หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61

[Alone Alone]

ค่าจ้างคือพาดุกดิ๊กมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ อิอิ

โฟร์ไอซ์นี่แปลกๆ นะคะเนี่ย

[meuy]

 มารอยายฟื้นน 5555

[meuy]

 

[meuy]

 

[zzzzzz]

อ้ากกกกกกกกกกกกกคืิดถึงงงงงงงงงงงงงอยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ ดิ้นๆๆๆๆๆ

ชอบเรื่องนี้มากเลยอะแบบชอบมากๆๆๆๆพึ่งมีโอกาศได้เข้ามาอ่านแต่นานๆคนเขียนจะมาต่อทีเราช้ำอะแงง
 
เราชอบจริงๆนะอ่านรวดเดียวจนมาถึงตอนนี้เลย 
ว่างๆอย่าลืมมาต่อน้าา
ชอบความเป็นเดย์กับลูกคิดมากมันธรรมชาติมันพอดีกันอะ ชอบตรงที่ปิงเคยชอบลูกคิดมาก่อนทำให้เดย์มาเริ่มรักลูกคิดไปด้วย
เราหวั่นไหวเรื่องเพื่อนมากยิ่งมาเจอแบบเดย์กับปิงแล้วก็ลูกคิดที่สมควรถูกรักอะจริงๆ ชอบแง้งงง

เราจะรอนะ

[tsktonight]

ถึงแฟนๆจ๋า วิมีเรื่องนิดหน่อยนะคะ ไม่สะดวกในการแต่ง แต่งไปได้จึ๋งเดียวค่ะตอนนี้เลยยังเอามาลงให้ไม่ได้นะคะ

พอดีว่ามันนานไปแล้ว เลยบอกแฟนๆไว้ก่อนนะจ๊ะว่าไม่ได้เทนะคะ เดี๋ยวมาต่อให้แน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้น๊า

สัญญาว่าเดี๋ยวมาแน่ๆค่า


รักนะจ๊ะ จุ๊บุๆๆ

[Alone Alone]

ยังรอจ้า คุณวิสะดวกค่อยมาต่อ แต่อย่าทิ้งกันนะคะ

[zzzzzz]

เค้ารออๆๆๆๆๆเค้าๆๆๆ









ชอบมากเลย

[meuy]

เย้ๆ คุณวิมาแล้ววววว.  รอนะค้า ><


 

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้.../1






“แม่เป็นอะไรน่ะพี่!!?”
เสียงผู้หญิงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ผมรีบหันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอเดินผ่านผม
ผมนั่งกับพื้นหันมองตาม ผู้หญิงคนนั้นกับผู้ชายอีกคนที่เดินตามกันมาเข้าไปช่วยดูแลยาย
เขาเรียกแม่ของเดย์ว่าพี่ แสดงว่าน่าจะเป็นน้องสาวที่พ่อเดย์ถามหา งั้นเด็กผู้ชายนี่คงเป็นลูกเขา
ทำไมเดินผ่านผมไปแล้วหันมามองหน้าแปลกๆ..

“โอ้ยแม่ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่หน้ามืดนิดหน่อยเท่านั้นแหละ เมื่อกี้ยืนหน้าเตานานไปหน่อย”
คุณยายโบกไม้โบกมือ ไล่ให้คนที่ล้อมตัวไปนั่งห่างๆ แกบอกว่าดมยาปื้ดสองปื้ดก็หายแล้ว
แต่ตาก็บังคับให้กินยาหอมเข้าไป ยายไม่ดื้อนะกินเข้าไปเลยสงสัยจะชอบกิน

ผมนั่งถอนหายใจ โล่งอก นึกว่ายายเป็นลมเพราะไอ้บ้าเดย์มันบอกว่าผมเป็นแฟนมัน
เดย์กลับมานั่งข้างๆผม มันไม่ได้นั่งห่างนะครับ นั่งแบบตัวติดเข่าเกยเข่ากันเลย
ผมจะขยับห่าง มันดันยกแขนมากอดคอผม พอผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ไอ้บ้านี่ทำยักคิ้วกวนๆให้

“น้าพิมสวัสดีครับ นี่ลูกคิด แฟนเดย์ไง น่ารักป่ะ คึคึ”
ไอ้บ้าเดย์ทำผมถลึงตาโตได้เหวออีกรอบ มันเห็นผมตกใจเงอะงะก็ขำใหญ่ ผมรีบสวัสดีเขาแล้วก้มหน้าก้มตา

“อ้าว! คนนี้เหรอ! ก็ว่าอยู่5555พามาให้เห็นหน้าซะทีนะตาเดย์ เอ้อๆๆไหนเงยหน้าดีๆสิลูก”
น้าพิมหัวเราะชอบใจ รับถุงของจากลูกชายที่ยื่นให้แล้วเดินมาใกล้ผมมากขึ้น ผมเลยต้องเงยหน้ามองเขา
“น่ารักลูกน่ารัก 55 เก่งจังนะลูก เอาไอ้แสบนี่อยู่หมัดด้วย555ถ้ามันบ้าขึ้นมาอีกเมื่อไหร่
น้าฝากซัดมันแรงๆเลยนะลูก55”
“โห่! น้าพิมมมมมมมม”  ไอ้เดย์ลากเสียงยาวส่ายหน้าให้คนอื่นพากันขำ

นี่ผมงงไปหมดแล้ว นี่ผมฝันไปรึเปล่าเนี่ย เสียงหัวเราะของทุกคนหมายความว่ายังไงกันครับ
เอ๋ออยู่ชั่วครู่ผมก็เข้าใจได้ไม่ยาก ว่าคนบ้านนี้คงรู้เรื่องของผมมานานแล้ว
“มึงบอกทุกคนเลยเหรอเดย์”  ผมกระซิบถามมัน มันก็ยิ้มยักคิ้วให้  “ตากับยายคงดีใจที่ได้เจอมึงอ่ะ”
มันเฉลยเล่นเอาผมร้อนหน้าเลยครับ อายว่ะ

ตากับยายชวนพวกเราอยู่กินข้าวเย็นด้วยกัน ซึ่งนั่นคือเรื่องที่พ่อแม่เดย์ต้องการอยู่แล้ว
ทุกคนชวนผมคุยอย่างเป็นกันเอง ทำให้ผมไม่รู้สึกเกร็งมากเท่าตอนก้าวเท้าเข้าบ้านแรกๆ รู้สึกดีจังครับ

“อ่ะ เอาปลาไปกินเยอะๆนะ จะได้ฉลาด”  เดย์แกะเนื้อปลาทูทอดให้ผมกินกับน้ำพริกกะปิฝีมือยาย
ซึ่งมันก็เป็นคนตักให้อีกเช่นกัน แล้วก็ขนนู่นขนนี่ใส่จานข้าวผมจนผมกินไม่ทันอย่างอารมณ์ดี

“พอแล้วเดย์ พอแล้วมึง เฮ้ยมันเยอะเกินไป~~”  เป็นเพราะผมจับข้อมือมันยั้งไว้ น้ำพริกกะปิที่มันตักให้อีก
เลยหกใส่แขนผมหล่นไปเลอะขาอีกต่อ “โหยยยยยยมึงอ่า!” ผมรีบลุกขึ้นบอกขอตัวไปล้างแขนขา
ไอ้เดย์จะลุกตามแต่ นาว ลูกพี่ลูกน้องมันกลับรีบลุกขึ้นมาแทนแล้วเบรกไอ้เดย์ให้นั่งที่เดิม

“พี่เดย์ไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวนาวพาพี่ลูกคิดไปหลังบ้านเองก็ได้ แกะปลามือเลอะว่าจะไปล้างมือพอดี”
น้องเขาก็พูดแล้วพยักหน้าชวนผมให้เดินตามไป ผมหันไปมองหน้าไอ้เดย์ มันก็พยักเพยิดหน้าให้ไป
ได้ยินเสียงตาพูดสั่งนาวไล่หลังมาว่าให้ตักน้ำใส่ขันกลับไปด้วย คงเอาไว้ล้างมือที่วงกินข้าว
พวกเราล้อมวงกินข้าวกันที่พื้นกลางบ้าน บรรยากาศบ้านตายายไอ้เดย์น่าอยู่มากนะครับต้นไม้ก็เยอะ
มีลมพัดเอื่อยๆถึงแดดแรงก็ช่วยให้ไม่ร้อนมาก ยิ่งตกเย็นมาแดดร่มลมตกแล้วถึงไม่เปิดพัดลมก็ไม่ร้อนเลย

เดินไปหลังบ้านเจ้านาวก็ตักน้ำจากในตุ่มมายื่นให้ผมขันนึง ก่อนหันไปหยิบขันอีกใบตักน้ำล้างมือตัวเอง
ผมแอบลอบมองหน้านาวเพราะไม่กล้ามองหน้าน้องเขาตรงๆ เดี๋ยวจะงงว่าอยู่ดีๆไปจ้องหน้าเขาทำไม
คือขอบอกเลยนะครับว่าเจ้านาวเนี่ย หน้าคล้ายไอ้เดย์มากเลย เพียงแต่ว่าตัวยังเล็กกว่าไม่สูงเท่า หน้ายังเด็ก
จมูกเดย์โด่งกว่า ตาเดย์ก็โตกว่า ปากไอ้เดย์น่าจูบกว่า หึหึ และแน่นอน ไอ้นั่น ของเดย์ต้องใหญ่กว่าไอ้เปี๊ยก
ที่ยังเตี้ยกว่าผมนี่แน่ ............เฮ้ย////// ผมไปวกเข้าเรื่องนั้นทำไมนะ ไม่นะไอ้ลูกคิดดดด!
มึงจะมาเป็นคนหื่นกามตามไอ้บ้าเดย์ไม่ได้น๊า||||||||

“พี่เป็นแฟนพี่เดย์จริงๆเหรอ”
จู่ๆน้องมันก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบระหว่างเราครับ ผมก็เงอะงะตอบแค่ยิ้มแหยๆแล้วพยักหน้านิดๆ
นาวมันล้างมือเสร็จตักน้ำใส่ขันถือไว้แล้วมองหน้าผมก่อนพูด
“แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกันอ่ะ”
“ห๊ะ!?”
อึ้งเลยสิครับ ผมยอมรับว่าเหวอไปเลย ยืนมองหน้ามันแบบเอ๋อๆมันก็หัวเราะให้อีก เอ้าไอ้เด็กห่านี่ยังไงๆ
“5555 งงเหรอพี่ ไม่ต้องงงหรอก ผมรู้ว่าพวกเกย์อ่ะมันไม่คบกันนานหรอกใช่ป่ะ เดี๋ยวก็เลิก”

อะไรของมันวะ! มาพูดจาแบบนี้ได้ยังไง ผมไม่ชอบเลย จู่ๆก็มาแช่งให้คนเขาเลิกกันไอ้เด็กเปรต -*-
น้องมันมาพูดแบบนี้คือดูถูกกันเกินไป ผมไม่ได้ชอบเดย์เพราะมันเป็นผู้ชายซะหน่อย ผมชอบเพราะเป็นมัน
เดย์เองก็เช่นกันมันเคยพูดกับผมไว้ ว่ารักก็คือรัก ไม่รู้ทำไมแต่มันก็รักผม เพราะคือผมมันถึงรู้สึกแบบนี้ด้วย
ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่ว่าผมจะง่ายๆนะถึงจะเป็นผชทำยังไงก็ไม่ท้อง แต่ผมไม่มั่วไม่นิยมคบซ้อน
มีกิ๊กรึเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น คนเคยโดนสวมเขาอย่างผมรู้ดีว่าความเจ็บปวดจากการโดนคนรักนอกใจ
มันเป็นยังไง  ไอ้เด็กนี้ยังไม่เข้าใจความรักของเรา.......แต่ช่างเถอะ ผมคงไม่ต้องมานั่งอธิบายให้ฟัง
อยากจะคิดว่ายังไงก็ปล่อยให้มันคิดไปเถอะ ถึงมันจะดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมก็ไม่เป็นไร
 แค่ตากับยายมันชอบผมก็พอแล้ว

ผมไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบเจ้านาวไป แต่ก็คงทำสีหน้าไม่สู้ดีให้มันเห็น พอผมจะหมุนตัวเดินกลับไปกินข้าว
มันก็รั้งจับแขนผมไว้  “พี่! พี่โกรธเหรอ”  มันโง่หรือมันโง่ครับที่ถามผมแบบนี้ ใครเขารู้สึกดีกับคนที่มาแช่ง
ให้คนเขาเลิกกัน ผมถอนใจแล้วกระตุกแขนออกจากมือมัน มองหน้าแล้วถึงไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ทำหน้า
ให้เข้าใจได้ไม่ยากว่าอยากถาม คือต้องการอะไรจากกูอีกครับ

“พี่อย่าไปบอกพี่เดย์นะ ว่าผมพูดอะไรกับพี่อ่ะ แล้วพี่ก็ไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะยุ่งอะไรกับพวกพี่
ผมไม่ขัดอะไรพี่เดย์เขาอยู่แล้วล่ะ จะเอาใครมาเป็นแฟนก็เรื่องของพี่เขา ถึงผมจะอยากให้พี่เขามีแฟนเป็น
ผู้หญิงเหมือนเดิมก็เหอะ”  พูดเสร็จเจ้านาวก็ส่งยิ้มใสๆให้ผม แต่ทำไมผมมองแล้วเหมือนมันกวนตีนผม

“ถ้าเลิกกับพี่เดย์เมื่อไหร่ ปรึกษาผมได้นะ เดี๋ยวผมช่วยหาผัวใหม่ให้พี่เอง555”

ตลกมากงั้นสิไอ้เด็กเปรต ผมต้องกัดฟันตัวเองยั้งใจไว้เพราะความอยากถีบไอ้เด็กบ้านี่ตกชานเรือนสักที
ปากแม่งงงงงงงงงงง -*-


เดินกลับมาที่วงกินข้าว เจ้านาวยื่นขันใส่น้ำเอาไว้ล้างมือให้ตารับไว้ มันบอกว่าอิ่มแล้วรีบออกไปหาเพื่อน
แม่มันก็บ่นลูกตัวเองให้ญาติที่นานๆเจอกันทีไปเรื่อยเปื่อย แม่ไอ้เดย์ก็ไม่ยอมแพ้บ่นเรื่องลูกตัวเองบ้าง
จนไอ้เดย์โวยวายว่าอย่ารุมตอนมันปากไม่ว่างกำลังกินเลยเถียงไม่ทันน้ากับแม่

ส่วนผมก็นั่งลงกินต่อเงียบๆใครถามอะไรก็ตอบสั้นๆ จนไอ้เดย์มันคงแปลกใจ มันกระซิบถามผมเบาๆ
 “เป็นอะไร”  ผมส่ายหน้า มันก็กระซิบถามอีก  “ทำไมทำหน้างี้”
ผมขมวดคิ้วถามกลับเบาๆ “หน้ายังไง”  ไอ้เดย์กระซิบกระซาบ “หน้ามุ่ยเหมือนหงุดหงิดอะไร”

เดย์มันจับสังเกตได้ผมก็เลยถอนใจแล้วฝืนยิ้มให้มันไป  “กูปวดท้องว่ะ สงสัยกินน้ำพริกมาก
แต่อย่าบอกใครนะเกรงใจยายมึงอุตส่าห์ทำให้กิน”  ผมก็แก้ตัวไปอย่างนี้ เดย์มันเลยตักข้าวที่ติดน้ำพริก
ในจานผมออกไปใส่จานตัวเอง แล้วกินแทน มันเป็นคนไม่กินเผ็ด นิดเดียวก็ปากแดงแล้ว
ยายมันทำค่อนข้างรสจัดด้วยไอ้เดย์กินเข้าไปแดงยันหูเลยครับ ตลกแต่มันก็น่ารักดี ทำให้ผมยิ้มได้..


**************************
 
กลับจากอยุธยามีของฝากให้จ๋าเพียบ ของแห้งขนมต่างๆที่พ่อแม่เดย์ซื้อให้บอกให้ผมเอาไปฝากแม่จ๋า
ทั้งตากับยายที่เอาปลาเค็มทำเองใส่ถุงมาให้ มะม่วงกวนจากน้าพิมอีก แล้วยังมีของฝากแถววัด
ที่พวกเราไปไหว้มา ไอ้เดย์เป็นคนซื้อให้ สรุปผมไม่ได้ออกตังค์สักบาทเลยครับ แม่ก็ชอบสิ55

ผมถึงบ้านก็สี่ทุ่มแล้ว จ๋าออกมานั่งรอผมที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน เห็นกำลังเม้าท์อะไรกับพี่อ้อพี่สาวข้างบ้าน
พอเห็นผมซ้อนรถไอ้เดย์มาจอดหน้าบ้าน พี่อ้อก็ยิ้มให้แล้วรีบขอตัวเข้าบ้านตัวเองไป ส่วนแม่ผมรีบกวักมือ
“มาๆๆ ของฝากแม่อยู่ไหน”

ไอ้เดย์เอาของไปกองตรงหน้าจ๋า
“หมดนี่เลยครับจ๋า เดย์ พ่อ แม่ แล้วก็ตากับยาย เอาของมาฝากจ๋าเพียบเลยครับ”
“อู้ยย ขอบใจมากเลยลูกกกก5555 เยอะแยะเลยโอ้ยตายๆๆเกรงใจ”
“เกรงใจงั้นเราเอาคืนเขาไปดีมั้ยจ๋า”  ผมลองแกล้งแหย่แม่เล่นก็เป็นตามคาดครับ แม่ผมรีบเถียง
“วุ้ย! จะบ้าเหรอลูก คนเขาอุตส่าห์มีน้ำใจเอาคืนเขาไปมันเสียมารยาท เอามานี่แม่จะเอาไปเก็บ”
คุณนายลูกเกดรีบแย่งกล่องมะม่วงกวนที่ผมเพิ่งรื้อออกมาดูไปเลยครับ หอบของสามสี่ถุงเข้าครัวไป
ไอ้เดย์จะช่วยถือก็ว่าไม่เป็นไรแม่ขนไหว

ผมเดินตามจ๋าเข้าบ้านไป ไปถึงหน้าบันไดกำลังจะก้าวขึ้นก็นึกได้หันไปถาม “จ๋า จ๋าฝากพี่อ้อซื้อกับข้าว
มาจากตลาดนัดอีกเหรอ เห็นนั่งคุยอะไรกันหน้าบ้าน ลูกบอกแล้วว่าน่าจะกลับเวลานี้ กินข้าวมาแล้วนะ”
จ๋าไม่ตอบอะไรครับ แต่รื้อของดูๆแล้วชำเลืองมองผม......? ทำไมแม่ผมมีท่าทีแปลกๆ

“พาลูกคิดไปกินข้าวที่บ้านตากับยายมาแล้วครับจ๋า เห็นมั้ยเดย์เลี้ยงลูกจ๋าไม่ให้อดอยากเลยนะ555”
ไอ้เดย์มันพูดกะให้แม่ขำ แต่คราวนี้จ๋าไม่ยักหันมาขำกับมัน ทำท่าชั่งใจคิดอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว
ผมกับเดย์หันมามองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองแม่จ๋า ยังเห็นยืนคิดอยู่ที่เดิม ผมเลยเดินเข้าไปกอดพุงแม่

“เป็นอะไรอ่ะ”   ผมถามแม่ก็ส่ายหน้า  “ไม่ได้เป็นอะไร แต่มีอะไรจะถาม แค่คิดว่าแม่ควรถามลูกมั้ย”
“ถามมาสิ เรื่องอะไรเหรอจ๋า”
“ไอ้น้องอ้อ มันมาบอกแม่ว่าเพื่อนของเพื่อน มีน้องสาว เรียนที่เดียวกับลูก ...เขาว่าตอนอยู่ที่โรงเรียน...เอ่อ”

ผมกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น...........

“เขาว่า....พวกลูกน่ะเป็นแฟนกัน”  จ๋าส่งสายตาไปทางไอ้เดย์ เดย์มันเหล่มองผมทันที ผมยังอึ้งอยู่
ได้แต่เม้มปากก้มหน้าเพราะไม่กล้าสู้สายตาแม่

จ๋ารู้แล้วเหรอ!!! เรื่องผมกับเดย์มาเข้าหูแม่จนได้!
...ที่แม่จ๋าไม่ด่า ไม่โวยวาย เพราะยังไม่เชื่อคำคนอื่นสินะ

“จ๋า เดย์กับลูกคิดไม่ได้ชอบกันนะจ๋า ”   ไอ้เดย์มันรีบปฏิเสธแม่ผมให้ทันทีทันควันก่อนผมอ้าปากอีก
“อ้าว แล้วถ้าอย่างนั้นทำไม..”  แม่ผมขมวดคิ้วน่าดู
“เดย์ไม่ได้ชอบลูกจ๋า สบายใจได้ครับ คนก็พูดกันไปมั่วไอ้ต้นตอข่าว น่าจะเป็นเพื่อนๆที่โรงเรียน
มันแกล้งเราสองคนน่ะครับจ๋า55”

“........เหรอ จริงเหรอลูก”
 จ๋าหันมาถามผมในขณะที่ผมยิ่งรู้สึกอึ้งหนักกว่าเดิมกับคำปฏิเสธจากปากไอ้เดย์

อดน้อยใจไม่ได้ทั้งที่ก็รู้ดีว่านี่คือการเอาตัวรอดของมันเท่านั้น และมันก็ทำเพื่อผมด้วย แต่ผม…
ไม่อยากได้ยินแบบนี้เลย  …

“แหะๆๆ” ผมหัวเราะแห้งๆ “ตลกแล้วจ๋าทีหลังอย่าไปฟังข่าวมั่วมานะ ขำอ่ะ55”
คุณนายลูกเกดส่ายหัวถอนใจแล้วไล่ให้ผมเอากระเป๋าไปเก็บก่อนมาช่วยปิดร้านให้ที


ผมเดินขึ้นบันไดไปอย่างเหนื่อยหน่าย เข้าห้องตัวเองอย่างเซ็งๆ วางกระเป๋าเป้แหมะลงบนที่นอนก่อนทิ้งตัว
หงายหลังกระเด้งไปบนเตียง นอนนิ่งลืมตาเหม่อๆ เดย์ที่ตามเข้ามาในห้องติดๆยืนเอียงคอมองผม
“เป็นอะไรลูกคิด”
“ยังมีหน้ามาถามอีก มึงพูดอะไรกับแม่กูล่ะลืมแล้วรึไง” ผมตอบมันทันทีทันใดยอมรับว่าใส่อารมณ์นิดๆ
ไอ้เดย์มันทำแสยะยิ้มมุมปาก หน้านี่กวนไปอีก ผมหมั่นไส้เอาเท้ายันหน้าขามันไปให้เซถอยห่างข้างเตียง
แต่ไอ้คนบ้ามันดันคว้าจับข้อเท้าผมแล้วพุ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างขา ไอ้บ้านี่ก้มหน้ามาใกล้มากแล้วยิ้ม
ยิ้มหวานจนใจผมเต้นแรงไปหมด ตกใจด้วยแหละจู่ๆมันก็เข้ามาทาบทับบนตัวแบบนี้

“ไม่ต้องมายิ้มเดย์ มึงโกหกแม่กูไปมึงยังสบายใจได้อยู่อีกเนอะ”
“บ้าดิ โกหกอะไร ที่ไหนมี?55”  ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันยิ่งขำคิกคัก 
“ไม่ขำเว้ยหมายความว่าไง มึงพูดจริงเหรอ”
“เรื่องไร?”
“ก็ที่!...ก็มึง......ฮึ่ม..มึงว่ามึงไม่ชอบกู”  พูดไปแล้วทำไอ้คนตรงหน้ามันอมยิ้มน่าดู
“อ๋อ เคือง? งั้นอยากให้บอกแม่มึงไปว่าไงอ่ะ บอกว่าเป็นแฟนกันเลยดีมั้ย”
“บ้ารึไง เฮ้อช่างมันเหอะ”  ผมก็รู้ดีว่ามันดูงี่เง่าจะโวยมันเรื่องนี้ก็ไม่ถูก มันก็ทำถูกแล้ว แต่ว่า..
มันก็น่าจะพูดเลี่ยงไปทางอื่นไม่เห็นต้องพูดชัดถ้อยชัดคำขนาดนั้นว่าไม่ชอบผมเลย

“ทำหน้างอ งอนที่กูพูดว่าไม่ได้ชอบมึงใช่ป่ะ คึคึคึ”
ผมสะดุ้งนิดหน่อยมันรู้ได้ไงวะ!? นี่หน้าผมออกขนาดนั้นเลยเหรอ (ยังจะมาถามอีกเนอะ)
“เปล่าเว้ย.. ก็มึงพูดไม่จริงกูจะงอนอะไรมึงเล่า”
“กูพูดจริง กูไม่ได้ชอบมึง”
ผมสะอึกเลยนะ ถลึงตาขู่มันให้มันพูดใหม่เดี๋ยวนั้น “เอ๊ะเดย์ เชี่ยเดย์เอาดีๆ”
“กูไม่ได้ชอบ ........  กูรัก 555555”

โหยยยยยยย ให้ตายเหอะ!////// ผมเขินจนทำหน้าไม่ถูก ไอ้เดย์มันชอบใจที่ผมเม้มปากแรงบอกผมหน้าแดง
มันก้มลงมาหอมแก้มผมตั้งหลายทีเหมือนหมั่นเขี้ยว จนผมต้องหันหน้าหนีบ่นว่าแก้มช้ำแล้วพอได้แล้ว
มันก็เชื่อฟังดีนะครับหยุดหอมแก้ม แต่จับคางผมยึดไว้แล้วบดปากจูบลงมาเน้นๆแทน  “อื้ออ”  เสียงประท้วง
รอดจากในลำคอผมได้แค่นั้น แล้วมันก็ถูกกลืนหายไปกลายเป็นความเต็มใจยอมรับลิ้นที่สอดเข้ามาแทน

มือที่ซุกซนของไอ้คนบ้านี่มันไวจริงๆนะครับ ล้วงเข้าไปในเสื้อทั้งคลำทั้งเคล้นก่อนจะถลกเสื้อผมขึ้นเหนือหน้าอก
ผมจะอ้าปากด่าอะไรมันก็รีบอุดปากด้วยปาก ส่งลิ้นเข้ามาควานในปากเลียลิ้นกันเหมือนกำลังลิ้มรสชาติที่อร่อยมากๆจนหยุดไม่ได้..

“อื้ออ~~ด..เดย์... ไม่ อื้ออ”  ผมเริ่มดิ้น รั้นจะผลักมันออก พยายามเบี่ยงหน้าหนียังไงมันก็ตามมาจูบอยู่ได้
“ทำไมฮื้อ..”  เดย์กระซิบถามข้างติ่งหูผมแล้วมันก็งับ เล่นเอาสยิวก่อนจะทำให้ผมสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก
ด้วยการไซร์กกหูแล้วลากลิ้นลงมาตามซอกคอ “โอ้ย! เดย์ ซี๊ดดดดไอ้..ไอ้บ้าอื้อออออ”  มันกัดคอผม
แล้วดูดอย่างแรง บ้าเอ๊ยมันต้องเป็นรอยแน่เคยบอกแล้วว่าไม่ให้ทำๆตรงคอ ได้แต่คิดในใจ จะห้ามก็ไม่ทัน

ผมหือมันไม่ขึ้นก็ตีไหล่มันแต่เบาเหมือนไม่มีแรง ใจมันหวิวไปหมดครับ เสียวที่เนื้อตรงนั้นทีตรงนี้ที
เดย์กอดแล้วฟัดไซร์ไปตามตัวผมนัวเนียด้วยลมหายใจร้อนๆที่พ่นใส่ มันทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง
ใจเต้นแรงและรู้สึกดี แต่ก็อายในเวลาเดียวกัน โดนจูบไปทั่ว ผลักมันก็ไม่ยอมออกบอกให้หยุดก็ไม่ฟัง
ผมตัดสินใจจิกผมข้างหน้ามันแล้วยันให้เงยหน้ามามองผม ได้ผลนะมันสะดุดขมวดคิ้วจ้องตาผม

“มึงลืมอะไรรึเปล่า กูต้องลงไปช่วยจ๋าปิดบ้าน พอแค่นี้เลยไอ้หื่น//////*//”
“สักทีน่า ก่อนลงไปอ่ะ”  มันเลื้อยมาหอมแก้มผมแล้วไซร์คอต่อ
“ไอ้บ้านี่!/////*// ก็บอกว่าไม่ได้ๆๆๆๆ”  ผมเริ่มโวยเสียงดัง มันยังมาทำจุ๊ๆปากใส่แล้วจุ๊บปากผมอีกนะ
“ลูกคิด นะ นะ อยากอ่ะ นะ นะ นะครับนะ”  ไอ้บ้าเดย์ทำหน้าทั้งหื่นทั้งอ้อนมากมายใส่ผม
ผมได้แต่หันหน้าหนีริมฝีปากมันไปมา

“อื้ออ อื้มมมม”  ผมร้องอยู่ในลำคอตอนที่มันบังคับจับหน้าผมให้อยู่กับที่แล้วจูบเอาจูบเอา ไอ้หื่นเอ๊ย
เดย์พยายามสอดลิ้นเข้ามาอีก ขืนผมเจอดีฟคิสไปตัวอ่อนยวบเสร็จมันกันพอดีผมเลยงับปากแน่น
กัดฟันไล่มันกลับบ้าน  “เดย์ไม่ได้เว้ย ก็บอกว่าอย่าๆๆ///////*//แม่กูรออยู่ข้างล่างพูดให้รู้เรื่องสิมึงนี่!”

แต่ดูเหมือนเดย์จะไม่สนใจที่ผมพูดนัก มันยังคงหน้ามืดตามัวอยู่กับการส่งลิ้นร้อนไล่เลียไปตามจุดอ่อนของผม
ยิ่งตรงไหนผมหลุดสะดุ้งร้องมันยิ่งแกล้งเน้นย้ำเป็นพิเศษ ผมจะยกมือปิดปากก็ไม่ทันมันปัดมือผมออก
แล้วจับกดกับที่นอน ก้มหน้าเอาจมูกซุกไซร์ตามเนื้อตัวผมเหมือนไปตายอดตายอยากมาจากไหน
เผลอแผล็บเดียวมันจับผมถอดเสื้อเฉยเลย มันจะโยนเสื้อผมทิ้งผมไล่ผวาตามเก็บแทบไม่ทัน

“อุ๊ ไอ้บ้า!/////*//ทำไม่ได้เว้ย!!!”  ผมตะคอกมัน มันกลับกอดผมกดลงทับกับที่นอนไม่ให้ผมลุก
ผมพยายามดันๆตัวมันให้ลุกออก แต่มันก็กอดฟัดผมอยู่นั่นแหละ
 “ลูกคิด.............อย่าขัดใจเดย์ได้มั้ย”   เดย์มันกระซิบริมหูผม ไอ้บ้าเอ๊ยเสียงกระเส่ามาก
มันจับมือผมไปจับตรงนั้นของมันดูจะได้รู้ว่าข้างล่างมันตื่นตัวแค่ไหนแล้ว

“ตรื้ดดดดดดดดดด”   
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
“ตรื้ดดด ตรื้ดดดดด ตรื้ดดดดดด”
ตามด้วยเสียงโทรศัพท์ของไอ้เดย์ดังตามกันมา...

เราสองคนที่นอนทับกันอยู่ได้แต่มองหน้ากัน ไอ้เดย์กัดกรามตัวเองอย่างขัดใจแล้วหอมแก้มผมซะแรง
ก่อนมันจะผละไปรับโทรศัพท์คุยกับแม่ที่โทรเข้ามา
ผมก็รีบกดรับมือถือตัวเองคุยกับแม่ที่โทรเข้ามาเหมือนกันพร้อมใส่เสื้อไปด้วย
“ก็กำลังจะลงไป เสียงเคี้ยวอะไรเต็มปากอ่ะ..อื้อเดี๋ยวลูกไปช่วยปิดบ้านอย่าเพิ่งบ่นน่าจ๋า~~”
 ผมรีบรับคำวางสายจ๋าที่โทรมาตามแล้วลุกไปยืนมองไอ้เดย์ว่ามันจะเอาไง

“เออๆครับจะกลับอยู่นี่ไง แค่นี้นะแม่ ฮึ่ย..” ไอ้เดย์ก็รีบวางสายแล้วหันมามองทางผม
เราเหลือบมองหน้ากันไปมาเหมือนอารมณ์ทุกอย่างมันยังค้างคา...ก็ค้างจริงๆอ่ะ

“กูกลับละ”  เดย์ลุกเดินออกจากห้องผมไปเหมือนคนอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
ผมรีบตามไปคว้าแขนมันทันก่อนลงบันได “เดย์! มึงโกรธอะไรรึเปล่า ไม่...ค้างนี่เหรอ”
ที่ผมบ่ายเบี่ยงมันเพราะต้องลงไปปิดบ้านก่อน ก็นึกว่ามันจะค้างบ้านผมนี่นา...
เดย์ส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วส่ายหน้า มันคว้ามือผมแล้วจูงลงบันไดไปด้วยกัน

ผมยืนส่งเดย์หน้าบ้าน มองแฟนตัวเองรีบคร่อมรถมอเตอร์ไซค์อย่างงุนงง ปกติมันดื้อขี้ตื้อจะตาย
ก่อนแม่โทรมายังจะทำให้ได้ ทำไมอยู่ๆก็รีบกลับ “ทำไมไม่ค้างบ้านกูอ่ะ”
“แม่ให้ไปนอนบ้านว่ะวันนี้ พรุ่งนี้แม่จะทำของใส่บาตรแต่มืด กูดันไปรับปากเขาว่าจะช่วย
ตั้งแต่ก่อนไปบ้านตายายแล้วน่ะสิเขากลัวกูเบี้ยวอ่ะ”
“จะไปวัดกันเหรอ? วันนี้ก็ไปกันมาแล้วนี่”
“อื้อ แม่อยากทำน่ะพรุ่งนี้ไปกับพี่ดรีมวัดแถวบ้านเราเนี่ย พี่ดรีมยังไม่ได้ไปทำบุญไง กูแค่ช่วยเขาไม่ได้ไป”

“แล้วนี่...............มึงไม่........ไม่อยาก..แล้วเหรอ”  ผมก็อ้อมแอ้มถามมันเขินๆนะ
ไอ้เดย์ได้ยินมันขมวดคิ้วว่าผม  “มึงไม่ให้แต่มาถามยั่วกูงี้เหรอเชี่ยลูก อย่างนี้ก็ได้เหรอครับ”
ผมถลึงตาดุมันบ้าง  “ไอ้บ้า ก็กูนึกว่ามึงจะเนียนนอนที่นี่เหมือนทุกทีนี่หว่า”
“อ้าว ความจริงแล้วมึงแอบหวังให้กูปี้มึงหรอกเหรอ”
“สัดเดย์!////*//ใครไปหวังจากมึงแบบนั้นไอ่ห่ารีบกลับบ้านมึงไปเลยไป”
ผมผลักไหล่มันแรง มันโวยว่าอย่าเดี๋ยวรถล้มแล้วก็อย่าไปโดนตัวมันของมันยังขึ้นอยู่
ฝากบอกจ๋าว่ากลับแล้วด้วยไม่กล้าไปยืนลาใกล้ๆ
ก่อนขี่รถไปมันยังหันมาบอกกับผม “เดี๋ยวโทรหา..รับด้วยนะ” 

เดย์ไปแล้วผมก็รีบปิดบ้านแล้วไปยืนมองจ๋าแอบกินของฝากอยู่หลังบ้าน
“อ้าวเดย์กลับเลยเหรอจะฝากขอบใจที่บ้านเขาอีกรอบซะหน่อยเดี๋ยววันหลังจะฝากของกินไปให้บ้าง”
“กินเยอะดึกๆจะอ้วนกว่าเดิมนะจ๋า”
“โอ้ยยยยยปล่อยแม่ไปเถ๊อะ”   จ๋าไล่ให้ผมไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนห้ามบ่นว่าเหนื่อยแล้วไม่ไป
เพราะเป็นคนขอไปเที่ยวกับเขาเอง

.....................................................................
...............................................
..................
..........

ผมอาบน้ำออกมากำลังแต่งตัวเสียงโทรศัพท์ก็ดังครับ แต่ผมแปลกใจตอนที่จะกดรับนี่มันไม่ใช่โทรธรรมดา
ไอ้เดย์มันโทรวีดีโอคอลมาหาผม........เห๊อะไอ้คนบ้าเพิ่งจะแยกกันคิดถึงอยากเห็นหน้ากูแล้วเหรอ////////

พอผมกดรับเท่านั้นแหละเล่นเอาอึ้ง! เชี่ยเดย์มันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวครับ!! น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเหมือนกัน
เห็นมันเช็ดหน้าเช็ดหัวเช็ดตัวตัวเองไปทั่ว
“เดย์ มึงงงง //// ไปใส่เสื้อผ้าก่อนค่อยมาคุยไป”
“ทำไมเห็นหุ่นกูแล้วใจสั่นอ่ะดิ คึคึคึ” 
ไอ้หล่อมันยิ้มกวนตีนเบ่งกล้ามโชว์ผ่านกล้องมาอีก แล้วมันก็ไปนั่งบนเตียง ยิ้มยั่วผมไปมา
“ไอ้บ้า ถ้าไม่มีอะไรกูวางแล้วนะ พรุ่งนี้มึงก็ต้องตื่นแต่มืดนี่รีบนอนได้แล้ว”
ผมก็คลานขึ้นเตียงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนห่มผ้าอมยิ้มคุยกับคนบ้า

“ลูกคิด..”
“หื้ม?”
“มึงดูนี่ดิ..”
“.........เชี่ยเดย์!!!”    ไอ้เดย์มันเปิดผ้าขนหนูให้ผมดูครับ! แม่งเต็มตาเลย

“ทำไงมันก็ไม่ลงว่ะ กูทำในห้องน้ำตั้งนานแม่ง กูจนปัญญาต้องให้มึงช่วยแล้วล่ะ”

“เชี่ยเด๊ยยยยยยย!!!/////*// ไอ้โรคจิต!”  ผมอยากจะปามือถือทิ้งเหลือเกิน
แม่จ้าวววววววววว!!!!!เห็นขนาดมันแล้ว
แสดงว่าก่อนหน้านี้คือมันเล่นมาก่อนแล้วจริงๆ ไอ้โรคจิตนี่!!!//////*//

ขณะที่ผมด่ามัน มันก็กัดปากตัวเองมองผมตาเยิ้มเลยเอากะมันสิ เดย์ใช้มือข้างนึงลูบไล้ไปตามตัวมัน
ตั้งแต่หน้า ลำคอ ไหปลาร้า เลื้อยไปไหล่ กล้ามหน้าอก ซิคแพ็ค..ท้องน้อย วนไปวนมา
“ลูกคิด.......มึงอยากเลียตรงไหน”

อ๊าคคคคคคค ไอ้คนบ้าเอ๊ย!!! เล่นอะไรของมันเนี่ย ทั้งที่ปากก็ด่าแต่จู่ๆผมกลับรู้สึกตื่นเต้นบอกไม่ถูก

“ตรงนี้มั้ย...”   มันพูดพลางลูบมือต่ำลงไปจับลูบคลำตรงนั้นของมันเอง

ผมจะเป็นลมเห็นมันขยี้ตัวเองต่อหน้าถ้าไม่รู้สึกอะไรเลยผมก็ตายด้านไปแล้ว ทำยังไงดีครับของผมขึ้น

“เดย์.......อึก.....ทำแบบนี้มัน..จะดีเหรอมึง”
“มีอะไรที่ไม่ดี....อ่า...ฮึกกก....ซี๊ดดดดดดด”

ไปหมดแล้วครับสติผม ไอ้เดย์มันทำผมใจแตกกับภาพที่มันหลับตาพริ้มเล่นตัวเองให้ดูครางชื่อผมไปด้วย

“ฮึกกก ด...เดย์....อะ..อื้มมมมม”
ผมเล่นกับตัวเองในบ็อกเซ่อร์บ้างแต่ไอ้เดย์ไม่ยอมครับ  “ถอดเลยลูกคิด..อื้มม ซี๊ดดด เร็วลูกคิด”
ไอ้เดย์ใส่เต็มที่ผมต้องรีบหรี่เสียงเพราะมันครางดังขึ้น ตัวผมเองก็เหมือนกันพยายามกลั้นเสียง
แต่ไอ้เดย์ก็เอาแต่พูดว่าครางดังๆหน่อยมันอยากได้ยิน บ้าเอ๊ยผมไม่เคยเล่นอะไรโรคจิตแบบนี้มาก่อนเลย
กับมันนี่แหละคนแรก และคงเป็นคนเดียวด้วย หัวใจผมเต้นแรงมากตอนทำ ทำไมถึงตื่นเต้นขนาดนี้นะ

ไอ้เดย์มันบอกให้ผมแลบลิ้นให้ดู เสร็จแล้วมันก็ยิ้มตาเยิ้มเร่งมือสาวข้างล่างอย่างมีอารมณ์มาก
“อื้มมมมลูก...ลูกคิด...อ่าส ซี๊ดดด ลิ้นมึงดีจัง ใช่ตรงนั้นแหละ อื้มมมมลึกๆ”
ผมกลืนน้ำลายจ้องมองมือมันที่เร่งรูดตัวเองไม่หยุด เราทำไปพร้อมๆกันต่างผ่ายต่างพ่นลมหายใจแรงขึ้นๆ

“อึกอื้อออออออออ๊า..ออ ฮื้อออออออออเดย์ เดย์แฮ่กๆๆๆ”
แล้วก็เป็นผมที่ไปก่อนผมรู้สึกมากจนถึงจุดนอนหอบบนที่นอน มองเดย์ที่ยังมันส์กับการโซโล่เดี่ยว
มันอึดใช่เล่นที่ไหน ไม่ได้เจอของจริงคงยิ่งนานเข้าไปใหญ่ ผมเลยช่วยพูดตามที่มันอยากได้ยินต่างๆนาๆ
ถามว่าอายมั้ย คืออายมากกกกกกกกก แต่ผมไม่อยากทนเห็นมันทรมานอย่างนี้

“ซี๊ดดดดดด รักมึงนะอ่ะอ๊ะอ๊า~~~~~” ไอ้เดย์ครางต่ำตัวเกร็งกระตุกพุ่งความต้องการออกมา
มันยื่นมือที่มีน้ำให้ผมดู ถ้าอยู่ตรงหน้าผมไม่มีทางรอดแน่มันชอบให้ผมกลืน

“โคตรตื่นเต้นเลยวะ แฮ่ก..รักมึงนะ รักที่สุดเลย ลูกคิดดดดดด”
“มึงโรคจิตพอรึยัง นอนได้รึยัง”  ผมบ่นมันไปมันก็หัวเราะล้อผม ไม่ใช่อะไรนะเดี๋ยวจะขึ้นอีกน่ะสิ..
“หึหึ ทำอย่างกับมึงไม่รู้สึกดี อีกทีมั้ย มาบ้านกูมั้ยเดี๋ยวจัดของจริงให้เลยคืนนี้กูไม่นอนแล้ว”
“พอเลย ไอ้บ้า!///*//”
มันทำปากจู๋จูจุ๊บส่งมาให้ผม ผมเลยจุ๊บผ่านโทรศัพท์แล้วรีบปิดกล้องหนีวางสายไป

นอนกลิ้งไปกลิ้งมาดิ้นอยู่บนเตียงครับ อ๊าค!นี่ผมทำอะไรลงไปนี่ หื่นขึ้นทุกวันเพราะมันคนเดียว
ไอ้บ้าเด๊ย์!!!!// ///*//


+++++++++++++++++++++++++++++
 

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 47 มีแฟนแล้วก็อย่างนี้.../2







วันต่อมาที่โรงเรียน
จนเลิกเรียนแล้วเพื่อนๆยังล้อเรื่องรอยคิสมาร์คที่คอผมไม่เลิก ผมเอาพลาสเตอร์ยาแปะไว้พวกมันก็ชอบ
แกล้งมาดึงออก ต้องไล่ตบกะโหลกเรียงตัวถึงจะยอมหยุด ////*//เฮื่อย เพราะไอ้เดย์นั่นแหละชอบทำเป็นรอย

กำลังเก็บของเข้ากระเป๋าเป้เตรียมกลับบ้าน สมุดร่วงจากมือเลยครับได้ยินไอ้ยูถาม “สรุปมึงได้กันรึยังวะ” 
“ยังเว้ยไอ้ห่า!”  ผมตอบตะคอกเขินๆ ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิมที่อยู่ใกล้ๆได้ยินพวกมันก็มาล้อมผมแล้วโห่ใส่
“ช้าว่ะมึงอ่ะ แล้วรอยที่คอมาไง”  ไอ้กีต้าร์มันแซวผมอีก
“ก็จูบกันเฉยๆ////ไม่ได้ทำอะไรกัน”
ไอ้ซีนมันยื่นหน้ามาพูดส่ายหน้าล้อผมไปมา “กูไม่เชื่ออออออ่ะ” ผมผลักหน้ามันก็เซไปกอดไหล่กีต้าร์ไว้
แหม เนียนนะมึง...
“เรื่องของมึง” ผมขมวดคิ้ว เก็บของเสร็จก็นั่งรอเดย์ มันส่งข้อความว่าเดี๋ยวมาหากลับพร้อมกันให้รอก่อน

“ต้องมากกว่าจูบอ่ะ” ยังครับยัง ไอ้คิมยังไม่หยุด
“มึงจะถามทำไมวะไอ้บ้า////*//”  ผมไล่ให้มันรีบตามตูดดุ๊กดิ๊กกลับบ้านไปซะ มันโดนโห่บ้าง

โฟร์กับแมวเหมียวที่ยืนคุยกันหน้าห้องเหลือบมองมาทางกลุ่มพวกผมแปลกๆ
สองคนนั้นนั่งอยู่หน้าห้อง เมียงๆมองๆมาทางผมกับเพื่อนๆที่แซวแกล้งไอ้คิมไปมา
“ยัยโฟร์กับแมวเหมียวมองมาทางนี้ทำไมบ่อยๆวะ เป็นอะไรของเขา”  ผมทักขึ้นทุกคนก็หันไปมองทางนั้น
สองคนนั้นสะดุ้งหันไปทางอื่นทันทีทำไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทีแปลกๆชอบกลครับ???

ไอ้เดย์เดินมาถึงห้องผมผ่านโฟร์ก็ทักทาย “ยังไม่กลับกันเหรอ ดุ๊กดิ๊กล่ะ”
“แหมเดย์ ถ้ากลับจะเห็นเค้านั่งอยู่นี่เหรอจ๊ะ พอดี...มีธุระนิดหน่อย ดุ๊กดิ๊กมันรีบกลับอ่ะ
แม่มันโทรตามญาติมา”  โฟร์ตอบเดย์แต่เหลือบมองมาทางกลุ่มผมอีกแล้ว

ไอ้เดย์เดินมาหาผมในห้องเจอหน้ามันไอ้คิมก็ปากหมาเลย
“เดย์เมื่อวานมึงทำอะไรไอ้ลูกไปมั่งสารภาพมา555”
ไอ้ซีนไอ้ตัวเสริมมันถามขยี้ต่อ “ดูดคอกันขนาดนี้ไม่เหลือแล้วม้างงงงง555555 เชี่ยลูกแม่งปากแข็ง”

แล้วดูไอ้เดย์มันตอบยิ้มๆให้เพื่อนๆฟังนะ
“หึหึหึ ก็ยังไม่ได้ทำถึงขั้นนั้นหรอกเว้ย แต่เมื่อวานตอนวีดีโอคอลกันไอ้ลูกโคตรน่ารัก
กูบอกให้ทำอะไรก็ทำ บอกให้ถอดก็ถอด เสียงโคตรเซ็กส์ซี่เลย”

“เชี่ยเด๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”  ผมอยากฆ่ามันครับ วิ่งไล่บีบคอแม่งวิ่งหนีผมอย่างไว
ไอ้เดย์หัวเราะก๊ากวิ่งหนีผมไปทั่วห้อง ผมโดนเพื่อนๆหัวเราะซะท้องแข็ง แถมโดนโห่แซวไม่หยุด
แล้วผมก็ได้ยินเสียงไอ้น็อตครับ “ร้อนแรงไม่ใช่เล่นนะมึงเนี่ยเชี่ยลูกกกกกกกกก55555555” 
มันโผล่มาพร้อมไอ้มาร์คที่ยิ้มมีเลศนัยยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมล้อๆ ไอ้สองคนนี้ต้องรู้เรื่องมาก่อนแน่ๆ
ไอ้เดย์มันบอกเขาไปทั่ว อยากฆ่ามันนัก ผมไล่ตีมัน มันก็หนีๆขำๆวิ่งหัวเราะลั่นล้ากวนตีน
เรื่องหน้าด้านนี่ขอให้บอกครับเชี่ยเดย์ชนะเลิศ

“โอ๊ะโฟร์โทษๆ”
“หลีกซิลูกคิด มีเรื่องจะคุยกับซีนหน่อย”
“หา?”
ผมวิ่งไล่ไอ้เดย์ไปชนโดนโฟร์ที่จับมือกับแมวเหมียวเดินมาหา แต่ไม่ได้มาหาผมครับพากันเลยไปหาไอ้ซีน
ไอ้ซีนหน้าเหรอหรา มันชี้หน้าตัวเอง ทุกคนหันไปมอง ผมก็หยุดไล่ตามไอ้เดย์ เดย์เดินกลับมากอดคอผม
ผมเลยกระทุ้งศอกใส่พุงมันอย่างหมั่นไส้แต่ไม่แรงนัก มันจะหัวผมไว้จะหอมแก้ม ผมรีบสะบัดหนีด่ามัน
เดี๋ยวเพื่อนก็ล้อไอ้บ้านี่คนเยอะแยะ ไว้ค่อยไปทำกันสองคนสิไอ้บ้า.../////(เดี๋ยวๆมึงลูกคิดเอาสติกลับมาครับ)

“โฟร์มีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะซีน”  แมวเหมียวเกริ่นนำให้ครับ
“มีอะไรเหรอโฟร์?”  ไอ้ซีนเอียงคอถามโฟร์ก็อ้ำๆอึ้งๆ
“คือ.............รุมจ้องกันทำไมยะ!////*//” 
ยัยโฟร์โวยวายไล่พวกผมที่ล้อมวงรุมดูมันกันแล้วลากไอ้ซีนไปทางอื่นซะงั้น หันมาขู่ฟ่อๆ
บอกไม่ต้องตามมากันเลยนะ...พวกเรานี่ยืนชะเง้อคอมองตามไอ้ซีนที่โวยวายโดนสาวๆลากคอไป

บอกไม่ให้ตามไปดู แต่มันน่าสงสัยขนาดนี้ใครจะทนไม่เสือกไหวครับงานนี้ เลยรีบแห่กันตามพวกมันไป55
ตามไปแอบดูห่างๆกันครับ  ไอ้กีต้าร์ที่ปกติจะใจเย็นสุดนี่วิ่งนำไปก่อนคนแรกเลยครับ ไม่ค่อยเลยนะมึง..

ตามไปถึงข้างตึกวิทย์ครับ  ตรงนั้นไม่มีคนเลยนอกจากสามคนนั้นกับพวกเราที่ยกโขยงตามมันมา
เห็นท่าไอ้ซีนทำหน้าตกใจแล้วโฟร์จับมือมันไว้ พวกผมนี่มองหน้ากันเหรอหราเลยครับ

กีต้าร์ร้อนใจชวนเข้าไปใกล้กว่านี้
“พวกมันคุยอะไรกันวะไม่ได้ยินเลยเฮ้ยเข้าไปใกล้ๆกว่านี้หน่อยดีมั้ย”

พวกผมเห็นดีเห็นงามด้วยก็พากันขยับเข้าไปใกล้แต่ไอ้คิมดันสะดุดพื้นต่างระดับหน้าทิ่ม...
เลยล้มกันตามกันหมด โวยวายๆอยู่ไอ้ซีนเดินมาหาเลยครับ....ตามด้วยยัยโฟร์กับแมวเหมียว
พวกมันยืนท้าวเอวมองพวกเราอย่างคาดโทษ..แหะๆๆ

“ก็มีอะไรกันวะ พวกกูก็อยากรู้ด้วยนี่ บอกหน่อยไม่ได้เหรอ”  ผมทำตาปริบๆอ้อนตามประสาคนขี้เสือก
เพื่อนๆนั่งกองกันกับพื้นเงยมองหน้าสามคนนั้นต่างลุ้นรอฟัง

“ไม่มีอะไรมาก......แค่....”  ไอ้ซีนเหลือบมองหน้าโฟร์ โฟร์ก็เม้มปากแล้วพยักหน้า

“กูว่า.........จะคบกับโฟร์”
ไอ้ซีนมันพูดอ้อมแอ้มเกาหัวตัวเองแก้เขินปาก แต่เล่นเอาพวกเราตกใจปนสับสนมองมันกันตาเหลือกครับ
“ห๊ะ!!!!!!!”

“มึงอย่ามาล้อกูเล่นได้มั้ยเชี่ยซีน กูต้องรีบเสือกแล้วรีบไปซ้อมบาสนะ ป่านนี้กูโดนด่าแล้วเนี่ย”
ไอ้ยูทึ้งหัวตัวเองบ่นไอ้ซีนหาว่ามันแกล้งตอแหลตามเคย แต่ยัยโฟร์พูดสวนมาอีก

“จริง! เค้าขอซีนเป็นแฟนเองแหละมีอะไรมั้ย!!!”
“ห๊า!!!!!!!”

“สองคนนี้เขาจะคบกัน เป็นแฟนกัน เข้าใจรึยัง”  ยัยแมวเหมียวตอกย้ำให้ฟังอีกทีครับ ไอ้ซีนมันก็พยักหน้า
“ห๊า!!!!!!!”

โห ........................ เหมือนโดนผีหลอกเลยครับ จริงเหรอนี่ ไอ้ซีนกับยัยโฟร์เนี่ยนะ! จะเป็นแฟนกัน!

แล้วคงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครอึ้งแดกที่สุด......... กีต้าร์ครับ มึงวิญญาณออกจากร่างไปรึยัง


แล้วไอ้ซีนก็ตกลงจะไปส่งโฟร์ที่บ้าน มันเลยขอตัวกลับไปพร้อมโฟร์กับแมวเหมียวครับ
แต่พวกผมยังไม่หายช็อคครับ ปุบปับไอ้ซีนมีแฟนเฉย แถมเป็นยัยโฟร์อีก โลกจะแตกรึไงนะ
พวกมันเคยพิศวาสกันที่ไหน ตอนไหน ยังไงเนี่ย เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่นอน
พวกเราต่างคุยเรื่องนี้กันไม่หยุดตอนที่รอไอ้ยูซ้อมบาสไปทำการบ้านที่น่าปวดหัวกันไปด้วย

งานนี้กีต้าร์แม่งช็อคหนักมันยังไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำตั้งแต่ตอนที่ไอ้ซีนบอกจะคบกับโฟร์ต่อหน้ามัน
จนกระทั่งมีคนโทรศัพท์เข้ามากีต้าร์มันดูหน้าจอแล้วกดรับ ได้ยินว่าคุยกับแอ๋มนะแต่มันบอกแค่จะไม่ไปหา
ต้องทำรายงานก่อนรีบวางสายไปแล้วนั่งเหม่อ... รายงานห่าอะไรมันทำเสร็จก่อนใครเพื่อนไปตั้งนานแล้ว
การบ้านมันก็อยู่ที่พวกผมนี่กำลังลอกมันกันอยู่

“ไอ้ต้าร์.....มึงไหวป่ะเนี่ย”   ไอ้เดย์มันเข้าไปใกล้แอบถามครับ ไอ้กีต้าร์ก็หันมามองหน้าไอ้เดย์
แล้วเลยมามองที่ผม มันทำหน้าคิดหนัก “กู......กูควรทำยังไงดีวะ”  มันพูดเหมือนถามตัวเองมากกว่าถามเดย์
แล้วโทรศัพท์กีต้าร์ก็ดังอีก คราวนี้มันรับแล้วลุกขึ้นหยิบกระเป๋าหันมาชวนพวกเรา 
“ป่ะ แดกเหล้าบ้านพี่ออฟกัน”  พี่ออฟโทรมาชวนครับ พวกเราตะโกนบอกยูให้ตามไปบ้านพี่ออฟด้วย


******************************


“เป็นไรวะกีต้าร์ เล่นผิดคอร์ดหลายรอบละ555เมาแล้วเหรอ”
พี่ออฟแซวไอ้ต้าร์ที่ดีดกีต้าร์ต่างจากทุกที คนเล่นเก่งอย่างมันไม่พลาดบ่อยอย่างวันนี้
ผมกับเดย์แอบเหลือบมองหน้ากันเล็กน้อยอย่างรู้กัน ตอนนี้ใจมันคงไม่ปกตินักหรอกหลังจากที่ช็อค
เรื่องไอ้ซีนไปตกลงเป็นแฟนกับโฟร์แล้ว

ไอ้กีต้าร์ส่ายหน้าเลิกดีดเพลงปล่อยพี่ออฟแหกปากร้องเพลงคนเดียว พี่ออฟเลยชวนร้องคาราโอเกะ
ไปรื้อเครื่องขยายเสียงมาต่อสาย ไอ้คิมกับไอ้มาร์คช่วยกันขนยำรวมมิตรที่เพิ่งไปทำมาจากหลังบ้าน
เอามาเสิร์ฟใส่กะละมังใบย่อมๆมาเลยครับ จงจานไม่ต้องจ้วงกินกันในนั้นเลย

แล้วไอ้ยูก็โผล่มาครับพร้อมพี่กานต์กับพี่สร มันบอกเจอพี่สองคนที่ปากซอยเข้าบ้านพี่ออฟพอดี
เลยรับขึ้นรถพี่บาสมาด้วยกัน ไอ้ยูมีแฟนมาส่งครับแต่พี่บาสแฟนมันไม่ได้เข้ามาด้วย ผมถามมัน
ว่าทำไมพี่บาสไม่มานั่งด้วยกัน มันว่ามันไม่ได้บอกจะมากินเหล้า บอกพี่บาสไปว่ามาทำรายงาน
จะบอกพี่บาสไปแต่แรกว่ามากินเหล้ามันก็กลัวไม่ได้มา แต่พี่กานต์กับพี่สรดันทำความแตกในรถ
ว่ามาบ้านพี่ออฟเพราะตั้งวง พี่บาสเลยงอนมันไม่พูดด้วย ส่งลงหน้าบ้านแล้วรีบขับรถไปเร็วมาก
ยูมันจะแก้ตัวอะไรก็ไม่ยอมฟัง พวกผมพากันสมน้ำหน้ามันครับไอ้คนไม่เคยโกหก
มันทำตัวเป็นพวกปลาไหลไม่เก่งก็อย่างนี้แหละ

พอไอ้ยูหน้ามุ่ยหนีไปโทรเคลียร์กับพี่บาสทางหลังบ้าน ผมก็หันไปทักทายพี่กานต์กับพี่สร
ถามหาพี่โจวมี่ พี่นุ่ม พวกพี่กานต์กับพี่สรทำหน้าเซ็งไม่ต่างจากไอ้ยูเมื่อกี้นี้เลยครับ
“เซ็ง ทะเลาะกันโดนไล่มาเนี่ย แม่งไม่ฟังอะไรเลย”  พี่สรบ่นๆแต่พี่ออฟขำก๊าก หันมาแฉเพื่อนกับพวกผม
ว่าพี่สรหนีเที่ยวกับพี่โจวมี่เมื่อวาน แน่นอนพี่ออฟไปด้วย ไปผับดังกันได้เบอร์สาวติดไม้ติดมือมากันทุกคน

 ถึงจะไม่ได้ไปต่อกับสาวที่ไหนยกเว้นพี่ออฟที่เลิกกับแฟนคนก่อนแล้วเลยลั่นล้าได้ แต่พี่นุ่มพอรู้ว่า
พี่สรโกหกว่าจะไปหาญาติแต่ความจริงหนีเที่ยวมาก็องค์ลงครับ ไล่ตะเพิดจนพี่สรต้องออกจากบ้าน
แกเลยโทรมาขอค้างบ้านพี่ออฟวันนี้ พี่ออฟก็ไม่ขัดถือโอกาสชวนเพื่อนมาตั้งวงซะเลย
แต่พี่ออฟโทรไปชวนพี่กานต์ก่อนคนแรก พี่กานต์บอกว่าถ้าชวนพี่โจวมี่มาด้วยเขาไม่มา
เพราะเพิ่งทะเลาะกันพี่ออฟเลยไม่ได้บอกพี่โจวมี่ พี่ออฟบ่นว่าพี่กานต์ไม่ยอมพูดว่าทะเลาะกับพี่โจวมี่
เรื่องอะไรแต่เห็นเพื่อนหน่วงๆกันแกเลยโทรหาไอ้กีต้าร์ ชวนพวกผมมาสร้างความคึกครื้น
แล้วดูสภาพไอ้กีต้าร์สิครับ นั่งเหม่อบ้าง รินน้ำหกบ้าง คนเรียกไม่หันบ้าง ไปละครับสติมัน

กินกันไปได้สักพัก ผมกับไอ้เดย์ก็โดนพี่ออฟไล่ออกไปซื้อน้ำแข็งที่ร้านเซเว่นหน้าปากซอยมาเพิ่ม
เราก็ไปกันครับ ขี่มอเตอร์ไซค์พี่ออฟไปกันเพราะขามาเรามารถเมล์พร้อมกันหมด ผมโทรบอกแม่ไว้แล้ว
ว่าคงกลับสักสามสี่ทุ่ม

แต่ขอโทษทีเถอะครับสิ่งแรกที่ไอ้เดย์ไปหยิบเพื่อจะซื้อทันทีที่เข้าเซเว่นไป ไม่ใช่น้ำแข็งแต่เป็นถุงยาง
ผมรีบถลาไปตีมือมันให้ปล่อยแล้วดึงมันไปทางตู้น้ำแข็งหลอดด้วยความอับอาย พนักงานร้านก็ขำกันคิกคัก
“ตรื้ดดดดด”  มือถือผมดังตอนจ่ายเงินพอดี ล้วงขึ้นมาดูเป็นไอ้ห่าซีน

“โหล มีไรไอ้คนเพิ่งมีแฟน”
“ลูกคิด กูมีเรื่องจะปรึกษาอ่ะ เดี๋ยวกูไปหาที่บ้านแล้วกัน”
“มีเรื่องอะไรวะ กูไม่ได้อยู่บ้านอ่ะ”
“อ้าว แล้วมึงอยู่ที่ไหน”
“มาบ้านพี่ออฟกัน อยู่นี่หมดอ่ะ ตามมาดิ นึกว่ามึงจะไปสวีทกะยัยโฟร์เลยไม่ได้ชวน
มึงมาก็ดีซีน มาเล่าให้พวกกูฟังหน่อยซิ จู่ๆทำไมมึงกะยัยโฟร์เกิดพิศวาสอะไรกันขึ้นมาได้วะ”
“............เออ เรื่องโฟร์เนี่ยแหละที่กูอยากปรึกษาอ่ะ”

ไอ้ซีนมันว่าจะรีบตามมาบ้านพี่ออฟครับ ผมวางสายแล้วหันไปเห็นไอ้เดย์จ่ายเงินเสร็จเดินหิ้วถุงน้ำแข็ง
ออกจากร้านมาด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม น่าสงสัย 
“ยิ้มทำไมเป็นอะไร”
“เป็นแฟนมึงไง”   ดูไอ้บ้ามันตอบมา
“เดย์....กูเห็นนะ! /////*//มึงซื้อถุงยางมาใช่มั้ยฟายเอ๊ย!!!”  ผมเห็นกระเป๋าเสื้อมันขึ้นรูปสี่เหลี่ยมก็รู้แล้ว
“555555หมากฝรั่งเว้ย”
“เหรอ ไหนมึงกินให้กูดูซิ”
“เอาไว้กินให้ดูตอนอยู่กะมึงในห้องสองคน คึคึ”
“ทะลึ่งนะมึงอ่ะ หื่นเอ๊ย!/////*// คิดเหรอว่าจะได้ใช้”
“ไม่ใช้ก็ด๊ายยยยยยยย ตกลงไม่ต้องใช้นะ สดแม่ง”
“สดพ่อง”

ก็ด่ามันไปตลอดทาง กลับไปถึงบ้านพี่ออฟเจอไอ้กีต้าร์อ้วกอยู่หน้าบ้านมีพี่ออฟยืนคอยลูบหลังส่งน้ำให้
แล้วก็ด่ามันไปด้วย  “ฟายเอ๊ยยย ฟายแท้ กูบอกให้วิ่งไปห้องน้ำหลังบ้าน ไอ้ห่าดันวิ่งมาหน้าบ้าน
เติมปุ๋ยให้หญ้ากูอีก|||||||*||”  พอพี่ออฟหันมาเห็นผมกับเดย์ก็ส่งขวดน้ำให้บอกดูมันด้วยแล้วแกก็รับน้ำแข็งไป

“ไหวมั้ยมึง”  ไอ้เดย์ยื่นน้ำให้มันบ้วนปาก ไอ้ต้าร์นี่หันมาตาขวางใส่พูดแบบคนไม่สร่างเมา
“ถามงี้อีกละ กูหวายยยยยม๊ายยล่า โธ่ ห่านนนน”
กีต้าร์เมากว่าใคร ปกติมันไม่เมาเหมือนหมาอย่างนี้
“ไปๆๆพาหมาเข้าบ้านเหอะ”  ผมบอกให้เดย์ช่วยหิ้วปีกกีต้าร์เข้าข้างใน เอามันเข้าไปทิ้งไว้ในห้องน้ำ
เพราะมันทำท่าจะอ้วกอีก กินอะไรขนาดนี้นะเพื่อน...

ขณะที่พี่ออฟลั่นล้าเหมือนคนบ้า พี่สรบ่นเป็นหมีพูดมากเวลาเมา พี่กานต์นั่งเงียบตลอดงานครับ
เหล้าเข้าปากแล้วไม่เห็นเปลี่ยนเลยสักนิด พวกผมก็กินไปคุยไร้สาระไปกันตามประสา เหลือบมองดู
เวลาอีกไม่นานผมต้องกลับบ้านแล้ว ....ไอ้ซีนยังไม่มา ผมเหล่มองไอ้กีต้าร์มันยังเมาไม่รู้เรื่อง
นั่งดื่มไม่ยอมไปนอน ผมไม่ได้บอกมันว่าเดี๋ยวไอ้ซีนจะมา ก็เห็นมันเมาบอกไปจะรู้เรื่องรึเปล่าก็ไม่รู้

“ลูกคิด”
“หา ครับ?”
พี่กานต์ครับสะกิดเรียกผมย้ายมานั่งข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เราตั้งวงกันที่ห้องรับแขกบ้านพี่ออฟ
ที่เดิมที่เคยมานอนตายกันเกลื่อนเมื่อคราวไปตะลุยบ้านร้างด้วยกันนั่นแหละ คืนนี้ก็คงสภาพเดิมครับ
ยกเว้นผมกับไอ้เดย์เพราะบอกแม่กันไว้แล้วว่าจะกลับบ้าน
“เดย์เจ้าชู้มั้ย”
“555ถามอะไรเนี่ยพี่”
พี่กานต์ดูมีความในใจ คงเรื่องพี่โจวมี่แน่ๆ ยังไม่เลิกเจ้าชู้อีกเหรอป่านนี้ ได้ยินพี่กานต์ถาม ไอ้เดย์มีแอบเหล่
มันคงอยากรู้ว่าผมจะตอบพี่เขาไปว่ายังไง ผมเลยแกล้งไปกระซิบใกล้ๆไม่ให้มันได้ยินด้วย

“ไม่หรอกครับพี่ ไอ้เดย์มันอยู่ในโอวาทผมจะตาย คึคึ”
“.................ดีจังเนอะ.....ยืมเป็นผัวสักเดือนสิ”
“|||||||||||||| พี่! ไม่ด๊ายยยย พี่เมาแล้วพี่กานต์”
“หึหึหึ...ขี้หวงจังวะ เอาไอ้ห่ามี่ไปเลยยกให้ แม่งสันดานไม่เคยเปลี่ยน”
“พี่ทะเลาะกันเรื่องที่พี่โจวมี่หนีไปเที่ยวเมื่อวานเหรอครับ”
“มันมีอิคนที่นัวกันในผับโทรมาหาไอ้ห่ามี่ไง ถ้าพี่ไม่รับโทรศัพท์มันก็ไม่รู้เรื่องหรอ เลวแม่ง”
“ใจเย็นพี่ พี่ออฟหยุดร้องเพลงแล้ว ค่อยๆครับเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ชู่วๆๆ”

เรื่องพี่กานต์เป็นแฟนกับพี่โจวมี่ก็ยังมีแค่ผมกับไอ้เดย์ที่รู้แน่ๆเพราะไม่อย่างนั้นพวกพี่ออฟคงเดาได้ไปแล้ว
ว่าเขาทะเลาะกันเรื่องเดียวกับที่พี่นุ่มไล่พี่สรมานี่แหละ

“อ้าวเฮ้ยห่าต้าร์แม่งหลับคาขากูละ555 ดูมันมือมันยังไม่ปล่อยแก้ว555”  ไอ้น็อตสลัดๆหัวไอ้กีต้าร์
ที่โน้มลงไปนอนบนขามันขำๆ ไอ้คิมกับไอ้ยูช่วยกันพยุงไอ้กีต้าร์ที่เมาปลิ้นให้ลุกขึ้น พี่ออฟว่าให้ลากมัน
ไปนอนที่ห้องข้างบนก็ได้ เพราะพวกเราคงเมาปลิ้นอยู่แถวนี้ พี่แกคงไม่ขึ้นไปนอนที่ห้องแล้ว

ตอนนั้นแหละครับ ที่ไอ้บ้าซีนมันโผล่มา  “หวัดดีครับพี่ พี่ออฟ พี่กานต์ พี่สร เฮ้ยพวกมึงเมาไม่รอกูเลยนะ”

“แหมกว่าจะมาได้นะมึง มาๆๆ มาเล่าเรื่องยัยโฟร์เลยดีกว่าร้ายนะมึงอ่ะ555” 
ไอ้มาร์ครีบกวักมือเรียกไอ้ซีน ขยับที่พร้อมชงเหล้าให้ แต่ไอ้ซีนดันเดินตรงไปหาไอ้คิมกับไอ้ยู
ที่พยุงกีต้าร์อยู่  “จะพามันไปไหนอ่ะ ทำไมมันเป็นอย่างนี้วะ เฮ้ยต้าร์ๆ! ต้าร์! กีต้าร์! ตื่นดิเฮ้ยต้าร์!”

พี่ออฟพูดไปหัวเราะไป  “มันเมา ไม่รู้เรื่องแล้ว เป็นห่าไรไม่รู้แดกเหล้ากูอย่างกะขวดละห้าบาท
มึงมาก็ดีแล้วซีน มาดูเพื่อนซี้มึงเลยพาแม่งไปนอนตายที่ห้องกู เลื้อยแถวนี้เกะกะพวกกูจะโต้รุ่งกัน”

“มาๆ เดี๋ยวกูพาขึ้นไปเอง” ไอ้ซีนดันๆไอ้ยูออกแล้วมันก็ยกแขนกีต้าร์มาคล้องคอไว้จับข้อมือโอบเอวพยุง
แล้วบอกไอ้คิมว่ามันคนเดียวไหว ก็แน่ล่ะไอ้ซีนตัวใหญ่กว่าไอ้ยูไอ้คิม ซีนมันบ่นไม่หยุด
ว่ากีต้าร์เป็นหอกอะไรทำไมต้องกินเหล้าขนาดนี้ กีต้าร์สลึมสลือลากขาแทบไม่ไหว
แต่ก็โดนไอ้ซีนลากทุลักทุเลไปได้

ผมชะเง้อมองตามพวกมันไปจนสุดคอ จนไอ้เดย์ดึงไหล่ไปกอดกระซิบข้างหู
“หึหึหึ กูว่าอย่าเพิ่งรีบกลับเลยลูกคิด เดี๋ยวไปทำอะไรสนุกๆกันข้างบนดีกว่า”
“ห่า/////*// บ้านคนอื่นนะมึง”
“มึงคิดอะไรเนี่ย”
“อ้าวแล้วมึงคิดอะไรล่ะ”
“มึงแหละคิดอะไรวะ”
“ก็.....มึงคิดอะไรกูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละ”
“....โห.....คิดทะลึ่งเชียวนะไอ้ลูก”
“ฟายเหอะ!////*//แสดงว่ามึงคิดไม่ดีกะกูใช่มั้ย”
“หึหึ ไม่ใช่กะมึงอ่ะ”
“อ้าว! หมายความว่าไงเชี่ยเดย์ มึงคิดกะใคร!”
“ใจเย๊นนนนนน แหม หึงเหรอครับ เคี้ยกๆๆ”
“..........555555////*//ใครหึงมึงเพ้อเจ้อละสัด มึงคิดบ้าบอไรอยู่เนี่ย”
“ก็........มึงไม่อยากรู้เหรอว่า ไอ้สองคนนั้นอ่ะ (ส่งซิกมองไปทางชั้นบนบ้าน) มันจะเอายังไงกันต่อ”
“ก็อยากรู้ แต่วันนี้ไอ้กีต้าร์เมาอย่างนี้มันจะคุยกันรู้เรื่องได้ไงเล่า วันหลังค่อยไปถามพวกมันเหอะ”
“เมาๆเนี่ยแหละมึง เดี๋ยวรู้เรื่อง555”

ผมหรี่ตาเอียงคอมองไอ้เดย์ยิ้มชั่วร้ายครับ  มันเอามือตบกระเป๋าเสื้อที่มีกล่องถุงยางแล้วยักคิ้วให้ผม
หน้าอย่างนี้ไม่คิดอะไรดีๆแน่

เห็นกระซิบกระซาบกันอยู่สองคนนานแล้ว เพื่อนๆก็โห่ด่าพวกผมว่าหวานโชว์ทำไมนักหนา
พวกมันน่าหมั่นไส้แล้วแกล้งถีบผมกับไอ้เดย์ออกจากวงเหล้า เดย์มันเลยถือโอกาสดึงมือผมขึ้นให้ลุกตามกัน
“เฮ้ยเดี๋ยว..............พวกกูไปเอาโค้กที่..ตู้เย็นหลังบ้านก่อนนะ”  ไอ้เดย์ลากๆคอผมไปกับมันด้วยครับ
ไอ้คิมรีบแซว  “แหมๆๆๆ มึงจำเป็นต้องแห่กันไปเอาโค้กขวดเดียวสองคนเลยเหรอวะห่า
จะไปเอาโค้กรึจะไปเอากัน?”
ผมหันควับไปด่ามัน “เชี่ย!”  เพื่อนๆกับพวกรุ่นพี่ที่กึ่มๆกันทั้งวงพากันขำก๊าก..ล้อกูกันเข้าไปพวกบ้า////*//

เดย์มันไม่ได้พาผมไปหยิบโค้กอะไรหรอกครับ มันชวนผมขึ้นบันไดไปหาไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ที่ห้อง
ไปถึงเดย์มันก็เคาะห้องเรียก ก๊อกๆๆ..... เสียงไอ้ซีนตะโกนบอกเปิดเข้าไปเลยไม่ได้ล็อค
เดย์จูงมือผมเข้าห้องไปครับ เห็นซีนมันกำลังถอดเสื้อให้กีต้าร์อยู่......

ไอ้ซีนโยนเสื้อกีต้าร์ไปกองที่เก้าอี้ข้างตู้เสื้อผ้า แล้วหันมามองพวกผมทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวกูว่าจะเช็ดตัวให้มันก่อน เออพวกมึงสองคนมีไรวะ” 

“ดีๆๆ แก้ผ้าแล้วเช็ดตัวให้มันสะอาดๆนะ อ่ะ เช็ดเสร็จแล้วมึงจะใช้นี่รึไม่ใช้ก็แล้วแต่มึง อ่ะกูให้”
เชี่ยเดย์พูดพลางเข้าไปจับมือไอ้ซีนขึ้นมาแบ มันวางกล่องถุงยางลงบนมือไอ้ซีนครับ!!!

ผมกับไอ้ซีนมองกล่องถุงยางกันตาเหลือก ไอ้เดย์มันขำก๊ากออกมาเลย ไอ้เลว ยุห่าอะไรของมันนี่!

“เชี่ยเดย์!!!เอาของมึงคืนไปสัด!”  ไอ้ซีนหน้าแดงขึ้นมาเลย ยังไม่ทันกินเหล้าสักแอะไอ้หน้ากวนคงเขินมาก
ปากล่องถุงยางใส่ไอ้เดย์ที่เอาแต่ขำ ไอ้เดย์มันก็รีบลากผมหนีไอ้ซีนออกไปนอกห้อง
แต่เดย์มันยังไม่หยุดแกล้งไอ้ซีน “5555555ฟาย ใส่ไม่ได้อ่ะดี๊เคี้ยกกก5555 คนละเบอร์กันก็งี้น้อง
555ของกูมันใหญ่มึงก็เอายางรัดที่เหลือไว้ดิ55555555555”

“เชี่ยเดย์! ไอ้ลูกมึงพามันลงไปเลยไอ้ห่า เมาแล้วเรื้อนนะสัด////*//”   ไอ้ซีนหยิบหมอนปาไล่เราครับ
แล้วมันก็เดินตามมาทั้งผลักทั้งดันพวกผมลงบันไดไป มันก็ลงตามมาด้วย ผมถามมันว่าลงมาด้วยทำไม
ไหนว่าจะเช็ดตัวให้กีต้าร์  ซีนมันก็ว่าลงมาหาผ้า แล้วมันก็เดินไปหาพี่ออฟถามๆอะไรกัน คงถามหาของ
พวกผ้ากะละมัง น่าจะเอาไปเช็ดตัวให้เพื่อน โดนพี่ออฟแซวอีกว่าดูแลดีเป็นเมียไอ้กีต้าร์มันเหรอ
ปล่อยมันนอนตายไว้อย่างนั้นแหละมากินได้แล้ว แต่ไอ้ซีนก็ยืนยันจะขึ้นไปเช็ดตัวให้กีต้าร์ก่อนอยู่ดี

ผมกลับไปนั่งมองไอ้ซีนเดินเข้าเดินออกห้องน้ำแล้วขึ้นไปชั้นบน..................... “เดย์..”  ผมสะกิดไอ้เดย์
มันก็หันมากระซิบ  “ใจเย็นไอ้ลูก ที่นี่คนเยอะ กลับบ้านแล้วเดย์จะจัดให้อย่างสาสมใจไปเลยที่รัก”

“เชี่ยอะไรของมึงเนี่ย”    -*-
“ก็มึงสะกิดนมกูทำไมอ่ะ”
“ไอ้บ้า!////*// กูแค่จะชวนมึงไปเก็บกล่องถุงยางคืนมาเว้ย”
“อ่า ไหนว่าไม่ต้องใช้ก็ได้ไง เลยยกให้ไอ้ซีนไปละ สดไม่ได้เหรอลูก”
“กูขอเอาส้อมแทงลูกตามึงสักจึ๊กสองจึ๊กได้มั้ยวะเดย์-*- ”
“กูทำอะไรผิด”
“ผิดทุกอย่างแหละมึงอ่ะ!”
“โอเค ผิดเองที่รักเธอ”
“มึงเมาป่ะเนี่ยฟายเอ๊ย ไม่ร้องเพลงให้กูเลยล่ะ”
“เคี้ยก555 โน่นแน่ะนกเขากรู~~~~~~~~~”
เชี่ยเดย์คว้าไมค์มาร้องเพลงรักให้ผมครับ ไอ้พวกที่เหลือฮากลิ้ง ผมต้องตะปบไมค์ในมือมัน
โยนใส่ตักพี่กานต์ที่นั่งมึน แล้วทั้งฉุดทั้งลากมันไปหลังบ้าน

“ที่กูพูดว่าไปเก็บกล่องถุงยางอ่ะ ไม่ได้หมายความว่าอยากได้คืนเว้ย
กูจะชวนมึงไปแอบดูไอ้สองคนนั้นข้างบน!”

“อ่อออออออออ รู้ละ จัดไป”

คราวนี้เป็นไอ้เดย์รีบดึงผมขึ้นไปชั้นบนอย่างไวเลยครับ  ไปถึงหน้าห้องให้เงียบที่สุด
แล้วเดย์มันก็ลองบิดลูกบิดอย่างเบามือดู ....ประตูเปิดได้ เราก็แง้มออกนิดหน่อยระวังไม่ให้คนข้างในรู้ตัว

กีต้าร์มันนอนร้องไห้อยู่ครับ.............
มีไอ้ซีนเช็ดหน้าให้ ดูเหมือนว่ากีต้าร์จะเมาแล้วร้องแบบเพ้อๆมากกว่าจะรู้ตัว

 ...ซีน..........มึงล่ะรู้ตัวมั้ย ว่ามึงมองเพื่อนด้วยสายตายังไง......

รัก...... เห็นสายตามันแล้วผมนึกออกในหัวได้เท่านี้



“เฮ้ย!”
“ชู่ว!!!!!”

ผมตกใจเผลอร้องเฮ้ยไอ้เดย์มันรีบปิดปากผมเลยครับ ก็ไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะจู่ๆไอ้กีต้าร์ก็ลืมตามา
แล้วผวาโผขึ้นมากอดไอ้ซีนแน่นเลย.........





tsktonight…

 *** ขอโทษแล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ยังรออ่านกันอยู่นะจ๊ะ ตอนหน้าวิก็จะพยายามจ้า^^
สู้ๆ ดีใจนะคะที่อยู่ด้วยกันมายาวนาน ถึงจะนานครั้งมาต่อ แต่วิสัญญาแล้วไม่เคยผิดสัญญานะคะ
ไม่ทิ้งเรื่องแน่นอนค่ะปราบใดที่วิยังอยู่55 ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกค่ะ รักนะคะ
ขอบคุณกำลังใจมากๆจริงๆจ้า

[titansyui]

 

[iceman555]

 

[mild-dy]

 

[MayA@TK]

ืืืืืืืืืืืืืืืืืืืเริ่มมีระแคะระคายมาเข้าหูจ๋าแล้วอีกไม่นานจ๋าคงจับได้แน่ๆ
ทางฝ่ายเดย์ผ่านหมดเหลือฝั่งลูกเนี่ยว่าจะจุดชนวนมาม่าหรือเปล่า

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีใจ ไร้ท มาต่อ 
เดย์ ลูกคิด พัฒนาไปอีกขั้น
ซีน โฟร์ ทำเพื่อกระตุ้นกีตาร์หรือเปล่า
เอ แล้วถุงยางนั้น ซีนจะได้ใช้มั้ยนะ
รอ รอ รอ 
 

[zzzzzz]

เย้ยยยยยยยยยยยยยย้้ย้ย้ย้ย้ย้ย มาต่อแล้ววววววววววววววว
ดีใจอะๆๆๆๆ

รอต้ังนานนอ่านซ้ำสองรอบแล้ว นี่เจอมาต่อก็อ่านซ้ำแบบผ่านๆอีกรอบนะเนี่ย
ขอบเรื่องนี้นะะะคนเขียนสู้ๆนะเค้ารออ่านทุกวันเลย
ขอบคุณที่แต่งมาให้ได้อ่านกันน้า ชอบมากอยากอ่านอีกๆๆๆๆๆ

[Alone Alone]

เดย็นี่มันน่ามึนจริงๆเลย 555+

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รอเดย์ ลูกคิด
รอซีน กีตาร์
 
 

[meuy]

งื้ออออ  มาแล้วววว พึ่งเห็นน

ชอบมากมาย  รอตอนต่อไปนะคะ


 

[meuy]

 

[meuy]

 

[Mitaro]

ยังไม่มาเหรอออ รออยู่น้าา ชอบเรื่องนี้มากเลย เดย์กับลูกคิดน่ารักสุดๆ

[tsktonight]

         ใครลืมเนื้อแล้วไปอ่านทวนรอเลยค่ะ5555555555555 ขออภัยในความล่าช้าแทบขาดใจของวิเอง

วิยังอยู่นะคะยังไม่ได้ทิ้งไปไหน แต่อย่างที่เคยบอกไว้มันติดขัดในชีวิตเล็กน้อยถึงมากมาย ตอนนี้ก็แต่งต่อแล้วค่ะ

แต่ยังไม่เสร็จยังไม่จบตอน เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบเอามาลงให้เลยค่า วันนี้มาบอกให้เตรียมตัวไว้นะคะ555(อย่างนี้ก็มีด้วย55)

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รอด้วยความยินดีอย่างมากกกกกกก
     
 

[tsktonight]

                เนื่องด้วยมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับบ้านเมืองเรา วิจึงขอเลื่อนการลงตอนต่อของนิยายไป

ขอโทษคนรออ่านด้วยค่ะ สัญญาว่ามาต้องมาค่ะ ขอเวลาทำใจขอเป็นภายในเดือนหน้าละกันนะคะ รักทุกคนจ้ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

You're welcome
ยินดีรอ 
     
 

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../1





ไอ้เดย์ดึงผมเดินลงบันไดมาอย่างเร็วเพราะกลัวว่าจะทำเสียงดังให้ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์รู้ตัว

ผมถามไอ้เดย์หน้าตื่นว่าไอ้สองคนนั้นมันจะได้กันหรือเปล่า เดย์เหลือกตามองบนเล็กน้อยแล้วกระซิบใกล้ๆ

“มึงอยากรู้ก็เอาไว้รอถามไอ้ซีนดูเองสิ”

ผมนิ่วหน้าเล็กน้อยอดทำปากยื่นหน่อยๆไม่ได้ “กูแค่ถามความคิดมึงเว้ย แบบว่าความน่าจะเป็นอ่ะ ใครจะไปกล้าถาม”


“กูนี่ไง อ่ะงั้นเดี๋ยวกูถามเอง” ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วมันผละจากผมที่ตรงคั่นบันไดสาวเท้าจะก้าวขึ้นไปชั้นบน

ผมรีบผวาดึงเสื้อรั้งมันสุดฤทธิ์ แต่ที่ทำให้ไอ้เดย์ชะงักได้กลับเป็นไอ้ซีน มันโผล่มายืนมองพวกผม
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“อะไร....อะไรห๊ะอะไร อะไร อะไรของพวกมึง อะไร” เชี่ยซีนกอดอกถามหน้ากวนๆเหมือนอยากจะขำ
ผมกับไอ้เดย์เหล่มองหน้ากันก่อนต่างคนต่างเสมองไปทางอื่น

“มึง มึงงงงงง มึงออกมาได้ไงอ่ะ แล้วววว แล้วไอ้กีต้าร์..” ผมอ้อมแอ้มถามไอ้ซีน
“กีต้าร์มันละเมอ เมาขนาดนั้นมันไม่รู้เรื่องหรอก กูจับนอนมันก็นอน หลับแล้ว” ไอ้ซีนตอบเสร็จมันก็เดินลงมาหา

เข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับไอ้เดย์กอดคอพวกผมแล้วพากันเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
เดินไปก็พูดไป “พวกมึงคิดว่ากูกับมันจะทำอะไรกันง่ายปานนั้นเลยเหรอวะ ถ้ามันได้ง่ายๆอย่างนั้น
ป่านนี้กูคงไม่ต้องมานั่งเก็กซิมอย่างทุกวันนี้หรอกเว้ยไอ้พวกบ้า” ซีนมันบ่นแล้วส่ายหน้าดูเหนื่อยหน่าย

“แล้วมึงทำให้มันยากทำไมวะ แค่กลับขึ้นไปทำเสร็จแล้วก็ค่อยกลับลงมากินเหล้ากับพวกกูต่อไม่เห็นยาก”

ดู๊!!!! เชี่ยเดย์มันแนะนำไอ่ฟายนี่เลวจริงๆ “เชี่ยเดย์!” ผมถลึงตาใส่มัน มันขำคิกคักซะงั้น
แต่คนอย่างมันน่ะเหรอครับไม่มีคิดเล่นหรอกไอ่ห่านี่มันคิดจริงผมรับรอง

“กูไม่อยากให้กีต้าร์มันรู้สึกผิดกับแอ๋มไปมากกว่านี้พวกมึงเข้าใจป่ะ” ไอ้ซีนเอาแขนออกจากคอพวกผม
แล้วเดินนำไปหาไอ้พวกที่นั่งล้อมวงครื้นเครงกันอยู่ ไอ้เดย์ถึงกับเข้ามากระซิบข้างหูผมอย่างตื่นเต้น
“ทำไมมันเป็นคนดีจังวะ!?”
“แล้วใครเขาจะเลวเหมือนมึงล่ะไอ่ฟาย”
“กูเป็นคนเลว!?” เหอะยังจะมาถามเสียงสูง มันยังไม่รู้ตัวอีก
“เออ ไอ่คนเลว”
“ถึงจะเลวแต่ก็เป็นคนเลวที่รักเธอ เลวเพียงใดก็ยังมีเพียงเธอคนเดียวที่รักจริง นะจ๊ะ กิ๊วๆๆกริ๊วววตู้วู้!555”
“...............”

ผมตัดสินใจเดินหนีมุกเสี่ยวหักหลังหน้าตาของมันไปนั่งข้างไอ้ซีน ไอ้เดย์รีบตามมาประกบนั่งข้างๆผม
มันยังหัวเราะไม่เลิก จนเพื่อนๆถามไอ้เดย์เป็นอะไรเมากัญชามารึไง ผมเลยบอกว่ามันเป็นบ้า

“เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวพวกกูจะไปงานเทศกาลดนตรีที่พัทยาช่วงปีใหม่นี้ไปเคาน์ดาวน์ พวกมึงมีแผนกันยัง
ว่าไงไปด้วยกันมั้ยไปกันกลุ่มใหญ่กูว่าสนุกดี เวลาเจอตีนจะได้อุ่นใจ55555”
พี่อ๊อฟชวนพวกผม เราก็มองหน้ากันไปมาต่างบอกว่าก็ดีนะ แล้วเลยตัดสินใจกันไม่ยากว่าจะไปด้วย
เว้นแต่ไอ้ยู มันบอกว่าขอไปปรึกษาพี่บาสก่อน เลยโดนเพื่อนแซวว่าตกลงพี่บาสนี่แฟนรึพ่อมันขำๆ

“กูไม่ไปแล้ว!” จู่ๆพี่กานต์ก็โพล่งขึ้นมาทำหน้าไม่สบอารมณ์ พวกเราที่เหลือมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ไอ้มาร์คเลยพูดขึ้น “เอ่ออออ พี่อ๊อฟพี่สรครับผมว่า ถ้าพี่กานต์เขาไม่พอใจที่พวกผมจะไปด้วยก็...”

พี่กานต์ถอนใจส่ายหน้าโบกมือห้ามไอ้มาร์คไม่ต้องพูดต่อไว้ ทุกคนเงียบกริบ
พวกเรารอดูดอกพิกุลร่วงออกจากปากพี่กานต์สักพัก พี่กานต์ก็ทำดอกร่วงอย่างเสียไม่ได้
“กูแค่ไม่อยากเจอหน้าไอ้มี่ คอยดูกูจะเลิกคบแม่ง! พัทยากูก็ไม่ไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นนอกจากไอ่หมามี่”

โอ้...เกือบลืมเลยว่าวันนี้พวกพี่เขาทะเลาะกันมา แต่กว่าจะถึงวันงานที่พัทยามันอีกตั้งนานนะครับ
ถึงตอนนั้นผมว่าพวกพี่เขาอาจจะดีกันแล้วก็ได้ คู่นี้น่าจะทะเลาะกันบ่อยจากที่เคยได้ยินเขาทะเลาะกัน
ในห้องน้ำร้านหมูกะทะเมื่อคราวที่ผมกับไอ้เดย์เคยแอบฟัง

“นี่ตกลงพวกมึงทะเลาะกันเรื่องอะไรวะไอ้กานต์ มึงถึงขนาดจะเลิกคบมันเนี่ยนะ มึงใจเย็นๆดิวะเพื่อนกันนะเว้ย”
พี่อ๊อฟชงเหล้ายื่นแก้วให้พี่กานต์พูดพลางตบไหล่เพื่อนเหมือนเตือนให้คิดดีๆ แกคงอยากให้พี่กานต์ระบาย
เริ่องที่ขุ่นข้องหมองใจออกมา แต่พี่กานต์กลับกระแทกเสียงใส่ “เพื่อนเชี่ยไร กูไม่ได้เป็นเพื่อนกับมัน”

ผมกับไอ้เดย์สะดุ้งโหยงมองหน้ากันแล้วรีบหันไปมองพี่กานต์ ทุกคนเองก็มองพี่กานต์เป็นตาเดียวดูอึ้งๆ
ที่เห็นพี่แกโมโหมากอย่างนี้ “...เอ่อออ ก็กูบอกพวกมึงแล้วไงจะเลิกคบแม่ง กูจะเลิกเป็นเพื่อนกับมัน”
พี่กานต์ยังมีสติพอที่จะนึกแก้ตัวได้ผมกับเดย์ก็โล่งใจแทน เพราะรู้สึกว่าพวกพี่เขายังไม่พร้อมเปิดตัวเท่าไหร่
แต่ก็น่าแปลกนะครับเพื่อนๆพี่แกไม่มีใครรู้สึกว่าเขาคบกันเกินเพื่อนบ้างเลยเหรอ หรือว่า...บางที....
คงอาจเป็นเพราะพี่โจวมี่แกยังเจ้าชู้ไม่เลิกกับผู้หญิงไปทั่วมั้ง

“กูไม่อนุญาตให้มึงเลิกเป็นเพื่อนกับไอ้มี่มัน ตราบใดที่มึงยังไม่ยอมบอกว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“เกี่ยวอะไรกับมึงวะไอ้อ๊อฟ”
“ถ้ามึงไม่บอกงั้นกูโทรบอกไอ้มี่ว่ามึงอยู่นี่ดีกว่า กูเห็นทะเลาะกันทีไรไอ้มี่แม่งตามตัวมึงให้ควักทุกทีอ่ะ
มึงมันชอบหนีนิสัยเสียนักสัด ต้องเจอกูรายงาน คึกๆๆๆ”
“เชี่ยอ๊อฟ!แม่ง! มึงหยุดเลยวางโทรศัพท์!!”
“กูจะโทรหาเพื่อนกูยังไงก็ได้มึงวุ่นวายไรเชี่ยกานต์”
“มึงจะโทรหาเพื่อนมึงคนไหนก็ได้! แต่ต้องไม่ใช่ไอ่ควายมี่อ่ะโว้ยยยย!!!”

พวกผมพากันนั่งกลั้นขำที่เห็นพี่อ๊อฟกวนตีนพี่กานต์ พอพี่อ๊อฟโทรไปบอกพี่โจวมี่เสร็จก็ลอยหน้าลอยตา
แลบลิ้นเยาะเย้ยพี่กานต์ที่ได้แต่นั่งหน้าหงิกกระฟัดกระเฟียดเหมือนเด็กๆโดนขัดใจ
“มึงไปบอกมันทำไม กูไปดีกว่า!”

พวกเรากำลังเหวอที่จู่ๆพี่กานต์ก็ลุกขึ้นจะเดินหนี แต่พี่อ๊อฟกับพี่สรไวมากเข้าจับตัวพี่กานต์ไว้
พี่อ๊อฟบอกพี่สรให้ล็อคตัวพี่กานต์แน่นๆ แล้วพี่แกก็ไม่สนใจเสียงโวยวายด่าของพี่กานต์ที่นานๆจะได้ยินที
พี่อ๊อฟเดินไปล็อคประตูบ้านเลยครับไม่ให้พี่กานต์ออกไปไหนได้ แล้วก็เดินมาเต้นๆดีดๆตรงหน้าพี่กานต์
พอพี่สรปล่อยตัวพี่กานต์เท่านั้นแหละครับพี่อ๊อฟที่มัวแต่เต้นไม่ทันระวังเลยโดนพี่กานต์ถีบตูดเข้าให้
พี่อ๊อฟหน้าทิ่มกลิ้งเอาหัวไปโขกกับขาโซฟา พวกผมทนไม่ไหวจริงๆมันตลกมากก็ขำก๊ากออกมากันทุกคน

“โอ๊ยยยยยยยย ไอ่ห่าสรมึงปล่อยมันทำไมไม่บอกกูก๊อนนนน โอ้ยเจ็บนะเว้ยถีบมาได้ฮึ๋ยยย~~~||||||*||”
พี่อ๊อฟแกโววายด่าพี่สรใหญ่ว่าปล่อยพี่กานต์ทำไม พี่สรแกล้งผงกหัวขอโทษไปก็ขำเพื่อนไป
ส่วนพี่กานต์ก็กลับมานั่งดื่มหน้าบูดเงียบๆ

“พี่กานต์ครับ ถ้าไม่คุยกันก็ไม่เข้าใจกันนะครับ คุยเถอะครับไม่ใช่หนี แล้วก็คุยนะครับไม่ใช่ด่ากัน”
ผมข้ามไอ้ซีนไปเสือะ เอ๊อะ..ไม่ใช่สิ ไปจับแขนพี่กานต์เพื่อปลอบแกเบาๆ เอาน้ำเย็นเข้าลูบไว้
แกก็นั่งนิ่ง สักพักถอนใจแล้วหันมาขอบใจผมที่เป็นห่วง ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ออฟที่เดินผ่านมา
พี่กานต์ยกเท้าถีบเข้าปลีน่องพี่อ๊อฟจนเซแท่ดๆๆหน้าจะทิ่ม พี่สรนี่ถลาไปคว้าไว้เกือบไม่ทันทั้งๆในมือ
ก็ยังไม่ปล่อยแก้วเหล้านะ ซุปเปอร์เซฟว่ะ (ปรบมือแปะๆ)
“มึงถีบกูทำไมอีกเนี่ยเชี่ยก๊านต์!?” พี่อ๊อฟไปนั่งตั้งหลักได้ก็หันมาโวยเลยครับ ผมกับเพื่อนๆก็ได้แต่ฮา
“จะว่าไปก็เป็นเพราะมึงแหละเชี่ยอ๊อฟ!!”
“เพราะกู!?..เรื่องอะไรของมึงห๊ะ?????? เชี่ยไรว้า|||||||”

ผมเข้าใจนะ ก็พี่อ๊อฟชอบชวนพี่โจวมี่กับพี่สรไปเที่ยวน่ะเซ่~~~~~

พี่อ๊อฟหนีพี่กานต์ไปนั่งห่างออกไปเอาพี่สรคั่นกลางไว้หน้ายังดูงุนงงไม่เข้าใจแต่พี่กานต์ไม่พูดอะไรครับ
พี่อ๊อฟถามว่ามาโทษแกทำไมพี่กานต์ก็ไม่ยอมพูดด้วย กลายเป็นว่าตอนนี้พี่กานต์งอนพี่อ๊อฟไปด้วยอีกคน


“ซีน ไหนมึงว่าจะปรึกษากูเรื่องยัยโฟร์ไม่ใช่เหรอ” ผมนึกได้ก็รีบหันไปกระซิบถามไอ้ซีนเบาๆ
ซีนมันเลยแกล้งชวนผมไปต้มมาม่า แต่พอเดินไปถึงห้องครัว ไอ้ซีนก็มองเลยไปข้างหลังผมอย่างเซ็งๆ
พอผมหันมองไปทางด้านหลังตัวเองตามสายตาไอ้ซีนบ้าง ก็เจอไอ้บ้าเดย์ มันเดินตามมานี่เองครับ
ไอ้เดย์ไม่รอให้ผมรึไอ้ซีนไล่ มันเข้ามากอดตัวผมจากด้านหลังเอาหัวเอนมาซบกับหัวผมเบาๆแสยะยิ้ม
“กูจะอยู่กับแฟนกูที่ไหนก็ได้ มีอะไรมั้ย แบร่” ดูไอ้บ้าเดย์ทำทะเล้นใส่เป็นเด็กๆ
ซีนมันส่ายหน้าด่าไอ้เดย์ว่าขี้เสือกอ่ะ

“ถ้ามันเกี่ยวกับกีต้าร์ด้วยก็พูดเถอะซีน ยังไงไอ้เดย์มันก็รู้อยู่แล้ว”
“อึก....เชี่ยลูก มึงรู้ได้ไงว่ามีกีต้าร์มาเกี่ยวด้วย” ไอ้ตาแคบมันเบิกตาโพล่งเลยครับ
“ก็มันจะมีเหตุผลอะไรที่มึงไม่บอกคนอื่นนอกจากกู ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ต้าร์อ่ะ”
“..........เฮ้อ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยวะ ว่าที่มันเมาวันนี้เพราะกูอ่ะ พวกมึงว่าไง”

“ชัวร์” ผมพูด ไอ้เดย์มันก็เสริมว่า “ล้านเปอร์เซ็นต์”

ซีนมันเม้มปากชั่งใจคิดอีกนิดหน่อยถึงค่อยพูดออกมาได้ “คือโฟร์อ่ะ มาขอให้กูช่วยแกล้งเป็นแฟนหลอกๆ
โฟร์บอกว่าอยากให้คนที่โฟร์ชอบมาเห็น มันอยากรู้ว่าเขาจะรู้สึกกับมันยังไง แล้วก็ขอร้องกูไม่ให้บอกใคร
พวกมึงอย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นนะเว้ย เดี๋ยวยัยโฟร์มันจะว่ากูไม่รักษาคำพูด”

“นั่นงะ!!! กูว่าละต้องมีอะไร!” เดย์ยิ้มแล้วชี้หน้าไอ้ซีน ผมกับคนอื่นๆก็คิดไว้ไม่ต่างกัน
ผมรีบพยักหน้ารับปากไอ้ซีน
“เออได้ๆ นี่หมายความว่าโฟร์แค่มาขอให้มึงช่วยเหรอ ไม่ได้ชอบมึงจริงๆว่างั้น”
ซีนมันขำเบาๆแล้วส่ายหน้า “ตลกละจะมาพิศวาสกันตอนไหนวะ”
“พวกกูก็คิดว่างั้นแหละ” ไอ้เดย์พูดแล้วดูเหมือนว่ามันจะเนียนขยับกอดเอวผมแน่นขึ้น เอาคางเกยไหล่ผมด้วย
เดี๋ยวนะ...มึงจะรวมร่างกับกูเหรอกูไม่ใช่หุ่นยักษ์ในขบวนการเรนเจอร์นะไอ่หอกนี่
ผมหยิกหลังมือมัน มันก็สะดุ้งถูมือตัวเองแต่ยังกอดผมจากด้านหลัง คราวนี้มันจับมือผมกันโดนหยิกไว้ด้วยครับ
ไอ้ซีนมองบนแล้วมองบนอีก อีกนิดลูกตามันอาจลอยทะลุหลังคาบ้านขึ้นไปได้..

“เฮ้อ..ตอนแรกกูก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้กีต้าร์มันคิดมาก จนมากินเหล้าเมาขนาดนี้หรอกนะ”
ซีนมันพูดแล้วยิ้ม แต่ผมดูออกว่ามันไม่ได้อยากยิ้มเศร้าๆแบบนี้เลย
“แล้วมึงจะเลิกช่วยโฟร์มั้ย” ผมถามไอ้ซีนก็ยักไหล่พูด
“ไม่จำเป็นต้องเลิกนี่ โฟร์มันว่าถ้าได้คำตอบแล้วจะบอกให้เลิกเล่นเป็นแฟนเอง
มันบอกจะเลี้ยงข้าวกลางวันกูทุกวันตลอดเวลาที่คบกัน ยัยนี่ท่าจะสายเปย์เว้ยสบายเป๋าเลยกู555”
ไอ้เดย์แซว “โห มีค่าช่วยด้วยเหรอวะยัยโฟร์มันทุ่มเว้ย”
“กูบอกว่าช่วยฟรีก็ได้ แต่โฟร์บอกไม่ได้มันไม่สบายใจ ก็เลยตกลงกันที่เลี้ยงข้าวแล้วกัน”

อย่างนี้ไอ้กีต้าร์มันต้องเข้าใจผิดไปอีกพักใหญ่เลยสินะ
“แล้วมึงต้องทำยังไงบ้างอ่ะซีน” ผมอยากรู้หน้าทีแฟนของมันจริงๆครับ
“ก็กินข้าวกลางวันด้วยกันทุกวัน ไปส่งบ้าน แค่นี้แหละ โฟร์บอกทำแค่ต่อหน้าคนที่มันชอบก็พอว่ะ”
“แล้ววว........มึงจะเอาไงเรื่องกีต้าร์วะซีน จะบอกมันมั้ย”
“ทำไมกูต้องบอก?”
ผิดคาดที่ไอ้ซีนตอบผมด้วยคำถามกลับแล้วหน้าหมางงแบบนี้
“ทำไมกูต้องเอาไงด้วยวะไอ้ลูก หึ55 มึงลืมไปรึเปล่า ไอ้ต้าร์มันก็มีแอ๋มแล้วไง กูอ่ะโสดดดดดดดดเว้ย!
จะคบกับใครก็เรื่องของกูป่ะ พรุ่งนี้มันก็ลืมเรื่องกู....เองแหละ”

ได้ยินเสียงเหอะดังมาจากหลังหูครับไอ้เดย์คงหมั่นไส้เชี่ยซีนพอๆกับผม ทำเป็นไม่แคร์ โถใครวะ
มาถึงก็รีบแจ้นพาไอ้ต้าร์ไปดูแลอย่างดี ผมถาม “นี่มึงไม่ได้ประชดใช่มั้ยวะซีน” ไอ้ซีนยักไหล่ตอบอีกหน
“ไม่ ไม่ได้ประชดใคร แล้วพวกมึงคิดว่าไงเหมือนกูประชดเหรอ กูแค่อยากช่วยโฟร์เท่านั้นเว้ย”

“ดูเหมือนมึงไม่ลังเลที่จะช่วยโฟร์นะ แล้วมึงจะมาปรึกษากูทำไมวะ” ผมอดเอียงคอถามอย่างสงสัยไม่ได้
“คือกูอึดอัดอยากเล่าอ่ะ เลยเลือกมึง เพราะมึงอ่ะ น่าจะเก็บความลับได้สุดละเหมือนที่เก็บเรื่องกูกับไอ้ต้าร์”
ผมกับเดย์หันมองตากันแล้วส่ายหน้าพร้อมกัน เหนื่อยหน่ายกับมันครับมึงจะมีความลับอะไรนักหนาวะ
พวกกูขี้เกียจเก็บนะโว้ยยยย
“แล้วคนที่โฟร์ชอบนี่ใครวะ พวกกูรู้จักมั้ย”
“รู้จักดิ”
“ใครวะ”
“ก็ไอซ์”
“ไอซ์? ไอซ์ไหนวะไม่คุ้นเลยวะ ไอ้ไอซ์นี่มันห้องไหนวะ พวกกูรู้จักแน่เหรอ???”
ผมหันไปถามไอ้เดย์ว่าเรารู้จักผู้ชายชื่อไอซ์ด้วยเหรอ เดย์ก็ส่ายหน้าว่าไม่

“ห้องสิบ ไอซ์ห้องสิบ”
“ห้องสิบ?..... กูก็รู้จักแต่ไอซ์ อาทิชา ซี้อิแจ๋วแหว๋วอยู่ไอซ์เดียว”
ขอขยายความก่อนนิดนึงครับ ผมลืมเล่าไปเรื่องที่เปลี่ยนมาเรียกทิชาว่าไอซ์ เมื่อก่อนพวกเราก็เรียกทิชาๆ
แต่ต่อมาทิชาบอกให้เรียกไอซ์เถอะเธอมีชื่อเล่นแต่ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนเรียกเลย ฟังแล้วก็ตลกดี
ปกติมีแค่คนที่บ้านเรียก พวกเราก็เลยหันมาเรียกชื่อเล่นทิชาแทนชื่อย่อของเธอแทน
ยัยโฟร์น่ะนำเรียกคนแรกเลย ไอซ์จ๋า ไอซ์อย่างงู้น ไอซ์อย่างงี้ กระดี๊กระด๊าร่าเริงล้นโลกครับ

“ก็มีไอซ์เดียว” เชี่ยซีนพูดพร้อมยิ้มแหยๆเล่นเอาทั้งผมทั้งไอ้เดย์ตาโตแทบถลนออกจากเบ้ากัน
“พวกกูถามมึงดีๆกวนตีนกูทำไมซีน” คือผมยังไม่อยากปักใจเชื่อครับ เดี๋ยวนะมันอำผมรึเปล่า
“โฟร์มันชอบไอซ์นั่นแหละ มันไม่ชอบผู้ชายเว้ย แต่ไอซ์เป็นพวกความรู้สึกช้า มันก็เลยอยากรู้
ว่าถ้ามันคบคนอื่นไอซ์จะเป็นยังไง มันบอกกูว่าทำแบบนี้เพราะอยากรู้ว่าไอซ์ชอบมันบ้างมั้ย
ให้มันถามตรงๆมันก็ไม่กล้า มันกลัว”

“ห๊ะ! เชี่ยยยยยยยย!!!!!!!! จริงดิ!!!!” ผมกับไอ้เดย์เหวอพอๆกันไอ้ซีนมันขำน่าดู
โฟร์บอกว่าซีนเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ดูเหมือนจะโสดสนิท...แบบที่แม้แต่สาวที่กำลังคุยด้วยก็ไม่น่าจะมี
นี่ก็เป็นเหตุผลที่มันเลือกมาขอให้ไอ้ซีนช่วย ฟังเหตุผลโฟร์แล้วผมสงสารเชี่ยซีนเลยครับ

โธ่เอ๊ยกีต้าร์ คนที่ควรร้องไห้ต้องเป็นไอ้ซีนมากกว่า มึงยังมีแอ๋มไอ่ห่านี่ก็ยังคงไม่มีใครเหมือนเดิม

……………………..
…………
…….

ถือมาม่าที่เพิ่งออกจากเวฟกลับไปนั่งกินที่กลุ่มได้ไม่นาน ทุกคนก็ตกใจ พี่โจวมี่มาครับ !
มาถึงพี่แกก็เขย่าประตูที่ล็อคไว้ “เปิดๆๆ!!! กานต์! มาคุยกันก่อน!”
ร้องเรียกพี่กานต์ที่นั่งเมาแต่ทำคอแข็งทื่อไม่ยอมหันไปมองหน้าสักนิด เป็นพี่อ๊อฟที่รีบไปเปิดประตูให้
ก่อนที่ประตูบ้านจะโดนแรงควายของพี่โจวมี่พังเอาซะก่อน “ใจเย็นดิสัดมี่!|||||||ประตูบ้านกูนะโว้ย”

พอพี่โจวมี่หลุดเข้ามาในบ้านได้เท่านั้นแหละครับแกรีบตรงดิ่งมานั่งข้างพี่กานต์ “กานต์กลับเหอะขอโทษ~”
ผมนี่อึ้งเลยครับพี่แกอ้อนแฟนน่าดู พี่สรพี่อ๊อฟมองตากันล่อกแล่กๆไปมาแล้วทำเป็นยกแก้วเหล้าชนกัน
ดื่มแล้วเติมดื่มแล้วเติม เหมือนพยายามไม่สนใจเพื่อนแต่ผมว่าพวกพี่แกกำลังรอฟังหูผึ่งมากกว่า55

พี่กานต์นิ่งมากครับดื่มเงียบๆไม่หันไปมองพี่โจวมี่ด้วย ผมรู้สึกอย่างกับมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่านรอบตัว
หนาวเลยครับ||||||||
แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ไม่รู้ว่าพี่โจวมี่พยายามกระซิบบอกอะไรพี่กานต์ จู่ๆพี่กานต์ก็ตาโตสะดุ้งตกใจ
หันไปมองหน้าพี่โจวมี่ “ว่าไง จะเอาไง” คำถามของพี่โจวมี่ทำให้พี่กานต์ถอนใจแล้วถอนใจอีกก่อนตอบ
“เออ! กลับ!”
ผมนี่งงแดกเลยครับ ดื้อหัวชนฝาบทจะยอมก็ยอมกลับง่ายๆเงี๊ยะนะ ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ
ไม่แพ้ใครอีกหลายคนในกลุ่มที่ได้แต่มองพวกพี่แกลาวงเหล้า แยกตัวกลับไปกับพี่โจวมี่ง่ายๆ

พี่โจวมี่พาพี่กานต์กลับไปแล้วแม้ว่าพี่สรกับพี่อ๊อฟจะพยายามรั้งให้เข้าวงเหล้ากระชับมิตร
ผมก็หันไปพยักหน้าให้เดย์ชวนมันกลับก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ พี่อ๊อฟบ่นใหญ่ว่ามีแต่คนจะกลับ
ไอ้ยูก็จะกลับ มันโทรหาพี่บาสบอกให้มารับได้แล้ว
ไอ้น็อตเห็นไอ้ยูเพิ่งวางสายที่โทรหาพี่บาสไปก็มีความเผือก “อ้าวยู มึงดีกับพี่บาสแล้วเหรอ”
“ดีกะผีอ่ะดิงอนกูอยู่นั่นแหละ ถึงต้องโทรหาตลอดนี่ไง แล้วถ้าขืนไม่บอกให้มารับต้องสวดกูอีกยาว”

“555555คนไม่โสดก็งี้แหละโว้ยยยย55555”
โถไอ้สองหน่อ(มาร์ค น็อต) มันหัวเราะร่วนเยาะเย้ย พี่อ๊อฟก็พลอยร่วมวงโห่ไปด้วย พอพี่สรจะโห่บ้าง
พี่อ๊อฟแกรีบเบรกเพื่อนตัวโก่ง “เฮ้ยๆๆๆๆมึงอ่ะมีเมียแล้วห่า55555555” พี่อ๊อฟเห็นไอ้ซีนนั่งเหม่อก็แซว
“แหมๆๆๆๆๆมึงเงียบเชียวนะไอ้ซีนนนนน ซุ่มนะมึงๆมีแฟนกับเขาแล้วนี่หว่า ฮิ้วววววววววว”
ซีนมันยิ้มแกนๆแล้วกระดกหมดแก้วครับ... ผมหันไปถามมัน “คืนนี้มึงนอนไหนซีน”
“แถวนี้แหละ”

.......................................
..........................
...............

++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมา.. เช้าที่โรงเรียน
ผมนั่งลอกงานทำชีสวิชาอิ้งค์เขียนอาจารย์แกตรวจละเอียด ผมเลยต้องเปลี่ยนคำตอบที่ไอ้กีต้าร์มันทำมา
เยอะพอสมควรไม่อย่างนั้นไอ้ลูกคิดลอกเสร็จไปนานแล้วครับ
กะว่าทำเสร็จจะลงไปโรงอาหารซื้อซาลาเปาไส้หมูแดงกิน..อืมมมมมแล้วก็ว่าจะซื้อไปเผื่อไอ้คุณเดย์ด้วย
มันงอนตุ้บป่องกลับห้องเรียนตัวเองไปเพราะผมมัวแต่ปั่นงานไม่ยอมฟังที่มันโม้เรื่องรถ ไม่ใช่อะไรหรอก
มันขอเบิกเงินไปซื้อของแต่งรถแล้วผมแกล้งทำเป็นก้มหน้าก้มตาเขียนไม่สนใจมันครับ

ไม่รู้มันจะแต่งอะไรนักหนาของมันนะ มอเตอร์ไซค์มันก็มีอยู่อีเท่านั้น ไม่เปลี่ยนล้อก็เปลี่ยนท่อ
ทำสีติดนู่นเติมนี่ไม่ได้หยุด นี่ขนาดมันบอกทำเป็นงานอดิเรกนะ

ผมอาจจะประหลาดเองก็ได้ที่ไม่สนใจเรื่องแต่งรถเตะบอลเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ แต่จะให้ไปสายนุ่มนิ่ม
สนิมหงิมๆเย็บปักถักร้อยทำครัวแต่งตัวอะไรผมก็ไม่ไหวอีกเหมือนกันครับ สรุปผมอยู่สายแดกแล้วนอน

ตั้งแต่ตอนที่บังคับให้เดย์เลิกเล่นไพ่ มันกลัวผมโกรธหลังจากนั้นมามันเลยเอาบัตรเอทีเอ็มบัตรเครดิตร
มาให้ผมเก็บ ผมจะได้สบายใจว่ามันไม่ได้แอบเอาเงินไปเล่นพนันที่ไหนหมด เวลาพ่อแม่ให้เงินมันมา
มันก็เอาไปหยอดใส่กระปุกออมสินเกลี้ยง......ถามว่าอ้าว แล้วมันเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ โธ่ ก็เงินผมนี่ไงครับ!

เฮ้อ.. แต่ผมด่ามันไม่ลงหรอก.........อ่า.......อ่า//////// คิดแล้วผมก็ยังเขินนนน
เพราะมันบอกว่าถ้าเก็บเงินจนเต็มกระปุกเมื่อไหร่ มันจะยกเงินในนั้นให้ผมทุกบาททุกสตางค์...แหะ
ผมก็รีบปฏิเสธมันเลยนะ แต่มันบอกให้ผมรับไว้ไม่อย่างนั้นมันจะเอาเงินไปใช้ให้หมดเลย
เพราะอย่างนี้พอเวลาเดย์มันอยากได้อะไรแพงๆทีก็มาขอเงินของมันจากผม

“เฮ้อ เสร็จละรอดไปกู ขอบใจเว้ย อ่ะต้าร์ เอาชีสมึงคืนไป......กีต้าร์...ชีสมึงอ่ะ....ต้าร์ ?..ไอ้ต้าร์”
ทำเสร็จส่งชีสคืนกีต้าร์ แต่เชี่ยต้าร์แม่งหลับในรึเปล่าไม่รู้ครับ ไอ้หอกนี่นั่งเหม่อไปถึงไหนต่อไหน
จนผมต้องเขย่าตัวเรียกมันถึงจะรู้สึกหันมามองหน้าผมงงๆ มันรับชีสของตัวเองคืนไปแล้วถอนใจ
“เป็นไรมึง?” ผมยื่นหน้าไปถามมันอย่างสงสัยดันโดนผลักหน้าออกมา “เปล่า กูก็คิดไรไปเรื่อย”
“แล้วมึงคิดเรื่องอะไรของมึงอ่ะ”
“เรื่อง..............เรียน”
เชื่อมันมั้ย?
“กูไม่เชื่อมึง” ผมทำหน้าจริงจังใส่มัน มันก็ยกมือมาดึงแก้มผมซะยืด “กูไม่ได้เป็นอะไรเว้ยไอ้ลูกคิดดดด”
มันแกล้งผมเสร็จก็ขำนิดๆแล้วหันไปนั่งทำตัวเหมือนพระเอกเอ็มวีเพลงอกหักต่อ...

ชิ ผมไม่สนมันละถามก็ไม่บอก แต่ถึงไม่บอกผมก็พอจะเดาออกว่ามันเป็นอะไร มันก็หงอย
เพราะไอ้ซีนไปไหนมาไหนทำตัวติดกับโฟร์มากกว่ามันน่ะซี๊~~~~~~~~
เมื่อก่อนไอ้ห่าซีนแทบจะสิงร่างไอ้กีต้าร์ทุกเวลานาที พอตอนนี้มีแฟน(ถึงจะหลอกๆก็เถอะ)
ซีนมันก็ต้องเปลี่ยนไปสิงแฟนมันแทนก็ถูกต้องแล้วครับ แต่ใครบางคนแถวนี้ดูท่าจะทำใจไม่ค่อยได้
ซึ่งผมไม่ปลอบมันหรอก เพราะอยากให้มันคิดได้ว่าเวลาที่ไอ้ซีนต้องทนเห็นมันอยู่กับแอ๋มทุกวันๆน่ะ
มันต้องอยู่กับความรู้สึกยังไง...

นี่โฟร์ก็ขยันชวนไอ้ซีนไปห้องโฮมรูมไอซ์ทุกเช้า ไปทำไมรู้มั้ย ก็ไปจู๋จี๋กันให้ไอซ์ดูน่ะสิครับจะมีอะไร
แต่ขอโทษทีเถอะผมได้ข่าวว่าไอซ์..หรืออาทิชา..แต่ผมว่าเรียกยัยคนเฉยชาเหอะจะเหมาะกว่า!
ไม่แสดงอารมณ์อะไรใดๆให้รู้เลยครับว่าหึงหวง เป็นห่วง รึแคร์... ห่าซีนเล่าว่าไอซ์นั่งเฉยและชิวมาก
แต่ทำไมยัยโฟร์ไม่ตัดใจทั้งที่อีกฝ่ายเขาไม่เห็นสนใจอะไรกับการที่มันจะมีแฟนเลยก็เพราะ

(กูรู้สึกได้!ว่าไอซ์ไม่ค่อยชอบมองเวลาที่กูคุยกับซีนสองคนให้เห็นอ่ะมึ๊งงง เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ !
ไอ้ที่เฉยใส่กูอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบกู หรือว่าแค่ไม่รู้ตัวว่าชอบกู แค่แกล้งทำเป็นโอเคหรือความจริงแล้ว
................กูไม่ได้สำคัญอะไรเลย กูขอเวลาให้แน่ใจมากกว่านี้อีกหน่อยเหอะซีน)
…ซีนมันบอกว่าโฟร์พูดแบบนี้จะให้มันทำไง จะไม่เล่นด้วยแล้วก็สงสาร
ปกติแล้วยัยโฟร์คนอวบมันเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงฉอเลาะมากครับ บางครั้งก็คล้ายคนบ้าบางทีก็พูดมากไปหน่อย
แต่หมู่นี้ผมกลับรู้สึกว่า มันแค่แกล้งทำเป็นร่าเริงเท่านั้น

เลิกสนใจเรื่องชาวบ้านชั่วคราวแล้วลงไปซื้อซาลาเปาหมูแดงที่อยากกิน ของผมลูกนึงของไอ้เดย์ลูกนึง
แต่ทุกขณะที่ก้าวเดินทั้งขาไปขากลับ ผมรู้สึกได้ว่ากำลังโดนแอบมองตลอดทาง พอผมหันไปมองกลับ
ใครๆก็พากันหันหน้าหนีและหลบตา ผมเลยงงหนักมาก จริงอยู่ที่ว่าปกติเดินไปไหนคนก็ชอบมองประจำ
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน เหมือน....เหมือน....เหมือนผมกำลังโดนนินทายังไงไม่รู้อ่ะ||||||||

เดินงงๆไปจนถึงห้องไอ้เดย์ ไอ้บ้านี่เห็นผมมาหาก็ทำขมวดคิ้วหน้านิ่วถามว่ามาทำไม
ผมก็ชูซาลาเปาให้มันดู แล้วหยิบออกจากถุงลูกนึงส่งให้มัน “ของมึงอ่ะ เผื่อจะหายงอน”
เพื่อนไอ้เดย์พากันโห่แซว ไอ้เดย์หลุดยิ้มดึงมือผมให้นั่งข้างมัน
“ไม่หายงอนง่ายๆหรอกจนกว่ามึงจะให้กูซื้อท่อใหม่” ไอ้หอกนี่กินซาลาเปาผมแล้วยังไม่วายตื้อ
“ท่อที่มึงร้องจะเอาใช่ถูกๆนะเชี่ยเดย์ตั้งหลายพัน”
“มึงอ่า~~~~~ตังค์กูอ่า”
“ตังค์มึงแต่มึงให้กูเก็บถูกมั้ย ถ้ากูให้มึงง่ายๆแล้วมึงจะได้เก็บมั้ย”
“อย่าขัดใจเดย์ได้ป่ะ”
“งั้นมึงเอาของมึงคืนไปให้หมดเลย ทั้งเงินทั้งบัตรแล้วอยากซื้ออะไรก็ตามใจมึงไม่ต้องมาคอยขอกูอีก”
“....................ไม่อ่ะ มึงก็เก็บไว้ดิ แต่นานๆกูขอทีก็ให้กูมั่งก็ได้หรอก”
“ท่อมึงอ่ะ เงินเดือนคนบางคนที่เขาทำงานแล้วทั้งเดือนเลยนะเว้ยเดย์”
“กูไม่ได้หมายถึงท่อ กูหมายถึง...ทิ่ม” มันทำตาหวานส่งจุ๊บให้ผม กวนตีนจริงๆกามได้ตลอดเวลา
ผมเลยชูนิ้วกลางให้มัน มันหัวเราะแล้วแบมือ “งั้นเอาตังค์มา” ยังครับมันยังไม่ยอมแพ้

“เอางี้นะ กูให้มึงก็ได้ แต่..” พูดยังไม่ทันจบเชี่ยเดย์แหกปากดีใจตะโกนลั่น เพื่อนมันหันมาด่ากันใหญ่
บอกว่าตกใจหมด ผมรีบปิดปากมันก่อนจะเข้าใจผิดยิ่งกว่านี้ “กูยังพูดไม่จบเลยไอ้บ้าฟังก่อนดิ!”
“มึงห้ามกลับคำด้วยไอ้ลูกมึงว่าจะให้กูซื้อท่อแล้วอ่ะ”
“เอ้อให้ ให้จริงๆ แต่มึงต้องลดราคาลงมาอย่างน้อยครึ่งนึงโอเคป่ะ”
“เฮ้ยยยยยย ได้ไงวะ”
“ต้องได้ดิ ไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องเปลี่ยน เข้าใจป่ะ”
“โหยยยยย เซ็งเลยแม่ง” แล้วมันก็บ่นอิดออดอุบอิบไปเรื่อยครับ แถมยังโดนเพื่อนในห้องแซว
ว่าไม่น่าเชื่อที่คนอย่างไอ้เดย์จะหงอขนาดนี้

ผมนั่งขำหน้าบูดๆของมันอยู่สักพัก ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็วิ่งเข้ามาในห้องครับ ตรงมาเกาะหน้าโต๊ะ
ที่ผมนั่งอยู่กับเดย์ มันสองคนหอบแฮกแย่งกันพูด

“เฮ้ยพวกมึงไปแอบมีอะไรกันที่ห้องพักครูมาเหรอวะ!?” ไอ้น็อตขยับแว่นถามผมกับเดย์แบบโคตรตกใจ
แต่ผมกับเดย์สิตกใจยิ่งกว่า เพื่อนในห้องไอ้เดย์ก็หันมามองกันพรึบ แล้วไอ้มาร์คก็ว่าไอ้น็อต
“ไอ้บ้าไม่ใช่ห้องพักครูเว้ย” แล้วมันก็หันมาถามผม “เฮ้ยเชี่ยลูก! มึงแอบได้กับเชี่ยเดย์ที่ห้องสมุดเหรอวะ!?”

“เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยยย!!??” ผมน่ะร้องเสียงหลง ไอ้พวกบ้านี่เอาที่ไหนมาพูด

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../2




“เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยยย!!??” ผมน่ะร้องเสียงหลง ไอ้พวกบ้านี่เอาที่ไหนมาพูด

“ก็เขาลือกันไปทั่วอ่ะ แต่ที่กูได้ยินมามันห้องพักครูนะเว้ยเชี่ยมาร์ค” ไอ้น็อตมันพยักหน้าจริงจังเถียงไอ้มาร์ค
ไอ้มาร์คมันก็เถียงกลับจริงจังว่าของมันได้ยินเป็นห้องสมุด แล้วพวกมันก็หันมาถามพวกผมพร้อมกัน
สรุปได้กันที่ไหนแน่ ไอ้เดย์เลยเขกมะเหงกใส่หัวมันสองคนคนละทีร้องโอยกันไป

“ไร้สาระไอ้พวกบ้า กูขอมันยิกๆทุกวันเนี่ยยังไม่ได้สักดอกมาห้องพักครูห้องสมุดเชี่ยไร บ้านกูมีห้องกูก็มีห่า
วิ่งหน้าตั้งหูตั้งมากูก็นึกว่ามีเรื่องอะไร พวกมึงไปฟังใครเขามาโดนหลอกแล้ว โห่ฟาย
ใครแม่งเอาเรื่องกูไปนินทาวะสัด”
เดย์เค้นเอาคำตอบทำหน้าไม่พอใจ แต่มาร์คกับน็อตมันส่ายหน้าบอกฟังเขาพูดๆกันมาหลายต่อ
ไอ้เดย์คงไปไล่ชกไม่ไหวหรอก ลือกันทั้งโรงเรียนแล้วมั้งป่านนี้
ผมก็นั่งหน้ามุ่ยเลย รู้แล้วว่าทำไมตอนเดินไปไหนมาไหนมีแต่คนแอบมองแล้วซุบซิบกันเยอะมากกว่าปกติ
ใครมันมาปล่อยข่าวลือบ้าๆแบบนี้วะ

ยังไม่ทันไรไอ้ยูกับไอ้คิมก็วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาหาพวกผม ไอ้ยูรีบแย่งไอ้คิมพูด
“อยู่นี่เองเชี่ยยยยยยยยยย มึงรู้มั้ยไอ้ลูก! ไอ้เดย์! เขาลือกันให้แซดว่ามึงสองคนไปแอบมีอะไรกัน
ที่สนามบาสตอนกลางคืนอ่ะ! ใต้แป้นบาสเลยมึงใต้แป้น! จริงเหรอวะ!? ลมโกรกมึงไม่หนาวกันเหรอ?”

“ห๊ะ!?”
นี่ไม่ใช่แค่ผมนะครับที่ตกใจแล้วงงกับสถานที่ที่เปลี่ยนไป คนอื่นๆยังร้องห๊ะตามผมเลย บ้ากันไปใหญ่
ไอ้คิมมันส่ายหน้าผลักไอ้ยูให้เซถอยไป “มึงบ้าป่ะยูสนามบาสที่ไหน ที่กูรู้มามันหน้าเสาธงไม่ใช่เหรอวะ?”

“ห๊า!!??” ผมกุมขมับเลยครับใครมันจะไปทำอะไรกันในที่แบบนั้นวะไอ้พวกห่านี่มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงเนี่ย

แล้วเชี่ยซีนก็วิ่งหน้าตื่นมาเลยครับ “เฮ้ยๆๆพวกมึงรู้กันยัง เขาลือกันไปทั่วโรงเรียนเลยว่า..”
ไอ้มาร์ครีบพูด “ว่าไอ้ลูกกับไอ้เดย์แอบมีอะไรกันที่ห้องสมุดใช่ป่ะ”
ไอ้น็อตรีบแย้ง “ห้องพักครูเว้ย”
ไอ้ยูก็รีบค้าน “เฮ้ยบ้าดิใต้แป้นบาส”
ไอ้คิมขึ้นเสียงเถียงทุกคน “มึงยังจะเถียงอีกกูบอกว่าหน้าเสาธง”
แต่ไอ้ซีนยืนทำหน้างงเกาหัวหลังจากฟังคนอื่นได้แค่อึดใจ มันก็ท้าวเอวพูดเสียงดังฟังชัด
“ตลกละสัด มีคนบอกกูว่าพวกมันขึ้นไปมีอะไรกันบนหลังคาโรงเรียนนู่นนนนนน”

“เชี่ยยยยย!!!???” สะดุ้งกันเป็นแถบครับเจอข่าวจากไอ้ซีนเข้าไป ไอ้เดย์แม่งขำก๊ากจากจะขึ้นๆมันไม่ขึ้นละ
นั่งขำแทน ไอ้บ้าเอ๊ยข่าวลือส้นกีบอะไรวะเนี่ย ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้แต่เช้า
ของเชี่ยซีนนี่หนักสุด มึงจะให้กูห้อยโหนโจนทะยานมานะบากบั่นปีนขึ้นหลังคาโรงเรียน
เพื่อไปชะลาล่ากันแข่งกับนกพิราบเหรอ โอ้ควายแท้ๆเพื่อนกู||||||||||*||

ผมส่ายหน้าถอนใจ พวกมันยังจะหันมารุมถามอย่างตื่นเต้นว่าผมกับเดย์ขึ้นไปทำกันบนหลังคาได้ยังไง
“กูก็วาร์ปกันไงสัด555555กูเก่ง เคี๊ยกกก55555555”
ไอ้เดย์มันขำท้องแข็ง ผมก็จัดการด่าไอ้พวกนั้น “พวกมึงเชื่อได้ไงวะ คิดบ้างดิมันเป็นไปได้เหรอ
กูสองคนไม่เคยมีอะไรกันที่โรงเรียน!”

“อ้าวแล้วงั้นปกติได้กันที่ไหนอ่ะ” ไอ้คิมยังไม่วายกวนติงผมครับ
“คิม”
“จ๋า”
“เอาหูมาใกล้ๆกูนี่ กูจะกระซิบบอกมึง”
ไอ้คิมตาโตมันรีบเอียงหูมาหาขำคิกคัก ผมก็ป้องปากกระซิบใส่หูมัน “เสือก” สั้นๆได้ใจความครับ

ไอ้คิมมันสตั๊นไปสามวิก่อนจะมองค้อนผม แล้วมันก็เดินหนีออกจากห้องไป ไอ้พวกที่เหลือเลยงงใหญ่
มันอยากรู้ว่าผมบอกไอ้คิมว่าอะไร ผมเลยกระดิกนิ้วเรียกเรียงตัวให้เอียงหูมาแล้วบอกพวกมันทีละคน
“เสือก” ไอ้ยูได้ยินแล้วหน้าหุบ มันเดินคอตกออกจากห้องไป
“เสือก” ไอ้มาร์คชะงักแล้วถอยไปยืนรอไอ้น็อต
“เสือก” ไอ้น็อตมันกัดฟันเม้มปากแล้วด่าไอ้มาร์คที่กลั้นขำรอ “เชี่ยมาร์คมึงนี่แม่งงงง-*-”
ไอ้มาร์คก็ขำก๊ากแล้วกอดคอไอ้น็อตชวนกันลงไปข้างล่างตึก ปล่อยไอ้ซีนให้ยืนงง

“มึงจะฟังมั้ยซีน”
“อ่า........กูรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยยังไงไม่รู้ว่ะ มึงพูดอะไรกับไอ้พวกนั้นวะเชี่ยลูก”
“กูด่าพวกมันว่าเสือกอ่ะ”
ทั้งไอ้เดย์กับไอ้ซีนขำก๊ากพร้อมกัน ก่อนไอ้ซีนจะชะงักสงสัย “อ้าวแล้วทำไมมึงถึงไม่ด่ากูวะ”
“กูจะพูดความจริงกับมึงแค่คนเดียวไอ้ซีน ถ้ามึงอยากรู้ก็เอาหูมึงมานี่มา” .
ผมกวักมือเรียกมันให้ก้มมาหาใกล้ๆ มันก็ยิ้มแฉ่งเอียงหูให้ ผมก็กระซิบ
“ด่ามึงว่าเสือกไม่ได้ มึงแม่งเชี่ยกว่าใครเลยสัดซีน ไอ่เชี่ยยยยยยยยยยยย55555555555555555555”
“โห่!!!!!!|||||||||||||*|| ไอ่ฟายลูกคิด!!!!! สึดเอ๊ยหลอกให้กูฟังไอ้ห่าไม่สนมึงแล้ว”
ไอ้ตาตี่มันงอนผลักผมแล้วสะบัดหน้าหนีออกจากห้องไปอีกราย ผมก็หัวเราะร่าขำไอ้บ้าพวกนั้น

“มึงด่าไอ้ซีนไม่ได้เบาเลยนะกูได้ยินชัดแจ๋วอ่ะ555” ไอ้เดย์ยังขำค้าง
“สมควรละไอ้พวกบ้า” ผมก็บ่นไปเรื่อยไม่รู้มันมีข่าวบ้าๆแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ใครแกล้งพวกผมนะ
“มึงจะให้กูไปจัดการไอ้พวกปากหมาที่มันปล่อยข่าวมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องเลยเดย์ ข่าวมั่วขนาดนี้มีแต่คนบ้าอ่ะแหละเชื่อ เดี๋ยวก็กลายเป็นเรื่องตลกไปเอง ขนาดมึงยังขำเลย”
“เออ ก็จริง555”
“................อืมมม กูกลับห้องก่อนนะ แต่ว่า....ก่อนไปกูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ”
“ไม่ต้องมาด่ากูเลย”
“สัญญาไม่ด่า เอาหูมานี่ดิ”
“อะไรวะ”
“อย่าลีลาน่าเดย์บอกให้เอียงหูมา”
“........”
ไอ้เดย์มันอิดออดหาว่าผมจะแกล้งมัน มันบอกถ้าผมด่ามันมันจะจับผมจูบจริงๆด้วย
ผมเลยต่อยต้นแขนมันเบาๆไปหนึ่งทีแล้วยื่นหน้าไปป้องปากกระซิบที่ข้างหู
“รักมึงอ่ะ”
พูดแล้วผมก็เขินรีบลุกเดินหนีไปเลยครับ แต่ก่อนพ้นประตูแอบหันกลับไปดู เห็นมันยังยิ้มค้าง
มองตามผมอยู่เลย ผมเลยแลบลิ้นใส่มันซะ เขินนะเว้ยมองไรฟะ >////<

………………………………
………………..
……….
…..

วันนี้ชมรมคหกรรมที่ผมอยู่ทำคุ้กกี้ครับ พอทำเสร็จก็แบ่งกันเอากลับบ้าน ผมก็ได้มาถุงนึง
หลบไอ้คิมแอบย่องไปหาไอ้เดย์ที่ห้องดนตรีไทย ไปถึงหน้าห้องรอจังหวะเหมาะผมก็กวักมือเรียกไอ้เดย์
มันเดินออกมายิ้มๆถามผมว่าทำกิจกรรมเสร็จแล้วเหรอ คือชมรมผมเนี่ยถ้าทำเสร็จส่งอาจารย์แล้วช่วยกัน
เก็บล้างเรียบร้อย ก็กลับบ้านได้เลยครับ วันนี้ชมรมผมเลิกเร็วกว่าของเดย์ก็เลยกะว่าจะมานั่งรอมัน
อาจารย์ชมรมไอ้เดย์มักจะสั่งให้ซ้อมเพลงเตรียมสอบแล้วก็ไปที่อื่นจนใกล้ได้เวลาเลิกนั่นแหละ
แกถึงจะโผล่มาอีกที
“มึงลองกินดูว่าอร่อยมั้ย กูเอาใส่ถุงเองกับมือเลยนะเว้ย” ผมแกะถุงใส่ขนมหยิบคุ้กกี้ชิ้นนึงยื่นให้มัน
“เอาใส่ถุงเองเลยเหรอวะโอ้โห! อร่อยแน่ๆ555” มันอ่ะกวนตีนทำแอคติ้งใหญ่ตาลุกวาวล้อผม
“มึงอ่า!” ผมทำหน้าบู้ใส่เดย์มันก็ขำไปกินไปแล้วบอกอร่อยดี ผมก็ยื่นให้มันทั้งถุงเลยบอกเอาไปแบ่งเพื่อน

“เดย์ กูอยากไปดูหนังอ่ะ”
“หนัง เรื่องอะไร”
“เรื่อง...น่ะ มีแต่คนบอกว่าสนุก”
“เพิ่งเข้าด้วยนี่คนเยอะอย่าไปเลย”
“เห๊อะ! ทีเมื่อก่อนล่ะชอบลากกูไป กูไม่อยากไปก็บังคับให้ไปนะ”
“อย่างอนดิ เราไปเช่าหนังมาดูด้วยกันสองคนที่ห้องไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะใส่กูเลย กูรู้นะมึงคิดอะไรอยู่อ่ะ”
“รู้ได้ไง แสดงว่ามึงก็คิดเหมือนกูใช่ป่ะ”
“ไอ้บ้า”
ผมเดินหนีไปนั่งรอที่ระเบียงหน้าห้อง เดย์มันก็ขำๆเดินกลับเข้าไป ยังไม่ทันได้เอ่ยปากชวนดี
ฝูงแร้งกาแม่งก็แห่มารุมทึ้งถุงคุ้กกี้หมดภายในชั่วพริบตา ผมมองเข้าไปในห้องนี่ขยี้ตาแทบไม่ทัน
แล้วก็มองเลยไปเห็นไอ้กีต้าร์มันเอาแต่มองไปทางไอ้ซีน สองคนนี้แปลกครับ หมู่นี้ผมเห็นพวกมัน
ชอบแอบมองอีกฝ่ายบ่อยๆ แต่พอคนที่โดนจ้องหันไปหาไอ้คนที่เอาแต่มองเขาอยู่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้น


********************


ที่บ้านผม กลับจากโรงเรียนมาแล้วผมก็เปลี่ยนเสื้อนักเรียนเป็นเสื้อยืดสีดำ แต่ยังใส่กางเกงนักเรียนขาสั้น
สีน้ำเงินอยู่ ขากลับบ้านเดย์มันลากผมไปร้านเช่าดีวีดีจริงๆครับสงสัยมันกลัวผมงอนมัน แต่ก็ดีครับ
ได้หนังมาหลายเรื่องเลย แล้วเราก็เลยนั่งดูหนังด้วยกัน
“เดย์ มึงจะสิงกูเลยมั้ย” ไอ้เดย์มันกระแซะมาจนตัวติดกับผม เราสองคนนอนคว่ำท้าวแขนกับหมอน
นอนดูหนังจากจอคอม หนังผีมันน่ากลัวผมเข้าใจที่มันเบียดผมซะขนาดนี้ แต่ผมไม่เข้าใจตรงที่มันกลัวผี
แต่ดันเช่าหนังผีมาตั้งสามเรื่อง คนบ้าป่ะครับนี่ “มึงกลัวแล้วเอามาทำไมวะเดย์”

“กูไม่ได้กลัว กูลุ้น” แม่งโคตรปากแข็งเลยครับไอ้หมานี่ ปากบอกไม่กลัวมันกอดแขนผมแน่นแล้วเนี่ย
ผมขำท่าลุ้นดูหนังหรี่ตาของมันจัง คว้าพวกขนมกรอบๆมาแกะถุงนึงก็หยิบจากในร้านคุณลูกเกดนี่แหละ
เอาขึ้นมากินข้างบน ผมยื่นถุงขนมให้ไอ้เดย์มันก็กระซิบบอกให้ป้อนหน่อย อ้อนเหลือเกินนะมึง
เห็นว่ามันกำลังกลัวก็เลยป้อนมันไป แต่สงสัยจะป้อนไม่ค่อยทันใจไอ้ตัวเขมือบครับมันเลยมาแย่งกินเอา
จากปากผม “อื้ออออออ เดย์!/////*//” กลายเป็นว่าไม่ต้องได้กินครับผมเอาเข้าปากมันก็มาไล่แย่งกิน
หนังเหนิงก็ไม่เป็นอันได้ดูเพราะมัวแต่เล่นกัน เล่นไปเล่นมาไอ้บ้านี่จูบจริงเฉย พอได้จูบกันแล้ว
ทีนี้เลยจูบกันยาวเลยครับนัวเนียวนเวียนอยู่แต่กับปากผมเนี่ย////

“ตรื้ดดดดดดดดดด”
โทรศัพท์ดังไอ้เดย์อารมณ์เสียที่ขาดตอนบ่นดัง “โห่ใครวะแม่มเอ๊ย!!!”
“เออ แม่กูเองอ่ะ”
“อ้าว จ๋าเหรอ ให้มันได้งี้ดิทำไมจ๋าชอบโทรมาตามมึงเรื่อย วันหลังไปบ้านกูกันนะ นะ นะ”
“บ้านมึง”
“เออ”
“คิดดีๆเชี่ยไปบ้านมึงล็อคประตูห้องตัวเองเหมือนบ้านกูยังไม่ได้เลย เดี๋ยวแม่มึงก็น้อยใจหาว่ามีความลับ
หาว่ามึงแอบเล่นยาอีกซวยอีก”
ไอ้เดย์นั่งทำปากยื่น ผมก็รับสายแม่ ได้ความว่ามีไอ้เพื่อนมารมาหา

“เชี่ยซีน” ผมเปิดประตูห้องเจอไอ้หอกซีนยืนทำหน้ามู่ทู่อยู่หน้าประตูห้องแล้วครับ
สภาพยังอยู่ในชุดนักเรียน ท่าทางจะยังไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง ผมเดินนำมันเข้ามานั่งในห้อง
“อ้าว อยู่ด้วยเหรอ ติดเมียไม่ห่างเลยนะมึง” ไอ้ซีนทักไอ้เดย์ทันทีที่เห็นหน้า ทักดีเหลือเกินนะไอ้หอก

ผมนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม ไอ้ซีนเลยไปนั่งที่เตียง แต่ไอ้เดย์ที่อยู่บนเตียงถีบมันให้ลงไปนั่งกับพื้นแทน
“มึงมาทำไมไม่มีอะไรก็กลับไปป่ะ”
“โห่เชี่ยเดย์! ให้กูพูดอะไรก่อนดิฟายรีบไล่ไปไหนวะ ทำไม กูมาขัดจังหวะอะไรพวกมึงเหรอ”
“อ้าวไม่โง่นี่หว่า”
ผมหยิบถุงขนมที่วางบนโต๊ะปาไอ้เดย์ ไอ้ซีนมันขำ “กูดูหนังกันอยู่เว้ยมึงไม่แหกตาดูวะเนี่ยๆๆนี่อ่ะเห็นมั้ย”
ชี้หน้าจอคอมที่ยังเปิดหนังผีค้างไว้ให้ไอ้ตี่มันดู ไอ้เวรนี่ทำหน้าไม่เชื่อนะ ผมหยุดหนังไว้แล้วหันมาถามมัน
“อ่ะ มีอะไรก็ว่ามาอย่าลีลา เอาแต่เนื้อๆน้ำมึงไม่ต้องเอามาเสียเวลากู”
“ไอ้คนใจร้ายกูคิดถูกคิดผิดวะที่มาหามึงเนี่ย|||||||||ห่วงกูบ้างก็ด๊ายยย”
“ซีน......มึงจะเล่าไม่เล่า”
“ก็....เออ.............ก็กู กูมีเรื่องอยากถาม มึงว่า.....เอ่อ...ลูกคิด เดย์...มึงสองคนว่า ถ้า..ถ้า..ถ้าเกิด”

ผมกับไอ้เดย์จ้องไอ้ซีนกันเขม็งลุ้นปากเกร็งๆของมันว่าจะพูดอะไรกันแน่
“ห๊ะ! มึงอย่าบอกนะ!! รึว่ามึงเกิดชอบยัยโฟร์มันขึ้นมาจริงๆอ่ะ!!!” ผมตกใจนึกได้ก็ตาโตชี้หน้าไอ้บ้าซีน
ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายตายหอกไปกว่าเดิมสักแค่ไหน แล้วไอ้เดย์ก็สะดุ้งชี้หน้าถามไอ้ซีน
“เฮ้ยยยยย!!! รึว่ามึง! มึงทำโฟร์ท้อง!!!!!”

“ห๊า! จริงรึเปล่าเชี่ยซีนนนนนน!!!! มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะไอ้ๆๆๆ!!!!!”
ผมยังอยากด่ามันอีกเยอะ แต่ไอ้ซีนโวยวายใส่ผมกับเดย์ก่อน
“ไอ้พวกบ้า!!!!! ไอ้พวกชิปหายยยยยยย หัดฟังกูบ้างดิวะ ฟังกูก๊อนนน กูไม่ได้พิศวาสยัยโฟร์โว้ยยย!!!”
“อ้าว” ผมลุกไปนั่งข้างไอ้เดย์แล้วรอฟังไอ้ซีนพูดต่อ

“แล้วมึงบ้าป่ะเดย์ยัยโฟร์จะท้องกับกูได้ไงแกล้งคบกันยังไม่ทันถึงเดือนเลยควาย
มึงอ่ะหลอนเพราะโดนหญิงจะจับทำผัวอ้างว่าท้องซะเคยอ่ะดิห่า”
ซีนมันก็พูดมีเหตุผลนะ ..ผมหันมองไอ้เดย์ควับ ไอ้หอกนี่ไม่กล้าสบตาผมครับ เมื่อก่อนมันน่ะร้ายนัก
คอยดูนะถ้ามันแอบไปมีใครที่ไหนอีก ผมจะเทมันใส่ถุงดำเอาไปทิ้งถังขยะเปียกจริงๆด้วยคอยดู! ฮึ่มม

“มะ มองเดย์ทำไมครับลูก มองเพื่อนซีนสิครับ”
“เออใช่ สนใจกูหน่อยเชี่ยลูก ผัวมึงมันไม่หายไปไหนหรอกจ้องหน้ามันอยู่ได้”
ไอ้ซีนปากหมาผมเอาหมอนปาหน้ามัน
“ก็บอกว่ายังไม่ได้กันไงโว้ย! ทำไมไม่เชื่อกันบ้างวะ/////*//”
ไอ้เดย์ลูบแขนผมบอกให้ใจเย็น “ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี๋ยวอีกหน่อยก็ได้กันปล่อยให้มันพูดไปเถอะ คึคึ”
“ไอ้บ้า!/////*//มึงอ่ะแหละต้องเป็นเมียกู!” ผมทุบไอ้เดย์ไปพูดไปมันกลับหัวเราะชอบใจ
“โหยๆๆ อย่างนี้ต้องสู้กันหน่อยแล้วววว มึงจะสู้กูเหรอๆๆเคี้ยกกก5555555”
ไอ้เดย์มันล้มทับกดผมจี๋นู่นจี๋นี่ผมก็ดิ้นไปขำไป

“โว้ยยยยยยยยยยย!!! พวกมึงเห็นกูม๊ายยยยยยฮัลโหลลลลลลลล กูยังอยู่ตรงนี้โว้ยยย!!!”
เสียงไอ้ซีนโวยวายขึ้นมาเพราะเหลือทนกับพวกผมที่เล่นกันแหย่กันไปมาสองคนไม่เห็นหัวมัน
พวกเราสะดุ้งนึกขึ้นได้ว่าลืมไอ้ซีนไป เลยผละออกจากกันนั่งหอบเล็กน้อยยังขำๆ

“เฮ้อ เมื่อวันก่อนอ่ะ กูเห็นกีต้าร์มันชอบเหม่อ กูเลยถามมันว่าเป็นอะไร”
ซีนมันรีบเปิดเรื่องก่อนที่พวกผมจะเลิกสนใจมันอีกรอบ พอได้ยินผมก็รีบยืนยันอีกคน
“ใช่ๆๆ มึงก็เห็นเหมือนกันใช่ป่ะว่าหมู่นี้ไอ้ต้าร์มันชอบเหม่อมาก”
เดย์มันพูดแค่เหรอ ไอ้บ้านี่มันอยู่คนละห้องกันคงไม่ค่อยได้สังเกตอะไร
“ใช่ กีต้าร์มันใจลอยนะบ่อยเลย พอกูถามว่ามันเป็นอะไร มันก็บอกว่ามีเรื่องให้คิดนิดหน่อย กูถามอีกว่า
เรื่องอะไร ถามตั้งนานกว่ามันจะยอมหลุดปากออกมาได้ว่าเรื่องแอ๋ม”

“ห๊ะ?” ผิดคาดครับ ผิดจากที่ผมคิดไว้
ผมคิดว่ากีต้าร์มันคิดเรื่องไอ้ซีนซะอีก ก็ผมเห็นมันชอบแอบมองไอ้ซีนออกบ่อยไป หรือว่านี่
ไอ้ซีนจะไม่รู้ตัวจริงๆว่าไม่ใช่แค่มันที่แอบมองกีต้าร์บ่อยๆ ไอ้กีต้าร์น่ะชอบแอบมองมันบ่อยกว่าอีก

ภายใต้ทุกอย่างที่เหมือนเดิม มันไม่มีทางเหมือนเดิมไปได้หรอก ในเมื่อคนมันไม่ได้คิดกันแค่เพื่อน
ผมส่ายหน้าถอนใจ ไม่รู้ไอ้พวกห่านี่จะว่ายวนอย่างนี้อีกนานมั้ย ปากพวกมันก็บอกว่าแค่เพื่อนๆ
แต่การกระทำมึงไม่ใช่เลย เรื่องนี้คิดว่าผมต้องมองบนไปจนทะลุหลังคามั้ยครับ..

“แอ๋มทำไมเหรอ” ไอ้เดย์ถามอย่างขี้เสือกขณะที่ผมยังนึกด่าความโง่ของไอ้ซีนอยู่ในใจ
“มันว่าช่วงนี้แอ๋มแปลกๆไม่ค่อยมีเวลาให้มันชวนไปไหนก็ไม่ไปเอะอะก็บอกจะอ่านหนังสืออยู่บ้าน
หรือไม่ก็ไปเรียนพิเศษ ติดเรียนๆๆๆ แต่...มันเคยจับได้ว่าแอ๋มโกหก แอ๋มไม่ได้ไปเรียนพิเศษ
ไม่ได้อยู่บ้าน แล้วก็ไม่ได้ไปกับเพื่อนคนไหนเลย ต้าร์มันเลยคิดว่าแอ๋มอาจจะมี...คนอื่นว่ะ”

“เฮ้ย!!” ผมกับเดย์ตกใจเหมือนกันนะที่ได้ยินอย่างนี้ แอ๋มออกจะรักไอ้ต้าร์ถึงจะทะเลาะกันบ่อย
แต่ก็แค่ง๊องแง๊งใส่กัน ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ ไม่คิดว่าจะมีคนอื่นเข้ามาแทรกเลย

“คือกูก็เป็นห่วงไอ้ต้าร์มันอ่ะ ตอนนี้มันยังไม่เลิกกันก็จริง แต่ไอ้ต้าร์บอกกูว่าถ้าแอ๋มยังทำกับมันแบบนี้
คงไม่รอดแล้วว่ะ..........ถ้ากีต้าร์เลิกกับแอ๋มขึ้นมา แล้วกูยังเป็นแฟนโฟร์อยู่กูก็มาดูแลมันไม่ได้มาก
กูเลยว่าจะเลิกช่วยโฟร์แล้ว กูเลยอยากมาปรึกษาว่าถ้าเกิดกูอยากเลิกช่วยโฟร์กูควรไปบอกโฟร์ว่าไงดีวะ”

ทีแท้ก็แบบนี้เอง ผมกับเดย์เหล่ตามองหน้ากันเหนื่อยใจไอ้ซีน ในใจของมันก็มีแต่ไอ้ต้าร์เสมอ

“ซีน....ถึงกูจะชอบด่ามึงว่าชั่ว เลว ไร้สาระ มีแต่เรื่องสาระเลว เสือก..”
“พอก่อนลูก|||||||||ถ้ามึงคิดจะชมกูช่วยชมกูมาเลยดีกว่า นะ”
“อื้ม กูคิดว่าถ้าใครได้มึงเป็นแฟนอ่ะ โคตรโชคดีเลย มึงไม่มีทางทิ้งไปไหนแน่”
ซีนมันได้ยินผมพูดก็ก้มหน้ายิ้มๆแล้วส่ายหัว “แน่นอน........ถ้ากูเลิกชอบกีต้าร์ได้นะ”

ผมกับเดย์อึ้งแดกอยู่พักใหญ่ไม่รู้จะพูดยังไง เห็นพวกผมเอาแต่เงียบซีนก็พูดขึ้นขำๆ
“พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าคอยอยู่ข้างๆมัน เป็นเพื่อนรักกันนี่แหละดีแล้วเว้ย”

มึงจะพูดให้เจ็บทำไมวะไอ้ซีน ผมก็ได้แต่พูดในใจอีกไม่อยากจะตอกย้ำซ้ำเติมมัน เรื่องทุกอย่าง
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมันหรอก นู่นนนนนน มันอยู่ที่ไอ้คุณชายเชี่ยต้าร์นู่นครับ ต้าร์มันไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
ผมก็เข้าใจ แต่ทรมานไอ้ซีนให้อยู่ข้างตัวเองไว้แบบนี้ไม่ดีเลย มันไม่ยุติธรรมที่กีต้าร์มีคนอื่นได้ แต่ไอ้ซีน
มันมีใครไม่ได้เพราะยังรักกีต้าร์ ผมไม่เข้าใจว่ากีต้าร์มันรักสองคนในเวลาเดียวกันได้ยังไง

“มึงอย่าโง่ไปหน่อยเลยลูกคิด มึงเชื่อว่ามันรักทั้งสองคนจริงๆเหรอ”
พอลองถามไปแล้วไอ้เดย์เล่นพูดแบบนี้ทำเอาผมอึ้งนะ ไอ้ซีนกลับไปแล้วพร้อมขนมของผม
ที่มันฉกติดมือไปด้วยสองถุงไอ้เลว เราแนะนำว่าให้มันพูดกับโฟร์ตรงๆว่าไม่อยากโกหกไอซ์นานๆ

“มึงพูดเหมือนมึงรู้ดี หมายความว่าไงวะเดย์” กำลังจะดูหนังกันต่อผมเลยยั้งมือที่จะเปิดเล่นต่อไว้ก่อน
“มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่มันรักอ่ะ”
“ใครวะ!?” ผมตาลุกวาวมากขยับไปนั่งใกล้มันถามอย่างตื่นเต้น
“ตัวมันเองไง”
“หา?......มึงหลอกด่ามันนิ” โธ่เอ๊ยนึกว่ามันจะรู้จริงๆ
“ตอนนี้คนที่มันรักก็คือตัวมันเองเท่านั้น นี่รักแบบคนรักนะมึงแบบแฟนอ่ะ มันรักสองสามคน
เวลาเดียวกันไม่ได้หรอกเว้ย ถ้ามีหลายคนก็คือเห็นแก่ตัวนั่นแหละ คนที่รักมันมีได้แค่คนเดียวเท่านั้น
ที่เหลือมันคือความเห็นแก่ตัวบ้าง ความสงสารบ้าง อาจจะความผูกพัน หรือไม่ก็ความเสียดาย”

“มึงโคตรเท่อ่ะเดย์~~~~~!!///////” ผมนั่งปรบมือให้มันอย่างทึ่งๆ เรื่องความรักมันรู้อะไรดีๆมาสอนผมเสมอ
“วันที่กูรักมึงอ่ะ กูมีใครไม่ได้อีกเลย เพราะมึงทำให้กูรู้สึกรักได้แค่มึงเท่านั้น”
“เดย์”
ใจผมเต้นตึกตักแทบออกมานอกอกเลยครับ ไอ้คนปากหวานมันทำตาเยิ้มมองผมจนเคลิ้ม

“แล้วน้องโม น้องแพน กั้ง แอร์ เอ....คนนั้นชื่ออะไรน้าที่นมใหญ่ไม่แพ้น้องแตงโมของมึงอ่ะ แล้วยังมี..”
“โธ่ลูกคิดดดดดด เขามากันเองกูไม่ได้ชอบเลยยยย”
“เหรออออออออ”
โดนผมรื้อฟื้นความหลังไอ้เดย์ถึงกับกุมขมับครับ สาวที่ไหนเคยคุยแชทกับมันบ้างผมรู้ก็ตามบล็อคให้หมด
ก็มันเคยบอกผมเองถ้าผมไม่ชอบใจใครให้บล็อคเองได้เลย ผมก็บล็อคเลยสิครับรออะไร
ตอนนี้เพื่อนคุยแชทไอ้เดย์มีแต่เพื่อนที่ห้องมันกับเพื่อนที่ห้องผม แล้วก็ญาติๆมันกับเพื่อนเก่าแค่ไม่กี่คน
อย่างคราวน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ที่เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวคนนั้น รู้แล้วว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน
ก็ยังหน้าด้านทักมานะครับทำเป็นเล่นไป แต่ขอโทษครับทักมาตอนผมกำลังเล่นมือถือไอ้เดย์พอดี
บล็อคแม่งสิครับสะใจ5555555

“มึงนั่นแหละ อย่าให้กูรู้นะว่ามีหมาที่ไหนมายุ่งกับมึงอีกอ่ะ”
อุ๊......||||||| เดี๋ยวจะเข้าตัวครับไอ้เดย์มันหรี่ตาชี้หน้าผม ผมเลยหนีไปเปิดหนังดูต่อดีกว่า
ดูหนังผีไอ้เดย์มันก็ยังเบียดผมแทบตกเตียงเหมือนเดิม ผีออกมามันก็หลับตาปี๋สะดุ้งกอดผมเล่นเอาขำ
“เดย์555 เดย์มึงกลัวอ่า เปลี่ยนเรื่องมั้ย เดี๋ยวกูดูตอนอยู่คนเดียวได้ มึงดูหนังตลกมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ พี่เจ้าของร้านบอกกูว่าถ้าเช่าไปดูกับแฟนต้องหนังผีนี่แหละดี”
“ทำไมวะ มึงไปแอบคุยกับเขาตอนไหนเนี่ย”
“เออน่า ตอนแรกกูก็งงนิดหน่อย พี่เขาบอกเปิดดูก็รู้เอง ตอนนี้กูก็ว่า.....ดีแล้วแหละ”
“ดียังไง กลัวจนกอดกูกลมดิ๊ก”

ผมมองหน้าเดย์ มันยิ้มหล่อแล้วกอดผมแน่นขึ้นอีกกระซิบ “แล้วมึงว่าอย่างนี้ไม่ดีเหรอ”
ผมคิดไปคิดมาก็ชักเข้าใจ อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง
พี่เจ้าของร้านเขาคงคิดว่าจะมีสาวที่ไหนมากอดมึงน่ะสิ เขาจะรู้มั้ยว่ามึงมาไล่กอดผู้ชายอย่างนี้
ไอ้บ้า//////

[tsktonight]

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 48 ต้องบอกเธอ.../3






++++++++++++++++++++++++++


……..

…

เวลาผ่านไปไวเสมอครับ ทั้งเรียนทั้งติว ทั้งสอบ ทั้งกิจกรรมโรงเรียน
ในที่สุดก็มาถึงวันที่นัดกันไปเที่ยว ปลดปล่อยความเครียดส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันครับ
เรื่องเครียดอะไรโยนทิ้งไปวันนี้พวกเรามาสนุกกันครับ วู้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!


“พวกมึงคอยดูนะ สักวันกูจะขึ้นเวทีใหญ่อย่างนี้ให้ได้”

พี่อ๊อฟมองไปบนเวที มีวงดนตรีไอดอลพี่แกเตรียมตัวเล่นอยู่ คนดูก็ส่งเสียงต้อนรับกรี๊ดกันดังลั่น
รวมทั้งพวกเราด้วย ผม ไอ้เดย์ กีต้าร์ ซีน น็อต มาร์ค ยู คิม ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ ไอซ์ แมวเหมียว
ยืนกันเป็นกลุ่มก้อนเกาะรั้วดูถัดจากกลุ่มพี่อ๊อฟ พี่โจวมี่ พี่กานต์ พี่สร พี่นุ่ม

“พี่อ๊อฟครับวันนี้พี่ไม่ควงสาวมาเป็นไปได้ยังไงครับเนี่ย” ไอ้มาร์คทำหน้าทะเล้นถาม พี่แกก็กวาดสายตา
มองไปรอบตัวทำสีหน้ากรุ้มกริ่มยักคิ้วตอบ “มาหาเอาแถวนี้แหละเว้ย5555555”
ไอ้เสือไม่ทิ้งลายจริงๆครับแถมยังกอดคอพี่โจวมี่ชี้ชวนให้ดูสาวสวยๆ นำไอ้พวกตัวดีทั้งหลาย ทั้งไอ้มาร์ค
ไอ้น็อต ไอ้คิม ไอ้ซีน ไอ้พวกนี้ระรี้ระริกกันใหญ่ แต่พี่โจวมี่สงสัยจะกลัวพี่กานต์โกรธเอาดูพี่แกเกร็งๆนะครับ(สม)
ส่วนพี่สรไม่ต้องพูดถึงครับไม่มีสิทธิ์ชายตาแลมองใครครับงานนี้พี่นุ่มมาคุม55

ผมแอบเหล่มองไอ้เดย์อยากรู้ว่ามันจะแอบเหล่สาวเหมือนคนอื่นๆมั้ย ปรากฏว่ามันกำลังกอดอกทำหน้าเข้ม
เหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์มองไปอีกทางอยู่ อดสงสัยแปลกใจไม่ได้ผมก็ค่อยๆไล่มองตามสายตาไอ้เดย์ไป
ทางนั้นมีกลุ่มผู้ชายยืนห่างจากกลุ่มเราไปไม่มาก ผมเห็นพวกนั้นยิ้มให้ขยับปากเหมือนจะพากันพูดว่า
สวัสดีครับโบกไม้โบกมือให้

เสียงดนตรีดังขึ้นแถมยืนห่างกันผมไม่ได้ยินหรอกแต่คิดว่าน่าจะใช่ ก็.....ดูเป็นมิตรดีนี่หว่า
ไม่น่าจะอยากมาหาเรื่องตีกับกลุ่มพวกผมหรอก แล้วทำไมไอ้เดย์มันต้องทำหน้าปวดขี้ด้วยหว่า
เขาส่งยิ้มมากัน ผมก็เลยพยักหน้ายิ้มให้บ้าง เท่านั้นแหละครับเชี่ยเดย์มันจับผมหันหน้ากลับซะคอแทบหัก
ตกใจหมดไอ้บ้า|||||| “โอ้ยเดย์! เบาๆ!! อะไรของมึงวะเจ็บนะ คอกูหักไปทำไง”

“มึงอ่อยเขาเหรอเชี่ยลูก!” ไอ้เดย์เสียงดังใส่ผมแถมมันตบหัวผมดังป้าบ ผมนี่งงมึนเอ๋อแดกไปเลยครับ

พวกเพื่อนชะงักหันมามองผมสองคนกันเป็นตาเดียว แล้วไอ้เดย์ก็หันไปทำหน้าโหดใส่ไอ้กลุ่มข้างๆนั่น
พวกนั้นทำเป็นมองไปทางอื่นแล้วซุบซิบกันใหญ่

“มึงบ้าป่ะเดย์ นั่นมันผู้ชายทั้งนั้นอ่ะ ถ้าเขาจะชอบเขาก็ชอบยัยพวกนี้ป่าววะ”
ผมลูบหัวตัวเองชี้มือไปทางพวกสาวๆที่มาด้วยกัน ยัยพวกนั้นทำหน้าระรี้ระริกเลยครับ
ถามผมเหมือนนกกระจอกแตกรังว่าจริงเหรอ แต่ไอ้เดย์ก็ทำเสียงโหดด่าผมดับฝันพวกมันครับ
“กูเห็นพวกเชี่ยนั่นมองมึงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ไม่เห็นจะเหล่มองยัยพวกนี้เลยสักนิด คนอื่นแม่งก็ไม่มอง
เสือกมามองแฟนกู ถ้าใครแหยมหน้ามายุ่งกับมึงกูไม่เอาไว้แน่ ”

ผมเหวอเลยนะแถมยังโดนอิแจ๋วแหว๋วกับอิดุ๊กดิ๊กรุมหยิกด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัวของพวกมัน
แมวเหมียวก็เชิดหน้าบ่นว่าผู้ชายสมัยนี้กินกันเองหมดแล้วจะเหลืออะไรไว้ให้มันกินบ้าง
ถึงมันจะชอบดูผู้ชายจู๋จี๋กันแต่เหลือไว้ให้มันบ้างก็ได้ แล้วมันก็เริ่มพร่ำเพ้อถึงอปป้าของมัน
ไอ้คิมมันแทรกเข้ามาโบกไม้โบกมือว่าให้เพื่อนๆพี่ๆเลิกสนใจพวกผมดีกว่า
“ไอ้ผัวเมียคู่นี้แม่งก็หึงหวงกันทั้งปีกูละเบื่อ มึงไปหวานกันไกลๆคนโสดหน่อยได้ป่ะ”
ไอ้คิมพูดแล้วดุ๊กดิ๊กมันหันมองควับ ไอ้ดำปากหมารีบเปลี่ยนเรื่องพูดแทบไม่ทัน
“โห! เพลงมันส์มากเลยเนอะๆ555วู้!” คิมมันตะโกนแหกปากร้องเพลงตามคนอื่นไปเต้นไป
เพื่อนคนอื่นๆก็พลอยหันไปสนใจบนเวทีเลิกมองผม

ไอ้เดย์มันถึงกับดันให้ผมไปยืนอีกฝั่งแล้วมันก็มายืนบังผมจากสายตาไอ้ผู้ชายกลุ่มนั้นไว้แทน
“เดย์! เดย์!” ตอนนี้เพลงดังมากผมเลยเรียกมันหลายรอบ เพราะมันน่ะเอาแต่จ้องจะแดกหัวไอ้พวกนั้น
ไม่ยอมหันมา ผมต้องดึงหูมันให้หันมาแล้วพูดใส่หูมัน “เขามองมึงรึเปล่าเหอะ กูอยู่กับมึงตลอดอ่ะ
เขามองตามมึงรึเปล่า ไม่ใช่กูมั้ง กูมีอะไรน่ามองวะ”

“ถ้าพวกมันมองกู ทำไมไม่มีใครยิ้มให้กูเหมือนที่พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากมึงวะ”
“อ่า....เขินมึงมั้ง”
ผลั๊วะ! น่าน กูโดนตบกะโหลกอีกดอกแล้ว|||||||||ผิดไรวะ
“มึงนั่นแหละที่พวกเชี่ยนั่นเล็งอ่ะ คนเดียวเลยด้วย แม่ง หันไปทางนู้นเลย ไม่ต้องไปมองใคร”
“ค้าบบบ”
ก่อนที่ไอ้เดย์จะเส้นเลือดในตาแตกตายเพราะถลึงตาแทบถลนอย่างหนักหน่วง ผมก็ยอมเชื่อฟังมัน
หันไปสนใจเต้นเย้วๆกับพวกเพื่อนๆแทน แปลกนะตั้งแต่มาคบกับไอ้เดย์ ทำไมชอบมีผู้ชายมองผม
ไม่เห็นเข้าใจเลย ส่วนใหญ่ผมก็ไม่ค่อยรู้ตัวหรอกจะรู้ก็ตอนที่โดนไอ้เดย์มันด่านี่แหละครับ

“ยูๆแล้วพี่บาสเมื่อไหร่จะมาล่ะ” ผมถามไอ้ยูที่โดนไอ้บ้าคิมเต้นแรงจนโดนดันมายืนข้างๆ
“เมื่อกี้กูแชทไปบอกพี่บาสแล้วว่าอยู่ตรงนี้ พี่แกบอกว่าเดี๋ยวมาหาเอง”
“น่ารักเนาะ ไม่ไปเที่ยวเขากับเพื่อน แต่ตามแฟนเด็กมาเที่ยวพัทยา55” ผมแกล้งแซวไอ้ยูมันส่ายหน้า
“ตามมาเฝ้าอ่ะดิ”
“ห๊วงหวงเนอะ555”
“ไม่เท่าแฟนมึงหรอก บอกมันเลิกทำหน้าเหมือนยักษ์กินคนแล้วเต้นมันส์ๆได้แล้ว555”
ไอ้ยูพูดอย่างนี้ผมก็หันไปมองไอ้เดย์ มันยังดูหงุดหงิดไม่หาย ผมเลยชวนมันเต้น
ก็เต้นหันหน้าไปหามัน ยิ้มให้มัน บอกให้มันเต้นตาม แต่คนด้านหลังเบียดมันขึ้นมาก มันเลยผวามาหา
กลายเป็นว่าผมโดนมันหอมแก้มแบบไม่ตั้งใจ เพื่อนที่เห็นก็โห่แซวกรี๊ดกันใหญ่ อายสิครับผม
แต่ไอ้เดย์อมยิ้มได้ผมก็ดีใจ ชวนมันเต้นใหม่คราวนี้มันสนใจแต่ผมที่อยู่ตรงหน้าแบบนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ
เราสนุกกับคอนเสิร์ตกันมาก ยิ่งช่วงเพลงแรพออกมานี่มันส์มากจริงๆครับ

มัวแต่เพลินจนหันไปเห็นไอ้กีต้าร์.......มันยื่นเหม่อมีไอ้ซีนคอยสะกิดชวนคุยเป็นระยะ
อาการกีต้าร์ท่าจะหนัก มันคิดอะไรในใจไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้ๆวันนี้มันชวนแอ๋มมาด้วย แต่แอ๋มไปรับเพื่อน
บอกจะตามมาทีหลัง ผมก็ไม่มีปัญหาหรอกเพราะรู้สึกจะไม่ใช่พวกยัยกั้ง

“ไอ้ต้าร์ มึงไหวป่ะเนี่ย” ผมถามไอ้บ้าต้าร์มันก็ทำยิ้มยักไหล่บอกว่ามันไม่ได้เป็นอะไร เชื่อตายห่าล่ะมึง
“แล้วนี่ทำไมป่านนี้แอ๋มยังไม่มาอีกวะ จนพี่บาสมาแล้วเนี่ย เหลือแต่แฟนมึงอ่ะ เขามาแน่นะ?”
ผมถามได้แค่นั้นกีต้าร์ก็หยิบมือถือขึ้นมาดูมีข้อความจากแอ๋มส่งมาพอดี
กีต้าร์มันบอกขอออกไปรับแอ๋มก่อน ผมก็มองตามมันก่อนจะรู้สึกว่ามีคนมายืนซ้อนด้านหลัง
หันไปเห็นเป็นไอ้ซีนที่ยืนมองตามหลังกีต้าร์แหวกฝูงคนเดินออกไปเหมือนกัน

“เดี๋ยวกูมานะไอ้ลูก กูหิวน้ำ” ซีนมันพูดแล้วเดินตามกีต้าร์ไป ต่อมเผือกผมทำงานอย่างแรงครับ
ผมคว้ามือไอ้เดย์ให้เดินตามไอ้ซีนไป “เหนื่อยแล้วมึง ออกไปหาน้ำกินกันดีกว่าเดย์” เดย์มันก็เดินตามมา

แต่.........ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอื่นตามมาอีกนอกจากไอ้เดย์ ตามมากันทั้งโขยงเลยครับ! มากันหมด!!
ผมหันมาเห็นเพื่อนๆตามกันมาเป็นหางว่าวแล้วจะบ้าตาย||||||||
“เฮ้ยยยย ตามออกมากันทำไมเนี่ย!?” ไอ้ซีนหันมาเห็นมันตกใจยิ่งกว่าผมอีก กุมหัวส่ายหน้า

“เต้นเหนื่อยแล้วพวกกูก็อยากหาไรกินเหมือนกันบ้างสิวะ”
ไอ้น็อตเสยผมเช็ดเหงื่อแล้วท้าวเอวมองหาร้านขายของกิน คนอื่นๆก็กำลังจะกระจายตัวกันไป แต่แล้ว
ทุกคนก็ต้องชะงักเพราะเสียงไอ้คิม “เฮ้ยนั่นแอ๋มนี่หว่า มากับผู้ชายที่ไหนวะ ไอ้ต้าร์ก็อยู่นั่น
เออน้ำปั่นร้านนั้นน่ากินดีว่ะ เราไปซื้อกันดีม๊ะ” ทุกคนก็เลยเดินไปที่ร้านนั้นเพราะมีน้ำหลายอย่างขายด้วย

“มันว่าจะพูดวันนี้...” ไอ้ซีนมาพึมพำข้างๆผม มองไปทางพวกกีต้าร์กับแอ๋มที่เห็นอยู่ไกลๆ
“พูดอะไรวะ” ผมกำลังจะถามเลยแต่ไอ้เดย์รู้ใจมันถามแทนผม
ซีนมันนิ่งไปพักก่อนจะพูดแล้วเดินนำหน้าผมกับเดย์ไป “มันว่าจะบอกเลิกแอ๋มวันนี้”

ผมนี่อ้าปากค้างพอๆกับไอ้เดย์รีบตามไปสะกิดหลังไอ้ซีนที่รีบเดิน “เฮ้ยจริงเหรอซีน! มันจะดีเหรอวะ
นี่มันเคาน์ดาวน์เลยนะเว้ย มันนัดแอ๋มมาถึงนี่เพื่อมาฟังคำบอกเลิกเนี่ยนะ!”

ซีนชะงักไปเล็กน้อยก่อนมันจะรีบจ้ำเดินต่อ “กูไม่ได้เป็นคนบอกเลิกนะไอ้บ้า ไอ้ต้าร์นู่นเป็นคนบอก
บอกวันนี้อาจจะดีแล้วก็ได้...... ยังไงแอ๋มก็มีเพื่อนมา...” มันทำสายตาให้ผมมองเพื่อนแอ๋มที่มาด้วยกัน
มองไปที่ผู้ชายคนนั้น..

“ว้ายย!!”
“โอ๊ะ เป็นไรมากมั้ยโฟร์”
“มะ ไม่ ไม่เป็นอะไรจ้ะไอซ์”
ยัยโฟร์ซุ่มซ่ามสะดุดคั่นถนนจะล้ม ดีที่ไอซ์ที่เดินตามมาจับไว้ทัน แหม นี่มิวสิคเพลงอะไรครับ
ผมที่เดินผ่านพวกสาวๆไปยังได้ยินเขาคุยกัน
“อีกหน่อย ถ้าเราไปเชียงใหม่แล้ว ใครจะมาคอยจับโฟร์ให้อย่างนี้น้า555”
“.........”
ตกใจหมด ผมหันหลังไปมองเห็นยัยโฟร์ร้องไห้น้ำตาร่วงแหมะเลยครับ ไอซ์ก็ท่าทางตกใจทำอะไรไม่ถูก
ถามใหญ่ว่าโฟร์เป็นอะไร “โฟร์เป็นอะไรอ่ะบอกเราสิ เราใจไม่ดีเลย อยู่ๆโฟร์ร้องไห้ทำไม หรือว่า...
จริงๆแล้ว...ยังเสียใจที่ต้องเลิกกับซีนใช่มั้ย?”

“ไอซ์......ไอซ์แม่ง...ฮือออออ”
โฟร์มันเดินหนีครับ ให้มันได้อย่างนี้สิโว้ย นี่ผมต้องตามใครดีเนี่ย
ทางนั้นก็มีเรื่อง ทางนี้ก็มีเรื่อง แล้วไอ้ยูกับพี่บาสก็มาทะเลาะกันใกล้ๆอีก

“ยู อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ”
“อะไรของพี่บาสอีกเนี่ย”
“ก็ไอ้เด็กกลุ่มนั้นมันมองยูตลอดเลย แล้วยูก็หันไปมองด้วย!”
“ไม่ใช่พี่ไปกันใหญ่แล้ว พี่บาสฟังผมก่อนนะ”

คู่นี้ก็เดินแยกไปอีกทางครับทำไงดี ไอ้เดย์มันบอกว่าน่าจะเป็นเพราะผม ผมต้องตามไปอธิบาย
อธิบายอะไรกันวะผมยังไม่รู้เรื่องเลย||||||||เขามาทะเลาะกันเพราะผมทำไม

ส่วนเรื่องโฟร์ เดย์มันรีบไปบอกพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว แมวเหมียว ที่เดินอยู่ข้างหน้าให้รู้เรื่อง
พวกนั้นพอรู้ก็รีบตามไป ไอซ์ที่ยืนอึ้งอยู่ก็โดนลากให้ไปด้วยกัน

“ละ แล้ว แล้วๆแล้วเรื่องไอ้ต้าร์ล่ะเดย์”
ผมถามไอ้เดย์ที่เอาแต่ลากผมให้ตามพี่บาสกับไอ้ยูไป มันไม่ตอบแต่ชะงักครับมันหยุดเดินจ้องไปข้างหน้า
ผมก็มองตาม เห็นไอ้สองแฝดวิ่งนำมาก่อนเลย
“หยุดนะซีน่อน ปืนอันนั้นมันของซีโน่น๊าเอาคืนมาเลยของตัวพังแล้วมาแย่งเค้าทำไม ฮืออมัมดูซี่”
“แบร่ๆๆ5555555555ของเค้าหรอกแดดดี๊ซื้อให้เค้าคนเดียวววซีน่อนไม่เกี่ยว555”
นั่นมันน้องๆผมนี่มากับแม่แหม่มแพทริเซีย แล้วคนที่เดินตามมานั่น!

“.....พ..พ่อจ๋า!”

ไอ้เดย์มันรีบดึงมือผมไปหลบร้านข้างๆอย่างไว
“เดย์! มึงจะหลบทำไม!?”
“ถ้าเขารู้ว่ากูพามึงมาเที่ยวไกลถึงพัทยา แถมไม่ได้กลับบ้านด้วย มึงคิดว่าเขาจะด่ากูมั้ย”
“ก็ขอแม่จ๋าแล้ว”
“เผลอๆแม่มึงจะโดนด่าด้วย”
“อึก...ไม่หรอกมั้ง กูโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆเหมือนไอ้ซีน่อนซีโน่”
“ถ้าเจอมึงมีหวังพ่อมึงลากให้มึงกลับไปกับเขาด้วยชัวร์ เขาเกลียดกูอย่างกับอะไรดี”
“...........แล้วมึงเกลียดพ่อกูมั้ย”
“..................”

ไอ้เดย์มองหน้าผม เหมือนมันลำบากใจที่จะตอบคำถาม






tsktonight…

*** ขอโทษที่มาช้ามากๆเลยนะคะ ยอมรับผิดว่าไม่ได้แตะคอมเลย
วิแต่งเพิ่มให้ยาวกว่าเดิม แล้วของเดิมก็แต่งใหม่ด้วยค่ะ
มีส่วนที่แก้ไขเพราะพลาดไป คิดว่าถ้าใครจำเรื่องได้ต้องรู้แน่ว่าวิพลาดอะไรไป
ขอโทษจริงๆค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่รออ่านนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ
อ่านแล้วขอให้สนุกมีความสุขจ้า แฮบปี้นิวเยียร์ค่ะ