้ก่อน ไอ้ลูกไปกับกู”   แล้วผมก็โดนไอ้เดย์ลากไปยืนรอหน้าห้องน้ำครับ

ขณะที่ยืนกอดอกรอไอ้บ้าเดย์ ผมก็รู้สึกตัวว่ามึนเล็กน้อย แต่ไม่ต้องห่วงมีสติจำอะไรได้ดีครับ
ผมก็คิดนะ จะทำยังไงกับไอ้เดย์ดี... แม่งใช่คนรึเปล่าไม่รู้ครับกินเข้าไปขนาดนั้นไม่เมา..เฮ้อ
ผมกับคนอื่นๆน่ะกินน้อยกว่ามันเยอะ ผมรู้ได้ไงเหรอครับ ก็ผมเป็นคนยื่นเหล้ายื่นเบียร์ให้มันกินเอง
พยายามมองไปรอบๆหลังบ้านไอ้กีต้าร์แล้วไม่พบต้นฝิ่นหรือกัญชา ไม่งั้นจะใส่ให้แดกแม่งแล้ว

“จุ๊บ!///”  โอ๊ะ! สะดุ้งเลยครับ ไอ้เดย์ออกมาจากห้องน้ำเมื่อไหร่ไม่รู้ครับผมมัวแต่ยืนใจลอยคิดไม่ดีกับมันอยู่
โดนมันขโมยจุ๊บแก้มเฉยเลย ผมเม้มปากจ้องหน้าขู่มัน อยากให้มันรู้ว่าผมไม่ยินยอมให้มันอ้อมมาจุ๊บแก้มอีกข้าง
“ก็เมาอ่ะ...คึคึคึ”  ไอ้หน้าด้านมันอ้างครับ แล้วถือโอกาสโอบไหล่ผมพาเดินออกไป ผมก็ดิ้นนะบิดตัวหนีแต่ไม่พ้น
เดินผ่านนาฬิกาติดข้างฝาบ้านไอ้กีต้าร์ครับ ........เที่ยงคืนกว่าแล้ว!

ผมกับเดย์เลยต้องออกมาบอกเพื่อนๆว่าขอกลับบ้านก่อนครับ เพราะเดี๋ยวจ๋าเป็นห่วง รับปากว่าจะกลับไว้แล้ว
โดนไอ้พวกบ้ามันแซวว่าจะเลียนแบบไอ้ยูอีกคู่ รึไง ไอ้พวกบ้านี่จะเมาไม่เมาก็ปากเสียตลอด


*******************************************


.................. กลับมาถึงบ้าน แม่จ๋าออกมาเปิดประตูให้ด้วยครับ จ๋าลงมาเข้าห้องน้ำพอดี บ่นว่ามาช้านิดหน่อย
แต่ก็ไม่ได้โกรธเลยสักนิด เพราะโดนลูกตอแหลไอ้เดย์เข้าไปว่าเขาทำทาง เลยต้องขี่อ้อมไกลมาก
แต่ความจริงไอ้เดย์บิดมาหัวตั้งมาเลยครับ ถนนก็โล่งเยอะเลยถึงบ้านไว แต่ผมลงรถมาขาสั่นเลย
รู้ๆกันอยู่ครับฝีมือขี่รถของไอ้เดย์ ยิ่งมันขี่รถทั้งที่มึนๆด้วยแล้ว ผมด่ามันทำไมไม่ให้ผมขี่ มันก็ว่าถ้าผมขี่
คงถึงบ้านเที่ยงพรุ่งนี้พอดี

ผมส่งหมวกกันน็อกคืนให้มัน มันไม่เคยใส่หรอกครับ มีไว้แค่ประดับให้พ่อแม่มันสบายใจว่า
เออ ลูกกูมีหมวกกันน็อกนะเว้ย... ส่วนใหญ่มันก็ให้ผมใส่นี่แหละ

เรายังยืนคุยกันหน้าบ้าน จ๋าขึ้นไปนอนแล้วครับผมเป็นคนปิดบ้าน
“ไม่ต้องห่วงน่า เมื่อก่อนเมาเหมือนหมากูยังไปซิ่งถึงสะพานแขวน แถมแข่งชนะเขามาด้วยนะ555555”
“นั่นมันเมื่อก่อน..........ตอนนี้ไม่ทำอีกได้มั้ย..” 
“..........หึหึ... รู้น่า......คราวหน้าเมาไม่ขี่แล้วครับ... แต่วันนี้ไม่นับนะ เพราะกูไม่ได้เมานิ55”
“อ๋อ งั้นมึงก็กลับบ้านไหวสินะ ไม่ต้องค้างบ้านกูก็ได้เนอะ”
“เฮ้ยยยยยยยยยย! เมาว่ะ ม๊าวววววววว มาววว โหย~โคตรเมาเลยเนี่ย ขี่รถไม่ไหวอ่ะลูก..”
“เห๊อะ!..... เอ้า เข้ามา”

ผมเปิดประตูให้ไอ้สตอร์เดย์เอารถเข้ามาเก็บในบ้านครับ มันหน้าระรื่นดีใจเว่อร์เลยล่ะ.....

.........................................
...................
............

ขึ้นห้องได้ ผมโดดเข้าห้องน้ำอาบน้ำก่อนเลยครับเหนียวตัว ออกมาเจอไอ้เดย์นอนแผ่สองสลึงเต็มเตียง
หลับอ้าปากหวอซะงั้น..  “55ไอ้บ้า”  น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เหม็นเหล้าหึ่งมิน่าล่ะไม่ยอมเข้าไปกอดพุงแม่จ๋าเหมือนทุกที
ผมลองเอานิ้วไปแหย่ที่ปากมันดูว่ามันจะงับเหมือนจระเข้มั้ย มันก็ยังนอนเฉยนะ กรนเสียงเบานิดๆ
โหมึงหลับลึกเลยนี่ สบายจริงนะบ้านกูนะนี่...

ผมนั่งมองหน้ามันครับ ...เอานิ้วชี้ลองไล้รอบปากมันเล่นมันก็ไม่ตื่นจริง เลยจับมันหุบปากแล้วลองเรียกมัน
“เดย์! เชี่ยเดย์! เดย์ๆๆ ไอ้เดย์ตื่นๆๆ ไปอาบน้ำดิวะ เดย์!”  ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกครับ

ผมนั่งกระหยิ่ม อมยิ้มเลย แดกเหล้าเป็นเทอาบขนาดนั้นต้องหลับลึกเป็นธรรมดา เหอๆๆ แผนผมนี่ใช้ได้!
ผมชวนมันค้างด้วยเพราะคิดไว้แล้วว่ามันน่าจะหลับลึกกว่าปกตินี่แหละ แล้วทีนี้จะทำอะไรมันก็สะดวกโยธิน
“หึหึหึหึหึหึ555555555 เสร็จกูล่ะไอ้หอกเอ๊ย”

ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักเรียนไอ้เดย์ทีละเม็ดๆจนหมดครับ ...แล้วเอาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้มัน
ไอ้เดย์นอนเผยอปากออกนิดๆครับตอนนี้ ผมล้มนอนตะแคงเอาแขนท้าวหัวข้างนึง มองหน้ามองปากมันใกล้ๆ
คนอะไรวะโคตรหล่อเลย......
แต่ฟ้าไม่ยุติธรรมดันทำให้มันปัญญาอ่อนแถมเลวซะได้... (แอบด่ามันในใจด้วยความอิจฉาครับ)

ผมมองริมฝีปากสีแดงแบบน่าจูบของไอ้ผู้ชายบ้าบอตรงหน้า... แล้วกัดปากตัวเองเล็กๆ ใจเต้นขึ้นมาไงไม่รู้
ลองค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ...... เรื่อยๆ..........เรื่อยๆ... จนกระทั่งริมฝีปากของเราเกือบจะแตะโดนกัน
ผมก็สะดุ้งดีดตัวออกก่อน!...... ///////  แม่งมันแปลกๆยังไงไม่รู้อ่ะ  ผมตื่นเต้นว่ะ!

ตลกชะมัดนี่ไม่ใช่จูบแรกของผมสักหน่อย แฟนผมก็เคยคบเคยจูบมาแล้ว เคยมีอะไรกับแฟนคนแรกตอนม.2
แค่ไม่กี่ครั้ง .......หลังจากนั้นพอเลิกกันก็แห้วตลอดครับ อย่างมากก็แค่ภายนอก ไม่เคยได้กอดใครจริงๆสักที

แล้ววันนี้มันอะไรกันโว้ยยยยยยยย!? นี่ผมต้องมาลักจูบผู้ชายตัวเท่าควาย ไม่มีความนุ่มนิ่มสักนิดเนี่ยเรอะ!

“เฮ้อ......มึงนี่น้าไอ้บ้าเดย์”   ผมนอนหงายบ่นมัน แล้วไอ้บ้าเดย์ก็หันมาเอามือเอาขาขึ้นก่ายผมปั๊บ จับผมกอดปุ๊บ
ซุกหน้าหาซอกคอผมเข้าล็อคพอดีเป๊ะ!..........  ผมตกใจนิดหน่อยแต่คิดว่ามันน่าจะยังไม่ตื่นหรอก เลยนอนนิ่งๆดู

ไอ้เดย์ไม่ได้ทำอะไรผมหื่นๆเหมือนที่มันชอบทำ แปลว่างานนี้มันหลับแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์ครับ

ผม..

ตัดสินใจ..

หันหน้าไปหา..

หลับตาปี๋แล้วยื่นหน้าเอาปากไปจุ๊บที่ปากมันด้วยความไวแสงหนึ่งทีครับ!//////

....................ใจผมเต้นดังและเร็วมากเลยครับ............. ผมพยายามถามใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงการขโมยจุ๊บปากมัน
อืม.......... อืมมมมมมมมม......... ไม่รู้แฮะ||||||||

ก็มันไวไปมั้ยวะ....... คิดอย่างนี้แล้วก็เหล่มองปากมันที่อยู่ใกล้มากอีกที ผมขยับตัวออกเล็กน้อย
พลิกตัวไอ้เดย์ไปนอนหงาย แล้วค่อยก้มหน้าลงไป...จูบมันดูอีกครั้ง..

อีกครั้ง
อีกครั้งซิ..
อีกสักครั้ง
อีกครั้งน่า..

.....ถอนริมฝีปากออกมาแล้ว ผมก็พลิกตัวกลับมานอนหงาย เหม่อมองเพดานห้องตัวเอง
สักพักก็อดไม่ได้ที่จะหันไปเหล่มองปากไอ้เดย์อีก

ไอ้ยูแม่งโกหกผม ไหนว่าลองจูบมันแล้วจะรู้อะไรมากขึ้น ไม่เห็นจะรู้อะไรเลย..........นอกจาก...


 รู้สึกดีว่ะ..





tsktonight…
*** เพลียอากาศเมืองไทยค่ะ ใครก็ได้ไปหรี่พระอาทิตย์ให้ที ถ้าวิอยู่อินเดียคงระเหิดกลายเป็นไอ

titansyui /// ขอบคุณที่ยังแวะมาหาเค้านะ
Alone Alone /// แม่ยกคิมดุ๊กนะนี่ 555 ลูกคิดเห็นนางเงียบๆ แอบหื่นกับเขาเหมือนกัน55 
เคยแต่งไว้อีกเรื่องค่ะ แต่เป็นคนละแนวคนละแบบกับเรื่องนี้เลย อันนั้นหัดแต่งเรื่องแรกไม่แน่ใจว่าจะชอบมั้ย55
ชื่อเรื่องขอโทษครับผมเผลอ (อาจเคยเห็น)
Meuy /// กว่าจะแต่งจบตอนเลือดตาแทบกระเด็นค่ะ ดีใจที่มีคนชอบกัน ไม่รู้ตอนนี้ถือว่ากดเดย์ได้รึป่าว55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 03-06-2015 13:33:36

เบื่อความหล่อของซีนด้วยคน 5555+
นึกว่ายูกับพี่บาสจะดราม่าซะแล้ว แล้วก็ลงเอยด้วยดีไปอีกคู่ ดีจัง
ท่าทางลูกคิดจะงานเข้า ทั้งเดย์และไลค์ ตอนต่อไปคงสนุกแน่ๆ ตั้งตารอนะฮะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 03-06-2015 14:09:37

จะตามไปอ่านอีกเรื่องนะคะ ตอนนี้ลูกแร้ดแรดดดดดดด

แต่ไม่มีคิมดุ้กมีแต่คิม เง้อ....ไม่ใช่ว่าเดย์ตื่นอยู่หรอกนะลูกนะ ฮะๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 04-06-2015 00:17:59

เอาจริงๆอยากให้ คู่จิ้นตาร์ซีน  เป็นจริง  อิอิ  เพิ่งได้มาเม้นคิดถึงน้องลูก
คิดถึงคนเขียน  (ไม่กล่าวถึงเดย์แต่อย่างใด 555)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 04-06-2015 10:31:13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 04-06-2015 22:42:31

เรื่องนี้น่ารักมากเลย ชอบๆ มาต่อไวๆน้าาาา

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่19 มอมเหล้าเดย์...(2/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-06-2015 23:18:16

 :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-06-2015 18:57:10

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 20  ท้าให้ลอง... /1   






เช้าตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้เดย์ สงสัยมันกลับบ้านมันไปแล้วครับ
แต่จะเรียกว่าเช้าก็ได้ไม่เต็มปาก เพราะมองนาฬิกานี่มันบ่ายโมงแล้ว (แต่เป็นเช้าของผม)
ผมก็ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วลงไปหาข้าวกิน แม่จ๋าบ่นว่าโทรไปปลุกผมลงมากินข้าวตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่ยอมรับ ไม่ตื่น

ตักข้าวเปล่ามานั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัว รู้สึกคอแห้งๆครับสงสัยที่กินเหล้าไปเมื่อวาน แล้วผมก็นึกไปถึงไอ้เดย์..
มันกินตั้งเยอะไม่รู้จะแฮงค์หนักมั้ย................

พรึ่บ!!! มะม่วงลูกใหญ่ๆทั้งนั้นเป็นถุงเบ้อเร่อ ถูกวางลงบนโต๊ะต่อหน้าผม ผมตาโตมองไล่ตามมือขาวๆขึ้นไป
เห็นหน้าเจ้าของถุงมะม่วงแล้วอย่างแปลกใจเลย ... คือเชี่ยเดย์อ่ะ
ผมคาบช้อนมองหน้ามันอยู่ก็ต้องดึงออกจากปาก  “อ้าว ไรวะเนี่ย?” แล้วดูมันตอบ
“มะม่วงไง ยังเมาอยู่ป๊ะเนี่ยมึง!?”  เดย์มันดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งท้าวแขนกับโต๊ะ มองหน้าผมยักคิ้วให้ ยิ้มกวนตีน

“รู้~~~! กูหมายถึงมึงอ่ะเดย์.. อะไรวะยังอยู่อีก ไม่อยู่บ้านตัวเองล่ะมาอยู่บ้านกูทำไมวะ”
ท่าทางมันก็ดูแฮงค์ๆอยู่นะ แต่ก็ยังเล่นหูเล่นตากวนบาทาผู้คนที่พบเห็นได้เหมือนเดิม

“กูกลับไปแล้วกลับมาใหม่นี่ไง แม่กูให้เอามะม่วงมาให้แม่มึงอ่ะ”
“โหเหรอ งั้นฝากขอบคุณแม่มึงด้วยนะ”
ผมกำลังเลือกเอาลูกที่ใกล้สุกที่สุดออกมา ว่าจะกินกับข้าวสักหน่อยเถอะ ไอ้เดย์มันแย่งไปครับ

 “ แม่กูไม่ได้บอกว่าให้มึงนะ! เพราะงั้นไม่ต้องแดก!”
“เอ๊า! อะร๊ายยย!! ก็กูจะกินอ่ะ!”
“ก็ของจ๋าอ่ะ กูไม่ให้!!”
“ไอ่!!~ ไอ้บ้า! ให้แม่กูก็เหมือนให้กูนั่นแหละ เอามานี่!”
“อยากได้มากกกกกก!?”
“เชี่ยเด๊ย์~ เอามา อย่าลีลาดิวะ หิวนะกูยังไม่ได้กินอะไรเลยเนี่ย!”
 “จะเอา!?”
“เอ้อ!! เอามา!”
 “อยากกิน?”
“เอ้อ!”
“อยากเอา?”
“เอ้อ!!!”
“งั้นป่ะ! ขึ้นห้อง!!” 
“เอ้อป่ะ! ห..ห๊ะ!? ////*//”
“เอ๊า! ตาโต หน้าแดงทำไมวะ55 55”
“มึงพูดเรื่องเชี่ยอะไรกันแน่เนี่ย!!”
“ก็เอามะม่วงไปกินบนห้องไง๊ มึงคิดว่าไรวะ555”
“สัด!////*// สาบานเหอะว่ามึงหมายถึงมะม่วงเนี่ย”
“ก็เอองะ ... มะม่วงกูอ่ะ! อย่างมัน! โคตรแซ่บ! รับรองลูกคิดมึงต้องซี๊ดดดดดด คิๆ คิๆ555”
“/////*// เชี่ยนี่! ห่าเด๊ย์~ปล่อยมือกูเลยไอ่สัด! กูจะฟ้องแม่กู!!!”  ผมตีมือมันที่พยายามจะดึงมือผมไป 
ไอ้บ้านี่มึงก็หื่นได้ทุกเวลานะสงสารหัวใจกูบ้าง มันเต้นแรงเหนื่อยนะเว้ย

แล้วหัวเราะไปๆมาๆไอ้เดย์ก็หาวขึ้นมาซะน้ำตาเล็ด 
“มึงง่วงมึงก็กลับบ้านไปนอนไป๊เดย์ เดี๋ยวคืนนี้มึงต้องนอนดึกอีกนะเว้ย”   
ผมพูดยิ้มๆ ขำมัน นึกภาพมันกลัวผีแล้วคงฮาดี

ไล่มัน นอกจากมันจะไม่กลับแล้วยังใช้ให้ผมปอกมะม่วงเผื่อมันกินด้วย โว๊ะไอ้นี่เอามาให้เขาแล้วยังจะกินอีก
ผมเลยต้องปอกมะม่วงแบ่งให้มันด้วย  “....... ลูกคิด... ความยุติธรรมมึงอยู่ที่ไหนวะ มึงเอาเม็ดให้กูเนี่ยนะ”
เสียงไอ้บ้าเดย์บ่นง้องแง้งน่ารำคาญมากครับ ก็ผมคิดว่ามันอาจจะชอบแทะเนื้อที่ติดกับอยู่เม็ดมันนี่
เลยจำใจยื่นเนื้อมะม่วงให้  “.......... ลูกคิด... ทำไมมึงปอกเปลือกมะม่วงไม่หมดวะ ไอ้เงาะ(เด็กผู้หญิงสิบขวบ
ข้างบ้านไอ้เดย์ ถ้าจำกันได้) มันยังปอกเก่งกว่ามึงเลย” …ดูมันว่าผมดิ

“โอ๊ยอย่าเรื่องมากได้มั้ยวะ คนอื่นเขายังกินทั้งเปลือก แดกๆเข้าไปเหอะน่า เดย์มึงไม่ปอกเองล่ะปอกเผื่อกูด้วยก็ดี”
ผมคิดว่ามันคงทำไม่เป็นถึงได้ชอบใช้ผมจัง แต่แล้วไม่น่าเชื่อนะครับ ไอ้เดย์มันดึงจานมะม่วงตรงหน้าผมไป
แล้วมันก็หยิบมะม่วงลูกใหม่สามลูกในถุงไปล้าง แล้วก็มานั่งปอกใส่จานให้ผมจนเต็ม เชี่ยเดย์ทำโคตรคล่องเลย!
มะม่วงในจานที่ปอกเสร็จหั่นเป็นชิ้นๆอย่างสวยงาม บอกตรงๆผมงี้อายมันแม่งงงงง T  T
สรุปที่ผ่านมาคือมึงแค่ขี้เกียจใช่มั้ยเดย์...

“หึหึ..อร่อยป่ะ”  เดย์มันอมยิ้มท้าวคางนั่งมองผมกิน
“...//// ..อ...อื้ม..อร่อย..” มองหน้ากูทำไมนักหนาวะ
“แต่ถ้าได้ขึ้นไปกินบนห้อง อร่อยกว่านี้อีกนะ ลองป่ะ คึคึคึ////”   กวนตีนแล้วไง
“กินตรงไหนก็เหมือนกันแหละ”
“อ้าวตรงนี้ก็ได้เหรอ!”  ไอ่ห่านี่เขาทำท่าจะลุกมาคร่อมตัวผม ผมเลยรีบลุกหนีมัน “มึงอย่าเข้ามาน๊ะ!!////*//”
ผมยกจานมะม่วงวิ่งหนีมันไปหาแม่หน้าบ้านเลย

.................................
...................
........

ตกเย็น ไอ้เดย์มันกลับไปเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อกางเกงบอลที่บ้านมันมา ใส่รองเท้ากีฬามาด้วยนะ
แล้วก็มาชวนผมไปวิ่งกับไอ้คิม บอกนัดไอ้คิมไว้แล้ว อ้าวแล้วผมเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ย
“กูไม่ไปเดย์”
“ไปกับกูหน่อย นะๆ นะๆ”
“มึงก็ไปวิ่งกับไอ้คิมไง กูกินข้าวกินขนมไปแล้วมันจะจุก”
“วิ่งเหยาะๆไม่จุกหรอก ไอ้ลูก~~ ป่ะ! ไปด้วยกัน เร็วดิ!”
“โหยเดย์~~! กูไม่อยากปายยยยยยยยยยยย”

อ่ะให้ทายว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นยังไง...ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆ.......ผมว่าทุกคนน่าจะทายถูก99.99%นะ หรือจะ 100..

**************************

............................

...........
ผมยืนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนต้นไม้สูงใหญ่ มองนกกำลังทำรัง.. ผมอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงบอล และ..
ใส่ถุงเท้ารองเท้าผ้าใบสำหรับวิ่ง.....ใช่ครับ ขณะนี้ผมกำลังยืนเหม่อรอไอ้คิมกับไอ้เดย์วอล์มร่างกายยืดแข้งยืดขา
พวกเรามากันที่สวนสาธารณะใกล้บ้านไอ้คิม

“ลูกคิด มาวอล์มเดี๋ยวปวดขา”  ไอ้เดย์พยักหน้าเรียกผมครับ มันเห็นผมไม่ทำอะไรเอาแต่ยืนเฉย
“ก็กูไม่อยากวิ่งอ่ะ”  ผมเหนื่อย(ยังไม่ทันวิ่ง) ผมเซ็ง ผมไม่ชอบออกกำลังกายยยยยย~~โฮ
ไอ้คิมหัวเราะผมแล้วหันไปถามไอ้เดย์  “เฮ้ยเดย์มึงหายแฮงค์แล้วเหรอวะ ถึงชวนกูมาวิ่งด้วยได้เนี่ย”
 “ดูด้วยนี่ดิลวิลนะครับ”  ไอ้เดย์ตอบยิ้มๆยักคิ้วกวนๆให้ไอ้คิมแล้วหันมาเร่งผม ผมก็ส่ายหน้า มันเลยเดินมาหาซะใกล้

“กูนั่งรอพวกมึงสองคนตรงนี้ไม่ได้เหรอ กูกำลังเอาใจช่วยนกตัวนั้นอยู่นะ”  ผมชี้มือไปบนต้นไม้ ไอ้เดย์เงยมองตาม
แล้วแม่งก็ทำหน้าโหดใส่ผม  “ไม่ได้! คืนนี้กูต้องพร้อมที่สุด! ถ้าเกิดถึงตอนที่ต้องวิ่งขึ้นมาแล้วมึงเกิดช้าอืดเป็นเต่า
หนีไปไหนกับเขาไม่ทันจะทำยังไงวะห๊า! ลูกคิดมึงเฉื่อยชาเกินไปแล้ว แดกม้าสักคอกมั้ย!?กระฉับกระเฉงหน่อย”

“ก็ไม่เห็นต้องทำไง... ทิ้งกูไว้เลย กูจะนอนตรงนั้นแหละ”  ผมตอบเสียงเบาก่อนมองหน้าไอ้บ้าเดย์
หูย..หน้าหงิกกว่าเดิม แล้วมันก็จับแขนผม “กูไม่มีวันทิ้งมึง” เดย์ทำหน้าจริงจังมากจนผมไม่กล้าเล่นต่อ
ไอ้บ้าเดย์ลากแขนผมที่พยายามจะหันไปเกาะต้นไม้ให้ออกไปยืดตัวกับมัน ผมก็ทำตามมันกับไอ้คิมเงอะๆงะๆไป
สงสัยเดย์มันจะรำคาญ เห็นมันมองผมที่ทำอย่างเสียไม่ได้แล้วส่ายหน้า

“มานี่!”  อยู่ๆไอ้ห่าเดย์ก็เล่นบทโหด “อ๊ากกก||||||||”  มันจับผมดัดตัวเฉยเลย เจ็บอ่ะ ฮือ...

................................ ต่อมา ......เราต้องรีบหนีเลยนะครับเดี๋ยวโดนต่อต่อย...(อูยยยยย! ไม่เล่นก็ได้ แหะ..)
พวกเราวิ่งเหยาะๆกันไปเรื่อยครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องสาวๆตามรายทาง ใครเจอไอ้บ้าเดย์นี่มองจนเหลียวหลังทุกคน
มันใส่ชุดบอลสีดำยิ่งดูโคตรหล่อขาวโคตรเด่นเลย ยิ่งวิ่งคู่กับไอ้คิมที่ผิวคล้ำแต่ดันใส่ชุดบอลสีขาว
ไอ้สองคนนี้ผมว่าตลกดีเหมือนม้าลาย วิ่งตามหลังมันสองคนไปก็ขำไป

แล้วไอ้เดย์ก็หันหลังมามองผมครับ ผมรีบหุบยิ้มที่ขำค้าง มันชะลอฝีเท้าแล้วลงมาวิ่งคู่กับผม
ปล่อยให้ไอ้คิมวิ่งนำเราเล็กน้อย “มึงทำไมต้วมเตี้ยมๆเหมือนเต่าอย่างนี้วะลูกคิด นี่วิ่งอย่างช้าแล้วนะ
มึงยังวิ่งตามพวกกูไม่ทันอีกเหรอ!?”  ผมเหล่มองหน้ามันเคืองๆ แล้วก็ฮึดรีบวิ่งให้ไวกว่าเดิม
สปีดหนีขึ้นไปวิ่งคู่กับไอ้คิม แล้วหันหลังไปขยับปากด่ามันแบบไม่ออกเสียงว่า เชี่ย!
ไอ้เดย์ก็ขำ แล้วก็วิ่งตามหลังผมมาเรื่อย แบบมันจะแซงก็ไม่แซงนะ แบบมันวิ่งอยู่ข้างหลังผมเลยเหมือนไล่จี้
ให้วิ่งนำมันไปตลอด โอย~~~~ เหนื่อยสิครับ ผมรู้สึกจุกท้องจนต้องหยุดวิ่งเลย..

ไอ้เดย์กับไอ้คิมหยุดดูผม เห็นผมเอามือกุมท้องหน้าซีดๆ “เมนมาเหรอวะลูก?”  ดูไอ่เชี่ยเดย์มันถามอาการผมสิครับ
ผมนั่งยองๆตัวงออยู่ก็เงยหน้ามองตาขวางใส่มัน ไอ้ดำคิมเอาแต่ขำผมเลยด่ามันทางสายตาด้วยอีกคน
ไอ้คิมเลยเดินหนีไปซื้อน้ำเย็นที่ร้านข้างทางเป็นซุ้มเล็กๆ

“โอ๊ะ” ผมตกใจนิดหน่อยที่โดนไอ้เดย์มันดึงตัวขึ้น ไอ้บ้านี่ทำอะไรเบาๆก็เป็นแฮะ มันประคองผมให้ค่อยๆเดิน
ไปนั่งที่ม้านั่งยาวข้างทาง พอนั่งลงมันก็เอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าที่คล้องคอมันอยู่ออกมาไล่ซับเหงื่อที่หน้าผากให้ผม
“ขอโทษที่แกล้งมึงอ่ะ”
“......////”  ผมหลบตามันไม่รู้จะพูดอะไรเลย ก็พอมันไม่เล่น ไม่ทำหน้ากวนตีน ไม่บ้าบอแล้วมันเลยดูหล่อโคตรๆ
มันแปลกๆนี่ครับ พอมันเห็นว่าผมไม่ตอบ มันก็ถามว่าผมโกรธมันเหรอ ผมส่ายหน้า มันก็ยิ้มออกแล้วนั่งกอดคอผม
ไอ้คิมเดินมายื่นน้ำเย็นให้ไอ้เดย์หนึ่งขวด คิมมันดื่มไปแล้วเล็กน้อย เดินออกไปทำท่ายืดแข้งยืดขาตรงหน้าพวกผม
ไอ้เดย์เปิดขวดน้ำแล้วส่งให้ผมก่อน ผมดื่มไปนิดเดียวกลัวยิ่งจุกแล้วคืนให้มัน มันก็ดื่มแค่สองอึกแล้วปิดฝา

ไอ้เดย์เอามือลูบท้ายทอยผมเล่น แล้วพูดกับไอ้คิมที่อยู่ข้างหน้า “เฮ้ยคิม ลูกคิดเหมือนจะไม่ค่อยสบายเลยว่ะ กูว่า..
คืนนี้กูกับไอ้ลูกไม่ไปแล้วดีกว่า มึงไปขอหวยเผื่อกูด้วยได้ป่าววะ”  อ้าว อยู่ๆไอ้เดย์หาเรื่องไม่ไปเอาผมมาอ้างซะงั้น
แต่ไอ้คิมนี่ทำหน้าตกใจหันมาห้ามอย่างไวเลยครับ “ไม่ได้นะเว้ย ถ้าขาดมึงไปจะทำไงวะ
ทุกคนเขาก็เตรียมการกันอย่างดีแล้ว!”

“เตรียมการเชี่ยอะไรวะ?”  ไอ้เดย์ทำหน้างง หันมามองหน้าผม ผมก็งง มองหน้าไอ้คิมมันดู...มีพิรุธแปลกๆนาผมว่า
“อุ้ย....|||||||| เอ่อ....ป่าววว ก็เตรียมตัวไปบ้านร้างนั่นแหละ เพื่อนกันนะเว้ย สัญญาแล้วห้ามเบี้ยวต้องไปให้ครบ”

ไอ้คิมพูดบอกให้ไอ้เดย์ไปให้ได้ ไอ้เดย์หันมาถามผมจะไปมั้ย ไหวรึเปล่า... คือผมแค่จุกนะไม่ได้โดนตัดขา
กลับบ้านไปก็หายแล้วป่ะครับ ไอ้คุณดิลวิลเลยจำใจรับปากบอกไอ้คิมว่าจะไปพร้อมผมเหมือนเดิม
ไอ้คิมยิ้มหน้าดำเอ๊ย! หน้าบาน แล้วชวนไอ้เดย์ให้วิ่งต่อ บอกทิ้งผมให้นั่งรอตรงนี้แหละ แต่ไอ้เดย์ส่ายหน้าขอนั่งพัก
ไอ้คิมก็บ่นว่าพวกผมอู้ ก่อนที่มันจะตาลุกวาว ปาดน้ำลายแล้วระรี้วิ่งตามตูดสาวผมยาวหุ่นเซี๊ยะ
ที่วิ่งเขย่าหน้าอกหน้าใจผ่านมาไปอย่างร่าเริงไม่สนใจเพื่อนมันอีก..

ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้าสีครามช่วงเย็นใกล้มืดแต่เพราะเป็นหน้าร้อนละมั้ง ถึงสว่างตาขนาดนี้
แสงจากพระอาทิตย์ตอนเย็นสะท้อนใบไม้ยอดไม้สวยดีครับ
ไอ้เดย์แหงนหน้ามองตามผมด้วย แล้วมันก็ทำหน้างงถาม “มึงมองอะไรวะ?”  ผมหัวเราะบอก “ก็มองท้องฟ้า”
มันก็ยังถาม “มองทำไม กูเห็นมึงชอบมองไปข้างบนเรื่อย” ผมอยากกวนตีนมันเลยบอก “เรื่องของกูป่ะ”
แต่ไอ้เดย์กวนตีนกว่านะครับ “เขินเหรอ?”  ผมขมวดคิ้วงงเลยครับ “เขินเชี่ยไรวะ?”
“ก็เขินไม่กล้ามองกู เพราะกูนั่งข้างมึงทีไร มึงก็คอยมองไปที่อื่นเรื่อย กูหล่อ กูเข้าใจ”
“55555555 ไอ้บ้า ทำไมกูต้องเขินมึงด้วยอ่ะ”
“งั้นกล้ามองหน้ากูนานๆมั้ย มึงไม่กล้าหรอก”
“กล้าเหอะ เรื่องแค่นี้มึงบ้ารึเปล่า ทำไมกูต้องเขินมึงวะ”
“งั้นลองดิ๊”  มันยิ้มเจ้าเล่ห์ว่ะ ผมคิดไปคิดมาก็หลบตามันส่ายหน้า “ไม่เอาอ่ะ ทำก็กลัวมึงดิ”
“หึหึ มึงไม่กล้าหรอกลูกคิด มึงกลัวอดใจไม่ไหวกูรู้555”
“เออ กูกลัวอดใจตัวเองไม่ไหว เพราะคงอยากกระทืบมึงมาก”
“555 มึงไม่กล้าหร๊อก เพราะก่อนที่มึงจะกระทืบกู กูจะทำให้มึงไม่มีแรงยกขาก่อนเลย”
“มึงจะทำเชี่ยไร!?/////*//”  ผมสะดุ้งถามมัน แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกเพราะมันยื่นหน้ามายิ้มใกล้หน้าผมมาก
แม่งมันไม่ตอบเอาแต่หัวเราะ แล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักผมเฉย ขำชอบใจอยู่อย่างนั้น ผมดันหัวมันให้ลุกขึ้น
มันก็ไม่ยอมลุก มาจับมือผมไปปิดตามันไว้  มีตายายคู่นึงวิ่งผ่านมา เห็นเขาชี้ชวนให้ดูพวกผมกันแล้วยิ้มๆ
อายเขามั้ยเนี่ย

นานพอดูที่ไอ้เดย์นอนหลับตาแต่ปากมันยิ้ม
.......เอาความจริงเลยนะ ขนาดมันหลับตาผมยังไม่กล้ามองหน้ามันนานๆเลย
เขินแม่งงงงงง////
ไม่รู้เป็นยังไง หลังจากลองแอบจูบมันแล้ว ดูเหมือนใจผมจะเต้นแรงง่ายกว่าเดิมอีกครับ


.............. พอกลับไปที่รถ (เอารถมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์มาครับ) ไอ้เดย์กำลังสตาร์ทเครื่อง
ไอ้คิมก็สะกิดแขนผมที่ยืนรอห่างๆ แอบกระซิบบอกผมว่าถ้าเกิดไอ้เดย์มันจะเบี้ยวไม่ไปขึ้นมา ยังไงคืนนี้
ผมต้องหาทางชวนมันไปให้ได้นะ ตอนผมนั่งซ้อนไอ้เดย์แล้วไอ้เดย์มันไม่ได้หันมามอง
ไอ้เวรคิมยังกระซิบบอกทิ้งท้าย “เดี๋ยวกูโทรหา”  แล้วขยิบตาข้างนึงให้ผมที่ขมวดคิ้วมองหน้ามันแบบงงๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-06-2015 18:58:43

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 20  ท้าให้ลอง... /2   






*********************************

ไอ้เดย์ขี่รถไม่เร็วนักตามคำขอของผม แต่ไอ้ไม่เร็วของมันสำหรับผมก็ยังเร็วอยู่ดี แต่ก็ยังดีกว่าตอนมันซิ่งเยอะ
เดย์มันมาส่งผมที่บ้านแล้วก็ช่วยขอแม่จ๋าให้ผมไปนอนค้างบ้านมัน จ๋าจะได้ไม่รู้ว่าผมกับมันคิดจะทำอะไรแผลงๆ
ยามวิกาลด้วยกันคืนนี้ (ไปบ้านร้างๆไงครับ) น่าแปลกนะ ไม่รู้มันเล่นของอะไร แม่ผมไม่เคยด่ามันเลยให้ไปง่ายๆ
แล้วพอจ๋าไม่ว่า ไอ้เดย์ก็ดีใจบอกให้ผมรีบไปอาบน้ำ มันจะรอรับผมไปบ้านมันเลย มันนั่งคุยกับแม่จ๋าเล่นอยู่ข้างล่าง
ผมก็ขึ้นห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ แต่ไอ้คิมโทรเข้ามาก่อนผมรีบรับเพราะอยากรู้

“คืนนี้! พวกกูวางแผนกันแกล้งหลอกผีไอ้เดย์เว้ย!555”
“เฮ้ยยย จริงดิเชี่ย!!?”   ตายห่าล่ะ ไอ้เดย์ตายแน่ๆ||||||| ไอ้พวกบ้านี่อุตริแล้วไง
“ รู้กันหมดแล้วยกเว้นมึง ไอ้ซีนมันบอกให้มึงรู้เป็นคนสุดท้ายเพราะเดี๋ยวมึงจะหลุด มึงอยู่กับไอ้เดย์บ่อยสุด
เดี๋ยวเกิดคุยกันแล้วมึงทำพิรุธไอ้เดย์จับได้มันไม่ยอมไปซวยกันหมดอดสนุกเลย55 แต่ยังไงก็ต้องเตี๊ยมกับมึงก่อน
เพราะไอ้เดย์มันติดมึงที่สุด ยังไงมึงเดินไปทางไหนแม่งก็ต้องตามต้อยๆเหมือนทุกที คิคิคิคิ”

ไอ้คิมร่ายแผนการแกล้งไอ้เดย์ให้ผมฟังครับ บอกให้ผมร่วมมือด้วย ผมก็รับปากเออออไปกับมัน..........
แต่พอวางสายจากไอ้คิมแล้วผมไม่รู้สึกสนุกหรือขำด้วยเลย.. สงสารไอ้เดย์อ่ะ
มันกลัวผีมากนะ ไปแกล้งมันเดี๋ยวก็จับไข้หัวโก๋รนจริงๆหรอก
 


........................... ผมคิดไม่ตกจนไปถึงบ้านไอ้เดย์ อยู่ในห้องมันไม่มีสมาธิเล่นเกมส์เลย รู้สึกไม่สบายใจ
ไอ้เดย์อาบน้ำอยู่ ผมนั่งคิดชั่งใจจะบอกมันดีมั้ยว่าเพื่อนจะแกล้งอำมัน เขารู้กันหมดทุกคน ผมกลัวมันจะโกรธ..

เห็นไอ้เดย์เดินใส่บ็อกเซอร์เช็ดตัวเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มองตามกำลังจะอ้าปากพูด มันเห็นก็แซวผม
“มองอะไรครับ น้ำลายไหลเหรอครับ ไม่เคยเห็นผู้ชายหุ่นดีเหรอครับ คึคึ”  แม่งเบ่งกล้ามอวดกูอีกน่าถีบจริงๆ
แต่ก็ขอยอมรับล่ะครับว่า ตาผมไม่ละไปจากซิคแพ็คพี่เขาเลยจริงๆ ขึ้นเป็นลอนสวยมาก ผมอยากมีบ้างอ่ะ..

“มึงทำยังไง เล่นยังไงวะ”  ผมถามมองซิคแพ็คมองกล้ามสลับกับหน้าเจ้าของมัน ไอ้บ้านี่เห็นผมสนใจ
ก็เดินปรี่เข้ามายืนให้จ้องใกล้ๆต่อหน้าไม่ยอมใส่เสื้อเลยครับ 

“แตะดูดิ”  คำเชิญชวนจากไอ้เดย์ครับ

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม เงยหน้ามองมันที่ยืนท้าวเอวสองข้างก้มหน้ามองผม
เชี่ย........เห็นธรรมดายังไม่เท่าไหร่ ผมก็เคยเห็นบ่อย แต่มันเล่นเกร็งหน้าท้องซะกล้ามขึ้นเป็นลูกๆขนาดนี้
คนมีแต่ก้างอย่างผมจะอดใจไหวเหรอครับ ก็ลองแตะดู   “อุ้ย!”  สะดุ้งผงะมือออกเล็กน้อยครับ
ไอ่เชี่ยเดย์แกล้งกระตุกกล้ามท้อง มันขำ คิคิคิ กวนตีนมาก ผมเลยตีหน้าท้องมัน แนะ! แม่งมีเกร็งสู้... เลยลองลูบ ...
ลูบแม่งให้ทั่วเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะครับ แล้วจู่ๆเชี่ยเดย์ก็แขม่วท้องแล้วถอยหนีมือผมซะงั้น 

“โห่///////~~~ สาดดดดด เสียวนะเว้ย!”
“ฮึก..ไอ้บ้า////”  พูดอย่างนี้ผมทำหน้าไม่ถูกเลยสิน่า
“หึหึ.. มึงสนใจ...อยากมีอย่างกูป่าวล่ะ เดี๋ยวกูสอนให้เอามั้ย มันมีท่าอยู่นะ ง่ายๆ”
ถึงผมจะรู้สึกว่าไอ้คนพูดมันทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่ค่อยน่าไว้ใจ แต่ผมก็ทนลูกอยากรู้อยากลองของตัวเองไม่ได้

“มึงพูดจริงเหรอวะเดย์! จะสอนให้กูจริงอ่ะ!”
“เอ้อ เออดิ สนรึเปล่าละ55”
“สนดิๆๆ!!!///// ทำไงวะ เฮ้ยกล้ามกูขึ้นแน่นะ!?”
“แน่ดิ ถ้ามึงทำทุกวัน”
“ต้องทำยังไงอ่ะ!?”
“ง่ายๆเลยซิทอัพ!”
“แค่เนี๊ยะ!?”
“แค่นี้เหรอ หึหึหึ มึงซิทอัพให้ขึ้นก่อนเหอะไอ้ลูก!”
“อย่าดูถูกกู แค่ซิทอัพกูก็ทำได้!”
“มึงทำได้กี่ที”
“อึก........ไม่รู้..............แต่กูทำได้แล้วกัน แล้วมันต้องทำกี่ที”
“สิบที มึงทำให้ได้ก่อนเหอะลูก แล้วค่อยเพิ่ม........... ไหน...หนายยยย ทำให้กูดูหน่อยดิ๊”

ไอ้บ้าเดย์ลากผมให้ลุกยืนแล้วเอามือล้วงเข้าจากชายเสื้อยืดผม เริกขึ้นไปจนถึงราวนมโชว์หน้าท้องแบนราบ
แต่ไร้กล้ามท้องโดยสิ้นเชิงของผม อยู่ดีๆมันก็มาเปิดเสื้อผม ผมสะดุ้งดึงเสื้อตัวเองลงปิดแล้วด่ามัน
“ไอ่เชี่ย!////*//ทะลึ่ง”
“ทะลึ่งบ้าไรวะ มานี่เลยไอ้ลูก มึงถอดเสื้อมึงออกเลย แล้วมานอนบนเตียง”
“ห๊า!!!/////*// มึงจะบร๊าเร๊อะ!!!”
รีแอ็คชั่นผมนี่แบบกอดตัวเองขนลุก ถีบเท้าถอยรัวๆหนีไปจนหลังชนกำแพงห้องเลยครับ

“อะไร? ก็จะให้มึงลองมาซิทอัพบนเตียงให้กูดูนี่ไง มาเร็วดิดูซิจะได้กี่ที เดี๋ยวกูกดขาให้มาสิลูกคิด!”
“อ้าว”
“อ้าวอะไรวะ?”
“เปล๊า!”
“......จะมาไม่มาวะ ตกลงนี่จะให้กูสอนแน่รึเปล่า”
“ก็ถ้ามันแค่ซิทอัพ เดี๋ยวกูไปทำคนเดียวที่บ้านก็ได้นี่”  ผมอ้อมแอ้มตอบมันตอนที่ค่อยๆเดินเข้าหา
แต่ไอ้เดย์ไม่พูดพร่ำทำเพลงแม่งลากผมไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงแล้วจับถอดเสื้อเลยครับ
มือไวเกินมนุษย์ละสัด!////*//

“อ่ะ จับนี่ไว้ชูขึ้นเหนือหัวให้ตลอดนะ อย่าให้มันร่วงทับหน้าตัวเองล่ะ จับแน่นๆดิลูกคิด”
เดย์มันเดินไปหยิบดัมเบลเล็กหนักสักโลได้ มาให้ผมถือด้วยสองมือครับ
“เออ กำแน่นๆนะลูกคิด แล้วทีนี้มึงก็ลองเกร็งท้องลุกขึ้นมานั่งให้ได้ พอนั่งได้ก็โน้มมากอดกูให้ได้”
ไอ้เวรเดย์มันเล่นขึ้นคร่อมนั่งทับหน้าขาผมไว้เลยครับ กอดอกพูดยิ้มกริ่ม “ดูซิมึงจะทำได้มั้ย”

“////ทำไมกูต้องลุกขึ้นไปกอดมึงด้วยวะ!?”   ผมเถียงมันมันก็ว่า
“ก็ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้? จะเอามั้ยซิคแพ็ค ไอ้ลูก!”
“อึก........ก็ได้ๆๆๆ ก็ได้เว้ย!”
เอ่อคือ...ท่าและสภาพล่อแหลมมากครับตอนนี้ เปลือยท่อนบนทั้งคู่ นั่งทับกันอี๊ก~

“ฮึบ! หนึ่ง!”  ผมลุกขึ้นมากอดมันได้สำเร็จครับ ดีใจทำอีก “ฮึบ! ส..สะ..สอง!!” โห~~~ ผมขึ้นมานั่งกอดมันได้อีก!
ดีใจเว่อร์เลยครับรู้สึกตัวเองก็เก่งไม่เบา รีบทำรอบที่สาม “ฮึบบบบบบบบบบบ! ส๊าม..ม...มมม|||||||||”
คราวนี้ขึ้นมาแล้วเชี่ยเดย์กอดตอบผมด้วยครับ มันมองหน้าผมยิ้มเหมือนจะหยัน (เอ๊ะหรือผมจะคิดไปเอง)
“พอแล้วลูกคิด มึงมาได้แค่นี้แหล่ะ คึคึ”
“ฮึ่มมม!!! กูจะทำอีก! ปล่อยกูนะ!” 
ผมหยิกนมมันสองข้างแม่งเลย กอดกูดีนัก เชี่ยเดย์ร้องโอยแต่ยิ้มคือไร!? ห่านี่////

“ฮฮฮ...อ...อึก...|||||||||||| เฮือกกกก ฮ  เฮือกกๆๆ ...ฮ้า.......ฮ๊า......ฮืบบบบบบ!!! สะสะสะสะสะ..สะ..”
พยายามกี่ครั้งก็ตามแต่.. ไม่ขึ้นแม่ง ผมนอนแผ่เศร้าเลยครับ เวรแท้ๆ ทำได้สามทีจบ.............T T 
ผมเกลียดเรื่องใช้แรงเยอะๆนี่ครับทำไงได้ เหมือนพลังอุลตร้ามันหมดอ่ะ

“555555555555555” 
“เชี่ยเดย์ มึงขำเสียงดังไปมั้ย!”  ผมหงุดหงิดตะคอก ค้อนใส่มันซะเลย ไอ้เดย์ดันล้มตัวลงมานอนทับผมไว้อีก
“อื้อ~~ กูหนักสัดเด๊ย์~~ ออกๆ ออกไปๆๆๆ/////*//”
แล้วไอ้เดย์ก็ยิ้ม ยันศอกขึ้นมาท้าวที่นอน โดยคร่อมหน้าผมไว้... หน้ามันกับหน้าผมอยู่ใกล้กันโคตรๆ...

ดูมันนะ......มันยิ้มหล่อให้ผม.......................ผมก็ใจเต้นแรงไม่หยุดเลยสิครับ...

ตรึ้งงงงงง!!
เสียงแชทเข้าครับ .....ผมกับไอ้เดย์หันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน เป็นมือถือไอ้เดย์ที่อยู่ไม่ไกลมือ
ไอ้เดย์ยังไม่ยอมลุกครับ มันยังนอนทับผมอยู่แต่เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มากดดู ผมเห็นแว็บๆ...เป็นผู้หญิงนี่หว่า..

ไม่รู้เพราะอะไรครับ ผมรู้สึกฉุนขึ้นทันที ผลักมันออกจากตัวตอนที่มันเผลอ มันก็ร้องเหวอ แล้วตกไปจากตัวผม
ผมหนีไปใส่เสื้อแล้วหันหลังให้มัน ไม่สนใจแม่งแล้วนั่งเล่นเกมส์คนเดียวก็ได้!

ไอ้หมาเดย์มันตามมาเกาะหลังผมครับ ผมกำลังจะหันไปด่า มันก็อ้อมมือเอาโทรศัพท์มาให้ผมดู
ตอนนี้เหมือนผมโดนมันกอดจากด้านหลังเลยครับ  “..........เอ๊ะ คนนี้...เพื่อนแอ๋มนี่” 
คนชื่อกั้งที่ดูจะคลั่งไข่ไข้ไข๊มันมาก กั้งน่ารักมากผมก็ชอบเขาแต่เขาไม่สนใจผมเลย ถึงวันนั้นที่เจอกัน
เขาจะชมว่าผมยิ้มน่ารัก แต่ตานี่ก็คอยมองแต่ไอ้บ้าเดย์ เห๊อะ! ร้ายกาจเว้ย ไอ้ห่าเดย์ทำไม่สนใจแต่ความจริงมันก็สน

ผมเม้มปากตัวเองแล้วคิดในใจนะ... ทำไมมันยังคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ล่ะ?
ทั้งที่คิดว่ามันน่าจะชอบผมไม่ใช่เหรอ?.......... ผมนั่งมองมือถือไอ้เดย์นิ่งๆจนไอ้เดย์กระซิบข้างหู 

“อย่างอนเดย์นะ เขามาขอเป็นเพื่อนเฟสแล้วทักมาเรื่อยเลย แต่ เดย์ไม่ค่อยได้คุยหรอก ลูกคร้าบ
ลูกคิดไม่โกรธน๊า นะนะ ดีกัน”   มันชูนิ้วก้อยมาแทบแหย่เข้ารูจมูกผมแน่ะ
เชี่ยเดย์มาอ้อนผมขนานใหญ่ ตาผมจ้องเกมส์เขม็งแต่มือไม่ได้แตะแป้นอะไรเลย ผมกำลังนั่งกัดปากตัวเองไปมา
แล้วก็ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อ้าปากพูดอะไร ไอ้เดย์ก็เข้ามาช้อนตัวผมขึ้น แม่งอุ้มผมท่าเจ้าหญิงซะผมตัวลอยวืดไปเลย!!!

“เหวอออออ~~~/////*// เชี่ยเดย์! ปล่อยกูลงนะโว้ยยยย เล่นอะไรของมึงเนี่ย!!”  ผมแหกปากโวยวายและดิ้นๆๆครับ
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะชอบใจเหมือนโจรป่า มันอุ้มผมเหมือนผมตัวเบามาก ลอยละลิ่วไปนอนบนเตียงเช่นเดิมครับ
แล้วมันก็นอนทับตัวผมไว้ไม่ยอมให้ผมหนีอีก มันจับหน้าผมให้มองหน้ามันด้วย
“ไม่งอนดิ” ไอ้เดย์พูดย้ำทำผมโมโห
“ฮึ่ม! งอนเชี่ยไรมึง! ห๊า!! เป็นอะไรกัน ทำไมกูต้องงอนอะไรมึง!? กูผู้ชายแมนๆไม่งอนเว้ย!!!”
“อ่ะงั้นแล้วทำท่าเหมือนทำไมอ่ะ”
“กูจะเล่นเกมส์ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อยอ่ะ......อย่าทิ้งกูนะ กูจะไม่ทิ้งมึง มึงอย่าทิ้งกูนะ อยู่กับกูนะคืนนี้”  ไอ้เดย์ฟุบหน้าลงซุกซอกคอผม
มันหายใจรดอยู่อย่างนั้น จั๊กเดียมเป็นบ้า////

“ด...เดย์!////มึงพูดอะไรเนี่ย”  โหย.........หัวใจผมเต้นแรงเป็นบ้า
“ก็ที่ต้องไปบ้านยายทิชาไง ห้ามไปไหนไกลกูด้วย.......” 
“อ๋อ.........โธ่เอ๊ยนึกว่า..”
“นึกว่าอะไรวะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไรเลย!”   นึกว่าหมายถึงเรื่องที่เราต้องนอนด้วยกันอ่ะดิไอ้บ้า/////
“ชักไม่อยากไปแล้วดิ.........มีผีจริงแหงๆ||||||||||”   มันกอดผมแน่นเลย ผมไล่มันไปใส่เสื้อมันก็ส่ายหน้า

เฮ้อ.......ผมได้แต่ถอนใจ สงสารมันอ่ะครับ ยังไม่ทันโดนเขาแกล้ง มันก็กลัวด้วยตัวเองไปไกลแล้วไอ้ห่านี่

“เดย์............. ถ้าเกิดว่า....คือ..”
“อะไร”
“ถ้าบ้านร้างที่เราจะไปกันมันไม่มีผีจริง มีแต่....ผีปลอม...มึงจะกลัวมั้ย”

ไอ้เดย์ขมวดคิ้วเข้ม จ้องหน้าผมเหมือนมีคำถามมากมายอยู่ในหัว ….มันมองตาผม ผมก็มองตามัน..

“บอกแล้วไง กูไม่เคยกลัวอะไรนอกจากกลัวตัวเอง..”   ไอ้มุกเสี่ยวๆควายๆของมันนี่น๊า
“หนัก... /// ลุกออกไปซะทีเซ่”  ผมขมวดคิ้วว่ามัน หลบสายตายิ้มๆยั่วๆให้น่าเอานิ้วจิ้มตาแหกนั่นซะ
พอมันขยับลงไปนอนตะแคงข้างตัวผม ผมก็รีบลุกจากเตียง แต่ก็โดนตามดึงจนล้มมานั่งอยู่ในวงแขนมันอีก
ไอ้บ้านี่ตามกอดผมไว้ไม่ปล่อย  มันกระซิบ “ สารภาพมาซะดีๆ... มีอะไร..หื้ม?”

ผมอึกอักไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน จะลุกหนีมันก็จับข้อมือผมทั้งสองข้างดึงยึดให้อยู่กับมันแล้วก็กระซิบพูดอีก
“ถ้าไม่ยอมบอก เดี๋ยวมึงจะโดนนะลูกคิด”
ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วรู้สึกได้ถึงสัมผัสจากปลายจมูกของคนข้างหลัง มันเลื่อนผ่านวนไล้ไปมาที่ต้นคอด้านหลัง
“อึก////ด..โดนอะไร?” 
 “จุ๊บ”   ได้ยินเสียงพร้อมๆกับที่รู้สึกสะดุ้งแถวๆหลังคอ มันร้อนผ่าวเพราะลมหายใจของเดย์ 
 
นี่เหรอวิธีขู่ของมัน ถ้าผมไม่ยอมบอก มันจะทำอะไรผมอีกกันแน่ 
“ไอ้บ้าเดย์////*//พ่อแม่ พี่มึงก็อยู่นะเว้ย!! คอยดูนะถ้ามึงทำอะไรบ้าๆกูจะร้องให้ลั่นบ้านมึงเลย! ปล่อย!!”
“แล้วไงวะ”  มันพูดแบบไม่แคร์อะไรเลยครับ แล้วก็เอามือมาปิดปากผมไว้แน่น “อุ้บ! อื้อออ~~”
ผมดิ้นๆๆจะแกะมือมันออก นอกจากมันจะไม่ยอมเปิดปากให้แล้วมันยังล้วงมือเข้าไปกอดเอวผมข้างในเสื้อ
เสียวท้องวูบเลยครับ “ลองมั้ยล่ะ ว่ากูจะทำอะไรมึงได้บ้าง”  เสียงไอ้บ้าเดย์ที่กระซิบขู่อยู่ข้างหูทำผมอึ้งไปเลยจริงๆ






tsktonight…
*** สารภาพว่าหลับ กระเสือกกระสนแต่งจนได้มาเท่านี้ ฮือT T  รอตอนต่อไปของเค้านะ :o7:

Kaokorn /// อย่าเพิ่งเบื่อคนแต่งก็พอ เรามาเล่นด้วยกันนะๆๆ :oni1:
Alone Alone /// ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ แปลกนะมีแต่คนว่าเดย์น่าจะตื่น55 :impress:
Janamanza /// ต้าร์กับซีนต้องจิ้นกันต่อไป55 คิดถึงคนอ่านด้วยค่า น้องเดย์งอนแล้วนั่น55 o9
Titansyui /// ตามมาๆๆๆ55 : 222222:
Rk /// มาต่อไวๆน้า ....นี่คือสิ่งที่วิอยากจะทำให้ได้ทุกวันจริงๆ แต่เค้าเป็นเต่าไง T T  o6
mild-dy /// น่ารักอ่ะ มาอ่านเรื่องนี้ด้วย^^  :myeye:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 09-06-2015 20:02:02

อ๊ากกกกกกกก  ค้างอ่ะ ค้างงงงง  ตัดแบบไม่เห็นใจเค้าเลย  น้องลูกต้องปากโป้งแน่ๆ ฮาาา เพราะเจอการขู่ที่.....เขิลลลลล -/////-

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 10-06-2015 18:26:48

สงสารเดย์อ่ะ ขอให้เดย์โกรธเพื่อนทั้งหมดเลยได้ป่าว

รู้ว่ากลัวยังจะแกล้งอี๊กกกกกก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 11-06-2015 09:07:14

ลูกคืดหนูเปิดเผยความลับเพื่อนหมดเลยนะคุณลูก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 12-06-2015 16:11:35

555+ ยังยืนยันว่าลูกคิดน่ารักดี มิน่าเดย์ถึงชอบ
รอตอนต่อไปนะว่าเดย์จะผ่านเรื่องผีๆนี้ไปได้ยังไง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 20 ท้าให้ลอง...(9/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 14-06-2015 15:30:00

อ๊ากกกกกกกกกก  :ling1: :ling1: :ling1:
ค้างอ่าาา มาต่อไวๆน้าาาาาา ชอบมากๆเลยยยค่า
เดย์จะทำอะไรน้า   หุหุ   :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-06-2015 00:18:20

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 21  ไม่บอกเธอ... /1   





“เด็กๆ!! ลงไปกินแปะก๋วยกันเร้ว! แม่ซื้อมาทำลอยแก้วใส่มะพร้าวอ่อนอร่อยมากเลย”
เสียงคุณแม่ของเดย์เรียกมาจากนอกประตูห้องไอ้เดย์ครับ

เราชะงักกันไปทั้งคู่ พอสักพักเสียงแม่มันเงียบไปแล้ว คาดว่าน่าจะลงบันไดไปแล้ว
ไอ้ตัวนัวเนียมันก็ปล่อยมือข้างที่ปิดปากผมออก แต่กอดผมยังไม่ปล่อยซบหน้ากับหลังของผมพูดเบา
“แม่นะแม่~ เฮื่อยมาอะไรตอนนี้นะ” มันถอนใจออกมาให้ได้ยินแบบเซ็งๆ แต่ผมนี่สิครับใจเต้นยังไม่หายเลย

................. ลงไปนั่งกินแปะก๋วยด้วยกัน ผมกังวลคอยมองนาฬิกาข้างฝา ใกล้สามทุ่มแล้ว
เราตกลงกันว่าราวสักสี่ทุ่มครึ่ง จะไปรวมตัวกับเพื่อนๆที่หน้าเซเว่นใกล้โรงเรียน แต่ละคนก็ตอแหลพ่อแม่
ว่าไปค้างบ้านเพื่อนทำงานกลุ่ม ไอ้เดย์ก็บอกพ่อแม่มันอย่างนี้เหมือนกัน ใครจะไปกล้าบอกล่ะครับว่าจะไปท้าผี
แล้วขอหวย ยิ่งมีผมไปด้วย พ่อแม่พี่สาวไอ้เดย์ก็วางใจว่ามันคงจะไม่พาผมไปแว้นซ์ซ่าบ้าท้าตีกับใครเขาที่ไหนแน่

ไอ้เดย์กินแปะก๋วยหมดมันก็ทำขึงขัง ตบโต๊ะพยักหน้าเรียกผม “ลูกคิด! ป่ะ!!”  ผมยังอมเม็ดแปะก๋วยอยู่ในปาก
นั่งเงยหน้ามองมันแบบขัดใจ “ไปไหนของมึ๊งงงง!? ให้กูกินหมดก่อนได้ป่าว จะรีบไปไหนวะ เพิ่งสามทุ่มเอง!?”

“กูฟิตเว้ย กูฟิต!! ป่ะๆๆ มึงอ่ะช้าตลอดอ่ะ! เอ้า เอาถ้วยขนมมาด้วยก็ได้”  ไอ้เดย์มันเดินไปตักขนมใส่ถ้วยใบใหม่
ถือมาแล้วก็ลากแขนผมออกไปนอกบ้านกับมัน มือผมก็ยังไม่วางถ้วยขนมของตัวเอง ก็ผมเพิ่งกินไปได้ครึ่งเดียวเอง
เล่นถือถ้วยขนมกันออกมาด้วยทั้งคู่แบบนี้ แสดงว่ามันยังไม่ไปหน้าเซเว่นแน่ๆ แล้วจะไปไหนของมันวะ?

งงไม่นานหรอกครับ เพราะไอ้เดย์ไปไม่ไกล มันตรงรี่ไปบ้านเงาะครับ.... บ้านติดกันนี่แหละ
มันไปเรียกเขาเพราะปิดบ้านกันแล้วแต่ไฟในบ้านยังเปิดอยู่ ได้ยินเสียงละครโทรทัศน์ดังลอดออกมาเล็กน้อย
แสดงว่ายังไม่นอนกัน เดย์เอาขนมไปให้แม่ของน้องเงาะครับ

“น้าอรค้าบบบบ เดย์เอาขนมมาให้เงาะครับ เอาไว้ให้น้องกินพรุ่งนี้ก็ได้ครับน้า”
“วุ้ยน่ารักจริง ขอบใจนะลูกนะ เดี๋ยวน้าเอาไว้ให้น้อง วันนี้น้องแปรงฟันแล้ว เงาะ! พี่เดย์เอาขนมมาให้แน่ะ
ขอบคุณค่าพี่เดย์รึยัง”  แม่ของเงาะหันไปยิ้มเรียกน้องที่นั่งดูทีวีตาแป๋วให้สนใจหันมามอง
สามทุ่มแล้วยังไม่หลับอีกนะเงาะ..

เงาะเดินเตาะแตะมาเมียงมองดูขนมครับ พอเห็นถูกใจก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณไอ้เดย์ พูดกับแม่เสียงฉอเลาะ
“โอ๊ะ!//// แม่ขา~อันนี้หนูชอบกิน หนูกินเลยได้มั้ยค่ะ น๊า~แม่ขา”
“ว่าจะให้เก็บใส่ตู้เย็นไว้ก่อนค่อยกินพรุ่งนี้ จะกินตอนนี้ก็ได้แต่หนูต้องแปรงฟันใหม่นะลูก”
“ค่า!!!”

ผมยืนถือถ้วยขนมตัวเองมองน้อง น่ารักดีครับใส่ชุดนอนกระโปรงสีชมพู โตมาต้องสวยแน่น้องเงาะนี่..
น้องมันกำลังเดินถือถ้วยขนมลั่นล้าไปไอ้เดย์รีบเรียกไว้  “เงาะๆ!! พี่เดย์ยืมจักรยานหน่อยดิ!”
เล่นเอาเงาะเบรกเอี๊ยดดดดดด เลยครับ เด็กมันหันควับมาตีหน้ายักษ์ใส่พูดชัดถ้อยชัดคำ “ไม่ให้!!!”
 
“เงาะ!”  น้าอรเอ็ดลูกสาวตัวน้อยที่เมื่อกี้ยังเล่นเป็นนางเอกตอนยังเด็กน่ารักน่าเอ็นดูอยู่แท้ๆ
แต่ตอนนี้กลายเป็นตัวอิจฉาเลียนแบบละครที่มันดูไปแล้ว

“แม่อ่า~~~~~~~~~~~ฮืออออออ!!!” 

ยืมจักรยานเงาะนี่ยากพอๆกับขอให้ไอ้เดย์เลิกขี่รถเร็วเลยล่ะครับ มันไม่เคยเต็มใจ
ไอ้เดย์แอบมากระซิบบอกให้ผมดูหน้าน้องเงาะครับ “มึงดูๆมันเบะปากร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาสักหยด แม่งเล่นละคร”
ผมกลั้นขำน่าดู ยิ่งพอแม่เงาะขู่ว่าถ้าไม่ให้พี่เดย์ยืมรถก็เอาขนมคืนเขาไป มันก็อึกอักลังเลใหญ่ อยากกินก็อยากกิน
หวงรถก็หวง 55...  แล้วผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไอ้เดย์มันมาแกล้งเด็กทำไมเวลานี้  “มึงจะเอารถเงาะมาทำไมวะ”

“เอามาทำสายไหมขายมั้ง! ถามได้กูก็เอามาขี่ดิ” 
“ฟิตมากเลยเนอะมึงอ่ะ”
 ผมส่ายหน้าขำครับ ไอ้นี่แม่งบ้า เหมือนยิ่งใกล้เวลาไปบ้านร้างคุณชายเชี่ยเดย์เขาก็ตื่นเต้น อยู่ไม่สุก
 
สรุปเงาะให้ยืมแค่แป๊บเดียวครับ ไอ้เดย์รีบเข้าไปยกรถออกมาเลย แล้วมันก็ปั่นจักรยานคิตตี้ของเด็กผู้หญิงนั่นน่ะ
ให้พล่านไปทั่วเลย เลยไปเข้าซอยนู้นออกซอยนี้ หนีหมาบ้างอ้อมไม่เข้าไปทางหน้าบ้านตัวเองบ้าง
มันกลัวเดี๋ยวไอ้เงาะยังไม่หลับจะออกมาทวงรถคืนครับ ผมนั่งซ้อนท้ายมันก็ตักขนมกินจนหมดถ้วย
แล้วส่งถ้วยเปล่ากับช้อนให้ไอ้เดย์ เอาไปใส่ไว้ในตระกร้าหน้ารถน้อง

 “กูหิวน้ำว่ะเดย์ กลับเข้าบ้านเหอะ”
“เดี๋ยวๆๆ ยังก่อนๆ กูกำลังสนุกเนี่ย”
“เฮ้อ............... มึงกลัวเหรอ ไม่ต้องไปก็ได้นี่”  ผมแค่พูดเปรยๆ ไอ้บ้าเดย์มันเลยนึกขึ้นมาได้
“เออจริงดิ..... ที่มึงพูดตอนอยู่ในห้องกูอ่ะ หมายความว่าไงวะ มึงว่าบ้านหลังนั้นไม่มีผีจริงเหรอ แล้วผีปลอมคือไร”

“..เอ่อ อื้ม! กูว่างมงายว่ะ!  คือคนก็คิดกันไปเองไง คงเห็นอะไรมัวๆมืดๆก็คิดว่าเป็นผี กูว่าชาวบ้านคงเห็นผีปลอมๆ
ทั้งนั้นแหละ ต้นกล้วยต้นอ้อย ลงลังในบ้านผ้าม่านโดนลมพัดล่ะม้างงงง ..นี่ขนาดเจ้าของบ้านแท้ๆอย่างทิชา
ยังว่าไม่เคยเห็นเลยไม่ใช่เหรอวะ”   ผมก็พยายามพูดมั่วไปทั่วให้มันกลัวน้อยลงแล้วนะ แต่ดูความคิดมันดิ

“แต่ถ้าไม่มี... อย่างนี้กูไม่ไปขอหวยเสียเที่ยวเหรอวะ”
“นึกอยู่เรื่องเดียวรึไงในหัวมึงอ่ะ จะโดนหลอกยังไม่รู้ตัวอีก!”
ไอ้เดย์ได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้มันบีบเบรกจักรยานเอี๊ยดเลยครับ ผมตกใจรีบปิดปากตัวเองที่หลุดพูดความลับ

“ก็ไหนมึงบอกไม่มีผีไง!!!||||||||*|| จะมาหลอกเชี่ยไรกูอีกอ่ะ!”    อ้าวมันยังไม่รู้นี่ครับ คิดว่าหมายถึงผีหลอกซะงั้น
“ก็! ก็เออไง!! ไม่มีๆ ผีบ้าที่ไหนไม่มีเว้ย!!!”
“อ้าวเชี่ย! งั้นแล้วหวยกูล่ะ!”
“โห่! ไอ่ฟาย!! มึงต้องการอะไรจากกูเนี่ยเดย์! ตกลงอยากให้มันมีหรือไม่มีผีวะ!”
“กูไม่อยากได้ผี! กูอยากได้แต่เลขเว้ย! สัดเอ๊ยมาเป็นแพ็คคู่กันอีกงานนี้ ทำไงดีวะ|||||||”     กลุ้มใจจัดนะสัด...

ไอ้เดย์ปั่นรถต่อไปได้ไม่กี่เมตร มันก็เบรกรถกึกอีกครั้ง หันมาบอกให้ผมช่วยปั่นแทนมันที มันเมื่อยแล้ว..
เวรกรรมของกูหนอธีทัต ไม่ขี่ให้มันก็ไม่ได้ ปวดกล้ามขากูอีก(คิดว่าตัวเองมีไว้ก่อน)
 ผมได้ยินเสียงมันฮัมเพลงเบาๆ มึงสบายใจเกินไปแล้วมั้งเดย์ ถ้าฟังไม่ผิดรู้สึกจะเป็นเพลง..จิงเกิลเบล..
อารมณ์มึงเป็นซานตาครอสแล้วให้กูเป็นกวางลากมึงไปใช่มั้ย... ดีแล้วที่มึงไม่ฮัมเพลงเขมรไล่ควาย

.............................
………..

เกือบห้าทุ่มแล้วครับกว่าทุกคนจะมารวมตัวกันเกือบครบที่เซเว่นแถวโรงเรียนเรา จากจุดนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ไปกันครับ
ไล่เรียงสมาชิกภารกิจบุกไปท้าผีแลกเบอร์หวยกันครั้งนี้นะครับ มีพี่อ๊อฟ เพิ่มแฟนพี่อ๊อฟมาคนครับ
(ไม่ใช่คนที่มากินสเต็กวันนั้นด้วยอู้ยยย)  ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ แมวเหมียว ทิชา (ทิชายังไม่มานะครับ)
กีต้าร์ ซีน คิม ยู มาร์ค น็อต ไอ้เดย์

และสุดท้ายผมครับ ลูกคิดสุดหล่อ เท่สุด เฟิร์มสุด ฉลาดสุด แมนๆนั่งดูเพื่อนเตะบอลครับ (ไม่เตะเองครับเหนื่อย)
ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนตัวผมเลอะเทอะตลอดครับ แม่จ๋าก็ด่าลำบากซักเสื้อผ้า ผมก็ได้แต่บอกแม่ว่า ทำไงได้ล่ะครับ
จ๋าก็คนมันหล่อลากดินนิ...อิอิ  แต่ความหล่อของผมนี่ส่งผลร้ายนะครับ ทำให้ผมจับหน้าตัวเองไม่ได้ เลือดออก
หน้าคมมากบาดมือเหวอะ เลือดงี้ไหลๆๆ พกกระดาษทิชชู่เยอะมาก มีเผื่อไว้แจกให้สาวๆที่พบเห็นผมด้วยครับ
ก็ดันไปหล่อบาดใจเขาอีกอ่ะ คึคึ หลายคนอาจอิจฉาผมแต่อยากจะบอกอย่าอิจฉาเลยครับ เพราะผมใช้ชีวิตอยู่
ลำบากมากนะครับ วันก่อนเดินๆไปหัวยังเกือบแตก เอะอะล้มๆ แหม่! เป็นที่มาของคำว่าหล่อลื่นไงครับ คึคึคึ
(มีคนบอกถ้ามึงจะบาดเจ็บเยอะขนาดนี้ล้มแล้วตายไปเลยมั้ย..)
อารายยยยย...อะไรครับ จะหาว่าผมบ้าเหรอ แน่ล่ะก็คนมันหล่อเป็นบ้า!ก๊ากกกกก555 555555555
(โอ๊ะ..แหะๆ ไม่เพ้อเล่นไม่ออกนอกเรื่องก็ได้น่า!...)

เอาสติกลับมาสำรวจตรวจดูเพื่อนครับ...อื้อหือแต่ละคน อิดุ๊กดิ๊กกับอิแจ๋วแหว๋วมึงนี่คู่แข่งจ๊ะกับใบเตยเลยนะ
สั้นเสมอจู๋มาเลยครับ เอิ่มแล้วที่คอพวกหล่อนนี่คือคล้องกระเทียมมาคนละพวง หนักกว่านั้นนอกจากกระเทียม
นังแมวเหมียวกับนังโฟร์เขามีหอมแดงคนละพวง คือพวกมึงเอามากันผีอะไรวะกลัวหอมแดง?

ไอ้ที่ผมข้องใจนี่ยังมีอีกหลายเรื่องครับ เช่นพี่อ๊อฟขากวนของเรา คือพี่แกใส่แว่นดำมาเลย... กลางคืน ไปบ้านร้าง
ซึ่งร้างไง ซึ่งไม่มีไฟ ต้องเอาไฟฉายไปกันแล้วพี่แกใส่แว่นกันแดดดำอย่างเท่มาเลย
ไอ้เดย์เกือบวิ่งเข้าไปขอซื้อล็อตเตอร์รี่แล้วครับตอนแรก ถ้าผมไม่ยั้งมันไว้ก่อนว่านั่นพี่อ๊อฟเว้ยพี่อ๊อฟไอ่ห่า
กิ๊กแกที่พามานี่แม่งก็ใส่หมวกปีกกว้างบานทะโร่ แต่งตัวเหมือนจะไปขี่ม้าเป็นคาวเกิร์ล กูนึกว่าอยู่เท็กซัสเหอะ

งงกับกลุ่มตัวเองเหลือเกินครับ ไอ้พวกที่เหลือนี่ผมก็ไม่ใช่ว่าจะเคลียร์นะ ไอ้กีต้าร์เอากีต้าร์มา!...?
มึงมีอารมณ์เล่นกีต้าร์!!? ในบ้านนั้นเรอะ!?
...ส่วนเชี่ยซีนใส่ชุดนอนลายกระต่ายสีชมพูกินแครอทมา สภาพแบบคนเพิ่งตื่นเมื่อกี้นี้ไงงั้น พกเป้มาด้วยสีแดง
ไอ้มาร์คแม่งใส่เสื้อทหาร พรางหน้ามาอีกแต่ไม่ใช่เอาอะไรดำๆมาป้ายหน้านะครับ สงสัยกลัวมองไม่ออก
เพราะลำพังหน้ามันก็ดำพอแล้ว มันเอาแป้งเด็กผสมน้ำประมา ลายเหมือนหยากไย่มากกว่าหนวดแมวนะผมว่า

ไอ้น็อตเห็นเพื่อนมันทาก็จะทามั่งครับ แต่แป้งธรรมดาหมด เชี่ยมาร์คเอาเข้าไปซื้อแป้งในเซเว่น แล้วขอน้ำดื่ม
ของแฟนพี่อ๊อฟนิดหน่อยเอามาผสมกัน ป้าย..เรียกโปะดีกว่าครับเต็มหน้าไอ้น็อตเลย
ฮากันลั่นตรงเชี่ยน็อตร้องแสบตา แป้งเข้าจมูก ติดยันฟันมันอ่ะครับ แถมแป้งที่เชี่ยมาร์คใช้คือแป้งเย็น...
ไอ้น็อตวิ่งไล่เตะไอ้มาร์คไปๆมาๆหน้าเซเว่นอยู่พักนึง

มาถึงไอ้คิม ใครก็ไม่ทำให้ผมงงเท่าไอ้ห่านี่แล้ว มันใส่ผ้ากันเปื้อนถือตะกร้าจ่ายตลาดมาอ่ะครับ555
ไอ้คิมมันขนอาหารใส่มาเต็มตะกร้าเลย ก็พวกของคาวของหวานเอามาไว้ทำพิธีเซ่นไหว้คุณยายของทิชาครับ
“แหมมึง! จะขอเข้าไปเล่นในบ้านยายกันทั้งที แถมยังจะขอหวยยายอีก ต้องมีของไปฝากคุณยายกันหน่อยดิโว้ย”

เออแต่ก็ถูกของมันนะครับ ไอ้นี่รอบคอบดี มีพกธูปเทียนที่ปักอะไรมาพร้อมพวงมาลงพวงมาลัย
แต่แล้วมันทำไมต้องใส่ผ้ากันเปื้อนวะ? พร๊อบมึงรึอะไร?
“อ๋อ... กูรีบมาเลยลืมถอด กูใส่ทำกับข้าวพวกนี้อ่ะ ทำเสร็จก็มาเลย”
“อ้าวแล้วทำไมตอนนี้มึงไม่ถอดออกวะ”
“..............ก็.......เออน่า ไหนๆๆก็ใส่มาแล้วก็ใส่ไว้งั้นๆแหละ” 
 ทำท่าประหลาดอย่างกับกลัวผมจะกระชากผ้ามันออก  หวงทำไมเนี่ย
“มึงโคตรเหมือนยายมาจ่ายตลาดตอนเช้าตรู่เลยรู้ตัวมั้ยเชี่ยคิม555 55555”   มันทำค้อนใส่ผมน่ายันให้กลิ้งจริงๆ

ผมว่ามันแล้วขำ ไอ้คิมมันก็ดูอายเพื่อนเล็กน้อยนะครับ แต่มันก็ไม่ถอดผ้ากันเปื้อนออกนะ ลายการ์ตูนน่ารักเชียว
ผมอยากจะบอกว่ามีผม ไอ้เดย์ แล้วก็ไอ้ยูดูปกติสุดแล้ว แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากครับ เพราะเชี่ยสองตัวนี่
เขาแต่งตัวธรรมดา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ก็จริงอยู่ แต่อาการสิครับลุกลี้ลุกลน ร้อนรนจะยืนจะเดินจะนั่งเอาสักอย่างเหอะ

“เป็นเชี่ยไรวะยู แปลกๆนะมึง กลัวผียายเหรอ55”  ผมแกล้งทำเสียงยานๆหลอกมัน แต่ดันโดนไอ้คนข้างหลัง
(ไอ้เดย์) ตบหัวผลัวะ! เข้าให้ ... พูดกระทบมันก็ไม่ได้เนอะ ผมรู้อาการไอ้เดย์น่าจะตื่นประหม่า กลัวเจอดีที่บ้านร้าง
แต่ไอ้ยูนี่มันเหมือนคนมีความกังวลแปลกๆ คอยกดดูแต่นาฬิกาในมือถือตัวเองด้วย

“กลัวพี่บาสจะรู้มากกว่า กูแอบหนีมานี่!”
“เอ๊า!? มึงไม่ได้บอกพี่บาสเหรอสัดยู ทำไมไม่ชวนพี่เขามาด้วยกันเลยวะ?”  ทำให้เป็นปัญหาครอบครัวทำไมวะนี่
“ชวนแล้ว แต่เขาบอกว่ามันอันตราย เขาไม่อยากให้กูมาทำอะไรแบบนี้ แต่กูก็บอกแล้วนะว่าเพื่อนเยอะๆ
บ้านคนรู้จักอีกต่างหาก เขาก็ไม่ยอมให้มาจนเกือบทะเลาะกันแน่ะเมื่อหัวค่ำอ่ะ กูเลยแกล้งบอกไม่มาแล้วตัดปัญหา
แต่หนีเข้าห้องตัวเองแม่งเลย พี่บาสเขาก็เข้าห้องตัวเองไป พอได้เวลากูก็ค่อยแอบย่องหนีออกจากบ้านมาที่นี่ไง”

“โห......... เห็นหน้านิ่งๆมึงก็ร้ายนะเชี่ยยู55”   มันเล่าเสร็จผมอดขำไม่ได้
“อยากให้รีบไปรีบกลับว่ะ จะรีบกลับไปง้อพี่บาสเนี่ยเดี๋ยวเขาคิดว่ากูโกรธยันเช้า”
“ถ้ามึงรีบขนาดนั้นไม่ต้องไปก็ได้มั้งยู อีกนานอ่ะกูว่าค่อนคืนเหอะ..”
“ก็กูอยากไปนี่หว่า กูไม่เคย กูก็อยากลอง อยากรู้ด้วยผีมันมีจริงมั้ย เป็นยังไง ให้หวยได้จริงรึเปล่า”
กรณีนี้เชี่ยเดย์แทรกตัวเข้ามาเลยครับ “จริงดิ! ถ้าดวงมึงขึ้นด้วยนะรับรองงวดนี้พวกเราต้องรวยเละ!555”

ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วเหล่ตามองมันอย่างระอาครับ ความโลภครอบงำมันจนไม่รู้ตัวว่ากำลังจะโดนเพื่อนหลอก
ผมเม้มปากตัวเองดึงปากตัวเองอย่างชั่งใจ... อยากบอกมันให้รู้ตัวแต่ผมกลัวใจมันเหลือเกิน ถ้ารู้แล้วโกรธขึ้นมา..

สักพักไอ้ยูมันสังเกตเห็นผมคอยมองตามแต่ไอ้เดย์ครับ มันก็มาสะกิดกระซิบถามยิ้มๆ  “สรุปไงมึง ลองจูบกันรึยัง”
หนนี้ผมไม่ปฏิเสธมันเหมือนทุกที แต่กัดฟันแล้วกลั้นใจพยักหน้าช้าๆให้มันรู้  “อื้ม//////”   เท่านั้นแหละครับ
ไอ้ยูร้องเฮ้ยเสียงดัง เพื่อนๆหันมามองทางนี้หมด ผมต้องลำบากหาเรื่องแก้ตัวว่าไม่มีอะไรแค่บ่นง่วง
ยูเลยทำเสียงดังให้ผมตื่นไว้ ก็แค่เล่นกัน แล้วพี่อ๊อฟเลยเสนอให้กินกาแฟ พี่แกกับแฟนเดินเข้าเซเว่น
ไปซื้อกาแฟมาเลี้ยงน้องๆเลยครับ ป๋ามาก ผมก็เลยได้กาแฟฟรีมาแก้วนึง

พวกเรานั่งเรียงกันริมฟุตบาทบ้าง ที่ม้านั่งยาวบ้างแถวๆหน้าเซเว่นกันนี่แหละครับ ขวดโลชั่นกันยุงที่เพิ่งซื้อมา
ถูกส่งต่อกันไปเป็นทอดๆ ตอนนี้ก็พร้อมกันหมดครับ เหลือแค่รอคนสำคัญคือ ทิชา
เจ้าของบ้านที่พวกเราจะไป ทิชาไปงานแต่งญาติกับที่บ้านเลยจะมาช้ากว่าเพื่อน เพราะต้องนั่งรถอ้อมมาไกลมาก
แม่จะมาส่งหน้าเซเว่นครับ ทิชาบอกที่บ้านแล้วว่าเพื่อนรอรับอยู่ (รายนี้ก็บอกที่บ้านว่ามาค้างบ้านเพื่อน
ทำงานกลุ่มโต้รุ่งกับเขาเหมือนกัน)

นั่งกินกาแฟไปผมก็เห็นไอ้คิมที่นั่งอยู่ด้วยกันมันนั่งเหล่มองไปทางกลุ่มพวกสาวๆเป็นระยะๆ
ผมก็เลยมองตามสายตามันดูนะ ...เฮ้ย... แม่งไอ้คิมมองตามตูดดุ๊กดิ๊กไปๆมาๆ....เฮ้ย! ชักจะยังไงๆแล้วนะไอ้คิม.. 
“คิม! มึงชอบเหรอ!?”  ผมตบไหล่เรียกมัน ถามตาโตเลยชี้ไปทางดุ๊กดิ๊ก  ก็กะจะแกล้งมันนั่นแหละครับ
แต่ไอ้คิมรีบรวบจับมือผมให้ลดลง ถลึงตาดุผมแล้วเอามือมาอุดปากผมอย่างไว
ไอ้เดย์ที่นั่งข้างๆผมอีกฝั่งหันมามอง ไอ้คิมเลยรีบปล่อยผมทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีอะไรดื่มกาแฟชิว...
แหม...ชิวมากเลยนะมึงเหงื่อแตกเชียว

“ก็แค่ขา...”  ได้ยินไอ้คิมงึมงำตอบเบา มันไม่สบตาผมเว้ย... ผมหันไปมองทางดุ๊กดิ๊ก อืมมม.... ขาแม่งสวย
กระเทยตัวเล็กๆอ้อนแอ้นๆ ขาโคตรเรียวไม่มีขนหน้าแข้งเลยขาวอีกต่างหาก
วันนี้มันใส่กางเกงสั้นจุ๊ดจู๋รัดตูดฟิตเปรี๊ยะโชว์ขาเรียวงามของมัน..  ไม่ใช่แค่ไอ้คิมหรอกนะครับที่สนใจขาสวยๆ
ก้นงอนๆของนังดุ๊กดิ๊กมัน คนอื่นๆก็มองกันนะ แต่ทุกคนมองเป็นมองให้รู้ว่ามองเลยไงครับ

อย่างพี่อ๊อฟยังชมออกมาโต้งๆต่อหน้าทุกคนเลยตอนเห็นดุ๊กดิ๊กมันลงรถมาถึง ว่าแต่งตัวสวย ขาก็สวย
พวกผมทุกคนก็แกล้งล้อแกล้งแซวมันกับแจ๋วแหว๋วแหละครับ ยกเว้นไอ้คิม ไอ้นี่นิ่งเงียบ วันนี้มันยังไม่แซว
ไม่แกล้งอะไรนังดุ๊กดิ๊กเหมือนทุกทีเลย แต่มานั่งแอบซุ่มดูขาเขาเนี่ยอ่ะนะ555
อิดุ๊กดิ๊กเขินผู้ชายบิดไปบิดมา เดินเข้าออกยั่วผู้ชายในเซเว่นเป็นว่าเล่นครับ55 ถ้าหูผมไม่เพี้ยนได้ยินเสียงไอ้คิม
แอบด่าเบาๆครับว่า  “แรดเอ๊ย..เฮ้อ....”    ด่าเขา.......แต่ตามันก็คอยแอบมองแต่ขาเขาตลอดอ่ะครับ ..ฮึ ไอ้นี่..

รอไปรอมา พี่อ๊อฟครับ พี่ใหญ่สุดในหมู่พวกเรา แกขี้เกียจรออยู่หน้าเซเว่นแล้วเลยให้แจ๋วแหว๋วโทรบอกทิชา
ว่าพวกเราจะล่วงหน้าไปก่อน เดี๋ยวให้ใครสักคนรอเป็นเพื่อนทิชาที่นี่ โฟร์คนอวบยกมืออาสาอยู่รอทิชาที่เซเว่นเอง
พี่อ๊อฟแกพลุ่งพล่านจะโชว์พาวเด็กครับ บอกไปหาอะไรทำกันแถวๆหน้าบ้านร้างดีกว่า

 ... แบบว่าแล้วมันจะมีเชี่ยอะไรให้ทำวะ? ผมยังคิดไม่ออก บ้านร้างนะพี่ไม่ใช่สวนสยาม
พี่อ๊อฟแกบอกเดี๋ยวพากันไปสำรวจรอบๆบ้าน ระหว่างรอทิชาไปเปิดบ้านไปพลางๆก่อน
พวกเราตกลงตามพี่อ๊อฟแกไปครับ สงสัยพวกบ้านี่จะไปหาดักหนูแถวนั้นกินมั้งครับ


………………………..
……………
……..

เฟี้ยวฟ้าวครับ... ขี่มอเตอร์ไซค์ไปกันเป็นกลุ่มไม่น่ากลัวเลย สนุกดีครับ ผมซ้อนไอ้เดย์แบบชิวๆ
เพราะมันขี่เร็วไม่ได้ ติดคันของพวกเพื่อนๆข้างหน้า ลมเย็นสบายดีจัง..

นั่งซ้อนท้ายมันไปเรื่อยๆ ผมก็ฉุกคิดได้ถึงเรื่องเดิม จนรู้สึกเป็นกังวลขึ้นเรื่อยๆถ้าไม่ติดที่ต้องไปร่วมขบวนการ
แหกตาไอ้บ้าเดย์ ผมคงสบายใจกว่านี้...  มาถึงขั้นนี้แล้วผมกลัวไอ้เดย์มันโกรธผมด้วยอ่ะ ไม่กล้าพูดเลยครับ
คิดมากแล้วก็ได้แต่กำเสื้อมันแน่น จนมันที่ตั้งหน้าตั้งตาขี่รถอยู่ถามผมว่า เกร็งทำไมมันขี่ไม่เร็วสักหน่อย
ผมเลยกอดเอวมัน เอาหน้าซบกับหลังมัน เราอยู่เป็นคันท้ายขบวนไม่มีใครมาคอยล้อให้อายหรอกครับ

“ยังง่วงอีกเหรอลูกคิด กอดกูแน่นๆนะเดี๋ยวตกไม่รู้ด้วย” 
ไอ้เดย์มันพูดเป็นห่วงผม แล้วคอยเรียกผมคุยให้ดูไฟข้างทาง มองนู่นนี่นั่นจะได้ไม่หลับคารถ
บ่นๆๆว่าผมไม่รู้จะมาทำไม มันอยากได้แค่หวยแต่ฝากเพื่อนขอก็ได้ ถ้าไม่ติดที่ผมมามันคงไม่มา.....

ผมฟังแล้วยิ่งสะอึกในใจนะ อย่างนี้ก็เป็นเพราะผมน่ะสิมันถึงจะโดนเขารุมแกล้ง ผมกอดเอวมันแน่นขึ้น
สงสารมันอ่ะ T T... มันก็ถามว่าหนาวเหรอ แล้วขี่รถช้ากว่าเดิม จนหลุดขบวนห่างจากเพื่อนๆไปเป็นหลายเมตร
แต่ก็ยังตามเห็นกันได้อยู่  ผมรู้สึกผิดทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนต้นคิดแกล้งมัน
แต่เรื่องนี้ผมกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปแล้วแค่เพราะผมไม่กล้าบอกมัน..

 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-06-2015 00:19:51

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ.../2     




**************************



ถึงหน้าบ้านร้าง บรรยากาศน่ากลัวมาก ก้าวขาลงรถมอเตอร์ไซค์ปุ๊บ! เสียงหมาหอนมาปั๊บ!!!||||||||| ผมสะดุ้ง
แต่ไอ้เดย์ที่ยืนข้างหลังผมสะดุ้งกว่า มันคว้าเอวผมหมับ! ประชิดตัวโคตรๆตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าไปในเขตบ้าน
เห็นคนอื่นก็ยืนลูบแขนตัวเองเหมือนหนาวๆ คงขนลุกกันเหมือนผมนี่ล่ะ มืดครับมองลอดประตูรั้วเหล็กเข้าไป
มืดมากๆ เห็นสภาพบ้านปูนสีขาวสองชั้นโทรมๆในความมืด ตัวบ้านโดนล้อมด้วยดงไม้ที่ขึ้นรกรุงรังทั่วสวน
หญ้าก็ขึ้นสูงมาก พวกสาวๆบ่นกลัวงูกันใหญ่ ไม่ไหวๆที่บ้านทิชาไม่คิดจะมาดูแลบ้านเก่ายายบ้างเลย เออแต่ก็นะ
ไม่อย่างนั้นชาวบ้านเขาจะเรียกกันว่าบ้านร้างเรอะ...

“เฮ้ย..ซีน มึงมีซาวด์ประกอบเป็นเสียงหมาหอนรับกันเป็นทอดๆอย่างนี้ด้วยเหรอวะ||||||||” 
ผมแกะมือไอ้เดย์ออกจากเอวแล้วเข้าไปกระซิบกระซาบถามไอ้ซีนอย่างเร็ว ก่อนที่ไอ้เดย์มันจะตามมาประกบ
จับแขนผมแน่น เชี่ยเดย์โคตรล่อกแล่กเลยมันกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก  ไอ้ซีนขมวดคิ้วส่ายหน้ารัวๆตอบผม
คิดว่ามันแอบเปิดเสียงหมาแกล้งเพื่อน ที่ไหนได้ไม่ใช่ แสดงว่าไอ้เสียงหมาหอนโหยหวนที่พวกเรากำลังได้ยิน
ไม่ขาดตอนอยู่ตอนนี้คือของจริงดิครับ...

บ้านนี้เป็นบ้านใหญ่อยู่ท้ายซอยครับ รอบๆเลยเงียบมาก บ้านคนมีแสงไฟนี่อยู่ห่างไปไกล ให้มาคนเดียวไม่เอาเด็ดๆ

มาถึงพิสูจน์ความกล้าไม่พูดไม่จาครับ พี่อ๊อฟคนแมนพาปีนกำแพงข้างรั้วข้ามเข้าไปเป็นตัวอย่างเลยครับ!
(นี่มันน่าจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะผมว่า)
“เฮ้ยยยย55555 เป็นไง อ่ะโธ่! ตามกูมาๆ!! ไม่มีอะไรต้องกลัวเว้ย555 ที่รักจ๊ะพี่เก่งมั้ยจ๊ะ”
พี่อ๊อฟแกอวดเด็กครับ บอกพวกผู้ชายปีนเข้าไปด้านในรั้วแบบแกเลยแมนๆ ส่วนพวกสาวๆรอข้างนอกก่อนก็ได้
อีกเดี๋ยวทิชากับโฟร์คงเอากุญแจบ้านมา แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ!!!

ในขณะที่ไอ้ยูกับไอ้มาร์คกำลังจะปีนป่ายกำแพงบ้านกัน “เฮ้ยๆๆ!!! พวกมึงเดี๋ยวๆๆ!!!” เสียงเชี่ยซีนครับ
เรียกเพื่อนให้หยุดก่อน แอบเห็นพี่อ๊อฟที่ย้ายร่างเข้าไปยืนด้านในรั้วอยู่หนึ่งหน่อสะดุ้งตกใจหันซ้ายหันขวา
แล้วท้าวเอวด่าไอ้ซีนครับ “||||||| ตกใจหมดสัด! มีอะไรวะ รีบๆเข้ามากันเร็วๆดิเว้ย ปล่อยให้กูยืนคนเดียวอยู่ได้!”
คนแมนยืนขาสั่นเล็กน้อยถึงปานกลางครับผมเห็น...

ไอ้ซีนมันจ้องไปที่ประตูรั้วเขม็งเลยครับ มันเดินเข้าไปใกล้รั้วเงียบๆ... แล้วก็เอานิ้วจิ้มดันรั้วนั้นไม่แรงนัก
เฮือกกก!!!    “เอี๊ยด....อ๊าดดดด......”   ไอ่เชี๊ยะ!!! เสียงรั้วลั่นเรียกเสียงพวกเราดังฮือฮาครับ ประตูรั้วไม่ได้ล็อคครับ!
 แม่งเปิดได้อ่ะ ไอ้ซีนเปิดประตูกว้างยิ้มตาหยีโค้งให้เพื่อนๆ พวกเราเลยเดินเข้าทางประตูกันหมด... หญ้ารกสัดครับ
ต้องช่วยกันแหวกทางเดินเข้าไปใกล้ตัวบ้าน เปิดไฟฉายกันให้รึ่ม พี่อ๊อฟแกมองพวกเราเดินผ่านหน้าไป
แบบนิ่งๆเงียบๆก่อนจะพูดเจ็บใจเบาๆ  ”เชี่ยเอ๊ยหลอกให้กูปีน….”   อ่า...เอ๊ะไม่ทราบใครหลอกพี่แกครับ?


พี่อ๊อฟเสนอให้เดินสำรวจวนนอกตัวบ้านไปรอบๆ พวกเราจับมือไปกันเป็นคู่ๆเลยครับ ใครเจออะไรแปลกๆ
ให้แหกปากด่วน กรณีนี้พี่แกหมายถึงเผื่อเจอขโมยขโจร คนติดยา หรือพวกลองของที่ไหนมาแอบอยู่แถวนี้น่ะครับ

ไอ้เดย์ถือไฟฉายมือนึง จับมือกับผมแน่นเลยมือนึง.. ผมก็แอบหันหน้าไปยิ้มขำมันทางอื่นไม่ให้มันเห็นแล้วนะ
แต่มันดันเห็นผ่านทางกระจกหน้าต่างบ้านที่แตกไปครึ่งนึงนั่นครับ เชี่ยเดย์ส่องไฟฉายเข้าหน้าผมเลย
“มึงยิ้มเชี่ยไรวะลูก”
“อึก... เปล่า...”
เมี๊ยวววววว!!!!!
“เหวอออ!!!!||||||||||||”
“อ๊าคคคคคค!!!!|||||||||||”
แมวครับ! กระโดดหนีพวกเราที่เดินไปเหยียบโดนหางมัน มาแอบอยู่แถวนี้ได้ไงไม่รู้ครับ เชี่ยเดย์ผวาดึงผมไปกอด
ร้องให้ลั่น คนอื่นๆก็ตกใจกันรีบโผล่มาดู ส่องไฟเห็นแว๊บๆเป็นน้องแมวลายขาวดำวิ่งหนีตาวาวออกนอกบ้านไป
แล้วแสงจากไฟฉายจำนวนมากก็โซโล่ฉายมาที่ผมกับไอ้เดย์ครับ สภาพคือผมยืนตัวแข็งทื่อไอ้เดย์ก้มหน้าหลับตาปี๋
กอดผมทั้งตัว เอาขาตะกายก่ายอีกต่างหาก แรงควายมันทำผมหายใจแทบไม่ออก  “แค่กๆ|||||| เชี่ยเด๊ย์! ป..ปล่อย
ปล่อยกูได้แล้วไอ้ห่า โอ๊ยพวกเชี่ย! มึงจะส่องหน้ากูทำไมนักหนาเนี่ยแสบตานะเว้ย!”

ไอ้พวกบ้านี่ขำกันใหญ่ครับ ล้อพวกผมว่ากลัวแมวซะตัวสั่น ผมน่ะไม่อะไรหรอกครับแต่ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์สิ
เขาเสียฟอร์มขนาดหนัก พอรู้ว่าเป็นแค่แมวธรรมดาไม่น่าใช่แมวผีแบบที่มันแอบพึมพำข้างหูผม
แม่งก็ค่อยๆปล่อยผมออก แต่ยังแอบจับมือแน่นเหมือนเดิม “ก็..ไอ้ลูกแม่งกลัวแมวอ่ะ55||||| กูต้องกอดปลอบใจดิ”   
อยากตบเกรียนมันให้ดังๆสักสามสี่ป้าบจริงๆใส่ร้ายผมอีก ใครเชื่อมันบ้างยกมือขึ้นสิครับ

“แมวเหมียว ไม่ดูแลญาติมึงให้ดีๆวะ55”  ไอ้น็อตแกล้งว่าให้แมวเหมียวเพราะเห็นว่านั่นเป็นแมวน่าจะพวกเดียวกัน
“บ้าดิ อุ้ยน่ากลัวเนอะแก แมวมาได้ไงไม่รู้ ว้ายๆขนลุกอ่ะอิดุ๊กดิ๊กอิแจ๋วแหว๋ว”
แมวเหมียวเดินเลี้ยวไปแทรกตัวอยู่ตรงกลางเพื่อนมันเลยครับ

แต่ไอ้ซีนส่ายหน้าบอกไม่เห็นจะมีอะไรแค่แมว ถ้าเจองูก็ยังไม่แปลก ในเมื่อไม่มีอะไรแปลกๆนอกจากแมวก็ดีแล้ว
“เฮ้ย! ประตูไม่ได้ล็อคนี่หว่า”  เสียงไอ้ยูครับ มันไปลองผลักประตูบ้านดูเพราะไม่เห็นคล้องกุญแจ เสือกเปิดได้!!!
ทุกคนหันไปมองทางมันเป็นตาเดียวกัน อ้าว!

“อย่างนี้ก็ไม่ต้องรอทิชากับโฟร์แล้วสิ55 เฮ้ยเข้าไปเลยๆ ดีๆๆ”  ไอ้ซีนพูดหันไปหัวเราะกับพี่อ๊อฟที่กอดเอวแฟนอยู่
แฟนสาวพี่อ๊อฟอ้อนน่าดูครับ แหม่.. เห็นแล้วอยากมีอย่างนี้บ้าง ตัวเล็กๆอกเป็นอก เอวเป็นเอว บอบบางน่ารัก
น่าทนุถนอม น่าดึงมากอดปลอบโอ๋ๆๆ คึคึคึ... แต่ในความเป็นจริงคือ ได้ไอ้ควายตัวโต ลักษณะคล้ายจักรยานครับ
 น่าถีบ ตัวก็หนาไหล่ก็กว้าง แขนงี้กล้ามเป็นมัด สัดเอ๊ยลากกูเดินตามไม่ห่างเลย..เฮ้อ

ผมเดินตามเพื่อนๆไปโดยมีไอ้เดย์อยู่ข้างกายไม่ห่าง เกือบได้เป็นแฝดสยามกับมันละ
เดินไปรวมกันกลางห้องแรกที่เข้าไปครับ ไอ้ซีนเปิดเป้ล้วงเสื่อออกมาสองผืน โหมันรอบคอบครับ ก็กางนั่งกัน
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ครับว่าต้องไหว้คุณยายของทิชาก่อน เลยเดินหารูปยายครับ ทิชาเคยเล่าให้เพื่อนฟังว่ายังเหลือ
รูปคุณยายอยู่ในบ้านนี้  พวกเราแยกกันหาทั่วชั้นล่างไม่เจอครับ เลยขึ้นชั้นบน บันไดเขรอะมาก หยากไย่ท่วมบ้าน
นี่ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าเพิ่งร้างมาได้สองปี อย่างกับร้างมาเป็นสิบปีเหอะ สภาพบ้านโคตรน่าขนลุกครับ
ดีที่มากันเยอะมากมาย ทุกคนเลยไม่ค่อยนึกกลัวอะไรกันมาก มันอยากมาสนุกกันมากกว่า

ไอ้กีต้าร์ตะโกนเรียกพวกครับ มันเดินนำไปกับไอ้ซีนเจอห้องหนึ่งน่าจะเป็นห้องนอน เห็นมีเตียงไม้เก่าๆไม่มีฟูก
อยู่ในนั้น มีรูปคุณยายเก่าๆตั้งอยู่บนหิ้งครับ ไอ้คิมหยิบเทียนมาจุดรอบๆเลยครับ แล้วไปตั้งกับข้าวคาวหวาน
ที่ใต้รูป พวกเราจุดธูปไหว้กันพร้อมหน้า ไอ้เดย์ไหว้อย่างนานสุด อธิษฐานแรงกล้าสิครับ
นอกจากเราจะขอโทษคุณยายไว้ก่อน นาทีนี้แหละครับพ่วงการขอเลขกับยายไปด้วย  แล้วเราก็พากันลงมาข้างล่าง

ต่อไปเป็นการล้อมวงเล่าเรื่องผีครับ! ทุกคนต้องผลัดกันเล่า ใครเล่าได้น่ากลัวที่สุดชนะ คนชนะโคตรน่ากลัว
เพราะจะสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ตามใจหนึ่งอย่างในบ้านหลังนี้!!!
หลังจากเกมส์ลงโทษแล้วพวกเราถึงจะกลับขึ้นไปชั้นบน เพื่อดูธูปที่ไหว้ยายไว้ ตีเลขหวยจากธูปที่ไหม้หมดแล้ว
นั่นแหละครับ ค่อยเก็บของกลับบ้านกัน

ตอนเศร้าของไอ้เดย์มาถึงแล้วครับ! แผนขั้นแรกไอ้ซีนเริ่มแล้วครับ มันส่งซิกทางหางตากับคนอื่นๆเป็นอันรู้กัน
ว่าจะไม่มีทางโหวตให้ไอ้เดย์มันชนะเด็ดขาด จะได้ถือโอกาสแกล้งมันจังๆอย่างที่ได้วางแผนมา
เรียกว่าขี้โกงกันเป็นขบวนการ โตไปไม่โกงใช้กับพวกเชี่ยนี่ไม่ได้ และพวกมันเตรียมบทลงโทษไว้ให้ไอ้เดย์แล้ว
วันนี้พวกเพื่อนๆกะจะให้ไอ้เดย์ยอมรับมาตรงๆให้ได้เลยว่าความจริงแล้วมันป๊อดกลัวผีขนาดไหน......เฮ้อ...

กลับมานั่งล้อมวงกันที่เสื่อที่เดิมครับ ไอ้ซีนสะกิดพี่อ๊อฟ ในฐานะแก่สุด เอ๊ยเป็นพี่สุดให้เริ่มคนแรก
แต่ไอ้เดย์ยกมือค้านเลยครับ “เฮ้ยเดี๋ยวดิ! พวกมึงไม่รอทิชากับโฟร์มาก่อนเหรอวะ”  เดย์แม่งถ่วงเวลาครับ

เอาจริงๆเลยมั้ย ผมลืมยัยสองคนนี้ไปเลย มาช้าโคตรอ่ะ ถึงไหนแล้วไม่รู้ ดุ๊กดิ๊กสะกิดแจ๋วแหว๋วให้โทรตาม
“ถึงไหนแล้วยะอิโฟร์? เขาจะเล่าเรื่องผีกันแล้วนะหล่อน”  แจ๋วแหว๋วจีบปากจีบคอคุยมือถือไปมือก็ล้วงถุงขนมกิน
แล้วมันก็บอกพวกเราว่าทิชาเพิ่งมาถึง ไม่ต้องรอเพราะทิชาเล่าเรื่องไม่เก่ง มันก็ไม่เล่นสละสิทธิ์บอกว่าเดี๋ยวจะรีบมา
“โอเคๆย่ะ งั้นพอพวกหล่อนมาถึงหน้าปากซอยก็โทรบอกนะ จะให้ใครออกไปรับเพราะทางมันเปลี่ยว มาเร็วๆนะ”

สรุปพี่อ๊อฟเลยว่างั้นตัดสองคนนี้ออก เอาไว้มาถึงค่อยพาขึ้นไปไหว้ยายขอหวย หลานรักมาเองน่าจะได้เลขเด็ดแน่

พอรู้ว่าจะเริ่มโดยที่ไม่ต้องมีทิชากับโฟร์ก็ได้ ไอ้เดย์ทำท่าเหมือนกำลังจะอ้าปากบอกถอนตัวอีกคนครับ
แต่ไอ้ซีนรีบพูดขึ้นซะก่อน  “เฮ้ยเอ้างั้นเริ่มกันเลยเหอะเนอะ ห้ามใครถอนตัวอีกนะเว้ย! เดี๋ยวไม่มัน นอกซะจาก...
จะกลัววววว มากกกกกกกก ก๊ากกก5555  ถ้าปอดแหกก็ยกมือขึ้นนนน คึคึ โอ้! สรุปไม่มีงั้นพี่อ๊อฟเริ่มเลยครับ!” 

ไอ้เดย์มันไม่กล้าบอกว่าจะขอเลิกครับ เห็นนั่งหุบปากเงียบเลย มันคล้องแขนผมไว้ข้างนึง อย่างแน่น...
ผมลอบมองหน้าเดย์ที่ได้แสงสลัวจากเทียนส่องพอเห็น ไม่ดูใกล้ขนาดผมคงไม่รู้ว่าหน้ามันเจือนแค่ไหน

รู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆอีกแล้วอย่างอดไม่ได้  พวกเพื่อนๆสั่งห้ามผมปากโป้งเด็ดขาด
ผมก็รับปากมันไปโดยไม่ทันคิด ถ้าผมบอกไอ้เดย์ก็เท่ากับหักหลังทุกคน แต่ถ้าผมไม่ยอมบอกมันแบบนี้
ก็เท่ากับว่าผมหักหลัง.... คนที่บอกผมว่าจะไม่มีวันทิ้งผมไป

มันหนักอึ้งในหัวใจยังไงไม่รู้สิครับ!

ผม..............ผมตัดสินใจแล้ว! ผมต้องบอกเดย์!! ต้องหาทางบอกให้มันรู้ตัวก่อนที่จะโดนลงโทษให้ได้!!!


พอคิดได้ก็ขยับแขนข้างที่โดนไอ้เดย์เกี่ยวไว้ฝ่ายเดียว เปลี่ยนมากำมือไอ้เดย์ไว้แน่น ผมหันไปยิ้มให้มัน
มันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย แล้วยิ้มมุมปากให้ผมเล็กๆก่อนจะสอดนิ้วมือเข้ามาประสานกับนิ้วของผม
สอดนิ้วไขว้กันแบบนี้ถึงมันจะดูน่าอาย แต่ผมก็ไม่ดึงมือออกครับ

ไอ้ยูที่นั่งตรงข้าม เห็นมันยิ้มชัดมากเพราะเหล็กดัดฟันมันอย่างกับจะส่องประกายในความมืดได้เลยครับ
แต่มันดันยิ้มแปลกๆทุกครั้งที่มองหน้าผม ไอ้เวรนี่มีเรื่องต้องเคลียร์กับผมหลังจากนี้แน่ครับ
ก็เรื่องที่หลอกให้ผมไปบ้าตามมัน อุตส่าห์แอบจูบไอ้เดย์ ไม่เห็นจะได้อะไรเลยครับ นอกจากเดี๋ยวนี้
ผมต้องคิดเรื่องไอ้บ้าเดย์มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ผมยังรู้สึกมีอารมณ์กับผู้หญิง ชอบผู้หญิงสวยน่ารักเป็นปกตินะครับ
ส่วนไอ้เดย์ผมก็เห็นมันเป็นเพื่อน ไอ้คนนิสัยเสียมือไวใจร้อนเพื่อนแม่งก็ไม่เว้นชอบมาลวนลามผมไอ่เปรตนี่////*//
ทำไมผมถึงเกลียดมันไม่ลงนะ ปล่อยให้มันลากไปนู่นมานี่ทำอะไรตามใจ อดด่าตัวเองว่าบ้าไม่ได้

ถามว่าผมมีอารมณ์กับมันมั้ย...ผมยังไม่เคยนึกอยากปล้ำมันสักที...แต่จูบแล้วดันรู้สึกดี? ไม่รังเกียจเลย/// นี่งงโว้ย
อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน ถ้ามันรู้เรื่องแล้วโกรธผมยังดีกว่า ปล่อยให้มันโกรธที่ผมไม่ยอมบอกมัน มันจะได้ไม่กลัว
ทำไมผมต้องรู้สึกแคร์ไอ้บ้าเดย์มากขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้

 เอาไปเอามาผมว่าเชี่ยยูแม่งทำผมงงหนักกว่าเดิม ผมแอบชี้หน้ามัน มันก็กลั้นขำครับ


ทุกคนปรบมือต้อนรับการเล่าเรื่องของพี่อ๊อฟครับ ถึงตอนนี้ไอ้ต้าร์คว้ากีต้าร์มาดีดคลอรอประกอบเรื่องเล่าครับ
ผมจะไม่อะไรกับมันเลยถ้าไม่มีเสียงไอ่เชี่ยซีนร้องคลอตามมาอีก เพลงออนเดอะฟลอร์ เนี่ยนะสาดดด
แต่ก็ดีครับขำกันจนไอ้เดย์ที่กลัวๆยังหัวเราะตาม แล้วไอ้ซีนเลยหยุดร้องเดี๋ยวไอ้เดย์มันไม่กลัว

“อ้าวเฮ้ย! เชรี้ยยยะ!~ พวกเรา!! ไอ้มาร์ค! ไอ้คิม! มันสองคนหายไปไหนวะ!? ทำไมกูมองไม่เห็นเลย
รึโดนลักเอาไปซ่อนไว้”  เสียงไอ้ซีนจ้าวเดิมครับ ไอ้ตัวทำลายความเงียบ พวกผมเห็นมันล้อไอ้มาร์คไอ้คิมก็ขำอีก
ไอ้สองคนที่โดนล้อว่ากลมกลืนไปกับความมืดนี่ขึ้นเลยครับ ..ยืนขึ้นแล้วเดินไปหยิบเทียนมาจุดที่ตัวเองเพิ่ม555

ไอ้สองคนนั้นด่าไอ้ซีนที่ว่ามัน ไม่ดำบ้างให้รู้ไปสักวันจะจับไอ้ซีนมัดไว้กลางแดด โหโหดครับ
 พี่อ๊อฟก็ด่าเชี่ยซีนวันนี้จะได้เล่ามั้ย ไอ่สัดยังมีหน้าบอกเอาเบียร์แทนมั้ยครับพี่ พี่อ๊อฟจะหลังแหวนใส่หลอกๆ
ไอ้ซีนนี่รีบหันไปกอดไอ้กีต้าร์หลบหลังมือพี่อ๊อฟอย่างไว ผมล่ะขำมันแกล้งทำตัวสั่นน่าตบกะโหลกจริงๆ

ระหว่างยังเล่นกันนั้นผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังครับ!? หันไปมองอย่างอดระแวงไม่ได้
ไอ้เดย์ก็คงรู้สึกเหมือนกันมันก็หยุดหัวเราะหันมองตามผม...

มีลม...พัดประตูบ้านให้เคลื่อนไหวไปมาเป็นพักๆครับ เทียนที่จุดไว้ด้านในไหววูบเล็กน้อย
แต่ไม่ถึงกับดับเพราะลมไม่ได้แรงขนาดนั้น นอกบ้านมืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย ผิดกับในบ้านที่มีแสงสว่างบ้าง
พอมองแล้วทุกสิ่งรอบตัวมันก็จะไม่มีอะไรแปลกตรงไหน  ถ้าหากว่าผมไม่ได้ฉุกคิดขึ้นมาในใจ

ว่าเอ๊ะ...แล้วทำไมประตูมันไม่ได้ล็อควะ.......?







tsktonight…
 ***ตอนหน้าห้ามพลาดนะจะได้ฟินกันถ้วนหน้า อิอิ
ปลล ลล ลล .  ขอบคุณสำหรับคนที่รับเรื่องนี้เข้าไปอยู่ในใจ จากใจนะจุ๊

janamanza /// อยู่ดีๆก็ขึ้นมาแปะก๋วย555 ขอโทษคนอ่านจริงๆค่ะ
Alone Alone /// โกรธป่าวเดี๋ยวตอนหน้าไปดูกัน อิอิอิ
ตาล /// ให้ตามลุ้นว่าน้องลูกจะได้พูดมั้ย55
kaokorn /// ขอบคุณค่า ตอนหน้ามาดูกันว่ามีผีอะไรบ้าง ที่แน่ๆผีทะเลเพียบ55
meuy ///  ค้างเยอะๆได้พร้าเล่มงามค่า.....เอ๊ะใช่มั้ยนี่55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 15-06-2015 00:45:58

ชอบเรื่องนี้มากๆเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 15-06-2015 04:37:26

ลุ้นตอนต่อไป :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 15-06-2015 10:46:50

เดย์อย่าลืมโกรธลูกที่ไม่ยอมบอกแผนเพื่อนนะ

ลงโทษด้วยการกินตับลูกเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sawapsery ที่ 15-06-2015 17:58:40

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววว :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-06-2015 18:51:13

 :pig4: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 17-06-2015 18:11:22

ชอบบบบบ  พ่อพระเอกนี่ขยันหยอดจริ๊งจริง   :impress2:  รอตอนต่อไปนะคะ   
ปล.ลูกคิดเสียซิงตอนม.2เลยเหรอ เร็วไปอ่า  :katai1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 18-06-2015 19:27:00

สงสารเดย์ อย่าแกล้งเดย์เลยนะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 19-06-2015 23:50:33

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 20-06-2015 09:59:40

อ๊ากกก  อีแปะก๋วยย    :katai1:  :katai1:5555

เดย์ อย่าลืมลงโทษลูกน้าา ขอจัดหนักไปเลยย  :laugh: :laugh:  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 20-06-2015 20:15:24

เราอยากให้เขาได้กัน

55555555555

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 21 ไม่บอกเธอ...(14/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 22-06-2015 13:51:10

รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-06-2015 03:33:56

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22  ผิด... /1   


……

………..

เอ๊ะ...แล้วทำไมประตูมันไม่ได้ล็อควะ.......?

นึกแล้วทำให้ขนลุกขึ้นมาเฉย ....รู้สึกว่าไม่ควรหันไปมองข้างหลังตัวเองจะดีกว่า||||||
แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่กล้าถามคนอื่นด้วยเอาดิ

“เอาล่ะ... หึ หึ หึ หึ หึ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ เหอ”
พี่อ๊อฟเริ่มเกริ่นเข้าเรื่องเล่าของแกแล้วครับ ขึ้นมาก็ขำก่อนเลย (เอ๊ะนี่มันเรื่องผีรึเรื่องตลกครับ?)
“พวกมึงอาจจะไม่เชื่อนะ! แต่ครั้งนึง กูเคยเจอกับเพื่อนมาแล้วเว้ย”

ไอ้ซีนขัดครับ “เจอกับเพื่อนครั้งนึง?......ทำไมเจอกันน้อยจังพี่แล้วจะเป็นเพื่อนกันได้ไง?”
“โธ่! ไอ้ห่า กูไม่ได้หมายถึงเจอเพื่อน! กูไปกับเพื่อนแล้วเจอเว้ย!!!”  พี่อ๊อฟแก้ความกวนตีนของไอ้ซีน
ด้วยท่าขมวดคิ้วแล้วเสยผมตัวเองรัวๆ... ยังห่วงเท่โชว์หญิงทุกจังหวะหายใจจริงๆครับผู้ชายคนนี้...

กีต้าร์ถามอีก “เจออะไรพี่”
พี่อ๊อฟแจ๊ะปากเลยครับ “โว๊ะ ก็ผออีอ่ะสิโว้ย! เห็นจะๆเลยๆๆ”
ไอ้น็อตตาโตพูด “โห~~ เห็นเองเลยเหรอพี่! จริงดิ!?”
พี่อ๊อฟเหล่หางตามองไอ้น็อตเล็กน้อย แล้วส่ายหน้าครับ “เปล่า ไอ้บ้า เพื่อนกูน่ะเห็นแต่กูไม่เห็นเชี่ยไรสักอย่าง555”
ไอ้มาร์คผลักหน้าไอ้น็อตที่นั่งใกล้ๆมือมันไปครับแล้วว่า “วู้! มึงก็ถามไม่คิด! หน้าอย่างพี่อ๊อฟ เอ๊ย! อย่างพี่อ๊อฟเนี่ย
แกจะไปเห็นอะร๊ายยย มึงดูดิ๊! แว่นพะล่อดำขนาดนี้ไอ่สัด555”

พี่อ๊อฟถอดแว่น มีเล่นดึงขาแว่นกลับมาจิ้มตาตัวเองเล็กน้อยให้สาวที่มาด้วยกิ้วก้าวแซว พี่แกส่ายหัวแล้วประกาศ
 “เฮ้ยใครเอาไอ่เชี่ยนี่ไปเก็บทีซิ!”   -*- ชี้ไปทางไอ้มาร์คครับ  “ไหนใครมีอะไรข้องใจเรื่องของกูอีก!?”

ไอ้คิมยกมือถามเลยครับ “พี่อ๊อฟๆ พี่กินเบียร์ป่าวคับ อ่ะ” คุณธนาคิมยื่นเบียร์กระป๋องที่ไม่ค่อยเย็นเท่าไหร่แล้วให้
“เอ้อดีเว้ย!..........เฮ้ยอ่ายสาดดด พวกมึงก็อย่าเพิ่งขัดกูดิวะ มาๆๆ เอาเบียร์กระป๋องมานี่ วู้ๆ ฟังต่อนะ
เรื่องนี้น่ากลัวโคตรอ่ะกูชนะชัวร์ หึหึหึ เหอเหอเหอ”

“ตกลงไม่ใช่พี่แต่เป็นเพื่อนพี่ใช่ป่ะครับที่เจอ” ไอ้ยูนั่งกอดเข่าเหมือนจะหนาว ผมว่าในบ้านร้อนกว่าข้างนอกนะ
แต่ทำไมขนลุกเหมือนจะหนาวๆกันหมดก็ไม่รู้ครับ

“เออ! เพื่อนกูที่เจอ”  พี่อ๊อฟพยักหน้าจริงจัง กิ๊กพี่เขาก็ขยับเข้ามานั่งกอดแขน หน้าอกไซส์บอลลูนงี้บี้ซะติดเลยครับ
แหม่ เห็นแล้วอยากไปนั่งแทรกกลางมากๆ แต่ผมคงปลีกตัวไปไหนลำบากเพราะมีไอ้ลูกนอกไส้มันเกาะหนึบ
ผมกับเดย์จับมือกันแน่น แต่ตัวมันก็มาเบียดบี้กับแขนผม ถ้ามันมีหน้าอกหน้าใจตู้มๆผมคงฟินพิลึก แต่ไอ้สัมผัสนี้
คือแม่งแข็งๆแบนๆพิลึก T T

“เอ้าไอ่สัดใครจะถามอะไรอีกมั้ย กูจะเล่าแล้วนะ”  พี่อ๊อฟพูดลิ้นยังไม่ทันกลับเข้าที่ ไอ้กีต้าร์ยกมือพรวด
“เฮ้ยพี่! พี่อ๊อฟเมื่อวันก่อน พี่สร บอกผมว่าคอร์ดเพลง...นั้นน่ะท่อนฮุคผมเล่นเพี้ยนด้วย เป็นไปได้ไงพี่ในเมื่อ..”
ขณะที่พี่อ๊อฟยังไม่ได้เล่าซะที พี่แกมัวแต่กระดกเบียร์ แล้วตอบปัญหาเรื่องคอร์ดเบสกับไอ้กีต้าร์(ใช่เวลามั้ย)

 ผมสังเกตเห็นไอ้คิมครับ คือว่าไอ้คิมมันใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ใช่มั้ยครับ แล้วตอนมายังไง๊ยังไงมันก็ไม่ยอมถอดออก
ดูจะหวงๆ แต่ตอนนี้ที่เขารู้สึกหนาวๆกันทั้งที่เป็นหน้าร้อน ไอ้คิมมันถอดผ้ากันเปื้อนแกล้งปาใส่หน้าอิดุ๊กดิ๊ก
ให้แว้ดเล่น “อิบ้า!”  คุณธนาคิมมันบ่นว่าร้อน...
ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วใส่กางเกงขาสั้นเสมอจู๋มากันใช่มั้ยครับ แต่แจ๋วแหว๋วมันมีเสื้อคลุม
มันก็เอามาห่มตัวห่มขาไปตามเรื่อง แต่อิดุ๊กดิ๊กนี่เขาใส่แต่เสื้อยืดรัดนม(ปลอมๆ)มาเท่านั้น

ไม่รู้จะมีใครคิดเหมือนผมบ้างมั้ย ก็มันอดคิดไม่ได้ว่าไอ้คิมมันตั้งใจถอดผ้ากันเปื้อนไปให้อิดุ๊กดิ๊กรึเปล่านะ
แต่ดุ๊กดิ๊กมันก็หยิ่งนะครับ มันขยำผ้าปากลับไปให้ไอ้คิม ไอ้คิมเลยด่าใส่
“อิกระเทยแล้งน้ำใจ! ฝากไว้หน่อยไม่ได้เหรอวะ!”  แหมเพื่อนคนอื่นรายล้อมรอบตัวมึงมีบานตะไทไม่ฝากเว้ยเฮ้ย
แล้วแม่งก็ปากลับไปหาดุ๊กดิ๊กอีกครับ คือมันนั่งตรงข้ามกันพอดีครับ นังดุ๊กดิ๊กสะดุ้งร้องว้ายด่าไอ้คิมอีกรอบ
“อิควาย เอ๊ยคิม! กูสวยขนาดนี้กรุณาแหกตาอันไม่มีแววของมึงดูด้วยนะคะ กูไม่ใช่ตะกร้าผ้าที่ยังไม่ได้ซักนะยะ!
มึงคิดจะให้กูเก็บผ้าเน่าๆของมึงไว้กับตัวเนี่ยนะ อี๋~~~~~หยะแหยง”   ดีดดิ้นมันเข้าไปครับ ไอ้คิมเลยตวาดใส่
“เอ้านั่งดีๆดุ๊ก! ไข่มึงโผล่แล้วไอ่ห่า!” 
ดุ๊กดิ๊กร้อง “อ๊าย!!!/////*// เชี่ยคิม! อิปากหมา! ฮือ!!! กูไม่มีไข่ซะหน่อย” 

ดุ๊กดิ๊กหันไปโผกอดแจ๋วแหว๋วซุกหน้าอายเพื่อนครับแต่ปากมันก็ยังด่าไอ้คิมไม่เลิก
 “ไอ้บ้า! ไอ้ตอแหล! มืดขนาดนี้มึงจะเห็นได้ไง” แล้วนังแจ๋วแหว๋วมันก็เสริมครับ “ใช่ๆพวกกูแต๊ปเนียนแล้วเหอะ!”
ดิดุ๊กดิ๊กตีเพื่อนมันครับ “อิแจ๋วแหว๋ว!////*// อิบ้า ไปบอกมันทำไม! ไข่บ้าไข่บออะไรกูไม่มี!”

ไอ้ซีนกับพี่อ๊อฟนี่รีบถามเลยครับ “เฮ้ยจริงดิดุ๊กดิ๊ก! มึงไปแอบเฉาะมาแล้วเรอะ!?”    “โหสุดยอดอ่ะน้อง จริงดิ!”
หน้าตานี่เสือกทั้งคู่ เอ๊ยอยากรู้มากๆเลยครับ  ดุ๊กดิ๊กมันก็ก้มหน้าอายๆส่ายหน้า สองคนนั้นทำหน้าผิดหวัง
เหมือนเด็กสอดรู้ที่โดนแม่สั่งห้ามถาม55

ไอ้คิมแสยะยิ้มหัวเราะหึหึ “โธ่อย่าให้กูพูด อย่างมึงน่ะมียิ่งกว่าไข่อีก เขารู้กันทั้งนั้นแหละไม่ต้องมากระแดะแอ๊บ
มึงอ่ะทำไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆหรอก ผู้หญิงที่ไหนวะยืนฉี่55 นมก็ปลอม นมมึงดันขึ้นไม่เท่ากันแล้วนั่นน่ะ
แม่งดูแล้วเสียสายตาว่ะ555 ต่อให้ไปแต่งตัวมาอีกร้อยรอบยังไงกูก็ยังเห็นมึงเป็นคนมีไข่เหมือนกูอยู่ดี555”

ดุ๊กดิ๊กมันเม้มปากแน่นเลย กำหมัดแล้วทำหน้าโกรธๆ แจ๋วแหว๋วกอดเพื่อนมันไว้ แมวเหมียวกับยูก็รุมว่าเตือน
บอกให้ไอ้คิมว่าพอได้แล้ว  ผมก็ว่าปากมันเสียหนักไปมั้ยนะวันนี้ สงสัยเก็บกดรึไงวะ แต่ไอ้คิมยังมีต่ออีกดอก
 “เห๊อะไม่เห็นจะมีความสวย ทุเรศ!”

ดุ๊กดิ๊กสะบัดหน้าไปทางอื่นพูดแบบไม่ยอมมองหน้าไอ้คิมแล้ว   “กูเกลียดมึง...”   
อูยยยยย ผมว่าเสียงมันเหมือนอยากจะร้องไห้เลยครับ แม่งจากตอนแรกหัวเราะกันฮากัน ตอนนี้เริ่มจะไม่ขำแล้ว
ก่อนที่พวกมันจะดราม่าไปมากกว่านี้ ผมเลยเร่งให้พี่อ๊อฟเข้าเรื่องซะทีครับ

“เออใช่! ไอ้เวรเอ๊ยกูเลยลืมเลย มาๆๆฟังกูเล่า เรื่องกูนะน่ากลัวโคตร! กูเอ๊ย! เพื่อนกูเห็นมากับตาตัวเองเล้ย! เหอๆๆ”

ไอ้เดย์ที่นั่งเงียบมานานจนผมต้องคอยแอบเหลือบตามองว่าอาการมันเป็นยังไง ยกมือขัดจังหวะพี่อ๊อฟจนได้
“พี่ๆ ไหนตอนแรกบอกว่าเพื่อนพี่เห็นคนเดียว แล้วทำไมตอนนี้บอกเพื่อนเห็นกับตาตัวเองอ่ะ ตกลงยังไงอ่ะครับ
สรุปเพื่อนพี่เห็นคนเดียวรึเห็นกับตา? งงนะเนี่ย แล้วอย่างนี้พี่ไปเกี่ยวไรกะเขา?” 
แหม่ เชี่ยเดย์กลัวก็กลัว แต่เขาก็อยากกวนตีนของเขาล่ะครับ

“อ๊าคคคคคคคคคค!!! -*-  ไอ่พวกห่ารากกกกกกก เมื่อไหร่กูจะได้เล่าซะทีไอ่สัด!”  พี่อ๊อฟโวยวายทนไม่ไหวครับ

แต่ผมขำไอ้ซีนที่เหล่ดูนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วยิ้มตาหยีพูดแทรกขึ้นมามากกว่าอีก
 “โอ๊ะ... หมดเวลาครับ! พี่อ๊อฟหมดเวลาเล่าเรื่องของพี่แล้วครับพี่”

“ห๊ะ!!? มึงว่าไงนะ!?”

ฮาแตกสิครับ พี่อ๊อฟยังไม่ทันได้เล่าเลย พี่แกก็โวยดิ
 “เชี่ย! กูยังไม่ได้พูดแม้แต่ชื่อเรื่องไอ่ฟาย! หมดเวลาได้ไงวะ! มึงจำกัดเวลาทำไมไม่บอกกู๊~~!|||||*||”   

“เอ้าเชิญคนต่อไปเลยครับกระผม อ๋มๆๆๆๆ”  เชี่ยซีนกำจัดพี่อ๊อฟแบบมัดมือชกครับ เรียกเพื่อนคนใหม่ให้เล่า
มีใส่เอ็คโค่ต่อหางเสียงนึกถึงเวลามักนายกพูดในงานวัด เสียงในบ้านคุยกันแล้วก้องๆถ้าไม่ขำกันก็หลอนๆอยู่นะ 

พี่อ๊อฟกางมือทำท่าอยากบีบคอไอ้ซีนครับ  แต่สาวของพี่แกดึงแขนมากอดปลอบใจ พี่แกเลยยอมเงียบ
ไม่สนใจพวกเราแล้วหันไปหนุงหนิงจู๋จี๋กับแฟนตัวเองแทน (สนใจความอิจฉาตาร้อนของผมนิดนึงก็ดีนะครับพี่)

แต่ก่อนจะฟังเรื่องผีเรื่องใหม่ผมก็ลองสรุปเรื่องเก่าในหัววัดระดับความน่ากลัวครับ สรุปทั้งเรื่องที่พี่อ๊อฟเล่ามา
คือเรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนกูเห็นมากับตาตัวเอง หึ หึ เหอ เหอ น่ากลัวโคตรครับ จบ..
เออ ผมว่าพี่แกก็เล่าได้กระชับดีออกนะครับ เอ๊ะอะไรเหรอ............ อ๋อ ยังไม่ได้เล่านิ ขำดิ555

คนต่อไปคือไอ้น็อตครับ  “มีผู้หญิงน่าสงสารอยู่คนเว้ย เขาโดนแม่เลี้ยงกับพี่สาวอีกสองคนที่เป็นลูกติดแม่ใหม่มา
ใช้งานหนักทั้งวันทั้งคืน ทำทุกอย่างในบ้านคนเดียวเหมือนคนใช้เพราะพ่อตายไปนานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเขาก็ทน
ทนๆๆเรื่อยมาเลยนะเว้ย จนวันนึง..มีจดหมายส่งมาที่บ้านนี้ เชิญให้ไปงานเลี้ยงที่โคตรจะหรูหราเลย แกก็อยากไป
แต่โดนแม่เลี้ยงกับพวกพี่สาวแกล้งขัดขวางไม่ให้ไปว่ะ เลยต้องแอบหนีไปเอง แต่ไม่มีชุดสวยๆใส่ พี่แกเลยไปบน
ไปบนกับนางไม้ที่ศาลหลังบ้านนั่นแหละ แล้วนางไม้ก็ปรากฏกายออกมาเสกชุดให้! เสกรถให้ด้วย! เสกรองเท้าอีก!
แต่สั่งว่าห้ามกลับเกินเที่ยงคืน ไม่งั้นจะสูญเสียทุกอย่าง!~บรื้อ~~น่ากลัวม๊ะ!”

ทุกคนฟังเงียบกริบเลยครับ เอาจริงๆนะ ผมว่าไม่ได้กลัว ผมว่าพวกมันก็คงกำลังคิดเหมือนผมนี่ล่ะ
เรื่องของเชี่ยน็อต คุ้น........คุ้นบอกไม่ถูก...

“แล้วที่งานนี้แหละเว้ยที่ผู้หญิงคนนี้ได้เจอลูกชายเจ้าของงานโคตรหล่อ โคตรรวย ปิ๊งกันรักกันทันที
อยู่ในงานก็คอยหลบพวกแม่เลี้ยงกับพี่สาวกันไปมา แต่ก็โล่งใจเพราะเห็นหน้ากันไม่ถนัดนักหรอก
ไม่มีใครจำได้เพราะงานนี้แต่งแฟนซีเว้ย.. แต่แล้วสุดท้ายเสียดาย ต้องรีบกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน แม่งวิ่งๆๆ
หนีผู้ชายไปขึ้นรถฟักทอง เอ๊ย! รถโรลส์รอยซ์! จนทำรองเท้าแก้ว เอ๊ย! แม่งรองเท้าแตะหลุดไว้ตีนบันไดข้างนึง!”

โอเคแม่งชัดแระ!... มีแม่เลี้ยง มีพี่สาวสองคน มีหลุดว่ารถฟักทองงี้ รองเท้าแก้วงี้ กลับบ้านก่อนเที่ยงคืนด้วย หึหึหึ
ไอ่ฟายยยย แก้เป็นรองเท้าแตะอีก นางไม้มึงเสกรองเท้าแตะให้!?ไปงานเลี้ยงโคตรหรูบ้านพ่องใส่รองเท้าแตะไป

“สุดท้ายผู้ชายก็ออกตามหาตัว โคตรโชคดีเลยนะ เอารองเท้าที่เจ้แกทำตกไว้นั่นแหละเป็นเครื่องพิสูจน์
ว่าคืนนั้นผู้หญิงที่สวมหน้ากากที่มันหลงรักแม่งเป็นใครมาจากไหน ก็ไปกับญาติเว้ยหาเคาะๆประตูตามบ้าน
หาบ้านที่ส่งบัตรเชิญไปแล้วรู้ว่ามีลูกสาวอยู่ไรงี้นะ...”

เกือบจบเรื่องแล้วครับแต่ไอ้กีต้าร์แทรกมาเล่าแทนไอ้น็อตได้เลย  “แต่ว่า! แม่เลี้ยงกับยัยพวกพี่สาวแกล้ง
ไม่ยอมให้สองคนนั้นเจอกัน ทำลายรองเท้าข้างที่เอามาตามหาเจ้าของทิ้งด้วยใช่ป่ะ!”

ไอ้น็อตเหวอเลยครับ  “เฮ้ยเชี่ย! กีต้าร์มึงรู้ได้ยังไงวะ!!?”

ไอ้ซีนแทรกมาเล่าต่อให้จบได้อีกครับ  “เออรู้ดิ! แล้วสุดท้ายของสุดท้ายแม่งก็ได้แต่งงานกัน เพราะผู้หญิงคนนั้น
ควักเอารองเท้าแตะอีกข้างนึงที่อยู่กับตัวเองออกมาโชว์ บอกกูนี่แหละคนเมื่อคืนนั้น อิพวกนั้นกรี๊ดแตกแห้วแดก”

ไอ้น็อตยังขำ พวกผมช่วยกันโห่ไล่มัน ไอ้มาร์คกอดคอมันพูดใส่หน้า  “โห่ไอ่ควาย! ก็ไปดูมาด้วยกันนี่หว่าเรื่องนี้
ไอ่สัดมึงเล่าเรื่องซินเดอเรลล่าทำแปะไรวะสาดดดดดด เอามาแอ๊บไม่เนียนเว้ยเชี่ย!”
หมายเหตุ... วันที่พากันไปดูหนังกลุ่มใหญ่ ไอ้ซีนกับไอ้น็อตร้องจะดูเรื่องนี้ เวรแท้ๆเด็กวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังกูเลย
พวกเราไม่ยอมดูกับมันครับ อยากดูหนังตลก พวกมันก็อยากดูเหมือนกันเลยตกลงกันได้จบที่หนังไทยฮาๆเรื่องนึง
แต่วันหลังพวกมันก็หลอกพาไอ้กีต้าร์กับไอ้มาร์คไปดูด้วยกันจนได้555 ส่วนตัวผมไม่เคยดูแบบหนังครับ
เคยรู้จักแต่ที่มันเป็นนิทาน กับที่มันเป็นการ์ตูนนะ

“55555555555ฟายๆๆๆๆ5555โห่ๆๆๆ55555”
ขำไอ้น็อตไอ้ขี้โกง55 ผมเหล่มองไอ้เดย์... มันก็ยิ้มๆ ผมเลยกระซิบบอกมันว่า  “เฮ้ยเดย์ไม่เห็นน่ากลัวเลยเนอะ”
“เหอะ กูเคยกลัวที่ไหน”  โอ๊ยพ่อคนเก่งโว้ย เก่งเหลือเกิ๊น

ไอ้ซีนส่ายหัวใหญ่ไม่ได้ดั่งใจมันครับ มันเลยขอเล่าเองมันบอกจะเล่าเอาแบบน่ากลัวๆเลย พวกเราก็กอดเข่าตั้งใจฟัง
“คืนหนึ่ง เด็กม.3 คนนึงเว้ย มันต้องกลับไปโรงเรียนตอนกลางคืนเพราะลืมการบ้านไว้ งานสำคัญต้องไปเอา
มันก็มาโรงเรียนโคตรเงียบ วังเวงเชี่ยๆ น่ากลัว เดินไปหายามเว้ย บอกยาม ตอนนั้นก็สี่ห้าทุ่มแล้ว ตอนแรกยามบอก
ให้กลับบ้านไปเถอะพรุ่งนี้ค่อยมาเอาก็ได้ แต่เด็กไม่ยอมเว้ยกลัวโดนครูเล่นงาน เลยอ้อนวอน ยามแก่ๆที่กำลังง่วง
ก็เลยให้ยืมไฟฉายไปเว้ย..”

เรื่องนี้ฟังแล้วดูท่าจะน่ากลัวจริงครับ ผมได้ยินเสียงไอ้เดย์มันกลืนน้ำลายดังเอื้อก ตัวมันก็นั่งเบียดๆกว่าเดิมอีก

ไอ้ซีนมันตั้งใจเล่ามากนะครับ ทุกคนก็ฟังลุ้นครับว่าผีจะออกมาตอนไหน
“ไอ่สัดทางเดินโรงเรียนโคตรน่ากลัวอ่ะ! มันก็เดินขึ้นตึกไปคนเดียวเว้ย แล้วคือมาคนเดียวไง เดินไปเรื่อยๆๆ
คนเดียวเนี๊ยะ! แต่มันรู้สึกแปลกๆ แปลกมากๆเชี่ยเหมือนมีคนเดินตาม!”

“ยามป่าว..”  ไอ้ยูทายครับ
“เออดิ!! ยาม! แกดันเดินตามมาเมื่อไหร่ไม่รู้เว้ยพ่องเอ๊ย!”  ไอ้ซีนทำหน้าเสียดายครับไอ้ยูดันทายถูกด้วย
“ไอ้เด็กนั่นหันไปเห็นยามคนนั้นเว้ยก็เลยยิ้มให้ แล้วไฟฉายในมือก็แม่งดับ! ดับๆติดๆ พอติดสว่างดีอีกที
ส่องไปไม่เจอลุงยามคนนั้นแล้วครับเชี่ยยยย!!!!”  ไอ้ซีนทำสีหน้าอารมณ์มาเต็มครับ แต่ฟังแล้วก็น่ากลัวดี

“ยามไปไหนวะ”  ไอ้คิมสงสัยครับ
“สงสัยเดินกลับไปป้อมมั้ง”  ไอ้ยูทายอีกครับ
“เออถูก! ลุงแกเดินมาส่งข้างบนแล้วกลับไปป้อมแล้วไอ่ห่า! มึงจะพูดก่อนกูทำไมวะเชี่ยยู!”  55ไอ้ซีนด่าไอ้ยู

“จากนั้นไอ้เด็กคนนั้นมันก็ใจไม่ดีเว้ย..”  ไอ้ซีนพยายามบิ้วอีกรอบครับ
“ใจไม่ดีก็ใจร้ายยยยยยยยยยย ดิวะ555”  ไอ้มาร์คขัดอีกไอ้ซีนเอากระป๋องเบียร์ที่หมดแล้วเขวี้ยงใส่เพื่อนเลย
“ไอ่หอกเอ๊ยไอ้เดย์มันจะไม่กลัวก็เพราะพวกมึงนี่ล่ะ ให้กูเล่าจริงจังบ้างเหอะห่า!”
 เหมือนมันลืมตัวนะครับพูดแล้วอุดปากตัวเองแทบไม่ทัน คนอื่นๆก็สะดุ้งเหล่มองหน้าไอ้เดย์เป็นแถว
แต่ไอ้บ้าเดย์ทำเป็นยิ้มสบายๆครับ สร้างภาพไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้วก็ยังไม่รู้เรื่องว่าเขาจะแกล้งมันอีก


“เดย์....มึงกลัวม๊ะ?”  ผมกระซิบถามมัน มันก็ยักไหล่

ไอ้ซีนรีบกลบเกลื่อนเล่าต่อไปครับ  “คือ! เออ! แล้วๆๆ เด็กนั่นมันก็ไปเอาของที่ห้องได้สำเร็จอ่ะนะ แต่! แต่ๆๆ!!!
ขากลับแม่งมันดันเสือกปวดฉี่เว้ย! เลยไปแวะเข้าห้องน้ำ!!! ห้องน้ำโรงเรียนอ่ะสัด! น่ากลัวฉิบหาย”

ไอ้เดย์มันบีบมือผมแน่นจนผมเจ็บมือร้องโอยเบาๆ มันถึงรู้สึกตัวว่าบีบแรงก็คลายมือออกบ้างเล็กน้อย
เหงื่อเริ่มออกมือแล้วครับ ทั้งที่ผมรู้สึกว่าในบ้านนี้มันหนาวๆชอบกล


“ผีออกมาจากห้องน้ำแหง”    “ว้ายผีส้วมเหรอสกปรกอ่ะ”
ไอ้ยินแมวเหมียวที่นั่งข้างผมพูดกับแจ๋วแหว๋วครับ ส่วนดุ๊กดิ๊กตั้งแต่ทะเลาะกับไอ้คิมก็นั่งเงียบเลย
ผมเห็นมันวางผ้ากันเปื้อนของไอ้คิมไว้ข้างตัว มันดูจะหนาวๆขาตัวเองนะ แหม่ก็เล่นใส่มาซะสั้นขนาดนั้น
แต่มันก็ไม่เอามาคลุมขานะ สงสัยโกรธไอ้คิมจริง คุณธนาคิมเขาก็คอยเหล่ๆมองไปหานะ ดุ๊กดิ๊กมองแต่ขาตัวเอง

ไอ้ซีนทำเสียงจุ๊ๆปากให้เพื่อนๆเงียบครับ  “เฮ้ยพวกมึงได้ยินเสียงอะไรป่าววะ....”
พวกผมชะงักหยุดซุบซิบกัน กลายเป็นความเงียบกริบเลยครับ เสียงแปลกๆแว่วๆบอกไม่ถูกดังมาจาก...ชั้นบน!?

“ไอ้คิม กูว่าหนูแม่งออกมาแดกกับข้าวมึงแหงๆ5555”  ไอ้ซีนพยายามหาเหตุผลให้พวกเราหัวเราะออกครับ
ไม่มีใครพูดแย้งมันสักคน ไม่อยากคิดเป็นอื่นนี่ครับ

ไอ้ซีนเข้าเรื่องต่อครับ  “เฮ้ยแต่เรื่องกูนี่ไอ้เด็กคนนั้นมันก็เข้าไปฉี่ในห้องน้ำแต่จู่ๆแม่งก็!”
“อะไรวะ!?”  ผมลุ้นครับผมลุ้น คนอื่นก็ฟังกันตัวเกร็งเลย
“จู่ๆเชี่ยนั่นปวดขี้ด้วยว่ะ เลยเข้าห้องไปถ่ายหนัก!”

อดด่ามันในใจแล้วเผลอออกเสียงออกมาจริงๆด้วยไม่ได้ครับว่า ฟายเอ๊ย!

“เฮ้ยแม่ง! เดี๋ยวๆๆๆ พวกมึงได้กลิ่นอะไรเหม็นเน่าๆรึเปล่าวะ!!?|||||||||”  พี่อ๊อฟเบรกขึ้นกลางวงครับ
เออ ผมก็ได้กลิ่นนะ .........เหม็นๆ

วินาทีนี้ไอ้ซีนยกมือเล็กน้อย ตอบอ้อมแอ้มครับ  “เอ่อ กูตด......”

“โห่!! เชี่ยซีน!”  คราวนี้ทุกคนโดยเฉพาะพี่อ๊อฟพากันด่าไอ้ซีนเสียงดังทั้งที่บีบจมูกตัวเองไปด้วยครับ 
“ถ้ามึงจะเหม็นขนาดนี้ มึงขี้เลยดีกว่ามั้ย!|||||||*||”   กีต้าร์ด่าเพราะทนนิ่งไม่ไหว มันนั่งใกล้มันทรมานสุดครับ..
ไอ้ซีนพยายามพัดกลิ่นตดมันให้จางๆไปครับแล้วเริ่มเล่าต่อ  สันนิษฐานว่าคุณกวีวัธน์เขาอาจโดนไม้หน้าสาม
ตีแสกหน้าบ่อยมั้งครับ เลยหน้าด้าน ไม่รู้เซลล์สมองเสียไปมากแค่ไหน แต่ผมคิดว่าคงมาก...
“แล้วพอเข้าห้องไปถ่ายนะ มันก็ได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนมีใครเดินป้วนเปี้ยนนอกห้องอ่ะเว้ย!”


“ยามอีกป่าว”  ไอ้ยูดักทางไอ้ซีนอีกแล้วครับ ไอ้กีต้าร์มันขำทำท่าสั่งไอ้มาร์คที่นั่งใกล้ๆปิดปากเชี่ยยูด้วย

“ฮึ่ม....-*-  เออ! ยามมาไอ่สัด!”    ไอ้ซีนหน้าไม่สบอารมณ์ห้ามไอ้ยูแทรกเรื่องอีกเดี๋ยวไม่น่ากลัว
“ยามปวดฉี่มาเข้าห้องน้ำ ไอ้เด็กนั่นก็คุยกับยามบอกลุงเดินเร็วจัง เมื่อกี้เจอบนตึกเผลอแป๊บเดียวหายลงไปแล้ว
แม่งน่ากลัวตรงนี้แหละเพื่อน ลุงยามบอกแกไม่ได้ตามขึ้นไปบนตึกสักหน่อย! เชี่ยยยยยยกูขนลุกเลยสัด!”

“กูก็ขนลุกว่ะเชี่ย”  ผมรีบยกมือเลยครับ เพื่อนๆมองปฏิกิริยาโอเว่อร์แอ็คติ้งของผม
“มึงกลัวอ่ะดิไอ้ลูก!”  ไอ้ซีนยิ้มกว้างพยายามทำตาโตครับ  “ป่าว กูปวดฉี่”  ผมบอกไปไอ้ซีนด่ามา  “ไอ่เชี่ย!-*- ”

“แต่มันยังไม่จบแค่นี้ดิวะ! ไอ้เด็กนั่นหน้าซีดแล้วเดินใจลอยไปล้างมือ เผลอแป๊บเดียวลุงยามหายไปแล้ว!
แม่จ้าวววว! ไอ้ห่ารีบวิ่งเลยครับท่าน มันกลัวสุดขีดอ่ะ ทำไมหายไปไหนเร็วโคตรเว่อร์ แล้วแม่งก็ตกใจ
วิ่งไปเจอยามอยู่ที่ป้อม....เชี่ยแม่งลุงแกนั่งกินกาแฟ! ไอ้เด็กนี่ก็กล้าๆกลัวๆกอดสมุดการบ้านแน่น เหงื่อแตกเลยเว้ย
กลั้นใจบอกลุงว่าจะกลับแล้ว แล้วก็ถามว่าทำไมลุงมาที่ป้อมเร็วจัง เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆที่ห้องน้ำชาย
บรื้ยยย!||||||||| ลุงแกตอบมาทำไอ้เด็กม.3นั่นเหวอหัวตั้งเลยเว้ย แกบอกว่าแกไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำ
ไอ้เด็กนั่นวิ่งหน้าตั้งหนีออกจากโรงเรียนไปเลย....น่ากลัวโคตรรรรรร โฮ~~กูเล่าเองกูกลัวว่ะสาดดดด”
ลีลาไอ้ซีนนี่เหลือรับจริงๆครับ มีกลัวเองด้วยเอาหัวไปไล่ซุกๆพุงไอ้กีต้าร์ แต่ทำหน้าตอแหลๆไงไม่รู้มันครับ..


ผมกับเดย์นั่งแทบจะขี่กัน มันกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก ปาดเหงื่อ นั่งตัวเกร็งเงียบสนิท มือบีบมือผมแน่นมาก

แล้วไอ้ยูที่โดนไอ้มาร์คเปิดปากให้แล้วก็หัวเราะออกมาครับ ชี้หน้าไอ้ซีน
“555 เชี่ยซีนอ่ะ! มึงยังเล่าไม่จบเลย กูเคยฟังเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเล่าแล้วเรื่องนี้อย่างฮา55 ก็ลุงยามแม่งมีฝาแฝด!
คนนึงไปตรวจตึก คนนึงไปเข้าห้องน้ำ สวนกันไปมาไอ้เด็กนั่นมันเข้าใจผิดวันต่อมาไปโรงเรียนเล่าให้เพื่อนฟัง
เพื่อนๆแม่งพากันขำซะหงายท้อง เพราะลุงเขาเพิ่งพาพี่ชายฝาแฝดมาสมัครทำงานที่โรงเรียนด้วยกันมีแต่มันที่ไม่รู้”

“จบ...............ไอ่สัดยู! มึงๆๆๆๆๆไอ่เชี่ยยู๊!!!!!|||||||||*||” 
ไอ้ซีนชี้หน้าด่าไอ้ยูที่ขำกลิ้งไปมาซะสารพัด บอกไอ้ยูมาทำลายงานศิลป์ของมันหมด ทุกคนเลยเลิกเกร็งมาขำแทน

“มึงก็ขี้โกงพอกับไอ้น็อตแหละซีน! เอาเรื่องที่มันดีกว่านี้มาเล่าก็ไม่ได้”  ไอ้กีต้าร์บ่นไอ้ซีนครับผลักหัวมันออก
บอกให้ไสหัวไปไกลๆมันเลยเล่าไม่ได้เรื่อง ไอ้ซีนก็ทำปากเบะๆหันไปบอกเกลียดไอ้ยู ทุกคนยิ่งขำมัน
แล้วไอ้ซีนก็หันกลับไปอ้อนซบไหล่ไอ้กีต้าร์ ถ้าเป็นผมคงตบหัวมันไสหัวมันให้ไปห่างๆอีก แต่หนนี้ไอ้กีต้าร์ก็เฉย
ปล่อยให้ไอ้ปลิงซีนมันเกาะแกะอยู่ได้มองแล้วโคตรน่ารำคาญแทน .....แต่จะไปว่ามันก็ไม่ได้เต็มปากนะ
เพราะไอ้ปลิงยักษ์ที่มันกำลังเกาะแกะผมอยู่นี่ก็หมดหนทางแกะออกเหมือนกัน วันนี้สงสารมันด้วยแหละ
เลยไม่ค่อยขัดใจมันเท่าไหร่  (แหม่.. ทำอย่างกับทุกทีเคยขัดได้อ่ะเนอะ แหะๆ)

เรื่องต่อไปหลังเสียงโห่ฮา แมวเหมียวกำลังจะเล่าครับ แต่ผมยกมือขัดจังหวะขึ้นซะก่อน
“กูพูดจริงนะ ที่บอกขนลุกอ่ะ ปวดฉี่ว่ะ ขออนุญาตไปฉี่ได้ป่าววะ”  ผมพูดมองหน้าเรียงไปทีละคน

พี่อ๊อฟบอกให้ๆมันไปซะ รีบไปรีบมาจะได้ฟังให้ครบไวๆ ยิ่งดึกยิ่งหนาว ขนลุกไม่รู้หน้าร้อนเชี่ยไร
ไอ้ซีนมันทำเสียงยานคางถามผม  “ลูกกกกกกคิดดดดดดด เหอๆๆ มึงม่ายยย กลัวววว เหรออออออ คึคึคึ”

ผมเม้มปากคิดนะครับ เอาไงเอากันวะ ตอนนี้แหละต้องบอกไอ้เดย์แล้ว ขืนให้มันนั่งฟังเรื่องเล่าต่อไปโดยไม่รู้อะไร
มันก็จะกลัวมากขึ้นไปอีก ผมคิดว่าอย่างแมวเหมียวไม่น่าเล่าเรื่องเล่นๆแล้วล่ะครับ เรื่องของไอ้ซีนนี่ถ้าไอ้ยูไม่เฉลย
ไอ้เดย์ต้องเก็บเอาไปคิดติดหัวกลัวไปหลายวันแน่
“กลัวดิ...”  ผมตัดสินใจพูด เพื่อนๆก็ขำกันนะ “เดย์...”  ผมลุกยืนขึ้นเรียกมัน มือยังจับกัน ไอ้เดย์เงยมองหน้าผมงงๆ
แล้วลุกยืนตามตอนที่ผมกระตุกมือมัน  “ไปส่งกูหน่อย กูกลัวไม่กล้าไปคนเดียว” 

ไอ้เดย์ตาโตมองหน้าผมแล้วค่อยๆหันไปมองทางนอกบ้าน “ไป...ไปกับมึงสองคนเหรอ”  ห่าเดย์ชั่งใจคิดครับ
มันมองเพื่อนๆที่นั่งกันหน้าสลอนตรงจุดนี้ คงไม่อยากออกไปวังเวงกับผมสองคนข้างนอก
มืดน่ากลัวแบบนี้ไม่มีใครอยากแยกตัวไปหรอก และจะให้คนอื่นไปเป็นเพื่อนอีกก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ได้พูดกับเดย์

“มึงบอกจะไม่ทิ้งกูเองนะ...”  ผมพูดเบาเหมือนทวงสัญญาจากมัน  ไอ้เดย์ยังอ้ำอึ้งครับ

ถ้าหากว่ามันทำตามคำพูดของมันจริง  มันต้องออกไปข้างนอกกับผม และผมจะบอกความจริงกับมัน
แต่ถ้ามันเห็นแก่ความกลัวมากกว่า ไม่ยอมออกไปส่งผม ผมก็ไม่ได้บอกความจริงกับมัน มันจะโทษผมไม่ได้นะ
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของมึงแล้วเดย์.....

“..........”  ผมใจหายนะตรงที่เดย์ไม่พูดอะไรเลย
แต่แล้วจู่ๆมันก็จูงมือผมเดินออกไป... หัวใจผมเต้นแรงขึ้นมาซะเฉยๆผมรู้ตัวนะ......ว่าตัวเองกลั้นยิ้มไม่อยู่

“โห่ ไอ้พวกไม่รู้กาลเทศะ! มึงหื่นกันไม่เลือกสถานที่เวลาเลยนะเว้ย55 ชวนกันไปช่วยถือช่วยจับหรือไงวะ55”
ไอ้ปากหมาซีนมันตะโกนแซวครับ คนอื่นก็วี้ดวิ้วตามๆกันมา พวกห่ากูขอให้ผีหลอกพวกมึง/////*//

........................................
........................

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-06-2015 03:36:45

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22 ผิด.../2     





........................................
........................

ออกมาข้างนอกบรรยากาศหนาวสะท้านวังเว๊ง วังเวง ....ผมเดินตามหลังไอ้เดย์อยู่ก็เปลี่ยนเป็นเดินนำมัน
ไปให้ห่างๆจากตัวบ้าน เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันได้ยินเพราะเงียบมาก คนข้างในพูดอะไรกันคนข้างนอกยังได้ยินหมด
ผมก็เดินไปถึงรั้วเลยครับ ไอ้เดย์มันถามขำๆ “55มึงจะฉี่ใส่รั้วเขารึไงสัดลูก?”

เดินกันมามือนี่จับไม่ปล่อยจากกันเลยครับ ผมหันหน้ามาหามัน ตกใจเล็กน้อยเพระมันเดินเข้ามาใกล้ซะประชิดตัว
อยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ แสงจากพระจันทร์บนท้องฟ้าส่องลงมาเห็นแววตาของผมบ้างมั้ยนะ มันจะเห็นสายตา
ที่ผมมองมันด้วยความเป็นห่วงและกังวลบ้างมั้ยนะ... แต่ผมไม่เห็นสีหน้ามันเลย เพราะมันตัวสูงกว่าผม
และหน้ามันก็โดนเงาตัวเองบังมืดหมด ผมเลยเอาไฟฉายที่เหน็บไว้กระเป๋ากางเกงหลังออกมาเปิดไฟใส่หน้าตัวเอง

“เชี่ย!||||| ห่าลูกคิด! มึงอย่าเล่นดิวะ เยี่ยวๆไปซะรีบกลับเข้าบ้าน ไอ้พวกนั้นมันจะได้รีบๆเล่าให้จบ
กูอยากไปดูหวยแล้ว”  ไอ้เดย์สะดุ้งแล้วจับข้อมือผมให้ลดไฟลง มันเอาไฟไปถือให้แล้วบอกให้ผมหันหน้าไปฉี่ซะ
แม่งมีเตือนให้ผมระวังงูฉกลูกคิดน้อยด้วยนะ แล้วมันก็ยังว่าให้ผมอย่าลืมยกมือไหว้เพื่อขอโทษ
ขออนุญาตเจ้าของสถานที่เค้าซะ  “สำคัญนะเว้ยมึงอย่าทำเป็นเล่นไป” 
ไอ้เดย์อยากเล่นก็อยากเล่นแต่มันก็กลัวอยู่ดี ผมพอจะดูออก

ผมยืนหันหลังนิ่งๆก็ผมไม่ได้ปวดฉี่นี่ครับ กำลังคิดคำพูด ไอ้เดย์ก็เข้ามาสวมกอดจากด้านหลังทำเอาผมสะดุ้ง
“เป็นอะไรวะ ให้ช่วยมั้ย”
“............”
“ ลูกคิดมีอะไรทำไมเงียบวะ.....|||||||| มึงไม่ได้โดน...ผ..ผีเข้าใช่มั้ย”
“หึหึ...บ้าดิ.......กูขอโทษนะเดย์”
“หือ? ขอโทษกูเรื่องอะไร”
“ก็ที่กูไม่ได้บอกมึงก่อนมาที่นี่ ว่าไอ้พวกนั้นมันหลอกให้มึงมา!”
“ห๊ะ? หลอก?”
“ มันจะแกล้งหลอกผีมึงที่นี่อ่ะ! มันรู้ว่ามึงกลัว!!”
“............................”

ในที่สุดผมก็พูดออกไป ไอ้เดย์ดูเหมือนจะอึ้งครับ ผมพูดจบมันก็ปล่อยมือออกจากเอวผม
แล้วถอยหลังไปสองก้าวได้ ผมรีบหันไปดูมัน มันก็ยืนนิ่ง ผมเลยตามไปจับมือมันแล้วก็ถาม
“โกรธกูเหรอเดย์ อึก....ขอโทษนะ”
“.................”  เชี่ยเดย์อย่างเงียบครับ ผมใจไม่ดีเลย สีหน้ามันเป็นยังไงก็ไม่รู้มองไม่ค่อยเห็นเพราะมันมืด
“เดย์..”
“แล้วมึง.. มาบอกกูตอนนี้เนี่ยนะ”  น้ำเสียงไอ้เดย์ฟังแล้วหนาวยิ่งกว่าอากาศรอบตัว|||||||||

“มาบอกกูทำไม”  ไอ้เดย์หันหน้าไปมองทางอื่นครับ ผมกำมือแน่นก่อนแย่งไฟฉายจากมือมันสาดเข้าหน้ามัน
ผมอยากเห็นหน้ามันชัดๆ มันก็ยกมือบังแสงแล้วหยีตา คว้าข้อมือผมจับลดลงไม่ให้ส่องดูหน้ามัน

“ก็เพราะว่ามึงไม่ทิ้งกู.. กูเลยปล่อยมึงไว้แบบนี้ไม่ลง มึงรู้อย่างนี้แล้วก็เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกันนะเว้ย
ว่าพวกมันตั้งใจจะหลอกมึง ยังไงมึงก็โดนลงโทษ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวนะ...”

ผมคิดว่าหมดหน้าที่แล้วครับ ผมสบายใจแล้วที่ได้บอกมัน ถึงมันจะโกรธผมก็ช่างเถอะผมทำดีที่สุดแล้ว
ผมทำท่าจะเดินไปแต่ไอ้เดย์มันดึงมือผมจนเซ ลากผมกลับไปกอดไว้แน่นเลย ล็อคตัวไว้แน่นหนาขยับดิ้นไม่ได้
ขณะก้มหน้าซุกลงมาหา ปากมันก็พูดกระซิบติดใบหูของผม   “ขอบใจนะ” แล้วก็หอมแก้ม
เขินสิครับโดนหอมแก้ม จะกี่ครั้งผมก็ยังไม่เคยชิน..แต่ก็ยืนเฉย รู้ว่ามันคงดีใจที่ผมบอกความจริงกับมัน
ผมก็ดีใจนะครับที่มันไม่โกรธผม โล่งใจมากเลยเอามือโอบหลังมันไว้

เดย์กอดผมอยู่อย่างนั้นราวนาทีได้ ต้องกระซิบบอกมันว่าให้ปล่อยได้แล้วกลัวเพื่อนออกมาตาม
ถึงจะมืดแต่ผมก็รู้ว่ามันยิ้มให้ผมนะ..........น่าจะเป็นยิ้มกว้างมากๆเลยด้วยครับ/////

ไม่รู้ทำไมผมเขินแม่งงงง//// ท่ามกลางพงหญ้ารกสัด....พาให้นึกไปถึงไอ้ที่มันเคยพูดว่าจะลากผมเข้าพงหญ้า
“555 555”  จู่ๆเดินไปผมก็ขำ มันก็มีชะงักหาว่าผมโดนผีเข้าอีกแล้ว ผมเลยว่าไม่มีผีสักตัวผีไหนจะมาเข้าได้
แล้วเสียงหมาหอนอย่างโหยหวนก็มาเลยครับ............โบร๋วววววววววววววววววววววววววววว

“เชี่ย||||||||||| รีบเข้าบ้านเหอะว่ะ”  ไอ้เดย์พูด รีบจูงมือผมอย่างไว

..................................
....................

กลับเข้ามาไอ้เดย์รู้เรื่องแล้วมันก็ยิ้มๆกับผม แอบกระซิบบอกผมว่าให้คอยดูไป เดี๋ยวพวกเชี่ยนี่เจอมันแน่..
ไม่รู้ไอ้เดย์คิดจะทำอะไร แต่ฟังเขาเล่าเรื่องผียันเรื่องสุดท้ายมันก็ยังนั่งบีบมือผมแน่นอยู่ดี
เรื่องผีของเดย์ก็เรื่องสมัยเด็กครับ มันว่าคุณตาชอบมาเล่นกับมัน พอเสียไปก็มาเข้าฝัน...ให้หวย แม่มันถูกเต็มๆ
มิน่าล่ะไอ้บ้านี่ติดหวยมาแต่เล็กแต่น้อย....
เรื่องของผมก็จำๆเขามาเล่าแหละครับ เรื่องนอนต่างที่ กลางดึกก็ได้ยินเสียงคนคุยกันบนหัวทั้งที่เรานอนคนเดียว
เลยต้องลุกมาขยับเตียงแก้เคล็ด สวดมนต์ไหว้พระถึงได้เงียบ เพื่อนๆมันก็ว่าน่ากลัวนะ

แต่ผลสรุปคือไอ้กีต้าร์ได้โหวตครับ มันเล่าเรื่องความเฮี้ยนของทางสามแพร่งแถวบ้านญาติมัน เรื่องจริงด้วยน่ากลัว

“นี่ยัยโฟร์โทรมาแล้ว ใครออกไปรับทีสิ”  แจ๋วแหว๋วคุยโทรศัพท์เสร็จก็หันมาบอกพวกผม
อดคิดไม่ได้ว่ายัยสองสาวนั่นช้าโคตร นึกว่าจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าเกือบจะได้หลับรอ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตอาสาขี่รถออกไปรับที่หน้าปากซอยครับ

“เอางี้นะ กูจะให้พวกมึงขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนยายของทิชาข้างบนคู่ละสิบนาที!555 ทุกคนเลยเพื่อความยุติธรรมนะ”
ไอ้ต้าร์ออกคำสั่ง ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ 
“เฮ้ยเดย์! มึงกับไอ้ลูกขึ้นไปคู่แรกเลยไป กูรู้มึงอยากดูหวยเต็มแก่ ไปขอยายไปเพื่อน กูจะจับเวลาพิสูจน์ความกล้า
ครบสิบนาทีเดี๋ยวกูตะโกนเรียกให้ลงมา” 
ก็คงจะมีแค่คู่ของผมล่ะครับที่ได้ขึ้นไป คนอื่นๆมันไม่ทำหรอก มันเตรียมตัวหลอกไอ้เดย์กันไว้

ไอ้เดย์พยักหน้าไม่เกี่ยงงอนจนไอ้กีต้าร์ยังทำหน้าแปลกใจ เดย์จูงมือผมเดินขึ้นบันไดผิวปากไปด้วยอีกต่างหาก
ผมหันไปมองทางเพื่อนๆ เห็นมีกระซิบกระซาบอะไรกันใหญ่ สงสัยงงทำไมไอ้เดย์ดูชิวผิดปกติ
ไอ้เดย์ดูมีอะไรๆในหัว มันแอบยิ้มด้วยนะ....

...............................
..............
......
เข้าไปนั่งที่พื้นห้องครับ พื้นมีแต่ฝุ่นหนาเชียว ผมกระซิบถามเดย์  “เดย์ มึงยิ้มทำไมอ่ะ”
ไอ้เดย์ก็ยังอมยิ้มอยู่ครับ มันหันมายักคิ้วให้ผม ผมนั่งจับมือกับมันเฉยๆก็กลัวจะเงียบเกินไป
“เดย์มึงโกรธมั้ย ไม่โกรธเลยเหรอ”
“......... กูดีใจ เลยนึกโกรธใครไม่ออกว่ะ55”
“หื้อ? ดีใจ...”
“มึงเป็นห่วงกู”
“.............//// ก็แค่กลัวมึงอาละวาดเว้ย”
“อ้าวไม่ได้ห่วงกูเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ก็ห่วง////ไอ่ห่า...”
“หึหึ...ก็เห็นมั้ยคนเป็นห่วงกัน.............ก็แสดงว่ารักกัน”
“หา!?////// บ้าดิ”
“อ้าวมึงไม่รักกูเหรอ”
“......อึก/////*// อย่ามาหลอกให้กูพูดอะไรบ้าๆน่า รู้นะคิดเชี่ยไรอยู่อ่ะ”
“คิดอะไร มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดอะไร”
“รู้ก็แล้วกัน ไม่ต้องมา.....พูดงี้เลย/////”
“อะไรวะ รู้ได้ไงวะว่าอยากกอด”
“หะห๊ะ!!?////*// เชี่ยเดย์! มึงคิดอะไรเนี่ย!?”
“อ้าวไหนว่ารู้ไง โกหกนี่ เคี๊ยกกกก5555555”
“ไอ้บ้า..”   บรรยากาศบ้านนี้มันไม่เหมาะให้มึงมานั่งหยอดกูมั้งเดย์

“โอ๊ะ!”  มาแล้วครับอะไรแว๊บๆผ่านไปนอกห้องขาวๆ ผมตกใจชี้ไปทางนั้นไอ้เดย์ขยับมากอดผมไว้หันไปมองตาม
มันแสยะยิ้มพูดเบา  “มาแล้วเหรอ ฮึ่มดี! หึหึหึ”  ไอ้เดย์หัวเราะน่ากลัวอ่ะ||||||||

แล้วมันก็แกล้งโวยวายเล่นละครครับ ร้องเสียงดังลั่นว่ากลัวๆ เข้ามากอดซุกกับอกผม ผมเหวอๆงงๆ
ไอ้พวกผีผ้าขาวปลอมๆข้างนอกนั่นสามตัวรุมกันเดินเข้ามาหลอกมันแบบระยะเผาขน  “แฮ่ๆๆๆๆ”
“เหวอ~~! อย่าๆๆกลัวแล้ว!”
“เดย์ๆ!!”  ผมเขย่าตัวมัน มันกลับผลักผมออกห่างไป แล้วมันก็ผุดผลัดลุกยืนขึ้นให้ไอ้พวกผีได้ผงะ สะดุ้งถอยแทน
ไม่รู้ใครเป็นใครบ้างใส่หน้ากากผีมา ...........เอิ่ม...แม่งเด็กกันฉิบหายก็นึกว่าจะหลอกอะไรไฮโซกว่านี้

“ก็บอกว่าอย่าไง! (ตุ้บ!) ก็บอกว่ากูกลัวไงไอ่สัด!(ตั้บ!) ก็บอกว่ากลัวแล้วอย่าเข้ามา!(ผลั่ค!)”
ผมนั่งอ้าปากหวอ ถือไฟฉายส่องมองเห็นไอ้เดย์ซัดไอ้พวกผีปลอมด้วยหมัด เข่า ศอก เตะหน้าแข้ง เจาะยาง
ฟาดหางจรเข้! แล้วมันก็ซัดมั่ว  “อ็อคค!|||||||”  โห!ไอ่สัดก้านคอใส่ใครวะนั่น อึ๋ยยยยย~~~~|||||||||| น่ากลัวเชี่ยๆ

“เดย์!||||||||| พอแล้วเดย์ไอ้บ้านั่นผีนะเว้ย มึงเตะผีได้ไง!!” 
ผมยืนห่างๆกลัวโดนลูกหลงสุดๆครับงานนี้ได้แต่แหกปากเรียกมัน

“เออว่ะ! เฮ้ยกูลืมไปอ่ะ เหวอ~~ กลัวอ่ะ! ลูกคิดดดด เดย์กลัวอ่ะครับ”    ไอ้บ้าเอ๊ยมึงเล่นใหญ่ไปนะ...
เดย์มันแทบจะหลุดขำ มันวิ่งกลับมากอดผมแน่นทำเป็นกลัว เปิดโอกาสให้ไอ้พวกผีปลอมเผ่นกันแน่บ
ใครไม่รู้สะดุดเหยียบผ้าตัวเองหน้าทิ่มอีก ผมล่ะขำต้องกลั้นแทบแย่  เชี่ยเดย์แอบหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหูผมสนุกมัน

“สมน้ำหน้าแม่ง”  ไอ้เดย์พึมพำครับ ผมส่ายหน้าขำไม่หาย
“มึงก็ทำเกินไป เกิดพวกนั้นมันสลบไปจะทำไงวะ กูต้องช่วยกันแบกกลับหนักอีก555”
“กูยั้งไว้หรอกน่า ถ้าเป็นคนอื่นนะจัดเต็มไปแล้ว จะเอาให้เดี้ยง55 55”
“แล้ว.....”
“แล้ว?”
“อ่ะแฮ่ม!!”
“ไร?”
“หืมม.. เนียนนะมึง ปล่อยกูเลย ปล่อยกูได้แล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ...กลัว////”
“ไม่ต้องมาโกหก มึงเลิกกลัวแล้วกูรู้ คนบ้าอะไรวะซ้อมผี555”
“โอ๊ะ! ////เลข!!!”

แหม พอเห็นหวยล่ะปล่อยกูเลยนะ ไอ้เดย์รีบไปส่องดูธูปตีเลขใกล้ๆครับ มันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สงสัยวาดฝันไกล
ผมเผลอเงยหน้ามองไปที่รูปคุณยายบนหิ้งครับ..... โห รูปเก่ามากเกิน แสงเทียนส่องไม่เห็นครับ
รู้แต่เป็นรูปคุณยายแก่ๆผมขาวๆ ...... อ่า น่ากลัวแฮะ ไม่มองดีกว่า....หือ?... เอ๊ะ....!? เดี๋ยวนะ!!?
ผมรีบเอาไฟฉายส่องไปที่รูปคุณยายครับมันจะได้เห็นชัดมากขึ้น ไม่น่าเชื่อในรูปนั้นยายอุ้มแมวต่ำๆอยู่กับอกนี่!

“เฮ้ย!|||||||||||  แมว....”   ผมมองไม่ทันหรอกว่าไอ้แมวที่มันวิ่งหนีไปนั่น ลายเหมือนไอ้ตัวในรูปนี่รึเปล่า
แต่ขนลุกขึ้นมาเลย ไม่ได้ปวดฉี่ด้วย ผมจำได้ว่าลายขาวดำคล้ายๆกัน...อึ๋ย

“เป็นอะไรไปวะลูกคิด”  เดย์มันเดินเข้ามาแตะไหล่ ผมผวาจับชายเสื้อมันดึงให้เข้ามาใกล้ตัวแบบอัตโนมัติเลยครับ
“กูชักอยากกลับบ้านแล้วดิ”  ไอ้เดย์ได้ยินผมพูดก็ยิ้มๆครับ ถือโอกาสดึงตัวผมเข้าไปกอดอีกแล้ว
“หึหึ///// กลัวอะไร เดย์อยู่นี่”
“.......”   แหม่... เก่งขึ้นมาเลยนะมึง พอรู้ว่าไม่มีผีที่ไหน แม่งก็ทำตัวเป็นผีซะเอง ผีทะลึ่งด้วย
ลูบหลังลูบหัวกูไม่พอ ลูบตูดปลอบกูคือไรไอ่สัดนี่////*//     “ฮึ่ม! เดย์! มึงอ่ะจับเชี่ยไรเนี่ย!” 
ผมปัดมือมันออกจากก้นผม หนอยมันทำเป็นหัวเราะ

“อ๊ะๆๆ  แหม่~! ยังไม่เข็ด ยังไม่พอนะ ฮึ่ม เดี๋ยวกูจะจับตีเข่าแม่งเรียงตัวเลยไอ่พวกเชี่ยนี่”  ไอ้เดย์บ่นเสียงเบาๆ
พอให้ผมได้ยิน มันพยักเพยิดให้ดูส่งซิกไปทางประตูห้อง เห็นอะไรขาวๆแป็บเดียวแล้วก็หายไป
ไอ้เดย์จะวิ่งตามไปไล่กระทืบครับ แต่ผมฉุดมือมันไว้  “อย่า! อย่าไปเดย์!!”  ผมว่ามันแปลกๆแล้ว!
ถ้าไอ้พวกนั้นวิ่งไปทำไมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครเลยล่ะ!?|||||||||   
“ทำไมวะ!?”  เดย์หันมาถาม แต่ผมไม่กล้าพูดไปทำไงดี

ตึง!  ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

 นี่ไง!! มันต้องมีเสียงวิ่งแบบนี้สิ!
เอ๊ะพวกเพื่อนผมวิ่งขื้นมาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย ยังมาหลอกไอ้เดย์ไม่ทันครบคนเลย
หรือว่าจะกลัวโดนไอ้เดย์ซ้อมอีกแหง  ไปแกล้งมันดีนักสมน้ำหน้า

ทันทีที่โผล่หน้ามากันทั้งไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู ก็แหกปากเรียกผมกับเดย์แบบหน้าตาตื่น
แล้วรุดเข้ามาช่วยกันลากพวกผมให้ออกจากห้องอย่างด่วนจี๋ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ รู้ตัวอีกที
พวกมันก็ช่วยกันดับเทียน แล้วพาผมกับไอ้เดย์ออกไปยืนหอบตรงที่จอดรถกันไว้ ไอ้พวกนี้เก็บของไวมากอ่ะ
ผมนี่งงไปหมด  “เกิดอะไรขึ้นแน่ไหนบอกกูมาไอ้ซีน!!?”
ผมก็ตกอกตกใจนะ ไอ้เดย์ก็อยากรู้หน้างงไม่ต่างจากผม มันก็หันไปถามไอ้มาร์คด้วยอีกคน
พวกเพื่อนๆสีหน้าไม่สู้ดีเลยสักคนครับ ในใจผมคิดไปไกลว่ามีใครเจอผีแหงๆ|||||||

“ตอนนี้นะ! พวกมึงอย่าเพิ่งพูดอะไรมาก กูว่าเรารีบไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ ไปบ้านพี่อ๊อฟกันให้หมดเนี่ย”
ไอ้กีต้าร์ระล่ำระลักบอกไปก็ขึ้นซ้อนท้ายไอ้ซีนอย่างลนๆครับ แต่ผมข้องใจนี่

“อ้าวเฮ้ยเดี๋ยวดิ! เดี๋ยวดิวะ!! แล้วทิชากับโฟร์อ่ะ!? ไหนว่าไอ้มาร์ค ไอ้น็อตไปรับมาไง ไหนล่ะ”
ผมดึงแขนเสื้อไอ้กีต้าร์ไว้ ไอ้กีต้าร์จับมือผม แล้วพูดกับผมหน้าซีดๆครับ

“มึงฟังกูให้ดีนะลูกคิด! ไอ้บ้านหลังนี้!! ไม่ใช่บ้านยายของทิชา!”

“ห๊า!!?||||||||||| มึงว่าไงนะ!?”   ผมกับไอ้เดย์แหกปากพูดพร้อมกันเลยครับ

ไอ้ซีนมันหันมาตะโกนใส่หน้าพวกเรา
 “บ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านยายทิชาโว้ยยยยยย  กูมาผิดซอย!! ไอ่เชี่ยยยยย!!!|||||||||||”

“เชี่ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!”

ใช้เวลา 0.3 วินาที เผ่นกันแน่บแบบไม่เห็นฝุ่น ไปจาก ณ จุดๆนั้นทันทีเลยครับ
โฮ~~~~~~~~~~~~!!! ผมงี้กอดเอวไอ้เดย์แน่นเลยครับ! กูยอมให้มึงซิ่งสุดชีวิตวันนึงโว้ย!!

…………………………….
……………….
………
…

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-06-2015 03:37:51

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 22 ผิด... /3   





*******************************


………….. มานั่งท้าวความทำความเข้าใจกันยกใหญ่ที่บ้านพี่อ๊อฟครับ
ทุกคนนั่งเสียขวัญเล็กน้อยอยู่ไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็นฮากันขี้แตกขี้แตน ไอ้เชี่ยซีนพาเลี้ยวเข้าผิดซอยครับ
ไม่เคยมีใครไปบ้านยายทิชามาก่อน พอไอ้มาร์คไอ้น็อตออกไปหาไม่เจอทิชากับโฟร์ก็กลับมาโวยกับแจ๋วแหว๋ว
ซึ่งตอนนั้นผมกับไอ้เดย์อยู่ชั้นบน  แจ๋วแหว๋วโทรไปถามสองสาวนั่น คุยกันไปมาถึงได้รู้ว่ามาผิดหลังครับ!

ทิชาบอกบ้านยายอยู่ซอยถัดไปต่างหาก แต่พอรู้ประวัติบ้านหลังที่เราไปกันมาบ้าง
“โหย หลังนั้นร้างมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว นั่นน่ะบ้านเพื่อนคุณยายของเราเองแหละ เขาสนิทกัน
แต่เสียไปก่อนยายของเราตั้งนานมากแล้ว เห็นว่า....เฮี้ยนยิ่งกว่าบ้านยายเราอีกนะ ใครไปลองของเจอกันทุกคน!”
พวกสาวๆนั่งเบียดกันทำท่าขนลุกขนพอง

พูดมาถึงตรงนี้...ผมไม่อยากคาใจทั้งคืน ขอถามให้มันกระจ่างกันไป
“เฮ้ยต้าร์... มึงขึ้นไปหลอกไอ้เดย์กี่รอบวะ”  ผมแอบกระซิบถามกีต้าร์ ผมไม่บอกมันหรอกว่าเดย์มันรู้ คึคึ..
ไอ้พวกนี้ก็ปิดปากเงียบเลย มันไม่กล้าบอกหรอกว่าแกล้งหลอกไอ้เดย์ มันคิดว่าอาจโดนไล่เตะยิ่งกว่านี้

“รอบเดียวก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปแล้วเชี่ย มึงดูตาไอ้ยู...เขียวแล้วไอ่ห่า55 หัวไอ้คิมก็โน แล้วมึงดูนั่น55555
คอเชี่ยซีนเคล็ดจนเอียง55555”      รู้แล้ว ไอ้เดย์ก้านคอใส่ใคร...  เห็นสภาพเพื่อนแล้วบอกคำเดียวครับ สม...55
ไอ้ตัวต้นคิดอย่างไอ้ซีนงานนี้อ่วม โดนไอ้เดย์เตะจนคอเอียง มันไปขอยานวดยาทาจากพี่อ๊อฟเจ้าของบ้าน
เอามาให้ไอ้กีต้าร์ช่วยทาให้

โล่งอกนะที่ออกมาจากที่นั่นได้ ตลอดเวลานึกแล้วยังขนลุกไม่หาย มันหนาวๆเย็นๆวูบวาบ รู้สึกแปลกๆ
แถมไอ้ที่ผมกับเดย์เห็นพร้อมกัน คิดว่าเพื่อนมาหลอกรอบหลังนี่ก็ไม่ใช่เพื่อนตัวเองอีก...แล้วอะไรอ่ะ|||||||||||
 
บ้านพี่อ๊อฟไม่ได้มีห้องหับหลายห้องแต่ประการใดครับ เจ้าของบ้านก็โอบเอวแฟนสาวคนสวยขึ้นห้องไป
บอกให้น้องๆทำตัวตามสบาย นอนได้ตามสบาย ตามพื้นห้องรับแขกบ้านพี่ครับ... ยังดีที่หาหมอนมาให้
แต่ผ้าห่มไม่พอครับ พวกผู้ชายเลยสละให้พวกผู้หญิงเอาไปห่มด้วยกัน

“เฮ้ยๆๆ มึงดูๆ นู่นๆ คิคิ”   ไอ้เดย์กระซิบแอบชี้ให้ผมดูไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊กครับ ...ไอ้สองคนนี้สภาพน่าสงสัยสุด
ก่อนมาก็ด่ากันกัดกันแทบตาย ตอนหนีออกมาไอ้คิมดันทะลึ่งคว้านังดุ๊กดิ๊กขึ้นรถตัวเอง มันก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์
กันมานั่นแหละครับ ช่วงนั้นรีบและชุลมุลมาก ผมไม่ทันมองว่าอิดุ๊กดิ๊กเอาผ้ากันเปื้อนเชี่ยคิมไปใส่ตอนไหนวะ?..
เฮ้ยแม่งดีกันเฉย ท่าทางตอนนั่งซ้อนกันมามันคงจะยอมคุยกันแล้ว เห็นอย่างนี้ก็ดีครับไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกัน
รักๆกันไว้ดีกว่า ยิ่งอยู่ห้องเดียวกันด้วย

เฮอะ... แต่ก็น่าหมั่นไส้นะครับ ตอนนี้ไอ้คิมแยกตัวไปนั่งยิ้มๆให้ดุ๊กดิ๊กมันทายาที่หัวปูดให้(ฝีมือไอ้เดย์)
พวกมันคุยอะไรกันหว่า ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลย ...งานเสือกต้องมาครับ ผมก็พยายามกระดึบๆเข้าไปทางนั้น
ทำเป็นสนใจอย่างอื่น มองทางอื่น แต่เงี่ยหูฟังมันสองคนคุยกันครับ

“...พอรึยังล่ะ”   ดุ๊กดิ๊กพูดครับ
“..ยังอ่ะ ทาให้จนกว่าจะหายเลยดิ..หึหึ”  อันนี้ไอ้คิมพูดครับ
“บ้าดิ ไปให้แฟนตัวทาให้นู่น มาให้คนไม่สวยอย่างเค้าทาทำไม..”  ดุ๊กดิ๊กพูดเล่นตัวอ่ะครับ
โอ๊ะแปลกเนอะ ผมแปลกใจทำไมพวกมันพูดกันเพราะจังวะ?
“มีที่ไหน...ยังไม่มี หาอยู่เนี่ย”   ไอ้คิมพูดแล้วยิ้มเยิ้มเชียวครับ ผมแอบเหล่ไปมอง
“เหรอ~~~//// หืมมม เชื่อตายล่ะ ไปไหนก็ไปป่ะคิม.. มานั่งมองหน้าเค้าทำไม” 
“ไม่ให้มองหน้าให้กูมองหำรึไง”
“ปากมึงเนี่ยน๊า อิคิม!-*- ”
“อ๊ะ โทษๆ55 ก็มันชินนี่หว่า555 แกล้งมึงสนุกดี”
“คนผีทะเล! เชอะ! เค้ายังไม่บอกว่าหายโกรธเลยนะ ที่ด่าเขาที่บ้านร้างนั่นน่ะ”
“ขอโทษษษษษ  ขอโทษคร้าบบบบ  วันหลังไม่ปากหมาแล้วสัญญา”
“จริงนะ////”
“แต่ถ้าวันไหนเผลอไป ก็ขอให้เข้าใจด้วยแล้วกันนะ555”
“อิคิม...”
“ดีกันแล้ว ขอจับทีดิ”
“จับอะไรยะ!?”
“จับนม ดูดิ๊ว่าเอาอะไรยัดไว้ ไหน55นมเชี่ยอะไรวะแข็งได้ตลอดเวลา555”
“ว้ายอิบ้า!//// “
แล้วมันก็ตีกันตุ้บตับๆ ลุกวิ่งหนีพอเป็นพิธีแล้วก็นั่งคุยกันต่อ แต่คราวนี้มีแจ๋วแหว๋วกับพวกสาวๆร่วมวงด้วย
ก็คุยกันเรื่องที่ไปหาเรื่องทำอะไรไร้สาระกันมานั่นแหละครับ ผมเลยเลิกฟัง หันไปล้มตัวลงนอนกับพื้นบ้านซะเลย
..........ไอ้บ้าเดย์มันก็กระดึบมาล้มนอนข้างๆผม โอย... มองนาฬิกาบ้านพี่อ๊อฟแล้วรู้สึกง่วงแรงครับ
เกือบตีสี่แล้ว หนังตาผมหลับลงเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย

.......................
...........
.......

มารู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนใกล้รุ่ง.... ฟ้ายังไม่สว่างแต่ชะเง้อมองนาฬิกาถึงรู้ว่าจะเช้าแล้ว
วันอาทิตย์ครับนอนยาวๆเลยดีกว่า ผมปวดฉี่ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำครับ ข้ามศพขึ้นอืดของเพื่อนๆมากมาย
ที่นอนน้ำลายย้อยน้ำลายยืด กลับหัวกลับหาง กางแขนกางขาเรียงรายกัน ระเนระนาดเกลื่อนพื้นบ้าน
ไปสะดุดเอาขาไอ้ยูครับ หน้าเกือบทิ่มดีที่ทรงตัวอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ตายห่าล่ะ! ไอ้ยูไม่กลับบ้านนี่!
ป่านนี้พี่บาสจะรู้รึยังก็ไม่รู้ว่ามันหนีมากับพวกผม

“ยูๆ ยูๆ!! ตื่นๆ เฮ้ยมึงไม่กลับบ้านเหรอวะ!?”  ผมเขย่ามันแป๊บเดียวไอ้ยูสะดุ้งลุกพรวดขึ้นมายืนเลยครับ
“ขอบใจเว้ยลูกคิด ก..กู กลับก่อนเว้ย!!”  ไอ้ยูร้อนรน เหมือนมันก็คงจะนึกขึ้นได้เลยรีบไป
ผมส่ายหัวมองตามหลังมันจนลับไปภายในเวลาอันรวดเร็ว 

ไปเข้าห้องน้ำกลับมานอนที่เดิม ผมนอนริมครับติดผนังข้างนึง (อย่าให้รู้นะใครดันกูมาบี้กับข้างฝาอยู่ตรงนี้)
ผลักๆไอ้เดย์ให้ขยับไปหน่อยครับ เชี่ยนี่นอนกินเนื้อที่สิบแปดเอเคอร์เหลือเกิน มันก็อื้อๆ เอ้อๆ ประสาคนยังหลับ
ไม่รู้เรื่องแล้วกระเถิบตัวไปนิดหน่อย  ผมล้มตัวลงนอนต่อ คิดว่าสายๆเดี๋ยวกลับไปนอนต่อที่บ้านตัวเองดีกว่า
แต่ตอนนี้ง่วงจัดครับ ก็ได้นอนไปนิดหน่อยเองจะเช้าแล้ว ยังไม่อยากตื่นตอนนี้นี่ครับ

เคลิ้มๆจะหลับครับ.............รู้สึกถึงสัมผัสแปลกๆ....ที่ลูบวนหน้าท้องผม... แล้วหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับขาไว้
คนที่นอนข้างผม..คือไอ้เดย์ ไม่ต้องลืมตา ไม่ต้องเดาก็รู้เลย มันเอาขามาพาดขาผม มันชอบนอนก่ายกอดอย่างนี้
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกถ้าขามันจะอยู่เฉยๆ.........มันไม่เฉยดิ มันขยับยุกยิกๆแปลกๆ... แล้วมือมันที่เอามาก่าย
ก็ไม่ได้กอดผมนะ...มันลากมือลูบๆเข้าไปใต้เสื้อยืดที่ผมใส่...ลูบท้องผมเล่น........ผมรู้สึกอุ่นๆร้อนๆแถวซอกคอ
นี่มันก็คงเอาหน้ามาซุกใกล้ๆอีกเหมือนเคย... แต่วันนี้ไม่เหมือนเคย!..... มันจุ๊บเบาๆที่ซอกคอผมด้วย/////////

ไอ่เชี่ยเด๊ย์~!!!!! นี่มึงคิดจะทำอะไรกูเนี่ย ไอ่เพื่อนเลว! ไอ้คนฉวยโอกาสแม่งคิดว่ากูหลับสิท่า!

ผมไม่อยากลุกขึ้นโวยวายให้เพื่อนๆตื่นมาทำหน้าเอ๋อ ถามกันทั้งฝูงหรอกครับ ได้แต่ทนแกล้งนอนหลับตานิ่งๆไป
ดูซิว่ามันจะทำอะไรอีก...  ยอมรับนะครับว่าใจเต้นเป็นบ้าเลย ไอ้มือบ้าของไอ้คนบ้าข้างๆแม่งก็ไม่ยอมหยุด
ได้คืบจะเอาศอก ล้วงลึกเข้าเสื้อไปเขี่ยยอดอกเล่นทั้งสองข้างสลับกันไปๆมาๆ...จน...มันแข็งสู้นิ้วเลยอ่ะครับ

ผมกลั้นเสียงครางแทบตาย กลัวเพื่อนคนไหนได้ยินแล้วจะตื่นมาเจอ ไอ้ห่านี่ก็ไม่ยอมหยุด มันทำยิ่งกว่าใช้นิ้ว
ใช้มือ มันค่อยๆเริกเสื้อขึ้นแล้วใช้จมูกกับปากไซร์ไปตามลำตัวของผม.....เสียวมากครับบอกเลย

ไอ้เดย์ไซร์เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาเรื่อยๆ มันยังถูไถยอดอกผมสนุกมืออยู่ มันจะรู้บ้างมั้ยว่าผมแทบขาดใจ
จนบางครั้งเสียงเกือบรอดออกจากลำคอ ผมไม่กล้าลืมตามองเลยสิ่งที่ผมกำลังถูกกระทำอยู่ตอนนี้ มันมากมาย
ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ไอ่เชี่ยนี่เขามามีอารมณ์หื่นอะไรตอนเช้าๆที่น่านอนอย่างนี้นะ จากที่ตาผมพร้อมจะปิดสนิท
กลายเป็นว่ามันหลับไม่ลงไปแล้วสิครับ กลัวมันจะรู้เหลือเกินว่าหัวใจผมเต้นแรงมาก..

เดย์ใช้ลิ้นใช้ปากกับส่วนที่มันแข็งเป็นไตอยู่แล้วให้ยิ่งแข็งสู้ลิ้นเปียกๆเข้าไปใหญ่
“อืมมม~~ฮึก~ อิ๊ก..อื้ออ”
เก็บไม่อยู่จริงๆครับเสียง เสียงครางรอดออกจากลำคอผมเบาๆ เป็นพักๆ แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะมีใครได้ยิน
นอกจากไอ้คนที่มันกำลังทำให้ผมครางอยู่ตอนนี้ สุดที่จะทนก็เพราะมันเล่นขยี้ โอ๊ยทรมานครับ
โดนรุกรานถึงเนื้อถึงตัวไปถึงไหนๆขนาดนี้ ผมได้แต่แกล้งทำเป็นยังหลับไม่รู้ตัว ต้องนอนเฉยๆ
ปล่อยให้มันกระทำอย่างไม่อาจต่อต้านอะไรได้

ไม่อยากจะบอกว่าข้างล่างของผมตอนนี้ลุกเลยครับ///// เชี่ยเดย์ใช้เข่ามาสีตลอดเวลาเลยอ่ะ มันปลุกอารมณ์ผม!
แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าของมันเองก็แข็งไม่ต่างกัน เผลอๆอาจยิ่งกว่าผมอีก...

ผมนอนตัวเกร็งด้วยความเสียวและใจสั่นไหวไปหมด ได้แต่หวังว่ามันจะหยุดแค่นี้...  กลัวเพื่อนตื่นมาเห็นก็กลัว
กลัวโดนทำมิดีมิร้ายไปมากกว่านี้ก็กลัว..  แต่ผมกลัวตัวเองที่เกลียดมันไม่ลงยิ่งกว่าเรื่องไหนๆ
เพราะผมกลัวที่จะลืมตามองหน้ามัน กลัวว่าจะไม่สามารถห้ามอะไรมันได้เลย...รวมทั้งใจตัวเองด้วย

ขณะที่ผมอ้อนวอนขออยู่ในใจว่าให้มันหยุดเถอะ ก่อนที่อะไรๆจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
สองอุ้งมือของไอ้เดย์ก็เลื่อนลงไปด้านล่าง ลูบไปที่สะโพกแล้วล้วงมือไปขยำก้นผมครับ!/////*// แต่ไม่แรงนัก
คงกลัวผมจะตื่น ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป้าหมายมาทางด้านหน้าบ้าง!!! จับเต็มๆเลยครับ ผมอายมากแต่มันสิสนุกมือ

“ฮึก!//////ฮื่อออ~~~ ด...เดย์ ทำอะไร ย..อย่า...” 
ผมทนไม่ไหวแล้วครับที่สุดก็ตัดสินใจยอมพูดออกมาจนได้ ผมทำให้มันรู้ว่าผมรู้สึกตัวแล้ว

ไอ้เดย์สะดุ้งเฮือกเลยครับ มันชะงักมือกับปากที่ปรนเปรอผมอยู่ ผมอายมากหน้าผมคงแดงแจ๋
ตัวผมก็อ่อนปวกเปียกไปหมด คงมีแค่ตรงนั้นแหละที่แข็ง
ไอ้เดย์เอาหน้าหล่อๆที่ดูหื่นโคตรๆตอนนี้เข้ามาใกล้หน้าผม มันกระซิบที่หู “เฉยเหอะ แล้วดีเอง เชื่อเดย์(จุ๊บ)”

คุณพระคุณเจ้าช่วยกล้วยยกมาทั้งหวี!!!////// อ๊ากกกกกกกกก~~~~ ไอ้เดย์ไม่หยุด ผมสิจะขาดใจฮือออออออ
“อย่า!..อึก..ฮือออ อย่า.. ฮือออ~ อื้อออ~~~ย.....ย..อย่า~ซี๊ดดดดดด”
“ชู่ว์...ลูกคิดเบาๆ”
ยิ่งไอ้เดย์เร่งมือ ผมก็ยิ่งครางดังขึ้นๆ ขืนเป็นอย่างนี้เพื่อนได้ตื่นมาเจอแน่ เดย์มันเลยใช้ปากมันประกบปากผมไว้..

ตอนแรกผมก็ดิ้นเบี่ยงหน้าหนีไปมา ก็อะไรกันเล่ายังไม่ทันทำใจเตรียมใจอะไรเลย อยู่ดีๆมาจูบกูเฉย
มันจูบผมครับ..........เพื่อให้ผมกลั้นเสียงได้
แล้วมันก็ได้ผลนะสุดท้ายผมก็เพลินไปกับลิ้นที่ช่ำชองของมัน รสจูบมันซ่านในปากหวานๆยังไงไม่รู้
ทำในหัวผมเบลอไปหมด รวมถึงข้างล่างที่เร่งความเร็วและแรงจนผมต้องแอ่นสะโพกลอยตามมือมันตลอดเวลา

ไม่นานก็...     “อื้อออ!!!!”     ทุกส่วนในร่างกายผมเกร็งกระตุกยิ่งส่วนนั้นกระตุกแรงมาก
ปล่อยออกมาจนเลอะมือไอ้เดย์หมด หน้าท้องตัวเองด้วยครับ แต่เดย์ก็ทำความสะอาดให้ทั้งหมดด้วย ลิ้น
สุดยอดครับ.......
แตกแล้วทีนี้เอายังไงล่ะ ไอ้เดย์ยังไม่แตกมันก็จับมือผมไปทำให้ตัวเองบ้าง
ขุ่นพระ! ผมตกใจตรงไอ้ที่มันกำไม่รอบนี่แหละ ที่เคยว่ามึงขี้โม้ในใจตลอดถือซะว่ากูขอโทษ
“ซี๊ดดดดดด..อื้อๆๆ”   เสียงทุ้มต่ำแต่ฟังได้อารมณ์มาก

ผมนอนหายใจหอบ ส่วนไอ้เดย์นอนตะแคงซุกหน้าเหนื่อยหอบอยู่กับอกผม แล้วมันก็จุ๊บที่หน้าอกเล่นเอาผมสะดุ้ง
เกือบลืมตัวด่ามันเสียงดัง ดีที่มันเอามือมาอุดปากผมไว้ทัน ผมจึงนอนมองหน้ามันเงียบๆ////ไอ้เปตรนี่มาลักหลับกู!

สารภาพความจริง ตอนที่ทำช่วงหลังๆผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่านอนรวมกับคนอื่นอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านพี่อ๊อฟ
เดย์มันขำคิกคักมากระซิบกระซาบถามผมว่า  “ฟินมั้ยมึง หึหึ////บอกแล้วว่าดี(จุ๊บ)”
ผมอายมันมากเลยนะแต่ก็เอาหน้าหลบปากมันไม่ทัน เดี๋ยวนี้มันได้ใจลามปามมาจุ๊บที่ปากผมแล้วสิ
ก็ได้แต่มองหน้ามันตาปรือๆ ผมคิดอะไรไม่ออกหรอกตอนนี้....แล้วผมก็นอนหลับตา
ขืนยังลืมตาอยู่มันก็จ้องหน้าผมไม่ยอมเลิก

ไอ้เดย์เห็นผมจะหลับ มันก็เปลี่ยนจากกอดนัวเนียไปนอนจับมือผมไว้เฉยๆแทน.......เนียนเลยนะมึง

ในขณะที่ผมยังสับสนว่าชอบมันมากกว่าเพื่อนมั้ย มันก็มาทำบ้าๆกับผม แล้วผมก็บ้ายอมให้ทำ
เป็นเพื่อนกันเขาก็ช่วยกันได้มีถมไป.... ผมไม่รู้ว่ามันผิดมั้ย ผู้ชายโดนกระตุ้นมันก็จำเป็นต้องปลดปล่อย
เป็นเรื่องธรรมชาตินี่ครับ แต่กับใครก็ได้งั้นเหรอ..ถ้าเป็นคนอื่นล่ะ......
ผมจะยอมให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ได้งั้นเหรอ? ผมไม่แน่ใจ ถ้าเป็นคนอื่นผมจะโวยวายหรือว่าปล่อยเลยตามเลย
ผมชอบแบบนี้ หรือว่าผมชอบมัน  ผมคิดแบบนี้อยู่ไม่กี่รอบก็ผล็อยหลับไป






tsktonight…
 ***ขอโทษที่ให้รอนานนะจ๊ะ วิไม่ค่อยว่าง มีเวลาก็รีบมานั่งแต่ง
ฉากเลิฟๆทอนแล้วทอนอีก คิดว่าก็ไม่น่าจะเยอะเกินไปเนอะ ^^ ก็ใสๆนี่คะ พอเป็นยา

rk/// ชอบคนอ่านมากๆเหมือนกันค่า
meeoldly ///และก็ให้ลุ้นตอนต่อไป55
Alone Alone ///น้องเดย์บอกอย่างนี้คือให้รางวัลนะจ๊ะ
Sawapsery /// มาแล้วๆจ้า คิดถึงจุง คิดถึงคนอ่าน
titansyui ///ขอบคุณนะคะ^^
Disthaporn /// ก็ให้มันหยอดกันจนย้อยไปเลยค่า ลูกคิดบอกตั้งแต่ม.2 แห้วมาตลอดเลยฮับ55
cheyp ///ไม่รู้ตอนนี้จะสงสารเดย์อีกป่าว55
thyme812 ///ขอบคุณที่ชอบนะคะ^^
meuy ///เดย์บอกเอาไปเบาะๆก่อน55
ice.sp0211 /// อดทนเก็บความในใจ แล้วรอแค่วันเวลา...คึคึ
arij-iris /// มาแล้วค่าๆ ดีใจที่มีคนมารอด้วย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 23-06-2015 05:20:18

ตอนนี้ฟินทั้งคู่เดย์ คู่คิม

ฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกก

ป.ล.เข้ามารอในเล้าทุกวันเลยนะคะ วันนี้เข้ามาเปิดเรื่องนี้เรื่องแรกแล้วได้อ่าน
ดีใจสุดๆ >[+++]<

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 23-06-2015 23:28:19

มาต่อแล้วดีใจจัง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 24-06-2015 08:27:53

ตามอ่านรวดเดียวค่า เยอะมาก  จุใจมาก
กรีดร้อง ตอนล่าสุด เดย์ทำอารายยยย  :hao6:
ไม่ต้องคิดแล้วค่ะน้องลูกคิดว่า คิดยังไงกับเดย์ ยอมขนาดนี้ไม่ชอบก็ให้รู้ไปสิ หึหึ  :hao7:

สนุกมาก รออ่านตอนต่อไปนะคะ รีบๆรู้ตัวเองได้แล้วนะคิด เดย์ตะล่อมเก่งโฮกกก  :hao3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-06-2015 14:36:19

เดย์กลัวผีได้น่ากลัว(??)มาก ไม่กล้าเข้าใกล้แน่ 5555555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 24-06-2015 22:20:36

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกก ดำเนินเรื่องดีอยู่นะ ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 28-06-2015 10:41:11

 :pighaun: :pighaun:

ชอบมากๆเลยค่า  ไม่ยาวเกินไปค่า ชอบยาวๆ ฟิน 555

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า รอรวมเล่มม อยากได้มาก ><

ตอนหน้ามาไวๆ ยาวๆน้า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 22 ผิด...(23/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 28-06-2015 21:58:56

 :pig4: :pig4: :3123: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: -///-ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 29-06-2015 03:21:27

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...  /1   







อากาศอบอ้าวเล็กน้อยบ่ายคล้อยวันพฤหัสฯครับ

สองคาบเรียนสุดท้ายผมทำกิจกรรมชมรมกันอยู่ ลืมกันไปรึยังครับว่าผมกับไอ้คิมอยู่ชมรมคหกรรม
โคตรพ่อบ้านอ่ะ แต่ไอ้คุณธนาคิมมันดีอกดีใจที่วันนี้จะได้ทำบัวลอยไข่หวานกันครับ ใส่ทับทิมกับแป้งกรอบด้วย
ท่าทางน่าอร่อย แต่ไม่รู้กลุ่มผมจะทำออกมาอร่อยรึเปล่านะครับ55
 เอาความจริงมาพูดกันนะ คือหลักๆผมก็นั่งรอชิม ทุกทีถ้าได้เข้าครัวไอ้คิมมันจะจัดแจงแบ่งงานให้ผมทำ
เอาอะไรที่ง่ายๆเข้าว่า อาทิเช่นไปล้างผัก ล้างจาน ล้างเขียง เด็ดผักเด็ดพริกถือชามรอไรงี้นะ
ส่วนวันนี้ผมได้ปั้นแป้งบัวลอยที่ผสมเสร็จแล้วให้เป็นเม็ดเล็กๆครับ แต่สงสัยฝีมือผมจะช้าไม่ทันใจไอ้คิม

“เฮ้ยลูกคิดมึงปั้นแป้งอย่างนั้นชาติไหนจะได้แดกวะ วู้! เอามานี่มากูทำให้”
“เฮ้ยไม่เป็นไรคิมกูทำเองได้ มึงไปคลุกแห้วกับแป้งมันเหอะ”
“กูทำเสร็จแล้วเหอะ มึงยังไม่ถึงไหนเลย แป้งทำบัวลอยปั้นง่ายจะตายห่า”
“มันจะง่ายยิ่งกว่านี้อีกนะ เดี๋ยวกูออกไปซื้อมาก็ได้แดกแล้ว แป๊บเดียวเองไม่เมื่อยมือด้วยอ่ะ”
“ลูกคิดครับ มึงจะเอาคะแนนรึเปล่าครับ เฮ้ยๆๆ!!! นิด! สุนทรีย์ๆ! ใบหนาด เอ๊ย!ใบเฟิร์นด้วย55 สาวๆครับ
มาช่วยทางนี้หน่อย มาช่วยไอ้เชี่ยลูกหน่อยเร๊ว เดี๋ยวแม่งผมว่ายันกลับบ้านก็ไม่ได้ต้มแดกกับเขาหรอกครับ”

ไอ้คิมมันเรียกพวกผู้หญิงกลุ่มเดียวกันที่เตรียมของอย่างอื่นเสร็จแล้ว ให้หันมาสนใจทางผม
ผมพยายามผลิตแป้งบัวลอยลูกเล็กๆใส่ชามสแตนเลสใบย่อมตรงหน้า แต่มันก็ไม่ยอมเต็มสักที เบื่อแล้วอ่ะ..
กลุ่มของพวกเราช่วยกันรุมปั้นแป้งอย่างเมามันครับ คงเค็มดีหลายมือเลยเชียว

กลุ่มของผมทำอะไรกันไม่ค่อยเป็นหรอกครับ แต่ที่ดูเงอะงะไม่เข้าพวกสุดก็ยอมรับว่าเป็นผมนี่แหละ
ต้องขอขอบพระคุณคุณธนาคิม กลุ่มเราสบายหายห่วงเรื่องทำอาหารที่ไม่ถนัดได้ทุกครั้งไป
เพราะได้มันเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง มันแสนรู้เรื่องอาหารครับ ส่วนผมนี่หนักไปทางสู่รู้เรื่องชาวบ้านอย่างเดียว
อยู่ชมรมนี้มีแค่ผมกับไอ้คิมที่เป็นผู้ชาย เรื่องดีๆของชมรมนี้คือสาวเพียบ!55555555555 ผมรู้สึกหล่อมากๆ

“ให้ช่วยมั้ยครับ”
อ้าว..คุณชายเชี่ยเดย์ครับ มันโผล่หน้ามาทางหน้าต่างตรงหน้าที่พวกผมกำลังยืนปั้นแป้งกันอยู่
ยิ้มกว้างหล่อละลายมาเลยครับ แล้วก็เดินวกอ้อมกระถางต้นไม้แถบนั้นเข้ามานั่งเกาะโต๊ะข้างในห้อง
มันมานั่งอย่างสบายใจเลยครับดูพวกผมปั้นแป้งบัวลอยกัน อาจารย์ไม่อยู่ออกไปข้างนอกห้องหลังจดสูตรให้
แกอธิบายวิธีทำเสร็จสรรพแกก็ออกไปไหนไม่รู้ครับ ไอ้ตัวนอกชมรมอย่างไอ้เดย์เลยเดินเข้าเดินออกห้องสบาย 

 “ว้ายๆ/// ว้ายแกๆๆแก๊~~ อร๊ายยย เดย์มาๆ///// คิกคิก”   
โฮ่! พวกสาวๆในห้องตื่นเต้นกับการปรากฏตัวของไอ้เดย์น่าดู ไอ้บ้านี่มานั่งจ้องกลุ่มผมทำขนมอยู่ได้
เล่นเอาพวกผู้หญิงปั้นแป้งบี้แบนบิดเบี้ยวแตกแหลกเละเทะ กูว่าจะไม่ได้แดกกันเพราะความเขินเอานะครับนี่...

ไอ้หอกเดย์แอบแว๊บมาเที่ยวที่ห้องคหกรรมเพราะรู้ว่าพวกผมจะทำบัวลอย จากคำให้การด้วยความปากไม่มีหูรูด
ของคุณกวีวัธน์หรือไอ่เชี่ยซีน  เดย์มันตั้งใจมาบอก...เอิ่ม..อย่าใช้คำที่ดูดีขนาดนี้เลยดีกว่าครับ แม่งมันมาสั่งผมว่า
“ลูกคิดทำเร็วๆดิ! มึงอ่ะปั้นช้าฉิบหาย เดี๋ยวกูรอกิน ทำกันเยอะขนาดนี้ยังไงก็เหลือ มึงตักใส่ถุงกลับบ้านให้กูด้วย”

ไหนเมื่อกี้ตอนมาใครถามให้ช่วยมั้ย... มานั่งรอแดกอย่างเดียวเลยนะมึง
ไอ้เดย์มันชอบกินบัวลอยครับ จะว่าไปมันก็ชอบกินทุกอย่างที่หวานๆนั่นแหละ บางทีคุ้ยตู้เย็นที่บ้านผม
เจอน้ำตาลปี๊บแม่งก็เอาไปแดก พอมันกลับบ้านตัวเองไปแล้ว แม่จ๋ามาหาน้ำตาลปี๊บไม่เจอก็บ่นใหญ่ ด่าผมนะ
ไม่ได้ด่ามัน หาว่าทำไมผมไม่ยอมบอกมันว่าแม่จะใช้ ผมต้องก้มหน้าเดินไปซื้อน้ำตาลปี๊บที่ตลาดมาให้จ๋าใหม่อี๊ก!

“เออๆ เอาถุงมาใส่กันทุกคนแหละ เดี๋ยวกูเก็บไว้ให้... แล้วนี่มึงมานั่งดูพวกกูอย่างนี้
ไม่ต้องเข้าชมรมไปตีฉิ่งมึงเหรอวะ55”   ผมพูดแล้วมันอดขำไม่ได้อ่ะ ไอ้เดย์ค้อนครับ
“จารย์เข้ามาแป๊บเดียวเว้ย ออกไปแล้ว สั่งให้ซ้อมเพลง คราวหน้าจะมาฟอร์มวงใหญ่เลย งานเข้ากูเลย
เชี่ยมึงรู้รึยัง พวกกูต้องเล่นงานโรงเรียนด้วยนะเว้ย อายเขาว่ะแม่ง มึงคิดดูกูต้องไปนั่งตีฉิ่งบนเวที||||||||”

“5555 เฮ้ยจริงดิ! อายทำไม ก็ดีออกเนอะไอ้คิมเนอะ” 
คนหน้าด้านไม่น่าอายนะ ผมหันไปพยักเพยิดหน้ากับไอ้คิม มันหัวเราะ
“เออ เท่จะตายห่า ใส่ชุดไทยด้วยป่าววะ กิ้วๆ5555”
ไอ้เดย์ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าเขิน ปากก็ด่าพวกผม “ก็ต้องใส่อ่ะดิสัด!////*// หัวเราะหาพ่อง!”
เฮ้ยจริงดิ ผมนึกว่าเขาให้ใส่ชุดนักเรียนซะอีก นี่ใส่ชุดไทยเต็มยศเลยเว้ย555

คิมชี้หน้าไอ้เดย์ “555กูว่าชุดไทยไม่เข้ากะหน้ามึงว่ะ5555 พ่อก็ไทย แม่ก็ไทย ทำไมหน้ามึงเหมือนลูกครึ่งฝรั่งวะ
55 มึงอ่ะต้องโดนเก็บมาจากถังขยะเปียกชัวร์!”
ไอ้เดย์ฟังแล้วถลึงตาใส่ไอ้คิม ลุกขึ้นเอื้อมมาหยิบแป้งมันในกะละมังที่เหลือ กำแป้งแล้วปาใส่หน้าไอ้คิมอีก
พวกผู้หญิงหลบวี๊ดว้าย ผมก็มัวแต่หัวเราะ ไอ้ห่าคิมเขาดันมาหลบหลังผม ไอ้เดย์ไล่ปาไม่หยุดสรุปผมไงที่โดน......
พวกเชี่ย-*-

“55555555 ทำไมมึงแก่เร็ววะลูก55555”   ไอ้เดย์ชี้หน้าผมขำชอบใจ ไอ้คิมก็จับตัวผมหมุนไปดูหน้าแล้วขำปากบาน
“โอ๊ยเข้าตากูเนี่ย”  ผมก้มหน้าขยี้ตาตัวเอง ไอ้คิมเลยเปลี่ยนมาเป็นห่วงแทน จับมือผมออกแล้วดูที่ตาข้างขวาให้
“หูยตาแม่งแดง มึงอย่าขยี้ดิมือเลอะ มาๆกูเป่าให้”   ไอ้คิมจะเป่าตาให้ครับ ไอ้เดย์รีบพุ่งเข้ามาแทรกกลางเลย
“เฮ้ยไหนมานี่! คิมมึงไปปั้นแป้งไป กูดูไอ้ลูกเอง มาๆๆกูเป่าตาให้”    ตัวเสือกครับ มันจะทำแทนไอ้คิม
ไล่ไอ้คิมไปห่างๆผม  แต่อย่าได้คิดว่ามันจะดูโรแมนติกจนผมต้องใจเต้นตึกตักๆนะ... เชี่ยเดย์แม่งจับผมแหกตา
แล้วเป่าลมปากใส่อย่างแรง ปู้ดๆๆๆ แสบตาไอ่สัด!-*-
“โอ๊ยๆๆ พอๆๆ มึงพอแล้ว เดย์ปล่อยกู๊!”
ผมโวยวายหนีมันไปล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างจาน มันก็ตามไปเมียงๆมองๆดูผมนะ สั่งผมให้ล้างดีๆ
เสร็จแล้วมันก็มาแหกตาผมซ้ำ ส่องดูแล้วดูอีกว่าแป้งออกหมดรึยัง ผมอยากจะบ้าตาย ถ้ามันควักตาผมออกไปได้
คงจะควักไปส่องกับหลอดไฟแล้ว ตาผมช้ำจนแดงครึ่งนึงพราะแป้งเข้าตา อีกครึ่งเพราะไอ่เชี่ยเดย์นี่แหละครับ

พวกสาวๆได้ยินว่าไอ้เดย์จะขึ้นแสดงดนตรีไทยในงานโรงเรียนก็พากันเยินยอไอ้เดย์ บอกว่าจะรอดู
จะไปเกาะขอบเวทีดูเล้ย55 ผมนึกภาพไอ้เกรียนมันนั่งใส่ชุดไทยตีฉิ่งนิ่งๆแล้วขำชะมัด
 “หน้าอย่างมึง...ใส่ชุดไทยไปนั่งตีฉิ่ง55555”
“เชี่ยลูก!”
“.....อูยยยป่าว!...ก็เท่ดีออก! เชื่อกูดี๊~55 มึงห้ามหนีงานด้วย กูจะคอยดูมึง5555”
“อยากหนีจะตายห่า จารย์ดันขู่ถ้าวันงานใครหนีจะไม่ให้ผ่านสักคน โดนทั้งชมรมอ่ะ วู้! แช่งแม่ง
ยังดีที่งานนี้เพื่อนเยอะ”
เออจริงด้วยสิ ไอ้เดย์พูดมาแล้วผมก็นึกได้ อย่างนี้ไอ้ยู ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต แม่งก็ต้องโดนด้วย555
ป่านนี้คงนั่งซ้อมกันหน้าบู่

“แหม!////มีผู้ชายมานั่งให้กำลังใจอย่างนี้มันค่อยมีแรงทำเนอะแกเนอะ ฮิฮิฮิฮิ ว้ายเขินอ่ะ//////
หล่อขึ้นทุกวันเลยนะเดย์จ๋า~~/////”  ยัยนิดสาวร่างเล็กกะทัดรัดพูดแซวไปเขินสายตาไอ้เดย์ไป
แล้วหันไปวี๊ดว๊ายกับเพื่อนมันอย่างร่าเริง ผมเกือบปล่อยผ่านไปไม่ใส่ใจอะไรกับคำพูดมันแล้วครับ แต่ดั๊นฉุกคิดได้
ว่าอ้าว!? อ้าวๆๆๆ อ้าวเฮ้ย! แล้วกูกับไอ้คิมเป็นตัวอะไรนิ? ไม่ใช่ผู้ชายเรอะ?

... แหม่ พวกสาวๆในชมรมผมนี่ระรี้ระริก เติมแป้งกันสุดฤทธิ์ตั้งแต่เห็นไอ้บ้าเดย์เข้ามานั่งคุยกับผมกับไอ้คิม
แต่ไอ้ที่เขาช่วยกันเติมนี่ไม่ใช่แป้งขนมนะ เป็นแป้งที่หน้าพวกหล่อนนั่นแหละครับ
อ่ะโด่ทีผมกับคิมยืนหัวโด่อยู่ด้วยกันตั้งนาน แม่งไม่ห่วงสวยสักคน หัวฟูหน้ามันปากซีดแล้วซีดอีก
พอไอ้เดย์มาเข้าหน่อยล่ะยัยพวกนี้แอ๊บสวยกันให้หน้าสลอน กรี๊ดกร๊าดไอ้เดย์บอกให้นั่งมองนานๆจะได้มีกำลังใจ
ทำบัวลอยให้มันกินอร่อยๆ  โว้ยยยยยยยย ใครก็ได้ครับ ตะโกนใส่หูยัยพวกนี้ให้ทีว่ากูยืนอยู่ตรงนี้นะโว้ยยยยยยย
มึงไม่มองกูบ้างฟระ?  กูรึออกจะมาดแมนแอนด์แฮนซั่ม

ตั้งแต่มีข่าวคาวกับมัน หาว่าผมเป็นชู้มันอ่ะถ้าจำกันได้ ชีวิตก็เงียบเหงามากไม่มีสาวมอง (มีแต่ผู้ชายมาจีบอ่ะ|||||||)
แต่ช่วงนี้คนเริ่มเลิกเม้าท์กันแล้วล่ะครับ อาจจะกลัวไอ้เดย์เล่นงานด้วยแหละเลยพูดกันไปว่าข่าวไม่จริง
ผมก็เฉยๆปกตินะ แต่ไม่เข้าใจทำไมไอ้เดย์สาวๆถึงชอบมันเยอะกว่าเมื่อก่อนซะอีก ไม่อยากอวยตัวเองครับ
ผมก็หน้าตาดีใช้ได้นา..แต่พอมีไอ้เวรเดย์มันอยู่ด้วย...... ดับครับ จบ...
ไม่มีการเอ่ยถึงความหล่อของผมแต่ประการใดๆ โอเคครับมองข้ามกูไป ! -*- 


ปั้ง!!!

อุ้ย!||||||||||| ตกใจสะดุ้งโหยงเลย อยู่ดีๆไอ้เดย์ก็นั่งทำหน้าบึ้งตึงไม่รู้ไปโกรธใครมา ตบโต๊ะทำส้นแหงะไรวะ
มึงนึกว่าที่นี่เป็นศาลไคฟงเหรอสัด.... มึงไม่ใช่เปาบุ้นจิ้นหรอกเดย์ อย่างมึงอ่ะต้องเป่าให้ดิ้น
โฮ๊ะ!? นี่ผมทำผิดอะไรอีกล่ะ? เมื่อกี้มันยังส่งยิ้มหวานหว่านเสน่ห์น่าถีบอยู่เลยนี่นา?

“เฮ้ยๆๆๆๆ!!! -*- มือมึงอ่ะเชี่ยคิม! มึงแยกแป้งออกไปปั้นที่อื่นไปห่า ทำไมต้องมายืนเบียดยืนบี้แป้งกับเชี่ยลูก
ตรงนี้ด้วยวะ!? เห็นแล้วกูอึดอัดแทนเลย น่ารำคาญว่ะที่บนโต๊ะมีตั้งกว้างมั้ยสาดดดดด ” 

ผมยืนอึ้ง ไอ้คิมนี่อึ้งแดกกว่า มันลืมตัวเอามือที่เลอะแป้งไปเกาหัวยิกๆเลยครับ ก่อนถามไอ้เดย์ว่าจำเป็นเหรอวะ!
แล้วไอ้บ้าเดย์มันก็ฉลาดนะครับ มันบอกแยกไปทำจะได้ปั้นถนัดๆไม่ต้องยืนซ้อนกันไง ไอ้คิมยังไม่ทันพูดอะไรต่อ
ไอ้เดย์ลุกเดินไปล้างมือล้างไม้ หยิบชามมาแบ่งแป้งใส่ แล้วลากแขนผมมายืนฝั่งตรงข้ามโต๊ะ บอกจะช่วยผมปั้น
ให้ผมปั้นกับมันทางนี้ ทางนู้นให้พวกผู้หญิงกับไอ้คิมรุมปั้นกันไป มันบอกว่าผมทำอะไรช้าไปเกะกะเขาเปล่าๆ
 

ใครๆเขาก็คงคิดแค่ว่าไอ้เดย์มันมาแกล้งผมเล่นเพราะพวกเราสนิทกันแค่นั้น
แต่ผมเหล่มองหน้าเจ้าเล่ห์ของเดย์มันแล้ว อดไม่ได้ต้องนึกด่ามันในใจอย่างรู้ทัน....แม่งเยอะแล้วครับมึง!

ตั้งแต่วันที่ผมโดนไอ้เดย์มันลักหลับไป(แต่ดันตื่นอยู่น่ะ)  ผมก็พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด
ไอ้เดย์เองก็ไม่ได้พูดอะไรถึงเรื่องนั้นอีกเลย มันยังทำตัวเลวเป็นปกติเหมือนเดิม แต่ในไอ้ความปกติเหมือนเดิมนี้
ก็มีบางอย่างที่มันไม่ปกติซ่อนอยู่! .........คือดูเหมือนว่าไอ้บ้าเดย์จะหวงผมหนักขึ้นกว่าแต่ก่อน!

ความขี้หวงของมันลามปามมายันพวกเพื่อนๆที่สนิทกันในกลุ่มเราแล้วครับ ใครแตะตัวผมก็ไม่ได้!!!
อย่างตอนนี้ก็เจ้ากี้เจ้าการสั่งไอ้คิมให้ถอยห่างผม........ ไอ้เดย์มันเป็นบ้าครับ!/////*//
ถามว่าผมรู้ได้ยังไงว่ามันหวงผม... ก็มันเป็นคนบอกผมเองว่ามันหวง สั่งผมว่าอย่าไปใกล้ใครมากนักมันไม่ชอบ
ชัดเจนครับ นี่มันคนบ้าชัดๆ กับเพื่อนผู้ชายก็ไม่เว้นเว้ย เฮ้อ…ทำเป็นมาสั่งไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย////

“เฮ้ยลูกคิด เดย์ เย็นนี้ตีแบดกันป่ะ”   ไอ้คิมอยู่ๆก็พูดชวนระหว่างที่เทแป้งบัวลอยลงไปต้ม
ผมกับเดย์ยืนท้าวเอวมองและรอกิน ก็หันมามองหน้ากัน แล้วไอ้เดย์ก็ถาม “ที่ไหนอ่ะ”
“โรงยิมแถวบ้านกู เดี๋ยวชวนไอ้พวกนั้นด้วย ไปกันเหอะนะกูอยากตี ตีเสร็จแล้วเดี๋ยวกูทำอะไรให้กินที่บ้านกูก็ได้”
ไอ้คิมชวนแบบเอาของกินมาล่อครับ ผมมีรึที่จะปฏิเสธ แต่ผมไม่อยากตีแบดอ่ะครับ
“กูไปนั่งดูพวกมึงอย่างเดียวได้รึเปล่าล่ะ”  ผมถามไอ้คิมก็บอกว่าได้ๆๆ แต่ไอ้เดย์ส่ายหน้าครับ
“ไม่ได้! มึงต้องเล่นด้วยดิ หัดออกกำลังกายซะบ้างวันๆเอาแต่นอนขึ้นอืด”   ดูมันว่าผมดี๊!
“งั้นกูไม่ไปแล้ว! นอนขึ้นอืดอยู่บ้านดีกว่า!!”   ผมเดินหนีจากหน้าเตาไปนั่งหน้ามุ่ยที่โต๊ะ
แอบได้ยินไอ้คิมบ่นไอ้เดย์ ว่าเพราะมันแหละผมเลยไม่ไปด้วย ไอ้เดย์เลยเดินมานั่งมองหน้าผม

“ทำไมไม่ไปอ่ะ เดย์พูดแค่นี้เอง..”   
เหอะ! มันน่ะติดนิสัยชอบพูดแทนตัวเองด้วยชื่อกับผมก็เฉพาะตอนที่อยากจะอ้อนเท่านั้น เห็นว่าผมเมินมันอ่ะดิ
“ก็กูไม่อยากไป แค่นี้เอง!”
“มึงอ้วนแล้วนะ ไปตีแบดกับพวกกูเหอะ”
“ห๊ะ!? กูเนี่ยนะอ้วน! กูหนักยังไม่ถึง60โลเลยนะไอ้บ้า”  ผมสูง175ซม. ครับ ช่วงนี้ผอมลงด้วยหนัก59 กก. เอง
“นั่นแหละมึงอ้วน ไปตีแบดเผาไขมันซะ”
“กูอ้วน!? แล้วนั่นอะไร!?”  ผมชี้ไปที่เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มทำขนมกลุ่มเดียวกัน มันชื่อใบเฟิร์น หุ่นก็น้องๆช้างน้ำ
มันกำลังยืนกินบัวลอยที่ไปขอแบ่งกลุ่มอื่นที่เขาทำเสร็จก่อนมา เห็นแอบมองไอ้เดย์อยู่ มันได้ยินที่ผมพูดก็แว้ดใส่
“อิลูกคิด!////*// มึงแหละอ้วน!! กูผอมย่ะ!!!”    ถือถ้วยขนมหนีไปเลยครับ

“ฮึ่ม! กูไม่ไป!” 
“ถ้ามึงไม่ไปกูก็ไม่ไปนะ”
“เรื่องของมึง!”
“งั้นกูไปห้องมึงนะ”
“เรื่องของมึง! อึก!////*// ม..มา..มาทำเชี่ยไร!?”
“ .......ไม่รู้สิ อยากเสียเหงื่อ”    ไอ้ฟายนี่ทะลึ่งไม่สร่างซา
“มึงก็ไปตีแบดสิ! ไม่ต้องมาบ้านกูเลย!!” 
“ก็กูอยากทำกิจกรรมร่วมกับมึงอ่ะ ถ้าไม่ได้ทำในโรงแรม เอ้ย!โรงยิม ก็ไปทำกับมึงในห้องนอนก็ได้ ///คึคึ..”
“ฝันไปเหอะเชี่ย!////*// เย็นนี้ไปตีแบด!!!”
“เคี้ยกกกก5555555555” 
ขอปืนยิงยาสลบควายป่าด้วยครับ ผมจะยิงมัน


..................................................


.................

.......

และแล้วก็เลิกเรียนครับ ผมสะพายเป้นักเรียนถือถุงบัวลอยเดินลั่นล้ามาถึงหน้าประตูโรงเรียนด้วยความเริงร่า
พวกเพื่อนๆแยกย้ายกันกลับไปเตรียมตัวบ้านใครบ้านมัน เรานัดกันไว้ว่าไปเจอกันบ้านไอ้คิมแล้วค่อยไปโรงยิม
พอตีแบดเสร็จไอ้คิมบอกจะทำเค้ก ทำสลัด ทำน้ำปั่นเลี้ยง เย่ๆๆๆ ลาภปากแล้วธีทัตเอ๋ย หึหึ555

เฮื๊อกกกกกกกกกกกก!!!!!||||||||||||||||
เบรกตัวโก่งเลยครับ! ซวยแล้วไงธีทัต!!!
เจอไอ้ไลค์เดินยิ้มแฉ่งตรงมาหาที่หน้าโรงเรียนครับเชี่ย!!! มาได้ไงวะ!!!!!!!!

“ลูกคิดหวัดดี 55ดูทำหน้าอย่างกับเจอผีแน่ะไม่ดีใจเหรอที่เจอเรา”  ไอ้ไลค์ยังอยู่ในชุดนักเรียนโรงเรียนมัน
มาดักรอผมที่หน้าโรงเรียนอย่างนี้โคตรเป็นจุดเด่น อาจหาญมากไอ้ห่า กูไปเจอผีมายังไม่ทำให้กูซีดเท่านี้เลย...   
 “ไลค์มึงมาได้ไง มา..ม..มาหาใคร!?” 
ยอมรับว่าตอนนี้ยืนอยู่ไม่นิ่งแล้วมองซ้ายมองขวา ไอ้เดย์ก็ไม่อยู่ด้วย
คืออาจารย์ชมรมของผมกลับมาตรวจงานเจอไอ้เดย์ครับ มันเลยโดนอาจารย์ดึงหูไปใช้แรงงานขนบอร์ด
ขนกองแปลนงานอะไรต่อมิอะไรที่ห้องพักครูทั้งที่เลิกเรียนแล้ว ผมยังขำสมน้ำหน้ามัน
ไอ้เดย์บอกผมให้กลับไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวมันขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับที่บ้าน

“มาหานายนั่นแหละลูกคิด รู้มั้ยเรามารอตั้งแต่วันจันทร์แล้วนะ แต่นายอยู่กับเพื่อนตลอดเลย วันนี้ดีจังอยู่คนเดียว”
“อึก.....(ซวย) ||||||| ไลค์...นายมารอเราทุกวันเลยเหรอ ไม่เห็นเห็น”  พูดกะกูซะเพราะเชียว สับสนจะเรานายรึมึงกูดี
“จริงๆ55 จะเห็นได้ไง ก็เราแอบดูตรงมุมนู้นนู่น”  มันชี้มือไปทางที่มีรถยนต์สวยๆจอดอยู่
“นั่นรถนายเหรอ”   รวยเว่อร์ไอ่สัด...
“อื้ม......เราไปส่งบ้านมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก บ้านเราใกล้เดินเองได้ ขอบใจนะบ๊ายบาย”  ผมฉีกยิ้มแล้วรีบตัดบทหนีเลยครับ หมอนี่มันตื้อจริงๆ

“งั้นเดินไปส่ง”   ไลค์มันเดินตามมาตีคู่ผม เนียนเดินด้วยกันเลยครับ ผมเลยเดินเร็วๆหนีมัน มันก็ดึงแขน
“โอ๊ยเดินเร็วจังลูกคิด รอเราด้วยสิ55”   ยัง ... ยังไม่รู้ตัวอีก
ผมสะบัดแขนออกจากมือมัน ทำหน้าไม่พอใจ  “ไลค์ มึงกลับไปเหอะนะ ไม่ต้องไปส่งกูหรอก”   ด่าแม่งซะดีม๊ะ-*-
“วันนี้ไอ้หมอนั่นมันไปไหนซะละ”
“อึก..ถามทำไมอ่ะ”   รู้เลยลองมันตามดูผมทุกวันคงหมายถึงไอ้เดย์แน่
“ก็แค่ถามดู เห็นประกบกันไม่ห่าง.... เราไม่อยากให้นายลำบากใจ เลยไม่อยากมีเรื่องกับเพื่อนนาย
หวงนายน่าดูเลยนะเพื่อนคนนี้..........แค่เพื่อนกันจริงเร้อ?”
“อย่ามาพูดบ้าๆนะ เพื่อนกูไม่คิดอะไรบ้าๆเหมือนมึงหรอก ไปชอบคนอื่นเหอะ!”
ผมว่าให้มันแล้วก็วิ่งหนีมันเลยครับ วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.......................วิ่งจนถึงบ้านก็นั่งหอบอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านตัวเอง

“แฮ่กๆๆๆ 55 เหนื่อยเลย โห..นี่บ้านลูกคิดเหรอ ขายของอย่างนี้สงสัยต้องมาเป็นลูกค้าประจำซะแล้ว////”

เชี่ยไลค์! เสร่อตามผมมาตลอดทาง มันมานั่งหอบข้างๆผม โอ๊ยอยากจะบ้าตายจะกำจัดมันทิ้งอย่างไรดีนิ!!?|||||||*||
“ถึงบ้านแล้ว...กลับไปได้แล้ว”   ผมยืนต่อหน้ามันขมวดคิ้วว่ามัน มันก็ลุกขึ้นยืนพรวดจนผมต้องผงะถอยหนี
เพราะมันตัวโตกว่าผม ไอ้ไลค์มันทำลีลานะเดินยิ้มๆเข้าบ้านผมไปเฉย  “เฮ้ยๆๆ////*// ก็บอกให้กลับบ้านไปไง๊!”

“ขอซื้อของก่อนสิครับ” 
เชื่อเขาเลย มันเดินวนดูของในร้านอันเล็กกะจิดริดของบ้านผมนานเกินไปแล้ว แม่จ๋าก็นั่งดูละครตอนเย็นลุ้นตัวโก่ง
ไม่สนใจลูกค้าเข้าร้านเล้ย เสียวไอ้บ้าเดย์มันมาเจอจะแย่
“ไลค์! กลับไปเหอะนะ ขอร้องล่ะ เดี๋ยวไอ้เดย์ก็มา ถ้ามันมาเจอมึงก็ต้องมีเรื่องกันอีก เดย์มันไม่ชอบหน้ามึงนะ”
“ทำไมเพื่อนนายต้องไม่ชอบเราด้วยล่ะ เรามาชอบนายนะ ไม่ได้มาหาเรื่องนายซะหน่อย”

อายแม่งยังไงก็ไม่รู้ครับ ///// ผมอ้าปากหวอ
ไอ้นี่เขาเล่นพูดตรงเกินไปแล้ว......... ผิดกับไอ้บ้าอีกคนนึงเลย....มันไม่เคยพูด แต่มันทำเลย-*-
 จู่โจมกูกันเหลือเกินนะพวกมึง...

“เอ่อ ก็มันเป็นบ้า จะไปรู้ได้ไง กลับๆไปเหอะ แล้วไม่ต้องมาอีกนะ”
“ใจร้ายจัง งั้นขอเราโทรหาได้มั้ย บอกเบอร์เราหน่อยสิอยากคุยด้วย”
“ไม่ได้เว้ย! อย่ามาขอเบอร์ซะให้ยาก”
“ก็เราไปถามแฟนเก่านาย เขามีแต่เบอร์เก่า นายเลิกใช้ไปแล้ว ขอเบอร์ใหม่หน่อยสิ นะลูกคิด”
“ฮึ่มม!!! กลับไป! ไม่ให้!!”   ผมเริ่มโมโหนะ พูดไม่รู้เรื่อง

“อะไรน่ะลูก!?  มีอะไร!?”    ซวยแล้วแม่จ๋าเดินมา  “รู้จักกันเหรอลูก”
ไอ้ไลค์รีบไหว้แม่ผมครับ จ๋าก็รับไหว้งงๆ ผมเลยรีบบอกว่าเพื่อนครับ แล้วลากมันออกไปข้างนอก
“ไลค์มึงกลับไปเหอะนะ อย่ามายุ่งกับกูเลย”
“ทำไมไม่เปิดใจลองคุยกับเราบ้าง เรามันน่ารังเกียจมากนักเหรอลูกคิด”
“ไม่ใช่อย่างนั้น.......คือ..............ไลค์ กูไม่ชอบผู้ชาย”
“ก็ยังไม่เคยลองแล้วรู้ได้ยังไงว่าไม่ชอบ ถ้าได้ลองอาจจะเปลี่ยนเป็นรักขึ้นมาเลยก็ได้นะ”
“/////////*// อย่ามาทะลึ่งนะ กูไม่เล่นด้วยนะ”
“ขอโทษๆๆ ขอโทษครับ ไม่โกรธนะ..”
ไลค์ส่งยิ้มมาให้ ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงคลั่งมันมาก ไอ้นี่หล่อนะ แล้วเนียนด้วยมาจับมือผมคือไรวะเนี่ย
“ถ้าไม่ให้เราโทรหา เราจะมาบ้านลูกคิดทุกวันเลย”

บ้าเอ๊ย........... ผมก็เลยต้องบอกมัน ไอ้ไลค์ถึงยอมกลับไปหลังจากได้เบอร์ผมไปแล้ว 

เวรแท้ๆนี่ผมเป็นเด็กผู้ชายม.ปลายวัยลั่นล้าเพิ่งอายุ17เองนะ ควรไปเครียดเรื่องเรียน เรื่องสอบ เรื่องสาว
ไม่ใช่ต้องมานั่งเก็กซิมปวดหัวเรื่องผู้ชายไม่เว้นแต่ละวันอย่างนี้ดิ!
คืออะไรกันวะโลก!!?


..........********************..............


ป๊อกแป๊กๆ ...... เสียงเพื่อนๆมันตีแบดมินตันกันครับ วิ่งพล่านกันสนุกเลย พวกเราอยู่ในโรงยิมใกล้บ้านไอ้คิม
ที่นี่มีคนมาใช้บริการเยอะอยู่เหมือนกัน มาตอนแรกยังต้องต่อคิว

ผมนั่งเหม่อนึกถึงเรื่องที่ให้เบอร์ไอ้ไลค์ไปจนไอ้เดย์เดินมา มันล็อคคอแล้วนั่งข้างๆด้วย
 “เป็นอะไรวะลูก? เหม่ออะไร กูตีแบดเท่ๆไม่มองวะ” 
ผมทำหน้าเอือม มันก็ขำคิกคักบ้า..  หันไปมองดูไอ้คิมตีไม่เปลี่ยนใครเลยคู่กับไอ้ยู ไอ้สองตัวนี้เหนื่อยลิ้นห้อย
เหงื่อท่วมตัว ไอ้มาร์คกับไอ้กีต้าร์ เพิ่งเข้าไปเปลี่ยนคู่ไอ้เดย์กับไอ้ซีนที่ตีโต้กันอีกฝั่ง ส่วนผมกับไอ้น็อตนั่งเล่นเกมส์
ยังไม่ได้ตีอะไรครับ ไอ้ซีนวิ่งกระโดดเหย่งๆเต้นไปมาเชียร์ไอ้ต้าร์ข้างคอร์ด ส่วนไอ้เดย์หนีมานั่งกับผม
อาจจะงงว่าพวกเราเอาไม้แบดที่ไหนมา คือไอ้คิมมีคู่นึง ไอ้กีต้าร์มีคู่นึงครับ ใช้ผลัดกัน

ไอ้เดย์มีเหงื่อออกแต่ไม่มาก ผมหันไปหยิบผ้าขนหนูเช็ดหน้าที่เตรียมมาจากบ้านยื่นให้ (ของไอ้เดย์มันเอามานะ)
“เช็ดให้เดย์หน่อย////”  เดย์กระซิบเบา.. ผมก็เม้มปากชั่งใจคิด... หันมองรอบๆตัว ไอ้น็อตก้มหน้าเล่นเกมส์
ไอ้สี่ตัวในคอร์คกำลังโต้กันมัน ไอ้ซีนเต้นท่าชินจัง...ดีมันไม่ถอดกางเกงครึ่งก้นด้วย...

ไม่น่าจะมีใครแซว ผมก็ซับหน้าให้มัน...........อ๊าคคคคคคคค//// เฮ้ยทำไมทำให้แล้วเขินมือวะ!/////
ผมเลยปาผ้าทิ้ง ไอ้เดย์คว้าจับไว้ไม่ทันตกพื้นไปต่อหน้ามัน มันก็ด่าผม “เชี่ยลูก! แกล้งกูเหรอ!” 
มันจับหัวผมกดไปซุกใต้รักแร้มัน เอาแขนหนีบหัวผมไว้ไอ่ห่ามันกะจะฆ่าผมด้วยกลิ่นเต่า T T
 .......แต่..เดย์ไม่มีกลิ่นตัวนะครับ มีแต่กลิ่นเหงื่อไม่แรงนัก แล้วก็ยังได้กลิ่นโคโลนจ์อ่อนๆอีก มันเป็นคนตัวหอมนะ
แถมผิวก็ดีมากตัวขาวจั๊วะเลย ผมยังอิจฉา ฮึ่ม!อิจฉาแม่งผมเลยหยิกหัวนมมันบิดแบ่งร้องจ๊าคเลย

“โฮ่! สู้นะๆ ซี๊ดดดด อูยย เจ็บนะเว้ยแม่ง เดี๋ยวมึงโดนๆ”
“โดนไร! จะทำไม!”
“ตบ.....แล้วตามด้วย....” 
ไอ้ห่าเอ๊ยทำปากจู๋จุ๊บๆให้ผมดู แล้วมันก็เลียริมฝีปากล่าง กัดปากแบบยั่วนิดๆหื่นหน่อยๆ
ผมถลึงตาดุมัน หน้าร้อนผ่าวไปหมด 
“มาให้กูบิดนมคืนเลย”
“เรื่องดิ! ไอ้บ้า”
“เมื่อไหร่มึงจะไปตีล่ะลูก”  คุณดิลวิลเขารบเร้า อยากจะตีโต้กับผมครับ มึงปรึกษาพลังงานชีวิตกูด้วย
เจอไอ้ไลค์ไปเมื่อเย็นก็ปวดหัวจะแย่ ไม่มีอารมณ์เล่นกับมันหรอก

“ไว้ก่อน.........กูเหนื่อยๆเพลียๆเว้ย นั่งพักก่อนดิ”  พอผมตอบไปแบบนี้ไอ้เดย์มันเค้นหัวเราะแล้วว่า
“เพลียห่าไร? กูยังไม่เห็นมึงทำอะไรเลยตั้งแต่มาก็นั่งเหม่ออยู่ได้..คิดถึงใคร”
“จะไปคิดถึงใครวะ”
“อย่าให้รู้แล้วกันว่าคิดถึงคนอื่น.........นอกจากเค้าอ่ะ..”   แนะ!....หางเสียงมึงจะอ้อนไปไหนวะ////
มันน่ะชอบทำตัวเป็นเจ้าของผม ผมไปเป็นของมันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน บางทีก็โคตรหมั่นไส้มันเลยนะ

“ตีแบดแข่งกันป่ะ”   
“บ้าดิ กูตีไม่เก่งยังไงก็แพ้มึง”
“แล้วใครว่ากูตีเก่งวะ เล่นเป็นคู่ไงดีมั้ย พนันกันมั้ยครับๆ55”
“พนัน? พนันอะไรวะ”
 มันชอบเล่นแบบนี้เรื่อย คราวก่อนก็เล่นท่องจำของชอบไม่ชอบ ดีนะไม่เคยแพ้มันไม่งั้นเสียตังค์
แต่มันก็ยังไม่เคยพลาดเหมือนกัน จำแม่นกันจนรู้ไปยันสีกางเกงในที่ใส่บ่อยสุดของกันและกันเลยอ่ะเอาดิ...........................................................เอ๊ะ!?..............เฮ้ยเดี๋ยวนะๆๆ...
ผมจำทุกเรื่องของมันเอาไว้โดยไม่รู้ตัวเลย... คิดๆแล้วช่วงนี้ก็ยังมีแต่เรื่องของมันในหัวตลอดเวลา...บ้าชะมัด////*//
ไอ้หมาเจ้าเล่ห์!............ ทำให้กูเอาแต่คิดเรื่องมึงทุกวันๆ


“หึหึ55 มองค้อนทำไมวะ ว่าไงแข่งตีแบดกะกูป่าว กล้าๆหน่อยครับ กล้าๆหน่อย55”
“ฮึ! มึงรู้มั้ยวันนี้กูใส่กางเกงในสีอะไร ถ้ามึงทายถูกนะ กูจะแข่งด้วย!”   
วันนี้ใส่ตัวใหม่มาไม่เคยมีด้วยสีนี้ มันจะมารู้ได้ไง๊555

“สีขาว!”
“เฮือก!!มึงรู้ได้ไง!?”  ผมสะดุ้งเลยครับ มันตอบอย่างเร็วแถมมั่นใจมากด้วย
“ก็กูเห็นอ่ะ เคี้ยกกกก555555” 
“ไอ้บ้ามึงมาเห็นตอนไหนวะ!?”
“ก็ตอนที่กูถอดเสื้อมึงไง”
“อึกก!////*//...ฮึ่ม!!!”

แหม่... ขอเล่าย้อนไปให้ฟังสักนิดนะครับ คือตอนแรกผมใส่เสื้อยืดคอกลมสีขาวเนื้อบางๆ มันใส่สบายดีครับ
 แต่พอมันมารับที่บ้านเจอเข้า แม่งไล่ผมไปเปลี่ยน มันบอกไม่ชอบเสื้อผม  คนบ้าน่ะครับทุกท่าน!
...ผมก็เถียงกับมันอยู่พักใหญ่ว่าผมจะใส่ตัวนั้นๆ มันก็ไม่ยอมให้ใส่ คืออะไรครับนี่มันเสื้อผมนะ ชอบมาบังคับ
ผมทำท่าจะเดินไปหน้าบ้านไม่ยอมเปลี่ยน โดนมันจับถอดออกตรงนั้นเลย แม่จ๋าก็เห็นมันแกล้งผมนะ
เอาแต่นั่งหัวเราะลูกตัวเองอยู่ได้ไม่ยอมช่วยกันบ้าง สุดท้ายผมต้องเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดคอวีสีดำมาแทนครับ

“เวรเอ๊ย............ ไม่เอาตังค์ไม่ได้เหรอ”  ผมพูดเสียงอ่อยเลย ช่วงนี้ยิ่งเหลือตังค์น้อยๆอยู่
“ใครบอกมึงว่าจะพนันเอาตังค์เล่า”  ไอ้เจ้าเล่ห์มันยิ้มกริ่มยักคิ้วให้ผม
“อ้าวแล้วจะพนันเอาอะไรเดย์////*// มึงอย่ามาทำเป็นยิ้ม อย่าลีลาว่ะบอกๆมา”
“เอามึง”
“ห๊า!?//////*//”
“เอามึง.........มาเป็นคนรับใช้กูหนึ่งวัน น่าสนุกนะ!5555555”
ใจหายใจคว่ำหมดไอ้บ้า พูดก็ไม่รีบๆพูดมาให้ครบ กูคิดลึกจนกลายเป็นบ่อบาดาลได้แล้วไอ่สัด

ไอ้เดย์มันหัวเราะเสียงดังครับ พวกเพื่อนๆรุมตะโกนด่ามันว่าเป็นบ้าอะไร ประสาทแดกไปแล้วเหรอ

..................................

................. 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 29-06-2015 03:25:13

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...  /2   






..................................

.................  และแล้วการแข่งขันก็เริ่มขึ้น
ไอ้พวกที่เหลือเอาด้วยหมด น่าสนุกดีครับ แต่ผมจะไม่สนุกเลยถ้าแพ้มันต้องไปเป็นทาสรับใช้มันอีก
เรามีกันแปดคนแบ่งเป็นสองทีมครับ เอาผลคะแนนมาบวกกัน ทีมไหนชนะได้เป็นคุณหลวง ทีมไหนแพ้ได้เป็นขี้ข้า
บทลงโทษมีผลบังคับใช้จนกว่าจะหมดวันครับ ก็ถือว่าไม่นานเพราะตอนนี้ก็หกโมงแล้ว ถ้าแยกย้ายกันกลับบ้าน
ก็เลิกเล่น แค่เล่นกันเอาขำๆ

ทีมผมมีไอ้ยู ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ส่วนทีมไอ้เดย์มีไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
“กูเอาไอ้ต้าร์เลยก๊ากก55555 มึงเสร็จแน่เชี่ยต้าร์5555”  ไอ้ซีนมีการชี้หน้าจองตัวเอาไว้ก่อนล่วงหน้าว่าจะเล่นใคร
“เดี๋ยวก็รู้เชี่ยซีน! หึหึหึ”  ไอ้กีต้าร์มองตาแข็งหัวเราะแข็งๆกลับ ดูน่าเกรงขาม

ผมเลือกคู่กับไอ้ยูครับ ไอ้คิมกับไอ้ยูมันตีเก่งพอๆกันเลย แต่คู่ผมลงแข่งก่อนเพราะให้ไอ้คิมที่ดูเหนื่อยๆนั่งพักก่อน
ผมตีไม่เก่งส่วนไอ้กีต้าร์ก็ตีเก่งกว่าผมแน่ไว้ใจได้ พอผมลงมาอยู่ในคอร์ด ไอ้เดย์มันแสยะยิ้มเดินมาทำท่าเชือดคอ
ขู่ผมครับ! โฮะฟายเอ๊ย เดี๋ยวคุณหลวงจะใช้แม่งให้อานเลย5555

“ฮึ่มมึงสิตายเชี่ยเดย์! ฮึบ!! ย๊าคคคคคคคคคค!!!”
ฟวั่บ! ผลั๊วะ!!! ฟื้ววววววววววววววววว~~~ แป้ก...........
ผมเสิร์ฟ............ไม่ข้ามครับ||||||||||   ไอ้ยูก็ด่า  “ไอ้ห่าเอามานี่กูเสิร์ฟเอง ควายแท้ๆเฮ้อ”

แล้วก็ตีโต้กันสนุกเลย ฟุบฟับๆ มันส์มากเลยครับ แต่แค่ไอ้ยูกับไอ้เดย์นะ...
คือผมกับไอ้น็อตที่ลงไปเล่นคู่กับพวกมันนี่เหมือนอากาศธาตุยังไงอย่างงั้น แทบไม่ได้ทำอะไรเล้ย
เพราะพอจะตีๆโต้คืนบ้าง เชี่ยยูก็วิ่งถลามาปาดหน้ากูเลยครับ แหกปากบอกหลีกๆๆมันรับเองๆ
ไม่ได้ดั่งใจมันมากเข้าๆ ผมวิ่งช้า มันก็วิ่งขึ้นลงทั้งหน้าทั้งหลัง โอ๊ยเห็นมันวิ่งบ้าพลังแล้วผมเวียนหัว
พอวิ่งมาชนกัน ไอ่เชี่ยยูแม่งผลักผมกระเด็นเซแท่ดๆๆ ... คือไอ้บ้านี่กูอยู่ทีมเดียวกับมึงน๊า~~||||||*||
แม่งมันแอบเกลียดผมรึเปล่าเนี่ย วิ่งมากระแทกซะตัวผมถลาล้มลงไปนั่งพับเพียบกับพื้นก็มี
ไอ้พวกห่าทั้งหลายฮาสนั่นขำขี้แตก หัวเราะผมกันลั่น แม้แต่คนอื่นที่ไม่รู้จักที่อยู่ห่างๆกันหรือรอเล่นอยู่ยังมาขำโผ๊ม
อายเขาแม่งงงงงง/////////*//  ผมไม่น่าหลวมตัวมาเล่นกับไอ้พวกบ้านี่เลย

ไอ้เดย์แม่งจ้องโจมตีแต่ผม ใช้แรงควายป่าบวกหมีอลาสก้าบวกสรรพสัตว์ในตำนานช่วงยุคจูราสสิกปาร์คตีใส่ผม
 เวลาไอ้ยูมันรับไม่ทันผมงี้เอาหน้าอันหล่อเหลาหลบไว้ก่อนสุดฤทธิ์เลยครับ บางทีถึงขั้นต้องวิ่งหนี
ไอ่สัดมึงสาบานซิว่ามึงชอบกูจริงๆไอ้เลว ผมแสนจะโมโหมันนะ แต่แบบว่าตีใส่เต็มแรงลูกแบดขึ้นโด่งสูงไป
สุดท้ายผมก็มองหาไปเหอะทำไมไอ้เดย์มันยืนขำฟะ เงยหน้ามองหาว่าลูกที่ผมตีไปอยู่ไหนแล้ว ป๊อก!!!||||||*||
เสือกตกลงมาใส่หัวตัวเอง... “ก๊ากกกกกกกกกกกก55555555555”  เชี่ยเดย์ขำแทบขาดใจ

ส่วนไอ้หอกน็อตแม่งถือโทรศัพท์มือนึงถือไม้แบดมือนึง มันวิ่งไปวิ่งมาเฉยๆนะ กดโทรศัพท์เล่นตลอด
ปล่อยให้ไอ้เดย์สายโหดตีโต้กะไอ้ยูสายเสียสติ ไอ้สองตัวนี้มันเอาจริงเอาจังสุดยอดไปเลย ไม่สนใจกูเล้ย T T
แต่ไอ้เดย์น่ะมันอาศัยแรงอย่างเดียว ส่วนไอ้ยูมันเทคนิกดีกว่า ผลที่ได้ออกมาก็เลย...

“เอ้า! เกมส์!!!! ไอ้ยูไอ้ลูกคิด ชนะโว้ยยยยยย!5555555”  ไอ้กีต้าร์ยกมือให้หยุด ประกาศว่าคู่ผมชนะ     

“อ่ะฮ้า!555 เด็ดๆ สมๆ เป็นไงๆ วู้! แบร่ๆๆๆ”    ผมยืนหนีบไม้แบดที่ไม่ค่อยได้ใช้งานกับรักแร้ไว้
แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาเยาะเย้ยไอ้เดย์ครับ สะใจ เป็นไงล่ะกูไม่ค่อยได้ทำอะไรกูยังชนะมึงเลย555

ไอ้เดย์นั่งหอบเหนื่อยหนัก ยิ้มน่ากลัวกวักมือเรียกผมให้เข้าไปใกล้ๆ ผมส่ายหน้าไม่ไปหามันก็ทำตาดุๆขู่อ่ะ|||||||||
“..ไร?”  ผมทำหน้างง เดินเข้าไปหาแบบระแวงๆ แล้วก็โดนคว้าตัว! มันเอาหน้ามาไถพุงผม พอผมตกใจดิ้นหนี
มันก็จับชายเสื้อผมดึงยกขึ้นไปเช็ดหน้าเช็ดคอมัน อ๊าคคคค -*- เสื้อผมเลอะเหงื่อมันหมด “เชี่ยเดย์ปล่อยกูเลย!”
ผมหน้าบึ้งปัดๆเช็ดๆเสื้อตัวเองหนีมันไปนั่งไกลๆ ไอ้เดย์มันขำชอบใจที่แกล้งผมได้แล้วหันไปหยิบน้ำดื่มมาจิบ


ต่อไปตาคู่ไอ้กีต้าร์กับไอ้คิม แข่งกับไอ้ซีน ไอ้มาร์คครับ  ผมก็นั่งเชียร์กับไอ้ยูเย้วๆ ไอ้เดย์กับไอ้น็อตนั่งลุ้นเลยครับ
ถ้าไอ้ซีนกับไอ้มาร์คแพ้ พวกมันสี่คนต้องมาเป็นขี้ข้าพวกผมสี่คน
ไอ้สี่ตัวที่ลงแข่งกันรอบหลังนี้มันแข่งกันเอากวนตีนเข้าว่านะ เล่นท่ายากเยอะจนน่าวิ่งลงคอร์ดไปถีบตูด
สักคนละป้าบสองป้าบ แม่งแอ็คตีลอดหว่างขางี้ ปิดตาเสิร์ฟงี้ หันหลังตีงี้ มีวิ่งไปวิ่งมาหมุนตัวหมุนๆๆแล้วค่อยตี
ตีเสร็จมีเดินเป๋เพราะงงหัว โห่ไอ้พวกฟายมึงนึกว่าเล่นสเก็ตซ์ลีลาเหรอสาดดดดดด
โดยเฉพาะไอ้ซีนนี่กวนตีนหนักกว่าใครเพื่อน ทำท่าแบบการ์ตูนfrozenร้องเพลง let it go ไปวิ่งหมุนตัวเสกหิมะไป
แรดมาก แล้วก็เต้นส่ายตูด ส่ายหน้าส่ายหลัง ควงๆๆร่อนเอวอย่างกับหมอลำซิ่งอยู่กลางคอร์ดแบด! 

ผมนั่งขำปรบมือส่ายหัวให้กับพฤติกรรมอันบ้าบอคอแตกของเพื่อนๆ
แต่ผมว่าไอ้ซีนแผนสูงนะ เพราะมันทำอย่างนี้เพื่อนๆก็ขำมันสิ ไอ้คิมกับไอ้กีต้าร์แหกปากด่ามันไปขำไป
ไม่ค่อยมีแรงตีใส่มันเท่าไหร่หรอก ไอ้สี่ตัวนี้ตีไปขำไป ลงไปนั่งขำนอนขำกลิ้งเกลือก
หลักๆไอ้ซีนจะเต้นกับเล่นท่าครับ ไอ้มาร์คก็ทำหน้าแบ๊วบ้าง สลับกับขำจะเป็นจะตาย
ไอ้คิม กับไอ้กีต้าร์ก็พลอยบ้าไปกับพวกมันด้วย เล่นเอาสนุกเข้าว่าล่ะครับไม่ได้กะจะฆ่ากันตายอย่างไอ้ยูไอ้เดย์

“เคี้ยกกกกกก5555555555555555 เกมส์! เกมส์แล้วเว้ย!!!  เชี่ยซีนเชี่ยมาร์คชนะก๊ากก55555”
เดย์ประกาศลั่นด้วยความสะใจ ผลออกมาไอ้ซีนกับไอ้มาร์คชนะได้ไงไม่รู้เชื่อมันเลย

ไอ้คิมลากไม้แบดเดินมา ท้าวเอวหอบแฮกๆ ตรงมาที่ผมกับไอ้ยูนั่งทำหน้าเคียดแค้นไอ้เปตรเดย์อยู่
 “เฮ้อ แฮ่กๆๆ ย..อย่างนี้ก็เท่ากับเสมอกันแล้วดิ ........แฮ่กๆ โอ้ยเหนื่อยว่ะ ฟู่!... ยูมึงไปแทนกูที เอาให้ชนะนะเว้ย”   
“เอ้อ! วางใจกูได้!55555”  ไอ้ยูชกอกตัวเองเหมือนกอลิล่า หัวเราะปากกว้างขึงขังแท็กมือเปลี่ยนตัวกับไอ้คิม

ไอ้เดย์มันเห็นไอ้ยูลงไป มันเลยไปลากคอไอ้ซีนออกมาแล้วเข้าไปเสียบแทน  โต้กันมันส์หยดเลยครับนัดตัดสิน

แล้วผลที่ได้คือ! คือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

ทีมผมชนะ! วู้เย่!!!   “ก๊ากกกกก55555555555สมน้ำหน้ามึง555555วันนี้มึงต้องเป็นขี้ข้ากู555”
และผมก็เดินไปล้อๆหลอกๆ แลบลิ้นปลิ้นตาส่ายหน้าส่ายตูด ล้อเลียน เยาะเย้ยไอ้เดย์ต่อหน้ามันอย่างสะใจ
เลยโดนมันไล่เตะตูด ผมวิ่งหนีหน้าตั้ง พวกเพื่อนบ้าแม่งก็ไม่ยอมช่วยผม วิ่งหนีมันยันวิ่งออกนอกโรงยิม..


“555จะหนีไปไหน!”   ไอ้บ้าเอ๊ยผมหนีไม่ทัน มันวิ่งมารวบตัวจับผมทันก่อนจะวกกลับเข้าโรงยิม
มันกอดแล้วทำท่าจะหอมแก้มผม ผมเห็นคนขี่มอเตอร์ไซค์ตรงมาทางนี้ก็ตกใจรีบดันมันออก
“เฮ้ย!/////*// ไอ้บ้า! ไอ้ห่านี่!!! มาทำอย่างนี้ได้ไง! เดี๋ยวใครมาเห็น!”  ผมถลึงตาว่ามัน มันก็เอาแต่ยิ้ม
“ป่ะ คุณหลวงของบ่าว เคี้ยกก5555 วันนี้รับรองกูจะทำให้มึงเยิ้ม เอ๊ย!มีความสุข สบายตัวตลอดคืน///// คึคึ คึคึ”
“เชี่ย!!!////*// ไอ้คนลามก! ปล่อยกู๊~~~~!”  แตกตื่นตกใจครับโดนมันจูงมือลากกลับเข้าไปเก็บของกลับ
ดูที่มันพูดดินี่ผมชนะมันนะ ไหงผมรู้สึกแปลกๆตะหงิดๆ มันผิดปกติ ทำไมไอ้เดย์ดูชอบใจที่ได้เป็นขี้ข้าผมล่ะ????

...............................................
..........................
.............

********************************

ครึ่ก! ครึกๆๆ!!! ครืดดดด~~ วี๊ดดดดครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงเครื่องปั่นหนวกหูชะมัด ผมกับเพื่อนๆและข้าทาสทั้งหลายย้ายทัพกันมาที่เรือนคุณหลวงธนาคิมเรียบร้อยครับ
ล้างหน้าล้างตัว เช็ดหัวเช็ดหน้านั่งพักกันพอหายเหนื่อย ก็นั่งรอเจ้าของเรือนทำอะไรให้กินตามที่โฆษณาไว้
ไอ้คุณหลวงคิมมันกำลังทำน้ำแตงโมปั่นให้พวกเรากินครับ มีขี้ข้ามาร์คเป็นลูกมือ ส่วนบรรดาคุณหลวงคนอื่นๆระหว่างที่รอ
ก็นอนเอกเขนกดูทีวีเหยียดแข้งเหยียดขา พวกขี้ข้าก็พากันบีบนวดให้ สบ๊าย สบาย~~~…. 

ขี้ข้าน็อตนวดขาให้คุณหลวงธามนิธิ (ไอ้ยู)ที่นอนคุยโทรศัพท์กับคุณพี่บาสแบบขอไปทีครับ
นวดมือนึง อีกมือเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ เลื่อนเวลได้ทีก็เฮลั่น
ส่วนคู่ไอ้ขี้ข้าซีนกับคุณหลวงชนายุส (ไอ้กีต้าร์)นี่กูหมั่นไส้สุด ไอ้ซีนมันนั่งเกาะแข้งเกาะขาไอ้กีต้าร์ซะมากกว่า
ที่จะเรียกว่านวดให้นะ มันกอดขากีต้าร์ลูบเล่นไปๆมาๆ เกยคางบนตักด้วย เสนอหน้าดูไอ้ต้าร์เล่นมือถือเพลินๆ
คิดๆดูมีแค่ผมที่ดูโทรทัศน์  ก็กดเปลี่ยนช่องหาอะไรดูไปเรื่อย ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเสียงเครื่องปั่นก็ดัง
ไอ้คิมคุยกับไอ้มาร์คเสียงดังอีก

“โอ๊ะ!//// เฮ้ยๆๆ เดย์ มึงนวดตรงอื่นบ้างก็ได้ม้างงง”
ไอ้เดย์มันตั้งอกตั้งใจนวดให้ผม รู้สึกจะเน้นแถวๆต้นขาผมเป็นพิเศษ  ป้วนเปี้ยนกับลูกชายกูเหลือเกินนะ////*//
พอลองหันหลังให้นวดไล่ๆไปตามแผ่นหลัง ไอ้บ้านี่ก็เลยไปยันก้น มันคลึงก้นกกให้ผมอ่ะ ผมเลยรีบพลิกตัวนั่ง
รู้สึกใจสั่น คนบ้าอะไรวะมือซนเป็นบ้า แล้วพอผมนั่งตัวแข็งมันก็มานั่งประกบข้างหน้า บอกจะนวดหน้าอกให้

“พอแล้ว! พอเลยเดย์มึงไม่ต้องนวดแล้ว กูหายเมื่อยเลยมึงไปช่วยไอ้คิมไป”
“ไม่ไป”
“เอ้า! ก็กูสั่งอ่ะ”
“กูรับใช้เฉพาะมึงคนเดียว หึหึหึ”   แววตาไอ้บ้านี่น่ากลัวชะมัด มันคิดจะทำมิดีมิร้ายผมรึเปล่าเนี่ย เก็บน้ำลายมึงด้วย
“โว๊ะ!////*//”  ขี้เกียจเถียงกับมัน หันไปคุยกับไอ้ยูแทน เห็นมันวางโทรศัพท์แล้ว  ปล่อยให้ขี้ข้าเดย์มันนั่งกับพื้น
เอาหัวพิงขาผมเล่นเฟสในมือถือตัวเองไป
บรรดาคุณหลวงได้นั่งบนโซฟาครับ พวกบ่าวไพร่ขึ้นมานั่งตีเสมอไม่ได้นะ555

“ยู เป็นไงวะ ตีแบดนี่เหนื่อยเท่าซ้อมบาสรึเปล่า”
ไอ้ยูยิ้มๆตอบ  “หึหึ วันนี้เหนื่อยแค่ไหนก็โอเว้ย กูขอไม่เหนื่อยหัวใจเป็นพอ”  รู้สึกว่ามันเพิ่งจะดีกับพี่บาส
 หลังจากที่ทะเลาะกันตามคาด เรื่องที่มันแอบหนีไปเที่ยวตะลุยบ้านร้าง(ผิดหลัง)กับพวกผมไม่ยอมกลับทั้งคืน

วันนั้นผมยังจำได้ มันยืนยันจะกลับถึงใครๆจะว่าให้ค้างที่บ้านพี่อ๊อฟ แต่มันก็ว่าจะออกไปหาแท็กซี่ทั้งที่ตีสี่แล้ว
จะเช้าอยู่แล้ว  แต่สุดท้ายไอ้บ้ายูดันเผลอหลับไปครับมันไม่รู้ตัว กลับไปเจอพี่บาสนอนเฝ้าหน้าห้องมัน ดราม่าเลย
พี่บาสไปเคาะห้องเรียกมัน มันไม่ตอบ ไม่เปิด ก็มันไม่อยู่นิ แต่พี่บาสไม่รู้เขาเลยนั่งง้อมันอยู่หน้าห้อง
จนเผลอหลับไป (แหม่ สองคนนี้สมกับที่เป็นแฟนกัน หลับง่ายหลับดาย) ทีนี้ตื่นมาเจอไอ้ยูกลับมาจากข้างนอก
ตอนเช้าก็เลยโมโหใหญ่ ไม่ยอมคุยด้วยตั้งหลายวัน ไอ้ยูง้อทุกวัน555 รู้สึกจะดีกันเมื่อคืน เพราะเมื่อเย็นวาน
มันซ้อมบาสเสร็จก็รีบกลับไปตามง้อแฟน ไม่มารวมกลุ่มกับพวกผม โทรไปคุยด้วยตอนสองทุ่มยังบอกไม่ดีกัน
แต่เช้านี้มาแม่งยิ้มแฉ่ง แสงเหล็กดัดฟันมันแสบตาผมอย่างกับแสงอาทิตย์

“แล้วมึงล่ะ เหนื่อยมั้ย”  ยูมันถามผมยิ้มๆ
ผมก็ยักไหล่ทำหน้าแน่ ก่อนจะบอกเสียงอ่อย “เหนื่อยดิวะ|||||กูไม่ชอบ”
“ไม่ชอบ แล้วเล่นทำไม55”  ไอ้ยูขำส่ายหน้า
“ก็ไอ้บ้านี่มันบังคับอ่ะ”  ผมเอานิ้วจิ้มๆหัวเกรียนไอ้เดย์ครับ มันแหงะหน้ามามองผมตาขวางเล็กน้อย ผมสะดุ้ง
แกล้งยกมือไหว้มันปลกๆ “ขอโทษครับขี้ข้า”  เชี่ยเดย์หลุดขำมันชี้หน้าผมแบบเตือนๆว่าอย่าได้ใจ ก่อนจะหันไป
นั่งเล่นเฟสเอาหัวซบขาผมต่อ

ไอ้พวกรอบข้างขำผมคิกคัก แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ส่งข้อความเข้ามือถือผม ผมเปิดดูอย่างแปลกใจ มันถามมาว่า
[ไม่ชอบจริงเหรอ555 แล้วมึงจูบกันไมอ่ะ]

ผมหน้าแดงรึเปล่านะ “ก็มึงอ่ะ! มึงบอกให้กูทำ”  ผมตอบไปไอ้ยูยิ่งขำ เดย์มันเงยหน้าขมวดคิ้วมองผมแบบงงๆ
คงได้ยิน คนอื่นๆก็มองๆผมเหมือนอยากรู้ว่าคุยอะไรกับไอ้ยูกัน

ไอ้ยูทำไม่สนผม พิมพ์โทรศัพท์ยิกๆๆ ผมเห็นอย่างนั้นเลยรีบปิดเสียงเตือนข้อความเข้า เวลามันส่งมา
คนอื่นจะได้ไม่รู้ [ คนไม่ชอบกัน ใครเขาจูบกันวะไอ้บ้า! กูแค่แกล้งมึง มึงไปทำจริงๆ5555 ไอ้โง่! รู้ใจตัวเองรึยัง ]
อ่านแล้วผมก็อึ้งนะ/////// มันคิดอย่างนี้เหรอ เหล่มองหน้าไอ้ยูก็อมยิ้มขำคิกคักๆ
ผมส่ายหน้าช้าๆแทนการตอบคำถามมัน มันก็พิมพ์ข้อความมาหาผมอีก

[ ชอบป่าวล่ะ ถ้าชอบก็แปลว่ามึงชอบมันเข้าแล้วสิ ]  ผมอ่านแล้วใจเต้นแรงมาก บ่นพึมพำเบาๆว่า บ้าดิ../////
ทำไมผมต้องไปชอบไอ้เดย์ด้วย ผมแค่ชอบจูบ....ไม่ได้แปลว่าชอบมันสักหน่อย ผมก็เถียงในใจแล้วส่ายหน้าให้ไอ้ยู

[ เถียงกูอีก ไม่เชื่อกูมาปรึกษากูทำไม เรื่องง่ายๆแค่นี้ควายก็ยังคิดได้  มึงเชื่อกูดิ! :D  ]
ไอ้ยูยืนยันทำสีหน้าจริงจังหนักแน่นกับผมมาก ผมก็นิ่งไป คิด....เอ๊ะ ตกลงมันด่าผมรึเปล่านะ?  -*-

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 29-06-2015 03:27:13

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...  /3





ผมนั่งจ้องตาเถียงกับไอ้ยูทางสายตาอยู่พักใหญ่ ไอ้คิมก็แหกปากมา “มาแล้วคร้าบบบบบคุณเพื่อนนนนนน
น้ำแตงโมปั่นสุดยอดแห่งความอร่อย! เหาะ!”

ขี้ข้าเดย์ทำหน้าทีทันทีเลยครับ รับแก้วน้ำแตงโมปั่นสีแดงสวยมายื่นให้ผม แต่พอผมจะถือแก้ว มันไม่ยอมให้
“แดกไป กูถือให้”  ยิ้มยักคิ้วซะด้วยไอ่สัด มันบังคับจับหลอดไว้ให้ผมดูดอย่างเดียว
ผมเลยต้องยอมเป็นง่อยกึ่งนั่งกึ่งนอนดูดน้ำแบบนั้น
 “งะ..น้ำกูอร่อยม๊ะ” 
 “แค่กๆๆๆๆๆ!!!!”  ไอ้ห่าถามทีผมสำลักเลย “มึงพูดให้มันดีๆหน่อยเดย์”
“ก็ถามว่าน้ำที่กูป้อนเนี่ยยยย มันอร่อยมั้ย5555”
“ฮึ่ม! เอามานี่ กูกินเอง////*//” 

พอผมถือแก้วเอง มันก็หันไปรับจานสลัดที่ไอ้คิมยื่นมาให้ เอามาป้อนผม ...
ผมอ้าปากกินมันก็ถามว่าอร่อยมั้ย   “อื้อ////”

“เฮ้ยแอ๋มชวนกูไปกินสุกี้อีกแล้วว่ะ”  ไอ้กีต้าร์ก้มหน้าคุยแชทกับแฟนมัน แล้วเงยหน้ามาบอกเพื่อนๆ
สลัดยังคาปากมันอยู่เลย สุกี้อีกแระ แอ๋มกินอย่างอื่นไม่เป็นรึไงนะ

พอกีต้าร์ลุกยืน ไอ้ซีนก็เงยหน้าถามเจ้านายมันตาละห้อยเลยครับ “มึงจะไปเหรอ..” 
ไอ้กีต้าร์มองหน้าไอ้ซีนนิ่งๆแล้วถาม “มึงจะทำไม”
“คุณหลวงอย่าทิ้งอิชั้นไปเลยนะฮ้า~~~”  ขำก๊ากเลยครับไอ้ซีนมันกอดขาไอ้กีต้าร์ดัดเสียงซะน่าเกลียด
ผมฮาอย่างกับดูละครนางทาส555

“มึงปล่อยกู!”
“ไม่ปล่อย!”
“กูจะไป!”
“กูไม่ให้ไปอ่ะ”
“กูจะไปฉี่ไอ่ควาย!”
“เอ้อ! แล้วก็ไม่บอกกูไอ่สัด!”
ไอ้ซีนปล่อยกีต้าร์ไปครับ ไอ้ต้าร์ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวก็กลับมานั่งให้ไอ้ซีนเลื้อยพันแข้งพันขาน่ารำคาญต่อ

“ต้าร์มึงไม่ไปกับแอ๋มเหรอ”  ผมถามไอ้ต้าร์เพราะอยากรู้ ไอ้ซีนหันมามองผมตาขวาง มันนั่งกับพื้น
กอดขาไอ้กีต้าร์แน่น ด่าผมว่าอย่าเสือกได้มั้ยมันไม่ยอมให้ไอ้กีต้าร์ไปหรอก ไอ้บ้าซีนทำอย่างกับแอ๋มเป็นเมียน้อย
ทุกคนก็หัวเราะมัน มันเลยบอกว่าแกล้งทำไปงั้นแหละล้อเล่นไอ้กีต้าร์อยากไปก็ไปดิ แต่ไอ้กีต้าร์ไม่ไปแล้วครับ
“บอกแอ๋มแล้วว่าขี้เกียจไป อยู่นี่สบายกว่ามีขี้ข้าด้วย555”  กีต้าร์ขำใส่หน้าไอ้ซีนครับ
ไอ้ซีนแสยะยิ้มตาหยีบอก  “555ดีแล้ว ขณะที่มึงอยู่นี่ แอ๋มจะได้ไปหาผู้ชายคนอื่นบ้าง5555”
“สัด!”  กีต้าร์สะบัดขาเตะไอ้ซีนกลิ้งไปสามตลบ มันแอ็คติ้งเว่อร์ด้วยแหละ ใครๆก็ขำ

“เดย์ แอ๋มฝากมากถามว่าช่วงนี้มึงยุ่งเหรอ”  จู่ๆกีต้าร์ก็ถามไอ้เดย์
 ไอ้เดย์ทำหน้าสงสัย   “ทำไมวะ”
“หึหึ กูว่าเรื่องยัยกั้งแหงๆ เห็นบ่นว่ามึงไม่ค่อยตอบแชท ถ้าไม่โทรไปก็ไม่โทรหา เขาท้อแล้วนะเล่นตัวจังวะ”

ไอ้เดย์มองหน้าผมทันทีเลย ผมก็เสหางตามองทางอื่น ........เชอะ กูไม่เห็นจะสน
“ขี้เกียจคุย”  ไอ้เดย์ตอบสั้นๆ ไอ้กีต้าร์เลยชี้หน้าแซวทำเอาผมหูผึ่ง “แหมๆๆๆ แสดงว่ามึงสนอีกคนมากกว่าอ่ะดิ
เพื่อนแอ๋มแย่งกันให้เบอร์มึงขนาดนั้น ไอ้ซีนมันอิจฉามึงซะไฟลุกออกตา555”
เดย์ขมวดคิ้วยิ้มๆ ส่ายหน้า  “กูก็คุยไปงั้นๆแหละ บางทีก็เยอะไปว่ะ ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย ชอบมาหึงกู
ถามอยู่ไหนทำอะไรกับใครที่ไหน เป็นชุด เลยขี้เกียจคุยด้วย เห็นว่าเป็นเพื่อนแอ๋มหรอกนะ”
เดย์มันหันมาตักสลัดป้อนผมอีก ผมส่ายหน้าไม่กิน มันก็แทบจะเอายัดปากผม
“เอ๊ะ! ก็กูไม่อยากกินแล้วอ่ะ!”
“งั้นเอาแซนวิสที่ไอ้คิมเพิ่งทำมั้ย ไส้ปูอัดอร่อยนะลูกคิด เดย์ป้อนนะ นะๆ”
“ฮึ่ม! เอามานี่กูถือเองได้! ปล่อย!” 
“ทำไมต้องตะคอกเดย์ด้วยอ่ะ”  หนอยมาทำมองผมตาปริบๆ น่ารักตายห่าล่ะ

“ฮั่นแน่! ไอ้เสือ! 55มึงมีคนอื่นที่จ้องจะกินอยู่ใช่มั้ยล่ะ!! ไม่อย่างนั้นมีเหรอมึงจะปฏิเสธใครแบบนี้
เฮ้ยนี่มึงคิดเอาจริงใช่มั้ยเนี่ย โฮ่!ใครวะ!? กูรู้จักมั้ย?”  ไอ้น็อตเงยหน้าจากเกมส์พูดล้อไอ้เดย์เสียงดังแบบตื่นเต้น
ไอ้น็อตพูดแบบรู้จักนิสัยไอ้เดย์ดี ไอ้เดย์มันเลยบอกไว้มันได้แล้วเดี๋ยวมันจะบอก ผมฟังแล้วสะอึก ตาโต

“55555”  ไอ้ยูแม่งขำใส่ ผมหันไปถลึงตาใส่มัน มันก็ส่ายหน้ายิ่งขำผมแล้วถาม “เฮ้ยลูกคิด แล้วมึงล่ะโสดๆงี้
ได้คุยกับสาว....หรือว่าผู้ชายที่ไหนบ้างรึเปล่า555”  เอาล่ะสิไอ่เชี่ยยู! มึงจะถามทำแมวอะไรวะ จะทำให้คดีพลิกนะ
ผมสะดุ้งร้อนตัว รีบสั่นหน้า  “ไม่ๆๆๆๆๆ กูไม่คุยกับใครทั้งนั้นแหละ! ไม่มีใครมาชอบกูหรอก”   
เพื่อนๆขำผมกันใหญ่ พวกมันยังไม่รู้เรื่องไอ้ไลค์ มีแค่ผม เดย์ แล้วก็ยูที่รู้

ไอ้เดย์มันส่งสายตามาเหล่ๆมอง ผมก็หลบตาอัตโนมัติ|||||| เหมือนคนมีความผิดติดตัว ทำไมผมต้องกลัวมันด้วยฟะ
ผมเลยหาทางเปลี่ยนเรื่องคุย เสไปถามไอ้คิม  “เฮ้ยยยยย คุณหลวงธนาคิมครับไม่ทราบว่าคนที่บ้านคุณหลวงนี่
หายไปไหนกันหมดเหรอครับ?”

“แม่พาเค้กไปซื้อของที่ห้าง พ่อยังไม่กลับ กูพาพวกมึงมานี่พอดีเลยไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว”
น้องสาวไอ้คิมอยู่ม.1 ครับ ขาวเหมือนพ่อ ไอ้คิมน่ะคล้ำเหมือนแม่ แม่ไอ้คิมเป็นคนใต้ คิมเลยหน้าคมๆเหมือนแม่
 
“มึงนี่อ่อนว่ะคิม555 ไม่มีใครอยู่บ้านอย่างนี้ต้องพาสาวมาแซ่บดิว่ะ!555 มีอย่างที่ไหนพาผู้ชายเข้าบ้านเต็มไปหมด”
ไอ้ซีนว่าไอ้คิมขำๆ คิมมันเลยบ่นว่าสาวที่มันคุยๆทางเฟสอยู่ไม่ยอมมาเจอหน้าด้วยสักที สงสัยกลัวโดนฟันเหวอะ

“คิกๆ วันหลังมึงชวนอิดุ๊กดิ๊กมาดิ555”  ขี้ข้ามาร์คแซวไอ้คิมครับ
“โว๊ะ ให้กูชวนใครไม่ชวน ชวนอิดุ๊กมันมา มาทำไม! เอามาให้มันนั่งด่ากูเหรอ มีดุ้นเหมือนกันทำอะไรก็ไม่ได้”
ไอ้คิมมานั่งแทรกกลางผมกับไอ้ยู ส่ายหน้าทำตาเหลือกตลกๆ พวกผมก็ขำ

แล้วไอ้ยูมันก็พูด  “ของอย่างเนี้ยะ มึงไม่เคยลองก็อย่าไปดูถูกมันนะเว้ย555!!! ดีแล้วที่มึงไม่คิดริอาจลองของ
เพราะผู้ชายกับผู้ชายมันก็ทำอะไรกันได้มากกว่าที่มึงคิดเย๊อะ! ทั้งๆที่มีทุกอย่างเหมือนๆกันหมดเนี่ยแหละ555”

ไอ้คิมด่าไอ้ยูยิ้มๆ  “โห่! ก็มึงเป็นเกย์นี่ไอ้ยู! มึงก็ว่าผู้ชายเหมือนกันดีสิ แต่กูไม่ได้เป็น กูเห็นอิดุ๊กมันน่ารักดี
แกล้งมันแล้วสะดีดสะดิ้งสนุกดี กูฮากูเลยชอบแกล้งมันเฉยๆ ไม่ได้ชอบมันจริงๆสักหน่อย”

แล้วไอ้ยูก็พูดในสิ่งที่ทำให้พวกผมฟังแล้วขนลุก หนาวไปเป็นแถบๆ
“มึงก็อย่าพลาดแล้วกัน กูเตือน อย่าทำเป็นเล่นไป ถ้ามึงได้ลองสักครั้งชีวิตมึงอาจจะพลิกไปตลอดกาลเลยก็ได้555”

“พูดซะน่ากลัวเลยไอ่สัด|||||||||||||”  ไอ้คิมบ่นตรงกับใจผมสุดๆ  กูให้เรื่องนี้สิบกะโหลก

ไอ้เดย์มันยิ้มมุมปาก หันมามองหน้าผม ผมหลบตามันหันไปเห็นไอ้กีต้าร์มองหน้าไอ้ซีนแปลกๆ...
“ถ้ามึงเลิกกับแอ๋มวันไหน มาลองกะกูนะ”  ไอ้ซีนพูดทะลึ่งใส่ก่อน กีต้าร์เลยด่า  “เชี่ยเหอะ555”
หัวเราะเคาะหัวไอ้ซีนสองที ดึงแก้มไอ้ซีนจนยืด ไอ้ซีนบ่นเจ็บแล้วก็ไล่จั๊กจี๋เอวไอ้กีต้าร์ มันสองคนแกล้งกันไปมา
หัวเราะคิกคักๆ เป็นภาพที่เห็นจนชินตา ไม่เห็นจะมีใครแซวพวกมันว่าชอบกันบ้าง นอกจากพวกสาววายในห้อง
ทีผมกับไอ้เดย์ล่ะแซวเอาๆ ไอ้พวกไม่มีความยุติธรรม ไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีนมันทำตัวเหมือนผัวเมียกันยิ่งกว่าพวกผมอีก

ถ้าพวกมึงจะสร้างโลกส่วนตัวกันสองคนขนาดนี้ กลับบ้านไปปล้ำกันให้ได้ๆกันไปเลยสักทีดีมั้ย
อยากจะถามพวกมันเหลือเกินก็กลัวโดนเพื่อนรุมทำร้ายเอาครับ


******************************


..................
..............
.......

กลับมาที่บ้านก็สองทุ่มแล้วครับ ขี้ข้าเดย์มาส่งแล้วเสนอหน้ามานั่งกินข้าวกับแม่จ๋าด้วย ผมยังอิ่มอยู่เลยไม่กิน
ขึ้นห้องไปปล่อยให้มันโม้กับแม่ผมไป ทุกวันนี้ถ้าใครๆไม่รู้มาเจอไอ้เดย์อยู่กับจ๋าเป็นต้องนึกว่าลูกชายทุกทีไป
ชอบมีแต่คนทักว่าลูกชายหล่อจัง คุณนายลูกเกดเขาก็ยิ้มภูมิใจ ไม่ใช่ลูกตัวสักหน่อย เอาผมไปทิ้งถังขยะซะเลยสิ...

ผมไม่ได้อิจฉาที่จ๋ารักมันหรอกแค่หมั่นไส้มันเฉยๆ ก็มันขี้ประจบทำตัวเป็นเด็กดี ปากก็หวานกับผู้ใหญ่
ผมทำไม่เป็นแบบมันหรอก แต่แปลกนะคนที่บ้านมันดูจะชอบผมกันหมด... ผมไปบ้านมันทีไรมีแต่คนเอาใจ
ซื้อนู่นซื้อนี่ให้กิน เวลาคุยก็ชมว่าผมน่ารักเป็นเด็กดี 55ถือว่าหายกันแล้วกันเว้ยไอ้หมาเดย์


“มึงว่าเรื่องที่ไอ้ยูมันพูด จริงรึเปล่าวะลูกคิด”
 ผมอาบน้ำเสร็จแล้วออกมานั่งเล่นคอม ไอ้เดย์ขึ้นมาหา มาถึงก็ถามแบบนี้ ผมก็นึกแล้วหันไปถามมัน  “เรื่องไหน?”

“ก็เรื่องที่มันบอกว่า....ถ้าได้ลองสักครั้ง.........มึงจะติดใจไปตลอดกาล”
“อึก/////// ไอ้บ้า มันไม่ได้พูดงี้สักหน่อย มันบอกชีวิตจะพลิกเฟ้ย!”
“ก็แล้วทำไมชีวิตต้องพลิกด้วยล่ะ ก็เพราะว่าติดใจไม่ใช่รึไง หื้ม...”

เดย์หมุนเก้าอี้หน้าคอมที่ผมนั่งให้ผมหมุนไปหามัน แล้วก้มตัวลงมาจับที่วางแขนทั้งสองข้างเพื่อคร่อมตัวผมเอาไว้
หน้าหล่อๆยื่นมาหาซะใกล้... ใกล้มากเกินไปแล้ว สบตากันใจผมก็เริ่มเต้นแรงขึ้น หลุบตามองที่อื่น
ก็ดันไปจ้องเอาปากมันอีก///// ทำให้นึกถึงเรื่องวันนั้น นึกถึงรสจูบของมันแล้วใจผมสั่นๆ

“อื้อ~ อย่ามานัวเนียได้มั้ยเดย์.../////*//ไปบ้านมึงไป ไปอาบน้ำ เหม็น..” 
ผมดันหน้าดันตัวมันให้ออกห่าง มันก็มาจับมือผมไปจูบที่หลังมือเบาๆ เล่นเอาสะดุ้ง
“เดี๋ยวดี๊ ยังทำหน้าที่คนรับใช้ไม่ครบเลยนะ”
“ทำอะไร? ไม่ต้องเล่นแล้วกลับบ้านไปเหอะ กูง่วงๆอ่ะปวดตัวด้วย อยากนอนแล้ว มึงกลับบ้านไปเดย์”
“ปวดตัว...งั้นกูนวดให้อีกมา! ลุกขึ้นดิ”
“ไม่เอา! ไม่ต้อง!”

ไอ้เดย์ดึงแขนผมให้ลุกจากเก้าอี้ครับ ตอนแรกผมคิดว่ามันลากผมไปนอนให้มันนวดทะลึ่งๆบนเตียงซะอีก
แต่เปล่าครับ ไอ้นี่เขามาเหนือกว่านั้น มันมานั่งที่เก้าอี้แทนผม เล่นเป็นเก้าอี้นวดโดยการดึงผมลงไปนั่งตักมัน
แบบหันหน้าออกแล้วกอดผมไว้แน่นไม่ยอมให้ลุกหนี
“นวดบ้านวดบออะไรของมึงนี่เดย์! เด๊ย์!!กูไม่เล่นแล้วอย่า~~!!!”
ผมด่าอะไรมัน มันก็เอาแต่ไล่พรมจูบหลัง จูบไหล่ จูบต้นคอผม สยิวเว้ยไอ่สัด!////*//

“อื้อ~ฮือ~~////// เดย์! อย่าๆ ไม่ทำ” 
เอาล่ะสิครับ มันมาลูบเป้าผมอ่ะ คลำแล้วก็คลึงจนขนลุกไปทั้งตัว ไอ้ตรงนั้นมันก็ลุก ไอ้เดย์สนุกมันไม่หยุดมือ
“ชู่ว์! อย่าร้องดัง เกิดจ๋ามาแถวนี้ได้ยินเข้ากูไม่รู้ด้วยนะ”   ไอ้เดย์เตือนผมเลยเบาเสียงลง
 “อยู่ในห้องใส่ทำไมวะเสื้อ หึหึหึ”   แล้วมันก็ล้วงลึกเข้าไปลูบเนื้อตัวผมใต้เสื้อยืดกับบ็อกเซอร์บางๆ
ผมสั่นไปหมด มันหัวเราะเบาๆข้างหู  คือมันเล่นคลำตรงเป้าผมจนมันพอง มันก็รู้ว่าผมนอนไม่ใส่กางเกงใน

“หึหึ นี่มึงกะยั่วกูรึเปล่าลูกคิด” 
“ยั่วห่าอะไรล่ะ เดย์อย่า~////*// ไม่เอานะเว้ย พอเหอะ”  ผมพยายามไล่จับมือมันออก แต่แกะมือกาวมันไม่ออกจริงๆ
ตอนนี้โดนกำไว้ซะเต็มมือ มันนวดแม้แต่ตรงนั้นให้ผม แถมสะกิดที่ปลาย.... เสียวมากเลยครับ... “ซี๊ดดดดดอื้มมม”

ผมเงยหน้าขึ้นซี๊ดซ๊าดไร้แรงจะต้านทาน ไอ้เดย์ก็เร่งจังหวะจนผมร้องอื้อเหมือนจะไป มันเล่นล้วงมือเข้าในเสื้อ
มานวดอกบีบที่ปลายยอดด้วย  “อย่าเพิ่งดิ รอเดย์ด้วย”  กำลังมันส์มันดันหยุดมือ จับผมพลิกตัวมานั่งเผชิญหน้ากัน

กลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งคร่อมบนตักมัน แล้วก็ต้องห่อปากซู๊ดอย่างเสียวเลย เพราะมันก็ควักของมันออกมา
ถูกไถกับของผม แล้วใช้สองมือกำมันเข้าด้วยกันทำไปพร้อมๆกัน ผมงี้ตัวสั่นน้ำตาจะเล็ด ผวากอดคอมันแน่น
เงยหน้าครางอย่างเดียว ตัวมันเองก็คราง ตรงนั้นมันก็ละเลงไป เจออย่างนี้เล่นเอาผมตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด

ไอ้เดย์ก็ไล่จูบ ดูดแถวหน้าอกผมทั้งๆมีเสื้อกั้นจนชุ่มน้ำลาย ไปๆมาๆมันก็เริกเสื้อผมขึ้นแล้วไล่ฟัด ไซร์ซะเพลิน
เดย์ไล่ขึ้นมาหอมแก้มผม หน้าหล่อๆดูหื่นฉิบหาย กลิ่นเหงื่อจางๆจากตัวมันแม่งเร้าอารมณ์
แล้วอารมณ์ที่กำลังเตลิดก็พาให้ผมจับหน้ามันมาจูบปากดูดลิ้นเป็นพัลวัล....................  “อื้มมมม อื้มม อื้มมมมม”
ผมกระซิบบอกไอ้เดย์ว่าไม่ไหวแล้วเร่งมือหน่อย มันก็ทำให้จนผมผวากอดมันแน่น เกร็งกระตุกสั่นไปทั้งตัว
เดย์เองก็ออกตามผมมาติดๆ เป็นอะไรที่เสียวโคตรๆ

เสร็จแล้วมันก็เอามือที่เลอะน้ำมาป้ายปากผม ผมกำลังจะด่ามัน มันกลับมาเลียปากผม  “หึหึ ติดใจแล้วอ่ะดิ//// คึคึ”
เถียงแม่งไม่ออก ผมได้แต่นั่งหมดแรง พอคิดว่าตัวเองจะหน้าแดงก่ำรึเปล่าก็อยากลุกหนี อายแม่งงงงง//////
รีบเก็บอาวุธตัวเองที่เทียบขนาดไม่ได้เลยกับของมันแล้วจะลุกออกจากตัก แต่ก็โดนดึงมือไว้
“เดย์ขอนอนด้วยดิ นะครับ (จุ๊บ)”  มันจุ๊บปากผมเบาๆ ผมอายว่ะ มันทำเหมือนผมเป็นแฟนมันเข้าไปทุกวัน

ทั้งที่ไม่เคยบอกว่ารัก ไม่เคยขอเป็นแฟนสักครั้ง แต่ก็หึงก็หวง ตู่ว่าผมเป็นของมันแล้วก็ชวนเล่นเสียวแบบหน้ามึนๆ
ผมตื่นเต้นตื่นตัวทุกครั้งที่โดนมันสัมผัส ผมปฏิเสธมันไม่ได้เลย แต่ผมจะไม่ยอมทำอะไรเกินเลยกับมัน
ไปมากกว่านี้หรอก ตราบใดที่มันยังไม่ขอผมเป็นแฟน/////
ผมไม่อยากเป็นแค่ของเล่นของมันนะ ถ้ามันคิดจะจริงจังกับผม ช่วยบอกว่ารักกูสักคำก่อนได้มั้ย


“ตัวเหม็น ไม่ให้นอนด้วยหรอกเว้ย////”
“เห๊อะ เหม็น? ก็กูยังไม่ได้อาบน้ำ แต่เมื่อกี้ไม่รู้ใครทั้งจูบทั้งหอมกูตอบวะ คึคึคึ ////”   
 
......แหม่ไอ้นี่....ก็อารมณ์มันพาไปอ่ะ  “ถ้ามึงนอนเฉยๆกูก็ให้นอนอยู่หรอก แต่เดี๋ยวมึงก็ทำทะลึ่งกะกูอีก” 
ผมลุกหนีจากตักมัน มันก็ตามมายืนกอดผมจากด้านหลังไว้  “มารู้ใจเดย์ได้ไง ไม่ทำอะไรหรอกน่าสัญญา นะๆๆ” 

มันก็อ้อนขอจนผมยอมใจอ่อนนั่นแหละ แต่ต้องให้มันสัญญาก่อนว่าจะไม่แอบลักหลับผมเหมือนวันนั้น
หรือว่าคิดจะทำอะไรมากกว่านั้นโดยที่ผมไม่ยินยอม ไม่อย่างนั้นผมจะเลิกคบกับมันแน่ๆ  มันก็สัญญานะ
มันไม่ยอมกลับบ้าน โทรไปบอกที่บ้านเอาว่าจะค้างที่บ้านผม ก็ให้มันใส่บ็อกเซ่อร์ผมแหละนอน


“ลูกคิด.......หลับรึยัง”  ไอ้เดย์มันขึ้นเตียงมานอนกอดผมจากด้านหลัง
“หื้อ กะลัง...”
“มึงชอบมั้ยที่ทำกับกู..”

เดย์เล่นถามผมแบบนี้ นึกถึงที่ไอ้ยูมันถามผมขึ้นมาเลยครับ
[ ชอบป่าวล่ะ ถ้าชอบก็แปลว่ามึงชอบมันเข้าแล้วสิ ]

ผมเลยตอบมันไปว่า    “กูไม่รู้.../////”
มันเลยว่า    “งั้นทำกันบ่อยๆนะ อีกหน่อยมึงจะได้รู้..////”
“เรื่องดิ เพลียตายห่า/////*//”
“หึหึ...แค่นี้เพลีย เรื่องให้เพลียยังมีอีกเยอะ คึคึคึ”

ไอ้ทะลึ่งเอ๊ย แค่เรื่องมึงอย่างเดียวกูก็เพลียพอแล้ว    ..........ตรึ๊งงง!   เฮ้ยเสียงข้อความเข้ามือถือ!
ผมสังหรณ์ใจ แอบเอามากดดูไม่ให้ไอ้เดย์มองเห็น  เป๊ะพ่อ!!!!||||||||||||
ไอ้ไลค์ ส่งข้อความมาบอกฝันดีนะครับลูกคิด คิดถึงอยากคุยด้วยที่สุด ...... ถ้าไอ้เดย์เห็นล่ะเป็นฝันร้ายแน่
ความจริงมันโทรมาสองรอบแล้วตอนไอ้เดย์อาบน้ำ แต่ผมไม่รับกดปิดไป มันน่าจะรู้ตัวว่าผมไม่อยากคุยด้วย
ดันทะลึ่งส่งข้อความมาให้กูอี๊ก  ผมรีบกดลบทำลายหลักฐานๆๆ -*-

“อะไรอ่ะ”  ไอ้เดย์สงสัยว่าใครส่งอะไรมา ผมก็อ้างว่า  “เอ่อ.....บ..บริการมือถือน่ะ”
“ส่งห่าอะไรมาไม่เป็นเวล่ำเวลา”  ไอ้เดย์บ่นแล้วกระชับกอดผมแน่นขึ้นเหมือนผมเป็นหมอนข้าง

ขอประทานโทษบริษัท..ตู๊ดๆๆๆ(ดูดเสียงครับ) ที่ผมใช้บริการด้วย ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้จะรีบเติมเงิน
เป็นการขอบคุณที่รับคำด่าแทน







tsktonight…

 ***ดีใจที่มีแฟนๆใหม่มาเรื่อยๆเลย ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ แฟนๆที่ติดตามมาตั้งแต่แรกเลยก็ด้วย
แล้วก็แอบคิดถึงแฟนๆ เก่าๆ ทั้งเรื่องนี้ ทั้งเรื่องก่อน เค้าคงหายหน้าไปนานเกินเลยไม่มีใครแวะมา55
แต่แอบไปอ่านคอมเม้นท์แล้วนึกขอบคุณทุกคนที่ชอบอยู่เสมอเลยนะคะ
**ช่วงนี้มาอัพดึกๆดื่นๆ 55  ถ้าจะเอายาวก็นานหน่อยเนอะ
บอกว่าเรื่องนี้ใสๆนะ ใครก็ได้เรียกสติวิกลับมาที แต่งไปแต่งมาเริ่มงง
ตกลงมันใสป่าววะนี่? เอาเป็นว่าใสๆนอนกอดกันก็แล้วกันเนอะ
--ปล. ขอบคุณทุกคนที่อ่าน ติดตาม บวกเป็ด และมาเม้นท์ให้วินะจ๊ะ

Alone Alone /// ดีใจที่ฟินกันนะจ๊ะ วิก็ดีใจที่สุดอ่ะถ้าเปิดมาเจอเม้นท์แฟนๆทุกครั้งเลย^^ ขอบคุณที่รอค่ะ
rk /// มาแน่ค่ะ ยังไงก็ต้องมาต่อให้จบแน่นอน แต่จะยาวจะสั้นก็ยังไม่รู้5555
ziqh.leo /// ให้ทายว่าลูกคิดรู้ตัวรึยัง555 แต่งไปแต่งมาชักงงๆ เตรียมกรีดร้องกันอีกหลายๆรอบได้เลยค่ะ เกี่ยวก้อยสัญญา แต่เรื่องนี้เราใสๆนะ ^^
arij-iris /// ผีปลอมน้องเดย์สู้ไม่มีถอยค่ะแอนตาซิลเกือบได้จับแจก พอดีไม่มีแผลแตก ถ้าผีจริงมือมีไว้ทำไมคะ ยกมือไหว้อย่างไวไง555
เกริด้า(๐-*-๐)v /// ขอบคุณที่ชมที่ชอบนะคะ^^ รอนานหน่อยนะคะ แหะๆ
meuy /// ดีใจมากเลยมีรอรวมเล่มด้วย555 รู้ว่าคนอ่านน้อยแต่ก็รักทุกคนที่ช่วยกันอ่าน ช่วยเป็นกำลังใจให้นะค้า^^
titansyui /// ขอบคุณที่แวะมาหาอยู่ตลอดเลยนะจ๊ะ^^


   

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 29-06-2015 20:50:36

เดย์รีบขอลูกเป็นแฟนสิจะได้ ตื้ดๆ กัน อิอิ

ตอนนี้ไม่ปลื้มคิมอย่างแรง พูดออกมาได้นะ

ขอให้มีหนุ่มมาจีบดุ๊กดิ๊กด้วยเถอะ เพี้ยงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 30-06-2015 02:37:47

แอร๊ยยยยยย เดย์ เล่นเอาเขินเลยตอนนี้  :-[
ขอเป็นแฟนเถอะ ทำขนาดนี้..
ลูกคิดก็น้า... เนียนทำเป็นไม่รู้ จริงๆรักเค้าแล้วอ่าดิ  :hao3:

แต่เอ้ะ ดีตาร์ซีนดูมีซัมติงนะฮ้า..

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 30-06-2015 09:03:56

เดย์เเม่งหื่นว่ะ คบกันไป ลูกคิดจมเตียงเเน่ :hao7: :hao6: เเข่งกันซึนจริ๊งจริง รอตอนต่อไปนะคะ มารอทุกวันอ่ะ บอกเลยยย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: vivisama ที่ 01-07-2015 22:43:42

เรื่องนี้น่ารัก ลูกคิดถ้าเดย์รู้ตายแน่ หึงขนาดนั้น
ปล.ฟินตาร์ซีนจัง อยากบอกว่าได้กันเถอะฮ่า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 03-07-2015 17:03:31

ชอบมากๆเลยค่า  เดย์หื่นนน 5555

แหนะ  มีเนียนทำบ่อยๆด้วย

เมื่อไหร่สองคนนี้จะได้เป็นแฟนกันง่า

ลูกจะได้ยอมเสียตัว  5555 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 05-07-2015 15:44:06

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ สารภาพตอนนี้ยังอ่านตามไม่ทัน 555 อดใจไม่ไหว ขอมาเม้นต์ก่อนแล้วกัน อิอิ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เรายิ้มได้นะ ดูเรื่อยๆสบายๆ ตัวเดย์นี่เมะครบสูตรเลยนะ เมะหื่น เมะโหด เมะเกรียน เมะขี้อ้อน เมะเอาแต่ใจ เมะขี้บังคับ เมะอ่อนโยน(?) เมะมึนจอมเนียน ที่สำคัญคือจริงใจดี ชอบๆ อิจฉาหนูลูกเลยอ่ะ 555
ปล1. ตอนนี้อ่านได้ 10กว่าตอนละ จะพยายามอ่านให้ทัน คนแต่ก็สู้ๆค่ะ นิยายสนุกมากก
ปล2. อยากรู้ลักษณะอิมเมจหนูลูกคิดจังว่าเป็นแบบไหน 555 ต้องน่ารักมากแน่ๆ
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 23 ตีรักให้ข้ามเน็ต...(29/6/15)
เริ่มหัวข้อโดย: thanapon25 ที่ 06-07-2015 00:25:18

น่ารักทุกคู่เลย รอติดตามผลงานอยู่นะครับ o13 o13

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 06-07-2015 03:15:55

 
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 24  ของอร่อย...  /1   


ใกล้มืดแล้ว วันนี้อากาศดีเพราะเมื่อตอนบ่ายมีฝน ตอนนี้หยุดแล้วก็เลยเย็นสบายน่านอนเว้ย ฮ้าวววววว~~~
ผมถือชามข้าวนั่งที่โซฟาเอนหลังกินไปดูทีวีไป แม่จ๋านั่งเม้าท์กับเพื่อนบ้านอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านครับ
เคี้ยวข้าวไปตาก็จะปิด ยังไม่ได้ดูหนังสือเลยพรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนนด้วยยิ่งโง่ๆอยู่ ขี้เกียจสุด ...อยากนอนอ่ะ 

ตรื้ดดดดดดดดดดดด~~ๆๆๆๆๆ
โอ๊ะ ใครโทรมานะ?.... ผมนึกว่าไอ้เดย์ซะอีกมันชอบโทรมากวนตีนผม หรือไอ้ไลค์ที่ชอบโทรมากวนใจ
แต่พอผมเห็นชื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาที่หน้าจอเท่านั้น ยิ้มกว้างเลยครับ.....ไม่ใช่ไอ้สองตัวนั้นทั้งคู่แต่เป็นผู้ชายคนอื่น

คนที่ผมไม่ค่อยกล้าโทรไปกวนใจเขา ได้แต่รอให้เขาเป็นฝ่ายโทรมาเองมากกว่า เมื่อเขามีเวลาว่างพอที่จะคิดถึงผม
เขาเคยบอกผมไว้ว่า รักผมมาก และไม่ต้องกลัวเขาจะรักผมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เป็นเพราะเราอยู่ห่างกัน เวลาได้รับโทรศัพท์จากเขาผมจะดีใจมากเสมอ

“ฮาโหลค้าบบบบบ”
“เอ้อเป็นไงลูกคิด คิดถึงพ่อมั้ย”
“ครับคิดถึงครับ (เขินปากจังวุ้ย) พ่อจ๋ามีอะไรเหรอ จะโอนตังค์ให้ลูกสามหมื่นเหรอ คิคิ”
“มั่วแล้วลูก! เอาไปทำไมตั้งสามหมื่น”
“ซื้อขนมกินครับ”
“เกาะแม่แกกินไปก่อนนะ เอาไว้ถ้าพ่อทำร้านลงตัวกว่านี้ได้กำไรดีๆเดี๋ยวพ่อเพิ่มค่าขนมที่ส่งให้”
พ่อผมเปิดร้านอาหารอยู่พัทยา มีรถให้ฝรั่งเช่านิดหน่อย แล้วตอนนี้ก็กำลังเริ่มทำผับด้วยเห็นว่าหุ้นกับเพื่อนๆแก

 “เย่!!!///// พูดจริงนะจ๋า อย่าทำให้ลูกรอเก้อนา555” 
“เออ-----! พูดจริง ว่าแต่ปิดเทอมนี้ไปไหนรึเปล่าลูก”
อ้าว อยู่ดีๆพ่อผมก็พูดถึงเรื่องตอนปิดเทอมที่ยังมาไม่ถึง...มีอะไรหว่า ทำไมผมรู้สึกสังหรณ์ตะหงิดๆ แปลกๆนะ

“ก็.....ยังไม่รู้เลยอ่ะจ๋า ทำไมเหรอ?”
“งั้นก็แสดงว่าไม่มีแผนจะไปไหนไกล ถ้ายังไงฝากดูน้องให้พ่อด้วยนะ”
“ห๊า!? คือ.......อะไรอ่ะ!!!?”      โอ๊ยยยยยยยยยย เอาแล้วงานเข้ากู!
“จะเอาน้องไปหา ฝากไว้หน่อย บอกแม่แกให้ด้วยพ่อขี้เกียจฟังคำบ่น นะลูกคิด พ่อจะไปธุระกับแม่แพทที่ภูเก็ต”

แม่แพทริเซียเนี่ยเมียใหม่พ่อครับ เขาเป็นฝรั่งผมบลอนด์สวย แต่ตอนนี้อ้วนแข่งกับพ่อผมอยู่55
พ่อจ๋าของผมก็หล่อเหมือนผมแหละครับ อิอิ... แต่แก่แล้วเขาก็ลงพุงอ่ะ ตัวใหญ่ๆพุงใหญ่เนื้อแน่นปั๊ก ผิวขาวเหลือง
ผมบางตรงกลางกระหม่อมเล็กน้อย หุ่นพ่อผมก็เหมือนอาเสี่ยดีๆนี่เอง เวลาเจอพ่อจ๋าทีไรผมชอบกอดพุงอ้อนพ่อ
 แล้วพ่อก็ให้ตังค์....คึคึ
 
“ไม่ใช่ว่าแอบหนีไปเที่ยวกันสองคนเหรอจ๋า ทะเลใต้สวยซะด้วยนิ”
“บ๊ะ! ไอ้นี่นี่ ไปทำธุระจริงๆ ไปเที่ยวที่ไหนเล่า เอาเป็นว่ารับปากพ่อนะ พ่อจะได้หายห่วงทำงานสะดวก”
“โห่~~~~~ พ่อจ๋า!!!”
“เป็นอะไร โห่ทำไม”
“โหย ขืนลูกดูไอ้แสบสองตัวนั่น อย่างนี้ปิดเทอมนี้ลูกก็ไม่ต้องได้ไปเที่ยวไหนกันพอดีอ่ะดิ”
“ไปไหนก็เอาพวกมันไปด้วยสิ ไม่เห็นยาก”
“ไม่เอาหรอก!”   กระเตงน้องไปด้วยเนี่ยอ่ะนะ พ่อจ๋าคิดได้ไงวะ นี่ผมต้องกลายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนเหรอ
“เออน่า ฝากไว้แป๊บเดียวเดี๋ยวใกล้เปิดเทอมจะรีบไปเอา”
“มันแป๊บตรงไหนเนี่ยพ่อจ๋า!”
“เอ้อ ฝากไว้หน่อยได้มั้ยล่ะ ไอ้สองตัวนี่มันร้องคิดถึงพี่มันจะตาย พอรู้ว่าจะไม่ได้ไปใต้ด้วยก็งอแงกันฉิบหาย
ตอนแรกก็ว่าจะจ้างแม่บ้านกับเด็กที่ร้านมาเป็นพี่เลี้ยง แล้วให้เรียนพิเศษด้วย แต่ไอ้สองแสบนี่มันไม่ยอม
พ่อยังกลุ้มใจมันร้องไห้แข่งกันทั้งคืน ไม่ยอมอยู่กับคนอื่นน่ะสิ น้องๆแกมันขอมาเองเลยนะว่าถ้าพ่อไม่ให้ไป
ก็ให้พาไปหาพี่ลูกคิด มันอยากอยู่กับพี่ลูกคิด นะสงสารน้องมันเนอะลูกเนอะ แม่แพทเขาก็ว่าดีเหมือนกัน
ถ้าลูกยอมดูน้องให้จะได้เอาตังค์ที่กะจะจ้างคนอื่นมาให้ลูกแทน ได้ค่าขนมเพิ่มตอนปิดเทอมไม่ดีเหรอ555”

เวร.... พอได้ยินอย่างนี้เล่นเอาใจอ่อน พ่อผมวางแผนมารึเปล่านี่ รู้ว่ามาไม้นี้ผมก็ต้องสงสารน้องๆ บวกกับงก...
“เฮ้อ................ฮื่อ......ก็ได้ครับ”
“เอ้อ! ขอบใจนะลูกนะ!! เดี๋ยวปิดเทอมจะซื้อขนมไปฝาก เดี๋ยวพ่อให้ตังค์ไว้พาพวกมันไปเที่ยวต่างหากด้วยเอ้า
อย่าลืมบอกแม่แกล่ะ นี่รีบโทรมาบอกล่วงหน้าขนาดนี้แล้ว ห้ามเปลี่ยนใจแล้วนะลูก5555”

ต้องตกลงอย่างลำบากใจนิดหน่อยครับ ผมขี้เกียจดูแลเด็กนี่ น้องๆของผมมันซนแถมชอบทะเลาะกันเอาแต่ใจ
ทุกทีพ่อพามาหาแค่แป๊บๆผมก็เล่นกับพวกมันได้ดีอยู่หรอก โหยงานนี้เล่นฝากไว้จนกว่าจะเปิดเทอมผมแย่แน่
งานเข้าเลยกู......||||||||| ผมกลัวตอนที่พวกมันทะเลาะกันที่สุดอ่ะ ผมจะทำอะไรไม่ถูกเอาก็เพราะแม่งด่ากัน
เป็นภาษาอังกฤษด้วย ไม่รู้สองแสบนั่นมันถูกใจอะไรผมนักหนา เวลามาหาทีนี่ติดผมกันแจ ทั้งที่น้องๆผมก็โต
อยู่ตั้งป.5 แล้วนะ นี่ก็จะขึ้นป.6 แล้ว ยังมาติดหนึบกับพี่ชายที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันนัก

นานทีปีหนจะได้เจอกัน ทำไมพวกมันชอบอยู่กับผมนักก็ไม่รู้ครับ คิดเรื่องน้องแล้วผมก็คิดถึงพวกมันอยู่เหมือนกัน
เด็กผู้ชายฝาแฝดลูกครึ่งตัวขาวจั๊วะ จมูกนี่โด่งได้แม่ ปากเล็กๆได้พ่อ ตาโตแป๋วแหว๋วเหมือนตุ๊กตา รับรองน้องๆผมโตมา
ต้องหล่อมากแน่ๆ  หน้าตาดีเหมือนพี่คนโตมัน(คึคึ ผมเองไงครับ) เรื่องรำคาญน้องผมก็มีบ้าง ไอ้สองตัวนี่ชอบเสียงดังพูดมากจนลิงสลบ

แต่พวกมันก็น่ารักสุดๆชอบแข่งกันเรียกร้องความสนใจจากผม ทำอะไรไม่เคยยอมกัน
อย่างเช่นไอ้ตัวแรกมันบอกว่ารักผม ถ้าไอ้ตัวที่สองรู้เรื่องเข้าเพราะไอ้ตัวแรกมาโอ้อวด มันจะรีบวิ่งมาเลย
แล้วแหกปากบอกว่ารักผมให้ดังกว่าอีกคน จนประสานเสียงแข่งกันพูดใส่หูผมว่า.. ไอ่เลิฟยูว~พี่ลูกคิดดดดด
ไอ่เลิฟยูวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็แย่งกันกอดแขนกอดขา กอดเอวขี่หลังขี่คอผมให้วุ่นวาย
มันสองคนน่ะชอบแย่งของเล่นกันมาตั้งแต่เล็กๆ ตอนนี้ก็ยังไม่เว้นแม้แต่พี่ชายคนเดียวอย่างผม มันก็แย่งกัน55

ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเลี้ยงน้องหรอกนะที่ตอนแรกไม่อยากรับปากพ่อจ๋า เพราะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่ครับ
ผมมีไอ้เด็กยักษ์ตัวโตเนียนมาเป็นลูกนอกไส้ ออดอ้อนตอแหล ฉอเลาะหาเรื่องให้ปวดหัวและกวนตีนผมอยู่ทุกวัน
เชื่อมั้ยไอ้เดย์น่ะมันเอาแต่ใจยิ่งกว่าน้องๆผมซะอีก |||||||| 


ตรื้ดดดดดดดๆๆๆ

หือ?.... ใครโทรมาอีกล่ะ............................หยิบมือถือมาดู ไอ้ไลค์ -*-
ข้าวกูก็กินไม่หมดซะทีรับโทรศัพท์อยู่นี่ กินไปคุยไปแล้วกัน มันโทรมาทุกวันจนผมรำคาญ ก็รับบ้างไม่รับบ้าง
จะไม่รับเลยก็กลัวมันจะบุกมาถึงบ้าน   “อื้อ...มีอะไร”  พูดไปข้าวเต็มปาก พูดแค่นี้ไอ้ไลค์หัวเราะ
ไม่รู้ขำเชี่ยไรของมัน มึงเมายารึเปล่านี่  “อ้าวบ้าแล้วมั้ง หัวเราะอะไรวะ?”

“เปล่าไม่ได้บ้า ก็ดีใจ คนที่คิดถึงยอมรับสายสักที นี่ตั้งใจว่าถ้าไม่ยอมรับเราก็จะโทรจนกว่าลูกคิดจะรับ
ข้าวก็จะไม่กินจนกว่าจะได้คุยเลยด้วย555”
“มึงโรคจิตรึเปล่าไลค์ ไปหาข้าว กินขี้ เอ๊ย! ไปหาข้าวกิน ไปขี้แล้วก็นอนซะไป ปล่อยกูไปเห๊อะ~~”
“555”   
“อ้าว หัวเราะหาพ่องเหรอครับ ไม่ตลกเว้ย กูจริงจังนะเฟ้ย! -*- ”
“เปล่าก็ไม่ได้ว่าตลก 55  เราก็จริงจังกับนายเหมือนกันนะ”
“เชื่อเหอะไม่เหมือนกัน!||||||||”    คนละความหมายแล้วไอ่สัด

“555แค่ได้ยินเสียงลูกคิดเราก็ดีใจเว่อร์ละ!///// คิดถึงมากเลยรู้มั้ยครับ คืนนี้ต้องฝันดีเชื่อป่ะ ฝันถึงคนน่ารัก”
“อึก! หวานไปว่ะ||||||||| เชี่ยกูเลี่ยน อย่า! เดี๋ยวอ้วก”     แม่งข้าวจะติดคอผม ขนลุกหมดไอ้ห่า ไอ้บ้า
“5555ลูกคิดครับ กินข้าวรึยังครับ ไปหาอะไรกินกันมั้ย”   แม่งไม่สนคำด่าผมสักคำเปลี่ยนเรื่องเฉยอ่ะ
“กำลังกินอยู่ ไม่ไปไหนด้วยหรอก ชวนทำไมกันนักกันหนาวะทุกวันๆน่ารำคาญอ่ะ”
“ใจเย็นสิครับ แค่ไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่ได้เลยเหรอ เราคิดถึงอยากเจอ ทำไมต้องห้ามให้ไปหาด้วยล่ะ”

ผมน่ะ........... อยากจะตะโกนใส่หน้ามันแบบจริงๆจังๆมากว่า กูมีแฟนแล้วโว้ยยยยยยย แต่..พูดไม่ได้ครับ
คิดแล้วก็น่าโมโหเชี่ยเดย์นะ-*-.......... มันชอบผมภาษาอะไร! ไม่เห็นทำห่าอะไรเลยสักอย่าง!!

เราก็ยังคงอยู่ในฐานะเพื่อน.............เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม!!!
 (อ๊าคคคคค! ผมอยากจะตีๆๆมันให้แบนแล้วเอาไปป่นให้เป็นผง!)

ผมก็รอๆๆร๊อ รอ  เมื่อไหร่มันจะขอกูเป็นแฟนสักทีว้า~~~~ แม่งชวนทำแต่เรื่องทะลึ่งๆลามกจกเปรตไม่เว้นวาง
แต่ไอ้เรื่องที่มันควรทำก็ไม่ทำสักที.......เอ่อหมายถึงบอกชอบผมแล้วคบกันให้มันรู้แล้วรู้แรดกันไปเลยไรงี้อ่ะครับ

ผมไม่ยอมให้มันมาเนียนไปเรื่อยๆอย่างนี้หรอกนะ มันชอบคิดว่าผมยังไงก็ต้องเป็นของมัน จะทำยังไงกับผมก็ได้
ไอ้หื่นนั่นเอะอะก็จับกดๆพูดอะไรแม่งก็ไม่ฟังจับถอดๆไอ้เลว..//////*//  บอกว่ารักกันหน่อยก็ไม่ได้
ผมโดนมันรังแกอยู่เรื่อย แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นสุดท้ายนะ เพราะผมไม่ยอมมันง่ายๆไงบอกแล้ว เราทำกันแค่ภายนอก
ไม่ใช่ว่าผมรักนวลสงวนตัวอะไรนะ คือแค่คิดว่าขืนได้ง่ายมันก็เบื่อผมเร็วสิ อยากให้มันทำอะไรให้ชัดเจนกว่านี้
ไม่ใช่อยากก็จะเอาอย่างเดียวแล้วความรู้สึกของผมล่ะ...
ธีทัตก็เล่นตัวนะคร้าบบบบบบ  ผมไม่ได้อยากเป็นแค่เซ็กส์เฟรนด์กับมัน...


“เออ........กูไม่ว่างไง...แม่เรียกแล้วแค่นี้นะไลค์ มึงก็ไปหาอะไรกินไป” 
ผมตอบไอ้ไลค์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเยอะ ก็มันชอบทำเสียงน่าสงสาร ผมก็ด่าต่อไม่ลง
“รักลูกคิดนะครับ”    แหม่..มีหยอดๆนะมึง ร้ายนักนะ
“..........มึงอย่าเข้าใจผิดนะไลค์.. เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย”   
“แล้วเมื่อไหร่จะเป็นล่ะ”
“ไม่...”
“เป็นแฟนกันมั้ย”   เจอคำนี้ไปสะอึก สะอื้นในใจ ไอ่เชี๊ยยยยย........มึงไปสอนไอ้เดย์ทีซิ!!! T T
“ไม่เป็นอะไรด้วยทั้งนั้นแหละ! ทำไมมึงตื้อจังวะไลค์!”  โมโหเชี่ยเดย์ตะคอกใส่แม่งเลย
“ก็เผื่อจะมีคนรัก”   เขาไม่ได้สะทกสะท้านกับความเกรี้ยวกราดของผมเลยคุณผู้ชมครับ...
“หูยยยยยยย ขยันจีบกูถี่ยิบขนาดนี้คิดว่ากูจะเปลี่ยนใจเหรอ อย่ารอเลยไลค์มึงออกจะหน้าตาดี ไปหาคนอื่นดีมั้ย”
 “ ไม่เป็นไรเรารอได้ อยากมีแฟนน่ารักก็ต้องอดทน555 ก่อนนอนเดี๋ยวเราโทรหานะ รับนะ”
“ไม่รู้สิ ดูก่อนว่าว่างรึเปล่า..”   จะนอนยังไม่ว่าง ทำอะไรวะ พูดแล้วตลกตัวเองตอนนี้ก็ว่างโคตร
“ครับ รักลูกคิดนะครับ////”
“..........”   พูดอะไรไม่ออกครับ โดนผมไล่ขนาดนี้มันยังจะมารักลูกคิดนะครับอยู่.........ไอ้ลูกคุณหนูเอ๊ย..เหนื่อยใจ

แล้วก่อนนอนมันก็โทรมาอีกจริงๆ หลังจากที่ผมวางสายไอ้เดย์ไปพอดี เชี่ยเดย์คุยกับผมเป็นชั่วโมงๆหาสาระไม่มี
แต่ผมก็บ้าคุยกับมันอยู่ได้นะ แต่กับไอ้ไลค์ผมคุยกับมันแค่คำสองคำก็วางสายแล้วครับ



******************************


...................ที่โรงเรียนเที่ยงแล้วครับ กำลังจะไปกินข้าว วันนี้คุณชายเชี่ยเดย์เขาเดินมาหามีท่าทีแปลกๆ?
มันดูตื่นเต้นกระวนกระวายผิดปกตินะ!?  “ลูกๆ ไอ้ลูกๆๆ เมื่อคืนมึงฝันมั้ยๆ!!?”  .....อ๋อ~~~~อ๋อ~~ รู้แล้ว

วันนี้หวยออกนี่เอง หรือเรียกง่ายๆวันโดนหวยแดกแห่งชาติครับ  เช้าวุ่นวาย บ่ายตื่นเต้น เย็นนั่งเศร้า
เชี่ยเดย์นี่เลว เอาทั้งบนดินทั้งใต้ดิน มันโทรไปแทงเลทได้ถึงบ่ายสองโมงนู่นแน่ะ ตลกดีเหมือนกันครับ
มีเวลาตั้งไม่รู้กี่วันก่อนหวยออกไอ้บ้าหวยนี่ดันไม่แทง มันชอบแทงตอนวินาทีสุดท้ายทุกที
 (ถ้าส่งไม่ทันนะกูจะขำให้)

“ยังไม่ส่งอีก? มึงยังจะเอาอีกเหรอเดย์ เล่นเยอะแล้วนะเว้ยพอเหอะ ไหนว่าได้เลขเด็ดมาแล้วไง”
เห็นมันคุยโม้โอ้อวดขนานใหญ่ว่างวดนี้แม่งต้องโดน ก็หวังว่าจะไม่ใช่โดนแดกเหมือนที่แล้วๆมานะ
ผมบ่นมันแล้วก็ยืนขึ้นเก็บของใส่เป้ตัวเอง เพื่อนคนอื่นๆเดินออกไปจองโต๊ะที่โรงอาหารกันล่วงหน้าแล้วครับ
พวกบ้านั่นหาว่าผมอืดอาด พวกมันบ่นหิวจะล้มวัวล้มควายกินได้ทั้งฝูงแล้ว พอเห็นไอ้เดย์มาหาผม 
ไอ้เพื่อนเลวทั้งหลายมันก็ทิ้งผมไว้กับไอ้เดย์เฉย

“เออกูจะพอแล้ว แต่อยากได้สองตัวอีกสักคู่นึง มึงไม่ฝันอะไรบ้างเหรอวะลูกคิด”
ผมส่ายหน้าแล้วยืนมองไอ้คนถามนิ่งๆอย่างอึ้งและทึ่งในใจ หลังจากได้เห็นมันล้วงโพยหวยออกมา
จากกระเป๋าหน้าอกแล้วคลี่ดู   ไอ่เชี๊ยะ! ของไอ้เดย์แม่งยาวเป็นศอกครับ!! (กระดาษนะกระดาษ)
ไอ้เดย์เอาเลขที่ได้จากเมื่อตอนแห่ไปขอหวยกันที่บ้านร้างผิดหลังนั้นมาแทงครับ มันก็คิดดักหน้าดักหลัง
สลับเลข กลับไปกลับมาของมันเป็นสิบสิบกว่าตลบแหละ ออกมาได้ยาวเป็นหางว่าว

“เดย์มึงจะซื้อเยอะไปป่าววะ||||| งวดที่แล้วก็โดนแดก มันจะไปถูกทุกงวดเหมือนเมื่อคราวที่มึงเลี้ยงสุกี้กูนั่นได้ไงวะ”

“ปากไม่ดี!|||||||||*|| ไอ้ห่าลูก มึงหยุดพูดเลยดีกว่าเดี๋ยวเลขกูเคลื่อนหมดสัด”  มันด่าผมแล้วก็บ่นกระง้องกระแง้ง
ทำหน้างอๆงอนผมนะ ค้อนปะหลับปะเหลือกน่าเตะข้อพับแม่งให้ขาอ่อนด๊อบแด๊บ เอาให้หน้าฟาดกับพื้น ดั้งหัก
ปากแหว่ง ฟันหล๋อ เหงือกอักเสบ จมูกบาน คิ้วถลอก ข้อศอกเป็นแผล หัวปูด หน้าบวม กรามเบี้ยว ตาเหล่ เอ๊อะ...
พอก่อนดีกว่า แรงเตะผมไม่น่าจะทำให้มันพิการได้ขนาดนั้น

.........................................

.....................

และแล้วก็มาถึงเวลาหวยแดก เอ๊ย! หวยออก ไอ้เดย์เก็บของอย่างไวแล้ววิ่งแจ้นมารอผมที่ห้อง ทำหน้าเครียด
เอาจริงเอาจังยิ่งกว่าสอบไฟนอล ไอ้มาร์คไอ้น็อตวิ่งตามมาเตะตูดมันถึงห้องที่ผมอยู่แล้วพวกมันก็วิ่งหนีไอ้เดย์ไป
หลังจากชวนไอ้เดย์ไปกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดใกล้ๆโรงเรียนแล้วมันไม่ไป มันบอกว่ามีนัดกินข้าวบ้านจ๋าไว้(แม่ผมเอง)

นอกจากมันไม่ไปแล้วยังไม่ยอมให้ผมไปกับใครด้วย กักตัวผมไว้ครับ พวกเพื่อนๆเลยแยกกันไป
ไอ้เดย์จะให้ผมไปซื้อของที่โลตัสใกล้ๆบ้านเป็นเพื่อนมัน...
ผมนี่งงฉิบหาย เอ๊ะมันมีนัดกินข้าวกับแม่ผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“อ๋อ กูสัญญากับแม่มึงไว้ว่าจะซื้อปูไปให้แม่มึงทำปูผัดผงกะหรี่ให้กิน ถ้ากูถูกหวยงวดนี้นะ” 
ไอ้เดย์มันชอบกะหรี่ เอ่อหมายถึงพวกของทะเลผัดผงกะหรี่น่ะครับ

“แล้วมึงแน่ใจได้ไงวะว่าจะถูก  กูก็อยากไปกินเตี๋ยวเป็ดอ่ะ!”  ผมยังนั่งเป็นเพื่อนเชี่ยเดย์เขาลุ้นหวยอยู่ในห้องเรียน
กำลังหิวข้าวเลย โดนไอ้บ้านี่เกี่ยวแขนไว้ให้นั่งข้างกัน มันฟังหวยออนไลน์อย่างกับลุ้นผลสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เดย์ลุ้นตื่นเต้นแทบฉี่ราด แล้วผลออกมาไม่น่าเชื่อเลยนะครับ

“เฮ้ย!!!//// ไอ่เชี่ยยยยยย!!!!!!! กูโดนสามตัวตรงเว้ยลูกคิด! อ๊าคคคค5555555555 เย่ๆๆๆๆ ไชโย!!!วู้~~~!!!!!!!”

งวดนี้เชี่ยเดย์ถูกหวยจริงๆ!!! ผมเห็นมันดีใจสุดๆกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้อง แม่งกระโดดมาหอมแก้มผมด้วย
ดีนะที่พวกทำเวรอยู่มันรีบทำลวกๆแล้วกลับกันไปหมดแล้ว  คุณดิลวิลไชโยโห่ร้องไปก็เขย่าตัวผมหัวสั่นหัวคลอน
ผมไม่เล่นหวยก็ดีใจกับมันด้วย  ดีใจเว่อร์~~~ก็น่าอยู่หรอกได้เงินสามหมื่นกว่าเห็นจะได้

“เฮ้ยเดย์ถูกจริงด้วยมึง..... ยายให้มึงจริงเหรอวะ”  นึกถึงรูปคุณยายที่บ้านร้างแล้วผมขนลุกเลย
ไอ้เดย์ได้ยินที่ผมถาม มันทำตาโตเท่าไข่ห่านเล่าให้ผมฟังอย่างตื่นเต้น

“มึงรู้มั้ยไอ้ลูก..กูอ่ะฝัน กูฝันถึงบ้านหลังนั้นอีกเมื่อสามวันก่อนนี่ล่ะ! กูฝันว่าเดินผ่านหน้าบ้านนั้นเว้ย
แมวยายแม่งวิ่งผ่านหน้ากู! เชี่ยในฝันบ้านนั้นโคตรน่ากลัวสัดๆ กูยกมือไหว้แล้วบอกจะทำบุญไปให้....
แต่ยายต้องช่วยให้กูถูกหวยนะ เดี๋ยวกูส่งอาหารแมวให้ด้วย เชี่ยแล้วกูก็วิ่งหนี...อืมม จำไม่ค่อยได้แล้ว
เหมือนจะวิ่งไปหามึงที่บ้านมั้ง...มึงกอดปลอบกูก็เลยได้ปี้กันนิดหน่อยประมาณเนี๊ยะ..”

“ไอ้ฟายยยยยยยยยย!/////*// ไอ่เลว! มึงเอากูไปฝันส้นตีนไรเนี่ยไอ้คนลามกไอ่สัดไอ้ๆๆๆๆ” 
ด่ามันเป็นชุดก็ไม่มีสำนึกหรอกครับคนอย่างมัน นั่งยิ้มหวานใส่ผม หัวเราะเป็นระยะๆ อารมณ์ดีจัดคล้ายคนบ้า
ไอ้เกรียนบ้ามันสัญญาจะให้อาหารแมวยายซะด้วย ผมเลยเตือนมันให้รีบทำบุญซะ มันบอกพรุ่งนี้เช้าจะใส่บาตรเลย

ไอ้หมาขี้อวดมันส่งข้อความไปบอกทุกคน ทันทีที่รู้เรื่องเพื่อนๆที่ไปขอหวยด้วยกันต่างบ่นด่ามันให้รึ่มร่ำๆ
โทรศัพท์ไอ้เดย์ร้อนฉ่าเลยครับ55 เพราะวันนั้นมันเป็นคนเดียวที่ได้ดูเลข แล้วมันปิดเงียบไม่ยอมบอกใคร
ว่ามันได้เลขมาซะด้วย (มันบอกแค่ผมคนเดียว) ไหนจะเรื่องฝันอีก มันก็อ้างว่าเดี๋ยวเลขจะเคลื่อนถ้าคนรู้เยอะ55
 
ลงเอยคุณดิลวินต้องปิดปากเพื่อนๆที่จิกด่ามันทั้งฝูง ด้วยการสัญญาว่าจะสั่งพิซซ่ามาเลี้ยงทุกคนพรุ่งนี้
แถมคืนพรุ่งนี้ก็จะพาไปเที่ยวงานวัดใกล้ๆบ้านพวกเราครับ แน่นอนว่าไอ้เดย์เลี้ยงทุกอย่าง


********************************

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 06-07-2015 03:18:13

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 24 ของอร่อย... /2   






................................

...........


หลังจากไปซื้อปู กับอาหารแมวที่ห้างกับไอ้เดย์ พวกเราก็แบกของกลับมาที่บ้านผม แม่จ๋าดีใจกับไอ้เดย์ใหญ่
ชมว่าน่ารักจริงๆแล้วอุ้มถุงปูหายเข้าครัวไป จนกระทั่งพวกเราที่นั่งเล่นมือถือรอไปเฝ้าร้านให้แม่ไปด้วย
ได้กลิ่นหอมๆลอยมาเตะจมูก ไอ้เดย์รีบเดินเข้าครัวไปดูเลยครับ สงสัยไปอ้อนขอชิมก่อนอ่ะดิ

ตรื้ดดดดๆๆ
อุ้ย! ตาโตเลยไอ้ไลค์โทรมา ผมรีบรับรีบคุยเสียงเบาเอามือป้องปาก  “ฮัลโหล!”
“ฮัลโหลครับ ลูกคิดวันนี้รับเร็วจัง คิดถึงเราอยู่ใช่มั้ย”
“คิดห่าไรล่ะ! โทรมาทำไมเนี่ย! ถ้าไม่มีอะไรกูวางแล้วนะ ไม่ต้องโทรมาแล้วนะไลค์”  พูดไปตาผมก็คอยมอง
ไปทางหลังบ้าน กลัวไอ้บ้าเดย์เดินออกมาเห็นเดี๋ยวมันสงสัย ผมโกหกไม่เก่งแต่ก็ไม่อยากบอกมัน มันขี้โมโห

“เดี๋ยวเราไปหาที่บ้านนะ”
“อึก!.......ฮึ่ม! ไม่ต้องมา มาทำไมวะ!”
“อยากเอาของไปให้นี่”
“ของอะไรไม่เอา เคยบอกแล้วไงไม่ต้องเอาอะไรมาให้”
“โธ่ยังไม่ทันเห็นเลย เดี๋ยวเราไปหานะ รอนะครับ”
“ไม่ได้นะ!” 
“แต่เราตั้งใจอยากให้ลูกคิดนะ”
“อะไร?”
“ช็อคโกแล็ตจากออสเตรเลีย.. น้าเราไปเที่ยวมา เราฝากน้าเอามาให้ มันอร่อยมากเลยนะ ตอนนี้เราก็กินอยู่
แค่ช็อคโกแล็ตเองรับไว้เถอะนะ นะครับลูกคิด”   ออดอ้อนกูอีกแล้ว ...เฮ้อ เสียงมันน่าสงสารนะ

“เอ้อๆๆ ก็ได้ๆ แต่ไว้มืดๆก่อนค่อยมานะ ห้ามขับรถมาจอดหน้าบ้านด้วยเข้าใจมั้ย ไปจอดห่างๆ
โทรมาบอกเดี๋ยวออกไปหาเอง รู้เรื่องนะ”
เสียงไอ้ไลค์บอกเข้าใจอย่างร่าเริงผิดกับเมื่อกี้หน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า แล้วรีบวางสายไปก่อนที่ผมจะด่ามัน
นี่มึงเล่นละครหลอกกูใช่มั้ย!!-*-

ทำยังไงได้ล่ะครับ ผมใจร้ายกับคนที่มันทำดีกับผมไม่ลงจริงๆ แบบว่า....เอ่อ...ช็อคโกแล็ตออสเตรเลีย
ยอมรับตามตรง คือ............อยากลองกินอ่ะ T T   ถึงแม้ว่าไอ้คุณดิลวิลมันจะยังสิงสถิตอยู่ ณ บ้านผม
แต่มันคงคิดไม่ถึงหรอกน่า ว่าคนอย่างธีทัตจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช็อคโกแล็ต เหอๆๆๆๆๆๆ
..........................
...............
.......

“โห! จ๋าทำอร่อยสุดยอดไปเลยครับ55555//////”  ไอ้เดย์ชมแล้วชมอีกว่าปูผัดผงกะหรี่ที่จ๋าทำอร่อยจนจะเหาะได้
แม่ผมถ้าไม่ติดที่พุงกลมๆป่านนี้ลอยติดเพดานบ้านแล้ว ผมเบะปากหมั่นไส้มัน แม่ผมเอาใจมันบอกให้กินเยอะๆ
เห็นแม่แกะปูให้มันด้วยผมก็โวยวาย “โหยยยยย แกะให้ลูกมั่งดิ”  แล้วจ๋าก็เอาปูให้ผมบ้างแต่..
“นี่มันมีแต่เปลือกนะจ๋า!||||||||”   ไอ้เดย์หัวเราะเยาะผม ผมเลยเอาเปลือกนั่นแหละยัดใส่ปากมัน
มันสะดุ้งร้อง “โอ๊ะโอ๊ย!|||||*|| ซี๊ดดดดสสส บาดปากกูอ่ะ”
“เฮ้ย! จริงดิ ไหนดู!”  ผมตกใจจับปากมันดู เลือดออกจริงด้วย แม่จ๋าด่าผมว่าเล่นไม่รู้เรื่อง
ไอ้เดย์ทำหน้าเจ็บปวด ผมนี่หน้าจ๋อยสนิทเลย  “ขอโทษ... เจ็บมากมั้ยเดย์”

“อื้อ... ไม่เป็นไรหรอกไม่ลึก แต่แสบๆอ่ะ”  ไอ้เดย์คลำแผลแล้วไปบ้วนปากก่อนกลับมานั่งข้างผมเหมือนเดิม
เดย์เห็นผมก้มหน้าเขี่ยข้าวแล้วเหล่มองหน้ามัน มันก็ยิ้มมุมปากให้ผมนิดๆ ขยิบตาข้างนึงกระซิบข้างหูผม
ไม่ให้แม่จ๋าได้ยิน “กลัวเป็นบาดทะยักว่ะ เดี๋ยวขึ้นห้องไปเลียแผลให้กูด้วยนะ”  พูดเสร็จก็แอบจับมือผมไป
บีบเบาๆใต้โต๊ะ เล่นเอาผมเขินแม่งงงงงง!/////*// ก้มหน้าก้มตาแทะปูต่อไม่กล้ามองหน้ามันเลย

ตรื้ดดดดดๆๆ

โอ๊ะ! ช็อคโกแล็ต! เอ๊ยไอ้ไลค์โทรมาแล้ว! รีบกดรับสายอย่างไวเลยครับเขยิบห่างไอ้เดย์เล็กน้อย
“ลูกคิดครับ เราจอดรถอยู่ฝั่งตรงข้ามนะ เลยบ้านลูกคิดไปนิดหน่อย”

ผมเหล่มองไอ้เดย์ไปพูดกับไอ้ไลค์ไป  “อื้อ! ไม่ใช่ครับไม่ได้ขายทุเรียน! ที่นี่ไม่มีชะนีครับ หมอนเงินหมอนทอง
ก้านยาวเป็นวาอะไรก็ไม่มีครับ! คุณต้องเลยไปอีกนะครับ! เข้าใจนะครับ! ไกลพอสมควรแหละครับ!!”

ไอ้เดย์กับแม่จ๋ามองหน้าผมกันใหญ่ แล้วก็พากันขำ ไอ้ไลค์แม่งก็ขำผมก๊าก หวังว่ามันคงรู้เรื่องนะ
ที่ผมบอกให้เลื่อนรถไปไกลบ้านอีกหน่อย ผมรีบวางสายแล้วทำฟอร์มบ่นคนโทรมาสั่งทุเรียนอะไรไม่รู้
แล้วเขาก็ถามทาง ผมบ่นว่ารำคาญก่อนจะทำทีเป็นนึกขึ้นได้ว่าต้องเติมเงินมือถือ

“เอ้า กินให้หมดก่อนค่อยไปก็ได้ลูก เซเว่นมันไม่ปิดหนีไปไหนซะหน่อยนี่”  จ๋าบ่นที่ผมบอกจะไปเซเว่นตอนนี้
“กินข้าวก่อน เดี๋ยวเดย์ไปส่ง”  ไอ้เดย์พูดคว้าจับมือผม ผมรีบสะบัดออกแบบตกใจ
“ไม่ต้องอ่ะ||||||| ไปเองเดี๋ยวมานะ!”  เชี่ยเดย์ค้อนใส่ผมเลยครับ  “ทำไมต้องรีบไปตอนนี้?”

“เดี๋ยวลืมมมมม ไม่มีอะไรหรอก”
“.......งั้นเอารถไปปะ”   มันโยนกุญแจมอเตอร์ไซค์ให้ผมด้วย ผมสะดุ้งรับแล้วรีบแจ้นออกจากบ้านเลยครับ
ขี่รถไอ้เดย์ไปหาช็อคโกแล็ต เอ๊ยไอ้ไลค์ที่ซุ่มรออยู่ในรถห่างจากบ้านไปหลายเมตร รถมันสวยสุดๆผมจำได้
แถมยังมีหน้ามันยื่นออกมาจากหน้าต่างรถ คอยมองหาผมอยู่ เห็นแต่ไกล ไลค์มันก็รีบโบกมือให้ ยิ้มหน้าบาน

“ไหนอ่ะหนม!?”   เจอหน้ามันผมก็ทวง กะว่ารีบเอาของรีบไป
ไลค์นั่งยิ้มอยู่ในรถที่ลดกระจกลงหมด มองหน้าผมอยู่ได้ไม่ยอมส่งขนมมาสักที จนผมต้องทวงซ้ำ
“ไหนอ่ะ! หลอกให้ออกมาป่าววะนี่-*- ”
“555///// เดี๋ยวซี่ ดุจัง.. ขอเรามองหน้าลูกคิดนานๆหน่อยไม่ได้เหรอ”     จีบกูอีก! ตามึงนี่ใส่น้ำตาลกี่โลวะเชื่อมเชียว
“ไลค์! กูมาเอาขนม ถ้ามึงไม่ให้ กูกลับนะ”   ขู่ๆๆ ฟ่อๆๆ
“โธ่เดี๋ยวซี่ อยู่คุยกันก่อนนะ 555เรื่องทุเรียนก็ได้55”
“ไปล่ะ!”  มันล้อผมอ่ะ////*// ผมทำท่าโมโหมัน จะเลี้ยวรถที่ติดเครื่องรอกลับไป มันเลยรีบเรียกผมใหญ่
ยื่นกล่องช็อคโกแล็ตกล่องเบ้อเร้อให้เลย  “หูย! กล่องใหญ่ขนาดนี้เอากลับไปไงวะเนี่ย|||||||||” 
เป็นเรื่องเลยนึกว่าอันเล็กๆ ที่ไหนได้ใหญ่กว่ากล่องคุกกี้อาร์เซนอลซะอีก

“ไม่เอาเหรอครับ”
“เอาดิ! ให้แล้วห้ามทวงคืนนะเว้ย”
“ไม่เอาคืนหรอก จะให้อะไรอีกอย่างด้วย” 
แล้วไลค์มันก็เปิดประตูรถออกมา จับหน้าผมที่ยังคร่อมมอเตอร์ไซค์ติดเครื่องอยู่ให้แหงนขึ้น
รับจูบเบาๆที่ปากหนึ่งที!!!

มันไวมาก ผมตกใจเอามือที่จับแฮนด์รถมาผลักมันออกแต่ก็ไม่ได้แรงนัก เพราะมืออีกข้างถือกล่องช็อคโกแล็ต
ขาก็ต้องคอยยันพื้นประคองรถไว้ไม่ให้ล้ม ถ้าผมผลักมันแรงเดี๋ยวรถจะล้มซะก่อน ไอ้ไลค์หัวเราะชอบใจใหญ่
ผมเลยด่ามัน  “ทำอย่างนี้ได้ไงวะ!”  เอามือถูปากตัวเองรู้สึกเสียหน้ายังไงก็ไม่รู้สิครับ

“ขอโทษษษษ ลูกคิดอย่าโกรธเราเลยนะ ก็เราชอบลูกคิดนี่”
“แต่กูไม่ได้ชอบมึงนี่”
“แล้วทำไมออกมาหาเรา”
“ก็!...ก็กูอยากกินช็อคโกแล็ตอ่ะ!”    เหมือนประกาศตัวว่าเป็นคนขี้ตะกละเลยแฮะ||||||||
“กินช็อคโกแล็ตของคนที่ไม่ชอบลงด้วยเหรอ”
“อึก..........ขนมมันไม่ได้มีความผิดเว้ย! แต่เมื่อกี้มึงอ่ะผิด! ห้ามทำแบบนี้อีกนะ!”
ผมตะคอกไลค์ มันยืนก้มหน้าเศร้าเลยครับ ผมก็เลยพูด
“ไลค์...มึงก็ดูดี คงมีคนชอบมึงเยอะ อย่ารอกูเลย อย่างมากกูก็ให้มึงได้แค่เพื่อนแหละ”
ไอ้ไลค์รีบเงยหน้ามายิ้มรับหน้าบานทำเอาผมงง

“ดีใจจัง! นี่เราเลื่อนขั้นมาเป็นเพื่อนลูกคิดได้แล้วเหรอ! แล้วเมื่อไหร่จะได้เป็นมากกว่าเพื่อนล่ะ!”
“เฮ้ย! ที่กูพูดนี่มึงไม่ได้สำนึกเลยใช่มั้ยเชี่ย!”     อ๊าคคคค ปวดหัวว๊าคคคคคคค -*-
“เรื่องจูบเหรอ เข้าใจแล้วสัญญาครับ คราวหน้าจะขอก่อนนะ 55////”
“ฮึ่ม!////*// ขอก็ไม่ให้เว้ยไอ้บ้า!”  ผมฮึดฮัดขัดใจน่าดู ไลค์มันเอาแต่ยิ้มแล้วบ๊ายบายผมก่อนขับรถกลับไป
มันกลัวผมจะด่ามันอีกน่ะสิถึงได้รีบหนี ไอ้กะล่อนเอ๊ย! คิดว่าเป็นคนสุภาพเรียบร้อย ที่ไหนได้มือไวปากไวชะมัด

แล้วผมก็ก้มมองช็อคโกแล็ตที่กอดอยู่กับอกตัวเอง... เอาไงดีล่ะ ใหญ่ขนาดนี้ซุกยังไงไม่ให้ไอ้เดย์เห็นนะ

...........
.................... พอกลับเข้าบ้าน ผมออกไปแป๊บเดียวเดย์กับแม่จ๋าเลยยังนั่งกินข้าวรอผมอยู่
เรื่องของเรื่องคือบ้านผมโต๊ะที่นั่งกินข้าวกันจะสามารถมองเห็นไปถึงหน้าบ้านได้ แม้ว่าจะอยู่ในครัวครับ
เพราะไม่ได้มีประตูปิดห้องครัว ผมต้องแอบเอากล่องช็อคโกแล็ตบิ๊กเบ้มยัดไว้ในเสื้อครึ่งกางเกงครึ่งด้านหลัง
ตอนที่เดินเข้าบ้านก็เดินหลบๆไปแถวตู้แช่น้ำขวด ทำเป็นหยิบโค้กมาเปิดกิน แล้วรีบยัดช็อคโกแล็ตไว้แถวนั้น

จากนั้นผมก็กลับมานั่งกินปูอย่างเอร็ดอร่อย วันนี้โชคดีจริงได้กินแต่ของแพงเว้ย คึคึคึ ลาภปาก
แต่พอนึกถึงที่โดนไอ้ไลค์มันขโมยจูบเอาแล้วก็ฉุนขึ้นมา ฮึ่ม! ต่อไปผมต้องระวังตัวมากกว่านี้แล้วสิ
ร้ายนักไอ้เวรนั่น -*-  ไว้ใจไม่ได้เลย

“เป็นอะไรเมื่อกี้ยังยิ้ม ตอนนี้หน้าบูดอีก บ้าแล้วมึง”
ไอ้เดย์มองหน้าผมแล้วส่ายหน้าระอา ผมเลยตีแขนมันให้สะดุ้งร้องเจ็บๆๆ เล่นใหญ่ตลอดแหละมันน่ะ
 “ต้องรักษาเค้าด้วย...”  ไอ้บ้านี่พูดแล้วทำปากจู๋ใส่กูครับ!/////*// ผมถลึงตาดุมันก่อนหันไปมองแม่
จ๋าลุกเอาจานไปเก็บเลยหันหลังให้ แหม่รู้จังหวะดีเหลือเกินนะไอ้คุณดิลวิล


พอกินข้าวอิ่มกันแล้วไอ้เดย์ก็ขึ้นไปนอนอืดบนเตียงผมครับ...
ผมถีบมันไล่มันลงจากเตียง ไล่ให้มันกลับไปนอนบ้านมันก็ไม่ยอมลุก  “เดย์เดี๋ยวมึงก็มาหลับ กลับบ้านไป”
“ชอบไล่ว่ะ”
“ไม่ต้องมาเนียนนอนบ้านกูเลย”
“พรุ่งนี้อยากใส่บาตรกับมึงอ่ะ นะนะนะนะนะนะ~”   ผมเหลือกตาขึ้นมองบน ว่าแล้วมันต้องมาไม้นี้
“กูขี้เกียจตื่นแต่เช้านี่ มึงใส่คนเดียวเถอะเดย์”
“ไม่เอา เราต้องใส่ด้วยกันดิ เกิดชาติหน้าจะได้อยู่ด้วยกันอีก คึคึคึ////”
“เห๊อะ! ไม่ต้องมาอ้อนเลย”   ผมนั่งกอดอกอยู่ข้างๆ มันก็ทำเลื้อยมานอนหนุนตักผมเฉย

ผมก้มมองหน้าหล่อใสของไอ้เพื่อนตัวดีที่คิดทะลึ่งกับผมอยู่เรื่อย... มันก็มองตาผมนะจนผมต้องหลบตามัน
“เดย์....มึงมีคนที่ชอบมั้ย”  ผมถามมันแบบไม่มองหน้า ไอ้เดย์ยังนอนตักผมอยู่ แต่มันหันหน้าเข้าซุกพุงผม
มันกอดเอวแล้วหอมเน้นๆก่อนตอบให้ผมใจสั่นว่า  “มีดิ...”  แล้วแม่งก็เอาหน้ามาซุกที่เป้าผม

“อย่า!////*// พูดกันให้รู้เรื่องก่อนดิเว้ย เอ๊ะ ออกไปนะเดย์ อย่าทำแบบนี้ดิวะ! อื้ออ~~~อ๊ะ” 
ผมนั่งตัวสั่นนิดๆ โดนไอ้วายร้ายมันกระตุ้นอารมณ์ด้วยปาก กางเกงในผมชุ่มน้ำลายมันไปหมดผมแทบคลั่ง
ไอ้เดย์ไล่ลิ้นชิมส่วนนั้นอย่างเอร็จอร่อยแล้วมันก็ไล่จูบขึ้นมาตามตัวผม กดให้ผมนอนลงไปบนที่นอน
ตัวผมน่ะอ่อนระทวยอย่าให้พูด

“เดย์อย่า~”  ไอ้เดย์ไม่ฟังผมเลยปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมแล้วไล่เลียวนไล่จูบดูดเนื้อไปทั่วเนินอก ผมก็ครางสิ
ยิ่งตอนที่มันดูดนมด้วยแล้วตัวผมบิดเร้าไปมา ต้องกำผ้าปูที่นอนอย่างกับนางเอกหนังเอวี อายฉิบหาย
เดย์แทรกตัวเข้ามาที่กลางหว่างขาผม มันเขยิบขยับให้ตรงนั้นของเราโดนสีกันไปมา แข็งทั้งคู่แล้วครับเสียวสุดๆ
แข่งกันตื่นตัวลุกสู้กันใหญ่  “ซี๊ดดดดดด”  ทั้งมันทั้งผมก็ครางแหละครับแต่พยายามกลั้นอยู่ในคอ

แล้วตอนนั้นเองเสียงเคาะห้องก็ทำผมกับไอ้เดย์สะดุ้งเฮือก!!
“ลูก!”   
เสียงแม่จ๋าครับ ตะโกนเรียกจากหน้าห้องผม ปกติแม่จะใช้โทรหาเอานี่นา วันนี้เดินมาเรียกทำไมนะ
ก่อนขึ้นมายังเห็นนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง

ผมจะลงจากเตียงไปเปิดประตูไอ้เดย์ยังมีรั้งคอผมไปจูบ  “อื้มมม////*//”
ผมดันมันออกแล้วใช้สายตาดุมัน  “มึงไม่รู้จักเจ็บปากบ้างรึไงเดย์”  มันก็แลบลิ้นเลียปากกระซิบบอกเบาๆ 
“ปากเจ็บนิดๆว่ะ แต่ไม่เจ็บลิ้น เดี๋ยวมาต่อกันนะ”  ไอ้หื่นนี่แม่อยู่หน้าห้องแท้ๆยังจะมาเล่นอีก ผมผลักหน้ามัน
ไอ้เดย์หัวเราะเบาๆแล้วนั่งที่เตียงมองผมลุกไปเปิดประตูให้แม่จ๋า
 
“อะไรจ๋า?”   เปิดประตูมาผมก็รีบถามจะได้รีบไปต่อ เอ๊ย! ไม่ใช่ๆจะได้หายสงสัยน่ะ ผมแง้มประตูคุยกับแม่เอาครับ
ไม่กล้าเปิดหมด เดี๋ยวแม่จะรู้ว่าลูกคิดน้อยของผมมันสู้คนอยู่  แต่พอผมเห็นของในมือแม่เท่านั้น ผมก็ตกใจตาโตเลย

“กล่องขนมอะไรไม่รู้ไม่เห็นมีภาษาไทย ทำไมมันมาอยู่ในตู้น้ำขวดล่ะ!? หน้าตาในรูปนี่ใช่ช็อคโกแล็ตมั้ย
บ้านเราไม่ได้ขายนี่ ลูกคิด!? ” 

แม่จ๋าดันเห็นอี๊ก!!!|||||||| ผมว่าจะรอไอ้เดย์กลับบ้านแล้วค่อยไปเก็บซะหน่อย
เหล่มองไอ้เดย์อัตโนมติเลยครับ มันก็ทำหน้าสงสัย แม่ผมก็ถามต่อ
“ของลูกเหรอ ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมแม่ไม่เห็น?”
“อึก..........เอ่อ...คือ.......อื้อ ของลูกเองแหละจ๋า จ๋าอยากกินมั้ย”
“ไม่เอาหรอก แม่ไม่ชอบกิน เอาไปเก็บซะไป เอาไปแช่ตู้ไว้เดี๋ยวคนนึกว่าของขาย”


แล้วแม่ก็ไปครับ.... ทิ้งภาระอันใหญ่หลวงไว้ให้ผม T T
ไอ้เดย์จ้องกล่องช็อคโกแล็ตในมือผมเขม็งเลย







tsktonight…

 ***เพราะวันอาทิตย์นอนทั้งวัน แล้วก็นอนดึกอีกแล้วเราเพราะดันไม่ง่วง
ช่วงนี้วิไม่ค่อยสบายนิดหน่อยค่ะ ก็ยังคิดถึงแฟนๆเด้อ^^ ขอบคุณทุกกำลังใจค่า

เห็นมีคนถามเรื่องอิมเมจมาเลยเอามาลงให้นะจ๊ะ

นาย ธีทัต (ที-ทัด)หรือ ลูกคิด – สูง 175 ซม. / นน. 59 กก. (ห้อง 9 ศิลป์-ภาษา)
ผิวขาวเหลือง หน้าเด็ก เวลายิ้มเห็นฟันกระต่ายกับเขี้ยวเล็กๆข้างซ้าย ชอบของฟรี    ไม่ชอบออกกำลังกาย
หรือทำงานที่ใช้แรงพูดง่ายๆคือขี้เกียจ  ชอบนอน ใจอ่อนง่าย โกรธง่ายหายเร็ว ขี้อายแต่ก็แอบหื่นเหมือนกัน555
- ถ้าให้อิมเมจลูกคิดนี่ก็ประมาณว่าเป็นคนหน้าเด็ก และเป็นเด็กผู้ชายที่ยิ้มได้น่ารักมากมีฟันกระต่ายมีเขี้ยว
เหมือนดาราญี่ปุ่นที่ชื่อ Chinen Yuri  ประมาณนี้ค่ะ555^^ ลูกคิดมักจะมีคนเข้ามาจีบก่อนเสมอเพราะรอยยิ้มนี่แหละ



Alone Alone ///  ตอนนี้ก็ไม่มีนู๋ดุ๊กดิ๊กโผล่มา55 แต่ตอนหน้ามีแน่นอนจ้ะ อยากให้คู่พระนายตื้ดๆกัน...ส่งเข้าผับ..55
ziqh.leo /// นี่ก็เชียร์ต้าร์กับซีน55 เป็นกำลังใจให้นู๋ลูกคิดด้วยนะจ๊ะ ทิ้งไว้ให้ลุ้นตัวเกร็ง คึคึ
Disthaporn /// พออัพให้แล้วในระหว่างที่แต่งต่อวิก็ลุ้นว่าจะมีใครมาหามั้ย55 ดีใจจังที่บอกว่ามารอทุกวันเลย
vivisama /// คนอ่านก็น่ารักค่า ดีใจที่ชอบอ่ะ ต้าร์ซีนนี่เค้าเป็นขวัญใจสาววายที่โรงเรียนเชียวนะ555
meuy /// ขอบคุณเดย์ค่า มันยังหื่นอีกเยอะ555 เม้าท์ไปแล้วอายตัวเอง55 อดใจรอนะจ๊ะวิจะค่อยกระดึบๆไป
Misakiiz /// เรื่องอิมเมจตอบให้แล้วนะจ๊ะ ดีใจมากเลยที่ชอบเรื่องนี้ ขอให้รักกันนานๆนะคะช้าก็รอเค้าน๊า
thanapon25 /// ขอบคุณมากค่า ได้กำลังใจดีจริงๆ แวะมาหาวิอีกน้า (โบกผ้าสีแดงหย่อยๆ)


 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 06-07-2015 08:34:37

เม้นก่อนนนน อยากเป็นเม้นเเรก :hao7:
เเก้ไข
อ่านจบเเล้วว คือเดย์มึงหื่นไปป่ะ ตลอดอ่ะตลอด ชอบที่ลูกคิดสนใจเเค่เดย์ไม่หวั่นไหวไปกับไลค์
ฝากคนเขียนไปบอกไลค์ทีนะ สู้ชายเดย์ไม่ได้หร๊อก เดย์มันหยอดมานานเเล้ว ฝังลึกไปในใจลูกคิดอ่ะ555555
รอตอนต่อไปนะคะ ปล.ตัดจบงีได้งายยยย อ้อ เห็นว่าป่วย หายไวๆนะคะ นอนเยอะๆ หายชัว :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 06-07-2015 09:10:20

ตื๊ดบนเตียงหรือริมระเบียงได้ไหมคะ อยากให้เดย์ขอลูกคิดเป็นแฟนสักที

คิดถึงดุ๊กดิ๊กตัวน้อยๆ //อิๆ

คนเขียนอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 06-07-2015 10:29:29

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 07-07-2015 15:46:45

อืมม์ ชักเริ่มหมั่นไส้เดย์อ่ะ ทำได้ตั้งหลายอย่างแต่ไม่ยอมขอลูกคิดเป็นแฟน
คงต้องมีฉากไลค์มากระตุ้นต่อมเดย์ก่อนมั้งเนี่ย ถึงจะลงมือได้
ลูกคิดก็ไม่น่ายอมเดย์มันมากเลยอ่ะ เคยตัว โมโหแทนเลยเนี่ย ชิ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 09-07-2015 21:44:50

เมื่อไหร่เดย์จะขอลูกคิดเป็นแฟนนนนน :ling1: :ling1:

แหม่ หื่นกันทั้งคู่เลยน้าาา   :hao7: :hao7:

ตอนหน้า ลูกคิดเสร็จเดย์แน่  หุหุ  :hao6: :hao6:

ปล.คนเขียนหายไวๆน้า  รักษาสุขภาพด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 10-07-2015 15:15:44

เดย์นี่เกรียนสุดๆ ฮ่าๆ

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะรอติดตามน้าา   :katai5: :hao7: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 16-07-2015 22:33:06

เข้ามารอ ><   :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 24 ของอร่อย...(6/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: สิบโท ที่ 17-07-2015 08:37:56

รออยู่นะคะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-07-2015 17:51:49

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 25  ไปเที่ยวงานวัด... /1   







เห็นไอ้เดย์มันจ้องกล่องช็อคโกแล็ตในมือผมเขม็งขนาดนี้ เล่นเอาผมก้าวขาแทบไม่ออก T T

อย่างแรกที่ผมนึกออกคือ ดึงมือข้างที่ถือกล่องขนมไปซุกด้านหลังแล้ว... ฉีกยิ้ม 
จากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนตัวไปด้านข้างด้วยการสไลด์เท้าไปทางขวาหามุมโต๊ะข้างเตียง หย่อนกล่องช็อคโกแล็ต
วางไว้บนโต๊ะแบบไม่รู้ไม่ชี้ กะว่าเดินตัวเปล่าไปหามัน ก็ใครมันจะไปกล้าถือเข้าหาให้มันเห็นใกล้ๆ
ขืนรู้ว่าของนอก งานนี้ผมโดนซักอาน ถ้ารู้เรื่องไอ้ไลค์ ผมกลัวมันจะจรเข้ฟาดหางใส่ผมอ๊า||||||

“เฮ้ย! หมายความว่าไงวะ มึงไม่ต้องมาเนียนเลยนะลูกคิด! ไม่ต้องเอาไปซ่อนกูเลย เอามานี่เลย!!”
เสียงไอ้เดย์ดักทางผมแรงซะหน้าแทบหงาย ผมสะดุ้งเฮือกยิ้มเจือนเลย กลืนน้ำลายหนืดลงคอ แล้วทำใจดีสู้เสือ
พูดกับไอ้โจรป่าเมายาบ้าด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจในความปลอดภัยของชีวิตตัวเอง “โด่~ ม..ไม่เห็นต้องเสียงดังก็ได้นิ
กูตกใจหมด..ทำไมเหรอ มึงอยากกินเหรอเดย์ แหะๆ ก็....ก็แค่ช็อคโกแล็ตน่ะ..”

“ก็เออดิ ได้ยินที่จ๋าพูดแล้ว เอามาแบ่งกูกินเลยสัด ขี้งกนะมึง”
………. อ้าว....... จริงหรือนี่!!! ยิ้มกว้างเลยครับผม ขอบคุณคุณดิลวิลมากนะครับที่ห่วงแดกอย่างเดียว

“ แอบไปซื้อมาตอนไปเซเว่นใช่มั้ย!? ของยี่ห้ออะไรวะ เอามาดูดิ๊เดี๋ยวพรุ่งนี้กูซื้อมาให้มึงใหม่ก็ได้”

จะไปซื้อมาแทนได้ไงเล๊า~~ เฮ้อ เซเว่นมันมีขายที่หน๊าย~~
“เฮ้ย! เปล่าๆ กู......(นึกๆๆๆๆคิดๆๆๆๆๆๆๆ)  เอ้อ! กูไปซื้อมาจากตลาดนัดเมื่อวานนี้! กูกลัวมันละลาย
อากาศมันร้อน กูเลยแอบเอาไปแช่ในตู้แช่น้ำขวดจ๋าเว้ย”

ไอ้เดย์นอนคว่ำท้าวศอกบนเตียง มองผมที่พูดพลางแกะกล่องขนมห่างๆมัน ผมหยิบช็อคโกแล็ตห่อเล็กๆ
ที่มีมากมายหลายสีสันข้างในกล่องนั้นไปให้มันหนึ่งชิ้นแล้วทิ้งกล่องที่เหลือไว้บนโต๊ะ
คือไม่อยากให้เดย์สนใจกล่องน่ะครับ ขืนมันเห็นว่าเมดอินมาจากที่ไหนผมแย่แน่

คงต้องใช้มารยาพันแปดร้อยล้านเล่มเกวียนของลูกผู้ชายกันซะหน่อย ผมคิดว่าจะแกะช็อคโกแล็ต
แล้วป้อนใส่ปากมัน ทีนี้แม่งก็จะฟิน ลืมสืบสาวหาที่มาของไอ้ช็อคโกแล็ตบ้านี่ไปเองแหละครับ
ผมรีบแกะเปลือกแล้วขยำทิ้งไปให้ห่างมือเดย์ ก่อนจะจับช็อคโกแล็ตยื่นไปให้ใกล้ปากมัน

“หึหึหึ//// ป้อนดีๆหน่อยดิ”   แม่งมารวบตัวผมคว้าเอวผมไว้แน่นเชียว กูเสียวนะเนี่ยยยยย
“อึก///  มันไม่ดีไงวะเนี่ย กูลงทุนยอมป้อนมึงขนาดนี้”  หัวใจผมเต้นแรงไปหมด มันจับมือผมที่ถือขนมให้วกกลับ
เอามาใส่ปากตัวเอง กลายเป็นว่าผมคาบช็อคโกแล็ตอยู่  แล้วไอ้บ้าเดย์ก็ยื่นหน้ายิ้มกริ่มเข้ามากัดกินช็อคโกแล็ต
ที่คาปากผม.... สัด!!!  เขินเชี่ยๆ!!!////////

“โห............ทำไมอร่อยจังวะ อร่อยเว่อร์อ่ะ ไหนมึงเอากล่องมาดูซิ!? ซื้อมากี่บาทนี่?”
ไอ้บ้านี่กินแล้วยังพูดมากอีก จะสงสัยทำไมนักหนาฟะ ผมฮึดฮัดรำคาญมัน คือที่จริงไม่รู้จะตอบยังไงดี
“ห..ห้าร้อย!”   
“โหยยยยยย แพงว่ะ....เออแต่อร่อยดี”  ไอ้เดย์พูดแล้วทำท่าจะผละจากตัวผมไปหากล่องช็อคโกแล็ตเอง
เมื่อผมไม่หยิบให้ดู ผมเลยรีบผวาดึงเสื้อมันไว้ “อะไรวะ!? นี่มึงสนใจช็อคโกแล็ตมากกว่ากูอีกเหรอเดย์!” 

เดย์มันยิ้มเหวอ หัวเราะส่ายหน้าแล้วจับหน้าผมไปจูบปาก จูบแรงด้วยผมตกใจหมด แม่งดูดลิ้นเสียงดังจ๊วบๆๆ
รสช็อคโกแล็ตยังติดอยู่ในปากเราทั้งคู่ ผมไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี...อืมมม...เรียกว่า......อร่อย ก็คงได้////

“แฮ่กๆ....แฮ่ก..หึหึหึ นี่มึงยั่วกูเหรอไอ้ลูก”  ไอ้เดย์สื่อสายตาหื่นโคตร เล่นเอาละลายครับ
ขอบอกว่าธีทัตตัวอ่อนเป็นช็อคโกแล็ตเหลว ลงไปนอนละลายตาเยิ้มบนที่นอนเลยครับ

“อื้ออ~~เดย์~~”   สำเร็จครับในที่สุดผมก็หันเหความสนใจของไอ้บ้าเดย์ไปจากช็อคโกแล็ตกล่องนั้นได้
คือตอนนี้ความสนใจของมันพุ่งตรงมาหมกมุ่นที่ตัวผมอย่างเดียวเลย เราสองคนตั้งหน้าตั้งตาสานต่อ
เรื่องที่ยังทำค้างๆคาๆกันไว้ด้วยความซี๊ดดดดดดด

ผมนอนหงายไอ้เดย์นอนคร่อมทับผมทั้งตัวให้ส่วนนั้นเราถูไถเสียดสีกัน มีเนื้อผ้ากางเกงกั้นอยู่พักใหญ่
ก่อนที่เดย์จะทนไม่ไหว ดึงกางเกงทั้งผมและของมันลงไปคาไว้ครึ่งก้น แน่นอนรวมถึงกางเกงในผม
และบ็อกเซ่อร์ของมันด้วย ปล่อยให้ไอ้ส่วนที่สีกันได้ออกมาเจอหน้ากัน สัมผัสโดนกันแบบเนื้อๆเน้นๆ
 
ยอมรับว่าเวลานี้คงเบ้หน้าเหยเก ผมครางแข่งกับไอ้เดย์ พวกเราพยายามเก็บเสียงแล้วครับ แต่ผมเสียเปรียบ
เพราะไอ้เดย์มันสีไปก็เลียหน้าอกผมไป พอโดนมันประกบปากเข้าที่ยอดอก ผมก็สะดุ้งสั่นทั้งตัว ส่วนด้านล่างนี่
ไม่ขอบรรยายมากครับ เอาเป็นว่าเมามันกันมาก เยิ้มจนไม่รู้จะเยิ้มยังไงไหว

เดย์มันจับขาผมแหวกออกแล้วแทรกตัวเข้ากลาง ขยับถูเข้าออก ทำแบบนี้นี่มันท่าxxxกันชัดๆ////*// ....
 “เดย์!ฮื่ออ~~อื้อ~~ เร็วดิไม่ไหวแล้วว่ะ”
ผมเอามือเข้าจับกำรวบสองเลยช่วยทุ่นแรงมัน แอบขยับสะโพกโยกตามมันด้วย พอเร่งเครื่องแรงมากเข้า
ก็ทนไม่ไหวครับ ผมตัวสั่นเริ่มเกร็งคล้ายจะไป ไอ้เดย์ตกใจรีบถอยร่นลงไปครอบปากกับส่วนนั้น...
โดนดูดแรงที่หัว มือมันก็กำรูดให้ด้วย ไหนจะใส่แรงขยำก้นผมอีก ความเสียวมันซ่านไปทุกอณูรูขุมขนจริงๆ
ให้ตายเกิดมาไม่เคยโดนใครทำให้แบบนี้มาก่อนเลย ทำเองก็ยังไม่ได้ถึงใจเท่าแบบนี้

ผมจิกหัวมันแน่นแล้วปล่อยหมดตัว หมดแรง นอนหายใจหอบหน้าท้องกระเพื่อม แอบดูไอ้เดย์กวาดกลืน
ทำความสะอาดสิ่งที่เพิ่งถูกปลดปล่อยออกมาจนเรียบ มันกินเข้าไปแบบไม่รังเกียจเลย เป็นภาพที่สุดยอด…
 “ชอบมั้ยลูกคิด”
“อื้อ”
“ทำมากกว่านี้ได้มั้ย////”
“อึก/////*// ม..ม...ไม่!”
แต่ดูเหมือนมันพยายามจะรุกคืบวุ่นวายกับประตูหลังของผมต่อ ผมเลยรีบกระเถิบหนีมือหนีปากมันไม่ยอม
“ทำไมอ่ะ!?”
“.......ก็ไม่ทำไม ก็ไม่ทำ! ......วันนี้...../////ยังไม่ทำ..”
“ขี้หวง ลองเหอะแล้วมึงจะติดใจนา...” 
ไอ้เดย์พูดบ่นๆๆเสร็จ มันก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ หลังพยายามกระซิบกระซาบตื้อขอไม่สำเร็จ
“งั้น....ทำแบบเมื่อกี้ให้กูบ้างได้มั้ย” 
ผมต้องชะงักเพราะคำอ้อนขอของมัน แบบว่าติดสตั๊นไปไม่ต่ำกว่า10วิ. ครับ

“ทำให้กูด้วยดิ ซี๊ดดดด”   ไอ้เดย์ย้ำขอผมเสียงกระเส่ามาก ท่าจะไม่ไหวแล้วมัน
เดย์ไม่ปล่อยให้ผมนอนหอบนอนอึ้งอยู่นานหรอก ขยับมานั่งคุกเข่าทางหัวผม เอาของมันมาจ่อไว้ตรงหน้า
ผมกลั้นใจหลับตาปี๋แล้วแลบลิ้นลองแตะดูอย่างกล้าๆกลัวๆ  ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าผมปฏิเสธมัน
ก็ดูจะขี้โกงเกินไป เพราะเมื่อกี้มันทำให้ผมจนสุขสุดๆไปแล้ว ถึงคราวที่ผมต้องตอบแทนมันบ้าง
ทีมันยังกล้าทำให้ผมได้ งั้นผมก็ต้องทำได้เหมือนกัน สู้โว้ย!

ไอ้เดย์พล่ามครางระงมในลำคอทันทีที่ผมลงลิ้น หลงคิดว่ามันใกล้จะเสร็จแล้วแต่ก็นานเอาเรื่อง
ผมทำไม่เก่งนักแต่มันก็พูดชมไม่ขาดปาก “อย่างง้านนนน น่านแหละ...อื้มเก่ง....ระวังฟันมึงด้วย อื้อ~ ใช่
เหมือนดูดไอติมนั่นแหละ คึคึ อื้มม ดี อ..ซี๊ดดด” 
แหม่...ผมไม่อยากจะใช้คำนี้เลยนะแต่ว่า...ของแม่งใหญ่ เอาเข้าไม่หมดหรอกคับปาก

ก็เงอะๆงะๆทำตามที่มันสอนนั่นแหละครับ มันบอกให้กระตุ้นตรงไหนบ้างก็ทำ สั่งผมเน้นแล้วรัวลิ้นใส่ที่หัว
 (เข้าใจนะฮับว่าหัวไร)  พอผมทำตามแม่งก็ดิ้นพล่านเลย ทั้งบิดทั้งร่อนใส่ ก่อนจะแอ่นสู้ผมแบบสะใจมาก

ทำไปทำมาผมรู้สึกทั้งแปลกใหม่และสนุกปากอยู่ไม่น้อย รสชาติมันแปลกแต่เพลินไปอีกแบบ แต่ต้องตีท้องมัน
เป็นการเตือนอยู่เรื่อยว่าอย่ากระแทกใส่แรงผมจะสำลัก แล้วเหมือนว่าข้างล่างของผมเองก็ชักจะตึงๆลุกสู้ตาม
เลยคายออกรีบเงยหน้าถาม  “เดย์...ยังอีกเหรอ”  คำตอบของมันคือกดหัวผมลงไปใหม่ คราวนี้บรรเลงเอง
ตามจังหวะของมัน ผมพยายามยันมือข้างหนึ่งกับท้องน้อยของมันต้านไว้ กันไม่ให้มันเด้งใส่ลึกเกิน
เดี๋ยวอ้วกซะก่อน ส่วนมืออีกข้างก็กำรูดไอ้ที่ปากผมใส่เข้าไปไม่หมด

ที่สุดไอ้เดย์ก็เหงื่อแตกตัวสั่นงันงกเกร็งกระตุก ปลดปล่อยออกมาแรงหลายระลอก มันจะเสร็จก็ไม่ยอมบอก
กดหน้าผมแช่ไว้ปล่อยให้ผมกลืนเข้าไปได้ แต่มันเยอะผมกลืนไม่ทัน แถมตกใจจนสำลักแรงเลยครับ
รสชาติแปลกเกินบรรยาย ไหงผมต้องมากินอะไรแบบนี้กันนี่
“แค่กๆๆแอ๊ะ||||||*||เชี่ย! อ็อค! แค่กกๆๆ”
“5555555555/////”
“หัวเราะห่าไร!///////*//เดย์ มึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลย! ไอ้บ้า!”
“แซ่บบ่55555”
“ฮึ่ม!-*- ”   
“โมโหทำไมอ่ะ ทีกูยังกินของมึงหมดเลย เดี๋ยวก็ชอบไปเองอ่ะแหละ คึคึคึ”

 จะว่าไปแล้วทำไมเวลามันกินของผมเข้าไป อย่างกับอร่อยซะเต็มประดาวะ?

“มึงต้องฝึกอีกเย๊อะ555 ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวเดย์สอนให้!/////  เคี้ยกกก5555555”     มีความสุขเหลือเกินนะไอ่สัด


....หลังผลัดกันช่วยเหลือกันและกันไปเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกโล่งสบายตัวเบาพาลให้อารมณ์ดี
เราทั้งคู่ก็นอนกินช็อคโกแล็ตคุยกันเรื่อยเปื่อยบนเตียง โดยที่ผมทั้งแกะกินเองแล้วก็ป้อนไอ้เดย์ด้วย
ป้อนทีมันก็หันมาจูบปากขอบคุณผมที//// เขินนะแม่งงง  (เลยป้อนซะถี่..เอ้ย!//// เปล่าเฮ้ยไม่ใช่ๆ!) 
เดย์ไม่ได้ถามอะไรเรื่องช็อคโกแล็ตอีกเลย มันเอาแต่กินแล้วก็พยายามจะกดผมอีกไม่รู้กี่รอบอ่ะเลวจริงๆ
(เลยเอาขาเกี่ยวเอวแม่ง..เอ้ย!//// บร๊า~ถีบไปต่างหาก!)

สุดท้ายสองคนสวาปามหมดกล่องใหญ่ภายในเวลาอันรวดเร็ว กินเข้าไปมากก็มีรู้สึกหวานติดลิ้น ติดคอ ติดปาก
 เวลาแบบนี้ไอ้คนบ้าข้างๆเสนอช่วยล้างปากให้ แต่ผมว่าคงไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ เพราะมันก็กินเหมือนกัน
รู้สึกยิ่งจูบก็ยิ่งหวาน....

.......................................
...................
...........

++++++++++++++++++++++++++++++++


เย็นวันรุ่งขึ้น เลิกเรียนแล้วผมกลับมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปเที่ยวอย่างอารมณ์ดีครับ พยายามผิวปากด้วย
แต่แม่งเสียงไม่ออก(ก็ผิวไม่เป็นอ่ะ) เลยฮัมเพลงแทน เย็นนี้มีนัดไปงานวัดใกล้บ้านกับพวกเพื่อนๆ
ไอ้เดย์เลี้ยงตลอดงาน55 ผมอยากเล่นปาลูกดอก ส่วนไอ้เดย์มันชอบล้วงไห แต่จากที่มันเคยเล่นบ่นว่าล้วงทีไร
มันชอบได้แต่สก็อตไบร์ททุกที ไม่ก็ขนมห่อ5บาท โถ..ซื้อคูปองล้วงใบละ10บาทนะ มันบอกวันนี้ต้องแก้แค้น
เจ็บใจอยากได้พวกหม้อหุงข้าวตู้เย็นทีวีอะไรงี้...แม่งฝันไปเหอะมึง ( -_-)

อ้อเกือบลืมเล่าไป สรุปเมื่อวานผมไม่ยอมให้ไอ้เดย์นอนค้างที่บ้านด้วยหรอกครับ แต่นัดกันไปใส่บาตร
ผมก็ไปใส่เป็นเพื่อนมันที่ตลาดแต่เช้ามืด... บรรยากาศทุกที่ที่ผมผ่าน ทำไมถึงรู้สึกว่าน่าทิ้งตัวลงนอนทุกที่ก็ไม่รู้
ง่วงมากตื่นแต่ไก่โห่ เอาเถอะครับนานทีปีหนผมจะใส่บาตรกับเขาบ้าง เพราะปกติตื่นสายโด่งตลอดน่ะ แหะๆ

แต่เมื่อวานกว่าไอ้เดย์จะยอมกลับก็เล่นเอาเกือบเสียตัว ต้องขอบคุณแม่มันที่โทรมาพอดี แม่โทรมาถามไอ้เดย์
ว่าจะกินเค้กรสอะไร พี่ดรีมจะไปร้านขนมจ้าวประจำกับแฟนแล้วเขาจะซื้อมาฝากมัน ไอ้เดย์เอาเค้กนมสด
แล้วแม่มันก็ถามอีกว่าจะกลับไปนอนบ้านรึเปล่าถ้าไม่กลับแม่จะเอาเข้าตู้เย็นให้ ไอ้เดย์รีบบอกไม่กลับ
แต่ผมถือโอกาสรีบแย่งโทรศัพท์มาคุยกับแม่มันเอง บอกว่าเดย์จะกลับเดี๋ยวนี้แล้ว จะกลับไปนอนบ้าน
แบบมัดมือชกไปเลย55  ถึงมันจะหน้างอเล็กน้อยงอนกลับไปแต่เช้ามามันก็หายครับ

ถ้าผมไม่ไล่มันกลับบ้านไปเร็วๆกลัวมีต่ออีกหลายรอบน่ะสิครับ แล้วไอ้ที่กลัวที่สุดนี่คือกลัวไปต่อถึงขั้นสุดท้าย
แบบไม่รู้ตัว ผมยังยืนยันคำเดิมว่าต้องการคำยืนยันจากปากมัน หวังว่าสถานะของเราจะไม่ใช่แค่เซ็กส์เฟรนด์..


..........................
...............

“โห~~~!!! ไอ้ห่า แม่งไม่มีที่จอดรถเลยว่ะ จิ้งหรีดเอ๊ยกูบอกพวกมึงแล้วใช่มั้ยว่าให้ไวๆ อืดอาดยืดยาดฉิบหาย..”

และบลาๆๆๆๆ บ่นเก่งยิ่งกว่าแม่กูอีก ไอ้น็อตครับขาเร่ง ไปไหนแม่งก็เร่งจริงเร่งจัง แต่คนก็เยอะจริงครับงานนี้
ที่จอดรถในวัดเต็มเอี๊ยดต้องจอดไว้ข้างนอกวัดไกลเลย แต่ไกลแค่ไหนแม่งก็ยังมีคนคอยยืนเก็บตังค์

ผมเห็นไอ้น็อตบ่นอารมณ์ไม่ดี ควักบุหรี่มาจุด มันยังไม่ทันจุดติด ผมรีบแย่งบุหรี่ในมือมันไปยัดใส่กระเป๋าเสื้อมัน
มันร้อง “อ้าวเฮ้ย!” ทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม แต่ผมหัวเราะใส่หน้าแม่งเลย ยิ้มแลบลิ้นแล้วเอานิ้วไปจิ้มหว่างคิ้วมัน
ที่ตอนนี้ยู่ติดกันผูกเป็นโบว์ได้เลย “มึงบ้าป่าวเนี่ยน็อต จะเข้าวัดแล้วๆ สูบทำไม”

“เออน่า ก็กูอารมณ์ไม่ดี พวกมึงเข้าไปข้างในวัดกันก่อนไป เดี๋ยวกูสูบมวนแล้วตามไป”  เย็นนี้ไอ้น็อตไม่ได้ใส่แว่น
แต่มันคงลืม ยกมือขึ้นทำท่าจะถอดแว่นตัวเองแล้วขยี้ตา แต่ก็ต้องชะงักเพราะจับไม่เจอแว่น ผมเลยขำใส่หน้ามัน
ไอ้บ้าน็อตก็หลุดขำตัวเองเหมือนกัน กลายเป็นว่ามันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยด้วยเรื่องง่ายๆแค่นี้แหละครับ
เพื่อนๆคนอื่นๆหันมามองที่ผมขำมัน แต่ไอ้เดย์ไม่ใช่แค่มองครับ มาล็อคคอผมลากออกไปเลย....

“นี่เธอกล้าหัวเราะต่อกระซิกกับชายอื่นต่อหน้าชั้นเหรอธีทัต!”   
“55555555 ไอ้บ้า!”    ไอ้บ้าเดย์แม่งเล่นเก็กเสียงหล่อทำเสียงใหญ่ๆ พูดเลียนแบบพระเอกหนังสมัยโบราณ
ถลึงตาขู่ตะคอกใส่ผมโคตรโอเว่อร์ อย่างฮา

มันก็หึงแหละครับ แต่ไม่ได้จริงจังมากยังเล่นได้อยู่ ผมเลยเดินนำกลุ่มเพื่อนๆคู่ไปกับไอ้เดย์
วันนี้มากันครบเซ็ตเหมือนเมื่อวันที่ไปบ้านร้างวันนั้น แต่ไม่รวมพี่อ๊อฟคนแมน ตัดพี่แกกับกิ๊กหุ่นสะบึ้มออกไป
มาร์ค น็อต ซีน กีต้าร์ คิม ยู ผม ไอ้เดย์ ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ แมวเหมียว แล้วก็ทิชาครับ แม่สาวดอกพิกุล

ตอนเดินเข้าวัดกัน ผมก็นึกขำขึ้นมาจนไอ้เดย์ว่าบ้าจู่ๆก็หัวเราะ ก็ผมนึกถึงตอนที่ไอ้ซีนเจอหน้าทิชาแล้วขำอ่ะ
[ อ้าววววววว ว้าวๆๆๆๆ 5555มาด้วยเหรอครับทิชา! สวยนะวันนี้ติดโบว์สีชมพูซะด้วยยยยย เข้ากับหน้าม๊ากอ่ะ
กระโปรงก็สวย เฮ้ยชุดนี้สวยดีนี่ทิชา เพิ่งซื้อมารึเปล่าดูยังใหม่มากอยู่เลยเนอะ เอ้อดีๆๆ กินอะไรมารึยังอ่ะ
นี่ไม่กินเลยนะ555(มันชี้ที่ตัวเอง) รอแดกของฟรีอย่างเดียวล่ะ จะถล่มไอ้เดย์แม่งให้เต็มคราบเลยก๊ากกก5555
ทิชาล่ะ!? ชอบกินไรเหรอ เฮ้ยยยยยยย รู้ป่าวเราโคตรชอบกินของฟรีเลย อร่อยเป็นพิเศษนะว่ามั้ย 555
เอ้อเฮ้ยไอ้คิม! มึงชอบแดกขนมเบื้องนี่55 (มันหันไปหาไอ้คิมแล้วก็หันกลับมา) เออนี่ทิชาสบายดีป่ะ!? ]

[……(ยิ้ม พยักหน้าหนึ่งที) ]

หมายเหตุ....ความปากมากกับความปากหนักมาเจอกัน 555


…..สิ่งแรกที่ฝูง เอ้ย! โขยงเราทำ คือเข้าไปหย่อนเงินลงตู้ทำบุญตู้ล่ะยี่สิบเพื่อเอาดอกไม้ธูปเทียนทองคำเปลว
ไปไหว้พระกันทั้งส่วนที่เขาตั้งพระไว้หน้าวัดด้านใน ทั้งในโบสถ์ ทั้งที่พระประจำวันเกิด เรียงแถวใส่บาตร
 รู้สึกดีครับจิตใจอิ่มเอมกันแล้ว พวกเราก็ลุย!

เพราะเดินเป็นกลุ่มใหญ่จะว่าเด่นก็เด่น แต่กลุ่มใหญ่กว่าเราเดินให้ควั่กยังมี ผมย้ำกับไอ้หมาบ้าเดย์เป็นนักหนา
งานนี้ถ้ามีเรื่องผมจะหนีกลับบ้านไม่ดูดำดูดีมันแล้ว ผมขี้เกียจห้ามทัพกลางดงสงครามตีนอีก
แม่งเสี่ยงเหลือเกินชีวิต เดย์ก็รับปากผมนะจะพยายามไม่มองหน้าใคร....เอ่อ..มุกต่อจากนี้อาจเสี่ยวเล็กน้อย
[ไม่ให้กูมองหน้าใคร กันมีเรื่อง มึงจะบ้าเหรอให้มองนมแทนรึไง กูว่าจะยิ่งมีเรื่องสิไม่ว่า555]
[มึงอ่ะชอบหาเรื่องใส่ตัว!]
[......ก็ด๊ายยยย กูจะไม่มองใครเลย นอกจากมึงคนเดียว]
 เชี๊ยะ!//// มึงเห็นกูเป็นเบ้าขนมครกรึไงสัด หยอดได้หยอดเอา

....... เดินๆไปนี่แต่ละคนสอดส่ายสายตามองหาของชอบตัวเองครับ ผมมองหาร้านปาลูกดอกก่อนเลย ตรงรี่ไปเลย
โดนล็อคคอลากกลับไปอีกทางเลย -*-   “เฮ้ยอะไรของมึงวะเดย์กูจะไปเล่นอ่ะ เอาตังค์มา!”  ขู่เอาตังค์แม่งเลย

“ไม่ได้! มึงห้ามเดินเพ่นพ่านไปไหนคนเดียว เดี๋ยวหลงกันกูจะไม่ตามหานะ ปล่อยให้เดินกลับซะให้เข็ด”
โธ่เอ๊ยทำเป็นขู่ผมกลับคิดว่าจะกลัวเหรอ  “......มึงก็นำไปดิ” ธีทัตไม่ได้กลั๊ว  เกรงใจมันน่ะครับมันเป็นคนออกเงิน
ไอ้เดย์กระแดะจะจูงมือผม ผมต้องรีบดึงมือออกเดี๋ยวคนอื่นเอาไปล้อไปแซวอีกน่ารำคาญ มันก็อมยิ้มเบาๆ
ที่เห็นผมทำหน้ายุ่ง  “เดี๋ยวเดย์พาไปเล่นนะ หาอะไรกินก่อนเหอะหิว กินลูกชิ้นม๊ะ?”  ไอ้บ้านี่มาทำหน้าอ้อน
แล้วก็ทำตาโตชี้ไปทางร้านลูกชิ้นร้านหนึ่งในอีกหลายร้านที่ตั้งเรียงราย

ไอ้เดย์เดินไปถึงจะสั่ง ก็หันควับมาถามเพื่อนทั้งฝูง “กินรึเปล่า”  มันเป็นลูกชิ้นปลายาวๆทอดราดน้ำจิ้ม
แล้วก็มีแบบลูกชิ้นเอ็นยำด้วย ทุกคนพยักหน้า ก่อนชี้นู่นชี้นี่ไปทางร้านอื่นๆบ่นจะกินอันนู้นอันนี้กันอื้ออึง
“โอเค..... น้าครับเอาลูกชิ้นปลาร้อยนึง ลูกชิ้นยำร้อยนึงครับ”  ไอ้เดย์หันไปสั่งคนขายลูกชิ้นแล้วแจกเงินให้เพื่อน
คนละสองร้อยครับแยกกันเดินดูขนม ข้าว ก๋วยเตี๋ยว หอยทอด ผัดไท ปลาหมึกปิ้ง ลูกชิ้นร้อยพ่อพันแม่สารพัดยี่ห้อ
ของกินเด็มเหยียดตลอดสองข้างทางเดินในวัด นึกว่าหลงอยู่ในเขาวงกตครับ มัวแต่หาของกินวนไปวนมากันให้วุ่น

พวกผมพากันเดินๆใครเจออะไรอยากกินก็ซื้อ เพื่อนคนไหนอยากกินที่คนอื่นซื้อมาก็แลกกันชิม ถ้าอันไหนอร่อยนี่
รุมกันซื้ออย่างบ้าคลั่ง    “ป๋าเดย์ๆๆ”  เพื่อนๆเรียกมันอย่างนี้ตลอดงาน55

ผมมองเพื่อนๆซื้ออะไรกินแต่ตัวเองตอนนี้ยืนเฉย ไม่รู้จะกินอะไรดีอ่ะ เขาซื้ออะไรกินกันบ้างนะ พอคิดอย่างนี้
ก็หันไปมองพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว แมวเหมียว สามคนนั้นรุมอยู่หน้าร้านขายน้ำผลไม้ปั่น....อืมม น้ำปั่นเหรอ
ไม่เอาดีกว่ากินน้ำไอ้เดย์เอาก็ได้  (น้ำโค้กน่ะ! โค้ก! โค้ก! โค้ก!) 

หันไปมองไอ้ซีนกับกีต้าร์ พวกมันกำลังซื้อถั่วต้มอยู่ (เออดี แดกถั่วกันซะพวกมึงอ่ะ555)
หันไปอีกฝั่งเจอไอ้มาร์คซื้อซาลาเปา (ช่างเป็นซาลาเปาที่ขาวมากเมื่ออยู่ในมือมัน)
มองเลยร้านซาลาเปาที่ไอ้มาร์คยืนอยู่ก็เห็นไอ้น็อตซื้อน้ำส้มคั้นครับ(......กินของไม่ได้เข้ากับหน้ามึงเล้ย)
หมุนตัวมองหาเพื่อนต่อไม่ไกลนักเจอทิชากับโฟร์ยืนคล้องแขนกันสั่งข้าวยำแหนมพิเศษ  (ตัวติดกันอย่างกับทากาว
ครับคู่นี้ทั้งที่อยู่คนละห้องแต่ดูจะเป็นโฟร์มากกว่าที่ติดทิชาน่าดู เจอกันเป็นไม่ได้นังโฟร์คนอวบฝอยไม่เว้นหายใจ)
ผมมองหาไอ้คิม... มันกำลังซื้อขนมเบื้องที่ใส่ครีมพูนๆ  (กูว่าแล้ววววววว มันชอบของมันครับเห็นเป็นไม่ได้)

นอกจากนี้ทุกคนก็ยังซื้อของกินอย่างอื่นกันอีกหลายอย่าง ผมไม่นึกอยากกินตามใครสักคน ก็มองหาไอ้ยูครับ
เจอมันยืนอมยิ้มแปลกๆหัวเราะอะไรไม่รู้อยู่ไกลๆ    เอ......มันมองมาทางผมด้วยนี่หว่า!?  ผมไม่เข้าใจไอ้ยูเลยครับ
กำลังคิดว่าจะเดินไปหาก็โดนดึงเสื้อด้านหลังซะเบรกแทบไม่ทัน หันไปดูอ้าว! เชี่ยเดย์ -*-   “มึงมาดึงกูทำไมเนี่ย!?” 

“ห้ามไปไหนห่างกู”   ดูแม่งพูด!/////*//   
“มาว่ากูมึงนั่นแหละหายไปไหนมาวะ”
“หิวขนมจีนว่ะ ไปกินกัน!”  สาดดดดดด! มันไม่ตอบผมด้วยครับ
“เฮ้ยเดย์มึง! คือ! กู!”  ไม่ทันได้พูดอะไรให้รู้เรื่องหรอก โดนไอ้เดย์ลากคอเข้าร้านขนมจีนที่ตั้งขายในงาน
แล้วมันก็โบกมือตะโกนเรียกให้เพื่อนๆเห็น ชวนเพื่อนกินขนมจีน

หอบขนมพากันมานั่งกินขนมจีนครับ ผักงี้เป็นกะละมังๆก็ว่าได้วางเรียงรายกลางโต๊ะตลอดแนว
ไอ้ยูมาขำแล้วค่อยเฉลยให้ผมฟังว่าที่เห็นมันยิ้มๆขำๆ ก็เพราะมันเห็นไอ้คุณชายเชี่ยเดย์กอดอกทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์
คอยเดินวนหลบข้างหลังผมตลอดไม่ให้ผมเห็นมันอย่างนึกสนุก (ดูมันเล่นดิ) ไอ้เดย์มันแอบมองผมหมุนไปหมุนมา
เลือกอะไรกินไม่ได้มาพักใหญ่แล้วนี่เอง มิน่าละผมก็ว่าแล้วอยู่ๆหายไปไหนของมัน
 
“มึงไม่เห็นค่อยไปซ้อมบาสเลยวะยู”  ผมนั่งตรงข้ามไอ้ยูแต่อยู่ข้างไอ้เดย์เคี้ยวเต็มปาก แก้มเก้มนี่ป่องหมด
มีแต่ขนมจีนน้ำยาถั่วหวานๆเต็มปาก รู้สึกจะมีแค่ผมกับไอ้เดย์ที่กินแบบนี้ ส่วนใหญ่เขากินน้ำยาป่ากับกะทิกัน

“ช่วงนี้พักผ่อนเว้ย ใกล้สอบแล้ว แข่งใหญ่ก็ผ่านแล้ว มีซ้อมหนัก เก็บตัว จะแข่งอีกหลายงานเทอมหน้านู่นแหละ
แต่ปิดเทอมนี้กูคงต้องไปซ้อมบ่อยหน่อย เพราะเห็นโค้ชว่าเปิดเทอมปุ๊บก็จะมีแข่งปั๊บเลยว่ะ”

ผมก็พยักหน้าเออ ออ แล้วก็หันไปมองหน้าไอ้ซีนที่นั่งข้างผมอีกคน มันเอาช้อนมันมาตักขนมจีนผมไปกินครับ
คงขโมยชิมน้ำยานี้ดูว่าอร่อยมั้ย แล้วมันก็ยกมือสั่งป้าคนขายเอาแบบผมอีกจาน  ไอ้กีต้าร์ที่นั่งต่อจากไอ้ซีน
หันมาถามว่ามันกินหรือนี่คือยัดห่าครับ แม่งแดกไม่หยุดปากนานแล้ว กระเพาะไอ้ซีนมีกระจายเป็นหย่อมๆ
ทั่วร่างรึไงนะ ผมมองเลยไปหน่อยเห็นกลุ่มสาวๆเขาก็เม้าท์กันไปกินกันไป แต่ผมขอเตือนว่าอย่าได้คิดเชียว
ว่ายัยพวกนี้คงไม่ค่อยเปลืองเงินเพราะกินน้อยกลัวอ้วนกัน คุณคิดผิด! มหันต์!! แม่งแดกกันคนละสองสามจาน
ไม่รวมขนมที่ขนซื้ออะไรมามากมายกันนักกันหนา พ่อจ๋าแม่จ๋าลูกกลัวอ่ะถ้าได้เป็นเมียจะเลี้ยงไงไหววะนี่

“อิคิม! อ๊ายอิบ้านี่! นี่ๆๆๆๆ/////*//”  จู่ๆเสียงอิดุ๊กดิ๊กก็ตวาดไอ้คิมแว๊ดขึ้นมาให้เพื่อนๆทั้งกลุ่มตกใจเล่นครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าเชี่ยคิมแทะกระดูกไก่แล้ว มันแกล้งเอากระดูกไปใส่จานดุ๊กดิ๊กตลอดเลยครับ (มันนั่งข้างกันนะ)
กระเทยสวยเขาก็มัวแต่ฝอยกับเพื่อนไงครับไม่ได้มอง ตักแดกเข้าไปคายพรวดออกมาแทบไม่ทัน
นังดุ๊กดิ๊กด่าไอ้คิมร่ายยาวยิ่งกว่ากาพย์เห่เรือ ส่วนไอ้คิมน่ะเหรอ ฮึฮึฮึ หัวเราะอย่างมีความสุข(แม่งโรคจิตเนอะ)
 
...กินขนมจีนหมดแล้วผมอยากไปเล่นปาเป้า ยิงปืน ปาบอลตามประสาของผมบ้าง
ไอ้เดย์ก็ไม่ยอมปล่อยให้ผมไปไหนคนเดียว คือกูโตแล้วป่ะ  ( -_-)
มันชอบหลอกว่าผมจะโดนคนจับไปขาย เดี๋ยวหายตัวไปแล้วมันเป็นห่วงนะ...ที่ยอมเดินคู่กับมันไม่หนี
ก็เพราะไอ้คำหลังนี่แหละครับ////  เฮ้อไม่อยากขัดใจมันจะทำหน้าบูด แต่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสามขวบเลย

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมจะลองอ้อนขอเอาแต่ใจแบบเด็กๆแกล้งมันเล่นบ้างดีกว่า  อิอิอิ
“เดย์....กูอยากได้ตุ๊กตา กูไม่กล้าซื้ออ่ะ มึงเข้าไปซื้อให้หน่อยดินะ นะ นะๆๆๆ”    เลียนแบบมันมานั่นแหละ55
เพื่อนๆผมก็พากันขำนะ โดยเฉพาะไอ้บ้าเดย์ มันหัวเราะเข้ามากอดคอแล้วถามว่าผมอยากได้ตุ๊กตาอะไร
ให้ผมพาไปดู  “ไหนร้านไหน”
“นั่นไง ร้านนั้น”   มันเป็นร้านขายของเล่นเด็กเล็กๆน่ะครับ เคยเห็นกันใช่มั้ย นึกภาพออกนะที่มีไฟแว๊บๆ
“55ไอ้ลูก มึงจะร้องเอาอะไรร้านนั้นวะ!?”
ผมชี้นิ้วไปที่ตุ๊กตาเด็กทารกใส่ถ่านคลานได้555  “ซื้อให้หน่อยสิเดย์”  ทำตาปิ๊งๆใส่แม่งให้อ้าปากค้างเลยครับ5555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-07-2015 17:54:52

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด... /2   






ผมชี้นิ้วไปที่ตุ๊กตาเด็กทารกใส่ถ่านคลานได้555  “ซื้อให้หน่อยสิเดย์”  ทำตาปิ๊งๆใส่แม่งให้อ้าปากค้างเลยครับ5555



ร้านนั้นอย่างเด็กรุมอ่ะครับ โตสุดก็ตัวเท่าเอวเรา แถมร้านข้างๆขายกิ๊ฟช็อปผู้หญิงรุม สาวน่ารักๆเพียบ เดย์มันรู้
ว่าผมแกล้งมันแน่ก็หันมาไล่ผลักหัวบอกให้ผมไปซื้อเอง แม่งเอาแบงค์พันแปะหน้าผากผมเหมือนผีดิบจีนด้วย
นี่มึงคิดจะใช้เงินฟาดหัวกูเหรอ ด๊าย!~  ได้ไง ได้ๆๆ เอามาอีก55

“มึงอ่า~~ กูอยากได้~~ ซื้อให้กูหน่อยยยยยยยย”   ผมไม่ยอมแพ้ครับ ไอ้เดย์ยืนนิ่งกอดอกมองหน้าผม
เพื่อนทั้งกลุ่มกำลังรอดูปฏิบัติการกวนตีนไอ้เดย์ของผมครับ อิแจ๋วแหว๋วมันหมั่นไส้ผมที่สุดเดินมาผลักผมจนเซ
“อ๊ายอิดอกลูก หยุดรังแกผัวกูเดี๋ยวนี้นะ ปัญญาอ่อนจริงเลยมึงนี่”   (มึงรู้ไว้ด้วยแจ๋วแหว๋ว มันน่ะอ่อนกว่ากูอีก)

พวกเพื่อนๆขำกันใหญ่ที่แจ๋วแหว๋วมันแกล้งไล่ผม ด้วยการไล่หยิกเป้าผมจนผมต้องกุมหนีมันไปหลบหลังไอ้เดย์
แล้วไอ้เดย์ก็เลยจับมือแจ๋วแหว๋วไว้ นังแจ๋วแหว๋วยิ้มค้างทำท่าคล้ายจะเป็นลม หน้าแดงหนีไปกรี๊ดเขินไอ้เดย์
บิดตัวเองเป็นเกลียวๆเหมือนเวลาที่เราบิดผ้าขี้ริวน่ะครับ วี๊ดว้ายชอบใจยิ่งมโนไกลกว่าเดิมว่าไอ้เดย์หลงเสน่ห์มัน
เพราะวันนี้มันทาปากสีแดงส้มมา ผมแอบแลบลิ้นใส่มัน โถ...มึงแค่โดนจับมือก็จะละลายตายตรงนี้
ถ้ามึงโดนอย่างกูไม่ขาดใจตายไปเลยเหรอครับ

แล้วแจ๋วแหว๋วก็คุ้ยหาลิปสติกในกระเป๋าเครื่องสำอางค์ออกมาอวดดุ๊กดิ๊ก ทิชา โฟร์ แล้วก็แมวเหมียว
ไอ้ซีนที่ยืนข้างๆสนใจใหญ่ขอลองทา... พวกผู้หญิงก็จับมันยืนทาปากตรงนั้น ซีนมันทาเสร็จหันไปทำปากจูจุ๊บ
ส่งให้ไอ้กีต้าร์ ไอ้กีต้าร์ทำท่ากอดตัวเองขนลุกครับ|||||||| ไอ้ซีนก็ขำ กีต้าร์ท่าจะทนไม่ได้ขอทิชชูที่ทิชาพกไว้
แล้วจับหน้าไอ้ซีนมาบังคับเช็ดออก “ทุเรศว่ะเชี่ย555 ถ้ามึงจะปากอุบาทว์ขนาดนี้นะ 55วันหลังมึงไม่ต้องมาขอ
จุ..555...55....”   หือ.....? ผมได้ยินเหมือนกีต้าร์มันพูดอะไรไม่จบแล้วหยุดชะงักไป จุ.. จุอะไรวะ? มันไม่ยอมพูดต่อ
เอาแต่ขำไอ้ซีนที่เล่นตุ้งติ้งเป็นกระเทยควาย ท้าอิดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วตบกันแย่งไอ้ยู  ทุกคนก็หัวเราะกันใหญ่
ไอ้ซีนหน้าด้านไม่อายใคร พ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นแอบขำมันด้วย แต่ก็คงรู้กันแหละครับว่ามันเล่นกับเพื่อน

ไม่เคยห่วงภาพพจน์มึงเล้ยซีน เพราะอย่างนี้ไงมึงถึงไม่มีแฟนซักที ความจริงมันก็ขาวตี๋หล่อดีนะผมว่า
แม้แต่สาวที่คุยๆเล่นๆด้วยเหมือนเพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็ไม่มี ทั้งที่มันว้อนท์จะเป็นจะตาย ได้แต่หม้อไปเรื่อยๆ
แล้วก็แห้วแดกตลอด มันขี้เบื่อด้วยแหละเห็นจีบใครไม่เคยได้นาน เดี๋ยวเดียวมันก็บอกไม่เอาอีกแล้ว หาคนใหม่ 
คือนอกจากจะมีปัญหาที่ปากมันไม่ค่อยดี น่าจะเป็นเพราะสติมันก็ไม่ค่อยดีด้วยแน่ๆ...ผมว่าใช่

ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าด้านอีกคนที่ผมว่าสูสีกับไอ้ซีนก็ไอ้เดย์นี่แหละ ผมคิดแล้วว่ายังไงๆเดย์มันก็น่าจะกล้าเข้าไป
ซื้อตุ๊กตาเด็กทารกที่คลานตึกตักๆไปๆมาๆในถาดโชว์เหมือนโดนผีสิงนั่นมาให้ผมได้ แต่มันก็ลีลาครับ
อิดออด ไม่ยอมเข้าไปเพราะคงอยากจะยืนเก็กหล่อโชว์หน้าใสๆจมูกโด่งๆให้พวกผู้หญิงร้านข้างๆนั่นมากกว่า
หยุดยืนกันตรงนี้นานไปมั้ยนะ ทั้งกลุ่มผมแล้วก็สาวๆแปลกหน้าที่ร้านกิ๊ฟช็อปด้วย

พวกผู้หญิงที่ร้านกิ๊ฟช็อปเริ่มมีหันมามองทางกลุ่มพวกผมบ้างแล้ว แอบยิ้มซุบซิบกันใหญ่ ผู้ชายกลุ่มผมนี่
ต่างคนต่างก็คิดเข้าข้างตัวเองกันสุดฤทธิ์ล่ะครับว่ามองกูชัวร์ๆ
แต่สาวๆในกลุ่มเราเองนี่สิออกอาการหมั่นไส้กันขึ้นมาทันที (นังพวกนี้ขี้อิจฉาครับ)

“อะไรๆๆ มึงทำหน้าอะไรของมึงห๊ะอิดุ๊ก!?”  ไอ้คิมท้าวเอวถามอย่างหาเรื่องทันทีที่เห็นนังดุ๊กดิ๊กไม่เก็บสีหน้า
เอือมระอาของมันเลย ดุ๊กดิ๊กสะบัดหน้าเชิดๆทำปากงอนๆไอ้คิมครับ มันไม่พูดกับไอ้คิมแต่หันไปทำหน้าหมั่นไส้
แบบร่วมด้วยช่วยกันกับแจ๋วแหว๋ว โฟร์ และแมวเหมียวแทน  ส่วนทิชานี่ยืนนิ่งจนผมคิดว่าเธอน่าจะหลับใน

 ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตโห่พวกสาวๆในกลุ่ม บอกทีพวกผู้หญิงพากันกรี๊ดกร๊าดน้ำลายหก มองผู้ชายแปลกหน้า
ที่เพ่นพ่านไปมาในงานวัดนี้พวกเรายังไม่ว่าอะไรเลย ทีใครทีมันสิครับ ผลัดกันแรดดิ..

“หึงเหรอดุ๊ก คึคึคึ”   ไอ้คิมเริ่มแหย่อิดุ๊กดิ๊กอีก นี่ถ้าผมไม่รู้ว่ามันเป็นผู้ชายแท้ๆนะผมจะคิดว่ามันชอบดุ๊กดิ๊กชัวร์
“หลงตัวเอง เชอะ!////*//  ทำไมเค้าต้องหึงตัวด้วย แหวะ! ”  ดุ๊กดิ๊กสะบัดหน้าเดินหนีไอ้คิมครับ ไอ้คิมแม่งเดินตาม
ไปแกล้งจิ้มๆหัวไหล่ขาวๆ วันนี้กระเทยสวยเค้าใส่เสื้อเปิดหัวไหล่มาครับ ไอ้คิมยืนข้างหลังดุ๊กดิ๊ก
แกล้งจิ้มไหล่ซ้ายทีขวาที แล้วขำชอบใจหลบฝ่ามือที่ไล่ตบมันวืดไปมา  แต่ผมรู้สึกตะหงิดๆแปลกชอบกล
ทำไมหมู่นี้ผมฟังพวกมันสองคนคุยกันทีไรผมถึงรู้สึกแปลกๆนะ มีตรงไหนสักที่ที่แปลกไป ผมรู้สึกจริงๆ
...แต่มันคืออะไรกันนะ?

ผมก็มัวแต่เกาะหลังไอ้เดย์มองเพื่อนๆคุยกัน แล้วก็แอบคิดว่าสาวๆที่ร้านกิ๊ฟช็อปเหมือนมองมาทางผมมากกว่าใคร
แต่ประสบการณ์มันสอนให้ผมนึกขึ้นได้ว่าข้างหน้าผมคือไอ้เดย์.... ไอ่สัด! ออร่าความหล่อมึงแม่งบังกูมิดขนาดนี้
กูจะได้เกิดกับเขาบ้างมั้ยวะไอ้เปรต .............กำลังนึกหมั่นไส้ไอ้เดย์ครับ มันดันหันหน้าเอี้ยวตัวมามองผมพอดี

ผมก็คิดนะ.......ต่อให้ผู้หญิงมองมันสักกี่คน ถ้ามันจะมองแค่ผมเท่านั้น....ผมรู้สึกโคตรเหนือเลยอ่ะ/////

เกือบลืมว่ามิชชั่นของตัวเองยังไม่เคลียร์ เห็นมันอมยิ้มแล้วถามผม  “ทำไมมึงอยากได้นักล่ะ แกล้งกูอ่ะดิสัด”
“มึงไม่กล้าฝ่าฝูงเด็กเข้าไปแย่งซื้อตุ๊กตาต่อหน้าสาวอ่ะดี๊~~”  ผมหรี่ตาท้าทายมัน มันก็ส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ
“พูดอย่างนี้ก็ยังไม่น่าซื้อให้ว่ะ..../////หึหึ มีปัญญาอ้อนกูได้แค่นี้เองเหรอลูกคิดดดดด”

เฮ้ย....ผมว่าเริ่มไม่ใช่แล้ว  เชี่ยเดย์ทำหน้าอมยิ้มกวนๆ บอกให้ผมอ้อนมันอีกนิดก่อนถึงจะยอมซื้อให้
ผมไม่รู้ต้องทำยังไง เลยเอาหัวไปโขกใส่หัวไหล่มันสองสามที แล้วหมุนๆๆหัวเหมือนจะฝังเข้าไหล่มันเล่นขำๆ

“ฮิ้ววววววววว ไอ่สาดดดดดดด มึงจีบกันในวัดเหรอไอ้พวกบาปหนา ก๊ากกกกก55555555”
พวกผีเปรตทั้งหลายมันโห่แซวผมครับ คนแถวนั้นสนใจหันมามองพวกผม ผมว่าชักจะผิดแผนแล้วนะ
จะกลายเป็นกูที่ต้องอายมากกว่ามั้งนี่/////*//  ผมผลักไอ้เดย์ไล่มันออกห่างชิ่วๆ สั่งให้ซื้อตุ๊กตามาให้
มันก็ขำแล้วเดินเข้าไปจับหัวเด็กหน้าร้านแถวนั้นให้หลบมันสองสามคน เด็กๆแม่งเงยมองมันแบบเอ๋อมาก
คงคิดไอ้บ้านี่โตเป็นควายแล้วยังจะมาแย่งกูดูของเล่นอีก...

ทันทีที่ไอ้เดย์ชี้บอกคนขายว่าอยากได้ตุ๊กตาเด็กทารกคลานได้แบบที่ผมบอก  เสียงสาวๆร้านข้างๆก็ตะโกน
แซวมาเลยครับ  “สุดหล่อ~~~!////ซื้อไปให้น้องเล่นเหรอคร๊า~~~~ว้าย5555” เสียงนี้มาจากสาวที่น่าจะทำงานแล้ว
“โห.....////โตป่านนี้ยังจะเล่นตุ๊กตาอีกเหรอคะพี่55”  อันนี้มาจากสาวตัวเล็กน่าจะยังอยู่ม.ต้น แต่ท่าทางแรงไม่เบา
“เล่นกับเจ้ สนุกยิ่งกว่าเล่นกับตุ๊กตายาง เอ๊ย! ตุ๊กตานี่อีกนะจ๊ะหนู~////อ๊ายยย55555” 
อันนี้มาจากพี่กระเทยเจ้าของร้านที่ขายกี๊ฟช็อปครับ ผู้หญิงที่ยืนแอบมองไอ้เดย์แล้วอมยิ้มกันก็มีอีกหลายคนครับ
ไอ้เดย์มันหล่อคนที่เดินผ่านเห็นมันยืนเด่นก็หันมามองๆแล้วยิ้มให้มันด้วยก็มี 

ผมกับเพื่อนๆขำไอ้เดย์ที่เกาเกรียนทำท่ายิ้มเขินๆ
“55ซื้อไปให้ลูกเล่นครับ”   ดูมันตอบเขาไปดิ มันรีบจ่ายตังค์แล้วทำตัวโคตรเลว ถือตุ๊กตาเดินตรงเอามายื่นให้ผม!
“อึก!/////*// สัดเดย์! มึงถือไว้ก่อนดิ๊!”   คนมองตามมาที่ผมกันใหญ่ ผมไม่ยอมถือไอ้เดย์ก็ยันใส่อกผมแทบร่วง
“ก็ของมึงอ่ะลูกคิด! มึงอยากได้ไม่ใช่เหรอ!!!”     พูดเสียงดังไอ่เชี่ยยยยยยย! 

คนขำกันให้รึ่ม ยิ่งไอ้พวกเพื่อนผมนี่ฮาขี้แตกไปแล้วมั้ง ผมดันโดนมันหักหน้าให้อายแทนไอ้หมาเดย์มึงจำไว้เลย!
ผมรีบจ้ำเท้าเดินก้มหน้าหนีพวกบ้าไปจาก ณ จุดนั้น เจ็บใจแม่งผมจะถลุงตังค์มันให้หมดเลยคอยดูนะ!!  (-*-)



ผมหิ้วตุ๊กตาเดินหน้าบูดไปได้ไม่ไกลหรอกครับ โดนสะกดด้วยซุ้มปาเป้า มีปาบอล ปาลูกดอก โยนห่วง
เดย์ตามมาดึงมือผมเข้าไปเล่นเลย ก่อนที่ผมจะทันด่ามัน มันก็รีบจ่ายตังซื้อทุกอย่างที่ผมอยากเล่น
ทั้งห่วง ทั้งบอล ทั้งลูกดอก แบบปาโดนทีเดียวได้ แล้วก็ปาโดนเลขที่กำหนดเท่านั้น แล้วก็ยังมีที่ปาให้ลูกโป่งแตก
ผมคึกจนลืมด่ามัน เล่นทุกอย่างเลยครับ เพื่อนๆก็ตามมาเล่นกันทุกคนสนุกมากเลย555....แต่โดนแดกตังค์หมด

เริ่มจากโยนห่วงผมก็โยนไม่เข้า ไปหล่นแหมะบนหัวลูกใครก็ไม่รู้มันร้องไห้จ้า เลยหนีไปปาลูกบอลใส่กระป๋อง
ก็ปาวืดไปห้ารอบ ไม่สะกิดแม้แต่ขอบกระป๋องครับ ผมแอบนินทากับไอ้เดย์ว่าแม่งคนที่ร้านต้องใส่แม่เหล็กในบอล
แล้วแอบดูดบอลที่ผมปาออกไปให้ผิดทิศแน่ แต่ไอ้ยูที่ยืนใกล้เสือกหูดีได้ยินมันด่าผมว่าเพ้อเจ้อก่อนไอ้เดย์ซะอีก
เพราะทั้งร้านมีคนดูสองคน คนหนึ่งยืนเฉยรอเก็บลูกบอล อีกคนคอยแหกปากเรียกลูกค้าเข้าร้านเย้วๆ ยูมันว่า
ใครเขาจะไปว่างคอยดูดลูกบอลโกงมึง ผมซุบซิบกับเดย์สงสัยไอ้ยูนี่แหละคบคิดกับเจ้าของร้านแกล้งผม

ผมเปลี่ยนไปปาลูกดอกดีกว่า เลือกปาแบบดอกเดียวติดที่เป้าแล้วได้รางวัลไปเลย555 ......และแล้วเวลาผ่านไป
ก็สิบกว่าดอกเข้าไปแล้ว ใฝ่ต่ำปักลงพื้นอย่างเดียวเลยครับผม
ไอ้เดย์ด่าผม “เชี่ยลูก! กูซื้อให้มึงปาเป้านะไม่ได้ให้ปาลงพื้นหมดควายเอ้ย”
ไม่เอาแล้วไปปาไอ้ที่เขาบอกว่าให้โดนช่องตารางๆที่มีเลขดีกว่า สนุกมากเลยครับอันนี้เขามีเลขเก้ากับเลขหก
สลับกันไปมา เขาจะให้รางวัลถ้าโดนเลขเก้าเท่านั้น แล้วผมนี่อย่างแม่นครับ! พัฒนาฝีมือจนไอ้เดย์กับเจ้าของร้าน
แล้วก็ไอ้มาร์คไอ้น็อตที่เสร่อมายืนดูยังต้องพากันปรบมือให้ คือผมปาเข้าเป้าทุกดอก!
แต่เข้าช่องเลขหกนะ.......  แม่ง..ทุกดอกเลยสาดดดเอ๊ย!! -*-

สงสัยไม่ถูกโฉลกกับตัวเลขครับ ผมย้ายไปปาลูกโป่งดีกว่า ปาให้แตกเจ็ดดอกเอารางวัลกลับบ้านได้เล้ย~///
“มึงจะพอรึยังลูกคิด... ไม้ที่ช่องใส่ลูกโป่งร้านเขาพรุนหมดแล้วเนี่ย กูอยากไปเล่นล้วงไหแล้วอ่า..น๊า~ไปเห๊อะ~”

“มึงอย่าเพิ่งยุ่งน่าเดย์! ฮึ่ย!!! ทำไมไม่แตกวะ!” 
เหลือบไปมองไอ้คนที่อยู่ร้านนี้อย่างเจ็บใจรอยยิ้มมุมปากของมันมาก เชี่ยนี่ลูกโป่งหรือเกราะเพชรเจ็ดสีครับสัด!
กูไม่สามารถทำอะไรลูกโป่งร้านมึงได้เลย ปาโดนยังไม่แตกเด้งออกๆ เอ้อ!กูสบายดีครับขอบคุณมาก…ไอ่ฟาย!!!

เห็นผมยังไม่ยอมไปไหน ไอ้บ้าเดย์เลยดึงตุ๊กตาเด็กทารกออกจากกล่อง เปิดให้แม่งคลานดุ๊กๆๆดิ้นอยู่กับอกมัน
กอดเล่นเป็นลูกมันเลย คงเอาออกมาเล่นเพราะเบื่อที่ผมมุ่งมั่นกับการปาเป้ามากจนไม่สนใจมันเท่าไหร่
แต่มันก็ไม่ยอมให้ตังค์ผมแล้วไปเล่นอะไรอย่างอื่นอย่างที่มันอยากเล่นนะ ทีคนอื่นมันยังให้ได้เลย
เดย์มันติดผมเหมือนปาท่องโก๋ ผมเลยบอกให้มันปาเล่นบ้างสิจะได้ไม่เบื่อ ไม่ใช่เอาแต่คอยยืนคุมผมอย่างเดียว
มันก็เลยลองปาเล่นบ้าง ไอ้เดย์ปาแตกเยอะมาก จนรอบที่สามมันทำแตกหมดไอ้รางวัลด้วย! ฮ้วย!
ผมเห็นแล้วบอกมันให้เลิกปาเลย น่าโมโหทำไมทีกูไม่ค่อยโดนวะ! เจ็บใจตรงที่พอโดนก็เสือกไม่แตก!! -*-

“โตแล้วเลิกเล่นเป็นเด็กเหอะ กูพาไปนั่งม้าหมุนมั้ยสัด”     
กล้าด่ากูนะ...ใครก็ได้ช่วยแคปต่ำลงจากหน้ากวนๆของมันที ไอ้ตัวคลานเข่าดิ้นได้ที่กอดไว้กับอกมึงคือไรเดย์...

เพื่อนคนอื่นๆได้ของติดไม้ติดมือเป็นรางวัลกลับมาบ้าง พวกหมอนพวกตุ๊กตาครับใหญ่บ้างเล็กบ้างแล้วแต่เลือก
ขนาดไอ้เดย์ปาไม่กี่ทีมันยังได้ตุ๊กตาในถุงมาหนึ่งตัว มันยกให้ทิชาเพราะขี้เกียจถือแล้วผมก็ไม่เอาด้วยหยิ่งครับ
ผมจะเอาที่ผมปาได้เอง
...........................
..............
หลังจากที่เดย์สูญเงินไปกับการปาเป้าของผมราวแปดร้อยกว่าบาท และเด็กเติมลูกโป่งที่ยืนห่างไปสองเมตร
โดนลูกดอกผมเจาะเข้าราวนม....ไอ้เดย์ก็เคลียร์ค่าเสียหายแล้วรีบลากผมออกไปทันที

พวกเราเริ่มแยกกันไปเล่นอะไรที่อยากเล่นกันครับ ไอ้คิม ไอ้ยู ดุ๊กดิ๊ก แมวเหมียวไปด้วยกัน  ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
โฟร์ ทิชา แจ๋วแหว๋วไปด้วยกัน  แล้วไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้เดย์กับผมก็มาเล่นล้วงไหด้วยกัน

ซื้อคูปองกันก่อนครับใบละสิบบาท ล้วงได้ใบละครั้งวัดดวง เราสี่คนแข่งกันท้าว่าถ้าใครได้ของที่ห่วยแตกสุด
ต้องไปวิ่งรอบสนามบอลโรงเรียนสิบรอบ!  วินาทีนี้ผมอยากถอนตัวมาก กลัวจะได้วิ่ง แต่ไอ้สามคนนี่ไม่ยอม
มันหาว่าผมป๊อด เลยหลุดปากว่าเออก็ได้วะ..... ไม่น่าเล้ยกู

รอบแรก ไอ้กีต้าร์ล้วงมือลงไห ควานหาเลือกเฟ้นกระดาษเขียนเบอร์อย่างลุ้นระทึกใจเต้นแรงตึกตักๆ
(ถามว่าผมไปได้ยินเสียงใจมันเหรอ อ๋อเปล่าครับเสียงหัวใจผมเองนี่แหละลุ้นกลัวมันได้ของดีๆ เสียวได้วิ่งอ่ะ)
เสี่ยงดวงครั้งแรก!  กีต้าร์ได้.....................แก้วกาแฟแบบถูกๆหนึ่งใบ
ไอ้ซีนล้วงได้.......... สก็อตไบร์ท
ไอ้เดย์ล้วงได้.......... สก็อตไบร์ท
ผมล้วงได้.......... สก็อตไบร์ทแบบมีฟองน้ำติด
หาคนแพ้ไม่ได้ครับ ไอ้ซีนกับไอ้เดย์เสมอกัน (ของผมดีกว่าของพวกมันหน่อย55)

เสี่ยงดวงรอบสอง!  คราวนี้ไอ้เดย์ขอล้วงก่อนแล้วแม่งได้.............ฝอยขัดหม้อ
ไอ้กีต้าร์ล้วงได้.......... ขนมปักกิ่งแท่งละห้าบาท
ไอ้ซีนล้วงได้.......... สก็อตไบร์ทแบบมีฟองน้ำติด
ผมล้วงได้.......... น้ำยาล้างจานขวดเล็กจิ๋ว
หาคนแพ้ไม่ได้อีกครับ ผมน่ะรอด แต่ไม่รู้ของไอ้สามคนนั้นใครห่วยแตกกว่ากัน
ที่รู้ๆคือเห็นของรางวัลแล้วกูอยากล้างจานมาก...

เสี่ยงดวงรอบที่สาม!  หนนี้ไอ้ซีนล้วงคนแรกครับได้.............สก็อตไบร์ท
เชี่ยซีนตะโกน “กูเกลียดสก็อตไบร์ท!!! ”  คนขำมันกันใหญ่ ผมล่ะอ๊ายอายเขา
ไอ้เดย์ได้.......... สก็อตไบร์ท
เชี่ยเดย์วิ่งไปวิ่งมาอย่างเจ็บปวดรวดร้าวทรวงใน ด่าสก็อตไบร์ทอีกคน
ไอ้กีต้าร์ล้วงได้.......... ขนมเวเฟ่อร์ห่อละห้าบาท
ผมล้วงได้.......... ตะเกียบหนึ่งคู่
ยกนี้ไอ้เดย์กับไอ้ซีนแข่งที่แพ้กันอีกแล้วครับ ตัดสินไม่ได้อีก มันไม่ยอมเป่ายิ้งฉุบกันด้วย กลับไปล้วงใหม่

เสี่ยงดวงครั้งสี่แล้วนะ!  สลับผมมาลองล้วงคนแรกดูบ้างครับก็ปรากฎว่าได้.............สก็อตไบร์ท (กูขอสาปแช่งมึง)
ไอ้ซีนล้วงได้..........ช้อนส้อมหนึ่งแพ็คครับ
แม่งน้ำตามันแทบร่วงอ่ะ ไอ้ซีนดีใจกระโดดตัวลอย ช้อนส้อมชุดนั้นในมือมันส่องประกายระยิบระยับดูเลอค่ามาก
ไอ้กีต้าร์ล้วงได้.......... กาแฟปรุงสำเร็จซองเล็กหนึ่งซอง 
กีต้าร์นี่แม่งถูกโฉลกกับของกิน แก้วก็ได้ไปแล้ว ขนมกินกับกาแฟก็มี กาแฟซองก็มี ขาดน้ำร้อนอย่างเดียว
ไอ้เดย์ล้วงได้.......... สก็อตไบร์ท
เชี่ยเดย์คลุ้มคลั่งฉีกสก็อตไบร์ทในมือเป็นชิ้นๆได้ ||||||||||| โคตรน่ากลัวไอ่สัด
ตกลงผมกับเดย์เสมอกันรอบนี้ ที่ไอ้บ้าเดย์มันเคยบอกว่ามันชอบล้วงได้แต่สก็อตไบร์ทนี่
ผมไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้เลย ตลกฉิบ

แล้วเหล่าคนโง่งมก็ลงมือเสี่ยงดวงรอบที่ห้ากันครับ!  ไอ้ซีนล้วงคนแรกได้.............ขนมมาร์ชเมลโล่ห่อละห้าบาท
ผมล้วงได้.......... ถ้วยน้ำชาหนึ่งแพ็ค       ถ้วยเล็กๆสีแดงแบบที่เขาเอาไว้ไหว้เจ้าที่เจ้าทางกันน่ะครับ
งงกับชีวิตเลยผมแต่แม่จ๋าน่าจะชอบ เอาไปเปลี่ยนของเก่าที่บ้านก็เข้าท่าดี
ไอ้เดย์ล้วงได้.......... ครีมทากันยุงหนึ่งซองเล็กครับ
สีหน้าเชี่ยเดย์มองของในมือเฉยชามากอ่ะ ดีนะไม่ใช่สก็อตไบร์ทไม่งั้นผมว่าแม่งมีร้องไห้
ไอ้กีต้าร์ล้วงได้.......... ขนมมาร์ชเมลโล่ห่อละห้าบาท   (เหมือนของไอ้ซีนเด๊ะ)
ไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีนดันเสมอกันอีก แต่ผมว่าชักจะบานปลายไม่จบไม่สิ้น พวกเราเลยตกลงกันว่าอีกรอบพอนะ

เสี่ยงดวงรอบสุดท้ายกัน รอบนี้ไม่มีเสมอตัดสินไม่ได้ก็โอน้อยออกหรือเป่ายิ้งฉุบให้รู้กันไป!!! ไฟท์ติ้งงงงง!!!!
ไอ้กีต้าร์ล้วงได้................กาต้มน้ำร้อน!   
ขำกันขี้แตกขี้แตนครับ ผมพูดกับกีต้าร์ว่า  “แม่งกลับบ้านไปมึงชงกาแฟแดกแกล้มขนมได้เลย แล้วมาเอา
น้ำยาล้างจานกู กับสก็อตไบร์ทไอ้ซีนไปล้างแก้วกาแฟมึงนะ เสร็จแล้วเอาฝอยขัดหม้อที่เชี่ยเดย์ขัดกาน้ำมึง5555”

ผมล้วงได้.....................จานกระดาษหนึ่งแพ็คครับ      “นี่ไงมึงได้จานใส่ขนมมึงแล้วเชี่ยต้าร์555”
ไอ้เดย์ล้วงได้...................ขนมห่อละสิบบาท
ไอ้ซีนล้วงได้...................ขนมห่อละห้าบาท

ซีนแม่งเข่าทรุด พวกผมหัวเราะใส่หูมันเป็นการเยาะเย้ย กีต้าร์ว่า “มึงวิ่งไปแดกสก็อตไบร์ทไปเลยนะ555”

“เฮ้อเกือบไปกู...แม่งตั้งตู้เย็น ทีวี หม้อหุงข้าว กระติกน้ำร้อน กระทะ จานชาม โต๊ะ เก้าอี้ โคมไฟ นาฬิกา
ห่าไรนักไม่รู้เต็มแป๊ดดดดแต่กูได้ยากันยุง... ขนมเชี่ยที่กินไม่อิ่ม.. ฝอยขัดหม้อ.. สก็อต!ไบร์ท!!! ฮึ่มมมม!!!!!!-*- ”
ไอ้เดย์พล่ามบ่นอย่างเคือง ผมขำมันหนักมาก  “มึงก็ถูกหวยตั้งเยอะแล้วไง555”

“เฮ้อ...เออช่างแม่ง!  ไม่มีดวงก็ช่างมีมึงก็พอแล้ว”   
ดูแม่งพูด!!! ผมนี่สะดุ้งเลยใจเต้นหมดมันพูดต่อหน้าไอ้กีต้าร์ได้ซีนด้วย ไอ้สองคนนี้มองหน้าผมแล้วขำ
พวกมันล้อเลียนผมกับไอ้เดย์  “เชี่ยเดย์นี่มันเขตอภัยทานนะเว้ย! มึงห้ามตุ๋ยพญาปลวกนะทารุณกรรมสัตว์ก๊าก555”

ไอ้ซีนมันว่าผมอ่ะ  ผมเลยด่ามัน  “พ่องงงงงงงสิ!”  แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากด่าต่อก็มีเสียงคนตะโกนดังมาว่า

“พ่องสิ! มึงด่าใครไอ่เชี่ย!!!”
เฮือก! ผมสะดุ้งตกใจหันมองรอบตัวเลยครับ ไอ้สามคนนั้นมันก็เหวอเหมือนกันช่วยกันหาต้นเสียง

“เฮ้ยเด็กตีกันเว้ยเฮ้ย! เฮ้ยๆๆๆ!!!!”   
เสียงใครไม่รู้นักครับตะโกนอื้ออึง พวกผมสี่คนมองอย่างตื่นเต้น พวกอาสาที่ดูแลรักษาความปลอดภัย
วิ่งมาดูสถานการณ์ก่อนเลย  แต่เขามาสองคน เห็นคนตีกันเป็นสิบๆเลยรีบถอยแล้ววอไปตามพวกกับกรรมการวัด
เรียกตำรวจมาด้วยรึเปล่าผมไม่ได้ยิน แต่ตอนนี้ผมไม่เห็นคนห้ามได้เลย

พวกผมมองดูแล้วมันตีกันแรงนะนี่ มีคนถือไม้หน้าสามด้วยไอ้พวกนี้ไม่กล้วบาปกรรม ในวัดก็ยังทำร้ายกัน
กลุ่มที่ตีกันอยู่ราวสิบกว่าคนได้  มีคนที่ดูโตๆอยู่ไม่กี่คน นอกนั้นยังเด็กเท่ารุ่นผมหรือน่าจะอ่อนกว่าผม
แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดครับ ไอ้พวกเด็กตีกันพากันวิ่งมาทางที่พวกผมยืนอยู่ คือสู้บ้างหนีบ้างมันก็ไล่กันมา

ผม ไอ้เดย์ ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์  มองหน้ากันเลิ่กลั่ก! เอาแล้วไง ซวยสัด! ขืนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวได้มั่วนิ่มโดนลูกหลงไปอีก
เราสี่คนพากันถอยฉาก จะตามคนอื่นที่แตกกระเจิงไป แต่ไอ้พวกนั้นแม่งวิ่งไล่กันมาเร็วมากเผลอแป๊บเดียว
มีคนนึงโดนถีบตัดหน้าถลามาล้มหน้ากระแทกดิน แทบจะจูบรองเท้าผม ผมตกใจมัวแต่อึ้ง ไอ้เดย์มันก็ตะคอก
บอกให้ผมก้าวขา  “เชี่ยลูก!!! ไปดิ!!! สัด! มันมากันแล้วนั่น!!!”     ไอ้พวกที่เหลือตามมาตีกันตรงหน้าผม
ผู้คนนี่หนีห่างอย่างไวร้องกันวี๊ดว๊าย  ทุกอย่างแม่งเกิดขึ้นเร็วมาก ผมขอโทษครับทุกคนผมตามไม่ทันจริงๆ

ผมสะดุ้งโดนไอ้เดย์ลากข้อมือให้วิ่ง ไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีนละล้าละลังหันมามองห่วงผมกับไอ้เดย์
แล้วพวกมันก็วิ่งกลับมาเร่งให้หนีก่อนที่เราจะโดนเหมารวมมั่วนิ่มดึงเข้าไปเกี่ยว คนตีกันไม่มองหน้าใคร
ใครเสือกยืนตรงนั้นแสดงว่าจะสู้ ไม่ใช่เพื่อนพวกกันก็ต่อยแม่ง มีสนับมือด้วยไม่ใช่เล่นๆ เอาไม้ฟาดกันหัวแตก
ผมกลัวมีใครพกปืนที่สุด ขออย่าให้มันเลวร้ายถึงขนาดนั้นเลยครับ คือตอนนี้มั่วซั่วไปหมด

แต่แล้วพวกผมกลับพากันก้าวขาหนีไปได้ไม่กี่ก้าว! เพราะไอ้เดย์โดนไอ้คนที่มันถลาหน้าทิ่มเมื่อกี้ไล่คว้าดึงขาไว้!!!

“พี่เดย์!!! ช่วยผมด้วยพี่!!!!”
ผมตกตะลึงเลย  เชี่ยอะไรกันเนี่ย! มันเรียกชื่อไอ้เดย์!  ไอ้เด็กที่โดนถีบหน้าแหกกระแทกพื้น รู้จักไอ้เดย์!!!

“เดย์!”  ผมเรียกเดย์ที่ยังตกใจไม่แพ้กัน มันก็อึ้งก้มมองหน้าไอ้คนที่ดึงขากางเกงมันไว้แน่นอย่างไม่อยากเชื่อ
เมื่อกี้เห็นมันเกือบจะยกขาอีกข้างเตะแล้วด้วย ดีที่ยั้งไว้ทัน
“ไอ้นุ๊ก! ทำไมมึง!!!”  เดย์เหมือนไม่รู้จะทำยังไง มันมองหน้าผม มองไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน
แล้วจากที่จับมือผมแน่นมันก็ปล่อยแล้วผลักผมไปหาไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีน ผมเซตามแรงมันเลยครับ

“มึงกันไอ้ลูกไปให้ห่างกูที! เอาไปไกลๆเลย! ไปดิเชี่ย!!!!”  ไอ่เดย์ตะคอกไล่พวกผมเสียงดัง
แล้วมันก็รีบพยุงไอ้เด็กที่โดนไล่ตีนั่นขึ้น มีพวกฝ่ายตรงข้ามหันมาเห็นมันแล้ว

“มึงจะทำอะไรเดย์!!! อย่าคิดบ้าๆนะสัด! อย่านะ!”  ผมตะคอกห้ามมัน นี่มันคิดจะช่วยเขาใช่มั้ย!!!
ผมรู้สึกตัวสั่นไปหมด พวกนั้นถือไม้เดินอาดเข้ามาหาไอ้เดย์ ผมได้แต่บอกไอ้กีต้าร์กับไอ้ซีนว่าอย่าทิ้งไอ้เดย์นะ
กีต้าร์กับซีนมองสถานการณ์หน้าเครียด ไอ้เดย์เห็นพวกผมยังอยู่ก็หันมาไล่อีก
“กูบอกให้ไปไง ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง!”


ผมรู้สึกสั่นจริงๆนะ ผมกลัวจับใจ..............ไม่ใช่กลัวเขามาตีผม......ผมกลัวไอ้เดย์มันโดนเขารุมตี
ผมอึดอัดที่หน้าอก ปวดที่หัว ร้อนที่ตาขึ้นมาทันที อาการอย่างนี้เขาเรียกว่าอยากร้องไห้ใช่มั้ยครับ







tsktonight…

 ***นานเลยไม่รู้ยังมีคนมารอบ้างมั้ย55 กว่าจะปล่อยตอนนี้ออกมานานจนลืมแล้วมัง แหะๆ
 ขอโทษแฟนๆด้วยนะคะ ช่วงนี้วิป่วยก็เลยเพลียมากจริงๆT T  แต่งไปจะหลับคาคอมทรมานมากเลย
อยากบอกว่าทุกเม้นท์คือกำลังใจของวินะคะ รักๆๆๆทุกๆคนนะครับป๋ม

ต้องขอบคุณคอมเม้นท์น่ารักมากๆของแฟนๆทั้งเรื่องนี้และเรื่องเก่า พอมีมาให้ชื่นใจบ้างวิเลยฮึดแต่งต่อ
บอกแล้วว่าวิจะคอยแวะไปดู ได้อ่านทุกเม้นท์นะคะ ขอบคุณที่สุด 

วิขอบคุณทุกคนที่อ่าน และอยากบอกว่าการตอบกลับมันทำให้เรารู้ว่ายังมีคนต้องการเรานะ จะได้มีกำลังใจ
ความจริงท้อกับเรื่องนี้มากสารภาพค่ะว่าคิดจะตัดให้สั้นที่สุดจบไปเร็วๆเลย....แต่ก็เปลี่ยนใจหลายหน
เพราะมีคนบอกว่าคอยอ่านทุกวัน เราก็ดีใจจริงๆนะจ๊ะ ขอโทษอีกทีนะที่มาช้า แต่จะพยายามสู้ๆน๊า
ถ้ายังมีคนรออ่านกันอยู่ วิก็จะเข็นออกมาเรื่อยๆนะสัญญา^^


 Disthaporn //// ขอบคุณความกระตือรือร้น กำลังใจและความห่วงใยนะจ๊ะน่ารักจริง
เพราะนอนเยอะๆเลยไม่ได้แต่งเลยล่ะค่ะ555 คิดถึงคนอ่านจัง
Alone Alone /// ขอบคุณที่เป็นห่วงวินะจ๊ะ ย้ำว่าเรื่องนี้ใสๆนอนมองหน้ากันค่ะ555
titansyui ///  ขอบคุณมากๆค่า คิดถึงวิมั้ย
kaokorn///หมั่นไส้อิเดย์ได้ ห้ามหมั่นไส้วิน๊า55555 อย่าเพิ่งโมโหๆมารักกันก่อน
meuy///ทวงได้เลยๆรักษาสุขภาพแล้วจ้า ได้แค่นี้จริงๆ55 จะเฉลยให้ว่าคนที่หื่นกว่าสองคนนั้นคือคนแต่งนี่แหละ555
panitanun///ขอบคุณค่า ต้องรอติดตามเค้าจริงๆน๊า ชั้นจะรออ่านเม้นท์พี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยยยยย
สิบโท/// ดีใจจัง รักคนอ่านนะคะ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 17-07-2015 20:37:21

อยากให้คนเขียนหายไวไวๆมากกว่า พูดจริงๆนะ สู้สู้ค่า ตอนนี้โคตรขำอ่ะจริง เเบบลูกคิดเเกเป็นลูกเท่ง เถิดเทิง
เหรอ55555555555555  เเหม่ น่าอิจฉาลูกคิดนะ เหนือกว่าผู้หญิงทุกคนเลยอ่ะ เดย์ห้ามเป็นอะไรนะ ลูกคิดก็ห้ามเข้าไปนะ!!เรื่องนี้รักนายเอก  พูดเลยย หายไวไวนะค้าส :L2:  :3123: :กอด1: :pig4: :mc4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 17-07-2015 20:47:22

คนอื่นไม่รู้ แต่เราเข้ามาดูทุกวันนะ

อย่าตัดจบสั้นเลยนะคะ พลีสๆ

คุณวิดูแลสุขภาพด้วยนะค๊า

//เม้นนิยายก่อน

เดย์จ๋าอย่าเป็นอะไรนะ เค้าไม่อยากเป็นม่ายง่ะ

ถึงอิคิม ชั้นจะประกาศหาผัวให้ดุ๊กดิ๊ก เกลียดแกลากยาวมาจากตอนก่อนๆ ฮึ๊  :z6:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: pamazier24 ที่ 17-07-2015 21:46:34

อยากให้ได้กันเร็วๆ  :pighaun:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-07-2015 22:02:26

 :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 17-07-2015 23:03:01

ตัวเอง อย่าพึ่งท้อน้าาา
เรารออ่านนะเรื่องนี้ สนุกมากค่ะ

ฟินฉากติดเรทคู่เอก แต่สงสัยเดย์นะ
ทำขนาดนี้ทำไมไม่ขอลูกคิดเป็นแฟน หื๊มม
ไม่งี้นป่านนี้ได้..ไปละ 55555

ตอนนี้แอบตกใจคู่ซีนกีต้าร์ หึหึ จูบกันละอ่อ แอร๊ยยย
ละแฟนกีต้าร์ล่ะ แอบสงสารนางนะ

ตัดตอนจบได้ค้างมากกกก
เดย์จะเป็นอะไรไหม  :katai1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 19-07-2015 10:09:10

ไม่ชัดเจน เดย์นะเดย์ ไม่ชัดเจนกับลูกคิดเลย แล้วตอนนี้ยังทำให้ตัวเองเสี่ยงอันตรายอีก ตีกันแบบนี้ไม่สมควรยุ่งอย่างยิ่ง ต้องพากันหนีสิ ในวัดด้วยนะเว้ย!

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 19-07-2015 11:35:09

เมื่อไหร่เดย์จะเลิกปากเเข็งอ่ะ เดียวลูกคิดชิ่งไปมีแฟนก่อนนะเฮ้ย  :3125:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 19-07-2015 11:45:15

คนเขียนอย่าท้อน้าา  สู้ๆน้า  ชอบเรื่องนี้มากๆเบยยยย รออ่านอยู่เสมอเลยง๊าบบบ    :-[ :-[

ชอบฉากเรทมากๆเลยค่า  :hao7: :hao7:

แงง เมื่อไหร่เดย์จะขอลูกเป็นแฟนสักทีง่ะ

จบค้างงง เดย์  อย่าน้าา เชื่อลูกหน่อยจิ   :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 20-07-2015 16:37:53

ขอให้หายป่วยไวไว สุขภาพแข็งแรงนะฮะ
เหนื่อยนัก พักก่อน อย่าเพิ่งหักโหม อยากอ่านเรื่อยๆ นานๆ สนุกๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: thanapon25 ที่ 21-07-2015 00:05:33

อ่านแล้วรู้สึกอินกับบทที่แต่งมากคับ :impress2: คือรู้สึกมากดีที่ได้มาอ่าน  :heaven และขอเป็นกำลังใจให้กับคนแต่งด้วยนะ จะรอติดตามผลงานนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: สิบโท ที่ 22-07-2015 18:18:44

หายเร็วๆนะคะ สุขภาพสำคัญมากๆ

คิดถึงเดย์

คิดถึงคนเขียนด้วย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 25 ไปเที่ยวงานวัด...(17/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 22-07-2015 21:07:05

น่าร้ากกกกกกกอ่ะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-07-2015 00:59:04

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...  /1   







“กูบอกให้ไปไง ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง!”

“ไม่ใช่ได้ไงวะ! กูเพื่อนมึงมั้ยสัด!! เรื่องของมึงกูก็เสือกได้หมดแหละไอ่ควาย!”
ไอ้ซีนมันขึ้นเสียงด่าตอบไอ้เดย์ทันควัน กีต้าร์ก็ดึงผมให้ถอยห่างแล้วตะคอกด่าไอ้เดย์อีกคน
“เชี่ย! นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องของมึงเหมือนกัน! พูดไม่คิด กูเป็นเพื่อนมึงจะให้กูหนีไปไหน!
ต้องรอให้พวกกูตายเพราะมึงก่อนใช่มั้ย มึงถึงจะพอใจ!!”

ขนาดผมได้ฟังยังสะอึกมองหน้าไอ้กีต้าร์ตาค้าง เชี่ยนี่พูดแรงมาก ไอ้เดย์อึ้งแดกไปเลย ไอ้เด็กที่ชื่อนุ๊กยังมองหน้า
“มึงว่ามันทำไม!ฮึ่ม!!” ผมเลยทุบแขนไอ้กีต้าร์ที่คว้ากอดผมไว้แรงๆไปสองที มันไม่ยอมให้ผมเข้าไปหาไอ้เดย์
แต่ไอ้กีต้าร์ไม่ยอมปล่อยผม ดูท่าทางมันจะโมโหไอ้เดย์ บังคับลากผมออกห่างไม่สนใจที่ผมตีมันไปเลยสักนิด

“เฮ้ย!!! เชี่ย! เดย์หลบ!!!!|||||||”  ผมร้องเสียงหลงทันที มีผู้ชายตัวใหญ่ย่องมาข้างหลังยกเก้าอี้ไม้ที่มันคว้าได้
จากร้านแถวนั้นเงื้อขึ้นสุดแขน กะฟาดใส่หลังไอ้เดย์สุดแรง

“โครม!!!!!”  ไอ้เดย์กับเด็กที่ชื่อนุ๊กกระโดดหลบแตกกระเจิงไปคนทิศ เฉียดไปนิดเดียวเก้าอี้ฟาดใส่พื้นแทน
“เฮ้ยไอ่สัดมึงจะทำพี่กูเหรอ!!!”  ไอ้นุ๊กที่แก้มเขียวช้ำไปข้าง ตัวเล็กแต่ซ่าเอาเรื่อง มันโกรธก็จะเข้าไปต่อยเขา
แต่ดันถูกอีกฝ่ายถีบเข้ายอดอก ยันซะกระเด็นเป็นลูกหมาออกมาเลย ไอ้เดย์ก็ไม่ว่างหันไปช่วยมัน
เพราะมีคนลากไม้หน้าสามมาเงื้อใส่มันทีเดียวสองคน ไอ้ซีนเลยต้องเข้าไปลากคอไอ้เด็กนุ๊กนั่นให้ห่างตีนเขาแทน

แล้วผมก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ที่เห็นไอ้เดย์มันเบี่ยงหลบไม้ไอ้คนขวาแล้วหันไปเตะไม้ในมือไอ้คนซ้ายจนปลิว
หลุดจากมือไอ้นั่นไปเลย ไอ้เดย์คว้าคอได้คนก็จับโน้มคอตีเข่าใส่ แรงซะไอ้นั่นร้องกระอักแทบอ้วก 
เพื่อนมันเห็นก็โมโหเงื้อไม้จะตีไอ้เดย์ข้างหลังอีก กีต้าร์ปล่อยผมออกรีบวิ่งไปถีบตูดไอ้คนเงื้อไม้นั่นหน้าทิ่ม
ก่อนวิ่งไปช่วยไอ้ซีน ไอ้ซีนกับไอ้คนที่ถีบไอ้นุ๊กกำลังยื้อยุดกระชากเสื้อกันไปมา

อีกฝ่ายมันด่าว่าพวกเรามาเสือกอะไรด้วย กีต้าร์ก็เข้าไปพยายามจะแยกไอ้ซีนกับไอ้คนนั้น อธิบายว่าเราไม่เกี่ยว
 แต่ฝ่ายนั้นเห็นเราช่วยไอ้เด็กนุ๊กมันก็ไม่ฟังจะต่อยท่าเดียว กีต้าร์เลยต่อยไอ้หมอนั่นไปหมัดแบบลืมตัว
ฝ่ายนั้นมันยิ่งโกรธก็จะต่อยคืน ไอ้ซีนถลามาผลักกีต้าร์ออกมันเลยโดนสอยแทน ทรุดไปกองกับพื้นปากแตกเลย
กีต้าร์เห็นไอ้ซีนเจ็บมันก็ถีบไอ้ฝ่ายนั้นสุดแรง กำลังจะวิ่งตามไปซ้ำ แต่ไอ้หมอนั่นดันเซไปโดนไอ้เดย์

เดย์กำลังกระทืบคนที่กีต้าร์ถีบไว้ ส่วนไอ้คนที่โดนตีเข่านอนตัวงอไปนานแล้ว เดย์มันแทบไม่ได้มองหน้า
ไอ้คนตัวใหญ่ที่เซมาชนมันด้วยซ้ำ มันจิกหัวไอ้คนนั้นจากข้างหลังแล้วกระชากให้ล้มลงไป ผมเห็นแล้วสะดุ้ง
ยืนตัวแข็งเลยครับแม่งน่ากลัวเกิน เชี่ยเดย์เตะอัดเข้าหน้าไอ้ตัวใหญ่นั่น ผมเห็นฟันมันกระเด็นหลุดออกมาเลย
เลือดสาดครับงานนี้ ผมมองตาค้างอ้าปากร้องอย่ายังไม่ทัน แล้วเดย์มันก็เตะเข้าชายโครงเขาอีกสามทีโคตรแรง
ไอ้สามคนที่โดนเดย์เล่นไปมันกองกับพื้นลุกไม่ขึ้นสักคน ไอ้เดย์หันไปคว้าเก้าอี้ไม้ตัวที่เกือบตีโดนมันขึ้นมา
จับฟาดลงไปที่ไอ้สามคนนั้นทั้งที่พวกมันยังนอนตัวงออยู่

“เชี่ยอย่า!!!”  ผมร้องเสียงหลง แต่ก็ห้ามไอ้เดย์ไม่ทันมันตีไอ้สามคนนั้นจนเก้าอี้แหลกเหลือแต่ที่จับ
ถึงไอ้สามคนนั้นจะกลิ้งหลบแต่ก็ยังตีโดนจนมันคลานหนีไอ้เดย์แทบไม่ไหว เหลือเศษเก้าอี้ในมือเดย์แค่พนักพิง
มันก็เอาเขวี้ยงใส่ใครไม่รู้ที่วิ่งมาเหมือนจะเข้ามาต่อยมันเพราะเห็นเพื่อนโดนตี ไอ้เดย์ปาใส่โดนหน้าไอ้นั่นเต็มๆ
เชี่ยนั่นทรุดหยุดเลย แล้วก็มีคนจะเข้ามาอีก ผม กีต้าร์ ซีน และไอ้เด็กนุ๊กนั่นได้แต่ยืนเหวอครับบอกเลย

ไอ้เดย์ชักเดือดเลือดขึ้นหน้าใหญ่แล้ว ผมกลัวมันจะหน้ามืดจนไม่ฟังผมแล้ว ยิ่งเห็นกับตาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันน่ากลัว
ผมกลัวไอ้เดย์มากกว่าผู้ชายตัวโตที่ถือไม้หน้าสามทั้งฝูงซะอีก||||||||||

“เชี่ยมีด!!!”  ไอ้ซีนกับกีต้าร์ร้องบอกไอ้เดย์ มีคนคว้ามีดจากร้านขายของกินวิ่งมาหาไอ้เดย์
ผมนี่หัวใจแทบหยุดเต้น ดีที่เดย์มันหันไปเห็นก่อนเลยหยิบไม้ที่พื้นขึ้นมาตีมืออีกฝ่ายจนมีดร่วงไป
หลังจากนี้สิเรื่องน่ากลัวของจริง คือไอ้เดย์มันแย่งมีดมาได้ครับ!||||||||

“ปล่อย! ปล่อยมีดนะเดย์อย่า!!!”  ผมขยับเข้าไปใกล้พวกนั้นมากขึ้นตะคอกบอกมัน ไอ้เดย์กำมือที่ถือมีดเกร็งแน่น
มันชะงักเล็กน้อยแต่ยังล็อคคอไอ้คนที่มันจับได้ไว้อยู่
แล้วตอนนั้นเอง นอกจากเสียงเพื่อนก็ยังมีเสียงใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก ตะโกนดังมาห้ามไอ้เดย์ด้วยอีกคน 
“เชี่ยเดย์!!! สัดกูขอ!!! อย่ามึงอย่า! เพื่อน!!!”

ทุกคนชะงักหันไปมองไอ้คนนั้น เขารีบวิ่งมาหาไอ้เดย์  “เดย์ๆๆ!!!|||||||| สัดกูไหว้มึงล่ะ! พอๆๆนี่ลูกน้องกูเอง!
มันไม่รู้จักมึงๆ!! คนใหม่ทั้งนั้นอย่าถือเลยกูขอ นะๆกูขอ ปล่อยแม่งไปเหอะ นี่มึงมาได้ไงวะเนี่ย
เชี่ย....มึงรู้จักพวกมันเหรอ!?” 
คนนี้ดูจะอายุพอๆกับพวกผม พวกลูกน้องมันงงกันไปหมด พวกผมเองก็งง ท่าทางจะรู้จักไอ้เดย์เข้าอีกแล้ว
เอาไงล่ะทีนี้คนรู้จักไอ้เดย์ทั้งสองฝ่ายเลยเหรอ

ผมมัวแต่มองเขา แล้วผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีคนพุ่งมาข้างหลัง มันล็อคคอผม
ผมตกใจดิ้นสุดฤทธิ์ร้องเสียงดัง  “เหวออออ!!!!!||||||||อ๊าคคค!!! อ๊าคคคค!!!”
กีต้าร์ ซีน แม้แต่ไอ้เด็กนุ๊กจะวิ่งมาช่วยผม แต่ก็ไม่มีใครไวเท่าไอ้เดย์
เดย์ผลักไอ้คนที่มันจับไว้ไปให้เพื่อนเก่ามันแล้ววิ่งมาดึงตัวผมออก ถีบไอ้นั่นจนล้ม มันกระทืบซ้ำอย่างโมโหมาก
แต่ไอ้นั่นลุกมาสู้ ไอ้เดย์ก็ต่อยคว่ำแล้วเงื้อมือที่ถือมีดจะปาใส่หน้ามัน วินาทีนั้นใครจะห้ามมันทันนอกจากผม
ผมผวากอดมันแน่นแทบร้องไห้เลยครับ  “อย่าๆๆๆๆ!!!!!!|||||||||| ไม่เอาเดย์ กูกลัวไอ่สัด ไม่เอาแบบนี้ฮือออออ” 

เดย์มันเลยเปลี่ยนใจปาใส่ตีนไอ้หมอนั่นแทน แม่งร้องจ๊ากเข้าเต็มๆคลานหนีไปหาลูกพี่มันยังโดนตบกะโหลกซ้ำ
คนที่ดูแก่กว่าใครเหมือนจะเป็นลูกพี่อีกคน เดินมาสมทบไล่ให้สลายตัว
“ไอ้ห่า! นี่พี่เดย์ไง! มึงไม่รู้จักก็ไหว้พี่เขาซะพวกห่า! ตีกับใครไม่ตีไอ่สัดซวยจริงมึง เฮ้ยๆๆสัดเจตสัดแป็ก
นี่ไอ้เดย์โว้ย!! พวกเชี่ยพวกมึงหยุดเลย ไปๆๆๆหนีไปบ้านเชี่ยนทก่อน ไปก่อนตำรวจมาไอ่พวกควาย!!!”
ไอ้พวกรุ่นพี่นี่น่าจะเพิ่งตามมาสมทบเพราะรู้ว่าเด็กๆตัวเองก่อเรื่อง ตอนแรกผมว่าไม่เห็นหน้าไอ้พวกนี้
ท่าทางจะรู้จักกับไอ้เดย์ดีซะด้วย

ไอ้พวกที่เด็กกว่าอายุน่าจะพอๆกับไอ้นุ๊กพากันไหว้ลาไอ้เดย์กันหมด ส่วนฝ่ายไอ้เด็กนุ๊กที่ดูจะสู้ไม่ได้ตั้งแต่แรก
เลยได้โอกาสเผ่นกันแน่บ แต่แม่งทิ้งไอ้นุ๊กไว้กับพวกผมเฉยเลย มันคงเห็นแล้วว่าฝ่ายเราช่วยไอ้นุ๊กไว้


“ไหนมึงว่าเลิกเชี่ยแล้วไงเสร่อมาอยู่นี่ได้ไงวะ!? แล้วทำไมมึงไปเข้าข้างมัน! กูมีเรื่องกับพวกมันอยู่
มึงไม่แหกตาดูวะเชี่ย!? ถ้ามึงไม่คิดจะกลับมากูก็ขอนะเดย์ มึงอย่ายุ่งกับเรื่องนี้อย่าเสือก! เว้นซะแต่ว่ามึงอยู่ข้างมัน!”
เหลือคนที่น่าจะเป็นเพื่อนเก่าเดย์กับรุ่นพี่ในแก็งค์นั้น ยืนชี้หน้าว่าไอ้เดย์เป็นเชิงขอแกมขู่
 
ไอ้เดย์ยังกอดผมไว้แน่น มันสูดหายใจเข้าลึกๆข่มอารมณ์ให้กลับมาปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะพูดด้วย
“พี่..ผมไม่เกี่ยว.. ผมมาเที่ยวงาน ผมแค่ช่วยไอ้นุ๊ก!”  เดย์มันชี้ไปที่ไอ้นุ๊ก มันยืนจ๋องจ๋อยกุมหน้าที่เขียวของตัวเอง
เด็กนี่น่าจะไม่เกินสิบห้า พวกที่ตีกันส่วนใหญ่ก็ด้วย
สองคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามหันไปมองหน้าไอ้นุ๊กอย่างไม่สบอารมณ์ จ้องเอาเรื่อง
 
ไอ้เดย์เห็นท่าทางพวกนั้นที่มองไอ้นุ๊กแล้วไม่พอใจมาก ตวาดพวกคนที่เป็นเพื่อนเก่ามันตาขวาง 
“จำไอ้นุ๊กกันไม่ได้เหรอ!”   ผมเงยหน้าที่ซุกอยู่กับอกมันขึ้นมอง เพราะไอ้เดย์ตัวสั่น เสียงที่ตะคอกก็ยังสั่น
 
“น้องไอ้ปิงไง!!!”  ทันทีที่คำนี้หลุดจากปากเดย์ พวกแก็งค์เกเรสองคนนั้นถึงกับอ้าปากเหวออย่างตกใจ
หันไปมองหน้าไอ้นุ๊กอีกครั้งให้เต็มตา  “เชี่ย! โตเร็วจังวะ แม่งจริงอ่ะ!”  เพื่อนเก่าไอ้เดย์ลูบหน้าตัวเองตกใจพอดู
“ไอ่ห่าทำไมไม่เข้าแก็งค์กูไปเข้าแก็งค์เชี่ยนั่นได้ไงควายเอ้ย!” คนเป็นรุ่นพี่ที่แก่กว่าสบถอย่างขัดใจที่ได้รู้ความจริง

แต่ไอ้เดย์กลับหันไปตะคอกว่าไอ้เด็กนุ๊กนั่นซะสะดุ้งหน้าซีดหนักกว่าเดิม
 “กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ย!ให้ตั้งใจเรียน! อย่าทำตัวแบบกู! อย่าให้ต้องเป็นแบบพี่มึง!! แล้วมึงทำตัวอย่างนี้เหรอ
แม่มึงรู้มั้ยเนี่ย เดี๋ยวมึงมีเรื่องต้องเคลียร์กะกูไอ้นุ๊ก!!!”

ไอ้เด็กนุ๊กนั่นร้องไห้ออกมาเพราะกลัวไอ้เดย์  “ฮือออผมขอโทษครับพี่ฮืออ”
ทั้งผม ทั้งไอ้ซีนแล้วก็ไอ้กีต้าร์มองไปมองมาเลิ่กลั่กอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องนัก

“เชี่ยแม่งหนีก่อน เฮ้ยมึงไปเจอกูที่บ้านไอ้นทนะเดย์ พาไอ้เชี่ยนี่ไปด้วย!”  ลูกพี่กับเพื่อนเก่าไอ้เดย์เห็นท่าไม่ดี
มีคนไปแจ้งว่าพวกที่ตีกันยังเหลืออยู่ทางนี้ แถมลูกน้องบางคนก็โดนจับได้ด้วยมีคนโทรมาบอก
ไอ้เดย์โดนบอกให้พาไอ้นุ๊กไปหาทีหลัง ผมได้ยินแล้วไม่อยากให้มันเข้าไปเกี่ยวด้วยเลย

พวกเราเลยรีบสลายตัว วิ่งกันกระเจิง กีต้าร์กับซีนต้องคอยฉุดไอ้เด็กนุ๊กที่เอาแต่ร้องไห้ไปตลอดทาง
ไอ้เดย์ก็ดึงมือผมวิ่ง ผมวิ่งไปใจก็ยังสั่นๆ ถึงไอ้เดย์จะเก่งแค่ไหนแต่ถ้าวันนี้มันเป็นอะไรไปผมจะทำยังไง
แล้วถ้าเกิดมันพลาดติดคุกติดตารางหมดอนาคตล่ะ แค่คิดว่ามันจะทิ้งผมไว้ แค่คิดว่าผมอาจต้องสูญเสียมันไป
ก็พาลน้ำตาจะไหลขึ้นมา  แต่ก็กลั้นไว้ไม่กล้าโวยวายต่อว่ามัน อายคนอื่นเขา....

.......................................

...................

พวกเราหนีออกมาห่างจากวัดพอสมควร ไอ้ซีนกับกีต้าร์โทรบอกเพื่อนๆให้มาเจอกันที่นี่ พอเล่าเรื่องคร่าวๆ
ให้ทุกคนรู้เรื่องแล้ว ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ย้อนกลับไปเอามอเตอร์ไซค์มาให้ พอได้มอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ก็จะไปทันที

“เดย์! มึงไม่ไปไม่ได้เหรอวะ มึงอย่าไปยุ่งกับเขาอีกเลย” 
ผมขอร้องฉุดแขนไอ้เดย์ที่คร่อมมอเตอร์ไซค์มีไอ้นุ๊กนั่งก้มหน้าซ้อนท้าย

“ไม่ได้ว่ะ ยังไงก็ต้องพาไอ้ห่านี่ไปเคลียร์ แล้วต้องไปเอามันออกจากแก็งค์ที่มันอยู่ตอนนี้ด้วย”
ไอ้เดย์ตอบผมหน้าเครียด ผมชักไม่พอใจไอ้เด็กนี่ขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก ทั้งที่ไอ้เดย์เลิกเกเรแล้ว
ยังต้องกลับไปพัวพันด้วยอีกเพราะมัน มันสำคัญมาจากไหนกันวะ! -*-

“มันเป็นอะไรกับมึง!?”  ผมถามเกือบตะคอกมันอย่างไม่พอใจ เพื่อนๆก็มอง
“น้องเพื่อนกู”  ไอ้เดย์ตอบเสียงเบา มันคงรู้ว่าผมไม่พอใจที่มันมายุ่งกับเรื่องคนอื่นอย่างนี้

เท่าที่ได้ฟังมันคุยกับพวกเพื่อนเก่าสมัยอยู่แก็งค์นั่น ผมก็พอรู้ว่าไอ้นุ๊กนี่น่าจะเป็นน้องชายเพื่อนมัน...แต่!
“แล้วทำไมต้องมึง!? ไปบอกพี่มันสิ!?”  พอผมพูดอย่างนี้ไอ้เดย์ก็ก้มหน้าเลย แล้วไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็เข้ามา
จับไหล่ผมเขย่าเล็กน้อย พวกมันส่ายหน้าเหมือนอยากบอกให้ผมหยุดพูดเถอะ

“ทำไม่ได้หรอก....พี่มันตายไปแล้ว ตายเพราะกูไง” 
ผมได้ยินไอ้เดย์พูดก็สะอึก หันไปมองหน้ามัน มันพูดหน้านิ่งมากแต่ข้างในใจคงไม่ได้นิ่งเหมือนหน้ามันแน่ๆ

อย่าบอกนะว่านี่...เป็นน้องคนนั้น... เพื่อนที่เสียไปแล้วของมัน คนที่มันพูดถึงเมื่อไหร่ก็อยากร้องไห้ทุกที..

เพื่อนๆพากันถอนใจ กีต้าร์บอกขอโทษไอ้เดย์ทันที  “โทษนะ กูเข้าใจมึงว่ะ”  ไอ้เดย์มันยิ้มให้นิดๆ
เหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไร ถึงตอนนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันแล้ว พวกเราเข้าใจว่าไอ้เดย์ทำแบบนี้เพราะอะไร
มันขอโทษที่ดึงผม กีต้าร์ กับซีน เข้าไปเกี่ยว ไอ้เด็กนุ๊กนั่นก็ยกมือไหว้ขอโทษใหญ่ พวกเราต่างส่ายหน้า
บอกว่าช่างมันจะทำไงได้

“พี่เดย์... พี่...”   อยู่ๆไอ้เด็กนุ๊กก็สะกิดหลังเดย์แล้วทำท่าทางแปลกๆสื่อสายตามองมาทางผม
เหมือนอยากจะถามอะไรไอ้เดย์เกี่ยวกับผม ผมดูจากท่าทางมันแล้วก็พอเข้าใจได้ แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร
ส่วนไอ้เดย์ก็แค่พยักหน้าให้มัน แล้วหันมาดึงมือผมเข้าไปหา มันขยี้หัวผมแล้วสัญญา
 “เดี๋ยวกูไปหาที่บ้าน ไม่ต้องห่วง กูไม่เป็นไรหรอก”    แล้วมันก็พาไอ้นุ๊กขี่รถออกไป.........


ผมหันไปหาไอ้มาร์คกับไอ้น็อต ไอ้สองคนนี้เป็นเพื่อนเดย์มาตั้งแต่ตอนม.ต้น ท่าทางจะรู้เรื่องดี
แล้วคงจำไอ้นุ๊กนั่นได้มันถึงได้มาห้ามผมไม่ให้พูดถึงพี่ชายเด็กนั่น
“ลูกคิด...กลัวมั้ยมึง55”   ไอ้มาร์คมีหน้ามาถามผม กูฉี่แทบราด||||||||

“พวกมึงรู้จักกับเพื่อนไอ้เดย์ที่ตายไปใช่มั้ย เล่าให้กูฟังบ้างสิ มันสนิทกันมากเลยเหรอ”  ผมถามทั้งไอ้มาร์คไอ้น็อต
พวกมันหันมองหน้ากันก่อนยักไหล่ใส่ผม ไอ้น็อตบอกว่า “มึงไปถามไอ้เดย์เองเถอะ”  อ้าว...

ไอ้มาร์คก็ว่า “อยากรู้อะไรก็ถามไอ้เดย์เอา กูแค่รู้จักแล้วก็พอจะจำหน้าน้องมันได้ โตไวฉิบหาย สองปีที่แล้ว
แม่งยังอยู่ป.6 ตอนนี้ตัวสูงเกือบเท่ามึงเลยมั้งลูกคิด เอ๊ะ รึเป็นมึงเองไม่โต55” ผมทำตาขวางจ้องหน้าไอ้มาร์ค
ไอ้ดำตัวโตก็หัวเราะหน้าผมแล้วทำหน้านึกๆก่อนพูด  “กูไม่ได้สนิทกับไอ้ปิงเท่าไอ้เดย์ว่ะ ปิงมันเป็นคนพูดน้อย
พวกมันเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล... เหมือนทิชานั่นแหละ พวกกูอ่ะเจอกันแค่ม.ต้นแถมอยู่คนละห้อง
แต่อาศัยมั่วสุม สุมหัวทำเรื่องแสบๆไร้สาระด้วยกันบ่อย ย้ายมาเรียนต่อที่นี่ถึงได้อยู่ห้องเดียวกันเลยสนิทกันขึ้น”

ผมหันไปมองทิชา ทิชามองมาที่ผมพอดี เธอยิ้มให้ผม ผมเลยแหวกกลุ่มผู้หญิงเข้าไปคุยด้วย
“ทิชา ทิชาสนิทกับเพื่อนเดย์คนที่ตายไปแล้วนั่นมั้ย...เอ่อ.....แหะ..คงไม่มั้ง...”  ผมเหมือนจะถามเองก็ตอบเองได้
เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าขนาดไอ้เดย์เองยังบอกไม่ได้สนิทกับทิชาเลย ทิชาไม่ค่อยสุงสิงกับเด็กผู้ชายเท่าไหร่

“เราไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่หรอก....แต่รู้ว่าสองคนนั้นสนิทกันที่สุด เวลาโดดเรียนก็หายไปพร้อมกันตลอด
มีเรื่องมีแผลก็พร้อมกันตลอด พอปิงเสียแล้ว...... เดย์ไม่พูดกับใครเลย เศร้ามาก เรื่องมันเกิดช่วงก่อนจะจบม.สาม
ราวๆสามเดือนได้น่ะ ขอโทษนะเราไม่ค่อยรู้อะไรเรื่องปิงหรอก”

ผมยืนฟังทิชาเล่าเท่าที่เธอรู้ซึ่งมันน้อยมาก.... คิดๆแล้วจะให้ผมไปถามกระทบใจไอ้เดย์ผมคงทำไม่ได้หรอกครับ
เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะ...ไปช่วยพาน้องชายเพื่อนมันออกจากแก็งค์ได้ก็ดีเหมือนกัน
จะได้ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกที่ตีกันนั่นอีก ขอแค่ไอ้เดย์ไม่หวนกลับไปทำตัวแบบเดิมอีกก็พอ

ผมทำหน้าเครียดถอนใจเพราะเป็นห่วงไอ้เดย์ เพื่อนๆก็แซวว่าผมเป็นห่วงแฟนเหรอ...
น่าวิ่งกลับไปเอาไม้หน้าสามมาไล่ตีปากแม่งให้หมด ( -*- ) นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เป็นแฟนมันซะหน่อยแล้วผมก็ชักฉุน

“มึงได้กันยัง?”  สะดุ้งเฮือกเลยครับเชี่ยยูแม่งจู่ๆก็มากระซิบข้างหู ผมไล่ตีมันมันก็หัวเราะวิ่งหนีผม/////*//
แล้วผมก็สะดุดโดนไอ้คิมจับมากางแขนกางขาสำรวจดูว่าได้แผลตรงไหนมั้ย มันจะได้พาไปทำแผลให้พร้อมไอ้ซีน
ผมก็งงๆนะไอ้คิมมันกอดผมโอ๋แบบเอามือลูบหัวลูบหลังผม จับหัวผมซบไหล่มันด้วย คือ...มึงเว่อร์ไปรึเปล่าวะ?

“มองอะไรดุ๊ก...หึหึ หึงเหรอ?คึคึ”  ได้ยินเสียงไอ้คิมพูดแกล้งดุ๊กดิ๊กติดขำๆเหมือนเคย ผมก็หันไปมองดุ๊กดิ๊ก
กะเทยสวยสะบัดหน้าหนีครับ เชิดใส่ไอ้คิมซะงั้น แล้วก็มีหันกลับมาทำท่าแหวะใส่มันอีกก่อนจะหันไป
เม้าท์กับเพื่อนผู้หญิง คุยกันเรื่องตอนอยู่ในวัดได้ยินคนพูดว่ามีคนตีกันๆแต่ก็ไม่คิดว่าพวกผมจะอยู่ในนั้นกับเขาด้วย
ซวยจริง

“โอ้ย|||||||| เจ็บว่ะ แง~~”  ผมผลักไอ้คิมที่โอ๋ผมออก หันไปมองตามเสียงไอ้ซีน มันทำสำออยมากเลยครับ
เกาะไหล่ไอ้กีต้าร์เอาหน้าซุกซอกคอเพื่อนมัน ร้องว่าเจ็บปากที่แตกไม่หยุด เป็นผมนะรำคาญสะบัดหลังมือใส่
ไปนานละ... แต่กีต้าร์แม่งไม่หนียืนหัวเราะอยู่ได้ 

ไอ้น็อตพูดขำๆว่าวันนี้ยังถลุงเงินไอ้เดย์กันไม่มันส์เท่าไหร่เลย ทำเป็นเล่นไปผมลองนึกๆคิดคำนวณรายจ่าย
ที่ไอ้เดย์เลี้ยงพวกเราคร่าวๆดู มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับ ตั้งแต่ข้าวกลางวันที่สั่งพิซซ่ามาเลี้ยงแล้วน่าจะสัก
แปดพันกว่าบาทได้มั้ง...
เป็นผมนะถ้าแม่จ๋ารู้ว่าใช้เงินขนาดนี้ในวันเดียว อาละวาดบ้านแตกแน่ ต้องบอกให้เอาไปเก็บไว้ที่แม่ชัวร์..


*******************************


กลับมาบ้านแล้วนั่งรอไอ้เดย์ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน สามทุ่มกว่าแล้วครับไอ้เดย์ก็ยังไม่มาซะที
ผมชะเง้อคอรอมันจนคอยาว กดมือถือเล่นไปเรื่อยยุงก็กัด ผมใส่กางเกงบอลกับเสื้อกล้ามมีเนื้อที่ให้ยุงกัดเยอะ
แล้วเหมือนแม่จะรู้ว่ายุงกัดผม สงสัยได้ยินเสียงผมตบยุง แม่จ๋าก็ตะโกนบอกให้ผมเข้าบ้าน

“เดี๋ยวจ๋า รอเดย์ก่อน เดี๋ยวมันก็มา...”  ผมตะโกนบอกแม่ที่นั่งดูทีวีข้างในบ้าน
จ๋าคิดว่าผมรอเอาข้อมูลรายงานจากไอ้เดย์  ผมไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่วัดให้จ๋ารู้ ไม่อยากให้แกไม่สบายใจ
แต่คนแถวบ้านนี่อย่างไว  ผมกลับมาถึงบ้านกลายเป็นแม่จ๋าเป็นฝ่ายเล่าให้ฟังซะเองว่าที่วัดเขาตีกัน...
ถามว่าผมรู้เรื่องมั้ย ผมก็แกล้งทำหน้าเหรอหราส่ายหน้าไป

บ้านเราปิดหน้าร้านเรียบร้อยแล้ว เหลือช่องประตูเปิดไว้แค่เล็กน้อย ผมนั่งรอมันตั้งแต่กลับมาจนป่านนี้
ใจคอไม่ดีครับเป็นห่วงมัน โทรไปตามแม่งก็ไม่ติดสงสัยปิดเครื่องหนี มึงจะรู้บ้างมั้ยว่ากูโคตรห่วงมึงแค่ไหน
ไอ้บ้าเอ๊ย -*-

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-07-2015 01:00:39

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...   /2 






.........................เวลาผ่านไปผมยังนั่งหน้าบ้านคอยไอ้เดย์ที่เดิม แต่ยุงไม่กัดแล้วเพราะทั้งจุดยากันยุง
แล้วก็ทาโลชั่นกันยุง ผมนั่งท้าวคางตาปรือ กดมือถือดูนาฬิกาในนั้น....แม่ง..จะเที่ยงคืนแล้ว

บ้านล็อคเรียบร้อย แม่จ๋าขึ้นไปนอนนานแล้ว ผมบอกจ๋าว่าเดี๋ยวค่อยตามขึ้นไปนอน แต่จนถึงตอนนี้ไอ้เดย์ก็ยังไม่มา
มีแค่ผมที่นั่งรอมันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ผมง่วง...แต่ไม่อยากนอน ผมอยากรอเจอหน้ามันให้แน่ใจก่อน
ว่ามันจะไม่บุบสลายกลับมา......ใครจะว่าผมบ้าก็ได้นะ รู้ครับว่ามันเก่ง มันต้องเอาตัวรอดได้แน่ มันน่ะตัวอันตราย
แต่ผมคงนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่ได้รู้เรื่องมันคืนนี้ มันจะไปตีกับใครอีกมั้ย ได้แผลรึเปล่า จะเจ็บตรงไหนบ้าง
หรือไปทำอะไรบ้าบิ่นโดยที่ไม่มีผมอยู่ข้างๆคอยเรียกสติมันไว้ มันจะ....นู่นนี่นั่นโน่น...เฮ้อ มากมาย

นี่ผมเริ่มเหมือนแม่มันเข้าไปทุกทีๆแล้วนะ .... แต่ก็ใช่ว่าจะมีแค่ผมที่เป็นห่วงไอ้เดย์นะครับ น่าดีใจ
เพื่อนๆก็คอยโทรบ้างส่งข้อความบ้างมาถามข่าวจากผม ไอ้เดย์กลับมารึยัง เป็นยังไงบ้าง ผมตอบใครไม่ได้สักคน
เพราะผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงอยู่ที่ไหน โทรศัพท์มันก็ติดต่อไม่ได้
ไอ้บ้านั่นไม่คิดถึงใจคนเป็นห่วงทางนี้บ้างเลย

ตรึ้งงง!!!  ................ เสียงข้อความเข้า!
ผมรีบดูโทรศัพท์ตัวเองด้วยความดีใจ คิดว่าน่าจะเป็นไอ้เดย์แน่ แต่ก็ไม่ใช่...เป็นไอ้ไลค์

“เฮ้อ......คิดถึงลูกคิดจัง วันหลังจะซื้อขนมไปฝากอีกนะครับ ฝันดีนะ รักนะครับไลค์” 
 ผมอ่านข้อความจากไอ้ไลค์แบบเซ็งๆ นอนดึกเหมือนกันนะมึง
ชะเง้อคอมองหาจะมีใครขี่รถมาทางบ้านผมบ้างมั้ย ....ก็ไม่มีวี่แววแม้แต่เงา มีแต่เงาหมาเดินผ่านมาหนึ่งตัว
ผมถอนใจเฮือกใหญ่ นั่งไปนั่งมาวังเวงหนักครับ นี่ก็จะตีหนึ่งแล้วผมเลยจำใจก้มหน้าเปิดล็อคประตูบ้าน
เดินเข้าบ้านไปใจก็กังวลไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้ผมอยากเจอหน้าไอ้เดย์ที่สุด...

เข้าห้องนอนไปข่มตาหลับ...ผมหลับไม่ลงแน่เลย คิดถึงแต่ไอ้เดย์ .................................................
..................................................
.......................
.........

... ตรื้ดดดดดดๆๆๆ!!!
ตกใจเสียงโทรศัพท์ครับ ผมสะดุ้งตื่นมายังมึนงง... คลำหามือถือมาดู อ้าว! ไอ้เดย์โทรมาครับ ดูเวลานี่มันตีสองแล้ว
(อ้าวนี่กูหลับเหรอครับ ก็ว่าไม่หลับๆดันหลับไปตอนไหนวะ)
“ฮัลโหลเดย์! มึงอยู่ที่ไหน มึงเป็นอะไรมั้ย!!?”  ผมลุกลี้ลุกลนถามมัน
“หูยยยยย หูจะแตก แหกปากเบาๆก็ได้ หลับไปรึยังเนี่ย”   ดูมันนะหายไปให้เป็นห่วงกลับมาก็กวนตีนผม
ผมเลยลดเสียงลงด่ามัน “ฮึ่ม!กูจะหลับลงได้ไง!(ความจริงกูเพิ่งตื่น) ถ้าหลับแล้วกูจะรับโทรศัพท์มึงได้เหรอฟาย!
อยู่ไหนทำไมมึงไม่ตอบกู!? มึงรู้มั้ยว่ากูอ่ะ..!..”  ผมจะพูดว่าเป็นห่วงมันมากก็สะอึกกลืนคำหายเข้าคอไป
ผมนิ่งเงียบคิดในใจ ขืนพูดไปมันต้องได้ใจมากแน่ ไม่เอาอ่ะ ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวมันล้อผม////*//

“ทำไม..../////หึหึ...อยากเห็นหน้ากูอ่ะดี๊~”
“แหวะ! กูไม่อยากเห็นหน้ามึง!”
“แต่กูอยากเห็นหน้ามึงอ่ะ มาหาเดย์หน่อยดิ......”
“อึก/////..พูดงี้หมายความว่าไง กูไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ กูจะนอนแล่ว!”
“แค่เดินมาที่หน้าต่างหน่อยเดียวเอง”
“ห๊ะ!?”

ผมตกใจรีบเดินไปที่หน้าต่างรวบผ้าม่านออก ก้มลงไปเห็นไอ้บ้าเดย์นั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์เงยหน้ายิ้มโบกมือให้ผม
“โอเค เห็นหน้ามึงแล้วชื่นใจ กลับบ้านนอนดีฟ่า55”
ผมเห็นไอ้เดย์ทำท่าจะวางสายแล้วสตาร์ทรถมัน ผมก็รีบพูด “ควาย! ใครให้มึงไปหยุดเลยนะ! ห้ามไป! รอกูก่อน!!”
ตัดสายโทรศัพท์แล้ววิ่งตาลีตาเหลือกออกจากห้องนอน ลงบันไดไปให้เร็วและส่งเสียงให้เบาที่สุด
ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูบ้านอย่างเบามือกลัวแม่จ๋าที่อยู่ชั้นบนจะได้ยิน

เปิดบ้านได้ผมก็พุ่งไปหาไอ้เดย์ที่ยิ้มหล่อรอเลยครับ ....ถึงตอนนี้ทุกคนคงจะคิดว่าผมจะพุ่งเข้าไปกอดมัน
เหมือนนางเอกหนังไทย ดีใจที่พระเอกปลอดภัยกลับมา เสียใจด้วยครับ ความจริงคือ 
“สัดเดย์! ไอ่ห่า ไอ่หอก ไอ่ควาย ไอ่เชี่ย ไอ่เวร ไอ่ๆๆๆๆๆๆฮึ่ยๆๆบ้าเอ๊ย!!”   ชี้หน้าด่าๆๆๆแม่งอย่างเก็บกดครับ
“มึงด่ากูทำไมเนี่ย||||||||”   ดูมันถามทำหน้าแหย ยังไม่รู้ตัวอีก
“ไอ้คนชอบหาแต่เรื่อง! ปล่อยให้กูรอจนหลับเพิ่งโผล่มาเหรอไอ่สัด!”
“อ้าวไหนมึงบอกไม่ได้นอนไง..”
“ฮึ่ม! เออนั่นล่ะ!ไม่ได้นอน แต่หลับตาไปเฉยๆอ่ะ  เอาเป็นว่ามึงบอกจะมาหากูก็รอร้อรอ
ทำไมมึงไม่เล่าอะไรให้กูฟังบ้าง กูอยากรู้!”   แล้วผมก็เข้าไปจับแขนคลำขาควาญหาตามหน้าตาเนื้อตัวมันว่าได้แผล
หรือฟกช้ำดำเขียวตรงไหนบ้างรึเปล่า ไม่ได้ขาขาดแขนขาดหน้ามันก็ยังหล่อดี ไอ้หอกเดย์ตอนแรกแค่ยิ้มๆ
แต่พอเห็นผมดมๆตามตัวมันก็หัวเราะใหญ่

“5555เหมือนหมาเลย55มึงทำไรเนี่ยลูก!?”
“ไอ่ควาย!-*- กลิ่นเหล้าหึ่ง! ส้นตีนเหอะปล่อยให้กูรอแต่มึงไปแดกเหล้ามาใช่มั้ย!!แม่ง! ไปไหนก็ไสหัวไปเลย!”
ผมลืมตัวด่าใส่มันเสียงดังด้วยความโมโห แล้วก็นึกได้ว่าดึกสงัดเสียงมันดัง เลยรีบเอามือปิดปากตัวเอง
แล้วถอยเท้าจะเข้าบ้าน ผมไม่สนใจเชี่ยเดย์แม่งแล้ว

แต่ไอ้เดย์มันก็รีบลงจากมอเตอร์ไซค์รุดมาดึงมือผม ดึงตัวผมกลับออกมาจากบ้านทันก่อนที่ผมจะปิดประตู
มันกอดเอวผมแน่นแล้วก้มมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมสะดุ้งตกใจด่ามัน  “ปล่อยกูเลยเชี่ยนี่!////*//”
พยายามจะยันมันออกไปแต่มันก็บังคับกดหน้าผมให้ซบกับอกมันกอดไม่ยอมปล่อย
“รอเดย์เหรอ55 โคตรน่ารักเลยอ่ะ นึกว่าหลับไปแล้วมาแกล้งกวนตีนให้ตื่นเล่นๆนะเนี่ย555”
“ฮึ่ม! ฟายเอ๊ยมึงไม่นึกว่ากูจะห่วงมึงบ้างเลยใช่มั้ย!...อึก/////”  แม่งเผลอหลุดปากพูดไปแล้วผมเขินแฮะ

“น่ารักว่ะ/////”  มันก้มมาบดจมูกกับแก้มผมอีกหลายทีก่อนจะลามปามไซร์ไปที่กกหูเลื้อยไล่ไปที่ลำคอ
ผมผลักหน้ามันออกร้อง  “อื้อ~~!!///*//” ได้แค่นั้น เพราะหลังจากนั้นก็โดนประกบปากจูบแบบดื่มด่ำ
มันสอดลิ้นเข้าปากผมเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้อง เสียวท้องน้อยวูบที่มันสอดมือเข้าเสื้อกล้ามมาลูบไล้คลำจับ
ไปทั่วเนื้อตัวผมทั้งด้านหน้าด้านหลัง  สองมือผมจะยันมันออกก็เหมือนไม่ค่อยมีแรง โดนจูบปากใช้ลิ้นแบบนี้
ผมสู้มันไม่ได้เลย เผลอตัวจูบตอบมันทุกที แต่มาได้สติหน่อยตอนที่ไอ้บ้าเดย์คิดจะล้วงมือเข้ากางเกงบอลผม
เลยทำให้มันหยุดอยู่แค่ที่ขอบยางยืดกางเกงด้วยการหยิกหลังมือมันอย่างแรงซะ ไอ้คนบ้ามันก็สะดุ้งรีบดึงมือออก
ผละปากที่ไล่ขยี้ปากผมออกมาต่อว่า    “โอ๊ยหยิกกูไมเนี่ย!?”  มีการขมวดคิ้วดุกูนะ

“มึงจะปี้กูหน้าบ้านเลยมั้ยสัด!////*// แฮ่กๆๆ”  ผมเหนื่อยหอบหน้าแดงเพราะมัวจูบกับมันหายใจแทบไม่ทัน
ไอ้บ้านี่ก็นะ..คนมองค้อนอยู่ยังมายิ้มชอบใจ

“ถ้ามึงยอมกูก็กล้าอ่ะ เอากันเลยมั้ย คึคึคึ”
“เชี่ยยยยยย!”
“โหยด่าอีกแระ!”
“...........”  ผมจ้องหน้ามันเคืองๆ
“ก็ไปเคลียร์มันไม่ใช่ไปพูดๆๆแล้วก็จบกลับได้เลยซะเมื่อไหร่เล่า มึงเข้าใจดิ กูต้องเลี้ยงเหล้าแม่งทั้งสองฝ่ายเลย
กินฝ่ายพี่แน็คกับพวกเก่ากูเสร็จ ก็ต้องไปกินกับพวกลูกพี่ไอ้นุ๊กแม่งอีก ดีที่มีคนรู้จักกูอยู่ แถมกูยังต้องให้ตังค์
ค่าทำแผลค่าทำขวัญไอ่พวกห่าที่กูกระทืบไปอีก ไปประกันไอ้พวกที่โดนจับได้อีก ตังค์ถูกหวยกูหมดเลยเซ็งแม่ง
ยังไม่พอกูต้องไปเบิกตังค์มาเพิ่มอีกเนี่ยโคตรซวย เหนื่อยว่ะเซ็งเชี่ยๆเลย มึงก็อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ใส่กูอีกเลยน่า...”

ผมกอดอกฟังมันอธิบาย ไอ้เดย์ลูบท้ายทอยตัวเองสะบัดหัวไล่ความมึนจากฤทธิ์แอลกอฮอล
“มันเลิกตีกันแล้วเหรอ”  ผมทำหน้าสงสัยถามมัน
“ฮึ เรื่องนี้กูไม่เกี่ยวให้มันเคลียร์กันเอง กูแค่ไปขอตัวไอ้นุ๊กมัน บอกแม่งไม่ต้องให้เข้าแก็งค์อีกถือว่ากูขอ”
“โทรก็ไม่ติด มัวแต่ห่วงคนอื่น แต่ไม่คิดว่าคนอื่นจะห่วง”  ผมมองเมินพูดไปทางอื่นแต่ก็หมายถึงมันนั่นแหละ
“กูปิดไว้กันใครโทรตามตอนกำลังตกลงกับทางนั้นอยู่ โธ่กูก็มาหามึงแล้วนี่ไง”
“เฮ้อ.........โอเค! เข้าใจหมดแล้ว มึงกลับบ้านไปได้แล้วปะ”
ผมหันหลังจะเดินเข้าบ้านแต่โดนเชี่ยเดย์ดึง “อะไร!?”  หันมาถามมันงงๆ มันก็ทำตาเยิ้มใส่ยิ้มแฉ่ง
“คือ...ไหนๆก็ไหนๆแล้วอ่ะลูก....ลูกคิดจ๋าขอเดย์นอนด้วยคนดิน๊า นะๆๆๆ จุ๊บๆๆ”
อึ๋ย!///// ไอ้บ้านี่มันเอาปากไล่จุ๊บขึ้นมาตามแขนผม  “ขนลุกไอ่สัด จั๊กจี๋!ปล่อยๆๆกูเลยไอ้บ้า!”
“ไม่เอา~~~~ เดย์นอนด้วยยยย~~~”
แม่งมันกอดผมจะตามเข้าบ้าน ผมยันมันออกก็ติดหนึบอย่างกับปลาหมึก พัวพันอีรุงตุงนังมาก ถึงขั้นลงไป
เกาะขาผมไม่ยอมให้เดิน มันพันแข้งพันขาพล่ามเสียงอ้อแอ้ว่าจะนอนกับผมให้ได้ ความดื้อด้านผสมความเมา
บวกความหน้ามึนของมันทำให้ผมบ่ายเบี่ยงลำบาก กลัวไอ้บ้านี่เสียงดังหนักเข้าแล้วแม่จ๋าจะตื่นลงมาด่ามาก
ผมถอนใจบอกมัน “เออๆๆ!!! ก็ได้ๆเฮื่อย!เบาๆดิเดี๋ยวจ๋าตื่น” ไอ้เดย์ร้องเย่เบาๆมันลุกขึ้นขโมยหอมแก้มผม
แล้วรีบไปเข็นรถเข้าบ้าน ผมก็ค่อยๆเปิดประตูบ้านให้มัน..

..........................................
.........................

“อื้มม! หือตัวหอมจัง////”  ขึ้นมาบนห้องผมได้ไอ้มือปลาหมึกมันก็เริ่มเลย กอดผมแล้วหอมซอกคอ ผมก็ยันหน้ามัน
“แต่มึงโคตรเหม็นอ่ะเดย์”  ผมว่ามัน มันก็ทำหน้างอนทำปากเชิดๆนะโคตรน่าทุบ
“กูไม่เหม็นนนนนน ไม่เชื่อดมดู555”  แล้วมันก็ยกจั๊กกะแร้มาเสยหน้าผม ผมดิ้นพล่านเลยโดนมันล็อคไว้
เล่นเอารักแร้มาหนีบหัวกูได้นะไอ้เปรตนี่! เดย์เป็นคนไม่มีกลิ่นตัวเลยครับ มีแต่กลิ่นเหงื่อกับกลิ่นเหล้า
ที่ตอนนี้กลบกลิ่นน้ำหอมที่มันใช้ประจำหมด
 “มึงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยไอ่หอกเอ๊ย!///*//ไม่งั้นไม่ต้องนอนเตียงกูเลยนะเดย์”
“ขี้เกียจอ่า~~~”  ว่าแล้วไอ้บ้าเดย์ก็ผละจากผมเดินไปทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้านิ่งที่เตียงทันที
ผมตกใจรีบตามไปดึงมันขึ้นเดี๋ยวนั้น ที่นอนผมเหม็นเหงื่อเหม็นเหล้ามันหมดพอดีกัน

“ไปอาบน้ำ!” ผมใช้แรงทั้งหมดที่มีลากมันลงเตียง ไอ้เวรนี่ไม่ยอมลุกเลื้อยตัวลงไปนอนแผ่หลาที่พื้นห้องแทน
“กูนอนตรงนี้ก็ได้ลูกคิด กูไม่ไหวแล้ว อยากก็อยาก ถ้ามึงไม่เล่นกะกูก็ปล่อยให้กูหลับเหอะ”
ผมท้าวเอวสองข้างก้มมองไอ้ตัวบ้าที่นอนหลับตาพล่ามอยู่ที่พื้น  “อยาก.........?...มึงอยากอะไร?”
เดย์ลืมตาขึ้นมาสบตากับผมพอดี ปิ๊ง!.... สายตาแม่งโคตรหื่นผมหลบตามันทันทีที่นึกรู้แบบอัตโนมัติ
“ทะลึ่งไม่เลือกเวลาเลยนะมึงอ่ะ ควาย....///// ไปอาบน้ำแล้วค่อยออกมานอนจะได้สบายตัวไง”
“ม่ายยยยยยยยย~~~~~ ไม่เอาๆๆๆๆ กูไม่อาบ~~ ฟรี้~~~ กูหลับแล้ว!” 
ทำตัวดิ้นเร่าๆไปกับพื้นเหมือนเด็กสามขวบครับมัน งอแงน่ากระทืบสุดๆ ผมเลยส่ายหน้าช่างแม่ง

“ตามใจ เรื่องของมึงเหอะ แต่ไม่ต้องเนียนขึ้นมานอนกอดกูเลยนะ จะถีบออกให้”  ผมบ่นๆเสร็จก็เดินไปปิดไฟ
แล้วก็ต้องแปลกใจครับ ไอ้เดย์มันลุกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เดินมาเปิดไฟห้องน้ำด้านหลังผม ตอนนี้ในห้องมืดสลัว
แต่แสงจากไฟห้องน้ำสว่างจ้า ผมหันมามองการกระทำของไอ้เดย์อย่างโคตรจะงง มันคว้าผ้าเช็ดตัวผมที่พาดตากไว้
แถวๆราวเล็กหน้าห้องน้ำเอาพาดบ่ามันแล้วเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูไปเฉย.....

ผมงง ยืนเอ๋อๆกรอกตาตัวเองไปมาในความมืดสองสามวิ... ก็ได้ยินเสียงซู่ซ่าเหมือนน้ำจากฝักบัวตกกระทบตัว
คือมันอาบน้ำ.... เอ้าไอ้บ้านี่บอกให้อาบไม่อาบ พอบอกตามใจรีบไปอาบเฉย...

เบื่อกับความบ้าบอของมันผมเดินไปห่มผ้านอนดีกว่า  สักพักยังไม่ทันหลับ ไอ้เดย์ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา
“ลูกคิดกูหยิบแปรงผิดอันว่ะ เอาของมึงไปแปรงอ่ะ เคี้ยกกก555แต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ
เราเอาลิ้นเลียฟันกันออกบ่อยไป555” 

ผมนอนห่มผ้าอยู่มันยืนปลายเตียง ผมกะจะลุกขึ้นด่ามันซะหน่อย แต่กลับต้องนั่งตาค้างเลยครับ
แสงไฟจากในห้องน้ำสว่างส่องเห็นร่างไอ้เดย์ยืนนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ตัวขาวโบ๊ะมีน้ำเกาะพราวตามกล้ามแขนขา
ตามซิกแพ็คหน้าท้องที่ขึ้นเห็นเป็นลอนๆเลย หัวมันก็เปียกด้วย เห็นอย่างนี้ใจสั่นเลยครับแม่งโคตรเซ็กส์ซี่

มันยืนสั่นอยู่แป๊บเดียวก็ดึงผ้าที่พันท่อนล่างตัวเองออกแล้วเอาไปเช็ดหน้าเช็ดตัวถูหัวถูหลัง ถูไปทั่วเนื้อตัวมัน
ยกแข้งขากำรูดไอ้ที่ห้อยโตงเตงแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าผมแบบไม่อายอะไรเลยสักนิด!
.......ผมสิกลับต้องอายมัน นั่งหน้าร้อนฉ่ามองมันแก้ผ้าตาไม่กระพริบ

“ฮั่นแน่! จ้องต่ำจังนะมึง คึคึคึ ของเขาดีมีคุณภาพคับแก้วก็งี้แหละเนอะ”  ขอบอกว่าขนาดยังไม่ตื่นตัวก็ใหญ่ใช่เล่น
ไอ้เดย์ปาผ้าขนหนูที่ชื้นไปทั้งผืนใส่หน้าให้ผมสะดุ้งรู้ตัว แล้วล้อผมที่จ้องตรงนั้นของมันอย่างลืมตัว

“เชี่ยเหอะ!/////*//หน้าด้านฉิบหายเลยมึงอ่ะ!”   ดูๆๆคนบ้าอะไรวะเดินแก้ผ้าโทงๆในห้องคนอื่นเขา
ไอ้เดย์เดินโป๊ไปเปิดตู้เสื้อผ้าค้นหาบ็อกเซ่อร์ของผมเอาออกมาใส่นอนอย่างคุ้นเคย แต่ก่อนจะใส่มันดันทะลึ่ง
เอาขึ้นมาดมๆตรงเป้า “ไอ้โรคจิตเอ๊ย!////*// กูซักแล้วเหอะ!”  ผมด่ามัน มันก็ขำไปยกขาสวมบ็อกเซ่อร์ไป
แต่สงสัยเวรกรรมไอ่เชี่ยนี่เยอะ หรือมันยังมึนอยู่ไม่รู้ครับ ยืนขาเดียวไม่ได้เซเอาหัวไปโขกใส่ขอบตู้เสียงดัง “โป๊ก!”

“555555555555สมน้ำหน้าแม่งอุ๊บ! คึคึคึคึ”  ผมขำลั่นแล้วนึกได้ว่าเสียงดังไปเลยรีบปิดปากแต่ก็ขำต่อ
 ไอ้บ้าเดย์ยังใส่บ็อกเซ่อร์ไม่เสร็จ สวมได้ขาเดียวกลิ้งกับพื้นมือก็กุมหัว มันทำหน้าเหยเกคงเจ็บหัวน่าดู
“ 55ไอ้บ้า ไหนมาให้ดูดิ๊ แตกแล้วมั้ง55”  ผมนั่งบนเตียงท้าวแขนไปชะเง้อมองมันที่นอนกุมหัวตัวงอกับพื้น

เดย์มันรีบลุกเลยครับดึงบ็อกเซ่อร์เข้าขาอีกข้างใส่อย่างลวกๆ แล้วแทบจะโผขึ้นเตียงมากอดเอวผม อ้อนน่าถีบ
ผมนั่งยิ้มก้มมองมันที่นอนกอดเอวผมเอาหัวมาไถๆที่พุงด้วย “คิกๆ เจ็บมั้ยมึง////” เอามือลูบดูโห...แม่งโนเลย
“ถามมาได้...เจ็บอ่ะ..”  ไอ้เดย์ทำเสียงน้อยใจแบบแหลๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองตาผม  “จูบทีดิ” 

มันขอผมเลยก้มไปจุ๊บที่หัวโนปูดออกมานิดๆของมัน
 “555หวังว่ามึงคงไม่บ้าไปมากกว่านี้เพราะสมองกระเทือนหรอกนะ”    แต่ไอ้เดย์ทำหน้างอพูดไปอีกเรื่อง 
“ไอ้ลูก ใครบอกให้มึงจูบตรงนี้... จูบตรงนี้ดิ”  มันจับมือผมเอานิ้วผมไปแตะที่ปากมัน หัวใจผมเต้นแรงขึ้น
ตอนที่ค่อยๆก้มหน้าลงไปหามัน ยื่นปากแตะปาก สอดลิ้นแตะลิ้นแล้วตวัดเกี่ยวกันอย่างได้อารมณ์

มันดึงหน้าผมลงไปจูบแรงขึ้นๆก่อนจะผลิกตัวมาโถมทับตัวผมแทน มือไม้อยู่ไม่สุกทั้งคู่ลูบไปทั่ว
สองมือผมจับขยำผมบนหัวเกรียนๆของไอ้เดย์อย่างลำบาก ตอนที่มันไซร์ลงไปถลกเสื้อแล้วดูดเนื้อเนินอกผม
“ซี๊ดดดด...อื้อเดย์..หัวยังเปียกอยู่เลย”  ผมดันหน้ามันออกมันกำลังเล่นกับยอดอกผม ผมรู้สึกใจสั่นเหลือเกินครับ
เดย์ยิ้ม จับคางผมไว้แล้วจูบเน้นๆที่ปากสองสามที ก่อนจะผละไปหยิบผ้าขนหนูบนเตียงที่มันปาทิ้งไว้ไปตาก
แล้วคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่ราวเอามาให้ผมแบบใช้ปากคาบมา  มันขึ้นเตียงแล้วคลานมาคร่อมตัวผมที่ยันศอกขึ้น
กึ่งนั่งกึ่งนอนหงายมองอยู่  ผมดึงผ้าออกจากปากมันแล้วเอาคลุมหัวมันเช็ดหัวให้มัน มันก็ยิ้มหล่อมองผมตาเยิ้ม
ก้มมาจุ๊บปากผมเป็นระยะๆ ผมนอนเช็ดหัวให้มันจนเมื่อยมือก็หยุด ผมมันก็เริ่มแห้งแล้วด้วย
วันนี้ไอ้เดย์มันอ้อนเก่งชะมัด/////

เดย์ล้วงมือเข้าไปในเสื้อกล้ามใส่นอนของผมอีกครั้ง มันบีบขยี้ที่ปลายยอดอกเล่นอย่างสนุกมือแต่ผมนี่เสียวมาก
“ซี๊ดดด เดย์ไม่เล่น///// นอนเหอะ”  ผมพูดมันก็ยิ้มหอมแก้มผมแล้วเปลี่ยนไปนอนตะแคงกอดผมแน่นจากข้างหลัง
คิดว่ามันจะหยุดแล้วยอมนอนดีๆ แต่เปล่าเลยครับมันยังสอดมือมาขยี้ต่อ คราวนี้ไม่ใช่แค่ข้างบน ข้างล่างก็ด้วย
ไอ้เดย์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงบอลลูบเล่นซะผมไม่เป็นอันนอน แถมร่องก้นผมยังรู้สึกได้ว่าโดนอะไรตุงๆแข็งๆ
มาเบียดสีไปสีมา ไอ้เดย์มันไม่ยอมนอนทั้งที่บอกว่าง่วงมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะคึกจัดอยากเล่นผมมากกว่า

ตรงนั้นของมันสัมผัสกับด้านหลังของผมผ่านเนื้อผ้าบางๆของบ็อกเซ่อร์และกางเกงบอล...
“อื้มมม..ซี๊ด...ดูดให้หน่อย”  เดย์กระซิบข้างหูผมเสร็จก็พลิกตัวผมให้หันไปหา มันจับจูบปากก่อนกดหัวผมลงไป

ด้วยอารมณ์ตอนนี้ผมก็ไม่ขัดมันหรอกครับ ใช้ปากให้มันพลางใช้มือทำให้ตัวเองไปด้วย ไอ้เดย์ครางซี๊ดซ้าดชอบใจ
ชมผมว่าหัวไวสอนนิดเดียวก็ทำคล่องแล้ว ผมเลยเล่นลิ้นกับมันให้เต็มที่ ตั้งหน้าตั้งตาใส่ไม่ยั้ง มันบอกให้ผ่อนบ้าง
ผมก็ไม่ฟัง ถึงที่สุดไอ้เดย์ก็แตก ผมเก็บกินที่มันปล่อยมาเรียบไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันแต่ก็กินจนหมด
“ลูก...ลูกคิด”  เสียงเดย์เรียกผมให้ขยับหน้าขึ้นไปหา มันรอจูบผมอยู่ ผมก็ขึ้นไปจูบกับมันนัวเลยเล่นเอาหอบ
แต่ไอ้เดย์พลิกมาทับผมใหม่ มากอดมาหอมมาไซร์ไปทั่วตัวผม มันกระซิบข้างหู  “ลองเอากันมั้ย..”
ผมสะดุ้งเลิกเคลิ้มเลยครับ ของไอ้เดย์ยังไม่หายแข็งอีกถูไปมาอยู่ที่สะโพกผม

จะว่าอยากลองก็อยากลองนะ.....แต่อีกใจผมก็กลัว..........เขาว่ามันเจ็บนี่.......ไม่เอาดีกว่าไม่กล้าอ่ะ
ขณะที่ชั่งใจผมก็นิ่งเงียบ ไอ้เดย์คิดว่าผมยอมมันมั้งเลยจะรุกใส่ ผมรีบโวยวาย “เฮ้ยๆๆๆ////*//หยุดเลยมึง!”
“อ้าวววววววววว”    หน้าตามันผิดหวังสุดๆ ทำหน้าอ้อนซะ แต่ผมไม่ใจอ่อนหรอกครับ
“มึงให้กูทำมั้ยล่ะ!”  ผมหรี่ตาพูด เชี่ยเดย์ตกใจสะดุ้งตาโต   “เรื่องดิ! กูสิทำ!”

“แล้วเรื่องไรกูต้องยอมให้มึงทำกูด้วยล่ะ!”  ผมถามกวนๆมันเล่น
“อ้าวแล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมให้กูทำมึงล่ะ?”  มันทำหน้าหงุดหงิดครับ
“มึงคิดว่าคนอื่นเขาจะหื่นเหมือนมึงหมดรึไงวะ นี่มึงคิดว่ากูง่ายมากเลยใช่ป่ะ”
“พูดอะไรเนี่ยไปใหญ่แล้ว อย่างอนดิครับ”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะใส่กู อ้อนไงกูก็ไม่ให้เอา”
“อ้าวเอาไงวะสัดลูก”
“เชี่ย! มึงด่ากูเหรอ!”  ผมทุบๆๆๆมั่วใส่มันทั้งที่หน้าที่ตัว ไอ้ห่าเดย์หัวเราะท้องแข็งกอดกดผมไว้กับที่นอน
จนดิ้นไม่ได้  “555โอ๋เดย์ล้อเล่นๆ55 55”  เดย์เอามือมาลูบผมที่หน้าผากของผมแล้วหอมแก้มผมที่ทำหน้าบูด

“มึงรู้มั้ยว่ามึงลืมอะไร ถ้ามึงคิดออกเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นค่อยมาขอกูใหม่ก็แล้วกัน////”
“กูลืมอะไรวะ?”   ทำหน้างงใส่กูอีก
“สิ่งที่มึงควรจะทำให้เคลียร์ก่อน ไม่ใช่จ้องแต่จะอึ๊บกู! ก่อนมีอะไรกันอย่างน้อยต้องทำไง/////*//”   กูอายนะแม่งงงง
“..............ตรวจเลือดเหรอ......ไม่จำเป็นม้างงงง กูไม่ได้มั่วกะใครเลยนะเดี๋ยวนี้รับรองเลย”
ผมใบ้ให้ขนาดนี้ไอ่ควายเดย์เขาก็ยังไม่รู้อีกครับ   “ฮึ่ม! เดย์! มึงไม่รู้จริงๆเหรอว่ากูอยากให้มึงทำอะไร”
ผมหันหนีมันทั้งตัวเลยครับ  มันก็ตามกอดอ้อนผมอีก  “มึงจะเอาอะไรลูกคิด~~”
“คิดเองดิ!”   ผมไม่หันไปหามันก็มาจุ๊บๆๆที่หลังคอ กอดนัวเนียล้วงมือคลำไปทั่วตัวผม (ปลุกอารมณ์กูอีกแล้วนะ)

เดย์เอาตรงนั้นที่กำลังตื่นบดเบียดกับบั้นท้ายผมพูดเสียงกระเส่า  “ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้วครับ ขออีกทีนะ
นะๆๆๆๆ”   ผมกลืนน้ำลายหนืดลงคอ ใจเต้นดังระรัว ไอ้บ้านี่มันสอดมือล้วงเข้าในกางเกงบอลผมอีกแล้ว
ทนใจแข็งไม่ไหวครับ ผมเองก็ยังค้างๆคาๆด้วย สุดท้ายเลยจบที่ท่า 69 อีกรอบ........... 


ก่อนตาจะปิด ไอ้เดย์ที่กอดผมไว้กับอกก็ไม่วายถามผมเหมือนคนละเมอ ว่าทำยังไงผมถึงจะยอมมันซะที
ผมบอกให้มันเอากลับไปคิดเอง นึกให้ออกว่ามันลืมทำอะไรให้ผม บางอย่างที่ผมให้ความสำคัญ
บางอย่างที่มันควรจะทำให้ผมแน่ใจว่าเรา.....  “เราเป็นอะไรกัน....”

คงไม่ทันฟัง ไอ้เดย์หลับไปแล้ว...... ผมขยับกอดมันแน่นขึ้น คิดในใจอย่างน้อยใจนิดหน่อย
.....ก็แค่พูดว่ารักกู แค่นี้กูก็ยอมมึงแล้วไอ่ฟายเอ๊ยฟายเดย์/////*//





tsktonight…

 ***คนรออ่านน่ารักมากกกกก ได้กำลังใจเยอะเลย ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพกันมาด้วยนะจ๊ะ
แต่เป็นโรคประจำตัวหลายโรคมากไม่หายขาด วิพยายามอยู่กับมันให้ได้แหละ ไม่ม่าๆทำใจให้ชิน55
ทุกคนก็ด้วยนะระวังเรื่องเจ็บป่วยนะคะยิ่งอากาศเปลี่ยนบ้าๆบอๆ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน วิห่วงใยทุกคนเช่นกัน
อยู่อ่านเรื่องนี้ด้วยกันไปยาวๆๆ

Disthaporn /// รักคนอ่านเหมือนกันค่า^^ ความจริงอยากให้ฮากันทุกตอน แต่บางทีวิก็หม่นบ้างเหม่อบ้าง555
Alone Alone /// ขอบคุณกำลังใจนะจ๊ะ วิอัพไม่แน่ไม่นอนขอโทษจริงๆ ยังไงก็สงสารคิม กับลูกคิดด้วย555
pamazier24 /// วิก็คิดอย่างนั้นนะ555
mild-dy /// แค่นี้ก็ยังได้กำลังใจนะคะ^^
ziqh.leo /// ได้กำลังใจดีๆแล้วค่า ดีใจที่ฟินน๊า55 มีคนสังเกตฉากซีนกีต้าร์ด้วย ความจริงมีของคนอื่นอีกนะ^^
เกริด้า(๐-*-๐)v /// พากันหนีเรียบร้อย สถานการณ์ยังคลุมเครือรอเวลา ขออย่างเดียวคนอ่านอย่าหนีเค้าก็พอ55
Misakiiz /// ต้องมาลุ้นว่าทำไม แล้วให้ลูกคิดกับคนอ่านรุมด่าอิเดย์เล่น55
meuy ///  ขอบคุณค่า ความค้างจงเจริญ555 รออ่านเม้นท์เหมือนกันเห็นทีไรก็ดีใจนะจ๊ะ
kaokorn /// ขอบคุณจ้า^^ วิพักผ่อนเยอะน่าดู55 แล้วแวะมาอ่านเรื่อยๆเลยน๊า วิก็รอ
thanapon25 /// ขอบคุณกำลังใจนะคะ เราก็อินที่ได้อ่านเม้นท์นะ^^ ดีใจจริงๆ
สิบโท /// น่ารัก คิดถึงคนอ่านเหมือนกันจ้า^^
patchylove ///  จะไม่มีคนรู้เลยว่ามันน่ารัก ถ้าคนน่ารักไม่ได้อ่าน คนอ่านน่ารักกว่าเย๊อะ~~ 55 ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2015 10:11:52

 :hao3: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-07-2015 14:26:17

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 23-07-2015 16:24:22

ฟายเดย์ 5555555
คู่นี้เหมือนผัวเมียเลยอ่ะ ประหนึ่งผัวเมากลับบ้านมาเมียโกรธหนักมาก 5555555

พาร์ทนี้เดย์มาสายโหดมาก อย่าว่าแต่ลูกคิดกลัว คนอ่านก็กลัว  :hao5:

รีบๆรู้ตัวนะเดย์เอ้ยยยย ไม่งั้น อดดดดด!!

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 23-07-2015 20:19:46

ตามมาอ่านแล้วนะค๊าาาาาา
เดี๋ยวขออ่านย้อนหลังก่อน  ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 23-07-2015 22:15:22

ตอนนี้มาเร็วจัง คุณวิดีขึ้นรึยังคะ

ตอนนี้ก็ยังไม่พัฒนาความสัมพันธ์กันเท่าไหร่เลยนะเดย์

คิมดุ๊กก็ออกมาแว๊ปๆ เอง เง้อ...

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 23-07-2015 23:27:32

ขออนุญาติเอาคำของลูกมาใช้

ไอ้ฟายเดย์คิดให้ออกสิเฟ้ยยยย   5555

เดย์ ทำให้มันชัดเจนนซะที //อินจัดด

สนุกมากๆเลยค่า ชอบบบบบ

รอตอนต่อไปอยู่น้าา  คนเขียนสู้ๆจ้า


รักษาสุขภาพด้วยจ้า ><


 :impress2: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 24-07-2015 17:48:54

เฮ้อ ลูกคิดต้องห่างจากเดย์บ้างมั้ง ไม่งั้นเดย์คงคิดไม่ออก
นัวเนียแบบนี้ เดย์มันไม่รู้หรอก ความหื่นบังตาอ่ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 25-07-2015 17:50:51

 :z3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 25-07-2015 20:01:24

สอบมิดเทอมเสร็จเเล้ว :mew1:จริงๆอ่านตั้งเเต่ยังสอบไม่เสร็จเเล้ววว เซงกับหนังสือเจอนิยายอัพดีใจเว่อออ นึกภาพฉากที่เกย์กอดลูกคิดต่อหน้าคนอื่น นี่ฟินไปไกลเลย :o8:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 25-07-2015 20:08:40

รออยู่น้าาาา :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 25-07-2015 20:16:23

มาต่อเร็วๆ  :call: :call:

ชอบคู่นี้มากๆ  รอดูว่า เดย์จะบอกรักลูกคิดเมื่อ   :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-07-2015 22:12:06

 :pig4: :pig4: :L2: :3123: :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 27-07-2015 22:12:27

เข้ามารอ ~~~~~


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:  :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 27-07-2015 22:23:22

เขินแรง ทำไมมันมุ้งมิ้งแบบนี้ :-[

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 28-07-2015 07:06:51

ตบเดย์ให้หายโง่ #ลูกคิดมิได้กล่าวไว้ #อารมณ์คนอ่านล้วนๆ  :m31:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 26 เป็นอะไรกัน...(23/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: pupae2528 ที่ 28-07-2015 07:53:02

 :o8:แอบหวานเล็กๆ ดอมน่ารักอะ
ปล.ตามมาอ่านจากรุ่นแด๊ด&มี๊

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 30-07-2015 03:37:06

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 27 งานโรงเรียน... /1   







อากาศ...... อากาศวันนี้แปลกๆ เหมือนฝนจะตั้งเค้าเมื่อตอนบ่าย น่าจะเป็นเพราะเมื่อเช้านี้มันร้อนมากๆ
แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นเม็ดฝน แล้วพอตกบ่ายคล้อยมันก็ร้อนอบอ้าว แต่เวลามีลมพัดมาก็รู้สึกว่าเริ่มเย็น
ส่วนตอนนี้เลิกเรียนแล้วกลายเป็นว่าแดดออกแรงซะงั้นครับ..
 
วันนี้มีกิจกรรมชมรม พวกชมรมดนตรีไทยอยู่ซักซ้อมการแสดงดนตรีไทยต่อหลังเลิกเรียนทั้งอาทิตย์นี้
โดนอาจารย์สั่งนะไม่ใช่ว่าเต็มใจกันหรอกครับไม่งั้นไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว กลับบ้านกันหมดแน่
นี่ก็ใกล้วันงานโรงเรียนเข้ามาทุกทีแล้ว พวกเพื่อนๆผมต้องขึ้นแสดงส่วนผมกับไอ้คิมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร
แต่ก็ยังไม่กลับบ้านกัน เพราะไอ้บ้าคิมวันนี้ดันทะลึ่งใจดี ชวนผมเอาขนมจีบที่ทำในชมรมคหกรรมไปแจกเพื่อน
(มันเหลือเยอะเพราะไม่อร่อยอ่ะ)

เดินมาถึงหน้าห้องดนตรีไทย เห็นอาจารย์กัลยากำลังประชุม พูดสั่งสอนพวกเด็กในชมรมทางหลังห้อง
ห้องนี้เป็นห้องที่มีพื้นไม้สวยครับ ทุกคนต้องถอดรองเท้าไว้หน้าห้องหมด เวลาเดินก็ต้องเบาๆนั่งพับเพียบกับพื้น
ผมกับไอ้คิมกลั้นขำแทบแย่ เห็นไอ้พวกลิงเถื่อนนั่นมันนั่งก้มหน้าเจี๋ยมเจี้ยมทุกคน รอจนอาจารย์สั่งงานเสร็จ
แล้วเดินออกไปห้องพักครู ถึงค่อยส่งเสียงเรียกไอ้พวกนั้น

หน้าเพื่อนแต่ละคนนี่ซังกะตายมาก แต่มันหันมายิ้มกันหน้าบานทันทีที่เห็นผมกับไอ้คิมถือขนมจีบเดินเข้าไป
พวกเพื่อนเลวของผมให้การต้อนรับขนมจีบเป็นอย่างดี

แล้วเหตุการณ์ต่อมาภายในห้องดนตรีไทย ที่คลาคล่ำไปด้วยเหล่านักเรียนแสนสุภาพเรียบร้อย
นั่งพับเพียบกับพื้นเมื่อครู่ ก็กลายสภาพเป็นจลาจลขนาดย่อมของฝูงคิงคองที่ตีกับฝูงควายป่า
แล้วมีฝูงอีแร้งลงรุมทึ้งไอ้ตัวที่พลาดท่าอีกต่อหนึ่ง  แม่งแย่งกันกินทั้งห้อง ถึงขั้นเอานิ้วจิ้มตา ขัดขา ง้างปาก
ผลักไม่พอมีศอกใส่ ผมกอดตัวเองและยืนหลบหลังไอ้คิมเพื่อความปลอดภัย อีกนิดเกือบมีเหวี่ยงเด้งเชือก
แล้วสวนด้วยครอสเค้าท์เตอร์แล้วครับ ก็นะ.... เด็กผู้ชายทั้งนั้น

เป็นอะไรที่น่างงอยู่เหมือนกัน ชมรมดนตรีไทยไม่มีผู้หญิงสักคนครับ มีแต่ลูกผู้ชายแมนๆแย่งกันแดกขนมจีบ..
ทั้งที่ผมว่ามันไม่ค่อยอร่อยแต่ไอ้พวกหิวกระหายนี่กินไม่เหลือซาก ไอ้คิมนี่ยืนยิ้มแป้นเลย ถามว่ารสชาติเป็นไง

“........เป็นไงเหรอ....เอ่อ....นี่กูแดกอะไรอยู่วะเนี่ย? อีตอนแย่งเขามากูก็ไม่ได้มองสภาพไว้ด้วย มันคืออะไรวะ?” 
ใครคนนึงตอบมา หน้ามันแบบว่ามึนมาก มันกินอะไรเข้าไปกันยังไม่รู้เลยครับไอ้พวกนี้ ขอให้กินได้เป็นพอ


หลังจากกินขนมจีบกันหมดภายในเวลาแค่ชั่วพริบตา ทั้งห้องผมก็เห็นมีไอ้ยูนี่แหละที่ตั้งใจซ้อม ไปนั่งสีซอสามสาย
อยู่ทางมุมห้องไม่สนใจใคร ลักษณะเหมือนมันยังเล่นได้ไม่ค่อยดีเลยตั้งใจเป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้มันเอาแต่บ้าบาส
ช่วงนี้เพลาๆเรื่องซ้อมบาสลง ก็ดูมันตั้งอกตั้งใจเรียนขึ้น ขนาดทำกิจกรรมชมรมที่มันไม่ถนัดเลยก็ยังตั้งใจขนาดนี้
ส่วนคนอื่นๆก็คุยไปเล่นไป อาจารย์ไม่อยู่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ

ในวงมียูเล่นซอสามสาย ซีนเล่นฆ้องวงใหญ่ มาร์คตีรำมะนา กีต้าร์เป่าขลุ่ยเพียงออ น็อตตีฉาบเล็ก
ไอ้เดย์อย่างที่รู้ๆกันมันตีฉิ่งครับ ส่วนผมกับไอ้คิมไม่ได้เล่นอะไรแต่มาเล่นกับเพื่อนเฉยๆ

“เฮ้ยยู เดี๋ยววันงานกูถ่ายคลิปตอนแสดงให้เอามั้ย เอาไว้อวดพี่บาสไง คึคึ”  ผมเดินไปหาพูดใกล้ๆไอ้ยู มันก็ยิ้มๆ
“มึงว่ากูเล่นเพราะมั้ยลูกคิด”  ไอ้ยูหยุดมือ แล้วเงยหน้าถามผมที่ก้มดูมัน
“เพราะ”
“จริงอ่ะ”
“เพราะอะไรเสียงซอมึงถึงได้ทุเรศอย่างนี้วะ55555”
“ไอ่ห่าลูก! /////*// กูอุตส่าห์ตั้งใจเล่นให้มึงฟัง”
“จริงอ่ะ”
“เออ มึงไม่เคยได้ยินเหรอ สีซอให้ควายฟังอ่ะ!55555”
“เชี่ย/////*// ไม่คุยกะมึงแล้ว”  ผมเดินหนีไอ้ยูแม่ง ถึงมันจะแกล้งเรียกผมตามหลังเป็นเชิงง้อก็ไม่สนใจหรอก

“ลูกคิดคร้าบบบบบบบบบ”
 “ไม่ต้องมาเรียกกูเลยสัดยู แบร่!”    แลบลิ้นใส่แม่งดันหัวเราะกูอีกไอ้บ้า

 “ซีน..... มึงลืมอะไรไปรึเปล่าวะ”   จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงไอ้กีต้าร์ถามไอ้ซีน ผมเลยขยับเข้าไปใกล้พวกมัน
ทั้งสองคนยืนพิงหน้าต่างกอดอก เห็นไอ้กีต้าร์ยิ้มแปลกๆส่วนไอ้ซีนก็ทำหน้านึกไปนึกมา
แล้วไอ้เดย์ก็กระตุกมือผมให้ลงไปนั่งกับพื้นข้างๆมัน เดย์นั่งซ้อนหลังกอดคอผมเอาไว้ เราเงยหน้ามองเพื่อนคุยกัน
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันเล่นจั๊กจี๋กันอยู่ข้างๆ ไอ้มาร์คกระเถิบก้นถอยๆๆจะล้มตัวมานอนที่ตักผม ไอ้เดย์มันเห็น
ก็รีบจับหัวเข่าผมยกหนี หัวไอ้มาร์คเลยโขกกับพื้นไม้ ไอ้น็อตกับไอ้เดย์ชี้แล้วพากันขำใหญ่
ผมก็ขำไอ้มาร์คที่มันทำตาแบ๊วๆแต่ทำปากเบะๆ บอกไม่ถูกว่านี่คือน่ารักหรือน่าต่อยให้คว่ำซ้ำแม่งอีกสักที

กำลังหัวเราะ อยู่ดีๆไอ้คิมมันก็มาล้มตัวลงจะนอนหนุนตักผมอีก แต่ไอ้เดย์แม่งก็ไวเหลือเกินครับ
มันดึงตัวผมให้ถอยไปจนไอ้คิมหงายเงิบ แล้วไอ้เดย์ก็มานอนหนุนตักผมแทนแบบเนียนๆ...
ผมขำไอ้คิมที่มองไอ้เดย์หน้าเอ๋อมาก

“กูลืมอะไร ไม่มี๊ มึงว่ากูลืมอะไรกีต้าร์?”  ไอ้ซีนคิดอยู่นานแต่สุดท้ายมันก็ยังไม่รู้ ทำท่ายักไหล่แล้วเข้าไปกอดคอ
มองหน้ากีต้าร์ใกล้ๆยิ้มตาหยีให้ ผมนั่งมองอย่างไม่เข้าใจ คือมึงทำไมต้องยืนจ้องหน้ากันใกล้ขนาดนั้นด้วย
ทำไมเหรอ จะได้รู้ว่าอีกคนแปรงฟันสะอาดมั้ยปากเหม็นมั้ยอะไรงี้เหรอ ถ้ามีผีผลักพวกมันคงได้จูบปากกันไปแล้ว

“55ไม่ต้องมาทำเนียนลืมเลยเชี่ยซีน กูจำได้เว้ย วันนั้นที่งานวัดมึงล้วงไหแพ้พวกกู! มึงยังไม่ได้วิ่งเลย555”
โอ๊ะ! กีต้าร์พูดมาแบบนี้ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันแล้วหัวเราะเลยครับ หันไปพยักเพยิดหน้ากับไอ้กีต้าร์พร้อมกัน
เกือบลืมไปเลย ไอ้ซีนมันแพ้พนันต้องวิ่งรอบสนามฟุตบอลโรงเรียนสิบรอบ ลิ้นห้อยแน่มึง55
ซีนมันทำหน้าประมาณว่า มึงจะรื้อฟื้นขึ้นมาหาสวรรค์วิมานอันใดครับ

แล้วพวกผมก็ไม่ยอมให้มันเบี้ยวได้ ไอ้ซีนเลยต้องระเห็จลงไปวิ่งรอบสนามตามสัญญาท่ามกลางเสียงโห่ฮา
ของพวกผม อาจารย์กัลยาแกไปห้องพักครูซึ่งอยู่ตึกวิทย์ ห่างจากตึกที่พวกเราอยู่ไปไกล สนามฟุตบอลโรงเรียน
อยู่หน้าตึกที่มีห้องดนตรีไทยพอดี พวกเรากับเพื่อนคนอื่นในชมรมพากันออกมายืนเกาะขอบระเบียง
ก้มดูไอ้ซีนวิ่งรอบสนามจนขาสั่นจากบนชั้นสาม

มันวิ่งเร็วใช้ได้เลยนะครับแต่...แค่สองรอบแรกเท่านั้นนะ หลังจากนั้นแทบจะคลานเอา หยุดพักถี่มากถึงมากสุด
หนักเข้ามันร้องจะกลิ้งไปเอาไม่ไหวไม่มีแรงวิ่งแล้ว แต่ยังมีแรงตะโกนด่าพวกผมลั่น เราทุกคนพากันขำไอ้ซีน
แล้วแกล้งตะโกนโหวกเหวกด่าเร่งมันให้วิ่งเร็วๆ เอาให้ครบสิบรอบก่อนที่อาจารย์จะกลับมา
ไม่อย่างนั้นวันหลังจะให้มันเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเต้นเชียร์ไอ้ซีนอยู่ข้างๆผม ไอ้คิมกับไอ้ยูยืนมองสองคนนั้นเต้นแล้วหันมาทำหน้าแบบ
ไม่ไหวนะไม่ไหวไอ้สองคนนี้ต้องได้รับยาครับ หันไปเห็นกีต้าร์ ไอ้นี่ยืนขำไอ้ซีนแบบสะใจมากที่ได้แกล้งเพื่อน

ส่วนไอ้เดย์.....ผมหันมาเห็นแล้วสะดุ้งเลย มันมองหน้าผมอยู่ ปากก็ยิ้มๆ..../////ไรวะ คนอื่นเขามองไอ้ซีนกัน
ไอ้บ้านี่มาจ้องหน้าผมทำแป๊ะไรครับ “อย่าดิ”  ผมพูดเบากับไอ้เดย์ไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นได้ยิน
ไอ้เดย์ก็ถามกลับยิ้มๆ “อย่าอะไร”  ผมขมวดคิ้วอดอมยิ้มไม่ได้ก่อนพูด  “อย่ามองงงงง”
ไอ้เดย์หลุดขำนิดๆแล้วมันก็ยิ้มเขินๆยังไงไม่รู้ครับก่อนจะเบนสายตาไปมองทางอื่น
แม่งเล่นเอาผมเขินไปด้วยเลยไอ้บ้านี่/////


พอไอ้ซีนวิ่งเสร็จมันก็หอบลิ้นห้อยมาที่ห้อง กีต้าร์ยื่นน้ำดื่มที่เหลือครึ่งขวดให้ซีน ซีนดื่มน้ำแล้วเหลือก้นขวด
เอาไปเทล้างหน้าที่มีแต่เหงื่อตรงริมหน้าต่าง ผมเห็นอาจารย์เดินกลับมาพอดี เลยชวนไอ้คิมออกไปนอกห้อง
นั่งเล่นดูพวกมันซ้อมหน้าห้อง เห็นอาจารย์ทำหน้าแปลกใจมองไอ้ซีนที่นั่งหน้าซีดตีฆ้องวงมือสั่นแล้วขำจะบ้าตาย

“ตายแล้ว นายกวีวัธน์ เธอตีฆ้องยังไงของเธอเนี่ยเหงื่อท่วมเชียว นี่เธอโหมซ้อมหนักเกินไปรึเปล่าเนี่ย!
ดูสินั่งตัวสั่นไปหมดแล้ว จะเป็นลมรึเปล่า!?” 

“ผม||||||||| ผมไหวครับจารย์! เพื่อชมรมของเรา!! เพื่องานโรงเรียน!!! ผมจะสู้ครับจารย์!!!!.......แต่..
อ่อยยย~~~ แต่ตอนนี้ผมอยากได้สปอนเซ่อร์ เอ็มร้อย กระทิงแดงมากเลยอาจารย์~ฮืออออ” 
ไอ้ซีนลงไปนอนแผ่กับพื้นเลยครับ เพื่อนขำมันกันทั้งห้อง


+++++++++++++++++++++++++++

................
.........

และแล้วก็ถึงเช้าวันงานโรงเรียนครับ
ผมหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เมื่อไปถึงโรงเรียนอย่างร่าเริงแล้วพบว่า วันนี้ผมต้องแต่งเป็น.......กล้วย!

“เชี่ยยยยยยยยยยเหอะ!||||||||||*|| ทำไมต้องกู! ทำไมๆๆๆๆๆๆ”   เกือบอาละวาดห้องแตกแล้วครับ
ผมไม่ว่างมาเล่นเป็นกล้วยเหลืองอ๋อยวิ่งไปวิ่งมาหน้าร้านหรอกนะ ผมตั้งใจว่าจะไปถ่ายคลิปเพื่อนๆเล่นมโหรี

งานโรงเรียนปีนี้ห้องผมขายกล้วยทอดกรอบแบบไอ้ที่โรยผงปรุงรสครับ มีหลายรสให้เลือก ไอ้พ่อครัวหัวใหญ่
อย่างไอ้คิมเป็นคนเสนอครับ แต่อย่าได้คิดว่ามันจะลงมือทำการอันใดนะครับ มันก็จัดแจงแบ่งงานสั่งๆๆ
ส่วนตัวมันวางแผนว่าจะชิ่งไปเที่ยวเล่นดูนู่นนี่นั่น ทำทีเป็นช่วยขายนิดหน่อยพอ สำหรับผมวางแผนหนีอย่างเดียว
แบบว่าตังค์ไม่เอาเลยครับอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่า แต่ไอ้แห้ง! เพื่อนในห้องที่มันต้องแต่งชุดกล้วยเรียกลูกค้า
ดันไม่สบายมาโรงเรียนไม่ได้ซะนี่ งานเข้าเลยครับ ไอ้พวกเพื่อนเลวของผมทั้งหลายไม่มีใครเตือนผมก่อนเลย
พวกมันเอาตัวรอดหนีไปกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมที่มาถึงห้องโฮมรูมเป็นคนสุดท้าย

และเพราะผมเป็นผู้ชายที่เสร่อเหลืออยู่คนเดียวของห้อง พวกผู้หญิงทุกคนเลยจับผมใส่ชุดกล้วยเฉยเลย!||||||| T T
(ยัยพวกนี้โหดมากผมจะไปสู้ผู้หญิงทั้งห้องได้ไงอ่ะ) พวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆพอมันรู้ข่าวว่าได้คนแต่งเป็น
ไอ้กล้วยเสร่อๆนี่แล้ว มันก็ย้อนกลับมาดูสภาพผมทีละคนๆจนเต็มห้อง ขำวิจารณ์กูกันเข้าไปไอ้พวกเวร เจ็บใจแม่ง 

เพื่อให้ทุกคนนึกภาพออกว่าสภาพผมในชุดกล้วยเป็นยังไง คือมันเป็นชุดครึ่งตัวบนเป็นกล้วยสุกลูกเป่งๆ
หนึ่งลูก ครึ่งตัวล่างเป็นเอี้ยมสีน้ำเงินเข้มขาสั้นอ่ะครับ มีช่องให้หน้าให้มือโผล่ออกมาได้ ผมต้องใส่ถุงมือ
 ใส่รองเท้าสีเหลืองใหญ่ๆเหมือนกล้วยด้วย อนุบาลเด็กน้อยมากโคตรน่าอาย T T

“55555 กูว่าไอ้ลูกแม่งเข้ากะชุดกล้วยหอมนี่ดีว่ะ555น่ารักดีออกนะเว้ย พวกผู้หญิงต้องกรี๊ดมึงแน่55” เสียงไอ้ยูครับ
“แหมๆๆทำเป็นมาชมกูนะ ไม่ต้องเลยสัด กูไม่สนมึงหรอก เชี่ยยูมึงทิ้งกู -*-  ”
แล้วไอ้คิมก็เถียงแทรกขึ้นมาครับ 
“55ไอ้บ้ายู มึงดูผิดแล้ว กล้วยหอมที่ไหนห้องเราขายกล้วยหักมุก! ไม่เชื่อดูหน้าคนใส่ดิ หน้างอจนหักได้เลยเนี่ย555555”
“ฮึ่ม! ไอ้ดำ! ไอ้คิม! มึงไปยืนทอดกล้วยเป็นเพื่อนกูเลย! ถ้ามึงหนี ปล่อยให้กูยืนเป็นกล้วยเน่าหน้าร้านคนเดียว
อยู่กับพวกผู้หญิง กูจะ!...”  ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้คิมครับ ก็มันมาชี้หน้าล้อผมนี่ พยายามนึกคำขู่ลากมันไปยืนเป็นเพื่อน
เรื่องอะไรผมจะไปยืนคนเดียว ถ้าไม่ติดที่อิดุ๊กดิ๊กมันแสลนไปบอกอาจารย์ว่าผมจะไปยืนเป็นกล้วยให้นะ
ป่านนี้ผมหนีกลับบ้านไปแล้ว

ไอ้คิมทำล้อหน้าล้อตาผม มันยิ้มฟันขาวถาม  “ทำไมวะลูกคิด มึงจะ...จะ..จะ..จะอะไรจ๊ะ คึคึคึคึคึ” 
“กูจะยืนร้องไห้แม่ง T T ” 
“555555555”  เชี่ยคิมหัวเราะซะตัวงอ ไอ้พวกบ้าที่เหลือเกือบครึ่งห้องที่ยืนล้อมผมอยู่ก็ขำกันใหญ่

“โอ๋ๆๆ น่าสงสารจังเลยลูกคิดมึงนี่เด๊กเด็กเนอะ ฮุฮุฮุ เอางี้ม๊ะเค้าอยู่เป็นเพื่อนข้างๆตลอดเลยก็ได้น๊าโฮะโฮะ”
อิดุ๊กดิ๊กครับ แหวกวงล้อมลากเก้าอี้เข้ามานั่งกอดผมทั้งตัว มันยิ้มชอบใจเอามือลูบหัวผมที่เป็นกล้วยอยู่ไปมา
บอกว่าน่ารักดี แล้วมันก็ชอบกินกล้วยมาก ไอ้อันหลังนี่ทำเอาผมเสียววาบกุมกล้วยตัวเองแน่น
มึงน่ากลัวไปแล้วอิดุ๊กดิ๊ก

“ฮึ.....ไม่เอาอ่ะ มึงไม่นับเป็นผู้ชายนิ กูอยากมีเพื่อนผู้ชายยืนด้วยนี่”  ผมยังหน้างอบ่นงึมงำๆ ดุ๊กดิ๊กหมั่นไส้
มันเลยหยิกแก้มผมแรงๆ ผมแหกปากร้องให้เพื่อนช่วยไอ้พวกบ้าก็เอาแต่ขำ มีแต่ไอ้คิมแหละ
คู่กัดขาประจำของดุ๊กดิ๊กมัน ยื่นมือมาช่วยผมด้วยการลากร่างอันอ้อนแอ้นของกระเทยสวยออกไปแทบจะปลิว

ไอ้คิมมานั่งแทนที่แถมกอดผมแทนนังดุ๊กดิ๊กด้วย  “เดี๋ยวกูอยู่กับมึงเองก็ได้ไอ้ลูก เฮ้ย////กอดแล้วนิ่มดีจังว่ะ! 
เอ้ออิดุ๊ก! มึงไปช่วยกูทอดกล้วยเลยด้วยห้ามหนีกูไปไหนเข้าใจ๊!”  ไอ้คิมมาลูบหัวผมเล่นอีกคน
ก่อนหันไปชี้หน้าดุ๊กดิ๊กที่ยืนเหวอ ดุ๊กดิ๊กมันเชิดหน้าหนีไอ้คิมไม่รับปาก แต่มันก็ไม่ได้ปฏิเสธ ทำเหมือนงอนอะไร

“หึหึหึ... ถ้าทำตัวดีเดี๋ยวกูเอากล้วยลูกใหญ่หย่ายยยยยให้กินนะดุ๊กกกกก คึคึ5555” 
ไอ้คิมหันไปทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ใส่ดุ๊กดิ๊กครับ เพื่อนโห่แซวแกล้งกันใหญ่ ดุ๊กดิ๊กมันถลึงตาด่าไอ้คิม 
“ยี้!////*// ไอ้กล้วยดำๆเหี่ยวๆเล็กๆไม่เต็มปากเต็มคำของมึงน่ะเหรอ ไม่ต้องเอามานะไม่อิ่ม! แหวะ!!! -*- ”
“หึหึ เอาเข้าปากแล้วมึงก็อย่าเพิ่งเคี้ยวดิวะ อมๆไว้เดี๋ยวเดียวก็เต็มปากมึงแล้วล่ะ5555”   แหม่มียักคิ้วให้เขาด้วยนะ
ไอ้เวรคิมมันนี่ชอบยั่วให้ดุ๊กดิ๊กด่ามากที่สุดในกลุ่มแล้วครับ

ดุ๊กดิ๊กทำตัวสะบัดสะบิ้งยี้ไอ้คิม...แต่เอาจริงๆนะผมก็เห็นมันแอบหน้าแดงอยู่เหมือนกันแหละ
ดุ๊กดิ๊กหลบสายตาไอ้คุณธนาคิมที่ยิ้มยั่ว เพื่อนก็โห่แซว คิมมันยังนั่งกอดผมอยู่แต่เอามือเอื้อมไปแตะตัวดุ๊กดิ๊ก
กระเทยสวยสะดุ้งตีมือมัน กัดปากตัวเองเหมือนคนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด แล้วเดินหนีไปหาแมวเหมียว
กับโฟร์ที่แหกปากเรียกไปกินขนม นังสองสาวมันด่าพวกผมว่าไร้สาระอย่าไปเสียเวลาคุยด้วยไม่เจริญ หูยยยยย
กูขอให้พวกมึงกินจนกระโปรงปริใส่ไม่ได้นอนร้องไห้ไปสามวันเจ็ดวัน!


ผมนั่งท้าวคางสองข้างกับโต๊ะนักเรียนตัวเอง หน้าก็งอแหละครับรำคาญเสียงหัวเราะไอ้พวกบ้านี่ชะมัด
เซ็งเสียงสั่งให้ยิ้ม ฉีกยิ้มสวยๆของพวกผู้หญิงด้วย ซวยสุดๆอย่างนี้ผมก็หนีไปเที่ยวไหนไม่ได้ดิ ซุ้มที่ตั้งขายกล้วย
มีอาจารย์ประจำชั้นคอยช่วยดูแลตลอดด้วย แล้วจู่ๆยัยโฟร์มันก็ตะโกนขึ้นมาว่าถ้าผมอยากไปเที่ยว
ก็ให้หาตัวตายตัวแทนมาเปลี่ยน คือกูไม่ใช่สัมภเวสีนะครับโฟร์คนอวบ แล้วใครเขาจะอยากมายืนเป็นกล้วย
ให้คนหัวเราะกันเล่า

แต่ผมก็ยังไม่สิ้นหวังหรอกครับ ยังไงผมก็จะหาทางไปดูพวกเพื่อนๆแสดงให้ได้ งานนี้ต้องถ่ายคลิปไว้ขำมันนะ
กลายเป็นผมโดนขำซะเองแต่เช้าได้ไงวะเนี่ยยยย


“เฮ้ยไหนกูขอลองกอดดูมั่งดิ๊ไอ้คิม”  ไอ้ซีนครับมันมาสะกิดให้ไอ้คิมออก แล้วมันก็มานั่งกอดผมแน่น
แม่งเอาหน้ามาถูไปถูมาเหมือนหมั่นเขี้ยวแถวๆคอผมด้วย แต่ผมไม่รู้สึกอะไรหรอกก็ชุดกล้วยนี่มันทั้งกลมทั้งหนา
เหมือนผมอยู่ในกระบอกไม้ไผ่แต่ข้างในนิ่มๆหนาๆ จะไปรู้สึกอะไรได้ครับนอกจากรำคาญแม่ง งานนี้ร้อนแน่เลย

“อะไรของพวกมึงกันนักหนาวะเนี่ย -*- ”   ผมขมวดคิ้วว่าอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ไอ้กีต้าร์เข้ามากอดผมอีกข้างแล้ว
ทั้งที่ไอ้ซีนมันก็ยังเกาะหนึบอยู่อีกข้างนึง แต่ว่ายังไม่ทันขาดคำ ผมก็โดนไอ้ยูกับไอ้คิมโผเข้ามารุมกอดกันใหญ่
นี่พวกมึงคิดว่ากูเล่นเป็นกล้วยเรื่องมินเนี่ยนรึไงสัด..

“โอ๊ยยยยย อ๊าคคคคค ไอ้พวกบ้าๆๆๆ กูร้อนปล่อยกู๊~~~!”   
ผมแหกปากโวยวายอยากพ่นไฟใส่หน้าเผาแม่งให้หมด กูไม่เป็นแล้วกล้วยกูจะเป็นก็อตซิลล่า!~
น่ารำคาญจริงแทนที่พวกมันจะเลิกนัวเนียผม คนอื่นๆในห้องดันอยากลองกอดผมดูมั่ง มันรุมแย่งกันกอดผม
เยอะขึ้นๆเรื่อยๆ จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังมาจากหน้าห้องครับ

 “หยุดเลยนะเว้ย!!!!”  ทุกคนชะงักค้าง
มองไอ้คนที่ตะคอกดังลั่นมาครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เชี่ยเดย์ครับ!... มันเดินอาดๆตรงมาหาผมด้วยหน้าโหดๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 30-07-2015 03:40:31

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 27 งานโรงเรียน... /2 





 “หยุดเลยนะเว้ย!!!!”  ทุกคนชะงักค้าง
มองไอ้คนที่ตะคอกดังลั่นมาครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เชี่ยเดย์ครับ!... มันเดินอาดๆตรงมาหาผมด้วยหน้าโหดๆ



ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเสียวสันหลังวาบ แม่งจะต่อยใครรึเปล่าอารมณ์มันไม่ดีมาจากไหนกันวะ สภาพผมตอนแรกนี่
อีรุงตุงนังสุดๆแต่ตอนนี้พวกเพื่อนผมถอยกรูดไปยืนหลังเก้าอี้ที่ผมนั่งกันหมด เออซึ้งละพวกมึงให้กูตายก่อนใช่มั้ย!

 ปั้ง!!! ผมสะดุ้งมองหน้าไอ้เดย์ที่ตบโต๊ะตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมว่าเพื่อนคนอื่นแม่งก็ต้องอึ้งแดกไม่แพ้ผม
เหมือนกันแหละครับ  “ใคร!”  คำถามที่ออกมาจากปากไอ้เดย์เล่นเอางง

“ค..ค..คะ..ใคร? อะไรวะ?”  ผมกล้าๆกลัวๆถามมัน หน้ามึงจะเหี้ยมไปไหนเนี่ย เอาเป็ดปลอมไปหักคอเล่นก่อนมั้ย

“ใครให้มึงใส่ชุดกล้วยเชี่ยนี่!!!?”
ทุกคนตัวแข็งเลยครับ มองหน้ากันไปมาเลิ่กลั่กๆ พวกผู้หญิงแม้จะชอบและกรี๊ดไอ้เดย์ทุกทีแต่หนนี้มีเกร็ง
หน้าเสียกันไปหมด ไม่มีใครกล้ายอมรับสักคน ผมอยากฟ้องมากเลยว่ามันรวมหัวกันแกล้งกูอ่ะเดย์~
 “ไมอ่ะ... มึงไม่ชอบเหรอ?”  ผมถามเสียงเบา แต่ไอ้เดย์ไม่ตอบครับ มันเดินอ้อมโต๊ะมาหาผมแล้วคุกเข่า!!?

เดย์กอดผมหมับ!   “เชี่ยยยยยยยย!/////////// กูชอบบบบบบ!!!! กูจะเอากลับบ้านนนนนนน!”   
เท่านั้นแหละฮาทั้งห้องครับ
“ห้ามใครกอดด้วย กล้วยลูกนี้ของกู กูจองงง///// เดี๋ยวมึงใส่ชุดนี้กลับบ้านเลยนะลูกคิด คึคึคึ555เคี้ยกกก5555555” 
ไอ้หอกเดย์! ไอ้บ้า! ไอ้คนบ้าแม่ง!!!//////*//  เพื่อนๆหัวเราะการกระทำของเชี่ยเดย์อย่างชอบอกชอบใจ กูอายเค๊า!

“มึงมาทำไมเนี่ย!? กลับไปห้องตัวเองเลย”  ผมไล่ไอ้เดย์ชิ่วๆ มันก็กระซิบว่าหวงผมอ่ะไม่อยากให้ใครเห็นผมตอนนี้ 
“มึงน่าร๊ากกกกกก////”   แปลกนะใครชมว่าผมใส่ชุดกล้วยแล้วน่ารักผมก็หงุดหงิด แต่พอออกจากปากไอ้เดย์
ทำไมผมเขินไม่รู้

ไอ้เดย์ฟัดผมเล่นเล็กน้อยแล้วผละไปอย่างเสียดาย มันมาชวนไอ้พวกที่ต้องแสดงดนตรีไทยไปเปลี่ยนชุดพร้อมกัน
เสร็จแล้วก็ต้องไปช่วยกันขนเครื่องดนตรีขึ้นเวทีอีก 
“เดย์จ๋า กินขนมมั้ย////”  เพื่อนผู้หญิงในห้องผมเรียกไอ้เดย์ก่อนที่มันจะพ้นประตูออกไป เดย์หันมายิ้มให้ใสๆ
หน้าหล่อๆทำยัยพวกนั้นละลายแหลกเหลวเป๋วเละเทะ อัมพาตแดกมือไร้เรี่ยวแรงจับนู่นนี่ร่วงหมด
“ไม่อ่ะครับ อยากกินกล้วยมากกว่า คึคึ55555”  เชี่ยนี่จะไปยังไม่วายแซวกูอีก 
ผมเหมือนลัญลักณณ์เมืองอะไรสักอย่าง เพื่อนมันกรูกันมาโพสท่าถ่ายรูปเซลฟี่เซลก้าห่าไรไม่รู้มากมายกับผม

................................
 
..............  แล้ว ผมก็กลายเป็นขวัญใจสาวๆอย่างไม่น่าเชื่อครับ!////// วันนี้ธีทัตรู้แล้วว่ากล้วยมันดียังไง! อิอิอิอิ
ผู้หญิงที่ผ่านร้านแทบทุกคน อย่างน้อยต้องขอจับมือผมล่ะ ส่วนใหญ่ก็มาถ่ายรูปด้วย ผมแค่เดินๆนั่งเล่นยืนเล่น
กินกล้วยเล่นอยู่หน้าร้านแต่เพราะว่ามันเด่นไง คนเลยหันมามองทางร้านเราเยอะ

แต่ผมก็ชะเง้อคอมองไปทางสนามฟุตบอล เวทีตั้งที่นั่น พวกไอ้เดย์จะเล่นดนตรีไทยกันที่นั่น ผมอยากไปดูนิ
ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยอยู่ก็อยากไป ผมจะทำไงดีนะ ทำไงดีๆๆ คิดๆๆๆๆๆๆๆ
.....เอ้อ! จริงดิในเมื่อหนีไปไม่ได้ ก็ขอไปขายกล้วยแถวหน้าเวทีดีกว่า!

“โอ้! ความคิดดีนี่ธีทัต!”  อาจารย์เอากระทะมาเพิ่มอีกใบ กำลังตั้งเตาเพิ่มครับกระทะใบใหญ่เบิ้ม
พวกปอกกล้วยก็มือเป็นระวิง ไม่มีใครว่างไปเดินขายให้นอกจากผมหรอก ผมยอมอายเอาสภาพกล้วยนี่
เดินไปหาฝูงชนเพื่อเพื่อนเลยนะ ไอ้คิมนี่รู้ทันผมครับมันรีบเสนอตัวไปช่วยเพราะผมคงขายไม่ถนัดในชุดนี้
มันรีบยัดกะชอนใส่มือดุ๊กดิ๊ก นังดุ๊กดิ๊กจะอ้าปากด่าพวกผมยังไม่ทัน เรารีบวิ่งหิ้วถุงกล้วยกรอบไปอย่างไว555

............ไปถึงหน้าเวทีนี่ทุลักทุเลดูไม่จืดเลยครับ ผมจะไปยืนตรงกลางบังหน้าใครเขาก็ไม่ได้ หัวกล้วยผมสูงบังเขา
แต่ก็เพราะผมอยู่ในชุดกล้วยนี่แหละครับ ไอ้พวกเพื่อนๆผมที่กำลังตั้งใจ สงบเสงี่ยมทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม
เล่นเพลงเปิดเอาฤกษ์เอาชัยให้พวกอาจารย์อวุโสฟัง ต่างเหล่มองมาทางผม อมยิ้มบ้าง แอบขำบ้างแสดงให้ผมรู้
ว่าพวกมันเห็นกล้วยยักษ์ลูกนี้ที่ข้างเวทียืนถ่ายคลิปยิ้มแป้นอยู่

กูดูพวกมึงอยู่นะเพื่อน//// ทำให้เต็มที่เลย
....อ่า..นี่พวกมันจำเป็นต้องทำผมแบะแสกกลางกันด้วยเหรอวะ? คนไหนผมสั้นหัวเกรียนเหมือนไอ้เดย์ก็รอดไป
แต่ใครผมยาวหน่อยนี่ทรงแสกกลางกะหม่อมเหมือนกันหมด 55ตลก
เห็นพวกมันใส่ชุดราชประแตน นุ่งโจงกระเบนกันทุกคนแล้วผมอดขำไม่ได้....ไอ้แสบพวกนี้เกร็งกันจนตะคริวกิน
จากตาตุ่มจะขึ้นมาหน้ามันหมดแล้ว มีอาจรย์ผู้ใหญ่นั่งดูกันเต็มพรืด ผมต้องบันทึกภาพไว้เป็นประวัติศาสตร์ชาติ
ถ่ายไปก็ขำไป การฟังดนตรีไทยวันนี้ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด ผมคิดว่าพวกมันเล่นเพราะดีนะ

ไม่รู้นะว่าตอนนี้ตัวเองที่อยู่ในชุดกล้วยถือโทรศัพท์ถ่ายคลิป กับไอ้พวกข้างบนเวทีที่นั่งขรึมแสกกลางใครฮากว่ากัน
ไอ้คิมวิ่งขายกล้วยแบบยัดเยียดบ้างแถมบ้างจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วมันก็มายืนขำเพื่อนข้างๆผม
เห็นไอ้เดย์ใส่ชุดไทยนั่งพับเพียบตีฉิ่งแล้วผมอดยิ้มไม่ได้ มันก็เหล่มามองผมเรื่อยนะ พอผมส่งยิ้มให้
มันก็แอบก้มหน้าอมยิ้มเขินนนนนนนน.... น่าถีบมากเลยครับ55


.................แสดงเสร็จไอ้พวกบ้ามันเหมือนโล่งอก ขนเครื่องดนตรีไทยลงหลังเวที นั่งหัวเราะขำกันเอง
“กรี๊ดพี่เดย์ หล่อที่สุดเลยค่า~~~//////”  พวกเด็กสาวๆรุ่นน้องพากันเอาดอกกุหลาบมาให้ไอ้เดย์ที่หลังเวที
ผมชะเง้อมองไปอย่างหงุดหงิด ไอ่เชี่ยมึงยิ้มหน้าบานทำห่าไรวะ ฮึ่ม -*- 
พวกกีต้าร์ ซีน ยู มาร์ค น็อต ก็มีสาวๆมารุมเหมือนกัน แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าไอ้เดย์โดนรุมเยอะที่สุด

แล้วผมก็ดันตาดีนะเหลือบไปเห็น น้องแตงโม คนที่เคยคุยกับไอ้เดย์จนมีเรื่องมีราวกันคราวนั้นยืนหลบๆอยู่
เหมือนเธอจะใช้ให้เพื่อนเอาขนมที่ซื้อมาไปให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับไว้มองไปทางที่เพื่อนโมชี้
พอเห็นน้องโมนั่นมันก็พยักเพยิดหน้าเหมือนบอกขอบใจ ยัยน้องโมเลยได้ทีแสดงตัวออกมาอย่างยืดข่มคนอื่นมาก

ผมได้แต่ท้าวเอวมองอยู่ไกลๆ ผมใส่ชุดกล้วยอยู่นะใครจะกล้าเข้าไปกลางวงล้อมสาวๆอย่างนั้นวะ
ถึงจะไม่สบอารมณ์แต่ผมก็ยังเบิกตากว้างๆยืนมองพวกมัน ..........หนอย! ผมอุตส่าห์เอากล้วยมาให้มันถุงนึง
ได้ของจากสาวเยอะขนาดนี้ กล้วยกูก็ไม่จำเป็นแล้วมั้ง

“โห่ อิดุ๊กแม่งโทรตามจิกกูละ! ป่ะไอ้ลูก จารย์บ่นแล้วว่าเราหายหัวมานานเกิน กลับไปร้านก่อนป่ะ”
ไอ้คิมจะลากผมไป  “มันมีเบอร์มึงด้วย?”  ผมเอะใจถามไอ้คิม มันกรอกตาเล็กน้อยไม่ได้ตอบอะไรผม
พอดีไอ้เดย์มันเห็นผมโดนไอ้คิมลากไปเลยตะโกนเรียก  “ลูกคิดดดดดด!”  ไอ้ห่าทำท่าจะแหวกสาวๆวิ่งมาหา
แต่โดนยัยน้องโมกับเพื่อนๆดึงรั้งตัวไว้  สาวที่ล้อมไอ้เดย์หันมามองผมแล้วหัวเราะกันใหญ่

ผมเห็นแล้วปรี๊ดดดดดดดด แม่งแน่จริงทำไมมึงไม่เตะก้านคอยัยนั่นแล้ววิ่งมาหากูล่ะ
ไหนบอกเกลียดนักเกลียดหนา ไม่คุยกับเขาแล้วไงไอ่ชั่ว ไอ้เลวววว  ผมฮึดฮัดขัดใจตะโกนเรียกมัน
“เดย์!!!”   ทุกคนมองมาที่ผม ไอ้คิมก็ชะงักหยุดดึงผมไป

ผมกำถุงกล้วยทอบกรอบในมือแน่นวิ่งเข้าไปหาไอ้เดย์เลยครับ พอได้ระยะผมก็ปาใส่หน้ามันให้ทุกคนตกใจ
“โอ๊ย! เชี่ยลูก!|||||||*||”   ไอ้เดย์ตกใจตาโต ตะครุบเก็บถุงกล้วยชี้หน้าด่าผม
ผมก็สะดุ้งตกใจวิ่งหนีมันแซงหน้าไอ้คิมไปเลย พวกเพื่อนแม่งพากันหัวเราะเสียงดังลั่น แต่ผมไม่สนอะไรแล้วครับ
หนีแม่งก่อน ไอ่เชี่ยนี่น่ากลัว||||||| พอดีผมลืมนึกไปว่าถ้ามันโกรธผมขึ้นมาจะเป็นไง ตอนทำหน้ามืดนิดหน่อย

ไอ้เดย์ตะโกน “มึงหยุดเลยนะเชี่ยลูก! อย่าหนีกูนะสัด!”  มันทิ้งของที่ได้มาจากพวกสาวๆไว้กับเพื่อน
แล้วถือถุงกล้วยที่ผมปาใส่หน้ามันวิ่งไล่ผมมาติดๆ คนแม่งก็ขำกันตลอดทาง
“หยุดกูก็โง่ดิสัด! |||||||”  ผมวิ่งไม่ถนัดนักหรอกครับ ใส่ชุดกล้วยตัวกลมอยู่แบบนี้ แถมหลบไปแอบที่ไหนก็ไม่ได้
แม่งเป็นกล้วยอยู่แบบนี้มันเด่นสะดุดตาจะตายไป ไอ้คิมก็ทิ้งผมเลยหายหัวไปไหนไม่รู้สงสัยหนีกลับร้านไปก่อน

………………..
………..

“นี่แน่ะ! จับได้แล้ว!!”
“เหวอ~~~ปล่อยกูน๊า~~~||||||||”
ผมหนีไม่ทันอ่ะโดนไอ้เดย์ไล่จับได้ มันก็ลากผมมาคุยกันแถวหน้าห้องที่ไม่ได้ใช้ไม่ค่อยมีคนผ่าน
ไอ้เดย์จับแขนผมไว้แน่น ผมมองมันหน้างอ......กลัวก็กลัวแต่กูงอนแม่ง...

“นี่มันอะไรกันห๊ะ!!?”  ยืนหอบกันไม่เท่าไหร่ มันก็ชูถุงกล้วยในมือถามผม
“ขนมไง”  ผมก็ตอบมันถูกแล้วไงแต่มันด่าผมซะงั้น “เชี่ย อย่ามากวนตีนกูลูก!”
“ก็กล้วยทอดที่ร้านที่ห้องกูทำขายอ่ะ! กูพูดอะไรผิดวะ!”  ผมฮึดฮัดยังเถียงมัน
“เอ้อ! กูรู้! แล้วมึงเอามาปาใส่หน้ากูทำไม!!?”
“ก็กูเอามาให้มึงไง! เอาไปกินดิ!”  ผมตะคอกใส่มันแล้วสะบัดแขนออก บอกมันว่าเจ็บมันจับแรง มันเลยปล่อย
แต่ผมจะเดินหนีมัน มันก็ดึงมือผมไว้อีก  “โกรธอะไรวะ”  มันถามไม่คิดผมก็มองหน้ามันแล้วพูด  “ไม่ได้โกรธ!”
“ไม่ได้โกรธแล้วเป็นแบบนี้เนี่ยนะ!?”
“สนทำไม! ไปสนน้องโมของมึงนู่นไป!”

เราจ้องหน้ากันสักพัก ไอ้บ้าเดย์ก็อมยิ้มขึ้นมาเฉย...  “มึงหึงกูเหรอ.. คึคึคึ”
เอ้า! เปลี่ยนอารมณ์ตามแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่านี่มันยิ้มล้อผม ผมหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที อายมันอ่ะ////*//
“กูเกลียดคนพูดไม่จริง ถ้ามึงยังชอบเขาอยู่มึงก็บอกว่าชอบเดย์!”
“................หึงกูเหรอ..คึคึ////”
“ฮึ่ม!~///*// มึงไม่ต้องมายุ่งกะกู! กูจะไปยืนเป็นกล้วย! มึงจะไปหาใครก็ไปเลย!!”
“.............เฮ้ยมึงหึงกูจริงๆนะเนี่ย.55555”
“ไอ้เชี่ย! ไอ้บ้า!! ไอ้ห่าเดย์ปล่อยยยยยยยย!!!!”
ผมดิ้นๆๆ ถีบมัน กัดมือมัน มันร้องโอย ผมก็รีบวิ่งหนีมัน คราวนี้มันไม่ตามแล้วแฮะ...

........................................
...................
.......

“ขายดีมั้ยครับอาจารย์”  ผมได้ยินเสียงไอ้หอกเดย์มันทักอาจารย์ข้างหลังผมก็สะดุ้งหันไปมอง
มันพูดจ้อคุยกับคนโน้นคนนี้ไม่หยุด แต่ไม่เข้ามาคุยกับผม เดย์เปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนแล้วถือนมเย็นในมือ

“เฮ้ยเดย์มึงยังไงเนี่ย! ร้านห้องตัวเองไม่ช่วยขาย มาขายของให้ห้องอื่นเฉยไอ้เวร!”
เพื่อนห้องเดียวกับไอ้เดย์ผ่านมาเห็นก็เข้ามาไล่เตะตูดมันกันใหญ่ รู้สึกห้องไอ้เดย์จะขายพวกกาแฟโอวัลตินครับ ...

ไอ้บ้าเดย์มันยืนอยู่ที่ร้านห้องผมยาวเลย บางทีมันก็ชวนผมคุย ทำเป็นเนียนนะแต่ผมไม่คุยกับมันสักที
มันก็เลยไม่ยอมไปไหน  “ร้อนป่าว”  เดย์มันเห็นผมเหงื่อซึมก็จะเอากระดาษทิชชู่มาซับหน้าให้ ผมผงะหน้าหนี
แต่ไม่พ้นมือมัน ไอ้เดย์จับหน้าผมบังคับให้หันไปหา มันซับหน้าให้แบบอมยิ้มกลั้นขำหน้าบูดๆของผม
เพื่อนผู้หญิงกับเด็กแถวนั้นก็แซว  “เดย์จ๋า~~///// เค้าก็เหงื่อท่วมตัวเลยมาซับให้เค้าบ้างสิ กรี๊ดดด”
ไอ้เดย์เล่นกับเพื่อนๆผมแม้แต่อาจารย์ยังเล่นด้วย “อาจารย์ครับกล้วยลูกนี้ขายเท่าไหร่ครับ55”  มันชี้มาที่ผม
“ถ้าเธออยากได้อาจารย์จะให้ฟรี แต่ต้องช่วยอาจารย์ขายกล้วยให้หมดก่อนนะ555”

เพื่อนผู้ชายคนอื่นนี่มันไม่มาเฉียดร้านเลยครับ คงกลัวโดนสั่งให้มาเปลี่ยนกันทำกล้วยขาย แต่ไม่เป็นไรหรอก
งานนี้ใครทำก็ได้ตังค์แบ่งๆกัน ใครไม่ทำก็ไม่ต้องเอา เราตกลงกันใหม่เพราะคนหนีเที่ยวอย่างเดียวเยอะเกิน

เชอะ ผมไม่สนใครหรอก นั่งหยิบกล้วยที่เขาทอดเสร็จยังไม่ได้แพ็คมากินเล่นจนโดนตีมือ แมวเหมียวกับโฟร์
มันบอกผมกินเยอะไป ไอ้เดย์มันมาจากไหนไม่รู้ยื่นข้าวโพดคั่วอบเนยมาให้ผมแทน สงสัยเดินไปซื้อมาให้
ผมนิ่งไม่รับ มันก็จับยัดปากผม ไอ้โหด!||||| ผมเลยต้องเอาไปนั่งกินเงียบๆ ยังไม่ยอมพูดกับมันง่ายๆหรอก

“เดย์มึงไม่ไปไหนเหรอวะ”  ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยคู่กับอิดุ๊กดิ๊กหันมาถามมัน ผมไม่หันไปมองพวกมันหรอก
แต่ก็แอบเงี่ยหูฟังอยู่  “ไม่อ่ะ กูไม่อยากไปไหน”  ไอ้คิมมันก็แซวไอ้เดย์ต่อว่าเห็นสาวตอมเพียบ เป็นไปได้ไง
ที่จะไม่มีใครชวนไปเดินเที่ยวดูงานโรงเรียน ไอ้เดย์ยักไหล่ตอบไอ้คิมหน้าตาเฉยว่า  “กูรอไปกับไอ้ลูกเนี่ย”
ผมเลยหันควับไปมองมันแบบงงๆ ใครบอกมันว่าผมจะไปกับมันเนี่ย

แล้วผมก็ได้ยินอาจารย์พูดในสิ่งที่ทำให้ผมกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“ธีทัต ตอนบ่ายเธอก็ไปเดินเที่ยวเล่นเถอะ อาจารย์ขอบใจมากนะ แค่นี้ก็ทำแทบไม่ทันขายแล้ว
เธอไม่ต้องมายืนโปรโมตร้านแล้วก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าอาจารย์ใจร้าย”

“ขอบคุณคร้าบบบบ อาจารย์สวยจังเลยครับวันนี้555”  ผมเข้าไปบีบแขนนวดแขนอาจารย์อย่างประจบเอาใจ
เห็นไอ้เดย์แอบหัวเราะ  ก่อนจะตกใจเสียงแสลนของแจ๋วแหว๋วที่เดินแวะมาเที่ยวหาแล้วเจอไอ้เดย์เข้า
“ว้ายยยยยยยยยยย///////เดย์ขา~~ ดีใจจังเลยเจอตัวแล้ว หาที่ไหนก็ไม่เจอมาแอบอยู่นี่เอง”
“หาเราทำไมเหรอ”
“ก็เมีย อุ้ยๆไม่ใช่ๆ โฮะๆๆ เค้าซื้อขนมมาให้เดย์ไง”
“ขอบใจนะ” 
ผมเห็นไอ้เดย์รับขนมไว้แล้วยักคิ้วกวนๆให้ผม ผมทำท่าแหวะใส่มัน ปล่อยให้มันโดนอิแจ๋วแหว๋วแทะโลมไปเถอะ

“ลูกคิดกินมั้ยจ๊ะ”   ทิชาที่แสนดีมาเงียบๆ ผมสะดุ้งหมดแต่ก็ยิ้มให้
กำลังจะขอลองชิมลูกชิ้นในถุงที่ทิชายื่นให้ซะหน่อย แต่ยัยโฟร์มันมาดึงถุงลูกชิ้นตัดหน้าผมไปเฉย มันเอาไปกินเอง
ยัยบ้านี่มันบอกผมกินเยอะแล้วไม่ต้องกินของทิชาหรอก แล้วเขาก็ลากเพื่อนเขาไปเลยครับ หนีไปจากร้านเลย
ยัยแมวเหมียวถือโอกาสจะวิ่งตามไปแต่โดนอิดุ๊กดิ๊กดักทาง บอกไม่ต้องไปไหนเลยเพราะตัวมันก็ยังไปไหนไม่ได้
ต้องยืนช่วยไอ้คิมทอดกล้วยอยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว ไอ้สองคนนี้ก็แปลกดีนะผมไม่คิดว่ามันจะทำอะไรด้วยกันได้เลย
แต่กลับอยู่ด้วยกันได้ ช่วยกันขยันขันแข็งดีอีกต่างหาก ถึงจะแกล้งกันด่ากันอยู่ตลอด พวกมันก็ไม่หนีไปไหน



...................................
.....................
...........

พักกลางวันผมถอดชุดกล้วยออกเปลี่ยนกลับมาใส่ชุดนักเรียนเหมือนเดิม(หล่อเหมือนเดิม คึคึ)
ผมกับเพื่อนๆพากันมานั่งเล่นกินน้ำกินขนมกันอยู่ที่โรงอาหาร มีไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
ผมแล้วก็ไอ้เดย์ครับ ส่วนไอ้คิมอยู่ที่ร้านอาจารย์เลี้ยงข้าวทุกคน แต่ผมอยากมานั่งกับเพื่อนที่โรงอาหารมากกว่า
เลยเอาข้าวกล่องมานั่งกินที่นี่ ไอ้เดย์ก็ตามผมมา มันไม่ยอมไปไหนจริงๆครับ เฝ้าผมทุกฝีก้าวอ่ะ
แล้วไอ้ยูตอนแรกก็นั่งอยู่ด้วยกันนี่แหละ แต่มีรุ่นพี่ที่เล่นบาสด้วยกันมาชวนมันไปเล่นเกมส์ที่ห้อง

“ไหน เอาที่มึงถ่ายไว้มาดูมั่งดิ”  ไอ้เดย์เอื้อมมาแย่งโทรศัพท์ในมือผมเอาไปเปิดดูคลิปที่มันเล่นดนตรีไทย
แล้วหัวเราะ มันยังขำตัวเอง คนอื่นก็มามุงดูด้วยพากันขำหน้าตัวเองตอนเล่นทุกคน

ผมยังนั่งกินข้าวกล่องเงียบๆ กีต้าร์มันเห็นผมแปลกๆไม่ค่อยพูดก็ผละจากกลุ่มที่มุงดูคลิปกับไอ้เดย์ มานั่งด้วยข้างๆ
แอบกระซิบถามว่าเป็นอะไร ใครจะไปบอกมันว่ากำลังงอนไอ้เดย์อยู่ได้ล่ะครับ
ผมเลยไม่ตอบเสไปถามเรื่องแฟนมันแทน “ช่วงนี้กูไม่ค่อยเห็นแอ๋มเลยวะต้าร์”  ไอ้ต้าร์เงียบครับ

ผมก็ถามต่อ  “ทะเลาะกันเหรอ”  มันก็พยักหน้าผมเลยปลอบมัน  “เดี๋ยวแอ๋มก็หายงอนเองแหละ
ไปขัดใจอะไรเขาอีกล่ะสิ”  ไอ้กีต้าร์หน้ามุ่ยบ่นให้ฟัง  “เบื่อว่ะไม่อยากเจอ แม่งระแวงห่าไรไม่รู้ ชอบหาว่ากู
จะมีคนอื่น ไม่ดูแล ด่าว่ากูเห็นเพื่อนสำคัญกว่าแล้วทีกูชวนไปไหนด้วยบอกไม่ไปจะไปกับเพื่อน ซื้ออะไรให้
ก็บ่นๆๆบอกอยากได้อย่างอื่นทำไมไม่รู้ใจ ลามปามไปยันเรื่องกูจำไม่ได้ว่าหนังที่ไปดูด้วยกันครั้งแรก กูได้ที่นั่ง
แถวที่เท่าไหร่  มึงว่าบ้าป่ะไอ้ลูก! เฮ้อมึงอย่าเพิ่งพูดถึงแอ๋มช่วงนี้ได้ป่ะกูล่ะปวดหัว”  แม่งบ่นซะยาวเลย

แล้วโทรศัพท์มันก็ดัง  ไอ้กีต้าร์กดตัดสายเลยพอรู้ว่าเป็นแอ๋มโทรมา แต่แอ๋มก็โทรมาอีก กีต้าร์เลยรับอย่างเสียไม่ได้
เดินแยกตัวเลี่ยงออกไปคุยไกลเพื่อน ผมมองตามเพื่อนแล้วส่ายหน้าไม่คิดอะไรมากหรอกครับ มันทะเลาะกันบ่อย
แต่ไม่เลิกกันง่ายๆหรอกเห็นจนชินแล้ว

ผมเหล่มองไอ้เดย์มันไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผมครับ ดูคลิปเสร็จแล้วยังเอาไปเล่นเกมส์เฉย แถมทำท่าเหล่ๆแบบ
อยากให้ผมตักข้าวป้อนมันด้วย เรื่องอะไรผมต้องทำล่ะ ผมอยากขอโทรศัพท์คืนไม่รู้จะทำไงดี เหมือนมันจะแกล้ง
ทำให้ผมพูดกับมันก่อนให้ได้ ผมก็เลยไม่สนมันกินข้าวผัดพริกแกงหมูกรอบแม่งให้หมดกล่องเลย โมโห...

สักพักเหมือนไอ้เดย์มันจะยอมคืนมือถือให้ผม บ่นว่าเกมส์ในเครื่องผมน่าเบื่อไม่เล่นแล้วดีกว่า
แต่มันก็ยังไม่ทันคืนให้หรอกครับ ได้ยินเสียง ตะริ้งๆๆ ก่อน...
โอ๊ะ! โทรศัพท์ผมดัง.... มีข้อความเข้า
ผมตาโตมองไอ้เดย์ที่ทำหน้าเครียด มันค่อยๆเบนสายตาจากหน้าจอมามองหน้าผม
ผมลุกยืนจะเอื้อมมือไปแย่งคว้าโทรศัพท์มาดู ไอ้เดย์ก็ดึงมือหลบไม่ยอมคืนให้ มันทำหน้าโกรธๆผม แล้วลุกหนีไป
ผมเสียวสันหลังวาบ ในหัวตอนนั้นคือ ใครส่งอะไรมาวะ ทำไมมันต้องโกรธด้วย!?

เพื่อนๆก็มองหน้าผม “ทะเลาะอะไรกัน?”  ไอ้ซีนเงยหน้ามองผมที่ยืนอึ้ง “เปล่า! มันจะแกล้งกูอ่ะดิ!” ผมรีบแก้ตัว
แล้ววิ่งตามไอ้เดย์ไป “เดย์! เดย์! มึงจะไปไหน!? เอาโทรศัพท์กูคืนมา!”

ไอ้เดย์หยุดครับ หันมามองผมตาขวาง ก่อนจะเข้ามาลากแขนผมให้เดินตามมันไปด้วยแรงอันมหาศาล
เจ็บแขนหมด  “โอ๊ยมึงอะไรของมึงเนี่ย!!”  มันพาผมไปห้องเรียนที่ว่างไม่มีคนมาใช้

“ตั้งแต่เมื่อไหร่!?”  ไอ้เดย์หันหลังใส่แต่ท้าวเอวถามเสียงเครียด
“อะไร........ เอาโทรศัพท์กูมาเดย์”  ในใจผมก็กลัวมันนะ แม่งจะพาผมมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย
“เอาโทรศัพท์เหรอ.......ด๊ายยยยยย!”   แล้วมันก็แกะเอาซิมส์มือถือของผมไปก่อนโยนเครื่องมาให้
“มึงเอาซิมส์กูไปทำไมเนี่ย!?”  ผมอ้าปากค้างเลยตอนที่มันเค้นหัวเราะ แล้วหักซิมส์มือถือต่อหน้าผมดัง “เป๊าะ!!!”

“เชี่ยเดย์!!!”  ไอ้เดย์ทิ้งซิมส์ไปไม่สนใจผมที่ด่ามัน
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่”
“แล้วมึงมาหักซิมส์กูทำไมไอ้บ้า!”
“ก็ไอ่เชี่ยนั่นมันจะได้ส่งข้อความมาจีบมึงไม่ได้อีกไง! กินข้าวรึยังครับ รู้มั้ยว่าเราคิดถึง! ไลค์! คิดถึงลูกคิดนะครับ!
ไอ่สัด!ท้าทายกันชัดๆ!! กูเคยบอกไม่ให้ไปยุ่งกับมันไง!”

เดย์ตะคอกผมอย่างโมโหมาก มันเข้ามาดันผมจนถอยหลังติดฝาผนังห้อง ไอ้เดย์ยืนยกแขนคร่อมตัวผมไว้
กันไม่ให้หนีมันไปไหน ผมตกใจเข่าอ่อนเลยครับ ก้มหน้าหลบตา มันก็จับหน้าผมบีบคางให้เงยหน้ามองมัน
ถึงตอนนี้ไม่ต้องถามผมก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.....เชี่ยไลค์ส่งข้อความมาหาผม! ผมก็ลืมสนิทเลยมัวแต่หยิ่ง
ไม่พูดกับไอ้เดย์ รู้อย่างนี้แย่งมือถือคืนมาแต่แรกก็ดีหรอก||||||| ซวยฉิบ คดีพลิกเลยกู...ฮืออ







tsktonight…

 ***วิหยุดงานน่ะค่ะนอนทั้งวันตื่นมาห้าโมงเย็น5555 ชีวิตที่ลำเค็ญ เฮ้อ..ตีสามกว่าแล้วยังไม่ง่วงเลยอ่ะ
นี่นั่งแต่งตลอดเลยนะ ก็เลยอัพดึกเลย รอกันอยู่ใช่มั้ยทุกคน! เย่! รักนะแจ๊ะ ขอให้ทุกคนแข็งแรงเช่นกัน

mild-dy-----ดีใจที่ชอบ หวังว่าจะฟินนะจ๊ะ^^
Noo_Patchy-------เลือดกระฉูดขนาดนี้ไปโรงพยาบาลมั้ยจ้ะ55
ziqh.leo--------เดย์มาสายโหด คนอ่านมาสายฮา ขวัญเอ๋ยขวัญมา แต่วิอยู่สายไหนก็หลับ555
nunda-------ขอบคุณมากเลยนะคะ ดีใจจังตามมาอ่านทำลิ้งค์ด้วย ขอให้ชอบนะสาธุ น่ารักสุดๆเลย
Alone Alone-------มีอะไรซ่อนอยู่มากมายให้เราค้นหาค่ะ คึคึคึคึ ตอบแบบมีเลสนัยมากเลยเนี่ย55
meuy--------ดีใจที่ฟินและอิน คนแต่งมีความสุขมากตรงนี้แหละ55 รอเราตลอดเลย
kaokorn---------ไม่ใช่แค่เดย์นะ ความหื่นก็บังตาวิเหมือนกัน5555
zuu_zaa--------นี่ก็ตามมาอ่าน ดีใจจังค่ะ แต่ทุบกำแพงนี่คือชอบใจหรือโมโหค่ะเนี่ย55
Disthaporn-------ขอให้สอบผ่าน ขอให้ได้คะแนนสุดยอดทุกวิชา ขอให้ฟินนานๆเลยนะคะ^^
เคยมีแฟนบอกว่าอ่านนิยายวิแล้วสอบได้คะแนนดี ขอให้เป็นแบบนั้นทุกคนเลย55
panitanun------- มาแล้วจ้ามาแล้ว คิดถึงไม่ไปไหนไกลหรอกเนอะ^^ มาทวงกันได้วิดีใจที่มีคนรอนะคะ
meeoldly------ ดีใจที่ชอบมากนะจ๊ะ งั้นใบ้ให้เลยว่าไม่นาน กว้างไปมั้ย555
titansyui------- ขอบคุณค่า แปะๆๆคิดถึงวิล่ะสิ(เข้าข้างตัวเอง55)
ขนมโก๋--------โหดบ้าง มิ้งบ้าง ฮาบ้าง บ้าบอซะเป็นส่วนใหญ่ค่ะเรื่องนี้เหมือนคนแต่งมันน่ะ55
Misakiiz--------55555กลัวแทนเดย์เลยอ่ะ55  ไม่รู้ตอนนี้จะโมโหเพิ่มรึเปล่าเนี่ยอิเดย์ตายแน่เลย555
pupae2528-------อันนี้ฮาสุด เหมือนจะเม้นท์ผิดเรื่องใช่มั้ยคะ555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 30-07-2015 09:17:52

งืออออ ตัดจบงี้ได้ไง :ling1:  ลูกคิดคงจะร้อนมากในชุดกล้วย เเต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ เดย์ชอบก็พอ เดย์ชอบกินกล้วยยย คึคึ :hao3:  เราสอบได้ท็อปด้วยนะคะ55555555555555ท็อปวิชาที่อ่านตอนอ่านเดย์ลูกคิดพอดีเลย :hao5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 30-07-2015 11:40:33

ฮู้ววว หึงเเรงงงงงง :hao7:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 30-07-2015 12:06:49

เป็นแฟนกันสักทีเท้อ เห็นใจคนรอ (อ่านเอ็นซี) หน่อย

ดุ๊กดิ๊กลูกหาผัวเถอะนะ ไอ้คิมมันจะได้ไม่มาเต๊าะเป็นหมาหยอกไก่แบบนี้

555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 30-07-2015 12:22:07

อยากกินกล้วยยยย  :laugh: :laugh:

เดย์หึงแบบนี้เป็นอะไรกับลูกคิด  o18 o18

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 30-07-2015 19:12:15

ตราบใดที่สถานะยังไม่ชัด อิเดย์แกก็ไม่มีสิทธิ์หึงขนาดนี้นะ เป็นแฟนกันก่อนแล้วค่อยจัดเต็มเลยดิ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 27 งานโรงเรียน...(30/7/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 30-07-2015 19:16:59

หึงอีกๆ ชอบตอนเดย์มันดิ้น ไม่เห็นใจหรอกนะ ชิส์! o16

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-08-2015 02:17:20

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 28 รู้ยัง... /1




   


“แอบคุยกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่! ทำไมทำเหมือนกูเป็นคนโง่อย่างนี้ไอ้ลูก!!” เสียงไอ้เดย์แผดซะลั่นห้อง

ผมโดนตะคอกทีก็สะดุ้งที โดนไอ้เดย์จับได้เรื่องไอ้ไลค์แบบไม่ทันตั้งตัว เหงื่อแตกหมดแล้วผม ขออย่าให้มีใคร
ผ่านมาแถวนี้เลย ถึงจะเป็นห้องเรียนที่ไม่ได้ใช้เพราะวันนี้มีงานโรงเรียน แต่ขนาดพวกเรายังมาแอบคุยกันในนี้เลย
ไม่รู้จะพูดยังไงให้มันใจเย็น บอกให้มันเบาก่อนใจเย็นก่อน มันก็เขย่าตัวผมซะหัวสั่นหัวคลอน

“ด..ด..ดะเดย์! ||||||| เดย์มึงอย่าโมโหดิ...”
“แล้วมึงจะไม่ให้กูโมโหได้ไงวะ! มึงชอบมันเหรอ!!!” 
ผมสะดุ้งหลับตาปี๋ ไอ้เดย์เหมือนจะคลั่ง มันตะคอกใส่เหมือนจะกินหัวผมเข้าไป
“พูดบ้าอะไร กูไม่ได้ชอบมันนะ”
“อย่ามาโกหก! แล้วมึงแอบติดต่อกับมันลับหลังกูอย่างนี้คืออะไรลูกคิด!”
“ก็มึงขี้โมโหอ่ะ ก็กูกลัวมึงมีเรื่องกับมัน”
“เป็นห่วงมันเหรอ! เห็นกูเป็นควายเหรอ!!”
“เดย์! ทำไมมึงพูดงี้อ่ะ”  ผมเสียงสั่น อยากร้องไห้แม่งโคตรน้อยใจ แต่ไอ้เดย์ดันพูดเสียงสั่นกว่าผมอีก

“แล้วมึงมาหลอกให้กูคิดว่ามึงรักกูทำไม! ทำอย่างนี้ทำไม! ทำไมต้องมีคนอื่นด้วย!”

“เดย์................”  ผมโคตรอึ้งเลย มันคิดแบบนี้เหรอ
“มึงจะเอาไง! ไหนบอกกูมา!”
“เอายังไงอะไรวะ”
“จะเลิกกับมันมั้ย!! ถ้ามึงไม่เลิกกูไปหามันถึงที่แน่ ถึงตอนนั้นมึงก็ปกป้องอะไรเชี่ยนั่นไม่ได้หรอกนะ!”
ไอ้เดย์ชี้หน้าผมตาขวางเลย มันคงเอาจริงแน่ ผมล่ะกลัวใจมันเหลือเกิน

“กูไม่ได้จะปกป้องอะไรใคร! คนที่กูห่วงก็มีแต่มึงนั่นแหละไอ้บ้า! กูไม่อยากให้มึงตีกับใครทั้งนั้นไม่เข้าใจเหรอ!”
“มึงนอนกับมันรึยัง”
“มึงจะบ้าเหรอ! มึงบ้าไปแล้วเหรอ!! กูบอกว่าไม่ได้ชอบมันไงไอ้บ้าพูดไม่รู้เรื่อง!”
“งั้นมึงโทรไปหามันเดี๋ยวนี้เลย! บอกมันว่าไปตายห่าที่ไหนก็ไปไม่ต้องมายุ่งกับมึงอีก ต่อหน้ากูเนี่ย!”
“...................ฮึ่ม...มึงหักซิมส์กูทิ้งไปแล้วไง”
มันทำหน้านึกได้นิดนึง ก่อนจะตะคอกใส่ผมอีก 
“งั้นเอาของกูโทรไป! ”  ยื่นมือถือมันมาให้ ผมก็ตะคอกกลับแม่ง “กูจำไม่ได้!”
 เริ่มเปลี่ยนจากกลัวเป็นโมโหความงี่เง้าของมันแล้ว ไอ้เดย์ฮึดฮัดขัดใจน่าดู มันบอกจะไปหาไอ้ไลค์เดี๋ยวนี้เลย

“มึงจะบ้าเรอะ! มึงจะไปหามันที่ไหน!!”
“ไปโรงเรียนมัน! เรียกให้ออกมาเจอกูตัวต่อตัวเนี่ย ถ้ามันไม่ใช่ลูกหมายังไงมันก็ต้องออกมา!
แต่ถ้ามันไม่กล้าออกมา กูก็จะรอจนกว่ามันจะออกมานอกโรงเรียน! ล่อแม่ง!!!”
“ไหนมึงว่าเลิกหาเรื่องตีกับชาวบ้านเขาไปทั่วแล้วไงวะ!”
“กูตีมั่วที่ไหน! กูตีมันเพราะมึงมั้ย!!”
“เพราะกูเหรอ! ||||||||*|| มึงโทษว่าเพราะกูเนี่ยนะเชี่ย!”
“กูจะไปตอกหน้ามันให้รู้ซะบ้าง ว่าเสือกมายุ่งกับของๆกูแล้วจะเป็นไง!”
“ของมึง!? กูเหรอ! กูเป็นของๆมึง!? กูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่เดย์!?”
“ลูกคิด!!!”   

ผมคิดว่าตอนนี้ถึงคราวไอ้เดย์ต้องอึ้งบ้างล่ะ   
“ไหนมึงลองบอกซิ กูเป็นอะไรของมึง”
“.........มึงก็เป็น!...”
“เป็นอะไร!? มึงพูดได้เต็มปากมั้ยว่าเราเป็นอะไรกัน!? นอกจากเพื่อน!”
ผมพูดชัดถ้อยชัดคำ และเน้นย้ำทุกคำโดยเฉพาะไอ้คำว่า......เพื่อน!

“..............ลูกคิด..........มึงไม่รักกูจริงๆเหรอ”   ไอ้เดย์ถามกลับเสียงสั่นอีกครั้ง หน้ามันเหมือนคนอยากร้องไห้
แต่ผมสิน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็หยดแหมะ

“แล้วมึงล่ะ ไม่รักกูเหรอ......ทำไมมึงไม่พูดล่ะเดย์ มึงให้กูเป็นอะไรของมึง!? คิดจะทำอะไรกับกูก็ได้เหรอ!?
ทุกวันนี้เราก็ยังใช้คำว่าเพื่อน! เท่าที่กูจำได้มึงไม่เคยขอเป็นอะไรมากกว่าเพื่อนกูเลยนะเดย์!!”

ไอ้เดย์เงียบเลยครับ มันยืนมองผมร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นในหัวใจ
“มีสักครั้งมั้ยที่มึงจะบอกว่ารักกู!”
“.........ลูกคิด”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาโกรธกู! ต่อให้กูเป็นแฟนกับไอ้ไลค์มึงก็ไม่มีสิทธิ์! เพราะมึงไม่ใช่แฟนกู!!”
“ลูกคิด!”
“มึงมาทำให้กูรักมึงทำไม! มึงทำให้กูรักมึงทำไม! ทำไมๆๆๆๆๆๆ”    ผมร้องไห้นะ ผลักมัน ทุบมัน จะต่อยมัน
แต่มันใช้แรงที่มีเยอะกว่ารวบกอดผมไว้ทั้งตัว เอามือมาลูบหัวกดผมซุกหน้ากับอกมัน บอกผมว่าอย่าร้องไห้

“พูดอีกสิ เดย์อยากได้ยิน”  ไอ้เดย์กระซิบบอกผมเสียงสั่นเหมือนคนร้องไห้เลย
“พูดเชี่ยไร! ฮือออ”  ผมผลักมันไม่ออกมันไม่ยอมปล่อยผม
“ไหนบอกสิว่ารักใคร..”
“ฮือออ กูไม่รักใครทั้งนั้น! กูเกลียดมึงที่สุดเลย!!”
“กูดีใจอ่ะ....ฮึก....ฮึก” 
 มันพูดมาแบบนี้เล่นเอาผมชะงัก ไอ้เดย์พูดไปร้องไห้ไป “มึงก็ไม่เคยบอกว่ารักกูเหมือนกันแหละลูกคิด...”

ผมก็อึ้งนะ....เช็ดน้ำตาตัวเองแล้วพยายามเงยมองหน้ามัน ไอ่เชี่ยเดย์ร้องไห้ใหญ่เลยครับ
“กูเคยบอกแล้วไง กูกลัวมึงไม่รักกูที่สุด...ฮึก........กูรักมึงมากนะ มึงไม่รู้หรอกว่ากูรักมึงแค่ไหน ฮึกฮึก
อย่ามีใครนะ กูหวง กูไม่ให้ ฮึกฮือออ กูไม่ยอมแล้ว กูไม่ให้มึงมีคนอื่นนอกจากกูคนเดียวเข้าใจมั้ย เดย์รักลูกคิดนะ”

มันจูบผมทั้งๆที่ร้องไห้.... เรายืนจูบกันพักใหญ่จนเงียบเสียงสะอื้นกันทั้งคู่ ก็จับมือนั่งลงคุยกันที่พื้นห้องนั่นแหละ
ผมดีใจที่เดย์บอกรักผม แต่ผมไม่คิดเลยว่าไม่ได้มีแค่ผมที่รอคำว่ารัก มันก็อยากได้ยินจากปากผมเหมือนกัน

มันกลัวผมไม่รักมัน มันพยายามทำตัวเป็นเจ้าของผมเหมือนมัดมือชกมาตลอดเพราะไม่อยากให้ผมปฏิเสธมัน
ยิ่งผมไม่ยอมมีอะไรกับมันจนถึงที่สุด มันก็ยิ่งกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ มันชอบสัมผัสผมบ่อยๆเพราะอยากให้ผม
ชอบสัมผัสมันด้วย เดย์ตั้งใจจะบอกรักแล้วคบเป็นแฟนกันหลังจากที่มีอะไรกับผมแล้ว........ มันบ้ามั้ยล่ะ
ทำไมเราสองคนถึงคิดอะไรได้ตรงข้ามกันแบบนี้นะ มารู้ทีหลังก็อดขำไม่ได้


“งั้นตอนนี้เราเป็นอะไรกัน ไหนพูด”  ผมถามก็เขินนะ โคตรเขินเลยมันจับมือแล้วจ้องตาผม มองกูตาเยิ้มไปแล้วเดย์
“ลูกคิดก็เป็นแฟนเดย์ไง”  พูดแล้วมันก็ยิ้มเขิน ยื่นหน้ามาหอมแก้มผม เราจับมือกันแน่น ไอ้เดย์ดึงผมเข้าไปกอด
มันเริ่มไซร์คอผมแล้ว ผมเอ็ดมันว่าอย่ามาทำอะไรตรงนี้ ถ้าเกิดใครมาเห็นเป็นได้อายขายขี้หน้าเขาไปทั้งโรงเรียน
เราเลยนั่งกอดกันเฉยๆ เผื่อใครทะลึ่งมาเปิดห้องเจอ อย่างน้อยก็ยังแยกกัน แล้วทำเป็นแอบหนีมานอนแถวนี้ได้

“ทำไมมึงมาชอบกูวะเดย์”  ผมก็นึกสงสัยขึ้นมานะ ไอ้เดย์มันหล่อจะตายบ้านมันก็มีตังค์ ทั้งหญิงแท้หญิงเทียม
ตามกรี๊ดมันจะตายใครๆก็อยากได้มันเป็นแฟน แล้วมันมาสนใจอะไรผู้ชายอย่างผม

“กูมองแต่มึงมาตั้งนานแล้ว มึงไม่รู้ตัวเอง...กูพยายามไม่คิดเรื่องมึง แต่กูก็ทำไม่ได้ กูรักมึงจริงๆนะลูกคิด”
หนอย...ได้ทีอ้อนใหญ่เลยครับ ไอ้เดย์กอดหอมซอกคอผม ทำเสียงอ้อนน่าถีบมากมาย ผมจั๊กจี๋ขำมันคิกคัก
“นานแล้วเหรอ.... อย่าบอกนะว่าตั้งแต่วันที่เราคุยกันครั้งแรกที่ร้านสุกี้นั่นน่ะ”
“นานกว่านั้นอีก 55อย่าให้กูเล่าเลย กูเขินว่ะ555”
“โห~~คนอย่างมึงเขินอายเป็นด้วย แสดงมากแล้วเดย์ บอกมาเลยๆ”
“โธ่ไอ้ลูก! อย่าเซ้าซี้น่า เดี๋ยวสักวันกูหายเขินมึงจะเล่าให้ฟังแล้วกัน โอเคป่ะ”
“บ้าบอนะมึงอ่ะ555 งั้นบอกกูมาแค่แอบชอบกูมานานแค่ไหนก็ได้”
“ก็......................../////สองปีกว่าได้”
“ห๊า!!!? นานขนาดนั้น ทำไมมึงไม่เคยบอกกูเลยอ่ะ”  น่าตกใจนะครับ ผมอึ้งเลยนะเนี่ย
“มึงไม่รู้หรอก ว่ากูทรมานแค่ไหนที่เห็นมึงเป็นของคนอื่น แล้วพอมึงเลิกกับแฟนเก่ากูดีใจแค่ไหน
กูจะไม่ปล่อยให้มึงเป็นของใคร กูตัดสินใจจะไม่ยกมึงให้ใครแล้วเพราะวันที่เราคุยกันครั้งแรกที่ร้านสุกี้นั่นแหละ”
เดย์กอดผมเล่าเสียงติดจะขำ ผมแนบหูฟังเสียงหัวใจที่อกมันเต้นไปเรื่อย รู้สึกอบอุ่นดีจังครับ

“วันนั้นมันมีอะไรเหรอ? กูไม่ได้ทำอะไรแปลกๆเลยนะ”
“ก็มึงยิ้มให้กู........ กูแอบมองมึงมาตั้งสองปี กูข่มเสียงไม่ให้สั่น ข่มใจไม่ให้ตื่นเต้นลำบากขนาดไหนมึงรู้รึเปล่า
ไอ่สัดคนยิ่งหลงๆอยู่ ยังมายิ้มให้ซะน่ารักเลย กูกลับไปบ้านนอนไม่หลับเลยวันนั้นเพราะมึงคนเดียว”
ผมฟังแล้วนึกภาพตามก็ขำมันชะมัด เท่าที่จำได้วันนั้นไอ้เดย์เงียบจริงๆ มันตื่นเต้นอยู่หรอกเหรอ ตลกจัง

“กูไม่อยากทำให้มึงลำบาก... คบกับกูก็เท่ากับต้องเป็นเกย์ กูก็คิดมากของกูบ้าง กูสงสารมึง..”
โห่ มันมีสาระก็เป็นนะเนี่ย ผมบีบจมูกไอ้เดย์ว่ามันว่าบ้าบอ อย่าคิดมาก ตอนนี้ถึงผมจะเป็นอะไรก็ช่างมัน
เพราะผมรักมัน

“แต่ทุกอย่างที่กูคิดแม่งพังทลายหมด แค่เพราะมึงเสือกยิ้มให้กูแค่ทีเดียวก่อนจะแยกกันกลับบ้าน55
เชี่ย...กูไม่อยากแยกกับมึงเลยให้ตาย ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็อยากจะพามึงไปด้วย อยากกลับบ้านกับมึง
กูอยากเป็นแฟนมึง มึงผิดเองที่ทำให้กูห้ามใจไม่ได้ ทั้งที่กูอุตส่าห์ทนมาได้ตั้งนาน มึงต้องรับผิดชอบลูกคิด” 

ไอ้เดย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ มันพรมจูบไปทั่วเริ่มซุกไซร์ผมอีก ดึงชายเสื้อนักเรียนผมออก ล้วงมือเข้าไปเขี่ยเล่นที่ยอดอก
จนแข็งสู้มือ ผมก็ครางอื้อในลำคอ จะร้องห้ามมันก็เอาปากมาปิดปากผมไว้  โดนไอ้บ้าเดย์มันจูบทีไรผมเคลิ้มทุกที
แรงที่มีหายหมด ลิ้นไอ้เดย์ทั้งนุ่มทั้งร้อน มันดันผมให้นอนไปกับพื้นห้องเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย กอดจูบลูบคลำ
กำลังนัวเนียกันได้อารมณ์เลยครับ ตอนที่ไอ้เดย์รูดซิปกางเกงนักเรียนผมลงโทรศัพท์มือถือมันดันดังลั่น
เราสะดุ้งตกใจทั้งคู่

“มึงนี่มือไวจริงๆเลยนะห่านี่////*// ลุกไปเลยไอ้บ้า!”  ผมผลักหน้าเดย์ออก หนีไปแต่งตัวให้เข้าที่เข้าทาง
ไอ้เดย์มันขำทำหน้ามึน ตามมากอดหอมแก้มผมจากด้านหลังฟอดใหญ่ ก่อนจะรับโทรศัพท์บอกไอ้น็อตโทรตาม

พอเดย์วางสายไปแล้วผมก็คิดหนักหันไปถามมัน  “แล้วจะบอกไอ้พวกนั้นมั้ย”  เดย์มันรู้ดีว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร
ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้ว แต่เพื่อนๆยังไม่มีใครรู้  ไอ้เดย์ท้าวเอวนึก แล้วมากอดคอผม  “แล้วแต่มึงเลย กูยังไงก็ได้”
ผมกับเดย์ยิ้มให้กัน “กูว่าเอาไว้ก่อนเหอะเนอะ/// ไม่รู้ไอ้พวกนั้นจะว่าไง แต่กูเขินว่ะแม่งไม่กล้าพูดอ่ะ แหะๆ”

ไอ้เดย์ขำผมที่กอดเอวมันซุกหน้ากับอกมันเพราะจั๊กจี๋ตัวเอง มันจับหน้าผมให้เงยขึ้นไปแล้วหอมแก้มหลายที
ผมเห็นท่าไม่ดีขืนอยู่ในที่ลับตาคนกับมันสองต่อสองนานกว่านี้คงได้มีเสียน้ำเป็นแน่ รีบชวนมันออกไปหาเพื่อนๆ
ก็ดันโดนดึงมือไว้    “ลูกคิด เรื่องไอ่เชี่ยไลค์ยังไม่เคลียร์เลยนะ”  อุ้ย||||||||| ผมกรอกตาไปมา ผมจะทำยังไงดีเนี่ย
แต่อย่างเดียวที่ผมรู้คือ จะให้มันสองคนเจอกันไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเละแน่ๆ

“ไม่มีอะไรต้องเคลียร์ว่ะเดย์ มันก็แค่โทรมาจีบกู ชอบส่งข้อความเลี่ยนๆมาหา แต่กูก็ไม่ได้เล่นด้วยนี่
ช่างมันสิ ตอนนี้มึงก็หักซิมส์กูทิ้งไปแล้ว ไอ้ไลค์มันก็โทรมาไม่ได้แล้วไง”
“มันได้เบอร์มึงมาได้ยังไง”
“คือ...มันมาตื้อขอ กูไม่ให้ก็บอกจะมาหาที่บ้านทุกวัน กูไม่อยากให้มันมาเจอมึงเดี๋ยวต่อยกัน เลยตัดรำคาญอ่ะ”
 “ทีหลังอย่าทำอะไรไม่ปรึกษากูอย่างนี้อีกนะ! แสดงว่ามันรู้จักบ้านมึงเหรอ นี่เจอกันมากี่ครั้งแล้วห๊ะ!!!”
“โธ่มึงอ่ะ! อย่าตะคอกกูดิ.....มันเคยมาหาแค่ครั้งเดียวเอง”
“ครั้งเดียวก็มากพอแล้ว! อย่าให้มีครั้งที่สองอีกนะเว้ย กูไม่เอาไว้แน่! ถ้ามันไม่มีอะไรหักสักสองสามท่อน
กูให้มึงเหยียบหน้ากูเลย ฮึ่มม!!! -*- ”
“ความจริงมันก็เป็นคนดีนะ กูคุยเป็นเพื่อนกับมันเฉยๆไม่ได้เหรอเดย์”
“งั้นกูคุยกับคนอื่นด้วยก็ได้ใช่มั้ยไอ้ลูก!”
“ไม่เอาอ่ะ................มึงก็ยังไม่เคลียร์เรื่องมึงเหมือนกันนะเดย์”   ผมกอดอกเริ่มหน้างอ มันขมวดคิ้วถาม
“เรื่องอะไรล่ะ กูมีอะไรที่ไหน ไม่มี๊”
“มึงแน่ใจ! อย่าให้กูจับได้ก็แล้วกัน คิดว่ากูไม่รู้ล่ะสินอกจากเพื่อนแอ๋มสองคนนั่นแล้วมันก็ต้องมีคนอื่นอีกแหละ!
ไหนจะยัยโมนมโตกว่าหน้านั่นอีก ทำไม! ทำไมวะนมกูแบนสู้แม่งไม่ได้ใช่มั้ย!!!”

“กูชอบแบนๆ/////”
ไอ่ห่า! ไอ้เปรตเดย์พูดซะผมหน้าแดงเลย มันพยายามจะไล่จับนมผมเล่น ผมก็ด่าๆๆมันแล้วถอยหนีแม่งหื่นมาก

“อย่าคิดมากน่า กูแค่อยากให้มึงหึงกูบ้างอย่างวันนี้แหละลูกคิด”
“งั้นถ้าไอ้ไลค์มันมาหากู มึงก็อย่าคิดมากนะเดย์”
“พ่องงงงสิ!”
“มึงด่าพ่อกูทำไม!”
“ด่ามึงนี่! ไหนมึงว่าไม่ได้ชอบมันไง หื้มๆๆๆ!!!”
ไอ้บ้านี่จับกูจูบเอาๆ นี่กูเล่นเรื่องจำเลยรักหรือสวรรค์เบี่ยงอยู่วะเนี่ย
“5555 โอ้ยปากกูช้ำหมดแล้ว ไม่เล่นแล้ว55”
ผมยันหน้าไอ้เดย์ออก มันยิ้มหล่อหอมแก้มผมอีกทีก่อนจะจูงมือผมออกจากห้องไป.. ผมมีความสุขมากเลยครับ////

………………………………
………………….
…………..

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-08-2015 02:24:08

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 28 รู้ยัง... /2   






พอเราไปรวมตัวกับเพื่อนๆ มันก็แซวเล่นเหมือนเคยว่าหายหัวไปไหนกันมาสองคน แอบฟีชริ่งกันมากี่ท่ากี่ยก
ก็โดนล้อเล่นเหมือนเคย แต่ผมเขินไม่เหมือนเคยครับ พอนึกว่าผมเป็นแฟนกับไอ้เดย์ขึ้นมาแล้วจั๊กเดียมไงไม่รู้  >////<

แล้วกลุ่มเราก็ไปเดินดูงานกันครับ ตามทางบรรยากาศครึ่งวันบ่ายยิ่งคึกคักมากกว่าช่วงเช้าเสียอีก แดดก็ไม่ร้อน ดีจัง
เสียงตามสายที่กระจายทั่วโรงเรียนเปิดเพลงเพราะกว่าทุกวันที่เคยฟัง หรือชั่วโมงนี้ผมฟังเพลงอะไร
ก็เพราะไปหมดกันนะ... หัวใจมันพองโตยังไงบอกไม่ถูกจริงๆครับ
เขินสายตาไอ้บ้าเดย์ที่แอบมองหน้าผมแล้วยิ้มคนเดียวฉิบหายเลยยยยยยยย///////


XXXต้น ธนษิต - รู้ยัง XXX
[[[…………มีใครที่เขาเฝ้าคอยแต่เธอตรงนี้ รู้ยัง  ไม่ใช่ความบังเอิญก็ตั้งใจเดินมาให้เจอ
มีใครที่เขาเฝ้ามองแต่เธอตรงนี้ รู้ยัง  ไม่ใช่แค่คิดถึง แต่ห่วงใยเธอเสมอ
ได้แต่พูดลอยๆ อย่างนั้นเรื่อยไป เปิดเพลงรักบ่อยๆ แต่ไม่ได้บอกให้ใคร บอกว่ารักเบาๆ ในใจเท่านั้น
ไม่ใช่พรหมลิขิตที่ขีดเอาไว้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นความตั้งใจ ก็อยากให้เธอเข้าใจสักครั้ง
**เธอคงยังไม่รู้ ว่ามีหนึ่งคนแอบรักเธอ แอบดูแลแต่เธอทำอะไรเพื่อเธอเหมือนไม่ตั้งใจ
ถ้าเธอได้ฟังเพลงนี้ ก็อาจจะพอได้รู้ใจ กับความจริงข้างในที่มันทำยังไงก็ไม่กล้าพูดออกไปสักที
ว่าใครที่อยู่ตรงนี้ รู้ยัง
-พยายามเฝ้าดูเพื่อจะได้รู้ว่าเธอชอบอะไร  พยายามเข้าใจจะได้มีเรื่องคุยกับเธอ
ที่เขานั้นคอยเฝ้ามองแต่เธอตรงนี้ รู้ยัง  แค่ต้องการดูแลและอยู่ข้างเธอเสมอ
ได้แต่พูดลอยๆ อย่างนั้นเรื่อยไป เปิดเพลงรักบ่อยๆ แต่ไม่ได้บอกให้ใคร บอกว่ารักเบาๆ ในใจเท่านั้น
ไม่ใช่พรหมลิขิตที่ขีดเอาไว้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นความตั้งใจ ก็อยากให้เธอเข้าใจสักครั้ง
**เธอคงยังไม่รู้ ว่ามีหนึ่งคนแอบรักเธอ แอบดูแลแต่เธอทำอะไรเพื่อเธอเหมือนไม่ตั้งใจ
ถ้าเธอได้ฟังเพลงนี้ ก็อาจจะพอได้รู้ใจ กับความจริงข้างในที่มันทำยังไงก็ไม่กล้าพูดออกไปสักที
ว่าใครที่อยู่ตรงนี้ รู้ยัง
**เธอคงยังไม่รู้ ว่ามีหนึ่งคนแอบรักเธอ แอบดูแลแต่เธอ ทำอะไรเพื่อเธอเหมือนไม่ตั้งใจ
ถ้าเธอได้ฟังเพลงนี้ ก็อาจจะพอได้รู้ใจ กับความจริงข้างในที่มันทำยังไงก็ไม่กล้าพูดออกไปสักที
ว่าใครที่อยู่ตรงนี้ รู้ยัง................. ]]]



..................

........เราแวะไปที่ห้องของรุ่นพี่ม.6 ที่เขามาชวนไอ้ยูไปเล่นเกมส์ เขาก็ชวนพวกเราไว้เหมือนกัน
ห้องพี่เขาเล่นเกมส์จับคู่แข่งกันทำลูกโป่งให้แตกโดยห้ามใช้มือ ไม่ใช้มือก็เอาเท้าเหยียบ นั่งทับ หรือกอดกัน
เพื่อบีบลูกโป่งที่อยู่กลางตัวให้แตก ค่าเล่นคนละยี่สิบครับ รอบละห้าคู่ คู่ไหนชนะมีของรางวัลให้เลือก
ก็พวกตุ๊กตาน่ารักขนาดประมาณไม้บรรทัดครึ่ง หรือพวกขนมห่อใหญ่ๆ ของรางวัลธรรมดาครับเกมส์ก็ธรรมดา
แต่เล่นแล้วมันฮา เปิดเพลงไปเต้นกันไป ลูกโป่งก็แตกเสียงดังสะดุ้งไปขำไป ใช้เวลาเล่นกันราวนาทีได้
พวกพี่ม.6ที่คุมเกมส์คอยนับคะแนนให้ คู่ไหนทำลูกโป่งแตกเยอะสุดก็ชนะไป

แล้วไอ้คนทะลึ่งอย่างเชี่ยเดย์เนี่ย คิดว่ามันจะเลือกทำให้ลูกโป่งแตกแบบไหนล่ะครับ แน่นอนครับกอดกัน////
มันจับผมกอดเอาๆเรากอดกันแน่น บี้เบียดตัวเข้าหากัน บีบลูกโป่งแตกนำหน้าเพื่อนๆที่แข่งกันหลายคู่
มีไอ้ยูที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆพี่ๆในทีมบาสของมันลุกขึ้นมาเล่นด้วยคู่กับไอ้น็อตครับ สองคนนี้ใช้วิธีเหยียบ
แต่ลูกโป่งปลิ้นไปปลิ้นมามันก็วิ่งไล่เตะไล่เหยียบทั้งที่ผูกมือติดกัน ตลกตรงจะวิ่งไปคนละทางเรื่อย

แล้วไอ้มาร์คก็คู่กับไอ้ซีนครับ สองคนนี้ใช้นั่งทับเอา มันกระแทกโดนลูกโป่งบ้างโดนพื้นบ้าง ร้องจ๊ากไปขำกันไป
ตูดระบมไปหมดแล้วมั้ง ผมขำไม่หยุดเลย ถึงจะอายเสียงโห่ฮาเสียงแซวที่ดังให้รอบทิศก็เถอะ
กีต้าร์มันนั่งดูแล้วขำพวกผมกับเด็กห้องอื่นที่เล่นเกมส์ เพื่อนไอ้ยูจะเล่นเป็นเพื่อนให้มันก็ไม่เอาขอนั่งขำอย่างเดียว

พอหมดเวลาเพลงจบเสียงนกหวีดดัง ผลปรากฏว่าผมกับไอ้เดย์ชนะครับ เดย์มันหยิบตุ๊กตาเด็กตัวกลมหน้ากวนๆ
ส่งให้ผม  “อ่ะ เอาไปแทนลูกมึงที่ทำหายที่งานวัดวันนั้น”  ถึงไอ้ตัวนี้จะดิ้นไม่ได้แต่มันก็นิ่มดีครับ

ผมก็ถือเดินไปกอดเล่นไปตลอดทาง เดินๆไปเจอร้านขายปลาหมึกปิ้ง ไอ้เดย์กับไอ้ซีนอยากกิน เราก็เลยแวะกัน
แต่เห็นพวกมันกินน่าอร่อยสุดท้ายเลยพากันซื้อทุกคน ไอ้เดย์เป่าปลาหมึกที่ยังร้อนแล้วยื่นให้ผมตอนที่ยืนรอ
มันจะให้ผมกินที่มันป้อนแต่ผมเบี่ยงหน้าหนี คนเยอะแยะไอ้บ้านี่ไม่อายเขาเลยเว้ย ผมขมวดคิ้วทำหน้าดุมันนิดๆ
มันเลยกินเข้าไปเองแล้วทำเหมือนจะงอน ไม่ยอมหันมามองผมเลย ผมสะกิดๆแขนมันก็ทำเฉยเหมือนไม่รู้เรื่อง
ผมเลยหยิกเอวด้านหลังมัน “โอ๊ย! เชี่ยลูก!”  ไอ้ผลครับหันกลับมาด่าทันที “555 555 55” ผมก็หัวเราะกวนตีนใส่มัน
มันเลยไล่ขยี้หัวผมแล้วค่อยยิ้มออก

“เฮ้ยกูอยากกินลูกชิ้น~~~~”  ไอ้ซีนครับไอ้ตัวเขมือบ ตลอดทางมันยังไม่หยุดปากเลย แต่ไม่ใช่ว่ามันซื้อกินเองนะ
มันเห็นกีต้าร์ซื้อกินเลยขอกินบ้าง อ้าปากรอให้ไอ้กีต้าร์ป้อนเข้าปากครับ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู ก็พากันไปอ้าปากรอ
เหมือนลูกนกรอแม่นกเอาหนอนมาป้อน ไอ้กีต้าร์ป้อนไปก็ด่า  “พวกเชี่ย จะหมดถุงแล้วครับไปซื้อแดกกันเองเลย”

ผมเหล่มองไอ้เดย์มันก็ซื้อลูกชิ้นบ้าง จะว่าไปแล้วไอ้พวกนี้กระเพาะเติมไม่เต็มกันสักทีกินได้กินดี ผมสิอิ่มตื้อ
ไอ้เดย์ได้ลูกชิ้นมาก็พยายามจะเอามาป้อนผมอีกแล้วครับ ผมก็เบี่ยงหน้าหนีเหมือนเคย มันก็ฮึดฮัดสงสัยจะขัดใจ
หน้างออีกแล้ว จู่ๆไอ้ซีนก็เข้ามาคว้าหมับ เอาลูกชิ้นที่เดย์ถือค้างในมือไปแบ่งกันกินกับไอ้ยู เหลืออีกสองไม้ในถุง
เดย์ก็ยัดใส่มือผมอย่างหงุดหงิด แล้วงอนตุ๊บป่องเดินหนีไปซื้อน้ำผลไม้ปั่นกิน ได้ยินมันสั่งกล้วยปั่นใส่นม
ผมได้ยินแล้วอยากลองกินดู เลยไปด้อมๆมองๆรอบๆมัน ไอ้เดย์ได้น้ำปั่นแล้วมองผมด้วยหางตา...

“กินมั่งดิ”  ผมยิ้มให้มัน มันดันเบือนหน้าหนีผมซะงั้น เอ้าไอ้นี่..  “เดย์กินมั่ง”  ผมกระตุกเสื้อให้มันหันมาหา
แม่งดันหันไปชวนไอ้มาร์คกินเฉยเลย มันไม่ยอมให้ผมกินอ่ะ

“อ่ะ แลกกัน”  ผมยื่นลูกชิ้นไปจ่อใกล้ๆปากมัน ไอ้เดย์ผงะมองเล็กน้อยก่อนจะอมยิ้ม แล้วมันก็กินลูกชิ้นที่ผมป้อน
จนหมดไม้ ผมก็กลั้นยิ้มตลอดเขินมันอ่ะครับ เล่นเคี้ยวไปจ้องตาผมไป ผมเลยผลักหน้ามันแก้เขินไปหลายที

ไอ้เดย์กอดคอผมแล้วเดินเข้าไปสั่งน้ำปั่นแก้วใหม่ให้อย่างอารมณ์ดี ถามผมว่าอยากกินน้ำอะไรเดี๋ยวซื้อให้
ผมเลยว่าเอากล้วยปั่นนั่นแหละ ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คเอาน้ำกล้วยปั่นไอ้เดย์ไปกินกันแล้วขำกันใหญ่ พวกมันไม่ชอบ
ว่าแหวะไม่อร่อย แต่ผมลองกินแล้วก็ว่าอร่อยดีออก ผมกับเดย์เลยกินด้วยกัน
ไอ้เดย์เป็นคนถือแก้ว... แล้วผมก็ต้องยอมกินที่มันยื่นมาป้อนจนได้ โอ๊ยนี่มันมหกรรมงานเขินแห่งชาติรึไงวะ
ผมยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว ///////


“เฮ้ยๆๆ พวกมึงดูๆ ไอ่เชี่ยคิมแม่งทิ้งเพื่อนมาเดินกับแฟนเว้ย!555” 
เสียงไอ้น็อตร้องทัก ชี้ไปทางห้องที่ขายสร้อยแหวนกำไลสวยๆ พวกผมเบิกตาโตมองไปทางเดียวกัน
ไอ้คิมยืนด่ากับดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าร้านครับ มีแมวเหมียวยืนกินโค้กอยู่ใกล้ๆ แจ๋วแหว๋วก็ลองกำไลใส่แล้วส่องไปส่องมา
สงสัยกล้วยจะหมดแล้วมั้งไอ้พวกนี้ถึงออกมาเพ่นพ่าน
 
“มึงใส่ยังไงก็ไม่สวยหรอกอิดุ๊ก ซื้อให้เปลืองเงินทำม๊ายยยย เชื่อกูๆ” 
พวกผมเดินเข้าไปใกล้ ได้ยินไอ้คิมกำลังแกล้งดุ๊กดิ๊ก กระเทยสวยกัดปากทำหน้างอเถียง
“ก็เค้าอยากได้อ่ะ ตัวมายุ่งอะไรด้วยล่ะ ไม่ได้ขอให้ซื้อให้ซะหน่อย”
“อ้าวๆๆ พูดเองนะว่าไม่เอาอ่ะ กูว่าจะซื้อให้สักเส้น แต่เห็นว่าอันที่มึงหยิบมันไม่สวย ไม่เอาก็แล้วไปดีไม่เปลือง”
“เฮ้ยยยยยย ได้ไง!! แล้วทำไมไม่บอกก่อนยะ! อิคิม!... เอ่อ.....ตัวเอง...งั้นเค้าเอาเส้นนี้ก็ได้”

พวกผมเข้าไปตบหลังตบไหล่ตบหัวไอ้คิมให้มันตกใจเล่น มันก็เหวอนิดหน่อยแล้วหัวเราะก่อนหันไปควักเงิน
จ่ายค่าสร้อยข้อมือให้ดุ๊กดิ๊ก มีหรือจะรอดการแซวจากพวกผมได้ 
“55ก็มันช่วยกูยืนทอดกล้วยขายตั้งแต่เช้า ของก็ไม่ได้แพงอะไรนี่หว่า ให้เพื่อนแค่นี้เองเป็นไรไปวะ555” 

ถามดูก็รู้สึกว่าไอ้กล้วยทอดกรอบของห้องผมนี่จะขายดีจัด ใกล้หมดแล้ว อาจารย์เลยให้เพื่อนสลับกัน
เฝ้าขายให้หมดแค่สองสามคน แผนที่ไอ้คิมจะชิ่งนั้นพังไปตั้งแต่เช้าแล้วเพราะมันยอมอยู่ร้านเป็นเพื่อนผม
แต่มันก็หนีบนังดุ๊กดิ๊กให้ยืนทอดกล้วยกับมันด้วย คนสำอางค์ห่วงสวยอย่างดุ๊กดิ๊กยอมอยู่ช่วย ทั้งที่ไม่อยากเหนื่อย
แต่ก็เห็นมันไม่ไปไหนยอมทำเป็นเพื่อนไอ้คิม งานนี้ไอ้คิมเลยญาติดีด้วย โอ้โหมันซื้อสร้อยข้อมือให้เลยวุ้ย
 ผมสังเกตเห็นดุ๊กดิ๊กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ได้สร้อยข้อมือมาปุ๊บก็ใส่ปั๊บยื่นไปอวดเพื่อนสาวมันให้อิจฉาเล่นที่มีคนซื้อให้

เดย์กระซิบถามผมว่าอยากได้มั้ย แล้วมันก็ชี้ไปที่แหวนเงินคู่.... ผมก็ส่ายหน้า ให้ใส่เหมือนกันเนี่ยนะเขินตายห่า
“กูจะเอาแหวนเพชรเว้ย55/////”  ผมแอบกระซิบขำกับมัน
“โหย//// เก็บตังค์ยาวเลยดิ”  ไอ้เดย์ตีหน้าเครียด ผมก็ยิ่งขำ


 *****************************

กลับบ้านแล้วครับ ผมเดินกลับบ้านกับเดย์เหมือนเคย เพื่อนๆชวนไปเดินห้างต่อแต่เราไม่ไปกัน ขากลับแวะเซเว่น
ซื้อซิมส์ใหม่ใส่โทรศัพท์ผม แล้วก็ต้องไล่ส่งเบอร์ใหม่หาเพื่อนหาญาติอีก แม่จ๋าก็ถามว่าเปลี่ยนเบอร์ทำไม
ไอ้เดย์แก้ตัวแทนให้ว่าโปรซิมส์ใหม่มันดี จ๋าก็ไม่ได้ติดใจอะไรชวนไอ้เดย์อยู่กินข้าวเหมือนเคย


“เดย์.......หน้าบ้านนะเว้ย”  ผมปรามไอ้บ้าเดย์ เขยิบหนีมันก็เขยิบมานั่งตัวติดกับผมเหมือนคนพูดไม่รู้ฟัง
จะไม่อะไรหรอกถ้ามันไม่มากอดเอว เรานั่งกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน คนก็ขี่รถผ่าน เดินผ่าน คนมาซื้อของ
ที่บ้านผมก็มี ยังจะมาป้วนเปี้ยนแถวเอวผมอีก ผมตีมือบอกให้เอาออกมันก็หัวเราะเปลี่ยนเป็นนั่งกอดคอผมแทน
แล้วกระซิบชวนผมขึ้นห้อง “เดย์อยากดูหนัง ไปดูบนห้องกันเนอะ เนอะๆๆ”

“หนัง? ดูเรื่องอะไร”  อยู่ดีๆก็อยากดูหนังครับ
“ถอดให้หมดแล้ววิ่งเข้าป่า”
“หนังเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย!? อุบาทว์ว่ะใบไม้บาดแสบตายห่า!!|||||||| ”
“งั้นเรื่องตั้งแต่หัวค่ำยันฟ้าสางก็ได้”
“ทำเชี่ยไรวะทั้งคืน!?”
“มึงแม่งเชยไม่รู้จักสักเรื่องเลยเหรอลูกคิด55 แล้วเรื่อง13ยังไหวอ่ะมึงเคยดูมั้ย คึคึคึ”
“ไม่เคย....เรื่องมันเป็นยังไง?”
“เป็นเรื่องของช่างซ่อมท่อที่ต้องรับศึกหนักภายในคืนเดียว มีลูกค้า13คนเรียกไปทะลวงท่อ”
“สนุกตรงไหนวะเชี่ย หนังท่อตันเนี่ยนะ”
“มันสนุกตรงตอนจบดิ ลูกค้า13คนรุมช่างคนเดียวเลย ช่างนี่หมดแรงคลานกลับบ้าน”
“โห..มันโดนซ้อมเหรอ ทำงานไม่ดีเหรอ?”
“มันทำแตกในหมด”
“ห๊ะ!? อะไรวะ ท่อแตกใน ซ่อมท่อภาษาอะไรวะ55 ตลกว่ะ มึงดูแล้วว่าตลกมั้ย”
“หนังตลกที่ไหนเล่า”
“อ้าวแล้วหนังอะไร”
“หนังโป๊”
“ควายเหอะ! //////*// เลวจริงๆหลอกให้กูฟัง ไอ้ๆๆๆ”     ผมก็ว่าแล้วทะแม่งๆพิกล ตั้งแต่ชื่อหนังแล้ว
“ดูป่าว xxxเกย์ล้านเปอร์เซนต์555คึคึ////”
“ไม่ดู!/////*//”   ชวนกูดูหนังโป๊เฉยไอ้เลวนี่คิดอะไรในใจรู้หมด
“อ้าวแล้วเวลามึงอยากมึงทำไง กูไม่เชื่อหรอกมึงจะไม่มีสักเรื่อง”
“ออนไลน์ดิสัด โหลดเก็บไว้ทำแป๊ะไรเดี๋ยวก็เบื่อแล้ว”
“โธ่เอ้ย55 นึกว่าจะแอ๊บบอกไม่เคยดู คึคึคึ ทะลึ่งเนอะคนเรา”
“โห กูทะลึ่งแล้วมึงคืออะไรเดย์”
“กูหื่นงะ”
“เออไอ่สัด////*// รู้ตัวก็เป็น  เรื่องแบบนี้เพลาๆบ้างก็ได้ กูก็เคยเหอะ แต่ไม่หื่นเหมือนมึงรับรอง”
“เดี๋ยวอยู่กะกูอีกหน่อยก็หื่น รับรอง เคี้ยกกกก5555555”   ไอ้หื่นเดย์หัวเราะปากกว้างเต็มที่ ผมหน้าร้อนผ่าวหมด
ผลักไอ้คนทะลึ่งไล่ให้มันเขยิบไปนั่งให้ห่างๆอย่างหมั่นไส้ แม่งอยากจะซ้อมมันครับทำไงดี
มานั่งส่งสายตาเจ้าชู้ใส่ผมอยู่ได้

“งั้นเปลี่ยนไปดูเรื่องจูราสสิคก็ได้ เห็นไอ้น็อตดูแล้วบอกว่าหนุก ลูกคิดขึ้นห้องกันๆๆ นะๆ นะๆ”   
ไอ้ลูกนอกไส้ผมยังร้องดูหนังไม่เลิกครับ แต่เรื่องนี้ผมรู้จัก จะว่าไปแล้วผมก็อยากดูไดโนเสาร์เหมือนกัน

“เออๆ ดูก็ได้ มึงกินโค้กมั้ยเดี๋ยวเอาขึ้นไป”  ผมลุกขึ้นไปเปิดตู้น้ำขวด หันไปถามเดย์มันก็พยักหน้ายิ้มกริ่ม
ตามึงเจ้าเล่ห์แปลกๆนะเนี่ย ผมเลยเปิดโค้กสองขวด เอาหลอดจิ้มเกลือใส่ลงไปในขวดแล้วยื่นให้ไอ้เดย์ขวดนึง
เราเดินถือโค้กจะขึ้นไปชั้นสอง เจอแม่จ๋าในครัว

“นี่วันนี้แม่ทำกล้วยบวชชีนะลูก เสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียกลงมากินนะ”
ไอ้เดย์รีบอ้อน  “โหยยยย จ๋าทำอร่อยรึเปล่าครับ เดย์อยากกินแล้วอ่ะ55”
“วู้ยยยย อร่อยสิลูก! จ๋าทำอร่อยไม่เหมือนใครเลยนะ ไม่เชื่อไว้ลองกินดู จะบอกอร่อยมาก!”
“โอ้โห ขนาดนั้น555 อย่างนี้ต้องกินให้หมดหม้อเลยเนอะลูกคิดเนอะ555”

ผมก็อือออตามคนบ้ายอกับไอตัวขี้ประจบเขาไปล่ะครับ ...... มองสองคนนี้แล้วผมรู้สึกแปลกๆ

ถ้าวันนึงแม่จ๋ารู้เข้าว่าผมกับเดย์ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกัน.....จ๋าจะว่าไงนะ
แต่วันนั้นคงอีกยาวไกล ผมคงไม่รีบบอกแม่ตอนนี้หรอก เดี๋ยวแกช็อคเป็นลมเป็นอะไรขึ้นมา ผมต้องกลายเป็น
ลูกอกตัญญูชวนป่วยเป่าปี่แปะมองกันพอดี
เฮ้อ........ในความสุข......เราก็มีความทุกข์รออยู่สินะ.........
พ่อแม่กับพี่สาวของเดย์ก็อีก.....เขาจะรับได้มั้ยนะ เขาจะรักผมเหมือนเดิมมั้ย...


“เหม่ออะไรวะลูก ดูดิ! ไดโนเสาร์ออกมาแล้ว! มึงดูๆ 55แม่งโคตรใหญ่เลย”
ไอ้เดย์ทักให้ผมหลุดจากความคิดบ้าบอของตัวเอง เรานอนคว่ำท้าวคางหันหัวไปทางปลายเตียง เปิดหนังในเน็ตดู
คนบ้ามันตั้งหน้าตั้งตาดูหนังจริงๆครับ มองมันทำหน้าตื่นเต้นตอนเห็นไดโนเสาร์แล้วอย่างกับเด็กเลย ผมก็อมยิ้ม..
ก็นึกว่ามันจะทำทะลึ่งอะไรกับผมอีกตอนอยู่ด้วยกันในที่ลับตาคน ปรากฏว่าไอ้บ้านี่เขานอนดูไดโนเสาร์เพลินเลย
มือไม่มีมาป้วนเปี้ยนครับมันจิกหมอนลุ้นตอนแรพเตอร์สู้กันใหญ่

ผมก็รู้สึกดีนะแค่ได้อยู่กับมัน ไม่ต้องทำอะไรกัน แค่ดูหนังไปแอบมองหน้ามันไปก็โคตรรู้สึกดี///
นี่ผมมีความรักจริงๆนะเนี่ย อย่างกับฝันไปเลยครับ มารักกับใครไม่รัก ดันเป็นไอ้บ้าเดย์555 ไม่รู้จะซึ้งรึจะฮาดี

“โหยยยยยยโคตรมันส์เลยว่ะ555 แฮร่ๆๆๆ”  หนังจบแล้วสนุกมากครับ ไอ้เดย์อินจัดจับผมที่นอนเผลอๆอยู่ขย้ำคอ
แม่งทำตัวเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อ ไอ้ที่มันเป็นตัวร้ายนะ ไอ้เดย์มันชอบ
“เชี่ยลูกเดี๋ยวมึงเล่นเป็นแกะนะ เดี๋ยวกูเป็นแรพเตอร์เอง”  อยู่ๆมันก็จะเล่นเป็นไดโนเสาร์ครับ
“มึงเป็นแรพ มึงก็ให้กูร้องดิ”
“55กวนตีนละสัด เดี๋ยวกูทำให้ร้องทั้งคืนเลยนี่”  แหม่ มีกางกรงเล็บใส่กูนะ กลัวตายล่ะ เอ่อแต่หน้ามึงหื่นมาก///
“5555มึงทำอะไรเนี่ย55555”  ผมจั๊กจี๋มือไอ้เดย์อยู่ไม่สุขแล้วครับ ไล่ตะปบตามตัวผมมั่วไปหมด
“กูเป็นแรพเตอร์จะมาซ่อมท่อ! แฮร่ๆๆๆๆ เคี้ยกกก5555 55555”
“5555ไม่เล่นนะเดย์ ไอ้บ้า5555กูจั๊กจี๋เว้ย55555 อย่าล้วงเสื้อกู555อย่าดึงกางเกงเชี่ยนี่55555”

เล่นปล้ำกันไปปล้ำกันมา ฟัดกันบนเตียงจนเหนื่อยเลยครับ อีตอนแรกนี่ผมก็ขำกันอยู่ดีๆนะ แต่ไปๆมาๆ
มันมาเสียวได้ไงไม่รู้ครับ  “อ๊ะ!/////เดย์อย่ากัดดิ ซี๊ดดดด”  ผมเผลอครางตอนที่มันขบลงไปแถวท้องน้อย
มันลงลิ้นไปทั่วแล้วเอาฟันมาครูดเบาๆผ่านเนื้อ ผมสะดุ้งเกร็งสยิวไปทั้งตัวเลย
“กูอยากกินมึงอ่ะ/////”   ไอ้เดย์กระซิบเสียงกระเส่า เอาท่อนล่างมาเบียดแถวต้นขาผม ผมลองสอดมือเข้าไปจับดู
อะไรมันจะแข็งสู้มือขนาดนี้ครับ ถ้าคมนี่แทงทะลุกางเกงมันออกมาแทงขาผมเลือดอาบไปแล้วมั้ง

“มึงดูไดโนเสาร์แล้วเป้าตุงคืออะไรวะเดย์”
“ก็ไดโนเสาร์แม่งเล่นแก้ผ้ากันทั้งเรื่องเลยมึงไม่เห็นเหรอ555”
“โรคจิตครับ! ช่วยด้วย!555 มึงลุกไปเลยไม่ต้องมานอนทับกู หนักนะเดย์ ไอ้บ้านี่555”
“555บ้าดิ กูไม่ได้แข็งเพราะไดโนเสาร์ซะหน่อย แข็งเพราะมึงแหละ”  กูควรดีใจมั้ยนะที่ทำให้มึงแข็งแรงขนาดนี้
“มึงมันบ้า/////”
“กูรู้น๊า มึงแอบมองหน้ากูตลอดเลย ห้ามใจตัวเองไว้ทำไมลูกคิด อยากทำอะไรกูล่ะซี๊”
“555เออ กูอยากซ้อมมึง”
“เหรอ แต่กูอยากโทรมมึงว่ะ55”
แล้วไอ้หื่นเขาก็หื่นใส่ผมสุดๆเลยครับไม่ได้เกรงใจหน้าหล่อใสของมันเลย วินาทีนี้คือเชี่ยเดย์ไม่สนใจอะไรแล้ว
มันโหมจูบผมไปทั้งตัว ดึงทึ้งเสื้อผม ลากลิ้นพร้อมลมหายใจร้อนๆเล้าโลมผมซะเสียวสั่นไปหมด
มือของเราทั้งคู่ต่างล้วงเข้าไปอยู่ในกางเกงของอีกฝ่าย ส่วนนั้นมันขยายเต็มไม้เต็มมือ แต่ของไอ้เดย์เรียกล้นมือ
จะถูกกว่า ผมครางซี๊ดมันก็ครางซี๊ด เล่นรูดไม่พอเอานิ้วเขี่ยที่ปลายด้วยไม่ซี๊ดได้ไงไหวล่ะครับ

เดย์จูบหนักๆขยี้ที่ปากผมไปตามอารมณ์ของมัน ผมก็อ้าปากรับลิ้นที่สอดมารุกรับตามอารมณ์ของตัวเองเหมือนกัน
“อื้อออ~ เดย์!”
 “ลูกคิดเดย์รักนะ รักมากเลยนะรู้ป่าว ซี๊ดดดดด อื้มมมโคตรรักเลย...ขอนะ..”
ผมผวากอดคอมันที่ไซร์วนเวียนแถวใบหูผมแน่น ไอ้เดย์ปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมออกหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
รู้อีกทีคือโดนมันดึงเสื้อออกจากแขนโยนไปไกลๆ  เดย์จูบไล่ไปตามเนื้อตัวผมก่อนจะลากลิ้นลงไปหาเป้าข้างล่าง
รูดซิปกางเกงผมลงแล้วใช้ปากครอบครองส่วนที่มันกำลังดันปะทุอยู่ภายใน ยิ่งมันสัมผัสกระตุ้นตรงนั้นของผม
มากเท่าไหร่ส่วนนั้นมันก็ยิ่งอึดอัดคับแน่นเต็มกางเกง เดย์เล่นลิ้นกับผมทั้งที่ยังไม่ได้ถอดผ้าออก กางเกงนักเรียน
ตัวนอกผมก็ยังหมิ่นเหม่ แล้วจู่ๆมันก็จับผมพลิกนอนคว่ำ เอาเป้ามันมาบดเบียดกับก้นผม มันเด้าเบาๆสีไปสีมา

 “โอ้ยซี๊ดดดด ไม่ไหวแล้วว่ะลูกคิด”  ไอ้เดย์ครางพึมพำเหมือนคนละเมอ ผมกำลังฟินเลยสะดุ้งตกใจ
โดนไอ้เดย์ลุกขึ้นดึงกางเกงนักเรียนผมออก มันจับถอดพรวดเดียวหลุดจากขาผมไปเลยครับ ผมเหลือแต่กางเกงใน
นอนคว่ำอยู่บนที่นอน ไอ้เดย์รีบปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างร้อนรน มันถอดเสื้อทิ้งแล้วโดดทับผม
เสียงดัง “อั๊ก!!!” 

“โอ๊ยมึงเบาๆหน่อยไม่ได้รึไงวะเดย์!”  เกือบจุกละ ตัวมันโตแรงหมีควายกระแทกมาได้ ผมหันไปว่ามัน
ซึ่งจังหวะนั้นประตูห้องผมก็เปิดออกครับ!!!

และทั้งๆที่ผมกับไอ้เดย์อยู่สภาพนั้น........แม่ผมถือชามเดินเข้ามา  “ทำอะไรกัน!?”


หน้าผมคงซีดยิ่งกว่าไก่ต้มพอกับหน้าไอ้เดย์

ไอ่เชี่ยยยยยยยยย โฮ~~~~~~~ กูลืมล็อคประตูครับ! |||||||||





tsktonight…

 *** โหยยยยยยยยยยยย คิดถึงเค้ามั้ย55 คือเรื่องของเรื่องช่วงนี้ชอบเพลงน้องต้นค่ะ
เปิดฟังไปตรงฉากที่ลงไว้ให้แล้วก็อ่านเนื้อเรื่องไป มันฟินอ่ะ(ฟินอยู่คนเดียวเนี่ย55) ตอนนี้อ่านแบบเบาๆสบายๆกันเนาะ^^

Disthaporn-------555ความค้างจงเจริญ อย่างนี้ต้องอ่านเรื่องนี้คู่กับหนังสือเรียนบ่อยๆเนอะ
panitanun--------เดย์บอกว่านี่แค่เบาะๆคะ ของจริงแรงได้อีก แรงยิ่งกว่านี้รับรอง ฮุฮุฮุ
Alone Alone--------แม่ยกคิมดุ๊ก55 เอ็นซีไรคะ วิแต่งเรื่องนี้ใสๆนอนมองหน้า เน้นไร้สาระไปวันๆ พูดจริ๊งงงง
meeoldly-------น้องเดย์บอกสิ่งที่คิดมาแล้วค่า แต่! มันยังไม่หมด ตามอ่านกันต่อไปนะแจ๊ะ55
Misakiiz-------- ตอนนี้แม่มาเจอสถานะชัดเต็มตาระดับHDกันเลยทีเดียวเชียว บ้ามั้ยแต่งเองขำเอง
ขนมโก๋--------คึคึคึ วิก็ชอบให้ผู้ชายหึงกัน คึคึ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 03-08-2015 03:18:46

จ๋ามาขัดจังหวะอ่ะ  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 03-08-2015 07:52:59

บอกได้คำเดียวว่าซวยยยยยยยยยย :ling3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-08-2015 09:34:52

 :ling1: ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง :katai4:
รีบๆมาต่อด่วนเลยนะ อยากรู้ว่าจะแก้ตัวว่ายังไง จะลื่นเป็นปลาไหลใส่สเก็ตหรือแม่จ๋าจะรู้ความจริง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 03-08-2015 17:08:28

ในที่สุดก็รู้เรื่องกันสักที เฮ้อ ลุ้นแทบแย่
ปรากฏตอนจบ ลุ้นกว่า อ๊ากกกกก อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อ รีบมาต่อไวๆ นะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 03-08-2015 21:05:24

ค้างสุดๆ เลยตอนนึ้

ในที่สุดจ๋าก็รู้ 555+

Fc.ดุ๊กดิ้ก คริคริ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-08-2015 14:49:37

มันค้างงงงงงงง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 05-08-2015 10:33:37

ฮึ่ย! ไม่น่ามาขัดจังหวะเลยค่ะคุณแม่ข๋าาาาาาา  :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 08-08-2015 08:14:05

มาแล้วค่าา แงงง งานยุ่งง  กลับมาตามอ่านแล้วน้าา

ชอบๆมากเลยค่าเรื่องนี้  :mew1: :mew1: :mew1:
 
ยืนยันคำเดิมรอรวมเล่มน้า 555   :katai2-1: :katai2-1:

ในที่สุดเดย์กับลูกก็สถานะชัดเจนสักที ทำไมเราถึงแอบชอบตอนเดย์หึงโหดจัง ชอบบ หักซิมมเลยทีเดียวดีไม่พังเครื่องเหมือนตอนไลค์  หึงได้ใจดีจุงง  แม่ยกชอบบฮาร์ดคอๆ //อีนี่เพ้อ  555

และที่สำคัญเดย์แอบขี้แงง   :a5: :a5:
ร้องไห้ด้วยน่ารักอ้ะ ร้องแข่งกับลูกเลย เป็นฉากสารภาพที่น่ารักมากเลยค่า  แอบชอบลูกมานานแล้วก็ไม่บอกก o13 o13 o13

ส่วนตอนหน้าอย่ามาม่าเลยน้าา จ๋า จะว่างายเนี่ยยยย
แงง ลุ้นนนน   :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

เดย์ บอกเล่นมวยปล้ำกันอยู่ครัช ท่ากำลังสวยเลย
 55 //ผิดจุด  :z3: :z3:

ปล.เม้นยาวไปหน่อยน้าา เก็บกดๆ   :z10: :z10: :z10:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 08-08-2015 08:20:52

เข้ามารออออ   :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 28 รู้ยัง...(3/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 08-08-2015 13:04:59

ว้วววว ตื่นเต้นนนน :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-08-2015 19:54:56

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 29 สองต่อสอง.../1     





“ทำอะไรกัน!?”

ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!?



คำถามของแม่.. เสียงของแม่.. ดังซ้ำๆเหมือนใส่เอ็คโค่ มันก้องกังวานเข้าไปตีรวนทุกโสตประสาทข้างในหัวผม
ผมเหงื่อแตก หน้าซีด อ้าปากเหวอ ตัวแข็งทื่อ แต่ไอ้ลูกคิดน้อยข้างล่างที่มันแข็งอยู่แม่งเหี่ยวทันที T|||||T


การเผชิญหน้ากับคุณนายลูกเกดเป็นเวลาแค่ชั่วเสี้ยววินาที แต่เหมือนนานเป็นชาติสำหรับผม
รู้ตัวอีกทีไอ้บ้าเดย์ที่นอนทับผมแล้วอึ้งแดกไม่แพ้กันก็รีบผุดผลัดลุกขึ้น  มันตะโกนแหกปากเสียงดังลั่นห้องว่า
 “SMACK  DOWN!!!”
“ห๊า!!!? เฮือก!!!!!||||||”   
เชี่ยเดย์ครับ! กระโดดลงมาทับผมใหม่ กระแทกแรงจนผมตาเหลือกหลุดร้องออกจากปากได้แค่  “แอ๊กกก!!!!”
แม่งถ้าเครื่องในกูแตกไปนะ ...หามส่งโรงพยาบาลอย่างเดียวสิครับ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!|||||||||| ตาย! ตาย! มึงตายไอ้ลูก! นี่ๆๆๆๆ”
“โอ๊ยยยจ๊าคคคคคค!!! กูเจ็บ!จ๊าคคค! เจ็บๆๆๆจ๊าคคคคค! แม่จ๋าช่วยด้วยยยยยยยยย”
ไอ้ห่าเดย์มันล็อคคอล็อคแขนผม จับหัวผมโขกกับที่นอนปั๊กๆๆ ถีบตูดผม เหยียบมือ จับขาผมมาดัดแล้วล็อคไขว้
ไอ่เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บปวดโฮก

“โอ๊ยไอ้ลูกบ้า พากันเล่นอะไรเป็นเด็กเล็กๆเนี่ย โตเป็นหนุ่มแล้วนะลูก! ไม่อายผีสางกันเลยเนอะ
ดูซิแก้ผ้าแก้ผ่อนปล้ำกัน”   แม่จ๋าวางชามไว้ตรงโต๊ะคอมก่อนจะยกมือท้าวเอวขมวดคิ้วดุพวกเรา

“5555 สแมคดาวน์ไงจ๋า 55 เหมือนที่เดย์นั่งดูทีวีกับจ๋าวันนั้นเลยไง๊555”
ไอ้เดย์ทำขำเสียงดัง พยายามรื้อฟื้นความทรงจำกับแม่ผม แต่คือมึงช่วยหยุดบีบคอกูก่อนได้ม๊ายยยยยยย|||||||||||

“555เด็กบ้าเอ๊ย ใส่แต่กางเกงเหมือนเดย์ก็ยังดี ดู๊!เสื้อผ้ากระจุยกระจายหมดไอ้ลูกบ้า แก้ผ้าใส่แต่กางเกงลิง
เลียนแบบนักมวยปล้ำเนี่ยนะ555น่าเกลียด ดีนะเป็นแม่มาเห็นไม่ใช่คนอื่น ทีหลังอย่าทำนะพิเรนท์จริง 5555”   

โอ๊ยผมโคตรโล่งใจเลยครับเห็นแม่หัวเราะซะตาปิด “โธ่จ๋า! ก็ไอ้เดย์แหละมันแกล้งลูกอ่ะจ๋า! เจ็บไปหมดเลยฮือ”
ผมผลักไอ้เดย์ไปไกลๆแล้วรีบลุกจากที่นอนอย่างทุลักทุเล ก็โดนไอ้เดย์มันซ้อมเมื่อกี้นี้นี่ครับ มึนเลยกู||||||
 ผมเดินกระย่องกระแย่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างปิดกางเกงในสีแดงเลือดหมูของตัวเอง แล้วหันไปอ้อนแม่
“ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวแบบนี้ซะหน่อย คือ....คือ...........คือไอ้เดย์มันแกล้งลูกอ่ะจ๋า! ก็.........ก็ลูกจะอาบน้ำ
มันแหละมากระโดดทับช้ำในหมดแล้วเนี่ย จ๋าตบบ้องหูมันแก้แค้นให้ทีดิ”

“วุ้ยแม่ไม่เล่นด้วยหรอกพวกบ้า555 ไปๆๆ ไปอาบน้ำก็ไป นี่แม่เอากล้วยบวชชีมาให้ เห็นไม่ลงไปซะที
ก็นึกว่าดูหนังกันไม่จบไม่ยอมลงไป นี่ๆมาดูกล้วยบวชชีจ๋าก่อนเดย์ วันนี้จ๋าทำอร่อยมาก55  เดย์ยังไม่เคยชิมที่จ๋าทำ
กินแล้วจะติดใจ55อร่อยมากเลยลูก”
“ครับๆ”  ผมกับไอ้เดย์รับคำพากันพยักหน้าเออออห่อหมกกับแม่หงึกหงัก
“เอ้อจริงสิ ว่าจะตักกล้วยไปให้ไอ้น้องอ้อมัน(พี่สาวที่อยู่ข้างบ้าน) นี่เดย์แล้วไม่ต้องชวนไอ้ลูกมันเล่นอย่างนี้อีกล่ะ
ทับมันไปเดี๋ยวก็ขี้แตกตายพอดี55 ตัวยิ่งเล็กๆอยู่ มานี่ดีกว่า เดย์มากินกล้วยบวชชีรอไปก่อนนะ ข้าวสุกแล้วล่ะ
เดี๋ยวจ๋าจะลงไปผัดคะน้าหมูกรอบ อู๊ยยยอร่อยไม่เหมือนที่ไหนทำ”

“ใจเย็นจ๋า คะน้ายังไม่ได้หั่นเลย”  ผมแซวแม่ แม่จ๋าก็หัวเราะ
ไอ้เดย์ก็เดินมานั่งที่โต๊ะคอม ตักกล้วยบวชชีเข้าปากแล้วยิ้มหวานให้
“โหยยยยอร่อยครับจ๋า เดี๋ยวเดย์ลงไปเติมอีกนะ”
“เอาเลยลูกมีเป็นหม้อแน่ะ” 
แม่ผมยิ้มให้ไอ้เดย์ ลูบหัวมันแล้วก็ออกจากห้องไป........ ผมขาอ่อนแรงเข่าทรุดลงนั่งกับพื้นทันทีเลยครับ

ไอ้เดย์มันนั่งถอดเสื้อกินกล้วยบวชชีอยู่ก็หยุดแล้วถอนใจออกมาดังๆ ทิ้งตัวเหมือนคนหมดแรงบนเก้าอี้
แหงนหน้ามองเพดาน แล้วมันก็ค่อยๆขำออกมาซะลั่น   “555 555 55555555โอ๊ยหัวใจกูจะวาย55555”

“มึงแค่จะ! ||||||*|| กูนี่เหมือนตายแล้วฟื้นไอ่สัด ฮือออเจ็บไปหมดเลยกู~~”
“คิกๆๆ โอ๋~ เดย์ขอโทษษษษษ”
“ฮึ่มไม่ต้องมาขอโทษกูเลย ไปหาใบบัวบกมาให้กูกินดีกว่า”
“55555 ไหนๆ มานี่ๆเดย์จูบให้หายเจ็บนะ”

ไอ้เดย์ดึงผมขึ้นจากพื้นไปนั่งปลายเตียง กอดแล้วจูบแล้วไซร์ไปตามเนื้อตัวให้ผมขนลุกซู่ ไอ้หอกนี่ยังจะเอาอยู่
“ยังไม่เข็ดอีกนะมึง!////*// ปล่อยกูเลยเดย์ ไอ้บ้า”  ผมยันหน้ามันออก ค้อนใส่มัน
“5555ไปอาบน้ำพร้อมกันเลยมั้ย”  มันพยายามจะแก้ปมผ้าขนหนูผมออกครับไอ้เวรนี่
“ไม่เอา”
“แต่เมื่อกี้ยังไม่เสร็จกันเลยนะ มันค้างนะมึง”
“เดี๋ยวกูว่าวเองในห้องน้ำ มึงนั่งทำตรงนี้ไปเสร็จแล้วก็นั่งกินกล้วยบวชชีรอ อย่ากินหมดเหลือให้กูด้วยล่ะ” 
ผมชิงลุกหนีแต่มันก็ดึงมือไว้
“กูอยากกินกล้วยลูกนี้มากกว่าว่ะ คึคึคึ”   ไอ้เดย์ดึงผมไปนั่งแหมะลงตักมันแล้วกอดเอวไม่ยอมให้ลุก
แถมยังล้วงมือแทรกแหวกผ้าขนหนูมาลูบขาอ่อนผมไปๆมาๆ สะกิดโดนหัวตรงนั้นด้วย
เล่นเอาผมสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก ส่วนที่โดนปลุกเริ่มขยาย

“เดย์ไม่เอาแล้ว มึงอย่าหื่นดิวะ”
“ไม่อาว~ ลูกคิดครับเดย์อาบน้ำด้วย น่านะ นะๆนะๆนะคร้าบไม่ทำอะไรหรอก”  โหยมันโคตรอ้อนผมเลยครับ////
“หลอกกูอ่ะดิ รู้นะคิดอะไรอยู่อ่ะ หยุดเลยไม่เอานะเดย์ รู้สึกผิดกับจ๋าว่ะ...วันนี้พอก่อนเหอะนะ” 
“แม่มึงรักกูจะตาย ถ้าเขารู้คงรีบยกมึงแถมข้าวสามกระสอบให้กูแน่ๆเลย”
“เพ้อน่ะสิ! พูดไปทั่ว...............เฮ้อ กูอยากให้จ๋ารักมึงไปตลอดจริงๆนะเดย์ อย่าให้แม่กูรู้เลยดีกว่า” 
คราวนี้ผมอ้อนมันบ้าง กอดคอมันแล้วเอาหัวซบซุกหน้าพูดตรงซอกคอ
“เอางั้นเหรอ..”  ไอ้เดย์ทำหน้าคิด ก็ไม่รู้มันจะคิดทำไม
“ไม่ต้องบอกใครหรอก....”  ผมว่าทางนี้น่ะดีที่สุดแล้ว จะได้ไม่ต้องมีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องของเราสองคน
ไอ้เดย์มองตาผม มันยิ้มจางๆก่อนจะปล่อยให้ผมไปอาบน้ำ ผมยันหน้าเดย์ไว้ไม่ยอมให้มันตามเข้าห้องน้ำ
กลัวเดี๋ยวอารมณ์เตลิดเลยเถิดอีก วันนี้ไม่ไหวจริงๆครับ เห็นหน้าแม่แล้วหื่นไม่ลง ขอทำตัวเป็นเด็กดีแล้วกัน


*********************************

ทุ่มนึงแล้วครับ ผมกับเดย์ลงมากินข้าวกับแม่จ๋าที่ครัว ไม่มีอะไรต่อจากการกินกล้วยบวชชี
เราก็ต่างคนต่างอาบน้ำแล้วรีบลงมากินข้าว ผมยังไม่กล้าพอจะให้มันอาบน้ำให้อย่างที่ไอ้คนบ้ามันขอหรอก
แต่เวลาเดินสวนกันมีโดนดึงไปจุ๊บๆๆตลอด////// แม่งต่างจากเมื่อก่อนก็ไอ้ตรงเนี้ยะ ทำผมจั๊กจี๋ทุกทีมันกุ๊กกิ๊กเกิ๊น

นั่งกินข้าวล้อมวงกันสามคนจู่ๆแม่ก็พูด  “ลูกคิด ปิดเทอมนี้พ่อเขาจะเอาน้องมาฝากลูกก็ต้องเป็นคนดูนะ
แม่ดูไม่ไหวหรอกเหนื่อย วิ่งตามไอ้สองตัวนั่นไม่ไหว แล้วไอ้ที่ขอแม่จะไปเรียนพิเศษตอนปิดเทอมล่ะจะว่ายังไง”

ที่ช่วงปิดเทอมผมชอบขอแม่ไปเรียนก็เพราะที่ติวเขาสอนสนุก ไม่เครียด แถมใกล้ที่เที่ยว เลิกเรียนก็เดินร่อนได้เลย
ไปด้วยกันทั้งกลุ่มผมนี่แหละ แต่ปีนี้ผมอดไปแล้ว.......แม่จ๋าพูดมาผมค่อยนึกได้ ลืมเรื่องนี้ไปเลย 
“เออนั่นดิจ๋า.......ทำไงได้เนอะ สงสัยคงไม่ได้ไปแล้วล่ะต้องอยู่กับน้อง”
ไอ้เดย์มันฟังผมคุยกับแม่แล้วก็สงสัย “โทษนะ พ่อลูกคิด.....ยังไม่ได้...เอ่อ แหะๆขอโทษทีนะเดย์ก็นึกว่า..”

“อะไรเหรอลูก?” แม่จ๋าถามมัน
“ตาย”
“ว้าย! 5555 ยังลูกยัง แค่เกือบๆน่ะ555 เลิกกันไปนานแล้วลูก ไอ้เจ้าซีน่อนกับซีโน่นี่ก็ลูกกับเมียแหม่มเขา555”
เดย์ฟังแม่พูดดูจะงงๆ ผมเลยเล่าเรื่องพ่อกับน้องๆที่เป็นลูกครึ่งฝาแฝดให้มันฟัง
 “ใจเย็นนะพ่อกูยังไม่ตายไอ้บ้า”
“อ๋อ....เด็กฝรั่งแฝดนั่นน้องมึงเองเหรอ”
“หือ?........มึงพูดอย่างกับเคยเห็นแน่ะ”
“อ่า.....ก็...555”
มันแอบสารภาพกับผมทีหลังว่า เมื่อก่อนเคยแอบดูผมจากฝั่งตรงข้ามบ้านผมบ่อยๆ(อย่างกะโรคจิตเนอะมัน||||||)
เคยเห็นน้องผมอยู่หลายครั้งแต่เพราะเห็นว่าไอ้สองตัวนั้นหน้าเหมือนฝรั่งไม่เหมือนผม เลยไม่คิดว่าจะเป็นญาติกัน
และตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยเห็นพ่อผมเลยสักครั้ง

“เดย์ได้ไปเรียนพิเศษที่ไหนรึเปล่าลูกปิดเทอมนี้”
แม่จ๋าสะกิดถามแล้วตักข้าวใส่จานให้ไอ้เดย์เพิ่มซะพูดจาน...เอิ่ม แดกหมดมั้ยนั่น จานที่สามแล้วครับ
ผมไปตักกล้วยบวชชีมากิน ข้าวผมกินไปจานครึ่ง อีกครึ่งกินไม่หมดที่เหลือยกให้ไอ้เดย์ ดูดิจ๋ามาเติมให้มันอีก
ไอ้เดย์มันก็ยิ้มรับตลอดแหละ    “เรียนครับจ๋า”
“เหรอ...น่าเสียดายเนอะลูกคิดมันต้องอยู่กับน้อง ไม่อย่างนั้นจ๋าจะให้มันไปเรียนด้วย”
“แล้ว....อย่างนี้ลูกคิดจะมีเวลาอ่านหนังสือเหรอครับจ๋า” 

นี่ผมคิดไปเองรู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าสายตาไอ้เดย์มันเจ้าเล่ห์ แหมๆห่วงกูจะไม่ได้อ่านหนังสือ
ไม่ต้องหร๊อกเพราะปกติก็ไม่เคยอ่าน555

“นั่นสิ...”   เอ๊า..จ๋าก็บ้าจี้คิดตามมัน ดูมองหน้าผมดิ คือหน้าแกแบบลูกชั้นจะไหวมั้ยนี่
“ขึ้นม.6แล้วเรียนยากขึ้นด้วยนะครับ เดี๋ยวๆก็สอบ มีสอบนั่นนี่นู่น โหยเต็มไปหมด ถ้าได้ติวก่อน
ก็น่าจะช่วยได้เยอะครับ จ๋าจะว่ายังไง ถ้าเดย์จะมาติวหนังสือให้ลูกคิดเอง เอาแค่วิชาที่ลูกมันไม่ถนัด..”

ผมหูผึ่ง ตาโตค่อยๆหันไปมองหน้าไอ้บ้าเดย์แบบมือนี่ถือช้อนตักกล้วยบวชชีค้างเลยครับ แต่จ๋าดิยิ้มอย่างกว้างเลย
“ดีจัง! เอ้อก็ดีนะลูก! นี่ลูกคิดมีเพื่อนดีๆน่ะมันก็ดีอย่างนี้แหละเห็นมั้ย เดย์จะเอาที่ไปเรียนมาสอนให้ลูกด้วย ดี๊ดี!!”
“ประหยัดตังค์ดี ก็พูดมาเหอะจ๋า”  ผมทำหน้าเซ็งๆแซว คุณนายลูกเกดเขาทำท่าเงื้อมือจะตีแขนผม ไอ้เดย์รีบจับมือ
“โหยยยยยจ๋าครับ! กะเพราหมูกรอบอร่อยสุดๆ!!!”
“จ๋าทำคะน้าหมูกรอบลูก!”
“อ่ะนั่นแหละครับ!!!555”
“อุ้ยงั้นกินเยอะๆนะ เอาข้าวไปอีกสิเดย์”
ไอ้เดย์ตาเหลือกมองแม่ผมจ้วงทัพพีตักข้าวใส่จานมันอย่างกับจะก่อปราสาททราย ผมล่ะแอบขำ55


..................................
...................

ดึกแล้วนอกบ้านไร้ผู้คน จ๋านั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างใน ผมเดินออกมาส่งไอ้เดย์หน้าบ้านมันก็ทำหน้าหงอยๆ
“ทำไมล่ะ ไม่อยากอยู่กับเดย์สองคนเหรอ” 
“เปล่า... ไว้วันหลังก็ได้นี่ กูไม่หนีไปไหนหรอกน่า ยังไงเราก็เป็นแฟนกันจะทำอะไรกันเมื่อไหร่ก็.../////”
“กูหมายถึงที่กูจะมาติวให้มึงอ่ะ! ทำไมทำหน้าไม่ชอบ มึงนี่ไปคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าตลอดนะ จุ๊ๆๆ”
“อะไอ้บ้า!/////*// อย่ามาแกล้งนะ! ก็ใครจะไปรู้ล่ะปกติมึงชอบคุยแต่เรื่องหื่นๆนี่หว่า”
“กูสอนสนุกทุกท่า! เอ๊ยทุกบท555 มันส์! สุดยอด รับรองเลย หึหึหึ”
“หัวเราะชั่วร้ายไอ่สัด คิดอะไรอยู่เนี่ย แน่ใจนะว่ามึงจะติวหนังสือให้กูจริงๆอ่ะ ไม่ใด้หวังจะทำสแมคดาวน์ใส่กูอีก”
“บร๊า~! มึงน่ะคิดไปเรื๊อย~!”
“คำปฏิเสธมึงเสียงสูงไป”
“อย่ามาจับผิดกูน่าไอ้ลูก! ก็ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ปิดเทอมนี้มึงจะมีเวลาให้กูเหรอ ดูแต่น้องไม่ดูกูได้ไงอ่ะ”

ฮึ่ย!////// ไอ้เด็กตัวโตนี่มันทำหน้างอนใส่ผมด้วยครับ หมั่นเขี้ยวน่าเอาไม้ตีแสกหน้าให้หายอ้อนตีน
“น้องกูยังไม่ทันมามึงก็อิจฉาแล้วเหรอวะเดย์5555”
“เอ็นดูน้องน่ะได้ แต่มึงก็ต้องดูเอ็นกูด้วยดิ”
“เอ็นดู! เอ็นดูเหอะควาย!! พูดให้มันถูกๆ!!”
“ฮึ..(ส่ายหน้า) ดูเอ็นกูน่ะถูกแล้ว เคี้ยกกก55555555”
“ฮึ่ยยยทะลึ่งสัด//////*//”

ไอ้หน้าไม่อายมันอมยิ้มเอานิ้วจิ้มที่แก้มซ้ายตัวเอง
“โทษฐานที่มึงไม่ยอมให้กูปี้วันนี้แล้วทำให้กูค้าง หอมแก้มแฟนเลย////”
ผมก็เขินที่มันพูดกับผมนะ แต่กลัวมันจะงอนกว่าเดิมเลยรีบหันมองซ้ายขวาหน้าหลัง แล้วโน้มคอมันลงมาหน่อย
ยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บแก้มนิดก่อนกดจมูกฝั่งตามเน้นๆอย่างหมั่นเขี้ยว เสร็จแล้วผมก็รีบถอยฉากห่างมันด้วยความอาย
เหลือบไปเห็นมีคนเดินมาไกลๆด้วย ตกใจหมดเลยครับดีนะที่เขาไม่ได้สนใจทางนี้ ตื่นเต้นชะมัด

ไอ้เดย์หัวเราะเล็กน้อย มันก็ยิ้มเขินๆเกาหัวเกรียนๆของตัวเอง แล้วยกมือบ๊ายบายผมก่อนจะหันหลังเดินไป
มันเอาแต่คอยหันกลับมามองผมเป็นระยะๆตลอดทาง คุณชายเชี่ยเดย์คร้าบบบ เดินช้าเหมือนคลานถอยหลังขนาดนี้
คืนนี้จะถึงบ้านมั้ยหนอ

…………..แต่ที่รู้ๆตอนนี้ในหัวผมมีแต่เรื่องของมัน สงสัยคืนนี้ผมคงฝันถึงไอ้เดย์ท้างงงงงงงงคืน/////


++++++++++++++++++++++++++++++++++

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-08-2015 19:56:57

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 29 สองต่อสอง.../2     







+++++++++++++++++++

หลายวันต่อมาที่โรงเรียน.... ผมปวดฉี่ วิ่งออกจากห้องเรียนไปฉี่ เจอไอ้น็อตไอ้มาร์คแอบสูบบุหรี่

“กูจะฟ้องอาจารย์!”
“ปากดีนักนะมึงเชี่ยลูก เดี๋ยวกูจับข่มขืนแม่ง!”  เชี่ยน็อตชี้หน้าด่าผม แต่ผมแลบลิ้นปลิ้นตาส่ายตูดยั่วโมโหมันเล่น
ไอ้บ้าสองตัวนี่เลยช่วยกันวิ่งไล่จับผม แล้วแกล้งเอาบุหรี่ในมือมันมายัดปากผมให้ผมสูบเข้าไปแบบบังคับ

ผมไม่ทันตั้งตัวโดนพวกมันช่วยกันล็อคตัวจนขยับหนีไม่ได้ ควันบุหรี่เข้าปอดเล่นเอาสำลักไอไปด่าไป
“แค่กๆๆ พวก แค่กๆ พะ แค่กๆๆๆๆ พวก! แค่ก พวกเชี่ยนี่! แค่กๆๆๆๆ” 
ไอแล้วเหมือนจะอ้วกไอ้สองตัวนั้นรีบปล่อยผม ผมก็วิ่งไปบ้วนน้ำลายทิ้งที่อ่างล้างหน้า แล้วก็เปิดก๊อก
เอาน้ำบ้วนปากแล้วล้างหน้าล้างตา ก่อนจะหันไปมองไอ้พวกที่แกล้งผมอย่างเคืองๆ.......

“โธ่ลูกคิด กูล้อเล่นขำๆน่า5555”  ไอ้น็อตทำหน้าตอแหลสำนึกผิดใส่ผมทันที
ไอ้มาร์คก็ทำหน้าแบ๊วตาแป๋วๆใส่  “ทำหน้างอ เดี๋ยวไม่หล่อนะเว้ย5555555”

ผมกอดอกหน้าบึ้งใส่พวกมัน พวกมันเลยจ๋อย ทำหน้าเซ็ง ผมยื่นมือออกไปต่อหน้ามันสองคนแล้วแบมือขอ
“ขออะไรวะ?”  ไอ้มาร์คถาม
“บุหรี่”
“โอเคได้! เอาไปหนึ่งมวน”  ไอ้น็อตรีบล้วงส่งให้ผม
“กูจะเอาทั้งหมด”  ผมแสยะยิ้มใส่แม่ง
“เชี่ยไปซื้อเองดิ”  ไอ้น็อตสะดุ้งรีบชักมือกลับเลยครับ
“งั้นต่อไปนี้พวกมึงไม่ต้องมาพูดกับกู”   ยื่นคำขาดไปเลย
“มึงจะเอาไปทำไมเยอะแยะไอ้ลูก”  ไอ้มาร์คขมวดคิ้วสงสัยถามมาก
“เรื่องของกู มึงจะให้ไม่ให้ ไม่ให้กูโกรธไม่หาย เออ กูจะได้รู้ไว้ว่ากูเพื่อนมึงนะ มีค่าน้อยกว่าบุหรี่ของมึง”
“โฮ่มึงมาดราม่าอะไรเนี่ยเชี่ยลูกกกกกกก||||||||||”   ไอ้น็อตกุมหัวเสียดายของบ่นใหญ่
ส่วนไอ้มาร์คขำหาพ่องอยู่นั่นแหละ  แต่พอผมหรี่ตาทำท่าเอาจริง พวกมันก็หยุดยึกยักส่งของมาใส่มือผม
มีบุหรี่ไม่เต็มซองขาดไปสองสามมวนของไอ้น็อต “ไฟอ่ะ”  ผมทวงขอไฟด้วย
ไอ้มาร์คล้วงจากกระเป๋าเสื้อมันยื่นให้บ่นว่าไฟยังจะเอาอีก

แล้วสิ่งที่ผมทำต่อหน้าพวกมันคือ ปิดจุกอ่างล้างหน้าเปิดน้ำใส่ครึ่งนึงแล้วโยนบุหรี่ทั้งหมดกับไฟแช็กลงไป
ยืนท้าวเอวหัวเราะด้วยความสะใจ “5555555ดี! ตายห่าซะเถอะไอ้มะเร็งบ้า555”
เชี่ยน็อตกับเชี่ยมาร์คร้องโหยหวนมองภาพที่ผมทำ กรีดร้องเหมือนใครเอาน้ำกรดสาดพวกมันโอเว่อร์ซะไม่มีอ่ะ
“เชี่ยลูก! บุหรี่กู๊!|||||*||”
“ไฟ~~~~ แช็ก~~~~~~~กู๊~~~~~~~~!||||||||||*||”

“เสียงดังอะไรกันวะ หลีกๆดิ๊เกะกะทางกันโคตร”  ไอ้ยูครับหน้าบึ้งเดินมา
ผมตกใจนึกว่าอาจารย์ใช้มันมาตามเพราะผมหายมานาน แต่มันส่ายหน้า   “เปล่า กูปวดขี้ มึงหลีกดิ!”  โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
“แหมปวดขี้ ทำหน้าซะกูนึกว่ามึงโดนเมียทิ้งสัดยู555”  ไอ้มาร์คตะโกนล้อให้ไอ้ยูที่เข้าไปปลดทุกข์ในห้องได้ยิน
ไอ้น็อตก็ขำแซวให้ฉุกคิดอีก  “เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ โดนเมียรึผัวทิ้งยังไม่ฟันธงนะมึงก๊ากกก5555”

ไอ้ยูแหกปากตะโกนด่าไปขี้ไป    “เฮ้ยกูจะใช้สมาธิ อย่ามากวนตีนกันดิวะ! พวกมึงจะไปไหนกันก็ไปไป๊!
คนยิ่งเครียดๆอยู่แม่ง”    ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตได้ยินไอ้ยูยั๊วยิ่งขำชอบใจ แต่ผมนึกไปนึกมาสังเกตวันนี้
ไอ้ยูมันก็ดูเครียดๆอยู่เหมือนกัน

ขณะที่ผมเผลอๆอยู่ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ย่องเข้ามารุมตบหัวผมแล้วเคาะๆๆๆๆ
“นี่ๆๆๆๆๆ55ไอ้ห่าทำกูเปลืองตังค์ ต้องไปซื้อใหม่ทั้งซองไอ่สัดนี่ๆๆๆๆ”  ไอ้น็อตตะโกนใส่หูผมที่ย่นคอหนีมัน
ผมตกใจกุมหัวตัวเองลงไปนั่งยองๆเก็บคองอเข่า ไอ้พวกบ้ามันก็ประเคนฝ่าเท้าถีบตูดผมคนละที
ดีนะผมเอามือยันพื้นทันไม่อย่างนั้นคงหน้าทิ่ม ผมไม่ทันได้เตะคืนพวกมันก็วิ่งหนีไป ได้แต่ยืนเจ็บใจด่าไอ้พวกเลว

ถอนใจหันไปมองทางประตูห้องน้ำที่ไอ้ยูเข้าส้วมอยู่ ที่ผมไม่ไล่ตามไอ้พวกนั้นไปก็เพราะรอจะคุยกับไอ้ยู
แบบส่วนตัวนี่แหละ มันไม่เห็นพูดเรื่องเครียดอะไรให้ได้ยินแต่เมื่อกี้มันหลุดออกมาแล้วว่าตอนนี้มันกำลังเครียดอยู่
“มึงเครียดเรื่องอะไรยู”  รอไอ้ยูออกมาล้างมือ มันเห็นผมยังอยู่ก็แปลกใจทำหน้าประหลาดๆ
“มึงแอบดูกูขี้รึเปล่าเนี่ยไอ้ลูก||||||||”
“มึงจะบ้าเหรอ!”
“จะไปรู้เหรอ! ไว้ใจได้เหรอ...ตั้งแต่เป็นแฟนกับไอ้เดย์กูไม่ค่อยไว้ใจมึงหรอก อย่าเผลอมาปล้ำกูล่ะ
เดี๋ยวโดนไอ้เดย์ซ้อมไม่รู้ด้วย5555”

หนอยยยยย///////*// เชี่ยยูล้อผมอีกแล้ว ไหนๆมันก็เป็นคนเดียวที่รู้เรื่องของผมกับไอ้เดย์มาตั้งแต่ต้น
ผมก็ไม่ได้ปิดมันหรอกครับ รับไปเลยแมนๆว่าเป็นแฟนกันแล้ว ไอ้ยูแม่งกวนตีนบอกมันคิดไว้ไม่มีผิด
ว่าผมสองคนต้องไม่แคล้วกัน...
“สัดยู นี่มึงมีพลังแสกนเกย์ด้วยเหรอ!?”
“เปล่า กูเดา”
“โธ่ไอ่ฟาย”

ยูล้างมือแล้วล้างหน้าด้วย มันลูบไล่น้ำจากหน้าใสๆลง ยี่ฟันที่ใส่เหล็กดัดสีแสบตาเช่นเคยส่องกระจกดู
คือผมก็งงนะมันดูฟันทำไมวะหรือมันเพิ่งเข้าไปกินอะไรในห้องน้ำมา?
มันท้าวแขนกับขอบอ่างล้างมือถอนใจก่อนพูด  “ปิดเทอมนี้ ไอ้เคิร์ก..... แม่งจะมาหากู”
“เคิร์กไหนวะ”
“เพื่อนที่โรงเรียนเก่ากูไง ที่อยู่ต่างจังหวัดน่ะ! มันบอกจะขึ้นมาเรียนพิเศษที่นี่มาอยู่บ้านญาติช่วงปิดเทอม”
“แล้วทำไมมึงต้องเครียด”
ผมพูดปุ๊บไอ้ยูเหล่มองหน้าผมอย่างเซ็งๆอารมณ์ประมาณห่านี่ช่างไม่รู้อะไรเล้ย
“ก็พี่บาสอ่ะดิ ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดเลยมึงเขาไม่ชอบ เฮ้อ...แต่จะให้กูบอกไม่ให้เพื่อนมาหาก็ไม่ได้ มันจะเสียใจ”
“พี่บาสทำไมไม่ชอบเคิร์กล่ะ”
ไอ้ยูหันมองหน้าผมแบบสุดเซ็ง “สมองมึงเนี่ยน๊าไอ้ลูกเอ๊ย มึงจำเรื่องไอ้เคิร์กไม่ได้เลยใช่มั้ย”

เคิร์ก...เหรอ.......ผมก็นึกทบทวนความทรงจำกับชื่อนี้พักนึง..........................ปิ๊ง!
อ๋อ คนที่ไอ้ยูมันเคยชอบ แต่ปัจจุบันเป็นแค่เพื่อนที่มันต้องพยายามย้ำคำว่าเพื่อนกับอีกฝ่ายเป็นพิเศษ
ก็ดันเพิ่งรู้ว่าเคิร์กเองก็ชอบมันในวันที่มันตัดใจและมีแฟนแล้ว เรื่องนี้ถ้าพี่บาสแฟนไอ้ยูรู้เข้าผมว่าบ้านแตกอีกแน่
 ก็สมควรเครียดแล้ว ไอ้ยูเห็นหน้าผมดูหายโง่แล้วทำหน้าเห็นอกเห็นใจตบไหล่มัน มันก็ถอนใจชวนเดินกลับห้อง

“แล้วมึงอ่ะ เป็นไง”  จู่ๆไอ้ยูก็วกเข้าเรื่องผม ผมเลยทำเฉไฉไหลลื่น  “กูก็สบายดี ไม่ได้เป็นไรนิ”
“มึงรู้ไอ้ลูก ว่ากูหมายถึงเรื่องอะไร.................ไงล่ะ มันส์มั้ย 555”
“เชี่ย! มันส์เชี่ยอะไร!?”
“ฮั่นแน่! มึงรู้น่าว่าอะไรมันส์555 เอ๊ะ...รึว่ายัง55 ตกลงมึงได้กันรึยัง?”
“ควาย/////*// มึงก็ถามแต่อย่างนี้ อยากรู้ทำไมนักหนาวะ กูจะได้กันมั้ยแล้วมึงจะได้อะไรห่ายู! กูไม่บอก!”

ทำโมโหกลบความอายไปครับ เรื่องอะไรผมต้องบอกมัน..........
ความจริงคือผมกับเดย์ตั้งแต่ศึกวันสแมคดาวน์ก็ยังไม่ได้ฮะจึ๋ยๆกันสักทีครับ..... เป็นผมเองแหละที่ยึกยัก
ไอ้หื่นเดย์นั่นก็ทวงยิกๆๆ มันพร้อมจะปลุกปล้ำผมอยู่ตลอดเวลา แต่ผมไม่สบายใจยังไงไม่รู้ครับเลยขอเวลามัน

...............................................
...............................
................


“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ”   คำถามจากไอ้บ้าเดย์ทำเอาผมอึกอัก กรอกตาคิดไปมาอย่างอึดอัด เพราะมันจ้องตาผม
เรากลับจากโรงเรียนแล้วครับนั่งคุยกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน เย็นนี้อากาศดีไม่ร้อน แต่ผมชักจะเหงื่อตก

“ก็.....................เอ่อ...............อื่มมม...เอาไว้อีกหน่อย”
“มึงผลัดกูมาหลายทีแล้วนะ”
“มึงจะรีบไปไหนเล๊า”
“รีบดิ ต้องรีบ เดี๋ยวหมาคาบไปแดก”
“หมาที่ไหนของมึงบ้าบอว่ะ”
“ก็ไอ้หมาอวดรวยที่คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้ไง มันคงไม่รู้ว่าของที่มันอยากได้มีเจ้าของแล้ว”
คนที่พอเข้าข่ายก็น่าจะเป็น... “ไอ้ไลค์เหรอ”

“รู้เหมือนกันนี่! แล้วรู้มั้ยว่าต่อไปนี้มึงห้ามติดต่อกับมันอีก!”
“...........มึงไม่ไว้ใจกูเหรอ”
“มึงน่ะไม่ทันมันหรอกไอ้ลูก! กูจะบอกให้นะแค่เห็นหน้ามัน กูก็ดูออกไม่ต้องรอมันอ้าปากให้เห็นลิ้นไก่หร๊อก”
“มึงอย่าคิดมากไปไกลได้ป่ะ นี่ไอ้ไลค์มันก็หายไปแล้ว มึงจะไปพูดถึงมันอีกทำไมล่ะ”
“งั้นก็มาพูดเรื่องของเราต่อ เมื่อไหร่จะได้ปี้กันวะ”
“ห่า!//////*//พูดเสียงดังไปแล้วมึง ไม่ตะโกนบอกคนทั้งซอยบ้านกูไปเลยล่ะ!”

ผมพูดไม่ทันขาดคำ แม่จ๋าก็เดินเข้ามาจับไหล่ไอ้เดย์ข้างหลังให้สะดุ้งตกใจ
“คุยอะไรกันอยู่ลูก!?”
 “ปี้กันครับ!”  เชี่ยเดย์หลุดปาก
“ห๊ะอะไรนะ!?” จ๋าตกใจรีบถามย้ำ  ผมผวาปิดปากมันอย่างไว
ไอ้เดย์จับมือผมออกแล้วรีบแก้ตัว   “คือ! ผมกำลังคุยกับไอ้ลูกว่านมที่กินเมื่อเช้ามันขม!ปี๋!|||||||  แหะๆๆ”
“เสียแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวก็ท้องเสียหรอกเดย์”  จ๋าพูดแล้วย้ายมายืนใกล้ผมจับหัวผมเล่น ยิ้มแปลกๆ

“มีอะไรรึเปล่าจ๋า”  แต่แทนที่จ๋าจะตอบผมกลับพูดกับไอ้เดย์
“เดย์ลูก วันนี้มานอนบ้านจ๋ามั้ย มานอนกับไอ้ลูกคิดมัน”
“ห๊า!!!?”  ทั้งผมทั้งไอ้เดย์นี่ร้องกันเหวอเลยครับ แม่ก็รีบอธิบาย
“แม่ว่าจะไปบ้านป้าน่ะลูก ป้าเขาโทรมาบอกว่าปวดตัว แม่มีสูตรสมุนไพรอยู่จะไปทำให้ป้าเขากิน
กว่าจะซื้อของเสร็จ ทำเสร็จ อยู่นวดให้เขาอีก คงดึกเลยว่าจะค้างที่นู่น ลูกเฝ้าร้านถึงสักทุ่มก็ปิดเถอะ
อยู่คนเดียวถ้ากลัวเหงาก็ชวนเดย์นอนค้างเป็นเพื่อนสิ เอ๊ะ...แต่เดย์มาค้างที่นี่บ่อยๆพ่อกับแม่จะว่ารึเปล่าล่ะลูก”

“ไม่ว่าครับ! ค้างได้ครับ! วันนี้เดย์จะนอนกับลูกคิดครับ เย่ๆๆๆๆๆ”  เชี่ยเดย์รีบตอบแบบไม่ต้องคิด ตาโตยิ้มกว้าง
อาการมันโคตรลิงโลด แต่ผมนี่ถึงกับอ้าปากค้างมองมันหันไปกอดพุงกลมๆของแม่ผมอย่างดีใจตาเป็นประกาย


...............................และแล้วเมื่อได้เวลาแม่จ๋าเตรียมตัวเสร็จก็บอกให้ผมไปเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาที่บ้าน
ทุกทีแม่ก็นั่งวินไปบ้านป้า บ้านป้าผมอยูไม่ใกล้แต่ก็ถือว่าไม่ไกลกันมาก ญาติฝั่งแม่เหลือแค่ญาติห่างๆจะมีก็แค่ป้า
ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของแม่คนเดียวที่สนิทกัน แต่ป้าเขาทำงานหลายอย่างค่อนข้างยุ่งพักหลังๆเลยไม่ค่อยมีเวลามาหา

“จ๋า เดี๋ยวเดย์ไปส่งนะ ไม่ต้องนั่งวินหรอกครับ รอเดย์แป๊บนะจ๋า”  ไอ้เดย์ฉุดมือผมไว้ก่อนจะออกไปข้างนอก
มันอ้อนแม่แล้วหันมาแอบส่งยิ้มยักคิ้วให้ผม ผมเป็นห่วงแม่ว่าจะซ้อนท้ายรถไอ้เดย์ไม่ไหวเอาก็กระซิบบอกมัน
“มึงขี่รถเร็วเอาจ๋าซ้อนไปไม่ได้หรอกเดย์ เดี๋ยวแม่กูตกรถไปจะทำไง ไม่ต้องหรอก” 
“โธ่ดูด้วยครับนี่ดิลวิลนะครับ!  แม่ยายจะซ้อนท้ายทั้งทีรับรองบิดไม่เกินยี่สิบสัญญา คึคึ” 
เดย์กระซิบตอบตบไหล่ผม เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วผมอย่างเร็วแล้วรีบผละออกจากบ้านไป เพื่อไปเอารถที่บ้านมัน
ผมหันไปมองจ๋าที่แต่งตัวสวยออกไปนั่งรอไอ้เดย์หน้าบ้าน คนแถวบ้านมาซื้อของก็พากันทักว่าวันนี้แม่แต่งตัวสวย
จะไปไหนไปยังไง แม่จ๋าก็คุยโม้ยิ้มแย้มอารมณ์ดี

ผมได้แต่เก็บอาการกังวลระคนตื่นเต้นจนไอ้เดย์กลับมารับ โบกมือบ๊ายบายจ๋าตามหลังไปแล้วผมก็รู้สึก
หัวใจมันเต้นรัวแปลกๆ//////

คืนนี้แม่ไม่อยู่ ผมต้องอยู่กับไอ้เดย์สองคน แบบสองคนจริงๆแล้วคราวนี้
ไม่ต้องกังวลเรื่องแม่แล้วก็จริง แต่ก็ยังมีเรื่องให้หวั่นใจ.....เรื่องไอ้เดย์นั่นแหละครับ
คืนนี้มันคงไม่ปล่อยให้ผมรอดไปแน่ หน้ามันระริกระรี้ซะขนาดนั้น

ผมนั่งดูโทรทัศน์รอไอ้เดย์สักพักก็หันไปมองนาฬิกาที่ข้างฝาบ้าน ทุ่มครึ่งแล้วนี่... ปิดร้านแล้วไปอาบน้ำดีกว่า
เดี๋ยวไอ้เดย์มามันก็แหกปากเรียกเอง ผมค่อยมาเปิดให้ทีหลังก็ได้ คิดได้อย่างนั้นผมก็เดินไปจะปิดประตูบ้าน
แต่ดันมีมือทะลึ่งพรวดโผล่มากั้นประตูขวางหน้าผมไว้ก่อนที่จะปิดล็อค!!!
ผมสะดุ้งโหยงโคตรตกใจนึกว่าโจรที่ไหนได้เป็นไอ้ไลค์ เชี่ยตกใจยิ่งกว่า!!!!||||||||||

“ลูกคิด! ทำไมเราติดต่อลูกคิดไม่ได้ล่ะ เกิดอะไรขึ้น!? ไหนตกลงกันว่าจะยอมให้เราโทรหาไง”
“อึก......ไลค์.....มา...มาได้ไงวะ ตกใจหมดไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย”
“ฮึ่ม! เราจอดไว้ฝั่งตรงข้ามแล้วเดินมา กลัวบางคนจะหนีหน้ากันน่ะสิ แม่นายอยู่มั้ย!?”
“เกี่ยวอะไรกับแม่”
“ไปบอกแม่ว่าออกไปข้างนอกกับเราก่อนได้มั้ย ไปคุยกันที่รถเถอะ”
“ไม่ๆๆ ไม่คุย ไม่ต้องคุยแล้วไลค์ มึงกลับไปเถอะ”
“ไปกับเราก่อนแล้วค่อยพูดกัน แม่ครับ! แม่ครับสวัสดีครับ!!”   ผมตกใจไม่รู้จะทำยังไงดี ไอ้ไลค์มันตะโกนเรียกแม่
แล้วผลักผมที่ยืนขวางประตูบ้านซึ่งยังปิดไม่สนิทออก มันรีบแทรกตัวเดินเข้าไปในบ้านผม ผมก็รีบเดินตามไป
ฉุดแขนมันร้องห้าม  “ไลค์! ออกไปคุยกันข้างนอกก็ได้! ไปสิออกไปคุยกันหน้าบ้านเถอะ!!”

ไลค์มันเดินไปจนถึงครัวก็ไม่เห็นใคร หันมาถามผมว่าแม่ผมอยู่ไหน ผมก็โกหกมันว่าแม่จ๋านอนแล้ว
“.........ทำไมหลับเร็วจัง”
“เออน่า แม่กูก็นอนไวอย่างนี้แหละ”
“งั้นเราคุยกันในบ้านได้มั้ย”
“เอ่อ ไม่ดีม้างงงง|||||||| ออกไปคุยกันนอกบ้านเหอะว่ะ เสียงดังเดี๋ยวแม่กูตื่นลงมาด่า แม่ตื่นง่าย”
“ไม่หรอกมั้ง เมื่อกี้เราเสียงดังขนาดนั้น แม่นายยังไม่ลงมาด่าเลย..”

ไอ้ไลค์แสยะยิ้มเล่นเอาผมขนลุกสัด ทำอย่างกับว่ามันจะรู้เลยว่าแม่ผมไม่อยู่บ้าน บอกตรงๆเลยครับ
ผมไม่อยากอยู่กับมันสองต่อสอง เกิดไอ้เดย์มันกลับมาเจอเข้าต้องแย่แน่ๆทั้งผมทั้งไอ้ไลค์ อีกอย่างจากคราวที่แล้ว
แค่เจอหน้ากันแป๊บเดียวผมยังโดนมันทำรุ่มร่ามใส่ ไม่อยากไว้ใจแม่งแล้ว

ผมเดินนำไอ้ไลค์ออกจากบ้าน แต่มันดันไม่ยอมตามมา หันไปดูเห็นมันนั่งกอดอกจ้องผมอยู่ที่โซฟาข้างโต๊ะบัญชี
ไม่รู้จะทำยังไงครับลำบากใจจัง เอาก็เอาวะ ผมเดินกลับเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับมันแบบห่างเป็นวา
รีบคุยๆไล่ๆส่งมันไปให้เสร็จดีกว่า หวังว่ามันจะพูดรู้เรื่อง

“หมายความว่ายังไง ทำไมอยู่ดีๆก็หายไป เราร้อนใจแค่ไหนรู้มั้ยลูกคิด ทำอย่างนี้ทำไมครับ”
พอผมนั่งปุ๊บไอ้ไลค์ก็ขยับมานั่งประชิดตัวทันทีจนผมตกใจ จะลุกหนีมันก็จับมือผมไปกุมไว้ทำหน้าน่าสงสาร

“ไลค์ปล่อยมือกู”  ผมดึงมือออกแม่งก็ตามจับใหม่คราวนี้โดนกุมไว้สองมือเลยครับ ผมเขยิบหนีจนจะตกโซฟา
มันตามคว้าตัวผมไปกอด ผมตกใจผลักมัน มันก็ขู่ไม่ยอมปล่อยถ้าไม่ยอมพูดกับมันดีๆ เลยจำใจต้องพูดทั้งสภาพนั้น

“ไลค์.....กูมีอะไรจะบอก”
“อะไรครับ”   ไอ้ไลค์ยอมคลายอ้อมกอดให้ผมหายใจโล่งขึ้นบ้าง แต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยผมไป กอดผมไว้หลวมๆ
แล้วมองหน้าผมใกล้ๆแววตามันเต็มไปด้วยความกังวล ผมรู้ว่าถ้าพูดไปคงทำให้มันผิดหวังแต่ผมก็ต้องพูด
“กูมีแฟนแล้วนะ กูคบกับมึงไม่ได้หรอก พอเถอะ กูขอโทษนะ”

ผมคิดว่าผมพูดเคลียร์แล้วนะ แต่ไอ้ไลค์มันบอกว่ายังไม่เคลียร์  “ใคร”  ถามสั้นๆทำหน้าเครียดๆ
“คนที่พังมือถือมึงวันนั้นแหละ”
“ไหนบอกไม่ใช่แฟนกันไง คราวที่แล้วก็เอาเพื่อนมาหลอกว่าเป็นแฟนกัน”
“คราวนี้แฟนกูจริงๆ! สาบานได้! เพิ่งเริ่มคบกัน...ก็ตั้งแต่ที่มึงเริ่มติดต่อกูไม่ได้นั่นแหละ มันให้กูเปลี่ยนซิมส์น่ะ”

ไอ้ไลค์ปล่อยมือผมครับมันลูบหน้าตัวเอง ถอนใจแล้วเอามือปิดหน้า แหงนหน้าขึ้นเอนตัวพิงพนักโซฟา
ทิ้งตัวเหมือนคนหมดแรง  “เราไม่ดีตรงไหน..... เขาอยู่ใกล้กว่าเราใช่มั้ย”

ผมนั่งนิ่งก้มหน้าไม่รู้จะพูดปลอบมันยังไงดี  “เอ่อ.........กลับบ้าน......เลยมั้ย.......ไลค์.....ไลค์..” เรียกก็ไม่ขานรับ
เอาแต่เงียบ ผมเงยหน้ามองนาฬิกาข้างฝาจะสองทุ่มแล้ว ไอ้เดย์ไปส่งแม่จ๋าตั้งนานแล้วกลัวมันกลับมาจะแย่

“ขอเราโทรหาอีกไม่ได้เหรอลูกคิด”  จู่ๆมันก็พูดออกมา ผมอย่างเหวอเลยครับมันดึงมือผมไปกุมอีกแล้ว
“มึงจะโทรมาทำไมอีก อย่าเลย กูขี้เกียจมีปัญหาว่ะไลค์”
“ทำไมไม่เลือกเรา”  ตื้อไม่เลิกเว้ย
“ก็กูไม่ได้ชอบมึง”  ผมพูดเสียงเบา แต่ดูมันทำหน้าสิอย่างกับผมเอามีดไปแทงอกมัน
“เราไม่เคยชอบใครเท่านายมาก่อนเลยนะ....... แค่คุยกันก็ยังดี จนกว่าเราจะทำใจได้ ได้มั้ยลูกคิด”
“เอ่อ.................กูว่าอย่าดีกว่า เดย์...แฟนกูมันคงไม่ชอบใจหรอก”
“จนกว่านายจะตกลง เราจะไม่ไปไหน!”   
“เอ๊า! ไหงงี้วะเนี่ย!”  ผมหน้ายุ่งเลย ไอ้ไลค์แม่งเล่นใช้ไม้เดิม ผมอยากจะบ้าตาย
นี่กูเป็นณเดชหรือมาริโอ้วะเนี่ยแม่งแย่งกูจ๊างงงงง

“กูมีแฟนแล้วไลค์! มึงดูปากกูนี่!! กูมีแฟนแล้ว!”
“เราไม่สนแล้ว!”
“อ้าวเฮ้ย! ได้ไงวะ!!”
“เราจะทำตามใจตัวเอง! เรามั่นใจนะว่าลูกคิดต้องเปลี่ยนใจ! แค่ยอมคุยกับเราอีก ให้เวลาเราบ้างสิ
ไปเที่ยวกับเราบ้าง อยู่ด้วยกันมากกว่านี้ มีเวลาให้เราบ้าง เราจะดูแลอย่างดีไม่แพ้ใคร”
ไอ้ไลค์ดูร้อนรน จับมือผมแน่นมองตาผมแบบเว้าวอน สิ่งที่ผมรู้สึกกับมันไม่ใช่อาการหวั่นไหวแน่นอน
เพียงแต่ผมสงสารมันนะ.....ดูมันอยากจริงจังกับผมมาก จากที่คุยกันไม่มีใครเคยปฏิเสธมันมาก่อน
ก็มันออกจะหล่อรวย เอาใจเก่ง เพอร์เฟคเลยก็ว่าได้ มันชอบผมที่ผมไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนทุกคนที่มันเคยจีบ

“เราชอบรอยยิ้มของนายนะ อยากให้ยิ้มให้เราคนเดียวด้วยซ้ำ นายน่ารักมากเลยรู้มั้ยลูกคิด คนที่ใช่น่ะเข้าใจมั้ย
แล้วก็ดีที่สุดตรงที่นายจริงใจ.... ไม่เคยหลอกขออะไรจากเราสักอย่าง มีแต่เราที่อยากหามาให้แต่นายก็ไม่เอา
นายเป็นคนอ่อนโยนนะลูกคิด เรารู้ว่านายสงสารเรา...แต่ถ้าจะสงสารเรา ช่วยสงสารเรามากกว่านี้ได้มั้ย
รักเราได้มั้ย อย่าทิ้งกันไปแบบนี้สิ...ลูกคิด...ไลค์ชอบลูกคิดมากนะครับ”

ผมได้แต่นั่งฟังมันพูดความในใจอย่างอึ้งๆ ไม่ทันระวังตัวมันก็เข้ามากอดผมอีก ผมดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดมัน
มันเอาแต่กระซิบข้างหูว่า  “รักนะ”  ผมก็สงสารเอามือตบหลังมันเบาๆแปะๆ ไม่รู้จะปลอบใจยังไง
ถึงยังไงผมก็รักมันไม่ได้หรอก แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้คิดอย่างนั้นสักนิด “อึก! โอ๊ะ! เชี่ย! หยุดนะไอ้ไลค์!อื้อ~!!!”

แม่งจู่ๆมันก็เข้าโหมดหื่น มันไซร์ซอกคอโผ๊มมมมม||||||||*|| ผมก็ดิ้นพล่านเลยครับ ทีนี้มันเลยจับข้อมือผมกด
ล็อคขึงกับพนักพิงโซฟาทั้งสองข้างแล้วระดมจูบมาแบบไม่ยั้ง แต่ผมไม่เปิดปากมันเลยปล่อยมือผมข้างนึง
แล้วเอามือมันลงไปลูบที่เป้าผม ผมสะดุ้งเฮือกใช้มือข้างที่โดนปล่อยข้างเดียวนั้นผลักมัน แต่ผลักไม่ออก
เลยรีบไล่ตามจับมือมัน ไอ้ไลค์รูดซิบกางเกงนักเรียนผมลงแล้วทำท่าจะล้วงเข้าไป  “อื้อออ~~~~!!!||||||||”

ไอ้ไลค์ดันตัวผมจนลงไปนอนหงาย มันตามกดทับแล้วตามเอาปากขยี้ปาก ผมพยายามดึงมือมันออกจากกางเกง
แต่มันก็รั้นจะจับให้ได้ ผมเบี่ยงหน้าหนีหลบปากมันได้บ้างไม่ได้บ้างก็แหกปากตะโกนไล่
“โว้ยยยย! ออกไปนะ! อย่ามาทำอย่างนี้นะ!! ปล่อย! ปล่อย! ปล่อย! อย่าจับไอ่เชี่ย~~~!!!”

และเพราะผมอ้าปากด่ามัน มันเลยถือโอกาสสอดลิ้นเข้ามาได้ ตาเหลือกเลยครับผมร้องอื้อทั้งดิ้นทั้งทุบมันจะขาดใจ
เห็นผมไม่ให้ความร่วมมือ มันเลยลงมาไซร์ที่คอ มือก็ล้วงเข้าไปจับเจ้าลูกคิดน้อยซะเต็มมือ มันกระซิบข้างหูผม
“หึหึ...ไม่เบานี่”  ผมโคตรอายแม่ง ดึงมือมันออกก็ไม่ยอมปล่อย  “ปล่อยกู๊~~~~~~~!!!!!”

แต่จู่ๆไอ้ไลค์ก็ลอยวืดออกจากตัวผมไปเลยครับ!
“โอ๊ย!!!”  ไอ้ไลค์ร้องลั่น
ไอ้เดย์กลับมาแล้ว! มันกระชากไอ้ไลค์ไปต่อยหน้าอย่างแรง ไอ้ไลค์ถึงกับทรงตัวไม่อยู่
เซไปชนตู้แช่น้ำขวด มันเอามือกุมปากตัวเองไว้ท่าทางตกใจ คงไม่คิดว่าไอ้เดย์จะโผล่มา
แล้วพอมันเอามือออกจากปากก็ปรากฏว่าปากมันแตกครับมีเลือดซึมออกมา ไอ้เดย์ชี้หน้าไอ้ไลค์ตาขวางสุดๆ
ผมว่ามันพร้อมจะฆ่าไอ้ไลค์แล้วล่ะ||||||||

ไอ้ไลค์มันเจ็บใจก็เงื้อหมัดจะเข้ามาต่อยไอ้เดย์บ้าง แต่ชั้นเชิงหมัดมวยมันต่างกันครับ ไอ้เดย์หลบได้หมด
แถมถีบท้องไอ้ไลค์กลับไปเต็มตีน  “อ๊อค!!!”  คราวนี้ไอ้ไลค์ล้มไปกองกับพื้นเลย เดย์จะตามซ้ำผมรีบผวาดึงมัน

คนฉลาดอย่างไอ้ไลค์มันคงรู้ตัวว่าท่าจะสู้ไอ้เดย์ไม่ได้ ก็ถอยหนีไปตั้งหลักที่หน้าประตูบ้าน
“ฮึ!55 555มีปัญญาแค่นี้เองเหรอ!55 แน่จริงก็ตามมาสิวะ! มึงโดนแน่!!!”  ไอ้ไลค์ลนลานหยิบมือถือมากดต่อสาย
แล้ววิ่งข้ามฝั่งถนนหน้าบ้านผมไปหารถตัวเอง

ไอ้เดย์โมโหมาก กำหมัดแน่น กัดกรามอย่างโกรธจัดแล้วตะโกนด่า  “ไอ่สัด!!! เดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่านรกมีจริง!”
ผมเห็นเดย์ทำท่าจะตามไปก็ผวาเกาะแขนมันไว้อีก  “เดย์! กูไม่เป็นไร! กูไม่ได้เป็นอะไรมึงไม่ต้องตามมันไปหรอก
ช่างมันเถอะ!!!”  แต่เดย์สะบัดแขนผมออกแรงมาก จ้องผมตาเขียว

“ช่างมันได้ไง! ถ้ามึงไม่ได้ชอบมันก็หุบปากไป! ไอ่เชี่ยนั่นต้องเจอกู!! อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นวันนี้มันไม่รอดแน่!”
เดย์ตะคอกผมจนสะดุ้งทรุดนั่ง ผมกลัวมันจริงๆ มันรีบกดโทรศัพท์หาใครไม่รู้
“โหล! พี่แจ็ค! วันนี้รวมตัวกันที่ไหนพี่นี่เดย์นะ ผมมีเรื่องให้พี่ช่วย!”  ได้ยินมันพูดแค่นี้เพราะมันพูดไปวิ่งไป
เดย์ขึ้นมอเตอร์ไซค์สตาร์ทเครื่องแล้วบิดตามรถไอ้ไลค์ไปอย่างเร็ว มันออกตัวแรงแถมขี่ไปเร็วมากจนน่ากลัว

ผมยืนสั่นอยู่หน้าบ้าน จะวิ่งเท้าเปล่าไล่ตามรถยนต์กับมอเตอร์ไซค์เครื่องแต่งได้ยังไง คนแถวบ้านคงได้ยินเสียงดัง
เลยชะโงกหน้าโผล่มาดู แต่พอผมหันไปมองก็พากันหลบตาผลุบหายกลับเข้าบ้านใครบ้านมันไป
ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมได้แต่กุมมือตัวเองกัดฟันบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ แต่บอกตามตรงเลยครับทำอะไรไม่ถูกตอนนี้
“ทำยังไงดีธีทัต! ทำยังไงดีเชี่ยเอ๊ย!||||||||| มันจะฆ่ากันตายแล้วฮือออ”
ทำยังไงผมถึงจะรู้ว่า มันจะเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้น
ผมไม่อยากให้ไอ้เดย์มีเรื่องกับใครอีก แต่ดูเหมือนว่าเรื่องจะเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหามันไม่หยุดไม่หย่อนเลยจริงๆ

ตัดสินใจวิ่งเข้าไปหยิบมือถือตัวเองที่โต๊ะบัญชีในบ้านครับ รอช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว ผมคงต้องหาคนช่วย
แล้วคนเดียวที่รู้เรื่องผมกับไอ้เดย์ก็คือไอ้ยู
“ฮัลโหลครับเพื่อน! โทรมาทำห่าอะไรครับตอนนี้ ขัดจังหวะกูจริง”  น้ำเสียงไอ้ยูดูรีบรับและหงุดหงิด
แต่ผมไม่สนใจพูดเสียงสั่นอย่างร้อนรน  “ยู! กูจะทำไงดีวะยู! ช่วยกูทียู!!”
ไอ้ยูอึ้งไปนิดก่อนจะรีบถามผม  “เฮ้ยใจเย็นไอ้ลูก มึงเป็นอะไร มีอะไรวะไหนบอกกูซิ”





tsktonight…

 ***มีความสุขมากเลยผู้ชายตีกัน555แหมตอนหน้านี่จะออกมาเป็นยังไงนะ อดใจรอกันนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่รออ่านกัน วิคิดถึงนะแจ๊ะ^^

meeoldly----- 555แม่จ๋าบอกขอโทษที55
Disthaporn-------55ใช่ค่ะ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่พ้นคำว่าซวยอยู่ดี
TaecKhun Imagine Love------อันนี้ลื่นเป็นน้ำมันหมูค่ะ 555
kaokorn----ดีใจจังที่ลุ้นทุกตอน แล้วตอนนี้ล่ะคะ
Alone Alone-------เย่ๆๆ ค้างคืนเยอะๆนะ555 ขอโทษแม่ยกน้องดุ๊กดิ๊กด้วยไม่มีบทเลย55
mild-dy------ได้อ่านต่อให้หายค้างหายคิดถึงมั้ยจ๊ะ^^
Misakiiz-------จ๋าบอกไม่รู้ จ๋าเอากล้วยมาให้555
meuy------งานยุ่งก็ยังแวะมาอ่านดีใจจังค่า^^ ถ้าชอบหึงโหดตอนหน้าห้ามพลาด55แอบขำตอนอ่านเม้นท์รู้มุกเราอีก
panitanun-------คนแต่งก็ตื่นเต้นไม่แพ้คนอ่านเลยนะคะ แอบบอก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 09-08-2015 22:08:47

เอิ่ม..ตอนนี้ตัดได้แบบว่า...นะ...แถมมาสั้นอี๊กกกกกก

เกลียดไอ้ไลค์ มันต้องมีแผนเอาคนมากระทืบเดย์แน่เลย

ลูกคิดก็เนาะ..จะสงสารคนง่ายไปหน้ายยยยย เป็นไงหล่ะเกือบเจอข่มขืนเลย

สุดท้ายนี้...เฮ้อ....ก็ยังไม่ได้กันอยู่ดี

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-08-2015 07:12:10

เย่ๆๆๆๆๆตามอ่านทันแว้วววว สนุกมากมาย ชอบจ้า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 11-08-2015 08:35:10

 :ling1:  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง อีกแล้วววววววววววว
แม่จ๋าไม่อยู่ทางก็สะดวกแทนที่ลูกคิดจะได้เสียตัว
กับเป็นเดย์ตามกระทืบไลค์แทน ไม่ย๊อมไม่ยอม :katai1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 11-08-2015 09:37:53

ค้างงงงงงง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 11-08-2015 15:06:37

 :pig4: :pig4: :pig4: :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 12-08-2015 18:52:40

หนูลูก ชีวิตหนูช่างน่าอิจฉา เอ้ย! น่าสงสารไปแล้ววว สู้ๆนะลูก ศึกระหว่างผัว Vs ชู้ หนูต้องยุติให้ได้นะคะ :laugh5: :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 15-08-2015 10:49:15

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

เกิดเป็นลูกชีวิตช่างดีแท้   :hao5: :hao5:

มีแต่ผู้ชายหล่อๆรวยๆมาแย่งง  :laugh: :laugh:

เดย์ จะตีกับไลค์มั้ยเนี่ยย  :katai1: :katai1:

เดย์  หึงโหดดด ชอบบ  ตอนหน้าจัดเต็มไปเลยนะเดย์

หุ  หุ  หุ  หุ    :hao7: :hao7: :hao7:

ปล.อุ้ยยย มวยปล้ำจิงด้วยย 5555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(9/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 15-08-2015 10:52:09

รอออ     มาต่อไวๆน้าาาา

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-08-2015 03:39:01

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 30 โดนแย่ง.../1     






เล่าเรื่องให้ไอ้ยูฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้เดย์ไล่ตามไอ้ไลค์ไปแล้วผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ยูบอกให้ผมรอ
ไม่นานรถพี่บาสก็มาจอดหน้าบ้าน ยูกับพี่บาสมาหาผม 
“ถ้ากูเดาไม่ผิดคนชื่อแจ็คนั่นน่าจะเป็นหัวหน้าแก็งค์ซิ่งที่มันรู้จัก ที่มีเรื่องกับน้องเพื่อนมันคราวที่แล้ว”
พอไอ้ยูพูดแบบนี้ผมก็นึกขึ้นได้ ถ้าจำไม่ผิดผมก็ว่าเคยได้ยินไอ้เดย์พูดชื่อนี้ ตอนที่มันไปเคลียร์เรื่องไอ้เด็กนุ๊ก
 
“ตายห่า||||||| ชักไปกันใหญ่แล้วบ้าเอ๊ย มึงว่ามันจะยกพวกไปตีกันเพราะกูมั้ย ไอ้ไลค์มันก็โทรหาใครไม่รู้เหมือนกัน” 
ผมโคตรหน้าซีดจนพี่บาสเข้ามากอดไหล่บอกให้ใจเย็นๆ แต่ใครมันจะไปเย็นอยู่ได้ล่ะครับ
“ยู! กูอยากไปหาไอ้เดย์!”
“มึงจะไปทำไม มันอันตราย คนตีกันเป็นยังไงมึงก็เคยเจอมาแล้วนี่ไอ้ลูก!”
“ก็เพราะอย่างนั้นไง! ถ้ากูไม่อยู่ ไอ้เดย์ก็ไม่หยุด! กูกลัวมันติดคุกอ่ะ ฮืออแล้วถ้ามันพลาดล่ะ! ถ้ามันโดนอะไร!”
“มึงอย่าดื้อไอ้ลูก! รออยู่ที่นี่ดีกว่า ไอ้เดย์มันเก่งจะตายไปอีกอย่างมันก็ตามพวกไปด้วยนี่ มันคงไม่เป็นอะไรหรอก”
ไอ้ยูมันห้ามผม ผมก็เถียงมันไม่ออก รู้ดีว่าผมไปก็เหมือนเป็นตัวถ่วง แต่ผมร้อนใจจนทนนั่งเฉยไม่ได้จริงๆ
เอาแต่เดินพล่านจนพี่บาสต้องจับผมให้หยุดเดินแล้วดึงให้ผมไปนั่งที่โซฟา บอกแต่ให้ใจเย็นๆ
โธ่ใครจะใจเย็นไหวครับพี่ครับ

แต่แล้วความคิดของไอ้ยูที่จะให้ผมรอไอ้เดย์อยู่ที่บ้านก็เป็นอันต้องตกไป เมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จัก
ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้านแล้วบอกให้ผมไปกับเขา  “ชื่อลูกคิดใช่มั้ย? เดย์ให้ไปหา ขึ้นรถ!”
ผมได้ยินก็รีบคว้ากุญแจบ้าน บอกไอ้ยูให้ล็อคบ้านให้ที แล้วกระโดดขึ้นซ้อนท้ายเลยครับ แต่ไอ้ยูจับแขนผมไว้
ถามหน้าเครียด  “เดี๋ยว!ไอ้ลูกมึงจะไปกับเขาทั้งที่ไม่รู้จักเนี่ยนะ กูว่า..”   

ไอ้ยูเตือน ทำเหล่ตามองไอ้คนที่ขี่มอเตอร์ไซค์มารับผม แต่ไอ้คนแปลกหน้าท่าทางยียวนมันรีบพูด
“เฮ้ยพวกมึงจะลังเลกันอีกนานมั้ย! กูรีบนะเนี่ย ไอ้ห่าเขาตีกันอยู่เนี่ย!ไอ้เดย์เป็นไงบ้างก็ไม่รู้!”
“เฮ้ยจริงเหรอ งั้นรีบไปเถอะ!”  ผมเร่งอย่างร้อนใจ บอกไอ้ยูกับพี่บาสให้ขับรถตามไปด้วยก็แล้วกัน
สองคนนั้นเลยรีบขึ้นรถขับตามมอเตอร์ไซค์ที่ผมนั่งมา


แต่ไม่น่าเชื่อเลยครับระหว่างทางเราพลัดหลงกันเพราะไฟแดง ผมหัวใจแทบวายเกือบตายก่อนได้เจอหน้าไอ้เดย์
เพื่อนมันที่มารับพาผมซิ่งรถฝ่าไฟแดงไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด พอรถผมรอดไปได้ รถพี่บาสที่ขับตามมา
ดันฝ่าไปไม่ทัน แล้วไอ้ห่านี่มันนอกจากจะไม่ลดความเร็วลงแล้วยังจะเร่งรถขึ้นไปอีก ไม่ชะลอ ไม่รอพวกไอ้ยูเลย
ผมก็โวยวายว่ามันแล้วโทรหาไอ้ยู แต่แล้วจู่ๆมันก็จอดข้างทางครับ

“อ้าว!? จอดรถทำไมวะ ถึงแล้วเหรอ ไม่เห็นมีใคร?”
ผมมองไปรอบเลยด้วยความงง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อคนข้างหน้าดึงโทรศัพท์จากมือผมไป
มันเอาไปใส่กระเป๋าเสื้อตัวเอง แล้วมันก็หันมาชี้หน้าว่าผม  “ถ้าอยากเจอไอ้เดย์ ก็อยู่เฉยๆเข้าใจ๊!” 
หน้าซีดเลยสิครับผม  ทำไมต้องขู่ผมแล้วห้ามใช้โทรศัพท์ตามเพื่อนมาด้วยล่ะ

แล้วมันก็ออกรถไปอีกครั้ง คราวนี้ขี่เร็วขึ้นกว่าเดิม ผมนั่งตัวเกร็งไปทั้งตัว ในใจก็คิดไปต่างๆนาๆ
โดยเฉพาะไอ้เรื่องที่ผมผลีผลามตามคนแปลกหน้ามาแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง ทั้งที่ไอ้ยูก็เตือนแล้ว
ไอ้เวรนี่มันใช่เพื่อนไอ้เดย์จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ใช่แล้วมันเป็นใครวะ||||||||


*************************************

…………………….
…………

แล้วผมก็เข้าใจได้ทันทีเมื่อไอ้คนแปลกหน้ามันพาผมไปถึงที่หมาย เห็นไอ้ไลค์ยืนพิงรถราคาแพงของมันรออยู่
ข้างหลังก็มีวัยรุ่นอายุราวๆเท่าๆกันอีกสิบกว่าคน ยืนบ้างนั่งสูบบุหรี่บ้าง คร่อมมอเตอร์ไซค์คุยกันบ้าง
พอพวกมันเห็นผมก็ซุบซิบเรียกกันดูอย่างให้ความสนใจ ส่วนไอ้ไลค์ก็เดินมาหาผม ผมผวามองไปรอบตัว
ที่นี่เป็นใต้ทางด่วนที่ค่อนข้างมืด

“ทำงานดีใช้ได้นี่หว่าไวดี อ่ะเอาไป” 
ไอ้ไลค์ตบไหล่ชมแล้วจ่ายเงินให้ไอ้คนที่ไปพาผมมาห้าร้อย ไอ้นั่นก็ส่งมือถือผมให้ไอ้ไลค์ไป

“ไลค์! ฮึ่ม!!!”  ผมโกรธมันขึ้นมาทันที ทั้งที่ผมเป็นห่วงทั้งมันทั้งไอ้เดย์ไม่อยากให้ใครเจ็บตัวเพราะผม
แต่มันใช้ให้คนไปหลอกพาผมมาที่นี่เพื่ออะไร ไหนจะเรื่องที่มันทำกับผมที่บ้านอีก
“กูเคยคิดว่ามึงจะดีกว่านี้นะไลค์”
“แล้วเราไม่ดีตรงไหนล่ะ?”
“แล้วทำบ้าๆอย่างนี้ทำไมวะ!?”
“เราแค่อยากพิสูจน์ให้นายเห็นว่า ไอ้หมอนั่นมันไม่ได้รักนายจริงหรอกลูกคิด”
“เพ้อเจ้ออะไรวะ”
“เดี๋ยวก็รู้... ขึ้นรถ.........มานี่ บอกให้ขึ้นรถไง!”

เพราะผมยืนเฉยไอ้ไลค์เลยลากผมไป จับกดหัวให้มุดเข้าไปนั่งในรถมัน มันดันผมมานั่งเบาะหลัง
สตาร์ทเครื่องยนต์เปิดแอร์ไว้ ส่วนตัวมันเองก็ตามเข้ามานั่งประกบผมไว้  “มึงจะทำอะไรวะไลค์” 
ผมหมดสิ้นความไว้เนื้อเชื่อใจมันแล้ว มองมันอย่างระแวงโคตรๆ ถอยไปนั่งให้ห่างมันจนติดประตูรถอีกฝั่ง
แต่มันก็ตามดึงผมไปกอดไว้แน่น “ไม่อยากรู้เหรอ ว่าแฟนนาย มันรักนายมากพอจะทนมือทนตีน
ไอ้พวกข้างนอกนั้นได้หรือเปล่า”

ผมได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจ มองหน้าไอ้ไลค์แบบอึ้งๆ  “เลวว่ะ! ทำไมต้องรุมกันด้วยวะ!” ผมผลักมันออกอย่างแรง
“ใครว่าจะรุมล่ะ ตัวต่อตัวนี่แหละ ไอ้หมอนั่นจะผ่านได้กี่คนเราก็ไม่รู้นะ แต่ถ้าคลานมาถึงรถคันนี้ไม่ได้
คืนนี้นายต้องไปกับเรานะ”  มันพูดมาได้หน้าตาเฉย ผมสะดุ้งตกใจ กัดฟันกำหมัดเงื้อขึ้นจะต่อยแม่งสักที
แต่เฉียดไปครับโดนเบาะรถแทน แถมยังโดนดึงไปกอดไว้ใหม่ ผมก็โวยวายให้ปล่อย 
“กูไม่เล่นด้วยหรอกนะไลค์!”  โมโหมันมากนอกจากไม่ปล่อยผมแล้วมันยังมาหอมแก้มผมอีก

“ลูกคิดจะโกรธเรา เราก็ไม่สนหรอก! เราอยากรู้ว่าไอ้หมอนั่นมันมีดีอะไร! รอดูมันอยู่ในนี่แหละห้ามหนีนะ!
แล้วเราจะได้เห็นกันว่ามันจะรักนายสักแค่ไหนเชียว เห๊อะ! ทำเป็นนักเลงเก่งตายห่าล่ะ! คอยดูสิว่ามันจะวิ่งหนี
หางจุกตูดไปตั้งแต่แรกหรือตอนที่โดนกระทืบ ถ้ามันทิ้งนายไว้นี่ เราจะถือว่ามันยกให้เลยแล้วกันนะ”

ผมอ้าปากค้างกับความคิดของไอ้ไลค์ มันไม่ถามความเห็นหรือความสมัครใจของผมเลยสักคำ
“มึงยังไม่รู้จักไอ้เดย์ดี”
“นายคิดว่ารู้จักมันดีว่างั้น หึหึ... เดี๋ยวก็ได้เห็นว่ามันเป็นคนยังไง”
“เดย์! ไม่มีวันทิ้งกู!!!”
“เชื่อได้เหรอ... ก็ตามใจคอยดูให้ดีเถอะ ไม่แน่นะมันอาจจะไม่มาก็ได้555”   ไลค์หยิบมือถือผมออกมาส่งให้
บอกผมโทรหาไอ้เดย์ ให้มาหาและต้องมาคนเดียว พอผมไม่โทรไม่ทำอะไรให้ มันก็เอาไปไล่หาเบอร์เอง
“ไอ้เดย์มันไม่รับโทรศัพท์กูหรอก!”
“ถ้าติดต่อมันไม่ได้ ก็ถือซะว่ามันทิ้งแล้ว เดี๋ยวเราจะดูแลเอง เราไม่ถือ”
“มึงจะบ้าเหรอ!”   พูดได้แค่นี้ผมก็ต้องชะงัก
เห็นไอ้ไลค์พูดโทรศัพท์ อะไรวะมันได้คุยกับไอ้เดย์แล้ว ทีผมโทรหาเป็นร้อยรอบเสือกไม่รับ ตอนนี้ดันรับง่ายๆ
ผมจะแย่งมือถือคืนมาไอ้ไลค์ก็ยื่นหน้าจะมาจูบ เลยต้องถอยหนีอยู่ให้ห่างจนมันวางสาย

 “ฮึ่ม! ไลค์มึงแม่งบ้า! ทำอย่างนี้จะให้กูรักยังไง มึงกำลังทำให้กูเกลียดมึงนะรู้มั้ย!!”
“ถ้านายไม่ตาบอด! นายก็จะมองเห็นเองว่าใคร....รักนายมากกว่ากัน”
“กูไม่ต้องใช้ตาดูหรอก กูจะรักใครชอบใครมันอยู่ที่ใจกู”
ไอ้ไลค์ดูเจ็บใจมันทำหน้าอึ้งๆ แล้วเสไปมองนอกรถเหมือนจะงอนๆผม

“ตอนแรกไอ้เดย์ตามมึงมาไม่ใช่เหรอ แล้วมันไปไหน มันอยู่ที่ไหน มันว่ายังไงบ้าง”
“รถเราก็แต่งเครื่องมาไม่ใช่น้อยนะ คิดว่ามันจะตามทันเหรอ ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนเราไม่รู้หรอก
แต่อีกเดี๋ยวมันจะมาคลานอยู่แถวนี้แหละ”  ผมฟังแล้วหมั่นไส้ไอ้ไลค์ฉิบหาย

“ไปรู้จักกับไอ้พวกข้างนอกนั่นได้ยังไง”   
ลูกคุณหนูอย่างไอ้ไลค์ ไม่น่าจะเป็นเพื่อนกับไอ้พวกหน้าตาหาเรื่องชาวบ้านนั่นได้ เห็นมีการให้เงินกันด้วย
แสดงว่ามันน่าจะจ้างมามากกว่า ผมคิดในใจแต่ผมก็เดาถูกจริงๆ

“คนรู้จักของเพื่อนแนะนำมา เราแค่โทรไปให้เขาหาคนให้ บอกจะเอามากระทืบคน ขอเยอะๆ แค่นั้นก็ได้มาแล้ว”
“เลวว่ะแม่ง มึงว่ามันไม่แน่จริง แล้วถ้าแน่จริงทำไมมึงไม่ต่อยกับไอ้เดย์ตัวต่อตัววะ”
“เราไม่ถนัด”
“อ๋อถนัดแต่ขู่คนอื่น จ้างคนมาทำร้ายคนอื่นแบบหน้าไม่อายใช่มั้ย”
“เอาที่นายสบายใจเถอะ”
“เชี่ย! ฮึ่ม!! ไม่ต้องถึงไอ้เดย์หรอกมาต่อยกับกูตัวต่อตัวมั้ย!”
“เปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่นกันดีมั้ย ฆ่าเวลาสักหน่อยก็ดีนะ..”
“อะไร! อึก! จะทำอะไร!! ปล่อยนะเว้ย!!!”

ผมก็ดิ้นๆๆหนีมือมัน แต่ไอ้ห่านี่ก็ตามล้วงตามจับไปทั่วเนื้อตัวผม ผมเลยเอามือมันมากัด
“โอ๊ย!ลูกคิด!!”  ไอ้ไลค์ทำหน้านิ่วรีบสะบัดมือออก ผมได้โอกาสยันตัวเองออกห่าง ยกตีนขึ้นขู่
“ห้ามทำอะไรกู! อย่าให้กูต้องเกลียดมึงไปมากกว่านี้นะไลค์!!”
 ไอ้ไลค์มันถอนใจแรงก่อนทำวางท่ามองเมินไปนอกรถ ผมได้แต่ลอบถอนใจโล่งอกที่มันไม่รุกต่อ

.............ไม่นานไอ้เดย์ก็มาถึงครับ มันมาคนเดียวจริงๆด้วย ผมผวาจะเปิดประตูรถออกไปหาแต่ก็ต้องชะงัก
โดนไอ้ไลค์มันจับกอดด้านหลังไว้ ไอ้ไลค์ล็อคประตูรถไว้ก่อนแล้ว มันเลื่อนแค่กระจกลงแล้วตะโกน
“เฮ้ย!”   เสียงไอ้ไลค์เรียกไอ้เดย์ให้หันมา เดย์ละสายตาจากพวกคนที่ไอ้ไลค์จ้างมา มันหันมาเห็น
ผมโดนกอดอยู่ในรถก็ตกใจตาโต

“ลูกคิด!”  ไอ้เดย์จะปรี่เข้ามาหา แต่โดนพวกข้างนอกเดินมาขวางหน้าไว้กันเป็นแพจนต้องชะงัก
“เดย์!!”  ผมตะโกนเรียก ทำท่าตะกายอยากออกไปใจจะขาด ถ้าไม่ติดไอ้ไลค์ที่ไม่ยอมปล่อยผมคงวิ่งไปกอดเดย์แล้ว

“มึงปล่อยแฟนกูเลยไอ่สัด! เอาไอ้ลูกมาบังหน้าอย่างนี้ มึงมันไม่ใช่ลูกผู้ดีไฮโซที่ไหนหรอกควาย!
มึงมันก็แค่ลูกหมา!!”   ไอ้เดย์ตะโกนด่าลั่นด้วยความโกรธ ตัวมันสั่น เชื่อเถอะมันไม่ได้กลัวไอ้พวกนักเลงหัวไม้
ที่ล้อมมันอยู่เป็นสิบๆหรอก ผมว่ามันกำลังสั่นสู้.... 

แต่ถึงไอ้เดย์จะเก่งแค่ไหน ถ้าหากว่าโดนตีนรุมเข้าไปทีเดียวด้วยจำนวนคนขนาดนี้ จะไหวเหรอครับ
ใจผมสั่นไปหมด ผมกุมหน้าอกตัวเองชะเง้อมองเดย์แล้วรู้สึกร้อนผ่าวรอบๆตาขึ้นมาทันที อึดอัดจนหายใจไม่ถนัด
เดย์มันเคยยกพวกตีกันมามาก แต่ทุกครั้งมันก็มีเพื่อนช่วย ไม่ใช่คนเดียวต่อคนเกือบยี่สิบคนขนาดนี้
แล้วมันจะเข้าถึงตัวผมได้ยังไง

ผมเห็นพวกที่ยืนล้อมไอ้เดย์พากันขยับเข้าใกล้มันเหมือนพร้อมจะเปิดฉาก ก็รีบหันไปพูดกับไอ้ไลค์
“เฮ้ยไหนมึงบอกว่าไม่มีการรุมไงวะ!” ผมจ้องไอ้ไลค์ตาเขียว มันทำหน้าเบื่อๆส่ายหัวถอนใจ แล้วตะโกนสั่ง
พวกคนที่มันจ้างมา  “เฮ้ยกูสั่งว่าไง! ห้ามรุมมัน ซัดกับมันทีละคนสิ!”

ผมหันกลับไปมองไอ้เดย์อย่างเป็นห่วง ไอ้เดย์ตั้งการ์ดแล้ว หนึ่งในนั้นก็ขยับเข้ามาเผชิญหน้ากับมัน ส่วนไอ้พวกที่เหลือมันก็ถอยไปยืนล้อมไอ้เดย์ไว้เหมือนกันหนี ไอ้ไลค์ตะโกนบอกไอ้เดย์  “จนกว่าจะไม่เหลือใครยืนอยู่ต่อหน้า
มึงก็สู้ไปเถอะ แต่ถ้าไม่ไหวก็บอกว่ายอมแพ้แค่คำเดียว มึงก็ไปได้เลย รับรองได้ว่าไม่มีใครตามไปแน่
โดยเฉพาะ...คนที่กูกำลังกอดอยู่นี่!” 

ไอ้ไลค์พูดจบมันก็เอาคางมาเกยที่ไหล่ผม ปากมันใกล้หน้าผมเกินจนต้องย่นคอหนี ผมคิดว่าเดย์คงเจ็บใจมาก
มันจ้องไอ้ไลค์เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อแล้วชี้หน้าตะคอกลั่น  “แต่ถ้ากูรอดไปได้! รับรองกูตามมึงแน่!! ไอ่เชี่ย!!!”
ผมฟังแล้วได้แต่กลืนน้ำลายเสียวสันหลัง โคตรจะหวั่นใจ....ท่าทางไอ้เดย์เหมือนอยากจะฆ่าไอ้ไลค์ซะเดี๋ยวนี้


“เดย์! มึงระวัง!!!”
ผมแผดเสียงด้วยความตกใจ จู่ๆคนที่จะสู้กับไอ้เดย์ก็เดินวกไปเตะเข้าชายโครงมันแบบไม่บอกไม่กล่าว
เดย์โดนเข้าไปเต็มรัก อาศัยทีเผลอกันนี่หว่า! -*-
 
ไอ้เดย์เสียหลักเซไปจนหลังชนกับคนที่ยืนกั้นเป็นกำแพง เดย์โดนผลักให้กลับไปหน้าแทบทิ่ม มันหันไปมอง
ไอ้คนที่ผลักอย่างไม่พอใจ แต่ในตอนนั้นมีตีนใครไม่รู้ยื่นมาถีบมันอีก ไอ้เดย์หมุนไปหมุนมาพอมันจะต่อย
ก็โดนคนโน้นผลักโดนคนนี้ถีบซะรอบวง มันเลยตั้งหลักไม่เซไปโดนตีนใครอีกแล้วยกมือชี้หน้ากราด
“พวกมึงจะหมาหมู่กะกูให้ได้ใช่มั้ย!!!”

ผมกัดปากตัวเองอย่างเจ็บใจ จ้องหน้าไอ้ไลค์มันก็ทำยักไหล่  “ลูกคิดก็ได้ยิน เราสั่งแล้ว ไอ้พวกนั้นมันก็สู้ทีละคนไง
ผลัดกันถีบ เรายังไม่เห็นมีใครรุมไอ้คนเก่งของนายเลยนะ55” 
สิ่งที่มันพูดออกมาทำไมถึงน่าโมโหขนาดนี้นะ หันไปมองหาเดย์ที่อยู่ท่ามกลางศัตรูตั้งมาก เดย์จะทำยังไง..

“มึงต้องสู้นะเดย์!! มึงเก่งอยู่แล้ว คนเก่งของกู! อย่าเป็นอะไรนะเว้ย! กูรักมึงนะ!!!”  ผมแหกปากตะโกนบอกเดย์
ไม่สนใจหรอกว่าไอ้ไลค์มันกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ รู้แต่ว่ามันกอดผมแน่นขึ้นอีกจนเจ็บไปหมด

“กูสู้แน่! กูไม่ยอมแพ้พวกเชี่ยนี่หรอกไอ้ลูก! มึงรอกูนะ!! แป๊บเดียว!”  เดย์ตะโกนตอบผม
ผมพยักหน้ากลั้นไว้ไม่ร้องแต่ไอ้ไลค์ท่าจะไม่สบอารมณ์  “โธ่เอ๊ยไอ้ขี้คุย! แป๊บเดียวเหรอ...หึ..ทนได้ก็ลองดู!”
ไอ่สัดนี่เขาก็เล่นเป็นตัวร้ายในละครอยู่ได้แม่งงงง


“มึงดูหนังมากไปรึเปล่ากูก็ไม่รู้นะไอ้ลูกคุณหนู แต่กูจะบอกมึงให้เอาบุญ กู! ดิลวิล! ดูปากกูนะคร้าบบบบ!
กูไม่ใช่ไอร่อนแมนไอ่สัด! ไม่มีใครเขาโง่มาคนเดียวหรอกไอ่ควาย!”  สิ้นเสียง เดย์ก็ให้สัญญาณมือ
มันชูมือขึ้นสูงทั้งสองข้างแล้วเหวี่ยงลงแรงๆ ไอ้พวกรอบตัวมันพากันตกใจ ขนาดผมยังเหวอเลย
ไม่ต้องพูดถึงไอ้ไลค์ครับแม่งอ้าปากหวอ

เสียงมอเตอร์ไซค์บิดแผดดังขู่มาเป็นกลุ่มใหญ่ราวยี่สิบกว่าคัน ไฟหน้ารถสาดมาสว่างจนผมต้องหยีตามอง
แต่ไอ้พวกที่จะสู้กับเดย์ต่างคนก็ต่างเบิกตาโต มองหน้ากันไปมาเลิ่กลั่ก พวกมันล้อมไอ้เดย์
แต่พวกไอ้เดย์ขี่มอเตอร์ไซค์มาล้อมพวกมันอีกต่อหนึ่ง ทุกคันมีคนซ้อนท้ายมา ปริมาณคนมากกว่าลูกน้องไอ้ไลค์
สองถึงสามเท่าเห็นจะได้ ผมเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างดีใจ

“บ้าเอ๊ย!||||||||”  ได้ยินไอ้ไลค์พึมพำเจ็บใจ มันผละจากผมรีบมุดไปนั่งที่คนขับสตาร์ทเครื่อง เล่นเอาผมตาโต
หันไปตะโกนเรียกเดย์ก่อนที่กระจกหน้าต่างรถจะเลื่อนขึ้นปิดสนิท “เดย์! เดย์! เดย์! เดย์!”

เดย์มันเห็นว่าไอ้ไลค์จะออกรถก็รีบไล่ให้พรรคพวกมันขี่มอเตอร์ไซค์มาล้อมรถไว้ ไอ้ไลค์เบรกแทบไม่ทัน
ดีที่มันไม่บ้าขับชนใคร ผมเกาะหน้าต่างรถมองไปข้างนอกเห็นไอ้เดย์ขอประแจอันใหญ่จากใต้เบาะรถของเพื่อน
มันวิ่งมาถึงรถไอ้ไลค์ก็โบกมือไล่ให้ผมหนีไปให้ห่างประตู ผมรีบถอยกรูดไปจนหลังติดกับประตูอีกข้าง
ไอ้ไลค์หันมาเห็นไอ้เดย์เงื้อมือที่ถือประแจขึ้นจะฟาดใส่กระจกรถมันก็ตกใจ รีบกดลดกระจกลงแต่ไม่ทัน
โดนไอ้เดย์ทุบแตกไปก่อนจะเลื่อนลง “ไอ้บ้าเอ๊ย!!!|||||||*|| กระจกรถกู!”  ไอ้ไลค์โอดครวญหน้าซีด

ไอ้เดย์ยังถือประแจชี้หน้าไอ้ไลค์ขู่ให้เปิดประตู ไม่อย่างนั้นมันกับเพื่อนจะช่วยกันพังรถไอ้ไลค์ทั้งคัน
พวกที่ขี่มอเตอร์ไซค์มาล้อมรถไอ้ไลค์พากันถีบบ้างเคาะบ้างไปรอบรถ ผมเห็นไอ้ไลค์สีหน้าไม่ดี
แต่ก็ไม่ยอมเปิดประตู เลยสัญญากับมัน “ไลค์! เปิดประตูรถเถอะ กูจะช่วยพูดกับเดย์ ไม่ให้ใครรุมมึงหรอก”

“งั้นลูกคิดก็บอกให้พวกมันกลับไปให้หมดก่อนสิ!” 
“แล้วทีพวกมึงล่ะ!”
ผมกับไอ้ไลค์จ้องหน้ากัน ผมไม่ยอมให้ไอ้เดย์เสียเปรียบหรอก เดย์ทุบประตูรถไอ้ไลค์แรงๆหลายที
มันบอกให้ผมปีนออกทางหน้าต่าง แต่กระจกที่แตกจะทำผมได้แผล เดย์เลยถอดเสื้อนักเรียนมันมาปัดเศษกระจก
แต่พอผมจะยกขาปีน ไอ้ไลค์ก็รีบพูด  “เปิดประตูสิ!”  ผมหันไปมองหน้ามัน... ไลค์ทำหน้าเศร้ามากแล้วไม่มองผม
ไอ้เดย์ลองกระชากประตูรถดูปรากฏว่าเปิดได้แล้ว ผมรีบออกไปหาเดย์ แต่แล้วผมก็เห็นข้างหลังไอ้เดย์

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-08-2015 03:40:58

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 30 โดนแย่ง.../2     







ตอนนั้นรู้สึกว่าพวกลูกน้องไอ้ไลค์ที่จ้างมาพยายามจะวิ่งหนีไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง แต่พวกเพื่อนไอ้เดย์
ที่ตามมาทีหลังเข้าขวางไว้ ก็เลยเกิดการตะลุมบอนต่อยกันนัว ผมออกมานอกรถไอ้ไลค์ได้ก็รีบบอกเดย์
ให้ห้ามเพื่อน เพราะพวกนั้นมันก็แค่คนที่ถูกจ้างมาทำงานให้ ไม่ใช่เพื่อนไอ้ไลค์ด้วยซ้ำ ตกลงกันได้ก็เลยปล่อยไป

พอเห็นว่าเหลือแค่ไอ้ไลค์คนเดียว เพื่อนไอ้เดย์ก็พากันกลับไปกว่าครึ่ง แต่ไอ้เดย์บอกว่ามันจัดการได้เลยบอกให้
ที่เหลือกลับไปด้วยให้หมด  “ขอบใจเว้ยเพื่อน พี่แจ็คขอบคุณมากพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปเลี้ยงเหล้าที่ซุ้ม!”
ไอ้ไลค์ที่ยืนรออยู่นอกรถมีสีหน้าดีขึ้น อย่างน้อยมันคงเบาใจว่าจะไม่โดนรุมสกรัม พอกลุ่มแว้นซ์กลับไปหมด
ผมก็วิ่งเข้าไปกอดไอ้เดย์จากข้างหลัง เดย์ก็หมุนตัวหันหน้ามาหา มันสวมกอดผมตอบอย่างดีใจ
“ไม่เป็นไรนะ”
“อื้ม”  เดย์กอดผมแน่น ผมก็ซุกหน้ากับอกมัน

ผมกำลังซึ้งใจ จู่ๆไอ้ไลค์มันก็ขับรถออกไป มันจะหนี แต่แล้วก็มีรถยนต์ขับเข้ามาขวางหน้ารถไอ้ไลค์ 
เป็นรถพี่บาส! ไอ้ยู ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต พากันเปิดประตูรถลงมาขู่ไอ้ไลค์ให้จอดรถ ห้ามหนีให้ลงไปคุยให้รู้เรื่อง
ส่วนพี่บาสยังนั่งที่คนขับติดเครื่องรอ พร้อมจะตามทันทีถ้าไอ้ไลค์มันคิดหนีอีก

ผมตกใจไม่คิดว่าเพื่อนๆจะมาได้ เดย์บอกว่ามันโทรหาพวกเพื่อนเก่าที่เคยซิ่งด้วยกันให้ช่วยตามดักไอ้ไลค์อีกแรง
ไอ้ไลค์มันขึ้นทางด่วนหนีไปไอ้เดย์ก็ยิ่งโมโห ตอนที่ไอ้ยูโทรหามัน ตอนแรกมันก็ไม่รับโทรศัพท์ เพราะคิดว่า
คงเป็นผมให้โทรตามแทน ส่งข้อความอะไรหามันก็ไม่ได้เปิดอ่านเพราะกำลังวุ่นอยู่กับเรื่องตามหาไอ้ไลค์
จนไอ้นุ๊กโทรหาพี่แจ็คที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม พี่แจ็คบอกไอ้เดย์อีกทีมันถึงได้รู้เรื่องผมหายไป มีคนแปลกหน้า
หลอกว่าเดย์ให้มารับแต่พลัดหลงกันกลางทางกับไอ้ยู โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ติด  เดย์โกรธมากที่ไอ้ไลค์มายุ่งกับผมอีก
 พอมันโทรนัดเดย์ก็รีบมา มันให้เพื่อนๆตามมาด้วยแต่แอบหลบรอดูเชิงไอ้ไลค์ก่อนว่าจะมาไม้ไหน

“แล้วนี่ไอ้เด็กนุ๊กนั่นมันไม่ถูกกับกลุ่มพี่แจ็คไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เกี่ยวหรอกเคลียร์กันแล้ว พี่แจ็คยังให้เบอร์มันไว้ เดือดร้อนอะไรก็โทรหาได้ โชคดีที่กูเสือกช่วยมันคราวที่แล้ว
คราวนี้มันถึงช่วยกูได้ ไม่อย่างนั้นกูคงคลั่งตายที่ดูแลมึงไม่ได้”   
เดย์ดึงผมเข้าเข้าไปกอดแน่น หอมกกหูผมแรงอย่างโล่งอก

“กูขอโทษนะกูไม่ดีเอง ต่อไปนี้กูจะเชื่อมึงทุกอย่างเลยเดย์ มึงอย่าร้องไห้ดิสัด กูจะร้องด้วยนะแม่ง  อึกฮึก..”
ผมรีบใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาที่รื้นขึ้นมาคลอเบ้าของเดย์
“กูไม่ได้ร้อง กูซึ้ง”  มันเถียงผมยิ้มๆ ผมเลยดึงแก้มหมั่นไส้จนมันร้องโอยเบาๆดึงมือผมออกแล้วถูแก้มตัวเอง

ได้ยินเสียงตะโกนด่า เสียงปึงปังดังมาจากทางกลุ่มเพื่อนผม ไอ้ไลค์นั่งหน้าเครียดจ้องพวกนั้นอยู่ในรถ
มันไม่ยอมลง พวกเพื่อนผมก็รุมทุบรถมันอีก จะพังประตูเอาตัวมันลงมา ผมเลยพาไอ้เดย์วิ่งไปหา
บอกพวกนั้นให้หยุด ไอ้ไลค์ไม่ยอมออกจากรถแน่มันคงกลัวจะโดนซ้อม
“ไลค์เราต้องคุยกันนะ! มึงลงมาเถอะ!”  ผมเคาะกระจกรถข้างคนขับ มันก็ยังไม่ยอมลงเอาแต่มองตาผมเศร้าๆ

ผมถอนใจขอให้พวกไอ้ยู ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต กลับขึ้นรถไปก่อน ไลค์มันเลยยอมเลื่อนกระจกลง ผมบอกให้มันลงมา
ไม่ต้องปิดประตูรถก็ได้  แต่ให้ลงจากรถมาตกลงกันให้เข้าใจ

“หึ..จะตกลงอะไรอีกล่ะ มันมารับแล้วก็กลับไปกับมันสิ”  ไอ้ไลค์ก้าวลงรถมาก็พูดประชดประชันผมทันที
แต่ไอ้เดย์ก็ปรี่เข้าไปต่อยทันทีเหมือนกัน  “เดย์! ใจเย็น!!”  ผมรีบกันไอ้เดย์ไว้แต่ไอ้ไลค์กลับผลักผมออก
แล้วต่อยไอ้เดย์คืน มันก็ผลักกันจะต่อยกันอีกต่างคนต่างไม่ยอม ผมนึกโมโหขึ้นมาไม่ว่าจะห้ามยังไงก็ไม่มีใครฟัง
หันไปมองพวกเพื่อนในรถพี่บาส ไอ้พวกห่านี่อย่างกับนั่งเชียร์มวย ส่วนใหญ่ไอ้ไลค์จะโดนต่อยซะมากกว่า
นี่ถ้าไอ้เดย์ไม่ดูเหนื่อยแบบนี้ผมว่าไลค์คงเละกว่านี้ แค่นี้ก็เลือดกบปากแล้ว เหมือนคิ้วมันจะแตกด้วย
แตกเพราะโดนไอ้เดย์จับหน้ากระแทกรถรึเปล่าไม่รู้

ที่ไลค์มันทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าชอบผม อยากให้ผมคบกับมันไม่ใช่ไอ้เดย์ แต่ผมเลือกเดย์แล้ว
ไลค์มันเหมือนคนไม่ยอมรับความจริงมากกว่า...

ผมตัดสินใจก้มถอดรองเท้าทั้งสองข้าง ปาใส่ไอ้เดย์ข้าง ปาใส่ไอ้ไลค์ข้าง  แล้วตะคอกเสียงดังจนพวกมันชะงักได้
“มึงจะตีกันทำไมวะ! ผลออกมายังไงกูก็เลือกมึง!(ชี้หน้าไอ้เดย์) ...เพราะกูไม่ได้รักมึง(หันไปพูดกับไอ้ไลค์)”

ทั้งสองคนดูอึ้งๆไป ผมเลยรีบผลักมันออกจากกัน ไอ้เดย์ยังจ้องไอ้ไลค์ตาขวาง แต่ไอ้ไลค์ก้มหน้าเงียบ
“มึงไม่ได้เลวจริงๆหรอกไลค์ กูรู้ อย่าทำแบบนี้เลยเว้ยมันไม่ได้จริงๆ มึงต้องเข้าใจ..”
ไอ้เดย์เถียงผมว่าไอ้ไลค์ไม่เลวตรงไหน ผมก็จุ๊ปากให้มันเงียบๆไว้ ไลค์มันเค้นหัวเราะก่อนจะซี๊ดปากเพราะเจ็บแผล
“นายจะมารู้จักเราได้ยังไง.. ในเมื่อนายไม่เคยสนใจจะมองตัวเราจริงๆ”  ไลค์มันพูดเหมือนน้อยใจผมมากๆผมก็รู้

หนักใจนะที่ต้องทำร้ายจิตใจใครสักคน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ง่ายๆสบายๆตรงไหนเลย แต่ถึงมันจะยาก
แต่ผมก็ต้องทำ  “กูขอโทษ”  ผมพูดแค่นี้ไอ้เดย์มันก็ว่าผมจะไปขอโทษไอ้ไลค์ทำไม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด

“ใช่...นายไม่ต้องมาขอโทษเราหรอกลูกคิด เราผิดเองที่ช้าไป...”
“ไลค์..”
“เอาไว้เลิกกับมันเมื่อไหร่ มาหาเรานะ”
“ไลค์!”

ไอ้เดย์จะถลาเข้าไปชกหน้าไอ้ไลค์อีกสักที แต่ไม่ทันมันรีบหนีขึ้นรถบีบแตรเสียงดัง ไล่ให้รถพี่บาสถอยไป
ผมพยักหน้าบอกพี่บาสว่าโอเคแล้ว พอพี่บาสเลื่อนรถหนีไอ้ไลค์ก็ส่งยิ้มที่ดูเศร้ามากๆให้ผมก่อนจะขับรถไป


“มึงบอกว่ามันไม่เลว แล้วดูที่มันทำสิ เชี่ยนั่นมีดีอะไรห๊ะไอ้ลูก!!”  ไอ้เดย์ดูโมโหชี้มือตามหลังรถไอ้ไลค์ถามผม

“กว่ามึงจะมาหากู ถ้ามันปล้ำกู กูเสร็จมันไปแล้วไม่เหลือมาถึงมึงหรอก”
ไอ้เดย์อึ้งแดกเลยครับ แต่ก็ยังเถียงว่าไอ้ไลค์ทำอย่างนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายจริง มันคิดว่าตัวเองฉลาดแต่ก็ขี้โกง
“กูก็ไม่ได้ว่ามันดีเพราะยังไงมันก็เอาเปรียบมึง แต่ ที่มันทำแบบนี้เพราะมันโมโหที่มึงแย่งกูไป มึงเข้าใจมั้ยเดย์”

ไอ้เดย์มองหน้าผมนิ่งไปสักพักแล้วพูด  “ฮึ...กูไม่เห็นเข้าใจ กูเข้าใจว่ามันกวนตีนกู ดูที่มันพูดก่อนจะไปดิสัด”
ผมได้แต่เหลือกตาแล้วถอนใจ แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะมีแต่มือใครนักก็ไม่รู้รุมขยี้หัวผม

“โฮ่! ไอ้หล่อเลือกได้5555”  นี่พี่บาส
“ เป็นไงเกือบโดนฟันเหวอะแล้วไงมึง555”  นี่ไอ้น็อต
“ 555มึงทำเสน่ห์ใส่มันรึเปล่าวะเชี่ยลูก”  นี่ไอ้ยู
“ โอ๊ยกูจะบ้าตายผู้ชายรุมแย่งมึงเนี่ยนะ5555”  นี่ไอ้มาร์ค

คือทุกคนรุมล้อมรุมล้อผมกันหมด ผมก็อายนะ โดยเฉพาะไอ้มาร์คกับไอ้น็อตที่มันคงรู้เรื่องผมกับเดย์แล้ว
ผมไปยืนหลบหลังไอ้เดย์หนีมือพวกเพื่อนๆที่เอาแต่จับผมหมุนดูว่าได้แผลมั้ยจนงงหัว แล้วถามไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
“พวกมึงมาได้ไงวะเนี่ย/////” 
ไอ้มาร์คชี้ไปทางไอ้ยู ผมมองไอ้ยู มันก็หัวเราะแหยๆบอกไม่รู้จะทำยังไง ขอโทษที่ต้องไปหาไอ้มาร์ค
พอดีไอ้น็อตอยู่ด้วย พวกมันเลยพากันไปหาไอ้นุ๊ก ตอนแรกจะให้ไอ้นุ๊กพาไปหาพวกพี่แจ็ค แต่ไอ้นุ๊กมีเบอร์พี่แจ็ค
เลยนัดกันมาเจอที่นี่ ส่วนไอ้นุ๊กแม่มันไม่ให้มา ไอ้มาร์คเลยสัญญาว่าจะรีบโทรบอกมันทันทีที่เจอตัวผม

“น่าแปลกนะมันดูเป็นห่วงมึงมากเลย ไอ้นุ๊กนั่นน่ะ”   ยูแอบบอกผม ผมก็นึกแปลกใจ
พอไอ้มาร์คโทรหาไอ้นุ๊ก ผมเลยขอคุยด้วยเพื่อขอบใจมัน

“พี่ลูกคิดไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ! พี่เดย์ช่วยพี่ทันใช่มั้ยครับ! ไม่มีใครทำอะไรพี่ใช่มั้ยครับ!!”
“ขอบใจนะนุ๊ก พี่ไม่เป็นอะไร”
“ดีจัง...เฮ้อ...ถ้าพี่เป็นอะไรนะผมไม่ยกโทษให้พี่เดย์แน่ รับปากผมจะดูแลพี่เป็นดิบดี แล้วดูสิ”
“หา!? เอ่อ......เหรอ....55พี่โอเคแล้ว ขอบใจมาก55”

ผมก็งงนะฟังมันพูด ทำไมมันถึงเป็นเดือดเป็นร้อน เป็นห่วงผมมากเหมือนสนิทกัน ผมเพิ่งเคยคุยกับมันด้วยซ้ำ
“เดย์.....มึงบอกไอ้นุ๊กด้วยเหรอว่าเป็นแฟนกับกูอ่ะ ไปบอกมันทำไม”
ไอ้เดย์ยิ้มกลบเกลื่อนแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มันกอดคอผมพาไปเก็บเสื้อที่มันถอดทิ้งไว้เอามาใส่แล้วชวนกันกลับ

ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู กลับกับพี่บาส ส่วนผมซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์กลับ
คืนนี้เดย์ขี่รถช้าที่สุดเท่าที่ผมเคยซ้อนมันมา แปลกมากจนผมต้องถามมัน นึกว่ามันอยากจะรีบกลับบ้านซะอีก
“ขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำสวยๆอย่างนี้ ขี่เร็วก็ไม่โรแมนติกสิวะ////”
คำตอบของเดย์เล่นเอาผมซบหลังมันแล้วขำยันถึงบ้าน


++++++++++++++++++++++++++++

เย่!!!!!!!!!!~ สอบเสร็จปิดเทอมแล้วคร้าบบบบบบบบบ!

ปิดเทอมนี้เพื่อนๆผมมันไปเรียนพิเศษกันหมด รวมทั้งไอ้เดย์ด้วย แต่เรามีนัดติวกันที่บ้านผมทุกวัน
ผมกับไอ้เดย์ไปมาหาสู่กันไม่ได้ขาด เราเจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้วเลยไม่ต้องห่วงเรื่องปิดเทอมจะเหงา
แถมเพื่อนๆยังรู้เรื่องผมกับไอ้เดย์เป็นแฟนกันแล้วเพราะไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันปากโป้ง ก็เหวอกันไปพักใหญ่
ไม่รู้ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เพื่อนรู้แล้วก็รับได้ไม่มีใครรังเกียจ แต่ตั้งหน้าตั้งตาแซวและแกล้งล้อผมตลอด

เช้าวันปิดเทอม ผมตื่นเช้ากว่าทุกวัน มองนาฬิกานี่ก็สิบโมงกว่าแล้ว ไอ้เดย์โทรมาบอกว่าวันนี้ยังไม่ได้ไปเรียน
เดี๋ยวจะมาหา   “กูจะซื้อข้าวเข้าไป มึงจะเอาอะไรมั้ยลูก”  ร้านตามสั่งที่ทำอร่อยอยู่ไกลบ้านไปหน่อย
แต่ผมชอบซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เดย์ไปกินด้วยกันบ่อย  “เหรอเออก็ดีว่ะ กูอยากกินข้าวผัดปลาหมึกพอดี”
“ได้ๆข้าวผัดปลาหมึกนะครับที่รัก”
“มึงอย่าดี๊~!~/////*//จะอ้วกน่า วันนี้พ่อจ๋าจะมานะเดย์ อย่าพูดแบบนี้ให้พ่อได้ยินล่ะ”
“รู้น่า~ พ่อมากี่โมงล่ะ”
“55ไม...กลัวพ่อกูป่าว”
“โธ่นี่ใครครับ! ไม่มีกลัวครับ!”
“เอ้อ เก่ง555”  ผมนึกถึงเมื่อวานที่บอกมันว่าให้มาเจอพ่อ มันดูตื่นเต้นใช่ย่อย ถามนู่นนี่นั่นว่าพ่อผมเป็นยังไง

“ถ้าพ่อจ๋าหลงเดย์อีกคน ลูกคิดต้องให้รางวัลนะ”
“โห~~~คิดได้เนาะ55 /////จะเอาอะไร”
“เอามึงนั่นแหละ ให้กูเอาสักทีเหอะ!”
“ฟาย! พูดเสียงดังมีใครอยู่แถวนั้นได้ยินรึเปล่าไอ้บ้า!/////*//”  ผมเขินแม่ง กรอกตามองตามแม่จ๋าที่เดินไปชงกาแฟ
ยืนตัวกลมอยู่หน้ากระติกน้ำร้อนในครัว  “ก็วันนั้นมึงเสือกหลับเองทำไมล่ะ!”


วันที่มีเรื่องกับไอ้ไลค์ พอกลับมาถึงบ้านผมอาบน้ำออกมาไอ้เดย์หลับคาที่นอนเลย ผมเห็นมันเหนื่อยเลยไม่ปลุก
แต่พอมันตื่นมาก็บ่นผมว่าทำไมไม่ปลุกมัน เลยไม่ได้ทำอะไรกันสักที

เดย์ขอมาค้างกับผมบ่อย แม่จ๋าก็ไม่ได้ว่า แต่ผมกลัวที่บ้านมันจะว่าเอา เลยไม่ค่อยให้มันมานอนด้วยเท่าไหร่
แถมมันมานอนด้วยทีไรเป็นหื่นใส่ผมทุกที ครั้งแรก.......จะไม่ให้ผมกลัวก็แปลกล่ะ ยิ่งของไอ้เดย์นี่พ่อมันให้มา
เยอะเกินจำเป็นจนผมเกรงว่าจะรับไม่ไหว สารภาพก็ได้ครับว่าเกือบจะได้กันหลายครั้ง แต่ผมเจ็บก็เลยไม่ยอมมัน
ขู่จะเลิกกับมันซะงั้น เดย์ก็เลยยอมหยุด เราเลยได้ช่วยกันแค่ภายนอกเหมือนทุกครั้ง ไอ้เดย์กล่อมผมอยู่ทุกวัน
ให้ยอมเสียตัวสักที ผมก็ไม่ได้อยากเล่นตัวอะไรหรอกนะครับ ถามว่าอยากลองมั้ยก็อยากนะ แต่กลัวก็กลัว
เมื่อก่อนผมไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหา แต่พอจะเอาเข้าจริงๆผมคงต้องขอเวลาทำใจสักหน่อย มันเจ็บนี่หว่า -*-
ผลีผลามไปเกิดผมตูดฉีกตายขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ ตายทุเรศด้วยอายเขายันชาติหน้าเลยดิ

ปิดเทอมนี้น้องๆมานอนห้องผม ไอ้เดย์รู้ก็บ่นใหญ่มันจะมาค้างกับผมก็เกะกะไอ้ตัวเล็กทั้งสอง
“น้องกูมาอยู่ด้วยมึงก็รู้นะเดย์ อย่าทำอะไรรุ่มร่ามกับกูมากไป เด็กมันเห็นจะพูดจะถามไปทั่ว”
“มึงก็ให้น้องมึงไปนอนในห้องน้ำสิ”
“มึงจะบ้าเหรอ มึงนั่นแหละไม่ต้องมาค้างเลย เตียงกูเต็มแล้ว”
“ไม่เอา.........งั้นมึงก็ให้น้องๆมึงนอนเตียงมึง ส่วนมึงก็มานอนเตียงกู กูจะนอนตบตูดมึงด้วย...ทั้งคืนเลย คึคึคึ/////”
“เชี่ย! //////*// ทะลึ่ง!! ไปซื้อข้าวเลย มาเร็วๆนะ สายป่านนี้กูยังไม่ได้กินอะไรเลยเนี่ยหิวแล้ว!”
“ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งตื่นเองไม่ใช่?”
“กูตื่นตั้งแต่ตีห้าทุกวัน!”
“โกหก”
“กูตื่นมาฉี่แล้วนอนต่อ!”
“ก็ว่างั้น เอาเหอะกูจะออกจากบ้านแล้ว เดี๋ยวเจอกันขอจูบหนักๆหอมเน้นๆเลยนะคิดถึงอ่ะ////คึคึคึ”
“ไอ้บ้าเจอหน้ากันทุกวัน///// รีบมาดิ นั่งรอเนี่ย////”    อ๊าคคคค ชอบพูดเชี่ยไรไม่รู้ให้กูเขินไอ้บ้า


วางสายจากเดย์ได้พักใหญ่พ่อผมก็ขับรถมาจอดหน้าบ้าน ไอ้ตัวเล็กฝาแฝดจอมแสบทั้งสองรีบเปิดประตูรถลงมาเอง
พวกมันแข่งกันวิ่งเข้ามาหาผมที่กำลังเดินออกไปรับ “พี่ลูก! คิด! พี่ลูกคิดดดดด~~!!! เย่ๆๆๆๆๆๆ”

น้องๆเห็นหน้าผมก็รุมกอดเอวเอาหัวไถๆเหมือนลูกแมวกันใหญ่ แหม่ไม่รู้มันไปจำมาจากไหนกันอ้อนซะน่ารักเลย
“555555ว่าไงไอ้ตัวแสบ ไอ้ตัวแสบ!55”  ผมดึงแก้มมันคนละที แล้วทวงว่าไหว้สวัสดีผมรึยัง พวกมันก็มองหน้ากัน
แล้วหันมายกมือไหว้ผมอย่างพร้อมเพรียง ก้มกันหัวนี่แทบจะติดพื้นบ้าน

ผมก็ขำแล้วไล่ให้ไปสวัสดีแม่จ๋าที่เดินออกมาพอดี แม่กอดหอมแก้มน้องๆคนละที
“พ่อจ๋าหวัดดีครับ” 
“ไงลูก555โตเป็นหนุ่มขึ้นเยอะทุกครั้งที่เจอเลยเว้ย555”
ถึงพ่อจะพูดแบบนี้แต่ก็กอดผมอย่างคิดถึงแล้วขยี้หัวผมเล่นเหมือนตอนเล็กๆทุกที ผมก็ยิ้มให้พ่อ
“พ่อจ๋าแล้วแม่แพทริเซียไม่มาด้วยเหรอ” ผมชะเง้อมองไปในรถก็ว่างเปล่าไม่มีใครแล้ว
“เขาไปใต้ก่อนพ่อตั้งสามวันแล้วลูก วันนี้พ่อมาส่งน้องแล้วก็จะตามลงไปเลย อ่ะนี่เอาตังค์ไว้ใช้กับน้องนะลูก”

แม่จ๋าถามว่ากินอะไรกันมารึยัง พ่อที่เดินไปขนกระเป๋าเสื้อผ้าไอ้สองเสือออกจากรถตอบว่าเด็กๆกินมาแต่เช้าแล้ว
ส่วนพ่อยังไม่ได้กินอะไรมาเลยเพราะรีบ
“ที่นี่มีแต่ข้าว แต่ไม่มีกับ ลูกคิดออกไปซื้ออะไรมาให้พ่อกับน้องๆกินไป ซื้อมาเป็นกับข้าวก็ได้ไป” 
แม่จ๋ายื่นตังค์มาให้ผม แต่พ่อจ๋าโบกมือว่าไม่ต้องหรอกจะรีบไป

“ฮึ่ม! เมื่อกี้ก่อนมานี่พ่อก็แวะไปซื้อข้าวนะ ว่าจะเอามากินที่นี่แล้วเชียว นึกแล้วก็โมโห!”
“อ้าวแล้วทำไมไม่ได้ข้าวล่ะ โมโหทำไมจ๋า”
“ก็มีไอ้ห่าที่ไหนไม่รู้ พ่อสั่งข้าวไว้ แต่มันมาบอกคนขายว่ารีบมาก เขาเลยเอาข้าวพ่อให้มันไปก่อน
พ่อเลยไม่ซ้งไม่ซื้อมันแล้วขับรถมานี่เลย”
“อ้าวงั้นพ่อก็ต้องโกรธคนขายสิถึงจะถูก”
“ ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นถ้าไอ้เด็กเปรตนั่นมันไม่เสือกยักคิ้วเย้ยพ่อนะ ทำหน้าตากวนบาทาผิวปากน่าถีบฉิบหาย!”
“5555นี่โมโหหิวใช่มั้ยพ่อจ๋า อยู่กินข้าวก่อนเถอะ ลูกฝากเพื่อนซื้อข้าวมาให้พอดี เดี๋ยวมันมาแล้วกินข้าวลูกก็ได้”

ผมพูดลิ้นยังไม่ทันเข้าปากไอ้เดย์ก็ขี่รถมาจอดหน้าบ้านพอดี มันหิ้วถุงข้าวกล่องมาเมียงๆมองๆรถพ่อผม
แล้วค่อยๆเดินมาหน้าเอ๋อๆ ผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ไอ้เดย์คงไม่คิดว่าจะเจอพ่อผมไวขนาดนี้ มันเหมือนจะรู้
ว่าผู้ชายตัวใหญ่พุงยื่นคนนี้น่าจะใช่พ่อผม ดูมันเดินมาหาผมเกร็งๆแปลกๆ 
“เดย์นี่พ่อจ๋าไง” ผมบอกไอ้เดย์ก็ยกมือไหว้   “ส...ส..สวัสดีครับพ่อ.......จ๋า” 

พ่อผมนั่งโซฟายกมือรับไหว้แต่ก็จ้องหน้าไอ้เดย์ที่พยายามก้มหน้าหลบตาเขม็ง...
แม่จ๋าเห็นพ่อมองใหญ่ก็พูดแนะนำไอ้เดย์แทนผมให้พ่อรู้จัก  “พี่นี่เพื่อนลูก เดย์เป็นเด็กน่ารักนะ เรียนก็เก่ง นิสัยก็ดี”
แม่จ๋าเล่นอวยไอ้เดย์ซะผมเขินแทน แต่พ่อจ๋าก็ยังเอาแต่ทำหน้าดุขมวดคิ้วจ้องหน้ามันแล้วจู่ๆพ่อก็ลุกยืนพรวด!!!

“ไอ้ห่านี่แหละ! ที่มันแย่งข้าวพ่อ!!!”

ห๊ะ!?|||||||  เดี๋ยวนะนี่ผมหูไม่ฝาดไปใช่มั้ยครับ..............ตกใจหันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ที่ยิ้มแหย......เชี่ย!
“นี่ไงพ่อสั่งข้าวกะเพราเป็ด! ไม่เชื่อเปิดข้าวกล่องมันดูเล้ย!!!พ่อเห็นกับตา อีกสองกล่องเป็นข้าวผัดหมึกนี่ๆๆ” 
ผมรีบกระซิบถามไอ้เดย์  “จริงรึเปล่าเดย์!” 

“ข้าวผัดปลาหมึกของมึง กูซื้อมาเผื่อจ๋าด้วย ส่วนกะเพรา....เป็ด(เสียงเบาม๊ากกก) แหะๆๆ ของกูเอง” 
มันซุบซิบบอกผม   เวรเอ๊ยเสือกหิ้วหลักฐานมาขนาดนี้

"มึงได้ข้าวแล้วทำไมมาหลังพ่อวะ"
"พี่ดรีมฝากซื้อขนม เอาเข้าไปให้ก่อนอ่ะดิ กูก็รีบมากลัวมึงหิวอ่ะ ใครจะไปรู้ว่าตาลุง เอ๊ยคนนี้เป็นพ่อมึง"
"แล้วมึงไม่เห็นน้องกูเหรอ"  ผมพยักเพยิดหน้าไปทางซีน่อนกับซีโน่
"ไม่เห็นว่ะ สงสัยอยู่ในรถมั้ง กูเจอแต่ลุงนี่ เอ๊ย พ่อมึงอ่ะ"

พ่อจ๋าจ้องหน้าไอ้เดย์แบบไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย ยังดีที่แม่จ๋าบอกให้ใจเย็นๆเด็กมันไม่ได้ตั้งใจหรอกพ่อคิดมากเอง
โถคุณนายลูกเกดเขาก็รักของเขาเนาะ ผมยืนตบหน้าผากตัวเองเลยครับ ช่างเริ่มต้นได้ดีอะไรอย่างนี้หนอ
ซีน่อนกับซีโน่ก็เงยมองหน้าไอ้เดย์กันตาแป๋ว แล้วก็มันก็ซุบซิบกันเป็นภาษาอังกฤษ ผมเดาว่ามันต้องเม้าท์กันแหง
ว่าพี่คนนี้จริงๆแหละที่แกล้งพ่อมัน

ไอ้เดย์ยืนเกาหัวเกรียนของมันแล้วได้แต่พยายามฉีกยิ้มหวานให้พ่อผมแบบเกร็งๆ............... ทันมั้ยวะเนี่ย|||||||







tsktonight…

 *** คิดถึงทุกคนนะคะ ตอนนี้แต่งยากอ่ะ55 ขอกำลังใจแฟนๆช่วยลุ้นให้เดย์ด้วยนะคะ555
ปล. วิดีใจที่มีคนรออ่านกันนะคะ^^

Alone Alone------- สุดท้ายนี่เฮ้อ ก็ยังไม่ได้กันอยู่ดี55555
mooping-7---------- ขอบคุณมากจ้าที่ชอบ สนุกก็อ่านให้จบเลยนะคะ^^
TaecKhun Imagine Love------- ค้างคืนไม่ใช่ค้างคาว แต่อะไรก็ไม่เท่าค้างคา55 ไม่รู้นี่มันค้างอีกมั้ยนะคะ
meeoldly------ คำเดียวเข้าใจ55 เดี๋ยวให้ไม้ไว้งัดลงมานะจ๊ะ
titansyui----- ดีใจที่ยังตามอ่านอยู่นะจ๊ะ
Misakiiz-------- คนแต่งยังแอบอิจฉาลูกคิดเลยค่ะ555อยากมีแบบนี้บ้างจริงๆ
meuy------- น่ารักมากรอตลอดเลย ตั้งใจแต่งตอนนี้ให้ออกมาน่ารักๆนะเนี่ย (ตรงไหน)55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 17-08-2015 06:21:22

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-08-2015 07:04:47

มาแล้วๆ :)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 17-08-2015 09:06:46

ตอนนี้ลูกคิดนางดูฮอตมากกกกกกกก

สงสารเดย์ไปเกรียนใส่ว่าที่พ่อตาซะงั้น

ลูกต้องปลอบใจแบบถึงเนื้อถึงตัวด้วยนะ 5555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-08-2015 09:54:34

ซวยแล้วเดย์  :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
เป็นการเปิดตัวว่าที่ลูกเขยที่พ่อตาไม่ปลื้มมมมมมม

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 17-08-2015 15:34:29

แหม ถ้าทั้งพ่อตา แม่ยายโอ๋เดย์กันทั้งคู่ ลูกคิดก็แย่สิ 5555+
แต่คาดว่าศัตรูคนสำคัญของเดย์น่าจะเป็นน้องแฝดซะมากกว่า
ท่าทางงานนี้เดย์ต้องรับศึกหนักซะแล้ว ก้อลูกคิดเนื้อหอมซะขนาดนี้
รออ่านตอนต่อไปฮะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 17-08-2015 16:54:35

งานเข้าแล้วอ่ะเดย์ 5555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: vivisama ที่ 20-08-2015 00:06:03

งานเข้าแล้วเดย์ กวนใครไม่กวนดันมากวนพ่อตา
ปล.สงสารไลค์เหมือนกันอ่ะ แต่ไปหาใหม่เถอะนะ ลูกคิดเขามีเจ้าของเลยหวงมากด้วย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 20-08-2015 13:12:24

ตามทันแล้ว สนุกมากลูกคิดน่ารัก เดย์ก็หื่นเกิน
มีที่ไกนรอได้กันก่อนแล้วค่อยบอกรัก

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 20-08-2015 15:50:31

กรี๊ดดดดด ตามทันแล้ววววววว ชอบมากกกกก

อ่านเพลินมากเลยค่ะ เดย์ตีเนียนมากก ลูกคิดซื่อ แต่น่ารักมากกกก

เพื่อนก็เฮฮาตลกมาก ชอบมากก ฟินหลายคู่เลย
 
รอมาต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆๆๆ

 :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 30 โดนแย่ง...(17/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-08-2015 19:22:28

วันนี้จะมามั้ยยยย ??? :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่31ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม(25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-08-2015 00:54:55

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 31  ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม.../1     








ผมรู้สึกว่าการกินข้าวเช้าของผมมื้อนี้ มันกลืนข้าวได้ฝืดคอยังไงชอบกล บางทีอาจเป็นเพราะผมต้องมานั่งคั่นกลาง
ระหว่างพ่อจ๋าที่นานๆจะเจอหน้ากันสักที กับไอ้คุณดิลวิลที่เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน แต่สองคนนี้เจอหน้ากันครั้งแรก
ก็ดูท่าจะไม่ถูกชะตากันซะแล้ว|||||||

ผมคะยั้นคะยอชวนพ่อให้อยู่กินข้าวกับผมก่อนค่อยไป ไอ้เดย์ยกข้าวกระเพราเป็ดของมันให้พ่อจ๋า
เพราะเห็นว่าอยากกิน แม่จ๋าเลยให้เดย์กินข้าวผัดปลาหมึกที่ซื้อมาฝากจ๋าแทน  ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
คุณนายลูกเกดเขาไม่ค่อยชอบกินข้าวผัดนักหรอก อีกอย่างก็ฝากพี่อ้อข้างบ้านซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้แล้ว

จ๋าแยกไปนั่งกินคนเดียวที่โต๊ะบัญชีเป็นการเฝ้าร้านไปในตัวเผื่อมีคนมาซื้อของ
ส่วนเจ้าซีน่อนกับซีโน่ชวนกันดูการ์ตูน ก็นั่งดูไปกินขนมไปที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีนั่นแหละ
ผมนั่งกินข้าวอยู่กับพ่อจ๋ากับเดย์ที่โต๊ะกินข้าวในส่วนครัว พ่อจ๋าเป็นคนกินข้าวเร็วมากครับไม่พูดไม่จากินอย่างเดียว

นั่งอึดอัดใจแทนไอ้เดย์ที่พ่อจ๋าคอยจ้องหน้ามันเป็นระยะๆได้ไม่นานพ่อจ๋าก็กินข้าวหมด กินเกลี้ยง
ไม่เหลือข้าวสักเม็ด แต่นี่เป็นนิสัยปกติของพ่อผมอยู่แล้วครับไม่ใช่ว่าเพราะแกหิวมากมาจากไหนหรอก
ถึงวันนี้แกจะหิวจริงๆก็เถอะ ไอ้ตอนไม่หิวก็กินแบบนี้แหละผิดกับผม ผมกินช้า แต่แม่จ๋านี่ช้ายิ่งกว่า
เหมือนใครไปกดภาพเป็นสโลว์โมชั่นไว้

เห็นพ่อจ๋ากินข้าวหมดไอ้เดย์เหมือนนึกขึ้นได้ มันรีบลุกไปเปิดตู้เย็นรินน้ำเย็นใส่แก้วมาให้พ่อผม
(แหม่ มันก็น่ารักเนอะ แฟนใครไม่รู้ คึคึ/////)
แต่พ่อดันหันหน้ามาหาผมแล้วพูดตอนที่ไอ้เดย์วางแก้วน้ำไว้ตรงหน้าพ่อพอดี
“ลูกคิดไปเปิดโค้กเย็นๆมาให้พ่อขวดสิ”   ผมมองหน้าเชี่ยเดย์คือมันกำลังจะยิ้มให้พ่อผมนี่เป็นอันหน้าหุบเลยครับ
“ไม่ต้องลุกหรอกลูกคิด เดี๋ยวเดย์ไปเอาให้”  แต่มันก็ไม่ยอมแพ้นะรีบแย่งผมไปทำเอง พ่อจ๋าก็มองตามหลังไอ้เดย์

เดย์เดินไปแล้วผมเลยแอบพูดตัดพ้อกับพ่อเบาๆ  “จ๋าอ่ะ! เดย์อุตส่าห์เอาน้ำมาให้ไม่ยอมกิน ยังโกรธมันไม่หายอีก”
“ก็กินข้าวมันไปแล้วไงไม่ได้โกรธอะไรสักหน่อย ก็พ่ออยากกินโค้กนี่”
“จริงอ่ะ”   สาบานมั้ยผมไม่เชื่อพ่อหรอก ดูหน้าแกสิ คิดว่าผมดูไม่ออกรึไงว่าพ่อคงยังเคืองๆไอ้เดย์อยู่

 เดย์เอาโค้กมาให้พ่อจ๋าแล้วมันก็มานั่งกินข้าวข้างผมต่อ พ่อจ๋าดูดน้ำทีเดียวครึ่งขวดแล้วส่งเสียง “ฮ้า!”
ก่อนจะตามด้วย  “เอริ้กกกกกกกกก”  คือเรอดังมากครับแล้วลูบพุงใหญ่ๆของแก ผมกับไอ้เดย์เหล่มองตากัน
ไม่กล้าขำ พ่อจ๋าทำแบบไม่แคร์เพื่อนลูกชายบ้างเล้ย


“บ้านอยู่ที่ไหน เรียนที่เดียวกันรึเปล่า เรียนสายอะไร แหม่รถที่ขี่มานี่ใช่ย่อยนะแต่งมาน่าดูล่ะสิ เงินมันเยอะนักรึไง
หาเงินเองได้แล้วเหรอ แล้วว่างมากเหรอถึงมากินข้าวบ้านคนอื่น ทำไมไม่กลับไปนั่งกินข้าวที่บ้านตัวเองซะละ”

โห.....จู่ๆไอ้เดย์ก็โดนพ่อจ๋าถามรัวเป็นชุด ออกแนวหาเรื่องนะเนี่ยพ่อผม เล่นเอาไอ้เดย์เกาหัวเลยครับ
“เอ่อ....................ขอคำถามแรกใหม่ได้มั้ยครับพ่อ”
“โอ้ยไม่ต้องๆ ไม่ต้องถึงกับเรียกพ่อหร๊อก เรียกลุง! ก็พอ!”
“อ่า....ครับ........ลุง......เอ่ออออออ”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องนึกคำตอบอะไรหรอก ไอ้ที่ถามๆไปน่ะก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอก”
 “อ้าว..............”  ไอ้เดย์หันมากระซิบข้างหูผม (พ่อมึงแม่งงงง) ผมเลยแอบหยิกหลังเดย์จนสะดุ้ง
แต่มันก็เก็บเสียงร้องโอยไว้ได้อยู่

“ทำอะไรกันยุกยิกๆ?”  ผมรีบหันไปตอบพ่อ  “เปล่าครับจ๋า! ยุงกัดเนอะเดย์เนอะ55”  ไอ้เดย์ก็พยักหน้ารัวๆ

“นี่ เดน”
“เดย์! จ๋า! ไม่ใช่เดน เดย์ครับเดย์!”  ผมรีบแก้แทนให้ไอ้เดย์ก่อนที่มันจะงึมงำบ่นกับปลาหมึกในข้าวไปมากกว่านี้
“เอ้อนั่นแหละ ปิดเทอมนี้ก็เห็นแล้วนะว่าลูกคิดมันต้องดูน้องๆ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาที่นี่ก็ได้ไปหาอะไรทำเถอะ”
“จ๋า~~~~~~~!!”  เป็นผมเองที่ขมวดคิ้วหน้าบึงติงพ่อ ทำไมต้องพูดกับเดย์แบบนี้ด้วยนะ
แต่ไอ้เดย์กลับตอบพ่อผมไปยิ้มๆ “อ๋อ พอดีแม่จ๋าบอกให้ผมมาได้ทุกวัน! น่ะครับ ปกติผมก็มาค้างที่นี่บ่อยๆ
เหมือนบ้านตัวเองเลยครับลุง!555 พอดีสนิทกันม๊ากกกกกเลยอ่ะครับ55ใช่มั้ยลูกคิด5555” 

เดย์มันวาดแขนมากอดไหล่ผมแล้วยิ้มแป้นให้พ่อจ๋า พ่อก็มองเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
ผมไม่รู้จะทำยังไงครับยิ้มอย่างเดียว
“เหรอ! แต่ถึงยังไงมันก็คงจะไม่สนิทไปกว่าคนในครอบครัว! หรอกมั้ง!! ไม่ต้องมาบ้านคนอื่นบ่อยๆหรอก
หัดเกรงใจเขาบ้างก็ดีนะ!”  โฮ่...พ่อจ๋าพูดเสียงประชดประชันน่าดู
“อ๋า! มิน่าล่ะแม่จ๋าถึงชอบบอกว่า ผมก็เหมือนลูกชายจ๋าอีกคน! มีแม่จ๋า มีลูกคิด มีเดย์ ครอบครัวจ๋ามีเราสามคน!!!”
ไอ้เดย์ก็ไม่ยอมหุบปาก มันเถียงพ่อน่าดู

“เหอะ! แม่จ๋าน่ะเหรอ มันก็ไว้ใจคนไปทั่วแหละ คนดีคนไม่ดีดูง่ายๆแค่นี้ก็ดูไม่ออก”
ผมว่าพ่อจ๋าชักจะแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ไอ้เดย์มันกัดฟันแน่นเลย จ้องตาพ่อไม่หลบตาแล้วด้วย
“แล้วลุงเอาอะไรมาตัดสินว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดี มันดูที่ตรงไหนเหรอครับ”
“แววตาร้ายไม่ใช่เล่นนะ....คนอาบน้ำร้อนมาก่อนมองปราดเดียวก็รู้ หลอกกันไม่ได้หรอกของอย่างนี้”
“ลุงจะบอกว่าหน้าผมร้ายเหรอ555 ตลกนะมีแต่คนบอกว่าหน้าผมหล่อ5555”
“เด็กสมัยนี้มีดีแต่หน้าทำห่าอะไรไม่เป็น หาเรื่องเกเรไปวันๆ เห็นมาเยอะพวกไม่รักดี ไม่มีความเคารพผู้ใหญ่”
“ไม่เหมือนผมเลย ผมเคารพผู้ใหญ่นะครับ ยิ่งเป็นกำนัลหรือ อบต.นี่ยิ่งเคารพใหญ่เลย แต่ที่เคารพเยอะที่สุด
ก็คงจะเป็น ...ธงชาติ!5555 ไม่เหมือนลุงหรอก555 เดี๋ยวนี้คงไม่ค่อยได้เคารพธงชาติล่ะสิ5555”

พ่อจ๋าโดนไอ้เดย์ตอบกวนก็หน้าหงิกครับ ผมแอบเขย่าขาไอ้เดย์เป็นการเตือน มันหัวเราะเสียงดังไปมั้ยนี่||||||
“ไร้สาระ!”  พ่อจ๋าหน้าบึ้งดูดโค้กที่เหลือจนหมดขวดแล้ววางกระแทกโต๊ะ ปึ้ง!!!

“ตอนยังเล็กชอบมีคนมาถามผมว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร จนถึงทุกวันนี้ผมบอกเลยว่าผมก็ยังไม่รู้” 
จู่ๆไอ้เดย์ก็พูดขึ้นมา พ่อจ๋ามองหน้ามันงงๆ ผมก็ด้วย.. เราเงียบรอฟังให้มันพูดต่อเพราะเหมือนมันยังพูดไม่จบ
“........แต่ที่รู้คือผมไม่ขอโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่จ้องจับผิดเด็ก มองคนอื่นแค่เปลือกนอกแล้วก็คิดว่าตัวเองรู้ดีทุกอย่าง
ผมว่ามันไร้สาระกว่าเยอะ..”

ตายยยยยยยยย!||||||||| โฮ~~~~~~~ ผมอยากตาย!  มึงฆ่ากูเลยสิเดย์กูไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว แง~~

พ่อจ๋าหน้าโหดยิ่งกว่าเดิมอีก ลุกยืนพรวดชี้หน้าไอ้เดย์ด่าเสียงดังด้วย 
“อวดดี! ไอ้เด็กปากดีคิดว่าตัวเองแน่มากนักสินะ!!”

ไม่น่าเลย ผมไม่น่าชวนพ่ออยู่กินข้าวต่อเลย นี่มันบานปลายไปใหญ่แล้ว บาน บานมากๆ บานฉิบหายโฮ~~

 “เสียงดังอะไรกันน่ะ!!?”
เหมือนนางฟ้ามาโปรดเลยครับ คุณนายลูกเกดเดินมาดูหน้าตาตื่นๆงงๆผสมกันไป พ่อกับเดย์ไม่ยอมมองหน้ากัน
ต่างฝ่ายต่างก็ทำสีหน้าไม่พอใจอีกฝ่ายแบบไม่มีปิดบัง ผมนั่งเงยหน้ามองแม่จ๋าตาปริบๆ
ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

“โตแล้วนะพี่ จะมาทะเลาะกับเด็กทำไม มีธุระรีบร้อนต้องไปไม่ใช่เหรอ อย่ามาเสียเวลาอยู่ที่นี่เลยรีบไปเถอะ”
“อ๋อนี่ไล่กันเลยเหรอ”
 “ไม่ได้ไล่ หรือไม่ไปไหนแล้ว จะนอนค้างที่นี่มั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องมาประชด ไปแน่ ไม่อยากเห็นหน้าไอ้เด็กปากไม่ดีนี่หรอก เลี้ยงลูกภาษาอะไร!?ปล่อยให้คบเพื่อนแบบนี้!”

อ้าวเว้ยเฮ้ย||||||| รู้สึกจะเปลี่ยนคู่มวยแทนนะนี่ กลายเป็นพ่อแม่ผมยืนท้าวสะเอวเถียงกันไม่ลดละซะงั้น
ราวกับภาพในความทรงจำสมัยยังเล็กของผมมันมาฉายอยู่ต่อหน้า ผมกับเดย์ได้แต่นั่งมองทำตาล่อกแล่ก
จะอ้าปากห้ามใครก็ไม่มีใครเว้นช่องไฟให้พูดแทรกทันสักคน

 “อ้าวๆพูดให้มันดีๆนะพี่! แก่แล้วก็หัดแยกแยะให้ออกสิอันไหนจริงอันไหนเด็กมันล้อเล่น เพื่อนไอ้ลูกคิดน่ะ
หายห่วง ยังไงก็นิสัยดีกว่าตาแก่บางคนแถวนี้เย๊อะ!!”
“ล้อเล่นเหรอ! ล้อเล่นบ้านเตี่ยเธอสิ!”
“เอ๊ะ! นี่อย่ามาลามปามถึงพ่อกันนะ!! กี่ปีๆก็นิสัยขวางโลกไม่เคยเปลี่ยน! จะพูดให้เตี่ยลุกจากหลุม
มาเขกกบาลตัวเองรึยังไง! ตกลงวันนี้จะมาทะเลาะด้วยให้ได้ใช่มั้ยห๊ะ!!!?”
“อ้าวแล้วใครมันเริ่มก่อน! เธอน่ะมันอยู่แต่ในรูไม่รู้เรื่องอะไรหรอกอย่ามาทำเป็นสู่รู้หน่อยเลย!!”
“ก็แล้วใครมันเริ่มก่อนล่ะ! อย่ามาทำตัวเป็นคนโกตั๊กแบบนี้นะหัดอายชาวบ้าน อายเพื่อนลูก อายลูกตัวเองบ้าง!!”
“ไม่อายโว้ย! ใครผิดคนนั้นสิอาย! กูไม่ผิด!!”
“อ๋อเหรอ! ลืมไปว่าใครบางคนมันหน้าด้านเป็นสันดาน!”

ผมเหลืออดก็เลยลุกยืนเอามือปิดหูตัวเองแล้วตะโกน
 “โอ๊ยยยยยยยยย!!! พ่อจ๋า! แม่จ๋า! อย่าทะเลาะกันได้มั้ย!!! ลูกไม่อยากได้ยิน!”
 ได้ผลนะครับทั้งพ่อจ๋าทั้งแม่จ๋าหยุดเถียงกันแล้ว พ่อเดินปึงปังกระแทกเท้าออกไปเลย ดึงเจ้าซีน่อนกับซีโน่
ที่ยืนแอบดูอยู่มุมประตูไปด้วย ผมรีบผวาตามน้องไป “พ่อจ๋า! พ่อจ๋า! จะเอาน้องไปไหน!?”

“ไม่เอาไปไหนหรอกน่า ยังไงมันสองตัวก็ต้องอยู่กับลูก” 
พ่อจ๋าตอบมาค่อยโล่งอกหน่อย นึกว่าจะโกรธจนเอาน้องๆกลับพัทยา ถึงผมจะไม่ได้อยากทำตัวเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
แต่นี่มันก็น้องผมเองไม่อยากให้พ่อเอาไปฝากเด็กที่ร้านเลี้ยงจนเปิดเทอม

“แด๊ดดี๊ๆทะเลาะกับแม่จ๋าทำไม”  ซีโน่เจ้าแฝดคนน้องถามหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้กอดเอวพ่อมันไว้
“แด๊ดดี๊ยังไม่อิ่มอีกเหรอ แด๊ดดี๊หิวขนมมั้ย แด๊ดดี๊ใจเย็นๆนะ ซีน่อนกะซีโน่ยังไม่ดื้ออะไรเลย”
ซีน่อนเจ้าแฝดคนพี่ยื่นขนมในมือตัวเองให้พ่อ
“ดูน้องๆให้ดีๆล่ะ อย่าให้ใครมายุ่ง!”  พ่อจ๋าพูดแล้วชำเลืองมองไอ้เดย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังผมอย่างไม่ไว้ใจ

ไอ้เดย์ถอนใจส่ายหน้า แล้วแม่จ๋าก็มาดึงให้มันไปนั่งกินข้าวต่อไม่ต้องไปสนใจพ่อ ยังไม่วายแขวะกันอีกดอก
บอกคนบ้าแบบนั้น อีกหน่อยก็ผมร่วงจนหมดหัวล้านเลี่ยนเตียนโล่งไปเอง ที่หัวเหลือผมน้อยก็เพราะ
ชอบคิดไม่ดีกับคนอื่นนั่นแหละ พ่อได้ยินที่แม่ตั้งใจพูดดังๆว่าให้ ก็ตะโกนว่าตอบหน้าบึ้งๆไปอีก
บอกถึงจะมีผมเหลือกี่เส้นมันก็ไม่ได้หนักหัวใคร ผมเซ็งเต็มทีเลยเข้าไปเอามือปิดปากพ่อไว้ส่ายหน้าห้าม
ไม่ให้พ่อพูดต่อความยาวสาวความยืดกันไม่จบไม่สิ้น เดี๋ยวได้ฉะกันอีกรอบพอดีน้องๆร้องไห้กันแน่ๆ

ผมกอดพ่อจ๋าไว้พ่อก็กอดผมตอบเขย่าๆตัวขยี้หัวผม  “เป็นหนุ่มแล้วนะลูกไม่ใช่เด็กๆแล้ว ถ้ามันชวนไปทำอะไร
ไม่ดีๆก็เลิกคบมันไปเลยนะ! โตแล้วอย่าทำให้พ่อผิดหวังนะลูก ต้องเรียนหนังสือให้จบนะ ไว้พ่อจะโทรหา”

ดูพ่อจ๋าสิ สั่งซะผมนอยด์เลย พ่อคงอคติกับเดย์ไปแล้ว ผมอยากให้พ่อมองเดย์ในแง่ดีมากกว่านี้
แต่คิดว่าตอนนี้คงไม่ใช่เวลาอธิบายความ เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันอีก ยังไงพ่อก็ไม่ได้อยู่ที่นี้....คงไม่เป็นไร เฮ้อ..

พ่อจ๋าย่อตัวลงมาหาเจ้าคู่แฝดตาน้ำข้าว จูบเปลือกตาที่มีขนตายาวเป็นแพสวยคนละข้าง แล้วกอดเอวเล็กๆทั้งสอง
เข้าหาตัว กระซิบกระซาบข้างหูลูกๆจนพากันพยักหน้าเข้าใจ แล้วเด็กๆก็หอมแก้มพ่อโบกมือบ๊ายบาย
ก่อนจะย้ายมาจับมือผมไว้คนละข้าง เราสามคนยืนมองส่งพ่อขับรถออกไป ผมได้แต่หวังว่าเที่ยวที่กลับมารับ
พ่อผมจะใจเย็นลง ผมไม่อยากเห็นพวกคนที่ผมรักต้องเปิดศึกกันเหมือนอย่างวันนี้อีก


“ไง ซีน่อนซีโน่ เมื่อกี้พ่อจ๋าสั่งไว้ว่าไง บอกไม่ให้ดื้อกับพี่ใช่ป่ะ อยู่ที่นี่ห้ามดื้อนะเข้าใจ๊”
ผมถามยิ้มๆก้มหน้ามองเจ้าสองแสบ จับหัวพวกมันโยกไปมาเล่นผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกนิดๆนุ่มมือดีทั้งคู่
เจ้าสองตัวยิ้มแป้นแล้นน่าหยิกแก้มชะมัด ปากเล็กๆของพวกมันขยับพูดแทบจะพร้อมเพรียงกันทั้งที่ไม่ได้นัดไว้
“ไม่ช่ายยยยยยยย5555555555”
“หือ? อะไรวะที่ว่าไม่ใช่น่ะห๊ะ?”
“แด๊ดดี๊ไม่ได้บอกว่าห้ามดื้อสักหน่อยเนาะซีน่อน คิกๆๆๆ”
 เจ้าแฝดน้องหัวเราะคิกคักหันไปพยักเพยิดหน้ากับแฝดพี่มัน เล่นเอาผมขมวดคิ้วงง
“อ้าวแล้วพ่อจ๋าบอกอะไรพวกแกวะ”
“แด๊ดดี๊บอกว่าให้ซีน่อนกับซีโน่อยู่กับพี่ลูกคิดตลอดเวลาห้ามห่างพี่ลูกคิดไปไหนเด็ดขาดเลยล่ะ แล้วก็...”
“แล้วก็ แล้วก็อะไรวะซีน่อน!?”   โห...นี่กูต้องกระเตงพวกมึงเข้าส้วมด้วยใช่มั้ย
“แด๊ดดี๊บอกว่าจะโทรมาหาทุกวัน อยู่กับพี่ลูกคิดทำอะไรบ้าง ซีน่อนกับซีโน่ต้องบอกแด๊ดดี๊ทุกอย่างเลย แล้วก็...”
“โหยขนาดนี้ยังจะมีอะไรอีกวะเนี่ย อะไรแล้วก็อะไรอีกซีน่อน” 
ผมเกาหัวยุ่งเลยครับ นี่พ่อจ๋าเป็นห่วงน้องหรือว่าจ้องจับผิดผมกันแน่ เจ้าซีน่อนกำลังจะพูดแต่เจ้าซีโน่รีบปิดปากไว้
แล้วมันก็แย่งพูดเองเสียงดังฟังชัด “ห้ามเล่นกับคนนั้น!”

นั่นไง!............ฮ่วย...ซีโน่ชี้ไปทางไอ้เดย์ พ่อจ๋านะพ่อจ๋า
“ทั้งซีน่อน ซีโน่ แล้วก็พี่ลูกคิดด้วย!”
“ห๊า!? พี่ด้วยเนี่ยนะ!?”  ผมย้ำถามซ้ำซีน่อนก็พยักหน้าแล้วจับมือน้องมันให้พยักหน้าด้วยกันใหญ่
“บ้าน่ะสิ นั่นเพื่อนพี่ เล่นได้ไม่เป็นไรหรอก พี่เขาใจดี ตลกด้วยนะ ไม่น่ากลัวหรอก”
“ไม่ได้!!”
เอาล่ะสิ เจ้าฝาแฝดทำหน้าบึ้งยกมือทำเครื่องหมายกากบาทต่อหน้าผมทั้งคู่อย่างขึงขัง

“แฮ่!!!!!”
ตัวแสบทั้งสองสะดุ้งโหยงตกใจกับเสียงไอ้เดย์ที่ย่องมาเงียบๆข้างหลังพวกมัน ไอ้บ้าเดย์ทำแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก
จนเจ้าสองแฝดพากันหนีมาซุกข้างหลังผมกันใหญ่ เล่นอะไรแกล้งเด็ก น้องผมคือยังเล็กแต่ไอ้เดย์นี่คือมันบ้า

“ไอ้ลูกมึงยังกินข้าวไม่หมดเลย จนกูกินเกลี้ยงแล้วเนี่ย ปะ ไปกินต่อให้หมดปะ”
เดย์พูดพร้อมเข้ามาจูงมือผมให้ตามมันไป แต่คุณพระ! ไอ้ห่าเดย์ต้องร้องจ๊ากปล่อยมือผมทันที
เพราะโดนเจ้าซีโน่มันงับมือ แถมเจ้าซีน่อนยังวิ่งไปกระทืบนิ้วเท้าแล้วรีบวิ่งกลับมาหลบหลังผมต่อ ผมงี้เหวอเลย

“เฮ้ย! น้องมึงกัดกูทำไมเนี่ย! เป็นคนรึเป็นหมาห๊ะ โอ๊ยมันเจ็บนะไอ้นั่นอีกตัวเหยียบตีนมาได้!|||||||*||”
โดนไอ้เดย์ชี้หน้าเจ้าสองแสบก็ยิ่งหลบซุกหลังผมกันใหญ่ ผมเลยตะคอกน้องๆไป
“เดี๋ยวเถอะขอโทษพี่เดย์เขาเลยนะ! ไม่อย่างนั้นพี่จะตีนะ!! ซีน่อน! ซีโน่! อย่ามาดื้อนะ!!”
ไอ้สองตัวนี่ฟังผมมาก.... คราวนี้ซีน่อนวิ่งไปกัดนิ้วก้อยไอ้เดย์ แล้วเปลี่ยนให้ซีโน่วิ่งออกไปเตะหน้าแข้ง
เจาะยางไอ้เดย์ซะร้องจ๊ากแทน อูยยยยย มันใส่รองเท้าหนังขอบแข็งซะด้วย

“ว๊าคคคคคคคค|||||||||*|| มันอะไรกันโว้ยยยยยย!!!”   ไอ้เดย์โวยวายใหญ่ ผมรีบเข้าไปดึงงัดหัวง้างปากซีน่อนออก
ไอ้เดย์คว้าตัวซีน่อนเจ้าแฝดพี่ขึ้นอุ้มมันก็ดิ้นทุรนทุรายใหญ่ เจ้าซีโน่เห็นแฝดพี่มันโดนจับตัวก็ระดมเจาะยางรัวๆเลย
ผมห้ามมัน มันยิ่งเตะแรงนะไอ้ตัวแสบนี่ ไอ้เดย์กระโดดหนีเป็นว่าเล่นแล้วคว้าหมับจับตัวไอ้แสบคนน้องได้อีกตัว

สภาพไอ้เดย์ตอนนี้คืออุ้มเจ้าสองแฝดตัวแสบไว้คนละข้าง ไอ้พวกตัวเล็กมันก็ดิ้นร้องโวยวายทั้งเตะทั้งตีไอ้เดย์กันใหญ่
นี่ถ้าพวกมันตัวโตกว่านี้ไอ้เดย์คงจะอุ้มทีเดียวสองคนไม่ไหว แต่น้องๆผมตัวเล็กทั้งคู่แปลกเหมือนกันทั้งที่มีเชื้อฝรั่ง
สิบเอ็ดขวบจะย่างสิบสองกันแล้ว แต่ตัวยังอยู่แค่หัวเลยเอวผมขึ้นมาหน่อยเดียว รู้สึกว่าเจอกันทีไร
เหมือนพวกน้องๆจะไม่ค่อยโตขึ้นสักเท่าไหร่ แถมยังตัวผอมๆบางๆแขนขาเอวก็เล็กเกินเด็กวัยเดียวกัน
คงมีแค่หน้าพวกมันที่เนื้อแก้มเยอะ

“ซีน่อน! ซีโน่! หยุดดื้อนะ เดี๋ยวพี่ไม่รักนะ!!”  ลองขู่มันแบบนี้ดูปรากฏว่าได้ผลดีกว่าไอ้เมื่อกี้เยอะ
สองตัวแสบหยุดดิ้นกระแด๊วๆเตะไอ้เดย์ แต่พวกมันช่วยกันแหกปากร้องไห้แทน โอ้ยผมสิอยากจะร้องไห้|||||||||

“แง~~~~~~~~~~~~~~โฮ~~~~~~~~~~~แง~~~~~~~~~~ฮือ~~~~~~~~~~~~”
ประสานเสียงกันซะจนผมต้องเอามืออุดหู ไอ้เดย์ก็ปล่อยพวกมันลงพื้นเอามืออุดหูบ้างเหมือนกัน
แล้วเจ้าสองหน่อพอได้รับอิสระก็หยุดร้องไห้ทันที มันช่วยกันงับขาไอ้เดย์คนละข้างแล้ววิ่งหนีไปหาแม่จ๋าที่ยืนมอง
อยู่หน้าประตูห้องครัว แม่ผมส่ายหน้าเลยครับมันดื้อจริงๆ จ๋าขำแล้วถามเดย์ว่าเอายาหม่องมั้ย ขาเขียวหมดแล้วมัง

“ได้ยาก็ดีเหมือนกันครับจ๋า อูยยยยย|||||||”  ไอ้เดย์นั่งลูบแขนลูบขาตัวเองที่โซฟา ผมเดินไปหยิบยาหม่อง
จากในลิ้นชักโต๊ะบัญชีแม่เอามาทาให้มัน ทาไปก็ขำหน้ามันไป
 “ไหวป่าวเนี่ยมึง555ซวยแล้วไอ้สองแสบไม่ชอบขี้หน้ามึงอ่ะเดย์55”
“ฮึ่ม! พ่อมึงสั่งไว้ให้แก้แค้นกูแหงๆ ร้ายทั้งพ่อแสบทั้งลูก เดี๋ยวกูจับผูกกับท้ายรถลากไปสามกิโลเลยแม่ง”
“เฮ้ยๆๆ มึงจะทารุณเด็กเหรอไอ้บ้า55 พวกมันตัวแค่นี้จะทำอะไรมึงได้”
“แล้วมึงไม่เห็นเรอะ! มึงไม่เห็นเหรอเฮ้ยที่มันช่วยกันซ้อมกูอ่ะ!”
“อย่าโมโหดิเดย์ คึคึ โอ๋..เจ็บป่าว55  ฟู่ๆ เพี้ยงๆๆหายแล้วไม่เจ็บแล้วเนอะ555”
“(กระซิบ) อยากได้จูบตรงที่เจ็บอ่ะ////”
“(กระซิบ) ไอ้บ้าแม่กับน้องกูอยู่...เอาไว้ตอนอยู่กันสองคนก่อนก็แล้วกัน////”
 ผมหลบตาเขินๆไอ้เดย์ ป้ายยาหม่องโดนแผลมันบ้างไม่โดนบ้าง มันก็แอบจับมือผมไว้ ผมเลยจับมือมันตอบ

แต่แล้วก็  “ไม่ต้องมาจับพี่ลูกคิดของซีโน่เลยนะ! ปล่อยๆๆๆๆ”  ซีโน่มันโผล่มาแทรกกลางตีมือไอ้เดย์ใหญ่
ซีน่อนมันก็ปีนนั่งตักผมแข่งกับน้องมัน ออเซาะฉอเลาะ “พี่ลูกคิดดดดดด ซีน่อนเจ็บฟันฮะ ทายาหม่องให้หน่อยจิ”
“ซีโน่ก็เจ็บตรงนี้อ่ะ นี่ๆๆๆ ตรงนี้ ตรงนี้ด้วย ฮืออ”  เจ้าซีโน่กอดคอผม ยกศอกชูแขน แทบจะยกตีนพาดบ่าให้ผมดู

เจ้าตัวเล็กทั้งสองผมสำรวจแล้วมันไม่มีใครได้แผลตรงไหนสักนิด มีแต่ไอ้เดย์ที่โดนพวกมันแผลงฤทธิ์ใส่เต็มๆ
แต่เพื่อให้หายข้องใจผมเลยแกล้งทายาที่ข้อศอกให้พวกมันไปคนละหน่อย สองแสบจุ๊บแก้มขอบคุณผมคนละที
แล้วนั่งกอดผมคนละข้างมันอ้อนผมจนไอ้เดย์มันหมั่นไส้ ทำท่าอยากจะขยำขยี้บีบคอน้องๆผมอย่างเหลืออด
ถึงพวกมันจะดื้อแต่มันก็ชอบมาอ้อนผมเรื่อย ผมจะโกรธน้องๆลงได้ไง อีกอย่างมันตีแต่ไอ้เดย์ไม่ได้ตีผมด้วย55

“ทำไมพี่คนนี้เขาไม่กลับบ้านตัวเองฮะ?” เจ้าซีน่อนชง
“พี่เขาไม่มีบ้านอยู่เหรอฮะ?” เจ้าซีโน่ตบ
ผมขำไอ้เดย์ทำท่าจะลุกมาเตะก้นน้องๆผม พวกมันรีบหนีมานั่งฝั่งเดียวกันเอาผมบังหน้าแล้วแลบลิ้นให้ไอ้เดย์
แม่จ๋าที่เดินไปขายน้ำขวดให้ลูกค้าได้ยินยังหันมาขำ บ่นว่ามาหนนี้หวงพี่หนักกว่าทุกที
“เดย์ต้องเล่นกับน้องๆบ่อยๆ มันจะได้ชินนะจ๋าว่า555”
“จ๋าแน่ใจนะครับ |||||||”  ไอ้เดย์ถอนใจ นั่งท้าวคางจ้องหน้าผมเซ็งๆ ผมเลยยิ้มขยิบตาข้างนึงให้มัน มันถึงยิ้มออก

แต่ได้ไม่นานหรอกไอ้เดย์หน้าหุบอีก เพราะซีโน่มันจับหน้าผมหันไปทางมันไม่ให้มองหน้าไอ้เดย์แล้วอ้อน
“พี่ลูกคิดซีน่อนบอกว่าอยากเล่นเกมส์”
“ซีโน่ก็อยากเล่นเหมือนกันแหละ งั้นถ้าพี่ลูกคิดเปิดคอมให้แล้วซีโน่ไม่ต้องมาแย่งซีน่อนเล่นเลยนะ!”
“ฮืออ~! พี่ลูกคิดซีน่อนไม่ยอมให้ซีโน่เล่นเกมส์ด้วยฮะ!”
“พี่ลูกคิดๆๆๆๆๆๆ”
“พี่ลูกคิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

โอ้......ให้ตายหอกเถอะ.......นี่ผมต้องตกอยู่ในสภาพนี้ไปจนกว่าจะเปิดเทอมเลยเหรอเนี่ย
เปลี่ยนใจให้พ่อจ๋ากลับมารับพวกมัน เอาไปให้ใครเลี้ยงก็ได้ยังทันมั้ย........โธ่ไม่ทันแล้วเรอะ   T|||||T


++++++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมา
ไอ้เดย์มาหาผมทุกวันหลังกลับจากเรียนพิเศษแล้ว เรามีนัดติวกัน ตัวต่อตัว...
และแถมมาอีกสองตัว|||||||||

“พี่ลูกคิดดูสิๆ ซีน่อนระบายสีกล้วยสวยมั้ยฮะ///” 
“ดูของซีโน่ดีกว่า มะเขือเทศของซีโน่สวยกว่าเยอะเลยฮะพี่ลูกคิด////”
“ใครบอก! ของซีน่อนต่างหากสวยกว่า! ของซีโน่อ่ะแหวะๆๆๆ”
“ของซีน่อนแหละแหวะๆๆๆๆ สู้ซีโน่ไม่ได้หรอกเนอะพี่ลูกคิด~”

สองแสบมันป้วนเปี้ยนนอนกลิ้งนอนเกลือก เล่นเกมส์ในมือถือจนเบื่อ (คือพวกมันมีกันคนละเครื่องเลยครับ)
ก็หันมาเขียนนู่นนี่ระบายสีเล่นกันอยู่ไม่ห่างจากตัวผม คือมันมาเฝ้าผมนี่แหละ
พอรู้ว่าไอ้เดย์จะมาติวหนังสือให้ผมทุกวัน มันสองคนจะขัดก็ไม่ได้ เลยพากันมาวนเวียนรอบตัวผม
ไม่รู้จักเบื่อกันบ้างรึไงนะน้องๆผม ทำยังไงก็ยังไม่ยอมญาติดีกับไอ้เดย์

ไอ้เดย์นั่งกับพื้นข้างผมหน้าเตียงนอน เอื้อมมือมาแย่งสมุดระบายสีของเจ้าสองแฝดไปวิจารณ์แล้วหัวเราะเยาะ
“สวยที่ไหนวะ เขียวปี๋น่าเกลียดทั้งคู่เลย ทั้งกล้วยทั้งมะเขือเทศ ระบายสีแค่นี้ก็ไม่รู้รึไงว่ากล้วยเขาต้องทาสีเหลือง
มะเขือเทศต้องทาสีแดง โง่นี่หว่า555555”   

น้องๆผมทำหน้าบึ้งโกรธมันจนแก้มป่อง รุมกันไปแย่งสมุดคืนจากมือไอ้เดย์แล้วมาฟ้องผมกันใหญ่
“พี่ลูกคิดดูดิฮะ พี่คนนี้ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ก็กล้วยซีน่อนยังดิบอ่ะ”
“ช่ายๆๆมะเขือเทศซีโน่ก็ยังไม่สุกอ่ะ”
ผมล่ะขำน้องๆมันหันไปพูดใส่ไอ้เดย์  “โง๊โง่เนอะ!!”  ไอ้เดย์ถลึงตาทำท่าอยากจะกัดคอเจ้าสองตัวแสบเหลือทน

“ซีน่อน ซีโน่ ห้ามว่าพี่เขานะแล้วทำไมไม่เรียกพี่เดย์ล่ะ พี่เขามีชื่อนะ เป็นเพื่อนกันไว้ดีกว่า ไหนเรียกพี่เดย์ดิ๊ เร็ว..” 
ผมยิ้มลูบหัวน้องๆพยายามสอนแต่พวกมันก็พากันส่ายหน้า ไปซุบซิบคุยกระซิบกันเองสองคน ผมไม่ค่อยได้ยิน
ก็บอกให้มันพูดดังๆ พวกมันเลยบอกกับผมแต่เป็นภาษาอังกฤษนะ โคตรรัวเลยครับสำเนียงฝรั่งแท้และแน่นอน
เวรกรรมผมรู้สึกตัวเองโคตรโง่เลยอ่ะฟังที่น้องพูดไม่ทัน กูไม่เข้าใจโว้ย พวกมึงอยู่ประเทศไทยนะพูดภาษาไทยดิ
พวกเด็กบ้า-*- 

“ฮึ! ฝันไปเถอะ! หนอยๆๆพวกมันบอกให้มึงเลิกเป็นเพื่อนกับกูไปเลย กูขออนุญาตจับขาน้องมึงฟาดติดกำแพง
คนละสี่ห้าทีได้มั้ย!!”  ไอ้เดย์มันฟังออก แยกเขี้ยวใส่เด็กๆทำท่าหักนิ้วหักข้อมือ อยากจะซ้อมพวกตัวแสบ
ไอ้สองตัวนั้นเลยเบะปากว่าไอ้เดย์  “ไอ้คนใจร้าย! ชอบรังแกเด็ก!”

เฮ้อ ผมส่ายหน้ามองหนังสือเลขตัวเอง ที่ไอ้เดย์สอนทำสูตรวันนี้ไม่เข้าหัวสักนิด เพราะปวดหัวกับพวกมันนี่แหละ
แล้วแม่จ๋าก็โทรขึ้นมาหาผม บอกว่าให้น้องๆลงไปกินข้าวกันได้แล้ว จ๋าทอดไก่ทอดเสร็จแล้วไอ้สองตัวนั้นอยากกิน
พอผมบอกสองแฝดก็รีบมาจูงมือผมจะชวนวิ่งลงไปกินข้าว แต่ไอ้เดย์มาตีมือพวกมันออกแล้วดึงผมไปกอดไว้แทน
“เสียใจด้วยนะไอ้หนอนคู่555 พี่พวกนายยังต้องติวต่อเว้ย ไปไป๊รีบๆลงไปแดกไก่เลยไป555” 
ไอ้ลูกนอกไส้ผมมันทำหน้าเยาะเย้ย แลบลิ้นใส่ โบกมือไล่แบบชอบใจ

“ไอ้คนใจร้าย! ป่ะซีโน่เรารีบไปเอาไก่ทอดขึ้นมากินกับพี่ลูกคิดกันดีกว่า!” 
เจ้าซีน่อนรีบจูงมือน้องแฝดมันวิ่งลงบันไดไปตึงตังแบบเอาจริงเอาจัง ไอ้เดย์ขำชอบใจใหญ่

“โธ่เอ๊ยเดย์มึงก็แกล้งน้องกูอยู่ได้ แล้วเมื่อไหร่พวกมันจะเลิกแกล้งมึงล่ะ”
“โด่ น้องมึงไม่มีวันเลิกแกล้งกูหรอก เพราะพ่อมึงสั่งไว้ไง กูจะแกล้งให้มันดิ้นๆๆร้องไห้ให้ตายไปเลย”
“ไอ้คนใจร้าย”
“อะไรวะ! พูดเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย กูเกลียดคำนี้จริงๆพวกมันเรียกจนจะกลายเป็นชื่อกูแล้วเนี่ย||||||”
“มึงก็หัดทำอะไรดีๆให้มันเห็นบ้างดิวะ ไอ้บ้านี่เอาแต่แกล้งมัน เมื่อวานก็ซื้อขนมมานั่งแดกคนเดียวยั่วมันอีก”
“ดี! ให้ไอ้หนอนคู่นั่นมันน้ำลายไหลท่วมหลังคาบ้านมึงไปเลยสะใจกู555”
“5555เชี่ยแม่งเด็กกว่าน้องกูอีกนะมึง มึงนี่มันบ้าว่ะเดย์”
“แต่กูน่ารักกว่าน้องมึงเย๊อะ” 
แนะ! มีการเอานิ้วจิ้มแก้มตัวเองสองข้างแล้วยิ้มหวานปัญญาอ่อนให้กูด้วยเว้ย น่ารักน่ากระทืบจัง


“นี่....ลูกคิด...//// มึงไม่ได้ปลดปล่อยเลยใช่ป่ะ เก็บไว้นานวันอึดอัดน๊า สักหน่อยมั้ย คึคึคึ ป่ะ!” 
จู่ๆมันเข้าโหมดหื่นเลยครับ ไอ้เดย์ดึงมือผมลากเข้าห้องน้ำไปเลย ผมตาโตอ้าปากด่ามันตะกุกตะกักแบบเขินๆ
“เฮ้ยเดย์ไอ้บ้า!//// ไม่เอานะเว้ย มาทำอะไรกันในนี้วะมึงนี่ท่าจะบ้า กูไม่ได้อยาก” 
ผมก็ดันๆตัวมันที่เข้ามากอดเบียดเนื้อเบียดตัวผมออก แต่มันกลับยิ่งยิ้มหล่อจ้องตาผมแล้วกอดแน่นขึ้น
“หึหึหึ เดี๋ยวมึงก็อยาก....หื้ม...แก้มหอมจัง คนอะไรวะน่าอร่อยไปทั้ง....ตัว////” 
อ๊าคมันจะกินผมอ่ะ >/////<

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-08-2015 00:57:51

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 31 ชีิวิตคู่ช่วงปิดเทอม.../2     






อ๊าคมันจะกินผมอ่ะ >/////<

โธ่โดนไอ้เดย์ไซร์กกหูแล้วลากลิ้นไปตามลำคอ มันเลียร่องไหปลาร้าแล้วก็จูบดูดเนื้อหัวไหล่ผมแรงๆ
สุดจะทนอ่ะครับ สยิวชะมัดผมเสียงสั่นเลยตอนโดนขยำก้น “ซี๊ดดด/////อึก...เดย์อย่า ไม่เอาเดี๋ยวหยุดไม่ได้นะเว้ย”   
ผมว่าขมวดคิ้วใส่ มันกลับจับหน้าผมไว้แล้วประกบปากจูบเลย บดขยี้ปากผมค่อนข้างแรงแต่ก็ให้ความรู้สึกเร้าใจดี
ผมสอดลิ้นเข้าปากมันบ้าง เราโต้ตอบเลียลิ้นขบริมฝีปากบนล่างสลับกันไปมา รู้สึกดีมากเลยครับ รักมันจัง...

มือไอ้เดย์ล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดสีดำตัวบางของผม มันลูบไล้ทั้งแผ่นหลังและหน้าอกของผมแล้วก็ถลกเสื้อผมขึ้นสูง
ก้มลงมาจูบเนื้อตัวผมอย่างหื่นกระหายไปจนทั่ว ผมสะดุ้งซี๊ดหนักก็อิตอนที่มันดูดตรงยอดอกผมนี่แหละ
มันเล่นลิ้นซะจนส่วนยอดตั้งชัน “อื้มมมมมม/////” 

ผมกอดกดหัวไอ้เดย์แล้วลูบขยำไปบนผมสั้นๆเกรียนๆติดหนังหัวของมัน ก่อนจะเลื้อยเข้าเสื้อยืดมันบ้าง
ล้วงมือเข้าไปลูบแผงอกกว้างเขี่ยยอดอกไอ้เดย์เล่นเป็นการเอาคืน แต่ดูเหมือนเวลามันเสียวมันก็จะยิ่งลงลิ้น
เล่นกับยอดอกของผมหนักหน่วงขึ้น ทำให้ผมต้องบิดตัวแอ่นตัวสู้กอดมันแน่นเลยครับ

ไอ้เดย์ลากลิ้นเลียลงไปตามร่องสะดือผม วนแถวท้องน้อยก่อนลงมือแกะกระดุมรูดซิบกางเกงยีนส์ขาสามส่วน
สีขาวของผมออก มันดึงกางเกงผมลงไปกองที่เข่าแล้วกดจมูกสีตรงนั้นโดยยังมีชั้นในตัวบางกั้นอยู่
มือร้อนๆของเดย์ล้วงเข้าไปกำส่วนนั้นของผมไว้เต็มมือ มันตื่นเต้นและขยายเพราะโดนมันนั่นแหละเป็นคนกระตุ้น
ได้เดย์อ้าปากจัดการกับส่วนหัว ปากและลิ้นเดย์ทำเอาผมดิ้นพล่านร้องคราง ยิ่งมันเร่งจังหวะผมยิ่งทุรนทุราย
แต่มันเป็นการทรมานที่โคตรเสียวและสุขในเวลาเดียวกัน

เดย์ลุกยืนขึ้นมาจูบปากผมที่แทบพยุงตัวเองไม่อยู่ แต่ส่วนล่างมันก็ยังไม่หยุดสาวมือทำให้ผมร้องครางอื้อในคอ
ผมคว้าคลำของมันบ้าง นูนพองจนเป้ากางเกงแทบปริร่อมร่อ เดย์ใส่กางเกงขาสั้นเท่าเข่าลายพรางแบบติดกระดุม
ผมก็รีบรุดมือลงไปแกะให้หมดทุกเม็ดแล้วดึงลงพร้อมบ็อกเซ่อร์ลายที่ผมจำได้ดีว่าเป็นคนเลือกให้เอง

“อื้อหือซี๊ดดดดดดดด โอ้ยดีอื้ม! ลึกๆสิลูกคิด”  เสียงกระเส่ากำกับจังหวะบอกผมพลางเด้งเอวสวนเข้าหา
ผมแทบสำลักกับขนาดของมัน แต่ตอนที่หน้ามืดนี้ก็ไม่กลัวว่าปากจะฉีกหรอกครับขอบรรเลงให้สมอยากให้สะใจ

เดย์ดึงตัวผมขึ้นแล้วพลิกให้ผมท้าวแขนพิงประตูห้องน้ำไว้ มันเอาของแข็งมาเขี่ยถูไถไปตามร่องประตูหลัง
ปากมันก็ซี๊ดซ๊าดแข่งกับผมแล้วพรมจูบทั้งหลังทั้งไหล่ต้นแขนต้นคอ จับหน้าผมหันไปจูบอย่างดูดดื่ม
ข้างหน้าผมก็ใช่ว่ามันจะละเลย ไอ้เดย์เร่งมือกระตุ้นส่วนนั้นของผมจนอารมณ์กระเจิดกระเจิง
เสียวสุดๆจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว  “เดย์~~ฮื่ออ~~” ผมครางเรียกชื่อมันเหมือนเป็นการเร่ง

ไอ้เดย์ประกบหลังผมเร่งสีตรงนั้นแทบไฟลุก มันคงอยากเอาเข้าข้างในใจจะขาด ผมเหลียวหลังไปมองหน้ามัน
เพราะอยากเห็นสีหน้าตอนกำลังมีอารมณ์ของไอ้หล่อ ยิ่งเห็นผมยิ่งสั่นเหมือนจะไปเดี๋ยวนั้น เดย์ก้มมากระซิบ
“ซี๊ดดดดด ลูกคิด ลองใส่เข้าไปจริงๆได้มั้ย นะครับ”
“...........///////อื้อ..” 
ผมน่ะได้แต่ร้องครางเท่านั้น ไอ้เดย์มันไม่รอให้ผมตอบหรอกครับ จูบปากผมแล้วรุกเลย แต่มันเจ็บจนจุกปนแสบ
เหมือนเนื้อจะฉีกออกจากกัน เลยต้องเบี่ยงหน้าออกมาร้องซะลั่น  “โอ๊ยยยยย!!!!||||||||||| เชี่ยเด๊ย์~~!!! โอ๊ยๆๆเจ็บ!
มึงไม่เอาอะไรทาก่อนวะสาดดดดดดด มึงเล่นสดกะกูขนาดนี้เลยเรอะฮือ!”
“เออว่ะ! โทษทีกูลืมอ่ะ จุ๊บๆๆ เดย์ขอโทษๆซี๊ดดดหูยยยโคตรเสียวขนาดเข้านิดเดียวเองนะเนี่ย ใช้สบู่ได้ป่ะลูก!? ”
“แม่งไอ่เชี๊ยะ โอ๊ย!! ฟายเอ๊ยจะดึงออกก่อนก็ไม่บอกกูอีกเจ็บนะ!!!” 


ปั้งๆๆๆๆๆ!!!!!!!
“ไอ้คนใจร้ายยยยยยยย!!!! ปล่อยพี่ลูกคิดออกมาน๊ะ!!!!! (-*-) (-*-) ”   ไอ้เดย์กับผมนี่ชะงักมองหน้ากันตาเหลือก
เวรล่ะเจ้าซีน่อนกับซีโน่กลับมาแล้ว นึกว่าจ๋าจะให้พวกมันกินข้าวข้างล่างซะอีก ประตูห้องน้ำถูกทุบอย่างต่อเนื่อง
น่าจะมีเตะใส่ด้วย น้องๆคงได้ยินเสียงผมร้องออกไป ยังไม่ทันได้ออกกันสักน้ำ ถ้าจะมีก็คงเป็นน้ำตาผมนี่ล่ะ
โอ๊ยกูจะอยากร้องไห้เป็นสำเนียงภารตะ   T T

“เฮ้ยเดย์ปล่อยเหอะ วันนี้ไม่ได้แล้ว”  ผมกระซิบบอกแต่มันดันกระซิบค้าน
“เออน่า มึงอยู่เฉยๆก่อน เดี๋ยวกูจัดให้ ปล่อยไอ้หนอนคู่มันแหกปากไป”
“ได้ไงเล่า เดี๋ยวมันไม่รู้เรื่องเอาไปฟ้องแม่กูจะทำไง ปล่อยเหอะเดย์”
“ไม่เอา..ซี๊ดดดดดด มึงต้องปล่อยกับกูก่อน กูถึงจะปล่อยมึงออกไป วันนี้ยังไงกูก็ไม่ยอมอ่ะ”
“โธ่เอ๊ยเดย์ อื้อออออ/////// งั้นระ..ร..เร็ว...”     เดย์ยังกอดผมจากด้านหลังแต่จับหน้าผมให้หันไปจูบกัน
เป็นการปิดปากผมไว้กันส่งเสียงครางให้ไอ้สองแสบที่โวยวายอยู่ข้างนอกได้ยิน 
ได้ยินเสียงน้องๆวิ่งไปวิ่งมาในห้อง พวกมันขู่ว่าจะเตะก้นไอ้เดย์ให้หงายท้องถ้าไม่ปล่อยตัวผมออกมา
แล้วก็แย่งไก่ทอดกันกิน

แต่ไอ้ตัวดีที่กอดผมอยู่นี่ดูท่าทางจะหูอื้อตาลาย ใกล้ถึงฝั่งเต็มแก่แล้ว มันเอาตรงนั้นที่แข็งเหมือนเหล็ก
บี้เบียดนอกก้นผมอย่างเร็วจี๋ ไม่ได้ข้างในได้ทำข้างนอกก็ยังดี มือเดย์ก็รัวใส่จนผมต้องแอ่นตัวตาม
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะมาทำกันทั้งที่เด็กๆอยู่ข้างนอก ห่างเพียงแค่ประตูกั้น หัวใจผมเต้นแรงระทึกมาก

เขาว่ากันว่าความหื่นไม่เคยปราณีใครนี่คงจะจริง ตอนกำลังจะถึงจุดไอ้เดย์เร่งมือกับส่วนนั้นของผมข้างหนึ่ง
อีกข้างก็ยึดจับสะโพกผมแล้วบดเบียดส่วนนั้นของมันอย่างหนักหน่วงจนถึงที่สุด  “อ๊า~~!!!” 
เมื่อถึงที่หมายเราต่างก็กระตุกเสร็จพร้อมกัน เลอะเปรอะเปื้อนทะลักทลายไปตามๆกัน ลมหายใจเราหอบถี่
ผมหันไปกอดกับเดย์แน่น ใจสั่นๆรู้สึกหวิวจนต้องให้มันช่วยพยุง แล้วเราก็จูบกันดูดดื่มอีกครั้ง
ก่อนที่เสียงร้องไห้ของน้องจะเรียกสติผมกลับมา ผมกับเดย์ผละออกจากกัน จัดการทำความสะอาดตัวเอง
รีบแต่งตัวแล้วเปิดประตูออกไปดู


“แง~~~~~~~~~ นึกว่าพี่ลูกคิดโดนไอ้คนใจร้ายฆ่าตายแล้ว!!!”
 เจ้าซีโน่วิ่งมากอดเอวผมอย่างไว แต่เจ้าซีน่อนคนพี่นี่จะวิ่งไปเตะไอ้เดย์ ไอ้เดย์มันรีบเอามือยันหัวตัวเล็กไว้
เลยเข้าไม่ถึงตัว ซีน่อนมันฮึดฮัดจะอัดไอ้เดย์ไม่ยอมถอย ผมต้องเรียกมันมากอดไว้ถึงยอมหยุด
“อย่าไปทำอะไรพี่เดย์เขา เขาเป็นเพื่อนพี่ ซีน่อนกับซีโน่ต้องรักพี่เดย์เหมือนที่รักพี่รู้มั้ย” 
ไอ้ตัวเล็กทั้งสองรีบวิ่งไปยกจานไก่ทอดมาอวดชวนผมกินกันหน้าสลอน... คือพวกมึงไม่ได้ฟังที่กูพูดเลยใช่มั้ย|||||

ซีโน่หยิบไก่มากัดเคี้ยวแก้มตุ่ยแล้วถามผมตาแป๋วหายงอแง
 “เข้าไปทำอะไรกัน ทำไมต้องร้องเสียงแปลกๆฮะเมื่อกี้อ่ะ”   
 “เล่นกันอยู่ ไม่มีอะไรหรอก”  ผมแก้ตัวแบบขอไปที มันจะเปิดประเด็นทำไมวะ อายว่ะ//////*//
“เล่นอะไรกัน ทำไมต้องเข้าไปเล่นในห้องน้ำกันสองคนด้วยอ่ะ? บอกซีน่อนหน่อยฮะจะได้บอกแด๊ดดี๊ถูก”

ฉิบหายล่ะ!||||||||| ผมตาโตนึกขึ้นได้ ทำไงดีเจ้าสองตัวนี่คุยโทรศัพท์กับพ่อก่อนนอนทุกวัน
“กูไปซ่อมท่อกับพี่มึงในห้องน้ำ จบ! ไม่ต้องถามมากนะ ไม่อย่างนั้นกูขโมยพี่มึงกลับบ้านนะ”
ไอ้เดย์ชี้หน้าขู่น้องๆผม มันมานั่งกอดคอผมบนเตียง หยิบไก่มาชิ้นนึง แต่เจ้าสองแสบโวยวายไม่ให้กิน
“ตัวเองนั่นแหละกลับบ้านไปเลยคนเดียวชิ่วๆๆ ไม่ให้กินไก่ทอดด้วย! แบร่ๆๆๆๆ”
ซีน่อนแม่งแย่งไก่คืนมาจากมือไอ้เดย์ เอาไปยัดปากน้องมัน เหมือนทำให้เลอะน้ำลายแล้วไอ้เดย์ห้ามกิน

“นี่ไอ้หนอนคู่อยู่แต่บ้านไม่เบื่อรึไง ไปเที่ยวเล่นไกลๆไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ”  ดูความคิดไอ้บ้าเดย์มันดิครับ
“มึงจะบ้าเหรอเดย์ เดี๋ยวน้องกูหายไปจะทำไง พวกมันน่ารักจะตาย เนอะ” ผมยิ้มดึงแก้มน้องๆคนละที
มันก็ยิ้มตอบซะหวาน เคี้ยวไก่ทอดกันปากมันแผลบหัวเราะชอบใจที่ถูกชม

“แม่ง มาร...มารคอหอยกูจริงๆ....ก้างขวางคอเกะกะแบบนี้ปล่อยนานไปรกหูรกตาสัด ต้องกำจัด! หึหึหึหึ”
เชี่ยเดย์เขาพึมพำท่าทางจะคิดชั่วร้ายอะไรอยู่ ผมขำๆแล้วไล่ทั้งมันทั้งน้องๆลงไปกินข้าวข้างล่าง
ลงไปถึงแม่จ๋าก็ถามว่าใครร้องไห้ ร้องทำไม “คนใจร้ายจับพี่ลูกคิดไปซ่อมท่อในห้องน้ำฮะแม่จ๋า”
เจ้าซีน่อนตอบตามที่บอกเป๊ะ แต่เล่นเอาแม่ผมงงเต๊ก แล้วเจ้าซีโน่ก็เสริมความงงเข้าไปอีก “พี่เขาร้องเจ็บด้วยฮะ” 

เหล่มองหาไอ้บ้าเดย์ มันหนีไปนั่งกินไก่แข่งกับน้องๆผมแล้ว ทิ้งให้ผมรับหน้าแม่จ๋าคนเดียว
ผมเลยยิ้มแหยๆให้จ๋า แก้ตัวไปว่าก๊อกปิดไม่สนิทเลยชวนไอ้เดย์ลองแก้
“แล้วน้องมันว่าร้องเสียงเจ็บปวดอะไรนั่น”
“โธ่ ร้องเพลงกันน่ะจ๋า ลูกร้องออกจะเพราะไอ้ตัวแสบมันฟังยังไงของมัน ไม่ได้เจ็บตรงไหนสักหน่อย”
ความจริงผมยังแสบก้นอยู่เลยอ่ะ นี่ขนาดไม่โดนจังๆนะ...ชักไม่อยากรับแล้วดิ

คุณนายลูกเกดเลิกสงสัยแล้วหัวเราะขำผม ถามอีกว่าอ่านหนังสือรู้เรื่องด้วยเหรอ น้องไม่ยอมห่างตัวขนาดนี้
“ทำไงได้ล่ะจ๋า เฮ้อ ดีเท่าไหร่แล้วมันไม่ลากลูกเข้าไปเฝ้าตอนกำลังขี้ด้วยอ่ะ”
“5555พูดอะไรน่ะไปกินข้าวไป55”



++++++++++++++++++++++++++++++++

เช้าวันต่อมา... ยังเช้าอยู่เลยครับผมโดนปลุกด้วยจูบอรุณสวัสดิ์ล่ะ/////  “อื้อ~เดย์?”  งัวเงียยังไม่ลืมตาดูก็รู้ว่าใคร

“ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา คึคึ”  ไหงเดย์มาแต่เช้านะผมลืมตามาเห็นมันนั่งมองผมตาเชื่อมเลย
หน้าหล่อใสก้มลงมาใกล้แล้วหอมแก้มผมรัวๆหลายฟอดเหมือนหมั่นเขี้ยว  “อื้อเดย์////เดี๋ยวเดี๋ยวน้องตื่นมาเห็น”
“ก็เงียบๆดิ ชู่ว์”  เดย์กระซิบข้างหูผมแล้วจากที่นั่งข้างเตียงก้มลงมากอดก็เปลี่ยนเป็นมานอนกอดทับแนบผมทั้งตัว
เราแอบเหล่มองน้องๆที่หลับสนิทอ้าปากนิดๆอยู่ข้างๆผม แล้วหัวเราะคิกคัก

“ตอนหลับพวกมันก็น่ารักดีหรอก แต่พอลืมตาขึ้นมาแล้วน่าจับยัดกระสอบไปทิ้งให้ไกลๆว่ะ”
“น้องกูๆ”
“นี่ถ้าไม่ใช่น้องมึงนะ กูจับตีเข่าคู่แล้วสัด กวนตีนกูทู๊กกกกวัน แต่วันนี้แหละ! กูคิดแผนดีๆออกแล้ว
พวกมันจะมาขวางทางรักเราไม่ได้อีก มึงวางใจกูได้เลย คึคึคึ”
“55คิดบ้าอะไรมาวะ จะทำอะไรโผล่มาบ้าบอแต่เช้าเลยมึง”
“โอ๊ะด่าแฟนเหรอหื้ม! ทำโทษๆ นี่ๆๆๆ”  โดนมันจับจุ๊บปากเป็นว่าเล่น จนผมต้องยันหน้ามันออกไอ้หื่นนี่////

“เดย์เบาๆเดี๋ยวน้องตื่น////”
“มึงก็อย่าดิ้นสิลูกคิด////”
“อื้มมมม~”

ผล็อค!!! ผลั๊วะ!!!
“อุ๊บ! โอ๊ยเชี่ยเอ๊ย!||||||*||”   ไอ้เดย์ตกใจลืมตัวหลุดเสียงดัง ผมรีบเอามืออุดปากมัน
ก็เจ้าซีโน่มันนอนดิ้นเอามือมาฟาดใส่หัว เอาขามาฟาดใส่ตัวไอ้เดย์ ไอ้เดย์ทำหน้ายุ่งมองน้องผมด้วยหางตา
“ฮึ่ม! ไอ้หนอนคู่หัวแดง นอนยังไม่วายขวางกูอีก”

“ฮ้า! ซีน่อนๆ!! ตื่นเร็วๆ ไอ้คนใจร้ายมาแต่เช้าเลยอ่ะ!”  เจ้าซีโน่งัวเงียลืมตามาเจอหน้าไอ้เดย์ยิ้มกวนตีนอยู่ข้างเตียง
มันก็รีบปลุกพี่แฝดตัวเอง พอเจ้าซีน่อนตื่นตามก็แยกเขี้ยวใส่ไอ้เดย์ทันที 
“เฮ้ยมาทำไมอ่ะ!? มาทำไมทู๊กกกกวันเลย ไม่เบื่อเหรอ ซีน่อนเบื่อขี้หน้าอ่ะ”

“ใจเย็นดิ! หึหึหึ วันนี้พี่จะพาไปเที่ยว!”  ไม่ใช่แค่ซีน่อนซีโน่ที่ยังเมาขี้ตาหรอกครับที่งง
ผมยังเอียงคอมองหน้าไอ้เดย์อย่างโคตรสงสัย มันเนี่ยนะจะพาน้องๆผมไปเที่ยว

เจ้าซีน่อนเขยิบมาเบียดน้องมัน กอดแขนผมแล้วพูด “แด๊ดดี๊บอกไม่ให้ไปไหนกับคนไม่ดีฮะ”  มันมองหน้าไอ้เดย์55
“ใช่ช่ายยยยย ไปด้วยไม่ได้หรอกเนอะพี่ลูกคิด วันนี้พี่ลูกคิดพาซีโน่ไปกินติมหน่อย นะฮะ”  ซีโน่มันอ้อนผม
แล้วเจ้าสองฝาแฝดก็ช่วยกันกระโดดไปกระโดดมาบนเตียงผมร้อง “ไอติม! ไอติม! ไอติม!  ice cream! ice cream!
ice cream! ice cream! ice cream! ice cream! อายยยยยยย เติมมมมมมมมมมมม”

“ได้! เดี๋ยววันนี้พี่พาไปกินตีน เอ๊ยย555 ติม!ติม! ไปกินไอติมกัน เย่~!!!” 
ไม่ใช่ผมนะที่พูด ไอ้เดย์สิยืนยิ้มแป้นบอก มันปั้นหน้าใจดีจัดจนผมมองแล้วตลกเป็นบ้า โคตรเสแสร้งกับน้องกูเลย

“ที่ไหน!!?”  สองแสบถามพร้อมกัน
“ที่บ้านพี่เดย์ไงจ๊ะ555”  ไอ้เดย์ตอบผมยิ่งอยากจะขำ   “บ้านมึงเนี่ยนะเดย์?”
“อ้าวรอหอกอะไรกันอยู่ล่ะไอ้หนอนคู่ ไปอาบน้ำกันดิไป ข้าวเขิ้วไม่ต้องกินมันหรอก แต่งตัวเสร็จก็ไปกันเลย
ไปกินอะไรที่บ้านพี่เดย์สุดหล่อกันดีกว่า”

ซีน่อนกับซีโน่พูดพร้อมกันอีก  “ไปที่อื่นไม่ได้เหรอ”  ดูเหมือนบ้านไอ้เดย์จะไม่ได้รับความสนใจจากพวกมันนะ
“อย่าเรื่องมากน่า!/////*// ไม่ไปกันก็ตามใจนะ กูเอาพี่ลูกคิดของพวกมึงไปกินไอติมคนเดียวก็ได้นะ
กูจะให้กินแท่งอย่างใหญ่เลยล่ะ5555”  ผมสะดุ้งหน้าแดงตีแขนไอ้บ้าเดย์ไปที แม่งพูดซะกูเห็นภาพ เมื่อยปากเลยสัด

สองแสบรีบวิ่งหายเข้าห้องน้ำไป มันอาบน้ำด้วยกันตลอด ไอ้เดย์เห็นแล้วตาโต
“เฮ้ยน้องมึงยังอาบน้ำด้วยกันอยู่อีกเหรอวะ555 เฮ้ยมึงอย่ายอมนะไอ้ลูก!”
“ทำไมวะไม่เห็นเป็นไรเลย ปล่อยไปเหอะเด็กผู้ชายด้วยกัน มันช่วยกันขัดหลังให้กันด้วยนะโคตรน่ารักเลย”
“...........กูหมายถึงมึงอย่ายอมน้อยหน้ามันนะ.........กูก็อยากทำมั่งอ่ะ”
ผมเขินว่ะ มาทำหน้าอ้อนเลยตบหลังมันไป ป้าบ!!! ///////*//



*************************

แล้วผมกับน้องๆและไอ้บ้าเดย์ก็ขี่ช้าง ควบม้ากระโดดข้ามวัว ไปว่ายน้ำแข่งเก็บสายบัวกับพวกหมูคุโรบุตะ
แล้วถ่อเรือ เหยียบจระเข้  เดินลุยไฟ มุดถ้ำน้ำตก ไปโผล่ที่ถ้ำบาดาล แวะคุยกับปลามังกร แลกไลน์กับพ่อไกรทอง
ก่อนขึ้นสปีดโบ๊ทขับข้ามคลองมาลงจอดที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ทีนี้เราก็ต่อวินมอเตอร์ไซค์เข้าซอยบ้านผม
บอกให้เขาจอดเลยบ้านผมไปสองหลังแล้วค่อยเดินย้อนกลับมาตั้งหลักที่หน้าบ้าน จากนั้นเราก็พากันเดินไป
บ้านไอ้เดย์.........  (เอาเป็นว่าตั้งแต่ขี่ช้างยันวินมอไซค์ผมฝันไป..ขอโทษทีครับ ก๊ากกกกก)

เราเดินมาถึงบ้านไอ้เดย์ น้องๆผมดูตื่นเต้นที่เห็นบ้านไอ้เดย์เป็นร้านทอง ไม่กล้าเข้าไปข้างใน
“โห~~~! อย่าบอกนะว่าเราต้องมาปล้นกันก่อน นี่ไม่มีตังค์เลี้ยงไอ้ติมหรอกเหรอ!?”   ซีโน่โดนไอ้เดย์เขกหัวเข้าให้ 
มันก็วิ่งมาหลบหลังผม แต่เจ้าซีน่อนแฝดคนพี่แอบย่องไปเตะน่องไอ้เดย์แก้แค้นให้น้องมัน ก่อนที่พวกมันสามตัว
จะวิ่งวนไล่เตะกันรอบตัวผมให้หัวหมุนเล่นเหมือนทุกวัน เสียงใสๆแจ๋นๆของน้องเงาะข้างบ้านก็ร้องทักมา 

“หูยยย พี่เดย์! พี่ลูกคิด! มีฝรั่งจริงๆด้วยเหรอ!!!?//// ว้าย!555หน้าเหมือนกันเด๊ะๆเลยอ่ะ5555”

วันนี้เงาะถักผมเปียใส่ชุดวันพีชสีฟ้าน่ารักเชียว เห็นยืนกระเตงตะกร้าสีชมพูแปร๋นใส่พวกของเล่นเด็กผู้หญิงไว้
เงาะเดินมาหา เจ้าซีน่อนกับซีโน่เหล่มองหน้ากันแล้วรีบมาซุกข้างหลังผม เอ้า...อายสาวซะงั้น55
ตอนเล็กๆเจ้าแฝดมันขี้เขินกับเด็กผู้หญิง ตอนนี้ก็ยังเขินขี้ แฮ่!! ไม่ใช่สิจะบอกว่ายังเขินอายกันอยู่อีกเหรอเนี่ย
(55เหมือนได้ยินเสียงใครโห่ไล่ นู่นเลย..มึงไปหาร้านหมูกระทะเล่นมุกแป้กมึงไป...)

ผมยืนอมยิ้มก้มมองน้องๆไอ้เดย์ก็มาสะกิดผม มันยิ้มขยิบตาส่งซิกให้ผมข้างนึง แล้วกระซิบ   
“คึคึ นี่ไง...ผู้ช่วยกู”          ไอ้เงาะเนี่ยนะ...






tsktonight…

 *** โอ้ยกว่าจะได้ตอนนี้ วิระบมไปทั้งตัวเลยค่ะ555 จะนั่งจะนอนร้องโอยทรมาน ไม่ได้ไปแบกห้ามอะไรมาหรอก
พอดีเมื่อยหลังวันนั้นนวดๆมันแล้วสงสัยจะเส้นยึด เจ็บก้านคอเจ็บบ่าไปหมด โอ้ยขอโทษแฟนๆนะคะ
มาช้าแล้วยังบ่นเป็นคนแก่อีก สาระก็หามีไม่ ยิ่งถ้าอ่านๆมาช่วงใกล้จบนี่จะรู้ว่าบ้าบอ55

ปลลล... ใครรู้พอจะตอบวิหน่อยได้มั้ยคะ มีใครเคยเจอเม้นท์หายบ้างมั้ยนะ
ทำไมบางทีเม้นท์แฟนๆหายล่ะ วิเปิดมาเจอและจำได้ว่ามันมี ก็เห็นบอกว่าชอบ อันล่าสุดวิยังจำได้
บอกอยากให้มีสักร้อยตอน อ่านเรื่อยๆสนุกและขำมาก โหยวิก็ดีใจอ่ะค่ะ แต่พอเปิดมาดูอีกทีหายไปเฉยเลย
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นด้วย เขาลบเหรอจ๊ะก็ไม่เห็นมีอะไรต้องลบไปนี่นา ถ้าเขาลบเพราะจำเป็นอะไรก็ไม่เป็นไรค่ะ
แค่กลัวไม่ใช่ วิกลัวแฟนๆจะคิดว่าวิทำอะไร คือนี่ไม่รู้เรื่องเลย แล้วก็เคยมีเม้นท์นิยายเรื่องอื่นมาโผล่ที่นี่555
เลยสงสัยว่าเม้นท์เรื่องเรามันอาจหายไปโผล่ที่เรื่องคนอื่นด้วยรึเปล่า ง๊ง งง ยิ่งมีน้อยๆหวงนะเนี่ย 55

nokkaling----------ขอบคุณนะคะที่ชอบ^^
mild-dy---มาแล้วจ้า มาแล้ว^^
Alone Alone------ถึงเนื้อถึงตัวพอมั้ยคะนี่555ปล่อยให้เดย์ลงแดงตายก็น่าสงสารไปหน่อย55
TaecKhun Imagine Love------ตามนั้นเลยค่ะ55 แต่รู้สึกน้องเดย์ก็ไม่ค่อยปลื้มพ่อตาเหมือนกันล่ะคะ
kaokorn-----ดีใจที่รออ่านตลอดนะจ๊ะ คนแต่งยังอยากเนื้อหอมอย่างลูกคิดบ้างจังเนาะ55
Supparang-k----น้องเดย์งานยุ่งมากๆเลยค่ะช่วงนี้เพราะมีงานเข้าตลอด ตอนนี้เป็นอริกับสองแฝดอยู่55
vivisama-----ไลค์ก็ยังชอบลูกคิดอยู่นะคะ เขาจะกลับมาหรือไม่ยังไงอันนี้ให้ลุ้นเอา
TONG---เย่ เรื่องนี้ให้ทายใครหื่นสุด เฉลย นังคนแต่ง 555 หื่นนี้เพื่อคุณค่ะ555
tempo_oil---ขอบคุณนะคะดีใจที่ฟินค่ะ มาเม้นท์บ่อยๆมาฟินด้วยกันไปจนจบเลยนะคะ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 25-08-2015 01:14:47

ไม่เคยเจอเรื่องเมนต์หายนะ ระบบรวนหรือเปล่า อย่าไปคิดมาก
เดย์แลดูอัดอั้นมาก มีเด็ก2คนมาขสางตลอด สงสานเดย์
รแดูสิว่าแตงโมจะช่วยได้อย่างไร

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 25-08-2015 02:21:49

มานั่งรอ น้องเดย์กับลูกคิดทุกวัน  o8

ตอนนี้เดย์น่าสงสารจริงๆ  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-08-2015 08:38:19

 :mew1: :mew1:
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-08-2015 08:58:47

 :pigha2:  เดย์จะกินลูกคิดก็กินไม่ได้เจอซีน่อนกับซีโน่เป็นมารน้อยขัดขวางซะได้

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 25-08-2015 09:53:11

ตอนนี้ไม่พอใจพ่อของลูกคิดม๊ากมากกกกก

คือดีแล้วที่จ๋าเลิกกับพ่อแล้วมาอยู่กับลูกคิดสองคน

สงสารเดย์อ่ะ เกือบแว้วๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-08-2015 11:28:04

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-08-2015 12:48:21

5555 ขำเดย์อ่ะ หาทุกวิถีทางเพื่อที่จะตีเมืองลูกใช่ป่ะเนี่ย เอาอะไรหลอกล่อน้องเงอะบอกมา  :laugh:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 03-09-2015 08:46:43

ผู้ช่วยมาแว้วววว เงาะๆๆ  :katai2-1: :katai2-1:
 
รู้สึกเดย์จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเผด็จศึกลูก  555

ชอบมากๆเลยค่าา โดยเฉพาะฉากในห้องน้ำ   :hao7: :hao7: :hao7:  :hao7: :hao7:

พ่อของลูกนี่ง้องแง้งจุงง :z3: :z3: :z3: :z3:

ส่วนเจ้าแฝดนี่แสบจริงๆ  สู้เค้าน้าเดย์ อย่ายอมแพ้ เผด็จศึกลูกให้ได้  รู้สึกว่าความหื่นของเดย์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  ชอบบบ คนอ่านหนับหนุนๆ  555555

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม (25/8/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 03-09-2015 09:12:06

รอๆๆๆๆๆๆ

:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 05-09-2015 02:55:30

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 32  ใสๆไม่มีจริง.../1     






 “ต๊าย! ลูกใครเนี่ยน่ารักเชียว สวัสดีครับๆ มานี่มามะ เข้ามาหาป้าสิหืมมมม ตายแล้วตาโตจริงๆอุ้ยดูขนตาสิพ่อ 
ว้ายยัยดรีม มาดูน้องเร็วน่ารักจังเลย!”   คุณแม่ของเดย์เดินมาเรียกเร่งให้ลูกชายพาผมและเด็กๆเข้าไปในบ้าน

พี่ดรีมยิ้มหวานไม่ต่างจากแม่ รีบเดินถือโหลคุกกี้ออกมาให้เจ้าซีน่อนกับซีโน่แล้วก็น้องเงาะที่เดินตามเข้ามา
พี่สาวคนสวยยกขนมให้พวกเด็กๆทั้งโหลเอาไปแบ่งกันกิน ตอนแรกไอ้น้องๆผมมันก็อายๆไม่กล้ากิน
แต่พอเห็นเงาะล้วงมือไปหยิบ พวกมันก็เอาบ้าง  ทุกคนอมยิ้มมอง

ผมนำเด็กๆยกมือไหว้ขอบคุณผู้ใหญ่แล้วแนะนำ  “น้องๆผมครับเป็นฝาแฝดกัน ปิดเทอมนี้พ่อเอามาฝากให้ดู”
คุณพ่อของเดย์หันมาพยักหน้ารับไหว้ผมยิ้มๆ จับๆหัวเจ้าแฝดที่สวัสดีแล้วเดินผ่านอย่างเอ็นดู ก่อนจะหันกลับไป
คุยกับลูกค้าที่มาต่อดอกแต่เช้า ส่วนคุณแม่กับพี่ดรีมชอบใจถึงขนาดคว้ากล้องมาถ่ายเซลฟี่กับเด็กๆ

เจ้าสองตัวแสบคงจะเขินเก็กขรึมกันใหญ่เชียวล่ะ แม่ของเดย์ยิ้มหวานแล้วถามผมว่าแม่ของน้องๆเป็นคนที่ไหน
แหม่ไอ้ผมจะกวนตีนตอบว่าเป็นคนทุกที่ก็คงไม่ได้ เลยยิ้มตอบคุณแม่ไปอย่างเด็กว่านอนสอนง่าย

“อยู่ไอร์แลนด์ครับแต่ตอนนี้อยู่ไทยถาวรแล้ว ถึงน้องจะหน้าไปทางแถบโน้นแต่คุยไทยได้ปร๋อไม่ต้องห่วงครับ55” 


แล้วผมก็เห็นเงาะเดินมาดึงกระตุกๆชายเสื้อข้างหลังไอ้เดย์ “พี่เดย์ ฝรั่งมาแล้วไหนบอกจะเลี้ยงขนมเค้กหนูไง” 
ผมมองหน้าไอ้เดย์ ชะๆๆ หนอยไอ้บ้านี่วางแผนอะไรไว้บ้างกันนะ มันเอาขนมมาล่อเด็กอย่างนี้คิดจะให้ทำอะไร

“เออรู้น่า จะพาไปซื้ออยู่นี่ไง ....ชวนเพื่อนๆไปด้วยกันดิเงาะ รับปากอะไรพี่ไว้ต้องทำนะไม่งั้นข้อตกลงเรา
โมฆะนะเว้ยคึคึคึ”  ไอ้คนเจ้าเล่ห์มันแอบกระซิบแล้วส่งซิกทางสายตา โบ้ยให้เด็กสิบขวบขมวดคิ้วทำปากยื่น
หันไปมองทางซีน่อนซีโน่ที่กำลังถูกพี่ดรีมกับคุณแม่รุมสัมภาษณ์โน่นนี่นั่นอย่างเอ็นดู
น้องเงาะหันกลับมามองค้อนไอ้เดย์  “รู้แล้วน่าพี่เดย์แหละห้ามเบี้ยวหนูด้วย” 
เดย์มันหัวเราะแล้วไล่ขยี้หัวเงาะจนเงาะต้องเอี้ยวตัวหนี เพราะกลัวผมที่ถักเปียไว้อย่างสวยจะยุ่ง

“มึงไปตกลงอะไรกับเงาะวะเดย์”  ผมสงสัยไม่หายเลยแอบกระซิบกระซาบถามมันบ้าง
“คึคึคึ ก็นิดหน่อย กูบอกมันว่าน้องมึงชอบมากวนตอนที่กูกำลังอ่านหนังสือกับมึง ไม่มีสมาธิ
เลยจ้างมันวันละห้าสิบบาท ให้ชวนไอ้สองตัวนั้นเล่นด้วยจะได้ไม่มาป้วนเปี้ยนวุ่นวายตอนที่เรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
เอ๊ย!ไม่ใช่ๆ หมายถึงตอนที่เรากำลังตั้งใจติวหนังสือกันไง ต่อไปนี้เปลี่ยนที่มาติวกันบ้านกูโอเคนะ
พาน้องมึงมาเล่นกับไอ้เงาะมัน แล้วเราจะได้.....ฮึฮะฮึฮะอ่ะคึคึคึคึ”

ผมหรี่ตาท้าวเอวมองไอ้บ้าเดย์ มันพูดไปพูดมาก็เผลอหัวเราะแปลกๆดูมีเลศนัยไม่น่าไว้ใจสุดๆ  “ได้อะไร”
“ได้กันซะที! เอ๊ยไม่ใช่!  ได้ติวหนังสือกันเงียบๆซะที!”
“ในหัวมึงมีเรื่องเรียนจริงอ่ะ กูว่ากูเห็นรังสีอามหื่นแผ่ออกมารอบตัวมึงว่ะ เชี่ยไม่ต้องมาแก้ตัวหรอก
คิดแต่เรื่องแก้ผ้าอยู่สิไม่ว่า เก่งนักนะไอ้เรื่องอย่างนี้น่ะ”
“บร๊า~มึงก็ชมกูเกินไป”   ทำไมดูภูมิใจวะ? ผมหมั่นไส้หน้ามันมากเดี๋ยวปั๊ดตบกะโหลกร้าว คือกูประชดอยู่นะสัด

แล้วเจ้าน้องสองแฝดของผมมันก็มารุมกอดเอวผม เงยหน้าทวงกันตาแป๋ว  “พี่ลูกคิดดดดดด ซีโน่อยากไปกินไอติม”
“ซีน่อนอยากกินไอติมฮะ”  แต่น้องเงาะรีบพูดแทรกตาโตขึ้นมา  “ว้ายไม่เอาอ่ะ! หนูจะกินเค้ก! หนูจะกินเค้ก!”

ผมมองหน้าไอ้เดย์ มันก็รีบฉีกยิ้มหลอกเด็กทำตัวเป็นอาเสี่ย จะเลี้ยงทั้งเค้กทั้งไอติมเลยวันนี้
แต่แม่ของเดย์รีบท้วงเอาไว้ก่อนที่มันจะต้อนเด็กๆรวมทั้งผมด้วยให้ออกไปกินขนมข้างนอก

“อะไรกันลูกจะพาน้องไปกินทั้งเค้กทั้งไอศกรีม แต่ไม่ให้กินข้าวได้ยังไง เช้ามาเด็กๆต้องกินข้าวก่อนสิ
ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็ปวดท้อง แม่ถามซีน่อนกับซีโน่แล้วเห็นว่าตื่นก็มานี่เลยยังไม่ทันได้กินข้าวกันสักคน ลูกคิดด้วย
กินข้าวกันก่อนสิลูก ไว้บ่ายๆค่อยไปเที่ยวกันก็ได้นี่ลูก อ้าวแล้ววันนี้ไม่ไปเรียนพิเศษเหรอเดย์”

ผมแอบขำไอ้เดย์ที่โดนแม่เบรกจนยืนทำหน้าเก็กซิม มันเลยคิดวางแผนกระซิบบอกผม  “งั้นเอาแบบนี้!
เราพามันสามตัว (ซีน่อน ซีโน่ เงาะ) ไปกินข้าวที่ข้างโรงเรียนสอนพิเศษกู มันมีร้านเค้กไอติมขายอยู่แถวนั้นพอดี
ดีเหมือนกันกูอยากกินข้าวด้วย แล้วพวกมึงก็ไปดูหนังดูการ์ตูนเล่นเกมส์สานสัมพันธ์กันแถวห้างใกล้ๆนั่นซะ
พวกมันจะได้สนิทๆกัน รอกูเรียนเสร็จก็กลับมาบ้านกูนะ มาติว.......ตัวๆ สองคน .../////อิอิอิ” 
ไอ้บ้ามาขยิบตาให้กูเขินทำไมฟะ////*//

“มึงแน่ใจเหรอ...... ว่าเงาะจะเอาอยู่ น้องกูเด็กผู้ชายแมนๆนะเว้ย มันจะชอบเล่นกับเด็กผู้หญิงเหรอวะ”
“ถถถ!!! มึงนี่ช่างไม่รู้อะไรซะเล้ยไอ้ลูกเอ๋ย”
“อะไรล่ะ”
“เด็กผู้ชายวัยกำลังใกล้โตนี่ล่ะมึง! มันกำลังเริ่มสนใจสาวแล้วววว เคี้ยกก555555อุ๊บ! กูหัวเราะเสียงดังไป!คึคึคึ”
“โห~~~~มึงนี่ชั่วร้ายว่ะฟาย! คิดอกุศลแม้แต่กับเด็ก! นี่ถ้าไม่เชี่ยจริงไรจริงคิดไม่ได้นะเนี่ย!”
“มึงเลิกชมกูเถอะ กูเขิน”
“ควายเหอะเดย์ กูด่ามึง”
“อ้าวแล้วมึงด่ากูทำไมวะ กูทำเพื่อมึงเลยน๊า!!!”  แหมๆทำตาโตใส่ผม ทำเพื่อกูเหรอ เพื่อที่จะได้ตุ๋ยกูอ่ะดิไอ้ดิลวิล


“พี่ลูกคิดๆ พี่ลูกคิดขา สนใจหนูหน่อยค่ะ”  โอ๊ะ จู่ๆเงาะก็มายืนเงยหน้าเรียกผมครับ
“อะไรครับน้องเงาะ?”  ผมสังเกตน้องๆที่เดินวนไปมาเล่น พวกมันก็ดูสนใจมองตามน้องเงาะอยู่เหมือนกัน
“ฝรั่งหน้าเหมือนกันเลยอ่ะ แล้วหนูจะรู้ได้ยังไงคะว่าคนไหนซีโน่ คนไหนซีน่อน คนไหนเป็นพี่ คนไหนเป็นน้อง”
เหมือนตัวเองเป็นคนเข็นผลไม้ขายไงไม่รู้ครับวันนี้ มีทั้งเงาะ มีทั้งฝรั่ง
“อ๋อ55 สองคนนี้เขาเป็นพี่เงาะปีนึงนะ แล้วคนนี้(เดินไปจับหัวมันให้ดู)ชื่อซีโน่ครับเป็นน้องนะ ส่วนคนนี้
(จับหัวมันให้เงาะดูอีก)ชื่อซีน่อนเป็นคนพี่ครับ”
“โหยยยย เขาหน้าเหมือนกันขนาดนี้หนูจะแยกออกได้ไง ทำไมพี่ลูกคิดถึงรู้ว่าคนไหนเป็นคนไหนล่ะคะ?”

เงาะยืนมองผมอย่างสงสัยตามประสาเด็กผู้หญิงวัยช่างซักช่างถาม แต่ผมไม่ทันจะตอบสองแสบมันก็ดันแย่งบอก
“ก็ซีน่อนหล่อไง!”   เจ้าซีน่อนยิ้มทะเล้นพูดเสียงดัง เล่นเอาทั้งพ่อแม่พี่ดรีมผมไอ้เดย์ขำก๊าก มีไอ้เงาะแหละยืนเอ๋อ
“ใครบอกอ่ะ! ซีโน่หล่อที่สุด แด๊ดดี๊บอก!” 
นั่นไงผมว่าแล้วมันไม่เคยยอมกันหรอก55 ซีโน่เอียงคอเถียงพี่แฝดมันทำหน้าทำตาน่าหยิกว่ะ
“แด๊ดดี๊ก็บอกซีน่อนเหมือนกัน!! แต่ซีโน่อ่ะไม่หล่อ!”
“หล่อ!!! ซีโน่หล่อ! แด๊ดดี๊หม่ามี๊บอก!ใครๆก็บอก! ซีน่อนแหละไม่หล่อ!”
แล้วมันก็โวยวายเถียงกันตามเคย ไอ้เดย์มันเลยเข้าไปแทรกว่า 
“หยุด!~ หยุดเลยไอ้พวกหนอนด้วง ขี้เหร่ทั้งคู่แล้วยังจะ5555 กูดิหล่อที่สุด! เคี้ยกกกกกกก5555555”   
เออ เอาเข้าไปไอ้บ้านี่ก็ร่วมวงอีกคน ผมส่ายหัวพร้อมๆกับเงาะเลยครับ แล้วผมก็เลยก้มไปบอกเคล็ดลับ
การจำเจ้าฝาแฝดให้แยกออกว่าคนไหนเป็นคนไหน ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับความหล่อของใครทั้งนั้น

“ซีน่อนมีไฝเม็ดเล็กๆที่แก้มขวา นั่นไงเห็นมั้ย ส่วนซีน่อนมีคล้ายๆกันแต่อยู่ที่แก้มซ้ายครับ55”  ผมชี้ๆให้ดู
“อ๋อ~~~~ อย่างนี้นี่เอง มีไฝจริงๆด้วย แทบมองไม่เห็นแน่ะ ขวาคือซีน่อน ซ้ายคือซีโน่ ทีนี้หนูก็เรียกไม่ผิดคนแน่
รับรอง! จะเอาน้องๆพี่ให้อยู่หมัดเลยค่ะ ฮุฮุฮุ”    ผมเหวอไปหน่อย ก่อนรีบถามว่าเงาะหมายถึงอะไร 

“ก็แหม! (กระซิบ) สองคนนั้นเขาชอบมากวนพี่ลูกคิดกับพี่เดย์อ่านหนังสือไม่ใช่เหรอคะ เรื่องนี้หายห่วงได้เล้ย
หนูจะชวนฝรั่งเล่นไม่ให้เขามากวนพี่ๆ คิกๆๆ ดีมั้ยคะ”  โอ้โล่งอกไปที นึกว่าจะแก่แดดเกินเด็กแบบที่ไอ้บ้าเดย์คิด
ผมนี่ก็ไปบ้าตามมัน อยู่กับมันมากผมพลอยจะเพี้ยนตาม

เงาะยิ้มน่ารัก บอกจะรีบไปขอแม่ว่าพี่เดย์จะพาไปเที่ยว ไอ้เดย์มันเลยรีบตามไปขอแม่น้องให้จะได้อนุญาตง่ายๆ


***************************

ที่ร้านอาหารแถวที่เรียนพิเศษไอ้บ้าเดย์....

“อ่า.......พี่ครับผมขอเส้นเล็กน้ำต้มยำทะเล ไม่เอากุ้ง ไม่เอาหมึก ไม่เอาปลา หอยปูอัดแมงกะพรุนไรไม่ต้องใส่มา
ที่สำคัญบอกคนทำไม่ต้องใส่น้ำมานะครับ ไม่ต้องใส่พริกอะไรมาด้วยพริกเผาก็ไม่เอาพี่ พอดีผมกินเผ็ดไม่ค่อยได้
เอ่อแล้วเส้นเล็กนี่ผมขอเล็กๆหน่อยนะพี่ เอาเล็กเท่าเส้นหมี่ก็ได้ครับ แต่ขอเป็นเส้นเล็กนะผมไม่ชอบกินเส้นหมี่”

ไม่ต้องแปลกใจครับนี่เป็นวิถีคนรกโลกเขาสั่งอาหารกิน..

พนักงานเสิร์ฟที่ยืนจดเมนูอาหารต่อหน้าโต๊ะเราขมวดคิ้ว ทำหน้าสงสัยทุกสิ่งอย่างที่หลุดออกจากปากไอ้เดย์
ผสมปนเปกับความรู้สึกที่อยากจะเห็นหน้าพ่อแม่ไอ้ห่านี่สักครั้ง คงอยากสัมภาษณ์ใจจะขาดว่าเอาส้นตรีนอะไร
ให้มันกินเหรอถึงได้โตมาเป็นคนแบบนี้....ฟายเอ๊ย สงสารกูบ้าง เขาจะคิดว่ากูมากับคนบ้านะนี่ 

“5555ล้อเล่นน่าพี่!55 ขำๆครับ รู้น่าไม่มีก๋วยเตี๋ยวใช่ม๊ะ เอาขนมจีนแกงไก่แล้วกัน” 
ผมเหล่มองไอ้หอกเดย์ที่เปลี่ยนเมนูใหม่ด้วยหางตา ขนมจีนพ่องดิ... ร้านนี้ขายอาหารฝรั่ง พวกสลัด กาแฟ ขนมปัง
สเต็ก มักกะโรนี สปาเก็ตตี้ ข้าวผัดอเมริกัน อาหารชุดทำนองนี้ แต่เชี่ยเดย์สั่งก๋วยเตี๋ยวครับ 
อยู่บ้านบอกอยากกินอาหารตามสั่ง มันมาถึงเดินผ่านเห็นร้านเขาสวยก็ดึงผมกับเด็กๆเข้ามานั่งเลยครับ
 “ไม่มีครับ ที่นี่ไม่มีขนมจีนหรอกครับน้อง” พี่พนักงานส่ายหน้า ไอ้เดย์รีบขอโทษ

“งั้นผมเอาข้าวมันไก่ ไม่เอาไก่ ในน้ำซุปอย่าให้มีต้นหอมผักชีนะ พิเศษเพิ่มไก่เยอะๆครับ” 
สั่งอะไรของมึงนี่... ข้าวมันไก่ไม่เอาไก่ แต่พิเศษไก่

ฟังไอ้คนบ้ามันสั่งแล้วผมเหลืออดต้องตีขามันแรงๆ มันก็ร้องโอยถูขาตัวเองหัวเราะ พี่พนักงานคงคิดในใจว่า
อ่ายเชี่ยนี่กวน...กูไม่เลิก เขาก็ขำนะ ซีน่อน ซีโน่ น้องเงาะก็หัวเราะชอบใจ ผมถอนใจเฮือกใหญ่
แล้วตัดสินใจเผด็จการสั่งอาหารเองดีกว่า เดี๋ยวมันเล่นไม่เลิก ผมยังไม่อยากกินตีนพนักงานเป็นอาหารเช้า

“ล้อเล่นครับพี่ อย่าไปถือมัน หนักเปล่าๆสมองมันมีปัญหาครับ พอดียังไม่ได้กินยาพี่ไม่ต้องไปสนใจหรอก555|||||||
ขอเป็นน้ำเปล่า ข้าวผัดอเมริกันคุณหนูมาสามที่แล้วกันครับ แล้วก็มักกะโรนีกุ้ง กับอาหารเช้าชุดใหญ่สองที่ครับ”

รอไม่นานเขาก็เอามาเสิร์ฟ กินไม่นานก็ต่อของหวานกันอย่างที่ไอ้ตัวเล็กทั้งสามมันเรียกร้องมาตลอดทาง
น้องเงาะกินเค้กสตรอเบอร์รี่หน้าฟินมาก ส่วนไอ้สองแสบมันตักไอศกรีมเข้าปากคำโตแล้วแข่งกันอมไว้ในปาก
ใครอมได้นานกว่าชนะ แล้วมันก็ร้องโวยวายทั้งที่ไอติมเต็มปากว่า cold! cold! cold! ไอ้พวกบ้า บ้าเหมือนใครนิ...

ผมหยุดตักไอศกรีมเข้าปาก ชะงักถามเดย์เพราะรู้สึกแปลกๆ 
“…เดย์......มึงจะมองกูทำไมนักหนาเนี่ย” 
“อ้าวรู้สึกด้วยเหรอ”
“ไม่รู้ก็บ้าแล้ว ไอ้บ้าจ้องหน้าทำไมวะ”
“ก็เปล่า แบบว่าปากมึงเวลากินอะไรอยู่มันน่ารักดี กูเผลอมองตามไปเองว่ะ”
“55บ้า////”   พูดอะไรก็ไม่รู้ครับไอ้คนบ้านี่ เอาหน้าหล่อๆใสๆมาจ้องกันอยู่ได้เขินเป็นนะเว้ย
“มันน่า......”
“5555ไอ้บ้า อย่าพูดออกมานะ/////”   

“เฮ้ย!! ออกมาสู่โลกภายนอกแล้วเหรอครับคุณธีทัต!”   
ผมกับเดย์ตกใจหันไปมองตามเสียงเสร่อที่คุ้นหูทันที  ไอ้ซีนยิ้มตาตี่รี่มาทางนี้เลยครับ มองเลยไปเห็นไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู
เดินอยู่กับ...ใครไม่คุ้นหน้าเลย ตามมาเข้ามาในร้านกันติดๆ น้องเงาะมารยาทดีมากครับยกมือไหว้ทุกคนเลย
ผมเลยบอกซีน่อนกับซีโน่ให้ทำอย่างเงาะบ้าง พวกมันดันยืนบนเก้าอี้ อมไอ้ติมเต็มปากพูดก็อื้ออ้อฟังไม่รู้เรื่อง
แต่ก้มหัวแล้วยกมือไหว้สวัสดีหมุนมันซะรอบทิศ เกือบตกเก้าอี้ผมต้องรีบจับให้นั่งลง ปวดหัวกะไอ้พวกลิงนี่จริ๊ง
ไอ้เดย์แม่งก็เอาแต่ขำ พอกับไอ้พวกบ้าที่ดั๊นเผอิญมาเจอกันซะได้ที่นี่

“แหมไม่เจอกันไม่กี่วัน พวกมึงมีลูกตั้งสามคนแล้วเรอะ!!!”  ไอ้บ้าซีนมึงนี่มโนแรงยิ่งกว่าพวกสาววายที่ห้องเราอีก
“เรียนรึโดดล่ะมึง”  กีต้าร์ถามไอ้เดย์ยิ้มๆ เดย์ตอบว่าเดี๋ยวก็จะไปแล้ว ผมก็บอกว่าพาน้องกับเด็กข้างบ้านเดย์มาเที่ยว
แล้วรอกลับบ้านพร้อมไอ้เดย์  เชี่ยซีนแซวว่าครอบครัวสุขสันต์ ไอ้เวรต่อหน้าคนอื่นมันก็ยังจะแซวพวกผมนะ
“น้องมึงหล่อนี่หว่า หน้าเหมือนกันจังวะ”  ไอ้ซีนวิเคราะห์แต่โดนกีต้าร์ตบหัวบอก  “ก็น้องเขาฝาแฝดกันไอ้ห่า!”

ไอ้พวกบ้ามันยืนล้อมโต๊ะผมไว้ ผมสะกิดมือไอ้ยูที่มายืนใกล้ๆข้างหลัง ถามถึงคนหน้าไม่คุ้นว่าเพื่อนมันเหรอ
“อ๋อนี่......เคิร์ก มันก็เรียนพิเศษห้องเดียวกับกู”  ไอ้ยูบอกผมพร้อมแนะนำเพื่อนมันให้ผมกับไอ้เดย์รู้จักด้วย
นี่พี่บาสปล่อยผ่านมาได้ไงวะเนี่ย นี่มันคนที่ไอ้ยูเคยชอบนี่หว่า! หน้าตาดีซะด้วย ผิวขาว จมูกโด่ง ตาคม คิ้วเข้ม
ปากแดงพอๆกับไอ้กีต้าร์เลย หล่อไปคนละแบบ แต่เตี้ยกว่าไอ้ยูนิดหน่อย วัดจากความทรงจำ
เคิร์กน่าจะสูงประมาณพี่บาสนี่แหละ

“พี่บาสเขาไม่ว่าอะไรแล้วเหรอวะ”  ผมแอบกระซิบกระซาบถามไอ้ยู ไอ้ยูรีบขยิบตาหน้าเครียดกระซิบบอก
“เขาไม่รู้! มึงอย่าปากโป้งไปล่ะลูกคิด กูขอล่ะ ก็แค่ช่วงนี้ เดี๋ยวเปิดเทอมมันก็กลับไปบ้านมันแล้ว”
“เออๆ กูไม่ยุ่งหรอก อย่าให้พี่บาสรู้ก็แล้วกัน”   ไอ้ยูทำหน้าเซ็ง ผมก็พอจะเข้าใจมันนะ นี่ก็เพื่อน นั่นก็แฟน

“เฮ้ยกูไปก่อนนะ แอ๋มส่งมาบอกว่ารออยู่ ไว้เจอกันเว้ยไอ้ลูก เดี๋ยวมีนัดไปบ้านไอ้ซีนกัน”  กีต้าร์รีบร้อนจะไป
ชูมือถือโบกมือบ๊ายบายให้ผมกับน้องๆ เดินนำไอ้ยูกับเคิร์กที่เดินตามไปเงียบๆ ไอ้ซีนเห็นจะโดนเพื่อนทิ้ง
ก็รีบวิ่งตามแต่แม่งหยิบสตรอเบอร์รี่ลูกใหญ่หน้าเค้กไอ้เดย์ไปกินด้วย ไอ้เดย์ตาโตเลยครับ ลุกยืนชี้หน้าไอ้ซีน
ที่หัวเราะกวนตีนหนีไป เดย์มันก็ด่าตามหลัง “เชี่ย! กูอุตส่าห์เก็บไว้กินทีหลังไอ่สัด! เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวมึงเจอกูที่ห้อง”
พวกมันเรียนพิเศษห้องเดียวกันหมดครับ ทั้งไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต แอ๋มก็ด้วย
มีแค่ผมแหละที่ไม่ได้เรียนกับเขา ผมหันไปถามไอ้เดย์  “มันนัดกันทำไมวะ กูติดต้องอยู่กับน้องจะไปได้ไง”

“ไม่เห็นเป็นไรนี่ ก็เอาไอ้หนอนคู่มันไปด้วยก็ได้ นัดกันพรุ่งนี้หาไรกินกัน กบ เขียด ไรงี้ ไม่มีไรมาก”
ไอ้เดย์ยักไหล่ยักคิ้วยิ้มให้ผม มันน่ะอยากไปเที่ยวกับผมอยู่แล้ว ตั้งแต่น้องมาก็เพิ่งมีวันนี้แหละครับ
ที่ผมได้ออกมาข้างนอกกับมัน ดีเหมือนกันนะผมก็อยากเจอเพื่อนๆ  ถึงจะทำอะไรไม่ค่อยสะดวกแล้วต้องรีบกลับ
แถมยังวุ่นวายกันตลอดเวลาก็เถอะ....................

........................แล้วไอ้เดย์มันก็ทิ้งให้ผมอยู่กับเจ้าสามตัวป่วน ระหว่างรอไอ้เดย์เรียนเสร็จผมก็พาน้องๆมาดูหนัง
พวกมันร้องดูการ์ตูนเรื่องดังพากษ์ต่อที่เพิ่งมาฉายในเมืองไทยได้ไม่กี่วัน พวกมันวิ่งเล่นกันหน้าโรงหนังด้วยครับ
ผมขี้เกียจไล่จับหรือเอ็ดมัน ก็เลยพยายามเนียนๆทำเป็นไม่รู้จัก มองๆเหมือนคนอื่นแบบว่าดูลูกใครว้า ซนฉิบ...


“เค้าเป็นผู้หญิงน๊า! ตัวเองสองคนเป็นผู้ชายก็ต้องให้ผู้หญิงเล่นก่อนสิ!”  น้องเงาะโวยวายใส่ไอ้สองแสบของผมแล้ว
เด็กๆดูการ์ตูนจบก็รีบวิ่งแจ้นออกมาเข้าห้องน้ำข้างโรงหนัง แล้วร้องให้ผมพามาโซนของเล่นทันทีครับ
 ตอนนี้สถานการณ์คือทั้งสามคนต้องการจะเล่นเกมส์ตู้เดียวกัน พอเริ่มคุ้นกัน คุยกันมากเข้า
เด็กๆก็มีขัดแย้งกันบ้างเป็นธรรมดา

ผมกอดอกยืนอมยิ้ม รอดูไอ้เด็กแฝดทั้งสองจะยอมให้น้องเงาะที่เป็นเด็กผู้หญิงเล่นก่อน หรือแย่งเล่นก่อน
แบบไม่สนใจอะไร   “งั้นไม่เป็นผู้ชายก็ได้ เป็นตุ๊ดดีกว่า อย่างนี้ซีโน่ก็ได้เล่น!”
 ผมนี่แทบจะลื่นหัวทิ่มทั้งที่ยืนอยู่เฉยๆเลยครับ ไอ้บ้าซีโน่เอ๊ย คงต้องฝากความหวังไว้ที่ซีน่อนแล้ว
“ไม่ได้ ซีโน่เป็นน้องต้องเสียสละให้พี่เล่น! เงาะน่ะไม่ต้องเล่นหรอกนี่มันเกมส์แข่งรถของผู้ชายเค้า!” 
ซีน่อน มึงเอาตรรกะไหนมาจำวะ กูเคยได้ยินแต่พี่ต้องเสียสละให้น้อง แต่เงาะฉลาดนะครับหันมาฟ้องผมเลย
“พี่ลูกคิดขา~~~! ฮือ ฝรั่งไม่ให้หนูเล่น! หนูอยากเล่นเกมส์ขับรถอันนี้อ่ะ!!”

เงาะทำสายตาอ้อนวอนเหมือนอยากจะร้องไห้ แหม่ ผมจะปล่อยให้เด็กผู้หญิงน่ารักตัวเล็กๆร้องไห้ได้เหรอครับ
“เฮ้ยซีน่อน ซีโน่ ทำไมไม่ให้เงาะเล่นก่อน แย่งผู้หญิงเล่นงี้พี่ไม่ชอบเลย!?”  ผมดึงมือน้องๆมาแล้วก้มตัวลงไป
พูดด้วยใกล้ๆ แกล้งกระซิบกระซาบทำหน้าจริงจัง พวกมันก็นิ่งจ้องหน้ากันไปมา กัดฟันทำแก้มป่อง ไม่ยอมง่ายๆ
แต่ไม่กล้าเถียงผม เพราะผมทำหน้าเข้มดุ คงกลัวผมโกรธ  ไม่รู้ไอ้เด็กบ้าสามตัวนี่มาถูกใจอะไร
ไอ้เกมส์ห่านี่นักหนา ที่อื่นว่างมีถมเถไม่ไปเล่นกันนะ ยิ่งน้องๆผมนี่มันชอบแย่งของกันไม่เคยเปลี่ยน

“เอาอย่างนี้...อืมมม.... เดี๋ยวพี่พาไปซื้อเครปที่ตรงนู้นก่อนดีมั้ย กินขนมแล้วจะได้อารมณ์ดีๆกันนะ”  ผมยิ้มหวาน
จับหัวพวกน้องๆเบาๆ เด็กทั้งสามคนพากันพยักหน้าหงึกหงักบอกอยากกินขนม ผมเลยรีบต้อนเด็กๆไปจากตรงนั้น
เปิดโอกาสให้เด็กคนอื่นกระโดดเข้าไปนั่งไอ้เครื่องเกมส์แข่งรถนั่นเล่นแทนเรียบร้อย


มาถึงร้านเครปเย็นญี่ปุ่น เด็กๆก็แย่งกันสั่งไส้ที่ตัวเองอยากกิน จนครบสามคนแล้ว ผมก็สั่งแฮมชีสสตรอเบอร์รี่
แล้วก็สั่งเผื่อไอ้เดย์ด้วย มันชอบกินหวานๆ ผมเลยเอาทั้งแยมทั้งครีมทั้งถั่วแดงให้มันแถมใส่กล้วยราดช็อคโกแล็ต
“คนเดียวกินสองอันเลยเหรอครับ”
โอ๊ะ.... คนขายถามผมยิ้มๆ ทำไปยิ้มไป อัธยาศัยดีจัง
“อ๋อ ซื้อให้เพื่อนด้วยอ่ะครับ55”
“เพื่อนหรือแฟนครับ”   แน๊ มีแซวกูด้วยเว้ย
“เพื่อนครับ55”
“แล้วมีแฟนรึยังครับ”
“ห๊า? พี่ว่าไงนะครับ”
“ไม่ไปเที่ยวกับแฟนเหรอครับ พาน้องๆมาเที่ยวแบบนี้”
“อ๋อ ....เอ่อ.........55ผมไม่มีแฟนหรอกพี่”
“อันไหนของน้องครับ ใช่อันที่ใส่กล้วยรึเปล่า”
“ของผมที่ใส่แฮมด้วยอ่ะครับ”
“งั้นเดี๋ยวพี่แถมให้เยอะๆเลย ชอบกินอะไรครับ”
“โหพี่จริงเหรอ ใจดีจัง55”   ว้าวววว ทำไมเขาเป็นคนดีจังวะ สงสัยจะถูกชะตา อย่างนี้วันหลังต้องมาซื้ออีก
“ครับ ก็เฉพาะกับบางคน....เจอคนน่ารักพี่ก็ใจดีแบบนี้แหละ”

โอ๊ะ.....พี่ผู้ชายที่ขายเครปเขาชมว่าผมน่ารักด้วยเว้ยเฮ้ย  ….เดี๋ยวนะ มันใช่มั้ยนี่ หมายถึงน้องๆผมล่ะมั้ง
“น้องน่ารักดีนะครับ”
“อ๋อ55ครับ มันเป็นแฝดกัน ส่วนเด็กผู้หญิงคนนั้นเพื่อนแถวบ้านครับ”
“อ๋อไม่ใช่ครับ 55พี่หมายถึง...น้องน่ะครับ น้องน่ะ ครับน้องนั่นแหละน่ารักดี55”
“..............................ห๊ะ!? ผะผมเหรอ!?”   ตอนแรกก็งงแหละครับ ลองชี้หน้าตัวเองดูเขาก็พยักหน้าหัวเราะ
ขำอะไรนักหนาฟะ มึงขายเครปนะไม่ได้ขายเนื้อ ผมเริ่มยิ้มเจือนๆแล้วดิ....หรือจะใช่!? (พี่เขาเป็นเกย์ป่าวหว่า?)
ผมเพิ่งหัดเป็น กำลังเดินเตาะแตะๆตั้งไข่ได้เมื่อเร็วๆนี้เองนี่ครับ ........เอาเป็นว่ารีบซื้อ รีบไปดีกว่า||||||||

ตั้งแต่มาคบกับไอ้เดย์มันก็แปลกจริงๆครับ ทำไมเริ่มมีผู้ชายเข้าหาผมนะ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ยักกะเคยเจอเลย
เดี๋ยวนี้เจอบ่อยๆครับไอ้แบบเมื่อกี้  ผมก็แค่ขำๆไปไม่ได้คิดอะไรมากหรอก พาน้องๆไปเล่นเกมส์
แล้วตัวเองก็นั่งกินขนมจนหมด สักพักใหญ่ไอ้เดย์ก็เดินยิ้มหล่อมาเลยครับ ผมส่งข้อความไปบอกมันว่าอยู่ที่ไหน
มันเรียนเสร็จก็ตามมาหา เดย์เด่นสะดุดตาโคตรๆเลยครับ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวคลุมทับเสื้อยืดบางๆสีน้ำเงินเข้ม
กางเกงยีนส์เดฟดำใส่แล้วเข้ากัน แฟนผมนี่มันหล่อเว่อร์อลังการงานแอนิมอลแพลนเน็ตมากๆ///////  หล่อเกิ๊นไอ่สัด

แต่แล้วในไม่กี่อึดใจผมก็ต้องกระตุกยิ้มให้หุบลง เพ่งมองสาวที่เดินตามมันมาติดๆแล้วตีคู่ขนาบข้างคุยกันด้วย
เห็นอยู่ไกลๆเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆหุ่นดีผมดำยาวตรงสวย หน้าตาก็จัดว่าใช้ได้ มากับเพื่อนผู้หญิงอีกคน
ตัวอ้วนกลมผมสั้น เห็นคนผมยาวทำท่าเหมือนพยายามชวนไอ้เดย์ไปไหนหรือทำอะไรสักอย่าง.......ชิ  -*-

ผมก็นั่งอ้าปากชะเง้อคอคอยมองไปทางมันไม่วางตา ผู้หญิงที่ไหนวะ ไม่เห็นรู้จักเลย ทำไมไม่รีบเดินมาหาผมล่ะ
ไปหยุดคุยกับยัยสองคนนั้นอยู่ได้ เห็นแล้วผมหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้สิครับ ไม่ชอบเลย มันดูระรี้ระริกเลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 05-09-2015 02:59:23

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง .../2     






“เป็นอะไรหน้าหงิก ไอ้พวกตัวแสบมันดื้ออะไรเหรอ โหอันนี้น่ากินอ่ะ เดย์ขอกินคำนึงสิ”   
มาถึงคุณชายเชี่ยเดย์ก็ทักหน้าผมก่อนเลย ไม่รู้ตัวเลยนะครับว่าอารมณ์ไม่ดีมันออกมาทางหน้าหมด
ผู้หญิงสองคนนั้นแยกไปก่อนที่ไอ้เดย์จะเดินมาถึงผม มันเห็นเครปก็รีบมานั่งทำตาโตข้างๆ ผมเลยยื่นเครปในมือให้
แบบแทบจะยันใส่หน้ามัน  “อ่ะ! ซื้อให้หมากิน”

“โหยแร๊งสสสส”  ไอ้เดย์ทำหน้าล้อเลียนผม  แล้วเอามือมาขยี้หัวผมแบบแกล้งกัน มันคงเห็นว่าผมทำท่าแปลกๆ
อึดอัดฟึดฟัดใส่มัน ทนเงียบไม่ได้นานหรอกครับไอ้บ้านี่ มันกินเครปไปก็ถามผมว่าเป็นอะไร

“มึงคุยกะใคร หน้ามึงอ่ะ! ระรี้ระริกเกินไปรึเปล่าสัด”  ไม่สบอารมณ์วุ้ย -*-
“หึงเค้าอ๋อ”
“อย่ามาทำเสียงปัญญาอ่อนใส่กูเดย์ เพื่อนเล่นมึงเหรอ”
“เปล่าครับว่าที่เมีย คิคิคิ”
“ไอ่สัด!/////*// ไม่มีสลดเลยนะมึงอ่ะ!”
“555 ก็มันไม่มีอะไรไง นั่นเพื่อนเรียนพิเศษด้วยกัน มาชวนไปหาอะไรกิน กูก็บอกเขาไปว่าเพื่อนรออยู่มีธุระไรงี้”

มันแอบให้เบอร์เขาไปรึเปล่าก็ไม่รู้ไอ้บ้านี่ ผมยังทำหน้าหงิกอยู่เลยเจ้าซีโน่ก็วิ่งมาหา ผมนั่งรอที่ม้านั่งแถวนั้น
คอยดูพวกน้องๆที่วิ่งวุ่นไปมาเล่นนู่นเล่นนี่อยู่ไม่ไกลกัน  “พี่ลูกคิดซีโน่อยากกินเครปอีกฮะ”
ต้องกลับไปเจอไอ้คนขายนั่นอีกเหรอ ไม่เอาอ่ะ ยิ่งไอ้เดย์อยู่ด้วย ความจริงเขาก็ดูดีนะ คิ้วเข้มหน้าหล่อแบบไทยๆ
แต่ไอ้ไลค์หล่อกว่านี้ผมยังไม่เอาเล้ย ชิดซ้ายไอ้หมาเดย์ของผมเยอะ ปกติแล้วผมชอบมองผู้หญิงมากกว่าด้วย
มีที่ไม่ปกติก็กับไอ้เดย์นี่แหละ ผมรีบส่ายหน้าบอกให้ซีโน่พอได้แล้ว
“ทำไมล่ะ เขาให้ตั้งเยอะอ่ะ อร่อยด้วย ถ้าพี่ลูกคิดไปซื้อเขาต้องแถมให้อีกแน่ๆเลยก็เขาบอกว่าพี่ลูกคิดน่ารักนี่ฮะ”
เชี่ย! มึงยิ้มแป้นทำไมไอ้ซีโน่ มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงหาเรื่องให้กูแล้วไง||||||||

ไอ้เดย์มันกัดเครปอยู่แม่งชะงักค้างเลยครับ จ้องหน้าผมเขม็งเลย “คนขาย......ผู้ชายหรือผู้หญิงซีโน่”
ดูไอ้เดย์มันถามน้องผมดิ  “ผู้ชาย! ถามไม?”  ซีโน่ทำหน้าสงสัยแต่ไอ้เดย์เค้นยิ้มเย็นๆมองหน้าผมแทนครับ
“เครปร้านไหนซีโน่ พาพี่เดย์ไปดิ๊เดี๋ยวจะซื้อให้กินสักสิบอัน”  ไอ้เดย์รีบยัดเครปที่เหลือเข้าปากหมดแล้วลุกขึ้น
ผมรีบดึงแขนมันไว้เลยครับ    “อึก!||||||| ไอ่ห่าไม่ต้องไปเลย! เขาแซวเล่นเฉยๆไม่มีอะไร!”
“กูไม่เชื่อ มันต้องมีอะไร ทำไมมึงไม่ให้กูไป เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนๆ เดี๋ยวมันเจอกู!”
“สัดเด๊ย์~~! อย่าหาเรื่องปวดหัวให้กูน่า!กลับบ้านกันเหอะป่ะ!!!”
“ถ้ามึงไม่ได้อ่อยมันก็ไม่ต้องมาห้ามกูนะไอ้ลูก!”   แง~~~เชี่ยเดย์มันชี้หน้าผมอ่ะ

แล้วตอนนั้นเอง ไอ้น้องเวรของผมมันก็ดันทะลึ่งวิ่งไปข้างหน้าแถมกวักมือเรียกเดย์  “ไอ้คนใจร้าย! ทางนี้!”
ไอ้บ้า~~~~~!!! ไอ้ซีโน่! ผมนี่รีบวิ่งไปรวบเอวไอ้ตัวเล็กที่วิ่งนำไอ้เดย์ไปเลยครับ ซีโน่มันก็ร้องอยากไปอยู่ได้
“ซีโน่ดื้อ! จะบอกแด๊ดดี๊หม่ามี๊! เนาะพี่ลูกคิดเนาะ!”   
ซีน่อนมายืนท้าวเอวทำตาเล็กตาน้อยว่าน้องมันที่โดนผมอุ้มกลับมา น้องเงาะก็วิ่งมาดูด้วย
เด็กๆเลิกเล่นหันมาสนใจทางผมแทน ผมกำชับกับซีโน่ว่าอย่าไปร้านเครปอีก

“ซีโน่อยากกินนี่.........ทำไมอ่ะ ฮึก...”   มันหน้างอไม่พอใจ แต่ไม่ได้ร้อง แล้วผมก็ได้เห็นอะไรที่น่าแปลกใจ
พอผมปล่อยซีโน่ลง ซีน่อนก็เดินมากอดคอน้องมันครับ “อดทนไว้ อดทนไว้ โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ!”
เชี่ยยยยยยย! ผมกับไอ้เดย์นี่หันควับมองหน้ากันแล้วกลั้นขำเลยครับ! คือวันก่อนมึงยังร้องไห้จ้ากันอยู่เลย
วันนี้มึงมาแมนแนวไหนนี่ซีน่อน....อย่าบอกนะว่า...เพราะอยู่ต่อหน้าสาว! เฮ้ยผมเห็นมันแอบเหล่มองน้องเงาะ!!!
ไอ้พวกเด็กแก่แดดเอ๊ยเมื่อกี้มึงยังแย่งเขาเล่นของเล่นอยู่เลย5555

มองหน้ากันไปๆมาๆ ไอ้เดย์เหมือนนึกได้เรื่องไอ้คนขายเครปร้านนั้นอีก มันหุบยิ้มแล้วทำท่าจะออกไปเดินหาเอง
ผมรีบคว้าแขนมันไว้แล้วพูด  “กลับบ้านเลยเดย์! มึงอายเขามั้ย อายน้องมั้ย”
“กูไม่อาย!”   
“งั้นตามใจมึง! เชิญไปหาเองเลย! กูกลับแล้ว!!” 

ผมรีบต้อนรีบบอกให้เงาะเดินไปแล้วก็ลากแขนไอ้สองแสบให้เดินตามอย่างเร็ว ทิ้งเชี่ยเดย์ไว้กลางดงเด็กนี่แหละ
“อ้าวเดี๋ยวดิเชี่ยลูก! มึงจะทิ้งกูงี้เหรอ กูไม่ยอมนะ!”  ผมหันไปมองตามเสียงที่ตะโกนเรียกจากด้านหลัง
ไอ้เดย์ทำหน้าเหมือนลูกหมาถูกทิ้ง  “ไม่อยากอยู่คนเดียวก็ตามกูมา กลับบ้าน!” 
มันรีบวิ่งตามมาเดินประกบหลังผมติดๆเลยครับ จะสิงกูรึไงนี่..

“ฮึ่ย.........ฝากไว้ก่อนเหอะ อย่าให้จับได้ว่าแอบแรดก็แล้วกัน”
“มึงบ่นอะไร!?”  ห่าเดย์พึมพำห่าไรข้างหลังผมไม่รู้ งึมงำๆน่าหงุดหงิดเพราะได้ยินไม่ชัด
“อยากกินนม...”
“....รีบกลับบ้านเหอะ กูเหนื่อยแล้ว ไปกินที่บ้านกูแล้วกัน มึงจะเอากี่กล่องก็เอาเลย” 
“ไม่เอาเป็นกล่อง”
“อ้าวไม เถอะน่ากินๆไปเถอะกูขี้เกียจแวะร้านนม”
“ไม่เป็นไรกินจากเต้าก็ได้”  ไอ้คนหัวดรออิ้งแม่งชี้ๆมาที่นมผมอ่ะ ไอ่ฟายยยยยย/////*//
“ทะลึ่ง!!!”
“ป่าวกูแค่หื่น”
“ไอ้ลามก! /////*//  เด็กอยู่เยอะแยะอย่ามาเสียงดังนะ โอ๊ะนี่! ทั้งสามคนเลยไม่ต้องหันมามองพี่เดินนำไปๆๆ”
“แล้วให้กินป่ะล่ะ”   เชี่ยเดย์ยังตามติดมากระซิบซะใกล้หลังหู ผมสะดุ้งเลย
“เฮื่อย! ไม่รู้!!.........คิดดูก่อน/////*//”
“55555”


*********************


.............
................... กลับถึงบ้านเป็นไปตามคาดครับ เด็กสามคนไปโหลดเกมส์เล่นที่บ้านเงาะ...
ตอนแรกซีน่อนกับซีโน่จะให้ผมไปนั่งเฝ้าพวกมันเล่นเกมส์ด้วย แต่ผมบอกว่าจะอ่านหนังสือรอที่บ้านเดย์
น้องๆผมลังเลอยู่นาน แต่เงาะทำท่างอนหน้าบูดเหมือนตูด
“ทำไมต้องอยู่กับพี่ตลอดเวลาด้วยล่ะ พวกตัวเองเหมือนเด็กอนุบาลเลย ตลก..”
โดนสาวพูดแบบนี้ใส่ แถมเอาเกมส์ออนไลน์ในคอมมาล่อ เจ้าสองแสบเลยทำเก่งไปบ้านเงาะที่อยู่ติดกับบ้านไอ้เดย์
โดยที่ไม่มีผมคอยเฝ้า ผมก็ห่วงน้องนะ กลัวมันไปซนในบ้านคนอื่นจนโดนเขาไล่เอา ไปพูดฝากฝัง
ฝากดูแลกับแม่น้องเงาะเป็นดิบดี น้าอรก็ใจดีเอาขนมออกมาให้เด็กๆกินกันพร้อม สุดท้ายผมก็โดนเงาะแอบไล่มา


ผมเดินเหม่อๆขึ้นบันไดขึ้นไปห้องไอ้เดย์ เป็นกังวลเหมือนคนมีลูกติด ตลอดเวลาหลายวันมานี้
ผมไม่เคยห่างน้องๆเลย พอพวกมันไม่ได้มาโหวกเหวกรอบตัว โหย.......โคตรโหวงเหวงเลยครับ บอกไม่ถูก
เล่นเอาผมคิดถึงตอนที่พวกมันต้องกลับบ้านที่พัทยาขึ้นมาเลย....

“ถ้าพวกตัวแสบมันกลับบ้านมันกันเมื่อไหร่ กูเหงาตายแน่เลย แค่นี้ยังคิดถึงมันแล้วเลยอ่ะ โธ่เอ๊ย...เฮ้อ”
เปิดประตูเข้ามาในห้อง ผมก็เดินไปนั่งที่เตียงบ่นกับไอ้เดย์ เดย์มันนอนเล่นมือถืออยู่ก็กลิ้งมาหนุนตักผม
ผมก้มมองหน้ามัน มันยิ้มหล่อแล้วทำปากจู๋ ก่อนเอื้อมมือขึ้นมาโอบรอบคอผมให้โน้มหน้าลงไปจุ๊บปากกับมัน

“อื้มมม จุ๊บๆๆ จุ๊บๆ 555 มึงจะเหงาได้ไง กูอยู่นี่”
“55 เออ กูก็ลืมไปว่ะเดย์ แค่มึงกูก็วุ่นวายไม่มีเวลาเหงาแล้วเนอะ 555”
“โหยยยยย หลอกด่ากูเหรอ! อย่างนี้ต้องทำโทษ”
ผมโดนดึงลงไปกอดจูบไอ้เดย์มันพลิกตัวขึ้นมาทับผมไว้ ไอ้นี่แม่งไวกว่าแสงครับ ผมตั้งตัวไม่ติดเลย
โดนจูบซะเคลิ้ม คนบ้าอะไรไม่รู้ลิ้นโคตรนุ่มเลย///// หวานอีกต่างหาก......

“อึก/// พ..พอแล้วเดย์ อื้อออ... ไม่เอา... ไหนว่าจะติวหนังสือไงวะ ไม่เอาอย่า กูไม่มีอารมณ์..”
“แล้วต้องทำไงถึงจะมีล่ะครับ หื้มมม”   แหม่ พอจะเอากูนี่พูดเพราะเลยนะดิลวิล หมาเอ้ย
“อยากให้กูมีอารมณ์เหรอ อืมมมม รู้แล้ว! มึงลุกไปเต้นไป เต้นยั่วๆกูนะ เดี๋ยวกูก็มีอารมณ์อยากถีบมึงเองแหละ555555”
ผมก็พูดแกล้งมันขำๆไปงั้น แต่เชี่ยเดย์เขาทำหน้ายิ้มๆ ทำตาเชื่อมเป็นประกายออกหื่นๆใส่ผมไม่หยุดเชียว
“มึงขอมา กูก็จัดให้ เดี๋ยวก็รู้ครับ ว่ามึงจะอยากถีบ หรืออยากกอดกู เฮือะๆๆๆๆ” 
แค่มันหัวเราะก็กวนตีนผมแล้วครับ เดย์ลุกจากตัวผมไปเลือกเพลงในมือถือเอาไปเสียบกับลำโพงบนโต๊ะคอม
แหม่เปิดเพลงน่าเต้นซะด้วยเว้ย จังหวะโคตรเซ็กซี่ เชี๊ยะ!

แล้วมันก็ไปยืนกลางห้อง ค่อยๆดึงชายเสื้อยืดสีน้ำเงินตัวบางที่สวมอยู่ให้สูงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ
จนเปิดเห็นหัวนมสีชมพูเข้มของมัน มันทำยิ้มนะ มาเปิดนมว็อบๆแว็มๆให้กูดู เฮ้ยนี่มึงเอาจริงเหรอ!!!?///////
ผมก็นั่งบนเตียงท้าวแขนไปด้านหลังดูมันแบบยิ้มๆ กลั้นขำ จะดูซิไอ้คนบ้ามันจะทำไงต่อ

เดย์มันก็เต้นโยกตัวเบาๆซ้ายขวายิ้มยั่วผมนะ แล้วเอามือลูบเสื้อขึ้นๆลงๆ เห็นซิคแพ็คเป็นลอนๆที่ท้อง
กล้ามอกแน่นๆไหนจะปลายยอดเม็ดเล็กๆนั่น ยัง..ยังไม่พอครับมันปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปลงค้างๆคาๆไว้
ทำเอาผมชักจะกลืนน้ำลายหนืดลงคอแล้วสิครับ ที่เด็ดคือมันเดินเข้าห้องน้ำไปเอาน้ำลูบหน้าลูบตัว
เสยผมทั้งที่ผมมันก็ไม่ค่อยจะมี แต่พอทำแบบนี้แล้วน้ำเหมือนเหงื่อมันเลยครับ ไปจำมาจากไหนนิไอ้คนบ้า!

ไอ้เวรนี่ทะลึ่งจัดมันส่ายเอวร่อนๆทำหน้าฟินจัดๆเอาเสื้อถลกขึ้นไปคล้องที่หลังคอ แล้วค่อยๆย่อตัวลงไป
ทำท่าเด้งเป้าเด้าๆที่พื้นต่อหน้าต่อตาโผ้มมมมมม////// มึงจะเอาให้เอ็กซ์เซ็กส์แตกไปถึงไหนเชี่ยเด๊ย์~~~~~~
แค่นี้กูก็หายใจไม่ทันแล้วไอ่สัด! อ๊าคคคคคคค

“555555555555”  เชี่ยเดย์มันชี้หน้าผมขำใหญ่เลย อายแม่ง ไม่รู้ผมทำหน้าแบบไหนให้มันเห็นอยู่
แต่รู้สึกว่าร้อนผ่าวที่หน้าสุดๆเลยครับ  “เฮ้ยเดย์! เด๊ย์!! อย่า~~///// อย่ามาทางนี้ไอ้บ้า!”  อยู่ดีๆผมก็เขินมันโคตร
ไอ้เวรนี่ลามปามปีนขึ้นเตียงมาคุกเข่าคร่อมผมไว้แล้วเต้นโชว์กล้ามที่เล่นไว้อย่างสวยของมัน
เกร็งหน้าท้องโยกเอวช้าๆไปตามจังหวะเพลง ผมกัดปากล่างหันหน้าหนีมันแบบไม่อยากจะทน อายมันอ่ะ/////
 มันจับหน้าผมให้หันมามองหน้ามันแล้วอมยิ้มกลั้นขำ ซึ่งมันก็ยังโยกอยู่นะครับ ก่อนจะยิ้มทำตาเชื่อม
หล่อละลายใจมาให้ผม เต้นไปแวะจูบปากผมไปเรื่อยๆ... โอ้ยไอ้บ้ามันจับมือผมให้ไปลูบกล้ามท้องมันด้วย แง~

ใครจะไปคิด ว่าไอ้บ้าเกรียนสติแตกมันจะเต้นยั่วเก่งเป็นบ้า! เห็นมันเถื่อนๆอย่างนี้ผมไม่อยากจะเชื่อเลย
มันทำผมมีอารมณ์ได้จริงๆ... ไอ่สาดดดดเอวมึงจะพลิ้วไปไหน โอ๊ยผมร้อนหน้าใจเต้นแรงไปหมด ทำยังไงดี
“เดย์.......”
“ว่าไง หึหึ เอารึยังครับที่รัก เอากันได้ยังทีนี้”
“เดย์...อื้อ//////อย่าสิมันจะ...อึ๊ก! ฮื่อ~~”  เดย์เริกเสื้อผมขึ้นแล้วเอาฝ่ามือร้อนๆของมันลูบไล้ไปทั่ว
จูบปากดูดลิ้นผม ทำทุกอย่างโดยที่ยังโยกตัวเต้นไปด้วย คึกจัดนะสัด มันเต้นเด้งเอาเป้ามันมาสีกับเป้าของผม
แบบเน้นๆเรื่อยๆ  “ซี๊ดดดดดดดดดอ่าส์”    ถึงจะมีเนื้อผ้ากั้นแต่ใครมันจะไปทนได้ล่ะครับ ของขึ้นเลย
“เอาก็เอาวะ! อื้มมมม จุ๊บ!จุ๊บ!จุ๊บ!ฮ่า~~~ ดะ..เดย์....................ขอกูเอาหน่อยนะ////”  พูดเสร็จผมก็จับดูดนมแม่งเลย

“เชี่ย!|||||||||||”  ไอ้เดย์สะดุ้งครับ
ผลั่ก!!!!!!!
“โอ๊ย!!! ฟาย! มึงถีบกูทำไมเนี่ยเด๊ย์~~~!?”  คิดดูสิครับผมโดนมันถีบตกเตียงเลยอ่ะ ตกใจหมดเลยเจ็บด้วย T T
ไอ้โหดร้าย! ไอ้ฆาตกรเคเอฟซี||||||||||*|| ผมจ้องมันแบบโคตรเคือง ปวดหนึบตรงนั้นเพราะมันยังไม่สงบลงง่ายๆ
“ก็มึง! พูดเชี่ยไรออกมาเนี่ย!!”
“อยากมายั่วกูทำไมอ่ะ ผลัดกันดิ! วันนี้ให้กูทำก่อน”
“ห๊ะ!!!?||||||||||| มึงไปเก็บอะไรแปลกๆมากินเนี่ยไอ่เชี่ยลูกกกกกกก!!!!? มึงจะบ้าเรอะ!”
 ไอ้ว่าที่เมียผมมันรีบดึงเสื้อลงมาใส่ดีๆแล้วเอามือปิดตูดไว้ข้างหลังใหญ่เลย ผมเห็นแล้วโคตรจะขำ5555

“มึงไม่ต้องมาขำ! กูไม่ขำ! กูไม่ให้เอา!!”
“เดย์...................ที่รักครับ มึงไม่รักกูแล้วเหรอ อยากได้กูไม่ใช่เหรอครับ มามะๆ ฮี่ๆๆๆ”
“ไม่ให้เว้ย!”
“อย่าขี้หวง ไม่รักกันจริงนี่หว่า.... ของมึงใหญ่เกินให้กูทำแหละดีแล้วกำลังดีเลย คึคึคึ///// น่า~นะ! ขอทีนึง!น่า!”
“ทีนึงพ่องดิ!!!|||||||||||*||”   มันเอาตีนโบกไล่ผมไปห่างๆ ดูดู๊ดูมันทำกับผมสิ นี่ถ้าผมมีแรงกดมันนะมันต้องโด๊นนนน
แต่พอดีผมรู้ว่าคงสู้แรงกับลูกถีบมันไม่ไหวอ่ะครับ เลยอ้อนมันอยู่ห่างๆไม่เลิก  ต้องโทษมันไม่ดีเองมายั่วผมทำไม

“กูรักมึงนะ............ไหนว่ามึงโคตรรักกูเลยไง......มึงโกหกกู.......”   
“.................................................” เงียบครับเงียบ ถึงกับทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว5555
“ถ้ามึงเป็นอย่างนี้ มึงเอาคำว่ารักของมึงคืนไปเหอะเดย์ กูว่าเลิกเหอะ”
“มึงพูดอะไรเนี่ยเชี่ยลู๊กกกกก|||||||||||||”
“เลิกกับกูเลยดีมั้ยเดย์! ไม่ต้องทนลำบากใจ ไม่ต้องมาอดทนอะไรเพื่อกู”
“มึงจะบ้าเหรอ!! มึงจะมาเลิกกับกูเพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ! กูไม่เลิก! ไม่เอาไม่เลิก!!”
“งั้นขอกูครั้งเดียวพอ! หลังจากนี้กูยอมมึงทุกอย่างเลยอ่ะ!!!”  .... ทีเดียวเดี๋ยวมึงก็ติดใจไอ้หื่น55555555
นิ่งอย่างกับแข็งเป็นหินไปแล้วมัน.......แล้วมันก็อ้ำๆอึ้งๆกว่าจะพูดออกมา
“เอ้อ!!!////////*// ก็ได้! จัดไป!! ทีเดียวนะถ้ามึงเบิ้ลมึงโดนฟ้าเหลืองแน่เชี่ย!!!!”  ไอ้เดย์หน้าแดงแปร๊ดดดดดดด

เฮ้ยยยยยยย เฮ้ยยยยยยยยยย เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! มันยอมผมจริงดิ๊!!!!!!!!!!

มึงรักกูขนาดนี้เลยเหรอเดย์...

ผมพยายามกลั้นยิ้มแต่มันกลั้นไม่อยู่จริงๆครับ  เดินเข้าไปกอดคอมัน โน้มคอมันมาจูบกัน.....โคตรรักมึงเล้ยเดย์/////
ผมกระซิบบอกให้เดย์มันเต้นต่อถึงเพลงจะจบแล้ว มันเลยกอดผมไว้แล้วโยกตัวเบาๆ

เราสองคนคุกเข่ากอดกันอยู่กลางเตียงนานมาก จนเริ่มเมื่อยเข่าแล้ว ผมตัดสินใจเอนตัวนอนแล้วดึงมันให้ตามลงมา
 ผมหื่นจนอยากรุกบ้างก็จริงแต่เอาเข้าจริงๆแล้วไม่ถนัดเลยให้ตาย ทำไปทำมาก็เหมือนโดนไอ้เดย์รุกใส่อยู่ดี

“นี่นอกจากมึงจะขอกูแล้วอย่าบอกนะว่ากูต้องขึ้นให้เองอีกไอ้ห่าลูก มึงสงสารกูบ้างม๊ายยยย|||||||||||”
“55555ไอ้บ้า..... กูดีใจว่ะที่มึงยอมกูอ่ะเดย์//////”
“พูดมาก! จะทำไม่ทำว่ะ ห้ามปากโป้งไปบอกใครนะไม่งั้นมึงตาย!”
“5555555555”
“เลิกหัวเราะ! เดี๋ยวกูไม่ให้ซะเลยแม่งงง -*-  ”  มันทำหน้าอยากฆ่าผมล่ะ
“ก๊ากกกกกกกกกกกกก5555555555555555555555555555”
“เชี่ยลูกคิด!!! มึงจะขำอะไรนักหนาวะ! กูก็อายเป็นนะไอ่สัด/////*//”
“เปล่า....กูแค่เปลี่ยนใจแล้ว55 มึงติดกูไว้นะห้ามเบี้ยว”
“อึก....จริงอ่ะ!”
“ก็มึงน่ารัก ...เดย์..........มึงอยากกอดกูมั้ย/////”  เขินปากที่สุดในสามโลก
ไม่สำคัญสำหรับผมหรอกครับว่าใครทำใคร ได้ทำกันก็พอครับตอนนี้
“ตลอดมา...แล้วก็ตลอดไป”

เชื่อมั้ยครับ คำว่าตลอดไปของมัน ทำใจผมเต้นแรงยิ่งกว่าตอนที่เห็นมันยั่วซะอีก ถึงจะปากหวานแต่ดวงตามัน
ไม่โกหกผม เดย์จ้องมองมาตรงๆ ไม่ต้องเล้าโลมแค่นี้ผมก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟไปทั้งตัวแล้ว
ช่วงเวลาที่เรากอดกันแนบแน่น มันได้ถ่ายทอดความอบอุ่นและความรักที่ล้นอยู่ในใจให้อีกฝ่ายได้รับรู้
มากกว่าความหื่น มันไม่ใช่แค่ความใคร่ เรากำลังแลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆให้กันและกัน  มีคนที่รักมันดีอย่างนี้เอง


ปั้งๆๆๆ!!!!!   “พี่ลูกคิดดดดดดดดด พี่ลูกคิดดดดดดด ซีโน่ปวดท้อง! ขี้ไม่ออกฮะ!!!” 
ได้ยินเสียงวิ่งไปวิ่งมาอยู่ไม่สุขคลุกคลั่กแถวหน้าห้อง

ผมกับเดย์กอดคร่อมกันอยู่ก็ได้แต่ชะงัก มองตากันแล้วถอนหายใจ ต่างคนต่างมองไปทางประตูห้อง
ที่ถูกเคาะไม่หยุดแล้วส่ายหน้าเซ็ง จะว่ามันน่าขำก็น่าขำ  ตรงนั้น ยังตั้งโด่เด่กันทั้งคู่

“กูเกลียดเมิงงงงงง -*-  ไอ้ลูกกรอกหนอนปลวกฮวก!!!!~”   ไอ้เดย์กลิ้งไปมาบนเตียงทึ้งหัวตัวเองอย่างเจ็บใจ
ส่วนผมก็นั่งหัวเราะมัน  นึกว่ามีลูกเถอะครับ มันวุ่นวายแบบนี้เองหนอ

.....................................
.....................
...........

หกโมงเย็นจัดการต้อนเจ้าสองแสบกลับบ้าน กินข้าว ดูการ์ตูน เล่นเกมส์ แย่งกัน วิ่งไล่ตีกัน พ่อโทรมาแย่งกันฟ้อง
กว่าพวกมันจะยอมหลับตาลงได้ ผมรู้สึกเหนื่อย ไล่เก็บของเก็บเสื้อผ้าที่น้องๆรื้อไว้รกห้อง ทั้งที่ของตัวเองแม่ทำให้
แต่ตอนนี้ผมต้องทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่ดี แต่ว่าบางทีก็รู้สึกเหมือนพ่อลูกอ่อน แถมลูกชายสามคนไม่รู้จักโตกันซั๊กคน

ตรื้ดดดดดดดดดด ตรื้ดดดดดดด

“ฮัลโหล? ว่าไงเดย์ ไรวะเพิ่งกลับมา คิดถึงกูแล้วเหรอ 555/////”
“พรุ่งนี้เช้าไปบ้านไอ้คิมกันนะลืมบอก ตื่นไหวป่าว ให้เดย์ไปปลุกมั้ยครับที่รัก”
“ดะเดี๋ยว! แต่เช้าเนี่ยนะ ไปทำไม แล้วน้องๆกูล่ะ”
“ก็เอามันไปด้วยดิ กูชวนเงาะไปด้วยแล้ว เราไปช่วยไอ้คิมทำข้าวกล่องกัน”
“ทำข้าวกล่อง จะไปไหนกันวะ!?”
“ปิกนิก”
“ปิกนิก!?”  แปลกใจสุดๆไม่เคยอยู่ในหัวสมองมาก่อนเลยครับคำนี้

“อื้อ พรุ่งนี้งดเรียนกัน เขาบอกจะชดเชยเพิ่มในคราวหน้า พวกกูเลยคุยนัดกันใหม่  พวกผู้หญิงก็ไปกันนะ
ไปปิกนิกลั้นลานี่ความคิดเชี่ยซีนมัน ช่วงนี้มันบ้าดูละครเรื่องอะไรไม่รู้ มันบอกอยากไปปิกนิกเหมือนในหนังบ้าง
ไอ้คิมดันทะลึ่งสนับสนุนบอกจะทำข้าวกลางวันให้ เดือดร้อนกูอยู่บ้านใกล้มันสุดมึงก็ด้วย ต้องตื่นไปช่วยมัน”   
ผมตาโตฟังไอ้เดย์อย่างตั้งใจ

“ทำไมไม่ซื้อเอาอ๊า~~~~! ไม่ก็ให้พวกผู้หญิงช่วยทำดิ!”   โคตรขี้เกียจเลยครับ ไอ้หอกคิมไอ้จอมยุ่ง ไอ้ซีนอีกตัวดี
“พวกผู้หญิงก็พูดอย่างที่มึงพูดนี่เลย ไม่ซื้อก็ให้พวกผู้ชายทำ ไอ้คิมว่าซื้อเขามันแพง มันอยากทำเอง”
 วิญญาณเชฟเข้าสิงเพื่อนกูอีก
“กูยอมกินกระเพราหมูธรรมดาๆเลย ไม่ต้องกินอะไรเลยก็ได้ ขอกูตื่นปกติเหอะ แค่มีน้องมาอยู่ด้วย
กูไม่ได้นอนตื่นสายก็รันทดพอแล้วนะ”
“ตอนแรกกูว่าจะสละสิทธิ์ไม่ไปกับไอ้พวกนั้นด้วยแล้ว แต่พวกมันไม่ยอมอ่ะดิ บอกถ้ากูกับมึงไม่ไป
พวกมันจะยกโขยงมาปิกนิกกันที่บ้านมึงกับบ้านกู”
“แล้วไอ้พวกบ้ามันจะไปไหนกัน”
“สวนสัตว์”
“เด็กประถมชิหาย พวกควายนี่ทำไมมันไม่ดูกันเองนะ”
“555ตกเย็นไปคาราโอเกะ มืดแดกเหล้าต่อบ้านซีน”
“นั่นไง กูว่าแล้ววววว พวกเชี่ยนี่ใสๆไม่มีจริงอ่ะ”
“ให้เด็กๆมันไปเที่ยว แล้วก็เล่นกัน มึงจะพาน้องกลับบ้านก่อนไม่ต้องกินเหล้าก็ได้”
“แล้วมึงอ่ะ”
“บ้า กูไม่กินเหล้า เดี๋ยวเมาครับ”
“ถุ้ย! แค่อ้าปากพูดว่าเหล้าน้ำลายมึงก็สอท่วมมิดเอวแล้วมั้งเดย์~สารภาพมาตอนนี้มึงอยู่เรือใช่มั้ย”
“หึหึหึ รู้ดี....มึงเห็นกูเป็นคนยังไง”
“น่าจะเลวลงตับแล้วมึงอ่ะ”
“ขอบคุณ แต่งานนี้มีเด็ดกว่าแอลกอฮอล์เว้ย คึคึคึ”
“ไรวะ?”
“ของใหม่มา! เปิดซิงครั้งแรกพรุ่งนี้ตอนที่เหลือกันแค่กลุ่มเรา อันนี้ล่ะเด็ดจริง เคี้ยกกก55555”
 
มันพูดมาผมก็รู้เลยว่าหมายถึงอะไร เพราะเพื่อนๆผมเคยคุยกันมาก่อนหน้านี้บ้างแล้วเรื่อง หนังโป๊
เคร่งเรื่องเรียนกันอย่างเดียวก็ไม่ไหวครับ พวกมันเลยใส่ใจเรื่องกามกันด้วย (...แอบหื่นและหมกมุ่นน่ะสิไม่ว่า55)

 “มึงไม่ต้องกลัว เดี๋ยวกูจะยื้มมาดูกับมึงทีหลัง หลังผ่านการเซ็นเซ่อร์ที่บ้านไอ้ซีนแล้ว”
“บ้าดิ/////*// น้องกูล่ะ”
“ทำไมล่ะจะชวนมันดูด้วยเหรอ”
“คะรวยครับเดย์”
“เคี้ยกก555 เดี๋ยวกูเอายานอนหลับผสมให้แดกเองเป็นไง”
“บ้าดิ55ไอ้บ้า”
“เออน่า รอมันหลับก่อนไง สัญญานะ”
“สัญญาอะไร”
“อย่าเพิ่งหลับนะครับพรุ่งนี้ รอดูหนังกับกูนะครับ”
“บ้าบอไอ้กาม”
“กามเทพแผลงศรให้เรารักกัน”
“อ้วก5555555” 


ไอ้บ้านี่มันก็ขยันวางแผนคิดทำมิดีมิร้ายผมทู๊กวัน

วางสายมันแล้วนอนยิ้มแป้นข้างน้องๆที่หลับปุ๋ยครับ......................เขินวุ้ย///////






tsktonight…

 ***ตอนนี้เบาๆไม่มีสาระอะไรเลยคะ เอ๊ะแต่ปกติมันก็ไม่มีอยู่แล้วเนาะ555 หื่นไปหื่นมาเบาๆ
มีเวลาแต่งต่อได้แค่วันละหน่อยเอง วิช้าตลอดเลยขอโทษคนรอด้วยนะคะ ^^
ปล. ตอนหน้าไปเที่ยวกับหนุ่มๆกันนะคะ มีเรื่องราวคาดไม่ถึงอะไรรออยู่บ้างนะ ติดตามนะแจ๊ะ
ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านน๊า

TONG-------ขอบคุณนะคะ^^ ว่าแต่แตงโมมาไง55 มันลูกใหญ่กว่าเงาะไปมั้ยนี่
meeoldly---------ฮรึกกก รอเค้าเหรอ น่ารักมั่กๆ^^ สงสารเดย์แล้วสงสารวิด้วยนะพ่วงๆกันไป555
mild-dy-------ขอบคุณจ้า^^
TaecKhun Imagine Love--------ขอบคุณจ้า^^ ชอบให้น้องเดย์ทุรนทุรายทุกเมื่อเชื่อวัน555
Alone Alone---------น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องนี้เป็นเกือบ หรือไม่ก็เฉียดนะว่าป่ะคะ555555555
Titansyui---------ขอบคุณนะค้า^^
mooping-7----------อิตาเดย์เกือบถูกลูกคิดบุกสวนเข้าประตูหลังทำคะแนนได้แล้ว5555555
meuy--------มาแล้วจ้า อาจจะขัดใจแแม่ยกฝ่ายสนับสนุนความหื่นน้องเดย์ไปบ้าง55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 05-09-2015 10:10:05

เกือบไปแล้วเดย์ ลูกคิดหนูไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนลูก

เป็นเมียเดย์อ่ะดีแล้ว อย่าอยากเป็นผัวเลย อ่านแล้วขนลุกพรึ่บ

555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-09-2015 10:33:51

อุตส่าห์ติดสินบนน้องเงาะหวังจะกินลูกคิดสุดท้ายก็ได้กิน... :kikkik: กินแห้ววววววววว :laugh5:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 06-09-2015 22:22:54

 :3123: :3123: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 10-09-2015 08:31:09

เดย์  น่ารักอ้ะ  หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

โถ่  อุตส่าห์วางแผนซะดิบดี 555555
ครั้งหน้าลูกไม่รอดแน่
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ชอบมากๆเลยค่า แบบรู้สึกได้เลยว่าความรู้สึกของทั้งสองคนมันชัดเจนมากๆ เดย์ ยอมให้ลูกกดด้วยย
แต่อย่ากดเดย์เลยนะลูก  หนูถูกกดน่ะดีแล้ว
 :z3: :z3: :z3: :z3:

ปล.เย้ๆ รอเดย์เผด็จศึกคราวหน้าอยู่นะค้าาาพี่วิ   
 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 11-09-2015 08:09:28

รอๆๆๆๆๆๆๆๆ

  :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 32 ใสๆไม่มีจริง... (5/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 13-09-2015 10:46:41

แง ไม่ได้อ่านนาน ตามอ่านยาวมากกกก
ฟินมาก ในที่สุดก็ได้เป็นแฟนกัน
ทีแรกนึกว่าจะได้กันแล้ว ปรากฎว่ายัง 555

คู่นี้น่ารักมากเลยอ่า หื่นด้วย อ่อนโยนกับลุกคิดด้วยน้าเดย์  :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 13-09-2015 21:23:42

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 33  เที่ยวสวนสัตว์.../1     





อากาศในเช้าวันนี้เย็นสบายดีครับ ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่ดูสดใสจากหน้าต่างห้องครัวบ้านเพื่อน
มีไอ้เดย์ผูกผ้ากันเปื้อนให้อยู่ข้างหลัง ผมบอกว่าไม่เห็นต้องใส่ก็ได้แต่ไอ้บ้านี่มันไม่ยอม มันใช้คำว่า อยากเห็นครับ

“คิม....มึงว่าในกลุ่มเรามีอะไรไม่เข้าพวกป่าววะ”  ผมได้ยินเสียงไอ้เดย์ถาม หันไปมองไอ้เจ้าของบ้านทำท่าคิด
ส่ายตาล่อกแล่กแล้วยักไหล่ก่อนถามกลับ  “อะไร? มึงพูดถึงอะไรเนี่ยกูไม่เห็นจะมีอะไรแปลกๆเลยนี่”

พอมันตอบมาแบบนี้ผมกับเดย์เลยใช้สายตาเหล่มองนังดุ๊กดิ๊กที่เดินย้วยๆมาเปิดก๊อกตรงอ่างล้างจาน

วันนี้มันใส่เสื้อยืดพอดีตัวสีดำ (เอิ่ม.. แต่ผมว่าไม่พอดีนะรัดเกิ๊นนมปลอมงี้ปลิ้นเลยครับ) กางเกงขาจะสั้นไปไหนวะ
แต่ขาดุ๊กดิ๊กสวยมากเลยครับอันนี้ผมยอมรับ สวยกว่าผู้หญิงบางคนอีกนะ
 
ดุ๊กดิ๊กยืนล้างมืออยู่ใกล้ๆผมกับไอ้เดย์ สงสัยมันจะรู้ตัวครับที่ไอ้เดย์ถามแล้วสายตาของพวกผมก็รุมจ้อง
เลยส่งยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะพูดอึกอัก “อะ..อะไรกันยะ.... ไม่ต้องมามองเค้าเลย นู่น ไปถามเพื่อนพวกนายนู่นย่ะ
โทรไปจิกให้แหกมาแต่เช้า ไม่มีอารมณ์แต่งตัวเลยเนี่ย คนจะนอนอะไรก็ไม่รู้ง๊วงง่วง ฮ้าวววววว” 

แหกอะไรวะ สาบานดิ๊นี่ขนาดมึงแหกมาแต่เช้าไม่อยากตื่นนะอิดุ๊กดิ๊กกกกกกก กรีดอายไลน์เนอร์ติดขนตาปลอม
เป็นแพมาเลยครับ แต่งหน้าแน่นจัดเต็มมาเลยนะมึง มึงตื่นมาแต่งตั้งแต่ตีสี่รึเปล่า แต่ลิปสติกสีชมพูอ่อนแบบนี้
ก็ช่วยส่งให้หน้ามันดูหวานขึ้น ใต้จมูกกับคางก็ดูเกลี้ยงเกลาดีไม่มีไรหนวดโผล่ให้เห็น หรือหนวดมันยังไม่ขึ้นนะ

บางทีอาจจะเป็นเพราะยาคุม ตัวมันเลยเล็ก หุ่นดุ๊กดิ๊กไม่เหมือนผู้ชายสักนิด ทั้งหัวไหล่แขนขาก็เรียวเล็ก
ขนก็น้อยหนวดก็ไม่มี ถ้าวันไหนมันแต่งหญิงเนียนๆ ไม่รู้จักกันคงดูไม่ออกว่านี่คือกระเทยไทยไซส์มินิ
เพราะมันก็คล้ายเด็กผู้หญิงอยู่นะครับ วันนี้มันแต่งหน้าสวยกว่าทุกครั้งที่เคยเห็นนะผมว่า

“หืมมมมม เหรอ! แล้วมึงมาทำไมอ่ะ ทำไมไม่นอน” ผมทำลอยหน้าลอยตาถามมันอย่างหมั่นไส้ว่ะ
ไอ้เดย์ก็แอบหัวเราะ ดุ๊กดิ๊กมันมองค้อนผมครับกำลังอ้าปากจะพูดหรือจะด่าอะไรผมยังไม่รู้
แต่ไอ้คิมมันรีบเบรกไว้ก่อน  “โธ่เชี่ยลูกครับ มีคนมาช่วยไม่ดีใช่มั้ยครับ ถามอะไรให้มากเรื่องวะ
มันก็แค่อยู่ใกล้บ้านกูเหมือนพวกมึงนี่แหละ ไปๆๆ ล้างมือกันให้หมดแล้วล้างผักพวกนั่นด้วย”  คิมแม่งสั่ง
ชี้ไปทางผักหลายชนิดซึ่งอยู่ในถุงหลายใบข้างอ่างล้างจาน

ผมกรอกตาเหล่มองหน้าไอ้เดย์ ไอ้เดย์ก็เหล่มามองหน้าผมเหมือนกัน เราสบตากัน ก็เป็นอันรู้กันว่าไอ้สองคนนี้
มันมีอะไรแปลกๆแล้วนะ ผมว่าไม่ปกติว่ะที่คนชอบด่าชอบทะเลาะกันทุกวันจะกระตือรือร้นมาหากันแบบนี้

“คิม ทำไมมึงต้องไปบังคับให้ดุ๊กดิ๊กมาด้วยล่ะ พวกกูก็มาช่วยมึงแล้วไง.. นี่แปลว่ามึงไม่ไว้ใจกลัวพวกกูเบี้ยวใช่ป่ะ” 
ผมลองแกล้งพูดเป็นทำนองจะต่อว่าไอ้คิมออกไป อยากรู้ว่าไอ้เพื่อนผมมันจะแก้ตัวว่าอะไร แต่กลับกลายเป็นว่า
ดุ๊กดิ๊กรีบแก้ตัวแทนไอ้คิมซะงั้น  “บ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย คิมบอกว่ามาช่วยกันทำหลายๆคน
จะได้เสร็จเร็วๆต่างหาก อย่ามางอนเพื่อนได้มั้ยคะอิคุณลูก”

ผมแสยะยิ้มลอบสบตากับไอ้เดย์ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่ต่างกัน บอกให้รู้ว่าผมไม่ได้คิดเพ้อเจ้อไปเองคนเดียวแน่ๆ
ว่าไอ้สองคนนี้น่าสงสัยมากๆ มันออกรับแทนกัน เลี่ยงไม่ตอบคำถามบางอย่าง แล้วอีกเรื่องที่ผมเพิ่งจับสังเกตได้
เมื่อเร็วๆนี้ครับ อิดุ๊กดิ๊กมันพูดเพราะขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!? แทนตัวเองว่าเค้า แล้วก็เรียกพวกผมว่า พวกนาย

“คิม... ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย โหยตัวเองไปตลาดตอนกี่โมง ถือของคนเดียวหนักแย่”
“ก็......ตีห้ามั้ง ไม่เป็นไรหรอก ดูกล้ามกูนี่555 (ทำท่าเบ่งกล้าม)..”

เชี๊ยะ!!! ฟังดิฟัง ฟัง ฟัง!! ผมรีบสะกิดไอ้เดย์เลยครับ ฟังพวกมันพูดกันสิครับ! เมื่อก่อนไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่
ถ้าเป็นเมื่อก่อนพวกมันต้องด่ากันไปแล้ว แบบ..
 เชี่ยคิม! มึงขนซื้อห่าไรมากันนักหนายะอิฟาย ซื้อมาแล้วก็ใช้กูล้างๆๆเนี่ยนะ เดี๋ยวกูจะเอาซันไลต์ล้างให้
เฉพาะของมึง แดกแล้วจะได้ตายซะ อยู่ไปก็รกโลกเปล่าๆแหละคนแบบมึงอ่ะยี้~~...
ส่วนไอ้คิมก็ต้องด่ากลับ แบบ....
อ้าว! กูจะทำอะไร กูก็ทำให้พวกมึงแดกรึเปล่าล่ะ! กูให้มึงมาช่วยกูนะไม่ใช่ให้มาด่ากู หน้าไม่ได้เหมือนแม่กูนะ
แล้วหน้ามึงอ่ะจะแต่งทำไมนักวะ สัดกูตกใจหมดนึกว่าเขาเทคอนกรีตทำถนนเลยเข้าหน้ามึง...

....เป็นต้น แต่เอาจริงๆแล้วผมว่าปกตินังดุ๊กดิ๊กไม่น่าจะมา ไม่สิ... ไอ้คิมมันไม่น่าจะชวนคู่กัดมันมาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ

คืออะไรครับนี่!!? พวกมันหันมาญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่!?

ผมซุบซิบช่วยกันคิดกับไอ้เดย์ ไอ้เดย์มันว่าน่าจะตั้งแต่ตอนงานโรงเรียนรึเปล่า หลังงานโรงเรียนพวกผมมาคิดๆดู
ก็จริงนะที่พวกมันไม่ค่อยทะเลาะกันเหมือนเมื่อก่อน เห็นมีต่อล้อต่อเถียงกันแค่ง้องๆแง้งๆ.........
แต่เรื่องที่ดุ๊กดิ๊กมันพูดดีกับไอ้คิมขึ้นเยอะนี่ น่าจะเป็นตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้วนะ ..อ๋อ! จะว่าไปแล้ว
เมื่อตอนกลับจากบ้านร้าง ที่พวกเราหนีผีไปสุมหัวคุยกันที่บ้านพี่อ๊อฟ วันนั้นผมก็ว่าแล้วว่ารู้สึกแปลกๆที่ตรงไหน

เวลาพวกมันคุยกันมันดูเบาลงเยอะ ไม่ด่ากันแรงๆตั้งแต่เมื่อไหร่นะ เท่าที่จำได้ คืนนั้นพวกมันงอนกัน ง้อกัน
รู้จักขอโทษกันและให้อภัยกัน......ซึ่งมันไม่เคยมีมาก่อนนี่หว่า! ตอนนั้นผมไม่ทันเฉลียวใจ คิดแค่ก็ว่าดีนะ
ถ้าพวกมันจะเลิกทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ผมกับเดย์อดรู้สึกไม่ได้ว่ามันดีต่อกันมากเกินไปรึเปล่า คือเอาง่ายๆนะครับ
มันเกินเพื่อนรึเปล่าวะ!

เรื่องนี้งานเผือกต้องมา55555555555555555555555
คอยดูนะผมจะแกล้งพวกมันให้หัวปั่นเลย ถ้าพวกมันแอบคิดเกินเพื่อนกันขึ้นมาจริงๆ งานนี้สนุกแน่! คึคึคึ


“พี่ลูกคิดดดดดดดดดดดดดดด~~~”   มาแล้วครับ เสียงมาก่อนตัวเลย ไอ้สองแสบวิ่งไล่กันเข้ามาในครัว
ผมเลยไล่ให้กลับไปดูการ์ตูนอยู่กับแม่ไอ้คิมที่ห้องรับแขก ซีน่อนกับซีโน่หลับมาตั้งแต่บนรถเมล์ พอมาถึง
ดันตาสว่างโร่ร้องจะเล่นเกมส์เพราะเห็นบ้านไอ้คิมมีเครื่องเพลย์ แต่ผมก็กลัวมันจะห่วงเกมส์ ติดเกมส์มากไป
จนไม่ยอมกินข้าวเช้า เลยหลอกว่าเครื่องเสียให้เปิดแผ่นดูการ์ตูนแทน คนที่บ้านนี้เจอน้องๆผมครั้งแรก
ก็รุมจับแก้มกันใหญ่ สองแสบเขินเดินหน้ามุ่ยหนีมาซุกข้างหลังผมตลกดี

ส่วนน้องเงาะเดี๋ยวเตรียมอาหารเสร็จไอ้เดย์ถึงจะไปรับมา เพราะเมื่อเช้าเงาะงี่เง่าไม่ยอมตื่น ก็เด็กนี่น้า
แม่เตรียมชุดเอี้ยมน่ารักๆให้ก็จะร้องไห้ไม่ยอมใส่ ที่ตื่นสายเพราะเมื่อคืนมัวแต่ดูทีวีจนดึก แม่เรียกให้นอน
เพราะต้องตื่นเช้าก็รับปากว่าตื่นได้ ถึงเวลาจริงดันงอแงใส่ เดย์บอกอยากตบกะโหลกมันก็เกรงใจน้าอรเขา
เลยว่าเดี๋ยวค่อยไปรับมันมาก็ได้ 

ขนเพื่อนมาบ้านแต่เช้าแถมยังมีเด็กวุ่นวายอีกแต่พ่อแม่ไอ้คิมใจดีครับไม่ว่า แม่มันจะช่วยทำแต่ไอ้คิมบอก
ให้ไปอยู่กับซีน่อนซีโน่ดีกว่า น้องๆผมเลยได้คุยประจ๋อประแจ๋กับแม่ไอ้คิม แม่ไอ้คิมชอบเด็กครับผมเลยสบายใจ
ส่วนพ่อมันไปทำงาน น้องสาวมันยังไม่ตื่น คิมบอกสิบโมงนู่นมันถึงจะตื่นไปเที่ยวกับเพื่อน เห็นว่านัดกันไว้
นี่คงไม่รู้ว่าผมกับเดย์มา ถึงมัวแต่หลับ เพราะน้องเค้กแอบกรี๊ดผมกับไอ้เดย์อยู่ ชอบขอถ่ายรูปด้วยทุกทีที่เจอ
คงจะเอาไปอวดเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนว่าเพื่อนพี่ชายหล่อมั้ง คึคึคึ


แค่แปดโมงครึ่งพวกเราก็ทำอาหารไปปิกนิกคืบหน้าไปกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ ไอ้คิมทำหลายอย่าง
 ข้าวปั้นหลายๆแบบ มันทำเลียนแบบมาจากในยูทูปเอา มันก็เก่งนะทำได้ทุกอย่างเลย
ทำสปาเก็ตตี้ด้วยแยกซอสไว้ต่างหาก ทำสลัด มันทำน้ำสลัดเองด้วย แล้วก็ปอกผลไม้ใส่กล่องเก็บความเย็น
คิมซื้อน้ำผลไม้รวมแบบกล่องใหญ่มาหลายกล่อง อ่า..........ผมอยากกินน้ำมะม่วงเลยแอบเทกินคนเดียวไปกล่องนึง
(อย่าไปบอกมันนะ) ของทุกอย่างทุกคนรวมตังค์กันซื้อครับ ไอ้คิมไปจ่ายตลาดตั้งแต่เมื่อเย็นวาน เช้าไปซื้อมาเพิ่ม
เพราะว่าไปกันหลายคน คิมเลยเลือกทำอะไรที่ทำได้เร็ว ทำทีละเยอะๆได้  กินง่ายกินแล้วอิ่ม

ไอ้คิมต้มเส้นผัดซอสทำสปาเก็ตตี้ มีดุ๊กดิ๊กช่วยหั่นแฮมหั่นหอมหั่นมะเขือเทศหั่นไส้กรอกให้
ผมกับเดย์ช่วยกันหั่นผักสลัด จัดของแยกไว้ ตอนจะกินค่อยเอาไปใส่น้ำสลัดที่ไอ้คิมทำไว้ทีหลัง
ผลไม้เราสี่คนช่วยกันปอกช่วยกันหั่นจัดใส่กล่องใหญ่ถึงสี่กล่อง แหมก็คนเยอะนี่ครับ

ตอนไอ้คิมทอดกุ้ง ดุ๊กดิ๊กทอดไส้กรอก ผมกับเดย์ยืนใช้แร็พห่อของปั้นข้าวอย่างที่คิมสอน เรายืนหันหลังให้พวกมัน
แต่หูของเราก็ได้ยินพวกมันคุยกันงุ้งงิ้งๆตลอดเวลา ผมอมยิ้มสะกิดๆชวนไอ้เดย์แอบดูเพื่อนเป็นพักๆอย่างหมั่นไส้

“ดุ๊ก..ดิ๊ก...........ดุ๊กดิ๊กกกก”   ผมเรียกร้องความสนใจให้มันหันมามองทางผมบ้าง ดุ๊กดิ๊กขมวดคิ้วหันมาถาม
“มีไรยะ”  แล้วก็หันไปดูของที่กำลังทอดต่อ “สวยเนอะวันนี้”  พอได้ยินว่าผมชมมันรีบยิ้มกว้างหันมาเลยครับ
“แน่สิยะ ขนาดหน้าสดนะเนี่ย ฮุฮุตื่นมาก็เป็นแบบนี้เลย”  มึงเกิดมาพร้อมขนตาปลอมเหรอ คิ้วมึงตีเฉียงเป๊ะขนาดนี้
ตอนแม่คลอดมึงขอให้หมอเขาสักคิ้วแปดมิติแถมให้มึงเหรอ..

อย่างอื่นทำไม่นานก็เสร็จครับเหลือแต่ข้าวปั้นเราก็ช่วยกันรุม ใส่ไส้ทูน่า ไส้แซลม่อน แล้วก็ไส้ไข่กุ้งครับ
ผมปั้นๆๆ แล้ววาง....ไอ้เดย์หยิบดู “ลูกคิด มึงใส่ไส้รึยัง”
“ใส่แล้วดิ”
“กูไม่เชื่ออ่ะ”
“อ้าวไม่เชื่อก็แหวกดู”
“เออว่ะ ใส่แล้วจริงๆ...แต่ใส่น้อยไปใส่เยอะๆหน่อยดิ”
“แล้วมึงมาแหวกดูไส้แบบนี้ข้าวปั้นกูก็เละหมดสิเดย์”
“งั้นอันนี้กูกินแล้วกัน”
“..............”
“เฮ้ยแล้วอันนั้นมึงใส่ไส้อะไรวะลูก ติดสาหร่ายให้ไม่เหมือนกันสิจะได้แยกออกว่าไส้อะไร”
“ไหน... เอ........กูจำไม่ได้แล้วว่ะ”
“ไหนกูดูดิ๊...อ๋อๆไข่กุ้ง”
“อ้าวมึงมาแหวกดูไส้แบบนี้ข้าวปั้นกูก็เละหมดสิเดย์”
“งั้นอันนี้กูกินแล้วกัน”
“..................อร่อยป่ะ”
“อร่อยว่ะ ....เอ๊ะแล้วอันนู้นมึงใส่ไส้ไปรึยังลูก”
“กูใส่แล้วดิ”
“จริงอ่ะไส้อะไรจำได้ป่าว”
“ไส้ทูน่า กูจำได้ กูเพิ่งวางเมื่อกี้นี้เอง”
“แล้วใส่ทูน่าเยอะรึเปล่า มึงใส่น้อยก็ไม่อร่อยนะเว้ยเดี๋ยวไอ้พวกนั้นกินก็บ่นกันหรอก”
“กูก็ใส่พอประมาณอ่ะ”
“ไหนกูตรวจดูดิ๊.... เออก็โอเคอยู่นะ”
“เฮ้ยมึงมาแหวกดูไส้แบบนี้ข้าวปั้นกูก็เละหมดสิเดย์”
“งั้นอันนี้กูกะ..”  เชี่ยเดย์กำลังอ้าปากจะงาบเข้าไปอีกลูกครับ แต่โดนไอ้คิมสับสันคอดังอั๊ก!

“เชี่ยเดย์! มึงจะแดกอีกนานมั้ยสัด! ไอ่ห่าลูกปั้น!มึงแดก! แล้วพ.ศ.ไหนกูถึงจะได้ออกจากบ้านไอ้เลวหยุดแดกซะที”
ผมขำก๊าก ดุ๊กดิ๊กก็หัวเราะคิกคัก ไอ้เดย์มองไอ้คิมค้อนๆแล้วกินข้าวปั้นที่มันถือคามือไว้ให้หมด แต่ไม่วายบ่นไอ้คิม
“ก็กูหิวนี่หว่า”  ไอ้คิมกำชับว่าอย่าเอาแต่กินเดี๋ยวจะไม่พอเอาไปปิกนิก

พอได้ยินแฟนบ่นหิวอย่างนั้น ผมเลยใจดีแอบหลบไอ้คิมทำลูกใหญ่ๆเท่าสองกำปั้นให้มันกิน
เพราะว่ายืนเรียงกันแบบหน้ากระดานมีดุ๊กดิ๊ก ไอ้คิม ไอ้เดย์แล้วก็ผม ไอ้คิมมัวแต่หันไปสอนดุ๊กดิ๊กห่อข้าว
เลยไม่เห็น  เดย์หันมากระซิบทางผมทำหน้าสะใจ “โห~ขอบใจนะลูกคิด โหยใหญ่อย่างกับลูกฟุตบอล คึคึคึ”   

แล้วไอ้บ้าเดย์แม่งก็เอาเข้าปากคำเดียวหมด ผมตกใจมองตาเหลือกเลยครับ ปรากฏติดคอมันอี๊ก!
ทุรนทุรายหายใจไม่ออก ผมต้องรีบไปรินน้ำมาให้มันแล้วทุบหลังมันแรงๆอย่างลนลาน

 “อั๊ก! อั๊ก! อ๊อค!! อะอ๊อคแอ๊ะ!!!||||||||อึ๊ก!โอ๊ย!โอ๊ยย! เชี่ย!! แฮกๆๆ!!! อะอ๊อคโอ๊ย!!! หะหะ ห่าลูก!!!~
พอแล้วสัด! กูจะตายเพราะมึงอ่ะ!|||||*||”
“อ้าวหายแล้วเหรอ!? ฮึ่ม! มันน่าจะตายไปเลยนะ สมน้ำหน้าตะกละดีนัก กูช่วยแล้วยังมาว่ากูอีก”
“ก็มึงปั้นใหญ่จังวะ”
“เอ้าไอ่ห่า แล้วใครโลกไหนเขาจะคิดว่ามึงจะแดกเข้าไปทั้งอันอย่างงั้นอ่ะ!”
“อิ่มเลยว่ะ|||||||||”

ไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊กขำไอ้เดย์อยู่นานแล้ว ไอ้คิมรีบบอก “อิ่มซักทีก็ดีไอ่ควาย เลิกขโมยกินแล้วช่วยกูทำซะทีเหอะ”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 13-09-2015 21:25:39

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์.../2     






****

...............
.....................
...... ที่สวนสัตว์

“โห~~~~~~~~~~ มึงดูๆ5555 แม่งไอ้ตัวนั้นหน้าเหมือนมึงจังวะ555”

 ไอ้ซีนชี้ไปที่ยีราฟ แล้วชี้มาที่หน้าไอ้น็อต มันขำก๊ากชอบใจที่ไอ้น็อตผลักหน้าด่ามันกลับว่าเหมือนมันมากกว่า
ไอ้ตัวต้นคิดรวมเพื่อนมาเที่ยวสวนสัตว์วันนี้อย่างไอ้ซีนดูคึกคักกว่าใคร มันอะเลิทไม่หยุด
วิ่งชวนเพื่อนไปดูนู่นนี่ลั่นล้าอย่างกับเด็กๆ เข้ากับเด็กจริงๆอย่างเงาะและน้องๆผมได้ดีเหมือนรุ่นเดียวกัน

.... ผมกับเพื่อนๆนัดเจอกันหน้าสวนสัตว์เลยครับ มาครบทุกคนแล้วก็เดินเที่ยวกันเป็นกลุ่มใหญ่ มีกลุ่มผม
ทั้งแปดคน คือ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้ยู ไอ้เดย์ ผม แล้วก็เด็กๆมีน้องเงาะ ซีน่อน ซีโน่
แต่ก็ไม่ได้มีแค่พวกเราครับ ไอ้ยูพาเคิร์กมาด้วย กีต้าร์ก็พาแอ๋มมา กลุ่มนังดุ๊กดิ๊กอีก ก็มีแจ๋วแหว๋ว ทิชา แมวเหมียว
โฟร์ด้วย รวมๆแล้ว18คนครับ

“เอ้าเฮ้ยข้ามๆๆๆ”
“เชี่ยไรของมึงซีน”  กีต้าร์จูงมือแอ๋มมายืนขำท่าทางตื่นเต้นชี้ม้าลายที่ยืนใกล้ยีราฟให้เพื่อนๆดู
“มึงไม่เห็นทางม้าลายเหรอสัด”  กีต้าร์กับแอ๋มขำชวนกันซื้อถั่วฝักยาวให้ม้าลายเลิกสนใจไอ้ซีน ปล่อยมันบ้าไป
 ผมหันไปเห็นไอ้เดย์กำลังแหงนมองจ้องหน้ายีราฟเขม็งอยู่ ผมก็ถามมัน  “ทำหน้าสงสัยอะไรวะเดย์55”
“กำลังคิดอยู่ว่าใครแต่งหน้าให้มันวะ”
“555มึงจะบ้าเหรอเดย์ ใครเขาจะมาแต่งหน้าให้ยีราฟวะ”
“เอ้า แล้วมันติดขนตาปลอมทำไม ดูดิเหมือนของดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วเลย”
ไอ้เดย์ชี้ไปที่ขนตายีราฟสลับกับขนตาปลอมของเพื่อน ผมนี่ขำก๊าก ดูไปดูมาเออว่ะ...เหมือนกันเลย555


“ไอ้กระจอกเอ๊ย!!”  ผมกับไอ้เดย์หรี่ตามองไปทางต้นเสียงครับ เป็นไอ้มาร์คยืนว่าไอ้น็อตอยู่ ไม่รู้ทะเลาะอะไรกัน
“อะไรมึง! กระจอกอะไรมึง!”  ไอ้น็อตทำหน้าขมวดคิ้ว ไอ้มาร์ครีบชี้ไปทางขวามือมัน “ก็นกกระจอกเทศไง!555”
โว๊ะ ไอ้พวกบ้ามันกอดคอกันขำชอบใจ ผมกับไอ้เดย์ส่ายหน้าเสียเวลาดูแม่ง..


คนมาเที่ยวเยอะใช่เล่น ส่วนมากจะมากันเป็นครอบครัวพาเด็ก ๆ มาเที่ยว ผมเองก็พาเด็กๆมาเที่ยวเหมือนกันครับ
ผมคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะครับ เพราะมันจะเป็นความทรงจำที่ดีที่เราได้ใช้เวลากับครอบครัวอย่างมีความสุข
โตขึ้นไปไม่ว่าเมื่อไหร่น้องๆผมน่าจะนึกถึงวันนี้ด้วยรอยยิ้มแน่ๆ

แต่ที่เป็นคู่หนุ่มสาวเดินหวานแหว๋วชี้ชวนกันดูสัตว์มุมนู้นมุมนี้ก็มีไม่ใช่น้อย คนโสดในกลุ่มเพื่อนๆผมเห็นแล้ว
ตาร้อนกันเป็นแถบๆ ส่วนพวกที่มากับเพื่อนหลายๆคนเหมือนกลุ่มของเราก็มีเช่นกันครับดูสนุกเฮฮาดี
ไหนจะนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินๆไปก็เจอเรื่อยๆ

“เฮ้ยพวกมึงมีบาปอะไรมั้ย”  จู่ๆไอ้ซีนก็หันมาถามพวกผมครับ ต่างก็ทำหน้างง แล้วมันก็ชี้ไปข้างหน้า มันมีแพะ..
“เชี่ยก็จะได้ให้แพะรับบาปไงมึงก๊ากๆๆ55555”  มุกมึงนี่หน้อ...เฮ้อ
ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วก็เล่นบ้างชี้พวกผู้ชายบอกว่าลิง ชี้มาที่ผมบอกเป็นค่าง (ทำไมต้องกู) ชี้ไปที่พวกผู้หญิงกรี๊ดกร๊าด
ประสานเสียงทำหน้าหมั่นไส้เพื่อน แล้วว่าพวกชะนี!! แล้วมันสองคนก็หัวเราะกันเอง เพื่อนๆบอกน่าตบมากครับ

ตอนไปดูเสือไอ้เดย์ก็เดินชี้เลย  “นู่นเสือหลับ (มีเสือนอนหลับอยู่) นั่นเสือเผ่น (ไอ้ซีนเปิดเสื้อให้ดู
มันบอกสักเสือเผ่นไว้ มึงก็กล้าไปเล่นมุกเสือเผ่นไปแล้วกับมันเนอะเดย์..)  นั่นเสือกีต้าร์ (ชี้ไอ้กีต้าร์ แอ๋มหัวเราะ
เดือดร้อนเพื่อนๆต้องรับมุกมัน ช่วยแก้ให้อีกว่าเสือชีต้าร์!) โน่นเสือซ่อนลาย (ชี้หน้าไอ้ยู ไอ้ยูงงครับถามเลย
ซ่อนลายบ้าลายบออะไรไอ้เดย์บอกลายกลาก รอยเกลื้อนบนตัวมึงไง ไอ้ยูทำง่ายๆแค่ขำด่าไอ้เดย์ว่า เชี่ย สั้นๆ) 
นี่เสือผู้หญิง (ไปจบที่ไอ้มาร์คครับ พวกผู้หญิงพากันโห่ไอ้มาร์คใหญ่ มาร์คมันหัวเราะแล้วชูนิ้วกลางให้ไอ้เดย์ไป)

“เฮ้ยๆๆพวกมึงๆแดกสลัดเต่าป่ะ555”  ดูเต่ามีเต่านอนอยู่ในถาดอาหาร ไอ้น็อตชี้ให้ดูไอ้คิมด่า
“มึงนี่เชี่ยว่ะคิดจะกินมันได้ลงคอเหรอสัด มันยังไม่สุก..5555”   เลวทั้งคู่แหละผมว่า

แต่เดินไปเรื่อยก็เมื่อย กีต้าร์ก็ชี้ไปที่รถรางชวนเพื่อนๆนั่งรถชมรอบสวนสัตว์สบาย ๆ ดีกว่า
รถมันวิ่งช้า ๆครับไปจอดตามจุด มีเสียงบรรยายประกอบให้ฟังด้วย แต่ละโซนที่ผ่านมีสัตว์อะไรน่าสนใจ
ก็มีเสียงบรรยายให้ฟัง พวกเรานั่งคุยกันแซวกัน เกรียนใส่กัน ด่ากันตลอดทางจนรถวนครบรอบ
นอกจากมาดูสัตว์แล้วก็เอาสัตว์มาปล่อยในนี้กันด้วย55


ลงจากรถก็พากันเดินเอื่อย ๆ ดูสัตว์หน้าคล้ายเพื่อนเรากันไปเรื่อย สบายใจดีจังครับ ยิ่งพวกเด็กๆนี่ดูชอบกันมาก
ร้องให้ผมอุ้มดูตัวอะไรสารพัดใกล้หน่อยจนเมื่อยแขนไปหมด แต่พอไอ้เดย์จะช่วยอุ้มไอ้พวกตัวแสบมันก็ดิ้น
แกล้งไอ้เดย์ ไอ้เดย์เลยแกล้งจะทิ้งลงพื้นบ้าง แต่พวกมันไม่ยักกลัวไอ้เดย์แฮะ คราวนี้มันขำกันใหญ่
ไปๆมาๆ กลายเป็นว่าทั้งน้องเงาะ ทั้งซีน่อน ซีโน่ แย่งกันให้ไอ้เดย์อุ้ม แย่งกันปีนขี่หลังขี่คอขึ้นหัวไอ้เดย์ให้วุ่น
ไอ้เดย์มันก็โวยวายวิ่งหนีไปรอบๆ พวกเด็กๆกับไอ้ซีน(?) วิ่งตามเตะไอ้เดย์เล่นกันสนุกเลย ผมก็ขำพวกมันลูกเดียว

“เฮ้ยละมั้ง!” 
“ละมั่ง!”  ลำบากกูต้องคอยตบมุกให้มึงอีกไอ้หอกซีน
แล้วไอ้เดย์มันก็สะกิดไหล่ผมเรียกให้มองรูปปั้น  “ลูกคิดๆ มึงดูดิ มึงว่าละมั่งสองตัวนี้มันมองอะไรอยู่วะ555” 
“มองอะไรอ่ะ มันก็มองไปข้างหน้าไง ทำหน้าตลกดีว่ะ”  ผมมองตามองศาที่ตารูปปั้นละมั่งแหงนมอง
“แล้วข้างหน้ามันมีอะไรล่ะ มึงเห็นเหมือนมันมั้ยนี่ เนี่ยๆๆ”  เดย์มันยืนขวางหน้าแล้วชี้ที่ตัวเอง ผมก็อมยิ้ม
“อ๋อ...ตัวเชี่ยนี่เอง55555555”
“สัด เดี๋ยวมึงจะโดน”
“แล้วมึงว่ามันเห็นอะไรอ่ะ”
“ก็เห็นคนที่รักมึงไง/////”

ฟายยยยยย////// ผมเขินแม่งมาเล่นมุกเสี่ยวมองกูตาเยิ้มต่อหน้าเพื่อนๆ โดนพวกมันโห่ไล่ใหญ่เลยครับ
“มึงไปเล่นกันที่อื่นไป๊!”

“เก้งเผือก!!!”  ไอ้ซีนชี้หน้าไอ้เดย์ ไอ้มาร์คชี้หน้าไอ้ยู ไอ้น็อตชี้หน้าผม
“เดี๋ยวตบฟันร่วงไอ่พวกควายเผือก” ไอ้เดย์ด่าแล้วนำทัพผมกับไอ้ยูรุมตบกะโหลกไอ้สามตัวนั่น
พวกผู้หญิงพากันขำ แต่ก็ไม่รอดนะโดนไอ้คิมปากหมาแซวตอนไปบ่อฮิปโป
“อ้าวสาวๆไม่อ้าปากกว้างๆเหมือนเพื่อนเดี๋ยวก็ไม่ได้รับอาหารหรอกครับ ก๊ากก5555 ”
“กูไม่ใช่ฮิปโปอิคิม! มึงกลับไปเข้ากรงมึงเลยไปอีหมีหมา!”
โฟร์คนอวบร้อนตัวเร็วกว่าใครด่าสวนไอ้คิมยิ่งหัวเราะชอบใจ

ผมลอบสังเกตดุ๊กดิ๊กไม่ยักกะด่ากับไอ้คิมแบบสิ้นเปลืองเหมือนเมื่อก่อน ผมแกล้งกระแซะๆเข้าไปใกล้ดุ๊กดิ๊ก
“คนสวยครับ วันนี้เป็นอะไรไม่ค่อยพูดเลยอ่ะ”  ผมยิ้มหวานไปให้ ดุ๊กดิ๊กมันก็ส่ายหน้ายักไหล่บอกไม่ได้เป็นอะไร
ผมเลยชวนมันถ่ายรูปคู่กัน เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าดุ๊กดิ๊ก เอามือโอบเอวเล็กๆของมันไว้คล้ายๆกอดกัน
แล้วผมก็ลอบชำเลืองไปมองทางไอ้คิม .........โอ๊ะ......หึหึ มันแอบมองมาทางนี้กำลังหน้างอเป็นตูดเลย คึคึคึ

แต่แล้วเสียงนังแจ๋วแหว๋วก็แสลนเข้ามาพร้อมๆตัวมันที่เบียดมาแทรกกลาง
“โอ๊ยยยย เอาเวลาไปถ่ายรูปกับผัวมึงนู่นไป๊อิลูก! เกลียดนัก! หมั่นไส้นัก นี่ๆๆ!!!”   มันขี้อิจฉาครับไล่ผมใหญ่
หยิกผมตั้งหลายทีสะดุ้งดูเนื้อตัวเองที่โดนหยิกนี่แดงเป็นจ้ำๆเลย มือหนักฉิบหายไม่ยั้งกูเล้ย

ผมเลยต้องหนีนังแจ๋วแหว๋วไปห่างๆ แหมแค่นี้ทำหวงเพื่อนไปได้ แต่ผมว่ามันคงแค้นเป็นการส่วนตัวด้วยแหละ
ก็แจ๋วแหว๋วมันคลั่งไอ้เดย์อยู่ สถาปนาให้เป็นผัวในจินตนาการมานาน สุดท้ายโดนผมคว้าไปมันเลยชอบแกล้งผม
ไอ้เดย์เห็นผมเดินไปหาก็รีบยิ้มกว้าง กวักมือเรียกให้ผมรีบไปยืนข้างมัน เดย์กอดคอคุยกับผมชี้ให้ดูฮิปโปตลกๆ


โซนที่แสดงความสามารถของสัตว์ต้องจ่ายตังค์เพิ่มถึงดูได้ แต่ก็แค่สิบยี่สิบบาทแหละครับพวกเราอยากดูก็ไปกัน
ซีน่อนกับซีโน่ชมใหญ่ว่าสัตว์ตัวนู้นตัวนี้น่ารักดี แต่น้องเงาะจะออกแนวชอบให้อาหารสัตว์มากกว่า
ชวนไอ้สองแสบแจกให้มันทู๊กตัว  (เปลืองเงินกูดีแท้)

“เชี่ย!” 
“มึงด่ากูทำไม”
“กูด่ามึงที่ไหนก็บอกให้มึงดูเชี่ย” เดย์มันชี้ไปทางตัวเงินตัวทองแต่แม่งมองหน้าผม.. กวนตีนละสัด..

แล้วก็ไปกรงงูกันครับ พวกผู้หญิงร้องอี๋ๆๆกันตลอดทาง แล้วก็รู้สึกว่าเคิร์กเพื่อนไอ้ยูจะกลัวงูเป็นพิเศษ
เห็นเกาะแขนไอ้ยูแน่นเดินตัวลีบหน้าซีดเลย ไอ้ยูก็ปล่อยให้เกาะนะ แหม่...งูมึงไม่กลัวนะยูแต่กลัวพี่บาสหน่อยก็ดี
เล่นพาเพื่อนคนนี้มาเที่ยวด้วยแบบนี้ไม่รู้พี่บาสว่าไงบ้าง ผมว่าไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ๆกันยังไงพี่บาสไม่มีทางรู้หรอก
ไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าไอ้ยูจะได้พาเคิร์กมา.. แล้วไอ้เดย์มันก็กระแดะทำกลัวงูเลียนแบบเคิร์กนะเดินมาเกาะกอดผม

“ลูกคิด...มึงว่าอนาคอนด้านั่นแม่งแดกเชี่ยไรเข้าไปวะ พุงโคตรใหญ่อ่ะ”  ไอ้เดย์ถามผมบอกก็ไม่รู้สิ
มันเลยถามผมว่าแล้วน้องๆมึงอยู่ไหนวะ “ก็อยู่กับ..........!!!||||||||| เชี่ย! ซีน่อน ซีโน่ไปไหนวะ!!!?”  ฉิบหายละ
แต่แล้วก็โล่งอกครับพอกวาดสายตาไปเจอเด็กๆสามคนขี่หลังเพื่อนๆผมกันหมด ผมเลยถอนหายใจโล่งอกไป
นึกว่าโดนงูแดกไปแล้วเฮ้อ..

บรรยากาศที่สวนสัตว์ดีมากเลยครับ ต้นไม้ในนี้ทำให้ดูร่มรื่น แต่ตอนที่แดดออกแรงก็รู้สึกร้อนนิดหน่อย
ผมชอบสะพานที่เป็นอุโมงค์ต้นไม้สวยดีครับ ตามถนนทางเดินก็สวยสะอาดตา พวกเราถ่ายรูปกันใหญ่
ถ่ายรูปเล่นกันตลอดทาง ตรงไหนสวยก็ถ่ายกันนานเลย มีผู้หญิงมาด้วยก็อย่างนี้แหละครับขัดใจก็ไม่ได้

พอถึงบึงน้ำใหญ่กว้างและสวยมากๆ เห็นมีเรือถีบให้เช่าดูน่าสนุก ผู้ใหญ่นั่งสองคนต่อหนึ่งลำ ส่วนเด็กๆสามคน
นั่งด้วยกันได้ ผมไม่ค่อยห่วงเพราะเขามีเสื้อชูชีพให้ใส่ แต่นั่งถีบเรือเฉยๆก็ไม่ใช่พวกเราล่ะครับ
ไอ้เดย์น่ะต้นคิด จัดถีบเรือแข่งกันเป็นทีมๆ ถ้าทีมไหนชนะมีสิทธิ์สั่งให้ทีมแพ้ทำอะไรก็ได้ในสวนสัตว์หนึ่งอย่าง
มีบทลงโทษอย่างนี้ก็สู้ตาตั้งกันเลยสิครับ ผมขำมาก แต่เพราะมัวแต่ขำก็เลยแพ้ ไอ้เดย์ที่นั่งคู่กับผมโวยวายใหญ่
พยายามมั่วนิ่มใส่ร้ายคู่อื่นว่าโกงมัน แต่ไม่มีใครสนใจสักคน55

พวกที่แพ้ครึ่งนึงโดนลงโทษให้ทำท่าเลียนแบบสัตว์ แล้วแต่จะโดนสั่งให้ทำท่าตัวอะไร
พวกที่ชนะจะถ่ายรูปเก็บไว้ให้ดูเอาฮาเล่น  ผลการแข่งออกมามีดังนี้ครับ..
ทีมชนะ      --   ทีมแพ้
กีต้าร์  แอ๋ม   --    เดย์ ลูกคิด
ซีน่อน ซีโน่ เงาะ   --   ซีน  คิม  (ไอ่เชี่ยสองตัวนี้แพ้เด็กอ่ะ55)
ยู เคิร์ก      --    แจ๋วแหว๋ว ดุ๊กดิ๊ก
มาร์ค น็อต   --   โฟร์ แมวเหมียว

โฟร์กับแมวเหมียวโดนสั่งให้โพสท่าตัวเมียร์แคทสาวๆก็ทำยกมืองอๆทำหน้าแบ๊วๆตลกแต่ก็น่ารักดี

ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วโดนสั่งให้ทำท่าม้าแคระ มันทำหน้ายาวๆทำฟันเหยินๆกัน คือเขาให้เป็นม้าไม่ใช่แก้วหน้าม้าเว้ย
แต่ที่ฮาคือกระเทยทั้งสองทำท่าจับช้อนแล้วแคะๆๆๆกันใหญ่ หัวเราะกันชิหาย เออมึงเป็นม้าแคะ เอ๊ยม้าแคระจริงๆ

ส่วนไอ้ซีนกับไอ้คิมได้ท่าโพสเป็นตัวเงินตัวทองครับ ฮาขี้แตกไปเลย ไอ้ซีนกับไอ้คิมทำหน้ายื่นๆ ทำตัวเลื้อยๆ
คลานๆไปเกาะแถวต้นไม้แลบลิ้นแผล่บๆ เพื่อนๆต่างบอกพวกมันไม่ต้องทำอะไรเลยก็เหมือนอยู่แล้ว555

มาถึงผมกับไอ้เดย์ ดูความกวนส้นง่ามของพวกเพื่อนผมนะครับ พวกมันให้พวกผมทำท่าเต่าผสมพันธุ์...
ผมก็เลยรีบขึ้นขี่หลังไอ้เดย์ให้ไอ้เดย์มันคลานที่พื้น “ลูกคิด มึงเป็นตัวเมียต้องอยู่ข้างล่างดิ555” เพื่อนๆท้วง
เพื่อนผมนี่ก็เลวจริงอะไรจริง ไอ้เดย์มันก็ขำแต่ผมไม่ยอม  “กูจะอยู่ข้างบน!”  ให้ผมอยู่ข้างล่างอายเขาตายห่า
ไม่เอาด้วยหรอก  “อ๋อ มึงจะออนท๊อปเหรอ เคี้ยกกก5555555”  ไอ้เดย์เล่นพูดเสียงดังจนเพื่อนๆโห่แซวขำกันก๊าก
ทำไมกูอยู่บนหรือล่างก็ขาดทุนว่ะแม่ง/////*//   “เพี๊ยะ!”  ผมถลึงตาตบหัวไอ้เดย์ไปที มันบ่นว่าเจ็บนะ

พวกเพื่อนขำพากันล้อไอ้เดย์ว่ามันกลัวเมียหงอ แต่เดย์มันก็รีบแก้ตัว  “กูรักของกู มีไรมั้ย/////” 
โอ๊ยยยยยมึงไม่ต้องพูดยังดีกว่านะเดย์ ผมนี่อายไม่รู้จะซ่อนแก้มยังไงสงสัยแดงไปยันหู


เลยเที่ยงมานานลืมดูนาฬิกากันครับ พวกมันพากันบ่นหิวข้าวแล้ว กลัวว่ามันจะพากันไปกินสัตว์ในสวนสัตว์เขาซะ
เลยรีบพากันไปปูเสื่อตรงส่วนที่เป็นสนามหญ้ากะว่านั่งกินข้าวกันตรงนี้แหละ  เห็นคนอื่นๆก็เอาเสื่อมากางนั่งเล่น
นอนเล่นกัน ที่นี่อีกาเป็นฝูง ๆ แต่มันไม่กลัวคนแล้วก็เชื่องมาก มีคนให้อาหารมันด้วยครับ   

“ซีน่อน ซีโน่ เงาะ มา!................ อยู่ไหนวะ!?”   

อ้าวหาย! ผมตาโตรีบเดินหาพวกเด็กๆไปรอบๆ เพื่อนๆก็ช่วยกันมอง คิดว่าพวกน้องๆพากันวิ่งเล่นแถวนี้ใกล้ๆตัว
เพราะเห็นเด็กคนอื่นก็วิ่งเล่นกัน แต่ปรากฏว่า ไม่มีครับ! หาไม่เจอเลย!
ผมเลยโทรตามเพราะซีน่อนกับซีโน่มีมือถือคนละเครื่องอยู่กับตัว แต่ก็ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้ ทำยังไงดีเนี่ย
ไม่รู้น้องเงาะอยู่ด้วยกันหรือเปล่า ผมทรุดนั่งหน้าซีด “เชี่ย!||||| เวรล่ะ น้องกูหาย!”
ไอ้เดย์นี่ก็ซีดไม่แพ้ผม “ไอ้เงาะด้วยหายไปนะตายห่า น้าอรเล่นกูตาย||||”   เพื่อนๆต่างบอกให้เราใจเย็นจะช่วยกันหา

ผมคิดว่าเด็กๆน่าจะอยู่ในสวนสัตว์นี่แหละ ขอให้พวกมันแค่ซนหนีไปเที่ยวที่ไหนไม่บอก
ไม่ใช่ว่าโดนใครจับตัวไปก็พอ พวกมันติดผมแจอยู่ๆมาหายตัวไป งานนี้ถ้าเจอโจรลักเด็กผมต้องร้องไห้ตายแน่

พวกเราทั้งกลุ่มรีบวิ่งแจ้นกลับไปทางเดิมที่เดินมา สอดส่ายสายตามองหาไอ้ตัวแสบทั้งสามตลอดทางแต่ก็ไม่มี
ร้อนใจมากครับ ผมนี่ใช้ไม่ได้เลยปล่อยให้เด็กๆคลาดสายตา เพราะคิดว่าเพื่อนเยอะยังไงเด็กๆคงไม่หายไปจากกลุ่ม
ตอนนี้เลยต้องวิ่งจนหัวหมุนจะหมดแรงแล้วครับ

พวกเราตัดสินใจแยกกันหา ไปตามที่ต่างๆที่คิดว่าเด็กๆอาจจะกลับไปแล้วนัดเจอกันที่หน้าสวนชมนก 
ผลปรากฏว่าเมื่อทุกคนวิ่งกลับมา ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เจอทั้งสามคนเลย ผมทำหน้าไม่ถูกจริงๆ
ทิชาบอกว่าไปให้เจ้าหน้าที่ช่วยดีกว่า ฉลาดมากครับผมนี่โง่จริง มัวแต่ตกใจด้วยเลยลืมนึกไป

“เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ......หรือว่า!!”  ไอ้เดย์เหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ มันรั้งผมไว้ก่อนจะก้าวเดินให้หันกลับไปอีกทาง





tsktonight…

 ** *ไม่มีอะไรนอกจาก ไร้สาระอีกเช่นเคยนะคะ555 ลิงจั๊กๆทุกคนที่อ่าน รักมากๆเลยทุกคนที่เม้น SEE YA!

Alone Alone— เรื่องผัวๆเมียๆอันนี้วิไม่รับประกันนะคะ555แล้วแต่สองหนุ่มอารมณ์แปรปรวนเขา
TaecKhun Imagine Love— แหมแต่ตอนนี้น้องเดย์ได้กินเยอะเลยค่า หมายถึงข้าวอ่ะนะ55
titansyui— ขอบคุณค่า^^
meuy— มาแล้วค่าน่ารักมากรอตลอดเลย แปลกจังไหงไม่มีใครอยากเห็นหนูลูกเขารุกบ้างนะ555
ziqh.leo—วิคิดถึงคนอ่านทุกคนอ่ะ สองคนนี้อ่อนบ้างแข็งบ้างตามอารมณ์ค่ะ อุ้ยอะไรแข็ง!? หัวค่า~~
หัวอะไรหว่า!? อ๋อก็หัวเข่าไงคร๊ะ~~~~(คุยกะคนบ้าก็งี้แหละค่า55)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 13-09-2015 21:39:59

เอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :a5: :a5: o22 o22
ทำไมเราไม่เคยเห็นมาก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คิดถึงคุณวิจัง ทำไมไม่มาบอกเค้าบ้าง
จับฟัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอไปอ่านก่อนนะ คิดถึงมากๆจ้า
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 13-09-2015 21:55:41

เอาล่ะซิ แฝดแซบกับน้องเงาะหายไปไหนล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-09-2015 23:16:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 14-09-2015 07:29:15

ดุ๊กดิ๊ก บอกให้หาผัวๆๆๆ อิคิมจะได้ไม่มายุ่ง 555+

เดย์คิดไรออกน้อ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 14-09-2015 07:51:08

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 14-09-2015 08:22:09

 :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: vivisama ที่ 14-09-2015 19:44:52

เดย์ลูกคิดน่ารักเหมือนเดิม สองแฝดใครเมะใครเคะลูก? ยูนายนี้ยังไงอยู่น้า ตาร์ซีน คู่กันเถอะ สุดท้ายมาเร็วๆน้าคนเขียน(>_<)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 17-09-2015 17:41:05

พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง สนุก สนุก สนุก

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 30-09-2015 08:54:19

ไปเที่ยวสวนสัตว์กันด้วยน่าร๊ากกกกก   พวกเด็กๆก็น่าร๊ากก  แอบเชียร์ให้หลายๆคู่ได้กันน 55555 

รอตอนไปอยู่น้าาา

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 33 เที่ยวสวนสัตว์... (13/9/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 30-09-2015 08:55:46

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-10-2015 20:29:21

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 34  เล่นกัน.../1     





“ทำไมวะเดย์ รีบไปที่ประชาสัมพันธ์เถอะ  น้องกูกับเงาะเด่นจะตาย ให้เขาประกาศแล้วให้คนช่วยหาน่าจะเจอ”
“กูว่ากูรู้แล้ว ไอ้พวกตัวแสบมันน่าจะไปที่ไหน”
ทุกคนรวมถึงผมเสียงดังมากรีบถามมันว่าที่ไหน

“สวนสนุก!”
“สวนสนุก!!!”
“ใช่ กูจำได้ไอ้สามตัวนั่นมันพูดอยากไปตาวาวตั้งแต่ตอนที่ดูแผนที่กันแล้ว อีกอย่างมันคงได้ยินว่ากินข้าวเสร็จ
พวกเราจะกลับ พวกมันคงคิดว่าอดไปแน่ เลยแอบไปกันเองน่ะสิ ยิ่งปิดเครื่องหนีแบบนี้ด้วย”

........................รุดไปถึงสวนสนุก
ตามที่ไอ้เดย์สัณนิษฐานเลยครับ ไอ้เด็กแฝดกับเงาะกำลังเล่นกันกับเด็กแถวนั้นให้คึ่ก!
ผมอยากจับพวกมันมาตีด้วยไม้หน้าสามเรียงตัวเหลือเกิน  -*-

พอเด็กทั้งสามคนหันมาเห็นพวกผมยืนกอดอกอยู่เท่านั้นแหละ ซีน่อนกับซีโน่ก็รีบวิ่งแจ้นมากอดเอวผมทันที
“พี่ลูกคิดดดดดด ซีโน่บอกว่าอยากมาฮะ ซีน่อนให้รอพี่ลูกคิดพามาก็ไม่เชื่อ”  นี่ไอ้ซีน่อนมันโบ้ยไปให้น้องมันครับ
“ซีน่อนอ่ะแหละ!!! เงาะด้วย! ชวนซีโน่มา!!! ซีโน่ไม่ได้อยากมาเล้ย!” 
อ้าวเกิดการหักหลัง ซัดทอดด้วยหางเสียงสูงขึ้นแล้วครับ

น้องเงาะที่เดินเตาะแตะเจี๋ยมเจี้ยมตามมาได้ยินเข้ารีบแก้ตัวไม่ต่างกัน “ก็ฝรั่งบ่นอยากเล่นนี่ หนูมาเป็นเพื่อนเฉยๆ
หนูบอกให้รีบกลับเดี๋ยวพี่ๆจะมาตาม..ก็ไม่เชื่อ สองคนนี้บอกพี่ชายใจดี๊ดีไม่โกรธหรอก”
 พวกเด็กน้อยยืนพูดแก้ตัวกันไปมา แหม..มาทำตาแป๋วใส่ผม รู้หรอกน่าเจ้าพวกนี้กำลังกังวลว่าจะโดนดุมากแค่ไหน

“ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ! ไม่อย่างนั้นวันหลังไปไหนด้วยกันจะไม่ตามหาให้เหนื่อย จะทิ้งมันไว้ตรงนั้นแหละ
ให้อดข้าวอดขนม กลับบ้านไม่ได้ โดนโจรลักไปตัดแขนตัวขาตัดนิ้วตัดหัวให้ตายไปเลย เข้าใจมั้ย!? รู้เรื่องนะ!”
ผมขี้เกียจพูดมากครับ แค่เจอน้องๆผมก็ดีใจแล้ว นึกอยากจะกอดหอมแก้มพวกมันคนละที แต่ก็ต้องทำวางท่า
ปั้นหน้าดุพูดเสียงจริงจังขู่เจ้าพวกตัวเล็กไว้ก่อน เดี๋ยวพวกมันจะได้ใจ

พูดไปแล้วพวกมันก็ก้มหน้านิ่ง ดีแล้วที่รู้ตัวว่าผิด 
“จ๊อกกกกกกกก~~~~~~~~~~~!!!”  โอ๊ะ..เสียงท้องใครสักคนร้อง หนึ่งในไอ้ดื้อทั้งสาม
เจ้าซีโน่เงยหน้ามายิ้มแผล่หลังจากที่ผมเห็นมันลอบสบตากับพรรคพวก   “หิวข้าวแล้วอ่า”   
เฮ้อ...เวร กูก็นึกว่าซึ้ง คือสรุปที่พวกมึงนิ่งไปนี่คือมึงหิวใช่มั้ย -*-

“เฮ้อ ขอบใจนะที่ช่วยกันวิ่งตามหาพวกตัวยุ่ง ปะๆๆ ไปกินข้าวกันเหอะว่ะ” 
ผมหันไปพูดขอบใจเพื่อนๆ ทุกคนก็ขำๆแซวๆว่าเจ้าเด็กพวกนี้ร้ายกาจ แอบหนีเที่ยวแต่เล็กแต่น้อย
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะต้อนเด็กๆให้เดินไป ไอ้เดย์ก็มาจับมือผมไว้ก่อน 
“เดี๋ยวดิ ง่ายไปป่ะ มึงอ่ะตามใจเด็กมันจะเหลิงนะเว้ย!” 
ไอ้เดย์ขมวดคิ้วทักท้วงผม ทำหน้าซะจริงจัง ผมก็มองมันหน้าเหรอหรา

“อ้าวแล้วจะให้กูทำยังไงล่ะ จับพวกมันขึงพรืดเอาแส้เฆี่ยนเอาน้ำเกลือสาดมั้ย”
“เฮ้ยได้จริงอ่ะ กูขอเป็นคนสาดน้ำเกลือได้มั้ย”
“ไอ้โหด||||||||||”   ผมรู้ว่ามันพูดเล่นเลยแกล้งทำหน้าตารังเกียจมัน
“โหดที่ไหนกูแค่ช่วยมึงอ่ะ555”
นี่ผมแค่พูดเล่นประชดไอ้เดย์ แต่เจ้าตัวเล็กสามตัวนั่นพากันร้องโวยวายส่ายหน้า มาเกาะแข้งเกาะขาผมกันใหญ่
ผมเลยต้องหัวเราะแล้วบอกว่าล้อเล่นไป ไอ้เดย์มันก็พูดไม่คิดนะ ถ้าผมดุใครได้
ผมขับไล่มันออกไปจากชีวิตผมได้นานแล้ว ไม่หลวมตัวจนได้มันมาเป็นแฟนแบบทุกวันนี้หรอกครับ

“ไม่รู้สิ กูคิดว่าอย่างน้อยไอ้พวกนี้ก็น่าจะพูดคำว่าขอโทษสักหน่อยนะ พูดเป็นกันมั้ยล่ะเฮ้ยไอ้พวกแมลงมอด”
ผมอึ้งไปเลยนะเนี่ยที่ได้ยินไอ้เดย์มันพูดแบบนี้ ก็จริงของมันนะ เราทุกคนรุมจ้องเด็กทั้งสามกันเป็นตาเดียว

เจ้าซีโน่กัดปากล่างทำแก้มป่อง ขยับเข้าไปยืนใกล้เจ้าแฝดพี่มันยิ่งขึ้นเหมือนกำลังหวั่นใจ
ซีน่อนเห็นน้องมันทำท่าจะกลัวใหญ่เลยคว้ามือไปจับกันไว้แน่นเชียว ทำหน้าจ๋อยกันทั้งคู่
แล้วน้องเงาะก็พูดออกมาเป็นคนแรกแถมยังยกมือไหว้ด้วย  “หนูขอโทษค่ะพี่ๆอย่าฟ้องแม่หนูนะเดี๋ยวหนูโดนตี”

ผมอดยิ้มไม่ได้ พอเจ้าแฝดเห็นเงาะทำแบบนั้นแล้วผมยิ้มให้ พวกมันก็เลยยกมือไหว้รอบวงเลยครับ
 แหกปากพูดขอโทษครับเสียงลั่น แล้วก็พากันพุ่งเข้ามากอดเอวผมล้อมหน้าล้อมหลัง ขอร้องผม
ไม่ให้โทรไปฟ้องแด๊ดดี๊ของพวกมันด้วย เพราะกลัวว่าปิดเทอมหน้าพ่อจะไม่พามาหาผมอีก

“ไม่ยกโทษให้เฟ้ย”  เสียงไอ้เดย์คนเดียวแหละครับ ไอ้นี่ท่าเยอะจัด มันยืนกอดอกเก๊กหน้าหล่อทำขรึมดุเด็กๆ
ผมเลยสะกิดมันบอกอย่าเยอะ แต่ไอ้บ้านี่มันดันมาทำตาดุผมด้วยแล้วก็บอกผมเฉยเหอะน่า..

“ถ้าอยากให้พวกพี่ๆเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ มันก็ต้องมีการแลกเปลี่ยนกันหน่อย...ทั้งสามคนจะตกลงรึเปล่าล่ะ”
เดย์มันยักคิ้วหลิ่วตาวางท่าน่าหมั่นไส้เป็นบ้า ผมกับเพื่อนคนอื่นๆมองหน้ากันไปมาเล็กน้อยอย่างแปลกใจ
เด็กทั้งสามคนเองก็เหมือนกัน แล้วพวกมันก็ทำหน้างงๆมองไอ้เดย์กันตาปริบๆ

“เดย์ อะไรของมึงวะ จะมาตกลงอะไรกับเด็กวะ พวกมันก็สำนึกแล้วปล่อยไปกินข้าวเหอะ”
ผมเร่งแต่ไอ้เดย์ส่ายหน้า เพื่อนๆก็คอยเงี่ยหูฟังมันพูดกันหน้าสลอน

“กลับจากสวนสัตว์เป็นเด็กดีไปอยู่ที่บ้านพี่ เล่นกันตามสบาย...รอพวกพี่กลับไปตอนเย็นแบบไม่งอแง ทำได้มั้ย”
ฟังไอ้เดย์พูดผมก็ตาโต อ้าปากหวอเล็กน้อยด้วยความที่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาไม้นี้ อย่างนี้ก็หมายความว่า
มันกะจะไม่ให้เด็กๆติดสอยห้อยตามผมไปเที่ยวต่อ พวกเด็กๆยังไม่ทันได้ตอบ กลายเป็นผมเองที่รีบโบกมือค้าน

“บ้าเหรอเดย์ เดี๋ยวพ่อกับแม่มึงก็ด่ากูตาย แม่จ๋ากูอีกล่ะถ้ารู้ว่ากูเอาน้องไปทิ้งไว้บ้านมึงโดนด่ากันพอดี”
“กลัวไรวะ บ้านกูชอบไอ้หนอนคู่นี่ออก มึงไม่เห็นเหรอคนที่บ้านกูเจอมันกรี๊ดอย่างกับเจอณเดช”
“555ก็น้องกูหล่อเหมือนพี่มันไง ไม่เอาน่ากูเป็นห่วงน้อง”
“อยู่บ้านกูมีอะไรต้องห่วงวะ น่า! เอาเหอะน่า! เชื่อเดย์ๆๆคึคึคึ”

ไอ้มาร์คมาเกาะไหล่ผมขำกระซิกๆที่ข้างหูบอกไอ่ห่าเดย์แม่งร้าย เดย์โดนเพื่อนๆแกล้งโห่ใส่ขำๆว่าแกล้งเด็ก
ไอ้เดย์ไม่สนใจเสียงโห่ครับแต่มันรีบมาปัดมือไอ้มาร์คออก ถลึงตาใส่เพื่อนมันแบบกวนๆ “ของกูครับของกู!” 
ไอ้มาร์คเลยหัวเราะคิกคักแอบซุบซิบแซวอะไรกันไม่รู้กับไอ้ซีน พวกมันมองมาทางผมแล้วก็ขำ
(ก็คงไม่พ้นเรื่องกู/////*//)

“เรื่องวันนี้จะไม่ไปถึงหูแม่อรและแด๊ดดี๊ไง แลกกัน ........โอเค๊!?”  ไอ้เดย์หันไปชี้หน้าเรียงตัวกำชับเด็กๆ
“แล้วจะไปไหนกันอ่ะ ทำไมไม่ให้เด็กไปด้วยอ่ะ!!?”  ซีโน่มันขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ไม่ต่างอะไรกับซีน่อนที่จ้องไอ้เดย์
“เรื่องของผู้ใหญ่ไง ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ย55555”  ดูไอ้บ้าเดย์มันตอบดิ

ซีน่อน ซีโน่ทำตาล่อกแล่กเหมือนไม่แน่ใจ ผมดูหน้าพวกมันก็พอรู้ว่าคงอยากไปไหนๆกับผมมากกว่า
แต่น้องเงาะรีบรับปากเสียงดังฟังชัด  “ได้ค่า! รับรองเลยพี่เดย์ ไปเที่ยวกันต่อให้สบายใจเลยค่ะ เรื่องแค่นี้เอง
หนูไม่ร้องตามพี่หรอกค่า หนูอยู่ได้พวกพี่จะไปไหนก็ไปกันเถอะ หนูโตแล้วนะไม่ใช่เด็กเล็กๆสักหน่อย
ซื้อขนมมาฝากหนูเยอะๆก็พอ หนูจะเป็นเด็กดี!”   สาวน้อยตอบอย่างแข็งขันเสร็จก็ยิ้มแป้นแล้นน่ารักให้
ก่อนจะหันไปทางไอ้พวกน้องชายผมแล้วยักคิ้วพร้อมยิ้มกว้างๆพูดว่า “เนาะ!” 
พวกผู้หญิงชมกันใหญ่ว่าน้องเงาะน่ารัก

ซีน่อนกับซีโน่หันมามองหน้าผม ผมเลยย่อตัวลงเล็กน้อยให้อยู่ในระดับสายตาของน้องๆ เข้าไปใกล้ๆ
เอามือจับหัวพวกมันโยกเบาๆ  “ว่าไงเรา หื้ม? จะอยู่กันได้เหรอไม่มีพี่”
ซีน่อนมันรีบกอดอกทำวางท่าทันที “พอเปิดเทอมมาซีน่อนกับซีโน่ก็ขึ้นป.6แล้วพี่ลูกคิดไม่รู้เหรอฮะ!”

ผมอมยิ้มขำ คิดว่าเข้าใจความหมายของมันนะ จะบอกว่าตัวเองโตแล้ว เก่งแล้ว ไม่ร้องตามพี่สินะ
“แต่แด๊ดดี๊บอกว่าอย่าห่างพี่ลูกคิดนะฮะ..”  ซีโน่พูดมาผมชักเข้าใจ ปกติพวกมันก็ติดผมอยู่แล้วนี่พ่อยิ่งสั่งมาด้วย
“งั้นเรื่องนี้ก็ไม่ต้องรายงานแด๊ดดี๊โอเคมั้ย”  ผมพูดพวกมันก็มองหน้ากันเองเหมือนปรึกษา ก่อนหันไปมองน้องเงาะ
เงาะยังยิ้มแถมยกนิ้วโป้งชูว่าเยี่ยมให้ดูเป็นการเชียร์ น้องๆผมเลยหันมาพยักหน้ากันหงึกๆ...

แล้วผมก็เห็นเหมือนเงาะแอบขยิบตาให้ไอ้เดย์แว๊บๆ ผมเลยรีบหันไปมองหน้าไอ้เดย์ มันเห็นผมจ้อง
ก็ทำผิวปากไม่รู้ไม่ชี้    “มึงมีอะไรจะพูดมั้ยเดย์”  ผมกอดอกหรี่ตามองไอ้เดย์อย่างจับผิด เจอพิรุธเพียบครับ
เดี๋ยวนะมันชักยังไงๆไอ้ตัวแสบอันดับหนึ่งของผมมันยิ้มกวนๆแล้วพึมพำ  “วันละห้าสิบ..คุ้มเว้ย คึคึคึคึ”



**********************************


..........ต่อจากสวนสัตว์พวกเราวางแผนไปร้องคาราโอเกะกันครับ
ผมกับเดย์พาน้องๆไปบ้านเลยแยกตัวไป ให้เพื่อนๆไปรอที่ร้านที่จองไว้ได้เลย เดี๋ยวเราค่อยตามไปสมทบทีหลัง

ไอ้เดย์กลับไปบีบๆนวดๆแขนแม่มันนิดหน่อยเอาใจ ชมว่าแม่มันสวยอย่างนั้นอย่างนี้ต้องรักเด็กเหมือนนางสาวไทย
ผมดูแล้วก็ขำ ต้องขอบคุณแม่มันที่ยินดีรับดูแลน้องผมให้ แถมยังบอกให้ผมกับเดย์ไปเที่ยวกับเพื่อนๆให้สบายใจ
แม่ไอ้เดย์น่ารักมาก ณ จุดๆนี้

ก่อนออกจากบ้านผมเห็นน้องเงาะไปขนของเล่นที่บ้านตัวเองมาเพียบ ซีน่อนกับซีโน่มองของเล่นเด็กผู้หญิง
แล้วร้องโน่วๆๆ ไม่ยอมเล่นด้วย แม่ไอ้เดย์เลยชวนพวกเด็กๆปั้นขนมปลากริมเผือก เด็กๆตื่นเต้นไม่เคยทำ
ร้องจะช่วยแย่งแป้งกันใหญ่ ผมว่ามันน่าเอ็นดูดีนะครับ

...............................
..................
..........

ออกจากบ้านไม่นานเราก็ลงรถแท็กซี่ที่หน้าร้านคาราโอเกะ  ร้านนี้ผมไม่เคยมาแต่ไอ้เดย์เคยมากับเพื่อนที่ห้องมัน
โซนกินข้าวอย่างเดียวที่เป็นแบบเปิดโล่งบรรยากาศดีมากคนเต็มไปหมด มีดนตรีเล่นสดให้ฟังเบาๆด้วยน่านั่งมากๆ

ไปถึงห้องที่จองไว้เพื่อนนั่งกันเต็มครับ  “โหยมาช้าฉิบหาย มัวแต่ไปทำอะไรๆ อะไรๆ อะไรๆๆๆกันอยู่หว๊า~”
ไอ้หอยคิมปากเปราะนำขบวนแซวผมกับไอ้เดย์ให้เพื่อนพากันโห่รับทั้งห้อง เล่นพวกเยอะนะมึง ผมค้อนใส่พวกมัน
ไอ้พวกบ้านี่ชอบใจกันใหญ่ ยิ้มแก้มปริมีความสุขเหลือเกินนะพวกมึงได้ล้อกูวันละร้อยรอบนี่ /////*//

ผมหย่อนก้นลงนั่งปุ๊บไอ้เดย์ก็สไลด์ตามมานั่งติดกันแล้วกระซิบบอกข้างหูผม “ลูกคิด อยากกินนมว่ะ” 
ผมแสยะยิ้มกัดปาก ทำหรี่ตามองหน้ามัน  “ทะลึ่งว่ะ” 
ไอ้เดย์คลี่ยิ้มเห็นฟันสวยแล้วพยักเพยิดหน้ามาให้ผม “มึงแหละทำหน้าทะลึ่งว่ะ คึคึคึ////”
“ก็มึงพูด..”
“กูหมายถึงสั่งน้ำให้กูด้วย กูเอานมอ่ะนมเย็นนะ”
เรากลั้นขำมองตากันแล้วยิ้มๆ ไอ้ซีนที่นั่งข้างผมดั๊นตาดีหันมาเห็นอีก มันก็ล้ออีกบอกจะย้ายที่เดี๋ยวมดกัดมัน
เล่นใหญ่ด้วยนะทำฟึดฟัดลุกยืน แต่โดนไอ้กีต้าร์ดึงมือให้นั่งลงที่เดิมบ่นกับแอ๋มว่าไอ้ห่าซีนนี่เขาก็ท่าเยอะตลอด
ตบหน้าผากไอ้ซีนไปทีนึงเบาๆด้วย ทุกคนเลยกลายเป็นขำไอ้ซีนมากกว่า

“กีต้าร์ๆ โทรสั่งน้ำให้กูด้วย กูเอาโค้ก เชี่ยเดย์เอา..”
“เอามึงเหรอ!5555ก๊ากกก55555”  ไอ้กีต้าร์แท็กมือกับไอ้ซีน แม่งพวกที่เหลือถือโอกาสผสมโรงขำตามกันทั้งห้อง
“ฮึ่ย!/////*// ฟายเอ๊ย เอาส้น...กูนี่! แอ๋มครับลูกคิดวานช่วยตบหน้ามันให้ทีได้มั้ย จะได้หายขำค้าง”

แอ๋มก็ปิดปากขำหน้าแดง แล้วแกล้งผลักหน้าแฟนตัวเองให้เบาๆ ทำผมยิ่งหมั่นไส้หน้าไอ้ห่าต้าร์มาก
เลยผลักหัวไอ้ซีนให้ไปโขกกับหัวไอ้กีต้าร์ซะ พวกมันร้องโอ๊ยพร้อมกันแต่ก็ยังขำชอบใจเหมือนคนบ้า
ไอ้ซีนจะหันมาตบหัวผมคืน แต่ไอ้เดย์มือไวคว้าตัวผมให้เอนไปพิงหลังมัน มันกอดผมไว้เลยหลบพ้นมือไอ้ซีน
เดย์แลบลิ้นใส่ เราขำความวืดของไอ้ซีนกัน แต่ทุกคนดันไปโฟกัสผิดจุดอีตรงที่เดย์มันดึงผมไปกอดซะจมอกนี่สิ ////////
โว๊ะ! โห่แซวกันให้เซ็งแซ่เลยครับทีนี้ ไอ้เดย์มันเอาแต่ยิ้มลูกเดียว ผมหน้าแดงขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้ (อายว่ะแม่ง) 

ผมรีบดันตัวออกจากอกเดย์ทำหน้ามุ่ยพูดเสียงดัง  “มึงไม่ต้องมายุ่งกะกูน่า!////*// จะร้องกันมั้ยเพลงอ่ะสัด
รึพวกมึงเช่าห้องนี้มาไว้นั่งหัวเราะกู ”   แล้วฟังเสียงตอบกลับของไอ้พวกบ้านี่นะครับ ...  “ก๊าก555555”    สัดเอ๊ย….

“ตกลงวันนี้กูจะได้กินน้ำมั้ย เอาโค้กกะนมเย็น...แม่งงงงง ยัง ยาง ยางงง ยังไม่หยุดเดี๊ยะๆๆ” 
ผมพูดกับไอ้คิมที่นั่งใกล้โทรศัพท์ในห้องอีกคนแทน ชี้หน้ามันซะ จิกตาขู่แม่ง

กว่าจะหันเหความสนใจพวกบ้านี่ได้ เขินจนเหนื่อยเลยครับ พวกมันอ่ะชอบแกล้งผมประจำ ไอ้เดย์แม่งก็ไม่ทำอะไร
ดูเหมือนมันจะชอบด้วยซ้ำไปที่โดนเพื่อนล้อ แน่ล่ะ มันเคยบอกว่าชอบดูเวลาผมเขิน ตลกดี น่ารัก น่ารักห่าอะไรล่ะ 


มาเข้าโหมดโหยหวนกันครับ พวกเราจะร้องเพลงพร่ำเพรื่อวนเวียนหมุนเปลี่ยนกันไปเรื่อยเปื่อยมันก็กระไรอยู่
ไอ้น็อตเลยเกิดความคิดขึ้นมาว่า  “เฮ้ยใครได้คะแนนต่ำสุดจ่ายเยอะสุดโอป่ะ!”
“เฮ่!!!!”   ก็เห็นด้วยกันทั้งห้องล่ะครับ เอาสนุก มันส์กันล่ะทีนี้ เค้นลูกคอประชันมาเชือดเฉือนกันสุดฤทธิ์สุดเดช
ใครอยากร้องเพลงอะไรสไตล์ไหนก็ร้อง แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องความคึกครื้นนะครับ มีแดนซ์เซ่อร์ทุกเพลง มันส์มาก
เต้นไม่ได้ดูกาลเทศะกัน เพลงช้าแม่งก็เต้น ผมล่ะนั่งฮาเพื่อนๆตัวเอง

ไอ้ซีนมันร้องเพลง “ทำไมถึงพาชั้นมาดูลิง ลิงจั๊กๆก็มันรักจริงๆงะ~~~”   (Love Me Please – สวนสัตว์)
แบบว่ามันเพิ่งกลับมาจากสวนสัตว์ไงครับ อารมณ์มันยังคุกรุ่นอยู่ มีไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์ เต้นท่าลิงตีฉาบ
ตีกลองบ้าบอประกอบ แถมพร้อมใจกันร้องคอรัสให้ด้วย เออดีแหกปากกันเข้าไปไอ้ซีนจะได้คะแนนต่ำๆ(คิคิคิ)
หน้าตาระรื่นๆของพวกห่านี่น่าหมั่นไส้มากเลยครับ  ผมขำตรงท่อนแรพที่มันต้องพูดเร็วๆน่ะ นั่นน่ะโคตรมั่ว555

แต่ไอ้จุดพีคนี่มันน่าจะอยู่ตรงที่ ไอ้หอกซีนดันชอบหันไปส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มให้ไอ้กีต้าร์นี่ดิ!
มันเล่นเหมือนพวกตัวอิจฉาในละครเลยครับ แบบจะแกล้งให้แอ๋มขำ แอ๋มก็ขำจริงขำจังขำซะน้ำตาแทบเล็ด
รวมทั้งผมด้วย อิดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วช่วยกันตะโกนกรี๊ดแซวแล้วก็ด่าไอ้ซีน  “ แรดค่า! แรดได้อีก!”

แล้วผมก็นึกสนุกลุกไปนั่งกระแซะนังดุ๊กดิ๊ก เนื่องจากเสียงร้องเพลงโหยหวนของเชี่ยซีนดังมาก
ผมเลยต้องเอามือป้องปากเข้าไปกระซิบข้างหูใกล้ๆเพื่อคุยกับดุ๊กดิ๊กมัน ถามว่าคุยเรื่องอะไรกัน
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมถามมันว่าไอ้น้ำปั่นที่มันกินอยู่นี่อร่อยมั้ย ยำจานนั้นเผ็ดมากรึเปล่า ห้องน้ำอยู่ไหนวะ
ทำนองนี้แหละครับ แต่ไอ้คุณธนาคิมมันไม่ได้มารู้ด้วยนี่ว่าพวกผมคุยอะไรกัน เหลือบไปมองเห็นมันจ้องเขม็ง(คิคิ)

แล้วสงสัยมันจะเห็นว่าผมไม่ยอมย้ายก้นกลับมานั่งที่ตัวเองสักที ถึงกับทนไม่ได้ครับมาลากคอผมกลับไปหาไอ้เดย์
“เชี่ยเดย์ดูแลเมียมึงด้วย ห่า! ไปนั่งจีบอิดุ๊กอยู่นู่น ทะลึ่งอยากทำตัวเป็นคาสโนว่าขึ้นมารึไงวะ
ขอบคุณกูด้วยที่หิ้วมันกลับมา”  ไอ้คิมมาพูดกับไอ้เดย์ โถ่ไอ้ขี้ฟ้อง! มันจะให้ไอ้เดย์ล็อคคอผมไว้ไม่ให้ไปไหน
ไอ้เดย์น่ะมันรู้ว่าผมจะแกล้งไอ้คิม มันไม่พูดอะไรหรอกแอบขำด้วยซ้ำ เราขยิบตารู้กัน กลั้นขำไอ้คิมที่หน้าบูดจะแย่

ร้องแข่งนับคะแนนกันไปมา คะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดินแข่งกันมาก จนกระทั่งเจอตัวเต็งอย่างคุณพิมพ์พิศาครับ!
ก็ยัยโฟร์น่ะสิครับ ไม่น่าเชื่อนะครับว่ามันร้องเพลงเพราะมาก

“อาจไม่กล้าพอพูดว่าฉันรักเธอ ได้แต่บอกรักเธอเพียงในใจ
ได้แต่รักเธอเพียงข้างเดียวเรื่อยไป แต่ยังไงฉันก็จะรอ~”  (รอสักวัน- โฟกัส)

สายตา..............งานสายตายัยโฟร์เค้าไม่ธรรมดาจริงๆครับ!  ทำไมมันต้องเหลือบไปมองหน้าทิชาบ่อยๆด้วยวะ!!?
ผมนึกว่าผมคิดไปเองคนเดียว แต่ไอ้เดย์มันก็เห็นเหมือนกันยังสะกิดๆให้ผมดูเลย ทิชานั่งยิ้มอย่างเดียวเลยครับ
วันนี้ก็พูดน้อยเป็นปกติ ตั้งแต่เจอหน้ากันที่สวนสัตว์ยันมาคาราโอเกะผมได้คุยกับทิชานับคำได้

“รอสักวันให้เธอหันมา รอสักวันทั้งที่ไม่รู้ว่าเมื่อไร รอแต่เธออยากให้เธอรู้ เธอได้เข้าใจ เห็นใจกันบ้างไหม
ฉันรัก....เธอ หว่อ ย่ง ชิน คั่น นี ฮว่าน หนี่    เติ่ง เจอะ หนี่ เตอะ เซิน หยิ่ง เซี่ยง หว่อ โจว ไหล  ชี ไต้ เจอะ
โหย่ว อี้ เทียน หนี่ ฮุ่ย คั่น เต้า หว่อ   หว่อ ย่ง ซิน คั่น หนี่ หว่อ อ้าย หนี่  หว่อ ย่ง ซิน คั่น หนี่ หว่อ อ้าย.... หนี่ ”

แหม่! สำเนียงมันใช้ได้เลยครับโฟร์ร้องดีร้องเพราะมาก มันได้คะแนนเต็มร้อยด้วย กรี๊ดดีใจปรบมือกระทืบเท้าแรง
อีกนิดองค์จะลงมันแล้ว มันมานั่งใกล้ผมไอ้เดย์เลยชะโงกหน้าข้ามผมไปถามมันยิ้มๆ  “เพลงเมื่อกี้ร้องให้ใครอ่ะ”

“หืม ไม่ใช่พวกนายก็แล้วกันย่ะ”  ยัยโฟร์ทำหน้ารำคาญเหม็นขี้หน้าพวกผม ก่อนเบนหน้าหนีไปโม้กับแมวเหมียว

ถึงตาไอ้เดย์ได้จับไมค์บ้าง มันก็เกาหัวเกรียนเกาคอตัวเองเลือกเพลงท่าทางเขินๆ
ไอ้ยู ไอ้มาร์ค ไอ้ซีน มารุมช่วยไอ้เดย์เลือกเพลงกันใหญ่ เห็นหน้าไอ้ยูทีไรผมนึกสงสัยเรื่องไอ้เคิร์กชะมัด
ไอ้ยูมันเจ๋งปิดพี่บาสเนียนขนาดนี้เลยเหรอ เห็นเคิร์กมาสะกิดเรียกยูแล้วซุบซิบอะไรกันสองคนไม่รู้
มีหัวเราะต่อกระซิก ผมมองแล้วก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก.......รู้ครับว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่ถ้าผมเป็นพี่บาส
ผมคงเสียใจที่ยูมันปิดบัง

“มึงทำอะไร มีความสุขอยู่คนเดียวรึเปล่าวะยู ลืมใครไปรึเปล่า ถ้าเขารู้... ”  ผมดึงไอ้ยูให้หันมาหา
พูดกรอกหูไอ้ยูไป แต่เคิร์กคงได้ยินด้วยถึงหันมามองหน้าผม แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรนะ
คนอื่นไม่ได้สนใจเรามัวแต่คุยเล่นแล้วเลือกเพลงกัน

“อะไรของมึงวะลูกคิด”  ไอ้ยูขมวดคิ้วใส่ ทำมาเป็นถาม...โธ่มันรู้แต่แกล้งโง่สิไม่ว่า
“ไม่รู้สินะ...”  ผมยักไหล่กวนมันเล่น
ยูมันจะผลักหัวผม แต่ผมเอียงหลบทัน  “ทำไมวะ เขาจ้างมึงมาจับตาดูกูรึไง หุบปากมั้ยเดี๋ยวกูให้สองเท่า55”
ทำเป็นตลกกลบเกลื่อนนะไอ้ห่ายู ผมเบะปากใส่มัน มันก็ไล่จะมาบีบปากผม ผมปัดมือผลักมันแล้วถลึงตาใส่มัน

ยูถอนใจมานั่งกอดคอ แอบกระซิบพูดกับผมไม่ให้เคิร์กได้ยิน
“ถ้าพี่เขารู้ก็ลำบากใจกันเปล่าๆ มึงไม่เข้าใจหรอกไอ้ลูก”
ผมหน้ามุ่ยใส่มัน ยกแขนมันออกเดี๋ยวไอ้เดย์หันมาเห็นก็โวยวายอีก มันบ้าเป็นพักๆน่ะ

“แต่กูว่าไม่แฟร์ว่ะ.. ทีพี่เขาไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนที่พี่เขาเคยชอบคนนั้นน่ะ เขายังบอกมึงทุกครั้งเลย แต่มึงไม่”
“ก็กูไม่เคยตามไปเอาเรื่องพี่นิกกี้ป่าววะ ไปไหนกูก็ให้ไป แต่ถ้าพี่บาสรู้เรื่องเคิร์ก เขาไม่มีทางยอมปล่อยกูมาแน่”
“ก็มันไม่เหมือนกัน มึงพูดไม่คิด”
“ไม่เหมือนไง ก็คนที่เคยชอบเหมือนกันทั้งคู่ กูสิต้องทนเห็นเขาอยู่ใกล้กันทุกวันๆ กูยังยอมให้กูยังเชื่อใจ!
แล้วมึงดูพี่บาสโคตรงี่เง้า คือแค่เพื่อนกันป่าววะ”  ไอ้ยูทำหน้าเหมือนเนื่อยหน่ายกับเรื่องนี้บ่นให้ผมฟังเบาๆ
มันไม่อยากให้เคิร์กซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลกันรู้เรื่องที่พี่บาสไม่ชอบเพราะกลัวคิดมาก แต่เพราะไอ้ยูมันซุบซิบกับผม
เคิร์กเลยแอบเหล่มองมาทางนี้เรื่อย
 
“มันจะเหมือนกันได้ไงวะ ก็พี่นิกกี้นั่นเขาไม่ได้ชอบพี่บาสนี่หว่า แถมมีแฟนแล้ว แล้วมึงก็เคยบอกเองว่า
เวลาไปไหนเขาก็เอาแฟนเขาไปด้วย แต่เรื่องมึงมันไม่ใช่ เคิร์กมันยังชอบมึงอยู่ใช่ป่ะมึงน่ะรู้ดีแก่ใจไอ้ยู”

เป็นไงล่ะครับ ไอ้ยูฟังผมพูดแล้วทำหน้าอึ้งๆไป มันจะไม่รู้สายตาเพื่อนที่มองกันได้ไง คนไม่คิดอะไรมองงี้เหรอ
เหมือนตอนแรกๆที่ไอ้เดย์มันจีบผม ผมไม่แน่ใจแต่ผมก็รู้สึกได้ว่ามันชอบมองผมไม่เหมือนที่มองเพื่อนคนอื่น
 “เอาสิ เถียงกูมาสิ โธ่! ไอ้หอกยูเอ๊ย ทำเป็นพูด แค่เพื่อน แค่เพื่อน เป็นกู กูก็คิดมากเหมือนพี่บาสนั่นแหละควาย”
ถึงเพื่อนจะชอบด่าว่าผมเอ๋อ แต่เรื่องนี้ผมว่ามันชัดเจนแทบไม่ต้องคิด เป็นผมก็หึง ผมไม่เข้าข้างมันหรอก

“โอ๊ะ|||||||| พี่บาส... นินทาไม่ได้เลยกู พูดถึงก็โทรมาเลย เชี่ยลูกเอาเป็นว่ากูยอมแพ้มึงแล้วกัน
กูออกไปคุยโทรศัพท์แป๊บ... เฮ้ยเคิร์กเดี๋ยวกูมานะ” 
ยูมันลุกขึ้นพูดบ่นๆเสร็จก็หันไปพยักหน้าบอกเคิร์กที่กำลังคุยกับไอ้คิมอยู่ ผมเห็นไอ้คนที่ยูมันว่าก็แค่เพื่อนคนนึง
มองตามหลังมันตาละห้อยจนสุดสายตาเลย...เฮ้อไอ้พวกนี้หนอ..

“มึงเลือกเพลงได้รึยังเนี่ยเดย์ นานจังวะ” ผมหันไปสนใจแฟนตัวเองบ้าง เลิกคิดเรื่องชาวบ้านไปก่อนเดี๋ยวมันน้อยใจ
ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วบอกว่าได้แล้ว พอเปิดเพลงมา ผมก็ขำเลย แม่งร้องเพลงชักดิ้นชักงอ ของพลอยชมพู อ่ะครับ!

“ก็ใจมันชักดิ้น ชักงอ ทำหน้าตาย แต่ใจก็ชักดิ้น ชักงอ (na na na na na now)
ก็ได้แต่ร๊อ รอ ร๊อ รอ เธอไม่ขอก็ได้แต่ร๊อ รอ ร๊อ รอ พูดสักทีว่า Love ไม่ Love, Ha Say it,
Hey อะ อะ จะ Love ไม่ Love พูดสักทีว่า Love ไม่ Love, Ha Say it,  Hey อะ อะ จะ Love ไม่ Love”

ไม่ร้องเปล่านะมันเต้นด้วย ไอ้ท่าชักดิ้นชักงอนี่แหละน่าถีบโคตร ผมขำกรามแทบค้าง อย่ามาแบ๊วใส่กู๊~~~//////
ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ลุกไปเต้นเป็นแดนซ์เซ่อร์ให้ไอ้เดย์ก่อน แล้วพวกผู้หญิงก็ลุกขึ้นเต้นกันบ้าง
ยกเว้นทิชานะ รายนี้ยืนขึ้นขำเพื่อนเฉยๆ ผมก็โดนอิดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วลากให้เข้าไปหาไอ้เดย์ มันเต้นอย่างมัน

เพื่อนๆส่งเสียงแซวบอกให้ผมตอบมันไปว่าเลิฟสักทีถามอยู่ได้ ผมก็เขินนะแต่มันก็สนุกดี
พวกสาวๆช่วยกันตะโกนเล่นตอบเพลงที่ไอ้เดย์ร้องด้วย ผมเลยตะโกนตอบบ้าง ไอ้เดย์ก็ยิ้มชี้มาทางผมใหญ่เลย
“จะ Love ไม่ Love!”
“Love!”
“Say it!” 
“Love! /////”
“อะ อะ จะ Love ไม่ Love! /////”
“Love โว้ยยยยย!!!”   >////<

พอเพลงจบมันก็ลงไปชักดิ้นชักงอกันตามพื้นให้เกลื่อนห้อง ขำดีครับ  แล้วไอ้น็อตก็เข้าไปคว้าไมค์มาร้องเพลงเปราะบาง
ของพี่ตูนบอดี้แสลม ตะเกียกตะกายเต้นไปกินไป วันนี้สนุกดีจัง ถ้าผมไม่ได้มานี่ถือว่าพลาดเลยนะเนี่ย
ดีจังที่ได้มาเที่ยวกับเพื่อนๆ ^^ ส่วนพวกสาวๆนู่นครับพากันร้องประมาณเพลงพี่ใบเตย พี่จ๊ะ เวลาร้องไม่เท่าไหร่
แต่ผมเกลียดท่าเต้นแดนเซ่อร์มาก ไอ้พวกเพื่อนเวรนี่ล่ะแหกแข้งแหกขา เต้นเด้งหน้าเด้งหลัง ไอ้นั่นแทบกระเด็น
มากระแทกเบ้าตาผมอยู่แล้ว ดีนะผมนั่งขำห่างๆ ไม่อย่างนั้นสงสัยทิ่มทะลุก้านสมองออกไปเลย

ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วเต้นสะบัด ผมแกล้งไปเต้นใกล้แล้วคว้ามือดุ๊กดิ๊กจับมันหมุนๆๆ เราขำกันเพราะมึนหัว
ถึงตอนนี้ไอ้คิมครับ! รีบถลามาลากผมกลับ มันผลักผมไปใส่อกไอ้เดย์ เพื่อนก็โห่แซวกันอีก เขินวุ้ยแม่ง!/////*//

แอบเห็นไอ้คิมมันดึงหน้าใส่ดุ๊กดิ๊กด้วยเว้ยเฮ้ย55 ตลกมันเนอะ ผมเป็นแฟนกับไอ้เดย์ทุกคนก็รู้ มันบ้านะถ้าหึงจริง
ไหนว่าไม่ชอบๆไม่เอาๆไงไอ้คุณธนาคิมเอ๋ย ขำหน้ามัน สนุกดี คอยดูนะผมจะแกล้งมันแบบนี้ไปตลอดเลย
55555555 (เราร้ายนะก๊ากกกกก)

ถามว่าผมร้องเพลงอะไร ผมร้องเพลง ขอมือคนโสด ของ ออย ธนพัฒน์ ในห้องนี่ก็ยกมือกันให้พรึ่บล่ะครับ
แต่ไอ้กีต้าร์ยกมือทีไรโดนแอ๋มหยิกทุกรอบจนต้องเลิกยก ส่วนไอ้เดย์มันกวนผมครับยกสองมือเลย
ผมเลยปรี่ไปเตะหน้าแข้งมันให้ เพื่อนก็ขำกันได้ขำกันดี

เราเล่นกันเฮฮา ผลสรุปออกมาคนที่ได้คะแนนต่ำเตี้ยเชี่ยมากที่สุดคือ กีต้าร์ครับ! งานนี้มันโดนแกล้งล้วนๆ
ร้องเพลงทิ้งไว้กลางทางของโปเตโต้ ไม่เป็นอันได้ร้องหรอกครับโดนก่อกวนตลอดโดยเฉพาะไอ้ซีนนี่แย่งไมค์เลย
 
แต่เวลาสนุกมีความสุขมันผ่านไปเร็วเสมอ ผมอยู่กับเพื่อนๆจนถึงมืดไม่ได้ครับ ต้องรีบกลับไปพาน้องกลับบ้าน
ไม่อย่างนั้นจ๋าบ่นแย่ พอบอกจะแยกตัวกลับ ไอ้เดย์ก็จะตามผมกลับด้วย เพื่อนโห่บ่นกันใหญ่

“อ้าว งั้นมึงก็ไม่ได้ไปกินเหล้าบ้านกูดิลูกคิด” ไอ้ซีนมานั่งกอดคอผมแต่เดย์ย้ายที่มานั่งแทรกกลางเลยครับ
ซีนบ่นว่าไอ้เดย์ขี้หวงแตะนิดก็ไม่ได้ เดย์มันยิ้มกวนๆแล้วตอบให้แทนผม  “เดี๋ยวกูกับไอ้ลูกตามไปทีหลัง”

ผมมองหน้าไอ้เดย์แบบงงๆ ผมต้องอยู่กับน้องๆจะไปบ้านไอ้ซีนกับมันได้ยังไง
แต่เหมือนไอ้เดย์เห็นสายตาผมแล้ว จะรู้คำถามในใจ มันยิ้มยักคิ้วให้ผม 
“ไม่ต้องห่วงเรื่องน้องมึง เดี๋ยวกูขอจ๋าให้เอง”


******************************

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-10-2015 20:31:54

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 34  เล่นกัน.../2     





...................กลับมาถึงบ้านเดย์ เจอเด็กๆยังเล่นกันอยู่ 

ซีโน่ :  แม่ค้าๆ มีมะม่วงขายป่ะ
เงาะ :   จะบ้าเหรอ ร้านเค้าขายก๋วยเตี๋ยวน้ำตกจ้ะ
ซีน่อน :  หยุดนะ! นี่คือการปล้น ว่ะฮ่าฮ่า ส่งทองมาให้หมดร้านแกเดี๋ยวนี้นะ
เงาะ :  ว้ายโจร ช่วยด้วยๆๆ ชั้นขายก๋วยเตี๋ยวนะ ชั้นไม่มีทองหรอก
ซีโน่ :  หยุดนะไอ้โจร พิ้วๆๆ อย่าคิดว่าจะหลบกระสุนของข้าได้ ฮะฮ่า ข้าคือจ่าร้อยพันตำรวจปลอมตัวมา นี่แน่ะๆ
เงาะ :  ว้ายอย่ายิงกันนะเดี๋ยวร้านขนมชั้นพัง! เอ๊ยไม่ใช่ชั้นขายก๋วยเตี๋ยว อุ้ยมีลูกค้ามาอีกสองคน เอาเส้นอะไรดีจ๊ะ
ซีน่อน :  55555 ส่งมือมา เอ๊ย ยกมือขึ้น แล้วเอาเงินมา

ผมกับเดย์ยืนแอบดูแอบขำกันอยู่สักพัก เด็กๆก็หันมาเห็น เราเลยเดินเข้าไปหา ไม่น่าเชื่อว่าไอ้สองแสบ
จะยอมเล่นขายของกับเด็กผู้หญิงแบบนี้ แต่ผมว่าเหมือนมันเล่นหนังไทยสมัยก่อนกันมากกว่า ไปจำมาจากไหนนะ

“เล่นกันสนุกเลย หิวมั้ย กินข้าวรึยัง กลับบ้านกันเถอะป่ะ”  น้องๆวิ่งมากอดเอวผม เปล่าไม่ได้มาต้อนรับพี่มันนะ
มาปล้นต่างหาก ผมเลยก้มไปหอมแก้มพวกมันคนละที วันนี้มีส่ายหน้าหนีกันด้วยนะสงสัยจะอายสาว

“เมื่อกี้คุณป้าเอาข้าวมันไก่ให้กินแล้วค่ะ”  น้องเงาะชี้ไปทางซากห่อข้าวมันไก่สามห่อที่กินเกือบเกลี้ยง
เหลือเศษข้าวนิดหน่อย ซีน่อนกับซีโน่แย่งกันเปิดพุงอวดผมว่าอิ่มตื้อ แหม่ทีอย่างนี้มันไม่อายสาวกันเนาะ

ไอ้เดย์ไล่เก็บของเล่นลงตะกร้าให้เงาะ แล้วพยักหน้าบอก  “ขอบใจนะเงาะ ป่ะพี่เดย์ไปส่งบ้าน” 
เด็กทั้งสามคนมองหน้ากันไปมา เหมือนพวกมันยังไม่อยากเลิกเล่นตอนนี้ พ่อกับแม่ไอ้เดย์เดินเข้ามาพอดี
ปิดร้านทองแล้ว ไอ้เดย์ถามหาพี่สาว แม่มันบอกว่าพี่ดรีมยังไม่กลับวันนี้ไปกินข้าวกับแฟน

“ไปเด็กๆ แยกย้ายกันไปบ้านใครบ้านมันนะลูก ไปอาบน้ำนอนกันไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเล่นกันใหม่นะ”
แม่ไอ้เดย์กล่อมเจ้าพวกตัวเล็กที่อิดออด นั่งกับพื้นยังไม่ยอมขยับก้นลุก ซีน่อนกับซีโน่เงยมองหน้าผมทำตาเศร้าๆ
“พี่ลูกคิด ซีน่อนยังไม่ได้เล่นเกมส์กับเงาะเลยฮะ”
“ซีโน่ก็ยังไม่ได้สอนเงาะวาดรูปช้างเลยฮะ”
ผมอมยิ้ม ท่าทางเจ้าเด็กแฝดจะชอบน้องเงาะนะเนี่ย  “งั้นวันหลัง พี่จะพามาที่นี่อีก วันนี้กลับบ้านก่อนนะ”

 น้องเงาะอ้อนขอขี่หลังไอ้เดย์กลับ ตอนจะเปิดประตูบ้านพวกเด็กๆบ๊ายบายกันน่ารักมากๆเลยครับ ผมชอบจัง
“พรุ่งนี้นะ นะๆๆๆ”  ซีน่อนกับซีโน่เกาะแข้งเกาะขา เขย่าแขนผมกันใหญ่ พ่อกับแม่เดย์เห็นแล้วก็หัวเราะ
ผมต้องพยักหน้ารับไปส่งๆ แล้วต้อนน้องๆไหว้ลาพ่อแม่ไอ้เดย์ พาพวกมันเดินกลับบ้าน
แต่เจ้าสองตัวนี้มันขี้เกียจเดินจะเลียนแบบเงาะซะงั้น

.......................
..........สรุปผมกับเดย์เลยต้องแบกพวกมันขึ้นหลังเดินกลับบ้านกัน เจ้าฝาแฝดโม้เรื่องที่สวนสัตว์
แล้วก็เรื่องที่เล่นกับเงาะตลอดทาง ขำกันเอิ้กอ้าก แต่พอถึงบ้านยังไม่ทันจะอาบน้ำตาพวกมันก็ทำท่าว่าตาจะปิด
ผมเลยรีบไล่ให้พวกเด็กๆไปอาบน้ำ น้องๆผมอาบน้ำด้วยกันทุกที แค่ไม่นานพวกมันก็วิ่งออกมา รีบใส่ผ้า
แล้วนอนเล่นมือถือกันบนเตียง ผมมองน้องๆแล้วหันซ้ายหันขวา มองหาไอ้เดย์ไม่เจอก็ย่องลงไปชั้นล่าง
แอบเห็นมันกำลังคุยกับแม่จ๋าอยู่ ช่วยแม่ดึงประตูปิดร้านไปพูดไป

“จ๋าไม่ต้องห่วงนะครับ เดย์สัญญาจะคอยดูลูกคิด จะไม่ให้มันเมากลับมาแน่นอนครับจ๋า จ๋าให้ไปเถอะนะ
วันเกิดเพื่อนทั้งที นะครับๆ เดย์สงสารลูกคิดอ่ะจ๋า ลูกคิดบอกว่าอยากไปแต่ไม่ยอมไปเพราะห่วงสองแสบนั่น
แต่เดี๋ยวน้องๆก็หลับแล้วไม่น่าจะเป็นไรไม่ใช่เหรอครับ แม่จ๋าให้ลูกคิดไปบ้านเพื่อนกับเดย์นะครับๆ”

 “งั้นรอน้องหลับก่อนได้มั้ย จ๋าขี้เกียจนั่งตอบคำถามมันน่ะ”
“ครับๆ///// แม่จ๋าน่ารักที่สุด”
“ แล้วจะกลับกันกี่โมงล่ะลูก”
“ไม่เกินเที่ยงคืนครับจ๋า เดย์สัญญา”
( ทำอย่างกับกูเป็นซินเดอเรลร่า )  ผมแอบนั่งอมยิ้มฟังไอ้แสบตัวโตอยู่ตรงบันได ไอ้เดย์อ้อนแม่ผมน่าดู
คุณนายลูกเกดเขาก็แพ้ทางไอ้บ้าเดย์ทุกทีแหละ

พอผมย่องกลับขึ้นไปบนห้อง ปรากฏว่าน้องๆหลับปุ๋ยไปแล้วครับ หลับคาโทรศัพท์กันเลย เกมส์ยังเปิดค้าง
ผมส่ายหัวขำๆ เอ็นดูพวกมัน แล้วพ่อจ๋าก็โทรเข้ามาเครื่องเจ้าซีน่อนพอดี ผมรีบรับให้แทนแล้วคุยกับพ่อ
คุยไปก็จัดท่านอนน้องๆให้เรียบร้อย  “ครับจ๋า... ลูกพาน้องไปเที่ยวสวนสัตว์กันมา 55โธ่จ๋าโตแล้วเขาก็ให้เข้าน่า
55แล้วทางนั้นโอเคมั้ยครับ จ๋าเหนื่อยมั้ยอย่าเครียดมากนะ ลูกสัญญาจะดูแลน้องดีๆ วางใจ หายห่วง”

วางสายพ่อจ๋าปุ๊บ ไอ้เดย์ก็โผล่หน้ามาปั๊บ มันเห็นซีน่อนกับซีโน่หลับไปแล้วก็ยิ้มกริ่ม พยักหน้าเรียกผม “ป่ะ!”

...........
...................
.........

************************

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-10-2015 20:32:43

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 34 เล่นกัน.../3     








ที่บ้านซีน....  เราตั้งวงเหล้าในห้องนอนมัน
เหลือสมาชิกอยู่คือ ผม ไอ้เดย์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์คไอ้น็อต ไอ้คิม ไอ้ยู ส่วนไอ้กีต้าร์ไปส่งแอ๋มยังไม่มา

ผมนั่งมองไอ้ยู ไอ้ยูชงเหล้าอยู่หันมาถามผมว่ามองอะไร  “ทำไมมึงมาได้วะ ไหนว่าไปส่งเพื่อนมึงแล้วจะกลับบ้าน”
“ก็กูอยากเมา ก็กูอยากมา มีปัญหาอะไรกับกูนักวะเชี่ยลูก”
“ดูอารมณ์ไม่ดี ทะเลาะกับใครมา”
“รู้ดีนักนะมึงอ่ะ รู้ดีทุกเรื่องเลย แล้วรู้มั้ยว่ากูขี้เกียจตอบคำถามมึงโคตรเลยว่ะ ปวดหัว”
“นั่นไง ท่ามึงหน้ามึง แค่นี้กูก็รู้แล้วทะเลาะกับพี่บาสมาใช่ป่ะ”
“ส่งไอ้เคิร์กขึ้นรถเสร็จยังไม่ทันได้เข้าบ้านเลยฟาย ด่ากันในโทรศัพท์”   ถึงตอนนี้ทุกคนหันมาสนใจฟังไอ้ยูหูผึ่ง
“มึงกล้าด่าพี่บาสด้วย!”  ผมถามมันทึ่งๆ
“เขาสิด่ากู!”
“ถุ้ย!”   ฮาครืนครับ ไอ้ยูส่ายหน้าเซ็งบอกวันนี้มันจะค้างที่นี่ไม่กลับบ้านแม่งแล้ว พวกเราได้แต่ปลอบใจ

“แล้วทำไมทะเลาะกันวะ”  ไอ้ซีนคนเสือะไสตัวเข้ามาถามไอ้ยูตาแป๋ว ยังไม่ยอมปิดประเด็นง่ายๆ ไอ้ยูส่ายหน้าเลย
“ก็เพราะ...................มึงไงไอ้เวร!!!!!”  โอ้แม่จ้าวผมสะดุ้งตกใจเลยไอ้ยูกระโจนไล่ตะครุบจะบีบคอไอ้ซีนใหญ่
พวกผมช่วยกันดึงแยกพวกมันออกจากกัน  ไอ้ซีนไอค่อกแค่กด่าไอ้ยูผีเข้าอะไรขึ้นมา มันไปเกี่ยวอะไรด้วย

“ก็พี่บาสเห็นรูปที่มึงอัพลงเฟสแล้วแท็กหากูด้วยไงส้น...! เขาเห็นไอ้เคิร์ก ทำไมต้องเป็นรูปนั้นวะเชี่ยซีน
มึงตั้งใจป่าววะ เขาเลยรู้ว่ามันไปกับกูเต็มๆเลยสัดเอ๊ย!!!|||||||*|| พาลด่ากูไปหมดเลย ไม่ให้กูไปเรียนพิเศษด้วย
แต่กูไม่ยอม เขาก็ไล่กูบอกไม่ต้องไปให้เห็นหน้าเลยทีนี้ ซีน! มึงน๊า~~มึง! มึงๆๆกูอุตส่าห์เงียบไม่พูดถึง
ระงับความโกรธไปแล้วนะ! เชี่ยเอ๊ย! เออ! กูรู้ว่ามึงไม่ได้ตั้งใจหรอกฟาย! มึงก็ทำอะไรไม่คิดทั้งปี
กูก็ไม่อยากโทษมึงหรอกนะซีน ไอ่เชี่ย! แต่มึงจะไม่ให้กูโมโหมึงเลย มันก็ทำยากนะเชี่ยมึงเข้าใจกูมั้ยไอ่ฟาย!”

ไอ้ซีนมันนิ่งครับ ทำปากจู๋ปล่อยให้ไอ้ยูด่ามันไป จะได้ระบายความขับข้องใจ คิดไม่ถึงเลยความมาแตกเอาวันนี้
สักพักไอ้ยูก็คุมอารมณ์ได้ ไอ้ซีนขอโทษ ง้อไอ้ยูชูนิ้วก้อย ไอ้ยูผลักหน้ามันออกไปห่างๆแทนแต่มันก็ยิ้มให้

ระหว่างรอกีต้าร์มา พวกเราก็ช่วยไอ้ยูคิดหาวิธีเคลียร์กับพี่บาส แต่สุดท้ายยูบอกไม่เป็นไร พี่บาสเวลาโมโห
คุยด้วยยาก รอให้ใจเย็นลงก่อนค่อยไปคุยด้วยตรงๆดีกว่า มันบ่นว่าสงสัยอดไปเรียนพิเศษแน่ โดนคุมแจชัวร์

รอจนไอ้กีต้าร์มา ไอ้ซีนกระดี๊กระด๊าออกนอกหน้า ดึงมานั่งข้างกัน ชงเหล้าจัดให้แล้วเดินไปหยิบบางอย่างมา

“แต่นแต๊นนนนนนน!!! หนังเด็ดเว้ยยยยย”  ไอ้ซีนชูหนังโป๊เรื่องล่าในมือหรา นางเอกญี่ปุ่นหน้าตาสวยหยาดเยิ้ม
เพื่อนๆพร้อมใจกันเชียร์ให้เปิดเลยๆลั่น จนไอ้ซีนต้องจุ๊ปากให้เราเบาเสียง ถึงวันนี้พ่อกับแม่พี่น้องมันจะไม่อยู่
เหลือมันแค่คนเดียว แต่เดี๋ยวคนบ้านติดกันเขาจะตื่นมาด่าเอา

ไอ้ซีนมีพี่สาวสี่คนครับ แต่แต่งงานแยกบ้านไปสามคน คนที่สี่เรียนมหาลัยอยู่หอไม่ยอมกลับ(สงสัยติดแฟน)
 มันเป็นคนที่ห้า มีน้องชายคนนึงอยู่ม.สองถ้าจำไม่ผิด มันชอบบ่นว่าน้องมันติดเพื่อน วันนี้ก็ไปค้างบ้านเพื่อน
 (แหม่..มึงไม่ติดเลยเนอะ โดยเฉพาะไอ้กีต้าร์นี่ถ้ามันทากาวได้ผมว่ามันทาแล้วเอาตัวติดกันไปแล้วครับ) 

ส่วนวันนี้พ่อกับแม่มันไปค้างบ้านญาติพรุ่งนี้ไปช่วยเขาทำบุญเลี้ยงพระขึ้นบ้านใหม่ครับ บ้านญาติอยู่ไกลมาก
ไอ้ซีนเลยได้โอกาสอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้วทำบาปไปในตัว นอกจากคนแล้วบ้านซีนยังเลี้ยงหมา แมว นก เต่า ปลา
อีกเพียบ ไอ้ซีนมันเป็นประเภทขี้เหงาครับเลยชอบเลี้ยงสัตว์ ขนาดอยู่โรงเรียนมันยังชอบมาลูบหัวผมทำหน้าเอ็นดู
... บอกเหมือนหมาที่บ้านมัน (ไอ่ฟาย -*- )

“แอ๊ะๆๆ!!! นั่นแก้วกู ลูกคิดมึงอย่ามาเนียน เอาคืนมา”  ผมแกล้งหยิบแก้วไอ้เดย์แต่มันดันทะลึ่งทวงคืน
มันไม่ยอมให้ผมกินเหล้าสักหยด แล้วไม่รู้จะลากมานี่ทำไม มานั่งดูมันกินอยู่ได้ ผมเบะปากใส่มัน
รอให้มันเผลอก่อนผมจะแอบกิน (คิคิ)

“มึงก็อย่าเยอะแล้วกัน ไม่งั้นกูจะหนีกลับบ้านคนเดียว ทิ้งมึงไว้ที่นี่แหละ”  ผมหรี่ตามองหน้าเดย์ ขู่มันไว้ก่อน
“กูเคยเมาป่ะ อ่ะโด่ว”
“หึหึ เคยดิ เมาไม่รู้เรื่อง โดนทำอะไรไปยังไม่รู้เรื่องเลยทำไมมึงจะไม่เคย ไม่ต้องมาเก่งเดี๋ยวขี่รถไม่ไหว”
ผมพูดถึงตอนที่ผมเคยแอบขโมยจูบมันน่ะ ตอนนั้นมันเมามากไม่รู้เรื่องหรอก เดย์ทำหน้างงใหญ่
“ตอนไหนวะ?”
“ก็....วันที่ไอ้ยูฉลองแชมป์ไง เมาหลับเหมือนตาย”
“กูเมาที่หนายยยย มั่ว”
“เออๆ ตามใจเหอะ ไม่เมาก็ไม่เมา แต่วันนี้อย่าเมาแล้วกัน”   อันที่จริงผมก็ปรามมันไปงั้น ไอ้เดย์คอแข็งจะตาย
“ไม่ต้องห่วง วันนี้กูต้องมีสติครบถ้วน ก็เรามีนัดกันนี่/////”  เชี่ยยิ้มเจ้าเล่ห์ตาวาวเชียวนะมึง คิดลามกอยู่อ่ะดิ
“แต่มันไม่เหมือนที่ตกลงกันนะ ไหนๆกูก็มานี่แล้ว เปิดดูที่นี่ไม่ต้องมีต่อรอบสองหรอกเว้ย”
“ได้ไงอ่ะ!”
“ก็ไม่ไงอ่ะ/////*// อีกอย่างไปดูบ้านกูมันไม่สะดวก เดี๋ยวน้องตื่นมากลางคันทำไงวะ คิดดิคิด”
“เมื่อวานไม่เห็นเรื่องมากงี้เลย”
“ไอ้เดย์!”
“อุ้ย! อย่าหน้างอดิลูก....เห็นแล้วแม่งเซ็กส์ซี่ว่ะ คึคึคึคึ”   
ไอ้บ้ามันโน้มคอผมไปกระซิบพูดซะใกล้ เลียปากยั่วกูด้วย! ใจสั่นตะริกๆ

เพื่อนไม่ได้ยินหรอกครับ แต่พวกมันเห็นเลยทั้งผิวปากโห่ไล่ ตบโต๊ะเคาะพื้นปากระดาษทิชชู่ใส่
แซวล้อพวกผมเช่นเคย ไอ้เดย์ยักคิ้วยักไหล่หัวเราะไม่แคร์สายตาใคร เป็นผมทั้งปีที่ตีขาหยิกแขนมัน
ชอบทำให้ผมอายเพื่อนตลอดนะไอ้เวรนี่

“เฮ้ยยูแล้วมึงยังรู้สึกอยู่ป่าววะ? บ้านกูมีแต่ชายหญิงอ่ะ ไม่มีหนังชายชายเปิดให้มึงฟินด้วยดิ ครึก! คึคึคึ555”
ไอ้ซีนทำหน้ากวนหันมาถามไอ้ยู ยูมันชูนิ้วกลางแสยะยิ้มให้ครับ

“อ้าวแล้วพวกมึงล่ะเดย์ ลูกคิด งี้พวกมึงจะฟินเหรอวะ เฮ้ยแต่ถ้าขึ้นแล้วห้ามมาลงกับพวกกูนะเว้ย555555” 
ไอ้คิมพูดแล้วหันไปขำกับไอ้มาร์ค ไอ้น็อต  ผมกับเดย์พร้อมใจกันชูนิ้วกลางให้พวกมันบ้างพร้อมคำอวยพร “ค..ย!” 
“พวกหัวกรวยกูก็เลือกนะ เดี๋ยวกูคัน สาดดดดด ไม่เอาพวกมึงหรอก!!”  ไอ้เดย์ว่างี้ไอ้พวกนั้นเลยขำกลิ้ง
ไอ้มาร์คบ่นว่าด่าซะ เห็นเพื่อนมึงเป็นหมามุ่ยรึไงวะ

เสียงโทรศัพท์ดัง ไอ้คิมรีบลุกจะออกไปคุยที่ระเบียงห้อง ไอ้ซีนรีบคว้าแขนไว้
 “เอ้า ห่าจะเปิดแล้วเนี่ยมึงจะไปไหน!”
“มึงดูกันไปก่อนเลย เดี๋ยวกูเข้ามาไม่ต้องรอกู กลางเรื่องกูก็ฟินได้”
ไอ้คิมสะบัดไอ้ซีนออกแล้วเปิดประตูออกไปที่ระเบียง มันไปคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้งุ้งงิ้งๆคนเดียว

กีต้าร์กระดกแก้วเหล้าเอาเท้าเขี่ยขาไอ้ซีนเร่งให้เปิดๆซะที ไอ้ซีนเลยกุลีกุจอไปเปิดแล้วกลับมานั่งดูข้างกัน
สารภาพตามตรงว่าผมไม่เคยมีประสบการณ์ดูหนังอย่างว่ากับคนอื่นมาก่อนเลยแม้แต่กับแฟนเก่าก็ตาม
มันก็น่าตื่นเต้นดี ดูๆไปก็ได้ยินเสียงซี๊ดปากจากเพื่อนๆไม่ขาด วิจารณ์กันสนุกปากว่าของใครเป็นยังไงบ้าง
นางเอกแม่งอย่างสวย เสียดายแทนไม่น่ามาเล่นหนังอย่างนี้ แต่มันก็คืออาชีพของเขา

ดูไปดูมาไอ้คิมก็กลับเข้ามาร่วมวง เสียงร้อง “อ๊า อ๊า อ๊า” กับภาพตรงหน้าทำเอาผมมีอาการ มันก็น่าอายนะครับ
แต่เพื่อนๆก็คงไม่ต่างกัน เห็นขยับตัวกันบ่อยเชียวนะมึง ไอ้เดย์มันนั่งยกแก้วไปลูบแขนผมไป ฟินเลยสิมึง...////*//

“กูทน...ไม่ไหวแล้วโว้ยยย!”  อ้าวเป็นน็อตครับมันวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปทำร้ายตัวเอง เราขำมันกันทั้งวง
“แม่งแข็งว่ะสาดดดดดดด  เชี่ยน็อต! ให้ไวกูต่อ!! ”  ไอ้มาร์ควิ่งไปเคาะประตูห้องน้ำ พวกเราเลยล้อว่า
ให้พวกมันเข้าไปทำพร้อมกันซะเลยสิ แต่ไอ้น็อตได้ยินตะโกนด่าออกมาครับ มันไม่ยอมมันกลัวเสียตัว555

พอเผลอ ไอ้เดย์แอบเอาหลังมือผมไปชนเป้ามันครับ “มึงคึกเหรอเดย์” ผมขมวดคิ้วขำๆมัน
มันดันทะลึ่งมาคลำของผมบ้างแล้วยิ้มกริ่ม ของผมเองก็มีอาการไม่น้อยหน้าใครหรอกครับ
ผมรีบปัดมือมันออกอย่างไว กลัวเพื่อนหันมาเห็น อายเขาตาย////*//

“อยากจูบมึงอ่ะ////”  เดย์มากระซิบข้างหูให้ผมเขินหน้าร้อนผ่าวเลยครับ ต้องรีบผลักหน้ามันออกใช้สายตาดุมัน
“ไม่ใช่ที่นี่นะเดย์”  ผมกระซิบตอบมัน มันก็หัวเราะยังทำหน้าอ้อนๆ ก่อนจะหันไปดูหนังที่ใกล้จบยิ้มๆ

“เฮ้ยกูกลับบ้านก่อนนะ”   จู่ๆไอ้คิมมันก็ลุกโบกมือลาเฉยเลยครับ เพื่อนเหวอกันหมด
หนังก็ยังไม่จบ เหล้าก็ยังไม่หมด ได้แต่ตะโกนล้อมันว่าจะรีบกลับบ้านไปว่าวรึไง ไอ้คิมไม่ตอบโต้ครับมันไปเฉย

พอไอ้น็อตไอ้มาร์คกลับมานั่งประจำที่ ไอ้ซีนก็แซวใหญ่ ถามว่าล้างห้องน้ำมันเกลี้ยงรึเปล่าอย่าให้เลอะเทอะ
“ยู มึงจะค้างที่นี่จริงอ่ะ กูว่ามึงกลับไปง้อพี่บาสดีกว่ามั้ยวะ”  ไอ้กีต้าร์หันมาคุยกับไอ้ยูให้เพื่อนได้ยินหมด

ยูจ้องหน้ากีต้าร์สักพัก แล้วมันก็ถอนใจก่อนพูด  “มึงไม่ต้องกลัวกูมาแย่งที่นอนมึงหรอกไอ้ต้าร์”
กีต้าร์หัวเราะด่าไอ้ยูอย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง ไอ้ยูไม่พูดกับกีต้าร์ต่อแต่เสไปถามไอ้ซีนว่ามีหนังเด็ดอีกรึเปล่าให้เปิด
“มีดิ แต่มันเก่าแล้วนา....เฮ้ยกูว่าหลายเรื่องมันจะไม่ไหวเอานะเว้ย มึงไม่ทรมานรึไงวะ หรือมึงไม่มีอารมณ์ร่วมวะยู”
“ตอบไม่มีเลยก็โกหกล่ะ กูอยากดูไงเปิดอีกดิ”

แล้วไอ้มาร์คก็เสนอความคิดจังอะไรออกมาครับ
“มึงจะดูแผ่นทำไมวะยู มึงดูสดดีกว่าให้ไอ้ลูกกับไอ้เดย์มันเล่นให้ดูก๊ากกก5555555”
ผมตะกายไปตบแขนมันอย่างแรง แต่ไอ้บ้านี่ยังมาทำหน้าแบ๊วใส่ผมได้อยู่ มันขำเป็นบ้าเป็นบอ ไอ้บ้า

ไอ้ซีนไปหาหนังเก่ามาเปิดอีกเรื่อง เรื่องนี้เด็ดครับแต่ผมไม่เข้าใจว่าไอ้กีต้าร์มันจะหมุนตัวไปคว้ากีต้าร์มาดีดทำไม
ก็กีต้าร์ของมันแหละครับ มันเอามาทิ้งไว้บ้านไอ้ซีนนานแล้ว
“เฮ้ยซาวด์เอฟเฟ็กต์ไม่ต้องได้ป่ะวะต้าร์ กูอยากได้ยินเสียงนางเอกสัด!”  ไอ้มาร์คด่าครับ
“ก็กูมีอารมณ์ กูอยากดีด เชี่ยมึงอย่าขัดได้ป่ะ ไปขัดของมึงในห้องน้ำอีกรอบป่ะ”  กีต้าร์แกล้งเหวี่ยงใส่ขำๆ


“เฮ้ยน้ำแข็งใกล้หมดแล้วว่ะ เดี๋ยวกูลงไปเอาข้างล่างแป๊บ” 
ซีนครับยกมือบอก ขอทางแหวกวงเพื่อนเปิดประตูห้องออกไป กีต้าร์ก็ลุกยืนครับทำท่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
แต่โดนไอ้มาร์คลุกขึ้นวิ่งตัดหน้าไปเข้าก่อน มาร์คมันปิดประตูหัวเราะก๊ากชอบใจอยู่ข้างใน

“เชี่ยมาร์ค! ค้างคารึไงมึง ก๊อกสองเหรอสัด ห่านี่แย่งกู แม่งคนยิ่งปวดๆฉี่อยู่” 
กีต้าร์ก็บ่นไปท่ามกลางเสียงขำของเพื่อนๆ  แล้วไอ้มาร์คมันก็ตะโกนออกมาว่า  “กูจะขี้นานนนนนเลย55555”
ไอ้กีต้าร์เตะประตูห้องน้ำไม่แรงนักว่าไอ้มาร์คกวนตีน ก่อนจะบ่นงึมงำว่าลงไปเข้าข้างล่างก็ได้วะแล้วมันก็ออกไป

ตอนนี้ผมเห็นคนที่ตั้งใจดูหนังสยิวกิ้วนี่แบบเอาจริงเอาจังกัดฟันฟินสุดฤทธิ์ ก็เห็นจะเป็นไอ้น็อตคนเดียวแหละครับ
ผมแอบขำมันชี้ให้ไอ้เดย์หันไปดู ไอ้น็อตไม่สนใจใครเลย มันนั่งดูอย่างใช้สมาธิมาก กลืนน้ำลายดังเอื้อกๆๆ
ถึงกับควักแว่นออกมาใส่ นั่งกอดหมอนน้ำลายไหลแล้วมัน เหล้าไม่แตะเลยครับไอ้นี่หื่นได้หื่นดี

แต่พอหันไปดูไอ้ยู รายนี้ที่เรียกร้องจะดูอีกดันมองแต่แก้วเหล้าในมือ มันซัดเอาๆไม่เห็นจะชายตาดูหนังสักนิด
มันคงจะเครียดเรื่องแฟน ผมเลยชี้ให้ไอ้เดย์ดูอีก กระซิบบอกให้มันที่นั่งใกล้มากกว่าช่วยยั้งๆไอ้ยูไว้บ้าง

ไอ้เดย์พยักหน้าแล้วหันไปจับข้อมือที่กำลังจะส่งแก้วเหล้าเข้าปากของไอ้ยูไว้จนชะงัก
ยูขมวดคิ้วมองหน้า ไอ้เดย์ก็พูดเตือนทันที  “เฮ้ยยู! เพลาๆหน่อยมึง เดี๋ยวเหล้าหมดเร็วสัด แดกโคตรเปลือง”
ผมนี่นั่งอยู่ยังเซ ตบกะโหลกไอ้บ้าเดย์ไปที คือแม่งผิดประเด็นแล้วไอ้หอกเอ๊ย...

“ยู มึงเมาวันนี้ พรุ่งนี้เดี๋ยวมึงก็ต้องตื่นมาเจอความจริงที่ปวดกะโหลกอยู่ดี เก็บสติไว้คิด
ก่อนที่มึงจะทำอะไรไม่คิดเหมือนที่ผ่านมาดีกว่ามั้ยเพื่อน”   ผมสาบานว่าตั้งใจจะปลอบมันนะแต่พูดไปพูดมา
เหมือนไปด่ามันซะไงไม่รู้ครับ ไอ้ยูนั่งถอนใจอีก แล้วก็พูดเสียงอ้อแอ้ล้มตัวลงแผ่นอนไปกับพื้นห้อง
“สายไปแล้วว่ะ กูว่ากูโคตรมึนอ่ะ55555555...................ง่วงจังงงงงวะ? ห้อง....เฮ้ยทำไมเพดานบ้านไอ้ซีน
แม่งหมุนได้555555...........”

เอ้า! ห่ายูเมาซะงั้น มึงไม่ให้กูตั้งตัวหน่อยเลยเหรอไอ้บ้านี่ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เห็นมันเงียบๆนี่แอบเมาคนเดียวซะงั้น
แล้วมันก็บ่นๆๆพึมพำพร่ำเพ้อเรื่องแฟนมันไป นอนบ่นคนเดียวเบาๆแหละครับ ผมกับไอ้เดย์ได้แต่มองหน้ากัน
แล้วยักไหล่ใส่กันแบบ เอ่อ...กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไงนะเพื่อน ไปแล้วครับไอ้ยู เข้าโหมดเมาแล้วพูดคนเดียวเรียบร้อย

ขณะที่ไอ้น็อตตั้งหน้าตั้งตาดูหนัง ไอ้ยูเมานอนพูดคนเดียว ไอ้มาร์คขี้ไม่เสร็จสักที มันแอบว่าวอีกยกรึเปล่าไม่รู้ครับ
ไอ้กีต้าร์หายไปนานมากแอบไปว่าวข้างล่างรึเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน(55) ไอ้ซีนก็ขุดหาน้ำแข็งนานโคตร มันลงไปเอา
ที่ตู้เย็นชั้นล่างรึมันแอบออกไปโบกรถเมล์ไปขั้วโลกเหนือก็ไม่รู้ ผมนั่งกินโค้กดูหนังบ้างขำไอ้ยูบ้าง เขินไอ้เดย์บ้าง
แม่งมาเล่นปูไต่ใส่ผมอยู่ได้ ไอ้เดย์เขาก็หื่นใช่ย่อยนะครับเผลอเป็นแอบจับมือผมไปถูเป้ามันเรื่อย
ผมต้องคอยตีมือมันแล้วชักมือออก ไม่อยากให้เพื่อนคนไหนมาเห็น แต่มันน่ะสิทะลึ่งมาขโมยหอมแก้มผม
จนไอ้น็อตเห็นจังหวะที่มันหันมาหยิบแก้ว “เชี่ยเดย์! มึงสงสารกูบ๊างงงงงงงงงงง อย่ามาหวานกันได้ม๊ายยยยยย”

ไอ้น็อตโวยวายครับ ไอ้ยูก็ด่าอะไรไม่รู้ไม่รู้เรื่อง ผมผลักไอ้เดย์ออกแล้วลุกขึ้นยืนไอ้เดย์รีบคว้าข้อมือผมไว้
“เป็นไร ไปไหน!?”
“ปวดฉี่”
ไอ้เดย์เลยยอมปล่อย แต่มันก็ทำสายตาเว้าวอนเหมือนเด็กๆ
“อย่าไปนานนะ เดย์คิดถึง”     แล้วมึงจะเลียปากทำไมเนี่ย ว๊ากกกกกก/////////       
“บ้าดิ!///////”

“เฮ้ยพวกมึงไม่ทรมานกันบ้างเหรอวะ ไปปล่อยสักรอบม๊ะ”  ไอ้น็อตถาม
ผมยังไม่ทันด่ามันไอ้เดย์ก็พูด  “พวกกูไปต่อกันที่บ้านโว้ย เคี้ยกกก55555”  ไม่พูดเปล่านะมันเลื้อยมาลูบขาผมด้วย
ผมหยิกไหล่ไอ้เดย์ไปทีด่ามันว่าลามก ไอ้น็อตหันมาทำท่าจะอ้วกใส่มัน เลยโดนไอ้เดย์ถีบจนไถลไป
แล้วมันก็เล่นซัดกันตุบตับ  สรุปมีใครได้ดูตอนไคลแมกซ์ของหนังบ้างนี่ ...

ผมลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง ไปต่อไอ้กีต้าร์ดีกว่า ไอ้มาร์คท่าจะเข้านาน เรียกมันเดี๋ยวมันกวนใส่อีก
เดินย่องลงบันไดไป ชั้นล่างไม่ได้เปิดไฟไว้ มีแค่แสงจากไฟห้องน้ำสว่างลอดช่องประตูออกมา
ผมรีบย่องต่อไปทางครัวเลยครับผ่านห้องน้ำไป กะว่าไปแกล้งแฮ่หลอกใส่ไอ้ซีนก่อนค่อยไปฉี่ 
แต่ดันหาไอ้ซีนไม่เจอ?.... นึกว่ามันไปซื้อของข้างนอกรึเปล่าลองเดินไปดูรองเท้ามัน......ก็ยังอยู่ มอเตอร์ไซค์ก็ยังอยู่
เปิดประตูไปมองหาแถวหน้าบ้านก็ไม่มี...เอ๊ะมันไปไหนนะ แปลกใจครับเดินไปถามไอ้กีต้าร์ที่เข้าส้วมอยู่ดีกว่า

ผมกำลังยกมือจะเคาะประตู แต่ก็ต้องชะงักพร้อมๆกับที่กลั้นเสียงตัวเองไว้ไม่ให้หลุดแหกปากพูดออกไป
เพราะผมดันได้ยินเสียงคนคุยกันดังลอดมาจากในห้องน้ำซะก่อน!!?
“คืนนี้มึงจะนอนบ้านกูมั้ย”
“เออ...อื้มม.....55คิคิ ไอ่สัด ...อย่าดิ มึงออกไปได้แล้วป่ะ หายมานานเกินแล้วมึง”
“ก็มันยังไม่อยากไปนี่หว่า ไล่กูทำไมอ่ะมึงตามกูลงมาเองนะกีต้าร์.........”

เฮือกกกกก ผมตาโตเท่าไหนไม่รู้ เอามือปิดปากตัวเอง เอาหูแนบกับประตูอย่างตื่นเต้น ไอ้ซีนอยู่ข้างในกับไอ้กีต้าร์!
นี่พวกมันเข้าไปทำหอยทอดอะไรกันในห้องน้ำวะเนี่ย!!? คือที่คุยที่อื่นไม่มีแล้วรึไงวะ...
ผมตั้งใจฟังต่อว่าพวกมันจะพูดอะไรกันอีก

“กูมาฉี่เหอะ มึงแหละดันประตูเข้ามา เดี๋ยวใครก็ลงมาตามหรอกซีน ปล่อยกู..”
“ได้ยินเสียงเดินลงบันไดน่า... ใครจะมาตามวะ ไม่มีใครมาหรอก ดูหนังกันตาเป็นมันแล้วใครจะสนวะ”

ผิดแล้ว กูลงมาอยู่นี่แล้วไง เป็นเพราะผมแอบย่องลงมาสินะ มันถึงไม่รู้กันว่าตอนนี้กำลังมีคนแอบฟังพวกมันอยู่

“ขอจูบอีกทีเดียวน่า.....”
เสียงไอ้ซีนทำผมแทบช็อกเลยครับ มันหัวเราะด่ากันคิกคักสักพักก็เงียบไปเลย.......ได้ยินแต่เสียงหายใจดังหอบๆ!!!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! ผมนี่กรี๊ดอย่างดัง...ในใจนะ  โคตรตกใจเลยครับ
หมายความว่าไงนี่ เฮ้ยมันจูบกันจริงเหรอ!!?

ผมยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงปลดล็อคลูกบิดประตู ผมสะดุ้งตกใจรีบวิ่งไปจากตรงนั้นอย่างไว
หนีขึ้นบันไดกลับไปข้างบนครับ หวังว่าพวกมันจะไม่รู้ตัวเพราะผมพยายามลงส้นเท้าให้เบาที่สุดแล้ว


กลับขึ้นไปนั่งในห้องอย่างตื่นๆ ไอ้เดย์เห็นผมนั่งอึ้งๆมันก็ขยับมากอดไหล่ถามว่าเป็นอะไร  “ป....เปล่าๆเปล่านี่”
ไอ้ยูหลับไปแล้ว ไอ้น็อตบ่นว่าหนังจบแล้ว ไอ้มาร์คยกแก้วเหล้าแล้วบ่นว่านั่นสิหนังจบแล้วกีต้าร์กับซีนหาย
ตายอยู่ข้างล่างรึไง ไม่ทันขาดคำไอ้ซีนก็เปิดประตูเข้ามาครับ.....มันยิ้มแป้นมาเลย ผมไม่กล้ามองหน้ามันยังไงไม่รู้

ซีนมาพร้อมน้ำแข็งกับปีกไก่เวฟมาร้อนๆ วางจานลงกลางวงได้มันก็สาธยายว่าทำไมถึงขึ้นมาช้า
“กูก็วนหาของกินให้พวกมึงนี่แหละ กูซัดมาม่าไปกล่องนึงด้วย เอ้า แดกๆๆๆๆคร้าบบบ”
แล้วไอ้มาร์คก็ถาม  “ซีน ไอ้กีต้าร์ล่ะ? ยังไม่ขึ้นมาอีกวะ”
“ก็นั่งแย่งมาม่ากูเมื่อกี้ มันเป็นคนเวฟไก่นะ แต่มันเข้าห้องน้ำอีกรอบ กูเลยขึ้นมาก่อน ขี้แตกมั้งสงสัย55555”

“ห่า! นินทาอะไรกูวะ”   ไอ้กีต้าร์เข้ามาพอดี มันหัวเราะกันครึกครื้นแซวไอ้ยูเรื่องเมาสลบไปแล้ว

..............เนียนโคตรนะครับ ผมนั่งก้มหน้าก้มตา แอบเหล่มองพวกมันยังอึ้งไม่หาย ไอ้เดย์ก็ดันทักซะเสียงดัง

“เป็นอะไรวะลูกคิด!? นั่งเงียบใส่กูไม่พูดไม่จาทำหน้าตื่นๆ มึงไปเจอสิ่งลี้ลับที่ชั้นล่างมารึไงวะ!?|||||||”
เอาล่ะสิ! ทุกคนหันมามองผมขณะที่ไอ้เดย์มันขำหน้าแหยๆของผม ไอ้บ้าเอ๊ย!

“มึง.........ลงไปข้างล่างมาเหรอลูกคิด”   กีต้าร์ถาม มองหน้าผมเหมือนจะเหวอแต่มันก็เก็บอาการอยู่
ส่วนไอ้ซีนนี่จ้องหน้าผมนิ่งๆ ผมก็พยายามหลบตาพวกมัน แต่ถึงไม่ได้มองก็ยังรู้สึกว่าโดนจ้องทั้งคู่อยู่ดีครับ

“ก็ลูกคิดมันลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่างมาเมื่อกี้งะ.......ทำไมวะ พวกมึงสองคนไม่เห็นมันเหรอ?”
ไอ้เดย์ถามทำหน้าแปลกใจมองไอ้ซีนไอ้กีต้าร์  ผมนี่นั่งก้มหน้าแทะไก่เลยครับ||||||||| เอาจริงๆผมลืมไปเลยว่าปวดฉี่
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็มองผมแล้วหันไปมองไอ้ซีนไอ้กีต้าร์งงๆ พูดสมทบว่าใช่ๆๆๆ

“สงสัย เป็นตอนที่พวกกูอยู่ในครัวมั้ง...................... ใช่มั้ย ลูกคิด”
เสียงไอ้กีต้าร์โคตรเย็นยะเยือกในความรู้สึกของผม ผมรีบพยักหน้าหงึกหงักเออออตามมัน
พวกมันต้องรู้ตัวแล้วแน่ๆ ว่าผมรู้ จ้องผมกันใหญ่เลยอ่ะครับ||||||||||||

“เป็นอะไรวะลูก ปวดท้องปวดหัว รึเมาโค้กวะ55”  ไอ้เดย์เห็นผมมีท่าทางแปลกๆมันก็มาจับๆเนื้อตัวแตะหน้าผาก

“ปวดท้องรึปวดหัวกูก็มียา ป่ะไอ้ลูก! ลงไปเลือกยากับกูข้างล่างเถอะ!”  ไอ้ซีนลุกขึ้นยืนชวนผมลงไปข้างล่างครับ
“เฮือก! กูสบายดีเว้ย!|||||||”  ผมปฏิเสธมันแต่พอมองสายตาของกีต้าร์แล้วเหมือนมันจะขอร้องให้ผมลงไปกับไอ้ซีน

“กูปวดฉี่อีกละ!!!”  ผมโวยทำลุกขึ้นจะเข้าห้องน้ำหนีสายตาพวกมันโลด ไอ้เดย์ยังบ่นว่ากระเพาะฉี่รั่วรึไง
แต่ไอ้ห่าซีนครับมันวิ่งไปเข้าตัดหน้าผม! ทุกคนขำบอกไอ้ซีนมันแกล้งผมให้ต้องลงไปข้างล่างแทน

“เอ้อ น้ำหมดพอดี ลูกคิด ลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่างพร้อมกูก็ได้ กูว่าจะลงไปเอาน้ำว่ะ”
กีต้าร์ลุกดึงแขนผมไปด้วยกันเลยครับ ผมรีบหันไปหาไอ้เดย์จะให้มันช่วย ไอ้ห่านี่ดันกระดกเหล้าไม่สนใจกูเล้ย!

………………
………

เดินลงไปข้าล่างผมรีบหนีเข้าห้องน้ำไปก่อนเลยครับ สักพัก... กีต้าร์ก็เคาะประตูเรียก
 “ลูกคิด ตอนกูลงมาเข้าห้องน้ำ มึงก็ลงมาเข้าห้องน้ำด้วยจริงเหรอวะ”
“...................อื้ม...”
“แล้วมึงมาตอนไหน........เห็นกูมั้ย กูอยู่ที่ไหนตอนที่มึงลงมา”
ผมคิดว่านั่งในส้วมไปตลอดคงไม่ได้ คงหนีไม่พ้นต้องคุยกับมัน เลยยอมเปิดประตู
ออกมาเจอไอ้กีต้าร์ถามซ้ำหน้าเครียดเลยครับ  “ว่าไงวะลูก!? ทำไมกูไม่เห็นมึง มึงอยู่ที่ไหน!?”

“อยู่ตรงนี้.....หน้าห้องน้ำนี่ ส่วนมึง..................ก็อยู่ข้างใน....”
กีต้าร์จ้องหน้าผมตาโต  พอผมพูดว่า  “กับไอ้ซีน”   เท่านั้นแหละมันสบถเชี่ยทันที
ไอ้กีต้าร์ทรุดตัวไปนั่งยองๆถอนใจ  มันกุมหัวตัวเองนิ่งเงียบ

“พวกมึงทำอะไรกันข้างในกูก็ได้ยินนะ”
 “มึงอย่าบอกใครนะลูกคิด”
กีต้าร์จับมือผมขอร้องทำสายตาวิงวอนน่าดู มันบ่นด่าไอ้ซีนพึมพำว่าบอกอะไรไม่เคยฟัง

“ทำไมมึงทำแบบนี้ล่ะต้าร์...........มึงชอบไอ้ซีนเหรอ  แล้วแอ๋มล่ะ?”
“................แอ๋มก็เป็นแฟนกูไง ไอ้ซีนมันก็เพื่อน”
“เพื่อนเชี่ยไร เพื่อนที่ไหนจูบกันวะ”
“ก็ที่นี่ไง ก็พวกกูนี่ไง ก็เล่นกานนนน ก็สนิทกันอ่ะ แค่จูบกันไม่เห็นเป็นไร”
“จริงดิสัด!!? มึงอย่ามาแถได้มั้ยไอ้ต้าร์! จนถึงขนาดนี้แล้ว เห็นกูเป็นเด็กปัญญาอ่อนเหรอห่า!!!”
“เบาดิฟาย! เสียงดังหาพ่อง!||||||||”
“ถ้ามึงบอกสนิทกันแล้วจูบกันได้  งี้มึงก็จูบกูได้ด้วยดิไอ้บ้า”
“......................ลองมั้ยล่ะ!”
“อึก! ไอ้กีต้าร์!! ไอ้บ้าอย่านะเว้ย!”

ตกใจสุดๆเลยครับ กีต้าร์มันดันผมเข้าห้องน้ำไปเอามือจับหน้าผมไว้ด้วย นี่มันคิดจะจูบผมจริงเหรอ!
เล่นกันแรงแบบนี้กูไม่ขำนะ มึงจะลงทุนเกินไปแล้ว!!!






tsktonight…


 ***ช่วงนี้วิเครียดอ่ะค่า~~~~~~~~ขอโทษคนรอด้วยนะจ๊ะ ยังไงก็แต่งจนจบแหละสานนนนนนยา~~~~~

choijiin ---  คิดถึงเสมอนะคะ แฟนนิยายทุกคนก็ด้วย แต่รู้สึกว่าแฟนจากเรื่องเก่าจะไม่ค่อยชอบ
เรื่องใหม่กันเท่าไหร่อ่ะค่า (หายหมด คุณก็ด้วย55 มันคนละแนวกันอ่ะเนอะเข้าใจๆ) เผื่อว่าแวะมาเจอตอบเม้นท์นี้
อยากให้รู้ว่าวิก็คิดถึง ไม่เคยลืมนะจ๊ะ และจะไม่ลืมด้วยว่าเคยได้กำลังใจดีๆจากใครบ้าง^^

TaecKhun Imagine Love ---- เขาเล่นกันทั้งตอนอ่ะค่ะ มีความสุขครุกคริกแต่วิแซด แหมดดดดด คิดถึงคนอ่าน

mild-dy --- ดีใจที่ไม่เคยหายไป มาให้เห็นหน้ากันตลอดนะคะ

Alone Alone --- ตอนนี้มีอะไรคลุมเครือหลายสิ่งอย่างให้แฟนๆจับสังเกตเอาดีๆ ชีวิตนังคนแต่งก็ด้วยช่วงนี้ดร๊าคคค

ขนมโก๋ --- ขอบคุณนะค้า

titansyui --- ขอบคุณนะค้า

vivisama --- มาแล้วค่า ดองนานมาก555 น้องแฝดยังเล็กอ่ะค่ะให้เลือกเอาเองตามใจชอบเลยแล้วกัน55
ส่วนยูงานเข้าอยู่ค่า ต้าร์กับซีนก็ขมุกขมัวมาก แต่มันจะได้คู่กันรึเปล่าวิไม่รับประกันนะคะ ให้เป็นเรื่องของอนาคตจริงๆ

oiruop --- ขอบคุณสุดๆๆที่ชอบจ้า^^

meuy --- กลับมาแล้วค่า!!! โฮ~~~ เผยไต๋ให้เยอะเหมือนกันนะคะตอนนี้ แต่สุดท้ายใครจะได้คู่ใครจริงๆรึเปล่านี่
วิจะฮุบไว้ก่อน(เปล่าหรอกยังไม่ได้คิด555)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-10-2015 21:27:09

สงสารเดย์แสดงความหื่นออกนอกหน้านอกตาไม่ได้เพราะลูกคิดยังใจไม่ด้านพอ :impress2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 02-10-2015 10:27:06

ซีนกับกีต้าร์ เราสงสารแอ๋มอ่ะ

คิม แกสาระแนไปหาดุ๊กของชั้นใช่ไหม

เดย์ น่าจะโลกสวยด้วยมือตัวเองอีกนานเลยมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 04-10-2015 10:08:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-10-2015 10:10:06

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 12-10-2015 09:21:52

ซีนนน กับ กีตาร์  งืมมมมม   :ling1: :ling1: :ling1:

แงง  อย่ามาม่าน้าาา

เดย์ ลูกก  น่าร๊ากกเหมือนเดิมม

เดย์เผด็จศึกเลยยยจิ   55555
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

รอค่าาา  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 12-10-2015 09:24:06

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 34 เล่นกัน... (1/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-10-2015 10:04:26

สนุกมากจริงๆ อ่านไปขำไป รอบที่ 3 และ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 14-10-2015 22:22:22

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน...     




ผมก้าวถอยหลังเพราะถูกกีต้าร์รุกไล่จนหลังติดกำแพงห้องน้ำ ผมรีบผลักอกมันอย่างแรง มันก็เซ
มือที่จับหน้าผมไว้ก็หลุดออก ผมรีบว่ามันเสียงแข็ง 
“อย่านะเว้ย! ไม่ว่าจะกูรึใคร! ผู้หญิงหรือผู้ชายที่ไหน!! ไอ้สิ่งที่มึงกำลังทำอยู่นี่คือการนอกใจไม่ใช่รึไงวะ!!!?”

กีต้าร์ได้ฟังที่ผมพูดก็จ้องหน้าผม แต่แล้วก็เบือนสายตา ถอนใจ “เฮื่อย.............บ้าอะไรล่ะ มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“แล้วมันยังไงล่ะ!?” 
“มึงแม่งไม่เข้าใจว่ะ”
เราต่อล้อต่อเถียงกันพยายามไม่ให้เสียงดังนัก ผมดันมันออกมายืนหน้าห้องน้ำเหมือนเดิมครับ
เพราะข้างในเสียงมันก้องๆ คุยกันแล้วรู้สึกว่าผมกับมันจะคิดไม่เหมือนกัน

“ก็เออไง กูไม่เข้าใจ มึงมีแฟนแล้วนะไอ้ต้าร์ จะเล่นอะไรกับใครก็ให้มันมีขอบเขตบ้างดิ!”
“เออ.......กูก็แค่เล่นไง กูมีสิทธิ์จริงจังได้ด้วยเหรอวะ”
“กีต้าร์ แล้วที่ใจมึงอ่ะ! มึงอยากจะจริงจังบ้างมั้ย มึงไม่สงสารแอ๋ม ไม่สงสารไอ้ซีนเหรอวะ”
“แล้วมึงไม่สงสารกูบ้างเหรอ.....เชี่ย.............มึงมันไม่เข้าใจ”
“งั้นมึงก็บอกมาสิ กูจะได้เข้าใจ” 
“.................”
มันก็พูดว่าผมอยู่แบบนี้ว่าไม่เข้าใจๆ ผมเลยเค้นให้มันอธิบาย ไม่อย่างนั้นผมไม่ยอมเงียบปากแน่

“กูชอบแอ๋มนะไม่คิดจะเลิกด้วย ส่วนไอ้ซีน........มึงไม่ต้องห่วงมันหรอก มันเข้าใจ มันรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร”
“แล้วมันเป็นอะไรกันวะพวกมึงอ่ะ ไหนบอกกูมาดิ๊ พวกมึงเป็นอะไรกัน”
“เพื่อน.......เพื่อนไง............มันได้แค่นี้จริงๆมึง...เฮ้อ......”
“เอ้า! ก็มึงชอบกันไม่ใช่เหรอ ทำไมอ่ะ!?”   ตอบมางี้ เออกูไม่เข้าใจจริงๆแหละโว้ยยยยยยยย

“พ่อแม่กูไม่มีวันยอมให้กูคบผู้ชายเป็นแฟนหรอก มันบ้าชัดๆ บ้านไอ้ซีนก็ไม่ต่างกัน ป๊ากับม๊ามันไม่ชอบตุ๊ดด้วย
ถึงพวกกูจะอยากเป็นอะไรกันไปมากกว่านี้ มันก็ไม่มีวันเป็นจริงหรอก ฝืนคบกันไปสักวันมันก็ต้องเลิก
กูไม่อยากมีวันนั้น วันที่พวกกูต้องเลิกคบกัน มึงเข้าใจมั้ยไอ้ลูก .......คำว่าเพื่อน มันจะอยู่กับเราได้ไปจนวันตาย
ไม่ว่านานแค่ไหนกูก็ยังมีมัน มันก็ยังมีกู เราสองคนสนิทกันเกินไปจนใจมันถล้ำลึกอันนี้กูก็ยอมรับผิด
แต่...พวกกูก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ไง แล้วกูกับมันก็ยังชอบผู้หญิงได้อยู่ทั้งคู่ มันเป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอวะ
แล้วจะมาชอบกันเองทำไมไปหาผู้หญิงดีกว่ามั้ย ไปมีเมียมีลูกกัน วันนึงข้างหน้าพาลูกเมียไปเที่ยวด้วยกัน
ไม่ดีกว่าเหรอวะ..ฮึ.............เราเลือกที่จะอยู่กับความจริง... มึงควรจะรู้และเข้าใจด้วยว่าเรื่องของกู
มันไม่ได้ง่ายเหมือนเรื่องของมึงหรอก”

“มึงมารู้ได้ไงวะ เอาอะไรตัดสินไอ้ส้น...!ว่าเรื่องของกูมันง่ายนัก เรื่องมึงมันยากมากต้องตีลังกาถอดแสควรูทงั้นสิ!”
“ยากกว่านั้นก็แล้วกัน”
“เห๊อะ! คนเห็นแก่ตัว”
“มึงด่ากูเหรอ เออช่างมึง”
“ใช่ปล่อยให้กูด่ามึงน่ะถูกแล้วไม่ต้องมาเถียงกูหรอกฟาย มึงอ่ะเห็นแก่ตัว มึงรั้งคนสองคนให้อยู่กับมึง”
“รั้งเชี่ยไรวะ มันขอให้กูเลือกมานานแล้ว........ กูเลือกแอ๋ม ส่วนมันก็มองหาคนอื่นไปที่ไม่ใช่กู
แล้วเราก็จะยังเป็นเพื่อนกัน....ตลอดไป”

“นิทานมึงจบรึยังวะ”
“ลูกคิด มึงนี่แม่ง กูพูดจริงทุกอย่างนะโว้ย”   
กีต้าร์ชักเสียงดัง มันทำหน้าโมโหแต่ก็รีบลดเสียงลง แอบชำเลืองมองไปทางบันไดว่ามีคนลงมามั้ยเป็นพักๆ..

“เรื่องจริง แต่มันไม่ถูก มึงมีแฟนแล้วไม่ควรนอกใจเขา มึงก็รู้ว่ากูเกลียดคนที่ชอบสวมเขาให้คนอื่นแค่ไหน”
“กูไม่ได้สวมเขา กูก็แค่...........มันก็แค่บางครั้ง รู้สึกดี...จนใจมันสั่น....จนกูอยากจะร้องไห้ มึงไม่เข้าใจกูหรอก”

“......................”  ผมเงียบ ไม่ได้พูดสิ่งที่คิดในใจออกไป
ว่ามึงไม่ต้องพูดไปแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยอย่างนี้ก็ได้ต้าร์ ....กลัวมันรู้ตัวแล้วจะเผลอร้องออกมาจริงๆ
“เฮ้อ...แต่พวกกูก็ไม่เคยมีอะไรกันนะ มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกล”  มันถอนใจหนักเลยครับ ส่ายหน้าบอก
เล่นเอาผมแปลกใจมากเหมือนกัน ก็นึกว่าเสร็จกันไปถึงไหนๆแล้วซะอีก
“อ้าว เออแต่ก็นั่นแหละ ไม่ดี เลิกซะ! ถ้าเพื่อนก็ให้มันแค่เพื่อนดิวะ!!” 
ผมจ้องหน้าย้ำกับมัน มันกลับตอบเหมือนรับคำเพราะรำคาญผม 
“กูรู้น่า!” 
“กูก็ไม่ได้อยากเสือกเรื่องมึงหรอกนะต้าร์ แต่มึงแน่ใจนะว่ามึงเลือกถูกแล้ว”
“............แล้วมึงรู้เหรอว่าอะไรมันถูก”
“.................กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูไม่ได้คิดไว้ แล้วมึงอ่ะเคยคิดบ้างมั้ย”

กีต้าร์เอาแต่นิ่งเงียบ มันไม่ตอบคำถามผม เราเลยต่างคนต่างเงียบมองหน้ากันไม่นาน มันก็หลบตาผมก้มหน้าลง
แล้วค่อยๆหมุนตัวหันหลัง ก้าวท้าวเดินขึ้นบันได แต่แค่ไม่กี่ก้าวก็ชะงัก เหลียวหันกลับมามองผม
ซึ่งเดินตามหลังมันมา ผมเองก็ชะงักเงยหน้ามองมันที่หยุดยืนในจุดสูงกว่าไปสองขั้น ผมถามมันออกไปว่า “อะไร”

“มึงอย่าไปพูดเรื่องนี้ให้คนอื่นฟังนะลูกคิด กูขอเหอะ”
“เออ... มองอะไรอีกวะเดินไปดิ”  ถึงจะรับปากมันไปแต่ผมก็คิดว่าจะเล่าให้เดย์ฟัง มันไม่นับเป็นคนอื่นสำหรับผมนิ
“มึงควรจะรู้ไว้นะว่ากูชอบแอ๋มจริง กูจริงจังกับเขา แต่กับไอ้ซีนมันพิเศษ แล้วซีนก็มาก่อน”   
 กีต้าร์พูดกับผมเบาๆแต่น้ำเสียงนั้นแฝงความรู้สึกที่อัดอั้นในใจไว้มากมาย
“งั้นมึงก็ควรรู้ไว้ด้วย มึงมันก็แค่คนขี้ขลาดว่ะกีต้าร์”
ผมพูดแบบนี้ใส่มัน มันก็ทำหน้าอึ้งไป แต่ผมไม่สนใจก้าวขาเบียดแซงหน้ามันขึ้นบันไดไปก่อนเลย
เรื่องของมึงเถอะ! ไอ้พวกบ้า!  ผมตะโกนด่ามันในใจน่าดู

..........
...................
...........


เปิดประตูกลับเข้าห้องมาก็ได้ยินไอ้เดย์กำลังพูดบอกเพื่อนหน้าตื่นๆ “เฮ้ยๆ พี่บาสบอกจะมารับไอ้ยูว่ะ”
ผมกับกีต้าร์กลับมานั่งที่เดิม ลองเหล่มองไอ้ซีน มันก็กำลังเหล่มองผมอยู่เหมือนกัน แต่พอเห็นผมมองมันก็หลบตา

“พี่บาสโทรมาเหรอ หรือมึงโทรไป”  ผมหันไปถามไอ้เดย์ที่ยังถือโทรศัพท์ไอ้ยูค้าง หลังบอกทางมาที่นี่เสร็จ
“เขาโทรมา  พอรู้ว่าไอ้ยูเมาหลับไปแล้วก็บอกจะรีบมารับเลยว่ะ55 นี่มันไม่อยากเห็นหน้าตรงไหนวะ
ยูเอ๊ยไอ้ห่ายู มึงมันไม่ได้รู้ตัวเล้ยว่าเขารักขนาดไหน ควายเอ๊ย”
พวกเราขำกันไอ้ยูยังนอนหลับอ้าปากหวอไม่รู้เรื่องรู้ราว..

เราเล่าเรื่องโจ้กบ้างร้องเพลงกันแบบมึนๆบ้าง พักใหญ่เลยครับพี่บาสก็โผล่มา แต่เขาไม่ได้มาคนเดียว
พี่บาสมากับเพื่อนอีกคน แค่ผมมองหน้า...ผมก็เดาได้เลยว่าเพื่อนพี่บาสคนนี้เป็นใคร
“ขอบใจนะที่รับโทรศัพท์พี่ ไม่อย่างนั้นพี่ก็ไม่รู้จะไปตามหาไอ้บ้ายูที่ไหน อ้อนี่เพื่อนพี่..ชื่อนิก”

 หล่อมาก ตัวขาวๆหน้าตี๋ๆสไตล์เดียวกันกับไอ้ยูแล้วก็ไอ้ซีน ใช่พี่นิกกี้จริงๆด้วย หน้าคล้ายๆไอ้ยูเลย
แต่เหมือนไอ้ซีนมากกว่าหน่อยอย่างที่ไอ้ยูมันเคยพูดทุกอย่าง..  พี่บาสเคยแอบชอบเพื่อนคนนี้  พวกเขาดูสนิทกัน
แล้วก็เป็นห่วงกันมากจริงๆ พี่บาสเล่าว่าทะเลาะกับไอ้ยูแล้วยูไม่ยอมกลับบ้าน พี่บาสเป็นห่วงมากโทรหาก็ไม่รับ
คิดว่ายูคงจะโกรธที่พี่บาสด่าไล่ แต่ที่พูดไปก็เพราะตอนนั้นกำลังโกรธแล้วก็ไม่คิดว่ายูจะไม่กลับไปจริงๆ

ผมกับเพื่อนๆได้แต่ยืนมองส่งไอ้ยูหน้าบ้าน พี่บาสกับพี่นิกกี้ช่วยกันแบกไอ้ยูที่ยังเมาหลับขึ้นรถแล้วพากลับบ้าน
“มันชอบบ่นว่าโดนพี่บาสด่าเรื่อย... แต่เขาก็รักมันมากเลยเนอะ” 
ได้ยินไอ้ซีนพูดเมื่อรถขับออกไป ผมแอบเหล่มอง หน้ามันเหมือนคนละเมอพูด... อิจฉามันรึไงเพื่อน

“กูกลับล่ะ”  จู่ๆกีต้าร์ก็โบกมือพูด ไอ้ซีนจากตาตี่กลายเป็นตาโตขึ้นมาทันที มันคว้าข้อมือไอ้กีต้าร์ไว้
“อ้าวไหนมึงบอกจะค้างนี่”
กีต้าร์ไม่ได้ตอบไอ้ซีนแต่ใช้สายตามองมาทางผม ไอ้ซีนก็มองตาม มันสองคนมองหน้าผมนิ่งๆ

“กูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน ป่ะลูกคิด”  เสียงไอ้เดย์พูดทำให้สองคนนั้นหันไปมองทางไอ้เดย์แทนผม ค่อยหายอึดอัด
เดย์กอดคอผมเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตโบกมือลาแล้วกอดคอกันเข้าไปในบ้าน พวกมันไม่กลับ
จะอยู่ค้างที่บ้านไอ้ซีนทั้งคู่ ส่วนกีต้าร์ ไอ้ซีนยังไม่ยอมปล่อยมือ

ผมซ้อนท้ายไอ้เดย์ขี่รถผ่านหน้าเห็นมันจ้องกันไปมา เลยบอกให้เดย์หยุดรถก่อน 
“มีอะไรวะ?”  ไอ้เดย์ถามแต่ผมไม่ตอบมัน ผมลงรถแล้วเดินไปหาไอ้สองคนนั้น
“กีต้าร์ มึงจะค้างที่นี่หรือกลับไปนอนที่บ้าน มันก็เรื่องของมึง มึงจะทำอะไรมันก็เรื่องของมึง กูจะไม่ยุ่ง
ถ้ามึงบอกว่าเพื่อน เออกูก็ว่าเพื่อน มึงอย่าโกหกตัวเองแล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอ”  กีต้าร์ฟังผมพูดเงียบๆ
แต่ไอ้ซีนจ้องหน้าผมตลอด “ไอ้ลูกมึงรีบไปเถอะ เดี๋ยวรถติด”  รถติดพ่องห้าทุ่มกว่าแล้วทางบ้านกูโคตรจะโล่ง
รีบไล่กันก็บอกมาเถ๊อะ ผมแลบลิ้นใส่ไอ้ซีน มันกลับขำแล้วเอามือมาขยี้หัวผม ผมจับมือมันออกแล้วเอี้ยวตัวหนีมัน
 วิ่งกลับไปซ้อนท้ายไอ้เดย์ และรู้สึกว่ากีต้าร์จะเดินกลับเข้าไปในบ้านไอ้ซีน...

............................................
...............................
.....................
..........

“หนาวมั้ย”  เดย์ตะโกนถามผมต้านแรงลม กลางวันจัดว่าร้อนแต่ไม่มาก ส่วนกลางคืนวันนี้ผมว่าหนาว
ลมเย็นเหมือนฝนใกล้ตก ผมไม่เข้าใจว่าอากาศเมืองไทยจะเอาไงกับผมแน่ แต่ร้อนเป็นพักๆก็ยังดีกว่าร้อนยาวๆ

ผมขี้เกียจตะโกนตอบไอ้เดย์เลยกอดมันแน่นกว่าเดิม ไอ้เดย์ขับมอเตอร์ไซค์เร็วจี๋ นานวันผมชักชินกับความเร็วนี้
แต่ถึงยังไงถ้ามันเร็วมากเกิน ผมก็ยังยั้งๆมันไว้บ้างอยู่ดี กลัวตายสิครับ ใครจะไปเหมือนไอ้บ้าที่ตั้งหน้าตั้งตาบิดนี่

ครู่ใหญ่ไอ้เดย์ก็จอดรถข้างทางทั้งที่ยังไม่ถึงบ้าน
“อะไรวะ”  ผมมองหน้ามันที่หันมางงๆ
“เดย์ง่วงอ่ะ”
“อ้าว! เมาเหรอมึง”
“อื้ม... ไม่เมา มันง่วงๆอ่ะ มึงมาขี่ทีเดี๋ยวกูหลับใน”  ไอ้เดย์นั่งคร่อมรถตาปรือให้ผมดู อดอมยิ้มขำมันไม่ได้ครับ
เดย์ดึงมือผมให้ลุกจากที่นั่งคนซ้อนเปลี่ยนมาเป็นคนขับแทน แล้วมันก็นั่งกอดเอวผมแน่นก้มหน้าซบกับบ่าของผม
“เฮ้ยเดย์ มึงอย่าหลับนะเดี๋ยวก็ร่วงหรอก”  ผมเคลื่อนรถไปช้าๆกลัวไอ้เดย์มันตกรถ
“ไม่หลับหรอก แค่อยากกอดครับ”
“หื้อ...................ไอ้ตอแหล//////”
เสียงมันใสแจ๋ว ไหงต่างกับเมื่อกี้หน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้าหว่า


...........................
.......................................สรุปผมก็เป็นคนขี่ส่วนมันซ้อนท้ายกอดเอวผมแน่นตลอดทาง ไอ้ที่บอกว่าง่วงๆๆน่ะ
ไม่เห็นจะเป็นอย่างนั้นสักนิด เอาแต่ชวนผมคุยตลอด ผมขี่รถไม่เร็วเป็นปกติไอ้เดย์จะต้องว่าชักช้าไม่ทันใจมัน
แต่วันนี้ไม่มีสักแอะที่จะบ่น มีแต่ตะโกนเรียกชื่อผมอยู่ข้างหูให้สนใจในสิ่งที่มันพูด
“โห~~~ นู่นๆๆ ลูกคิดมึงดูดิๆ!! ไฟตึกตรงนู้นโคตรสวยเลยอ่ะเนอะ คึคึ/////”
“ไหน!? เออสวยว่ะ! โหยน่ามีแถวบ้านเราเนอะ แต่เล่นไฟขนาดนี้คงเปลืองค่าไฟน่าดู”
“ลูกคิด..”
“หื้อ?”
“ตอนดูหนังที่บ้านไอ้ซีน กูโคตรอยากกอดมึงเลย////”
“/////ไอ้บ้า”
“หึหึหึ กลับบ้านไปแล้วเปิดดูกันอีกนะ กูได้มาเรื่องนึง นี่ท่าจะเด็ด! คิคิคิ”
“เฮ้ย! เดย์! มึงเอามาด้วยเหรอ โอ้ย ไอ้หื่นเอ๊ย!!////*//”
ผมล่ะเชื่อมันเลย มันแอบหยิบหนังโป๊มาจากบ้านไอ้ซีนเหน็บไว้ที่เอวด้านหลัง

ถึงแยกไฟแดงที่มีรถจอดรอสัญญาณไฟเขียวเยอะแยะ ไอ้เดย์มันกอดเอวผมไม่ยอมปล่อยแม้แต่ที่ตรงนี้
คนที่รถติดไฟแดงข้างๆกับผู้คนข้างทางแถวนั้นเขาก็หันมามองพวกผมกันนะ ก็เล่นมีเด็กผู้ชายวัยรุ่นสองคน
ซ้อนรถกอดเอว เกยคางคุยข้างหูกันขนาดนี้ มันดูเหมือนแฟนมากกว่าเพื่อนกันนี่ครับ แต่คืนนี้ถึงผมจะอาย
ก็ไม่มีผลอะไรกับเชี่ยเดย์เลย มันไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะมอง แถมยังบอกให้ผมเลิกสนใจไปด้วยอีก

มันว่าต่อให้มีคนมองเรามากสักแค่ไหน อีกเดี๋ยวพอรถเคลื่อนไปก็ไม่เจอกันแล้ว จะไปแคร์ทำไม
ผมคิดตามก็จริงของมันอ่ะนะครับ แหะๆ///// (แต่กูไม่หน้าด้านเหมือนมึงนิ)

จนใจจริงๆต้องยอมให้มันอ้อนให้มันกอดตลอดทาง ผมใจสั่นหมด มันเล่นล้วงมือเข้าไปในเสื้อบ้าง
ลูบเป้าผมผ่านเนื้อผ้าบ้าง กอดเอาของมันมาสีด้านหลังผมบ้าง เรียกว่าผมต้องคอยด่าคอยเอ็ดไอ้เดย์
ให้หยุดมือซนไม่หวาดไม่ไหว 
“เสียวว่ะลูก แวะข้างทางเปลี่ยวๆให้กูหน่อยดิ” 
“มึงจะทำอะไร!?”
“สอยมะขามแดกมั้ง”
“แถวนี้ไม่น่ามีต้นมะขามนะมึง”
“กูประชดสัด”
“อ้าวเหรอ”
“กูจะปล้ำมึงอ่ะ เคี้ยกกก!!!55555555555”
“สันดาน//////*// กูไม่จอดไม่แวะไหนทั้งนั้นแหละไอ้ห่า!”
“ไม่เอาน่า ถ้าถึงเซเว่นแล้วจอดให้หน่อยนะครับ”
“จะซื้ออะไรเหรอ”
“.....หึหึหึ............ขนมนิดหน่อย”
แต่พอขี่ไปสักพักก็.. 
“เฮ้ยลูก!จอดๆๆๆ” 
“อะไรของมึง ยังไม่ถึงเซเว่นเลย”
“มึงไม่เห็นเหรอ! นี่มันร้านต้มเลือดหมู!”
“เห็นดิ ตากูไม่บอดนิ”
“รออะไรอยู่ล่ะครับ! ลงดิเว้ยเฮ้ย กินๆๆๆ”

ผมล่ะงงกับไอ้บ้าเดย์ แค่ผ่านร้าน อยู่ๆมันก็นึกอยากกินเกาเหลาต้มเลือดหมูขึ้นมาเฉย แต่ร้านนี้คนเยอะดีครับ
ท่าจะอร่อย เราก็สั่งแบบพิเศษมา ผมกินข้าวถ้วยเดียว ส่วนไอ้เดย์จัดไปสาม กินเสร็จก็ลูบวนท้องตัวเอง
มันบ่นว่าอิ่มแปล้แล้วก็ยิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผม

“ลูกคิด มึงว่าโรแมนติกป่าววะ”  เดย์ถามทำผมขมวดคิ้วมองหน้ามันอย่างใช้ความคิด 
“มึงต้องการจะสื่ออะไรกู เดย์?”
“ก็ดินเนอร์กันไง กูพามึงมาเที่ยวไม่ดีเหรอ”
“ที่ร้านต้มเลือดหมูเนี้ยะ!?”
“โอ๊ะ ... กูรู้สึกปวดขี้ว่ะ รอแป๊บนะ”  แล้วมันก็ลุกไปเข้าห้องน้ำครับ สักพักมันก็ยิ้มกลับมาเรียกคนคิดตังค์ครับ
สรุป....ผมจ่าย    “กูไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาว่ะ5555”   ไอ่ฟายยยยยยยยยยยยย!!!

“โรแมนติกรึเปล่ากูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆกวนตีนว่ะ”  ผมด่าแต่ไอ้บ้านี่มันก็หัวเราะคิๆๆๆของมันไป
เช็กบิลแล้วครับ กำลังเดินออกจากร้าน เดย์มันเข้ามากอดคอผมเดินไป สาวๆสามสี่คนที่นั่งรวมกลุ่มกันอยู่
ทางโต๊ะแถบหน้าร้านเหล่มอง ส่งยิ้มหวานและช้อนหางตามาทางพวกผมกันทุกคน....เฮ้อ
ตอนนี้ไม่โสดซะแล้ว ขอโทษนะครับสาวๆ (เปล่าหรอกเขาคงมองไอ้เดย์กัน แต่ผมจะคิดว่าเป็นผมแล้วกัน เหอๆๆ)


........แล้วเราก็มาถึงเซเว่นใกล้บ้านครับ ไอ้เดย์รีบบอกให้ผมหยุดเพราะกลัวเลย  มันแทบจะกระโดดลงรถ
ถลาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ  ไอ่เชี้ยะ มึงมาซื้อของรึมึงรีบมาปล้นวะ
ผมตามมันเข้าร้านไปติดๆ สอดส่ายสายตา เหล่มองหาขนมที่ผมชอบๆ แต่ผมไม่ได้มีเวลาเดินเลือกของเอ้อระเหย
เพราะไอ้เดย์มันค่อนข้างเร่ง “อะไรวะเดย์ อยู่ดีๆก็มาเร่งกู อยากจะรีบกลับบ้านซะงั้น”
“มันจะเกินเที่ยงคืนแล้วเว้ย รับปากจ๋าเอาไว้อ่ะ”   
“ดี...กลับบ้านช้า มึงจะได้โดนแม่กูด่าซะบ้าง โอ๋กันเกิ๊น”
“55ไอ้ลูกขี้อิจฉา”
“ไม่ต้องมาล้อกู เอ๊ะ!? ดะเดี๋ยวๆๆเดย์! นั่นในมือมึงกำอะไรไว้”
“อ๋อก็......เซฟเซ็กส์ไงจ๊ะ คึคึคึ”
“ไอ่เชี่ยเด๊ย์!/////*// เอาไปคืนที่เลยอายเขา”
“มึงจะบ้าเหรอลูกคิดใครเขาจะรู้วะ ว่ากูจะใช้กับมึง555”
“พูดเบาๆได้มั้ยไอ้บ้า ไม่ต้องมาใช้กับกูเลย เอากล่องถุงยางกลิ่นกล้วยหอมของมึงไปคืนที่เดี๋ยวนี้!”
“โอเคๆคร้าบ แฟนสั่ง เดย์ก็จัดให้ตามคำขอนะ55 ไม่ใช้ก็ได้เนอะ เล่นสดแม่งเลย5555”
“เชี่ยเดย์!//////*// ในหัวมึงนี่จ้องแต่จะฟันกูเนอะ แล้วมันจำเป็นมั้ยครับว่าต้องป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้”
“เรื่องแรกอ่ะจริง แต่เรื่องที่สองกูไม่ได้ทำนี่”
“ฮึ่ม! พูดซะ....ยังจะมาเถียงไอ้ห่า เบาๆหน่อย โดนเอาไปนินทาจะทำไง”
“แคร์ทำไม เดี๋ยวเดย์รับผิดชอบเอง”
“มึงจะทำอะไร”
“ให้พ่อไปขอ คิคิคิคิ”
“/////*//เพ้อเจ้อว่ะ”   
ถึงผมจะค้อนใส่มันแต่ในใจแม่งก็เขินเหมือนกันนะ โอ้ยตัวจะบิด ลับตาคนก็ไล่หยิกนมมันหมั่นเขี้ยวโว้ย >////<

“ลูกคิด กูถามอะไรมึงหน่อยดิ”
“อะไร//// จะเอาสินสอดเท่าไหร่เหรอ55 สิบล้านไม่มีลด ครึๆ”
“เอาบ้านพร้อมหนี้สินของกูมั้ย”
“ขี้เหอะเดย์!”
“5555ล้อเล่นน่า มีแค่ค่าหวยเท่านั้นแหละ”
“นี่กูหวังว่าคงไม่ต้องเก็บใบหวยที่โดนแดกของมึงมาแปะฝาบ้านเป็นวอลเปเปอร์หรอกนะ”
“เฮ้ยเข้าท่านะ555 โอ๊ยมึงจะหยิกนมกูทำไมนักวะ เดี๋ยวหัวก็หลุดหรอกไอ้ลูก อย่าให้กูเอาคืนนะ กัดแม่ง”
“อะอะอะไอ้โรคจิต! ไอ้ห่าซาดิสม์”
“เออน่ามึงชอบกูรู้ คึคึคึ”
“ไอ้บ้า! ไม่ต้องมาใกล้กูเลยสาดดด”
“อ่ะล้อเล่นๆ ล้อเล่นน่าอย่างอนดิครับ555 เออเฮ้ยแต่ว่าเรื่องที่กูจะถามมึงไม่ใช่ที่คุยๆกันนี่หรอก
กูเพลินซะเกือบลืม”
“อ้าวไม่ใช่เหรอ เล่นไปทั่วนะมึง จะหลอกถามอะไรกูอีกล่ะ”
“เปล่า....อันนี้จริงจัง ไม่แกล้งเล่นแล้วกูแค่อยากรู้ว่า...นั่นๆ นู่นนู่นน่ะ ..ผู้หญิงคนนั้นมึงรู้จักมั้ย”

ผมหันหลังไปมองตามมือไอ้เดย์ที่ชี้ไปทางเคาน์เตอร์ มันชี้ให้ผมดูผู้หญิงคนหนึ่ง จ่ายเงินเสร็จแล้วก็รีบเดินออกไป
ขึ้นรถยนต์ที่จอดไว้หน้าเซเว่น ผมได้แต่มองตามอ้าปากค้างเลยครับท่าน....
“เดย์! มึงทำไม!? ทำไมมึงถึงถามแบบนี้!!?”  ทำไมมันถึงคิดว่าเขารู้จักผมล่ะ!!!

ไอ้เดย์เห็นผมดูร้อนรนจับแขนมันเขย่าก็ทำหน้างงแปลกใจ ก่อนยักไหล่ตอบ
“ก็ไม่ไงอ่ะ กูเห็นคนนั้นเขาแอบมองมาทางมึงเรื่อยเลย ตอนแรกทำหน้ายิ้มๆเดินมาข้างหลังมึง
ทำอย่างกับจะเดินมาทัก แต่ก็เห็นเขาหยุดยืนนิ่งทำหน้าแปลกๆเว้ย แล้วกูก็เห็นเขาหันไปเลือกของข้างๆ
กูว่าเขาทำเหมือนจะทักมึงแต่เปลี่ยนใจกะทันหัน 55ตลกดีว่ะ สงสัยแม่งจำคนผิด”

“ไม่ผิดหรอก!|||||||”
“อ้าวรู้จักเหรอ? ทำไมมึงต้องทำหน้าตกใจขนาดนี้วะลูก!? คนรู้จักเหรอ”
“แล้วมึงเห็นมั้ย ว่าเขาทำหน้ายังไง!? แบบว่าสีหน้าเป็นยังไงวะ!?”
“อืมมมม ก็หน้านิ่งๆบึ้งๆไปเลยว่ะ ทำหน้าเหมือนนึกได้ว่างอนผัวมาทำนองนั้น555”
“มึงยังจะมาหัวเราะได้อยู่! ไอ้เปรตเอ๊ย!!!” 
ผมถลึงตาดุมันว่าซีเรียสทุบแขนมันแรงๆไปที มันก็บ่นว่าเจ็บตีมันทำไม

“มึงรู้มั้ย! นั่นป้ากู!!!”
“ห๊า!!? อ้าว!|||||||”

โอ๊ย.......ผมจะทำยังไงดีเนี่ย ป้าต้องได้ยินแน่เลย T||||||T 

โฮ~~~ขอเวลาโทรหาจันทโครพแป๊บ...ตามพระเจ้าตามาช่วยกูที๊~~~





tsktonight…

 ***นานมาก นางสองคนยังไม่ถึงบ้านอ่ะ555
ปล.ขอบคุณคนที่ตามอ่านคนที่เม้นท์ให้จริงๆนะคะ^^

TaecKhun Imagine Love----รู้ใจน้องลูกคิดมากมาย55
Alone Alone------สงสารคนแต่งด้วย อ่ะเฮือกกกกกก หวงลูกสาวน่าดูเนอะ55
titansyui------ขอบคุณนะคะ
mild-dy----ขอบคุณนะจ๊ะ
meuy----คนอ่านก็ยังน่ารักเหมือนเดิม รักจงรอ555
ทฟเืนสรฟ----ขอบคุณที่ชอบนะจ๊ะ อ่านให้เยอะๆเลยคนแต่งก็ดีใจ คึคึ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-10-2015 22:36:25

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 15-10-2015 00:06:03

แอบอ่านเรื่องนี้มาซักพักละ พอดีช่วงฤดูสอบก็เข้ามาอ่านวันละนิดวันละหน่อย ตามเก็บมาเรื่อยๆจนถึงตอนปัจจุบันจนได้ เย้
ก่อนหน้านี้เคยเห็นชื่อเรื่องผ่านตา แต่ไม่ได้เข้ามา วันนึงลองเข้ามาอ่านดูซิ ปรากฎว่าติดเลยค่ะ หนึบเลย จนสอบก็ต้องลดสปีดลง
คือแบบ เฮ้ยยยย คุณพระะะ! ทำไมดิชั้นเพิ่งเข้ามาเจอมาอ่านเรื่องนี้ช้าอย่างนี้ น่าจะอ่านตั้งนานแล้ว
เรื่องสนุกมากกกกกกกค่ะบอกเลย ตอนอ่านในส่วนทอล์คแล้วคนเขียนบอกประมาณว่าท้อมากเคยคิดจะตัดเรื่องให้สั้น
เรานี่ใจหายวาบบบเลย เพราะเรื่องสนุกมากจริงๆ อ่านเพลินไม่เครียด ฮาอีกต่างหาก

เรื่องให้อารมณ์เด็กวัยมัธยมแบบสมจริงดีนะ เราชอบ เพราะปกติจะเจอมัธยมตามนิยายแบบเว่อร์วังสุดขีดไง มันไม่รู้สึกเชื่อ
แต่เรื่องนี้มีความเป็นธรรมชาติสูงมาก ลื่นไหล ทำให้เราเชื่อได้นะว่าเออนี่มันเด็กๆมัธยมจริงๆนะ
เดย์ก็เป็นพระเอกที่มีคาแรคเตอร์แบบที่เราไม่ค่อยได้อ่านเจอเท่าไหร่ด้วย คือเปิดมาตอนแรกอืมหน้าหล่อ ซักพัก เอ๊ะ บ้าหวย
ฮ่าาา พระเอกไรบ้าหวย โอ๊ยฮาดี แล้วคาแรคเตอร์ก็ค่อยๆไหลไปเรื่อยเปิดเผยมาเรื่อยๆ ทั้งฮา ทั้งหื่น อยู่กับจ๋าก็ขี้อ้อน
แบบยังไงล่ะช่างฉอเลาะพอให้รู้สึกหมั่นไส้อารมณ์มันเขี้ยวอยากถีบตูดเบาๆซักทีน่ะค่ะ ชอบเวลาส่งเสียง เคี้ยกกก ด้วย
นึกถึงลิงเลย ฮ่าาาา ก็เหมาะกับลักษณะนิสัยอยู่นะ ส่วนอีกด้านของเดย์ที่โหดมากก็ดูต่างสุดขั้วกับเวลาอยู่กับลูกคิดดี
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นลูกคิดนี่แหละคงเป็นเพียงไม่กี่คนที่สามารถหยุดด้านมืดของเดย์ได้ อ๊ายยย มันก๊าวมากมาย
เดย์โคตรของโคตรจะหวงลูกคิดเลย ตอนที่ขึ้นเวลาไปเล่นดนตรีแล้วลากลูกคิดขึ้นไปด้วยนี่ทำไมเราฮาเดย์และอายแทนลูกคิด
สมัยก่อนเป็นแฟน เล่นกันสกินชิพกันแต่ละอย่าง อิป้าหัวใจจะวาย อ่านแล้วยิ้มแก้มแตกมีความสุข

อ้อ แล้วก็ฉากเรทเราว่าทำได้ดีเลยนะคะ ขนาดไม่เต็มรูปแบบยังรู้สึกแซ่บร้อนแรงกว่าบางเรื่องที่เคยอ่านแบบ full option อีกอ่ะ เริ่ดดด
ตอนฉากบอกรัก แอบสงสารเดย์ที่ถึงกับร้องไห้เผาเต่าเลย เออ มันก็จริงของเค้านะ
เพราะเราคิดถึงแต่ในมุมมองของลูกคิดเราเลยคิดว่าเดย์ต้องมาบอกรักก่อนสิ แต่จริงๆแล้วอีกฝ่ายเค้าก็รออยู่เหมือนกันเนอะ
แต่เอ็งคิดแปลกมากเลยเดย์ คือคิดว่าได้เค้าก่อนค่อยขอเป็นแฟน ฮ่าาา คือถ้าไม่มีไลค์มาเร่งปฏิกิริยา ป่านนี้คงยังไมถึงไหนเร๊ย

ลูกคิดตอนแรกก็เอ๋อๆดีนะ เนี่ยแหละตกหลุมเดย์เลย นางเนียนๆเข้ามาขุดหลุมดักไว้มากมายหลายหลุมเต็มพื้นที่
ตอนหลังน้องลูกเริ่มทันคนละ (คือทันความหื่นของเดย์ ฮ่าาา) ดูเป็นคนมีเหตุผล มีความคิดดี
อย่างตอนล่าสุดชอบที่พูดให้ทั้งกีต้าร์และซีนคิด รักเพื่อนถูกทางจริงๆ เราก็คิดว่าคู่นี้มันยังไงๆมาตั้งนานแล้วล่ะ
แล้วก็โป๊ะแตกเป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย แต่ทั้งสองคนถ้าบอกเป็นเพื่อนก็ต้องจำกัดไว้แค่ขอบเขตเพื่อนจริงๆสิ ไม่ว่าการกระทำและความคิด
ไม่ใช่ว่าสักแต่พูดว่าเฮ้ยนี่เป็นเพื่อนกันอาจเล่นเกินเลยแต่ไม่คิดอะไร มันไม่ใช่ว่ะ กรณีนี้ขอยกธงเชียร์ลูกคิดเลย
นี่ถ้าไม่มีลูกคิดไม่รู้จะยังคารังคาซังแบบนี้กันไปอีกนานไหมนะ สงสารแอ๋มด้วยอ่ะ แอ๋มก็ดูไม่ร้ายหรืองี่เงาอะไรไง อิสองคนนี้นี่แหละผิด

ส่วนคู่คิมกับดุ๊กดิ๊ก เป็นคู่ปากแข็งมากกก คิมนี่ปากแข็งแบบทื่อๆเลย จะแก้ตัวแต่ละทีไม่มีชั้นเชิงเล๊ย
แต่ส่วนตัวรู้สึกหมั่นไส้คู่นี้นะ ทำไมก็ไม่รู้ ไม่ใช่ในความหมายไม่ดีแบบว่าไม่ชอบอะไรแบบนั้นนะคะ
คือแบบอยากเข้าไปบิดปากคิมซักที ปากหมา แล้วยังปากแข็งอีก ส่วนดุ๊กดิ๊กนี่ตอนเปลี่ยนสรรพนามเวลาพูดกับคิม แอบหมั่นอ่ะ ฮ่าาาาาา

กลับมาตอนช่วงปัจจุบัน มีเด็กๆมาเพิ่มตั้งสามคนแน่ะ เด็กแต่ละคนตล๊กตลก ซีน่อนซีโน่นี่ก็สปายรุ่นเยาว์ที่พ่อลูกคิดส่งมา
แต่ดูเหมือนไม่ค่อยจะได้งานเท่าไหร่ แลดูเด็กน้อยหลอกง่าย ฮ่าาา ดีแล้วแหละๆ
น้องเงาะนี่ก็เป็นลูกกระจ๊อกฝั่งเดย์ ชอบตั้งแต่ตอนแรกๆที่เดย์ไปแย่งจักรยานแบ๊วๆของน้องมา น้องเค้าแอบฮาดี
เอ้อ ชอบตอนลูกคิดไปรอที่เรียนพิเศษแล้วเดย์อวดๆเรื่องสาว แต่ถูกสตั๊นท์ไปด้วยเรื่องคนขายเครปมาชมว่าลูกคิดน่ารัก กร๊ากกก ทันกันจริงๆ
ตอนล่าสุดนี่ อุต๊ะ คุณป้ามาเจอ ไม่รู้ได้ยินอะไรไปบ้างเนี่ย ลูกคิดต้องไปสืบอย่างเร็วแล้วล่ะว่าป้ารู้หรือเดาได้ขนาดไหนแล้ว แล้วคิดยังไง
คิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนยังไงวันหน้าก็ต้องมีคนรู้อยู่ดี แต่การเปิดเผยมันก็ต้องรอจังหวะและเวลาที่เหมาะสมเหมือนกันเนอะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน ทั้งลูกคิดเดย์จ้า
 :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-10-2015 10:11:17

งานนี้พระเจ้าตาก็คงช่วยไม่ได้แล้วล่ะลูกคิด

ยิ่งถ้าเป็นพ่อของลูกคิดมาได้ยินพระเจ้าตาก็อาจหนีเข้าผอบก็เป็นได้

ความรักของหญิงชายเปิดเผยให้คนอื่นรับรู้ได้

แต่ความรักชายชายกลายเป็นเรื่องที่เปิดเผยไม่ได้

ทั้งที่มันก็เป็นความรักที่เกิดขึ้นกับคนสองคน เวลาซั่มกันก็ซั่มกันอยู่แค่สองคน :a14:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 16-10-2015 13:02:16

คนแต่งไม่สงสารค่ะ สงสารเดย์ 555+

ลูกสาวสวยต้องหวงค่า

ไม่ปลื้มนังคิมแล้วค่า ขอบ่าวใหม่ให้ลูกสาวด่วนๆ

5555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 24-10-2015 21:58:03

เดย์ นี่หื่นได้เสมอต้นเสมอปลาย ทุกที่ ทุกเวลา  ทุกสถานการณ์จิงๆ 55555
 o13 o13 o13 o13 o13  o13 o13 o13

เจอป้าลูกซะแบ้วววว

 :serius2: :serius2: :serius2:


กีตาร์ซีนอีกกก แงง ไม่รู้จะสงสารใครดี

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:


ตอนนี้มาสั้นจุงง ตอนหน้าขอยาวๆน้าา

พี่วิสู้ๆ   :katai4: :katai4: :katai4:

รอตอนต่อไปนะค้าา 

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 35 ก่อนถึงบ้าน... (14/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 24-10-2015 22:00:16

รอค่าาา

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 26-10-2015 03:49:27

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง/1





กลับถึงบ้าน...........แม่จ๋านอนไปแล้วครับ แม่ไม่ได้รอเพราะผมเอากุญแจไปด้วย แอบดูน้องๆก็ยังหลับปุ๋ย
 
แต่ตอนนี้ผมมีเรื่องให้นั่งคิดกังวล พาลจะนอนไม่หลับเอาแล้วสิครับ
กำลังนั่งเหม่อๆอยู่ที่โซฟาข้างโต๊ะบัญชีของแม่ ไอ้เดย์ที่ยังไม่ยอมกลับบ้านก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
มันตรงมานั่งกอดคอผม โน้มตัวเข้าใส่ยื่นหน้ามาทำท่าเหมือนจะจูบ ผมเลยรีบเบี่ยงหน้าหนีร้อง “อื้อ”
 
“อย่า! กูไม่มีอารมณ์เดย์!”
“ต้องให้กูเต้นอีกเหรอ”  ถามหน้ากวนตีนนะ มันลุกขึ้นมาเต้นส่ายตูดดุ๊กดิ๊กๆแกล้งผมแล้วหัวเราะ
“มึงยังจะมาขำอยู่!”  ผมต้องมองค้อนใส่มัน
“แล้วมึงจะเครียดทำไมวะ”
“ถามมาได้ควาย! ป้าเห็นกูแน่ๆถ้าเป็นอย่างที่มึงเล่าอ่ะ”
“มึงกลัวอะไร ป้ามึงจะทำอะไรได้วะ”
“ก็บอกแม่กูไง! ไอ้ห่าเขาต้องได้ยินที่เราคุยกันแหง”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ บอกก็บอกไปดิ กลัวไรวะ”
 
มันทำเอาผมต้องขมวดคิ้วมองหน้า ยังจะมาถามอีกว่า “อะไร”
“มึงนี่ไม่เคยกลัวอะไรบ้างเลยเนอะเดย์”
“มึงก็ไม่เคยจำเลยเนอะ กูก็กลัวอยู่อย่างเดียว..”
ผมเบือนหน้าหนีมันไปทางอื่น อดแอบอมยิ้มไม่ได้ครับ  มันอ่ะชอบอ้อน บอกว่ากลัวผมไม่รักมันเรื่อย
ไอ้หอกหักเดย์เวลาอย่างนี้ยังมาทำกูเขินอี๊ก~~////
 
“แล้ว..ถ้าจ๋ารู้ มึงไม่กลัวเหรอว่าเราต้องเลิกคบกัน”
ผมหันกลับมาถามมันด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ แต่ดูไอ้บ้าเดย์ตอบสิ
“เดี๋ยวกูพาหนีเอง ไม่ต้องกลัว”  ยักคิ้วอวดกูอีก... ความคิดมึงนี่หน๊อ~ ไม่รู้มันเอามาจากละครเรื่องไหน
 
“เอาดีๆดิเดย์”
“เอาได้เลยเหรอ ไหนมึงว่าไม่มีอารมณ์งะ ยังไม่ทันเปิดหนังเลยนะ55”
 หัวเราะตาปิดเข้าไปนะฟายนี่///*//มันดันให้ผมนอนหงายลงไปบนโซฟาเลย
“ไอ้! ~ เชี่ย! ~ เด๊ย์~~~~! > * <  ฮึ่ม!”
ผมโวยรีบตีมันรัวๆ แต่มันก็จับมือผมรวบกดไว้ทั้งสองข้าง  “เดย์! ไม่เอา! ไม่ทำ! กูเครียดดด!!!”
 
“ก็จะทำให้ผ่อนคลายไงจ๊ะที่รัก!”
“มึงกลับบ้านไปปะเดย์!”
“ไม่อาวววว ไม่กลับครับ”
“ไอ้หน้าด้านไล่แล้วยังไม่ไปอีก! มึงไม่ต้องมายิ้มหวาน ไม่ต้องเลยไอ้หื่น!!////*//”
“ขอบคุณครับ!!”
“กูด่ามึ๊งงงงงงงงงงงงงง”
“อ้าวเหรอ55 โหยยยปากหมาแบบนี้ สงสัยต้องปล้ำสั่งสอนนะเนี่ย คึคึคึคึ/////”
“ไอ้บ้า อื้ออออ ปล่อยยยยยย”
“อย่าเสียงดังดิ! เดี๋ยวญาติมึงก็แห่ลงมาดูกูไม่รู้ด้วยนะ”
“ฮึ่มม!! ปล่อยกู๊~~~ กูไม่มีอารมณ์ไอ่ฟายย!”
“จริงอ่ะ”
“เอ้อ!!!”
“จริงนะ”
“เออ!”
“จริงดิ”
“ก็เออดิ!”
“สักนิ๊ดดดดดด”
“ไม่มี!”
“กะจึ๋งนึงอ่ะ..”
“ดูปากกูนะเดย์ กู!ไม่มี!อารมณ์!!”
“งั้นแล้วทำไมของมึงขึ้นเงี้ยะ...สู้มือกูน่าดูเลยนะลูกคิดดดดด”
สาบานว่าน้ำเสียงมันเย้ยหยันผมที่สุดของความกวนตีน

“อึก! ! ! ///////*//   แล้วมึงจะมาจับทำจวยไรฟร๊ะ! ! ! !”      อายแม่ง ไอ้เวรเอ๊ยลูบซะเสียวสาดดด
“5555เคี๊ยกกก อ๊า555555 ทำจวยที่ไหน จะเอาทำเมียอยู่เนี่ย555”
“หัวเราะหาพ่อง”
“ไม่ต้องหาหรอกกูเจอนานแล้ว พูดไม่เพราะเดี๋ยวกูฟ้องแม่มึงนะ”
“เชี่ยเดย์!/////*// เอามือมึงออกป๊ายยยย”
“อย่าโวยวายดิ! เสียงดังว่ะมึงอ่ะ!”   ช่วยด้วยครับไอ้คนบ้ามันถลึงตาดุผม
ที่ชะงักยอมเงียบเสียงลงก็เพราะกลัวว่าแม่กับน้องๆจะตื่นหรอกนะไม่ได้กลัวมัน..จริง จริ๊งงง
 
แล้วไอ้เดย์มันก็ไล่จุ๊บๆๆไปทั่วแต่ขอโทษครับผมนอนหน้าหงิกนิ่งๆ มันจูบปากผมก็ไม่จูบตอบ
เห็นผมท่าจะโกรธมันก็ถอนหายใจซะดัง จ้องตาผมแล้วพูด  “ลูกคิด...มึงว่า...ชาตินี้....เราจะได้กันมั้ย”
 
โหยยยยย ทำดราม่านะไอ่สาดดดด ถึงขั้นตัดพ้อ แล้วกูต้องร้องเพลงง้อมึงมั้ย
 
ไอ้เดย์ลุกจากตัวผมไปนั่งถอนใจอีกหลายที ทำเอาผมรู้สึกผิดซะได้ ได้ไงวะเนี่ย งงๆ เว้ย
“มองไร........กูงอนมึงอยู่เนี่ยไม่เห็นเหรอ ควายจริงๆรีบมาง้อกูเลย”
ดูมันพูดสิครับ ผมถึงขั้นต้องชี้หน้าตัวเองว่ากูเหรอ???
 
“ฮื้มม~จริงจังแค่ไหน~..แค่ไหนเรียกจริงจัง~ ผิดเกือบร้อยครั้ง~ ถึงพันซะที่ไหน~”
“ร้องเพลงกวนตีนว่ะลูก..”  โดนมันด่าอีกครับ พี่ปูพงษ์สิทธิ์ไม่ช่วยอะไรกูเลย...
“เอ๊า แล้วเอาไงอ่ะ ว่าแต่นี่คือกูผิดเรอะ?”
“เออดิ ง้อกูใหม่เลย เอาเพลงที่มันเข้ากับหน้ากูหน่อย”   โลกครับ...... นี่กูผิดเหรอครับ? กู ง๊ง งง ครับ
“เฮ้อ...งั้นนนนโอ้! นวลลออง น้องจะเหนียมอายไปทำไมล่ะหันมา~ใกล้ๆซิจะอายไปไหนกัน~โป๊ะตึกตึก”
“เชี่ยลูก..มึงร้องหนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือสามช่ามาง้อกูเนี่ยนะ!”
“จูบเย้ยจันทร์ไอ่สัด”
“ไม่รู้แหละกูยังไม่หายงอนอ่ะ ง้อกูใหม่เลย”
“ไรนักวะ ขี้เกียจแล้วอ่ะเดย์”
“ฮึก! มึงแม่งงงงง (มันดิ้นครับมันดิ้น) ไม่รักกูเล๊ย!! ฮื้อ!!!”   มองมันแล้วเหนื่อยครับ เล่นใหญ่เหลือเกิน
“เฮ้อ~.........ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไป ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้~”
“จะมีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย ใจช้านนนนนให้เธอ”
“คนละเพลงแล้วไอ่สัด! ร้องต่อกูช่วยดูวงด้วยไอ่ควาย!”
“.............กูว่ามึงเลิกร้องดีกว่า ก่อนที่กูจะโดนมึงด่าไปมากกว่านี้|||||||”
 
ช่วยไม่ได้นะ....เฮ้อ ผมเหลือกตาบนอย่างเหนื่อยใจแล้วเป็นฝ่ายกระดึบๆเข้าไปใกล้มันพูดเสียงอ่อน
“รอน้องกูกลับบ้านไปก่อนดิ/////”  ก็ไม่อยากมองหน้ามันเพราะเขินจัด แต่ก็อยากรู้ปฏิกิริยาเลยชำเลืองดู
ไอ้คนบ้ามันก็ยังทำหน้าบึ้งมองไปข้างหน้า แต่ชูนิ้วก้อยมาทางผม   “สัญญาด้วย..”   ดูมันทำอย่างกับเด็ก
 
ผมหัวเราะแล้วเกี่ยวก้อยกับมัน ไอ้เดย์หันมายิ้มตาเยิ้มเชียว เขยิบมาดึงผมไปกอดแล้วจูบปาก
มันดันตัวผมให้ลุกนั่งคร่อมตักมันไว้ ทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยปาก ส่งลิ้นแตะเชื่อมกันอยู่อย่างนั้น..

ลิ้นเราสองคนสอดรับพันกันนัวเลยครับ น้ำลงน้ำลายของใครเป็นของใครไม่รู้กลืนหมด
พอมันใช้ลิ้นควานในปากผมก็ดูดลิ้นมันซะเลย แต่แค่แป๊บเดียวก็ต้องสะดุ้งร้อง “อ๊ะ” อ้าปากออก
เพราะไอ้หื่นมันดันเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ แล้วใช้นิ้วโป้งบี้ถูกับสองเม็ดแข็งๆที่ยอดอกของผม
 เดย์ทั้งจูบทั้งจะดูดซอกคอผมเลยต้องรีบดันหัวมันออก  “อย่าเดย์ เดี๋ยวเป็นรอย”
มันเลยเลื่อนลงมาจูบดูดเนื้อตรงไหปลาร้าแทน เจ็บจี๊ดๆแต่ก็เสียวดีครับ
ผมกอดคอมัน หอมที่กกหูมัน ลูบหัวเกรียนๆของมันให้มั่วไปหมด รู้สึกมีอารมณ์มากใจก็เต้นแรง
ไอ้เดย์ทั้งจับทั้งคลำขยำเป้าผมนอกกางเกงยีนส์ ผมถึงกับซบบ่ามันเผลอคราง ”อื้อ” ในลำคอ
ตรงนั้นของมันที่ผมนั่งทับก็ของขึ้นไม่ต่างกัน มันพองนูนจนก้นของผมรู้สึกได้ถึงความแข็งแรง
ที่กำลังดันปะทุอยู่ในกางเกงยีนส์ของอีกฝ่าย ผมค่อยๆลูบคลำสัมผัส มันก็เหมือนยิ่งตื่นมือขึ้นไปอีก
 
“มึงใส่กางเกงในมารึเปล่าเดย์”
“ไม่อ่ะ วันนี้ใส่บ็อกเซ่อร์มาอย่างเดียว ยิ่งตอนอยู่กับมึงสองคนนะกูไม่อยากจะใส่อะไรเลยด้วยซ้ำ คึคึคึ////”
“ไอ้คนลามก/////*//”
“กูออกจะหล่อปานนี้ลามกตรงไหน”
“ทุกตรงแหละมึงอ่ะไม่ต้องมาเถียง”
“แบบกูเขาไม่ได้เรียกว่าลามกนะ .....กูก็แค่หื่น เคี้ยกกกกกกก55”
“อาการหนักแล้วมึงอ่ะ ////*//อย่าหัวเราะเสียงดังสิไอ้บ้า ชู่ว์~~”
“อื้ม จุ๊บๆๆๆๆๆ/////”
 
ไอ้เดย์จับหน้าผมไว้แล้วจุ๊บปากซะหลายทีเหมือนมันจะหมั่นเขี้ยวอะไร ต่อด้วยไซร์คอแล้วเริกเสื้อผมขึ้น
ซุกหน้าเกลือกไปทั่วหน้าอกผม ลงลิ้นกับปลายยอดให้แข็งเป็นไตมันชอบใจนักล่ะ ตรงเป้าทั้งโดนล้วง
โดนควักผมก็เสียวสิครับ เล่นเอาตัวอ่อนโดนดันให้นอนหงายลงไปบนโซฟาแบบขืนไม่ได้
ผมซี๊ดปากร้องเสียวเบาๆกลั้นเสียงใจจะขาด มันลากลิ้นไปตรงไหนผมก็สะดุ้งไหวไปทั้งตัว
จนไปหยุดจ่ออยู่ที่จุกแข็งชูชันสู้ลิ้น ไอ้บ้านี่มันหันมาตั้งหน้าตั้งตาดูด...ทำผมตัวสั่น

“ซี๊ดดดด/////*//.... เชี่ยเดย์ ซี๊ดดเชี่ยโอ๊ย มึงรีดนมกูขนาดนี้ไปสมัครงานที่ฟาร์มโคนมมั้ยสาดดดดด”
“ก็กูหิวมึงอ่ะ///////”   มันเงยหน้าจากนมมาจ้องตาผม
“/////ฮึ่ยยยไอ้บ้า”
“ความจริง.........ไม่เห็นต้องรอจนน้องมึงกลับก็ได้นี่”  เดย์พูดยิ้มหวานตาเยิ้มมองหน้าผม
“............เดย์ มันกลางบ้านกูเลยนะ มึงบ้าเหรอ”
“ก็มึงมีอารมณ์แล้วนี่//// ตอนนี้ก็ไม่มีใครมาเห็นซะหน่อย นะนะน๊า~”
“แต่..”  ผมขมวดคิ้วกังวล เรื่องป้าผมยังไม่เคลียร์ นี่ถ้าเกิดจ๋าลงมาเห็นอีกมันจะไม่เลวร้ายไปกันใหญ่เรอะ

ขณะที่ผมยังอึนๆมึนๆคิดไม่ตกอยู่ ไอ้เดย์ก็รีบจูบปิดปากผมเลยครับไม่ให้ปฏิเสธมัน
ขอบอกว่ารสจูบที่มันประเคนให้อร่อยลิ้นทำเอาผมเมา คิดอะไรไม่ออก ในหัวนี่ว่างเปล่าขาวโพลน.....
 “อื้มมมม....อืมม....จุ๊บ...จ....ฮ่า~...อื้มมมม”


“แอ๊ดดดดดดดด………..ด”

“เฮือกกกกก!”       
แต่แล้วเสียงเปิดประตูที่ได้ยินดังมาจากชั้นบนก็ทำให้ผมสร่างเมาลิ้นไอ้เดย์ทันที
พวกผมทั้งคู่สะดุ้งตาโต ผละออกจากกันแทบไม่ทันเพราะได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดมาอย่างเร็วให้ใจหายใจคว่ำ
 “ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!”

 “พี่ลูกคิดดดดดดดด ทำอะไรฮะ ทำไมไม่นอนอ่ะมานั่งข้างล่างทำไมมืดตื๊ดตื๋อ?”   เป็นน้องผมเองที่ลงมา
มันก็ถามเสียงหลงส่ายหัวงงๆ ไอ้เดย์กับผมนั่งนิ่งๆแข็งทื่อในความมืด มีแค่ไฟตรงบันไดที่เปิดทิ้งไว้

“ซี..... ซีอะไรวะไหนมาดูไฝดิ๊" ผมกวักมือเรียกน้องที่กำลังเอื้อมมือไปเปิดไฟ  "...ซีโน่ ซีโน่ทำไมไม่นอน”
ผมเฉไฉไม่ตอบมันไป ไอ้ตัวเล็กขยี้ตาทำท่าง่วงนอนแล้วจ้องไอ้เดย์ที่ถอยไปนั่งห่างจากผมเป็นวาได้
"ก็ซีโน่ปวดฉี่ฮะ ตื่นมาฉี่แล้วไม่เห็นพี่ลูกคิดเลยลงมาหา"
เจ้าซีโน่มันปีนมานั่งตักผมแล้วหันไปถามไอ้เดย์  “แม่ไม่ให้เข้าบ้านเหรอ ทำไมมาอยู่บ้านคนอื่นงี้”
เอาตรงๆนะของผมมันยังไม่สงบ ต้องนั่งตัวงอสะดุ้งหนีน้องไม่ให้มันกระเถิบก้นมาลึกเกิน
เดี๋ยวโดนมันซักละยุ่งเลย
 
ทั้งสองคนจ้องตากันเอาจริงเอาจัง แล้วจู่ๆไอ้เดย์มันก็หัวเราะก๊ากออกมา
“5555555555เพราะกูจะมาแย่งที่นอนมึงไงไอ้หนอนด้วง!!!”  ไอ้เวรเดย์แลบลิ้นปลิ้นตาเย้ยน้องผม
ก่อนจะรีบวิ่งหนีขึ้นไปชั้นบน ซีโน่นี่ตาโต ตกใจรีบกระโดดออกจากตักผมวิ่งตามเชี่ยเดย์ไปแบบร้อนรน
“กลับบ้านตัวเองไปเลยยยยย ไม่ต้องมานอนบ้านนี้~~~”
ผมต้องรีบตามไปปรามน้อง  “เบาๆ!ซีโน่!”
..........
................
........
 
ผมล่ะขำ ไอ้เดย์มันขึ้นไปแย่งที่นอนน้องๆผม ตัวมันโตอย่างกับหมีควาย พอผมไล่มันกลับบ้านก็ทำงอน
ไม่ยอมพูดด้วย สงสัยยังเคืองขัดใจที่ค้างกลางอากาศ ผมเลยลงไปเก็บรถมันเข้าบ้าน ล็อคบ้านแล้วขึ้นมา
ไล่มันไปอาบน้ำ อยากนอนก็นอนไปยกให้เลย ผมยอมนอนพื้นเองก็ได้(T T)

ระหว่างที่ไอ้เดย์เข้าไปอาบน้ำ(ซึ่งนานกว่าทุกที สงสัยว่าวด้วยไอ้หอกนี่) เจ้าซีน่อนที่พลอยตื่นไปด้วย
งัวเงียขยี้ตาโวยวายไม่ยอมนอนเบียดกับไอ้เดย์ ซีโน่มันก็ไปนอนแก้มป่องกางแขนกางขา
กินพื้นที่เตียงที่เหลือ กันไม่ให้ไอ้เดย์มานอนด้วย แต่พอไอ้เดย์มันอาบน้ำเสร็จออกมาเห็นไม่มีที่นอน
ก็ไล่จั๊กจี๋สองแสบให้หนีมันจนไม่เป็นอันได้นอนกันทั้งหมด ผมต้องคอยดุไอ้สามตัวนี้ให้เบาเสียงตลอด
เพราะดึกแล้วเดี๋ยวแม่จ๋าตื่นมาด่าเอา แล้วคุณผู้ชมคิดว่าใครละครับที่จะโดนด่า ผมนี่!
คนเดียวเต็มๆ เพราะจ๋าไม่เคยด่าไอ้เดย์ จ๋าไม่ด่าไอ้พวกตัวเล็ก จ๋าด่ากูคนเดียวทุกทีเลยครับ ||||||||...

"นี่ห้ามทะเลาะกันนะ ไปอาบน้ำก่อน ออกมาถ้าเห็นยังตีกันอยู่จะไล่ออกไปนอนนอกโลกทั้งสามตัวเลย
ไม่เชื่อก็คอยดูดิ!"

"นอกบ้านก็พอมั้ง นอกโลกพวกกูจะไปไงวะ"
"มึงไม่ต้องมาเถียงเลยเดย์” ผมชี้หน้ามัน
“เถียงเชี่ยไรมึงจะให้กูนั่งยานอวกาศไปเหรอ5555”
“ไม่ต้องมาหัวเราะกู////*// มึงอ่ะตัวดี ชอบแกล้งน้องกู บ้านมีห้องแอร์เย็นๆก็ไม่นอน ประสาท!"
"ใช่ๆๆๆๆๆๆประสาทไม่ดีเนอะๆ"   ซีน่อนกับซีโน่กอดอกพยักหน้าเห็นด้วย ช่วยด่าเสริมทั้งที่ตาปรือ

"เดี๋ยวกูนอนแก้ผ้าก็ได้ เย็นเหมือนกันแหละ"  ว่าแล้วมันก็ถอดเสื้อเหลือแต่บ็อกเซ่อร์
"งั้นซีน่อน ซีโน่ ถ้าไอ้บ้านี่แก้ผ้าหมดเมื่อไหร่เอาหนังยางมัดจู๋มันไว้เข้าใจนะ”
“555555555555”
น้องๆผมมันก็ขำชอบใจกันใหญ่ วิ่งหาหนังยางรัดของกันให้วุ่น ส่วนไอ้เดย์นอนกางแขนกางขาเต็มเตียง
ยิ้มผงกหัวชูนิ้วกลางให้ผมขำๆ  “เดี๋ยวเถอะๆ ถ้าของกูเป็นไรไปขึ้นมามึงจะน้ำตาตกในนะไอ้ลูก หึหึหึ”

“ไอ้บ้า”  ผมด่ามันแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำ ไอ้หอกเดย์ยังไม่วายพูดตามหลัง 
“โด่หนังยางอันแค่นี้ทำไรกูไม่ได้หรอกเว้ย มันจะรัดพอเหรอ555 เอายางรถยนต์ม๊ะเคี้ยกกก555555”
ผมหมั่นไส้มันฉิบหายเลยชะโงกหน้าออกมาบอกน้องๆใหม่  “ซีน่อน ซีโน่ ไม่ต้องรัดแล้ว ใช้ดีดเอา!!!”
ไอ่เชี่ยเดย์หุบปากหุบขากุมเป้าเลยครับ ผมเลยขำมันแทน 

...........................
................
..........

ตอนที่ผมอาบน้ำ ยังได้ยินเสียงเหมือนพวกตัวแสบสามคนข้างนอกเอาหมอนไล่ตีกันตุบตับ.. แต่
พอผมอาบเสร็จออกมา พวกมันสามคนกลับสามัคคีกันนั่งนิ่งเรียงหน้าสลอนที่ปลายเตียง
ผมมองโคตรแปลกใจ…. เลยหันไปดูทางขวามือหน้าจอคอมพิวเตอร์สว่างอยู่ พวกมันนั่งดูอะไรกัน
เสียงก็ไม่เปิด........พอได้เห็นชัดๆเท่านั้นแหละครับ “เชี่ย!!!!” ตกใจรีบวิ่งไปยืนบังหน้าจอเลย

ไอ่เชี่ยเดย์แม่งเปิดหนังโป๊ให้น้องๆผมดูกันตาแป๋วเลยครับพ่อแม่พี่น้อง!!!!!!!!
โอ๊ยยยย|||||||*||| ผมอยากจะเอามันยัดใส่กระสอบแล้วซ้อมจริงๆไอ่เลวววว

สามคนนั้นร้อง “โห่~~~~~~~”  ที่ผมมายืนบังเลยต้องถลึงตาใส่พวกมันแทบถลน
“เชี่ยเด๊ย์~! -*- มึงนี่แม่ง กูล่ะเชื่อเลยไอ่สัด ให้น้องกูดูอะไรเนี่ย!!!”
“หนังโป๊ไง”  มันยังมีหน้ามาเอียงคอตอบผมตาแป๋วอี๊ก! ซีน่อนกับซีโน่นี่สะดุ้งหลบหลังไอ้เดย์เลยครับ
“เชี่ย! มึงทำอย่างนี้ได้ไง!!”
“ก็กูจิ๊กมาจากบ้านไอ้ซีนไง จำไม่ได้เหรอ”
“โธ่โว้ยกูไม่ได้หมายความว่ามึงเอามาเปิดได้ยังไงสัด! มึงทำอย่างนี้ไม่ได้ น้องกูใจแตกหมด”
“ก็กูวางไว้ในตะกร้าผ้า มันเห็นมันบอกอยากดูอ่ะ ถ้ากูไม่ให้ดูมันไม่ให้นอนนี่อ่ะ”
“ซีน่อน! ซีโน่!”  ผมเอ็ดน้องๆไม่อยากจะเชื่อ ไอ้สองแสบถามพร้อมกันเสียงอ่อยเลยครับ
“ดูไม่ได้เหรอพี่ลูกคิด”
“ไม่ได้!!”
พอผมทำหน้าโกรธพวกมันก็มารุมกอดเอวผมแล้วชี้มือไปที่ไอ้เดย์ “ก็พี่เดย์บอกว่าดูได้นี่ฮะ”
ผมจ้องหน้าไอ้เดย์ มันก็ทำปากขมุบขมิบบ่น  “โหไอ่ห่าโยนขี้ให้กูนี่เรียกชื่อกูถูกเชียวนะ”

“มึงไม่ต้องมาแก้ตัวเลยเดย์ มึงน่ะผิดของอย่างนี้ก็ต้องรู้ดิว่ามันยังไม่ควรเปิดให้เด็กดู ยังไม่ถึงเวลา!”
ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้เกรียนเปรตนี่ดี แต่พอหันไปเอาหนังออกปิดเครื่อง
มันก็พูดให้ผมช็อคกว่าเดิม     “ก็น้องมึงบอกกูว่าเคยดูนิ...”
“ห๊า!!!!!!”  |||||||||||ช็อคตาค้างเลยครับผม  เจ้าซีน่อนซีโน่นี่แทบจะกระโจนมุดเข้าผ้าห่มหายไปเลย
ไอ่เชี๊ยะ น้องกูใสๆไม่มีจริง ผมเหวอสุดๆครับบอกเลย

“ซะซะซะซะซีน่อน! ซีโน่! ไอ้พวกเด็กเปรต! ไปเคยดูหนังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตอบพี่มาเดี๋ยวนี้น๊ะ!!”
ผมกระโจนตามไปเขย่าถามไอ้สองแสบมันก็มุดผ้าห่มซุกหน้าหนีผมกันใหญ่ ไอ้เดย์ต้องมาปิดปากผม
“มึงอย่าเสียงดังไปดิลูกคิด”
“อื้ออออออออ~~~~!!! อื้อๆ!!” 
ไอ่เวรดันปิดจมูกกูด้วย ผมตะเกียกตะกายแทบตายกว่ามันจะยอมปล่อยมือ
“ฮ้า! ก็มึงพวกดูมันดี๊~~~~~”
“โห่ เอาน่าน้องมึงจะเข้าวัยรุ่นแล้วเรื่องปกติป่ะ”
“เชี่ย! ปกติเชี่ยไรมันเพิ่งจะขึ้นป.6เองสัด!”
“แล้วมึงดูหนังโป๊ครั้งแรกตอนไหน”
“.....อึก......ม.1...”
“กูตอนป.4”
“ไอ้กาม!”
“ขอบคุณครับ เคี้ยกๆๆ”
“ตายห่าล่ะน้องกูจะโตมาเป็นคนบ้ากามแบบมึงรึเปล่าวะนี่ โธ่|||||||”
“น้องมึงก็ต้องเหมือนมึงดิ มาเหมือนกูได้ไงวะ”
“ฮึ่ม! ซีน่อน! ซีโน่! ต่อไปห้ามดูหนังแบบนี้อีกนะเด็กเขาไม่ดูกันหรอก แล้วก็ห้ามคิด
ห้ามทำแบบในหนังกับใครเชียวนะเข้าใจมั้ย ไม่อย่างนั้นพี่จะไม่รักไม่สนใจทั้งคู่เลย พูดจริงๆนะ
พี่จะตีทั้งคู่แล้วก็จะบอกพ่อให้ไม่ต้องพามาหาพี่อีกเลย รู้เรื่องมั้ย!!!”

“คร้าบบบบบ”  พวกน้องตอบกันเสียงอ่อยๆยังมุดอยู่แต่ในผ้าห่ม

ไอ้เดย์มันเห็นเจ้าแฝดเหมือนจะร้องไห้เลยพูดขึ้น “ไว้รอให้โตก่อนแล้วกันไอ้หอยสองฝา”
“แล้วทำไมทีตัวเองยังดูได้ตั้งแต่ป.4เลยอ่ะ”  ซีน่อนโผล่หน้าออกมาถามไอ้เดย์หน้าหงิก
“ป.4 กูก็โตแล้วไง แต่ของพวกมึงยังเล็กจึ๋งเดียวเลยอดดู555”
ปล่อยให้ไอ้บ้าเดย์มันตอบเด็กจะยิ่งอึนกับชีวิตนะผมว่า
 
“แล้วใครชวนดูหนังแบบนี้กันห๊ะซีน่อนซีโน่ มีใครเอาให้ดูรึเปล่า”
ผมยังตีหน้ายักษ์เค้นถามน้อง พวกมันมองตากันแล้วรีบพากันส่ายหน้า ผมเลยต้องขู่ว่าจะส่งกลับบ้านพรุ่งนี้
“เพื่อนที่โรงเรียนฮะ.. มันเอามาเปิดให้ดูอ่ะ”  ซีโน่รีบเปิดปากคนแรก เจ้าซีน่อนก้มหน้าคอตกอย่างเดียว

ผมอยากจะบ้าตายได้แต่บอกให้รับปากจะอยู่ห่าง ถ้าเพื่อนชวนทำอะไรไม่ดีก็อย่าไปทำตาม
เป็นห่วงพวกมันจริงๆ น้องๆถามผมว่าทำไมยังดูไม่ได้ ทำไมนู่น ทำไมนี่ ทำไมทำอย่างนั้นไม่ได้
อย่างนี้ไม่ได้..... ผมกับไอ้เดย์นอนคุยกับพวกมันว่าอะไรไม่ควรทำบ้าง บางอย่างยอมรับ
ว่าผมก็เคยทำแต่ไม่อยากให้น้องทำตามอย่าง คุยกันไปมาก็พากันหาว.....ผล็อยหลับตามกันไป
ตอนนอนพวกมันน่ารักมากเลยนะครับ ทั้งสามตัวเลย


+++++++++++++++++++++++++++

เช้ามา.........

 ผล็อค!
“โอ๊ย!เชี่ยยย|||||||||”   ผมโดนเชี่ยเดย์ถีบตกเตียงครับ ตื่นเลย อยากจะตบบ้องหูมันคืน
แต่กลัวมันตื่นมาโมโหเมาขี้ตาก้านคอใส่ ผมนั่งกับพื้นจ้องหน้าไอ้หล่อ มันนอนตะแคงหลับยังหล่อเลยเว้ย
จมูกโด่งหน้าใสตัวขาวจั๊วะ กล้ามแม่งน่ากัดว่ะ////คึคึ  หลับสบายเชียวนะมึงบนเตียงกูเนี่ย..

เมื่อคืนมันสะกิดผมที่นอนพื้นให้ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน ผมไม่ลุกมันก็ง้องแง้งไม่ยอม
สุดท้ายโดนมันอุ้มขึ้นเตียง เรานอนเบียดกันกอดกันกลมดิ๊ก ไอ้ตัวเล็กก็นอนกอดกัน
แล้วดูตื่นมาสิครับมันถีบผมตกเตียงเฉย

กำลังนั่งมองหน้าไอ้เดย์อมยิ้มเพลินๆได้ยินเสียงมือถือตัวเองดังผมรีบตะครุบมากดรับ
“อะไรเหรอจ๋า”  คุณนายลูกเกดครับโทรมาปลุกลูกทำไมแต่เช้านะ
“เดย์นอนนี่ใช่มั้ย”
“จ๋ารู้ได้ไง”
“รถจอดอยู่ในบ้านนี่”
“เออจริงด้วย55”
“ตื่นกันรึยัง มาเข็นออกให้แม่หน่อยมันเดินลำบาก”
“อื้อ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละคร้าบบบบบ”

.............
.......

แล้วพอผมลงไปก็อึ้งแดกเลยครับ ป้าผมมา! มาทำไมแต่เช้าวะ!!!
เห็นป้าก้มหาของอยู่ในรถยังไม่เข้าบ้าน ผมรีบประกบแม่ซุบซิบถาม  “จ๋า ป้ามาทำไม” 
“ป้าเขาเอาน้ำพริกมาฝากแน่ะลูก แวะเอามาให้ก่อนไปทำงาน.......โอ้โหเช้านี้ทำไมหน้าขาวจัง” 
แม่จ๋าทักผมถึงรู้ตัว มาหน้าขาวอะไรเล่าหน้าซีดอยู่เนี่ย ||||||||

ป้าผมยังแข็งแรง เป็นสาว(แก่)ที่มั่นใจในตัวเอง อายุมากแล้วแต่ก็ยังดูไม่แก่ยังทำงานขยันมาก
นอกจากงานประจำที่ออฟฟิศบริษัททัวร์ที่แกทำมาตั้งแต่สมัยสาวๆแล้ว ก็ทำพวกขายตรงต่างๆ
ไอ้เครื่องกรองน้ำบ้านผมก็ซื้อมาจากแกนี่แหละ

“เป็นไงบ้างล่ะพี่ ขาหายปวดรึยัง สูตรสมุนไพรที่เกดให้ไปนี่ดีใช่มั้ย”
“อื้มช่วยได้มาก ดีขึ้นเยอะไม่ปวดมากเหมือนก่อน น้ำพริกนี่อร่อยนะมีคนเขาเอามาฝาก ลองเอาไปกินดู”
ป้าส่งถุงน้ำพริกให้แม่พร้อมกับชายหางตามาทางผม  “ไงลูกคิด ตื่นเช้าได้ด้วยเหรอวันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนนี่”
ผมไม่กล้าสบตาป้าแกเลยครับ ได้แต่ยกมือไหว้แล้วหัวเราะแห้งๆกลบเกลือนหน้าเจือนๆแทน

“กินเป็นมั้ยน้ำพริกนรก”   ป้าถามผมตอนที่จ๋าเดินเอาถุงของฝากเข้าไปเก็บในครัว
“ลูกกินได้ แต่มันเผ็ดไม่ใช่เหรอป้า จ๋าเขาจะกินได้เหรอ จ๋าไม่กินเผ็ดป้าก็รู้อ่ะ” 
ตอนยืนคุยกันผมก็ยังไม่กล้ามองหน้าป้าอยู่ดี
“รู้.....ก็ตั้งใจเอามาให้เรากินไง”
“ให้ลูกเหรอ...?”
“ก็คิดว่าน่าจะชอบ”
“อ๋อ ขอบคุณครับ”
“แต่อย่าไปชอบนรกของจริงเข้าก็แล้วกัน.....อย่าโกหกแม่ แอบทำอะไรลับหลังให้แม่เสียใจ
จะได้ไม่ต้องตกนรกหมกไหม้ ตั้งใจเรียนหนังสือ คบเพื่อนดีๆ มีแฟนก็พามาให้แม่จ๋าเขารู้จักด้วย
แม่เขาจะได้รู้...ว่าใคร......แล้วสมควรคบมั้ย..”

“.................”
ผมนี่ยืนซีดไปซีดมา ก้มหน้าเม้มปาก ปกติป้าชอบชวนคุยสนุกแต่วันนี้แกกลับมาพูดเหน็บผมแบบนี้
ใช่แน่ๆรู้แน่ๆ โฮ~~~~ T|||||T      เข็นรถไอ้เดย์หนีออกจากบ้านไปอย่างเร็วเลยครับ!

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 36 ยอมรับควาามจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 26-10-2015 03:52:42

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง/2   






ผมขี่รถไอ้เดย์ออกไปแบบไร้จุดหมายปลายทาง แบบว่าขี่ไปเรื่อย มันบีบคั้นครับอยากจะร้องไห้แต่อายคน
มาจากไหนกันนักกันหนาวะผู้คนเต็มสองข้างทาง......อ๋อ นี่ผมขี่รถเข้าตลาดมานี่
ผมเหม่อแล้วไปจอดรถทำใจอยู่ข้างทางตรงท้ายตลาด แม่งเสียงอาซิ้มอาแปะก็เซ็งแซ่
มีแต่คนตะโกนแหกปากสั่งปาท่องโก๋ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งกันอยู่ได้ไม่มีสมาธิให้กูเล้ย
โมโหเลยซื้อปาท่องโก๋แถวนั้นมาห้าร้อยแบบไร้สติ แล้วทุลักทุเลขนกลับบ้าน
ผมพยายามขี่รถให้เร็ว....ด้วยสปีดที่หมายังเดินแซงทัน

ถึงบ้านก็จอดรถหลบๆ แอบดูป้าก่อนว่าแกกลับไปรึยัง แต่รถป้ายังอยู่อ่ะ... ฮือ อุตส่าห์ไปตั้งนาน
อยากจะกัดปูนบ้านข้างๆกินให้ตาย พอดีมีคนเดินออกมามอง ผมเลยยิ้มแหยๆให้เพื่อนบ้าน
ก่อนรีบเดินมาบ้านตัวเอง ป้าเดินสวนออกมาพอดี จ๋ายืนตัวกลมอยู่ข้างหลังป้าถามผม 
“ลูกคิดไปไหนมา จนป้าเขาจะกลับแล้วเนี่ย โห!! ทำไมปาท่องโก๋เยอะแยะอย่างนี้!?”   

แม่จ๋าไม่มีท่าทีโกรธผม ป้าก็ทำหน้าเฉยๆ รึป้าจะยังไม่ได้บอกจ๋า....   
“ไปตลาดมาจ๋า....ปะ...ป้ากินมั้ย”  ผมชูถุงปาท่องโก๋ในมือให้แม่กับป้าดู ป้าบอกว่ากินเถอะจะกลับแล้ว
แต่จ๋าก็เอื้อมมือมาดึงเอาไปบอกแม่กิน แล้วแบ่งใส่ถุงเล็กส่งให้ป้าเอาไปด้วย
“ไม่รู้มันบ้าอะไรของมันเนี่ย ดูซิซื้อมาทำไมเยอะขนาดนี้ จะกินเข้าไปยังไงหมด”

ผมยกมือไหว้ลาป้า ป้าก็จับหัวผมแล้วเดินไปขึ้นรถ เห็นจ๋าเดินเข้าบ้านไปขายของมีคนมาซื้อสบู่
ผมเลยรีบเดินไปเคาะกระจกรถเรียกป้า

“ป้า......เอ่อ....เมื่อคืนลูกเห็นป้าที่เซเว่นด้วย... ป้าเห็นลูกมั้ย”
“เห็น”
“อึก...แล้ว........ทำไมไม่ทัก”   ผมกลืนน้ำลายหนืดลงคอ กำกางเกงตัวเองแน่นโคตรลุ้น
“ไม่อยากจะไปขัดจังหวะ”
“ป้า...”
“บอกตรงๆนะป้าขนลุก ไม่คิดว่าแกจะเป็นแบบนี้เลย”
“ป้า....รับไม่ได้เหรอ”
“เฮ้อ....ไม่รู้สิ เพื่อนป้าเป็นกระเทยก็มี แต่หลานตัวเองบอกตรงๆไม่อยากให้เป็น เลิกได้ก็ดี”
“มันเลิกกันได้ง่ายๆที่ไหนล่ะป้า”  ผมหน้าบูดเป็นตูดแน่ๆตอนนี้ ป้าก็ยังมองหน้าผมนิ่ง
“แล้วเมื่อไหร่จะเลิก”
“ป้า!”
“อย่าให้แม่จ๋าเขารู้ก็แล้วกัน เลิกกับไอ้นั่นซะก่อนที่แม่แกจะรู้เรื่อง”
“.........ถ้าลูกไม่เลิกอ่ะ”
“ทำไมดื้ออย่างนี้นะ เมื่อก่อนพูดรู้เรื่องกว่านี้นี่ ตั้งแต่ไปคบกับเด็กผู้ชายคนนั้นรึเปล่า ท่าทางเกเร”
“เดย์เป็นคนดี”
“ช่างเถอะ ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวแกก็ต้องเลิกกับมัน”
“........”  ผมเม้มปากแน่น มันเจ็บใจที่โดนดูถูกขนาดนี้ แต่ไม่อยากพูดกับป้าแล้ว

“เด็กมันก็คิดอะไรตื้นๆ โตกว่านี้แกจะรู้ว่าโลกมันไม่สวยอย่างที่แกคิดหรอกลูกคิด
ยังไงก็ดูแลแม่เขาดีๆล่ะไม่ใช่มัวแต่ไปหลงผู้ชาย วันนี้ป้าแค่อยากจะมาเตือนแกไว้  เฮ้อ...ไปล่ะ”
“..........................”
ป้าส่ายหัวเหมือนเอือมระอากับเรื่องของผม แกพูดแล้วทำท่าจะออกรถ แต่ผมเรียกไว้ “ป้า!”
“อะไร”
“ผมไม่ได้เป็นกระเทยนะป้า”
“..........”
“เขาเรียกเกย์!”  ผมพูดแล้วรีบเผ่นเข้าบ้านเลยครับ ยังไงก็โล่งใจที่แกไม่ได้บอกแม่จ๋าเรื่องผม

อย่างน้อยก็ตอนนี้.....

...................
.........

ตอนสาย ซีน่อน ซีโน่ แม่ ผม และไอ้เดย์ เรียกว่าทั้งบ้านนั่งล้อมวงกินโอวัลตินกับปาท่องโก๋กัน
ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่งอารมณ์ดีหยิบปาท่องโก๋จิ้มนมทำเป็นเครื่องบินร่อนเฉี่ยวหน้าผมไปๆมาๆ
“อย่า! -*- น่ารำคาญว่ะเดย์!”  ผมดุมันปัดมือมันออกจับปาท่องโก๋ยัดปากมัน มันก็เอามายัดปากผมบ้าง
ซีน่อนกับซีโน่เลยเลียนแบบเอามายัดปากกันซะแก้มปูด ขำก๊ากจนแม่จ๋าด่าว่าทำให้น้องเอาของกินมาเล่น

“วันนี้จ๋าใจดีจังครับ ซื้อปาท่องโก๋มาให้เดย์กินเต็มโต๊ะเลย55555”
“โอ๊ยไม่ใช่จ๋าหรอกลูก ไอ้ลูกคิดมันไปซื้อมา”
“โหยยยยย ใจดีนะเนี่ย”   ไอ้เดย์มันหันมายิ้มหล่อยักคิ้วชมผม ผมเลยยิ้มยักคิ้วตอบให้มัน
“กินให้อร่อยนะ ...ตังค์มึงทั้งนั้นแหละ”
“ห๊ะ!? อะไรนะ!?”

ไอ้เดย์มันชอบทิ้งตังค์ไว้ใต้เบาะรถครับ เห็นมันทิ้งไว้นานแล้วเดี๋ยวมดจะขึ้น พอบอกมันว่า
ผมเอาไปใช้ให้ด้วยความปรารถนาดี ไหงมันทำหน้าเบะมองปาท่องโก๋ตรงหน้าอย่างนั้นล่ะ..

สักพักซีน่อนกับซีโน่อิ่มแล้วหนีไปดูการ์ตูนกันหัวเราะคิกคัก ส่วนแม่จ๋าเดินออกไปขายของ
ผมนั่งกอดอกมองไอ้เดย์ มันยังตั้งหน้าตั้งตากินปาท่องโก๋ไม่ยอมหยุด 
“ได้แค่ปาท่องโก๋  หมดพันเลยเหรอไอ้ลูก|||||||||”
“พันนึงเหรอ....กูนึกว่ามีแค่ห้าร้อย นี่มึงซุกไว้ตรงไหนอีกห้าร้อยเหรอ”
“อ้าวเวร”

ผมจ้องหน้ามันหลบตาผมนะ ผมคว้ากุญแจรถเดินออกไปหน้าบ้านเปิดใต้เบาะรถสุดรักสุดหวงของมัน
ลองค้นหาตังค์ว่ามีอีกจริงรึเปล่า ไอ้หอกเดย์มันเคยบอกผมว่าทิ้งตังค์ไว้เผื่อกรณีฉุกเฉิน
เมื่อเช้าผมเบลอสั่งปาท่องโก๋ไปแล้วนึกได้ว่าลืมเอาตังค์ไป เกือบกลับมาบ้านก่อนแล้วดีที่นึกออก

ถ้าไอ้เดย์มีตังค์มันก็ไม่เคยหวงผมหรอก เราใช้เงินใครจ่ายก็ได้ แต่ส่วนมากไอ้เดย์จะจ่าย
เพราะมันชอบทำตัวป๋า เปเพื่อนเปฝูง ใช้เงินสุรุยสุร่ายจนผมต้องคอยเตือนด้วยซ้ำ
แต่ช่วงนี้ท่าจะหน้าแห้งของจริง เห็นว่าขอบ่อยโดนพ่อด่าด้วย ขำมันนะแอบดูผมค้นรถ
มันตามมายืนบิดไปบิดมาลุ้นตูดโด่งอยู่ข้างประตูบ้าน ตลกดีพอผมค้นเจอนี่หน้าเหี่ยวเลย

“อะ..อะ..เอาไปไหนวะลูก เก็บไว้ที่เดิมดีกว่าป่ะคนดี๊คนดีของเดย์555||||||||”
“ทำไม ไหนเคยบอกให้กูเอาไปใช้ได้ไง”
“ก็ถนอมหน่อยมั้ย55 แบบว่า...เฮื่อยยยย เหลือให้กูไว้ใช้บ้าง เงินกูช็อตนะช่วงนี้”
“แล้วเอาเงินไปทำอะไรหมดล่ะ”
“........เอ่อ....”
“หวงเหรอ”
“เปล๊า...........”
“เก็บไว้กับกูนี่ปลอดภัยหายห่วง”
“T T  เออ~ ฮืออ ใจร้ายว่ะแม่ง...กูไม่เอาก็ได้ ตังค์กูแท้ๆ”

ผมกลั้นขำจะแย่ แกล้งมันสนุกดี สมน้ำหน้าชอบมาแกล้งผมดีนักไอ้บ้าเดย์
ความจริงก็เป็นเงินของมันผมจะไปยุ่งทำไม แต่เมื่อคืนไอ้หอกนี่หลอกให้ผมจ่ายตลอดงาน
เลยต้องคิดดอกเบี้ยกันนิดหน่อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่นี้มันขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก
 มันคงคิดว่าผมไม่รู้ล่ะสิว่าช่วงนี้มันเอาเงินไปทำอะไรหมด.... กูมีสายครับขอโทษเถอะอย่าดูถูก

กลับมานั่งหน้าโต๊ะกินข้าว เชี่ยเดย์เคี้ยวปาท่องโก๋อย่างเจ็บใจจนผมต้องกลั้นขำอีกรอบ
“ก็ดีแล้วไง ไม่ต้องเหลือตังค์ซักบาทมึงก็อยู่ได้ จะซื้ออะไรบอกกูสิ มาขอตังค์ที่กูนี่โอเค้”
“กูไม่โอเคอ่ะ ให้กูเหลือเงินติดตัวไว้บ้างไม่ได้เหรอ”
“เหลือให้มึงไปลุ้นป๊อกเด้งน่ะเหรอ!” 
“อึก!........||||||||พูดอะไรอ่ะลูก ชู่ว์! เบ๊าๆ~ ปะป๊อกเด้งคือไรครับ?”   หนอยยย ลนลานเชียวนะมึง
“ไปถามเพื่อนที่เรียนพิเศษมึงดูสิ เผื่อมันจะอธิบายได้ว่ามึงโดนแดกไปเท่าไหร่แล้ว”
จิกตาขู่ไว้ก่อนครับ เวลามันทำความผิดไว้มันไม่กล้าหือกับผมหรอก อย่างเวลาผมทำผิดก็กลัวมันเหมือนกัน
“.............หมาตัวไหนแม่งฟ้องวะ.....แม่ง.....”  ไอ้เดย์บ่นอุบอิบๆ

“มึงไม่ต้องอัพเลเวลความเลวให้ตัวเองได้มั้ยเดย์ อย่าทำให้คนอื่นเขาดูถูก
กูไม่อยากให้ใครมาด่าว่ามึงไม่ดี แค่สติไม่ดีก็พอแล้วนะทุกวันนี้”

“กูแค่เล่นๆฆ่าเวลาเองลูกคิดดดดดดด ไม่เห็นต้องโกรธเลย”  มันง้อผมครับมานั่งกอดคอพูดเบา

“เออโอเค เหล้ามึงไม่ถี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ บุหรี่มึงก็นานๆทีจะมีให้เห็น มีเรื่องกับชาวบ้านเขาทีไรกูรู้
มึงไม่ได้ตั้งใจ ส่วนหวยนี่กูปลง.... กูทำใจอยู่กับมึงได้นะเดย์  แต่ถ้าวันไหนผีพนันเข้าสิง
หรือกลับไปมั่วยามั่วหญิงอีก มึงต้องเลิก!”  ผมคิดแล้วก็เคืองมัน ยิ่งเมื่อเช้าโดนป้าว่าให้แบบนั้น
แต่ก็พยายามพูดให้เบา ไม่อยากให้แม่หรือน้องมาได้ยิน ตอนแรกก็ว่าจะไม่ยุ่งแต่ผมกลัวมันถอนตัวไม่ขึ้น
เดี๋ยวกู่ไม่กลับเหมือนเมื่อก่อนจะลำบาก ไม่อยากสาธยายครับ อายแทน อดีตเชี่ยเดย์นี่คำว่าชั่วคงไม่พอ
ขนาดมันยังเล่าให้ผมฟังไม่หมดทุกเรื่องนะ พ่อแม่พี่สาวมันทำบุญใส่บาตรทุกวัน ขอบคุณผีห่าซาตาน
ตัวที่เคยสิงมัน ออกจากร่างมันไปแล้วก็อย่าได้กลับมาอีกเลย

“ค้าบบบบ ค้าบบ  เลิกแล้ววววว ขี้บ่นจังเหมือนพ่อกูเลย” 
“เปล่า กูไม่ได้ให้มึงเลิกทำอะไรเลวๆไม่ต้องทำเพื่อกูหรอก”
“อ้าว อะไรของมึงวะ”
“กูให้มึงเลิกกับกู! เลิกกับกูไปเลยไอ่สัด!”
“โหยยยยยยยยยยยยย||||||||||| ขอตัวช่วยด้วยได้มั้ยครับพี่”
“อยากทำอะไรก็ตามใจ กูไม่ได้ห้าม แต่มึงต้องเลิกกับกูก่อน!”
“เชี่ย....โหดอ่ะ ใจร้าวรานนน”
“อย่ากวนตีน จะเอาไง”
“แสดงว่าไม่ชอบให้เล่นไพ่ใช่ป่ะ”
“เอ้อ! ก็คิดได้นี่”
“โอเค เดย์จัดให้! ไม่เล่นแล้วต่อจากนี้ ดีกันๆ”
“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงชอบตอแหลตลอด”
“............งั้น กูมีอะไรจะสารภาพ สัญญาก่อนว่าถ้าบอกแล้วเชื่อใจกู”
“...................ไม่สัญญา กูต้องฟังก่อน”
“โธ่ลูกคิด”
“รีบเล่ามา ก่อนจะมีใครเดินเข้าครัว เร็ว...”
“...............................”

เอ๊า.....มันนั่งนิ่งเงียบซะงั้น เอาแต่มองหน้าผม มันจะพูดอะไรวะผมชักหวั่นใจ ลุ้นรอฟังแม่งก็ไม่พูดซะที
เอาช้อนคนโอวัลตินเคาะหัวแม่งเลย  “โอ๊ย! อย่าตีเดย์ดิ!”
“ก็มึงลีลาอ่ะ!”
“เออเล่าแล้วๆ”
แล้วไอ้เดย์มันก็ตั้งใจพูดกับผม

“มึงยังรู้ไม่หมดว่ากูเคยทำอะไรเลวๆไว้บ้าง....มึงบอกเองว่าไม่จำเป็น ขอแค่ตอนนี้
กูไม่กลับไปทำอย่างนั้นแล้วก็พอ มึงพูดแบบนี้จำได้มั้ย”

“อื้อ”  ผมพยักหน้าตั้งใจฟัง
“แล้วมึงก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมื่อสองปีที่แล้ว กูถึงเลิกเกเรมึงไม่เคยสงสัยเหรอ”
“ก็เพราะเพื่อนรักมึง...เอ่อ...ตาย....”
“เรื่องนั้นทำให้กูออกจากแก็งค์ แต่ไม่ได้ทำให้กูเลิกทำอย่างอื่น พ่อแม่บอกถ้ากูจบม.สามได้
จะพักเรียนไปก่อนก็ได้ กูจะเลิกเรียนแล้วด้วยซ้ำ แม่งโคตรลำบากกว่ากูจะขอจบได้55 กูกระเสือกกระสน
เพราะแค่ไม่อยากให้พ่อกับแม่มายุ่งวุ่นวายกับกูอีก อารมณ์ตัดรำคาญน่ะ”

“เลว สงสารพ่อแม่มึง”
“ผ่านมาแล้วน่า อย่าด่ากูดี๊”
“ด่าย้อนหลังไง แล้วมันมีอะไรวะ ทำไมมึงเปลี่ยนใจ”
 “เพราะมีมึงไง”
“เดย์/////”   ให้ตายเถอะ ใครมาลองเป็นผมจะรู้ว่าเวลาที่เราต้องเก็กหน้าขึงขัง
แต่มันกลั้นยิ้มไม่ได้นี่โคตรลำบากแค่ไหน///// เขินโคตรๆเลยครับ

“ เพราะมึงทั้งนั้น กูจะบอกให้ กูอยากไปโรงเรียนทุกวันก็เพราะมึง กูเลิกทุกอย่างที่คิดว่ามึงจะรับไม่ได้
มึงแม่งใสอ่ะ เหมือนอยู่คนละโลกกับกู มึงเห็นนักเลงที่ไหนมึงก็กลัวหนีไปทางอื่น เหมือนที่มึงไม่เคย
จะสนใจมองกูที่อยู่แถวหน้าโรงเรียนบ้าง ป้ายรถเมล์บ้าง ตามมึงมาถึงบ้านบ้าง... กูมองมึงทุกวัน
ไปไหนกูก็ตาม มึงยังไม่เคยรู้ตัวเล้ยไอ้ลูก55 นึกถึงตอนนั้นแล้วโคตรจะขำตัวเอง5555”

“จริงดิ! เชี่ยไม่รู้ตัวเลย มึงแม่งน่ากลัวเกินไปแล้วเดย์ ไอ้โรคจิต”
“เรียกซะเสียเขาเรียกแฟนคลับเว้ย”
“อย่างมึงไม่ใช่ติ่งธรรมดาแล้ว กูว่าน่าจะไส้ติ่ง”
“ด่ากูพอยัง ?ฟังต่อม๊ะ”
“เออฟังๆ”
“กูรู้จักทำอะไรดีๆเพื่อตัวเองเป็น ไม่รู้สิมันค่อยๆเป็นไปเองโดยที่กูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะคิดถึงมึง
สักวัน...กูหวังว่ากูจะกล้าพูดกับมึง มันเป็นช่วงหลังจากที่ไอ้ปิงมันไป ก่อนจบม.3สองสามเดือนได้
ช่วงก่อนจะขึ้นม.4 ช่วงนั้นแหละที่กูเริ่มชอบมึงอ่ะ////”

ผมอมยิ้มเลยครับ ไอ้เดย์มันไม่เคยเล่า เขินว่ะ ครึ๋ยยย//////

“เอ๊ะเดย์ ตอนนั้นมึงอยู่คนละโรงเรียนกับกูไม่ใช่เหรอ มึงรู้จักกูได้ไง”
“.....ก็....ความจริงกูเห็นมึงมาตั้งนานแล้ว อยู่แถวนี้เหมือนกัน มึงแหละไม่มองกูสักนิดคนออกจะหล่อ”
“กูก็คุ้นหน้ามึงไง แต่จำไม่ได้”
“ประมาณ...ม.1 ช่วงที่มึงเริ่มดูหนังโป๊ กูก็จำหน้ามึงได้55”
“ไม่ต้องมาล้อกู มึงยังดูตั้งแต่ป.4 ไอ้หื่น////*//”
“ กูเห็นมึงทุกวันช่วงโรงเรียนเลิก แถวป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนมึงไง”
“บ้าดิ กว่ามึงจะนั่งรถเมล์มา กูไม่กลับบ้านไปก่อนแล้วเหรอวะ”
“ไม่หรอก กูขี่มอไซค์โดดมาก่อนโรงเรียนเลิกทุกทีอ่ะ”
“ไอ้เลว”
“555อาจจะดูโง่ๆที่กูเลือกเรียนใกล้บ้านเพราะมึง ทั้งที่เมื่อก่อนกูอยากไปให้ไกลบ้านตลอดเวลา
แต่กูว่าอย่างน้อยมันก็ทำให้กูเรียนต่อได้”

ได้ฟังอย่างนี้ใครจะไม่ยิ้มแก้มปริล่ะครับ/////

“มึงรู้มั้ย กูได้กับใคร คบกับใครผ่านมาจนไม่รู้เท่าไหร่ๆ แต่ไม่เคยมีใครที่แค่คิดถึง
ก็ทำให้กูโคตรมีความสุขได้เหมือนมึงสักคน ทั้งที่มึงไม่ได้ทำอะไรเลย มึงไม่รู้จักกูด้วยซ้ำ
ไม่รู้เป็นอย่างนี้ได้ยังไง โลกกูเปลี่ยนตั้งแต่วันที่กูรู้ตัวว่าชอบมึง เรื่องเป็นผู้ชายเหมือนกัน
กูไม่เคยแคร์อยู่แล้ว บอกแล้วกูได้หมดกูไม่สนใจ.... แต่กูไม่กล้าเข้าใกล้มึงอ่ะ แม่งคนอย่างกู55 
รู้ไว้นะลูกคิดมึงทำให้กูเหมือนได้ชีวิตใหม่ ยิ่งกว่าที่มึงขอกูก็ทำให้ได้”

“กูไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกเดย์/////”  ผมน้ำตาคลอได้ไงไม่รู้ครับ
“กูไม่ได้ว่ามึงดี กูแค่รักมึง”
 “ไอ้ห่า///// แม่งพูดขนาดนี้กะให้กูโกรธมึงไม่ลงไปสิบปีเลยใช่ป่ะ” 
โอ๊ยยยย เขินโว้ยยยย ตัวจะแตก    ผมจะยิ้มจะร้องจะเขินตีกันให้วุ่นไปหมด ไอ้เดย์ก็ยิ้มหวานเกิน
“คึคึ////// ขอสักร้อยปีได้ป่ะ”

ผมดึงมือมันให้แอบย่องขึ้นไปบนห้อง เข้าไปแล้วล็อคประตูก่อนโผกอดมันแน่น น้ำตาซึมเลยครับ
เราจูบกันอยู่นาน แต่ก็ต้องยั้งใจไว้แล้วย่องกลับลงไปข้างล่างก่อนที่สองแสบมันจะรู้ตัว
“แล้วเรื่องป๊อกเด้งอ่ะ”
“ไว้เล่นกับมึงสองคนก็แล้วกัน”
“ทะลึ่งไม่สร่างซานะไอ้หอก”
มันทำมือเป็นรูปหัวใจส่งให้ผม ปากผมด่ามันว่าน่ารักตายห่าล่ะ แต่ในใจผมคิดว่ามันน่ารักโคตรๆเลย////


*********************


ตกเย็นไปติวที่บ้านเดย์ครับ เด็กๆเล่นกันอยู่ที่บ้านน้องเงาะ พี่ดรีมซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนมาเลี้ยงครับวันนี้
ลาภปากจริงๆคนอะไรนอกจากสวยแล้วยังใจดีผิดกับน้องชาย บ้าๆบอๆสติไม่ค่อยดีแถมหื่นกาม
มันคอยจับผมคลุกวงในเรื่อย ผมก็เคลิ้มบ้างตบเกรียนเรียกสติมันบ้างเวลามันหน้ามืดมากๆจนลืมตัว
จู๋จี๋กันได้อยู่แต่เราอยู่กันสองต่อสองแล้วล็อคห้องไม่ได้ครับเพราะบางทีแม่ไอ้เดย์ก็เข้ามาคุยด้วย

ไอ้เดย์กำลังสอนผมแก้โจทย์เลขอยู่ อันนี้เข้าโหมดติวจริงจังครับ กำลังปวดหัวได้ที่เลย
เกือบโดนไอ้เดย์บีบคอเพราะหงุดหงิดที่ผมทำผิดข้อเดิมมาสี่รอบ ไอ้สายผมก็โทรมาช่วยชีวิตพอดี

“ฮัลโหลว่าไงวะยู?”
“เดี๋ยววันนี้กูขอไปนอนค้างบ้านมึงได้มั้ยลูกคิด”
เปิดลำโพงครับ ไอ้เดย์มันได้ยินชิงตอบแบบไม่ถามอะไรเลย  “ไม่ได้เว้ย!”
“เชี่ยเดย์ มึงอยู่ด้วยเหรอ งั้นขอกูไปนอนบ้านมึงก็ได้”
“มีอะไรวะยู”  ผมกับเดย์ถามแทบจะพร้อมกันแต่มันเงียบครับ..

“อย่าบอกนะว่าหนีพี่บาสอีกแล้วอ่ะ ยังไม่ดีกันอีกเหรอวะ” ผมไม่เข้าใจเล้ยพี่บาสก็รักมันออก
ไม่รู้งอนไรเขานักหนา ปกติเป็นมันนะที่ตามง้อตลอด ทำไมช่วงนี้เอาแต่หนีพี่เขานะ

“ไม่ต้องถามมากได้มั้ย จะให้ไม่ให้ถ้าไม่ให้กูไปขอคนอื่นก็ได้”
ไอ้ยูพูดแบบนี้ ผมเลยมองหน้ากับไอ้เดย์แล้วถามกันว่าเอาไง เดย์เลยตอบไปว่า “เออได้”
ยูบอกว่าจะมาหาพวกผมเดี๋ยวนี้ แล้วไม่กี่นาทีมันก็มาที่บ้านเดย์ เล่นเอาเหวอกันไหงมาเร็วแท้
“ตอนโทรศัพท์ความจริงตอนนั้นกูอยู่แถวนี้แหละ กะแล้วว่าไงพวกมึงก็ต้องให้กูค้างด้วย55”

“ยังจะมาหัวเราะตาปิดอีกไอ้ยู มีอะไรไหนเล่ามาดิ๊ไอ้เด็กชอบหนีออกจากบ้าน”
ผมเห็นเป้ที่มันหอบเสื้อผ้ามาแล้วหวั่นใจ นี่มึงจะมาตั้งรกรากอยู่บ้านแฟนกูรึไงวะเชี่ย||||||

“ก็ตั้งแต่เมื่อวาน ก็ยังไม่ได้พูดกัน กูโดนลากกลับไปกูก็ออกมาใหม่ได้ เขาบอกไม่อยากเห็นหน้ากูเองนี่”
เหมือนเด็กเลยครับไอ้ฟันเหล็กมันทำหน้างอไปเล่าไป คงน้อยใจน่าดู

“กลับบ้านมึงไปป่ะยู ไร้สาระว่ะ”  ไอ้เดย์ด่าส่ายหัว
“เออไอ้บ้า อย่ามามากมายไอ้ยู พี่เขารักมึงจะตายไม่งั้นไม่เป็นห่วงจนตามหาตัวมึงให้วุ่นหรอกเมื่อคืนอ่ะ”
ผมว่ามันช่วยเสริม อยากให้มันเห็นสีหน้าพี่บาสที่ตามไปรับมันถึงบ้านไอ้ซีนจริงๆ

“พวกมึงเข้าข้างพี่บาสได้ไงวะ เป็นเพื่อนกูรึเปล่าเนี่ย พี่เขาร้ายแค่ไหนมึงรู้ม๊ายยยยย”
ไอ้ยูแหกปากเหมือนคนเก็บกดหน้าบูดหน้าบึ้งโมโห ผมเห็นแล้วอยากตบหัวมันจริงๆ

“ยู~~~! มึงหายงอนพี่บาสได้แล้ว มึงไม่เหมาะเป็นฝ่ายงอนหรอกไอ้ยู ไปตามง้อเขาเหมือนเดิมดีกว่า
เขาไล่มึงน่ะแค่พูดประชดอย่าโง่ดิยู หนีเขามาอีกนี่เขารู้รึเปล่า เดี๋ยวก็ตามให้วุ่นอีกหรอกห่วงมึงจะแย่”
 ผมเอาปากกาเคาะหน้าผากไอ้ยูไปพูดไป มันเบี่ยงหน้าหนีแล้วนั่งจับผมตั้งๆของมันทำหน้าใช้ความคิด..

“แต่พี่บาสไม่ยอมพูดกับกู ตื่นมาเจอเขาแต่งตัวเตรียมไปทำงานพิเศษ กูถามอะไรก็ไม่ตอบทำหน้าหงิก
เอาแต่คุยโทรศัพท์กับพี่นิกกี้....หนักเข้าก็ทำหน้ารำคาญกูแล้วโบกมือไล่กูออกจากห้องเฉย
นี่กูต้องง้อเหรอมึง! พอเขาออกจากบ้านกูก็ออกบ้างสิแล้วจะไม่กลับไปด้วย! ไม่อยากเห็นหน้ากูนัก
เดี๋ยวกูขอน้าดาย้ายออกมาอยู่หอข้างนอกคนเดียวก็ได้! -*- ”

ไอ้เดย์ตาโตรีบถาม  “เฮ้ยมึงนอนห้องเดียวกันเลยเหรอ เชี่ยน่าอิจฉาว่ะ!” 

“เป็นบางครั้ง...แต่ก็บ่อยอยู่ เมื่อเช้าตื่นมาอยู่ห้องพี่บาสว่ะ”

“ยู............แล้วทำไมเมื่อก่อนมึงทนตามง้อพี่เขาได้ตลอดเลยวะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันนี่หว่า”
ผมถามจี้ใจมันรึไงไม่รู้นะ เห็นเงียบไปเลย ผมมองตากับไอ้เดย์ล่อกแล่กแล้วจู่ๆไอ้ยูก็โพล่งขึ้นมา

“ก็จริงของมึงเนอะลูกคิด......ไม่รู้สิ เบื่อมั้ง...”
“ทำไมถึงเบื่อล่ะ มีอะไรหรือ ใคร...ทำให้มึงรู้สึกว่าไม่ต้องง้อพี่เขาก็ได้รึเปล่า....ถามใจตัวเองดูซิยู” 
ผมก็แค่เดาจากที่เห็นๆ ถ้าไม่ใช่ก็เถียงมาสิ แต่เล่นเงียบอย่างนี้แสดงว่ามันยอมรับ

เดย์มันนั่งท้าวคางมองไอ้ยูที่เอาแต่นั่งก้มหน้าเงียบ สักพักมันก็พูดขึ้นมาเหมือนอดไม่ได้
“บางที มึงอาจจะกำลังเอาเคิร์กกับพี่บาสมาเปรียบเทียบกัน มึงเคลียร์กับตัวเองให้ชัดก่อนยู
จะให้ใครเป็นเพื่อนให้ใครเป็นแฟน มึงยังรักคนเดิมอยู่รึเปล่า”
โหยยยย ไอ้เดย์แม่งถามจี้ใจดำกว่าผมอีกครับ อย่างนี้ยอมไม่ได้ผมต้องขยี้ เอาให้ขาว! 
“พฤติกรรมมึงเปลี่ยนไป บางทีพี่บาสเขาอาจจะรู้สึกได้ ไม่แปลกหรอกที่เขาจะกันท่ามึงกับเพื่อนเก่า
ทุกทางที่ทำได้  บอกว่าพี่เขางี่เง้าอย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าเพราะอะไรเขาถึงเป็นแบบนั้นกับมึง
มึงไม่รักเขาแล้วรึไงยู”

ไอ้ยูล้มตัวลงนอนเลยครับ นิ่งเงียบใบ้แดก เครียด จิตตก กุมหัว ตาเหลือก เกือบชักแล้ว
โดนผมสองคนพูดความจริงใส่เข้าไป สมองมันเอ๋อแดกไปเลย เลิกคิดเข้าข้างตัวเองซะได้ก็ดีไอ้บ้านี่

ผมกับเดย์คิดเลขกันต่อ ปล่อยให้ไอ้ยูมันนอนตายอยู่นานพอดู แล้วอยู่ๆแม่งก็ทะลึ่งลุกพรวดเล่นเอาตกใจ
มันเขย่าแขนผมเขย่าขาไอ้เดย์ร้องจะไปที่ที่นึง  “พวกมึงสองคนไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ! นะเพื่อน!”

“โอ๊ยเชี่ยยูพอแล้วเลิกเขย่ากูสักที ดูกำลังแขนมึงด้วยไอ้ห่า จะไปไหนของมึง?”  ผมถามเสียงเหนื่อยใจ
“ไปหาพี่บาส”  ไอ้ยูตอบเสียงหนักแน่นจนผมกับเดย์มองหน้ากันแบบแปลกใจ อะไรของมันวะ
อยู่ดีๆก็จะวิ่งเข้าใส่พี่เขาทั้งที่เมื่อกี้ยังหนีมา

“กูไม่อยากไปคนเดียว พี่บาสไปทำงานพิเศษที่ร้านพี่ชายของพี่นิกกี้ ที่ห้างอ่ะคนก็เยอะ..
แต่ก็รอนานกว่านี้ไม่ไหว กูจะบ้า.....”  ไอ้ยูทำหน้าอ้อนวอน
สงสัยงานนี้ผมต้องฝากน้องๆไว้กับแม่ไอ้เดย์อีกแล้ว
“จะไปหาพี่บาสทำไม มึงคิดได้แล้วเหรอ”  เดย์ถามผมก็รอฟังหูผึ่ง

“ยังไม่แน่ใจ.........กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนที่กูเลือก...........ยังเป็นพี่บาสอยู่มั้ย”






tsktonight…

*** วุ่นวายมาก พิมพ์ยากมาก ลำบากมาก น้ำตาจะไหล พอดีคอมเสียค่ะ ไม่แน่ใจว่าเป็นที่คีย์บอร์ด
หรือไวรัสแดกเครื่อง วิยังไม่กล้าเสียบต่อusbเลยต้องแต่งตอนนี้ใหม่หมด...ลำบากมั้ยละคุณผู้ชม T T
แต่มันหงุดหงิดเวลาพิมพ์จริงๆนะคะ แป้นคีย์บอร์ดบางตัวใช้งานไม่ได้วิต้องออนสกรีนเอาไว้คลิกเม้าส์
ใครเคยพิมพ์แป้นรัวๆเป็นประจำมาเจออย่างนี้เซ็งสุดจะบรรยาย ปัญหามากมายเรื่องที่ทำงานวิอีก โอ้ยบ่นค่ะ
ขอกำลังใจด่วนๆๆ คิดถึงทุกคนนะคะ


mild-dy --- คนนี้ก็ไม่เคยทิ้งกัน ขอบคุณจ้า

RoseBullet --- ขอบคุณความในใจนะจ๊ะ อ่านซ้ำหลายรอบเลย น่ารักที่สุด ชอบมากๆเลยค่ะ
ได้กำลังใจดีขึ้นทุกครั้งที่เห็นเม้นแฟนๆ บอกได้คำเดียวเลยว่า ซึ้งอ่ะ อยากขอโทษทุกคนที่ให้รอตลอด
เพราะวิไม่สามารถมาเร็วได้จริงๆ แต่ก็รับประกันว่าไม่หายจ๊ะ แต่งจนจบแน่นอน^^ สู้ค่ะ

TaecKhun Imagine Love --- เห็นด้วยทุกอย่างจ้า ตอนหน้าน้องลูกต้องเป็นฝ่ายไปช่วยคนอื่นบ้างแล้นรออ่านน๊า

Alone Alone --- ตอนนี้ยังไม่มีลูกสาวคุณแม่ออกมานะคะ55 อ่านพวกลูกชายตัวป่วนไปก่อน

meuy --- ตอนนี้วิก็ว่ายาวนะ หวังว่าจะชอบความคึกของหนุ่มๆนะจ๊ะ รักจงรอ55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-10-2015 08:33:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-10-2015 15:45:14

เดย์เอามาเยอะนะเรา ถึงขนาดใช้ยางรถยนต์มัดเพราะหนังยางเอาไม่อยู่ :hao6:

ป้าถึงขนาดเอาน้ำพริกนรกมาว่ากระทบใส่ลูกคิด

เดย์อยากไปโรงเรียนทุกวันก็เพราะลูกคิด เลิกทุกอย่างที่คิดว่าลูกคิดจะรับไม่ได้ 

เปลี่ยนชีวิตและความคิดตั้งแต่วันที่รู้ตัวว่าชอบลูกคิด o13

ลูกคิดอย่าปล่อยให้เดย์หลุดมือนะ อย่าให้เดย์สู้เพื่อความรักคนเดียว :n1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 26-10-2015 19:40:55

ตอนนี้ลูกสาวก็ยังไม่มาน้อๆ

อยากให้ลูกกับเดย์บอกความจริงผู้ใหญ่เร็วๆ จัง อึดอัดอ่ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 27-10-2015 01:42:01

ชูป้ายไฟให้คนเขียนสู้ๆน้าาา :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง (26/10/15)
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 09-11-2015 18:46:49

เรื่องนี้สนุกมาก ชูป้ายไฟให้อีกคน

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re:-///-ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง (12/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 12-11-2015 01:17:09

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง /1...     

 




“ขนมหวานกับน้ำชายามบ่าย S&N ...55 ชื่อร้านแปลกดีเว้ย เอ๊ะแล้วตอนเช้า สาย  เที่ยง รึเย็นๆล่ะ
ขนมมันจะเค็มหรือน้ำไม่ชา ทำไมต้องตอนบ่ายด้วย ครึๆๆ”
 
ไอ้หัวเกรียนหน้าหล่อท้าวเอวยืนอ่านป้ายชื่อหน้าร้านที่พี่บาสมาทำงานพิเศษ
ผมกับไอ้ยูก็หยุดยืนมองข้างๆมัน ร้านนี้อยู่ในห้างผู้คนเข้าออกร้านพลุกพล่านขายดีใช่เล่น
 
“ตอนบ่ายร้านเขาแถมน้ำชาฟรีเว้ย พี่น้ำชงชาอร่อยเหาะกูเคยมากิน.....พี่บาสพามา..”
ไอ้ยูพูดแล้วหน้าหงอยลงทันทีที่พูดชื่อพี่บาสออกมา มันกำลังสับสนนะผมว่า น่าเป็นห่วงครับ
ยังไงวันนี้ผมขอให้มันตัดสินใจถูกเถอะ...
 
 “เอ๊ะ...ทำไมมีรูปดาราติดไว้ที่บอร์ดตกแต่งเยอะจังวะ โห...ร้านนี้พวกดาราเขาชอบมากินกันเหรอ”
ผมหันไปถามไอ้ยู ขณะที่พากันยืนเก้ๆกังๆอยู่แถวหน้าร้าน พนักงานที่นี่ไหงมีแต่ผู้ชายวะ
แถมยังหน้าตาดีๆกันทั้งนั้น อันนี้ผมแค่คิดอยู่ในใจเพราะขืนถามออกไปเดี๋ยวไอ้บ้าเดย์มันจะดิ้น
ลากผมกลับซะก่อนจะได้เรื่องได้ราวอะไร
 
“อื้มดารามากันบ่อย..ก็ร้านดารานี่หว่า พวกมึงเห็นรูปนั้นมั้ยรูปใหญ่นั่นน่ะ เป็นรูปวันเปิดร้าน คนเพียบ
คนกลางน่ะเจ้าของทั้งสองคนเลย พี่ชายพี่นิกคนนี้ไงเขาหุ้นกับแฟนเขาที่เป็นดารา นี่ไงพี่เอสรู้จักป่ะ”
ไอ้ยูชี้ๆให้ดูสาธยายแบบรู้ดี มันบอกว่าเคยไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันด้วย พวกพี่ๆเพื่อนๆพี่บาสใจดีทุกคน
ตอนเล่านี่ยิ้มตาหยีดูมันนึกถึงแล้วจะมีความสุขดีนะ แต่พอพูดเสร็จแล้วก็เข้าโหมดหงอยคอตกอีก
เอ๊าอะไรของมันวะ กูล่ะปรับอารมณ์ตามไม่ทันวุ้ย ผมกับไอ้เดย์ได้แต่มองหน้ากันแล้วยักไหล่
 
“โห...นี่พี่ชายพี่นิกกี้เป็นแฟนดาราดังนี่หว่า เขาเปิดตัวว่าเป็นเกย์แล้วนี่ เออๆกูรู้ข่าวอยู่แต่ไม่ได้สนใจว่ะ
ไม่คิดว่ามึงจะรู้จักกับเขาด้วยนะนี่”  ผมพูดอย่างลำดับความทรงจำ ไอ้เดย์ก็พยักหน้าหงึกๆมันก็คงเหมือนผม
 
ก้าวเท้าเดินเข้าร้านไปได้หน่อย ไอ้เดย์ก็ดึงผมให้ดูตู้ปลาสวยๆ
“มีปลาว่ายให้ดูด้วยเว้ยเฮ้ย55 ชี้สั่งแล้วเขาก็เอาไปย่างให้ใช่ป่ะ ซื้อกลับบ้านสักตัวมั้ยมึง ขอตังค์หน่อยดิ๊”
 
“ใจเย็นเว้ยเดย์ ไม่ใช่ร้านปลาเผาไอ่สัด”  แค่อ่านชื่อร้านผมว่ามันก็น่าจะชัดแล้วนะว่าเขาขายอะไร
 
 ไอ้ยูขำไอ้เดย์ มันหัวเราะส่ายหน้าชี้ไปทางตู้โชว์ขนมน่ากินที่เรียงราย  “มึงจะบ้าเหรอไอ้ห่า
เขาขายขนมฝรั่ง ครัวซงครัวซองนู่น! พวกเครื่องดื่มชา กาแฟ นม เนย แยม ไรงี้! ปลานี่เขาเอาไว้แต่งร้าน
มึงดูนู่น สนามหญ้า ต้นไม้ ดอกไม้ ชั้นหนังสือ ตู้เพลง เขามีไว้แต่งร้านชิคๆ ไม่ได้มีไว้ให้มึงแดก”
ผมเห็นคนแถวนั้นได้ยินพวกเราคุยกันแล้วแอบขำด้วยอ่ะ กูละอ๊ายอาย
 
เดินเข้าไปพนักงานเข้ามาต้อนรับบอกเชิญนั่ง แต่พอเห็นหน้าไอ้ยูชัดๆเหมือนว่าเขาจะจำได้นะก็ร้องทัก
“อ้าว น้องยู..”
“ครับพี่ เอ่อ....พี่บาสอยู่มั้ยครับ”
“อยู่ในครัวแน่ะ ไปยกของเดี๋ยวพี่ไปบอกให้นะ”
“ขอบคุณครับ”
 
ไอ้ยูคุยกับเขา ผมก็มองนู่นนี่... ส่วนไอ้เดย์มันก็ไปเมียงมองเล่นที่ตู้เพลง ท่าทางมันอยากจะหยอดเล่น
แต่ผมว่าเขามีไว้โชว์เฉยๆมั้ง.......... มัวแต่ดูคนอื่น รู้ตัวอีกทีว่ามีคนย่องมายืนจ้องจ่อหลังนี่สะดุ้งเลยครับ
“อึ๋ย!”
“คนแปลกหน้า! มาแอบขโมยอะไร!”
“เฮ้ย! ปะ เปล่านะครับ!!”
ผมโบกไม้โบกมือส่ายหน้าปฏิเสธเต็มที่ จู่ๆก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยได้ไงวะ แต่ให้ตายเถอะ
ทำไมคนที่มาชี้หน้าจ้องหน้าผมเขม็งแม่งโคตรของโคตร......น่ารักเลย////// ตกใจก็ตกใจ เขินก็เขินครับ!
 
“พี่น้ำ! สวัสดีครับ”  ไอ้ยูหมุนตัวมามองอย่างไวรีบยกมือไหว้สวัสดี..... ผมกับไอ้เดย์รีบยกมือไหว้ตาม
ไอ้ยูแนะนำผมกับเดย์ว่าเป็นเพื่อนมัน แล้วบอกพวกเราว่านี่แหละเจ้าของร้านคนที่เห็นในรูป
คนที่เป็นแฟนกับดาราดังอย่างเอส บุณยภู เป็นพี่ชายของพี่นิกกี้.....
โหยยยยยยยยย หน้ายังเด็กอยู่เลยอ่ะ น่ารักเหมือนตุ๊กตา หน้าตาดีเกินมนุษยชาติพวกเดียวกับไอ้เดย์เลย
ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีก นี่เขาเป็นผู้ชายแน่เหรอวะเนี่ย ผมเอาแต่คิดแบบนี้อยู่ในหัว
แต่มันยิ่งตะลึงไปใหญ่เลยครับ พอเห็นเขาเปลี่ยนจากทำหน้าตาขึงขังมาหัวเราะเอิ้กยิ้มกว้างตรงหน้า
 
“5555555 พาเพื่อนมายกเค้าร้านกูเหรอยู ไอ้บาสนี่เป็นสายให้มึงใช่มั้ย555”
พี่น้ำพูดทำตาเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะ น่ารักฉิบหาย////// เห็นแล้วโลกสดใส  ผมตื่นเต้นแปลกๆอย่างกับเจอดารา
อ่า...แต่พี่แกเดินโคตรแมน หัวเราะปากกว้างหอบของที่ซื้อมาหลายถุงไปส่งให้เด็กในร้าน
 
พี่เขาพูดเล่นกับไอ้ยู แล้วหันมาชวนผมกับไอ้เดย์นั่งกินขนมด้วยกัน บอกจะเลี้ยงขนมที่ร้านให้สั่งได้เลย
ยื่นเมนูให้สั่งน้ำ  ไอ้เดย์มันก็ยื่นมือจะไปรับแต่ก็ต้องหดกลับเพราะไอ้ยูรีบพูด “ไม่เป็นไรครับ  ผมไม่หิว”
คือมึงถามเพื่อนก่อนมั้ยยู กูหิว.... ไอ้เดย์ก็ท่าจะอยากกิน แม่งอยากแดกปลาร้านเขาตั้งแต่เข้าร้านมาแล้ว..
 
แล้วพี่น้ำก็เลยสั่งน้ำมาให้เอง บอกให้พวกเรานั่งก่อน ไอ้ยูมันก็ยิ้มพูด “ขอบคุณครับพี่น้ำ”
พวกผมกำลังจะนั่งลงแต่ไอ่ห่ายูดันบอก  “แต่ไม่ดีกว่าครับ มาหาพี่บาสเฉยๆ เดี๋ยวก็ไปแล้วครับ”
ยั้งก้นที่จะหย่อนลงเก้าอี้แทบไม่ทัน พี่น้ำเลยว่าให้นั่งรอเดี๋ยวไปเรียกพี่บาสมาให้ ไอ้ยูมันก็บอก
“ครับพี่”  ผมกับเดย์เลยนั่งลง “แต่ผมยืนรอดีกว่าครับ”  แม่งสะดุ้งต้องลุกยืนกันพรวด
“แต่ยืนมากก็เมื่อย นั่งรอก็ดีเหมือนกันครับ”   ไอ้ยูเปลี่ยนใจลงนั่ง พวกผมถอนใจนั่งข้างมัน..เหนื่อย||||||
 
“ไม่ดีกว่า”    อ้าวไอ้ยูลุกขึ้นซะงั้น ผมกับเดย์ก็ลุกยืน  “เอ่อ..แต่”  แล้วมันก็นั่ง  “เฮ้อ..ผม..”  แล้วมันก็ยืน
เชี่ยยู -*- มึงจะเอาไงกะกูวะไอ่สาดดดดดดดดดดดดดด!!!
 
“ลุกนั่งกันอยู่ได้เดี๋ยวไขข้อพวกมึงก็อักเสบหรอก นั่งก่อนๆจะรีบไปไหน อยู่เล่นกับกูก่อนดิ”
พี่น้ำยังตื้อ ไอ้ยูก็ยิ้มให้ ผมกับเดย์มองหน้ากัน แล้วเหล่มองไอ้ยูดูว่ามันจะเอาไง
พอดีพี่พนักงานคนที่เข้าไปเรียกพี่บาสให้ตอนแรก เขาออกมาบอกว่าพี่บาสให้รอก่อน ยังไม่ว่างออกมาหา
ไอ้ยูเลยต้องนั่งหน้าหงอย ฟังพี่น้ำแกฝอยเรื่องแฟน
 
“เมื่อวันก่อนนะ กูซื้อมะขามหวานมากิน มันก็อร่อยดีใช่ป่ะ กูก็เลยคิดว่าอยากจะทำขนมปังไส้มะขามขึ้นมา
พอคิดได้อย่างนี้ ก็เลยแอบเอามะขามไปใส่ไส้ให้ขนมปังที่เขากำลังจะเอาเข้าเตาอบ พอมันสุกกูก็เอาไปให้
เอสลองกิน มันใจร้ายมากเลยแม่งวิ่งไปคายทิ้งไม่ใยดี แล้วโวยวายหาว่ากูจะวางยามัน แม่งบ้าเนอะ
สงสัยเล่นละครมากไป แค่กูยัดมะขามเปียกไปก้อนเดียวมันโทรไปฟ้องทุกคนซะทั่วเลยว่ากูแกล้งมัน
 เอ่อ..พอดีกูกินมะขามหวานไปหมดแล้วเลยต้องใช้มะขามเปียกแทน แต่กูคิดไว้แล้วว่ามันอาจจะเปรี้ยว
ถึงได้เทเกลือใส่ลงไปด้วย แม่งยังแดกไม่ได้อีก เฮ้อ..คราวหน้ากูคงต้องปรับสูตรซะแล้ว คอยดูนะ
กูไม่หยุดแค่นี้หรอกคนเรามันต้องพัฒนา อืมมม....กูคิดว่าน้ำมันหอยน่าจะช่วยให้รสกลมกล่อมขึ้นนะ..
สงสัยหนนี้มันไม่อร่อยเพราะกูลืมเอาเม็ดมะขามออกมั้งเนอะ พวกมึงว่าม๊ะ555”
 
เอ่อ...ผมว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาที่เม็ดนะ น่าจะเป็นสมองพี่แกมากกว่า น่ารักเป็นบ้านี่เขาเป็นกันอย่างนี้นี่เอง
ฟังแล้วพูดไม่ออกเลยครับ ผมสงสารพี่เอสว่ะ.... ถ้าพี่น้ำยังไม่หยุดพัฒนาสูตรจริง กลัวเหลือเกิน
จะไปจบที่โรงพยาบาล|||||||| บอกไอ้ยูซื้อของเยี่ยมเตรียมไว้ดีกว่า
 
ใจก็อยากจะขำให้ดังลั่นร้านนะครับ พี่น้ำแกเล่ามาแต่ละเรื่องฮาขี้แตกขี้แตน แต่ก็ยังเก็บอาการอยู่
 พี่น้ำโคตรน่ารัก สดใสเว่อร์ๆ มองพี่น้ำพูดแล้วเพลิน ไอ้ยูที่ดูหงอยๆตอนแรกยังต้องอมยิ้มเลย
ส่วนไอ้เดย์นี่นิ่งเป็นลิงหลับ มันเงียบเป็นปกติเวลาเจอคนไม่คุ้นเคยมันก็ไม่ค่อยพูด ชอบทำหน้าโหด
เก็กขรึม แต่เชื่อมั้ยความจริงไอ้หน้านิ่งๆหล่อๆเนี่ยมันกำลังกลั้นขำเหมือนผมนี่แหละ
 
“เอ้านั่งกินแต่น้ำกันอยู่ได้ หาอะไรแด๊กกันเข้าไปสิ! จะเดินไปคีบขนมปังตรงนู้น
หรือจะสั่งแซนวิชก็ได้นะป๋าน้ำเลี้ยงเอ๊งงงง555”   พี่น้ำพูดยักคิ้วแล้วหัวเราะน่ารัก ตบอกตัวเองยืดใหญ่
ยอมรับว่าแอบมีกลืนน้ำลายเพราะขนมร้านพี่น้ำน่ากินทั้งนั้น กลิ่นขนมอบใหม่ก็โชยมาหอมไปทั่วร้าน
แต่พวกผมเกรงใจพี่แกเลยพากันส่ายหน้า พี่น้ำบ่นว่าพวกผมน่ารำคาญเลยเสนอตัวจะไปทำแซนวิชให้กิน
โดยเป็นสูตรเด็ดสูตรลับของพี่แกเอง พอได้ยินอย่างนั้นจะรออะไรอยู่ล่ะครับ ลุกพรึ่บกันทั้งสามคนเลย
เดินไปเลือกขนมกันอย่างไว...
“อ่า||||||||555 ครือออ ว่า พี่น้ำนั่งเฉยเฉ๊ยเถอะนะครับ พวกผมกินไอ้ที่มีอยู่นี่ดีกว่า55ไม่รบกวนพี่น้ำล่ะครับ”
ผมรีบบอก ไอ้ยูกับไอ้เดย์รีบช่วยเสริมใช่ๆๆพยักหน้ากันคอแทบเคล็ด ...กลัวไอ้สูตรลับพี่แกเหลือเกิน
 
ไอ้ยูมันกำลังจะตักเค้กเข้าปากก็ชะงักทำหน้าคิดนิดนึง มันเหลือบมองตาผมกับไอ้เดย์ก่อนจะถามพี่น้ำ
“พี่น้ำชอบคิดสูตรขนมใหม่เรื่อยเลยเนอะครับ แหะๆ ขนมที่ทำขายหวังว่าพี่คงไม่ได้มีส่วนร่วมใช่มั้ยครับ”
พี่น้ำฟังแล้วถอนหายใจทำหน้าเซ็งน่าดู “ก็มันสนุกดีออก แต่กูโดนห้ามเข้าไปช่วยเขาทำน่ะสิ น่าเบื่อ”
พอได้คำตอบพวกผมสามคนก็ลอบถอนใจแล้วกินขนมกันอย่างเอร็ดอร่อย รอดไป
 
“อันที่จริงนะ ช่วงนี้กูกำลังหัดกินอาหารอนาคตอยู่ล่ะ แต่มันไม่ค่อยจะกล้ากินสักเท่าไหร่อ่ะ กินไม่ได้สักที”
พี่น้ำคนน่ารักเปิดประเด็นแปลกๆมาอีกแล้วครับ ไอ้ยูเงยหน้าขึ้นจากเค้กส้มมาถาม
“อาหารอนาคต อะไรเหรอครับ”
“ก็พวกแมลงไง เขาว่ากันว่าอนาคตอาหารจะขาดแคลน คนต้องหันมากินแมลงนะ”
นี่.....พี่แกไปดูคลิปอะไรแปลกๆมารึเปล่าวะ ไม่จำเป็นต้องหัดตั้งแต่วันนี้ก็ได้มั้ง
 
“ใช่ๆผมก็เคยดูสารคดีเหมือนกันพี่ พวกแมลงทอดบ้านเรายังพอทนนะแต่บางอย่างมันก็ทำใจกินไม่ลง”
อ้าวไอ้ยู ไอ้ตัวเสริม สงสัยเชี่ยนี่ดูคลิปเดียวกันมา..
“ผมกินได้นะพวกรถด่วนหรือตั๊กแตนทอดไรงี้ อร่อยดี”
โอ๊ะ..ไอ้หอกเดย์มันเปิดปากคุยด้วยแล้วครับ
“เหรอๆ แล้วเคยกินแมวม๊ะ กูกินไม่ลงจริงๆอ่ะมันน่ารักออก ทำไงดีวะ|||||||”
ผมนะ..โคตรไม่เข้าใจความวิตกของพี่น้ำแกเลยครับ งานนี้ต้องรีบเบรก
“พี่น้ำแมวมันไม่ใช่แมลงนะพี่|||||| ไม่ต้องไปหัดกินมันหรอก”
“เออเนอะนั่นสิ........เอ้อนี่พวกมึงๆ หรือว่ากูจะลองทำขนมปังไส้แมลงดีวะ!?”
“หยุดเถอะพี่||||||”   พูดพร้อมกันสามคนเลยครับ
 
ไอ้ยูรีบเปลี่ยนแรงจูงใจพี่น้ำ  “ไม่ต้องวิตกไปหรอกครับ ยังไงในอนาคตพวกนักวิทยาศาสตร์
เขาก็ต้องคิดค้นอาหารเพิ่มให้เราได้แน่ๆ เชื่อผมๆ อย่างพวกแคปซูลที่ปาลงพื้นแล้วระเบิดเป็นก๋วยเตี๋ยว555”
แต่พี่น้ำขมวดคิ้วกอดอกถาม  “มึงดูการ์ตูนมากไปป่าววะไอ้ยู โอราเอม่อนใช่มั้ย”
แล้วจู่ๆไอ้เดย์ก็พูดหน้านิ่ง  “เคยดูคลิปมาอันนึงพี่ มีนักวิทยาศาสตร์กำลังคิดค้นอาหารของโลกอนาคต..”
“โหย จริงเหรอ”  พี่น้ำแกดูตื่นเต้นมากครับ ผมกับไอ้ยูก็สนใจฟังไอ้เดย์มันพูด
“อื้ม เขากำลังทดลองทำอยู่เป็นผักกาดรีไซเคิล”
พี่น้ำยิ้มรีบถามตาโต “โห! สุดยอดอ่ะ! นี่โลกเราก้าวไปไกลขนาดนี้แล้วเหรอวะ กูไม่หัดกินแมลงแล้วดีกว่า
ว่าแต่ไอ้ผักรีไซเคิลนี่มันทำมาจากอะไรอ่ะ?”
“ขี้ครับ”
“ขี้!!!!”  เชี่ยเดย์ตอบมาทีลั่นเลยครับ เสียงดังจนต้องเอามือปิดปากตัวเองกันแบบตกใจมากอ่ะ
คนในร้านก็มองมาทำหน้าไม่ค่อยพอใจกันเท่าไหร่ แน่ล่ะในร้านขนมนิ||||||||||
 
“ก็เป็นเรื่องของอนาคตอ่ะนะ เคี้ยกกกก555”  ไอ้เดย์แม่งหัวเราะชอบใจที่เห็นพวกผมตกอกตกใจกัน
 
 “ไอ่เชี๊ยะ! อนาคตลูกหลานเราต้องแดกขี้กันแล้วเรอะ!! ขอให้ตอนนั้นกูตายไปแล้วเถอะ
โอ๊ยใครแม่งคิดวะสาดดดด กูว่ามันต้องแดกหญ้าเป็นอาหาร”  พี่น้ำทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก
บ่นว่าจับแมลงกินยังดีกว่าแล้วก็เสนอความคิดซุบซิบบอก
"กูว่านะเราซื้อปืนคนละกระบอก แล้วไปรุมยิงไอ้เวรที่มันคิดค้นผักกาดขี้เนี่ยกันดีกว่า
ให้มันตายๆไปซะไอ่สัด ไม่ต้องมีมันแล้วอนาคตน่าจะสดใส"
 
 “เอ่อ...ผมว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่ จะกินขนมไม่ลงอ่ะ||||||”  ไอ้ยูเสนอความคิดที่ผมเห็นด้วยสุดๆ
“5555555555”
 
“เอ๊ะ..เอ่อ........พี่น้ำครับตรงกลางร้านนั่นเหมือน....เหมือนเวทีเลยนะครับ”  ผมสังเกตเห็นก็ชี้ไปยังจุดนั้น
ตรงพื้นมันยกระดับขึ้นเล็กน้อย กินบริเวณไม่กว้างมากนักแต่ก็พอให้คนขึ้นไปยืนได้สักสามสี่คน
 
พี่น้ำเห็นผมสนใจก็ยิ้มพยักหน้าตอบ “ใช่ๆๆนั่นน่ะเวทีเล็กๆ เอาไว้ร้องเพลงให้แฟนคลับฟังเบาๆ
หรือไม่ก็เอาไว้ให้พวกนักเรียนนักศึกษามาดีดกีต้าร์ เป่าแซกโชว์อะไรทำนองเนี้ยะ ความคิดเอสน่ะเด็ดม๊ะ”
 
“โห ยอดเลยครับ ที่ร้านพี่คงคึกคักทุกวัน น่าสนุกจัง”  ผมยิ้มตื่นเต้น ที่ร้านนี้น่ามานั่งจริงๆ
“ไม่อยากจะคุย กูเคยเอากลองกีฬาสีมาตีเชียร์ที่นี่”
“โห5555 จริงดิพี่55คนชอบกันมั้ยครับ”
“ชอบไม่ชอบยังไม่ทันรู้ รู้แต่เอสยกไปเก็บอย่างไว แม่งหาว่ากูก่อกวนตอนมันร้องเพลง
เดี๋ยวนี้มันร้ายกะกูตลอดอ่ะ”
“5555 555555”
“ชื่ออะไรนะ...............ลูกชิด?”
“ผมชื่อลูกคิดครับพี่”
“55ลูกคิด ยิ้มน่ารักดีว่ะ เคยมีคนบอกมั้ย”
“อ่า////////.......เหรอครับ ขอบคุณครับ แหะ”
 
โดนชมซึ่งๆหน้าจากคนที่โคตรจะน่ารักขนาดนี้ เล่นเอาผมเขินลูบหัวลูบหน้าตัวเองแล้วหัวเราะแก้เขิน
เหล่มองไอ้เดย์ที่อยู่ข้างกัน มันก็กำลังเหล่มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน.... เดย์มันก็ชอบเห็นผมยิ้ม
มันเคยบอกว่าอยากให้ผมยิ้มเยอะๆ ยิ้มตลอดเวลา ยิ้มทั้งวันทั้งคืน เอ่อคือกูไม่ใช่คนบ้านะครับใจเย็น
 
แล้วจู่ๆไอ้เดย์มันก็กระซิบข้างหูผม  “หยุดยิ้มได้แล้ว หวง..”
แนะ!ไอ้ห่าท่าจะบ้านะมันนี่ ผมก็ผลักหน้ามันไปเพราะเห็นพี่น้ำมอง  “บ้าดิมึง/////*//” 
 
“เอ๊ะทำไมไอ้บาสมันนานจังวะ มัวทำอะไรอยู่นะรอตั้งนานแล้ว”  พี่น้ำเปรยขึ้นมา พวกเราก็มองหน้ากัน
ขนาดผมยังรู้สึกได้เลยว่าเหมือนพี่บาสอยากหลบหน้าไอ้ยูมากกว่า มีเหรอที่ไอ้ยูมันจะไม่รู้สึก..
 
 “อ้าวเชี่ยนิก ไม่มีเรียนแล้วเหรอ”  ได้ยินพี่น้ำร้องทัก ผมหันหลังไปมองเห็นพี่นิกกี้เดินตรงมาทางนี้
พวกเรายกมือสวัสดีพี่เขาก็มองอย่างแปลกใจ  “อ้าว มาได้ไง เป็นไง......หายเมาแล้วเหรอไอ้อ่อน55”
พี่นิกกี้ลงมานั่งเบียดพี่น้ำยกแขนโอบไหล่พี่ชายซึ่งดูตัวเล็กกว่ามากไว้ ขำไอ้ยูที่เอาแต่นั่งทำหน้าจ๋อย
แล้วขอโทษทีเถอะครับท่าทางพี่แกนี่โคตรแฟนเลยครับ ถ้าผมไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน ผมคงนึกว่า
เขาเป็นแฟนกันไปแล้ว หน้าพวกพี่แกก็ไม่ได้เหมือนกันเลยสักกะติ๊ด
 
“ออกมาแต่บ่ายแล้วพี่น้ำ อย่ามองว่าน้องโดดเรียนอย่างนี้ซิโธ่ เพิ่งไปส่งน้องแบงค์กลับบ้านมาครับ”
“กูจะไปรู้เหรอ แต่ก่อนไม่มีรถมึงยังชอบร่อนไปทั่ว นี่มีรถแล้วกูเห็นผลุบๆโผล่ๆเป็นนินจาเลยสัด
เรียนมั่งป่าววะไอ้หอย เอาให้จบพร้อมเพื่อนนะมึง”
“รู้~~~~น่าพี่! ขี้บ่นเป็นตาแก่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ไม่ใช่แค่ขี้บ่นหรอก ถ้ามึงดื้อกูจะริบรถคืนซะเลย”
“โหยยยยยยย ที่ผ่านมาผมก็เป็นเด็กดีฉิบหายเลยนะพี่น้ำ! พี่คิดดีๆดิ”
“เออ ดีฉิบหายเลยล่ะมึงอ่ะ....เอ๊ะนี่ว่าแต่เพื่อนมึงมันเก็บของอยู่หลังร้านหรือนอนตายอยู่หลังร้านวะ
ไม่ออกมาหาอ่ายพวกเชี่ยนี่สักทีล่ะ”   อ้าว อยู่ดีๆทำไมกูและผองเพื่อนถึงโดนด่าวะ|||||||||
 
 “โห่ใจเย็นดิพี่น้ำ เอางี้เดี๋ยวผมไปดูให้” พี่นิกกี้ลุกไปตามพี่บาสให้แล้วเหล่มองไอ้ยู  “ยูรอแป๊บนึงนะมึง....”
“ขอบคุณครับพี่นิก”  ไอ้ยูพูดแบบเกรงใจ พี่เขาก็ยิ้มให้
“นั่งกินขนมรอจนพุงป่องกันหมดแล้ว ช้ากว่านี้กูจะพาไปเลี้ยงหมูกะทะรอแล้วนะแม่ง”
พี่น้ำก็บ่นขำๆตามหลังพิ่นิกไปครับ พี่นิกกี้เขาก็ดูใจดีไม่แพ้พี่น้ำเลยนะ ผมมองตามไอ้เดย์ก็มีบทบาททันที
มาซุบซิบว่า “ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้มั้งมึง...เดินตามเขาไปด้วยเลยมั้ยละ ชิ”     เอ๊า ไอ้นี่....มองเขาก็ไม่ได้
ควักลูกตากูเก็บใส่กระเป๋ากางเกงมึงเลยมั้ย
 
.........นานเลยครับ พี่นิกกี้ที่ไปตามก็หายไปด้วยอีกคน นานจนพี่น้ำเห็นไอ้ยูนั่งหน้าจ๋อยมากเข้า
เลยอนุญาตให้มันเดินเข้าไปหาพี่บาสเองข้างใน ไอ้ยูมันลุกยืนกำลังจะเดินไปอยู่แล้ว
แต่พี่นิกกี้เดินออกมาจากหลังร้านก่อน พวกเราก็มองพี่นิกกี้ แปลกใจว่าทำไมแกไม่เดินมาทางนี้
แต่แกกลับเดินไปหยิบกีต้าร์ที่วางโชว์อยู่ตรงมุมตู้เพลง แล้วเดินลากเก้าอี้ไปนั่งตรงกลางร้าน
ไอ้ตรงพื้นยกระดับที่ทำเป็นเวทีเล็กๆนั่นแหละครับ พี่เขาจะทำอะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็จะออกมาเล่นกีต้าร์เฉย
 
พวกเราที่โต๊ะนั่งมองหน้ากันไปมาแล้วดูท่าทีพี่นิกกี้ พี่แกเริ่มดีดกีต้าร์จริงๆด้วยครับ คนในร้านก็ปรบมือ
แต่ทั้งที่ยังไม่เข้าใจอะไร งงๆอยู่นั้น ผมกลับรู้สึกคุ้นหูกับเสียงกีต้าร์ขึ้นต้นเพลงที่พี่นิกดีดมากๆเลยครับ
 
“อึก............เพลงนี้มัน....”   ไอ้ยูก็พึมพำ ทำหน้าแปลกใจยิ่งกว่าใคร
“เฮ้ยนี่มัน เพลงที่มึงเคยขอให้ไอ้กีต้าร์สอนหัดดีดเป็นบ้าเป็นหลังตอนนั้นนี่หว่ายู”  ไอ้เดย์จำได้เหมือนผม
ไอ้ยูก็พยักหน้าเหมือนละเมอว่าใช่ มันมองพี่นิกกี้ที่อยู่ดีๆก็เดินออกมาเล่นกีต้าร์เพลงนี้เฉยเลย
..แต่พี่เขาไม่ร้องแฮะ.. จนกระทั่งถึงท่อนฮุก คนในร้านก็ยิ่งปรบมือดังขึ้นเพราะพี่บาสเดินออกมาร้องเพลง
ไม่ได้ใช้ไมค์หรอกครับ คนทั้งร้านเลยเงียบฟังเพลงกันหมด
 
“ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ ให้ใจเธอสบายก็พอ ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอ ที่จะขอก็มีเรื่องเดียว~
อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน~
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ~”
(ครึ่งใจ – กัน นภัทร)
 
ไอ้ยูนั่งฟังนิ่งอึ้งมองพี่บาสไม่วางตายันเพลงจบ ทุกคนปรบมือแต่เชี่ยยูยังอึ้งแดกค้างอยู่ มันมองพี่บาส
พี่บาสก็มองหน้ามัน แต่แม่งเป็นหนังใบ้ไม่เห็นพูดอะไรกันเลย แล้วพี่บาสก็เดินกลับเข้าหลังร้านไปเฉย
ส่วนพี่นิกกี้ก็เดินกลับมานั่งข้างๆพี่น้ำ
 
“ไง เพื่อนกูขอแค่เนี้ยะ มึงให้มันได้มั้ย” พี่นิกกี้ยิ้มยักคิ้วให้ไอ้ยู ผม ไอ้เดย์ พี่น้ำ เริ่มรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
พี่บาสเล่นร้องเพลงคุยกับไอ้ยูเว้ยเฮ้ย เท่โคตร “เป็นไรวะยู มึงโอเคป่าวเนี่ยเพื่อน” ผมสะกิดกระซิบถามมัน
 
“กูเคยเล่นเพลงนี้จีบพี่บาส....กูเกือบลืมความรู้สึกตอนนั้นไปแล้ว ว่ามัน........โคตร..มีความสุขเลย”
เสียงไอ้ยูพูดสั่นเครือเบาๆคล้ายอยากจะร้องไห้แต่มันก็กลั้นไว้ ผมกับไอ้เดย์ยิ้มให้มันแล้วลูบหัวลูบหลังมัน
 
“ใครก็เคยหลงทาง กูก็เคย แต่สุดท้ายเราก็คิดถึงบ้านอยู่ดี มึงหาทางกลับบ้านเจอรึยัง”  โหยพี่นิกกี้พูดซะคม
แต่ดูหน้าพี่น้ำที่นั่งมองหน้าน้องชายข้างๆแล้วท่าจะงง
“หลงทาง? มึงก็นั่งแท็กซี่กลับสิไอ้โง่” พี่น้ำเขาจะเอาฮาไปไหนวะ พวกผมขำก๊าก ไอ้ยูยังหัวเราะพูด
“นั่นสิครับพี่..55.......งั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ”
“หา......อ้าว? อะไรของมันอ่ะ เฮ้ยมึงไปผิดทางรึเปล่าวะไอ้ยู ประตูหน้าร้านกูอยู่ทางนี้!?”
พี่น้ำเลิ่กลั่กเรียกไอ้ยูที่เดินไปทางหลังร้าน ผมกับไอ้เดย์กลั้นขำก็ไม่ไหว พี่นิกกี้หัวเราะบอกพี่ชาย
“ถูกแล้วพี่น้ำ ให้มันกลับไปหาคนที่บ้านมันทางนั้นแหละถูกแล้ว คิๆๆๆ”
 
พี่น้ำนั่งหน้ามุ่ยครับ พี่แกบ่นว่าไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลย บังคับให้พี่นิกกี้เล่าให้ฟังถึงรู้ว่าสองคนนั้นทะเลาะกัน
“โธ่ แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรก รู้อะไรมั้ย กูเนี่ยกามเทพเก่านะมึง5555 เรื่องทำให้คนรักกันเนี่ยกูถนัด”
พี่น้ำยิ้มหวานอวดแต่น้องชายก็รีบขัด “ทำให้เขาวุ่นวายน่ะสิ”  เลยโดนมือพี่ตบหัวผลั่วะเข้าให้ ผมล่ะขำ
 
“อ้าวเฮ้ยแล้วนี่พี่จะไปไหน”  พี่นิกกี้รีบคว้ามือพี่ชายไว้แทบไม่ทันเพราะจู่ๆพี่น้ำก็ลุกขึ้น
“ก็ไปแอบดู! เอ๊ย! ไปตรวจความเรียบร้อยหลังร้านน่ะสิวะ!”
ว่าแล้วพี่น้ำก็รีบเดินไป พี่นิกกี้รีบเดินตามไปติดๆแถมยังหันมากวักมือเรียกไอ้เดย์กับผมที่ยังยืนเหวอ
“เร็วดิเว้ย! เดี๋ยวก็ไม่ทันฉากไคลแมกซ์หรอก55”   โห....... สมกับที่เป็นพี่น้องกันเลยครับ เสือะทั้งคู่...
แต่ผมกับไอ้เดย์ก็เสร่อเดินย่องเร็วๆตามเขาไป อิอิอิ////
 
.....................................
..........................
................
 
เราเดินเลยครัว ผ่านหน้าบรรดาพนักงานของร้านซึ่งมองพวกเราด้วยสายตาแบบบอกความรู้สึก
(ทำเชี่ยไรกันวะ???) พี่น้ำนำทีมพาน้องๆมาหลบหลังชั้นวางของต่อกันเป็นทอดๆ แอบมองไอ้ยูกับคุณพี่บาส
ทั้งคู่หลบมุมมาคุยกับในซอกหลืบหลังตู้เก็บของด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก แต่พวกเราก็ยังดันเสือะได้ยิน
 
“พี่บาสครับ ทำไมพี่ไม่พูดกับผม ทำไมพี่ไม่มองหน้าผมล่ะ”
“...............ยูกลับบ้านไปก่อนเถอะ ไว้..ค่อยคุยกัน พี่ทำงะ..”
“เลิกหลบหน้าผมซะทีได้มั้ย!!”
“อย่าเสียงดังสิ!”
“.........ฮึ่มม... ขอโทษครับ แต่พี่บาสไล่ผมไม่ได้หรอกเพราะพี่น้ำอนุญาตให้ผมเข้ามาคุยกับพี่แล้ว”
“แต่...พี่ไม่มีอะไรจะคุยด้วยหรอกยู ยูกลับไปก่อนเถอะนะ”
“ไล่ผมทำไม แล้วไอ้ที่ร้องเพลงให้ผมเมื่อกี้ล่ะ พี่ไม่อยากรู้คำตอบเหรอครับ”
“ไม่อ่ะ............ไม่อยากฟัง ยัง ..ไม่อยากฟัง”
“พี่บาส... ที่ผมมาหาพี่เพราะผมมีเรื่องอยากจะบอกพี่นะครับ”
“ก็บอกว่าเอาไว้ไปคุยกันที่บ้านไงเล่า!!”
“ไม่ได้ครับ ต้องบอกตอนนี้ไม่อย่างนั้นพี่ก็เอาแต่ทำตัวแบบนี้”
“แบบนี้น่ะมันแบบไหนวะ”
“แบบว่า.............น่ารำคาญ”
“เอ้อ! ใช่สิกูมันน่ารำคาญ! มึงก็เอาแต่พูดว่ากูน่าเบื่อน่ารำคาญ งี่เง้า ไม่มีเหตุผล วุ่นวายบ้าบอจะพอได้รึยัง
กูฟังจนกูท่องได้แล้วสัด ใครจะไปน่าอยู่ด้วยเหมือนเพื่อน!มึงล่ะ!! ไปดิ ไปหามันเล้ย!
ปล่อยให้กูคลั่งตายไปคนเดียว ไม่ต้องมาสนใจไม่ต้องตามหา.....อึก...ไม่ต้องตามมาบอกเลิกกูถึงนี่หรอก!
ฮึฮือออออออออออออ มึงไปอยู่กับมันเลยสิยู ฮือออออออ”
 
โหยยยยยยยยย ดราม่าชุดใหญ่ พี่บาสหันหลังพูดกับไอ้ยูตลอด คงไม่อยากให้เห็นน้ำตา...

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง (12/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 12-11-2015 01:19:54

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง /2...   






อยากจะเขกหัวไอ้เพื่อนเวรจริ๊ง ยืนบื้ออยู่ได้ แต่ไอ้คนที่หมั่นไส้กว่าผมคงเป็นพี่น้ำ เห็นแอบหยิบช้อน
ที่วางบนชั้นใกล้มือเขวี้ยงใส่หัวไอ้ยูจนมันสะดุ้งหันมอง พอเห็นพวกเราแอบดูมันก็ท้าวเอวหรี่ตาทำหน้าเบื่อ
ไอ้ยูบ่นอุบอิบไม่ออกเสียงทำนองว่ามาอยู่ที่นี่กันทำไม มาปาหัวมันทำไม
 
พวกเราทั้งสี่คนเลยพร้อมใจจับมือแล้วกอดกันให้มันดู แน่นอนไอ้เดย์ดึงผมไปกอดส่วนพี่นิกกี้ก็กอดพี่น้ำ
ไอ้เพื่อนฟันเหล็กยิ้มพูดซุบซิบใส่ว่ารู้แล้วน่า ทำมือไล่พวกเราชิ่วๆ แต่ฝันไปเถอะว่าจะยอมไป
ตั้งหน้าตั้งตาแอบดูเสต็ปการง้อแฟนอันกิ๊กก๊อกของมันต่อไป
 
ยูเข้าไปสวมกอดพี่บาสจากด้านหลัง พี่บาสก็นิ่งไป
“ผมขอโทษที่ทำให้พี่เสียใจ”
“โฮ~~~~มึงเห็นไอ้เคิร์กมันดีกว่ากูใช่มั้ย กูทำผิดอะไรวะยูที่ผ่านมากูงี่เง้าน่ารำคาญจนมึงทนไม่ได้ใช่มั้ย
ฮืออฮึกฮึก แล้วทำไมก่อนที่มันจะมา...มึงไม่เคยว่ากู ฮืออมึงยังรักมัน อยากคบกับมันใช่มั้ยฮือออออ
อย่าเพิ่งบอกกูได้มั้ย กูไม่อยากได้ยินเลยยยฮืออออ”
 
พี่บาสเอาแต่ร้องไห้ สะอื้นเสียงไม่ดังนักคงเพราะกลัวคนข้างนอกได้ยิน ไอ้ยูก็เอาแต่ยืนกอดเอวพี่บาส
มันยิ้มๆซบหน้ากับบ่าของคนในอ้อมกอดที่ตัวเกือบจะเท่าๆกันแต่ดูหมดแรง ก่อนจะพูดข้างหู
 
“ใครบอกพี่บาสครับ ว่าผมจะพูดเรื่องนั้น”
“.....ฮึกฮึก กู..”
“เรื่องที่ผมอยากบอกพี่คือ ผมคงทำตามที่พี่ร้องเพลงขอไม่ได้หรอกครับ”
“ยู...ฮืออออ”
“จะให้เก็บพี่ไว้แค่ครึ่งใจได้ยังไง ก็ทั้งใจผมมีแค่พี่คนเดียว ไม่มีใคร อยู่ให้เต็มหัวใจไปเลยสิครับ////”
“อึก...ไอ้ยู..แต่มึง..”
“ผมรักพี่บาสคนเดียวครับ อย่าร้องไห้น๊า///// โอ๋555”
 
ว้อยยยยยย////// ไอ้ยูดึงพี่บาสให้หันหน้ามาหา อิจฉาเว้ยแม่งกอดกันตัวกลม ไอ้เพื่อนหัวตั้งของผม
มันยิ้มกว้างตาหยี ลูบหัวแฟนขี้เหวี่ยงที่ความจริงโคตรขี้แย ส่วนทางพี่บาสนี่หน้าเอ๋อเหวออึ้งวึนนน
 
เชี่ยยูทำผมเขินเลยบีบมือไอ้เดย์ มันก็ขำชี้หน้าล้อเลียนผมเลยทุบมันอั๊กๆๆ ส่วนสองพี่น้องเจ้าของสถานที่นี่
ไม่รู้อินร่วมกับเพื่อนผมกันอีท่าไหน เห็นพี่นิกกี้โดนพี่น้ำบีบคอเขย่าตัวไปๆมาๆ พี่นิกกี้ตาเหลือก
แต่พี่น้ำท่าจะชอบ พวกเรากลั้นหัวเราะ ตั้งใจแอบมองยังไม่เลิกชอบใจฉากเด็ดน่าดู
 
“มึงไม่ได้อยากเลิกกับกูเหรอ ยู..อึก”
“พี่บาสน่ารำคาญ”
“ไอ้ยู”
“แต่ผมไม่ลืมหรอกครับ ว่าผมรักคนน่ารำคาญคนนี้แหละ 555”
“จริงๆนะยู////ฮืออออออ”
“ผมจะไม่หลงทางไปไหนแน่ แม้แต่ในเรื่องที่ไม่มีใครเชื่อแต่พี่เคยบอกว่าเชื่อในตัวผม เพราะฉะนั้น
มองหน้าผมให้ชัดๆ นี่ยูคนเดิมที่เคยร้องเพลงๆนั้นให้พี่ เชื่อใจผมนะครับ”
 
“ยู มึงไม่ได้อยากคบกับเคิร์กจริงๆนะ”
“กับเคิร์กแค่เพื่อนครับพี่ เอาอย่างนี้ผมจะห่างๆกับมันเพื่อความสบายใจของพี่บาส
ต่อจากนี้ไป ถ้าผมจะไปไหนกับเคิร์กแต่ไม่มีพี่บาสไปด้วย ผมก็ไม่ไป ดีมั้ยครับ”
“เอาจริงดิ ห้ามคืนคำแล้วนะไอ้ยู”
“จริงค้าบบบบบ ขอบคุณนะครับที่พี่ทำให้ผมไม่หลงทาง พี่บาสเหมือนไฟส่องทางสำหรับผม”
 
แอบฟังถึงตรงนี้พี่น้ำก็จิ๊ปากขัดใจขึ้นมา  “ไอ้ยูแม่งพูดไม่ซึ้งเล้ย เป็นกูนะจะพูดให้เท่กว่านี้อีก”
พี่นิกกี้เลยซุบซิบถามว่า  “อ้าวแล้วถ้าเป็นพี่จะพูดว่าไงครับ”
“ขอบคุณนะครับ พี่รู้มั้ยพี่คือคนถือไฟสำหรับผม”
 
ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันงงๆแล้วหันไปมองพี่น้ำที่ยิ้มยักคิ้ว พี่นิกกี้รีบถาม  “คนถือไฟอะไรของพี่!?
มันซึ้งตรงไหนวะ ถือทำไม ถือไฟอะไร? คบเพลิงโอลิมปิคเหรอ?”
“ไฟฉาย”
“เป็นคนถือไฟฉายเนี่ยนะ!!?”    โหยยย โคตรเท่..
“เออ แต่ไม่ได้เอาไว้ใช้ส่องทางนะ”
“แล้วจะถือไว้ทำซากไรอ่ะครับ”
“เอาไว้ตีหัวมึงให้แบะ เอ๊ย ให้ตาสว่างไง คิกๆๆ” 
“โห...โคตรซึ้งเลยพี่”
“จริงเหรอ!?/////”
“โกหก!”
“เอ๊า...แล้วกัน”
 
ผมมองพวกพี่ๆคุยกันแล้วเหล่มองไอ้เดย์ มันส่ายหน้ายิ้มๆ หันไปตั้งตาดูไอ้ยูพูดจามีสาระกับแฟนดีกว่าครับ
 
 “แล้วก็...”
“อึก...อะไรยู?”
“เพลงอ่ะ เพี้ยนเนอะ555555/////”
“////ไอ้บ้า เขาเรียกว่ามาจากอินเนอร์เว้ย555”
 
โอ้ยยยย จากที่เคยมีเงาเทาดำเน่าหม่นๆรอบตัวไอ้ยู มาตอนนี้โลกกลายเป็นสีชมพูแล้วครับท่านผู้โช๊มมมม
 
“อ๊ะ! เดี๋ยวครับพี่บาส/////อย่าเพิ่งจูบ”
“ห๊ะ!? ทำไมล่ะ ตรงนี้ไม่มีใครเห็นหรอก/////”
“มีครับ..||||||| นั่น!” 
โอ๊ะ กูจะดูเลิฟซีนซะหน่อยเถอะ เชี่ยยูแม่งชี้มาทางนี้ พวกผมเลยโบกมือให้ยิ้มให้หน้าสลอน
 
“เฮ้ย! เชี่ยนิก! พี่น้ำ! อะอะ...ไอ้พวกเด็กบ้า! นี่เห็นกันหมดเลยเรอะโอ๊ยยย”
พี่บาสตกใจทำท่าอยากได้ปี๊บคลุมหัว555 ไอ้ยูเลยเดินมาไล่พวกผมแล้วเข้าไปกอดพี่บาสต่อ
 
ผมได้ยินเสียงสองคนนั้นหัวเราะจากด้านหลัง ในตอนที่เดินออกมา ฟังแล้วมีความสุขแทนจริงๆ////
 
 
*******************
 
พอไอ้ยูเคลียร์กับแฟนเรียบร้อย มันก็ทิ้งเพื่อนครับดี๊ดี (เลวมากมึง) มันบอกวันหลังค่อยไปเอาเป้ที่บ้านไอ้เดย์
แล้วก็ไล่เพื่อนกลับไปก่อนเลยครับเพราะจะไปดูหนังกับพี่บาส ส่วนพี่น้ำก็อนุญาตให้ไปอย่างง่ายดาย
ก่อนกลับพี่น้ำทำหน้าตาละห้อย (น่ารักมากมายครับ/////) บอกว่าว่างๆให้แวะไปคุยเล่นกันอีกนะ พวกผมคุยสนุก
เป็นพี่ชายที่แปลกดีจริงๆครับ ท่าทางผมต้องกลับไปร้านขนมหวานกับน้ำชายามบ่าย s&n นั่นบ่อยๆแล้วล่ะ
 
ไม่มีหนังที่อยากดูไม่มีอะไรที่อยากกินเป็นพิเศษแถมไม่ค่อยมีเงินด้วยสิ พกมาห้าร้อยเองครับ
พอนั่งแท็กซี่กลับบ้านมั้ยนี่กู วันนี้เสียดายตังค์เลยชวนกันนั่งรถเมล์กลับครับ เราก็รอรถเมล์อยู่ที่ป้าย
ตะหรึ้งๆๆๆ  เสียงข้อความเข้ารัวๆ เครื่องไอ้เดย์ มันก็กดดูไอ้หอกยูส่งรูปมาเย้ย สวีทหวานกับพี่บาส
แต่แค่รูปเดียวนะครับ อีกสามรูปนี่เป็นคู่อื่นที่ทำเอาผมกับไอ้เดย์เห็นแล้วต้องร้อง  “เว้ยยยยยยยย555555”
 
ไอ้ยูมันบังเอิ๊ญไปเจอไอ้คิมเดินควงกับสาวผมยาวหุ่นดีที่ไหนไม่รู้เข้าโรงหนังครับ แต่พวกมันดูคนละโรงกัน
เลยไม่ได้ตามไปทัก ไอ้เดย์แจ๊ะปากแซวไอ้คิมอย่างหมั่นไส้
“อ่ายเชี่ยคิมแม่ง แอบไปดูหนังกับสาวที่ไหนวะ ร้ายนะมึง เฮ้ยเก็บไว้ไปฟ้องอิดุ๊กดิ๊กดีป่ะลูก คึคึคึ”

เอาล่ะสิไม่รู้ทำไมผมนึกถึงดุ๊กดิ๊กขึ้นมาเลย ถ้ารู้จะเสียใจรึแค่ยักไหล่ เสียใจแต่ไม่แคร์หว่า..
ผมก็เดาใจมันไม่ถูกหรอกแต่รีบตีแขนว่าไอ้เดย์อย่าบ้า 
“สงสารมัน ไม่ต้องไปเล่าให้มันฟังหรอก เกิดมันชอบไอ้คิมจริงจัง เดี๋ยวก็ได้ร้องไห้หรอก เดย์อย่าปากมาก” 
ผมแกล้งบีบปากไอ้เดย์ มันกลับทำปากจู๋ใส่ตลกกว่าเดิม
 
“ไอ้ลูก...มึงคิดว่าดุ๊กดิ๊กชอบไอ้คิมจริงเหรอ”  เดย์ถาม ผมก็พยักหน้ามั่นใจนะ
“กูว่ามันต้องแอบกิ๊กกั๊กกันบ้างแหละวะ หมอลูกคิดเอาธงมาปักเล้ย!”
“งั้นแล้ว......”  ไอ้เดย์เปิดรูปที่ยูส่งมาให้ดู ไอ้บ้าคิมเดินจูงมือผู้หญิงเข้าโรงหนัง มันหมายความว่าไงวะ
“มึงว่านี่จะใช่ผู้หญิงคนที่ไอ้คิมมันคุยแชทด้วยบ่อยๆรึเปล่าวะ”
“ใครจะไปรู้วะ   อืมมม แต่ก็อาจเป็นไปได้นะเว้ย”   
รูปที่ไอ้ยูแอบถ่ายมามันจูงมือกันด้วย แสดงว่าความสัมพันธ์ต้องไม่ธรรมดา
 

......................นั่งรถเมล์กันไกลพอสมควร ไอ้เดย์กินลูกชิ้นปิ้งที่ซื้อติดมือขึ้นรถมาอย่างสบายอารมณ์
เปิดคลิปตลกดูแล้วหัวเราะชวนผมดูด้วย สักพักก็เปลี่ยนไปฟังเพลงกัน ใส่หูฟังคนละข้าง จนผมเคลิ้มหลับไป
มาสะดุ้งตื่นอีกทีได้ยินเสียงซุบซิบแอบกรี๊ดวี๊ดว้ายของผู้หญิง  น่าจะเป็นเพราะผมกับไอ้เดย์ดันหลับทั้งคู่
แถมยังเอาหัวซบกัน ลืมตามาอีกทีนี่คนเต็มรถเลยครับ มีสาวๆทั้งวัยเรียนและวัยทำงานยืนเบียดเสียด
ติดเบาะที่พวกผมนั่งไม่ใช่น้อยๆแต่ละคนไม่กล้าสบตาด้วยครับ อาย/////// ไอ้หอกเดย์แม่งยังไม่ยอมตื่น
หลับคอพับคออ่อนซบไหล่ผม
 
“เดย์ๆ เฮ้ยมึง เดย์ๆ ตื่นๆๆ ถึงไหนแล้วไม่รู้เนี่ย...มึงช่วยกูดูหน่อยทำไมไม่คุ้นเลยวะ”
ผมเขย่าตัวมัน มันก็งัวเงียขยี้ตาทำหน้างงๆแล้วหาวซะปากกว้างแทบจะกินหัวผมเข้าไปได้
“เชี่ยยยย อยู่ไหนวะเนี่ย?”
 
เรามองหน้ากันเอ๋อแดก ก่อนสะดุ้งหันไปมองตามเสียงผู้หญิงที่ยืนใกล้ๆ เธอช่วยตอบคำถามของเรา
พอได้รู้ว่าถึงไหนแล้วเท่านั้นแหละ ร้องจ๊าคเลยสิครับ เล่นนั่งรถเลยกันไปไกลโคตร รีบเบียดคนหูตาแหก
ไปกดออดลงรถป้ายหน้า รถเบรกทีผมหน้าจะคะมำ ไอ้เดย์คว้าแขนดึงไว้แทบไม่ทัน ทุลักทุเลลงจากรถ
มายืนงงกับชีวิต ตัดสินใจควักแบงค์ห้าร้อยออกมาโบกมือลาหยอยๆแล้วตั้งหน้าตั้งตาโบกแท็กซี่กลับบ้าน
 
ไม่เคยหลับเลยป้ายไกลขนาดนี้มาก่อนเลยครับ เข้าไปนั่งในรถแท็กซี่ได้ก็พากันขำขี้แตกขี้แตน
คนขับรถแอบมองหน้าพวกเราแบบไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ คงนึกว่าเมาหญ้ากันมารึเปล่าวะไอ้เด็กพวกนี้
 
“พี่ครับๆเดี๋ยวจอดหน้าเซเว่นนั่นนะครับ”  มาถึงเซเว่นใกล้บ้านผมชี้ให้คนขับรถดูเขาก็พยักหน้า
ไอ้เดย์หันมาถาม  “บ้านมึงก็ขายของ เข้าทำไมนักหนาวะเซเว่น”
“มันคนละฟิวกันเว้ย กูอยากกินพวกมะม่วงดองกับมะม่วงแช่อิ่มนี่ ที่บ้านกูมีแต่บ๊วยกับมะดันดองอ่ะ”
“อยากกินของดอง! จะอ้วกด้วยป่าว”
“อืมมมม นิดหน่อย แต่ไม่อ่ะ ไม่เป็นไร”
“เฮ้ยอาการอย่างนี้แถวบ้านกูเขาเรียกแพ้ท้องนะไอ้ลูก!”
“กูเมารถก็ได้มั้งเดย์ เชี่ยอย่าคิดไกลกูไม่ได้มีเกสรตัวผู้ตัวเมียอยู่ในตัวเดียวกัน”
“นั่นก็ใช่ โล่งอกเนอะถ้ามึงท้องก็หมายความว่ามึงมีชู้อ่ะดิ”
“สัด! ผิดประเด็นละ กูเป็นผู้ชาย ผู้ชายบ้านมึงท้องได้เรอะ”
“ได้ดิ วันก่อนพ่อยังมาบอกกูว่าท้อง!”
“ห๊ะ! มึงกำลังจะมีน้อง!!! เพ้อเจ้อแล้วเป็นไปได้ไงวะหมายถึงแม่มึงรึเปล่า”
“พ่อกูนี่แหละท้อง”
“กูไม่เชื่อมึงอ่ะ”
“จริงๆ กูเห็นแม่กูยื่นยาธาตุตรากระต่ายดำดินให้พ่อกูกินกะตาเลย พ่อกูบ่นว่าแสบตูดด้วย”
“เฮ้ยท้องจริงๆด้วย”
“ เออเชื่อกูแล้วดิ!”
“ฟายเอ๊ย นั่นมันท้องเสียไอ่สัด -*- ”
“นี่ตกลงมึงไม่ได้ท้องใช่อ่ะลูกคิด”
“มึงคิดว่ากูเป็นเอ็กซ์เม็นป่าวล่ะ ถึงสร้างมดลูกเองได้อ่ะเชี่ย”
“อะไรนะเป็นเม็นเหรอ5555”
“เออ เม็น มึงกะกูไง ผู้ชายสองคน” 
“คึคึ//////ปากหวานว่ะ  หมายความว่าอยากอยู่กับกูสองคนใช่ป่ะ คิคิ”
“..........”  เอิ่ม.....ใครก็ได้ช่วยดึงผมกลับเข้าชายฝั่งหรือไม่ก็ตีไอ่เชี่ยนี่ให้มันหลับที
นี่กูพูดเรื่องอะไรอยู่วะเนี่ย ผมมองมันหัวเราะเขินคิกคักแล้วอดหมั่นเขี้ยวในความบ้าบอ
และคิดเข้าข้างตัวเองของมันไม่ได้ เลยตบแก้มไอ้หล่อไปทีไม่แรงนัก ตีตังเพี้ยะ
 
คนขับรถแท็กซี่เขาก็ขำนะครับที่พวกผมคุยกัน ไม่รู้ว่าเข้าใจมั้ย เพราะผมเองยังไม่เข้าใจเลย
...จ่ายตังค์ค่ารถแทบหมดดียังเหลือพอซื้อมะม่วงกิน
 
เดินมาถึงบ้านครับแม่จ๋าทักเลย  “อ้าว แล้วน้องล่ะ”
 
เชี่ย!!! ลืมน้องครับ! มัวแต่ห่วงมะม่วงไอ้บ้าเดย์ก็ไม่เตือนผมเล้ยแถมยังมาขำผมอีก
ไอ้พวกตัวเล็กก็โวยวายว่าหายไปไหนมา คือตอนที่แอบออกไปเจ้าแฝดเล่นอยู่บ้านน้องเงาะครับมันไม่รู้กัน
งอแงน่าดูพอรู้ว่าผมออกไปกับไอ้เดย์แค่สองคน แต่ไม่ต้องห่วงครับพวกมันไม่กล้าฟ้องพ่อจ๋าหรอก
เพราะไอ้เดย์ขู่จะบอกเรื่องหนังโป๊ ซีน่อนกับซีโน่เลยขอขี่หลังไอ้เดย์กลับบ้าน สลับกันขึ้นหลังไอ้เดย์
ให้วุ่นวายเล่น ไอ้เดย์เดินบ่นตลอดทาง เห็นมันลำบากไอ้สองตัวนั้นก็สนุกแล้วครับ
 
ระหว่างทางเราเดินไปเจอรถเข็นขายโรตีก็แวะซื้อกันคนละอัน แต่ไอ้เดย์เบิ้ลสอง ยืนรอเขาทอดโรตี
จู่ๆไม่รู้นึกยังไงเจ้าซีน่อนทำหน้าตาสงสัยแล้วหันไปถามไอ้เดย์  “นี่พี่ไม่มีแฟนเหรอ ทำไมไม่ไปหาแฟน
มาหาพี่ลูกคิดทุกวันเลย”  เจ้าซีโน่รีบเสริม  “ใช่ ไม่มีแฟนเหรอ ขี้เหร่ไม่มีใครชอบเหรอ คิคิคิคิ”
 
ผมฟังแล้วก็ขำๆแต่ไอ้เดย์มันโบกมือไล่น้องๆ “แล้วทีเราสองคนล่ะ ทำไมไม่ไปหาแฟนไปเที่ยวกับแฟนวะ
มาเกะกะลูกตาอยู่บ้านพี่เขาทำไม กลับบ้านตัวเองไปเลยไปชิ่ว”
 
“เค้ามีแฟนหรอก! เดี๋ยวไปโรงเรียนก็เจอกัน”  ซีน่อนรีบอวดเลยครับ
ซีโน่รีบเสริมอีก  “ใช่ๆซีน่อนมีแฟนตั้งสี่คน”
ไอ้เดย์มันก็ถามติดตลกนะ  “แล้วแฟนนี่ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ555”
“ผู้หญิงสิ!/////*//”  ไอ้เจ้าซีน่อนนี่พูดเสียงดังฟังชัดเลยครับ ผมกับไอ้เดย์ขำก๊าก ซีโน่มันทำหน้าบูดว่าซีน่อน
“พี่ลูกคิดฮะซีน่อนชอบแย่งแฟนซีโน่อ่ะ ทุกทีเลย ซีโน่เลยไม่มีแฟนสักคนเลย ซีน่อนเอาไปหมดเลย”
ผมฟังแล้วก็ยิ่งตลกนะ ไอ้เดย์ทำหน้าตาล้อเลียน ว่าแฟนซีน่อนตาเหล่นู่นนี่นั่นแล้วก็ไล่เตะก้นกัน
มันสามตัววิ่งวนรอบรถขายโรตีทำเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันไปเลย พอได้โรตีแล้วผมเลยรีบเดินหนีพวกมัน
แต่สามคนนั้นก็วิ่งตามมาแย่งโรตีกันใหญ่ เดินกินไปก็คุยโม้เรื่องความหล่อและฮ็อตของตัวเองข่มกันตลอด
 
“นี่จริงรึเปล่าที่ไปแย่งแฟนน้องน่ะซีน่อน55”  ผมแกล้งถามซีน่อนอมโรตีเต็มปากก็พยักหน้าหงึกๆ
“ซีน่อนบอกว่าไม่ชอบให้ซีโน่มีแฟนฮะ”  ซีโน่มันฟ้องนะ ซีน่อนก็พยักหน้าหงึกๆอีก ผมเลยถาม
“อ้าวแล้วทำไมทีตัวเองมีแฟนตั้งสี่คนละ555 ขี้งกจังแบ่งน้องบ้างดิ55”  เด็กสมัยนี้มีแฟนตั้งแต่อนุบาลครับ
แต่เค้าก็ ไม่ได้เป็นแฟนกันเหมือนคนโต ชอบเพื่อนคนไหนมากหน่อยก็บอกว่าเป็นแฟนกันแล้ว
 
ผมถามไปเจ้าซีน่อนก็ส่ายหน้าไม่ยอม ปกติมันชอบตีกันแย่งนู่นนี่กันประจำอยู่แล้ว
“มีแฟนตั้งสี่คน แล้วชอบคนไหนมากสุด”  ไอ้เดย์สงสัย ลองถามพ่อคาสโนว่าตัวน้อยดูแต่ดูมันตอบนะครับ
“ฮึ....ไม่ได้ชอบสักคน”
“อ้าวววววว??”  งองูหลายตัวกันเลยทีเดียว แล้วเจ้าซีโน่ก็เฉลยให้ผมกับไอ้เดย์หายข้องใจ
 
“ก็ซีน่อนบอกห้ามให้ซีโน่ชอบใคร เพราะงั้นซีน่อนก็เลยไปเป็นแฟนกับทั้งสี่คนเลยฮะ”   
ผมกับไอ้เดย์แปลกใจชะมัด...........อ้าวสรุปไอ้พี่มันกันท่าน้องนี่หว่า เอ.....สงสัยเจ้าแฝดพี่จะหวงน้องนะเนี่ย
แต่มันคงเด็กเกินจะเข้าใจ ผมละงงกับความคิดเจ้าคู่แฝดนี่จริง ถึงจะไม่แสดงออกว่ารักกันสักเท่าไหร่
แต่พวกมันความจริงแล้วคงรักกันมากทีเดียว ตั้งแต่เกิดก็ไม่เคยห่างกันเลย ห่วงแค่ตอนโตนี่แหละครับ
อย่าไปแย่งสาวคนเดียวกันเข้าก็แล้วกัน มันยิ่งชอบอะไรเหมือนๆกันอยู่
 
 “ไม่ดีน๊า เดี๋ยวก็ทำผู้หญิงร้องไห้หรอก คบแฟนหลายๆคนไม่ดีนะรู้ป่าว ต้องเลือกคนเดียวดิรักคนเดียว”
ไอ้เดย์แหย่น้องผม แต่ทำเอาผมแอบอมยิ้มนะ ก็มันช้อนหางตามามองผมนี่นา ปากหวานนะมึง//////
 
“งั้นกลับไปจะเลิกให้หมดเลย”  ซีน่อนทำหน้าเอาจริง อ้าวเวร ตัวแค่นี้จะทำสาวอกหักทีเดียวสี่คนเชียว
“รู้น่า ชอบเงาะใช่มั้ยล่า~”  ไอ้เดย์ทำตาเจ้าเล่ห์ล้อน้องๆผมใหญ่ ซีน่อนกับซีโน่แลบลิ้นใส่ไอ้เดย์ช่วยกันปฏิเสธ
“แบร่ เค้าไม่ชอบเด็กซะหน่อย!!”   “ใช่ๆๆ เงาะเป็นเพื่อนร่วมสาบานของเค้าหรอก”
โว๊ะไอ้เด็กพวกนี้ มีเพื่อนร่วมสาบงสาบานกับเขาด้วย  ผมส่ายหน้าขำๆแล้วเดินนำไอ้สามตัวบ้าที่แกล้งกันอยู่ได้


....................... กลับมาถึงบ้าน ซีน่อนกับซีโน่แกล้งเอามือที่เลอะนมข้นจากการกินโรตีไปป้ายกางเกงไอ้เดย์เสร็จ
ก็วิ่งหนีไปหอมแก้มแม่จ๋า กันไอ้เดย์มันวิ่งตามมาเตะ สองแสบหัวเราะชอบใจหนีเข้าห้องน้ำไปล้างมือ
ผมเลยบอกให้พวกมันรีบขึ้นไปอาบน้ำข้างบน  แม่จ๋าชวนเดย์อยู่กินข้าวก่อน แต่ไอ้เดย์บอกว่าแม่มันรอกินข้าวด้วย

“ขอบใจที่มาส่งนะเดย์ กลับไปได้แล้วล่ะ”
“อ้าวได้ไง จูบเค้ายัง คึคึ///////”
 “ผีเจาะปากมาพูดรึไง!////*// อยากให้แม่ได้ยินเหรอ!!”
ผมยืนส่งโบกมือไล่ก็แล้วแต่ไอ้ตัวดีไม่ยอมไป มัวแต่อ้อยอิ่งทิ้งตัวนั่งทำตาละห้อยที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
 แล้วมันก็ทำปากจู๋ ส่งจุ๊บๆๆมาให้ผม น่าเอาไม้หนีบผ้ามาหนีบปากมันจริงๆครับ ผมได้แต่ยืนกอดอก
มองแล้วอมยิ้ม หมั่นไส้มันน่ะชอบมาอ้อน..  >///<

เห็นไอ้เดย์สะดุ้งหดปากจู๋ๆกลับเข้าที่เดิมแล้วส่งยิ้มหวานไปด้านหลังผม ก็พอจะเดาได้ว่าแม่มา
หันไปดูพบคุณนายลูกเกดเดินยิ้มแฉ่งถือถุงใส่น้ำพริกนรก(ที่ป้าเอามาด่าผมอ่ะ) ผักต้ม กับปาท่องโก๋อีกถุงใหญ่
“อ่ะเดย์ จ๋าแบ่งมาให้นะลูก เอาไปให้คนที่บ้านช่วยกินหน่อย ปาท่องโก๋เมื่อเช้าที่ไอ้ลูกคิดมันบ้าซื้อมา
บอกให้แม่เอาไปทอดใหม่ก็น่าจะกลับมากรอบกินได้อยู่หรอก...มั้ง55”
 
“ขอบคุณคร้าบบบบบ จ๋าใจดี๊ใจดีไม่เห็นเหมือนลูกเลย ลูกจ๋าอ่ะใจร้าย”
“55มันทำอะไรให้อีกล่ะ ทำไมถึงใจร้าย?”
ไอ้ออเซาฉอเลาะมันไม่ตอบครับ แต่ยิ้มหล่อแล้วนั่งกอดพุงแม่ผมอย่างอ้อนเลยครับ จ๋าก็ลูบหัวเกรียนมันขำๆ
พอจ๋าเข้าไปขายของในบ้านไอ้เดย์ก็ดึงมือผมให้เดินตามมันไป

“ดะเดี๋ยวๆ เฮ้ยเดย์!? จะให้ไปไหนวะ?”
“ไปส่งกูหน่อยดิ ไม่อยากเดินคนเดียวนี่”
“มึงจะบ้าเหรอ งั้นถ่อมาถึงนี่ทำไมตั้งแต่ทีแรกวะ กูขี้เกียจอ่ะ มึงก็กลับไปเองดิ”
“เห็นม๊ะ!! แม่งใจร้ายฉิบหายเลย เกิดกูหลงทางไปทางไหนก็ไม่รู้จะทำยังไงห๊ะ!”
“ก็ตายซะ...”
“ไอ้ลูก!”
“ล้อเล่นน่า มึงอย่าเว่อร์ดิ มึงหลงทางก็บ้าแล้ว บ้านกูไปบ้านมึงหลับตาเดินยังไปถึงเล้ย”
“เออ .....แต่อยากมีคนเดินข้างๆอ่ะครับ//// คริ้วววววว”
“เฮ้อ....เพื่อ! |||||||||||| ลำบากกูอีก เพื่อความฟินของมึงเนี่ยนะไอ่เชี่ยเดย์เอ๊ย”

แล้วผมก็เดิน งุดๆๆๆๆๆๆ ไปส่งมันที่บ้าน แม่ไอ้เดย์ฝากขอบคุณแม่จ๋ามาด้วยสำหรับของฝาก ชวนผมกินข้าว
แต่ผมก็บอกจะกลับไปกินกับแม่ผมเหมือนกัน  และพอจะกลับ ไอ้หมาเดย์มันก็ทำสายตาเว้าวอนอ้อนแข้ง
“จะกลับบ้านแล้วเหรอลูกคิด”
“ก็เออดิ? อะไรของมึงเนี่ยเดย์”
“งั้น....กูไปส่งนะ”
“ห๊ะ!? มาทำไม ไม่ต้องเลย” 

ผมเดินหนีออกมาจากหน้าบ้านมันแล้ว มันก็ยังเดินตามมาจับมือครับ ตอนนี้มืดไม่ค่อยมีคนสวนมาหรอก
ไอ้เดย์ยืนยันหนักแน่นว่าจะไปส่งผมให้ถึงบ้าน มันกลัวผมไม่ปลอดภัย
“กูว่ากูอยู่กับคนบ้าอย่างมึงนี่แหละ ไม่เหลือความปลอดภัยอะไรในชีวิตแล้วห่า|||||||||”
“แล้วเดี๋ยวพอถึงบ้านมึง มึงก็กลับมาส่งกูที่บ้านอีกรอบนึงก็ได้นะเคี้ยกกก5555”
“พอเถอะสัด เดินทั้งคืนไฟลุกง่ามกูพอดี มึงไปส่งกูแล้วรีบกลับไปบ้านตัวเองเลยนะ”
“ไม่อยากอยู่กับเดย์เหรอ”
“บ้าดิ ถามบ้าๆ ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่เบื่อขี้หน้ากูบ้างรึไงหึเดย์////”
“ไม่เบื่อ คิดถึงทุกวัน ถ้านอนไม่ได้กอด เดย์ก็คิดถึงตลอดอ่ะ////”

เขินว่ะ!  สาดดดดดดเอ๊ย!!! //////   

“เอ๊ะ............เดี๋ยวนะ เดย์.. มึงพากูเดินมาหน้าเซเว่นทำไมเนี่ย!!???”  ผมมองรอบตัวอย่างประหลาดใจ
เผลอคุยโน่นนี่กับมันเพลิน แป๊บเดียวมาโผล่ที่นี่เฉย อีกนิดคงเลยไปโรงเรียนแล้ว

“ทางลัดไปบ้านมึงไง”
“ลัดบ้านพ่องสิ”  ผมด่ามันก็ตบหัวผมกลับ ไม่แรงเลยไม่เจ็บแต่มันขำ
“กูหลงทางอ่ะ ให้อภัยกูเถอะเห็นแก่ความรักที่มีให้กูนะ คิคิคิคิ”
“เล่นตลอดนะมึงอ่ะ บ้าบอว่ะเดย์พาเดินอ้อมมาทำไมวะ มึงนี่..”
“ก็กูอยากเดินกับมึงนานๆ”
“.......ไอ้คนบ้า555//////”


ไอ้เดย์พาผมเดินอ้อมไปอ้อมมา จนเราเดินผ่านบ้านใครไม่รู้ครับหมาเห่า  “โฮ่ง!! โฮ่งๆๆโฮ่งๆๆๆๆ!!!!”   
หอกเดย์แม่งท้าหมาให้ออกมากัดกับมัน ปากหมาได้อีก แถมอวดแน่ถอดรองเท้าเคาะกำแพงตีรั้วบ้านหมาด้วย

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ ไอ่เชี๊ยะ!!! หมาฝรั่งสีน้ำตาลตัวเบ้อเร่อ กับหมาดำพันธุ์ไทยตัวสูงชะลูด
มันช่วยกันเอาหัวดันประตูรั้วบ้านที่ไม่ได้ล็อคแล้วเปิดออกมาได้!!! ซวยสิครับพี่น้อง!

เชี่ยเดย์ร้องเหวอถือรองเท้าวิ่งนำหน้ากูไปอย่างไม่เหลือเยื่อใยใดๆเลยครับ! ไอ้เล๊ววววววววว !!!!
ผมวิ่งตามซะลิ้นห้อย หนีไอ้หมาบ้าสองตัวข้างหลัง อยากเตะก้านคอไอ้หมาบ้าอีกตัวข้างหน้าให้หายแค้น ฮือ!

“โฮ่งๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!”
“เชี่ยเด๊ย์~~~~~~! รอกูด้วยยยยย แง~~~~~!!!!”
“เหวอ~~~~ เชี่ยลูกกกกก||||||||||| เยดดดดดดดดดดดดด”

มันได้ยินผมเรียกคงนึกได้ก็หันมามองตาโต วิ่งย้อนตีวงกลับมาจูงมือผมให้วิ่งไปกับมัน แหกปากบอกผมให้วิ่งเร็วๆ
ผมกลัวมากเลยวิ่งไปด่าทั้งหมาทั้งไอ้เดย์ไป โทษทุกสิ่งอย่างบนโลกใบนี้
ทำไมไอ้เจ้าของบ้านมันไม่ล็อคประตูฟะ!
ทำไมไอ้หมาบ้าพวกนี้แม่งต้องมีตั้งสี่ขาเชี่ยกูโคตรเสียเปรียบ!
ทำไมกูต้องเกิดมาหน้าตาดีจนเชี่ยเดย์ยับยั้งชั่งใจตัวเองไม่ได้ฟะ!

แล้วจู่ๆไอ้เดย์มันก็มองด้านหลังแล้วดึงผมให้ชะลอฝีเท้า พูดเสียงหอบเหนื่อย 
“เฮ้ยหมามันไม่ค่อยวิ่งแล้วว่ะ นู่นๆ มึงดูๆ!! มันหยุดแล้ว สงสัยไกลบ้านมันเนาะ แฮ่กๆ”
“ไหนๆ แฮ่กๆๆ ||||||||||| ฮู่วววว  ฟู่... เออว่ะเชี่ย มันวิ่งกลับไปแล้ว”
“ลองมันกัดมึงดิ กูจะกัดมันคืนให้ดู แฮ่กๆๆ” 
“แค่นี้ยังลิ้นห้อยไม่พอเหรอสัด ใครวิ่งหนีหางจุกตูดคนแรกวะ”
“กูไม่มีวันทิ้งมึงไอ้ลูก ไม่ต้องกลัว”
“เออ! แต่มึงทำให้กูซวย กูเกือบได้วิ่งไปร้องไห้ไปร้องเพลงไปด้วยแล้วห่า!”
“มึงยังมีอารมณ์ร้องเพลงอีกเหรอไอ้ลูก”
“ทิ้งไว้กลางทางของโปเตโต้ไง เมื่อกี้มึงทิ้งกูไว้กลางดงหมาไอ่ฟายยยยยยย -*- ”
“พูดเกินป๊ายยยยย กูกลับมารับแล้วไง”
“คนอย่างมึงนี่แม่ง..หาเรื่องได้ไม่เว้นแม้แต่หมานะไอ้เดย์! ......แล้วนี่พากูมาโผล่ที่ไหนเนี่ย!?”
“เออ...............ว่ะ กูเข้าซอยอะไรมาวะเนี่ย เคี้ยก555”
“ขำทำคะรวยไรครับ!!! -*- กูอยู่ที่หน๊ายยยยยยย”
“555555555”

วิ่งกันตะเลิดเปิดเปิง จนไปโผล่ที่ซอกไหนรูไหนก็ไม่รู้ได้ กว่าจะคลำทางเดินโซเซหมดแรงกลับไปถึงบ้าน
โดนแม่จ๋าด่าว่าหายหัวไปนานเกินอีก แกรอจนจะหลับคาจานข้าวอยู่แล้ว ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลด่าผมคนเดียว
ผมไล่ถีบตูดส่งเชี่ยเดย์ที่ขำบ้าบอให้ออกจากบ้านผมไป ทั้งที่ใจจริงอยากบีบคอไอ้คนหัวดรอแม่งเหลือเกิน







tsktonight…

 *** เย่~ กลับมาแล้วค่าทุกคน กลับมาหาวิเร็วๆ55 ซ่อมคอมมาค่า เปลี่ยนคีย์บอร์ดแล้วพิมพ์คล่องมือฉุดๆๆ
แต่นิยายวิก็ยังช้าเหมือนเดิมนะ55555555555555 ตอนนี้หนุ่มๆเอาความไร้สาระมาฝากกันค่า^^

mild-dy --- ขอบคุณจ้า
TaecKhun Imagine Love  --- ไม่ใช่แค่เดย์จะสู้คนเดียวนะคะ คนแต่งก็สู้เช่นกัน กว่าจะคลอดออกมาได้แต่ละตอน55
Alone Alone --- เด็กๆท่าจะอึดอัดเนอะ วิก็อึดอัดค่ะ ช่วงนี้น้ำหนักขึ้นเยอะมากๆ55
panitanun  --- ขอบคุณกำลังใจดีๆจ้า ดีใจที่ชอบค่า
oiruop   --- ขอบคุณกำลังใจมากค่า ขอบคุณที่ชอบนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง (12/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-11-2015 09:31:53

เดินส่งกันไปส่งกันมาจนหมาไล่

ย้ายไปอยู่บ้านเดียว ห้องเดียว และเตียงเดียวกันเลยเถอะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง (12/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-11-2015 23:01:42

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 37 หลงเธอดีกว่าหลงทาง (12/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 20-11-2015 09:41:17

คุณวิคะ นี่ก็อึดอัดเพราะน้ำหนักเหมือนกันเลยค่ะ 555+

ตอนนี้อยากอ่านตอนของดุ๊กดิ๊กม๊ากกกกกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ(30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 30-11-2015 22:30:37

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ.../1   





 
เวลาช่วงปิดเทอมนี่จะว่าช้าก็ช้า จะว่าเร็วก็เร็วนะครับ เผลอๆเจ้าแฝดก็ต้องกลับพัทยาพรุ่งนี้แล้ว
พวกมันไม่อยู่ผมคงคิดถึงแย่ วันนี้ไอ้เดย์เลยพาพวกเราไปกินไอติมใกล้ๆที่เรียนพิเศษมัน ซีน่อนซีโน่ดี๊ด๊าใหญ่


“พี่ลูกคิดดดดด อ้ามมมมมมมม”  ซีน่อนป้อนไอติมช็อคโกแล็ตในถ้วยมันให้ผม ยิ้มน่ารักเอาใจพี่
เจ้าคนน้องก็ไม่ยอมแพ้ หันมาบอก  “พี่ลูกคิดๆๆ อ้าปากฮะๆๆถั่วแดงของซีโน่อร่อยกว่าอีกนะ” 
ไอ้สองแสบแย่งกันป้อนผมจนเต็มปาก เย็นฟันมากจนต้องโบกมือบอกให้พอ ส่วนไอติมในถ้วยผม
ไอ้หอกเดย์ชอบฉกไปชิม แม่งมันชิมไปครึ่งถ้วยแล้ว แต่เอาเถอะผมกินไม่หมดหรอกมันช่วยกินก็ดี

“โอ๊ะ เชี่ยมาร์คโทรมาว่ะ”  เดย์มันบอกผมขำๆแล้วกดรับสายเพื่อนซี้มัน ฟังได้ความว่ามันโทรมาถามไอ้เดย์
ว่ามันกลับบ้านไปหรือยัง แล้วไอ้มาร์คก็มาสมทบกับพวกผมที่ร้านไอศกรีมนี้ มีไอ้แว่นน็อตกับไอ้กีต้าร์ตามมาด้วย

ผมเห็นก็ทักถามหาไอ้พวกที่เหลือ พวกมันเรียนพิเศษที่เดียวกันหมด ไอ้มาร์คยิ้มทำหน้าดำๆของมันให้แบ๊วๆ
แล้วตอบไปเนียนตักไอติมไอ้เดย์กินไป “ไอ้ยูนี่พี่บาสมารับกลับไปคนแรกเลยว่ะ55
สงสัยไม่อยากให้อยู่กับไอ้เคิร์กนาน ไอ้เคิร์กก็เลยกลับไปแล้วเหมือนกัน”
ไอ้น็อตแย่งพูดต่อ  “เฮ้ยมึงเห็นไอ้คิมป่ะเชี่ยมาร์ค นี่ๆๆกูสังเกตมาพักใหญ่ล่ะ หลังๆมานี้เรียนเสร็จปุ๊บนะ
มันรีบกลับตลอดอ่ะ วันนี้ก็บอกมีธุระนะกลับตามหลังไอ้ยูไปติดๆ เชี่ยคิมพักนี้ท่าทางน่าสงสัยฉิบว่ะ
พอถามเรื่องเชี่ยคิมว่ามันมีแฟนแล้วเหรอ มันก็บอกไม่ใช่แฟนเว้ย ห่านี่แม่งซุ่ม55”

ผมไม่รู้เรื่องไอ้คิมจริงๆนะ เหมือนที่ไอ้น็อตบอกนั่นแหละถามเรื่องผู้หญิงที่มันพาไปดูหนังวันนั้นก็ไม่ตอบ
เลยไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวมันมากไป แต่ก็แอบอยากรู้อยู่เหมือนกันนะครับ

เห็นกีต้าร์ยืนหน้าบูดหน้าเซ็ง ผมก็ถามหาแอ๋มแฟนมันซึ่งยังคบกันอยู่เหมือนเดิม
“เพื่อนโทรมาชวนไปเดินหาซื้อเสื้อน่ะ”
“เหรอ......เอ้อ แล้วไอ้ซีนล่ะ”
“ไอ้ซีนเหรอ............แม่งเป็นเชี่ยยยยยยยยยยไรไม่รู้! ช่างหัวมันเป็นไร  พักนี้ไม่รู้เป็นส้น...อะไรนัก
เอะอะก็เดินหนีๆ ควายเอ๊ยจะไปไหนก็ไปสิสนใจมันทำไม”

อูยยยยยยยยยยยยยย |||||||||| ไอ้กีต้าร์ทะเลาะกับไอ้ซีนชัวร์... ไอ้ตาหยีมันทำอะไรขัดใจคุณชายมาวะเนี่ย
แต่ทุกทีเห็นตัวติดกันไม่ห่าง พอมาวันนี้พวกมันห่างๆกันแล้วก็ดูลำบากใจยังไงไม่รู้ครับผม...

เรื่องกีต้าร์กับซีน ที่มันมีอะไร อะไร อะไร อะไร อะไร อะไร อะไร อะไร อุ้ย! โทษทีครับมีอะไรเยอะไปหน่อย
คือที่มันมีอะไรในกอไผ่! (อย่าได้มีคนตอบว่าหน่อไม้น๊ะ!)  อ่า...เรื่องสถานะที่คลุมเครือโคตรของพวกมันสองตัว
ผมก็เล่าสู้กันฟังกับไอ้เดย์แค่คนเดียวนั่นแหละ เพราะกีต้าร์มันขอไว้ไม่ให้บอกคนอื่น แต่ไอ้เดย์ไม่ใช่คนอื่น
สำหรับผมนิ (อิอิอิ)  บอกไอ้บ้าเดย์แล้วให้เหยียบไว้อย่าปากสว่างไป มันก็เข้าใจง่ายนะ ถึงตอนแรกเดย์จะตกใจ
ไม่อยากเชื่อ แต่มันก็เชื่อว่าผมไม่โกหกมันหรอก ไอ้เดย์บอกไม่อยากให้ผมเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้...

[มึงไม่ใช่มันมึงก็พูดง่าย มึงไม่รู้หรอก ว่าการรักคนที่รักไม่ได้แม่งโคตรทรมานขนาดไหน]..เดย์มันว่าอย่างนี้
ผมก็เห็นใจเพื่อนนะ แต่ผมจะไม่ยุให้พวกมันแหกคอกออกมารักกันหรอก คู่ตัวเองก็ยังไม่รู้จะหมู่รึจ่า จะรอดมั้ย
ได้แต่หวังว่าพวกมันจะไม่ทำผิดกับแอ๋มเข้าสักวันก็พอ...

“คิดอะไรลูกคิด”  สะดุ้งเล็กน้อยครับกำลังนึกเพลินๆจู่ๆไอ้เดย์ก็ยื่นหน้ามาถามซะใกล้ตกใจหมด รีบบอกว่าเปล่าๆๆ
แต่เป็นเพราะว่าหน้าเราใกล้กันมากๆ ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันเลยล้อแซวผมกับไอ้เดย์ว่าอย่าหวานกันให้มากนัก

“พี่ลูกคิดฮะๆ”  ผมสะดุ้งนิดหน่อยกำลังจะด่าเพื่อนว่าอย่าปากมากกัน ไอ้ตัวเล็กมันก็เอานิ้วมาจิ้มๆแขนผม
สะกิดเรียกแล้วทำหน้าแปลกๆ  “มีอะไรฮึ? ว่าไงซีโน่”  เจ้าซีโน่นั่งทางซ้ายมือของผมเงยหน้ามองผมมีท่าทีอึกอักๆ
จนผมแปลกใจเพราะทุกครั้งมันไม่เคยลังเลที่จะถามอะไรแบบนี้ ส่วนเจ้าซีน่อนที่นั่งทางขวามือของผม
มัวแต่เถียงเรื่องไร้สาระกับไอ้เดย์อยู่ ไม่ได้หันมามองเจ้าแฝดน้องที่กระซิบกระซาบค่อยๆพูดกับผม

“พี่ลูกคิด....ทำไม เพื่อนๆพี่ลูกคิดต้องล้อกันด้วยอ่ะฮะ”
“ห๊ะ!? อะไรซีโน่!?”
“ก็เมื่อกี้อ่ะ ที่พูดแซวคนใจร้ายกับพี่ลูกคิดอ่ะ ซีโน่เห็นเป็นแบบนี้ตั้งหลายทีแล้วนะ มีอะไรกันเหรอ”
“เฮ้ย! ไม่มี๊!! 55บ้าสิจะมีอะไรเพื่อนพี่มันก็แซวเล่นๆกันไง ซีโน่ไม่เคยโดนเพื่อนล้อเหรอ”
“อึก............/////// ก็เคยฮะ แต่ซีโน่ด่าพวกมันคืนทั้งหมดเลย”
“น่านแหละ55 ก็เหมือนกันไง เพื่อนก็แกล้งเราไปงั้นๆแหละ เนอะๆๆ555|||||||||

ซีดเลยครับผม ไอ้พวกปากไม่มีหูรูดแม่งพูดกันไม่ระวังจนน้องผมสงสัยอะไรขึ้นมาจนได้
คิดว่าไอ้เดย์คงได้ยินมันรีบพูดเสียงดังแทรกชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทันที 
“เฮ้ยว่าไงนะไอ้หนอนคู่!? พวกแกโดนเพื่อนล้อเรอะ5555 กระจอกนี่หว่าอยู่โรงเรียนโดนเขาแกล้งอ่ะดิ
ตัวเท่าแมงกุ๊ดจี่ ไปหมกตัวอยู่ในกองขี้ควายไป๊ เคี้ยกก5555”

“พวกนั้นชอบมาล้อซีน่อนกับซีโน่ว่าเป็นขี้นกอ่ะ...”
หือ?.... ผมได้ยินซีน่อนพูดแล้วเงียบไป พอหันไปมองน้องก็นั่งก้มหน้า พอหันกลับมามองซีโน่ก็พูดหน้าหงอย
“ฝรั่งขี้นก.....แด๊ดดี๊บอกว่าเป็นผลไม้เมืองไทยอร่อยเหอะ... ไม่ใช่คนสักหน่อย เพื่อนที่โรงเรียนน่ะโง่”

น้องๆพูดแบบนี้ผมฟังแล้วไม่สบายใจเลย หมายความว่าตอนอยู่ที่โรงเรียนคงโดนเพื่อนล้อเรื่องที่หน้าเป็นฝรั่งสินะ
เด็กหนอเด็ก....  ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ ยังอดรุมซักถามเจ้าสองตัวไม่ได้ สองแสบเล่าให้ฟังน้ำเสียงอู้อี้
ไม่ค่อยอยากเล่านักแต่ผมพอเข้าใจ ได้ความประมาณว่าเป็นเพราะเก่งภาษาอังกฤษ ฐานะทางบ้านดีและหน้าตาดี
คุณครูเลยจัดเข้ากิจกรรมโรงเรียนเยอะ และเป็นคนโปรด ย่อมต้องมีกลุ่มเพื่อนขี้อิจฉาเป็นธรรมดา..
พ่อจ๋าน่าจะส่งน้องๆเข้าโรงเรียนอินเตอร์ซะตั้งแต่แรก จะได้มีเพื่อนที่เป็นลูกครึ่งฝรั่งเหมือนกันเยอะๆ

 “ถ้าเพื่อนแกล้งล้ำเส้นมากไปเราสองคนต้องบอกผู้ใหญ่เข้าใจมั้ย ซีน่อน ซีโน่ ต้องดูแลกันดีๆนะรู้มั้ยพี่เป็นห่วง”
“ค้าบบบบบบ”   พวกตัวเล็กประสานเสียงกัน

เห็นน้องๆพูดเรื่องนี้แล้วนั่งทำหน้าบู้หน้าเบะกันก็ไม่อยากให้งานกร่อยเลยพาเปลี่ยนเรื่อง
น้องๆผมมันตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกันมากทั้งที่เป็นลูกครึ่งแท้ๆ ผมอยากให้น้องตัวใหญ่กว่านี้จัง
กลัวจะโดนเขาแกล้งเอา.. ผมควรจะเอาอะไรให้น้องๆกินดีนะจะได้ตัวโตๆ เลยปรึกษากับเพื่อนๆ
 “เบียร์มั้ย” 
“เชี่ยมาร์คนั่นมันไม่โต มันเมาไอ่สัด”
“หมาบ้านกูกินเพชรดีกรี ตัวโตขนสวย ส่งประกวดหมางามได้เลยนะมึง55”
“เชี่ยน็อต นั่นมันหมานี่มันน้องกู เอาที่คนกินได้สิครับควาย น้องกูไม่จำเป็นต้องขนสวย”
“เฮ้ยไอ้นี่ก็ดีนะ โปรตีนอ่ะ”
“ห๊ะโปรตีนเหรอ เออๆแลจะเข้าท่าเว้ยมันเป็นยังไงวะ โปรตีนอะไรเหรอมึงมียี่ห้อป่ะต้าร์”
“โปรตีนเกษตรอ่ะ”
“อ๋อ!!! ที่เขาเอาไว้ใส่แทนเนื้อตอนกินเจน่ะเหรอ!”
“เอ้อใช่!55”
“55...ถุ้ย!!! -*-  ฟายเอ๊ยเหมือนจะดีเชี่ยพอกัน”
“55555”   ไอ้กีต้าร์หัวเราะปากกว้างชี้หน้าผมชอบใจที่หลงกลมัน พวกห่าทั้งหลายก็ขำตาม

“โปรตีนเหรอ........ ไข่... กินเข้าไปดิ น้องมึงไม่กินไข่ นมก็ไม่ค่อยกิน ข้าวก็ไม่ค่อยกิน หนักไปทางแดกขนม
จะโตได้ไง อีกอย่างเด็กผู้ชายเขาว่าจะโตช่วงขึ้นม.ต้นนะส่วนใหญ่ บางคนก็ม.ปลาย ถ้าเล่นกีฬาหรือมีอะไรกระตุ้น
มันก็ยังโตได้อีกนะมึงไม่ต้องกลัวไปหรอกลูกคิด ไอ้สองตัวนี่ยิ่งมีเชื้อทางแม่ด้วยแล้ว ส่วนพ่อมึง
ถึงพุงจะถ่วงไว้ก็เหอะ คิคิ..แต่ก็ไม่ได้เตี้ยอะไรมากนี่ คิคิ .......เดี๋ยวมันก็โต คึคึคึ5555555”

เกือบจะปลาบปลื้มกับความคิดของเชี่ยเดย์แล้วครับ มาแหม่งๆไอ้ตอนจบนี่แหละ ผมจ้องหน้าด่ามันทางสายตา
ตั้งนานกว่ามันจะยอมหยุดขำ มาหลอกด่าพ่อกูอยู่ได้ มันคงเห็นผมกัดปากทำหน้าบึ้งใส่เลยแอบชูนิ้วก้อยมาหา
แต่ดันโดนเจ้าซีน่อนที่นั่งขวางอยู่กัดงับเข้าให้ เชี่ยเดย์สะดุ้งโวยวายผลักหัวน้อง ผมเลยหัวเราะออกมา

“ไอ้ห่า นิ้วกู๊~~~! เฮื่อยเดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวเถอะพวกมึงจะไม่ได้โต”
“ฮะๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้าไอ้คนใจร้ายมาว่าแด๊ดดี๊เค้าทำไม”  เจ้าซีโน่แลบลิ้นปลิ้นตาให้ไอ้เดย์
แล้วแอบยื่นหน้ามาหาซีน่อน หัวเราะเยาะไอ้เดย์เบียดหลังผม สองแสบกอดเอวผมกันตัวกลม
เพราะกลัวไอ้เดย์จะมาดีดมะกอกใส่หน้าผาก

แล้วพวกเพื่อนๆก็ช่วยกันคิดหาอาหารที่มีประโยชน์ให้น้องๆผมใหม่อีกรอบ..
“แดกปุ๋ยม๊ะ.......”   นี่เชี่ยต้าร์ เก็บไว้ใส่ต้นมะม่วงบ้านมึงเถอะ
“ขาดแคลเซี่ยมม้าง ซื้อกระดูกให้มันแทะดิ”  นี่เชี่ยน็อต มันยังเอาน้องผมไปเปรียบกับหมาบ้านมันไม่เลิก
“จับกรอกยาดองดิ555”   นี่เชี่ยมาร์ค บ้านมึงทำเหล้าเถื่อนเหรอสัด

“ปลา...”   โอ๊ะ เชี่ยเดย์ดูเหมือนจะมีความคิดดีๆกับเขาด้วยครับไม่น่าเชื่อ 
“เฮ้ยปลาเหรอ เออว่ะอะไรดีอ่ะ ปลากะพง ปลาแซลม่อน ปลาทาโร่ เฮ้ยไม่ใช่!นั่นขนม  รึจะปลาทูน่าวะ!?”
“ปลาแมคเคอเรลในซอสมะเขือเทศ”
“หือ? ปลาแมคเคอเรลในซอสมะเขือเทศ???...... ( -_-)..........เชี่ย ปลากระป๋อง!”   
“เคี้ยกก55555555”    อ้าวไม่ใช่ความคิดดีๆนี่ครับ ไอ้บ้านี่มันไม่ได้คิดอะไรเลยต่างหาก หาสาระอย่าไปหวัง
ฟังความคิดแต่ละคนแล้ว... เออกูขอโทษ กูผิดเองที่ถามพวกมึง (-*-)

 “แล้วมีใครมารังแกรึเปล่าเนี่ย สอนท่าเด็ดให้เอาป่าววววว”  ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วให้ซีน่อนกับซีโน่ แต่ผมยั้งไว้
“เดย์ มึงอย่าพาน้องกูเกเรดิ สอนให้ไปตีกับคนอื่นเหมือนมึงนี่ไม่ต้องก็ได้มั้ง” 
“อ้าวแล้วถ้ามีคนมารังแกน้องๆมึงจะให้มันพนมมือไหว้สวยๆขอบคุณเขารึไงวะ?”   ดูมันเถียงผมนะ
“ก็ฟ้องครูดิไอ้โง่”   ผมทำตาค้อนใส่มัน มันยู่ปากส่ายหน้าว่าผมไม่ได้เรื่อง
“ยิ่งฟ้องครูก็ยิ่งโดนแกล้งดิควาย นี่ไอ้หนอนคู่ไม่ต้องไปฟังพี่มึงใครแหยมหน้าเข้ามานะเอานิ้วจิ้มตามันก่อนเลย
แล้วแทงรูจมูกมันต่อด้วยเอาหัวโขกแม่งจังๆ เข้าใจป่าว ถ้ามันกระชากคอเสื้อมึงบีบไข่แม่งเล้ยยังไงก็เอาอยู่555”

“เค้าไม่ให้ใครมาแกล้งซีโน่หรอกน่า พวกนิสัยไม่ดีซีน่อนก็เตะไปให้ไกลๆเลย อย่างนี้ไงนี่ๆๆ55 55”
“หนอยยยย เก่งเหลือเกินนะมึงอ่ะไอ้หนอนด้วง หือๆๆๆ”     ซีน่อนกับไอ้เดย์เล่นแกล้งเตะขากันไปมาใต้โต๊ะครับ
ผมเลยชวนซีโน่คุยไม่สนใจพวกมันกับไอ้เพื่อนบ้าสามตัวที่รุมดูเมนูอยากแดกไอติมบ้าง..

“ซีโน่จำไว้นะ ไม่ต้องไปกลัวใครนะ ถึงเราจะตัวเล็กแต่ก็คนเหมือนกันอย่าปล่อยให้เพื่อนรังแกนะ”
“ซีน่อนบอกว่าไม่ต้องไปฟังพวกนั้นฮะ ซีโน่ก็ไม่ฟัง ...แต่เวลาซีน่อนป้อนข้าวให้ซีโน่ทีไรพวกนั้นก็ชอบล้อ
ว่าซีโน่เป็นง่อย เป็นเด็กทารกร้องอุแว๊ๆ แล้วก็ปัดมือซีน่อนให้ข้าวหกเละเทะแบบเนี๊ยะๆ(ทำท่าประกอบ)
ฮึ่ม....ไม่ชอบเลยฮะ........เพื่อนบอกว่าซีโน่เป็นฝรั่งปัญญาอ่อน...” 

โห..........น้องกูกินข้าวกันแล้วไปหนักหัวพ่องเหรอ!!!!  -*-  ฟังแล้วขึ้นเลยครับ น่าโมโห
ไอ้พวกเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน! อย่าให้กูเจอตัวนะจะจับหัวโขกกันให้ปูด เตะตูดให้ระบม เอายาหม่องป้ายตา
ลากลิ้นออกมาแล้วเอาพริกป่นโรย เอาให้ร้องหาพ่อหาแม่มึงเล้ยไอ้พวกเด็กเปรต~~~~~!

“ไม่เอาน่าซีโน่กับซีน่อนฉลาดจะตายเนอะๆ ไอ้ตัวแสบของพี่หน้าตาก็ดี๊ดี มีสาวมาชอบตั้งเยอะจริงมั้ย55”
ผมพยายามหาเรื่องปลอบน้องเพราะมันทำหน้าเศร้าๆ
“ฮะ...ซีโน่ก็เลยด่ามัน ไอ้คอดำไอ้ฟันเหยิน ไอ้ดั้งหัก ไอ้ขี้เหร่ ไอ้ขี้ไคลเยอะ ไอ้เล็บดำ ไอ้น้ำมันหมู
ไอ้อ้วนขอให้ไขมันทะลักปากตายไปเลย งี้ละ”
เอ๊อะ......... เดี๋ยวนะ ตกลงผมควรสงสารน้องหรือเพื่อนมันดี..

“แล้วซีน่อนทำอะไร?”  กีต้าร์ยื่นหน้ามาถามซีน่อนที่นั่งอมยิ้มเล็กน้อยเงียบๆ
“ซีน่อนก็ไปแย่งข้าวมันมากินฮะ555”  ดูน้องผมตอบดิ ผมขำก๊ากเลยครับ
“อ้าวไอ้เสือ มึงก็ร้ายใช้ได้นี่หว่า5555”  ไอ้เดย์มันชอบใจ

เฮ้อ...พรุ่งนี้ตอนเย็น พ่อจ๋าจะมารับเด็กๆกลับพัทยาแล้ว พวกเราสามคนพี่น้องไม่เคยอยู่ด้วยกันนานๆ
อย่างช่วงปิดเทอมนี้มาก่อน ถึงจะวุ่นวายมาก น่ารำคาญบ้าง ไปไหนมาไหนก็ลำบาก แต่ผมก็รู้สึกว่า
การที่มีน้องๆอยู่ด้วยไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก  กลับไปแล้วผมคงคิดถึงพวกมันน่าดู 


****************************************


ออกจากร้านไอศกรีมแถวโรงเรียนพิเศษเชี่ยเดย์ พวกเราก็พาเด็กๆไปซื้อซีดีการ์ตูนแปลงร่างมดดำมดแดงมดเขียว
กลับมาบ้านไอ้เดย์ ซีน่อนกับซีโน่รีบวิ่งร่าไปบ้านน้องเงาะอย่างรู้งาน พวกมันไปขลุกชวนเงาะดูการ์ตูน

แต่ขอโทษเถอะครับเงาะกำลังดูบาร์บี้อยู่.... บาร์บี้กำลังถือคฑาแปลงร่างเปลี่ยนชุดพอดี
ไอ้ตอนแรกผมก็นึกว่าพวกมันจะตีกันแย่งดูการ์ตูนที่ซื้อมา ปรากฏว่าเจ้าแฝดนั่งดูบาร์บี้กับน้องเงาะเพลินเลย555
แล้วก็มีอีกหน่อที่บ้าบอ เชี่ยเดย์แหละครับตัวนำ มันชวนผมนั่งดู ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ที่ติดสอยห้อยตามมา
ก็พลอยนั่งดูบาร์บี้ไปด้วย แถมยังวิจารณ์ชุดตุ๊กตาที่บาร์บี้ใส่กันสนุกปาก บอกชุดเจ้าหญิงแม่งยาวลากดินรุงรัง
ชุดนางเงือกทำไมบาร์บี้ไม่ยัดฟองน้ำวะนมไม่ตู้มเลย ชุดนางฟ้าตอนบินกระโปรงก็ไม่พลิ้ว ทำไมผมบาร์บี้ดูแข็งๆ
มันไม่สระผมบ้างรึไง  แม่งคุยกันจนน้องเงาะท่าจะรำคาญหันมาทำตาดุ จุ๊ปากจุ๊ๆๆๆใส่ ผมล่ะขำไอ้พวกนี้
น้าอรมาเห็นก็ขำใหญ่ที่ลูกมีเพื่อนมาดูด้วยเพียบ เงาะนี่สงสัยจะดูหลายรอบแล้วมันร้องเพลงตามได้ด้วย

พอเปลี่ยนเป็นการ์ตูนแปลงร่างที่สองแสบมันซื้อมา ไอ้เดย์ก็ชวนผมกลับห้องไปติว สอนไปสอนมา
ไอ้พวกเพื่อนเลวมันก็รวมหัวกันเล่นเกมส์ ติวตำราฝ่าด่านนรกแตก.... แค่ชื่อเกมส์แม่งก็ส่อแววชั่วแล้วครับ

“กูไม่เล่นได้มั้ย”  ผมยกมือถาม  เพื่อนสามคนส่ายหน้าพร้อมกันเลยครับ
เชี่ยเดย์เขยิบมานั่งใกล้ ดึงมือผมลงแล้วกอดคอผมไว้
 “ไม่ได้ มึงอ่ะตัวต้องเล่นเลยไอ้ลูก! กูจะได้รู้ว่าไอ้ที่กูสอนๆมามันเข้าหัวมึงรึว่าเข้าหูแล้วไปทะลุออกรูจมูก”
“มึงก็พูดไป กูความจำดีน่า....”  ดูท่ามันจะไม่ไว้ใจผมง่ายๆ ทำไมล่ะสายตาผมมันล่อกแล่กไปหรือไงนะ..

“แล้วเล่นไง อย่าเอายากนะ”  ผมถามพวกมันก็ขำกันคิกคัก แล้วไอ้มาร์คก็บอกกติกาอันชั่วร้ายออกมา
“ไม่ยากๆ มันส์แน่เชื่อกู55 แค่ตอบคำถามของทุกคนให้ผ่านก็จะรอดไม่ต้องโดนลงโทษ ส่วนบทลงโทษก็แค่
ถ้าตอบไม่ได้ก็ต้องทำตามคำสั่งคนถามไม่มียกเว้น เห็นมั้ยไม่ยาก คึคึคึ”

ใช่ ... มันไม่ยากแต่โคตรไม่น่าไว้วางใจอ่ะ ไอ่ฟายพวกนี้เรื่องดีๆไม่น่าจะมีในหัวสมองเท่าไหร่หรอก
 “โอเค เล่นก็ได้วะ!”  หลังจากโดนสายตากดดันร่วมแปดคู่ ผมก็จำใจรับกระดาษกับปากกามา

ผมกับเพื่อนๆนั่งแยกตัวอยู่คนละมุม เพื่อใช้เวลาคิดตั้งคำถามของตัวเอง จะเป็นภาษาอังกฤษ เลข หรือภาษาไทย
อะไรก็ได้ในสามวิชานี้  ผมนั่งขีดเขียนกระดาษคิดโจทย์ในหัวไม่สงบเลยครับ อยากรู้ว่าไอ้พวกเพื่อนเลว
มันคิดอะไรเลวๆอยู่บ้าง ต่างคนก็แอบลอบมองหน้ากันแล้วขำคิกคักระแวงกันไปมา แม่งไม่น่าไว้ใจสักคน


พอตั้งคำถามเก็บไว้กับตัวเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็เป่ายิ้งฉุบหมู่กัน ผลคือไอ้มาร์คโดนถามคนแรก ต่อด้วยไอ้กีต้าร์
ไอ้น็อต ไอ้เดย์ แล้วก็ผมคนสุดท้าย 
อันที่จริง คือเอาจริงๆเลยนะคือผมอยากโดนถามคนแรกมากกว่าจะได้ไม่ต้องมานั่งลุ้นตูดเกร็ง

จากนั้นพวกเราก็เขียนชื่อตัวเองใส่เศษกระดาษที่ฉีกขนาดเท่าๆกันแล้วโยนลงแก้วพลาสติก แล้วให้คนโดนถามจับ
ถือเป็นการวัดดวงที่ลุ้นมากว่าใครจะโดนใครเล่นงาน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 30-11-2015 22:32:05

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ.../2   








และแล้วก็ได้เวลาเข้าเครื่องประหารหัว... เอิ่มไม่ใช่สิได้เวลาไอ้มาร์คจับฉลากชื่อคนถามครับ!
“โอ๊ะ..ได้ชื่อมึงอ่ะไอ้น็อต! ฉิบหายละ|||||||||”
“555 เชี่ยมาร์คมึงโดนแน่!555”   
ไอ้น็อตล้วงแว่นออกมาใส่ มันขยับแว่นทำท่าให้ดูฉลาดและเลวในเวลาเดียวกัน 
ไอ้มาร์คนั่งขัดสมาธิหน้าหม่นขอบตาดำ หมุนคอมองตามไอ้น็อตที่เดินวางท่าไปรอบตัวมันอย่างหงุดหงิด
“จ๊าคคคคค!!!!|||||||||*|| เชี่ยมาร์ค!!! มึงดึงขนหน้าแข้งกูทำไมสัด!!”
“5555555ไอ้ห่า ท่าเยอะเหลือเกินนะมึง ถามๆมาสะทีเดี๋ยววนอีกทีกูจะดึงขนมึงให้สูงขึ้นกว่าเดิม”
 “อุ๊! เชี่ย! เออๆๆ มึงตั้งใจฟังเลย”  ไอ้น็อตรีบนั่งกุมเป้าต่อหน้าไอ้มาร์คเลยครับ55 

“ตอบคำถามภาษาอังกฤษนะ! นางกรีนแต่งงานกับมิสเตอร์บราวน์มาสี่ปี ไม่มีลูกด้วยกันซะที..”
“เฮ้ยยย เดี๋ยวๆ เดี๋ยวๆเดี๊ยว! ภาษาอังกฤษเชี่ยไรของมึงเนี่ย กูเห็นมีแค่ชื่อคนเป็นภาษาอังกฤษอยู่สองคำอ่ะควาย”
ไอ้มาร์ครีบเบรกไอ้น็อต พวกผมฟังแล้วก็ขำ จริงนะดูมันถามดิ
“โด่ฟังกูให้จบก่อนดิเว้ย คืองี้กูจะถามว่าถ้าไอ้สองคนนี้อยากมีลูกกันมันต้องทำยังไง!”
“ปี้กันงะก๊ากกกกกกก55555”
“ควาย! ผิดครับ! ก๊ากกกกกกกกกกก5555”
“อ้าวผิดได้ไง!”
“อ่ะกูให้โอกาสมึงอีกที มึงมัวแต่นั่งทำตาแบ๊วแต่หน้าโง่อยู่ไงไม่ฟังคำถามให้ดีวะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษสิมึง!”
“อ๋อ! เมค! เลิฟ !”
“ผิดครับ!
“ผิดอะไรอีกล่ะวะ!”
“ผิดดิสัด! มันต้องเวา!!! (vow)”
“ห๊ะ!?”
“ก็เขาอยู่ด้วยกันมาสี่ปี ไม่มีลูกด้วยกันซะที แถวบ้านกูเขาต้องไปบน! ไปบนที่ศาลไหนก็ได้ ขอลูกอ่ะ!555
ศัพท์ภาษาอังกฤษไงไอ่ฟาย vow! ก๊ากกกก555555”

เออ.........ก็ถูกของไอ้น็อตมันนะ กวนทีนดีแท้ ไอ้คนจะได้แกล้งเพื่อนมันขำชอบใจรีบวิ่งออกไปจากห้อง
แค่แป๊บเดียวมันก็วิ่งกลับเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มกว้างและ....หอมหัวใหญ่

แค่เห็นหอมหัวใหญ่ในมือไอ้น็อตพวกผมก็ขำก๊ากกันลั่น ไอ้มาร์คนี่มองตาถลนกระเถิบก้นที่นั่งกับพื้นถอยหนี
ทำอย่างกับแดร็กคิวล่ากลัวกระเทียม แต่เชี่ยมาร์คมันเกลียดหอมหัวใหญ่ครับ
กีต้าร์กับผมนั่งขำคิกคักคุยซุบซิบกันลุ้นว่าไอ้น็อตจะให้ไอ้มาร์คทำอะไร กีต้าร์บอกสงสัยมันให้เอาป้ายตา
แสบตาตายห่าเลยนะนั่น พอไอ้เดย์หันมาเห็นผมกับกีต้าร์หูชิดปากหน้าใกล้กันมันก็แสลนมานั่งแทรก
แล้วกอดคอดึงหน้าผมออกมาห่างกีต้าร์เลย... ผมกับกีต้าร์เหล่มองหน้าไอ้เดย์อย่างหน่ายๆไอ้บ้านี่ก็หึงพร่ำเพรื่อวุ้ย

พวกเรานั่งรอดูไอ้น็อตสั่งไอ้มาร์คที่กำลังเอียงคอถามหน้าเสียๆ
“มึงจะให้กูทำอะไรวะน็อต”
“แดกซะ..”
“ห๊า!!? ”
“แดกให้หมดลูกนี่แหละ ห้ามต่อรองใดๆทั้งสิ้นก๊ากกกกกกกก5555555555555”
“โห่!!!! ควายยยยย!!!!! มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบหอมใหญ่ไอ่สัด! ฮืออ~~ แม่ง”
“อ๊ะๆ!! ไม่ต้องปลอกเปลือกครับเพื่อนมาร์ค เดี๋ยวมึงจะได้วิตามินไม่ครบนะ แดกเข้าไปทั้งเปลือกนั่นแหละ555”
“โฮ~~~~ มึงให้กูปลอกเปลือกหน่อยไม่ได้เหรอ แหวะ||||||| เปลือกมันกินไม่ได้น๊า เอาไปล้างก่อนได้มั้ย แง~~~”
ไอ้น็อตมันเอาหอมไปเช็ดๆถูๆกับเสื้อไอ้มาร์คครับ แล้วก็ยื่นให้ตรงหน้าอีกครั้ง ทำไอ้มาร์คคอตก
“กะกะ กินกับหมูยอได้ป่าว|||||||||”  ไอ้นี่ลุกลี้ลุกลน แถวนี้มีหมูยอซ่อนอยู่ที่ไหนวะ
“หอมหัวใหญ่เพียวๆครับเพื่อน เชิญ!5555555555”   ร้ายกาจครับ ประเด็นคือแม่งเปลือกยังอยู่..

สุดท้ายไอ้มาร์คต้องนั่งแทะกินหอมหัวใหญ่ไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมด ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ
แม่ง...ลูกเบ้อเร่ออ่ะ|||||||| มันกินเหมือนกัดแอปเปิ้ลเลยครับแต่ขอโทษนี่หอมหัวใหญ่ที่มันแสนเกลียด
แดกไปเครียดไปหน้าเบ้ไป น้ำตาเล็ด จะร้องจะขำจะอ้วกในเวลาเดียวกัน ส่วนพวกที่เหลือก็ขำกระจายสิครับ

มาถึงคราวกีต้าร์ครับ จับได้ชื่อผมล่ะ งานนี้ถึงไอ้กีต้าร์มันจะเรียนเก่งแค่ไหนแต่ผมก็คิดว่าเอาอยู่นะ (คึคึ)
“คำถามเลขนะ คือ จงหาคำตอบของโจทย์คณิตข้อนี้ภายในเวลาสามมมม..”
“สามนาทีเลยเหรอวะ ตั้งโจทย์ยากให้กู เฉลยมึงต้องถูกนะเว้ย ?”
“สามนาทีอะไรของมึงต้าร์”
“อ้าว...”
“สามวินาทีครับ!”
“โห่ไอ่ฟายยย!!! เชี่ยลูก! -*- มึงไม่ลงโทษกูไปเลยล่ะสาดดดดดดดด”
“55 โอเคเพื่อนต้าร์ จัดไปสามนาทีก็ได้ อ่ะเอาโจทย์กูไปทำซะ...”  แล้วผมก็ยื่นกระดาษซึ่งลอกโจทย์มาจาก
ในเน็ตให้มันครับ ไม่มีอะไรมาก... แค่เปลี่ยนนู่นนิดนี่หน่อย เอาไอ้นั่นมารวมกับไอ้นี่ หลักๆแล้วมั่วเอา คิกๆ คิกๆ..

ไอ้กีต้าร์ได้โจทย์ไปอ่านแล้วตาโตเท่าไข่ไดโนซอรัส คนอื่นๆเห็นแล้วสงสัยเลยมารุมอ่านดูบ้าง

[   จงหาคำตอบของเลขลำดับต่อไปจาก 49,36,18,… แล้วนำผลที่ได้ไปหารกับคำตอบของ
 ให้ f(x + 3) = x³ + 7x – 3 แล้วจงหา f(1) เมื่อได้คำตอบให้นำไปอนุมาณกับละติจูดยกกำลังลองติจูด
ของประเทศไทย จากนั้นให้ท่านนำคำตอบที่ได้มาถอดสแควรูท แล้วจึงนำคำตอบมาบวกด้วยจำนวนหลุม
บนพื้นผิวของดวงจันทร์  ]

“เชี่ยยยยยย!!!”    เอ๊าไอ้เห็บพวกนี้อุทานพร้อมกันลั่นห้องแล้วหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง พวกมันยกนิ้วให้ผมด้วย
นิ้วกลางอ่ะนะ..

“ไง ทำได้มั้ยมึง คึคึ”  ผมยื่นหน้าไปยักคิ้วถามมัน แต่ต้องเอี้ยวหน้าหนีมือมันแทบไม่ทัน เกือบโดนข่วนแน่ะ
“โอ้โห~~~~~~โอเคเลยไอ่สัด!  แต่กูขอเวลาเพิ่มเป็นสามปีได้มั้ย!”
“5555555555”  ผมก็ขำชอบใจกลิ้งไปกลิ้งมา คนอื่นๆพากันปรบมือยินดีที่ไอ้กีต้าร์จะโดนเล่น
“แม่งใช้เวลาตลอดชีวิตกูยังคิดไม่ออกเลยไอ้ห่านี่โคตรขี้โกง เดี๋ยวกูจะโทรแจ้งสคส.ให้มาจับมึง  -*- ”
“55เขาจะส่งใครมาจับล่ะ ซานตาครอสเหรอ555”
กีต้าร์มันบ่นนั่งจิกตาใส่ผมอย่างอารมณ์เสีย แต่ตอนนี้ผมอารมณ์ดีมากครับ

“ช้าก่อนไอ้ลูก! อย่าเพิ่งดีใจไป กูตอบไม่ได้แบบนี้มึงต้องเฉลยคำตอบด้วย!”
“ด้ายยยยยยยย 555”
พอผมบอกว่าได้ ทุกคนก็ทำหน้าแปลกใจกันมากๆครับที่ผมมีคำเฉลยให้ด้วย
“เฉลยคือ ไม่สามารถมีคำตอบที่ถูกต้องในข้อนี้ เพราะเราไม่สามารถนำผลอนุมานมาถอดสแควรูทได้
และที่สำคัญเราไม่สามารถรู้จำนวนหลุมบนดวงจันทร์ได้ครับ!”

“ไอ้ลูก!!! -*- อยากจะฆ่ามึงว่ะเชี่ย!! แล้วมึงถามหาพ่องงงงง เรอะ!”   
กีต้าร์ทึ้งหัวตัวเองแหกปากลั่นโมโหที่มันตกหลุมพรางของผมครับ ตาของมันมองผมเหมือนอยากปล่อยแสงใส่
คนอื่นๆก็หัวเราะแล้วยกนิ้วให้ผมพร้อมกัน... ก็นิ้วกลางอีกเช่นเคย (ก๊ากๆๆๆ)

พอมาถึงบทลงโทษของผม ผมก็ขำคิกคักหันหน้าหนีไอ้กีต้าร์ที่ชี้หน้าเตือนผมว่าอย่าเยอะๆ
แต่ผมไม่สนใจมันหรอก
“มึงจะให้กูทำอะไรก็รีบๆสั่งมาซะทีไอ้ลูก ขำชอบใจอยู่ได้นะมึง อย่าให้จับได้ชื่อกูถามมึงบ้างก็แล้วกัน”
“อ้าวไม่อาฆาตกันสิคร้าบเพื่อนต้าร์ 555ทำหน้าดีๆดิครับหน้าเหี่ยวหมด อย่างนี้มันต้องบำรุงกันหน่อยแล้ว”
“อึก.........เชี่ยอะไรของมึง”  หน้าไอ้กีต้าร์นี่ระแวงโคตร ผมก็เดินลงไปหาครีมบำรุงผิวมาให้มัน
ไปควานหาของดีได้มาจากตู้เย็นบ้านไอ้เดย์ครับ แต่พอเอาไปอวดมันดันโดนด่าซะงั้น

“ไอ้เลวววววววววว ครีมบำรุงผิวตราแม่ปราณีเหรอสาดดดดดดดด เชี่ย! นี่มันกะปิ!!!||||||||*||”
“5555 พอกหน้ามึงด้วยไอ้นี่เลย ห้านาทีแล้วล้างออกรับรองหน้ามึงจะเค็มเอ๊ย! จะคาวเอ๊ย! จะขาวกว่าที่เคย55
เพราะนี่คือ เคย! 5555”  ผมอวดสรรพคุณให้มันฟัง แต่มันทำหน้าอยากฆ่าผมมากกว่า ก๊ากๆ
“ฮึ่ม!!! เชี่ยเอ๊ย! ทำไมกูต้องมาเจออะไรอย่างนี้วะ! ใครเป็นคนคิดเกมส์วะ กูไม่น่าหลวมตัวเอาด้วยเล้ย T^T”
เกมส์จันอะไรแบบนี้ไอ้คนต้นคิดจะเป็นใครไปได้อีกล่ะครับ นอกจากไอ้จังระแมนอย่างไอ้เดย์..

ขำกันท้องแข็งเลยครับงานนี้ เรานั่งหัวเราะตัวงอกลิ้งไปกลิ้งมาดูไอ้กีต้าร์นั่งทากะปิหน้ากระจก
แต่ไอ้กีต้าร์มันชักช้าไม่ค่อยทันใจ พวกเราเพื่อนผู้แสนดีของมันจึงช่วยกันเข้าไปรุมพอกกะปิให้มัน
คนละไม้คนละมือ ไม่ช้าหน้าไอ้กีต้าร์ก็เต็มไปด้วยกะปิ ขนาดตัวมันเองยังอดขำไม่ได้เลย มันบ่นว่าเหม็นจะตายแล้ว
แต่ก็ไล่ยื่นหน้าไปใกล้หน้าคนอื่นเพื่อแกล้งให้ปิดจมูกหนีหน้ามัน ขำกันลั่นห้อง
ไอ้เดย์หยิบมือถือจะถ่ายหน้าที่เต็มไปด้วยกะปิของกีต้าร์เก็บไว้แกล้งมันวันหลัง แต่กีต้าร์ไหวตัวหลบทัน
แล้วขู่ไอ้เดย์ว่าจะลงไปบี้หน้าบนเตียงมัน ไอ้เดย์เลยต้องหยุด  แหม...กีต้าร์มันชี้หน้าด่าผมยาวเลยครับ
ผมว่ามองๆไปก็เหมือนมันกำลังพอกโคลนสำหรับบำรุงผิวดีออก ถ้าไม่ติดที่กลิ่นกะปินะ55555

คนต่อไปคือไอ้น็อตครับ มันจับได้ชื่อไอ้มาร์ค! เหมือนฟ้าแกล้ง ไอ้มาร์คนี่หัวเราะลั่นห้องอย่างกับคนบ้าเลย
มันคงดีใจจะได้แก้แค้น แต่ผมเห็นอย่างนี้แล้วเริ่มเสียวสันหลัง แอบสาธุขออย่าให้ถึงคราวตัวเอง
แล้วเหลือแค่ชื่อไอ้กีต้าร์เล้ย |||||||||

“กูถามภาษาอังกฤษมึงบ้างไอ้น็อต!!! ฮึ่ม! มึงโดนๆๆๆ มึงต้องโด๊นนนนน!”
“มาเลยๆ ถ้ากูตอบได้นะมึงเตรียมแดกหอมได้เลย5555 คราวนี้สองหัวเลยสัด!5555”
“เอ้อได้! ไอ้แว่นแห้ง! นักร้องคนไหนมีชื่อหยาบคายที่สุด มึงตอบมา!”
“ภาษาอังกฤษตรงไหนวะ!!?||||||||*||”   

มึงถามใหม่ว่ากูจะได้ความรู้อะไรจากการติวครั้งนี้บ้างดีกว่า สาระอยู่ที่ไหนวานเถอะใครไปตามหาให้กูที
ตอนนี้ผมว่ามีแต่สาระ..เลว นะครับคุณผู้ชม
“อังกฤษดิ! มึงตอบกูมาเป็นภาษาอังกฤษ!!”  ไอ้มาร์คเสียงจริงจังมากครับ ไอ้น็อตนี่นั่งไม่ติดพื้นแล้วตาล่อกแล่กนึก
“เอ่อ.........เชี่ยยยย||||||||||| กูนึกไม่ออกอ่ะ มึงแม่งงงงงงงง -*- ”
“55555555”
สุดท้ายไอ้น็อตตอบไม่ได้ครับ ยอมแพ้คอตกถอดแว่นเก็บเตรียมรอรับโทษเลยมัน แล้วไอ้มาร์คก็เฉลย
“ฟักกลิ้ง! ฮีโร่! ไงล่ะฟายเอ๊ย ก๊ากกก55555”   ไอ้มาร์คหัวเราะลั่นสะใจ
“โหยยยยยยย เชี่ยมาร์ค! ชื่อเขาไม่ได้หยาบคายเว้ย”    ข้อนี้ไอ้เดย์กับกีต้าร์ที่ความรู้แน่นกว่าผมก็เห็นด้วยว่า
ในภาษาไทยไม่หยาบ แล้วถ้าเป็นภาษาอังกฤษ เอามาไว้หน้าคำว่าฮีโร่นี่มันน่าจะความหมายดีนะ
แต่ไอ้มาร์คมันดันทุรังว่าหยาบ “กูไม่สนอ่ะ ยังไงมันมีคำว่าฟัก! กูถือ ในภาษาอังกฤษมันหยาบเว้ย555”

“มึงเล่นงี้เหรอ โห่ไอ้ฟัก!!!”
พวกเราขำก๊าก ไอ้มาร์ครีบวิ่งออกจากห้องด้วยความลั่นล้าร่าเริง แล้วมันก็กลับมาพร้อมกับ......มะนาวสองลูกครับ
“ตอนแรกกูกะจะให้กินแค่ลูกเดียว แต่มึงพูดเองว่าถ้ามึงตอบได้จะให้กูกินหอมสองหัว
งั้นมึงแดกไปเลยมะนาวสองลูกนี่5555”   ไอ้มาร์คพูดเสร็จฮาหน้าไอ้น็อตมากครับ มันเอาหัวโขกพื้นปึกๆๆ

“โห่ไอ้ใจร้าย เปรี้ยวตายห่า”   
“หยุดๆๆ!!! มึงปอกเปลือกมะนาวทำไมไอ้น็อต”
“อึก...||||||||||| อย่าบอกนะมึงจะให้กูกินทั้งเปลือกอ่ะ”
“อื้ม!”
“.........กูคายเม็ดได้มั้ย|||||||”
“ไม่ได้!”
“อ๊าคคคคค เปรี้ยววววววววสัด! อี้~~~~~~~~~ขมอ่ะขมด้วยอ่ะแหวะๆๆ อื้อๆๆๆโฮกูจะอ้วกอ่ะฮือออ”

โดนสั่งให้กินมะนาวทั้งเปลือกทั้งลูกทั้งเม็ดเลยครับงานนี้ มะนาวบ้านไอ้เดย์ลูกใหญ่น้ำเยอะสะด้วย
ตลกไอ้น็อตมากครับมันทุรนทุรายอยู่กับพื้น ตะเกียกตะกายอยากคายมะนาวทิ้งใจจะขาด แต่ไอ้มาร์คจ้องไว้
มันจะแอบคายก็ไม่ได้ ผมดูแล้วขนลุกพะอืดพะอมตามมัน มือไอ้น็อตนี่คว้าไปทั่ว แต่พอจิกผ้าห่ม
ไอ้เดย์รีบใช้เท้าเขี่ยๆมันให้ไปทุรนทุรายไกลๆเตียง เดี๋ยวน้ำลายไอ้น็อตไหลเลอะที่นอน โหดร้ายได้อีก55

แล้วก็มาถึงตาไอ้เดย์ครับ ขอบคุณสวรรค์ ฟ้าดินที่ช่วยผมมาก ไอ้เดย์จับได้ชื่อกีต้าร์ครับ แสดงว่าผมรอด
การเอาคืนจากกีต้าร์ได้แล้ว แต่ท่าทางงานนี้กีต้าร์มันจะเอาความแค้นไปลงที่ไอ้เดย์แทนนะหน้ามันบอก..
เด๊ย!! กูขอโทษ~~~~~~~~ 5555555555555 อารมณ์สงสารก็สงสาร สะใจที่มันจะโดนแกล้งก็สะใจ
 “ถามมาเลยไอ้ต้าร์ ชักช้าเสียเวลา กูอยากลงโทษเชี่ยลูกแล้ว”    อ้าวซะงั้นเนอะ! ไอ้ห่าเดย์
“จะรีบโดนลงโทษไปไหนวะเดย์ หึหึหึหึหึ”   กีต้าร์แม่งขำขึ้นจมูกได้ดูชั่วร้ายมาก

“คำถามวิชาภาษาไทยนะ ในวรรณกรรมทั้งหมดของสุนทรภู่ที่เรียนมา ตัวละครใดร้องไห้บ่อยที่สุด”
“...........โหย แม่งกว้างจังวะ มึงเอาให้แคบลงมาหน่อยไม่ได้เหรอ”
“ไม่ยากนะถ้ามึงตั้งใจเรียนก็น่าจะรู้สิ”
“ถามว่าตัวไหนเจ้าชู้ ยังจะตอบง่ายกว่าว่าขุนแผน อืมมมม ใครวะร้องไห้บ่อยสุด???”
ผมก็คิดตามมันเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าคำตอบมันคือใคร...

“กูตอบ...กากีอ่ะ”
“มันร้องไห้บ่อยตรงไหนวะ”
“ก็มีผัวตั้งหลายคน...น่าจะร้องบ่อยสุดละ”      ไอ้!//////*// ดูไอ้บ้าเดย์มันตอบสิครับ มันคนละร้องแล้วไอ่ฟายยย
“ผิด แอ๊ดๆๆ”
“เชี่ยไรวะ”
“คำตอบคือพระอภัยมณี!”
“ยังไงไหนมึงบอกมาเอาให้ดีๆนะไอ้ต้าร์!”
“พระอภัยมณีชอบเป่าปี่”       
เป่าปี่...คือคำที่ใช้เปรียบเปรยเวลาร้องไห้!!!  …. อ๋อๆๆกวนตีนมากครับความรู้กูไม่ได้อีกตามเคย

ผลคือไอ้เดย์โดนให้กินพริกครับ!!! ของที่มันไม่ถูกโรคด้วยสุดๆ ไอ้เดย์มันกินพริกสองเม็ดยังร้องหาน้ำแทบแย่
นี่เชี่ยต้าร์มันจับยัดใส่ปากตั้งกำมือนึง! หูยคนแมนผมร้องไห้เลยสิครับงานนี้ ปากแดง หน้าแดง คอแดง
มันทนกลั้นใจเคี้ยวๆๆตามที่สั่ง จะกลืนเลยก็ไม่ให้ด้วยนะ ไอ้กีต้าร์โหดมาก ไอ้เดย์ปากพองปากเจ่อหมด

โธ่ไอ้หล่อของกู.. เห็นมันทรมานแล้วขำไม่ลงอ่ะไม่รู้ทำไม ผมรีบวิ่งไปหาน้ำมาให้มันหลายลิตรเลย
แต่ไอ้เดย์มันทนไม่ได้กินน้ำจนจะอ้วกแล้วก็ยังไม่หายเผ็ด มันเลยวิ่งเข้าห้องน้ำบ้วนปากไม่หยุด
เอาน้ำราดลิ้นซะน่าสงสารเลย ผมยืนลูบหลังลูบหน้าลูบตาให้มันอยู่สักพัก นึกขึ้นได้ก็วิ่งลงไปหานมในตู้เย็นมาให้
เพราะไอ้เดย์เป็นคนชอบกินนมครับบ้านมันเลยมีนมติดตู้อยู่ตลอด นมก็ช่วยแก้เผ็ดได้ดี พอดื่มนมอมไว้ในปาก
อาการเผ็ดจนตัวสั่นของไอ้เดย์ก็ดีขึ้นเยอะ......ไอ้พวกเพื่อนเลวนี่ขำไอ้เดย์มากก็หน้ามันแดงไปหมด

เดย์มันออกจากห้องน้ำมาก็พาลไล่เอาพริกที่เหลือยัดปากไอ้ต้าร์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้พวกนั้นหนีไปหัวเราะไป
พวกมันไม่กินรีบคายทิ้งไอ้เดย์เลยไล่เตะไล่บีบคอบีบปากแทน กว่าหมาบ้าจะยอมสงบลงนี่เกือบครึ่งชั่วโมง
ผมก็นึกว่ามันจะลืมแล้วซะอีกว่าผมยังไม่โดนถาม แต่ดันจำได้แม่นเลยนะเมื่อกี้ไม่น่าช่วยมันเลยยังจะแกล้งผมอีก

“ไอ้ลูกกูจะถามเอาสาระ ไม่แกล้งรับรองถ้ามึงตอบได้ถูกนะ ไปเลยไปนั่งทำโจทย์เลขแบบที่กูสอนให้วันนี้ไป”
เดย์มันเอาโจทย์มาให้ผมทำครับ เป็นแบบที่มันเพิ่งสอน ผมก็น่าจะทำได้นะ ผมก็เขียนๆๆแล้วเอาไปส่งให้มันตรวจ
ไอ้สามคนนั้นก็ช่วยไอ้เดย์ดูด้วย แล้วทุกคนก็ลงความเห็นพร้อมกันว่า   “ผิด!!!!”

“ไรวะ!||||||||||”   ผมเฟลเลยสิครับ กูมั่นใจมากเลยนะนั่น
“ควายเอ๊ย กูว่ากูโง่แล้วนะไอ้ลูกมึงนี่ชนะเลิศว่ะยิ่งกว่าควายจริงๆให้ดิ้นตายเหอะสมองอ่ะสมองมึงมีบ้างมั้ย” 
“เชี่ยน็อตถ้ามึงจะด่ากูขนาดนี้ เอามีดมาแทงกูเลยมั้ย”  เถียงกับไอ้น็อตอยู่ โดนไอ้กีต้าร์จับคอพูดใส่หน้าอีก
“ต่อไปมึงจะอยู่ในสังคมได้ไงวะไอ้ลูกกูถามหน่อย” 
“เอ่อ...เชี่ยต้าร์เป็นอะไรมากมั้ยมึง แค่กูทำเลขข้อนี้ไม่ได้ต้องไปอยู่ถ้ำในป่าหิมพานต์เลยมั้ยครับ”

ส่วนไอ้มาร์คมันก็ไม่ได้ปล่อยผ่านผมนะ พูดกลั้วหัวเราะมันเยาะผมเสียงดัง
“สงสัยพื้นฐานมึงไม่แน่นมั้ง มึงกลับไปเรียนอนุบาล1ใหม่ไปลูกคิด555”
“มึงไม่ไล่กูกลับเข้าท้องแม่กูเลยล่ะ ขำเชี่ยไรกันนักกันหนาไอ้ดำ ใจมึงอ่ะดำกว่าหน้ามึงอีก แบร่!”
ผมแลบลิ้นใส่ไอ้มาร์คที่ชี้หน้าถลึงตาดุผม มันทำท่าอยากเข้ามาตีเข่าแล้วศอกกลับใส่ผมมาก ผมเลยต้องกระแซะ
เบียดหลังไอ้เดย์ เอาไอ้เดย์บังหน้ากันมันปล่อยอาวุธไว้ก่อน

โดนเพื่อนด่ามาอีกเป็นชุด กูแค่ไม่เก่งเลขไม่ได้ฆ่าพ่อใครตายนะไอ้พวกนี้มันได้ทีขี่หมาล่าเนื้อไล่ผมอ่ะ -*-

“เฮ้อ........มึงเป็นปลาทองหรืออัลไซเมอร์วะลูก ก็เพิ่งสอนไปเมื่อกี้ ทำผิดได้ไงวะ กูเชื่อเลย..”
 ไอ้เดย์ส่ายหน้าระอาจับหัวผมโยกไปๆมาๆ คือปกติผมก็ทำผิดข้อเดิมซ้ำๆสามสี่รอบอยู่แล้วกว่าจะได้ ทำไมมันยังไม่ชินนะ..


“มึงต้องโดนทำโทษนะลูกคิด”   
ที่ไอ้เดย์พูดน่ะผมเข้าใจ แต่ไม่ค่อยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์บนหน้าใสๆของมันเท่าไหร่
“จะให้ทำอะไรล่ะ... ขอเหอะไม่กินอะไรแปลกๆได้ป่ะ||||||||||”   ผมนั่งคอตก ขมวดคิ้วนิ่วหน้าถามมัน
ไอ้พวกเพื่อนสามหน่อมันก็รอลุ้น แต่ไอ้เดย์ดันกระเถิบมากระซิบบอกให้ผมได้ยินแค่คนเดียว
“เย็นนี้อาบน้ำด้วยกันนะ/////”

“เฮ้ยยย!!!!! บ้า!!///////”  ผมสะดุ้งยันมันออกห่างตัว หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แค่คิดก็...//////ทะลึ่งว่ะเฮ้ย

เพื่อนๆโห่กันใหญ่ที่ไอ้เดย์ไม่ยอมบอกคนอื่นว่าสั่งอะไรผม ดูพวกมันจะสงสัยไม่น้อยว่าเพราะอะไร
ผมถึงได้ออกอาการแปลกๆ (หน้ากูแดงมั้ยเนี่ย >////< )
ไอ้หอกเดย์แลบลิ้นเลียริมฝีปากล่างยิ้มยั่ว ผมต้องรีบทำหน้ามุ่ยเก็บอาการใจเต้นน่าดู
แล้วก็ไม่พ้นโดนไอ้พวกเพื่อนเลวมันตื้อถาม  พวกมันบอกจะไม่ยอมกลับบ้านถ้ายังไม่ได้รู้ว่าไอ้เดย์สั่งอะไรผม

“ก็แค่บอกให้อาบน้ำด้วยกัน มีไรม๊ะ!”
“เฮือก!//////*// ไอ้ห่า! ไอ้บ้า!! ไอ้เด๊ย์~~~~~~~ไปบอกพวกมันทำม๊าย!”
ผมผิดเองที่ผวาปิดปากไอ้หมาเดย์ไม่ทัน มันพูดแล้วยิ้มยักคิ้วให้เพื่อนๆ พวกห่านั่นก็โห่แซว กรี๊ดแต๋วแตกแสดงมาก
ไอ้เพื่อนบ้ามันด่าพวกผมว่าไม่อายฟ้าดินแล้วก็วิ่งหนีลูกถีบไอ้เดย์ออกจากห้องไป....

พวกมันออกไปจากห้องกันหมดแล้ว ผมยังนั่งใจเต้นตึกตักอยู่คนเดียวไม่หายเลยครับ ฮึ่ย!///////






tsktonight…

 ***    น้ำตานังคนแต่งไหลพราก อ่ะเฮือกกกก ||||||||||||| แทบกระอักเลือดค่ะกว่าจะได้มาหนึ่งตอน
ชีวิตวุ่นวายม๊ากกกกก  คิดถึงแฟนทุกคนนะจ๊ะ รอนานซะแฟนหายเพียบเลย55 วันนี้ก็ยังนอยด์ชีวิตเหมือนเดิม
ไม่ได้ลืมไม่ได้ตั้งใจจะหาย แต่แฟนน่าจะชินนะจ๊ะ แหะๆ
ความจริงวิมีโครงเรื่องอีกสองสามเรื่องเลยนะ แต่ไม่มีเวลาแต่ง แต่งได้ทีละเรื่อง แล้วก็นานมากด้วย555
ขอวิ่งไปร้องไห้ข้างเสาแป๊บ ตึกๆๆๆ T T

ปล ปล .. ครือว่าความจริงคือถ้าเอาให้ได้เท่าที่คิดไว้มันจะนานกว่านี้มาก วิเลยตัดมาลงเป็นตอนนี้แค่นี้ไปก่อน
เดี๋ยวตอนหน้ามารอดูซิว่าหนุ่มๆอาบน้ำกันอิท่าไหน555

TaecKhun Imagine Love /// ใจเย็นนะจ๊ะหนุ่มๆยังเด็กร้ายเดียงสา เอ๊ย! ไร้เดียงสากันอยู่เล้ย(มั้ง55)
mild-dy /// ขอบคุณนะจ๊ะ^^
Alone Alone /// ขอโทษแม่ยกน้องดุ๊กดิ๊กด้วยค่ะยังไม่มีบทให้นางออกเลย55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-11-2015 22:56:19

 :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:

คนหนึ่งกินหอมหัวใหญ่ คนหนึ่งกินมะนาว คนหนึ่งมาร์คหน้าด้วยกะปิ
พระเอกเราได้กินพริกเป็นอะไรที่ทรมานกว่าใครเพื่อน

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-11-2015 23:25:55

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 05-12-2015 19:14:13

เดี๋ยวต้องไปขัดห้องน้ำรอตอนหน้าซะหน่อย คึคึคึ

ป.ล.รักดุ๊กดิ๊กเหมือนเดิม เพิ่มเติมคืออยากอ่าน อิอิ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 07-12-2015 18:53:17

 :pig4 :pig4: :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 11-12-2015 17:28:20

แงง ไปล้างคอมมา ในนที่สุดก็หาลิ้งค์เจอออ  :sad4:  :sad4:

คิดถึงเดย์ลูกกมากๆเลยยย   :ling1: :ling1: :ling1:

ชอบมากๆ เลยค่า  รอตอนต่อไปนะคะ   

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 38 เลขคณิตคิดไม่ซื่อ (30/11/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 15-12-2015 13:41:55

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 29-12-2015 02:50:10

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 39 รู้กัน.../1    :confuse:





เพื่อนๆแยกย้ายกลับบ้านไปหมดแล้ว ไอ้เดย์เปิดประตูกลับเข้ามาในห้องเจอผมยังนั่งทำหน้าไม่ถูกที่เตียง
มันก็อมยิ้มทำตาเจ้าเล่ห์เดินมานั่งข้างๆกอดคอผม ถามว่าเป็นอะไรทั้งที่มันก็น่าจะรู้ดี

“เอาจริงเหรอเดย์”
ผมขมวดคิ้วนึกเขินไอ้เดย์ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เฮื่อย ยังจะมาถามอีก ก็เรื่อง........เรื่องอาบ อาบ อาบ อาบน้ามมม~~”
“หึหึ ทำไมอ่ะ มึงเขินเหรอ”
“ก็......../////”
“เขินทำไมวะ เคยเห็นกันตั้งหลายครั้งแล้วยังมาเขินอีก คึคึ”
“โธ่/////มันก็แค่แป๊บๆอ่ะ บางทีก็ถอดไม่หมดด้วย แต่จะให้มาแก้ผ้าอยู่ด้วยกันตั้งนานขนาดนั้นเนี่ยมัน...”
“อ่ะๆๆ เอาอย่างนี้แล้วกัน เรามาแก้ผ้าอยู่ด้วยกันในห้องนี้สักสองสามชั่วโมงก่อน ดูกันจนหายเขิน
แล้วค่อยเข้าไปอาบน้ำกันเป็นไง ดีมั้ยจะได้ชิน555”   ผมมองหน้าไอ้หื่นที่หัวเราะชอบใจปากกว้างด้วยหางตา...

“พอเหอะเดย์ ความคิดมึงนี่เนาะ สาบานซิว่าจะนั่งเฉยๆมองกูโป๊แล้วไม่ทำอะไรกูเลย”
“สาบานว่าจะจัดให้หนักๆอย่างงามเลยครับที่รัก เคี้ยก!5555555”
“จัดเชี่ยไร! เดี๊ยะ!//////*//”
“ไม่ทำอะไรหรอกน่า~~”
“แววตามึงไม่ได้บอกแบบนั้นเว้ย”
“อะไรเล่า แล้วชาตินี้จะไม่ให้กูหาเศษหาเลยมึงบ้างเลยรึไงวะ”
“ฮึ่ม! กูเก็บไว้วันแต่งงานไง! บอกพ่อแม่มึงมาขอกูสิ!”
“จริงนะ!”
“กูประชดเหอะ! มันแต่งได้ที่ไหนเล่า!”
“............แต่กูก็อยากอยู่กับมึงจริงๆนะ แบบผัวเมียอ่ะ”
“อุ๊!///////*//มึงกะกูเพิ่งอายุ17เองนะเว้ย จะรีบไปไหนวะไอ้บ้า เรียนให้จบให้รอดก่อนดีมั้ย ”
“คนที่มีปัญหาเรื่องเรียนมีมึงคนเดียวแหละไอ้ลูก ตั้งใจเรียนหน่อยดิวะ”
“เออ มึงมันหัวดีนี่ไม่ต้องอ่านหนังสือแทบตายอย่างกูก็เรียนเก่งได้ กูมันโง่นิ เชอะ!”
“ประชดอีกแล้ว งอนเหมือนผู้หญิงเลยเว้ย”
“อึก! ///////*// กูแมนๆระเบิดภูเขาเผากระท่อมกลางนาเว้ยฟายยยย”
“ขี้งอน555”
“มึงก็ด้วยแหละมาว่าแต่กูไอ้บ้าเดย์”
“แต่มึงน่ารักอ่ะ///// กูชอบ”
“/////มึงมันบ้า ปล่อยเลยไม่ต้องมาจับมือ”   
ว่ามันก็ยิ้มแป้นแล้นครับไม่ยอมปล่อยมือผมหรอก แถมยังพูดตาเยิ้มใส่อีก

“จะเมื่อไหร่ไม่เห็นสำคัญ จะอายุเท่าไหร่ กูก็รัก อยากอยู่กับมึงเหมือนเดิม”
“หวานไปรึเปล่าเดย์ ไม่เชื่อมึงหรอก55”   โอ๊ยยยมันเขินนะโว้ย เลิกจีบกูซะทีเถอะ จีบติดตั้งนานแล้ว >////<
“เดย์พูดจริงครับ สาบานให้มดกัดหำเลยเอ้า”
“พอเหอะสัด ให้มันกัดที่อื่นก็ได้มั้ง ใหญ่กว่านี้กูว่าไม่ไหวนะ”
“ทำไงได้อ่ะครับ พ่อให้มาโคตรเยอะ โดนแล้วอย่าเดินขาถ่างดิไม่มีใครเขารู้หรอก5555”
“ไอ้เปรต!ไอ้กาม! ไอ้xxx!”
“....ด่าไมเล่า เฮ้อ~มึงอ่ะ กูอุตส่าห์สาบานจริงจังนะเนี่ย”   จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง มดกัดหำจริงจังมากๆ
“ขอให้ผึ้งต่อยมึงทั้งทลาย!”
“ทลายมันมะพร้าวลูกคิด...”
“เอ้อ!////*// นั่นแหละทั้งๆๆๆ ทั้งรังเลย! เดินลากหำให้ตายไปเลย!”
“มึงนี่นับวันใจคอจะโหดร้ายทารุณกูขึ้นเรื่อยๆนะ||||||||”

โอ๊ะ อยู่ๆก็เข้าโหมดหน้าซึมครับ... ไอ้หมาเดย์พูดแล้วล้มตัวนอนเอาหัวหนุนตัก หันหน้าเข้าซุกพุงกอดเอวผมแน่น
ยอมรับว่าตอนนี้ผมยังใจเต้นกับสิ่งที่มันพูดไม่หาย ไอ้หน้าด้านนี่ก็อ้อนเอาอ้อนเอา ไหนจะอาบน้ำ ไหนจะผัวเมีย
อยากอยู่ด้วยกันอีก คิดไกลชะมัดผมยังไม่เคยคิดไปถึงขนาดนั้นเลย

“อย่าพูดอะไรซี้ซั๊วเดย์ ไม่ต้องมาสาบงสาบาน สัญญงสัญญาอะไรกับกูหรอก กูดูที่การกระทำ”
 “แล้วที่ทำมา รู้ว่ารักมากรึยัง”
“อื้ม ก็.....ก็ได้อยู่ แต่ของอย่างนี้มันต้องดูกันอีกนานเว้ย ”   ….ฮึ่ย เขินแม่ง ////// จะย๊าคคค
“กูกลัวว่ะลูกคิด”
“กลัวกูไม่รักอีกล่ะสิ อ้อนอะไรกูจังวะเดย์ หึหึ”
“ยิ่งกว่านั้นอีก กูกลัว.....ว่าทั้งหมดคือจริงๆแล้วกูฝันไป ถ้าตื่นขึ้นมาแล้ว...มึงไม่รู้จักกู กูจะทนได้มั้ยนะ”
“คิดอะไรเพ้อเจ้อวะเดย์........ยังไงกูก็เป็นของมึง ไม่หนีไม่หายไปไหนหรอก มองดูดีๆสิกูก็อยู่นี่ไง”

ไอ้เดย์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมที่ก้มมองมันอยู่ ผมยิ้มให้มัน มันก็เอามือจับต้นคอผมให้โน้มหน้าลงไปหา
ส่วนเดย์เองก็ยื่นหน้าขึ้นส่งริมฝีปากให้แตะหากัน การบดริมฝีปากครั้งนี้ ผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
นุ่มละมุน และความอยากทนุถนอมของเดย์ได้เป็นอย่างดี ........

อยากจะจูบท่านี้ให้นานกว่านี้เพราะมันรู้สึกดีเหลือเกิน แต่ผมเมื่อยคอน่าดู ไอ้เดย์ก็เหมือนกัน เราเลยเปลี่ยนท่า
ไอ้เดย์ลุกนั่งดึงผมให้ขึ้นนั่งคร่อมตักมัน หันหน้าเข้าหากันแล้วผมโอบรอบคอมัน เริ่มจูบอันดูดดื่มที่ลิ้นพันกันนัว
ลมหายใจหอบถี่ที่เป่ารดกันทำให้ผมยิ่งตื่นเต้น เสียงหัวใจดังระรัวไม่เป็นส่ำอยู่ในอก

รสจูบที่รุกเร้าทำให้ผมตัวอ่อนได้ไม่ยาก โดนดันให้นอนลงหลังแตะเตียงนุ่มจนสะดุ้งแต่ก็ลุกไม่ขึ้น
เพราะมีไอ้หล่อตัวโตมันกดทับ มันเก่งนะแยกประสาทได้ดีมาก มือลูบขาอ่อนผมข้างหนึ่ง อีกข้างก็ล้วงเข้าในเสื้อ
ปากก็จูบ สะโพกก็ขยับดันพยายามแทรกเข้ามาในช่องว่างระหว่างขาของผม จนต้องยอมยกขาขึ้นก่ายกอดมันให้

ไอ้เดย์จูบเน้นๆแล้วขบริมฝีปากล่างผมเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนถอนปากออกมาพูด
“งั้นวันนี้กูไปนอนบ้านมึงนะลูก”
“ไม่เอา น้องอยู่ไม่ต้องมาทำอะไรกูเลย”
“นอนเฉยๆ อาบน้ำด้วยกัน นอนด้วยกัน มันดีจะตาย คิกๆๆ/////”
“เชื่อตายห่า ทะลึ่งอ่ะมึง/////”   ขนาดตอนที่พูดอยู่นี่มือมันยังซนอยู่ไม่สุก


“พี่ลูกคิดฮะ!!! เสื้อซีโน่เลอะหมดเลย!”   
พ่องเอ๊ย!!!! ซีโน่เปิดประตูพรวดเข้ามาเล่นเอาผมกับไอ้เดย์สะดุ้งโหยง มันโผล่มาได้จังหวะเหมือนรู้งาน
โวยวายเรื่องเสื้อที่เลอะน้ำแดงสภาพดูไม่ได้ของมัน ฟ้องผมไม่ลืมหูลืมตา ไม่สนใจด้วยว่าผมกับไอ้เดย์
กำลังนอนทับกันอีท่าไหน |||||||||
“ฮึ่ม! มึงอ่ะเนียนตลอดนะเดย์ ชอบทำกูเคลิ้มแม่งเพลินเลยนะสัด//////*// กูก็ลืมตัวทุกทีดีนะไม่ใช่แม่มึงเปิดมา”
ไอ้หอกเดย์โดนด่าแล้วหัวเราะชอบใจ คนบ้าชัดๆ เจ้าตัวเล็กเห็นผมไม่สนใจก็จับหน้าผมให้หันไปมองเสื้อมัน

“พี่ลูกคิดๆๆๆๆ สนใจซีโน่หน่อยดิฮะ! ป้าอรเอาน้ำหวานมาให้กินฮะ แต่ไอ้ซีน่อนบ้ามันปัดมือซีโน่
จนน้ำหกหมดเลยอ่ะ ฮืออ”
“จริงเหรอ! แล้วแก้วแตกรึเปล่า ได้แผลรึเปล่าเนี่ย ต้องตัดนิ้วทิ้งมั้ย!?”
“อย่าเว่อร์ดิฮะ||||||| แก้วพลาสติกอ่ะ ไอ้ซีน่อนบ้านิสัยไม่ดีเลยพี่ลูกคิดไม่ต้องรักมันแล้วนะ
เอาขนมมันมาให้ซีโน่กินแทนเลยต่อจากนี้ไป”
“เอ๊า แล้วกันไปว่าพี่แบบนั้นไม่ดีนะซีโน่ เล่นกันอย่าโกรธกันสิ”

“ก็อยู่ดีๆซีน่อนก็แหกปากบอกว่าในน้ำมียาพิษ! เงี้ยะ(ทำท่าประกอบ)-*- แล้วก็ปัดมือซีโน่จนน้ำหกใส่ซีโน่
แก้วกระเด็นไปโดนหัวเงาะดังโป๊ก! เลยด้วยอ่ะ แต่ตัวเองกินน้ำในแก้วตัวเองจนหมดแล้วก็หัวเราะชอบใจอ่ะ ฮืออ
เสื้อซีโน่เลอะหมดเลย มันเหนียวๆด้วย แม่จ๋าต้องตีซีโน่แน่ๆเลย แม่จ๋าบอกว่าไม่ให้ทำเสื้อผ้าเลอะอ่ะฮะฮืออออ”

ไอ้ตัวเล็กฟ้องๆๆแล้วจะเข้ามากอดคอผม แต่ผมยั้งไว้ดันมันออก เพราะเสื้อซีโน่นี่แดงฉานเหมือนโดนใครแทงมา
จูงมือน้องเข้าห้องน้ำครับ เอาน้ำลูบถูๆตรงที่เลอะให้แต่มันก็ยังเป็นคราบชมพูจางๆ เสื้อดูเปียกเลอะมอมแมม
โดนจ๋าบ่นยาวแหง ไอ้ตัวแสบแฝดพี่นี่มันก็ผีเข้าผีออกนะ นึกจะดีก็รักก็หวงน้องน่าดู นึกจะบ้าก็หันมาแกล้งซะเอง

ไอ้เดย์ยืนท้าวขอบประตูห้องน้ำดูแล้วพูดขึ้นมา
“อาบน้ำไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเอาเสื้อยืดกับบ็อกเซอร์กูใส่กลับบ้านไปก่อน” 
“ไม่อาวววววววว ไม่อาบฮะ!”  ตัวเล็กส่ายหัวรัวๆ ขมวดคิ้วแก้มป่อง
“อย่าดื้อดิซีโน่ กลับบ้านไปก็ต้องอาบน้ำใหม่อยู่ดี ถอดเสื้อผ้ามาซะเอาไปซักตอนนี้ จ๋าจะได้ไม่รู้ไง”
“อึก...”  ทำหน้าคิดหนักปากจู๋เล็กน้อยแล้วมันก็ค่อยๆพยักหน้าหงอยๆ  “........ ก็ได้ฮะ..”

แล้วผมก็โยนเสื้อผ้าที่เลอะของน้องไปให้ไอ้เดย์ครับ มันรับไปแบบงงๆชี้หน้าตัวเองเหรอหรา เหมือนเพิ่งรู้ตัว
ว่ากูเหรอ!?  ผมก็พยักหน้า ใช่..มึงนั่นแหละ... ไอ้เดย์ก็เดินส่ายหัวลงไปข้างล่าง เอาผ้าเข้าเครื่องซักให้เรียบร้อย

ผมเปิดน้ำอุ่นลงอ่าง เอา bubble bath ที่พี่ดรีมซื้อมาให้น้องชายเขาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเท ตีฟองจนฟูฟ่องเต็มอ่าง
ให้น้องที่แก้ผ้ากุมจู๋ลงไปนั่งอาบ มันหัวเราะชอบใจบอกหม่ามี๊แพทริเซียก็ชอบทำแบบนี้ให้บ่อยๆ
ซีโน่ร้องอยากเอาของเล่นลงอ่างเหมือนเด็ก (เออ ก็มันยังเด็กนี่เนอะ) ดูน้องอารมณ์ดีขึ้นเยอะ
ผมก็อยากเอาใจมันหน่อยเลยไปหาให้ แล้วมีของเล่นอะไรในห้องไอ้เดย์กันล่ะ

มองสอดส่ายสายตาไปรอบห้อง ไอ้เดย์มันมีแต่เครื่องเกมส์ ตุ๊กตุ่นตุ๊กตาตัวต่ออะไรก็ไม่มี
ขณะที่กำลังยืนท้าวเอวคิดแล้วก็มองหาอยู่นั้น ไอ้เดย์มันก็กลับขึ้นมาบนห้อง เห็นผมเหมือนหาอะไรอยู่ก็ถาม
“หาอะไรวะลูก”
“หาของให้น้องเล่น”
“อาบน้ำอยู่ไม่ใช่”
“เออ เอาใส่อ่างให้มัน มันชอบ”
“ลูกคุณหนูชิบ ทำเหมือนในละครไปได้555”
“อย่าแซวน่า มึงไม่มีของเล่นเลยเหรอเดย์”
“อืมมมมม เดี๋ยวกูลงไปหาข้างล่างให้แล้วกัน เอาไปเล่นในอ่างใช่มั้ย”
“เออ ขอบใจนะเดย์ อย่างนี้ดิน่าร๊ากกก!”   ผมหยิกแก้มแซวมัน มันก็ทำเขินเดินตูดบิดให้ผมหัวเราะลั่น ไอ้บ้า55

ผมเข้าไปถูหลังให้น้องแค่ไม่นาน ไอ้เดย์ก็หอบของกลับมาโยนลงอ่าง ตุ๋ม ต๋อม ตุ๋ม ต๋อม ....
ทั้งลูกมะกรูด มะนาว ตะไคร้ ข่าแง่งใหญ่ แล้วก็ถ้วยที่เอาไว้ใส่น้ำจิ้มเป็นพลาสติกสีชมพูกับสีเขียวอย่างละใบ
ผมกับซีโน่เงยมองหน้าไอ้บ้าเดย์อย่างไม่อยากจะเชื่อ…. ควายเอ๊ยเอามาทำแกงอะไรวะเนี่ย!?||||||||

“ก็น่าจะมีแค่นี้แหละที่เอาใส่อ่างได้”   ไอ้เดย์ทำท่าปาดเหงื่อเหมือนมันเหน็ดเหนื่อยกับการหาของมา
“ซีโน่ไม่อยากได้แบบนี้อ่ะเหม็นนนน แง~~~~”   ไอ้ห่าเห็นของที่เอาลงอ่างแล้วทำน้องผมร้องเสียงหลง 
“ใจเย็นซีโน่ พี่เขาเดย์เอามาให้เล่นน่ะ เอ่อ...ละ..ลองเล่นดูก่อนมั้ย”  ผมก็ปลอบน้องลูบผมเปียกน้ำของมัน
คิดว่าจะสระผมให้ ซีโน่แลบลิ้นว่าไอ้เดย์ “แบบนี้มันเล่นได้ที่ไหนเล่า! โง๊โง่เนอะ!!”  ผมขำคิกไอ้เดย์โดนน้องผมด่า

“หนอยยย~! นี่ไง! มึงก็เอาตะไคร้มาทำเป็นบานาน่าโบทให้ลูกมะกรูดนั่งแบบนี้ๆนี่ๆ เล่นเข้าไปสิโง่ไปได้!”
ไอ้เดย์คว้ามะกรูดกับตะไคร้มาทำท่าเล่นให้น้องผมดู ก่อนจะเอาต้นตะไคร้ตีหัวเจ้าซีโน่ป๊อกๆๆๆ ซีโน่ก็โวยวาย
“พี่ลูกคิดดดดดด ฮือออช่วยด้วยๆ มันตีซีโน่อ่ะ!”
“เดี๋ยวเถอะเรียกพี่เดย์ว่ามันได้ยังไง ไม่น่ารักแล้วนะ พี่เขาเล่นด้วยเฉยๆหรอก”
เห็นผมทำหน้าดุน้องก็ทำหน้าหงอยเสียงอ่อยเลย  “...ก็พี่เดย์ชอบแกล้ง” 
“เขาแกล้งหยอกเล่นเพราะซีโน่น่ารักไง”
ผมพูดอย่างนี้แล้วเจ้าตัวแสบมันก็เงียบไป ทำท่านั่งคิดอะไร

“งั้นแล้วที่เพื่อนมาแกล้งซีโน่ล่ะฮะ?”
“เอ่อ...........ก็เพราะซีโน่น่ารักไง55”
“แล้วงั้นที่ซีน่อนแกล้งซีโน่ล่ะฮะ?”
“ก็เพราะน่ารักไง!”
“งั้นซีโน่อยากขี้เหร่แล้ว ไม่อยากน่ารักแล้วมีแต่คนชอบมาแกล้งอ่ะ”
“5555555”   ผมกับไอ้เดย์ก็ขำเอ็นดูมันนะ

 “....ซีโน่หล่อมั้ยพี่ลูกคิด แด๊ดดี๊กับหม่ามี๊บอกว่าซีโน่หล่อล่ะ โตขึ้นเป็นนายแบบได้เลย55////”
“นายแบบอาหารเม็ดหมาน่ะได้”  ไอ้เดย์แทรกขึ้นซีโน่มันมองค้อนวักน้ำสาดใส่ไม่พอใจ แต่ไอ้เดย์ท่าจะสนุก
ผมลุกจากขอบอ่างไปหายาสระผม ปากก็พูดชมไอ้ตัวเล็กให้มันหายหน้างอ
“หล่อสิแต่ต้องเอาไว้โตก่อน ตอนนี้ก็น่ารักไง โตเมื่อไหร่ซีโน่ก็หล่อเหมือนพี่55”
“...............”   
ไอ้น้องผมมันมองหน้าผมครับแล้วเงียบ แล้วมันก็เหล่มองหน้าไอ้เดย์ที่ยืนกอดอกพิงประตูดูอยู่
“ถ้าโตขึ้นไปซีโน่จะหล่อเหมือนพี่เดย์ป่าวฮะ?”
“....หล่อเหมือนพี่นี่ไง๊!”   ผมชี้หน้าตัวเอง ไอ้น้องบ้ามันก็มองไปทางไอ้เดย์สลับกับหน้าผม
มันทำหน้าสงสัยถามผมแต่ชี้ไปที่ไอ้เดย์ครับ   “ซีโน่หล่อๆแบบนั้นไม่ได้เหรอฮะ”   
“เดี๋ยวนะ มึงหมายความว่ายังไงวะซีโน่!////*//”
ไอ้เดย์หัวเราะก๊ากชอบใจหนอยแน่ไอ้พวกบ้านี่ กูไม่หล่อตรงไหนวะ

“พี่ลูกคิดน่ารักที่สุดในจักรวาลลลลลลลลล เอิ้กกก555555555”   
“จริงป่าว ไม่ต้องมาพูดเอาใจกูเลยไอ้น้องบ้า”
“พี่ลูกคิดหล่อน้อยกว่าซีโน่นิ๊ดดดดเดียวเองฮะ555”
“555อ๋อเหรอ เอางั้นก็ได้ไอ้ตัวดี นี่ นี่ นี่ 5555มาให้ขยี้หัวซะดีๆ55”   
ผมไล่จั๊กจี้มันจนเหนื่อย ก่อนจะจับน้องสระผมอย่างหมั่นเขี้ยว หางตาเห็นไอ้เดย์เดินออกไปนอกห้องน้ำ
ประตูไม่ได้ปิดไว้ครับ แป๊บเดียวเท่านั้นมันก็เดินเข้ามาใหม่แบบไม่ใส่อะไรเลย!!!

“อาบน้ำสระผมให้เดย์ด้วยดิ!”
“เฮ้ย!เปรตเอ๊ย////////*//”
ไอ้เดย์เดินโทงเทงยิ้มแฉ่งเข้ามานั่งในอ่างเฉยเลยครับ หันหน้าเข้าหาซีโน่ที่นั่งกอดอกฟองเต็มหัว 
“โตแล้วนะ อาบน้ำเองไม่เป็นอีกเหรอ ชอบมาแย่งเด็กนิสัยไม่ดีเลย พี่ลูกคิดไม่ต้องรักพี่เดย์แล้ว
ไม่ต้องรักซีน่อนด้วย รักซีโน่คนเดียวก็พอนะฮะ”

ผมล่ะขำ ไอ้เดย์มันแกล้งเอาแง่งข่าตีหน้าผากซีโน่ไปๆมาๆ

“พี่ลูกคิดดดดดดดดดดดดดด~~~~~ ซีโน่หายตัวไปฮะ!!!”
แล้วจู่ๆเจ้าซีน่อนมันก็เปิดประตูเข้ามาครับ เสียงมันเรียกชื่อผมดังมาแต่ไกลก่อนเห็นตัวซะอีก ทำหน้าตื่นๆ
พอเห็นซีโน่ในอ่างก็ร้อง  “อ้าว!”  แล้วเห็นไอ้เดย์ในอ่างด้วยก็ร้อง  “อ้าว!”  มันเห็นผมถกขากางเกงนั่งขอบอ่าง
สระผมให้ทั้งไอ้เดย์ทั้งแฝดน้องมันก็ทำหน้าไม่ยอมครับ   “ทำไมมาอาบน้ำสระผมกันที่นี่อ่ะ!!! ซีน่อนจะอาบด้วย!”

“เหวอ~~~~~~~!!! ใจเย็นๆซีน่อนอ่างมันแคบ! ยะอย่าเพิ่ง!! อ้าวโธ่! ไม่ทันแล้วเฮ้อ|||||||”
เรียบร้อยครับเจ้าซีน่อนถอดผ้าออกตัวพรวดๆๆกระโดดเข้าไปนั่งตรงกลางเต็มอ่างพอดี
ไอ้เดย์กับซีโน่โวยวายไล่ แต่ซีน่อนไม่ยอมลุกออกครับ ไหนๆก็ไหนๆแล้วผมเลยสระผมถูหลังให้ทั้งสามคนเลย
ไอ้ลูกคิดเอ๋ยเหมือนมึงมีลูกแฝดสามเลยพับผ่าสิ|||||||||

“นี่ ไอ้หนอนเหี่ยวคู่ลุกออกจากอ่างไปซะทีดิ ให้พี่ลูกคิดเขาเข้ามาอาบบ้าง”
ดูไอ้บ้าเดย์มันพูดกับน้องๆผมสิครับ ทำหน้าตาจริงจังมากด้วยนะ  ผมเลยจ้วงมือลงไปควานในน้ำมันก็ทำหน้าตกใจ
“โอ๊ะๆๆใจเย็นลูก ใจเย็นลูกคิด อดใจไม่ไหวขนาดนี้เลยเหรอ //// ไล่น้องมึงออกไปก่อนดีมั้ย!?”
และแล้วผมก็คว้าได้ลูกมะนาวจากก้นอ่างครับ หยิบขึ้นมาปาใส่หัวมันซะเลย  “ไอ้บ้า!/////*//พูดอะไรไม่คิด!”
ผมถลึงตาดุไอ้เดย์ มันก็ขำคิกคักแกล้งผม

ซีโน่ดูท่าจะยังงอนพี่แฝดของมันครับไม่ยอมพูดเล่นด้วยเลย มีแต่ซีน่อนที่ชวนคุยนู่นนี่นั่น ร้องเพลงเล่น
คือไอ้นี่ท่าจะไม่รู้ตัวว่าน้องงอนมัน55

ขึ้นจากอ่างผมก็ให้น้องๆอาบฝักบัวล้างตัวอีกรอบ ปล่อยไอ้เดย์มันแช่น้ำไปคนเดียวให้จู๋เปื่อยเถอะ
ผมเอาเสื้อยืดกับบ็อกเซ่อร์ให้น้องๆใส่ เสื้อผ้าไอ้เดย์ตัวใหญ่ไปพวกมันใส่แล้วตลกดี จากนั้นก็นั่งเช็ดหัวน้องๆ
เช็ดคนนี้สลับคนนั้นไปๆมาจนแห้ง.........ลืมไอ้บ้าเดย์ไปเลย พอนึกขึ้นได้ผมก็ตะโกนเรียกให้มันออกมาซะที
จะได้เช็ดหัวให้มันด้วย แต่มันกลับตะโกนตอบกลับมาว่า  “ไม่ออก”

ผมเลยเดินเข้าไปดูสภาพมัน ก็ยังนั่งจ๋องอยู่ในอ่างนะ พอเห็นผมมันก็กระดิกนิ้วเรียกให้ก้มลงไปฟัง
มันกระซิบพูดใกล้ๆหูผม  “กูจะรอมึงอยู่ในนี้แหละ ยังไงวันนี้มึงก็ห้ามเบี้ยว”   
“มึงจะบ้าเหรอวะเดย์///// แล้วซีน่อนซีโน่ล่ะ”    บ้าไปแล้วมันจะให้ผมมาลงอ่างกับมันตอนนี้เนี่ยนะ
“................หึหึหึ เชื่อหัวกูนี่ ทำแบบนี้สิ”
เดย์กระซิบบอกแผนให้ผมทำตามที่มันบอก ....

..........................................
..............................
...........

ผมพาน้องไปสวัสดีพ่อแม่พี่สาวไอ้เดย์เรียบร้อยก็พาเดินไปบ้านน้องเงาะ ไปลาพ่อแม่น้องเงาะต่อ
พอบอกว่าพรุ่งนี้เจ้าแฝดต้องกลับพัทยาแล้ว เงาะก็บอกไม่อยากให้กลับเลย กำชับว่าให้มาหาผมบ่อยๆ
จะได้มาเล่นด้วยกันอีก พ่อแม่น้องเงาะก็ชอบซีน่อนซีโน่น่าดู ผมขอบคุณทุกคนมากๆที่เอ็นดูน้องๆผม


กลับไปถึงบ้านแม่จ๋าเห็นชุดที่น้องๆใส่กลับมาแล้วนั่งหัวเราะ  “อ้าวแล้วเสื้อผ้าพวกมันล่ะอยู่ไหน
เอามาให้แม่ซักซะคืนนี้เลย ปั่นเครื่องตากพัดลมได้แดดตอนเช้าๆเดี๋ยวก็แห้งดี ทันพ่อมันจะมารับไปตอนสาย..”
“อ้าว! ไม่ใช่ตอนเย็นเหรอจ๋า!?”
“เพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้ บ่นว่าโทรหาใครก็ไม่ติด พ่อแกน่ะไม่ได้อยากจะโทรหาแม่นักหรอก เฮอะ..
เห็นเขาว่าเปลี่ยนใจจะมารับลูกเขาไปเที่ยวงานอะไรด้วยไม่รู้ ที่พัทยานั่นแหละ”

“อ๋อเหรอ...ลูกไม่ได้ให้น้องพกโทรศัพท์ไปเองแหละจ๋า เดี๋ยวมันก้มหน้าก้มตาเล่นแต่เกมส์ในมือถือ
(เดี๋ยวพวกมันจะขี้เกียจไปเล่นบ้านเงาะ) โทรศัพท์ลูกก็...”   ล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกงขึ้นดู  “แบ็ตหมดอ่ะ” 
แล้วคุณนายลูกเกดเขาก็บ่นเช่นเคย ว่าผมไม่รู้จักเติมแบ็ต อย่างนี้มีธุระอะไรใครตายก็ไม่ต้องรู้เรื่องกันพอดี

“โธ่ลูกก็อยู่กับเดย์ตลอดอ่ะ ถ้าเกิดจ๋ามีอะไรก็โทรไปหาไอ้เดย์มันดิ”
“จริงๆเลยนะ เฮื่อย! อ่ะแล้วไหนล่ะชุดน้องน่ะ!?”
ซีน่อนมันตอบสวนขึ้นมาแทนผมให้เสียงแจ๋วเลยครับ  “อยู่บ้านพี่เดย์ฮะ พี่ลูกคิดไม่ได้เอามาฮะจ๋า”

“ขี้ลืมจริง! รีบกลับไปเอามาเลย เร็ว! เฮ้อจริงๆเล้ยลูกกกกกก ” 
 จ๋าว่างี้แล้วต้อนน้องๆไปนั่งกินข้าวในครัว...ผมต้องกลั้นอมยิ้มน่าดูเลยครับตอนที่ตะโกนบอกแม่   
“งั้นลูกไปบ้านเดย์ เดี๋ยวมานะจ๋า! กินข้าวไปเลยไม่ต้องรอนะ!”   อิอิ...


**************************************


“อ้าวลูกคิด กลับมาทำไมเหรอลูก? หรือว่าจะมาค้างกับเดย์”
มาถึงบ้านไอ้เดย์ก็เจอแม่มันทักทำหน้าแปลกใจแต่เขาก็ยิ้มหวานให้ผม คุณแม่ของเดย์มีอายุแล้วแต่ยังสวยมากๆเลย
เห็นทีไรก็นึกชมในใจทุกครั้ง พ่อไอ้เดย์ก็หล่อแบบผู้ใหญ่ๆ ไม่แปลกหรอกที่ไอ้เดย์มันจะหน้าตาดีขนาดนี้
แต่แม่จ๋าของผมก็น่ารักนะครับ เหมือนโดราเอม่อนเลย ผมกับไอ้เดย์ชอบแย่งกันกอดพุงกลมๆของจ๋าทุกวัน

“อ๋อเปล่าหรอกครับ คือผมลืมชุดของน้องไว้ที่ห้องเดย์น่ะครับ แหะๆ” 
มันรู้สึกผิดในใจอยู่เหมือนกันที่เราจะมาแอบลักลอบจู๋จี๋กับลูกชายบ้านนี้ ผมหลบตาแม่เขาเองอัตโนมัติ
แล้วยิ้มแหยให้ ก่อนเดินตัวลีบผ่านหน้าแม่กับพ่อเดย์ที่นั่งหน้าทีวี แต่ไอ้ลูกกะตาบ้าของผมมันดั๊น
เหลือบไปประสานสายตากับพ่อของไอ้เดย์พอดี๊

จังหวะที่พ่อเดย์ละสายตาจากข่าวในจอมาเหล่มองผมเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่ผมรู้สึกร้อนตัว
กลัวเขาจะจับผิด ต้องถามโพล่งออกไปแบบหาเรื่องคุย  “พะพ่อ! 55 พ่อกับแม่กินข้าวรึยังครับ555||||||||”

“กินอิ่มกันแล้วลูก เอ้อลูกคิดมาก็ดีเลยแม่ขี้เกียจขึ้นไปเรียก ตามเดย์มันลงมากินข้าวให้หน่อยสิลูก
ทำอะไรอยู่ไม่รู้มืดแล้วยังไม่ยอมลงมาจากห้องสักที ขอบใจนะจ๊ะ บอกว่าแม่ทำไข่ลูกเขยที่เดย์ชอบไว้ด้วยนะ”

“คะครับ..”  ผมพยักหน้ารับคำแล้วจะหันไป แต่พ่อไอ้เดย์ก็เรียกซะสะดุ้ง
“ลูกคิด!”
“คะคร๊าบบ!!!!?”
“อยู่กินข้าวก่อนค่อยกลับไปบ้านสิ กับข้าวมีเยอะแยะ พี่ดรีมเขาจะลดหุ่นไดองไดเอทอะไรของเขานั่นล่ะ
ขึ้นห้องไปแล้วไม่ยอมกิน แม่เขาอุตส่าห์ทำ มีแค่พ่อกินอยู่คนเดียว น้อยใจน่าดูแล้วเนี่ย55”

พ่อพูดแล้วแอบชี้แม่ เหล่ตาแกล้งแซว แม่เดย์ก็ตีแขนพ่อเบาๆหัวเราะกัน ผมเห็นแล้วก็ยิ้ม......อิจฉาว่ะ
พ่อแม่เราไม่เห็นเคยเป็นอย่างนี้บ้างเลย... ขนาดเลิกกันไปตั้งนานแล้วยังคอยจะตีกันอยู่เรื่อย
บรรยากาศระหว่างพ่อแม่ผมไม่มีมากระหนุงกระหนิงน่ารักกันแบบนี้หรอกครับ อยู่ด้วยกันทีไรให้ตายเถอะ
ผมนึกว่าอยู่ในเกมส์ออฟโทรน

เมื่อก่อนไอ้เดย์มันทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาได้ไงวะ พ่อแม่พี่สาวโคตรของโคตรจะแสนดีเลย
ถ้าจำไม่ผิด..............ก็เป็นเพราะตามเพื่อน คบเพื่อนที่ชวนกันทำแต่เรื่องไม่ดี มันก็ไม่แปลกหรอก
ที่ตอนนี้บ้านไอ้เดย์จะเอ็นดูผมมากเป็นพิเศษ เพราะผมคือเพื่อน ที่ไม่เคยชวนมันไปตีกับใครหัวร้างค้างแตก
ไม่เคยพามันไปมั่วสุมที่ไหน ไม่ได้เล่นยา ไม่เคยแว๊นมาตามมันไปซิ่งรถให้เฉียดตายอย่างที่ผ่านมา
ทุกวันนี้เดย์ตั้งใจเรียน ไม่โดดเรียนเหมือนเมื่อก่อนด้วย มันเป็นคนฉลาดเลยเรียนได้ฉิว แต่ก่อนมันไม่อยากเรียนเอง
ผลการเรียนถึงไม่ดี พอเข้าม.ปลายแล้วกลับเรียนดีมากๆ ช่วงนี้ยิ่งฟิตเพราะมันตั้งใจเรียนเพื่อมาติวให้ผมด้วยอีกที..


“ขอบคุณครับ แต่ว่า...........เอ่อ...”   ผมลืมนึกไป ถ้าบอกไม่กินเพราะแม่จ๋ารอกินข้าวอยู่ มันก็จะผิดสังเกตไป
ถ้าหากว่าผมมาคลุกอยู่ในห้องลูกชายเขานานๆ  คิดไปคิดมามันก็ดีเหมือนกันจะได้โทรบอกจ๋าว่ากินข้าวบ้านเดย์

“ทำไมล่ะลูก? แม่จ๋ารอให้กลับไปกินข้าวอยู่เหรอจ๊ะ”  แม่เดย์ถามแบบไม่ได้ติดงอนอะไร ยิ้มเอ็นดูให้ผมเหมือนเคย
“เอ่อ....เปล่าครับ! จ๋าไม่ได้รอครับ แหะ... เดี๋ยวผมจะบอกให้เดย์ลงมากินข้าวด้วยกันครับ เอ่อ.....อีกสักพัก”
“หือ?  แล้วไม่ลงมาเลยล่ะ ไม่หิวข้าวกันรึไง จะขึ้นไปทำอะไรกันถึงต้องอีกสักพัก?”

อูยยยยยยยยยย!||||||||||  จู่ๆพ่อไอ้เดย์เล่นโพล่งถามขึ้นมาซะเสียงดังฟังชัด หัวใจผมนี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแน่ะ
“ทำ! ทามมมมมมมม~~~ม  เลข! ครับ แหะๆ ไหนๆก็กลับมาเอาเสื้อผ้าน้องแล้ว ผมเลยกะว่าจะให้มันสอนสูตร
ตรงที่ยังไม่ค่อยเข้าใจ ให้เข้าใจขึ้นอีกนิดหน่อยครับพ่อ” 

พ่อไอ้เดย์ทำหน้ารับรู้ แม่ไอ้เดย์ลุกไปครัวบอกจะอุ่นกับข้าวรอ ผมเลยรีบลี้หายขึ้นบันไดไปชั้นสอง
แบบเกรงใจ๊เกรงใจพ่อกับแม่มัน

...........................
..............

เข้าไปในห้อง........โอ๊ะโอ๋.......ผมแปลกใจเลยในห้องมันปิดไฟมืด แต่มีแสงไฟมาจากทางห้องน้ำครับ
ผมก็ค่อยๆเดินไปกะว่าจะแกล้งมันซะหน่อย  “แฮ่!!!!! แบร่~! อ่ะ...!?  อ้าวววว?? ไปไหนวะ?”
ไม่เจอไอ้เดย์ครับ เห็นแค่อ่างน้ำที่ยังมีฟองครีมนุ่มๆลอยฟูฟ่องเต็มอ่าง นี่สงสัยไอ้เดย์มันจะทำฟองเพิ่ม
หรือว่าเปลี่ยนน้ำใหม่ก็ไม่รู้นะ......... แล้วมันหายหัวไปไหนของมันล่ะเนี่ย ก็ไหนว่าจะไม่ไปไหน จะแช่อ่างรอผม
จะว่ามันกลัวตัวเปื่อยรอข้างนอกก็ไม่มี ข้างล่างก็ไม่อยู่นี่.......ไปไหน?  เอ๊ะ!! เฮ้ยรึว่า!!!!||||||||||||||

ผมนึกแล้วก็ตกใจน่าดู รีบผวาไปควานหามันในอ่างน้ำ ไม่ใช่ว่ามันรอจนหลับ รึเป็นลมจมอ่างไปแล้วหรอกนะ!!!
“....เฮ้อ ไม่มีนิ”   ผลคือเจอแต่ลูกมะนาวครับ มีลูกนึงสงสัยมันเอาออกไม่หมด เห็นของที่มันโยนใส่อ่างตอนแรก
วางกองกันอยู่หน้ากระจก  และขณะที่ผมกำลังยืนท้าวเอวคิดงงไม่หายก็ต้องสะดุ้งเฮือก

“จ๊ะเอ๋!!! อื้มมมม จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ!”
“เหวอ~~~ ไอ้บ้าเด๊ย์~~~”
หมาเดย์ครับยังนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวตัวก็เปียกน้ำ มันเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลังแล้วระดมหอม
จุ๊บไปทั่วหัวหูต้นคอไหล่หลังแบบไม่ให้ผมตั้งตัว

ตกใจหมดที่แท้มันก็แกล้งผม หลบอยู่หลังบานประตูในห้องน้ำนั่นแหละ ไอ้บ้าหัวเราะผมใหญ่
“ไปนานจัง เดย์คิดถึงอ่ะ/////”
“มาคิดถงคิดถึงบ้าอะไรวะ ห่างกันยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย”
“ไม่รู้เว้ย มาให้ลงโทษซะดีๆ เหอๆๆ”
“อะอะอะไอ่ลาม๊ก! จับอะไรเนี่ยวุ้ย!! เฮ้ยๆๆ!!! วะ เหวอ~~~~~~!!!!”

ตู้มมมมมม!!! ซ่า~~~!!!!!!

ไอ้บ้าเดย์แม่งดันผมจนตกลงไปในอ่างน้ำทั้งๆยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้า เสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงยีนสีฟ้าซีดของผม
เปียกชุ่มไปทั้งตัว หัวผมก็มีแต่ฟองติดเต็มไปหมด ไอ้หล่อแต่เลวมันยังมีหน้ามาชี้หน้าผมแล้วขำก๊ากออกมาอีก
“โหยยยยไอ้บ้าเล่นอะไรของมึงเนี่ยมันเปียกหมดแล้วเห็นมั้ยเดย์!”
“5555555เปียกสิดี เห็นอะไรแจ่มๆเยอะเลย”
“อะไร? อะไรแจ่มๆวะบ้าบอนะมึงอ่ะ โหยแล้วเปียกทั้งชุดงี้กูจะกลับบ้านยังไง”
“ก็ไม่ต้องกลับดิ”
“จะบ้าเหรอ กูต้องกลับบ้านนะจ๋ารออยู่”
“โด่โวยวายไมเนี่ย ก็แล้วถ้าไม่เปียกจะอาบน้ำด้วยกันได้ไงละจริงป่ะ คึคึ//////”
“แต่ก็ไม่ใช่เปียกทั้งเสื้อทั้งกางเกงอย่างนี้เว้ยเฮ้ย! -*- ” 
“ก็........เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อกูไปก็ได้ อย่าทำหน้าเหม็นขี้อย่างนี้ดิ ไม่น่ารักเลย”
“ก็กูไม่น่ารักไง ฮึ่ย! ไม่ต้องมาอ้อน ไม่ต้องมาไต่ ไม่ต้องมายิ้มไอ้บ้า ไม่ต้อง! อย่ามา! อย่ามาจั๊กจี๋กู๊~~อ๊า555555!!!”

แม่งทั้งน้ำทั้งฟองกระจายเลยครับ ผมดิ้นๆๆหนีไอ้บ้าเดย์มันก็ไล่จี๋ๆๆ สุดท้ายมาหยุดได้เพราะผมดิ้นแล้วสะบัดหัว
แรงไปหน่อยเลยเอาหัวไปโขกกับคางมันเต็มๆ เจ็บทั้งคู่สิครับ
“โอ้ยก็บอกแล้วว่าอย่าๆๆ”
“ห้ามอะไรนักหนาวะ ไม่ให้โดนตัวแล้วจะอาบน้ำให้ได้ไงล่ะ”
“เอ๊ากูไม่ได้บอกจะให้มึงอาบให้สักหน่อย อาบใครอาบมันสิ ไม่ต้องอาบให้กันก็ได้จะบ้ารึไง//////*//”
“ไม่ต้องมาลีลาน่าลูก หุบปากแล้วขยับมานั่งตักป๋าซะทีมานี่มา จะถอดเสื้อให้”

โหยยยยยยย ไอ่คุณชายเชี่ยเดย์กระดิกนิ้วเรียกผมครับ หน้าตาแม่งร้ายกาจมาก ตาเจ้าเล่ห์ขนาดนี้คิดอกุศลกะกูชัวร์

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 29-12-2015 02:53:39

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 39 รู้กัน.../2   




ผมเม้มปากตัวเอง เขินแล้วเขินอีก มันก็ยิ้มแล้วยิ้มอีกอยู่ได้นะ//////
ผมจะทำไงได้เล่าก็ต้องค่อยๆกระดึบตัวเองไปนั่งตักมัน หันหน้าเข้าหากันแบบเผชิญหน้า
ไอ้เดย์อมยิ้มแล้วทำท่ายกมือให้ผมยกแขนขึ้นตาม พอชูมือขึ้นเหนือหัวมันก็จับชายเสื้อ


เสื้อยืดตัวบางเปียกชุ่มของผมถูกเริกขึ้นไปเหนือหน้าอก ไอ้คนจับถอดยึกยักไม่ถอดทิ้งไปง่ายๆ แต่ลีลา
ใช้จมูกโด่งนั่นไล่ซุกหอมไปทั่ว เนื้อเย็นๆโดนลมหายใจร้อนๆเป่ารดผมนี่แทบคลั่ง โดยเฉพาะแถวหน้าอก
กับปลายยอดมันใช้ลิ้นดุนเล่น ขยี้เล่น ดึงแล้วดูดจูบจนดูดดื่ม ผมรู้สึกหวิวสลับกับสะดุ้งเสียวแล้วเสียวอีก
จนอยากดันตัวออก แต่ดิ้นไม่ถนัดเพราะโดนกอดรวบไว้ทั้งตัว

มันหนีลำบากยิ่งอยู่ในที่แคบแบบในอ่างอาบน้ำด้วยแล้ว ได้แต่พยายามเอามือยันไว้ในสภาพเสื้อก็ยังถอดไม่เสร็จ
“ยะ อย่าสิเดย์ อื้อ~ ทะลึ่งว่ะ ไม่ได้หรอก อย่าทำแบบนี้สิ แม่มึงรอให้ลงไปกินข้าวนะ
อีกอย่างกูยังไม่ได้โทรหาจ๋าเลยว่า อึกอื้อ..จะกินข้าวกับมึงอ่ะ เดย์ปล่อยก่อน//////”

เดย์มันสนใจที่ผมพูดที่ไหนล่ะครับ มันรำคาญด้วยซ้ำทำเสียงจุ๊ๆเหมือนจะบอกให้ผมหยุดพูดมาก
แล้วจับแขนผมให้คล้องคอมันไว้ พอถูกไซร์ทีนี้เลยคว้าคอกอดไว้ได้ถนัดเลยครับ
“อื้ออออออ//////” ทีเสียงกูครางมึงไม่เห็นห้ามเลยนะทำหน้าชอบใจอะไรนักหนา

ผมหมั่นไส้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมันมาก อยากจะแกล้งจิกหัวมันแรงๆ แต่ไอ้หัวเกรียนมันไม่มีผมให้ขยำหรอกครับ
ผมเลยจิกเข้าที่หลังไหล่มันแทน มันก็สะดุ้งนะแต่หัวเราะใส่ผมเบาๆแล้วแก้แค้นด้วยการไซร์หนักกว่าเดิม
“ฮื่อเดย์~~ไม่ ไม่เอามันเสียว ซี๊สสสสสส”
“ก็อยากให้เสียว ไม่เสียวแล้วจะทำทำไมเล่า”  ไอ้หล่อทำหน้าเข้มทำเสียงจริงจังแต่แววตาโคตรหื่นเลยครับ

เดย์ประกบปากจูบไม่ให้ผมได้ทันตั้งตัว เป็นจูบที่หนักหน่วงแต่กลับทำให้ตัวเบาหวิวเหมือนลอยอยู่ในอากาศ
ผมเผลอครางทั้งที่โดนปากปิดปากมันเลยฟังดูอู้อี้มาก เดย์กอดผมแน่นขึ้นเอามือลูบไปทั่วหลัง
ก่อนจะล้วงเข้าไปในกางเกงด้านหลัง คลำ ขยำแล้วบีบเนื้อเน้นๆเต็มสองมือ

ผมตื่นเต้นมากใจสั่นไปหมดแต่ก็รู้สึกอาย เลยเบือนหน้าหนีเพื่อให้ริมฝีปากของเราหลุดออกจากกัน
ผมบอกมันว่าเบาๆหน่อย พูดออกไปแล้วก็โคตรจะเขินปาก ไม่รู้ว่าหน้าตัวเองแดงรึเปล่า
เดย์มันกระซิบติดขำนิดๆข้างหูผมว่า  “น่ารักว่ะ/////”

แล้วมันก็จับผมถอดกางเกง ทุลักทุเลนิดหน่อยเพราะมันไม่ยอมให้ผมลุกขึ้นจากตักมันเลย
คราวนี้ท่อนล่างผมเปลือยแต่ท่อนบนนี่เสื้อยังอยู่ มันมาไม้ไหนไม่รู้แต่ไม่ยอมถอดเสื้อให้ มันบอกใส่อย่างนี้แหละ
เซ็กส์ซี่ดี  ไอ้บ้าเอ๊ย!/////*//
“มึงนี่ท่าจะเพี้ยนมองยังไงวะว่ากูเซ็กส์ซี่ นมก็ไม่มี ส่วนเว้าส่วนโค้งก็ไม่มี มีแต่ส่วนเกินเหมือนๆมึงเนี่ย”
“ก้นงอนดีออก นิ่มด้วย5555”
“ไอ้ทะลึ่ง!////*//”

เขินชะมัดไม่ว่าจะเห็นร่างกายกันมากี่ครั้งมันก็ยังเขินอยู่ดี ผมใจเต้นทุกครั้งที่ได้สัมผัสกันและกันแบบนี้.....รู้สึกดี...
.......บางทีผมก็คิดนะ ว่าผมปล่อยให้มันรอมานานเกินไปหรือเปล่า มันรักผมจนยอมตามใจผมขนาดนี้ ผมสัญญา
ว่าถึงเวลาเอาจริงเมื่อไหร่ ผมจะยอมตามใจมันทุกอย่างเลย

“ตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ”   แม่งจะกระซิบเสียงกระเส่าไปไหนวะ
“บ้าดิ ทำแล้วกูจะกลับบ้านไง ครั้งแรกกูว่ากูต้องลุกไม่ไหวแหง”
“ก็ไม่ต้องกลับดิ นอนกับเดย์ จะกอดไว้จนเช้าเลยนะ นะ”
“อย่าอ้อนดิเดย์////// แม่กับน้องกูรออยู่ พ่อแม่มึงก็รอให้ลงไปกินข้าวอ่ะ”
“........คอยดูนะ เข้ามหาลัยเมื่อไหร่กูจะไปเช่าหออยู่กับมึงสองคน!”
“ห๊ะ!?...........จริงดิ/////// บ้า ไม่ได้หรอก กูห่วงจ๋า กูไม่ไปอยู่หอหรอก”
“อ้าววววววววววววววววววววววว|||||||||||”
“อ้าวไร๊”
“อ้าวแล้วกัน อย่างนี้ความฝันของกูก็พังทลายเลยดิวะ”  ...มันกำลังแสดงเป็นพระเอกเอ็มวีครับ หน้าตาขัดใจมาก

...นั่นสิอีกหน่อยถ้าอยู่คนละมหาลัยจะได้เจอกันทุกวันอย่างนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ ต้องคิดถึงกันมากแน่ๆ

“อยากอยู่กับกูทุกวันเหรอ/////”   น่ารักเว้ยไอ้บ้านี่
“อยากเอากับมึงทุกวันเลย/////”   …….เชี่ย แม่ง เอาคำชมในใจเมื่อกี้กูคืนมา||||||
“ในหัวมึงนี่มีแต่เรื่องใต้สะดือขึ้นสมองรึไงวะสัดนี่//////*// ถ้าจะทำกูขนาดนั้น มึงซื้อวีลแชร์ไว้ให้กูด้วย”
“อะร๊ายยยยเคี้ยกกก555 กลัวอะไรของแค่นี้เอ๊งงง”   ดูความทะลึ่งลามกของมันนะครับ ดึงมือผมไปจับของมันใต้น้ำ
กำเต็มมือจะไม่รอบแล้ว ร่างกายผมจะรับไหวไหมเนี่ย |||||||||

“เออ! กูไม่กลัวหรอกเล็กเหมือนจู๋มด”
“โหยจริงดิ ใหญ่กว่านี้ก็เสาไฟแล้วนะเคี้ยกก55!!”
“หืมมมม ไม่ขำเว้ย/////*// ฝันไปเหอะ เรื่องอะไรจะให้ทำทุกวันเพ้อเจ้อละไอ้บิ๊กเม้าท์เท่น”
“หูยยยยยนี่มึงเปรียบกูเป็นเขาใหญ่เลยเหรอลูกคิดดดดดดดด แน แน่ แน้”
“เปล่า กูจะบอกว่ามึงเหมือนไอ้ตัวที่มันมีเขาใหญ่ๆอ่ะ”
“อ๋อ กวาง”
“ควายเหอะ!!!”
“5555555...(เงียบไปสามวิ)......หนอยยย! ปากดีอย่างนี้ต้องโดนจูบให้ปากระบม!! เคี้ยกกก5555”
“สัด มึงเป็นพระเอกหนังพิศาลเหรอ ชอบซาดิสม์อย่างนี้มึงต้องให้กูตบหน้ามึงก่อนนะ”
“อุ๊ไม่ต้องอ่ะ ไม่เล่นแล้ว ........เอาจริงเลยดีกว่า คึคึคึคึคึ///////”
“เหวอออออ/////////อื้อ~~~~~”

จู่โจมสายฟ้าแลบครับโดนจูบหน้าอกนอกเสื้อเสียวชะมัด ข้างล่างก็ถูกจู่โจมไม่แพ้กัน ไอ้เดย์เร่งมือรูดขึ้นรูดลงให้
จนผมเผลอขยับเอวสวนใส่มือมันอย่างอดไม่ได้ ผมกอดคอเดย์แน่นปากก็ครางเบาๆข้างหูมันอย่างไม่ขาดตอน
นั่งอยู่บนตัวมันแบบนี้เลยรู้สึกได้ว่ามันเองก็ลุกสู้เต็มที่ไม่แพ้กัน มันดึงหน้าผมที่สะบัดเงยขึ้นให้ก้มลงมา
จูบปากด้วยแล้วสอดลิ้นร้อนๆแทรกเข้ามาแตะเชื่อมกับลิ้นของผมนัวเนีย “อื้อออ ///////แฮกๆ อื้มมมมม”

รู้สึกดีเหมือนบินได้เลยครับตอนที่ถูกเร่งมือจนมันกระตุกถึงที่สุดก็ปลดปล่อยออกมา แต่เดย์ยังไม่หยุดง่ายๆ
มันไม่ยอมให้ผมลุกขึ้นไปไหนทั้งนั้น จากนั้นก็ดึงผมไปกอดแนบแน่น จูบ แล้วจับสะโพกผมให้ขยับ
ส่งให้บั้นท้ายถูไปมากับส่วนนั้น ก่อนจะบอกให้ผมยันเข่ากับพื้นอ่างแล้วขยับด้วยตัวเองช่วยมันด้วยอีกแรง

นาทีนั้นผมอายก็อายแต่พอเห็นหน้ามันเหมือนทรมานอยากระเบิดเต็มทีก็ใจอ่อนยวบไปหมด
คงต้องเก็บความอายไว้แล้วอยู่กับความมันส์ตรงหน้าให้ถึงที่สุด
 
เพื่อมันแล้วผมยอมให้ก็ได้ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทำท่าทางน่าอายอะไรแบบนี้ให้ใครเห็นมาก่อน
ไอ้เดย์ห่อปากครางซี๊ดอย่างถูกใจแล้วมันก็ใช้มือขยำอย่างหมั่นเขี้ยว เราอยู่ท่านี้กันพักใหญ่จนผมเมื่อยไปหมด
แต่มันก็เสียวด้วย นอกจากทำให้เดย์รู้สึกแล้วผมก็พลอยรู้สึกขึ้นมาอีกทั้งที่เพิ่งจะปล่อยไปแท้ๆ

“ซ่า...”    อยู่ๆไอ้เดย์ก็ลุกขึ้นมานั่งที่ขอบอ่างครับ นั่งต่อหน้าผมแบบกางขาคร่อมตัวผมไว้
มันเอื้อมไปคว้าฝักบัวมาเปิดราดน้ำล้างตัวไปมองผมตาเยิ้มไป ก่อนจะพยักหน้าส่งซิกให้รู้ใจ... 

“ซี๊สสสสสส อื้มมมมม อื้ม อื้ม! อื้ม! เร็วหน่อยลูกอื้อ..”
ปากผมไม่ว่างตอบรับอะไรมันทั้งนั้น แต่ก็ก้มหน้าก้มตาปรนเปรอความสุขให้มันไม่หยุดอย่างที่ใจมันต้องการ
นานเอาเรื่องจนเมื่อยปากไปหมดต้องใช้มือช่วยเร่งอีกแรง ที่สุดก็สำเร็จมันร้องใหญ่ว่าไม่ไหวแล้ว
ผมจะถอยหนีทันทีแต่ไอ้บ้าเดย์แม่งอย่างนี้ทุกทีไม่ปล่อยให้ผมหนีครับ มันจับหัวผมกดไว้เล่นซะจะสำลักเลย
ไอ้โรคจิต ผมเลยต้องกลืนหมด

“วิตามินทั้งนั้นอ่ะ จะทิ้งทำไมครับที่รัก55/////////”
“มึงไม่เก็บไว้กินเองล่ะ แค่กๆ/////*//”   ผมไอค่อกแค่กมันก็ลงมานั่งในอ่างกอดผมไว้ ให้ผมนั่งกลางระหว่างขามัน
แบบหันหลังพิงกับอกมันไว้   “ไม่เอา ไว้กินของมึงอร่อยกว่า จุ๊บ จุ๊บ อื้มมมมม//////”   เดย์กอดผมไว้แนบอก
นาทีนี้แม่งก็เริ่มไซร์ซอกคออีกแล้ว สยิวเว้ย ตั้งแต่มานี่ลวนลามกูตลอด มันไม่ใช่อาบน้ำด้วยกันแล้ว
นี่มันปล้ำกูในน้ำมากกว่า    “อื้มมม อื้อออ เดย์ เดย์ เด๊ย์~~~~ ยังไม่พออีก กูหายมานานไปแล้วนะ
พ่อแม่มึงรออยู่ข้างล่างนะเดย์ เดี๋ยวไหนจ๋าจะด่ากูอีก ไม่เอาน่าพอแล้ว///////”

“ก็ยังไม่อยากพอนี่”
“ไม่เอา รีบอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่างกันเถอะ/////”
“พูดดีไป หึหึ”
“ขำอะไร”
“ก็ของมึงอ่ะ.....ขึ้นอีกแล้วเนี่ยจะลงไปไงวะ คึคึ”
“มึงก็อย่าจับเล่นเซ่!/////*// หยุดลูบๆคลำๆกูซะทีได้แล้วโว้ย”
“ทำเป็นพูดไป ที่จริงในใจอยากให้กูทำอะไรมากกว่านี้อีกใช่ป่ะ คึคึคึ//////”
“บ้าน่ะสิ/////*// เชี่ยเดย์ยยย ไม่เล่นนะ ไม่...อื้ออออ”   สู้แรงมันไม่ไหวจริงๆครับ โดนกอดแล้วจับหน้าให้หันไปหา
มันจูบจนเคลิ้มเลย ตอนนี้ผมไม่ใช่แค่เปียกน้ำนะแต่อ่อนปวกเปียกไปหมดทั้งตัวเลยครับ

ถอนจูบออกมาไอ้เดย์ก็มองตาผมเหมือนไม่อยากจะปล่อยให้ไปไหนทั้งนั้นแต่ก็ต้องหักใจ
“วันนี้ปล่อยให้กลับบ้านไปก่อนก็ได้ แต่วันหลังไม่ยอมแล้วนะ”
ผมมองหน้ามันแล้วเม้มปากตัวเอง หลบสายตาไอ้หื่นตรงหน้าอย่างโคตรจะเขินเลย
“ไปกินข้าวกันเหอะน่า//////”  ตัดบทแก้เขินครับ เราลุกไปล้างตัวด้วยฝักบัวมีเล่นสาดน้ำแกล้งกันอีกนิดหน่อย

อาบน้ำเสร็จเราก็เช็ดตัวผลัดกันขยี้หัวอีกฝ่ายแรงๆแล้วมันจะไล่หอมแก้มผม ผมก็ขำหนีมันไป
เปิดประตูห้องน้ำออกมาเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณแม่ของเดย์เปิดประตูห้องเข้ามาพอดีเลยครับ โคตรตกใจ!!!

ผมชะงักตาโตยืนอึ้งไปสามวินาทีเห็นจะได้ ก่อนจะรีบฉีกยิ้มเหงือกบานให้แม่เดย์ที่เห็นผมแล้วมองอย่างแปลกใจ
กับไอ้สภาพที่ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของลูกชายเขา 
“แหะๆ |||||||| แม่มีอะไรเหรอครับ?”   ผมกรอกตาดูมีพิรุธมากไปรึเปล่าวะ
“มาตามลงไปกินข้าวกันน่ะสิลูก แม่อุ่นกับข้าวไว้ให้จนจะเย็นหมดแล้ว อาบน้ำเหรอลูกคิด..แล้วนี่เดย์ล่ะ?”
“เอ่อ.....”   เลิ่กลั่กแค่ไหน แค่ไหนคือเลิ่กลั่ก กลืนน้ำลายเป็นสิบกว่ารอบภายในเวลาห้าวินาทีผมจะพูดยังไงดี

แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาหรอกครับ ไอ้เดย์นุ่งผ้าเช็ดตัวเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาชนหลังผมจังๆ
มันจับตัวผมไว้เพราะเกือบล้ม โหยยยยยยยยย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกคิดด้วยยยยยย||||||||
สภาพผมกับมันที่แทบจะเปลือย ยืนประคองกอดกันต่อหน้าแม่มันนี่เป็นอะไรที่ทำเอาผมตาเหลือกตัวแข็งทื่อ
แม่ไอ้เดย์นี่จ้องตาค้าง ส่วนเชี่ยเดย์ทำหน้าเหรอหรามองหน้าแม่มันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
คล้ายๆว่ามันกำลังข่มอาการอายสายตาแม่อยู่กลายๆ  “โห่แม่~~~~~~~~ เข้ามาทำไมเนี่ยยยยย!”

ผมรีบผลักไอ้เดย์ออกห่างแล้วตรงไปเปิดตู้เสื้อผ้าเดย์ค้นได้เสื้อยืดตัวใหญ่ของมันมาใส่ ผมยืนหันหลังให้
ก็ได้ยินแม่เดย์พูด  “นี่อาบน้ำด้วยกันเลยเหรอ!?”   ฟังจากน้ำเสียง แม่ไอ้เดย์ท่าจะตกใจนะครับ
ผมแอบหันไปชำเลือง เหล่มองทั้งที่แกล้งทำท่าวุ่นวายหากางเกงใส่เพราะไม่อยากหันไปสบตากับแม่มัน
เห็นไอ้เดย์เดินไปนั่งท้าวแขนแบบเอนตัวไปด้านหลัง  “ ก็ทำไมอ่ะ แค่อาบน้ำด้วยกันแค่นี้เองแม่จะตกใจทำไม”   
พูดกับแม่แล้วมันก็ทำหน้ายุ่งๆเหมือนไม่อยากให้แม่มายุ่งกับมัน

ผมยังแอบเหล่มองเห็นแม่ไอ้เดย์หันมามองผม ผมเลยรีบหันหน้ากลับไม่กล้ามองหน้าแม่มันอ่ะ T T
“ไหนว่าจะขึ้นมาติวเลขไงลูกคิด ติวเสร็จแล้วเหรอ”
“อูยยย||||||||| แหะๆ คะคะครับ! ติวกันเสร็จแล้ว เอ่อๆๆ..ผะผม ผมร้อนเลยชวนไอ้เดย์อาบน้ำกันครับ!!!”
เป็นธรรมชาติมาก...........พูดไปแล้วเพิ่งคิดได้ว่าตอนนี้คือกูหนาวมาก ไอ้เดย์มันเปิดแอร์แรงตลอด

สังเกตเห็นแม่เดย์กรอกตาคิดเล็กน้อย ก่อนจะโดนไอ้เดย์รีบดันให้ออกจากห้อง
“โห่ไม่รู้จะขึ้นมาตามทำไมนะแม่อ่ะ! เดี๋ยวเดย์กับลูกคิดก็ลงไปกันเองแหละ เนี่ยอาบน้ำเสร็จก็กำลังจะไปอ่ะแม่”
“หืมมมมมมม! ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี มัวแต่ทำอะไรอยู่รู้นะ! อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้!”
“แม่! รู้อะไรเล่าไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละน่า ออกไปเลยเดย์จะแต่งตัวแล้ว”
“งั้นก็รีบตามลงไปเร็วๆเลย ไม่ใช่มัวแต่..”
“แม่!! ไปได้แล้ววววววว”

เห็นแม่ไอ้เดย์ไปแล้ว ผมก็ตกใจรีบเข้าไปเขย่าแขนถามมันใหญ่ ไอ้ที่แม่มันว่ารู้นี่รู้เรื่องอะไรวะ!!???|||||||
“ไม่ต้องไปสนใจหรอกน่า แม่กูจะไปรู้อะไร๊”
“ไม่ให้สนใจได้ไงวะ ก็แม่มึงพูดแปลกๆอ่ะ!”

ผมกำลังจะอ้าปากถามไอ้เดย์ต่อ แต่เสียงโทรศัพท์ไอ้เดย์ดังขึ้นมาก่อน มันรีบกดรับแล้วส่งให้ผม
แม่จ๋าโทรมาตามครับ  “ฮัลโหลจ๋า ยังอยู่บ้านเดย์อ่ะ พ่อแม่เดย์ชวนกินข้าว...อื้มไม่ดึกหรอกเดี๋ยวกลับนะ ครับ”
คุณนายลูกเกดเก็บข้าวไว้ให้ผมครับ บ่นว่าหายหัวไปเลยไม่กลับไปสักทีน้องๆร้องจะมาตามตัวที่บ้านเดย์
แต่แม่ไม่ให้มากันเอง ผมก็ว่าอย่าให้มากัน ได้ยินเสียงซีน่อนซีโน่ดังเข้าโทรศัพท์มา พวกมันคุยข่มกัน
ขู่จะเตะก้นไอ้เดย์ที่ไม่ยอมให้ผมกลับบ้านฟังแล้วขำชะมัดนี่พวกมันดีกันแล้วเหรอ

วางสายจ๋าไปแล้ว ไอ้เดย์ที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จเดินมากอดคอผม ดึงมือถือคืนไปแล้วยื่นกางเกงบอลสีแดงให้แทน
“อ่ะ ใส่ซะตัวโปรดกูเลย ใส่กลับบ้านไปแล้วจะได้นอนคิดถึงกูทั้งคืน คึคึ”
ผมแกล้งทำหน้าเลี่ยนใส่ผม มันก็ว่าเดี๋ยวจะโดนแบบขำๆแล้วลากคอผมให้ลงไปข้างล่างด้วยกัน

.......ผมกับเดย์กินข้าวอิ่มแล้ว แต่แม่เดย์ยังเปิดเงาะกระป๋องแช่เย็นเทใส่ชามใบใหญ่มาให้กินอีก
ผมกินนิดๆ แต่ไอ้เดย์มันฟาดเอาๆ เห็นแม่เดย์นั่งอมยิ้มมองลูกชายเขากินแล้วดูดีใจ ผมพลอยยิ้มตามไปด้วย
ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเพราะจู่ๆแม่เดย์ก็เปลี่ยนทิศหันมายิ้มแล้วถามผม 
“ลูกคิดอยู่โรงเรียนเดย์ดื้อมั้ย โดดเรียนบ่อยรึเปล่า” 
“คือ.....อยู่คนละห้องกันครับเลยไม่รู้เหมือนกันครับแม่” 
ไอ้เดย์ใช้เท้าแอบสะกิดขาผม กระซิบกระซาบบอกให้พูดดีๆนะ ผมเลยแลบลิ้นให้มันไป
“.........แต่เดย์ก็ไปโรงเรียนทุกวันใช่มั้ยลูก ไม่ได้หนีออกนอกโรงเรียนใช่มั้ย”
“อ่า...ครับ เช้ากลางวันเย็น ก็อยู่ตลอดแหละครับ55”  ผมขำๆนะแม่มันคงระแวง ไอ้นี่ประวัติมันร้าย

“แม่ถามอะไร เดย์ตั้งใจเรียนจะตาย โคตรเด็กดีอ่ะแม่”   ไอ้เดย์มันทำหน้าอ้อนแม่ครับ
ผมกับแม่ไอ้เดย์นี่พูดแทบจะพร้อมกันเลยว่า  “ หรา!!”  แล้วเราก็ขำกัน

“ก็เพราะว่าที่โรงเรียนมีลูกคิดใช่มั้ยล่ะ”
“อึก! แค่กๆๆๆๆๆๆ//////*// แม่!”

ไอ้เดย์วัณโรคแดกไอจริงไอจังจนแม่มันเปลี่ยนเรื่องคุย หันมาบอกผมให้กินเงาะที่เทให้เยอะๆ
“ดูสิลูกคิดกินช้า ตาเดย์ก็แย่งกินจนจะหมดแล้ว แม่ไปเปิดให้อีกกระป๋องเอามั้ยลูก”
“ไม่เอาแล้วครับแม่ อิ่มแล้วขอบคุณครับ”
“ตายจริง กินน้อยจัง ไม่ต้องเกรงใจแม่นะลูก”
“อ๋อเปล่าครับคือ ผมกินน้อยอยู่แล้วอ่ะครับ แหะ”
“เพราะอย่างนี้หนูถึงได้ตัวเล็กกว่าเดย์เยอะเลยสินะ”

เดย์มันได้ยินแม่บ่นก็รีบพูดแทรกขึ้นมา 
“ไอ้ลูกมันยัดยังไงก็ไม่โตแล้วแม่55 ดีแล้วตัวแค่นี้แหละจะได้ไม่กล้าหือกับเดย์ไงแม่555”
“แหมๆ ทำเป็นเก่งนะลูกชายแม่ 55กลัวเขาหงอล่ะสิไม่ว่า เคยยอมใครที่ไหนล่ะเรา
กับคนเนี้ยะแม่ว่าถ้าสอยดาวสอยเดือนลงมาได้ก็คงให้เขาไปแล้ว555”
“แม่!!/////*// พูดอะไรเนี่ย เดี๋ยวเรียกพ่อมาจัดการเลย พ่อ! พ่อ! มาเอาแม่ไปเก็บเร็วแม่มั่วใหญ่แล้ว!!”
“ต๊าย! เด็กบ้านี่! เดี๋ยวเถอะนิสัยไม่ดี!”
“55555โอ๊ยแม่! แม่เจ็บบบ”

ไอ้เดย์โดนแม่มันดึงแก้มจนโย้ทั้งสองข้างเลยครับ พ่อเดย์นั่งดูทีวีอยู่ห่างแค่ผนังกั้นกับที่พวกเรากินข้าว   
สงสัยพ่อมันจะได้ยินที่ตะโกนเรียกเมื่อกี้เลยตะโกนกลับมา
 “เอ้าแม่! มานี่มา มานั่งดูทีวีกับพ่อดีกว่า ปล่อยให้เด็กๆมันหวานกันไป อย่าไปนั่งเป็นกขค.เขาเล้ย555”

ผมนี่นั่งตาโตเท่าไข่ห่านด้วยความตกใจเลยครับ  เฮ้ย!!!? ทำไมพ่อกับแม่มันพูดแบบนี้วะ!?

“ว้ายคุณ! ลูกบอกห้ามพูดนะ อย่าไปแซวลูกสิ555 แม่ขอโทษลูกแม่ขอโทษไม่พูดแล้วๆ555”

คุณแม่เดย์พูดแล้วหัวเราะร่วน เขาเดินผ่านผมก็ลูบหัวนิดๆยังมีกระซิบใส่ผมที่ทำหน้างงแดกว่าไม่ต้องเขินหรอก
ผมหันขวับไปมองหน้าไอ้เดย์ทันทีเลยครับ มันยิ้มยักคิ้วให้ผมอ่ะ!!!?

“เฮ้ยเดย์ พ่อกับแม่มึงอ่ะ! ทะทะทำไมแซวกูเงี้ยะ!?”   ผมซุบซิบถามมันไม่อย่างนั้นคงไม่หายข้องใจแน่
“อื้อ......เขาก็แกล้งแซวไปงั้นแหละ”
“ตลกแล้วเฮ้ย! ถ้ากูเป็นผู้หญิงจะไม่แปลกเลยที่พ่อกับแม่มึงพูดชงเหมือนว่าเราสองคนเป็นแฟนกันอ่ะ!
แต่นี่กูผู้ชายนะเว้ย ปกติพ่อแม่ที่ไหนเขาจับคู่ให้ลูกชายตัวเองกับเพื่อนผู้ชายบ้างวะ!!?”
“ก็พ่อแม่กูนี่ไง”
“................”
“จ้องหน้ากูทำไม|||||?”
“มึง....”
“อะ ...อ...อะไร”
“มึงโกหกกู!”
“รู้ได้ไง! เอ้ย! เรื่องอะไร!? บ้าดิไม่มี๊~~~~!”
“เวลามึงตอแหลใส่กู มึงจะไม่กล้ามองตากู ต่อให้มึงมองมึงก็ชอบทำตาเหล่ใส่กู!”
“เชี่ย..จริงอ่ะ!?||||||||”
“ยอมรับแล้วใช่มั้ย!”
“อึก.....ไม่ได้โกหกอะไรซะหน่อย แค่.........กูยังไม่ได้บอกมึงเฉยๆอ่ะ”
“นั่นไง! สารภาพมาซะดีๆไอ้บ้าเดย์! ทำไมพ่อกับแม่มึงพูดถึงกูแบบนั้น!?”
“ก็..”
“ก็อะไร”
“ก็เพราะเขารู้ว่าเราเป็นแฟนกันไง”
“ห๊า!!!!!!? เชี่ยยยยยยยยยยยยย |||||||||||| มึงบอกเหรอ!!?” 
ผมตกใจเสียงดังจนต้องรีบอุดปากตัวเองพร้อมๆกับที่ไอ้เดย์มันตะครุบช่วยเอามือมาปิดปากผมด้วย
พวกเรากระซิบกระซาบคุยกันใหม่ ผมโคตรตื่นเต้นเลยที่ได้รู้เรื่องเหนือความคาดหมายแบบนี้

“555555555 พ่อแม่ พี่ดรีมด้วย รู้ก่อนมึงอีก5555 หน้ามึงตลกว่ะลูก คิๆๆๆ”
“ไม่ตลกนะไอ้บ้า! ไหนเคยคุยกันว่าจะไม่บอกใครไง! นี่มึงบอกคนข้างบ้านด้วยรึเปล่าเนี่ย!”
“รู้แค่คนในบ้านน่า ก็กูเห็นว่ามึงไม่สบายใจ ไม่อยากให้ใครรู้....มึงขอกูว่าไม่ต้องบอกใคร
กูก็เลยไม่กล้าบอกว่าที่บ้านกูรู้ตั้งนานแล้ว เดี๋ยวมึงจะโมโหกูอ่ะ”
“ก็มันน่ามั้ยล่ะ! มึงทำอะไรไม่ปรึกษากูเลยเดย์ เกิดวันดีคืนดีโดนสั่งให้เลิกกันจะทำไงวะ!”
“คิดมากน่า ถ้าเป็นที่บ้านกูไม่มีใครสั่งอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอก ทุกคนโคตรชอบมึงเลยรู้ป่าว”
“อึก.......................จริงดิ”
“อื้ม! จริงๆ!!”
 “แล้วเขารู้กันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยไอ้บ้า! /////*//”   
“ตั้งแต่ก่อนที่กูจะได้มึงมาเป็นแฟนจริงๆซะอีกอ่ะดิ 5555”
“ห๊ะ!!? อะไรของมึงเนี่ยบ้าไปแล้ว กูไม่เข้าใจโว้ย แล้วเขารับได้เหรอ!!!!?”
“รับได้ไม่ได้มึงก็ดูเอาดิ ตั้งแต่มาบ้านกู เคยมีใครด่าว่าหรือไล่มึงออกจากบ้านรึเปล่าล่ะ
นี่ถ้ามึงเป็นลูกหมานะสงสัยเห่อกันอุ้มจนเฉามือตายไปแล้ว”
“ทำไมต้องให้กูเป็นลูกหมาด้วย”
“เปรียบเทียบเฉยๆน่า”
ผมคิดตามที่ไอ้เดย์พูดมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ มิน่าล่ะผมถึงรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ครั้งแรกที่มาบ้านมันแล้ว
โอ้ยยยย อายครับอาย กูนึกแล้วน่าอายชิหาย ตลอดเวลาที่ผ่านมาบ้านไอ้เดย์รู้มาตลอดเลยว่าผมเป็นอะไรกับมัน

 “แล้วที่บอกว่ารู้ก่อนกูจะได้เป็นแฟนกับมึงนี่มันหมายความว่าไง มีแบบนี้ด้วยเหรอไอ้บ้า”
“คือ................555 เรื่องมันย๊าวววววยาวนะเว้ย”
“จะฟัง!”
“......เฮื่อย โอเคๆ เอางี้เดี๋ยวเดินไปส่งบ้านแล้วเล่าให้ฟัง”


.............................................

.................................

........ระหว่างทางที่เดินกลับบ้าน ผมกอดถุงเสื้อผ้าน้องๆกับอก เดินเอื่อยๆเอียงหน้ามองไอ้คนบ้าที่เดินด้วยข้างๆ
ไอ้เดย์เล่าเรื่องที่ทำเอาผมหยุดขำไม่ได้ในความแสบและบ้าบอของมันไปตลอดทาง..





tsktonight…

 ***ก่อนอื่นขอโทษคนรอมากๆเลยนะคะ ตอนแรกว่าจะลงหลังปีใหม่นะเนี่ย มันมีเรื่องนิดหน่อยค่ะ
เลยไม่มีโอกาสได้แต่งฟิกเลยช่วงที่หายไป เศร้ามาก แถมงานก็โหมใส่เหมือนพายุอยากจะลาออกไปเลย
เหนื่อยชิหายเลยชีวิตทำไมยากเย็นขนาดเน้! อิจฉาน้องลูกคิดมากๆอ่ะมีตำแหน่งว่าที่สะใภ้ห้างทอง T T

คิดถึงคนอ่านค่ะแต่มันแต่งไม่ออกจริงๆ กะว่าจะเข้ามาบอกพักไว้ก่อนแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เปิดเข้ามาเลยค่ะ
รู้ตัวอีกทีก็จะสิ้นเดือน คิดว่ามันนานเกินไปแล้ว ก็รู้สึกว่าดีขึ้นแล้วเลยมาสานต่อ สองสามวันมานี้เอาแต่แต่งฟิก55

ขอบคุณคนที่ยังกลับมาอ่านกันเพราะเชื่อในตัววิว่าไม่ทิ้งเรื่องแน่นอน เคยบอกไว้อยู่ตลอดว่าจะแต่งให้จบ
ตั้งแต่เรื่องที่แล้วก็ใช้เวลาร่วมสามปีได้มั้ง555 เรื่องนี้ให้กี่ปีดีคะเนี่ย ตั้งใจว่าจะจบภายในปีหน้าไม่รู้ทำได้รึเปล่า
แต่ตอนนี้ก็มาได้ไกลแล้วนะคะ สู้ๆๆเพราะมีอีกหลายเรื่องที่มโนไว้รออยู่ อยากให้คนอ่านสนุกไปด้วยกันนะคะ

อยากเติมความสุขให้คนที่ได้อ่านไม่อยากให้เศร้าเหมือนเรา  คือกว่าจะได้ตอนนี้ใช้เวลาไปเป็นเดือน
5555555555555 (หัวเราะทำไมวะความจริงนั่งร้องไห้นะเนี่ย)     

****รู้ว่ามีคนรอเพราะชอบก็ดีใจค่ะ อย่างน้อยก็ยังมีคนแคร์

*ปล.* พอมาแต่งต่อนะ นั่งแต่งๆอยู่ แม่งมันขึ้นมาว่ามีปัญหาอ่ะ ที่แต่งไว้หลายหน้าหายหมด จะร้องไห้อีก แง
กว่าจะแต่งได้ ตึบเลย ลำบากลำบนเหลือเกินค่ะคุณขานี่ถ้าอิชั้นไม่รักจริงนี่หนีข้ามทะเลไปแล้วค่ะบอกเลย55

*ปลล.* สำหรับตอนหน้า มันจะพิเศษสุดๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ เป็นตอนเดียวเท่านั้นที่เป็นตอนพิเศษของเรื่องนี้
วิจะจ่าหัวชื่อตอนไว้ว่าตอนพิเศษไม่ต้องแปลกใจกันนะคะ   รับรองว่าหลายคนน่าจะเซอร์ไพร์ส > <
(จะเร่งแต่งให้ในวันหยุดยาวนี้แหละค่า)



ถึงคุณ  TaecKhun Imagine Love / mild-dy / Alone Alone /  titansyui /  meuy
----ขอโทษค่ะ คิดถึง รักนะคะ ขอบคุณมากจริงๆพวกคุณคือกำลังใจของวินะคะ
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะทุกคน^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-12-2015 09:42:44

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 29-12-2015 13:36:00

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 29-12-2015 18:44:37

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-12-2015 20:30:46

นี่คือของเล่นใส่ในอ่างอาบน้ำของเดย์ใช่ไหม ทั้งลูกมะกรูด มะนาว ตะไคร้ ข่า แกจะต้มยำซีโน่เหรอเดย์  :m20: :m20: :m20: :m20:
 
พ่อแม่เดย์รู้แล้วเหลือแม่จ๋าเนี่ยแหละจะรับเดย์เป็นลูกเขยไหม
ลูกเขยร้านทองจ๋ามีแต่ได้กับได้ยอมรับเถอะนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 29-12-2015 21:06:42

สู้ๆ นะคะคุณวิ ถ้าไม่ไหวพักไว้ก่อนก็ได้ ขอแค่เข้ามาคุยบ่อยๆ ก็ยังดี อิอิ

ตอนนี้นึกว่าจะมีอะไรในกอไผ่ เฉียดไปเฉียดมาเนาะเดย์เนาะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 39 รู้กัน... (29/12/15)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 29-12-2015 22:06:42

เดย์ กับ ลูก น่าร๊ากกกก อาบน้ำจิงๆ ชอบตรงท่าทางของลูกที่เป็นธรรมชาติจัง  5555

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

พ่อ แม่ เดย์ ก็น่ารักจิงๆ ครอบครัวนี้น่ารักก 

:katai2-1: :katai2-1:

เชื่อว่าจ๋าต้องเข้าใจ   :z3: :z3:

คุณวิสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re:-///-ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่40 ตอนพิเศษ part 1 (4 /1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 04-01-2016 04:15:24

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ ก็มันรักอ่ะ...part 1 -1






หวัดดีทุกคน เดย์นะ........  ก่อนอื่นเลยเรามาทำข้อตกลงกันก่อน ว่าถ้าเล่าอะไรให้ฟังแล้วจะ ไม่! ปาก! โป้ง!
ไปเด็ดขาด เข้าใจ๊!!! เกี่ยวก้อยสัญญาลูกผู้ชายกันแล้วนะไม่งั้นเดี๋ยวตามตื้บถึงบ้าน สืบได้รับรอง หึหึหึ

คือหลังจากความลับแตกว่าคนที่บ้านรู้เรื่องที่ไอ้ลูกมันเป็นเมีย เอ้ย...(ยังไม่ได้นี่หว่า) เอ่อ...เป็นว่าที่เมียเดย์อ่ะนะ
ไอ้ลูกคิดแม่งก็เซ้าซี้ ขอให้เล่าให้ฟังว่าคนบ้านเดย์รู้เรื่องที่มันกะเดย์เป็นแฟนกันได้ไง ก็เลยต้องยอมเล่าให้มันฟัง
ตอนที่เดินไปส่งมันกลับบ้าน

“อ่ะ! เล่ามาซิ กูจะตั้งใจฟัง”
“คืองี้ แบบ..เมื่อก่อนอ่ะกูยังเกเรอยู่ใช่ป่ะ แล้วแบบ..กูก็รำคาญพ่อแม่ แม่งชอบด่าเรื่องหญิงที่มาติดกูอ่ะ
เอามานอนที่บ้านก็ไม่ได้ ไปนอนที่อื่นก็ตามตัวกูให้ควั่ก ไหนจะมีคนมามั่วบอกท้องกับกูบ้าง
พากันมาตบแย่งกูที่บ้านก็บ่อย..”

“เห๊อะ!!!”   
หือ? ไอ้ลูกคิดทำเสียงแปลกๆไม่พอ ยังมองค้อนแปลกๆด้วยเว้ย อะไรวะเล่าแค่นี้ของขึ้น

“เอ๊า~~ ใจเย็นดิลูกคิด ทำไมมึงต้องทำเสียงอย่างนี้ใส่กูด้วยเล่า มันนานมาแล้วเว้ย ไม่เอาไม่หึงเดย์ดิครับ คึคึ////”
“หึงบ้าหึงบออะไร!/////*//เล่าไปดิ กูก็แค่หมั่นไส้มึง บุญเท่าไหร่แล้วที่มึงไม่เป็นเอดส์ตายห่าไปซะ!”
“นี่มึงหวังดีรึด่ากูเนี่ย”
“ด่ามึงนี่แหละ!”
“อย่าโมโหดิ๊~~~|||||||| นี่มันเรื่องเก่าไอ้บร๊า~~”
“ชิ......เอ้าอึกอักอยู่นั่นแหละ เล่าต่อไปสิ!”
“เออๆๆๆ เล่าแล้วๆ ดุจังวะ||||||||||... คือ ก็ ก็.. ทีนี้ตอนนั้นพอพ่อด่ากูว่าอย่าสร้างปัญหาเรื่องผู้หญิงอีก
กูก็เลยนึกสนุก โกหกคนที่บ้านกูไปว่า...ไม่ต้องห่วงต่อไปนี้กูไม่เอาผู้หญิงแล้ว เพราะกูจะหันมาชอบผู้ชายแทน
เล่นเอาพ่อแม่พี่กูอึ้งจนใบ้แดกไปหลายวันเลย555555 นึกถึงตอนที่พูดไปตอนนั้นแล้วแม่งโคตรฮา55”

มันตลกจริงๆนะ หน้าพ่อหน้าแม่หน้าพี่ดรีม แถมที่ดรีมยังเอาไปปรึกษาแฟนเขาอีก เดย์เหรอก็ขำกลิ้งดิ55
“เลวชิหายเลย”  ….. ไรวะ โดนแฟนด่าอีกแระ||||||||||||
“อย่าด่าเดย์ดิ!เดี๋ยวไม่เล่าให้ฟังละ”
“เล่ามาเลยเดย์ไม่ต้องมาเบี้ยว แล้วเป็นไงต่ออ่ะ ตอนนั้นมึงไปโกหกเขาทั้งที่มึงยังสาวเพียบอยู่ใช่ป่ะ”
“ก็เออดิ55 กูแค่คิดเอาเองว่า ถ้าคนที่บ้านคิดว่ากูเป็นเกย์ จะได้ไม่มีใครมาว่าอะไรกูอีกถ้าหากว่ามีเรื่องผู้หญิง
เขาก็น่าจะคิดว่ามันก็ดีกว่าปล่อยให้กูเป็นเกย์ไรเงี้ยะ”

“เหอะ! ทำเป็นฉลาดแกมโกงนะไอ้บ้า แล้วเป็นไงล่ะ”
“จะเป็นไงล่ะ ก็เป็นอย่างที่มึงเห็นนี่ไง! หลังจากนั้นเป็นกูที่เอ๋อแดกแทน แม่งยอมรับกันได้ไงก็ไม่รู้กูยังงงอ่ะ
พ่อกูบอกว่าดีกว่าปล่อยให้ผู้หญิงไปทำแท้ง แม่กูก็ว่าไม่เป็นไรไว้รออุ้มหลานเอากับพี่ดรีมก็ได้
ส่วนพี่สาวกูบอกตามสบายเผื่อว่าได้ผู้ชายแล้วกูจะอารมณ์ดีหายบ้าขึ้นมาบ้าง!”

“5555555555555555555 จี้ว่ะ555”
“ขำนะขำ หึหึ วันดีคืนดีพี่กูแม่งชวนไปทำนมเฉยอ่ะห่า|||||||||”
“55555555 ทำไมมึงไม่ไปทำล่ะคึคึคึ”
“บ้าดิ55 กูผิดคาด ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่กูคิดไว้ใช่ม๊ะ กูก็เลยแกล้งบอกไปอีก
ว่ากูไปแอบชอบผู้ชายคนนึง เผื่อว่าจะมีใครหยุดยั้งกูไว้บ้าง”

“แล้วมีใครยั้งมึงป่ะ”
“ไม่มีใครสนใจกูเลยสัด..”
“555555555555 บ้าบอนะมึงอ่ะ”
“แต่กูก็ยังไม่ยอมแพ้เว้ย กูก็หลอกคนที่บ้านไปอีกว่ามีแฟนแล้วนะ เป็นผู้ชายคนที่กูบอกว่าแอบชอบนั่นนะ”
“แล้วที่บ้านมึงว่าไงวะ”
“นอกจากจะไม่ห้ามกูแล้ว ยังบอกว่าดีด้วยไอ้ห่า! แม่กูบอกสบายใจดีไม่ต้องมีเสียงผู้หญิงมาร้องกรี๊ดๆหน้าบ้าน”
“555555555แม่มึงสุดยอดเลย555”
“หึหึ ทีนี้ตอนนั้นก็มีเรื่องไอ้ปิง...เพื่อนกูตาย กูเลยไม่ได้ยุ่งกับใครเลย กูออกจากแก็งค์เพราะไอ้ปิงมันขอไว้ก่อนตาย
..................แล้วหลังจากนั้น ........กูก็เริ่มแอบชอบมึงขึ้นมาจริงๆ..”

“หือ?..ไรอ่ะ ปุบปับมาวกเข้าเรื่องกูได้ไงวะ งงว่ะ...ชอบกู//////มึงบอกว่าชอบกูขึ้นมาจริงๆงั้นเหรอ
หมายความว่าไงวะไอ้ชอบขึ้นมาจริงๆของมึงนี่มัน...”
“ก็...........คนที่กูเอาไปอ้างว่าชอบ ว่าเป็นแฟนกูเนี่ย...............คือมึงไง”
“ห๊ะ!?”
“กูมองมึงบ่อยๆ ตามดูมึงบ่อยๆ แล้วก็ชอบเอาเรื่องมึงไปเล่าให้คนที่บ้านฟัง มันจะได้สมจริง ถ้าเห็นกูเอาจริงแล้ว
เผื่อว่าเขาจะห้ามกูคบผู้ชายอะไรทำนองนั้นอ่ะนะ....แต่แม่งไม่มีใครห้ามกูเล้ย.... ตรงกันข้าม ดูจะสนอกสนใจ
เรื่องของมึงมาก แถมยังชมว่ามึงดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่กูคบมา ไม่ทำให้ปวดหัวด้วย 55 กูล่ะเชื่อเลย”

“จริงดิ////////5555555555 โคตรบ้าเลยมึงแม่งขี้ตู่ว่ะ เอากูไปอ้างเฉย”
“แล้วพอกูชอบมึง กูก็รู้สึกว่าทุกคนที่เข้าหากูแม่งโคตรน่ารำคาญว่ะ อะไรก็น่าเบื่อไปหมด กูคิดถึงแต่มึงว่ะ
กูก็เลยเลิกแม่งหมด55 แหม่พูดไปกูก็เขินนะเนี่ยมึงอย่าจ้องกูอย่างนี้ดิ”
“จริงเร้ออออออออ”
“อะไร ทำเสียงอย่างนี้ทำไม”
“น้องโมของมึงล่ะ ไหนจะกั้งเพื่อนแอ๋มอีก แล้วไหนจะที่กูไม่รู้จักชื่ออีกไอ้หอกหัก -*- ”
“อย่าขุดน่า |||||||||||| บ้าดิ เค้ารักตัวเองคนเดียวครับ จุ๊บ!”
“ฮึ่ย!///////*// ไม่ต้องมาจุ๊บมือกู เดี๋ยวใครก็ผ่านมาเห็นหรอกบ้า”
“โด่มืดแล้วไม่มีใครเห็นหรอก หอมแก้มทีเดะ”    ไอ้ลูกคิดแม่งรีบเอามือยันหน้าเดย์เลย
“ไอ้บ้าเดย์ ไม่ต้องมานอกเรื่องเว้ย เล่าต่อเลย แถไปได้เรื่อยเลยนะมึงอ่ะ!/////*//”

“เล่าต่อเหรอ ก็ไม่มีไรมากอย่างที่เล่ามา พ่อแม่พี่สาวกูเขารู้จักมึงมานานแล้วเพราะกูเล่าเรื่องมึงให้ฟังตลอด
แล้วก็บอกว่ามึงเป็นแฟน ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอก สรุปคือบ้านกูอ่ะชอบมึงทุกคน บอกให้กูพามาให้เจอหน้า
ตั้งนานแล้วแต่กูเฉไฉเอาตัวรอดไปวันๆเพราะกูยังไม่ได้มึงเป็นแฟนไง พอตอนนี้เป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆ
มันเลยไม่ใช่ปัญหาอะไร กูก็คิดว่าจะบอกมึงเร็วๆนี้แหละ แต่ว่าพ่อแม่กูดันหลุดซะก่อนอ่ะดิ55”

“หืมมมม มิน่าล่ะกูเห็นมึงไม่เดือดไม่ร้อนอะไร ไม่กลัวว่าใครจะรู้เรื่องที่คบกับกูเลยไอ้ห่าแล้วก็ไม่รีบบอกแต่แรก”
“แต่กูก็แอบน้อยใจมึงเหมือนกันน๊า.....”  ลองทำหน้าน้อยใจมันดันโดนด่าว่าทำหน้าเหมือนตูดทำไมโธ่เว้ย..
“อะไร?....เรื่อง?”
“ก็เรื่องที่มึงไม่ยอมให้บอกใครว่าเราเป็นอะไรกันอ่ะดิ... กูอยากบอกคนทั้งโลกเลย ก็กูรักของกูอ่ะ”
“หึหึ5555คนบ้าเอ๊ย/////// ไม่ใช่ว่ากูอายหรืออะไรนะเดย์ แต่กูไม่สนว่าคนทั้งโลกจะรู้ว่ามึงรักกูมั้ย
กูรู้ว่ามึงรักกูก็พอแล้ว”
“เชอะ//////// แล้วมึงรักกูป่าว”
“อื้ม...รักดิ/////// เขินนนนนนนนไอ่เชี๊ยะ! อย่ามาจ้องตากูไอ้บ้านี่!”   โอ๊ะแม่งจะเอานิ้วจิ้มตาเดย์หลบแทบไม่ทัน|||||||
“55ไม่เห็นมีใครมาจะเขินทำเตี่ยไรวะ ป่ะ! ไปเข้าซอกโน้นกันขอลวนลามที”   
“ไอ่สัด! 555555ปล่อยกู๊~~~~!”    จะลากไปเข้ามุมอับข้างทางดันโดนสะบัดแล้วเหยียบตีน
“โอ๊ยเชี่ยลูกเหยียบตี๊นนน! โอ๊ยเจ็บนะเว้ย55 แม่งมานี่เลย!”     ดึงมากอดคอเดินซะ
ความสูงไอ้ลูกมันเตี้ยให้วางแขนได้พอดี๊พอดี มันเดินไปก็อมยิ้มไป แม่งอยากดึงมาจุ๊บปากสักที
แต่เดี๋ยวมันก็ยันหน้าเดย์อีกไอ้นี่ขี้อายชะมัด เอาไว้เดินเข้าซอยบ้านมันก่อน ต้นๆซอยไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
ถึงตอนนั้นต้องอาศัยความไวไม่ได้จูบขอหอมแก้มก็ยังดีวะ หึหึหึ(ผิดมั้ยวะที่กูมีแผนปล้ำแฟนตัวเองในหัวเยอะมาก)

“รู้ป่าว ก่อนที่มึงจะมาบ้านกูอ่ะ พ่อกับแม่เขาอยากเจอว่าที่ลูกสะใภ้กันใจจะขาด555 พี่ดรีมก็ด้วย...สงสัย
คงอยากเห็นหน้าคนที่ทำให้กูเปลี่ยนจากผีกลายเป็นคนได้ ว่าหน้าตาเป็นไง55 พอกูพามึงไปบ้านนะ
ทุกคนก็บอกให้พาไปบ่อยๆด้วย แต่ตอนนั้นกูยังไม่ได้เป็นแฟนกับมึงเลย กูเลยบอกคนที่บ้านว่าห้ามพูด
เรื่องที่กูกับมึงเป็นแฟนกันต่อหน้ามึงเด็ดขาด! 555กูบอกว่ามึงขี้อายมากแล้วก็ไม่ชอบให้พูดว่าเป็นอะไรกันด้วย
เดี๋ยวมึงจะไม่กล้ามาบ้านกูอีก เพราะอย่างนี้พวกนั้นเลยต้องเก็บอาการกันน่าดู5555 กูเห็นแล้วก็ขำดี55”

“5555มึงนี่มันจริงๆเลยนะเดย์.....อืมมม ดีโคตรๆเลยว่ะ//////// เฮ้อ...ได้ยินอย่างนี้กูก็สบายใจ ดีจังที่พวกเขาชอบกู”
“เมื่อก่อนกูอยากให้มึงรู้จักกู กูก็ไม่ได้หวังว่าจะได้เป็นแฟนกับมึงแบบนี้หรอก เพราะกูรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบผู้ชาย
แล้วมึงก็มีแฟนอยู่แล้ว ก็เคยคิดว่าจะเลิกชอบมึงหลายครั้งแล้ว.......แต่มันไปชอบคนอื่นไม่ได้เองว่ะ”
“เดย์....”
“ก็นะ..อย่างน้อยถึงมึงจะไม่ชอบกู ให้กูได้อยู่ใกล้มึงก็ยังดี แต่ถ้าเป็นกูแบบเมื่อก่อนมึงคงไม่คบ กูรู้ตัวดี
..เพราะว่ากูรักมึง กูเลยอยากเรียนต่อที่เดียวกับมึง...กูเลิกๆๆๆ เลิกทุกอย่างที่พ่อแม่กูเคยสั่งห้าม เคยขอร้องทั้งน้ำตา
แต่กูไม่เคยทำให้...........กูรู้ กูอ่ะเลวไม่เคยเห็นแก่พ่อแม่ ไม่เคยฟังใครแล้วก็ไม่เคยสนใจทำอะไรดีๆเพื่อตัวเอง......
ไอ้เรื่องดีไม่ดีกูไม่เคยสน แต่แล้ววันนึงมึงก็มาทำให้กูรู้สึก....ว่าตัวเองแม่งไร้ค่า......... กูทนไม่ได้ว่ะกูถึงต้องเลิกไง
 กูก็ไม่เคยคิดหรอกนะว่าจะมีวันนี้ เพราะอย่างนี้จะไม่ให้คนที่บ้านกูรักมึงได้ไง55จริงม๊ะ”

“แล้วคิดว่าตอนนี้ตัวเองเป็นไง”
“เป็นไง ...เป็นยังไงเหรอ อืมมม ก็คง เป็นผู้เป็นคนกว่าเมื่อก่อนล่ะมั้ง555”
“แสดงว่ายังไม่รู้ตัว”
“อะไรวะ||||||||||”
“ก็ตอนนี้....มึงมีค่ามากสำหรับกูรู้ไว้ด้วย/////”

แฟนเดย์แม่งยิ้มให้ซะน่ารักเลยเว้ย///////  คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม..........
โว๊ะ อยากกอดแม่งฉิบหาย! คราวหน้ามึงไม่รอดแน่ไอ้ลูกกกก คึคึคึ จะเอาให้คลานหนีไปจากอกกูไม่ได้เลย555



****************************************


ไปส่งลูกคิดกลับบ้านเรียบร้อย เดินอมยิ้มเหมือนคนบ้ากลับมาถึงบ้านตัวเองพ่อกับแม่ก็ทัก
ถามว่าลูกคิดว่ายังไงบ้าง เลิกอายได้รึยัง ตลกดีว่ะ555 
“มันก็................ก็โอเคอ่ะนะ แต่พ่อแม่ก็อย่าไปแซวมันเยอะมากแล้วกัน ไอ้ลูกมันขี้อาย คึคึ”
พ่อบ่นว่าตั้งนานแล้วยังจะเขินทำไม 555 เดย์เดินไปกอดหอมแม่ทีนึงบอกว่าไข่สะใภ้เอ้ย! ไข่ลูกเขยอร่อย
แล้ววิ่งขึ้นห้องไปโทรหาลูกคิด ห่างกันหน่อยก็คิดถึงแฟนอ่ะมีอะไรมั้ย คึคึคึ

อาจเพราะเล่าเรื่องเก่าให้ไอ้ลูกฟัง ก่อนนอนเลยอดคิดถึงเรื่องเก่าๆไม่ได้ แล้วมันก็อดคิดถึง..........
อดคิดถึงไอ้ปิงปองไม่ได้เหมือนกัน..


เมื่อก่อน......เดย์มีเพื่อนรักเพื่อนตายอยู่คน (ซึ่งมันก็ตายไปแล้วจริงๆ) มันชื่อไอ้ปิงปอง รักไอ้นี่มากกว่าใครเลย
ก็สนิทกันมาตั้งแต่อนุบาลอ่ะนะ เฮไหนเฮกัน ไปไหนไปกัน ไม่เคยทิ้งกัน ไปกระทืบชาวบ้านก็ไปกัน
หรือโดนเขากระทืบมาก็เจ็บด้วยกัน (ตอนเข้าแก็งค์ยกพวกตีกันใหม่ๆชั้นเชิงยังไม่ค่อยมีอ่ะนะ หลังๆมานี่พริ้วครับ)   

ถึงแม้ว่าไอ้ปิงจะดูเหมือนเงียบๆเป็นคนไม่ค่อยพูดต่อหน้าคนอื่น แต่เวลาอยู่กันสองคน มันจะคุยเก่งมาก
ส่วนเรื่องเหล้า ยา เซ็กซ์ ไอ้ปิงไม่มีแตะ เพราะมันเป็นพวกรักสุขภาพ บ้าเล่นฟิตเนส... (ไอ้ซิคแพ็คที่มีทุกวันนี้
ก็เพราะคิดถึงมัน เลยเล่นกล้ามแบบที่เคยเห็นมันเล่นทุกวัน ได้ผลดีเกินขาดเล่นมาสองปีไอ้ลูกมองน้ำลายไหลเลย555)
แต่เรื่องอบายมุขนี่เดย์ได้หมดนะของชอบเลยตอนนั้น เหล้า ยา การพนัน แม่งครบเซ็ต55 (เว้นบุหรี่ถ้าไม่เครียดจริง
ไม่ค่อยดูดนะ ไม่ชอบว่ะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถ้าใส่หญ้าน่ะได้อยู่555) ถือคติใช้ชีวิตให้มันสุดๆไปเลยครับพี่น้อง
แต่ไอ้ตอนนั้นมันก็สุดโต่งเกินไปมากจริงๆ โดนพ่อแม่ด่าทุกวันแต่บอกตรงๆคำด่าคำสอนอะไร
มันจะมาเข้าหัววะ ก็ไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่จะฟังรู้เรื่องได้ไงอ่ะ

บางวันนี่กรึบเหล้าไปเรียนไป55 บางทีขออาจารย์ไปขี้แต่โทษทีเดย์ไปขี้ทั้งวัน นู้นนน ไปเล่นยาอยู่ที่บ้านกิ๊ก
ปลิ้นเลย จำได้ว่าตื่นมาเจอสาวนอนข้างๆอยู่สี่ห้าคน มิน่าล่ะหมดแรงยิ่งกว่าตอนม้าตายสองสามเท่า
ยัยพวกนี้เผลอเป็นไม่ได้ ส่วนใหญ่ลูกเล่นเยอะชอบยกน้ำแข็งให้เดย์ มันรู้ว่าจะคึกเป็นบ้าเลยน่ะสิ55
แต่ผู้หญิงบางคนก็ขี้หวงนะไม่แบ่งเพื่อน ตบตีกันแย่งกันน่ารำคาญมาก ทั้งที่เดย์ก็ใจดีได้หมดอยู่แล้ว
เอาจริงๆมันเมามากๆทั้งเหล้าทั้งยานี่กับกระเทยหรือผู้ชายด้วยกันก็เลยเคยลองมาหมดแล้วล่ะ
ก็ยอมรับว่ามั่วเพราะเมาอ่ะนะ โชคดีจริงๆที่ไม่ติดโรคจากใครมา คือพอแม่รู้ว่าไปมั่วที่ไหน
หรือหายหัวจากบ้านไปหลายวัน เจอหน้ากันปุ๊บโดนลากไปตรวจเลือดเลย

มีวันนึงเมา(ยา...)แล้วอารมณ์ดีมากไปหน่อย ตกดึกเลยพาเพื่อนมาขโมยทองที่บ้าน วันต่อมาก็พากันไปขาย
แล้วก็เอาเงินที่ได้ไปฉลองเลี้ยงเหล้าเลี้ยงยาเพื่อนหมด แต่ที่ไม่โดนตำรวจจับเรื่องนี้เพราะพ่อรู้
ว่าเป็นฝีมือลูกตัวเองไงเลยไม่ได้แจ้งความ แกเห็นในกล้องวงจรปิดอ่ะ (เมาไงจะจำไรได้ ลืมทำลายหลักฐาน)
กลับบ้านไปโดนตบหน้าสั่นเลย พ่อเตะซ้ำโคตรเจ็บซี่โครงแม่ก็ร้องไห้บอกอย่าตี ตอนนั้นเฉยๆกับตีนพ่อนะ
อยากตีก็ตีไป ทนได้ ไปตีกับชาวบ้านเจ็บกว่านี้เยอะ แต่พ่อดันขู่จะส่งไปเรียนโรงเรียนประจำที่ต่างจังหวัด
อันนี้ไม่ไหวว่ะเลยหนีซะ ถึงพ่อจะยึดรถแล้วขังไว้ในห้องก็โทรให้เพื่อนมารับ ปีนออกหน้าต่างห้องตัวเอง
สูงมากแต่ไม่กลัวตกเลย กลัวโดนส่งไปที่อื่นมากกว่า

ไปอยู่บ้านเพื่อนสองอาทิตย์ได้มั้งไม่ไปเรียนไม่กลับมันหรอกบ้าน รำคาญทุกคน โมโหร้ายอารมณ์ไม่ดีด้วย
แต่ไปอยู่ที่อื่นมันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย บัตรอะไรที่เคยกดเงินได้แม่งก็กดไม่ได้เพราะกดออกมาหมดภายในวันเดียว
เลี้ยงเพื่อนหมดเลย พอไม่มีจะกินก็ได้ไอ้ปิงนี่แหละหาข้าวให้กิน

ถามว่าแล้วทำไมไม่ไปอยู่กับไอ้ปิงปองมัน ก็เพราะเดี๋ยวโดนตามตัวได้อ่ะดิ แล้วแม่ไอ้ปิงก็คงไม่ยอมให้ไปอยู่
ถ้ารู้คงส่งกลับบ้านมากกว่า เลยไปอยู่กับเพื่อนในแก็งค์ที่ชอบแต่งรถด้วยกัน มันไม่ได้เรียนแล้วอยู่คนเดียวด้วย
มันก็ขอให้ช่วยกันทำมาหากิน ก็เลยช่วยมันส่งของ (ยาเสพติดนะเข้าใจ๊) ไปๆมาๆเลยเอาไปปล่อยให้เพื่อนที่รร.
เฮ้อ ตอนนั้นมันก็ทำไม่ดีจริงๆ ตอนนั้นถามว่าติดมั้ย ตัวเองคิดว่าไม่ติดนะ แต่ความจริงก็เข้าขั้นอยู่
ตอนหักดิบเลิกนี่คำเดียวสั้นๆครับทุกท่าน แม่ง นรก!

อาจเพราะว่าไม่ได้ติดมานานหลายปีเลยไม่ค่อยมีอาการข้างเคียงเท่าไหร่ ก็ยังดีที่ตอนนี้เลิกขาดแล้ว
(กลัวแฟนไม่รักอ่ะ)  ได้ข่าวว่าเพื่อนที่เคยเล่นยามาด้วยกันนี่สมงสมองมันไปหมดละ เฮ้อ..
พอเลิกได้มันเหมือนได้กลับสู่โลกมนุษย์อีกครั้ง ก่อนหน้านี้ก็วนเวียนอยู่ในขุมนรกแบบไม่รู้ตัวไง

ที่กลับบ้านได้เพราะพี่ดรีมขอให้ไอ้ปิงพามาหา มาตาม มาไหว้ มาร้องไห้ ขอให้กลับไปหาพ่อกับแม่
พี่สาวเราก้มกราบเราต่อหน้า บอกถ้าไม่ยอมกลับ แม่จะตามมากราบด้วยอีกคน เดย์ยังรักแม่อยู่นะ
เลยยอมกลับบ้านแบบเสียไม่ได้ แลกกับสัญญาว่าจะไม่บังคับให้ไปเรียนที่อื่น กลับไปถึงบ้านแม่วิ่งมากอด
ร้องไห้ใหญ่ดูก็รู้ว่าไม่สบายอยู่ แกตรอมใจน่ะผอมซูบไปเลย พี่ดรีมบอกว่าตั้งแต่วันที่เดย์ไปแม่ไม่กินอะไรเลย
โหยครึ่งเดือนได้นะ ส่วนพ่อก็ไม่พูดด้วยเลย แต่ก็ไม่ยุ่งด้วยเหมือนกัน หน้าก็ไม่มอง..

ถามว่าสำนึกมั้ยที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ.......... เปล่าเลยนะตอนนั้น ยังเหลวแหลกไม่เปลี่ยน เละเทะอ่ะนะ
ถึงจะกลับมาอยู่บ้านก็ยังโดดเรียนไปเที่ยวกับสาว ได้กันเสร็จเลิก ใครติดใจนี่ต้องทุ่มถึงจะมีรอบสองนะคร้าบ
เดย์อยากได้อะไรต้องได้ หามาให้สิด้วยวิธีไหนก็ได้ ไม่สนใจหรอกพอได้ของแล้วค่อยเลิกกับมัน

ช่วงขึ้นม.3 มีเรื่องกับเขาไปทั่วแหละกับอาจารย์ยังเคยเลย บ้านช่องไม่ค่อยกลับ อารมณ์ไม่ดีก็ไปสุมหัวกับเพื่อน
ที่บ้านหัวหน้าแก็งค์ ได้ของมาเล่นฟรีบ่อยๆ ช่วยเขาคุมโต๊ะบอลด้วยใครไม่จ่ายก็ส่งเดย์กับพวกไปอัดแหลก
เวลาส่วนใหญ่ถ้าไม่นอนกับใคร ก็เล่นเกมส์แล้วก็แต่งรถ แต่งรถเสร็จ ไปซิ่ง มันต้องลองของก็เล่นท้าพนันกันอีก
ส่วนใหญ่เดย์จะชนะก็เลยโดนเขม่นเยอะ แต่ส่วนมากจะเป็นคนแก็งค์อื่นในแก็งค์ตัวเองไม่ค่อยมี เพราะเพื่อนเยอะ
มีแต่คนเอาใจ พวกมันรู้ว่าบ้านเดย์มีตังค์ไง 

มีปัญหาเรื่องผู้หญิง ซิ่งรถกับยกพวกตีกันนี่บ่อยสุด แม่นั่งร้องไห้ไปทำแผลไปให้ตลอด บางทีก็ไปนั่งร้องไห้
อยู่หน้าลูกกรงเวลาโดนตำรวจจับ แต่โชคดีที่ไม่เคยโดนจับเรื่องยาสักหน หัวหน้าเดย์เขามีแบ็คใหญ่พอสมควรน่ะ
โดนจับตรวจฉี่ทีไรโทรหาหัวหน้า โทรหาแม่ เดี๋ยวได้ประกันตัวก็ได้กลับบ้าน ทำจนมันเคยตัวไม่รู้สึกว่าผิดจริงๆ

คิดว่าเท่ เราทำอย่างนั้นแม่งเท่ พอทำอะไรเถื่อนๆแล้วมีแต่คนซูฮกให้ไง เพื่อนเพียบ...
เป็นธรรมดาของคนที่มันหลงผิด มันก็หน้ามืดตามัวหูหนวกตาบอดแบบนี้แหละ ไม่สนใจโลก
ไม่สนใจคนอื่น เห็นแต่ตัวเองก็ยอมรับ

แต่ถึงเดย์จะมีเรื่องต่อยตีไม่เว้นวัน หน้าก็ยังหล่อเหมือนเดิมนะ(หึหึหึ) เพราะลุยบ่อยไง ฝีมือก็เก่งไปเอง
มันก็ต้องโหดใส่ไว้ก่อนใครล้มเราต้องกระทืบซ้ำให้แหลกคาตีน เอาให้มันกระอัก จะได้ลุกมาสอยเราต่อไม่ได้
ประสบการณ์มันสอนให้รู้ว่ากลางดงตีนไม่มีคำว่าปราณี บางทีขาดสติมากๆก็ได้ไอ้ปิงนี่แหละเสี่ยงตาย
มาลากกลับบ้านไป ไม่อย่างนั้นเดย์อาจจะฆ่าใครตายไปหลายศพแล้วก็ได้...หนักสุดไม่ถึงตายหรอก
คู่กรณีแค่พิการเดินไม่ได้  พ่อจ่ายเงินให้เขาเท่าไหร่ก็ไม่คุ้ม

ตอนนั้นพ่อกับแม่เสียใจยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าขโมยของหรือติดยา หรือไล่ให้ผู้หญิงไปทำแท้งอีก
(ก็มันไม่ได้ท้องไง มันมาหลอกแต่เพื่อนมันมาบอก คือเพื่อนมันแอบชอบเดย์ไง)
ด่าว่านอกจากจะทำตัวไม่มีอนาคตแล้วยังทำคนอื่นเขาหมดอนาคตเสียโอกาศดีๆในชีวิตไปด้วย.......
ตอนนี้รู้สึกผิดจริงๆนะ

แต่ถามว่าเมื่อก่อนสำนึกมั้ย.......ไม่เลย ตอนนั้นไม่เลย ถ้าไม่เชื่อหูฟังให้ชัดๆนะ คือ   ไม่! เลย!

ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดตรงไหนหรอก บอกแล้วไม่สนใจอะไรเลย ต่อให้พ่อไม่พูดด้วย แม่ร้องไห้จนเป็นลม
พี่สาวเอือมระอาถึงขั้นพาไปหาจิตแพทย์(เคยต่อยหมอมาแล้วด้วย55) โดนอาจารย์ขู่จะไล่ออกจากโรงเรียน
ไม่ว่าอะไรก็มาเปลี่ยนเดย์ไม่ได้หรอก ที่เดย์จะแคร์ก็มีแค่เพื่อน...ใครๆก็รู้ว่าเดย์รักเพื่อน แล้วเพื่อนที่เดย์รักสุด
ก็คือไอ้ปิง มันเป็นแบบนี้มาตลอด

จนกระทั่ง.................. เสียไอ้ปิงไป

ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป

ไอ้ปิงปองมันเป็นคนดีนะ มันคอยเตือนเดย์ตลอด แต่มันก็ขัดใจเดย์ไม่เคยได้หรอก ใครก็ขัดใจเดย์ไม่ได้ทั้งนั้น
เรื่องแก็งค์ซิ่งไอ้ปิงมันเข้าเป็นเพื่อนเดย์มากกว่า มันบอกว่าเป็นห่วง เรามันเพื่อนตาย...ที่ตายแทนกันได้จริงๆ..
พูดถึงมันทีไรแม่งอยากร้องไห้ว่ะ...แต่ไม่อยากร้องให้ใครเห็นเข้าใจอารมณ์ป่ะ

(นานแค่ไหนกูก็คิดถึงมึง)

เฮ้อ .......จะว่าไปเรื่องทุกอย่างมันเริ่มต้นที่ไอ้ปิงนี่แหละ ......... คืองี้

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 04-01-2016 04:17:54

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ ก็มันรักอ่ะ... part 1 -2 






ปิงมันเป็นเกย์ที่รู้ตัวตั้งแต่เพิ่งเริ่มขึ้นม.ต้นเลย มันมาบอกเดย์ตรงๆแล้วก็ถามว่าคบต่อได้รึเปล่า มันก็น่าตกใจมากนะ
แต่ถามไปถามมาสรุปว่ามันไม่ได้มาสารภาพรักกับเดย์ก็โอเคแระ มันไม่กล้าบอกใครนอกจากเดย์คนเดียว
เพราะฉะนั้น เวลาที่มันมีความรัก มันก็เลยมาปรึกษาเดย์ ว่ากันตามตรงเรื่องรูปร่างหน้าตาของไอ้ปิงปอง
ถือว่าดีใช้ได้ ตัวไม่ขาวมาก เตี้ยกว่าเดย์นิดหน่อย จมูกโด่ง หน้ามันก็ดูดีแบบผู้ชายไทยๆ ก็น่าจะเป็นที่ชื่นชอบ
ในหมู่เกย์ด้วยกันได้ไม่ยาก แต่มันติดปัญหาไอ้ตรงที่มันป๊อด สะดุดตาใครก็ไม่กล้าเข้าไปคุยกับเขา
มันกลัวเขาไม่ชอบมันแล้วจะไล่เตะเอา555 อาจเพราะยังเด็กๆอยู่ด้วยมั้ง

จนเปิดเทอมสองชั้นม.1เห็นจะได้ มันไปแอบชอบผู้ชายอยู่คน....มันชอบเขามากแต่ก็ยังไม่กล้าเข้าไปจีบอยู่ดี


………………………….
…………..
……..
“เฮ้ยๆๆๆ//////// เชี่ยเดย์! เชี่ยเดย์ๆๆๆๆๆ มานู่นแล้ว! มานู่นแล้วเว้ย! มึงดูๆๆ คนนั้นอ่ะคนนั้น!!!”

เสียงไอ้ปิงเรียกให้เดย์หันไปมองคนที่มันแอบชอบ ตื่นเต้นเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เว่อร์ฉิบหาย
เสียงดังโวยวายเหมือนไม่ใช่มัน เล่นเอาตกใจจนต้องรีบปิดปากมันไว้แล้วบอกให้มันเบาๆหน่อย
เพราะตอนนี้เราทั้งคู่มาแอบสุ่มดูเด็กต่างโรงเรียน แล้วมันก็เป็นเวลาเลิกเรียนด้วยคนเดินให้เพียบ
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนแถวบ้านเดย์เอง แต่เดย์ไม่เรียนที่นี่......สงสัยมั้ย ไม่มีเหตุผลหรอกแค่ไม่อยากเรียน

เราใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนอื่น เดย์นั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์แต่งที่จอดต่อจากรถขายน้ำแถวหน้าโรงเรียน
มีไอ้ปิงดีดดิ้นตื่นเต้นอยู่ข้างรถ คนหันมองให้ควัก||||||||

“มึงอย่าทำตัวเป็นจุดสนใจได้มั้ยวะเชี่ยปิง! สัดโคตรเด่นเลย เดี๋ยวๆๆเด็กมึงหันมาเห็นกูไม่รู้ด้วยนะ”
“...........เฮ้อ......กูว่ายากว่ะ เขาไม่ค่อยมองรอบข้างหรอก กูเคยแอบเดินข้างเขาด้วยนะยังไม่มองกูเล้ย”
“จริงดิ55”
“หนักกว่านั้นอีกนะมึง กูเคยลองรวบรวมความกล้า แกล้งเข้าไปถามทางเขาครั้งนึง.. วันนั้นรู้สึก
เขาจะนั่งรอเพื่อนอยู่หน้าโรงเรียนคนเดียว เชื่อมั้ยห่า! เขาบอกทางกูแบบไม่เงยหน้าขึ้นมาจากเกมส์ในมือถือด้วยซ้ำ
เชี่ยแห้วฉิบหาย ตอบเสร็จลุกเดินไปซื้อน้ำแบบไม่สนใจกูเลย แต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปเดินไป กูจะเรียกเขาไว้
ก็ไม่ทัน หัวเขาแม่งไปโขกกับเสาไฟข้างหน้าเว้ย กูเผลอหัวเราะเสียงดังจนเขาหันมามอง กูเลยต้องรีบวิ่งหนีไปเลย
สัด||||||||||||  แต่ก็แอบเป็นห่วงนะ เลยย้อนกลับมาแอบดูอยู่ไกลๆ...เฮ้อ สุดที่รักของกูเงยหน้าจากมือถือแล้ว
แต่แม่งก็ยังเดินไปให้กิ่งไม้ข้างทางเกี่ยวคอเสื้อเอาอี๊ก ||||||||||| เท่าที่กูรู้คือเขาเป็นคนไม่ค่อยมองว่ามีอะไรรอบตัว
สักเท่าไหร่ว่ะ ”

“เชี่ย555 เอ๋อขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“มึงอย่ามาหัวเราะแฟนกูไอ่ฟาย”
“555ไอ้ขี้ตู่! เขารู้จักมึงรึยังเหอะสัด5555”
“เออน่า! ....//////*// สักวันแหละเว้ย! หยุดขำไปเลยห่า!”
“555555555”
“กวนตีนแล้วเชี่ยเดย์ มึงไม่ต้องมาขำ............นี่ เฮ้ยมึงว่าเขาเป็นไงวะ น่ารักป่ะ/////”
“น่ารักเชี่ยไรล่ะ รสนิยมมึงแปลกเชี่ยๆไอ้ปิง ชอบเข้าไปได้ไงวะตัวเท่าช้างน้ำ ปากแม่งใหญ่กว่าหน้ากูอีก555”
“โธ่ไอ่ฟายยยยยยยย! -*-  มันใช่คนนั้นที่ไหนล่ะควายแท้ๆ นู่นๆๆๆยืนจับกลุ่มกันตรงป้ายชื่อโรงเรียนนั่น
ข้างหลังไอ้อ้วนนั่นมีผู้ชายล้วนสามคนนั่นน่า!!!”
“มึงนี่ไม่เอาผู้หญิงจริงๆเลยเนอะ”
“พูดมากน่า!////*// ก็กูชอบของกูอย่างเงี้ยะ มึงมีปัญหาอะไรมั้ยเลิกคบกูไปเลยดิสัด”
“เออๆ คึคึ แล้วคนไหนวะในสามคนนั้นน่ะ เท่าที่กูเห็นเด็กโรงเรียนนี้แม่งมีแต่หน้าจืดๆ กูคิดถูกแล้วที่ไม่เข้าที่นี่”
“มึงน่ะบ้าไอ้เดย์ โรงเรียนอยู่ใกล้บ้านดีจะตายห่า ไม่ต้องรีบตื่นเช้าไปโรงเรียน เดินไม่ไกลจากบ้านมึงก็ถึงแล้ว
เสือะไปเรียนซะไกลคนบ้านะมึงเนี่ย”
“เรียนใกล้บ้านกูก็ต้องกลับบ้านเร็วดิ อีกอย่างกูอยากเรียนที่เดียวกับมึงมีอะไรม๊ะ
มึงผิดเองเสือะย้ายบ้านไปไกลทำไมวะ”
“เอ๊าความผิดกูซะงั้น ไม่ต้องมาอ้างหรอกฟาย แถด้านๆนะมึงอ่ะ แรดไปทั่วก็เท่านั้นแหละเชี่ยเด๊ย์555”
“ตกลงมึงชวนกูมาด่ากัน รึชวนมาเฝ้าเด็กมึงเชี่ยปิง”
“เออ! คนที่หันหลังอ่ะ ที่เป้มีพวงกุญแจรูปสับปะรดใสๆห้อยอยู่น่ะ”
“เห็นแต่ท้ายทอยแล้วมึงมาถามกูว่าน่ารักมั้ยเนี่ยนะ”
“งั้นมึงก็รอเขาหันมาก่อนดิ๊//////”
“ มัวแต่ฝอยกับเพื่อนอยู่นั่นแหละไม่หันมาสักที แต่....คิกๆๆ พวงกุญแจแม่งเห่ยชิหาย”
“อย่ามาว่าแฟนกูนะ!!!-*- ”
“หนอยๆๆ แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ ทำท่าจะกระโดดกัดกู555 เออสับปะรดแม่งสวยมากดูไฮโซสัดๆเคี้ยก555”
“ ชิ......เฮ้ยไอ้เดย์ๆ!! นั่นๆหันมาแล้ว/////// ยิ้มอยู่ด้วย55 โคตรน่ารักเล้ย”

ก็ยอมรับว่าตกใจเหมือนกัน...... ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายที่ไหนจะยิ้มแล้วทำให้เดย์รู้สึกกับมันถึงคำว่าน่ารักได้
แต่ไอ้นี่มันยิ้มน่ารักจริงๆนะ!!!

นึกว่าไอ้ปิงมันหลงจนพูดเกินจริงซะอีก.. ไอ้หมอนี่แม่งหน้าตาดีแปลกๆเว้ย!
พอหุบยิ้มทำหน้าเฉยๆแล้วก็ดูไม่มีอะไร หน้าตาถือว่าใช้ได้แต่ก็ดูธรรมดาเกินกว่าจะใช้คำว่าหล่อ หรือสวย
หรือห่าอะไรวะเนี่ย... ไม่เข้าใจว่ะพอมันยิ้ม ทำไมมันดูน่ารัก!? แปลก!!!

(แล้วทำไมกูถึงคิดว่ามันน่ารักได้วะ)

“อืม....ก็งั้นๆอ่ะ”
“ไม่งั้นหรอกมึง แม่งน่ารักว่ะ55////กูชอบเวลาเขายิ้มที่สุดเลย นางฟ้าของกู”
“นางฟ้าเลยเหรอวะ มึงนี่โคตรเว่อร์ไอ้ปิง555 แต่ดูไม่เห็นตุ้งติ้งเลยวะ...ไม่เห็นออกแต๋วเลยแอ๊บเนียนดีนี่หว่า”
“แอ๊บบ้าไรเล่า............เขาเป็นผู้ชายเว้ย||||||||||||”
“เอาอีกแล้ว! ไอ้ห่าบอกไม่ฟังทำไมมึงแม่งชอบมองแต่ผู้ชายแมนๆ ไม่หาพวกเดียวกันวะ งี้ก็แห้วแดกสิเพื่อน!”
“อย่ามาแช่งกูได้ป่ะ!  เฮ้อ||||||||| ก็กูตกหลุมรักไปแล้วให้ทำไงวะ...สักวันเขาอาจจะหันมาชอบผู้ชายเหมือนกูก็ได้”
“โอ้ยความคิดมึงนี่หน๊อไอ้ปิง แล้วได้แต่ตามดูเขาอย่างนี้ ปีไหนชาติไหนฝันมึงจะเป็นจริงไอ่สัด”
“...........................มึงแม่งด่ากูอย่างนี้ เอามีดมาปักอกกูเลยดีกว่าไอ่ฟายยยยยยยยย!!! -*- ”
“55555 เออๆ กูเอาใจช่วยก็ได้วะ55 แล้วว่าแต่มึงมาชอบเขาได้ไงวะ ไปเจอที่ไหน?”
“ก็กูเจอบ่อยๆแถวตลาดบ้านมึงนี่ไง ตอนกูนั่งรอมึง ที่ร้านข้าวในตลาดก็เจอบ่อย เห็นเดินกลับบ้านกับเพื่อน
ไปซื้อของคนเดียวบ้าง เห็นอักษรย่อชื่อโรงเรียนเลยรู้ว่าเรียนใกล้บ้านมึง กูเลยชอบมาแอบรอเขาแล้วก็แอบเดินตาม
ไปส่งถึงบ้านเลยนะเว้ย บ้านเขาเป็นร้านขายของชำว่ะ รู้สึกจะอยู่กับแม่แค่สองคน ไม่น่าจะมีแฟนนะ”

อึ้งเลยไอ้ห่า ไอ้ปิงแม่งโรคจิตป่าววะ||||||||||||
“เชี้ยะ! นี่มึงแอบสะกดรอยตามเขาขนาดนี้เลยเรอะสัด”
“เพื่อความรักของกูเว้ย ว่าแต่เดย์ มึงไม่คุ้นหน้าเขาบ้างเลยเหรอ” 
“..............เออว่ะ ก็ว่าอยู่! คงเคยเห็นผ่านๆแต่ไม่ได้สนใจอ่ะ แล้วมึงรู้มั้ยว่ามันเอ้ย! เขาชื่ออะไร”
 “รู้ดิ!”
“อ้าวไหนว่าไม่เคยคุยกัน นอกจากไอ้ตอนที่ลองแกล้งถามทางนั่น...”
“กูได้ยินเพื่อนเขาเรียกก็ได้นี่”
“โด่! ถุ้ย!! ไอ้อ่อนเอ๊ยเคี้ยกกก555555555”
“ห่าเดย์! มึงอย่าขำดังดิฟาย! คนหันมามองอายเขาไอ้ห่า"
"แหมๆๆเพิ่งมาหน้าบางอะไรวะ ตอนเรียกให้กูดูหน้าทีแรกแม่งโวยวายเหมือนลิงขอกล้วย555"
"เชี่ยเดย์! เฮ้ยเขาเดินกลับไปแล้วว่ะ โธ่อะไรวะวันนี้กลับไปเร็วจังลูกคิด~~~”
“ห๊ะ? 55 ลูก? อะไรนะ?”
“ลูกคิด//////”

ไอ้ปิงปองมันพูดชื่อคนที่มันแอบชอบแล้วยิ้มซะกว้าง มึงมีความสุขซะเหลือเกินนะกับไอ้การแค่ได้เรียกชื่อเขา
เขาไม่รู้จักมึงด้วยซ้ำ ไอ้บ้าปิงเอ๊ยเชื่อมันเลย555




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ตอนพิเศษยังไม่จบน๊า เดี๋ยวไปอ่านต่อpart 2 นะจ๊ะ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและกำลังใจนะคะ ><



mild-dy/// ขอบคุณนะคะ
patchylove///ขอบคุณนะคะ
titansyui///ขอบคุณนะคะ
TaecKhun Imagine Love///ชอบคะ คิดเหมือนกันเลยค่ะ55 วิแต่งไปก็อิจฉาน้องลูกคิดไป555
Alone Alone///ขอบคุณที่เป็นห่วงนะจ๊ะ^^ น่าจะตั้งชื่อเรื่องใหม่ว่า เฉียดเนอะ55
Meuy///ขอบคุณกำลังใจค่า วิยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไหร่ไม่รู้จ๋าจะเข้าใจมั้ยนะ5555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 04-01-2016 14:56:48

ป๊าดๆๆๆๆ อดีตเดย์นี่สุดยอดถึงขนาดพาเพื่อนมาขโมยทองที่ร้าน
เจอกันตอนแรกเดย์ว่าลูกคิดยิ้มแล้วน่ารักคบกันแล้วลูกน่ารักทุกเวลาใช่ไหม

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mochimanja2 ที่ 04-01-2016 19:47:58

นิยายอ่านเพลินดีจ้า รอน๊า สู้ๆนะจ๊ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-01-2016 21:08:21

สงสารปิงปองอะ หือๆๆๆ ปิงปองเป็นไรตายอะ  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-01-2016 21:25:19

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 05-01-2016 00:21:19

เดย์แม่งเกรียนเหลือเกิ๊นนนน
สงสารปิงปอง....เซอร์ไพรส์อยู่นะที่มาชอบลค เอื๊ออออ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 05-01-2016 00:30:46

โอ้วว  ปิงปองชอบลูกคิดด    :z3: :z3: :z3:


รออ่านตอนต่อไปนะคะ ><


สวัสดีปีใหม่ค่า    :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 05-01-2016 05:03:43

ถ้าลูกรู้ต้องตกใจมากแน่เลยที่ปิงชอบลูกเลยทำให้เดย์มาชอบลูกอีกที

ว่าแต่อดีตเดย์ชั่วจริงๆ มีน้องชายที่มีนิสัยแบบเดย์ในอดีต รู้เลยว่าคนที่บ้านรู้สึกยังไง

ประหนึ่งว่าเราเป็นพี่ดรีมเลย เฮ้อ...

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mochimanja2 ที่ 08-01-2016 19:09:33

รีบมาต่อน๊าเค้ารออยู่ :hao3:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 40 ตอนพิเศษ part 1 (4/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 08-01-2016 19:19:50

เย้ๆ  เข้ามารอค่าาา

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-01-2016 02:03:22

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...part 2 ตอนแรก






หลังจากวันที่ไอ้ปิงมันพาเดย์ไปดูหน้าคนที่มันแอบชอบ เดย์ก็กลายเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้างส่วนตัวของมันไปเลย
ไอ้ปิงมันไม่มีรถหรอก แม่มันไม่ยอมซื้อให้ เดย์เลยต้องคอยรับส่งพามันไปแอบตามดูเขาอยู่เป็นประจำ นี่แหละ
คงเป็นเหตุผลที่มันพาเดย์ไปดูหน้าเขาวันนั้นถึงหน้าโรงเรียน... มันจะใช้เพื่อนไงห่าเอ๊ย

มันก็มีความสุขของมันนะแต่บางทีเดย์ก็ด่ามันบ่อยๆว่าน่ารำคาญว่ะ ทำไมมันไม่เข้าไปจีบซะให้รู้แล้วรู้รอดไปนะ
ไม่นาน........ไอ้ลูกคิดแม่งก็มีแฟนไปซะฉิบ! อยากจะสมน้ำหน้าไอ้ปิงมันนะบอกแล้วไม่ฟัง แต่ก็สงสารมัน
รักแรกของมันด้วยดิ ..เฮ้อ เดย์พาไอ้ปิงปองไปเลี้ยงเหล้าอยู่สามวันสามคืนเลยทีเดียว ไม่ได้กลับบ้านโดนพ่อแม่เดย์
แม่มัน(พ่อไอ้ปิงเสียนานแล้ว) แล้วก็อาจารย์ที่โรงเรียนตามด่าซะไม่มีดี (คือเลวแพ็คคู่) แต่เดย์จะโดนหนักกว่า
เพราะทุกคนรู้ว่าคนชวนต้องเป็นเดย์แน่ๆ

เมื่อไอ้ลูกคิดมันมีแฟนไปแล้ว แทนที่ไอ้ปิงปองมันจะเลิกชอบ เปล่าเลยมันก็ยังเอาแต่เพ้อถึงเหมือนเดิม
ตอนแรกๆมันก็บอกจะเลิกชอบแล้ว แต่เอาไปเอามามันชอบเอาคนอื่นไปเปรียบเทียบกับไอ้ลูกคิดทุกที
ก็คือยังเลิกชอบเขาไม่ได้นั่นแหละ ถึงบางทีจะดูเหมือนสนใจคนอื่นบ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่จริงจัง
ชอบวกกลับไปที่เดิม ชวนเดย์ไปแอบดูเขาอยู่นั่นแหละ พอไม่พาไปมันก็นั่งรถเมล์ไปของมันเอง ไอ้นี่มันบ้าชัดๆ
ไอ้ปิงมันชอบพูดติดปากเป็นประจำว่า แค่ได้ไปเห็นหน้าเขาหน่อยก็ยังดี

เดย์ก็หวังดีกับเพื่อนรักอ่ะนะ ไม่อยากเห็นมันโง่งมงายไปรักคนที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีตัวตน ท่าจะบ้า
แอบชอบเขามาเป็นปีๆเพราะความไม่กล้าทั้งที่มันก็ชอบเขามาก โดนคนอื่นคาบไปแดกเจ็บสาดดดดดดดด

เดย์ก็วางแผนเลยให้มันพบหนทางสว่างเอาแสงโร่ๆเล้ย คือพาเพื่อนของเพื่อนที่แก็งค์เดียวกันมาเจอหน้ามัน
ไอ้คนที่เดย์แนะนำให้ไอ้ปิงรู้จักนี่ก็เป็นเกย์ไง เอารูปให้ดูถามว่าสนใจไอ้ปิงมั้ย มันบอกเสป็คเลย
เดย์อยากให้ไอ้ปิงได้ลองคบใครจริงจังดู จะได้เลิกเพ้อถึงไอ้ลูกคิดนั่นได้ซะที หลังๆพาไอ้ปิงไปแอบดูหน้าทีไร
เริ่มรู้สึกไม่ชอบใจว่ะ รำคาญลูกตาชิบหาย เดินเอ๋อแดกคุยกับแฟนมันกระหนุงกระหนิงน่าถีบว่ะหมั่นไส้เว้ย!

เรื่องหลอกไอ้ปิงไปเจอเพื่อนของเพื่อนก็เป็นไปได้ด้วยดีนะ นัดกินเหล้ากันบ้านเพื่อน ตั้งวงคุยไปดื่มไปได้สักพัก
ค่อยเฉลยกระซิบบอกไอ้ปิงปองว่าไอ้นี่มันชอบมึงนะ ไอ้ปิงก็ตาโต เขินจนทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่เลย55
มันตื่นเต้นมากแถมไม่ได้หนีกลับ ทีนี้เดย์ก็วางแผนให้เพื่อนขึ้นครูซะเลย กินไปกินมาเมากันเสร็จ
บอกไอ้ปิงหิ้วปีกไอ้คนที่ชอบมันขึ้นห้องซะ ก็เรียบร้อยกันไปนะ ท่าจะไปกันได้ด้วยดี ส่วนเดย์ก็มีหญิงโทรตามจิก
เอานิ้วจิ้มๆเลือกมั่วๆเอาว่าจะไปกับใครดี แฟนเยอะจนบางทีเรียกชื่อผิดชื่อถูกอ่ะโดนด่าประจำ55

แล้วพอเช้าวันถัดมา เจอหน้าไอ้ปิงปองที่โรงเรียน ถามมันว่าเป็นไงบ้าง มันก็ยิ้มๆบอกโอเค
สรุปไอ้ปิงได้แฟนเป็นของตัวเอง พวกมันก็คบกัน....พักนึง แล้วก็เลิกกันง่ายดาย ไอ้ปิงเป็นคนบอกเลิกเอง
เดย์ถามมันว่าเลิกกันทำไม ปิงปองทำหน้าเหมือนคนอยากร้องไห้นะ มันบอกว่าลืมลูกคิดไม่ได้มันทำผิดกับแฟนมัน
มันไม่อยากให้เขาเสียใจ อีกอย่างนิสัยชอบเที่ยวกลางคืนของเขามันก็ไม่ชอบด้วย เฮ้อ เดย์ล่ะเซ็งเว้ย
มันก็ไปเวียนว่ายตายเกิดรอบๆไอ้ลูกคิดเหมือนเดิม!
 
เย็นวันหนึ่ง เรามีนัดกันที่ตลาด เดย์ทิ้งไอ้ปิงไว้แถวร้านอาหารตามสั่งแล้วไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้าน
กะว่าจะออกมาหาอะไรกินแล้วค่อยไปแหล่งสุมหัวของแก็งค์เราพร้อมกันเหมือนเคย
จู่ๆพอเจอหน้าไอ้บ้าปิงแม่งก็ยิ้มร่า แหกปากเรียกทำท่าลิงได้กล้วยมาแต่ไกล

“มึงดูอะไรนี่ไอ้เดย์!!! หึหึหึ5555555555”   ทำหน้าดีใจโคตรเลยแฮะ แต่ไอ้ของที่มันชูให้ดูนี่คุ้นๆ คุ้นตาแปลกๆ
“ไรวะ....ดีใจเป็นบ้าเป็นบอ? พวงกุญแจ? มันหาซื้อยากมากรึยังไง เอ๊ะ.. ไอ้พวงกุญแจสับปะรดลูกใสๆนี่
เหมือนกูเคยเห็นที่ไหนวะ?”
“ไอ้ห่า!ก็ที่ลูกคิดเอาห้อยเป้ไว้ไง!!”
“เอ้อ! ใช่ๆ!! มึงไปซื้อจากไหนมาเนี่ย เชี่ยยังมีคนขายอยู่อีกเหรอวะ เสร่อโคตรมันขายออกได้ไงวะ||||||||”
“ฮึ่ม! กูไม่ได้ซื้อมา.............กูได้มาเมื่อกี้ อ่ะคึ!คึคึคึคึ55555//////// โคตรดีใจเลยไอ่สัดเจอลูกคิดเว้ย!”
“เฮ้ยจริงดิ! โอ๊ะ! รึว่านี่!ของลูกคิด! (มันยิ้มรีบพยักหน้า) เชดดดดดดดด!!! เขาให้มึงมาเหรอไอ้ปิง!?”
“เปล่า”
“อ้าว!?”  ห่าปิงเอ๊ยหัวเราะอยู่ดีๆแม่งก็หน้าเศร้าคอตก กูปรับอารมณ์ตามมึงไม่ทันเลย
“กูเก็บได้.......ที่พื้น ห่วงคล้องพวงกุญแจมันหักน่ะ ลูกคิดแวะมาซื้อหวานเย็นร้านข้างๆเนี่ย ทำตกไว้”
“..............หนักนะมึง เป็นเอามาก||||||||||”   รู้ที่มาแล้วไม่รู้จะพูดยังไงเลย เพื่อนกู..


ทุกคน.................เชี่ยปิงเอาพวงกุญแจไอ้ลูกคิดไปห้อยคอครับ!!!!!!!!!!  (กูอยากจะบ้าตายกับมึงไอ้หอกปิง)

บางทีเดย์ก็เคยคิดนะ อยากให้ไอ้ลูกคิดมันหายไปซะ.. ไปที่ไหนก็ได้ไสหัวไปให้ไกลๆเลย
เพื่อนเดย์มันจะได้ชอบคนอื่นได้ซะที

เรียนไปเรียนมา เลวไปเลวมา เผลอแป๊บเดียว เดย์กับไอ้ปิงก็อยู่ม.3
“เป็นอะไรของมึงวะเดย์หัวเราะคนเดียว มึงบ้าป่ะเนี่ย!?|||||||||| รึมึงเล่นของแต่วันไอ้หอกนี่ในโรงเรียนนะเว้ย!”
เสียงไอ้มาร์คแม่งด่าข้ามหน้าไอ้น็อตที่นั่งยองๆคั่นกลาง เราสามคนแอบสูบบุหรี่กันหลังห้องน้ำ

มีไอ้ปิงเสริมหล่อแถวหน้าห้องน้ำคอยดูต้นทางให้ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเป็นเพื่อนซี้กัน พวกมันอยู่คนละห้องกับเดย์
กับปิงปอง แต่ก็รู้จักกันเห็นหน้ากันตอนมาแอบสูบบุหรี่กับเจอที่โรงอาหารประจำ บางทีก็ยืมการบ้าน
ลอกกันข้ามห้อง ตอนนี้ถึงจะยังไม่หมดชั่วโมงเรียน แต่พวกเราก็โดดมาหลบมุมอัดมะเร็งเข้าปอด
เดย์บอกแล้วเดย์ไม่ค่อยชอบสูบ ดูดไปไม่กี่ทีก็ยกให้ไอ้มาร์คมันหมด

“กูไม่ได้บ้าเว้ย กูแค่ขำ555”
“ขำห่าไร?”  ไอ้น็อตหันมาทำหน้างง
“ขำพ่อกู55 แม่กู555 พี่กูด้วย555555 โคตรฮาอ่ะเมื่อวานนี้”
“ตลกอะไรวะ”  ไอ้น็อตถาม ไอ้มาร์คก็ทำหน้าอยากรู้
“กูหลอกที่บ้านว่ากูเป็นเกย์ว่ะ555 แม่งเชื่อกันหมดเลยขำฉิบหาย55 5555”
“สัด5555 มึงอยากโดนพ่อมึงเตะเหรอวะ แม่งบ้าว่ะเดย์55”  ไอ้มาร์คพูดไปขำไป ไอ้น็อตก็ว่าเดย์น่ะบ้า
“ไม่รู้ดิ เขาก็อึ้งกันหมดบ้านอ่ะ555 กูจะดูซิอีกหน่อยจะกล้าด่ากูเรื่องผู้หญิงอีกมั้ย555บอกเป็นเกย์แม่งเลย”

ช่วงนั้นที่บ้านเดย์อึมครึม ดาร์คสุด55555 เงียบกริ๊บ ไร้เสียงบ่นด่าของใครจนผิดปกติ เดย์กำลังสบายใจเลย
ประมาณราวๆเกือบอาทิตย์ได้มั้ง... ที่บ้านก็เรียกเดย์ไปคุย จริงจัง!

“ถ้าเพราะแกต้องเก็บกดเอาไว้ ถึงทำให้แกกดดันจนทำอะไรเหลวไหล ไร้สาระ เละเทะอย่างที่ผ่านมา
รู้ไว้นะเดย์ ไม่มีใครไม่รักแก...พ่อ แม่ พี่ดรีม ก็ยังรักแก แกไม่จำเป็นต้องประชด หรือทำตัวเลวอะไรเลย
จะคบผู้ชายก็คบผู้ชายสิ! มันก็ไอ้แค่นี้!! ทำตัวซะใหม่เลิกเกเรซะทีไอ้ลูกบ้า!”

เดย์ฟังพ่อแล้วอึ้งใบ้แดก ปกติพ่อจะตึงๆไม่พูดด้วยเท่าไหร่ พูดทีนี่เล่นเอา เงิบไปหลายวันทีเดียว...

หลายวันต่อมา....................  “เดย์ๆ เดย์ชอบผู้ชายแบบไหนเหรอ คิกๆ////”  คำถามจากพี่ดรีม
ตอบไม่ได้เว้ย เอาไงดี  ผู้ชาย..................แบบที่ชอบเหรอ.... นึก นึก นึก นึก.......นึกถึงหน้าไอ้ลูกคิดลอยมาซะงั้น!

“ก็... ก็แบบที่ยิ้มแล้วน่ารักๆอ่ะ” 
โทษทีนะไอ้ปิง กูขอยืมสุดที่รักของมึงหน่อยแล้วกัน..   

วันต่อมา.....................   “นี่! เดย์เจอผู้ชายที่ชอบแล้วนะ!”
รอดูปฏิกิริยา คนทั้งบ้านแม้แต่แฟนพี่ดรีมที่แวะมาสวัสดีพ่อกับแม่ก็หันมามองหน้าเดย์
พี่แฟรงค์แฟนพี่ดรีมยิ้มให้เดย์แล้วพูด  “ดีใจด้วยนะเดย์!”  ก่อนจะหันกลับไปคุยกับพี่ดรีมที่ท่าจะตื่นเต้นดีใจน่าดู
ส่วนพ่อกับแม่นี่คุยเรื่องการขายกล้วยทอดของพวกแม่ค้าในตลาดต่อแบบจริงจัง ไม่เห็นจะหันมาสนใจลูกอีก...

สงสัยยังไม่แรงพอ..
วันต่อมา..........................   “นี่! เดย์มีแฟนแล้วนะ!!!”
ได้ผลเว้ย หันมามองกันทั้งบ้านทำหน้าตกใจ เดย์ก็แอบขำในใจอ่ะนะ
“ไหนเมื่อวานว่าเพิ่งได้เจอไง วันนี้แกได้เป็นแฟนแล้วเหรอ!?”
พ่อทำหน้าแปลกใจ เออว่ะ...ลืมคิดไป   “ก็ ~~~จีบมาพักนึงแล้วล่ะ”
“นี่แล้วพวกเด็กผู้หญิงที่ชอบมากรี๊ดกร๊าดแย่งแกกันล่ะตาเดย์”  แม่ถามขึ้นมาก็นึกได้ เดี๋ยวต้องไปสั่งไม่ให้มาที่บ้าน
“โอ้ยเลิกไปหมดแล้วแม่.........เอ่อ.. ถ้าจะมีมาก็คงพวกตามตื้อเดย์อ่ะแม่”
พี่ดรีมรีบพูดเลย  “งั้นก็จัดการดีๆแล้วกันนะ อย่าให้แฟนตัวเขาวีนแตกมาถึงบ้านก็แล้วกัน พี่ไม่รู้ด้วยนะ”

“อึก นี่ไม่คิดจะสนใจอะไรกันหน่อยเลยรึไงเล่า!!?”
ทุกคนทำหน้างงใส่เดย์เว้ย  “อ่ะงั้นเล่ามาสิเขาเป็นใครที่ไหนล่ะลูก”  โวยวายแม่เลยหันมาพูดด้วย
คือเดย์ไม่ได้หมายถึงสนใจแบบนี้! ทำไมไม่มีใครห้ามกูเลยวะ|||||||||||???????
“ก็ เออะ ก็ ก็ เอ่อ..  บ้านอยู่แถวนี้แหละ เรียนโรงเรียนใกล้บ้านเรานี่แหละ”

“น่ารักใช่มั้ยล่ะ วันนั้นแอบใบ้เป็นนัยๆกับพี่ว่าเขาน่ารักใช่ป่ะ55 แล้วเดย์จะพาเขามาบ้านเรารึเปล่า” 
พี่ดรีมรีบถามเลย เดย์ก็รีบบอกทันที  “ไม่! คือ ครืออออ มันขี้อายไม่กล้ามาหรอก เอาไว้ อึก เอ่อๆ ไว้นานๆก่อน”

“พ่อยอมให้แกมีแฟน ก็หวังว่าแกจะทำตัวดีขึ้นนะเดย์”   พ่อพูดแบบไม่มองหน้าเว้ยเอาแต่อ่านหนังสือพิมพ์
ทำเก็กอยู่นั่นแหละ เดย์ก็ถามพ่อว่า  “ถามจริง พ่อไม่อายเหรอ”

“เรื่อง?”  พ่อหันมาถามต่อทันทีเลย 
“ก็เรื่องที่เดย์จะคบกับผู้ชาย! ผู้ชายไงพ่อ!!!”    ควรห้ามกันหน่อยป่ะ
“ทำไมต้องอายใคร ไอ้เรื่องที่แกชอบผู้ชายยังน่าอายน้อยกว่าไอ้เรื่องเลวๆที่แกทำไว้เยอะ”
“อูยยยย อื้อหือ!|||||||||.....ครับ”    เต็มๆเลยกู

********************

พอหลอกคนที่บ้านไปว่าเป็นเกย์ ก็มีเรื่องให้เดย์ขำได้ทุกวัน เพราะหลังจากนั้นพ่อแม่พี่สาว
ดูเหมือนจะให้ความสนใจเรื่องนี้มากขึ้นกว่าที่เคย ถามไถ่ว่าเป็นยังไงไปกับแฟนได้ดีมั้ย วันนี้ไปไหนกันมา
ทำไมไม่เคยพามาให้เห็นหน้า  เดย์ก็ได้แต่บอกว่าสักวันจะพามาหาแบบขอไปที

ถ้ามีการพูดเรื่องนี้หรือใครถามเกี่ยวกับแฟนผู้ชายที่มันไร้ตัวตนของเดย์ เดย์ก็มักจะอ้างเอาเรื่องของไอ้ลูกคิด
ในแต่ละวันที่พาไอ้ปิงไปแอบดูมาเล่าให้คนที่บ้านฟังทุกที เอาตัวรอดไปวันๆ ไอ้เหตุผลที่เดย์ไม่เฉลยว่าโกหก
ก็เพราะว่าคนที่บ้านเลิกบ่นนู่นนี่กันไปเยอะ พ่อก็เริ่มพูดกับเดย์มากขึ้นด้วย พวกเขาคงเข้าใจว่าเดย์มีปัญหา
เรื่องชอบผู้ชายถึงได้ทำตัวบ้าๆบอๆ เปล่าหรอกไม่ใช่เลยมันก็แค่อยากทำตามใจตัวเองก็เท่านั้น


“ไปไหนมาน่ะเดย์กลับซะมืดซะค่ำ คงไม่ได้ไปแว๊นรถอีกใช่มั้ย” 
แม่ทำเสียงดุมาเลย ถ้าจะแว๊นรถต้องหนีไปดึกๆโน่นแม่55
“อ๋อวันนี้ไปกินหวานเย็นที่ตลาดกับแฟนมา แล้วก็ไปส่งมันที่บ้าน ไปช่วยแม่มันขนขนมมาขายที่ร้านด้วย..
แม่มันเลยชวนกินข้าวที่บ้านนั้นอ่ะ อยู่ยาวเลย” 

ความจริงคือไอ้ลูกคิดไปกินหวานเย็นกับแฟนมัน แล้วมันก็เดินไปส่งเขาขึ้นรถเมล์ จากนั้นมันก็ไปช่วยหิ้วของ
ที่จะเอาไว้ขายในร้านให้แม่มัน เดย์พาไอ้ปิงซ้อนรถไปแอบดูอยู่ฝังตรงข้ามบ้านมันเห็นทุกอย่าง
ก็เก็บกลับมาเล่าให้แม่ฟัง ตัวเดย์น่ะไปส่งไอ้ปิงกลับบ้านแล้วก็ไปหาเพื่อนที่ร้านแต่งรถ ก่อนจะไปแทงบอล

 “เหรอลูก น่ารักขึ้นนะเรา55”   โอ๊ะ.......ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าไอ้เรี่องแบบนี้
มันจะทำให้พ่อแอบอมยิ้ม แล้วแม่หัวเราะไปลูบหัวเดย์อย่างหมั่นเขี้ยวไปด้วยได้....... ทำไมทุกคนถึงชอบ
เวลาที่เดย์เล่าเรื่องไอ้ลูกคิดให้ฟังกันนะ?  แต่เรื่องโกหกมันจะไปยืนยาวทั้งปีทั้งชาติได้ไง เอาไว้นานๆไป
ค่อยบอกทุกคนว่าเลิกกับมันแล้ว..ก็แล้วกัน

*********************

“เดย์วันนี้มึงจะไม่พากูไปหาลูกคิดจริงๆเหรอ”  เหอะ! ไอ้ปิงแม่งทำเสียงอ้อนบาทาน่าดู มันขี้เกียจขึ้นรถเมล์ไปเอง
“งั้นมึงก็ไม่ต้องไปตามเขาดิ เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวไร้สาระแบบนี้สักทีวะ”
“ถุ้ย! อย่างมึงมีหน้ามาด่ากูว่าไร้สาระเหรอครับเชี่ยเดย์ ทุกวันนี้สาระมึงแน่นมากงั้นสิ”
“มึง กูรีบ ไม่มีเวลาเถียงด้วยจะไปกะกูไม่ไป คาบนี้กูโดดจริง”
“รีบไปไหนวะ จารย์คาดโทษสั่งไม่ให้มึงโดดแล้วนา เดี๋ยวมึงจะไม่มีสิทธิ์สอบนะเดย์”
“รีบไปฟังหวยบ้านพี่แจ็ค ถูกปุ๊บกูจะเอาตังค์ไปแทงบอลต่อเลย”
“ทั้งปีอ่ะมึง!||||||||||*|| โดนแดกมากี่งวดแล้วกูไม่เคยเห็นมึงถูกได้ตังค์ซักกะบาท เล่นทำไมนักหนาวะเดย์”
“มึงเป็นแม่กูเหรอ เออน่ากูมีนัดกับแฟนใหม่กูด้วย”

“อย่าบอกนะว่า...นั่นน่ะเด็กไอ้หัวหน้าแก็งค์นั้นนะมึง! พวกลูกพี่เตือนมึงคราวที่แล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งไง!”
“สัดปิงมึงมาด่ากูทำจวยไร ใช่ที่ไหนเล่า กูเลิกไปแล้วไม่เอาแล้ว ผู้หญิงอะไรวะแม่ง ทำนมมาใหญ่เกิ๊น
อย่างกับลูกฟุตบอล เดี๋ยวเอามาหนีบหน้าอุดจมูกกูหายใจไม่ออกตายพอดี555”

“.......เฮ้อแล้วไป มึงน่ะรั้น ไอ้พวกแก็งค์นั้นมันยิ่งไม่ชอบหน้ามึงอยู่ ระวังตัวด้วยเชี่ยเดย์”
“คร้าบพ่อคนที่สองของกู”
“กูห่วงมึงจริงๆนะเดย์ ไม่อย่างนั้นกูคงไม่อยู่ที่แก็งค์กับมึงหรอก... แม่กูก็ไม่ชอบ”
“ชวนแม่มึงมาแว๊นกับกูสิ”
“เชี่ย!ลามปามแล้วสาดดด”     วิ่งไล่ล็อคคอกันคอแทบเคล็ด ไอ้ปิงมันชอบออกกำลังกายมันเล่นกล้าม
แรงเยอะใช่เล่น เดย์อาศัยความไวตบหัวมันแล้ววิ่งหนีมันก็ไล่เตะ เดย์ก็วิ่งหนีมันไปตามทางเดินข้ามตึกเรียน
ไปแถวหลังโรงเรียนมีกำแพงที่ปีนหนีประจำ ออกไปข้างหลังมันใกล้กับร้านรับฝากรถพอดี จอดไว้ข้างนอกตลอด

“ไปเจอแฟนใหม่กูก่อนมั้ยเผื่อเปลี่ยนใจสวยสะเด็ดเลยนะเว้ย”  ก่อนออกนอกรั้วโรงเรียนก็ไม่ลืมแกล้งไอ้ปิงอีกรอบ
“เชี่ยเดย์ มึงจะไปรับแฟนแล้วจะให้กูไปด้วยเนี่ยนะ นั่งไงวะรถมึงเบาะแค่จึ๋งเดียว สองคนก็เต็มแล้ว”
“มึงก็นั่งตักกูดิ หรือไม่ก็หันหน้าเข้าหากอดคอกูไว้แน่นๆ กูจะเบรกตลอดทางเลยดีป่าว555”
“สัดทะลึ่งละมึง//////*//”
“ถามหน่อยดิ๊ปิง ทำไมมึงไม่ชอบกูวะ?”
“หา? มึงบ้ารึเปล่าเนี่ย ก็เราเพื่อนกัน//////”
“มึงไม่เคยได้ยินเหรอว่าเพื่อนกันน่ะมันส์อย่าบอกใคร555เคี้ยก5555”
“เฮ้อ ไม่เอามึงหรอก กูรักน้องลูกคิดของกูคนเดียว มึงแทรกกลางระหว่างเราไม่ได้หรอกเดย์”
“กูขอไปอ้วกได้ป่าว”
“555กวนส้น...แระ ถามอะไรประสาทนะมึง”
“เอ๊า ก็กูออกจะหล่อ ทำไมมึงไม่เห็นชอบกู กูก็อยากรู้ไง”
“||||||||| กูขอวิ่งไปอ้วกได้เปล่า”
“บอกกูหน่อยสิครับปิงปอง”
“เฮ้อ กูขั้วเดียว เข้าใจป่ะ กูอยากมีเมียกูไม่ได้อยากมีผัว ชัดมั้ย”
“โอเค ชัด โล่งแล้ว นึกว่าเสน่ห์กูเสื่อมไง ปกติมีแต่คนแย่งกูแม้แต่ผู้ชายก็ชอบมาจีบกู กูก็แค่อยากรู้อ่ะ”

 “รู้แล้วก็ไปได้แล้วห่า วันนี้กูไม่ไปบ้านพี่แจ็คนะ บ้านพี่ริทก็ไม่ไป แม่กูบอกให้รีบกลับวันนี้วันเกิดสนุกเกอร์มัน”
“อ้าวเหรอ! เฮ้ยน้องมึงกี่ขวบแล้วนะ”
“12”
“พาไปแดกเหล้าบ้านพี่แจ๊คดิเดี๋ยวกูฉลองให้55”
“ฟวย! น้องกูเป็นเด็กดีเว้ย อย่ามาทำให้มันเสียคนสัด คราวก่อนพวกมึงไปวนรถซิ่งหน้าบ้านแม่กูยังด่าซะไม่มีดี”
“ล้อเล่นน่าควาย เอางี้กูเปลี่ยนใจแล้ว เดี๋ยวกูฟังหวยเสร็จไปรับแฟนกูแล้วจะหาซื้อของขวัญไปให้น้องมึงที่บ้านนะ”
“จริงดิ! เอองั้นเดี๋ยวเจอกันเว้ย”
“เออ!”
ไอ้ปิงมันยิ้มแฉ่ง........มันน่ะรักน้องมันน่าดู เดย์เองก็ไปเล่นกับน้องมันบ่อยๆ ไอ้นุ๊กมันขี้แยแกล้งสนุกดี

.....................................................
...................................
.................

แต่ว่ากันว่าความซวยไม่เข้าใครออกใคร

คนจะซวยแม่งก็ซวยจริงๆ ตอนที่เดย์พาแฟนไปหาซื้อของขวัญให้น้องไอ้ปิง ดันเจอพวกคู่อริซะได้! มันก็ไล่ตามเดย์
เดย์ก็บิดหนียิ่งกว่าฟาสต์แอนด์ฟิวเรียสอีก แฟนที่กอดเอวกลัวจนตัวสั่นร้องกรี๊ดๆๆอยู่ได้ หนวกหูชะมัด
ดูด้วยครับว่านี่ใคร! ดิลวิลนะไอ้พวกอ่อนนั่นไม่ได้กินหร๊อก555

แล้วพอพ้นมาจากไอ้พวกเศษขี้เล็บนั่นได้ เดย์ก็เลิกกับแฟนเดี๋ยวนั้นเลย! ก็มันเล่นร้องไห้ด่าเดย์ไม่จบไม่สิ้น
ตลอดทางอ่ะ รำคาญชิบ เลยปล่อยลงข้างทางแม่ง ปล่อยให้นั่งขวัญหนีดีฝ่อหัวฟูอยู่ข้างถนนนั่นแหละ คนที่สวย
แล้วไม่เรื่องมากแบบนี้ยังมีอีกเยอะในสต็อค บายว่ะ!

ไปถึงบ้านไอ้ปิงก็มืดแล้ว เห็นเดย์มาเขาก็ดีใจกันเพราะไอ้นุ๊กมันรอตัดเค้กก้อนใหญ่ที่แม่มันซื้อให้
มีเพื่อนรุ่นเดียวกับไอ้นุ๊กสองคนนั่งเล่นเกมส์กินโค้กรอกินเค้กด้วย นอกนั้นก็ไม่มีใครมีแค่อาข้างบ้าน
แวะเอาของขวัญมาให้ เป็นเสื้อสองสามตัว ส่วนไอ้ปิงมันซื้อเครื่องบินบังคับให้น้องมัน ของแพงซะด้วย
ท่าจะเก็บตังค์มาพักใหญ่ บ้านไอ้ปิงไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน มันก็เช่าห้องแถวเล็กๆอยู่สามคนแม่ลูก
แม่มันทำงานโรงงาน พ่อมันก็เสียแล้ว ยังดีที่แม่ผัวเขาช่วยส่งเงินมาให้ประจำเอาไว้เลี้ยงหลานๆ

“พี่เดย์ครับ ไหนของขวัญล่ะครับ?”    สนุกเกอร์มันเงยหน้าแบมือมองตาเดย์ปริบๆ ทวงของขวัญยิกๆ
เดย์ยังไม่ได้ทันซื้ออะไรก็รีบมาเลย เพราะมัวแต่วุ่นวายหลายเรื่อง เลยควักแบงค์พันให้มันไปใบ
แม่มันว่าให้เยอะไป แต่ไอ้นุ๊กมันรีบขอบคุณแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋ามันเรียบร้อย หันไปเล่นกับเพื่อน
ไม่รับรู้ที่แม่มันพูดแล้ว ไอ้เด็กนี่ไม่ใช่แค่ขี้แยนะมันขี้งกด้วย55

พอไอ้ปิงมันรู้เรื่องที่โดนไล่ล่า กับเรื่องที่เดย์ทิ้งแฟน มันก็ด่าๆๆๆๆ อาศัยช่วงที่แม่มันเข้าไปหลังบ้าน
น่ารำคาญอีกคนละ หวยก็โดนแดก ยังมาโดนเพื่อนด่าอีก ช่างเป็นวันที่ไม่มีอะไรดีเล้ย แต่พอไอ้ปิงมันเทศน์เสร็จ
ก็หน้าบานเป็นจานเชิง อวดรูปไอ้คนที่มันเพ้อถึงเขาทุกวันเป็นตุเป็นตะให้เดย์ดู

“มึงดู........./////// รูปนี้โคตรน่ารักเล้ย ลูกคิดจ๋า~~~~~”
“เออ น่ารักดี หมายถึงแฟนมันที่เดินข้างๆแล้วมึงถ่ายติดมาด้วยครึ่งหน้าอ่ะนะ”
“ควาย! สัดเดย์!/////*// ตอกย้ำกูขนาดนี้มึงเอาปืนมายิงกูทิ้งให้สะใจมึงเลยดีมั้ยห่า”
“มึงยังหวังให้เขาเลิกกับแฟนอยู่อีกเหรอวะไอ้ปิง กูเห็นเขาก็คบกันมาตั้งนาน ได้กันแล้วมั้ง555”
“มึงฆ่ากูเลยมั้ยสัด”
“ล้อเล่นน่า55  ทำหน้าจริงจังหาห่าไรวะ”

“..........จริงจังดิ กูคิดแล้ว มันก็นานแล้วนะที่กูแอบชอบเขาแบบนี้ ถ้ากูยังไม่เจอใครที่ทำให้กูรัก////
แล้วลืมเขาได้ ถ้าหากว่า..วันนึงเขาเลิกกับแฟน ถึงตอนนั้นกูก็ตัดสินใจแล้วว่ะมึง เป็นไงเป็นกันเว้ย จีบแม่ง!!!”

“เอ้อ!!!!! มันต้องอย่างนี้สิวะไอ้หอกเพื่อนเลิฟ!!! เคี้ยกกก5555555 อย่างนี้มันต้องฉลอง”
เอาโค้กชนแก้วกันกับไอ้ปิง รู้สึกวันนี้มันกล้าหาญมาก ต้องอย่างนี้สิถึงจะได้ดั่งใจหน่อย

“แต่... ไม่รู้เขาจะเลิกกันรึเปล่าอ่ะดิ”  อ้าวไอ้ปิง เมื่อกี้ยังคึกอยู่เลยเสียงอ่อยซะงั้น
“เชื่อกู! เดี๋ยวก็ต้องเลิก”
“ทำไมมึงมั่นใจจังวะ”
“ก็กูแช่งทุกวัน!”   สาธุๆๆ..
“หา? มึงไปแช่งเขาทำไมวะเดย์”
“เอ๊า! ก็! เลิกกันไอ้ลูกคิดนั่นจะได้โสดงะ โสดปุ๊บมึงจะได้เสียบเลย!”
“//////ใจเย็นก่อนไอ่สัด เสียบเสิบไรน่าเกลียดจริงมึง55”
“ไม่อยากเสียบเขารึไง”
“ก็อยากอยู่5555/////////”
“โด่....อะ..อะไรวะ มึงหยุดขำแล้วมาจ้องหน้ากูอย่างนี้ทำไมเชี่ยปิง”
“คิดไปคิดมา ไอ้ที่มึงบอกว่าแช่งให้เขาเลิกกันทุกวันคงไม่ใช่เพราะว่ามึงจ้องจะเสียบเองหรอกนะไอ้เดย์!”
“บ้าดิ! ////*//มึงนี่เพี้ยนใหญ่แล้วไอ้ปิง คิดอะไรอย่างนั้นวะ กูเนี่ยนะจะไปชอบเด็กมึงเอาส้น...คิดเหรอไอ้ฟาย!”
“ด่ากูกลบเกลื่อนเหรอไอ้เพื่อนเลว!”
“กูบอกว่าไม่ได้ชอบไงสัด!”
“เอ๊า ทุกวันๆมึงก็เห็นหน้าเขาพอๆกะกูเนี่ย ใครจะไปรู้มึงอาจจะหลงรักเขาไม่รู้ตัวก็ได้ ลูกคิดเขาน่ารักจะตาย//////”
“เฮ้อ หนักขึ้นๆทุกวันๆนะมึงเนี่ย ดูปากน้องเดย์นะครับ! กูไม่ได้ชอบได้ยินมั้ย!!!”
“555555แหย่เล่นน่า ถึงมึงชอบจริงกูก็ไม่ให้55”
“กูก็ไม่เอาหรอกควาย... หวงเชี่ยไรนี่มึงได้เขารึยัง”
“อึก||||||||| ไอ้เล๊วววว ทำร้ายจิตใจกูทำไมสาดดดดดดดด แทนที่จะเชียร์กูไอ้เชี๊ยะยยยยย~~~~”
“555555”

“......กูไม่ได้งมงายอย่างที่มึงคิดหรอกนะเดย์ บอกแล้วแค่ยังไม่มีใครที่กูจะชอบมากกว่าเขาเท่านั้นเองว่ะ
เขามีเจ้าของแล้วกูเข้าใจ แต่กูเพิ่งอยู่ม.3เองนะเว้ย55 วันข้างหน้าไม่รู้จะเป็นยังไง เขาอาจจะไปได้ดีกับแฟน
เลิกกันแล้วมีใหม่หรืออาจหันมามองกูสักวันก็ได้ใครจะรู้ กูจะเนียนไปหาทางตีสนิทกับเขาพรุ่งนี้แหละ
คอยดูเถอะมึง555ขอกูจมปลักกับเขาตอนนี้ไปก่อนคงไม่เป็นไรมั้ง55 ........มันก็ไม่ง่ายหรอกนะเว้ยที่จะทำใจ
แต่กูก็คิดว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยวันข้างหน้า กูจะได้มีโมเม้นต์มานั่งนึกขำตัวเองที่แอบหลงรักคนน่ารักคนนึง//////”


เอาจริงม๊ะ เดย์ไม่เข้าใจไอ้ที่ไอ้ปิงมันพูดมาเลยสักกะติ๊ด มันหลงเขาโง่หัวไม่ขึ้น
ถึงแม้ไม่รู้ว่าตัวเองจะได้แดกหรือไม่ แต่ก็ไม่เลิกหวังลมๆแล้งๆ ถึงทำให้ไม่สนใจใครเท่านั้นแหละ 
..แคะขี้หู ทำหน้าเอือมฟังมัน มันก็มาแกล้งตบบ้องหูเดย์

“นี่แล้วถ้าเกิดกูชอบคนเดียวกับมึงขึ้นมา มึงจะทำไงวะปิง คึคึคึ”
“..............”
“พูดเล่นทำไมมึงต้องทำหน้าคิดจริงจังด้วยวะ555ไอ้บ้า”
“ไม่รู้ดิ กูไม่เคยคิดมาก่อนเลย มึงชอบผู้หญิงนี่ มีแฟนไม่เคยขาดมือด้วยสัด”
“เออก็จริงแฮะ สเป็คคนละเรื่องกันเลยนี่หว่า55”
“แต่ถ้าเกิดเป็นงั้นจริง...”
“มันจะเป็นงั้นจริงไปได้ไงล่ะไอ่ฟาย555”
“มันต้องแล้วแต่คนกลางเว้ย มึงไม่ต้องหลีกทางให้กู แล้วกูก็จะไม่หลีกทางให้มึงด้วย แข่งกันแบบยุติธรรม
ใครแพ้ต้องดูแลตัวเอง”   ไอ้ปิงแม่งยิ้ม แต่ความคิดก็สมกับที่เป็นมันดี

“รู้อะไรมั้ยมึง มึงเลิกเพ้อเจ้อเหอะ ต่อให้มึงเปลี่ยนไปชอบผู้หญิงที่โดนใจกูแค่ไหนมันก็ไม่มีทางมีวันนั้นหรอก
ถึงกูจะเชี่ยยังไงกูไม่มีทางแย่งแฟนมึง”
“หึหึ...”   ปิงมันไม่พูดอะไร แค่ยิ้ม
“หมายถึงถ้าเขายอมเป็นแฟนมึงนะเคี้ยกกก555555555555”
“สัดเอ๊ย เกือบดีแล้วเชียวไอ้ห่า -*- ”
“เฮ้ย!!! ตกใจหมดไอ่ห่าปิงน้องมึงอ่ะ น้องมึงอ่ะ เป็นไรมากป่าววะจ้องกูขนาดนี้55”
หันไปเห็นไอ้นุ๊กมานั่งยองเกาะที่ท้าวแขนโซฟาฟังเดย์กับพี่มันพูดตาโต

“พี่เดย์! พี่ปิงเป็นเกย์เหรอ!!?”

“เอ้ย!!!|||||||||”  ไอ้ปิงปองกับเดย์ร้องพร้อมกัน รีบช่วยกันปิดปากไอ้จิ๋วปากสว่างกันแทบไม่ทัน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-01-2016 02:10:48

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...   part 2 ตอนกลาง






“พี่เดย์! พี่ปิงเป็นเกย์เหรอ!!?”

“เอ้ย!!!|||||||||”  ไอ้ปิงปองกับเดย์ร้องพร้อมกัน รีบช่วยกันปิดปากไอ้จิ๋วปากสว่างกันแทบไม่ทัน



“ชู่!!! ไอ้นุ๊ก! พูดบ้าอะไรวะเนี่ยเดี๋ยวแม่ก็ออกมาได้ยินกันพอดี”   ไอ้ปิงมันปาดเหงื่อเลย
“แล้วจริงรึเปล่าล่ะ”
“ไม่จริง! ไม่ได้เป็นเว้ย ไม่เชื่อถามพี่เดย์ดู”

ไอ้นุ๊กมันหันมาจ้องหน้าเดย์เป็นเชิงถามอย่างที่ไอ้ปิงบอก ดีที่ตอนนี้พวกเพื่อนๆมันโดนใช้ให้ไปซื้อน้ำขวดมาเพิ่ม
เลยไม่มีใครได้ยินที่พวกเราคุยกัน  “มึงเอาที่ไหนมาพูดวะไอ้นุ๊ก”  เดย์ถามมัน มันก็ชี้ไปที่มือถือไอ้ปิง
ที่มันเพิ่งโชว์รูปลูกคิดไปเมื่อกี้  “เห็นนะ หลายครั้งแล้ว พี่ปิงปองเอาแต่ดูรูปผู้ชายคนนั้น เมื่อกี้ที่พวกพี่คุยกันอีก
อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะ เป็นก็รับมาดิ”

“ไม่ได้เป็นเว้ย! ถ้าปากมากไปบอกแม่นะพี่จะยึดเครื่องบินคืนจริงๆด้วย” 
“เงียบไว้เข้าใจ๋ เด็กดีไม่เสือะนะครับสนุกเกอร์555”   
ไอ้ปิงมันค้อนใส่เดย์ตาเขียว บอกยังจะมาเล่นอยู่อีก เลยต้องหยุดหัวเราะ ดูท่ามันจะเครียด

“โธ่ไม่ต้องมาขู่เด็กหรอกน่า ไม่เคยเอาเรื่องพี่ไปพูดอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นแม่รู้ไปนานแล้วล่ะ!”
ไอ้ปิงมันจับหัวน้องมันโยกไปมาเบาๆ เหมือนจะขอบใจ..

“แล้วมึงว่าคนนี้น่ารักมั้ยไอ้นุ๊ก คึคึคึ”   ได้ทีเดย์เลยแกล้งแย่งมือถือไอ้ปิงเอามาโชว์รูปไอ้ลูกคิด
“อืม ก็...ก็ดีอ่ะ แต่พี่เดย์หล่อกว่าอีก ทำไมพี่ปิงปองไม่เป็นแฟนกับพี่เดย์ล่ะ?”
“โห....... ความคิดน้องมึงนี่พากูขนลุกหมด ชิบหายเอ๊ยเชี่ยปิง!”

ไอ้ปิงมันเอาแต่หัวเราะท้องแข็ง ที่เดย์จับไอ้นุ๊กมาตบกะโหลก แล้วแกล้งจะดีดจู๋มัน มันก็ดิ้นร้องโวยวายหลบ
วิ่งหนีไปหาแม่มันที่กำลังยกอาหารออกมา เดย์กับไอ้ปิงเลยเดินไปช่วยยก แล้วไอ้ปิงมันก็ทัก

“เฮ้ยเดย์กูว่าเสื้อนอกตัวนี้มึงสวยดีว่ะ แบบดีสีสวยแพงอีกล่ะสิ กี่ตังค์วะ”
“ชอบเหรอ ......กูให้เอาป่ะ”
“มึงจะบ้าเหรออยู่ๆมาให้กู กูแค่ถามว่ามึงซื้อมากี่บาท”
“กิ๊กกูซื้อให้ ไม่รู้กี่บาท อยากได้เอามั้ยกูยกให้มึง กูไม่ค่อยได้ใส่หรอกใส่แล้วร้อนว่ะ55”
“ไม่เอาล่ะ มีคนซื้อให้มึงเขาไม่ได้ให้กู เดี๋ยวเห็นกูใส่กูโดนแหกอกตายห่า||||||||”
“แต่ตอนนี้มันเป็นของกูนิ กูจะให้มึงใครจะทำไมวะ”
“ไม่เอาเดย์~~~~”
“ก็กูจะให้อ่ะ!”
“ก็บอกว่าไม่เอาไม่เอาเว้ย!”
“มึงจะขัดใจกูหาหอกไรวะ!? อ่ะ!! เอาไป!”
เถียงกันไปเถียงกันมา เดย์ถอดเสื้อคลุมยีนตัวนี้ออกแล้วจับใส่ให้มันซะเลย เดย์รู้ว่าไอ้ปิงมันอยากได้แต่มันทำฟอร์ม
พอได้ใส่เท่านั้นล่ะอมยิ้มใหญ่ น่าถีบซะไม่มีไอ้ห่า

“ไม่ใส่จะดีกว่านะพี่ปิงปอง ตอนพี่เดย์ใส่ออกจะหล๊อหล่อ ทำไมพอพี่ใส่มัน..มันไม่ใช่นะนุ๊กว่า”
ไอ้นุ๊กมองพี่มันแล้วส่ายหน้า เลยโดนตบหัวไปอีกแต่ไม่แรงนัก แต่แค่นี้ก็ทำให้มันมารยาแกล้งร้องไห้ได้
เพื่อนมันที่กลับเข้าบ้านมาเห็นก็พากันขำ แม่มันดุไอ้ปิงขำๆว่าอย่าตีหัวน้องเดี๋ยวฉี่รดที่นอนไม่หาย พอพูดเรื่องนี้
ไอ้สนุกเกอร์เลยโดนล้อยกใหญ่  พวกเราล้อมวงนั่งกินข้าว กินเค้ก กินขนม น้ำหวานไปกับไอ้พวกเด็กบ้าสนุกเลย


.................ตรื้ดดดด ตรื้ดดดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดดดดด

กำลังคุยกับแม่ไอ้ปิงขำๆ เสียงโทรศัพท์จากฟ้าแม่งโทรสั่งตรงมา ที่แก็งค์มีเรื่องแล้ว!
แน่นอนบอกแม่ไอ้ปิงไม่ได้ว่าจะไปตีกับใคร เดย์ก็บอกแค่ที่บ้านตามตัวมีเรื่องนิดหน่อย แต่ไอ้ปิงมันมองท่าทางเดย์
แค่นิดเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่  ตอนที่เดย์กำลังสตาร์ทเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ไอ้ปิงมันก็วิ่งออกมาหา

“เดย์มีอะไรวะ!?”

“หึหึหึ พวกเชี่ยแก็งค์นั้นอ่ะดิ ที่มันไล่กูเมื่อเย็น ไอ้พวกห่าซัดกะกูกีทีก็แพ้กู แต่เสือะเจ็บแล้วไม่จำ
นอกจากเรื่องแย่งลูกค้าโต๊ะ(บอล) มันคงแค้นที่คิดว่ากูไปไล่จีบเมียมันด้วยแหละ ความจริงกูได้แล้วเหอะสัด
พอกูเลิกมันก็ไปหลอกผัวมันว่า กูเป็นคนไปตามตื้ออยู่ได้ไม่ไว้หน้ากัน ไอ้ตัวผัวนี่โคตรโง่เลยว่ะ
ปล่อยให้จูงจมูกอยู่ได้ เพราะอย่างนี้ไอ้พวกนั้นมันถึงได้ชอบหาเรื่องไม่เลิก เที่ยวนี้กูต้องโดนพวกพี่แจ็ค
พี่ริทด่าอีกแน่ไอ่สัด ทำกูซวย กูจะล่อให้หนักเลยมึง! มึงว่าไงวะไอ้ปิงจะไปกับกูมั้ย!?”

“เออไป! กูไปด้วย!”
“เออไปกัน! เฮ้ย แต่..วันนี้มันวันเกิดน้องมึง แน่ใจนะว่าจะไป”
ไอ้ปิงมันเหลียวหลังหันไปมองแม่กับน้องที่นั่งกินนู่นนี่อยู่ในบ้าน แล้วทำหน้าเครียดๆหันมาพูดจริงจังกับเดย์

“เป่าเค้กแล้วไม่เป็นไรหรอก ของขวัญก็ให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง ปล่อยมึงไปคนเดียวกูก็ไม่สบายใจว่ะ
ยังไงเราก็ไม่เคยทิ้งกันนะเว้ย เรื่องคราวนี้กูว่าไม่เล็ก จะให้ทิ้งมึงได้ไง”

เดย์นับถือน้ำใจเพื่อนอย่างมันเสมอ รักมันก็เพราะอย่างนี้

“งั้นลุยเพื่อน! หึหึ พวกมันก็ไม่ได้เยอะไปกว่าพวกเราสักเท่าไหร่หรอก ความจริงมึงไม่จำเป็นต้องไป
ให้กูนำคนเดียวก็สบายนะเนี่ย”
“เอ้อ! ไอ้คนเก่ง55 คิดซะว่ากูไปช่วยเสริมเป็นค่าเสื้อมึงแล้วกัน55”
“555ถถถถ ไอ้ห่า ค่าเสื้อกูแพงนะเว้ย เอาแม่งให้เละ!”
“......เดย์ กูถามจริง ถ้ากูไม่คอยตามหาสติให้มึง แล้วใครจะลากมึงกลับบ้านวะเดย์”
“ไม่รู้เว้ย สนทำไม ฆ่าแม่งให้หมด”
“มึงคิดจะอยู่แบบนี้ ตีกับเขาไปจนตายเลยรึไงวะเดย์ มึงต้องโต มึงเคยคิดเรื่องถอนตัวบ้างมั้ยเดย์”

หน้าสิ่วหน้าขวาน จู่ๆไอ้ห่าปิงก็พูดหน้าเครียดใส่เดย์  มันบ้ารึเปล่าวะเนี่ย
“อะไรของมึงวะเชี่ยปิง จู่ๆก็ มันใช่เวลามั้ยเนี่ย! กูอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขของกู ไม่เดือดร้อนใคร”

“มึงแน่ใจ!?”
“เออดิ”
“คงต้องรอให้กูตายก่อนละมั้ง มึงถึงจะยอมฟังกูสักเรื่อง”
“เออเอาไว้มึงตายก่อนค่อยมาคุยกันนะ ตอนนี้กูโคตรเสียเวลา รีบไปเหอะ”

ไอ้ปิงถอนใจทำหน้าเหนื่อยใส่เดย์ ก่อนตะโกนบอกแม่มันว่าจะไปกับเดย์แป๊บเดียวเดี๋ยวก็มา 
แม่มันก็พยักหน้ารับรู้แต่ชะเง้อคอมองไม่วางตา
ส่วนน้องมันกับเพื่อนน้องมันพากันบ๊ายบายให้แบบกวนๆตามประสาเด็กกวนทีนอ่ะนะ


.................................................................
...................................................
..................
 
ก็คิดอยู่แล้วว่ามันคือวันซวย ............แต่ใครจะไปคิดว่าวันนั้นคือวันที่ทำให้เดย์เสียเพื่อนรักไป

เดย์พาไอ้ปิงไปตีกับพวกอริกัน แก็งค์เรากับแก็งค์มันซัดกันนัว ไอ้พวกที่แค้นเดย์เพราะโดนเมียมันเป่าหู
มันจ้องจะเก็บเดย์ตอนที่เดย์ไม่รู้ตัว ตอนนั้นกำลังโดนรุม ลำพังเดย์สู้กันซึ่งๆหน้าไม่เคยถอยมีแต่คนอื่นสิ
ต้องถอยให้เดย์ แต่ตอนนั้นมันมีคนเข้ามารุมมากเกินไปจนผิดปกติ เหมือนจงใจจะเข้ามาบังสายตาคนอื่น
เพื่อไม่ให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

“หนอยยยย! ไอ้พวกหมาหมู่ กระจอกแล้วสัด แค่นี้ไม่ได้กินกูหรอก!”
 เดย์ตะโกนด่าพวกมัน เพื่อนเดย์ก็เข้ามาช่วย ไอ้พวกที่พุ่งเข้ามาจับเดย์โดนเดย์ศอกใส่ เตะกลับ ต่อยเละ
มันเอาเดย์ไม่อยู่หรอก พวกเดย์ก็ไม่ใช่เล่นๆนะ

ตอนนั้นเดย์เห็นแล้วว่ามีคนเล่นมีด มันพุ่งเข้ามาแทงตรงๆ เดย์ตกใจแต่ก็กระโดดหลบได้ 
แต่ว่าไอ้ปิงที่โดนถีบมาอยู่ข้างหลังเดย์กลับโดนแทงเข้าจังๆ!!!

“เฮือก!!!!!!!!”
ทำเอาเดย์ช็อคและมึนเหมือนโดนไม้หน้าสามฟาดใส่หน้า เจ็บทั้งๆที่ไม่ได้โดนอะไร หัวใจมันเหมือนจะหยุดเต้น   

“เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!|||||||||||||||||”
เดย์แหกปากตะโกนดังมากก่อนพุ่งเข้าถีบไอ้คนแทง เดย์ไล่กระทืบมัน คิดแค่ว่ามึงทำเพื่อนกูกูจะฆ่ามึง
แต่ไอ่เชี่ยนั่นมันใช้เพื่อนกันแล้วหนีรอดไปได้ เดย์แค้นมากคิดจะวิ่งตามไปให้ถึงที่สุดแต่ก็ต้องสะดุด

“เฮ้ยไอ้ปิงโดนแทง!!!”  เสียงเพื่อนในแก็งค์ตะโกนบอกกัน เรียกสติเดย์กลับมา
ไอ้ปิงมันนอนกองกับพื้นหน้าซีดเผือดของมันยังเหวอ เหมือนตัวมันเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าโดนแทง
ไอ้ปิงเอามือกุมที่ท้อง เลือดโคตรเยอะ ไหลเยอะมาก ทั้งเสื้อตัวในของมัน กับเสื้อตัวนอกที่เดย์เพิ่งให้มันแดงฉาน 

“เชี่ย|||||||||| ค่าเสื้อมึงโคตรแพงเลยว่ะเดย์ หึหึ ฮึกก||||||||”
“มึงไม่ต้องพูดเชี่ยไรแล้วไอ้ปิง! เชี่ยยยย!!! ไอ่สัด! หน้าไหนมึงทำเพื่อนกู กูจะเอาให้ตายยยยย!!!!ย๊าคคคค!!!”

เดย์วิ่งไล่กระทืบทุกคนที่เข้าใกล้มันเหมือนคนบ้า แหกปากตะโกนด่าอย่ามาขวางทางจะพาไอ้ปิงไปโรงพยาบาล
แค้นไอ้ตัวมือมีดที่มันหนีไปไกลแล้วมาก แต่เจ็บใจตัวเองยิ่งกว่า นี่กูพลาดขนาดนี้ได้ยังไง

ไอ้ปิงท่าจะไม่ไหว เดย์ลากไอ้ปิงขึ้นรถมันก็ไม่มีแรงจะทรงตัวเลย ยังไม่ทันได้ไปไหนรถตำรวจก็มา
การตะลุมบอนวงแตก โดนจับกันระนาว ตำรวจรีบเอาไอ้ปิงไปส่งโรงพยาบาล โดยที่เดย์ตามมันไปไม่ได้เพราะโดนจับ....

........สุดท้ายพ่อมาประกันตัวแล้วก็ตบหน้าเดย์บนโรงพักเลย แต่ตบเสร็จหน้าเดย์ยังไม่ทันหายชา
พ่อก็ดึงตัวไปกอด เป็นกอดที่แน่นจนหายใจแทบไม่ออก  ไม่รู้ทำไมน้ำตามันถึงไหลออกมาเองวินาทีนั้น
 ..เหมือนเราจะรู้                “ปิงปองไปสบายแล้วนะเดย์”   

เสียงพ่อสั่น แต่ตัวเดย์สั่นกว่า มันยืนแทบไม่อยู่พ่อเป็นคนประคองไว้
ทั้งที่วินาทีสุดท้าย เดย์ควรจะอยู่ข้างๆมันแต่เดย์กลับอยู่ในคุก..

ไอ้ปิงตายที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าเสียเลือดมาก มีดแทงเข้าจุดสำคัญ และมาถึงโรงพยาบาลช้าไป


ไปถึงมือหมอช้าไป เพราะอะไร............เพราะเดย์มัวแต่ตีกับคนอื่นใช่มั้ย...

ไอ้ปิงมันถูกแทงได้ยังไง…….. เพราะเดย์พามันไปตีกับเขา มันเลยต้องมาโดนแทงแทนเดย์ใช่มั้ย...

............เพื่อนตายเพราะเราแบบนี้ใครไม่เจ็บเชี่ยๆบ้าง แล้วคิดดูว่าเดย์จะเจ็บเจียนตายแค่ไหน


อาละวาดเหมือนคนบ้าอยู่สองวันกว่าจะรับความจริงได้ว่าไอ้ปิงมันตายไปแล้ว

หลังเสร็จงานศพ เดย์ก็เงียบ เงียบจนทุกคนรอบข้างใจหาย ถึงเดย์จะแหกปากร้องไห้ไปสักกี่วัน กี่เดือน กี่ปี 
ก็คงพาไอ้ปิงกลับบ้านไปหาแม่กับน้องมันไม่ได้แล้ว
มีแต่คนเป็นห่วงเดย์ ไม่มีใครด่าเดย์สักคำว่าเป็นความผิดเดย์ ไม่ว่าพ่อแม่พี่เพื่อน หรือแม้แต่ครอบครัวไอ้ปิง

เกิดมาเพิ่งรู้จักกับคำว่าเสียใจ ......................ตอนนี้เอง

เดย์กลายเป็นคนเงียบ ไม่อยากพูดกับใคร มันพูดเชี่ยอะไรไม่ออก ทุกสิ่งทุกอย่างมันจุกอยู่ข้างใน
เป็นครั้งแรกที่ได้คิดว่าตัวเองทำผิด ผิดจนให้อภัยตัวเองไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่พร้อมจะยอมรับผิดแต่โดยดี
แต่กลับไม่มีใครโทษเราเลย นั่น...ยิ่งทำให้เราโทษตัวเองที่สุด


[       “......เดย์ กูถามจริง ถ้ากูไม่คอยตามหาสติให้มึง แล้วใครจะลากมึงกลับบ้านวะเดย์”
“ไม่รู้เว้ย สนทำไม ฆ่าแม่งให้หมด”
“มึงคิดจะอยู่แบบนี้ ตีกับเขาไปจนตายเลยรึไงวะเดย์ มึงต้องโต มึงเคยคิดเรื่องถอนตัวบ้างมั้ยเดย์”
“อะไรของมึงวะเชี่ยปิง จู่ๆก็ มันใช่เวลามั้ยเนี่ย! กูอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขของกู ไม่เดือดร้อนใคร”
“มึงแน่ใจ!?”
“เออดิ”
“คงต้องรอให้กูตายก่อนละมั้ง มึงถึงจะยอมฟังกูสักเรื่อง”           ]


...................................
....................
.........



เดย์ออกจากแก็งค์เพราะเรื่องปิง มันสาหัสเกินไปสำหรับเดย์ ตอนแรกคิดว่าจะไม่กลับไปเรียนที่โรงเรียนแล้ว
แต่พ่อแม่ก็อยากให้เรียนขอร้องอ้อนวอนให้เดย์จบม.3ให้ได้ หลังจากนี้ถ้าเดย์จะไม่เรียน ก็จะให้ช่วยดูร้านไปพลางๆ
เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง.. เลยโอเค รับปากแล้วจำใจกลับไปเรียน แทบไม่รอด ตามส่งงานเป็นล้านชิ้นได้
ต้องไปเรียนเพิ่มอีก ลงนู่นนี่ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้จบ ต้องยอมลงไปกราบขอโทษครูบาอาจารย์ขอโอกาสเขา
ยอมทำขนาดนั้นเพราะไม่อยากให้ใครมายุ่งกับชีวิตเดย์อีก ยังคิดจะแยกจากที่บ้านไปอยู่ที่อื่นด้วยซ้ำ

ช่วงที่ท้อกับชีวิต มันคิดอยากตายตามไอ้ปิงไปซะให้ได้ คิดบ่อยมาก ว่าถ้าเป็นเราเองที่ตายมันอาจจะดีกว่านี้
เพื่อนคงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้ดีกว่าเดย์  ทำให้หลายๆคนชื่นชมได้ไม่เหมือนเดย์ที่ไม่เคยคิดฝันถึงอะไรทั้งนั้น
หายไปซะน่าจะสบายกว่านี้ คิดมาก แล้วก็คิดถึงไอ้ปิงทุกวัน...

วันหนึ่งแม่ก็เข้ามาถามว่า   “เดย์ ตกลงยังคบกับแฟนเราอยู่รึเปล่า? เดย์เป็นแบบนี้แม่ไม่สบายใจเลยนะลูก
แล้วแฟนเราล่ะอยู่ที่ไหนทำไมไม่เคยมาหา”

“แม่ เดย์ไม่อยากเจอใครตอนนี้ทั้งนั้น แม่เข้าใจใช่มั้ย..”     ทุกวันที่ทำคือฝืนไปเรียน กลับมาบ้านปั่นงานส่งอาจารย์
ตามสอบเก็บงาน วุ่นวาย ปวดหัว มันเหนื่อยมาก เหนื่อยข้างในหัวใจ..     ถ้าต้องมาโดนคนที่บ้านด่า
เพราะโกหกเรื่องแฟนอีกคงไม่ไหว    บอกแม่ไปแบบนั้นไม่รู้เข้าใจมั้ยได้แต่ถอนใจยาว

“ทะเลาะกันล่ะสิ ตั้งแต่มีเรื่องไม่เห็นเคยพูดถึงเขาเลย”
“................”
“เวลาที่เราอ่อนแอ คนที่เรารักนั่นแหละคือกำลังใจที่ดีที่สุด เราต้องก้าวผ่านอุปสรรค์ชีวิตไปให้ได้นะลูก
เดย์เพิ่งจะอายุเท่านี้ ทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป ไปเจอหน้าเขาซะหน่อยมั้ย
เผื่อจะรู้ใจตัวเองมากขึ้นจะรักหรือจะเลิกจะได้รู้ไป”   แม่พูดแล้วก็เดินไป

แฟนปลอมๆที่หลอกคนอื่นไว้  .......จะให้ไปเจอไอ้นั่นน่ะเหรอ..คนที่ไอ้ปิงรักมาตลอดสามปี
ต่อไปนี้มันคงไปแอบมองเขาไม่ได้อีกแล้ว ทั้งที่มันมีความกล้าขึ้นมาแล้วแท้ๆ
(กูขอโทษมึงจริงๆเพื่อน เป็นเพราะกู )

นึกได้....เปิดลิ้นชักโต๊ะในห้องนอน หยิบพวงกุญแจที่ไอ้ปิงมันหวงนักหวงหนาขึ้นมาดู...
เดย์เป็นคนขอจากแม่มันมาเอง...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน  หลังเสียไอ้ปิงไปเดย์ก็ไม่ค่อยได้ไปที่บ้านมันบ่อยนัก
เพราะ...แม่มันจะแอบร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเดย์ เขาคงคิดถึงลูกเขามาก พอได้รู้จากไอ้นุ๊ก เดย์ก็จำใจต้องห่างออกมา

เดย์นั่งจ้องไอ้พวงกุญแจสับปะรดเสร่อๆอยู่นานหลายชั่วโมง นั่งจ้อง นอนจ้อง....ยืนจ้อง
นึกถึงช่วงเวลาที่ไปไหนไปกันกับปิงปอง ไอ้ปิงมันยิ้มปากแทบฉีกถึงหูทุกครั้ง เขินจนตัวบิดทุกที
ที่เห็นไอ้เจ้าของพวงกุญแจนี้ ทำไมมันถึงมีความสุขมากจนโอเว่อร์ขนาดนั้นนะ เดย์ไม่เข้าใจว่ะ
ดูก็รู้แล้วว่าเปอร์เซ็นต์ที่มันจะสมหวัง แทบไม่มี เรียกว่าเป็นศูนย์ก็ได้.... แล้วทำไมถึงไม่เลิกมอง

ยิ่งมองพวงกุญแจก็ยิ่งคิดถึงไอ้ปิง เดย์เลยปาทิ้งไปในถังขยะ... แต่แค่แป๊บเดียวก็เก็บกลับมาใหม่
ใส่ไว้ในลิ้นชักเหมือนเดิม (ทำไมถึงทิ้งไม่ลงก็ไม่รู้)  ก่อนจะค่อยๆเดินไปคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์ออกจากห้อง
ขี่รถไปที่บ้านลูกคิด..

.........
.....

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-01-2016 02:13:29

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ! ก็มันรักอ่ะ...  part 2  ตอนหลัง






ขี่รถไปที่บ้านลูกคิด..
………….
……..

ถามว่าไปทำไม ไปทำอะไร ก็ไปทำเหมือนที่เคยทำ มอง........แล้วก็คิด คิดถึงไอ้ปิงจนน้ำตาแม่งไหลออกมาเอง
เฝ้าถามตัวเองนะว่ามึงมาทำบ้าอะไรที่นี่ ดูมันสิ มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ปิงไม่อยู่แล้ว

เดย์รู้สึกแปลกๆ ไม่อยากจะเห็นหน้าไอ้ลูกคิดอีก
แต่วันต่อมา เดย์ก็ไปอีก วันต่อมา และวันต่อๆมาก็ด้วย

ปิง มึงรู้มั้ย คนที่มึงชอบ..............อย่างเอ๋อแดกยิ่งกว่าเดิมอีกอ่ะแม่ง!|||||||||||||  พฤติกรรมไอ้หมอนี่มันแปลกๆ
ทำอะไรก็แปลกไป น่าแปลกจนอดตามดูทุกวันแบบคอยลุ้นไม่ได้ ว่าวันนี้มันจะเอ๋ออะไรอีก
แต่หลังจากนั้นหลายวันต่อมา ก็ค่อยเข้าใจ เพราะเห็นมันชะเง้อมองตามหลังแฟนมันตาละห้อยแต่ไม่กล้าเข้าไปคุย
ส่วนแฟนมันก็มีเด็กม.ปลายมารับกลับบ้านไป ไอ้สถานการณ์แบบนี้คือมึงเลิกกันแล้วใช่มั้ย! กูโคตรดีใจ!

 มึงช้าไปแค่นิดเดียว ไอ้ปิง

ตามดูลูกคิดที่ท่าทางเหงาเหงอยเดินคอตกจนถึงบ้านมัน รู้สึกสับสนงงว่าตัวเองควรดีใจ เสียใจ  หัวเราะหรือร้องไห้
หรือเฉยๆดี  ตอนที่ยืนเหม่อจู่ๆไอ้ลูกคิดแม่งก็พูดขึ้นแบบไม่หันมามอง!
“ซื้ออะไรเหรอ?”   คล้ายกับว่ามันจะมองเห็นเดย์จากทางหางตา
เดย์หันหน้าหนีอย่างเร็ว!!!ไอ้อาการอึกอักที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเดย์มาก่อนมันก็เกิดขึ้นเดี๋ยวนั้น เหงื่อแตกเลยสัด!

“เอาผ้าอนามัยเหรอ? เอายี่ห้ออะไร เอา...ม๊ะใช้ดีนะ”   
เชี่ย||||||| หันหน้าเข้าหาชั้นวางของที่มีผ้าอนามัยเรียงรายจนตาลาย คือมึงแนะนำอะไรกูเนี่ย มึงเคยใช้รึไง
เชื่อมั้ย.... เดย์พูดไม่ออก เสียงแม่งไม่ออก! จะบอกปัดว่าไม่ใช่ก็ได้แต่อ้าปากค้างมันไม่มีเสียงออกมา
ไอ้ลูกคิดก็ยิ่งเดินมาใกล้ รู้สึกได้ว่ามันยืนจ้องเดย์จากข้างหลัง.........โหย! ใจแม่งเต้นโคตรแรง!!!
กูไม่อยู่แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“เอ้า! เฮ้ยไม่ซื้อแล้วเหรอ!!!? อะไรวะ!?”   มันยังจะตะโกนถามขายของอีก

เดือดร้อนต้องรีบวิ่งหนีมันไปขึ้นรถตัวเอง ขี่ออกไปอย่างเร็วเลย ฉิบหาย! เผลอตามแล้วลืมตัวเดินไปใกล้เกิน
เพราะเหม่อแท้ๆ แต่มันคงไม่ทันเห็นหน้าเดย์หรอก เฮ้อ

......................กลับมาบ้าน นั่งเอ๋อแดก งงตัวเอง ทำไมถึงไม่กล้าพูดอะไรกับมันวะ|||||||| ตื่นเต้นเชี่ย!!!
นี่มึงเป็นอะไรไปวะดิลวิล! ได้แต่อึ้ง!  คนอย่างเดย์ทำไมต้องวิ่งหนีคนอย่างมันขนาดนี้
ให้ใครรู้ไม่ได้น่าอายฉิบหาย!/////*//

ที่ผ่านมาก็ไม่เคยสังเกต ไม่เคยสนใจมากเท่าตอนนี้มาก่อน พอได้มองมันอยู่ทุกวันๆอย่างตั้งใจแล้ว
ลูกคิดมันเป็นคนที่.....................โคตรธรรมดาเลย

วันๆมันก็ไม่ได้มีอะไรมาก ไปโรงเรียน กลับบ้าน ไปตลาด ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง
ทุกอย่างในชีวิตมันโคตรธรรมด๊า ธรรมดาเลยว่ะ …ยกเว้นอยู่เรื่องเดียว

เรื่องเดียวที่ไม่ธรรมดาของมันคือ  มันทำให้เดย์รู้สึกอยากเจอหน้ามันทุกวันเลย ทำไมวะ   ตอนแรกๆยอมรับ
ว่าตามดูมันเพราะคิดถึงเรื่องที่ไอ้ปิงเคยทำ การตามดูไอ้ลูกคิดทำให้เดย์เหมือนได้อยู่กับไอ้ปิงอีกครั้ง
มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก เห็นมันแล้วรู้สึก เหงา มันเศร้า มันจุกๆ อยากร้องไห้
แต่ถ้าไม่ไปเจอก็คิดถึง อยากเห็นหน้าว่ะ ถึงแม้ว่าไปเจอมันอยู่กับใครแล้วจะเจ็บ เพราะไอ้เรามันทำได้แค่แอบมอง

เดย์แอบมองมันทุกวัน มองมันยิ้ม.. มองมันไล่หมา... มองมันกินลูกชิ้นแล้วกระเด็นออกจากปาก.. มองมันหาว..
มองมันแอบร้องเพลงเบาๆ.. มองมันเดิน วิ่ง หัวเราะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่รู้สึกดี แค่ได้มองมันทำเรื่องธรรมดาๆแค่นี้

นานวันเข้า เห็นมันเดินกับผู้หญิงอีกครั้ง... สะอึกเลย

รู้แล้วว่า.......... รัก

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าที่รู้สึกกับมันไม่เหมือนที่เคยรู้สึกกับใคร
ไอ้ทุกคำที่เคยด่าไอ้ปิงว่าโง่งมงายแม่งย้อนมาเข้าตัวจนได้แต่ก้มหน้า สำนึกว่าเป็นเวรกรรมที่เคยหัวเราะเยาะมัน

(กูเข้าใจแล้วปิง ความรักของมึงคืออะไร มึงก็แค่รักเขาเท่านั้นเอง มึงไม่แย่งเขามาเพราะมึงกลัวว่าเขาจะเจ็บ
มึงไม่กล้าแม้แต่จะทักเพราะมึงกลัวว่าเขาจะรังเกียจ มึงไม่กล้าบอกว่ารักเพราะมึงกลัวรับไม่ได้ ถ้าเขาไม่รัก
กูกำลังรู้สึกแบบเดียวกับมึงในวันนี้ ปิงปอง กูขอโทษนะแต่กูก็รักเขา)

แต่นี่เดย์ ไม่ใช่ไอ้ปิงนะ ต่อให้มันไม่ชอบเดย์ อย่างน้อยคนอย่างไอ้ดิลวิลก็อยากจะทำให้มันรู้ว่ากูอ่ะ อยู่ตรงนี้!

แต่ในวันที่คิดได้ มันก็เป็นวันที่ทำให้เดย์เสียใจอีกครั้ง
วันนั้นเดย์เจอมันนั่งกินข้าวกับเพื่อนที่ตลาด ก็เนียนไปนั่งโต๊ะข้างหลัง อย่างใจแต้นเลย แล้วได้ยินที่พวกมันคุยกัน

“ลูกคิดๆคนแถวบ้านกูจะไปดูพวกเด็กแว๊นแข่งรถกัน กูอยากไปดูบ้างว่ะว่าเป็นไง มึงจะไปกับกูด้วยรึเปล่า?”
“มึงเคี้ยวข้าวให้หมดค่อยพูดก็ได้เชี่ยซีน เดี๋ยวเม็ดข้าวมึงก็กระเด็นติดหน้ากู||||||||เฮื่อย! ไม่อ่ะ ไม่ไปหรอกกูไม่ชอบ”
“ไม่ชอบได้ไง มันส์นะเว้ย! ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ๊”
“ไม่อ่ะไม่ชอบ แม่กูก็ไม่ชอบให้ไป รู้แล้วเดี๋ยวโดนด่า สั่งให้ช่วยขายของ มันส์เชี่ยไร อันตรายจะตายห่า น่ากลัว”
“อะไรที่มึงว่าน่ากลัววะ”
“ก็ทั้งหมดนั่นแหละ ทั้งรถ ทั้งคน มึงไม่กลัวโดนลูกหลงเหรอเดี๋ยวตำรวจก็จับรวมไปกับเขาหรอก”
“บ้าดิ ตำรวจมากูก็เผ่นดิ555”
“หรือไม่ก็ร้องเพลงชาติ”
“นั่นมันต่างด้าวแล้วสัด”
“555นี่ไอ้ซีน มึงเลือกคบคนหน่อยดิ กูไม่ได้บอกว่าเขาไม่ดีนะ แต่ไปอย่างนั้นมันเสี่ยง กูไม่อยากให้มึงซวยไปด้วย
ถ้าเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวป๊ากับม๊ามึงก็ตบหัวทิ่มหรอก”
“อย่าคิดมากดิห่า! กูไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นไม่ไปก็ได้หรอก มึงนี่แม่งพูดเหมือนไอ้กีต้าร์เลย||||||| ขู่กูเอาๆ”
“งั้นก็ดีแล้ว กูไม่ชอบอะไรแบบนี้มึงก็รู้ยังจะมาชวน”
“เด็กดีไปไหนวะสัด”

“กูไม่ได้ดีหรอก แต่กูสัญญากับจ๋าไว้ ว่าจะทำตัวดีไม่ให้แม่จ๋าเสียใจ”
“ไอ้ทำตัวดีของมึงคืออะไร55”
“ไม่เกเร ไม่สูบบุหรี่เพราะจ๋าไม่ชอบ เข้าสอบทุกครั้ง ตั้งใจเรียน อดทน อดกลั้น เป็นลูกชายที่ดีของแม่กู”
“โอ้โห!!! ฮิ้ววววววว ไอ้ลูกผู้ชายตัวจริงกระเทียมดอง!55 ลูกที่ดีต้องขโมยขนมบ้านมึงมาให้กูกินบ้างนะ55”
“สัดซีน ขโมยมันผิดศีล ผิดกฎหมาย กูมีสมอง กูไม่ทำเรื่องโง่ๆให้แม่ขายขี้หน้าเพราะเพื่อนเลวๆอย่างมึงหรอก”
“เชี่ยลูก|||||||||| ด่ากูซะ เอาให้พอใจมึงเลย กูล้อเล่นมึงต้องด่ากูจริงจังขนาดนี้มั้ยห่า”
“กูรักเพื่อนไงเพื่อนคิดชั่วกูก็ต้องตักเตือน555 กูรู้น่าว่ามึงแกล้งพูดทำมาหน้างอ มันน่าถีบมากกว่าว่ะ55
ซีนเลิกทำเหอะฟาย โอ๋เอ๋กูก็ด่าเล่นเหมือนกันเพื่อน55”

“น้อยใจเดี๋ยวกูจะไปติดยาแม่ง”
“ยาดมเหรอ”
“ยาเสพติด!”
“ช่างมึงดิ เล่นให้เยอะๆเลยนะ เอาให้ทุกขนานเลยยิ่งดี มึงจะได้ตายไวๆ อยู่ไปก็ได้แต่ไร้สาระ แม่งรกโลกอ่ะ”
“ด่ากูได้แต่แรงไปหาพ่องเหรอ|||||||”
“รู้ว่าไม่ดีก็ยังทำ ควายยังฉลาดกว่า กูไม่เข้าใจว่ะ ยิ่งพวกมีปัญหาชีวิตแล้วติดยา คือให้คนอื่นทำร้ายมึง
ก็พอแล้วป่ะ แม่งเสือะทำร้ายตัวเองอีก แล้วจะให้ใครเขามารักมาสงสารมาเข้าใจ ถุ้ย!”
“บะ บางทีเขาอาจไม่มีที่พึ่งเว้ย เชี่ยมึงอย่าใส่อารมณ์เยอะไอ้ลูก เดี๋ยวน้ำลายมึงลงข้าวกู๊~|||||||||”

“หึ บ้านกูพ่อกับแม่ก็เลิกกัน แฟนกูก็เคยถูกทิ้ง เรียนกูก็เรียนห่วย เพื่อนกูก็น้อย บ้านกูก็จน สู้อะไรใครก็ไม่ได้
ส้น...เหอะ! กูไม่เห็นจำเป็นต้องทำตัวเป็นขยะสังคมตรงไหน เกลียดว่ะไอ้พวกที่ชอบทำชีวิตตัวเองให้พัง
เพราะนึกถึงแต่ตัวเอง ไม่รู้จักเงยหน้ามองใคร ไม่รู้จักคิดถึงใคร รักตัวเองยังไม่เป็นแล้วมันจะรักใครเป็น
ตัวเองยังไม่รักตัวเองแล้วยังหวังอยากให้ใครมารักมัน”

“มึงจะหาเสียงหรืออะไรเชี่ยลูก รึมึงจะบวชมาเทศน์กูทำหอกไร ใจเย็นนะกูยังไม่ทันทำเชี่ยไรสักอย่างอ่ะ”
“กูอินเล็กน้อยถึงปานกลาง555มึงต้องหัดใช้สมองมากกว่าใช้กำลังเหมือนที่จารย์ปรานีบอกในชม.วิทย์ตอนนั้นไง
ทำอะไรไม่รู้จักคิด ก็มีแต่ปัญหา เผลอๆทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย อะไรแก้ไขได้ก็ดีไป แต่ถ้าแก้ไม่ได้
เสียใจเท่าไหร่ถึงจะพอ กูไม่อยากเห็นมึงหลงผิดแบบนั้น เพราะว่ามึงคือเพื่อนรักกูไง ถ้าเป็นคนอื่นกูคงไม่สนใจ
เลวแค่ไหนก็ช่างแม่งดิ กูก็แค่ไม่คบ”

“กูอิ่มละสัด! แม่งหลอกด่ากูอยู่ได้นี่ๆๆๆๆ5555”
“ฟายเพิ่งรู้ตัวเหรอ5555เฮ้ยเชี่ยซี๊นนนน55555555555”
สองคนนั้นไล่จี้เอว ล็อคคอ ตบหัว เจาะยาง ตีเข่า ผลักไหล่ เล่นกันไปก็เดินไปจ่ายเงิน


..............วันนั้นเดย์กลับบ้านด้วยความรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าจนชา โดนใครเอามีดมาแทงใจ เจ็บจนพูดไม่ออก
เหมือนอยู่กันคนละโลกกับมัน มันไม่เคยสนใจเราเลยแม้แต่นิดเดียว ตลอดเวลาก็มีแต่เดย์ที่เฝ้ารัก
และรู้สึกดีๆกับมันฝ่ายเดียว ถ้าจะเดินเข้าไปหา มันก็มีแต่เบือนหน้าหนีไอ้เท่านั้น

ไม่รู้ตัวเลยจนแม่เดินมาทักแบบตกใจมาก   “เดย์! เป็นอะไรร้องไห้ทำไมลูก!?”

เชี่ย กูแคร์มันขนาดนี้เลยเหรอ... กูต้องแคร์มันมากขนาดนี้ด้วยเหรอ..
มันคงไม่มีทางรักเรา แล้วทำไมต้องสนใจ ทำไมต้องเสียใจ เจ็บเชี่ยๆ...ให้เกลียดมันก็ทำไม่ได้
ทั้งที่เป็นได้แค่คนที่ไม่มีตัวตนสำหรับมันแท้ๆ ทำไมต้องรักมันด้วย

พ่อเดินมาเห็นก็หยุดดูเดย์ยืนร้องไห้แบบงงมาก แปลกใจมาก แม่ถามแล้วถามอีกแต่เดย์พูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่
เดย์ทรุดลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าพ่อกับแม่
 “พ่อ ฮึกฮึก.. แม่..ฮึก  เดย์ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วฮึกฮือ ช่วยด้วย ฮืออพ่อกับแม่ช่วยเดย์ด้วยฮึกฮืออ”     

พ่อกับแม่ก็กอดเดย์นะ ร้องไห้กัน นั่งคุยกัน เขาถึงรู้ว่าเดย์เป็นอะไร เดย์คิดว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย ทนตัวเองไม่ได้
พ่อแม่แปลกใจมากสุดๆอ่ะที่เดย์คิดแบบนี้ได้ยังไง  ความคิดนี้มันมาอยู่ในหัวเดย์ได้ยังไง

“ลูกคิดมันไม่ชอบทุกอย่างที่เดย์ทำอ่ะ พ่อ แม่ มันเกลียดที่เดย์เป็นแบบนี้”
พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะหันมาลูบหัวเดย์   
“รักเขามากสินะ แต่อย่าลืมนะลูก พ่อกับแม่ก็รักลูกไม่แพ้ใคร”   แม่พูดแล้วยิ้มกอดเดย์แน่นเลย
“เคยมองเห็นบ้างมั้ย”    พ่อพูดเดย์ก็มองหน้าพ่อ ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมารู้สึกผิดมากขนาดนี้   
“เดย์ขอโทษฮืออออ”  กราบพ่อกับแม่แล้วแม่งกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกรอบ  แต่คราวนี้ไม่แหกปากแล้ว ร้องแมนๆหน่อย

“ไหนบอกแม่ซิ ว่าแฟนเดย์ไม่ชอบอะไร”   เดย์ก็พูดให้แม่ฟังเรื่องที่ลูกคิดมันไม่ชอบอะไรบ้างที่เดย์เคยทำ
พ่อกับแม่ได้ยินแล้วถึงกับยิ้มกว้าง มองหน้ากันก่อนจะหันมามองหน้าเดย์
โห.....เป็นยิ้มที่เดย์ไม่ได้เห็นพวกเขายิ้มแบบนี้มานานมากแล้วนะ เพิ่งรู้สึก ถ้าได้เห็นบ่อยๆต้องดีมากแน่
เห็นอย่างนี้แล้วใครมันจะไปกล้าทำลายรอยยิ้มนี้กันวะ เดย์ก็ไม่กล้าบอกว่าแอบชอบเขาข้างเดียวอยู่ดี

“ แกไม่ได้โง่หรอกเดย์ ที่ผ่านมาแกก็แค่เด็กอ่อนแอ ถ้าใจแกเข้มแข็งกว่านี้แกก็จะไม่แพ้ให้กับอะไรทั้งนั้น
มันจะยากอะไร ถ้าเขาไม่ชอบอย่างไหนแกก็เลิกทำอย่างนั้นซะ รู้มั้ยว่าคนที่เขารักแกจริงก็ไม่มีใครอยากเห็นแก
ทำอะไรที่มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองทั้งนั้น คนเก่งที่แท้จริงมันคือคนที่เอาชนะใจตัวเองได้ สู้นะลูก..
 ต่อไปนี้เดย์สัญญาได้มั้ยว่าจะอดทน”

“.........ครับ” พูดออกไปได้แค่นั้นจริงๆ น้ำตาแม่งไหลไม่ขาดสายเลย พอเดย์พยักหน้าให้พ่อรัวๆ
พ่อก็ยิ้มกว้าง กอดเดย์ไว้ ลูบหัวเหมือนอย่างตอนเด็กๆแล้วหัวเราะออกมา

.....................................
.........................
............

ค่อยๆหัด ค่อยๆทำ ค่อยๆคิด ค่อยๆเลิก ค่อยๆแก้กันไป ค่อยๆนึกถึงคนอื่นมากขึ้น เรียนรู้ที่จะให้คนอื่นบ้าง
คำที่พ่อแม่สอน มันค่อยๆซึมเข้ามาในใจ ทุกวันนี้เดย์ชอบตัวเองมากกว่าเมื่อก่อนไม่รู้เท่าไหร่จริงๆนะ
ถึงจะไม่ได้กร่าง ไม่ได้อวด ไม่ได้ข่มใคร ไม่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองไปซะทุกอย่าง ต้องอยู่ในกฎ
ในกรอบที่เคยคิดว่าแม่งน่าอึดอัดที่สุดในโลก แต่เดย์ก็อยู่กับมันได้ เพราะเข้าใจแล้วว่าสิ่งไหนที่เขาห้ามเขาเตือน
ก็เพราะรู้ว่ามันจะทำร้ายเรา คนที่เราเคยคิดว่าน่ารำคาญทั้งหลายเขากำลังปกป้องเราอยู่

เดย์อ่ะดื้อ ใครๆก็บอก ซึ่งมันก็จริงยอมรับแต่โดยดี รู้ตัวด้วยว่าคงจะไม่เลิกดื้อง่ายๆ
แต่ในชีวิตคนเรามันก็ต้องมีคนที่ยอมให้บ้างกันทั้งนั้นแหละน่า  กับคนที่เดย์รัก เดย์ก็หยวนให้ได้หมดแหละ

นั่งนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้มันก็มาไกลมากจริงๆ  เดย์จ้องพวงกุญแจสับปะรดที่เสร่อไม่เคยเปลี่ยน
แล้วก็ได้แต่ยิ้ม นึกถึงแล้วเลยไปค้นออกมาดู โคตรดีใจกับคำพูดของไอ้ลูกที่มันพูดกับเดย์ว่า

  [  ก็ตอนนี้....มึงมีค่ามากสำหรับกูรู้ไว้ด้วย/////  ]   



ตั้งแต่ผ่านช่วงเวลานั้นมา ไม่มีสักวันที่กูไม่รู้สึกขอบคุณมึง ลูกคิด

ปิงปอง กูไม่เคยลืมมึง ในวันที่กูได้ความรักมา กูสัญญาจะดูแลลูกคิดให้ดีที่สุด

กูคงคิดถึงมึงตลอดชีวิต ...ไอ้เพื่อนรัก 



หลับให้สบาย...






tsktonight…

 ***จบตอนพิเศษจ้า!!!! 

เฮือก! เอื้อกกกกก งานเยอะเหน็ดเหนื่อย ยามว่างปุ๊บก็มโนไปวันๆ ตอนหน้าเจอกันในตอนปกตินะคะ^^


TaecKhun Imagine Love --- นี่ก็รู้ใจตาเดย์ไปซะทุกสิ่งอย่าง55 แฟนเราไม่น่ารักแล้วจะใครล่ะ คึคึ
mochimanja2 --- ขอบคุณที่รอวิและกำลังใจน่ารักๆนะคะ^^
iceman555 --- ปิงปองไม่หายใจคะ ตายเลย!.... (วิ่งหนีแป๊บ555)
mild-dy --- ขอบคุณฮาฟฟฟฟฟ
yisren. --- พระเอกเราหัวยังเกรียนเลยนะคะ55 ดีจังที่เซอร์ไพรส์
meuy --- สวัสดีปีใหม่ค่า^^ ช้าแต่ชัวร์นะคะ55 มารอแล้วรออีกตลอดเลยชอบค่ะเห็นแล้วดีใจ
Alone Alone --- จู้ๆจู้ๆ ซู่ๆซู่ๆ อู้ๆฟู่ๆ สู้สู้นะจ๊ะ กอดแน่นๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-01-2016 03:37:46

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-01-2016 03:56:51

สงสารปิงปองอะ  :o12: :o12: :o12: เศร้าาาา. ทำไมคนที่ตายเวลาวัยรุ่นทะเลาะกัน ส่วนใหญ่ถึงเป็นเด็กดี ไม่รู้อีโหน่อีเหน่. หหรือแค่ตามเพื่อนไปเฉยๆอะ ไม่เข้าใจ  ว่าทำไมไอ้ตัวการรอดทุกที อันนี้ดูจากข่าว เฮ้อออออออออ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 15-01-2016 04:53:42

รักกันแล้ว ก็ได้กันเร็วๆ นะเดย์

ป้านี่รออ่านฉากนั้นจนเหนียงยานหมดแล้ว

555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-01-2016 10:32:46

จากที่คิดแค่ว่าเดย์มีแฟนเป็นผู้ชายแล้วทำตัวดีขึ้นพ่อแม่ก็สบายใจ
ยิ่งได้รู้ว่าลูกคิดพูดอะไรบ้างแม่เดย์คงยิ่งชอบลูกคิดเข้าไปใหญ่
ลูกสะใภ้คนโปรดซินะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 41 ตอนพิเศษ part 2 (15/1/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-01-2016 12:21:35

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-02-2016 03:50:03

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 42 สองคนในห้อง.../1


 


หลังจากที่ไอ้สองแสบ ลูกครึ่งแฝดน้องต่างแม่ของผมกลับพัทยาไปแล้ว แทนที่ผมจะนั่งเหงา หรือมีเวลาซึม
คิดถึงน้อง กลับไม่เป็นอย่างนั้น รอบตัวผมยังคงมีไอ้ตัวบ้าวนเวียนกวนใจเหมือนแมลงวันหัวเกรียนไม่เปลี่ยน
(เอ๊ะ..ทุกคนคงไม่คิดว่าผมเป็นขี้ใช่มั้ยครับ) ...เฮ้อ จะอะไรเสียอีกเล่า มันก็เรียกร้องเอาไอ้เรื่องเดิมๆ

“ปี้กัน ปี้กัน ปี้กัน ปี้กัน เยสๆๆ เอาเห๊อะ เอาเหอะ เย่กันๆๆๆ”
จังไรจริงๆไอ้เลวนี่ มันนอนเล่นมือถือบนเตียงผมแล้วร้องคำพวกนี้เป็นเพลงให้ผมฟังมาครึ่งชั่วโมงแล้ว
ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ในคอมทำไม่สนใจมัน รำคาญมากๆก็หันไปเอ็ดมันที  “เชี่ยเด๊ย์~!/////*//หนวกหูน่า!”
มันก็จะหยุด เงียบไปพักเดียว เดี๋ยวก็ร้องใหม่แม่งเรียกร้องความสนใจจากกูเหลือเกิน คือนี่กลางวันแสกๆ
แล้วกูกำลังเล่นเกมส์ออนไลน์กับพวกไอ้ยู ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต มันใช่เวลามาพลอดรักกับมึงม๊ายยยย-*-

“สัดเอ๊ย กูทำอวตารตายไปแปดล้านรอบได้แล้วเชี่ยเดย์! โดนไอ้พวกห่านั่นรุมด่าจนกูเครียดแล้วเนี่ย
มึงอย่าแกล้งกูดิเดย์!! โว๊ะ! พูดไม่รู้เรื่องเรอะ! เอามือมึงออกจากนมกูเดี๋ยวนี้!/////*//”
ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้เดย์อย่างหงุดหงิดครับ ก็มันน่ะใช่ว่าจะแค่พูดมากเข้าหูผมเฉยๆซะที่ไหน แม่งทั้งลูบทั้งล้วง
ทั้งควัก จับสารพัด ดุมันทีก็หยุดที ชอบมานั่งคุกเข่ากอดเอวผมจูบสีข้างผมแล้วก็ลามปามทำปูไต่ล้วงเข้าเสื้อ
เข้ากางเกงผมมั่วไปหมด มันเสียวโว้ยยยยยยยย เป็นไงล่ะ กูตายเลย T T  แพ้แม่งทุกรอบ กวนตีนจริ๊งไอ้ดิลวิล

“เดย์มึงจะเอาไงกะกูเหอะ ไอ่เชี่ยพวกนั้นด่ากูใหญ่แล้ว! ให้กูเล่นเกมส์สงบๆซักตานึงได้ม๊ายยย!!”
“ไม่ได้! มึงอยากสนใจไอ้พวกนั้นมากกว่ากูทำไมล่ะ สมน้ำหน้า!”
“ไรฟะ!!! ไอ้ห่านี่!”   ดูมันพูดดิครับ ทำตัวเหมือนเด็กๆ ไอ้ซีน่อนซีโน่ยังดูโตกว่า ผมหมั่นเขี้ยวมันอยากซัด
เลยเดินไปหยิบหมอนมาฟาดใส่มันตุบตับ ไอ้เดย์อาศัยพลังช้างสารอวกาศผลักผมลมหงายหลังไปบนเตียงเลย
แล้วมันก็หนีไปเปิดไมค์พูดออนเข้าเกมส์กับไอ้พวกที่ผมเล่นทีมด้วย

“กูเลิกเล่นแล้วๆ”
“เชี่ยเด๊ย์!!!”    ไอ้บ้าเดย์มันดัดเสียงพูดครับ ทำบีบจมูกเหมือนตายห่าล่ะ มันปลอมเสียงเป็นผมบอกเลิกเกมส์
ไอ้พวกนั้นพอรู้ว่าไอ้เดย์มันอยู่กับผมเท่านั้นล่ะก็ด่ากันใหญ่   
ไอ้คิม : เชี่ยลูก! มึงเอาผัวมึงไปเก็บดิ๊สาดดดดด! กูว่าแล้วแม่งอาการแปลกๆ มึงเล่นท่าอะไรกันอยู่เนี่ย!?555
ไอ้ยู : สัดเดย์ไม่ช่วยอย่ามาทำลาย แน่จริงมึงออนเลยห่า กูเล่นได้อีกตาเดียวเองนะพี่บาสไม่ให้กูต่อแล้วมึงอย่าดิ -_-
ไอ้มาร์ค : กูล่ะเบื่อไอ้พวกมีผัวมีเมียจริงจริ๊ง มึงเลิกๆออกๆไม่ต้องเล่นแล้วเกมส์ไปเล่นพ่อแม่ทำลูกกันไปห่า! -*-
ไอ้น็อต : กูหิวข้าวแล้วนะแม่ง ||||||||||| ยังไม่ชนะซั๊กตาอ่ะ! เพราะมึงคนเดียวเลยเชี่ยลูก~~~~~โอ๊ยฮือออ

เดย์ : ไอ่พวกเชี่ยยยยยยย พวกมึงควรเลิกเล่นเกมส์แล้วเอาเวลาไปอ่านหนังสือกันได้แล้วนะ ด้วยความหวังดี
จากคุณดิลวิลสุดหล่อเคี้ยกกกกกก555555555555

พวกเพื่อนๆพร้อมใจกันส่งเสียงถุยผ่านลำโพงคอมมาอย่างล้นหลาม เป็นการขอบคุณไอ้หอกเดย์
และด่าแช่งความกวนติงของมันอีกมากมายก่อนที่ตัวอวตารของผมในเกมส์จะตายห่าไป...

ผมนอนหน้าหงิกกอดหมอนอยู่บนเตียง เคืองแม่ง...
“มึงเอาแต่เล่นเกมส์มาตั้งแต่เช้าแล้วนะไอ้ลูก ทำไมไม่เล่นกูบ้างอ่ะ”    เดย์เข้ามานอนกอดซ้อนข้างหลัง
ผมเขยิบหนีแล้วหันไปด่ามัน “มึงแม่ง นับวันยิ่งประสาทแดกขึ้นทุกวันๆนะ หึงกระทั่งเกมส์ สัดกูยอมเลย”
“มึงยอมกูจริงดิ/////”
“ฟาย!////*// อื้อ! อื้อออ~~~”
เผลอเป็นไม่ได้เลยครับไอ้คนฉวยโอกาสนี่มันไวจริงๆ มันจับหน้าผมประกบปากจูบ ผมก็ดิ้นไปมาอยากจะด่ามัน
ทุบหน้าอกมันดังอั่ก! ได้ทีเดียวโดนไอ้เดย์จับมือแล้วกดกับที่นอนเลย ดิ้นไปดิ้นมาก็เหนื่อยเปล่าไอ้บ้านี่มันแรงเยอะ
ยิ่งกว่าวัวผสมควายป่าเมายาบ้า ผมแกล้งตายเลยดีกว่า ก็นอนนิ่งแทนที่มันจะหยุดกลับยิ่งได้ใจเอามือสอดเข้าใต้เสื้อ

“อย่าเดย์~!”
“ทำไม?”
“มึงยังจะมาถามอีก! ไอ้! บ้า! นี่! นี่ๆๆๆๆๆ!!!!”
อาศัยช่วงมันเผลอครับ ดึงมือออกจากมือมันหยิบหมอนข้างๆมาตีรัวๆใส่หน้าแม่ง
“อื้อออ!อย่าตีเดย์ดิ!! เดี๋ยวเถอะมึง นี่ๆๆๆๆๆๆ!!!!”
โอ๊ยไอ้เวรเอ๊ย ดูมันทำกับผมสิ แม่งเอาจั๊กกะแร้มาอุดจมูกผม ขนรักแร้แม่งเข้ารูจมูก หายใจก็ไม่ออก ไอ่เล๊ว!|||||||*||

พอไอ้เดย์มันเห็นผมทุรนทุรายพอแล้วเลยยกแขนออก นอนคร่อมจ้องหน้าผมแล้วพูด
“สัญญากับกูไว้ว่าไงลูกคิด กูก็รอจนไอ้หนอนด้วงสองตัวนั่นมันกลับสู่ทะเลไปแล้วนะ” 

|||||||| กว่าจะปล่อยได้นะไอ้ห่า มึงกะจะฆ่ากูด้วยรักแร้รึไงวะ สงสารกูบ้างอย่าให้ตายทุเรศขนาดนั้น
“แค่กๆๆเชี่ยน้องกูไม่ใช่เต่าทะเล อึก........ทวงยิกๆๆ รู้หรอกน่ากูไม่ลืม แต่นี่มันกลางวันอยู่มั้ย!/////”
 ไอ้คนผีทะเลมึงช่วยรอซั่มกูตอนกลางคืนได้มั้ย

“มึงก็อ้างตลอดอ่ะไอ้ลูก ถามจริงนี่มึงอยากโดนแน่ป่ะ!?”
“มึงลองมาเป็นคนต้องโดนเองบ้างมั้ยล่ะควาย! ถามมาได้ไอ้อยากมันก็อยากอยู่/////*// แต่กูก็กล้าๆกลัวๆมั้ยล่ะเชี่ย!”
“...........กลัวไร เจ็บเหมือนมดกัดนิ๊ดเดียว”
“มึงเป็นหมอมาหลอกฉีดวัคซีนกูรึไงสัด เข็มมึงมันไซส์เข็มฉีดควายไอ้ห่า”  ปัญหาคือขนาดมันนี่แหละแม่ง|||||||
“งั้นยังไม่ใช้เข็มตอนนี้ก็ได้ แต่ขอกูทาถูๆก่อนได้ป่ะ”
“ทา? ถู? ”
“อื้ม//////”
ยิ้มตาเยิ้มขึ้นมาเลยนะมึงไอ้หน้าหล่อใจหื่น มันเอาท่อนล่างตัวมันมาสีกับหน้าขาผมใหญ่
โอเคกูเข้าใจความต้องการของมึงแล้วไอ้จังไรแมน  “ไปล็อคห้องก่อนดิ”
“กูล็อคตั้งนานแล้ว คึคึ”
“หูยมึงนี่//////*//”

ทำไงได้ล่ะครับในเมื่อมันว๊อนเหลือเกิน ผมเลยโอบรอบคอมันไว้ เดย์มันก้มลงไปดูไอ้ส่วนที่มันพองขึ้นของเราทั้งคู่
เพราะสีกันมาพักใหญ่ แล้วมันก็ใช้มือช่วยอีกแรงทั้งลูบทั้งคลำ ขยำแล้วบี้รูดไปรูดมาเล่นสนุกมือเลยครับ
ผมก็ปล่อยให้มันเล่นตามสบาย “อื้อออ...”  บางทีก็เสียวจนเก็บเสียงครางไม่อยู่ เลยเอื้อมมือลงไปคว้าของมันมาบ้าง
ไอ้เดย์มันดึงของมันออกมาให้เล่นแต่โดยดี แข็งสู้สุดๆไปเลย แล้วเราก็เอามาสีกันข้างนอกกางเกง
ใช้น้ำหล่อลื่นที่ปริ่มล้นออกมาทำให้ของพวกเราลื่น ยิ่งถูไถก็ยิ่งได้อารมณ์ ยิ่งสีกันก็ยิ่งมันส์มากๆ “ซี๊ดดดอ่าส์...”
ไอ้เดย์หายใจแรง มันลงลิ้นแล้วดูดยอดอกของผมแรงๆหลายที หัวใจของผมเองก็เต้นแรงและรัวยิ่งขึ้นยิ่งขึ้น
ยิ่งเร่งขยับก็เหมือนแทบขาดใจ เมื่อมันซี๊ดไปจนถึงจุดสุดยอด เราต่างก็ปลดปล่อยพุ่งทะลักทลายออกมาแทบจะพร้อมกัน

นอนกองกอดกันหลังจากทำเสร็จแล้ว ไอ้เดย์ไล่จูบผมไปทั่วก่อนจะกดผมให้นอนกอดแนบกับอกมัน..
นอกจากเสียงหายใจ ผมได้ยินเสียงหัวใจของมันด้วย เต้นดังไม่แพ้ของผมเลย

“จุ๊บ”
เดย์มันจุ๊บที่หน้าผากผม ผมชอบนะนอนอมยิ้มเลยครับ เวลามันจุ๊บหน้าผากรู้สึกโคตรอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้สิครับ////
ผมนอนตะแคงกอดกับมันอยู่ก็กอดมันแน่นขึ้น เปิดเสื้อมันแล้วจูบแบบทำรอยที่หน้าอกของมัน
ไอ้เดย์สะดุ้งนิดหน่อยก่อนหัวเราะเบาๆเหมือนชอบใจ


ตรื้ดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดดดดด .......เสียงโทรศัพท์ของผมดัง เราทั้งคู่หันไปมองที่โต๊ะคอมซึ่งมันวางอยู่

พวกเราเก็บอาวุธ จุ๊บปากกันอีกหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ไอ้เดย์ไปหยิบมือถือของผมมากดรับแล้วพูดกับปลายสาย
ไม่กี่คำก็ทำหน้าแปลกๆ  “ใครโทรมาอ่ะเดย์”  ผมสงสัยเลยถามไปทั้งที่มันยังไม่วางสาย
“ไอ้คิม..”
“โทรมาทำไมวะ”
“มันโทรมาตามพรรคพวกน่ะ บอกมีเรื่องให้ช่วยว่ะ อยากได้ตีนเพื่อนไปช่วยกันเยอะๆ กูว่าเราคงต้องไปช่วยมัน..”
“หา||||||||||....ระ ..เรื่องอะไรกันวะนี่”
“เชี่ยคิมบอกให้รีบไปหามันด่วนเลยขืนชักช้าจะไม่ทันการ”

ผมฟังแล้วยังนั่งเหวอที่เตียงนอน ไอ้คิมมันไปมีเรื่องกับใครกัน!? เมื่อกี้ยังเล่นเกมส์ด้วยกันดีๆแท้ๆ
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบให้ไอ้เดย์มันไปมีเรื่องกับใครที่ไหน แต่นั่นก็เพื่อนกำลังเดือดร้อน ผมจะทิ้งไว้อย่างนั้น
จะไม่ไปดูดำดูดีมันเลยก็ไม่ได้     “ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนวะเดย์”


********************************
 
ที่บ้านไอ่เชี่ยคิม.... ผมกับเดย์รีบมาบ้านมัน วิ่งเข้าซอยเกือบล้มแทบหน้าทิ่มด้วยความเป็นห่วงและร้อนใจ
แต่พอมาถึงกลับเจอหน้าดำๆของมันยิ้มตาโตดีใจ รอให้การต้อนรับพวกผมอยู่ 
“วู้~~~~!! 555ไอ้เดย์ไอ้ลูกคิดมาแล้วโว้ยยยย5555”
ไอ้หมาคิมเขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยืนส์ขาสามส่วน สวมผ้ากันเปื้อนลายหมีพูลกับรองเท้าใส่เดินในบ้าน
หน้าปลานีโม่หัวโต แต่โคตรแบ๊วสุดคือที่คาดผมมัน.. เป็นแบบผูกโบว์ข้างบนหัวสีชมพูพิงค์!
ไอ้สภาพนี้ไม่น่ามีเรื่องกะใครแล้วนอกจากผมนี่แหละ อยากจะด่ามันนักไอ่ควาย! ไอ้เราก็นึกว่ามีเรื่องจะตีกับใคร

คิมมันรีบเข้ามาจูงมือผมกับเดย์ไปเข้าห้องน้ำ พวกเรารีบยกมือไหว้ตอนที่เดินผ่านแม่มัน
พอผ่านน้องเค้ก น้องสาวไอ้คิมที่นั่งดูทีวีอยู่ก็รีบยิ้มแฉ่งให้ น้องมันดูตื่นเต้นดีใจน่าดู

“อะไรของมึงวะคิม! ไอ้ห่า!! กูก็นึกว่ามีเรื่องกับใคร แม่งนึกว่าเขามาหาเรื่องมึงถึงบ้านไอ่สัด! ให้กูล้างมือล้างเท้า
แถมให้ถุงเท้ากูมาอีก จะทำเชี่ยไรเนี่ย!?”  ผมใส่ไอ้คิมเป็นชุดระหว่างที่โดนมันลากต่อให้ไปในครัว
โอ้! เจอเพื่อนๆก็รออยู่ในนั้นกันหน้าสลอน ไอ้กีต้าร์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้ยู อิดุ๊กดิ๊ก  ไอซ์ โฟร์
เอ๊ะ...พวกสาวๆก็มากันด้วยถึงจะไม่ครบทั้งกลุ่มก็เถอะ

“เฮ้ยพวกมึงมาทำอะไรกันวะ!?”
ผมงงหนัก ไอ้คิมมันรีบถาม  “อ้าว นี่ไอ้เดย์มันไม่ได้บอกมึงรึไง ว่ากูชวนมากินอุด้งทำเองที่บ้านกูอ่ะ”
“ห๊ะ!? อ้าวเชี่ยเดย์!///////*// มึงนี่แม่ง!!!”  ผมรีบหันควับไปจ้องหน้าไอ้เดย์ที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลังของผมอย่างไว

มันน่ะชอบแกล้งผม ดู๊ดูมันหลอกให้ผมตกใจรีบมาแทบตาย ฟายเอ๊ยยังมีหน้ามาขำคิกคักอีก ผมตีไหล่มันแรงๆ
เพื่อนๆก็โห่แซว ผมเขินก็ผลักไอ้เดย์ไปไกลๆแต่มันก็เดินกลับมาพูดใกล้ๆ “555กูไม่ได้โกหกอะไรสักหน่อย
ก็เชี่ยคิมมันเรียกระดมพลจริงนี่หว่า มันบอกให้มาช่วยกันเหยียบแป้งทำอุด้งที่บ้านมัน จะทำให้กินให้รีบมา 55”

การทำเส้นอุด้งเองที่บ้านเขาจะเอาแป้งใส่ถุงหลายๆชั้นแล้วใช้เท้าเหยียบเป็นการนวดแป้งที่ทำให้เส้นดึ๋งดั๋งครับ
ผมก็เพิ่งรู้มาจากไอ้คิมนี่แหละ มันบอกว่าเหยียบกันเองกินกันเองไม่ต้องไปถือมันหรอก ถือว่ามันอร่อยก็พอ

“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูมาดีๆวะ ไอ้บ้านี่!/////*// นี่ๆๆๆมึงอ่ะชอบแกล้งกู!”
ผมไล่หยิกนมเชี่ยเดย์เป็นการแก้แค้น มันก็สะดุ้งโอยหันหลังหนีแต่ก็ไม่ยอมหยุดหัวเราะนะไอ้ห่า
เห็นพวกผู้หญิงขำผมกับไอ้เดย์ ผมก็หันไปถามว่ามากันได้ไง แต่ไอ้คิมรีบตอนแทน  “กูชวนมาเองแหละ”

“แล้ว....แมวเหมียวกับเมียหลวงไอ้เดย์ไปไหนอ่ะ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”  ผมถามถึงอิแจ๋วแหว๋วนั่นแหละ
มันบอกให้ผมเรียกมันว่าเมียหลวง มันบอกผมเป็นเมียน้อยแย่งไอ้เดย์ไปจากมัน งานมโนใหญ่ต้องยกให้เขาจริงๆ

“อ๋อพอดีอปป้า(ดาราเกาหลี)ของอิแมวมันมาไทยวันนี้น่ะสิ มันเลยไปรอรับเขาที่สนามบิน กว่าจะได้กลับคงมืด
ก็เลยชวนแจ๋วแหว๋วไปเป็นเพื่อน”  ยัยโฟร์เป็นคนบอกพูดเร็วมาก ผมว่าอ๋อเหรอแล้วชมว่าวันนี้แต่งตัวซะสวย
โฟร์ก็บิดตัวพอเป็นพิธีเขินผมเล็กน้อย ไอ้บ้าเดย์เข้ามามีบทบาททันทีครับทำมายืนกระแอมด้านหลังผม โฟร์เลยขำ
แล้วเดินไปช่วยไอซ์เหยียบแป้งที่ไอ้คิมเตรียมไว้ให้  ผมหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้เดย์ มันก็ว่า
“อะไร อยากเลียตรงไหนของกูเหรอ คึคึ”
“ไอ้บ้า////*//หื่นไม่เลือกที่นะมึงอ่ะ ต่อหน้าคนอื่นก็หัดเว้นๆให้กูบ้างก็ได้ครับพี่ครับ!”
“อย่าหัดเจ้าชู้ให้กูเห็นนะมึง เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย หึหึ”  ยิ้มเชี่ยเดย์แม่งเย็นยะเยือก||||||||||
“กลัวแล้วคร้าบพี่คร้าบ”  แกล้งยกมือไหว้มันท่วมหัวแบบกวนๆ ดันโดนมันตบหัวทิ่ม “เชี่ย! เจ็บนะแม่ง”
“ระวังตัวหน่อยเชี่ยลูก กูจะจับตาดูมึง28ชั่วโมงต่อวัน”
“ไอ่สัด วันนึงเขามี24ชั่วโมงมึงเอามาจากไหนอีก4ชั่วโมงวะ”
“ก็กูมีเวลาให้มึงเหลือเฟือเสมอไง หึหึหึหึหึ”
“โถมุก....ไม่ติดกล้องวงจรปิดไว้ใต้สะดือกูเลยอ่ะ” 

แกล้งด่ามันมันก็คว้าคอผมไปหอมแก้มซะฟอดใหญ่ไม่อายใคร แต่ผมอายอ่ะโดนไอ้พวกเพื่อนเลวมันโห่ใส่
ไล่ให้ไปหวานแหว๋วกันไกลๆตาตุ่มพวกมัน  “โห่------! อย่างพวกมึงอ่ะไม่ใช่ของจริงหรอกฟาย ต้องกูนี่ มีหอม!”
เชี่ยมาร์คมันปาหอมหัวใหญ่ที่มันแสนเกลียดใส่ผมกับเดย์ครับ (โดนหัวกูเลยสัด -*- ...โด่~~อิจฉากูกันอ่ะดี๊ คึคึคึ >///< )

พวกเราช่วยกันนวดแป้งด้วยการขึ้นไปเหยียบมันก็สนุกแปลกดีครับ เพิ่งเคยทำครั้งแรก ไอ้คิมบอกว่ายิ่งทำนาน
เส้นจะยิ่งเด้งอร่อย มันให้เพื่อนๆแบ่งแป้งไปช่วยกันนวดแล้วตัวมันก็ไปเตรียมน้ำซุป เหยียบแป้งเกือบชั่วโมงแล้ว
ต้องพักแป้งไว้ก่อน ค่อยเอามานวดอีกทีแล้วรีดบางหั่นเป็นเส้น จากนั้นก็เอาไปต้มให้สุกในน้ำเดือด
พอสุกก็เอาเส้นไปล้างน้ำ ไอ้คิมบอกว่าลองทำครั้งแรก แต่มึงเรียกเพื่อนมาเป็นหนูทดลองมากมายเลยนะคิม

“นี่ไอ้ซีนล่ะไอ้คิม”  ตอนที่นั่งคุยนั่งเล่นกันรอเวลาเหยียบแป้งอีกรอบ ไอ้เดย์มันถามขึ้น
พอไอ้เดย์พูดผมก็นึกได้ ว่าจะถามคนอื่นอยู่เหมือนกันทั้งกลุ่มผู้ชายมีแต่มันที่ไม่เห็นมา
“มันว่าซื้อของอยู่เดี๋ยวมาช้าหน่อย” คิมตอบแต่ผมว่าไม่ช้าหน่อยแล้วนะ ผมมาอยู่บ้านไอ้คิมตั้งเกือบสองชั่วโมงแล้ว
ยังไม่เห็นเงาหัวไอ้บ้าซีนเลยครับ  กีต้าร์ที่นั่งใกล้ผมทำปากยื่นบ่นอุบว่าเดี๋ยวนี้ไอ้ซีนมันชอบแยกตัวจากเพื่อนฝูง

“เฮ้ย! หรือไอ้ซีนจะมีแฟนวะ!!”
ไอ้น็อตทักขึ้นเสียงดัง ทุกคนมองหน้ากันไปมาแล้วได้แต่ขำ เพราะก็ไม่มีใครรู้เหมือนกัน แต่แค่นึกภาพไอ้ตี๋มีแฟน
พวกเราก็ขำมันแล้วครับ คนกวนตีนอย่างมันมีคนมาปราบกำราบสักทีก็คงดี55

“ไม่มีหรอก”  กีต้าร์พูด ผมก็ถามมันว่ารู้ได้ไงว่าไม่มี ไหนบอกมันชอบแยกตัวไปไหนคนเดียวไงช่วงนี้
“ก็กูถามมันแล้วมันบอกไม่มีใครนี่.. คนอย่างมันจะไปจริงจังกับใครวะ มันก็บ้าไปเรื่อยเป็นพักๆนั่นแหละ”
กีต้าร์พูดดูถูกไอ้ซีนนะผมว่า ใช่ มันดูถูกเพราะดูไม่ผิดไง.. เชี่ยซีนก็เป็นแบบที่มันพูดมานั่นแหละครับ บ้าๆบอๆ
ทั้งที่หน้าตามันก็ดี ผู้หญิงที่ดูจะชอบมันนานเข้าก็มักจะชอบพูดเหมือนๆกันว่า ...เราเป็นเพื่อนกันดีกว่าเนอะซีน..
ทุกทีอ่ะครับ ไอ้ซีนมันเลยเพ้อพกเรื่อยมาไม่หายบ้าและหน้าหม้อสักที (รวมถึงคงยังเลิกชอบไอ้กีต้าร์ไม่ได้ด้วย)

“แล้ว...แล้ววันนี้มึงไม่ชวนแอ๋มมาด้วยเหรอต้าร์”  ผมถามอ้อมแอ้มไปไอ้กีต้าร์ก็มองหน้าผมนิดนึง
ก่อนพูดเสียงเนือยๆ “ชวนแล้วเขาไม่มา มีนัดกับเพื่อนก่อนแล้ว”
“อ๋อ เหรอ”

“พี่เดย์พี่ลูกคิดขา~~~ เค้กขอ...เอ่อ...//////// ขอถ่ายรูปพวกพี่หน่อยได้มั้ยคะ”  น้องไอ้คิมครับยิ้มหวานมาแต่ไกล
“เอาสิ มาใกล้ๆก็ได้เค้ก555พี่กับพี่เดย์ไม่กัดหรอก”  ผมกวักมือเรียกน้องเค้กให้มายืนตรงกลาง
แต่น้องเขากลับส่ายหน้าเขินๆ  “อ๋อเค้กไม่ถ่ายด้วยหรอกค่ะ ///////เค้กอยากถ่ายแต่รูปพวกพี่สองคนเฉยๆค่ะ”

เค้กยิ้มตลอดเวลาที่ถ่ายรูปพวกผม ยิ่งถ่ายก็ยิ่งขอให้ไอ้เดย์เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ กอดคอ เกยไหล่ โอบเอว
หน้าเค้กนี่ฟินมาก แล้วไอ้เดย์มันก็แกล้งหอมแก้มผมต่อหน้าน้องไอ้คิมครับ เค้กกรี๊ดเลย กรี๊ดดีใจนะกระโดดใหญ่
บอกจะเอารูปไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน ขอบคุณพวกผมใหญ่ (…เดี๋ยวนะ|||||||| อะ...เอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน!?)
“เชี่ยคิมน้องมึงวายเปล่าวะ”    ( -_-)......... ผมถามไอ้คิมขำๆ มันก็ส่ายหน้า  “55ไม่ได้เป็นเหรอ”
“เปล่า กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ะ”
“555”

แล้วเมื่อนานมากผ่านไปทุกคนกำลังกินอุด้งด้วยกัน เชี่ยซีนครับ มันก็โผล่มาอย่างสดใสร่าเริงลั่นล้า
ร้องเพลงแล้วกระโดดหมุนตัวไปทั่วบ้านไอ้คิม.. (เป็นเชี่ยไรของมันครับเนี่ย?)
“หนวกหูว่ะสัด มาถึงก็น่ารำคาญเลยนะซีน”  กีต้าร์ทักมันด้วยความเป็นมิตรก่อนเพื่อน ไม่มีใครค้านซะด้วย
“555 อย่าเพิ่งอารมณ์เสียดิ๊ เหอๆๆ กูมีอะไรให้มึงด้วยน๊า~~~”   

โอ้! โอ๊ะโว้ๆๆๆ!!! ไอ้ซีนมันล้วงหยิบกล่องสีแดงออกมาจากกระเป๋ากางเกงส่งให้ไอ้กีต้าร์ครับ
ทุกคนยิ่งเหวอมองโดยเฉพาะกีต้าร์ ไอ้ซีนมันคุกเข่ายิ้มแป้นทำท่าอย่างกับคนขอแต่งงาน แถมกล่องนั้น
ยังเหมือนกล่องใส่แหวนอีก!
“อะอะอะไรเนี่ย!!?”   กีต้าร์เลิ่กลั่กมองกล่องเล็กในมือสลับกับมองหน้าไอ้ซีน
“กูให้มึง แทนคำขอโทษที่หมู่นี้กูไม่ค่อยมีเวลาให้มึง แล้วก็ทำให้มึงโกรธบ่อยๆ..”
“มึงทำอะไรไปไหนทำไมไม่ยอมบอกกูล่ะ”
“ไปทำงานพิเศษนิดหน่อย เก็บตังค์”
“จะซื้ออะไรวะ ต้องเก็บตังค์ แพงเหรอไม่มายืมตังค์กูไปก่อน ชอบทำให้โมโหมึงแม่ง..”
“เอาไปซื้อไอ้นี่ไง”
“ห๊ะ!?....อะไอ้นี่!!? ที่มึงให้กูเนี่ยนะ!?”
“เอ้อ! รับๆไปแล้วก็รีบเปิดดูซะทีดิ สัดต้าร์จะให้กูคุกเข่าต่อหน้ามึงไปถึงไหนมันเมื่อยนะเว้ย|||||||||”
“..............อะ อื้ม..”

เพื่อนๆก็รุมจ้องรอลุ้นกันล่ะครับว่าไอ้ซีนซื้ออะไรมาให้กีต้าร์ ลงทุนไปทำงานเก็บเงินขนาดนี้คงหลายตังค์
ในกล่องนั่นคืออะไรกันนะ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตคิดว่าแหวน พวกสามสาวว่าไม่ใช่น่าจะเป็นตุ้มหูของผู้ชาย
ส่วนไอ้คิมกับไอ้ยูมันกระซิบกันบอกกูว่ากล่องเปล่า ไอ้เดย์แม่งบอกพระเครื่อง มึงคิดกันได้เนอะ ผมว่า...
จะอะไรก็ช่างเถอะถ้าไม่ถูกใจไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีนโดนด่าแน่ๆ

กีต้าร์กลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก มันลังเลที่จะเปิดดู...ในใจมันคิดว่าคืออะไรกันนะ
“..............ปิ๊ก..........ปิ๊กกีต้าร์!? ”
“ชอบป่ะ ลายโคตรสวยเลยนะเว้ย55”
“เอิ่ม ขอบใจนะ|||||||| กูจะซึ้งรึยังไงดีวะ นี่มึงไม่มีตังค์จะซื้อแม้แต่ปิ๊กกีต้าร์ ถึงขั้นต้องไปทำงานเก็บเงินเลยเหรอ
อย่าตอแหลกูได้มั้ยวะซีน”
“ตังค์กูก็พอมี แต่นี่มันพิเศษเว้ย กูเคยสัญญาไว้เมื่อตอนวันเกิดมึงไง มึงบอกให้เก็บตังค์ซื้อให้มึงเลยจำได้ป่าว”
“..........................”  ไอ้กีต้าร์นึกนานเลยครับก่อนที่มันจะร้องอ๋อ “เชี่ย ทำไมได้แค่ปิ๊กวะสัด ขนาดปิ๊กกูรอเป็นปี
นี่ทั้งตัวกูไม่ต้องรอเป็นสิบปีเลยเหรอ|||||| อย่าบอกนะว่าปีหน้าสายจะตามมา...กูจะรันทดไปแล้วมึง”
เพื่อนๆหัวเราะขำกันใหญ่ ไอ้ซีนด่าไอ้กีต้าร์ว่าบ้า

“นี่แค่ปิ๊ก ตัวมันก็ลายนี้แหละ”  ลายพรานทหารสีฟ้าน้ำทะเล
“เฮ้ย! มึงซื้อจริงดิ”
“ก็จริงดิ กูเคยหลอกอะไรมึง”
“เพียบ!”
“คราวนี้ไม่หลอกไอ่สัด ถ้าอยากได้นะเย็นนี้ไปเอากับกูที่บ้าน”
 “ห๊ะ!/////*//จะให้กูไปเอากะมึงที่บ้าน! ไอ่เชี่ยทะลึ่งแล้วห่า! พูดอะไรหัดคิดก่อนบ้างไอ่ๆๆๆๆๆ”
“ เอ๊ามึงตบหัวกูทำไมเนี่ยกีต้าร์! มึงคิดเชี่ยไร ก็กูขี้เกียจถือมาเดี๋ยวเย็นนี้ค่อยไปเอาตัวกีต้าร์ที่บ้านกู”
“ตกลงมึงซื้อกีต้าร์ให้กูจริงอ่ะ!”
“ก็เออดิ! กูพูดคำไหนคำนั้น วันนั้นบอกให้มึงรอ คงคิดว่ากูโกหกอ่ะดิ”
“ซีน!ถ้ามึงหลอกให้กูดีใจเก้อนะ มึงๆๆๆ”
“สาบานเลย ตอนนี้ของอยู่ในห้องนอนกู อย่างสวยแจ่มเลย ไม่ใช่กิ๊กก๊อกไก่กาจากไหน ของแพงนะเว้ย”
“55เย่!!!//////// เชี่ยยยยยยย ชอบว่ะ!!! ดีใจว่ะ!5555555555” 

กีต้าร์เลิกเก๊กแล้วพุ่งใส่ไอ้ซีนทันทีที่แน่ใจ กอดไอ้ซีนกระโดดไปกระโดดมา ท่ามกลางเสียงบ่นของเพื่อนคนอื่น
ว่าเชี่ยซีนโคตรลำเอียง ทีของขวัญวันเกิดพวกมันแม่งให้ผ้าขนหนูงี้ เสื้อยืดงี้  กางเกงใน รองเท้าแตะ หมวกแก๊ป
แหม่ พวกมึงยังดีดูกูนี่ไอ้หอกซีนแม่งซื้อกล่องใส่กระดาษทิชชู่ให้เป็นของขวัญ มันบอกเอาไปใส่กระดาษ
แล้ววางไว้ใกล้มือ จะได้ดึงไปเช็ดหนอนน้อยๆของผมตอนที่เพิ่งว่าวเสร็จได้ถนัดๆ

จำได้วันนั้นผมยังไล่ถีบแล้วเอากล่องที่มันซื้อให้ไล่ปาหัวมันเป็นการขอบคุณ แล้วดูมันให้ขอบขวัญไอ้กีต้าร์..
ทำไงดีผมอยากบีบคอมันแล้วโยนมันทิ้งลงแม่น้ำที่ไหนสักที่ให้ปลาตอดตาย เจ็บใจอ่ะครับ

ผมเห็นกีต้าร์มันกระซิบพูดขอบคุณแล้วพูดอะไรอีกไม่รู้ เห็นไอ้ซีนก้มหน้าไปนิดก่อนเงยหน้ามายิ้ม
แต่ที่ผมเห็นมันเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าๆยังไงบอกไม่ถูก......ทำไมมึงยิ้มเศร้าอย่างนั้นวะ
แต่แค่แป๊บเดียวไอ้ตี๋หน้าด้านอย่างมันก็เปลี่ยนมายิ้มแฉ่งเหมือนเดิม 

ไม่รู้สิเมื่อกี้ยังอยากซ้อมมัน แต่พอเห็นแบบนี้แล้วทำไมอยู่ดีๆผมถึงรู้สึกสงสารพวกมันซะงั้น
อยากจะรักก็รักไม่ได้ ต้องห้ามใจให้เป็นแค่เพื่อนกัน แค่ผมนึกว่าลองเป็นผมกับไอ้เดย์ดูก็ทรมานแล้วครับ

ผมโชคดีเหลือเกินที่ทางบ้านไอ้เดย์เข้าใจแล้วก็รักผมทุกคน ติดก็แต่ทางบ้านผม ไม่รู้จะยังไงเลยครับ
เฮ้อ แต่ก็ช่างมันก่อนเถอะ อนาคตยังมาไม่ถึงจะกลุ้มใจไปล่วงหน้าเดี๋ยวไอ้เดย์มันก็หาว่าผมตีตนไปก่อนไข้อีก


“เอ๊ะคิม! ของตัวก็ยังไม่หมดมาแย่งเค้าทำไม เดี๋ยวเค้าไม่อิ่มนะ” 
ผมได้ยินเสียงอิดุ๊กดิ๊กโวยวายก็หลุดจากความคิดเหม่อเล็กๆของตัวเอง ไอ้เดย์สะกิดถามพอดีทำไมไม่กินอุด้ง
ผมมัวแต่เหม่อโดนไอ้เดย์แย่งไปกินตั้งหลายคำ ผมก็ทำหน้างอใส่มัน มันเลยง้อผมด้วยการคีบเส้นอวบๆมาป้อนให้
แต่ผมไม่ยอมกินไอ้ที่มันป้อนต่อหน้าคนอื่นหรอกครับ อายเพื่อน//////*// แค่ปล่อยให้มันหอมต่อหน้าเพื่อน
ก็อายจะแย่แล้ว ยังจะมาทำหวานอะไรอีก พอผมไม่เปิดปากไอ้เดย์มันเลยงอนผมแทน เอาไปกินเอง
แล้วก็แย่งผมกินอีก

ผมเลยจะหันไปบอกไอ้คิมว่าจะเอาชามใหม่ ก็เห็นอิดุ๊กดิ๊กเขากำลังยกชามอุด้งหนีไอ้คิม ไอ้นั่นมันจ้องจะฉก
เส้นอุด้งในชามของดุ๊กดิ๊กไปกินเองทั้งที่ในชามตัวเองก็มี มันเริ่มแกล้งกันอีกแล้วครับ ชะชะชะไอ้คู่นี้นี่ยังไงๆๆๆ
 (หึหึ) เดี๋ยวนี้ผมมองพวกมันแกล้งกันทีไรบรรยากาศช่างแตกต่างจากเดิมมาก ทำไมดูเป็นสีชมพูอมม่วงวะ

“เอาน่า ไม่อิ่มเดี๋ยวทำให้กินใหม่ อย่าพูดมากกกกก”
แนะๆๆๆ ไอ้คิมมันทำเนียนไปนั่งข้างเขาเลยครับ แล้วเอื้อมมือไปบีบปากที่พูดแจ๊ดๆๆของดุ๊กดิ๊ก
โฟร์กับไอซ์ก็แซวกันใหญ่ว่าจีบกันอีกแล้วให้นังดุ๊กดิ๊กมันอายเล่น มันเขินก็ด่าเพื่อนมันแล้วผลักไอ้คิม
ให้ไปนั่งไกลๆเดี๋ยวเพื่อนเข้าใจผิดกันหมด ...ไม่ทันแล้วม้างงงงงงอิดุ๊กดิ๊กเอ๋ย อย่างน้อยก็กูนี่แหละคิดโคตรไกล
ไปถึงไหนต่อไหนจะออกนอกแผนที่โลกอยู่แล้ว

“เฮ้ยมึงว่ามันแปลกๆมะไอ้คู่นี้ คึคึ”  อ้าวไอ้ห่ายูมากระซิบกระซาบกับผมครับ เอาล่ะวะอย่างน้อยก็ไม่ใช่แค่ผม
ที่คิดอย่างนี้ ขำท่าทางเวลาคุยกันของไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊ก มึงเล่นกันขนาดนี้ ต่อให้เอาใบบัวมาปิดก็ไม่มิดโธ่ไอ่ฟาย
ผมกับไอ้ยูแอบนัดแนะกันแล้วแกล้งย่องไปข้างหลังไอ้คิม ยื่นหน้าไปพูดเบาๆ ข้างหูมันคนละข้าง
ถามเอาพอแค่ให้มันได้ยินคนเดียว...   ผมพูด “มึงได้”  ไอ้ยูพูด “กันยัง?” ไอ้คิมสะดุ้งแรง
มันสำลักน้ำซุปที่กำลังซดพรวดออกมา น้ำกระจายกระเด็นไปโดนสามสาวข้างหน้าวี๊ดว้ายด่าไอ้คิมกันใหญ่
เป็นภาพที่ฮามาก เพื่อนๆขำผมกับไอ้ยูก็แท็กมือกันชอบใจ

แต่จังหวะกำลังขำไอ้เดย์แม่งมาล็อคคอผม ลากให้กลับไปนั่งข้างๆมันเหมือนเดิม   
“มึงนั่งกินคนเดียวไม่เป็นรึไงวะเดย์ ทำไมเวลามึงกินอะไรต้องให้กูดูมึงกินทุกที”
“ไม่ใช่ แค่จะให้นั่งเป็นเพื่อน กูชอบมีมึงอยู่ข้างๆเวลากินข้าว”
“ทำไม”
“กินอร่อยดี”
“ไอ้บ้า เพ้อเจ้อเกี่ยวไรกันวะ หน้ากูเหมือนซองผงชูรสเหรอ”
“ฮึ เหมือนที่เก็บมีดมากกว่า”
“บ้า เหมือนตรงไหนอะไรของมึง”
“เห็นแล้วอยากจับเสียบแม่ง/////”
“ไอ่ฟาย!//////*//ฮึ่ย!”    ไม่รู้จะพูดไงเลยครับกับไอ้หื่นนี่จ้องจะเสียบข้างหลังกูทั้งวัน ด่ามันมากเดี๋ยวเพื่อนจะได้ยิน
 เลยได้แต่แอบหยิกนมมันให้สะดุ้งเล่น ยังมีหน้ามายิ้มขำใส่อีกไอ้คนบ้าเอ๊ย

 --------------------------------------
--------------------------
-----------------
---------

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-02-2016 03:52:30

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 42 สองคนในห้อง .../2   




 --------------------------------------
--------------------------
-----------------
---------
ออกจากบ้านไอ้คิมมาก็แยกย้ายกันแบบแยกเป็นสองสามกลุ่ม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์ ผม ไอ้คิม ไปกินเหล้าต่อ
ที่ห้องไอ้เดย์ ส่วนไอ้กีต้าร์ไปเอากีต้าร์ที่บ้านไอ้ซีน ถามว่าพวกมันจะตามไปบ้านเดย์มั้ย ก็บอกว่าไม่นะพวกมันว่า
วันนี้ยังไม่อยากกิน แล้วไอ้ยูก็จะไปหาพี่บาส แฟนมันรออยู่ สำหรับสามสาว ไอซ์ โฟร์ ดุ๊กดิ๊ก ไปบ้านแมวเหมียว
เห็นว่าเพื่อนกลับมาจากไปรับผู้ชายที่สนามบินแล้ว

เพราะว่ามีกันห้าคนเลยหารกันนั่งแท็กซี่ไป ตกเย็นแล้วช่วงคนเลิกงานรถเมล์คงแน่น พวกผมก็เดินไปหาโบกแท็กซี่
แถวป้ายรถเมล์ ก็เดินไปกันโดยมีสามสาวเดินนำหน้า พวกนั้นก็ไปรอรถที่เดียวกันแต่ไปคนละทางครับ
จู่ๆยัยโฟร์มันก็พูดขึ้นมาให้พวกผู้ชายข้างหลังหูผึ่ง
“นี่ๆ ไอซ์จ๋า อิดุ๊กดิ๊ก คิดว่าผู้ชายที่ดูฮ็อตที่สุดในโรงเรียนเราเนี่ย ใคร!?”

ไอซ์กับดุ๊กดิ๊กก็คิดๆๆแล้วส่ายหัวไปมา พวกผมเดินตามมาข้างหลังได้ยินที่พวกสาวๆคุยกันหมด ดุ๊กดิ๊กบอกว่า
“ก็น่าจะเป็น....อืม... พี่ดิ่ง! ว้ายมึง!! คนนี้หล่อมากกกกค่ะ! แล้วเขาก็ว่ากันว่าพี่แกน่ะเป็นตัวเก็ง
ว่าที่ประธานนักเรียนคนต่อไปเชียวนะแกร๊! คนจีบก็เยอะ!ชั้นขี้เกียจมีปัญหาสู้รบกับพวกชะนีอ่ะ
เลยปฏิเสธเขาไปฮุฮุ”

“สิ่งมีชีวิตที่ดีแต่คิดมโนไปวันๆนี่เหมาะจะเป็นแคปชั่นใต้รูปมึงนะอิดุ๊ก!”
แสลนด่าเพื่อนก่อนยัยโฟร์ก็ไอ้คุณธนาคิมนี่แหละครับ แหม่ น้ำเสียงเขาหมั่นไส้น่าดู ส่วนอิดุ๊กดิ๊กเหรอครับ
มันก็หันมาค้อนไอ้คิมแรงๆไปหนึ่งที55 โฟร์กับไอซ์ก็กรี๊ดชอบใจแซวอิดุ๊กแหละครับ

“แล้วอยู่ๆโฟร์ถามทำไมเหรอจ๊ะ”  ไอซ์หันไปพูดกับยัยโฟร์ครับ ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
หรือว่ามันกำลังสนใจใครที่ฮ็อตๆในโรงเรียนเราอยู่กันนะ

“เอ่อ เปล่าจ้าไอซ์ เค้าแค่....ถามดูเฉยๆน่ะ แค่อยากรู้ว่าคนอื่นเขามองผู้ชาย.....ว่าคนไหน...น่าสนใจยังไง”
“อ๋อเหรอ”
“ไอซ์ยังไม่ได้ตอบเค้าเลยนะจ๊ะ”
“อ๋อ..............เอ่อ ไม่รู้สิ เราไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย55 ขอโทษทีนะโฟร์”
“ว้าย////// 555 ดีแล้ว! ก็ดีแล้วไม่ต้องไปคิดให้รกสมองหรอกไอซ์จ๋า พวกผู้ชายอ่ะน่ารำคาญจะตายไป
ส่วนใหญ่มันก็เลวเหมือนกันทั้งนั้น ไม่ค่อยมีหรอกไอ้ที่ดีๆน่ะ ไอซ์ไม่สนใจก็ดีแล้ว ตั้งใจเรียนดีกว่าเนาะ55”

อู้หู!!! อิโฟร์มึงด่าผู้ชายทั้งฝูงที่กำลังเดินตามหลังมึงอยู่นะครับ ช่วยเกรงใจพวกกูบ้างก็ด๊ายยยย|||||||||||||

“แต่ถ้าจะถามว่าใครดูฮ็อตในสายตาเรา เราก็ว่าน่าจะเป็น..”   ไอซ์พูดแล้วยิ้มกริ่ม หันมาชี้ที่ผมครับ ทุกคนหยุดเดิน
เหมือนไม่อยากจะเชื่อ แล้วพวกมันก็หัวเราะผมกันใหญ่ ไอ้เดย์รีบมากอดคอผมไว้  “ไอ้นี่มันของเราโทษทีนะไอซ์”
ไอซ์หัวเราะให้บอกรู้แล้วไม่แย่งหรอกน่า ที่ชี้ว่าเป็นผมก็เพราะแค่อยากจะแกล้งเล่น เดย์มันเลยยิ้มๆแล้วโอบเอวผม
เดินนำพวกผู้หญิงไปก่อนเลย

ผมล่ะอ๊ายอายเขา คนก็มองตลอดทาง ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็ทั้งโห่ทั้งแซว/////*// แต่ก็สลัดไอ้ปลิงควายเดย์ไม่หลุด
ตั้งแต่นั้นมันก็เกาะแกะผมตลอดเลยครับ แต่พอขึ้นรถแท็กซี่มันมีห้าคนก็ต้องนั่งเบียดๆกันไป ไอ้เดย์จับสะโพก
สะกิดๆให้ผมเขยิบขึ้นไปนั่งบนตักมัน ผมก็ไม่อะไรนะก็นั่งตักมันไม่คิดอะไรมาก แต่ไอ้พวกเพื่อนห่ามันก็โห่ฮิ้ว
ล้อเลียนกันลั่นรถ ผมจะขยับลงไอ้เดย์มันก็กอดเอวแน่นไม่ยอมให้ลงแถมยังก้มมาซบหลังผมแกล้งทำท่าจะหลับอีก
ฟินไปมั้ยมึง ผมเลยต้องยอมสิโรราบให้กับความหน้าด้านของมัน

นั่งรถแท็กซี่ไปลงหน้าบ้านไอ้เดย์เลยครับ ลงรถแท็กซี่ปุ๊บผมก็รีบถามไอ้เดย์ด้วยความเป็นห่วง 
“เมื่อยมั้ยมึง ..หนักป่าว”
ไอ้เดย์ที่กำลังบิดขี้เกียจแล้วสลัดๆขาตัวเองอยู่รีบบอก “โหยยยยยยยยยย ยังกล้าถามอีกนะมึง กินอะไรเข้าไปวะ
หนักชิบ ปวดขากระดูกแทบหัก นี่มึงอ้วนขึ้นรึเปล่าวะลูกคิด”

“ห๊ะ!? อ้วน!? กะกูเนี่ยนะตัวหนัก”  ไม่น่าคุยนักหรอกแต่ผมตัวเบาที่สุดในกลุ่มแล้ว ได้ยินมันพูดงี้ตาโตเลยครับ
เชี่ยเดย์บอกว่าผมตัวหนัก! จริงเหรอวะ!!??......  ผมเหวอๆชี้หน้าตัวเองเป็นการย้ำกับไอ้เดย์ว่ากูเนี่ยอ่ะนะ!?

ไอ้เดย์ส่ายหัวยิ้มๆครับ มันบอกเหน็บแดกมัน แล้วเดินนำคนอื่นๆเข้าบ้านไปก่อนผม ผมยังอึ้งไม่หาย
กับเรื่องน้ำหนักของตัวเอง บ้าน่า!! หรือว่าช่วงปิดเทอมนี้ผมจะน้ำหนักขึ้นจริงๆ เพราะไอ้ซีน่อนซีโน่รึเปล่านะ
พวกน้องชอบชวนกินขนมก่อนนอน แต่ดึกๆบางทีน้องหลับแล้วผมก็ลงไปหาอะไรกินคนเดียวชั้นล่างด้วย
เฮ้ยจริงสิ! แม่จ๋ายังบ่นว่าหมู่นี้ผมดูเจริญอาหาร กินเก่งขึ้นเยอะ เดี๋ยวเปิดเทอมมาก็ใส่กางเกงนักเรียนไม่ได้หรอก
โธ่ตอนแรกผมน่ะคิดว่าจ๋าก็พูดเกินป๊าย แต่ว่า.... วันนี้ไอ้บ้าเดย์มันก็บอกว่าผมหนักอ่ะ! ||||||||

หรือว่านี่ผมอาจจะอ้วนขึ้นแบบไม่รู้ตัว!!!?
ได้แต่ก้มดูพุงตัวเองจับๆดูก็ยังไม่เห็นมันยื่นออกมาเลยนี่หว่า ผมอ้วนขึ้นขนาดนั่งทับขาไอ้เดย์แทบหักได้เลยเหรอ!?

สงสัยเห็นผมยังไม่ตามเข้าบ้านมันสักที ไอ้เดย์เลยออกมาตามครับ มันก็ตรงมาล็อคคอลากผมที่ยืนเอ๋อเข้าบ้านไป



...............
........
....

พวกเรานั่งล้อมวงก๊งเหล้ากันแบบเงียบๆและเพลิดเพลินในห้องนอนเดย์ มันบอกห้ามเสียงดังเดี๋ยวแม่รู้จะบ่นเอา
“เป็นอะไรวะลูกคิด ทำไมไม่ค่อยกินอะไรเลย” 
ไอ้หมาเดย์ถามมาได้ครับ ใครจะไปอยากกินอะไร คนกำลังลดความอ้วนอยู่เว้ย! -*-

 “ไม่มีอะไรกูยังอิ่มอยู่เลย”
“ยังอิ่มอยู่อีกเหรอ กินมาจากบ้านไอ้คิมก็นานแล้วนะ นี่ฟ้ามืดแล้วไม่หิวเหรอ”
“อย่ายุ่งน่า บอกไม่หิวก็ไม่หิวดิ ไม่กินเว้ย”
“เอ๊า โกรธไรกูเล๊า ถามแค่นี้ทำเป็นมีอารมณ์..”   
ยังมีหน้ามาทำตาค้อนกูอีกไอ้ห่าเดย์ เพราะมึงนั่นแหละว่ากูอ้วน ไว้กูผอมเพรียวแล้วอย่ามาง้อกูก็แล้วกัน ชิ

แล้วมันก็คอยเหล่มองหน้าผมเรื่อยเลยนะครับ ไม่ต้องเดาหรอกมันก็คงจะสงสัยนั่นแหละว่าผมเป็นอะไร
ผมตักยำรวมมิตรในจานที่เป็นกับแกล้มชิมแค่สามคำ กินน้ำเปล่าแล้วนอนแผ่เล่นเกมส์ในโทรศัพท์ข้างวงเหล้า
ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นมันชนแก้วกันไป สักพักไอ้เดย์ก็มาสะกิดไหล่ยกแก้วเหล้าที่ผสมบางๆมาให้ผม

“ฮึ ไม่กิน”  ผมส่ายหน้าให้มันแล้วหันหลังหนี เอาความจริงเลยนะ คืออยากกินกับมากกว่าว่ะไม่มองดีกว่า
 “ยังไม่หายงอนอีก เป็นอะไรครับ”   แหมๆๆ ไอ้เดย์มันก้มมายิ้มให้ใกล้ๆหน้าทำเป็นพูดซะเพราะ
แต่ก็อยู่ในสายตาเพื่อนไงครับ พวกบ้าแม่งโห่แซวอีกแล้ว ผมก็ผลักหน้าไอ้เดย์ไปไกลๆ กระเถิบไปนอนให้ห่างมัน
มากกว่าเดิม  “ไม่ต้องมายุ่งกะกู”  ไอ้เดย์มันขมวดคิ้วมอง ผมก็ทำเป็นเล่นเกมส์ไม่สนใจ

“เชี่ยลูก งอนผัวเหรอมึง555555555”  ไอ้ปากหมาคิมมันแซวซะเสียงดังเลย ผมก็ยกนิ้วกลางให้ชื่นชมมันไป

“เอ๊า! เชี่ยเดย์อะไรของมึงเนี่ย!?” เล่นเอาสะดุ้งเลยจู่ๆเดย์มันก็วางแก้วเหล้าแล้วล้มตัวมานอนกอดผมต่อหน้าเพื่อนๆ
ไอ้พวกเพื่อนเลวแม่งเหล้าเข้าปากแล้วยิ่งปากหมาคูณสองกันทั้งนั้น ไอ้มาร์คมันโห่เป็นกลองยาวเลยครับ
แล้วก็ด่าผมกับไอ้เดย์ โดยมีไอ้คิมกับไอ้น็อตผิวปากบ้างกรี๊ดบ้างหัวเราะก๊ากกันเข้าไป เชี่ยน็อตแม่งถ่ายรูปด้วย
“มึงจะรอให้พวกกูกลับกันก่อนก็ไม่ได้นะไอ้พวกไม่อายฟ้าดิน แม่งปี้กันแล้วโว้ยยยยยก๊ากกก555555
นี่แล้วมึงจะถ่ายรูปทำห่าอะไรวะเชี่ยน็อต!”
“แบล็คเมล์ไงมึง เก็บไว้แบล็คเมล์พวกมัน555”
“โธ่ไอ้ห่าเสียเวลาน่า”
“เอ๊าไม่ดีรึมึง งั้นกระผมควรทำยังไงกับไอ้สองผัวเมียตรงหน้านี้ดีครับคุณปวัตร”
“เปลี่ยนโหมดดิควาย! ถ่ายเป็นคลิปแล้วอัดขายแม่งเลยก๊ากกก55555555”

เชี่ยน็อตเปลี่ยนไปถ่ายคลิปจริงๆครับ ไอ้เดย์มันขำกระดึบไปควานคว้าหนังสือเรียนที่กองปลายเตียงมาเขวี้ยงใส่
ไอ้สามตัวนั้นที่หัวเราะร่วนเหมือนคนบ้า พวกมึงต้องการอะไรจากกูกันแน่ไอ้พวกห่า ปากบอกอย่าๆ
แต่พฤติกรรมพวกมึงนี่ยุยงส่งเสริมนะไอ่สาดดดด

“ปล่อยดิเดย์ มึงจะรอให้พวกมันอัดแผ่นขายเลยมั้ย”  ผมทำตาดุหยิกมือมัน มันก็ไม่ปล่อยรวบจับมือผม
กอดจากข้างหลังแน่น เอาหน้ามาเกยไหล่ทั้งๆนอนตะแคงหันหลังให้เพื่อน
“เป็นอะไรบอกเดย์ก่อน ไม่ต้องไปสนใจเสียงเชี่ยพวกนั้นหรอก”  มันพูดซะติดติ่งหู ลมหายใจมึงร้อนไปมั้ย////
“กะ กูไม่ได้เป็นอะไร แค่เบื่อๆก็นอนเล่นเกมส์เฉยๆไง ไม่มีอะไรซะหน่อยอ่ะ”
“มึงแน่ใจ”
“เออแน่ใจดิ ปล่อยได้แล้วไม่อายเขารึไงวะ////*//”   พูดกับเดย์เสร็จก็เหลือบไปเห็นไอ้น็อต  “เอ๊ะ...เชี่ยน็อต!
มึงยังไม่เลิกถ่ายคลิปอีกเดี๋ยวเหอะมึง!!”   พวกเปรตสามตัวนั่นแม่งขำใหญ่ ไอ้เดย์ก็ยังไม่ยอมลุกไป
ล็อคตัวกอดผมอยู่ได้   “ไม่เป็นอะไรงั้นลุกไปกินอะไรหน่อยนะ เดย์อุตส่าห์ออกไปซื้อต้มยำ ส้มตำ ยำรวมมิตร
แบบที่ลูกคิดชอบมาให้อ่ะ กินหน่อยนะ นะนะนะ นะครับ”   โหยยยยยยไอ้หมาเอ๊ย! มันอ้อนผมน่าดูไม่รู้อะไรเล้ย
กูกำลังลดความอ้วนอยู่! -*-

“ไม่เอา ไม่กิน ไม่อยากกิน”
“.....งั้นเดย์ก็ไม่กินไรอ่ะ จะนอนกอดลูกคิดไว้เงี้ยะ จุ๊บ!”   โอ๊ะเชี่ย//////*// ไม่พูดเปล่านะขโมยจุ๊บปากผมด้วย
มันจับหน้าผมหันไปไม่ทันตั้งตัวเลย ยังดีนะที่นอนหันหลังให้เพื่อน ไอ้พวกนั้นมันคงรู้แหละว่าทำอะไรกัน
ถึงจะไม่เห็นจะจะแต่ก็ได้ยินทุกอย่าง พวกห่านั่นยุให้ไอ้เดย์ตบผมก่อนแล้วค่อยจูบแบบในหนัง ฟายเอ๊ย..

“เอ้อๆๆ กินก็ได้ๆ!!”   หงุดหงิดครับ มันไม่ยอมปล่อยผมจริงๆ นอนกอดผมมันก็ยกแก้วกระดกเหล้าได้
ผมก็ลุกไปนั่งตักนู่นกินนี่กินอย่างละคำกะเอาแค่นั้นพอ ไอ้เดย์ป้อนอีกสามสี่คำผมกินพอแล้วพยายามส่ายหน้าหนี
มันก็บีบปากผมขู่จะจูบแบบสอดลิ้นต่อหน้าเพื่อนถ้าผมไม่ยอมนั่งกินกับมัน แม่งเลวจริงๆ ผมบอกงั้นเอาเหล้ามา
จะกินเหล้าด้วย มันกลับไม่ยอมเทให้แล้วครับแดกเองหมด ให้ผมกินแต่กับ ......จนอืดเลย T T

“เฮ้ยพวกมึงๆ ดูๆๆไอ้ห่าน่า! ป่าววะ 5555”   ไอ้มาร์คมันเรียกมาสุมหัวดูรูปเด็กผู้หญิงม.สามในเพจยอดฮิต
ไอ้คิมกับไอ้น็อตก็กริ๊วกร๊ายกันอ่ะครับ  ไอ้คิมมันบอกตัวเล็กน่ารักดี แต่ไอ้น็อตมันบอกผอมไปมันชอบอวบๆเนื้อๆ
ไอ้มาร์คขำบอกมันก็ชอบแบบเต็มไม้เต็มมือมากกว่า แล้วไอ้คิมดันทะลึ่งถามไอ้เดย์ว่าชอบหุ่นแบบไหน
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเลยรุมตบกะโหลกมันคนละสองป้าบ แบบว่าช่วยแหกตาดูหน้ากูด้วยนิดนึง...

“ถามไรไม่คิด แบบที่ไอ่เชี่ยเดย์ชอบ ก็เชี่ยลูกไง๊!555” 
ไอ้น็อตมันชี้หน้าผมบอกไอ้คิมกลั้วหัวเราะ ตลกมากมั้ยพวกมึง
“ใครบอก”   อ้าวมีเงิบสิครับงานนี้ ไอ้หมาเดย์มันดันพูดแบบนี้
“มึงหมายความว่าไง!”  ผมหันควับไปถามมันตาโต ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม ขำกันตัวงอ
เดย์มันพูดยิ้มๆว่าผมไม่ใช่เสป็คมันสักกะติ๊ด  “กูชอบคนหุ่นดีเว้ย”
ผมฉุนน่าดูอ่ะเลยหลุด  “เอ้อ!!! ใช่ซี้~~! กูมันไม่ดีนี่!! ไปหาคนหุ่นดีๆมาเป็นแฟนมึงแทนสิไป!”

“อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”   ไอ้สามตัวนั้นแซวไอ้เดย์เป็นเสียงเดียว เดย์มันขมวดคิ้วมองหน้าผมแปลกใจ
“มึงเป็นอะไรวะหงุดหงิดง่าย เมนส์จะมารึไง”   ไอ้เดย์มันถามเอื้อมมือมาขยี้หัวผม แต่ผมหน้างอปัดมือมันออก
“ก็มึงว่ากูอ้วนอ่ะ ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเคยว่าอะไรเลย แค่นั่งตักหน่อยก็บ่นว่าปวดขา เมื่อกี้มึงก็ด่าว่ากูหุ่นไม่ดี”
“ห๊ะ!? อย่าบอกนะว่างอนกูเรื่องนี้อ่ะ มึงเป็นผู้หญิงรึไงไอ้ลูก!?555555”
“ไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยไอ้บ้า!”  ผมโดนไอ้พวกบ้ามันรุมประณามขำใหญ่

ไอ้น็อตบอก “ถ้ามึงอ้วน โลกนี้ก็ไม่มีคนผอมแล้วไอ่สัด คิดมากตลกว่ะ55”
ไอ้มาร์คเบ่งกล้ามโชว์ “ มึงดูนี่ๆ แขนกู จะเท่าขามึงแล้วกูไม่เห็นสน”
ไอ้คิมปากหมา “ ไมวะ กลัวผัวไม่รักเหรอจ๊ะลูกกกกกก คึคึคึ555555”
ส่วนไอ้เดย์  มันดึงผมให้ไปนั่งตักมันครับ ผมก็ดิ้นนะแต่แรงมันน่ะเยอะ โดนบังคับให้นั่งก็จนใจ
ถึงจะอายเพื่อนที่ล้อมองกันก็ต้องนั่ง ไอ้เดย์กอดเอวผมซบหลัง มันน่ะมาอ้อน
“ให้กูนั่งตักมึงทำไม ไม่กลัวขาหักรึไง”
“กลัวที่ไหน ฟินจะตาย คึคึ///////”
“//////*// ไอ้บ้า! แล้วมาบอกว่ากูตัวหนัก ทำเหมือนไม่อยากให้กูนั่งตักมึงอีกทำไม”
“กูก็พูดเล่นน่า มึงนี่คิดไปทั่ว ใครบอกมึงอ้วน”
“มึงไง”
“อ้าว... โธ่ไม่อ้วนหรอก ลูกคิดมึงน่ะผอมไปด้วยซ้ำ กินเยอะๆนะ อ้วนกว่านี้อีกนิดก็ดีจะได้เต็มไม้เต็มมือ55”
“ทะลึ่งไอ่สัด! ไม่ต้องมาจับกู/////*// เอาไงแน่เนี่ยเดี๋ยวก็ว่ากูอ้วนเดี๋ยวก็ว่ากูผอม แต่กูก็ไม่เคยหุ่นดีว่างั้น ชิ!”
“55 มึงเป็นผู้ชาย มึงจะคิดมากไปทำไม มึงหุ่นแบบไหนกูก็ชอบทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นมึง”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว”
สัดเอ๊ย... ผมเขินไม่กล้าสบตาเยิ้มๆที่มองผมยิ้มๆนั่นเลย เพื่อนๆผมก็ส่งเสียงดังโคตรน่ารำคาญอ่ะ อายว่ะแม่ง///////

ผมเอี้ยวหน้าหันไปกระซิบถามไอ้เดย์ที่นั่งทำหน้าหล่อตาเยิ้มประกบหลัง  “ตกลงกูอ้วนหรือกูผอม”
“ผอมสิ ตัวเล็ก เอวก็เล็ก กล้ามก็ไม่มี กินให้เยอะกว่านี้สิดี มึงน่ะกินน้อย”
“จริงเหรอ แต่กูขี้เกียจออกกำลังกายอ่ะ กินเข้าไปเยอะเดี๋ยวก็เป็นไขมันหรอก
“ก็ซิทอัพดิจะได้มีกล้ามท้องแบบกูไง ชอบไม่ใช่”
“อึก..//////ไม่ต้องดึงมือกูไปจับ เชี่ยคนเยอะแยะ(กระซิบเพราะเขินอ่ะครับ) กลัวไม่จบแค่พุงดิ ถ้ามันไปที่อื่นด้วย”
“ที่ไหน”
“อย่างแขนขา”
“มึงก็เล่นกล้ามแขนกล้ามขาดิลูก”
“อ้าวแล้วถ้าไขมันลงตูดกูล่ะ”
“ก็ดีสิ!55”
“ดีเชี่ยไร!//////*//”
“มึงก็เล่นกล้ามตูดด้วยไง”
ผมหัวเราะด่ามัน แต่มันก็ยังแกล้งมากระซิบข้างหูผมว่าฟิต ฟิต ฟิต อยู่นั่นแหละ แม่งแอบบีบตูดกูด้วย
มึงไม่ค่อยสื่อเท่าไหร่เลยนะเชี่ยเดย์ ไอ้หื่นนี่ แล้วก็อย่างที่คิดครับ มันกระซิบทวงผมอีกแล้วว่าเมื่อไหร่จะได้ซั่มซะที

“เร็วๆนี้”  ผมกระซิบตอบมัน มันกระดกเหล้าทำหน้าไม่พอใจ 
“มึงฉายหนังเรื่องอะไรห่า ไม่เอาเร็วๆนี้ จะเอาวันนี้!”  ไอ้บ้าเดย์คงมีมึนบ้างล่ะ มันพูดเสียงดัง
พวกห่านั่นรุมถามใหญ่ว่าคุยอะไรกัน.. เอ่อ อ๋อเรื่องความบริสุทธิ์ของตูดกูเองแหละ ให้ตอบงี้ไปคงไม่ได้หรอกครับ
ผมเลยตอบไปสั้นๆเอาเข้าใจง่ายๆว่า  “เสือะ!”  พวกมันรวมหัวกันโหวตไล่ผมออกจากบ้านทันที ขอโทษนะ
ที่นี่บ้านแฟนกู และกูไม่ได้ประกวดร้องเพลงไอ่สัด โหวตเชี่ยไรกัน

สักพักแม่จ๋าก็โทรมาครับ ตามกลับบ้านแหละ แต่ไอ้เดย์มันแย่งมือถือผมไปคุย ก็อ้อนแม่ผม
ขอให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมันต่ออีกหน่อย จ๋ารู้ว่าผมอยู่บ้านไอ้เดย์กับเพื่อนๆก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่บอกว่า
มีเรื่องจะพูดด้วย ไอ้เดย์เลยส่งโทรศัพท์คืนให้ผมคุยกับจ๋า
“ทำไมเหรอจ๋า?”
“ก็วันนี้ป้าเขามาหาแม่ มีธุระมาคุยด้วยเพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ป้าเหรอ..... มีเรื่องอะไรอ่ะจ๋า”   ได้ยินว่าป้ามาบ้าน ผมนี่ใจไม่ดีเลยครับ|||||||||
“ก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอก ไม่ต้องทำเสียงตกใจอย่างนั้นก็ได้ลูก555”
“แหะๆ...แล้วเรื่องอะไรเหรอจ๋า”  แม่จ๋ายังหัวเราะได้อยู่ ป้ามาคุยเรื่องอะไรหว่า คงไม่ใช่เรื่องเดย์หรอกมั้ง
“จำลูกชายป้าเขาได้มั้ย พี่ภูผาน่ะ ไม่ได้เจอเขาตั้งนานตอนนี้เข้ามหาลัยแล้วนะ เขาเรียนเก่งน่าดู”

ป้าผมเคยมีแฟนครับ แต่เสียไปก่อนนานแล้วยังไม่ทันมีลูกด้วยกัน แล้วแกก็ครองโสดมาตลอดนับถือเลย สรุปคือ
ป้าผมเขาไม่มีลูกหรอกครับ แต่พี่คนนี้เป็นลูกของเพื่อนสนิทป้าเขา เขารับเป็นลูกบุญธรรม รักเหมือนลูกชายตัวเอง
ส่งเรียนหนังสือมาตั้งแต่เล็กๆ เคยพามาเล่นที่บ้านผมบ่อยๆตอนอยู่ประถม แต่พอเริ่มโตก็ไม่ได้เจอกันเลย
แม่พี่เขาย้ายไปทำงานสาขาต่างจังหวัด

“อ๋อ........พี่ภูผา.... แล้วทำไมเหรอจ๋า”
ผมคุยโทรศัพท์กับแม่ทั้งที่ยังนั่งตักไอ้เดย์ มันได้ยินผมพูดชื่อพี่ชายก็รีบเอียงหูมาแนบมือถือสนอกสนใจฟังใหญ่

“เขามาคุยเรื่องลูกเขานี่ล่ะ”
“ไมอ่ะ จำได้ว่าเคยมาอวดว่าพี่เขาได้เรียนที่ดีๆไปรอบนึงแล้วนิ”
“555เออ ป้าเขามีเรื่องมาขอร้องลูกหน่อย”
“หา? ขอร้องลูก? อะไร..”
“ป้าบอกว่าพี่เขามีปัญหาเรื่องหอพักกับเพื่อน ทะเลาะกันเลยเห็นว่าจะย้ายออก แต่มันกะทันหันแล้วหอที่กะว่า
จะไปเช่าใหม่มันก็แพงมาก ที่เก่าก็ไม่มีห้องว่าง จนกว่าจะหาห้องดีๆหรือหาคนช่วยแชร์ค่าห้องที่หอใหม่ได้
พี่เขาก็เลยไปขอพึ่งป้าแกก่อน จะไปอยู่ที่บ้านป้าแกน่ะ”

“อ่า......แล้วไงอ่ะจ๋า ไม่เห็นเกี่ยวกะเราตรงไหนเลย แล้วป้าเขาจะให้ช่วยอะไรอ่ะ”
“ก็ป้ามาขอให้พี่เขามาอยู่กับลูกแทนน่ะสิ”
“อ๋อ................................ห๊ะ!!!?”     เชี่ย!!! อะไรกันวะนี่!!!!

“เอ้อ ตกลงใช่มั้ย แม่ตอบตกลงไปแล้วนะ ก็สงสารเขาน่ะช่วยๆเขาหน่อยนะลูก คงไม่นานหรอก
ลูกจะได้มีเพื่อนไง555 ตอนเด็กๆชอบเล่นกับพี่เขาจะตาย ดีออกเนอะ”
“ดะเดี๋ยว! |||||||||| เดี๋ยวๆๆๆๆ จ๋า!!!! ไปตอบตกลงป้าเขาง่ายๆได้ง๊ายยยยยย! ทำไมไม่ถามลูกก่อน!”
“โธ่ก็ถ้าไม่ช่วยเขามันก็น่าเกลียดนะ”
“ก็แล้วทำไมป้าไม่ให้เขาอยู่บ้านป้าอ่ะ!?”   เออ ทำไมต้องกู๊~~!
ไอ้เดย์มันได้ยินที่ผมพูดคงพอรู้เรื่องแล้ว แม่งจ้องผมเขม็งเลยครับ ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีละ||||||||

“เฮ้อ เห็นป้าแกว่าก่อนหน้าที่ภูผาจะโทรมาหาบอกเรื่องนี้แค่วันเดียว ป้าแกให้เพื่อนที่ทำงานเช่าบ้านไปน่ะสิ”
“อ้าว แล้วป้าให้เขาเช่าบ้านตัวเองทำไม แล้วป้าจะไปอยู่ที่ไหน!?”
“เขามาบอกนี่แหละว่าจะไปทำงานที่ฮ่องกง หกเดือน ก็ครึ่งปีน่ะ บริษัททัวร์เครือเดียวกันนี่แหละ
ไปเปิดหาลูกค้าที่โน่นป้าแกเป็นรุ่นใหญ่เขาเลยส่งไปสอนงาน  ตอนแรกป้าเขาก็คิดว่าจะได้มีคนดูแลบ้านให้
ไม่ต้องรบกวนใคร ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ ไม่คิดว่าลูกชายจะมาขออยู่กะทันหันแบบนี้ ถ้ารู้คงไม่ให้คนอื่นเช่า
รับปากเขาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เขาก็กลัวเสียเพื่อน เพื่อนที่มาเช่าเขาก็ให้เพื่อนฝรั่งเช่าอยู่อีกที นั่นก็มาทำงานสั้นๆ
แค่สองสามเดือนมั้ง ...อื้ม เขาว่างี้นะ”

จ๋าอธิบายยืดยาวโน้มน้าวจิตใจฝ่ายดีผม ประมาณว่ามึงควรโอเคนะลูก แต่ลูกไม่คิดว่าไอ้ตัวซ้อนหลังลูก
ที่นั่งหน้าเครียดแล้วตอนนี้มันจะโอเคนะแม่จ๋า~~~||||||||||

“แล้วทำไมต้องมาอยู่บ้านเราอ่ะจ๋า พี่เขาไม่มีเพื่อนคนอื่นให้อยู่ด้วยเลยรึไง”
“เห็นว่าเพื่อนเขาอยู่กับแฟนกันหมด คนที่ไม่ได้อยู่กับแฟนก็ไปอยู่ด้วยไม่ได้เพราะเขาจำกัดจำนวนคนต่อห้องนะ”
“อ๋อ......เอ่อ.....มันจะดีเหรอจ๋า ลูกไม่ได้สนิทกับพี่เขานานแล้วนะ”   กลัวเชี่ยเดย์อ่ะแง  T|||||T มันจ้องครับมันจ้อง
“ไม่เห็นเป็นไร อยู่ๆไปเดี๋ยวก็สนิทกันเองนั่นแหละ ก็แค่ไม่นานเดี๋ยวเขาก็ไปแล้วไม่น่าเป็นไรหรอกเนอะคนกันเอง
พี่เขาเข้ากับคนง่าย ป้าแกก็โทรบอกให้พี่เขามาแล้วด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ย้ายมาแต่เช้าเลย”

“ห๊ะ!!!?”   ให้ตายหอกเหอะ! นี่มันขอร้องกันตรงไหนวะเนี่ย ไปตกลงกันเองเรียบร้อย
ไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่แรกแล้วนี่หว่าเหมือนแค่โทรมาบอกเฉยๆ โธ่จ๋านะจ๋า ลูกจะโดนกินหัวยังหัวเราะมาตามสายอีก

คุณนายลูกเกดเขาตัดสายผมไปแล้วครับ ทิ้งให้ผมยังอึ้งเหวอมองมือถือตัวเองค้างไปพักใหญ่ เพื่อนๆก็ถาม
ว่าใครจะมาอยู่บ้านผมเหรอ ผมเลยเล่าให้ฟังอย่างที่จ๋าเล่ามา ไอ้พวกนั้นมันก็ว่าไม่น่าเป็นไร พี่เขาไม่ได้มาอยู่แบบ
ถาวรซะหน่อย แต่มีอยู่คนมันไม่ได้สนใจเรื่องนั้นสิครับ ไม่ว่าจะนานหรือไม่นาน หน้ามันฟ้องว่าวินาทีเดียวก็ไม่ได้

“กูก็ไม่ได้อยากให้เขามาอยู่ด้วยหรอก....มึงเข้าใจกูป่ะเดย์”
“จะมาอยู่ด้วย แล้วนอนไหน”
“เอ่อ||||||||| ก็คงต้องห้องกูแหละ มึงก็รู้ว่าบ้านกูมีแค่ห้องแม่กับห้องกู แล้วก็ข้างล่าง จะให้เขานอนที่อื่นก็น่าเกลียด”
“..............”
“เดย์....อย่าทำหน้างี้ดิมึง เฮ้ยพวกมึงช่วยกันพูดหน่อยดิวะ เชี่ย ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม (ช่วยกูด้วย||||||)”
ผมหันไปส่งซิกขอไอ้สามคนนั้นช่วยพูดให้ไอ้เดย์หายหน้าบูด เดย์มันกัดฟันถือแก้วเหล้าค้างตาก็เหล่มองแต่ที่พื้น
เพื่อนกำลังจะอ้าปาก ไอ้เดย์มันก็ยกมือขึ้นเบรกไว้ก่อน แล้วพูดกับผม  “มึงอยากอยู่กับเขารึเปล่า”
“จะบ้าเหรอ กูจะไปอยากอยู่กับพี่เขาได้ไง แต่ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติกันนะเดย์ อีกอย่าง....”
“อะไร”
“กูกลัวว่าถ้าไม่ยอม เดี๋ยวป้าจะโกรธกูอ่ะดิ มึงอย่าลืมนะ ว่าป้า...รู้เรื่องมึงกะกู”
“เฮ้อ!”   ไอ้เดย์หน้ายิ่งบึ้งหนักครับ มันถอนใจแรงแล้ววางแก้วในมือลง มันกอดคอผมพูดใกล้หู “กูไม่ยอม!”

กูก็ว่าแล้วแหละ|||||||||| ทำไงดีวะนี่
“กูไม่มีวันยอมให้มึงไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด!”   เชี่ยเดย์ประกาศออกมาแล้วครับ หนาวเลยดิผม

“เดย์ แต่เขามีศักดิ์เป็นพี่ไอ้ลูกคิดมันนะ อีกอย่างกูว่าเขาคงไม่คิดอะไรกับมันหรอก”  ดีมากไอ้น็อตมึงพูดดี พูดอีกๆ
“หน้าหมาที่บ้านกูยังดูดีกว่าหน้ามันเล้ย กูว่าพี่เขาไม่น่าใฝ่ต่ำเหมือนมึงไม่ต้องกลัวหรอกเชี่ยเดย์”   เชี่ยน็อตไอ่สัด ..

“เฮ้ยไอ้ลูก พี่มึงเขาชอบผู้ชายรึผู้หญิงวะ”  ไอ้คิมถามผมแล้วผมจะไปถามใครหว่า “กูจะไปรู้เหรอห่า..”
เหล่มองตาไอ้เดย์ ใจหายว๊าบ ตาแม่งดุจังอ่ะตอนนี้ผมว่าควรเปลี่ยนคำตอบเมื่อกี้นี้ดีกว่า  “เขาเป็นผู้ชายแมนๆเว้ย
แหะๆชอบผู้หญิงชัวร์!!!”

“กูไม่สนว่ามันจะชอบตัวผู้หรือตัวเมีย แต่ถ้ามันแตะมึง มันจะเป็นใครมาจากไหนกูจะไม่ไว้หน้า มึงจำคำกูไว้ให้ดี!”
“อึก..............||||||||||||||”   แม่งผมได้แต่กลืนน้ำลายฟังไอ้เดย์พูดแล้วไม่อยากจะนึก ถ้ามันก่อเรื่องขึ้นมา

“เดย์........แต่กูต้องอยู่กับเขา....แล้วมึงจะให้กูทำไงอ่ะ”   ผมพูดเสียงอ่อยคอตก
ไอ้เดย์มันดึงตัวผมให้เข้าไปในอ้อมกอดมัน หน้าผมฝังกับอกมันเลย มันกอดผมแน่นจนรู้สึกได้เลยว่าโคตรหวง 
เพื่อนๆมองหน้ากันไปมาแล้วส่ายหัว พวกมันก็รู้ว่าคนอย่างไอ้เดย์เอาจริงเสมอ

ผมกอดไอ้เดย์ตอบ ตอนนี้เรื่องอายเพื่อนต้องพับเก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อนแล้วครับ ผมต้องเอาใจมันหน่อย
“เดย์ โกรธกูเหรอ หรือว่าโกรธจ๋า”
“เปล่า ไม่ได้โกรธใคร แต่กูหงุดหงิดโคตรๆอ่ะตอนนี้ กูไม่อยากให้มึงอยู่กับใคร”
“กูเข้าใจ แต่ว่ามันจำเป็น ฟังกูนะเดย์มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกล พี่เขาอาจมีแฟนแล้วก็ได้”
“ไม่น่ามี ถ้ามีมันจะมาขออยู่ด้วยทำไม ไปอยู่กับแฟนมันก็ได้ไม่ใช่”
“เออว่ะ |||||||||||| ก็  ก็จริงแฮะ เอ้อหรือว่าแฟนพี่เขาอาจจะไม่สะดวกให้อยู่ด้วย”
“ก็อาจจะเป็นได้หรืออาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้”
“ตะแต่เขาน่าจะชอบผู้หญิงปกติแหละ ไม่มาสนใจอะไรกูหรอก มึงอย่าบ้าดิ”
“เมื่อก่อนกูก็ชอบผู้หญิง มากด้วย...แต่ตอนนี้ชอบมึงที่สุด”
“............แม่ง///////”   เอาซะกูไปต่อไม่ได้เลย เขินสัด//////

“กูก็ไม่ได้เกลียดอะไรพี่มึงหรอกลูกคิด มึงก็ไม่ต้องคิดมาก แค่กูไม่ชอบให้มึงอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่กูเข้าใจมั้ย”
“เออ กูเข้าใจ แต่กูเลี่ยงไม่ได้มึงก็เข้าใจกูมั้ยล่ะ เขาเป็นเหมือนพี่ชายกูไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงทั้งนั้น”
“.............ตอนอยู่กันสองต่อสองไม่ใช่ว่าแอบแรดนะเชี่ยลูกมึงจะโดนไม่ใช่น้อยแน่”  อุ๊...มันขู่ผมฟ่อๆ
“เชี่ยเดย์ ปากไม่ดี”
“นี่ขนาดยังไม่ได้อยู่กับเขา ด่ากูเลยนะ! ไหนบอกสิมึงรักใคร”

ไอ้บ้านี่มาบังคับให้ผมพูดต่อหน้าเพื่อนด้วยแกล้งกันชัดๆ “รักมึง///////” ผมพูดเบาๆมันก็ว่าไม่ได้ยินตั้งสามรอบ
สุดท้ายเลยตะโกนใส่หูมันเอาให้หูหนวกไปเลย  “กูก็รักมึงไงเชี่ย!!!/////////*//”  เพื่อนก็ฮาดิ

เดย์มันจับหน้าผมให้หันไปหามัน  “ดี งั้นดูปากกูนะ ยังไงกูก็ ไม่! ยอม!!!”

เอ๊า แล้วจะให้กูทำง๊ายยยยย ปวดหัวเว้ย|||||||||||






tsktonight…

 *** รักกันรักกัน นานเลย55 สุขสันต์วันตรุษจีนจ้าได้แต๊ะเอียกันมั้ยคะ รักทุกคนเลยน๊า

mild-dy ขอบคุณค่า
iceman555 นั่นสิคะคิดเหมือนกันเลย เรื่องพวกนี้ชอบเกิดกับคนที่ไม่รู้อิโหน่วอิเหน่ตลอด
Alone Alone น่าจะยานแม่เลยแหละ 555 น่าจะยานต่อไปได้อีกอ่ะค่ะ55
TaecKhun Imagine Love ถูกต้องนะคร้าบ ก็นู๋ลูกเขาน่าร๊ากกกกก วิก็อยากได้เป็นลูกนะ55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-02-2016 09:15:30

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 09-02-2016 09:26:25

กลัวแต่ว่าญาติลูกคิดจะคิดอะไรด้วยเนี่ยแหละ
ถ้าคิดเกินเลยกับลูกคิดเดย์คงหึงจนออกอาการให้จ๋าจับได้แน่ๆ
แต่ถ้าจ๋ารู้ก็ดีเหมือนกันถ้ายอมรับได้เดย์กับลูกคิดก็ไม่ต้องหลบๆซ่อนจ๋าอีก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 09-02-2016 11:23:51

ชอบตอนลูกคิดห่วงอ้วนอ่ะ น่าร้ากกก

ตอนนี้มีดุ๊กดิ๊กคนน่ารักออกมาให้กระชุ่มกระชวยด้วย

ไอ้คิมคนหน้าดำ ไปให้ห่างๆ ลูกสาวชั้นเลยนะ !!!!

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 09-02-2016 12:03:33

งื้อออ  ชอบปิงปอง  :sad4: :sad4: :sad4:

กลัวใจพี่ภูผาจีๆ   :katai1: :katai1: :katai1:

รอตอนต่อไปนะค้าา  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 09-02-2016 12:05:51

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 09-02-2016 20:26:45

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 13-02-2016 21:55:43

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 18-02-2016 17:11:52

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: May99 ที่ 20-02-2016 23:08:19

จับลูกคิดมาอยู่บ้านเดเลยคึคึคึคึคึ :katai2-1: :hao7:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 42 สองคนในห้อง (9/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 20-02-2016 23:16:37

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-02-2016 02:14:44

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย.../1






ในเช้าวันถัดมาที่อากาศดีท้องฟ้าแจ่มใส มองแล้วคิดได้ว่าตกบ่ายมาคงแดดจ้ามิใช่น้อย พี่ภูผาก็หอบผ้าหอบผ่อน
ย้ายมาอยู่ที่บ้านผม(ชั่วคราว) เราเจอหน้ากันปุ๊บ ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า... พี่แกน่าจะชื่อพี่บุปผามากกว่านะเนี่ย!

ก็หน้าแกหวานแถมตัวก็เล็ก เตี้ยกว่าผมเยอะ ผมสูง 175 ซม. ส่วนพี่ภูผาไม่น่าจะสูงถึงร้อยหกสิบด้วยซ้ำนะผมว่า
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าพี่ชายตัวโตที่ผมเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆ  โตมาแล้วจะเหลือตัวเท่าลูกหมา เอ๊ย! ลูกมด
พี่แกผอมๆเตี้ยๆหน้าเด็กตาหวานๆมีแก้มนิดๆปากเล็กๆ เอิ่ม..แน่ใจนะว่านี่คือคนที่อยู่มหาลัยปีสองแล้ว

คือไอ้เดย์มันมารอเจอหน้าพี่ภูผาแต่เช้า มันเห็นสภาพแล้วก็อึ้งไป ไม่แปลกหรอกครับ เพราะผมกับจ๋า
ยังมองอึ้งๆเหมือนกัน โคตรจะไม่เหมือนตอนเด็กเลยอ่ะ
“555สวัสดีครับทุกคน! โย่ว!! ผมขอมาอยู่ด้วยคนนะคร้าบบบบบ น้าลูกเกด ไงลูกคิด! 555อ่าใครครับเนี่ย
อ๋อเพื่อนลูกคิดเหรอหวัดดีๆ”   แต่ท่าทางการพูดการจาค่อนข้างเหมือนเดิมนะเท่าที่ผมจำได้ พี่แกซนแล้วก็ตลก
ผมถึงได้ชอบเล่นกับพี่แกมาก ตอนย้ายบ้านไปเคยร้องไห้ให้แม่จ๋าพาไปหาด้วย แต่จ๋าเอาขนมยัดปากผมแทน..

สรุปคือที่กูโดนดราม่ามาทั้งหมดเมื่อวานแม่งดูไร้สาระทันที ไอ้ห่าเดย์เกือบจะขำก๊ากออกมาแล้ว
ดีที่ผมอุดปากมันไว้ทัน แต่พี่ภูผาแกโคตรจะไนซ์ ร่าเริงเถิดเทิงยิ้มไม่หุบ สดใสเกินไปรึเปล่าวะ เอ่อคือ
พี่เขาเพิ่งโดนเพื่อนเลิกคบจนต้องออกจากหอมาไม่ใช่เหรอครับได้ข่าว

มองภาพพี่ภูผาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนสั้นกางเกงยีนส์สีฟ้าเข้มขาสามส่วน สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว
ยืนถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตยิ้มร่าให้พวกเราภายใต้แสงแดดยามเช้าแล้ว... แม่งแสบตาครับ
เจิดจ้าเหมือนผมกำลังต้อนรับพระอาทิตย์เข้าบ้านเลย

ไอ้เดย์มันก็แค่ยิ้มสวัสดีพี่เขา แล้วแอบกระซิบคุยกับผมตอนที่พี่เขาคุยกับจ๋า  “ทอมแคระเหรอวะมึง” 
“ไอ้บ้า! พี่ชายกูเว้ย”
“กูว่าไม่น่าใช่ภูผาว่ะ น่าจะเนินดินแล้วเชี่ย เคี้ยกกกก5555555” 
เชี่ยเดย์ได้กล่าวไว้ก่อนจะวิ่งไปจุ๊บแม่จ๋าแล้วแม่งชิ่งกลับบ้านไป ทิ้งให้ผมขนกระเป๋าช่วยพี่ภูผาคนเดียว

ซึ่งการมาอยู่ชั่วคราวของพี่ภูผา มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบ กระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบโตแบบถืออีกสองใบ
กระเป๋าสะพายข้างหนึ่งใบ และเป้อีกหนึ่งใบ ยังครับ ยังไม่เหมด คือพี่แกมีกะละมัง หม้อไห จานชามตะกร้าผ้า
ราวตากผ้า กระถางต้นไม้ กรอบรูป ที่นอนปิกนิก ไมโครเวฟ เครื่องดูดฝุ่น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา ห่าเหวอะไรอีกไม่รู้สารพัด
ขนมาเต็มคันรถ พี่ภูผาขับรถยาริสสีดำครับ แม่งยัดมาได้ไงไม่รู้เหมือนโกหก ผมไปเปิดประตูรถช่วยขนของ
ถึงกับต้องตกตะลึงพึงเพริด แน่ใจนะครับว่าพี่จะมาอยู่ชั่วคราวแค่ไม่นาน |||||||||||

เอาของพี่ภูผาเข้าห้องแล้วห้องผมโคตรจะแคบไปถนัดตาเลยครับ แต่ไม่ได้จัดของอะไรมากมาย พี่เขาแค่จัดที่นอน
บอกจะนอนที่นอนปิกนิกที่พื้นเพราะชินกับแบบนี้มากกว่าเท่านั้น ของอื่นก็กองๆไว้ ผมช่วยขนของเสร็จแล้ว
ก็แอบปลีกตัวโทรไปด่าไอ้เดย์มันนะ 
“ฮัลโหลครับที่รัก”
“ที่รักเชี่ยไร! ไงเนี่ยมึง! ไหนว่าจะคอยตามประกบกูเป็นเงาเลยไงสัด บอกจะเป็นเหาเกาะหัวกู แล้วนี่อะไรวะ!?
มึงทิ้งให้กูช่วยขนของคนเดียวเชี่ยเดย์!”
“เอ่อ...เอาไว้ว่างๆเดี๋ยวกูไปเล่นด้วยนะ กูรีบกลับมานอนดูการ์ตูนตอนเช้าเว้ย ไงก็อย่าลืมให้อาหารชิวาว่ามึงล่ะ”
“ชิวาว่าไหน?”
“ก็พี่เนินดินของมึงงะ”
“โอ๊ะ ไอ่ฟาย//////*//เรียกซะ มึงแค่เห็นหน้าก็ไว้ใจพี่เขาแล้วเหรอ มึงยังไม่ทันได้พูดกับพี่เขาสักคำเลยนะ
พี่ภูผาอาจจะแอบชอบกูอยู่ก็ด๊ายยยยย!” 
“ถ้าไอ้ลูกหมานั่นจะปล้ำมึงนะ มึงก็เอาขายันมันไว้ข้างนึงก่อน จากนั้นก็คลำหาถุงอาหารเม็ดแถวๆนั้นโปรยให้มัน”
“เชี่ยเดย์!!!//////*// มึงนี่แม่ง!”
“55555555”
“ฮึ่ม เดี๋ยวกูปล้ำพี่เขาเองก็ได้!”
“5555เอาเล้ย”
“มึงไม่หึงกูแล้วเหรอ”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก เดี๋ยวกูไปเรียนพิเศษกลับมาแล้วจะขนหมอนไปบ้านมึงเอง”
“ห๊ะ!? ขนหมอน เอามาทำทางรถไฟเข้าบ้านกูเหรอ”
“ไม่ใช่หมอนรองรางรถไฟไอ่สัด! เดี๊ยะตบปากด้วยลิ้น!”
“ไอ้ผีลามก! ห่าไม่เห็นต้องด่ากูเลย กูเล่นแค่นี้เอง~..”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อยน่า เอาเป็นว่ากูนอนด้วย”
“โอ๊ะ...จริงอ่ะ มันจะดีนะ เอ้ย! มันจะดีเร้อ~~ /////” 
“ก็บอกแล้วไงกูไม่มีทางปล่อยให้มึงอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสองเด็ดขาด ถึงมันจะมีครึ่งตัวก็เถอะ”
“เชี่ยเดย์มึงเลิกว่าพี่กูซะทีเหอะสัด!/////*//”   ไม่ใช่ไรนะกูจะหลุดขำหลายทีละห่า 
“รักนะครับ จุ๊บ!////”
“โอ๊ะ/////// ไอ้บ้า”    มันนึกจะวางก็วางครับ มาจ๊งมาจุ๊บห่าไรไม่รู้เขิน

ผมก็กำลังอมยิ้มอยู่คนเดียวตรงบันได จู่ๆพี่ภูผาก็ยื่นหน้าเข้ามาจะเอ๋ผมซะตกใจหมด 
“ฮั่นแน่!!! แอบโทรคุยกับแฟนละซี้!”
“เฮ้ย////ฟงแฟนที่ไหนพี่ ไม่มีหรอก55”
“อ้าวนี่ลูกคิดยัง....ไม่มีแฟนอีกเหรอ”   ทำหน้าตาโตสนอกสนใจจังนะครับพี่.. เหมือนกะรอกเลย55
“แหะๆ”   ผมได้แต่หัวเราะแหะๆให้พี่เขา แล้วก็ส่ายหน้ายักไหล่ไปตามเรื่องก่อนจะเนียนๆเดินบ่นหิวข้าว
นำหน้าพี่เขาไปหาข้าวกินกันในครัว แต่ดูเหมือนพี่ภูผาเขาจะยังตั้งคำถามเรื่องแฟนผมไม่เลิกนะ

“แล้วลูกคิดไม่มีคนที่ชอบอยู่บ้างเหรอ”
“เอ่อ ก็พอดีเพิ่งเลิกกับแฟนไปน่ะครับ พี่ภูผาผมว่าเราอย่าถึงพูดเรื่องนี้เลยดีกว่า55” 
“แปลกนะ เพิ่งเลิกกับแฟนเหรอ โทษทีดูลูกคิดไม่ค่อยเศร้าเลย พี่ก็เลยไม่รู้”
“อ่า แหะๆ ไม่เป็นไรครับ ผมทำใจเก่งเรื่องแบบนี้มันชินแล้วครับพี่555 ผมไม่เศร้าอะไรหร๊อกแค่ไม่อยากพูดถึง”
“โหอะไรกัน ลูกคิดหน้าตาดีนะพี่ว่าไม่น่าจะโดนสาวหักอกบ่อยขนาดนั้นม้างงง รุมแย่งกันจีบล่ะไม่ว่า55”
“โธ่ไม่หรอกพี่! ใครเขาจะมาอะไรกับผม55”
“ถ้าไม่มีสาว.....แล้ว น่ารักๆอย่างเราอ่ะ มีผู้ชายบ้างป่ะ?”
“อะ..”    กลืนน้ำลายดังเอื้อกเลยครับ ไหงเข้าประเด็นนี้ได้หว่า ผมก็หัวเราะแห้งๆไป  “ไม่มี๊บ้าดิพี่55555||||||||||”

โชคดีจังจ๋าเดินเข้ามาเปลี่ยนเรื่องคุยกับพี่ภูผาได้ ผมเลยรีบกินข้าวแล้วรีบขึ้นห้องไปเล่นเกมส์
จากนั้นพี่ภูผาเขาก็ตามขึ้นมาบนห้อง พอเห็นผมตั้งอกตั้งใจเล่นก็ไม่กวนนะครับ นั่งดูผมเล่นสักพัก ก็หนีไปนอน
ฟังเพลงเล่นโทรศัพท์กลิ้งไปกลิ้งมาตรงที่นอนปิกนิกของพี่แก แบบโคตรจะบ้านตัวเองเลยอ่ะครับ
ผมแอบมองพี่ภูผาแล้วก็ขำๆนะ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันไม่เกร็งดี คุยกันก็ง่ายๆ อยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัดเลย
ผมคิดว่าการอยู่กับพี่ภูผาชั่วคราวมันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ


******************************


..............ผมคิดว่าการอยู่กับพี่ภูผาชั่วคราวมันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ………..
 ขอโทษครับ! ขอถอนคำพูดทันมั้ย|||||||||||||  แม่งเอ๊ย ผมจะเล่าให้ฟังนะ

คือตอนเย็นไอ้เดย์มันก็โผล่มา จะลากผมไปสอนเลขเหมือนทุกทีนั่นแหละ แต่พี่ภูผาเขาก็เสนอตัว
“มา! พี่ช่วยติวให้เอง ลูกคิดไม่ต้องเกรงใจพี่นะ ถือว่าตอบแทนที่ให้พี่อยู่ด้วยคนเนอะๆๆ555 พี่เก่งน๊า!”
“อ่า.......เอ่อ.......คือ.......ว่า....||||||||”
ขณะที่ผมกำลังเอ่ออ่าอยู่ก็โดนพี่ภูผาดึงมือไปจากไอ้เดย์ครับ เชี่ยเดย์ทำหน้าตลกมากคือมันอึ้งด้วยเอ๋อด้วยงงด้วย
ขัดใจไปด้วยผสมกัน ผมก็ได้แต่ยักไหล่ไม่รู้จะทำไง สุดท้ายไอ้เดย์เลยได้แต่นั่งดูพี่ภูผาติวให้ผมแบบกัดฟัน
ก็มันน่ะชวดโอกาสลวนลามผมตอนสอนเหมือนเคยน่ะสิครับจะอะไรซะอีก
เดย์มันชอบแอบทำท่าอยากบีบคอพี่ภูผาบ้าง จับตีเข่าบ้างอยู่ข้างหลังเรื่อย ผมจะหลุดขำตั้งหลายทีแล้วก็กลั้นไว้   

พอติวหนังสือเสร็จ ไอ้เดย์มันชวนผมออกไปกินหวานเย็นด้วยกันที่ร้านนมปั่นจ้าวประจำมัน เจ้เจ้าของชอบไอ้เดย์
เลยใจดีแถมให้พิเศษเยอะๆประจำ ผมก็ดีใจนะอยากไป ก็ตกลงจะไปกันจับมือลั่นล้าเดินออกจากบ้าน
ผ่านแม่จ๋าที่กำลังเอาของใส่ถุงให้ลูกค้าที่มาซื้อขนม ไอ้เดย์ก็อ้อนแม่บอกเดี๋ยวซื้อนมปั่นมาฝาก
แต่จ๋าแกไม่ชอบกินนมเท่าไหร่หรอกครับ ไอ้เดย์มันเลยว่างั้นเปลี่ยนเป็นขนมปังสังขยาดีมั้ย จ๋าก็ตกลงยิ้มหน้าบาน
สังขยาจ๋าชอบกินอยู่ จ๋าถามหาพี่ภูผาให้ไปถามพี่เขาจะเอาอะไรรึเปล่า พี่ภูผาเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
“พี่ภูผา ผมกับเพื่อนจะไปร้านนมปั่นครับ อยากกินหวานเย็นกัน55 เอ่อพี่เอาอะไรป่ะ”
“อ๋อไม่ล่ะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากพี่หรอก555 ไปกันเถอะๆ55”
แล้วพี่แกก็เดินออกไป ผมกับไอ้เดย์ก็ยักไหล่ให้กัน มิน่าล่ะถึงตัวแค่นี้ไม่ชอบกินนมอ่ะดิ

แล้วเราก็เดินไปถึงมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ที่จอดเยื้องหน้าบ้านไปหน่อย....เชี่ย! เจอพี่ภูผายืนยิ้มกว้าง
เอาหมวกกันน็อคที่ไอ้เดย์มันมีไว้ให้ผมไปใส่พร้อม!!
“ดีจังไม่ได้กินหวานเย็นตั้งนานละ พี่อยากกินนมปั่นด้วย คอยดูนะจะกินแม่งสามแก้วเล้ย555”
เอิ่ม.....ไอ้ที่บอกว่าไม่ต้องๆ ไปเถอะๆ นี่คือพี่จะไปด้วยงั้นเรอะ! ปรึกษากูรึยังครับ|||||||||

ไอ้เดย์เหล่มองผม ผมก็ได้แต่ยิ้มพยักหน้าว่าคงต้องพาพี่ภูผาไปด้วยแล้วล่ะ เดย์ถอนใจครับ มันยิ่งถอนใจหนักเลย
อีตอนซ้อนรถพี่แกนั่งกลางคั่นระหว่างผมกับไอ้เดย์ด้วย หัวเราะเอิ้กอ้ากชวนคุยเรื่องนม(ปั่น)อารมณ์ดีตลอดทาง
ผมก็คุยกับพี่เขาไปตามเรื่อง ส่วนไอ้เดย์มันไม่ค่อยคุยกับคนไม่คุ้นเคยอยู่แล้วครับ เลยได้แต่ตอบครับๆไม่กี่คำ..

หลังกินหวานเย็นที่ร้านนมปั่นกันเสร็จ ผมก็ไปคลุกอยู่ที่บ้านเดย์...และพี่ภูผาก็ด้วย
จากนั้นประมาณเกือบๆทุ่มไอ้คิมก็โทรมาชวนไปวิ่งที่โรงเรียน ผมไม่อยากไปหรอกครับขี้เกียจวิ่งอ่ะ เหนื่อย
แต่โดนไอ้เดย์มันลากให้ไปด้วยกัน เราก็เลยไปออกกำลังกายกัน...และพี่ภูผาก็ด้วย
ไปโรงเรียนเจออิดุ๊กดิ๊กซะด้วยครับ มันทำว่าบังเอิ๊ญไปเดินเชิดๆสวยๆของมันแถวข้างสนาม แหม...เนียนมากมั้ยมึง

พี่ภูผาวิ่งเก่งมากครับแข็งแรงสุดๆตัวก็เล็กนิดเดียวแท้ๆเอาแรงมาจากไหนกันนะ เขาวิ่งกันเร็วขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็น
แข่งกันกลายๆ ไอ้เดย์กับพี่ภูผาตั้งหน้าตั้งตาวิ่งแข่งกันน่าดู ผมเลยอาศัยจังหวะนั้นเลี่ยงออกมาข้างสนาม
นั่งกินขนมกับอิดุ๊กดิ๊กซะเลย 

“ดุ๊กดิ๊ก มึงชอบไอ้คิมเหรอ”  จู่ๆผมก็นึกอยากลองถามมันดู แม่งหน้าแดงโวยวายขึ้นมาเลย
“ว้าย!/////*// อีบ้า! พูดจาไม่คิด กับไอ้ดำปากหมานั่นน่ะนะ มึงบ้ารึเปล่าเนี่ยอิลูกคิด!”  แล้วมึงจะเขินทำจวยไรครับ

ผมกระหยิ่มคิดในใจว่าไอ้หอกพวกนี้ช่างเข้าใจง่ายฉิบหาย ขนาดคนที่โดนด่าว่าเอ๋อแดกบ่อยสุดอย่างผมยังดูออก
เห๊อะ! ต่อให้พวกมึงอมเสาวิหารฐานโบสถ์มาพูดกูก็ไม่เชื่อ ไอ้คิมก็เหมือนกันมันชอบเปลี่ยนเรื่องเรื่อยเวลาถาม ชิ..

......... “เชี่ยลูก แฮ่กๆๆ กูพามึงมาออกกำลังกายนะ มานั่งสุมหัวแดกอะไรกับดุ๊กดิ๊กอยู่นี่วะห่า โอ้ยเหนื่อย แฮ่กๆ”
ไอ้เดย์มันวิ่งมาหอบแฮ่กต่อหน้าผม หอบไปด่าไปหายใจแทบไม่ทัน ผมเลยยื่นน้ำไปให้มัน มันก็รับไว้แต่ไม่กิน
เอาไปราดหัว แหม่.. เท่มากมั้ยมึง กูยังไม่ได้กินสักอึกมึงเอาไปเททิ้งหมดไอ่ฟาย

“จะไปไหนอ่ะ”  ผมลุกจะเดินไป ไอ้เดย์มันก็จับข้อมือผมไว้ทำหน้าสงสัย
“ก็ไปซื้อน้ำมาใหม่ไง มีควายเอาไปเทราดหัวหมดแล้ว จะเอาไหนกินล่ะ” 
เชี่ยเดย์หัวเราะนิดๆมันดึงผมมาเตะก้นเบาๆ บอกว่าจะไปกับผมด้วยแต่ผมดิ้นสะบัดมือมันวิ่งหนีมันขำๆ
โดยมีพี่ภูผาวิ่งตามมาอย่างเร็วตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  “ลูกคิดดดดด รอพี่ด้วยยยยยยย” 

น้องๆเพิ่งกลับไปแท้ๆ แต่ทำไมผมได้ไอ้ความรู้สึกเดิมกลับมาเลยครับ เหมือนคนมีลูกติด แม่งติดกูจ๊าง
ผมหันไปมองไอ้เดย์เห็นมันยืนท้าวเอวทำหน้าบึ้งๆชอบกล เฮ้อทำไงได้ล่ะครับ(โทษทีนะเดย์)

..............................
................
........

++++++++++++++++++++++++

ผ่านไปหลายวันพวกเราก็เริ่มคุ้นกับพี่ภูผามากๆ มากมายยิ่งนัก! ก็พี่แกเล่นตามผมเป็นเงาตามตัวเลยนี่ครับ
ผมจะไปไหนทำอะไรพี่แกก็อยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่เข้าใจเลยว่าพี่เขาไม่คิดจะไปไหนที่อื่น หรือไม่มีใครคบบ้างรึไง
แล้วด้วยความที่พี่ภูผายิ้มแย้มแจ่มใสให้ผมเสมอ จะให้ผมไล่ไปไหนได้ยังไงล่ะครับ ถึงแม้ไอ้เดย์มันจะแอบบ่นว่า
เรื่องที่พี่ชายผมชอบจุ้นจ้านน่ารำคาญ ขัดขวางวิถีคนหื่นของมันแค่ไหน แต่เราก็ต้องหอบหิ้วพี่แกไปด้วยทุกทีอยู่ดี

ตอนที่ผมลองทำการบ้านภาษาอังกฤษที่ไอ้เดย์เอามาให้หัดทำอยู่ในห้องตัวเอง โดยมีมันนั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะคอม
และมีพี่ภูผานอนฟังเพลงแล้วฮัมเพลงตามอย่างมีความสุข ข้างหลังพวกเรา... จู่ๆไอ้เดย์มันก็ทำหน้าเครียดสะกิดผม

“ลูกคิด กูชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
เดย์กระซิบกระซาบบอกผมเบาๆ ไม่ให้คนข้างหลังได้ยิน
“อะ..อะไร”
“ก็พี่มึงอ่ะ เชี่ยแม่งติดมึงเป็นขี้ปลาทอง วันๆไม่คิดจะทำอย่างอื่นนอกจากคอยกันท่ากูบ้างเลยรึไงวะ”
“มึงจะบ้าเหรอเดย์ พี่เขาไม่รู้ซะหน่อยว่ามึงกับกูเป็นอะไรกันแบบ..แบบนั้น พี่เขาจะคอยกันมึงทำไมมึงน่ะคิดมาก”

“เหรอ.... แต่กูว่าพี่มึงแปลกๆว่ะ ติดมึงเกินไปรึเปล่าวะ ไม่มีทีท่าจะชอบมึงก็จริงอยู่ แต่ตามตูดขนาดนี้
กูก็ไม่ชอบอยู่ดี ทำแบบนี้แล้วกูจะซั่มมึงได้ไงวะ!? แม่ง -*- นี่ถ้าอยู่ที่นี่จนถึงโรงเรียนเปิดเทอม
มึงไม่ต้องเอากระเตงอุ้มใส่เอวไปโรงเรียนด้วยเหรอวะห่า”  ไอ้เดย์ลูบหัวเกรียนๆตัวเองอย่างหงุดหงิด
พูดซะกูเห็นภาพเลยห่า ไอ้บ้านี่มันก็ช่างมุ่งมั่นกับการพรากพรหมจรรย์ประตูหลังผมมาก หลายวันมานี้แม้แต่จูบกัน
ยังไม่ได้เลยครับ คนตัณหาเต็มหัวแบบมันก็สมควรหงุดหงิดมากอยู่หรอก

“แอบคุยซุบซิบอะไรกันเหรอ?”  พี่ภูผาโผล่หน้ามาเฉย เล่นเอาเราสะดุ้งผงะออกจากกันทำไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ แหะๆ”  ผมหัวเราะกลบเกลื่อนไปใครจะไปบอกว่ากำลังนินทาเจ้าตัวอยู่กันเล่า
“แหมดูเหมือนว่าพวกนายนี่จะสนิทกันดีจังเลยนะ อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเลย แม้แต่..ตอนนอน
แล้ววันนี้นายจะมาค้างด้วยอีกรึเปล่าเนี่ยเดย์”  พี่ภูผาทำขมวดคิ้วปรายหางตามองทางไอ้เดย์

“อ่ะแน่นอนสิครับพี่”   ไอ้เดย์ยิ้มมุมปากให้แล้วกอดคอผม มันดันพี่ภูผาที่ยื่นหน้ามาตรงกลางให้ถอยไปอัตโนมัติ

ตั้งแต่พี่ภูผามาอยู่บ้านผม เดย์ก็มานอนด้วยทุกคืน แต่อย่าเพิ่งคิดไปว่ามันกับผมนอนบนเตียงด้วยกันนะครับ..แม่ง
คือเรื่องของเรื่องไอ้คืนแรกนี่เถียงกันแย่งกันไม่ลงตัวครับ พี่ภูผาบอกว่าปวดหลังจะขอนอนบนเตียงกับผมไปก่อน
ส่วนไอ้เดย์มันก็บอกนอนแข็งๆไม่ได้ปวดหลังเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่ยอมนอนข้างล่าง ผมเลยตัดรำคาญ
เป็นคนลงไปนอนที่พื้นเอง T T (เตียงกูแท้ๆ) แล้วไอ้เดย์มันก็จะตามลงมานอนกับผมที่พื้นด้วย แต่ผมไล่มัน
เพราะไม่อยากให้มันทำรุ่มร่ามกับผม สองคนนั้นเลยนอนบนเตียงด้วยกัน

ตลกดีเหมือนกันครับ ตอนนอนหันหลังใส่กัน แต่ตื่นมาขาไอ้เดย์พาดคอพี่ภูผาบ้าง มือพี่ภูผาพาดหน้าไอ้เดย์บ้าง
พี่ภูผานอนดิ้นมาก นอนกลับหัวกลับหางรุงรังสุดๆเลยสองคนนี้
บางทีตกดึกไอ้หอกเดย์มันก็แอบลงมานอนกอดผม จะขอ...กับผม ต้องเขกหัวมันเรียกสติอยู่ค่อนคืนกว่าจะยอมสงบ
ถ้าอยู่กันสองต่อสองก็ว่าไปอย่าง//////*// แต่นี่มีคนอื่นอยู่ด้วย ถึงมันจะน่าตื่นเต้นแต่ผมไม่อยากเสี่ยงให้พี่เขารู้

“ว่าแต่พี่เถอะ หาหอไปถึงไหนแล้ว”  ไอ้เดย์เปิดประเด็นเลยครับ เออ ผมก็ลืมถามพี่เขาเลยไปถึงไหนแล้วนะ
“อึก.....ยัง...ยังไม่ได้เลย ก็หาๆอยู่”  พี่ภูผาตอบแบบนี้แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่ผมถึงจะได้อยู่กับแฟนสองคนล่ะ

ไอ้เดย์มันกระหยิ่มยิ้มแล้วรีบเสนอตัว “ให้ผมช่วยดีกว่า! เอางี้เดี๋ยวผมจะช่วยพี่หาที่อยู่ใหม่ด้วยอีกแรงก็แล้วกัน”
“มะมะมะไม่ต้องอ่ะ!!!”
“หือ? ทำไมล่ะพี่ มีปัญหาอะไร”
“เปล่า! ก็แค่ไม่อยากรบกวนน้องน่ะ”
“ไม่รบกวนเลย! ไม่ลำบากอะไรเลย ผมอยากช่วย”
“ไม่เป็นไร555”
“เอาน่า คนกันเองพี่ หึหึรับรองครับพี่ อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวพี่ก็ได้ย้ายออกจากบ้านนี้แน่!”
“แหม..55 เกรงใจอยู่ดี ไม่ต้องลำบากจะดีกว่า พวกนายติวหนังสือกันต่อเถอะอย่ามาสนใจเรื่องพี่เลย”
“พี่มีแฟนรึยัง”
“ถถถ ถามทำไม”
“เปล๊า ผมถามเฉยๆ”
“ยังหรอก”
“อ๋อ ......ก็เลยมีเวลาวุ่นวายเรื่องชาวบ้านสินะ”
“ห๊ะ นายว่าไงนะเดย์ ได้ยินไม่ชัด”
“ผมบอกว่าพี่เนี่ย! ยังมีเวลาทักทายเพื่อนข้างบ้านสินะ555”
“อ๋อเหรอ555555 ไม่หรอกตอนเด็กมาเล่นบ้านลูกคิดบ่อย คนแถวนี้เขาพอจะจำได้อยู่แล้วนะ สนิทกันเร็ว555”
“5555555เก่งดีนะพี่ งั้นทำไมไม่ไปขอคนข้างบ้านอยู่ล่ะครับ555”
“โธ่555555นายนี่ตลกนะเดย์55 ใครเขาจะให้อยู่วะ”
“งั้นก็ควรตั้งใจหาหอใหม่อยู่ได้แล้วนะพี่นะ!”

อุ้ย........เชี่ยเดย์เลิกหัวเราะปัญญาอ่อนเปลี่ยนมาทำหน้าเข้มฉับพลัน พี่ภูผาสะดุ้งมาเกาะแขนผมจ้องไอ้เดย์
“ลูกคิด ลูกคิด ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่ต่ออีกยาวลูกคิดจะว่าอะไรมั้ย”
โฮ้ คุณผู้ชมครับ พี่แกเล่นมาทำตาแป๋วใส่ผม ผมจะตอกหน้าแกว่าไม่ให้อยู่ได้ไงเล่า  “ไม่ว่าอะไรหรอก..ครับ”
แล้วพี่ภูผาก็ทำยิ้มๆหันไปทางไอ้เดย์  “ได้ยินแล้วใช่ป่ะเดย์ นายไม่ต้องยุ่ง เอ๊ย ไม่ต้องรีบช่วยหร๊อก เอ๊ะหรือว่า
ร้อนใจ มีอารายยยยยยย รึเปล่า!?”

“...555555555 จะไปมีได้ไงล่ะพี่ แล้วพี่ล่ะมีอะไรรึเปล่าถึงไม่รีบหาที่อยู่ใหม่ ไม่เดือดร้อนใจเลยเนอะ555”
“555555555”
“55555555”

“......อะไรวะ”  บ้ากันไปแล้วสองคนนี้ หัวเราะแข่งกันอยู่ได้ ท่าจะบ้า มันขำตรงไหนวะ ผมนั่งฟังมองแล้วงงว่ะ

พอพี่ภูผาเดินไปเข้าห้องน้ำ ไอ้เดย์มันรีบล็อคคอผมไปกระซิบกระซาบเลยครับ
“เฮ้ย เชี่ยแม่ง กูว่าเฉยไม่ได้แล้วนะเรา ไอ้เตี้ยนี่แม่งกะอยู่ยาวเลยนะกูว่า!”
“มึงอย่าบ้าน่าเดย์ ไม่หรอกเดี๋ยวพี่เขาก็ไป”
“ไม่รู้ล่ะ กูว่ากูต้องหาทางกำจัดเสี้ยนหนามเตี้ยๆ อุปสรรค์สั้นๆนี่ไปให้ได้! ดิลวิลซะอย่าง555”
“ไอ้บ้า ชอบมาว่าพี่กู พี่ภูผาเขาก็น่ารักดีออก”
“มึงไม่เห็นเหรอ ว่าพี่มึงพยายามขัดขวางกู!”
“ขวางอะไรมึงล่ะ”
“ก็ไม่ให้กูอยู่กับมึงตามลำพังไง!”    เชี่ยเดย์เหลียวซ้ายแลขวา ล่อกแล่กหวาดระแวง เล่นอะไรของมัน เฮ้อไอ้บ้า

“คิดมาก”
“ไม่คิดมากหรอกมึง นี่เรื่องจริงเลยล่ะ! คอยดูนะกูจะหาทางกำจัดแม่งให้ได้!!!”

“จะกำจัดอะไรเหรอเดย์”  ไม่ใช่เสียงผมนะ ผมสะดุ้งรีบส่งซิกให้เดย์ว่าพี่ภูผามาข้างหลังแล้ว
“ก็กำจัด!...อะ..อ้าวเฮ้ย ออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“เมื่อกี้ไง ว่าแต่ได้ยินนายพูดฮึกเหิมว่าจะกำจัดๆ จะกำจัดอะไรงั้นเหรอ”
“ก็นี่ไง!”
ผมใจหายว๊าบเลยครับ ไอ้เดย์ชี้หน้าพี่ภูผา แต่ผมโล่งใจหน่อยตอนที่มันเลื่อนทิศทางมือให้ชี้ผ่านหน้าพี่เขา
แล้วเลื่อนต่ำลงมาทางขาตัวเอง   “ขน”

“อ๋อ...เฮ้ย! ขนอะไรวะ!?”
“ขนหน้าแข้งไง! คิดว่าอะไรล่ะ!”
“อ๋อออ5555 ก็นึกว่าขนเข่า55”
“ที่แน่ๆไม่ใช่ขนตูดผมก็แล้วกัน เอ๊ะ...แล้วมันมีขนเข่าด้วยเหรอพี่”
“มีดิแต่มองด้วยตาเปล่าไม่ค่อยเห็นหรอก55เอ้อ ดีเลยๆ มาๆๆๆพี่จะโกนให้นะ! พี่ชอบโกนขน
พี่อยากเป็นช่างตัดขนหมาน่ะ ดีจังๆ มาๆพี่โกนให้เอง555”
ไอ้เดย์จะปฏิเสธแต่พี่แกเล่นหันไปหามีดโกนในกระเป๋าตัวเองอย่างไว

ซวยแล้วไงครับ เชี่ยเดย์หันควับมองหน้าผมตาเหลือก ไอ่เชี๊ยะ!5555555 มันโดนพี่ภูผาจับโกนขนหน้าแข้งให้
เอาซะขาเนียนกิ๊กเลย 5555  ผมนั่งกอดหมอนดูมันขำไอ้พวกคนบ้าสองคนนี่จริง เพราะไอ้เดย์มันไม่ยอม
โดนโกนฝ่ายเดียว เลยจะตอบแทนด้วยการไล่จับพี่ภูผามาโกนหัวให้บ้าง พี่ภูผาแหกปากวิ่งหนีไอ้เดย์ที่ถือมีดโกน
วิ่งตามด้วยขาเนียนกิ๊งรอบบ้าน

++++++++++++++

แล้วไอ้เดย์มันก็เก็บกดต่อไปอีกหลายวัน พี่ภูผาติดผมอย่างกับฝาแฝดยิ่งกว่าซีน่อนซีโน่ซะอีก ไอ้เดย์มันชอบบ่น
พึมพำๆครับช่วงนี้ ประมาณว่าเห็นหน้าผมแล้วอยากโน้มคอผมไปจูบเรื่อย ส่วนพี่ภูผาก็อยากเก็บใส่ถุงดำไปทิ้งซะ
แต่อยู่ๆเย็นวันอาทิตย์ไอ้เดย์ก็ขี่รถมาบ้านผมอย่างอารมณ์ดี
“ลูกคิด ป่ะ ไปงานศพกัน ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย คนรู้จักกันน่ะกูไม่อยากไปคนเดียว นะนะ ไปกับกูนะ”

ผมฟังมันพูดชวนด้วยหน้าตายิ้มแย้มแล้วเอ๋อแดกมาก นี่มึงมีความสุขที่เขาตายหรือเชี่ยไรวะเดย์ ทำไมหน้าบานงี้
“เอ่อ...”   ผมยังไม่ทันพูดอะไร แม่จ๋าที่นั่งอยู่ใกล้ๆได้ยินก็บอกให้ผมไป 
“ไปสิลูก ไปกับเดย์ก็ได้ เดี๋ยวแม่กับพี่ภูผาจะกินข้าวเลยไม่รอแล้วกัน ลูกก็ไปกินที่งานถ้าไม่อิ่มก็ค่อยมากินต่อที่บ้าน”

ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่งรีบไปกอดพุงแม่จ๋า มันอ้อนแม่ผมเหมือนเคย แม่จ๋าน่ะไม่เคยว่าอะไรไอ้เดย์สักคำ
ตกลงนี่ใครลูกแม่กันแน่วะ แต่จะบอกความลับให้ก็ได้นะ จ๋าเขาแพ้คนหล่อแถมไอ้เดย์ยังขี้อ้อนอย่างนี้
เห็นแล้วอดใจอ่อนไม่ได้ทุกที นี่ถ้าปะเหลาะเอาอะไรคงยกให้หมด
ผมฟังแล้วก็ขำๆนะ มีอะไรจะยกให้มันก็รีบยกนะจ๋า ลูกชายก็อย่าเก็บไว้ยกให้เขาไปซะสิ ลูกยอม คึคึคึ

ผมใส่เสื้อยืดสีขาวอยู่แล้วเลยขอตัวไปเปลี่ยนกางเกงบอลสีฟ้าที่ใส่เป็นกางเกงยีนส์เดฟสีดำสนิท
เห็นผมขึ้นไปเปลี่ยนกางเกง พี่ภูผาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาก็ถามตาโต
 “ลูกคิดเปลี่ยนกางเกงทำไม จะไปไหนเหรอ”
“ไอ้เดย์มันมาชวนให้ไปงานศพเป็นเพื่อนครับ”
 พี่ภูผาตาโตยิ่งกว่าเดิม รีบหาเสื้อผ้ามาใส่บ้าง  “ไปด้วยดิ!”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 23-02-2016 02:16:03

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย.../2   




ไอ้เดย์เห็นพี่ภูผาเดินตามผมลงมาติดๆ เจอหน้ากันสองคนนี้ก็ฉีกยิ้มให้กัน แต่พอผมบอกว่าพี่ภูผาจะขอไปด้วย
ไอ้เดย์มันหุบยิ้มทันทีเลยครับ แถมยังถลนตาทำท่าอยากจะกระโจนมา ผมนี่รีบกันไว้แล้วลากมันขึ้นห้อง
แต่ตอนเดินขึ้นบันไดมันก็ยังไม่วายชี้หน้าพี่ภูผาที่ยืนยิ้มให้มันอีก ผมทั้งตีมือทั้งปิดปากมัน ไล่ให้ไปข้างบนก่อน
“จะขึ้นไปข้างบนกันทำไมอีกล่ะลูกคิด!?”  พี่ภูผาตะโกนถาม ผมเลยตะโกนบอก
“ผมว่าไอ้เดย์น่าจะเปลี่ยนกางเกงหน่อยครับ จะหากางเกงดำให้มันใส่น่ะ55”  พอดีไอ้เดย์มันใส่กางเกงยีนส์สีฟ้า
เลยเอามาอ้างได้ พี่ภูผาแกว่าไม่น่าเป็นไรมั้ง แต่ผมก็ยืนยันว่าให้แกรอข้างล่างเดี๋ยวเดียว
“ไอ้!~~~~~~อื้ออื้อเอ้ออื้อออออ!!!”   ไอ้เดย์จะตะโกนด่าพี่ภูผาผมต้องรีบปิดปากมันเพิ่มอีกมือแทบไม่ทัน
“ห๊า? อะไรเหรอเดย์?”   พี่ภูผามาเกาะขอบบันไดชั้นล่างเงยหน้าตะโกนถามตาแป๋ว
ไอ้เดย์มันทำท่าอยากวิ่งลงมาบีบคอพี่เขาจะตายแล้ว ผมเลยรีบดึงมันขึ้นแล้วถีบเข้าห้องแบบร้อนรน

ดีที่ได้ยินเสียงพี่ภูผารับสายโทรศัพท์  “ฮัลโหล เอ้อ! ก็บอกว่าอยู่บ้านญาติไง๊ เฮ้ยนายไม่รู้จักหรอกไม่ต้องห่วงน่า
เป็นพ่อเรารึไง 55”   คงคุยกับเพื่อนเลยไม่ได้สนใจตามพวกเราขึ้นมาอีก


พอเข้าห้องได้เชี่ยเดย์ก็โวยวายใหญ่   “กูจะไม่ทนพี่มึงแล้วนะไอ้ลูก! แม้แต่งานศพแม่งก็ยังจะตาม ไอ้เนินดิน
มันรู้จักคำว่ามารยาทบ้างมั้ยวะห่า คนเขาไม่ได้ชวนสักคำ แล้วไอ้งานอย่างนี้มันน่าขอไปด้วยตรงไหนเชี่ย
กูไม่ได้ไปไปเที่ยวทุ่งดอกทานตะวันนะ ดูมันยิ้มดีใจหน้าบานเชี่ยไรเนี่ย!!”

“แต่ตอนแรกหน้ามึงก็บานไม่แพ้พี่ภูผาหรอกนะเดย์.. เฮ้อ ใจเย็นดิวะ พี่เขาขอไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“ไม่เป็นไรได้ไง! กูอุตส่าห์!”
“อุตส่าห์ไร”
“ก็!.....เอ่อ.......ไม่มีไร ก็มัน....ก็มันงานศพป่าววะ มันไม่น่าตาม!”
“เอาน่าอย่าโมโหเลย นะ”
“กูจะไม่โมโหเลยถ้าไอ้เตี้ยหมาตื่นมันไม่ขอตามไปด้วย!”
“ปากมึงนี่เนอะ อย่าไปด่าเขาเชียวนะเว้ย เขาก็แค่อยากไปด้วยน่า”
“กูไม่ให้ไป กูจะไปกับมึงแค่สองคนพอ!”
“เดย์เบาๆ ไม่เอาน่า นั่นพี่กูนะ”
“กูไม่ให้ไป! แล้วกูก็จะไปตบกบาลสั่งสอนมันด้วย ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างรึไงวะ!”
“โห...ให้คนอย่างมึงมาด่าว่าไม่มีมารยาทบ้างล่ะ ไม่เกรงใจกันบ้างล่ะนี่มัน..”
“ทำไม!”
“แหะๆ ก็ปกติมึงต้องเป็นคนโดนด่ามากกว่านี่นา55”
“ฮึ่ม! กูอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ จะลงไปไล่แม่งออกจากบ้านเดี๋ยวนี้!”
“เฮ้ยไอ้บ้า จะไปไล่เขาเรื่องอะไร แล้วนี่มันบ้านกูไม่ใช่บ้านมึง” 
“บ้านมึงก็เหมือนบ้านกู! กูจะจับมัดใส่ถุงขยะแล้วเอาไปทิ้งที่เทศบาลแม่ง!!!”
“แล้ว! แล้วมึงจะบอกจ๋าว่าไง!”
“อึก!........ฮึ่ม...นั่นดิ เอาไงดีวะ!”   ดีนะที่มันยังพอมีสตินึกถึงหน้าแม่ผม

ไอ้เดย์ทำท่าคิดเครียด นี่มันตั้งใจหาทางกำจัดพี่ผมจริงจังเลยนะเนี่ย มันเดินพล่านแบบร้อนใจไปๆมาๆ
แล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรออกเดินเลี้ยวไปที่โต๊ะคอม หยิบสมุดเรียนของผมมาฉีกหน้ากระดาษเปล่าออกหนึ่งแผ่น
แล้วหยิบปากกามาเขียนยุกยิกลงไปในนั้น ผมสงสัยมากเลย “ทำอะไรวะเดย์”  รีบเดินไปชะเง้อดูที่มันเขียน

[ไอ้เตี้ยหมาตื่น! ออกจากบ้านนี้ไปซะ! ไม่งั้นมึงตาย!!!]

“|||||||||||| เชี่ยเด๊ย์~~~~!!! มึงบ้าเหรอเขียนเชี่ยไรเนี่ย!?”  ผมรีบผวาไปดึงกระดาษในมือมันมาขยำทิ้งเลยครับ
“ลงไปพูดให้แม่มึงได้ยินไม่ได้กูก็เขียนให้มันอ่านแทนไง”
“.........เฮ้ออย่าไปทำอะไรบ้าๆกับพี่เขาน่า..เดี๋ยวพี่ภูผาก็ฟ้องจ๋าหรอก”
“ฟ้องเหรอ โธ่เชิญเล้ยจ๋าไม่เชื่อมันหรอก กูน่ารักจะตาย! รู้ซะบ้างนี่ดิลวิลนะครับขอโทษ!”   มันคิดว่าเครดิตมันดี
“โฮะ! น่ารักตายห่าล่ะ จะฆ่าเขาแง่งๆเหมือนหมาบ้า แค่เขาขอไปไหนมาไหนด้วยเนี่ยอ่ะนะ”
“ก็กูรำคาญอ่ะเชี่ย! กูขี้เกียจปั้นหน้าทนได้ทนดีเต็มทีแล้ว! ห่าเอ๊ยอีกวันเดียวก็เปิดเทอมแล้วยังไม่ได้เย่..!เลย!!”
“เหวอ!!! เชี่ยเด๊ย์! จะไปไหน!!? มะไม่เอาๆใจเย็นไม่เอานะ! อุ๊!!คนดี๊คนดีที่รัก มึงอย่าเพิ่งป๊ายยยยย!|||||||||”
“ต่อยคว่ำแม่งสักที ดูดิ๊ยังจะยิ้มเยาะเย้ยกูได้อยู่มั้ยไอ้ปลิงปล้องเดียว! เดี๋ยวกูขี่มอไซค์ชนแม่งให้นอนรพ.จบ!”

ไอ้บ้าเดย์มันฮึดฮัดจะเปิดประตูออกไปเล่นงานพี่ภูผาแบบขัดใจมาก ผมต้องผวาดึงมันแทบตาย แต่มันน่ะแรงเยอะ
ผมฉุดไว้ไม่อยู่เลยต้องเปลี่ยนเป็นกอดไว้แทน ผมจับหน้าบึ้งๆของมันไว้แล้วประกบปากจูบซะเลย...มันก็ตกใจ
แต่พอมันตั้งตัวได้มันก็จูบตอบผมแบบดูดดื่ม เล่นเอาหายใจแทบไม่ทัน

ผมอยากให้มันใจเย็นขึ้นหายอารมณ์เสียเลยจูบอยู่นาน ไม่รีบผลักออกแม้จะรู้สึกเขินที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
อีกอย่าง.......ผมก็คิดถึงรสจูบของมันด้วย

ลิ้นที่ตวัดเกี่ยวกันอย่างร้อนแรงในปากมันทำให้ใจเต้นแรงมากๆเลยครับ.. ลมหายใจที่พ่นออกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตัวผมดูเหมือนร้อนๆยังไงไม่รู้ ความหวานที่ซ่านภายในปากกับลิ้นร้อนที่รุกไม่หยุดเล่นเอาขาหมดแรงได้ดื้อๆ
มันไม่มีแรงต้านทานเลยเมื่อโดนดันให้เดินถอยหลังไปจนเราล้มทับกันลงไปบนเตียง
ทันทีที่หลังของผมสัมผัสกับฟูกนุ่มๆ ผมก็จับหน้ามันให้หยุดจูบอย่างตกใจ “เดย์! อื้อ!!!” 

แต่ไอ้เดย์มันไม่ยอมให้ผมพูดอะไรต่อ รีบปิดปากผมด้วยปากของมันอีกครั้ง คราวนี้เลยจูบกันนัวบนที่นอน
แล้วคนมือซนอย่างไอ้เดย์มันจะยอมหยุดแค่กอดผมไว้นิ่งๆเหรอ ไม่หรอกครับมือไอ้บ้านี่ก็ลูบเลื้อยไป
ตามอารมณ์มันนั่นแหละ เผลอแผล็บเดียวมือมันไปอยู่ที่ก้นผมแล้ว แม่งขยำซะสะดุ้ง

“อื้มมมมมม ฮ่าส์!!! แฮ่กๆๆดะเดย์! อึก..เฮ้อ.. ใจเย็นๆนะ กูอยู่นี่ๆ กูจะอยู่กับมึงอย่างนี้... ยังอยู่กับมึงอีกนาน..
วันนี้มีคนอื่นอยู่ด้วยก็ช่างปะไรวะ วันหน้า...ยังไงก็มีแค่เรา”   
ผมบอกมัน มองตามัน แววตาเดย์ดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

ผมเข้าใจว่าไอ้เดย์อึดอัด ผมเองก็อึดอัดที่เหมือนมีคนคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลา แต่พี่ภูผาเขาก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดี
เขาแค่ติดผมมากไปหน่อย แต่เดี๋ยวอีกพักเขาก็ย้ายออก ไม่ได้ติดอยู่กับผมไปตลอด เรื่องนี้ผมอยากให้เดย์มันคิดใหม่
อยากให้มันเข้าใจ อย่าไปถืออย่าไปโกรธพี่เขา พี่ภูผาตัวเล็กนิดเดียวเองแรงก็ไม่มี ขืนไอ้เดย์เตะก็ปลิวเท่านั้น
ไม่อยากจะนึกภาพ|||||||


ตกลงกันแล้วว่ามันจะไม่ไปตีหัวพี่ภูผาหรือจับยัดถุงดำแน่ผมก็เบาใจหน่อย แต่ก่อนจะออกจากห้องกัน
มันก็ยังดึงตัวยึกยักไม่ยอมปล่อยผมไปซะที

เดย์นอนตะแคงท้าวหัวเกลี่ยไรผมชื้นนิดๆที่หน้าผากของผมไปยิ้มไป ผมนอนหงายมองหน้ามันแล้วอดเขินไม่ได้
ฟังมันพูดเสียงโคตรนุ่ม
“กูไม่เคยต้องรอใครนานขนาดนี้มาก่อนเลยนะ มึงรู้มั้ย หื้ม.. กูรักมึงมากแค่ไหนคิดดูสิ” 
“......./////”   ผมเขินจนต้องหลบสายตาเชื่อมของมัน มันก็เอามือมาลูบแก้มผมให้ร้อนผ่าวเล่น
“แล้วกูก็ไม่เคยเชื่อฟังใครเหมือนหมาฟังเจ้าของแบบนี้ มึงรู้ไว้ด้วยว่ากูจะยอมให้.....แค่มึงเท่านั้น”
“/////// ก็...ก็มึงเคยพูดเองนี่ ว่าถ้ากับคนที่รัก มึงก็หยวนให้ได้หมดน่ะ”  ผมยังจำได้นะ
“......หึหึหึ อย่ามาทำหน้าตาน่าเย่อใส่กูดีกว่า เดี๋ยวมึงจะไม่ได้ลงจากเตียง”
“อึก/////*//! ไอ้บ้า! กะกะกูไปทำหน้าแบบนั้นตอนไหน!!”
“ไม่รุ้สิ กูก็เห็นเป็นแบบนั้นตลอดเวลาแหละ คึคึคึ”

เอาอีกแล้วครับไอ้เดย์เบียดตัวลงมาทาบทับผม แม่งมือกับปากมันแตะตรงไหนตัวผมก็ร้อนไปหมด
แต่เสียงทุบประตูหน้าห้องก็ทำเราอารมณ์ค้าง “ปังๆๆๆ!!!”  มีเสียงคนตัวเล็กๆตะโกนถาม
 “เฮ้ย! จะไปกันได้ยางงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~!?”

เสียงพี่ภูผามาเคาะประตูเรียก ไอ้เดย์ถึงกับเหลือกตามองบนมันทำหน้าแบบอยากจะทุบอะไรทิ้งสักอย่างน่าดู
กลัวมันโมโหขึ้นมาอีกผมเลยดึงคอเสื้อมันรั้งให้ปากเรามาจุ๊บกัน ผมพูดกระซิบยิ้มให้มันบอกให้รางวัลที่เป็นเด็กดี
มันก็ชะงักแล้วแล้วจุ๊บปากผมเบาๆอีกสองสามที ผมลูบหัวมันอย่างที่มันชอบ ไอ้ลูกหมาตัวโตหน้าหล่อของผม
ยิ้มมุมปากนิดๆแล้วดึงมือผมให้ลุกจากเตียง

เราเปิดประตูมาก็เจอพี่ภูผา แกยังยืนกอดอกรอตาแป๋ว พอเห็นไอ้เดย์ยังอยู่ชุดเดิมก็ทำหน้าสงสัย
“อ้าวไหนว่ามาเปลี่ยนกางเกงไง”
ผมก็รีบแก้ตัว “อ๋อคือ.. ไม่มีกางเกงสีดำที่มันใส่ได้เลยครับ55” ขี้เกียจให้ซักมากความเลยรีบดันหลังไอ้เดย์ให้เดินไป


.......พวกเราออกมาหน้าบ้าน ผมกำลังจะขึ้นซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ ไอ้เดย์มันยกมือขึ้นห้าม
“หยุดเลยลูกคิด มึงลงไปก่อน ให้พี่เขาขึ้นมาคนเดียว”
“ห๊ะ!?”
ผมกับพี่ภูผานี่มองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างงง
“คือ.....ช่วงนี้รถกูไม่ค่อยดีว่ะ ยางก็เล็กเดี๋ยวหนักไปมันจะไปแตกกลางทาง ไปทีละคนแล้วกัน”
“เหรอ เออๆเอางั้นก็ได้”

"งั้นเอารถพี่ไปดีกว่ามั้ย"
 พี่ภูผาชวนนั่งยาริสไปกัน แต่ไอ้เดย์บอกไม่ชอบนั่งรถยนต์ยืนยันจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปเท่านั้น
"งั้นพี่ก็ไม่ต้องไปง่ายกว่าป่ะครับ55 ผมไปกับไอ้ลูกสองคนก็ได้นะ เอ๊ะ..หรือพี่จะขับรถตามไปก็ได้
แต่ตามให้ทันก็แล้วกัน ถ้าหลงกันก็ช่วยไม่ได้.."
"อ่างั้นพี่ไปมอเตอร์ไซค์นายก็ได้ 55|||||||"

ไอ้เดย์มันพยักหน้าให้พี่ภูผารีบซ้อนรถ แต่พี่เขาดูอึกอักเหมือนไม่อยากไปเอาแต่หันมามองผม
ผมเลยยิ้มพูดกับพี่ภูผา   “ไปรอที่งานก่อนนะครับพี่ เดี๋ยวผมตามไป”
ไอ้เดย์เองก็เร่ง  “เอ้าเร็วสิครับ จะไปไม่ไป ไหนว่าอยากไปด้วยไม่ใช่”

พี่ภูผาเลยขึ้นนั่งซ้อนรถไอ้เดย์ด้วยท่าทางโคตรหวาดระแวง ทำหน้าอย่างกับกลัวไอ้เดย์จะเอาไปฆ่า
ผมเห็นแล้วก็แอบขำนะ หวังว่าสองคนนี้คงไม่ไปตีกันกลางทางหรอกนะ ได้แต่ตะโกนบอกเดย์ว่าให้ขี่รถดีๆ
ผมมองตามหลังสองคนนั้นไปจนลับตา ไอ้เดย์มันก็ขี่รถดีอยู่นะไม่ได้กระชากหรือยกล้อหน้าบิดแซงแกล้งอะไร

.....................................................
...................................
......................

แล้วผมก็นั่งรอมันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านนานมากกกกกกกก นานเกินไปแล้ว! เป็นชั่วโมงเลยครับ!
เฮ้ยนี่มันไปงานศพที่ไหนวะ ไกลมากเลยรึไงนะ ไม่ใช่ขี่ออกนอกเมืองไปนะไอ้ห่าปลวก||||||||||||

จากที่นั่งกินขนมรอจนจะหลับ รอนานก็ร้อนใจเริ่มเดินไปเดินมากระวนกระวายใจอ่ะครับ ชักไม่ดีแล้ว
ทำไมหายไปนานจัด ผมโทรตามใครก็ไม่มีคนรับซะด้วยสิ.. เป็นห่วงน่ะครับเห็นเดย์บ่นว่ารถไม่ค่อยดี
ไปเสียกลางทางรึเปล่าก็ไม่รู้

แต่พออีกพักใหญ่ไอ้เดย์มันก็มาครับ เห็นมอเตอร์ไซค์มันแต่ไกลผมที่ชะเง้อคอยาวค่อยโล่งใจหน่อย
“โหยเชี่ย งานอยู่ที่ไหนเนี่ย จัดที่เชียงใหม่เหรอสัด โทรไปก็ไม่รับนะ”
ผมทำหน้างอเพราะรอนาน ว่ามันมันกลับอมยิ้มเอามือมาบีบปากผม ผมก็สะบัดหน้าปัดมือมันออก

“แบ็ตหมดอ่ะ อย่าหน้างอดิ ไม่ต้องบ่นน่าก็มารับแล้วนี่ไง งานมันไกล ป่ะรีบไปเหอะ” 
ก่อนจะจูงมือผมไปซ้อนรถเดย์ก็ไม่ลืมตะโกนบอกจ๋าที่นั่งตัวกลมดูโทรทัศน์ข้างในบ้าน
“จ้าคร้าบ เดย์พาลูกไปแล้วนะครับ ถ้ากลับดึกจ๋าไม่ต้องรอนะครับ ไม่ต้องห่วงเดย์ดูแลอย่างดี”
จ๋าก็หันมาตอบมัน  “จ้าลูก! รีบไปเหอะเดี๋ยวไม่ทันพระสวดนะฟ้ามืดแล้วนี่”
“คร้าบบบบบบ”
ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะ ทำไมไอ้เดย์มันยิ้มเยอะแปลกๆ?...


*******************


..........  “เดย์? รถเป็นอะไร”

ทางที่ไอ้เดย์มาไกลจากบ้านมาก แต่มาถึงกลางสะพานข้ามแม่น้ำรถมันก็ดับซะเฉยๆ

เดย์จอดรถแล้วบอกให้ผมลงไปยืนรอข้างๆ ผมเห็นมันก็จับโน่นเช็คนี่ไปเรื่อยเลยหันหลังกลับไปมองวิวที่แม่น้ำ
บ้านเรือนสองฝั่งแม่น้ำทั้งตึกสูงๆรวมถึงเรือที่แล่นไปมีแสงไฟระยิบระยับเต็มไปหมด ละลานตาสวยมากเลยครับ
ถึงจะเจอแต่เรื่องทำให้อารมณ์เสียไหนจะรอนาน แล้วรถยังมามีปัญหาอีก แต่เห็นวิวกลางคืนสวยๆอย่างนี้
ก็อดเผลอยิ้มออกมาไม่ได้

กำลังมองเพลินๆก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงมือที่มาโอบรอบเอวผมไว้  ผมเอียงหน้าไปมองไอ้คนข้างหลัง
มันยิ้มหล่อก้มเอาคางมาเกยบ่าผมพูดกระซิบข้างหู  “วิวโคตรสวยเลยเนอะตรงนี้ อยากอยู่กับมึงตรงนี้นานๆจัง”

ผมได้แต่อมยิ้มเขินมันแล้วมองไปข้างหน้า ลมพัดมาเอื่อยๆปะทะเข้าหน้านึกถึงวันที่มันพานั่งซ้อนรถข้ามสะพาน
แต่วันนี้ได้หยุดดูกลางสะพานเลย เดย์กอดผมไว้จากข้างหลังแบบนี้ผมอุ่นใจบอกไม่ถูก
เราไม่ได้สนใจรถที่ขับผ่านไปมาอยู่ด้านหลัง ถึงใครจะเห็นผู้ชายสองคนยืนกอดกันก็ช่างเป็นไร
เขาผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่มีใครสนใจพวกเราเช่นกัน ผมยืนดูวิวตรงหน้ากับไอ้เดย์อยู่พักใหญ่ด้วยความอิ่มใจ
มันก็กอดแนบแน่นแล้วคอยหอมแก้มผมเรื่อย/////

ถึงแม้จะอยากลืมเรื่องอื่นไปแล้วอยู่กับมันแบบนี้ทั้งคืน แต่ยังไงเราก็ต้องไปต่อ “รถเป็นไงอ่ะเดย์ ขี่ต่อได้มั้ย” 
“รถไม่ได้เสียหรอก กูแค่อยากอยู่ตรงนี้กับมึง”
“อ้าว!? ไอ้บ้านี่/////”  น่าด่ามันนะครับที่หลอกผม แต่ก็ด่าไม่ออก ก็มันทำเรื่องน่ารักดี/////

“งั้นก็รีบไปงานเถอะ พระสวดกี่โมงนี่”  ผมหยิบมือถือขึ้นดูจะสองทุ่มแล้วก็ตกใจ “เฮ้ยเดย์! จะทันมั้ยเนี่ย”
พระไม่น่าสวดดึกกว่านี้ ผมเร่งให้มันขี่รถอีกอย่างก็ปล่อยพี่ภูผาไว้ที่งานคนเดียวด้วย
“ใจเย็นน่า55 ไม่ต้องรีบหร๊อก ไม่ได้มีใครตายซะหน่อย”
“พูดบ้าอะไรของมึงเดย์ จะไปงานศพอยู่เนี่ย”
“ก็บอกว่าไม่มีใครตายไง”
“...................เดี๋ยวนะ......จอดๆๆๆ!!!! จอดรถก่อนเลยเชี่ยเดย์มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!”

ผมตีๆหลังมันบอกให้จอดรถชักจะไม่เข้าท่าแล้วไง ไอ้บ้าเดย์มันเล่นอะไรของมันเนี่ย!
“ก็กูแค่อยากอยู่กับมึงสองคน เลยว่าจะพามาเที่ยว กูก็ไปนั่งคิดนอนคิดตั้งนานว่าจะอ้างอะไรดี กะว่าถ้าบอกว่า
ไปงานศพแม่มึงก็ไม่ว่า แล้วไอ้เตี้ยเนินดินนั่นก็ไม่น่าจะตามมา แต่แม่งดันเสือะทะลึ่งร้องมาด้วยอีก”

พอไอ้ตัวร้ายมันเฉลยเท่านั้นแหละผมอยากจะทุบมันนัก แต่มันจับมือผมไว้แน่นเลยไม่ยอมให้ตี ผมก็ด่ามันแทน
“อะอะอะอะไอ้บ้า!!!!!! ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ! อยู่ๆใครเขาเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นวะห่านี่!
แล้วนี่มึงเอาพี่กูไปไว้ที่ไหน!!?”

“ทิ้งไปแล้ว”
“เชี่ยเดย์! ตอบดีๆ!”
“ก็กูบอกว่าทิ้งก็ทิ้งไปแล้วดิ”
“ไอ้บ้า! เอาไปทิ้งไว้ที่ไหนไอ้คนบ้า!!!!!!”
“ไม่รุ กูจำไม่ได้แระ”
“เดย์!!! มึงไปรับพี่ภูผากลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไม่งั้นกูโกรธมึงจริงๆด้วย!!!”
“ชิ..........”

ผมร้อนใจโทรหาพี่ภูผา แต่เสียงโทรศัพท์พี่เขาดันดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงเชี่ยเดย์ครับ!
ไอ้บ้าเดย์มันล้วงมือถือพี่ภูผาออกมากดปิดแล้วยิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผม ผมอ้าปากค้างชี้มือถือพี่ชายในมือมันอึ้งๆ
“เชี่ย!||||||||||| มึงขโมยโทรศัพท์พี่กูมาเรอะ!!!?”
“เคี้ยกกกกกกก5555555555555”
ไอ้เดย์มันหัวเราะขำสะใจน่าดู แต่ผมนี่หน้าซีดเลยไม่รู้ป่านนี้พี่ภูผาจะเป็นไงบ้าง

มันก็ยึกยักอยู่นานเล่นตัวพอดู จนผมต้องใช้ไม้อ่อนเหมือนเคย “เดย์...ไปรับพี่ภูผาก่อนกูเป็นห่วงเขาอย่างนี้
แล้วจะไปเที่ยวกับมึงสบายใจได้ไงล่ะ นะนะ แล้วเราค่อยไปกันสองคน ส่งพี่เขากลับบ้านแล้วขี่รถออกมาเลยก็ได้”

“........................ก็ได้ แต่ไม่ให้มันตามแล้วจริงๆนะ”
“อื้อ! กูสัญญา!”


กว่าจะยอมพาไปหาพี่ภูผาได้ ผมอยากจะบ้าตาย มันพาพี่ผมไปปล่อยทิ้งไว้ที่ปั้มน้ำมัน ซึ่งอยู่ไกลโคตรเลยครับ
ไปถึงเจอพี่ภูผานั่งก้มหน้าอยู่หน้ามินิมาร์ทของปั้ม พอเข้าไปใกล้ถึงรู้ว่าพี่แกนั่งร้องไห้อยู่||||||||||||

“ฮืออออออออออแง!!! ลูกคิดมารับพี่แล้วเหรอ!! โฮ~~~”
ผมทำหน้าไม่ถูกเลยพี่ภูผาเหมือนเด็กเล็กๆโผกระโดดกอดผมร้องไห้ดีใจที่เจอผม แล้วพี่เขาก็ชี้หน้าไอ้เดย์
“ไอ้บ้านี่มันหลอกให้พี่รอที่นี่อ่ะฮืออออ มันบอกว่ารถเสียแล้วพอพี่ลงรถก็ขอยืมมือถือจะโทรหาลูกคิด
แต่พอพี่ให้มัน มันก็ขี่รถหนีพี่ไปเฉยเลยไอ้บ้าโฮ~~~~~~”

“พี่ครับผมขอโทษแทนเดย์ด้วยนะ เขาไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจบ้าอะไร!ตังค์ก็ไม่มี ทางข้างนอกเปลี่ยวก็เปลี่ยว ไว้ใจใครก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ กลัวก็กลัว
มีคนน่ากลัวๆขอตังค์พี่ด้วยอ่ะ พี่เดินหนีตั้งนานบอกไม่มีมันก็ทำท่าจะต่อยพี่ พี่วิ่งหนีเข้ามินิมาร์ท
หลบอยู่ในนั้นจนพนักงานเขาสงสัยว่าจะขโมยของเขารึเปล่า เลยต้องออกมานั่งหน้าร้าน ใครผ่านไปผ่านมาก็มอง
หิวข้าวก็หิว เจ็บใจก็เจ็บใจ แถมยังโดนผู้ชายจีบด้วย มันจะลวนลามพี่อีก ดีที่พี่ร้องโวยวายมันเลยหนีไป
น่ากลัวฉิบหายวันซวยอะไรวะเนี่ย โฮ~~~~~”   เอิ่ม..........รู้สึกผิดฉิบหายเลยครับทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนทำ||||||

ผมกำลังปลอบพี่เขาอยู่แล้วดูไอ้เดย์มันกวนตีนนะ   “โตแล้วร้องทำไมนักหนาวะ ปัญญาอ่อนรึไงแมนป่ะเนี่ย55”

พี่ภูผาทำหน้าโกรธไอ้เดย์น่าดู ตะคอกใส่มัน  “ฮึ่ม! คอยดูนะไอ้เด็กนิสัยเสีย ไอ้เลว จะบอกจ๋าให้หมดเลย
ว่าแกเลวยังไง หลอกว่าหน้าซื่อแต่ใจคด จะให้ลูกคิดเลิกคบกับแกคอยดู! แกมันไอ้คนไม่ได้เรื่อง
เหมือนอย่างที่แม่บอกไว้ไม่มีผิดเลย!!! ลูกคิดรีบๆเลิกกับมันซะไอ้คนแบบเนี้ย!”


งานเข้าแล้วสิครับ ผมกับเดย์ตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น พี่ภูผาเองก็เหมือนจะลืมตัวจนเผลอพูดออกมามากกว่าตั้งใจ
“อึก....ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จะบอกให้ก็ได้นะ ที่พี่มาอยู่บ้านลูกคิดก็เพราะแม่ขอร้องมาหรอก!
บอกว่าให้ช่วยดูน้องให้ที น้องกำลังเดินทางผิดคบกับคนไม่ดีอยู่ หาทางให้เลิกคบกันซะได้ก็ดี!
พี่ก็คิดนะว่าแม่อาจเข้าใจอะไรผิด แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคนที่น้องคบมันนิสัยแย่จริงๆ! ไอ้เด็กสันดานไม่ดี!ฮึ่ม!!”

“พี่ภูผา!!!”
ผมยืนตัวแข็งด้วยความตกใจ ที่แท้พี่เขามาเพราะอย่างนี้เอง อยากให้ผมเลิกกับเดย์เหรอ
ไอ้เดย์มันขยับมาจับมือผมแน่น มองหน้าพี่ภูผาแบบไม่ยอม   “พี่อย่ามายุ่งกับเรื่องของพวกผมจะดีกว่า
อ้อแล้วก็วานไปบอกป้าเขาด้วยนะ คนที่นิสัยแย่มันใครกันแน่ จะมาทำให้คนรักกันเขาเลิกกัน ฝันดิ!”

“เดย์ไม่ได้ร้ายอย่างที่พี่กับป้าคิดหรอกนะครับ มันแค่ขี้แกล้ง เดย์ดีกับผมมากเลยนะพี่ พี่อย่าบอกแม่จ๋านะ”
ถึงผมขอร้องแต่พี่เขาคงไม่หายโกรธไอ้เดย์ง่ายๆ  “เห๊อะ! ดีเหรอ? ตรงไหนวะ!?”

ผมเลยเปลี่ยนไปพูดกับเดย์บอกให้มันขอโทษพี่ภูผาแล้วสัญญาว่าต่อไปนี้จะทำตัวดีให้พี่เขาเห็น
“ขอโทษ..”   ไอ้เดย์มันก็พูดอย่างเสียไม่ได้แหละ จนผมต้องดึงแขนมันให้มองหน้าผม ผมกระซิบบอก
ขอให้มันทำหน้าให้ดีกว่านี้ ถ้าพี่เขาเอาเรื่องที่เรารักกันไปบอกแม่จะยุ่งไปกันใหญ่ ทั้งที่เราตกลงกันแล้ว
ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครรู้อีก นานวันเข้าแม่คงสังเกตได้เอง ผมไม่อยากบอกให้แม่ช็อค
ถ้าจ๋าค่อยๆรู้และทำใจได้ วันข้างหน้าก็มีหวังที่แกจะยอมรับเรื่องไอ้เดย์ได้...  ไม่ใช่ตอนนี้!

“เอางี้พี่จะให้ผมทำยังไงเป็นการไถ่โทษก็ได้ แต่ยังไงก็รู้ไว้เลยนะ ถึงพี่จะบอกหรือไม่บอกจ๋า
ผมก็ไม่เลิกกับลูกคิดเด็ดขาด”

“............ได้! ถ้ากล้าเสนอมาก็กล้าให้โอกาส! ภายในสามวัน! ลองทำให้พี่เปลี่ยนใจไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกจ๋าดูสิ!
อยากรู้เหมือนกันว่ามีอะไรดี!”

พี่ภูผาประกาศแล้วก็ยืนยันว่าถ้าไอ้เดย์ทำให้พี่เขาเห็นว่าเป็นคนดีไม่ได้ภายในสามวัน พี่เขาจะบอกแม่จ๋า
แล้วถ้าผมยังไม่ฟังจะโทรไปบอกพ่อจ๋าด้วย! ร้ายจริงๆเลยผมปวดหัวตึบ|||||||||||

ผมมองตาไอ้เดย์อย่างอ้อนวอนสุดๆแล้ว  “มึงช่วยทำตัวดีๆกับพี่กูหน่อยเหอะนะเดย์”
ไอ้เดย์ท้าวเอวถอนใจ มันกัดปากไปมาคงเจ็บใจที่อีกฝ่ายได้ทีขี่แพะไล่ งานนี้ใครร้ายกว่ากันผมไม่รู้
แต่ไอ้ตัวร้ายของผมมันก็ให้สัญญาหนักแน่น  “มึงไม่ต้องกลัว เดี๋ยวกูจัดการเอง ดูด้วยว่านี่ใคร...” 
เดย์มันยักคิ้วให้ผม ผมถามมันอย่างหนักใจว่ามันจะทำยังไง

สายตาไอ้เดย์มุ่งมั่นน่าดู จ้องพี่ภูผาที่ยืนหน้าบึ้งตาไม่กระพริบ
“แค่ทำให้เปลี่ยนใจได้ก็พอใช่ป่ะ ....ได้...จัดไป!”   




tsktonight…
 *** ตอนหน้าจะสนุก สุข เศร้า ซึ้ง ดราม่า หรือว่าฮากันต่อ อย่าลืมติดตามกันนะคะ^^


mild-dy --- ขอบคุณจ้า^^
TaecKhun Imagine Love --- เดย์น่าจะเข้าโหมดรำคาญมากกว่าหึงนะ55 ส่วนเรื่องที่อยากให้จ๋ารู้ก็อย่างที่ลูกคิดคิดนะจ๊ะ เด็กๆก็กลัวเป็นธรรมดา
Alone Alone --- ตัดคิมออกจากกองมรดกเลยเหรอเนี่ย55
meuy --- เรื่องที่กลัวเป็นแบบนี้รึเปล่านะ555 มารอเยอะเลยแสดงว่าอยากอ่านจริง คิดถึงเค้าล่ะซี้55
titansyui --- ขอบคุณค่า
May99 --- บอกให้จับลูกคิดมาบ้านเดย์เลยเหรอคะ นี่มันคุณดิลวิลปลอมตัวมารึเปล่า55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 23-02-2016 08:21:09

 :pig4 :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 23-02-2016 09:39:08

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 23-02-2016 22:11:33

เดย์เนี่ยนะหาเรื่องจริงๆ แล้วจะทำไงให้พี่เขาเปลี่ยนใจล่ะนั่น

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-02-2016 23:40:01

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 24-02-2016 05:05:04

เดย์ก็หาผัวให้ภูผาสัคนสิ ทีนี้อิป้าได้อกแตกตายแน่

555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 25-02-2016 13:15:26

เดย์ จะทำยังไงต่อเนี่ย อยากรู้จุงง
 :katai5: :katai5:

ชอบเม้นที่จะหาผัวให้พี่ภูผามากเลย 555555

ปล.คิดถึงคนเขียนน แวะมาบ่อยๆนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 43 ไอ้ตัวร้าย... (22/2/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 03-03-2016 17:27:22

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 07-03-2016 03:27:54

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 44 เด็กดีครับ.../1






หลังจากที่ผมได้รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของพี่ภูผา ว่าการมาของพี่เขาคือความต้องการของป้าผมเอง
ป้าอยากให้ผมเลิกกับเดย์ไม่เปลี่ยน เพียงแค่แกยืมมือลูกบุญธรรมให้มาจัดการ ยังดีที่ยื้อเวลาพี่ภูผาไว้ได้

ถ้าหากว่าเดย์ทำให้พี่เขาเห็นว่ามันเป็นคนดีพี่เขาคงจะเปลี่ยนใจ แต่ภายในสามวันนี่ผมไม่รู้จะพูดยังไง
เวลามันสั้นเกินไปรึเปล่านะ ผมเองก็ได้แต่ขอร้องพี่เขาอีกทาง พูดบ่อยๆเผื่อเขาจะเห็นใจ
แล้วก็ได้แต่ปลอบใจไอ้เดย์ มันรู้อย่างนี้แล้วมันย่อมรู้สึกไม่ดีเป็นธรรมดา ไหนมันจะต้องฝืนใจ
ทำตัวเป็นลูกแมวเชื่องๆกับพี่ภูผาอีก ทั้งที่ใจมันอยากเตะตัดขาพี่เขาแทบตาย

เช้าเปิดเทอมวันที่สอง ไอ้เดย์ในชุดนักเรียนสะพายเป้ยืนอมยิ้มหล่ออยู่หน้าบ้าน มันรอเดินไปโรงเรียนกับผม
พอเจอหน้าผม มันก็ยิ้มรีบเรียกให้ไปหาใกล้ๆ เดย์แย่งกระเป๋าเป้นักเรียนที่ผมสะพายไปถือให้
ผมจะแย่งคืนมันก็เขยิบหนี “กูจะถืออย่ามายุ่งน่า”  โดนมันว่ามาแบบนี้งง ผมควรจะโกรธหรือเขินมันดีวะ
เลยถอนใจส่ายหน้านิดๆใส่มันแต่ก็แอบอมยิ้มอยู่เหมือนกันครับ
 
แล้วไอ้เดย์ก็ล้วงบัตรสมาชิกร้านพิซซ่าออกมา “ดูนี่ๆ! หึหึหึ”   
“เฮ้ยเอออยากกินๆ วันนี้จะโทรสั่งหรือจะพาไปกินอ่ะ”  ไอ้เดย์มันชอบว่าผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ แค่ตะกละ
“เปล๊า”
“อ้าวแล้วมึงเอามาโชว์ทำไม?”  ผมถามออกไปอย่างนั้นเพราะไม่เข้าใจอาการลิงโลดของมันจริงๆ
“กูจะโทรสั่งให้พี่มึงไง! เห็นพูดเมื่อวานว่าอยากกิน กูมีบัตรสมาชิกพอดีลดได้เยอะ รับรองพี่มึงต้องชอบ555”
“มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ มึงมีแผนอื่นมั้ย เมื่อวานกูเห็นมึงก็มั่นใจอย่างนี้ แล้วก็หน้าหงายกลับมา..”
“ฮึ่ม! ไอ้เตี้ยมันก็ต้องมีใจอ่อนบ้างแหละน่ามึงว่าป่ะไอ้ลูก”
“กูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆพี่ภูผาท่าจะเอาจริงว่ะงานนี้ ทำท่าทางคันปากอยากพูดกับแม่กูเรื่อย กูต้องชวนจ๋าคุยหนีไปเรื่องอื่น”
“มันร้ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ!?”
“ฮึ่ย....ตอนเป็นเด็ก... ใครๆก็ตามใจกู ทั้งป้า ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งญาติคนอื่นๆ ทั้งพี่ภูผาก็ด้วย
ไหงโตมาแล้วขัดใจกูจังวะ”

“ลูกคิด ก็มีกูนี่ไงโคตรตามใจมึง สุดแล้วแต่มึงทุกอย่างยังจะต้องการใครอีกวะ”  ดูดู๊ดูมันพูดอวยตัวเอง
“เดย์...............มึงน่ะตัวดีเลย ชอบบังคับกูทุกอย่างไอ่ฟาย”   ผมดีดติ่งหูมันอย่างหมั่นไส้ มันก็สะดุ้งตกใจ
เอียงหัวหันหนีไปหัวเราะห่างๆ บ่นว่าเจ็บๆๆๆ เล่ห์เหลี่ยมมันอย่างเยอะครับไอ้นี่อย่าไปหลงกลมัน
ผมไม่ทันระวังมันก็กระชากตัวผมไปขบติ่งหูซ้ายเบาๆ

“เชี่ยยย////*// เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเดย์ เดี๋ยวมีคนเห็นไอ้บ้า!”
ผมเอ็ดมันไม่ดังนัก กลัวจ๋าออกจากหลังบ้านมาเห็น กลัวมีใครเข้ามาซื้อของที่ร้าน อีกอย่างพวกเราก็ยืนอยู่ตรง
ใกล้ๆหน้าประตูบ้านพอดี ผมหันมองรอบตัวทั่วทิศแบบโคตรระแวง ก่อนจะหันไปทำหน้างอใส่มัน 
มันดันขำหน้าผมซะงั้น ผมก็ชี้หน้ามันบอกถ้าไม่หยุดขำบ้าๆจะทุบดั้งให้หักเลยไอ้เวร

มันเลยพยายามกลั้นขำท่าทางตลกๆของผม ไอ้เดย์เห็นแม่จ๋าเดินยิ้มแก้มกลมสวยออกมาหาก็รีบยิ้มหล่ออ้อน
เข้าไปกอดก่อนยกมือไหว้ลาไปโรงเรียน
“ตั้งใจเรียนนะลูก เดย์อย่าให้ลูกคิดมันโดดเรียนล่ะ”
“ค้าบบบบบ จ๋าเดย์ไปแล้วนะ เดี๋ยวเย็นนี้เดย์มากินข้าวด้วยครับ จ๋าทำกับข้าวเผื่อเดย์ด้วยนะ นะ”
“จ้าลูก”

“หน้าไม่อาย มากินข้าวบ้านกูได้ไง”   ผมแกล้งโวยวายใส่มัน แต่แม่ผมหัวเราะรีบตีแขนผม
“อย่ามาโกตั๊กนะลูก ไปๆจะสายแล้ว เอ้อดีขึ้นนะเนี่ยตั้งแต่เดย์คอยมารอไปโรงเรียนพร้อมกันเนี่ย
ตั้งแต่เทอมที่แล้วลูกคิดไม่ค่อยไปโรงเรียนสายเลยนี่ ดีแล้วๆ มาตามจิกมันทุกวันเลยนะเดย์นะ55”

“ครับจ๋า หน้าที่เดย์อยู่แล้ว”
ไอ้เดย์ยิ้มแล้วคว้ามือผมจูงเดินไปโรงเรียนต่อหน้าแม่จ๋าเลย ผมสะดุ้งหันหลังกลับไปมองหน้าแม่แบบเก้ๆกังๆ
แต่จ๋าก็ยืนตัวกลมยิ้มส่งลูกไม่ได้ตกใจอะไร เห็นแล้วโล่งอกได้ ผมยิ้มแล้วใช้มืออีกข้างบ๊ายบายแม่

แต่ด้วยความหมั่นไส้ไอ้เดย์ผมเลยแกล้งดึงมือออกตอนมันไม่ทันระวัง ต่อด้วยกระทืบเท้ามันแล้ววิ่งหนีไป
ไอ้เดย์ก็ไล่ตามเตะผมไม่ลดละสิครับ


.................เราไล่กันจนไปถึงโรงเรียนไม่พอ มันไล่ตามผมไปถึงบนห้องโฮมรูมด้วย ไอ้ห่าจะเอาคืนให้ได้
ผมวิ่งหนีมันวนรอบโต๊ะ รอบห้อง รอบเพื่อน แม่งไอ้พลังช้างแอฟริกาไม่ยอมอ่อนข้อให้ผมเลย
พอมันคว้าจับข้อแขนผมได้ ผมเลยต้องรีบบอกยอมแพ้มัน  “โอ้ย555ยอมๆๆ!!! ยอมแล้วๆ!! เดย์กูยอมแล้ว5555
ขอโทษๆ เลิกเล่นเหอะกลับห้องมึงไปชิ่วๆ”

“หึหึ ยอมแน่นะ”
“เออ555”
“อ้าวถ้ายอมงั้นกูทำอะไรมึงก็ได้สิ”
“ไม่ต้องคิดอะไรเลวๆในหัวมึงเลยนะเดย์”
“เรื่องดีๆทั้งนั้น อยากทำกับมึงตั้งหลายอย่าง แต่ตอนนี้อยากจูบที่สุดว่ะ”
“ชี่ย์!!!! ไอ้บ้าอย่าพูดดังไปคนจะมอง”
“กูไม่สนนี่”
“กูสนไอ่ฟาย”   ไอ้บ้านี่ได้เกรดสี่วิชาหน้าด้านมาแน่นอน  “ไปๆกลับห้องมึงไปเลย ยึกยักอยู่นานขายขี้หน้า” 
ผมยืนคุยกับมันหลังห้อง มันก็จับแขนผมไว้อย่างนั้นแหละไม่ยอมปล่อย พอผมจะเดินไปที่ตัวเอง
มันก็ดึงแขนยื้อแล้วอมยิ้ม

ผมเหล่มองพวกเพื่อนผู้หญิงยัยพวกนั้นตั้งอกตั้งใจนั่งจ้อง ส่วนพวกเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยมองเท่าไหร่ แต่ก็มียิ้มแซวๆ
ทุกคนชินกับไอ้เดย์แล้ว แต่ถึงจะรู้กันว่ามันเป็นแฟนผมก็น่าแปลกนะที่ผู้หญิงในห้องยังกรี๊ดมันไม่เลิก
อยู่กับมันทำอะไรคนก็ชอบมอง ผมยังไม่ชินง่ายๆหรอกครับกับการตกเป็นเป้าสายตา

“กลับเฉยๆมันง่ายไปป่ะ ไล่กูแล้วคิดว่ากูจะไปง่ายๆงั้นสิ หึหึหึ มา! มาหอมแก้มกูก่อนเลย!55 ไม่งั้นกูไม่เลิก
ไม่กลับห้อง! จะนั่งประกบมึงอยู่ห้องนี้ เรียนได้ให้รู้ไป”
“ระ..เรื่องอะไรวะ! มึงเป็นบ้ารึเปล่าเนี่ย!//////*// ช่วยอายคนอื่นเป็นหน่อยเหอะวะเดย์”
“อายไม เพื่อนก็รู้กันหมดว่ามึงอ่ะแฟนกู”   มันไม่พูดเปล่านะครับ ทำแก้มปูดเอียงแก้มมาหาผมด้วย

ถึงจะหลุดมาแค่นิดเดียวแต่ผมก็ได้ยินนะว่ามีคนแอบวี๊ดว้ายอยู่ไกลๆ ผมสะดุ้งผลักหน้ามันให้หันหนี
แล้วหันซ้ายหันขวามองรอบตัว ทุกคนรีบลดมือที่ถือโทรศัพท์ลงไม่พอพากันก้มหน้าบ้างมองทางอื่นบ้างไม่รู้ไม่ชี้
หลบตาซะงั้น แล้วพอผมหันกลับมาเจอหน้าไอ้หล่อแต่เลวก็ต้องสะดุ้งโหยง มันเล่นทำหน้าอย่างกับยักษ์แน่ะ

“จะหอมไม่หอมวะ”
“หอมบ้าหอมบอไรวะ”
“อ้าวๆๆ กูไม่ไปนะถ้ามึงไม่ทำอ่ะ กูจะจี้ยันเข้าแถว ยันนั่งเรียนเลยจริงๆนะเว้ย!”
“ช่างหัวมึงดิ เดี๋ยวจารย์ก็ไล่มึงเอง”
“มึงอยากมีเรื่องใช่มั้ยเชี่ยลูก! กูบอกให้หอมแก้มกูก่อนไงเข้าใจยากตรงไหนวะ!!”
“มึงอย่ามาขู่บังคับกูนะเชี่ยเดย์! ยิ่งพูดแม่งยิ่งหน้าไม่อายไอ้หอก มึงไม่อายเหลือพื้นที่ไว้ให้กูอายเขาบ้างก็ด๊าย”
“ทำไม! มาคบกับกูแล้วอายเขามากนักเหรอ! มันเป็นยังไงทำไมถึงหอมแก้มกูให้คนอื่นเห็นไม่ได้วะ!?”
เอ๊าไอ้บ้านี่นิทำหน้าจริงจังขึ้นเสียงแข็งใส่เหมือนจะโกรธผมแล้วทำไงดี ทีนี้เพื่อนเลยยิ่งแอบมองกันใหญ่ บ้าชะมัด..

“มึงจะบ้าเหรอนี่มันในห้องเรียนนะ”
“แล้วมันยังไงวะ ไม่ได้ยืนอยู่หน้าห้องปกครองซะหน่อย”
“มึงอ่ะ!...”    ผมอดไม่ไหวที่จะต้องทำหน้างอกระฟัดกระเฟียดใส่มันบ้าง ก็มันเอาแต่ใจบ้าอะไรก็ไม่รู้
ผมอายคนไอ้ห่านี่พูดไม่รู้เรื่อง

“ลูกคิด....เร็ว! ถ้ามึงไม่ทำเดี๋ยวกูทำเองนะ! แล้วถ้ากูจัดหนักต่อหน้าคนอื่นมึงจะด่ากูไม่ได้นะ!”
“อะอะ...ไอ้บ้า......ไอ้หมาเดย์......ฮึ่ย!!!”
น่าโมโหมากๆเลยครับ มันไม่ให้ผมมีทางเลือกเลย ผมเลยกระชากคอเสื้อมันให้หน้ามันโน้มลงมาหน่อย
แล้วเอาจมูกยื่นไปแตะเร็วๆหนึ่งที แต่ทำแล้วเชี่ยเดย์ยังหน้าบูดเป็นตูดเหมือนเดิม มันไม่พอใจการหอมของผมครับ

“ทำห่าอะไรเนี่ย.......เอาใหม่! เร็ว! หอมดีๆ! เน้นๆ!!”
“ฮึ่ยยยยย!!!////*//”
อยากจ๊กลูกกะตามันครับ มาทำถลึงตาใส่ผมยื่นหน้ามาขู่ ถ้าผมไม่ยอมหอมแก้มมันดีๆ นิสัยอย่างมัน
ต้องจับผมจูบต่อหน้าคนอื่นแหงๆ สถานการณ์ไม่น่าปลอดภัยบีบคั้นให้ผมต้องยื่นหน้าพร้อมเขย่งเท้าเล็กน้อย
เอาจมูกไปแตะแก้มมันอีกหน แต่หนนี้กดฝังเนื้อแก้มไปเต็มๆ หอมเน้นๆแบบที่มันต้องการเสียงดังฟอดเลยล่ะ

“เอ้อ! ให้มันได้อย่างนี้!”  ไอ้เดย์ทำหน้าโหดตะคอกใส่หน้าผม

ผมเบะปากใส่มันเพราะทำให้แล้วก็ยังโดนตะคอกใส่อีก แต่อย่าคิดว่าผมจะกลัวจนร้องห่มร้องไห้อะไรนะ
หมั่นไส้มันนักไอ้ผีบ้าก็เลยผลักหน้ามันไปแรงๆ มันดันหันกลับมาจ้องผมอีก ผมไม่อยากเห็นหน้าบึ้งๆของมัน
เลยผลักมันให้ไปห่างๆทั้งตัวจนมันเซ แล้วทีนี้มันก็หลุดหัวเราะก๊ากออกมาเสียงอย่างดัง แถมจีบปากจีบคอ
พูดได้ดัดจริตน่าเอาตีนถีบที่สุดเลยอ่ะครับ! 
 “ว้ายๆๆ!!! คนผีทะเล! มาหอมแก้มเค้าตะไมอ่ะเตง! เคี้ยกๆๆ5555555555”

ผมกัดปากสะดุ้งแรง โดนเพื่อนที่เห็นโห่แซวกันใหญ่ มันไล่ให้ผมกับไอ้เดย์กลับไปนอนกกกันที่บ้าน
ไอ้คิมน่ะแกนนำ   ผมจะทำอะไรได้นอกจากตะโกนด่าไอ้เลวเดย์ที่มันแกล้งผมเสร็จก็รีบจ้ำอ้าวหนีกลับห้องตัวเอง

“กูเกลี๊ยดเกลียดมึงไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!”  ผมตะโกนตามหลังไอ้คนบ้าไปครับ จะทำอะไรมันได้ ได้แต่กัดปากเจ็บใจ
“55555 แปลว่ารักกูมากนะนั่น55555”    มันไปไกลแล้วยังตะโกนตอบมาให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
“อึ่ม//////*// ไอ้บ้า”    ดูมันสิครับ แม่งทิ้งผมไว้ท่ามกลางเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆ 

ห่าคิมบอกจะฟ้องผอ.ให้ไล่ผมออกโทษฐานให้ท่าผู้ชายข้ามห้อง ไอ้ยูเดินเด๋อๆด๋าๆเข้ามานั่งงงๆ
มันไม่รู้ว่าเขาหัวเราะอะไรกันก็ถามคนนู้นคนนี้แล้วเริ่มขำไปกับเขาด้วย เกลียดแม่ง ทางไอ้ซีนก็นั่งด่าผมไป
แกล้งทำท่าปาดน้ำตาไป มันว่าผมเป็นลูกสาวที่ไม่รักดีของมัน แล้วก็ขอบคุณกีต้าร์มากที่ช่วยยื่นมือเข้ามา
ตบกบาลเชี่ยซีนแทนให้ ส่วนสามสาวโฟร์ แมวเหมียว ดุ๊กดิ๊ก บ่นกันอุบว่าถ่ายคลิปไม่ทัน เพื่อนคนไหนถ่ายทัน
ผมรีบเข้าไปแย่งมากดลบหมด ต้องการประจานอะไรกูนักหนาครับพวกมึง||||||||

เพื่อนบางคนบอกจะอ้วกแล้วหวานเลี่ยนเกิน  บางคนว่าฟินแทบตายกำเดาจะพุ่งคราวหน้าขอแบบถอดเสื้อด้วยนะ
เดี๋ยวๆๆๆ เชี่ยไรกันครับพวกมึง จะยังไงก็แล้วแต่ที่รู้ๆคือพวกมันแกล้งผมนั่นแหละ ทุกคนในห้องรับได้
เรื่องที่ผมเป็นแฟนไอ้เดย์ตั้งแต่ก่อนปิดเทอมที่แล้ว ทุกคนไม่ปากโป้งอย่างที่ผมขอ บวกกับคงกลัวไอ้เดย์
ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเดย์นอกจากมันจะร้าย แรด เลว แล้วก็เชี่ยพอที่จะต่อยปากเพื่อนมันกับเพื่อนแฟนได้หมดล่ะ
ถึงไอ้เดย์จะอยากบอกคนทั้งโลกแค่ไหน แต่ที่ผมไม่ให้บอกใครไม่ใช่อะไรนะ กลัวรู้ไปถึงหูแม่จ๋าเท่านั้นแหละ

เฮ้อ มีแฟนกวนตีนแถมเอาแต่ใจแบบมันก็ได้แต่ทำใจ วันนี้ผมโดนเพื่อนล้อเรื่องหอมแก้มไอ้เดย์ท๊างงงงวัน …แง่ง..


*******************************************

ตกเย็นไอ้เดย์ก็สั่งพิซซ่ามาให้พี่ภูผากิน พี่ภูผาดันไม่ชอบกินชีส ไอ้เดย์ต้องสั่งใหม่ ผมกับจ๋าพลอยได้กินกันจนอืด
พี่ภูผาเห็นตัวเล็กๆอย่างนี้กินไปคนเดียวเกือบหมดถาดใหญ่เลยนะ นอนพุงป่องกองกันทั้งบ้านอ่ะ

แล้วจู่ๆพี่ภูผาก็พูดขึ้นมาลอยๆ  “เฮ้อ~~~รู้สึกเมื่อยจัง ปวดๆไหล่นะเนี่ย”
ไอ้เดย์รีบกุลีกุจอ  “พี่นั่งเลยๆ มาๆๆเดี๋ยวผมนวดให้พี่ แป๊บเดียวไปสบาย! เอ๊ย หายปวดเลยครับพี่55”

แต่พอนวดไปได้สักพักพี่ภูผาก็บ่นอีกว่า  “โอ้ยหิววววววว อยากกินก๋วยเตี๋ยวจังเล้ย”
ผมกับเดย์นี่มองหน้ากันอย่างงง  ไอ้เดย์รีบถาม  “เมื่อกี้บ่นว่าพุงจะแตกไม่ใช่เหรอครับพี่”
“เฮ้ยไอ้น้องกระเพาะพี่มันย่อยง่ายดายน่ะเข้าใจ๋ นี่ไม่ได้จะบอกให้ไปซื้อมาให้เลยจริงๆนะ”
“............ก๋วยเตี๋ยว เอาเส้นอะไรดีพี่เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ครับ”
“เฮ้ยเกรงใจน่า 555เอาเส้นใหญ่นะ”

เดย์มันก็ออกไปหาซื้อมาให้ที่ร้านหมี่เกี๊ยวหน้าปากซอย แต่พอเอามาให้พี่ภูผา พี่แกกลับส่ายหน้า 
“พี่รู้สึกยังอิ่มอยู่เลยว่ะไอ้น้อง...เปลี่ยนใจละไม่กินดีกว่า555”
พี่แกยังหันมาถามผมอีกว่ากินมั้ย ใครจะไปยัดลงกันครับ

“กวนตีนนักนะไอ้เตี้ย”  ไอ้เดย์มันบ่นพึมพำผมรีบหยิกแขนมันให้หยุดพูด
“ห๊ะว่าไรนะ” พี่ภูผาหันควับมาจ้องเดย์ สายตาจับผิดมากๆครับ
“เอาโอวัลตีน เอ๊ย! โอวัลตินซะหน่อยมั้ยพี่!” 
ไอ้เดย์มันฉีกยิ้มโคตรไม่จริงใจให้พี่เขาอยู่นะ แล้วพี่ภูผาก็เริ่มพล่าม
“ไม่ล่ะ เออนี่ๆวันก่อนพี่อ้อบ้านข้างๆบอกว่าร้าน...เสต็กอร่อยมาก พี่อยากลองกินดูจัง แต่ร้านก็อยู่ไกล๊ไกล
คนก็ท่าจะเยอะ เอ.....ทำไงดีน้า..”

ไอ้เดย์ได้ยินแล้วส่ายหน้าถอนใจเลยครับ มันเซ็ง ก็รู้หรอกว่าพี่เขากำลังแกล้งมันอยู่
ผมต้องขมวดคิ้วท้วงพี่ภูผาทันที “อะไรกันเมื่อกี้บอกยังอิ่มอยู่ไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยวแล้วไงพี่!?”
แต่ไอ้เดย์มันสะกิดผมไว้ มันส่ายหน้าให้ผมไม่ต้องพูดอะไร แล้วมันก็ออกไปซื้อมาให้พี่ภูผาเอง

ผมเคืองพี่ภูผาที่อมยิ้มสะใจเลยเดินหนีไปนั่งรอไอ้เดย์ที่ม้าหินอ่อนตรงหน้าบ้าน แต่พี่แกก็ยังจะตามผมไปอีก
หลังจากเข้ามานั่งซะใกล้ผมพี่ภูผาก็ยื่นหน้ามาถามกระซิบกระซาบดูลุกลน  “นี่ๆๆถามอะไรหน่อยสิลูกคิด!”   
“อึก..อะ..อะไรครับ!?”
“ได้กับมันรึยังห๊ะ!?”
“อุ๊บ!แค่กๆๆๆ!!ถะถาม! ถามอะไรของพี่เนี่ย!!!”  เล่นเอาสำลักโค้กที่ผมเพิ่งเปิดกิน
“ก็...ก็แค่อยากรู้ว่าน้องพี่ถลำตัวลึกแค่ไหนแล้วไง ก็ไม่ได้หวังหรอกนะว่าเราจะยังรอดน่ะเฮ้อ”
“พูดอะไรของพี่น่ะกันไปใหญ่แล้ว////*//ผมไม่คุยกับพี่เรื่องนี้หรอก”
“เอ๊า ก็! ผู้ชายกับผู้ชายมันไม่ยากเหมือนชายกับหญิงหรอก ถูกใจกันก็ได้กันเลยไม่ใช่เหรอ!?”
“เฮ้ย......พี่รู้ได้ไง”
“เปล่า!!! ไม่ได้รู้อะไรมากมายหรอก! คะคือก็ แค่เคยได้ยินเพื่อนๆมันพูดกันน่ะ” 
“คนอื่นเขาจะเป็นยังไงผมไม่รู้ แต่พวกผมไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนใครๆ”
“แน่ใจ จริงดิ!? ไม่อยากจะเชื่อว่ะ ยังรอดอยู่อีกเรอะ!!?”
“พอเถอะน่าพี่ หยุดคุยเรื่องนี้เถอะครับ//////*// เฮ้อ มาคุยเรื่องเดย์ดีกว่ามั้ย”
“ก็กำลังคุยอยู่นี่ไง”
“หมายถึงเรื่องที่พี่จะไม่บอกแม่จ๋า..”
“ต้องบอกแน่ ถ้าไอ้หมอนั่นมันเผยธาตุแท้ออกมา พี่ไม่มีทางยอมปิดปากเงียบแน่ลูกคิดจำไว้ พี่จะทำให้ลูกคิดเห็น”
“พี่แกล้งไอ้เดย์มันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เยอะแล้วนะพี่ภูผา มันก็ทำนู่นทำนี่ให้ไม่ได้หยุด เอาใจพี่สารพัด
ยังดีไม่พออีกเหรอครับ”
“ไม่ต้องมาเอาใจพี่หรอก ถ้าเป็นคนดีจริงพี่ก็ต้องรู้สึกได้สิ แต่ตอนนี้นอกจากความไม่จริงใจแล้ว
พี่ยังมองไม่เห็นอะไรเลย ไอ้หมอนั่นมันมีดีก็แค่หน้าตา นิสัยไม่ดีอย่าไปเสียเวลากับมันเลยลูกคิด”
“พี่ภูผาอย่าว่าไอ้เดย์สิครับ ผมไม่ชอบเลยที่พี่ตัดสินมันแค่เปลือก ข้างในมันดีนะ ของดีมันซ่อนอยู่ข้างในครับ” 
“...ใหญ่ล่ะสิ ฮะโธ่”
“พี่ภูผา!!!/////////*// ผมไม่ได้หมายความว่าตรงนั้น ไม่ใช่ไอ้นั่น!”
“อ้าวเหรอ”

............................แล้วนานพอดูกว่าไอ้เดย์จะกลับมาพร้อมเสต็กชุดใหญ่
“เฮ้อคนเยอะฉิบหายกว่าจะซื้อมาได้ อ่ะพี่”
พี่ภูผานั่งยิ้มๆมองของที่ไอ้เดย์วางให้ตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นพูดกับมัน
“อะไรเนี่ย พี่ไม่ได้บอกว่าอยากกินวันนี้สักหน่อย55”   
“ว่าไงนะ”
“กินพิซซ่ายังกินไม่หมด ทั้งก๋วยเตี๋ยวเอย เสต็กเอย... นายนี่มันโง่ชะมัดเลยนะ ใครจะไปกินได้กันวะ555
ช่วยไม่ได้ ไม่ได้ใช้ให้ไปซื้อมาสักหน่อย”

พี่ภูผาพูดเย้ยไอ้เดย์แล้วเดินฮัมเพลงเข้าบ้านไป ผมถอนใจนั่งเงยหน้ามองเดย์ มันยังยืนนิ่งจ้องมองตามหลังพี่ภูผาไป
หน้ามันเฉยสนิท แต่พอผมไล่สายตาลงมาสังเกตเห็นมือที่กำแน่นของมัน ก็รู้ว่ามันกำลังไม่สบอารมณ์สุดๆเลย

“เดย์||||||||||| เฮ้อ นั่งลงก่อนมึง เดย์ๆ...เดย์นั่งนี่”
ผมเอื้อมมือไปจับมือมันไว้ แล้วค่อยๆเรียกพลางกระตุกมือให้มันรู้สึกตัว ไอ้เดย์ก้มมามองผมแล้วถอนใจ
มันค่อยๆนั่งลงข้างผม ผมก็ขยับไปนั่งชิดแล้วกอดคอมันไว้   “อดทนหน่อยนะเดย์ เดี๋ยวพี่เขาก็ต้องเปลี่ยนใจนะ”
ผมรู้ว่ามันคงไม่ได้อยากยิ้มออกมาจริงๆหรอก แต่มันก็ยิ้มน้อยๆให้ผมเห็น

“ดูซะก่อนนี่ดิลวิลนะครับ เรื่องหน้าทนกูเคยแพ้ใครมั้ย หึหึ”   เชื่อเลยเรื่องอย่างนี้มันยังจะเอามาอวดอีก แต่ก็..
จริงอย่างที่มันพูดนะ ขอให้มันไม่คิดถอยก็พอแล้ว ผมยิ้มให้เดย์ ไอ้เดย์ก็ปากหวานบอกว่าชื่นใ...แหม่เล่นเอาเขิน


พอขึ้นไปถึงข้างบนห้อง พี่ภูผาก็ยืนท้าวเอวรออยู่หน้าประตู
 “ห้องเราดูรกๆเนอะ น่าจะเก็บกวาดทำให้มันสะอาดเป็นระเบียบสักหน่อยท่าจะดี.. ปัดกวาดเช็ดถูทุกอย่างให้เกลี้ยง
โหยคงดูดีกว่าที่เป็นอยู่มากๆเลยเนาะ55 ล้างห้องน้ำด้วยดีม๊ะ! แล้วก็ทำแถวหน้าห้องนี้ ราวบันไดด้วยก็ยิ่งดีนะ!!!” 
มีการพูดแล้วปรายหางตามองไอ้เดย์ตลอดราวกับคำสั่งเป็นนัยๆ ผมได้แต่ยิ้มเจือนๆให้เดย์

“เดี๋ยวกูช่วยทำนะเดย์”  ผมซุบซิบกับมัน
“ไม่ต้อง มึงไปรอข้างล่างไปไอ้ลูก”
“ไม่.....ไม่ต้องให้กูอยู่ในห้องด้วยเหรอ”
“ไม่ต้องอ่ะ ยังไงก็ไม่ได้อยู่กันสองคนอยู่ดี มึงอยู่ที่ไหนพี่มึงก็อยู่ที่นั่นเพราะงั้นลงไปข้างล่างไป
กูขี้เกียจเห็นสายตาขี้เยาะของพี่มึง เดี๋ยวถ้าเกิดแกล้งอะไรกูอีกกูลืมตัวเดินไปตบกบาลคงไม่ดี”
ไอ้เดย์มันเหลือกตามองบนแบบทั้งเหนื่อยใจทั้งรำคาญพี่ภูผาจะแย่ ผมก็เข้าใจนะแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่หวังว่าพี่เขาจะไม่โกรธมันเพิ่มแล้วยอมใจอ่อนกับผมบ้าง ผมเองก็คิดเผื่อไว้แล้วถ้าจะต้องแสดงละคร
เรียกต่อมน้ำตาให้แตกเพื่อคะแนนสงสารก็ต้องทำล่ะงานนี้ สิ่งที่ผมกลัวที่สุดตอนนี้คือแม่รู้แล้วรับไม่ได้
ยังไงผมกับเดย์คงต้องยอมอดทนไปก่อน


แต่ลงไปได้ไม่นานเท่าไหร่พอพี่ภูผามัวแต่เผลอดูทีวี ผมก็แอบย่องขึ้นบันไดไปชะเง้อดูไอ้เดย์ เห็นมันตั้งหน้าตั้งตา
ทำความสะอาดห้อง สุดยอดขนาดห้องมันเองยังไม่เคยเก็บห่าอะไรเลย มีแต่ใช้ผมเก็บให้ แต่นี่ทั้งปัดกวาดเช็ดถู
ซักล้างขัด จัดเรียงสารพัด ข้าวของของพี่ภูผาที่ทำห้องผมรกก็วางได้เป็นระเบียบเรียบร้อย มันตั้งใจทำจริงจังมาก

ไอ้เดย์กำลังจะเข้าไปล้างห้องน้ำหันมาเห็นผมแอบแง้มประตูดูก็รีบไล่ ท่าทางมันเหมือนหงุดหงิดแต่เขินๆ
“กูบอกว่าอย่ามาๆไง! ไปๆๆลงไปรอข้างล่างอีกเดี๋ยวก็เสร็จ แล้วรีบพาพี่มึงขึ้นมาดูด้วย กูทำให้ขนาดนี้
ถ้ายังไม่พอใจอีกก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ไปๆๆอย่ามาแอบดูกูไอ้บ้าไปไกลๆไป ชิ่วๆๆ”

อีกนิดแม่งจะเอาน้ำสาดกูละไล่กูเป็นหมาเลยนะ ...แต่ผมไม่โกรธมันเลย สงสารมันท่าทางเหนื่อยโคตร
ผมมองหน้ามันตาปริบๆยังไม่อยากลงไป มันก็ท้าวเอวถอนใจส่งยิ้มให้ผมก่อนจะพยักเพยิดหน้าไล่ผมอีก
ในสายตาผมภาพมันยืนยิ้มถือน้ำยาล้างห้องน้ำแม่งเท่จริงๆเลยครับ/////

ผ่านไปเป็นชั่วโมงกว่าได้…
“อ้าววว พี่ว่านายดูเหนื่อยๆนะไปทำอะไรมาเหรอเดย์ หึหึหึ”
ไอ้เดย์กัดกรามกรอดทันที่ที่เดินลงบันไดมาด้วยสภาพเหงื่อโทรมกาย แล้วยังมาเจอพี่ภูผาทักถามแบบกวนๆ
ทั้งๆที่พี่แกกำลังนอนกินขนมบนโซฟาสบายใจเฉิบ

“ว้ายเดย์! ไปทำอะไรมาลูก!!? ทำไมเหงื่อมันท่วมอย่างนี้ล่ะ”  จ๋ากำลังจดรายการของที่ต้องซื้อเข้าร้านอยู่ที่โต๊ะบัญชี
หันมาเห็นก็ตกใจ ไอ้เดย์ยิ้มเจือนๆให้แม่ผม “เดย์ออกกำลังกายนิดหน่อยครับจ๋า แหะๆ||||||||”

“อื้มๆๆต้องไปตรวจงานซะหน่อย ล้าลา~~~”   พี่ภูผาเดินแกว่งแขนฮัมเพลงขึ้นไปชั้นบนอย่างอารมณ์ดี
จ๋ามองพี่ภูผางงๆแล้วหันมาสนใจไอ้เดย์แทนรีบไล่ไอ้เดย์ไปอาบน้ำ แต่เดย์มันบอกจะกลับไปอาบที่บ้าน
แล้วก็เดินดุ่มๆออกจากบ้านไปเลย  หรือมันจะโกรธ! ผมรีบวิ่งตามมันออกไปนอกบ้านดึงมือมันไว้ทัน

“ดะเดย์!...”  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรอื่นนอกจากชื่อมัน มันก็ผลักผมให้ห่าง 
“อย่ามาใกล้เดี๋ยวจะเลอะ”
เหมือนมันกำลังอารมณ์ไม่ดีมาก ก็แน่ละคนอย่างไอ้เดย์เคยยอมคนที่ไหน ผมได้แต่มองหน้ามัน
“เฮ้อ...... อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ”  ไอ้เดย์พูดแล้วส่ายหัวเอานิ้วจิ้มหน้าผากผม
“หน้าแบบไหน”
“แบบอยากให้กูจูบ”
“ไอ้บ้า”
“หึหึหึ ไม่เป็นไรกูไม่เป็นไรหรอก ไอ้เตี้ยนั่นมันเล่นเป็นเด็ก กูอ่ะโตแล้ว กูทำได้หมดแหละแค่นี้กระจอก ขี้ผงน่า
ทำเพื่อมึงมากกว่านี้ยังทำมาแล้วเลยแค่ยอมเป็นเบ้พี่มึงสามวันมันเรื่องจิ๊บจ๊อยเว้ย”
“เดย์........มึงโคตรแมน”
“แต่ไม่ต้องมาซึ้งคราวนี้ไม่ได้ทำเพื่อมึง”
“อ้าว ทำไม!”
“ทำเพื่อเรา”
โหยยยยยยยยยยย///// แม่จ้าว!!! ดูสกิลการหยอดของมันซะก่อนครับ ไอ้ห่ากว่าจะแก่เบาหวานแดกกูตายแน่ๆ

“ยิ้มๆๆ 55เขินเค้าอ่ะดิ คึคึคึ”
“เขินบ้าไรเล่า//////*//เชี่ยรีบกลับบ้านไปอาบน้ำเลยไป”
“โอเคงั้นไปดีกว่า โดนด่าแล้วสบายใจแล้ว55”
“ชอบเหรอ ไม่ต้องเกรงใจนะ ไว้วันหลังจะด่าให้ทั้งวันทั้งคืน”
“พอเถอะ”
“555”

ผมเดินเข้าบ้านไปแล้วภึงนึกขึ้นได้ว่าทำไมมันไม่อาบน้ำที่บ้านผมเพราะมันนอนที่นี่อยู่แล้ว ทำไมวันนี้ต้องกลับไป
อาบที่บ้านมันด้วย สงสัยครับเลยรีบเดินกลับออกไปหา แต่ก่อนจะอ้าปากตะโกนเรียกมัน ก็ต้องชะงัก...
ทำไมมันเดินกะเผลกแบบนั้นเมื่อกี้ยังไม่เป็นอะไรเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 07-03-2016 03:29:50

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 44 เด็กดีครับ.../2





ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วแหกปากเรียกพร้อมกับวิ่งไปหามัน
“เดย์! เดย์ๆๆ ทำไมไม่อาบน้ำบ้านกูเหมือนทุกวันล่ะยังไงมึงก็นอนนี่”
ผมไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ พอมันได้ยินเสียงผมปุ๊บมันก็เดินปกติปั๊บก่อนจะหยุดรอผม
“เอ่อ....แม่บ่นเลยว่าจะกลับไปนอนบ้านซะหน่อยวันนี้”
“โกหก ต่อให้แม่ด่ามึง มึงก็ไม่มีทางกลับไปนอนบ้านหรอก ทำไมวันนี้ยอมปล่อยให้กูนอนกับพี่ภูผาสองคนได้”
“ดูมาหลายวัน ไอ้เตี้ยนั่นไม่น่าปล้ำมึงได้ มึงเอานิ้วดีดทีเดียวก็จบแล้วไม่ต้องถึงมือกูหรอก55 ”
“ไอ้บ้ายังจะมาทำเป็นขำอีก....ขาเป็นอะไร บอกมา”
“เอ่อ...อะไรของมึง ขาก็เป็นขา..งะไง..”

ผมจ้องตามัน มันก้มหน้าสักพักก็ถอนใจแรง แล้วเซมาเกาะบ่าผม ตกใจหมด ไอ้เดย์ทำหน้าเจ็บๆมันบ่น
“โธ่เอ๊ยกูอุตส่าห์เก๊กไว้ตั้งนาน มึงรู้ได้ไงวะไอ้ลูก||||||||| ซี้ดดดดแม่ง”
“เจ็บตรงไหนเดย์!? น่อง ข้อเท้า นิ้ว ตีนเหรอ!?”  ผมก้มลงไปดูแต่ไอ้เดย์มันดึงตัวขึ้น
“ไม่มีอะไร ล้ม ข้อเท้าคงพลิกนิดหน่อย กลับบ้านไปทายาเดี๋ยวกูก็หาย”
“ไปทำอีท่าไหนวะเนี่ย”
“ลื่นตอนขัดห้องน้ำอ่ะดิห่า”
“ขอโทษนะ มึงเป็นคนไม่ทำห่าไรแท้ๆต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะกู”
“............เมื่อกี้มึงไม่ได้ด่ากูใช่ป่ะ?”
“กูขอโทษมึงอยู่”
“อ๋อเหรอ เออๆอย่าคิดมาก เรื่องจิ๊บๆ”
“แล้วทำไมมึงต้องปิดเรื่องเจ็บข้อเท้าด้วยเดย์”
“ไม่อยากให้คิดมาก ห้ามบอกพี่มึงนะ”
“ทำไมวะ”
“เดี๋ยวมันหัวเราะเยาะกูอีกสิ”
“ไม่ได้ นี่มึงคิดจะเก๊กเดินปกติตลอดเลยรึไง บ้าเหรอแล้วเมื่อไหร่จะหายเดี๋ยวก็พิการ”
“มึงจะเลี้ยงกูป่าวล่ะ”
“จะหิ้วไปทิ้งที่ถังขยะเปียกเหอะ ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อน”
“มึงชักจะโหดกะกูขึ้นทุกวันๆแล้วนะลูกคิด||||||||||มึงอยากให้เพื่อนล้อกูว่ากลัวเมียเหรอ”
“พูดอะไรไร้สาระ ใครเป็นเมียมึงตั้งแต่เมื่อไหร่//////*// กูผู้ชายแมนๆเฟ้ย”
“โอ๊ย เจ็บว่ะ”
“หืมมม มารยานะมึง”
“กูเจ็บข้อเท้ากู ถ้ามึงจะด่ากูนานกว่านี้ขอกูนั่งฟังที่พื้นได้ป่ะ||||||||”
“อ่ะเหรอๆ เข้าบ้านเหอะจะหายาทาให้นะ”   
………………..
…………
ผมประคองไอ้เดย์เข้าบ้านครับ แม่จ๋าเห็นก็ถามพอรู้ว่ามันเจ็บก็รีบไปหายานวดแก้กล้ามเนื้ออักเสบ
กับพาราที่มีติดบ้านมาให้ ไอ้เดย์อาบน้ำเสร็จออกมาก็ถือยานวดมามองผมทำตาอ้อนๆ

พี่ภูผาเห็นไอ้เดย์เจ็บก็เอาแต่นั่งทำปากยื่น เหมือนพี่แกจะรู้สึกผิดนิดๆนะผมว่า เพราะไม่เห็นมานั่งแทรกกลาง
ระหว่างผมกับไอ้เดย์เหมือนทุกที

ท้องฟ้ามืดสนิทแล้วพวกเราทุกคนยังนั่งรวมกันอยู่ชั้นล่างของบ้าน จ๋านั่งดูทีวีจากโต๊ะบัญชี พี่ภูผานั่งโซฟา
ดูทีวีบ้าง แอบเหล่มองผมที่กำลังทายาให้ไอ้เดย์บ้าง เราก็นั่งกันอยู่ที่โซฟาข้างๆพี่แกนั่นแหละ สักพักมีคนมาซื้อของ
พี่ภูผาก็ช่วยเดินออกไปหยิบขายให้ด้วย 

เดย์มันนั่งอมยิ้มตลอด ไอ้หัวเกรียนหน้าหล่อมันเล่นมองผมตาเยิ้มซะเขินเลย ถือว่าหันหลังให้แม่จ๋า
จะมองกูยังไงก็ได้เหรอ ผมยิ้มมุมปากอย่างหมั่นไส้มันครับเลยแกล้งกดตรงที่มันเจ็บหนักมือให้มันสะดุ้งถลึงตาใส่
ผมหัวเราะคิกคัก จ๋าก็หันมามองถามว่าขำอะไรหนังในทีวีมันกำลังร้องไห้กันอยู่บ้ารึเปล่านี่ โดนแม่ด่าซะงั้นครับ

“เฮ้ย!!!|||||||||||| มะมะมะมาได้ไงเนี่ย!!!”
พวกเราได้ยินเสียงพี่ภูผาร้องแบบตกใจก็หันไปมองทางพี่แกเป็นตาเดียว
มีผู้ชายหน้าตาดีไว้ผมยาวประบ่าดูเซอร์ๆรูปร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดนักศึกษา ยืนทำหน้านิ่งมองพี่ภูผาอยู่หน้าบ้าน
“มาตามหาแมว มันหายออกไปจากบ้าน .....นานไปแล้ว”   ผู้ชายคนนั้นตอบมาแบบนี้ พี่ภูผาทำหน้าแปลกๆ
หันควับมามองพวกผม  “เพื่อน!!! 555นี่เพื่อนพี่ที่มหาลัยนะ มันแวะมาเยี่ยม มันสติไม่ค่อยดีนิดหน่อย55 จ๋าครับ!
 ผมขอออกไปคุยกับเพื่อนข้างนอกแป๊บนะครับเดี๋ยวมา เอ่อแต่ถ้านานก็อย่าเพิ่งล็อคบ้านนะครับ555”

ผมไม่เข้าใจว่าพี่ภูผาจะหัวเราะทำไมนักหนาวะ? สงสัยดีใจมากที่เพื่อนมาหา แต่เพื่อนพี่แกนี่ทำหน้าอย่างกับ
จะมาหาเรื่องใคร โกรธใครมาวะ...   
จ๋าทำหน้างงถามพี่ภูผา  “อ้าวแล้วจะไปไหนกันละลูก? ทำไมไม่ให้เพื่อนเข้ามาคุยในบ้าน?”   
ไอ้เดย์รีบเสริมทันที  “ใช่! คุยกันที่นี่ก็ได้ครับพี่ พวกผมจะได้คุยกับเพื่อนพี่ด้วยไง”

พี่ภูผารีบส่ายหน้าสุดฤทธิ์  “ไม่คุย!!! ไม่มีอะไรต้องไปคุยกับมันหรอกน่า555 เพื่อนพี่เขาธุระเยอะ
คงแวะมาแป๊บเดียว เอาน่าๆไว้วันหลังนะๆ55”   แล้วก็หันไปผลักพี่คนนั้นให้หันหลังเดินออกไปหน้าบ้าน
 “ไปๆๆๆ ก็บอกแล้วเชียวว่าอย่ามาๆทำไมไม่เชื่อวะ ฮึ่ย~~”  พูดบ่นพึมพำท่าทางขัดใจที่เจอเพื่อน

ไอ้เดย์มันหรี่ตามองตามไม่วางตาเลยครับ สองคนนั้นออกไปแล้วก็เขยิบมากระซิบกระซาบบอกผม
“กูว่าได้กลิ่นแปลกๆแล้ว”
“กลิ่นอะไรวะ กูไม่ได้ตดนะ ...จ๋า จ๋าตดเหรอ?”   แม่หันมาด่าผม  “ตดบ้าอะไร! อย่ามาใส่ร้ายแม่นะโธ่”
ไอ้เดย์หุบยิ้มกุมขมับแป๊บแล้วด่า   “เวร มึงเก็บความเอ๋อแดกของมึงไว้ก่อนได้มั้ยไอ้ลูก”
“อะไรเล่า!”
“ชู่ว์!! เอาหูมานี่”     ผมก็เอียงหูให้มัน   “ตามพี่มึงไปกัน”
“ทำไมต้องตามวะ!?”  ผมเหวอมากกระซิบถามมันอย่างเร็ว
“มึงไม่เห็นความไม่เนียนโคตรๆเมื่อกี้นี้เรอะ!”
“เออกูก็ว่าเพื่อนพี่เขา เมามารึเปล่าวะ มาหาแมวอะไรของเขา? ”
ไอ้เดย์ขำอยู่ในคอ กระตุกมือผมจับแล้วบอกให้ผมจูงมันออกไปด้วยกัน จ๋าเห็นก็รีบถาม  “อ้าวจะไปไหนกันลูก”
ไอ้เดย์หันไปยิ้มหวานให้แม่ผมพูดเสียงอ้อน  “เดย์ว่าพรุ่งนี้คงเดินไม่ค่อยถนัดอ่ะครับจ๋า จะให้ลูกคิดไปส่งที่บ้าน
ว่าจะไปเอามอไซค์พรุ่งนี้จะได้ขี่ไปโรงเรียนกัน”

“แล้วทำไมไม่ให้ลูกคิดมันไปเอาให้ล่ะเดย์ เจ็บขาอยู่จะเดินไปทำไม”
“ก็...........ไอ้ลูกมันกลัวผีน่ะสิครับ555 เดย์เลยต้องไปเป็นเพื่อน55”
“ลูกคิด!”    แม่ง......เชี่ยเดย์มันป้ายขี้ให้ผมเต็มๆครับ จ๋าเตรียมอ้าปากจะด่าผม ไอ้ตอแหลเดย์รีบพูด
“ไม่เป็นไรครับจ๋า เดย์จะไปหาแม่ด้วยโทรบอกแล้วเขาเป็นห่วงอยากเห็นว่าข้อเท้าเป็นไงบวมเยอะมั้ย
เดย์ไม่เจ็บมากเท่าไหร่ เนี่ยเดินได้ครับแค่ต้องเดินช้าหน่อย ดีขึ้นเพราะได้ยาของจ๋าแหละ ทาปุ๊บก็ดีขึ้นเลย55”
“อ้าวเหรอ โธ่ลูก ไม่น่าออกกำลังกายผิดท่าเล้ย เฮ้อ งั้นค่อยๆเดินไปนะเดี๋ยวมันจะเจ็บขึ้น ไม่ต้องรีบ”
“ครับแม่จ๋า”     

ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าแม่ผมโดนไอ้เดย์มันทำของใส่ให้รักให้หลงรึเปล่า พูดอะไรเชื่อหม๊ดดดดด


********************************


พวกเราแอบเดินตามพี่ภูผากับเพื่อนไปห่างๆครับ ไม่ได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันหรอก แต่เห็นท่าทางสองคนนั้น
คงสนิทกันมาก...พี่ภูผาดูง้องแง้งไล่ขณะที่อีกคนไม่ยอมกลับไปที่รถของตัวเองแล้วเดินหนีไปอีกทาง พี่ภูผาก็ตาม

ผมกับเดย์ก็เลยต้องเดินตามไปเรื่อยๆ ประจวบเหมาะพอดีที่เป็นทางไปบ้านไอ้เดย์ครับ ดีเหมือนกัน
ขากลับจะได้แวะเอารถมาเหมือนอย่างที่บอกคุณนายลูกเกดเขาไว้ด้วยเลย
 

“นี่มึงว่าพวกนั้นจะเดินกันอีกนานมั้ยวะ||||||||”  ไอ้เดย์เริ่มสีหน้าไม่ดี มันกะเผลกขาเกาะผมแรงขึ้น
“กูต้องถามมึงมากกว่า ว่าเราต้องตามอีกนานมั้ยวะเดย์”
“ก็ยังไม่ได้อะไรเด็ดๆเลยนี่หว่า จะกลับได้ไง นี่มันโอกาสทองเลยนะไอ้ลูก!”
“พูดอะไรวะงง”
“กูว่ากูมองไม่พลาดหรอกงานนี้ เห็นแว๊บแรกกูก็เห็นทางชนะแล้ว5555555 โชคเข้าข้างกูแล้ววันนี้”
อยู่ๆเชี่ยเดย์ก็หัวเราะสะใจครับ ผมยังมองหน้ามันแบบตามไม่ทันอยู่ มันก็บอกให้ผมคอยจับตาดูพี่ภูผากับเพื่อนให้ดี
แต่ขาไอ้เดย์ท่าจะไม่ไหวครับ มันเดินมากเลยบวมขึ้น ผมเลยบอกให้มันนั่งรอ เดี๋ยวผมตามคนเดียวแต่มันก็ไม่ยอม

“เรื่องแบบนี้กูถนัดกว่ามึง”
“เรื่องแบบนี้ มันเรื่องแบบไหนวะ”
“ก็เรื่องชั่วๆไง555”
“เออคงจริงของมึง กูไม่เถียงอ่ะ”
“ถือว่าโชคดีฉิบหายเดินมาทางนี้ จะถึงบ้านกูอยู่แล้ว” 
ไอ้เดย์กระหยิ่มยิ้มออกมาเลยครับ ชี้ให้ผมมองไปที่บ้านเงาะซึ่งอยู่ข้างบ้านมัน ....

น้องเงาะที่กำลังนอนดูการ์ตูนอยู่ในบ้านหัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างสนุก พอเห็นหน้าพวกผมโผล่ไปเท่านั้นแหละ
ชะงักเลยครับ น้องคงมีสัญชาติญาณบางอย่างบอก รีบวิ่งไปที่จักรยานคิตตี้สีชมพูของตัวเองแล้วทำหน้าย่นใส่ไอ้เดย์
“หนูไม่ให้!”
“เดี๋ยวตบกะโหลกปลิ้นเลยไอ้เงาะ ไอ้เด็กขี้หวงไปไกลๆไปชิ่ว! รู้ได้ไงว่าพี่จะมายืมรถตัว”
“พี่เดย์มาบ้านหนูก็มีแค่สองเรื่องเท่านั้นแหละ ถ้าไม่ได้ถืออะไรมาให้ก็แสดงว่ามายืมจักรยานหนูทุกที!”
“อย่าลีลาน่าเงาะพี่รีบนะคนสวย ส่งมาซะดีๆไม่งั้น.....”  ไอ้เดย์มันทำท่าปาดคอขู่เด็กผู้หญิงอายุสิบขวบครับ!

“แม่ขา!!!! พี่เดย์จะฆ่าหนู!!!!!”   เงาะแหกปากฟ้องน้าอรครับ ซึ่งถือว่าพลาด มึงพลาดแล้วเงาะ
น้าอรเดินออกมาจากครัวดูลูกงอแง พอรู้ว่าพวกผมมาขอยืมจักรยานแล้วก็จะรีบไปด้วย น้าอรก็ไม่ถามอะไรสักคำ
แค่สั่งให้เงาะมันเงียบ น้องยืนหน้าง้ำโกรธแค้นผมกับไอ้เดย์ที่ขี่จักรยานหวานแหว๋วคู่ใจออกจากบ้านไป...

ผมขี่ไอ้เดย์ซ้อน เราตามพวกพี่ภูผาไปจนทันเท่าเดิม ก็ขี่ช้าๆบ้างเอาเท้าไสกับพื้นบ้าง แอบตามไม่ให้คลาดสายตา
สรุปพวกพี่แกเดินวนกลับมาทางบ้านผมอีกรอบ สงสัยจะเคลียร์เรื่องที่ทะเลาะกันได้ หน้าตาเพื่อนพี่ภูผาดูดีขึ้น
ไม่บึ้งตึงเหมือนตอนแรก เดินง้อจนดีกันเลยเว้ย แล้วทั้งคู่ก็กลับมาที่รถ เข้าไปคุยกันในรถเพื่อนพี่ภูผาด้วย
ถึงตอนนี้ ไอ้เดย์รีบควักมือถือออกมากดอัดคลิปไว้เลยครับ มันบอกให้ผมพาเข้าไปใกล้อีกหน่อยแต่ระวัง
อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัว ผมก็ทำตามแล้วก็ต้องตกใจมากเลยครับ  ....ที่เห็นพี่ภูผากับเพื่อนจูบปากลากันในรถ!!
ผมตะลึงอ่ะไม่อยากเชื่อเลยนี่พี่ภูผาก็เป็น...เหรอ!!!

“น่านไง! ป๊าดดด! กูว่าแล้ว!!! หึหึหึ555555 เสร็จดิลวิลล่ะมึง!”
“เฮ้ย! เดย์มึงรู้อยู่แล้วเหรอว่าต้องเป็นแบบนี้อ่ะ” 
“ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรกันให้เห็นรึเปล่านะ แต่พอเห็นดึงมือกันเข้ารถงี้กูว่าต้องมีชัวร์เลยรีบถ่ายไว้ไง
มึงดูนี่ๆ ภาพชัดแจ๋ว ซูมก็เห็นหน้าชัดด้วยมึง55555”
“สุดยอดอ่ะ มึงเหมือนโคนันเลย ต่างกันแค่มึงนี่ฉลาดแต่เรื่องชั่วๆเนอะ เก็บไว้แบล็คเมล์ล่ะสิ”
“ชมว่ากูฉลาดก็พอ ไม่ต้องด่าขยาย ป่ะเราได้ของดีแล้วหึหึหึ คืนนี้กูสบายใจจริงโว้ยยยย ไปเอารถบ้านกูกัน”

ผมตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานพาไอ้เดย์ไป ไอ้บ้านี่ดีใจที่กุมความลับอีกฝ่ายได้เหมือนกัน ร้องเพลงตลอดทาง
แต่ไม่ใช่แค่มันหรอกครับที่ดีใจ เพราะผมรู้อยู่แก่ใจลึกๆว่าถึงยังไงพี่ภูผาก็คงไม่ยอมให้ผมคบกับไอ้เดย์แน่ๆ
หาเรื่องแกล้งมันตลอดสองวันนี่ก็เพื่อแก้แค้น มารู้ว่าพี่แกก็มีเรื่องปิดบังเหมือนกันแบบนี้ผมรู้สึกโล่งใจมากกก
พลอยเผลอร้องเพลงผสมลูกคอไปกับไอ้เดย์มันด้วย แล้วพวกเราก็หัวเราะออกได้สุดสักที

+++++++++++++++++++++++


เช้าวันต่อมา
ตื่นลืมตามาพี่ภูผาก็เจอไอ้เดย์นั่งเปิดคลิปที่ถ่ายไว้เมื่อคืนให้ดูจะๆ พี่ภูผาหน้าซีดโวยวายด่าไอ้เดย์ว่าเลวมาก
ทำแบบนี้ได้ยังไงแล้วก็แย่งมือถือไปกดลบ ไอ้เดย์มันแค่ยิ้มบอกผมให้ส่งคลิปเข้าโทรศัพท์มันให้ใหม่ด้วย
ผมก็ส่งไป พี่ภูผาถึงกับอ้าปากค้างตะลึงมองผม แล้วทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อว่าผมจะช่วยไอ้เดย์เล่นงานพี่   

“ก็พี่ใจร้ายกับผมก่อนเองนี่ครับ”   ผมได้แต่บอกให้พี่ภูผาช่วยเข้าใจผมด้วย เราก็ไม่อยากขู่พี่แกแบบนี้แต่มันจำเป็น

“ถ้าไม่อยากโดนแฉให้แม่พี่รู้เหมือนกัน ก็ช่วยทำตัวดีๆกับผมหน่อยละกันนะครับพี่ภูผาเคี้ยกกกกกก55555555”
เสียงหัวเราะไอ้เดย์ก้องห้องเลยล่ะครับ..

“แหม่ๆๆ รู้สึกเมื๊อยยยยเมื่อยจังนะพี่!”
เดย์มันทำท่าปวดตัวปวดไหล่ใส่พี่ภูผาครับ พี่ภูผาก็ทำหน้าหงิกตะคอก  “ฝันไปเหอะไอ้เด็กเลว! -*- ”
“สงสัยต้องส่งคลิปนี้ไปให้ใครบางคนที่อยู่เมืองนอกดูซะแล้วม้างงงงงงงงง”
“เอาดิ! ถ้ากล้าทำพี่ก็จะบอกจ๋า จะลงไปบอกเดี๋ยวนี้เลย!”
“ก็ไม่รู้สินะ แค่บอกว่าพี่โกหกเพราะอยากปิดเรื่องตัวเองแค่นี้ก็ได้แล้วมั้ง หลักฐานก็มีนะนี่เคี้ยกกก55555555”
“ฮึก!||||||||||*|| ฮือ!!! ไอ้บ้าเอ๊ย! เจ็บใจนัก!!!”

พี่ภูผารีบโทรไปต่อว่าแฟนทันที เป็นเพราะมาหาเมื่อคืนเรื่องเลยกลายเป็นแบบนี้ไป

“ส่งคลิปดีฝ่า เฮ้ยไอ้ลูก ขอเฟสป้ามึงหน่อยดิ๊”  ไอ้เดย์แกล้งถามผม ผมก็แกล้งอ้าปากจะบอกทั้งที่ไม่รู้
พี่ภูผาทุรนทุราย “จะจะจะใจเย๊นนนน! พี่นวดให้นะเดย์นะจะเอาอะไรบอกพี่มานะพี่จะหาให้!!!555ดีกันเนอะ!” 

เกมส์พลิกครับ! สองคนนั้นเกี่ยวก้อยกัน แต่สายตานี่ก็ยังไม่ถูกกันเหมือนเดิม โคตรไม่มีความจริงใจเลยสักนิด55

จากที่ไอ้เดย์ตั้งใจจะไปโรงเรียนก็เปลี่ยนใจครับ มันบอกว่าอยู่บ้านท่าจะมันส์กว่า
มันใช้เรื่องเจ็บข้อเท้ามาอ้างแล้วอยู่บ้านผมคอยแกล้งพี่ภูผา ใช้พี่เขาทำสารพัด พี่แกถึงเจ็บใจแต่ก็ต้องทำแบบฝืนใจ


ตกเย็นผมกลับมาจากโรงเรียน เจอพี่ภูผาขนของขึ้นรถจนหมดเลย ผมตกใจนะที่พี่แกคิดจะไปปุบปับแบบนี้
แต่ก็เข้าใจสถานการณ์อยู่   “ขืนพี่อยู่ที่นี่ต่อก็โดนไอ้บ้านั่นมันแกล้งจนหัวปั่นยิ่งกว่านี้กันพอดีน่ะสิลูกคิด
ถึงอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว พี่บอกแม่ไปแล้วนะว่าแฟนนายเป็นเด็กเลว เอ๊ย เด็กดีมากกกกก (เน้นเสียงประชด)
แล้วพี่ก็บอกแม่ด้วยว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีก ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว! แต่แม่จะเอายังไงกับพวกนายพี่ก็ไม่รู้หรอกนะ
นายต้องดูแลตัวเองดีๆล่ะ แล้วถ้าสบโอกาสเมื่อไหร่ก็รีบเลิกกับมันซะ! เข้าใจที่พี่พูดมั้ย!!”

“พี่ภูผา.........รีบไปเถอะครับ เฮ้อ”
ผมยืนโบกมือบ๊ายบาย พี่ภูผาไหว้ลาแม่แล้วเดินไปขึ้นรถ แต่ก่อนจะขึ้นรถพี่แกชะงักมองไอ้เดย์ที่กะเผลกขาเดินมา
เดย์มันยิ้มทำหน้ากวนๆให้ไม่พอ มันส่งจูบให้แล้วบ๊ายบายทำหน้าร่าเริงเต็มพิกัด พี่ภูผาหน้าบึ้งไม่พอใจ
ดึงผมไปกระซิบ  “ฝากด่ามันให้พี่ทีดิ...”  แล้วพี่ภูผาก็ไปครับ เหมือนพายุพัดผ่านเลย โล่งใจหน่อย

“มึงกระซิบอะไรกันวะไอ้ลูก”  เดย์มันเดินมาเกาะไหล่ผมที่ยังยืนอยู่หน้าบ้าน ถามทำหน้าอยากรู้มาก
“อ๋อ พี่ภูผาฝากด่ามึงว่า ไอ้ควายไปตายซะ”
“เชี่ย! แล้วมึงรับฝากทำไม!”
“กูรับฝากที่ไหน ก็มึงถามกูเลยพูดให้ฟังเฉยๆ”
“สาบานว่าไม่ได้ด่ากู”
“ไอ้ควายไปตายซะนี่กูไม่ได้ด่านะ ไอ้ควายไปตายซะนี่คือกูพูดให้มึงรู้เฉยๆว่าพี่เขาอยากด่ามึงว่าไอ้ควายไปตะ..”
“หยุดเหอะ! มึงด่ากูหลายรอบแระสัดลูก!”

เดย์มันขยี้หัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว ผมก็ขำผลักมัน มันเซไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผมรีบขอโทษ
“โทษๆๆ มึงเจ็บมั้ย กูลืมไปว่ามึงเจ็บขาอยู่”
“ไม่เป็นไร ดีแล้วที่กูไม่ไปเรียนรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะ  ฮึ่ม...ที่ต้องเจ็บอย่างนี้ก็เพราะไอ้เตี้ยเนินดินนั่นแหละ
อย่าให้เจออีกนะ กูจะเตะตัดขาเจาะยาง เลาะข้อเข่า เอาให้พับได้สี่ตลบเลยมึง”
“คนนะมึงไม่ใช่เก้าอี้อเนกประสงค์555”

ผมกับเดย์หัวเราะด้วยกัน  เรายิ้มให้กัน รู้สึกดีจังครับ ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่ต้องมีใครมาขวาง


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


พี่ภูผากลับไปแล้วแต่ไอ้เดย์มันก็ยังจะตื้อขอนอนกอดผมที่บ้านต่อ  แต่พอขาหายเจ็บก็เริ่มออกลายเยอะ
รุ่มรามรุงรัง ลวนลามใส่ผมตลอด ผมต้องคอยยันมันให้ห่างตัวไว้  เก็บกดมากไปจนหื่นขึ้นนะนี่มัน||||||||

วันหนึ่งตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆไปรอไอ้ยูซ้อมบาส เราจะไปเดินเล่นหาอะไรกินกันก่อนกลับบ้าน
ตอนรอโค้ชไอ้ยูอาศัยความเป็นพี่ใหญ่ไม่ไปวอล์มร่างกาย แต่มานั่งคุยเล่นกับพวกผม
พอเพื่อนเผลอ ผมก็แอบกระซิบถามเรื่องไอ้เดย์กับมันซะหน่อย

“เฮ้ยยูๆ ถามอะไรหน่อยดิ”
“อะไรของมึงล่ะ”
“เกย์เนี่ย ถ้าไม่มีอะไรกันนานๆไป...มันจะเป็นอะไรรึเปล่าวะ”   ผมอ้อมแอ้มถามมันเสียงอย่างเบา
“อ้าวแล้วทำไมมึงไม่ให้มันเอาล่ะ!?”   เชี่ยยูกระซิบตกใจครับ ทำหน้าเหมือนผมผสมยาพิษให้ใครกิน
“ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ยไอ่ฟาย////*//”
“หรือว่า! เฮือก!!!||||||||||| มันอยากให้มึงเอาแต่มึงทำไม่ได้ใช่มั้ย เฮ้อฝืนใจหน่อยเหอะไอ้ลูก”
“เชี่ยยู! อย่าทำให้กูโมโห เอาสาระ!”
“นี่มึงได้รึเสียวะตกลง”
“ไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ได้มั้ยห่า เอาแค่ที่กูถามก็พอเหอะ” 
“ถ้าเป็นพวกมึงคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แต่ถ้ากลัวผัวนอกใจก็ขยันทำการบ้านหน่อยก็ดี555”

ยูมันพูดยิ้มๆทิ้งท้ายแล้ววิ่งหัวเราะกลับเข้าสนามไปรวมกลุ่มกับเพื่อนนักบาสด้วยกันเพราะโค้ชมาแล้ว
ไม่นานมันก็วิ่งกลับมาบอกพวกเราว่าให้ไปกันก่อนก็ได้เดี๋ยวมันตามไปทีหลัง
คนอื่นถามผมว่าคุยอะไรกับไอ้ยูมันถึงขำเสียงดังอย่างนั้น ผมจะไปกล้าบอกใครได้ไงอ่ะ ผมเลยว่าไอ้ยูเป็นบ้า


………….ผมกับเพื่อนๆไปเดินเที่ยวกันที่แหล่งช็อปปิ้งของวัยรุ่น ก็ไม่คิดหรอกครับว่าจะเจอคนที่ไม่คาดฝัน

“เชี่ย|||||||”   ผมสะดุ้งเมื่อเดินๆอยู่แล้วเห็นไอ้ไลค์กำลังเดินมากับกลุ่มเพื่อนมันอยู่ไกลๆ ขืนเป็นอย่างนี้ได้สวนกันแน่
ผมยกเป้มาบังหน้าตัวเองแล้วเกี่ยวแขนไอ้เดย์ให้เลี้ยวกลับไปทางเดิม มันก็ขมวดคิ้วถามว่าผมจะกลับไปทำไม

“กูว่ากลับเข้าไปดูสร้อยร้านไอ้ที่กูชี้ให้มึงดูร้านนั้นหน่อยก็ดีนะ แหะๆ”  ไอ้เดย์มันยิ้มๆถามว่าอยากได้เหรอ
เพื่อนๆก็แซวกันว่ามันจะไปดูสร้อยคู่รักกันแล้วเว้ยๆอยู่ได้น่ารำคาญจริง พวกไอ้ไลค์ก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ผมเลยรีบลากไอ้เดย์ไปเลย เพื่อนๆก็พลอยเดินตามผมมากันหมด


แต่นี่มันวันซวยรึไงนะครับ เข้ามาในร้านขายเครื่องประดับดันเจอเพื่อนแอ๋มอีก ยัยคนที่ชื่อกั้งนั่นแหละ!

มากับเพื่อนอีกคนที่เขาเป็นคู่หูกัน ก็คนนี้แหละที่แอบคุยกับไอ้เดย์ด้วยเหมือนกันตอนที่ผมยังไม่ได้เป็นแฟนมัน
ถึงเดย์มันจะเคยบอกว่าตอนนั้นคุยด้วยเพราะแค่อยากลองใจว่าผมจะหึงมันบ้างมั้ยก็เถอะ

แต่สองคนนั้นไม่ได้คิดเหมือนมันนี่นา..






tsktonight…

 *** ขอบคุณแฟนที่ยังตามเรื่องนี้นะคะ รักน๊าๆ อย่าพลาดตอนต่อไปนะคะ^^

titansyui – ขอบคุณค่า
Billie – ขอบคุณนะจ๊ะ
TaecKhun Imagine Love – หนามยอกเอากรีดปากแผลให้กว้างแล้วเอาเชือกรัดคอไว้ค่ะ เดย์กล่าว
mild-dy – ขอบคุณจ้า
Alone Alone – คือแบบ น้องเดย์ไม่ต้องหาเลยค่ะ นางหาได้แล้วด้วยตัวเอง เจ๋งมากๆ55
meuy – เค้าก็คิดถึงตลอดจ้า มาต่อให้แล้วน๊า กอดๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-03-2016 11:14:17

ชอบบบบบ สนุกมากกก  มีความสุข อ่านแล้วยิ้มไป หัวเราะไป ชอบเดย์ กับลูกคิด  :ling1:  พี่ภูผา ช่วยแม่ตัวเองไปได้ ทั้งที่ตัวเองก็มีสภาพเหมือนลูกคิด ลุ้นคู่ ซีน กับกีตาร์  :mew1:  ไร้ทเตอร์เขียนเก่งมักมาก ชอบ มาเขียนต่อบ่อยๆ นะ  :mew2:

กิจการขายของ  ขอให้ทำมาค้าขึ้น เฮงๆ  เจริญๆ นะคะ จะได้อารมณ์ดีมาเขียนให้คนอ่านกระะชุ่มกระชวย ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 07-03-2016 12:24:37

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-03-2016 15:32:16

สงสัยถ้าลูกคิดจะเสียตัวให้เดย์ได้ก็ต่อเมื่อมีมือที่สามเข้ามาวุ่นวายกับเดย์หรือเปล่า

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-03-2016 20:46:10

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 08-03-2016 16:39:02

พี่ภูผาโดนซะละ    o13 o13

ตอนจบนี่เอาแล้วว  งานจิเข้าแล่ว  55555555

รอตอนต่อไปน้าาา   :impress2: :impress2:

กอดคนเขียน  :mew1: :mew1: :mew1: 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 16-03-2016 20:49:02

เข้ามารอค่า  อิอิ

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 44 เด็กดีครับ... (7/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 17-03-2016 05:33:57

ว่าแล้วว่าภูผาต้องมีผัว คริคริ

ลูกเอ้ย ยอมสักทีเถอะ นี่ก็ปาไปตอนที่สี่สิบกว่าแล้วนะ

เฮ้อออออออออ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส...(25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-03-2016 22:51:07

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../1





ผมเห็นพวกกิ๊กเก่าไอ้เดย์แล้วอยากรีบออกจากร้านเลยครับ แต่ไอ้กีต้าร์ดันเข้าไปทักพวกเธอ
สองคนนั้นถามหาแอ๋มด้วยหน้าตางงๆ พวกเราฟังแล้วก็งงด้วยเหมือนกัน “แอ๋มล่ะกีต้าร์??”

“นั่น....แหละ ที่กำลังจะถามอยู่เลย ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกเหรอ” กีต้าร์ยิ้มแต่ขมวดคิ้ว มันดูงง
เพื่อนแอ๋มสองคนทำหน้าเหรอหรา บอกว่าแอ๋มรีบกลับก็นึกว่าไปหาแฟนซะอีก

“อ้าว.....แอ๋มไม่ได้มากับกีต้าร์หรอกเหรอ” เพื่อนกั้งถามอย่างแปลกใจแล้วค่อยส่งยิ้มเจือนๆให้
กีต้าร์มันก็พึมพำว่าเปล่าแล้วค่อยเล่า “เราชวนแล้วเขาไม่มาก็นึกว่าอยู่กับพวกเธอสองคน.. แอ๋มไม่สบายรึเปล่า”
“ก็สบายดีนะจ๊ะ คงมีธุระ...ที่อื่นมั้ง ลองโทรไปหาสิกีต้าร์” เพื่อนกั้งบอก ไอ้กีต้าร์ก็โทรเดี๋ยวนั้นเลยแต่แอ๋มไม่รับ

ระหว่างที่พวกนั้นคุยกัน ผมเห็นสายตายัยสองสาวนั่นมองมาทางไอ้หอกเดย์ข้างหลังผมเรื่อยเลยครับ...

ผมก็แอบเหล่ๆมองมัน ว่ามันก็มองเขาด้วยรึเปล่า แต่ปรากฏว่ามันตั้งใจดูสร้อยในตู้โชว์มาก แล้วยังคว้ามือผมไป
จับเอาไว้แถมพูดแบบไม่มองหน้าอีก ท่าทางตื่นเต้นเหมือนมันเจอของถูกใจ “ลูกคิดๆ เส้นนี้สวยมั้ยมึง ดีป่ะ”
ผมสนใจอย่างอื่นมากกว่าสร้อยอยู่ครับ แบบว่ากำลังระแวงพวกผู้หญิงที่จ้องจะกินแฟนผม เลยตอบมันส่งๆไป
“อือ สวยดี”
“มึงชอบมั้ย”
“อือ ก็ดี”
“งั้นพี่ครับ เอาสองเส้นนี้ครับ”
ได้ยินเสียงอีกทีคือไอ้เดย์สั่งซื้อเรียบร้อยครับ แถมยังเป็นสร้อยคู่อีก!

ผมตกใจหันไปมองเห็นพนักงานร้านยิ้มสวยถามว่าจะให้ใส่กล่องธรรมดาหรือห่อของขวัญให้คะ
ไอ้เดย์ว่าไม่ต้องจะใส่ตอนนี้เลย แล้วมันก็ยื่นเส้นนึงให้ผม บอกให้ผมใส่สร้อยให้มันที ผมก็ใส่ให้แบบงงๆ
ใส่เสร็จมันก็ถามว่าสวยมั้ย

มันเป็นสร้อยทองคำขาวครับ ไอ้ห่านี่เอาบัตรเสริมมารูดอีกแล้ว ผมจะอ้าปากด่ามันว่าแพงก็เกรงใจคนที่ร้าน
แถมมันยังดันหลังให้ผมหันหน้าไปทางเพื่อน แล้วยืนประกบหลังใส่สร้อยที่เป็นคู่กันอีกเส้นให้ผมที่กำลังเหวออีก
พี่พนักงานผู้หญิงทำหน้าอึ้งๆมองมาทางผม เขาคงคิดว่ามันจะเอาไปให้ผู้หญิงที่ไหนแต่ดันเป็นผมคนนี้
ไม่ใช่แค่เพื่อนนะครับที่มองกันใหญ่คนในร้านอีกล่ะ ไอ้พวกเปรตมันก็แอ๊ะอ๊ะชี้แซวหมั่นไส้พวกผม
โคตรอายเขาเลย!!!//////

ไอ่เชี่ยซีนเห็นผมได้สร้อยก็ทำตาตี่ๆของมันให้โตเท่าไข่นกกระทา เบะปากและทำตัวดีดดิ้นน่าถีบเสยปลายคาง
“กูไม่ย๊อม! พี่เดย์ขาพี่เดย์มึงซื้อให้กูบ้างดิ กูอยากได้บ้างอ่ะ T T ” มันทำท่าเลียนแบบดุ๊กดิ๊ก
เกาะแขนไอ้เดย์ทำจีบปากจีบคอได้สะดิ้งมากมึง

กีต้าร์เลิกคุยเรื่องแอ๋มแล้วหันมาด่ามันระบายอารมณ์ “อย่าปัญญาอ่อนซีน อยากเป็นเมียน้อยมันนักรึไง”
เพื่อนๆก็ขำกันใหญ่ แต่ไอ้ซีนมันดันพูดตอกหน้ากีต้าร์ “ก็เป็นที่หนึงของใครไม่เคยได้อยู่แล้วนี่ สนใจทำไมวะ...”

ทุกคนคิดว่ามันคงพูดลอยๆแต่ผมว่ากีต้าร์รู้ไอ้ซีนมันหมายถึงกีต้าร์นั่นแหละ กีต้าร์ไม่พูดอะไรต่อ
มันได้แต่เสหางตามองไปทางอื่น ไอ้ซีนเลยผลักไหล่มันเบาๆ ยิ้มให้แล้วหันไปหัวเราะเล่นมุกแซวไอ้ยู
ซึ่งยังมาไม่ถึงกับพวกไอ้มาร์คไอ้น็อตไอ้คิมแทน
“ห่ายูแม่งกูว่าต้องมาเก็บจาน555 ช้าฉิบหาย55” เรานัดกันว่าจะไปกินร้านอาหารอีสานชื่อดังแถวนี้แหละ

เพื่อนๆน่ะรู้กันหมดว่าผมกับเดย์เป็นอะไรกัน ขนาดพี่พนักงานร้านยังแอบมองกรุ่มกริ่มเหมือนจะรู้
เล่นเอาซะผมเขินอยากเดินออกนอกร้านไปเลย แต่ก็ยังมีคนเข้าใจยากอยู่คือยัยสองสาวนั่นแหละ

“แหม เล่นกันตลกดีเนอะ คิกๆสงสัยจังว่าตอนอยู่โรงเรียนระหว่างลูกคิดกับเดย์ กีต้าร์กับซีน พวกสาวๆ
ที่โรงเรียนพวกนายจะจิ้นคู่ไหนมากกว่ากัน5555” กั้งหัวเราะขำกับเพื่อนเขา ผมก็หน้างอ...

ไอ้เดย์มันทำหน้าแปลกใจถาม “มึงไม่ชอบเหรอ ….ทำไม ก็ไหนเมื่อกี้ว่าชอบไง เหมาะกับคอมึงมากเลยนะลูกคิด
ดูดิๆดูกระจกดิ เฮ้ยไม่เอาอย่าทำหน้างอดิมึง เป็นอะไรเนี่ย?”

“เปล่า..” ผมเข้าใจ เพราะผมเป็นคนขอให้มันไม่ป่าวประกาศบอกชาวบ้านเขาไปทั่วว่าเป็นแฟนกันเอง
เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นนอกจากเพื่อนในห้องของพวกเรา เราก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ดูเหมือนสนิทกันมากเท่านั้น
ผู้หญิงทั้งหลายที่มาชอบมันก็ยังพยายามเข้าหาอยู่เรื่อยๆ นี่ยังไม่นับพวกเก้งกวางตุ๊ดที่จ้องกันตาเป็นมัน

ไอ้เดย์มันเนื้อหอมใช่ย่อยที่ไหนครับ ผมแค่ไม่ค่อยใส่ใจเพราะรู้ว่าถึงยังไงมันก็ไม่เล่นด้วยกับพวกนั้น
แต่คนสมัยนี้น่ากลัวนะครับถึงรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ยังจะเอา แบบนี้มีเยอะแยะไป นี่คิดว่ามันยังโสดกัน
คนอยากได้ก็ยิ่งเยอะ

“เดย์///// สบายดีมั้ย คิดถึงนะเนี่ย” กั้งกับเพื่อนเดินแหวกวงล้อมเข้ามาทักไอ้เดย์ซะใกล้เลยครับ ผมก็เม้มปากคิด
ไม่เห็นทักกูเลยวะ..... แต่มันก็น่าตลกตรงที่ไอ้เดย์ทำหน้าตกใจนิดๆแล้วเกาหัวตัวเองก่อนพูดกับสองสาวว่า
“อ้าว เอ่อ หวัดดี ก็เรื่อยๆอ่ะ เพิ่งมากันเหรอได้อะไรรึยังล่ะ? แอ๋มล่ะ?”

“อุ๊บ!...” ผมรีบปิดปากตัวเองแทบไม่ทันหันไปทางอื่น มันจะขำให้ได้ครับ
เชี่ยเดย์มันไม่เห็นสองสาวนั่นอยู่ในสายตาเลย มันทำหน้างงมากที่โดนทัก สงสัยมันมัวแต่ดูสร้อย
แถมคุยกับผมจนไม่ได้มองทางอื่น มันเลยไม่รู้ว่าพวกเธออยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว ไอ้ที่ผมหงุดหงิดเมื่อครู่หายวับไปเลย

กั้งกับเพื่อนต่อว่าไอ้เดย์ว่าไม่รู้จักมองพวกเธอบ้าง พวกเธอคุยกัยกีต้าร์เรื่องแอ๋มไม่ได้มาด้วยตั้งนานยังไม่รู้สึกอีก
มัวแต่ดูสร้อยอยู่นั่นแหละ แล้วก็กล้าถามมากเลยนะครับว่าทำไมมันต้องซื้อสร้อยให้ผมด้วย!
ผมขอให้ออกเงินให้ก่อนใช่มั้ยเดย์นี่ใจดี๊ใจดี ลูกคิดนี่จริงๆเลย...

โห... เหมือนผมโดนด่าว่าไม่มีเงินแล้วไม่เจียมไงไม่รู้สิครับ แถมจี๊ดหนักตอนเห็นสองคนนั้นทำท่าอยากได้บ้าง!

เดย์มันถามกั้งว่าอยากได้เส้นไหน ผมนี่หันควับไปมองตาเขียวเลยครับ ไม่รู้ตัวด้วยจนไอ้คิมมันสะกิดทัก
ว่าเก็บอาการหน่อยก็ได้มึง แล้วคิมมันก็หันไปเลือกนาฬิกาข้อมือตู้ข้างๆที่ผมยืน ผมถามว่ามันจะซื้อเหรอ
มันก็ว่าแค่ดูๆเล่น มันไม่มีแฟนจะไปซื้อให้ใคร มันเองก็ไม่ชอบใส่

“ก็อิดุ๊กดิ๊กไง” ผมแกล้งกระซิบใส่หูมัน มันสะดุ้งด่าเชี่ยใส่ผมครับ ปากแข็งไม่เปลี่ยนเลยไอ้นี่

“กั้งชอบเส้นนี้อ่ะเดย์” ได้ยินเสียงกั้งผมก็หันไปดูครับ ยัยนี่มายืนเกาะแขนไอ้เดย์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ! -*-
เพื่อนเขาอีกคนก็ขนาบข้างเลยครับ ทำท่ากระดี๊กระด๊าอยากได้อีกคนแต่ไม่กล้าควงแขนเดย์
ผมก็จ้องหลังมันไปสิ เชี่ยเดย์ควงสองต่อหน้ากูเลยนะมึง.... มันไม่หันมามองผมเลยด้วย! ไอ้บ้า!!!

“ถ้าอยากได้มากขนาดนี้ป๋าจัดให้!55 อย่างนี้ต้องซื้อดิ พี่ครับๆเอาเส้นนั้นกับเส้นนี้อ่ะครับ ให้สองคนนี้”
ไอ้เดย์บอกพี่พนักงานผู้หญิงคนเดิม เธอทำหน้างง คงคิดว่าไอ้นี่ป๋ามาจากไหนวะไล่แจกสร้อยเขาไปทั่ว
มึงคิดว่าที่นี่เป็นสนามมวยลุมพีนีเหรอ ถ้ากูตีคิ้วมึงแตกกูจะได้ห้าร้อยมั้ย

บอกตรงๆนะครับ ว่าผมเคืองมาก ก็มันธุระกงการอะไรของมันที่ต้องไปซื้อสร้อยให้เขาวะ!!!
เกือบแล้วครับ อีกนิดเดียวถ้ามันไม่พูดคำนั้นออกมา ผมคงเดินหนีมันออกจากร้านไปแล้ว

“เอ๊า มองหน้าเราทำไมกันเหรอ ก็จ่ายตังค์เขาไปดิ”
ผู้หญิงสองคนนั้นทำหน้าอึ้งฉิบหายเลยครับ! แต่ผมกับเพื่อนข้างหลังโคตรจะขำ เรากลั้นเสียงกันน่าดู
ยิ่งไอ้เดย์มันทำหน้าเหรอหราใส่สองสาวนั่นแล้วเร่งให้สองคนนั้นจ่ายเงินค่าสร้อยไป ก็ยิ่งน่าตลกครับ

“ก็เห็นบอกอยากได้กันไม่ใช่เหรอ ทำไมยืนทื่อกัน?...เออนี่ ไงเราก็ขอตัวไปกับเพื่อนต่อก่อนนะ บาย”

เดย์ยิ้มหล่อหมุนตัวกลับมาจูงมือผมเดินนำเพื่อนไปเลยครับ ผมเหลียวกลับไปมองสองคนนั้นยังยืนอึ้งอยู่เลย
พอออกมานอกร้านกันได้ พวกเราก็ขำก๊ากกับการกระทำของไอ้เดย์มาก เดย์มันก็ยิ้มๆขยี้หัวผมแล้วแซว
“กูซื้อให้แฟนกูคนเดียวก็พอแล้วห่า หึหึ”

เชี่ยเอ๊ย ผมโคตรเขิน!////// จับๆสร้อยแล้วก้มดู ดูดีๆมันสวยมากเลยนะครับ แถมยังมีเหมือนกันอีก
ยิ่งเห็นอีกเส้นที่คอมันก็ยิ่งน่าเขิน ผมยิ้มให้มันแล้วพูดขอบคุณ “ขอบคุณนะเดย์ กูชอบ”

“ชอบสร้อย หรือว่าชอบไอ้เดย์กันแน่วะ ฮิ้ววววววววววก๊ากกก5555555” ไอ้ซีนมันนำขบวนแซวผม
ก่อนหน้าไอ้เดย์จะหยอดผมซะอีก พอเห็นผมยิ้มออก เดย์เลยเข้ามากอดคอกระซิบข้างหู “คืนนี้ขอรางวัลด้วยนะ”
ผมรีบผลักมันออกเตะตูดไปทีเพราะเขิน มันก็หัวเราะชอบใจ ไอ้พวกเพื่อนบ้าก็ผิวปากแซวกันเข้าไปใหญ่
บอกให้ไอ้เดย์ไม่ต้องกินข้าวไว้รอกินตับผมคืนนี้เลย พวกห่านี่อย่างกับมันรู้เลยว่าไอ้เดย์ขออะไรผม


ผมเดินหนีเพื่อนเข้าร้านที่เราจะไปกินกันก่อน เดินไปเลือกโต๊ะเลยครับแต่คนแน่นร้านเหลือโต๊ะเดียว
ก็เลยต้องนั่งตรงนั้น พวกมันก็ตามมาแล้วผมก็โทรตามไอ้ยู
“ฮัลโหล.......เออๆ จะสั่งแล้วมึงมาสั่งเพิ่มเองมันจะช้านะคนโคตรเยอะ จะเอาไรว่ามา... เหรอ...เออดี
งั้นกูสั่งแทนนะ เร็วล่ะถ้ามึงมาช้ากว่านี้ก็เลียจานเอานะไอ้ยู หิวมากกก พวกเปรตนี่ก็โหยส่วนบุญมาก
มึงรีบๆมาให้พวกมันแกล้งสลับกับกูบ้างก็ได้ 555 เออแค่นี้แหละ”

ผมถือโอกาสด่าไอ้พวกบ้า ไอ้มาร์คมันยืนมือมาจะแกล้งตบหัวผมเล่น แต่ผมเอี้ยวหัวหนีมือมันวุ่นวาย
พวกมันหัวเราะผม ไอ้เดย์ต้องจับมือไอ้มาร์คไว้ “อย่าเล่นหัวมัน กูเล่นได้คนเดียว” ดูไอ้บ้าเดย์มันพูดดิครับ

ผมนั่งฝั่งเดียวกับไอ้เดย์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต อีกฝั่งมีไอ้คิม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ แล้วก็เหลือที่ไว้ไอ้ยูที่ยังมาไม่ถึง
ผมนั่งนอกสุด และที่ตรงข้ามผมก็ว่างเพราะเป็นที่ของไอ้ยู เสียงหัวเราะค่อนข้างดังของกลุ่มผมเมื่อครู่
ไปสะกิดให้ไอ้โต๊ะข้างหน้าผมไม่พอใจรึเปล่านะ ผมเพิ่งสังเกตว่าพวกผู้ชายกลุ่มนั้นมองมาทางนี้เป็นระยะๆ
แล้วผมก็สังเกต.....ว่าไอ้ผู้ชายคนที่นั่งหันหลังให้ผมนี่โคตรคุ้น...............

สะดุ้งเฮือกเลยครับ ใจหายว๊าบ!!!! เชี่ยแล้วไง! นี่มัน......ไอ้ไลค์!!!! เหมือนไอ้ไลค์มาก! ภาวนาให้จำคนผิด
ด้านหลังอาจจะคล้ายๆกันก็ได้ แต่แค่ไม่กี่อึดใจมันก็เปลี่ยนที่ครับ มันย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้ามแลกที่กับเพื่อนเฉย
บ้าเอ๊ยนี่มันนั่งหันมามองหน้าผมจังๆเลยนี่หว่า||||||||||| และมันคือไอ้ไลค์จริงๆด้วย

ทำไมผมเพิ่งเห็นนะ! โธ่ตอนเข้าร้านคงมัวแต่หนีเพื่อนเพราะความเขิน แล้วจนถึงเดี๋ยวนี้ก็เอาแต่เล่นกันไม่ทันสังเกต
บ้าชะมัดอุตส่าห์หนีมายังมาเจอที่นี่อี๊ก

ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับที่เห็น ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ก็ช่วยกันสะกิดไอ้เดย์ให้มองแล้ว เดย์แม่งหุบยิ้มทันทีเลยอ่ะ
มันจ้องหน้ากันใหญ่แต่ไม่มีใครลุกหรือพูดอะไร บรรยากาศตึงชิหาย จนเขาเอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
ไอ้พวกที่นั่งหันหลังให้พวกนั้นอย่างไอ้คิมไอ้ซีนไอ้กีต้าร์ก็เริ่งสังเกตได้ว่าฝั่งผมนั่งเงียบแปลกๆ

“เฮ้ยพวกมึงเป็นเชี่ยไรกันวะ เงียบทำไมก้มหน้าก้มตาแดก อย่าลืมเหลือไว้ให้ไอ้ยูบ้าง55”
ไอ้ซีนครับ กัดไก่ย่างเต็มปากแล้วมันก็พูดไปเคี้ยวไปจนไอ้กีต้าร์เอามือตีข้างปากมันเบาๆ มันก็มองหน้ากัน
กีต้าร์บ่นบอกให้มันกินๆไปเถอะอย่าพูดมาก ไอ้ซีนก็ชี้ๆๆหน้าพวกผมบอกให้กีต้าร์กับคิมดูว่าเป็นอะไรกันหมด
ไอ้น็อตขยับแว่นแล้วทำหน้าพยักเพยิดบอกพวกไอ้ซีนให้หันไปมองกลุ่มโต๊ะข้างหลังมัน

พอหันไปเห็นเท่านั้นแหละครับ พวกมันสามคนพร้อมใจกันหันกลับมาแทบไม่ทัน พวกโต๊ะนั้นก็มีเหล่ๆโต๊ะเราอยู่
เพื่อนๆผมเข้าใจทันทีทำไมฝั่งผมไม่คุยเสียงดังเหมือนตอนแรก แต่ไม่ใช่เพราะไอ้ไลค์หรอกนะ
เพราะเพื่อนมันที่เคยแย่งแฟนเก่าผมไปต่างหาก ไอ้ซีนส่ายหัวบ่นว่าทำไมต้องมานั่งร้านเดียวกันแถมยังใกล้กันอีก

“มึงโอเครึเปล่าลูกคิด” กีต้าร์ถาม ผมก็ส่ายหน้าบอก “เป็นมึงโอมั้ยล่ะ|||||||||”
ไอ้คิมมันก็เสนอ “เอางี้ กูว่าพวกเรารีบกินรีบไปดีกว่าว่ะ”
ไอ้มาร์คก็ค้านอีก “ทำได้ที่ไหนห่า ไอ้ยูยังไม่โผล่หัวมา มันยังไม่ได้แดกอะไรเลย แล้วมึงดูของ
เสิร์ฟครบแล้วเต็มโต๊ะกินไงให้หมดเดี๋ยวนี้วะ”

“กูว่าย้ายร้านเหอะ” ไอ้เดย์พูดขึ้น เพื่อนทุกคนมองมัน หน้ามันจริงจังมากๆ “ที่นี่กินไปก็ไม่อร่อยแล้ว
หรือถ้าพวกมึงจะกินกันต่อ กูกับไอ้ลูกไม่อยู่นะ”
เดย์มันพูดแล้วลุกขึ้นยืนเลยครับ เพื่อนมองตาค้างกันหมด แม่งเข้าโหมดดาร์กสุดอะไรสุด
พวกโต๊ะไอ้ไลค์ก็มอง แต่พวกมันก็แค่เหล่ๆมองๆ ไม่ได้พูดอะไรถึงพวกผมให้ได้ยิน

ผมยังอ้าปากค้างนั่งงงเหมือนคนอื่นๆอยู่จนไอ้เดย์มันจ้องหน้า “ทำไมมึงไม่ลุก กูบอกว่าไปกินร้านอื่นไง”
“แล้วของกินเต็มโต๊ะนี่ล่ะ ไหนจะไอ้ยูอีก” ผมชี้ไปบนโต๊ะ เดย์มันขมวดคิ้วทำหน้าโหดทันที
“ช่างแม่งดิ! จะไปไม่ไป! นั่งให้มันมองอยู่ได้! รอให้มันมาทักมึงรึไง!!”

เชี่ยเดย์เสียงดังครับ ไม่ใช่แค่เพื่อนตัวเองสะดุ้งหรอก โต๊ะรอบๆโดยเฉพาะไอ้พวกโต๊ะนู้นก็มองกันพรึ่บ
ไอ้ไลค์นี่หน้าบึ้งโคตร มันจ้องหน้าไอ้เดย์ ไอ้เดย์ก็จ้องกลับ พวกมึงจะแข่งหน้าโหดกันไปไหนวะ|||||||||
“เชี่ยเดย์!|||||||| เบาๆได้มั้ย เออๆไปก็ไป แม่งกูถามแค่นี้...” ผมต้องรีบลุกเลยครับ กลัวใจไอ้หมาบ้ามัน

ไอ้คิมกับไอ้ซีนมันกระซิบถามกันแต่ผมได้ยิน พวกมันงงว่าไอ้เดย์ทำไมต้องออกอาการโมโหแบบนี้ด้วย
กลัวใครมาทักผม คนที่แย่งแฟนเก่าผมไปงั้นเหรอ ไอ้นั่นไม่กล้าหันมามองหน้าพวกผมตรงๆด้วยซ้ำไป
ไอ้คิมไอ้ซีนไอ้กีต้าร์ยังคงไม่รู้เรื่องไอ้ไลค์จนถึงวันนี้

เพื่อนๆตัดสินใจไม่กินต่อเปลี่ยนร้านกันตามไอ้เดย์ แต่ก็เสียดายของเลยสั่งห่อกลับบ้านให้หมดแล้วก็สั่งเช็กบิล
“เฮ้ยเดย์มึงใจเย็นๆ ไม่ต้องกลัวใครมาทำอะไรไอ้ลูกหรอกน่า พวกมันกับพวกเราก็พอๆกัน รอกูเช็กบิลก่อน”
กีต้าร์บอกให้ผมดึงไอ้เดย์ให้นั่งรอก่อน ทุกคนหารกันจ่ายค่าอาหารทั้งที่ยังกินไปได้ไม่กี่คำ

ตอนนี้เหลือแค่รอเขาเอาของที่ห่อกลับบ้านมาให้ แต่ไอ้เดย์ร้อนใจเพราะไอ้ไลค์แม่งเหมือนแกล้ง
มันมองทางผมไม่เลิก|||||| ผมเลยโดนมันลากให้ไปรอหน้าร้านด้วยกัน คือมันไม่อยากเห็นหน้าไอ้ไลค์
แล้วก็ไม่อยากให้ไอ้ไลค์มองผมด้วย

แต่..........โอ้ยยยยยยย ซวยหาที่สุดไม่ได้!

ตอนผมโดนลากไปจนเกือบจะถึงทางออก เวรกรรมแท้ๆครับ มิ้น..แฟนเก่าผมที่เพิ่งเข้ามาในร้าน
ก็ตรงมาทักด้วยหน้าตาเซอร์ไพรส์ยิ้มแย้มสุดๆไปเลย

“อ้าววววววววว ลูกคิด! 555บังเอิญจัง มากินร้านเดียวกันเลย นู่นแน่ะเรานัดแฟนเราไว้นั่งโต๊ะนั้นไง55
นี่กินเสร็จแล้วหรือกำลังจะกลับจ๊ะ อย่าเพิ่งรีบกลับซี่ตั้งนานแล้วนะไม่ได้คุยกันเลย คิดถึงนะเป็นไงบ้าง”

มิ้นพูดไปยิ้มหวานๆไป แล้วชะเง้อคอมองไปทางด้านหลังผมซึ่งมีแฟนเธอกวักมือเรียกอยู่ยิกๆ แต่มิ้นแค่พยักหน้า
รับรู้แล้วไม่ยอมเดินไปยังรอฟังผมพูดอยู่ โดยที่สายตาของมิ้นก็ไม่ได้โฟกัสมาที่หน้าผมสักเท่าไหร่
แต่ดูเหมือนมันจะไปหยุดอยู่ที่หน้าไอ้เดย์ซะเป็นส่วนใหญ่..

แหม่..คิดถึงกูม๊ากกก เร็วๆนี้เคยเดินสวนกันที่โรงเรียนยังทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุอยู่เลยครับ ผมก็เข้าใจนะ
แล้วก็ไม่ได้ไปรู้สึกแย่อะไรกับท่าทีของมิ้นเหมือนตอนที่โดนบอกเลิกแรกๆแล้วด้วย แต่วันนี้เธอมาแปลก
ตั้งใจทักผมทั้งที่จะเดินเมินทำเป็นไม่เห็นเหมือนอย่างทุกทีก็ได้ ไม่กลัวไอ้แฟนใหม่ที่มันจ้องตาเขียวปั๊ดอยู่นั่นด้วย

“กำลังจะกลับอ่ะ ไปนะ” ผมก็ตอบตัดบทไปสั้นๆแล้วนะครับ ไม่ได้ยิ้มให้ไม่ได้อยากคุยด้วย แต่มิ้นยิ้มหวานใส่
“ลูกคิดยังไม่บอกเราเลยนะ ว่าเป็นยังไงบ้าง ลูกคิดสบายดีนะจ๊ะ”
“อื้อ” ผมอยากเดินไปจะแย่ แต่คราวนี้มิ้นดึงแขนผมไว้เลยครับ
ผมมองมือมิ้นอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเหล่มองหน้าไอ้เดย์.... มันกำลังมองหน้ามิ้นอยู่

วันนี้มิ้นก็ยังดูสวยหวานเหมือนเคย ปล่อยผมยาวตรงใส่ชุดกระโปรงสีส้ม แต่งหน้านิดๆ
มิ้นยิ้มๆให้ไอ้เดย์ ก่อนจะพูดเสียงอ้อนเหมือนน้อยใจใส่ผม “ในฐานะเพื่อน ไม่ถามเราบ้างเหรอว่าสบายดีมั้ย”
เน้นคำว่าเพื่อนเหลือเกินครับ

ไอ้เดย์มันกระตุกๆแขนผมที่มิ้นจับไว้ ผมก็ดึงแขนตัวเองออกแล้วไอ้เดย์ก็ย้ายข้างมายืนคั้นมิ้นกับผมแทน
มันไม่พูดอะไรแต่กอดคอผมซะแน่น
“อ่ะเอ่อ..เป็นไง” ผมถามอย่างเสียไม่ได้ มิ้นก็ยิ้มระรื่นตอบผมเสียงแจ๋ว
“555มีความสุขดี แหม..เพื่อนหล๊อหล่อเนอะ ชื่อไรคะ” มิ้นยิ้มหวานให้ไอ้เดย์แต่มีเงิบครับ ไอ้เดย์ไม่ตอบ

“ขอตัวก่อนนะ ต้องไปแล้ว” ได้ยินไอ้เดย์มันถอนใจแรงแล้วผมก็พยายามตัดบทอีกรอบ แต่แม่คุณ
คราวนี้ดึงเสื้อครับ “โธ่ลูกคิด~~รีบกลับจัง เรายังไม่ทันถามเลยว่าตอนนี้มีแฟนใหม่รึยัง55”

“......อื้ม มีแล้ว” ดูหน้าไอ้เดย์ก่อนตอบ ขืนผมลองบอกว่ายังไม่มีดูสิ กลับบ้านไปมีหวังมันอาละวาดบ้านแตกแน่
แล้วก็ดูท่าจะเป็นคำตอบที่ถูกใจไอ้เดย์ครับ มันมีแอบยิ้มเยาะเล็กน้อยดูกวนตีนนิดๆ แต่มิ้นคงไม่เข้าใจหรอก

“เฮ้ยจริงสิ! 55แล้วทำไมไม่เห็นพาแฟนมาด้วยเลยล่ะ อยากเห็นจังจะน่ารักเท่าเรารึเปล่าน๊า55”
“เอ่อ...” ผมก็อ้ำอึ้งครับ มิ้นยังขยี้ต่อ
“ล้อเล่นน่า คิกๆๆ พาแฟนมาเที่ยวด้วยสิเดี๋ยวก็น้อยใจหรอก ส่วนเพื่อน...ก็ปล่อยให้ไปกับแฟนเขาบ้าง”
มิ้นมองไอ้เดย์อีกแล้วครับ เดย์มันหน้านิ่งมองมิ้นเหมือนกัน ผมรู้สึกแปลกๆ อยากแยกสองคนนี้ให้พ้นกันจริงๆ
มองหน้ากันไปๆมาๆอยู่ได้ แอบเหลียวไปมองทางด้านหลังผม แฟนใหม่มิ้นก็มองมาทางนี้อยู่ตลอดจากที่โต๊ะ

“ว่าแต่......เพื่อนมีแฟนรึยังล่ะ อยู่โรงเรียนป๊อบน่าดูนี่นา” .........ผมได้ยินมิ้นถามแบบนี้ยอมรับว่าเหวอจริงๆครับ
ก็นะไอ้เดย์มันสาวกรี๊ดเยอะจะตาย มิ้นคงรู้จักไอ้เดย์มาก่อนแต่ฟอร์มทำเป็นไม่รู้มากกว่า แถมทำท่า
อยากคุยกับเดย์มากกว่าผมซะอีก..

แต่ไม่ใช่การรู้จักฝ่ายเดียวหรอกนะครับ ไอ้เดย์มันก็รู้จักมิ้นเช่นกัน อย่าลืมว่าเดย์แอบชอบผมมานาน
เรื่องของมิ้นมันก็รู้หมดนั่นแหละ

ขณะที่มิ้นยิ้มแล้วมองไอ้เดย์ตาเยิ้ม ไอ้เดย์กลับทำหน้าหยิ่งๆใส่กวนตีนๆตามสไตล์มัน แล้วหันมาพูดกับผมแทน
“ไปได้ยัง”
ผมกลืนน้ำลายกับน้ำเสียงเย็นยะเยือกของมันแล้วรีบตอบ “เออๆๆไปเดี๋ยวนี้แหละ เอ่อ..เราไปก่อนนะมิ้น”
ลาแฟนเก่าแค่นี้ไอ้เดย์ก็ชักสีหน้าใส่ผมแล้ว ผมหลบตามันแล้วบอกว่าไปๆๆ ไอ้เดย์ก็กอดคอผมเดินเลย

เราหันหลังก้าวขาเดินแล้ว แต่ยังได้ยินมิ้นพูดเสียงสดใสร่าเริงลาผมอย่างเป็นมิตรตามหลังมา
“บ๊ายบายนะลูกคิด วันหลังอยู่กับเพื่อนก็ทักเราได้น๊า ยินดีคุยด้วยเสมอจ้า ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันเนาะ55”

ไอ้เดย์พาผมหันกลับอย่างไว มันลากผมเดินไปหามิ้นครับ!!! ผมอย่างตกใจอ่ะ!!!
“เพื่อนเหรอ!? อยากให้ทักเหรอ!?” ไอ้เดย์พูดแล้วเค้นหัวเราะทำหน้าเยาะ
“เดย์!” ผมสะดุ้งเลยครับ ตาโตมองไอ้บ้าเดย์ที่เดินกลับมาถามมิ้นแบบนี้
มิ้นดูงงๆที่จู่ๆไอ้เดย์ก็หันกลับมาพูดด้วย ถึงน้ำเสียงมันจะไม่ดีแต่มิ้นก็พยักหน้าแล้วแจกยิ้มหวานสู้ทั้งที่ดูเริ่มกังวล

“ลูกคิดไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเป็นแฟนเก่า!แบบเธอหรอก เลิกกันไปแล้วก็เลิกคบกันไปเลยดิวะ!”
เดย์พูดแรงใส่หน้ามิ้น มิ้นทำหน้าไม่ถูกเลยครับ ผมอ้าปากจะพูดอะไรไอ้เดย์ก็หันมาจ้องหน้า
เลยได้แต่เลิ่กลั่กมองมัน แบบว่าพูดไม่ออก|||||||

“เอ่อ...ทำ...ไม....” มิ้นหน้าเสียมาก เธอดูเหวอๆที่ไอ้เดย์โมโห แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้ก็ต่อว่าผมทันที
“นี่ลูกคิดคงเล่าเรื่องเราให้เพื่อนฟังแต่เรื่องไม่ดีล่ะสิ เราก็เลิกแล้วต่อกันดีๆนี่นาใจร้ายจังเลยนะ”

ผมโดนเธอสวมเขาให้แถมพอจับได้ยังโดนบอกเลิกแล้วโดนด่าว่าสารพัด..ผมปล่อยให้เธอคบคนใหม่อย่างสบายใจ
เพื่อนผมรู้กันดีว่าเธอใจร้ายกับผมขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอดันบอกว่าผมใจร้ายซะงั้น

แฟนใหม่มิ้นลุกขึ้นเมียงๆมองๆทำหน้าไม่พอใจมาทางผม มันคงร้อนใจที่ไม่รู้ว่าพวกเราคุยอะไรกัน
แต่มันไม่กล้าเดินมา ถ้ายังจำกันได้ไอ้นี่เคยโดนไอ้เดย์ขู่ไว้ไม่ให้มายุ่งกับผมอีก
ส่วนพวกเพื่อนผมที่พากันนั่งมองอยู่ห่างๆต่างก็ทำหน้างงบ้าง อยากรู้บ้าง ทางไอ้ไลค์ก็เอาแต่นั่งจ้องไม่วางตา

เดย์มันยิ้มกวนๆแล้วพูดกับมิ้น “ หึ...แฟนใหม่ลูกคิดดีกว่าเธอร้อยเท่าพันเท่ารู้ไว้ด้วย!”
มิ้นกัดปากทำหน้าไม่พอใจแล้วพูดเหมือนจะเอาชนะ “แหม! เหรอจ๊ะ!! สวยมากงั้นสิ! ไม่ใช่ว่าหน้าปลวก
จนไม่กล้าพามาเดินโชว์หรอกเหรอ ถ้าอยากโกหกว่าลืมเราได้แล้วก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะลูกคิด
ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ไม่อยู่คนเดียวก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย มีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้!”

มิ้นยังไม่ทันหุบปาก ไอ้เดย์ตะคอกสวนทันทีเลยครับ “ก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ไง! ไม่มีตาดูเหรอ!!!”

“ไอ้เด๊ย์!!!” ผมตกใจมากครับ แต่มิ้นตกใจแรงกว่า มองไอ้เดย์อ้าปากเหวอเหมือนเจอผี

“มองหน้าทำไม!” ไอ้เดย์เสียงแข็งใส่ซะจนอีกฝ่ายสะดุ้งหน้าซีด แต่สีหน้าเดย์จ้องเอาเรื่องมิ้นเต็มที่
“เชี่ยเด๊ย์!!!” ผมรีบดึงมันดันมันให้เดินไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้ ยังไงมิ้นก็เป็นผู้หญิงคงต่อยกับมันไม่ไหวหรอก
คนอื่นจะว่ามันเอาได้ว่าหาเรื่องผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่โดนไอ้เดย์ตะคอกใส่บอกว่าเป็นแฟนใหม่ผมเธอก็ใบ้แดกแล้ว

“อย่าให้กูเห็นว่ามายุ่งกับลูกคิดอีกนะ! แม่ง!! แรดอยู่ได้!! ไม่ต้องพยายามอ่อยกูด้วย!
ไสหัวกลับไปหาผัวฟันบานนู่นเลยไป!” เดย์โมโหด่าปากมันนี่สุดยอด มันขืนตัวทำท่าจะเดินกลับไปด่ามิ้นอีก
ผมต้องรีบผลักมันออกนอกประตูร้านไปคนมองกันใหญ่แล้ว เห็นผมกับเดย์ออกไปแฟนใหม่มิ้นก็รีบเดินมา
เขย่าแขนเรียกมิ้น ส่วนมิ้นเหรอครับ เธอก็ยืนอึ้งเอ๋อแดกอยู่อย่างนั้นไม่ขยับตัวเลย..

ออกมานอกร้าน ผมมองกลับไปเห็นไอ้ไลค์มันเดินตามมามองอยู่ที่ประตูด้วย ไอ้เดย์ยิ่งไม่พอใจ
ลากแขนผมเดินไปไกลเลย มันโทรหาไอ้มาร์ค บอกให้ไปเจอกันที่ร้านอื่นเดี๋ยวมันเจอร้านแล้วจะโทรบอก
ให้พวกนั้นรอไอ้ยูแถวหน้าร้านนั้นก่อน ผมเห็นเดย์กำลังโกรธก็ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่เดินตามแรงลากของมันไป

.................................
.....................

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส...(25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-03-2016 22:58:43

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../2




.................................
.....................

“เดย์...กูเจ็บ” ผมเสียงอ่อยบอกมันว่ามันลากแขนผมเดินแรงไปแล้ว เดย์ก็ชะงักหยุดมองมือมันที่บีบแขนผมแน่น
มันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถอนหายใจออกแรงๆ ก่อนค่อยๆปล่อยมือเดินไปนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง
ที่ข้างร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นใกล้ๆ ผมตามไปนั่งข้างมัน เรานั่งติดกระจกร้านริมทางเดิน ไม่ถึงกับนั่งลงไปบนพื้น
เพราะข้างร้านมีพื้นยกระดับขึ้นมานิดหน่อยเป็นที่แค่พอหย่อนก้นนั่งได้

“โมโห....โกรธทำไม..... ยังไง กูก็ไม่ได้ชอบใคร ....นอกจากมึง”
ผมก็พูดแค่เท่านี้แหละครับ ไอ้เดย์มันนั่งมองพื้นมองรองเท้าตัวเองเงียบๆอยู่พักใหญ่กว่าจะเปิดปากพูดออกมาได้
“มึงก็รู้นิสัยกูนะลูกคิด กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งมาแตะคนของกู” เดย์เลื่อนมือมาจับมือผมที่ข้างตัว
เรานั่งมองคนเดินผ่านไปมา คุยกันแบบไม่ได้มองหน้าแต่มือของพวกเรานั้นจับกันไว้แน่นแบบสอดประสานมือ

“แล้วนี่เราจะไปกินร้านไหนกันดีล่ะ” ผมนึกขึ้นมาได้ป่านนี้ไอ้พวกนั้นบ่นแน่ๆที่พวกผมหายหัวมา
ไอ้เดย์มองซ้ายมองขวา “แถวนี้เหรอ....กูว่าคุ้นๆเหมือนจะมีร้านคนรู้จักอยู่นะ...เอ..”

เดย์ฉุดมือผมให้ลุกเดินตามมันไป ข้ามถนนแล้วเดินไปอีกไม่ไกลนักเราก็เจอร้านขายก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บ
เจ้าของร้านกล้ามโตเจอหน้าไอ้เดย์ก็ยิ้มทักดีใจ

“อ้าวเฮ้ยยยยยยยย ไอ้คุณชายดิลวิล!5555555ลมอะไรหอบมึงมาได้วะนี่55 ไอ้เปรตเอ๊ยมาๆๆ เชิญๆๆคร้าบ”
“หวัดดีพี่55 ไม่มีไรทำอ่ะ มากินของฟรี55”
“ถุ้ย! เชี่ยเดย์บ้านมึงก็มีตังค์นะ สงสารคนหาเช้าผลาญหมดตั้งแต่หัวค่ำแบบกูหน่อยเห๊อะ”
“ล้อเล่นห่าพี่โต๋! โธ่ดูด้วยครับนี่ๆ อุตส่าห์พาเพื่อนมาอุดหนุนนะเนี่ย เคี้ยก5555”
“มึงนี่ยังหัวเราะกวนตีนไม่เปลี่ยนนะ 55กูก็พูดเล่นน่า จะกินอะไรสั่งเลยพี่เลี้ยงเอง”
“โหยยยยใจดีอ่ะพี่ แต่จะเลี้ยงไหวเร้อ เพื่อนๆผมอีกล่ะ”
“อ้าวไม่ได้มีแค่คนนี้เหรอ”

พี่เขาชี้มาทางผมที่ยืนข้างหลังไอ้เดย์ ผมก็ยกมือไหว้เขาแล้วไอ้บ้าเดย์มันดันพูด “คนนี้ไม่ใช่เพื่อนผมพี่ มันเป็น..”
มันเหลียวกลับมามองตาผมแบบเจ้าเล่ห์เหมือนอยากแกล้ง ผมเลยถลึงตาใส่เหมือนบอกเป็นนัยๆ
ว่ามึงอย่าพูดอะไรบ้าๆออกมานะ แล้วดูมันพูดสิ... “ต่างด้าวอ่ะพี่! พ่อจ้างมาเป็นคนใช้ที่บ้าน เคี้ยก5555”
นี่ผมควรโล่งอกหรือโกรธมันครับ ไอ้หมาเอ๊ย -*-

พี่เขาก็ทำหน้าตกใจนะ ถามมันว่าจริงเหรอ “ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ! หน้าตาเหมื๊อนเหมือนคนไทยนะเนี่ย!”
ผมกัดปากตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยวไอ้บ้าเดย์นัก ผลักแขนมันแรงๆ มันกลับหัวเราะใส่ผม ก่อนที่เพื่อนรุ่นพี่ของมัน
จะหลงเชื่อมันมากไปกว่านี้ ผมก็รีบแก้ตัว “ผมเป็นเพื่อนมันนั่นแหละพี่! ชื่อลูกคิดครับ! แหะๆ ไอ้เดย์มันบ้า
พี่อย่าไปฟังมัน! มันชอบเพ้อเจ้อไปทั่วอ่ะ” ผมพูดแล้วขำแบบที่ก็ไม่รู้จะขำใส่พี่เขาทำไม.. เขาก็ยิ้มตอบมา

ไอ้เดย์ลูบหัวเกรียนตัวเองพูดขำๆ “โด่ล้อเล่นน่าพี่55”
“ไอ้เดย์มึงยังนี่ชอบกวน..เพื่อนเหมือนเดิมนะ55ว่าแต่เพื่อนมาเยอะป่าววะกูลดให้มึงครึ่งราคาเลยเอ้า!”
“โห~~~~~~! ขอบคุณมากครับพี่โต๋ โหยโคตรหล่อเลยอ่ะเพ่!!!555”
“ของมันธรรมดาเว้ย หึหึ”
“อันนี้ผมก็ล้อเล่นอีกแหละพี่”
“เชี่ยเอ๊ย”
“เคี้ยกก555”

คงไม่ได้เจอกันนาน กอดคอชวนคุยโน่นนี่ถามหาเพื่อนคนนั้น ท้าวความว่าเจอพวกรุ่นพี่ๆคนนี้คนโน้นบ้างมั้ย
พอเดาได้คร่าวๆจากที่ผมได้ยินมันคุย เจ้าของร้านเคยอยู่แก็งค์เดียวกันมาก่อน พูดกันติดลมซะจนไม่เป็นอันได้นั่ง
พักนึงเลยไอ้เดย์คงนึกขึ้นได้ก็หันมาบอกผม
“เฮ้ยมึงไปนั่งจองโต๊ะไว้ก่อนป่ะไอ้ลูก คนมาเรื่อยๆเลยเดี๋ยวไม่มีโต๊ะนั่ง โทรตามไอ้พวกนั้นด้วยบอกได้ร้านแล้ว”

ผมก็นั่งที่โต๊ะใกล้ๆแล้วโทรตามเพื่อนๆ ผมโทรหาไอ้ซีน มันบอกว่าไอ้ยูตามมาแล้วมากับพี่บาสด้วย
ผมก็บอกให้พวกมันพากันยกขบวนมานั่งกินที่ร้านของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ เขาใจดีจะเอาของที่ห่อจากร้านก่อน
มากินรวมที่นี่ด้วยก็ได้

พอไอ้เดย์บอกพี่โต๋ว่าเดี๋ยวจะมีเพื่อนมาอีกหลายคน พี่เขาก็ตะโกนเรียกน้องสาวที่อยู่ด้านในร้าน
ให้ออกมาช่วยทำงานทางหน้าร้านอีกแรงเร็วๆ

น้องพี่เขาน่าจะรุ่นเดียวกับพวกผมนะ เธอเดินเอื่อยๆทำหน้าบูดเหมือนคนขี้เกียจจะเดิน แต่พอเห็นไอ้เดย์เท่านั้น
ท่าทีนี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยครับ ยิ้มหวานแล้วรีบเดินไปช่วยหยิบนู่นจับนี่ใกล้ๆพี่ชายทันที
ผมคอยเหล่มองจนตาจะเหล่อยู่แล้ว ไอ้บ้าเดย์ก็ไม่รู้จะคุยอะไรตรงนั้นนานนักหนา เห็นแล้วหงุดหงิดรำคาญครับ

ผมก็ไม่ได้อะไรกับเจ้าของร้านที่เป็นหนุ่มรุ่นใหญ่อารมณ์ดีหรอกครับ แต่น้องสาวเขาที่ยืนอยู่ข้างๆนี่สิ
มองไอ้เดย์เหมือนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว! ตอนที่พี่ชายเธอแนะนำไอ้เดย์เธอก็มองมันซะตาเยิ้ม ต่างกับตอนที่
หันมาแค่มองหน้าผมแล้วยิ้มนิดหน่อยพยักหน้าให้เล็กน้อย เธอแอบอมยิ้มตลอดเวลาเลยที่อยู่ใกล้ไอ้เดย์
แถมยังทำเป็นมาเกาะแขนอ้อนพี่ชายแล้วชวนไอ้เดย์ให้แวะมาบ่อยๆ เผื่อจะติดใจคน..เอ๊ย ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้...

เดี๋ยวนะครับ! ... คือต่อหน้าต่อตากูเลยครับ!
ถึงในใจผมจะอยากเก็กขรึมแค่ไหน แต่สงสัยสีหน้าผมคงออกอาการหมดแล้ว ไม่ชอบใจเอามากๆ
มาอ้อยอะไรกันต่อหน้ากูฟร๊ะ! -*-

จะให้ยิ้มกลบเกลื่อนก็ทำยากเกินไป ผมก็นั่งมองนิ่งๆพอไอ้เดย์เหลียวดูก็ทำเป็นว่าไม่ได้สนใจมากมาย
ทั้งที่ในใจมันก็เคืองแหละครับ ยิ่งไอ้หมาเดย์มันหันมามองผมยิ้มๆแล้วยักคิ้วทำเหมือนอวด! แม่งกวนตีนได้อีก!

ไอ้เดย์ตัดบทขอตัวเขาเดินมานั่งตรงข้ามกับผม แม่งนั่งจ้องหน้าสักพักไม่พูดอะไร ผมก็ทำหน้านิ่งๆไม่มองหน้ามัน
ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์เห็นจากหางตาว่ามันเอาแต่ยิ้มเย้ยดูจะชอบใจมาก ผมทนทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ แต่ไอ้เดย์ไม่ทนครับ
ทำระรี้ระริกเป็นฝ่ายพูดเสียงร่าเริงมาเลย “สมน้ำหน้า! หึ้งอ่ะดี้! คึคึคึคึ”

ผมสะดุ้ง จ้องมันตาโตส่ายหน้ารัวๆ “หึงบ้าไรวะ////*// เพ้อเจ้อแล้ว หิวอ่ะดิ! สั่งก๋วยเตี๋ยวให้กูด้วย”
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องหร๊อกไอ้ลูก คิกๆ.. กูเห็นมึงจ้องจนตาจะถลน55 นี่หน้าหรือตูดวะเนี่ยบูดได้อีก55”
“ควายเหอะเดย์”
“ เป็นไงรู้ยัง เวลามีคนมายุ่งกับแฟนตัวเองมันรู้สึกยังไง” ผมมีชะงักเล็กน้อย สะอึกนิดหน่อยที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
“กูก็ไม่โวยวายเหมือนมึงป่ะ”
“แน๊ะ!!! รับว่าหึงเค้าแล้วดิ คึคึคึคึ5555”
“หุบปากไปเลยไอ้บ้า!/////*//”
“มึงก็ขี้หึงเหมือนกันแหละว้าไอ้ลูก จำตอนวันงานโรงเรียนที่มึงเอากล้วยทอดกรอบปาหน้ากูได้ป่ะ55
นั่นไม่โวยวาย ไม่หึง ไม่เหวี่ยงใส่กูเลยเนอะ55”

มันก็พูดแล้วอมยิ้มขำคิกคักก่อนจะย้ายที่มานั่งฝั่งเดียวข้างผมเนียนๆ คนทั่วไปอาจจะมองว่ามันทำอะไรก็หล่อ
ก็ดูดีแค่เท่านั้น แต่สำหรับผมมันยังดูกวนตีนสุดๆด้วย มันชอบแกล้งผม ชอบทำให้ผมทำตัวไม่ถูก

วันนี้ไม่เหมือนวันงานวันนั้นนี่หว่า ก็น้องพี่เขาเป็นผู้หญิง คนก็เต็มร้าน ไหนจะพี่ชายเขาอีกล่ะ
ใครจะไปกล้าเหวี่ยงใส่ตรงๆกันล่ะครับ ผมไม่ใช่ไอ้เดย์นี่มันน่ะเกินคำว่ากล้าหรือหน้าด้านไปแล้ว มันคนบร๊า!

รอไม่นานเท่าไหร่พวกเพื่อนเลวของผมก็ยกขบวนมารวมแก็งค์กันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บของรุ่นพี่ไอ้เดย์
เราเอาอาหารอีสานที่ร้านก่อนมากินในร้านนี้ได้ด้วย ลูกค้าโต๊ะอื่นมองด้วยสายตาแปลกๆงงๆ
แต่เพื่อนๆผมหน้าด้านพอที่จะไม่สนใจอะไรเลยครับ ตอนแรกผมนั่งเหนียมนิดหน่อยแต่ของมันอร่อย เลยพากันกิน
ไม่ลืมหูลืมตา สวาปามของที่ห่อมาจากร้านนั้นกันยังไม่พอ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวเกาเหลาลวกจิ้มที่ร้านพี่โต๋อีก
แดกกันเหมือนแร้งลงจนพี่โต๋แกเห็นแล้วอดหัวเราะพวกเราไม่ได้ ส่วนน้องสาวเขาก็ยืนแอบมองไอ้เดย์เหมือนเดิม

“ต้าร์ มึงไม่ได้ทะเลาะอะไรกับแอ๋มแน่นะช่วงนี้” จู่ๆไอ้ซีนที่เคี้ยวไก่ย่างอยู่ก็ถามโพล่งใส่ไอ้กีต้าร์ทั้งปากมันๆ
เล่นเอาเพื่อนๆชะงักกรอกตากันไปมาแล้วรอฟังมันคุยกันต่อ

กีต้าร์ขมวดคิ้วคิดนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้ายักไหล่แล้วหันมาขอกล่องทิชชูที่อยู่ใกล้มือผม พอผมส่งให้มัน
มันก็ดึงกระดาษไปแตะๆที่ปากไอ้ซีน ซีนมันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนรับกระดาษไปเช็ดๆที่ปากตัวเอง
“กินเหมือนเด็กอนุบาลไม่เปลี่ยนเลยมึง55 แก่มากูต้องนั่งเช็ดหมากให้มึงมั้ยซีน”
ถึงแม้ว่ากีต้าร์จะไม่ได้เช็ดปากให้ไอ้ซีน แต่มันก็มีความลำเอียงอยู่ดี ทีเพื่อนน็อตขอกระดาษบ้าง
ไอ้หอกต้าร์ยกปาให้ทั้งกล่อง ความละมุนของมึงเมื่อกี้คือภาพลวงตาสัดๆ ...

“แล้วทำไมหมู่นี้ไม่ค่อยเจอหน้าแอ๋มเลยล่ะ” ไอ้ซีนยังถามต่อ กีต้าร์ก็ทำหน้านึกอีก “ก็ไม่รู้สิ เขาไม่ค่อยว่างตรงกะกู
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรจริงๆ ไม่ค่อยเจอแต่ก็โทรคุยกันทุกวัน ก็ไม่มีอะไรนี่ นี่แอ๋มก็ส่งข้อความมาบอกแล้วว่าอยู่บ้าน
....มึงไม่ต้องห่วงหรอก”


กีต้าร์ตบบ่าไอ้ซีนที่นั่งข้างกันเบาๆแล้วยิ้มให้แทนคำขอบใจที่เป็นห่วง ไอ้ซีนพูดเบาว่าก็ดีแล้ว
แล้วมันก็ก้มหน้าแทะไก่ต่อไป พวกเราก็คุยกันขำกันไปทั่ว มาสะดุดตรงที่ไอ้คิมแอบถามความเห็นเพื่อน
เรื่องน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ที่แอบมองมาทางโต๊ะพวกผมเป็นระยะๆ มองใครคงไม่ต้องให้บอกนะครับ

“เฮ้ยน่ารักดีเหมือนกันนะเว้ย พวกมึงว่ากูจีบน้องเขาดีป่าววะ ถ้าไปขอเบอร์พี่เขาจะว่าอะไรกูป่าววะเดย์ๆ!!”
ไอ้คิมมันวอนหาเรื่อง ไอ้เดย์รีบกระซิบบอกว่าพี่โต๋หวงน้องสาวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน อย่าไปยุ่งจะดีกว่า
คิมมันก็จิ๊จ๊ะปากบ่นเสียดายที่ไม่ได้หม้อ พวกผมเลยช่วยกันแซวมันว่าแล้วเอากระทะแบนๆอย่างอิดุ๊กดิ๊กไปไว้ไหน
“พวกห่า!/////*// ก็กูบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าไม่มีเชี่ยไรกันไงเล่า พูดไม่รู้เรื่องนะพวกมึงนี่!”
มันก็ยังคงปฏิเสธอยู่เหมือนเดิมครับ ไอ้ดำคิมปากหมาไม่พอเดี๋ยวนี้แม่งปากแข็งซะด้วย

“นี่ แต่พี่ว่า55 น้องเขาเหมือนจะ....ชอบมองมาทางนี้แล้วยิ้มให้บ่อยเลยนะว่าป่ะ” พี่บาสซุบซิบบอกครับ
ไอ้ยูมันทำหน้าเหรอหราแอบเหล่มองน้องพี่โต๋แล้วก็หันมาพยักหน้าเห็นด้วยกับแฟนมัน ซึ่งเป็นเหตุทำให้
ผมโดนเพื่อนๆแซวยกใหญ่ว่างานนี้โดนแย่งไอ้เดย์แน่....... เหอะ ไอ้พวกบ้าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆรึไง

ไอ้ตัวดีของผมมันก็ทำหน้ากระหยิ่ม ตักโน่นตักนี่กินไปอมยิ้มไปตลอดเหมือนเป็นบ้า ยิ่งเห็นผมโดนล้อแล้วหน้าบูด
มันยิ่งอมยิ้มเข้าไปใหญ่ ปัญญาอ่อนงี้ยกๆให้เขาไปเลยดีมั้ยนะ

เพื่อนๆเล่าเรื่องที่ไอ้เดย์เจอกิ๊กเก่าและผมเจอแฟนเก่าให้ไอ้ยูฟังอย่างเมามันส์และโอเว่อร์เกินจริงถึงขั้นมียิงจรวด
(มาไงวะ) แต่ที่ยังขาดไปคือเรื่องไอ้ไลค์ มาถึงตอนนี้ไอ้น็อตท่าจะคันปากมันอยากเล่าเรื่องไอ้ไลค์ใจจะขาด
เซ้าซี้ขอผมจนไอ้พวกที่ไม่รู้พากันอยากรู้ ผมยังไม่ทันพูดอะไรไอ้เดย์มันชิงตัดหน้าเล่าให้ฟังซะเอง

“ฮึ พวกมึงรู้ไว้ก็ดีแล้ว รู้ไว้เลยกูไม่ไว้ใจไอ่เชี่ยไลค์นั่นที่สุดละ นึกถึงหน้าแล้วอยากกลับไปซัดแม่ง
ขนาดคราวที่แล้วโดนกูเล่นไปขนาดนั้นมันยังกล้ามองไอ้ลูกอีก พวกมึงก็คิดดูแล้วกัน ฮึ่ม..”
เดย์มันเล่าแบบเจ็บใจมากแค่ผมโดนไอ้ไลค์มองเฉยๆเนี่ยนะ แล้วผมก็โดนล้ออีกตามเคยว่าเสนียด เอ๊ยเสน่ห์แรงเกิ๊น

“ต้าร์ๆ เดี๋ยวกูไปอ่านหนังสือบ้านมึงนะ” เสียงไอ้ซีนครับ ได้ยินเรื่องอ่านหนังสือออกมาจากปากมันนี่เล่นเอาเพื่อนสะอึก
แทบสำลีกตะลึงกันเป็นแถบ ไอ้คิมตาโตถามไอ้ซีนแบบตกใจสุดๆ
“เชี่ยยยยย กูว่าอาหารที่กินแม่งต้องมีสารห่าอะไรสักอย่างอ่ะ ไอ้ซีนสมองมันคงได้รับผลข้างเคียงแล้วเชี่ย!!”

“เกินไปแล้วเชี่ยคิม กูกับกีต้าร์ก็ติวกันหลังเลิกเรียนบ่อยๆ แค่ไม่เคยบอกพวกมึงว่ากูจะเอาจริงเอาจังเรื่องเรียนแล้ว
ต้าร์มันสอนเก่ง ดีกว่ากูอ่านทวนเอง อีกไม่เท่าไหร่เดี๋ยวๆแม่งก็สอบ สอบ สอบ สอบ ถ้ากูไม่เตรียมตัวไว้
ตั้งแต่ตอนนี้นะม๊าเอากูกระอักเลือดแน่|||||||||| เห็นคะแนนสอบกูคราวก่อนม๊าลมขึ้นจนกูต้องวิ่งหายาดมแทบไม่ทัน”

ไอ้ซีนมันเล่าจริงจังนะ พวกเรากำลังอึ้งและทึ่งกับความคิดใฝ่ดีของไอ้ซีน แต่มาฮาแตกตรงกีต้าร์เล่าเสริมนี่สิครับ
“โอ๊ยมึงเลิกสร้างภาพเหอะห่าซีน ม๊ามึงเอารถมาล่อก็บอกเพื่อนไปดี๊!” เพื่อนโห่มันกันใหญ่รวมทั้งผมด้วย


“เอาโค้กเพิ่มมั้ยคะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงปุ๊บก็หันไปมองปั๊บ เป็นน้องสาวพี่โต๋ครับมายืนยิ้มหวานเลียบๆเคียงๆ
ถามจำเพาะเจาะจงกับไอ้เดย์แค่คนเดียวซะด้วย ไอ้ห่าเดย์ดันพยักหน้ายิ้มหล่อให้น้องเขาอีก เธอก็เขินม้วนเดินไปเลย
ไปเปิดตู้หยิบน้ำขวดมาให้มัน เปิดฝามารินใส่แก้วให้พร้อม แล้วเธอก็ไม่ได้วางแก้วไว้ที่โต๊ะนะครับ ส่งให้กับมือ!
ผมนี่มองตาแทบถลน น้องสาวพี่โต๋เล่นจับมือไอ้เดย์มารับแก้วต่อหน้าต่อตาโผ๊มมมมมมม!!!!! -*-

“อ่ะแฮ่ม!!!!!!”
ผมแกล้งกระแอมดังก่อนจะหันไปมองทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย ไอ้พวกเพื่อนห่านี่ก็พากันขำคิกคักๆล้อเลียนผม
น่าโมโหไอ้บ้าเดย์นะครับ มันเอาแต่นั่งอมยิ้ม น้องสาวพี่โต๋ยังไม่ยอมไปไหน ยืนคุยกับมันอยู่ข้างๆอย่างนั้น
ผมกัดปากตัวเองแล้วกัดปากตัวเองอีก อยากจะด่ามันก็ยังหาช่องไม่ได้ น้องสาวพี่โต๋ชวนไอ้เดย์คุยไม่หยุดเลย
ยิ่งไอ้เดย์คุยตอบเขาผมยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยดึงชามก๋วยเตี๋ยวมันมากินเองซะเลย!
อยากคุยกันนักก็คุยกันไปไม่ต้องแดกแม่งหรอก!

“เอ๊า! ของกูไอ้ลูก!” เดย์มันหันมาเห็นผมแย่งของมันไปกินเอากินเอาด้วยความโมโห มันก็โวย
แต่เจอหางตาค้อนพิฆาตของผมเข้าไป มันก็หยุดการเรียกร้องเอาคืนยกให้แต่โดยดี “เออ..เออๆเอาๆ กินเลยกินๆ”
แล้วแม่งหันไปสั่งใหม่กับน้องสาวพี่โต๋! ผมได้ยินก็ขัดใจสิครับ แอบหยิกข้างเอวมันแรงๆจนมันสะดุ้ง
ไอ้ห่านี่ทะลึ่งขำจนน้องเขาสงสัยว่าเป็นอะไรมันก็แก้ตัวว่ามดกัดเอว “คิกๆ เป็นคนหล่อไม่พอ ตลกด้วยนะเนี่ย55”


“โดนสาวแซวแล้วหน้าบานนะมึง! มีความสุขมากงั้นดิ ไปช่วยเขาขายก๋วยเตี๋ยวดิไป”
ผมหันไปใส่มันทันทีที่น้องสาวพี่โต๋เดินไปสั่งของให้ไอ้เดย์ใหม่ เกลียดท่าทางไอ้เดย์ฉิบ มันทำหน้าสบายใจ
มีความสุขเชี่ยไรบนความทุกข์ของกูเนี่ย! -*- มันตักโน่นนี่ใส่จานให้ผมกินทำเป็นเอาใจนะ แต่ผมไม่กินตักออก
มันก็กุมมือผมใต้โต๊ะแล้วบ่น “หึงทำไม นั่นน้องสาวพี่โต๋ ไม่ให้พูดกับเขาดีๆได้ไงเล่า เข้าใจหน่อยดิ”

เหตุผลมันก็น่าเข้าใจได้นะครับ แต่ผมเกลียดไอ้หน้าแป้นแล้นของมัน ยังไงก็ไม่พอใจอยู่ดีเที่ยวส่งสายตาเจ้าชู้ไปทั่ว
ถ้าผมไม่ได้มาด้วยมันจะขนาดไหนกัน ผมก็นั่งหน้างอเป็นคอเป็ดอยู่อย่างนั้นแหละ จนเพื่อนๆเลิกสนใจ
ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากิน แต่ผมเลิกกินนั่งหน้าบูดแทน ไอ้เดย์น่ะบ้าสุดมันเอียงหัวท้าวคางมองหน้าผมยิ้มๆ

“มึงไม่ต้องมายิ้มให้กู ไปยิ้มให้แฟนมึงนู่น!”
ผมพูดประชดใส่มันตอนที่เห็นน้องสาวพี่โต๋เดินถือชามก๋วยเตี๋ยวมาให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับชามมา
แล้วยิ้มหวานให้เขาซะด้วยนะ ผู้หญิงเขาก็ไม่ยอมเดินไป ยืนชวนไอ้เดย์คุยต่ออีก
ทำไมพี่ชายเขาไม่มาตามไปให้ช่วยทำงานอย่างอื่นวะ!

ผมได้แต่นั่งหน้าหงิกเอาส้อมจิ้มผักในชามข้างหน้าตัวเอง หมั่นไส้ไอ้สองคนที่คุยกันข้างๆนัก -*-

“เดย์ขอเฟสหน่อยสิ////// ไว้ว่างๆเราทักแชทไปคุยเล่นด้วย เดย์คุยสนุกดีอ่ะ” ผู้หญิงพูดอย่างนี้หูผึ่งเลยสิครับผม
“อ๋อ ได้ดิ ชื่อเฟสเรา....” เชี่ยยยยย!!!! เชี่ยเดย์มันบอกเขาไปจริงๆด้วย!!!
“งั้นเราแอดไปตอนนี้เลยแล้วกัน รับเราด้วยน๊า..”
“อื้อได้ๆ เอ้ยไม่ได้ดิ โทษทีเน็ตหมดพอดี ไว้จะรับทีหลังนะ”
“ว้า...ไม่เป็นไร อย่าลืมแล้วกัน”

แล้วก็ไม่ได้จบแค่เฟสหรอกครับ ขอมันอีกเยอะ ทั้งไอจี ไลน์ ทวิต แม้แต่เบอร์มือถือหรือเบอร์บ้าน!
ไอ้เลวนี่ก็ให้เขาหมด!!!
ผมเริ่มทนไม่ไหวมากขึ้นเรื่อยๆก็หันไปจ้องหน้ามันแบบโกรธๆ แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร
พอมันเห็นผมจ้องยังถาม “หื้อ..? เป็นอะไรอ่ะลูกคิด” เกลียดหน้าตาที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องของมันมาก

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็พูด “นั่นสิ เห็นนั่งหน้าบูดตลอด ปวดท้องเหรอ555 นู่น ห้องน้ำอยู่ทางนู้น หลังร้านนั่นนะ
ไปเข้าก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวเรานั่งตรงนี้แทนให้เองเอามั้ย555”

โอ้โห!!!! -*- ขึ้นเลยครับขึ้น!
ผมมองหน้าน้องสาวเจ้าของร้านอย่างไม่พอใจมากๆ เธอคงรู้สึกตัวเลยหยุดหัวเราะทำหน้าไม่ถูก
ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆผมมีสะกิดหลังแอบกระซิบให้ใจเย็น พวกเพื่อนเริ่มไม่ขำกันแล้ว ไอ้เดย์ก็หุบยิ้มเรี่ยราดเอาตอนนี้

มึงเพิ่งรู้สึกตัวเหรอไอ้ห่า! คอยดูนะกลับบ้านไปผมจะไม่พูดกับมันเลย!!! แล้วแม้แต่ปลายก้อยก็ไม่ต้องมาแตะกู!!!

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-03-2016 23:01:10

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส.../3




มึงเพิ่งรู้สึกตัวเหรอไอ้ห่า! คอยดูนะกลับบ้านไปผมจะไม่พูดกับมันเลย!!! แล้วแม้แต่ปลายก้อยก็ไม่ต้องมาแตะกู!!!




“เอ่อ...โทษทีแล้วกันนะ ไม่ต้องทำหน้าตกใจงั้นหรอก สงสัย....แฟนเราจะหึงขึ้นหน้ามากไปหน่อย55”

จากที่จ้องๆจะกินหัวเขาอยู่กลายเป็นผมต้องสะดุ้ง หันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ที่เล่นพูดโต้งๆกับน้องสาวพี่โต๋แบบนี้

ไอ้เดย์พูดเสร็จก็ยกแขนขึ้นมากอดคอผมไว้แล้วยิ้ม ท่าทางมันน่ะดูสบายๆมากเลย แต่ผมนี่สิที่ล่อกแล่กแทน
ยิ่งเพื่อนๆส่งเสียงฮิ้ววววว แซวพวกผมเบาๆ ผู้หญิงเขาก็ยิ่งทำหน้างงหนัก เหมือนว่าเธอยังไม่แน่ใจว่าได้ยินอะไร
ออกจากปากไอ้เดย์แน่ “เอ๊ะ..อะเอ่อ คือเดย์ เดย์ว่าไงนะ เพื่อนเดย์......เขา..”

“ไม่ใช่เพื่อน นี่แฟนเรา”
“ห๊า!!!|||||||||||||||”

ผมได้แต่นั่งก้มหน้ากลืนน้ำลายครับ ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันก็ขำกันคิกคัก คงจะขำหน้าน้องสาวเจ้าของร้าน
แอบเหล่มองเห็นเธอตกใจยกมือชี้ไอ้เดย์กับผมแล้วยังอ้าปากค้างเหมือนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วอึดใจ

“ล้อเล่นใช่มั้ย!!! แมนๆอย่างเดย์เนี่ยนะ!55 บ้าแล้ว เราไม่เชื่อหรอกเดย์อย่ามาอำน่า ไม่ได้เป็นใช่ป่ะ!”
“นี่แฟนเราจริงๆ”

ไอ้บ้าเดย์ยังไม่หยุดการพรีเซนต์ผมครับ มันขยี้หัวผมเล็กน้อยแล้วดึงไหล่ผมให้นั่งตัวชิดกับมันยิ่งขึ้น
ผู้หญิงเขาก็ทำหน้าเหรอหรา ไอ้เดย์บอกไม่เชื่อก็ถามเพื่อนๆดูสิ เธอก็ยังถามด้วยน้ำเสียงแบบไม่อยากจะเชื่ออยู่นั่น
เพื่อนๆผมก็พากันหัวเราะ ไอ้ห่าซีนกับไอ้หมาคิมนี่ตัวขำเสียงดังกว่าเพื่อน ขนาดพี่บาสยังขำไม่หยุดเลย
ผมก็อายเขานะเลยพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนไอ้เดย์ แต่มันไม่ยอมให้นั่งห่างแถมดุว่าให้นั่งเฉยๆ

“บ้าจัง|||||||||| โอ้ยยย เสียดายอ่ะ โธ่~~~เดย์ ชอบผู้หญิงไม่ได้เหรอ ฮือโคตรเสียดายยยยอ่า เปลี่ยนใจได้ป่ะโหยยย”
ยัง.... ยังไม่เลิกพยายามครับ น้องสาวพี่โต๋ยังยืนโอดครวญหน้าเบ้ มองไอ้เดย์แบบอาลัยอาวรณ์มาก
“ไม่เชื่ออ่ะ! ไปถามพี่โต๋ดีกว่า!!” ว่าแล้วเธอก็รีบไปหาพี่ชาย เกาะแขนทำหน้าอ้อน พูดกันอยู่ไกลผมไม่ได้ยิน
แต่เห็นพี่เจ้าของร้านทำหน้าตกใจแล้วชี้ๆมาทางนี้ ก่อนจะรีบวางชามก๋วยเตี๋ยวลงถาดให้ลูกน้องเอาไปเสิร์ฟ
แล้วตัวเองก็เดินรี่นำหน้ายัยน้องสาวตัวจุ้นนั่นมา

“เฮ้ยยยย เชี่ย55555 นี่มึงล้อเล่นรึเล่นผู้ชายจริงวะไอ้เดย์!555” มาถึงก็ตบไหล่ไอ้เดย์ที่นั่งยิ้มๆ พี่เขามองผมใหญ่
ไอ้เดย์เลยถือโอกาสแนะนำผมกับพี่เขาใหม่ “ระดับดิลวิลไม่มีเล่นพี่ คนนี้เอาจริงครับ นี่แฟนผม”

จะบอกว่าอายผมก็อายเขานะ จะว่าเขินแม่งก็น่าเขินมั้ยล่ะครับ แต่ถามว่าดีใจมั้ย....บอกว่าไงดี
การได้เห็นหน้าผู้หญิงน่ารักๆทำหน้าผิดหวังเสียดายจนบรรยายไม่ถูก ก็ไม่ได้น่าดีใจภูมิใจอะไรนักหนาหรอก
ถ้าเป็นคนอื่นนะ แต่กับยัยคนนี้ผมไม่เถียงครับว่าแอบสะใจอยู่เหมือนกัน อยากได้มากเหรอ หึหึ...ของผมครับ!!!

“เดย์ ...ไหนมึงลองทำอะไรที่มันเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำให้กูดูหน่อยสิ”
พี่เจ้าของร้านยังมีท่าทีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไอ้เดย์มันเลยเอามือข้างที่ยกกอดคอผมอยู่ออก แล้วจิ้มกุ้งในชามข้างหน้า
มาจ่อที่ปากผม ผมเหล่มองเห็นทุกคนก็จ้อง พี่โต๋กับน้องสาวนี่สีหน้าต่างกันชัดมาก พี่โต๋ทำหน้าตื่นเต้นออกจะขำๆ
แต่น้องสาวพี่แกเบะปากมองตลอด ท่าจะหลงเสน่ห์ไอ้หมาเดย์จนโงหัวไม่ขึ้นขนาดเพิ่งเจอกันนะ

ผมอ้าปากงับกุ้งที่ไอ้เดย์ป้อนอย่างเสียไม่ได้หลังจากจ้องหน้ากัน เหมือนคุยกันทางสายตา มันก็รู้ว่าที่จริง
ผมไม่อยากทำอะไรที่มันมุ้งมิ้งหวานแหว๋วบ้าบอต่อหน้าคนเยอะแยะอย่างนี้ แต่ดูท่ามันจะชอบสีหน้าลำบากใจ
ปนอายๆของผมมากนะไอ้หมานี่

ผมคาบกุ้งคาปากอยู่แท้ๆแต่ผมกลับไม่ได้กิน เพราะไอ้เดย์รีบจับคางผมไว้ ผมก็ชะงักตกใจนะมันรีบยื่นหน้ามาใกล้
ใกล้มากๆ ผมจะผลักมันก็ไม่ทันไอ้บ้านี่รวบจับมือผมดึงลงล่าง มืออีกข้างก็ยึดคางผมให้นิ่ง
มันเอาปากมางับหางกุ้งที่โผล่ออกมาจากปากผมแค่นิดเดียวแล้วดึงกลับไปกินซะเอง
จังหวะนั้น...มันก็ต้องมีปากชนกันบ้างล่ะครับ ก็เล่นชิดขนาดนั้น ริมฝีปากของผมกับไอ้เดย์แตะโดนกันเบาๆ
ผมสะดุ้งหลับตาปี๋หันหน้าหนีก็ไม่ได้!!!//////*//

ผมนั่งหน้าร้อนโดนคนมอง เพื่อนก็แซวโห่ฮา ไอ้เดย์แม่งก็อมยิ้มบ้า ส่วนน้องสาวเจ้าของร้านยืนทำหน้าเจ็บใจ...

.***********************
............................
...............
......

กลับมาถึงบ้านผมพร้อมไอ้เดย์ มันหิ้วก๋วยเตี๋ยวต้มยำแต่สั่งแบบไม่เผ็ดมาฝากแม่จ๋าด้วย
“ขอบใจนะลูก ไปไหนก็นึกถึงจ๋าตลอด น่ารัก น่ารักกว่าไอ้ลูกอีก555”
เอาเถอะแม่ผมพูดงี้ ไอ้เดย์ก็ยิ้มหน้าบานหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยผมที่โดนข่ม ผมล่ะหมั่นไส้มันเลยยู่หน้าใส่มันก็ขำ

เรานั่งกินน้ำขวดที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีแม่ ขวดมันเย็นน้ำก็หยดลงขา ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ
แม่จ๋าหันมาเห็นสร้อยที่คอผมแว๊บๆก็ทัก “ไปซื้อสร้อยมาเหรอลูกคิด!?”

“ห๊ะ...อ๋อ........นี่เหรอ...เอ่อ..............” ผมกำลังคิดว่าควรบอกว่าซื้อเองหรือได้มาฟรี ไอ้หอกเดย์ก็แทรกขึ้นมา
“ผมซื้อให้เองครับจ๋า สวยมั้ยครับ ของผมก็มีเหมือนของลูกคิดเลยนี่55”

เดย์เขยิบไปใกล้แม่จ๋า เอาสร้อยที่อยู่ในเสื้อออกมาอวด แต่แม่ผมชมแล้วถามมันกลับ
“เออ อู้ยยย สวยนี่ สวยดีลูก! แล้ว...แพงมั้ยเนี่ย ทำไมถึงซื้อให้ลูกคิดมันด้วยล่ะ” ผมเห็นไอ้เดย์มันก็ยิ้มแฉ่ง
ไม่มีอาการร้อนรนใดๆ นี่ถ้าเป็นผมนะป่านนี้เหงื่อตก ไม่เอ๋อก็สมองตีรวนแล้วจะตอบแม่ว่าไง

“ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งครับจ๋า555 ไม่ซื้อได้ไง55”
“อุ้ย! ดีอย่างนั้นเลยเหรอลูก!55 ได้มาจากไหนกัน กี่ร้อยเนี่ย วันหลังไปเลือกมาให้จ๋าบ้างสิ!55”
เขาก็เออออห่อหมกกันไปล่ะครับสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ผมก็นั่งโล่งใจ

สักพักมีคนมาซื้อมาม่าไป จ๋าทอนเงินให้เขาแล้วหันมาถามลูกว่ากินอะไรดีเย็นนี้ ผมส่ายหน้ารีบบอกว่ากินมาแล้ว
คุณนายลูกเกดก็ยังถามว่าจะกินอีกมั้ยเดี๋ยวดึกๆก็บ่นหิว ไอ้เดย์รีบอ้อนว่าอยากให้จ๋าต้มมาม่ารสต้มยำใส่ไข่ให้กิน
จ๋าเลยถามว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวที่ซื้อมาฝากมั้ย ไอ้เดย์ส่ายหน้าบอกอยากให้จ๋าทำให้กินอร่อยกว่า
งานเอาหน้าต้องมาครับ ผมหันไปมองมันตาโต ยังกินลงอยู่อีก สงสัยมันย่อยหมดตอนพูดมากบนรถเมล์มั้งนี่

แล้วมือถือผมก็ดังครับ ไอ้เดย์มอง ผมบอกมันว่าไอ้ยูโทรมา แล้วผมก็รับโทรศัพท์
“ลูกคิด มึงเข้าเฟสตัวเองยัง มึงเห็นยัง”
“อะไร เห็นอะไรวะ ยังอ่ะ”
“รีบไปดูเลย เป็นเรื่องแล้วมึง!”
“หือ? เรื่องอะไรไอ้ยูเอาดีๆ บอกกูเลย ทำเสียงตื่นเต้นทำไมเนี่ย เรื่องดีป่าววะ”
“เรื่องฉิบหายอ่ะดิ! แฟนเก่ามึงน่ะแม่งทำพิษแล้วไงสัด”
“........คนไหนวะ!?”
“ก็คนชื่อมิ้น”
“ทำอะไรอ่ะ!!?”
“มึงเปิดเข้าไปดูเหอะ”
“เออๆ”

ไอ้เดย์มันรีบถามผมว่ามีอะไรเพราะเห็นผมทำหน้าแปลกๆแล้วก็คุยกับไอ้ยูแปลกๆ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเปิดดูเฟส
ปรากฏว่าแม่งฉิบหายแล้วจริงๆครับ!!!||||||||||||

มิ้นปลดบล็อกผมเอารูปที่ผมถ่ายกับเดย์มาโพสใหม่แท็กหาผมบอกว่า ..
[ ขอบคุณนะที่ยอมคุยกับเรา ขอโทษด้วยที่เราทำให้ลูกคิดกลับไปชอบผู้หญิงไม่ได้อีก เราเชื่อว่าลูกคิดคงไม่ได้หลอกใช้เราใช่มั้ย..
เรารู้ว่าลูกคิดอยากลืมเรามากกว่า ขอโทษจริงๆ ขอให้มีความสุขกับผู้ชายคนใหม่ของเธอนะ
ฝากบอกเดย์ด้วยว่าเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายแท้ๆที่รักเรามากอยู่แล้วไม่ต้องห่วง เชิญรักกันได้ตามสบายนะจ๊ะ
ถึงจะเป็นเกย์ไปแล้วแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนสาวกันได้นะ จากแฟนเก่า คริคริ ]


คือทำไมไม่แชทมาคุยส่วนตัววะ!!!!||||||||||||||||||||| เชี่ยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~~~~~!!!
ผมอ่านแล้วหน้าเครียดหนัก ไอ้เดย์ก็แย่งมือถือไปดู มันอ่านแล้วสบถสั้นๆ “ตอแหล!”

“มึงว่าเขาตั้งใจเหรอ” ผมถามไอ้เดย์ มันพยักหน้าแล้วเอามือถือผมไปคุยไลน์กลุ่มหาเพื่อนๆ
พอทุกคนรู้กันก็รุมด่ามิ้นว่าทำอย่างนี้ทำไม แต่ผมขอให้เลิกด่าเพราะเข้าใจว่าเธอคงรู้สึกแย่กับเรื่องนี้
ถึงจะโดนแกล้งหนักขนาดนี้แต่ผมก็ไม่อยากต่อความกับแฟนเก่าอย่างมิ้นอีก ไอ้เดย์จะไม่ยอมแต่ผมว่าตอนนี้
มันไม่ใช่เวลามานั่งหาเรื่องมิ้น เป็นเวลาที่ผมต้องเตรียมใจตั้งหน้ารับสถานการณ์มากกว่า

เชี่ย....คนมาไลค์เยอะมาก คือคนเห็นแล้วเยอะมากๆเยอะกว่าเพื่อนที่ผมมีอีก แต่ผมกับเพื่อนๆเพิ่งรู้
น่าจะเป็นช่วงตั้งแต่ที่เราแยกกันกลับบ้าน ประเด็นคืออาจจะปิดคนที่โรงเรียนไม่มิดอีกต่อไป..............และ
ผมมีพ่อเป็นเพื่อนในเฟส! นี่พ่อผมรู้หรือยัง!!!||||||||||||||||

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากกดลบไปแล้วได้แต่นั่งเครียด ไอ้เดย์มันจับไหล่ผมพูดทำหน้าจริงจัง
“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก”
“ถ้าพ่อจ๋ารู้ กูจะทำไงดีวะ”
“.........กูไม่สนอ่ะ”
“แต่นั่นพ่อกู โธ่เว้ย ฮือ~~~~ แล้วแม่จ๋าอีกล่ะ ถ้าคนที่โรงเรียนรู้...รู้กันหมด ต้องมาถึงคนแถวนี้แน่|||||||
แล้วพวกที่ชอบมาเม้าท์กับแม่กูอ่ะ ข่าวแม่งไวจะตายห่า เชี่ยยยยเรื่องที่กูกลัวทำไมต้องมาเกิดตอนนี้ด้วยวะ!”
ผมอยากทึ้งหัวตัวเองไอ้เดย์ก็จับมือไปกุมไว้ มันเหล่มองไปทางหลังบ้าน แม่จ๋ายังอยู่ในครัวทำมาม่าใส่ไข่ให้มัน

“ขอโทษ....”
“...มึงขอโทษทำไมเดย์”
“ถ้ากูไม่บอกมิ้น...”
ผมเอานิ้วแตะที่ปากมัน “เฮ้อ อย่าพูดถึงเขาเลย พอแล้ว........กูไม่ว่ามึงหรอก กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง”
ผมก็อยากจะตะโกนใส่หน้าคนที่มาชอบมันเหมือนกันว่ามันน่ะแฟนผม

“งั้นมึงก็บอกทุกคนว่า.........ไม่ได้เป็นอะไรกับกู......กูก็จะพูดเหมือนกัน”
“มึงพูดจริงเหรอเดย์”
“..........”
“อย่าทำหน้าอย่างนี้ดิวะ...เฮ้อ เรื่องคนที่โรงเรียนช่างแม่งเหอะ จ๋าไม่เล่นโซเชี่ยลเขาไม่รู้เรื่องหรอก
เอาแค่ถ้ามีข่าวลือมาเข้าหูจ๋า มึงช่วยยืนยันพร้อมกูว่ามันไม่จริงทีแล้วกัน ยังไงจ๋าก็เชื่อมึงมาตลอด..คงไม่เป็นไร”

“อื้ม..” เดย์เงียบไปเลยครับ ผมเลยนั่งกอดแขนมัน มันหันมามองยิ้มให้ผมนิดๆ

ผมไม่โทษไอ้เดย์หรอกครับ โทษไปก็เท่านั้นยังไงคนอื่นก็รู้ไปแล้ว แต่.........พ่อจ๋านี่สิ
พ่อผมไม่ได้โทรมาด่าเม้งแตก แต่เงียบไปอย่างนี้ผมยิ่งกังวลเลยเป็นฝ่ายโทรหาพ่อแทน
มันต้องเช็ค!

พอทางนั้นรับสายปั๊บผมแทบอยากวาง หัวใจแม่งเต้นตุ๊มๆต่อมๆมาก ไอ้เดย์ก็นั่งจ้องลุ้นไปกับผม

“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”







tsktonight…

 *** เดี๋ยวมันจะครบเดือนซะก่อน555 กลับมาอ่านกันก๊อน
ปล. คิดถึงทุกคนเลยนะคะ วิวุ่นมากเลยแต่ก็แต่งทุกวันเลยนะนี่ได้วันละหน่อยๆ55

ทฟเืนสรฟ --- ขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าชอบต้องมาอ่านให้จบนะจ๊ะ^^
titansyui ---- ขอบคุณจ้า^^
TaecKhun Imagine Love --- เอาเป็นว่าครั้งแรกของลูกจะโคตรโรแมนติกมาก (เอ๊ะ..หรือมันตลกหว่า55)
mild-dy --- ขอบคุณนะจ๊ะ^^
meuy --- ตอนหน้างานจะเข้ามั้ยคอยอ่านนะจ๊ะ มารอตลอดน่ารักมาก รอนะ สู้ๆจ้า555
Alone Alone --- 555 รอลูกคิดเสียตัวอีกคนแล้ว

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-03-2016 23:10:10

 :pig4: :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-03-2016 01:15:03

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-03-2016 21:17:27

ทั้งพ่อทั้งแม่รู้กันไปเลยก็ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อออออออ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-03-2016 22:05:47

พออ่านเจอเดย์หัวเราะ เคี้ยกๆ หัวเราะออกมาเลย   :laugh:
เดย์ ลูกคิด  รักกันดีจัง ต่างคนต่างหึงกัน  :katai2-1: 
เดย์ฉลาด เอาใจผู้ใหญ่ หัวไวมาก เชียร์ให้ผ่านด่านพ่อลูกคิด :mew2:
มิ้นตั้งใจเปิดเผย เอาคืนที่โดนเดย์ว่า และอ่อยเดย์ไม่สำเร็จใช่ไหม เป็นแฟนเก่าที่แย่มากๆ    :เฮ้อ:  :m16: :z6:
แอ๋ม ท่าจะมีแฟนใหม่หรือเปล่า อยากให้ซีนสมหวังซะที  เชียร์ กีตาร์-ซีน     :กอด1:
ไร้ทแต่งเก่งมาก แสดงว่าไร้ทต้องเป้นคนมีอารมณ์ขันแน่ๆ ชื่นชมไร้ทมากๆ  :mew1:
รอตอนใหม่   :L2::pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-03-2016 22:45:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 27-03-2016 08:49:17

นังมิ้นสตอมากกกกกกกกก

ลูกทำไมไม่บอกจ๋าไปเลย สงสารเดย์มากมาย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 27-03-2016 18:59:46

ชอบบบบบบบบบ    ฟินนนน น่าร๊ากกกก 

เค้าเริ่มเปิดเผยกันมากขึ้นแว้ววว

อย่าต้มมาม่าเลยน้า งื้อออ เชื่อว่าจ๋ารับด้าย  ฮุฮุฮุ

ชอบตอนเดย์ด่าตอแหลมากฮาอ้ะ

กีตาร์-ซีน   :katai1: :katai1:

รอตอนต่อไปน้าาาา   

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 07-04-2016 10:33:20

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: peaceminus1 ที่ 07-04-2016 18:18:09

ลุ้นๆ พ่อจะรู้ไหม  :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 08-04-2016 07:17:51

ตัดฉึบฉับได้โหดร้ายมากกกกก      ง่อว  :ling1:

บางทีรีบรู้ รีบจัดการเรื่องนี้ก็ดี อยู่แบบนี้หวาดระแวงยังไงก็ไม่รู้

โอ๋ๆ ลูกคิด     

อย่าคิดมากเน้อ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 45 อะโพสโทฟี่เอส... (25/3/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Redz ที่ 09-04-2016 02:26:38

แปะๆเดี๋ยวมาอ่าน

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-04-2016 04:54:52

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม.../1






“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”
ผมแทบหยุดหายใจตอนที่พ่อไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่มันก็แค่ชั่วอึดใจ

“เอ้อ! ว่าไงลูก”

พ่อจ๋ายังพูดชัดถ้อยชัดคำเสียงดังกึ่งตะโกนแบบที่แกชอบเป็นเสมอ น้ำเสียงไม่ได้ขุ่นเคืองเหมือนโกรธอะไรนี่หว่า..
มาอย่างนี้ผมนึกคำพูดแทบไม่ทัน   “อ่ะอ่ะ เอ่อๆๆ..เอ่อพ่อจ๋า! ...สะสะสบายดีมั้ย...ค~~~ครับ!?”
ผมกลืนน้ำลายแล้วรอพ่อตอบ  “เอ้อ ก็วุ่นๆอยู่ลูก มีอะไรรึเปล่าโทรมาหาพ่อได้”
“เอ่อ.......”  ผมกรอกตามองหน้าไอ้เดย์ มันก็เหล่มองหน้าผมทั้งๆกำลังเอาหูแนบฟังโทรศัพท์ผมด้วย
เดย์มันรีบกระซิบบอกข้างหูผมว่าให้ถามหาน้องๆ

“เอ่อคิด! คิดถึงน้องอ่ะจ๋า! แหะๆคือซีน่อนซีโน่เป็นไงบ้างครับ”
“โอ้ยมันก็ซนเป็นลิงตีกันเหมือนเดิมนั่นแหละ555 นี่เมื่อเช้าก็ยังบ่นอยากไปหาพี่มันอยู่นะเอ้อ
แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แถวนี้นะโทรไปหาพวกมันสิคงแย่งกันพูดน้ำไหลไฟดับ แหม่! แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอลูก”
พ่อจ๋าลากหางเสียงยาวๆเหมือนแกล้งทำเป็นน้อยใจ ผมเริ่มอมยิ้มออก พ่อน่าจะยังไม่ทันดูเฟสไม่รู้อะไร

ไอ้เดย์มันทำท่าคิดขณะที่ผมคุยกับพ่อจ๋าไปก็คอยกรอกตามองมันไปด้วย มันมากระซิบข้างหูให้ผมถามเข้าเรื่อง
(จะถามไงอ่ะ||||||)  ผมพูดไม่ออกเสียงบอกมันว่าไม่รู้จะเข้าเรื่องยังไง
(ถามว่าเดี๋ยวนี้ยังเล่นเฟสอยู่มั้ย) ไอ้เดย์ตัดสินใจบอกให้ผมตั้งค่าใหม่เฉพาะเพื่อนที่จะเห็นอะไรได้ แล้วบล็อกพ่อไปเลย
บอกพ่อว่าเฟสผมมีปัญหา ที่เหลือคือขอแค่อย่าให้มีคนรู้จักส่งอะไรไปให้แกดูเล้ย ||||||||  แต่จะว่าไปมานึกๆดู
ตั้งแต่ตอนที่พ่อจ๋ามารับน้องกลับพัทยา หลังจากนั้นผมก็ยังไม่เห็นพ่อเคลื่อนไหวอะไรในเฟสอีกเลยนะ

“จ๋า จ๋ายังเล่นเฟสอยู่มั้ยไม่เห็นอัพอะไรลงเลย”
“เอ้อ! จริงสิ!!!”
อยู่ๆพ่อจ๋าก็เสียงดังผมสะดุ้งตาโตตกใจหมด ไอ้เดย์นี่ลนรีบถามผมมีอะไรๆๆๆๆ ผมต้องรีบส่ายหน้าให้มันหยุด

“ไอ้สองแสบมันเอามือถือพ่อไปเล่นแล้วดันทะลึ่งกดออกจากเฟสพ่อ พ่อจำรหัสได้ที่ไหนเล่า จำอะไรไม่ได้สักอย่าง
ก็ไม่เคยออกเลยนี่หว่า เฮ้อเลยไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีนี้ พ่อก็ทำไม่ค่อยจะเป็นด้วยอะไรที่มันยุ่งยาก เลยว่าเอาไว้
จะให้เด็กที่ร้านมันเปิดให้ใหม่ไว้พ่อจะแอดไปนะลูกนะ ”

แม่ง! สุดยอดดดดดดดดดดดดดด!!! ไอ้แฝดน้องพี่!!!! 555555555 โชคดีโคตะระตะระเลยกู!!!

“ครับๆๆๆ พ่อจ๋าดูแลตัวเองดีๆนะ ครับๆๆ”  วางสายพ่อปุ๊บผมกับไอ้เดย์นี่กระโดดกอดกันเฮลั่น
มือถือก็ปล่อยแม่งร่วงหล่นแถวโซฟาไม่สนใจแล้ว แหกปากร้อง   “ไซโย!ไชโย!ไชโย!”
จนแม่จ๋ารีบเดินถือทัพพีออกมาดูแกทำหน้างงมาก  “55เป็นบ้าอะไรกันน่ะ ใครถูกหวยเหรอ” 

ได้ยินคำว่าหวยไอ้เดย์นี่หูผึ่ง มันทำหน้านึกอะไรได้ตาโตเท่าไข่ห่าน  “เชี่ย! จริงดิ! พรุ่งนี้หวยออก!!
กูต้องรีบนอน โหยกี่ทุ่มแล้วเนี่ย ไม่ได้การล่ะ!”  แล้วมันก็หันไปขอมาม่าที่จ๋าทำให้ จ๋าบอกเสร็จแล้วแต่อยู่ในครัว
ไม่ได้ยกออกมา ไอ้เดย์รีบยิ้มหวานขอบคุณแม่ผมแล้ววิ่งไปแดกมาม่าหลังบ้าน นี่มึงยังแดกมาทั้งวันยังไม่พอเหรอ

ยังไม่ถึงนาทีดีเลยครับ ผมนั่งงงๆก็ว่าจะเดินไปคุยกับมันหลังบ้านเชี่ยเดย์พุ่งพรวดออกมาไหว้จ๋า
ตบหัวผมเล่นสองทีด้วยสีหน้ากระหยิ่มยิ้มกวนตีนเป็นการลาผม
(มึงนึกว่ามึงหล่อนักเหรอสัส...แม่ง.....เสือะหล่อจริงอีก -*- )
แล้วไอ้เดย์ก็แทบจะบินกลับบ้านมันไป  "เจอกันที่โรงเรียนไอ้ลูก กูรีบไปฝันหาเลขแทงหวยก่อน บาย”

ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อแดกเกาะประตูหน้าบ้านมองตามหลังมันไป  …….. มันลืมทวงรางวัลจากผมอ่ะคิดดู


++++++++++++++++++++++++++++


เช้าวันต่อมาไอ้คนบ้าหวยที่ระริกระรี้เมื่อคืนเดินหน้ามุ่ยไปโรงเรียนกับผม ผมเห็นมันเครียดผิดปกติก็เป็นห่วง
“เดย์ มึงเป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าเครียดงี้วะ” 
“เมื่อคืน...”
“เมื่อคืนทำไม” 
“กูไม่ฝัน! สัดเอ๊ย||||||||”
“เฮ้อ....ห่าน  -*- ”
ผมก็นึกว่าอะไรไอ้เวรนี่ร้อนรนยังไม่มีเลขแทงหวยครับ

“มันมีเรื่องอื่นให้มึงควรกังวลกว่าเรื่องนี้นะกูว่า...”  ผมเดินเข้าโรงเรียนปุ๊บ รู้สึกแปลกทันที
ปกติคนก็ชอบมองผมกับมันอยู่แล้ว วันนี้ดูเหมือนจะโดนจ้องหนักกว่าทุกวัน ไม่ได้คิดไปเองหรอกครับ
ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาตามหลังมาจริงๆ   “เฮ้ยมาโรงเรียนพร้อมกันด้วยเว้ย มึงๆๆ”  ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินนะ
“แม่งมึงว่าจริงป่าววะ555”  แล้วพวกมึงจะอยากรู้ไปเพื่ออะไรวะ  “ไอ้พวกตุ๊ดเอ๊ยกากว่ะถุ้ย ทำเป็นแมน55”

“มึงพูดเชี่ยไร”   
ผมตกใจชะงักเท้ารีบหันกลับไปดู เห็นไอ้เดย์ยืนค้ำหัวไอ้พวกเด็กม.ต้นสามคนที่มันเพิ่งแซวพวกผมไปเมื่อกี้
ไอ้เดย์หน้าโหดเกิ๊นไอ้พวกรุ่นน้องสามคนนั่นแม่งนั่งกันเลิ่กลั่กหน้าเสีย เพื่อนๆมันนี่วงแตกเลยครับ
“เฮ้ยพวกมึงๆๆ จารย์ให้มาตามเว้ย ไปเว้ยไปๆไปเร็วเข้าดิสัด!|||||||”
ดีที่ยังมีคนมีสติวิ่งมาลากเพื่อนมันไป วิ่งหนีไอ้เดย์เปิดตูดแน่บไปเลยครับ
ผมได้แต่ยืนส่ายหน้าถอนใจ โคตรแมนเลยเนอะพวกมึงนี่ โดนไอ้เดย์ถามแค่นี้ก็วิ่งหนีขี้แตกแล้ว

ผมเดินไปเตะตูดไอ้เดย์บอกให้รีบไปห้องแล้ววิ่งหนีมัน “เชี่ยลูก! เดี๋ยวเหอะมึงอย่าหนีนะ” ไอ้เดย์มันรีบวิ่งไล่
ผมก็ไม่อยากเหนื่อยแต่เช้าหรอกครับแต่ทำแบบนี้จะได้ถึงห้องไวขึ้น ขี้เกียจได้ยินอะไรระหว่างทางอีก

ผมไม่ปฏิเสธหรอกครับว่าเพราะไอ้เดย์มันค่อนข้างเป็นที่จับตามองหลังจากมีเรื่องต่อยตีจนคู่กรณีเข้าโรงพยาบาล
แถมรูปร่างหน้าตามันก็ถูกใจสาวแท้สาวเทียมทั้งโรงเรียน เรื่องความรักของเราก็เลยพลอยเป็นที่จับตามองไปเรื่อย
คาบแรกที่เรียนเช้านี้ขนาดอาจารย์ยังแซวผมเลย

“อ่ะแฮ่ม...ธีทัต ฟังที่อาจารย์พูดอยู่รึเปล่า เรียนถึงบทไหนแล้ว”
“อ่า..ฟังครับ ถึงบทที่ห้าครับ”
“ดีที่รู้เรื่อง นึกว่ามัวแต่คิดถึงดิลวิลอยู่”

เพื่อนๆนี่ฮาครืนกันทั้งห้อง ผมแทบจะเอาหน้าซุกจั๊กกะแร้ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆแต่ไม่เอาหรอกกลัวเหม็น
อะไรกันครับเนี่ยทำไมแม้แต่เด็กม.ต้นกับอาจารย์ยังรู้ รู้กันทั้งโรงเรียนเลยรึเปล่าวะ|||||||||  มึงไวไปมั้ยข่าว

พอหมดคาบผมรีบเดินตามอาจารย์ออกไปนอกห้องเลยครับ ประชิดตัวกระซิบกระซาบถามแก
“อาจารย์ อาจารย์ครับอาจารย์ ระรู้เรื่องผมได้ไงครับ”
“ก็เห็นเด็กๆเขาจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดอะไรกันแต่เช้า เลยขอเขาดู ก็เลยรู้ว่าคู่เธอน่ะมันยังไง55”
“โธ่อาจารย์”
“แซวเล่นน่า ไม่ต้องไปซีเรียสหรอกธีทัต ตั้งใจเรียนสอบให้ผ่านวางตัวดีๆไม่ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ครับ”
อาจารย์ยิ้มให้ผมแล้วเดินไป ผมถอนหายใจมันรู้สึกอึ้งๆแปลกๆ คนรังเกียจก็มี คนที่เข้าใจก็ต้องมีเหมือนกัน

แต่ผมก็ไม่วายอายสายตาชาวบ้านเขาอยู่ดี แต่ก่อนก็ชอบโดนมองบ่อยๆเวลาตัวติดกับไอ้เดย์ ตอนนี้เขารู้กันทั่ว
ว่าผมกับมันคบกันจริงๆ มหกรรมโดนจ้องจนตาเปียกตาแฉะก็เกิดขึ้นตลอดวันล่ะครับ

“เฮ้อ....”
“มึงถอนหายใจทำไมนักหนาวะไอ้ลูก”   

พักกลางวันพวกเรามากินข้าวที่โรงอาหาร ไอ้คิมที่นั่งข้างผมถาม ผมก็เหล่มองหน้ามันแบบเซ็งๆ
“มึงแกล้งไม่รู้หรือจะกวนตีนกูวะคิม”
“อะไรเล่า”
“อ่ะ มึงก็ดู”
แค่ผมสะบัดหน้าแทนการชี้ไปทางด้านข้าง ผู้คนรอบๆก็สะดุ้งหลบตากันให้พรึ่บ แม่งรุมมองกูเหมือนหมีแพนด้า
ไอ้คิมหัวเราะกับไอ้ยู กีต้าร์กับซีนเดินถือจานข้าวกับน้ำซุปเดินมาที่โต๊ะนั่งตรงหน้าผม กีต้าร์ถามหาไอ้เดย์
ผมยังไม่ทันจะตอบอะไรมันก็โผล่หัวมา เดินกอดคอกับไอ้มาร์คมาแต่ไกล มีไอ้น็อตเดินเช็ดแว่นตามหลังมาติดๆ

“นู่นแน่ะ ตายยากมั้ยล่ะมึง”  ผมพูดขำๆไอ้หมาคิมก็รีบแซว  “แหมๆๆทำเป็นด่า ความจริงดีใจจนเนื้อเต้นอ่ะดิ โถๆๆ
ผัวมา! ก๊าก5555 ข้าวปลาไม่กินรอมันอยู่กูรู้หรอกเชี่ยลูก5555”  ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆตะคอกใส่มัน “เชี่ย!////*//”
แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆโต๊ะรอบข้าง.... แม่งเอ๊ย กูอยากหนีกลับบ้านแล้วอ่า T///T

ไอ้เดย์มันยิ้มแป้นแล้นถือจานข้าวหมูแดงมาวางแหมะข้างๆผม ผมเขยิบให้มันนั่งได้ถนัดขึ้น
ไอ้เดย์เห็นผมซื้อข้าวหมูแดงมาเหมือนกันมันก็ยิ้มกว้างแซว  “55แน่ะ ใจตรงกันเลยน๊า”
แค่ผมยิ้มตอบให้มัน คนรอบนอกที่คอยดูอยู่ก็มีปฏิกิริยากันใหญ่ ชี้ชวนกันให้ดูเอาซะผมต้องรีบก้มหน้าหลบ

“เป็นไรวะลูกคิด กินข้าวดิ”  ไอ้บ้าเดย์ทำหน้างงๆถามยิ้มๆ นี่มึงไม่รู้สึกสะทกสะท้านเชี่ยไรบ้างเลยรึ
“เดย์..... มีแต่คนมอง มึงไม่รู้สึกเหรอ”  พวกเพื่อนพากันเงยหน้าหันมาฟังผม ไอ้เดย์เกาหัวก่อนตอบ  “แล้วไง”
“แล้วมึงทนได้ไง กูไม่อยากกินข้าวแล้ว อยากกลับบ้านอ่ะทำไมต้องคอยมองเราเหมือนตัวประหลาดด้วยวะ”

ผมพูดอย่างนี้พวกเพื่อนๆก็ขำด่าว่าผมบ้า คิดมาก ส่วนใหญ่คนก็มองเพราะชอบไม่ใช่เหรอ
“ชอบเนี่ยนะบ้าดิ พวกที่หมั่นไส้ไอ้เดย์กับพวกที่แอบชอบมันคงจ้องกูแล้วคิดอยากลากไปซ้อมตลอดเวลาเหอะสัด”
ยิ่งพูดแบบนี้ไอ้พวกบ้าแม่งยิ่งขำ มีสมน้ำหน้าผมด้วยนะ สนุกกันมากมั้ยพวกมึง ต้องรอให้กูโดนลากไปรุมก่อน
ค่อยมาสงสารกูใช่มั้ย เอ๊ะหรือจะไม่มีใครสงสารผมเลย T T

ไอ้เดย์ไม่สนใจสายตาใครจริงๆ กอดคอผมแล้วยิ้มหล่อพูด  “ใครจะทำอะไรมึงบ้าป่ะเนี่ย กูอยู่นี่ กินข้าวไป”   
แล้วมันก็ขยี้หัวผมเล่นอย่างเคย ผมรีบดันมันออกบอกกินข้าวไม่ถนัดแต่ความจริงแม่งโคตรอาย คนก็มองจ๊างงง

“เฮ้ยๆมึง สิบนาฬิกาเว้ย”  จู่ๆไอ้ยูก็สะกิดบอกไอ้คิม ไอ้คิมพยักเพยิดหน้าบอกผมอีกที ผมหันไปมองพร้อมเดย์
แม่งเจอยัยตัวแสบครับ แฟนเก่าคนล่าสุดที่พ่นพิษทิ้งทวนไว้เมื่อวานของผมเอง ไอ้เดย์เห็นปุ๊บก็ลุกพรวด
ผมตกใจรีบจับข้อมือมัน  “เดย์! นั่นผู้หญิงนะเว้ย มึงจะไปทำอะไรเขา”

“กูจะไปซื้อน้ำแดง ปล่อยกูได้ยัง”
“อ้าว เออๆไปเหอะๆ แหะๆ”
หน้าแตกเลยครับผมนึกว่ามันจะเดินไปหาเรื่องมิ้น พอไอ้เดย์เดินผ่านมิ้นไป เห็นมิ้นกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
อีกสองคนมองตามหลังไอ้เดย์แล้วพากันซุบซิบหัวเราะคิกคักกันน่าดู ก่อนจะเดินตรงมาหาผม

“หวัดดีลูกคิด วันนี้เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย คิกๆๆ”   มิ้นมาหยุดยืนยิ้มหวานให้จงใจทักผมเสียงดัง
“..................”  ผมไม่ตอบนะถอนใจแล้วเบือนสายตาไปทางอื่น แต่มิ้นก็ยังเรียกผมอีกจนผมต้องถอนใจแรงกว่าเดิม

“เลิกยุ่งกับเราได้มั้ยมิ้น ไอ้ที่ทำเมื่อวานน่ะก็มากพอแล้วนะ จบๆไปเหอะขอร้องถ้าทำให้รู้สึกแย่มากเราก็ขอโทษ”
พอผมพูดแบบนี้ไอ้คิมก็ผลักไหล่ผมเล็กน้อยรีบแย้ง  “มึงบ้าป่ะลูก! ไปขอโทษมันทำไม!!”
มิ้นหน้าหงิกว่าไอ้คิมกลับ  “เอ๊ะคิม! นี่ไม่ใช่เรื่องของคิมนะคะ ไม่เสือกดิคะ!”
ไอ้คิมถลึงตาโตชี้หน้ามิ้น มันอ้าปากจะด่าตอบแต่ผมจับแขนมันเขย่าเรียกแล้วส่ายหน้าห้ามไว้ “พอๆๆคิมไม่เอา”
ผมรู้สึกรำคาญเรื่องงี่เง่าแบบนี้มากอยากให้มันจบ 

“ลูกคิด ทำไมลูกคิดต้องทำท่าเหมือนไม่อยากคุยกับเราแล้วด้วยล่ะ ในเมื่อเราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา..
....เพื่อนสาวน่ะ!555555555555555555”  มิ้นหัวเราะร่วนพร้อมเพื่อนอีกสองคน คนก็พากันมองมาที่ผม
“55555ลูกคิดไม่น่าเลยนะ อกหักแค่นี้กลายเป็นตุ๊ดเลยเหรอ5555”
“ไว้ว่างๆเดี๋ยวเรามาชวนไปซื้อยาทาเล็บด้วยกันนะตัวเอ๊งงงง5555555555”
ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นก็ช่วยกันยัดเยียดความสาวแตกให้ผมดีเหลือเกินครับ ยัยพวกนี้เห็นเป็นเรื่องสนุก
ถึงผมจะคบผู้ชายแต่ผมก็ยังไม่ได้สาวแตกขนาดนั้น ที่ผมไม่พูดอะไรต่อเพราะรู้นิสัยมิ้น คงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว
เธอไม่มีทางรู้สึกผิดกับผมหรอก และคงโกรธที่โดนไอ้เดย์หักหน้าเมื่อวาน..
 
ตอนนั้นเองไอ้เดย์มันเดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยืนถือน้ำแดงหน้าหงิกอยู่ข้างหลังกลุ่มมิ้นที่กำลังขำ
“ลูกคิดมีเพื่อนเยอะแล้ว ไม่รับเพิ่มเว้ย! ไม่สวยแล้วยังเจ๋ออีก หัวเราะกันพอรึยังไปให้ไกลๆตาดิ๊รำคาญลูกตาว่ะ!”
ไอ้เดย์พูดไล่มิ้นให้หลีกทางแล้วกระแทกก้นนั่งข้างผมเหมือนเดิม มันไม่สนใจมิ้นที่ทำหน้าแค้นกระฟัดกระเฟียด

“เดย์!!”  มิ้นเรียกชื่อไอ้เดย์เสียงแข็งแต่โดนไอ้เดย์ชี้หน้าจ้องเขม็ง
“หยุด! หุบปากซะ!! คิดว่าสวยมากเลือกได้รึไง!? นมก็แบน ขาก็สั้น หน้าก็เหมือนเต้าหู้โดนเหยียบขนาดนี้!”

“พรืดดดดด!!! ก๊ากก555555555”    ไอ้พวกเพื่อนผมมันพากันหัวเราะซะข้าวกระจายกับความปากร้ายของไอ้เดย์
แต่มิ้นไม่ขำด้วยแน่ๆ แผดเสียงเกรี้ยวกราดใส่กลุ่มผมให้หยุดหัวเราะเธอ  “อ๊ายยยยยยย!!ขำบ้าอะไรกันห๊ะ!!”
เดย์เค้นหัวเราะทำหน้าทำตายียวนมองมิ้น  “อ้าวโง่นี่! ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าโดนด่าอ่ะ! สมองอ่ะมีม๊ะ!”

“อ๊ายยยยยย!!!”
“หนวกหูโว้ย!”
“อ๊ายยยยยไอ้บ้า!!!!”   
มิ้นตะคอกด่าไอ้เดย์เสียงดังจนเพื่อนข้างๆเลิ่กลั่กหันมองรอบตัว กลัวมีอาจารย์โผล่มาแถวนี้

แล้วสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นครับ เชี่ยเดย์คว้าแก้วน้ำแดงที่เพิ่งซื้อมาสาดใส่มิ้นเต็มๆ
“ซ่า!!!!!!!!!”
ผมตกใจมองตาค้าง ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นรีบหลบฉากแทบไม่ทัน มิ้นรับเต็มๆคนเดียวอึ้งแดก ก้มดูสภาพตัวเอง
ทั้งหน้าทั้งผมทั้งชุดนักเรียนเลอะเทอะไปหมดมีแต่น้ำแดง เธอทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าสั่น 
“อ่ะ อ๊ะ อื้อออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!||||||||||||||*||”   
คงอยากจะร้องกรี๊ดแรงๆออกมาแต่โดนเพื่อนรุมเข้ามาอุดปากไว้ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเสียงกรี๊ดลอดออกมาให้ได้ยิน
 
“เฮ้ยมิ้น เออะเอ่อ!!”  ทุกคนตกใจได้แต่มอง ผมเลยลุกยืนจะเดินเข้าไปหามิ้น ไอ้เดย์มันหันมาจ้องหน้าผมจนสะดุ้ง
ไม่กล้าไปต่อก็หน้ามันนี่อย่างโหด แล้วมันก็คว้าแขนผมลากมากอดคอไว้ พาผมลุกไปใกล้มิ้นซะเอง

มิ้นกับเพื่อนมีผงะก้าวถอยหลังกันแทบไม่ทัน ไอ้เดย์ก็ยังลากผมเดินตามไปใกล้ ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนมิ้น
รวมถึงผู้คนรอบตัวคงลุ้นจนตัวเกร็งไม่ต่างกับผมว่าไอ้เดย์มันจะทำอะไร

เดย์ชี้ให้มิ้นดูหน้าผมกับหน้ามันสลับกันช้าๆ แล้วพูดตะคอกใส่หน้ามิ้นที่ยืนตาเบิกโพลง
“กูคบกันอยู่ไม่ได้หนักหัวใคร! (ชี้หน้ามิ้น) แฟนเก่าไม่เสือกโอเคนะครับ!!!!”   

มิ้นสะอึกตาโตยืนใบ้แดกเลยสิครับ

ไอ้เดย์พูดเสร็จมันลากผมไปจากตรงนั้นเดี๋ยวนั้นเลยครับ
“เฮ้ยเดย์! ขะข้าว!!”
“ไม่ต้องแดกแล้ว!!!”
ผมหันไปมองเห็นมิ้นก็โดนเพื่อนลากไปเหมือนกัน เธอดูอ่อนเปลี้ยเพลียแรงตัวเลอะน้ำแดงและอยากด่าไอ้เดย์มาก

ผมรีบตะโกนบอกเพื่อน   “เฮ้ยพวกมึงซื้อขนมปังให้กูด้วยยยยยยยยยย  โธ่~~ข้าวหมูแดงกู๊|||||||||”


********************


ตกเย็นมาไอ้เดย์เดินคอตกมารอผมเก็บของกลับบ้านหน้าห้อง ผมเห็นก็สงสัยถามมันว่าเป็นอะไรถึงซึมแบบนี้

“โธ่เว้ย!!!ซวยสัด! แม่งเพราะมีคนมาขัดลาภกู โดนหวยแดกหมดฟายเอ๊ย!!!  -*-  ”
แล้วไอ้เดย์ก็เปลี่ยนจากโหมดเศร้ามาเป็นโหมดโมโหแทนครับ มันโทษว่าเป็นเพราะเจอมิ้นเลยซวยหวยแดก
ผมก็ได้แต่แอบส่ายหน้าระอามันขำๆ เห็นมันก็โดนแดกอย่างนี้ตลอดนั่นแหละ นี่ยังไม่ชินอีกเหรอ

ผมเก็บกระเป๋าเสร็จไอ้เดย์มันก็มาแย่งไปถือให้ ไอ้ซีนที่ยืนคุยกับกีต้าร์ซึ่งกำลังลบกระดานอยู่หันมาเห็นพอดี
มันก็แซว  “แหมๆๆ มึงกลัวไอ้ลูกมันแท้งรึไงห๊ะเชี่ยเดย์ ไม่อุ้มมันกลับบ้านไปเลยล่ะ”
ผมเดินผ่านก็ผลักหน้ามันอย่างรำคาญ คนอื่นพากันหัวเราะแต่ไอ้เดย์ดันทะลึ่งอมยิ้มเขิน เขินบ้าเขินบออะไรของมึ๊ง

“ฮึ! เชี่ยซีนจะไปไหนเหรอ กูเห็นยืนนัดแนะกับไอ้ต้าร์อยู่นานละ ไม่กลับบ้าน? มึงจะไปแรดที่ไหน”
“แรดเชี่ยไร กูจะไปติวหนังสือเป็นเด็กดีเว้ย”
“ที่ไหน”
“บ้านกีต้าร์งะ”
“กูไปด้วย กูก็อยากเป็นเด็กดี”
“มึงไม่ต้องไปเลย”
“อ้าว”   ผมก็กลั้นขำแทบแย่นะ แค่แกล้งขอตามไปด้วยไม่ได้อยากจะไปจริงหรอกครับ
แค่เรียนที่โรงเรียนกับโดนไอ้เดย์ติวให้ก็ปวดหัวจะตายห่าแล้ว แต่ผมเห็นไอ้ซีนมันร้อนรนแล้วสนุกดี

“ทำไมมึงไม่ให้ไอ้เดย์สอนเหมือนเดิมล่ะลูกคิด”  กีต้าร์ขมวดคิ้วทำหน้างงถามผม
“เดย์ก็ไปกับกูด้วยไง เนอะๆๆ ไปบ้านมึงกันให้หมดนี่เลย!”   ผมอมยิ้มหันไปยักคิ้วให้ไอ้เดย์พยักหน้า มันคงดูออก
ว่าผมแค่อยากแกล้งไอ้ซีน เลยรีบพยักหน้ารัวๆให้ แต่ไอ้หมาคิมกับไอ้หมายูดันพากันส่ายหน้าไม่รับมุกผมเล้ย

“กูมีธุระ!”  ไอ้คิมรีบออกตัวสะพายเป้วิ่งจู๊ดหนีออกนอกห้องไปเลยครับ ตามด้วยไอ้ยูที่รีบไปเหมือนกัน
แต่คนละทาง  “กูรีบไปซ้อมบาส! ห่าเอ๊ยแข่งใกล้สอบด้วย ไว้วันหลังนะพวกมึง บายยยยย”   
มันตะโกนบอกโบกมือให้ ผมก็ยักไหล่แล้วหันไปมองพวกนังพงษ์เทพ  ยัยโฟร์กับแมวเหมียวพยายามฉุดมือดุ๊กดิ๊ก

“อิดุ๊กดิ๊กมึงจะหนีกลับบ้านก่อนไม่ได้นะ! ไปดูหนังด้วยกันก่อนเลย”  แมวเหมียวทำหน้าขึงขังตีแขนดุ๊กดิ๊กเบาๆ
“เออ! เดี๋ยวนี้ชอบหายไปไหนคนเดียวนะ ไปด้วยกันเลยกูนัดไอซ์กับแจ๋วแหว๋วแล้วด้วย นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี” 
โฟร์ชี้ไปทางสองสาวที่เพิ่งเอ่ยชื่อยืนยิ้มโบกมือให้อยู่หน้าประตู  แต่นังดุ๊กดิ๊กสะบัดแขนออกวุ่นวาย
“โอ๊ยยยยยย พวกหล่อนทำไมไม่ถามกันก่อนยะ! ไอ้หนังเรื่องที่ว่าเนี่ยกูไปดูมาแล้ว!ให้ไปดูอีกไม่เอาหรอก”

ดุ๊กดิ๊กหน้ามุ่ยกอดอกส่ายหน้า โฟร์กับแมวเหมียวก็รุมถามตาโต  ไปดูมาเมื่อไหร่ ไปดูมากับใคร
“ทำไมไม่ชวน!!”  สองสาวถามพร้อมกันเล่นเอากระเทยสวยหน้าเจือนชั่วแว๊บแต่แค่แป๊บเดียวมันก็เชิดหน้าต่อ
“ไปดูกับแม่มา กูกลับบ้านก่อนนะแม่บอกให้รีบกลับอ่ะ”   แล้วมันก็ทำเดินบิดก้นผ่านหน้าผมไป
มีส่งจูบขยิบตาให้ไอ้เดย์ที่ยืนข้างๆด้วย ผมรีบคว้าจูบที่มันส่งให้กลางอากาศมาขยำทิ้งแล้วเหยียบซ้ำอย่างหมั่นไส้
เลยโดนมันด่า  “อุ้ย อิลูก! หวงผัวเหรอคะ5555555”  ผมเลยผลักมันไล่ให้รีบเดินไป

“รีบไปเลยไปดุ๊กดิ๊กเดี๋ยวคนที่เขารอมึงอยู่จะบ่นเอากูไม่รู้ด้วยนะ”  ใครเชื่อว่ามันจะไปหาแม่ก็เชื่อไป ผมไม่เชื่อ
“อึก.. มึงพูดอะไรอิลูก ใครที่ไหนรอกูบ้าเหรอ”  มันมีเลิ่กลั่กเล็กน้อยหันมองหน้าเพื่อนๆที่รุมจ้องมันครับตลกดี 
“ก็แม่มึงไง!5555”  ผมบอกขำหนักตอนที่มันมองค้อนให้ผมก่อนรีบเดินจ้ำไป โฟร์กับแมวเหมียวพากันบ่น

“มึงดูมันนะแมวเหมียว เดี๋ยวนี้มันชักจะมีลับลมคมในแปลกๆมึงว่าม๊ะ หน้าอย่างมันเนี่ยนะไปดูหนังกับแม่มา” 
ยัยโฟร์ลูบคางชะโงกหน้ามองตามดุ๊กดิ๊กที่เดินไปไกล   แมวเหมียวบอกช่างมันเถอะแล้วไปยืนข้างไอซ์ที่รออยู่
โฟร์รีบเข้าไปแทรกกลางทันที มันเกาะแขนไอซ์แล้วถามเสียงหวานปานน้ำผึ้งเวชพงศ์ 
“ไอซ์จ๋าถ้าจองตั๋วหนังแล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อนเนอะๆๆ”

“เออดีอิโฟร์กูอยากกินแม็คว่ะ”  แมวเหมียวเสนอ แต่ยัยโฟร์ไม่ได้สนใจเอาแต่อ้อนไอซ์  “ไอซ์จ๋าเค้าอยากกินไอติม”
มันกระพริบตาปริบๆให้ไอซ์ ไอซ์ก็เอาแต่ยิ้มๆขำๆแล้วว่าตามใจโฟร์เถอะ แมวเหมียวก็ว่า  “เออไอติมกูก็อยากกิน”
โฟร์ก็พูดกับไอซ์อีก  “ไอซ์จ๋าไปแวะดูช็อปชุดคุณหมีด้วยนะ เค้าอยากได้ชุดเปลี่ยนให้ตุ๊กตาเค้าอ่ะ”
แมวเหมียวตาโตรีบบอก  “เออๆๆกูก็อยากได้! แล้วไปซื้อซีรี่ย์เป็นเพื่อนกูด้วยนะ เรื่องที่กูอยากได้
อปป้ากูโคตรหล่อ” โฟร์ยังคงมองไอซ์แล้วพูดจ้อไม่หยุดขณะที่ไอซ์เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว
สักพักเหมือนแมวเหมียวจะบ่นว่ากูยังจำเป็นอยู่มั้ย ผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ ส่วนนังแจ๋วแหว๋วมันไม่สนใจอะไร
ล้วงกระจกขึ้นมาส่อง สักพักก็หยิบลิปสติกขึ้นมาทาปากอวบหนาของมันสีส้มแจ๋นเชียว

ตกลงกันเสร็จสรรพก่อนพวกสาวๆจะพากันเดินไป นังแจ๋วแหว๋วไม่วายหันมาส่งสายตาหวานเยิ้มให้แฟนผม
 “เดย์ขา~~~~~  ไปดูหนังกับเมียเก่ามั้ยคะ ว้ายยิ้มหล่อจังเลยค่ะที่รัก///////คิกๆๆ” 
มึงชวนอยู่คนเดียวเลยเนอะอิแจ๋วแหว๋ว ผมชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถามแล้วกูล่ะ  ก็โดนมันมองด้วยสายตารังเกียจใส่

“ไม่ต้องแสลนได้มั้ยคะลูก ปล่อยให้เดย์เขาไปเจออะไรดีๆบ้าง มึงน่ะกลับบ้านไปหาหนอนแดกเถอะ” 
อิแจ๋วแหว๋วมันพูดเสร็จก็ถลามาเกาะกอดแขนไอ้เดย์ ทำท่าอยากจะจิกจะกัดจะข่วนหน้าผมเหลือเกิน
หน้ามึงนี่ตัวอิจฉาในละครทีวีต้องยกมือกราบ

“เหรอ แล้วมึงจะกินด้วยมั้ยกูจะได้หาเผื่อ”  ผมยักไหล่แกล้งถามแจ๋วแหว๋ว นังแจ๋วแหว๋วก็ยักไหล่
เหล่มองไปทางเป้าไอ้เดย์ซะตาเยิ้ม  “หนอนที่กูจะกินน่ะ มันต้องตัวใหญ่ๆเท่านั้น ฮุฮุฮุฮุฮุฮุฮุ//////”

ไอ้เดย์มันหัวเราะแหะๆแล้วค่อยๆดึงแขนตัวเองออกจากมือนังแจ๋วแหว๋ว เอามากอดแขนผมไว้แทนแบบกลัวๆ
ผมกลั้นหัวเราะขำหน้านังแจ๋วแหว๋วที่ขัดใจแทบแย่ มันฮึดฮัดบ่นว่าไอ้เดย์โดนผมทำของใส่ถึงไม่ยอมมอง
คนสวยๆอย่างมัน แล้วมันก็เดินเชิดๆไปยืนกระทืบเท้าขัดใจภาพที่เห็นไอ้เดย์เขยิบมากอดแขนผมแน่นขึ้น

ไอ้กีต้าร์ทำความสะอาดกระดานเสร็จตามที่อาจารย์สั่ง (ถ้าไม่สั่งมันไม่มีทางทำหรอกครับ55) ก็หันมาพูด
“ไปดูหนังกันให้สนุกเถอะสาวๆ เดี๋ยวพวกเราจะไปติวหนังสือกัน!55” 
ไอ้ซีนนี่หันมองอย่างแรงคอแทบหัก ดูแววตามันก็รู้ เชี่ยซีนตัดพ้อออกนอกหน้ามากครับ มันคงไม่อยากให้ผม
กับไอ้เดย์ไปด้วย ผมอมยิ้มมองหน้ามันแบบกวนๆเยาะเย้ย โดนไอ้ห่าซีนแม่งยันข้อพับเข่าเล่นเอาทรุด
ไอ้เดย์รีบจับประคองกอดโดนเพื่อนที่ยังเหลือในห้องส่วนหนึ่งโห่แซวอีก ทำยังไงผมก็ไม่ชินมันเขินอ่ะครับ/////

“ขยันกันจังเลยเนอะ ขอให้สอบเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้กันนะจ๊ะ” 
ไอซ์คนดีอวยพรยิ้มสวยให้ พวกผมทุกคนนี่รีบพนมมือไหว้สาธุจนเธอขำ แล้วยัยโฟร์ก็ถามโพล่งออกมา
“แล้วไอซ์ล่ะจ๊ะ อยากเข้าที่ไหนอ่ะ” 
“อ๋อเราตั้งใจว่าจะเข้าที่เชียงใหม่น่ะ”
“ห๊า!!!!!!!!! ทำไมไปไกลนักล่ะไอซ์”   โฟร์ดูตกใจมาก
“ก็เราชอบ โฟร์ล่ะอยากเข้าที่ไหนเหรอ”
“..........ไม่รู้สิจ๊ะ”   

ยัยโฟร์นี่ท่าจะติดเพื่อนมากดูมันทำหน้าซึมไปเลย คงคิดว่าอีกไม่นานต้องแยกจากกันสินะ เรื่องมหาลัยเหรอ.....
นี่ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องแยกกันเรียนคนละมหาลัยกับไอ้เดย์มาก่อนเลย เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกวันสินะ

 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-04-2016 04:56:31

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม.../2





..............................................
.................................
..............

พอเดินมาถึงหน้าป้ายรถเมล์ ผมกับไอ้เดย์ก็ขอแยกกลับบ้าน ไอ้ซีนดีใจจัดดึงผมไปกอดลา เลยโดนไอ้เดย์โบกซะ
หัวแทบแตก กีต้าร์ขำแทบกลิ้งไอ้ซีนมันด่าว่าแม้แต่เพื่อนก็ไม่เว้นนะหึงไม่เข้าท่า เชี่ยเดย์แสยะยิ้มทำท่าจะถลาไป
กอดกีต้าร์บ้าง ไอ้ซีนรีบผลักอกไอ้เดย์ไล่ให้กลับบ้านกับผมไปเลย ผมล่ะขำไอ้พวกบ้านี่มันก็พอกัน

“ไหนว่าเพื่อนไงไอ้ซีน หวงทำหอกไร กีต้าร์ก็เพื่อนกู กูจะกอดยังไงก็ได้”   ไอ้เดย์ไม่วายยังจะแกล้งไอ้ซีน
“มึงไม่กลัวไอ้ลูกมันหึงเหรอเชี่ยเดย์! ทำอะไรเกรงใจมันบ้างดิวะสัด”  ไอ้ซีนก็แถไปเรื่อยมันชี้มาทางผม

ผมแกล้งทำหน้าเหรอหราแล้วยิ้ม  “ไม่เป็นไร กูไม่ว่า เพื่อนกันๆมานี่มากูกอดเอง555”  ผมเข้าไปกอดกีต้าร์แทน
ไอ้กีต้าร์ก็ทะลึ่งกอดผมตอบซะแน่นเลย  “แปลกเนอะทำไมตัวมึงหอมจังวะลูกคิด ขอหอมหน่อยดิ๊555”
มันขำแล้วทำท่าจะหอมแก้มผมด้วย ผมรีบยันหน้ามันไว้แทบไม่ทัน ไอ้บ้านี่ก็เล่นใหญ่ซะนี่มันป้ายรถเมล์นะเว้ย
เด็กโรงเรียนเดียวกันไหนจะคนแถวนั้นหันมามองกันเพียบ

เชี่ยซีนกับเชี่ยเดย์หายช็อกก็พากันกระโจนเข้ามาจับผมกับกีต้าร์แยกออกจากกันเดี๋ยวนั้น ไอ้ซีนทำหน้ามู่ทู่
ผลักไหล่กีต้าร์แรง กีต้าร์ทำหน้าทะเล้นแล้วขำเสียงดัง ส่วนไอ้เดย์มันตีตูดผมหนึ่งทีแรงพอดู
ผมสะดุ้งร้องโอยเลยนะ มือหรือตีนนี่หนักชิหาย||||||||||  มันชี้หน้าผมแบบคาดโทษ
“สนุกนักนะมึง แรดนักใช่มั้ยกลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้เลยเชี่ยลูก ต่อหน้ากูเลยนะๆแม่ง”   

เดย์รีบคว้ามือผมจูงไป ไม่สิเรียกลากไปเลยดีกว่า ไอ้จอมลากมันเดินบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งตลอดทาง
ผมกลั้นขำมันแทบแย่


*************************************

กลับมาถึงบ้านผม สวัสดีแม่จ๋าแล้วไอ้เดย์ก็รีบลากผมขึ้นห้อง เข้าห้องผมได้มันก็ผลักผมจนหงายหลังล้มไปบนเตียง
เดย์มันตามมานอนทับผมแล้วกดตัวไว้ไม่ยอมให้ผมลุกหนี ก่อนจะทำหน้าจริงจังพูด
“จะยั่วผู้ชายก็ยั่วให้มันถูกคนหน่อย ว่าที่ผัวอยู่นี่ทำไมไม่ยั่ว...หือ..”

ผมก็อึ้งไปนะหัวใจเต้นแรงมาก ไม่คิดว่ามันจะยังหึงไม่หาย ผมจับบ่ามันทั้งสองข้างผลักๆออก เรียกชื่อมัน
“เดย์! เดย์ไอ้บ้า หนักนะเว้ย เล่นๆกันน่า กูยั่วใครเป็นที่ไหนมึงบ้าเหรอ”
“ไม่จริง  มึงยั่วกูทุกวันไม่รู้ตัวเหรอ กูจะทนไม่ไหวอยู่แล้วลูกคิด”

อึ๋ย.......ไอ้เดย์ก้มมากระซิบติดหูผม พูดเสร็จมันก็ขบติ่งหูผมเบาๆแล้วจูบดูดติ่งหู เล่นเอาทั้งจั๊กจี๋ทั้งสยิว
ผมร้อง  “อื้ออออ”   ส่ายหน้าหนี มันก็ตามไซร์กกหูยันซอกคอ เอาจมูกโด่งของมันซุกไซร์หอมไปทั่ว
มือมันนี่อย่างไวมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนสองเม็ดบนของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เผลอแป๊บเดียว
มันทำรอยจูบไว้ที่เนินอกผมแล้ว มือมันก็ปลดกระดุมเสื้อผมต่อไปเรื่อยๆจนหมด ผมพยายามเอามือตัวเอง
ยันหน้ามันออก โดนจูบตามเนื้อตัวแล้วมันเสียวๆยังไงไม่รู้ครับ แต่เดย์ก็จับมือผมออก มันกุมมือผมแน่นทั้งสองข้าง
ดันให้กางออกแผ่ไปบนที่นอน แล้วซุกหน้าลงมาไล่พรมจูบไปทั่วตัวผมอีกครั้ง คราวนี้มันหยุดนานที่ยอดอก
“ซี๊ดดดดดดดด อื้อออออ อื้ออออออ ดะเดย์...เดย์ อื้ออออ”
ไอ้เดย์ทั้งดูดทั้งเล่นลิ้นกับยอดอกทั้งสองข้างจนมันชูชันแข็งสู้ ผมบิดตัวเกร็งไปมาแต่ก็หนีลิ้นมันไม่พ้น

เดย์ไล่พรมจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ มือก็เลื่อนไปรูดซิบกางเกงนักเรียนขาสั้นแล้วค่อยๆถอดมันลงไปตามขา
มันล้วงมือเข้ากางเกงชั้นในแทนที่จะดึงออก ฝ่ามือร้อนๆขยำกำรูดสัมผัสกับส่วนที่พองตัวอยู่ด้านในของผม
“เดย์..อื้อ....”   ผมได้แต่ซูดซี๊ดห่อริมฝีปากครางตามจังหวะการลงลิ้นนอกเนื้อผ้าของมัน ทรมานกันชัดๆ
ไอ้เดย์แกล้งผมนานทั้งที่มันรู้ว่าผมต้องการแค่ไหน ตอนนี้กดหัวมันจนมือสั่นไปหมดแล้ว

หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันระทึกขึ้นเรื่อยๆเหมือนจะระเบิดออกมานอกอก ยิ่งตอนที่ไอ้เดย์ส่งลิ้นแตะส่วนหัว
ลิ้นร้อนๆของมันขยี้ลงไปตรงนั้นผมครางแทบคลั่ง แอ่นสะโพกขึ้นสวนจับตรงนั้นจ่อเข้าปากมันแบบสุดจะทน
มันเสียวมันสั่นจนตาพร่า เหงื่อออกเยอะมาก ขณะที่เด้งส่วนล่างสู้แรงตอดก็ได้ยินแต่เสียงดูดจ๊วบจ๊าบ  “อ๊า..”
ผมขยำผ้าปูที่นอนแน่นเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้อง หลับตาปี๋สลับกับแอบหรี่ตาก้มมองภาพตรงหน้าเป็นระยะ
ส่วนนั้นที่ผลุบหายเข้าออกในโพรงปากทำให้ก้นผมลอยแทบไม่ติดพื้น

“ฮือออ เดย์ เร็วๆแรงๆอื้อออ อีกฮึก..อีก อ๊ะอื้ออ”   เสียงอ้อนของผมสั่น และครางสั่นอย่างนั้นนานพอดู
ไอ้เดย์ก้มหน้าก้มตากลืนกินส่วนนั้นเหมือนหิวกระหาย ผมไม่อาจขืนได้มันทำผมเสียวตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า
นิ้วเท้าหงิกเกร็งทุกนิ้วสุดๆไปเลย “อื้อออ เดย์ เดย์ อ๊า ฮือออ ซี๊ดดดด โอ๊ยฮือออ”
ผมร้องเหมือนจะไปไอ้เดย์ยิ่งแกล้ง มันลงลิ้นกระตุ้นที่ส่วนหัวพลางใช้มือรูดขึ้นลงส่วนที่เหลือเร็วขึ้นเรื่อยๆ..
ผมร้องดังจนต้องเอามืออุดปากตัวเองไว้เพื่อเบาเสียงลง ไอ้คนหื่นมันทำหน้าสะใจก่อนจัดการกับส่วนนั้นของผมต่อ

“อื้อออ อื้อออ”   ผมครางทั้งๆที่อุดปากตัวเองแน่น  ข้างล่างยังถูกดูดดุนจนทานทนแทบไม่ไหว
ในใจไม่รับรู้อะไรนอกจากความเสียวซ่านและความเมามันส์ ถึงส่วนแข็งขึงนั้นจะถูกทำจนช้ำตอนนี้ผมก็ยอม..

ลิ้นร้อนไล่เลียลามขึ้นมาด้านบน หยุดดุนเล่นที่ยอดอก ขณะที่ไอ้คนทำนอนซ้อนด้านหลังกอดไว้แนบแน่น
ผมเบ้หน้าด้วยความเสียวสุดๆทันทีที่มืออีกฝ่ายเร่งรูดเร้าส่วนนั้นให้ มันทำไปพร้อมๆกับที่ยื่นปลายลิ้นแตะเลีย
ยอดอกด้านบนข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ไม่ได้ถูกปล่อยว่าง นิ้วหัวแม่มือกับปลายนิ้วชี้กำลังบดขยี้อย่างมันส์มือ
ผมสั่นไปทั้งตัวได้แต่ปิดปากตัวเองกลั้นเสียงครางระงมห้อง

และในที่สุดทั้งตัวผมก็เกร็งกระตุกแรงอย่างฝืนไม่ได้ 
“อ๊ะ อ๊า!! ฮืออออออออ.....เด..ย์...แฮก..”   ปล่อยออกมาเต็มมือไอ้เดย์

ผมเหนื่อยหอบจนตัวโย่นหมดแรงแผ่ไปกับที่นอน แต่ยังรู้สึกถึงแรงกระตุ้นช่วงล่างไม่หายมันไม่ได้หยุดพักตาม
มือและริมฝีปากร้อนที่เข้าครอบครองส่วนนั้นยังรูดเค้นไม่หยุด ภาพที่มันกำลังเก็บกลืนน้ำหวานลงคอ
ทำผมอายจนหน้าร้อนฉ่า เหมือนมันจะยังไม่พอ มันสื่อกับผมว่าอยากได้มากกว่านี้อีก

“ลูกคิด......เดย์อยากอ่ะ เอาเข้าไม่ได้เหรอ”  ไอ้หล่อมันเลื้อยขึ้นมานอนทับ กระซิบเสียงกระเส่าข้างหูผมไม่พอ
ยังเอาเป้าตุงๆของมันมาถูกับตรงนั้นของผมด้วย ผมร้องอื้อส่ายหน้าหนีทันทีที่มันจับขาผมแยกออก
แล้วดันตัวแทรกลงมา  “ไม่ได้ พรุ่งนี้กูมีสอบเก็บคะแนนตั้งสามวิชาเลยนะเว้ย ไว้วันหลังนะ”

เดย์มันโวยทันทีทำปากยื่นว่าผม  “มึงจะขี้โกงเกินไปแล้วนะไอ้ลูก มึงสบายตัวคนเดียวงี้ได้ไงวะให้กูมั่งดิ
ใจร้ายแม่งงง”  ยิ่งเห็นผมอมยิ้มแกล้งมัน มันยิ่งงอแงครับ ขย่มตัวแรงๆใส่ผมไม่ยอมท่าเดียวไซร์คอผมซะขนลุก
ขืนโดนมันรุกหนักผมจะแย่เอาซะก่อนเลยตกลงกับมัน  “อ่ะๆกูช่วยมึงแล้วกัน แค่มือนะ ทีเดียวพอนะเว้ย”
พูดไปก็เขินปากแต่เพราะเป็นมันหรอกนะผมถึงยอมทำให้ ตอบแทนที่เมื่อกี้มันทำให้ผมมีความสุขสุดๆ

“กูขอสาม! ที่ปากด้วย! ถ้าไม่ตกลงกูเอาที่อื่นห้ามร้องนะ!”

ผมได้แต่ร้อง  “เชี่ย!!||||||||||*||”  แค่นั้นไอ้บ้ากามมันก็จูบอุดปากผมนัวลิ้นซะหูอื้อตาลายหมด ก่อนจะโดนจับง้างปาก
แทบสำลักตอนมันกระแทกไอ้นั่นเข้าปาก ไอ้บ้าเอ๊ยเบาหน่อยก็ไม่ได้เดี๋ยวแม่งกัดให้เหลือครึ่งอัน หมั่นไส้หน้าฟินๆ
ของมันมากครับ ตั้งสามรอบรู้ว่ามันไม่หวงน้ำ แต่ไม่ห่วงของมึงก็น่าจะสงสารปากกูบ้าง T T มึงไม่เล็กนะฟายเอ๊ย



......................................................
...............................
................
.......

หลังไอ้บ้ากามมันตัวเบาจนพอใจแล้ว ผมรีบหนีไปอาบน้ำ แต่พอออกมาเจอมันหลับอ้าปากนิดๆเหมือนเด็ก
เห็นแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ครับ../////

 “เดย์ เดย์ อาบน้ำนี่มั้ย หรือจะกลับไปบ้านมึง”  ผมลงนั่งข้างๆแตะๆหน้าเรียกมันเบาๆ
เดย์สะดุ้งเล็กน้อย หืออือปรือตาขึ้นมองหน้าผม มือมันไวนะดึงแขนผมจนหน้าคะมำเอาแก้มไปแนบหน้ามันพอดี
โดนหอมดังฟอดใหญ่  “อื้อหืมมม หอมจัง////”

“ไอ้บ้า/////” ผมยันตัวลุกขึ้นรีบหนีไปใส่ผ้าเดี๋ยวโดนคลุกวงในอีกจะแย่
ใส่เสื้อไปก็นึกขึ้นได้ลองถามมันเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยดู

“เดย์ มึงอยากเรียนต่อที่ไหนเหรอ”
“มึงเรียนที่ไหนกูก็เรียนที่นั่นแหละ” 
ดูมันตอบมาสิครับ ผมหันไปมองมันยืนอึ้งอยู่สองวิก่อนจะรีบรุดไปนั่งตรงหน้า มันยังมีหน้ามายิ้มแฉ่งให้อีก
 “ได้ไงไอ้บ้า มึงต้องเข้าที่ที่มึงอยากเรียนสิ หัวมึงดีจะตาย ถ้าเอาตามกูจะได้เรียนมั้ยเหอะ
กูจะสอบติดที่ไหนรึเปล่ายังไม่รู้เลย||||||||||||”  นี่แหละครับเรื่องจริงของชีวิต

“จะให้กูคิดไรมากมายวะ ไม่มีมึงกูไม่เรียนแล้วด้วยซ้ำ ถ้าแยกกันกูไม่เอา”
“เดย์....”
“ความจริงกูไม่ต้องเรียนต่อก็ได้นี่ เฝ้าร้านทองให้พ่อ พอมึงเรียนเสร็จกูก็ไปรับกลับบ้านแฮปปี้จะตาย55”
“บ้าดิ ไอ้บ้า คิดถึงอนาคตของตัวเองบ้างสิ มึงไม่มีอะไรที่อยากทำบ้างเลยเหรอ”
“อยากอยู่กับมึง แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ทำอย่างอื่นด้วยก็อยู่กับกูได้ ลองคิดดูให้ดีสิเดย์ มึงชอบเรียนวิชาอะไร แล้วอยากทำงานอะไร”
“กูชอบเพศศึกษาสุดละ อยากทำงานเป็นหัวหน้าแก็งค์..โอ๊ย!!! มึงตีหัวกูทำไมเชี่ยลูก!?”
“ฟายเอ๊ยยังมีหน้ามาถามอีก แต่ละอย่างนี่ใช้สมองคิดแล้วรึยังพูด!”
“ก็กูขี้เกียจคิดอ่ะ”
“เดย์......กูรู้นะ มึงไม่ชอบโดนบังคับ แต่กูไม่ได้บังคับกูขอร้องให้มึงเรียนต่อ สักที่เหอะ”
“ทำไมอยากให้กูเรียนต่อ”

ผมถอนใจขยับไปนั่งพิงไหล่มัน มันก็ยกมือโอบไหล่ผมพาเขยิบไปนั่งพิงข้าฝาทางหัวเตียง
มืออีกข้างก็เอาแต่ลูบหัวผมเล่น  ผมพยายามพูดกล่อมมันอย่างตั้งใจ
“กูไม่อยากให้ใครเขาดูถูกมึง ว่ามึงไม่ดี คนแม่งก็มองกันที่เปลือก เขาไม่ได้มารู้ด้วยหรอกว่าใจมึงดีหรือไม่ดี”
“เอาตรงๆดิ๊”
“เอ้อ! กูอยากให้ญาติกูยอมรับมึงอ่ะ!!! ....”   ผมหน้ามุ่ยพูดแล้วช้อนตาค้อนใส่มัน ยังจะมายิ้มอีกไอ้บ้าเดย์
“555เคี้ยกๆ เอาน่าไม่เป็นไรหรอกกูไม่สนว่าญาติคนไหนของมึงจะคิดยังไงกับกู ยกเว้นแม่มึงคนเดียว”
“ถึงจ๋าจะชอบมึงมากแต่เขาคงไม่เห็นด้วยหรอกถ้ามึงจะไม่เรียนต่ออ่ะ แล้วก็ช่วยสนญาติกูบ้างก็ดีนะ”
“อย่ามาทำหน้าบูด 55เดี๊ยะจูบทั้งคืนเลยนี่”
“อื้อออ!/////*// ไม่ต้องมาจับปากกูเลย เฮื่อย!”
มันแกล้งผมจนจะลุกหนีนั่นแหละถึงยอมเฉลย

“โอ๋ๆๆอย่างอนเดย์ดิ55 กูมีที่ที่กูอยากเรียนแล้วหรอก กูแกล้งมึงเล่นอ่ะ5555555”
“โธ่! ไอ้บ้านี่ ที่ไหนอ่ะ!!?”  ผมโล่งใจนะแต่ก็ใจหายอีกแปลกๆ มันรู้ว่าจะไปทางไหนก่อนผมซะอีก เฮ้อ..
“มหาลัย....น่ะ  กูว่าจะเรียนด้านออกแบบ มึงล่ะอยากเข้าที่ไหน”
“โหยยยยยยยยยย ฮืออออออออ กลายเป็นกูที่ไม่รู้จะไปอยู่ไหนแล้วดิ แม่ง”
ผมโอดครวญไอ้เดย์ก็ขำแล้วมันก็ยื่นนิ้วก้อยมาหา ผมได้แต่ชะงักมองไม่เข้าใจ

“เอานิ้วก้อยมึงมาเกี่ยวกันไว้เลยลูกคิด”
“เกี่ยวทำไม”   ไอ้เดย์รำคาญผมที่ยึกยักจับนิ้วผมไปเกี่ยวเองเลย
“สัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน เข้ามหาลัยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน มึงห้ามหนีกูไปไม่งั้นกูจะตามล่ามึงคอยดู!”
“|||||||||| นี่มึงเป็นแฟนกูรึนักล่าค่าหัวไอ้บ้า!”   นี่กูควรร้องไห้เพราะซึ้งหรือกลัวมึงดี
“เคี้ยกกกกกกก555”   

ความกลุ้มของผมกับเรื่องเรียนของมันคือความบ้าบอคอแตกชิหาย ซวยซ้ำโดนสั่งห้ามอยู่หอกับใครด้วยอีก
นี่ขนาดยังไม่เข้ามหาลัยเลยนะครับเนี่ย มันพล่ามห้ามผมทำโน่นทำนี่เป็นภูเขา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ถึงจะพูดว่าไว้วันหลัง แต่หลังจากนั้นเราก็ยังไม่มีโอกาสจึกกะดึ๋ยกันอย่างจริงจังหรอกครับ

เมื่อถึงวันหยุด วันอาทิตย์นี้ผมขอแม่จ่าไปเที่ยวกับที่บ้านไอ้เดย์ครับ บ้านเดย์จะไปทำบุญที่อยุธยา
แล้วแวะไปเยี่ยมตากับยายที่อยู่ที่นั่น คงกลับถึงบ้านมืดค่ำบอกแม่จ๋าไว้แล้ว จ๋าไม่ได้ห้ามหรือรั้งอะไรผมเลย
สนับสนุนแทบจัดใส่จานเสิร์ฟให้บ้านนั้น มีสั่งให้ซื้อขนมมาฝากอีกต่างหาก

ไอ้เดย์นั่งเล่นรอผมที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านขณะที่ผมร่ำลาแม่อยู่ที่โต๊ะบัญชี
“ไปไกลนะไปฉี่ไปขี้ก่อนขึ้นรถล่ะลูก”
“ครับๆ แวะปั้มก็ได้มั่งหรอกมั้งจ๋า”
“เอายาธาตุไปด้วยมั้ย เผื่อปวดท้อง เอาร่มพับติดไปด้วยสิกันแดดกันฝน นี่ๆไฟฉายมั้ย..”
“จ๋า! ไม่ได้ไปเข้าค่ายลูกเสือนะจ๋า ขนขนมใส่เป้ลูกก็พอแล้ววววว”
“งั้นเอาเม็ดแตงโมกับเม็ดฟักทองไป”  ว่าแล้วจ๋าก็เดินรี่ไปหยิบมายัดกระเป๋าผมให้ ซึ้งครับ
“........ทั้งปี”   ถามลูกสักคำมั้ยว่าอยากกินอะไร...ตั้งแต่เล็กจนโตโดนแม่ยัดเมล็ดผักผลไม้ให้แทะกินตามทางทุกที

คุณนายลูกเกดลำเอียงที่สุดในสามโลกอ่ะทุกคนครับ แม่ผมถือขนมปังตั้งสามห่อใส่ถุงยื่นให้ไอ้เดย์ที่ยิ้มรอรับ
“เดินทางดีๆกันนะลูกน๊า555”   จ๋าโบกมือบ๊ายบายแล้วไม่วายตะโกนตามหลังบอกอย่าลืมซื้อของฝากมา

ผมหมั่นไส้ไอ้เดย์ ระหว่างทางที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปบ้านมันเลยแย่งขนมปังมาแกะกินซะ
แล้วเอาเมล็ดแตงโมใส่ถุงให้มันแทน

.....................................................
......................................
......................
.......

รถบ้านไอ้เดย์ออกเดินทางตั้งแต่เช้าใช้เวลาไม่นานก็ถึงอยุธยาแบบชิวๆ ไปทำบุญที่วัดตั้งสามแห่ง
แม่เดย์บ่นเสียดายตลอดที่พี่ดรีมไม่ได้มาด้วย เขาติดไปส่งแฟนบินไปดูงานที่เกาหลี

นั่งรถด้วยกันมาบรรยากาศดีมากๆครับ พ่อกับแม่เดย์อารมณ์ดีแล้วก็คุยกับผมดีมาก อย่างกับผมเป็นลูกเขาเลย
ไอ้เดย์เสียอีกโดนพ่อกับแม่ฟ้องว่าดื้อว่าร้ายว่ารั้นยังไง ด่าลูกชายตัวเองให้ผมฟังตลอดทาง เดย์มันก็บ่น
ว่าใครกันแน่ที่เป็นลูกบ้านนี้ ผมแลบลิ้นสมน้ำหน้ามัน ทีใครทีมันเพราะแม่จ๋าผมก็โอ๋มันเหมือนกันนั่นแหละ

ตกเย็นเราก็ไปบ้านคุณตาคุณยายกันครับ... ตอนนี้แหละที่ผมตื่นเต้น

“ไม่ต้องกลัวหรอกตากับยายใจดี”
ไอ้เดย์มันกระซิบบอกตอนที่ล้อรถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านไปแล้ว ผมกลืนน้ำลายมองบ้านเรือนไทยหลังเบ้อเร่อ
รายล้อมด้วยสวนต้นไม้สวยๆเต็มไปหมด

“อยู่แค่ตากับยายเหรอ”  ผมกระซิบกระซาบถามไอ้เดย์ตอนก้าวลงรถ
“ไม่หรอกมีน้องสาวแม่กับลูกเขาอยู่ด้วย คอยดูตากับยาย แกแก่มากแล้วดีที่ไม่ค่อยป่วยนะยังแข็งแรงกันทั้งบ้านอ่ะ”
“น้องสาวแม่......กับลูกเขา งั้นก็เป็นลูกพี่ลูกน้องมึงสิเดย์ สวยป่ะ คิกๆๆ”
“หวังเชี่ยไร มันเป็นผู้ชายเว้ย อยู่ม.สามแล้วมั้ง อย่าอ่อยเรี่ยราดล่ะมึงเดี๋ยวกูหลังมือให้”

“ตาเดย์! เดี๋ยวเถอะจะทำอะไรลูกเขา!”  แม่หันมาเห็นไอ้เดย์มันแกล้งเงื้อมือใส่ผมก็รีบออกโรงด่ามันแทนผม
ผมล่ะขำสมน้ำหน้ามันทำเป็นเก่ง มันเลยมาดึงแก้มผมสองข้างยืดไปยืดมาเล่นแทน
อยากบอกแม่เหลือเกินว่าไม่ต้องกลัวไปหรอกครับ มันหวงผมยิ่งกว่าไข่มันเสียอีก เอ๊ยไม่ใช่หมายถึงไข่ในหินน่ะ

“โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!”
“เหวออออออ~~~~~~~~ออออออ!!!!!!!!!!|||||||||||||| ไม่เห็นบอกเลยว่ามีหมาอ่ะ!”
ผมตกใจสะดุ้งแรงกระโดดขึ้นขี่หลังไอ้เดย์ทันที กลัวเจ้าหมาไทยบิ๊กเบิ้มสองตัวที่พากันวิ่งวุ่นวายมารุมเห่ารุมขู่

“55555 ไม่ต้องกลัวลูกไม่ต้องกลัว มันไม่กัดหรอก555”   แม่ไอ้เดย์หัวเราะบอกให้พ่อหันมาดูทางผม
พ่อกับแม่ช่วยกันถือกระเช้ารังนกกับถุงเสื้อผ้าของฝากตายาย เขาพากันหัวเราะผมใหญ่ ไอ้เดย์ก็ขำพลางไล่หมาให้

พอเท้าแตะพื้นยืนดมกลิ่นกันสักพักถึงค่อยรู้ว่าความจริงแล้วหมาสองตัวนี้ไม่ได้ดุอะไรอย่างที่บอก ออกเชื่องด้วยซ้ำ
เพิ่งเจอผมครั้งแรกยอมให้ลูบหัวลูบตัวกันทั้งคู่ มาอ้อนหางสั่นอยากให้เล่นด้วยเหมือนดีใจที่มีคนมาบ้าน
นี่เราเป็นคนแปลกหน้ากันนะเว้ย สงสัยเพราะผมหล่อมั้งพวกมันเลยชอบ.... (อ้าวอย่ามองบนกันงั้นเซ่)

“มะขามเอ้ยยยย มะยมเอ้ยยยยยย เอ็งสองตัวเห่าใครกันล่ะลูก!!?”  เสียงตาตะโกนเรียกหมามาก่อนเห็นตัว
ไอ้เดย์หัวเราะหันมาบอกผมว่าตาหูไม่ค่อยดีคงไม่ได้ยินเสียงรถ แต่หมาพากันเห่าเสียงดังเลยได้ยินแล้วออกมาดู

“หวัดดีจ้าพ่อ หนูมาเยี่ยมจ้า555 คิดถึงจังเลย แม่ล่ะจ๊ะนี่หนูซื้อของมาฝากเต็มเลย55”
“อ้าวเฮ้ย! แม่มึงงงงงง อีหนูมันมาหาแน่ะเว้ย55555”

แม่เดย์พาพวกเรายกมือสวัสดีคุณตา ตาท่าทางตื่นเต้นดีใจเรียกยายที่อยู่ในครัวเสียงดังลั่นบ้าน
ไม่กี่อึดใจ คุณยายก็เดินตัวค้อมออกมาหา แม่ไอ้เดย์รีบเข้าไปกอดไปหอมสวัสดีแม่เขา
ส่วนพ่อเดย์กับเดย์ลงไปนั่งที่พื้นยกมือไหว้ยาย ผมก็ทำตาม คุณยายกวักมือเรียกไอ้เดย์เข้าไปกอด
ตาก็กอดมันด้วย ท่าทางจะหลานคนโปรดนะนี่

“พิมกับเจ้านาวล่ะพ่อ มีของมาฝากหลานด้วยเนี่ย”  พ่อไอ้เดย์ทักถามหาญาติทางฝ่ายแม่อย่างสนิทสนมกัน
คุณตารีบบอกว่าหลานไปส่งแม่มันซื้อของไม่ไกลนี่หรอกเดี๋ยวก็มา

“อ้าวแล้วนั่นใครล่ะ”    ผมสะดุ้งที่ตาชี้มาทางผม ยายก็จ้องเขม็ง....... ทำไมจู่ๆก็ทำหน้าดุกันขึ้นมาล่ะครับนี่|||||||

“แฟนเดย์เองแหละตา ยาย น่ารักป่ะละ”   เชี่ยเดย์ยิ้มแนะนำผมเสียงดังฟังชัด มันมานั่งกอดคอผมสบายๆ
แต่ผมนี่หน้าเหลือสองนิ้วแล้วครับ! นี่มึงพูดอะไรไม่คิดจะปรึกษากูกับพ่อแม่มึงหน่อยเรอะไอ้หอกเด๊ย์!!!

“เฮ้ยนี่เอ็งพูดจริงเหรอวะไอ้เดย์!!!?”   ตาไอ้เดย์ทำหน้าตกใจมาก ขณะที่ยายทำท่าหน้ามืดจะเป็นลมล้มพับเดี๋ยวนั้น

“ว้ายแม่! แม่เป็นอะไรแม่ๆ!!!”   แม่ไอ้เดย์ร้องลั่นพ่อไอ้เดย์รีบเข้าไปช่วยพยุง ไอ้เดย์ก็วิ่งไปหายาดมตามที่ตาชี้บอก
ว่าวางไว้ข้างโต๊ะที่ตั้งโทรศัพท์บ้าน

ผมก็ตกใจนะแต่ทำอะไรไม่ถูก แล้วก็ได้แต่นั่งหน้าซีดเป็นห่วงยายไอ้เดย์

ถึงขั้นเป็นลมเลยเรอะ!||||||||||




tsktonight…

 ***แต่งตอนนี้ในวันหยุดสงกรานต์รู้สึกดีมากที่ไม่มีข้อจำกัดของเวลา ^^ คิดถึงนะคะอยากมาบ่อยๆ คนรอน่ารัก


titansyui— ขอบคุณนะจ๊ะ
mild-dy--- ขอบคุณนะจ๊ะ
TaecKhun Imagine Love--- คราวนี้ถึงคิวคุณตาคุณยายแล้วค่ะ55 อะไรกันนักหนานะเรื่องนี้555
ทฟเืนสรฟ--- ขำเยอะๆแล้วก็รอลุ้นไปด้วยกันนะคะ ตอนนี้คิดว่าน่ารักดี ขอบคุณที่ชมค่าส่วนตัวก็อารมณ์ดีบ้าง
ไม่ดีบ้างธรรมดาค่ะ เปล่าหรอกความจริงเป็นบ้าหนีออกมาจากศรีธัญญามาแต่งเรื่องนี้โดยเฉพาะ555
iceman555--- ขอบคุณนะจ๊ะ
Alone Alone—55นี่มันลูกน้องเดย์ใช่มั้ยคะ โดนเดย์จ้างมาเท่าไหร่55
meuy--- เราแต่งตอนนี้ไปกินมาม่าไปด้วยนะเชื่อมั้ย555 แล้วมันจะไม่มีมาม่าได้ไงล่ะ55(ขำๆ) ขอบคุณที่รอน้า
peaceminus1--- คราวนี้มาลุ้นคุณตาคุณยายกันต่อ55
MK— ความลับไม่มีในโลกแต่บางทีก็ยังไม่ถึงเวลาของมันอ่ะเนอะ โอ๋ลูกต่อไป55
Redz--- ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-04-2016 10:49:20

 :katai2-1: ยินดีที่ไร้ท หนีออกมาจาก รพ.ศรีธัญญา(มาเขียนเรื่องสนุกๆ ให้คนอ่าน อารมณ์ดี หัวเราะเอิีกอ๊ากบ่อยๆ)
 เอ้ย...ไม่ใช่ ยินดีที่ไร้ท ได้มาเขียนเรื่องช่วงสงกรานต์(อย่างสบายอารมณ์)
สนุก ชอบๆๆๆๆ :ling1:
รอตอนใหม่  (nc อ่ะ เขินนนน ):L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-04-2016 17:06:34

ตายายอย่าขัดขวางเรื่องเดย์กับลูกเลยนะ :call:
แค่พ่อจ๋าแม่จ๋าลูกก็ไม่รู้ว่าจะยังไงแล้ว :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-04-2016 20:35:14

 :L2: :3123: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-04-2016 20:59:05

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 16-04-2016 14:24:18

นี่แฟนกูหรือนักล่าค่าหัว ชอบอ้ะ  5555555555

ยายจ๋า อย่ากินมาม่าน้า.  :katai1: :katai1:

ปล.คนเขียนอย่ากินมาม่าเวลาแต่งสิคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ 555555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 18-04-2016 13:00:01

ค่าจ้างคือพาดุกดิ๊กมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ อิอิ

โฟร์ไอซ์นี่แปลกๆ นะคะเนี่ย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 26-04-2016 13:41:14

 มารอยายฟื้นน 5555

:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 30-04-2016 15:05:51

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 12-05-2016 12:35:42

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม (15/4/16)
เริ่มหัวข้อโดย: zzzzzz ที่ 12-05-2016 20:14:15

อ้ากกกกกกกกกกกกกคืิดถึงงงงงงงงงงงงงอยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: ดิ้นๆๆๆๆๆ

ชอบเรื่องนี้มากเลยอะแบบชอบมากๆๆๆๆพึ่งมีโอกาศได้เข้ามาอ่านแต่นานๆคนเขียนจะมาต่อทีเราช้ำอะแงง
 :sad4: :sad4: :sad4:
เราชอบจริงๆนะอ่านรวดเดียวจนมาถึงตอนนี้เลย  :hao5:
ว่างๆอย่าลืมมาต่อน้าา
ชอบความเป็นเดย์กับลูกคิดมากมันธรรมชาติมันพอดีกันอะ ชอบตรงที่ปิงเคยชอบลูกคิดมาก่อนทำให้เดย์มาเริ่มรักลูกคิดไปด้วย
เราหวั่นไหวเรื่องเพื่อนมากยิ่งมาเจอแบบเดย์กับปิงแล้วก็ลูกคิดที่สมควรถูกรักอะจริงๆ ชอบแง้งงง

เราจะรอนะ :m17:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ใครที่รอเดี๋ยวมาต่อให้น๊า (27/5/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 27-05-2016 04:28:49

ถึงแฟนๆจ๋า วิมีเรื่องนิดหน่อยนะคะ ไม่สะดวกในการแต่ง แต่งไปได้จึ๋งเดียวค่ะตอนนี้เลยยังเอามาลงให้ไม่ได้นะคะ

พอดีว่ามันนานไปแล้ว เลยบอกแฟนๆไว้ก่อนนะจ๊ะว่าไม่ได้เทนะคะ เดี๋ยวมาต่อให้แน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้น๊า

สัญญาว่าเดี๋ยวมาแน่ๆค่า


รักนะจ๊ะ จุ๊บุๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ***ใครที่รอเดี๋ยวมาต่อให้น๊า(27/5/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 27-05-2016 19:34:57

ยังรอจ้า คุณวิสะดวกค่อยมาต่อ แต่อย่าทิ้งกันนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ***ใครที่รอเดี๋ยวมาต่อให้น๊า(27/5/16)
เริ่มหัวข้อโดย: zzzzzz ที่ 27-05-2016 20:01:29

เค้ารออๆๆๆๆๆเค้าๆๆๆ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:









ชอบมากเลย :m17:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ***ใครที่รอเดี๋ยวมาต่อให้น๊า(27/5/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 28-05-2016 00:04:31

เย้ๆ คุณวิมาแล้ววววว.  รอนะค้า ><


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่47มีแฟนแล้วก็อย่างนี้(26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 26-06-2016 23:13:35

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้.../1






“แม่เป็นอะไรน่ะพี่!!?”
เสียงผู้หญิงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ผมรีบหันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอเดินผ่านผม
ผมนั่งกับพื้นหันมองตาม ผู้หญิงคนนั้นกับผู้ชายอีกคนที่เดินตามกันมาเข้าไปช่วยดูแลยาย
เขาเรียกแม่ของเดย์ว่าพี่ แสดงว่าน่าจะเป็นน้องสาวที่พ่อเดย์ถามหา งั้นเด็กผู้ชายนี่คงเป็นลูกเขา
ทำไมเดินผ่านผมไปแล้วหันมามองหน้าแปลกๆ..

“โอ้ยแม่ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่หน้ามืดนิดหน่อยเท่านั้นแหละ เมื่อกี้ยืนหน้าเตานานไปหน่อย”
คุณยายโบกไม้โบกมือ ไล่ให้คนที่ล้อมตัวไปนั่งห่างๆ แกบอกว่าดมยาปื้ดสองปื้ดก็หายแล้ว
แต่ตาก็บังคับให้กินยาหอมเข้าไป ยายไม่ดื้อนะกินเข้าไปเลยสงสัยจะชอบกิน

ผมนั่งถอนหายใจ โล่งอก นึกว่ายายเป็นลมเพราะไอ้บ้าเดย์มันบอกว่าผมเป็นแฟนมัน
เดย์กลับมานั่งข้างๆผม มันไม่ได้นั่งห่างนะครับ นั่งแบบตัวติดเข่าเกยเข่ากันเลย
ผมจะขยับห่าง มันดันยกแขนมากอดคอผม พอผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ไอ้บ้านี่ทำยักคิ้วกวนๆให้

“น้าพิมสวัสดีครับ นี่ลูกคิด แฟนเดย์ไง น่ารักป่ะ คึคึ”
ไอ้บ้าเดย์ทำผมถลึงตาโตได้เหวออีกรอบ มันเห็นผมตกใจเงอะงะก็ขำใหญ่ ผมรีบสวัสดีเขาแล้วก้มหน้าก้มตา

“อ้าว! คนนี้เหรอ! ก็ว่าอยู่5555พามาให้เห็นหน้าซะทีนะตาเดย์ เอ้อๆๆไหนเงยหน้าดีๆสิลูก”
น้าพิมหัวเราะชอบใจ รับถุงของจากลูกชายที่ยื่นให้แล้วเดินมาใกล้ผมมากขึ้น ผมเลยต้องเงยหน้ามองเขา
“น่ารักลูกน่ารัก 55 เก่งจังนะลูก เอาไอ้แสบนี่อยู่หมัดด้วย555ถ้ามันบ้าขึ้นมาอีกเมื่อไหร่
น้าฝากซัดมันแรงๆเลยนะลูก55”
“โห่! น้าพิมมมมมมมม”  ไอ้เดย์ลากเสียงยาวส่ายหน้าให้คนอื่นพากันขำ

นี่ผมงงไปหมดแล้ว นี่ผมฝันไปรึเปล่าเนี่ย เสียงหัวเราะของทุกคนหมายความว่ายังไงกันครับ
เอ๋ออยู่ชั่วครู่ผมก็เข้าใจได้ไม่ยาก ว่าคนบ้านนี้คงรู้เรื่องของผมมานานแล้ว
“มึงบอกทุกคนเลยเหรอเดย์”  ผมกระซิบถามมัน มันก็ยิ้มยักคิ้วให้  “ตากับยายคงดีใจที่ได้เจอมึงอ่ะ”
มันเฉลยเล่นเอาผมร้อนหน้าเลยครับ อายว่ะ

ตากับยายชวนพวกเราอยู่กินข้าวเย็นด้วยกัน ซึ่งนั่นคือเรื่องที่พ่อแม่เดย์ต้องการอยู่แล้ว
ทุกคนชวนผมคุยอย่างเป็นกันเอง ทำให้ผมไม่รู้สึกเกร็งมากเท่าตอนก้าวเท้าเข้าบ้านแรกๆ รู้สึกดีจังครับ

“อ่ะ เอาปลาไปกินเยอะๆนะ จะได้ฉลาด”  เดย์แกะเนื้อปลาทูทอดให้ผมกินกับน้ำพริกกะปิฝีมือยาย
ซึ่งมันก็เป็นคนตักให้อีกเช่นกัน แล้วก็ขนนู่นขนนี่ใส่จานข้าวผมจนผมกินไม่ทันอย่างอารมณ์ดี

“พอแล้วเดย์ พอแล้วมึง เฮ้ยมันเยอะเกินไป~~”  เป็นเพราะผมจับข้อมือมันยั้งไว้ น้ำพริกกะปิที่มันตักให้อีก
เลยหกใส่แขนผมหล่นไปเลอะขาอีกต่อ “โหยยยยยยมึงอ่า!” ผมรีบลุกขึ้นบอกขอตัวไปล้างแขนขา
ไอ้เดย์จะลุกตามแต่ นาว ลูกพี่ลูกน้องมันกลับรีบลุกขึ้นมาแทนแล้วเบรกไอ้เดย์ให้นั่งที่เดิม

“พี่เดย์ไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวนาวพาพี่ลูกคิดไปหลังบ้านเองก็ได้ แกะปลามือเลอะว่าจะไปล้างมือพอดี”
น้องเขาก็พูดแล้วพยักหน้าชวนผมให้เดินตามไป ผมหันไปมองหน้าไอ้เดย์ มันก็พยักเพยิดหน้าให้ไป
ได้ยินเสียงตาพูดสั่งนาวไล่หลังมาว่าให้ตักน้ำใส่ขันกลับไปด้วย คงเอาไว้ล้างมือที่วงกินข้าว
พวกเราล้อมวงกินข้าวกันที่พื้นกลางบ้าน บรรยากาศบ้านตายายไอ้เดย์น่าอยู่มากนะครับต้นไม้ก็เยอะ
มีลมพัดเอื่อยๆถึงแดดแรงก็ช่วยให้ไม่ร้อนมาก ยิ่งตกเย็นมาแดดร่มลมตกแล้วถึงไม่เปิดพัดลมก็ไม่ร้อนเลย

เดินไปหลังบ้านเจ้านาวก็ตักน้ำจากในตุ่มมายื่นให้ผมขันนึง ก่อนหันไปหยิบขันอีกใบตักน้ำล้างมือตัวเอง
ผมแอบลอบมองหน้านาวเพราะไม่กล้ามองหน้าน้องเขาตรงๆ เดี๋ยวจะงงว่าอยู่ดีๆไปจ้องหน้าเขาทำไม
คือขอบอกเลยนะครับว่าเจ้านาวเนี่ย หน้าคล้ายไอ้เดย์มากเลย เพียงแต่ว่าตัวยังเล็กกว่าไม่สูงเท่า หน้ายังเด็ก
จมูกเดย์โด่งกว่า ตาเดย์ก็โตกว่า ปากไอ้เดย์น่าจูบกว่า หึหึ และแน่นอน ไอ้นั่น ของเดย์ต้องใหญ่กว่าไอ้เปี๊ยก
ที่ยังเตี้ยกว่าผมนี่แน่ ............เฮ้ย////// ผมไปวกเข้าเรื่องนั้นทำไมนะ ไม่นะไอ้ลูกคิดดดด!
มึงจะมาเป็นคนหื่นกามตามไอ้บ้าเดย์ไม่ได้น๊า||||||||

“พี่เป็นแฟนพี่เดย์จริงๆเหรอ”
จู่ๆน้องมันก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบระหว่างเราครับ ผมก็เงอะงะตอบแค่ยิ้มแหยๆแล้วพยักหน้านิดๆ
นาวมันล้างมือเสร็จตักน้ำใส่ขันถือไว้แล้วมองหน้าผมก่อนพูด
“แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกันอ่ะ”
“ห๊ะ!?”
อึ้งเลยสิครับ ผมยอมรับว่าเหวอไปเลย ยืนมองหน้ามันแบบเอ๋อๆมันก็หัวเราะให้อีก เอ้าไอ้เด็กห่านี่ยังไงๆ
“5555 งงเหรอพี่ ไม่ต้องงงหรอก ผมรู้ว่าพวกเกย์อ่ะมันไม่คบกันนานหรอกใช่ป่ะ เดี๋ยวก็เลิก”

อะไรของมันวะ! มาพูดจาแบบนี้ได้ยังไง ผมไม่ชอบเลย จู่ๆก็มาแช่งให้คนเขาเลิกกันไอ้เด็กเปรต -*-
น้องมันมาพูดแบบนี้คือดูถูกกันเกินไป ผมไม่ได้ชอบเดย์เพราะมันเป็นผู้ชายซะหน่อย ผมชอบเพราะเป็นมัน
เดย์เองก็เช่นกันมันเคยพูดกับผมไว้ ว่ารักก็คือรัก ไม่รู้ทำไมแต่มันก็รักผม เพราะคือผมมันถึงรู้สึกแบบนี้ด้วย
ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่ว่าผมจะง่ายๆนะถึงจะเป็นผชทำยังไงก็ไม่ท้อง แต่ผมไม่มั่วไม่นิยมคบซ้อน
มีกิ๊กรึเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น คนเคยโดนสวมเขาอย่างผมรู้ดีว่าความเจ็บปวดจากการโดนคนรักนอกใจ
มันเป็นยังไง  ไอ้เด็กนี้ยังไม่เข้าใจความรักของเรา.......แต่ช่างเถอะ ผมคงไม่ต้องมานั่งอธิบายให้ฟัง
อยากจะคิดว่ายังไงก็ปล่อยให้มันคิดไปเถอะ ถึงมันจะดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมก็ไม่เป็นไร
 แค่ตากับยายมันชอบผมก็พอแล้ว

ผมไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบเจ้านาวไป แต่ก็คงทำสีหน้าไม่สู้ดีให้มันเห็น พอผมจะหมุนตัวเดินกลับไปกินข้าว
มันก็รั้งจับแขนผมไว้  “พี่! พี่โกรธเหรอ”  มันโง่หรือมันโง่ครับที่ถามผมแบบนี้ ใครเขารู้สึกดีกับคนที่มาแช่ง
ให้คนเขาเลิกกัน ผมถอนใจแล้วกระตุกแขนออกจากมือมัน มองหน้าแล้วถึงไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ทำหน้า
ให้เข้าใจได้ไม่ยากว่าอยากถาม คือต้องการอะไรจากกูอีกครับ

“พี่อย่าไปบอกพี่เดย์นะ ว่าผมพูดอะไรกับพี่อ่ะ แล้วพี่ก็ไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะยุ่งอะไรกับพวกพี่
ผมไม่ขัดอะไรพี่เดย์เขาอยู่แล้วล่ะ จะเอาใครมาเป็นแฟนก็เรื่องของพี่เขา ถึงผมจะอยากให้พี่เขามีแฟนเป็น
ผู้หญิงเหมือนเดิมก็เหอะ”  พูดเสร็จเจ้านาวก็ส่งยิ้มใสๆให้ผม แต่ทำไมผมมองแล้วเหมือนมันกวนตีนผม

“ถ้าเลิกกับพี่เดย์เมื่อไหร่ ปรึกษาผมได้นะ เดี๋ยวผมช่วยหาผัวใหม่ให้พี่เอง555”

ตลกมากงั้นสิไอ้เด็กเปรต ผมต้องกัดฟันตัวเองยั้งใจไว้เพราะความอยากถีบไอ้เด็กบ้านี่ตกชานเรือนสักที
ปากแม่งงงงงงงงงงง -*-


เดินกลับมาที่วงกินข้าว เจ้านาวยื่นขันใส่น้ำเอาไว้ล้างมือให้ตารับไว้ มันบอกว่าอิ่มแล้วรีบออกไปหาเพื่อน
แม่มันก็บ่นลูกตัวเองให้ญาติที่นานๆเจอกันทีไปเรื่อยเปื่อย แม่ไอ้เดย์ก็ไม่ยอมแพ้บ่นเรื่องลูกตัวเองบ้าง
จนไอ้เดย์โวยวายว่าอย่ารุมตอนมันปากไม่ว่างกำลังกินเลยเถียงไม่ทันน้ากับแม่

ส่วนผมก็นั่งลงกินต่อเงียบๆใครถามอะไรก็ตอบสั้นๆ จนไอ้เดย์มันคงแปลกใจ มันกระซิบถามผมเบาๆ
 “เป็นอะไร”  ผมส่ายหน้า มันก็กระซิบถามอีก  “ทำไมทำหน้างี้”
ผมขมวดคิ้วถามกลับเบาๆ “หน้ายังไง”  ไอ้เดย์กระซิบกระซาบ “หน้ามุ่ยเหมือนหงุดหงิดอะไร”

เดย์มันจับสังเกตได้ผมก็เลยถอนใจแล้วฝืนยิ้มให้มันไป  “กูปวดท้องว่ะ สงสัยกินน้ำพริกมาก
แต่อย่าบอกใครนะเกรงใจยายมึงอุตส่าห์ทำให้กิน”  ผมก็แก้ตัวไปอย่างนี้ เดย์มันเลยตักข้าวที่ติดน้ำพริก
ในจานผมออกไปใส่จานตัวเอง แล้วกินแทน มันเป็นคนไม่กินเผ็ด นิดเดียวก็ปากแดงแล้ว
ยายมันทำค่อนข้างรสจัดด้วยไอ้เดย์กินเข้าไปแดงยันหูเลยครับ ตลกแต่มันก็น่ารักดี ทำให้ผมยิ้มได้..


**************************
 
กลับจากอยุธยามีของฝากให้จ๋าเพียบ ของแห้งขนมต่างๆที่พ่อแม่เดย์ซื้อให้บอกให้ผมเอาไปฝากแม่จ๋า
ทั้งตากับยายที่เอาปลาเค็มทำเองใส่ถุงมาให้ มะม่วงกวนจากน้าพิมอีก แล้วยังมีของฝากแถววัด
ที่พวกเราไปไหว้มา ไอ้เดย์เป็นคนซื้อให้ สรุปผมไม่ได้ออกตังค์สักบาทเลยครับ แม่ก็ชอบสิ55

ผมถึงบ้านก็สี่ทุ่มแล้ว จ๋าออกมานั่งรอผมที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน เห็นกำลังเม้าท์อะไรกับพี่อ้อพี่สาวข้างบ้าน
พอเห็นผมซ้อนรถไอ้เดย์มาจอดหน้าบ้าน พี่อ้อก็ยิ้มให้แล้วรีบขอตัวเข้าบ้านตัวเองไป ส่วนแม่ผมรีบกวักมือ
“มาๆๆ ของฝากแม่อยู่ไหน”

ไอ้เดย์เอาของไปกองตรงหน้าจ๋า
“หมดนี่เลยครับจ๋า เดย์ พ่อ แม่ แล้วก็ตากับยาย เอาของมาฝากจ๋าเพียบเลยครับ”
“อู้ยย ขอบใจมากเลยลูกกกก5555 เยอะแยะเลยโอ้ยตายๆๆเกรงใจ”
“เกรงใจงั้นเราเอาคืนเขาไปดีมั้ยจ๋า”  ผมลองแกล้งแหย่แม่เล่นก็เป็นตามคาดครับ แม่ผมรีบเถียง
“วุ้ย! จะบ้าเหรอลูก คนเขาอุตส่าห์มีน้ำใจเอาคืนเขาไปมันเสียมารยาท เอามานี่แม่จะเอาไปเก็บ”
คุณนายลูกเกดรีบแย่งกล่องมะม่วงกวนที่ผมเพิ่งรื้อออกมาดูไปเลยครับ หอบของสามสี่ถุงเข้าครัวไป
ไอ้เดย์จะช่วยถือก็ว่าไม่เป็นไรแม่ขนไหว

ผมเดินตามจ๋าเข้าบ้านไป ไปถึงหน้าบันไดกำลังจะก้าวขึ้นก็นึกได้หันไปถาม “จ๋า จ๋าฝากพี่อ้อซื้อกับข้าว
มาจากตลาดนัดอีกเหรอ เห็นนั่งคุยอะไรกันหน้าบ้าน ลูกบอกแล้วว่าน่าจะกลับเวลานี้ กินข้าวมาแล้วนะ”
จ๋าไม่ตอบอะไรครับ แต่รื้อของดูๆแล้วชำเลืองมองผม......? ทำไมแม่ผมมีท่าทีแปลกๆ

“พาลูกคิดไปกินข้าวที่บ้านตากับยายมาแล้วครับจ๋า เห็นมั้ยเดย์เลี้ยงลูกจ๋าไม่ให้อดอยากเลยนะ555”
ไอ้เดย์มันพูดกะให้แม่ขำ แต่คราวนี้จ๋าไม่ยักหันมาขำกับมัน ทำท่าชั่งใจคิดอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว
ผมกับเดย์หันมามองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองแม่จ๋า ยังเห็นยืนคิดอยู่ที่เดิม ผมเลยเดินเข้าไปกอดพุงแม่

“เป็นอะไรอ่ะ”   ผมถามแม่ก็ส่ายหน้า  “ไม่ได้เป็นอะไร แต่มีอะไรจะถาม แค่คิดว่าแม่ควรถามลูกมั้ย”
“ถามมาสิ เรื่องอะไรเหรอจ๋า”
“ไอ้น้องอ้อ มันมาบอกแม่ว่าเพื่อนของเพื่อน มีน้องสาว เรียนที่เดียวกับลูก ...เขาว่าตอนอยู่ที่โรงเรียน...เอ่อ”

ผมกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น...........

“เขาว่า....พวกลูกน่ะเป็นแฟนกัน”  จ๋าส่งสายตาไปทางไอ้เดย์ เดย์มันเหล่มองผมทันที ผมยังอึ้งอยู่
ได้แต่เม้มปากก้มหน้าเพราะไม่กล้าสู้สายตาแม่

จ๋ารู้แล้วเหรอ!!! เรื่องผมกับเดย์มาเข้าหูแม่จนได้!
...ที่แม่จ๋าไม่ด่า ไม่โวยวาย เพราะยังไม่เชื่อคำคนอื่นสินะ

“จ๋า เดย์กับลูกคิดไม่ได้ชอบกันนะจ๋า ”   ไอ้เดย์มันรีบปฏิเสธแม่ผมให้ทันทีทันควันก่อนผมอ้าปากอีก
“อ้าว แล้วถ้าอย่างนั้นทำไม..”  แม่ผมขมวดคิ้วน่าดู
“เดย์ไม่ได้ชอบลูกจ๋า สบายใจได้ครับ คนก็พูดกันไปมั่วไอ้ต้นตอข่าว น่าจะเป็นเพื่อนๆที่โรงเรียน
มันแกล้งเราสองคนน่ะครับจ๋า55”

“........เหรอ จริงเหรอลูก”
 จ๋าหันมาถามผมในขณะที่ผมยิ่งรู้สึกอึ้งหนักกว่าเดิมกับคำปฏิเสธจากปากไอ้เดย์

อดน้อยใจไม่ได้ทั้งที่ก็รู้ดีว่านี่คือการเอาตัวรอดของมันเท่านั้น และมันก็ทำเพื่อผมด้วย แต่ผม…
ไม่อยากได้ยินแบบนี้เลย  …

“แหะๆๆ” ผมหัวเราะแห้งๆ “ตลกแล้วจ๋าทีหลังอย่าไปฟังข่าวมั่วมานะ ขำอ่ะ55”
คุณนายลูกเกดส่ายหัวถอนใจแล้วไล่ให้ผมเอากระเป๋าไปเก็บก่อนมาช่วยปิดร้านให้ที


ผมเดินขึ้นบันไดไปอย่างเหนื่อยหน่าย เข้าห้องตัวเองอย่างเซ็งๆ วางกระเป๋าเป้แหมะลงบนที่นอนก่อนทิ้งตัว
หงายหลังกระเด้งไปบนเตียง นอนนิ่งลืมตาเหม่อๆ เดย์ที่ตามเข้ามาในห้องติดๆยืนเอียงคอมองผม
“เป็นอะไรลูกคิด”
“ยังมีหน้ามาถามอีก มึงพูดอะไรกับแม่กูล่ะลืมแล้วรึไง” ผมตอบมันทันทีทันใดยอมรับว่าใส่อารมณ์นิดๆ
ไอ้เดย์มันทำแสยะยิ้มมุมปาก หน้านี่กวนไปอีก ผมหมั่นไส้เอาเท้ายันหน้าขามันไปให้เซถอยห่างข้างเตียง
แต่ไอ้คนบ้ามันดันคว้าจับข้อเท้าผมแล้วพุ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างขา ไอ้บ้านี่ก้มหน้ามาใกล้มากแล้วยิ้ม
ยิ้มหวานจนใจผมเต้นแรงไปหมด ตกใจด้วยแหละจู่ๆมันก็เข้ามาทาบทับบนตัวแบบนี้

“ไม่ต้องมายิ้มเดย์ มึงโกหกแม่กูไปมึงยังสบายใจได้อยู่อีกเนอะ”
“บ้าดิ โกหกอะไร ที่ไหนมี?55”  ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันยิ่งขำคิกคัก 
“ไม่ขำเว้ยหมายความว่าไง มึงพูดจริงเหรอ”
“เรื่องไร?”
“ก็ที่!...ก็มึง......ฮึ่ม..มึงว่ามึงไม่ชอบกู”  พูดไปแล้วทำไอ้คนตรงหน้ามันอมยิ้มน่าดู
“อ๋อ เคือง? งั้นอยากให้บอกแม่มึงไปว่าไงอ่ะ บอกว่าเป็นแฟนกันเลยดีมั้ย”
“บ้ารึไง เฮ้อช่างมันเหอะ”  ผมก็รู้ดีว่ามันดูงี่เง่าจะโวยมันเรื่องนี้ก็ไม่ถูก มันก็ทำถูกแล้ว แต่ว่า..
มันก็น่าจะพูดเลี่ยงไปทางอื่นไม่เห็นต้องพูดชัดถ้อยชัดคำขนาดนั้นว่าไม่ชอบผมเลย

“ทำหน้างอ งอนที่กูพูดว่าไม่ได้ชอบมึงใช่ป่ะ คึคึคึ”
ผมสะดุ้งนิดหน่อยมันรู้ได้ไงวะ!? นี่หน้าผมออกขนาดนั้นเลยเหรอ (ยังจะมาถามอีกเนอะ)
“เปล่าเว้ย.. ก็มึงพูดไม่จริงกูจะงอนอะไรมึงเล่า”
“กูพูดจริง กูไม่ได้ชอบมึง”
ผมสะอึกเลยนะ ถลึงตาขู่มันให้มันพูดใหม่เดี๋ยวนั้น “เอ๊ะเดย์ เชี่ยเดย์เอาดีๆ”
“กูไม่ได้ชอบ ........  กูรัก 555555”

โหยยยยยยย ให้ตายเหอะ!////// ผมเขินจนทำหน้าไม่ถูก ไอ้เดย์มันชอบใจที่ผมเม้มปากแรงบอกผมหน้าแดง
มันก้มลงมาหอมแก้มผมตั้งหลายทีเหมือนหมั่นเขี้ยว จนผมต้องหันหน้าหนีบ่นว่าแก้มช้ำแล้วพอได้แล้ว
มันก็เชื่อฟังดีนะครับหยุดหอมแก้ม แต่จับคางผมยึดไว้แล้วบดปากจูบลงมาเน้นๆแทน  “อื้ออ”  เสียงประท้วง
รอดจากในลำคอผมได้แค่นั้น แล้วมันก็ถูกกลืนหายไปกลายเป็นความเต็มใจยอมรับลิ้นที่สอดเข้ามาแทน

มือที่ซุกซนของไอ้คนบ้านี่มันไวจริงๆนะครับ ล้วงเข้าไปในเสื้อทั้งคลำทั้งเคล้นก่อนจะถลกเสื้อผมขึ้นเหนือหน้าอก
ผมจะอ้าปากด่าอะไรมันก็รีบอุดปากด้วยปาก ส่งลิ้นเข้ามาควานในปากเลียลิ้นกันเหมือนกำลังลิ้มรสชาติที่อร่อยมากๆจนหยุดไม่ได้..

“อื้ออ~~ด..เดย์... ไม่ อื้ออ”  ผมเริ่มดิ้น รั้นจะผลักมันออก พยายามเบี่ยงหน้าหนียังไงมันก็ตามมาจูบอยู่ได้
“ทำไมฮื้อ..”  เดย์กระซิบถามข้างติ่งหูผมแล้วมันก็งับ เล่นเอาสยิวก่อนจะทำให้ผมสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก
ด้วยการไซร์กกหูแล้วลากลิ้นลงมาตามซอกคอ “โอ้ย! เดย์ ซี๊ดดดดไอ้..ไอ้บ้าอื้อออออ”  มันกัดคอผม
แล้วดูดอย่างแรง บ้าเอ๊ยมันต้องเป็นรอยแน่เคยบอกแล้วว่าไม่ให้ทำๆตรงคอ ได้แต่คิดในใจ จะห้ามก็ไม่ทัน

ผมหือมันไม่ขึ้นก็ตีไหล่มันแต่เบาเหมือนไม่มีแรง ใจมันหวิวไปหมดครับ เสียวที่เนื้อตรงนั้นทีตรงนี้ที
เดย์กอดแล้วฟัดไซร์ไปตามตัวผมนัวเนียด้วยลมหายใจร้อนๆที่พ่นใส่ มันทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง
ใจเต้นแรงและรู้สึกดี แต่ก็อายในเวลาเดียวกัน โดนจูบไปทั่ว ผลักมันก็ไม่ยอมออกบอกให้หยุดก็ไม่ฟัง
ผมตัดสินใจจิกผมข้างหน้ามันแล้วยันให้เงยหน้ามามองผม ได้ผลนะมันสะดุดขมวดคิ้วจ้องตาผม

“มึงลืมอะไรรึเปล่า กูต้องลงไปช่วยจ๋าปิดบ้าน พอแค่นี้เลยไอ้หื่น//////*//”
“สักทีน่า ก่อนลงไปอ่ะ”  มันเลื้อยมาหอมแก้มผมแล้วไซร์คอต่อ
“ไอ้บ้านี่!/////*// ก็บอกว่าไม่ได้ๆๆๆๆ”  ผมเริ่มโวยเสียงดัง มันยังมาทำจุ๊ๆปากใส่แล้วจุ๊บปากผมอีกนะ
“ลูกคิด นะ นะ อยากอ่ะ นะ นะ นะครับนะ”  ไอ้บ้าเดย์ทำหน้าทั้งหื่นทั้งอ้อนมากมายใส่ผม
ผมได้แต่หันหน้าหนีริมฝีปากมันไปมา

“อื้ออ อื้มมมม”  ผมร้องอยู่ในลำคอตอนที่มันบังคับจับหน้าผมให้อยู่กับที่แล้วจูบเอาจูบเอา ไอ้หื่นเอ๊ย
เดย์พยายามสอดลิ้นเข้ามาอีก ขืนผมเจอดีฟคิสไปตัวอ่อนยวบเสร็จมันกันพอดีผมเลยงับปากแน่น
กัดฟันไล่มันกลับบ้าน  “เดย์ไม่ได้เว้ย ก็บอกว่าอย่าๆๆ///////*//แม่กูรออยู่ข้างล่างพูดให้รู้เรื่องสิมึงนี่!”

แต่ดูเหมือนเดย์จะไม่สนใจที่ผมพูดนัก มันยังคงหน้ามืดตามัวอยู่กับการส่งลิ้นร้อนไล่เลียไปตามจุดอ่อนของผม
ยิ่งตรงไหนผมหลุดสะดุ้งร้องมันยิ่งแกล้งเน้นย้ำเป็นพิเศษ ผมจะยกมือปิดปากก็ไม่ทันมันปัดมือผมออก
แล้วจับกดกับที่นอน ก้มหน้าเอาจมูกซุกไซร์ตามเนื้อตัวผมเหมือนไปตายอดตายอยากมาจากไหน
เผลอแผล็บเดียวมันจับผมถอดเสื้อเฉยเลย มันจะโยนเสื้อผมทิ้งผมไล่ผวาตามเก็บแทบไม่ทัน

“อุ๊ ไอ้บ้า!/////*//ทำไม่ได้เว้ย!!!”  ผมตะคอกมัน มันกลับกอดผมกดลงทับกับที่นอนไม่ให้ผมลุก
ผมพยายามดันๆตัวมันให้ลุกออก แต่มันก็กอดฟัดผมอยู่นั่นแหละ
 “ลูกคิด.............อย่าขัดใจเดย์ได้มั้ย”   เดย์มันกระซิบริมหูผม ไอ้บ้าเอ๊ยเสียงกระเส่ามาก
มันจับมือผมไปจับตรงนั้นของมันดูจะได้รู้ว่าข้างล่างมันตื่นตัวแค่ไหนแล้ว

“ตรื้ดดดดดดดดดด”   
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
“ตรื้ดดด ตรื้ดดดดด ตรื้ดดดดดด”
ตามด้วยเสียงโทรศัพท์ของไอ้เดย์ดังตามกันมา...

เราสองคนที่นอนทับกันอยู่ได้แต่มองหน้ากัน ไอ้เดย์กัดกรามตัวเองอย่างขัดใจแล้วหอมแก้มผมซะแรง
ก่อนมันจะผละไปรับโทรศัพท์คุยกับแม่ที่โทรเข้ามา
ผมก็รีบกดรับมือถือตัวเองคุยกับแม่ที่โทรเข้ามาเหมือนกันพร้อมใส่เสื้อไปด้วย
“ก็กำลังจะลงไป เสียงเคี้ยวอะไรเต็มปากอ่ะ..อื้อเดี๋ยวลูกไปช่วยปิดบ้านอย่าเพิ่งบ่นน่าจ๋า~~”
 ผมรีบรับคำวางสายจ๋าที่โทรมาตามแล้วลุกไปยืนมองไอ้เดย์ว่ามันจะเอาไง

“เออๆครับจะกลับอยู่นี่ไง แค่นี้นะแม่ ฮึ่ย..” ไอ้เดย์ก็รีบวางสายแล้วหันมามองทางผม
เราเหลือบมองหน้ากันไปมาเหมือนอารมณ์ทุกอย่างมันยังค้างคา...ก็ค้างจริงๆอ่ะ

“กูกลับละ”  เดย์ลุกเดินออกจากห้องผมไปเหมือนคนอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
ผมรีบตามไปคว้าแขนมันทันก่อนลงบันได “เดย์! มึงโกรธอะไรรึเปล่า ไม่...ค้างนี่เหรอ”
ที่ผมบ่ายเบี่ยงมันเพราะต้องลงไปปิดบ้านก่อน ก็นึกว่ามันจะค้างบ้านผมนี่นา...
เดย์ส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วส่ายหน้า มันคว้ามือผมแล้วจูงลงบันไดไปด้วยกัน

ผมยืนส่งเดย์หน้าบ้าน มองแฟนตัวเองรีบคร่อมรถมอเตอร์ไซค์อย่างงุนงง ปกติมันดื้อขี้ตื้อจะตาย
ก่อนแม่โทรมายังจะทำให้ได้ ทำไมอยู่ๆก็รีบกลับ “ทำไมไม่ค้างบ้านกูอ่ะ”
“แม่ให้ไปนอนบ้านว่ะวันนี้ พรุ่งนี้แม่จะทำของใส่บาตรแต่มืด กูดันไปรับปากเขาว่าจะช่วย
ตั้งแต่ก่อนไปบ้านตายายแล้วน่ะสิเขากลัวกูเบี้ยวอ่ะ”
“จะไปวัดกันเหรอ? วันนี้ก็ไปกันมาแล้วนี่”
“อื้อ แม่อยากทำน่ะพรุ่งนี้ไปกับพี่ดรีมวัดแถวบ้านเราเนี่ย พี่ดรีมยังไม่ได้ไปทำบุญไง กูแค่ช่วยเขาไม่ได้ไป”

“แล้วนี่...............มึงไม่........ไม่อยาก..แล้วเหรอ”  ผมก็อ้อมแอ้มถามมันเขินๆนะ
ไอ้เดย์ได้ยินมันขมวดคิ้วว่าผม  “มึงไม่ให้แต่มาถามยั่วกูงี้เหรอเชี่ยลูก อย่างนี้ก็ได้เหรอครับ”
ผมถลึงตาดุมันบ้าง  “ไอ้บ้า ก็กูนึกว่ามึงจะเนียนนอนที่นี่เหมือนทุกทีนี่หว่า”
“อ้าว ความจริงแล้วมึงแอบหวังให้กูปี้มึงหรอกเหรอ”
“สัดเดย์!////*//ใครไปหวังจากมึงแบบนั้นไอ่ห่ารีบกลับบ้านมึงไปเลยไป”
ผมผลักไหล่มันแรง มันโวยว่าอย่าเดี๋ยวรถล้มแล้วก็อย่าไปโดนตัวมันของมันยังขึ้นอยู่
ฝากบอกจ๋าว่ากลับแล้วด้วยไม่กล้าไปยืนลาใกล้ๆ
ก่อนขี่รถไปมันยังหันมาบอกกับผม “เดี๋ยวโทรหา..รับด้วยนะ” 

เดย์ไปแล้วผมก็รีบปิดบ้านแล้วไปยืนมองจ๋าแอบกินของฝากอยู่หลังบ้าน
“อ้าวเดย์กลับเลยเหรอจะฝากขอบใจที่บ้านเขาอีกรอบซะหน่อยเดี๋ยววันหลังจะฝากของกินไปให้บ้าง”
“กินเยอะดึกๆจะอ้วนกว่าเดิมนะจ๋า”
“โอ้ยยยยยปล่อยแม่ไปเถ๊อะ”   จ๋าไล่ให้ผมไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนห้ามบ่นว่าเหนื่อยแล้วไม่ไป
เพราะเป็นคนขอไปเที่ยวกับเขาเอง

.....................................................................
...............................................
..................
..........

ผมอาบน้ำออกมากำลังแต่งตัวเสียงโทรศัพท์ก็ดังครับ แต่ผมแปลกใจตอนที่จะกดรับนี่มันไม่ใช่โทรธรรมดา
ไอ้เดย์มันโทรวีดีโอคอลมาหาผม........เห๊อะไอ้คนบ้าเพิ่งจะแยกกันคิดถึงอยากเห็นหน้ากูแล้วเหรอ////////

พอผมกดรับเท่านั้นแหละเล่นเอาอึ้ง! เชี่ยเดย์มันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวครับ!! น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเหมือนกัน
เห็นมันเช็ดหน้าเช็ดหัวเช็ดตัวตัวเองไปทั่ว
“เดย์ มึงงงง //// ไปใส่เสื้อผ้าก่อนค่อยมาคุยไป”
“ทำไมเห็นหุ่นกูแล้วใจสั่นอ่ะดิ คึคึคึ” 
ไอ้หล่อมันยิ้มกวนตีนเบ่งกล้ามโชว์ผ่านกล้องมาอีก แล้วมันก็ไปนั่งบนเตียง ยิ้มยั่วผมไปมา
“ไอ้บ้า ถ้าไม่มีอะไรกูวางแล้วนะ พรุ่งนี้มึงก็ต้องตื่นแต่มืดนี่รีบนอนได้แล้ว”
ผมก็คลานขึ้นเตียงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนห่มผ้าอมยิ้มคุยกับคนบ้า

“ลูกคิด..”
“หื้ม?”
“มึงดูนี่ดิ..”
“.........เชี่ยเดย์!!!”    ไอ้เดย์มันเปิดผ้าขนหนูให้ผมดูครับ! แม่งเต็มตาเลย

“ทำไงมันก็ไม่ลงว่ะ กูทำในห้องน้ำตั้งนานแม่ง กูจนปัญญาต้องให้มึงช่วยแล้วล่ะ”

“เชี่ยเด๊ยยยยยยย!!!/////*// ไอ้โรคจิต!”  ผมอยากจะปามือถือทิ้งเหลือเกิน
แม่จ้าวววววววววว!!!!!เห็นขนาดมันแล้ว
แสดงว่าก่อนหน้านี้คือมันเล่นมาก่อนแล้วจริงๆ ไอ้โรคจิตนี่!!!//////*//

ขณะที่ผมด่ามัน มันก็กัดปากตัวเองมองผมตาเยิ้มเลยเอากะมันสิ เดย์ใช้มือข้างนึงลูบไล้ไปตามตัวมัน
ตั้งแต่หน้า ลำคอ ไหปลาร้า เลื้อยไปไหล่ กล้ามหน้าอก ซิคแพ็ค..ท้องน้อย วนไปวนมา
“ลูกคิด.......มึงอยากเลียตรงไหน”

อ๊าคคคคคคค ไอ้คนบ้าเอ๊ย!!! เล่นอะไรของมันเนี่ย ทั้งที่ปากก็ด่าแต่จู่ๆผมกลับรู้สึกตื่นเต้นบอกไม่ถูก

“ตรงนี้มั้ย...”   มันพูดพลางลูบมือต่ำลงไปจับลูบคลำตรงนั้นของมันเอง

ผมจะเป็นลมเห็นมันขยี้ตัวเองต่อหน้าถ้าไม่รู้สึกอะไรเลยผมก็ตายด้านไปแล้ว ทำยังไงดีครับของผมขึ้น

“เดย์.......อึก.....ทำแบบนี้มัน..จะดีเหรอมึง”
“มีอะไรที่ไม่ดี....อ่า...ฮึกกก....ซี๊ดดดดดดด”

ไปหมดแล้วครับสติผม ไอ้เดย์มันทำผมใจแตกกับภาพที่มันหลับตาพริ้มเล่นตัวเองให้ดูครางชื่อผมไปด้วย

“ฮึกกก ด...เดย์....อะ..อื้มมมมม”
ผมเล่นกับตัวเองในบ็อกเซ่อร์บ้างแต่ไอ้เดย์ไม่ยอมครับ  “ถอดเลยลูกคิด..อื้มม ซี๊ดดด เร็วลูกคิด”
ไอ้เดย์ใส่เต็มที่ผมต้องรีบหรี่เสียงเพราะมันครางดังขึ้น ตัวผมเองก็เหมือนกันพยายามกลั้นเสียง
แต่ไอ้เดย์ก็เอาแต่พูดว่าครางดังๆหน่อยมันอยากได้ยิน บ้าเอ๊ยผมไม่เคยเล่นอะไรโรคจิตแบบนี้มาก่อนเลย
กับมันนี่แหละคนแรก และคงเป็นคนเดียวด้วย หัวใจผมเต้นแรงมากตอนทำ ทำไมถึงตื่นเต้นขนาดนี้นะ

ไอ้เดย์มันบอกให้ผมแลบลิ้นให้ดู เสร็จแล้วมันก็ยิ้มตาเยิ้มเร่งมือสาวข้างล่างอย่างมีอารมณ์มาก
“อื้มมมมลูก...ลูกคิด...อ่าส ซี๊ดดด ลิ้นมึงดีจัง ใช่ตรงนั้นแหละ อื้มมมมลึกๆ”
ผมกลืนน้ำลายจ้องมองมือมันที่เร่งรูดตัวเองไม่หยุด เราทำไปพร้อมๆกันต่างผ่ายต่างพ่นลมหายใจแรงขึ้นๆ

“อึกอื้อออออออออ๊า..ออ ฮื้อออออออออเดย์ เดย์แฮ่กๆๆๆ”
แล้วก็เป็นผมที่ไปก่อนผมรู้สึกมากจนถึงจุดนอนหอบบนที่นอน มองเดย์ที่ยังมันส์กับการโซโล่เดี่ยว
มันอึดใช่เล่นที่ไหน ไม่ได้เจอของจริงคงยิ่งนานเข้าไปใหญ่ ผมเลยช่วยพูดตามที่มันอยากได้ยินต่างๆนาๆ
ถามว่าอายมั้ย คืออายมากกกกกกกกก แต่ผมไม่อยากทนเห็นมันทรมานอย่างนี้

“ซี๊ดดดดดด รักมึงนะอ่ะอ๊ะอ๊า~~~~~” ไอ้เดย์ครางต่ำตัวเกร็งกระตุกพุ่งความต้องการออกมา
มันยื่นมือที่มีน้ำให้ผมดู ถ้าอยู่ตรงหน้าผมไม่มีทางรอดแน่มันชอบให้ผมกลืน

“โคตรตื่นเต้นเลยวะ แฮ่ก..รักมึงนะ รักที่สุดเลย ลูกคิดดดดดด”
“มึงโรคจิตพอรึยัง นอนได้รึยัง”  ผมบ่นมันไปมันก็หัวเราะล้อผม ไม่ใช่อะไรนะเดี๋ยวจะขึ้นอีกน่ะสิ..
“หึหึ ทำอย่างกับมึงไม่รู้สึกดี อีกทีมั้ย มาบ้านกูมั้ยเดี๋ยวจัดของจริงให้เลยคืนนี้กูไม่นอนแล้ว”
“พอเลย ไอ้บ้า!///*//”
มันทำปากจู๋จูจุ๊บส่งมาให้ผม ผมเลยจุ๊บผ่านโทรศัพท์แล้วรีบปิดกล้องหนีวางสายไป

นอนกลิ้งไปกลิ้งมาดิ้นอยู่บนเตียงครับ อ๊าค!นี่ผมทำอะไรลงไปนี่ หื่นขึ้นทุกวันเพราะมันคนเดียว
ไอ้บ้าเด๊ย์!!!!// ///*//


+++++++++++++++++++++++++++++
 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่47มีแฟนแล้วก็อย่างนี้(26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 26-06-2016 23:20:20

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้.../2







วันต่อมาที่โรงเรียน
จนเลิกเรียนแล้วเพื่อนๆยังล้อเรื่องรอยคิสมาร์คที่คอผมไม่เลิก ผมเอาพลาสเตอร์ยาแปะไว้พวกมันก็ชอบ
แกล้งมาดึงออก ต้องไล่ตบกะโหลกเรียงตัวถึงจะยอมหยุด ////*//เฮื่อย เพราะไอ้เดย์นั่นแหละชอบทำเป็นรอย

กำลังเก็บของเข้ากระเป๋าเป้เตรียมกลับบ้าน สมุดร่วงจากมือเลยครับได้ยินไอ้ยูถาม “สรุปมึงได้กันรึยังวะ” 
“ยังเว้ยไอ้ห่า!”  ผมตอบตะคอกเขินๆ ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิมที่อยู่ใกล้ๆได้ยินพวกมันก็มาล้อมผมแล้วโห่ใส่
“ช้าว่ะมึงอ่ะ แล้วรอยที่คอมาไง”  ไอ้กีต้าร์มันแซวผมอีก
“ก็จูบกันเฉยๆ////ไม่ได้ทำอะไรกัน”
ไอ้ซีนมันยื่นหน้ามาพูดส่ายหน้าล้อผมไปมา “กูไม่เชื่ออออออ่ะ” ผมผลักหน้ามันก็เซไปกอดไหล่กีต้าร์ไว้
แหม เนียนนะมึง...
“เรื่องของมึง” ผมขมวดคิ้ว เก็บของเสร็จก็นั่งรอเดย์ มันส่งข้อความว่าเดี๋ยวมาหากลับพร้อมกันให้รอก่อน

“ต้องมากกว่าจูบอ่ะ” ยังครับยัง ไอ้คิมยังไม่หยุด
“มึงจะถามทำไมวะไอ้บ้า////*//”  ผมไล่ให้มันรีบตามตูดดุ๊กดิ๊กกลับบ้านไปซะ มันโดนโห่บ้าง

โฟร์กับแมวเหมียวที่ยืนคุยกันหน้าห้องเหลือบมองมาทางกลุ่มพวกผมแปลกๆ
สองคนนั้นนั่งอยู่หน้าห้อง เมียงๆมองๆมาทางผมกับเพื่อนๆที่แซวแกล้งไอ้คิมไปมา
“ยัยโฟร์กับแมวเหมียวมองมาทางนี้ทำไมบ่อยๆวะ เป็นอะไรของเขา”  ผมทักขึ้นทุกคนก็หันไปมองทางนั้น
สองคนนั้นสะดุ้งหันไปทางอื่นทันทีทำไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทีแปลกๆชอบกลครับ???

ไอ้เดย์เดินมาถึงห้องผมผ่านโฟร์ก็ทักทาย “ยังไม่กลับกันเหรอ ดุ๊กดิ๊กล่ะ”
“แหมเดย์ ถ้ากลับจะเห็นเค้านั่งอยู่นี่เหรอจ๊ะ พอดี...มีธุระนิดหน่อย ดุ๊กดิ๊กมันรีบกลับอ่ะ
แม่มันโทรตามญาติมา”  โฟร์ตอบเดย์แต่เหลือบมองมาทางกลุ่มผมอีกแล้ว

ไอ้เดย์เดินมาหาผมในห้องเจอหน้ามันไอ้คิมก็ปากหมาเลย
“เดย์เมื่อวานมึงทำอะไรไอ้ลูกไปมั่งสารภาพมา555”
ไอ้ซีนไอ้ตัวเสริมมันถามขยี้ต่อ “ดูดคอกันขนาดนี้ไม่เหลือแล้วม้างงงงง555555 เชี่ยลูกแม่งปากแข็ง”

แล้วดูไอ้เดย์มันตอบยิ้มๆให้เพื่อนๆฟังนะ
“หึหึหึ ก็ยังไม่ได้ทำถึงขั้นนั้นหรอกเว้ย แต่เมื่อวานตอนวีดีโอคอลกันไอ้ลูกโคตรน่ารัก
กูบอกให้ทำอะไรก็ทำ บอกให้ถอดก็ถอด เสียงโคตรเซ็กส์ซี่เลย”

“เชี่ยเด๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”  ผมอยากฆ่ามันครับ วิ่งไล่บีบคอแม่งวิ่งหนีผมอย่างไว
ไอ้เดย์หัวเราะก๊ากวิ่งหนีผมไปทั่วห้อง ผมโดนเพื่อนๆหัวเราะซะท้องแข็ง แถมโดนโห่แซวไม่หยุด
แล้วผมก็ได้ยินเสียงไอ้น็อตครับ “ร้อนแรงไม่ใช่เล่นนะมึงเนี่ยเชี่ยลูกกกกกกกกก55555555” 
มันโผล่มาพร้อมไอ้มาร์คที่ยิ้มมีเลศนัยยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมล้อๆ ไอ้สองคนนี้ต้องรู้เรื่องมาก่อนแน่ๆ
ไอ้เดย์มันบอกเขาไปทั่ว อยากฆ่ามันนัก ผมไล่ตีมัน มันก็หนีๆขำๆวิ่งหัวเราะลั่นล้ากวนตีน
เรื่องหน้าด้านนี่ขอให้บอกครับเชี่ยเดย์ชนะเลิศ

“โอ๊ะโฟร์โทษๆ”
“หลีกซิลูกคิด มีเรื่องจะคุยกับซีนหน่อย”
“หา?”
ผมวิ่งไล่ไอ้เดย์ไปชนโดนโฟร์ที่จับมือกับแมวเหมียวเดินมาหา แต่ไม่ได้มาหาผมครับพากันเลยไปหาไอ้ซีน
ไอ้ซีนหน้าเหรอหรา มันชี้หน้าตัวเอง ทุกคนหันไปมอง ผมก็หยุดไล่ตามไอ้เดย์ เดย์เดินกลับมากอดคอผม
ผมเลยกระทุ้งศอกใส่พุงมันอย่างหมั่นไส้แต่ไม่แรงนัก มันจะหัวผมไว้จะหอมแก้ม ผมรีบสะบัดหนีด่ามัน
เดี๋ยวเพื่อนก็ล้อไอ้บ้านี่คนเยอะแยะ ไว้ค่อยไปทำกันสองคนสิไอ้บ้า.../////(เดี๋ยวๆมึงลูกคิดเอาสติกลับมาครับ)

“โฟร์มีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะซีน”  แมวเหมียวเกริ่นนำให้ครับ
“มีอะไรเหรอโฟร์?”  ไอ้ซีนเอียงคอถามโฟร์ก็อ้ำๆอึ้งๆ
“คือ.............รุมจ้องกันทำไมยะ!////*//” 
ยัยโฟร์โวยวายไล่พวกผมที่ล้อมวงรุมดูมันกันแล้วลากไอ้ซีนไปทางอื่นซะงั้น หันมาขู่ฟ่อๆ
บอกไม่ต้องตามมากันเลยนะ...พวกเรานี่ยืนชะเง้อคอมองตามไอ้ซีนที่โวยวายโดนสาวๆลากคอไป

บอกไม่ให้ตามไปดู แต่มันน่าสงสัยขนาดนี้ใครจะทนไม่เสือกไหวครับงานนี้ เลยรีบแห่กันตามพวกมันไป55
ตามไปแอบดูห่างๆกันครับ  ไอ้กีต้าร์ที่ปกติจะใจเย็นสุดนี่วิ่งนำไปก่อนคนแรกเลยครับ ไม่ค่อยเลยนะมึง..

ตามไปถึงข้างตึกวิทย์ครับ  ตรงนั้นไม่มีคนเลยนอกจากสามคนนั้นกับพวกเราที่ยกโขยงตามมันมา
เห็นท่าไอ้ซีนทำหน้าตกใจแล้วโฟร์จับมือมันไว้ พวกผมนี่มองหน้ากันเหรอหราเลยครับ

กีต้าร์ร้อนใจชวนเข้าไปใกล้กว่านี้
“พวกมันคุยอะไรกันวะไม่ได้ยินเลยเฮ้ยเข้าไปใกล้ๆกว่านี้หน่อยดีมั้ย”

พวกผมเห็นดีเห็นงามด้วยก็พากันขยับเข้าไปใกล้แต่ไอ้คิมดันสะดุดพื้นต่างระดับหน้าทิ่ม...
เลยล้มกันตามกันหมด โวยวายๆอยู่ไอ้ซีนเดินมาหาเลยครับ....ตามด้วยยัยโฟร์กับแมวเหมียว
พวกมันยืนท้าวเอวมองพวกเราอย่างคาดโทษ..แหะๆๆ

“ก็มีอะไรกันวะ พวกกูก็อยากรู้ด้วยนี่ บอกหน่อยไม่ได้เหรอ”  ผมทำตาปริบๆอ้อนตามประสาคนขี้เสือก
เพื่อนๆนั่งกองกันกับพื้นเงยมองหน้าสามคนนั้นต่างลุ้นรอฟัง

“ไม่มีอะไรมาก......แค่....”  ไอ้ซีนเหลือบมองหน้าโฟร์ โฟร์ก็เม้มปากแล้วพยักหน้า

“กูว่า.........จะคบกับโฟร์”
ไอ้ซีนมันพูดอ้อมแอ้มเกาหัวตัวเองแก้เขินปาก แต่เล่นเอาพวกเราตกใจปนสับสนมองมันกันตาเหลือกครับ
“ห๊ะ!!!!!!!”

“มึงอย่ามาล้อกูเล่นได้มั้ยเชี่ยซีน กูต้องรีบเสือกแล้วรีบไปซ้อมบาสนะ ป่านนี้กูโดนด่าแล้วเนี่ย”
ไอ้ยูทึ้งหัวตัวเองบ่นไอ้ซีนหาว่ามันแกล้งตอแหลตามเคย แต่ยัยโฟร์พูดสวนมาอีก

“จริง! เค้าขอซีนเป็นแฟนเองแหละมีอะไรมั้ย!!!”
“ห๊า!!!!!!!”

“สองคนนี้เขาจะคบกัน เป็นแฟนกัน เข้าใจรึยัง”  ยัยแมวเหมียวตอกย้ำให้ฟังอีกทีครับ ไอ้ซีนมันก็พยักหน้า
“ห๊า!!!!!!!”

โห ........................ เหมือนโดนผีหลอกเลยครับ จริงเหรอนี่ ไอ้ซีนกับยัยโฟร์เนี่ยนะ! จะเป็นแฟนกัน!

แล้วคงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครอึ้งแดกที่สุด......... กีต้าร์ครับ มึงวิญญาณออกจากร่างไปรึยัง


แล้วไอ้ซีนก็ตกลงจะไปส่งโฟร์ที่บ้าน มันเลยขอตัวกลับไปพร้อมโฟร์กับแมวเหมียวครับ
แต่พวกผมยังไม่หายช็อคครับ ปุบปับไอ้ซีนมีแฟนเฉย แถมเป็นยัยโฟร์อีก โลกจะแตกรึไงนะ
พวกมันเคยพิศวาสกันที่ไหน ตอนไหน ยังไงเนี่ย เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่นอน
พวกเราต่างคุยเรื่องนี้กันไม่หยุดตอนที่รอไอ้ยูซ้อมบาสไปทำการบ้านที่น่าปวดหัวกันไปด้วย

งานนี้กีต้าร์แม่งช็อคหนักมันยังไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำตั้งแต่ตอนที่ไอ้ซีนบอกจะคบกับโฟร์ต่อหน้ามัน
จนกระทั่งมีคนโทรศัพท์เข้ามากีต้าร์มันดูหน้าจอแล้วกดรับ ได้ยินว่าคุยกับแอ๋มนะแต่มันบอกแค่จะไม่ไปหา
ต้องทำรายงานก่อนรีบวางสายไปแล้วนั่งเหม่อ... รายงานห่าอะไรมันทำเสร็จก่อนใครเพื่อนไปตั้งนานแล้ว
การบ้านมันก็อยู่ที่พวกผมนี่กำลังลอกมันกันอยู่

“ไอ้ต้าร์.....มึงไหวป่ะเนี่ย”   ไอ้เดย์มันเข้าไปใกล้แอบถามครับ ไอ้กีต้าร์ก็หันมามองหน้าไอ้เดย์
แล้วเลยมามองที่ผม มันทำหน้าคิดหนัก “กู......กูควรทำยังไงดีวะ”  มันพูดเหมือนถามตัวเองมากกว่าถามเดย์
แล้วโทรศัพท์กีต้าร์ก็ดังอีก คราวนี้มันรับแล้วลุกขึ้นหยิบกระเป๋าหันมาชวนพวกเรา 
“ป่ะ แดกเหล้าบ้านพี่ออฟกัน”  พี่ออฟโทรมาชวนครับ พวกเราตะโกนบอกยูให้ตามไปบ้านพี่ออฟด้วย


******************************


“เป็นไรวะกีต้าร์ เล่นผิดคอร์ดหลายรอบละ555เมาแล้วเหรอ”
พี่ออฟแซวไอ้ต้าร์ที่ดีดกีต้าร์ต่างจากทุกที คนเล่นเก่งอย่างมันไม่พลาดบ่อยอย่างวันนี้
ผมกับเดย์แอบเหลือบมองหน้ากันเล็กน้อยอย่างรู้กัน ตอนนี้ใจมันคงไม่ปกตินักหรอกหลังจากที่ช็อค
เรื่องไอ้ซีนไปตกลงเป็นแฟนกับโฟร์แล้ว

ไอ้กีต้าร์ส่ายหน้าเลิกดีดเพลงปล่อยพี่ออฟแหกปากร้องเพลงคนเดียว พี่ออฟเลยชวนร้องคาราโอเกะ
ไปรื้อเครื่องขยายเสียงมาต่อสาย ไอ้คิมกับไอ้มาร์คช่วยกันขนยำรวมมิตรที่เพิ่งไปทำมาจากหลังบ้าน
เอามาเสิร์ฟใส่กะละมังใบย่อมๆมาเลยครับ จงจานไม่ต้องจ้วงกินกันในนั้นเลย

แล้วไอ้ยูก็โผล่มาครับพร้อมพี่กานต์กับพี่สร มันบอกเจอพี่สองคนที่ปากซอยเข้าบ้านพี่ออฟพอดี
เลยรับขึ้นรถพี่บาสมาด้วยกัน ไอ้ยูมีแฟนมาส่งครับแต่พี่บาสแฟนมันไม่ได้เข้ามาด้วย ผมถามมัน
ว่าทำไมพี่บาสไม่มานั่งด้วยกัน มันว่ามันไม่ได้บอกจะมากินเหล้า บอกพี่บาสไปว่ามาทำรายงาน
จะบอกพี่บาสไปแต่แรกว่ามากินเหล้ามันก็กลัวไม่ได้มา แต่พี่กานต์กับพี่สรดันทำความแตกในรถ
ว่ามาบ้านพี่ออฟเพราะตั้งวง พี่บาสเลยงอนมันไม่พูดด้วย ส่งลงหน้าบ้านแล้วรีบขับรถไปเร็วมาก
ยูมันจะแก้ตัวอะไรก็ไม่ยอมฟัง พวกผมพากันสมน้ำหน้ามันครับไอ้คนไม่เคยโกหก
มันทำตัวเป็นพวกปลาไหลไม่เก่งก็อย่างนี้แหละ

พอไอ้ยูหน้ามุ่ยหนีไปโทรเคลียร์กับพี่บาสทางหลังบ้าน ผมก็หันไปทักทายพี่กานต์กับพี่สร
ถามหาพี่โจวมี่ พี่นุ่ม พวกพี่กานต์กับพี่สรทำหน้าเซ็งไม่ต่างจากไอ้ยูเมื่อกี้นี้เลยครับ
“เซ็ง ทะเลาะกันโดนไล่มาเนี่ย แม่งไม่ฟังอะไรเลย”  พี่สรบ่นๆแต่พี่ออฟขำก๊าก หันมาแฉเพื่อนกับพวกผม
ว่าพี่สรหนีเที่ยวกับพี่โจวมี่เมื่อวาน แน่นอนพี่ออฟไปด้วย ไปผับดังกันได้เบอร์สาวติดไม้ติดมือมากันทุกคน

 ถึงจะไม่ได้ไปต่อกับสาวที่ไหนยกเว้นพี่ออฟที่เลิกกับแฟนคนก่อนแล้วเลยลั่นล้าได้ แต่พี่นุ่มพอรู้ว่า
พี่สรโกหกว่าจะไปหาญาติแต่ความจริงหนีเที่ยวมาก็องค์ลงครับ ไล่ตะเพิดจนพี่สรต้องออกจากบ้าน
แกเลยโทรมาขอค้างบ้านพี่ออฟวันนี้ พี่ออฟก็ไม่ขัดถือโอกาสชวนเพื่อนมาตั้งวงซะเลย
แต่พี่ออฟโทรไปชวนพี่กานต์ก่อนคนแรก พี่กานต์บอกว่าถ้าชวนพี่โจวมี่มาด้วยเขาไม่มา
เพราะเพิ่งทะเลาะกันพี่ออฟเลยไม่ได้บอกพี่โจวมี่ พี่ออฟบ่นว่าพี่กานต์ไม่ยอมพูดว่าทะเลาะกับพี่โจวมี่
เรื่องอะไรแต่เห็นเพื่อนหน่วงๆกันแกเลยโทรหาไอ้กีต้าร์ ชวนพวกผมมาสร้างความคึกครื้น
แล้วดูสภาพไอ้กีต้าร์สิครับ นั่งเหม่อบ้าง รินน้ำหกบ้าง คนเรียกไม่หันบ้าง ไปละครับสติมัน

กินกันไปได้สักพัก ผมกับไอ้เดย์ก็โดนพี่ออฟไล่ออกไปซื้อน้ำแข็งที่ร้านเซเว่นหน้าปากซอยมาเพิ่ม
เราก็ไปกันครับ ขี่มอเตอร์ไซค์พี่ออฟไปกันเพราะขามาเรามารถเมล์พร้อมกันหมด ผมโทรบอกแม่ไว้แล้ว
ว่าคงกลับสักสามสี่ทุ่ม

แต่ขอโทษทีเถอะครับสิ่งแรกที่ไอ้เดย์ไปหยิบเพื่อจะซื้อทันทีที่เข้าเซเว่นไป ไม่ใช่น้ำแข็งแต่เป็นถุงยาง
ผมรีบถลาไปตีมือมันให้ปล่อยแล้วดึงมันไปทางตู้น้ำแข็งหลอดด้วยความอับอาย พนักงานร้านก็ขำกันคิกคัก
“ตรื้ดดดดด”  มือถือผมดังตอนจ่ายเงินพอดี ล้วงขึ้นมาดูเป็นไอ้ห่าซีน

“โหล มีไรไอ้คนเพิ่งมีแฟน”
“ลูกคิด กูมีเรื่องจะปรึกษาอ่ะ เดี๋ยวกูไปหาที่บ้านแล้วกัน”
“มีเรื่องอะไรวะ กูไม่ได้อยู่บ้านอ่ะ”
“อ้าว แล้วมึงอยู่ที่ไหน”
“มาบ้านพี่ออฟกัน อยู่นี่หมดอ่ะ ตามมาดิ นึกว่ามึงจะไปสวีทกะยัยโฟร์เลยไม่ได้ชวน
มึงมาก็ดีซีน มาเล่าให้พวกกูฟังหน่อยซิ จู่ๆทำไมมึงกะยัยโฟร์เกิดพิศวาสอะไรกันขึ้นมาได้วะ”
“............เออ เรื่องโฟร์เนี่ยแหละที่กูอยากปรึกษาอ่ะ”

ไอ้ซีนมันว่าจะรีบตามมาบ้านพี่ออฟครับ ผมวางสายแล้วหันไปเห็นไอ้เดย์จ่ายเงินเสร็จเดินหิ้วถุงน้ำแข็ง
ออกจากร้านมาด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม น่าสงสัย 
“ยิ้มทำไมเป็นอะไร”
“เป็นแฟนมึงไง”   ดูไอ้บ้ามันตอบมา
“เดย์....กูเห็นนะ! /////*//มึงซื้อถุงยางมาใช่มั้ยฟายเอ๊ย!!!”  ผมเห็นกระเป๋าเสื้อมันขึ้นรูปสี่เหลี่ยมก็รู้แล้ว
“555555หมากฝรั่งเว้ย”
“เหรอ ไหนมึงกินให้กูดูซิ”
“เอาไว้กินให้ดูตอนอยู่กะมึงในห้องสองคน คึคึ”
“ทะลึ่งนะมึงอ่ะ หื่นเอ๊ย!/////*// คิดเหรอว่าจะได้ใช้”
“ไม่ใช้ก็ด๊ายยยยยยยย ตกลงไม่ต้องใช้นะ สดแม่ง”
“สดพ่อง”

ก็ด่ามันไปตลอดทาง กลับไปถึงบ้านพี่ออฟเจอไอ้กีต้าร์อ้วกอยู่หน้าบ้านมีพี่ออฟยืนคอยลูบหลังส่งน้ำให้
แล้วก็ด่ามันไปด้วย  “ฟายเอ๊ยยย ฟายแท้ กูบอกให้วิ่งไปห้องน้ำหลังบ้าน ไอ้ห่าดันวิ่งมาหน้าบ้าน
เติมปุ๋ยให้หญ้ากูอีก|||||||*||”  พอพี่ออฟหันมาเห็นผมกับเดย์ก็ส่งขวดน้ำให้บอกดูมันด้วยแล้วแกก็รับน้ำแข็งไป

“ไหวมั้ยมึง”  ไอ้เดย์ยื่นน้ำให้มันบ้วนปาก ไอ้ต้าร์นี่หันมาตาขวางใส่พูดแบบคนไม่สร่างเมา
“ถามงี้อีกละ กูหวายยยยยม๊ายยล่า โธ่ ห่านนนน”
กีต้าร์เมากว่าใคร ปกติมันไม่เมาเหมือนหมาอย่างนี้
“ไปๆๆพาหมาเข้าบ้านเหอะ”  ผมบอกให้เดย์ช่วยหิ้วปีกกีต้าร์เข้าข้างใน เอามันเข้าไปทิ้งไว้ในห้องน้ำ
เพราะมันทำท่าจะอ้วกอีก กินอะไรขนาดนี้นะเพื่อน...

ขณะที่พี่ออฟลั่นล้าเหมือนคนบ้า พี่สรบ่นเป็นหมีพูดมากเวลาเมา พี่กานต์นั่งเงียบตลอดงานครับ
เหล้าเข้าปากแล้วไม่เห็นเปลี่ยนเลยสักนิด พวกผมก็กินไปคุยไร้สาระไปกันตามประสา เหลือบมองดู
เวลาอีกไม่นานผมต้องกลับบ้านแล้ว ....ไอ้ซีนยังไม่มา ผมเหล่มองไอ้กีต้าร์มันยังเมาไม่รู้เรื่อง
นั่งดื่มไม่ยอมไปนอน ผมไม่ได้บอกมันว่าเดี๋ยวไอ้ซีนจะมา ก็เห็นมันเมาบอกไปจะรู้เรื่องรึเปล่าก็ไม่รู้

“ลูกคิด”
“หา ครับ?”
พี่กานต์ครับสะกิดเรียกผมย้ายมานั่งข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เราตั้งวงกันที่ห้องรับแขกบ้านพี่ออฟ
ที่เดิมที่เคยมานอนตายกันเกลื่อนเมื่อคราวไปตะลุยบ้านร้างด้วยกันนั่นแหละ คืนนี้ก็คงสภาพเดิมครับ
ยกเว้นผมกับไอ้เดย์เพราะบอกแม่กันไว้แล้วว่าจะกลับบ้าน
“เดย์เจ้าชู้มั้ย”
“555ถามอะไรเนี่ยพี่”
พี่กานต์ดูมีความในใจ คงเรื่องพี่โจวมี่แน่ๆ ยังไม่เลิกเจ้าชู้อีกเหรอป่านนี้ ได้ยินพี่กานต์ถาม ไอ้เดย์มีแอบเหล่
มันคงอยากรู้ว่าผมจะตอบพี่เขาไปว่ายังไง ผมเลยแกล้งไปกระซิบใกล้ๆไม่ให้มันได้ยินด้วย

“ไม่หรอกครับพี่ ไอ้เดย์มันอยู่ในโอวาทผมจะตาย คึคึ”
“.................ดีจังเนอะ.....ยืมเป็นผัวสักเดือนสิ”
“|||||||||||||| พี่! ไม่ด๊ายยยย พี่เมาแล้วพี่กานต์”
“หึหึหึ...ขี้หวงจังวะ เอาไอ้ห่ามี่ไปเลยยกให้ แม่งสันดานไม่เคยเปลี่ยน”
“พี่ทะเลาะกันเรื่องที่พี่โจวมี่หนีไปเที่ยวเมื่อวานเหรอครับ”
“มันมีอิคนที่นัวกันในผับโทรมาหาไอ้ห่ามี่ไง ถ้าพี่ไม่รับโทรศัพท์มันก็ไม่รู้เรื่องหรอ เลวแม่ง”
“ใจเย็นพี่ พี่ออฟหยุดร้องเพลงแล้ว ค่อยๆครับเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ชู่วๆๆ”

เรื่องพี่กานต์เป็นแฟนกับพี่โจวมี่ก็ยังมีแค่ผมกับไอ้เดย์ที่รู้แน่ๆเพราะไม่อย่างนั้นพวกพี่ออฟคงเดาได้ไปแล้ว
ว่าเขาทะเลาะกันเรื่องเดียวกับที่พี่นุ่มไล่พี่สรมานี่แหละ

“อ้าวเฮ้ยห่าต้าร์แม่งหลับคาขากูละ555 ดูมันมือมันยังไม่ปล่อยแก้ว555”  ไอ้น็อตสลัดๆหัวไอ้กีต้าร์
ที่โน้มลงไปนอนบนขามันขำๆ ไอ้คิมกับไอ้ยูช่วยกันพยุงไอ้กีต้าร์ที่เมาปลิ้นให้ลุกขึ้น พี่ออฟว่าให้ลากมัน
ไปนอนที่ห้องข้างบนก็ได้ เพราะพวกเราคงเมาปลิ้นอยู่แถวนี้ พี่แกคงไม่ขึ้นไปนอนที่ห้องแล้ว

ตอนนั้นแหละครับ ที่ไอ้บ้าซีนมันโผล่มา  “หวัดดีครับพี่ พี่ออฟ พี่กานต์ พี่สร เฮ้ยพวกมึงเมาไม่รอกูเลยนะ”

“แหมกว่าจะมาได้นะมึง มาๆๆ มาเล่าเรื่องยัยโฟร์เลยดีกว่าร้ายนะมึงอ่ะ555” 
ไอ้มาร์ครีบกวักมือเรียกไอ้ซีน ขยับที่พร้อมชงเหล้าให้ แต่ไอ้ซีนดันเดินตรงไปหาไอ้คิมกับไอ้ยู
ที่พยุงกีต้าร์อยู่  “จะพามันไปไหนอ่ะ ทำไมมันเป็นอย่างนี้วะ เฮ้ยต้าร์ๆ! ต้าร์! กีต้าร์! ตื่นดิเฮ้ยต้าร์!”

พี่ออฟพูดไปหัวเราะไป  “มันเมา ไม่รู้เรื่องแล้ว เป็นห่าไรไม่รู้แดกเหล้ากูอย่างกะขวดละห้าบาท
มึงมาก็ดีแล้วซีน มาดูเพื่อนซี้มึงเลยพาแม่งไปนอนตายที่ห้องกู เลื้อยแถวนี้เกะกะพวกกูจะโต้รุ่งกัน”

“มาๆ เดี๋ยวกูพาขึ้นไปเอง” ไอ้ซีนดันๆไอ้ยูออกแล้วมันก็ยกแขนกีต้าร์มาคล้องคอไว้จับข้อมือโอบเอวพยุง
แล้วบอกไอ้คิมว่ามันคนเดียวไหว ก็แน่ล่ะไอ้ซีนตัวใหญ่กว่าไอ้ยูไอ้คิม ซีนมันบ่นไม่หยุด
ว่ากีต้าร์เป็นหอกอะไรทำไมต้องกินเหล้าขนาดนี้ กีต้าร์สลึมสลือลากขาแทบไม่ไหว
แต่ก็โดนไอ้ซีนลากทุลักทุเลไปได้

ผมชะเง้อมองตามพวกมันไปจนสุดคอ จนไอ้เดย์ดึงไหล่ไปกอดกระซิบข้างหู
“หึหึหึ กูว่าอย่าเพิ่งรีบกลับเลยลูกคิด เดี๋ยวไปทำอะไรสนุกๆกันข้างบนดีกว่า”
“ห่า/////*// บ้านคนอื่นนะมึง”
“มึงคิดอะไรเนี่ย”
“อ้าวแล้วมึงคิดอะไรล่ะ”
“มึงแหละคิดอะไรวะ”
“ก็.....มึงคิดอะไรกูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละ”
“....โห.....คิดทะลึ่งเชียวนะไอ้ลูก”
“ฟายเหอะ!////*//แสดงว่ามึงคิดไม่ดีกะกูใช่มั้ย”
“หึหึ ไม่ใช่กะมึงอ่ะ”
“อ้าว! หมายความว่าไงเชี่ยเดย์ มึงคิดกะใคร!”
“ใจเย๊นนนนนน แหม หึงเหรอครับ เคี้ยกๆๆ”
“..........555555////*//ใครหึงมึงเพ้อเจ้อละสัด มึงคิดบ้าบอไรอยู่เนี่ย”
“ก็........มึงไม่อยากรู้เหรอว่า ไอ้สองคนนั้นอ่ะ (ส่งซิกมองไปทางชั้นบนบ้าน) มันจะเอายังไงกันต่อ”
“ก็อยากรู้ แต่วันนี้ไอ้กีต้าร์เมาอย่างนี้มันจะคุยกันรู้เรื่องได้ไงเล่า วันหลังค่อยไปถามพวกมันเหอะ”
“เมาๆเนี่ยแหละมึง เดี๋ยวรู้เรื่อง555”

ผมหรี่ตาเอียงคอมองไอ้เดย์ยิ้มชั่วร้ายครับ  มันเอามือตบกระเป๋าเสื้อที่มีกล่องถุงยางแล้วยักคิ้วให้ผม
หน้าอย่างนี้ไม่คิดอะไรดีๆแน่

เห็นกระซิบกระซาบกันอยู่สองคนนานแล้ว เพื่อนๆก็โห่ด่าพวกผมว่าหวานโชว์ทำไมนักหนา
พวกมันน่าหมั่นไส้แล้วแกล้งถีบผมกับไอ้เดย์ออกจากวงเหล้า เดย์มันเลยถือโอกาสดึงมือผมขึ้นให้ลุกตามกัน
“เฮ้ยเดี๋ยว..............พวกกูไปเอาโค้กที่..ตู้เย็นหลังบ้านก่อนนะ”  ไอ้เดย์ลากๆคอผมไปกับมันด้วยครับ
ไอ้คิมรีบแซว  “แหมๆๆๆ มึงจำเป็นต้องแห่กันไปเอาโค้กขวดเดียวสองคนเลยเหรอวะห่า
จะไปเอาโค้กรึจะไปเอากัน?”
ผมหันควับไปด่ามัน “เชี่ย!”  เพื่อนๆกับพวกรุ่นพี่ที่กึ่มๆกันทั้งวงพากันขำก๊าก..ล้อกูกันเข้าไปพวกบ้า////*//

เดย์มันไม่ได้พาผมไปหยิบโค้กอะไรหรอกครับ มันชวนผมขึ้นบันไดไปหาไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ที่ห้อง
ไปถึงเดย์มันก็เคาะห้องเรียก ก๊อกๆๆ..... เสียงไอ้ซีนตะโกนบอกเปิดเข้าไปเลยไม่ได้ล็อค
เดย์จูงมือผมเข้าห้องไปครับ เห็นซีนมันกำลังถอดเสื้อให้กีต้าร์อยู่......

ไอ้ซีนโยนเสื้อกีต้าร์ไปกองที่เก้าอี้ข้างตู้เสื้อผ้า แล้วหันมามองพวกผมทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวกูว่าจะเช็ดตัวให้มันก่อน เออพวกมึงสองคนมีไรวะ” 

“ดีๆๆ แก้ผ้าแล้วเช็ดตัวให้มันสะอาดๆนะ อ่ะ เช็ดเสร็จแล้วมึงจะใช้นี่รึไม่ใช้ก็แล้วแต่มึง อ่ะกูให้”
เชี่ยเดย์พูดพลางเข้าไปจับมือไอ้ซีนขึ้นมาแบ มันวางกล่องถุงยางลงบนมือไอ้ซีนครับ!!!

ผมกับไอ้ซีนมองกล่องถุงยางกันตาเหลือก ไอ้เดย์มันขำก๊ากออกมาเลย ไอ้เลว ยุห่าอะไรของมันนี่!

“เชี่ยเดย์!!!เอาของมึงคืนไปสัด!”  ไอ้ซีนหน้าแดงขึ้นมาเลย ยังไม่ทันกินเหล้าสักแอะไอ้หน้ากวนคงเขินมาก
ปากล่องถุงยางใส่ไอ้เดย์ที่เอาแต่ขำ ไอ้เดย์มันก็รีบลากผมหนีไอ้ซีนออกไปนอกห้อง
แต่เดย์มันยังไม่หยุดแกล้งไอ้ซีน “5555555ฟาย ใส่ไม่ได้อ่ะดี๊เคี้ยกกก5555 คนละเบอร์กันก็งี้น้อง
555ของกูมันใหญ่มึงก็เอายางรัดที่เหลือไว้ดิ55555555555”

“เชี่ยเดย์! ไอ้ลูกมึงพามันลงไปเลยไอ้ห่า เมาแล้วเรื้อนนะสัด////*//”   ไอ้ซีนหยิบหมอนปาไล่เราครับ
แล้วมันก็เดินตามมาทั้งผลักทั้งดันพวกผมลงบันไดไป มันก็ลงตามมาด้วย ผมถามมันว่าลงมาด้วยทำไม
ไหนว่าจะเช็ดตัวให้กีต้าร์  ซีนมันก็ว่าลงมาหาผ้า แล้วมันก็เดินไปหาพี่ออฟถามๆอะไรกัน คงถามหาของ
พวกผ้ากะละมัง น่าจะเอาไปเช็ดตัวให้เพื่อน โดนพี่ออฟแซวอีกว่าดูแลดีเป็นเมียไอ้กีต้าร์มันเหรอ
ปล่อยมันนอนตายไว้อย่างนั้นแหละมากินได้แล้ว แต่ไอ้ซีนก็ยืนยันจะขึ้นไปเช็ดตัวให้กีต้าร์ก่อนอยู่ดี

ผมกลับไปนั่งมองไอ้ซีนเดินเข้าเดินออกห้องน้ำแล้วขึ้นไปชั้นบน..................... “เดย์..”  ผมสะกิดไอ้เดย์
มันก็หันมากระซิบ  “ใจเย็นไอ้ลูก ที่นี่คนเยอะ กลับบ้านแล้วเดย์จะจัดให้อย่างสาสมใจไปเลยที่รัก”

“เชี่ยอะไรของมึงเนี่ย”    -*-
“ก็มึงสะกิดนมกูทำไมอ่ะ”
“ไอ้บ้า!////*// กูแค่จะชวนมึงไปเก็บกล่องถุงยางคืนมาเว้ย”
“อ่า ไหนว่าไม่ต้องใช้ก็ได้ไง เลยยกให้ไอ้ซีนไปละ สดไม่ได้เหรอลูก”
“กูขอเอาส้อมแทงลูกตามึงสักจึ๊กสองจึ๊กได้มั้ยวะเดย์-*- ”
“กูทำอะไรผิด”
“ผิดทุกอย่างแหละมึงอ่ะ!”
“โอเค ผิดเองที่รักเธอ”
“มึงเมาป่ะเนี่ยฟายเอ๊ย ไม่ร้องเพลงให้กูเลยล่ะ”
“เคี้ยก555 โน่นแน่ะนกเขากรู~~~~~~~~~”
เชี่ยเดย์คว้าไมค์มาร้องเพลงรักให้ผมครับ ไอ้พวกที่เหลือฮากลิ้ง ผมต้องตะปบไมค์ในมือมัน
โยนใส่ตักพี่กานต์ที่นั่งมึน แล้วทั้งฉุดทั้งลากมันไปหลังบ้าน

“ที่กูพูดว่าไปเก็บกล่องถุงยางอ่ะ ไม่ได้หมายความว่าอยากได้คืนเว้ย
กูจะชวนมึงไปแอบดูไอ้สองคนนั้นข้างบน!”

“อ่อออออออออ รู้ละ จัดไป”

คราวนี้เป็นไอ้เดย์รีบดึงผมขึ้นไปชั้นบนอย่างไวเลยครับ  ไปถึงหน้าห้องให้เงียบที่สุด
แล้วเดย์มันก็ลองบิดลูกบิดอย่างเบามือดู ....ประตูเปิดได้ เราก็แง้มออกนิดหน่อยระวังไม่ให้คนข้างในรู้ตัว

กีต้าร์มันนอนร้องไห้อยู่ครับ.............
มีไอ้ซีนเช็ดหน้าให้ ดูเหมือนว่ากีต้าร์จะเมาแล้วร้องแบบเพ้อๆมากกว่าจะรู้ตัว

 ...ซีน..........มึงล่ะรู้ตัวมั้ย ว่ามึงมองเพื่อนด้วยสายตายังไง......

รัก...... เห็นสายตามันแล้วผมนึกออกในหัวได้เท่านี้



“เฮ้ย!”
“ชู่ว!!!!!”

ผมตกใจเผลอร้องเฮ้ยไอ้เดย์มันรีบปิดปากผมเลยครับ ก็ไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะจู่ๆไอ้กีต้าร์ก็ลืมตามา
แล้วผวาโผขึ้นมากอดไอ้ซีนแน่นเลย.........





tsktonight…

 *** ขอโทษแล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ยังรออ่านกันอยู่นะจ๊ะ ตอนหน้าวิก็จะพยายามจ้า^^
สู้ๆ ดีใจนะคะที่อยู่ด้วยกันมายาวนาน ถึงจะนานครั้งมาต่อ แต่วิสัญญาแล้วไม่เคยผิดสัญญานะคะ
ไม่ทิ้งเรื่องแน่นอนค่ะปราบใดที่วิยังอยู่55 ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกค่ะ รักนะคะ
ขอบคุณกำลังใจมากๆจริงๆจ้า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-06-2016 08:29:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-06-2016 19:49:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-06-2016 20:01:57

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-06-2016 20:17:00

ืืืืืืืืืืืืืืืืืืืเริ่มมีระแคะระคายมาเข้าหูจ๋าแล้วอีกไม่นานจ๋าคงจับได้แน่ๆ
ทางฝ่ายเดย์ผ่านหมดเหลือฝั่งลูกเนี่ยว่าจะจุดชนวนมาม่าหรือเปล่า

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-06-2016 21:59:04

ดีใจ ไร้ท มาต่อ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เดย์ ลูกคิด พัฒนาไปอีกขั้น
ซีน โฟร์ ทำเพื่อกระตุ้นกีตาร์หรือเปล่า
เอ แล้วถุงยางนั้น ซีนจะได้ใช้มั้ยนะ
รอ รอ รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: zzzzzz ที่ 29-06-2016 22:15:57

เย้ยยยยยยยยยยยยยย้้ย้ย้ย้ย้ย้ย มาต่อแล้ววววววววววววววว
ดีใจอะๆๆๆๆ :m3: :m3: :m3: :m4: :m4:

รอต้ังนานนอ่านซ้ำสองรอบแล้ว นี่เจอมาต่อก็อ่านซ้ำแบบผ่านๆอีกรอบนะเนี่ย
ขอบเรื่องนี้นะะะคนเขียนสู้ๆนะเค้ารออ่านทุกวันเลย
ขอบคุณที่แต่งมาให้ได้อ่านกันน้า ชอบมากอยากอ่านอีกๆๆๆๆๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 10-07-2016 22:09:36

เดย็นี่มันน่ามึนจริงๆเลย 555+

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2016 22:51:52

รอเดย์ ลูกคิด :mew1: :mew1: :mew1:
รอซีน กีตาร์ :mew1: :mew1: :mew1:
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 11-07-2016 06:43:12

งื้ออออ  มาแล้วววว พึ่งเห็นน

ชอบมากมาย  รอตอนต่อไปนะคะ


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 12-07-2016 08:48:29

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 17-07-2016 17:51:46

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้ (26/6/16)
เริ่มหัวข้อโดย: Mitaro ที่ 26-08-2016 02:10:54

ยังไม่มาเหรอออ รออยู่น้าา ชอบเรื่องนี้มากเลย เดย์กับลูกคิดน่ารักสุดๆ :o8:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนต่อไปเดี๋ยวมาต่อให้นะคะ^^ (26/9/16)
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 26-09-2016 02:59:57

         ใครลืมเนื้อแล้วไปอ่านทวนรอเลยค่ะ5555555555555 ขออภัยในความล่าช้าแทบขาดใจของวิเอง

วิยังอยู่นะคะยังไม่ได้ทิ้งไปไหน แต่อย่างที่เคยบอกไว้มันติดขัดในชีวิตเล็กน้อยถึงมากมาย ตอนนี้ก็แต่งต่อแล้วค่ะ

แต่ยังไม่เสร็จยังไม่จบตอน เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบเอามาลงให้เลยค่า วันนี้มาบอกให้เตรียมตัวไว้นะคะ555(อย่างนี้ก็มีด้วย55)

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนต่อไปเดี๋ยวมาต่อให้นะคะ^^ (26/9/16)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-09-2016 06:49:26

รอด้วยความยินดีอย่างมากกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re:-///-ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนต่อเลื่อนเป็นเดือนหน้านะคะ16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 16-10-2016 20:45:00

                เนื่องด้วยมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับบ้านเมืองเรา วิจึงขอเลื่อนการลงตอนต่อของนิยายไป

ขอโทษคนรออ่านด้วยค่ะ สัญญาว่ามาต้องมาค่ะ ขอเวลาทำใจขอเป็นภายในเดือนหน้าละกันนะคะ รักทุกคนจ้ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนต่อเลื่อนเป็นเดือนหน้านะคะ16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-10-2016 21:13:08

You're welcome
ยินดีรอ  :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-01-2017 02:38:44

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../1





ไอ้เดย์ดึงผมเดินลงบันไดมาอย่างเร็วเพราะกลัวว่าจะทำเสียงดังให้ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์รู้ตัว

ผมถามไอ้เดย์หน้าตื่นว่าไอ้สองคนนั้นมันจะได้กันหรือเปล่า เดย์เหลือกตามองบนเล็กน้อยแล้วกระซิบใกล้ๆ

“มึงอยากรู้ก็เอาไว้รอถามไอ้ซีนดูเองสิ”

ผมนิ่วหน้าเล็กน้อยอดทำปากยื่นหน่อยๆไม่ได้ “กูแค่ถามความคิดมึงเว้ย แบบว่าความน่าจะเป็นอ่ะ ใครจะไปกล้าถาม”


“กูนี่ไง อ่ะงั้นเดี๋ยวกูถามเอง” ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วมันผละจากผมที่ตรงคั่นบันไดสาวเท้าจะก้าวขึ้นไปชั้นบน

ผมรีบผวาดึงเสื้อรั้งมันสุดฤทธิ์ แต่ที่ทำให้ไอ้เดย์ชะงักได้กลับเป็นไอ้ซีน มันโผล่มายืนมองพวกผม
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“อะไร....อะไรห๊ะอะไร อะไร อะไรของพวกมึง อะไร” เชี่ยซีนกอดอกถามหน้ากวนๆเหมือนอยากจะขำ
ผมกับไอ้เดย์เหล่มองหน้ากันก่อนต่างคนต่างเสมองไปทางอื่น

“มึง มึงงงงงง มึงออกมาได้ไงอ่ะ แล้วววว แล้วไอ้กีต้าร์..” ผมอ้อมแอ้มถามไอ้ซีน
“กีต้าร์มันละเมอ เมาขนาดนั้นมันไม่รู้เรื่องหรอก กูจับนอนมันก็นอน หลับแล้ว” ไอ้ซีนตอบเสร็จมันก็เดินลงมาหา

เข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับไอ้เดย์กอดคอพวกผมแล้วพากันเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
เดินไปก็พูดไป “พวกมึงคิดว่ากูกับมันจะทำอะไรกันง่ายปานนั้นเลยเหรอวะ ถ้ามันได้ง่ายๆอย่างนั้น
ป่านนี้กูคงไม่ต้องมานั่งเก็กซิมอย่างทุกวันนี้หรอกเว้ยไอ้พวกบ้า” ซีนมันบ่นแล้วส่ายหน้าดูเหนื่อยหน่าย

“แล้วมึงทำให้มันยากทำไมวะ แค่กลับขึ้นไปทำเสร็จแล้วก็ค่อยกลับลงมากินเหล้ากับพวกกูต่อไม่เห็นยาก”

ดู๊!!!! เชี่ยเดย์มันแนะนำไอ่ฟายนี่เลวจริงๆ “เชี่ยเดย์!” ผมถลึงตาใส่มัน มันขำคิกคักซะงั้น
แต่คนอย่างมันน่ะเหรอครับไม่มีคิดเล่นหรอกไอ่ห่านี่มันคิดจริงผมรับรอง

“กูไม่อยากให้กีต้าร์มันรู้สึกผิดกับแอ๋มไปมากกว่านี้พวกมึงเข้าใจป่ะ” ไอ้ซีนเอาแขนออกจากคอพวกผม
แล้วเดินนำไปหาไอ้พวกที่นั่งล้อมวงครื้นเครงกันอยู่ ไอ้เดย์ถึงกับเข้ามากระซิบข้างหูผมอย่างตื่นเต้น
“ทำไมมันเป็นคนดีจังวะ!?”
“แล้วใครเขาจะเลวเหมือนมึงล่ะไอ่ฟาย”
“กูเป็นคนเลว!?” เหอะยังจะมาถามเสียงสูง มันยังไม่รู้ตัวอีก
“เออ ไอ่คนเลว”
“ถึงจะเลวแต่ก็เป็นคนเลวที่รักเธอ เลวเพียงใดก็ยังมีเพียงเธอคนเดียวที่รักจริง นะจ๊ะ กิ๊วๆๆกริ๊วววตู้วู้!555”
“...............”

ผมตัดสินใจเดินหนีมุกเสี่ยวหักหลังหน้าตาของมันไปนั่งข้างไอ้ซีน ไอ้เดย์รีบตามมาประกบนั่งข้างๆผม
มันยังหัวเราะไม่เลิก จนเพื่อนๆถามไอ้เดย์เป็นอะไรเมากัญชามารึไง ผมเลยบอกว่ามันเป็นบ้า

“เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวพวกกูจะไปงานเทศกาลดนตรีที่พัทยาช่วงปีใหม่นี้ไปเคาน์ดาวน์ พวกมึงมีแผนกันยัง
ว่าไงไปด้วยกันมั้ยไปกันกลุ่มใหญ่กูว่าสนุกดี เวลาเจอตีนจะได้อุ่นใจ55555”
พี่อ๊อฟชวนพวกผม เราก็มองหน้ากันไปมาต่างบอกว่าก็ดีนะ แล้วเลยตัดสินใจกันไม่ยากว่าจะไปด้วย
เว้นแต่ไอ้ยู มันบอกว่าขอไปปรึกษาพี่บาสก่อน เลยโดนเพื่อนแซวว่าตกลงพี่บาสนี่แฟนรึพ่อมันขำๆ

“กูไม่ไปแล้ว!” จู่ๆพี่กานต์ก็โพล่งขึ้นมาทำหน้าไม่สบอารมณ์ พวกเราที่เหลือมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ไอ้มาร์คเลยพูดขึ้น “เอ่ออออ พี่อ๊อฟพี่สรครับผมว่า ถ้าพี่กานต์เขาไม่พอใจที่พวกผมจะไปด้วยก็...”

พี่กานต์ถอนใจส่ายหน้าโบกมือห้ามไอ้มาร์คไม่ต้องพูดต่อไว้ ทุกคนเงียบกริบ
พวกเรารอดูดอกพิกุลร่วงออกจากปากพี่กานต์สักพัก พี่กานต์ก็ทำดอกร่วงอย่างเสียไม่ได้
“กูแค่ไม่อยากเจอหน้าไอ้มี่ คอยดูกูจะเลิกคบแม่ง! พัทยากูก็ไม่ไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นนอกจากไอ่หมามี่”

โอ้...เกือบลืมเลยว่าวันนี้พวกพี่เขาทะเลาะกันมา แต่กว่าจะถึงวันงานที่พัทยามันอีกตั้งนานนะครับ
ถึงตอนนั้นผมว่าพวกพี่เขาอาจจะดีกันแล้วก็ได้ คู่นี้น่าจะทะเลาะกันบ่อยจากที่เคยได้ยินเขาทะเลาะกัน
ในห้องน้ำร้านหมูกะทะเมื่อคราวที่ผมกับไอ้เดย์เคยแอบฟัง

“นี่ตกลงพวกมึงทะเลาะกันเรื่องอะไรวะไอ้กานต์ มึงถึงขนาดจะเลิกคบมันเนี่ยนะ มึงใจเย็นๆดิวะเพื่อนกันนะเว้ย”
พี่อ๊อฟชงเหล้ายื่นแก้วให้พี่กานต์พูดพลางตบไหล่เพื่อนเหมือนเตือนให้คิดดีๆ แกคงอยากให้พี่กานต์ระบาย
เริ่องที่ขุ่นข้องหมองใจออกมา แต่พี่กานต์กลับกระแทกเสียงใส่ “เพื่อนเชี่ยไร กูไม่ได้เป็นเพื่อนกับมัน”

ผมกับไอ้เดย์สะดุ้งโหยงมองหน้ากันแล้วรีบหันไปมองพี่กานต์ ทุกคนเองก็มองพี่กานต์เป็นตาเดียวดูอึ้งๆ
ที่เห็นพี่แกโมโหมากอย่างนี้ “...เอ่อออ ก็กูบอกพวกมึงแล้วไงจะเลิกคบแม่ง กูจะเลิกเป็นเพื่อนกับมัน”
พี่กานต์ยังมีสติพอที่จะนึกแก้ตัวได้ผมกับเดย์ก็โล่งใจแทน เพราะรู้สึกว่าพวกพี่เขายังไม่พร้อมเปิดตัวเท่าไหร่
แต่ก็น่าแปลกนะครับเพื่อนๆพี่แกไม่มีใครรู้สึกว่าเขาคบกันเกินเพื่อนบ้างเลยเหรอ หรือว่า...บางที....
คงอาจเป็นเพราะพี่โจวมี่แกยังเจ้าชู้ไม่เลิกกับผู้หญิงไปทั่วมั้ง

“กูไม่อนุญาตให้มึงเลิกเป็นเพื่อนกับไอ้มี่มัน ตราบใดที่มึงยังไม่ยอมบอกว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“เกี่ยวอะไรกับมึงวะไอ้อ๊อฟ”
“ถ้ามึงไม่บอกงั้นกูโทรบอกไอ้มี่ว่ามึงอยู่นี่ดีกว่า กูเห็นทะเลาะกันทีไรไอ้มี่แม่งตามตัวมึงให้ควักทุกทีอ่ะ
มึงมันชอบหนีนิสัยเสียนักสัด ต้องเจอกูรายงาน คึกๆๆๆ”
“เชี่ยอ๊อฟ!แม่ง! มึงหยุดเลยวางโทรศัพท์!!”
“กูจะโทรหาเพื่อนกูยังไงก็ได้มึงวุ่นวายไรเชี่ยกานต์”
“มึงจะโทรหาเพื่อนมึงคนไหนก็ได้! แต่ต้องไม่ใช่ไอ่ควายมี่อ่ะโว้ยยยย!!!”

พวกผมพากันนั่งกลั้นขำที่เห็นพี่อ๊อฟกวนตีนพี่กานต์ พอพี่อ๊อฟโทรไปบอกพี่โจวมี่เสร็จก็ลอยหน้าลอยตา
แลบลิ้นเยาะเย้ยพี่กานต์ที่ได้แต่นั่งหน้าหงิกกระฟัดกระเฟียดเหมือนเด็กๆโดนขัดใจ
“มึงไปบอกมันทำไม กูไปดีกว่า!”

พวกเรากำลังเหวอที่จู่ๆพี่กานต์ก็ลุกขึ้นจะเดินหนี แต่พี่อ๊อฟกับพี่สรไวมากเข้าจับตัวพี่กานต์ไว้
พี่อ๊อฟบอกพี่สรให้ล็อคตัวพี่กานต์แน่นๆ แล้วพี่แกก็ไม่สนใจเสียงโวยวายด่าของพี่กานต์ที่นานๆจะได้ยินที
พี่อ๊อฟเดินไปล็อคประตูบ้านเลยครับไม่ให้พี่กานต์ออกไปไหนได้ แล้วก็เดินมาเต้นๆดีดๆตรงหน้าพี่กานต์
พอพี่สรปล่อยตัวพี่กานต์เท่านั้นแหละครับพี่อ๊อฟที่มัวแต่เต้นไม่ทันระวังเลยโดนพี่กานต์ถีบตูดเข้าให้
พี่อ๊อฟหน้าทิ่มกลิ้งเอาหัวไปโขกกับขาโซฟา พวกผมทนไม่ไหวจริงๆมันตลกมากก็ขำก๊ากออกมากันทุกคน

“โอ๊ยยยยยยยย ไอ่ห่าสรมึงปล่อยมันทำไมไม่บอกกูก๊อนนนน โอ้ยเจ็บนะเว้ยถีบมาได้ฮึ๋ยยย~~~||||||*||”
พี่อ๊อฟแกโววายด่าพี่สรใหญ่ว่าปล่อยพี่กานต์ทำไม พี่สรแกล้งผงกหัวขอโทษไปก็ขำเพื่อนไป
ส่วนพี่กานต์ก็กลับมานั่งดื่มหน้าบูดเงียบๆ

“พี่กานต์ครับ ถ้าไม่คุยกันก็ไม่เข้าใจกันนะครับ คุยเถอะครับไม่ใช่หนี แล้วก็คุยนะครับไม่ใช่ด่ากัน”
ผมข้ามไอ้ซีนไปเสือะ เอ๊อะ..ไม่ใช่สิ ไปจับแขนพี่กานต์เพื่อปลอบแกเบาๆ เอาน้ำเย็นเข้าลูบไว้
แกก็นั่งนิ่ง สักพักถอนใจแล้วหันมาขอบใจผมที่เป็นห่วง ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ออฟที่เดินผ่านมา
พี่กานต์ยกเท้าถีบเข้าปลีน่องพี่อ๊อฟจนเซแท่ดๆๆหน้าจะทิ่ม พี่สรนี่ถลาไปคว้าไว้เกือบไม่ทันทั้งๆในมือ
ก็ยังไม่ปล่อยแก้วเหล้านะ ซุปเปอร์เซฟว่ะ (ปรบมือแปะๆ)
“มึงถีบกูทำไมอีกเนี่ยเชี่ยก๊านต์!?” พี่อ๊อฟไปนั่งตั้งหลักได้ก็หันมาโวยเลยครับ ผมกับเพื่อนๆก็ได้แต่ฮา
“จะว่าไปก็เป็นเพราะมึงแหละเชี่ยอ๊อฟ!!”
“เพราะกู!?..เรื่องอะไรของมึงห๊ะ?????? เชี่ยไรว้า|||||||”

ผมเข้าใจนะ ก็พี่อ๊อฟชอบชวนพี่โจวมี่กับพี่สรไปเที่ยวน่ะเซ่~~~~~

พี่อ๊อฟหนีพี่กานต์ไปนั่งห่างออกไปเอาพี่สรคั่นกลางไว้หน้ายังดูงุนงงไม่เข้าใจแต่พี่กานต์ไม่พูดอะไรครับ
พี่อ๊อฟถามว่ามาโทษแกทำไมพี่กานต์ก็ไม่ยอมพูดด้วย กลายเป็นว่าตอนนี้พี่กานต์งอนพี่อ๊อฟไปด้วยอีกคน


“ซีน ไหนมึงว่าจะปรึกษากูเรื่องยัยโฟร์ไม่ใช่เหรอ” ผมนึกได้ก็รีบหันไปกระซิบถามไอ้ซีนเบาๆ
ซีนมันเลยแกล้งชวนผมไปต้มมาม่า แต่พอเดินไปถึงห้องครัว ไอ้ซีนก็มองเลยไปข้างหลังผมอย่างเซ็งๆ
พอผมหันมองไปทางด้านหลังตัวเองตามสายตาไอ้ซีนบ้าง ก็เจอไอ้บ้าเดย์ มันเดินตามมานี่เองครับ
ไอ้เดย์ไม่รอให้ผมรึไอ้ซีนไล่ มันเข้ามากอดตัวผมจากด้านหลังเอาหัวเอนมาซบกับหัวผมเบาๆแสยะยิ้ม
“กูจะอยู่กับแฟนกูที่ไหนก็ได้ มีอะไรมั้ย แบร่” ดูไอ้บ้าเดย์ทำทะเล้นใส่เป็นเด็กๆ
ซีนมันส่ายหน้าด่าไอ้เดย์ว่าขี้เสือกอ่ะ

“ถ้ามันเกี่ยวกับกีต้าร์ด้วยก็พูดเถอะซีน ยังไงไอ้เดย์มันก็รู้อยู่แล้ว”
“อึก....เชี่ยลูก มึงรู้ได้ไงว่ามีกีต้าร์มาเกี่ยวด้วย” ไอ้ตาแคบมันเบิกตาโพล่งเลยครับ
“ก็มันจะมีเหตุผลอะไรที่มึงไม่บอกคนอื่นนอกจากกู ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ต้าร์อ่ะ”
“..........เฮ้อ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยวะ ว่าที่มันเมาวันนี้เพราะกูอ่ะ พวกมึงว่าไง”

“ชัวร์” ผมพูด ไอ้เดย์มันก็เสริมว่า “ล้านเปอร์เซ็นต์”

ซีนมันเม้มปากชั่งใจคิดอีกนิดหน่อยถึงค่อยพูดออกมาได้ “คือโฟร์อ่ะ มาขอให้กูช่วยแกล้งเป็นแฟนหลอกๆ
โฟร์บอกว่าอยากให้คนที่โฟร์ชอบมาเห็น มันอยากรู้ว่าเขาจะรู้สึกกับมันยังไง แล้วก็ขอร้องกูไม่ให้บอกใคร
พวกมึงอย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นนะเว้ย เดี๋ยวยัยโฟร์มันจะว่ากูไม่รักษาคำพูด”

“นั่นงะ!!! กูว่าละต้องมีอะไร!” เดย์ยิ้มแล้วชี้หน้าไอ้ซีน ผมกับคนอื่นๆก็คิดไว้ไม่ต่างกัน
ผมรีบพยักหน้ารับปากไอ้ซีน
“เออได้ๆ นี่หมายความว่าโฟร์แค่มาขอให้มึงช่วยเหรอ ไม่ได้ชอบมึงจริงๆว่างั้น”
ซีนมันขำเบาๆแล้วส่ายหน้า “ตลกละจะมาพิศวาสกันตอนไหนวะ”
“พวกกูก็คิดว่างั้นแหละ” ไอ้เดย์พูดแล้วดูเหมือนว่ามันจะเนียนขยับกอดเอวผมแน่นขึ้น เอาคางเกยไหล่ผมด้วย
เดี๋ยวนะ...มึงจะรวมร่างกับกูเหรอกูไม่ใช่หุ่นยักษ์ในขบวนการเรนเจอร์นะไอ่หอกนี่
ผมหยิกหลังมือมัน มันก็สะดุ้งถูมือตัวเองแต่ยังกอดผมจากด้านหลัง คราวนี้มันจับมือผมกันโดนหยิกไว้ด้วยครับ
ไอ้ซีนมองบนแล้วมองบนอีก อีกนิดลูกตามันอาจลอยทะลุหลังคาบ้านขึ้นไปได้..

“เฮ้อ..ตอนแรกกูก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้กีต้าร์มันคิดมาก จนมากินเหล้าเมาขนาดนี้หรอกนะ”
ซีนมันพูดแล้วยิ้ม แต่ผมดูออกว่ามันไม่ได้อยากยิ้มเศร้าๆแบบนี้เลย
“แล้วมึงจะเลิกช่วยโฟร์มั้ย” ผมถามไอ้ซีนก็ยักไหล่พูด
“ไม่จำเป็นต้องเลิกนี่ โฟร์มันว่าถ้าได้คำตอบแล้วจะบอกให้เลิกเล่นเป็นแฟนเอง
มันบอกจะเลี้ยงข้าวกลางวันกูทุกวันตลอดเวลาที่คบกัน ยัยนี่ท่าจะสายเปย์เว้ยสบายเป๋าเลยกู555”
ไอ้เดย์แซว “โห มีค่าช่วยด้วยเหรอวะยัยโฟร์มันทุ่มเว้ย”
“กูบอกว่าช่วยฟรีก็ได้ แต่โฟร์บอกไม่ได้มันไม่สบายใจ ก็เลยตกลงกันที่เลี้ยงข้าวแล้วกัน”

อย่างนี้ไอ้กีต้าร์มันต้องเข้าใจผิดไปอีกพักใหญ่เลยสินะ
“แล้วมึงต้องทำยังไงบ้างอ่ะซีน” ผมอยากรู้หน้าทีแฟนของมันจริงๆครับ
“ก็กินข้าวกลางวันด้วยกันทุกวัน ไปส่งบ้าน แค่นี้แหละ โฟร์บอกทำแค่ต่อหน้าคนที่มันชอบก็พอว่ะ”
“แล้ววว........มึงจะเอาไงเรื่องกีต้าร์วะซีน จะบอกมันมั้ย”
“ทำไมกูต้องบอก?”
ผิดคาดที่ไอ้ซีนตอบผมด้วยคำถามกลับแล้วหน้าหมางงแบบนี้
“ทำไมกูต้องเอาไงด้วยวะไอ้ลูก หึ55 มึงลืมไปรึเปล่า ไอ้ต้าร์มันก็มีแอ๋มแล้วไง กูอ่ะโสดดดดดดดดเว้ย!
จะคบกับใครก็เรื่องของกูป่ะ พรุ่งนี้มันก็ลืมเรื่องกู....เองแหละ”

ได้ยินเสียงเหอะดังมาจากหลังหูครับไอ้เดย์คงหมั่นไส้เชี่ยซีนพอๆกับผม ทำเป็นไม่แคร์ โถใครวะ
มาถึงก็รีบแจ้นพาไอ้ต้าร์ไปดูแลอย่างดี ผมถาม “นี่มึงไม่ได้ประชดใช่มั้ยวะซีน” ไอ้ซีนยักไหล่ตอบอีกหน
“ไม่ ไม่ได้ประชดใคร แล้วพวกมึงคิดว่าไงเหมือนกูประชดเหรอ กูแค่อยากช่วยโฟร์เท่านั้นเว้ย”

“ดูเหมือนมึงไม่ลังเลที่จะช่วยโฟร์นะ แล้วมึงจะมาปรึกษากูทำไมวะ” ผมอดเอียงคอถามอย่างสงสัยไม่ได้
“คือกูอึดอัดอยากเล่าอ่ะ เลยเลือกมึง เพราะมึงอ่ะ น่าจะเก็บความลับได้สุดละเหมือนที่เก็บเรื่องกูกับไอ้ต้าร์”
ผมกับเดย์หันมองตากันแล้วส่ายหน้าพร้อมกัน เหนื่อยหน่ายกับมันครับมึงจะมีความลับอะไรนักหนาวะ
พวกกูขี้เกียจเก็บนะโว้ยยยย
“แล้วคนที่โฟร์ชอบนี่ใครวะ พวกกูรู้จักมั้ย”
“รู้จักดิ”
“ใครวะ”
“ก็ไอซ์”
“ไอซ์? ไอซ์ไหนวะไม่คุ้นเลยวะ ไอ้ไอซ์นี่มันห้องไหนวะ พวกกูรู้จักแน่เหรอ???”
ผมหันไปถามไอ้เดย์ว่าเรารู้จักผู้ชายชื่อไอซ์ด้วยเหรอ เดย์ก็ส่ายหน้าว่าไม่

“ห้องสิบ ไอซ์ห้องสิบ”
“ห้องสิบ?..... กูก็รู้จักแต่ไอซ์ อาทิชา ซี้อิแจ๋วแหว๋วอยู่ไอซ์เดียว”
ขอขยายความก่อนนิดนึงครับ ผมลืมเล่าไปเรื่องที่เปลี่ยนมาเรียกทิชาว่าไอซ์ เมื่อก่อนพวกเราก็เรียกทิชาๆ
แต่ต่อมาทิชาบอกให้เรียกไอซ์เถอะเธอมีชื่อเล่นแต่ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนเรียกเลย ฟังแล้วก็ตลกดี
ปกติมีแค่คนที่บ้านเรียก พวกเราก็เลยหันมาเรียกชื่อเล่นทิชาแทนชื่อย่อของเธอแทน
ยัยโฟร์น่ะนำเรียกคนแรกเลย ไอซ์จ๋า ไอซ์อย่างงู้น ไอซ์อย่างงี้ กระดี๊กระด๊าร่าเริงล้นโลกครับ

“ก็มีไอซ์เดียว” เชี่ยซีนพูดพร้อมยิ้มแหยๆเล่นเอาทั้งผมทั้งไอ้เดย์ตาโตแทบถลนออกจากเบ้ากัน
“พวกกูถามมึงดีๆกวนตีนกูทำไมซีน” คือผมยังไม่อยากปักใจเชื่อครับ เดี๋ยวนะมันอำผมรึเปล่า
“โฟร์มันชอบไอซ์นั่นแหละ มันไม่ชอบผู้ชายเว้ย แต่ไอซ์เป็นพวกความรู้สึกช้า มันก็เลยอยากรู้
ว่าถ้ามันคบคนอื่นไอซ์จะเป็นยังไง มันบอกกูว่าทำแบบนี้เพราะอยากรู้ว่าไอซ์ชอบมันบ้างมั้ย
ให้มันถามตรงๆมันก็ไม่กล้า มันกลัว”

“ห๊ะ! เชี่ยยยยยยยย!!!!!!!! จริงดิ!!!!” ผมกับไอ้เดย์เหวอพอๆกันไอ้ซีนมันขำน่าดู
โฟร์บอกว่าซีนเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ดูเหมือนจะโสดสนิท...แบบที่แม้แต่สาวที่กำลังคุยด้วยก็ไม่น่าจะมี
นี่ก็เป็นเหตุผลที่มันเลือกมาขอให้ไอ้ซีนช่วย ฟังเหตุผลโฟร์แล้วผมสงสารเชี่ยซีนเลยครับ

โธ่เอ๊ยกีต้าร์ คนที่ควรร้องไห้ต้องเป็นไอ้ซีนมากกว่า มึงยังมีแอ๋มไอ่ห่านี่ก็ยังคงไม่มีใครเหมือนเดิม

……………………..
…………
…….

ถือมาม่าที่เพิ่งออกจากเวฟกลับไปนั่งกินที่กลุ่มได้ไม่นาน ทุกคนก็ตกใจ พี่โจวมี่มาครับ !
มาถึงพี่แกก็เขย่าประตูที่ล็อคไว้ “เปิดๆๆ!!! กานต์! มาคุยกันก่อน!”
ร้องเรียกพี่กานต์ที่นั่งเมาแต่ทำคอแข็งทื่อไม่ยอมหันไปมองหน้าสักนิด เป็นพี่อ๊อฟที่รีบไปเปิดประตูให้
ก่อนที่ประตูบ้านจะโดนแรงควายของพี่โจวมี่พังเอาซะก่อน “ใจเย็นดิสัดมี่!|||||||ประตูบ้านกูนะโว้ย”

พอพี่โจวมี่หลุดเข้ามาในบ้านได้เท่านั้นแหละครับแกรีบตรงดิ่งมานั่งข้างพี่กานต์ “กานต์กลับเหอะขอโทษ~”
ผมนี่อึ้งเลยครับพี่แกอ้อนแฟนน่าดู พี่สรพี่อ๊อฟมองตากันล่อกแล่กๆไปมาแล้วทำเป็นยกแก้วเหล้าชนกัน
ดื่มแล้วเติมดื่มแล้วเติม เหมือนพยายามไม่สนใจเพื่อนแต่ผมว่าพวกพี่แกกำลังรอฟังหูผึ่งมากกว่า55

พี่กานต์นิ่งมากครับดื่มเงียบๆไม่หันไปมองพี่โจวมี่ด้วย ผมรู้สึกอย่างกับมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่านรอบตัว
หนาวเลยครับ||||||||
แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ไม่รู้ว่าพี่โจวมี่พยายามกระซิบบอกอะไรพี่กานต์ จู่ๆพี่กานต์ก็ตาโตสะดุ้งตกใจ
หันไปมองหน้าพี่โจวมี่ “ว่าไง จะเอาไง” คำถามของพี่โจวมี่ทำให้พี่กานต์ถอนใจแล้วถอนใจอีกก่อนตอบ
“เออ! กลับ!”
ผมนี่งงแดกเลยครับ ดื้อหัวชนฝาบทจะยอมก็ยอมกลับง่ายๆเงี๊ยะนะ ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ
ไม่แพ้ใครอีกหลายคนในกลุ่มที่ได้แต่มองพวกพี่แกลาวงเหล้า แยกตัวกลับไปกับพี่โจวมี่ง่ายๆ

พี่โจวมี่พาพี่กานต์กลับไปแล้วแม้ว่าพี่สรกับพี่อ๊อฟจะพยายามรั้งให้เข้าวงเหล้ากระชับมิตร
ผมก็หันไปพยักหน้าให้เดย์ชวนมันกลับก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ พี่อ๊อฟบ่นใหญ่ว่ามีแต่คนจะกลับ
ไอ้ยูก็จะกลับ มันโทรหาพี่บาสบอกให้มารับได้แล้ว
ไอ้น็อตเห็นไอ้ยูเพิ่งวางสายที่โทรหาพี่บาสไปก็มีความเผือก “อ้าวยู มึงดีกับพี่บาสแล้วเหรอ”
“ดีกะผีอ่ะดิงอนกูอยู่นั่นแหละ ถึงต้องโทรหาตลอดนี่ไง แล้วถ้าขืนไม่บอกให้มารับต้องสวดกูอีกยาว”

“555555คนไม่โสดก็งี้แหละโว้ยยยย55555”
โถไอ้สองหน่อ(มาร์ค น็อต) มันหัวเราะร่วนเยาะเย้ย พี่อ๊อฟก็พลอยร่วมวงโห่ไปด้วย พอพี่สรจะโห่บ้าง
พี่อ๊อฟแกรีบเบรกเพื่อนตัวโก่ง “เฮ้ยๆๆๆๆมึงอ่ะมีเมียแล้วห่า55555555” พี่อ๊อฟเห็นไอ้ซีนนั่งเหม่อก็แซว
“แหมๆๆๆๆๆมึงเงียบเชียวนะไอ้ซีนนนนน ซุ่มนะมึงๆมีแฟนกับเขาแล้วนี่หว่า ฮิ้วววววววววว”
ซีนมันยิ้มแกนๆแล้วกระดกหมดแก้วครับ... ผมหันไปถามมัน “คืนนี้มึงนอนไหนซีน”
“แถวนี้แหละ”

.......................................
..........................
...............

++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมา.. เช้าที่โรงเรียน
ผมนั่งลอกงานทำชีสวิชาอิ้งค์เขียนอาจารย์แกตรวจละเอียด ผมเลยต้องเปลี่ยนคำตอบที่ไอ้กีต้าร์มันทำมา
เยอะพอสมควรไม่อย่างนั้นไอ้ลูกคิดลอกเสร็จไปนานแล้วครับ
กะว่าทำเสร็จจะลงไปโรงอาหารซื้อซาลาเปาไส้หมูแดงกิน..อืมมมมมแล้วก็ว่าจะซื้อไปเผื่อไอ้คุณเดย์ด้วย
มันงอนตุ้บป่องกลับห้องเรียนตัวเองไปเพราะผมมัวแต่ปั่นงานไม่ยอมฟังที่มันโม้เรื่องรถ ไม่ใช่อะไรหรอก
มันขอเบิกเงินไปซื้อของแต่งรถแล้วผมแกล้งทำเป็นก้มหน้าก้มตาเขียนไม่สนใจมันครับ

ไม่รู้มันจะแต่งอะไรนักหนาของมันนะ มอเตอร์ไซค์มันก็มีอยู่อีเท่านั้น ไม่เปลี่ยนล้อก็เปลี่ยนท่อ
ทำสีติดนู่นเติมนี่ไม่ได้หยุด นี่ขนาดมันบอกทำเป็นงานอดิเรกนะ

ผมอาจจะประหลาดเองก็ได้ที่ไม่สนใจเรื่องแต่งรถเตะบอลเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ แต่จะให้ไปสายนุ่มนิ่ม
สนิมหงิมๆเย็บปักถักร้อยทำครัวแต่งตัวอะไรผมก็ไม่ไหวอีกเหมือนกันครับ สรุปผมอยู่สายแดกแล้วนอน

ตั้งแต่ตอนที่บังคับให้เดย์เลิกเล่นไพ่ มันกลัวผมโกรธหลังจากนั้นมามันเลยเอาบัตรเอทีเอ็มบัตรเครดิตร
มาให้ผมเก็บ ผมจะได้สบายใจว่ามันไม่ได้แอบเอาเงินไปเล่นพนันที่ไหนหมด เวลาพ่อแม่ให้เงินมันมา
มันก็เอาไปหยอดใส่กระปุกออมสินเกลี้ยง......ถามว่าอ้าว แล้วมันเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ โธ่ ก็เงินผมนี่ไงครับ!

เฮ้อ.. แต่ผมด่ามันไม่ลงหรอก.........อ่า.......อ่า//////// คิดแล้วผมก็ยังเขินนนน
เพราะมันบอกว่าถ้าเก็บเงินจนเต็มกระปุกเมื่อไหร่ มันจะยกเงินในนั้นให้ผมทุกบาททุกสตางค์...แหะ
ผมก็รีบปฏิเสธมันเลยนะ แต่มันบอกให้ผมรับไว้ไม่อย่างนั้นมันจะเอาเงินไปใช้ให้หมดเลย
เพราะอย่างนี้พอเวลาเดย์มันอยากได้อะไรแพงๆทีก็มาขอเงินของมันจากผม

“เฮ้อ เสร็จละรอดไปกู ขอบใจเว้ย อ่ะต้าร์ เอาชีสมึงคืนไป......กีต้าร์...ชีสมึงอ่ะ....ต้าร์ ?..ไอ้ต้าร์”
ทำเสร็จส่งชีสคืนกีต้าร์ แต่เชี่ยต้าร์แม่งหลับในรึเปล่าไม่รู้ครับ ไอ้หอกนี่นั่งเหม่อไปถึงไหนต่อไหน
จนผมต้องเขย่าตัวเรียกมันถึงจะรู้สึกหันมามองหน้าผมงงๆ มันรับชีสของตัวเองคืนไปแล้วถอนใจ
“เป็นไรมึง?” ผมยื่นหน้าไปถามมันอย่างสงสัยดันโดนผลักหน้าออกมา “เปล่า กูก็คิดไรไปเรื่อย”
“แล้วมึงคิดเรื่องอะไรของมึงอ่ะ”
“เรื่อง..............เรียน”
เชื่อมันมั้ย?
“กูไม่เชื่อมึง” ผมทำหน้าจริงจังใส่มัน มันก็ยกมือมาดึงแก้มผมซะยืด “กูไม่ได้เป็นอะไรเว้ยไอ้ลูกคิดดดด”
มันแกล้งผมเสร็จก็ขำนิดๆแล้วหันไปนั่งทำตัวเหมือนพระเอกเอ็มวีเพลงอกหักต่อ...

ชิ ผมไม่สนมันละถามก็ไม่บอก แต่ถึงไม่บอกผมก็พอจะเดาออกว่ามันเป็นอะไร มันก็หงอย
เพราะไอ้ซีนไปไหนมาไหนทำตัวติดกับโฟร์มากกว่ามันน่ะซี๊~~~~~~~~
เมื่อก่อนไอ้ห่าซีนแทบจะสิงร่างไอ้กีต้าร์ทุกเวลานาที พอตอนนี้มีแฟน(ถึงจะหลอกๆก็เถอะ)
ซีนมันก็ต้องเปลี่ยนไปสิงแฟนมันแทนก็ถูกต้องแล้วครับ แต่ใครบางคนแถวนี้ดูท่าจะทำใจไม่ค่อยได้
ซึ่งผมไม่ปลอบมันหรอก เพราะอยากให้มันคิดได้ว่าเวลาที่ไอ้ซีนต้องทนเห็นมันอยู่กับแอ๋มทุกวันๆน่ะ
มันต้องอยู่กับความรู้สึกยังไง...

นี่โฟร์ก็ขยันชวนไอ้ซีนไปห้องโฮมรูมไอซ์ทุกเช้า ไปทำไมรู้มั้ย ก็ไปจู๋จี๋กันให้ไอซ์ดูน่ะสิครับจะมีอะไร
แต่ขอโทษทีเถอะผมได้ข่าวว่าไอซ์..หรืออาทิชา..แต่ผมว่าเรียกยัยคนเฉยชาเหอะจะเหมาะกว่า!
ไม่แสดงอารมณ์อะไรใดๆให้รู้เลยครับว่าหึงหวง เป็นห่วง รึแคร์... ห่าซีนเล่าว่าไอซ์นั่งเฉยและชิวมาก
แต่ทำไมยัยโฟร์ไม่ตัดใจทั้งที่อีกฝ่ายเขาไม่เห็นสนใจอะไรกับการที่มันจะมีแฟนเลยก็เพราะ

(กูรู้สึกได้!ว่าไอซ์ไม่ค่อยชอบมองเวลาที่กูคุยกับซีนสองคนให้เห็นอ่ะมึ๊งงง เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ !
ไอ้ที่เฉยใส่กูอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบกู หรือว่าแค่ไม่รู้ตัวว่าชอบกู แค่แกล้งทำเป็นโอเคหรือความจริงแล้ว
................กูไม่ได้สำคัญอะไรเลย กูขอเวลาให้แน่ใจมากกว่านี้อีกหน่อยเหอะซีน)
…ซีนมันบอกว่าโฟร์พูดแบบนี้จะให้มันทำไง จะไม่เล่นด้วยแล้วก็สงสาร
ปกติแล้วยัยโฟร์คนอวบมันเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงฉอเลาะมากครับ บางครั้งก็คล้ายคนบ้าบางทีก็พูดมากไปหน่อย
แต่หมู่นี้ผมกลับรู้สึกว่า มันแค่แกล้งทำเป็นร่าเริงเท่านั้น

เลิกสนใจเรื่องชาวบ้านชั่วคราวแล้วลงไปซื้อซาลาเปาหมูแดงที่อยากกิน ของผมลูกนึงของไอ้เดย์ลูกนึง
แต่ทุกขณะที่ก้าวเดินทั้งขาไปขากลับ ผมรู้สึกได้ว่ากำลังโดนแอบมองตลอดทาง พอผมหันไปมองกลับ
ใครๆก็พากันหันหน้าหนีและหลบตา ผมเลยงงหนักมาก จริงอยู่ที่ว่าปกติเดินไปไหนคนก็ชอบมองประจำ
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน เหมือน....เหมือน....เหมือนผมกำลังโดนนินทายังไงไม่รู้อ่ะ||||||||

เดินงงๆไปจนถึงห้องไอ้เดย์ ไอ้บ้านี่เห็นผมมาหาก็ทำขมวดคิ้วหน้านิ่วถามว่ามาทำไม
ผมก็ชูซาลาเปาให้มันดู แล้วหยิบออกจากถุงลูกนึงส่งให้มัน “ของมึงอ่ะ เผื่อจะหายงอน”
เพื่อนไอ้เดย์พากันโห่แซว ไอ้เดย์หลุดยิ้มดึงมือผมให้นั่งข้างมัน
“ไม่หายงอนง่ายๆหรอกจนกว่ามึงจะให้กูซื้อท่อใหม่” ไอ้หอกนี่กินซาลาเปาผมแล้วยังไม่วายตื้อ
“ท่อที่มึงร้องจะเอาใช่ถูกๆนะเชี่ยเดย์ตั้งหลายพัน”
“มึงอ่า~~~~~ตังค์กูอ่า”
“ตังค์มึงแต่มึงให้กูเก็บถูกมั้ย ถ้ากูให้มึงง่ายๆแล้วมึงจะได้เก็บมั้ย”
“อย่าขัดใจเดย์ได้ป่ะ”
“งั้นมึงเอาของมึงคืนไปให้หมดเลย ทั้งเงินทั้งบัตรแล้วอยากซื้ออะไรก็ตามใจมึงไม่ต้องมาคอยขอกูอีก”
“....................ไม่อ่ะ มึงก็เก็บไว้ดิ แต่นานๆกูขอทีก็ให้กูมั่งก็ได้หรอก”
“ท่อมึงอ่ะ เงินเดือนคนบางคนที่เขาทำงานแล้วทั้งเดือนเลยนะเว้ยเดย์”
“กูไม่ได้หมายถึงท่อ กูหมายถึง...ทิ่ม” มันทำตาหวานส่งจุ๊บให้ผม กวนตีนจริงๆกามได้ตลอดเวลา
ผมเลยชูนิ้วกลางให้มัน มันหัวเราะแล้วแบมือ “งั้นเอาตังค์มา” ยังครับมันยังไม่ยอมแพ้

“เอางี้นะ กูให้มึงก็ได้ แต่..” พูดยังไม่ทันจบเชี่ยเดย์แหกปากดีใจตะโกนลั่น เพื่อนมันหันมาด่ากันใหญ่
บอกว่าตกใจหมด ผมรีบปิดปากมันก่อนจะเข้าใจผิดยิ่งกว่านี้ “กูยังพูดไม่จบเลยไอ้บ้าฟังก่อนดิ!”
“มึงห้ามกลับคำด้วยไอ้ลูกมึงว่าจะให้กูซื้อท่อแล้วอ่ะ”
“เอ้อให้ ให้จริงๆ แต่มึงต้องลดราคาลงมาอย่างน้อยครึ่งนึงโอเคป่ะ”
“เฮ้ยยยยยย ได้ไงวะ”
“ต้องได้ดิ ไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องเปลี่ยน เข้าใจป่ะ”
“โหยยยยย เซ็งเลยแม่ง” แล้วมันก็บ่นอิดออดอุบอิบไปเรื่อยครับ แถมยังโดนเพื่อนในห้องแซว
ว่าไม่น่าเชื่อที่คนอย่างไอ้เดย์จะหงอขนาดนี้

ผมนั่งขำหน้าบูดๆของมันอยู่สักพัก ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็วิ่งเข้ามาในห้องครับ ตรงมาเกาะหน้าโต๊ะ
ที่ผมนั่งอยู่กับเดย์ มันสองคนหอบแฮกแย่งกันพูด

“เฮ้ยพวกมึงไปแอบมีอะไรกันที่ห้องพักครูมาเหรอวะ!?” ไอ้น็อตขยับแว่นถามผมกับเดย์แบบโคตรตกใจ
แต่ผมกับเดย์สิตกใจยิ่งกว่า เพื่อนในห้องไอ้เดย์ก็หันมามองกันพรึบ แล้วไอ้มาร์คก็ว่าไอ้น็อต
“ไอ้บ้าไม่ใช่ห้องพักครูเว้ย” แล้วมันก็หันมาถามผม “เฮ้ยเชี่ยลูก! มึงแอบได้กับเชี่ยเดย์ที่ห้องสมุดเหรอวะ!?”

“เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยยย!!??” ผมน่ะร้องเสียงหลง ไอ้พวกบ้านี่เอาที่ไหนมาพูด

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-01-2017 02:42:59

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../2




“เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยยย!!??” ผมน่ะร้องเสียงหลง ไอ้พวกบ้านี่เอาที่ไหนมาพูด

“ก็เขาลือกันไปทั่วอ่ะ แต่ที่กูได้ยินมามันห้องพักครูนะเว้ยเชี่ยมาร์ค” ไอ้น็อตมันพยักหน้าจริงจังเถียงไอ้มาร์ค
ไอ้มาร์คมันก็เถียงกลับจริงจังว่าของมันได้ยินเป็นห้องสมุด แล้วพวกมันก็หันมาถามพวกผมพร้อมกัน
สรุปได้กันที่ไหนแน่ ไอ้เดย์เลยเขกมะเหงกใส่หัวมันสองคนคนละทีร้องโอยกันไป

“ไร้สาระไอ้พวกบ้า กูขอมันยิกๆทุกวันเนี่ยยังไม่ได้สักดอกมาห้องพักครูห้องสมุดเชี่ยไร บ้านกูมีห้องกูก็มีห่า
วิ่งหน้าตั้งหูตั้งมากูก็นึกว่ามีเรื่องอะไร พวกมึงไปฟังใครเขามาโดนหลอกแล้ว โห่ฟาย
ใครแม่งเอาเรื่องกูไปนินทาวะสัด”
เดย์เค้นเอาคำตอบทำหน้าไม่พอใจ แต่มาร์คกับน็อตมันส่ายหน้าบอกฟังเขาพูดๆกันมาหลายต่อ
ไอ้เดย์คงไปไล่ชกไม่ไหวหรอก ลือกันทั้งโรงเรียนแล้วมั้งป่านนี้
ผมก็นั่งหน้ามุ่ยเลย รู้แล้วว่าทำไมตอนเดินไปไหนมาไหนมีแต่คนแอบมองแล้วซุบซิบกันเยอะมากกว่าปกติ
ใครมันมาปล่อยข่าวลือบ้าๆแบบนี้วะ

ยังไม่ทันไรไอ้ยูกับไอ้คิมก็วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาหาพวกผม ไอ้ยูรีบแย่งไอ้คิมพูด
“อยู่นี่เองเชี่ยยยยยยยยยย มึงรู้มั้ยไอ้ลูก! ไอ้เดย์! เขาลือกันให้แซดว่ามึงสองคนไปแอบมีอะไรกัน
ที่สนามบาสตอนกลางคืนอ่ะ! ใต้แป้นบาสเลยมึงใต้แป้น! จริงเหรอวะ!? ลมโกรกมึงไม่หนาวกันเหรอ?”

“ห๊ะ!?”
นี่ไม่ใช่แค่ผมนะครับที่ตกใจแล้วงงกับสถานที่ที่เปลี่ยนไป คนอื่นๆยังร้องห๊ะตามผมเลย บ้ากันไปใหญ่
ไอ้คิมมันส่ายหน้าผลักไอ้ยูให้เซถอยไป “มึงบ้าป่ะยูสนามบาสที่ไหน ที่กูรู้มามันหน้าเสาธงไม่ใช่เหรอวะ?”

“ห๊า!!??” ผมกุมขมับเลยครับใครมันจะไปทำอะไรกันในที่แบบนั้นวะไอ้พวกห่านี่มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงเนี่ย

แล้วเชี่ยซีนก็วิ่งหน้าตื่นมาเลยครับ “เฮ้ยๆๆพวกมึงรู้กันยัง เขาลือกันไปทั่วโรงเรียนเลยว่า..”
ไอ้มาร์ครีบพูด “ว่าไอ้ลูกกับไอ้เดย์แอบมีอะไรกันที่ห้องสมุดใช่ป่ะ”
ไอ้น็อตรีบแย้ง “ห้องพักครูเว้ย”
ไอ้ยูก็รีบค้าน “เฮ้ยบ้าดิใต้แป้นบาส”
ไอ้คิมขึ้นเสียงเถียงทุกคน “มึงยังจะเถียงอีกกูบอกว่าหน้าเสาธง”
แต่ไอ้ซีนยืนทำหน้างงเกาหัวหลังจากฟังคนอื่นได้แค่อึดใจ มันก็ท้าวเอวพูดเสียงดังฟังชัด
“ตลกละสัด มีคนบอกกูว่าพวกมันขึ้นไปมีอะไรกันบนหลังคาโรงเรียนนู่นนนนนน”

“เชี่ยยยยย!!!???” สะดุ้งกันเป็นแถบครับเจอข่าวจากไอ้ซีนเข้าไป ไอ้เดย์แม่งขำก๊ากจากจะขึ้นๆมันไม่ขึ้นละ
นั่งขำแทน ไอ้บ้าเอ๊ยข่าวลือส้นกีบอะไรวะเนี่ย ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้แต่เช้า
ของเชี่ยซีนนี่หนักสุด มึงจะให้กูห้อยโหนโจนทะยานมานะบากบั่นปีนขึ้นหลังคาโรงเรียน
เพื่อไปชะลาล่ากันแข่งกับนกพิราบเหรอ โอ้ควายแท้ๆเพื่อนกู||||||||||*||

ผมส่ายหน้าถอนใจ พวกมันยังจะหันมารุมถามอย่างตื่นเต้นว่าผมกับเดย์ขึ้นไปทำกันบนหลังคาได้ยังไง
“กูก็วาร์ปกันไงสัด555555กูเก่ง เคี๊ยกกก55555555”
ไอ้เดย์มันขำท้องแข็ง ผมก็จัดการด่าไอ้พวกนั้น “พวกมึงเชื่อได้ไงวะ คิดบ้างดิมันเป็นไปได้เหรอ
กูสองคนไม่เคยมีอะไรกันที่โรงเรียน!”

“อ้าวแล้วงั้นปกติได้กันที่ไหนอ่ะ” ไอ้คิมยังไม่วายกวนติงผมครับ
“คิม”
“จ๋า”
“เอาหูมาใกล้ๆกูนี่ กูจะกระซิบบอกมึง”
ไอ้คิมตาโตมันรีบเอียงหูมาหาขำคิกคัก ผมก็ป้องปากกระซิบใส่หูมัน “เสือก” สั้นๆได้ใจความครับ

ไอ้คิมมันสตั๊นไปสามวิก่อนจะมองค้อนผม แล้วมันก็เดินหนีออกจากห้องไป ไอ้พวกที่เหลือเลยงงใหญ่
มันอยากรู้ว่าผมบอกไอ้คิมว่าอะไร ผมเลยกระดิกนิ้วเรียกเรียงตัวให้เอียงหูมาแล้วบอกพวกมันทีละคน
“เสือก” ไอ้ยูได้ยินแล้วหน้าหุบ มันเดินคอตกออกจากห้องไป
“เสือก” ไอ้มาร์คชะงักแล้วถอยไปยืนรอไอ้น็อต
“เสือก” ไอ้น็อตมันกัดฟันเม้มปากแล้วด่าไอ้มาร์คที่กลั้นขำรอ “เชี่ยมาร์คมึงนี่แม่งงงง-*-”
ไอ้มาร์คก็ขำก๊ากแล้วกอดคอไอ้น็อตชวนกันลงไปข้างล่างตึก ปล่อยไอ้ซีนให้ยืนงง

“มึงจะฟังมั้ยซีน”
“อ่า........กูรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยยังไงไม่รู้ว่ะ มึงพูดอะไรกับไอ้พวกนั้นวะเชี่ยลูก”
“กูด่าพวกมันว่าเสือกอ่ะ”
ทั้งไอ้เดย์กับไอ้ซีนขำก๊ากพร้อมกัน ก่อนไอ้ซีนจะชะงักสงสัย “อ้าวแล้วทำไมมึงถึงไม่ด่ากูวะ”
“กูจะพูดความจริงกับมึงแค่คนเดียวไอ้ซีน ถ้ามึงอยากรู้ก็เอาหูมึงมานี่มา” .
ผมกวักมือเรียกมันให้ก้มมาหาใกล้ๆ มันก็ยิ้มแฉ่งเอียงหูให้ ผมก็กระซิบ
“ด่ามึงว่าเสือกไม่ได้ มึงแม่งเชี่ยกว่าใครเลยสัดซีน ไอ่เชี่ยยยยยยยยยยยย55555555555555555555”
“โห่!!!!!!|||||||||||||*|| ไอ่ฟายลูกคิด!!!!! สึดเอ๊ยหลอกให้กูฟังไอ้ห่าไม่สนมึงแล้ว”
ไอ้ตาตี่มันงอนผลักผมแล้วสะบัดหน้าหนีออกจากห้องไปอีกราย ผมก็หัวเราะร่าขำไอ้บ้าพวกนั้น

“มึงด่าไอ้ซีนไม่ได้เบาเลยนะกูได้ยินชัดแจ๋วอ่ะ555” ไอ้เดย์ยังขำค้าง
“สมควรละไอ้พวกบ้า” ผมก็บ่นไปเรื่อยไม่รู้มันมีข่าวบ้าๆแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ใครแกล้งพวกผมนะ
“มึงจะให้กูไปจัดการไอ้พวกปากหมาที่มันปล่อยข่าวมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องเลยเดย์ ข่าวมั่วขนาดนี้มีแต่คนบ้าอ่ะแหละเชื่อ เดี๋ยวก็กลายเป็นเรื่องตลกไปเอง ขนาดมึงยังขำเลย”
“เออ ก็จริง555”
“................อืมมม กูกลับห้องก่อนนะ แต่ว่า....ก่อนไปกูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ”
“ไม่ต้องมาด่ากูเลย”
“สัญญาไม่ด่า เอาหูมานี่ดิ”
“อะไรวะ”
“อย่าลีลาน่าเดย์บอกให้เอียงหูมา”
“........”
ไอ้เดย์มันอิดออดหาว่าผมจะแกล้งมัน มันบอกถ้าผมด่ามันมันจะจับผมจูบจริงๆด้วย
ผมเลยต่อยต้นแขนมันเบาๆไปหนึ่งทีแล้วยื่นหน้าไปป้องปากกระซิบที่ข้างหู
“รักมึงอ่ะ”
พูดแล้วผมก็เขินรีบลุกเดินหนีไปเลยครับ แต่ก่อนพ้นประตูแอบหันกลับไปดู เห็นมันยังยิ้มค้าง
มองตามผมอยู่เลย ผมเลยแลบลิ้นใส่มันซะ เขินนะเว้ยมองไรฟะ >////<

………………………………
………………..
……….
…..

วันนี้ชมรมคหกรรมที่ผมอยู่ทำคุ้กกี้ครับ พอทำเสร็จก็แบ่งกันเอากลับบ้าน ผมก็ได้มาถุงนึง
หลบไอ้คิมแอบย่องไปหาไอ้เดย์ที่ห้องดนตรีไทย ไปถึงหน้าห้องรอจังหวะเหมาะผมก็กวักมือเรียกไอ้เดย์
มันเดินออกมายิ้มๆถามผมว่าทำกิจกรรมเสร็จแล้วเหรอ คือชมรมผมเนี่ยถ้าทำเสร็จส่งอาจารย์แล้วช่วยกัน
เก็บล้างเรียบร้อย ก็กลับบ้านได้เลยครับ วันนี้ชมรมผมเลิกเร็วกว่าของเดย์ก็เลยกะว่าจะมานั่งรอมัน
อาจารย์ชมรมไอ้เดย์มักจะสั่งให้ซ้อมเพลงเตรียมสอบแล้วก็ไปที่อื่นจนใกล้ได้เวลาเลิกนั่นแหละ
แกถึงจะโผล่มาอีกที
“มึงลองกินดูว่าอร่อยมั้ย กูเอาใส่ถุงเองกับมือเลยนะเว้ย” ผมแกะถุงใส่ขนมหยิบคุ้กกี้ชิ้นนึงยื่นให้มัน
“เอาใส่ถุงเองเลยเหรอวะโอ้โห! อร่อยแน่ๆ555” มันอ่ะกวนตีนทำแอคติ้งใหญ่ตาลุกวาวล้อผม
“มึงอ่า!” ผมทำหน้าบู้ใส่เดย์มันก็ขำไปกินไปแล้วบอกอร่อยดี ผมก็ยื่นให้มันทั้งถุงเลยบอกเอาไปแบ่งเพื่อน

“เดย์ กูอยากไปดูหนังอ่ะ”
“หนัง เรื่องอะไร”
“เรื่อง...น่ะ มีแต่คนบอกว่าสนุก”
“เพิ่งเข้าด้วยนี่คนเยอะอย่าไปเลย”
“เห๊อะ! ทีเมื่อก่อนล่ะชอบลากกูไป กูไม่อยากไปก็บังคับให้ไปนะ”
“อย่างอนดิ เราไปเช่าหนังมาดูด้วยกันสองคนที่ห้องไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะใส่กูเลย กูรู้นะมึงคิดอะไรอยู่อ่ะ”
“รู้ได้ไง แสดงว่ามึงก็คิดเหมือนกูใช่ป่ะ”
“ไอ้บ้า”
ผมเดินหนีไปนั่งรอที่ระเบียงหน้าห้อง เดย์มันก็ขำๆเดินกลับเข้าไป ยังไม่ทันได้เอ่ยปากชวนดี
ฝูงแร้งกาแม่งก็แห่มารุมทึ้งถุงคุ้กกี้หมดภายในชั่วพริบตา ผมมองเข้าไปในห้องนี่ขยี้ตาแทบไม่ทัน
แล้วก็มองเลยไปเห็นไอ้กีต้าร์มันเอาแต่มองไปทางไอ้ซีน สองคนนี้แปลกครับ หมู่นี้ผมเห็นพวกมัน
ชอบแอบมองอีกฝ่ายบ่อยๆ แต่พอคนที่โดนจ้องหันไปหาไอ้คนที่เอาแต่มองเขาอยู่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้น


********************


ที่บ้านผม กลับจากโรงเรียนมาแล้วผมก็เปลี่ยนเสื้อนักเรียนเป็นเสื้อยืดสีดำ แต่ยังใส่กางเกงนักเรียนขาสั้น
สีน้ำเงินอยู่ ขากลับบ้านเดย์มันลากผมไปร้านเช่าดีวีดีจริงๆครับสงสัยมันกลัวผมงอนมัน แต่ก็ดีครับ
ได้หนังมาหลายเรื่องเลย แล้วเราก็เลยนั่งดูหนังด้วยกัน
“เดย์ มึงจะสิงกูเลยมั้ย” ไอ้เดย์มันกระแซะมาจนตัวติดกับผม เราสองคนนอนคว่ำท้าวแขนกับหมอน
นอนดูหนังจากจอคอม หนังผีมันน่ากลัวผมเข้าใจที่มันเบียดผมซะขนาดนี้ แต่ผมไม่เข้าใจตรงที่มันกลัวผี
แต่ดันเช่าหนังผีมาตั้งสามเรื่อง คนบ้าป่ะครับนี่ “มึงกลัวแล้วเอามาทำไมวะเดย์”

“กูไม่ได้กลัว กูลุ้น” แม่งโคตรปากแข็งเลยครับไอ้หมานี่ ปากบอกไม่กลัวมันกอดแขนผมแน่นแล้วเนี่ย
ผมขำท่าลุ้นดูหนังหรี่ตาของมันจัง คว้าพวกขนมกรอบๆมาแกะถุงนึงก็หยิบจากในร้านคุณลูกเกดนี่แหละ
เอาขึ้นมากินข้างบน ผมยื่นถุงขนมให้ไอ้เดย์มันก็กระซิบบอกให้ป้อนหน่อย อ้อนเหลือเกินนะมึง
เห็นว่ามันกำลังกลัวก็เลยป้อนมันไป แต่สงสัยจะป้อนไม่ค่อยทันใจไอ้ตัวเขมือบครับมันเลยมาแย่งกินเอา
จากปากผม “อื้ออออออ เดย์!/////*//” กลายเป็นว่าไม่ต้องได้กินครับผมเอาเข้าปากมันก็มาไล่แย่งกิน
หนังเหนิงก็ไม่เป็นอันได้ดูเพราะมัวแต่เล่นกัน เล่นไปเล่นมาไอ้บ้านี่จูบจริงเฉย พอได้จูบกันแล้ว
ทีนี้เลยจูบกันยาวเลยครับนัวเนียวนเวียนอยู่แต่กับปากผมเนี่ย////

“ตรื้ดดดดดดดดดด”
โทรศัพท์ดังไอ้เดย์อารมณ์เสียที่ขาดตอนบ่นดัง “โห่ใครวะแม่มเอ๊ย!!!”
“เออ แม่กูเองอ่ะ”
“อ้าว จ๋าเหรอ ให้มันได้งี้ดิทำไมจ๋าชอบโทรมาตามมึงเรื่อย วันหลังไปบ้านกูกันนะ นะ นะ”
“บ้านมึง”
“เออ”
“คิดดีๆเชี่ยไปบ้านมึงล็อคประตูห้องตัวเองเหมือนบ้านกูยังไม่ได้เลย เดี๋ยวแม่มึงก็น้อยใจหาว่ามีความลับ
หาว่ามึงแอบเล่นยาอีกซวยอีก”
ไอ้เดย์นั่งทำปากยื่น ผมก็รับสายแม่ ได้ความว่ามีไอ้เพื่อนมารมาหา

“เชี่ยซีน” ผมเปิดประตูห้องเจอไอ้หอกซีนยืนทำหน้ามู่ทู่อยู่หน้าประตูห้องแล้วครับ
สภาพยังอยู่ในชุดนักเรียน ท่าทางจะยังไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง ผมเดินนำมันเข้ามานั่งในห้อง
“อ้าว อยู่ด้วยเหรอ ติดเมียไม่ห่างเลยนะมึง” ไอ้ซีนทักไอ้เดย์ทันทีที่เห็นหน้า ทักดีเหลือเกินนะไอ้หอก

ผมนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม ไอ้ซีนเลยไปนั่งที่เตียง แต่ไอ้เดย์ที่อยู่บนเตียงถีบมันให้ลงไปนั่งกับพื้นแทน
“มึงมาทำไมไม่มีอะไรก็กลับไปป่ะ”
“โห่เชี่ยเดย์! ให้กูพูดอะไรก่อนดิฟายรีบไล่ไปไหนวะ ทำไม กูมาขัดจังหวะอะไรพวกมึงเหรอ”
“อ้าวไม่โง่นี่หว่า”
ผมหยิบถุงขนมที่วางบนโต๊ะปาไอ้เดย์ ไอ้ซีนมันขำ “กูดูหนังกันอยู่เว้ยมึงไม่แหกตาดูวะเนี่ยๆๆนี่อ่ะเห็นมั้ย”
ชี้หน้าจอคอมที่ยังเปิดหนังผีค้างไว้ให้ไอ้ตี่มันดู ไอ้เวรนี่ทำหน้าไม่เชื่อนะ ผมหยุดหนังไว้แล้วหันมาถามมัน
“อ่ะ มีอะไรก็ว่ามาอย่าลีลา เอาแต่เนื้อๆน้ำมึงไม่ต้องเอามาเสียเวลากู”
“ไอ้คนใจร้ายกูคิดถูกคิดผิดวะที่มาหามึงเนี่ย|||||||||ห่วงกูบ้างก็ด๊ายยย”
“ซีน......มึงจะเล่าไม่เล่า”
“ก็....เออ.............ก็กู กูมีเรื่องอยากถาม มึงว่า.....เอ่อ...ลูกคิด เดย์...มึงสองคนว่า ถ้า..ถ้า..ถ้าเกิด”

ผมกับไอ้เดย์จ้องไอ้ซีนกันเขม็งลุ้นปากเกร็งๆของมันว่าจะพูดอะไรกันแน่
“ห๊ะ! มึงอย่าบอกนะ!! รึว่ามึงเกิดชอบยัยโฟร์มันขึ้นมาจริงๆอ่ะ!!!” ผมตกใจนึกได้ก็ตาโตชี้หน้าไอ้บ้าซีน
ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายตายหอกไปกว่าเดิมสักแค่ไหน แล้วไอ้เดย์ก็สะดุ้งชี้หน้าถามไอ้ซีน
“เฮ้ยยยยย!!! รึว่ามึง! มึงทำโฟร์ท้อง!!!!!”

“ห๊า! จริงรึเปล่าเชี่ยซีนนนนนน!!!! มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะไอ้ๆๆๆ!!!!!”
ผมยังอยากด่ามันอีกเยอะ แต่ไอ้ซีนโวยวายใส่ผมกับเดย์ก่อน
“ไอ้พวกบ้า!!!!! ไอ้พวกชิปหายยยยยยย หัดฟังกูบ้างดิวะ ฟังกูก๊อนนน กูไม่ได้พิศวาสยัยโฟร์โว้ยยย!!!”
“อ้าว” ผมลุกไปนั่งข้างไอ้เดย์แล้วรอฟังไอ้ซีนพูดต่อ

“แล้วมึงบ้าป่ะเดย์ยัยโฟร์จะท้องกับกูได้ไงแกล้งคบกันยังไม่ทันถึงเดือนเลยควาย
มึงอ่ะหลอนเพราะโดนหญิงจะจับทำผัวอ้างว่าท้องซะเคยอ่ะดิห่า”
ซีนมันก็พูดมีเหตุผลนะ ..ผมหันมองไอ้เดย์ควับ ไอ้หอกนี่ไม่กล้าสบตาผมครับ เมื่อก่อนมันน่ะร้ายนัก
คอยดูนะถ้ามันแอบไปมีใครที่ไหนอีก ผมจะเทมันใส่ถุงดำเอาไปทิ้งถังขยะเปียกจริงๆด้วยคอยดู! ฮึ่มม

“มะ มองเดย์ทำไมครับลูก มองเพื่อนซีนสิครับ”
“เออใช่ สนใจกูหน่อยเชี่ยลูก ผัวมึงมันไม่หายไปไหนหรอกจ้องหน้ามันอยู่ได้”
ไอ้ซีนปากหมาผมเอาหมอนปาหน้ามัน
“ก็บอกว่ายังไม่ได้กันไงโว้ย! ทำไมไม่เชื่อกันบ้างวะ/////*//”
ไอ้เดย์ลูบแขนผมบอกให้ใจเย็น “ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี๋ยวอีกหน่อยก็ได้กันปล่อยให้มันพูดไปเถอะ คึคึ”
“ไอ้บ้า!/////*//มึงอ่ะแหละต้องเป็นเมียกู!” ผมทุบไอ้เดย์ไปพูดไปมันกลับหัวเราะชอบใจ
“โหยๆๆ อย่างนี้ต้องสู้กันหน่อยแล้วววว มึงจะสู้กูเหรอๆๆเคี้ยกกก5555555”
ไอ้เดย์มันล้มทับกดผมจี๋นู่นจี๋นี่ผมก็ดิ้นไปขำไป

“โว้ยยยยยยยยยยย!!! พวกมึงเห็นกูม๊ายยยยยยฮัลโหลลลลลลลล กูยังอยู่ตรงนี้โว้ยยย!!!”
เสียงไอ้ซีนโวยวายขึ้นมาเพราะเหลือทนกับพวกผมที่เล่นกันแหย่กันไปมาสองคนไม่เห็นหัวมัน
พวกเราสะดุ้งนึกขึ้นได้ว่าลืมไอ้ซีนไป เลยผละออกจากกันนั่งหอบเล็กน้อยยังขำๆ

“เฮ้อ เมื่อวันก่อนอ่ะ กูเห็นกีต้าร์มันชอบเหม่อ กูเลยถามมันว่าเป็นอะไร”
ซีนมันรีบเปิดเรื่องก่อนที่พวกผมจะเลิกสนใจมันอีกรอบ พอได้ยินผมก็รีบยืนยันอีกคน
“ใช่ๆๆ มึงก็เห็นเหมือนกันใช่ป่ะว่าหมู่นี้ไอ้ต้าร์มันชอบเหม่อมาก”
เดย์มันพูดแค่เหรอ ไอ้บ้านี่มันอยู่คนละห้องกันคงไม่ค่อยได้สังเกตอะไร
“ใช่ กีต้าร์มันใจลอยนะบ่อยเลย พอกูถามว่ามันเป็นอะไร มันก็บอกว่ามีเรื่องให้คิดนิดหน่อย กูถามอีกว่า
เรื่องอะไร ถามตั้งนานกว่ามันจะยอมหลุดปากออกมาได้ว่าเรื่องแอ๋ม”

“ห๊ะ?” ผิดคาดครับ ผิดจากที่ผมคิดไว้
ผมคิดว่ากีต้าร์มันคิดเรื่องไอ้ซีนซะอีก ก็ผมเห็นมันชอบแอบมองไอ้ซีนออกบ่อยไป หรือว่านี่
ไอ้ซีนจะไม่รู้ตัวจริงๆว่าไม่ใช่แค่มันที่แอบมองกีต้าร์บ่อยๆ ไอ้กีต้าร์น่ะชอบแอบมองมันบ่อยกว่าอีก

ภายใต้ทุกอย่างที่เหมือนเดิม มันไม่มีทางเหมือนเดิมไปได้หรอก ในเมื่อคนมันไม่ได้คิดกันแค่เพื่อน
ผมส่ายหน้าถอนใจ ไม่รู้ไอ้พวกห่านี่จะว่ายวนอย่างนี้อีกนานมั้ย ปากพวกมันก็บอกว่าแค่เพื่อนๆ
แต่การกระทำมึงไม่ใช่เลย เรื่องนี้คิดว่าผมต้องมองบนไปจนทะลุหลังคามั้ยครับ..

“แอ๋มทำไมเหรอ” ไอ้เดย์ถามอย่างขี้เสือกขณะที่ผมยังนึกด่าความโง่ของไอ้ซีนอยู่ในใจ
“มันว่าช่วงนี้แอ๋มแปลกๆไม่ค่อยมีเวลาให้มันชวนไปไหนก็ไม่ไปเอะอะก็บอกจะอ่านหนังสืออยู่บ้าน
หรือไม่ก็ไปเรียนพิเศษ ติดเรียนๆๆๆ แต่...มันเคยจับได้ว่าแอ๋มโกหก แอ๋มไม่ได้ไปเรียนพิเศษ
ไม่ได้อยู่บ้าน แล้วก็ไม่ได้ไปกับเพื่อนคนไหนเลย ต้าร์มันเลยคิดว่าแอ๋มอาจจะมี...คนอื่นว่ะ”

“เฮ้ย!!” ผมกับเดย์ตกใจเหมือนกันนะที่ได้ยินอย่างนี้ แอ๋มออกจะรักไอ้ต้าร์ถึงจะทะเลาะกันบ่อย
แต่ก็แค่ง๊องแง๊งใส่กัน ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ ไม่คิดว่าจะมีคนอื่นเข้ามาแทรกเลย

“คือกูก็เป็นห่วงไอ้ต้าร์มันอ่ะ ตอนนี้มันยังไม่เลิกกันก็จริง แต่ไอ้ต้าร์บอกกูว่าถ้าแอ๋มยังทำกับมันแบบนี้
คงไม่รอดแล้วว่ะ..........ถ้ากีต้าร์เลิกกับแอ๋มขึ้นมา แล้วกูยังเป็นแฟนโฟร์อยู่กูก็มาดูแลมันไม่ได้มาก
กูเลยว่าจะเลิกช่วยโฟร์แล้ว กูเลยอยากมาปรึกษาว่าถ้าเกิดกูอยากเลิกช่วยโฟร์กูควรไปบอกโฟร์ว่าไงดีวะ”

ทีแท้ก็แบบนี้เอง ผมกับเดย์เหล่ตามองหน้ากันเหนื่อยใจไอ้ซีน ในใจของมันก็มีแต่ไอ้ต้าร์เสมอ

“ซีน....ถึงกูจะชอบด่ามึงว่าชั่ว เลว ไร้สาระ มีแต่เรื่องสาระเลว เสือก..”
“พอก่อนลูก|||||||||ถ้ามึงคิดจะชมกูช่วยชมกูมาเลยดีกว่า นะ”
“อื้ม กูคิดว่าถ้าใครได้มึงเป็นแฟนอ่ะ โคตรโชคดีเลย มึงไม่มีทางทิ้งไปไหนแน่”
ซีนมันได้ยินผมพูดก็ก้มหน้ายิ้มๆแล้วส่ายหัว “แน่นอน........ถ้ากูเลิกชอบกีต้าร์ได้นะ”

ผมกับเดย์อึ้งแดกอยู่พักใหญ่ไม่รู้จะพูดยังไง เห็นพวกผมเอาแต่เงียบซีนก็พูดขึ้นขำๆ
“พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าคอยอยู่ข้างๆมัน เป็นเพื่อนรักกันนี่แหละดีแล้วเว้ย”

มึงจะพูดให้เจ็บทำไมวะไอ้ซีน ผมก็ได้แต่พูดในใจอีกไม่อยากจะตอกย้ำซ้ำเติมมัน เรื่องทุกอย่าง
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมันหรอก นู่นนนนนน มันอยู่ที่ไอ้คุณชายเชี่ยต้าร์นู่นครับ ต้าร์มันไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
ผมก็เข้าใจ แต่ทรมานไอ้ซีนให้อยู่ข้างตัวเองไว้แบบนี้ไม่ดีเลย มันไม่ยุติธรรมที่กีต้าร์มีคนอื่นได้ แต่ไอ้ซีน
มันมีใครไม่ได้เพราะยังรักกีต้าร์ ผมไม่เข้าใจว่ากีต้าร์มันรักสองคนในเวลาเดียวกันได้ยังไง

“มึงอย่าโง่ไปหน่อยเลยลูกคิด มึงเชื่อว่ามันรักทั้งสองคนจริงๆเหรอ”
พอลองถามไปแล้วไอ้เดย์เล่นพูดแบบนี้ทำเอาผมอึ้งนะ ไอ้ซีนกลับไปแล้วพร้อมขนมของผม
ที่มันฉกติดมือไปด้วยสองถุงไอ้เลว เราแนะนำว่าให้มันพูดกับโฟร์ตรงๆว่าไม่อยากโกหกไอซ์นานๆ

“มึงพูดเหมือนมึงรู้ดี หมายความว่าไงวะเดย์” กำลังจะดูหนังกันต่อผมเลยยั้งมือที่จะเปิดเล่นต่อไว้ก่อน
“มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่มันรักอ่ะ”
“ใครวะ!?” ผมตาลุกวาวมากขยับไปนั่งใกล้มันถามอย่างตื่นเต้น
“ตัวมันเองไง”
“หา?......มึงหลอกด่ามันนิ” โธ่เอ๊ยนึกว่ามันจะรู้จริงๆ
“ตอนนี้คนที่มันรักก็คือตัวมันเองเท่านั้น นี่รักแบบคนรักนะมึงแบบแฟนอ่ะ มันรักสองสามคน
เวลาเดียวกันไม่ได้หรอกเว้ย ถ้ามีหลายคนก็คือเห็นแก่ตัวนั่นแหละ คนที่รักมันมีได้แค่คนเดียวเท่านั้น
ที่เหลือมันคือความเห็นแก่ตัวบ้าง ความสงสารบ้าง อาจจะความผูกพัน หรือไม่ก็ความเสียดาย”

“มึงโคตรเท่อ่ะเดย์~~~~~!!///////” ผมนั่งปรบมือให้มันอย่างทึ่งๆ เรื่องความรักมันรู้อะไรดีๆมาสอนผมเสมอ
“วันที่กูรักมึงอ่ะ กูมีใครไม่ได้อีกเลย เพราะมึงทำให้กูรู้สึกรักได้แค่มึงเท่านั้น”
“เดย์”
ใจผมเต้นตึกตักแทบออกมานอกอกเลยครับ ไอ้คนปากหวานมันทำตาเยิ้มมองผมจนเคลิ้ม

“แล้วน้องโม น้องแพน กั้ง แอร์ เอ....คนนั้นชื่ออะไรน้าที่นมใหญ่ไม่แพ้น้องแตงโมของมึงอ่ะ แล้วยังมี..”
“โธ่ลูกคิดดดดดด เขามากันเองกูไม่ได้ชอบเลยยยย”
“เหรออออออออ”
โดนผมรื้อฟื้นความหลังไอ้เดย์ถึงกับกุมขมับครับ สาวที่ไหนเคยคุยแชทกับมันบ้างผมรู้ก็ตามบล็อคให้หมด
ก็มันเคยบอกผมเองถ้าผมไม่ชอบใจใครให้บล็อคเองได้เลย ผมก็บล็อคเลยสิครับรออะไร
ตอนนี้เพื่อนคุยแชทไอ้เดย์มีแต่เพื่อนที่ห้องมันกับเพื่อนที่ห้องผม แล้วก็ญาติๆมันกับเพื่อนเก่าแค่ไม่กี่คน
อย่างคราวน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ที่เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวคนนั้น รู้แล้วว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน
ก็ยังหน้าด้านทักมานะครับทำเป็นเล่นไป แต่ขอโทษครับทักมาตอนผมกำลังเล่นมือถือไอ้เดย์พอดี
บล็อคแม่งสิครับสะใจ5555555

“มึงนั่นแหละ อย่าให้กูรู้นะว่ามีหมาที่ไหนมายุ่งกับมึงอีกอ่ะ”
อุ๊......||||||| เดี๋ยวจะเข้าตัวครับไอ้เดย์มันหรี่ตาชี้หน้าผม ผมเลยหนีไปเปิดหนังดูต่อดีกว่า
ดูหนังผีไอ้เดย์มันก็ยังเบียดผมแทบตกเตียงเหมือนเดิม ผีออกมามันก็หลับตาปี๋สะดุ้งกอดผมเล่นเอาขำ
“เดย์555 เดย์มึงกลัวอ่า เปลี่ยนเรื่องมั้ย เดี๋ยวกูดูตอนอยู่คนเดียวได้ มึงดูหนังตลกมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ พี่เจ้าของร้านบอกกูว่าถ้าเช่าไปดูกับแฟนต้องหนังผีนี่แหละดี”
“ทำไมวะ มึงไปแอบคุยกับเขาตอนไหนเนี่ย”
“เออน่า ตอนแรกกูก็งงนิดหน่อย พี่เขาบอกเปิดดูก็รู้เอง ตอนนี้กูก็ว่า.....ดีแล้วแหละ”
“ดียังไง กลัวจนกอดกูกลมดิ๊ก”

ผมมองหน้าเดย์ มันยิ้มหล่อแล้วกอดผมแน่นขึ้นอีกกระซิบ “แล้วมึงว่าอย่างนี้ไม่ดีเหรอ”
ผมคิดไปคิดมาก็ชักเข้าใจ อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง
พี่เจ้าของร้านเขาคงคิดว่าจะมีสาวที่ไหนมากอดมึงน่ะสิ เขาจะรู้มั้ยว่ามึงมาไล่กอดผู้ชายอย่างนี้
ไอ้บ้า//////

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-01-2017 02:49:18

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../3






++++++++++++++++++++++++++


……..

…

เวลาผ่านไปไวเสมอครับ ทั้งเรียนทั้งติว ทั้งสอบ ทั้งกิจกรรมโรงเรียน
ในที่สุดก็มาถึงวันที่นัดกันไปเที่ยว ปลดปล่อยความเครียดส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันครับ
เรื่องเครียดอะไรโยนทิ้งไปวันนี้พวกเรามาสนุกกันครับ วู้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!


“พวกมึงคอยดูนะ สักวันกูจะขึ้นเวทีใหญ่อย่างนี้ให้ได้”

พี่อ๊อฟมองไปบนเวที มีวงดนตรีไอดอลพี่แกเตรียมตัวเล่นอยู่ คนดูก็ส่งเสียงต้อนรับกรี๊ดกันดังลั่น
รวมทั้งพวกเราด้วย ผม ไอ้เดย์ กีต้าร์ ซีน น็อต มาร์ค ยู คิม ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ ไอซ์ แมวเหมียว
ยืนกันเป็นกลุ่มก้อนเกาะรั้วดูถัดจากกลุ่มพี่อ๊อฟ พี่โจวมี่ พี่กานต์ พี่สร พี่นุ่ม

“พี่อ๊อฟครับวันนี้พี่ไม่ควงสาวมาเป็นไปได้ยังไงครับเนี่ย” ไอ้มาร์คทำหน้าทะเล้นถาม พี่แกก็กวาดสายตา
มองไปรอบตัวทำสีหน้ากรุ้มกริ่มยักคิ้วตอบ “มาหาเอาแถวนี้แหละเว้ย5555555”
ไอ้เสือไม่ทิ้งลายจริงๆครับแถมยังกอดคอพี่โจวมี่ชี้ชวนให้ดูสาวสวยๆ นำไอ้พวกตัวดีทั้งหลาย ทั้งไอ้มาร์ค
ไอ้น็อต ไอ้คิม ไอ้ซีน ไอ้พวกนี้ระรี้ระริกกันใหญ่ แต่พี่โจวมี่สงสัยจะกลัวพี่กานต์โกรธเอาดูพี่แกเกร็งๆนะครับ(สม)
ส่วนพี่สรไม่ต้องพูดถึงครับไม่มีสิทธิ์ชายตาแลมองใครครับงานนี้พี่นุ่มมาคุม55

ผมแอบเหล่มองไอ้เดย์อยากรู้ว่ามันจะแอบเหล่สาวเหมือนคนอื่นๆมั้ย ปรากฏว่ามันกำลังกอดอกทำหน้าเข้ม
เหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์มองไปอีกทางอยู่ อดสงสัยแปลกใจไม่ได้ผมก็ค่อยๆไล่มองตามสายตาไอ้เดย์ไป
ทางนั้นมีกลุ่มผู้ชายยืนห่างจากกลุ่มเราไปไม่มาก ผมเห็นพวกนั้นยิ้มให้ขยับปากเหมือนจะพากันพูดว่า
สวัสดีครับโบกไม้โบกมือให้

เสียงดนตรีดังขึ้นแถมยืนห่างกันผมไม่ได้ยินหรอกแต่คิดว่าน่าจะใช่ ก็.....ดูเป็นมิตรดีนี่หว่า
ไม่น่าจะอยากมาหาเรื่องตีกับกลุ่มพวกผมหรอก แล้วทำไมไอ้เดย์มันต้องทำหน้าปวดขี้ด้วยหว่า
เขาส่งยิ้มมากัน ผมก็เลยพยักหน้ายิ้มให้บ้าง เท่านั้นแหละครับเชี่ยเดย์มันจับผมหันหน้ากลับซะคอแทบหัก
ตกใจหมดไอ้บ้า|||||| “โอ้ยเดย์! เบาๆ!! อะไรของมึงวะเจ็บนะ คอกูหักไปทำไง”

“มึงอ่อยเขาเหรอเชี่ยลูก!” ไอ้เดย์เสียงดังใส่ผมแถมมันตบหัวผมดังป้าบ ผมนี่งงมึนเอ๋อแดกไปเลยครับ

พวกเพื่อนชะงักหันมามองผมสองคนกันเป็นตาเดียว แล้วไอ้เดย์ก็หันไปทำหน้าโหดใส่ไอ้กลุ่มข้างๆนั่น
พวกนั้นทำเป็นมองไปทางอื่นแล้วซุบซิบกันใหญ่

“มึงบ้าป่ะเดย์ นั่นมันผู้ชายทั้งนั้นอ่ะ ถ้าเขาจะชอบเขาก็ชอบยัยพวกนี้ป่าววะ”
ผมลูบหัวตัวเองชี้มือไปทางพวกสาวๆที่มาด้วยกัน ยัยพวกนั้นทำหน้าระรี้ระริกเลยครับ
ถามผมเหมือนนกกระจอกแตกรังว่าจริงเหรอ แต่ไอ้เดย์ก็ทำเสียงโหดด่าผมดับฝันพวกมันครับ
“กูเห็นพวกเชี่ยนั่นมองมึงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ไม่เห็นจะเหล่มองยัยพวกนี้เลยสักนิด คนอื่นแม่งก็ไม่มอง
เสือกมามองแฟนกู ถ้าใครแหยมหน้ามายุ่งกับมึงกูไม่เอาไว้แน่ ”

ผมเหวอเลยนะแถมยังโดนอิแจ๋วแหว๋วกับอิดุ๊กดิ๊กรุมหยิกด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัวของพวกมัน
แมวเหมียวก็เชิดหน้าบ่นว่าผู้ชายสมัยนี้กินกันเองหมดแล้วจะเหลืออะไรไว้ให้มันกินบ้าง
ถึงมันจะชอบดูผู้ชายจู๋จี๋กันแต่เหลือไว้ให้มันบ้างก็ได้ แล้วมันก็เริ่มพร่ำเพ้อถึงอปป้าของมัน
ไอ้คิมมันแทรกเข้ามาโบกไม้โบกมือว่าให้เพื่อนๆพี่ๆเลิกสนใจพวกผมดีกว่า
“ไอ้ผัวเมียคู่นี้แม่งก็หึงหวงกันทั้งปีกูละเบื่อ มึงไปหวานกันไกลๆคนโสดหน่อยได้ป่ะ”
ไอ้คิมพูดแล้วดุ๊กดิ๊กมันหันมองควับ ไอ้ดำปากหมารีบเปลี่ยนเรื่องพูดแทบไม่ทัน
“โห! เพลงมันส์มากเลยเนอะๆ555วู้!” คิมมันตะโกนแหกปากร้องเพลงตามคนอื่นไปเต้นไป
เพื่อนคนอื่นๆก็พลอยหันไปสนใจบนเวทีเลิกมองผม

ไอ้เดย์มันถึงกับดันให้ผมไปยืนอีกฝั่งแล้วมันก็มายืนบังผมจากสายตาไอ้ผู้ชายกลุ่มนั้นไว้แทน
“เดย์! เดย์!” ตอนนี้เพลงดังมากผมเลยเรียกมันหลายรอบ เพราะมันน่ะเอาแต่จ้องจะแดกหัวไอ้พวกนั้น
ไม่ยอมหันมา ผมต้องดึงหูมันให้หันมาแล้วพูดใส่หูมัน “เขามองมึงรึเปล่าเหอะ กูอยู่กับมึงตลอดอ่ะ
เขามองตามมึงรึเปล่า ไม่ใช่กูมั้ง กูมีอะไรน่ามองวะ”

“ถ้าพวกมันมองกู ทำไมไม่มีใครยิ้มให้กูเหมือนที่พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากมึงวะ”
“อ่า....เขินมึงมั้ง”
ผลั๊วะ! น่าน กูโดนตบกะโหลกอีกดอกแล้ว|||||||||ผิดไรวะ
“มึงนั่นแหละที่พวกเชี่ยนั่นเล็งอ่ะ คนเดียวเลยด้วย แม่ง หันไปทางนู้นเลย ไม่ต้องไปมองใคร”
“ค้าบบบ”
ก่อนที่ไอ้เดย์จะเส้นเลือดในตาแตกตายเพราะถลึงตาแทบถลนอย่างหนักหน่วง ผมก็ยอมเชื่อฟังมัน
หันไปสนใจเต้นเย้วๆกับพวกเพื่อนๆแทน แปลกนะตั้งแต่มาคบกับไอ้เดย์ ทำไมชอบมีผู้ชายมองผม
ไม่เห็นเข้าใจเลย ส่วนใหญ่ผมก็ไม่ค่อยรู้ตัวหรอกจะรู้ก็ตอนที่โดนไอ้เดย์มันด่านี่แหละครับ

“ยูๆแล้วพี่บาสเมื่อไหร่จะมาล่ะ” ผมถามไอ้ยูที่โดนไอ้บ้าคิมเต้นแรงจนโดนดันมายืนข้างๆ
“เมื่อกี้กูแชทไปบอกพี่บาสแล้วว่าอยู่ตรงนี้ พี่แกบอกว่าเดี๋ยวมาหาเอง”
“น่ารักเนาะ ไม่ไปเที่ยวเขากับเพื่อน แต่ตามแฟนเด็กมาเที่ยวพัทยา55” ผมแกล้งแซวไอ้ยูมันส่ายหน้า
“ตามมาเฝ้าอ่ะดิ”
“ห๊วงหวงเนอะ555”
“ไม่เท่าแฟนมึงหรอก บอกมันเลิกทำหน้าเหมือนยักษ์กินคนแล้วเต้นมันส์ๆได้แล้ว555”
ไอ้ยูพูดอย่างนี้ผมก็หันไปมองไอ้เดย์ มันยังดูหงุดหงิดไม่หาย ผมเลยชวนมันเต้น
ก็เต้นหันหน้าไปหามัน ยิ้มให้มัน บอกให้มันเต้นตาม แต่คนด้านหลังเบียดมันขึ้นมาก มันเลยผวามาหา
กลายเป็นว่าผมโดนมันหอมแก้มแบบไม่ตั้งใจ เพื่อนที่เห็นก็โห่แซวกรี๊ดกันใหญ่ อายสิครับผม
แต่ไอ้เดย์อมยิ้มได้ผมก็ดีใจ ชวนมันเต้นใหม่คราวนี้มันสนใจแต่ผมที่อยู่ตรงหน้าแบบนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ
เราสนุกกับคอนเสิร์ตกันมาก ยิ่งช่วงเพลงแรพออกมานี่มันส์มากจริงๆครับ

มัวแต่เพลินจนหันไปเห็นไอ้กีต้าร์.......มันยื่นเหม่อมีไอ้ซีนคอยสะกิดชวนคุยเป็นระยะ
อาการกีต้าร์ท่าจะหนัก มันคิดอะไรในใจไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้ๆวันนี้มันชวนแอ๋มมาด้วย แต่แอ๋มไปรับเพื่อน
บอกจะตามมาทีหลัง ผมก็ไม่มีปัญหาหรอกเพราะรู้สึกจะไม่ใช่พวกยัยกั้ง

“ไอ้ต้าร์ มึงไหวป่ะเนี่ย” ผมถามไอ้บ้าต้าร์มันก็ทำยิ้มยักไหล่บอกว่ามันไม่ได้เป็นอะไร เชื่อตายห่าล่ะมึง
“แล้วนี่ทำไมป่านนี้แอ๋มยังไม่มาอีกวะ จนพี่บาสมาแล้วเนี่ย เหลือแต่แฟนมึงอ่ะ เขามาแน่นะ?”
ผมถามได้แค่นั้นกีต้าร์ก็หยิบมือถือขึ้นมาดูมีข้อความจากแอ๋มส่งมาพอดี
กีต้าร์มันบอกขอออกไปรับแอ๋มก่อน ผมก็มองตามมันก่อนจะรู้สึกว่ามีคนมายืนซ้อนด้านหลัง
หันไปเห็นเป็นไอ้ซีนที่ยืนมองตามหลังกีต้าร์แหวกฝูงคนเดินออกไปเหมือนกัน

“เดี๋ยวกูมานะไอ้ลูก กูหิวน้ำ” ซีนมันพูดแล้วเดินตามกีต้าร์ไป ต่อมเผือกผมทำงานอย่างแรงครับ
ผมคว้ามือไอ้เดย์ให้เดินตามไอ้ซีนไป “เหนื่อยแล้วมึง ออกไปหาน้ำกินกันดีกว่าเดย์” เดย์มันก็เดินตามมา

แต่.........ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอื่นตามมาอีกนอกจากไอ้เดย์ ตามมากันทั้งโขยงเลยครับ! มากันหมด!!
ผมหันมาเห็นเพื่อนๆตามกันมาเป็นหางว่าวแล้วจะบ้าตาย||||||||
“เฮ้ยยยย ตามออกมากันทำไมเนี่ย!?” ไอ้ซีนหันมาเห็นมันตกใจยิ่งกว่าผมอีก กุมหัวส่ายหน้า

“เต้นเหนื่อยแล้วพวกกูก็อยากหาไรกินเหมือนกันบ้างสิวะ”
ไอ้น็อตเสยผมเช็ดเหงื่อแล้วท้าวเอวมองหาร้านขายของกิน คนอื่นๆก็กำลังจะกระจายตัวกันไป แต่แล้ว
ทุกคนก็ต้องชะงักเพราะเสียงไอ้คิม “เฮ้ยนั่นแอ๋มนี่หว่า มากับผู้ชายที่ไหนวะ ไอ้ต้าร์ก็อยู่นั่น
เออน้ำปั่นร้านนั้นน่ากินดีว่ะ เราไปซื้อกันดีม๊ะ” ทุกคนก็เลยเดินไปที่ร้านนั้นเพราะมีน้ำหลายอย่างขายด้วย

“มันว่าจะพูดวันนี้...” ไอ้ซีนมาพึมพำข้างๆผม มองไปทางพวกกีต้าร์กับแอ๋มที่เห็นอยู่ไกลๆ
“พูดอะไรวะ” ผมกำลังจะถามเลยแต่ไอ้เดย์รู้ใจมันถามแทนผม
ซีนมันนิ่งไปพักก่อนจะพูดแล้วเดินนำหน้าผมกับเดย์ไป “มันว่าจะบอกเลิกแอ๋มวันนี้”

ผมนี่อ้าปากค้างพอๆกับไอ้เดย์รีบตามไปสะกิดหลังไอ้ซีนที่รีบเดิน “เฮ้ยจริงเหรอซีน! มันจะดีเหรอวะ
นี่มันเคาน์ดาวน์เลยนะเว้ย มันนัดแอ๋มมาถึงนี่เพื่อมาฟังคำบอกเลิกเนี่ยนะ!”

ซีนชะงักไปเล็กน้อยก่อนมันจะรีบจ้ำเดินต่อ “กูไม่ได้เป็นคนบอกเลิกนะไอ้บ้า ไอ้ต้าร์นู่นเป็นคนบอก
บอกวันนี้อาจจะดีแล้วก็ได้...... ยังไงแอ๋มก็มีเพื่อนมา...” มันทำสายตาให้ผมมองเพื่อนแอ๋มที่มาด้วยกัน
มองไปที่ผู้ชายคนนั้น..

“ว้ายย!!”
“โอ๊ะ เป็นไรมากมั้ยโฟร์”
“มะ ไม่ ไม่เป็นอะไรจ้ะไอซ์”
ยัยโฟร์ซุ่มซ่ามสะดุดคั่นถนนจะล้ม ดีที่ไอซ์ที่เดินตามมาจับไว้ทัน แหม นี่มิวสิคเพลงอะไรครับ
ผมที่เดินผ่านพวกสาวๆไปยังได้ยินเขาคุยกัน
“อีกหน่อย ถ้าเราไปเชียงใหม่แล้ว ใครจะมาคอยจับโฟร์ให้อย่างนี้น้า555”
“.........”
ตกใจหมด ผมหันหลังไปมองเห็นยัยโฟร์ร้องไห้น้ำตาร่วงแหมะเลยครับ ไอซ์ก็ท่าทางตกใจทำอะไรไม่ถูก
ถามใหญ่ว่าโฟร์เป็นอะไร “โฟร์เป็นอะไรอ่ะบอกเราสิ เราใจไม่ดีเลย อยู่ๆโฟร์ร้องไห้ทำไม หรือว่า...
จริงๆแล้ว...ยังเสียใจที่ต้องเลิกกับซีนใช่มั้ย?”

“ไอซ์......ไอซ์แม่ง...ฮือออออ”
โฟร์มันเดินหนีครับ ให้มันได้อย่างนี้สิโว้ย นี่ผมต้องตามใครดีเนี่ย
ทางนั้นก็มีเรื่อง ทางนี้ก็มีเรื่อง แล้วไอ้ยูกับพี่บาสก็มาทะเลาะกันใกล้ๆอีก

“ยู อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ”
“อะไรของพี่บาสอีกเนี่ย”
“ก็ไอ้เด็กกลุ่มนั้นมันมองยูตลอดเลย แล้วยูก็หันไปมองด้วย!”
“ไม่ใช่พี่ไปกันใหญ่แล้ว พี่บาสฟังผมก่อนนะ”

คู่นี้ก็เดินแยกไปอีกทางครับทำไงดี ไอ้เดย์มันบอกว่าน่าจะเป็นเพราะผม ผมต้องตามไปอธิบาย
อธิบายอะไรกันวะผมยังไม่รู้เรื่องเลย||||||||เขามาทะเลาะกันเพราะผมทำไม

ส่วนเรื่องโฟร์ เดย์มันรีบไปบอกพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว แมวเหมียว ที่เดินอยู่ข้างหน้าให้รู้เรื่อง
พวกนั้นพอรู้ก็รีบตามไป ไอซ์ที่ยืนอึ้งอยู่ก็โดนลากให้ไปด้วยกัน

“ละ แล้ว แล้วๆแล้วเรื่องไอ้ต้าร์ล่ะเดย์”
ผมถามไอ้เดย์ที่เอาแต่ลากผมให้ตามพี่บาสกับไอ้ยูไป มันไม่ตอบแต่ชะงักครับมันหยุดเดินจ้องไปข้างหน้า
ผมก็มองตาม เห็นไอ้สองแฝดวิ่งนำมาก่อนเลย
“หยุดนะซีน่อน ปืนอันนั้นมันของซีโน่น๊าเอาคืนมาเลยของตัวพังแล้วมาแย่งเค้าทำไม ฮืออมัมดูซี่”
“แบร่ๆๆ5555555555ของเค้าหรอกแดดดี๊ซื้อให้เค้าคนเดียวววซีน่อนไม่เกี่ยว555”
นั่นมันน้องๆผมนี่มากับแม่แหม่มแพทริเซีย แล้วคนที่เดินตามมานั่น!

“.....พ..พ่อจ๋า!”

ไอ้เดย์มันรีบดึงมือผมไปหลบร้านข้างๆอย่างไว
“เดย์! มึงจะหลบทำไม!?”
“ถ้าเขารู้ว่ากูพามึงมาเที่ยวไกลถึงพัทยา แถมไม่ได้กลับบ้านด้วย มึงคิดว่าเขาจะด่ากูมั้ย”
“ก็ขอแม่จ๋าแล้ว”
“เผลอๆแม่มึงจะโดนด่าด้วย”
“อึก...ไม่หรอกมั้ง กูโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆเหมือนไอ้ซีน่อนซีโน่”
“ถ้าเจอมึงมีหวังพ่อมึงลากให้มึงกลับไปกับเขาด้วยชัวร์ เขาเกลียดกูอย่างกับอะไรดี”
“...........แล้วมึงเกลียดพ่อกูมั้ย”
“..................”

ไอ้เดย์มองหน้าผม เหมือนมันลำบากใจที่จะตอบคำถาม






tsktonight…

*** ขอโทษที่มาช้ามากๆเลยนะคะ ยอมรับผิดว่าไม่ได้แตะคอมเลย
วิแต่งเพิ่มให้ยาวกว่าเดิม แล้วของเดิมก็แต่งใหม่ด้วยค่ะ
มีส่วนที่แก้ไขเพราะพลาดไป คิดว่าถ้าใครจำเรื่องได้ต้องรู้แน่ว่าวิพลาดอะไรไป
ขอโทษจริงๆค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่รออ่านนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ
อ่านแล้วขอให้สนุกมีความสุขจ้า แฮบปี้นิวเยียร์ค่ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-01-2017 04:43:16

❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡

ดีใจมากกกกกกก ได้อ่านลูกคิด เดย์  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
คิดถึงไรท์ มาก  :mew1: :mew1: :mew1:
ไรท์ ไม่เขียนถึงซีน ตาร์
ที่ซีนได้ถุงยางจากเดย์ แล้วตาร์เมามาก
ฟังที่เดย์ว่า พอเดย์รักลูกคิด ก็รักใครไม่ได้อีกแล้ว
เดย์เท่มาก :mew1: :mew1: :mew1:
ขำข่าวลือเดย์ได้ลูกคิดแล้ว ช่างลือกันได้คนละที่
และไปได้กันบนหลังคา กร๊ากกกกก
ตาร์ บอกเลิกแอ๋มไปเถอะ แอ๋มคบซ้อนชัดๆ
ลูกคิด เนื้อหอม หนุ่มรุมตอม เดย์หึงแทบบ้าและ
รอลุ้นเรื่องพ่อลูกคิด  :katai1: :katai1: :katai1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mitaro ที่ 07-01-2017 16:18:23

เย่!!!ดีใจที่มาต่อ ข่าวลือเดย์กะลูกคิดสุดยอดมาก :laugh: 5555 ตอนหน้าจะเจอพ่อมั้ยนี่

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ... 3/1/60
เริ่มหัวข้อโดย: zzzzzz ที่ 08-01-2017 12:34:37

ยังเหมือนเดิมเลยลูกคิดกับเดย์5555555555
หายคิดถึงเยอะเลยย อย่าลืมมาต่ออีกนะค้าา รออ่านตลอดเลยนะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 49 ความในใจ 3/2/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-02-2017 21:50:06

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 49 ความในใจ.../1




“ว่าไง...เดย์......เกลียดพ่อจ๋ามั้ย”
ไอ้เดย์มันอ้ำอึ้ง ในใจผมภาวนาขออย่าให้เดย์ตอบมาว่าเกลียดเลย แต่มันก็ไม่พูดมาสักที
“เอ้า!ว่าไงล่ะเดย์!? มึงคิดยังไงก็พูดมาเหอะ”
ผมถอนหายใจเสียงดัง เสสายตาหันไปชำเลืองมองทางพวกพ่อที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ทางนี้
ยังไม่มีใครทันสังเกตเห็นผมกับเดย์สักคนทั้งพ่อจ๋า แม่แหม่มแพทริเซีย แล้วก็สองแสบเจ้าซีน่อน ซีโน
การที่เดย์ดึงผมมาหลบพวกพ่อผมแบบนี้ จะไม่ให้ผมคิดได้ยังไงว่ามันอาจจะ..เกลียดพ่อของผมแล้วก็ได้
จริงอยู่ที่พ่อจ๋าดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเดย์เท่าไหร่ แต่ก็เป็นเพราะยังไม่เคยได้คุยกันดีๆเลยสักครั้ง
ผมก็ได้แต่หวังไว้ ว่าสักวันพ่อกับเดย์คงดีกันได้....ไม่รู้ผมจะหวังมากไปหรือเปล่านะครับ

เดย์เองก็ถอนหายใจเสียงดังไม่แพ้ผม กว่ามันจะอ้าปากพูดก็ยึกยักปล่อยให้ผมยืนลุ้นพงาบปากตามมันอยู่ได้
“ก็.....ก..ก..”
“ก..ก..เกลียดเหรอ!!!?||||||||”
“เกือบๆอ่ะ!”
“ห๊ะ!? คืออะไรของมึงวะ!!?เอาชัดๆดิ!”
“คือจะว่าไงดีล่ะ”
“..........บอกกูมาเหอะเดย์ เอาความจริงนะ กูไม่โกรธมึงหรอก”
“อืม ก็แค่เกือบๆอ่ะมึง ยังไม่ถึงกับเกลียดหรอกลูกคิด มึงอย่าทำหน้าหงอยเหมือนหมาผิดหวังอย่างนี้ดิวะ”
“ไอ้บ้า ชอบหลอกด่ากู”
เดย์ดึงผมมากอดคอแล้วขยี้หัวผมเล่นไม่แรงนัก มันมองตาผมแล้วพูดอย่างจริงจังตรงไปตรงมา
เล่นเอาผมใจเต้นกับสายตาที่จ้องมองมาของเดย์
“ลูกคิดฟังนะ กูไม่โกหกมึงหรอกไม่ต้องกลัว กูก็แค่ไม่ถูกโรคกับพ่อมึง||||||| มึงก็รู้นี่ว่าเขาไม่ชอบกู
กูเองก็ไม่ค่อยชอบเขาเหมือนกัน แต่ว่า...ยังไม่ถึงขั้นเกลียดเขา กูก็แค่ขี้เกียจฟังคำด่าของพ่อตาจนหูชา
เท่านั้นแหละเว้ย เพราะงั้นนะแอบอยู่ตรงนี้รอให้พ่อมึงเดินผ่านไปก่อนเถอะ นะ..”

“อื้มม” ผมส่งยิ้มนิดหน่อยพยักหน้าให้เดย์นิดๆมันก็ยิ้มบางๆให้ผม
อย่างน้อยไม่ถึงกับเกลียดก็น่าจะพอมีหวังนะ อนาคตใครจะไปรู้ เดย์กับพ่อจ๋าอาจจะเข้ากันได้ดี
เหมือนอย่างที่เดย์เข้ากับแม่จ๋าได้ดี จนบางทีผมก็แอบงงว่าตกลงผมหรือมันที่เป็นลูกแม่กันแน่55


..............”เอ๊ะ!?....”
“เป็นอะไรเหรอซีโน่?”
“(กระซิบ)ซีน่อน! มะกี้อ่ะมีคนเหมือนพี่ลูกคิดกับพี่เดย์เลย เดินไปทางนู้น~ข้างหลังพวกเราอ่ะ”
“(กระซิบ)ซีโน่ตาไม่ดีแล้ว พี่ลูกคิดไม่มาที่นี่หรอก แด๊ดดี๊โทรไปชวนแล้วแต่พี่ลูกคิดบอกว่าจะอยู่กับแม่จ๋านี่นา”
“นั่นจิเนอะ สงสัยคิดถึงพี่ลูกคิดมากแน่เลย”
“....ซีน่อนก็คิดถึงพี่ลูกคิด เพราะงั้นซีโน่ห้ามคิดถึงพี่ลูกคิดมากกว่าซีน่อน”
“ซีน่อนไอ้บ้า”
“ซีโน่แหละบ้าบ้าบ้าแบร่แบร่แบร่”

“ไม่เอาลูกอย่าแกล้งน้อง!”

ผมแอบหันหลังกลับไปมองพวกพ่อ พ่อจ๋ากำลังแกล้งเขกมะเหงกใส่หัวเจ้าพวกตัวเล็กแล้วหัวเราะ
แม่แพทริเซียเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย เจ้าแฝดร้องกินขนมเสียงดังมาถึงนี่..
...........มองภาพนั้นแล้วทำให้ผมนึกถึงตอนยังเล็ก ความทรงจำของผมเกี่ยวกับครอบครัว
ตอนที่ไปเที่ยวด้วยกันคือ พ่อจ๋าแม่จ๋าทำตัวไม่ได้ต่างจากตอนอยู่บ้านเลยครับ ไปไหนก็ทะเลาะกันตลอด
มีแค่นั้นจริงๆที่นึกออก555 บางทีก็อดอิจฉาพวกน้องๆไม่ได้ครับ

“เป็นไรลูกคิด”  เดย์เรียกเพราะผมเดินเหม่อเกือบเผลอไปคนละทางกับมัน
“เปล่านี่”  ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เดย์ เม้มปากตัวเองช่างใจคิด...ผมมองไปรอบๆท่าทางไม่มีใครสนใจเรา
ก็สอดมือไปจับมือกับเดย์ไว้แล้วเดินเบียดมันซะใกล้
 ไอ้เดย์ดูงงๆมองหน้าผมแล้วแกล้งยิ้มล้อเลียน ทำหน้าตาหลุกหลิกเหมือนมันอยากจะถามว่าผมเป็นอะไร
ผมเลยแกล้งตีมันไม่แรงนักแล้วบอกให้มันเดินไปจะมองผมทำไมนัก ก็มันเขินนี่/////
พอนึกว่าตอนนี้ไม่ต้องรอให้พ่อกับแม่พามาเที่ยวเป็นเด็กๆแล้ว มีแฟนพามาแทนแล้วนี่ครับ แหะ
......................
.............
.........

ผมกับเดย์เดินตามหาพี่บาสกับยู ทั้งคู่เดินหายมาทางนี้ แต่ไม่เจอครับดันไปเจอกลุ่มพวกอิดุ๊กดิ๊ก แมวเหมียว
แจ๋วแหว๋ว กำลังทำท่าเหมือนแอบดูใครอยู่ ผมกับเดย์เกาหัวงง มองหน้ากันแล้วตัดสินใจเข้าไปเผือกด้วย
“ทำอะไรกันอยู่อ่ะ” 
แค่ผมส่งเสียงทักออกไป พวกสาวๆก็พากันหันควับมาทำตาดุแล้วส่งเสียงชู่ว์ใส่ให้ผมเงียบเดี๋ยวนั้น
ผมกับเดย์เลยชะเง้อคอไปมองทางที่พวกนี้ซุ่มแอบดูอยู่กันเอง..........อ่อ ไอซ์กับโฟร์นั่นเองครับ

ทั้งคู่นั่งข้างกันหันหลังมาหาเรา นังดุ๊กดิ๊กกระซิบบอกผมว่าให้เงียบปากไว้เพราะกลัวสองคนนั้นพูด
แล้วไม่ได้ยิน คิดว่าพวกมันจะตามมาปลอบใจยัยโฟร์ซะอีกดันพากันแอบฟังซะได้

ดุ๊กดิ๊กพูดเสียงเบาอย่างรำคาญความเซ้าซี้ของผมที่เอาแต่กระซิบถามมันว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมไอซ์กับโฟร์ถึงแยกไปนั่งด้วยกันตรงนั้น แล้วพวกมันมาแอบตรงนี้ทำไม
“อิโฟร์มันแหกปากร้องไห้แล้วก็สารภาพว่าชอบไอซ์ออกมานะสิยะ”
“ห๊า! จริงดิ!” ผมเผลอเสียงดังไอ้เดย์รีบอุดปากแทบไม่ทัน นังแจ๋วแหว๋วก็กระซิบกระซาบเล่าต่อ
“ พวกเราก็เลยปล่อยให้มันได้คุยกันตามลำพังจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนี่ย นั่งเงียบเหมือนใครขโมยปาก
มาพักใหญ่แล้ว ยัยโฟร์คงจะกลัวคำตอบแน่ๆ แต่ยัยจอมเฉื่อยทิชา เฮ้อ ไอซ์เนี่ยไม่รู้นางคิดอะไรอยู่จริงๆ
แต่ที่รู้ๆตอนนี้ดูจากหน้าตาท่าทางแล้วคงเอ๋อแดกอยู่ชัวร์|||||ใบ้แดกด้วย เฮ้อ”

ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจคำว่าตามลำพังของอิแจ๋วแหว๋วมันเท่าไหร่หรอกครับ ลำพังยังไงของมึงวะ
แอบดูกันหน้าสลอนงี้

“ไอซ์...............ไอซ์อย่าเอาแต่เงียบได้มั้ย พูดอะไรบ้างสิ!”
เหมือนยัยโฟร์จะทนกดดันไม่ไหวแล้วครับ จู่ๆมันก็หันไปมองไอซ์แล้วระเบิดอารมณ์ออกมา
ไอซ์ดูตกใจแต่ก็ยังอึกอักอ้ำอึ้งเหมือนเดิมจนโฟร์ถอนหายใจ

“ก็แค่บอกมา..ให้เค้าได้ยินชัดๆ..ฮึก....ฮึก.. ว่าคิดยังไง”  โฟร์พูดแล้วสะอื้นออกมา ไอซ์รีบบอกโฟร์อย่าร้องไห้
“มาบอกให้เค้าหยุดร้องทำไม คนที่ทำให้เค้าต้องร้องไห้เพราะไม่ยอมพูดมาสักทีมันก็ไอซ์เองไม่ใช่เหรอ!”
อึ้งแดกเลยสิครับไอซ์ ขนาดพวกผมแอบดูอยู่ยังอึดอัดแทนครับอยากจะบ้าตาย

“โฟร์จะให้เราพูดอะไร”
“ยังจะมาถามอีก ก็รู้แล้วว่าเค้ารักตัวอ่ะ แล้วตัวเองจะเอายังไงทำไมไม่พูดออกมาล่ะ!”
“พูด.......ไม่ได้”
“ทำไม!!?”
“ก็เราไม่อยากเห็นโฟร์ร้องไห้นี่”
“................ฮืออออออออออ มันไม่ทันแล้วไอซ์บ้าฮือออออ”
“เราขอโทษ..”
“ขอโทษแปลว่าอะไร ฮืออออ แปลว่าไม่รักกันใช่มั้ย”
“ไม่ใช่อย่างนั้น เรารักโฟร์นะ เวลาที่เราอยู่กับโฟร์ เรามีความสุข”
“แล้วมันแปลว่ารัก หรือว่าไม่รัก !?”
“รักสิ เรารักโฟร์นะ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไปเลย”
“ไอซ์...........จริงนะ!?”
ไอซ์เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ยัยโฟร์แล้วส่งยิ้มให้ครับ “ก็โฟร์เป็นเพื่อนรักของเรานี่”
รอยยิ้มของไอซ์ดูอ่อนโยนมากจริงๆ แต่น้ำตาของโฟร์กลับยิ่งไหลอาบแก้ม

ทุกคนที่แอบดูอยู่ดีใจแทนยัยโฟร์ได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นก็ผิดหวังกันหมด ไอซ์ไม่ได้คิดอะไรกับโฟร์จริงๆ
สงสารโฟร์มันนะครับ มันทำได้แค่นั่งสะอื้นมองหน้าไอซ์ แต่แล้วอยู่ๆโฟร์ก็จับมือไอซ์ต่อว่าทั้งน้ำตา
“คนโกหก.....อยากอยู่ด้วยกันอะไร เดี๋ยวก็จะหนีเค้าไปอยู่เชียงใหม่แล้ว ฮืออ”
“เอ่อ..แหม ยังไม่รู้จะสอบได้มั้ยเลยโฟร์”
“ตัวเองเรียนเก่งจะตายไป ฮืออ ไม่เอาอ่ะ ไม่ให้ไปปปปปปปปปปป ฮือออ”
“ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้สิโฟร์”
“ไม่เป็นเพื่อนไม่ได้เหรอ โฮ~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!”
โฟร์โผกอดไอซ์แล้วปล่อยโฮเสียงดังตรงนั้นเลยครับ

ไอ้ซีนมันเคยพูดให้ฟังว่าตอนแรกยัยโฟร์ก็คิดจะเก็บเรื่องที่แอบชอบไอซ์ไว้ แต่เป็นเพราะไอซ์
อาจจะไปไกลเกินเอื้อม ไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย ถ้าหากไม่มีเรื่องที่ไอซ์อยากไปเรียนต่อทางเหนือ
โฟร์ที่กลัวจะเสียเพื่อนอาจยังไม่ตัดสินใจสารภาพรักออกไปแบบนี้ก็ได้
แต่อย่างน้อยตอนนี้บอกไปแล้วโฟร์ก็สบายใจได้ ว่าไอซ์ไม่ได้คิดจะเลิกเป็นเพื่อนกับโฟร์เลย
แถมยังสัญญาว่าถ้าได้ไปเรียนไกลกันก็จะหมั่นติดต่อมาหาตลอด ไม่ลืมโฟร์ไม่ลืมเพื่อนๆทางนี้แน่นอน

โดยส่วนตัวผมรู้สึกชื่นชมความกล้าหาญของยัยโฟร์นะครับ แม้จะต้องผิดหวังแต่มันก็ทำเต็มที่แล้ว
แมนกว่าไอ้กีต้าร์เยอะ ไอ้คนที่ไม่กล้าเลือกคนที่ตัวเองรักจริงๆนั่นน่ะ…
ก็จริงที่กีต้าร์เคยพูดกับผมว่ามันเองก็รักแอ๋ม แต่ผมเชื่อที่ไอ้เดย์เคยพูดมากกว่า
ว่าคนเรารักสองคนเวลาเดียวกันไม่ได้หรอกครับ ไม่มีหรอกคำว่ารักเท่ากัน
คนที่มันรักมากกว่าคือใครใจมันเองก็รู้ดีมาตลอด แต่มันไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ต่างหากเล่า

ต่อให้ไม่มีแอ๋ม มันก็คงไม่เลือกไอ้ซีนอยู่ดี ถึงแม้บางครั้งจะพอดูออกว่าไอ้ซีนอิจฉาแอ๋มอยู่บ้าง
แต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกเลยสักครั้งนะครับว่าซีนมันเกลียดหรือไม่ชอบขี้หน้าแอ๋ม แถมมันยังเลิกรักไอ้ต้าร์ไม่ได้
นั่นน่ะผมว่าต้องเป็นเพราะ ไอ้ซีนเข้าใจดีว่าที่ไอ้ต้าร์เลือกแอ๋ม ไม่ใช่เพราะรักแอ๋มมากกว่ามันหรอก
แต่เพราะไอ้ต้าร์เลือกมันไม่ได้มากกว่า...


“เฮ้ยยย!!! จริงดิไอ้ลูก! เรามาตามหาไอ้ยูกับพี่บาสนี่หว่า ไปเร็ว!”
ไอ้เดย์พูดอย่างตกใจเพราะเพิ่งจะคิดได้ทำเอาผมสะดุ้งโหยง มันรีบลากคอผมไปอย่างเร็ว
จนดุ๊กดิ๊กที่กำลังหันหน้ามาถามหาคนอื่นๆกับผมอ้าปากเหวอด้วยความงง ผมได้แต่รีบตะโกนบอกดุ๊กดิ๊ก
ให้โทรถามไอ้คิมเอาเองว่าตอนนี้พวกมันยังอยู่ที่เดิมรึเปล่า
“เอ๊ะอินี่!!!/////*//ทำไมกูต้องลดตัวไปโทรหาไอ้ดำบ้านั่นด้วยล่ะ เชอะ”
“เห๊อะ ก็ถามใจตัวเองดูซี่~”  แหมๆๆๆหน้าเหวอหนักกว่าเดิมเลยนะมึง ผมค่อนข้างจะแน่ใจนะครับ
ว่าดุ๊กดิ๊กมันต้องชอบไอ้คิมแน่ๆ ส่วนไอ้คิมเองก็ชอบทำตัวน่าสงสัยตลอด
ไอ้คู่นี้ผมจะคอยดูว่าจะปากแข็งกันไปถึงเมื่อไหร่


“เฮ้ย หาไม่เจอว่ะเดย์เอาไงดีอ่ะ กลัวพี่บาสโกรธไอ้ยูจนหนีกลับก่อน ”
“โทรหาไอ้ยูดีกว่า” ว่าแล้วไอ้เดย์มันก็ล้วงมือถือออกมาโทรหาไอ้ยูทันที “อ้าวเชี่ยแบ็ตอ่อนกูลืมชาร์ตตอนออกมานี่หว่า โธ่แม่ง”
“งั้นเอาของกูโทร”  ผมล้วงมือถือตัวเองขึ้นมาไอ้เดย์รีบแย่งไปกดหาชื่อไอ้ยูเอง มันบอกผมชักช้าไม่ทันใจมัน
ส่วนเรื่องพาสเวิร์ดมือถือไอ้เดย์กับผมใช้รหัสเดียวกันครับ

“ว่าแต่ที่มึงพูดว่าเขาทะเลาะกันเพราะกู หมายความว่ายังไงวะเดย์”
“มึงนี่เนาะ”
“อะไรเล่า”
“จำที่มีหมาจ้องจะงาบมึงได้มั้ยตอนที่พวกเราดูคอนอยู่หน้าๆเวทีเลยนั่นน่ะ”
“หมา มันมีหมาแถวหน้าคอนที่ไหนเล่ามึงจะบ้าเหรอ”
“ทำไมมึงไม่ฉลาดกับเรื่องตัวเองเหมือนเวลาไปเสือกเรื่องชาวบ้านวะไอ้ลูก”
“มึงอย่าด่ากูนักได้มั้ยเชี่ย///////*//”
“ก็ไอ้พวกที่มองมึงกลุ่มนั้นไง....โว๊ะเชี่ยยูทำไมไม่รับสายวะ”
“อ๋อออออออออ อ้าวแล้วยังไงอ่ะ”
“ก็ไอ้ยูมันยืนอยู่ข้างมึงไง แม่งไอ้พวกเวรยังคอยมองมึงอยู่อีกนี่ขนาดกูยืนบังเต็มที่แล้วนะ”
“ฮ๊า!~~~~!!! อย่าบอกนะว่า อ๋อพี่บาสเขาคิดว่ามองไอ้ยูใช่มั้ย!? โธ่เอ๊ย”
“ไม่ใช่แค่เห็นว่ามีคนมองเท่านั้นหรอก แต่ไอ้ยูมันก็หันไปมองทางนั้นบ่อยๆ ตอนที่มึงเต้นแร้งเต้นกา
ไม่รู้เรื่องห่าอะไร ยูมันช่วยกูกันไอ้พวกนั้นไม่ให้มายุ่งกับมึงอีกแรงนั่นแหละ เลยถูกพี่บาสเข้าใจผิด
คิดว่าไปถูกใจใครในนั้นเข้าอ่ะดิ กูถึงชวนมึงให้รีบตามไปช่วยเคลียร์ไง”
“อื้มกูเข้าใจแล้ว  แล้วนี่ไอ้ยู”
“เฮ้ยรับแล้วๆๆ ฮัลโหลเชี่ยยู! อยู่ไหนเนี่ยมึงกูหามึงไปทั่ว”

“เดย์ มึงช่วยกูพูดหน่อยดิ พี่บาสงอนกูหนีไปที่จอดรถแล้วอ่ะ เขาไม่เชื่อกูจะกลับท่าเดียว”
เหมือนไอ้ยูมันจะรัวใส่ไอ้เดย์อย่างร้อนรนจนไอ้เดย์ต้องบอกให้ฟังมันก่อน
“จอดรถไว้ที่ไหนล่ะ เดี๋ยวกูรีบไปหา”
“ที่...ว่ะ”
“โหยเชี่ยคนละฝั่งเลย เอางี้เอามือถือมึงให้พี่บาส เดี๋ยวกูคุยให้ มึงก็อย่าเพิ่งให้พี่เขาไปไหนเดี๋ยวพวกกูไปหา”
“โอเคๆ”

เดย์มันพูดโทรศัพท์ไปวิ่งไปด้วยอย่างไว คนก็เยอะแยะ... พวกไอ้ยูอยู่ไกลฉิบ ผมวิ่งตามจนเหนื่อยหอบ
โธ่ก็ผมไม่ถนัดเรื่องใช้กำลังนี่ครับ หยุดพักหายใจแป๊บเดียว เงยหน้ามาก็มองหาหลังไอ้เดย์ไม่เห็นแล้ว
บ้าชะมัด ผมหลงกับไอ้เดย์ที่วิ่งหน้าตั้งนำหน้าไป มือถือมันก็ถือไปด้วย

ทำไงดีละครับเนี่ย ผมแค่วิ่งตามไอ้เดย์ไปเท่านั้นไอ้เดย์ยังไม่ได้บอกผมเลยว่าพวกไอ้ยูอยู่ที่ไหน|||||||

ผมกำลังคิดว่าจะเดินกลับไปตั้งหลักที่ร้านขายน้ำที่คิดว่าพวกเพื่อนๆน่าจะรวมตัวกันที่นั่น แต่ถ้าไม่เจอใคร
ก็อาจจะต้องกลับไปที่บ้านพักที่พวกเราเช่าไว้คืนนี้ แล้วค่อยใช้โทรศัพท์ที่นั่นโทรหาไอ้เดย์
โดนไอ้เดย์ด่าอีกแน่เลย|||||||| เฮ้อ

“อ้าวววว! ทำไมอยู่คนเดียวได้ล่ะ เพื่อนไปไหนหมดเหรอ”
“ห๊ะ!?”
มีเสียงทักจากด้านหลัง ผมไม่แน่ใจว่าใช่ผมมั้ยที่เสียงนั่นทักเลยหันกลับไปดูแบบงงๆเพราะผมไม่คุ้นเสียงนี้
แต่พอหันไปกลายเป็นว่ารู้สึกคุ้นหน้าอยู่เหมือนกันแต่นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักกันด้วยเหรอ
 ไอ้ผู้ชายสี่ห้าคนนี่ทำไมมาเดินข้างหลังผมได้นะ แถมยังมาพูดด้วยอีก ผมชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถาม
ว่าเขาพูดกับผมเหรอ

“555เอ้อ พูดกับนายนั่นแหละ ก็เห็นเพื่อนเพียบเลยนี่ไหงมาเดินอยู่คนเดียวได้”
“พอดีหลงกับเพื่อนนิดหน่อยอ่ะ อะเอ่อ เอ่อ คือเราว่า เราไม่รู้จักพวกนายนะ แหะๆ”
“อะไรอย่าบอกนะว่าจำกันไม่ได้555 โหยยยเสียใจอ่ะอุตส่าห์ยิ้มให้ตั้งนาน 5555”
“เอ๊ะ! พวกนาย! อ๋อที่ตอนดูคอน”
เขาพูดทีเล่นทีจริงเหมือนแกล้งแหย่ผม ผมนึกออกแล้วพวกนี้มันพวกที่ไอ้เดย์จ้องจะแดกหัวนี่หว่า
ตอนนี้ก็เหมือนจะมาพูดแซวผมอีก ทำไงดีไอ้เดย์ก็ไม่อยู่

“ชื่ออะไรเหรอ ขอเบอร์หน่อยดิ”
อึ๋ยยยย โดนโจมตีแล้วครับ||||||||| ทำไมผมต้องมาโดนผู้ชายจีบอยู่เรื่อยด้วยวะเนี่ย
“โทษทีนะ เราไม่ชอบผู้ชายอ่ะ”  ผมปฏิเสธชัดเจนนะครับ
“เฮ้ย คิดอะไรมาก55555 พวกเราแค่อยากเป็นเพื่อนด้วยเฉยๆ ใช่ป่ะ”
 เขาหันไปพยักเพยิดหน้ากับเพื่อนตัวเอง ทุกคนก็บอกว่าใช่แค่ถูกชะตาอยากรู้จักด้วยเฉยๆ
พวกเขาก็ไม่ได้ชอบผู้ชายบางคนก็บอกว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่แล้วด้วย

“เพื่อนเหรอ.....”
ท่าทีที่โคตรเป็นมิตร แถมอยากเป็นเพื่อนกับผม มันทำให้ผมนึกถึงใครบางคน ไอ้หมอนั่นก็ใช้ไม้นี้
พยายามเข้ามาตีสนิทกับผม แต่สุดท้ายมันก็พยายามปล้ำผม||||||||*||

ไอ้เดย์บอกว่าในกลุ่มนี้มีคนที่จ้องจะงาบผม ไม่ต้องเดาก็คงเป็นไอ้คนที่ถามชื่อกับเบอร์ผมนี่แน่ๆเลย
เอาไงดีล่ะ สถานการณ์ตอนนี้เหมือนผมจะตกอยู่กลางวงล้อมของเจ้าพวกนี้แถมยังติดต่อเพื่อนตัวเองไม่ได้สักคน

“ไม่มีโทรศัพท์...”   ผมยิ้มแหย่ๆไปตัวเองพูดเองยังคิดว่าโคตรงี่เง้าเลยครับ
“โกหกน่า ไม่มีจริงๆหรือไม่อยากให้กันแน่”  ไม่เชื่อจริงๆด้วย||||||||

“เอางี้มั้ยงั้นพวกเราไปหาที่นั่งคุยทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ก่อน แล้วนายค่อยตัดสินใจ
ว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับเรามั้ยก็ได้นะ ไปนั่งเล่นที่ริมหาดทางนู้นดีมั้ยเหล้าเบียร์เพียบ!”
เจ้าคนที่ท่าทางจะชอบผมถือโอกาสตอนที่ผมกำลังใช้ความคิด เข้ามาโอบไหล่พาเดินไปด้วยกันเฉย
เพื่อนๆไอ้หมอนี่ก็หัวเราะกันคิกคักเหมือนจะแซวเพื่อนมัน แต่ผมไม่ได้อยากไปด้วยซะหน่อย
เอาเหล้ามาล่อก็ไม่ได้ผลหรอก เพราะผมไม่ใช่พวกคอเหล้า อยู่ๆก็มาแตะตัวกันเฉยแบบนี้ไม่สนุกด้วยเว้ย

ผมพยายามแกะมือหมอนี่ออกแต่เขาก็มาจับใหม่ตลอด ตอนนี้เหมือนผมโดนบังคับให้เดินไปกับพวกนี้
แต่ถ้าคนไม่สังเกตดีๆก็คงคิดว่าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันเดินด้วยกัน
ผมไม่ใช่ผู้หญิง ที่จะร้องให้คนช่วยเพราะคิดว่าถูกลวนลามได้นี่ อีกอย่างก็แค่โดนโอบไหล่เท่านั้น
พวกนี้ก็ยังไม่ได้ทำร้ายอะไรผมแถมยังพูดดีด้วยอีกต่างหาก จะหนีก็โดนล้อมซวยฉิบ||||||

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 49 ความในใจ... 3/2/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 03-02-2017 21:51:54

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 49 ความในใจ.../2





“ทำไมหน้าหงิกซะเล่า ตอนยิ้มออกจะน่าระ.. เอ่อ////// 555 ยังไงก็ไปด้วยกันเหอะนะ นายต้องชอบแน่ๆ
เดี๋ยวพวกเราเลี้ยงนายเองไม่ต้องห่วง แต่ถ้าไม่อุ่นใจโทรตามเพื่อนมากินด้วยกันก็ได้นะเอามั้ย ว่าแต่นายชื่ออะไร”
เห.........? ให้โทรหาเพื่อนได้ด้วยเหรอ งั้นก็ดีสิ

“เอ่อ คือ พอดีเราไม่มีโทรศัพท์อ่ะ ขอยืมโทรศัพท์นายโทรหาเพื่อนหน่อยได้ใช่มั้ย”
“ได้สิ!ไม่มีปัญหา อ่ะเราให้ยืม”
เขารีบควักมือถือมาปลดล็อค ผมรีบแบมือรอรับ แต่กลับโดนทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ “บอกชื่อมาก่อนดิ////”

มีข้อต่อรองจนได้สินะ ผมถอนใจมองบนนิดหน่อย ไม่มีทางเลือกผมตอบอย่างไม่เต็มใจนัก
"ลูกชิ้น!"

แต่เขากลับหัวเราะลั่นขำพรืดออกมา "55555เป็นคนตลกนะเนี่ย นายชื่อลูกคิดไม่ใช่เหรอ5555"
"เฮ้ยระ..ร..รู้ได้ไง!?" กะจะแกล้งหลอกซะหน่อยเถอะแม่งดันรู้อีกแล้วมาถามทำไมฟะท่าจะบ้า
"ก็ได้ยินตอนรอเปลี่ยนเพลงแล้วเพื่อนๆนายตะโกนเรียกน่ะ"  โอ้ยขายขี้หน้าไอ้พวกเพื่อนบ้า

"รู้แล้วมาถามทำไม" ผมบ่นๆทำหน้างอ แต่หมอนั่นอมยิ้มแล้วส่งโทรศัพท์ให้ผม

อะไรกันเนี่ย หรือว่าผมจะคิดมากไป….

หรือว่าพวกนี้แค่อยากมีเพื่อนกินเหล้าเพิ่มวะ???


พอคนที่ผมโทรหารับสายปุ๊บผมก็รีบพูดอย่างร้อนใจ “ฮัลโหลเดย์! เดย์กูอยู่ที่!!...อ่ะ อ..เอ่อ ที่ ที่....”
ตายล่ะหว่า นี่ผมอยู่ส่วนไหนของพัทยาวะเนี่ยยย||||||
ไอ้เดย์โวยวายถามเสียงดังว่าผมไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่ยอมวิ่งตามมันไป
“กูตามมึงไม่ทันอ่ะ ขอโทษ”
เสียงไอ้เดย์ถอนหายใจทันทีที่ผมตอบมันเสียงอ่อย มันบอกให้ผมรออยู่ที่เดิมเดี๋ยวจะยิ่งสวนทางกัน
“แล้วนี่มึงเอาโทรศัพท์ใครโทรมา”
“อูย...ยืมมมมมม คนแถวนี้เขาน่ะ”
ผมตอบเบากระซิบแล้วกระซิบอีกเบี่ยงตัวหนีหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากให้เจ้าของเครื่องมันได้ยิน
“ตอนนี้กูถึงไอ้ยูแล้ว มึงอยู่ไหนล่ะลูกคิด เสร็จทางนี้เดี๋ยวกูไปหา”
“เอ่อออออ...คือ....ที่นี่..”
ผมเหล่ไปมองหน้าเจ้าของมือถือ เขาส่งยิ้มให้ ผมรีบเอามือปิดป้องโทรศัพท์แล้วถามเสียงเบา
“เฮ่ นายรู้มั้ยว่าแถวนี้เขาเรียกว่าอะไรน่ะ”
“จะให้เพื่อนตามมาใช่มั้ย”
“อะ..อื้มม..”
“งั้นบอกให้มาที่ร้านนั้นก็ได้”  หมอนั่นเอามือชี้ไปข้างหน้า มีร้านเหล้าผู้คนพลุกพล่าน
ผมเลยรีบบอกชื่อร้านให้ไอ้เดย์ไปบอกมันว่าจะรอแถวหน้าร้าน คุยกันเข้าใจแล้วเราก็วางสาย

“ขอบใจนะ เรานัดเพื่อนไว้แล้วเดี๋ยวเราขอรอเพื่อนหน้าร้านนั่นแล้วกันนะ พวกนายก็ไปหาที่นั่ง
หากับแกล้มหาเหล้ามาเลี้ยงพวกเราให้ครบก็แล้วกัน ไปกันก่อนเลย ถ้าเพื่อนเรามาจะเอามือถือเพื่อน
โทรหาพวกนายก็แล้วกัน แล้วเราจะตามไปนะ ดีมั้ย”  ผมยิ้มแห้งไปคิดว่าทำใจดีสู้เสือไว้ก่อน
พอเจ้าพวกนี้ไปกันแล้วผมก็แค่รอให้เดย์มารับ แล้วเราก็ไปหาพวกเพื่อนผมคนอื่นๆ
แน่นอนครับว่าผมคิดจะชิ่ง เรื่องอะไรผมต้องไปกินเหล้ากับเจ้าพวกนี้ด้วยล่ะ

“ไม่ดีอ่ะ”
“ห๊ะ..”
“เพื่อนนายให้เพื่อนเรารอแทนก็ได้”
“เห ระรู้เหรอ เห็นแล้วจะรู้ได้ไงว่าคนไหนเพื่อนเรา”
“หือ...? จำได้สิ พวกเราจำหน้าเพื่อนๆนายได้”
“อะเอ่อ คือ ไม่อ่ะ ให้เรารอแล้วพวกนายไปก่อนดีกว่าน่า!”
“แต่เราว่านายน่าจะไปกับเราก่อนมากกว่า”
“ปะปะปะไปไปไปไหน!?||||||||||”
“อ้าวไม่น่าถามก็ไปหาที่นั่งคุยกันเงียบๆสองคน ก่อนที่จะมีคนอื่นๆตามไปชนแก้วไงครับเพื่อนใหม่555”
ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก... ดูแววตาท่าทางไอ้หมอนี่ตื้อไม่เลิกแน่ ไม่อย่างนั้นคงถอดใจไป
ตั้งแต่ตอนที่โดนไอ้เดย์กับไอ้ยูกันท่าที่หน้าคอนแล้ว

ผมพยายามจะเลี่ยงไม่ให้ไอ้เดย์มาเจอ ผมไม่อยากให้มีเรื่องมีราวกัน ไอ้เดย์ต้องโกรธมากแน่
ถ้าหากรู้ว่าผมมาอยู่กับเจ้าพวกนี้ แต่จะทำยังไงดี ผมถึงจะหนีไปหลุดไปจากกลุ่มนี้ได้กันนะ!
ในขณะที่ยังคิดไม่ออกผมก็โดนดันแกมบังคับให้เดินไปกับเขาเรื่อยๆ พวกเพื่อนหมอนี่ก็ยังล้อมผมไม่ห่าง

จะทำยังไงดี!
จะทำยังไงดี!
จะทำยังไงดี!
เดย์!
เดย์!
เดย์!


“ลูกคิด!”

เสียงตะโกนแหกปากทักผมดังมาก ดังจนคนแถวนั้นหันมามองเจ้าของเสียงเป็นตาเดียว
พวกกลุ่มที่พยายามพาตัวผมไปพากันชะงักหยุดเดินหันไปมองคนที่เรียกชื่อผมอย่างงุนงง
ผมเองก็ไม่ต่างจากเจ้าพวกนี้คือทั้งตกใจทั้งงง แถมประหลาดใจขั้นสุด

พัทยาสำหรับผม โคตรแคบเหมือนอยู่ในกล่องไม้ขีด...||||||||||
ถ้าคนที่เรียกผมเอาไว้เป็นเพื่อนผมหรือไอ้เดย์ ผมคงดีใจรีบวิ่งไปหาแล้วครับ แต่นี่...

“เชี่ยยยย ไลค์” 
เป็นอะไรที่เวรซ้ำกรรมซัดมากๆครับ ถ้าไอ้เดย์เจอไอ้ไลค์ที่นี่ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
ผมนึกภาพก็อซซิล่าที่มีหน้าเป็นไอ้เดย์ออกเลย มันไม่ควรเจอใครทั้งน๊านนนนนนนนนน!!!||||||||

“มึงมาไงเนี่ย”  ผมขมวดคิ้วถามอย่างเหนื่อยใจ ไอ้ไลค์ยิ้มร่าเดินเข้ามาหาผมกลางกลุ่มเลยครับ
พวกคนแปลกหน้าพากันงุนงง โถ....กูนี่สิงงในงง 

“มาเที่ยวไง ดีใจจังได้เจอลูกคิดอยู่คนเดียวด้วย”
“โทษทีนะไลค์ แต่กูไม่ได้อยู่คนเดียวนะฮัลโหลๆตามึงบอดเหรอ||||||||”
ไอ้ไลค์มันตีมึนเนียนๆปัดมือเจ้าคนที่มาจีบผมออกแล้วมันก็โอบไหล่ผมแทน แถมพาเดินออกไปด้วย
อย่างนี้ก็ได้เหรอมึง ง่ายๆงี้???
“เฮ้ยเดี๋ยว! ละ ลูกคิด!! ไหนเราตกลงว่าจะไปกินเหล้าด้วยกันทางนู้นไง ทำไมจะไปกับเพื่อนซะล่ะ
แถมยังคนละทางกับที่พวกเราจะไปอีก”

ผมหันไปมองแต่ไม่ได้อ้าปากตอบหรอกครับ ไอ้คุณชายไลค์เขารีบตอบแทนทำหน้าเย้ยหยัน
“เพื่อน?......หึหึหึ นี่แฟนกูเว้ย!!!”
ไอ้ไลค์! นี่มึงอย่าบอกนะว่า มาเล่นบทตัวโกงอีกแล้ว -_-

“ไลค์! มึง!...”  ผมอยากจะด่ามันแต่มันรีบพูดกับพวกนั้นต่อไม่สนใจผมที่อ้าปากพะงาบๆ
“มีปัญหาเหรอ? คุยกับสามคนข้างหลังนั่นก่อนก็ได้นะเผื่อพวกมึงจะได้หมดปัญหา
แล้วก็เลิกมายุ่งกับแฟนกูซะที”
ไอ้ไลค์ส่งซิคไปหาผู้ชายร่างยักษ์สามคนที่มายืนอยู่ด้านหลังพวกนั้น ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ผมเองก็เพิ่งเห็น
เจ้าพวกนั้นเลิ่กลั่กตกใจหันไปมองแล้วต้องสะดุ้งถอยกรูดกันเป็นแถว

อึ๋ย..ผู้ชายตัวใหญ่มากๆสามคนนั้นอย่างกับภูเขาสามลูก แถมทำหน้านิ่งโหดได้อีกโคตรน่ากลัวอ่ะ||||||

ทันทีที่พี่ยักษ์สามคนนั้นก้าวเข้าหา เจ้ากลุ่มคนที่อยากเป็นเพื่อนกับผมเสียเหลือเกินเมื่อครู่
กลับถอยเท้าก้าวหนีกันให้จ้าละหวั่น จนกลายเป็นรีบวิ่งหนีไปในที่สุด ผมอดขำไม่ได้กับภาพที่เห็น
แต่พอเจ้าพวกนั้นหนีหายไปหมดแล้ว พวกพี่ยักษ์สามคนนั้นก็ตรงมาทางผมแทน

ไอ้ไลค์เห็นผมแหยงๆกลัวๆจนเผลอดึงชายเสื้อมัน มันก็หัวเราะออกมา
“5555ลูกคิด ไม่ต้องกลัวไปหรอก พี่สามคนนี้เป็นการ์ดที่ร้านพ่อเราเอง นู่นร้านอยู่ทางโน้นนั่นไง”
ผมงงๆมองไปตามมือไลค์มันชี้ให้ดูผับที่เห็นอยู่ไกลๆ ไลค์มันบอกลูกน้องพ่อว่าหมดเรื่องแล้ว
พวกพี่ยักษ์ก็กลับไปกัน

“ทำไมมาอยู่คนเดียวได้ล่ะ เกือบโดนจับไปขายแล้วรู้เปล่าไม่ระวังเลย”
ผมโดนดุเหมือนเด็กๆได้แต่กัดปากตัวเองมองค้อนไอ้บ้านี่ได้ทีเอาใหญ่นะมึง
“ดีนะที่บังเอิญเรามองมาเห็นลูกคิดพอดี กำลังดีใจเลยจู่ๆก็มีไอ้พวกนั้นมารุมต้อนลูกคิด
ตอนแรกเราก็นึกว่าเพื่อนนายเลยหยุดดูท่าทีก่อน แต่หลังๆดูอาการก็รู้ว่าไม่อยากไปด้วย
ถึงได้เข้ามาหานี่ไง นายก็อย่าเที่ยวอ่อยเขาไปทั่วได้มั้ยไอ้คนที่โอบนายนั่นมันต้องชอบนายแน่ๆ
เกือบโดนหลอกแล้วรู้มั้ยระวังหน่อยสิครับ”

“อ่อยพ่อง กูโตแล้วจะอยู่ที่ไหนกับใครก็ได้ ยุ่งน่า” 
ก็รู้ครับว่าไอ้ไลค์มันเป็นห่วงผม แต่ผมหมั่นไส้มันที่มาทำเก็กหน้าหล่อใส่ผมอยู่ได้
 “แล้วนี่ไอ้...ไอ้หมอนั่นไม่มาด้วยเหรอ”
ไลค์คงถามถึงไอ้เดย์ผมเดาไม่ยากเพราะดูมันไม่ค่อยอยากจะพูดถึง ผมยังไม่ทันตอบมันก็ทำหน้าดีใจเว่อร์
ถามผมอย่างเร็วมาอีกว่า “รึว่าเลิกกันแล้ว!!!?”  มึงยิ้มกว้างเกินไปแล้วไอ้ไลค์..

“ถ้ามึงถามถึงแฟนกู! มาดิ ก็มาด้วยกันนี่แหละ หุบยิ้มน่าเกลียดแช่งกูไปเลยไอ้บ้า
กูมาหลายคนเว้ย เพื่อนกูก็เยอะแยะ แต่....กู.....เอ่อ.....แค่หลงกันนิดหน่อยอ่ะ เดี๋ยวเดย์ก็มาแล้ว!”
ไอ้ไลค์หุบยิ้มแอบบ่นเสียดายเซ็งๆ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องพูด
“หึหึ..รีบขู่เราฟ่อๆเลยนะ คนอุตส่าห์ช่วยไว้แท้ๆ เสียใจ”  ไอ้เวรนี่ทำหน้าอ้อนทำเสียงอ่อยให้กูสำนึกผิดอีก
“ก็.............ขอบใจนะ”  ผมพูดไม่เต็มเสียงนักกระดากที่จะขอบอกขอบใจไอ้บ้านี่ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณมัน
“คิดถึงจัง//////”   ไอ้ไลค์ส่งยิ้มหวานยิ่งกว่าเดิมให้ผม ไอ้หอกนี่ไม่เข็ดไม่จำ อย่ามาจีบกูได้มั้ยวะ-*-
“ไลค์.........มึงจะพอได้ยัง”
“พออะไรครับ”
“ก็มือที่จับกูเนี่ยมึงจะพอได้รึยัง! ปล่อย!”   ไอ้บ้านี่มันเนียนจับมือผมอยู่เรื่อยจนผมต้องสะบัดมือหนี
เป็นสิบรอบแล้วครับ บอกให้กูระวัง หมายถึงระวังมึงใช่มั้ย

“โธ่ลูกคิด ไม่เจอตั้งนานดุขึ้นนะ แต่ก็น่ารักขึ้นด้วย”
“ไลค์ กูขอบใจที่มึงช่วยกู แต่อย่ามาทำให้กูรู้สึกเหมือนหนีเสือปะตัวเชี่ยได้มั้ยวะ”
“เป็นแค่จระเข้ได้มั้ย...”
“เอ้อนั่นแหละ!”
“ขอรางวัลหน่อยไม่ได้เหรออย่าใจร้ายกับเรานักสิ”  ดูมันอ้อนน่ารักตายล่ะ
“เออ กูอ่ะใจร้ายมึงก็น่าจะรู้มาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ เลิกยุ่งกับกูสิ”
“เราก็ไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรกับนายแล้วไม่ใช่เหรอลูกคิด ขนาดคราวนั้นที่เจอกันในร้านอาหาร
เรายังไม่ยุ่งด้วยเลย”   ไลค์มันพูดถึงเมื่อตอนไหนผมได้ยินก็ขมวดคิ้วนึก...อ่อ สงสัยเมื่อตอนที่มีเรื่องมิ้น

“แต่ถ้าให้เลิกรัก ยังทำไม่ได้ครับ”
ไอ้หอกไลค์แม่งพูดยื่นหน้ามาใกล้ พูดมาได้หน้าด้านๆ เล่นเอาผมสะดุ้งโหยงต้องผลักหน้ามันไปไกลๆ

“เรายังไม่มีใครนะ..”
“มาบอกกูทำไม..ไม่มีประโยชน์หรอกไลค์”
“ไม่เป็นไร บอกไว้จะได้รู้ว่ายังรัก”
“ไลค์พอเหอะมึง เฮ้อ...”
“เมื่อไหร่ในใจลูกคิดจะมีเราบ้าง”
“ไลค์.. มึงไม่ได้กำลังเล่นเอ็มวีนะเข้าใจมั้ย เฮ้ยตื่นไอ้ห่า!/////*//”
“ก็ไม่ใช่จะมีทุกวัน ที่นายจะมายืนต่อหน้าให้เราจีบแบบนี้นี่นา ขอซึ้งหน่อยก็ไม่ได้555”
“เดี๋ยวมึงจะได้ซึ้งยิ่งกว่านี้ถ้าไอ้เดย์มันตามมาหากูแล้วเจอมึงอ่ะ รีบไปซะไป๊”
“โธ่จะรีบไล่กันไปไหนนักเล่าลูกคิด นายยังไม่ได้ให้รางวัลเราเลยนะ”
“จะเอาอะไร!? ตังค์กูมีน้อย อย่าอ้อยอิ่งสิไอ้หอกรีบบอกมา” 
“เอาใจ”
“เชี่ยไลค์ มึงไปตลาดสดตอนเช้าๆนะ ไปที่เขียงหมู บอกคนขาย ขอซื้อใจหน่อยครับ!”
“ไม่เอาหัวใจหมูสิ555 งั้นนนน.... เอาตัวนายก็ได้”   ส่งวิ้งค์ให้กูอีกเดี๋ยวปั๊ดสอยให้ร่วง
“เอาหลังมือกูนี่ -*- ” 
“5555ล้อเล่นน่า แต่ถ้าให้จริงๆก็เอานะ”
“ลีลาจังวะมึง...เอางี้แล้วกัน ตามมานี่!”

ผมรำคาญไอ้ไลค์เลยนำมันไปที่ร้านขายน้ำปั่นริมทางแถวนั้น จัดการสั่งนมเย็นปั่นให้มันแก้วนึง
เป็นการขอบคุณ ดูกระจอกงอกง่อยมากแต่ให้เลี้ยงหรูก็ไม่มีเวลาหรอกครับอีกอย่างเดี๋ยวไม่มีค่ารถกลับบ้าน
มันอยากเรื่องมากเองเอาไปแค่นี้พอ

ไอ้ไลค์ทำหน้าเอ๋อๆ  “นี่ไม่คิดจะถามกันหน่อยเหรอว่าอยากกินน้ำอะไร สั่งให้เราเฉย55”

ผมสะอึกนึกขึ้นได้ เออจริงด้วย ผมลืมถามมันดันสั่งให้เองเฉย.... “โทษทีว่ะลืมไปว่า..ไม่ได้สั่งให้ไอ้เดย์”
คำหลังผมพูดเบา แต่มันก็คงได้ยินถึงได้หยุดหัวเราะทันทีแล้วทำหน้านิ่งๆกอดอกรอน้ำปั่นที่ผมซื้อให้

“ชักไม่อยากยกให้แล้วสิ ดูแลไม่ดีเลย.. สงสัยต้องเอามาดูแลเองซะแล้วมั้ง”
จู่ๆไอ้คุณชายไลค์มันก็พูดขึ้นมาแบบไม่ได้มองหน้าผม ทำเหมือนพูดลอยๆแต่เล่นสรุปเอาเอง
ผมเลยรีบเถียงคอเป็นเอ็น  “อย่ามาว่าเดย์นะ! มันดูดีแล้วแต่กูหลงทางของกูเองเว้ย! แล้วกูก็ไม่ใช่คนป่วย
มึงไม่ต้องมาดูแลไรกู!”  ผมเสียงดังจนคนขายน้ำกับคนอื่นที่เพิ่งเดินเข้ามาสั่งซื้อตกใจแอบหันมามอง
พวกเขาพยายามทำเป็นไม่สนใจผมแต่ก็คงรอฟังต่อ ผมรู้สึกตัวก็อายคนเลยเงียบลง

“เข้าข้าง ชิ”  ไอ้ไลค์กอดอกแน่นขึ้นเชิดหน้าบ่น แต่สีหน้ามันหมั่นไส้ผมมาก
“ไม่ต้องมาชิเชอะเลยไอ้บ้า”  ผมเตะหน้าแข้งมันด้วยความหมั่นไส้บ้าง ไอ้ไลค์สะดุ้งยกขาหนีร้องว่าเจ็บนะ
ผมขำท่าหลุดเก็กของมันเลยไล่เตะอีก มันวิ่งหนีผมวนรอบรถน้ำปั่นเลยอ่ะตลกเป็นบ้า55555

“ไอ้ลูกคิด!”
ผมสะดุ้งตกใจหันมองหาเจ้าของเสียงเรียกชื่อผมที่คุ้นหูไปรอบตัว เจอไอ้ยูยืนหน้าบึ้งเป็นตูดหมี
ข้างหลังไอ้ยูเป็นพี่บาสยืนทำหน้าบอกไม่ถูกอยู่ แล้วสายตาของผมก็เบนเลยไปด้านหลังพี่บาสอีกที
ไอ้เดย์ครับ!!!มันยืนทำหน้าโหดยิ่งกว่าพี่ยักษ์สามคนนั้นมัดรวมกันอีก มันจ้องมาที่ผมกับไอ้ไลค์เขม็ง

ฟะฟะฟะฟังกูก่อนที่รัก! กูกลัวแล๊วววววววววว|||||||||||อย่าฆ่ากู~~~~~~~~~!!!
ผมแหกปากตะโกนโวยวายลั่นอยู่ในใจ ขณะที่สภาพภายนอกผมตอนนี้ได้แต่ยืนตัวแข็งเหงื่อแตกซิค
มองไอ้เดย์เดินเข้ามาหา...





tsktonight…
 ***เรื่องนี้อะไรๆก็ไม่มีความแน่นอนค่ะ (โดยเฉพาะวิ5555) ตอนหน้ามาลุ้นกันต่อนะจ๊ะ

♥►MAGNOLIA◄♥ -- ขอบคุณนะคะ ^^ ส่วนที่ถามเรื่องถุงยางซีนต้าร์ไม่มีต่อนะจ๊ะ555
แต่เรื่องคืนนั้นเป็นยังไงมีท้าวความต่อแน่จ้ะต้องรออ่านค่ะ คึคึ
Mitaro – เรื่องคุณพ่อไม่จบง่ายๆหรอกค่ะ อุอิ ^^
Zzzzzz – ขอบคุณมากจ้า คิดถึงนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 49 ความในใจ... 3/2/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-02-2017 22:22:22

ดีใจ ไรท์ มาลง  :mew1: :mew1: :mew1:
แฝด คุยกัน ขำมาก
“นั่นจิเนอะ สงสัยคิดถึงพี่ลูกคิดมากแน่เลย”
“....ซีน่อนก็คิดถึงพี่ลูกคิด เพราะงั้นซีโน่ห้ามคิดถึงพี่ลูกคิดมากกว่าซีน่อน”
°•.✿*•°°•.✿*•°
ลูกคิด นี่ซื่อมาก โอ๊ย.....ไม่ทันอะไรเลย อย่างเดย์ว่า
“จำที่มีหมาจ้องจะงาบมึงได้มั้ยตอนที่พวกเราดูคอนอยู่หน้าๆเวทีเลยนั่นน่ะ”
“หมา มันมีหมาแถวหน้าคอนที่ไหนเล่ามึงจะบ้าเหรอ”
กับตอนที่ไลค์มาเจอ
“มาเที่ยวไง ดีใจจังได้เจอลูกคิดอยู่คนเดียวด้วย”
“โทษทีนะไลค์ แต่กูไม่ได้อยู่คนเดียวนะฮัลโหลๆตามึงบอดเหรอ||||||||”
°•.✿*•°°•.✿*•°´
ความผิดเดย์ด้วยแหละที่หลงทางกัน
เอามือถือลูกคิดไป แถมวิ่งไม่รออีก
และจะโทษลูกคิดอีกสิ ที่อยู่กับไลค์
ไลค์ นี่รักเดียวใจเดียวจริงๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ห้าสิบรอหน่อยนะจ๊ะคนดี28/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-03-2017 23:05:03

ขอโทษที่ให้รอนานๆนะคะ วิมีปัญหาสุขภาพแล้วก็เรื่องงานด้วย เลยหายไปนานๆตลอด ยังไงก็แต่งต่อค่ะ ขอบคุณกำลังใจและคนที่ชอบมากๆเลยนะคะ ตอนล่าสุดแต่งคาไว้นานแล้ววิจะพยายามค่ะ  :o12:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 49 ความในใจ... 3/2/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-03-2017 23:11:58

คิดถึง เดย์ ลูกคิด  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึงไรท์ รอไรท์ นะ  :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้... 11/4/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 11-04-2017 02:39:52

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้.../1





“ได้แล้วค่า นมเย็นปั่นที่สั่ง”
เสียงคนขายเรียกให้ผมหันไปรับของ ผมรีบจ่ายเงินแล้วยื่นแก้วนมเย็นให้ไอ้ไลค์ทันที
ซึ่งนั่นยิ่งทำให้ไอ้เดย์เร่งฝีเท้าเดินแกมวิ่งมาทางนี้

“ไปๆๆ!!! มึงรีบไปเลยไลค์!”  ผมผลักหลังไอ้ไลค์ให้มันรีบไปให้พ้นจากที่นี่ก่อนที่ไอ้เดย์จะมาถึงตัว
หวังว่ามันจะรีบวิ่งหนีไปซะ แต่ผิดคาดครับไอ้ไลค์กลับยืนนิ่งไม่ยอมไปแถมยังจ้องหน้าไอ้เดย์ที่ตรงเข้าหา
อย่างไม่พอใจ “ไลค์! ทำไมมึงถึงไม่ไปวะไอ้บ้า!!” ผมตะคอกไล่มันแต่ไอ้บ้านี่ไม่ฟังผมเลย

“มึง! มึงอีกแล้วเหรอ!! กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับแฟนกูไอ้สัด!” เดย์ชี้หน้าตะคอกด่าไอ้ไลค์เสียงดัง
จนคนแถวนั้นตกใจกันหมด ตามมาด้วยเสียงวี้ดว้ายหวาดเสียวของพวกผู้หญิงรอบรถขายน้ำปั่น
เพราะพอไอ้เดย์ขึ้นเสียงด่าเสร็จก็พุ่งไปกระชากคอเสื้อไอ้ไลค์ เงื้อหมัดขึ้นกะต่อยเต็มแรงด้วยความโกรธ

ผมนี่ตาเหลือกรีบเข้าไปช่วยไอ้ยูกับพี่บาสที่ผวาจับแยกไอ้เดย์ออกจากไอ้ไลค์ ตะโกนห้ามกันอย่างร้อนรน
“อย่า! อย่า! หยุดนะเดย์! เฮ้ยอย่า! บอกว่าอย่าไง!!!” 
แน่นอนครับว่าไอ้เดย์โกรธมาก มันหันมาตวาดผมอย่างแรง
“อะไรวะ! นี่มึงยังช่วยมันอีกเหรอ! หรือมึงแกล้งหลงทางห๊ะ! ไม่ตามกูไปเพราะอย่างนี้ใช่มั้ย!
ถ้ากูไม่รีบมาขาแทบขวิดขนาดนี้คงไม่ได้เห็นว่ามึงอยู่กับมันที่นี่หรอกใช่มั้ยไอ้ลูก!”

เดย์มันบ้าใหญ่แล้วครับผมฟังแล้วอึ้งแดกไปเลย ไอ้หมาบ้านี่หึงเลือดขึ้นหน้าจนสมองจาง
มันคิดไปเองเป็นฉากๆๆ อย่าบอกนะว่าตอนนี้มึงกำลังคิดฉากฆาตกรรมกูอยู่เนี่ยไอ่ฟายเอ๊ยยยยยย ||||||||*||
“เดย์! มึงบ้ารึเปล่าเนี่ย! พูดอะไรของมึงไปใหญ่แล้ว!” ถามว่าผมกลัวมันมั้ย ตอบเลยว่ากลัวฉี่จะราดครับ
แต่ผมต้องรวบรวมความกล้าเถียงมันไป ไม่อย่างนั้นมันจะเข้าใจผมผิดคิดปาดคอแล้วฝังผมไว้แถวนี้

พี่บาสกับไอ้ยูบอกไอ้เดย์ให้มันใจเย็นๆอย่าคิดบ้าๆเพราะผมไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอก
ดูสิครับขนาดคนอื่นยังเชื่อใจผมมากกว่ามัน น่าน้อยใจมั้ยล่ะครับ

“ถ้าไม่จริงแล้วมึงห้ามกูทำไม!” ไอ้เดย์ตะคอกถามผม แต่ไอ้ไลค์ที่ยืนจ้องมันเขม็งกลับตอบคำถามแทนผม

“เพราะว่าเราไม่ได้นัดเจอกัน แต่บังเอิญเจอกันตอนที่ลูกคิดกำลังลำบากเพราะโดนควายบางตัว
มันทิ้งไว้กลางทางจนเกือบจะโดนพวกหมาหมูลากไปไหนต่อไหนไงล่ะ ไอ้ควายเอ๊ย..”
ไลค์มันยื่นหน้าไปด่าไอ้เดย์ นั่นยิ่งยั่วให้ไอ้เดย์โมโหมากกว่าเดิมนะไอ้บ้า|||||||||

“มึงว่าใคร! ที่มึงพูดมันหมายความว่ายังไง!?”
ไอ้เดย์ตะคอกถามไอ้ไลค์อย่างโกรธๆ มึงสาบานสิว่าไม่รู้ว่ามันด่าใคร||||||||
พอไอ้ไลค์ยืนดูดน้ำปั่นทำหน้ายียวนไม่ตอบมัน เดย์ก็ทำท่าจะเข้าไปต่อยไลค์อีก แต่ก็ถูกไอ้ยู พี่บาส แล้วก็ผม
ช่วยกันฉุดไว้แบบหืดขึ้นคอ ผมเลยต้องเร่งให้ไอ้ไลค์มันไปซะให้พ้นก่อนที่เดย์จะโมโหจนเราดึงไว้ไม่ไหว
“ไลค์! กูขอ! มึงรีบไปซะที!”

“...โอเค้ ไปก็ได้ ขอบใจสำหรับนมปั่นนี่นะลูกคิด ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่น้ำที่เราชอบกินก็เถอะ..”
ไลค์ชำเลืองมองไปทางเดย์อย่างเคืองๆก่อนถอนใจแล้วพูด
“นี่....ถ้ามึงได้ไปแล้วไม่รู้จักดูแล สักวัน ระวังให้ดีเถอะกูจะกลับมาขโมย!”
ไอ้เดย์ทำหน้าโกรธจัดมองตามไอ้ไลค์ที่พูดทิ้งท้ายให้คิดแล้วเดินจากไปก่อนจะหันมาใช้สายตาขู่เข็ญผม
ผมกุมหัวกับปัญหาที่ไอ้บ้าไลค์มันทิ้งไว้ให้

อย่างนี้ก็ปิดไอ้เดย์ไม่มิดนะสิเรื่องที่ผมเกือบโดนพวกคนแปลกหน้าบังคับให้ไปสานสัมพันธ์แปลกๆ
ไม่เฉพาะแต่ไอ้เดย์หรอก ไอ้ยูกับพี่บาสก็หันมารุมจ้องผมด้วย ทุกคนทำหน้าราวกับจะพูดว่า
รีบสารภาพความจริงมาซะดีๆไอ้ลูกคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น..|||||||||

........................................
..........................
..............

หลังจากผมจำใจเล่าเรื่องช่วงระหว่างที่พลัดหลงกับมันว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไอ้เดย์ยิ่งทำหน้าเครียดกว่าเดิม
ดูเหมือนมันจะไม่หายโมโหง่ายๆ “มึง...อย่าโกรธกูเลยนะ ที่กูห้ามไม่ให้ต่อยไอ้ไลค์ก็เพราะว่ามันเป็นคนช่วยกูไว้...”

“แล้วทำไมมึงต้องไปให้คนอื่นช่วยห๊ะ!!!ทำไมมึงถึงไม่บอกกู!” 
ถึงเดย์จะลากผมไปคุยกันไกลจากร้านขายของและทางเดินคนจะได้น้อยลงหน่อย
แต่พอมันตะคอกผมเสียงดังคนก็ยังหันมามองอยู่ดี ผมต้องรีบบอกให้มันใจเย็นๆแล้วเบาเสียงลง
มาทะเลาะกันตรงนี้อายคนอื่นเขา  “กูไม่อาย!” ดูมันพูดสิก็กูอายนี่ไอ่ฟายเอ๊ย|||||||||||||
พี่บาสกับไอ้ยูที่เมียงมองรออยู่ห่างๆชะเง้อคอคอยอย่างเป็นห่วง ผมควรส่งซิคบอกไอ้ยูให้เข้าชาร์ต
ก่อนจะโดนไอ้เดย์ศอกกลับรึตีเข่าเข้าลิ้นปี่ผมดีไหมนะ

“มึงพูดเลยนะลูกคิด! มึงตอบกูมาซิ! ทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่ตอนที่โทรมาหากูวะ! มึงคิดบ้างมั้ย
ถ้าหากไม่มีใครช่วยมึง ถ้ากูหามึงไม่เจอ! แล้วถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมา!”

“....คงไม่มีใครฆ่ากูหรอกมั้ง คนตั้งเยอะตั้งแยะ”
“ยังจะเถียงอีก!!!” ไอ้เดย์ตะคอกใส่จนผมสะดุ้ง
“ทำไมมึงต้องโมโห ทำไมมึงต้องเสียงดังด้วยวะ”
“แล้วถ้ามึงโดนพาไปที่อื่นล่ะถ้ามึงโดนรุมโทรมแล้วฆ่าลอยทะเลล่ะไอ่ควาย!ไว้ใจได้เหรอเชี่ย!”
“ตกลงจะให้กูเป็นตัวอะไรวะ..”
“ยังจะมายอกย้อนอีกไอ่เชี่ย!!!”
“เชี่ยเต็มหน้ากูเลย|||||||||”

“มึงเห็นกูเป็นอะไรวะ นี่กูใช่แฟนมึงมั้ย” ไอ้เดย์ถามท้ายเสียงสั่นๆ ผมก้มหน้าอยู่ก็เงยมองหน้ามัน
โหย....... ทำไมมันต้องโมโหจนน้ำตาคลอด้วย เล่นเอาผมจะร้องไห้ตอบมันเสียงสั่น พยายามไม่ร้อง
“มึงอ่ะ......กูก็แค่ไม่อยากให้มึงมีเรื่องกับใครนี่..เออกูโง่...ที่คิดว่าคงหนีได้ แค่ไม่ให้ไอ้พวกนั้นเจอมึงก็พอ”

ไอ้เดย์เสหางตาไปมองทางอื่นพยายามข่มอารมณ์โกรธไม่ยอมมองหน้าผม
นั่นทำให้ผมรู้สึกแย่มาก นี่มันถึงขนาดไม่อยากมองหน้าผมเหรอ
น้ำตาผมไหลจนต้องรีบเช็ดทิ้ง ผมกลั้นเสียงสะอื้นอ่อนแอของตัวเองแล้วถามออกไปอย่างโง่ๆ
“มึงโกรธกูทำไม”
ไอ้เดย์กัดกรามตัวเองพูดอย่างเจ็บใจ
“แล้วมึงคิดว่าตอนนี้กูรู้สึกยังไงที่ไม่มีปัญญาช่วยอะไรมึงได้เลย”

ผมอึ้งอยู่พักใหญ่กับคำพูดของเดย์ รู้สึกจุกแค่คิดว่ามันคงเสียใจกับการกระทำของผมจนน้ำตารื่นขึ้นมาอีก
พอน้ำตาจะหยดผมก็ใช้หลังมือเช็ดทิ้ง หลายรอบเข้าไอ้เดย์ก็จับมือผมให้หยุดเช็ด มันค่อยๆลูบแก้มเช็ดให้เองอย่างเบามือ
แต่ยังทำหน้าบึ้งใส่ผม “มึงร้องทำไม กูนี่สิต้องร้อง”  ทำขมวดคิ้วยุ่งเหมือนยุงตีกัน ยังจะถาม
ถามมาได้ เล่นสัมผัสกันแบบนี้ไม่ร้องยังไงไหววะ  “.............ฮึก ฮึก”
ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้ มันยิ่งห้ามผมยิ่งร้องมากกว่าเดิมสิไม่ว่า

“ลูกคิด...........อย่าร้อง”
“ก็มึงโกรธกูหนักมากเลยอ่ะ ฮึกฮืออ กูขอโทษ”
“กูไม่ชอบเห็นมึงร้องไห้หรอกนะ เลิกร้อง”
“...........ฮึกฮึก กอดก่อน”  ผมอ้าแขนเล็กน้อย
“ไม่อายคนแล้วเหรอ”
ผมส่ายหน้าอย่างเร็ว แต่ไอ้เดย์มันยังไม่ยอมกอดผม “สัญญามาก่อนต่อไปนี้มีอะไรต้องบอกกูเป็นคนแรก”
ผมรีบพยักหน้ารัวๆพูดสัญญาตั้งสามรอบ  ไอ้เดย์มันท้าวเอวสองข้างมองผมแล้วถอนใจยังไม่ยอมกอดผม
“กูเชื่อมึงได้มั้ยเนี่ย”

“..............คงไม่ได้หรอกมั้ง! มึงมันไม่เคยเชื่อใจกูเลยนี่!!”  นึกขึ้นมาแล้วมันน่าน้อยใจครับ
ผมสะบัดหน้าไม่รอไม่กงไม่กอดห่าไรละ เดินหนีแม่งเจ็บใจนัก ไอ้หมาเดย์มันร้องอ้าวอย่างดัง
“ลูกคิด! จะไปไหน!? อยู่ๆมาเดินหนีกันอย่างนี้ได้ไงวะ!” ไอ้เดย์เรียกตามหลังรีบเดินมาฉุดมือผม
 กอดผมแน่นจากด้านหลัง เพียงแค่นี้ความตั้งใจที่ผมจะงอนมันกลับก็มลายหายไปเลย
ตอนนี้คนจะมองหรือเปล่าเราไม่ได้สนใจแล้ว ผมหันกลับไปกอดตอบมัน แล้วก็ได้รับการลูบหัวลูบหลัง
กอดอย่างอ่อนโยนจากเดย์ ไอ้เดย์กระซิบบอกผมว่าขอโทษที่ทิ้งผมไว้คนเดียว ถามผมว่ากลัวไหม
ผมส่ายหน้า “ไม่กลัวอ่ะ กูเก่ง” แล้วกอดมันแน่นๆบอกขอโทษมันอีกครั้งที่ทำให้เป็นห่วงขนาดนี้
ไอ้เดย์ขำเบาๆบอกว่าผมทำเป็นปากเก่ง โธ่แค่ร้องไห้ก็เสียฟอร์มจะแย่แล้ว ใครจะกล้าบอกว่ากลัวโดนผู้ชายฉุดอีกฟะ/////*//


 “อย่าให้กูเจอพวกเชี่ยนั่นที่ไหนนะ กูจะใส่ไม่ยั้งเลย! มึงก็ไม่ต้องห้ามกูด้วย!”
พอเคลียร์กันเข้าใจผมกับเดย์ก็เดินเลียบริมหาดกลับไปหาไอ้ยู
“เดย์....อย่ามีเรื่องสิเรามาเที่ยวกันนะ”
“มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยหาเรื่องใครก่อนอยู่แล้ว แต่กูก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาหยามหน้ากูได้เหมือนกัน”
“งั้นกูว่าเรารีบกลับที่พักกันเถอะ ก่อนที่มึงจะเจอใครแล้วกระโดดกัดหูเขาขาดอ่ะ”
“ฮึ่ม! กัดหูมึงนี่สิ! (งั่ม!)” กอดคอกันเดินไปไอ้เดย์ก็ใช้ฟันขบเบาๆที่หูของผมสองสามทีจั๊กจี๋มาก
ผมหัวเราะคิกคักจนโดนไอ้ยูกับพี่บาสที่ยืนกอดอกรอยิ้มล้อ ยูมันส่ายหน้าบ่นเป็นชุด
“แหมๆๆ อะไรของพวกมึงวะเดี๋ยวโหดเดี๋ยวด่ากันทะเลาะตะคอกร้องไห้ เผลอแป๊บเดียวแทบจะจูบปากกัน
ไอ้พวกบ้า”

............
.........
.....

แล้วพวกผมก็กลับไปสมทบกับเพื่อน พวกมันย้ายไปรวมกลุ่มกันที่ร้านอาหารทะเลริมหาด ทุกคนลงมติว่า
กินอิ่มแล้วจะกลับไปดูคอนเสิร์ตกันต่อยาวๆไป
แต่ทันทีที่โผล่หน้าไปถึงร้าน ไอ้คิมมันก็ทักซะพวกผมโดนโห่ยกใหญ่
“อ้าวๆๆมากันแล้วโว้ยยยยย ค่อยยังชั่วหน่อยกูนึกว่าตายกลางทางไอ่สัดช้าฉิบ แล้วไหนวะของ
ไม่เห็นได้ซื้อห่าอะไรเลยไหนว่าพวกมึงไปเดินดูของฟากโน้นไง”
ครับ เดินดูอะไรกันไปเรื่อยเลยเผลอเดินไกลไปหน่อย ผมบอกมันไปแบบนี้ตอนที่โทรถามว่าอยู่ที่ไหน

เดย์มันรีบสวนทันที “โง่มั้ย ก็พวกกูบอกว่าเดินไปดูไม่ได้เดินไปซื้อทำไมกูต้องหิ้วอะไรกลับมาวะไอ่ฟาย”
 “5555555” ใครๆก็ขำสมน้ำหน้าไอ้คิมโดนไอ้เดย์ด่ากลับ
ใครๆก็ขำยกเว้นไอ้ต้าร์...ดูหน้ามันเครียดมากๆ
ที่สำคัญผมยังเจอแอ๋มกับเพื่อนผู้ชายที่มาด้วยกันคนนั้นนั่งหัวเราะอยู่ในกลุ่มพวกเราที่ร้านนี้ อ้าวเฮ้ย?

ผมตัดสินใจถีบไอ้คิมไปไกลๆแล้วกวักมือเรียกไอ้ซีนให้เขยิบมานั่งใกล้ๆแทน
“เฮ้ยซีนๆ ไอ้ต้าร์มันยังไม่ได้คุยกับแอ๋มอีกเหรอ มัวทำอะไรอยู่วะ”
“มึงจะให้มันพูดตอนไหนวะ คนเยอะแยะ ที่สำคัญ...”
“อะไร?”
“มัน.........อาจจะไม่พูดแล้วก็ได้”  เสียงไอ้ซีนอ่อยมาก  “แอ๋มบอกว่า คนนั้น เป็นญาติกันว่ะ”
ความผิดหวังในน้ำเสียงมันนี่เกินสองร้อยเปอร์เซ็นต์นะผมว่า

ไอ้เดย์เสือกหน้าเข้ามาถามอย่างไวมันก็แปลกใจไม่แพ้ผม “หา?(ซุบซิบ) อ้าวมึงนั่นไม่ใช่แฟนใหม่แอ๋มเหรอวะ” 
                         
“ก็เอออ่ะดิ!”
“เชื่อได้เหรอวะ”
“ก็ไม่อยากเชื่อว่ะแต่....เป็นงี้ด้วยว่ะ”
ซีนมันพูดแปลกๆแล้วทำท่าตุ้งติ้งให้ผมเหวอ ห๊ะ!!! คนที่มากับแอ๋มอย่าบอกนะว่าเป็น!..
ผมค่อยๆลองหันไปมองทางเขาที่กำลังชวนคนอื่นคุยจ้อ....โหยจีบปากจีบคอกรีดนิ้วออกท่าออกทาง
โม้ออกรสชนิดที่เรียกว่าขุนแม่มาเองเลยครับงานนี้
“อุ่ย..กูว่าลักษณะนี้ไม่น่าใช่แฟนใหม่แอ๋มชัวร์ว่ะ น่าจะเป็นพี่สาวดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วมากกว่า”
ไอ้เดย์มันแซวขำๆแล้วหันไปถามซีน “แล้วไอ้ต้าร์มันเอาไงล่ะทีนี้มึง”
“กูจะไปรู้เรอะ ก็รอดูมันอยู่เนี่ย เอาแต่เงียบ...” ซีนมันบ่นทำหน้างอๆ

ผมเริ่มเข้าใจความเครียดเข้าเส้นประสาทของไอ้กีต้าร์แล้ว
เหล่ไปดูท่าทีมันก็ทำหน้าอมทุกข์ในขณะที่คนอื่นกำลังกินไปคุยไปสนุกปาก แอ๋มเองก็ชวนมันคุยนู่นนี่
แต่ผมก็เห็นแค่แอ๋มเท่านั้นที่พยายามหัวเราะ... ไอ้ต้าร์ไม่เห็นขำสักแอะ แอ๋มดูหน้าเจือนไปหลายรอบ
แต่ก็ชวนคุยไม่หยุด เธอคงอยากให้กีต้าร์มันอารมณ์ดีขึ้น
จู่ๆไอ้ยูก็ยื่นหน้าเข้ามาร่วมวงซุบซิบกับพวกเราด้วยอีกคน “มึงอยากให้มันเลิกรึคบกันต่อล่ะ”
แสดงว่ามันแอบฟังอยู่นานจนต่อมเผือกแตก

“กู..........ไม่รู้ว่ะ”

ซีน...

 “มึงอย่าตอแหล กูรู้ว่ามึงอยากให้มันเลิกกัน” 
ไอ้เดย์ครับไอ้ตัวมารร้ายมันพูดตรง เล่นเอาไอ้ซีนหันหน้าหนี ไม่อยากซุบซิบกับมันต่อ

“ต้าร์..อาหารไม่อร่อยเหรอ ทำไมกินน้อยจัง”  ผมเหล่มองตอนที่แอ๋มถามกีต้าร์ ไอ้บ้านี่กว่าจะตอบได้
แอ๋มต้องถามแล้วถามอีก  “เรา....ไดเอ็ตน่ะ”  ดู๊คำตอบไอ้ห่าต้าร์ทำให้ผมมองบนซะตาจะเหล่
มึงกินข้าวไม่ค่อยได้ เพราะตอนนี้กำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับความสัมพันธ์ของพวกมึงก็บอกม๊า

“ต้าร์ไม่เห็นจะอ้วนเลย กินเข้าไปเยอะๆพักนี้ต้าร์ดูผอมลงเยอะแล้ว ยังไงแฟนแอ๋มก็หล่อที่สุดแหละ คิกๆ”
แอ๋มขนตักกับข้าวใส่จานให้ กีต้าร์มันยิ้มแหยๆอย่างเสียไม่ได้ก่อนตักอาหารเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆ
เหมือนควายเคี้ยวหญ้านั่นแหละครับ
“รู้มั้ยแอ๋มอยากไถ่โทษที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ต้าร์มากเลยนะ หลังปีใหม่นี้เราจะอยู่ด้วยกันเยอะๆเลยเนอะ^^ ”
“..........แล้ว แอ๋มทำไมถึงไม่ค่อยมีเวลาให้เราล่ะ บางทีแค่โทรหายังไม่รับสายเลย”
“ก็แหมแอ๋มเรียนหนักนี่นาแอ๋มขอแม่เรียนพิเศษเพิ่มอีก ต้าร์ก็รู้นี่ว่าแอ๋มอยากเข้ามหาวิทยาลัยนั้นให้ได้
ไหนจะทำกิจกรรมกับรุ่นน้องที่รร.อีกล่ะ ต้าร์เองก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกันนั่นแหละ”

“ก็เพราะไม่ค่อยว่าง พอมีเวลาว่างตรงกัน เราก็ควรมาเจอกันมั้ย แต่ที่ผ่านมา....แอ๋มไปไหน?”
“...........”   แอ๋มอมยิ้มครับ มันเหนือความคาดหมายของผมมาก ผมว่าคนอื่นที่แอบเมียงมอง
รวมถึงตัวไอ้กีต้าร์เองก็คงแปลกใจไม่แพ้กันกับท่าอมยิ้มหวานของแฟนมัน

“ยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไง เรารู้นะเวลาโทรถามว่าแอ๋มอยู่ที่ไหน แอ๋มโกหกเราตลอดเลยใช่มั้ย”
“555ไม่ตลอดสักหน่อยก็แค่ส่วนใหญ่จ้ะ5555”
“เราไม่ขำนะแอ๋ม”
“โอ้ยต้าร์อย่าทำหน้าเครียดสิ เดี๋ยวไม่หล่อน๊า” แอ๋มทำเสียงอ้อนๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบถุงด้านหลังตัวเอง
“……อ..อะไร”  กีต้าร์มองถุงที่แอ๋มยื่นให้ตรงหน้าสีหน้ามันงงสุดๆ
“ของขวัญรวบยอดทั้งคริสต์มาสปีใหม่แล้วก็วันเกิดต้าร์ไง เปิดดูเลยสิ//////ชอบมั้ย”
กีต้าร์หยิบของที่อยู่ในถุงของขวัญขึ้นมาดู หน้ามันโคตรเหรอหราเลยครับ “.....เสื้อ.......ขอบ....ขอบคุณ” 
มันคือเสื้อถักของผู้ชายเป็นสีน้ำเงินลายขาวพาดขวาง โห ผมว่าสวยเลยแหละ
“ต้าร์ว่าไง ชอบมั้ย”
“อื้ม..ชอบสิ...เอ่อ...สวยดี ท่าจะแพง ความจริงแอ๋มไม่ต้องลำบากซื้อให้เราก็ได้นะ”
“บ้าสิ ใครว่าแอ๋มซื้อให้ต้าร์”
“อ้าว? ก็ไหนว่า..”
“แอ๋มถักให้ต้าร์เองจ้า~!ถักกับมือเลย เก่งมั้ย///////”
“ ก..เก่ง เก่งจัง ทำเองเหรอเนี่ยไหนเคยบอกว่าทำอะไรแบบนี้ไม่เป็นไง”
“ก็เพราะอย่างนี้แอ๋มเลยต้องมีอาจารย์ไงจ๊ะ นี่! คุณพี่หมอกก็คืออาจารย์สอนถักเสื้อสวยๆตัวนี้ของแอ๋มเอง”

แอ๋มผายมือไปทางลูกพี่ลูกน้องที่ติดสอยห้อยตามมาในวันนี้ด้วย ทั้งคู่แปะมือกันชอบใจ
“แหมแต่กว่าจะได้ขั้นนี้ แอ๋มฝึกอยู่ตั้งนานนะ พอคล่องก็ตั้งใจถักจริงจังมากเลยต้องใช้สมาธิมากๆ
ขอโทษนะที่หลอกต้าร์ไว้เยอะอ่ะ ก็แอ๋มอยากเซอร์ไพรส์ต้าร์นี่นา ตอนไปถักเสื้อบ้านพี่หมอก
เลยไม่ยอมให้ต้าร์รู้555แอ๋มเอาเวลาว่างทั้งหมดมาทำเสื้อตัวนี้ให้ต้าร์หมดเลยนะ
ยิ่งใกล้วันแอ๋มก็เร่งมือถักให้ไม่ได้หลับได้นอนเลย แต่แค่เห็นต้าร์ชอบมันแอ๋มก็ดีใจละ”

อึ้งแดกเลยสิครับชนชาติ..... เพื่อนๆพากันแซวสนุกปากพอเห็นแอ๋มให้เสื้อกีต้าร์แถมยังถักเองกับมืออีก
แต่ผม ไอ้เดย์ ไอ้ยู มองหน้ากันเลิ่กลั่ก คดีพลิกว่ะ||||||||| อย่างแอ๋มเนี่ยนะนั่งถักเสื้อให้ไอ้ต้าร์!
 
ผมหันไปมองไอ้ซีน ไอ้หอกนี่นั่งก้มหน้าเลยครับ....
ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราเคยคิดกันไว้เลยสักนิด แบบนี้ก็ไม่มีเหตุผล
ที่กีต้าร์จะต้องเลิกกับผู้หญิงที่รักมันขนาดนี้อีกแล้ว เผลอๆต่อจากนี้อาจรักกันหวานขึ้นกว่าเดิม
เพราะนิสัยชอบเอาแต่ใจของแอ๋มดูอ่อนลงไปมากเลยทีเดียวครับ ตอนนี้ทุกคนพากันอิจฉาไอ้ต้าร์
ที่ได้แฟนน่ารักมากๆ …..

“มึงมองเขาทำไมนักหนาวะลูกคิด ทำไม อยากได้แบบนั้นบ้างรึไง เดี๋ยวกูไปตัดใบตองให้มึงใส่บ้างเอามั้ย”
“เชี่ยเดย์! กูคนนะไม่ใช่ขนมสอดไส้จะได้อยู่ในใบตองอ่ะเชี่ย!/////*//”
“กูไม่เคยมองมึงเป็นขนมสอดไส้เลยนะลูกคิด”
“มึงจะเอาใบตองห่อกูอ่ะ”
“ก็มึงเหมือนหมูยอ”
“ควาย!////*//”
“เคี้ยกๆๆๆๆ”

แล้วไอ้ยูก็โผล่หน้ามาครับ “เฮ้ยๆๆพวกมึงแม่งเอาแต่จีบกันอยู่ได้ โน่นดูๆไอ้ต้าร์มันพาแอ๋มไปไหนไม่รู้มึง”
ผมหันไปมองพร้อมไอ้เดย์ ไอ้ซีนที่นั่งก้มมองพื้นก็เงยหน้าขึ้นมองเหมือนกัน
พวกเราเห็นกีต้าร์จูงมือแอ๋มเดินออกไปนอกร้านครับ ไปกันสองคน
ผมหันไปเห็นแววตาไอ้ซีนแล้วก็อดสงสารมันไม่ได้

“ซีน มึง..กินข้าวเหอะ”   ผมสะกิดแขนมันให้สนใจอาหารตรงหน้าบ้าง แต่สิ่งที่มันทำคือ
ก้มหน้ามองจานข้าวแล้วก็เอาแต่เขี่ยข้าวไปมาอยู่อย่างนั้นไม่ตักเข้าปากสักที ผมเลยแกะกุ้งให้
แล้วพยายามชวนมันกิน ไอ้เดย์มันเห็นเพื่อนซึมก็สงสารเลยช่วยตักข้าวในจานไอ้ซีนมาใส่จานมันซะเอง
ก่อนจะเอากุ้งที่ผมแกะไว้ไปกินอย่างเอร็ดอร่อย... มึงช่วยเพื่อนได้มากเลยจริงๆเดย์...ไอ้ตลกแดกกก -*-

………………………………….
…………………..
…………
….....
…

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้... 11/4/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 11-04-2017 02:43:19

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้.../2




…………………..
…………
….....
…

กีต้าร์ แอ๋ม และพี่หมอกญาติแอ๋ม ขอแยกจากกลุ่มไป ไอ้ต้าร์กับแอ๋มไม่ได้กลับเข้ามาในร้านอีกครับ
แต่โทรตามพี่หมอกให้ออกไปแทนเอากระเป๋ากับของๆแอ๋มออกไปด้วย
อาจจะดีแล้วก็ได้ที่กีต้าร์มันตัดสินใจแยกไปกับแอ๋ม แทนที่จะอยู่ที่นี่กับแอ๋มต่อหน้าไอ้ซีนอีก
แค่ที่ผ่านมาผมว่าไอ้ซีนมันก็ทนมามากพอแล้ว มันต้องตัดใจ.............ซะที

หลังกินอาหารกันเสร็จ ผมกับเพื่อนๆพี่ๆไปลุยคอนเสิร์ตต่อ รู้สึกดีที่ไม่ต้องเจอไอ้พวกบ้าๆที่ไหนอีก
ผมเลยสนุกมาก ขาเดินกลับบ้านพักผมอยากโทรหาแม่จ๋า แต่ไอ้เดย์ห้ามไว้บอกว่าดึกมากแล้ว
แม่จ๋าเขาหลับไปนานแล้วโทรไปปลุกเปล่าๆ ผมเลยเก็บโทรศัพท์
“สนุกอ่ะ รู้สึกดี อากาศก็ดีนะ ลมเย็นดีถึงจะหนาวไปหน่อย อยากกอดพุงแม่จ๋าจัง”
“กอดกูก็ได้ กูก็มี..”
“55ไหนพุงมึง”
เดย์มันจับมือผมซุกเข้าไปในเสื้อให้ลูบหน้าท้องที่เป็นลอนซิคแพ็คของมัน เล่นเอาผมสะดุ้งรีบชักมือออก
ใจเต้นหมดไอ้บ้า!////*// มันจะดึงมือผมให้ลูบลงต่ำน่ะสิครับ เพื่อนเยอะแยะไอ้หอกนี่หน้าด้านจริงๆเลย
เดย์มันมากระแซะแล้วกระซิบกระซาบ “คืนนี้ขอกอดนะๆๆ////” 
ผมอมยิ้มก่อนแลบลิ้นใส่มัน “เรื่องดิ พุงก็ไม่มีจะอุ่นได้ไง”
“ไม่มีพุง แต่เอวดีนะ”
“..........นี่กูต้องนอนกุมของมึงไว้ทั้งคืนไม่ให้ทิ่มเรี่ยราดมั้ยไอ้หื่น”   
“ถ้าจะกรุณารูดให้ด้วยก็ดีครับ”
“เชี่ยเดย์//////*//”
ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็ตาดี หันมาเห็นผมเขินผลักไอ้เดย์จนเซก็พากันแซวหัวเราะเสียงดังไปตลอดทาง


………………..
…………….

กลับมาถึงบ้านพักที่เช่าไว้พวกเราก็ต้องตกใจกันครับ เพราะเจอไอ้ต้าร์นั่งหลับอยู่ที่ชุดโต๊ะหินอ่อน
หน้าประตูบ้าน แค่คนเดียว

“อ้าว มึงไม่ได้กลับไปกับแอ๋มเหรอเฮ้ยไอ้ต้าร์ ตื่น ตื่น ตื่น”  พี่อ๊อฟเข้าไปปลุกกีต้าร์
บอกเลยว่าทุกคนเห็นมันยังอยู่ที่นี่ก็แปลกใจ  “ตอนแรกก็ตั้งใจว่าอย่างนั้นครับพี่ แต่...ผมอยู่ที่นี่ดีกว่า”
“แล้วอย่างนี้แฟนมึงจะไม่งอนเหรอวะ ถ้ามึงยังไม่อยากกลับก็ชวนแฟนมึงค้างซะด้วยกันก็ได้นี่หว่า”
“พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก รีบเข้าบ้านกันดีกว่า ผมอยากอาบน้ำจะแย่แล้วพี่”

กีต้าร์ตัดบทพี่อ๊อฟแล้วเดินดันพี่อ๊อฟเข้าบ้านไป ผมเห็นไอ้ซีนยืนมองอยู่นิ่งๆ ตั้งแต่แอ๋มมาจนกลับไป
จนถึงตอนนี้ไอ้ซีนมันเงียบเหมือนเป็นใบ้ เอ๋อแดกไปเลยครับไม่กวนตีนใครเลย อาการหนัก


……คืนนี้พระจันทร์สวยนะครับถึงจะมองจากพัทยา แต่ผมว่าถึงมองจากที่บ้านก็คงสวยเหมือนกัน
อาบน้ำเสร็จแล้วผมใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกางเกงบอลสีดำสบายๆเดินออกมารับลมเย็นๆหน้าบ้านพัก

..แต่ขาผมชะงักอยู่ที่หน้าประตูบ้านเพราะเห็นพี่กานต์นั่งคนเดียวที่โต๊ะหินอ่อนเหม่อมองท้องฟ้าดูเหงาๆ
ผมยืนมองห่างๆอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปคุยด้วย
“พี่กานต์ผมนั่งด้วยได้มั้ยครับ”
“อ้าวยังไม่นอนอีกเหรอลูกคิด”
“ยังอ่ะครับพี่ พี่กานต์ล่ะครับ....รอพี่โจวมี่เหรอครับ ผมว่ารายนั้นอาจไม่นอนก็ได้นะครับ แหะๆ”
ผมเหล่ตาไปมองข้างในบ้านพี่กานต์ก็ขำเบาๆแล้วว่านั่นสินะก่อนจะถามถึงเดย์

ถ้าถามถึงไอ้ลูกติดผมน่ะเหรอครับ มันกำลังอาบน้ำอยู่ ผมบอกมันว่าจะไปอาบน้ำนอนแล้ว
มันก็ทะลึ่งตามไปขออาบน้ำด้วย ยอมก็บ้าแล้วครับเพื่อนคนไหนรู้เข้าโดนล้อตาย ก็เลยต่อรองบอกมันว่า
แยกกันอาบแต่จะให้นอนกอด(นอนให้เฉยนะมึง) >///<

คืนนี้คนที่ใช้ห้องนอนคงมีไม่กี่คนหรอกครับพวกที่เหลือกะไม่นอนกันอยู่แล้ว
พวกผู้หญิงก็แยกไปนอนห้องอื่นแล้ว ถ้าปิดไฟในห้องมืดๆแล้วนอนกอดกันใต้ผ้าห่ม
คงไม่มีใครเห็นหรอกเนอะ///// คึคึคึ

ข้างในบ้านตอนนี้แบ่งเป็นสามพวกครับ
คือหนึ่งพวกบ้าแหกปากร้องเพลงดีดกีต้าร์ที่อุตส่าห์แบกมาถึงนี่ แกล้มเหล้าเบียร์ครึกครื้นปาจิงโกะ
ไม่ยอมจบง่ายๆกะว่าเอาให้โต้รุ่งคืนนี้ยาวไปยาวไปครับ ไอ้กลุ่มนี้สมาชิคเพียบก็มีพี่อ๊อฟ พี่สร พี่โจวมี่
ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต พี่บาส ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน (ไอ้สองตัวหลังนี่เน้นดื่มครับวันนี้มันไม่ฮาเล้ย)

พวกที่สองก็พวกที่นั่งเม้าท์มอยอยู่ข้างๆไอ้พวกกลุ่มแรก แต่ความจริงแล้วก็มีเป้าหมายเหมือนมานั่งเฝ้า
นั่นแหละครับ ก็มีไอ้ยู(เฝ้าพี่บาสแน่นอน) ดุ๊กดิ๊ก(จะมีคร๊ายน่าจะเฝ้าไอ้หมาคิมอยู่แล้วครับ)
พี่นุ่ม(พยายามจะลากพี่สรไปนอนหลายรอบแล้วแต่พี่สรแกยังติดลม) แมวเหมียว(ยัยนี่นั่งเฝ้าอปป้า
ในจอมือถือมันครับ) ส่วนแจ๋วแหว๋วมันหลับอยู่ข้างๆแมวเหมียวนั่นแหละครับรายนี้เฝ้าพระอินทร์ไปแล้ว

และพวกที่สาม คือพวกปลีกวิเวกครับ มีไอซ์กับโฟร์ที่ไปนั่งคุยกันเงียบๆข้างหลังบ้าน ผมเดินไปเจอ
ก็ไม่อยากจะเข้าไปขัดจังหวะการปรับความเข้าใจของสาวๆเขา เลยเดินย้อนกลับมาผ่านไอ้พวกกเฬวระ
ออกมาทางหน้าบ้านแทน พี่กานต์เองก็อยู่ในพวกที่สาม นึกว่านั่งถ่ายมิวสิควีดีโอเถอะครับ

“พี่กานต์ครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ พี่อย่าโกรธผมนะครับ”
“หือ? ไม่ต้องทำหน้าซีเรียสก็ได้ลูกคิด55 ถามมาสิ”
“คือ...ผมอยากรู้ว่าพี่กานต์รู้สึกยังไงเหรอครับ ที่เรื่องของพี่กับพี่โจวมี่ต้องเก็บเป็นความลับ บอกใครก็ไม่ได้
แม้แต่เพื่อนสนิทหรือว่าพ่อแม่ญาติพี่น้อง พี่อึดอัดมั้ยครับ พี่อยากบอกทุกคนมั้ยครับ เผื่อว่าพี่โจวมี่
จะได้เลิกเจ้าชู้ซะที”
“5555 ตลกแล้วลูกคิด มันไม่เกี่ยวหรอก ต่อให้ทุกคนรู้เรื่องถ้าไอ้หมามี่มันไม่เลิกสันดานเลวด้วยตัวมันเอง
ยังไงก็ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนมันได้หรอก แล้วถ้าถามว่าไม่มีใครรู้พี่อึดอัดมั้ย...มันก็แหงอยู่แล้ว เป็นใครก็ต้อง
อึดอัดที่ต้องทำเหมือนกำลังโกหกทุกคนอยู่ตลอดเวลา จะทำไงได้ล่ะจริงมั้ย”
“โห...พี่ตอบได้แบบ..”
“คมล่ะสิ”
“ยาวดีจังครับ”
“หะ..?”
“5555แหม ก็ปกติพี่ไม่พูดอะไรยาวๆแบบนี้นี่ครับ 55555”
“โธ่ลูกคิด5555555”
“จริงสิพี่ คืนนั้นที่พวกเราตกลงว่าจะมาเที่ยวที่นี่กันพี่จำได้มั้ยครับ ที่พี่ทะเลาะกับพี่โจวมี่หนีไปบ้านพี่อ๊อฟ”
“อื้ม ทำไมเหรอ”
“ผมก็แค่งง เอ่อ..แหะๆ แล้วก็สงสัยมากๆเลย ว่าเพราะอะไรทั้งที่พี่โกรธพี่โจวมี่จนดื่มหนักขนาดนั้น
ไหงพอพี่โจวมี่มาตาม แค่พูดกับพี่นิดเดียว พี่ก็ยอมกลับไปด้วยง่ายๆอย่างนั้นเลยอ่ะครับ”
พี่กานต์ฟังผมถามแล้วทำหน้านึก

“.............อ๋อคืนนั้นน่ะเหรอ....555555ก็มันเล่นพูดอย่างนั้นจะไม่กลับได้ไง”
“พี่โจวมี่พูดอะไรกับพี่เหรอครับ”
“5555มันบอกว่า ถ้าพี่ไม่ยอมกลับดีๆมันจะจูบพี่ตรงนั้น แล้วบอกไอ้อ๊อฟกับไอ้สรว่ามันมีเมียแล้ว
ต่อไปไม่ต้องมาชวนมันไปเหล่สาวที่ไหนอีก”
“เฮ้ยยยยยยยยย แล้วทำไมพี่กานต์ไม่ปล่อยให้พี่โจวมี่เขาทำแบบนั้นไปซะเลยล่ะครับ จะได้ไม่ต้องปิดใคร”
“..............................เฮ้อ นั่นสิเนอะ”
“อ้าวววววว พี่กานต์???”  ผมล่ะงงกับท่าทีของพี่เขาจริงๆครับ

“บางที ..อาจจะเป็นพี่เองนี่แหละ ที่ยังไม่พร้อมไม่ใช่ไอ้มี่หรอก”
“แต่พี่อ๊อฟ พี่สร พี่นุ่ม พวกเขาไม่มีทางรังเกียจพวกพี่หรอกครับ เรื่องผมกับไอ้เดย์พวกพี่เขายังรับได้เลย”
“ก็จริง......พี่ยอมรับว่าพี่กังวลมาก มากกว่าไอ้มี่ด้วยซ้ำ ทั้งเรื่องเพื่อน แล้วก็เรื่องพ่อแม่ด้วย”
พี่กานต์ถอนใจแล้วหมอบนอนกับโต๊ะ ยิ้มบางๆให้ผม.....   

“ไอ้มี่มันชอบน้อยใจพี่เรื่องนี้บ่อยเลย เวลาทะเลาะกันมันชอบประชดไปจีบคนอื่น แต่มันไม่ดีกับฝ่ายไหน
ทั้งนั้น ถ้ามันเกิดจริงจังกับใครนอกจากพี่ขึ้นมาพี่ก็แย่เลยสิ55 มันประชดให้พี่จับได้มันอยากรู้ว่าพี่รักมันมั้ย
แรกๆพี่ก็เครียดหนักมากนะที่มันเป็นแบบนี้ แต่หลังๆมาเริ่มจับไต๋มันได้แล้วก็เลยแกล้งโกรธมันบ้าง
จะได้เอาคืน55555มันน่ะบ้า.. 555ปวดหัวกับมันเพราะแบบนี้แหละ”

“อ้าววว งั้นวันนั้นทำไมพี่ถึงโกรธพี่โจวมีขนาดนั้นล่ะครับถ้ารู้ว่าเขาแกล้ง”
“อันนั้นโกรธจริงเพราะคนนั้นมันไม่รู้เรื่อง แถมผู้หญิงคนนั้นทำให้พี่โมโห”
“ฟังแบบนี้ทั้งพี่แล้วก็พี่โจวมี่เลยกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจยังไงก็ไม่รู้นะครับ555” 
ผมอดขำไม่ได้พี่กานต์แอบแสบเหมือนกันนะครับเนี่ย
พี่กานต์ยังหัวเราะ “แล้วมันโตกันซะที่ไหนล่ะ555 ลูกคิดล่ะเด็กเอาแต่ใจมากมั้ย 55”
“โหยยยยยย เด็กผมน่ะเหรอพี่ นั่นไม่ใช่เด็กธรรมดานะครับ เด็ก3ขวบยังอายแม่งเอาแต่ใจสุดๆเลยพี่”
“55ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็มีปัญหาไม่ต่างจากของพี่นักหรอกครับ ทางบ้านเดย์อ่ะเขารู้เรื่องผมหมดแล้ว แล้วก็ดีกับผมมาก แต่..
ทางผมนี่สิ เฮ้อ ดีที่ไอ้เดย์มันไม่เคยประชดไปจีบใครเลย ใครเข้ามามันก็แทบจะเตะส่ง555”
“ดีจังเนอะ”
“แหะ...ครับ///////”
พี่กานต์เอื้อมมือมาขยี้หัวผมด้วย ผมถามพี่กานต์ว่ามานั่งตรงนี้นานๆไม่หนาวเหรอ
“นั่นสินะ เริ่มหนาวแล้วเหมือนกัน รู้สึกผิวเย็นๆชอบกล”
“งั้นนน...เรา เข้าบ้านกันดีมั้ยครับ”
“อื้มก็ดีนะ”
วันนี้ผมได้คุยกับพี่กานต์เยอะสุดเป็นประวัติการณ์เลยครับ

ผมกับพี่กานต์กลับเข้ามาในบ้าน เรานั่งที่โซฟามองไอ้พวกบ้าร้องรำทำเพลงทายมุกสัปดนทะลึ่งตึงตัง
นั่งไปนั่งมาสายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้เดย์เดินตัวหอมฟุ้งประแป้งเสยผมเกรียนทำหล่อมาแต่ไกล
มันจ้องมาที่ผมกัดปากยั่วเหมือนจะหมั่นเขี้ยวตรงเข้ามาหา ทำให้ผมกลั้นขำไม่ได้กับชุดท่อนบนเสื้อกล้าม
ท่อนล่างผ้าขนหนูของมัน
 “เชี่ยกางเกงก็ไม่ใส่5555 อะไรของมึงเนี่ยไอ้เดย์แล้วดูประแป้งมึงเล่นสงกรานต์เหรอ”
เห็นผมถามยังมาทำยักคิ้วหลิ่วตาใส่แถมยืดหดคอเล่นเป็นเต้นเพลงอินเดียเลย ไม่ให้ผมขำยังไงไหวล่ะครับ
ก็มันทำเป็นส่งซิกอยากจะชวนผมขึ้นห้องแบบโคตรประเจิดประเจ้อขนาดนี้

“กูหากางเกงนอนไม่เจอ ไปหาให้กูหน่อย~นะ”  เสียงโคตรอ้อนเลยครับแถมทำหน้าเหมือนเด็กชายดิลวิลอีก
ทันทีที่มันอ้อนผมพวกเพื่อนๆก็พากันโห่แซวมัน ด่าว่าทำเป็นอ้อนเมีย แต่เป็นผมเองที่เขินจนผลักหัวไอ้คิม
ไอ้ตัวนำที่นั่งใกล้มือไปแทน
“เดย์ นั่งดีๆเดี๋ยวไข่ก็โผล่หรอกห่า ดีนะที่อิแจ๋วแหว๋วมันตายเอ๊ยหลับไปก่อนแล้ว555ไม่อย่างนั้น
มึงโดนมันตะปบแน่555” ผมหัวเราะแล้วตีขามันให้นั่งหุบขาหน่อย ไอ้เดย์เหล่มองไปทางแจ๋วแหว๋ว
เห็นหลับปุ๋ยก็ทำหน้าโล่งอกยิ่งดูตลกเข้าไปใหญ่

ไอ้ต้าร์ไม่ค่อยคุยดื่มเอาๆแข่งกับไอ้ซีน พวกเพื่อนๆกับพี่ๆก็พากันเชียร์ให้แข่งกันพวกมันก็ซัดใหญ่
ผมสะกิดให้ไอ้เดย์ดู
“(กระซิบ) เดย์...มึงว่าไอ้ต้าร์มันแปลกๆป่าววะ”
“(พูดเบา) ก็มันอยากเมาก็ช่างมันดิ เพื่อนอยู่เยอะแยะกลัวอะไรวะ มันไม่ได้เมาแล้ววิ่งลงน้ำซะหน่อยนิ”
“(กระซิบ) มึงนี่ก็! กูหมายถึงทำไมมันดูไม่มีความสุขล่ะ ในเมื่อมันก็เข้าใจดีกับแอ๋มแล้ว”
“อืมมมมมมมมมมมมม เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยถามมันก็ได้ ตอนนี้ไปนอนกันเถอะ ป่ะ/////”
“ดะดะดะเดี๋ยวเดี๋ยวเดี๊ยวววว//////มึงไหงเปลี่ยนเรื่องเร็วจังวะ ไปเลยเหรอทำไมวันนี้มึงง่วงไวจัง”
“ไวอะไรเล่านี่มันตีสองแล้วเหอะมึง ป่ะๆๆๆ คึคึคึ ”
ไอ้บ้าเดย์ระรี้ระริกไม่สนคำเพื่อนด่าว่าหนีไปนอนก่อนได้ไงจูงมือผมไปเลยครับ ผมหันไปบอกพี่กานต์
ว่าไปนอนก่อนนะพี่ พี่เขาก็อมยิ้มพยักหน้า ทำไมพี่แกทำแค่นี้ผมต้องเขินเหมือนโดนแซวด้วยนะเฮื่อยยย

****************

เข้ามาในห้องนอนที่กว้างและมีสองเตียงใหญ่ เตียงหนึ่งผู้ชายตัวโตๆก็สามารถนอนได้สามคนแบบไม่เบียด
บ้านพักมีสามห้องนอนครับ ถึงคนจะเยอะ แต่ผมว่าที่นอนน่าจะเหลือเพราะต้องมีพวกที่กลิ้งอยู่ตามโซฟา
ห้องน้ำห้องครัวแน่ๆครับคืนนี้555

ห้องของผมกับเดย์ เราแชร์เตียงกับไอ้คิม ส่วนอีกเตียงของไอ้น็อต ไอ้มาร์ค ไอ้กีต้าร์ครับ
และตอนนี้ในห้องมีแค่ผมกับเดย์ เข้ามาถึงผมก็เดินไปเปิดกระเป๋าเป้ไอ้เดย์ก่อนเลย
“มึงหาอะไรอ่ะลูก”
“ก็บ็อกเซ่อร์มึงไง มึงจะใส่กางเกงข้างนอกด้วยมั้ย หรือเอาแค่เกงบอล?”
“........แหมๆๆๆ เมียที่ดี จุ๊บ”
“อี๋ไอ้บ้า น้ำลายมึงติดหน้าผากกูแล้วเนี่ย//////*// ยังมาทำลอยหน้ารึมึงจะนอนไม่ใส่กางเกงห๊ะ”
“แบบนี้ก็เย็นดี อยากดูของดีมั้ยจ๊ะที่รัก 555555หนึ่ง สอง ซ่ำ!!! แฮร่!!!!!”
“ว๊ากกกกกกกกกกไอ้บ้า เชี่ยๆๆๆๆ!!!!!! ไอ้หอกตกใจหมดมึงใส่บ็อกเซ่อร์แล้วก็ไม่บอก!”
ใจหายใจคว่ำหมดครับจู่ๆไอ้เดย์ก็มาถลกผ้าให้ผมดูเฉย โธ่เอ๊ย ไม่เห็น....

“ปิดไฟนอนเหอะเดย์ เริ่มง่วงละ”
“ปิดไฟกูก็มองไม่เห็นดิ!”
“มึงจะมองอะไร!? นอน!”
“ขี้โกงอ่ะ!!!”
“โกงอะไรวะ!?”
“ก็ไหนจะให้กูกอด”
“ก็กอดสิ กูสัญญาจะนอนเฉยๆให้มึงกอดจนหลับเลยเอ้า”
“ไม่เอา ไม่เฉยดิ ขยับด้วย”
“มึงจะบ้าเหรอ ถ้าขยับแล้วจะหลับได้ไงวะ///////*//”
“อ้าววววว”

“อ้าวววววววววววววววววววว”
................................ไอ้เสียงหลังนี่ไม่ใช่ทั้งของผมและของไอ้เดย์นี่ครับ........

ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันงงๆก่อนจะฉุกคิดได้ ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูห้อง และทันใดนั้น
ก็มีฝูงเปรตล้มครืนกันลงมาเป็นแถว ไอ้หอกพวกนี้มันมาแอบฟังพวกผมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย//////*//
ไอ้พวกเพื่อนเลวมันขำก๊ากแล้วพากันวิ่งหนีผมกับไอ้เดย์ที่ไล่เตะพวกมันแทบไม่ทัน

“มึงเห็นมั้ย ขืนทำอะไรบ้าๆเดี๋ยวพวกมันก็มาแอบดูหรอก นอนๆๆ”  ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินไปที่เตียง
ไม่สนไอ้เดย์ที่ยืนทำปากยื่นขัดใจในความมืด… สักพักมันก็ตามขึ้นเตียงมุดผ้าห่มมานอนประกบผมเองครับ
ตอนแรกยังแอบลุ้นว่ามันจะหนีออกไปกินเบียร์กินเหล้ารึเปล่า แต่พอมันเข้ามานอนกอดจากด้านหลังแบบนี้
บอกเลยว่าผมต้องแอบอมยิ้มเขินจะแย่แล้วครับ////////

“เดย์~~~~///// ขอโทษนะ”
“เรื่อง~~~~?”
“เรื่องไอ้ไลค์ไง”
“อุ๊......”
“หือ? อะไรเนี่ยหรือว่ามึงยังงอนกูอยู่อีกเหรอ”
“ง้อกูเลย”
“ไหนว่าดีกันแล้วไงวะ”
“ก็มึงพูดชื่อมันทำไมวะ”
“แล้วจะให้ทำยังไงอ่ะ”
“จูบกูเลย//////”
“555ง่ายเงี๊ยะ?”
“อื้อ (ทำปากจู๋)”
“คิกๆๆๆ”

จั๊กจี๋ครับ ไอ้เดย์เล่นผีผ้าห่มมันยกผ้าห่มมาคลุมตัวเราไว้ บอกว่าทำแบบนี้ใครก็มาแอบดูไม่ได้
แล้วบอกให้ผมจูบมันแต่พอผมยื่นปากไปจุ๊บแค่นั้นไอ้ตัวไวแสงมันก็ใช้ลิ้นสอดเข้ามาแถมจับหน้าผมไว้
ไม่ให้หันหนี ผมขืนไม่ได้ก็เลยโดนจูบซะหอบเลย ทั้งจมูกทั้งปากไอ้เดย์เลื้อยไปทั่วตัวผมพอๆกับมือมัน
ไม่ปล่อยให้ผมได้นอนเฉยๆเลยครับ ผมก็จั๊กจี๋ดิ้นไปดิ้นมา โดนไอ้เดย์ฟัดจนรู้สึกขึ้นมาแล้วสิ
แต่ไอ้บ้านี่ก็ยังขำคิกคักแกล้งผมอยู่ได้ ผมเลยลองคว้าของมันดู โอ้โหพ่อเอ๊ย!......ยังอลังการไม่เปลี่ยน

“ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออออออออออออ ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก..”

“เดี๋ยวนะ ชู่ว์!ๆๆ เฮ้ยดะเดย์...เดย์มึงได้ยินเสียงอะไรมั้ยอ่ะ|||||||||” 
ไอ้เดย์มันหยุดหัวเราะแล้วเงี่ยหูฟัง.........  “อออ ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก..”

ฉิบหายละครับ เสียงร้องไห้นี่!!! แถมแม่งเสียงเหมือนอยู่ข้างๆเตียงเลยครับ ระยะเผาขนเลยมึง

“มะมะมาจากไหนวะ!!?||||||||| เชี่ยแล๊ววววว กูว่าแล๊ววววววว มานอนต่างที่แม่งเจอจนได้ แล่วๆๆๆๆ||||||||||”
ไอ้เดย์ตาเหลือกผวากอดผมแน่นท่องพุทธโธๆหลับตาปี๋ปากมันก็บ่นว่าหดหมดห่านเอ๊ย
มาละครับโรคกลัวผีขึ้นสมองของไอ้เดย์สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย แต่คราวนี้ได้ยินชัดกับหูขนาดนี้
ผมเองก็สั่นไม่แพ้ไอ้เดย์หรอกครับ  T T

เสียงร้องไห้ใกล้ๆนั้นยังไม่หายไป แต่เราสองคนไม่กล้าโผล่หน้าออกจากผ้าห่มไปดูเลย
“ฮึก ฮึก ฮึก ช่วยด้วยยย...ยย~ ~  ~   ~ย  ฮืออ ฮืออ ฮึก ฮึก ฮืออออออช่วยกูที~ ~ ~ ~ ~”
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย||||||||||||||||||||||| ผมอยากจะร้องไห้ครับ โหยหวนน่ากลัวโคตร ฮือออออออ

“เราจะรอดมั้ยเนี่ยเดย์ ฮืออ” ผมพนมมือแล้วครับ
“กูไม่รู๊!!! เชี่ยเอ๊ย โฮ!!!!!!!! ทำไมต้องมาหลอกกู๊! ข้างนอกมีเป็นสิบมึงไม่ไปหลอกวะไอ่ผีเชี่ยยย!!!”
ผมเห็นเดย์มันโวยวายดิ้นถีบขาออกไปรัวๆแล้วก็ได้ยินเสียง “ผลั่ก!” ตามด้วยเสียง “โอ๊ย!!!”
..........ดูเหมือนว่าผีจะโดนไอ้เดย์ถีบนะ

“มึง! สงสัยผีจะจุกว่ะ ไม่ร้องไห้แล้วมึง” ผมรีบบอกไอ้เดย์อย่างดีใจคิดว่าเดี๋ยวมันก็คงไป
ไอ้เดย์ก็ดูตื่นเต้นดีใจรีบถามผมว่าตามไปซ้ำแม่งดีมั้ย แต่แล้วผมกับไอ้เดย์ก็ต้องชะงัก
เพราะเสียงผีที่ร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ
“โอ้ยยยยยยย ฮือออ มึงถีบกูทำไมเชี่ยยยยยยย~~~~~~||||||||||||*||”

“เฮ้ยจะว่าไปแม่งเสียงคุ้นจังวะ”  ไอ้เดย์มองผมเหมือนจะถาม เราต่างคนต่างทำหน้างง
“กูว่า ไม่น่าใช่ผีแล้วว่ะ|||||||||”  ผมบอกมันแล้วรีบเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวพวกเราไว้มิดออกเพื่อดูหน้าผี

พอสายตาพวกเราชินกับความมืดแล้วเห็นตัวผีชัดๆ
“เชี่ยต้าร์!!! -*- ”  ไอ้เดย์อารมณ์เสียครับ
“โธ่เอ๊ย!” ผมถอนใจโล่งอกไอ้หอกต้าร์มาซะตกอกตกใจหมด เอ๊ะ.........แต่มันกำลังร้องไห้นี่ครับ

ผมกับไอ้เดย์มองไอ้ต้าร์ที่นอนอยู่บนพื้นข้างเตียงกำลังสั่นเทิ้มเพราะการสะอื้น...ไอ้นี่เมาน่าดู
เป็นประเภทเมาแล้วร้องไห้เหรอวะ -_-

“มึง ฮืออออ กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงอ่ะ กูไม่รู้อ่ะ กูไม่รู้ ฮือออ”
กีต้าร์มันพูดซ้ำๆเสียงอ้อแอ้ ก็คนเมานี่ครับ มันเอาแต่ร้องไปพูดไปซ้ำๆพวกเราก็ไม่เข้าใจหรอก
ว่ามันกำลังหมายถึงเรื่องอะไร ผมกับเดย์ช่วยกันลากมันขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆ
“มึงกลุ้มใจเรื่องอะไรวะ”  ไอ้เดย์ถามไอ้ต้าร์ที่พูดไม่รู้เรื่อง ผมก็พยายามฟังทุกคำที่กีต้าร์พูด
อาการมันเริ่มพูดเบาลงเรื่อยๆเหมือนคนกำลังจะหลับ

“กู............กู เลิก....ก...... เลิกกับแอ๋ม..”
ได้ยินเท่านั้นผมกับไอ้เดย์นี่ตาโตมองหน้ากันเหวอเลยครับ

“ห๊ะ!!? เมื่อกี้มึงว่าไงนะ!!?”  ไอ้เดย์เขย่าตัวเรียกถามกีต้าร์ที่กำลังจะหลับ
แต่คำที่หลุดจากปากไอ้คนเมาออกมาก็มีอีกแค่คำเดียว ที่เปล่งออกมาได้เพียงเบาๆ สั้นๆ ว่า...

“...แล้ว....”






tsktonight…

 *** ตอนหน้ามาดูว่ากีต้าร์จะทำยังไงต่อไป แล้วจะเกิดเรื่องวุ่นๆอะไรอีกในวันเกิดเดย์นะจ๊ะ

♥►MAGNOLIA◄♥ --- คิดถึงมากๆค่ะ T T

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้... 11/4/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-04-2017 06:51:01

❤️ สวัสดี ปีใหม่ไทย นะไรท์  :3123: :3123: :3123:

ตาร์ เลิกกับแอ๋ม แล้ว........  :z3: :z3: :z3:
แล้วยังไง แอ๋มไม่ยอมเลิกกับตาร์ โอ๊ย......ค้างๆๆ
ที่แน่ๆ ซีน ก็ซึมไม่ซ่า เหมือนปกติ

ความรัก นี่มันช่างเผาใจให้รุ่มร้อน ยากที่จะคาดเดาได้ซะจริงๆ
พี่โจวมี่ พี่กานต์ /พี่บาส ยู / คิม แจ๋วแหวว /  ซีน ตาร์ แอ๋ม /
เดย์ ลูกคิด  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เดย์ ก็ยังรัก กวนลูกคิดไม่เลิก แต่ก็เป็นเสน่ห์ของเดย์นะ
สงสารซีน ผิดหวังมาตลอด จะสมหวังได้คราวนี้มั้ยนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 50 ทำไมไม่รู้... 11/4/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 11-04-2017 13:28:44

โธ่ เดย์กับลูกคิดกำลังปูไต่ใต้ผ้าห่มทำไมตาร์ต้องมาร้องไห้ตอนนี้ๆๆๆๆๆ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-05-2017 19:25:15

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 51 ลืมได้ไง.../1





หลังจากที่ไอ้กีต้าร์มันหลุดปากพูดว่าเลิกกับแอ๋มแล้วออกมา มันก็หลับคาที่ไปเลยครับ
ทิ้งให้ผมกับไอ้เดย์นั่งหูผึ่งค้าง ต่อมเผือกของพวกเรานี่เดือดพล่านกันอย่างมาก เพราะฉะนั้น
เช้านี้ ไอ้กีต้าร์มันเลยโดนหมายหัวตั้งแต่ยังไม่ทันตื่นนอน

ผมต้องการให้มันเล่ามาให้หมดว่าเมื่อวานหลังจากที่แยกกันเกิดอะไรขึ้น
มันถึงได้ย้อนกลับมาหาพวกเราคนเดียว แถมยังเมาหัวทิ่มร้องไห้มาหาบอกไม่รู้จะทำยังไง

แน่นอนว่าผมกับไอ้เดย์บังคับลากตัวมันไปที่หาด มันก็อิดออดบ่นว่าปวดหัวหนักมาก คอก็แห้งเสียงก็ไม่มี
พวกเรามีเรื่องอะไรจะมาคุยกับมันกันตอนนี้ นั่นไง ไอ้หอก เรื่องเมื่อคืนท่าจะจำไม่ได้ว่าร้องไห้มาหา
มันขอผลัดพวกเราเป็นวันอื่น บอกว่าเอาไว้กลับบ้านกันก่อนได้ไหม แต่ผมกับไอ้เดย์ไม่ยอมหรอกครับ
พยายามปลุกมันแล้วถูลู่ถูกังพามันมาที่ริมทะเลจนได้ เลือกแถวแนวต้นมะพร้าวที่มีร่มบังแดด
และผู้คนไม่พลุกพล่าน โชคดีที่ยังเช้าอยู่คนก็เลยไม่เยอะเท่าไหร่

“โหยยยยยยย พวกมึงอ่ะแม่งงงงง มีอะไรกันว่ะ คุยที่บ้านไม่ได้รึไง กูอยากน๊อนนนน”
กีต้าร์มาทั้งสภาพยังไม่ได้อาบน้ำและชุดเมื่อวาน เมื่อวานมันนอนแผ่เต็มเตียง ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อค
ไปกองกันอยู่ที่ประตูหน้าบ้านครับ สำหรับไอ้คิมที่แชร์เตียงกับผมกับไอ้เดย์มันเข้ามานอนไวกว่าที่คิด
ด้วยท่าทีหงุดหงิดงุ่นง่านชอบกล...

“ฮึ!!! ไม่ต้องเลยมึง! ไอ้ต้าร์ไอ้ตัวดีพวกกูสองคนรู้เรื่องที่มึงเลิกกับแอ๋มแล้วนะ! ฟายเอ๊ยเกิดเชี่ยไรขึ้นเนี่ย”
เดย์ชี้หน้าไอ้กีต้าร์จ้องเขม็ง กีต้าร์กระตุกตาโตสีหน้ามันตกใจอย่างมากหันมองมาทางผมทีไอ้เดย์ที
“มึงรู้ได้ไง! เอามาจากไหนไอ้บ้า!!||||||||||” กีต้าร์มันขึ้นเสียงเหมือนจะรีบปฏิเสธ ผมเลยรีบดักทางมัน
“ก็เอามาจากมึงไงไอ่ฟาย! เมื่อคืนมึงเป็นคนบอกพวกกูเองนี่มึงคงเมาจนจำอะไรไม่ได้เลยสินะ”

ไอ้กีต้าร์ขยำผมบนหัวตัวเองพยายามจะนึกแล้วมันก็ทำหน้าปวดหัว “เชี่ยยยย|||||||||กูจำอะไรไม่ได้เลย”
เห็นมันกำลังสับสนทำหน้ากระอักกระอ่วนไม่อยากจะพูด ผมก็ยิ่งตอกย้ำมัน
“มึงจำอะไรไม่ได้ แต่เวลามึงเมาทีไรมึงพูดความจริงทุกทีอ่ะ แล้วอีกอย่างพวกกูรับรู้เรื่องของมึง
มาตั้งแต่แรก จะหาว่าพวกกูเผือกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเพื่อน มึงเล่ามาเลยมึงไปทำอะไรมาไอ้ต้าร์!!?”

กีต้าร์มันอึ้งๆมองหน้าผมกับเดย์แล้วก้มหน้านิ่ง สักพักก็ถอนใจกุมหัวบ่นว่าปวดหัวจะแตก
ก่อนจะนั่งลงไปบนพื้นทรายอย่างหมดอาลัยตายอยาก

“เออ...........กูมันเลว กูบอกเลิกแอ๋มเขาตอนที่พาเขาไปนอกร้านอาหารเมื่อวานนั่นแหละ”
“หา!!??|||||||||||”
ผมกับเดย์รีบนั่งลงตรงหน้ามัน มันก็เล่าให้ฟังไปถอนใจไป....
.............. “คืออย่างนี้................................(.................……….
...................................
แอ๋ม : ต้าร์ชวนแอ๋มออกมานอกร้านทำไมเหรอ?..หรือว่าเขิน55 แถวนี้ไม่ค่อยมีคนมีอะไรก็ว่ามา คิกๆ/////
กีต้าร์ : ……………เฮ้อออ |||||||||||| แอ๋ม ... เราว่า พวกเราสองคนต้องคุยกันสักที
แอ๋ม : .. คุย...เรื่องอะไร(จากยิ้มร่าเริงกลายเป็นการฝืนยิ้มแหยๆให้)
กีต้าร์ : เรื่องของเรา
แอ๋ม : ต้าร์! บ้าน่า5555เราสองคนยังเด็กอยู่เลยจะรีบคุยเรื่องอนาคตไปไหน ไว้เรียนจบค่อยแต่งก็ได้/////
กีต้าร์ : เราเลิกกันเหอะ! (กลั้นใจพูดออกไปในทีเดียวสำเร็จจนได้)
แอ๋ม : (แอ๋มอึ้งแดกซึ่งมันก็ไม่แปลก) .........ห๊ะ||||||||||||||||||||

กีต้าร์ : แอ๋มคงไม่เข้าใจ แต่ยกโทษให้เราเถอะนะ เลิกกันซะวันนี้มันดีกับแอ๋มมากกว่า มันดีที่สุดแล้ว
แอ๋ม : พูดบ้าอะไรออกมาน่ะ! มันจะดีได้ยังไง!!(ร้องไห้) ต้าร์รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำอะไร!!
(แอ๋มตีโพยตีพายอย่างที่คิด)
กีต้าร์ : เราทนเห็นแอ๋มทำดีกับเราขนาดนี้ไม่ได้หรอก มันทำให้เรารู้สึกผิด เราเลวมากเกินไป ขอโทษนะ
แอ๋ม : ทำไมต้องรู้สึกผิด! ทำไมต้าร์ (ร้องไห้) ต้าร์ทำอะไรไม่ดีกับแอ๋มงั้นเหรอ (สายตาเหมือนท้าทายให้พูด)
กีต้าร์ : แอ๋ม............ขอโทษนะ เลิกกันเถอะ (ดึงแอ๋มมากอดแล้วลูบหัว)
แอ๋ม : ฮือออ พูดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า! ต้าร์ทำกับแอ๋มแบบนี้ไม่ได้นะฮืออ ไม่ชอบเสื้อที่แอ๋มทำให้เหรอ
กีต้าร์ : มันสวยมาก เราชอบ แต่เรารับไว้ไม่ได้หรอก เอาคืนไปเถอะนะ ขอโทษ..
แอ๋ม : (กำเสื้อที่ต้าร์ใส่แน่นแล้วดันตัวออกมาจ้องตาทั้งน้ำตานองหน้า)
กีต้าร์ : ........แอ๋ม อยากพูดอยากด่าอะไรเราก็พูดมาเถอะ
แอ๋ม :ไม่ว่ายังไงก็สู้ไม่ได้เหรอ..
กีต้าร์ : (ขมวดคิ้ว) สู้ได้สิ สวยเหมือนที่ร้านทำ แต่เรารับไว้ไม่ได้ แบบนี้มันไม่ใช่แอ๋มเลยนะ
แอ๋มที่ยอมตามใจเรา ทุ่มเททำอะไรเพื่อเราแบบนี้

แอ๋ม : นี่ต้าร์จะบอกว่าชอบผู้หญิงเหวี่ยงๆวีนๆคนเก่า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเอาแต่ใจคนก่อนมากกว่างั้นเหรอ
กีต้าร์ : อาจจะใช่
แอ๋ม : จะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองเลวเวลาที่แอ๋มร้ายใส่ต้าร์ใช่มั้ย!?
กีต้าร์ : ….เรา
แอ๋ม : แอ๋มมันโง่เอง ที่พยายามปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น แต่ดันทำให้ห่างกับต้าร์มากเกินไป
แอ๋มเอื้อมไปไม่ถึงต้าร์แล้วใช่มั้ย ไม่สิ..ต้าร์ไม่ได้ต้องการแอ๋มเลย ไม่ว่าจะยังไงแอ๋มก็ไม่เคยสู้เขาได้อยู่ดี

กีต้าร์ : …………..(ยอมรับว่าอึ้งเหมือนกัน) ......แอ๋มพูดถึงใคร!?
แอ๋ม : แอ๋มไม่ได้ตาบอดนี่ต้าร์! แล้วแอ๋มก็ไม่ได้คิดไปเอง
กีต้าร์ : เราไม่ได้มีใคร เคยบอกหลายครั้งแล้วไง!
แอ๋ม : …………ใช่ จะมีใครได้ยังไง ในเมื่อใจต้าร์มีแต่เขาคนเดียว! จนแอ๋มก็สู้ไม่ได้!!! (ร้องไห้)
กีต้าร์ : พูดถึงใคร!!! เราถามว่าแอ๋มกำลังพูดถึงใคร!!!?||||||||| (เขย่าแขนแอ๋มเสียงดังเล็กน้อย ยอมรับว่าตกใจ)

แอ๋ม : แอ๋มก็คิดมานานแล้วล่ะ แต่แอ๋มคิดว่ามันบ้าเกินไปมันคงไม่ใช่หรอก.. แต่ยิ่งนานวันแอ๋มก็ยิ่งแน่ใจ
ว่าต้าร์ไม่ได้คิดแค่เพื่อนกับเขาใช่มั้ย... แล้วแอ๋มล่ะ ฮึกฮึก...
(ถึงแอ๋มไม่ได้เอ่ยชื่อออกมาแต่ต้าร์คิดว่าแอ๋มน่าจะรู้)

กีต้าร์ : (เช็ดน้ำตาให้แต่โดนปัดมือทิ้ง เลยดึงตัวแอ๋มมากอดไว้ แอ๋มร้องไห้เงียบๆ) แอ๋มไม่ผิดหรอก
เราผิดเอง ผิดคนเดียว (ร้องไห้ตามซะงั้น)
แอ๋ม : มันจะดีเหรอที่ต้าร์ขอเลิกแอ๋ม คิดจะคบกับเขาแทนใช่มั้ย ฮึกฮือออแล้วพ่อกับแม่ต้าร์จะยอมเหรอ
กีต้าร์ : บ้าน่ะสิ....ทำแบบนั้นได้ที่ไหน เราแค่จะปล่อยแอ๋มให้ไปเจอคนที่ดีกว่าเรา
แอ๋ม : ต้าร์ก็ดีแล้วไง (ร้องไห้สะอื้น) เรามาเริ่มกันใหม่นะ แอ๋มไม่ถือ แอ๋มจะลืมที่ต้าร์พูดมาให้หมดเลย!
กีต้าร์ : (ยิ้มทั้งน้ำตา) แน่ใจเหรอ
แอ๋ม : อื้มม!!!
กีต้าร์ : เก่งจัง ผิดกับเราเลย
แอ๋ม : ต้าร์!
กีต้าร์ : เราลองเริ่มใหม่ ลองลืมเขามานานแล้ว...เรา....ไม่เคย.......ทำได้เลย...ฮึกฮึกฮึก
..............................................................
...............................)...........
.........
“เนี่ย....เฮ้อ....ก็อย่างที่เล่า ตอนแรกกูจะไปส่งเขาให้ถึงบ้าน แต่แอ๋มร้องไห้ตลอดทางกลับบ้านเลย
พี่หมอกเขาก็เลยไล่ให้กูกลับไปไม่ต้องไปส่งเขาจะดูแอ๋มให้เอง...เฮ้อออออ||||||||||||||เออ กูเลว”

กีต้าร์ถอนใจแล้วถอนใจอีก มันก้มหน้าเล่าไปบ่นปวดหัวไป เป็นอันว่ามันเลิกกับแอ๋มแล้วจริงๆ
“แต่มึงก็ไม่ได้คิดจะคบไอ้ซีนด้วยสินะ” เดย์กอดอกพูดเหล่ตามองไปทางกีต้าร์อย่างเอือมๆ
กีต้าร์ไม่ตอบ มันนิ่งก็คงแปลว่าใช่

“ที่มึงยืนยันจะเลิกกับแอ๋มตามความตั้งใจเดิม เพราะมึงรู้แล้วสินะว่ารักไอ้ซีนมากกว่าแอ๋มมันไม่ดีกับแอ๋ม”
ผมลองเชิงถามกีต้าร์ไป คราวนี้มันยอมตอบด้วยแฮะ
“อาจเป็นเพราะโฟร์ เฮ้อ....พวกมึงก็รู้ว่าไอ้ซีนมันคบผู้หญิงที่ไหนเคยรอดมั่ง กูเหมือนโลกพัง
ที่เคยคิดว่ามันจะอยู่กับกูตลอดไป มันก็อาจจะไม่มีอีกแล้ว กูไม่อยากให้มันมีใครจริงๆถึงจะทำปากดี
บอกให้มีก็เถอะ พอเอาเข้าจริง กูก็ช็อคว่ะ...ที่มันจะรักคนอื่นมากกว่ากู”

ผมกับเดย์นิ่งรอไอ้ต้าร์พูดความในใจต่อ นี่สินะใจจริงของมึง

ในฐานะที่มันยอมพูดความจริงผมกับเดย์เลยเล่าเรื่องโฟร์ให้มันฟัง ว่าโฟร์ชอบไอซ์และไอ้ซีนก็แค่อยากช่วย
เลยเล่นละครกันแค่นั้น เล่นเอาไอ้หอกต้าร์เหวอแล้วโวยวายใหญ่
“โธ่ไอ้เชี่ยซี๊นนนนนนนนนน!!!!!//////*/// ควายยยยย หลอกกูเรอะ! ฮึ่มมมมร้ายนักนะมึง!!!”
ผมกับเดย์ช่วยกันเขกหัวไอ้ต้าร์คนละทีให้มันสงบลง
ถ้าไอ้ซีนไม่ปิดมันป่านนี้มันก็ยังหลอกตัวเองต่อไปน่ะสิ

“ก็มันหลอกกูว่ารักยัยโฟร์อ่ะ! มันบอกจะไม่กอดกูเพราะมันมีแฟนแล้วเองคืนนั้นอ่ะ!!อุ๊บบ!!!|||||||||||||”
“คืนไหน! ไอ้ต้าร์มึงเล่ามาเดี๋ยวนี้!!?” ผมกับไอ้เดย์นี่ตาโตเลยครับ
คาดคั้นช่วยกันแกะมือไอ้ต้าร์ที่ปิดปากตัวมันเองออก มึงนั่นแหละที่ร้ายกว่าใคร-*-

“ก็กูเมานี่หว่า/////////*//แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆโว้ยยยย”
“เมื่อไหร่เนี่ยไอ้หอก” ผมอยากดีดมะกอกใส่หน้ามันนัก
“ก็...คืนนั้นที่บ้านพี่อ๊อฟแหละ ดึกมากแล้วพวกมึงกลับไปแล้ว คนอื่นก็หลับกันหมดแล้ว กูตื่นมา...
กูปวดฉี่ก็เลยลงไปเข้าห้องน้ำ แล้วเจอมันรอกูออกมาอยู่หน้าห้อง มันห่วงกูกลัวกูตกบันไดเลยพาขึ้นไปส่ง
กูเลยบอกให้มันนอนเป็นเพื่อนกู แล้ว...ก็เลย นัวกันนิดหน่อย แค่นั้น////////”

“ไม่หน่อยม๊างงงง เชี่ยนี่โคตรอ่อย” ไอ้เดย์ชี้หน้าไอ้ต้าร์ยิ้มเจ้าเล่ห์บอกผม
ไอ้ต้าร์หน้าแดงขึ้นรีบสวน “กูไม่ได้อ่อยเว้ย กูเมาไอ่สัด////*//”
“ถ้ามึงเมามึงจำไม่ได้หร๊อกเชี่ยต้าร์ อย่ามาหลอกกูมึงตั้งใจ!” ไอ้เดย์เล่นเอากีต้าร์อึกอักเถียงไม่ออก
ผมรีบถามต่อ “แล้วทำไมมึงไม่ได้กันวะ? มึงไม่เหลือภาพไรให้รักษาแล้วไอ้ต้าร์บอกๆมาเห๊อะ”

“โธ่ไอ้ลูกคิด เฮ้อออ...เออ ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆกูโดนมันเทอ่ะดิ มันบอกว่ากูมีแฟนแล้วมันก็มีแฟนแล้ว
มันจะไม่ทำผิดกับแฟนมันเพราะมันจะรักโฟร์มันจะเริ่มใหม่มันจะลืมกู...มันจะเป็นแค่เพื่อนกับกูจริงๆสักที
มันขอโทษกูที่ผ่านมามันยังรักกูไม่เคยเปลี่ยนแต่ต่อไปนี้มันจะเป็นเพื่อนที่ดีของกูให้ได้อ่ะ กูโคตรเหวอ ....
ตั้งแต่คืนนั้นกูก็เลยเอ๋อแดกอย่างที่มึงเห็น พอใจยัง|||||||*||”

“แล้วตอนที่มันบอกว่าเลิกกับโฟร์แล้ว มึงเป็นไง”
ผมจี้ถามไอ้ต้าร์อีก มันทำปากยื่นถอนใจใหญ่ดูเศร้าๆ
“เฮื่อย.. พอเป็นแบบนี้ กูถึงรู้ว่ามันต้องทนเจ็บแค่ไหนที่ยอมอยู่ข้างกูกับแอ๋ม...พอซีนมันว่าเลิกกับโฟร์แล้ว
มาอยู่กับกูเหมือนก่อน กูก็คิดว่ามันต้องมาเจ็บเพราะกูอีกแล้ว...เมื่อวานกูรู้ว่าแอ๋มเขาก็รู้ความเลวของกู
มาตลอด...กูเข้าใจวันนั้นที่มึงด่ากูอย่างลึกซึ้งเลยไอ้ลูก...กูจะปล่อยทั้งคู่ไปซะให้เขาได้คนที่ดีกว่ากู”


“ทั้งคู่? แอ๋มกูเข้าใจ แต่กับคนที่มึงคิดว่ารักฝังลึกอย่างไอ้ซีนมึงจะหนีมันไปถึงไหนวะ มึงคิดว่าทำได้เหรอ”
ผมขมวดคิ้วถามไอ้ต้าร์แม่งก็ไม่ตอบ ไอ้เดย์เลยจับทางได้ว่ากีต้าร์อาจจะยังสับสนมากจริงๆ
“งั้นที่เมื่อคืนมึงร้องไห้มาหาพวกกูแล้วพูดซ้ำๆว่าไม่รู้จะทำยังไงๆ คือเรื่องไอ้ซีนงั้นสิ”
ตอนแรกผมคิดว่าเป็นเรื่องแอ๋ม แต่จากที่มันเล่าคือมันก็ตัดสินใจเลิกกับแอ๋มไปแล้ว เรื่องที่ลังเลกลุ้มใจ
ก็น่าจะเหลือแค่เรื่องไอ้ซีนนี่แหละ อุปสรรค์ของกีต้าร์คงเป็นเรื่องทางบ้านไม่ต่างจากของผม ผมพอเข้าใจ

“พวกมึงอย่าเพิ่งบอกใครนะว่ากูเลิกกับแอ๋มแล้ว”
“อ้าววววววว ทำไมวะ” ผมกับไอ้เดย์พูดแทบจะพร้อมกัน

“เออน่า..........อีกหน่อยไม่เห็นแอ๋มก็รู้กันเองนั่นแหละ กูขี้เกียจตอบคำถามว่าเลิกกับแอ๋มทำไม”
“ก็มึงมันเลวงะ ตอบง่ายจะตายห่า” ผมลอยหน้าตอบแทนให้ ไอ้ต้าร์ก็หน้าหงิก
“.......เอ้อ! กูเลว! พอใจยัง!” |||||||||||||*||
“แต่มึงทำถูกแล้วที่ปล่อยแอ๋มไป ตอนนี้ตาขาวๆของมึงมันดำขึ้นมาครึ่งนึงแล้วนะกีต้าร์”
“ลูกคิด...”

เหมือนกำลังจะซึ้งครับ แต่จู่ๆไอ้เดย์ก็ฉุดมือผมให้วิ่งไปเล่นน้ำกัน แต่เช้าขนาดนี้กีต้าร์หน้าเหย
รีบวิ่งหนีกลับที่พักมันบอกขอนอนดีกว่าพวกผมมันบ้า ผมเลยโดนไอ้แรงฟายเดย์มันแกล้งอยู่คนเดียว
มันจะลากผมลงไปกินในน้ำอ่ะ เชี่ยเอ๊ยไอ้โจรสลัดผีทะเลเอ๊ย


ความจริงแล้วกูเองก็ตาขาวไม่ได้ต่างจากมึงนักหรอกไอ้ต้าร์.....
……..ผมได้แต่คิดอยู่ในใจขณะที่มองแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดมากระทบกับใบหน้าที่สดใสของเดย์

หวังว่าสักวัน พ่อกับแม่ของผม จะยอมรับเดย์ได้ ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนผมก็จะรอ


“โอ๊ยยยยยยยเชี่ยลูก! นี่! นี่ๆ!! มึงถีบไข่กูเรอะ เอาของมึงมาบีบคืนเลยไอ่ฟายก๊าก55555เคี๊ยก5555555”

เสียงหัวเราะที่แสนสดใสน่าถีบของไอ้เดย์ทำเอา...
(-_-) หมดกันความโรแมนติกของกู...


++++++++++++++++++++++++++++++++++++


หลังปีใหม่มาผมก็ยังปวดหัวกับความกวนทีนของไอ้เดย์เหมือนเดิม
ไอ้คิมดูเหมือนจะโกรธกับดุ๊กดิ๊กนะครับช่วงนี้แต่มันไม่ยักด่ากันเหมือนเมื่อก่อน
ต่างคนต่างเมินหน้าหนีมากกว่า แต่แปลกที่โฟร์กับไอซ์ดูสนิทกันยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
พวกแก็งค์พี่โจวมี่ก็โทรมาชวนกินหมูกระทะเรื่อยๆ
เพื่อนในกลุ่มเหมือนพอจะรู้ๆกันแล้วว่ากีต้าร์เลิกกับแอ๋ม เหมือนรู้สึกกันได้เองโดยที่ไม่ต้องถามอะไร
อ่อ แต่ผมกับเดย์แอบบอกไอ้ซีนตั้งแต่ก่อนกลับจากพัทยาแล้วครับ แหม ก็กีต้าร์มันว่าห้ามบอกใคร
คิคิคิ เดย์มันว่างี้ก็บอกซีนได้สินะ เพราะไอ้ซีนไม่ได้ชื่อใครนิ55 (งี้ก็ได้เหรอวะ)

ไอ้ตี่พอมันรู้ มันก็โทษตัวเองอยู่สองวิที่ทำให้เขาเลิกกัน....หลังจากนั้นแม่งก็หน้าบานมาโรงเรียนทุกวัน
เกาะกีต้าร์เป็นปลิงให้สาวๆในห้องจิ้นพวกมันกรี๊ดกร๊าดเหมือนเดิม คือ เหมือนเดิมเลยอ่ะครับ -_-
ไอ้พวกบ้าสองตัวนี่มันก็ไม่ได้เลื่อนสถานะเป็นแฟนเฟินอะไรหรอกครับ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม กูล่ะเง็ง...

“แหมมมมม นั่งซะใกล้กันขนาดนี้ ไม่นั่งตักกันไปเลยล่ะจ๊ะกีต้าร์ ซีนนนน ว้ายยยคิกๆๆๆ/////”
เสียงกลุ่มสาวๆในห้องแซวมาครับ ไอ้กีต้าร์มันหันไปเหลือบมองแล้วยิ้มๆ แม่พวกนั้นก็วี้ดวิ้วใส่มันกันใหญ่
“ซีน..มึงเบียดกูแทบตกเก้าอี้ละนะ” กีต้าร์หันมาบอกไอ้ซีน ไอ้ซีนกลับบอก “มึงก็นั่งตักกูอย่างที่พวกนั้น
บอกดิจะได้ไม่ตก” แหม่ไอ้ตี่มันมียักคิ้วท้าทาย กีต้าร์อมยิ้มส่ายหน้า แล้วมันก็ขยับตัวขึ้นไปนั่งตักไอ้ซีนเฉย
คงไม่ต้องถามว่าเสียงกรี๊ดลั่นห้องแค่ไหน ไอ้บ้าสองตัวนี่นั่งตักกันกอดเอวคุยกันไม่ได้สนใจเลย
ว่ายัยพวกผู้หญิงที่ห้องมันจะพร่ำเพ้อว่าตามรถพยาบาลให้พวกมันทีขนาดไหน...

ก็อย่างที่ว่าครับ....ในความเหมือนเดิมมันก็มีบางอย่างที่ดูไม่เหมือนเดิมนะครับ ผมว่าหมู่นี้กีต้าร์มันโอ๋ไอ้ซีน
ตามใจไอ้ซีนมากกว่าเดิมแปลกๆยังไงไม่รู้ สถานะที่คลุมเคลือ ผมก็ได้แต่หวังว่าพวกมันจะก้าวผ่านคำว่าเพื่อนได้สักวัน

“โอ้ยยยยยลูกคิดจ๋า////// อย่ายอมแพ้เขานะไปตามเดย์มาเร๊ววววว กรี๊ดดดด”
ผมโดนแซวเข้าจนได้
“ไม่เอาหรอก มันเป็นผีบ้าตั้งแต่เช้า อยากไปตามก็ไปตามกันเองดิ เป็นอะไรก็ไม่รู้หน้าเหมือนตูดแต่เช้าละ”
วันนี้ไอ้เดย์ดูอารมณ์ไม่ดีมากๆเลยครับ ทั้งที่ตอนเดินมาโรงเรียนยังคุยกันดีๆ ระหว่างทางผมพูดอะไร
ผิดใจมันหรือเปล่าก็ไม่รู้ งอนไม่พูดกับผม จนถึงห้องเรียนมันก็ไม่พูดอะไรรีบไปห้องตัวเองไม่มองผมด้วย
เดือดร้อนต้องไปหาซื้อซาลาเปาตามง้อมัน แต่ไม่สำเร็จเหมือนทุกทีครับวันนี้ เพราะผมตอบมันไม่ได้ว่า
ทำอะไรให้มันโกรธ มันเลยไม่ยอมหายโกรธ ไอ้บ้านี่ขี้งอนอย่างกับผู้หญิง อยากซ้อมมันครับ-*-

พอพักกลางวันผมก็ไปเมียงๆมองๆหน้าโรงอาหาร พอเจอโต๊ะที่มันนั่งผมก็รีบไปซื้อข้าวแล้วไปนั่งข้างๆมัน
แต่ไอ้เวรนี่ทำแค่เหล่มองผมด้วยหางตา พอเห็นผมนั่งยิ้มแฉ่งให้มันอยู่ มันก็ทำปั้นปึ่งใส่ผมทันที ไอ้เลว
“เดย์ กินข้าวกับอะไร”
นี่ผมพยายามง้อมันทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดแล้วนะครับ แต่ดูมันตอบผมสิ
“...........ไม่มีตามองเหรอ”
จะตอบว่าเออ ตากูตายนานแล้วก็กลัวหน้ามันจะหงิกกว่าเดิม
“|||||||||||| มี ...แล้วพะโล้อร่อยมั้ย”
“อยากกินก็ไปซื้อเอง กูไม่แบ่ง”
“อึก...||||||||||| ไม่ได้อยากกินซะหน่อย ก็แค่ถามเฉยๆอ่ะ ถามหน่อยไม่ได้รึไง”
“คนกินข้าวอยู่ไม่เห็นเหรอ! กูว่างคุยกับมึงมั้ย!?”

ฮึ่มมมมมม!!!!!!!!! จะทนไม่ไหวแล้วนะครับ ไอ้หอกนี่ทำหน้ากวนทีนใส่ผมอย่างหนักหน่วง
“มึงอ่ะเป็นบ้า งอนไรวะ” ผมก้มหน้าตักข้าวกินงึมงำบ่นมันไปเสือะได้ยินอีก
“เรื่องของกู! มึงไม่ต้องสนใจหร๊อก มึงไม่เคยสนใจเรื่องกูอยู่แล้วนี่! เอ้อ!! เอาตังมาเลยร้อยนึงค่าลืมเรื่องกู!!”
“ห๊ะ|||||||||อะไรว้า”
ไอ้เดย์ทวงจริงจังมากครับ ผมลืมเรื่องอะไรมันก็ไม่ยอมบอก ยิ่งถามมันก็ยิ่งโมโห ผมเลยต้องควักเงินให้
ไอ้เดย์รับแบงค์ร้อยไปแล้วย่นคิ้วมองหน้าผม “นี่มึง........จำไม่ได้จริงๆเหรอลูกคิด” น้ำเสียงที่ผิดหวังของมัน
ทำให้ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ ผมส่ายหน้าพยายามทำหน้าเศร้าที่สุดเผื่อมันจะสงสารบอกผมมาว่ามันเป็นอะไร
แต่เชี่ยเดย์หันกลับไปกินข้าวต่อแล้วไม่คุยกับผมอีกเลยครับ มีแค่ผมที่พยายามชวนมันคุยเหมือนคนบ้าอ่ะ
เพื่อนๆก็กระซิบกระซาบทำท่าทางแอบถามมาทางผมว่าเดย์เป็นอะไร ผมทำอะไรให้เดย์โกรธ
โธ่ แล้วผมจะรู้มั้ยล่ะครับ เฮ้อออออออ

จนเลิกเรียนอ่ะครับ มันก็ยังไม่หายโกรธหายงอนผม เดย์มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ผมชักหวั่นใจ
ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะเฉลยสักที ผมจะไม่ปล่อยเอาไว้จนข้ามวันเด็ดขาด ยังไงเย็นนี้ผมต้องรู้ให้ได้
ไม่อย่างนั้นนอนไม่หลับแน่ครับ

มันโกรธผมแต่ก็เดินกลับบ้านกับผมนะครับ เอาเข้าไป ไอ้บ้าเอ๊ยอยู่ด้วยกันแล้วไม่พูดมันอึดอัดจะแย่
“เดย์! มึงเป็นอะไรวะตกลง” ผมโพล่งถามมันออกไปตอนที่มันแวะซื้อน้ำปั่นข้างทาง
ไอ้เดย์ขมวดคิ้วเหล่มองหน้าผมแบบไม่สบอารมณ์ ผมถอยห่างมันไปตั้งหลักหนึ่งก้าวรู้สึกเกร็งเล็กน้อย
ไม่รู้ว่ามันจะมาไม้ไหนจู่ๆก็โยนเป้ตัวเองใส่ผมอย่างแรง แล้วเดินถือน้ำปั่นที่เพิ่งได้นำหน้าผมไปเฉย
“อ่ะ อ้าว! เฮ้ย เชี่ย!||||||||| อะไรวะเนี่ยเป้มึงล่ะ แล้วค่าน้ำมึงยังไม่จ่าย!”
ผมต้องรีบจ่ายค่าน้ำให้เขาแล้วหอบเป้วิ่งตามเดย์ไป

“มึงรอกูด้วยดิ มึงเดินเร็วไปแล้วเดย์”
ใกล้ถึงบ้านแล้วครับผมหงุดหงิดมาก มันชะงักหยุดกะทันหันรีบหันมาทางผม ผมเบรกไม่ทันหน้าทิ่มใส่มัน
ไอ้บ้านี่ก็ทำหน้าหงิกไม่จับผมที่เซแท่ดๆแทบล้ม
“อะไรของมึงเนี่ยหยุดก็บอกกันบ้างดิ”
“.....”
มันไม่พูดอะไรแต่ดึงเป้ในมือผมซึ่งคือของมันคืนไปแล้วหันหลังเดินหนีครับ แถมเดินเลยบ้านผมไปด้วย
ผมรีบวิ่งไปดึงแขนมัน ท่าทีไอ้เดย์แบบนี้ผมไม่ชอบเลย เหมือนมันรำคาญผมทั้งวัน เหมือนไม่ใช่มันคนเดิม
ปกติมันเอาแต่ตามติดผมจนน่ารำคาญ แต่วันนี้มันรำคาญผมซะแล้ว คบกันได้ไม่เท่าไหร่มันเบื่อผมแล้วเหรอ

ผมมองตาเดย์ แต่เดย์หลบตาผมแล้วถอนใจเหมือนข่มอารมณ์โมโหเต็มที่ ก่อนดึงมือผมออกจากแขน
แต่ผมก็ยื้อแล้วนะครับจับแขนมันใหม่ มันเลยจำใจพูด “หลีก กูจะกลับบ้าน” แล้วมันก็เดินหนีผมไปเลย
ผมยืนอยู่หน้าบ้านได้แต่มองตามหลังมันไป บอกตรงๆครับรู้สึกแย่ ไม่กล้าเดินตามไปให้มันเหม็นหน้าอีก

แม่จ๋าเดินออกมาจากหลังบ้านเห็นผมก็ตะโกนเรียก “ลูกคิด!มาแล้วก็เข้าบ้านสิ! อ้าววันนี้เดย์ไม่มาด้วยเหรอ”
ผมเดินคอตกเข้าบ้านเลยครับคิดในใจจ๋าอย่าถามถึงมันได้มั้ย T T แต่จริงๆก็แค่ส่ายหน้าตอบแม่ไป
“มาก็ดีแล้วเดี๋ยวแม่จะตำน้ำพริก ลูกเอาพริกมาเด็ดให้หน่อยไปที่โต๊ะบัญชีก็ได้ดูหน้าร้านให้ด้วย”
“.................”
“ไอ้ลูกคิด!? รู้เรื่องมั้ยเนี่ย?” จ๋าโบกมือไปมาต่อหน้าผม ดูงงที่เห็นผมยืนเหม่อ
“ค้าบ เดี๋ยวลงมาเด็ดให้” ผมตอบแม่เสียงอ่อยแล้วก้มหน้าเดินขึ้นห้อง

......................................................
...........................
...............
.........

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-05-2017 19:28:37

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 51 ลืมได้ไง.../2



.........

หลังจากกินข้าวเย็นกับแม่แล้ว ผมก็รีบออกไปข้างนอก ผมมีแผนในใจแล้วครับ แผนง้อไอ้เดย์น่ะ!
รับรองว่ามันต้องใจอ่อนแน่ แต่ผมไม่ได้ตรงไปที่บ้านเดย์เลยหรอกนะครับ ผมไปที่ตลาด
ไปร้านเค้กครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดไอ้เดย์ ผมจะเซอร์ไพรส์มันเป็นคนแรก เดย์ต้องดีใจแน่ๆ
วันนี้เดย์มันงอนผมจริงจังมาก ปกติมันก็โมโหร้ายอยู่แล้ว ผมคงทำให้มันน้อยใจมากแต่นึกไม่ออกจริงๆ
ว่าผมทำอะไรผิดไป ผมจะใช้เค้กวันเกิดนี่แหละไปง้อไอ้คุณชายดิลวิล

“ขอบคุณค้า”
เสียงคนที่ร้านเค้กพูดขอบคุณขณะที่ผมกำลังเปิดประตูร้านออกไป ถือกล่องเค้กด้วยความระมัดระวัง
เค้กวนิลาเคลือบช็อคโกแล็ตสีชมพูครับ ถึงจะดูหวานแหว๋วไปหน่อยแต่ผมว่าเดย์น่าจะชอบสีนมเย็นนี้นะ^^
“โอ๊ะ”
เดินๆไปเจอมิ้นซะงั้นครับ เธอยืนรอรถเมล์ที่ตลาด ใกล้จะมืดแล้วทำไมมาโผล่แถวนี้ได้ก็ไม่รู้
ผมจะไม่เดินผ่านไปทางนั้นก็ไม่ได้ เลยรีบเดินเอากล่องเค้กบังหน้าไว้ อุตส่าห์เดินอ้อมไปด้านหลังแล้วนะ
ยัยนี่ดันตาดีหันมาเห็นผมอี๊ก|||||||||| ขนาดไม่เห็นหน้ายังรู้อีกว่าเป็นผม
มิ้นรีบทัก “อ้าวลูกคิด! จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ”
อย่ายุ่งสักเรื่องได้มั้ย........อันนี้ไว้ในใจครับ ผมค่อยๆเอากล่องเค้กที่บังหน้าลง แล้วยิ้มแหยไปให้
“กลับบ้านอ่ะ แม่รอกินข้าว” ความจริงกินมาจนพุงป่องแล้วครับ จะรีบเดินไปเธอก็พูดอีก
“ว้ายขอไปกินข้าวที่บ้านด้วยได้มั้ยเนี่ย คิกๆ”
“แม่คงไม่ได้ทำเผื่อใครอ่ะ”
อู้ยยยยยย มิ้นหุบยิ้มเลยครับ ผมแกล้งหัวเราะ เธอเลยขำตามบอกเดี๋ยวนี้ตลกนะ ....กูไม่ตลกครับจริงจัง
ผมไม่อยากเสียเวลากับมิ้นมาก เลยขอตัวแล้วจะรีบเดินไป แต่มิ้นโผมากอดแขนอย่างไวเลยครับ

“เดี๋ยวซี่! อย่าเพิ่งไปเลยน้าๆ อยู่รอรถเป็นเพื่อนเราก่อนได้มั้ย ไม่อยากยืนคนเดียวอ่ะ”
อย่ามาออดอ้อนกูได้ม๊ายยยยยยยย ผมงงใจกับมิ้นมากครับ เดี๋ยวผีเข้าผีออก
“แล้วมิ้นมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก”
“แหม ก็แฟนเราเขาไปสโมสรว่ายน้ำกับพวกเพื่อนๆรุ่นพี่ น่าเบื่ออ่ะเราขี้เกียจรอก็เลยมาบ้านเพื่อนแถวเนี้ย”
“อ๋อเหรอ แต่แม่รอเราอยู่..”
“ไม่นานหรอกลูกคิด เดี๋ยวรถก็มาแล้ว น้าๆๆๆ นะ”
“........” ไอ้การอ้อนแบบนี้เพิ่งเคยเห็นมิ้นทำ ตอนคบกันยังไม่เคยตื้อผมขนาดนี้เลย
แต่มันทำให้ผมนึกถึงคนที่ชอบอ้อนแล้วพูดแบบนี้....ไอ้เดย์มันชอบอ้อน ( นะๆ นะๆๆๆ นะครับ )

“ลูกคิด เหม่ออะไรอ่ะ”
“อ่อ เปล่า (ส่ายหน้า) เอ่อ.....มิ้นไม่ชอบเราไม่ใช่เหรอทำไม...”
“บ้าน่า ยังไงก็คนเคยรักจะไปเกลียดได้ไงล่ะลูกคิด (ยิ้มหวาน)”
เร็วๆนี้ยังด่ากูอยู่เลยครับ|||||||||
คำว่ารักอย่ามาใช้กับผมเลยจะดีกว่า ที่เราเคยคบกันมันเหมือนเรื่องตลก
ดูเหมือนมิ้นจะชอบไอ้เดย์แต่โดนไอ้เดย์ด่าเลยแค้น แถมแค้นผมด้วยที่เป็นแฟนกับเดย์
เธอก็แสดงออกว่ารังเกียจผมชัดเจนมาก........แล้ว...ตอนนี้ไหงมาทำตีสนิทกับผมอีกล่ะเนี่ย

“มิ้นมีแฟนใหม่แล้ว เราว่าไม่เหมาะหรอก”
“กลัวแฟนเรา....หรือว่า........กลัวแฟนตัวเองกันแน่จ๊ะ”
ถ้าให้ตอบตรงๆ กลัวไอ้เดย์มากกว่าครับ มันยิ่งเป็นผีบ้าอยู่ครับวันนี้ แต่คงไม่บังเอิญมาเจอหรอก
“ไม่ได้กลัวใคร ก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นเขามองมิ้นว่าแรด”
“หา!? ลูกคิดว่าไงนะ”
“เรา...พูดอะไรเหรอ”
“เมื่อกี้ลูกคิดด่าเราว่าแรดเหรอ!”
อ้าวตายหอกนี่ผมหลุดปากไปแล้วเหรอ
“บ๊า! ไม่ได้ด่านะ เราพูดถึงในความคิดของคนอื่นเขาจะมองมิ้นดูไม่ดีไง”
“ปากคอ...ตั้งแต่ได้กับเดย์เนี่ยลูกคิดเองก็ดู แรด! ขึ้นเยอะเหมือนกันนะ”
“...........คิดงั้นเหรอ”
“ล้อเล่นน่า.........555555ขำๆเนอะ55555”
ต่อยหน้าแฟนเก่าไม่ได้ด้วยสิครับ
“แต่เราว่านอมิ้นน่าจะยาวกว่าเรา เพราะมิ้นน่าจะแรดมาก่อนเราว่ะ55555555555”
อ้าว...ทำไมไม่ขำตามล่ะมิ้น หน้าบึ้งหน้าบูดซะงั้น นี่ผมปากร้ายขึ้นจริงๆเหรอเนี่ย ติดไอ้เดย์มาแหง

“เหอะ...ไม่เล่นด้วยแล้ว” มิ้นทำเป็นงอนครับปล่อยมือที่กอดแขนผม ผมรีบบ๊ายบายเลยครับ
เจ้าหล่อนก็สะดุ้งรีบหันมาผวาคว้ามือผมดึงกลับมาอีก “เดี๋ยวซี่! ล้อเล่นแค่นี้ก็งอนจะหนีกลับแล้ว”

คือกูไม่ได้งอนครับ กูจะรีบไปหาแฟนครับ
“เฮ้อ เนี่ย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นะ เราจะไม่เลือกเขา เราจะเลือกลูกคิดนะ เราคงไม่ต้องเลิกกันแบบนี้”
“...............” ยอมรับว่าอึ้งนะครับที่อยู่ดีๆมิ้นก็พูดแบบนี้ ผมมองหน้ามิ้น มิ้นก็ยิ้มน้อยๆให้
“ยังไง ผู้ชายก็ต้องชอบผู้หญิงมากกว่าอยู่แล้วใช่มั้ย ถ้ามิ้นไม่เลิกกับลูกคิด ลูกคิดคงไม่ไปหาเดย์หรอกเนอะ”
“มันไม่ได้อยู่ที่เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แต่อยู่ที่เราชอบหรือไม่ชอบ”
“ช่างเถอะ ...ถ้าไง เรากลับมาคบกันใหม่มั้ย”
“มิ้น”
มิ้นยิ้มหวานให้ผมครับ........... นึกถึงช่วงแรกๆที่เป็นแฟนกันเลย
ที่มิ้นพูดก็มีส่วนถูกนะครับ ถ้าวันนั้นมิ้นไม่ขอเลิกกับผม วันนี้ผมคงไม่ได้เป็นแฟนกับเดย์หรอก..
“ขอบคุณที่เลิกกับเรานะมิ้น”
“ลูกคิด!”
“โอ๊ยเจ็บนะมิ้น” โดนตีแขนครับ
“พอละ ไม่เล่นละ”
“อ้าวเลิกเล่นแล้วเหรอ55”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ เราก็แค่อยากทดสอบดูว่าลูกคิดยังชอบผู้หญิงอยู่รึเปล่า”
“ชอบสิ แต่..”
“อ้าว หมายความว่าไง แต่อะไร แล้วทำไมไม่เห็นหวั่นไหวกับเราเลย แกล้งเราเหรอ”
“แต่เราไม่นอกใจเดย์”
“............”
มิ้นดูอึ้งๆแล้วค่อยๆปล่อยมือจากผมหันไปยืนกอดอกมองถนน ผมถามมิ้นว่าเป็นอะไรเหรอมิ้นก็ว่าเปล่า
ท่าทีที่เปลี่ยนไปปุบปับของมิ้นนี่เล่นเอาผมอึ้งเหมือนกัน

“เฮ้ยมึงมายุ่งอะไรกับแฟนกูวะ!!!”
แฟนมิ้นมาครับ เดินชี้หน้าผมมาแต่ไกล ผมนี่รีบถอยฉากแทบไม่ทัน มิ้นดูแปลกใจมากที่เห็นแฟนตัวเอง
“อ้าว! ไหนว่าจะไม่มารับไง อยากไปว่ายน้ำนักก็ไปสิ!”
“อย่าพูดมากได้มั้ย! มารับก็ดีเท่าไหร่แล้ว! เสียเวลามาเนี่ยยังจะปากดีอีก”

มิ้นทำหน้าหงิกใส่ก่อนหันมาบอกผม “ไปละนะลูกคิด” แล้วเธอก็เดินกระแทกเท้าไม่ค่อยพอใจไปที่รถแฟน
แฟนมิ้นหันซ้ายหันขวามองไปรอบตัวเหมือนหาใคร แล้วทำท่าโล่งอกก่อนจะเปลี่ยนมาทำหน้ากวนทีน

ผมถอนใจไม่อยากยุ่งด้วยกำลังจะเดินไปก็ถูกคว้าคออย่างไม่ทันตั้งตัว มันพูดไม่เป็นมิตรใส่หน้า
“กูไม่ชอบขี้หน้ามึงว่ะ” แล้วมันก็ผลักผมล้มก้นจ้ำเบ้าเลยครับ
ไอ้ห่าผมล้มน่ะไม่เท่าไหร่แต่เค้กในมือนี่สิครับหวิดเละ เกือบหลุดมือดีที่ผมเซฟไว้ทัน
แต่ไอ้ฟันบานมันเห็นผมปกป้องกล่องเค้กสุดชีวิต มันก็ยิ้มหยันลางไม่ดีใส่ผมเลย
พริบตาเดียวไอ้หอกเอ๊ยมันเตะกล่องเค้กในมือผมซะกระเด็นเลยครับ คนแถวป้ายรถเมล์ตกใจกันใหญ่
แล้วมันก็เดินหัวเราะไปขึ้นรถที่จอดห่างออกไป ผมหน้าซีด มีคนเข้ามาช่วยพยุงลุก ผมก็ขอบคุณ
“ไม่เป็นไรครับๆ ขอบคุณครับๆ” สิ่งที่ผมห่วงกว่าตัวเองตอนนี้คือเค้กที่ซื้อให้เดย์

ผมรีบตามเก็บกล่องเค้กที่บู้บี้หมด ไม่ต้องพูดถึงสภาพข้างในครับ เละ|||||||||||||||||*||
โธ่เว้ย!!!!!! ต้องไปซื้อใหม่เลยไอ่ๆๆๆๆๆ อ๊าคคคคคคคคคคคคคค โมโหโว้ยยย!!!


*********************************

แล้วเหมือนเวรซ้ำกรรมซัดครับ ย้อนกลับไปอีกทีมันก็มืดแล้ว ร้านเค้กปิด! วันนี้ทำไมปิดเร็วบ้าเอ๊ย
เดินหาร้านอื่นเจอร้านไม่อร่อย บางร้านมีแต่ชิ้นเล็ก เค้กแบบที่ผมอยากซื้อก็ไม่มี..... T T

ช่วยไม่ได้ครับเลยซื้อเค้กชิ้นเล็กแบบที่เขาตัดแบ่งมาจากก้อนใหญ่สองชิ้น
เป็นเค้กวนิลาเคลือบช็อคโกแล็ตสีดำ เสียดายเค้กอันแรกมากทั้งสวยทั้งน่ากินแถมร้านนั้นทำอร่อยด้วย
ที่สำคัญแพง ฮือออออออออออ

เดินต็อกแต็กๆไปบ้านไอ้คนเอาแต่ใจ มันคงยังไม่นอน คนมาหาถึงนี่ถ้ายังเล่นตัวอีกก็เกินไปแล้ว
เข้าบ้านไปสวัสดีพี่ดรีมที่มาเปิดรับก่อนเลยครับ พี่ดรีมยังสวยเหมือนเดิมยิ้มหวานต้อนรับผม
เดินนำเข้าไปก็ชวนผมกินข้าว “อุ้ยหิ้วอะไรมาด้วยแน่ะลูกคิด”
ผมยิ้มเขินๆตอบพี่ดรีม “เค้กครับ พอดีซื้อมาเมื่อกี้..”
“ว้ายเค้ก กำลังอยากกินเลยจ้ะ พ่อคะแม่คะลูกคิดซื้อเค้กมาฝากด้วยน่ารักจังเลย”
อูยยยยยยยยยยยยย ชิบหายละครับ ผมเหรอหราหัวเราะแห้งๆให้พี่ดรีม ก่อนยื่นถุงเค้กในมือให้

“ขอบใจนะลูก มาๆกินข้าวกับแม่ก่อน” แม่เดย์ดึงมือผมให้นั่งข้างๆ พ่อเดย์ก็ว่ากินข้าวๆ แต่ผมไม่เห็นไอ้เดย์
“แล้วเดย์ละครับ” แค่ผมถามหาเดย์แล้วทุกคนอมยิ้มใส่ผมก็เขินหลบตาคนบ้านนี้จะแย่ /////
พี่ดรีมรีบตอบ “เรียกก็ไม่ยอมลงมา บอกไม่หิวเอาแต่เล่นเกมส์อยู่บนห้องแน่ะ”
“ถะถ้างั้นผม ผมไปตามให้เองครับ!..” ผมรีบลุกยืนอาสา ว่าแล้วก็รีบขึ้นบันไดไปเลยครับ
พี่ดรีมดันตะโกนแซว “โอ้ยยยยยหวานนนน55555” ผมเขินแทบตกบันได “อะอะ..อะไรครับพี่”
“5555โอ้ยเค้กหวานจัง” ไม่ต้องมาเนียนเลยครับพี่ดรีมผมรู้ว่าพี่แซวผม//////

ไปเคาะประตูหน้าห้องไอ้เดย์ มันตะโกนตอบมาว่าไม่ได้ล็อคผมเลยเปิดเข้าไปเลย
เห็นมันกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่จริงๆ แต่พอมันหันมาเห็นว่าเป็นผมมันก็ตีหน้าหงิกใส่ผมทันที ฟายเอ๊ย -*-
“มาทำไม” โอ้โหเดย์เสียงมึงนี่งอนกูระดับแปดริกเตอร์เลยนะ
“มาหาแฟน” พูดเองอายเองครับ ผมนั่งบิดอยู่ที่เตียงมัน มันก็เหล่มองแล้วหยุดเกมส์ ก่อนลุกมานั่งข้างผม
มานั่งขมวดคิ้วมองหน้าผมแล้วพูด “กลับไปป่ะ กูจะนอนแล้ว” อ้าวไอ่ห่านี่หนีไปนอนคลุมโปงเฉย
เชื่อตายล่ะครับ เกมส์มันยังเปิดค้างอยู่เลย แถมมันก็ยังไม่ได้อาบน้ำด้วยยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย

“มึงไม่กินข้าวเหรอ”
“ไม่หิว”
“เดย์ มาพูดกันดีๆเหอะ กูขอล่ะ ทำแบบนี้กูอึดอัด” มันก็ไม่พูดอะไรครับ นอนคลุมโปงเงียบ
“มึงจะนอนทั้งที่ไม่อาบน้ำรึไง กูจะฟ้องแม่มึง” สักพักมันก็ขยับครับทำหน้าหงุดหงิดออกมาเลย
แล้วเดินผ่านผมไปอาบน้ำ ผมเลยลงไปบอกแม่มันว่าเดย์ไม่กินข้าวผมเองก็กินมาจากบ้านแล้ว
แล้วก็ขึ้นมานั่งรอมัน ไอ้หอกนี่อาบน้ำนานมากกกก มันหนีหน้าผมแหงๆ

มันอาบน้ำเสร็จก็เล่นเกมส์ต่อครับทำเป็นไม่สนใจผม ผมชวนคุยมันก็ไม่ตอบบางทีก็ตอบสั้นๆ
ผมอึดอัดมากแต่ก็ทนนั่งเฝ้ามันเล่นเกมส์ยันเที่ยงคืน ไปๆมาๆ จู่ๆเดย์ก็หันมาไล่ผมกลับบ้าน
“ดึกแล้ว มึงกลับบ้านไปป่ะ”
“หายโกรธยัง”
“.........เฮ้อ ช่างเถอะมันผ่านไปแล้ว”
“กูยังไม่รู้เลยว่ามึงเป็นอะไร กูไม่สบายใจเลย”
“ช่างมันเหอะสักวันมึงคงนึกได้เอง”
“อะไรของมึงวะเดย์” ผมฮึดฮัดลุกขึ้น “ทีมึงเวลามีเรื่องอะไรก็ให้กูบอกมึง แต่มึงไม่ยอมบอกกูอย่างนี้เหรอ”
ผมเสียงดังใส่ไอ้เดย์ก็จ้องหน้าผม เราจ้องหน้ากันแล้วเหมือนผมจะสู้ไม่ได้ อึดอัดกับสายตาตัดพ้อ
และความไม่ยอมพูดสักคำของมัน

นี่ถ้าผมเอาเค้กมาง้อมันบางทีมันอาจจะอารมณ์ดีขึ้นกว่านี้ คิดแล้วผมก็เสียดาย วันนี้คงต้องพอก่อน
รอพรุ่งนี้มันอาจจะอารมณ์ดีขึ้นก็ได้ ผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองแต่ในใจก็คิดว่าคืนนี้คงนอนไม่หลับแน่

“งั้นกูกลับก็ได้ แต่พรุ่งนี้มึงต้องบอกกูนะ”
“...........” ไอ่หอกนี่เงียบใส่กูอีก ลิ้นมึงเป็นอัมพาตเรอะพูดอะไรบ้างสิวะ! -*-

ผมฮึดฮัดเดินออกจากห้องมัน แต่รู้สึกแปลกๆเหมือนมันจะเดินตามหลังมา สงสัยเลยหันกลับไปมอง
เป็นมันจริงๆด้วย!? มันตามผมมาทำไมวะ

“ตามมาทำไม”
“ ! ....” เอ๊าไอ้บ้านี่ทำหน้าตกใจครับ เหมือนมันลืมตัวรีบเดินกลับเข้าห้องตัวเองเลย!

เอ้าอย่างนี้ก็ได้เหรอมึง 55555555555555555555555555

จากที่ผมโมโหมันกลายเป็นกลั้นขำแทบตายครับ เห็นหน้าเหรอหราท่าทางร้อนรนของมันแล้ว
ไอ้เดย์มันชอบตามมาส่งผมที่บ้านประจำ มันก็คงลืมตัวตามผมออกมาด้วยทั้งที่กำลังงอนผมอยู่ ตลกชะมัด

ผมตัดสินใจย้อนกลับไปหามันอีก เปิดประตูเข้าไปมันนั่งอยู่ที่หน้าคอมที่เดิม
หันมามองผมอย่างแปลกใจ ผมก็เดินตรงไปจับหน้ามันแล้วจุ๊บเหม่งหนึ่งที ไอ้เดย์หน้าเหวอมากครับ

“ถึงมึงจะโกรธกูอยู่ก็ไม่เป็นไร นี่ก็เลยเที่ยงคืนแล้ว สุขสันต์วันเกิดนะเดย์” ถึงแผนเค้กวันเกิดจะเหลว
กะว่าเที่ยงคืนจะเป่าเค้กที่บ้านมันซะหน่อย แต่ไม่เป็นไรครับผมคิดแผนเซอร์ไพรส์อีกอย่างไว้แล้ว
คือพรุ่งนี้เลิกเรียนผมจะชวนเดย์ไปซื้อกระเป๋าสตางค์ ให้มันเลือกก่อนแล้วผมค่อยบอกว่าซื้อให้มัน
ไอ้เดย์ต้องดีใจแน่

ไอ้เดย์โดนจุ๊บเหม่งอีกทีหน้ายังเหวอค้างครับ ผมบอกฝันดีแล้วจะเดินออกไปแต่ดันโดนคว้าเอวไว้แน่น
ตกใจครับหันไปหาไอ้เดย์ไอ้บ้านี่มึงจะหน้าเหวอไปถึงไหนวะ “อ้าววว” คำแรกที่ออกจากปากมันทำผมงง

“ลูกคิดมึงไม่ได้ลืมนี่”
“หา? ลืมอะไรตกลง”
“ก็.....วันเกิดกู”
“บ้าดิ จะลืมได้ไง ความจริงกูก็ซื้อเค้กมาให้มึงด้วยแหละ แหะๆ แต่..ระหว่างทางที่มามันเละไปแล้ว”
“จริงเหรอ!”
“อื้ม...พรุ่งนี้เราไปซื้อด้วยกันใหม่นะ/////// นี่มึง.....ยิ้มงี้...เฮ้ย มึงหายโกรธกูแล้วเหรอเดย์(กอดเอวกูด้วย///)”
“ก็กูนึกว่ามึงลืมวันเกิดกูนี่! ทำไมไม่รีบบอกวะ รอจนหมดวันค่อยบอกกูได้นะ แกล้งกูใช่มั้ยเนี่ยไอ้ลูก”
“แกล้งบ้าอะไรของมึง ก็นี่วันเกิดมึงกูบอกวันนี้ก็ถูกแล้วไง”
“ห๊ะ.........อีกทีดิ๊”
“ก็วันนี้มันวันเกิดมึงงายยยยยยยยยยย ไอ้โคตรหล่อ555พอใจยัง/////// กูจะลืมวันเกิดแฟนได้ไงวะ”
ผมตัดสินใจนั่งคร่อมตักแล้วกอดอ้อนมันสักที ท่าทางไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้ก็คงดีกันได้แล้ว

“ก็ทั้งวันมึงไม่ยอมบอกกู เมื่อเช้ามึงก็ทำเป็นจำไม่ได้ว่าวันเกิดกูอ่ะ”
อย่างนี้นี่เอง ผมขมวดคิ้วมองหน้าไอ้เดย์งงๆ “ก็ยังไม่ทันถึงเลย รีบทวงแล้ว งอนเป็นบ้าเป็นหลังมึงนี่
ใครจะไปรู้ว่ามึงหมายถึงวันเกิดตัวเอง เมื่อเช้ามึงต้องถามกูว่าพรุ่งนี้วันอะไรสิไม่ใช่วันนี้วันอะไรไอ้บ้า”

“มึงหมายความว่าไงวะ ก็....”
ไอ้เดย์ทำหน้างงจัด มองหน้าผม ผมก็เอียงคอมองหน้ามัน มันเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่วางบนโต๊ะมาเปิดดู
มันมองหน้าจออยู่นาน....................จนผมต้องถามเพราะเห็นมันทำหน้าแปลกๆแล้วยิ้มแหยๆให้ผม

“นี่! -*- มึงอย่าบอกนะ! ว่ามึงจำวันเกิดตัวเองไม่ได้อ่ะ! ฟายเอ๊ย!!!!”
บรรลุเลยครับอยากถีบมันนัก

“แหะๆ.......กู ...กูรักมึงนะลูกคิดดดดด” โอ๊ยไอ้หมาเดย์มันกอดแล้วหอมแก้มผมทั้งซ้ายทั้งขวาใหญ่
จนผมต้องเอามือดันหน้ามันไว้ก่อนแก้มผมจะช้ำไปกว่านี้
“ไอ้หมาบ้า!////////*// มึงไม่ต้องมาอ้อนกูเลย” ผมไล่หยิกนม หยิกสะดือ หยิกแขนมัน จะบีบคอมัน
ไอ้หอกทำเป็นร้องโวยวาย แล้วที่มึงร้ายใส่กูทั้งวันล่ะโมโหนัก! หยิกไข่มันสักทีดีมั้ย! -*-

“ก็กูนึกว่าวันที่เก้าตั้งแต่เช้าแล้วนี่หว่า กูไม่ได้เขียนวันที่ไม่ได้ดูวันที่ในโทรศัพท์กูด้วยกูไม่รู้ว่าเพิ่งวันที่แปด
แต่ตอนนี้เข้าวันที่เก้าจริงๆแล้ว มึงไม่ได้ลืมวันเกิดกูจริงๆด้วย แหะๆๆ ขอโทษษษษษษ ขอโทษครับ
ดีกันๆๆๆๆนะๆๆๆๆ”

“ไอ้บ้า!!!!!!!!!//////////*//”


ผมลุกหนีจากตักมัน แต่กลับโดนไอ้เดย์ดึงไปนอนบนเตียงแทน มันรีบคร่อมทับผมแล้วซุกไซร้ซ้ายขวา
เฮ้ยเดี๋ยวนะ กูไม่ได้คิดตอนจบไว้แบบนี้นะ พอมึงหายงอนกูมึงก็หื่นใส่งี้เลยเรอะ!//////*//

“เดย์! มึงไล่กูกลับบ้านไม่ใช่เหรอ! ทำอะไรเนี่ยปล่อยโว้ยยยย”
“ไม่เอาไม่ให้กลับแล้วให้นอนนี่”
“เพ้อเจ้อน่ะสิ กูจะฟ้องแม่กู”
“ไอ้เด็กขี้ฟ้อง นี่แน่ะ!”
“อื้มมมมม! อื้อๆ อื้ออออ! แฮ่กๆๆ พอเลยเชี่ยเดย์ไม่ต้องมาจูบกูเลย”
“งั้นขอของขวัญวันเกิดกู”
“อึก...จะเอาอะไร”
“เอามึง”
“เอานิ้วจิ้มตามึงให้บอดก่อน นี่แน่ะ!/////*//”
“โอ้ยเจ็บนะ!”
“สม! ฟายเอ๊ยแกล้งกูดีนัก!”
“ขอโทษแล้วไงไม่งอนนะครับ”
“ทีมึงงอนกูเป็นวันทั้งที่กูไม่ได้ผิดอะไรเลยไอ่ห่า สมองมึงอ่ะกินปลาเยอะๆควายยยยยย”
“เคี้ยก555555”
“ฮึ่ม หัวเราะหา!..”
“ไม่ต้องร้องหาพ่อกู พ่อกูหลับแล้วมึงใจเย็น”
“ไอ้บ้าปล่อยกูเลย กูจะกลับบ้าน ไม่ต้องมาจับ อย่ามา! ไม่เอา!//////*//ไม่ต้องมาจูบกู๊~~~”

ตีกันไปตีกันมาโดนไอ้บ้าเดย์ทำทะลึ่งใส่จนได้ครับ ทำไมผมต้องแพ้มันทุกทีเลยนะ สู้กับมันจนเหนื่อย
สุดท้ายต้องยอมนอนนิ่งๆให้มันกอดแน่นๆจนได้ แล้วมันก็ขอใช้ปากครับ ไอ้เลวนี่โด่ใส่ผมไม่ยอมลง
มันบอกถ้าผมไม่ยอมนอนห้องมันก็ช่วยกันก่อนไม่อย่างนั้นไม่ปล่อยผมกลับบ้าน กูมีทางเลือกอะไรเนี่ย
สุดท้ายก็ผลัดกันขัดนั่นแหละครับไปจบที่ปาก ไม่ได้กินเค้กเลยครับคืนนี้ ได้กิน…แทน

“กลับแล้วเดย์อย่ารั้งดิวะนี่มันจะตีสองแล้วนะ”
“ค้างนี่เลยเหอะลูกคิด”
“ไม่เอา ขี้เกียจตื่นเช้าไปบ้าน”
“งั้น.......ทายาให้กูก่อนเดี๋ยวเดินไปส่งนะ”
“เป็นอะไรวะ มีแผลเหรอ ทายาอะไร”
มันเอาแต่นั่งกอดผมที่จะลุกหนีกลับบ้านไม่ยอมปล่อย ไอ้บ้านี่คนเขาถามเป็นห่วงก็ล้วงมือเข้ากางเกงผม
ผมหยิกมือมันแรงมันสะดุ้งร้องโอย “นี่งะๆๆๆ มึงชอบหยิกกูเขียวไปหมดแล้วทายาให้กูเลย”

ไอ้เดย์โชว์รอยช้ำที่โดนผมไล่หยิกตอนนั่งตักมันที่เก้าอี้หน้าคอมมีหลายรอยมาก
“ก็มึงชอบกวนกูอ่ะเฮ้อ เอายามาดิ”
“กูน่าจะเก็บไว้ในลิ้นชักมั้ง”
“ลิ้นชักไหน”
“นั่น”
มันชี้มือไปผมก็ลุกไปเปิดหา แต่ไม่เจอ ก็ควานหา ดึงลิ้นชักออกมาอย่างเยอะก็ยังไม่เจอ
แต่มือผมดันไปคว้าเจอบางอย่างเข้า!
“เฮ่...............เฮ้ย! ไอ้นี่มัน!!!” ยอมรับว่าตกใจจริงๆครับตอนที่หยิบออกมาดูชัดๆ
ไอ้เดย์มันก็ตกใจมากที่เห็นผมหยิบมันออกมา ผมถามเดย์แบบไม่อยากจะเชื่อ

“นี่มันของกูนี่ มาอยู่นี่ได้ยังไง!!!|||||||||||”
ไอ้พวงกุญแจเส้นพลาสติกใสสานเป็นรูปสับปะรดนี่ของผมแน่นอน ผมจำได้

ไอ้เดย์อึกอักครับ ดูก็รู้มันคงไม่คิดว่าผมจะเจอ ผมก็รุกถามมันอีก “มาอยู่ที่มึงได้ไง!?
ไอ้สับปะรดนี่มันของกู กูจำได้ กูทำหายไปตั้งนานแล้วนี่ ทำไมมาอยู่ที่มึง”

“มึงจำผิดป่าว”
นี่ไอ้เดย์ไม่ยอมรับเหรอ ผมเดินไปตรงหน้ามันยื่นพวงกุญแจให้มันดูใกล้ๆแล้วอธิบาย

“พวงกุญแจนี่พ่อกูซื้อให้ตอนพากูไปเที่ยวพัทยาตอนขึ้นม.1 จริงอยู่ว่ามันไม่ได้มีอันเดียวในโลก
ที่อื่นสมัยนั้นมันก็มีขาย แต่ไอ้นี่ กูเป็นคนเอากรรไกรตัดให้ไอ้เส้นที่ห้อยๆอยู่ตรงหางสับปะรดนี่
มันสั้นลงเองกับมือเพราะกูรำคานที่มันยาวไป เพื่อนกูก็ชอบแกล้งมาดึงด้วย แถมตรงนี้เขียนชื่อกูไว้
ตรงนี้ นี่ๆๆๆ ตัวเล็กๆแอลเคยังติดอยู่นี่เห็นมั้ย มึงแหกตาดูซะเดย์! ไหงของๆกูมาอยู่ที่มึงได้ล่ะ
มึงได้มายังไง!?”



ไอ้เดย์ไม่สบตาผมครับ ยังไงวะเนี่ย








tsktonight…
 ***จวนจะถึงจุดพีคของช่วงท้ายเรื่องแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยยย

♥►MAGNOLIA◄♥ ขอบคุณค่า คิดถึงค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เลิฟๆ

MayA@TK 555ความเมาไม่เข้าใครออกใคร นายต้าร์บอกขอโทษผิดไปแล้วจ้าจำไหรม่ายด้ายเหล๋ย55thx

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-05-2017 23:11:25

เดยยยยยยยยยยยยยยยยยยย์ เป็นเราจะไม่แค่หยิกงอนเป็นวรรคเป็นเวรสุดท้ายจำวันผิด


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mitaro ที่ 02-05-2017 01:09:58

ปวดตับกับเดย์จริงๆ งอนมาเป็นวันสุดท้ายตัวเองจำผิดเอง  :laugh: 5555
สงสารแอ๋มจริงๆ แต่ก็ดีแล้วที่ต้าร์บอกเลิกแอ๋ม คนดีๆอย่างแอ๋มไม่ควรต้องมาเจอคนอย่างต้าร์กับซีน
สุดท้าย คิดถึงคนแต่งสุดๆ กดรีเฟรชแล้วเห็นมาต่อนึกว่าตาฝาด :heaven

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-05-2017 05:43:00

อ้างจาก: Mitaro ที่ 02-05-2017 01:09:58  

ปวดตับกับเดย์จริงๆ งอนมาเป็นวันสุดท้ายตัวเองจำผิดเอง  :laugh: 5555
สงสารแอ๋มจริงๆ แต่ก็ดีแล้วที่ต้าร์บอกเลิกแอ๋ม คนดีๆอย่างแอ๋มไม่ควรต้องมาเจอคนอย่างต้าร์กับซีน
สุดท้าย คิดถึงคนแต่งสุดๆ กดรีเฟรชแล้วเห็นมาต่อนึกว่าตาฝาด :heaven

ใช่เลย.....ปวดตับกับเดย์จริงๆ
แล้วสุดท้ายเดย์ ก็หื่นใส่เหมือนเดิม
ขำเดย์ ทั้งที่งอนอยู่ พอลูกคิดกลับก็เดินตามมาส่ง  :ling1: :ling1: :ling1:

มีน นี่บ้าๆบอๆ ไม่ควรพูดคุยด้วยอีกเลย
แฟนมีนก็ด้วย หญิงร้าย ชายเลว
มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายลูกคิด แถมทำลายทรัพย์สินคนอื่นอีก
น่าโดนสวนกลับสุดๆ

ดีแล้วที่กีตาร์เลิกกับแอ๋ม
ถึงแม้เลิกในเวลาที่ดูแล้วทำร้ายจิตใจแอ๋ม ที่อดทนถักเสื้อให้
ดีกับทั้งสองคนและซีน กีตาร์ เอาใจซีนมากๆเลย เพราะซีนรักกีตาร์สุดๆ
     :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 02-05-2017 19:03:50

 :pig4: :pig4: :pig4: 

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 51 ลืมได้ไง... 1/5/60
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 31-05-2017 21:12:41

ตามทันแล้วค่าาาาา

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-08-2017 02:31:11

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด...




“มึงบอกความจริงกูมาเหอะเดย์”
ผมนั่งลงบนเตียงจ้องตามันอย่างจริงจังนะ มันมีท่าทีลังเลมองตาผมไม่เกินสามวิก็หลบตา
ผมจับหน้ามันให้หันกลับมามองหน้าผม แล้วคาดคั้นเอาความจริงจากไอ้จอมกะล่อนต่อ

“มึงขโมยพวงกุญแจกูมาใช่มั้ยเดย์”  เรื่องมันก็นานมาแล้วนะครับ ผมรู้ว่ามันแอบชอบผมมาก่อน
แต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะคลั่งไคล้ผมถึงขนาดขโมยของผมมาเก็บไว้แบบนี้|||||||||||||
“กูเปล่าเว้ยอย่ามาใส่ร้ายกูไอ้ลูก”
“แล้วมาอยู่ที่มึงได้ไงล่ะ ยังจะมาปากแข็งอีก”
“ก็.......”
“ว่ายังไงเล่า! มึงขโมยของกูมาเก็บไว้ใช่มั้ย”
“กูจะขโมยไอ้ของเสร่อๆนี่มาเก็บไว้เพื่อ!?”
 “เพื่อ..เอ่อ...ดม?”
“มึงจะบ้าเรอะ! กูไม่ได้โรคจิตขนาดดมพวงกุญแจมึงแล้วจะฟินหรอกไอ่สัด”
“อ้าวแล้วมึงเอามาเก็บไว้ทำไม ทำไมไม่เอาไปคืนกูล่ะ”
“ก็........”
“ทำไมมึงถึงมีพวงกุญแจของกู”
“เอ่อ...”

ไอ้เดย์กรอกตาไปมาก่อนก้มหน้าถอนใจแบบปลงๆ ไอ้หล่อแต่เลวค่อยๆอ้อมแอ้มตอบผม
ขณะที่มันลูบท้ายทอยตัวเองแล้วเหล่มองหน้าผมไปด้วยตอนพูดเสียงเบา  “เพื่อนกูเก็บได้...นานแล้ว”

“เพื่อน?”
“อื้อ”
“เพื่อนคนไหน กูรู้จักเพื่อนมึงทั้งห้องอ่ะ”
“ไม่ใช่ตอนนี้ดิ ตอนม.ต้นนู่นนน...เพื่อนที่...โรงเรียนเก่าน่ะมึงไม่รู้จักหรอก”
“เออจริงกูทำหายไปตั้งแต่ตอนนู้น....แล้วเพื่อนมึงเก็บได้ที่ไหนวะ”
“ที่ตลาดบ้านเรานี่แหละ มึงทำตก”
“อ้าวเมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมเพื่อนมึงไม่เอามาคืนกู”
“....วนกลับมาที่เดิม”
“ว่าไงนะ”
“ก็มันเห็นตอนที่มึงทำตกไง แล้วก็บอกกู ไม่มีอะไรหรอกมันก็แค่ขี้เกียจคืนมึง”
“ไอ่เลว ของกูไม่คืนกู”
“อย่าไปด่ามันเล้ย”
“ด่ามึงนั่นแหละ! สุดท้ายทำไมมาอยู่ที่มึง.....เอ๊ะ...ตอนนั้นมึง...ชอบกูยัง?”
“คือไอ้ลูก! กูก็แค่ได้มันมาจากเพื่อนอีกที กูก็แค่เอามายัดใส่ลิ้นชักแล้วลืมมันไปก็แค่นั้นมึงเลิกซักซะที”
“............” ไอ้เดย์จับไหล่ผมเขย่าเล็กน้อยให้ผมเลิกถามมาก แต่แหมก็คนมันสงสัยนี่ครับ

“แล้วทำไมตอนแรก มึงต้องโกหกว่านี่ไม่ใช่พวงกุญแจของกูด้วยอ่ะ”
“กูก็แค่.........ลืม!”
“แล้ว..”
“ป่ะ! กูไปล่งบ้าน! ป่ะๆๆลุกๆๆ เอ้าเร็วดิมึงไม่ลุกกูปล้ำนะ!”
ไอ้หอกเดย์ทำท่าจะโผเข้ามาจูบผม ผมดีดตัวหนีมือหนีหน้ามันแทบไม่ทัน ขืนโดนคว้าตัวไปกดลงเตียงอีก
รอบนี้อาจจะไม่ได้กลับบ้านก็ได้ มันวิ่งไล่ผมลงบันไดบ้านไปหัวเราะไป หนอย~~ไอ้หื่น

“เดี๋ยว!”
ผมกำลังหัวเราะหนีมันไปที่ประตูบ้านไอ้เดย์เรียกซะผมเบรกตัวโก่ง มันตามหลังมาติดๆ
เข้ามาจับมือผมข้างที่กำพวงกุญแจเอาไว้
“ลูกคิด ไหนๆก็ไหนๆ มึง...ยกไอ้นี่ให้กูได้มั้ย”
มีแต่งองูสองตัวเต็มหัวผมไปหมดเลยครับ “ไหนมึงว่าเสร่องะจะเอาไปทำไม”
“ถึงมันจะเสร่อ แต่มันก็เป็นของๆมึง ให้กูเก็บไว้ไม่ได้เหรอ”
“ไม่เอาอ่ะกูจะเอาไปห้อยเป้โรงเรียนกูเหมือนเดิม นี่พ่อกูซื้อให้นะเว้ย กูโคตรดีใจเลยนะที่เจอเนี่ย”
“...ลูกคิด.......ให้กูเหอะ.....นะ กูขอ นะครับ........นะ”

ผมงงมากเลยครับ ไอ้เดย์มองหน้าผมแปลกๆทำไมต้องทำหน้าน่าสงสารใส่กันด้วยหว่า
แค่อยากได้พวงกุญแจเก่าๆไม่สมประกอบของผมนี่มึงต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้เลยเหรอวะ

“ของขวัญวันเกิดกู  ขอเป็นไอ้นี่ละกัน”  เดย์มันพูดออกมาแบบนี้ผมยิ่งเอ๋อหนักกว่าเดิมครับ
ได้แต่อึ้งแล้วค่อยๆพยักหน้าช้าๆตกลงแบบมีคำถามในหัวเป็นล้านแปดแต่พูดอะไรไม่ออก..

เห็นผมตกลงเดย์มันก็ยิ้มกว้างดีใจแล้วดึงผมไปกอดลูบหัวบอกขอบคุณเบาๆ.... ผมไม่เข้าใจเลย
ไม่เข้าใจหลายอย่างมาก แต่ไม่รู้มีก้อนอะไรจุกอยู่ที่คอหอย
 
ไหนมึงว่าเสร่อ?..........ทำไมอยากได้ขนาดนี้วะ?.........ขนาดที่...ทำให้หางเสียงมึงสั่น..นี่มึงรู้ตัวรึเปล่า
ท่าทีขอพวงกุญแจแบบจริงจังของมันเล่นเอาผมไม่กล้าถามอะไรแบบนั้น ก็ได้แต่ถามอ้อมๆ
ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านตัวเอง หันไปมองไอ้เดย์ที่เดินมาส่งอยู่ข้างๆ เห็นมันยกพวงกุญแจที่ผมให้
ขึ้นส่องกับแสงพระจันทร์บนฟ้า นัยน์ตามันดูเศร้า ....ได้ไปแล้วทำไมยังทำหน้าเศร้าวะ

“มึงอยากได้พวงกุญแจเหรอเดย์ กูซื้อให้ใหม่มั้ย”
“เอาอันนี้แหละ”
“มึงชอบเหรอเดย์”
“กูชอบมึง”
เป็นคำตอบที่ถูกแต่ไม่ได้เกี่ยวเชี่ยไรกับคำถามเลยครับ
“กูหมายถึงพวงกุญแจกูอ่ะ/////*//”
“กูรักมึง”
......ไอ้บ้าเดย์หันมามองหน้าแล้วยิ้ม มึงมั่ว แต่ทำกูเขินสาดดดดดดด///////


+++++++++++++++++++++++++++++


หลายอาทิตย์ต่อมา ตอนเช้าที่โรงเรียน

 ยังจำข่าวซุบซิบเรื่องของผมกับเดย์ที่ลือกันว่าแอบมีอะไรกันที่โรงเรียนได้ใช่มั้ยครับ
อันนั้นมันซาไปนานแล้วครับเอ้าแล้วเอ้า เพราะมันมีข่าวใหม่จันโอ้ยไรกว่าเดิมเข้ามาแทน

ไอ้หมาซีนมันวิ่งคาบข่าวบ้าบอมาเกาะโต๊ะถามหน้าตาตื่นแต่เช้า
“เชี่ยลูก!เขาลือกันให้ทั่วโรงเรียนอ่ะว่ามึงไปบนไว้ ถ้าสอบติดมหาลัยที่อยากเข้า จะมีผัวใหม่แก้บนสิบคน!”
“พรวดดดดด!!!!||||||||||||*||”
นมเต็มหน้ากูเลยครับ... เชี่ยเดย์ที่นั่งกินนมข้างๆผมสำลักนมแทบตาย มันถามผมตาเหลือก
“มึงไหว!!!?”
“ควาย! //////*// เลิกบ้าเลยพวกมึง คนเดียวกูก็ไม่ไหวแล้วไอ่สัด”
“มึงยังไม่ลองเลยนะคนเดียวของมึงอ่ะ รู้ได้ไงว่าไม่ไหว”
“ไม่ต้องมาส่งตาหวานใส่กูเดี๋ยวจิ้มตาแหกหอก////*//”
ไอ้ซีนมองหน้าผมกับไอ้เดย์สลับกันไปมาแล้วบ่นอุบอิบว่าไม่มีใครสนใจมัน เลยเดินทำปากยื่น
หนีไปแกล้งจั๊กจี๋อิดุ๊กดิ๊กที่ยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างหน้าต่างแทน

“ไม่เห็นมึงห้อยเลยอ่ะเดย์” ผมปรายตาไปมองเป้ของมันที่วางบนโต๊ะข้างๆ
“ห้อย..? ห้อยอะไร”
“ก็พวงกุญแจที่ขอกูไปนั่นไง”
“อ่อ...เก็บไว้บ้านอ่ะ กลัวหาย”
“โหยยย ปานนั้น....อย่างนี้ก็เหมือนเดิมเลยอ่ะดิ เอาไปเก็บไว้ในลิ้นชักเดิมรึเปล่าเนี่ย”
“อื้อ เอาไว้แบบนั้นดีแล้ว ให้มันอยู่ที่เดิมตรงนั้นแหละ มันจะไม่หายไปไหน”
“......กูไม่เข้าใจมึงเล้ย เอามาใช้สิ มึงไม่ใช้ให้กูมาดีกว่ากูจะใช้”
ผมแกล้งแบมือให้มันเล่นๆ แต่ไอ้บ้านี่ดันดึงมือผมไปจุ๊บ เลยโดนพวกเพื่อนในห้องที่เห็นโห่ใส่
ตะโกนไล่ไอ้เดย์กลับไปห้องโฮมรูมมันด้วยความหมั่นไส้พวกเราครับ แต่ไอ้หอกเดย์มันไม่สะทกสะท้าน
ทำแค่ยักไหล่ โปรยยิ้มหล่อ แล้วยักคิ้วแบบกวนประสาท

“เดย์วันนี้ไปดูหนังกันนะเรื่องนั้นน่ะที่คุยกันเมื่อวันก่อน วันนี้หนังมันเข้าแล้ว” 
ได้เวลาไอ้เดย์ต้องกลับห้องพอดีผมรีบชวนมันไว้ก่อน ก็ไม่ได้คิดไว้หรอกครับว่ามันจะปฏิเสธ
เพราะมันเองเป็นคนบ่นว่าอยากดูหนังมากกว่าผมเสียอีก แต่...   
“วันนี้กูไม่ว่างว่ะ ไว้ไปวันหลังละกัน”
“อ้าว!”   ผมร้องอ้าวดังมากครับ ไม่ต้องห่วงหน้าตาผมข้องใจเต็มที่
“พอดีกูมีนัดไว้ก่อนแล้วอ่ะ”
“นัดอะไรกับใคร กูไม่เห็นรู้เรื่องเลยมึงไม่ได้บอกกูนี่ ใครวะ”
“เพื่อน” บอกมาแค่นี้แล้วมันก็ชิ่งหนีผมกลับห้องไปครับ ทิ้งให้ผมยืนมองตามเหวอๆ
ไอ้บ้านี่มันน่าสงสัยครับ ผมควรปล่อยมันไปแบบนี้มั้ย....?

........................

...........

.....
ตกเย็น
เลิกเรียนแล้วผมกำลังเดินออกจากโรงเรียนพร้อมเพื่อนๆ แต่พวกเราก็แยกกันตรงหน้าประตูใหญ่นั่นแหละ
ไอ้เดย์มันบอกว่าจะขอแยกตัวไปบ้านเพื่อนที่นัดกันไว้ คนอื่นถามมันว่าเพื่อนที่ไหน
มันก็เอาแต่พูดว่าพวกมึงไม่รู้จักหรอกๆแค่นี้

ถึงผมจะสงสัยจนอดรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆไม่ได้ มันไม่ชวนผมไปด้วยไม่พอยังไม่บอกอะไรผมสักอย่าง
ทำเหมือนไม่อยากให้ผมไปด้วย แต่ผมก็ไม่กล้าถามมากอ่ะครับ กลัวมันจะหาว่าไม่ไว้ใจ
เลยรักษาฟอร์มด้วยการบอกมันว่าจะกลับบ้านคนเดียว ผมขี้เกียจตามคนอื่นๆไปซื้อของทำงานกลุ่มที่ห้าง

จนเพื่อนๆไปกันหมดแล้วเหลือผมกับไอ้เดย์ยืนอยู่ตรงหน้าป้ายชื่อโรงเรียน เดย์พูดพร้อมส่งยิ้มตาหยีให้ผม
“เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วกูจะแวะไปหามึงที่บ้านครับ จัดเต็มเหมือนเดิมนะจ๊ะวันนี้”
“ห๊ะ!? โหยไรวะ ไม่หยุดติวให้กูหรอกเหรอ”
“อย่าบ่นๆไอ้ลูก มันใกล้จะสอบแล้วนะ”
“ค้าบบบบบพ่อ เดี๋ยวผมจะเล่นเกมส์รอ”
“ใครพ่อมึง นี่ผัว!”  ไอ้บ้าชี้หน้าตัวเองตอนพูด
“สึด! ยังโว้ย! พูดงี้กูเสียหายหมด” หันมองล่อกแล่กซ้ายขวาใครได้ยินป่าววะ
“ตรงไหนเสีย เดี๋ยวกูเลียให้”  หนักกว่าเมื่อกี้อีกไอ่~~!!
“ฟาย!/////*//เดย์มึงไม่ต้องแพลมลิ้นออกมาเลยไอ้คิดชั่ว”
ทั้งเตะตูดทั้งผลักไล่มันให้รีบไปไหนก็ไป ไอ้บ้านี่พูดเสียงไม่ใช่จะเบาคนเดินผ่านไปผ่านมาเขามอง


“พี่ลูกคิดดดดดดดดด!!!!!”
เดินแยกกับเดย์ไปแค่ไม่กี่ก้าว ผมต้องชะงักเท้าหันกลับไปมองตามเสียงเรียก เสียงใครวะไม่คุ้นเลย

เจอไอ้นุ๊กวิ่งยิ้มร่ามาหาเลยครับ... สนุกเกอร์เป็นน้องชายของเพื่อนสนิทเดย์ที่เสียไปแล้วผมจำมันได้
“ไปด้วยกันสิครับพี่ นะครับ พี่เดย์พาพี่ลูกคิดไปบ้านผมด้วยเถอะนะ”
ผมมองหน้าไอ้เด็กนุ๊กอ้าปากเหวอพอดู ก่อนหันควับไปมองไอ้เดย์ มันหลบตาผมแกล้งเสไปมอง
ลุงคนขายไส้กรอกอีสานหน้าโรงเรียนทันที

“เพื่อนมึงคือไอ้นุ๊กเนี่ยเหรอเดย์ ทำไมกูจะไม่รู้จักวะ”  ผมมองหน้าหาเรื่องมันเต็มที่ ไม่พอใจโว้ย
แค่ไปบ้านไอ้นุ๊กทำไมมันต้องมาปิดผมด้วย เดย์มันไม่ตอบผมนะแต่หันไปทำหน้าดุเอ็ดไอ้นุ๊กเสียงเข้ม
“มึงจะมาทำไมเนี่ยก็รับปากแล้วว่าจะไป เสร่อมาอีก แล้วก็ไม่ต้องไปชวนพี่เขาหรอก เขาไม่ไปหรอก”
“กูไป!”  ผมสวนทันควัน ไอ้เดย์มันก้มหน้าถอนใจเลยครับ ทำไมวะ!!! ฮึ่ย -*-
ส่วนสนุกเกอร์มันก็ยิ้มร่าเลิกกลัวหน้าไอ้เดย์ หันมาชักชวนผมให้เดินไปด้วยกันพลางพูด
“ก็แม่น่ะสิกลัวพี่เดย์เบี้ยวเลยให้ผมมารับพี่ รีบไปกันเถอะครับพี่ๆแม่ทำกับข้าวรออยู่
ของโปรดผมเพียบของโปรดพี่เดย์ก็มี วันนี้แม่อารมณ์ดีมากเลยนะครับ55”

“เดี๋ยว”   เสียงเดย์เรียกให้หยุดรอมันที่ยังยืนด้านหลัง ผมกับสนุกเกอร์หันไปมองหน้ามันงงๆ
“ไปเอาเค้กก่อน กูสั่งไว้”  ไอ้เดย์พาพวกเราข้ามถนนไปร้านเค้กใกล้โรงเรียน
“ขอบคุณครับพี่เดย์”  ไอ้นุ๊กยิ้มดีใจกอดกระเป๋านักเรียนของมันเดินตามไอ้เดย์ต้อยๆ
“หรือว่าวันนี้...”  ผมเอ่ยออกมาอย่างใช้ความคิดประมวลเหตุการณ์ตรงหน้า ไอ้เด็กนุ๊กได้ยินก็รีบต่อให้
“วันนี้วันเกิดผมเองครับพี่ลูกคิด พี่เดย์สัญญากับผมไว้ว่าจะไปหาผมกับแม่ไปกินข้าวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน”
“อ๋อ...”  ผมยิ้มเล็กน้อยให้สนุกเกอร์มันแล้วเหล่มองไอ้เดย์ ในหัวผมเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

ทำไมล่ะเดย์ ทำไมมึงต้องทำหน้าเหมือนไม่อยากให้กูไปด้วย กูน้อยใจนะไอ่ฟาย...

“ไอ้นุ๊ก แม่มึง....”  เดย์เหมือนอยากจะถามอะไร แต่มันพูดแบบไม่มองหน้า แค่นี้ก็เหมือนอีกฝ่ายจะรู้
“พี่เดย์ไม่ต้องห่วงพี่ แม่โอเคแล้ว ถึงตอนแรกจะหนักอยู่ซักหน่อย แต่ตอนนี้ผมกับแม่โอเคดีครับพี่
คิดถึงพี่นะไปหาแม่เถอะเขาคิดถึงพี่เดย์จะแย่ พอถึงวันเกิดผมแม่ก็เลิกร้องไห้แล้วพี่วางใจได้”
“....เออ”
เดย์เงียบไปพักก่อนตอบสั้นๆมันไม่สบตาไอ้นุ๊กเหมือนเดิม ผมมองสองคนนี้คุยกันแบบงงๆ
วันเกิดลูกชายทำไมแม่เขาต้องร้องไห้ด้วยวะ ดีใจ???

เฮ้อ.. มีแต่เรื่องที่ผมไม่เข้าใจ ไม่ชอบแบบนี้เลย..  ระหว่างทางไอ้เดย์เอาแต่เงียบ ไอ้นุ๊กมันก็เล่นมือถือ
ผมใช้ความคิดในหัว นี่หรือผมไม่ควรตามพวกมันไปกันนะ
แต่กว่าจะรู้สึกว่าอยากกลับ ผมก็นั่งเหม่อบนแท็กซี่จนถึงบ้านเขาจนได้

..................................................
............................
............
......

“แม่! แม่! พาพี่เดย์มาแล้วแม่! แม่ครับ แฟนพี่เดย์ก็มาด้วย! โหยยยหอมมาถึงหน้าบ้านเลยแม่ทำอะไรอ่ะ”
สนุกเกอร์มันพาเข้าบ้านได้ก็โยนกระเป๋านักเรียนวิ่งถลาไปตามหาแม่มันในครัว ผมนี่สะดุ้งเลยครับไอ้เด็กบ้า
เล่นแนะนำสถานะระหว่างผมกับเดย์ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อน แม่มันจะตกใจมั้ย หันไปทำหน้าเหวอๆใส่
ไอ้เดย์มันก็ส่ายหน้าแบบระอา “คงไม่เป็นไรหรอกแม่เขาใจดีนะ” เดย์กระซิบพาผมเดินตามไป
หาแม่ไอ้นุ๊กในครัว เข้าไปถึงแม่ไอ้นุ๊กกำลังทำทอดมันอยู่ครับ แม่เขายิ้มดีใจ
รีบล้างมือแล้วดึงเดย์ที่ยกมือไหว้ไปกอด

ผมมองอึ้งๆอยู่เหมือนกันแม่ไอ้นุ๊กกอดไอ้เดย์แน่นมาก พูดว่าคิดถึงไม่หยุดบ่นว่าเดย์ไม่ยอมมาเที่ยวหาเลย
ไอ้เดย์มันก็ทำแค่ยิ้มแล้วหันมาแนะนำผมอีกครั้ง ครับเอาเข้าไปไอ้นุ๊กมันแนะนำไปรอบแล้ว ไอ้เดย์ขยี้อีก
“แม่ นี่แฟนเดย์ครับ ชื่อลูกคิด ตกใจมั้ย”  ไอ้หล่อพูดแล้วหัวเราะแห้งๆเกาหัวเกรียนมันเขินๆ
“มีแฟนเป็นผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเดย์”
“ก็....คนแรกครับแม่ แหะ”

ผมยกมือไหว้ค้างเลยครับเพราะแม่ไอ้นุ๊กจ้องมองผมนานมาก ทำไมเขาจ้องผมนานจังหว่า
แม่เพื่อนมันยังดูไม่แก่มากถึงผมยาวประบ่าจะมีหงอกบ้างนิดหน่อยแต่ก็ดูเป็นคุณน้าที่ใจดี
“แฟน....แฟนเดย์เหรอลูก”   แม่เขาถามย้ำเหมือนอยากเอาให้ชัวร์ให้แน่ใจอีกรอบ ผมกับเดย์ยิ้มเขินๆ
พยักหน้ากัน แม่เขาแน่ใจแล้วว่าเราไม่ล้อเล่นก็ยิ้มเล็กน้อยบอกให้ออกไปรอกินข้าวล้างมือล้างไม้กันก่อน
อีกเดี๋ยวก็ทำเสร็จแล้ว






tsktonight…

 *** มาได้แค่นี้ก่อนค่ะ นานๆจะได้ต่อทีโอ้ยตาจะปิดแล้วค่ะ ฮือออออ รักนะคนอ่าน วิไม่เทค่ะสาบาน
กว่าจะมาต่อได้แต่ละทีแทบขาดใจ รักนะกระพริบตาปริบๆ ใครคิดถึงเค้ารออ่านน้า

ปล.คำถามวัดภูมิ ไหนใครรู้บ้างคะว่าทำไมแม่สนุ๊กต้องร้องไห้ในวันเกิดลูกชายด้วยเอ่ย^^


MayA@TK --- แค่หยิกก็พอค่ะ เรื่องถีบให้เป็นหน้าที่แฟนนางวางใจได้จ้ะ555
Mitaro --- อย่าเพิ่งปวดตับกับเดย์แล้วรักมั้ยอ่ะคะเดย์ฝากถาม55
♥►MAGNOLIA◄♥ --- เอาใจช่วยคนแต่งด้วยนะคะ ร่อแร่สุดคือคนนี้ค่ะ55
titansyui --- ขอบคุณค่า
nunda --- คนแต่งแต่งไม่ทันคนอ่านแล้วค่ะ5555

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-08-2017 09:06:17

ลูกคิดเริ่มคิดมากแล้วนะเดย์ ทำตัวน่าสงสัยเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 01-08-2017 13:41:23

งื้อออ  คิดถึงคุณวิ  คิดถึงเรื่องนี้
คิดถึงเดย์ลูกคิด  คุณวิมาบ่อยน้าๆ
เป็นกำลังใจให้ค่า รอตอนต่อไปนะคะ
รักเรื่องนี้ ♡
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 01-08-2017 17:27:03

คนเขียนไม่เท คนอ่านก็ไม่เทค่าาาา ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-08-2017 17:58:37

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด... 1/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-08-2017 22:26:00

ดีใจ ไรท์มา  :mew1: :mew1: :mew1:

แม่สนุ้กเกอร์ร้องไห้
เพราะพี่ของสนุ้กเกอร์เป็นเพื่อนรักกับเดย์
เป็นคนที่เก็บพวงกุญแจของลูกคิด แต่เขาตายไปแล้ว
แต่แม่จะรู้มั้ยนะ ว่าลูกคิดคือคนที่ลูกชายแม่แอบชอบ

เดย์ ลูกคิด  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 28-08-2017 20:53:03

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้...อะไรเลย  :a5:





นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมากินข้าวบ้านเพื่อนเก่าของเดย์...แถมวันนี้ยังเป็นวันเกิดน้องชายของเพื่อนมันด้วย
ไอ้เดย์ซื้อเค้กก้อนโตให้เลย...(ก้อนใหญ่กว่าที่เคยซื้อให้ผมอีก -_- …เปล๊า ไม่ได้อิจฉา)

ก็ยอมรับว่าเกร็งๆนะครับ ไอ้เดย์ไอ้นุ๊กเชียร์ให้กินๆๆพวกมันรุมกันตักอะไรใส่จานให้ผมมา
ผมก็ยัดๆเข้าไป กินอะไรไปบ้างไม่รู้เรื่องเลยครับรู้แต่อร่อยดี แม่ไอ้นุ๊กทำอาหารเองทำอร่อยมากด้วยครับ
มาม่าแม่จ๋าของผมนี่ชิดซ้ายออกซอยไปเลย (คอนเซปแม่ผมคือทำอะไรให้กินต้องบอกอร่อยที่สุดในโลกครับ)

“กินเยอะๆนะลูก เดย์ ลูกคิด แม่ทำเอาไว้เยอะแยะเลย ส่วนแกเจ้านุ๊ก นี่ยังไม่อิ่มอีกเหรอสามจานแล้วนะ”
แม่สนุกเกอร์พูดกับผมกับเดย์อย่างใจดี แต่พอถึงลูกตัวเองก็แกล้งทำเสียงเข้ม แต่มันก็จริงครับ ไอ้บ้านี่กินเหมือนปอบลง
ผิดกับไอ้เดย์ปกติมันก็ปอบตัวพ่อนี่แหละครับ แต่วันนี้หนักไปทางตักกับข้าวให้ผม ตัวมันก็เล็มๆข้าวแล้วก็คุยกับแม่เพื่อนมันเป็นส่วนใหญ่

“วันเกิดนุ๊กให้นุ๊กกินข้าวสักหม้อนึงได้มั้ยแม่”
“ได้ กินแต่ข้าวนะ”
“โหยแม่~~เอากับด้วยดี๊~~”
“เลี้ยงมันนี่นะเปลื๊องเปลือง55”
“55555”
แม่เขาหันมาขำ ผมกับไอ้เดย์ก็พลอยขำตามไปด้วย
“ไม่เห็นเป็นไรเลย นุ๊กบอกแล้วนุ๊กจะกินเผื่อพี่ปิงไง ......อึก...”
เจ้านุ๊กพลั้งปากพูดแล้วทำตาโต นึกขึ้นได้มันก็รีบเคี้ยวข้าวก้มหน้าไม่พูดอะไรอีกเพื่อหลบตาแม่
ชั่วเสี้ยววินาทีนั้น แค่ชื่อของปิงปองหลุดออกมาจากปากเจ้าน้องชายที่กำลังคึก บรรยากาศก็อึมครึม
จนผมรู้สึกได้ จะไม่ให้รู้สึกได้ยังไงล่ะครับอยู่ดีๆทุกคนก็เงียบกริ๊บ....|||||||||| (ไม่กล้าแดกอะไรเลยครับ
เอาช้อนออกจากปากแทบไม่ทัน)

“ขอบใจเดย์มากนะ ที่มาหาแม่ ไม่ต้องกลัวว่าแม่จะคิดมาก ...ฮึ..มันก็นานแล้ว เดย์เองก็ไม่ต้องคิดมาก”
รอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาเล็กน้อยของผู้หญิงตรงหน้าทำให้สีหน้าลำบากใจของไอ้เดย์ดีขึ้นตามเล็กน้อยเช่นกัน

“เอ้ากินข้าวต่อกันลูก กินเข้าๆ กับข้าวมีเป็นหม้อจ้ะ555”
แม่ไอ้นุ๊กหัวเราะเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศก่อนจะหันไปลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดูพลางพูด
“เปลืองแค่ไหนแม่ก็เลี้ยงไหว แกจะกินให้หมดบ้านก็กินไปไม่ต้องทำหน้าหมาหงอยน่า555
ลูกชายคนเดียวทำไมแม่จะเลี้ยงไม่ได้หื้อ”
เจ้าสนุ๊กมันดีใจจะหอมแก้มแม่ แต่แม่มันกลับยันหน้ามันไปทางอื่นบ่นว่าปากเลอะเทอะเหมือนเด็กอนุบาล
ผมก็หัวเราะขำเจ้านุ๊กที่ทำหน้าเหมือนตูดงอนแม่ที่ว่ามัน มันอายผม555

ผมแปลกใจไม่เห็นไอ้เดย์ขำก็หันไปมอง มันนั่งข้างๆผม เจ้านุ๊กนั่งตรงข้ามผม ส่วนแม่เขาก็นั่งตรงข้ามไอ้เดย์
สองแม่ลูกหยอกกันน่ารักอยู่ตรงหน้า ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเดย์มันถึงก้มหน้ากำมือนิ่ง...

“วันหลังเดย์อย่าลืมพาลูกคิดมากินข้าวกับแม่อีกนะ สัญญานะลูก” แม่สนุ๊กเห็นไอ้เดย์นิ่งๆไปก็รีบชวนคุย
“...................ครับ”
ผมได้แต่ยิ้มให้ส่วนไอ้เดย์อึกอักไปพักกว่าจะครับได้ แต่แค่มันรับปากจะมาอีกแม่ไอ้นุ๊กก็ยิ้มกว้าง
“แล้วก็ขอบใจนะลูกที่ซื้อเค้กมาให้น้อง จำได้สินะว่าน้องมันชอบกิน555”
ไอ้เดย์ยิ้มให้แม่สนุ๊ก ผมนึกขึ้นได้ก็รีบออกตัว  “เอ่อ คือ ผมไม่ได้ซื้ออะไรมาให้เลยอ่ะครับ แหะ”
“โอ้ยไม่เป็นไรหรอกลูก”
“สนุ๊ก อยากได้อะไรมั้ยเดี๋ยวพี่ซื้อย้อนหลังให้แล้วกัน”
“โอ้ยพี่ แค่พี่ลูกคิดมาบ้านผม ผมกับแม่ก็ดีใจแล้วล่ะครับ”
“ขนาดนั้น”
“ขนาดนั้นสิพี่! นี่ถ้าพี่ปิงยังอยู่แล้วพี่ลูกคิดมาที่บ้านเรานะคง!...อุ๊บ”
“คงอะไรเหรอ?”
อีกครั้งแล้วที่สนุกเกอร์เผลอพูดถึงพี่ชายที่ท่าทางคงสนิทกันมากแล้วก็หยุดกลางคัน
พร้อมกับก้มหน้าเงียบตามเคยจนแม่มันถอนใจส่ายหน้า หันมาขอโทษไอ้เดย์จนผมงง

“น้องมันปากไว เดย์อย่าถือเลยนะลูก”
ไอ้เดย์ทำหน้าอึ้งๆบอกไม่ถูก ถามพลางหัวเราะแห้งๆ “ทะ..ทำไมจะพูดถึงไอ้ปิงปองไม่ได้ละครับ55”

“.........ได้เหรอ”
ผมนี่งงหนักเลยครับ เจ้านุ๊กกับแม่พากันมองไอ้เดย์อย่างไม่แน่ใจจนไอ้เดย์ที่อึ้งไปต้องขำกลบเกลื่อน

“555 555 ไอ้ปิงมันเพื่อนเดย์นะแม่ ทำไมมองเดย์กันอย่างนั้นล่ะครับ”
“แม่คิดว่าเดย์คงอยากลืม”
พอแม่สนุกเกอร์พูดประโยคนี้ออกมา สีหน้าไอ้เดย์ก็ดูเจ็บปวดจนผมต้องเอื้อมมือไปจับมือมันไว้
เดย์จับมือผมตอบ แน่นมาก... พักใหญ่กว่าที่มันจะกลั้นใจพูดออกมา

“แม่เข้าใจผิดแล้วครับ ที่เดย์ไม่มาที่นี่เพราะเดย์แค่ไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้ เพราะเดย์ทำอะไรไม่ได้
ทั้งที่เดย์เป็นคนทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้”
“เดย์....”
“ต่อให้ต้องรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่คิดถึงมัน เดย์ก็ไม่ลืม ไม่มีวันลืม ว่ามันคือเพื่อน…
ลูกชายคนโตของแม่เป็นเพื่อนรักของเดย์นะ”
“.........อื้ม”
“ลูกแม่ดีกว่าเดย์เยอะโคตรดีเลย ”
“........”
“แต่เดย์หล่อกว่ามันเยอะ”
“ขอบใจนะลูก”
ไอ้เดย์เห็นน้ำตาแม่สนุกเกอร์ร่วงเผาะก็พูดติดตลกให้ยิ้ม แล้วแม่เขาก็ยิ้มทั้งน้ำตาเรียกไอ้เดย์ไปกอด
สนุกเกอร์มันก็มุดๆๆเข้าไปขอกอดแม่ด้วย
 
“ให้แม่ลืม แม่ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ขอบใจนะที่เดย์ยังไม่ลืม แล้วอย่าโทษตัวเองเลยนะลูก พอซะที”

ผม....ค่อยๆเอาส้อมจิ้มทอดมันในจานเข้าปากกิน มองสามคนนั้นกอดกันกลมอย่างคนนอกที่แท้จริง

......................................
.....................
...........


จะกลับบ้านแล้วครับ กินข้าวเสร็จเป่าเค้กเลย เดี๋ยวเพื่อนๆไอ้นุ๊กจะมาหาที่บ้าน พวกผมก็ขอตัวกลับก่อน
ผมนั่งเล่นโทรศัพท์รอไอ้เดย์ช่วยแม่ไอ้นุ๊กล้างจานในครัว ไอ้คุณชายดิลวิลเป็นเด็กดีครับวันนี้
ปกติไม่ทำห่าอะไรใช้ผมเป็นส่วนใหญ่แท้ๆ
 
เจ้าสนุกเกอร์วิ่งถลาลงบันไดบ้านมาเจอผมนั่งอยู่ก็แวะมาหารีบพูด
 “พี่ลูกคิด ผมออกไปรับเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาต้องรอผมนะอย่าเพิ่งกลับเดี๋ยวผมไปส่งพี่ๆนะ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไรมั้ง กลับกันเองได้ โตแล้วไม่ต้องให้เด็กไปส่งหรอกน่า”
“ไม่ได้ๆ ก็ผมอยากไปส่งนี่นา”
“ไอ้เดย์มันจะรอรึเปล่าไม่รู้นะ”
“แล้วกันพี่ โหย งั้นเดี๋ยวไปบอกพี่เดย์ก่อน”
“เอ้อ! สนุกเกอร์! เดี๋ยวๆมานี่ๆแป๊บ”
“หือ มีอะไรครับพี่”
“เมื่อตอนกินข้าวอ่ะ ที่นายพูดถึงพี่นาย จะพูดว่าอะไรเหรอ”
“เอ่อ...”
“ถ้าพี่มาที่นี่ พี่นายจะทำไมเหรอ”
“ก็...”
“ทำไมต้องอึกอักทำตาล่อกแล่กว่ะ มีอะไรก็พูดออกมาสิวะสองคนนั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้สักหน่อย”
ไอ้นุ๊กยิ้มแห้งๆ “ก็....พี่เขาคงดีใจสุดๆไปเลยครับ”
“ทำไม ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยอ่ะ”
“ก็...ก็ .. ก็พี่ปิงเขาชอบพี่ลูกคิดมากนี่”
“หา...พี่นายรู้จักพี่ด้วยเหรอ อืมมมม......เหรอ นี่...เมื่อก่อนไอ้เดย์มันคงชอบเอาเรื่องพี่มาโม้ให้ที่นี่ฟังล่ะสิ”
“............”
“ไอ้นุ๊ก เป็นไรวะ ดูทำหน้าเข้า เอ๋ออะไรไม่รีบไปหาเพื่อนแล้วเหรอ”
“พี่...............ทำไมพี่ลูกคิดพูดแบบนี้ล่ะ”
“อ้าว แบบนี้คือแบบไหนยังไงวะ”
“ก็! ก็พี่พูดเหมือน เหมือน เหมือน!”
“เหมือนอะไรวะ”
“เหมือนไม่รู้จักพี่ปิงปองอ่ะ!”
“อือ ไม่เคยรู้จักอ่ะ พี่เพิ่งรู้จักกับเดย์หลังพี่นายเสียไปตั้งนานแล้ว”
“ห๊ะ!!!????”

ความจริงเดย์มันก็เคยเล่าคร่าวๆให้ฟังอยู่นะครับว่ามันเริ่มสนใจผมตอนไหน แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าตอนไหน
“ตกใจทำไม เมื่อก่อนไอ้พี่เดย์ของนายน่ะมันมาแอบชอบพี่ข้างเดียวเฟ้ย แต่มันอ่ะขี้โม้อย่าไปเชื่อมันๆ555”
คึคึ ได้จังหวะไอ้หมาเดย์ไม่อยู่ตรงนี้พอดีได้ทีต้องรีบคุยข่มมันครับ

แต่ไอ้นุ๊กมันทำหน้าแปลกๆแล้วเถียง  “แต่พี่ปิงปองชอบพี่มาก่อนพี่เดย์นะ!”
ยอมรับครับว่าฟังมันพูดแล้วผมงงชิบหาย  “ว่าไงนะ”
“ก็พี่ปิงเขาชอบพี่....เมื่อก่อนพี่ปิงกับพี่เดย์ยังห้ามผมปากโป้งไปบอกแม่เรื่องที่พี่ปิงชอบพี่ลูกคิดเลย
ถึงตอนแรกผมจะได้ยินไม่ถนัดนักว่าพวกพี่เขาคุยกันว่าอะไรบ้าง แต่ผมได้ยินพี่เดย์แซวพี่ปิง
เรื่องตามจีบพี่ลูกคิดแน่ๆ!”

“.......................หา”   

คราวนี้เป็นผมเองที่เอ๋อแดกไปเลยครับ บ้าไปแล้ววววววว พี่มึงมาตามจีบกูตอนไหนวะ!!!???

“นี่... ตกลง พี่ลูกคิดไม่รู้จักพี่ผมจริงๆเหรอครับ!”
“อะ..อื้ม...”
“พี่ผม.. ไม่เคยอยู่ในความทรงจำของพี่เลยเหรอครับ”
“..........เฮ้ยคือ...”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรดีครับผมงงไปหมดแล้ว นี่มันยังไงกัน ปิงปองเคยชอบผมด้วยเหรอ!? เหรอวะ!!??

จู่ๆไอ้นุ๊กก็คว้ามือถือตัวเองมาเปิดหารูปแล้วยื่นให้ผมดู 
“นี่...พี่ปิง พี่ผมหน้าตาเป็นแบบนี้ครับ พี่ไม่รู้จักจริงๆเหรอ”

ผมลุกพรวดยืนมองอย่างสะกิดใจ.............ทำไม   คุ้น?....เฮ้ย.....ทำไมคุ้นๆหน้าวะ!?
ผมไม่เคยรู้จักปิงปองมาก่อนแน่ๆ แต่ทำไมดูรูปเขาแล้วผมถึงรู้สึกแบบนี้ได้
เหมือนเคยเห็น.... นี่ผมเคยเห็นปิงปองด้วยเหรอ!? ทำไมนึกไม่ออกว่าที่ไหน
แต่หมอนี่ตายไปตั้งสามปีแล้วนะ ใครจะไปจำได้

“...............โทษนะ” ได้แต่บอกสนุกเกอร์ที่ยืนคอตกแบบนี้ไป มันก็ถอนใจแล้วยิ้มแหยๆให้ผม
“สงสารพี่ปิงว่ะ”

อูยยยยยยยยยย แล้วผมต้องทำยังไงอ่ะ

“ถ้าอย่างนั้น...พี่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่ปิงบ้างครับ นอกจากเป็นเพื่อนที่ตายไปแล้วของพี่เดย์”
ผมได้แต่ส่ายหน้า สนุกเกอร์มันย่นคิ้วทำหน้าผิดหวังยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก
“แล้วรู้มั้ยว่าวันนี้วันอะไร”
“วันอังคาร”
“พี่ครับผมไม่ตลก”
“อ้าว||||||||| ซะงั้น อ๋อ!!!! วันเกิดมึงไง เอ้ย วันเกิดนุ๊กไง!” 
 ผมก็คิดว่ารอดแล้วนะ

“วันนี้ครบรอบวันตายพี่ปิง”

“เชี่ย!!!”

ผมยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากอุทานคำว่าเชี่ยออกไปได้คำเดียว จริงเหรอวะเนี่ย|||||||||||||
โอ๊ยเชี่ยเดย์แม่งไม่บอกอะไรเล๊ย T T ........

“ก็...ก็ไหนว่าวันนี้วันเกิดนุ๊กไง”
“นี่พี่ลูกคิดไม่รู้เชี่ยไรเลยจริงๆสินะ เฮ้อ”
ผมได้แต่ส่ายหน้าอีกครั้ง
“พี่ปิงตาย....วันเกิดผม....ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมกับแม่กลับมาเป่าเค้กกันอีกครั้ง หลังจากพี่ปิงตายไป”

ร้องเชี่ยในใจหนักกว่าเดิมอีกครับ ก็ว่าแล้วทำไมมีแต่คนทำท่าทางแปลกๆกันจังวะ โดยเฉพาะไอ้เดย์

“ไอ้ผมก็คิดมาตลอดว่าพี่ปิงเขาตามจีบพี่แต่พี่คงชอบพี่เดย์มากกว่า กลายเป็นว่าพี่ไม่เคยรู้จักพี่ปิงด้วยซ้ำ”
“ท..ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้น”    กูไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลยครับ! ไอ้ตัวดีมันไม่เคยบอกอะไรผมเลย

“ก็ผมเคยได้ยินพวกพี่เขาแอบคุยกัน ว่าถ้าชอบคนเดียวกันขึ้นมาเขาก็จะแล้วแต่คนกลาง
ตอนที่ผมเจอพี่อยู่กับพี่เดย์ครั้งแรกผมก็จำหน้าได้ทันที ว่าพี่อ่ะคือคนที่พี่ชายผมชอบมาตลอด
แต่ผมก็ไม่โกรธพี่เดย์หรอกครับ เพราะพี่ปิงก็เสียไปตั้งนานแล้ว ได้พี่เดย์มาดูแลพี่ลูกคิดอย่างนี้สิดี
พี่ปิงคงมีความสุข ผมก็คิดอย่างนี้ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าพี่เดย์ไม่เคยบอกอะไรพี่เลย..”

สนุกเกอร์ถอนใจแล้วรีบออกจากบ้านไป มันทิ้งให้ผมยืนเอ๋อแดกอยู่กลางบ้านคนเดียว
เกมส์เกิมส์ในโทรศัพท์ไม่เล่นมันแล้วครับ ผมรีบเดินไปหาไอ้เดย์ที่ป่านนี้ก็ยังไม่ออกจากครัว
กะว่าผมไปช่วยล้างอีกคนน่าจะเสร็จเร็วขึ้น ไว้เดี๋ยวขากลับบ้านผมจะซักมันให้น่าดูเลยไอ้หอกเอ๊ย
เรื่องนี้มันยังไงกันแน่ ไหงกลายเป็นเพื่อนมันมาชอบผมได้

พอจะเดินเข้าครัวผมก็ต้องสะดุดกับเสียงคุยจริงจังของแม่ไอ้นุ๊กกับไอ้เดย์
“แม่ว่าแม่จำหน้าได้ ไม่ผิดแน่ๆ เด็กคนนั้น...แม่เคยเห็นนะ เดย์ก็รู้จักเขามานานแล้วใช่มั้ยลูก”
“ครับ ก็..รู้จักนานแล้ว แต่เพิ่งคบกันได้เกือบจะปีนึงแล้วครับว่าแต่แม่เคยเห็นไอ้ลูก เอ่อ ลูกคิดที่ไหนครับ”

ผมเหวอซ้ำซากนะครับบอกเลย ทำไมคนที่ผมไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงรู้จักผมอีกแล้วฟะ!?
ขาของผมมันหยุดที่ที่หน้าประตูเองครับ สองคนนั้นยังไม่รู้ว่าผมมาเพราะหันหลังให้มัวแต่คุยกันต่อ

“ในเมมโมรี่”
“อะไรนะครับ”
“ในเมมโมรี่การ์ดของปิง”
“............อึก.....”
“มีแต่รูปที่แอบถ่ายเด็กคนนั้นเต็มไปหมด....จนแม่อดคิดไม่ได้ว่าลูกแม่มันเป็นโรคจิตรึเปล่า”
“ แม่!”

เชี่ยยยยยยยยยย!!!!
นี่เพื่อนไอ้เดย์แอบตามถ่ายรูปผมด้วยเรอะ! เต็มไปหมด! เต็มไปหมด! คือเยอะมากเรอะ!!!|||||||||||

“ไอ้ปิงปองมันไม่ได้เป็นโรคจิตนะแม่! มันก็แค่..”
“แค่อะไร”
“เอ่อ....อันนั้นมันเดย์ให้ไอ้ปิงช่วยถ่ายให้เองครับ”
“เฮ้อ...”
“แม่สบายใจได้”
“เดย์...แม่รู้ดีว่าปิงมันเป็นอะไร”
“แม่!”
“ปิงมันชอบผู้ชาย"
"ม..แม่~!!!”
“คนเป็นแม่ ถ้าใส่ใจลูก มีหรือ จะดูไม่ออก เสียดาย ....ที่เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กันตอนที่ปิงยังอยู่”
“แม่ครับ.....”
เดย์เรียกเสียงเบา มันวางจานที่ล้างน้ำเปล่าสะอาดแล้วในมือลง ก่อนเอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับหลังมือ
ที่ยังเปื้อนฟองน้ำยาล้างจานของแม่เพื่อน เพื่อนรักที่อยู่บนฟ้าถ้าได้ยินคำพูดของแม่เวลานี้คงดีเหลือเกิน

“ไอ้ปิงมันรักแม่ รักน้อง มากๆเลยนะครับ”
“แม่ก็รักมัน ฮึกก....รักมาก ไม่ว่าจะเป็นอะไร ฮึกฮึกขอแค่มันบอกมา”
“เดย์ขอโทษ ที่ช่วยมันปิดแม่”
“เดย์”
“ครับ”
แม่ไอ้นุ๊กกลั้นน้ำตาที่คลออยู่ก่อนเงยหน้าถามไอ้เดย์ด้วยสายตาที่ดูลังเล
“เดย์คบกับลูกคิด........เพราะปิงใช่มั้ย”
“……….ครับ..”




ผมค่อนข้างช็อคนะ...............


มีสองเรื่อง ที่ทำให้ผมก้าวขาเข้าไปในห้องนั้นไม่ได้ ได้แต่ถอยกรูดกลับไปตั้งหลักที่โซฟาที่เดิม

หัวใจของผม สับสนไปหมด

[ คนเป็นแม่ ถ้าใส่ใจลูก มีหรือ จะดูไม่ออก ]

จริงเหรอ

[ เดย์คบกับลูกคิด........เพราะปิงใช่มั้ย ]


[ ครับ.. ]



มันหมายความว่าอะไรวะเดย์






tsktonight…

 *** มาสั้นหน่อย จะพยายามอัพนะจ๊ะ วันนี้เป็นวันแรกที่วิได้ต่อเรื่องหลังจากอัพครั้งล่าสุดค่ะ
เอ๋~~~ นี่กำลังจะดึงเข้าดราม่ารึเปล่านะ เดาดูจิ อุอิ ไปลุ้นเอาตอนหน้าเนอะ^^

MayA@TK – 55555555ตอนนี้คิดหนักกว่าเดิมอีกค่ะ
meuy --- วิก็รักคนอ่านค่ะ ถึงคนจะหนีไปเพราะวิจำศีลมากมายก็เถอะ 555รักนะคะ
nunda – วิมาแว้ววววว ไม่เทกันกลับมาอ่านเลยค่ะ55555
titansyui – แต้งกิ้วจ้า มาๆๆๆ
♥►MAGNOLIA◄♥ -- โหยยยยย จำเก่งงงงงง จำเก่งกว่าวิอีก55 ขาดเรื่องครบรอบวันตายที่ตรงกับวันเกิดสนุ๊กไปนิ๊ดเดียว

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-08-2017 21:58:31

ดีใจ ไรท์มา  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

แล้วลูกคิด ก็รู้เรื่องปิง เพื่อนรักของเดย์
รู้เรื่องที่ปิงชอบลูกคิด แถมแอบถ่ายรูปลูกคิดเต็มไปหมด

แต่ที่ว่าเดย์ชอบลูกคิดเพราะปิง
อาจทำให้ลูกคิดรู้สึกแปลกๆ ไม่ดี
เดย์ชอบลูกคิดเพราะปิงก็ใช่ ก็เดย์รู้จักลูกคิดเพราะปิง
แต่ไม่ใช่เพราะว่าปิง ชอบเลยชอบด้วย หรือทำตามปิง
เดย์ชอบลูกคิด เพราะความเป็นตัวลูกคิดเอง
ที่รั่วๆโก๊ะๆ อย่างเดินอยู่ดีๆ ก็เดินชนเสาไฟ
แต่ก็เพราะหน้าตาน่ารักของลูกคิดด้วยแหละ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-08-2017 18:12:50

งานเข้าแล้ววววววว จะอธิบายยังไงให้ลูกคิดฟังล่ะเดย์

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 30-08-2017 18:39:02

ลูกคิด อยากรู้อะไร ต้องถามนะ ห้ามคิดเอง

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-09-2017 18:51:19

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mitaro ที่ 02-09-2017 04:11:11

โดนคนเขียนโยนระเบิดใส่ตู้ม!! ใหญ่ ค้างเลยค่ะคุณขาาาา มาต่อไวๆนะคะคนอ่านจะยืนรอที่ท่าน้ำทุกวันน :o12:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 53 ช่างไม่รู้..อะไรเลย 28/8/60
เริ่มหัวข้อโดย: meuy ที่ 02-09-2017 05:38:36

งื้อออ  งานเข้าแล้วววเดย์  คุณวิจะต้มมาม่าแล้วว

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 54 คิดมาก 6/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 06-10-2017 01:30:23

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 54 คิดมาก...




ขากลับจากบ้านสนุกเกอร์ คงไม่ต้องเดาสภาพผมนะครับ นั่งเอ๋อแดกในรถแท็กซี่ตลอดทาง
เดย์มันก็แปลกใจแหละครับ มันก็ถามว่าผมเป็นอะไร ผมฝืนยิ้มให้มันแล้วส่ายหน้าซ้ำๆครับ
บอกมันว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย มันก็บอกว่าถ้างั้นวันนี้งดติวกลับไปให้ผมรีบกินยาแล้วนอนซะ
พรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนนพละ เดี๋ยวผมจะไม่ไหวยิ่งป้อแป้เหมือนแป้งเหี่ยวๆอยู่

ถ้าเป็นปกติผมคงว๊ากหรือกัดนิ้วมันโทษฐานที่หาว่าผมเป็นแป้งเหี่ยว...แต่วันนี้ยอมครับ ผมเป็นแป้งเหี่ยวจริงๆ
ผมลอบมองหน้าไอ้บ้าเดย์แล้วได้แต่แอบถอนใจคนเดียว มีเรื่องติดอยู่ในหัวผม สลัดไม่หลุดครับ เอาแต่คิด
กังวลเรื่องที่ได้ยินมันคุยกับแม่สนุ๊ก ผมคิดมากจนปวดหัวขึ้นมาจริงๆ ถึงบ้านปุ๊บแดกพาราก่อนเลยครับ
จะยัดเข้าปากกำนึงละ ไอ้เดย์มันยั้งทัน มันด่าว่าผมบ้ารึเปล่าจะแดกเข้าไปได้ยังไงอยากตายเหรอ
ผมอยากพยักหน้าตอบมันมากเลยครับ แต่เอาจริงๆผมแค่คิดมากเท่านั้นยังไม่ถึงขั้นอยากตายอ่ะ
“กูเหม่ออ่ะ โทษ”
“เหม่ออะไรของมึงนักหนาวะไอ้ลูก ตั้งแต่ก่อนขึ้นรถกลับมาแล้วนะ มึงไหว้ไอ้นุ๊กด้วยมึงไหวป่ะเนี่ย”
“ห๊ะ กูไหว้มันเหรอ”
“เอ้อ...ลงรถมึงก็ไหว้คนขับแท็กซี่ แต่เมื่อกี้มึงเข้าบ้านกลับเดินเลยแม่มึงเข้ามาไหว้ตู้เย็นก่อนหายาแดกเนี่ย”
“เหรอ....แหะ...กูปวดหัวอ่ะ” 
“กูว่ามึงไม่ไหวว่ะลูก อ่ะยา แดกสองเม็ดพอเดี๋ยวตายแล้วกูจะเป็นหม้าย กินแล้วไปอาบน้ำนะ”

เดย์มันดันหลังให้ผมขึ้นบันไดไป ตัวมันเองก็เดินตามผมขึ้นมาด้วย ผมรีบเบรก
“เดย์! มึงกลับบ้านไปเหอะ วันนี้ไม่ติวแล้วไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวกูอาบน้ำก็นอนเลยสัญญา”
“กูไม่กลับ มึงป่วย มึงต้องการหมอ”
“ไม่ต้อง แค่กินยาก็พอไม่ต้องไปหาหมอ”
“ใครบอกต้องไปหาหมอ หมออยู่นี่แล้ว”  ไอ้บ้านี่ชี้หน้าตัวเองครับ ทำมายิ้มทะเล้น
“นี่มันหมาไม่ใช่หมอ”
“อ้าวว่ากูเป็นหมา หรือว่า.....ที่รักอยากจะไอ้โดนหมาตัวนี้...ให้เพลียทั้งคืนมั้ยครับ โฮ่ง! คิคิคิ”
“มึง! ไอ้บ้าเดย์อย่าพูดดังดิวะ! ” ผมตกใจรีบถลึงตาดุมัน

ไอ้เดย์ขมวดคิ้วมองหน้าผมก่อนจะไล่มองตามสายตาของผมไปหยุดที่แม่
แม่จ๋านั่งอยู่ตรงโต๊ะบัญชีครับ พวกเรายืนคุยกันที่บันไดหลังบ้าน มันห่างกันไม่มาก
“กลัวจ๋าได้ยินเหรอ”  ไอ้เดย์ย่นหัวคิ้วหันมาถามเสียงเบา
“....อื้อ”
“จ๋าไม่สนใจหรอก จ๋าดูทีวี เสียงทีวีก็ออกจะดัง กลัวอะไรไม่เข้าท่า”
“ก็... ก..ก็นั่นแหละ ระวังหน่อยก็ดี ต่อไปนี้มึงอย่าพูดอะไรอย่างนี้ตอนแม่อยู่นะได้ยินขึ้นมาจะยุ่ง”
“เอาน่า ไปๆไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวเดย์อาบให้ คึคึ”  ..ไอ้หมานี่ไม่ได้สนใจฟังที่ผมพูดเล้ย
“ไม่เอาเดย์! กูไม่สบายจริงๆ”
“งั้นเช็ดตัวให้”
“ไม่ กูจะอาบน้ำเอง กูแค่ปวดหัวไม่ได้เป็นไข้”
“งั้น....คืนนี้หมอเดย์จะนอนกอดคนไข้จนกว่าคนไข้จะหลับอย่างมีความสุข ดีป่ะ/////”
“ไม่ดีอ่ะ”
“อ้าว”
“อย่างมึงไม่แค่กอดแน่ๆอ่ะ”
“ไม่ไว้ใจเดย์เหรอครับ”
“ยิ่งมึงพูดเพราะอย่างนี้ยิ่งคิดเลวชัวร์”
“ทำไมมึงมองกูแง่ร้าย ใจร้าย”
“ไม่ร้ายเท่ามึงหรอกไอ้ชั่ว”
“โหยยยย ฮึ่มมม มันน่า..”
“หน้ามึงอ่ะ! เด๊ย! เอาหน้าออกไปไกลๆ” 

ไอ้บ้านี่มาบีบปากผมทำท่าจะจูบ ผมต้องรีบดันหน้ามันออก
“เลิกแกล้งกูได้แล้วเดย์ มึงกลับบ้านไปปะ”
“ทำไมต้องรีบไล่กันด้วยวะ มึงไม่สบายกูก็เป็นห่วงมึงมั้ยละ”

ไอ้เดย์เริ่มขมวดคิ้วใส่ผมแล้ว มันคงรู้สึกได้ว่าผมมีท่าทีแปลกไป ก็ยอมรับครับว่าตอนนี้ผมเครียด
ผมอยากอยู่คนเดียวแล้วใช้เวลาคิดอะไรๆในหัวให้มากกว่านี้
“กูดูแลตัวเองได้ มึงไม่ต้องมาดูแลกูแทนใครทั้งนั้น”
“หื้อ? แทนใคร ทำไมกูต้องดูแลแทนใครด้วย มึงหมายถึงใครวะลูกคิด”
“ก็! ก็มึงอ่ะ!”
“กูทำไม?”

ผมพูดไม่ออกอ่ะ ทั้งที่ใจอยากจะด่ามันเรื่องปิงปอง มันปิดบังผมทำไม... แต่ในใจก็เหมือนกลัวที่จะพูดครับ
“ก็มึงอยากเล่นเป็นหมอไม่ใช่เหรอ กูไม่มีอารมณ์เล่นกับมึงหรอกกูปวดหัว”
“เล่นอะไรเล่า กูเป็นห่วงมึงจริงๆ เอางี้เดี๋ยวกูส่งมึงเข้านอนแล้วเดี๋ยวกูค่อยกลับ โอเคป่ะ”

เดย์มันมีสีหน้าเป็นห่วงผมจริงๆ ผมพยักหน้าตกลง เดย์มันก็เดินดันหลังผมขึ้นบันไดไปต่อ
ผมคิดแล้วก็ได้แต่กัดปากตัวเองนิดๆ ที่เผลอพูดประชดมันไป แต่มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะครับ
ที่เดย์มาชอบผม......เพราะอยากดูแลผมแทนเพื่อนมันเนี่ยนะ เห็นผมเป็นอะไร เป็นง่อยเหรอ
ไม่ต้องให้ใครมาดูแลหรอก ผมดูแลตัวเองได้...

ถ้ามันมาคบกับผมเพื่อให้เพื่อนมันตายตาหลับ นี่ผมต้องรู้สึกยังไงครับ  แม่ง..หน่วง


เข้าห้องนอนมาได้ผมก็ทิ้งตัวลงนอนเอาตีน เอ๊ย เอามือกายหน้าผากทำหน้าเครียดก็โดนไอ้เดย์ว่า
“หน้าน่ะหน้าน่ะ หน้ามึงอ่ะ อย่างกับตูด ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยดี๊”
มันรีบมาฉุดมือผมให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ

เอาจริงๆนะครับ ผมคิดมากเข้าก็เริ่มรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา มันอื้อๆในอกแบบบอกไม่ถูก
เข้าห้องน้ำได้น้ำตาแม่งไหลเลย...

ผมปวดหัวจริงๆนะไม่ได้แกล้ง เอาแต่คิดว่าทำไมเดย์ถึงไม่บอกผม ทำไมมันต้องปิดบัง
ถ้ามันบริสุทธิ์ใจที่จะคบกับผมทำไมไม่บอกเรื่องปิงปอง ต้องรอให้ผมมารู้เองอย่างวันนี้เหรอ
จริงๆแล้วคนที่แอบชอบผมมาตลอดคือมัน หรือเพื่อนมันกันแน่!

ถ้ามันแค่อยากไถ่บาปล่ะ..

มึงจะมาชดเชยความผิดที่ทำให้เพื่อนมึงตายด้วยการดูแลกูทั้งชีวิตมึงงี้เหรอ
มันไม่ใช่มั้ยไอ้เดย์
นี่มันละครหลังข่าวเรื่องอะไรวะเชี่ย
กูคือญาญ่าเหรอ หรืออั้ม หรือชมพู่ แพนเค้ก ???

เฮ้อ................

ผมว่า ผมชักจะคิดเพ้อเจ้อไปไกลเกินไปละ เฮ้อ ถอนใจปาดน้ำตาสิบแปดรอบแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัว
เดินออกไปจากห้องน้ำครับ ผมเดินตรงไปหยุดตรงหน้าไอ้เดย์ที่นอนเล่นมือถือบนที่นอนผม
มันลุกพรวดมานั่งเงยหน้ามองผมในสภาพผมเผ้าเนื้อตัวเปียก นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคาดเอวไว้
ไอ้เดย์ทิ้งมือถือแล้วค่อยๆเอื้อมมาจับมือผม  “ไอ้ลูก......นี่มึงร้องไห้เหรอ ร้องทำไมอ่ะ ตาแดงหมดแล้ว”

น้ำเสียงที่ร้อนใจ สายตาที่ห่วงใย ความรักที่มันมีให้ผมมาตลอด ผมอยากเชื่อว่ามันคือของจริง

“มึงรักกูมั้ยเดย์”
ผมกล้าถามมันไปเพราะผมรู้ดีว่ามันต้องตอบว่า  “รักสิมึง ถามอะไรของมึงเนี่ย ไม่รักมึงก็บ้าแล้ว”
ผมยิ้มแล้วนั่งกอดมันทั้งที่ตัวก็ยังเปียก มันก็ไม่ว่านะครับที่ผมทำให้เสื้อนักเรียนมันพลอยเปียกไปด้วย
แถมยังกอดตอบผม ลูบหัวลูบหลังจูบหน้าผาก บอกผมว่าไม่ร้อง
“เป็นอะไรไหนบอกเดย์ซิ หื้ม? ปวดหัวมากเลยเหรอ โอ๋~~ อ่ะ อ้อนนะอ้อนๆๆ”
“ตอนนี้กูปวดใจมากกว่าปวดหัวอีกเดย์”
“เดี๋ยวกูนวดให้”
“ไม่ต้อง”  ตีมือแม่ง มันจะจับนม
“เจ็บนะ มึงอ่ะ”
“กูเจ็บกว่ามึงอีกเดย์ รู้รึเปล่า”
“กูจะรู้ได้ไงวะ มึงยังไม่ได้เล่าอะไรเลยอ่ะ”
“กวนตีนกูทุกเวลาเลยนะมึงนี่”  เริ่มโมโหมันแล้วครับ หยิกแม่ง
“โอ้ยเชี่ยลูก กูเจ็บนะ เป็นอะไรของมึงเนี่ย พิษไข้แล่นเข้าสู่หัวใจเหรอห่า”
“กูไม่ได้โดนงูกัดไอ่ฟาย”
“แล้วเป็นอะไรคร้าบบบบบบ โอ้ย ยอมแล้วๆๆ555 ไม่ทำร้ายเดย์นะ เดย์รักน๊า”
เดย์ดึงผมไปกอดอีกครั้ง เอามือลูบไล้แผ่นหลังผมไปเรื่อย... เพลินเลยนะมึง..

“ถ้ามึงรักกูจริง มึงห้ามโกหกกูนะเดย์”
“ไม่เคย”
“ไม่เคยเชี่ยไร ตลอดอ่ะมึงน่ะ”
“ไม่เคยรอดไง มึงก็จับได้ตลอดอ่ะ”
“มึงก็รู้นี่ แล้วทำไมชอบปิดบังอะไรกูเรื่อย”
“มึง.............มึง...รู้อะไรมาเนี่ยลูกคิด”
“มึงปิดอะไรกูไว้ล่ะ”   ผมเม้มปากจ้องหน้าเดย์ เดย์มันหลบตาแล้วพูดพลางหัวเราะแห้งๆ
“กูว่าแล้วววว ต้องไม่รอด เฮ้อ555 นั่น...กูไม่ได้จะเอาไปเล่นไพ่อีกจริงๆนะ กูเก็บไว้ซื้อหวยอ่ะ”
“..............หือ”
“มึงก็ตาดีเนาะ กูว่ากูซ่อนดีแล้วนะ มึงเห็นได้ไงวะ”
“มึงแอบเก็บเงินไว้ซื้อหวยเหรอ แสดงว่ามึงแอบเล่นไว้เยอะกว่าที่เอาโพยให้กูดูใช่มั้ย!?”
ผมตาเขียวใส่มัน ไอ้หอกนี่เหวอ   “อ้าว..........มะ..มไม่ใช่เรื่องนี้เหรอ แหะ”

“ฮัดเช้ย!!!”
ผมจามออกมาครับ ไอ้เดย์เห็นอย่างนั้นก็รีบลุกไปหยิบผ้าเช็ดหัวกับเสื้อยืดกางเกงบอลมาให้ผมใส่นอน
ผมใส่เสื้อผ้าไปมันก็คอยเช็ดผมให้ไป ผมใส่ผ้าเสร็จก็นั่งมองหน้ามัน มันเช็ดผมให้ผมก็ยิ้มออกมา
“มองอะไรจ๊ะ มองคนหล่อเหรอ อารมณ์ดีขึ้นรึยัง”
“ฮึ กูทนไม่ได้แน่ ถ้ากูไม่เคลียร์กับมึง”
เดย์ชะงักหยุดมือแล้วเอามือมาลูบแก้มผม  “กูทำอะไรให้มึงคิดมากวะไอ้ลูก”
“เรื่องเพื่อนมึงอ่ะ”
“ห๊ะ ไอ้หมาตัวไหน ใครทำอะไรมึงบอกกูมา”
“ปิงปอง”
“เดี๋ยวนะ.|||||| มึงเห็น!?”
“จะบ้าเหรอ”
“จู่ๆพูดชื่อมันทำไมอ่ะ”
“ไอ้นุ๊กมันบอกกูหมดแล้วนะว่าปิงปองอ่ะชอบกู!”
“อึก......”  เชี่ยเดย์ใบ้แดกไปเลยครับ ผมเลยต้องขยี้
“แล้วกูก็ได้ยินที่มึงคุยกับแม่ไอ้นุ๊กตอนล้างจานหมดแล้วด้วย ว่ามึง.........มาคบกับกู...เพราะปิงปอง”
“ลูกคิด!”
“มึงจะเสียงดังทำไมกูตกใจอยู่ใกล้กันแค่นี้||||||||||”
“กูสิตกใจกว่ามึง เชี่ยนุ๊กแม่ง”
“มึงไม่ต้องไปทำอะไรน้องมันเลยนะ ดีแล้วที่มันบอกกูให้รู้ กูจะได้ไม่โง่อยู่คนเดียวไง”
ผมหันหลังใส่มัน มันรีบมาจับผมหันมากอดผมไว้แน่น

“มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกลนะลูกคิด ฟังกูก่อนนะ”
“ไม่ทันอ่ะ กูคิดไปถึงชั้นบรรยากาศโลกล่ะไอ้หอก กูโคตรน้อยใจมึงอ่ะรู้บ้างป่ะ”
“เออ กลับมาก่อน อย่าเพิ่งออกนอกโลก กูรักมึงนะลูกคิด”
“รักกู รักกูแทนเพื่อนมึงอ่ะเหรอ”  ผมกลั้นใจพูดไป พูดแล้วผมน้ำตาจะไหลครับ
ไอ้เดย์ส่ายหน้ารัวๆ มันกอดผมไม่ยอมปล่อย “มึงบ้าเหรอ กูรักมึงจริงๆ ไม่เกี่ยวกับไอ้ปิง”
“มึงโกหกกู มึงบอกแม่ไอ้นุ๊กเองว่าที่มาคบกับกูอ่ะเพราะปิงปอง”
“ก็ใช่ไง”
“เนี่ย!”
“ไม่ใช่โว้ย ฟังก่อนดิ”
“กูอยากกลับไปไม่รู้เชี่ยไรเหมือนเดิมว่ะ ฮือออ”
“ลูกคิด! โธ่เว้ย เอ้าไหนๆก็ไหนๆล่ะ เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังให้หมดเลยเรื่องไอ้ปิง สาบานไม่มีปิดบังอะไรแล้ว”
มันทำหน้าจริงจังเหมือนขอโอกาสผม 

“กู....ไม่อยากฟังอ่ะ ยังไงมึงก็ทำทุกอย่างเพื่อเพื่อนมึง ไม่ใช่เพื่อกูอ่ะ ฮือออ”
“เฮ้อ ลูกคิด ขอร้องนะ เลิกคิดเองเออเอง มึงกล้าถามกูขนาดนี้ทำไมไม่กล้าฟังวะ กูรับรอง
ถ้ามึงยอมฟังที่กูเล่ามึงจะไม่เสียใจเลย...... เพราะคนที่เสียใจ..มันต้องเป็นกู”

ผม.............. ไม่ค่อยเข้าใจที่ไอ้เดย์มันพูดเท่าไหร่ จนกระทั่งตอบตกลงที่จะฟังเรื่องทุกอย่างจากปากมัน
**(กลับไปย้อนอ่านเรื่องของปิงปองในตอนพิเศษที่เดย์เป็นคนเล่าไว้ได้นะคะ)

และพอมันเล่าถึงตอนที่ปิงปองตาย มันก็เริ่มร้องไห้แต่มันก็ยังเล่าไปร้องไปไม่ยอมหยุด...................
“มันตายเพราะกูพามันไปตีกับเขา ฮึก.. มันตายเพราะกูเอาแต่สร้างศัตรูจนมันต้องมารับเคราะห์แทนกู
ฮึก..มันตายเพราะกูตีกับเขาจนพามันไปหาหมอไม่ทัน ฮึกฮึกฮึก แม่กับน้องมันรอมันกลับบ้านฮึกฮึก
แต่มันก็กลับไปไม่ได้แล้ว ฮึก มันต้องตายคนเดียวที่รพ.ในขณะที่กูยังอยู่ในห้องขังฮือออ ฮึกฮึก
มันไม่มีโอกาสแม้แต่จะอยู่ในความทรงจำของมึงทั้งที่มันรักมึงมากขนาดนั้น เพราะกู ฮึกฮืออฮึกฮึก”

ผมกอดไอ้เดย์แน่น ฟังมันเล่าแล้วน้ำตาคลอตามไปด้วยสงสารจับใจ ผมไม่น่าให้มันเล่าเลย
“กูไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตที่มันโคตรไร้ค่า ฮึกฮึก.. ถ้าไม่มีมึงเข้ามา”
 “ไม่เอาแล้วเดย์ มึงงงง อย่าร้องงี้ดิ กูไม่อยากฟังอะไรแล้ว พอแล้ว กูเข้าใจแล้วมึงไม่ต้องเล่าแล้วเดย์”
 “ทีนี้มึงรู้รึยังว่ามึงเป็นคนฉุดกูขึ้นมา กูรักมึงแค่ไหน มึงจินตนาการไม่ออกหรอกไอ้ลูก”

ผมเช็ดน้ำตาให้ไอ้เดย์มันก็จับมือผมไปจูบอย่างอ่อนโยน
“ที่กูตอบแม่ปิงปองไปอย่างนั้น เพราะถ้าไอ้ปิงไม่แอบชอบมึงกูคงไม่ได้รู้จักมึง
และคงไม่รู้จักว่าความรักมันเป็นยังไง”

“เดย์ ขอโทษนะ ไม่ร้องดิพอแล้วววว พอแล้วเดย์ ฮือออ กูร้องแล้วนะ ฮือออ”
ผมมันแย่จริงๆที่สะกิดแผลในใจไอ้เดย์ ได้แต่กอดมันแล้วก็บอกว่าอย่าร้องเลยนะเดย์
กลายเป็นว่าเรากอดกันร้องไห้อยู่นานเลยครับกว่าจะสงบได้

สามปีผ่านมาเดย์ไม่ได้ลืมเรื่องปิงปองเลยแม้แต่นิดเดียว ต่อให้คนเป็นสิบเป็นร้อยคนหรือต่อให้
ปิงปองเองมาบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดเดย์ไม่ใช่เพราะเดย์ที่ทำให้เพื่อนที่รักที่สุดต้องตาย
แต่เดย์ก็หนีความจริงในใจไม่พ้นว่ามันก็เป็นเพราะตัวเอง เดย์เสียใจแค่ไหนผมเข้าใจแล้ว
ตอนนี้เดย์เลือกที่จะเดินต่อไป ใช้ชีวิตต่อไป ยิ้มและหัวเราะได้ในทุกวันเพราะมันมีความรัก..

มันบอกว่า ผมเป็นคนสอนให้มันรู้จักรักตัวเอง และสอนให้มันรักคนอื่นด้วย
ผมรู้สึกดีกับตรงนี้นะ และดีใจที่มันเลือกผมด้วยตัวมันเอง


คืนนี้ผมเลยให้เดย์มันนอนค้างที่บ้านผม เดย์นอนกอดผมจนรู้สึกอุ่นไปทั้งหัวใจเลยครับ
ไอ้เดย์บ่นว่าถ้าไอ้ปิงยังอยู่ไม่รู้มันต้องแย่งกันจีบผมรึเปล่า ผมคงชอบไอ้ปิงแน่ๆคงไม่ชอบมัน
เพราะมันมีดีแค่หล่ออย่างเดียว ทำเอาผมอดขำไอ้บ้านี่ไม่ได้  “มึงนี่โคตรมั่นหน้าเลยนะเชี่ยเดย์555”
“เอ๊าแล้วไม่จริงเหรอ”  พูดแล้วมันก็ยิ้มนิดๆนอนมองหน้ามองตาผมอยู่อย่างนั้น.. หล่อโว้ยยยยยยย

“มึงไม่ต้องมาหว่านเสน่ห์กูเลย///////// กูจะนอนแล่ว”
“เดี๋ยวดิอย่าเพิ่งนอน กูลืม กูยังมีดีอีกอย่าง”
“อะไร”
ไอ้หอกนี่ไม่พูดครับ มันยิ้มเจ้าเล่ห์ทำมองต่ำไปที่ท่อนล่างตัวเอง
“พ่องมึงเดย์”
“พ่อกูหลับไปแล้วป่านนี้ หลับปุ๋ย อย่าไปรบกวนเขา แล้วก็ไม่ต้องลากแม่กูมาล่ะ55”
“.......เดย์”
“หื้ม”
“กูยัง..มีเรื่องให้คิดอีกว่ะ”
“อะไร”
“แม่กูอ่ะ”
“จ๋าทำไม”
“มึงว่า...........จ๋าจะรู้เรื่องเรารึเปล่าวะ”
“ไม่ม้าง”
“แต่ อย่างแม่ปิงปองอ่ะ เขาก็รู้ว่าปิงปองเป็นอะไรแต่ก็ทำเป็นไม่รู้ใช่มั้ย”
“..............”  ไอ้เดย์กรอกตาคิดเลยครับ
ผมจับมือมันแล้วขยับเข้าไปกอดมันแน่นขึ้น  “กูกำลังทำให้แม่เป็นทุกข์อยู่รึเปล่าวะเดย์”
“ลูกคิด..”
“กูไม่กล้าถามแม่ว่ะเดย์ ทำยังไงดี”
“........เอางี้ เดี๋ยวกูหาทางพิสูจน์เอง”
“ยังไงอ่ะมึง”
“คิดก่อนดิ”
“โธ่เอ๊ย”




tsktonight…

 *** พลิกล็อคกันน่าดู๊ถล่มทลาย~ 555ถามว่ามีม่ามั้ย ตอบเลยว่า มี!!!
แต่ไม่ใช่ตอนนี้และตอนหน้า แต่ม่าวิน่ารักๆค่ะไม่น่ากลัวววว(ยิ้มยิงฟัน)

♥►MAGNOLIA◄♥ -- เก่งมาก^^ จำแม่นด้วยวิยังลืมเลย5555
MayA@TK – เดย์อธิบายไม่เก่งค่ะร้องไห้เลย นางทำเก่งอย่างเดียว (เอ๊ะ555
nunda – สรุปลูกทั้งคิดเองทั้งมโนแต่สุดท้ายก็ถามจ้า เชื่อฟังคนอ่านน่ารักเนาะ
titansyui – ขอบคุณค่า
Mitaro – พายเรือเอาตอนต่อมาหย่อนที่ท่าน้ำแล้วจ้า555
meuy --- ต้มแล้วค่ะ กินแล้วด้วย กินไปสี่ห่อรสสุกี้อร่อยมั่ก ><

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 54 คิดมาก 6/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 06-10-2017 11:00:21

 :L2: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 54 คิดมาก 6/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-10-2017 19:56:31

ม่ามีแต่ม่ายังไม่มา  คาดว่าน่าจะมาจากแม่จ๋าแน่เลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 54 คิดมาก 6/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-10-2017 21:47:11

ถอนหายใจอย่างโล่งอก
มาม่ายังไม่มาค่าาาาาา
แต่ก็ได้กลิ่นนิดๆ ไม่นะ T_T

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 54 คิดมาก 6/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-10-2017 22:22:48

เข้าใจกันดีแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เดย์ ก็ยังเหมือนเดิม
กวนๆ รักลูกคิด ติดลุุูกคิด แทบจะสิงตัวลูกคิดเลย
บ้าหวย แถมกลัวลูกคิดว่าใช้เงินหมดไปกับหวยเยอะเกินไป
มีการบอกยอดซื้อไม่จริงอีกด้วย
เนี่ยอนาคตเกลียมัวแน่ๆ

มาม่าจะมาจากพ่อแม่ลูกคิดสินะ
เพราะทางเดย์ไฟเขียวแล้ว
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) T T รอวิด้วย 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-11-2017 07:23:55

รอนะ[/i]  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) T T รอวิด้วย 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 25-11-2017 01:18:27

รอเสมอค่าาา

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) T T รอวิด้วย 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-01-2018 21:47:51

Happy New Year 2018
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑  ขอให้ไรท์สุขสันต์ ไม่มีโรคภัย เจริญก้าวหน้าด้านการงาน
         :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-01-2018 00:31:58

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 55 รักนะ.../1








ที่โรงเรียน...พักกลางวัน

ผมกับเพื่อนๆกำลังเดินเลือกซื้อข้าวกินกันครับ มีไอ้เดย์เสนอหน้ามากินด้วยตามเคย
ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็มากินข้าวกับพวกผมด้วยครับ พวกมันมานั่งกับพวกผมบ่อย
แต่ก็ไม่ใช่ทุกวัน บางวันมันสองคนก็ไปกินข้าวกับเพื่อนที่ห้องของพวกมันบ้าง
ไม่เหมือนไอ้คุณชายดิลวิลที่เสนอหน้ามากินข้าวกับผมทุกวัน เพื่อนห้องมันแซ็วแค่ไหนก็หาแคร์ไม่
เพราะมันบอกว่า [ ถ้าไม่ได้มองหน้ามึงตอนกินข้าว กูจะกินข้าวที่โรงเรียนอร่อยได้ไงวะ ]  แหม่...

“มึงอยากกินอะไรอ่ะ” ไอ้เดย์ชะเง้อคอมองถาดกับข้าวตามร้านแล้วถามแบบไม่ได้หันมา
“กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวน้ำตกร้านป้าแอ๊วว่ะ”   ไอ้น็อตตอบแล้วขยับแว่นชะเง้อดูคิวร้านป้าแอ๊วคอยาว
เดย์หันควับมาย่นคิ้วมองหน้าไอ้น็อตที่เดินอยู่ข้างมันทันที  “ใครถามมึงไอ้ห่า เสร่อ”
“อ๊าว ฆ๊วย! ////*// แล้วมึงถามควายที่ไหน”  ไอ้น็อตขมวดคิ้วด่า
ไอ้คิมเดินอยู่ข้างหน้าได้ยินว่าไอ้น็อตหน้าแตกก็หันมาขำก๊าก
เดย์มันหยุดเดินแล้วท้าวเอว สะบัดหน้ามาทางผม “ก็ไอ่ควายนี่ไง!”
กูเบรกขำแทบไม่ทัน เดินตามหลังมันอยู่ดีๆไม่ใช่คนซะงั้น  ห่า... นี่แฟนไง แฟนมึงเองไงเดย์ ฟายเอ๊ย...

ลูกคิด :  อ่อนโยนกับกูด้วย เชี่ย!
เดย์     :  5555อย่าอ้อนกูดิ กูเขิน
ลูกคิด :  เขินเชี่ยไร! กูด่ามึง!ไม่ได้อ้อน! ไอ่ฆวย!
เดย์     :  ......  แน่ะ..ยังจะมาเถียงกูอีก มึงกำลังอ้อนตีนกูอยู่เนี๊ยะลูกคิด~
ลูกคิด :  ...  เอิ่ม...กูคิดว่ากะเพราหมูเคยกรอบร้านลุงเนียรดูน่าอร่อย  ( มึงจะซ้อมกูเรอะ!!!|||||||||| )
เดย์     :  หึหึ เปลี่ยนเรื่องเก่ง อย่างมึงอ่ะนะไอ้ลูกคิดเอ๋ย มึงมันก็เหมือนไข่!
ลูกคิด :  กูเหมือนไข่? ไข่ไรวะ??? ( เฮือก ไอ้บ้านี่แม่งจ้องมาที่เป้าผม|||||||||| )
เดย์     :  ไข่ที่อยู่ในกำมือกู! กูจะบีบให้หน้าเขียว รึแค่ลูบคลำให้เสียวเล่นยังไงก็ด๊าย! เคี๊ยก!55555555
ลูกคิด :  สาบานเลยว่าเกิดมากูไม่เคยได้ยินคำขู่ที่เปรียบเทียบอะไรได้จังไรอย่างนี้มาก่อน -*-
เดย์     :  555กูล้อเล่นน่า อย่าทำเป็นหน้าซีดสิวะ กูรักมึงจะตาย ไข่มึงกูก็จะทะนุถนอมอย่างดี
ลูกคิด :  พอเหอะไอ่ฟาย!//////*// ไปแดรกไข่ดาวนู่น!!!
เดย์     :  กินไข่มึงแทนได้ป่ะ
ลูกคิด :  เชี่ยเดย์!
เดย์     :  ก็กูชอบไข่มึงมากกว่าไข่ดาวนี่หว่า
ลูกคิด :  ไอ้!!!XXXXXXXXXXXXXX

ซัดมันไปสามตุ้บครับ ไม่ได้กวนตรีนผมวันไหนสงสัยมันจะลงแดงตายนะครับ

น็อต   :  อ้าวๆๆ เฮ้อกูล่ะเบื่อไอ้ผัวเมียคู่นี้จริงๆ อย่ามัวแต่ตีกันสิครับไปหาข้าวแหลกกันล่ายแล้ว!
มาร์ค  :  เฮ้ยๆพวกมึงๆ เชี่ยซีนมันจะเอาอะไรนะกูลืม ( ไอ้ซีนนั่งจองโต๊ะเฝ้ากระเป๋าครับ )
คิม      :  ชามะนาวๆ
มาร์ค  :  ไม่ใช่ๆ กูหมายถึงข้าวอ่ะ มันให้ซื้ออะไรเผื่อมันนะ ?...
กีต้าร์  :  ซีนมันจะเอาน้ำส้มคั้นไม่ใช่เหรอวะไอ้คิม ?  ( กีต้าร์ทำหน้างง )
คิม      :  เออใช่มันฝากมึงซื้อน้ำส้มคั้นไงไอ้ต้าร์ ไอ่ห่านั่นก็แดรกเป็นนางเอกหนังเลยฟาย
มาร์ค  :  อ้าว แล้วมึงแหกปากว่าชามะนาวๆคือเชี่ยไรคิม ?
คิม      :  กูไม่ได้พูดกับมึ๊งงงง
มาร์ค   :  อ้าวเชี่ยแระ มึงคุยกับใครเนี่ย แม่ซื้อมึงปลูกชาขายรึไงสัด!
ดุ๊กดิ๊ก  :  อ่ะคิม น้ำ

พวกผมมองอิดุ๊กดิ๊กที่เดินมายื่นขวดชามะนาวให้ไอ้คิมแล้วเดินจากไปกันเป็นตาเดียว
ไอ้คิมไม่พูดอะไรเลยครับรับขวดน้ำมาแล้วดูด

ยู   :  ยังไงเนี่ยยังไง ยังงายยยยย

ไอ้ยูที่ถือชามก๋วยเตี๋ยวเดินมาแซ็วไอ้คิมที่ก้มหน้าดูดน้ำไม่สบตาผู้คน

คิม  :  ยังไง อะไร มึงไม่ต้องมาทำหน้าทำตาล้อกูไอ้ยู มันไม่มีอะไร
กีต้าร์  :  ถุ้ย! เชื่อตายห่า ปากแข็งมากระวังมีคนงอนนะเว้ย5555
คิม   :  เอาเรื่องมึงให้รอดก่อนมั้ยเชี่ยต้าร์ กับไอ้ซีนอ่ะ ยังไง ยังงายยยยยยย
กีต้าร์  :  อึก!..... อะไร!? พูดอะไรวะ
คิม   :  ก็ไม่รู้ดิวะ ใครๆก็จิ้นมึงกับมันมาตั้งนานแล้ว ทำไมไม่คบๆกันไปสักทีล่ะ
กีต้าร์  :  คบเชี่ยไร มโนมากนะมึง

กีต้าร์มันเดินหนีไป ไอ้คิมก็เดินหนีไอ้ยูที่ทำหน้าล้อเลียนมันบ้าง พวกผมที่เหลือได้แต่เรียงแถวมองบนครับ

พอได้ข้าวกันก็มาที่โต๊ะ ผมซื้อกะเพราหมูกรอบเผ็ดๆไข่ดาวไม่สุก ส่วนไอ้เดย์มันลอกผมครับ
กินเหมือนกันแต่ของมันสั่งแบบไม่เผ็ด แล้วผมก็ได้ของหวานมาด้วย รวมมิตรหนึ่งถ้วย ของไอ้เดย์เฉาก๊วย

ซีน  :  พวกมึงสองผัวเมียกินดีอยู่ดีเชียวนะ แล้วดูเชี่ยมาร์ค! มึงซื้อเชี่ยไรมาให้กูเนี่ยยยย!???...

ไอ้ซีนหรี่ตาตี่ๆของมันเพ่งมองจานข้าวตัวเอง ก่อนเอาส้อมเขี่ยๆเหมือนตรวจสอบวัตถุต้องสงสัย

มาร์ค  :  ก็ข้าวมึงไง มึงสั่งเองไม่ใช่ไง
ซีน     :  ใช่ก็บ้าแล้ว! ข้าวเชี่ยไรเนี่ยทำไมดำปิ๊ดปี๋||||||||| มึงเอาไปแดรกเองไป!
มาร์ค  :  ก็ข้าวผัดซีอิ๊วดำอย่างเดียวของมึงไง! ( ไอ้มาร์คยิ้มฟันขาววาวใส่ไอ้ซีนที่นั่งมองมันตาปริบๆ )
ซีน      :  กูสั่งผัดซีอิ๊วใส่หมูอย่างเดียว....
มาร์ค   :  ……
กีต้าร์   :  แล้วน้ำส้มคั้นกูถูกมั้ย
ซีน      :  ถูก กูต้องดื่มวิตามินซีเยอะๆเพื่อใบหน้าที่หล่อเหลาของกู ( ได้ยินเสียงแหวะจากรอบตัวมันครับ )
               ไอ้อาหารชาโคลจานนี้มึงสั่งมาได้ไงเนี่ย ใช้อะไรคี๊ดดดสมองมึงมีแต่เส้นฟางเหรอเชี่ยมาร์ค!
มาร์ค   :  ไอ้ลูกคิดเลย! มันบอกกูว่ามึงจะกินข้าวผัดซีอิ๊วดำ เชี่ยเดย์อีกคน!
                มันบอกมึงสั่งไม่ใส่อะไรทั้งนั้นมึงจะแดรกแต่ซีอิ๊วดำอย่างเดียว! ||||||||
ซีน       :  พวกเชี่ย!!!  ( ไอ้ซีนวีนใส่ผมกับเดย์ครับ คนอื่นนี่หัวเราะลั่น )
ลูกคิด   :  ก็ความทรงจำของพวกกูมันเป็นแบบนั้นนี่... 
ซีน       :  มึงก็ซื้อมาได้เนาะเชี่ยมาร์ค! อิลุงคนขายแม่งก็ผัดมาให้อี๊ก! แต่กูแดรกไม่ได้ไอ่สัด!
                มีแต่ข้าวกับซีอิ๊วดำอย่างเดียวจริงๆด้วยเลวจริงๆ น้ำตาลก็ไม่ใส่ให้กู...|||||||||||

มันลองกินแล้วยิ่งตาขวางใส่ผมกับเดย์ ไอ้พวกห่าที่เหลือก็ยิ่งขำกันไม่เป็นอันกินข้าว )
ผมก็คิดอยู่ว่าทำไมเชี่ยซีนมันอยากกินอะไรแปลกๆอย่างนี้ อ้าว โทษทีเพื่อน...

เดย์  :  แดรกไปเหอะซีน 40 บาทเชียวนะเว้ย
ซีน  :  เชี่ย! ไม่มีแม้แต่ไข่ ใส่แต่ข้าวกับซีอิ๊วดำมาคิดกูตั้ง40บาท! กูไม่แดร๊กกกกก! กูอยากร้องไห้!
เดย์  :  มึงจะไปไหน
ซีน  :  ไปหาไรแดรกที่ไม่ใช่ข้าวกับซีอิ๊วดำงี้ไงไอ่ฟายยยยย!!!
เดย์  :  อ่ะเอาตังค์ไปกูเลี้ยง ( ไอ้เดย์ยื่นแบงค์ยี่สิบหนึ่งใบกับเหรียญสิบหนึ่งเหรียญให้ไอ้ซีน )
ซีน  :  เอ้อ! มันต้องแบบนี้! พวกมึงดูไอ้เดย์เพื่อนรักกูเป็นตัวอย่างนะ!โฮ~~~~เชี่ยเด๊ย์กูรักมึงว่ะ
เดย์  :  กูมีแฟนแล้ว  ( ยันหน้าไอ้ซีนที่จะโผกอดมันให้ไปไกลๆอย่างไว )

แล้วซีนมันก็เดินอารมณ์ดีไปหาซื้อข้าวกินใหม่

น็อต   :  นั่น... ใช่ตังค์ทอนที่มึงยังไม่คืนให้มันตั้งแต่แรกรึเปล่าวะเดย์...
เดย์     :  อื้ม
มาร์ค  :  กีต้าร์! ( ไอ้มาร์คจับไหล่กีต้าร์ขอคุยด้วยท่าทางจริงจัง )
กีต้าร์  :  หะ ห๊ะๆ อะไรวะ ????
มาร์ค  :  มึงสัญญากับกูที ว่ามึงจะดูแลเชี่ยซีนมันให้ดีๆ T T  กูสงสารแม่งกลั้นน้ำตาจะไม่ไหวละ
 
     “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
คือข้าวผมของเดย์ของไอ้ซีนซื้อจากร้านเดียวกันครับ ไอ้มาร์คมันเลยฝากเงินไอ้ซีนไปให้ไอ้เดย์ช่วยซื้อแทน

กีต้าร์  :  ทำไมต้องเป็นกูด้วยล่ะ มึงก็ดูแลมันเองสิไอ้บ้า ( เหมือนมันจะเขินๆนะผมว่า )
มาร์ค  :  ก็มันสนิทกับมึงที่สุด พวกมึงสนิทกันที่สุดไง
กีต้าร์  :  ใครอยากสนิทกับคนบ้าบ้างวะ  ( ถถถ แล้วมึงจะตอบไปยิ้มไปทำไมวะ )
ยู         :  เฮ้ยพวกมึงๆ เมื่อเช้ากูเห็นป้ายโฆษณาตรงเสาไฟฟ้าตรงข้ามทางเข้าโรงเรียนเราอ่ะ
              วันนี้มีงานวัดใกล้ๆนี่ว่ะ
ลูกคิด  :  กูได้ยินคำว่างานวัดแล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยว่ะ |||||||  ( ความทรงจำจากงานวัดครั้งก่อนยังไม่ลืม )
คิม       :  ไปกันมั้ยพวกเรา
เดย์      :  ไปๆๆๆ กูชอบทำบุญเข้าวัดเข้าวา

ทุกคนที่ได้ยินรีบตอบรับว่าจะไปแต่ไอ้หมาเดย์มันเสนอหน้าตอบคนแรกอย่างไวเลยครับ

ลูกคิด  :  เข้าไปเล่นล้วงไหน่ะสิมึง ฝันไปเหอะ!!! ใครจะไปก็ไป แต่มึงไม่ต้องไปเลยไอ้เดย์!
เดย์      :  ทำไมกูไปไม่ได้!?
ลูกคิด  :  ยังมีหน้ามาถามอี๊ก! ครั้งก่อนเป็นไงมึงลืมแล้วเรอะ!!!

ผมสั่งห้ามไอ้เดย์จริงจังทำเอามันหน้างอจนเพื่อนๆพากันขำ

เดย์      :  เป็นเมียเหรอมาสั่ง! ยังไม่ได้กันสักหน่อย แน่จริงมึงให้กูเอาก่อนไอ้ลูกค่อยมาสั่งห้ามกู
               นี่ๆๆๆเป็นไงล่ะ มึงกล้าป่ะล่ะ!!!
ลูกคิด  :  อ๋อ.......ไม่เชื่อฟังกูอย่างนี้ แสดงว่ามึงไม่อยากอยู่ในตำแหน่งว่าที่ผัวกูแล้วใช่ป่ะ
               กูจะไล่มึงออกจากการเป็นตัวจริงแม่ง
เดย์      :  ........

ถึงรู้ดีว่าไอ้ที่ผมพูดไปมันจะโดนเพื่อนๆส่งเสียงกริ๊วกร๊าวล้อและน่าอายพอดู แต่ผมต้องอดทน

ลูกคิด  :  …....
เดย์      :  ........  มึงมันไม่มีอารมณ์ขันเลยเนาะ กูพูดเล่นเหอะ5555555555||||||||||
ลูกคิด  :  แต่กูอ่ะพูดจริง กูไม่ใช่ไก่ กูเป็นคนกูไม่มีอารมณ์ขัน!
เดย์      :  .........มึงอ่า
ลูกคิด  :  มึงเคยพูดว่ามึงไม่ชอบให้ใครขัดใจ แต่ถ้าเพื่อคนที่มึงรักมึงก็ยอมหยวนให้ได้เสมอ
               กูขอ ตอนนี้กูก็กลุ้มใจมากพอแล้ว ขืนมึงไปมีเรื่องมาอีกหัวกูไม่ระเบิดตายไปเลยเหรอเดย์

เดย์      :  กูไม่ได้อยากไปงานวัดสักหน่อย  ไม่เห็นอยากปาลูกโป่งเลยสักนิด กูว่าการสอยดาวก็ไร้สาระ
               แล้วยิ่งไอ้ที่ล้วงไหนะ...กูไม่ได้อยากเล่นเล้ย ขนลุกทุกครั้งที่กูไปเจอเขาช้อนปลาทอง
               กูต้องรีบเดินผ่านร้านก๋วยจั๊บพะโล้เจ้าโปรดกู แม่งตามไปขายทุกงาน กูไปซื้อทีไร
               ลูกสาวเขาแถมให้กูพิเศษทุกที ลูกชิ้นปิ้งอีก น้ำจิ้มแม่งไม่อร่อยหรอกกูซื้อกินไปได้ไงตั้งแต่เล็กวะ
               .... ถึงมันจะมียิงเป้าบิน ชิงช้าสวรรค์ สายไหม ไอ่เชี๊ยย~~~ เอ้อ! ขนมเบื้องครีมพูนๆที่มึงชอบ
               ก็มีนะไอ้คิม!
คิม       :  เอ้อ! กูไปแน่! แต่มึงอ่ะอด!5555555555555
เดย์      :  กูไม่ได้อยากไปหร๊อก! กูไม่ค่อยสนใจงานวัด กูเดินแต่ห้าง กูเข้าวัดไม่ค่อยได้กูร้อน...
ลูกคิด  :  ....... 
คิม      :  เล่าซะกูนึกว่ามัคทายกวัดมาเอง ร้อนเพราะบาปหนาไงมึงอ่ะรีบซื้อพัดถวายวัดเยอะๆนะ
              มึงตายไปจะได้มีพัดใช้ในนรกไงเดย์
ยู         :  ทำไมไม่ให้มันซื้อแอร์ถวายวะ พัดให้เมื่อยมือทำไม
คิม      :  มึงก็โง่เนอะยู นรกประเทศไทยจะมีไฟฟ้าใช้ได้ไง มึงไม่เห็นเสาไฟฟ้าเหรอเขายังไม่เอาลงดิน!
น็อต    :  แต่กูเห็นในข่าวมีเอาลงแล้วนะเว้ยที่พัทยาอ่ะ
มาร์ค   :  นรกไม่ได้อยู่พัทยาสัด
เดย์      :  กูตาย เขาก็เอาศพกูเข้าวัดไม่ได้หรอก ว่าที่เมียไม่ให้ไป....  ( ชะชะชะ ทำเสียงหมาหงอย )
ลูกคิด  :  ..... เฮ้อ ก็ถ้ามึงไปแล้วเกิดเจอคู่อริมึงหรือคู่อริใครที่มึงต้องเข้าไปเสี่ยงอย่างคราวที่แล้วอีกล่ะ
               กูไม่เอาแล้วนะเดย์ กูกลัวว่ามึงจะ...
เดย์     :  ลูกคิด ไม่เอาน่า กูไม่เป็นอะไรหรอก มึงไม่ต้องกลัว
ลูกคิด  :  กูกลัวว่ามึงจะไปทำร้ายใคร! พลั้งมือฆ่าใครเขาตายน่ะสิ!! เวลามึงแปลงร่างขึ้นมา!!!
เดย์      :  เดี๋ยวนะ ใจเย็นที่รัก กูไม่ใช่ไอ้มดแดง|||||||||*||
ลูกคิด  :  มึงไม่ได้บทดีขนาดนั้นหรอก อย่างมึงอ่ะเดย์... มึงเคยดูไททั่นมั้ย... ( ไททั่นคือยักษ์ )
เดย์      :  มึงจะบอกว่ากูคือเอเลน? ( ชื่อพระเอก )
ลูกคิด  :  ( ส่ายหน้าอย่างเร็ว ) มึงมันไททั่นไร้สติ!!!

ไอ้เดย์มันแยกเขี้ยวใส่ผม แล้วยื่นหน้ามากระซิบข้างหูว่ามันจะกินผมแทนข้าว

ลูกคิด  :  งั้นเอาข้าวมึงมา ไม่กินกูจะเหมากินให้เอง โอ๊ย! ไอ้หมาบ้า!////*// กัดนิ้วกูทำไม!

ผมหยิกหน้าอกมัน บิดแรงๆเป็นการเอาคืน ไอ้บ้าเดย์ดันส่งเสียงร้องเหมือนสยิวออกมาจนทุกคนหัวเราะ
ผมล่ะอายเขาจริงๆปล่อยมือแทบไม่ทัน เดย์มันพยายามอ้อนชวนผมไปเดินเที่ยวงานวัดด้วยกัน
แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวเล่นในขณะที่ยังกลุ้มใจเรื่องแม่อยู่แบบนี้หรอกครับ

ผมอยากรู้ว่าแม่จ๋าของผม เขาจะรู้หรือเปล่าว่าลูกชายคนนี้... ไปหลงรักผู้ชายด้วยกันแถมยังบ้าๆบอๆอีก

จ๋ารู้หรือไม่รู้กันนะ...
จ๋าไม่รู้อะไรเลย หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้...
แล้วถ้ารู้แต่แค่ไม่พูด...  มันเพราะอะไรล่ะแม่จ๋า
แม่ผมรับได้ หรือไม่อยากยอมรับเลยพยายามคิดว่าพวกเราเป็นแค่เพื่อนกันแน่นะ

จะว่าไป พักหลังๆมานี้ ผมรู้สึกเหมือนแม่จ๋าแอบมองผมบ่อยๆยังไงไม่รู้สิครับ...
นั่นยิ่งทำให้ผมคิดมากเข้าไปใหญ่ โอ้ยเครียดนะครับ ไหนจะเรื่องสอบอีก ผมอยากเรียนต่ออะไรเข้าที่ไหน
 จนป่านนี้ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยครับ ทั้งที่เพื่อนๆเขาก็เลือกเป้าหมายที่เรียนกันได้นานแล้ว....
ผมนี่มันใช้ไม่ได้เลยสักเรื่อง T T

ในขณะที่ผมกำลังเหม่อเขี่ยข้าวแล้วคุยกับตัวเองในหัวว่าจะไปทางไหนดี จู่ๆไอ้กีต้าร์มันก็ละกิดเรียก

กีต้าร์   :  มึงให้มันไปเหอะไอ้ลูก กูสงสาร555555
เดย์      :  ใช่ๆๆๆ!!! มึงแม่งเพื่อนกูจริงว่ะ เอาใจกูไปเลยไอ้ต้าร์ 

ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองเข้าวัดแล้วรู้สึกร้อนมันพยักหน้ารัวๆ

ลูกคิด  :  แล้วถ้ามันเกิดไปมีเรื่องกับใครอีกล่ะกีต้าร์
กีต้าร์   :  ไม่หรอกมั้ง

แล้วไอ้ซีนมันก็เดินกลับมาพร้อมราดหน้าครับ

กีต้าร์  :  ไหนผัดซีอิ๊วมึง
ซีน     :  กูเปลี่ยนใจแล้ว กูจะกินราดหน้า วะ ฮ่าฮ่าฮ่า
กีต้าร์  :  เปลี่ยนใจง่ายจริงนะมึง
ซีน     :  ….. ก็แค่เรื่องกิน ส่วนเรื่องอื่น... มึงน่าจะรู้ดีที่สุดนะว่ากู... ไม่เคยเปลี่ยนใจ

กีต้าร์มันค่อยๆเบือนหน้าหนีไอ้ซีนไปทางอื่น ผมว่ามันแอบเขินเชื่อดิ

ซีน  :  แหม่ ขอบใจนะเว้ยไอ้เดย์ที่เลี้ยงข้าวกู
เดย์  :  ไม่เป็นไร... คิดซะว่าเป็นเงินของมึงเองเถอะนะซีน
ซีน  :  มึงนี่สุดยอดไปเลยว่ะไอ้เดย์ ทุกคนดูมัน ดูมันไว้ เอาอย่างมันบ้าง5555555
ลูกคิด  :  เอิ่ม จะดีเหรอซีน ถ้าให้ทุกคนทำกับมึงเหมือนมันคงไม่ดีหรอกมั้ง..

ทุกคนขำจนท้องแข็ง แต่ก็ไม่มีใครยอมบอกเรื่องที่ไอ้เดย์เอาเงินของไอ้ซีนเองให้ไอ้ซีนไปซื้อข้าวใหม่

เดย์  :  มึงอยากตอบแทนกูป่ะซีน
ซีน  :  โหยเพื่อนนนนน มีอะไรมึงบอกกูมาได้เลย ใจๆว่ะ!
เดย์  :  ช่วยขอไอ้ลูกคิดให้มันปล่อยกูไปเที่ยวงานวัดกับพวกมึงเย็นนี้หน่อยดิ!
ซีน  :  ห๊ะ! ??? ……


***************************
*************
...........
.....

...............ที่งานวัดตอนเย็น...

ซีน  :  กูดีใจแทนมึงด้วยนะไอ้เดย์ที่ไอ้ลูกมันยอมให้มึงมางานวัดจนได้ เห็นฝีมือกูรึยังล่ะ555
เดย์  :  ขอบใจนะเชี่ยซีน ถึงกูจะต้องอยู่ในสภาพนี้ก็เถอะ...

ซีนมันเสนอครับ ว่าถ้าทำให้คนจำไอ้เดย์ไม่ได้ซะก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาหาเรื่องมัน
เดย์ใส่หมวกสแนปแบค ใส่แมสปิดหน้า ใส่แว่นกันแดดสีดำ เสื้อเชิ้ตลายดอก เสื้อคลุมกันลมสีดำ
กางเกงยีนส์ขาสั้น รองเท้าแตะ หิ้วถุงก๊อปแก๊ปใส่ขนมเดินตามหลังผม.... ว่ากันตรงๆคือเห็นแค่ดั้งจมูกมัน
คนบ้าอะไรพรางตัวมาเที่ยวงานวัดวะ

ซีน  :  เอาน่าอย่างน้อยมึงก็ได้มา5555 ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะ ว่าทำไมเชี่ยลูกมันต้องมีข้อแม้
          ไม่ให้มึงแดรกก๋วยจั๊บที่งาน???
 
ได้ยินเชี่ยซีนคุยกับไอ้เดย์ข้างๆ ผมก็หน้าหงิกมองพวกมัน ไอ้เดย์มองหน้าผมแล้วขำคิกคัก
ไอ้ต้าร์ขำไอ้ซีนก่อนกระซิบบอกมันเอาบุญ ว่าทำไมผมถึงสั่งห้ามไอ้เดย์ไปนั่งกินก๋วยจั๊บร้านโปรด
พอมันรู้เท่านั้นแหละ ไอ้บ้าตาตี่แม่งก็ขำผมลั่น ... หงุดหงิดอยากจับบีบคอแม่ง! -*-

แต่เชี่ยซีนไหวตัวทันครับมันรีบถอยฉากห่างมือผม ดีที่ผมพยายามไล่เอาเท้าถีบน่องมันทันดอกนึง
ไอ้หอกซีนรีบออเซาะไปอ้อนไอ้กีต้าร์ฟ้องว่าผมทำร้ายมัน เพราะหัวร้อนที่ว่าที่ผัวแอบซุกเมียน้อย

ลูกคิด  :  เมียน้อยพ่อง! ชำเชี่ยไรกัน
เดย์      :  555555
ลูกคิด  :  งะ... อร่อยมากใช่มั้ย เขาแถมให้มึงพิเศษทุกครั้งเลยนี่ ใจดีเนาะ มึงกินกันมานานแค่ไหนแล้วล่ะ!
                -*-   ( ไอ้เดย์หยุดขำแทบไม่ทัน )
เดย์      :  ก็กินทุกครั้งที่มาอ่ะ....แหะๆ  แต่นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ไม่อยากกินแล้ว คราวก่อนก็ไม่ได้แวะกิน
ลูกคิด  :  ก็ถ้ามึงไม่มีเรื่องซะก่อน ตอนนั้นกูคงไม่รู้เรื่องไปนั่งแดรกก๋วยจั๊บกับมึงที่ร้านมันแล้วล่ะ ฟาย!
เดย์      :  หึงแล้วน่ารักอ่ะ อย่าดิ เดี๋ยวอยากจับกดขึ้นมาทำไงอ่ะ
ลูกคิด  :  ไอ้หื่นไม่ต้องมาใกล้กูเลย!!!////////*//
 
เดินๆดูนั่นนี่ยังไม่ทันไร ผมก็รู้สึกผิดสังเกตได้ว่าผู้คนรอบข้างชอบมองมาที่กลุ่มพวกเรา
ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง ผมว่าเขามองมาที่ไอ้เดย์กันนะครับ!

ลูกคิด  :  มึงแน่ใจนะซีน ว่าจะไม่มีใครจำไอ้เดย์ได้อ่ะ
ยู         :  มึงก็รู้สึกเหมือนกูใช่มั้ยไอ้ลูก ว่าคนเขามองเชี่ยเดย์อ่ะ ( ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม พยักหน้าเห็นด้วย )
กีต้าร์   :  ไม่มองสิแปลก ... ปิดหน้าปิดตาขนาดนี้ เขาก็ต้องระแวงกลัวมึงขโมยของร้านเขาสิ555
เดย์      :  … งั้น.... กูถอดแมสแล้วกัน ร้อนด้วย
ลูกคิด  :  หยุดเลยเดย์! ใส่กลับเข้าไป เดี๋ยวคนจำมึงได้!

“อ้าวเดย์ มาเที่ยวงานเหมือนกันเหรอลูก555 น้ามาได้สักพักละ กำลังจะพาเงาะกลับพอดี”

เดย์      :  …
ลูกคิด  :  …

พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้เดย์ก็ยังไม่ทันถอดผ้าปิดปาก น้าอรเพื่อนข้างบ้านไอ้เดย์ก็เดินจูงมือลูกสาวตัวน้อย
ที่วันนี้แต่งตัวเหมือนตุ๊กตาเข้ามาทักด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ผิดกับตัวลูกสาวที่หน้าบูด สงสัยแม่จะขัดใจ
ไม่ยอมซื้อของเล่นให้มั้งครับ...

ไอ้เดย์ลุกลี้ลุกลนคาดไม่ถึงว่าน้าอรจะตรงดิ่งมาทักมันอย่างมั่นใจขนาดนี้ ผมหันไปจ้องไอ้ซีนหน้าหงิก
ไอ้ตัวต้นคิด ไอ้คนตอแหล ไหนว่าจะไม่มีใครจำไอ้เดย์ได้ไงวะ ทุกคนในกลุ่มพยายามกลั้นขำกันใหญ่

ซีน     :  (ซุบซิบ) หูยยย น้าแกจำได้ไงวะ เก่งสุดยอดอ่ะ! ขนาดกูนี่เดินๆอยู่บางทีหันไปมองเชี่ยเดย์
             กูยังจำมันไม่ได้เล้ย!
กีต้าร์  :  (ซุบซิบ) มองจากเชียงใหม่กูยังรู้เลยว่าเป็นเชี่ยเดย์
คิม      :  ซีน ที่มึงจำมันไม่ได้น่ะไม่ใช่อะไรหรอก มึงโง่..
ซีน      :  มึงโกหก!|||||||||ม่าม๊าบอกกูฉลาดแกมโกงจะตาย
น็อต    :  อันนั้นแปลว่ามึงเลว
ยู          :  (ซุบซิบ) เอ๊ะ รึบางทีน้าเขาอาจจะจำได้เพราะเห็นมึงรึเปล่าวะลูกคิด? ก็เลยคุ้นแล้วคิดว่าเป็นไอ้เดย์

ผมคิดตามคำพูดไอ้ยู เออ... ก็อาจจะจริงนะครับ

น้าอร  :  วันนี้นึกยังไงจ๊ะปิดหน้าปิดตาซะมิดชิดเชียว55เห็นเด่นมาแต่ไกล นี่น้าเห็นเดย์ก่อนใครเลยนะ
               เลยรีบเดินเข้ามาทักจ้ะ ยังไงน้าก็จำเดย์ได้อยู่แล้วล่ะ5555
ลูกคิด  :  ...   (ซุบซิบ) เอิ่ม กูว่าไม่น่าจะใช่ละ
ยู          :  อ่า|||||| ... อืมมมม

ไอ้ยูช่วยผมหันไปมองแรงไอ้ซีนด้วยอีกคน..
เดย์ยิ้มแหยๆทักตอบน้าอรที่ถามมันอย่างแปลกใจ

เดย์     :  ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แหะ หวัดนิดหน่อยครับ 5555|||||||||||
น้าอร  :  งั้นเหรอจ๊ะ เหมือนเจ้านี่เลย มีน้ำมูกก็ยังจะร้องกินน้ำแข็งไส โดนน้าลากออกมาทำหน้าเป็นตูด

อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ผมอดขำเจ้าตัวเล็กที่ช้อนตาขึ้นมองผมเหมือนอยากจะฟ้องว่าแม่ขัดใจไม่ได้

เงาะ  :  พี่ลูกคิดขา เมื่อไหร่ซีน่อน ซีโน่จะมาเที่ยวบ้านพี่ลูกคิดอีกเหรอคะ
ลุกคิด  :  หืม คิดถึงเหรอครับ  ( ผมยิ้มหวานให้เด็กสาวตัวน้อย น้องยิ้มออกแล้วรีบพยักหน้าหงึกๆ )

เด็กนี่ดีจังนะครับ ไม่ปากแข็งเหมือนผู้ใหญ่แถวนี้... ก็พวกเพื่อนๆผมไงล่ะครับสู้เด็กตัวเล็กๆไม่ได้เล้ย
ผมตอบเงาะไปว่าคงช่วงปิดเทอมหน้า เพราะช่วงนี้พ่อจ๋าของผมหรือแดดดี๊ของเจ้าแฝดจอมแสบงานยุ่งมาก

เดย์   :  นี่...เงาะ พี่ว่าเงาะกลับบ้านไปได้แล้วไป ชิ่วๆๆ (ดูเหมือนจะมีคนหน้ามืดหึงแม้แต่กับเด็ก)
เงาะ  :  อุ๊ ||||||*|| เรื่องอะไรพี่เดย์มาไล่หนู พี่นั่นแหละ รีบออกจากวัดไปเลย เป็นบ้าเหรอ
            มืดจะตายใส่แว่นดำทำไม หรือว่าไปแอบดูใครอาบน้ำมาก็เลยเป็นตากุ้งยิง แบร่!
เดย์   :  หนอย~!! ตัวเองนั่นแหละ แต่งตัวอะไรก็ไม่รู้ เป็นบ้าเหรอ
เงาะ  :  พี่เดย์! วันนี้หนูแต่งเป็นเจ้าหญิงนะมาว่าหนูได้ไง!
เดย์   :  เจ้าหญิงที่ไหนขาสั้นขนาดนี้ ฟันหลอตั้งสองซี่ นมก็ไม่มี เป็นเจ้าหญิงไม่ได้หรอก จำไว้!
เงาะ  :  ไอ้พี่เดย์!!!! ฮืออออออออ แม่ขาๆๆๆ พี่เดย์แกล้งหนูอีกแล้ว แม่ตีพี่เดย์ให้ที
น้าอร  :  เดี๋ยวเถอะเงาะ อย่าเรียกพี่ว่าไอ้ เดี๋ยวแม่จะตีให้
เงาะ  :  แล้วทำไมพี่เดย์ว่าหนูแม่ไม่ตีล่ะ!!!
น้าอร  :  นึกดูให้ดี เราไปว่าพี่เขาก่อนไม่ใช่เหรอยัยเงาะ 5555ก็ถูกของพี่เขามั้ยล่ะ

เด็กน้อยทำหน้าเบะแต่แววตาจ้องเขม็งที่เจ้าคู่อริไม่รู้จักโต ยังเคืองไม่หาย

ลูกคิด  :  น้องเงาะครับ มา มานี่เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของเล่นทางนั้นดีมั้ย ป่ะ คนสวยยิ้มให้พี่หน่อยสิครับ

ผมปลอบน้อง น้องก็รีบโผมาหาผมนะครับ น้าอรจะท้วงว่าไม่ต้องตามใจ แต่ผมขอว่าอยากให้เอง
ไม่ได้จะสปอยอะไร อีกอย่างที่เงาะงอนก็เพราะไอ้บ้าเดย์เองที่ชอบไปแหย่ ผมแค่อยากแสดงให้ดู
ว่าถ้าคุยกับน้องดีๆ น้องก็น่ารักมากจริงๆครับ  “พี่ลูกคิดน่ารักที่สุดเลย ..จุ๊บ”

เงาะดีใจจุ๊บแก้มผมทีนึงแล้วกอดคอให้ผมอุ้มไป ไอ้เดย์โวยวายจนน้าอรยืนขำ

เดย์  :  โว้ยยยยยย -*- ดู! ดูทำเข้า!! ฮึ้ย!!!

พอน้าอรพาเงาะกลับไป ไอ้เดย์ก็งี่เง่าจะขอเดินจับมือกับผมให้ได้

ลูกคิด  :  มึงอย่ามาบ้าน่าเดย์////*// ไม่อายคนเขารึไงวะ
เดย์      :  อายทำไม กูปิดหน้าไว้ ไม่มีใครจำกูได้หรอก
ลูกคิด  :  แต่จำกูได้ไงฟายเอ๊ย!/////*//
น็อต    :  โอ้ยยยยยยยยย||||||||||| กูหิวววววว พวกมึงอย่ามัวแต่จีบกันได้ม๊าย ไปหาอะไรกินกันเถอะ

“อ้าว เดย์! เดย์ใช่มั้ย! เดย์ๆๆ”
เสียงเรียกชื่อไอ้เดย์ชัดเต็มสองรูหูพวกเราทุกคนเลยครับ ... เชี่ยซีน! ไอ่ห่า คราวนี้ใครก็ไม่รู้ยังจำไอ้เดย์ได้

ผมมองหน้าไอ้เดย์งงๆ ผู้หญิงที่ดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเราเดินเข้ามมาทักมันอย่างดีใจมากเลยครับ
ลูกคิด  :  (ซุบซิบ)  ใครอ่ะ?
เดย์      :  ....เอ่อ....||||||||||

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 15-01-2018 00:37:19

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 55 รักนะ.../2






ลูกคิด : (ซุบซิบ) ใครอ่ะ?
เดย์ : ....เอ่อ....||||||||||



“เดย์มานานแล้วยัง555 คิดถึงจังหมู่นี้ไม่ไปกินก๋วยจั๊บที่ร้านเลยนะ วันนี้ก็มาขายที่งานวัดเหมือนทุกทีแหละ
คราวก่อนก็มานะแต่ไม่เห็นเดย์แวะไปเลย หรือว่าเบื่อเรา..เอ๊ย เบื่อก๋วยจั๊บร้านเราแล้วกันน้า”

นัยน์ตาเธอดูซุกซนกับคำถามตัดพ้อนั่นมากกว่าจะเศร้านะครับ ตรงกันข้ามดู.... ระริกระรี้มากจริงๆ  -*-
ไม่ต้องสืบแล้วว่าใคร...  รู้เลย นี่ต้องเป็นยัยลูกสาวของร้านก๋วยจั๊บจ้าวโปรดเชี่ยเดย์แน่ๆ!
ผมส่งสายตาไปด่ามันเรียบร้อย ไอ้หอกเดย์แม่งก็เอาแต่อึกๆอักๆอยู่ได้! ฮึ้ย!!!

ลูกคิด  :  เฮ้ย ไอ้น็อต ไปหาไรกินทางนู่นเหอะ กูหิวแล้วเหมือนกัน ปะ..
น็อต  :  อ่า... มึง ละ..แล้วไอ้เดย์อ่ะ ||||||||   (ผมเข้าไปกอดคอจะเดินไปกับไอ้น็อต แต่ไอ้บ้านี่ไม่ยอมเดิน)
เดย์    :  ลูกคิดดดด~~~~~~||||||||||

ผู้หญิงคนนั้นยังยิ้มหน้าระรื่น กอดแขนไอ้เดย์แล้วถามว่ามากับเพื่อนๆเหรอ ไปกินก๋วยจั๊บร้านเธอสิ

ลูกคิด  :  กินอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ก๋วยจั๊บ! กูไม่กินเส้นก๋วยจั๊บ! -*-
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  ว้ายจริงเหรอ แต่ไม่เป็นไรนะ ร้านเรามีหลายเส้น เส้นอื่นก็มี ไปนะเดย์
ลูกคิด  :  กูไม่กินเส้นก๋วยเตี๋ยว!
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  อุ้ย งั้นเธอไปกินเกาเหลาก็ได้นะ
ลูกคิด  :  อ๋อออออออ นี่อยากกินเกาเหลามากนักใช่มั้ย!
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  พูดอะไรของเธออ่ะ เรากินจนเบื่อแล้ว จะชวนเดย์กับพวกเธอไปกินต่างหาก
                                   นะจ๊ะเดย์ ไปนะ เดย์ชอบนี่ ไปกินกันๆๆ เดี๋ยวเราแถมให้พิเศษเลยนะจ๊ะ คิกคิก//////
ลูกคิด  :  -*-   .............   ฮึ่ม!!!! 
              (พูดไปก็หัวเราะไปเป็นบ้าอะไรวะ เอานมไปดันแขนไอ้เดย์อยู่ได้ ใช่ซี๊! กูมันมีแค่หัวนมนี่!!!)

“กูไม่กินผัก! กูไม่กินเส้น! กูไม่กินน้ำซุป! กูไม่กินลูกชิ้น! กูไม่กินหมูกรอบหมูสับหมูชิ้น
เครื่องในเครื่องนอกห่าเหวไรทั้งนั้น!!! กูไม่แดรก!!!!!” 
คำยืนยันหนักแน่นของผม เล่นเอายัยลูกสาวร้านก๋วยจั๊บอึ้งปนเงิบก่อนจะเปลี่ยนเป็นทำหน้าบึ้งแบบแบ๊วๆ
อ้อนไอ้เดย์  “เรื่องมากจัง งั้นก็เชิญเธอไปกินร้านอื่นเถอะ ส่วนเดย์ก็ไปกินเรา เอ๊ย////// ร้านเราเนาะ”

ผมกัดฟันอย่างหัวร้อน  “พูดไม่รุ้เรื่องเหรอ! ก็บอกว่าไม่กินไง!”
แล้วจู่ๆ ไอ้ซีนมันก็แทรกเข้ามายืนยิ้มกริ่มตรงกลาง
ซีน  :  จุ๊ๆๆๆ ใจเย็นๆกันนะครับทุกคน เธอ! เธอน่ะ! (มันชี้ไปที่ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ)
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  ห๊ะ!? หะ หา!??? อะ อะอะไร!
ซีน  :  โทษทีนะ เธอคงจำคนผิดแล้ว! เพื่อนเราไม่ใช่คนชื่อเดย์ที่เธอรู้จักนั่นหรอกนะ หึหึหึหึหึ

ไอ้ซีนมันขำในลำคอดูมีแผนการอะไร

ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  ก็เมื่อกี้เพื่อนเธอยังเรียกว่าเดย์อยู่เลยไม่ใช่เหรอ
ซีน  :  ......... เอ่อ น่าจะคนละเดย์น่า! 55555เพื่อนเรามันส่งสายตาว่าไม่รู้จักเธอนะ
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  เห็นได้ยังไง ใส่แว่นดำอยู่นี่?
ซีน  :  ว้อยยย อย่าถามมากได้มั้ย! บอกว่ามันไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิ!
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  พูดอะไรของเธอน่ะ แค่ใส่หมวกใส่แมสใส่แว่น ไม่รู้จะใส่ทำไมเยอะแยะ
                                   ยังไงเดย์ก็หล่อทะลุแมสอยู่แล้วนะ//////  นี่มันเดย์ชัดๆจะมาบอกว่าไม่ใช่ได้ยังไงยะ

ซีน  :  งั้นคนที่เธอรู้จัก เขามีไฝแบบนี้รึเปล่า!!!!

ว่าแล้วไอ้ซีนมันก็ผายมือไปที่หน้าไอ้เดย์ ไอ้เดย์ถอดผ้าปิดปากออก.......... เชี่ย!
มีไฝเม็ดใหญ่มากติดอยู่เหนือมุมปากมันสามเม็ด!!! ....... แถมมีขนงอกออกมาด้วย... ||||||||||

ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  ว้าย!!!|||||||||| ว้ายทำไมมีไฝ!? ว้ายเดย์ไม่มีไฝแบบนี้นะ เอ๊ะ....ใช่เดย์มั้ยเนี่ย???
                                 
ดูเหมือนว่าแผนที่ไอ้ซีนเตรียมการมาไว้ล่วงหน้าจะสร้างความงงหนักให้แม่สาวนั่น เล่นเอาสะดุ้งถอยฉาก
ไอ้ไฝสามเม็ดแถมมีขนนั่นรวมกันผมว่าเกือบใหญ่กว่าปากไอ้เดย์แล้ว ผมยังตะลึงเลยครับ
ไอ้เดย์ยังไม่ยอมถอดแว่นแต่ยิ้มซะกว้างให้ผู้หญิงคนนั้นขนหัวลุก เชี่ยแม่งมันแอบเอาอะไรมาทาฟันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
เหลืองอ๋อย5555555555555555

เดย์  :  ใครวะ กูไม่เห็นรู้จักเลย!  (ไอ้ห่า มึงทำเสียงเป็ดด้วย จะให้กูกลั้นขำไปถึงไหน!555555555555)
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ  :  ว้ายยยยยยยยยย อร๊ายยย ขอโทษ!!!!||||||||||||||

ทุกคนปล่อยก๊ากออกมาอย่างฮาทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหนีไป
ผมหรี่ตามองไอ้บ้าเดย์อย่างเหลือทนก่อนจะขำพรวดออกไปจนท้องแข็ง

ลูกคิด  :  มึงเป็นใครเนี่ย555555555555555 คนบ้าอะไรวะไฝใหญ่ชิปหาย5555555555555555
เดย์  :  นี่แฟนมึงเองไง
ลูกคิด  :  555555ไม่ใช่ มึงไม่ใช่!555555
เดย์  :  กูเองงงงงงงงงงง

แล้วไอ้บ้าเดย์มันก็แกะไฝมาเม็ดนึงไล่กวดจะแปะหน้าผมให้ได้ ไอ้บ้าเอ๊ย ผมวิ่งหนีเหนื่อยแทบตาย
แต่ก็...... ตลกชะมัด ผมสนุกมากเลยครับ ลืมที่โมโหก่อนหน้านี้ไปหมดเลย555
 
สรุปพวกเราไปกินผัดไทย แล้วก็ไปปาเป้ากัน ทุกคนปาได้ตุ๊กตาหมดเลยยกเว้นผม... แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ
เพราะของของไอ้เดย์ก็เหมือนของของผม มันปามาให้ผม อิอิ


“อ้าว! ลูกคิดดดดด มาด้วยเหรอ!! ว้ายยยยยผู้ชายเต็มเลยโฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมสะดุดเสียงเรียกคุ้นหู เสียงแปร๊นๆที่ผ่านการดัดมาแต่ยังปิดความตอแหลไม่มิดนี้ผมรู้ทันทีเลยว่าใคร
หันไปดูพร้อมเพื่อนๆ เจออิดุ๊กดิ๊กครับ แถมมาทั้งกลุ่มมากันครบ ทั้ง แจ๋วแหว๋ว ไอซ์ โฟร์ แมวเหมียว
พวกสาวๆทักไอ้เดย์จะปิดหน้าทำไม ไอ้ซีนก็อาสาอธิบาย พอเห็นไฝสามเม็ดของไอ้เดย์สาวๆก็ขำก๊าก
ส่วนสีฟันที่เหลืองเพราะผงสมุนไพรมันหลุดไปตั้งแต่ตอนกินผัดไทยแล้วครับ

โฟร์  :  ได้อะไรกันบ้างอ่ะ ว้ายตุ๊กตา! 5555ผู้ชายถือตุ๊กตายกกลุ่มแบบนี้ก็ดูน่ารักดีไปอีกแบบนะ5555
ซีน  :  พูดมากน่าอ้วน////////
โฟร์  :  อิซีน! อ้วนหน้ามึงสิ เขาเรียกอวบย่ะ!!! ////*//
ซีน  :  อ่ะ เอาไป
โฟร์  :  หือ กรี๊ดด///ให้เหรอ ใจดี~~ แต้งกิ้วววว โห หล่อเลยอ่ะ555555
ซีน  :  หึหึหึ ฟังจนเบื่ออ่ะ คริคริคริ
โฟร์  :  ใจหล่ออย่างนี้ถึงไอ้นั่นจะเล็กก็ไม่เป็นไรกูให้อภัย
ซีน  :  ว่าไงน๊า!!!!! อีอ้วน!!! ของกูไม่เล็กเฟ้ย!!!ยังไม่เคยเห็นมึงเอาอะไรมาวัดวะ!
โฟร์  :  ไม่อ่ะ ไม่ได้เอาอะไรมาเลยกูเดินมาเฉยๆเนี่ย
ซีน  :  กวนตีนละเดี๋ยวกูจับต้มแล้วทอดทำหมูกรอบแดรกแม่ง
โฟร์  :  มึงกล้าทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆได้เหรออิซีน
ซีน  :  มึงเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนวะ
โฟร์  :  เอามาจากที่เดียวกับมึงอ่ะ

ซีนมันให้ตุ๊กตายัยโฟร์ครับ มาถึงก็คุยกันใหญ่สองคนนี้ ก็ไม่แปลกหรอกครับ ช่วงที่แกล้งคบกันตอนนั้น
พวกมันคงสนิทกันมากขึ้นยิ่งกว่าแต่ก่อน.... แต่ ไม่ระวังกันเลยนะไอ้พวกนี้ ทำคนหึงไม่รู้ตัวผมไม่รู้ด้วยนะ

กีต้าร์  :  นี่.......... ทิชา เอาตุ๊กตามั้ย
ไอซ์  :  ต้าร์โกรธอะไรรึเปล่าจ๊ะ
กีต้าร์  :  หา ทำไมคิดว่าเราโกรธ เราแค่อยากให้ตุ๊กตาไง เอาไปสิ
ไอซ์  :  ขอบใจนะ คือ...ก็.. อยู่ๆต้าร์ก็กลับไปเรียกเราเหมือนเมื่อก่อน ไม่เรียกชื่อเล่นเราแล้วก็เลยคิดว่า...
กีต้าร์  :  หึ... บ้าน่า อย่าคิดมาก ชื่อไหนก็เป็นเธอไม่ใช่เหรอ เราแค่เผลอเรียกน่ะ
ไอซ์  :  ยังไงก็ขอบใจนะต้าร์ เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าใจดีขนาดนี้ ยังโสดอยู่มั้ยจ๊ะขอสมัครคนแรกเลยได้มั้ย555

ไอ้ฉากคุยกันกระหนุงกระหนิงเหมือนพระเอกนางเอกซีรี่ย์ มีเอามือขยี้หัวหยอกเอินกันอย่างนี้
บอกตรงๆครับ เห็นแล้วผมใจไม่ดี ....... ก็ไอ้พระนางคู่แรก มันมาวีนไอ้พระนางคู่หลังแล้วนี่สิครับ

ซีน  :  เชี่ยต้าร์! ไหนมึงบอกจะยกตุ๊กตาของมึงให้กูไง! แล้วทำไมจู่ๆให้ไอซ์ไปได้วะ!!?
กีต้าร์  :  อ้าว................ไม่รู้เหรอ นึกว่ามึงไม่อยากได้แล้ว ก็เห็นยกของตัวเองให้โฟร์นี่
ซีน  :  มันไม่เหมือนกันเว้ย! ตุ๊กตากูมันไม่น่ารักเหมือนของมึงนี่หว่า อันขี้เหร่กูยกให้ยัยโฟร์ไป
           ไม่เห็นเป็นไร แต่ตุ๊กตาของมึงมันต้องเป็นของกูดิ๊!
โฟร์  :  อิซีน!!!! -*-  (โฟร์เอาตุ๊กตาไล่ทุบ ไอ้ซีนวิ่งวุ่นหนีมือโฟร์)

ผมได้แต่กรอกตามองบน รำคาญไอ้พวกบ้านี่เถียงกันเป็นเด็กๆไปได้ ทะเลาะกันแย่งตุ๊กตาเนี่ยนะ
สู้ปาไม่ได้แบบผมซะตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง เห็นมั้ยครับว่าผมมองการณ์ไกล

ไอซ์  :  ซีน! ซีนจ๊ะ เอาไปเถอะ เราไม่เอาก็ได้ โฟร์ก็หยุดตีซีนเถอะนะ เดี๋ยวก็เขียวไปหมดหรอก55
โฟร์  :  ดี! เอาคืนไปเลย! ตุ๊กตาต้าร์น่ะไอซ์เขาไม่อยากได้หรอก! ของมึงก็เอาคืนไปด้วยเลยไป๊ซีน
ซีน  :  ไม่เอาหรอก เก็บไว้เหอะของกูอ่ะ เอาของไอ้ต้าร์มาตัวเดียวก็พอ

ว่าแล้วไอ้ซีนก็ดึงตุ๊กตาในมือไอซ์ไปกอด เดินยิ้มระรื่นลอยหน้าลอยตาจนโดนไอ้กีต้าร์เขกกะโหลก
ซีน  :  โอ๊ย!!! เชี่ย! เจ็บนะเว้ย เขกหัวกูทำไมวะ??? 
กีต้าร์  :  มึงนี่มันเป็นผู้ชายภาษาอะไรวะซีน มึงเพิ่งแย่งตุ๊กตาจากเด็กผู้หญิงมานะมึงไม่อายเขาบ้างรึไง!
ซีน  :  ด้านได้ อายกูก็อดดิ
กีต้าร์  :  เฮ้อ ...เออ ด้านจริง
ซีน  :  ก็มึงบอกจะให้กู แล้วมึงเอาไปให้ไอซ์เองทำไมเล่า มึงแหละผิด
กีต้าร์  :  กูไม่คิดว่ามึงจะอยากได้ไอ้ตุ๊กตาจากการปาเป้างานวัดขนาดนี้นี่หว่า
ซีน  :  เปล่า กูไม่ได้อยากได้ตุ๊กตา
กีต้าร์  :  อ้าวแล้วที่ทำเนี่ย
ซีน  :  ก็มันของมึง แล้วมึงก็บอกจะยกให้กูก่อน กูก็มีสิทธิ์
กีต้าร์  :  ก็กูนึกว่ามึงไม่เอาแล้ว
ซีน  :  ทำไมคิดงั้น กูไปบอกตอนไหนว่าจะไม่เอาวะ
กีต้าร์  :  ก็........ก็มึงยังยกของตัวเองให้โฟร์เลย ใครจะไปรู้วะ
ซีน  :  ..........ไม่รู้ รึว่า...
กีต้าร์  :  จ้องทำเชี่ยไร ตรวจต้อตากูเหรอ
ซีน  :  เปล๊า........ก็นึกว่าหึง

กีต้าร์มันรีบอุดปากไอ้ซีนแทบจะกระโจนใส่ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกครับคนอื่นๆมัวแต่สนใจร้านขายสายไหม
แถมเสียงมัคทายกวัดที่พูดไม่หยุดเป็นเสียงตามสายกระจายเสียงมาก็ช่วยกลบได้ดี

แต่ทั้งหมดไม่รอดพ้นสายตาคนชั่วอย่างไอ้เดย์หรอกครับ มันสะกิดให้ผมดู ไอ้กีต้าร์เหมือนคนไข้ขึ้น
หน้าแดงเลยนะมึง...

ซีน  :  ตุ๊กตากูไม่อยากได้หรอก ที่กูอยากได้คือของของมึง ตัวมึง แล้วก็หัวใจของมึงด้วย
กีต้าร์  :  .............. ////// เชี่ย.. ผัดไทยที่กินไปขึ้นมาอยู่ที่คอแล้วไอ่สัด////
ซีน  :  ว้าย เขินหราคะคุณขา~~~กรี๊ดดดดด ดีจายยยยยยยยย///////
กีต้าร์  :  ไอ้! 5555555 เชินเชี่ยไร! ไอ้คนประสาทเอ๊ย//// ตูดมึงไม่จำเป็นต้องบิดขนาดนั้นก็ได้555555555

ผัดไทยของผมก็เช่นกัน....ขึ้นมาที่ตาแล้วเชี่ย..... เอาล่ะผมจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินพวกมันแล้วกันนะครับ
เดย์  :  ไง...คึคึคึ คารมคมหอกเชี่ยซีน5555มึงดูไอ้ต้าร์ดิยิ้มปากจะฉีกแล้วมึ๊งงง5555
ลูกคิด  :  ทางนู้น...ก็ยิ้มจนปากจะฉีกไม่น้อยหน้าหรอกมึงดูๆ

ผมสะกิดไอ้เดย์ให้มองดุ๊กดิ๊กครับ มันกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ของไอ้คิมอยู่ ยืนยิ้มแก้มจะแตกแล้ว

ยู  :  เฮ้ยคิม มึงให้ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊กเหรอวะ
คิม  :  ให้บ้าอะไร กูเมื่อยขี้เกียจถือ กูจะแดรกเครปเลยฝากมันถือเฉยๆ
ยู  :  อ๊ะๆๆ แล้วมึงจะไปไหน
คิม  :  ก็...ก็เอาเครปไปให้ดุ๊กดิ๊กมันไง

ทันทีที่ไอ้ยูปล่อยมือที่รั้งไอ้คิมไว้ ไอ้คิมก็เรียกดุ๊กดี๊กที่ยืนรอพลางเดินเข้าไปหา
คิม  :  อ่ะ ของมึงได้แล้วครับคุณพงษ์เทพ
ดุ๊กดิ๊ก  :  อิเลว/////*// (ดุ๊กดิ๊กยังคงไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริง ไอ้คิมเจอตุ๊กตาฟาดเข้าหน้า)
คิม  :  55555555กูทำไรผิดวะ ก็ชื่อมึงอ่ะ555
ดุ๊กดิ๊ก  :  เอาเครปกูมาเลย เอาตุ๊กตามึงคืนปะ.... ไป..... คิม  ทำอะไรของมึงเนี่ย///////
คิม  :  ก็กูขี้เกียจถือตุ๊กตามันตัวใหญ่เกะกะ ไม่เข้ากะกูด้วย มึงถือไปนั่นแหละดีแล้ว
          ถือไปให้ถึงบ้านมึงเลยนะ ส่วนเครปถ้ามึงอยากกินกูจะช่วย ถือซะว่าสงสาร อ่ะ กูป้อน..

แต่ไอ้คิมมันก็ป้อนดุ๊กดิ๊กอยู่ได้ไม่กี่คำหรอกครับ พอมันโดนไอ้ยู ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตแซ็วมากเข้า
มันก็กินเองสองอันเลย แต่อิดุ๊กดิ๊กไม่ยักกะโวยวายอะไรเลยครับ สงสัยมันจะอิ่มใจ

แจ๋วแหวว  :  แหมๆๆๆๆๆคุณนายดุ๊กดี๊กเจ้าคะ ได้ตัวเบ้อเร่อเลยนะคะ กูก็อยากได้มั่งอ่ะฮืออออ
ดุ๊กดิ๊ก  :  นู่นๆๆมึงไปขอพวกไอ้มาร์คไอ้น็อตสิ
มาร์ค  :  ......
น็อต  :  ......
แจ๋วแหวว  :  พวกมึงๆแลกตุ๊กตาพวกมึงกับจูบกูมั้ย///////
มาร์ค  :  ..... กูยกให้มึงฟรีๆเลยไม่ต้องเอาอะไรมาแลกกู |||||||||*||
น็อต  :  ..... เก็บปากมึงไว้แดรกข้าวก็พออิแจ๋วแหว๋ว อ่ะเอาไป |||||||||*||
แจ๋วแหว๋ว  :  ว้ายยยยยย มีแต่ผู้ใจดีทั้งนั้นเลย เพราะกูสวยแน่ๆกูได้สองตัวเลยเห็นมั้ยอิดุ๊กดิ๊ก
                      กูสวยกว่ามึงโฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดุ๊กดิ๊ก  :  ........... เอาที่มึงสบายใจ
แมวเหมียว  :  มึงจะอยากได้มาทำไมอิแจ๋วแหว๋วตุ๊กตาหน้าตาเสร่อมากเลย สู้ตุ๊กตาอปป้า
                       ลิมิเต็ดอิดิชั่นของกูก็ไม่ได้///////อืมมมม จุ๊บ

ยัยแมวเหมียวพกตุ๊กตาตัวเล็กๆที่มีต้นแบบมาจากไอดอลเกาหลีมาด้วยครับ เห็นว่าราคาตัวละพันกว่า
พวกผมนี่ไม่กล้าขโมยมาแกล้งมันเล่นเลยครับ มันเก็บค่าขนมตั้งหลายเดือนเพื่อซื้อมา ถนอมน่าดู

ยู  :  อ่ะไอซ์เหลืออยู่คนเดียวเอาตุ๊กตาของเราไปสิเราให้
ไอซ์  :  ไม่เอาไปให้แฟนเหรอยู
ยู  :  555เขาคงไม่อยากได้หรอกของเด็กๆแบบนี้ ให้ผู้หญิงน่ารักๆอย่างไอซ์แหละดีแล้ว
ไอซ์  :  ขอบใจนะจ๊ะ ^^
โฟร์  :  ยู..........ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนใจมาชอบผู้หญิงแล้วหรอกนะ
(ยัยโฟร์ดึงไอซ์ให้ห่างไอ้ยูแล้วจ้องเขม็งขี้หวงเหมือนเด็ก)
ยู  :  อย่าพูดอะไรที่ทำให้ขนลุกได้มั้ย แหวะ...|||||||||||||
โฟร์  :  ..........ไม่ต้องทำหน้ารังเกียจกันขนาดนี้ก็ได้อิยู

เดินไปเจอร้านช้อนปลาก็จัดกันซะหน่อยครับ แต่ไม่มีใครช้อนได้เลย กากกันทั้งหมด
ไอซ์  :  เดี๋ยวเราขอไปห้องน้ำก่อนนะ
โฟร์  :  เราไปเป็นเพื่อนๆอิแมวๆไปด้วยกันป่ะๆๆๆ
แมวเหมียว  :  อ้าวกูด้วยเหรอ
ไอซ์  :  ไม่ต้องหรอกเราไปคนเดียวได้ห้องน้ำอยู่แค่นี้เอง55 โฟร์กำลังช้อนปลาไม่ใช่เหรอ
             ทิ้งกระดาษเปียกนานเดี๋ยวขาดหรอก
โฟร์  :  งั้นไอซ์ให้ลูกคิดไปเป็นเพื่อนเถอะนะ
ลูกคิด  :  ห๊ะ เดี๋ยวนะ ทำไมต้องกูอ่ะ
โฟร์  :  แล้วจะให้ผู้ชายคนอื่นไปกับไอซ์ได้ยังไงเล่า!
ลูกคิด  :  อ้าวแล้วทำไมกูได้ล่ะ!?
โฟร์  :  มึงไม่นับ กูอนุญาต
ลูกคิด  :  ไม่นับคืออะไร เพราะอะไรมึงบอกมานะ!!!////*//
โฟร์  :  ............กูคิดว่ามึงคงไม่มีปัญญาทำอะไรไอซ์ได้ แต่พกมึงเป็นไม้กันหมามาจีบไอซ์ก็พอได้
ลูกคิด  :  ............ กูควรดีใจรึเสียใจ (ไอ้พวกเพื่อนเลวมันพากันหัวเราะผมโดยเฉพาะเชี่ยเดย์ -*- )

ขาเดินกลับมาผมก็คุยกับไอซ์ครับ

ไอซ์  :  ใกล้สอบแล้วอีกไม่กี่วันเอง ดีจังพวกลูกคิดไม่ค่อยเครียดกันเลย พวกเราอ่านหนังสือดึกทุกคืนเลยนะ
            วันนี้ก็เลยตกลงกันว่าจะมาปลดปล่อยคลายเครียดสักหน่อย เบื่อห้างแล้วมาไหว้พระดีกว่า
            จะได้ขอพรให้สอบได้ด้วย55
ลูกคิด  :  ไม่เครียดอะไรกันเล่าไอซ์  เราเครียดจะตายยังไม่รู้อนาคตตัวเองเลยเนี่ย ขนาดบ้าๆต๊องๆอย่างไอ้ซีน
               ไอ้เดย์พวกมันยังรู้ทางเลือกของตัวเองแล้วเลย ไม่เหมือนเราติดที่ไหนคงเอาที่นั่น
ไอซ์  :  อ้าวแล้วลูกคิดอยากทำงานอะไรเหรอ
ลูกคิด  :  ไม่มีอ่ะ ไม่อยากทำงานได้มั้ย
ไอซ์  :  ลูกคิด||||||||||
ลูกคิด  :  5555ก็ไม่มีอะไรที่อยากทำรึอยากเรียนเป็นพิเศษเลยนี่นา......... แม่เราอ่ะบอกว่าอีกหน่อย
               จากร้านของชำแม่จะเปิดเป็นมินิมาร์ท แล้วก็ให้เราขายของนั่นแหละ เราไม่ได้มีความฝันสวยหรู
               อะไรหรอก เราแค่อยากอยู่กับแม่เราแล้วก็.../////อยู่กับไอ้เดย์ไปทุกวันก็พอ เรามีความสุขง่ายๆ
              แบบนี้แหละ555
ไอซ์  :  ............... ไม่หรอก ความฝันของลูกคิดน่าอิจฉามากๆเลยนะจ๊ะ มีคนที่รักอยู่ในนั้นด้วย
ลูกคิด  :  เหรอ...... //////// แหะ  แล้ว.... แล้วไอซ์ล่ะ มีคนที่รักรึยัง ที่ไม่ใช่พ่อกับแม่น่ะ
ไอซ์  :  เรา....... ยังไม่มีหรอกจ้ะ ก็มีแต่โฟร์นั่นแหละ อีกหน่อยถ้าย้ายไปอยู่ที่อื่นจริงๆคงคิดถึงเพื่อนๆน่าดู
            โดยเฉพาะโฟร์ เราไม่ได้รังเกียจเลยนะที่โฟร์รักเราแบบอื่นที่มากกว่าเพื่อน รู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำ
             ที่มาชอบคนน่าเบื่ออย่างเราอ่ะ 55เราเองถ้าอยู่กับโฟร์ตลอดไปได้ก็คงดี
ลูกคิด  :  แล้วถ้าโฟร์ยังชอบไอซ์อยู่แบบนี้มันจะดีเหรอ...
ไอซ์  :  ........... อืมมมมมม ลูกคิดว่าการที่ต้องอยู่ข้างเราแบบนี้โฟร์จะรู้สึกแย่เรื่องที่เราไม่ได้คบกันแบบแฟนรึเปล่า
ลูกคิด  :  ไม่หรอกยัยนั่นดี๊ด๊าจะตายไป ... ตราบใดที่ไอซ์ยังไม่มีใครอ่ะนะ.. มันก็มีหวังใช่มั้ยล่ะ
ไอซ์  :  ......งั้น เราก็จะไม่มีใครจนกว่าโฟร์จะมีก่อนเรา ^^
ลูกคิด  :  เฮ้ย ได้เหรอ...เอางั้นจริงดิ..... แหะ...ไอซ์นี่ รักเพื่อนจังน้า
ไอซ์  :  .............  อื้ม.. รักมากเลยล่ะ
ลูกคิด  :  แล้ว.....มากกว่าเพื่อนบ้างรึเปล่า
ไอซ์  :  ........ ไม่รู้สิ ..... ไม่มั้ง...

ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ!!? ต้องตอบว่าไม่มีทางไม่ใช่เรอะ!???
เดินมาถึงที่เพื่อนๆอยู่ก็เจอไอ้เดย์ยืนท้าวเอวรอมันบ่นว่าช้าเหมือนรอเต่าสองตัวเดินมากว่าจะถึง
ลูกคิด  :  ทำไม มึงจะรีบไปไหน
เดย์  :  นู่นงะ 

เดย์มันยักยิ้มชี้ไปทางที่เขาล้วงไหเสี่ยงดวงกันครับ ไอ้ห่านี่ไม่เคยเข็ด
ลูกคิด  :  มึงจำได้มั้ยว่ามึงเกิดมาใต้ดาวสก็อตไบร์ทน่ะเชี่ยเดย์
เดย์  :  แต่กูมีลางสังเห่าสังหรณ์ว่าวันนี้กูต้องได้อะไรที่มันยิ่งใหญ่ติดไม้ติดมือมาแน่นอน!!!
ลูกคิด  :  ...........

ครับ ผมไม่อยากเชื่อมันเหมือนกัน แต่ไอ้เดย์ก็ไปเสี่ยงดวงมาได้รางวัลใหญ่มาจริงๆ
มันได้สก็อตไบร์ทแพ็คใหญ่ยี่สิบแพ็คมาเลยครับ...

เดย์  :  เชี่ย!!!!! -*- คอยดูนะ! กูจะเอาไปล้างจานดาวเทียมแม่ง!!!!
ลูกคิด  :  มึงจะออกนอกโลกไปทำไม เอามาให้แม่กูขายดีกว่า...

ไอ้พวกที่เหลือสงสัยมันกลัวน้อยหน้าไอ้เดย์ครับซื้อคูปองมาล้วงเบอร์ในไหดูดเงินดูดทองกันใหญ่
ซีน  :  เชี่ยกูตื่นเต้นว่ะ กูจะได้อะไรวะๆๆๆ
คนอ่านเบอร์  :  ครับ ได้เบอร์57 นะครับ... ทิชชู่ครับ!
ซีน  :  ........

ลูกคิด  :  55555 แล้วพวกที่เหลือล่ะ พวกมึงได้อะไรมาบ้างวะ555
มาร์ค  :  หวี
น็อต  :  อมยิ้ม
ยู  :  ที่เปิดขวด
คิม  :  ยากันยุง
ดุ๊กดิ๊ก  :  จานกระดาษ
แจ๋วแหว๋ว  :  น้ำยาปรับผ้านุ่ม
โฟร์  :  ขนมสิบบาท
แมวเหมียว  :  ขนมห้าบาท
ไอซ์  :  ที่เปิดขวด5555555555555555

เหลือแค่ผมที่ยังไม่ได้ล้วง
คนอ่านเบอร์  :  ได้น้ำยาล้างจานจ้า
ลูกคิด  :  จริงดิ!

“ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ”
ทุกคนฮาลั่นที่ผมได้น้ำยาล้างจานมา เป็นคู่กับสก็อตไบร์ทไอ้เดย์พอดีเลย
สรุปแล้วก็มีแค่เดย์ที่ได้รางวัลอย่างเยอะ แต่...สก็อตไบร์ทล้วนนะครับ ไม่รู้จะอิจฉาหรือสงสารมันดี

*******************
***************
*******

แล้วไอ้เดย์มันก็ตั้งหน้าตั้งตาแบกถุงใส่สก็อตไบร์ทใบใหญ่มาให้แม่ผม แม่จ๋าดีใจใหญ่เลยครับ
“เดย์ ลูกขอบใจนะโอ้ยเด็กดี555555”
แน่นอนไอ้เดย์แกะไฝออกแล้วตอนเสนอหน้ามาหาแม่ผม

ผมไม่แปลกใจหรอกครับที่จ๋ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะแม่ผมน่ะปลื้มไอ้เดย์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ไอ้คุณชายดิลวิลมันทำอะไรก็ดีไปหมด ในสายตาของแม่ผมก็มีประกายวิ้งๆเวลาชื่นชมไอ้ขี้ประจบนี่
ตลอดนั่นแหละ แต่มันคงดูแปลกในสายของเพื่อนๆผมที่พากันยกโขยงตามมาด้วย พวกบ้านี่ทำสายตาล้อเลียนผมแซ็วผมจะแย่

แจ๋วแหว๋วชะเง้อคอมองไอ้เดย์กับคุณนายลูกเกดที่ช่วยกันเรียงสก็อตไบร์ทเข้าชั้นขายของ
ก่อนที่มันจะหันมากระซิบกระซาบกับผม  “นี่ อิลูก กูถามอะไรหน่อยสิ” 

“กระซิบอะไรของมึง อยู่กันสองคน”  ใช่ครับมีแค่ผมกับแจ๋วแหว๋วที่ยังนั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
เพราะพวกสาวๆไปรุมมุงตู้ไอศกรีมด้านใน  ส่วนพวกผู้ชายก็เดินเข้าไปเลือกขนมกินเล่น
“โอ้ยมึงก็! อย่าเพิ่งขัดกูค่ะ! กูสงสัยมากๆเลย”
“55อะไรอ่ะ”
“นี่แม่มึงรู้เรื่องที่มึงคบกับผัวเก่ากูแบบกินกันเองรึยังอ่ะ?”
“เฮ้ยถามอะไรของมึงเนี่ย”   ผมทำตาล่อกแล่กมันก็ด่าผมว่ากระแดะ เอ้ากูผิดไรเนี่ย
“ไม่ต้องมาทำเป็นสาวน้อยเขินอายค่ะ ตกลงแม่มึงรู้รึยัง”
“ยัง ....มึงถามทำไมแจ๋วแหว๋ว”   ผมอดย่นหัวคิ้วคิดเรื่องแม่ที่ยังกังวลอยู่ไม่ได้
“กูก็ถามเฉยๆเห็นแม่มึงดูชอบเดย์มากเลย  แล้วมึงคิดจะบอกแม่มึงเมื่อไหร่กันยะ”
“โอ๊ยกูไม่รีบ”
“มึงไม่อึดอัดรึไง ทุกวันนี้กูต้องแอ๊บแมนต่อหน้าพ่อกูกูยังแทบจะบ้าอยู่แล้วค่า(กรอกตากลับไปกลับมา)
“นี่พ่อมึงยังไม่รู้เหรอ! มึงออกชัดขนาดนี้เนี่ยนะ”
“กูก็แสดงไง! ต่อหน้าพ่อกูแมนกว่ามึงเยอะอินางเอก มึงไม่ต้องมาทำหน้าควายเหวอเลยนะ/////*//”
“แล้ว แล้วงี้อย่างที่บ้านดุ๊กดิ๊กล่ะ พ่อแม่มันรู้ป่ะว่าเป็น..”
“บ้านอิดุ๊กดิ๊กน่ะน่าอิจฉาจะตายไป อีกนิดก็พามันไปทำนมแล้ว รู้มาตั้งแต่ป.2แล้วย่ะ
แม่มันยังเคยส่งมันประกวดธิดายอดชาเขียวตอนป.5เลย ได้ที่หนึ่งด้วยนะมึ๊งงงง”
“โหย ดีว่ะ”
“บ้านมึงก็ดีแม่มึงใจดีจะตาย ดู๊ เอาเมล็ดแตงโมมาต้อนรับพวกกูเป็นจานๆ”
“ขอความจริงใจกว่านี้ในน้ำเสียงมึงด้วยครับ บ่น บ่นนน แต่ก็แดรกไม่หยุดเลยนะแทะอยู่นั่นแหละ”
“โฮะโฮะโฮะ ก็ของฟรีนี่ยะ กูว่ารีบบอกเขาก็ดีนะ แม่มึงคงไม่ว่าอะไรมากหรอกดูชอบเดย์มากขนาดนั้น”
“มึงคิดงั้นเหรอ มันจะง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่รู้สิทำไมมึงไม่ลองพูดกับแม่มึงดูล่ะอิลูกคิด”
“กู.....ยังไม่กล้าถามเขาตรงๆ”

ผมพูดได้เท่านั้นไอ้เดย์ก็เดินมาเกาะไหล่ด้านหลังผมพอดี  “คุยอะไรกันอ่ะ” 
เงยหน้ามองไอ้บ้าที่ยืนค้ำหัวมันทำตาหรี่ๆจ้องมองผมเหมือนจับผิด  “มึงจีบแจ๋วแหว๋วเหรอไอ้ลูก” ดู๊มันถาม
อิแจ๋วแหว๋วตาโตโอเว่อร์แอคติ้ง  “ว้ายพูดอะไรแบบนั้นคะเดย์ขา ลูกคิดนี่เมื่อกี้มึงจีบกูเหรอ!?”
ผมถอนหายใจส่ายหน้า “ตั้งสติกันก่อนเถอะพวกมึง”  ไอ้บ้าสองคนนี่หัวเราะใหญ่
แล้วไอ้ซีนก็เดินแกะขนมเข้ามา  “ขำอะไรกันวะ นี่แม่มึงใส่กัญชาในเมล็ดแตงโมเหรอไอ้ลูก?”

“เดี๋ยวมึงจะโดนเชี่ยซีน”
“แล้วเมื่อไหร่แม่จ๋าของมึงจะเลิกให้กูกินแต่เมล็ดแตงโมสักทีวะ..”  อย่างอื่นไม่ฟรีครับ..
“ทำเป็นพูดดีไอ้บ้า มึงเคยได้กินเมล็ดฟักทองจำไม่ได้เหรอ”
“............. เออ ก็จริงของมึง  ...”

พวกผู้หญิงได้ไอติมก็ขอตัวกลับ เหลือแต่พวกชั่วครับนั่งกินนอนกินกองกันอยู่หน้าบ้านผม
ผมกำลังแปลกใจที่ไอ้พวกนี้อุดหนุนขนมบ้านผมมือเป็นระวิง อยู่ดีๆไอ้เดย์ก็เรียกทุกคนเล่นเอาผมงง
 “เฮ้ย ได้ค่าจ้างกันแล้วไปประชุมงานที่บ้านกูกันได้แล้ว”
แล้วเดย์มันก็เดินเข้าไปกอดเอวอ้อนแม่ผมที่อยู่หน้าทีวี ขอพาผมไปทำรายงานกลุ่มกับเพื่อนๆที่บ้านมัน
เพื่อนๆผมไหว้ลาแม่จ๋าแล้วพากันถือขนมติดมือล่วงหน้าไปบ้านไอ้เดย์
ผมลุกขึ้นยืนเก้ๆกังๆงงมาก หันไปถามมันว่าเกิดอะไรขึ้นทันทีที่แม่ผมเดินเข้าหลังบ้านไป

“กูก็แค่อยากระดมสมองเลยเลี้ยงขนมเพื่อน พวกมันจะได้มีผงชูรสไปกระตุ้นความคิดเยอะๆไง555”
“จะทำอะไรวะเดย์ ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย”
“ยังไงพวกมันก็รู้ดีกันอยู่แล้วเรื่อง...เราสองคนน่ะ.. หลายหัวดีกว่าหัวเดียวใช่มั้ย คึคึ”
เดย์ยกมือลูบหัวผม มันส่งยิ้มให้ซะหวานเลย ผมก็เขินสายตามันสิเนี่ย  มันไม่ได้มัวแต่เที่ยวเล่น
ไม่ได้มีแค่ผมที่เอาแต่คิดมาก แต่มันเป็นห่วงความรู้สึกผมตลอดเวลา
“ขอบคุณนะเดย์/////”
“ก็รัก”
“อะไรนะ”
“ให้พูดเสียงดังจะดีเหรอ”
“....../////// ไม่ต้องเลยไอ้บ้า”
“555”








tsktonight… :z13:

 ******คิดถึงเน้อ พยายามจะกระชับเรื่องแต่ก็ออกทะเล555
ตอนหน้าพวกเจ้าแสบทั้งหลายจะทำยังไงกันนะ
แล้วแม่จ๋าจะว่าไงบ้างนะ ^^
(แก้ชื่อตรงที่ควรเป็นลูกคิดให้แล้วนะจ๊ะขอโทษค่ะขอบคุณนะคะ)

Billie – ขอบคุณนะคะ^^
MayA@TK – อันนี้ต้องรอดูตอนหน้านะคะว่าแม่จ๋าจะมาม่ารึยำยำรึไวไวรึ..ไม่เล่นก็ดั้ยเนี่ย555
nunda –  ขอบคุณที่รอนะจ๊ะ เรื่องนี้เน้นเฮฮาค่าอ่านสบายใจได้เลยเน้อ ถึงดราม่าก็ไม่ต้องกลัวค่ะคนแต่งเป็นบ้า55 ^^
♥►MAGNOLIA◄♥ -- ขอบคุณที่รอน้า มาตอบขอให้มีความสุขวันปีใหม่ช้าไปหน่อย แต่ก็รักนะคะ^^
ขอให้คนอ่านน่ารักๆๆๆๆๆตลอดไป อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มแก้มปริ รวยๆด้วยค่ะเย่

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-01-2018 07:08:03

อ่านไป ยิ้มไป หน้าบานตลอดสำหรับเรื่องนี้   :mew1: :mew1: :mew1:
ขอบคุณไรท์ ทำให้อารมณ์ดี คนอ่านมีความสุข

ขอถามไรท์นะ  ตรงสีแดงต้องเป็นลูกคิดหรือเปล่า
ลูกคิด  :  ไม่เครียดอะไรกันเล่าไอซ์  เราเครียดจะตายยังไม่รู้อนาคตตัวเองเลยเนี่ย ขนาดบ้าๆต๊องๆอย่างไอ้ซีน
               ไอ้เดย์พวกมันยังรู้ทางเลือกของตัวเองแล้วเลย ไม่เหมือนเราติดที่ไหนคงเอาที่นั่น
ไอซ์  :  อ้าวแล้วดุ๊กดิ๊กอยากทำงานอะไรเหรอ

เดย์ ไม่ต้องแปลงกายแล้ว มีแต่คนจำเดย์ได้
ขำลูกคิดหึงเดย์ เรื่องลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ
เดย์ ระดมสมองเพื่อนมาช่วยกันคิด
แถมพาเพื่อนมาอุดหนุนว่าที่แม่ยายก่อนซะด้วย  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 15-01-2018 10:30:05

 :L2: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-01-2018 11:20:53

จับรางวัลยังเข้าคู่กันดีอีกเนาะ น้ำยาล้างจานกับสกอตไบรท์

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-01-2018 11:52:52

 :pig4: :pig4: :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 55 รักนะ... 15/1/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-01-2018 15:48:43

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 01-04-2018 08:06:49

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 56 สมมุติ... :a5:





ทันทีที่เปิดประตูห้องนอนไอ้เดย์มาเจอสภาพไอ้พวกเพื่อนบ้า ผมรู้สึกอยากเอาหนังยางไล่ดีดไข่พวกมันเรียงตัวเหลือเกินครับ -*-

“ตื่นๆๆๆๆๆๆ!!!!!! ตื่นเดี๋ยวนี้โว้ยยยยยย!!” 
ผมทั้งแหกปากตะโกนใส่หูพวกมันทั้งเตะแข้งเตะขาปลุก พวกมันก็ทำเป็นสะลึมสะลือบ่นว่าอิ่มแล้วง่วง
ขอนอนก่อนสักชั่วโมง นอนกองกันเกลื่อนพื้นอย่างกับซอมบี้ที่โดนอลิสฆ่าในเรื่องผีชีวะเลยครับ
แต่สำหรับพวกมันผมว่าเหมือนพวกผีปอบที่โดนฝูงห่าลงแดรกอีกที

จนไอ้เดย์เปิดประตูตามเข้ามาอ้าปากพูด..
“เฮ้ย! พวกมึงทำไมหลับกันวะ ยังไม่ทันได้กินสละลอยแก้วที่แม่กูทำเลย” 
โอ้โห พวกผีปอบคืนชีพรีบมารุมสละชามใหญ่ที่เดย์ยกขึ้นมากันให้พรึ่บ ไหนหมาที่ไหนบอกว่าอิ่มกันแล้ว?
ผมนี่ไล่ตบกะโหลกพวกมันเรียงตัวด้วยความหมั่นไส้ พวกมันก็เอาแต่ขำ ก็รู้แหละครับว่าพวกมันแกล้งผม

“เอาล่ะ ทำยังไงถึงจะรู้ได้ว่าแม่จ๋ารู้หรือไม่รู้เรื่องที่กูกับไอ้ลูกเป็นแฟนกันอ่ะ แล้วจ๋าโอเครึเปล่า”
เดย์มันเปิดประเด็นขณะที่ไอ้พวกบ้ายังเปิดปากแดรกสละกันอยู่ เดย์เดินมานั่งบนเตียงข้างๆผม
มองเพื่อนๆที่นั่งกินกันอยู่ที่พื้น

ไอ้ซีนหันมาทำหน้างงใส่แล้วถาม    “มึง สมมุตินะเว้ยว่า ถ้าจ๋าเขารู้ว่าพวกมึงคบกันอยู่แล้ว
แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรหรือว่าอะไรแบบนี้ มันก็แปลว่าเขาโอเคไม่ใช่เหรอวะ” 

ไอ้กีต้าร์รีบพยักหน้าเห็นด้วย “เออก็จริงของไอ้ซีนมันนะ ถ้าเขารู้แต่ไม่โอเค เขาก็ต้องห้ามมึงคบกันไปแล้ว”

ไอ้มาร์คเคี้ยวตุ้ยๆแล้วยิ้มฟันขาวทำหน้าเจ้าเล่ห์มาทางผม “ถ้าอย่างนั้น...ก็เหลือแค่ต้องรู้ว่า....จ๋ารู้หรือเปล่า”

ไอ้ยูท่าทางจะอิ่มจริงถอนตัวไปนั่งพิงผนังห้องเล่นมือถือไปอมยิ้มไปเหมือนคนบ้า
ไม่มีใครรู้เล้ยว่ามึงแชทคุยกับพี่บาสอ่ะยู...   แต่มันก็ยังใส่ใจเงยหน้ามาออกความเห็น
 “ถ้าไม่ถามไปตรงๆ แล้วทำยังไงถึงจะรู้ว่าเขารู้รึยังวะ ตอนของกูอ่ะ น้ากูก็บอกว่าเขารู้เองเหมือนกัน
พวกผู้ใหญ่ฉลาดจะตาย”

ไอ้น็อตถอดแว่นเก็บก่อนหันมาบ่น  “ทำไมมึงไม่ถามแม่มึงไปตรงๆเลยวะลูกคิด แมนๆหน่อยดิวะ”

แต่ไอ้คิมหันมาตบหัวไอ้น็อตซะแว่นแทบร่วงจากมือ  “มึงไม่ได้มีปัญหามึงก็พูดง่ายสัดน็อต!
 แต่ละบ้านมันก็ไม่เหมือนกันป่าววะ มึงดูอย่างพงศ์เทพ(ดุ๊กดิ๊ก)บ้านมันแทบจะพาไปทำนมตั้งแต่ป.4
แต่กับนมัสวิน(แจ๋วแหว๋ว) มันออกสาวขนาดนั้น แดรกยาคุมซะจนนมตั้งเต้าแล้วมั้ง
ยังต้องแอ๊บแมนใส่พ่อมันอยู่เลย”
โอ๊ะ ไอ้ดำคิมวันนี้แม่งหล่อเลยครับออกตัวแทนผมซะด้วย แหมๆๆรู้ข้อมูลเชิงลึกด้วยนะมึง
เข้าใจหัวอกกูราวกับว่ามึงก็เจอปัญหาเดียวกันไรงี้เลยเนอะ 555ผมก็คิดไปนั่นคงไม่หรอกม๊างงงงงง..

 “กูวางยี่สิบเลยห่า พ่ออิแจ๋วแหว๋วร้อยทั้งร้อยกูว่ารู้ 555555555555555”  ไอ้ชั่วซีนแม่งนำ
ทำมาเป็นควักแบงค์ยี่สิบวางกลางกลุ่มชี้โพรงให้กระรอกแล้วนั่งขำ ผมเลยลุกไปพูดจ้องหน้ามันใกล้ๆ

“ใครอนุญาตให้มึงเล่นการพนันต่อหน้าเชี่ยเดย์ มึงดูแววตาระริกระรี้ดีใจของมันโน่นซิ!”
ผมชี้ให้ไอ้ซีนมองไอ้เดย์ที่สะดุ้งรีบส่ายหน้าปฏิเสธ ไอ้ซีนก็ขำแล้วจะเก็บเงินแต่กีต้าร์รีบคว้าไปก่อน
มันเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อตัวเองบอกไอ้ซีนติดตังค์มันไม่ยอมจ่ายต้องเก็บดอก
ไอ้ตาตี่ซีนมันก็บ่นใหญ่ว่าไม่น่าเล่นใหญ่เล้ย เออดี สม..

“วันก่อนกูขี่มอเตอร์ไซค์ไปคนเดียวแถวสี่แยกตลาดใกล้โรงเรียน เชี่ยตกใจแทบตายกูเบรกเกือบไม่ทัน”
อยู่ๆไอ้เดย์ก็พูดขึ้น ทุกคนขมวดคิ้วมองหน้ามัน  ผมก็ถาม  “อะไรของมึงวะเดย์”
“เจอแจ๋วแหว๋วแม่งยืนส่งจูบให้กูอยู่ตรงสี่แยก ไฟแดงยังไม่สะดุดตาเท่าสีลิปสติกที่เกาะปากมันเลย
กูยกล้อเลี้ยวกลับบ้านเลยห่า”
“5555555555555555”  ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน

“เดี๋ยวกูจะฟ้องเมียมึงว่ามึงนินทา5555”  ผมชี้หน้าคาดโทษทำตาเจ้าเล่ห์แกล้งมันเล่นไอ้เดย์รีบโวย
“เดี๋ยวๆๆๆ กูไปได้มันตอนไหนวะ”  ไอ้เดย์เหวอถามหน้าเหรอหรา เพื่อนๆพากันขำหน้ามัน
“ไม่รู้อ่า มันบอกมันเป็นเมียคนแรก กูต้องเคารพมัน”  ก็มันมาพูดกับผมอย่างนี้จริงๆ
แจ๋วแหว๋วสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นเมียเอกไอ้เดย์มานานแล้วครับ ผมก็ได้แต่ตบบ่าปลอบใจเดย์
“แล้วมึงเชื่อมันเรอะ”  ไอ้เดย์แกล้งจับไหล่ผมเขย่าๆ ผมขำซะท้องแข็ง
“กูเห็นสายตาเวลาที่มึงมองแจ๋วแหว๋วดูล้ำลึกมากกว่าเวลาที่มองกู จะให้กูคิดยังไง”
“.......................กูแค่กลัว|||||||||”
“ไหนมึงบอกไม่เคยกลัวอะไร”
“กูยกเว้น”
“คิกๆๆ ดี พรุ่งนี้กูจะเดินไปบอกมันที่ห้องว่ามึงบ่นคิดถึงมัน”
“อย่านะเชี่ยลูก!”
“เหว๋ออออออออออ”

ผมตกใจร้องเสียงหลงทันทีที่ไอ้บ้าเดย์มันโถมตัวมาทับแล้วจับผมกดกับเตียง ต่อหน้าเพื่อนๆที่นั่งอ้าปากค้าง
“มึงต้องโดนนนนนน”  ไอ้เดย์หัวเราะยื่นปากมาจะจูบผม แต่ผมเบี่ยงหน้าหนีปากมันก็เลยโดนแก้มผมแทน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
คราวนี้คนที่ร้องเสียงหลงไม่ใช่ผมแต่เป็นไอ้พวกเพื่อนบ้าครับ
ไอ้มาร์คปิดตาส่ายหน้าคร่ำครวญ  “พวกมึงหยุดเลยนะไอ้พวกเวร!”
ไอ้น็อตควักแว่นมาใส่ใหม่แล้วถลึงตาด่า  “พวกมึงจะทำร้ายคนโสดอย่างกูไปถึงไหนไอ้พวกเลว!”
ไอ้ยูเข้ามาจับผมกับเดย์แยก “พวกมึงเห็นใจกูบ้างสิวะกูยิ่งคิดถึงพี่บาสอยู่ไอ่ฟายยยยย”
ไอ้คิมก็เข้ามาช่วยไอ้ยูอีกคน “พวกมึงจะมาข้ามหน้าข้ามตากูอย่างนี้ไม่ด๊ายยยยยยยยยย!”
ไอ้ต้าร์มุดหน้ากับเตียงแหกปากไล่  “ไปโรงแรมสิ! ไม่งั้นรอพวกกูกลับกันก่อนได้ม๊ายยยยยยย!”
 ไอ้พวกเลวพวกนี้มันแกล้งผมครับ พร้อมใจกันทำท่าคุกเข่า....พวกมึงนั่งตัวงอทำไม  เลวกันจริงๆ///////*//
ไอ้ซีนทำหน้าหื่น “ไอ้พวกบ้าเอาใหม่ซิกูถ่ายไม่ทัน!”
เชี่ยซีนมันคว้ามือถือมาเปิดถ่ายจริงๆเลยโดนพวกผมรุมเอาหมอนอุดปากมัน กลิ้งทับมัน
เดย์แย่งมือถือไอ้ซีนไปถ่ายตอนไอ้ซีนโดนแกล้งแทน คนอื่นๆเห็นสนุกดีเลยเอาด้วย ช่วยกันซ้อมไอ้ซีน
จนเหนื่อยก็นอนแผ่กันให้เกลื่อนห้อง

ผมนอนมองเพดานยังขำคิกคักอยู่บนเตียงกับไอ้เดย์ คนอื่นๆกลิ้งเกลือกไปตามพื้นแล้วคุยกัน
มีไอ้ซีนแกล้งนอนกอดตัวเองร้องไห้กระซิกๆที่โดนเพื่อนๆกระโดดทับเป็นสิบรอบอยู่มุมห้อง.. เดี๋ยว..
ซีน มึงแค่โดนกระโดดทับมึงไม่ได้โดนโทรม... เวร เล่นซะเหมือนเลย ใครๆก็อดขำมันไม่ได้

“กูคิดออกละ”  กีต้าร์พูดขึ้น พวกเราลุกฮือไปฟังมัน
“กูว่าเล่นเหตุการณ์สมมุติกันดีมั้ยวะ”

“สมมุติว่าอะไรวะ”  ไอ้มาร์คเกาหัวงง
กีต้าร์หันมาบอก  “เราก็สมมุติเรื่องความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายขึ้นมา แล้วลองเล่าให้แม่ลูกคิดฟัง
ดูซิว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไงกับเรื่องแบบนี้” 
ผมพยักหน้าเข้าใจแต่แล้วก็ถอนใจ  “แล้ว.....เรื่องระหว่างใครกับใครเหรอวะ”
“ไม่ต้องห่วง มึงกับไอ้เดย์ไม่ต้องออกโรง เดี๋ยวพวกกูแต่งเรื่องไปถามให้เอง”  กีต้าร์ยิ้มยักคิ้ว
“แต่กูว่าเรื่องคนไกลตัวกับคนใกล้ตัวมันไม่เหมือนกันนะเว้ย”  เดย์ขมวดคิ้วคิดแล้วมันก็ยิ้มๆ
พวกเพื่อนๆมองหน้ากันไปมา ผมรู้สึกได้ว่าพวกมันระแวง

 “กูขอเป็นผู้กำกับ” ไอ้ต้าร์รีบเอาตัวรอด เหมือนรู้ทันความคิดไอ้เดย์
ไอ้เดย์หัวเราะก๊ากออกมา “กูต้องได้เป็นคนคัดตัวนักแสดง!” 
ไอ้พวกที่เหลือโห่ไล่ไม่เอาเลยโดนไอ้เดย์เผด็จการ
“พวกมึงคายสละออกมาให้หมด!”
ไอ้ซีนพยายามจะล้วงคอเลยโดนไอ้เดย์จับบีบคอเขย่าๆสำลักแทบตาย สมน้ำหน้ามัน555

.............................

....................

.............

...
เมื่อซักซ้อมคิวตระเตรียมบทกันลงตัวแล้ว พวกเราก็พากันเดินกลับมาหลบๆซ่อนๆอยู่หน้าบ้านผม
แม้จะมีคนที่เดินผ่านไปมาหรือเข้าไปซื้อของในบ้านออกมามองอย่างระแวงกลุ่มของพวกเราบ้าง
แต่พวกเราก็ยังคงทำตัวมีพิรุธต่อไปครับ

“ซีนมึงรีบเข้าไปเลยตอนนี้แม่จ๋ากำลังดูอารมณ์ดี” กีต้าร์เร่งไอ้ซีนที่ออกอาการไม่อยากเข้าบ้านผมคอยจะหนี
“มึง|||||||||กูเปลี่ยนบทไม่ได้เหรอวะ”  ซีนมันหันไปมองไอ้เดย์ทำหน้าอ้อนวอน
ไอ้เดย์ยิ้มแล้วส่ายหน้า ไอ้ซีนเลยหันมาอ้อนวอนผมแทน แต่ผมก็ทำเหมือนเดย์ครับยิ้มแล้วส่ายหน้า
ไอ้ซีนจำใจเดินก้มหน้าเข้าบ้านไป

ซีนเดินเข้าไปแล้วนั่งที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีแม่ผมเงียบๆ แม่จ๋าที่กำลังจดอะไรยุกยิกใส่สมุด
ไม่รู้รายการของที่ต้องซื้อเข้าร้านหรือเลขหวย ก็เงยหน้าขึ้นมามองไอ้ซีน ถามอย่างแปลกใจ

“อ้าวซีน ทำไมมาคนเดียวล่ะ ลูกคิดล่ะ คนอื่นๆล่ะ ทำรายงานเสร็จกันแล้วเหรอ”
“..................ยังอ่ะจ๋า แอบหนีออกมาคนเดียวครับ”
“เอ๊า ทำไมมันถึงขี้เกียจอย่างนี้หึ!!!”  แม่ผมลุกยืนโน้มตัวเอื้อมเอาสมุดจดไปเคาะหัวไอ้ซีนโป๊กๆ
พวกผมที่แอบดูอยู่ข้างประตูบ้านพากันกลั้นขำ ไอ้ซีนรีบโวยวายว่าไม่ได้ขี้เกียจแค่มีเรื่องกลุ้มใจอยากปรึกษา

“กลุ้มใจเรื่องอะไร”  พอแม่จ๋าถามไอ้ซีนก็รีบเข้าเรื่อง
“คือ.........ผมก็ใกล้สอบแล้วแต่ไม่ค่อยมีสมาธิกับเรื่องเรียนเลยจ๋า พอดีมันมีเรื่องให้กลุ้มมากๆครับ”
“ก็ถามอยู่นี่ไงว่าเรื่องอะไร ไหนเล่ามาซิเจ้าซีน แม่น่ะเห็นเรามาตั้งแต่ตัวเท่านี้นะ”
จ๋าทำมือให้นิ้วโป้งห่างจากนิ้วชี้ประมาณสองเซนต์ได้
“เล็กไปมั้ยจ๋า เกิดมาผมน่าจะตัวใหญ่กว่านั้นนะจ๋า”
“เล็กเหมือนเมล็ดแตงโมแต่ไม่ใช่ตัว”
“แนะ จ๋าอ่ะชอบล้อว่าตาผมเล็กเหมือนเม็ดแตงเรื่อยอ่ะ”
“หมายถึงจู๋”
“โอ้ยยยยจ๋า~~~~~~~!/////*//” 

ไอ้ซีนโอดครวญมันโดนแม่ผมแกล้งเล่นแล้ว พวกที่แอบดูพากันขำไอ้ซีน
คุณนายลูกเกดหัวเราะใหญ่บอกว่าไอ้ซีนจะได้ไม่เครียด แต่ผมว่าจ๋าทำมันเครียดจริง555555

“คือผมกำลังมีความรักอ่ะจ๋า ก็เลยกลุ้ม”  ไอ้ซีนพยายามพาจ๋ากลับเข้าเรื่องใหม่
“........แนะ ไปแอบชอบสาวที่ไหนเรา เรื่องแค่นี้จะกลุ้มทำไม โดนสาวทิ้งอย่างไอ้ลูกคิดก็ว่าไปอย่าง”

โอ้ยยยยยยยโว้ยยยยยยยยจะขุดอดีตมาแซะลูกตัวเองทำไมเนี่ยจ๋า!
“เดย์!/////*// มึงอ่ะเบาๆหน่อยขำเสียงดังสุดเดี๋ยวแม่กูก็ได้ยินหรอกฟายยยย!”  ด่าไอ้เดย์ไปก็กวาดสายตา
ปรามคนอื่นไปด้วย แทนที่พวกมันจะสลดยิ่งพากันขำคิกคักกว่าเดิม เดย์พยายามกลั้นขำแล้วขยับเข้ามา
กอดคอผมแอบดูต่อ

“คืออออ เป็นเพื่อนกันอ่ะครับก็เลยกลุ๊มมมกลุ้มว่าเขาจะรังเกียจผมรึเปล่า”  ไอ้ซีนพูดเก็กเสียงแปลกๆ

กีต้าร์บ่นว่าไอ้ซีนโอเว่อร์แอคติ้ง “มันคิดว่ากำลังเล่นละครเวทีอยู่รึไงวะ มันจะหมุนตัวเก็กหน้าทำเชี่ยไร๊” 

แม่จ๋าขยับมานั่งข้างไอ้ซีนที่โซฟาแล้วถามยิ้มๆ
“อ้าว แอบชอบเพื่อนซะงั้น คิดมากไปทำไมบางทีฝ่ายนั้นก็อาจจะชอบเราอยู่ก็ได้นะ”
“ผมว่าคงยากหน่อยครับ เพราะเขาไม่น่าจะชอบผู้ชาย”
“ห๊า เป็นทอมเหรอ”
“เป็นผู้ชายครับจ๋า”
“ไม่ใช่เราเจ้าซีน จ๋าหมายถึงผู้หญิงคนนั้นน่ะ ทำไมไม่ชอบผู้ชายเป็นทอมเหรอ”
“ก็หมายถึงคนนั้นแหละจ๋า ที่เป็นผู้ชาย”
“..............................”
“ทำยังไงดีอ่ะจ๋า”

แม่ผมดูเหวอๆอึ้งๆไปเลยครับ โอ้ยแม่ผมจะรับได้มั้ยเนี่ยยยยยยยยย

“นี่ซีนแอบชอบผู้ชายเหรอ”
“ครับ”
“เป็นเพื่อนกันด้วย”
“ครับ”
“ค..ใคร ใครน่ะ แม่รู้จักรึเปล่า” 
“เพื่อนกลุ่มเดียวกันนี่แหละครับจ๋า”
“หา........แสดงว่า...”  จ๋าทำท่าชี้มือชี้ไม้ไปทางบ้านเดย์
“แหะ....ใช่จ๋า จ๋าว่ามันน่าเกลียดรึเปล่าครับ”
“ซีนบอกแม่ได้มั้ยว่าชอบใคร”
“คือ..............”
“บอกแม่มาเถอะ”
“คือ.....”
“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ลูกคิด แม่ขอล่ะ”
“อ้าว....”

ผมอึ้งไปเลยครับ ใจไม่ดีเลย ทำไมแม่จ๋าถึงพูดกับไอ้ซีนแบบนั้น ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้

“นั่นคนบ้านะไม่ใช่คนดี อย่าไปยุ่งกับมันเลยเจ้าซีนเอ๊ย”
“ผมก็พอเข้าใจในจุดนั้นได้นะจ๋า หน้าตามันก็ไม่ดีด้วยผมลำบากใจ”
“5555555555555555”

เออ........เออเอาที่มึงกับแม่กูสบายใจเลยก็แล้วกัน
เล่นซะใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเดี๋ยวโกยกลับขึ้นมาก่อนครับ -*-

“ตกลงชอบใคร พูดจริงรึเล่นเนี่ยเจ้าซีน”  แม่ผมเริ่มทำหน้าสงสัยไอ้ซีน
“แม่จ๋าลองเดาดูว่าใคร”
“โอ้ยให้แม่เดาเนี่ยนะ .............เอ อย่าบอกนะว่า”
“จ๋ารู้แล้วเหรอ”
“เดย์เหรอ!?”
“ทำไมคิดว่าไอ้เดย์ครับ”
“ก็เดย์หล่อ”

แหมมมมมมมมมม ผมอยากจะแหมให้ยาวไปถึงเชียงรายครับ อดหมั่นไส้ไอ้เดย์ที่แอบอมยิ้มไม่ได้

“แต่ผมหล่อกว่าเดย์มันอีกนะจ๋า”  ไอ้ซีนทำหน้าจริงจังบอก แม่จ๋าก็ขำมัน มันก็ทำหน้างอนแม่ผม
“ถ้าชอบเดย์ ซีนน่าจะไม่มีหวังนะลูก ซีนไม่ใช่สเป็กเดย์หรอกจ๋าว่า”
“จ๋ารู้เหรอครับว่าไอ้เดย์มันชอบแบบไหน”
“นี่ซีนแอบชอบเดย์จริงๆเหรอเนี่ย!?”
“แล้วได้มั้ยอ่ะครับ”
“ไม่ได้!”
“ทำไมล่ะจ๋า มันก็บ้าเหรอ”
“เดย์เป็นคนดี อย่าไปยุ่งกับเดย์เลยซีน ให้เดย์เขาไปได้อะไรดีๆนะ”

ฮากันให้ครืนครับ ไอ้ซีนทำหน้างอนแม่ผมเป็นตูดยิ่งกว่าตอนแรกอีก555555555
แต่เอ๊ะ........ผมมาคิดๆดูนี่ตกลงผมหรือไอ้เดย์ที่เป็นลูกคุณนายลูกเกดเขากันครับ
ทีไอ้บ้าเดย์ชมว่ามันดีอย่างนั้นหล่ออย่างนี้ ทีลูกตัวเองบอกว่าเป็นบ้า แม่ผมครับแม่โผ๊มมมม

“โธ่นี่จ๋าช่วยจริงจังกับเรื่องกลุ้มใจของผมหน่อยเถอะครับ”
“ก็เราก็เอาแต่เล่นเหมือนกันนี่นา จ๋าไม่เห็นว่าจะกลุ้มใจตรงไหนเลย”
“ใครจะรู้ล่ะครับ....ตอนที่ยิ้มจนตาปิดผมอาจกำลังร้องไห้อยู่ข้างใน ใครจะรู้ คนที่ผมชอบจะรู้บ้างรึเปล่า”

โหยจู่ๆไอ้ซีนก็ดราม่าใส่เฉย พวกผมที่แอบดูมองหน้ากันไปมา บทพูดนี้ไม่ได้เขียนให้มันเลยนะครับ
มันพูดของมันเอง ผมมองไอ้ต้าร์มันก็หลบตาแล้วหันไปบอกไอ้มาร์คไอ้น็อตให้ออกไปได้แล้ว

“เฮ้ยซีนมึงแอบชอบใครวะ”  ไอ้มาร์คโผล่เข้าไปทำให้จ๋ากับไอ้ซีนตกใจตามบทครับ ตามด้วยไอ้น็อต
“พวกกูได้ยินที่มึงพูดกับจ๋าหมดแล้วนะ บอกพวกกูมาว่ามึงชอบใคร” 

ไอ้ซีนมันพยายามทำหน้าให้ดูน่าสงสารเห็นใจสุดๆหันไปมองทางแม่ผม แต่ผมรู้สึกว่าหน้าตาไอ้ซีนมันกวน
น่าถีบมากกว่า จะไหวมั้ยมัน หน้าตาแม่งผิดธรรมชาติสัดๆ เกร็งมากไปไอ้หอกนี่ปากเริ่มเบี้ยวแล้วครับ

“ซีน! ปาก!! ทำไมปากเบี้ยว จะชักรึเปล่าเนี่ย!?”  แม่ผมตกใจจับหน้าไอ้ซีนดูไปดูมาไอ้ซีนก็รีบแก้ตัว
“ไม่ๆๆ ไม่ครับจ๋า ตกใจมากไปหน่อยปากเลยเบี้ยวๆเกร็งๆ5555 เป็นเรื่องธรรมชาติจ๋า!55555”
“หา.. จ๋าเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเวลาตกใจมากๆ เราจะดูเหมือนคนใกล้จะเป็นอัมพาตแบบนี้ก็ได้ด้วย”

ซีนมันไม่ยอมเจ็บคนเดียวครับ ชี้ให้แม่ผมหันควับไปมองทางไอ้มาร์คไอ้น็อต
“ได้สิจ๋า! นู่น! ดูหน้าไอ้มาร์คกับไอ้น็อตสิจ๋า! ไอ้มาร์คเวลาตกใจมันก็ชอบตาเหล่! ไอ้น็อตก็ชอบฟันเหยิน!” 
เวรกรรม ไอ้สองตัวนั้นสะดุ้งเฮือกต้องรีบทำตาเหล่ฟันเหยินแทบไม่ทัน
“ห๊ะ||||||||| ประหลาดจริงเด็กพวกนี้”

สาบานเถอะครับว่านี่เรื่องซีเรียส พวกผมที่แอบดูอยู่กลั้นขำกันหน้าดำหน้าแดง
ไอ้เดย์นี่กลิ้งไปกลิ้งมาจะขำตายอยู่แล้ว

“สรุปมึงแอบชอบใครวะไอ้ซีน คงไม่ใช่พวกกูนะ ขยะแขยงเว้ย!” 
ในที่สุดไอ้มาร์คก็พาเข้าประเด็นครับ ....แต่มึงช่วยหยุดทำตาเหล่ทีได้มั้ย

คือเนื้อเรื่องมีอยู่ว่า นางเอก(ไอ้ซีน) เข้ามาปรึกษากับแม่(แม่จ๋า)ว่าชอบผู้ชายด้วยกัน
แล้วบังเอิญเพื่อนเลวของนางเอก(ไอ้มาร์คไอ้น็อต) ก็เข้ามาแสดงท่าทางรังเกียจถากถางต่อหน้าแม่
พวกเราอยากรู้ทัศนคติต่อเพศที่สามในสถานการณ์คับขันของแม่จ๋า ก็ลุ้นรอดูปฏิกิริยาของแม่ผมจนตัวโก่ง

“ทำไมถึงพูดกับเพื่อนตัวเองแบบนั้น! อย่างมากซีนมันก็แค่ไม่ชอบอาบน้ำ มันก็แค่สกปรก!
อย่าใช้คำว่าขยะแขยงเพื่อนทั้งที่เพื่อนไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงแบบนี้!” 

ผมไม่ไหวจะฮากับแม่แล้วครับ จ๋าพูดทำหน้าจริงจังกับไอ้มาร์คไอ้น็อต ทั้งที่จ๋าพูดปกป้องไอ้ซีน
แต่เชี่ยซีนสะดุ้งแรงเบ้ปากพยายามส่ายหน้า มึงจะเกร็งทำไมนักหนาเนี่ยไอ้หอกที่แม่กูพูดมาก็ความจริงนะ

ผมทั้งขำทั้งดีใจที่จ๋าเข้าข้างไอ้ซีนแล้วเอ็ดไอ้มาร์คกับไอ้น็อต

“ป้าลูกเกดจ๋าซื้อเกลือมัดนึงจ้า”
“จ้ะๆรอแป๊บ”
เหมือนมีเบรกโฆษณาครับ คนแถวบ้านเข้ามาซื้อของพอดี แม่ผมทิ้งให้ไอ้สามตัวนั้นยืนมองหน้ากันไปมา
แล้วรีบไปขายเกลือ ไอ้บ้าเดย์กับไอ้ยูนี่ขำจนหน้าแดงไปหมด ส่วนไอ้กีต้าร์ก็จิ๊ปากขัดใจตามประสาผู้กำกับ

“อย่าทะเลาะกัน เป็นเพื่อนกันคุยกันดีๆ”  แม่จ๋ากลับมาเทศน์ไอ้สามตัวนั่นต่อ
“จ๋า.... จ๋าเข้าใจผมใช่ป่ะ” ไอ้ซีนทำหน้าหมาหงอยถาม
“เอาไว้โตกว่านี้แล้วค่อยไปทำนมเอานะ”  จ๋าจับไหล่ไอ้ซีนเหมือนปลอบใจ
พวกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อกลั้นขำ

“แล้วตกลงเราชอบใครหือเจ้าซีน”
“ผมชอบ............”   ไอ้ซีนเหล่มองมาทางที่พวกเราแอบดูอยู่

กีต้าร์รีบบอกไอ้ยูว่าถึงคิวแล้วรีบออกไป “ได้เวลาพระเอกออกโรงแล้วเว้ย55” 
แต่แล้วไอ้ยูก็ต้องหยุดเดินวกกลับมาซ่อนแทบไม่ทันเพราะไอ้ซีนดันบอกแม่จ๋าว่าคนที่มันแอบชอบคือ 
“กีต้าร์ครับ ผมชอบไอ้ต้าร์อ่ะจ๋า”

“เชี่ยซี๊นนนนน!!!/////////*//”  ไอ้กีต้าร์สบถด่าไอ้ซีนเป็นชุดที่มาเปลี่ยนบทพระเอกเองดื้อๆ
ความจริงต้องเป็นไอ้ยูที่ปรากฏตัวเป็นคนต่อไป แต่ไอ้บ้าซีนดันเปลี่ยนบทเหมือนจะแกล้งบังคับ
ให้ไอ้ต้าร์ออกไปแทน ผมกับไอ้เดย์เลยต้องรีบช่วยกันถีบกีต้าร์ออกไป

“อ้าว! ไอ้ต้าร์!!”  ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็หัวไวครับเปลี่ยนบทจากที่ต้องทักไอ้ยูเป็นไอ้ต้าร์เร็วทันใจ
กีต้าร์มันยืนเอ่อๆอ่าๆไม่นานก็จำใจต่อบทนี้เล่นเองแทนไอ้ยูเพราะคงเปลี่ยนกลับไม่ได้แล้ว
มาถึงตอนนี้ผมกระซิบคุยกับไอ้เดย์ว่า นี่มันเหตุการณ์สมมุติหรือเรื่องจริงกันแน่วะ
เดย์มันอมยิ้มยักไหล่บอกว่าน่าสนุกดี

“มึงชอบกูเหรอซีน”  กีต้าร์ถามไอ้ซีนต่อหน้าเพื่อนกับแม่ผม ผมอดขำมันไม่ได้
กีต้าร์มึงก็ว่าแต่ไอ้ซีนเล่นห่วย แต่ตัวมึงเองก็เล่นบทพระเอกได้แข็งเป็นหินเลยวุ้ย
แม่จ๋าของผมมองทางไอ้ซีนทีทางไอ้ต้าร์ทีสลับกันไปมา

“ใจเย็นๆกันนะเด็กๆ จ๋าว่าพวกหนูค่อยๆคุยกันนะ แล้วอย่าทำอะไรเจ้าซีนมันเลยนะ เพื่อนกัน
พูดกันดีๆแค่นี้ซีนมันก็เครียดพอแล้ว เดี๋ยวปากมันจะเบี้ยวอีก”
ดูแม่ผมพูดไกล่เกลี่ยสิครับ 

กีต้าร์พูดตามบทเสียงเหมือนหุ่นยนต์  “กูก็ชอบ....ชอบมึงเหมือนกันซีน คบกันป่าว”
ไอ้ซีนรีบตอบ “ถ้าคบแล้วห้ามเลิกนะเว้ย พูดแล้วนะ! งั้นเราเป็นแฟนกันนะ”  มันนอกบทอีกแล้วครับ
ซีนมันยิ้มขยิบตาให้ข้างนึงทำไอ้ต้าร์หน้าเหวอหน้าแดงตะกุกตะกักแต่ก็ต้องพูดตามบทว่า  “เอ้อ!////////”
แล้วไอ้ซีนก็ดึงกีต้าร์ที่ขืนตัวไม่ทันไปกอดเฉย

“นี่เรื่องสมมุติใช่มั้ยวะ”  ผมขมวดคิ้วหันไปถามไอ้เดย์ที่ยิ้มฟิน มันเอาแต่ยิ้มๆมองไม่ได้พูดอะไร

“เฮ้ยยยยยยยยยย”  บทไอ้มาร์คกับไอ้น็อตพูดพร้อมกัน หยุดเหวอกันได้ ไอ้มาร์คก็รีบฟ้องแม่ผม
“ทำยังไงดีครับจ๋าพวกมันจะคบกันแล๊วววววว”  ไอ้น็อตก็รีบเสริม  “จ๋าว่าผู้ชายกับผู้ชายมันได้เหรอครับ!”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ทีเจ้าสองคนนั้นยังได้เลย”   
แม่พูดแล้วมองมาทางผมที่แอบอยู่ไม่พอชี้อีกต่างหาก!

ผมตกใจวิญญาณแทบออกจากร่างสิครับให้ตายเถอะ!!!!!

“เย้ยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”   “จ๋า!!!!!!!!!!!”   ไม่มีใครไม่ตกใจครับวินาทีนี้

“จ๋าพูดอะไรอ่ะ!!!”  ผมโผล่ออกไปยืนจังก้าหน้าบ้านถามแม่เสียงดังอย่างเหวอเลยครับ
ไอ้เดย์ก็เดินเกาหัวตามออกมายิ้มแหยๆให้แม่ผม จ๋าท้าวเอวส่ายหน้าเหมือนระอาพวกเราก่อนตอบ
“เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอเราน่ะ”

“จ๋า! ใครเป็นแฟนใคร! ไม่มี๊!!!”  ผมรีบปฏิเสธสั่นหน้าหัวแทบหลุด อยากตีตัวเองครับหางเสียงสูงไปไหน
“อ้าว ถ้าไม่รับกันงั้นก็ไม่ต้องคบกันนะ”
“จ๋า!!!!”
ไอ้เดย์มันพุ่งไปกอดแม่ผมอย่างไวในขณะที่ผมยังยืนตาโตเอ๋อแดรกไปเลยครับ

“จ๋า จ๋าอย่าเกลียดเดย์เลยนะครับ เดย์รักลูกจ๋านะ”  ไอ้เดย์มันอ้อนสุดฤทธิ์
“เฮ้อ เกลียดลงก็บ้าแล้วลูกเอ๊ย55555555” 
“ขอบคุณครับจ๋า เดย์รักจ๋าที่สุดเลย”
ไอ้เดย์กอดแม่ผมแน่น พวกเพื่อนๆแม่งส่งสายตาล้อพุ่งมาทางผม 

ผมอึกอักถามแม่  “จ๋ารู้ได้ไงอ่ะ”
“นี่แม่นะ”  โหย คำเดียวเถียงไม่ออกเลยครับ
“รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะจ๋า”  โคตรเขินแม่เลยครับตอนนี้
“ตั้งแต่มวยปล้ำแล้ว!”
“โอ๊ยยยยยยยยยย/////////////////” 
“ตอนเขาลือว่าลูกคบกัน แม่ก็แปลกใจอยู่ที่ลูกบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน เป็นแฟนกันแท้ๆ
จะกลัวอะไรก็ไม่รู้บ้ากันจริงๆสร้อยคู่นี่ก็ใส่ติดตัวตลอดยังจะมาปิด บางทีแม่ก็หมั่นไส้แอบแกล้งไปบ้างนี่ไม่เคยรู้ตัวกันเลยสินะ555”


ผมรีบโผไปกอดแม่บ้าง  ผม แม่ ไอ้เดย์ กอดกันกลม
“จ๋า~~~~”  เอาเข้าจริงผมเรียกแม่แล้วพูดอะไรไม่ออกสักคำทั้งเสียใจที่ปิดแม่มาตลอด
แล้วก็ดีใจที่แม่รักผมมากขนาดนี้ จ๋าเอาแต่หัวเราะขำที่ผมเบะ

ทำไมแม่ผมน่ารักอย่างนี้ครับ ผมรักแม่ที่สุด อยากจะร้องไห้อ่ะ T T


“มันอะไรกัน”
แล้วเสียงที่ทำให้ผมรู้สึกอยากร้องไห้ไม่ใช่เพราะความดีใจอีกต่อไปก็แทรกเข้ามากลางวง เรียกว่าทำวงแตกเลยก็ได้ครับ

“พ่อจ๋า!!!|||||||||||||”

แม่จ้าวกล้วยปิ้งยังไม่ทันสุก ผมหันไปเจอพ่อเข่าแทบทรุด พ่อผมโผล่มาได้ไงโผล่มาทำไมตอนนี้ครับ!!!

“ที่พูดกันเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงห๊ะ!”

ได้ยินอีกต่างหาก ไม่อยากร้องไห้แล้วครับ อยากเป็นลม|||||||||||||||||





tsktonight…

***รู้ตัวดีว่าเรานั้น~ช่างช้าเหลือเกิน~ปานจะขาดใจ๊~(กรุณาร้องเป็นเพลงนะคะ)
สองสามเดือนมานี้วิเปลี่ยนงานหลายงานเลยค่ะ เครียดสุดไรสุดเนื่องจากเรื่องนี้เป็นแนวฮา
คนแต่งเลยไม่อยากพาเข้าม่าค่ะ(แล้วเอาพ่อมาทำไม ตัวม่าเลย55555555) จ้า ตามลุ้นตอนหน้าเน้อ
รับรองสนุกแน่ๆๆๆ ขอบอกว่าคุณพ่อตากับคุณลูกเขยเขาแสบสุดๆจ้างานนี้ 
สำหรับตอนหน้าจะมาไม่เกินวันอาทิตย์หน้าจ้า บางคนอาจยังไม่ทันอ่านตอนนี้เปิดมาเจอสองตอนเลยก็ได้เพราะนึกว่าวิยังไม่มา555

ปล่อยลม.1  รักทุกคนนะคะใครที่ติดตามมานานอดใจรอนะจ๊ะ อีกประมาณสามถึงสี่ตอนจะจบแล้วจ้า
ปลาลิง.2  มีเรื่องใหม่แน่ไม่ต้องกลัวค่ะ ยังรักการแต่งเรื่องน่ารักๆให้ทุกคนอ่านกันนะคะ แอบสปอยเรื่องใหม่คือแซ่บมากกกก จุ๊บบบบบ แล้วเจอกันน้า


♥►MAGNOLIA◄♥ -- แก้ตรงที่ผิดแล้วนะจ๊ะขอบคุณมากๆเลย เม้นแฟนๆก็ทำให้คนแต่งมีความสุขมากเลยค่ะ วิรออ่านทุกเม้นด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ^^ กอดดดดดดดดดด
Billie – ขอบคุณค่า กอดดดดดดดดดด
MayA@TK – บุพเพแน่ๆค่ะ สองคนนี้ทำอะไรก็คู่กันไปหมด บุพเพสันนิบาตแน่ๆ55555555 กอดดดดดดดดดด
titansyui – ขอบคุณนะคะ กอดดดดดดดดดด
mild-dy -- ขอบคุณจ้า กอดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-04-2018 13:18:50

พ่อทำไมมาได้จังหวะพอดีเลยยยยย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-04-2018 18:09:48

 :pig4: :pig4: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-04-2018 06:39:13

คุณพ่ออย่าใจร้ายนะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-04-2018 10:54:35

ดีใจ  ไรท์มา   :ling1:

โอย.......ฮามาก ตบมือ หัวเราะก๊ากกกก เลย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
นี่ถ้าได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มเดย์ ลูกคิด คงมีแต่ฮา สนุกตลอด

ซีน นอกบท พากีตาร์วกเข้าเรื่องจริงของตัวเองซะเลย
จ๋า แม่สุดยอดดดดด ใจดี  :mew1: :mew1: :mew1:
อ่านเดย์ลูกคิดได้ขาดมาก
ตั้งแต่ฉากเดย์ปล้ำลูกคิดแล้วแถเป็นเล่ยมวยปล้ำ
แล้วไหงพ่อโผล่มาแบบช็อกซีนีม่าซะงั้น  :z3: :z3: :z3:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล...1 (9/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 09-04-2018 02:51:11

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 57 ขอดูแล 1...






“พ่อจ๋า!!!|||||||||||||”

“ที่พูดกันเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงห๊ะ!”
พ่อจ๋าถามผมเสียงดุดันหน้าบึ้งสุดขีด แกไม่สบอารมณ์แน่แล้วครับ 

พ่อผมจู่ๆก็โผล่มา แถมยังมาได้ยินเรื่องที่ผมไม่อยากให้เขารู้ที่สุดอีกต่างหาก แม่จ๋าตกใจที่เห็นพ่อมาไม่แพ้ผม
พวกเพื่อนๆผมก็พากันเหวอ เครียดกันถ้วนหน้าครับงานนี้  ผมรีบยืนกั้นระหว่างพ่อกับเดย์ไว้แบบอัตโนมัติ

พ่อชี้หน้าผม “ไม่ต้องมาโกหกนะ! มาแอบดูอยู่นานแล้ว ทำอะไรลับๆล่อๆ ที่ไหนได้! ไม่อยากจะเชื่อเลย!!”
ผมไม่รู้ว่าพ่อจ๋ามาทันได้ยินแค่ไหนเลยลองถามเสี่ยงดวง แถไปก่อน|||||||||| 
“จ๋ามาได้ยินอะไรตอนไหน เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าอ่ะ วันนี้ลูก........เอ่อ...ซ..ซ้อมละครกับเพื่อนนะ..”
“แม่มึงก็เล่นละครด้วยรึไง! ตกลงมันยังไง แอบคบกับมันจริงรึเปล่า!!”
พ่อจ๋าตะคอกผมแล้วชี้หน้าไอ้เดย์อย่างโมโห ผมสะดุ้งหันไปหาแม่ แต่เจอไอ้เดย์ดึงแขนให้ถอยไปยืนหลบหลังมันแทน
พ่อจ๋าถึงกับหลุดพูดมึงใส่ผมแบบนี้แสดงว่าเขาโกรธมาก พ่อไม่เคยขึ้นมึงกูกับผม

“พอลูก ไม่ต้องปิด” แม่พูดแบบนี้เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก
“จ๋า||||||||||||”
“ลูกมันมีแฟน เรื่องแค่นี้จะเสียงดังทำไม”  แม่จ๋ายืนประจันหน้ากับพ่อจ๋า
“จะบ้าเหรอ บ้าไปแล้วเหรอ พูดมาได้ยังไงว่าเรื่องแค่นี้ ไม่มีใครเห็นหัวกูสักคน!”
“ลูกมันโตแล้ว มันจะคบใครก็เรื่องของมัน พี่จะโวยวายทำไม”
“ก็ถ้ามันคบกับผู้หญิงกูจะไม่ว่าสักคำเลย นี่มันผู้ชาย!!! แถมยังเป็นไอ้เด็กเปรตนี่อีก!”

พ่อกับแม่ยืนเถียงกันหน้าดำหน้าแดงเพราะผม ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย ผมรู้สึกแย่สุดๆเลยครับ
เดย์มองผมแล้วเรียก  “ลูกคิด”  ผมคงทำหน้าเหยเกมาก “ทำไงดีวะเดย์”  ผมมองตามันอย่างหวั่นใจ
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว”  ไอ้เดย์สอดนิ้วมาประสานจับมือผมไว้แน่น เหมือนจะบอกว่ามันอยู่ตรงนี้
ไม่ไปไหนแน่นอน...

“เด็กๆ แยกย้ายกันกลับบ้านไปก่อนนะ”  แม่จ๋าหันมาบอกเพื่อนๆผม ทุกคนเข้าใจสถานการณ์ดี
พวกมันมองมาที่พวกผมด้วยสายตาเป็นห่วง แต่เข้าใจดีว่าเป็นเรื่องในครอบครัว แม่ขอก็ต้องกลับ
พวกมันยกมือไหว้พ่อกับแม่ผมก่อนทยอยกันเดินออก แต่ยูแอบสะกิดกระซิบบอกผม
“เดี๋ยวพวกกูไปรอบ้านเดย์”
“อื้อ”   
ไอ้ยูตบบ่าผมสองสามทีเบาๆแล้วออกไป

พ่อผมเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาอย่างแรงด้วยความหัวเสีย แน่นอนว่าเขาไม่ยอมรับเรื่องนี้
เถียงกับแม่ค้านแบบหัวชนฝา ปกติเวลาทะเลาะกันพ่อกับแม่จะเถียงกันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนต้องมีคนมาห้าม
แต่ครั้งนี้พ่อจ๋ากลับพยายามอดกลั้นอย่างมากที่จะไม่เสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน แถมยังสั่งให้แม่ปิดประตูร้าน
.... พ่อคงอาย

ผมโคตรรู้สึกแย่ไม่รู้จะบรรยายยังไง....ผมเสียใจ พ่ออายในสิ่งที่ผมเป็น พ่อไม่ยอมรับในสิ่งที่ผมเลือก
พ่อเกลียดมัน....ก็เหมือนพ่อไม่ยอมรับผม เกลียดผม

พ่อจ๋าพยายามข่มใจหันมาถามผม แต่น้ำเสียงก็ยังขุ่น
“ก่อนหน้านี้ยังเห็นคบเด็กผู้หญิงอยู่เลย...อะไรวะ..นี่ลูกชอบผู้ชายเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นจ๋า ไม่รู้..  ลูกชอบเดย์อ่ะจ๋า”
“ก็มันเป็นผู้ชาย!!!”
พ่อตะคอกผมอย่างโมโห ผมสะดุ้งก้มหน้าคุยกับพ่อเสียงสั่น ไม่อยากเห็นแววตาที่ผิดหวังของพ่อเลย
“แล้วยังไงอ่ะ..”
“เลิกกับมันเดี๋ยวนี้เลย!”
“ไม่เอา..”
“ฮึ่มม!!! มันเป็นยังไงเห๊อะไอ้!!!”
พ่อจ๋าลุกพรวดเงื้อมือตรงเข้าหาผม ผมตกใจผวากอดเดย์หลับตาปี๋ ไอ้เดย์รีบลากผมให้ออกห่างพ่อ
แม่จ๋าก็รีบเข้ามาจับแขนพ่อไว้แล้วว่าพ่อเสียงดัง  “อย่ามาทำอะไรลูกนะ!!! เลี้ยงก็ไม่เคยเลี้ยงมัน!
มีสิทธิ์อะไรจะมาตีลูก! พี่มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยไป! ไม่ต้องมายุ่งกับลูก!!!”  แม่ผมจะร้องไห้

พ่อผมได้ยินแม่ว่าก็ชะงักแล้วลดมือลง กลับไปนั่งหัวเสียที่โซฟา
ผมไม่คิดเลยว่าพ่อจ๋าจะโกรธมากถึงขั้นเงื้อมือใส่ผม ที่ผ่านมาพ่อเหมือนอยากชดเชยเวลาที่ไม่เคยมีให้ผม
เขาค่อนข้างตามใจและดีกับผมมาก แต่วันนี้กลับแสดงออกว่าเหลืออดกับผมอย่างที่ไม่เคยเห็นเขาเป็นมาก่อน

ต่างคนต่างเงียบไปสักพักแล้วพ่อก็โทษว่าเป็นความผิดของแม่  “เพราะเธอทำให้ลูกมันเสียคน! เลี้ยงลูกยังไง!
มันถึงได้โตมาเป็นแบบนี้!”  ผมจะอ้าปากเถียงว่าแม่จ๋าไม่ผิด แต่ก็โดนบอกให้เงียบไว้แม่จะพูดเอง
แม่จ๋าบอกกับพ่อจ๋าว่าเป็นคนอนุญาตให้ผมกับเดย์คบกันเอง
“คบได้ก็เลิกได้ ให้มันเลิกกันไปเลย!”  พ่อผมยื่นคำขาด แม่จ๋าถอนใจส่ายหน้าแล้วกุมหัวเหนื่อยใจที่จะพูด

เดย์มันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วตัดสินใจลองพูดกับพ่อจ๋าแบบตรงไปตรงมา
“พ่อครับ ขอผมคบกับลูกคิดนะครับ ผมสัญญาจะไม่ทำอะไรที่มันไม่ดี”  มันพูดได้แค่นี้ก็โดนพ่อผมสวนทันที
“ก็ไอ้สิ่งที่มึงกำลังทำอยู่นี่ไงที่มันไม่ดีน่ะ!!! ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพ่อเลย! เลิกมายุ่งกับไอ้ลูกคิดซะ!
ฟังภาษาคนรู้เรื่องใช่ไหม รึต้องให้กูไปคุยกับพ่อแม่มึง ไอ้!..”

แม่จ๋าห้ามยังไงพ่อก็ไม่ฟัง ด่าไอ้เดย์สาดเสียเทเสีย แถมลุกเดินไปเดินมาอยากจะเข้ามาซัดหน้าไอ้เดย์ด้วยซ้ำ
แต่แม่จ๋ายืนคั่นกลางไว้ ไม่ยอมให้ตีกันเด็ดขาด พ่อไม่อยากให้แม่ออกไปตามคนอื่นมาช่วยห้าม
ไม่อยากให้มีคนนอกมารู้เรื่องผมกับเดย์ ก็เลยได้แค่ด่าไอ้เดย์

เดย์กัดกราม มันกำมือแน่นทนยืนนิ่งให้พ่อผมด่าจนหน้าชา ไม่สวนพ่อผมกลับเหมือนที่ผ่านมา
ผมรู้ว่าไอ้เดย์มันอดทนเพราะคนคนนี้คือพ่อผม ถึงจะรู้แก่ใจว่าเขาเกลียดมันแค่ไหน

พ่อจ๋าจ้องหน้าเดย์เหมือนอยากกินเลือดกินเนื้อ มองมือเดย์ที่จับมือผมเอาไว้แบบไม่พอใจมาก
ตลอดเวลาไอ้เดย์ไม่ยอมปล่อยมือผม นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำพ่อผมเดือดตลอดเวลา
ผมพยายามแกะมือเดย์ออก กระซิบให้มันรู้ว่าพ่อมอง แต่เดย์ยิ่งจับแน่นขึ้นไปอีก
“ปล่อยมือมึงตอนนี้ก็เท่ากับกูยอมแพ้สิวะ กูไม่ปล่อย” 
“โธ่เอ๊ยเดย์|||||||||| มึงดูอารมณ์พ่อกูด้วย”
เดย์หันไปบอกพ่อผม  “ยังไงก็ไม่เลิกครับ ลุงด่าผมยังไงผมก็ไม่เลิกกับลูกลุง เอาเลยครับด่าอีกสิ”
เดย์จ้องพ่อผมกลับ เริ่มจะเถียง ผมรีบเขย่าแขนห้ามไอ้เดย์ มันยอมเห็นแก่ผม เลยหลบตาแล้วสะบัดหน้าหนี
แต่ไม่วายโดนพ่อผมด่าว่ากวนตีนไม่เคยเปลี่ยน ร่ายยาวด่าไอ้เดย์เลวทรามสารพัด

ไอ้เดย์ยอมทนเพราะผม แต่ผมสงสารมัน พ่อด่าเดย์ไม่หยุดสักที ผมโพล่งออกไปอย่างเหลือทน
“พอแล้วจ๋า!!! ทำไมจ๋าไม่ฟังอ่ะ!!! ยังไงก็ไม่เลิก! จ๋าไม่ฟังเดย์ก็ฟังลูกบ้าง!!” 
พ่อผมส่ายหน้าแล้วบอกให้ผมหุบปากไปเลยไม่ต้องพูด เขาไม่อยากฟัง


ผมรู้ว่าพ่อจ๋าทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ที่รู้ว่าผมเป็นแบบนี้
แต่คนเป็นลูก ก็เสียใจเป็นนะครับ เสียใจที่พ่อไม่ฟังผมเลย เขาจะรู้บ้างไหมว่าผมโคตรเสียใจเลยครับ...

ผมแค่มีความรัก.......... ถึงที่สุดแล้วพ่อยอมรับไม่ได้จริงๆ ผมก็จะไม่บังคับให้พ่อต้องยอมรับอะไร
เขาจะโกรธจะเกลียดผมยังไงก็ได้  แค่อยากขอให้พ่อปล่อยเราไปตามทางของเรา  ไม่ใช่มาบังคับให้เลิกกัน..

“อย่าเพิ่งพูดอะไรกันตอนนี้เลยลูก ไว้รอให้พ่อเขาอารมณ์เย็นลงหน่อย”  แม่จ๋ากระซิบบอกผมกับไอ้เดย์
“แต่เดย์อยากคุยให้รู้เรื่องไปเลยนะครับจ๋า”
“เชื่อจ๋าสิ... เชื่อแม่นะ ตอนนี้มันไม่ฟังอะไรหรอก เฮ้อ..” 
“หมายความว่าอีกหน่อยจะฟังเหรอครับ”
“..........”  แม่จ๋าตอบไอ้เดย์ไม่ได้

“...........”   ไอ้เดย์กัดปากถอนใจ คนเลือดร้อนอย่างมัน ขนาดพ่อตัวเองยังไม่เคยต้องทน แต่ต้องมาทนพ่อผม

ตลอดเวลา ผมพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ผมไม่อยากให้พ่อมองผมอย่างน่าสมเพชไปมากกว่านี้
การที่คนเราอยากร้องไห้แต่มันร้องไม่ได้  มันทรมานมากเลยนะครับ  ลึกๆในใจก็คิดมาตลอด
ว่ามันคงเป็นแบบนี้สักวัน..

“พี่..”   แม่จ๋าจะหันไปพูดกับพ่อจ๋าอีก แต่กลับโดนยกมือขึ้นห้ามให้หยุดพูดไว้แค่นั้น
“พอ  เรื่องนี้เอาไว้ก่อน ไม่อยากฟังอะไรที่มันทุเรศหูไปมากกว่านี้แล้ว”

อื้อหือ...........คำพูดของพ่อมันจี๊ดเข้าไปในหัวใจ... เจ็บครับ

“ลูกคิด มากับพ่อ”  จู่ๆพ่อก็พยักหน้าเรียกผมแล้วเดินไปที่ประตูบ้านบอกให้แม่มาเปิดประตู
“ปะไปไหน”
ไอ้เดย์มันขยับจับมือผมแน่นจนเลือดจะไม่เดินแล้วครับ เหมือนบอกให้รู้ว่าไม่ยอมให้ผมไปไหน
ผมอึกอักมองหน้าพ่อ มองหน้ามัน แล้วมองหน้าแม่ แม่จ๋าถามพ่อจ๋าว่าจะให้ผมไปไหน

“ไปเยี่ยมน้อง น้องไม่สบาย มันร้องหาพี่มัน พ่อมาวันนี้เพราะจะพาลูกไปหาน้องนี่แหละ”
“น้องเป็นอะไรจ๋า!!? หนักแค่ไหน คนไหน!?”   ผมตกใจทันทีที่ได้ยิน แม่จ๋ากับเดย์ก็ตกใจเช่นกัน
“ป่วยทั้งคู่ เป็นไข้หวัดใหญ่นอนอยู่โรงพยาบาล มันดื้อไม่ยอมกินข้าวกินยา พ่อเลยสัญญา
ว่าจะพาลูกไปหา...เฮ้อ ไปหาน้องกับพ่อก่อน...”  พ่อจ๋าหยุดพูด ชำเลืองมองหน้าไอ้เดย์อย่างเคืองๆ
ก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าเครียด  “ส่วนเรื่องไอ้นี่...ฮึ่มม..เอาไว้กลับมาค่อยว่ากันต่อ!”
พ่อเปิดประตูเดินปึงปังออกไปทันทีที่แม่ไขกุญแจบ้านให้ บอกว่าจอดรถไว้ก่อนถึงหน้าบ้าน
มิน่าล่ะไม่มีใครรู้ตัวเลยว่าพ่อมาเมื่อไหร่ แกคงเห็นพวกผมเกาะกลุ่มกันแอบดูอะไรนอกบ้าน
เลยย่องมาแอบดูพวกผมจนได้เรื่อง

แม่จ๋าถอนใจ พยักหน้าเห็นด้วยให้ผมรีบไปหาน้องๆก่อน ส่วนเรื่องผมกับเดย์ยังไงแม่ก็จะช่วย แม่จ๋าลูบหัวผม... 
น้ำตาแตกวินาทีนี้แหละครับ ....มันไหลออกมาเอง แม่บอกผมไม่ต้องร้องแล้วเช็ดน้ำตาให้
แต่คนที่บอกให้อย่าร้องกลับร้องเอง แม่จ๋าพลอยร้องตามผมไปด้วย ไอ้เดย์ยอมปล่อยมือให้ผมกอดแม่

กอดแม่อุ่นเสมอ ตั้งแต่เล็กจนโตถึงแม่ผมจะไม่มีเงินทองของใช้มากองให้ ไม่ได้ตามใจผมทุกอย่าง
แต่ไว้ใจและเชื่อในตัวผมเสมอ จะไปไหนขอให้บอก แม่ไม่เคยห้าม จะทำอะไรขอให้รับรู้ แม่อยู่เคียงข้าง
ไม่ว่าผมจะรักใคร.... แม่ก็รักด้วย

“ลูกรักจ๋านะ”  ผมกระซิบบอกแม่จ๋าเสียงสั่นแล้วหอมแก้มแม่
“แม่ก็รักลูก ไม่ต้องกลัวลูก ไม่ต้องคิดมาก นะ กลับมาแม่จะพูดกับพ่อเอง”  แม่จ๋ากระซิบบอกผม
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ พยักหน้าให้แม่ เดย์พยายามปลอบแม่จ๋าให้หยุดร้องไห้

“เดี๋ยวเดย์อยู่กับแม่จ๋าเอง ลูกคิดมึงไม่ต้องห่วง ไปหาน้องเถอะ”
เดย์ดึงมือผมไปกุมไว้ทั้งสองข้าง มันมองตาผม นัยน์ตามันบอกให้ผมเชื่อมัน
“อื้อ คงกลับมาดึก รึไม่ก็พรุ่งนี้ว่ะ ไม่รู้ต้องเฝ้าไอ้แฝดมั้ย ฝากดูจ๋าด้วยนะเดย์”
บางทีถ้าน้องๆหายดีพ่ออาจจะอารมณ์เย็นขึ้น ไม่ว่าจะต้องพูดกับพ่ออีกสักกี่ครั้ง เราก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่

ปี๊นนนนนนนนนนนนน!!!! ปี๊นๆๆ!!!!

พ่อจ๋าขับรถมาบีบแตรเรียกผมหน้าบ้าน
ผมสะดุ้งหันไปดูเห็นหน้าพ่อตึงสุดๆแกคงไม่พอใจที่ผมชักช้าเพราะยืนคุยกับเดย์

เดย์ค่อยๆปล่อยมือผมอ้อยอิ่ง มันบอกผมว่าเดี๋ยวไปคุยกับเพื่อนๆที่บ้านมันแล้วคืนนี้จะมาค้างบ้านผม
ผมเดินไปขึ้นรถพ่อ เดย์ออกมายืนมองผมจนลับตา

...............................................
.......................
............
.....

นั่งรถมากับพ่อสักพัก ผมถอนใจเพราะคิดไม่ตก พ่อจ๋าเงียบไม่พูดอะไรกับผมเลย แกโกรธผมจริงๆเฮ้อ..
ได้แต่คิดในใจเรื่องของผมกับเดย์คงต้องรอเวลา ตอนนี้ยังไงพ่อจ๋าก็ไม่ฟัง ไม่ยอมให้ผมคบกับเดย์แน่
แล้วผมก็นึกเป็นห่วงน้องๆขึ้นมา ป่วยแล้วยังไม่วายดื้อกันอีกนะเจ้าแฝด

.....แล้วพ่อจ๋าก็ขับรถพาผมไปถึงพัทยา ถึงโรงพยาบาลที่น้องๆแอดมิด
แน่นอนตลอดทางพ่อจ๋าก็ยังไม่พูดกับผม|||||||||

ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องพิเศษในตึกผู้ป่วยเด็กเข้าไป เจ้าซีน่อนซีโน่ที่กำลังงอแงกับแม่แพทริเซียก็ตาโต
ร้องเรียกผมเสียงดัง  “พี่ลูกคิดดดดดดดดด”  เจ้าลิงสองตัวยิ้มออกดีใจกันใหญ่ แน่ใจนะว่าพวกมึงป่วย
เสียงดังจนแม่มันต้องเอ็ดให้เบาเสียงลงเลยครับ ผมสวัสดีแม่แพทริเซียแล้วยิ้มให้น้องๆ
เจ้าซีน่อนซีโน่รีบชูมือหาอ้อนให้ผมกอด แย่งกันฟ้องผมใหญ่ว่าอีกคนดื้อ มันก็ดื้อทั้งคู่นั่นแหละ
แต่น้องๆผมตัวร้อนกันจริงๆด้วย แม่แหม่มบอกหมออนุญาตให้อยู่น้องๆอยู่ห้องเดียวกันแต่คนละเตียง
เจ้าสองตัวนี่ดื้อมากร้องไห้อยากให้ผมมาเยี่ยม ฟังไปผมก็เอ็นดูพวกมันนะ พวกมันบอกกลัวตายไปแล้ว
ไม่ได้เจอผมอีก จะบ้าตาย หาเรื่องไม่กินข้าวกินยาน่ะสิ ร้องงอแงอยากกลับบ้านจะเอาสายน้ำเกลือออก
แต่พอผมป้อนข้าวป้อนยาพวกมันก็ยอมกินนะ แย่งกันกินด้วย อ้อนให้ผมอยู่เล่นกับพวกมันที่โรงพยาบาล
ไม่ยอมให้กลับบ้าน พวกตัวแสบเอ๊ย

..........หลังเจ้าแฝดหลับแล้ว พ่อก็ขับรถพาผมกลับบ้าน ผมให้น้องๆสัญญาว่าจะไม่ดื้อ ถ้าหายดีแล้ว
จะให้แด๊ดดี๊พาไปค้างบ้านผมบ่อยๆ แม่แพทริเซียขอบใจผมใหญ่ที่มาเยี่ยมน้องวันนี้ เพราะหลอกว่า
ถ้าน้องๆยอมกินยาจะพาผมมาหาหลายครั้งแล้วจนพวกมันไม่ยอมเชื่อ วันนี้เลยต้องขอร้องให้พ่อไปพาผมมา

ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถของพ่อที่กำลังแล่นไปด้วยความเร็วที่ไม่มากนัก มืดสนิทแล้ว
แต่ผมคิดว่ามันไม่น่าจะใช่ทางกลับบ้านของผมนะครับ  “จ๋าจะไปไหนอ่ะ”
พ่อถอนใจแล้วก็ยอมพูดกับผมจนได้  “ไปบ้านพ่อก่อน วันนี้ค้างที่นี่ได้ไหม พ่อเหนื่อย
เดี๋ยวเช้าไปเยี่ยมน้องอีกรอบแล้วค่อยกลับบ้านนะ ช่วยพ่อหน่อย ...เฮ้อ”  พ่อจ๋าดูเหนื่อยจริงๆ
“.....ครับ” 

ผมรีบโทรหาแม่ บอกว่าคงต้องค้าง แม่เอาโทรศัพท์ให้เดย์คุยกับผมด้วย แต่คุยกันไม่นานครับ
เพราะพ่อจ๋าไม่พอใจ บ่นว่าพวกผมจะคุยอะไรกันนักหนาพรุ่งนี้ก็ได้กลับแล้วไม่ได้มาเป็นชาติ
“น่ารำคาญ!!!”  เสียงพ่อว่าดังเข้าไปในโทรศัพท์  ไอ้เดย์ได้ยินชัดมันถอนใจดังอย่างอึดอัดพอๆกับผม
ผมเลยรีบวางสาย||||||||||||

******************************



มาถึงบ้านพ่อจ๋าที่พัทยา แกเอาชุดนอนของตัวเองมาให้ผมแล้วบอกให้ผมไปอาบน้ำนอน
ผมถามว่าห้องที่ให้ผมนอนเป็นห้องของใคร แกบอกว่าเป็นห้องพี่เลี้ยงเจ้าแฝด แต่เขาลากลับบ้าน
คิดว่าไม่น่าจะกลับมาแล้วเพราะเลยวันที่รับปากว่าจะกลับมาทำงานต่อเป็นอาทิตย์แล้วก็ยังไม่กลับมา
ผมพยักหน้าเข้าใจ เพราะขาดพี่เลี้ยงด้วยนี่เอง พอป่วยเจ้าลิงสองตัวนั้นถึงงอแงเป็นพิเศษ
พวกมันติดพี่เลี้ยงมากครับ อยู่กับพี่เลี้ยงเป็นส่วนมากก็พ่อกับแม่พวกมันไม่ค่อยว่างนี่นะ..

“ลูกลืมเอาที่ชาร์ตแบ็ตมาอ่ะจ๋า ขอยืมหน่อยครับ” 
ผมชูมือถือที่แบ็ตเหลือ5%ให้พ่อดู พ่อเลยไปหาที่ชาร์ตแบ็ตมาให้

เสียบสายชาร์ตแบ็ตมือถือเสร็จ หันไปเห็นพ่อนั่งถอนใจที่ปลายเตียงก็เข้าไปนั่งใกล้ๆลองพูดอ้อนแกดีๆดู
“จ๋า จ๋าอย่าโกรธลูกเลยนะ..”  แกเฉยครับ ...เงียบไปพักก็มองหน้าผมแล้วถาม  “เลิกกับมันได้ไหม” 
ผมถอยห่างนั่งหันหลังให้พ่อแทนเลยครับ ...เซ็ง  สักพักก็รู้สึกว่าแกลุกจากเตียงเดินไป 

 “พ่อไม่ได้เลี้ยงลูกมาจนโต พ่อผิดเอง...”
ได้ยินพ่อพูดแบบนี้ท่าทางจะเก็บเอาคำที่แม่ด่ามาคิด แต่มันผิดประเด็นไปหน่อยนะครับ
พ่อผมยังคงไม่ยอมเข้าใจอะไรๆ มันไม่ใช่ความผิดใคร มันเป็นเรื่องของหัวใจ บังคับกันได้ที่ไหนครับ

ผมหันไปจะพูดกับพ่อแต่ก็ต้องชะงักค้าง............ ตกใจที่เห็นแกถือแม่กุญแจยืนอยู่ที่ประตู!!!
“............จ๋า....”
เสียดายที่ขาผมไม่ไวเท่าความคิด รีบถลาพุ่งไปเพราะรู้ตัวแล้วว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ทัน
พ่อจ๋ารีบกระชากบานประตูปิดใส่หน้าผม เสียงดังสนั่นหวั่นไหว    “ปั้งงงงงง!!!!!!!!!”

ช็อคสิครับ!!!

ผมอึ้งจนอ้าปากค้าง ได้ยินเสียงพ่อตะโกนบอกจากนอกห้อง  “ต่อไปนี้ พ่อจะเลี้ยงเอง!”

“จ๋า!!!!!||||||||| จ๋าเปิดประตู!!”     นี่มันอะไรกันโว้ยยยยยยยยยยยยยย||||||||||||||||||||

ทุบเรียกเท่าไหร่ พ่อก็ไม่ตอบแล้ว แกคงเดินหนีไปแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ จะบ้าตาย
พ่อจ๋าเล่นขังผมอย่างนี้เลยเหรอ! มันเกินไปรึเปล่าครับทำแบบนี้ หมายความว่ายังไง! ขังผมทำไม!
แถมยังบอกจะเลี้ยงผมเอง เขาเห็นผมเป็นหมารึไง! นี่ลูกนะ!!!

“ไอ้ลูกคิดเอ๊ย~! ทำไมมึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ |||||||||| โธ่เว้ย!” 
ผมทุบประตูจนเจ็บมือ เจ็บใจด้วยครับ

“จริงสิ! โทรศัพท์!”  ต้องรีบโทรหาแม่ พ่อทำแบบนี้แม่ไม่มีทางยอมแน่
แต่ผมหาโทรศัพท์ไม่เจอครับ!  มือถือผมไม่ได้วางอยู่ที่เดิม สายชาร์ตก็หายไปด้วย อย่าบอกนะว่าพ่อเอาไป!!
ผมวิ่งไปที่หน้าต่าง ชะโงกมองข้างล่างแล้วจะบ้าตาย “ทำไมสูงจังวะ|||||||||” ต้นไม้ก็ไม่มีปีนไม่ได้ 
“นี่กูเป็นนางเอกละครเรื่องอะไรวะเนี่ย!” 

ผมจะอยู่กับแม่ แล้วผมก็ไม่ยอมเลิกกับเดย์ด้วย

ไม่ยอมเด็ดขาด!!!






tsktonight…

 ***มาแว้ววววว พ่อจ๋าไม่รู้จะทำยังไงจับขังแม่งเลยเอ๊า5555 ไม่ยอมแล้วจะทำยังไงล่ะลูกคิดเอ๊ย
สปอยตอนหน้าคนที่เดย์เกลียดขี้หน้าเขาจะกลับมาอีกครั้งค่ะ55


MayA@TK   -- ต้องร้องเพลง เธอมาได้ตรงเวลาพอดีอย่างกับรู้จัยยยยยย55
titansyui  --  ขอบคุณจ้า
nunda  -- แบบนี้ใจร้ายมั้ยอ่ะคะ งื้อออ
♥►MAGNOLIA◄♥  -- เอาจริงๆแล้วต้นแบบแม่จ๋าเนี่ย คือคุณแม่ของวิเองแหละค่ะ รักแม่มากเลยค่ะ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 56 สมมุติ... 2/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 09-04-2018 03:19:09

โห แย่อ่ะ แค่ไม่รับที่ลูกตัวเองเป็นแบบนี้เราก็เข้าใจนะ พ่อคงทำใจไม่ได้
แต่หลอกมาขังกันแบบนี้ เกินไปจริงๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-04-2018 00:45:07

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 57 ขอดูแล 2.1







..........สามวันแล้วที่ผมไม่ได้กลับบ้าน
พ่อไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผม ไม่ให้กลับบ้านยังไม่พอโรงเรียนก็ไม่ยอมให้ไป อาทิตย์หน้าจะสอบแล้ว

“จ๋า แล้วแบบนี้จะให้เรียนจบได้ยังไงโรงเรียนก็ไม่ให้ไป”
ผมรีบถามพ่อทันทีที่เจอหน้า อย่างน้อยพ่อน่าจะเห็นเรื่องเรียนสำคัญ นิ่งใส่ผมมาสามวันในที่สุดวันนี้ก็ยอมตอบ
“ทำเรื่องขอหยุดให้แล้วไม่ต้องห่วงหรอก ถึงวันก็ไปสอบเลย” โอ้โหดูพ่อผมตอบสิครับ
“อย่างน้อยขอโทรหาแม่จ๋า..”
“พ่อคุยกับแม่แล้ว”
“ไม่จริงอ่ะ! แม่จ๋าไม่มีทางยอมให้มาอยู่ที่นี่หรอก”
“..........ตกลงกันแล้วว่าพ่อจะส่งเรียนมหาวิทยาลัยเอง ให้มาอยู่ที่นี่...แลกกับ”
“แลกกับ....อะไร”
“แลกกับยอมให้ลูกคบไอ้นั่น..”
“ห๊ะ............”
ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง สิ่งที่พ่อพูด ลองคิดตามแล้วไอ้ที่กำลังทำอยู่เนี่ยนะคือยอมให้คบเดย์ได้
แค่ชื่อเดย์พ่อยังไม่อยากพูดออกมาเลย

“บอกแม่เขาไว้แล้ววันหยุดจะพาไปหา แล้วต่อจากนี้จะถ้าไปเจอไอ้เด็กนั่นต้องอยู่ในสายตาพ่อตลอด
เอาเรื่องสอบเรื่องเรียนต่อเราให้มันเสร็จก่อน ไม่เจอกันแค่นี้ถ้ารักกันจริงก็ต้องทำได้สิจริงมั้ย”

“ห๊า.......จ๋า.....นี่จ๋าดูละครเรื่องอะไรม๊า!|||||||||||” ผมฝันไปรึเปล่าครับเนี่ย น้ำเน่าโคตร
“ละครบ้าอะไรล่ะ!/////*// เรื่องจริงนี่เว้ย!”
“จ๋า จ๋าเอาอะไรมาพูด จ๋าต้องทำงานนะอยู่กับลูกตลอดไม่ได้หรอก ลูกเป็นผู้ชายไม่เห็นต้องห่วงขนาดนั้น”
“เป็นผู้ชายแล้วทำไมไปชอบผู้ชายห๊า! จริงๆเลยเฮื่อย..เวลาพ่อไม่อยู่ลูกต้องอยู่กับพี่เลี้ยง”
“พี่เลี้ยง!!? ตลกแล้ว ไม่ใช้ไอ้ซีน่อนซีโน่นะจ๋า!”
“เออน่า จ้างมาแล้ว นู่นไม่เชื่อไปชะโงกดูที่หน้าต่าง”

ผมรีบวิ่งไปชะโงกดูอย่างที่พ่อบอก แม่งตาค้างเลยครับ ที่เฝ้าวนเวียนแถวใต้หน้าต่างกับหน้าบ้านพ่อ
ขยี้ตาดูกี่ทีก็คล้ายคิงคอง! พี่เลี้ยงบ้าอะไรเล่าอย่างกับนักมวยปล้ำ! สไตล์การ์ดคุมผับพ่อชัดๆ||||||||| ตั้งห้าคน

“เกินไปแล้วจ๋า!”
“ทีทำกับพ่อไม่เกินไปเหรอ!”
“ทำอะไร”
“ก็ทำให้เสียใจอยู่นี่ไง!!!”
“.............”
ผมจะพูดอะไรได้ ทำไมพ่อต้องเสียใจ ผมก็เป็นผม เขาอยากให้ผมเป็นแบบไหน จะให้เป็นอย่างอื่นได้ยังไง

“แล้วโทรศัพท์”
“ไว้ทำตัวดีจะคืนให้”
แปลว่าตอนนี้ผมไม่ดีสินะ.. ผมโอดครวญฟุบหน้ากับหมอนได้แต่ฟังเสียงพ่อปิดประตู
วันนี้พ่อเลิกล็อคกุญแจคงเพราะจ้างคนมาเฝ้า แม่ยอมให้มาอยู่กับพ่อผมจะได้ไม่ต้องเลิกกับเดย์งั้นเหรอ
แล้วอย่างนี้แม่จ๋าจะนอนร้องไห้คิดถึงผมไหม เพื่อนๆจะเป็นห่วงผมแค่ไหน เดย์จะหัวร้อนอยู่รึเปล่า..
ไอ้สิ่งที่พ่อกำลังทำอยู่ มันไม่เห็นมีส่วนไหนบอกว่าพ่อยอมเปิดใจสักนิด

ผมไม่เอาแบบนี้ได้ไหม............... ผมอยากกลับบ้าน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


………วันเสาร์พ่อพาผมไปรับน้องๆออกจากโรงพยาบาล
ตลอดทางระหว่างที่อยู่ในรถผมไม่คุยกับพ่อจนแม่แพทริเซียสังเกตได้ แม่แหม่มใจดีครับ
เขาเอ็นดูและเป็นห่วงผมแต่ก็ขัดใจพ่อไม่ได้หรอก หันมาถามผมที่นั่งเบาะหลังกับน้องๆ
“เป็นอะไรลูกคิด มีอะไรบอกแม่ได้นะ”
“เปล่าครับ”
“เรื่องย้ายบ้านใช่ไหม ถ้าไม่อยากอยู่กับแม่ จะไปอยู่หอก็ได้นะ”
“จริงเหรอครับ”
ผมตาลุกวาว ยิ้มออกด้วยความดีใจ ไม่อยากโดนพ่อคุม

“พูดอะไรคิดบ้าง! ทำให้พ่อเสียใจคนเดียวไม่พอจะทำให้แม่แพทริเซียเขาเสียใจอีกคนเหรอ ไอ้ลูกคิด!!”
พ่อดุผมเสียงดังทันควัน ผมต้องหุบยิ้มก้มหน้าพูดขอโทษแม่แพทริเซียเสียงอ่อย
ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่ด้วยเพราะไม่ชอบอะไรเขา แค่ไม่อยากโดนบังคับ..

“ยังไงก็ดูมหาวิทยาลัยที่จะเข้าก่อน ถ้ามันไกลบ้าน พ่อจะไปหาบ้านเช่าให้อยู่ ยังไงแกก็ต้องอยู่กับพี่เลี้ยง”
“....ห๊ะ||||||||.........” เซ็ง... แม่งเอ๊ย พี่เลี้ยงหรือผู้คุมนักโทษกันแน่

ไอ้สองแฝดที่หายดีดื้อได้ รุมถามว่าทำไมผมทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออกตลอดเวลา... -*-
“พี่ลูกคิดไม่อยากอยู่บ้านซีโน่เหรอฮะ?” เจ้าซีโน่เอียงคอทำปากยื่น
“พี่ลูกคิดมาอยู่บ้านซีน่อนนานๆเลยนะ” เจ้าซีน่อนกอดแขนผมเอียงหัวซบ
แม่แพทริเซียบอกพวกมันตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วว่าต่อไปนี้ผมจะมาอยู่ด้วย พวกมันร้องเฮดีใจลั่นห้อง
จนโดนเอ็ด ตอนนี้มารุมกอดผมกันใหญ่ จะรู้บ้างไหมว่าผมอยากร้องไห้จะตายอยู่แล้ว

จู่ๆซีน่อนก็ถาม “พี่ลูกคิด....แล้วคนใจร้ายจะมาบ้านเราไหม”
ผมอึ้งไปเลยครับ... คนใจร้ายของพวกมันก็คือไอ้เดย์
คงเพราะตอนที่น้องๆไปค้างบ้านผมไอ้เดย์มาหาทุกวัน
พ่อผมคงไม่ทันได้ยินอะไร เจ้าซีโน่แหกปากร้องเพลงให้แม่มันฟังอยู่ ผมรีบเอานิ้วชี้แตะที่ปากซีน่อน
ส่งเสียง “ชู่ว!” เป็นเชิงห้ามว่าไม่ให้ถาม ก่อนจะถอนใจแล้วเบนสายตามองออกไปนอกหน้าต่างรถ


*************************************************************

กลับถึงบ้านพ่อไม่มีท่าทีจะพาผมไปบ้านแม่เลยจนผมต้องทวงถามอย่างหงุดหงิด
“จ๋า!! ไหนว่าจะพาไปหาแม่จ๋าไง”
“เดี๋ยววันจันทร์ก็ไปโรงเรียนแล้ว วันไปสอบจะพาไปเจอแม่ทุกวันนั่นแหละ วันนี้ยังไม่ต้องไปหรอก”
“ผิดสัญญาอ่ะ!”
“อยากไปเจอมันมากรึไง!”
แน่นอนว่า มัน ของพ่อไม่ได้หมายถึงแม่ แต่หมายถึงคนที่ผมรัก

ผมไม่อยากเถียงกับพ่อเลยเดินหนีเข้าห้องไป ตอนนี้พ่อเลิกขังผมแล้วก็จริง แต่ผมจะไปไหนได้
โทรศัพท์ก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ทางก็ไม่รู้จัก แถมยังมีลูกน้องพ่อคอยคุมอีก

หนีไปนั่งร้องไห้คนเดียวในห้อง แค้นใจครับ จนมืดก็ไม่ออกไปกินข้าวแม่แหม่มเลยให้น้องๆมาตาม
เจ้าแฝดคุยกันเสียงดังหน้าห้องว่าผมท่าทางจะไม่สบาย ผมเลยต้องออกไปบอกน้องๆว่าแค่ง่วงนอน
พวกมันอยากขอนอนกับผมด้วย แต่ผมอยากอยู่คนเดียวเลยไล่พวกมันไปกินข้าวก่อน เอาไว้วันหลังค่อยมา
เจ้าพวกแสบจะงอแงผมเลยรีบปิดประตูหนีไป

กลับมานอนกอดตัวเองที่เตียง นึกถึงความรู้สึกที่ต้องห่างจากคนที่เรารัก
คิดถึงกอดของแม่....กอดของเดย์...

ผมอยากกลับบ้าน....

“ฮึก....ฮึกฮึก....”
แต่ทำได้แค่นี้เองครับ ร้องไห้จนปวดหัว กากอะไรอย่างนี้วะชีวิต

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ถึงวันสอบ..
ผมไม่มีความสุขเลยครับ เหมือนวิญญาณออกจากร่าง เดินเข้าโรงเรียนพร้อมพ่อเหมือนซอมบี้
ไอ้ความหวังที่จะได้เจอหน้าเพื่อนๆเจอหน้าไอ้เดย์ตอนที่มาโรงเรียนสลายเป็นผุยผง

ผมต้องเข้าห้องสอบแบบแยกเดี่ยวครับ ยิ่งได้รู้จากอาจารย์ที่มาคุมสอบผมคนเดียวเรื่องวีรกรรมของพ่อ
ผมโคตรเศร้า พ่อผมจะไม่ยอมให้มาสอบ ถ้าหากว่าต้องสอบรวมกับเพื่อนในห้อง
แถมพ่อยังให้พี่เลี้ยงหอบข้าวกล่องมานั่งเฝ้าหน้าห้องสอบ รอเวลาพ่อมารับออกจากโรงเรียน

นี่มันเชี่ยอะไรวะเนี่ย!!!

พวกอาจารย์แม้แต่ผอ.โรงเรียนที่ไม่รู้จักผมด้วยซ้ำ เขายังเห็นแก่อนาคตของผม ไม่อยากให้ผมต้องเสียเวลา
ไปเรียนใหม่ ยอมอนุญาตให้ผมแยกสอบคนเดียวได้ ตอนนี้แม้แต่เพื่อนในห้องยังไม่ให้เจอ เกินไปแล้ว T T
ไม่ต้องพูดถึงเดย์เลย อยู่ในโรงเรียนเดียวกันแท้ๆเงามันผมก็ไม่เห็น

ตอนที่กำลังเขียนคำตอบในกระดาษข้อสอบ
ภาพเดย์ติวหนังสือให้ผมมันผุดขึ้นมาในหัว จนผมต้องนั่งปาดน้ำตาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
มันสอนผมตั้งมากมาย ผมจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ที่จำได้ชัดเจนที่สุดคือความรักของมัน
ผมพยายามทำข้อสอบเท่าที่จะทำได้ ผมทนสุดๆแล้วที่จะไม่ทำให้กระดาษเปื้อนรอยน้ำตา

อาจารย์เห็นน้ำตาผมก็เดินมาหา ยื่นทิชชู่ให้ บีบไหล่เบาๆ
“อาจารย์ไม่รู้หรอกนะว่าบ้านเธอมีปัญหาอะไร แต่เธอต้องสู้นะธีทัต..”
“....ครับ”
ผมตอบได้แค่นั้น..............ผมไม่มีแรงแล้วครับอาจารย์

.......................................
.....................
...........


สอบเสร็จพ่อพาไปหาแม่จ๋าตามสัญญา แม่กอดผมไว้ตลอดตอนที่คุยกันหลังผมเก็บเสื้อผ้าเสร็จ
พ่อซื้อเสื้อผ้าของใช้ใหม่ให้ผมตอนอยู่ที่นู่น แต่ผมอยากได้ของของผมมากกว่า
“ทำไมผอมลง อะไรเนี่ยแค่ไม่กี่วัน”
“กินข้าวไม่ลงอ่ะจ๋า”
“เออ แม่คิดถึงลูกนะ ฮึก..” แม่พูดแล้วก้มหอมหัวผมที่ซุกกับอกแม่
“อื้อ...ฮึกก คิดถึงแล้วจ๋าให้ไปอยู่กับพ่อจ๋าทำไม”
ผมไม่เคยห่างแม่เลยครับ อย่างมากก็ตอนไปเข้าค่ายลูกเสือ

“ไม่อยากเลิกกับเดย์ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่อยากอยู่ที่อื่นด้วย อยากอยู่กับจ๋า”
“ถ้าอยากอยู่ที่นี่พ่อเขาก็ไม่ยอม เฮ้อ แม่ไม่อยากให้เลิกกับเดย์ ลูกอยากเลิกกับเดย์เหรอ สงสารเดย์นะ”
“....ใครว่าอยากเลิก ไม่ได้อยากเลิกแล้วก็ไม่อยากไป... จ๋า ทำไมเราต้องยอมด้วย”
“ยังไงก็พ่อ ตอนนี้อดทนไปก่อนนะลูก”

ถ้าอยากอยู่กับแม่ต้องเลิกกับเดย์ แต่ถ้าไปอยู่กับพ่อจะให้คบกับเดย์เปิดเผยได้ตอนจบมหาวิทยาลัย
ระหว่างนี้ห้ามเจอกันลับหลังพ่อ นี่คือข้อตกลงของพ่อผม ไม่ห้ามให้โทรหากันแต่จนบัดนี้ก็ยังไม่คืนมือถือให้

“จ๋าทนได้เหรอ”
“ทนได้สิ เราก็ได้เจอกันทุกอาทิตย์ไง แม่จะรอ...ลูกจะได้ไม่เสียใจ”
“ใครว่าไม่เสียใจล่ะ...ไม่อยากให้จ๋าอยู่คนเดียว เป็นห่วงจะตาย ไม่อยากไป”
“อยู่คนเดียวที่ไหน เดย์ก็อยู่ที่นี่”
“มันดูแลจ๋าดีไหม”
“ดี ดีมาก”
“............ฮึก...ฮึก ฮึก...ไม่อยากอยู่ที่นู่น”
“แต่พ่อเขาสัญญาแล้วถ้าจบมหาลัยจะเลิกยุ่ง ตอนนี้เขาอยากเห็นว่าพวกลูกจริงจังแค่ไหน
อีกหน่อยเป็นผู้ใหญ่กว่านี้พ่อเขาก็จะปล่อย”
“จ๋า...จ๋าไปอยู่ด้วยกันนะ”
“ลูกเอ๊ย...แม่จะไปได้ยังไง พ่อกับแม่ตัดกันไปนานแล้ว เหลือแต่ลูก...อย่าตัดพ่อเลยนะ”
“ทำไมต้องมาขอดูแลตอนที่ไม่ต้องการ เมื่อก่อนวิ่งตามเขายังไงก็ไม่ยอมกลับมา”
“.......เฮ้อ อย่าคิดมากลูกคิด ยังไงพ่อเขาก็รัก”

ผมยอมรับว่ากลับมางอแงกับแม่เหมือนเด็ก พ่ออยู่หน้าบ้านคุยโทรศัพท์ ลูกน้องพ่อก็เฝ้าอยู่แถวนั้น
ผมได้แต่ชะเง้อคอมองหาเดย์ ผมกลับมาบ้านตั้งนานแล้วทำไมมันยังไม่มา จนพ่อพากลับ มันก็ไม่มา...


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตลอดการสอบผมไม่ได้เจอเพื่อนหรือเดย์เลย ยังดีที่ได้เจอแม่ จนกระทั่งสอบเสร็จวันสุดท้าย
“ทำไมเดย์ไม่มา จ๋า”
“.......เฮ้อ มา มาทุกวัน มาหาแม่”
“อ้าวแล้วทำไม!? ..” ผมยังโวยไม่ทันจบจ๋าก็รีบบอก
“เขาบอกอยากตั้งใจสอบ เอาไว้จะโทรหาลูกเองตอนลูกได้มือถือคืนแล้ว”
“อะไรของมันเนี่ย ไม่คิดถึงกันบ้างเลยรึไงวะ!” นึกว่าจะได้เจอ กลับแห้วทุกวันเลยครับ
ผมน้อยใจมันมาก คิดถึงแทบตายแต่มันแค่บอกไว้จะโทรหา แค่นี้เหรอ
หรือว่า............ มันไม่อยากมาเจอหน้าพ่อผม... ต่างฝ่ายต่างเกลียดกันขนาดนี้จะยอมลงให้กันได้ยังไง

ผมกอดแม่แน่นๆ กว่าจะได้เจออีกตั้งอาทิตย์
ได้แต่น้อยใจ จะมีใครคิดถึงใจผมเหมือนแม่บ้าง

.....................................
................................

มาถึงบ้านเจอไอ้แฝดวิ่งมาหาหัวเราะร่ามีความสุขกันจริงว้อย พี่พวกมึงทุกข์อยู่เนี่ยรู้กันบ้างไหม
“จ๋า โทรศัพท์!” ผมรีบตะโกนขอมือถือคืนก่อนพ่อเดินไป
“เอาไว้ก่อน”
คำตอบของพ่อทำผมเดินคอตกกลับห้อง ไอ้ตัวแสบสองตัวนั่นก็จะวิ่งตามเข้าห้องมาผมรีบปิดประตูหนีมัน
ไม่มีอารมณ์เป็นเพื่อนเล่นน้องๆหรอกครับ ตั้งแต่ต้องมาอยู่บ้านพ่อ น้องๆผมก็รบเร้าขอเข้ามาเล่นในห้อง
แต่ผมไม่ยอมให้พวกมันเข้ามา พวกมันชอบพูดว่าจะเข้ามาดูแลผม ใครต้องดูแลใครกันแน่วะ เฮ้อ

ตลอดเวลาคุณพี่เลี้ยงตัวยักษ์ทั้งหลายก็เฝ้าผมไม่ห่าง ตามติดเป็นขี้ปลาทองเลยล่ะครับ
ตั้งแต่ที่โรงเรียนยันหน้าห้องนอน เวลาที่พ่อไม่อยู่ด้วยจะไปไหนทำอะไรก็มีพี่เลี้ยงอยู่ด้วยตลอด
หดหู่กว่านี้มีอีกไหม |||||||||| ไม่ใช่ว่าบ้านพ่อผมรวยแล้วผมจะมาอยู่สุขสบาย เหมือนเป็นนักโทษมากกว่า

“น้องลูกคิดครับ คุณพ่อเรียกให้ไปหาครับ” เสียงพี่เลี้ยงเรียกผมผ่านประตูห้องเข้ามาให้ได้ยิน
โหย เขาพูดกับผมอย่างที่พูดกับพวกลูกคุณหนูตลอด ขนลุกทุกทีครับมันไม่ชิน ผมชินกับการเป็นไอ้ลูกคิด
ลูกชายคุณนายลูกเกดช่างเม้าท์ ที่บ้านเปิดร้านขายของชำร้านเดียวในซอย... มีแฟนเป็นลูกชายเจ้าของร้านทอง
...
“ไอ้บ้าเดย์!”
นึกแล้วโมโหครับ มันไม่มาหาผมเลย ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ผมไม่ได้ใช้มือถือ มันก็ไม่ยอมไปเจอผมที่บ้านแม่

ผมเดินออกจากห้องไปอย่างเซ็งๆ ไม่รู้พ่อจะเรียกไปทำไม จะด่าอะไรเรื่องเดย์อีกรึเปล่า ผมเบื่อ
“พี่ลูกคิดๆๆๆๆ” เห็นผมออกจากห้อง เจ้าตัวป่วนคนพี่วิ่งมากระตุกมือเรียกผมรัวๆ
ผมก็ถามอย่างเหนื่อยใจว่ามีอะไร เจ้าตัวป่วนคนน้องก็วิ่งอ้อมมาพูดกับผมอีกข้าง
“พี่ลูกคิด ซีโน่กับซีน่อนจะดูแลพี่ลูกคิดเองนะฮะ”
“หือ? พี่ไม่ได้ป่วย พี่แค่เครียดเรื่องสอบ เลยไม่ได้เล่นด้วย เข้าใจไหม”

“พี่ลูกคิดไม่ยิ้มเลยอ่ะ ทำยังไงดีอ่ะ” ซีน่อนมันหันไปคุยกับซีโน่ครับ ผมอดเอ็นดูพวกมันไม่ได้
ผมเลยฝืนยิ้มให้น้องๆแล้วขยี้หัวพวกมัน เอ๊ะ... พอยืนเทียบกับตัวผมแบบนี้แล้ว รู้สึกว่าเจ้าพวกนี้
มันสูงขึ้นนะ ทั้งคู่เลย ดีจังนึกว่าจะไม่โตแล้วเป็นลูกครึ่งเสียเปล่า ผมอยากให้พวกมันตัวโตกว่านี้
จะได้ไม่ต้องโดนเพื่อนที่โรงเรียนแกล้งเอาอีก

“งั้นซีโน่กับซีน่อนขอเข้าไปเล่นกับพี่ลูกคิดในห้องนะฮะ”
“....ไว้วันหลังนะ”
คงเพราะไม่ค่อยออกมาเจอ น้องๆตื้อจะเข้าห้องให้ได้ เจอหน้าผมก็พากันพูดอยู่เรื่องเดียว

“แต่..” เจ้าซีโน่กำลังจะอ้อนต่อ แต่คุณพี่เลี้ยงร่างบึกรีบพูดเตือนผมขึ้นมาก่อน
“คุณพ่อมีแขก ทุกคนรออยู่นะครับ”
เหมือนเป็นการเร่งให้ผมรีบไป เลยได้แต่บอกไอ้สองแสบให้ไปเล่นที่อื่นก่อน
พวกมันก็ทำปากจิ๊จ๊ะบ่นงึมงำแก้มป่อง “วันหลังทั้งปีอ่ะ”

**************************

พอไปหาพ่อ เจอแขกของพ่อ ผมนี่อึ้ง ตกใจแทบวิ่งหนี เชื่อแล้วว่าโลกโคตรกลม กลมชิหาย

“เฮ้ย!” ไอ้ไลค์! ไอ้ไลค์ครับ! นี่มันมายืนหน้าเอ๋อในบ้านพ่อผมได้ยังไงเนี่ย!!?
“อ้าว!” ไม่ใช่แค่ผมครับ ไอ้ไลค์มันก็ตกใจยืนเหวอเหมือนกัน

พ่อผมกับคนที่น่าจะเป็นพ่อไลค์(เพราะหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ) นั่งมองพวกผมยืนชี้หน้ากันแบบงงๆ
“นี่รู้จักกันด้วยเหรอ” พ่อผมขมวดคิ้วถามกรอกตาไปมา
ไอ้ไลค์มันยิ้มเหมือนกำลังจะพยักหน้า ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธเสียงลั่นจนมันชะงัก
“ไม่ๆๆๆๆ ไม่เลย! ไม่เคยรู้จักกันเลย!!!”
“อ้าว..” ไลค์มันเกาหัวงง ผมรีบบอกพ่อว่าจำคนผิด
“นึกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่ ขอโทษทีนะ แหะๆ”
ต้องขอบใจมันที่เออออห่อหมกตามน้ำผมไป “อ๋อ....ครับ ไม่เคยรู้จักกันครับคุณลุง จำผิดเหมือนกัน555555”
พ่อไอ้ไลค์ขำใหญ่บอกว่าพวกผมตลก เรียนกันคนละโรงเรียนอยู่ไกลกันคนละที่ไม่เคยเจอกันก็ไม่แปลก
ตอนแรกทำท่าเหมือนรู้จักกันยังแปลกใจ “ไม่ๆๆๆ ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนเลยครับ5555|||||||||”

“เอ้าสวัสดีลุงศักดิ์ชายเขาสิ เพื่อนพ่อเองลุงเขาเป็นหุ้นส่วนผับกับร้านอาหารที่พ่อเปิด
สองบ้านเราก็เหมือนญาติกันนี่แหละ”
ผมสวัสดีพ่อของไลค์เขาก็รับไหว้ “ส..สะ..สวัสดีครับ”
“ไหว้พระลูก555 เพิ่งเคยเจอนะ พ่อเราเขาโม้ว่ามีลูกชายโตเท่าลูกลุงให้ฟังมานานได้เจอซะทีหน้าตาดีนะเนี่ย”
“แหะๆๆ ขอบคุณครับ||||||||”

ไอ้ไลค์ยิ้มให้ผมแล้วแกล้งแนะนำตัวเอง
“เราชื่อไลค์นะ นายชื่ออะไร(55)”
“(-*-) ชื่อลูกคิด”

ไม่อยากเชื่อเลย ว่าพ่อผมกับพ่อไอ้ไลค์จะเป็นเพื่อนกัน แถมยังเป็นหุ้นส่วนกัน ...งั้นผับที่ผมเห็นตอนปีใหม่
นั่นของพ่อผมด้วยน่ะสิ ผมไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรทางบ้านพ่อมาก่อน ไม่รู้ก็ไม่แปลก
แต่โลกนี้แม่งโคตรแปลก||||||||||| ทำไมผมวนมาเจอไอ้ไลค์อีกได้เนี่ย

ผมเห็นไลค์มันทำหน้าเหมือนมีเรื่องอยากถามผมเป็นร้อยเรื่อง แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ จนนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้
“เฮ้ยเอ่อ..นายกะจะเข้ามหาลัยไหนเหรอไลค์”
“เอ่อ...ก็ ที่...”
“เฮ้ยเราก็สนใจอยู่ แนะนำหน่อยได้ป่ะ”
“ได้ ได้สิ” ไอ้ไลค์พยักหน้างงๆ
ในใจผมลิงโลดมากรีบหันไปขออนุญาตพ่อ “พ่อจ๋า ให้ไลค์ดูแผนแนะนำมหาวิทยาลัย
ที่อาจารย์แนะแนวเขาให้มาที่ห้องลูกได้มั้ย มีเรื่องอยากถามตั้งเยอะอ่ะ”
ผมลุ้นมาก พ่อผมกรอกตาคิดมองหน้าผมเหมือนสงสัย แกคงเห็นว่าจู่ๆผมก็อารมณ์ดีขึ้นคงแปลกใจ

“เอาสิ ไป ไปช่วยเพื่อนหน่อยไอ้ไลค์” พ่อผมยังไม่ทันพูดอะไรพ่อไอ้ไลค์รีบอนุญาตเลยครับ
ผมแทบจะวิ่งนำมันไปทางห้องผม ไอ้ไลค์มันก็เดินตามผมไปทำหน้างงอยู่นั่นแหละ

พอถึงห้องพวกพี่เลี้ยงก็ยืนเฝ้าหน้าห้อง ผมรีบดึงมือไอ้ไลค์เข้ามาในห้องอย่างดีใจ
ปิดประตูได้ผมรีบบอกมันว่าอย่าเสียงดังให้คุยกันเบาๆ พวกที่ยืนหน้าห้องจะได้ไม่ต้องได้ยิน

“ลูกคิด นี่ลากเรามาปรึกษาเรื่องมหาลัยในห้องนอนเหรอ...55ไม่น่าจะใช่มั้ง” ไอ้บ้านี่ก็ฉลาดไม่เปลี่ยน
“พูดมากน่า”
“โลกกลมเนอะ พรหมลิขิตแน่ๆ”
“บอกว่าพูดมากไง เลอะเทอะนะมึงอ่ะ เอาโทรศัพท์มา!”
“หา..มือถือเราน่ะเหรอ”
“ใช่! เร็วๆ อย่าเสียงดังด้วย พ่อกูยึดมือถือกูไปอ่ะ เอาของมึงมายืมหน่อย”
“............ อื้ม ได้ ได้สิ”
ผมยิ้มกว้างดีใจรีบแบมือรอรับ แต่ไอ้บ้าไลค์มันจะวางมือถือมันใส่มือผมก็ไม่วางยึกยักดึงกลับไป
“บอกมาก่อน ไปไงมาไงเนี่ย เรางงไปหมดแล้ว มาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วทำไมพ่อต้องยึดมือถือลูกคิดด้วย”
“โถ่ไอ้ไลค์!”
“ทำไมต้องทำเป็นไม่รู้จักกันด้วย ใจร้ายไม่เปลี่ยนเลยนะลูกคิด”
“ไลค์~~~~~ มึงอย่าลีลา เอามือถือมายืมก๊อนนน”
“แต่ก็น่ารักไม่เปลี่ยนด้วยนะเนี่ย”
“.......แล้วก็ไม่ชอบมึงไม่เปลี่ยนด้วย เลิกพยายาม”
“เซ็ง..”
ไอ้บ้านี่ทำมองบนใส่ผม ผมรำคาญเลยพุ่งเข้าไปแย่งมือถือมัน มันก็หลบผมเป็นพัลวัน หนีไปหนีมา
“ไอ้ไลค์!”
“จุ๊ๆๆๆ เสียงดังไปรึเปล่าลูกคิด55”
ผมฮึดฮัดรีบลดเสียงลง นั่งหอบหน้างอบนเตียง มันก็ขำๆเข้ามานั่งข้างๆ
“ผอมลงนะลูกคิด”
เสียงนุ่มๆแฝงด้วยความเป็นห่วงผมมากมาย แต่ผมไม่ยอมพูดกับมันเพราะมันไม่ยอมให้ผมยืมมือถือเสียที
“ขอโทษลูกคิด อย่างอนน่า อ่ะๆๆเอาไปใช้”
ไอ้ไลค์เลิกลีลาแล้วยัดมือถือเครื่องแพงใส่มือผมมันปลดล็อคให้เสร็จสรรพ ผมตาโตเลิกหน้างอได้
“ขอบใจเว้ยไลค์”
“โทรหาใครเหรอ”
“หาเดย์”
พอได้ยินชื่อเดย์ ไลค์มันรีบคว้ามือถือคืนไปเลยครับ
“เอ๊า!”
“ถ้าโทรหามันเราไม่ให้โทรหรอก”
“ไลค์!”
“.........ก็รู้ว่าไม่ชอบมัน”
ผมนั่งคอตก แม่งความหวังของผม
“ทำไมพ่อลูกคิดต้องยึดโทรศัพท์ด้วย”
“.....”
“ถ้าลูกคิดไม่บอกอะไรเรา เราจะเดินออกไปบอกพ่อลูกคิดเดี๋ยวนี้เลยว่ารู้จักกันมานานแล้ว
แล้วเราก็ชอบลูกเขามากแค่ไหน”
“มึงหยุดเลยไลค์ ถ้าทำแบบนั้นกูโดนยิ่งกว่าเดิมแน่ มึงไม่เห็นเหรอว่ากูโดนคุมอยู่เนี่ย”
“เกิดอะไรขึ้น”
“พ่อกูรู้เรื่องกูกับเดย์แล้วน่ะสิ”
“....ลุงไม่โอเคใช่มั้ย”
“ก็เดาได้ไม่ยากใช่มั้ยล่ะ”
“ถ้าเปลี่ยนเป็นเรา ...จะโอเคไหม”
“ต่อให้มึงเป็นลูกลุงศักดิ์ชาย กูก็ไม่รับประกันหรอกนะว่ามึงจะโดนพ่อกูถีบออกจากบ้านรึเปล่าไลค์
มึงอยากเห็นพ่อพวกเราทะเลาะกันไหมล่ะ|||||||||||”
“.........ขนาดนั้นเลยเหรอ|||||||||”
“พ่อกูเกลียดไอ้เดย์อย่างกับขี้ ลากกูมาอยู่ที่นี่ แม้แต่เพื่อนสักคนก็ยังไม่ยอมให้ติดต่อกูเลย
ขืนเขารู้ว่ามึงรู้จักกูมาก่อน ไม่ยอมให้คุยกันตามลำพังอย่างนี้แน่ กูถึงทำเป็นไม่รู้จักมึงไง
แล้วถ้าเกิดเขารู้ว่ามึงเคยชอบกูมาก่อน มึงคงไม่ได้เหยียบบ้านกูอีกแน่นอน”

“ไม่ได้เคยชอบ ตอนนี้ก็ยังชอบ” ดูไอ้บ้านี่ยังจะพูด
ไลค์ท้าวแขนไปข้างหลังมันพ่นลมออกปากอย่างโล่งอก “เกือบไป”

ผมแอบเหล่มองหน้าไอ้ไลค์อย่างนึกสงสัยจนมันรู้สึกตัว “แอบมองเรา แอบชอบเราด้วยรึเปล่า”
แม่งจู่ๆก็ยื่นหน้ามาหาใกล้มาก ผมตกใจผงะหน้าหนีแทบไม่ทัน พอมองระแวงมันก็ขำ
“เราไม่ทำอะไรลูกคิดหรอกน่า555 เดี๋ยวพวกพี่หน้าห้องก็เข้ามารุมกระทืบจมดินพอดี5555”
“คนมันเคยคิดชั่วทำชั่วไง!”
“หูยยยยยย เจ็บนะเนี่ย เลิกระแวงได้แล้วน่า พ่อเรามาด้วยนะวันนี้ไม่ทำอะไรบ้าๆหรอกน่า”
“..............นี่.... พ่อมึงรู้เรื่องมึงรึเปล่า”
“เรื่องอะไร”
“ก็ที่มึงชอบผู้ชายอ่ะ ที่เคยตามตื้อกูด้วย”
“ไม่ เขาไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้หรอก อีกอย่างเราได้ทั้งผู้หญิงผู้ชายนะ”
“อันตรายจริงๆเลยมึงเนี่ย||||||||||” ได้หมดเหมือนไอ้บ้าเดย์เลย...

ตัวผมเองตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าจะกลับไปรู้สึกกับผู้หญิงได้เหมือนเดิมหรือเปล่า ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
เพราะในหัวมีแต่เดย์คนเดียว...ทั้งใจของผมก็มีแต่มัน

ผมนั่งก้มหน้าสักพักไอ้ไลค์ก็ยื่นมือถือมันมาให้ตรงหน้า “อ่ะ..” ผมแปลกใจมองหน้ามัน มันก็ยิ้มๆ
“อย่าร้องนะ เอาไปโทรไป”
“.................ขอบใจ” เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่
ไลค์ขยับไปนั่งพิงหัวเตียง มันกอดอกมองไปทางอื่น.... กูขอโทษนะไลค์..

ผมรีบโทรหาเดย์ “ฮะ..ฮัลโหล! เดย์! เดย์!..................อึก....”
ไอ้ไลค์รีบขยับมาหาผมทันทีที่เห็นผมนิ่งอึ้งไป ผมเหล่มองไอ้ไลค์ “........? ลูกคิด? เป็นอะไร” มันเขย่าแขนผม
ผมรีบพูดขอโทษปลายสายแล้วกดวาง ไอ้ไลค์มองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ ส่วนผมไม่กล้ามองหน้ามัน

“กูจำเบอร์มันไม่ได้อ่ะ|||||||||| กดผิดไปติดร้านส้มตำที่ไหนก็ไม่รู้ว่ะ”
“555555555555”
“ไม่ต้องมาขำเลย////*//เฮ้อ... กูจำได้แต่เบอร์แม่เบอร์เดียวเพราะกูเติมตังค์ให้แม่ประจำ”
“งั้นก็โทรไปหาแม่สิ ให้แม่ขอเบอร์มันไว้ ก็ได้ พรุ่งนี้เรามาหาจะให้ยืมโทรนะ”
“จริงนะ! เอ่อไลค์.........มึงโอเคเหรอวะ”
“ก็ไม่อยากเห็นคนร้องไห้”
“..............ทำไมมึงต้องชอบกูด้วยวะ เราน่าจะเป็นเพื่อนกัน”
“ไม่ทันแล้ว ชอบไปแล้วนี่”
คราวนี้ไลค์มันยื่นหน้ามาใกล้ผมอีก ผมไม่ถอยหนีทำให้มันแปลกใจแต่ก็อมยิ้มชอบใจ
“กูก็ดันชอบคนอื่นไปก่อนมึงแล้ว ไม่ทันแล้วจริงๆไลค์ ขอโทษจริงๆ”
มันหุบยิ้มทันทีที่ผมพูด
“เฮ้อ...55โคตรตรง เฮ้อ ไม่คิดจะหวั่นไหวให้กันบ้างเลยน้า”
ไอ้บ้านี่บ่นแล้วมาดึงแก้มผม ผมผลักมันให้ถอยออกเพราะเจ็บ มันก็ขำ
“หวั่นไหวบ้าอะไร มึงแค่ชอบเอาชนะเหมือนเดิมนั่นแหละไลค์”
“ตามใจลูกคิดเถอะ” แน่ะ ทำงอนเว้ย

สุดท้ายผมก็ยังไม่ได้คุยกับเดย์ ได้แต่แอบโทรไปหาแม่ ฝากแม่ขอเบอร์ไอ้เดย์
แม่จ๋าบ่นผมว่าขนาดเบอร์แฟนตัวเองยังจำไม่ได้อีก ก็ไม่เคยกดเลขเวลาโทรเคยหาแต่ชื่อ ใครจะไปจำได้ล่ะครับ
ผมฝากถึงเดย์ว่าไม่ต้องโทรมาเบอร์นี้เดี๋ยวพ่อจะบ่น ผมจะติดต่อไปเอง
“ละนี่เบอร์ใครลูก”
“ขอยืมคนอื่นโทรมาน่ะจ๋า”
“เดย์รู้คงดีใจ จะได้คุยกับลูกแล้ว”
จ๋าบอกไอ้เดย์ซึมๆไป ถึงจะพยายามทำตัวร่าเริงเวลาอยู่กับด้วยกัน แต่แม่ก็ดูออกว่ามันคิดถึงผมมาก
ได้ยินอย่างนี้โกรธมันไม่ลงเลยครับ แล้วทำไมไม่ไปหาผมที่บ้านแม่..ไอ้บ้า

ก่อนจะกลับบ้านไลค์มันยังไม่วายกวนผม
“ให้เรานอนเป็นเพื่อนไหมลูกคิด”
“กลับบ้านมึงไปเลยไลค์////*//”
มันบอกว่าจะมาหาผมใหม่แต่ต้องหลังจากนี้อีกสองวัน เพราะมันไม่ว่างต้องไปบ้านญาติต่างจังหวัดกับพ่อ
ไลค์มันสัญญาว่ากลับมาแล้วจะรีบมาหาผม ทำทีเป็นซื้ออะไรมาฝากพ่อผม
ผมหวังจะได้โทรหาเดย์ ถึงมันจะดูใจร้ายกับไอ้ไลค์ไปหน่อย แต่ผมพึ่งมันได้คนเดียวในตอนนี้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สองวันผ่านไป มืดแล้วไอ้หอกไลค์ยังไม่โผล่มาเลย ผมนั่งคอยาวชะเง้อรอไอ้ไลค์ที่บันไดหน้าบ้าน
มีคุณพี่เลี้ยงทั้งหลายก็ยืนตบยุงเป็นเพื่อนหลายคนไม่เหงาเลยครับ แต่ผมอยากหนีไปให้ไกลๆ
(กูอยากอยู่คนเดียวโว้ยยยยยยยยยยย!!!)

“ทำไมไม่เข้าบ้านลูกคิด”
พ่อผมเดินออกมาเมียงมองแล้วตะโกนถามผมที่อยู่ห่างออกไป
“.........มาดูดาว”
ผมจะกล้าบอกเหรอครับว่ามานั่งรอผู้ชายเพราะอยากโทรหาผู้ชายอีกคน โดนฆ่าตายพอดี||||||||||

พ่อเดินออกมาเงยหน้ามองหาดาวที่หน้าบ้าน... คืนนี้แม่งเจือกไม่มีดาวสักดวง
“ไหนดาว”
“ก็...ไม่มีเลยนั่งหาอยู่เนี่ย แต่พระจันทร์ก็สวยดี นั่งดูพระจันทร์ก็ได้” ก็คนจะแถอ่ะ..
“คิดถึงแม่ใช่มั้ย”
“จ๋าก็รู้ ยังจะถาม”
“โตแล้ว ห่างแม่ไว้เดี๋ยวก็ชิน”
“......” ผมถอนใจแล้วนั่งกอดเข่าเหม่อมองพระจันทร์ สงสัยวันนี้ไอ้ไลค์จะเบี้ยวผมแล้วหรือมันจะลืม..
“พรุ่งนี้พ่อจะไปใต้ ถ้าไม่กลับดึกๆก็กลับเช้าอีกวัน ยังไงก็ช่วยแม่แพทริเซียดูแลน้องๆหน่อย สนใจพวกมันบ้าง”
พ่อพูดมาแบบนี้ทำผมสะอึก นึกถึงพวกน้องๆที่พยายามเข้าหา แต่ผมก็ทำเหมือนรำคาญพวกมันตลอด
ผมแค่เครียดกับเรื่องของตัวเองจนลืมสนใจน้องๆไม่ใช่ว่าไม่รักพวกมัน

รู้สึกเหมือนพ่อกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน ผมรีบหันกลับไปถาม “ทำไมจ๋าไม่คืนโทรศัพท์ให้สักที”
พ่อถอนใจใส่ซะงั้น “ไม่ได้คุยกับมัน แล้วจะอยู่ไม่ได้ให้มันรู้ไป”
“อะไรเนี่ย” จะทักท้วงอะไรพ่อก็ไม่ทัน แกรีบเดินหนีไปเลย คิดจะไม่ให้คุยกันเลยรึไง!
ผมฮึดฮัดขัดใจทำไมมีแต่คนไม่รักษาสัญญาวะ!

……………………………..
………………….

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-04-2018 00:50:38

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 57 ขอดูแล 2.2







เช้าวันต่อมา

“พี่ลูกคิดดดดดดด” เจ้าน้องชายฝาแฝดประสานเสียงเรียกผมมาแต่ไกล
ผมหรี่ตามองหน้าไอ้สองแสบอย่างเหนื่อยใจ “ไม่ไปโรงเรียนกันเหรอ ทำไมหยุดบ่อยจังวะ”
“โรงเรียนซีน่อนปิดเทอมแล้ว”
เออ...จริงสิ มิน่า ออกจากห้องมาก็เห็นไอ้สองตัวนี่วิ่งไปวิ่งมาตลอด
เจ้าซีโน่ซีน่อนรีบชักชวนกันมาจูงมือผมไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว แม่บ้านทำโจ๊กกุ้งร้อนๆไว้ให้
“พี่ลูกคิดกินข้าวเยอะๆน้า ซีโน่ป้อนไหมฮะ”
น้องๆเถียงกันว่าใครจะป้อนผม ผมอดยิ้มไม่ได้ ขอโทษนะไอ้พวกตัวแสบที่พี่ไม่สนใจพวกมึงเลย
“ไม่ต้องเถียงกัน รีบๆกินข้าวเข้า เดี๋ยวพี่จะเล่นด้วยนะวันนี้”
“เย่!!!!เย่!!!!” ทั้งสองคนทำท่าดีใจปล่อยพลังใส่กันแล้วหัวเราะคิกคักแปะมือกันใหญ่
แม่แหม่มแพทริเซียที่นั่งอมยิ้มมองอยู่บอกขอบใจผม ถามผมว่าฝากดูน้องๆได้ไหมถ้าแม่จะไปทำธุระข้างนอก

ธีทัตซะอย่างครับรับปากจะดูแลให้ไม่ต้องห่วง ยิ้มรับแม่แหม่มเสร็จผมก็ตักโจ๊กเข้าปาก
แค่คำแรกก็ต้องขอชมเลยว่าอร่อยเหาะ คุณแม่บ้านทำอาหารอร่อยทุกอย่างเลยครับ....
แต่ผมไม่รู้ทำไมผมคิดถึงโจ๊กกึ่งสำเร็จรูปของแม่จ๋า นั่งกินโจ๊กไปก็คิดถึงแม่ไป ไม่ถึงครึ่งชามก็อิ่มกินไม่ลง

“พี่ลูกคิด ปะ ไปเล่นในห้องกันฮะ” เจ้าซีโน่ที่กินอิ่มก่อนพี่รีบดึงมือผมจนแฝดพี่มันต้องท้วงให้รอด้วย
ซีน่อนมันรีบยัดโจ๊กเข้าปากจนเกือบติดคอ ผมต้องรีบเอาน้ำให้กินแล้วดีดหน้าผากมันบอกใจเย็นๆ

โดนไอ้สองแสบช่วยกันลากมือคนละข้างเดินมาจนเกือบถึงห้อง ผมก็นึกแปลกใจ
ทำไมพวกมันต้องอยากเข้าไปเล่นในห้องผมนักหนาวะ ในห้องไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ
นอกจากจะอยากเข้าไปรื้อของของผมเล่น
“ไม่ต้องไปเล่นในห้องพี่หรอก ไปเล่นข้างนอกหรือห้องเก็บของเล่นดีกว่า”
พวกมันมองหน้ากัน แล้วปล่อยมือผมกอดคอกระซิบกระซาบ ปรึกษาอะไรกันไม่รู้ครับ
อื้อหือแค่เล่นกันพวกมึงต้องปรึกษาหารือวางแผนกันขนาดนี้เลยเหรอวะ

“ไม่ได้อ่ะ ซีน่อนกับซีโน่ไม่ให้คนอื่นเล่นด้วยนะ! ให้พี่ลูกคิดเล่นด้วยคนเดียวนะ!”
“หือ?”
ผมเหลือบไปมองคุณพี่เลี้ยงอีกสองคนที่เดินตามมาข้างหลังแล้วหลุดหัวเราะ น้องๆผมทำหน้าขึงขังเชียว
“อ่ะๆๆ งั้นไปหยิบของเล่นกันมาแล้วมาห้องพี่ไป เอามาเผื่อพี่ด้วยนะ”
“รับทราบฮะ! ปฏิบัติการฮับ!” ทั้งคู่ทำท่าตะเบ๊ะแบบตำรวจแล้ววิ่งแข่งกันไปหัวเราะเสียงใสลั่นบ้าน

......................... มานั่งเบื่อๆรอน้องในห้องผมก็นึกถึงไอ้ไลค์ คอยดูนะถ้ามันโผล่มาจะด่ามันให้น่าดู
แต่ต้องหลังจากโทรหาเดย์ก่อน(เดี๋ยวมันไม่ให้ยืม)

“พี่ลูกคิด ชู่วๆ”
“เฮ้ย!!!”
ผมนี่มองมือถือตรงหน้าตาแทบถลน มองเจ้าซีน่อนที่ยิ้มหน้าบานยื่นโทรศัพท์ให้
ผมยังอ้าปากค้างอยู่ เจ้าซีโน่โผล่มายื่นหน้าป้องปากพูดอีกคน “มีคนบ้าอยากคุยด้วยฮะ” ผมมองหน้าจอมือถือ
มันขึ้นว่าใช้สายอยู่นี่หว่า “เดี๋ยวนะ! นี่โทรศัพท์ใครวะ แล้วโทรหาใคร!?คนบ้าที่ไหนวะ!?”
เจ้าสองแสบรีบช่วยกันตะครุบปิดปากผมไว้ กระซิบกระซาบพูดกันเสียงเล็กเสียงน้อยไม่อยากให้พวกพี่เลี้ยง
ที่ยืนคุมหน้าห้องได้ยิน ผมหันไปมองที่ประตูพวกมันปิดห้องเรียบร้อย

“นี่มือถือของซีน่อนไงฮะ แดดดี๊บอกว่าอย่าให้พี่ลูกคิดยืมโทรศัพท์ ซีน่อนกับซีโน่เลยแอบเอามาให้ฮะ”
“ขอบใจนะ! โคตรน่ารักเลย!!” ผมดีใจคว้าเจ้าสองตัวมากอด พวกมันเห็นผมยิ้มกว้างก็หันไปพูดกันเอง
“จริงด้วยแฮะ”
“นั่นจิ จริงๆด้วยอ่ะ”
ผมสงสัยก็ผละมามองพวกมันงงๆ “อะไรจริง?”
ซีน่อนยื่นโทรศัพท์ที่ยังไม่วางสายให้ผม ผมรับมาแนบหูฟัง พวกมันทำให้ผมประหลาดใจสุดๆไปเลยครับ
“พี่เดย์บอกว่าถ้าเอาโทรศัพท์ให้พี่ลูกคิด เดี๋ยวพี่ลูกคิดจะยิ้มแฉ่งเลยแหละ”

“ฮัลโหล..”

เดย์!

“ไง กว่าจะรับได้นะมึง คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”

เสียงเดย์! ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!!

ผมรีบปิดปากตัวเองกันเสียงดัง ปล่อยให้น้องๆเล่นกระโดดแกล้งกันบนเตียง แล้วเดินไปนั่งคุยโทรศัพท์กับมัน
ตรงมุมห้อง เสียงผมสั่นไปหมด เอาแต่เรียกชื่อเดย์อู้อี้ซ้ำไปซ้ำมาจนมันหัวเราะ
“ฮึกฮึก....ฮือออออออ เดย์ฮืออออ”
“อย่าร้องไห้ดิ”
“คิดว่าจะไม่ได้คุยกะมึงแล้ว ฮือออออ”
“ขี้แยจังวะ55 สงสัยต้องไปรับกลับแล้วมั้ง”
“ฮือออ รีบมารับกูเลย”
“โอเค (จุ๊บ) รออยู่นั่น เดี๋ยวเดย์ไปครับ”
“ห๊ะ!?////////”
มันวางสายไปดื้อๆเลยครับ ผมยังนั่งกระพริบตาที่ยังมีคราบน้ำตาเกาะแบบมึนงง

จะมาจริงดิ!

พวกน้องๆเห็นผมนั่งอ้าปากเหวอจ้องมือถือก็วิ่งเข้ามาหา “พี่ลูกคิดเป็นอะไรฮะ” ซีโน่มันทำหน้าสงสัยใหญ่
ซีน่อนรีบอ้อน “พี่ลูกคิดอย่าบอกแดดดี๊นะฮะว่าซีน่อนเอามือถือมาให้พี่ลูกคิดยืมอ่ะ เดี๋ยวแดดดี๊ดุ”
ผมพยักหน้ารับปาก “อื้อ ไม่บอกรับรอง แต่ซีน่อนกับซีโน่ก็ห้ามบอกแดดดี๊นะว่าเราโทรคุยกับพี่เดย์”
ผมลูบหัวน้องๆพวกมันก็พากันพยักหน้ายิ้มให้ บอกผมว่าเรื่องนี้พี่เดย์บอกพวกมันก่อนแล้ว

“แล้วนี่มีเบอร์พี่เดย์กันได้ยังไง ไปคุยกันตอนไหนวะ” ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย
เจ้าสองแสบอ้ำอึ้งเหลือบมองหน้ากันไปมาเหมือนไม่แน่ใจว่าควรบอกผมหรือเปล่า จนผมต้องเอ่ยปาก
ว่าจะไม่ดุไม่ว่าอะไรทั้งนั้น

“พี่เดย์อ่ะแย่งมือถือซีน่อนไปใส่เบอร์ตัวเองไว้ตั้งแต่วันที่จะกลับจากบ้านพี่ลูกคิดแล้วฮะ”
“โห! นานขนาดนั้น!” เดย์มันแอบติดต่อกับน้องผมทำไมวะ มันไม่เคยบอกผมเลยนะ
แต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้เพราะพวกมันไม่ถูกกันนี่หว่า ทำไมคุยกันเองได้

“ก็โทรคุยกับพี่เดย์บ่อยๆฮะ พี่เดย์สอนวิทยายุทธ์ให้ซีน่อนด้วย55”
“ช่ายๆ ตอนนี้พวกไอ้อ้วน(เด็กเกเรที่โรงเรียน)ไม่มีใครกล้าแกล้งซีโน่แล้วฮะ ซีน่อนอ่ะเก่งที่สุด
พวกนั้นกลัวหัวหดเหมือนเต่าอย่างนี้ๆ555 พี่เดย์บอกว่าอีกหน่อยจะสอนให้เราคุมโรงเรียนไปเล้ย5555555”

“หา...........”

อะไรวะเนี่ย! ไอ้บ้าเดย์มันจะสอนให้น้องผมคุมโรงเรียนเนี่ยนะ ไอ้บร๊า!!!! เด็กประถมนะโว้ยยย!!

“...........หึหึ..ฮะฮะฮะ ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ”
ผมขำจนหยุดไม่ได้ รักมันจัง เดย์ มึงเป็นห่วงน้องกูสินะ

“5555ซีน่อน ซีโน่ ไม่ชอบพี่เดย์ไม่ใช่เหรอ”
น้องๆผมมองหน้ากันก่อนพูดแทบจะพร้อมกัน “แต่พี่ลูกคิดชอบพี่เดย์นี่ฮะ”
เด็กๆคงไม่ได้หมายถึงเรื่องที่ผมเป็นแฟนกับไอ้เดย์หรอก พวกมันคงหมายถึงเรื่องที่เดย์ทำให้ผมยิ้มเสมอ
ผมดึงพวกมันมากอดแล้วหอมแก้มคนละฟอด ไอ้พวกตัวแสบทำไมน่ารักอย่างนี้นะ

แล้วน้องๆผมก็เล่าให้ฟังว่าเดย์คอยแอบโทรมาหา บอกให้หาทางเอาโทรศัพท์ให้ผมอย่าให้ใครเห็น
ผมนี่มันแย่จริงๆ ถ้าผมใส่ใจน้องมากกว่านี้คงได้คุยกับไอ้เดย์ไปนานแล้ว
“แล้วคุยอะไรกับพี่เดย์อีกบ้างหือ”
“ตั้งแต่พี่ลูกคิดมาก็ชอบถามเรื่อยเลยว่าแดดดี๊กะหม่ามี๊จะไม่อยู่บ้านตอนไหน น่ารำคาญเนอะ
ไอ้คนบ้าเอ๊ยถามทุกวันเลยอ่ะ อุ้ย..”
ผมขำเจ้าซีโน่ที่บ่นว่าไอ้เดย์เป็นบ้า55

“พี่เดย์บอกว่าเราต้องทำให้พี่ลูกคิดกินข้าวเยอะๆนะ แล้วซีน่อนซีโน่ก็ต้องนอนกอดพี่ลูกคิดด้วยนะ
..แต่ พี่ลูกคิดกินข้าวนิดเดียว พี่ลูกคิดไม่ยอมให้ป้อน แล้วพี่ลูกคิดก็ไม่ให้เข้าห้องด้วยอ่ะ..”
พอซีน่อนพูดผมเหมือนน้ำตาจะร่วงอีกรอบ ได้แต่อดทนฝืนยิ้มให้น้อง แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเอง
เป็นพี่ชายที่แย่มากแล้ว เป็นผมเองที่ถอยห่างจากน้องจนไม่รู้เรื่อง มิน่าล่ะพวกมันถึงขอเข้ามาเล่นในห้อง
ขอมานอนกับผมทุกวัน เพราะอยู่ข้างนอกมีพวกพี่เลี้ยงคุยเรื่องเดย์ไม่ได้

“เดี๋ยวนะ.....มันว่าจะมา!” ผมนึกขึ้นได้ ก็เป็นห่วงเป็นกังวล ต่อให้พ่อไม่อยู่แต่พี่เลี้ยงที่คอยเฝ้าผม
เดินกล้ามแตกกันให้พรึ่บเต็มบ้าน ไอ้เดย์จะทำยังไง...

ก๊อกๆๆ
“น้องลูกคิดครับ มีแขกมาครับ”
เสียงพี่เลี้ยงที่เฝ้าหน้าห้องเคาะประตูบอก ผมตกใจ อะไรวะ ทำไมถึงเร็วปานนี้!
ผมรีบวิ่งออกไปดูพร้อมน้องๆด้วยความดีใจที่จะได้เจอหน้าเดย์

“ไอ้ไลค์||||||||||*||” อารมณ์เสีย..ไปถึงเจอแต่ไอ้บ้าไลค์กับกองของฝากเต็มโต๊ะรับแขก

“อย่าหน้างออย่างนี้สิครับลูกคิด”
“เมื่อวานทำไมมึงไม่มาวะไลค์”
“เอ่อ.....พอดีเราติดธุระนิดหน่อย55 แต่วันนี้เราจะพาไปเลี้ยงไอติมนะดีใจมั้ย เย่!”
ไม่มีใครเย่กับมันด้วยหรอก ผมกอดอกมองมัน น้องๆก็ทำท่าตาม

“โธ่ ลูกคิดได้ออกไปข้างนอกดีกว่าอยู่ในบ้านนา เอ้าเด็กๆเตรียมตัวไปข้างนอกกันเร็ว55”
“กูไปกับมึงไม่ได้หรอกไลค์” ผมต้องรอไอ้เดย์ คนอย่างเดย์ มันบอกจะมา มันต้องมาแน่

คุณพี่เลี้ยงที่คอยเดินตามผมทุกฝีก้าวมีอยู่สองคน ถ้าไม่นับอีกสามคนที่เฝ้าหน้าบ้านหลังบ้านและเดินรอบบ้าน
(นี่พี่เลี้ยงรึยามฟะ) หนี่งในนั้นเขยิบมากระซิบพูดกับผม
“น้องลูกคิดออกไปข้างนอกได้นะครับถ้าไม่ไกลมาก คุณพ่อสั่งไว้ให้พวกพี่ไปด้วย”
หมายความว่าผมจะออกไปไหนก็ได้ในละแวกบ้านถ้ามีพี่เลี้ยงตามตูดตลอดเวลาสินะ
แค่ได้ยินก็ไม่อยากไปไหนแล้วครับอารมณ์เสีย มันอึดอัดนะครับการที่มีคนคอยจับตาดูตลอดเวลา
นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากอยู่แต่ในห้อง เพราะพวกพี่เลี้ยงทั้งหลายจะหยุดการตามอยู่แค่ที่หน้าห้องผมเท่านั้น

“น่านะ ลูกคิด เราพาไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่า อยู่ในบ้านอุดอู้จะตาย ดูสิ น้องๆนายน้ำลายไหลใหญ่แล้ว”
ไอ้ไลค์พูดไปขำไป มันพยักยามชักชวนผม ผมหันไปมองน้องๆไอ้พวกตัวแสบรีบเช็ดน้ำลายกันใหญ่
ไม่น่าจะหิวข้าวครับอาการนี้ น่าจะอยากไปกินไอติมแล้วเล่นกันนอกบ้านมากกว่า

ผมต้องรีบกระซิบกระซาบบอกน้องๆ “ซีน่อน ซีโน่! พี่เดย์บอกว่าจะมาหา พี่ออกไปไม่ได้”
พวกตัวเล็กมันพร้อมจะอยู่กับผม ถ้าผมไม่ไปพวกมันก็บอกว่าไม่อยากไปไหนทั้งนั้น
พวกเราสามพี่น้องหันไปส่ายหน้าปฏิเสธไอ้ไลค์อีกรอบ ไอ้ไลค์ถึงกับถอนใจแล้วจู่ๆมันกลับหัวเราะซะงั้น
ซีน่อนเขย่าแขนผม เอามือป้องปากถามเบาๆอย่างระแวง “เขาเป็นอะไรฮะพี่ลูกคิด ทำไมหัวเราะคนเดียว||||||||”
ผมกระซิบตอบน้องขำๆ “เป็นบ้ามั้ง”
เจ้าซีโน่ที่เงี่ยหูฟังด้วยตาโตทำหน้าเหลือเชื่อ เอามือป้องปากกระซิบถามผมอีกคน
“มีคนบ้าเหมือนพี่เดย์ด้วยเหรอฮะ”
ผมหัวเราะดัง คุณพี่เลี้ยงทั้งสองหันมองอย่างไม่เข้าใจ ไอ้ไลค์ก็ถามว่าผมขำอะไร
ผมไม่ตอบแต่ถามมันกลับ “แล้วมึงล่ะไลค์ เมื่อกี้ขำอะไร”

ไลค์อมยิ้ม มันส่ายหัวแล้วพึมพำ “เออ เชื่อแล้ว เฮ้อ...ก็ได้วะ” ถึงมันจะพูดคนเดียวเบาๆแต่ผมก็ได้ยินนะ
“รอแป๊บนะ ขอคุยธุระเดี๋ยว” มันพูดแล้วหยิบมือถือขึ้นโทร “อื้ม! เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ”
งงเหมือนกันครับไลค์มันพูดแค่นี้แล้วก็วางสายไป แต่ไม่กี่อึดใจผมก็หายงง เปลี่ยนมาตกใจแทน
ซีน่อนที่อยู่ข้างหลังสะกิดๆเรียก น้องกระซิบบอกอย่างตื่นเต้นไม่ให้ใครได้ยินนอกจากผม
“พี่ลูกคิดฮะ! พี่เดย์ไลน์มาบอกว่าให้ไปข้างนอกกับพี่ไลค์ฮะ!”

ผมเหวอไปชั่วขณะ นี่พวกมึงแลกไลน์กันด้วยเรอะ! แล้วไอ้ไลค์! นี่อย่าบอกนะว่ามึงก็ติดต่อกับไอ้เดย์อีกคน!!!

ขณะที่น้องๆผมสองคนมันวิ่งวุ่นไปมาแล้วชวนกันไปหยิบเป้ของพวกมันเตรียมออกจากบ้าน
ผมได้แต่ยืนอึ้งไม่หาย ไม่กล้าพูดอะไรเพราะแค่นี้คุณพี่เลี้ยงก็งงกับอาการลิงโลดของพวกน้องชายพอแล้ว

“ตกลงจะออกไปข้างนอกกับคุณไลค์ใช่ไหมครับน้องลูกคิด”
หนึ่งในพี่เลี้ยงถามผมเพราะเห็นน้องๆแหกปากว่าจะได้ไปเที่ยวให้ลั่นบ้าน ทั้งที่ตอนแรกผมบอกว่าไม่ไป

ผมมองหน้าไอ้ไลค์ยังสงสัยไม่หาย มันก็เอาแต่ยิ้มๆให้แล้วพยักหน้าชวนผมอีก คราวนี้ผมคงปฏิเสธไม่ได้แล้ว
“อ่า...ครับ ครับๆ ไปครับ” ผมหันไปบอกพี่เลี้ยง พวกพี่เขาบอกจะไปเตรียมรถให้ แต่ไอ้ไลค์รีบขัด
“พวกพี่ไม่ต้องตามไปก็ได้นะครับ ยังไงคุณลุงก็ขอให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนลูกคิดอยู่แล้ว”
ไอ้ไลค์ทำผมเหวอได้อีก ผมโคตรงงเลยครับตอนนี้
“ไม่ได้หรอกครับ คุณผู้ชายสั่งว่าถ้าออกไปข้างนอกพวกพี่ต้องตามดูแลครับ”
“งั้นก็ตามสบายครับ ให้ลูกคิดไปรถผมได้ไหมครับพี่” ไอ้ไลค์ยังพยายามต่อรอง
“ไม่ได้ครับ คุณผู้ชายสั่งไว้ด้วยครับต้องให้นั่งรถที่บ้านออกข้างนอกเท่านั้นครับ”

ผมจะบ้าตาย พ่อผมจะเข้มงวดอะไรขนาดนี้ ไอ้ไลค์เลยต้องยอมบอกให้พวกพี่เขาขับรถตามไปแล้วกัน
พวกเจ้าแฝดวิ่งกลับมาพร้อมกระเป๋าเป้มินเนี่ยนกับหมวกคนละใบ วิ่งมาจูงมือผมให้รีบออกจากบ้านไป

ตลอดทางใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ลุ้นระทึกว่าไอ้พวกบ้านี่มันจะทำอะไรกันแน่โว้ยยยย

..........................
...............
........
แล้วรถที่ผมนั่งมาก็ขับตามไอ้ไลค์มาถึงร้านอาหารที่เน้นขายขนมหวานกับไอศกรีมไม่ไกลบ้านมากหรอกครับ
พวกน้องๆลงรถได้ก็วิ่งเฮเข้าไปจองที่ในร้านอย่างเริงร่า
“ซีโน่จะกิน 10 ถ้วย55555”
“ขี้โม้ ซีน่อนจะกิน 20 ถ้วยเล้ย วะ55555555 เคี้ยกๆๆๆ”
ชะอุ้ย! ผมสะดุ้งเล็กน้อย มึงท่าจะคุยกะไอ้พี่เดย์ของมึงมากไปรึเปล่าซีน่อน ไปเลียนแบบเสียงหัวเราะมันมาด้วย
น้องๆเรียกผมให้นั่งข้างๆสั่งเมนูให้พวกมันเร็วๆ ผมยังเอ๋อๆอึนๆงงกับชีวิตไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น
ไลค์มันนั่งมองพวกน้องชายผมอย่างเอ็นดู
“ใครแพ้โดนๆๆๆๆๆ”
“ได้เล้ย เคี้ยกๆๆๆ”
เจ้าสองแสบพูดอะไรกันไม่รู้ผมไม่เข้าใจ แต่ขอร้องเหอะซีน่อนมึงเลิกเลียนแบบไอ้เดย์ที|||||||||

ไลค์มันงงไม่ต่างจากผม พูดกับน้องๆผมอย่างใจดี
“โดนอะไรเหรอครับเด็กๆ แข่งอะไรกันเหรอมีแพ้มีชนะด้วย ให้พี่เล่นด้วยคนได้ไหมครับ”
ซีน่อนรีบทำหน้าขึงขังดุไอ้ไลค์เฉย “ไม่ให้เล่น” ซีโน่ก็หันควับมาว่าไอ้ไลค์อีกคน “อย่าเจ๋อได้ม๊ะ”
เดี๋ยวๆนี่คนเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมพวกมึงนะ “พูดดีๆซีน่อนซีโน่!!” ผมขมวดคิ้วพยายามปรามน้องๆเสียงเข้ม
แต่ก็หลุดขำพรืดที่ไอ้ไลค์หน้าแหก ไอ้สองแสบพากันพูดขอโทษเหมือนหุ่นยนต์แบบไม่เต็มใจ
“ลูกคิด/////*//” ไลค์มันเรียกเหมือนจะห้ามผมไม่ให้ขำมัน

ผมพยายามกลั้นขำนึกในใจว่าไลค์มันยังโชคดีนะ ไม่โดนรุมเตะเจาะยางกัดแขนตั้งแต่แรกเจอเหมือนไอ้เดย์
แค่นึกถึงเดย์ผมก็ยิ้มขึ้นมาเองอย่างช่วยไม่ได้ คิดถึงมันสุดๆ ป่านนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน บอกจะมาหา
แต่ดันให้ผมมากับไอ้ไลค์ทั้งที่พวกมันไม่ถูกกัน ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ เราจะเจอกันได้ยังไง
มีคำถามในหัวตั้งมากมายอยากจะถามไอ้ไลค์เรื่องไอ้เดย์ แต่ก็กลัวคุณพี่เลี้ยงที่นั่งโต๊ะข้างหลังจะได้ยิน

“กินข้าวกับเราก่อนนะลูกคิด”
“ไลค์... เอ่อ กูไม่เข้าใจเลยว่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอ...”
“..........” ผมทำตาล่อกแล่ก ไอ้ไลค์ก็ขำบอกผมไม่ต้องกังวล กินข้าวกับมันก่อน
“ถ้าไม่ยอมกินอะไรเลยเราไม่บอกอะไรดีๆนะ”
“ไลค์..” ไอ้บ้านี่มันยิ้มอารมณ์ดีขณะที่ผมหน้ามุ่ยอยากรู้เรื่องเดย์ ต้องยอมสั่งข้าวมากิน

“ไอติมมาแล้วเย่!!” ซีน่อนตาโตดีใจ
“มาแข่งกันซีน่อน” ซีโน่ได้ถ้วยก็รีบตักกินตักกิน แล้วหลับตาปี๋ร้องว่าเย็นขึ้นหัวจี๊ด มันดิ้นๆ
ซีน่อนเห็นอีกฝ่ายนำหน้าไปหลายคำมันก็รีบกินบ้าง แล้วอาการก็ไม่ต่างกันเลยครับ
เข้าใจแล้วว่าพวกมันแข่งกินไอติมกันนี่เอง ไอ้สองแสบนี่พวกมึงไปตั้งคณะตลกด้วยกันเลยไป
ผมขำออกเพราะน้องๆตลอดหลังจากที่เครียดมานาน รู้สึกรักพวกมันจริงๆ

“กินดีๆ ไอ้พวกบ้าเลอะเทอะเป็นเด็กอนุบาลเลย โตใกล้จะขึ้นม.ต้นกันอยู่แล้ว เฮ้อ55”
ผมเอื้อมมือไล่เอาทิชชูเช็ดมุมปากให้พวกน้องชายที่ขำคิกคักต่อรองขอแข่งกันกินไอติมก่อน
ถึงจะยอมกินข้าวผัดที่สั่งไว้
“ลูกคิด กินข้าวก่อนเหอะ มัวแต่ดูน้อง... ผอมลงตั้งเยอะ กินข้าวเยอะๆนะครับ สั่งขนมอีกมั้ย”
ไลค์มันพูดกับผมเสียงโคตรอ่อนโยน ผมไม่ได้พูดอะไรแต่แค่หันไปยิ้มให้แล้วส่ายหน้า มันก็ยิ้มตอบ

“เย่~~~! ซีโน่แพ้แล้ว แบร่ๆไอ้ขี้แพ้ๆๆหมาขี้แพ้แบร่ๆๆ”
ผลที่แข่งกินไอศกรีมของพวกตัวแสบคือคนพี่ชนะ ไอ้แฝดน้องมันเลยกอดอกทำหน้างอแก้มป่องออกๆ
งอนแฝดพี่มันที่แลบลิ้นหลอก ล้อเลียนว่ากินช้าทั้งที่ขี้โกงตักกินก่อน
“ฮึ! จำไว้เลย ซีน่อนนิสัยไม่ดี! ไม่ชอบซีน่อนแล้ว!”

แล้วผมก็อดเอ็นดูไม่ได้ที่เจ้าแฝดพี่จู่ๆก็หน้าจ๋อยลง มันชูนิ้วก้อยมาหาน้องมันด้วยนะ โคตรน่ารักเลยน้องๆผม
พอเห็นเจ้าซีโน่ไม่ยอมยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวด้วยยังหน้างอ คนพี่มันก็จับนิ้วก้อยน้องให้มาเกี่ยวเอง
“ซีโน่~~~ ดีกันๆๆ นะๆๆ ให้ซีโน่ชนะก็ได้” ซีน่อนบ่นไปทำปากยื่นไป แฝดน้องมันก็ทำตาเหล่มองหน้า
หน้าไอ้เจ้าสองแฝดโคตรตลกผมกับไอ้ไลค์พากันขำ ก่อนจะชะงักกันเล็กน้อยตอนเห็นเจ้าซีโน่ยื่นหน้าไป
หอมแก้มแฝดพี่มันดังฟอด “555งั้นวันนี้ซีโน่ก็ชนะ เย่! ซีน่อนแหละแพ้ไปเลยแพ้ต้องโดนหอมแก้ม”

เออเว้ยพวกเด็กนี่มันดีกันง่ายดีเว้ย.. ผมอมยิ้มมองน้องๆที่ยังนิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เจ้าคนพี่น่ะชอบแกล้ง
แกล้งน้องได้มันจะมีความสุขมาก แต่ถ้าน้องมันมารยาแกล้งงอนขึ้นมาเมื่อไหร่ไอ้คนพี่เป็นต้องแพ้ทุกที55
เหมือนไอ้ตัวพี่จะร้ายแต่สรุปไอ้ตัวน้องน่าจะร้ายกว่านะครับ

“น่ารักจังน้องชายลูกคิดหอมแก้มกันด้วย รักกันดีจังนะ55” ไลค์มันก็พูดอย่างเอ็นดู
ยังไม่ทันขาดคำ ซีน่อนก็โดนน้องมันดีดหน้าผากดังเปรี้ยงร้องโอยแล้วไอ้คนทำก็ขำก๊าก
“ฮ่าฮ่า กลับบ้านไป ซีน่อนต้องเป็นหมาให้ซีโน่ขี่หลังตามสัญญาด้วย!555” เจ้าซีโน่ขำชอบใจน่าดู
ผมกับไอ้ไลค์อดขำพวกมันไม่ได้ เจ้าแฝดพี่ชนะแท้ๆไหงโดนทำโทษวะ
“ไม่เอา ให้หอมแก้มกับดีดหน้าผากพอ ที่จริงซีน่อนชนะนะ!” พี่มันประท้วง
“ก็ซีน่อนมาล้อซีโน่ทำไมล่ะ กลับบ้านไปเป็นหมาเลย” ไอ้น้องก็ไม่ยอม
“ไม่เอา!” แล้วพวกมันก็เถียงกันไปมา ไล่หยิกไล่ต่อยกันเบาๆเอาไปเอามาพวกมันก็จั๊กจี๋กันจนขำเสียงดัง
ผมต้องบอกให้พวกน้องๆลดเสียงลงเพราะอยู่ร้านอาหารไม่ใช่ที่บ้าน

พอเลิกจั๊กจี๋กันได้ผมก็ได้ยินเจ้าซีโน่แอบทำปากยื่นบ่นตอนเขี่ยข้าวในจาน “ไม่ต้องมาแกล้งจุ๊บเค้าเลย”
ผมจะไม่สงสัยอะไรเลยถ้าไอ้แฝดพี่มันไม่สะดุ้งรีบสะกิดให้น้องหยุดพูด
“มีอะไรกัน งอนอะไรกันอีกล่ะ” ผมถาม ซีน่อนมันก็รีบส่ายหน้าบอกว่าเปล่า แต่ไม่วายโดนซีโน่ฟ้องจนได้

“ก็ตอนไปเอาเป้ซีน่อนบอกว่ามาแข่งกินไอติมกัน ถ้าซีโน่ชนะ จะได้หอมแก้มได้ดีดเหม่งได้เป็นเจ้านาย
ซีน่อนจะเล่นเป็นหมาให้ขี่รอบบ้านเลยฮะ แต่ถ้าซีโน่แพ้ ก่อนนอนซีโน่ต้องยอมให้ซีน่อนจุ๊บดีๆ”
เจ้าซีโน่พูดจ้อยๆจนแฝดพี่มันต้องเอามือมาปิดปาก “ก็บอกว่าไม่ให้บอกใครไงซีโน่!”
ผมฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ ไอ้ไลค์ก็คงเหมือนกัน มันทำหน้าบอกไม่ถูกไม่ต่างจากผมนัก
บทลงโทษการแข่งขันของเด็กๆทำให้ผมอดคิดไม่ได้ นี่เจ้าคนพี่มันกำลังหลอกล่อน้องอยู่ใช่ไหม

ยังไม่ทันถามอะไรเพิ่มเจ้าซีน่อนก็ทำหน้างอใส่น้องพูดอู้อี้เหมือนน้อยใจขึ้นมา
“แค่จุ๊บเอง หม่ามี๊แดดดี๊ยังจุ๊บซีโน่ได้เลย เมื่อก่อนซีโน่ยังมาจุ๊บซีน่อนบ่อยๆ ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยทำอ่ะ”
เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าฝาแฝดกัน นี่คนพี่มันโดนน้องเมินรึ

อย่างที่รู้ครับพวกน้องชายผมเมื่อปิดเทอมที่แล้วยังอาบน้ำด้วยกันนอนกอดกันอยู่เลย
เรื่องหอมแก้มหรือจุ๊บกันก่อนนอนเป็นเรื่องปกติของพวกมันมาก แม่แหม่มสอนพวกมันตั้งแต่จำความได้
ให้รักกันไว้ ถึงพวกมันชอบทะเลาะกันบ่อยแต่ก็ตามประสาเด็กๆนั่นแหละครับ ผมรู้ว่าเจ้าฝาแฝดรักกันมาก
มันรักกันดี

“ก็........................เดี๋ยวนี้ซีน่อนชอบมาจุ๊บไม่เหมือนที่หม่ามี๊แดดดี๊จุ๊บเค้านี่!/////*//”
ได้ยินอย่างนี้ยิ่งข้องใจครับ “จะ..จุ๊บยังไงวะ???”
ซีโน่มันอึกอักเหมือนลังเลที่จะบอก ผมเห็นชักใจไม่ดีรีบเร่งให้น้องพูด ส่งสายตาห้ามให้เจ้าซีน่อนมายุ่ง

“ก็ซีน่อนมันชอบมาดูดๆตรงนี้อ่ะ!(ชี้ที่ริมฝีปากล่างตัวเอง) ชอบเลียปากซีโน่ด้วยอ่า////*//
เวลาใส่ลิ้นเข้ามาในปากมันแปลกๆนิ”

พอได้ฟังไอ้แฝดน้องพูดถึงสิ่งที่แฝดพี่ทำกับมันแล้ว
คือ............ ผมกับไอ้ไลค์ นั่งตัวแข็งเป็นหินไปเลยครับ ...

พวกมึงทำอะไรก๊านนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!

ไอ้คนน้องฟ้องผมเสียงเบาอ้อมแอ้ม ส่วนคนพี่นั่งเซ็ง มันทำปากมุ่ยบ่นขมุบขมิบคนเดียว “จิ๊...ขี้ฟ้อง”

“ซีน่อนเหมือนหมาเลยพี่ลูกคิด บางทีก็มางับๆด้วยอ่ะ มาดมๆ มันจั๊กจี๋นิ แล้วเวลาจุ๊บปากก็ชอบจุ๊บน๊านนาน
บอกว่าให้จุ๊บแป๊บเดียวก็ไม่ยอม แบบว่าจ๊วบๆปากเหมือนในหนังปะ..”

“ว๊ากกกกก หยุด! หยุดเลย!!” ผมรีบปิดปากไอ้คนน้องให้หยุดกลัวพวกพี่เลี้ยงโต๊ะหลังได้ยินมันพูด
แล้วเอื้อมไปเขย่าแขนไอ้ตัวแสบคนพี่ “มึงเล่นแบบนี้กับน้องไม่ได้นะซีน่อน!!!”
มันจะพิเรนทร์เกินไปแล้ว สรุปไอ้แฝดพี่นี่ร้ายที่สุด!!! ถ้าแดดดี๊พวกมึงรู้โดนเชือดทั้งบ้านแน่||||||||||||

“ทำไมเล่นไม่ได้ฮะ” ดู๊ ดูมันเอียงคอถามผม ผมว่าไอ้แฝดพี่มันตีมึนใส่ผมแล้ว
“แล้วทำไมเวลาทำถึงไม่ให้น้องบอกใคร” ผมแกล้งเอียงคอยิ้มเย็นถามเจ้าซีน่อนบ้าง มันยิ้มแหยให้ผมทันที
มึงมันร้ายนักนะไอ้ซีน่อน เดี๋ยวเถอะมึงๆ -*- ผมขู่มันทางสายตา เจ้าตัวแสบรีบลุกมากอดผมเลย
“พี่ลูกคิดอย่าโกรธซีน่อนนะฮะ ซีน่อนรักพี่ลูกคิด” ทำมาอ้อนนะมึง โอ๊ยยยยไอ้เด็กกะล่อนเอ๊ย

“ไว้รอให้โตก่อนค่อยเล่นแบบนี้ เข้าใจนะไอ้ดื้อ! ร้ายนัก! ตัวแค่นี้ไปกินนมให้โตก่อนไอ้เด็กบ้า”
แต่เอาจริงๆแล้ว พวกมันถือว่าสูงขึ้นมากจากที่เห็นครั้งสุดท้ายตอนปีใหม่
“เอาไว้ค่อยเล่นกับซีโน่ตอนที่โตแล้วเหรอพี่ลูกคิด” ยัง มึงยังไม่หยุด ผมอยากจะเป็นลมกับความทะลึ่งมัน
“นี่น้อง! เล่นแบบอื่นได้เว้ย แต่เล่นแบบนี้ไม่เอา! แล้วอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เชียวนะมึง”
ผมดุไอ้แฝดพี่พยายามข่มเสียงแล้ว กันไม่ให้พวกพี่เลี้ยงหันมาสนใจ แต่ซีน่อนมันกลับยิ้มกวน พูดเหนือๆใส่
“ไม่ให้ใครรู้มาตั้งนานแล้วน่า ถ้าซีโน่มันไม่ขี้ฟ้องวันนี้พี่ลูกคิดก็ไม่รู้หร๊อก”
“ไอ้ซีน่อน!////*//” ไอ้เด็กอันตราย มึงเป็นน้องกูรึน้องไอ้เดย์กันแน่วะ มึงมาเบอร์นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!

“ไอ้ดะ..เอ๊ย..ไอ้คนใจร้ายมันสอนมึงหรือมึงแก่แดดเองวะ สารภาพมานะซีน่อน”
ผมคาดคั้นน้อง ขณะที่ไอ้ไลค์พยายามนั่งไม่รับรู้ อายมันจะตายอยู่แล้ว////////*//
“พี่ดะ..” ซีน่อนเกือบหลุดพูดชื่อไอ้เดย์เสียงดังผมต้องรีบปิดปากมัน น้องก็รู้งานใช้สรรพนามเรียกไอ้เดย์ใหม่
“คนใจร้ายบอกว่าถ้าอยากโตมาเป็นผู้ชายเท่ๆ ต้องปกป้องคนที่ตัวเองรักให้ได้ แล้วก็ต้องจุ๊บๆเก่งๆด้วยฮะ”

ผมตบหน้าผากตัวเอง แต่เดี๋ยวเอาไว้ผมจะตบกบาลไอ้บ้าเดย์ด้วย////*// ไอ้ตัวต้นเหตุ
“แต่คนใจร้ายไม่ยอมสอนจุ๊บเลยอ่ะ ซีน่อนเลยฝึกเองฮะ” มึงยังมีหน้ามาภูมิใจอีกไอ้เด็กเวร
“เฮ้อ ซีน่อน ปกป้องน้องได้น่ะดีแล้ว แต่เอาน้องมาฝึกอะไรแบบนี้ไม่ได้โว้ย รอโตแล้วไปหาแฟนมึงโน่น”
“เป็นแฟนกับซีโน่ไม่ได้เหรอฮะ ก็ซีน่อนชอบซีโน่ที่สุดแล้วอ่ะ” ตรรกะอะไรของมึงวะ
“ไม่ได้ มึงเป็นพี่น้องกันไอ้บ้า รักแฟนมันไม่ใช่รักแบบนี้ เฮ้อ.....เออ เอาเหอะพวกมึงคงยังไม่เข้าใจ
เอาไว้โตแล้วก็เข้าใจเอง” ผมเหมือนเสียพลังงานไปมากมาย หมดแรง กำชับแค่ให้มันเลิกใช้น้องฝึกบ้าๆได้แล้ว

ไอ้สองตัวแสบหันไปแกล้งผลักกันไปมาเล่นหยอกกันตอนกินข้าว
เหมือนเหตุการณ์ใสๆไม่มีอยู่จริงเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น
ทิ้งให้ผมทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกรับหน้าไอ้ไลค์ที่ยิ้มแหยๆให้|||||||||||


“อิ่มแล้วเหรอลูกคิด กินน้อยจัง”
ไลค์ถามทันทีที่เห็นผมวางช้อนส้อมในมือลงนั่งนิ่ง ใครจะไปกินลงฟะ

พอเห็นผมนั่งหน้าเศร้าไม่กินอะไรแล้ว ไลค์ก็เอื้อมมือมาจับมือผมที่วางบนโต๊ะ ผมดึงหลบไม่ทัน
เพราะมัวแต่เหม่อ “ละ!” ขมวดคิ้วจะด่ามันแต่ยังไม่ทันพูดมันรีบทำตาโตส่งซิกห้ามผม
“ชู่ว!!!”
“หือ?”
“ชู่วๆ!!” ไลค์กำชับไม่ให้ผมเอ็ดไป ทำมือชี้ๆไปที่น้องๆแล้วชี้ที่ตัวมันก่อนทำมือเป็นเครื่องหมายโอเค
มันจะดูแลน้องผมให้เองให้ผมรีบไป ไลค์ขยับปากแต่ไม่ออกเสียง บอกผมช้าๆ [ มัน รอ อยู่ ใน ห้อง น้ำ ]

มันรออยู่ในห้องน้ำ! ไอ้เดย์แน่ๆ!

จะต้องให้ผมเหวออีกสักกี่รอบกันครับวันนี้ เห็นผมตาโตอ้าปากค้างไอ้ไลค์ก็ทำหน้าดุ ผมเลยต้องเลิกเหวอ
เพราะเดี๋ยวคุณพี่เลี้ยงตัวบึ๊กที่ตามมาด้วยทั้งสองจะหันมาเห็นแล้วสงสัยเอา ตอนแรกพวกพี่เขาจะเฝ้าหน้าร้าน
แต่ไลค์มันบอกว่าจะนั่งนานเลยชวนให้มาคอยข้างใน แถมเลี้ยงข้าวอีกต่างหาก

“ปะ...ไปห้องน้ำก่อนนะ!” ผมรีบลุกยืนพูดให้ทั้งโต๊ะผมและโต๊ะพวกพี่เลี้ยงได้ยิน
แทบอยากจะวิ่งครับ จริงๆเหรอ นี่เดย์รอผมอยู่ในห้องน้ำจริงๆใช่ไหม!

เห็นผมรีบร้อนจะไป ไอ้แฝดสองแสบมันหัวเราะคิกคักถามว่าผมขี้แตกงั้นเหรอ ไอ้พวกเด็กบ้า



กูจะรีบไปหาแฟนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย//////////

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 25-04-2018 00:52:04

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 57 ขอดูแล 2.3





.................. ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ผมเร่งฝีเท้าก้าวเข้าห้องน้ำได้ก็ยืนจังก้าตั้งสติมองซ้ายมองขวา มีคนยืนปล่อยเบาที่โถด้านนอกสองคน
แต่ไม่ใช่เดย์ ส่องทางห้องที่มีประตูก็มีปิดอยู่สองห้อง ผมยืนเก้ๆกังๆด้วยใจระทึก รอให้คนทยอยออกไป
โดนมองแปลกๆด้วย|||||||| สุดท้ายเหลือห้องที่มีประตูยังปิดอยู่ห้องเดียว เลยตัดสินใจลองส่งเสียงเรียกดู

“วู้! วู้!! เดย์!! เดย์!!” แล้วก็มีเสียงตอบกลับมาครับ “จุ๊กกรู้!”

แน่แล้ว! ไอ้เดย์แน่แล้ว!!! หัวใจผมเต้นแรง ต้องเป็นไอ้บ้าเดย์แน่นอน555555

ดีใจมากครับผมรีบถลาไปปิดล็อคประตูทางเข้าห้องน้ำกันคนเข้ามา พอหันกลับไปก็เจอ
ไอ้คนที่ผมคิดถึงมันทุกวันจนต้องนอนร้องไห้ เปิดประตูห้องน้ำออกมาส่งยิ้มกว้างให้
“คนหล่ออยู่นี่คร้าบบบบบ”
“เดย์!!!” เราโผกอดกันแน่น อยากจะยิ้มหรือร้องไห้ผมเลือกไม่ถูกเลยครับ
“อื้อออออ5555555” เดย์ขยี้หัวผมไปมา เอาจมูกโด่งๆของมันมาฟัดที่แก้มผมอย่างหมั่นเขี้ยว
ผมมองหน้ามันเต็มๆตา เดย์มาอยู่ตรงหน้าผมแล้วจริงๆ “มึงรู้ไหมกูอยากเจอมึงแค่ไหนเดย์”

ไอ้บ้าเดย์จูบหน้าผากทำผมพาลจะร้องไห้ เรายืนกอดกันคุยกันอยู่อย่างนั้น
“รู้ดิ เหมือนที่กูอยากเจอมึงไง โอ้ย..ผอมเลย มึงทำไมไม่ค่อยกินข้าวหือ ไอ้หนอนแฝดมันฟ้องกูทุกวัน”
“ฮึก กูกินลงก็บ้าแล้ว ไอ้บ้า ฮึก แล้วแอบคุยกับน้องกูไม่บอกกูเลยนะมึง เดี๋ยวกูจะคิดบัญชี ไหนจะไอ้ไลค์อีก”
“อ้าวด่ากูอีก5555โอ๋ๆ พูดแล้วก็อยากออกไปด่าเชี่ยไลค์แม่ง ปล่อยให้กูรอในส้วมเป็นชั่วโมงไอ้หอกเอ๊ย”
“เรื่องมันยังไงเนี่ยเดย์” ผมสงสัยเต็มทีพวกมันไม่ถูกกันมาร่วมมือกันได้ไง แถมไอ้ไลค์ยังช่วยมันอีก

“ก็มึงเอาเบอร์ใครโทรไปหาแม่เพื่อขอเบอร์กูล่ะ”
“เบอร์ไอ้ไลค์” นาทีคงไม่ต้องปิดบังกันแล้วครับ พูดนำมาขนาดนี้ไอ้เดย์รู้แล้วแน่นอน
“กูก็โทรกลับดิ”
“โหย กูบอกแล้วว่าอย่าโทรมา ดีนะพวกมึงไม่มีเรื่องกันอีก”
“กลัวกูรู้ว่ามึงเจอกับมันใช่ไหมล่ะ ดีนะที่กูไม่เชื่อมึงลองโทรกลับเพราะกูโคตรสงสัยเลย”
“โกรธไหมเดย์” ผมถามมันเสียงอ่อยตาละห้อย ไอ้เดย์หัวร้อนเรื่องไลค์แต่ไหนแต่ไรมา แต่คราวนี้มันส่ายหน้า
“ตอนแรกโกรธ ด่ากับมันไปหลายยกแล้ว แต่เมื่อวานมันบอกจะช่วยให้กูได้เจอกับมึง เลยหยุดด่ามันก่อน”
“อย่าไปด่ามันเลย ยังไงไลค์มันก็ช่วยให้เราได้เจอกันนะเดย์”
“ที่เมื่อวานมันไม่ไปหามึงเพราะกูจะมาหามึงวันนี้ไง เลยให้มันเปลี่ยนแผนนัดมึงออกมาวันนี้แทน
ใครจะไปยอมให้อยู่กันสองต่อสองอีกวะ แต่มึงน่ารักมากลูกคิดที่ไม่ตามมันออกมาจนกว่ากูจะอนุญาต”
เดย์หอมแก้มผม ผมเขินๆ ไอ้บ้านี่รู้ความเคลื่อนไหวผมทุกอย่าง

“ทำไมไลค์มันถึงยอมช่วยเราวะเดย์ กูไม่เข้าใจ”
“กูก็บอกมันว่าถ้ายอมช่วยให้กูเจอมึงวันนี้ กูจะบอกให้มึงกินข้าวแล้วก็ดูแลตัวเองตอนที่อยู่ที่นี่ มันเลยยอมช่วย”
“...........เพื่อกู เหรอ”

ผมฟังแล้วพูดไม่ค่อยออก เพราะอย่างนี้มันเลยยอมช่วยให้ผมได้เจอกับเดย์เหรอ ...ไลค์ ขอบคุณมึงจริงๆนะ


“ก่อนหน้านี้ทำไมไม่มาเจอหน้ากูบ้างเลยไอ้บ้าเดย์”
“เพราะพ่อมึงเลย พ่อมึงทำกูไว้แสบมากไอ้ลูก ฮึ่ย!”
“พ่อทำอะไรมึงเดย์!?”
“แม่งหลอกกู”
“หา”
“บอกว่าวันสอบอย่าเพิ่งไปหามึง ถ้าทำได้จะยอมให้กูอยู่กับมึงทั้งวันก่อนพามึงกลับพัทยา
หลังจากเราเข้ามหาลัยกันแล้วเขาจะยอมให้กูเจอกับมึงถ้าอยู่ในสายตาเขาด้วย”

“ว่าไงนะ” เดี๋ยวนะครับที่ไอ้เดย์เล่ามานี่มันหนังคนละม้วนแล้ว

“พ่อมึงไปดักรอกูหน้าโรงเรียนให้คนเรียกกูไปคุยในรถ แต่อย่าเพิ่งบอกแม่จ๋าบอกมึง
เพราะเขาไม่อยากเสียฟอร์ม รอมึงสอบเสร็จก่อน แม่ง! กูก็โง่เชื่อพ่อมึง กูก็หลงดีใจไปเหอะ
แล้วสุดท้ายพ่อมึงก็พลิกลิ้นใส่กูเฉย ตาลุงหัวเถิกเอ๊ยยยยยยยยยย กูแค้นนัก!!!”

“จะ...ใจเย็นเว้ยเดย์ เฮ้ยทำไมพ่อทำอย่างนี้วะ แต่จะว่าไปพ่อจ๋าบอกให้คุยกันทางโทรศัพท์ได้
แต่ก็ไม่ยอมคืนมือถือให้กูสักที”
มิน่าไอ้เดย์ไม่ไปหาผมที่บ้านแม่เลย พ่อผมหลอกไอ้เดย์ซะเปื่อย มันทำหน้าเจ็บใจใหญ่

“เขากันไม่ให้กูไปหามึงไง พอกูทวงสัญญาหลังสอบแม่งก็หลอกกูไปเรื่อยๆ อ้างนู่นอ้างนี่
กูจะโทรหามึงแม่งบอกกูว่ามือถือมึงพังไปแล้ว ขนาดเพื่อนเรายังโดนกันออกไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้มึง
คงกลัวว่ากูจะติดต่อกับมึงได้ เชื่อเขาเลยพูดกับกูอีกอย่างแต่ทำอีกอย่าง แบบนี้คือยอมให้คบกันตรงไหนวะ”

ทำไมพ่อผมทำถึงขนาดนี้ จะต้องให้ผมเสียใจไปถึงไหน หลอกผมไม่พอ ยังหลอกแม่ด้วย
แถมหลอกไอ้เดย์ไว้อีก พ่อจ๋านะพ่อจ๋า!

“กูรู้มาว่าพ่อมึงคิดจะให้ไอ้ไลค์คอยเป็นเพื่อนมึงตอนอยู่ที่นี่ แต่หารู้ไม่ว่าไอ้หอกนั่นมันก็ชอบมึง
กูล่ะอยากจะขำให้ฟันหัก” เดย์มันประชดประชันพ่อผม

“แล้วยิ่งกูรู้ว่าพวกมึงได้เจอกันตอนอยู่ที่นี่ แต่กูเจอไม่ได้แม้แต่เสียงยังไม่มีสิทธิ์ได้ยิน กูจะทนพ่อมึงได้อยู่ไหม”
เดย์มองหน้าผมจริงจัง ผมเข้าใจมันนะว่ามันผิดหวัง เสียใจกับเรื่องนี้ พ่อทำเกินไปจริงๆ

“เขาคิดว่ายังไงกูก็ไม่มีปัญญาทำอะไรได้สินะ”
“เดย์..”
“ลูกคิด ถ้าขืนเป็นแบบนี้..”
ผมกลัวสิ่งที่มันจะพูด รีบผวาเอาหน้ามุดอกไอ้เดย์ “ไม่เอานะ! กูจะอยู่กับมึงอ่ะ ฮึก...”
เดย์มันลูบหัวผม “ไม่ต้องกลัว มึงจำได้ใช่ไหม กูเคยบอกว่ากูจะไม่มีวันทิ้งมึงไงลูกคิด”
ผมยังกอดเดย์แน่นแต่เงยหน้าขึ้นมองสบตากับมัน “อื้ม”
ใช่ มันบอกผมไว้ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ เดย์ไม่เคยผิดคำพูด

“ลูกคิด ไปกับกูนะ”

ผมมองหน้าเดย์ ตะลึงไปกับคำพูดนั้น............... ในใจมีคำถามว่าไปที่ไหนวะ แต่ปากกลับบอกมันแค่

“อื้ม!ไป!”

เดย์ยิ้มดีใจจับแก้มผมแล้วจูบที่ปากเบาๆ บอกให้เรารีบออกไปจากที่นี่ เพราะผมหายมาได้สักพักแล้ว
เดย์หยิบชุดใหม่ออกมาจากเป้ที่พกมาด้วย บอกให้ผมเปลี่ยนชุด โอ้โห นี่แสดงว่ามันเตรียมการมาแล้วอย่างดี
“แล้วเราจะออกไปยังไงไม่ให้ลูกน้องพ่อกูเห็นวะเดย์” ผมยังหวั่น
“เออน่า มึงเปลี่ยนชุดก่อน”
พอผมเปลี่ยนเสร็จ เดย์มันก็หยิบวิคผมที่ยาวกว่าผมบนหัวของผมมาให้ใส่ เห็นวิคผมแล้วอดขำไม่ได้
แต่มันก็รอบคอบดี เดย์ยื่นแมสปิดปากกับหมวกให้ผมก่อนที่มันจะใส่หมวกให้ตัวเองด้วย

“กูจะออกไปสตาร์ทรถรอ มึงไม่ต้องรีบเดินนะลูกคิด เนียนๆออกไป อ่ะสะพายเป้กูแล้วใส่แมสปิดหน้าไว้
เดินก้มหน้าดีๆแต่อย่าวิ่งนะมึง เดินไปให้พ้นหน้าร้านก่อนเดี๋ยวกูเข้าไปรับมึงเอง”
“มึงเอารถใครมา”
“รถกูไง”
“มึงมีรถด้วยเหรอเดย์!?”
“ทำเป็นไม่รู้ พูดเหมือนไม่เคยซ้อน หึหึ”
“เชี่ยยยยย|||||||||| อย่าบอกนะว่ามอไซค์มึงอ่ะ”
“ถูก”
นี่กูต้องเตรียมตัวเหาะไปฝ่าดงระเบิดภูเขาเผากระท่อมกับมึงใช่มั้ยเดย์
ไอ้บ้านี่ขี่รถได้ประสิทธิภาพใกล้เคียงกับขี่จรวด ผมเดินไปขึ้นรถเมล์แทนได้ไหมครับ

“ไม่ยกล้อหน้านะกูขอ” ผมทำหน้าเหมือนทุกทีที่ไม่อยากซ้อนมอเตอร์ไซค์มัน มันก็ชอบแกล้งนะ
“ได้ เดี๋ยวกูยกล้อหลังให้สองที เคี้ยกๆๆ”
“ฟาย”
“อ๋อ จะให้บิน จัดไป”
“กูไหว้ กรุณากูเถอะ”
“ล้อเล่นน่า โอเคไม่เล่นท่า แต่ขอบิดเร็วนิดนึงนะ”
“นึดนึงของมึงนี่กูไม่อยากจะคิดเล้ย”

ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเดย์จะพาผมไปไหน รู้แต่ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านพ่อ

ไอ้เดย์เดินออกไปแล้ว ผมแอบมองตาม มันโคตรเนียน เดินห่างจากโต๊ะที่ไอ้ไลค์นั่งออกไป
เดย์เดินไปแบบธรรมดาขยับหมวกปิดหน้าเยอะๆแล้วออกไปได้สบายๆเลยครับ
ไอ้ไลค์มันนั่งหันหน้ามาทางที่เดย์เดินผ่านแท้ๆ แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสนใจอะไร

“โอ๊ย ปวดฉี่ๆ”
เหวอ! ผมหันหลังหลบพวกน้องชายที่อยู่ดีๆวิ่งแข่งกันมาเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน สวนกับพวกมันแล้ว
รีบเดินไปในใจก็นึกเป็นห่วงขึ้นมา แต่คุณพี่เลี้ยงที่บ้านตามมาตั้งสองคน ไหนจะไอ้ไลค์อีก คงไม่เป็นไร

ผมลองทำตัวเนียนๆเหมือนไอ้เดย์ คนที่บ้านคงไม่มีใครคิดว่าผมจะหนีออกไปอย่างนี้
ชำเลืองดูตอนเดินผ่าน เห็นพวกพี่เลี้ยงเริ่มชะเง้อคอมองไปทางเข้าห้องน้ำ ไอ้ไลค์มันรีบชวนพวกนั้นคุย
ว่าอยากกินอะไรเพิ่มหรือเปล่า พวกพี่เลี้ยงผมต่างก็บอกว่าเกรงใจแค่นี้ก็อิ่มกันแล้ว นั่นเป็นจังหวะดี
ที่ผมจะรีบออกจากร้านไป พ้นโต๊ะพวกนั้นมาได้ก็ลิงโลดในใจครับ

แล้วจังหวะนั้นเองไอ้ฝาแฝดสองแสบก็วิ่งหน้าตื่นมา “ทำไมพี่ลูกคิดไม่มีอ่ะ!?”
เสียงเจ้าซีน่อนดังจนคนรอบข้างหันไปมอง เจ้าซีโน่ที่วิ่งรูดซิบกางเกงมาก็รีบพูด
“พี่ลูกคิดไม่เห็นอยู่ในห้องน้ำเลย!? ฮือ พี่ลูกคิดไปไหน”
ไอ้ไลค์กับพวกพี่เลี้ยงลุกพรวดพร้อมกันเลยครับ ผมขาสั่นแล้วตอนนี้ ดีที่พวกนั้นวิ่งกลับเข้าไปหาผมในห้องน้ำ
แต่ยกเว้นอยู่คนเดียว “ลูกคิด!” ไอ้ไลค์เรียกผมจากด้านหลัง เล่นเอาผมสะดุ้งหยุดเดิน เชี่ยแล้ว!!!!||||||||

แต่แล้วไลค์มันก็วิ่งออกไปทางหน้าร้านแทน “อ้าว....” ผมมองไอ้ไลค์วิ่งหน้าตื่นไปอย่างโล่งใจ
มันรู้ว่าไอ้เดย์มาหาผม คงเข้าใจว่าผมออกไปกับเดย์แล้ว มันออกไปมองหาผมนอกร้านแต่ก็ไม่เจอ
ไอ้ไลค์วิ่งกลับเข้ามาอีกทำคนในร้านแตกตื่นมองตาม สวนกับผมที่แกล้งเดินก้มหน้ารื้อค้นของในเป้ทำตัวยุ่งๆ
ค่อยๆเดินออกจากร้านไป อาจเพราะผมใส่วิคแถมเปลี่ยนชุดเลยไม่ใช่จุดสังเกตุของไอ้ไลค์

รู้ดีว่าจากนี้จะทำให้หลายคนเป็นห่วงและเดือดร้อน แต่ขอโทษจริงๆครับ ผมจำเป็นต้องไป
ตอนนี้ผมทนอยู่กับพ่อไม่ได้จริงๆ

ออกมานอกร้านได้ผมรีบเดินให้ห่างร้านออกไป ไม่กี่อึดใจก็มีคนขี่มอเตอร์ไซค์มาเบรกปาดหน้า
เป็นไอ้เดย์เปิดกระจกหมวกกันน็อคมาขยิบตาให้ผมข้างนึง มันใส่หมวกกันน็อคด้วยครับวันนี้ ทำผมยิ้มออก

“ไหนว่ารถมึง” ผมมองรถมัน นี่ไม่ใช่คันที่ซ้อนทุกที เดย์ยื่นหมวกกันน็อคที่เตรียมไว้อีกใบให้ผม
ผมถอดหมวกถอดวิคออกแล้วรับมาใส่อย่างลนๆ รีบขึ้นซ้อนรถ
“รถเดย์ไง คันนี้เหมือนไม่แต่ง แต่เครื่องแรงหายห่วงครับขอบอก”
“กูเป็นห่วงไอ้ตรงนี้แหละ||||||| นี่อย่าบอกนะมึงซื้อใหม่เหรอ!?”
“พอดีรวย”
“ฆ๊วยยยยยยยยยยยยย กูบอกให้มึงเก็บตังค์!” อยากถอดหมวกกันน็อคมันมาตบกบาล
“เอาน่า คันนี้ดีเชื่อกู”
“แล้วทำไมไอ้ไลค์ไม่เห็นมึงวะ เมื่อกี้มึงอยู่ตรงไหนเดย์”
“กูอยู่หลังรถบรรทุกคันโน่น” เดย์มันชี้ด้วยนิ้วโป้งไปข้างหลัง ผมชะเง้อมองตามพยักหน้าเข้าใจ
“พร้อมนะ!”
“อื้อ!”
ไอ้เดย์บิดกระชากออกตัวรถเร่งเครื่องอย่างแรง ผมหลับตาปี๋กอดเอวมันแน่นสู้กับความเร็วแสง
นิดนึงของมึงเนี่ยนะเชี่ยเด๊ยยยยยย!

...........................
...............

บิดหนีกันมาได้สักพักเดย์ก็ลดความเร็วลง ข้างหน้ามีด่าน ดีที่พวกเราใส่หมวกกันน็อคทั้งคู่
แถมรถไอ้เดย์ก็ไม่ใช่รถแต่งเต็มขั้นแบบคันก่อน เราค่อยๆขี่ผ่านด่านไปอย่างสวยงามครับ
ไม่ช้าพวกเราก็ออกจากพัทยาไปไกล

แล้วจู่ๆไอ้เดย์มันก็แวะจอดรถข้างทางทำท่าทางรำคาญ ถอดหมวกกันน็อคเต็มใบออกมา
“มีอะไรเหรอเดย์” ผมถอดหมวกกันน็อคออกมาสูดอากาศบ้าง ร้อนใช่เล่น
เดย์ล้วงมือถือจากกระเป๋าเสื้อด้านในออกมา “........ห่าไลค์ แม่งโทรอยู่ได้ ปิดเครื่องแม่ง”
มันจะกดปิดเครื่องหนีไอ้ไลค์ที่โทรตาม แต่ผมห้ามไว้ “อย่าเพิ่งเดย์ กูอยากขอโทษมัน”
“มึงไม่ต้องคุยกับมันนะ เดี๋ยวกูคุยเอง” ไอ้บ้านี่ก็หวงไม่เลิก
ทันทีที่เดย์กดรับสายอย่างเสียไม่ได้ เสียงไอ้ไลค์ด่าอย่างหัวเสียก็ดังทะลุออกมาจนผมที่นั่งซ้อนข้างหลังยังได้ยิน

[ มึงพาลูกเขาหนีไปได้ยังไงวะไอ้เชี่ย! พาลูกคิดกลับมาเลยเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย! คนอย่างมึงแม่ง!!! ไอ้!xxxxxxx! ]
ไอ้ไลค์มันชอบมีมาดยังไงก็ต้องมาสติหลุดเพราะไอ้บ้าเดย์ทุกทีไป ไลค์โมโหมากที่เดย์พาผมไปด้วย
ทั้งที่บอกกับมันว่าแค่ขอเจอ

“...........อ่ะ มึงคุย” เดย์ยัดมือถือมันใส่มือผมแทนแล้วแคะหูบ่นเหมือนหูมันอื้อ.... เออดี โยนขี้ให้กูเลย||||||||

“ฮะ..ฮัลโหลไลค์ ไลค์ มึงใจเย็นๆนะ”
“ลูกคิด!!”
“น้องๆกูกลับบ้านเรียบร้อยดีใช่มั้ย”
“ดีอะไรเล่า โกรธเราใหญ่เลยที่ทำพี่พวกมันหาย||||||||| เราผิดอะไรเนี่ย”
“ขอโทษนะ กูอยู่ที่นั่นไม่ได้จริงๆว่ะ”
“แล้วลูกคิดจะไปไหน!?”
“ยังไม่รู้เลย”
“บ้าใหญ่แล้ว กลับบ้านเถอะนะ!”
“ที่นั่นไม่ใช่บ้านกูไลค์”
“ลูกคิด... เราเป็นห่วงนะ”
“ขอบใจ”
“อยู่ที่ไหน เดี๋ยวเราไปรับ”
“ไม่ กูไม่กลับ”
“ลูกคิด พ่อลูกคิดต้องโกรธมากแน่ๆ เขารู้เรื่องแล้วนะ”
“อึก...” ผมจับมือไอ้เดย์แน่นจนเดย์ขมวดคิ้วสงสัย “ไม่กลับ” ผมยังยืนยันแล้วไอ้เดย์ก็คว้ามือถือไปคุยเอง

“ฝากมึงไปบอกตาลุงคนนั้นด้วยนะ ว่าต่อให้ขี่ม้าสามศอกไปแจ้งความกูก็ไม่กลัว5555เคี้ยกๆๆๆ”
ผมได้ยินไอ้เดย์พูดชักใจไม่ดี นี่อย่าบอกนะว่าพ่อผมบอกไลค์ว่าจะไปแจ้งความตามหาผม
พอเดย์เก็บมือถือผมรีบเขย่าแขนถามมันใจไม่ดี “เดย์! ถ้าพ่อกูแจ้งความขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ”
“จะแจ้งได้ยังไง มึงเต็มใจมากับกู ผู้ปกครองมึงก็อนุญาต”
“ผู้ปกครอง!?”
“แม่มึงไง ไฟเขียวให้กูแล้ว”
“ห๊า!!!???”
“กูรับปากจ๋าจะพามึงไปดูแลอย่างดี มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น”
“จริงดิ!”
“ก็จริงดิ555555555555”

นี่แม่จ๋าร่วมมือกับมันด้วยเรอะ!!!?
ไอ้เดย์หัวเราะลั่น ผมนั่งหน้าเหวอมองมันที่เอี้ยวตัวมาหา
“อื้มมมมม////////” จู่ๆก็โดนจูบครับ เดย์จูบผมแบบไม่สนใจรถที่ขับผ่านเราไปไม่ว่ากี่คัน
ถอนจูบออกมาแล้วผมเขินสายตาของมันจนต้องหลบตา มันทำผมใจเต้นแรงโคตรๆ

“แล้วเราจะไปไหนกันเดย์ กลับบ้านแม่เหรอ”
“ตอนนี้ยังกลับไม่ได้ ขืนกลับไปพ่อมึงก็ตามเจอดิ แต่ไม่ต้องห่วง เดย์มีที่ไป”

ไอ้เดย์ยักคิ้วให้ก่อนหันกลับไปใส่หมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์
ผมถามเดย์ว่าแล้วตกลงเราจะไปที่ไหน แต่เสียงเครื่องที่เร่งแรงดังจนกลบคำถามผม

เอาเถอะ ที่ไหนผมก็จะไปกับมัน









tsktonight…

***ให้โหวตว่าตกลงใครร้ายที่สุดคะ555
ตอนหน้าเดย์กับลูกคิดจะเจออะไรบ้าง รอลุ้นกันนะคะ

ปล. :a5: เพิ่งเห็นว่าลืมเปลี่ยนชื่อตั้งแต่ตอนที่แล้ว :o8: 5555555ขอโทษทีนะคะ



nunda ---  มีความหนีตามกันนะคะ55555^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 25-04-2018 11:17:39

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-04-2018 11:48:02

เดย์จะพาลูกคิดจะหนีไปไหนกันหนอ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-04-2018 13:55:40

....โอยๆๆๆๆ......... :z3: :z3: :z3:
หลงหู หลงตาไปได้ะไดยังไง 
พอเห็นหัวข้อสุดดีใจเลยยยยย   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

พ่อจ๋า ร้ายกาจ ขังลูกคิดไว้ที่บ้านซะเลย
ไลค์ ยังดีช่วยให้ติดต่อเดย์ได้
ก็นึกๆ อยู่ว่าทำไมลูกคิดไม่ขอยืมมือถือแฝด
เพราะจำเบอร์เดย์ไม่ได้นี่เอง 
นึกถึงสมัยที่ไม่มีเมมเบอร์ จำเบอร์โทรกันได้เป็นสิบๆเบอร์
เดี๋ยวนี้จำไม่ได้เลย ขนาดเบอร์ของเครื่องตัวเองยังต้องนึกตั้งนาน  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ซีน่อน ซีโน่ แฝดน่ารัก
มีแววซะแล้ว YYYYYY  :-[

เดย์ จะพาลูดคิดไปแอบที่ไหนนะ
เดย์ ลูกคิด  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-04-2018 14:23:29

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 57 ขอดูแล 2... 24/4/61
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-05-2018 02:40:31

โห อุส่าจะมองพ่อในแง่ดี ที่ไหนได้ พูดกลับไปกลับมา เป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 58 ผูกมิตร... 17/5/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-05-2018 22:47:27

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 58 ผูกมิตร.../1




           กว่าผมจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกวันมันก็สายมากแล้ว ไม่แปลกหรอกครับเพราะเมื่อวานตากแดดฝ่าลม
มาตั้งไกลกว่าจะถึงที่นี่ก็มืดสนิท เมื่อคืนนอนคุยกับเดย์อยู่ดีๆผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างกายผมคงล้า
ไอ้เดย์เองก็คงไม่ต่างกันไม่อย่างนั้นมันต้องสะกิดเรียกผมแล้วไม่รู้เมื่อคืนใครหลับก่อนใคร

“โห.. สิบโมงกว่าแล้ว” ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆขณะที่ยังนอนมองนาฬิกาตรงข้างฝาห้อง
ถ้าอยู่บ้านตัวเองผมคงหลับตาแล้วนอนต่อ แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านผม ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านตายายของเดย์
ใช่ครับผมอยู่อยุธยาเพราะหนีตามไอ้เดย์มา ถึงแม่ผมจะยินยอมแต่ป่านนี้พ่อคงโกรธจนไฟลุกหัวแค่นึกก็สยอง

“อ้าวตื่นแล้วนี่ พี่! แม่ให้มาเรียก ออกไปกินข้าวได้แล้ว”
ผมสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงไอ้นาวพูดอยู่ไม่ไกลหู ไอ้บ้านี่มันเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“อื้อ.. ระรู้แล้ว”
ลูกพี่ลูกน้องที่อ่อนกว่าของเดย์แถมหน้าคล้ายมันทำผมไม่สบอารมณ์แต่เช้า
ตื่นลืมตามาดันต้องเจอหน้าไอ้หมอนี่คนแรกแทนที่จะเป็นไอ้บ้าเดย์
แต่ก่อนที่ขาไอ้นาวจะก้าวพ้นธรณีประตูห้องผมก็เรียกไว้ “นาว พี่เดย์ล่ะ”
คนโดนถามก็หยุดเดินนะครับ มันชะงักแล้วหันมาทำท่ายักไหล่ให้ผม ทำหน้ากวนประสาทเป็นบ้า
“ไม่รู้ดิพี่ นอนด้วยกันทั้งคืน พี่ยังไม่รู้เลยผมจะรู้ได้ไงอ่ะ” แล้วมันก็เดินไป

ผมสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบขี้หน้ามาตั้งแต่คราวเจอกันครั้งแรกแล้วครับ วันนี้มันก็ยังดูไม่พอใจผมไม่เปลี่ยน
ผมถอนใจแล้วค่อยๆพับผ้าห่ม เก็บฟูกที่กางบนพื้นให้ไปกองรวมกันตรงมุมห้อง แล้วผมก็นึกได้ หรือบางที
ไอ้นาวอาจไม่พอใจที่จู่ๆผมกับไอ้เดย์ก็โผล่มายึดห้องนอนมัน มันเลยต้องระเห็จไปนอนห้องแม่
แถมพวกผมยังเอาเสื้อผ้ามันมาใส่อีก มันชอบทำหน้างอมองมาทางผมเรื่อย ไอ้เด็กขี้หวงเอ๊ย เฮ้อ..ทำไงได้ล่ะ
ผมมาตัวเปล่านี่นา ส่วนไอ้เดย์ก็เอาเสื้อผ้ามาไม่กี่ชุด มันบอกว่าขี้เกียจแบก เดี๋ยวค่อยไปหาซื้อที่ตลาดเอาทีหลัง
ว่าแต่ตอนนี้ไม่รู้มันไปแรดอยู่ที่ไหนถึงปล่อยให้ผมนอนอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้

ผมเดินไปหลังบ้าน บ้านทรงไทยยกสูงมีชานบ้านแบบนี้ทำให้นึกถึงละครพีเรียดหลังข่าวที่แม่จ๋าชอบดู
ป่านนี้แม่จ๋าจะกำลังทะเลาะกับพ่อจ๋าหรือเปล่านะ ผมถอนใจแล้วเปิดฝาตุ่มใช้ขันเงินตักน้ำทั้งใสทั้งเย็นในนั้น
ใช้ล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วค่อยเข้าครัวไปหาข้าวกิน เดินมาเจอน้าพิมในครัวครับ น้าถามผมว่าเมื่อคืน
หลับสบายดีไหม ผมตอบว่าสบายมากครับ น้าเขายิ้มใจดีทอดปลาทูให้ผมกินสองตัว ผมขอบคุณน้าพิม
บอกแค่กับข้าวในสำรับพวกน้ำพริกกะปิ ผักต้ม แคปหมู ผมกินได้ไม่น่าต้องลำบากทอดปลาให้อีก
น้าพิมหัวเราะพลิกตะหลิวกลับปลาในกระทะที่กำลังสุกหอม
“ตาเดย์ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน ทอดเผื่อมันด้วย น้ำพริกรายนั้นคงไม่ค่อยกิน
ไม่ต้องเกรงใจนะลูกกินเข้าไปเลย เขากินข้าวกันหมดแล้วเหลือแค่เราสองคนนั่นแหละ”

“เดย์ยังไม่ได้กินข้าวแล้วมันไปไหนเหรอครับ ตื่นมาผมยังไม่เห็นมันเลยน้า”
ผมสงสัยครับตื่นมาชะเง้อมองนอกหน้าต่าง รอบๆบ้านก็ไม่เห็น เสียงมันผมก็ไม่ได้ยิน
“ไปเก็บผักบุ้งกับตา”
“ห๊ะ เก็บผักบุ้ง”
“เห็นรบเร้าให้ตาพาไปเก็บ เดี๋ยวคงมาอ้อนให้น้าผัดให้กิน555”
ผมนั่งอมยิ้มเลยครับ แม่งเขิน เมื่อวานคนที่บ่นอยากกินตอนมาถึงอยุธยาคือผมเอง

น้าพิมตักปลาทูที่ทอดเสร็จใส่จานวางตรงหน้าผม ผมยกมือไหว้ขอบคุณแล้วกินข้าวไปเขินไปน้าแกนั่งมอง
“มาอยู่หลายๆวันเลยนะลูก ตากับยายเขาดีใจแทบลุกขึ้นเต้นที่เห็นหลานมา555”

ผมกำลังขำก็สะดุ้งเล็กๆรู้สึกถึงสัมผัสที่หัว หันไปมองข้างหลังก็เจอคุณยายยืนตัวค่อมๆลูบหัวผมอยู่
ยายเดินเบามากไม่รู้ตัวเลยครับว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายมานั่งข้างๆบอกให้ผมกินเยอะๆ
มาอยู่บ้านยายจะขุนให้อ้วนเอง ผมได้แต่ตอบรับครับๆเขินๆ แล้วยายก็บ่นว่าลูกสาวเรื่องที่โดนล้อเมื่อครู่
“เต้นได้แม่เต้นไปแล้วโว้ย555มันมาหาเองแบบเป็นผู้เป็นคนทั้งทีจะไม่ให้ดีใจยังไงวะ555555555”

ผมหัวเราะ น้าพิมกับยายก็หัวเราะ เมื่อก่อนไอ้เดย์เกเรจนใครๆก็ระอา มาอยุธยาทีไรก็ออกไปเที่ยวก่อเรื่อง
ตั้งแต่เด็กมันทำผิดมาก็มาอ้อนตายายกันไม่ให้พ่อตี หนนี้มาถึงตื่นเช้ามาช่วยตากวาดลานบ้าน ให้ข้าวหมา
แถมร้องไปเก็บผักบุ้งซะงั้นน้ากับยายขำมันแต่ก็ชอบใจกันใหญ่
ถ้าเขารู้ว่ามันพาผมหนีพ่อมาจะขำออกไหมหนอ “แหะ แหะ” ผมคิดได้เริ่มหัวเราะแห้ง

ทุกคนที่นี่ไม่รู้เรื่องของผมกับพ่อนะครับ พ่อกับแม่เดย์ไม่ให้บอกเพราะไม่อยากให้ทางนี้เป็นกังวลไปด้วย
ผมกับเดย์แค่บอกทุกคนว่ามาเที่ยวบ้านตายายฉลองที่จบม.6กันเท่านั้น เราอยากเที่ยวต่างจังหวัดก็เลยมาหา
ตากับยายรวมทั้งน้าพิมต้อนรับพวกผมอย่างดีอกดีใจ ยกเว้นเจ้านาวที่มันชอบแอบทำหน้าบึ้งใส่ผมตลอด

“แม่ๆนาวไปข้างนอกนะ”
ไอ้นาวเดินมาชะโงกบอกแม่มันแล้วรีบออกไปควบมอเตอร์ไซค์คันเก่ง
ไม่รอฟังคำบ่นของแม่ที่ไล่ตามหลัง น้าพิมบ่นว่าเจ้านาวอยู่ไม่ติดบ้านจะไหว้วานใช้อะไรไม่เคยได้
ยายก็เสริมว่าสงสัยเจ้าหลานวัยแตกเนื้อหนุ่มท่าทางจะไปติดสาวบ้านไหนเข้าแล้ว หมู่นี้เสริมหล่อผิดปกติ
“เมื่อเช้าเห็นมันยืนส่องกระจกนานสองนาน แต่ก่อนเคยเป็นซะที่ไหนเจ้านาว55555”
“โอ๊ยแม่ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันยิ่งเครียดนะเนี่ย หนังสือหนังหาไม่อ่านเอาแต่จีบผู้หญิงเรอะ เรียนยิ่งร่อแร่ไอ้ลูกบ้า”

ผมนั่งฟังน้าพิมกับยายบ่นเรื่องเจ้านาวได้สักพักก็ได้ยินเสียงหมาเห่า มะขามกับมะยมมันเห่าเหมือนดีใจ
ไม่ได้เห่าเหมือนขู่จะกัดใครแถมยังมีเสียงมอเตอร์ไซค์มาอีก ยายจำเสียงได้ไม่ต้องโผล่หน้าออกไปดูก็รู้ว่าตามา

“เฮ้ยลูกคิด ดูนี่!55” ไอ้บ้าเดย์เข้าครัวมายืนยิ้มแฉ่งชูกอผักบุ้งที่หอบมาเต็มสองมืออวดผม
ผมยิ้มๆเคี้ยวปลาทูทอดมองมันทำท่าเหมือนเด็กเท่าเจ้าน้องแฝดผมเลย แฟนใครวะน่ารักว่ะ คึคึ////
ยายกวักมือเรียกเดย์ไปหา ใช้มือที่อ่อนโยนค่อยๆเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากให้ เห็นแล้วรู้สึกได้เลยว่าเขาโคตรรักมัน
“เอ้อเก่งลูกเก่งๆ เก็บมาได้เยอะเลยเหนื่อยมั้ย ไปล้างมือล้างไม้แล้วมากินข้าวกับเมียเราไป”

พรวด!!! ผมสำลักข้าวพุ่งเลยครับ “แค่กๆๆๆๆ” น้าพิมรีบรินน้ำเติมใส่แก้วยื่นให้ผมแล้วลูบหลังให้
น้าพิมเหมือนจะรู้ว่าผมสำลักเพราะอะไรก็พูดกับยายขำๆ “โธ่แม่!55555เรียกแบบนี้ลูกคิดก็เขินแย่สิแม่”

เดย์มันเกาหัวเกรียนพูดเขินๆ ก่อนยื่นผักบุ้งให้ยาย “ยัง ยาย ยัง ใจเย็นๆเดี๋ยวเดย์ได้ก่อนค่อยเรียก เคี้ยกๆๆๆ”
ยายรีบถามทำท่าตกใจ “อ้าว นี่ยังไม่ได้กันอีกเรอะ” น้าพิมหัวเราะใหญ่ ผมนี่อายก้มหน้าแทบจะมุดเข้าพุงปลาทู
ไอ้เดย์หัวเราะร่าทำท่าบิดไปบิดมาเสแสร้งน่าถีบ “โหยยายอ่ะ เขินนนนนน อย่าแซวดิ5555555”

ยายถามหาตาตอนที่เอาผักบุ้งจากเดย์ไปตัดรากแล้วล้างน้ำให้ พอรู้ว่าตาแค่มาส่งเดย์แล้วออกไปตีไก่ยายก็บ่นยาว
“ยายๆเดี๋ยวเดย์ผัดเองครับ”

ยายกับน้าพิมมองหน้าไอ้เดย์ที่เข้ามาแย่งตะหลิวจากมือน้าพิมแล้วรับผักบุ้งในมือยายไปอย่างเหลือเชื่อ
“ต๊ายผัดเป็นเหรอตาเดย์ ปกติมาบ้านนี้อ้อนแต่น้าแต่ยายให้ทำให้กิน เที่ยวนี้มาขยันทำนู่นนี่ผิดหูผิดตาเลย”
น้าพิมพูดแล้วหันมายิ้ม มองผมแยกก้างแกะเนื้อปลาทูทอดใส่จานข้าวที่ตักไว้ให้เดย์

“ผัดให้เมียกินเรอะ” ยายถามเล่นเอาไอ้เดย์หัวเราะจนตาปิด น้าพิมแซวว่าอยู่ไม่ได้แล้วแถวนี้
เบาหวานจะขึ้นก่อนหัวเราะชอบใจเดินออกไป ยายเหมือนแกล้งเรียกผมว่าเมียไอ้เดย์ตลอดเลย ฮือ เขินโว้ย////////


กินข้าวเสร็จผมก็ใช้มือถือของเดย์โทรไปหาแม่ จ๋าบอกผมว่าไม่ต้องห่วงจะไม่ยอมให้พ่อบังคับผมอีก

[ก็หลงคิดว่ามันจะดูแลลูกดี โดนขังทำไมไม่บอกแม่ พ่อเราน่ะมันบ้าไปแล้วทำแบบนี้เดี๋ยวได้เห็นดีกัน]

ผมบอกแม่ว่าไม่อยากไปอยู่กับพ่อแล้ว ในเมื่อพ่อไม่ยอมรับเดย์แถมยังผิดคำพูดตั้งหลายอย่าง

[อยู่บ้านเขาอย่าดื้อล่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ตอนนี้อย่าเพิ่งกลับมา ทางนี้ให้ผู้ใหญ่คุยเอง]

“จ๋าจะให้พ่อจ๋าคุยกับผู้ใหญ่บ้านเหรอ”

[ผู้ใหญ่บ้านบ้าอะไรเล่า แม่หมายถึงแม่นี่แหละ พ่อกับแม่เดย์ก็ด้วย]

ผมวางสายจากแม่จ๋าแล้วนั่งถอนใจ ไม่แน่ใจนักว่าพ่อผมจะพูดรู้เรื่อง ตอนนี้ไม่ได้หวังให้พ่อยอมรับแล้วครับ
ผมแค่อยากให้พ่อปล่อยผมไป ไม่ต้องชอบทางที่ผมเลือกขอแค่อย่าขัดขวางความรักของผมเลย


ผมออกมานั่งคนเดียวที่แคร่ใต้ต้นมะม่วงหลังบ้าน กำลังคิดอะไรเพลินๆจู่ๆก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง
ทำผมสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออก ตีมือคนที่แอบมากอดเอวผมเบาๆแก้เขิน “ไม่อายหมาเลยนะมึง”
ไอ้มะขามกับมะยมนอนหมอบอยู่ใกล้ๆพากันเงยหน้ามองส่ายหางไหวๆ “เดี๋ยวจูบโชว์หมาเลยนิ”
“555555555ไม่ต้องเลยไอ้บ้า”
ผมหันไปมองหน้าจะเป็นใครได้อีกนอกจากไอ้เดย์ มันก็ขโมยหอมแก้มผมสองฟอดใหญ่ๆ
“หอมจังลูกคิด ขนาดมึงเน่านะเนี่ย555”
“หึ่ย ปล่อยเลยกูไปอาบน้ำก็ได้”
“เดี๋ยว ก่อนไปบอกเดย์ก่อนเป็นอะไรเหงาเหรอมานั่งเหม่อคนเดียว”
“...........เปล่า คิดอะไรไปเรื่อยอ่ะ”
“คิดอะไรล่ะ”
“ผัดผักบุ้งมึงอร่อยดี”
“ก็ใครทำล่ะดูด้วยครับ เชฟเดย์ลงมือเองทั้งที555”
“แล้วกูก็กลัวพ่อตามมาจับกูแยกกับมึงอีก”
“............”

เดย์ดึงผมให้กอดมันไว้ มันก็นั่งกอดลูบหัวผม แล้วชวนผมคุยนู่นนี่นั่นไปเรื่อย มันไม่อยากให้ผมคิดกังวล
“มาเล่นทายปัญหากับเดย์ดีกว่า”
“จะทำให้กูเครียดกว่าเดิมไหม”
“ถ้าสมมุติว่ามีเงินล้านนึงอยู่ในมือ มึงทายสิว่ากูจะทำอะไรกับเงิน”
“ยกให้กู”
“กูไม่ให้”
“ไม่ให้กูแล้วมึงจะเอาไปให้ใคร มึงซุกกิ๊กเหรอเชี่ยเดย์”
“ใจเย็นดิเมีย”
ผมหยิกนมมันให้สะดุ้งไปที ชอบมาล้อผม “แล้วทำไมไม่ให้กูอ่ะ” งอแงถามไอ้บ้านี่ขำมาดึงแก้มผม
“กูจะเผาทิ้งแม่งให้หมดล้านนึงเลยสะใจ55555”
“ควาย! เสียดายตังค์ มึงเป็นบ้าเหรอเอาไปเผาทำไมเอามาให้กูนี่~~~!”
“เสียดายทำไมวะ”
“แล้วทำไมมึงไม่เสียดาย”
“ก็มันเป็นเรื่องสมมุติไงไอ้ลูก เป็นเรื่องจริงกูจะเผาทำไม โง่นะมึงเนี่ย! เคี้ยกกกก55555555”
“กวนส้น.. -*- ”
“อะไรนะ”
“กวนมะม่วงที”
“อย่ามา55555”
มันรู้ว่าผมด่ามันก็บีบปากผมเหมือนเป็ดเลย แล้วก็ทำเป็นมามองตาหวานนะ..

“แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงจะยกให้เมีย ใครเป็นเมียก็ยกให้คนนั้นแหละ คิกๆๆ”
ไอ้บ้ามันแกล้งล้อผมอีกแล้ว เลยไล่หยิกนมแม่งแก้เขิน
“มึงก็หยิกแต่นมกูอยู่นี่แหละ ข้างล่างกูจะขึ้นแล้วเนี่ย”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูหาไม้ตีให้ลงเอง”
“กูหมายถึงขึ้นบ้าน! อยู่ข้างล่างนานขึ้นบ้านกันดีกว่า555ใจเย๊น” รีบแก้ตัวเชียวนะไอ้ทะลึ่ง
แล้วมันก็ไล่ให้ผมไปอาบน้ำเดี๋ยวจะพาไปตลาด ผมตื่นเต้นรีบไปอาบน้ำเลยครับ

.......................................

.....................

ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์ไปถึงตลาด เดย์พาผมเดินหาร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย
ไอ้เดย์ซื้อเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์เป็นโหลบ็อกเซอร์กับกางเกงยีนส์ก็ด้วย ผมบอกว่าอยากได้ขาสั้น
เดย์เลยบอกคนขายว่าเอากางเกงขาสั้นแบบที่ผมถือสองโหล ผมตาโตถามมันว่าซื้อทำไมเยอะขนาดนี้
เดย์มันบอกว่าซื้อไปเผื่อไอ้นาวด้วย

“นาวมันจะชอบใส่กางเกงแบบนี้เหรอวะ เอากางเกงขายาวให้น้องไปดีกว่า”
ผมเดาว่ามันคงชอบใส่ขายาวขนาดกลางคืนมันยังใส่กางเกงวอร์มนอน แต่ไอ้เดย์ก็ยังยืนยันจะซื้อขาสั้นให้นาว

“ถ้ามันไม่เอาเดี๋ยวยกให้มะขามกับมะยมแทนก็ได้วะ” ดูมันพูดสิครับไอ้ดื้อเอ๊ย

อยู่ในตลาดเดินไปทางไหนคนก็มองครับ ผมว่าความหล่อของผมน่าจะเด่นไป แต่เก็กหล่ออยู่ได้ไม่นาน
เสียงแม่ค้าสาวๆในตลาดที่เรียกไอ้เดย์ให้แวะก่อนไม่ขาดปาก คนหล่ออย่างนู้นคนหล่ออย่างนี้ทำผมเซ็งมาก
เดินกับมันผมเป็นอากาศธาตุในสายตาผู้หญิงอีกตามเคย ไอ้หอกเดย์ก็ยิ้มไม่หุบนะเดี๋ยวกูเอาเสื้อรัดคอแม่ง

เดินๆดูของกันอยู่ๆไอ้เดย์ก็ชะงัก ผมเห็นมันยิ้มดีใจหยุดชะเง้อมองไปทางร้านขายหวานเย็น
“ลูกคิด ไปกินน้ำแข็งใสกัน” เดย์ทำตาโตรีบชวนแล้วจูงมือผมเดินไปไม่อายสายตาใคร

ไปถึงร้านเดย์มันก็สั่งอย่างไม่ลังเลเลยว่าเอาหวานเย็นรวมมิตรใส่ขนมปังน้ำแดง ผมกินเหมือนมัน
บอกตรงๆนะครับ หวานเย็นร้านนี้ยังหวานไม่เท่าตาไอ้เดย์ที่จ้องผมตักขนมเข้าปากเลยครับให้ตาย

“อยากกินนักก็กินๆเข้าไปดิ////// มองคนอื่นกินทำไมนักหนาวะไอ้บ้า”
แค่มันแกล้งอมยิ้มไม่พูดอะไรเอาแต่มอง ผมก็เขินอยากเอานิ้วจิ้มตามันจะแย่ ไอ้คนบ้า
เขินๆอยู่ไอ้ห่านี่ก็มาแย่งตักขนุนในถ้วยผมกิน ต้องไล่ตีหนีมือมันเป็นพัลวัน อย่ามาเนียนไอ้หอก

กินหวานเย็นเสร็จจ่ายเงินแล้วเดย์ก็เดินกอดคอผมออกจากร้าน เดินห่างมาจากร้านได้ไม่ไกลนัก
ผมเห็นไอ้นาวเดินไปทางร้านหวานเย็นที่เราเพิ่งเดินออกมาก็ชี้ให้ไอ้เดย์ดู เดย์รีบชวนผมหนี
เดี๋ยวลูกพี่ลูกน้องมันจะมาเป็นกขค.เราสองคน แต่ผมดึงแขนมันให้ยืนแอบดูไอ้นาวก่อน

“เอาเหมือนเดิมไหมนาว”
“ครับป้า”
แม่ค้าทักนาวอย่างคุ้นเคยแสดงว่ามันมาบ่อยจนรู้ใจ ผมเห็นนาวหันซ้ายแลขวาเหมือนหาใคร
ไอ้เดย์ร้อนตัวถาม “มันคงไม่ได้ตามหาเราใช่ป่าววะ”
ผมอมยิ้มชี้ให้เดย์ดูปฏิกิริยาน้องมันก่อนจะพูดอะไร ไอ้นาวสะดุ้งรีบนั่งก้มหน้าเล่นมือถือ เลิกหันมองรอบตัว
ทันทีที่เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือถุงข้าวของเดินเข้าร้าน น่าจะรุ่นเดียวกับมัน

“หึหึหึ น้องมึงอ่ะโตจนไปวิ่งตามสาวมากกว่าจะสนใจมาตามมึงแล้วไอ้เดย์เอ๋ย คิกๆๆ”
“เออเว้ย555ตลกมันว่ะเอาแต่แอบมองเขาอยู่ได้ ท่าจะไม่กล้าคุย ป๊อดเอ๊ย5555”
“แหม ครับ คุณดิลวิลคนกล้า ได้ข่าวว่าไม่กล้าคุยกับผม แอบมองอยู่ตั้งสองปีไม่ใช่เหรอครับ555555”
“อึก//////*//นี่มึงกล้าล้อกูเหรอไอ้ลูก”

ไอ้บ้าเดย์ไล่จั๊กจี๋ผม ผมวิ่งหนีมันไปหัวเราะไป “อย่าหนีนะไอ้ลูกมาให้กูเตะซะดีๆ”
อ้าวได้ยินอย่างนี้ผมยิ่งวิ่งเร็วกว่าเดิมเลยครับ วิ่งไล่กันไปจนถึงหน้าตลาดที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้
ไอ้เดย์กำลังง้างขาจะเตะผมตอนจนมุมแต่แล้วมันก็เปลี่ยนใจ “ไม่เตะมึง เก็บไว้ทำอย่างอื่นดีกว่าคึคึคึ”
ผมสะดุ้งตาโตผลักมันเซ “จะทำอะไรกู” เดย์ยื่นหน้ามาถามยิ้มๆ “อยากรู้จริงอ่ะ”
แค่นี้ผมก็รู้แล้วมันต้องคิดไม่ดีไอ้บ้านี่ “ไม่อยากรู้!” แต่ขนาดบอกมันไปแบบนี้มันก็ยังจะมากระซิบข้างหู
“เดี๋ยวคืนนี้บอกหมดเลย เดี๋ยวรู้ว่ากูกล้าทำอะไรมึงบ้าง คึคึคึคึคึ”
ผมผลักหน้ามันไปไกลๆไอ้หื่นเอ๊ยคิดว่ารู้ไม่ทันรึไง ไอ้คนทะลึ่ง >////<

……………………....

………….มืดแล้ว แม้จะเป็นหน้าร้อนแต่รอบบ้านล้อมด้วยต้นไม้อากาศเริ่มเย็นลงเล็กน้อย

ผมอาบน้ำแล้วเตรียมนอนส่วนไอ้เดย์กำลังอาบน้ำอยู่ ผมกางที่นอนเสร็จเดินไปท้าวแขนกับขอบหน้าต่าง
กะว่าจะมองพระจันทร์เล่น ต่างจังหวัดแบบนี้พระจันทร์สวยเป็นพิเศษ แต่หางตาดันเหลือบไปเห็นไอ้นาว
มันนั่งเหม่ออยู่ที่แคร่ใต้ต้นมะม่วงที่เดียวกับที่ผมไปนั่งเหม่อเมื่อกลางวันนั่นเลย..

“นาว พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
ผมตัดสินใจลงไปหาไอ้นาวข้างล่างครับ ไอ้เด็กนี่หันมามองผมเหมือนระแวงๆแต่ก็ไม่พูดอะไรผมเลยพูดต่อ

“ถามจริงๆนะ นาวไม่ชอบพี่เพราะพี่เป็นแฟนพี่เดย์ แต่เป็นผู้ชายใช่ไหม”
เข้าประเด็นเลยครับผมคาใจมานาน นาวนิ่งไปสักพัก ผมก็ลุ้นคำตอบยืนรอฟังต่อหน้ามันกว่ามันจะขยับปาก
“ตอนแรกอ่ะใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”
“หมายความว่าไง ถ้าไม่ใช่ทำไมตอนนี้ก็ยังดูไม่ชอบพี่วะ”
“ก็พี่มาผมต้องไปนอนกับแม่นี่! แม่ขี้บ่นจะตาย แม่ไม่ยอมให้นอนกับพวกพี่อ่ะ บอกให้พี่เดย์นอนกับแฟน”
ผมเหลือกตาขึ้นมองกิ่งก้านสาขาต้นมะม่วงเหนือหัวในความมืดแล้วคิดในใจว่าไม่ผิดจากที่กูคิดเล้ย
“เรื่องแค่นี้อ่ะนะ”
“พี่เดย์ไม่ยอมไปเที่ยวกับผมด้วย อยู่แต่กับพี่อ่ะ”
“55555555”
“ขำอะไร”
“ขำนาวไง โตขนาดนี้แล้วยังมาหวงพี่หวงของเป็นเด็กอีก เดี๋ยวสาวก็ไม่ชอบหรอก”
“อึก/////*//ไม่คุยด้วยแล้ว”

ผมอมยิ้มมองไอ้เด็กโตแต่ตัว มันสูงกว่าผมนิดหน่อยแล้วตอนนี้ โตเร็วเป็นบ้า อีกหน่อยคงตัวเท่าพี่มันแน่
ถ้าจำไม่ผิดเห็นน้าพิมพูดว่ากำลังจะขึ้นม.4 นี่ไอ้นาวรุ่นเดียวกับไอ้นุ๊กสินะ นึกถึงไอ้สนุกเกอร์น้องปิงปองขึ้นมา
นั่นยังตัวเท่าลูกหมาอยู่เลย แต่ในหัวไอ้นาวน่าจะเด็กกว่าสนุกเกอร์เยอะ มาดยียวนอวดดีกวนโมโห
เพราะความเป็นเด็กเอาแต่ใจของมันตอนนี้ไม่ได้ทำให้ผมโกรธ แต่มันทำให้ผมขำนึกเอ็นดูมันมากกว่า
ผมคิดวิธีผูกมิตรกับเจ้าเด็กนี่ดีๆได้ก็รีบพูดตอนที่มันลุกขึ้นทำท่าจะหันหลังเดินหนี

“นี่ๆความจริงมึงก็หล่อนะนาว!”
“อึก/////” ได้ผลครับมันหยุดเลย
“รู้ตัวไหมว่ามึงหล่อ” ผมถามไอ้นาวยิ้มๆ
“รู้ตัวดิ”
“อุ๊บ555555555”
“หัวเราะหาอะไรวะพี่!////*//”
“เปล่าๆ555 แล้วทำไมไม่มั่นใจ ทำไมไม่ทักเขาไป แอบมองอยู่ได้”
“พี่พูดอะไร ทักใคร”
“ก็ไม่รู้สิ เห็นไปแอบมองสาวที่ร้านขายหวานเย็นไม่ใช่เหรอ ท่าทางจะไปบ่อยด้วยนะเนี่ย”
“เฮ้ยพี่!/////*//ไม่มี๊ พูดอะไรของพี่”
“เห็นเว้ย ไม่ต้องมาปิดหรอก สรุปไม่กล้าจีบเขาใช่ป่ะ”
“พี่ไม่ต้องมายุ่งน่า/////*//”
“อ้าวก็ว่าจะช่วย รู้ไว้ด้วยพี่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนนะ ถ้าไม่กล้าจีบพี่ช่วยได้นา~”
“ไม่กล้าอะไรเล่า......ว่าแต่พี่เคยจีบผู้หญิงด้วยเหรอ” ไอ้นาวทำหน้าไม่เชื่อผม ผมเลยทำหน้าเหนือกว่าใส่มัน
“แฟนเก่าผู้หญิงของพี่มีเป็นสิบโว้ย~~”
“หา.............จริงดิ” มันก็ทำหน้าอึ้งๆนะครับ รู้สึกเหมือนจมูกตัวเองจะยาวออกไปได้เลยครับ

ขอขี้โม้หน่อยแล้วกัน ถ้าไม่เอาจำนวนเข้าข่มเดี๋ยวมันจะไม่เชื่อมือ ถึงความจริงก่อนหน้าไอ้เดย์
ผมจะเคยมีแฟนมาแค่สองคนแถมสองคนนั้นก็เข้ามาจีบผมเองก็เถอะ ส่วนเรื่องที่โดนสวมเขาแล้วโดนทิ้ง
ไม่ต้องไปบอกมันเนอะ|||||||||

“ดูไอ้เดย์สิ มันเจ้าชู้ขนาดไหนมันยังติดพี่ขนาดนี้เล้ย จะไม่เชื่อก็ตามใจนะ นี่จะแนะนำให้ไม่คิดค่าอะไรเลยนะ”
“พี่เล่นของรึป่าว”
“หึ เคยแต่เล่นตัว555 ขนาดไม่เล่นของอะไรพี่เดย์มึงยังหลงพี่หัวปักหัวปำไม่เห็นเรอะ จีบติดล้านเปอร์เซ็นต์นา”
“ขนาดนั้นจริงดิ” ไอ้นาวมันจะทำหน้าเคลือบแคลงสงสัยผมทำไมนักหนาวะ -*-
“ถ้าไม่สำเร็จให้ถีบหน้าไอ้เดย์เลยเอ้า!”
“.........บ้าเหรอพี่||||||||ใครจะไปกล้าถีบพี่เดย์”

ไอ้นาวกลับมานั่งคิดที่แคร่ เหลือบตามองผมหลายครั้ง สักพักมันก็ค่อยๆเปิดปาก
“เรื่องที่จะช่วยผมจีบมายด์พี่ห้ามไปบอกใครด้วย ไม่งั้นผมจะไม่คุยกับพี่อีกเลย”
“รับรองไม่บอกใคร เหยียบไว้เลยๆ”
หวานใจมันชื่อน้องมายด์สินะ ดูไอ้เด็กบ้านี่สิครับมันจะน่ารักไปไหนเนี่ย

“คนเนี้ยใครไปจีบก็โดนด่าหมดเลย ไม่เห็นเขาชอบใครเลยไม่รู้จะชวนคุยยังไงนอกจากเรียกเก็บตังค์อ่ะ”
ผมกลั้นขำไอ้นาวที่เล่าไปจ๋อยไป มันไปชอบลูกสาวแม่ค้าร้านขายหวานเย็นในตลาดครับ ผู้หญิงคนนี้ห้าวๆ
ผมบอกนาวพรุ่งนี้ให้พาผมไปที่ร้านนั้นเดี๋ยวจะเป็นพ่อสื่อให้เอง มันย้ำว่าเขาจะไม่ไล่มันเหมือนคนอื่นใช่ไหม
มึงนี่มันไม่ได้เศษเสี้ยวความหน้าด้านของไอ้เดย์เล้ย5555

ผมผูกมิตรนั่งคุยกับไอ้นาวที่เริ่มออกลายโม้น้ำไหลไฟดับ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ผมก็เออออไปกับมัน
ทั้งเรื่องรถ เรื่องเรียน เรื่องผู้หญิง เรื่องของกิน ค้นพบว่ามันเป็นคนคุยเก่งถึงขั้นพูดมาก
แต่ที่ผ่านมามีกำแพงมากั้นระหว่างผมกับมันไว้ ตอนนี้ผมพังกำแพงชั้นแรกได้แล้วถ้าผมช่วยให้มันได้แฟน
ไอ้นาวมีแววว่าจะบูชาผมเร็ววันนี้ เดย์ที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินมายืนมองพวกผมคุยกันท่าทางแปลกใจ

“ขึ้นบ้านเหอะลูกคิด ไอ้นาวไปนอนได้แล้ว” เดย์เรียก ผมกับนาวก็เดินตามมันขึ้นบ้านไป
พอถึงห้องไอ้นาวก็เดินเลยไปทางห้องแม่มัน เดย์เข้ามาในห้องกับผมปิดประตูลงกลอน

“คุยอะไรกันวะ อยู่ดีๆสนิทกันเฉย”
“ทำไม คุยกันไม่ได้รึไง”
“ไม่ได้อ่ะ หวง” ไม่พูดเปล่าเดย์เข้ามากอดอ้อนเหมือนเด็กๆ แต่เป็นเด็กสัปดน
“อย่า///////เอามือออกไปเลยไม่ต้องมาล้วงไอ้หื่น555” มันล้วงมือเข้าไปในเสื้อข้างหลังผมแล้วลูบไปทั่ว
“งั้นผลัดกันล้วงเอาป่ะ”
“ไม่เอาไอ้บ้า555 ไม่ได้นะ”
“ทำไมไม่ได้ บอกแล้วไงเดี๋ยวคืนนี้รู้ คึคึคึ”
“คิดอะไรลามกอยู่ล่ะสิ หน้าโคตรหื่นเลยมึงนี่”
“คิดแต่เรื่องมึงนั่นแหละลูกคิด คิดโคตรลึกรู้ไว้ด้วย”
“ไอ้บ้า/////อื้อออ”

ไอ้เดย์ดึงผมที่พยายามผละหนีไปจากอกมันมากอดไว้อีก มือมันก็เลื้อยไปเรื่อยพรมจูบจนขาผมอ่อน
โดนดันให้ค่อยๆล้มลงไปนอนบนฟูก มันก็นอนทับทั้งกอดทั้งจูบมือก็ล้วงไปทั่ว

“เดย์//////อื้อไม่.. อย่าเดย์ ไม่เอา อ๊ะอื้มม”
“ทำไมไม่เอาครับ เอาเหอะ นะ นะลูกคิด/////”
ดูมันอ้อนขอผมสิ ใจผมอ่อนยวบไปหมดแล้วตอนนี้ไม่มีแรงเลยครับ มันบอกว่ารัก
“เดย์รักลูกคิดนะ เดย์ขอนะ ได้ไหมครับ นะ นะ”
ผมพยายามเรียกสติตัวเองไม่ให้เคลิ้มไปกับมัน ทำยากจริงๆ “อื้ออ อึก//////// เดย์ อื้ออไม่”
ผมพูดไม่ค่อยเป็นคำเท่าไหร่โดนจูบแทบตลอดเวลา เดย์นัวเนียผมไม่ยอมปล่อย
ฝ่ามือร้อนๆของมันเลิกเสื้อยืดที่ผมใส่นอนให้ขึ้นไปกองเหนือหน้าอก ข้างล่างก็โดนดึงกางเกงนอนจนหมิ่นเหม่
เมื่อส่วนสำคัญโดนสัมผัสแม้จะมีเนื้อผ้ามากั้นแต่ก็ทำผมแทบละลาย ทั้งข้างบนข้างล่างถูกรุกเร้าพร้อมกัน
ผมครางเรียกมันบอกให้พอก็ไม่ฟังยิ่งเหมือนกระตุ้นให้ยิ่งถูกทำ แล้วมือไอ้เดย์ก็เลื้อยล้วงเข้าไปกุมส่วนนั้นเต็มๆ
ผมยิ่งส่ายหน้าห้ามมันว่าอย่าทำ ไอ้บ้านี่เอาแต่อ้อนขอ ไม่ฟังผมเลย ทุกครั้งที่ผมร้องห้ามมันยิ่งขยับมือ
เดย์แกล้งทำหน้างอไม่พอใจที่ผมเอาแต่ปฏิเสธมันทั้งที่ร่างกายผมตอบสนองมันเต็มที่ “ลูกคิดไม่รักเดย์เหรอ”
น้ำเสียงไอ้คนหื่นโคตรอ้อน ผมตอบเสียงสั่น “รัก/////แต่มัน...ไม่อ่ะ..ยังไม่ใช่วันนี้นะเดย์ อื้ออยะ..อย่า/////”
ไอ้เดย์กระซิบถามเสียงอ้อนของอ้อนของอ้อน “ยังไม่พร้อมอีกเหรอ ลองดูกันเหอะ นะ ลองเข้านิดนึง”
ผมมองตาเยิ้มๆของมันแล้วโคตรหวั่นใจมึงไม่นิดแน่ถ้าเข้ามาคงมิด เดย์กดผมไม่ให้ลุกหรือดิ้นหนี
โธ่ต่อให้มันไม่กดผมก็ไม่มีแรงผลักมันแล้วครับ ใจผมเต้นรัวมองหน้ามันก็โดนจับจูบเหมือนหมั่นเขี้ยว
“ไม่ไหวแล้วอ่ะลูกคิด นะ นะ นะ เป็นของเดย์นะ” ไอ้เดย์ไซร์ซอกคอผม
ผมโดนมันกดกอดจับจูบลูบคลำไปทั้งตัว มือไอ้หื่นขยำขยี้จนต้องร้องครางออกมา ผมพยายามเก็บเสียงสุดๆ
ไม่ใช่ว่าไม่อยากยอมปล่อยให้มันเป็นไปหรอกนะครับ ความรักครั้งนี้ผมมั่นใจแล้วที่จะเป็นฝ่ายยอมรับมัน
แต่เพราะผมมีนัดกับไอ้นาววันพรุ่งนี้ ขืนยอมเดย์คืนนี้ผมต้องไปไหนไม่ได้แน่ๆ แต่ไอ้เดย์ไม่ยอมปล่อยผมเลย
ใจผมเต้นระทึก ผมก็รักมันมาก นอกจากห้ามมันแล้วผมจะห้ามใจตัวเองยังไงดี “เดย์ ฮืออ อึก อื้ออ~~”

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 58 ผูกมิตร... 17/5/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 17-05-2018 22:48:36

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 58 ผูกมิตร.../2






ปั้ง ปั้ง!

เสียงทุบประตูเรียกหน้าห้องทำไอ้เดย์ที่กำลังหน้ามืดอยู่บนตัวผมชะงักขมวดคิ้วแรง
“พี่ลูกคิด! พี่เดย์! เปิดประตูให้เจ้าของห้องหน่อยคร้าบ!”
ตามมาด้วยเสียงไอ้นาวที่ทำเอาผมยิ้มแห้งให้เดย์ ในที่สุดไอ้หื่นก็ยอมผละออกจากตัวผม

“ไอ้นาว ” ไอ้เดย์ไม่สบอารมณ์มันค้างหนักมาก ขณะที่ผมลุกนั่งจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก็ค้างคาไม่ต่างกัน

เสียงไอ้นาวยังรบเร้าให้เปิดประตูรับมันดังมา “นอนด้วยคนดิพี่ โดนแม่ด่าอ่ะ ขอผมนอนด้วยยยยย”
ผลของการผูกมิตรคือไอ้นาวหนีแม่มานอนกับเรา

“เดย์..........”
“แป๊บนะ” ไอ้เดย์ขบกรามดังกรอดๆน่ากลัวขยับลุกยืน
“เดย์||||||||||”
“เดี๋ยวเดย์ไปเตะก้านคอไอ้นาวแป๊บเดี๋ยวมาต่อ”
“เด๊ย์!!!”
ผมผวากอดไอ้เดย์แทบตายรั้งไม่ให้มันออกไปเตะน้อง ต้องจับหน้าเดย์แล้วจูบแบบดูดดื่มเป็นการปลอบมัน
กระซิบบอกกรอกข้างหู “พรุ่งนี้//////กูจะไม่ดิ้นเลย”
ไอ้เดย์เลิกขมวดคิ้วหน้าบึ้งได้เปลี่ยนไปอมยิ้มทั้งที่ยังหน้างอหน่อยๆ มันคงพอใจ

ถึงผมจะเขินแต่พอหอมแก้มเดย์ เดย์ก็ยิ้มให้แล้วกระซิบบอก “ดิ้นหน่อยก็ได้//////กูชอบ”

ไอ้บ้าเอ๊ย ผมทุบมันไม่แรงนักแก้อายก่อนผละไปเปิดประตูให้ไอ้นาววิ่งเข้าห้อง
นาวจัดแจงไปลากฟูกในตู้ของมันออกมาปูเคียงฟูกพวกผม และเพราะไอ้เด็กบ้ากลิ้งไปกลิ้งมา
ชวนคุยไม่ยอมหลับ พวกเราเลยต้องผลัดกันหนีไปทำร้ายตัวเองในห้องน้ำคนละรอบ
ไอ้เดย์แกล้งถีบมันแกมหยอกแต่แฝงไปด้วยแรงแค้นอยู่หลายทีตอนนอนคุยกัน

ก่อนจะหลับเดย์มันกระซิบบอกผมเบาๆ “พรุ่งนี้ต่อให้สึนามิเข้าเราก็ต้องเอากันให้ได้นะไอ้ลูก”
มันบังคับให้ผมเกี่ยวก้อยสัญญาด้วยอีกต่างหาก


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


วันรุ่งขึ้นหลังกินข้าวเช้า ผมแอบย่องหนีไอ้เดย์ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้นาวไปตลาดตามแผน
ไปถึงร้านขายหวานเย็นไอ้นาวสั่งรวมมิตรเหมือนเคย ส่วนผมลองสั่งไอศกรีมกะทิใส่เครื่องมากินบ้าง
อร่อยดีครับไม่หวานมากกินเพลินเลยจนไอ้นาวสะกิดเรียกอย่างตื่นเต้น

“เฮ้ยพี่ๆๆ มาแล้วๆๆๆๆๆ” นั่งอยู่ไม่นานเป้าหมายก็โผล่มาครับ นาวบอกช่วงนี้มายด์มาช่วยแม่ที่ร้านทุกวัน
“ใจเย็นๆดิวะไอ้นาว อย่าลนนั่งเฉยๆเหมือนทุกทีนั่นแหละ” ผมตีขาไอ้นาวที่สั่นยุกยิกๆอยู่ใต้โต๊ะอย่างลนๆ

ถึงตอนนี้ใครๆอาจจะคิดว่าไอ้ลูกคิดมันไม่เคยจีบสาวนี่หว่าแล้วจะมาช่วยไอ้นาวได้ยังไง๊ 555555
เรื่องนี้ไม่ยากผมแทบไม่ต้องทำอะไรยังไงไอ้นาวก็จีบติดแน่นอน เพราะเมื่อวานนี้ตอนที่ผมแอบมองมัน
ผมเห็นมายด์ก็แอบมองไอ้นาวแล้วยิ้มด้วยเหมือนกันยังไงล่ะครับ! ขอแค่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มทักก่อน
รับรองไปได้สวยหายห่วงครับงานนี้ เพราะแบบนี้ผมถึงกล้ารับประกันกับไอ้นาว แหม ฉลาดจริงๆเรา อะคึอะคึ

กำลังนึกชื่นชมในความฉลาดของตัวเองเพลินๆเลยครับ ไอ้นาวมันก็ก่อกวนกระซิบกระซาบเรียกผม
“พี่ลูกคิด! ไม่เห็นพี่จะทำอะไรเลยนอกจากกินไอติมอ่ะ แล้วอย่างนี้ผมจะคุยกับมายด์ได้ไง”
ไอ้เด็กนี่ใจร้อนจริง ผมอมช้อนตักไอศกรีมคาปากไว้แล้วกอดอกคิด เหล่มองทางผู้หญิงที่กำลังเติมเครื่องขนม

“ป้าครับ! แถวๆนี้มีที่ไหนน่าไปเที่ยวบ้างครับ” ผมแกล้งชวนแม่ของมายด์คุย ป้าเขาก็ใจดีหันมาคุยด้วยใหญ่
“ไม่ได้อยู่แถวนี้สินะพ่อหนู เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วป้าจำได้ที่มากับแฟนใช่ไหม แฟนเราน่ะหล๊อหล่อเชียว”

ตักไอศกรีมกระเด็นกระดอนหกหมดครับ ป้าเล่นตอบคำถามผมด้วยคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่ผมถามเล้ย
เอาซะผมไปไม่เป็นเลยป้า ไอ้นาวก็เสนอหน้ารีบตอบแทนผมขึ้นมาเลยนะครับไอ้ปากมาก
“ใช่ๆป้า คนหล่อๆนั้นญาตินาวเองแหละป้า หล่อเหมือนนาวเลยใช่ม๊า55”
“มิน่าล่ะป้าก็ว่าหน้าคล้ายนาวอยู่นะ! วู้ยอย่างนี้โตอีกหน่อยนาวก็หล่อระเบิดแบบนั้นเลยสิ555
หล่อจริงๆนะพ่อคุณเอ๊ยยังคิดเลยว่าลูกเต้าเหล่าใครหน้าตาดี๊ดี ผิวงี้ขาวจั๊วะ ตัวก็สูงหุ่นก็ดีหน้าใส๊ใสหล่อม๊าก”

ดูเหมือนไอ้เดย์จะได้แฟนคลับรุ่นแม่เพิ่มแบบไม่รู้ตัวนะครับ ถ้ามันอยู่ตรงนี้คงยืดอกรับคำชม
แล้วลอยขึ้นฟ้าไปเลย แต่ตอนนี้ไม่ต้องห่วงครับไอ้นาวยิ้มรับแทนพี่มันเต็มที่
“อ่ะแน่นอนป้า555 แล้วนี่ป้ารู้ได้ไงว่าพี่เขาเป็นแฟนกันอ่ะครับ”
“แหม!ป้าเห็นพ่อคนหล่อเขานั่งจ้องพ่อคนนี้แทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวขนาดนั้น ตางี้หวานเยิ้มเชียว
ดูไม่ออกก็ควายแล้วลูก555555555”
ผมได้แต่ยิ้มอายๆให้ป้าที่หัวเราะชอบใจ ไอ้บ้าเดย์แม่ง//////*//

“พี่อยากไปเที่ยวกับแฟนเหรอคะ หนูแนะนำได้นะ”
เหนือความคาดหมายครับ มายด์เข้ามาทักผมแล้วชวนคุยด้วยแววตาเป็นประกายก่อน ไอ้นาวอึ้งไปเลย
ผมก็งงๆครับจู่ๆน้องมายด์ก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมยิ้มหวานให้เฉยเลย

“เมื่อวานพี่ก็มาที่นี่กับแฟนพี่เหรอคะ โหยเสียดายอ่ะหนูไม่เจอ อยากเห็นแฟนพี่จังเลย เวลาอยู่ด้วยกัน
ต้องน่ารักมากแน่เลย//////ว่าแต่พี่อยากไปเที่ยวแนวไหนกันอ่ะคะถามหนูได้หนูรู้ดีค่ะพี่ คิกๆๆพี่ชื่ออะไรคะ
หนูชื่อมายด์ค่ะ พี่กับแฟนจะอยู่ที่นี่นานไหมคะ พี่มาจากไหนกันอ่ะ มากินขนมร้านมายด์บ่อยๆนะคะ”

ไอ้นาวอ้าปากค้างเลยครับ มายด์เข้าหาแนะนำตัวชวนผมเที่ยวเสร็จสรรพ เดี๋ยว! นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
แต่.......อาการของมายด์ที่มองผม มันคุ้นๆจังครับ ผมว่าผมเคยเห็นสายตาเคลิ้มฝันแบบนี้มาก่อนนะ....หรือว่า..

“น้องมายด์อยากเห็นหน้าแฟนพี่ไหมครับ” ผมยิ้มให้ มายด์ดูตื่นเต้นมากรีบพยักหน้ารัวๆ
“หน้าอย่างนี้แหละน้อง55555มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน” ผมชี้ไปที่ไอ้นาวให้มันสะดุ้งเม้มปากเขิน
มายด์ก็มองตามแล้วเม้มปากเขินยิ้มๆ ผมแนะนำตัว “พี่ชื่อลูกคิดครับ แฟนพี่ชื่อเดย์ ส่วนไอ้นี่ชื่อนาว”
“อื้มจำได้ชื่อนาว.... เคยได้ยินแม่คุยด้วย” มายด์ดูเขินชี้ๆที่ไอ้นาวถามอ้อมแอ้ม “แล้ว.....เป็นด้วยรึเปล่า”
ไอ้นาวสะดุ้ง “เฮ้ยไม่ เราไม่ได้เป็นอย่างนั้น เราชอบเธอะ!เอ๊ย! ผู้หญิง!///// ชอบผู้หญิงครับ”
ไอ้เด็กบ้าแก้ตัวใหญ่มันเขินเขามาก ผมขำบทสนทนาแรกของพวกมันจริงๆ

ผมเปิดรูปในมือถือที่ถ่ายคู่กับไอ้เดย์ขึ้นมา หารูปที่ไอ้บ้านั่นไม่เข้ามานัวเนียผมมากที่สุดแล้วส่งให้มายด์ดู
“อร๊าย///////ฮืออน่าร๊าก แฟนพี่หล่อม๊ากกก งื้อ~ พี่ลูกคิดก็น่าร๊ากกก สมกันจังเลยค่ะพี่ ดีอ่า~~//////”
ผมชั่งใจนิดหน่อยก่อนจะลองเลื่อนรูปถัดไปให้มายด์ดู มันเป็นรูปที่ไอ้เดย์กอดเอวแล้วเอาหน้ามาเกยบ่าผม
หน้าเราสองคนชิดจนแก้มติดกัน เดย์มันทำหน้าอ้อนผมด้วย ส่วนผมก็ยิ้มอยู่

“กรี๊ดดดด////////น่ารักอ่า~~~~~~!!!!! พี่ลูกคิดขอดูอีกได้ไหมคะ หนูชอบ555”

ชัดเลย! สาววายชัดๆ! ผมว่าแล้วไอ้อาการอย่างนี้มันคุ้นๆ มายด์เหมือนยัยพวกผู้หญิงที่ห้องผมไม่มีผิด
ยัยพวกนั้นก็ชอบกรี๊ดกร๊าดใส่ผมกับเพื่อนๆเวลามันเอาไปจิ้นกันเป็นกิจวัตรประจำวัน ผมเคยไม่เข้าใจว่าทำไม
เขาถึงชอบอะไรแบบนี้กัน จนเมื่อไม่นานมานี้ผมลองถามยัยพวกนั้นขำๆ

{ เพื่อนผู้หญิงในห้อง : กรี๊ดดดดดด อร๊ายยยยย///////เดย์จ๋าหอมเลยๆๆๆ55555
ลูกคิด : หยุดเลยนะ//////*// มันยิ่งยุขึ้นอยู่ โว้ย~~สนุกนักรึไงชอบมาแกล้งกันอยู่ได้
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ใครว่าแกล้งยะ นั่นสิ ใครว่าแกล้ง ไม่มีเลย เขาชอบกันต่างหาก จะอายทำไมยะ!
ลูกคิด : ถามจริงพวกแกไม่กลัวขึ้นคานหรือไง ชอบให้ผู้ชายได้กันเองแล้วพวกแกได้อะไรวะ
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ก็ได้มองไง! ใช่! ใช่! ใช่! อร๊ายฟินจะตาย คิกๆๆๆๆ
ลูกคิด : ดูมีความสุขกันเหลือเกินนะ///////*//
เพื่อนผู้หญิงในห้อง : ใช่ มีความสุข/////// .............. }

คำตอบไม่ได้มีแค่ความฟิน ยัยพวกนั้นบอกผมว่ามันคือความสุข... ความสุขของเขา
ความสุขนี้บางคนบอกทำให้มีกำลังใจในการเรียน ในการใช้ชีวิต เหมือนพลังวิเศษที่ทำให้มีแรงสู้
บางคนบอกว่ามันเปลี่ยนเป็นแรงบันดาลใจให้สร้างสรรค์อะไรดีๆ ทำเพื่อตัวเองแล้วยังเผื่อแผ่ให้คนอื่นมากมาย ขนาดนั้นเลยเหรอ
ผมได้แต่คิดในใจฟังแล้วจั๊กจี้ดีพิลึก ความรักของผมย่อมมีค่าสำหรับผม แต่ไม่คิดเลย
ว่าจะมีค่าในสายตาพวกเขาขนาดนี้ พวกผู้หญิงนี่น้า....ถึงจะชอบเข้าข้างแต่ไอ้เดย์ ส่งเสียงดังหนวกหู
พูดมากกันตลอด แต่ยัยพวกนั้นก็....น่ารักดีนะครับ ผมคิดถึงเพื่อนๆจัง

ลองมายด์เป็นสาววายแบบนี้ก็ง่ายสำหรับผม เราเข้ากันได้ดี มายด์คุยเก่งกว่าที่คิด
นี่ถ้าได้เป็นแฟนไอ้นาวผมว่าต้องมีแย่งกันพูดบ้างล่ะ แต่ไอ้ตัวพูดเก่งเป็นต่อยหอยเมื่อคืนนี่สิครับ เงียบเลย
ไอ้นาวนั่งเขินๆตอบที่ผมชวนมันคุยด้วยเป็นพักๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับคงนั่งมองมายด์พูดจนเพลิน

“นอกจากไปเที่ยวตามวัดแล้วหนูแนะนำให้ไปบ้านคาเฟ่ขนมไทยโบราณน่ารักๆค่ะพี่ เหมาะไปเดทกับแฟนแล้วก็ถ่ายรูปคู่กันนะคะ
หรือไม่ก็ไปตลาดน้ำย้อนยุค พี่ต้องชอบแน่ของกินอร่อยๆเพียบ พวกพ่อค้าแม่ค้า
แต่งชุดเหมือนสมัยโบราณกันทุกคน อ้อพิพิธภัณฑ์ของเล่นก็น่าไปนะพี่ หรือจะไปเที่ยวสวนเมล่อน
แต่ละที่สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ หนูรู้จักที่เที่ยวดีๆเพียบพี่ลูกคิดกับแฟนอยู่อยุธยานานๆเลยนะคะ///////”

“โห ยอดเลย อยากไปอ่า~~!” อันนี้ไม่ได้อยู่ในแผนแต่ฟังที่มายด์แนะนำแล้วผมอยากไปเที่ยวทุกที่เลยครับ

“มายด์อยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิดยังอยากไปเลยพี่ถึงจะเคยไปมาแล้วก็เถอะค่ะ นี่ตั้งแต่สอบเสร็จก็มาช่วยแม่ขายของ
ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเล้ย” มายด์แอบกระซิบคุยกับผมหัวเราะคิกคัก ไอ้นาวนี่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นมาก
จนผมขอตัวกลับไอ้นาวจ่ายเงินเดินออกมาจากร้านกันแล้ว มันก็ยังรบเร้าสะกิดถามผมไม่เลิก

“เขาก็แค่บ่นว่าอยากไปเที่ยว” ผมบอกมันก็ถามย้ำว่าแน่นะผมก็ว่าแน่ ไอ้นาวเดินไปก็พูดเพ้อไป
“พี่ลูกคิดโคตรโชคดีเลยอ่ะ มายด์ชวนคุยเป็นชั่วโมงๆโคตรพูดเก่งเลยเนอะ น่ารักว่ะ///////”
ผมยิ้มขำๆเริ่มแซวมัน “ทีนี้ก็รู้จักกันแล้ว คุยกันเองได้แล้วดิ”
“โหยอะไรพี่ ยัง ยังไม่ได้ พี่ต้องช่วยผมต่อนะ ผมยังไม่ได้เบอร์มายด์เลย คนที่คุยเยอะมันพี่ต่างหากไม่ใช่ผม”
“จะเอาอะไรล่ะ อยากโทรหาหรือว่าทักแชทไป ดูด้วยครับนี่ใคร หึหึหึ55555555”
“ห๊ะ!? อย่าบอกนะว่าพี่มี!”

ผมยักคิ้วสองทีใช้นิ้วหนีบกระดาษที่จดทั้งเบอร์โทรแล้วก็ไอดีแชทของมายด์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
ชูให้ไอ้นาวดู ไอ้เด็กบ้าตาโตแทบถลนกระโดดโลดเต้นดีใจเหมือนคนบ้า ตอนที่มันจ่ายเงินมายด์แอบยื่นให้ผม
โดยที่ผมยังไม่ทันได้เอ่ยปากขอเลยครับ น้องบอกว่าไว้จะขอเพิ่มเพื่อนทางโซเชี่ยลไป ผมเล่นอะไรบ้าง
จะขอติดตามแล้วถ้าผมไม่ว่าอะไรอยากขอรูปคู่ผมกับไอ้เดย์ไปอวดเพื่อนๆให้เพื่อนดูบ้าง ทั้งอึ้งทั้งเขินครับผม

“พี่ลูกคิดๆๆ แต่ผม...ผม...จะทักเขาไปว่าไงดีอ่ะ! แล้วเขาจะคุยกับผมเหรอผมไม่ใช่เกย์เขาจะชอบผมเหรอพี่”
“กลัวอะไรวะไอ้นาว มายด์เขาก็ชอบๆมึงอยู่เหมือนกันแหละ พี่เคยวิ่งผ่านน้ำร้อนมาก่อนดูออก”
“จริงดิพี่!!!”
“จริงเว้ย อ่ะถ้ายังประหม่าอยู่ งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่ทักไปให้แล้วเดี๋ยวชงให้มึงเองนาว พี่มีแผนดีๆแล้วเว้ย”
“โหยขอบคุณครับพี่! แผนอะไรเหรอพี่!?”
“ก็แผนที่จะทำให้มึงกับมายด์คุยกันแบบเป็นธรรมชาติสุดๆเลยไง คิกๆๆๆ”
“ทำยังไงอ่ะพี่! ////////พี่ลูกคิดโคตรเก่งโคตรเจ๋งเลย!!! ดีใจจังโว้ย!”
“เหวอ~!”

ไอ้นาวมันดึงผมไปกอดแล้วกระโดดๆตัวขึ้นลงตรงหน้าตลาด ผมต้องตบกบาลมันร้องให้ปล่อยอย่างร้อนรน
คนมองเต็มไปหมดไอ้บ้าเอ๊ย ยังจะมาบ่นว่าผมตีมันทำไม ดีนะไอ้ตัวพี่มันไม่ได้อยู่ตรงนี้ไม่อย่างนั้นโดนซ้อมแน่


“ไอ้ลูกคิด!!ไอ้นาว!!!”

สะดุ้งเฮือกพร้อมเลยครับ หันไปมองตามเสียงที่ตะคอกแผดดังมา เป็นไอ้เดย์อย่างที่คิดจริงๆด้วย!|||||||||

“มาให้กูเตะทั้งคู่เลยไอ้พวกห่า! หลอกให้กูตามหาให้ทั่ว!” ไอ้เดย์มันเดินแกมวิ่งชี้หน้าพวกผมคิ้วชนกันยุ่ง

อึ๋ย!นี่ผมโดนด้วยเรอะ! ใครจะอยู่เฉยล่ะครับ ผมกับไอ้นาวโกยสี่ขากันแน่บวิ่งไปกันคนละทางกับที่จอดรถเลย
ไอ้เดย์มันไล่ตามมาติดๆบอกจะเตะให้ไส้แตก ผมกับไอ้นาวก็หนีๆๆ วิ่งๆๆไปจนถึงหลังตลาด

จากที่กลัวกลายเป็นวิ่งไปขำไป นึกถึงตอนเด็กๆที่วิ่งหนีอาม่าเจ้าของต้นมะยมแถวบ้าน
ผมเดินไปเห็นพวกเด็กที่โตกว่าแถวนั้นกำลังขโมยเก็บมะยมที่ออกลูกดกท้วมต้นกิน ก็ไปขอเขากินด้วยซื่อๆ
แต่อาม่าดันออกมาเห็นปกติเอาแต่นอนแท้ๆ ทุกคนโดนด่าไล่ก็ตกใจกลัวหนีกันเตลิดเปิดเปิง ด้วยเวรกรรมครับ
ผมหนีกลับมาเอาหน้าชนเข้าขอบประตูบ้านตัวเอง หน้าผากปูดเป็นลูกมะนาวเลย แหกปากร้องไห้จ้า
จ๋าออกมาด่าซ้ำอีกครับ ดีที่ไม่โดนตีแม่อุ้มผมที่ร้องไห้ไม่หยุดเอามานั่งตักมองหัวปูดๆของผมแล้วหัวเราะน่าดู


นึกถึงตอนนั้นเจ็บน่าดูมาตอนนี้ผมขำตัวเองเหมือนกัน เสียงไอ้เดย์มันเรียกให้หยุดผมนึกคึกหันไปแลบลิ้นใส่มัน
“ได้! ถ้าพวกมึงไม่เลิกหนีกูจะวิ่งกลับไปเตะรถมึงแทนไอ้นาวแม่งจะเลาะให้เป็นชิ้นๆเลยสัด แฮก แฮก แฮก
แล้วไอ้ลูกมึงไม่ต้องมาติดรถกูกลับบ้านเลยนะ! กลับไปจะฆ่าหมกส้วมแม่ง!”

“อะอะไอ้บ้า!|||||||||| ไอ้ฆาตกร” ไอ้เดย์ขู่จนผมกับไอ้นาวหยุดวิ่งยืนห่างๆคุมเชิงกัน ไอ้นาวยกมือไหว้ท่วมหัว
ขอร้องไอ้เดย์อย่าเลาะลูกรักมันออกเป็นชิ้นๆแล้วดันหลังผมให้ไปหาพี่มัน
“ไม่เอาเดี๋ยวมันฆ่ากู๊” ผมหมุนตัวกลับอย่างไว้หนีมือไอ้เดย์ที่จะคว้าตัวไปซุกหลบหลังไอ้นาวแล้วหัวเราะ
เดย์มันยิ้มเย็นชี้หน้าขู่ผมให้ออกไปหา “กูยังไม่ทันฆ่าใคร แต่เดี๋ยวพวกมึงอาจจะตายเป็นคนแรกๆ”

ไอ้โหดเอ๊ย แงมันจะหลังมือใส่ผมเรื่องอะไรผมจะเดินไปหามัน ไอ้นาวแม่งก็ขาสั่นอยู่ไม่สุขลุกลี้ลุกลน
เดย์เดินเข้าหา ผมกับไอ้นาวก็ถอยๆๆ เดย์ก็ขู่อีก
“มึงเคยดูสวรรค์เบี่ยงเบนไหมสัด เดี๋ยวปั๊ด! โดนๆๆ!!ฮึ่ม!”
“สวรรค์เบี่ยงก็พอไอ่ควาย/////*// อย่าเสียงดังดิอายเขา”
“โทรหาเสือะปิดเครื่องทั้งคู่ พวกมึงแอบมาทำอะไรที่นี่ มึงมานี่เลยลูกคิด” มันกระดิกนิ้วเรียกผม
“คิดมาก มึงอ่ะคิดม๊าก”
“ใช่ กูมีเรื่องต้องคิดมากแล้วตอนนี้มึงรู้ไหม”

ผมกับไอ้นาวมองหน้ากันไอ้นาวค่อยๆยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษไอ้เดย์ที่พาผมมาไม่บอกพี่มันก่อน
ไอ้เดย์ถอนใจ มันยืนกอดอกหน้าหงิกมองพวกผม “เอาเป็นว่ากูจะไม่เตะพวกมึงที่หนีกูมาก็แล้วกัน”
ผมรีบออกไปหาเดย์เลยครับยิ้มแป้นขอโทษมัน “น่ารักนะมึงเนี่ย คิกๆๆๆ” ไอ้เดย์บอกผมไม่ต้องมายิ้ม
แล้วมันก็เดินไปเตะไอ้นาวเฉย ไอ้นาวตกใจร้องโอยเจ็บเอามือถูก้นตัวเองกระโดดเต้นเหยงๆวิ่งหนีไอ้เดย์ไป
ทิ้งให้ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆจะเรียกมันกลับมาก่อนก็ไม่ทัน แม่งทิ้งกู

“ไหนมึงบอกจะไม่เตะใครแล้วไง” ผมยกมือขึ้นมาทำท่ากากบาทคล้ายๆแปลงร่างปกป้องตัวเอง
“กูเตะไอ้นาวโทษฐานที่มันกอดมึง”
“อึก//////มึงจะเตะกูรึเปล่า”
“เดี๋ยวของมึงกูจะทำอย่างอื่นแทน ถึงเวลามึงโดนแน่”
“ทำไร”
“จะปี้ให้ตาเหลือกเลยสัด”
“ฆ๊วย!////*//” ถ้าผมไม่กลัวมันสวนผมจะเอาหัวโขกเหม่งมันให้ยับไอ้เวร

คิดแล้วก็ตลกนะครับหนีมันไปก็เท่านั้น ผมต้องซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้เดย์กลับอยู่ดี
ขากลับเลยกอดเอวมันแน่นๆเอาใจซะหน่อย ระหว่างทางเดย์ถามไม่เลิกว่าผมทำไมต้องแอบมาตลาดกับไอ้นาว
เอาไปเอามาเดี๋ยวมันหึงจริงผมกับไอ้นาวจะซวย เลยสารภาพว่ามาช่วยไอ้นาวจีบสาว น้องมันอายไม่ให้บอกใคร
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะผมใหญ่บอกอย่างผมจะช่วยอะไรไอ้นาวได้

“กูช่วยน้องมึงได้ก็แล้วกัน แล้วมึงก็ต้องช่วยด้วย”
“จะทำอะไรของมึงลูกคิด”
“เดี๋ยวบอก คิๆๆ”
“เฮ้อ”
“อ้าว อยู่ดีๆถอนใจทำไมเสียงดัง”
“นึกถึงเรื่องของเราน่ะสิ มึงมัวแต่ไปช่วยคนอื่น ช่วยกูด้วยสิ”
“อะไรอ่ะ ก็พ่อแม่มึงกับแม่กูบอกว่าจะจัดการกันเองไง”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นโว้ย ไว้มึงไปถึงบ้านมึงก็รู้เอง”
“.........อะไรวะ!?”
“กูอยากร้องไห้ว่ะแม่งเอ๊ย”
“เฮ้ยเดย์!” ผมกอดเอวมันแน่นขึ้นอีกเหมือนอยากโอ๋มัน “มึงบอกกูดิมีอะไรเดย์”
“ตอนแรกกูก็ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดี แต่ต่อมากูคิดว่ามันต้องเป็นปัญหาใหญ่แน่ๆสำหรับเรา”
“อะไรวะเดย์ บอกมาซะทีสิโว้ย” ผมเอาหัวชนหลังมันสองสามทีอย่างอยากรู้เต็มแก่
“มีคนมาหามึง”
“ห๊ะ....ใคร!?”






tsktonight…

*** ใครมากันหนอ ความสนุก+ความวุ่นวาย+ความโรแมนติก+ความฮา ตอนหน้ามาแน่ๆค่ะ^^

 Billie --  ขอบคุณหลายๆจ้า
 MayA@TK -- มาวิ่งเล่นกันที่บ้านตากับยายจ้า^^
 ♥►MAGNOLIA◄♥ -- ดีใจจ้า ใช่ค่ะน้องแฝดน่ารักวิอยากมีลูกอย่างนี้บ้าง55 เดย์พาลูกคิดไปเล่นซ่อนแอบที่อยุธยาจ้า
 titansyui -- ขอบคุณหลายๆจ้า
 nunda  --  น่าจับพ่อจ๋ามาตีให้ก้นลายนะคะ ให้ลุ้นต่อว่าคุณพ่อจะทำไงต่อลูกหนีตามผู้ชายไปแล้วค่ะ55

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 58 ผูกมิตร... 17/5/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-05-2018 11:14:27

ไรท์มา ดีใจมั่กมาก   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เดย์ น่ารักมากกกกกกกกกก
เอาใจลูกคิด ไปเก็บผักบุ้งแต่เช้า มาผัดให้ลูกคิดกิน   :mew1:

อ่านไปหัวเราะไป ว่าเสียงดังแล้ว
“พรุ่งนี้//////กูจะไม่ดิ้นเลย”   :z3: :z3: :z3:
“ดิ้นหน่อยก็ได้//////กูชอบ”    พอเจอตอนนี้  ก๊ากกกกก เลย   :ling1: :ling1: :ling1:

ว่าแต่ใครมาหาลูกคิดกันนะ  :hao3:
เดย์   ลูกคิด    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 58 ผูกมิตร... 17/5/61
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 18-05-2018 13:50:25

 :3123: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 58 ผูกมิตร... 17/5/61
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-06-2018 21:14:57

โฮๆๆ ลุ้นอีกแล้ว ใครมาฟระ พ่อรึเปล่า?

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) วันอาทิตย์จาลงตอนจบให้นะ... 21/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 21-09-2018 11:02:04

ขอโทษที่หายนานนะคะ ตอนหน้าจบแล้วนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) อาทิตย์นี้เดี๋ยวเจอกันจ้า... 21/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-09-2018 13:34:22

รอไรท์..........  :z3: :z3: :z3:

คิดถึง เดย์ ลูกคิด   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) อาทิตย์นี้เดี๋ยวเจอกันจ้า... 21/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Mitaro ที่ 21-09-2018 21:28:14

โอ้ยย มาแล้ววว ดีใจจัง รออ่านตลอดเลย กลัวใจคนแต่งจะไม่มาต่อมาก   :hao5: ยังไม่อยากให้จบเลย ลูกคิดกะเดย์มันน่ารัก อยากอ่านอีกเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) อาทิตย์นี้เดี๋ยวเจอกันจ้า... 21/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 23-09-2018 21:56:34

ครายมาาาาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่59 ไม่ปล่อยมือ... 24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 24-09-2018 02:14:07

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ .../1





กลับมาที่บ้านตากับยายยังไม่ทันที่รถมอเตอร์ไซค์ของเดย์จะจอดดีผมรีบตะโกนทักไอ้ผู้มาเยือนด้วยความดีใจ
“ไอ้หมาซีนโว้ยยยยยยย!!! ฮะฮะฮะ”
ไอ้ซีนนั่งตาตี่เล่นกับมะขามมะยมอยู่หน้าบ้าน มันรีบลุกยืนขึ้นยิ้มร่าตะโกนแหกปากเสียงดังเช่นกัน
“ไอ้หมาลูก!!! มันมาแล้วโว้ยยยยยยยยฮะฮะฮ่า!”
สิ้นเสียงไอ้ซีนพวกเพื่อนๆอีกหลายชีวิตที่อยู่บนบ้านพากันกรูออกมาดูผม ผมกำลังลงจากท้ายรถไอ้เดย์
ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงเอะอะของพวกมัน เห็นแล้วตกใจครับ ไอ้เดย์มันบอกว่าเพื่อนมา
แต่มันไม่ได้บอกผมว่าจะมากันเยอะขนาดนี้ ผมนึกว่าแค่ไอ้ซีน นี่พวกมันเล่นยกโขยงกันมาหมดเลย ทั้งไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์
ไอ้ยู ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต แม้แต่กลุ่มพวกผู้หญิงก็มาด้วย ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ไอซ์ โฟร์ แมวเหมียว ทุกคนลงมาหาผม
ล้อมวงเข้ามากอดผมจนเป็นก้อนกลม ผมดีใจมากที่เจอเพื่อนๆ

ไอ้ซีนจีบปากจีบคอพูดล้อเลียน “เป็นยังไงบ้างลูก หนีตามผู้ชายมาแซ่บไหมคะ ผู้ชายดูแลดีไหมลูก”
ผมอยากบีบคอมันจริงๆ แต่เห็นแก่ที่มันอุตส่าห์มาหาผมถึงอยุธยานะเลยแค่ผลักหน้ามันที่ลอยหน้าลอยตายิ้มล้อผม
“กูโอเค” ผมตอบไอ้ซีนไปคนอื่นก็พากันขำ แล้วจู่ๆไอ้ซีนก็เข้าโหมดจริงจัง
“มึงโอเคก็ดีแล้ว พวกกูเป็นห่วงมึงมากนะเว้ย ไม่ว่ามึงจะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็มีพวกกูเสมอนะมึงไม่ต้องกลัว”
ผมได้แต่มองหน้าไอ้ซีนแล้วค่อยๆมองสายตาที่ห่วงใยของทุกคนที่จ้องมาตาปริบๆ
 “อื้ม ขอบใจว่ะเพื่อน”  ตอบพวกมันได้แค่นี้ผมซึ้งไม่อยากร้องไห้เดี๋ยวพวกมันล้อ
ผมยิ้มกว้างทุกคนก็ยิ้มกว้างล้อมเข้ามากอดกันอีกครั้ง โดนแซวว่าผอมลงแล้วก็หาเรื่องชวนผมกิน พวกมันบอกว่า
จะมาค้างที่นี่หลายวัน เว้นแต่พวกผู้หญิงที่พรุ่งนี้ก็กลับ อยากไปเที่ยวนั่นนี่ ยังไม่ทันไรก็คิดแผนเที่ยวกันแล้วครับ

“เฮ้ยพวกมึง ยายเรียกมากินฟักทองแกงบวชบนบ้าน ทำไว้เป็นหม้อ”  เสียงไอ้เดย์ที่ขึ้นไปบนบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ตะโกนลงมาจากชานบ้านเรียกเพื่อนๆให้ขึ้นไปกินขนม ตอนที่ขึ้นบ้านแล้วผมเดินผ่านไอ้เดย์ มันก็แอบดึงแขนเรียก
แล้วกระซิบพูด “กูบอกพวกมันแล้วว่าไม่ต้องมาๆ ไอ้หอกพวกนี้แม่งดันไปถามทางมาบ้านตายายจากแม่กูอ่ะมึงคิดดู”
ผมขมวดคิ้วงง “เพื่อนมาก็ดีแล้วไง ทำไมถึงไม่อยากให้มา”
“ก ข ค “
“บ้า”
“เรื่องจริง พวกมันบอกจะมาค้างด้วยยาวๆ”
“เหรอ ก็ดีสิ”
“...ไอ้พวกนี้แม่งยิ่งกว่าสึนามิอีก”
“บ่นอะไรของมึงเนี่ยเดย์”
“เปล๊า กูแค่อยากจะบอกมึงว่ากูไม่เลิกล้มความพยายามง่ายๆหรอกนะลูกคิด”
“เรื่อง?”
“เรื่องของเรา”
มันเล่นพูดแล้วอมยิ้มมองตาผมอย่างหวาน ผมก็เขินสิครับ
“กำลังคิดเรื่องไม่ดีอยู่ล่ะสิมึง”
“กูก็คิดแต่เรื่องมึงอ่ะ”
“คิดเรื่องอื่นบ้างเห๊อะ”
“ก็มันมีแต่มึงอยู่ในหัว......ใจ”
“แหวะ แบร่!!!”  บ้านมันก็ไม่ได้ขายขนมครกทำไมหยอดเก่งจังวะ//// เขินมันครับหนีไปกินขนมดีกว่า

แล้วผมก็คิดเรื่องดีๆได้  “ไหนๆก็มาแล้ว ไปเที่ยวฉลองเรียนจบกันดีกว่าพวกเรา”
“โอ้โหไอ้ลูกมึงมาอยู่อยุธยาได้แป๊บเดียวนี่นำเที่ยวได้แล้วเหรอวะ”  ไอ้คิมถามอย่างทึ้งๆ
ผมรีบส่ายหน้า  “เปล่า แต่กูมีไกด์”
“ใคร”  ไอ้เดย์ขมวดคิ้วสวนถามหันควับมามองผมอย่างไว


แล้วผมก็พาเพื่อนๆกลับไปที่ตลาดครับ พาไปกินหวานเย็นกับไอศกรีมที่ร้านแม่ของมายด์ เฉลยกับทุกคนว่า
เพื่อนใหม่หรือลูกสาวคนสวยของร้านนี้นี่แหละที่จะเป็นไกด์ให้พวกเราได้ เป็นไงครับแผนการของผม
สุดยอดไปเลยใช่ไหม ไม่ปล่อยให้ไอ้บ้าเดย์ทำตาขวางจ้องจะซ้อมเพราะคิดว่าผมแอบซุกกิ๊กอยู่นานหรอกครับ
มันไม่ปลอดภัย ผมให้เดย์โทรเรียกไอ้นาวมาแล้ว ผมพาเพื่อนทุกคนมกินขนมที่ร้านแม่ของมายด์ต่อ
ถึงแม้ว่าพวกมันจะกินฟักทองแกงบวชที่ยายกับน้าพิมทำมาก่อนแล้ว เพราะอยากให้แม่ของมายด์วางใจ
ว่ามีเพื่อนผู้หญิงไปด้วย คุณป้าทนลูกตื้อของพวกผมกับลูกอ้อนของลูกสาวไม่ไหวก็ยอมให้มายด์พาพวกเราเที่ยว

มายด์พาผมกับเพื่อนๆไปเที่ยวก็พาไปช็อปปิ้งนั่นแหละครับ ถูกใจทุกคนน่าดูแวะไปตลาดน้ำ แล้วก็ไปที่คาเฟ่
พวกผู้หญิงซื้อของเยอะเพราะมาค้างกันแค่คืนเดียว พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะไปวัดกันทำบุญเสร็จก็ส่งสาวๆกลับ
แต่พวกผู้ชายที่เหลือคือเที่ยวต่อ ตอนอยู่ที่คาเฟ่เจ้านาวได้นั่งข้างมายด์แทนที่ฝ่ายหญิงจะเขินกลายเป็นไอ้นาวเขิน
มันบิดแล้วบิดอีกไม่กล้ากินอะไรเลยตลกเป็นบ้า ไอ้เดย์ก็แซวน้องมันตลอดมีไอ้คิมกับไอ้มาร์คคอยเป็นลูกคู่

มายด์น่ารักดีครับแต่น้องเป็นสาวสายลุยไปไหนไปกันไม่เรื่องมาก ไม่ได้ทำตัวหวานๆแต่ก็ยังมีความน่ารักแบบผู้หญิง
กับไอ้นาวที่แอบมองมายด์แล้วเขินตลอดเห็นคุยกันนับคำได้ แค่นั้นไอ้นาวก็ปลื้มจนหยิบจับทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ
พอมายด์คุยกับสาวๆด้วยกันกลับคุยจ้อ ส่วนที่ทำให้มายด์เขินมากกว่าการคุยกับไอ้นาวคงเป็นผมกับไอ้เดย์มากกว่า
ตลอดเวลาน้องเขาก็ถ่ายรูปถ่ายคลิปผมไปยิ้มไป แถมยังมีพวกสาวๆเพื่อนผมคอยเล่าโมเม้นของผมกับเดย์ให้ฟัง
น้องมายด์ก็ชอบขอฟังไม่หยุด พวกผู้หญิงเลยขอเอารูปหน้าเอ๋อๆของผมที่มายด์ถ่ายได้ไปลงโซเชี่ยลเป็นการแลกเปลี่ยน
รูปหล่อๆไม่ลงยัยพวกนี้...

“เฮ้ยลูกมึงกินกาแฟซิกเนเจอร์ร้านไปยัง อร่อยว่ะ” 
ไอ้ซีนเดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่มันก็มายืนฉี่โถข้างๆ
“จริงดิ เออเดี๋ยวออกไปลองกูสั่งเป็นนมเหมือนของไอ้เดย์อ่ะ ไม่รู้ป่านนี้มันแอบกินของกูหมดรึยัง”
“กับแฟนยังหวง”
“ทีมึงไม่ได้เป็นอะไรกับไอ้ตาร์ยังหวงเลย”
“เอ๊ะเดี๋ยว มึงผิดเรื่องแล้วเชี่ยลูก”
“ตกลงมึงเอาไงวะ”
“อะไร”
“ก็มึงกับกีต้าร์ สรุป?”
“...สรุปอะไร”
“มึงจะเป็นแค่เพื่อนกับมันไปเรื่อยๆทั้งที่รักมันมากอย่างนี้เหรอซีน  แล้วไอ้วันนั้นที่บ้านกูที่มึงขอมันเป็นแฟนนั่นยังไง”
“นั่นมันละคร..”
“กูรู้มึงอยากให้เป็นเรื่องจริง ไม่ลองคุยกับมันดูวะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ”
“แอ๋มโทรหากูว่ะ”
“ห๊ะ!?อะไรนะ เมื่อไหร่วะ ไอ้ต้าร์รู้ป่ะ?”  ผมตกใจกำลังล้างมืออยู่ข้างๆไอ้ซีนก็หันหน้าไปมองมัน มันส่ายหน้า
“ก่อนมาหามึงสองวันก่อนน่ะ เขาถามว่ากูชอบไอ้ต้าร์ใช่ไหม”
“เฮ้ยยยยยยย ถามงี้เลยเหรอ แล้วมึงตอบแอ๋มไปว่าไงวะ”
“กูก็บอกว่าใช่”
“เชี่ยยยยย แอ๋มร้องไห้รึเปล่า”
“ร้อง”
“แล้วไงต่อมึง”
“มึงห้ามเล่าให้ใครฟังนะลูกคิด กูบอกแค่มึง”
“เอ้อรับปาก”
“ถามกูว่าไอ้ต้าร์ชอบกูใช่ไหม”
“เชี่ยยยยย แล้วมึงบอกแอ๋มว่าไง”
“กูบอกกูไม่รู้”
“ซีน..มึงว่าแอ๋มอยากกลับมาขอคืนดีกับไอ้ต้าร์รึเปล่าวะ”
“ไม่”
“ทำไม เขาบอกมึงเหรอ”
“แอ๋มบอกว่าไอ้ต้าร์รักกู.. แอ๋มคงไม่กลับไปคบกับมันแล้วเพราะมันรักกูมากกว่าแอ๋ม แอ๋มบอกมีเรื่องจะขอกู”
“ขออะไรวะ”
“ไม่ให้กูคบกับไอ้ต้าร์”
“ห๊า!!?”
“เขาบอกทำใจไม่ได้ว่ะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าไอ้ต้าร์เลิกกับเขาแล้วหันมาคบกูเป็นแฟน เขาคงอายมาก”
“จะบ้าเหรอวะ เรื่องแบบนี้มาขอกันได้เรอะ มึงอย่าบอกนะว่ามึงรับปากแอ๋มไป”
“กูบอกแอ๋มไปว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แอ๋มเข้าใจผิดแล้วกีต้าร์ไม่มีวันมาเป็นแฟนกูได้หรอก..มันไม่ได้รักกูขนาดนั้น”
“ซีนนนนนน โธ่เอ๊ยมึงงงง”  ผมสงสารไอ้ซีนจนต้องเรียกมันลากหางเสียงยาว ตบไหล่มันแต่มันเข้ามากอดผมเลย
“ถึงพ่อมึงจะขัดขวางเรื่องมึงกับเดย์ แต่มึงก็พร้อมจะไปกับมัน แต่ถ้าเป็นไอ้ต้าร์มันไม่มีวันไปกับกูหรอก”
ผมลูบหลังปลอบไอ้ซีน มันโคตรน้อยใจไอ้ต้าร์เลยนะเนี่ย

“ทำอะไรกันวะ”
เราสะดุ้งผละออกจากกันเป็นไอ้ต้าร์ที่ยืนขมวดคิ้วมองจากตรงประตูทางเข้าห้องน้ำชาย
“เห็นหายมานาน พวกมึงมายืนกอดกันเนี่ยนะเดี๋ยวก็โดนไอ้เดย์ฆ่าหรอก ออกไปได้แล้ว”
กีต้าร์ดูไม่ค่อยพอใจมันกำลังจะสะบัดหน้าหันหลังเดินไป ผมรีบเรียกมันไว้แล้วรีบถาม
“เมื่อกี้มึงได้ยินที่เราคุยกันรึเปล่าไอ้ต้าร์”
“.............”  มันก็นิ่งไม่พูดอะไร ผมยิ่งฉุนเดินไปกระชากไหล่เพื่อนให้หันมา
“มึงมีสิทธิ์เลือกว่าจะทำยังไงกับชีวิตมึงก็ได้ แต่มึงไม่มีสิทธิ์ทำยังไงกับชีวิตไอ้ซีนก็ได้! ถ้ามึงยังยืนยันไม่เลือกมัน
เหมือนที่มึงเคยบอกว่าจะปล่อยไอ้ซีนไปเหมือนกับแอ๋มจริง ทำ! ทำให้มันตัดใจจากมึงสิ ที่มันไม่เคยตัดใจจากมึงได้เลย
ก็เพราะมึงให้ความหวังมันมาตลอดโดยที่มึงไม่รู้ตัว แต่ตอนนี้กูว่ามึงรู้ตัวแล้วตั้งแต่ตอนที่เลิกกับแอ๋ม
แต่มึงก็ยังทำให้ไอ้ซีนหวังไม่เลิก มึงแม่งเชี่ย!มึงเถียงกูไหมล่ะ!?”

ไอ้ต้าร์กัดฟันจ้องหน้าผมแล้วมองหน้าไอ้ซีนที่มาดึงผมให้ถอยออกมาไม่ให้ว่าไอ้ต้าร์ต่อ มันไม่ได้เถียงผมสักคำ
“ถ้ามึงไม่มีแอ๋มได้ แต่มึงไม่มีไอ้ซีนไม่ได้ มึงก็น่าจะได้คำตอบแล้วไม่ใช่เหรอวะจะแอ็บเป็นเพื่อนกันทำเชี่ยไรวะ
รำคาญญญญญญญญญญ!!!!”

“ตอนที่พ่อมึงไม่ให้คบกับเดย์มึงรู้สึกยังไงไอ้ลูก” 
ไอ้ต้าร์มันถอนใจถามผมเสียงแผ่ว ท่าทีเกรี้ยวกราดตอนแรกหายไปหมด
“กูเสียใจแต่กูไม่มีวันเลิกคบกับเดย์ เพราะพ่อกูเขาไม่ชอบไม่เห็นด้วยเพราะมันเป็นผู้ชาย
แล้วมันเปลี่ยนไปเป็นผู้หญิงจริงๆได้ที่ไหนล่ะ เดย์ไม่ได้ผิดตรงไหนเลย กูเลือกเดย์ แต่ไม่ได้หมายความว่า
กูไม่รักพ่อกู กูก็ยังรักพ่อแต่กูจะไม่ยอมให้พ่อทำลายความรักกู”

“ทำไมมึงเท่จังวะลูกคิด”  กีต้าร์ยิ้ม จู่ๆมันก็เอ่ยปากชมผมก่อนชายตาไปมองหน้าไอ้ซีนที่จ้องมันอยู่
“แล้วป๊ากับม๊ามึงจะไล่มึงออกจากบ้านไหมซีน ถ้ารู้ว่ามึงชอบผู้ชาย”  กีต้าร์ถามไอ้ซีนก็ขมวดคิ้ว
“จะเหลือเหรอ กูโดนไล่ออกจากบ้านตั้งแต่ตอนปีใหม่แล้ว”  คำตอบของไอ้ซีนทำเอาผมกับไอ้กีต้าร์ตกใจจนเหวอ
“มึงบอกป๊ากับม๊าแล้วเหรอไอ้ซีน” ผมรีบเขย่าแขนถามไอ้ซีนอย่างตื่นเต้น กีต้าร์มันยังพูดไม่ออกเลย
“เออ กูอึดอัด”
“เชี่ยยยยย พีคเชี่ยๆๆ มึงไม่เห็นบอกกูเลย” ไอ้ซีนแม่งไม่เคยบอกใครเลยครับ มันขยี้หัวผมเหมือนบอกขอโทษที่ปิดไว้
กีต้าร์ขมวดคิ้วว่าไอ้ซีนที่ท้าวเอวถอนใจ  “อย่าตอแหล! มึงก็ยังอยู่ที่บ้านมึงนี่ไอ้บ้า” 
ผมคิด ..เออก็จริงหลังปีใหม่ก็ยังเจอมันได้ที่บ้านมันนี่หว่า เอ๊ะยังไงวะ

“ก็โดนไล่แล้วก็โดนเรียกกลับไปอยู่บ้านภายในสองวันไง กูออกไปอยู่กับพี่สาวพวกพี่ๆช่วยพูดกับป๊าม๊าให้
ม๊าน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ป๊าโกรธกูยาว เพิ่งต้นเดือนที่แล้วนี่เองที่ยอมคุยกับกูบ้าง เขายอมคุยกับกูเพราะมาขอ
ให้กูรับปากว่าจะไม่แต่งหญิง เชี่ย!55555กูไม่แต่งอยู่แล้วไอ้ห่า5555555555”

กำลังซีเรียสกันอยู่แต่พอไอ้ซีนเล่าพวกเราทั้งสามคนอดขำออกมาพร้อมๆกันไม่ได้

“ก็เหลือแต่มึงอ่ะต้าร์ กูต้องรออีกนานแค่ไหนมึงถึงจะยอมรับสักที ว่ามึงอยากอยู่กับกูอย่างคนรักกัน”
ผมได้ยินไอ้ซีนถามไอ้ต้าร์จริงจังก็รู้สึกว่าต้องถอยออกมา
“กูออกไปก่อนแล้วกันนะ...”   ผมส่งยิ้มให้พวกมัน ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าในหัวกีต้าร์มันคิดแบบไหน
พวกมันจะลงเอยกันดีๆได้ไหม แต่ผมอยากให้มันใช้ใจคุยกัน
ถ้าอุปสรรคมันจะเข้ามาเราก็แค่ต้องจับมือกันผ่านมันไปให้ได้แค่นั้นเอง

..............
.....

ผมกลับออกไปนั่งที่โต๊ะ เป็นห่วงไอ้ซีนไอ้ต้าร์ชะเง้อคอมองหาพวกมันว่าเมื่อไหร่จะกลับมาที่โต๊ะจนไอ้เดย์ตีเหม่งผม
“เป็นอะไรวะไอ้ลูกอยู่ไม่สุกเลยมองอะไรนักหนาทางนั้น หาใครวะ”  ไอ้เดย์กอดคอยื่นปากมากระซิบถามข้างๆหู
ผมต้องยันหน้าไอ้เดย์ให้ออกห่างหน่อยเพราะเขินน้องมายด์ที่นั่งมองตาเป็นประกาย นั่น...โดนถ่ายรูปอีกต่างหาก
ไม่ได้ว่าอะไรน้องเขาหรอกครับเพราะผมอนุญาตให้ถ่ายได้เอง แต่เยอะเข้ามันก็เขินนี่ครับ ผิดกับเดย์มันยิ้มอวดทุกรูป

แล้วผมก็ค่อยๆฉีกยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆไม่ใช่เพราะความเขินเรื่องตัวเอง แต่เขินไอ้สองคนที่จูงมือกันกลับมา
ผมมองไอ้ซีนที่เดินอมยิ้มมาแต่ไกลส่งคำถามให้มันทางสายตาว่าตกลงยังไงวะ!!!?
ไอ้ซีนมันขยิบตาให้ผมแทนคำตอบ พอผมมองกีต้าร์มันก็อมยิ้มไม่พูดอะไร แต่มันสองคนไม่ปล่อยมือกันจนมาถึงโต๊ะ
“ฮิ้ววววววววว สวีทอะไรกันวะพวกมึง นี่ๆๆ น้องมายด์ถ่ายไอ้สองคนนี้ด้วย เขาเป็นคู่จิ้นกันนะรู้ป่าว 555”
ไอ้คิมปากหมาพาแซวเพื่อนเหมือนเคย แต่ไอ้ซีนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“คู่จิ้นมันเก่าไปแล้วเว้ย พวกกูตกลงกันแล้วว่าจะเลิกเป็นคู่จิ้นกันแล้ว”
ไอ้น็อตขำคิกคักช่วยไอ้คิมแซว  “เอ๊า ทำไมวะ อย่างนี้พวกผู้หญิงก็หมดสนุกสิ” 
ไอ้มาร์คก็เสริม  “จะเลิกเป็นคู่จิ้นห่าอะไร มึงยังเดินจูงมือกันมาอยู่เลยพวกบ้าแล้วอย่างนี้จะไม่ให้คนอื่นแซวได้ไงวะ55”

“พวกกูอ่ะ.....”  ซีนมันยิ้มหันไปมองตากีต้าร์ เพื่อนๆก็ยิ่งแซว ไอ้กีต้าร์แม่งหลบตาเขินใหญ่
ผมมองยังเขินแทนจนต้องจิกแขนไอ้เดย์ แล้วไอ้ซีนก็พูดออกมากลางวงเฉย “เป็นคู่จริงเว้ย”
ซีนชูมือที่จับกันแน่นกับกีต้าร์ขึ้นมายักคิ้วเขินๆอวดเพื่อน แต่เนื่องจากคนมันเคยเล่นมาเยอะครับก็ไม่มีใครเชื่อ
เอาแต่ด่าไอ้ซีนว่าน่ารำคาญชอบเล่นใหญ่ จนไอ้กีต้าร์ขำแล้วขำอีก ไอ้ซีนมันเลยหันมายกมือไหว้ผม
“มึงช่วยกูทีดิไอ้ลูก”
“555555555”
ผมขำกลิ้ง สงเคราะห์ช่วยยืนยันให้มันเอาบุญ  บอกเพื่อนๆว่าเรื่องจริงที่พวกมันเป็นแฟนกันวันนี้สดๆร้อนๆ
ถ้าผมโกหกให้รุมถีบไอ้เดย์ได้เลย เดย์หันมาผลักหัวผม “มึงจะกลัวอะไรก็มันเรื่องจริงมึงไม่มีทางโดนใครถีบ”
เดย์มันว่าเออก็จริง... ทั้งกลุ่มแตกฮือเหวอกันไปหมด ไอ้ยูหัวเราะมันช่วยเสริมว่ามันเชื่อว่าเรื่องจริง
ไอ้สองตัวโดนรุมถามจนตอบไม่ทัน พวกมันเลยด่าเพื่อนๆแทน เอ๊าแก้เขินกันอย่างนี้ก็ได้

“เชี่ยยยยยย นี่พวกมึงชอบกันจริงๆเหรอเนี่ย ไอ่เชี๊ยยยยยถ้ารู้อย่างนี้กูล้อแม่งให้หนักกว่านี้มาตั้งนานแล้ว!”
ไอ้คิมหัวเราะชอบใจโดนไอ้กีต้าร์ด่าว่าไอ้เพื่อนเลว
คนที่พอจะรู้เรื่องพวกมันมาบ้างก็มีแค่ผมกับเดย์แล้วอีกคนก็คือไอ้ยู มันบอกผมว่ามันก็พอดูๆออก
ว่าใครชอบใครในกลุ่มเรา  “เอ....ไม่รู้จะมีใครอยากเปิดตัวแฟนอีกไหมน้า”  ไอ้ยูกอดอกพูดยิ้มๆเหล่มองไอ้คิม
ผมกับเดย์ทำท่าตามไอ้ยู ทุกคนชะงักหันมาจ้องไอ้คิมตามอย่างสงสัย งานนี้ไอ้คิมเหงื่อตกเลย

หลังเซอร์ไพร์สแรกทุกคนก็รอเซอร์ไพร์สที่สอง ในขณะที่ไอ้คิมยังเงียบ ดุ๊กดิ๊กก็ดูลนๆมันทำท่าจะลุกหนีไปห้องน้ำ
แต่ผมไม่ปล่อยให้หนีได้หรอกรีบบอกสาวๆตะครุบตัว แมวเหมียวกับโฟร์ช่วยกันจับตัวดุ๊กดิ๊กไว้แทบไม่ทัน
“ดุ๊กดิ๊กพวกกูเป็นเพื่อนมึงป่ะ ทำตัวน่าสงสัยมานานแล้วนะ คิดว่าพวกกูไม่รู้สึกเหรอ”  โฟร์พูดกับดุ๊กดิ๊กทำหน้าจริงจัง
แมวเหมียวก็พยักหน้าตามทำหน้าขึงขัง ดุ๊กดิ๊กยิ้มแหยๆเหล่มองมาทางพวกผมแล้วสายตาก็ไปหยุดที่ไอ้คิม

“รู้นะ ว่าคิดอะไรกันอยู่อ่ะ เรื่องกูกับคิมใช่ไหม พวกกูไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก จริงๆ”  ดุ๊กดิ๊กพูดเสียงหงอยๆ
“แล้วงั้นทำไมชอบทำตัวมีลับลมคมในแอบคุยกันสองคน แอบนัดไปเจอกัน แอบไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ”
แมวเหมียวถามรัวจนดุ๊กดิ๊กตาโตไม่คิดว่าเพื่อนจะรู้ พวกผมเองก็พอระแคะระคายบ้างว่าไอ้คิมกับดุ๊กดิ๊กต้องแอบคุยกัน
“ก็เมื่อก่อนพวกกูทะเลาะกันทุกวัน ถ้าบอกว่าไปด้วยกัน พวกมึงก็ต้องล้อกูอ่ะ/////”
ดุ๊กดิ๊กพูดอ้อมแอ้มก้มหน้าเขินๆครับส่วนไอ้คิมก็ยังเงียบ
“ตกลงเป็นแฟนกันใช่ไม่ไช่ยะ”   แจ๋วแหว๋วทำหน้าเหมือนตัวร้ายในละครเค้นถามเพื่อน
“ไม่ใช่”  ดุ๊กดิ๊กทำหน้ามุ่ยเถียงจนเพื่อนๆพากันโห่ว่ามาถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีก ไอ้คิมก็เอาแต่เงียบ

“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกันไงโว้ยยยย! .............ก็มันไม่เคยขอ..”
ดุ๊กดิ๊กลุกยืนตะคอกเล่นเอาเงียบกันทั้งโต๊ะเลยครับ ทุกคนมองไอ้คิมที่ยังนั่งนิ่งมองมือตัวเองเล่นช้อนไปมา
มันไม่พูดอะไรจนดุ๊กดิ๊กทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ฮึดฮัดเดินออกไป ทุกคนเรียกดุ๊กดิ๊กแต่ดุ๊กดิ๊กก็ไม่หันมา
“ดุ๊ก!”
แล้วเสียงเรียกของไอ้คิมก็ทำดุ๊กดิ๊กชะงักได้ แต่มันหันกลับมาด่าไอ้คิมซะงั้น
“อิควายดำ! กูบอกกี่ครั้งแล้วอย่าเรียกอย่างนี้!”
“มึงทำไมไม่อ่านข้อความกูห๊ะพงษ์เทพ!”
“อิคิม!!! อิบ้า! เมื่อไหร่มึงจะเลิกล้อชื่อกู มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบชื่อนี้ มันเหมือนผู้ชายกูบอกมึงกี่ครั้งแล้วมึงมันใจร้าย”
“ก็มึงเป็นผู้ชาย ต่อให้มึงไปทำนมมา ยังไงมึงก็คือพงษ์เทพ!”
“อี!อีคิ๊มมมมมมม!!!!!!!!”
ดุ๊กดิ๊กจะเข้ามาตีไอ้คิมครับ เพื่อนๆช่วยกันจับแยก ต้องแกล้งโกหกพนักงานในร้านว่าเล่นกันขอโทษที่เสียงดัง
ดุ๊กดิ๊กกระฟัดกระเฟียดโดนเพื่อนจับกดให้นั่งลงใจเย็นๆ มันทำหน้าไม่พอใจไอ้คิมมากๆ “มึงส่งอะไรมา”
ไอ้คิมขมวดคิ้วตอบ  “ส่งข้อความไปด่ามึงไง”
ดุ๊กดิ๊กยิ่งโกรธไอ้คิมมากขึ้นไปอีกรีบคว้ามือถือมาเปิดดู “อีๆๆๆๆหนอยยยย”
เพื่อนๆรุมด่าไอ้คิมว่าทำไมชอบแกล้งดุ๊กดิ๊ก ชอบก็บอกว่าชอบสิจะไปมีใครว่าอะไรมัน ทำตัวเหมือนเด็กไปได้

“ก็เวลามันโกรธ..............หน้ามันน่ารักดี”
ตาโตตกใจกับคำพูดไอ้คิมกันทั้งกลุ่มเลยครับ ส่วนทางดุ๊กดิ๊กแม่งนั่งก้มหน้าดูมือถือเงียบกริบเลย
กูปรับอารมณ์ตามไม่ทันโว้ยไอ้พวกบ้านี่

“เป็นอะไรอ่ะอิดุ๊กดิ๊ก มึงร้องไห้ทำไม อิคิม! อิหมาบ้ามึงด่าอะไรเพื่อนกู”
โฟร์เขย่าตัวดุ๊กดิ๊กที่จู่ๆก็เอามือปิดหน้าสะอื้น ทุกคนมองกันเลิ่กลั่ก ไอ้คิมไอ้ตัวต้นเหตุยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้โคตรน่าถีบ
แจ๋วแหว๋วทนความอยากรู้ไม่ไหวมันเลยเข้ามาแย่งมือถือจากมือดุ๊กดิ๊กไปอ่าน
“เป็นแฟนกันนะพงษ์เทพ”
ทุกคนโห่ร้องพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายทันทีที่แจ๋วแหว๋วอ่านจบแล้วตามันโตเท่าไข่ห่าน
ผมเพิ่งเคยเห็นไอ้คิมเขินสุดก็วันนี้แหละ แหม่.........มันร้ายนะครับ

พวกเราเลยฉลองกันอย่างสนุกสนาน น้องมายด์กับไอ้นาวก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี เป็นวันที่ดีจริงๆครับวันนี้
เห็นเพื่อนๆยอมรับหัวใจตัวเองกันได้ผมก็ดีใจยิ้มกว้างสุดๆไปเลย

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ...(จบ) 24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 24-09-2018 02:17:01

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ .../2






..........................................................
...................................
...........

เที่ยวกันสนุกเลยครับวันนี้ ส่งน้องมายด์กลับบ้านส่งสาวๆเข้านอนแล้ว (ให้นอนห้องไอ้นาว)
พวกผู้ชายก็ก๊งกันครับ คืนนี้พวกเราคงนอนกองรวมกันที่ชานบ้านนี่แหละ

ไอ้เดย์ขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาจากพาไอ้มาร์คไปซื้อน้ำแข็ง มาถึงมันก็ปรี่เข้ามาถามผม
“มึงเชิญกูเข้ากลุ่มอะไรเนี่ยลูกคิด ฟินแลนด์อะไรของมึง”
“กดเข้าสิเดย์”
“ทำไมกูต้องเข้าวะ”
“อ้าวเดี๋ยวกูคุยกับคนอื่นมึงไม่รู้อย่ามาโทษกูนะ”
มันจะตบหัวผมครับ ผมหนีมันไปซุกหลังไอ้ซีน “มึงจะทำอะไรลูกกู” ไอ้ตี่มันเล่นบทเป็นพ่อผม
เดย์มันท้าวเอวขมวดคิ้วถามไอ้ซีน “มึงคลอดไอ้ลูกออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ไอ้ซีนตอบปากยื่นปากยาว “กูเบ่งออกมาเมื่อเช้านี้ไงกดน้ำแล้วมันไม่ยอมไปเอ่อขึ้นมาใหม่”
ผมผลักไอ้หมาซีนหัวเกือบทิ่ม “กูคนไม่ใช่ขี้สัด!พูดซะเห็นภาพเลย!”
ทุกคนก็ขำผม สุดท้ายโดนไอ้เดย์ล็อคคอลากไปนั่งกับมันจนได้
ผมอธิบายให้เดย์เข้าใจโดยการเปิดรายชื่อคนเข้ากลุ่มให้มันดู
“เพื่อน้องมึงเลยนะ”  ผมชี้ให้ดูชื่อมายด์กับนาวแล้วยิ้มยักคิ้ว ไอ้เดย์ก็ยิ้มเอามือมาขยี้หัวผมก่อนกดเข้ากลุ่ม
ในกลุ่มแชทก็มีแค่ผมไอ้เดย์ไอ้นาวแล้วก็มายด์  ผมถ่ายรูปกับแกล้มลงมายด์ก็ส่งสติกเกอร์น้ำลายไหลมา
ผมเลยถามว่าพรุ่งนี้น้องจะพาไปเที่ยวไหนอีก มายด์บอกขอคิดโปรแกรมก่อน ไอ้เดย์ชงเข้าให้น้องเลยครับ
บอกไอ้นาวช่วยมายด์คิด ไอ้นาวรีบโผล่มาเลยครับเห็นซุ่มอ่านอยู่นาน แล้วแชทก็เด้งเอาเด้งเอา ผมกับเดย์
หันไปมองไอ้นาวที่นั่งหลบมุมอมยิ้มก้มหน้าก้มตาแชทแล้วก็แอบขำมัน

ดึกแล้วพวกเรายังนั่งเล่นมุกตลกเล่าเรื่องกวนๆหัวเราะเฮฮา แต่ลดเสียงลงและเลิกร้องเพลงเพราะกลัวผู้ใหญ่ตื่น
วันนี้เดย์ใจดีให้ผมดื่มเยอะกว่าทุกทีแต่ผมอิ่มเร็วเพราะกินกับเยอะกว่าเพื่อน นั่งเหยียดขาเอนตัวพิงไหล่มัน
ไม่ได้แตะแก้วเหล้าอีก เดย์ลูบหัวผมเบาๆถามเสียงนุ่มหู “ไม่ดื่มแล้วเหรอ ดื่มอีกก็ได้นะ”
ผมยิ้มขมวดคิ้วเอียงหน้าไปถามมัน “ทำไมวันนี้ใจดี ทุกทีแยกเขี้ยวใส่กูไม่อยากให้กิน”
“ก็วันพิเศษ”
“พิเศษยังไง”
“วันนี้มีแต่เรื่องดีๆใช่ไหมล่ะ”
“อืม ก็จริง แต่มึงไม่ค่อยดื่มเลย”
“กูต้องดูแลมึงไง”
“แหวะ//////หวาน”
“ไหนแลบลิ้นใหม่ดิ๊”
“ทำไม”
“จูบแม่ง”
“ทะลึ่ง”
แล้วเดย์ก็ชี้ให้ดูไอ้ยูที่นั่งหลับสัปหงก ไอ้น็อตแกล้งเอาต้นหอมไปทัดหูไอ้ยูยังไม่ยอมตื่น
ไอ้คิมหยิบมือถือมาถ่ายรูปไว้ ทุกคนยื่นหน้าเข้าเฟรมมีแต่ไอ้ยูที่นั่งหลับไม่รู้เรื่องไอ้ซีนจะขี่คอมันอยู่แล้ว

“ปวดฉี่ว่ะไปห้องน้ำก่อนนะ” เดย์พูดแล้วลุกเดินไป ผมเลยล้มตัวนอนไปกับพื้นบ้าน เย็นดีครับมีลมพัดเอื่อยๆ
พักใหญ่ผิดสังเกตไม่เห็นไอ้เดย์กลับมาผมก็ลุกนั่งชะเง้อมองไปทางหลังบ้าน แล้วก็หันไปเห็นไอ้ซีนกับกีต้าร์
นอนจับมือคุยกันงุ้งงิ้งชี้ชวนให้มองพระจันทร์โรแมนติกกันจังนะพวกมึง มองไปมองมาไอ้ซีนหันมาเห็นผม
มันดันยักคิ้วให้จนผมเขินแทน ไม่ว่าทางบ้านกีต้าร์จะว่ายังไงเรื่องไอ้ซีนแต่ผมก็เชื่อว่าพวกมันจะผ่านไปให้ได้
เหมือนผมกับเดย์ที่เราจะสู้ไปด้วยกัน
ผมเบนสายตาไปมองเพื่อนคนอื่นมีแต่ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตที่ยังนั่งคุยกันแบบมึนๆนอกนั้นก็ล้มนอนกันหมดครับ
ผมเองก็มึนนิดหน่อยแต่ไม่ได้เมาอะไร กำลังคิดว่าจะเดินไปดูไอ้เดย์ที่หายนาน
มันก็ส่งข้อความมาตามผมก่อน เดย์เรียกให้ผมไปหาหลังบ้านบอกมีอะไรให้ดู

ไปถึงมันก็นั่งยิ้มๆรออยู่ตรงหัวบันไดหลังบ้าน ผมกอดอกมองยิ้มตาม ถามมัน
“อารมณ์ดีจังนะ ไหน มีอะไรจะให้ดู”
“ต้องลงไปข้างล่างก่อน”
ผมขมวดคิ้ว ไอ้เดย์อมยิ้มหยิบไฟฉายที่วางข้างตัวมาเปิดแล้วจูงมือผมให้เดินตามมันลงบ้านไป
หลังจากแอบย่องลงบ้านเพราะกลัวเจ้ามะยมกับมะขามมันจะตื่นแล้วตามเรา เดย์ก็พาผมเข้าไปในสวนเล็กๆ
ข้างหลังบ้านส่วนใหญ่เป็นต้นมะม่วง มีฝรั่งขี้นก ขนุน ชมพู่บ้างไม่กี่ต้น แต่ตอนนี้มะม่วงลูกเยอะเชียวครับ
สวนไม่รกอะไรเพราะปกติตาดูแลอย่างดีทางเดินเลยเดินไม่ลำบาก
ผมแปลกใจไม่น้อยนะครับที่ไอ้บ้าเดย์ไม่กลัวผีพาผมเดินมาที่มืดๆแบบนี้ได้ด้วยไฟฉายกระบอกเดียว
พยายามถามว่ามันพาเดินเข้ามาในสวนทำไม มันก็เอาแต่หันมายิ้มให้ จนถึงที่หมายมันก็ชี้ให้ผมดู

“หา....อย่าบอกนะ55555เชื่อมึงเลยอ่ะเดย์ เอาจริงอ่ะ55555555”
มีเต็นท์กางอยู่ในสวนครับ ไม่รู้ไอ้บ้านี่แอบมากางไว้เมื่อไหร่ เดย์ยิ้มพยักหน้ารัวๆบอกว่านี่เป็นทางออกของเรา
“มึงไม่กลัวผีเหรอ” ผมแกล้งทำเสียงขนลุกมองซ้ายมองขวาขู่มัน ไอ้เดย์รีบเข้ามากอดผมเลยครับ
“เคยกลัวที่ไหนล่ะ เพ้อเจ้อนะมึง เดี๋ยวปั๊ดตีปากด้วยปาก”   ไม่กลัวเล้ยแต่มึงกอดกูแน่นเชียว

จู่ๆไอ้เดย์ก็ถาม “สวยไหม”
ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันที่อยู่ใกล้กันมาก  “เต็นท์อ่ะเหรอ”
“พระจันทร์สิควาย”
“จะไม่สวยเพราะมึงด่ากูนี่แหละ”
“งั้นไม่ต้องดูมันแล้วพระจงพระจันทร์ ป่ะเข้าเต็นท์”
“ยังไม่ง่วงเลยรีบนอนทำไม”
“ใครบอกจะให้มึงนอน”
“...........” 
เหมือนเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีภัยครับ ผมหันหลังจะวิ่งกลับไอ้เดย์แม่งคว้าตัวลากผมเข้าเต็นท์อย่างไว
มันก็นั่งกอดนั่งหอมผมอยู่ในเต็นท์ ผมได้แต่แก้เขินเอียงคอหนีมันไปมา เขินโว้ยยยยยย/////
“ออกมาแบบนี้เดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็โทรตามหรอกเดย์”
“ถ้ามึงเห็นเพื่อนหายไปกับแฟนสองคน...เป็นมึง มึงจะตามรึเปล่า”
ผมคงไม่ตามหรอกครับ เพราะพวกมันน่าจะหลบไปจู๋จี๋กัน แต่ยิ่งคิดแบบนี้ก็ยิ่งอายเพื่อนแย่
“โหยเดย์///////อย่างนี้เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันก็ล้อเราว่าแอบหนีมาจู๋จี๋กันสองคนอ่ะดิ”
“เอ้า ก็เรื่องจริงนิ”  ดูมันตอบสิครับ ไอ้บ้าหอมแก้มผมอีก แล้วก็รุกผมหนักผลักผมลงนอนใช้จมูกไซร์ซอกคอ

ตุบ!!!

“อุ๊! อะไรวะ!?” ผมกับไอ้เดย์ร้องสะดุ้งผุดผัดลุกขึ้นนั่งพร้อมกัน เหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกกับเต็นท์
กลางดึกในสวนเงียบๆแบบนี้ชวนให้คิดระแวง
“มึง กลับขึ้นบ้านกันไหม” ผมห่อไหล่ขนลุกถามไอ้เดย์ที่ยังนั่งกรอกตาไปมา ไอ้เดย์รีบสั่นหน้าปฏิเสธ
“ไม่ๆๆ ยังไงคืนนี้เราก็จะนอนที่นี่แหละ”  ความหื่นทำให้ไม่กลัวอะไรเลยเหรอวะเนี่ย..
“แล้วเสียงเมื่อกี้อะไรอ่ะเดย์”
“หรือว่า!”
“หรือว่าอะไร!?”
“แป๊บนะ..”
เดย์หยิบไฟฉายมาเปิดส่องออกไปนอกเต็นท์แล้วทำตาโตหันมามองผม
“อะไร” ผมก็ถามมันอย่างตื่นเต้น
“กูก็นึกว่าใครแอบตามมาแกล้งเรารึเปล่า ไม่งั้นก็คงเป็นไอ้มะยม มะขาม แต่ดันเป็น!”
“เป็นอะไร!?”
“เป็น”
“เป็นอะไรวะ!?”
“เป็น”
“เป็นเชี่ยอะไร!?”
ไอ้บ้านี่ก็ให้ผมลุ้นอยู่ได้ แต่มันกลับหัวเราะก่อนส่องไฟฉายออกไปทางหน้าเต็นท์ชี้ให้ผมดู
“.........มะม่วง?”
“เออ5555555555ดีนะกูกางเต็นท์ ตอนแรกว่าจะปูเสื่อ ถ้านอนแบบนั้นมะม่วงตกใส่หัวมึงแน่555”
“เก็บไปกินกันไหมเดย์ พรุ่งนี้ให้ยายทำน้ำจิ้มให้เนอะๆ”
“มันใช่เวลาเก็บมะม่วงไหมเชี่ยลูก”
“อ้าวด่ากูเฉย ไม่อยากกินเหรอ”
“ที่อยากกินตอนนี้ไม่ใช่มะม่วงเว้ย”
“...กูต้องช่วยชงให้มึงตบมุกนี้ไหม”
“ช่วย”
“อ่ะได้ แล้วตอนนี้มึงอยากกินอะไรเดย์”
“กินมึง”
“สบายใจมึงแล้วใช่ไหม”
“ขอบคุณ”
“ไอ้บ้า//////*//”

เราหัวเราะใส่กัน ผมทั้งขำทั้งเขินมัน เดย์ปิดไฟฉายแล้วกอดผมไว้
“มืด...มองไม่เห็นอะไรเลย ตรงนี้อะไรน๊า..”
คลำไปมันก็ถามไป ถามแบบไม่ต้องการคำตอบเหมือนอยากคลำเล่นไปเรื่อยๆ ลูบตรงนั้น สะกิดตรงนู้น
เขี่ยตรงนี้ ในใจผมเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้นตามมือซุกซนที่ลูบวนไปทั่วเนื้อตัว
ฝ่ามือร้อนๆนั้นไล่ลูบคลำผ่านทั้งบนเนื้อผ้าและใต้ร่มผ้า ไม่ช้าไอ้เดย์ก็ถอดเสื้อผมแล้วตามด้วยเสื้อตัวเองออก
ขนาดมืดๆยังรู้เลยว่ามันโคตรขาว ในใจผมนี่เต้นระเบิดระเบ้อเป็นจังหวะสามช่ารีมิกซ์เลยครับ
 ตื่นเต้นสุดๆเลยคราวนี้เอาจริงแล้วแถมยังไม่มีใครมาขัดจังหวะ มะม่วงสักลูกก็ไม่มีตกลงมาอีก
 คงมีก็แต่เต้นท์ที่สั่นเหมือนพายุเข้า
…………………………………………………
………………………….
……………
………
เอาเป็นว่ากล้องค่อยๆแพนไปที่ลูกมะม่วงแล้วตัดภาพไปตอนเช้าเลยแล้วกันนะครับ!!! เขิ๊นนนนนนน

+++++++++++++++++++++++++++++++++



เช้าแล้วครับ ....

ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ แต่ผลจากการที่ผมเล่นพ่อแม่แบบยังไม่มีลูกกับไอ้เดย์ในเต้นท์เมื่อคืน
ทำให้เช้านี้ผมเป็นไข้ ไข้ขึ้นเลยครับไปเที่ยวกับเพื่อนๆไม่ไหวใครๆก็สงสัยว่าผมไปทำอะไรมา

“อยู่ดีๆ มึงไม่สบายได้ยังไงวะ เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่เลย ไปแอบกินอะไรแปลกๆมารึเปล่าไอ้ลูก”
ไอ้ซีนยืนท้าวเอวขมวดคิ้วมองจ้องผมที่นอนพะงาบๆตัวร้อนอยู่บนฟูกเหมือนจับผิด

“มึงจะบ้าเหรอซีนเมื่อวานมันก็อยู่กับพวกเราทั้งวัน กินก็กินเหมือนๆกัน”  กีต้าร์คนดีของผมกลับมาแล้วครับ
มันว่าไอ้ซีนแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำบิดหมาดๆวางบนหน้าผากให้ผม เหมือนแม่เลยคิดถึงแม่จ๋าจัง

“เอ๊ะแต่เมื่อคืนนี้ ตอนดึกๆกูเห็นมึงหายไปกับไอ้เดย์สองคนไม่กลับมาเลยยันเช้า”  ไอ้มาร์คไอ้เลวมันพูดยิ้มๆ
ทุกคนมองจ้องผมริมฝีปากเพื่อนๆยกยิ้มพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ผมรีบโวยวายทั้งที่อ่อนแรงจะเถียงสู้
“กูไป ไป ไป ไปสวนหลังบ้านกับไอ้เดย์เว้ย มันชวนกูไปเก็บมะม่วง! ก็ที่พวกมึงแดรกอยู่นี่ไงไอ่ฟาย!/////*//”

ไอ้น็อตมองมะม่วงในมือแล้วยิ้มล้อ “มึงไปเก็บมะม่วงตอนกลางคืนเนี่ยนะ”  ไม่ยอมเชื่อง่ายๆ ผมก็อึกอัก
เดย์เดินถือชามข้าวต้มเข้ามาได้ยินพอดี มันสะกิดกีต้าร์ให้ถอยแล้วมานั่งแทนเรียกผมลุกมากินข้าวกินยาก่อน
เดย์หันไปบอกเพื่อนๆพลางป้อนข้าวผมไปด้วย  “กูก็นึกสนุกอยากเก็บมะม่วงเลยชวนไอ้ลูกไป
เพราะเห็นพวกมึงเมาหลับกัน ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตน่าจะไปไม่ไหว ส่วนไอ้ต้าร์กับไอ้ซีนกูก็ไม่อยากกวนเวลามึงจี๋จ๋ากัน”

ไอ้ยูรีบพูด  “พวกมึงก็เลยหนีไปจู๋จี๋กันสองคนใต้ต้นมะม่วงว่างั้น”

“พรวด!!!” ผมสะดุ้งตกใจพ่นข้าวใส่หน้าไอ้เดย์ เพื่อนๆฮากันลั่น แต่ไอ้เดย์มันใจเย็นครับวันนี้ไม่ด่าอะไรผม
ใช้ทิชชู่เช็ดหน้าตัวเองแล้วเช็ดปากให้ผมต่อแถมส่งยิ้มหวานให้อีก
เพื่อนๆทั้งโห่ทั้งแซวล้อในความหวานผิดปกติของเรากันใหญ่  โอ้ยผมเขินบอกไอ้เดย์ไม่อยากกินข้าวแล้ว
อยากนอน มันก็ไม่ยอมครับคะยั้นคะยอให้ผมกินข้าวต่อให้หมดชามก่อนจะกินยาแล้วนอน
เสร็จจากดูแลผมแล้วเดี๋ยวมันจะไปส่งพวกสาวๆที่ท่ารถให้เอง

“โทษทีนะสาวๆที่ไปส่งไม่ได้ ขอบใจมากนะที่อุตส่าห์มาหาเราถึงนี่”  ผมพูดเขินๆสายตาที่สาวๆมอง
บอกไอ้เดย์ว่ากินข้าวเองได้มันก็ไม่ยอมจะป้อนต่อให้ได้ พวกผู้หญิงพากันบอกให้ผมพักผ่อน
บอกเดย์ให้ดูแลผมดีๆแล้วไว้ค่อยเจอกันตอนที่ผมกลับบ้านได้แล้ว

“ลูกคิดอย่างนี้วันนี้มึงก็อดไปเที่ยวกับพวกกูอ่ะดิ”
ไอ้คิมบ่นเสียดายพลางยกมือโอบไหล่ดุ๊กดิ๊กที่นั่งข้างกันวางมาด
ดุ๊กดิ๊กยืนยันจะกลับพร้อมไอ้คิมครับ แหม...ติดแฟนน่าดูนะมึง

“กูก็จะอยู่ดูแลไอ้ลูกมัน พวกมึงไปเที่ยวกันเองก่อนนะซื้อขนมมาฝากกูด้วย”  ไอ้เดย์พูดยิ้มๆ

ไอ้นาวเดินเข้ามากับน้องมายด์ มันไปรับน้องเขามาจากตลาด มายด์เห็นว่าผมไม่สบายก็เป็นห่วงมาก
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอกมายด์ มีเดย์ดูอยู่ทั้งคน”  ผมตอบน้องไปก็เขินนะครับแต่มายด์ท่าจะเขินกว่าผมอีก
ทุกคนตกลงจะออกไปพร้อมกัน ไหว้ลาผู้ใหญ่ในบ้านทั้งตายายน้าพิมอวยพรให้สาวๆเดินทางปลอดภัย
ขอให้พวกผู้ชายไปเที่ยวกันให้สนุก เดย์จะแยกไปส่งสาวๆแล้วค่อยกลับมาเฝ้าไข้ผม
พอรถตู้มารับบ้านก็เงียบไปเลย ผมนอนสะลึมสะลือเพราะอิ่มข้าวและฤทธิ์ยา ไม่นานก็ผล็อยหลับไป..

..............
..................
.........
...

“ลูกคิด ลูกคิด”

เสียง.......... ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ ผมขยี้ตาทันทีที่ตื่นสมองยังประมวลผลไม่ทัน
คนตรงหน้านอกจากจะเสียงเหมือนพ่อแล้ว หน้าก็เหมือนด้วย.... พ่อ!? 
“พ่อจ๋า!”
ผมตกใจลุกพรวดขึ้น พ่อก็เข้ามาจับตัวแตะหน้าผากถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง นี่ผมฝันอยู่หรือไงนะ
ผมได้แต่มองพ่อยังเหวอๆงงๆพูดอะไรไม่ออก ในใจทั้งแปลกใจทั้งกังวล ระแวงไปหมด
ทำไมพ่อถึงตามมาที่นี่ได้!?
ยังไม่ทันถามอะไรน้าพิมก็เดินถือแก้วน้ำเข้ามายื่นให้พ่อ พ่อรับไปแล้วขอบคุณ
น้าพิมถามอาการไข้ของผม  “ดีขึ้นรึยังลูก”  ผมพยักหน้าตอบ “ดีขึ้นแล้วครับ....” 
ผมหันไปถามพ่อแบบไม่กล้ามองหน้าพ่อนานนักก็ผมหนีพ่อมา...  “พ่อจ๋ามาได้ไง”

“คุยกันไปนะ น้าต้มปลาค้างไว้ในครัวเดี๋ยวขอไปดูก่อน” 
น้าพิมขอตัวออกไปเหลือแค่ผมกับพ่ออยู่ในห้องนอนไอ้นาว

“เป็นไข้ได้ยังไง แล้วไอ้นั่นมันไปไหน ทำไมปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียว”
“จ๋า...อย่าว่าเดย์”
“เออปกป้องมันเข้าไป”
“เดย์ไปส่งเพื่อน เดี่ยวก็มาครับ  จ๋า...ตามมาได้ยังไง โกรธลูกไหม...”
“เรื่องนั้นช่างมันก่อน กลับไปกับพ่อก่อน”
“พ่อจ๋า”  ผมโอดครวญ พ่อมาตามผมกลับจริงๆด้วย ยังไม่ยอมปล่อยผมอีกเหรอเนี่ย
“กลับวันนี้เลยไหวหรือเปล่า แต่พ่ออยากให้ไปตอนนี้เลยนะ...คือ.... แม่เราน่ะเขาเข้าโรงพยาบาล”
“ห๊า!? จ๋าว่าไงนะ”
“แม่เข้าโรงพยาบาลเมื่อคืน ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล เขาให้พ่อมารับลูกกลับบ้าน”
“ไม่จริงอ่ะ เมื่อวานก็โทรคุยกับแม่จ๋าไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“นี่แกไม่เชื่อพ่อแกแล้วใช่ไหมไอ้ลูก”
“หลังจากที่จ๋าหลอกลูกตัวเองสารพัด ควรเชื่อไหมล่ะ”
“......เฮ้อ! มันดื้อจริงๆ! ขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้ว!” 
พ่อจ๋าถอนใจใหญ่หยิบมือถือมากดโทรแล้วคุยกับคนในสายว่าผมดื้อไม่ยอมเชื่อ ผมได้แต่มองอย่างสงสัย
ก่อนจะเหวอไปอีกรอบเมื่อรับมือถือจากพ่อมาคุยต่อคนในสายกลายเป็นแม่จ๋าของผมเอง!

“แม่นอนอยู่โรงพยาบาล เมื่อวานเป็นลมน่ะไม่มีอะไรมากหรอกลูก แต่ลูกกลับมาได้แล้วนะ
 มาพร้อมพ่อนั่นแหละ”  หลังวางสายจากแม่ผมก็ตกลงจะกลับไปกับพ่อ

อาการไข้ผมดีขึ้นแล้วแต่แรงยังไม่ค่อยมี(เมื่อคืนสงสัยใช้เยอะไปหน่อย) แต่ผมขอให้พ่อรอเดย์กลับมาก่อน
ถ้าเดย์กลับมาแล้วไม่เจอผม แถมผมยังไปกับพ่อ มันต้องร้อนใจและไม่ไว้ใจพ่อผมแน่
ยังไงก็ต้องขอให้เดย์ไปด้วย  พ่อนั่งหน้าบึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะหันมาบอกให้ผมนอนพัก...

..........................................
.....................
........
พอรู้ว่าผมต้องกลับบ้านกะทันหัน ตา ยาย น้าพิม แม้แต่ไอ้นาว ต่างก็บอกให้ผมต้องกลับมาเที่ยวหาอีกให้ได้
ผมดีใจมากที่ทุกคนที่นี่รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกเหมือนหลาน
ไอ้เดย์เข้าหน้าพ่อผมไม่ติดนัก ต่างคนต่างอยู่คนละมุม ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ทะเลาะกัน ดีแล้วครับเกรงใจตากับยาย
สรุปว่าผมกับเดย์จะกลับไปพร้อมพ่อ ส่วนพวกเพื่อนๆจะตามกลับไปเย็นนี้

บรรยากาศในรถขากลับจากอยุธยาไม่อึดอัดอะไรครับ เพราะเดย์มันขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลังรถพ่อจ๋า
แบบไม่ให้คลาดสายตา ผมหลับมาในรถเกือบตลอดทาง ตอนแรกพ่อจะไปส่งผมที่บ้านก่อนเพราะผมไม่สบาย
ไม่อยากให้ไปโรงพยาบาลเลย เขาอยากให้ผมไปพักที่บ้านก่อน แต่ผมไม่ยอม อยากไปหาแม่จ๋าก่อน
และผมก็บอกว่าจะไม่กลับไปนอนที่บ้านพ่ออีก ถ้ากลับขอกลับมาอยู่บ้านแม่เหมือนเดิม  พ่อได้แต่เงียบครับ
พ่อไม่พูดถึงเรื่องที่ผมหนีไปเลย เขาคงเสียใจ.. แต่ผมก็ยืนยันจะไม่กลับไปอยู่กับพ่อแล้วจริงๆ

............ที่โรงพยาบาล

ไปถึงห้องพิเศษที่แม่มานอนให้น้ำเกลืออยู่  เจอป้านั่งเฝ้าแม่ที่นอนกินองุ่นดูทีวีหัวเราะร่า..........เดี๋ยวนะ
“พวกตัวดีทั้งหลาย มากันได้สักทีนะ เฮ้อฉันออกไปซื้อของข้างนอกก่อน คุยกันดีๆล่ะ
หวังว่าจะไม่ลืมว่าที่นี่โรงพยาบาล”  ป้าพูดขณะที่เดินไปหยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป
ผมกับเดย์รีบยกมือไหว้ตอนที่แกเดินผ่าน พ่อจ๋านั่งที่โซฟากอดอกมองแม่ผมที่กินไม่หยุดปาก
“หมอที่นี่รักษาเก่งจริงๆนะ คืนเดียวแข็งแรงยิ่งกว่าอยู่ที่บ้านตัวเองอีก เมื่อวานเหมือนจะเป็นจะตาย”
“เอ๊าก็หมอเขาเก่ง ฉันก็ต้องหายสิ พูดอะไรคนเป็นลมไม่ได้เป็นมะเร็งจะใด้ป่วยใกล้ตายเหมือนในหนัง”
 ไอ้เดย์กลั้นขำ พ่อผมส่ายหน้า ผมว่าตอนนี้แม่จ๋าน่าจะแข็งแรงยิ่งกว่าผมอีกนะ

“จ๋า....”  ผมเข้าไปหาแม่กระซิบถามแม่ใกล้ๆ “ที่จ๋าบอกให้ลูกกลับมาได้แล้วเนี่ย แสดงว่าพ่อจ๋าเขา..”
แม่จ๋ายิ้มให้ผมกระซิบบอกว่า เมื่อคืนพ่อกับแม่คุยกันแล้วหลังจากที่พ่อไม่เคยยอมฟังแม่เลย
แต่เมื่อคืนนี้พอแม่เข้าโรงพยาบาลพ่อจ๋าก็ยอมฟังแม่มากขึ้น อาจเพราะเห็นว่าแม่ป่วย
“ทำไมจ๋าถึงเป็นลมได้ล่ะ”  ผมไม่เคยเห็นแม่เป็นลมมาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา
แม่ผมตอบทีเล่นทีจริงว่าสงสัยเมื่อวานไม่ได้กินข้าว วันนี้ตื่นมาก็หิวทั้งวันแล้วเขาก็หัวเราะชอบใจ
“แล้วแม่จ๋าจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่อ่ะ”
“พรุ่งนี้ก็น่าจะกลับได้แล้วมั้ง เอ๊ะ..ทำไมตัวร้อนๆหือเรา”  แม่จับแขนผมแล้วขมวดคิ้ว
“เป็นไข้ก่อนมาน่ะสิ เดี่ยวกินยาตัวก็หายร้อนเองแหละจ๋า”
“เมื่อวานคุยโทรศัพท์กันก็เห็นไปเที่ยวสนุกสนานกับเพื่อนได้อยู่ ทำไมกลับมาเป็นไข้ได้”
“อึก... ทีจ๋าอยู่ๆยังเป็นลมได้เลย อยู่ๆลูกก็เป็นไข้ได้เหมือนกันแหละน่า”
แม่ผมบ่นบอกให้ผมไปหายากินแล้วกลับไปนอนพักที่บ้าน ไม่ต้องห่วงคืนนี้ป้าเขาจะนอนเฝ้าแม่เอง

“จ๋าก็ไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวคืนนี้เดย์จะอยู่กับลูกคิดเอง”
ไอ้เดย์มายืนด้านหลังผมมันบอกพรุ่งนี้จะมารับจ๋ากลับบ้านด้วย
พ่อจ๋าหน้าบึ้งทันทีที่ได้ยินว่าเดย์จะอยู่กับผมคืนนี้ แต่แกต้องหน้าหงิกเข้าไปใหญ่ เมื่อผมตอบปฎิเสธ
ที่จะกลับพร้อมกัน ผมขออยู่กับแม่จ๋าต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับพร้อมไอ้เดย์ ก็คิดถึงแม่นี่ครับ
มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะ อีกอย่างโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลบ้านมากนัก แถมไอ้เดย์พกยามาด้วย
ผมรีบกินต่อหน้าพ่อให้ดูว่ากินยาแล้วไม่ต้องห่วง พ่อจ๋าก็ได้แต่บ่นว่าผมดื้อมาก

“จ๋า”
ผมเรียกพ่อไว้ก่อนตอนที่เดินตามออกมาจากห้อง พ่อจ๋าหันกลับมามองผมทำหน้าสงสัย
“ขอโทษนะครับ รักพ่อจ๋านะ”
ผมยกมือไหว้แล้วเข้าไปกอดพ่อไว้ น้ำตามันคลอขึ้นมาเอง พ่อก็กอดตอบผมตบหลังตบไหล่เบาๆ
“จะให้พ่อไปจี๋จ๋าดีกับมันคงทำไม่ได้หรอกนะ ยังไงพ่อก็ไม่ชอบมันเหมือนเดิม”
“ลูกเข้าใจ แค่ไม่บังคับให้เลิกกันก็พอ นะจ๋านะ”
“เฮ้อ.....กลับล่ะ ดูแลตัวเองให้ดี เตรียมตัวเข้ามหาลัย ไม่ต้องหนีไปไหนกับมันอีกล่ะ อยู่บ้านกับแม่นั่นแหละ
ไว้ว่างๆจะพาน้องไปหา”
“ครับ”  ผมยิ้มให้พ่อโบกมือบ๊ายบายมองพ่อที่เดินไป
พอคิดได้ว่าพ่อไม่บังคับให้เลิกกับเดย์แล้วผมก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที รีบกลับเข้าไปถามแม่

“จ๋า! จ๋า! ทำไมพ่อจ๋าถึงไม่ว่าอะไรเรื่องเดย์แล้ว”  ผมตื่นเต้นมาก แม่ก็หัวเราะ
“เมื่อวานมันเห็นแม่จะตายมั้ง เลยรับปากว่าจะไม่กดดันลูกไม่บังคับจะยอมให้ลูกกลับมาอยู่กับแม่
พ่อเขาก็ยอมรับว่าทำเกินไปหน่อยลูกถึงได้หนีไป แม่เลยให้ไปรับกลับมาแล้วก็ให้สัญญาว่าจะเลิกยุ่งวุ่นวาย”
“จ๋า ถามจริง เล่นละครเหรอ”
“เป็นลมจริงๆ แต่ฉวยโอกาสนิดๆหน่อยๆ55555555”
“โหย รักอ่ะ!!!”   ผมกอดแม่แน่น ไอ้เดย์รีบเข้ามากอดทั้งผมทั้งแม่อีกที  “โหย รักทั้งสองคนเล้ย!”
+++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องของผมกับเดย์ พ่อจ๋าไม่ยุ่งด้วยอีกอย่างที่รับปากแม่ไว้จริงๆถึงแม้ว่าพ่อจะยังคงไม่ชอบขี้หน้าเดย์เหมือนเดิม
เวลามีวันหยุดยาวหรือช่วงปิดเทอมพ่อจะส่งน้องๆมาหา เจ้าฝาแฝดโตขึ้นมากจริงๆ
อีกไม่นานถ้าขึ้นมัธยมต้นเมื่อไหร่พวกมันคงสูงทันผมแล้ว ไอ้เดย์บ่นทุกทีว่ามันโดนแกล้งทุกครั้งที่น้องๆมา
เพราะมันจะไม่ได้นอนกอดผมเหมือนทุกวัน >////<
 
ผมกับเพื่อนๆขึ้นมหาวิทยาลัยกันแล้ว เวลาที่ได้มารวมกลุ่มกันแบบครบคนก็น้อยลง ไม่ค่อยได้เจอกันครบแก็งค์
แต่วันนี้เป็นวันพิเศษเพราะไอ้เดย์ถูกหวยครับ!!! มันเลยนัดรวมพลเพื่อนๆไว้ที่ร้านสุกี้

“เร็วดิ๊ไอ้ลูก ช้าเป็นเต่าอีกละ” 
ไอ้เดย์คร่อมมอเตอร์ไซค์ถือหมวกกันน็อคอีกใบรอผมหน้าบ้านยังไม่เปลี่ยนชุดนิสิต
ผมรีบตามออกมาหน้าบ้านตรงไปดึงหมวกกันน็อคในมือมัน บ่นงุบงิบ “ก็มึงไม่อาบน้ำนิมึงก็เสร็จเร็วดิ”
“อ้าวๆ มึงอย่ามาหาว่ากูเสร็จเร็ว มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยเสร็จเร็ว”  ไอ้เลวมันทำยักคิ้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้ผมไอ้ทะลึ่ง
“ไอ้บ้า”
“ด่ากู เดี๋ยวพายกล้อหน้าไปกินสุกี้เลยนะ”
“งั้นกูไปรถเมล์ดีกว่า”
“ล้อเล่น ป่ะขึ้นรถ”
ผมขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์กอดเอวมันแล้วรีบถามอ้อน  “เดย์มึงโอเคไหมที่วันนี้กูชวนไอ้ไลค์ไปกินสุกี้ด้วย”
“ถามมาได้ควาย”   เอ๊า ดูไอ้บ้าเดย์มันด่าผมสิครับ
“ก็มึงบอกเองว่าอยากชวนใครก็ตามใจ”
“มันเลิกชอบมึงแล้วแน่นะ กูไม่ไว้ใจเลย”
“แน่! ไลค์มันบอกว่ามันเจอคนที่มันชอบแล้ว ไม่ใช่กูแล้ว มาเป็นเพื่อนกันน่า”
“ไม่ กูไม่เป็นเพื่อนกับมัน มึงเป็นไปคนเดียวเถอะ”
“โธ่เอ๊ย”
“เป็นไร โกรธเหรอเงียบเชียว”
“เปล่ากำลังนึกถึงวันที่ไปกินสุกี้ด้วยกันครั้งแรก วันนั้นมึงก็เป็นคนเลี้ยงเพราะถูกหวยเหมือนวันนี้เลย555”
“เออ...จริงด้วย ถ้าวันนั้นกูไม่ดึงมึงไว้ วันนี้เราสองคนอาจจะยังเป็นแค่เพื่อนของเพื่อนที่ไม่สนิทกันก็ได้”
“จับกูไว้แล้ว...////// อย่าปล่อยกูไปนะ”
“รับรอง หึหึหึ...กอดแน่นๆนะน้องนะ”
ไอ้บ้าเดย์หัวเราะไม่น่าไว้ใจเลย แล้วก็อย่างที่คิดจริงๆ มันบิดมอเตอร์ไซค์คันโปรดกระชากออกตัวไปอย่างแรง
“ว๊ากกกกกกกก!!!ปล่อยกูลงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!”
“เคี้ยกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมต้องบีบคอ ตีหลัง ชกไหล่ ไล่หยิกนมมันไปหลายที กว่ามันจะเลิกแกล้งผมได้  ไอ้เดย์หัวเราะคิกคักจับมือผม
ให้กอดเอวมันเหมือนเดิม แล้วก็ขู่ว่าถ้าผมไม่กอดมันแน่นๆมันจะยกล้อ ผมเลยรีบกอดมันแน่นเลย
“มึงนั่นแหละ ห้ามปล่อยมือจากกูรู้ไหม”
“อื้อ//////”
ผมซบหน้ากับแผ่นหลังเดย์ อมยิ้มแล้วหลับตา ถ้าผมกอดมันแน่นๆมันก็จะขี่รถดีๆไปเรื่อยๆ
ผมไม่ปล่อยมือจากมันแน่เพราะอยากอยู่มันอย่างนี้ให้นานๆ





+++++++++++++++++++++++++จบจ้า++++++++++++++++++++++++++++


tsktonight…

เป็นไงคะโรแมนติกมั้ยใต้ต้นมะม่วง5555555 วิมาดึกเลย ขอบคุณทุกคนที่น่ารักมาก นับถือใจเลยค่ะที่ยังมาอ่านกัน รัก

ใครคิดถึงวิ ใครคิดถึงนิยายวิ ไว้รออ่านเรื่องใหม่นะจ๊ะ "เมื่อคนร้ายๆมีความรักๆ" ตอนนี้ยังไม่ได้ลง55 แล้วเจอกันค่ะ รักทุกคนเลย

ใครชอบเรื่องนี้อย่าลืมทิ้งเม้นไว้เป็นที่ระลึกนะคะวิจะกลับมาอ่านตลอด

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 24-09-2018 09:58:35

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-09-2018 10:33:42

ดีต่อใจ  มีความสุขมาก   :mew1: :mew1: :mew1:
ทุกคู่จบกันอย่างมีความสุข
ซิน กีตาร์  :กอด1:
คิม ดุ๊กดิ๊ก  :กอด1:
เดย์ ลูกคิด  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

เดย์ เข้าใจไปแอบกางเต้นท์ใต้ต้นมะม่วงในสวน  :m20: :laugh:
เพื่อนๆก็รู้แหละว่าหายไปทำไรกัน   :z1: :pighaun: :haun4:
พ่อจ๋า ก็ตามใจแม่จ๋า ไม่กดดันลูกคิดเรื่องเป็นแฟนเดย์อีก
แล้วทุกคนก็เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย  สุดยอดดดด
ไลค์ ก็กลับมาเป็นเพื่อนกับลูกคิดได้อีก   :mew1:
ขอบคุณไรท์มากกกกกกกก
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-09-2018 11:34:39

ดีใจที่เคลียร์กันได้ ทั้งคู่ตาร์ซีน คิมดุ๊ก และคู่หลักอย่างเดย์ลูกคิดที่พ่อยอมถอย ไม่บังคับให้เลิกกัน


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 24-09-2018 16:16:30

 :pig4: :pig4: :pig4: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 08-10-2018 02:35:39

ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบเลยนะคะ รักน้า

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-10-2018 13:28:41

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-10-2018 06:24:26

หาไม่เจอ ที่แท้มาอยู่ห้องจบนี่เอง
ฟินกันไปทุกคู่เลยจ้าาาา
เดย์กับลูกคิด พ่อก็ไม่ขัดขวางแล้ว
จบhappyคนอ่านก็happyค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) ตอนที่ 59 ไม่ปล่อยมือ(จบแล้วจ้า)24/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 12-11-2018 14:37:01

ย้อนกลับมาอ่านแล้วคิดถึงเนาะ

ยังหัวเราะได้อีก แม่จ๋าน่ารัก

 :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^ (จบแล้วจ้า) 7/12/61
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 07-12-2018 12:05:11

คอมวิเสียค่ะเพิ่งหาทางเข้าคอมได้ แง T T วิคิดถึงน๊า~~  :hao5:

เดี๋ยวช่วงหยุดปีใหม่วิจะปั่นเรื่องใหม่ให้นะจ๊ะ :katai4: นี่เพิ่งได้แตะคอมค่ะ รักยูววววววว


ขอบคุณแฟนๆที่น่ารักของวิ :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 07-01-2019 17:51:46

โดนใจมากๆอ่านสนุก
รักทุกตัวละครและคนแต่งตลอดไป :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 30/1/62
เริ่มหัวข้อโดย: tsktonight ที่ 30-01-2019 22:53:41

ติดภารกิจแต่งเรื่องใหม่ต่อไม่ได้สักที คิดถึงมากๆเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 13:56:34

 :pig4: