-///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: -///- ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) คิดถึงนะคะ^^(จบแล้วจ้า) 07/12/61  (อ่าน 119294 ครั้ง)

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************




Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-12-2018 12:05:51 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 1 เพื่อนไม่ค่อยใหม่






“เฮ้ย ลูกคิด! ทางนี้เว้ย!!” 
เสียงไอ้ซีนเพื่อนผมตะโกนแหกปากเรียกเล่นเอาสะดุ้ง

คนรอบตัวหันมามองผมกันใหญ่ มันจะเอาเด่นไปไหนวะ ผมก็ได้แต่เดินตัวลีบเล็กน้อยก้มหน้าก้มตาไปที่โต๊ะ
วันนี้ขาดแค่ไอ้คิม มันตามแม่มันไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด ไม่งั้นก็มากันครบ

มีไอ้กีต้าร์ กับไอ้ยูนั่งทำหน้าเอือมไอ้ซีนรอผมอยู่ก่อนแล้ว คิดดูสิครับในร้านสุกี้นะ
เห็นการแต่งตัวของไอ้เชี่ยซีนแล้วโกรธแม่มัน ปล่อยให้ลูกชายอายุ17ออกจากบ้านสภาพนี้ได้ไงวะครับ 
เสื้อเขียว กางเกงแดงแล้วแม่งก็รัดซะเป้ามึงปลิ้นแล้วไอ้หอกเอ๊ยผ้าใบสีเหลืองอีก
กูนึกว่านั่งข้างเสาสัญญาณไฟจราจรกลางสี่แยกที่ไหนเหอะเวร

วันนี้พวกเพื่อนผมมันนัดผมมาเลี้ยงสุกี้ มันบอกปลอบใจโทษฐานที่ผมเสือกอกหัก

เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้เองครับ แฟนผมที่เพิ่งคบกันได้แค่สามเดือนมาบอกเลิก สาเหตุเพราะผมดันทะลึ่งไปจับได้ว่า
 เขาแอบไปว่ายน้ำเล่นกับกิ๊ก ที่เป็นถึงนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนลูกคนรวย ซวยจริงจังครับ
ผมเลยโดนเปลี่ยนสถานะ ลดมาเหลือแค่คนเคยคบ แล้วให้ไอ้นั่นมันได้เข้ามาเสียบตำแหน่งเดิมผมแทน

อารมณ์ประมาณว่าเออมึงรู้ก็ดีแล้ว กูขอเลิกเลยแล้วกัน
ประมาณนี้ครับ... เสียใจมั้ย ผมยังถามตัวเองอยู่ ผมว่าผมเสียดาย ยังไม่ทันได้ฮึ๋ย ฮะ เฮ่ย...เล้ย!

“แต่งตัวส้นตีนอะไรของมึงเนี่ยซีน”  ผมเดินมานั่งข้างมัน ไอ้กีต้าร์นั่งตรงข้ามมันส่วนไอ้ยูตรงข้ามผม
รู้สึกได้ไอ้สองตัวนี้แอบขำ แม่งคงกะให้กูนั่งกับคนบ้าแต่แรกแล้ว

ผมขมวดคิ้วใส่มองหน้าไอ้เชี่ยซีนยังไงมันก็ไม่สน ยัดหมี่หยกเข้าปากทำเป็นไม่ได้ยินที่ผมถาม  กินไม่รอกูเล้ย
ผมเลยไม่สนใจสภาพมันแล้ว ช่างมันดิ แย่งของในถ้วยไอ้ซีนแดกแม่งเลย หิวจนไส้กิ่ว

“5555 ไอ้บ้า กินมูมมามจังวะลูกคิด ไอ่สัดกวนตีนมาแย่งกูอีก มาๆเดี๋ยวกูตักให้มึงเอาถ้วยมา เป็นไงล่ะ
ไม่ยอมมาพร้อมกัน หิวดิมึง เออเนี่ยมีข้าวอีกถ้วยนึงเนี่ย 555”
“เฮ้ยซีน!กูจะเอาเต้าหู้!”
“ไอ่เชี่ยลูก!ข้าวกระเด็นโดนหน้ากู๊! แม่งกูสอนกี่ครั้งแล้วอย่าทำตัวสถุล ให้เกียร์ติสถานที่เขาบ้าง555”
“เกลียดมึงว่ะเชี่ยซีน มึงไม่มีสิทธิ์ด่ากูหรอก ดูสภาพตัวมึงก่อน การแต่งตัวของมึงอ่ะ เหยียดหยามร้านนี้ยิ่งกว่ากูอีก” 
ผมด่ามันทั้งๆของกินเต็มปากผมงี้แหละไอ้ยูกับไอ้กีต้าร์แม่งก็หัวเราะกันเข้าไป กูไม่ได้กำลังเดี่ยวไมโครโฟนนะเฟ้ย

“หัวเราะหาอะไรกัน กูหิวข้าวจะแย่ กว่าแม่กูจะปล่อยให้ออกมาได้ ต้องช่วยจัดร้านก่อน
วันนี้ไปซื้อของเข้าร้านกันมา”   บ้านผมเป็นร้านขายของชำ

“สัดถ้วยกู.. โน่นของมึงอยู่โน่นลูกคิดไอ่ห่าเอาของกูคืนมา55 เออเฮ้ยลูก! เกือบลืมบอกมึง
วันนี้กูชวนเพื่อนมากินด้วยนะ”    ซีนมันยัดลูกชิ้นเต็มปากแล้วพูด มึงเคี้ยวก่อนก็ได้เหอะ  แหมมาว่าแต่กู 
ผมมองหน้าเพื่อนอีกสองหน่อพวกมันก็ทำหน้าเหมือนรู้ๆกันก่อนแล้ว

“ใครวะ กูไม่รู้จักเหรอ”  ผมถามพวกมัน เพราะคิดว่าถ้าผมรู้จักด้วยมันน่าจะบอกเป็นชื่อมาแต่นี่มันใช้คำว่า เพื่อน
แสดงว่าผมอาจไม่รู้จัก

“เพื่อนที่ชมรมเดียวกะพวกกู โคตรบังเอิญเลยเจอพวกมันหน้าร้านรองเท้าตอนมานี่ไอ้ซีนรีบชวนเลย
หาคนช่วยหารเพิ่มไงมึง55 มึงก็เคยเห็นหน้านะ พวกห้องแปดอ่ะมีไอ้เดย์ ไอ้น็อต ไอ้มาร์ค  สามคนแหละ
กินกันก่อนเลยมันบอกเดี๋ยวตามเข้ามา” 
กีต้าร์ที่แสนดีของกูอธิบายได้กระจ่างในครั้งเดียว ไม่ต้องถามเพิ่มสร้างความน่ารำคาญเหมือนที่ไอ้ซีนชอบทำ
ผมพยักหน้าเข้าใจหงึกๆ แล้วก็ไล่ตีไล่ปัดมือไอ้ซีนที่จ้องจะคีบเกี้ยวกุ้งในถ้วยผมไปกิน

“ฮัลโหลครับพี่บาส... ครับอยู่กับเพื่อนแล้ว...อ๋อครับก็ได้ครับ...55 พี่บาสอ่ะแหละ555”
ผมชะงักทันทีที่ได้ยินไอ้ยูรับโทรศัพท์แฟนมัน เหล่มองหน้าไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์แล้วพากันส่ายหน้า

อิจฉาแม่ง ในกลุ่มก็มีไอ้ยูนี่แหละที่หวานแหว๋วกับแฟนเด็กมหาลัยของมัน เพิ่งคบกัน มึงอยู่บ้านเดียวกัน
ยังหวานกันไม่พออีกนะมึง ต่อหน้าคนโดนทิ้งอย่างกูเลยนะ 

เฮ้อ ถึงยูมันจะเป็นเกย์แต่พวกผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรครับ เพราะมันนิสัยดีมากแล้วไม่เคยคิดกินเพื่อน
จะมีก็แต่พวกผมที่ชอบแกล้งแหย่จ๊ะจ๋าดีดดิ้นใส่มัน ยูมันเอือมพวกผมซะมากกว่า55

“วันนี้มึงไม่ไปตามตูดน้องนุ่นอะไรของมึงเหรอวะซีน เด็กโรงเรียน....วิทยาอะไรนั่นอ่ะ” 
ผมถามไอ้ซีนมันก็ยักไหล่ บอกเลิกสนใจแล้วมันมีเป้าหมายใหม่เป็นเพื่อนแฟนไอ้กีต้าร์ อยู่หญิงล้วนใกล้กับรร.เรา
หาทางจะให้ไอ้กีต้าร์อ้อนแฟนมันให้ช่วยติดต่อให้อยู่นี่

“วันนี้ไม่ชวนแอ๋มมาด้วยล่ะต้าร์”   พูดถึงแฟนของกีต้าร์ผมก็นึกขึ้นได้ แฟนมันชอบกินสุกี้ ถ้าหลังเลิกเรียนแล้ว
ไอ้กีต้าร์ไปกับแฟนทีไร เพื่อนคนไหนโทรหาแม่งก็บอกกินสุกี้ตลอด

“ฮึ  ไม่มา..”    สีหน้าเปลี่ยนอารมณ์บูดทันที  ผมไม่ต้องเดาเลยแม่งทะเลาะกันอีกแล้วแหง๋ๆ
กีต้าร์กับแฟนค่อนข้างทะเลาะกันบ่อย เพราะแฟนมันเอาแต่ใจมาก แต่ก็สวยสุดยอดดดด

“เห็นไม่ค่อยมีเวลาให้กันงี้แต่พวกมึงก็คบกันมาได้ตั้งนานนี่หว่า เอาน่ายังดีกว่ากู มึงดูกูนี่ต้าร์ เห็นหงิ๋มๆอ้อนๆ
เหมือนจะดีเผลอแป๊บเดียวถีบกูทิ้งเลยสัดเอ๊ย!”   
ผมถอนใจ ก็มันน่าเจ็บใจไม่หาย แต่ผมไม่อยากไปตามรังควาญแฟนเก่า เดี๋ยวเวรกรรมก็ตามสนองพวกเขาเอง 
คิดว่าดีแล้วที่ผมโดนสวมเขาให้แค่ช่วงสั้นๆ ไม่อยากโง่ยาว เซ็งผู้หญิงเจ้าชู้ว่ะ!

“เออกูชินแล้ว มึงแหละอย่าคิดมาก ผู้หญิงก็เงี๊ยะเข้าใจอะไรยาก สัดปล่อยแม่งไปก่อน
ลูกคิดมึงก็ไม่ได้หน้าเชี่ยเหมือนไอ้ซีนนี่ ยิ้มๆอ่อยๆเดี๋ยวก็หาใหม่ได้เอง มึงยิ้มบ่อยๆสิ” 

กีต้าร์ปลอบผมแต่ไอ้ซีนเดือดร้อน  “ควาย! กูหล่อเหอะ!”  ซีนมันทำตาค้อนไอ้กีต้าร์ด้วย

ซีนมันพวกหน้าตี๋ ตัวขาวแนวๆเดียวกับไอ้ยู มันก็หล่อนะแต่หน้าไอ้ยูจะดูสดใสจริงใจ น่าคบ
ส่วนเชี่ยซีนนี่หน้าตามันดูกวนตีนมีเลศนัยตลอด น่าขำตรงที่ไอ้ยูเป็นนักบาสโรงเรียน แต่ดันเตี้ย
แถมตัวเล็กกว่าไอ้ซีนที่ไม่ชอบเล่นกีฬาห่าไรสักอย่าง
ไอ้ยูเตี้ยสุดในกลุ่มแล้ว ถึงมันจะสูงขึ้นกว่าตอนแรกที่ย้ายรร.มากลางเทอม แต่ยังไงก็ยังสูงไม่ทันเพื่อนอยู่ดี55

ในกลุ่มไอ้กีต้าร์สาวมาชอบเยอะกว่าใครสุด เพราะมันแบบคิ้วเข้มปากแดงเล่นกีต้าร์เก่ง
สมกับที่พ่อมันตั้งชื่อให้ว่ากีต้าร์ มันพวกโลกส่วนตัวสูงทำอะไรต้องมีอารมณ์ศิลปินเกิดก่อน

ส่วนไอ้คิมที่ไม่ได้มาด้วยไอ้นั่นคงกำลังเสียดายน่าดูเพราะมันชอบเที่ยวเฮฮาสังสรรค์ แถมชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ
อารมณ์ไหนมันก็กินได้ตลอด ขนมที่มันชอบกินมากคือขนมเบื้องที่มีครีมพูนๆนั่นล่ะ เบาหวานจะแดกดีนักล่ะ
แม่มันเตือนอยู่บ่อยๆ แต่คิมมันอาศัยออกกำลังกายเอา เช้าเย็นมันก็ไปวิ่งซะรอบหมู่บ้านมันเพราะงี้มั้งมันเลยไม่อ้วน

คิมมันเป็นคนผิวเข้มหน้าคม ในหัวมันมีแต่เรื่องเรียนกับของกิน มันว่าอยากเป็นเชฟ
บอกสมัยนี้ผู้หญิงชอบผู้ชายที่ทำกับข้าวเป็น ได้เป็นเชฟเท่ๆเดี๋ยวสาวก็กรี๊ดเอง ไม่ต้องทุรนทุรายดิ้นร้อนรน
ไล่ตามหาเหมือนใครบางคน.. (ณ จุดนี้ไอ้ซีนเดือดร้อนอีกแล้ว)


เห็นไอ้ยูคุยโทรศัพท์แล้วอมยิ้มขำคิกคัก ดูมีความสุขน่าหมั่นไส้น่าถีบมาก ไอ้ซีนเห็นผมมองไอ้ยู
คงคิดว่าผมจะคิดถึงแฟนเก่าผมมั้ง มันบอกผมอย่าร้องไห้นะมึง
ผมก็เบะปากพูด   “กูเสียใจแต่ไม่แคร์เว้ย” 
“หึหึ เพลงเก่าแล้วนะ มึงคิดว่าตัวเองเป็นหวายเหรอเชี่ย”
ผมยักไหล่ทำท่าไม่แคร์แฟนเก่า ไม่แคร์ใคร ไม่แคร์มึงด้วยไอ้ซีน


“เฮ้ยยยยย! กูมาแล้ววววว!555 รอกูอยู่ใช่ม๊า!”   เสียงสดใสร่าเริงเกินพิกัดดังมาก่อนตัวเลย
คนผิวคล้ำยิ้มฟันสวยที่เดินนำหน้าอีกสองคนรี่เข้ามาเกาะโต๊ะที่กลุ่มผมนั่งอยู่ ไม่ต้องเดาก็เข้าใจได้ง่ายๆ
ไอ้พวกห้องแปดเพื่อนชมรมเดียวกับพวกเพื่อนผมแน่นอน 

ผมเงยหน้ามองเพื่อนกลุ่มใหม่ที่มา เออใช่ผมคุ้นหน้า เคยเห็นกันเรื่อยๆแต่ไม่เคยเข้าไปคุยด้วยสักที
ไม่สนิทด้วยครับ แค่เคยไปถามหาเพื่อนผมที่ชมรมกับไอ้พวกนี้บ้างเป็นบางครั้ง นั่นแหละมากสุด 

ไอ้ผู้ชายตัวโตๆหกตัวนี่มันอยู่ชมรมดนตรีกันครับ........ดนตรีไทยนะ
แบบแม่งโคตรไม่เข้ากะหน้าพวกแม่งเล้ย55 ตีฉิ่ง ตีฉาบกันไปดิ 

ส่วนผมกับไอ้คิมน่ะอยู่คนละชมรมกับพวกมัน เรื่องของเรื่องคือผมโดนไอ้คิมมันลากคอไป
ต้องระเห็จไปเข้าชมรมคหกรรม เวรกว่าพวกมันอีก เย็บหมอน ทำบัวลอย ย่างพริกไปดิ

พวกผมขยับที่ให้เพื่อนใหม่อีกสามคนนั่ง ก็แนะนำตัวกันง่ายๆครับแค่บอกชื่อกัน
คนผิวคล้ำที่ร่าเริงอัธยาศัยดีเกินคาดนั่งตาเป็นประกายวิ้งค์ๆข้างผมชื่อมาร์คครับ
ไม่รู้มันเส้นตื้นอะไรนักหนา ขำเชี่ยอะไรของมึงตลอดเวลาเลยวะ ตลกดีครับ

ส่วนไอ้น็อตคนขาวที่นั่งอีกฝั่งข้างๆไอ้ยู ก็ดูเป็นเด็กเรียน หน้าตามันดูฉลาดๆผิดเพื่อนฝูงไงไม่รู้
ปกติไปเรียนจะใส่แว่นแต่วันนี้มันใส่คอนแทค นั่งกินกันไปมา สักพักความดันแตกว่ามันโง่สุด เรื่องเรียนนี่
อย่าให้หน้ามันหลอกเอาได้ เพราะไอ้ยูเผาเรื่องสอบคราวที่แล้วให้ฟังโคตรขำ แผนการลอกข้อสอบของไอ้น็อต
มีเป็นหมื่นแปดเล่มเกวียน ทีเรื่องเลวๆนี่ฉลาดครับ

อีกคนที่เหลือชื่อเดย์ก็นั่งหัวโต๊ะ ไอ้นี่ขาวหาพ่องหาแม่งไปไหนนักวะ โคตรขาวม๊าก หน้าใสๆ
ดึงดูดสาวโต๊ะรอบข้างให้มองมาสุดๆละ จมูกโคตรโด่งไม่เกรงใจจมูกกูบ้างเลย
เห็นใครๆก็แซวมันว่าปกติไม่เป็นงี้ แต่วันนี้เงียบผิดปกติ ไม่ค่อยพูด เป็นอะไรของมัน

แล้วปกติมันเป็นคนยังไงวะ ผมแอบถามเชี่ยซีน มันยักคิ้วอย่างกวนตีนก่อนตอบ “หึ หึ หึ...”
คืออะไรมึง! กูไม่เข้าใจมึง!

“มึงนั่งหัวโต๊ะมึงจ่ายนะ55”  ซีนชี้หน้าไอ้เดย์ ทั้งโต๊ะรีบเออออปรบมือผสมโรงเฮฮาสุดฤทธิ์
ยกเว้นผม นั่งก้มหน้าก้มตาอาศัยจังหวะพวกแม่งเผลอ โกยสุกี้ที่พวกมันลวกไว้ใส่ชามตัวเอง

ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะ ผมว่าไอ้เดย์มองผมอยู่ตลอด แต่พอหันไปมองมันก็ไม่ได้มองมานิ
แล้วจู่ๆมันก็ถามขึ้นกลางวง ให้ทุกคนมองผมเป็นตาเดียวกันว่า  “เลิกกับแฟนแล้วเหรอ”

ไอ้เดย์แม่งเขาก็ถามหน้านิ่งไปไหนวะ ผมเลิ่กลั่กเล็กน้อยก่อนหันไปมองไอ้ซีนตาขวาง ไอ้ปากสว่างเป็นมันแน่นอน
  “เล่าเรื่องกูให้เพื่อนมึงฟังด้วย”  ซีนมันหัวเราะแห้งๆใส่ ผมส่ายหน้าแล้วหันไปพยักหน้าบอกไอ้เดย์ที่กินนู่นนี่
ไม่ได้ตั้งใจรอฟังจริงจังนักแค่  “อื้ม”

“เหรอ....โทษนะที่ถามก็เห็นไอ้ซีนว่ามาเลี้ยงฉลองให้ลูกคิดที่เลิกกับแฟน... เลยสงสัยว่า จริงๆเหรอ..
ไม่คิดว่าจะจริงคิดว่ามันพูดเล่นน่ะ โทษทีแล้วกัน”   เดย์พูดยาวกับผมครั้งแรก

“ไม่เป็นไร๊ ชิวแล้วไม่เป็นไรๆ55” 
ความจริงแล้วผมก็เจ็บจึกข้างในเล็กๆนะ ไอ้เรื่องที่โดนทิ้งเนี่ย

เดย์ไม่ได้ถามอะไรผมอีก ไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำมั้ง สงสัยจะหิวตั้งหน้าตั้งตาแดก
เหมือนไม่ได้กินอะไรมาสามวันเจ็ดวัน ทุกคนก็กินอย่างกับยัดพอๆกัน ผมว่าผมกินน้อยสุดแล้ว 


แล้วก็มาถึงตอนจ่ายตังค์ ส่วนของผมไม่ต้องจ่ายแน่อยู่แล้ว เพราะไอ้พวกเพื่อนที่แสนดีทั้งสามมันสัญญาว่าจะเลี้ยง
แต่ไอ้ซีนดันคะยั้นคะยอให้ไอ้เดย์เลี้ยงผมแทนมันซะงั้น เลวว่ะ  เพราะงี้สินะมึงถึงระรี้ระริกดีใจที่เห็นมันมา

“เสี่ยเดย์ๆ เลี้ยงเพื่อนหน่อยดิคร้าบ ไอ้ลูกมันเพิ่งอกหักมานะ นะ นะ เอ็นดูมัน”
ไอ้ซีนพูดขอเพื่อนมันข้ามหน้าข้ามตาผม ผมได้แต่ทำถลึงตาดุไอ้เชี่ยซีน มึงแม่งปัดภาระโยนกูเป็นขี้เลยนะสัด
เดี๋ยวเพื่อนมันก็ด่าลามมาถึงผมหรอก มองหน้าไอ้เดย์ ไอ้นี่ก็หน้านิ่งเกินไป มันโกรธรึเปล่าหว่า

“เออ...กูเลี้ยงหมดนี่เลยก็ได้ หึ ถือว่ากูถูกหวยมาอ่ะดิสัด กูว่าแล้วชวนกูมายิกๆ”

“เฮ่!!!!!” 

สิ้นเสียงไอ้เดย์ ไอ้พวกห่าร้องเฮกันลั่น  ว่ามันแต่ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
แหะๆ มื้อนี้ยังไงก็ฟรีดี๊ดีครับ


สรุปคือไอ้เดย์เลี้ยง มันถูกหวยมาเป็นหมื่น บ้านมันก็รวยอยู่แล้วขายทองดันถูกหวยอีก
ไอ้กีต้าร์มันแอบกระซิบบอกผมขำๆว่าเห็นไอ้เดย์หน้าตาดีอย่างนี้แต่แม่งบ้าหวย ไม่พลาดซื้อซักงวด
โดนแดกตลอด เพิ่งเห็นถูกก็งวดนี้แหละ มิน่าวันนี้ถึงดูแปลกๆไป สงสัยอึ้งไม่หายที่โชคดีเพราะรอมานาน

พวกเราเดินออกจากร้านสุกี้ก็ตกลงแยกวงกัน พวกไอ้เดย์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต จะไปดูหนังต่อ แต่พวกผมเคยดูกันแล้ว
ว่าจะไปตลาดนัด...กัน ก็แยกกันตรงหน้าร้านนั่นแหละ แต่ก่อนพวกมันไปผมไม่ลืมขอบใจไอ้คนเลี้ยง

“เฮ้ยเดย์ เออขอบใจที่เลี้ยงนะ ไว้เจอกัน”  ผมก็พูดแล้วยิ้มให้มัน ตั้งแต่เจอกันผมยังไม่เห็นมันยิ้มให้เลยนะ
ความจริงคนถูกหวยน่าจะหน้าบานไม่ใช่เหรอ

ผมบอกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตว่าเออไว้เจอกันนะ เริ่มคุ้นกับพวกมันแล้วครับคุยมันดีบ้าบอ เข้ากันได้ไม่เรื่องมาก
คิดว่าถ้าเจอกันอีกก็คงเข้าไปคุยเล่นด้วย แล้ว ซีน กีต้าร์ ยู กับผมก็โบกมือ ผมหันหลังตั้งท่ากำลังจะเดินไปแล้ว
แต่โดนดึงไว้ครับ ตกใจนิดๆหันมาเห็นเป็นไอ้เดย์ มันจ้องหน้ามา

“เบอร์อ่ะ”   เดย์มันดึงเสื้อผมไว้แล้วถาม ผมก็เลยบอกมันไป

ไอ้มาร์ค กับไอ้น็อตหันมาเห็น ก็เลยเข้ามาขอด้วย แล้วเอาไว้เวลาเล่นเกมส์จะส่งไลน์ให้
แหม่ คิดเหมือนกันเลยเว้ย จากนั้นเราก็แยกกันไป




++++++++++++++++++++++++




วันต่อมาผมไปโรงเรียนตามปกติ กลับบ้านตามปกติ แต่พอถึงบ้านเริ่มไม่ปกติแล้ว

แม่จ๋าดูหงุดหงิดพาลนู่นนี่นั่นไร้เหตุผล เหตุคือ ทำกรอบสร้อยพระห้อยคอแตกตอนยกลังของ
ลงที่ใช้ให้ผมเอาไปเปลี่ยนแล้วไล่ให้ไปตัดผมด้วย ทั้งที่มันก็ยังไม่ยาวเท่าไหร่เลย สั่งผมอย่าเถลไถลจะรอกินข้าว
มืดแล้วจ๋ายังไม่ยอมกินแต่ที่บ้านผมก็กินข้าวเย็นช้าอย่างนี้แหละครับ

บ้านผมเป็นห้องแถวเล็กๆเปิดร้านขายของชำกับบ้านครับ พ่อเลิกกับแม่นานมากแล้ว
มีแฟนใหม่อยู่พัทยาเป็นแหม่มฝรั่งตัวขาวจั๊วะ มีลูกชายฝาแฝดลูกครึ่งน่ารักมากสิบเอ็ดขวบ
ก็น้องชายต่างแม่ผมแหละครับ นานๆเขาก็แวะมาหาผมทีพาน้องๆมาด้วย แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

 เขาไม่คุยกันนะครับ แต่ก็เลิกทะเลาะกันไปนานแล้ว พ่อจ๋าชอบชวนผมไปอยู่ด้วยแต่ผมไม่ไป
อยากอยู่กับแม่จ๋ามากกว่า  พ่อชอบว่าแม่ขี้บ่น หนีปากแม่ไปอยู่กับพ่อได้ทุกเวลา55 ไม่ใช่ไม่รักพ่อนะ
แต่ผมก็รักแม่ ไม่ไปหรอกครับ

ผมก็เอาสร้อยพระแม่จ๋าไปทำกรอบใหม่ก่อนครับดูเวลาก็เกือบทุ่มแล้ว ช่างยังติดใส่กรอบลูกค้าก่อนหน้าผม
อีกสามองค์แหน่ะ ผมเลยว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาเอา เห็นช่างเขาก็นั่งกินข้าวโพดเคี้ยวเอื่อยๆไปตามเรื่องของเขานะ
ไม่เห็นรีบทำให้เลยวะ เดินไปก็หันกลับไปมองเขาอย่างงงๆอ่ะนะ เออ เอาเห๊อะ..


........หลังจากนั้น ออกจากร้านตัดผมมาด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีเลยครับ คือผมพลาดดันไปเข้าร้านที่ไม่เคยเข้า
เพราะเห็นว่ามันว่างไง เลยได้รู้เลยว่ามันว่างเพราะอะไร ตัดผมห่วยแตกมาก!

ไม่รู้นี่มันวันตัดผมแห่งชาติหรืออะไรครับ ร้านตัดผมละแวกนี้คนเยอะไปหมด ผมก็เสี่ยงเอา เลยเสียดายตังค์
เสียใจกูไม่น่าเล้ย หนีไปยืนทำใจริมฟุตบาทข้างทางแถวนั้นมืดๆคนเดียว ขยำผมสั้นๆของตัวเองไปก็คิด
อยากโดดเรียนสักเดือน รอมันยาวกว่านี้หน่อยค่อยไปได้คงดี ก็ได้แต่คิดล่ะครับขืนทำงั้นจ๋าตีตาย

แต่ถ้าจ๋ามาเห็นหัวผมตอนนี้แกคงชอบใจ สั้นดีจะได้ไม่ต้องไปเล็มบ่อยๆให้เสียเงินบ่อย 
ผมได้แต่ถอนใจ เดินคอตกกลับไปเอาสร้อยพระที่ร้านเดิม

ได้สร้อยพระแล้วขาเดินกลับบ้านก็เจอคนขี่มอเตอร์ไซค์อย่างเร็ว ชว๊าบปาดหน้าเข้าให้
ตกใจฉิบ! โหย บอกตรงๆผมใจหายว๊าบไปเลย เกือบด่าแม่งแล้วถ้าไม่ติดที่ไอ้บ้านี่คือไอ้เดย์

บ้านไอ้เดย์อยู่ย่านตลาดเพิ่งรู้ว่าไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ไกลโรงเรียนด้วย
ผมอาศัยเดินไปรร.เอาครับทุกเช้า ส่วนพวกไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู ไอ้ซีน ไอ้คิม พวกมันอยู่ไกลกว่าต้องนั่งรถเมล์มากัน

“อ้าวเฮ้ยเดย์ ไปไหนเหรอ”  ผมก็ทักไปตามอัธยาศัยอันดีอ่ะนะครับ บังเอิญจังมาเจอมันได้
“จะไปโรงเรียนน่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”  ไอ้เดย์ไม่พูดเปล่า มันดึงข้อมือผมให้เข้าไปหา
ผมขืนตัวไว้มันก็ออกแรงดึงจะให้นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์มันให้ได้เลย เดี๋ยวดี๊ กูงงนะเว้ย

“ไปทำไม! เฮ้ยๆ!! ดะเดี๋ยวๆเดี๋ยว! เฮ้ยเดย์ มึง.... จะไปโรงเรียนทำไมวะ”
คือเอาตรงๆผมไม่อยากไปอ่ะครับ มืดแล้วจ๋าก็รอกินข้าวอยู่

“ไปเอาของที่ล็อคเกอร์”  ไอ้เดย์ตอบหน้ายุ่งๆเหมือนคนเพิ่งตื่นมา
“ของอะไร รีบใช้มากเลยเหรอไม่ไว้เอาพรุ่งนี้อ่ะ” 
“....คึ...หึหึ...อ๋อกู..ลืมการบ้านอิงค์เขียนยืมเพื่อนมาแล้วกูดันลืมเอากลับบ้าน จารย์นพ สั่งให้ส่งตั้งแต่ก่อนแปดโมง
 แล้วแม่งต้องเขียนเป็นสิบๆหน้า กูว่าทำตอนเช้าไม่ทันว่ะยิ่งโดนหมายหัวอยู่ ..หึหึ...ก็ขาดส่งงานแกมาสามชิ้นแล้ว
เจอหน้ากูก็ทวงยิกๆ กูเลยว่าจะกลับไปเอา.... ลูกคิดมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย..คึ..หึ..”

ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ผมฟังสะดุดคิ้วกระตุกกับน้ำเสียงอยากขำของมันมาก...จะขำเชี่ยไร

“คึ..55555 เฮ้ยตัดผมมาเหรอ55555” 

โอ๊ะ! เพิ่งเห็นไอ้เดย์ยิ้มให้ผมครั้งแรกเลย ไม่ยิ้มเปล่านะ  หัวเราะกูด้วย... มึงเกินไปแล้ว

“สั้นขนาดนี้ ผมกูหดได้เองมั้ง.. แม่ง...เฮ้ยมึงอย่าขำดิวะ! กูยิ่งไม่มั่นใจอยู่!”  อายอ่ะ
“55555ห่าเอ๊ยอย่างกับเด็ก55555 อยู่ม.ต้นเหรอน้อง55555”
“.........แม่งงงงอย่าขำดิ๊!!!”   กุมหัวตัวเองอายว่ะอาย
“เฮ้ยเอาน่า เดี๋ยวไว้กูว่างๆจะไปเผาร้านให้555 ตอนนี้มึงไปกับกูก่อนป่ะ!”

รู้สึกมึงสนิทกับกูรวดเร็วมากไปรึเปล่าวะไอ้เดย์.. ความเกรงใจ ความนิ่งเงียบ มาดคุณชายดูหยิ่งๆของมึงอยู่ที่ไหน
 บีบบังคับกูทางสายตาไม่พอ ลากกูขึ้นมอเตอร์ไซค์เฉย คือมึงไม่ถามความสมัครใจของกูเลย

.......เฮ้อแล้วมันก็ขี่รถพาผมไป.....อย่างกับเหาะ!!!!

ขอบอกว่าไอ้เชี่ยเดย์ขี่รถเร็วมว๊าก! โอ้ให้ตายหอกเหอะ!! ผมเสียวชีวิตจะถึงฆาตมาก หมวกกันน็อคแม่งก็ไม่ใส่
ไอ้เวรมีไว้ประดับทำหางแม๊ะอะไรวะ ผมคว้ามาใส่เองเลย กลัวไปฟื้นอีกทีที่โรงพยาบาลฉิบหาย แย่กว่านั้น
ถ้ากูไปตื่นที่ปากทางนรกกูจะจองเวรมึงยันชาติหน้าเลย

ตลอดทางมันทำน้ำตาผมร่วงอ่ะคิดดู ไม่ใช่ว่ากลัวถึงขั้นร้องไห้นะครับ หมวกกันน็อคมันไม่มีกระจกกั้น..
ลมแม่งตีหน้าแสบตา เลยตัดสินใจก้มหน้าซุกหลังมันซะ ไม่รู้มันทนได้ไง เป็นคนขี่เจอลมก่อนหน้าผมแท้ๆ








tsktonight...

*** เรื่องนี้เป็นอะไรที่ไปเรื่อยๆเปื่อยๆ สาระไม่ค่อยมี55 อ่านกันเอาเพลินๆนะคะ

รักและคิดถึงทุกๆคนเล้ยยยย  T///T 



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2015 23:57:10 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



////////////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 2 ไปเป็นเพื่อน



................................. และแล้ว ในเวลาอันรวดเร็วราวขี่จรวดมิสซายส์มา.. พวกผมก็มาถึงโรงเรียนครับ

ลุงยามที่ป้อมมองหน้าเล็กน้อยแล้วไม่ใส่ใจพวกเรา ยังมีเด็กมาทำกิจกรรมกันหลังเลิกเรียน
ไม่ปล่อยให้โรงเรียนเวิ้งว้าง คนตรึมเลย ทั้งพวกที่มาเต้นบีบอยกัน พวกซ้อมดุริยางค์ก็ดูเหมือนเพิ่งเก็บของ
พวกมาเล่นกีฬาอีกทั้งบาส บอล ตะกร้อ ตีแบท มีบ้างที่ทยอยกลับ แต่กว่าจะกลับบ้านกันหมด
ก็คงสักสองทุ่มกว่าล่ะมังครับ

เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นคนนอกมาออกกำลังกายที่สนามโรงเรียนผมด้วย อาแป๊ะ อาม่าเพียบ
เด็กเล็กๆกับคนทำงานก็มีมาวิ่ง มาเดิน มาขึ้นเล่นเครื่องออกกำลังกายที่เขาตั้งไว้เต็มสวน แต่ตอนนี้ฟ้ามันมืดแล้ว
เขาก็เริ่มทยอยกลับกัน ถ้าโรงเรียนปิดไฟสปอร์ตไลท์เมื่อไหร่ก็หมด

....แอบเห็นอิดุ๊กดิ๊กห้องผมมันมาเล่นโดดหนังยางข้างวงตะกร้อด้วย คือ...กีฬามึงนอกคอกไปรึเปล่าวะ
มืดแล้วไม่กลับบ้านกลับช่องนะมึง.. 
แต่มันมีสมาธิในการเล่นมากนะครับนับถือ หางตามันก็ไม่หันมาแลผมเลย ไม่สนใจอะไรหรอก
แม้แต่หนังยางมันก็โดดมั่วๆกันไป เพราะมัวแต่จ้องไอ้พวกนักกีฬาที่พากันเหงื่อแตก แล้วถอดเสื้อเล่นตาเป็นมัน 

หึหึ กูรู้นะคร้าบกระเทย มึงและผองเพื่อนหวังอะไร...

พวกกลุ่มผมชอบคุยเล่นกับพวกมันนะมันฮาดี กระเทยนี่คุยตลกทุกคนรึเปล่านะ
แต่พวกดุ๊กดิ๊กมันไม่มีใครสนใจกลุ่มผมเลยนะ มันว่ารู้ไส้รู้พุงหมดแล้วไม่น่าค้นหา มันด่าพวกผมว่าเป็นพวก ห้า ส. ครับ
คือ เสือก เสร่อ เสียสายตา โสโครกและสารเลว...   ดู๊ดูปากมัน

แต่พวกผมก็โรคจิตนิดๆครับ ชอบแหย่ให้มันด่าๆๆ โดนด่าแล้ววันนั้นจะกินข้าวโคตรอร่อย55


“เงียบเนอะ... ตรงนี้ไม่มีคนเลย”    ผมเป็นคนพูดเอง ก็มันเงียบจริง
ผมกับเดย์เดินมาถึงตู้ล็อคเกอร์ เสียงไขกุญแจ เสียงเปิดตู้แม่งฟังแล้วพาให้รู้สึกโหวงเหวง

รอบตัวมันไร้ผู้คนผิดกับส่วนนอก แถวสนามกับโรงยิมเปิดคนเยอะไม่วังเวงแบบนี้นี่หว่า
แต่ตรงนี้มีแค่พวกผมสองคน กับเสียงหลอดไฟที่แสงสลัวลงดังหงี่ๆ

“กลัวผีเหรอ”  ไอ้เดย์มันหันมาถามยิ้มๆ วันนี้มึงยิ้มบ่อยไปป่ะ เรื่องเยาะกูนี่แลถนัด
“เปล่า แค่ว่ามันเงียบเฉยๆเว้ย ไม่กลัวหร๊อก (สร้อยพระแม่กูก็อยู่ในกระเป๋าเสื้อนี่55) กลัวทำไม แล้วมึงอ่ะ อ่ะแน่!...กลัวป่าว”   
มันมองหน้าผมแล้วยักไหล่ครับ หมั่นไส้ว่ะ ทุกคนต้องได้มาเห็นท่าและหน้ามันครับโคตรๆ
ผมเลยแกล้งปิดประตูล็อคเกอร์ใส่หน้ามันอย่างเร็วและแรง

“ ปั้ง!!!!!!! ”  ขอบอกเสียงแม่งดังลั่นสนั่นหวั่นไหว ก็เผื่อมันจะตกใจกรี๊ดแต๋วแตกออกมา
กูจะลงไปนอนฮาขี้แตกขี้แตนกลิ้งกับพื้นให้ดู

ไอ้เดย์มันสะดุ้งตกใจจริงครับ แต่มันเสือกทำในสิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากกว่าอีก
คือเชี่ย..มันหันมาคว้าตัวผมเข้าไปกอด! กอดอย่างแน่นอ่ะ!  หลับตาปี๋เลยด้วย ผมงี้ตกใจตัวแข็ง ตัวมันก็โต๊โต
แถมแรงควายขนาดนี้รัดอีกนิดตัวผมคงแตกตาย 

วินาทีนั้นผมเหวอมากบอกเลย ก็อึ้งนี่ครับไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นอีรูปนี้ได้ พักนึงค่อยตั้งสติได้ก็แหกปากเต็มที่   
“เฮ้ยยยยย!!!!”  ไอ้เดย์รู้สึกตัวก็รีบผละผมออก มันทำหน้าไม่ถูกเลย ผมก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน

เราสองคนก็อ้ำๆอึ้งๆมองหน้ากันไปมา แล้วอยู่ๆผมก็คิดได้เรื่องนึง ทำเอาขำก๊ากชี้หน้ามัน
“555555555555 ไหนมึงบอกไม่กลัวงะ!555กูรู้แล้ว!5555555555 เพราะงี้มึงถึงไม่กล้ามาคนเดียวอ่ะดิ55555”

“ควาย หัวเราะหาพ่อง...”     ย้ำอีกครั้งมึงสนิทชิดเชื้อกะกูเร็วมากเลยเดย์


ผมก็เลยได้แหย่ได้แกล้งมันเรื่องกลัวผี จนมาถึงตอนซ้อนมอเตอร์ไซค์มันกลับบ้านนี่แหละ
ไอ้ห่าเอ๊ยมีใครระเบิดภูเขาไล่หลังมึงมารึไงวะ แม่งแกล้งผมรึเปล่าไม่รู้มันขี่เร็วยิ่งกว่าขามาอีก
กูกลัวไอ่สัด! กูอยากร้องไห้ยิ่งนัก!  T||||T

 ผมเคยนั่งรถไฟเหาะตีลังการ้อยแปดตลบมายังไม่น่ากลัวเท่าซ้อนมอเตอร์ไซค์ไอ้บ้านี่
ตอนลงรถแอบมีขาสั่นเล็กน้อยถึงปานกลาง และกระจายเป็นหย่อมๆ ผมเก็บอาการขนาดหนัก
คอยดูนะจะไม่หลงกลขึ้นรถมากับมันอีกเลย 

แล้วมันก็ทำผมซวยนะ....... โดนแม่จ๋าด่าอีก 

จ๋านั่งท้าวคางรอที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ร้านปิดแล้ว อาบน้ำประแป้งใส่ชุดนอนเสื้อคอกระเช้า
นั่งตัวกลมเหมือนโดราเอม่อนแต่หน้าดุเหมือนกำลังโมโหโนบิตะเลย
“โอ๊ยหายหัวไปซะลืมเลยนะลูกเอ๊ย คนรอกินข้าวอยู่เนี่ย ไปตัดผมที่ไหน สุโขทัยรึปอยเปต!
ผมก็มีอยู่แค่เนี้ยะ ..เออสั้นดี แล้วไหนสร้อยแม่” 

ผมล้วงสร้อยพระออกจากกระเป๋าเสื้อให้แม่ ก่อนหันไปโบกมือไล่ไอ้เดย์ ให้มันกลับไปได้แล้ว
แต่มันไม่ยอมขี่รถไป ไอ้เดย์ยกมือไหว้จ๋า จอดรถแล้วเดินตามผมเข้าบ้านเฉย 
ผมมองหน้ามัน....ไอ้นี่ก็หน้านิ่งได้อีก อะไรวะ..?

“ก็คนมาใส่กรอบพระเย๊อะ... แล้วร้านตัดผมคนก็โคตรเย๊อะ...แล้วเนี่ยลูกไปเอาของเป็นเพื่อน
เพื่อนที่โรงเรียนมาด้วยอ่ะจ๋า เนี่ยมันมาส่ง ..หูยมีไก่ต้มน้ำปลาด้วยเอามาจากไหนอ่ะ” 

ผมเดินตามจ๋าเข้าไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัว พยายามชวนจ๋าเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องกับข้าวบนโต๊ะ
จ๋าจะได้ลืมบ่นผม มีไอ้เดย์เดินตามตูดมาติดๆมานั่งข้างๆ ผมมองหน้ามันอีกครั้งพยายามค้นหาว่ามึงต้องการอะไรวะ
 จะกินข้าวที่บ้านกูเหรอ

“แหม เสกมามั้ง ก็ซื้อมาสิฝากไอ้น้องอ้อ(พี่สาวที่อยู่ข้างบ้าน)มันซื้อให้ มันไปตลาดนัดมา แล้วเพื่อนลูกล่ะ
ไปเจอกันที่ไหนมา อย่าพากันขี่รถเร็วนะมันอันตรายล้มมาจะเจ็บหนัก กินอะไรมารึยัง กินข้าวบ้านจ๋ามั้ย” 
 แม่ผมใจดีเนอะชวนไอ้คนแปลก หน้าด้านด้วย

ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่ง “กินมาแล้วครับ เดี๋ยวผมขอกลับเลยดีกว่า มาส่งลูกคิดเฉยๆครับไม่อยากให้เพื่อนเดินกลับคนเดียว
ผมบังเอิญเจอลูกคิดเดินอยู่แถวตลาดเลยรับมาด้วยกันครับ ขอโทษแม่ด้วยนะครับที่ผมพาลูกแม่เลยไปเอาของ
ที่โรงเรียนเป็นเพื่อน แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมเป็นคนขี่รถไม่เร็วอยู่แล้ว นี่ก็มาแค่ยี่สิบกว่าๆเองครับ”

โอ้โห! ไอ้เชี่ยเดย์...........ยี่สิบสองล้านไมล์ต่อชั่วโมงอ่ะดิ!  เพราะมันชะลอรถก่อนถึงบ้านผมน่ะสิ
จ๋าเลยไม่เห็นว่าไอ้ยานพาหนะที่ลูกชายตัวนั่งมาอ่ะ มันเร็วกว่าแสงครับ!

แล้วขอโทษเหอะครับ น้ำเสียงมึงจะทุ้มนุ่มลึกฟังดูผู้ดีมีสถุล เอ๊ยสกุลไปไหนวะ มึงดูเป็นคนดีมีมารยาท
มีน้ำใจ เด็กดีม๊าก กูอยากทำโล่สาขาตอแหลแห่งชาติให้มึงจัง..

ผมก็ได้แต่คิดทุกอย่างในหัวแหละ อ้าปากเหวอมองหน้ามันแบบกูพูดไม่ออกครับ
เออแต่ก็ดี..จ๋าจะได้สบายใจ รู้สึกแม่ผมจะหันไปสนใจมันแทนจนเลิกสนใจผมเลยด้วย

“เออน่ารักนะเรา เรียบร้อยไม่เห็นเหมือนไอ้พวกนั้นเลย (พวกไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม ไอ้ยู)
หน้าตาหล่อเชียวมีแฟนรึยัง เรียนห้องเดียวกับลูกคิดเหรอ”

แม่จ๋า! อย่าไปชมมัน! มันสร้างภาพอยู่จ๋า!

“ยังไม่มีครับ (ยิ้ม)  ผมเน้นเรื่องเรียนมาก่อนครับแม่55 ผมอยู่คนละห้องกับลูกแม่ครับแต่ก็สนิทกันครับ
ลูกคิดชอบมาถามการบ้านผมบ่อยๆ”

ห๊า! ตอนไหนว๊า...!!? สนิทกันเหรอ!? กูถามการบ้านมึงเหรอ!? ...เอ่อได้ข่าว กูเพิ่งเคยคุยกับมึงนี่เป็นครั้งที่สอง
แหมๆฟังดูดีนะมึงไม่สนเรื่องรัก เน้นเรื่องเรียนมาก่อน อ่ะโด่! ถุ้ย! มีหน้ามาบอกยังไม่มีแฟน ไม่มีห่าไรล่ะ
หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ ฤาษีขี่แพะมาพูดให้จ้างกูก็ไม่เชื่อ ฉลาดนักนะไอ้เดย์เข้าหาผู้ใหญ่เก่งนี่หว่า
ทำแม่กูยิ้มปากจะฉีกถึงหูแล้ว

“เรียกจ๋าว่าจ๋าเถอะใครๆก็เรียกแม่ว่าจ๋าทั้งนั้นแหละ ถึงจริงๆแล้วจ๋าจะชื่อลูกเกดก็เถอะนะ55
ชินกับที่คนเขาเรียกกันจ๋าๆ มากกว่า ขอบใจนะที่ช่วยสอนการบ้านให้ลูกคิดบ่อยๆน่ะ ตั้งใจเรียนอย่างนี้น่ะดีแล้ว
คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ชื่นใจ  เอาไว้มาบ้านจ๋าบ่อยๆนะ มาเที่ยวเล่นมาชวนลูกคิดมันอ่านหนังสือหนังหาบ้าง
จะได้เรียนเก่งกับเขาบ้าง เอ้อว่าแต่ชื่ออะไรล่ะเรา”

“ชื่อเดย์ครับ นี่...จ๋าอายุเท่าไหร่แล้วครับ ขอโทษนะครับผมแค่สงสัยว่าทำไมดูไม่เห็นแก่เลย
จ๋าหน้าเด็กกว่าแม่ผมตั้งเยอะเหมือนคนละรุ่นเลยครับ”

“ว้าย5555555555โธ่ก็อย่างนี้แหละ แบบว่าแม่หน้าเด็กน่ะ ใครๆก็ชอบทักว่าเป็นน้าสาวไม่ก็พี่สาวไอ้ลูกคิดมัน
555555 ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกจ้า”

เอิ่ม.........ผมนั่งมองไอ้เดย์มันคุยกับแม่ผมแบบโคตรมหัศจรรย์ใจ สุดยอดมากมึง
แม่ผมเดินไปหยิบขนมกินเล่นใส่ถุงให้มันเอากลับไปกินที่บ้านด้วย!!!

คิดดูสิครับพวกไอ้ซีนมาบ้าน แม่ให้แค่เม็ดแตงโม... ไอ้เชี่ยเดย์มันได้เลย์ถุงใหญ่อ่ะ!
แต่ไอ้เดย์มันควักตังค์ซื้อขนมปังไปอีกสองสามอย่าง ยัดเยียดเงินให้แม่แบบเกรงอกเกรงใจ
แม่ผมเอ็นดูมันเข้าไป ชมใหญ่ว่าน่ารักนิสัยดี๊ดี........ผมยืนมองเหมือนคนนอก..กูทึ่งมึงเชี่ย!


“กลับนะครับจ๋า จ๋าไปกินข้าวต่อเถอะครับไว้วันหลังเดย์มาใหม่ครับ จ๋าคุยสนุกเดี๋ยวไว้เดย์มาหาบ่อยๆนะครับ”
ไอ้ส้นตีนยิ้มหวานใส่แม่กู ทำแม่กูเคลิ้มไปดาวไหนต่อดาวไหนแล้วไอ่สัด หมั่นไส้โว้ยยยยย!

“จ้าลูก! แหม เอ้อแม่เห็นลูกคิดมันได้เพื่อนดีก็เบาใจ ขี่รถกลับบ้านดีๆนะลูกน๊า”

โหยยยยยยยย จ๋าเรียกมันว่าลูกด้วย ปกติใช้เรียกผมคนเดียวนะ (ก็ชื่อผมอ่ะ)
เพื่อนคนอื่นยังไม่เคยเรียกเลย เรียกแต่ชื่อเฉยๆ  ....รายยยยว๊ะ!


เดย์มันไหว้ลาแม่ผม ทำเป็นยิ้มโบกมือบ๊ายบายให้ผมด้วย  แต่พอแม่จ๋าเดินกลับเข้าไปข้างในบ้าน เหลือแค่ผม
ที่ยังยืนส่งมันอยู่หน้าประตู มันก็เดินไปคร่อมรถมอเตอร์ไซค์แล้วหันกลับมายิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผมสองสามที   
“หึ..วันหลังถ้ามึงไปไหนกับกู แม่มึงไม่มีทางบ่นแน่ลูกคิด”

นี่มึงยังฝันว่ากูจะไปกับมึงอีกเร๊อะ.. กูรอดตายมาได้โคตรดีใจ พรุ่งนี้เช้ากูจะใส่บาตร
“เออ ขี่รถดีๆล่ะ”  นี่คือกูพูดส่งมึงแล้วนะ แบบทำนองเชิงไล่ กลับๆไปได้แล้วไอ่เวร

มันก็อมยิ้มเลิกคิ้วไปมา มองหน้าผมแปลกๆ แล้วพูดปนขำของมันไป
“555หน้าแม่ง... มึงตัดทรงนี้ก็ดีนะกูเปลี่ยนใจไม่ไปเผาร้านให้ดีกว่า555....มันก็...”   

อ้าว พูดห่าไรก็ไม่รู้ได้ยินไม่ชัด เสียงสตาร์ทรถมันดัง เหมือนจะพูดว่าหน้า.. หน้าอะไรสักอย่าง ....? 
สงสัยจะบอกว่าผมหน้าเด็กอีกอ่ะดิ ผมเลยได้แต่ยืนท้าวเอวมองตามหลังมันที่ขี่รถไป








taktonight
***  555..........ขอให้คนอ่านมีความสุขดี๊ด๊าทุกผู้ทุกคน



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 00:08:34 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
เรื่องยังไม่มีอะไรเท่าไหร่
แต่ทำไมรู้สึกประมาณ เฮ้ย น่ารักว่ะ เรื่องนี้
เดย์กะล่อนน่าดูเลยนะ ส่วนลูกคิดก็น่ารักทั้งตัวทั้งชื่อเลย

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 3 กลับด้วยกันนะ







เช้าของอีกสองวันต่อมาครับ ผมกำลังนั่งลอกการบ้านภาษาอังกฤษอย่างขยันขันแข็ง 
มีเพื่อนแม่งเขียนคำตอบขึ้นกระดานให้ สบายกู ก็นั่งลอกกันทั้งห้องล่ะครับตามอัธยาศัย
(เตือนว่าอย่าเอาเยี่ยงอย่างเลยครับ เพราะผมไม่รู้อะไรเลย ตกแล้วตกอีกกว่าจะผ่านได้)

“อ้าวน้อง มาผิดห้องรึเปล่าครับ55” 
เสียงไอ้ยูทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน มันทำหน้าแสยะยิ้มขยี้หัวผมด้วย

“สัด”  คำเดียวสั้นๆถือว่าผมทักมัน เรื่องหัวผมก็โดนล้อตามระเบียบตั้งแต่วันแรกแหละ คือถ้าผมยิ่งสั้น
หน้าผมมันยิ่งเด๋อๆด๋าๆเหมือนเด็ก พวกมันชอบไล่ผมไปเรียนกับเด็กม.ต้น

ยูมันหันไปเห็นกระดานแล้วผิวปากอารมณ์ดี ที่นั่งมันก็ใกล้ๆกันแหละครับ หยิบสมุดขึ้นมา
บรรจงลอกการบ้านตามอย่างมืออาชีพ ท่วงท่ามึงเหนือมาก และอยากบอกว่ามันเขียนแค่แป๊บเดียว
ได้เยอะกว่าผมที่ทำก่อนอีก

ไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีนก็นั่งเขียนยิกๆๆอยู่ข้างๆผม ผมนั่งโต๊ะคู่กับไอ้กีต้าร์ครับ ไอ้ซีนมันมาเจ๋อนั่งเบียดกับกีต้าร์
ให้พวกผู้หญิงห้องผมแม่งฟินกันแต่เช้า ในห้องผมมีสาววายแฝงตัวยุบยับไปหมด
และยัยพวกนี้ชอบจิ้นกระจายไร้ขอบเขต จับคู่มโนให้พวกผมคนนั้นคนนี้ชอบกันได้กันเอง
ไอ้ยูน่ะโดนหนักสุดเพราะใครๆก็รู้ว่ามันเป็นเกย์จริง55 มันดังจะตายไป

สมัยนี้กับเรื่องแบบนี้ ตอนแรกผมบอกเลยว่ากูโคตรไม่เข้าใจอ่ะครับ
คือถ้าพวกผมได้กันเอง แล้วพวกหล่อนจะได้อะไรครับ?... ก็สงสัยกันต่อไปไม่กล้าถามมัน
แต่หลังๆมาเห็นบ่อยเจอบ่อยๆ ก็คือยังงง แปลก ยังไม่ค่อยเข้าใจเหมือนเดิม.....แต่ชิน 

“เฮ้ยต้าร์...............ไอ้เดย์นี่มันเป็นคนยังไงวะ”  ผมลอกเสร็จแล้วปิดสมุด ท้าวคางคุยกับมัน

ไอ้กีต้าร์ปรายหางตามาชำเลืองมองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนหันไปมองกระดานต่อ
ไอ้นี่เรียนเก่ง ได้ที่หนึ่งของห้องด้วย แต่แม่งเรื่องการบ้านมันไม่ค่อยทำ ถ้าหนังสือยังเห็นมันขยันอ่านอยู่บ้าง
มันเป็นประเภทความจำดีครับ ไม่ต้องอ่านมากก็เข้าใจง่ายไม่เหมือนผม.....จำอะไรไม่ค่อยได้
ส่วนไอ้พวกที่เหลือนี่แม่งยิ่งรั่วเลย ไหลเข้ามาไหลออกหมด

“ถามทำไมเหรอ”   ..ไม่เสือกตอบตอบมาวะ มาย้อนถามอีก ผมก็แค่นึกถึงมันขึ้นมาได้เฉยๆ

“กูก็ถามไปงั้นๆอ่ะ”    จริงนะครับผมก็แค่ถามไปอย่างนั้นๆแหละ “เมื่อวานเดินสวนกันตอนกลางวัน
กับก่อนกลับบ้าน แม่งกวนตีนขยิบตาข้างนึงใส่กูด้วย”

ไอ้ซีนยื่นหน้ามาพูดเลยครับ “เฮ้ยมันคบได้ไอ้นี่ คบๆไปเหอะเพื่อนๆกันทั้งนั้นไม่มีปัญหา”

“แน่ล่ะเพราะตัวปัญหาคือมึงไง ดูพวกกูดิ ปวดหัวกับมึงทุ๊กวัน”  กีต้าร์เอียงหน้าไปยักคิ้ว
จ้องหน้าไอ้ซีนพูดแสยะยิ้มใกล้หน้ามัน ไอ้ซีนก็ทำปากจู๋ขมวดคิ้วแกล้งงอนทุเรศๆของมันไป
ไม่สนใจเสียงแอร๊ย อร๊ายชอบใจจากพวกผู้หญิงที่นั่งโต๊ะแถวข้างกันกระจุกนั้น


“โห่! ไรวะ รู้งี้กูไม่รีบทำมาก็ดีหรอก โด่เอ๊ย!”  เสียงไอ้คิมเดินเข้าห้องมาก็สบถบ้าบอต่ออีกยาวแบบเสียดาย
ที่มันดันเสือกขยันทำการบ้านมาแล้ว เพิ่งมาเห็นว่ามีเทพมาโปรดลงไว้ให้ที่กระดานตอนเช้า 

“ใครขึ้นกระดานวะ”  ไอ้คิมถามมันเดินมานั่งที่ข้างหน้าผม ที่ประจำมัน และความจริงที่ประจำไอ้ซีนคือนั่งข้างมัน
 แต่ตอนนี้ซีนมันยังกระแดะเบียดเก้าอี้ไอ้กีต้าร์นั่งอยู่ ผมว่ากีต้าร์เริ่มทำหน้ารำคาญมันแล้ว ท่าจะอึดอัดทนทำไมวะ
 เป็นผมคงถีบมันออกไปแล้ว 

ตอนนี้ที่ข้างไอ้คิมเลยว่างอยู่ ดุ๊กดิ๊กกระเทยอ้อนแอ่นหัวดีประจำห้องคนขยันศรีบ้านสางเมือง
เลยแทรกร่างมันมานั่งฉอเลาะ ทำตาโตไม่ห่างน่าหมั่นไส้มากมายครับ 
“เค้าเองแหละ คิกๆขอบคุณเค้ารึยังพวกมึงอ่ะคริๆๆ” 

ไอ้คิมทำหน้าเอือมๆไล่มัน ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์เร่งมือ พวกมันใกล้ลอกเสร็จแล้วเลยร่วมมือกันไล่ผลักหัวดุ๊กดิ๊กออก
ด่าว่าอย่าบังกระดาน ผมนั่งขำเฉยๆครับ แล้วนังสองสาวคู่หูเพื่อนซี้ของดุ๊กดิ๊กก็เดินมา ทำตัวเป็นแบ็คข้างหลังมัน
สองคนนี้ชื่อแมวเหมียวกับโฟร์ ประสานเสียงพูดซะพร้อมกัน
“ยู! ยูทำเสร็จแล้วอย่าลืมมาหอมแก้มขอบคุณดุ๊กดิ๊กด้วยนะจ๊ะ 555555”  กรี๊ดกร๊าด..

เจาะจงชื่อไอ้ยู ไอ้ยูเงยหน้ามาหน้าเหวอมอง ดุ๊กดิ๊กมันก็แกล้งเอียงแก้มทำแก้มป่องไปให้
รู้กันอยู่ครับว่าไอ้ยูมันใจดี ยัยพวกนี้ก็แค่ชอบแกล้งขำๆ

ไอ้คิมสงสัยหมั่นไส้เห็นไอ้ยูได้แต่ยิ้มใสๆ ส่ายหน้าหัวเราะ คิมมันเลยไล่จับหน้านังดุ๊กดิ๊กมาหอมซะเอง
กระเทยร้องยี้อี๋กรี๊ดหนีมันจ้าล่ะหวั่น ถูแก้มแบบโคตรรังเกียจไอ้คิมเลย นี่ขนาดแค่โดนเฉียดๆ
ไอ้คิมแม่งหัวเราะโรคจิตสะใจได้อีก เลยโดนโฟร์กับแมวด่าไล่ตี มันยิ่งจะชอบดิ

ทีนี้ไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์เลยรุมด่าพวกข้างหน้าว่ายืนบังกระดานกันอยู่ได้ แล้วตอนนั้นไม่รู้ทำไม
ผมนึกอยากกินเอแคลร์ขึ้นมา.. เลยออกจากห้องว่าจะไปโรงอาหาร
ไอ้คิมหนีพวกสามสาวนั่นร้องเรียกตามผม เราเลยไปด้วยกัน


..................................

..............

ถึงสหกรณ์ขายขนมแล้วผมก็รีบเลยครับ แต่สรุปมาช้าไปซื้อไม่ทันเห็นน้องม.ต้นคว้าชิ้นสุดท้ายไปต่อหน้าต่อตา

เอแคลร์ที่โรงเรียนอร่อยครับทำเป็นรูปปลาบ้างเต่าบ้าง ชิ้นใหญ่ชิ้นละเจ็ดบาท อาจารย์สอนคณิตที่โรงเรียน
เอามาขาย เมียแกเป็นคนทำมาทุกเช้า มันอร่อยผมเลยซื้อกินบ่อยๆ ตอนแรกวันนี้ว่าจะไม่ แต่เอาไปเอามา
อยากกินก็ดันหมด ไอ้คิมที่เมื่อกี้ยังวางแขนเกยไหล่ผม รี่เปลี่ยนเป้าไปต่อคิวซื้อซาลาเปาหมูสับไข่เค็มแทน

ผมยืนทำปากยื่นแบบเคว้ง แล้วกูจะกินไรดีอยู่พักนึง ก็สะดุ้งมีคนมาเอามือมาตบไหล่แรง
หันไปดูเป็นไอ้บ้าเดย์ มันมาลากผมไปนั่งดูมันกินข้าวเช้าเฉยเลย

“อะไรของมึงเนี่ย เพื่อนไปไหนเลิกคบมึงแล้วเหรอทำไมกูต้องมานั่งเฝ้ามึงกินข้าวต้มเนี่ย”
ผมนั่งตรงข้ามมันตรงหน้ามันเลย โต๊ะที่โรงอาหารเป็นโต๊ะยาวๆสีขาว ผมท้าวคางมองหน้ามัน

“มองไร อยากกินเหรอ”  เดย์มันตักข้าวเข้าปากแล้วถามผมยิ้มๆ เห็นควันยังขึ้นฉุยๆอยู่เลย
เฮ้ยมันก็กินของร้อนๆเก่งเหมือนกันเนอะ มิน่าล่ะปากดีตลอด.. เอ๊ะเกี่ยวกันรึเปล่าหว่า?

“ให้กินเหรอ”  ผมแกล้งกวนมัน ดูก็รู้ว่ามันเฟคชวนไปงั้นๆ
 “ข้าวกูไม่ให้ แต่ถ้าตัวกูอ่ะ ได้!”
“สัด!! แดกๆไปกวนตีนว่ะ!”  มันเป็นคนทะลึ่งนะผมว่า.. แต่คุยกับมันแล้วไม่ต้องปั้นหน้าหรือเสแสร้งดี
ผมชอบที่มันเป็นตัวของตัวเองตั้งแต่เริ่มรู้จักกันอย่างนี้ก็ดีแล้ว

แล้วไอ้คิมก็เดินเคี้ยวซาลาเปาแก้มตุ่ยหน้าดำมาเลย เอ๊ยลืมไปมันดำอยู่แล้ว คึคึ
“เฮ้ยยยย ทิ้งกูมาหาผู้ชายเหรอมึง” 
ไอ่สัดทักดีจริงๆ ผมส่ายหัวดันซาลาเปาที่คาปากมัน ให้มันสำลักหันหน้าหนี
“เดย์นี่คิม”  ผมพยักเพยิดหน้าบอกไอ้เดย์ มันกินข้าวต้มต่อทำแค่ยักคิ้วข้างนึงให้ไอ้คิม

ไอ้คิมก็ไม่เคยคุยกับไอ้เดย์แค่เคยเห็นหน้ากันเหมือนผมนี่แหละ ผมกับคิมนั่งเป็นเพื่อนเดย์
ไอ้คิมก็ยิ้มเรี่ยราดของมันไป มันเข้ากับคนง่ายไม่เหมือนไอ้เดย์ไอ้นี่กับคนไม่คุ้นมันไม่ค่อยพูด
แต่จะว่าไปผมว่ามันก็เป็นธรรมดา ไอ้เดย์คุ้นกับผมเร็วมากเกินไปด้วยซ้ำ...

เมื่อวานตอนสวนกับมันที่หน้าห้องน้ำ(อันนี้ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง)ผมจะเข้าห้องที่มันเพิ่งออกมา
มันก็ทำตาขู่ชี้หน้าผมแล้วบอกผมว่า [ห้ามขี้ซ้ำรอยกู กูถือ แต่ถ้าจะว่าวกูอนุญาต]  แล้วมันก็เดินไป......... 
เชี่ยเอ๊ยกูต้องทำไง ขี้ไว้บนพื้นรึไง คนประสาท


“อยู่ชมรมดนตรีไทย นายเล่นอะไรเดย์”   คิมผู้มีมารยาท เรียกมันว่ามึงจะเหมาะสมกว่าว่ะ

“….ตีฉิ่ง”

“555555555”   ผมกับไอ้คิมขำพร้อมกัน เดย์แม่งทำหน้ายุ่งเหมือนคนหน้าด้านจะอายเป็น

“อย่าหัวเราะดิ แย่งกับไอ้ซีนแทบตายนะเว้ยตำแหน่งเนี้ย”  ดูมันพูดดิผมไม่ขำไงไหวครับ 

พอไอ้เดย์ก้มหน้าก้มตากิน ไอ้คิมเลยชวนคุยเรื่องเครื่องปั่นอเนกประสงค์ แม่งดูทีวีไดเรกซ์โฮมทูยูทีไร
ร้องอยากได้ทุกอย่างแม่งไอ้นี่ ผมก็บอกให้มันเลิกดูแต่ก็ไม่ มันบ้าพวกเครื่องครัวครับ ตลกไหมก็มันอยากเป็นเชฟ

คิมชอบทำกับข้าว มันก็ทำอร่อยดีนะผมเคยกิน มันชอบลองทำอะไรมาให้กินบ่อยๆ
มันชอบนะที่ได้อยู่ชมรมคหกรรม แล้วถ้าได้ทำกับข้าวทำขนมวันไหน ไอ้นี่แม่งยิ้มทั้งวัน

“พลังเหลือรับมอเตอร์เป็นพันวัตต์เลยมั้งมึง! ใบมีดงี้มีเป็นสิบกว่าแฉก! กูว่าเสาไฟแม่งก็ปั่นได้!”
“ไม่ใช่ละไอ้คิม..  มึงดูโฆษณาขายของรึดูการ์ตูนมาเนี่ย เบลอป่าวโม้เป็นไอ้ซีนไปได้”
“3,999 บาทเอง”
“เองเชี่ยไร แพง! ไม่ต้องซื้อเลย!”
“โหยลูกคิด! มันดีนะมึง! แถมแก้วตั้งแปดใบ ชุดโถปั่นอีก ใบมีดอีก
ได้หนังสือทำน้ำผลไม้ด้วย!ถ้ากูได้มาทำได้ตั้งหลายอย่าง! เดี๋ยวกูทำให้มึงกินคนแรกเล้ย!” 

เด็กผู้ชายม.ปลายโลกไหนเค้าร้องอยากได้เครื่องปั่นน้ำผลไม้แบบมึงบ้างเนี่ยคิม
“อันที่แล้ว กูเห็นมึงก็พูดงี้ แล้วพอซื้อมาเป็นไง ไอ้กรรไกรอเนกประสงค์ห่าไรของมึงอ่ะ
ตัดได้ยันเหล็กไหล โม้ฉิบหายกูยังไม่เห็นมึงเอามาตัดเชี่ยไรสักอย่างเลยกี่เดือนแล้วคิม”

“จะว่าไป กูจำไม่ได้แล้วว่ากูเอาไปไว้ไหนว่ะ”
“มึงไม่ต้องซื้อเลย เครื่องปั่นเชี่ยไรอีกบาทเดียวก็สี่พันแล้ว”
“แต่กูอยากได้!”
“งั้นก็ตามใจมึง! ซื้อดิสัด!”
“อ่า....เฮ้ยแต่มึงว่ามันจะดีจริงป่าววะ มึงว่าคุ้มมั้ย มึงว่ากู..ซื้อดีจริงเหรอ”
“เอ้า! ไอ้นี่...ก็มึงจะซื้อ อยากได้นักก็ซื้อไป ตังค์มึงนิ!”
“ก็กู....อยากได้ ก็อยากได้ แต่แม่ง....เออมันก็แพงนะ เออกลัวไม่ทนว่ะ มันก็แพงจริง”
“เห็นมั้ย ไม่ต้องซื้อ”
“เฮ้ยแต่มันดีนะ! กูอยากได้! แถมแก้วด้วย!”
“กูซื้อให้มึงมั้ยแก้ว! ไอ่เชี่ยจะเอากี่ใบ ร้านยี่สิบบาทเพียบ! แก้วแปดใบร้อยกว่าบาท!”
“มันไม่เหมือนกันเว้ยลูกคิด นี่มันได้เครื่องปั่นด้วย”
“กูว่าไม่คุ้ม”
“โธ่ก็กูอยากได้! มึงเห็นใจกูหน่อยดิ๊”    เอ่อ..กูใช่คนขายให้มึงรึเปล่าเนี่ย..
“อ่ะงั้นกูให้มึงซื้อ!”
“จริงดิ!.....อืม มึงว่ามันจะ.. เอ...กูเอาดีป่าวว้า..มันก็แพงนา มึงว่าจะดีจริงเหรอ”
“ อ้าวไอ่สัด! ห่าเอ๊ย ไม่ต้องซื้อเชื่อกู!”
“แต่ว่าอยากได้..”
“เชี่ย! แม่ง! งั้นซื้อๆไป!!”   
“เฮ้ย..แต่........”

เป็นแบบนี้อยู่สิบกว่ารอบ... มันชอบมาปรึกษาเพื่อนอวดสรรพคุณของอยากได้ไอ้นู่นไอ้นี่ แล้วไม่แน่ใจจะซื้อดีมั้ย
ยุให้ซื้อก็ลังเล พอบอกห้ามซื้อแม่งก็บอกอยากได้.. เอากะมันไอ้บ้า
แต่ไอ้เครื่องนี่ผมว่าแพงไปนะ ผมว่าให้มันไปซื้อเครื่องปั่นธรรมดาแถวบ้านเอาดีกว่า

ไอ้เดย์มันก็นั่งฟังอยู่ด้วย ผมแอบเห็นนะว่ามันแอบขำเราสองคนไปเขี่ยผักจากชามมันไป
“มึงไม่กินผัก”  ผมพูดยิ้มๆ เดย์มันก็มองหน้าผมขมวดคิ้ว ประมาณว่ารู้ดีนักนะมึง..หึหึ

“ไม่แดกผักเดี๋ยวไม่โตนะเดย์ หึหึ”  ผมแกล้งแซวมัน บร๊ะไอ้นี่มีแสยะยิ้ม ทำไมหน้ามันใสจังวะ
“กูอ่ะโตพอแล้ว เกินตัวด้วย มึงจะดูป่าวล่ะ”
“ดูเชี่ยไร”   ชะชะชะ ทำท่าขยับเป้าไอ่สัด
“หึหึ... อย่าเพิ่งไปนะ กูไปซื้อน้ำแป๊บ”   เออ นั่งกินอยู่ตั้งนานเพิ่งนึกได้เหรอมึง
ผมเห็นเดย์เดินไปแล้วเลยสะกิดไอ้คิม เล่าเรื่องวันนั้นให้มันฟัง

“55 เร็วขนาดนั้นเลยเหรอวะ มึงเว่อร์รึเปล่าลูกคิด เบบี้ว่ะมึงแค่นี้ก็ปอดแหกแค่ซ้อนมอไซค์”
“กูไม่เว่อร์ ไม่เชื่อวันไหนมึงขอนั่งรถมันไปดิ เชี่ยยยยเอ๊ยกูรอดมาได้เพราะพระแม่กูแน่ๆ”
“555 555มึงเล่นของเหรอ 55”
“คอยดูนะกูจะไม่หลงกลซ้อนท้ายมันไปไหนด้วยอีกเลย สาดดดเอ๊ยขี่รถได้ส้นตีนมาก”

ปึ้ง!!!

สะดุ้งเฮือกเลยครับ ไอ้เดย์เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แม่งวางแก้วกระแทกแรงชะมัด
ผมหุบปากอัตโนมัติ สีหน้ามันดูไม่เป็นมิตรแปลกๆชอบกล สงสัยได้ยินกูพูดแน่ๆๆๆ ซวยละ

 “เฮ้ยเชี่ยคิม! ไปไหน!?”   ไอ่สัดจะทิ้งกูเหรอรีบลุกทำไมวะ
“กูจะไปซื้อซาลาเปาอีก ปล่อยกูเลย”  มันสะบัดแขนออกจากมือผมอย่างไม่ใยดี

มองไอ้คิมเดินหายไปแล้ว ผมว่าบรรยากาศไม่ค่อยสู้ดี ไอ้เดย์แดกข้าวไม่ยิ้มเลย ทีตอนแรกแม่งยิ้มอย่างกะคนบ้า   
“เฮ้ยไปไหน”  มันถามผมเลยต้องชะงักขาหันมา ว่าจะลุกตามไอ้คิมไปเนียนๆ ไม่รู้เดย์มันโกรธรึเปล่า
หน้าเปลี่ยนขนาดนี้คงไม่เหลือ อย่างว่าแหละคนเพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไหร่ ได้ยินผมแอบด่ามันต้องโกรธผมแน่เลย

“ไป.....หาไรกิน”
“กินนี่ดิ!”   
เอิ่ม มันยัดเยียดผลักชามข้าวต้มที่มันกินเหลือแต่ผักไว้เพียบมาให้ตรงหน้าผม
น้ำเสียงมันฟังเย็นยะเยือกแบบสั่งๆไงไม่รู้ ผมก็ส่ายหน้านะ  “ไม่อ่ะ..มีแต่ผัก”
“ก็กินดิ กินผักซะ ไม่งั้นเดี๋ยวมึงจะไม่ได้โตนะ”

เฮือก แววตามึงขู่อาฆาตเคืองแค้นกูทำไม เห็นแล้วผมต้องกลืนน้ำลายหนืดลงคอ
ไอ้เดย์ยังจ้องหน้าผมเขม็ง ดูดน้ำไปก็ยังสั่งให้ผมกิน ผมไม่รู้ว่าควรทำไงดี เลยตักกินไปคำนึง แบบว่าเกรงใจมัน

“กูอิ่มแล้ว”  ผมรีบบอกมัน ดูตามันดุมากๆเลย ผมเลยตักกินอีกคำ เผื่อมันจะใจเย็น
เห็นว่าผมไม่ได้รังเกียจน้ำใจมันนะ แต่เหม็นเขียวต้นหอมผักชีว่ะ ความจริงผมเกลียดต้นหอมมากๆครับ
ไม่น่าปากดีเลย ผมก็ไม่ได้ชอบกินผักนักหรอก โดยเฉพาะไอ้พวกผักจำพวกที่มีกลิ่นแรงๆ พะอืดพะอมไงไม่รู้

ไอ้เดย์จ้องหน้าผมอย่างโกรธๆจะแดกหัวผมได้ ผมตักข้าวมันกินอีกคำแล้วเหมือนจะแหวะให้ได้
รีบเอามือปิดปาก T|||T  แหยะต้นหอมอ่ะ  ตอนนั้นแหละไอ้เชี่ยเดย์ก็หลุดหัวเราะก๊ากออกมาลั่น
จนโต๊ะใกล้ๆสะดุ้งมองกันเพียบ
“55555555555ก๊าก5555555555 ควาย! แดกจริงด้วย555555 เชี่ยหลอกโคตรง่าย55”

มันหลอกผมครับ ไอ่สัด..

“โห่! ไอ่ๆๆๆ แม่ง!!! มึงอ่ะ! ก็...กูนึกว่ามึงโกรธกูนิ”  ตอนท้ายผมแอบพูดเบาๆแล้วนะมันดันเสือกได้ยิน 
มึงจะยิ้มให้ปากฉีกไปถึงหูเลยไหม แหมเมื่อกี้ทำหน้าเหมือนจะต่อยกู

“กลัวเดย์โกรธเหรอครับลูกคิด คึคึ”

เฮ้ยยยยยย ไอ้บ้าเดย์ดัดจริตพูดซะเพราะใส่ผม ทำอยากจะอ้วกยิ่งกว่าตอนกินผักอีก
ผมเห็นผู้หญิงโต๊ะข้างๆแอบมองมันแล้วหน้าแดงด้วย เขินมันทำม๊ายคนหัวหอกหักพรรณนี้

“เดี๋ยวเย็นนี้กลับกับกูนะ เดี๋ยวกูไปรับที่ห้องเลย”
“ฝันเหอะสัด! กูไม่กลับกะมึงหรอก!”   ถ้าเป็นไปได้กูอยากเผามอไซค์มึงทิ้งด้วย
“55555555”

ผมก็เลยลุกหนีมันไปเลย เดินไปเจอไอ้คิมเดินกลับมาพอดีเลยคว้าคอมันหมุนกลับไปอีกทาง
ทิ้งให้ไอ้เดย์มันนั่งขำเป็นไอ้บ้าไอ้บอไปคนเดียวของมันเหอะ




**********************************************


 ตกเย็นครับ
วันนี้หลังเลิกเรียนโดนบังคับให้อยู่ซ้อมสอบพูดบทสนทนาวิชาภาษาอังกฤษ

ความจริงก็ไม่ได้ยากอะไรมาก แค่ช่วยกันแต่งบทสนทนาให้มีพวกศัพท์ใหม่ๆกับสำนวนอังกฤษที่หามา
แต่มันเลวร้ายตรงที่ดันมีไอ้ตัวมารอย่างไอ้เดย์ มานั่งเสนอหน้ารอดูพวกผมซ้อมละครสั้นๆนี่
แล้วอับปรีย์ศรีกะบาลมากคือตรงชื่อตัวละครที่ผมได้รับ

“oh! Hello! Mr. kamoydom matrim nice to meet u again!”
(สวัสดีครับ คุณขโมยดม มาตรึม! ดีใจที่ได้พบคุณอีกจัง)
มึงจะเล่นอย่างนี้กะกูใช่ม๊ายอ่ายเชี่ยซีน มันตั้งให้ผมเป็นลูกครึ่งเขมรครับ ชื่อขโมยดมมาตรึม จันนะไรมาก

 “55555 Hi! Mr. sungting nice to meet u too.”
(5555สวัสดี! คุณซ่งติง! ผมก็ดีใจ)
ผมเลยให้มันเป็นลูกครึ่งจีนชื่อคุณ ซ่งติง(ส้นตีน) เนี่ยเหมาะกับมันที่สุดแล้ว

“โหยไม่เอาแล้ว! ลูกคิดมึงมาเปลี่ยนกับเค้าเถอะ!”  อินังดุ๊กดิ๊กครับมาเกาะแข้งขาผม ทำหน้าเบะๆไม่พอใจ
พวกผู้หญิงก็พากันโวยไม่ยอมรับชื่อตัวเอง ไอ้พวกคู่มันตั้งให้ดีๆทั้งน้าน

“ดุ๊กดิ๊ก มึงจะเอาเหรอ กูชื่อขโมยดม มาตรึม นะเว้ย”
“ก็ยังดีกว่าหว่างดำปึ๊ด ที่อีคิมมันตั้งให้อ่ะ! กูไม่เอ๊า!!!”  มันหันไปค้อนใส่ไอ้คิม
แต่กูว่าชื่อแม่งเชี่ยพอกันทุกชื่อ เปลี่ยนไปก็ไม่น่าจะอุบาทว์น้อยลงหรอกเพื่อน

“โด่! ก็มึงเล่นเป็นคนเวียดนาม คนเวียดนามอ่ะนามสกุลเค้าก็มีหว่างๆแบบนี้แหละอิดุ๊กดิ๊ก
ทีมึงยังตั้งชื่อให้กูเป็น จั๊กแร้เปียก อะไรของมึ๊ง!”  ไอ้คิมนั่งบนโต๊ะโวยใส่บ้างแต่มันแกล้งทำผมรู้

“ชื่อนั้นแหละเหมาะกับคนอย่างมึงแล้ว ไม่งั้นมึงมาใช้หว่างดำปึ๊ดเอามั้ยล่ะ แลกกันอีบ้า!” 
อิดุ๊กดิ๊กไม่ยอมครับ ขำทั้งห้อง ไอ้นอกคอกหน่อนึงอย่างไอ้เดย์นั่งกอดเป้ตัวเองดูพวกผมขำสบายใจเฉิบ 

แล้วแมวเหมียวกับโฟร์คนอวบ อีกนิดมันก็จะอ้วนละ ก็ร้องเปลี่ยนคู่ด้วย
“เค้าได้เป็นคนฝรั่งเศษอ่ะ ชื่อบ้าบออะไรเนี่ย แวะซ่องสิเออ น่าเกลียดที่สุดเลย” โฟร์บ่น

แมวเหมียวเลยท้าวเอวยืนยันจะไม่คู่กับไอ้กีต้าร์แล้ว จะคู่กับโฟร์แทน เพราะกีต้าร์มันตั้งชื่อแมวเหมียว
ให้เป็นคนญี่ปุ่นว่า ดักดานจัง คู่เก่าของโฟร์อย่างไอ้ยูเลยไม่มีที่ไป ยูมันได้เป็นคนเกาหลี โฟร์ตั้งชื่อให้มันว่า
คุณวอนโดนยิง ก็ไม่ต่างกับคนอื่นหรอกโฟร์..มึงอ่ะ

สุดท้ายพวกผมเลยสลับคู่กันใหม่หมด ผมคู่ไอ้คิม ยูคู่ดุ๊กดิ๊ก โฟร์คู่กับแมวเหมียว
ไอ้ซีนคู่กีต้าร์ ไอ้กีต้าร์แต่เดิม เป็นคนไทยชื่อนุณรเค (เนรคุณ) ไอ้ซีนมันตั้งให้ใหม่เป็น ..
คุณอัครอลังการอภิมหามหึมาโอฬารบานตะไท ...

ดูความกวนซ่งติงของมันครับ มันยอมลำบากเรียกไอ้กีต้าร์ยาวๆอย่างนี้(ทุกรอบไม่มีจะเหมือนเดิมสักรอบ)
เพื่อได้แกล้งเพื่อนมัน รับรองพรุ่งนี้อาจารย์สุนีย์แกได้ขำจนตกเก้าอี้ยิ่งกว่าสอบพูดคราวที่แล้วแน่

ดูพวกผมซ้อมพูดภาษาอังกฤษกันไป ไอ้เดย์ก็นั่งขำไปตลอด ดูเหมือนมันจะสนุกมาก


....................................

..................

.......


ซ้อมพูดบทสนทนากันพอเป็นพิธีเสร็จก็กลับบ้านครับ จดไปท่องที่บ้านต่อ พรุ่งนี้สอบแล้ว
ผมเดินไปจนถึงป้ายรถเมล์กับเพื่อนๆ พอเลยป้ายไปผมก็เดินต่อแต่พวกมันรอรถเมล์กัน

แต่วันนี้ผมไม่ได้เดินคนเดียวครับ ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อว่าไอ้เดย์จะตามผมมาจริงๆ มันบอกจะกลับด้วยทุกวันเลย
หาเพื่อนเดินกลับบ้านมานานแล้ว จะได้ไม่ต้องเอามอไซค์มา ผมก็ยิ้มรับ
ขอบคุณฟ้าดินที่ดลใจให้มันไม่ขี่รถมาโรงเรียน ผมจะได้ไม่ต้องซ้อนรถมันอีก

“ลูกคิดๆ เอาชาเย็น รึนมเย็นดี รึเอากาแฟดีวะ”
ไอ้เดย์สะกิดเรียกให้ผมแวะรอมันซื้อน้ำข้างทาง ระหว่างทางกลับบ้าน มึงเลียนแบบไอ้คิมรึไง
ตัดสินใจอะไรกันเองเถอะได้โปรด ไม่ได้ไม่ดีมาเดี๋ยวจะเป็นความผิดกูอีก

“มึงจะกินไร ทำไมมาถามกูอ่ะ”
“มึงไม่กินรึไง”
“ซื้อให้กูแก้วนึงเหรอ”
“กินแก้วเดียวกันนี่แหละ ซื้อทำไมสองแก้ววะเปลือง กูถึงถามมึงไงว่าเอาอะไรดี”
“โหยเสี่ยเดย์ครับ ทำไมวันนี้มางกล่ะครับ ทีวันนั้นยังเลี้ยงสุกี้..”  ผมเงยมองป้ายชื่อน้ำในรายการ
ที่เขาเขียนไว้บนป้ายหน้ารถเข็นอืมมมม... ผมว่าสั่งชาเย็นดีกว่า
“เอาชาเย็น! /นมเย็นแก้วป้า!”  พูดพร้อมกันเลยครับ ผมมองหน้ามันควับ...
มันก็หันไปบอกย้ำกับป้าคนขายว่าเอานมเย็นครับ  คือไอ่บ้า แล้วมึงมาถามกูทำไม

ได้นมเย็นมา มันรีบดูดก่อนแล้วยื่นให้ผมแบบไม่ยอมปล่อยแก้ว ผมเลยเหมือนโดนมันป้อน ดูดน้ำไปสองอึก
ก็ได้ยินเสียงไอ้ตัวกวนข้างๆพูด  “ไง..ขี้ปากกูอร่อยป่ะ คึคึ”

“เออ อร่อยดี แต่หลอดเหม็นฉิบหาย!” 
ผมมองค้อนใส่มัน มันก็ขำดึงน้ำไปดูดอีกไม่กี่อึกก็ยื่นให้ผมถือตลอดทาง มันไม่กินแล้ว
ผมเลยต้องกินคนเดียวจนหมดแก้ว กินมากก็หวานบาดคอถึงบ้านผมรีบหาน้ำกินก่อนเลย


มาถึงบ้านผม ไอ้เดย์ก็ยิ้มหล่อทำตาหวานตรงไปสวัสดีแม่จ๋าของผมอย่างเรียบร้อย ฝากเนื้อฝากตัวคุยกับแม่ผม
กระหนุงกระหนิงเสร็จ ก็จูงมือผมขึ้นห้อง บอกแม่ว่ามาช่วยผมทำการบ้านภาษาอังกฤษ  ผมยังเหวอๆงงๆอยู่เลย
นี่ผมพามันเข้ามาในห้องผม มานอนบนเตียงของผม กอดหมอนข้างผม แล้วมาจ้องหน้าจ้องตาผมได้ไงวะ..

“เดย์... มึงอย่ามาหลับ..อ้าว..เฮ้ยไม่ทันแล้ว เฮ้อ”   ผมนั่งหันหลังให้มัน รำคาญมัน ขำคิกคักฟังผมท่องภาษาอังกฤษ
นอนกลิ้งไปกลิ้งมา สงสัยเคลิ้มเพลงที่ผมเปิดมั้ง หันมาดูมันดันหลับใส่ผมซะงั้น

มึงหลับง่ายไปนะ นี่ห้องนอนกูนะเดย์ไม่ใช่บ้านมึงเลย มันจะทำตัวตามสบาย โคตรสบายมากไปป่ะวะ ผมต้องปลุกมัน 

ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือก็ลุกเดินเข้าไปใกล้มัน แม่งนอนกอดหมอนกูหลับสบายเลย น้ำก็ไม่ได้อาบ
ที่นอนกูจะเหม็นรึเปล่าเนี่ย... 

โอ๊ะ แปลกแฮะ เข้ามาใกล้มันแล้วได้กลิ่นหอมๆแทนที่จะเหม็นเหงื่อรึอะไร  มันคงจะใช้น้ำหอม
หรือโคโลญจน์พวกนั้น กลิ่นหอมดีไม่ฉุนแต่หอมอ่อนๆ ผมดมๆมันแล้วก็มาดมในเสื้อตัวเอง
ผมไม่เคยใช้อะไรแต่ก็ไม่เหม็นนา..

“เดย์...  เดย์! ไอ้เดย์! ตื่นเลยตื่น อย่ามาหลับตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วมืดแล้วเฮ้ย”
ผมเรียกมัน นั่งอยู่ข้างเตียงเขย่าตัวมันแรงๆแกล้งมัน มันก็งัวเงียขยี้ตา ลืมตามายิ้มแฉ่งให้
“หึ ตกใจหมด นึกว่าจะลักหลับกูซะแล้ว” 
“เพ้อแล้วมึง ละเมอดิ ไป ไป ล้างหน้าไป ห้องน้ำอยู่โน่น”

มันก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไป ผมดันนึกสงสัยว่าหมอนข้างที่มันกอดเมื่อกี้จะติดกลิ่นน้ำหอมมันรึเปล่า
เลยหยิบมาดมๆดู ไม่ได้กลิ่นอะไรนะ คงเพราะกลิ่นจากตัวมันก็จางมากแล้วต้องใกล้จริงๆถึงจะได้กลิ่นหอมๆนั่น

แต่ตอนนั้นแหละ! ที่ผมต้องสะดุ้งเฮือกตาโต ตกใจหมดเลย

ไอ้เดย์แม่งดันโผล่หน้าจากห้องน้ำ ออกมาเห็นช็อทที่ผมกำลังดมหมอนพอดี  T T

 ….. แล้วหน้ามันนะ โคตรเหวอ..




tsktonight...
***  ดีใจ55 มีคนชอบด้วย ขอบคุณมากๆค่า นึกว่าจะไม่มีใครชอบอ่านซะแล้ว55



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 00:21:48 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
55 ช็อตสุดท้ายคงเหวอเลยจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0




////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์





“ทำไรอ่ะ..... ลูกคิด..”   
ไอ้เดย์ขมวดคิ้ว เดินหน้าเปียกตรงมายืนต่อหน้าจ้องหน้าผมด้วย
“เปล่า กู!  ก็!... ดมไง”
“มึงโรคจิตเหรอลูกคิด หมอนนี่เมื่อกี้กูกอดนอน”  มันชี้หมอน ทำหน้าไม่อยากเชื่อใส่ผม
“ก็หมอนกูอ่ะสัด กูดมหมอนกูว่าเหม็นเหงื่อมึงรึเปล่า! ไม่ได้คิดบ้าๆส้นตีนอะไรมึงนิ!!”

แปลกนะครับ ทั้งๆที่ความจริงผมก็ไม่ได้คิดอะไรบ้าบออย่างที่มันเข้าใจผิดเลยสักนิด
แต่ทำไมผมต้องทำท่าลนลานกลัวความผิดให้มันเห็นด้วยก็ไม่รู้ ผมก็ปฏิเสธเสียงแข็ง

ไอ้เดย์หันซ้ายหันขวาเห็นผ้าขนหนูของผมพาดอยู่ที่ราวเล็กหน้าห้องน้ำ มันก็หยิบมาเช็ดหน้าตัวเอง
แล้วโยนผ้าไว้บนเตียง มานั่งจ้องหน้าผมที่ได้แต่เงอะงะ เดย์หยิบหมอนข้างของผมออกจากมือ
ผมก็พูดให้มันหายเข้าใจผิดไม่ได้ซะที แล้วมันก็ทำหน้าจริงจังมากๆ พูดขึ้นว่า   
“ลูกคิด มึงอยากหอม มึงขอกูดีๆก็ได้” 

“หา?”

ผมอ้าปากกำลังจะเถียงมัน มันก็จับหน้าผมให้ไปชนแก้มมันเฉยเลย!!!
ผมตาโตเท่าไข่ห่านเลยมั้ง เหวอมากครับ ตกใจสุดๆไอ้บ้าเดย์จับหน้าผมออก
แล้วมันก็หอมแก้มผมต่อเฉยเลย!!!  สองข้างด้วย!!!

“ทำอะไรของมึงเนี่ยไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!!”   ผมหลับตาปี๋ ดันหน้ามันออก มันก็หัวเราะชอบใจ
รู้แล้วครับ มันแกล้งผม! แต่ครั้งนี้มึงแกล้งกันแบบนี้เลยเรอะไอ้บ้า

“อ้าวก็มึงชอบดมไม่ใช่ กูก็ให้มึงดมไง แล้วกูก็ต้องดมคืนด้วยดิ 5555555หน้าแม่งแดง55”
ผมรีบผลักมันออก คว้าหมอนข้างเมื่อกี้ตีหน้ามันแรงๆไปหลายทีอย่างบ้าคลั่ง กูอายไอ่สัด!
ทำอะไรของมันกันเนี่ย โตมาผมไม่เคยโดนผู้ชายหอมแก้มมาก่อนเลย แม้แต่พ่อยังไม่เคย ผมไล่บีบคอมัน

 “มึงแกล้งกูเหรอ ตายซะไอ่ห่านี่!!!”  ด่ามันสารพัด ทำไมมันมาเล่นอย่างนี้กับผมนะ  ใครรู้เข้าอายเขาตายห่าเลย
ไอ้เชี่ยเดย์ช่างเป็นผู้ชายที่หน้าด้านและทะลึ่งไม่เลือก ผมเอาหมอนตีและถีบมันไปมา
มันก็กลิ้งไปหัวเราะไปจนตกเตียง ดีสมน้ำหน้าแม่ง

ผมฮึดฮัดลุกหนีมันไปนั่งท่องอังกฤษต่อไม่สนใจมัน มันก็มาเปิดคอมผม
เล่นเกมส์ที่ผมเล่นค้างไว้แล้วทำตายด้วย  .........ขอบคุณครับไอ้หัวคะรวย



+++++++++++++++++++++++++++




หลังจากวันนั้นมา เดย์ก็มารอผมกลับบ้านทุกวัน คือถ้าต่างคนไม่ติดอะไรก็กลับด้วยกัน ไอ้มาร์ค กับไอ้น็อต
ซี้ไอ้เดย์บางทีก็ตามมาแกล้งแซวผมตอนที่ไอ้เดย์มันมาหาถึงห้อง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมโดนล้อว่าเป็นแฟนไอ้เดย์ล่ะ
เชื่อพวกมันเลยเล่นบ้าอะไรกันไม่รู้

และเพราะอย่างนี้ไอ้พวกบ้าที่ห้องผมมาได้ยินเข้า คราวนี้เลยยิ่งโดนล้อโดนแซวหนักเลย
“ฮิ้วววว น้องครับ! จะกลับบ้านไม่รอผัวมารับแล้วเหรอจ๊ะ55555555”   แม่งเลวมาก
เสียงไอ้เชี่ยซีนดังไล่หลังผมที่เดินแกมวิ่งหนีพวกมันมา ได้ยินเสียงไอ้คิมกับไอ้ยูหัวเราะดังลั่นชอบใจด้วย

ไอ้พวกห่า ดีนะที่ไอ้กีต้าร์มันรีบกลับก่อน ไปหาแฟนมันแหละไม่งั้นสงสัยเสียงหัวเราะพวกมันจะประสานกัน
ดังยิ่งกว่านี้อีก  ผมเบื่อไอ้พวกบ้านี่กับไอ้พวกที่ไม่รู้แล้วคิดว่ารู้ดีมันนินทา เลยคิดว่าวันนี้จะรีบหนีกลับ
ก่อนที่ไอ้บ้าเดย์มันจะมาหาครับ  แต่.....

“ลูกคิด! ลูกคิด! รอด้วยดิเว้ยเฮ้ย!!”  เสียงไอ้เดย์ ตะโกนเรียกผมจากอีกฝั่งของสะพานเชื่อมตึก หางตาผมเห็นมันแล้ว
แต่ทำเป็นไม่เห็นดีกว่า  ผมรีบเดินจ้ำหนีมันซะเลย เลี้ยวลงบันไดหน้านี่คงจะรอด เรื่องอะไรกูจะกลับกะมึง
เดี๋ยวใครเห็นก็โดนจับคู่ให้อีก ไม่เอาด้วยหรอก

“ลูกคิด! มึงหนีกูเหรอ!!”
แม่งเอ๊ยไอ้เดย์วิ่งมาทันดักหน้าผมกลางบันไดพอดีเลย ผมได้แต่ทำตาโตใส่มันแล้วว่า ”เปล๊า!”
ผมจะเดินลงบันไดไปมันก็กางมือกั้นไว้จ้องหน้าผมเขม็งแบบสงสัยจัด

“เป็นอะไรของมึง หนีกูทำไมวะ!?”
“เปล๊า! กูเพิ่งเห็นมึงเนี่ยเดย์ บร๊า! คิดไปเองป่าว55”
แต่ผมพูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินลงบันไดผ่านหน้ามันไป มันก็กั้นไว้อีกไปไม่ได้ ทำหน้าโกรธอีก

“เฮ้ย!กูลืมเลย กูลืมทำเวรว่ะ กูกลับไปทำเวรก่อนนะเดย์ มึงกลับไปก่อนปะ” ผมรีบหันหลับขึ้นบันไดไปทางเก่า
“เวรมึงอ่ะ เมื่อวาน! มึงทำไปแล้ว!”   เสียงไอ้เดย์จะดังไปไหนวะ ผมไม่ฟังจะไปซะอย่าง
แต่ดันโดนมันฉุดมือดึงไว้ซะหงายหลัง   
 “เหวออออ~~!!!”
“เฮ้ย!”
ผมผวาหมุนตัวไปคว้าเกาะไอ้เดย์ไว้แทบไม่ทัน  คิดดูนะครับกลางบันไดด้วยถ้าร่วงไปมีเดี้ยง

ไอ้บ้านี่ก็ดึงไม่รู้เรื่อง ดีนะที่มันก็ตั้งหลักรับตัวผมไว้ได้ ถึงจะก้าวถอยหลังเซจนตกลงไปสามสี่ขั้น
แต่ไม่ถึงกับล้มกลิ้งลงบันไดไปคลุกฝุ่นด้วยกันก็ดีแล้ว มันจับราวบันไดไว้มือหนึ่ง อีกมือก็คว้ากอดเอวผมอยู่
กลายเป็นว่าเรายืนกอดกันอยู่ตรงกลางบันไดขึ้นตึก   อ่า........นั่นแหละครับ กลายเป็นกอดกันกลมเลย
ถ้าหากว่าตอนนี้ไร้ผู้คนก็คงจะดี..

“กรี๊ดดดดดด! อิลูก!!!  บัดสีบัดเถลิงค่า~~~!!!อร๊ายยยยยยยย”
อิดุ๊กดิ๊กกับผองเพื่อนของมันกลุ่มใหญ่มีต่างห้องด้วย รุมประณามผมทันทีที่ผ่านมาเห็นช็อทนี้คาตา
และคือขอประทานโทษทีเถอะครับ ทำไมพวกมึงรุมด่ากูคนเดียว เชี่ยเดย์ล่ะ?

“ฮืมมมม อิงูพิษ! อิลูกคิด! เห็นเงียบๆร้ายนะยะ! จำไว้เลยนะแย่งแฟนกู!!”   เพื่อนกระเทยของนังดุ๊กดิ๊กครับ
ชื่อแจ๋วแหว๋ว เรียนศิลป์-ภาษาเหมือนกัน แต่อยู่ห้อง10ปรี๊ดเสียงแตกสิบแปดหลอดอย่างเหมือนนางมารร้าย

ผมอึ้งแดกหันไปมองหน้าไอ้เดย์ ไอ้นี่เขาก็หน้าอึ้ง งงแดกยิ่งกว่าผมอีก ผมเลยไม่ต้องถามมันเลยว่าจริงเหรอ
แม่งอิแจ๋วแหว๋วมันมโนชัวร์  ...ว่าแต่แล้วเมื่อไหร่ไอ้เดย์มันจะปล่อยผมซะทีเนี่ย

ผมกุมขมับตัวเองส่ายหัวแบบเซ็งๆ พวกนั้นหัวเราะผมกันใหญ่ ผมผลักไอ้เดย์ออกไปให้พ้นทางแล้วเดินหนีมัน
แต่ไอ้ห่านี่ยังตามตูดผมมาอี๊ก...  สุดท้ายก็หนีมันไม่ทัน เดินกลับบ้านกับมันเหมือนเดิม (กูพยายามไปเพื่อ..?)



++++++++++++++++++++++++++

...............................

........

แล้ววันต่อมา ข่าวลือเรื่องผมกับไอ้เดย์ก็ดังมาก  ไม่รู้ห้องอื่นหรือที่ห้องมันว่าไง แต่ที่ห้องผมรู้กันทุกคน
เรื่องที่ผมกับมันไปยืนกอดกันตรงบันไดเมื่อเย็นวาน แน่นอนครับฝีมือโพทนาของคนปากสว่างแบบอิดุ๊กดิ๊ก
ไม่ต้องสงสัย แถมวันนี้มันกับพวกผู้หญิงในห้อง จิกกัด ประณาม รุมทึ้งผมด้วยความหมั่นไส้ปนริษยากันทั้งวัน 
พวกมันโอดครวญว่าทำไมต้องเป็นไอ้เดย์ สุดหล่อของพวกมันด้วยนู่นนี่นั่น..

...โห ผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าไอ้เดย์นี่คนชอบมันเยอะใช่เล่น ยัยแมวเหมียวบอกผมว่า
เหตุผลเดียวที่ไอ้เดย์ไม่ได้เป็นเดือนโรงเรียนนี้คือ มันไม่เอาเอง.. ป๊าดดด จริงดิ!? ไอ้บ้าหวยนั่นอ่ะนะ

“แหม แต่ก็ยังดีนะ ที่อิลูกมันไม่กินยูของมึงอ่ะดุ๊ก!”  ยัยโฟร์พยายามอวยให้เพื่อนมัน
“กรุณาเรียกกูเต็มยศด้วยอิโฟร์ ดุ๊กดิ๊กค่า!”   ดุ๊กดิ๊กมันไม่ชอบชื่อดุ๊กที่แม่มันตั้งให้ มันเลยเติมดิ๊กเข้าไป
แต่ชื่อมันดันไปเหมือนชื่อหมาตัวเก่าที่ตายไปแล้วของบ้านป้าผมเลย

เฮ้อ แล้วสามสาวเขาก็หัวเราะคิกคักหันไปเล่นกับไอ้ยูไป แต่ผมอยากจะขำให้ฟันหัก พวกมันยังไม่รู้หรอกครับ
ว่าไอ้ยูมีแฟนแล้ว แต่ผมไม่บอกหรอก ปล่อยให้มันเพ้อกันไป พวกนี้ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก
ก็เหมือนพวกบ้านักร้องดาราแหละ ขี้เกียจทำให้มันผิดหวัง

“เลิกเรียนวันนี้มึงจะไปเดทกับเดย์ที่ไหนเหรอลูกคิด”   อิดุ๊กดิ๊ก...เดี๋ยวกูบีบคอแม่ง

“หยุดใส่ร้ายกูได้แล้ว บอกจนปากจะฉีกว่าเมื่อวานกูจะตกบันไดแล้วมันจับกูไว้เว้ย! พวกกูไม่ได้กอดกัน
ไม่ได้ชอบกัน มึงฟังภาษาคนไม่ออกเหรอพงษ์เทพ!”

“อ๊ายยย! อิลูกคิด เดี๋ยวกูตบปากแตก อินี่นี่!”   ฮาครืนทั้งห้อง ดุ๊กดิ๊กมันก็ไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริงมันถ้าไม่จำเป็น 

“อ๋อ เหมือนในซีรี่ย์ที่พระเอกช่วยนางเอกแล้วกอดกัน มองตากัน แล้วก็...จูบกันน่ะเหรอแก!
 ว้าย~~โรแมนติกเนาะแก!55555”   
 แมวเหมียวกรี๊ดกร๊าดตาโต แต่งเรื่องเพิ่มเยอะไปมั้ย ยัยนี่เขาบ้าเกาหลี  เอาเลยไปกันใหญ่

ผมถอนหายใจส่ายหัวเซ็ง หันไปเห็นหน้าไอ้พวกเพื่อนบ้าอีกสี่ตัว พวกมันพากันอมยิ้มหน้าสลอน
มองหน้าผมกวนตีนได้อีก เออ... กูเข้าใจแล้ว ไอ้การโดนจับคู่ที่พวกมึงโดนมาแม่งเป็นไง คือไม่มีใครฟังกูเล้ย
ผมเคยเอาแต่ขำพวกมัน ตอนนี้มาโดนเองบ้างทำตัวไม่ถูกเลยครับ

“เฮ้ยมึงก็อย่าคิดมากไปลูกคิด ดูกูกับไอ้ต้าร์นี่! ชินครับ หนุกๆไป มีคนล้อคนแซวมึงมากเข้าๆ
วันหลังมึงก็รับๆไปซะเลยว่าเออจริงไรงี้ 555 ยิ่งปฏิเสธก็ยิ่งหาว่าปิดบัง”
ไอ้ซีนมายืนกอดคอผมยักคิ้วแซว ผมยันหน้ามันออกไปแล้วสะพายเป้นักเรียน

“ขอบใจมึงมากซีน แต่เอาไว้มึงยอมรับว่ากินกับไอ้ต้าร์วันไหนก่อนมึงค่อยมาบอกให้กูทำ”
ไอ้ซีนเหล่มองหน้าไอ้กีต้าร์ก่อนหันมาทำหน้าบู้ให้ผม แหมทีมึงโดนเล่นบ้างไม่ขำล่ะวะ

เลิกเรียนแล้วพวกผมก็เตรียมตัวแยกย้ายกลับบ้านกัน


………………..

………


พวกผมห้าคน มีผม ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู ไอ้ซีน เดินออกจากโรงเรียนมานั่งรอรถเมล์ที่ป้าย
ผมซื้อขนมจีบที่ตั้งขายแถวนั้นกิน นั่งคุยเล่นกับพวกมันก่อนขี้เกียจกลับบ้านเร็ว

“ต้าร์มึงกลับบ้านเลยรึไปหาแอ๋มวะ”   ไอ้ซีนนั่งกอดคอข้างไอ้ต้าร์ แต่ถามแล้วมันก็หันไปแย่งลูกชิ้นไอ้คิม
ที่นั่งข้างมันด้วยกิน ไอ้คิมเลยย้ายหนีมานั่งข้างผม เบียดให้ผมไปนั่งใกล้ไอ้ซีนแทน ผมโดนแย่งขนมจีบกินอีก

“ เชี่ยซีนมึงไม่ซื้อแต่แย่งพวกกูแดกตลอดนะห่า”
ผมด่ามัน มันหาสำนึกไม่ หันไปสนใจไอ้กีต้าร์แทน  ระหว่างนั้นยูก็ลุกเดินไป รถเมล์มันมาแล้ว
พวกผมก็พยักหน้าบ๊ายบายมัน  กีต้าร์มันกินกาแฟเย็นแก้วใหญ่อยู่ก็โดนไอ้ซีนแย่งเอาไปดูด

“มึงถามทำไมซีน”  กีต้าร์ทำหน้าสงสัย มองเชี่ยซีนที่ยิ้มกรุ่มกริ่มแดกของชาวบ้านไปทั่ว
“กูจะได้ตามมึงไปด้วยงะ”   คำตอบไอ้ซีนทำพวกผมสามคนมองหน้ามัน
ไอ้คิมยื่นหน้ามาว่า “ตามไปทำไมวะไอ้บ้า ไอ้ตาร์จะไปหาแฟนมันแล้วมึงเกี่ยวไรกะม๊านน?” 
“เอ้า! ก็กูจะได้ไปหาเพื่อนแอ๋มไง!!”
“อ๋อ...”   พวกผมร้องอ๋อแล้วส่ายหน้าเลิกสนใจมัน ไอ้นี่ก็บ้าหม้อเหมือนเดิม

“เฮ้ยต้าร์กูไปด้วย นะ นะ นะ”   ไอ้ซีนอ้อนไอ้กีต้าร์   
“รู้ได้ไงวะว่ากูจะไป......เออๆๆ”  กีต้าร์ตัดรำคาญนะผมว่า
ผมเห็นไอ้ซีนทำหน้าดีใจเหมือนเด็กแล้วหันมายักคิ้วให้ก็ขำ ถามมันว่าเพื่อนแอ๋มสวยมากเหรอ
มันก็ยิ้มเขินน่าถีบ แต่มาหน้าหุบอีตอนที่ได้ยินเสียงกีต้าร์มันพูดลอยๆปนขำว่า แต่ไม่รู้มีผัวรึยังนะ55

สงสัยซีนมันจะยั๊วะ หันไปแย่งน้ำกีต้าร์มากินอีก แล้วไม่ยอมคืนให้ด้วย มันใช่มั้ยนี่
แล้วตอนนั้นเสียงมือถือผมก็ดัง  ไอ้เดย์ส่งข้อความทางไลน์หา อ่านแล้วผมเก็กซิม 
มันถามว่าผมอยู่ไหน ทำไมไม่รอมัน  ผมไม่ตอบแม่งหรอกรำคาญ แค่นี้ก็โดนล้อจะตายห่าล่ะ 
ชอบมาทำตัวติดกับผมตลอดเลยขนาดอยู่คนละห้องนะนี่

“เฮ้ยกูไปละนะ”  รถสายที่ไอ้คิมขึ้นมาจอดรอ  มันยิ้มแป้นยักคิ้วลาพวกผมไปอีกหน่อ ผมหันไปมองไอ้คู่จิ้น
แม่งก็จุ๊กจิ๊กๆ แหย่หู แหย่จมูก ดึงแก้ม เล่นหัว แต่งผมกันอยู่นั่น ไหนๆเดี๋ยวพวกมันก็จะไปหาสาวด้วยกันละ
ผมว่าผมแยกไปเลยดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่ผมจะบอกพวกมัน มือถือผมก็ดัง  ไลน์เข้าอีกแล้ว ไอ้เดย์ส่งข้อความมา

[ กูเห็นมึงแระ รอกูเลย ]

“เชี่ย..”   ผมเงยหน้ามองไปรอบทิศ เจอไอ้เดย์ยิ้มกวนตีนเดินมาทางนี้พร้อมเพื่อนมัน ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็มาด้วย

ซีนกับกีต้าร์ทักพวกมันแล้วพวกมันก็นั่งที่ป้ายรถเมล์ด้วย ไอ้เดย์เดินมานั่งข้างผมเลย มันยกแขนกอดคอผม
แล้วยักคิ้วให้ทีนึง  “ไม่รอกูอีกแล้วนะ ทิ้งกูได้ไง ทีกูยังไม่ทิ้งมึงเลยสักวัน” มันขมวดคิ้วจ้องหน้าผม ทำเป็นหน้าดุ
แต่ผมรู้มันแสดงไปงั้นแหละเพราะทำแล้วมันก็หลุดยิ้ม

“ใครขอให้มึงรอกูล่ะ เราไม่ต้องกลับด้วยกันทุกวันก็ได้เดย์”
ผมส่ายหน้าแล้วโดนไอ้เดย์ดึงให้ลุกขึ้นยืนตามมัน

“งั้นพวกกูกลับเลยแล้วกัน บายเว้ย”  มันคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ลากคอผมไปจากป้ายรถเมล์
ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็พากันโห่แซวพวกผมอย่างเดียวเลย มึงไม่คิดจะห้ามมันเลยใช่มั้ย
ทำไมเดย์มันต้องมาตามติดผมขนาดนี้ด้วยนะ ขาดความอบอุ่นรึไงวะ

“ทำหน้าอะไรของมึงเนี่ย นี่กูลดตัวลงมาเดินกับมึงขนาดนี้แล้วไม่ขอบคุณกูไม่พอ
ยังมาทำหน้าไม่พอใจกูอีกนะ เดี๋ยวมึงโดนลูกคิด!”

ดูไอ้บ้าเดย์มันขู่ผม เชอะ กลัวมึงตายล่ะ พูดแล้วยิ้มใครจะกลัววะ มันจะรู้มั้ยว่าผมอึดอัด
ไม่อยากให้มันมาเกาะติดผมแจ รู้จักมันไม่เท่าไหร่ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าไอ้เดย์มันเป็นคนชอบสัมผัส.. 
อยู่ด้วยกันไม่มีล่ะที่จะอยู่เฉยๆ จับนู่นจับนี่จุ๊กจิ๊กตลอด คล้ายๆไอ้ซีนนะจุดนี้ เห็นชอบเกาะไอ้กีต้าร์เป็นปลิงเลย


วันนี้ไอ้เดย์มันบอกว่าจะไปเล่นเกมส์ที่บ้านผม
“จะตามกูไปบ้านเหรอ จะไปจีบแม่กูรึไง กูไม่อยากมีพ่อใหม่แบบมึงหรอกนะ กูไม่เอา”
ผมพูดประชดมัน มันก็หัวเราะมาตบหัวผมอีกแต่ไม่แรงหรอก ขืนทำแรงดูดิ...ผมก็เจ็บไง..

“ทำไม... ไม่อยากให้กูไปรึไง!?”    มันหันมาถามตอนที่หยุดซื้อนมเย็นจ้าวเดิม ชอบแดกจังนะ
“เปล๊า........”  ตอบมันไปแบบนี้แต่หน้าผมคงบูดเป็นตูดเลยล่ะ  มันเห็นก็ทำแสยะยิ้มแปลกๆ
แล้วเข้ามากอดคอผมแรงๆให้ตกใจก่อนพูด  “เอางี้ในเมื่อมึงไม่อยากให้กูไปบ้านมึง..” 
ผมรีบสวนขึ้นทันที  “เฮ้ยเปล่า! เปล่าๆๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ป๊ายยย กูล้อเล่นเฉยๆอ่ะ!”
แต่ก็โดนไอ้เดย์มันปิดปากไว้ เพราะมันจะพูดต่อ
“งั้นมึงไปบ้านกูเลย”
“ห๊ะ!?”    ผมจ้องหน้ามัน เฮ้ยมันทำหน้าเอาจริงเว้ยเฮ้ยยยยย


.................................................

..........................

..........



ก็ไม่รู้สิครับ...  รู้สึกตัวอีกที ดูเหมือนผมกำลังโดนเชี่ยเดย์ดึงแขนให้เดินตามเข้าไปในบ้านมัน
บ้านมันเป็นร้านทอง ละลานตาฉิบ.. ถ้าฉกมาสักเส้น หึหึหึ เหอ เหอ เหอ เหอะ! ก็คง
ติดคุกแหง.. ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวจ๋าตัดหางปล่อยวัดผมขึ้นมาล่ะเศร้าเลย

“พ่อ แม่ หวัดดี นี่เพื่อนเดย์มาทำรายงาน วันนี้ยุ่งม๊ากกกอ่ะ โอ๊ยปวดหัวโว๊ย ..ป่ะลูกคิด!”
มาถึงไอ้เดย์ก็รีบไหว้ รีบเดินมุดเข้าหลังร้านขึ้นชั้นบน ลากผมตรงไปห้องมันเลยครับ เชี่ยคือ พ่อแม่มันยังอ้าปากค้าง
ทักมันไม่ทันอ่ะคิดดูสิ มือผมยังพนมอยู่เลยโดนดึงขึ้นบันไดแล้ว 

เจอพี่สาวไอ้เดย์หน้าห้องด้วย “เดย์ เดี๋ยวลงไปกินผัดโป๊ยเซียนนะ แม่ทำอย่างอร่อยเลย
ลงไปกินพร้อมหน้ากันล่ะพาเพื่อนลงไปด้วยนะ”

เดย์มันแนะนำผมกับพี่สาวมัน พี่มันชื่อพี่ดรีมครับ อย่างสวย ขาว หน้าหวาน พูดเสียงก็นิ่มๆเพราะๆ
ผมสวัสดีเขาก็ยิ้มหวานให้ผมด้วย แต่ยังไม่ทันได้เคลิ้มหรอกครับ โดนฝ่าเท้าไอ้เพื่อนชั่วมันถีบเข้าห้องไปซะก่อน
แม่งกูเจ็บนะเว้ย ทนุถนอมกูหน่อยก็ไม่ได้  “ยิ้มเชี่ยไร! พี่กู! ห้ามคิดเลยมึงเขามีแฟนแล้ว!” 

ชะชะ ไอ้ห่านี่กันซีนผมครับ หมาเอ๊ย  “ไรเล่า กูไม่ได้อะไรเล้ยไอ้บ้าเอ๊ย!” ผมปัดนิ้วที่มันชี้หน้าผมออก
แหมทำมาถลึงตาขู่กู

มอง... มองไปรอบๆห้องครับ........เอ่อ.....รกสัด
“นี่คนหรือหนูอยู่วะที่นี่ ควาย...เดย์ มึงเคยเก็บอะไรบ้างป่ะวะเนี่ยยยย!?”

ผมเดินไปก็ต้องใช้เท้าเขี่ยเศษซาก เสื้อผ้ามันบ้าง กระดาษ ปากกา ดินสอ สมุดหนังสือ ซีดี จิ๊กซอว์
สารพัดจะเรี่ยราดอยู่ตามพื้นห้องให้พ้นทางเหยียบอ่ะครับ หย่อนตูดนั่งที่ปลายเตียงมันแล้ววางเป้ไว้ข้างเตียง
คำที่ผมไม่อยากเชื่อหูก็หลุดออกมาจากปากมัน    ... “เออเนอะ มองไปก็รกจริงว่ะ... เก็บให้หน่อยดิ”

“หา.......บ้าไปแล้ว! ทำไมกูต้องเก็บให้มี๊งงงงง!?”    ด้วยเหตุอันใดวะครับ!!?
คือผมขอยอมรับว่าผมเป็นคนขี้เกียจมว๊ากกก ทุกสิ่งอย่างคุณนายลูกเกด หรือแม่จ๋าของผมเก็บให้ครับ ไม่อย่างนั้น
ไม่อยากจะคุยวุ้ย...ห้องผมคงเละยิ่งกว่าห้องมันแหละ

“ใช้แค่นี้ทำบ่นนะ มึงนี่ขี้เกียจจริง อีกหน่อยมึงต้องมานี่บ่อยๆ ทำให้กูแค่นี้เป็นไรไป”  อ้าวกวนตีนแล้วไงครับ
ไอ้คุณเดย์ ห้องมัน มันทำรก เลอะเทอะ เปรอะเปื้อน แต่กลายเป็นความผิดผม คืออะไรครับ ....แม่ง

ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันมันก็หัวเราะตอบ แล้วเขี่ยๆซากกางเกงบอลสีแดงเน่าๆของมัน
ลงจากเตียงนอน ก่อนลงนั่งแทนที่   “เฮ้ยลูกคิด กูมีอะไรอยากบอกมึง..”    เอ๊ะมันมานั่งจ้องตาผม ทำแป๊ะไรครับ

“อะ...อะ..อะไรเฮ้ย!?” 
 ไม่รู้ทำไมผมเอนตัวถอยจะเขยิบหนีอัตโนมัติ แต่! มันคว้าข้อแขนผมดึงยื้อไว้ มันไม่ให้ผมเขยิบหนีมันด้วย!!!
“มึงใกล้ไปแระเดย์.......มึง...มึง มีอะไรก็รีบๆพูดมาซะทีสิโว๊ยยยยย!” 

ผมเสียงดังใส่แล้วหลับตาปี๋เลย ก็ไอ้บ้านี่มันเล่นยื่นหน้ามาใกล้โคตร จนปลายจมูกสีกันได้เลยนี่ครับ






tsktonight

*** อภัยให้ข้าน้อยด้วยยยย อะเฮือก!!!...............        ( -_- )  ได้แค่นี้จริงๆ
ช่วงนี้ไม่มีเวลาแต่งเล้ยเฮ้อ ไว้จะมาต่ออีกนะจ๊ะ

ขอบคุณกำลังใจมากๆค่ะ ช่วยได้มากจริงๆ ดีใจ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 00:37:44 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรัก(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 5 รับรอง..ต้องชอบ






“กูมีของดีจะให้มึงดู”
ไอ้เดย์พูดยิ้มยักคิ้วสองทีทะลึ่งอวดฟันขาวๆของมัน หูตามันงี้แพรวพราว

“ห๊า!!? เชี่ยไร๊!? กูไม่ดู๊! ไม่อ่ะไม่ ไม่ ไม่”   ผมล่ะหวั่นใจนั่งปาดเหงื่อ
เขยิบตูดถอยหลังหนีมันก็โดนมันดึงข้อมือให้เขยิบกลับมาอีก แล้วมันก็รีบถอดเข็มขัดตัวเองออก!
เชี่ยยย!!! นี่มันต้องการจะอวดบ้าอะไรของมันวะ!?

มันเหวี่ยงเข็มขัดไปข้างหลังมันแบบไม่สนใจใยดี กระเด็นไปไหนไม่รู้ ผมเงอะงะตาโต
มองตามสายเข็มขัดที่ปลิวไป เออ...สมแล้วที่สภาพห้องมึงเป็นแบบนี้ แต่ผมก็แปลกใจนะ
นี่แม่กับพี่สาวมันไม่เข้ามาดูความเรียบร้อยบ้างเลยเหรอวะ เป็นแม่จ๋าของผมไม่ได้ บุกเข้ามาเก็บเรียบไม่มีเหลือหรอ

“เฮ้ยเดย์ ทำไรของมึงวะ!!?”
ผมสะดุ้งแทบล้มหงายหลังลงไปนอนกับเตียงของมัน ไอ้บ้าเดย์ดันโน้มตัวเข้าใส่ผม แต่ผมยังยันศอกค้างไว้
ไม่ถึงกับนอนหงายซะทีเดียว ขอบอกว่าโคตรตกใจ และหน้ามันกับหน้าผมใกล้กันไม่ต่างจากตอนที่นั่งอยู่เมื่อกี้

“แน่ใจนะว่ามึง...ไม่อยาก.... จริง..หึหึหึ กูว่าถ้ามึงได้เห็น ได้ลอง มึงต้องชอบแน่ลูกคิด”
ดูมันพูดดิ ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มที่ไอ้เดย์ที่แสยะใส่มันชั่วร้ายจังครับ

“กูไม่ดู ไม่ลองเชี่ยอะไรของมึงทั้งน้านนนน! ”  ผมโวยเสียงดังใส่มันแบบตื่นๆครับ
ก็มันโน้มตัวทับผมไว้นี่ ไอ้เดย์แม่งหัวเราะอยู่ครับ! แล้วมันก็...

พรึ่บ!!!  เชี่ยเดย์ชูบางอย่างต่อหน้าผม ผมนี่ตาโตเท่าไข่ห่านเลยครับ!

“คูบราโบโลซัค!!! ลอสอินเดอะโกลเด้นส์แคทอายส์..ฮ..ฮิว!!!!”

เกมส์ใหม่ล่าสุดที่ผมพร่ำพรรณนาฝันถึงมาตลอดสองเดือน เยดดดแม่งงงง
มาเมืองไทยแล้วเว้ยเฮ้ยยยย!!!!อ๊าคคคคค ดีใจโว๊ยยยยยยยยยยยย

คงไม่ต้องบอกว่าผมยิ้มร่าปากจะฉีกถึงหูแค่ไหน ผวาเข้าแย่งแผ่นเกมส์ในมือเดย์มา
“สาดดดดเอ๊ย!วะ ฮะฮะฮะฮะฮ่า กูจะเล่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”   เสียงผมไม่รู้ดังไปไหม ตอนนี้ไม่สนใจ
ถ้าโดนพ่อแม่พี่ไอ้เดย์ด่า ผมจะโบ้ยบอกว่าเป็นเสียงมันไม่รู้เขาจะเชื่อมั้ย

ที่แท้ไอ้แผ่นเกมส์นี่ก็อยู่ใต้กองแผ่นชีทวิทย์กับคณิตที่สุมมั่วปนเปกันด้านหลังผม
เดย์มันแค่เอื้อมไปหยิบมาให้ผมดูอ่ะครับ แหะๆ สารภาพก็ได้ ตอนแรกผมนึกว่ามันจะคิดอกุศลกับเพื่อนซะอีก
บ้าจังเนอะผมนี่55

“กูรู้.. ว่ามึงอยากได้ใช่ม๊า ”  ไอ้เดย์พูดอมยิ้ม ชะชะทำมาเก็กหล่อ....เอ๊ะ รึว่า!
“เฮ้ย! มึงซื้อมาให้กูเหรอ!!?”  จะโดดหอมแก้มแม่ง
“บ้าดิ ของกู.. กูก็อยากเล่น ไว้มึงก็เอาไปลงคอมมึงดิ”
“เดย์! กูจะช่วยมึงเก็บห้องเลย!!”
“จริงนะ”   
“ยิ้มดีใจนะไอ่สัด ถือว่าตอบแทน แต่ตอนนี้ขอกูลองเล่นหน่อยดิ”
“เอาดิ เมื่อคืนกูลองแล้วโคตรของโคตรของโคตรมันเลยห่า”

“เชี่ยยยยยยย ตื่นเต้นว่ะ”   ผมกระโดดไปนั่งโต๊ะคอมมันเลย ต้องใช้สมาธิ คึคึ คิกคิก
ไอ้เดย์มันนั่งกอดหมอนมองผมเล่นอยู่ที่เตียงด้านหลัง แล้วแอบหัวเราะผมเป็นระยะๆ

“ขำไรของมึงอยู่ได้วะเดย์! ต้องทำไงวะตรงนี้ๆ ไม่มาช่วยกูว้า” 
ผมหันไปยู่คิ้วใส่มัน มันก็เลยยอมลุกมายืนข้างหลังเก้าอี้ที่ผมนั่ง ก่อนจะก้มตัวมาคร่อมซ้อนด้านหลังผม
แล้วจับเมาส์ เลื่อนไปหาแผนที่หาคลังอาวุธในจอให้ผม เอิ่ม....คือมือมันกุมมือผมที่จับเมาส์คาอยู่
แล้วหน้าแม่งใกล้โคตรอีกแล้ว แก้มมันแทบจะแนบแก้มผมเลย

สภาพตอนนี้คือผมนั่งบนเก้าอี้หน้าคอม ส่วนมันก็ยืนก้มตัวมาโอบ คร่อมตัวผมไว้จากด้านหลัง
แทบจะกอดยังไงอย่างงั้น.... เล่นไปเล่นมา ผมตัวเกร็งๆยังไงไม่รู้ คงเพราะผมกำลังตื่นเต้นกับเกมส์ใหม่
แต่ไอ้เดย์แม่งคอยพูดนู่นพูดนี่ข้างหูทำให้ไม่ค่อยมีสมาธิ โดนยิงกระอักเลือดต้องตามหายาในป่าบ่อยเกิน..
ไม่รู้มันมาช่วยรึมาแกล้ง

และในขณะที่เรากำลังหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของเกมส์นั้น... พี่สาวไอ้เดย์ก็มาเคาะห้องเรียกมัน เสียงดังก๊อกเดียว
ก่อนเปิดประตูผลัวะเข้ามาอย่างร่าเริง “เดย์! เดย์พาเพื่อนปะ..อุ้ย!”   พี่ดรีมเขาจะสะดุ้งตาค้างทำไมครับ

ผมหยุดเกมส์ชั่วคราวแล้วหันไปมองพร้อมๆกับไอ้เดย์แบบงงๆพี่สาวมันยังยืนหน้าแดงๆเอามือปิดปาก
มองพวกผมอยู่อย่างนั้น เป็นอะไรของพี่เขานะ  “พ่อ..แม่...  บอกให้มาตามลงไปกินข้าวจ้ะ แหะ//////”

ผมตอบรับเสียงหวานๆของพี่ดรีมคนสวยด้วยการยิ้มหวานกลับให้ ส่วนไอ้เดย์ก็ขยับยืดตัวขึ้นพยักหน้า
“เดี๋ยวลงไปพี่ดรีม แป๊บนึง”    แน๊ะ ตอนจะปิดประตู พี่แกยิ้มกริ่มแปลกๆ ขยิบตาข้างนึงให้ผมด้วย

...เอ๊ะเฮ้ยรึจะชอบผม? ผมก็เขินๆนะ แต่ไอ้เพื่อนเลวแม่งดับฝันผมอีก 
“พี่กูมีแฟนแล้ว หมั้นกันแล้ว จะแต่งแล้ว!”
“เอ้อ! กูรู้น่า!!!”    ชิ.....

“บ้านนี้คนโสด มีแต่กู”  เดย์มันยิ้มยักคิ้วกวนตีนให้ผม มันชอบทำหน้าแบบนี้ใส่ผมเรื่อย
“แต่กูว่ามึงคงไม่โสด ถ้าโฉดอ่ะใช่555”   ผมขำแล้วหันไปจะเริ่มเล่นเกมส์ต่อ

แต่มือไอ้เดย์คว้ามือผมไว้ บอกให้หยุดก่อน พี่มันมาตามลงไปกินข้าวไม่ได้ยินเหรอ ผมก็ได้ยินชัดนะ
ผมหูไม่ได้หนวกนี่ แต่ผมไม่อยากไปนั่งร่วมโต๊ะกับที่บ้านมันอ่ะ แปลกๆยังไงไม่รู้
“ไม่เอาอ่ะ”  ผมส่ายหน้า
“ทีกูยังกินข้าวบ้านมึงเลย”  ใช่ มันชอบหน้าด้านอยู่กินข้าวกับแม่จ๋ากับผม
“ก็มัน....”
“พ่อแม่กูไม่ดุ ใจดีเว่อร์ๆรับรองมึงต้องชอบ”
“หึ...จริงอ่ะ”
“ตามใจกูทุกอย่าง เขาไม่ดุมึงหรอก”
“มิน่าละ แม่งถึงได้...”     นิสัยเสียอย่างเงี้ยะ
“ไร  ....อะไรนะ มึงพูดไรลูกคิด”   อุ้ย...ผมสะดุ้งเล็กน้อย กูพูดเบาแล้วนะหูดีนักนะมึง
“ป่าวววววววววว”
“ปะ! เร็ววว! เร็วดิ ลงไปกินข้าวก่อน! ทำอะไรก็ช้ามึงอ่ะ เร็วดิลูกคิด!”

โอ้ยโดนมันลากแขนลงบันไดไปอีกแล้วครับท่าน.. รู้ตัวอีกรอบนึงคือผมนั่งกินข้าวกับมัน กับพ่อแม่แล้วก็พี่สาวมัน
ร้านทองปิดแล้ว ทุกคนบอกแผนของตัวเองระหว่างที่ยังกินข้าวด้วยกัน กินข้าวเสร็จเห็นว่าพ่อแม่มันจะไปซื้อของ
ที่ห้างใกล้ๆ ส่วนพี่ดรีมก็รอแฟนมารับไปดูหนัง แล้วไอ้เดย์ก็บอกว่าจะไปส่งผมที่บ้าน

ไม่จำเป็นม้างงงงง...กูเป็นผู้ชายนะมืดแล้วไงวะ แต่มันก็ไม่สนใจคำพูดผมอยู่ดีอ่ะ

พ่อแม่พี่สาวไอ้เดย์ใจดีเว่อร์จริงๆด้วยครับยิ้มเก่งกันทุกคน ชวนผมคุยดี๊ดี...
ถามผมหลายอย่างอย่างสนอกสนใจ เห็นเขาว่าไอ้เดย์ไม่ค่อยได้ชวนเพื่อนมาบ้านนัก มีไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
สองหน่อเพื่อนห้องเดียวกับมันนั่นแหละที่เคยมา

ยิ่งตอนม.ต้น นอกจากพวกสาวๆที่เป็นแฟนเก่ามัน ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมาบ้านมันนัก อย่างมากก็แค่แวะมา
ติดเครื่องรถมอเตอร์ไซค์คุยกันแถวหน้าบ้าน แล้วก็เพิ่งรู้ว่าไอ้เดย์เคยอยู่แก็งค์ซิ่งตอนม.ต้นด้วย 
แต่มีเรื่องมีราวก็เลยเลิกคบกับพวกเพื่อนที่ชอบแว้นซ์มอเตอร์ไซค์กัน

รายละเอียดผมก็ไม่ทราบ เพราะตอนไหนที่มันไม่อยากให้ใครเล่าให้ผมฟัง  ผมสังเกตว่ามันทำเป็นไอดังแค่กๆๆ
แล้วพ่อแม่พี่สาวมันก็จะพากันเปลี่ยนเรื่อง..... กูรู้สึกว่ามึงจะไอบ่อยไปนะเดย์ วัณโรคแดกมึงเหรอ

“แหมแต่ตั้งแต่เดย์เขาเข้าม.ปลาย ก็ไม่มีเรื่องรถ เรื่องผู้หญิงมาให้พ่อแม่หนักใจเลยนะจ๊ะ”
คุณแม่ผู้แสนดีของเชี่ยเดย์บอกผมด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจสุดๆ ตาเป็นประกายวิ้งๆ......?หือ? ไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยเนี่ยนะ...
ผมว่ามันน่าแปลก ก็ไหนว่าตอนม.ต้น สาวไล่ตบกันแย่งมัน ตอนนี้มันก็ยังหล่อไม่ได้ปากแหว่ง ฟันหัก
ปีกจมูกบานขึ้น หรือหูหายไปข้างสักหน่อยนิ..

“อ๋อ..55เหรอครับ...”   ผมขำแบบแกนๆรับไปอย่างไม่ค่อยเข้าใจบ้านนี้นัก นี่ไม่มีเรื่องผู้หญิงสบายใจกันทำไมครับ
ถ้าวันดีคืนดีมีเรื่องผู้ชายขึ้นมาขำขี้แตกกันมั้ยครับพี่น้อง5555555555555555555555

“ดีจังเลยนะลูก ลูกคิดอยู่คนละห้องก็ยังสนิทกับเดย์ ท่าทางเรียนเก่งนะเรา55”
คุณแม่หัวเราะยังสวย ยกยอปอปั้นผมใหญ่ ผมก็หน้าบานยิ้มรับเขินๆไปครับไม่อยากไปขัดความคิดผู้ใหญ่เขา
แม้ว่าความจริงแล้ว.. เรื่องเกรดของผมนั้น...อย่าไปพูดถึงมันดีกว่า

เซ็งครับที่แพ้ไอ้บ้าเดย์เรื่องเรียน ไอ้เดย์มันเรียนเก่งได้ไงวะ มันเป็นบ้าไม่ใช่เหรอ?...

“บ้านขายของเหรอลูก”  คุณพ่อยิ้มเบาๆหันมาถามผม
รู้ได้ไงหว่า สงสัยไอ้เดย์บอก มันบอกตอนไหนนะ ผมไม่เห็นได้ยิน  “ครับ”
“อยู่กับแม่สองคน ดูแลแม่ดีๆนะลูก”  คุณแม่ของเดย์สอนผมก่อนลูบหัวไหล่ผมเบาๆ

“ครับ”  ผมก็ได้แต่ครับๆๆใส่ทุกคนแหละครับ ยังเกร็งๆอยู่ไม่รู้จะพูดอะไร
เลยคิดว่าชมฝีมือทำอาหารของแม่ไอ้เดย์ดีกว่า   “แม่ทำกับข้าวอร่อยจังครับ หัดที่ไหนเหรอครับ”
ผมถามแม่ไอ้เดย์ ทั้งโต๊ะชอบใจยิ้มหัวเราะกันใหญ่ แม่บอกผมนี่ปากหวานเหมือนไอ้เดย์

“ตอนสาวๆแม่เขาเคยทำร้านอาหารอยู่อยุธยาเชียวนะ พ่อไปกินบ่อยจนได้กันนี่แหละ55”
“แหม!////พ่อเนี่ย5555”   คุณแม่เขาเขินใหญ่แหะ55  พ่อไอ้เดย์เล่าว่าแม่เคยไปเป็นแม่ครัว
ตามร้านอาหาร เก็บเงินจนได้เปิดร้านอาหารเล็กๆ ต่อมาเหนื่อยเลยเซ๊งให้คนอื่นไป

“แหะ...ดีจัง แม่ผมให้กินแต่มาม่าอ่ะครับ”
ผมก็ไม่รู้เขาเส้นตื้นกันรึไง หัวเราะกันใหญ่ แม่แอบใส่กัญชาในแกงรึเปล่าวะ

“ดีใจจังที่เดย์พาลูกคิดมาบ้านซะที ตอนแรกก็คิดอยู่แต่ยังไม่แน่ใจว่าใช่คนนี้รึเปล่า
เดย์เขาเล่าเรื่องลูกคิดให้พ่อกับแม่ฟังบ่อยๆจ้ะ พี่ก็ชอบฟัง ว่ามีเพื่อนคนนึงที่โรงเรียน..”

พี่สาวไอ้เดย์หลุดมาแล้วครับ ไอ้หน้าหล่อใจคดถึงกับวัณโรคแดกขั้นโคม่า
กระแอมไออย่างหนักหน่วงเพื่อหยุดยั้งปากพี่มันไม่ให้ขยับต่อ

ผมเหล่ตามองหน้ามัน มันก็หันมาพูดยิ้มๆ “ปะ...กลับเหอะลูกคิด” 
ฮึ... ไล่แขกนะมึง ไม่รู้มันไปโม้เรื่องผมไว้ไงบ้าง แต่เห็นพวกเขาชอบผม ผมก็ไม่ว่าไงหรอกครับ ช่างมัน

เห็นบ้านมันรักกันดี ดูอบอุ่นดี ผมก็นึกถึงตอนเล็กๆที่พ่อกับแม่เคยพาไปดูหนัง ไปด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก
นั่นเป็นความทรงจำเดียวที่ผมจำได้ในแบบที่สวยงามครับ วันนั้นผมดีใจมากเลยใส่เอี้ยมสีเขียวไปด้วยยังจำได้55

พวกเขาพาผมไปดูหนัง คุยกันในรถผมสนุกมาก แต่ไปร้องไห้ตอนที่รู้ตัวว่าเสื้อผมเลอะหมากฝรั่ง ที่มีคนคาย
แล้วป้ายทิ้งไว้ที่พนักพิงในโรงหนัง ติดกลางหลังเสื้อกูเลยครับ....

แล้วแม่จ๋าก็ด่าๆๆไอ้คนที่มันป้ายหมากฝรั่ง เสื้อใหม่ด้วย แล้วพ่อก็เริ่มหงุดหงิดๆหัวเสียดูนาฬิกา....ลากผมกลับบ้าน
ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเราไปดูหนังเรื่องอะไรกัน เพราะผมมัวแต่ตื่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งใหม่ของพ่อจ๋า แม่จ๋า
นึกว่าดูก็อตซิล่าสู้กับเจ้าพ่อช็อคเกอร์ในรถตัวเองเถอะ เป็นอย่างนี้ไปตลอดทางกลับบ้านเลยครับ...ทะเลาะกันทู๊กที
เอ๊ะ ตกลงมันสวยงามตรงไหนวะเนี่ย?...



........   “เดย์ กูเดินกลับเองนะ มึงไม่ต้องไปส่งกูหรอก”   ขอร้องล่ะผมไม่อยากนั่งซ้อนรถมันอ่ะ
“ไม่ได้! เพราะกูจะไปหาแม่มึง555”
“อะไรของมึงวะ ชอบไปประจบแม่กูจังนะห่า...เฮ้อ.........คือ” ผมอึกอักก่อนนึกได้

..จริงดิมันเคยแว้นซ์รถมาก่อนนี่เอง ขี่รถน่ากลัวโคตรผมไม่ชอบอ่ะกลัวตาย แค่ขี่เร็วๆจะไม่อะไร
แต่ไอ้บ้านี่มันเชวิ้บชะว้าบ ปาด แซง เร่ง ถ้าไปช่วงพ้นตัวตลาด รถไม่เยอะเท่าหน้าตลาด
มันเหยียบได้มิดไมล์คงทำไปแล้ว ไม่ตายอยู่มาได้จนป่านนี้ชาติก่อนมึงคงทำบุญไว้มากสินะ

“กูมีคันใหม่... คันนี้เครื่องดีกว่าคันนั้นอีก รับรองมึงต้องชอบแน่ลูกคิด หึหึหึ”
ไอ่เชี่ยหัวเราะมีเลศนัยอีก แง...กูจะได้ถึงบ้านมั้ยนิ T T แต่ผมเห็นบ้านมันก็มีมอเตอร์ไซค์ของมันคันที่ผมเคยนั่ง
กับรถพ่อมันแค่นั้นนี่นา

“เดย์ กูอยากเดินกลับ จะได้ย่อยไง นะนะ..”
“เอ๊ะ ก็กูบอกจะพาไปส่งด้วยเครื่องยนต์แรงสูงไง มึงไม่เข้าใจเหรอลูก!”
“อึก.........”  มันทำตาดุเหมือนผมพูดไม่รู้เรื่อง ...แต่กูว่ามึงนั่นแหละ
ขอบอกว่า ณ จุดนี้ ผมทำหน้าเหมือนคนปวดขี้ใส่มันสุดๆ แต่มันก็ไม่เคยฟังผมเหมือนเดิม

ไอ้คนเอาแต่ใจตัวเองแม่งสั่งให้ผมออกมายืนรอมันหน้าบ้าน หลังจากไหว้ลาพ่อแม่พี่มัน
ผมก็ต้องยืนกอดอกหน้าหงิกหน้างอ รอซ้อนรถเหาะนรกของมัน นึกอยากได้ยาดมจังครับ

เดย์มันเดินหายเข้าไปในบ้านติดกันข้างๆไม่นานผมก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้.....หือ?
ก่อนจะขยี้ตาตัวเองซ้ำๆ ไม่อยากเชื่อไอ่ห่าเดย์มันจูงจักรยานสีชมพูคิตตี้ออกมาหาผมครับ!

สิ่งที่ผมเห็นคือเด็กผู้หญิงวัยประถมสักสิบขวบได้ร้องไห้เดินตามมันออกมา แล้วผู้หญิงที่น่าจะเป็นแม่เด็ก
ก็เดินตามออกมาจูงมือลูกจะให้เข้าบ้าน แต่เจ้าตัวไม่ยอมยังขืนตัวไว้ยืนมองไอ้เดย์แบบหน้าเบะๆ 

“ไม่เอานะเงาะ! อย่าทำนิสัยอย่างนี้สิคะให้พี่เดย์ยืมรถแป๊บเดียวเองนะลูกนะ” 
แม่เขาก็พยายามปลอบอ่ะนะครับ ผมงี้เหวอหันรีหันขวางไปมองไอ้เดย์
ไอ้ห่านี่มึงแย่งจักรยานเด็กมาเรอะ!

น้องตัวเล็กถักผมเปียชี้หน้าไอ้เดย์แล้วแหกปาก
“ฮืออออ พี่เดย์ห้ามทำจักรยานหนูพังด้วย ฮือออคันเก่าพี่เดย์บอกจะซ่อมให้หนู แต่พี่เดย์ก็แกะรถหนูเป็นชิ้นๆ
แล้วก็เสียไปเลยอ่ะฮืออ พี่เดย์ชอบทำของหนูเสียอ่ะ เมื่อวานก็เข้ามาเหยียบขาตุ๊กตาหนูหัก แง~~ แม่ขา
หนูไม่อยากให้พี่เดย์ยืมฮือออ”

“ทำพังที่ไหนนนนน เงาะมัวแล้วววว พี่ดูแล้วมันซ่อมไม่ได้ ซื้อใหม่ได้ของใหม่ ไม่ดีเหรอ เห็นมั้ยคันนี้สวยจะตาย
ขอพี่ยืมเอาไปส่งเพื่อนหน่อยนะคนสวย เดี๋ยวแป๊บเดียวพี่เอามาคืน รับรองไม่ให้บุบสลายสักกะติ๊ด”

“ไม่เอา! หนูไม่ให้!”   โห... เด็กไม่เชื่อน้ำคำมันคิดดู

ไอ้เดย์มันตั้งขาตั้งจักรยาน แล้วยืนท้าวเอวเถียงกับเด็กผู้หญิงตัวกะเปี๊ยกต่อหน้าผม 
ผมเลยบอกแม่ของเด็กผู้หญิงที่ชื่อเงาะไปว่าไม่เป็นไรครับ ไม่เอาจักรยานแล้วผมไม่อยากให้น้องเขาร้องไห้

แต่ไอ่เชี่ยเดย์ทำเสียง ชิ่วๆไล่น้องเงาะเข้าบ้าน บอกน้าผู้หญิงที่ยิ้มขำๆส่ายหัวกับลูกตัวเองว่า พาเงาะไปที
เดี๋ยวมันเอามาคืนให้ เงาะเลยโดนแม่ลากเข้าบ้านไป น้องร้องบอกจะฟ้องพ่อมัน ไอ้เดย์รีบตะโกนขู่
ถ้าฟ้องจะพังรถซะเลย  ผมงี้ขำก็ขำสงสารเด็กก็สงสาร

ได้ยินเสียงแม่เงาะดุดังออกมาถึงหน้าบ้านว่าอย่าขี้หวง นิสัยไม่ดีไม่น่ารักเลย  เอ่อ.... แต่ผมว่า
ไอ้คนที่นิสัยสันดานไม่ดีนี่น่าจะเป็นไอ้บ้าที่อมยิ้มมีความสุข หลังจากได้แกล้งเด็กมากกว่าครับคุณน้า 


........................... ผมต้องทนนั่งซ้อนจักรยานสีชมพูคิดตี้ผ่านตลาดให้ผู้คนมอง
เด็กผู้ชายม.ปลายสองคนขี่จักรยานเด็กหวานแหว๋วแบบนี้ไปไหนมาไหน ใครก็มอง
 ระหว่างซ้อนมอเตอร์ไซค์มัน กับจักรยานของเงาะคันนี้ ..ไม่มีทางเลือกครับ

ตอนนี้ยังหัวค่ำยังไม่ถึงสองทุ่มก็จริง แต่ผมลืมโทรบอกแม่จ๋าว่าไปบ้านไอ้เดย์ จ๋าเลยโทรตาม
“รีบมาไวๆเลย แม่รอกินข้าวอยู่เนี่ย”  ผมยังไม่ทันได้พูดว่ากินมาแล้วจ๋าก็ตัดสายไป

ท่าจะไม่ได้โกรธอะไรที่ผมเถลไถล แต่น่าจะอยากกินข้าวแล้วมากกว่า
ทุกครั้งผมกลับช้าก็โทรบอกแม่เฉยๆว่าไปไหนแม่ก็จะไม่รอกิน  แม่ไม่คอยว่าอะไรหรอกครับโตๆแล้ว
แต่ลืมบอกแบบวันนี้ไม่รู้จะโมโหหิวรึเปล่า ก็แค่มื้อเย็นแหละครับที่เรารอกินพร้อมกัน

“จ๋าโกรธมึงรึเปล่าลูกคิด?”   ไอ้เดย์หันหน้านิดๆมาถามแล้วรีบหันไปตั้งหน้าตั้งตาปั่นพาผมกลับบ้าน
ผมเลยว่าสงสัยแม่จะหิวข้าวมากกว่า มันก็ขำ นั่งซ้อนท้ายมันไปผมก็นึกขำมัน

พอนึกถึงเรื่องที่มันต้องแย่งชิงจักรยานคันนี้มาจากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เพื่อพาผมไปส่งบ้านแทนการเดิน
หรือซ้อนมอเตอร์ไซค์ของมัน.... มันจำได้สินะว่าผมไม่ชอบซ้อนมอเตอร์ไซค์มัน...

“55 5555”
“ขำเชี่ยไรลูกคิด”       
“เปล่า.. คิก..”    ขำมึงไง ฟายเอ๊ย     
“มึงบ้าป่ะเนี่ย”    ถามมาด๊าย กูว่ามึงถามตัวเองก่อนเหอะเดย์เอ๋ย
“นี่..........ทำไมวันนี้มึงไม่เอารถมอไซค์ไปส่งกูละ..?”   ผมลองแกล้งถามมัน 
“ก็........ไม่ทำไม คิตตี้มันเหมาะกะกูมึงไม่คิดเหรอ”
“ไม่อ่ะ กูว่าอย่าคิดเลยเดย์555”
“งั้นเอาไว้คราวหน้ากูพานั่งมอไซค์..”
“เฮ้ย!!! มะมะ ไม่ต้องหรอก! ยืมเงาะเอาก็ได้!! กูว่าคิตตี้แม่งโคตรเหมาะกะมึงเล้ย|||||||||”
“ก๊ากก55555555 เค้าน่ารักชะมะตะเอง ก๊ากกก55555”
“...............เออ...ควายเอ๊ยคิตตี้เข้ากับหน้ามึงเล้ย5555”   ผมต้องยอคนบ้า เพื่อเอาตัวรอด


******************


ถึงบ้านแบบน่องไอ้เดย์ยังไม่ปูดเท่าไหร่ แม่จ๋าเห็นไอ้เดย์มาด้วย ยิ้มจนหน้ากลมๆที่หงิกรอกลายเป็นบานแฉ่ง
“เดย์มาด้วยก็ดีเลยลูก เข้ามากินข้าวกับจ๋ามา”
“เอ่อ...”
ผมกับไอ้เดย์เดินตามแม่ที่มาเปิดประตูหน้าร้านให้ พอมืดจ๋าเขาจะปิดไว้เปิดแค่ช่องข้างนอก
เอาให้พอยื่นมือลอดซื้อของได้ สำหรับลูกค้าแถวบ้านที่ยังแวะมาบ้าง

เราสองคนแค่เห็นกับข้าวบนโต๊ะก็พูดไม่ออกแล้วครับ อิ่มอยู่เลยจะมาให้กินข้าวอีก ผมกำลังจะอ้าปากบอกแม่ว่า
กินมาแล้ว แต่ไอ้เดย์ยั้งไว้ครับ มันแอบดึงมือผมกระตุกๆไม่ให้แม่เห็น ผมหันไปมองหน้ามัน
มันก็ทำยิ้มขยิบตาข้างนึงใส่.... เอ่อ อะไรของมึ๊ง?

“โห~~~ ! น่ากินจังเลยครับจ๋า ขอเดย์กินด้วยคนนะ หิ๊ววววว หิว555”
“มาเลยลูก มานั่งกันเร็วมาๆ เอ้าลูกคิดไปตักข้าวสิไป เผื่อเดย์ด้วยตักมาเยอะๆเลยลูก!”
จ๋าไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวในครัวยิ้มแป้นกวักมือเรียกผมกับเดย์

งานเข้าแล้วไง! เชี่ยเดย์แสดงบทคนหิวโซ ไอ้หอกหัก มึงเพิ่งแดกไปสองจานก่อนมานี่
ผมก็อิ่มแล้ว แต่ต้องฝืนทนไปตักข้าวมากินปั้นยิ้มผสมโรงไปกับมัน มันแอบกระซิบกระซาบบอกผม
ตอนที่แม่ลุกไปรินน้ำหน้าตู้เย็นว่า 
“มึงอย่าทำให้แม่มึงเสียใจ เขาอุตส่าห์รอมึงถึงต่อให้จ๋าจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในใจแม่มึงก็ต้องน้อยใจอยู่ดี
ที่มึงปล่อยให้เขารอ แล้วนี่ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียวมืดๆเนี่ยนะ กินๆไปเหอะลูกคิด กินไม่หมดเดี๋ยวกูช่วย”

ผม..........แปลกๆแฮะ... ไอ้เดย์มันดีกับแม่ผมจัง คงเพราะแม่จ๋าชอบมันด้วยแหละ
ผมยิ้มๆ มันก็จี้สั่งให้ผมตักนู่นตักนี่ให้ตลอด แม่งกินเข้าไปได้ไงไม่รู้ครับ เห็นมันแอบทำหน้าพะอืดพะอมเป็นระยะ

...
“อร่อยมั้ยลูก เดย์”    คุณนายลูกเกดเขาถามอารมณ์ดี
“คร้าบบบบ!!”   พวกเราสองคนประสานเสียงกัน แต่ในใจอยากอ้วกแล้วครับจ๋าT |||||T

สุดท้ายไอ้เดย์ยัดเกลี้ยง ผมกินไม่หมดพอจ๋าเผลอก็ตักของตัวเองให้มันช่วยกินอีกจนหมด ทุลักทุเลกับมื้อนี้
แต่ก็ทำให้แม่สบายใจ โดยที่จำเป็นรึเปล่าหว่าผมก็ไม่รู้ แค่บอกๆจ๋าไปว่ากินมาแล้ว จ๋าไม่น่าโกรธ แต่ก็เอาเหอะครับ
ไอ้คนต้นคิดมันรับผิดชอบยัดห่าเอง

ผมเดินออกมาส่งไอ้เดย์หน้าประตูบ้าน มันขยับตัวตามผมมาช้ามากครับ555แม่งอืด
“ไหวะป่ะเนี่ยมึง555”   
เห็นมันยกเสื้อโชว์ลูบพุงป่องขาวๆแล้วขำมัน เดินเหมือนคนท้อง จะว่ามันมีพุงมันก็ไม่มีหรอกครับ
หุ่นมันดีนะ แต่วันนี้กินจนแน่นท้องเกิน หน้ามันตลกดี

“กูว่าไม่ไหวว่ะ..อ็อค..||||||||||||”
“อ้าวๆเชี่ย มึงอย่ามาอ้วกหน้าบ้านกูนะเว้ย5555 ไอ้บ้าเอ๊ย”
“ลูก........ลูกคิด.......”
“ไร...”   ดูทำหน้าเข้า ส่งสายตาวิงวอนอยากขออะไรบางอย่างกับผมเหมือนลูกหมา
“....ไปส่งกูหน่อยดิ”    มันมาจับแขน..
“..........................” 
“กูปั่นจักรยานไม่ไหวว่ะ จะอ้วก”    มันมาเกาะขา..
“.........................”

ผมงี้ยืนนิ่งเลย........  มองสภาพมันแล้วหันไปมองจักรยาน แล้วหันกลับมามองมันอีกที
ไอ่สัดลงไปนั่งกองกับพื้น....... เวรแท้ๆกู...








เฮ้อ...........สรุปผมต้องขี่จักรยานกลับไปส่งมันที่บ้านครับ!!!

……… “ไอ้เชี่ยเดย์! มึงแม่งงงงงงง ไอ่xoxoxox...”   ปั่นไปผมก็บ่นด่ามันไปตลอดทาง
ไอ่ห่าเดย์เอาแต่ร้องอยากจะอ้วกอยู่ข้างหลังผม บ่นปวดท้องปวดขี้เชี่ยไรไม่รู้นัก
ถึงบ้านมันก็โบกมือบ๊ายบายให้ผม แล้วเข้าบ้านไปเลย..

“อ้าวเฮ้ยเดย์! แล้วจักรยานล่ะไอ่ฟาย!?”   ผมต้องตะโกนตามหลังถามมัน
“เอ้อกูลืม! มึงเอาไปคืนเงาะให้ทีดิ!”   มันโผล่หน้ามายิ้มแหยๆบอกทำปากจู๋ใส่ผม
แล้วก็ปิดประตูบ้านสนิท  จบการสนทนา...


คือมึงไปส่งกูแล้วทำไม...กูกลับมายืนเคว้งอยู่หน้าบ้านมึงกับจักรยานคิตตี้สีชมพู?
มึงทำทั้งหมดไปเพื่ออะไร!!!ไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!!!!!?

คนอย่างมึง…  แม่ง!





tsktonight…TBC

** อ่า หวังว่าจะมีคนรออ่าน แหะๆ รักแฟนๆนะจ๊ะ^^
ขอบคุณคนที่ตามอ่านนะคะ มีเม้นท์ให้ บวกเป็ดให้วิขอบคุณค่า



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 01:16:18 โดย tsktonight »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 6 ไม่ชอบโดนบังคับ (ครึ่งแรก)     





เสียงลูกบาสกระแทกพื้น ฟังเข้ากันดีกับเสียงรองเท้ากีฬาที่ดังเอี๊ยดอ๊าดเวลาวิ่งตาม
มันทำให้ผมรู้สึกคึกครื้นดีเหมือนกัน

เย็นนี้เลิกเรียนแล้วผมกับเพื่อนๆมารอไอ้ยูมันซ้อมแข่งบาส พวกเรานัดกันว่าหลังจากนี้จะไปดูหนังเข้าใหม่กัน
ใกล้แข่งใหญ่แล้วอาทิตย์หน้า แข่งเสร็จก็สอบๆๆ น่าเบื่อชะมัดยาด ต้องไปแข่งที่โรงเรียนของทีมคู่แข่งที่เป็นตัวเก็ง
ห้องผมโดนเกณฑ์ไปเชียร์ ไอ้ยูดูท่าจะฟิตเต็มที่ มันยิ้มร่าน่าถีบมากตอนที่บอกว่าแฟนมันจะไปดูด้วย

“กรี๊ดดดดด ยูจ๋าสู้สู้น้า สู้เขาน้ากรี๊ดดดดดดด”

โห.........
เสียงสาวๆที่มาเชียร์มันทำเอาทั้งผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม หันไปมองด้วยความริษยา

พวกเรานั่งกันอยู่ที่อัฒจันทร์ข้างสนามบาส เห็นมีสาวๆรุ่นน้องวิ่งเอาน้ำแดงไปให้ไอ้ยู ไอ้ซีนทำท่าดิ้นเร่าๆ
ชี้นิ้วแหกปาก  “อ๊ากๆๆ เชี่ยไรวะเนี่ยยยยย กูไม่ย๊อม! พวกมึงดูเชี่ยยูแม่งเป็นเกย์ทำไมมีผู้หญิงกรี๊ดมันด้วยอ่ะ
แง ทำไมวะกูก็หล๊อหล่อ กูอยากได้อย่างนั้นบ้างอ้าโว้ยยยยยย”

ผมมองซีนด้วยหางตาครับ ก่อนจะต้องหันไปมองมันเต็มๆตา แบบถลนลูกตาใส่มัน
เพราะไอ้ห่านี่มันดึงถุงขนมในมือผมไปกินหน้าตาเฉย

ไอ้คิมนั่งยิ้ม มองหลังคายอดไม้ใบหญ้าเรื่อยเปื่อยเหมือนคนบ้า มันเอาแต่ฮัมเพลงในลำคอกระดิกนิ้วดิ๊กๆไม่สนใจ
ส่วนไอ้กีต้าร์ที่ก้มหน้าดูเอ็มวีเพลงในยูทูปเงยหน้ามอง แล้วจิกหัวไอ้ซีนให้เงยขึ้นไปมองหน้ามันที่นั่งอยู่ด้านบน
ก่อนจะด่าด้วยความรำคาญเช่นเคย  “เพราะมึงปัญญาอ่อนไง” 

แล้วกีต้าร์ก็ล้วงอมยิ้มออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวเอง แกะให้เสร็จสรรพยัดใส่ปากไอ้ซีน
ก่อนจะดึงห่อขนมจากมือไอ้ซีนส่งคืนให้ผม กีต้าร์ผู้แสนดี มึงเหมือนคนฝึกสัตว์เลยว่ะ

“ว้ายพวกมึงยังไม่กลับกันอีกเหรอค่ะ อยู่ทำไมให้รกโรงเรียนไม่ทราบ!?”  เสียงแสลนแปดหลอดของนังดุ๊กดิ๊กครับ
เดินอ้อนแอ้นมากับยัยแจ๋วแหวว เพื่อนต่างห้องสปีชี่ย์เดียวกัน

“ถ้ากูรู้ว่าอยู่ที่นี่แล้วต้องเจอมึงอีก กูกลับบ้านไปนานแล้วพงศ์เทพ! มนัสวิน!” 
ไอ้คิมส่ายหัวพูดยื่นหน้ายื่นตาไปหา พวกดุ๊กดิ๊กที่หย่อนก้นนั่งห่างจากมันซักวาได้
มีชะงักถลึงตาเบิกโพลงครับ “อ๊ายย!!! อ๊ายๆๆๆ!!!! อิห่าคิม! อีกล้วยเน่าคาแพ็คนี่ๆๆๆ!!!!”

ไอ้คิมโดนดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วรุมไล่ตีปาก มันก็หัวเราะยื้อยุดฉุดมือเงื้อง้างกันไปมา
ผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ก็ขำๆและไม่ช่วยมัน ไม่ต้องห่วงหรอกครับไอ้คิมมันเอาตัวรอดได้
ผมว่ามันดูจะชอบออก ท่าทางมันก็มีความสุขดี ยิ้มปากบาน ส่วนหน้ามันก็ดำเหมือนเดิม

“ต้าร์แล้วแอ๋มเอาไง นัดไว้ไหน”  ผมหันไปถามถึงแฟนไอ้กีต้าร์มัน คิดว่าจะไปด้วยกัน
แต่กีต้าร์บอกสงสัยวันนี้มันคงต้องโสด เพราะโทรนัดแล้วแอ๋มเปลี่ยนใจจะไปช้อปกับเพื่อนไม่ยอมมากับมัน
 
ผมว่าหน้ากีต้าร์มันก็ดูเฉยๆนะ แต่ที่หน้าเศร้าอย่างเว่อร์แสดงเยอะเล่นใหญ่เกินนี่คือไอ้ซีน
มันคิดว่าแอ๋มจะพาเพื่อนคนที่มันชอบเขามาด้วยครับ เลยแห้วแดกไป สมน้ำหน้ามันเนอะ

“เวรกรรมไงเชี่ยซีน555 คนชั่วช้าบาปหนาอย่างมึงอุปสรรค์ชีวิตแม่งก็เยอะงี้แหละ555”  ผมด่ามันสะใจ
“เชี่ยลูก! มึงซ้ำเติมกูนะ รู้ไว้ด้วยกูไม่ได้ชั่ว! กูแค่สารเลวเฉยๆเว้ย!” 
ไอ้บ้าซีนมันแหกปากตะคอกผมทำตาแข็งใส่  ผมสะดุ้งตกใจเลยไม่ทันระวัง โดนดึงถุงขนมในมือไปอีกรอบ

“ฟายเอ๊ย!”  ผมด่าแล้วดึงหูมันจนคอเอียง ความจริงอยากถอดรองเท้าตีหัวมันด้วย แต่เดี๋ยวรองเท้าผมเป็นรอยครับ
เสียดายของ  แล้วสงสัยไอ้ซีนกินไม่ถนัดมันเลยคายอมยิ้มไปยัดใส่ปากไอ้กีต้าร์แบบฝากไว้ก่อน
กีต้าร์แม่งสะดุ้งตาค้างเลยครับ มันยันหลังไอ้ซีน ถีบตกอัฒจันทร์ไปนั่งกองอยู่กับพื้น ผมกับไอ้คิมหัวเราะเยาะ
ผมแผนกซ้ำเติมครับ

กีต้าร์หน้ามุ่ยดึงอมยิ้มออกจากปากตัวเองเอาไปยัดใส่ปากไอ้ซีนเหมือนเดิม ผมกับคิมขำ
“สัด มึงแดกเองเลยซีน”  กีต้าร์มันพูดทำตาดุ ชี้หน้าไอ้ซีน
“โหย ไรวะ ฝากไว้หน่อยก็ไม่ได้ไม่มีน้ำใจเล้ยมึงนี่ กินน้ำลายกูแค่นี้ทำมาเป็น..ก๊าก555”
“อ๋อ มึงจะเอาใช่มั้ยซีน! ด๊ายยยย เฮ้ยลูกคิด! ไอ้คิม! จับมันดิ๊!!”

เมื่อเพื่อนส่งสัญญาณมา พวกเราก็ยิ้มกว้าง รีบทำตามสั่งเลยครับ เชี่ยซีนดิ้นทุรนทุราย
หนีจนผมสองคนรุมจับมันไม่ไหว แม่งแรงเยอะ ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋วเลยร่วมมือด้วย

“เฮ้ยยยย! อิดุ๊กดิ๊ก! อิแจ๋วแหว๋ว! มึงจับเชี่ยร๊ายยย!นั่นไข่กู๊!!ไอ่สัด! เอามือออกสิเชี่ยยย!!”   ไอ้ซีนโวยวายหน้าเหวอ
แต่พวกผมหัวเราะชอบใจ คิมมันต้องเบียดสองสาวเทียมนั่น ให้หยุดป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าขาเพื่อน
ไล่ให้ไปช่วยกันกดข้อเท้าไอ้ซีนแทน

พวกผมขำมันมากแต่ก็ไม่ยอมปล่อย จนคนผ่านไปผ่านมา พวกนักกีฬาที่นั่งพัก หรือพวกสาวๆกลุ่มใหญ่
ต่างหันมาสนใจมองทางนี้หมด

“อ๊าค!!! เชี่ย! เชี่ยๆๆๆ ไอ้ต้าร์!!! ไอ่เชี่ยต้าร์!!!!! มึงอย่านะเว้ย! สาดดดดปล่อยกู๊!!”
ดิ้นพล่านเลยครับไอ้ซีน แต่ไม่หลุดหรอกเพราะผมล็อคแขนขวา ไอ้คิมล็อคแขนซ้าย
ดุ๊กดิ๊กกะแจ๋วแหว๋วกดแข้งขามันไว้ ส่วนไอ้กีต้าร์นั่งคร่อมกลางเลยครับ มันจับหน้าไอ้ซีนแหงนขึ้น
บีบปากง้างปากที่แว้ดๆๆ ถามว่าไอ้กีต้าร์จะทำอะไรเหรอครับ..555

“ไง ตาเหลือกเลยนะมึง555 เอาน้ำลายกูไปแดกดูมั่งไปซีน!5555555”   สกปรกแต่สะใจดีครับ555
ไอ้กีต้าร์ทำท่าจะถุยน้ำลายใส่ปากไอ้ซีน ไอ้ซีนร้องลั่นสนามเลย ผู้คนงี้ฮาแตก

สาวๆที่ยืนดูอยู่ไกลๆทั้งกรี๊ดหวาดเสียว ทั้งตะโกนแซว ทั้งขำกันตัวงอ ไอ้ยูมันอยู่แถวๆใต้แป้นบาส
เห็นรีบถลาวิ่งมาช่วยอย่างเร็ว ...... มาช่วยไอ้กีต้าร์ง้างปากไอ้ซีนนะ

“ไอ้เชี่ยยยยยยย! พวกเชี่ยยยยยย ! โฮ!!! เชี่ยยู! สารเล๊ว!!! พวกมึงรุมกู๊!! แง!
จะหยดแล้วๆๆๆๆ!!!!||||||||||||| กูไม่เอ๊าไอ่สัด อ๊าคคคคค ปล่อยๆๆๆไอ่พวกเล๊วววว”

แหม...ก็มึงบอกตัวเองเป็นคนสารเลว แล้วเพื่อนมึงอย่างพวกกูจะหนีกันไปไหนเสีย55
ผมขำจนน้ำตาเล็ดเลยครับคิดดู ไอ้คิมก็ยุจ๊างงง ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ก็ลุ้นตาม มันสองคนกรี๊ดแข่งกันอย่างฮา

กีต้าร์โหดมากทำอ้าปากน้ำลายสอแล้วยื่นปากไปใกล้ เอาจริงแฮะ! ไอ้ซีนหูตาแหกหน้าซีด ร้องเสียงหลง
แหกปากด่าพวกผมทุกคนลั่นสนามโดยเฉพาะไอ้กีต้าร์ ไอ้ยูมันขำจนยอมปล่อยมือแล้วไปกลิ้งกับพื้น
ใครเห็นก็ขำมันกันทั้งนั้น

แต่สุดท้ายไอ้ห่าซีนก็รอดเงื้อมมือพวกผมไปได้ เพราะดันมีผีนรกขี่อูฐขึ้นมาช่วยมันไว้ครับ
นั่นคือ...   “เฮ้ย5555เล่นห่าไรกันวะ ป่ะ! ลูกคิด! กลับบ้านกัน”

                “เฮ้ย!”   

โอ๊ะๆๆ !สัด!  มึงลากกูทีเดียว ตัวกูปลิวตามเลยเรอะ!

แม่งไอ้บ้าเดย์ครับ! มันมาลากแขนผมให้ลุกไปกับมัน ทั้งๆที่มันก็เห็นว่าผมกำลังทำหน้าที่ล็อคแขนไอ้ซีนอยู่
ส่งผลให้ไอ้ซีนเป็นอิสระข้างหนึ่ง มันเลยรีบผวาใช้มือดันไอ้กีต้าร์ออก แล้วเอาสองนิ้วทิ่มรูจมูกไอ้คิมซะหน้าหงาย
ก่อนจะสลัดเท้าแบบถีบหน้าก็ไม่สน จนหลุดจากการพันธนาการของแม่สองสาวเทียม  ตัวผมก็ได้แต่เหวอล่ะครับ

ทุกคนสบถแทบจะพร้อมกัน  “โห่!!!! ไอ่เชี่ยเดย์!!!!”   จะเกรงใจหน้าหล่อใสที่ทำเป็นเอ๋อของมันหน่อย
ก็แค่พวกยัยดุ๊กดิ๊กล่ะครับ แต่ก็ยังดัดเสียงบ่นเสียดแก้วหูผมมาก    “โหยยย เดย์อ่ะ!!!” 

ไอ้ซีนได้โอกาสวิ่งหนีไปตั้งหลักไกลเพื่อนเป็นสิบเมตร มันยังไม่สำนึกหัวเราะเยาะดีใจที่หลุดไปได้ 
ไอ้กีต้าร์กับไอ้คิมสงสัยหมั่นไส้มันไม่หายวิ่งไล่ตามกระทืบ กระโดดเตะ เข่าลอย ขาคู่ก็ว่ากันไป 
ผมอยากร่วมวงกับมันมากมากเลยครับ แต่..โดนล็อคไว้เนี่ยสิ

“ดีจัง นึกว่ากลับกันไปแล้ว ดีนะกูเดินผ่านมา”
“อ้าวแล้วมึงไปไหนมาอ่ะเดย์ กูก็นึกว่ากลับกับพวกนั้น”
“อ๋อ เปล่า ยังไม่ได้กลับกัน..”   เดย์มันเอานิ้วโป้งชี้ให้ดูด้านหลัง ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตตามมา
ไอ้ยูวิ่งไปหาแปะมือทักทายพวกมัน แล้ววิ่งไปกระโดดเตะตูดไอ้ซีนทีนึงก่อนรีบวิ่งแจ้นกลับไปเข้ากลุ่ม
กับพวกนักบาสทั้งหลาย เพราะโค้ชเรียกไปลงสนามแล้ว
คงซ้อมกันอีกนาน แต่วันนี้ไอ้ยูมันจะชิ่งไปดูหนังกับพวกผมก่อน ก็รอให้โค้ชกลับก่อนนั่นแหละ

ดุ๊กดิ๊กกับแจ๋วแหว๋ว เห็นยัยโฟร์กับแมวเหมียวเดินถือถุงลูกชิ้นกับโค้กมาทางนี้
พวกมันก็วี้ดว้ายกวักมือโบกเรียกกันใหญ่ ไม่ต้องเดาก็รู้ยัยพวกนี้ท่าจะนัดกันไว้ มานั่งน้ำลายสอ
ชะเง้อคอตามดูพวกนักกีฬาหล่อๆแมนๆล่ำๆลั่นล้ากันจริ๊ง

พวกสาวๆทั้งหลายเริ่มอยู่ไม่สุข หันมามองไอ้สามตัวที่มาใหม่ ปากขมุบขมิบไม่รู้มันแอบชมหรือด่าหรือแช่ง
หรือนินทาเผาขน ก่อนจะส่งเสียงกระตู้วู้ เรียกร้องความสนใจจากผู้ชายรอบตัวต่อไปแบบมีความหวัง 

ผมว่าเห็นสายตายัยพวกนี้ไม่พ้น..นินทาผมชัวร์ เรื่องอะไรไม่ต้องเดา ในเมื่อไอ่เชี่ยเดย์มานั่งข้างหลัง
แล้วกอดคอผมสองไม้สองมือขนาดนี้

ตอนแรกผมก็นึกว่ามันจะกลับไปกับพวกไอ้มาร์คไอ้น็อตแล้วซะอีก คือเป็นที่รู้ๆกันว่าไอ้เดย์ชอบเกาะติดตามตูดผม
กลับบ้านด้วยกันทุกวัน มันรู้หมดว่าผมเรียนอะไรคาบสุดท้าย บางวันผมยังจำวิชาที่ตัวเองจะเรียนไม่ได้เล้ย
ไอ้นี่มันจำได้คิดดู แต่วันนี้มันหายหัวไปครับแล้วจู่ๆก็โผล่มา

พอรู้ว่าพวกผมจะไปดูหนังกันก็ทำหน้านอยด์ มึงคิดว่าน่ารักตาย หยุดเห๊อะ    “ไรวะจะไปดูหนังไมไม่บอกกูอ่ะ” 
ไอ้ซีนไลน์ถามชวนมันไปด้วยแล้วมันไม่ยอมอ่านเอง  “แล้วมึงไปไหนมาวะ”   

ผมถามจะหันไปหามันไอ้ห่านี่ดันเอาหน้ายื่นมาซะใกล้ มันยังนั่งประกบหลังผมไม่ห่าง
ผมรีบหันหน้ากลับมาแทบไม่ทัน จมูกผมเฉียดโดนแก้มมันไปนิด ตกใจหมด
พอจะเขยิบตัวก็กอดไหล่ล็อคคอผมไว้ไม่ยอมปล่อย

“ว้ายยยยยย เดย์ขา นั่งตรงนั้นถ้าไม่ได้ดั่งใจ ก็มานั่งตรงกลางพวกเราก็ได้นะค้า!ฮุฮุฮุฮุฮุฮุ”
อิดุ๊กดิ๊กตะโกนแซวมา ส่งสายตาเชิญชวนให้ไอ้เดย์ไปนั่งคั่นกลางมันกับแจ๋วแหว๋ว
ยัยโฟร์กับแมวเหมียวก็พลอยผสมโรงกวักมือเรียกโห่แซวมาทางพวกผมใหญ่

ไอ้เดย์มันก็ยิ้มๆส่ายหน้าแค่นั้น แล้วหันมาเกยคางวางบนไหล่ผม มึงจะพูดชิดหูกูไปไหน
“ไปดูด้วยดิ”
“อึก....อื้อก็ไปดี๊ จะชวนพวกมึงอยู่แล้วแหละ”   ผมหันไปพูดบอกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตด้วย
“ดูเรื่องอะไรกันวะ”   เชี่ยเดย์มึงจะกระซิบใส่ติ่งหูกูทำแป๊ะอะไรฟะ
“อื้ออย่าดิ๊...จั๊กจี๋สัดนี่....ยังไม่รู้........เดี๋ยวค่อยไปเลือกหน้าโรงเอา
“ ..มึง.....มีเรื่องไหนอยากดูป่ะล่ะ”
“มึงดูเรื่องไหนกูก็ดูเรื่องนั้นแหละ”
“..........ควาย คิดเองไม่เป็นเลยเนอะ”
“...หึหึ555”
ร้อนครับ อึดอัดครับ มันชอบมากอดนั๊วเนี๊ยะตลอด....เฮ้อ เอ่อ..คือกูต้องชินไปเองใช่ป่ะ

“ว่าแต่ยังไม่บอกเลยไปไหนมา..”  ผมนึกขึ้นได้ถามแล้วเหล่มองหน้ามัน
เอ๊ะแปลกทุกทีมันชอบจ้องตาผมกลับจนน่ารำคาญ แต่นี่มันก้มหน้า

ไอ้เดย์ยกแขนที่ล็อคคอผมออก แล้วขยับมานั่งห้อยขาข้างๆกัน ส่งยิ้มกว้างมาให้ก่อนพูด
“กูก็มีธุระบ้างดิ แหม่นิดๆหน่อยๆน่า อย่า งอน นะแจ๊ะ”
“นะจ๊ง นะแจ๊ะเชี่ยไรของมึงเนี่ย////*//ขนลุก สัดมึงไม่ต้องมาวิ้งค์ใส่กูเดย์ไอ่เห็บเอ๊ย!”

ผมเขยิบหนีแม่งก็กระแซะตามติด แล้วก็มาโอบมากอดคอดึงให้ผมนั่งใกล้ๆมัน ผมได้ยินเสียงไอ้มาร์คกับไอ้น็อต
ขำคิกคัก พอหันไปมองมันสองตัวก็ทำท่าอย่างกับอยากฟ้องผมจนนั่งคันปากมาพักใหญ่แล้ว

“เฮ้ยลูกคิด! ไอ้เดย์มันนอกใจมึงอ่ะ! มีสาวมาขอคบเว้ยเฮ้ยยยย ฮิ้ววววว!!!”
ไอ้มาร์คแหกปาก พวกกีต้าร์กับคิม และเชี่ยซีนได้ยินหูผึ่งรีบวิ่งกลับมาฟังหน้าสลอน
ไอ้น็อตเลยช่วยเสริมทำหน้าทำตาเสียดายแบบว่าเหมือนมันอยากได้ไว้เอง
“น้องโม ม.สี่ห้องสามเว้ย! ขาว! สวย! หมวย! อึ๋ม! บะละฮึ่มบึ้มแม่งงงงงง”

ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คหน้าพวกมึง....หื่นไปนะ
มันสองคนแย่งกันพูด ไอ้พวกที่เหลือก็แย่งกันถาม จนไอ้เดย์ต้องถอดรองเท้าปาใส่ 
“หุบปากไปเลยพวกเชี่ย พูดมาก”

“ทำไม....กลัวพวกกูแย่งรึไง..”   ผมพูดแล้วหรี่ตามองแบบหมั่นไส้แม่งงงงงงง
แต่ไอ้เดย์ขมวดคิ้วหน้าบึ้งใส่ผมไม่พอครับ มันชี้หน้าขู่ผมฟ่อๆ

“อย่าได้คิด! ไอ้ลูกคิด! ”   
“หวงเชี่ยไรวะ! กูยังไม่เคยเห็นเด็กมึงสักนิด”
“เออ!!! ไม่ต้องยุ่งกับใครทั้งนั้นแหละมึงอ่ะ!”
“โวยวายทำไมห๊ะเชี่ยเดย์!”
“...ยุ่งกะกูคนเดียวก็พอแล้ว....”
“หะ...ห๊า?”
“...เนอะ.......คึคึ555555555”
“สัดเอ๊ย...//////*//”   

แต่สรุปคือไอ้เดย์ยังไม่ได้ตกลงคบกับน้องโมนั่น ไอ้พวกบ้าทั้งหลายมันร้องเสียดาย
รุมด่าประณามไอ้เดย์เหมือนเกลียดมัน โดยเฉพาะไอ้คนที่ว๊อนมากๆอย่างไอ้ซีน..

“สัดหน้าเหมือนถุงเท้ากลับด้านอย่างมึง ทำไมผู้หญิงโรงเรียนนี้แม่งตาบอดตาโบ๋กันไปหมดรึไงวะ”
 ไอ้ซีนมันเดินมาจิ้มหัวไอ้เดย์
“เหรอกูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าหน้ากูเหมือนถุงเท้า555”
“หึหึ มึงยอมรับสิท่า”
“เออ... เฮ้ยแต่กูว่ามองไปมองมา หน้ามึงแม่งเหมือนไอ้ที่อยู่ในถุงเท้าว่ะซีน555”
“ไร.........ที่อยู่ในถุงเท้า.............อ๋อ..ส้นตีน...”
“555555555”
“เชี่ยเดย์! กูอ่ะหล่อเว้ย ใครๆก็บอกว่าหน้ากูเหมือน ณเดช ที่เล่นคู่ญาญ่าหญิงอ่ะ”
“ญาญ่า เฉยๆเว้ย”   ผมส่ายหน้าระอามัน ไอ้ซีนโม้ไปเรื่อย

ไอ้คิมถามใหญ่ว่าใครบอกมันหน้าเหมือนณเดช   ”มึงโดนหลอกแล้ว!”
ไอ้กีต้าร์หันหลังใส่เลย ไอ้เดย์ก็ไม่สนใจมัน หันมาทำท่าเก็กหน้าทำหล่อใส่ผู้หญิงที่เดินผ่านมาสองสามคน
วุ้ย หมั่นไส้โว้ยยยย พ่อคนหล่อลากไส้ ไอ้หน้าถุงเท้ากลับเอ๊ย..

สาวๆพวกนั้นยิ้มๆทำท่าอายๆก่อนจะสะดุ้งตกใจรีบเดินหนีไปเร็วๆเพราะเสียงไอ้ซีน     
“เฮื่อย หล่อๆอย่างกูไม่มาเอา โธ่น้องครับ!ลองแล้วจะติดใจนะครับน้องๆ555
รับรองบริการหลังการขายด้วยนะเอ้อ วู้555พี่จะจัดให้ถึงพระเดชพระคุณไปเลยทีเดียวเชียว วะ5555555”

พวกผมพยายามนั่งห่างจากมันแล้วนะ แต่ก็ยังโดนกลุ่มนังดุ๊กดิ๊กมองเหยียดๆอย่างเหมารวม 
“แหมๆซีน มึงอ่ะก็ดีทุกอย่างนะ หน้าตาพวกกูอ่ะให้ผ่าน แต่ติดนิดเดียวที่สมองมึงอ่ะ555อิซีน!ทำไงดีว้าย
มึงไม่มีสมองนี่! ว้า! กรี๊ดดด555555”   นังแจ๋วแหว๋วนำครับ พวกมันหัวเราะร่วนพร้อมปลูกได้เลย   

 “วุ้ยมีอีกๆ อีกนิ๊ดดดดดด ติดอยู่นิดเดียวอ่ะมึง ก็ของมึงอ่ะมันนี๊ดดดดดดดดดดดด เดียว
กะจึ๋งนึงเองอ่ะ55555555กรี๊ดดดดด555555”
นังดุ๊กดิ๊กทำมือทำไม้กะขนาดลูกชายน้อยของไอ้ซีน เล็กเป็นเส้นไมโครไฟเบอร์เชียวมึง
เหยียบย่ำซ้ำเติมจิตใจลูกผู้ชายไอ้ซีนครับ แต่ซีนมันเถียงแบบไม่เกรงกลัวนังพวกนั้น

“โด่! พวกมึงไม่เคยเห็นอนาคอนด้าเจ้าพ่ออุลตร้าซะแล้ว เดี๋ยวปั๊ดตบให้นมขึ้นเลยดีม๊ะสาด” 
ไอ้ซีนถกแขนเสื้อเดินอาดไปหาดุ๊กดิ๊ก เดย์มันกระซิบบอกผม ไอ้ซีนไม่เถียงเรื่องสมองแฮะ..

อิดุ๊กดิ๊กเขาก็กรี๊ดชอบใจครับ  “มาเลยมาเล้ย!555 แน่จริงมึงมาเล้ยกูอยากมีนม555555”
ยัยโฟร์ แมวเหมียว แล้วก็แจ๋วแหว๋ว ปรบมือเป็นจังหวะยุกันสนุก “ตบเลยๆๆๆๆๆๆ”
“อ๊ายยยย!นังพวกนี้ตกลงมึงรึมันที่อยากตบกูเนี่ย”  ดุ๊กดิ๊กค้อนปะหลับปะเหลือกใส่ พวกผมก็ขำดิ

แล้วเสียงโค้ชก็ดังมา  “อ้าวๆๆ สนใจลูกบาสหน่อย”

คือพวกไอ้ยูที่อยู่ในสนามมันคอยหันมามองทางนี้โค้ชเลยเตือนให้ตั้งใจฝึกกันทางพวกผมเลยเงียบเสียงลงหน่อย 
ไอ้ซีนกลับมานั่งที่เดิมเลิกแสดงสงสัยเหนื่อยมานั่งทำตาตี่ซบเข่าไอ้กีต้าร์
เฮ้ยได้ข่าวว่าพวกมึงเพิ่งไล่เตะกันมาไม่ใช่ ยังอ้อนกันอีก

...แล้วไอ้เดย์ก็เอาหัวมาซบไหล่ผมบ้าง ไอ้คิมเห็นมันก็เลียนแบบเข้าไปนั่งใกล้ดุ๊กดิ๊กจะเอาหัวซบไหล่
แต่อิดุ๊กดิ๊กดีดดิ้นครับ ผลักไอ้คิมหน้าหงายเลย เพราะไอ้คิมมันจะแกล้งจับนม

ดุ๊กดิ๊กมันดันแจ๋วแหว๋วให้มานั่งใกล้ไอ้คิมแทน ไอ้คิมเลยหนีกลับมานอนตักไอ้มาร์ค ไอ้พวกผิวเข้มมันอยู่ใกล้กัน
เหมือนถ่านสองก้อน ไอ้มาร์คนี่จ้องมือถือไม่กระพริบ มันกำลังรบราฆ่าฟันกับไอ้น็อตอยู่ในโลกออนไลน์ครับ

“เดย์.. หนัก....อื้อ...”  ผมกินขนมหมดห่อก็สลัดๆเชี่ยเดย์ออก เมื่อยครับ
“มึงว่ากูคบกับน้องโมดีป่าววะ..”  ไอ้เดย์จู่ๆก็แอบกระซิบถามผม คงรำคาญไอ้พวกนั้น
เดี๋ยวได้ยินจะต่อความยาวอีกยก ผมหันมาขมวดคิ้วใส่มัน
“มึงจะคุยจะคบใคร มาถามกู...ใช่เหรอวะ ตัดสินใจเองดิไอ้บ้า”  ผมว่ามันน่ะทำเป็นฟอร์มจัดไปอย่างนั้นแหละ
อยากได้เขาจนตัวสั่นแล้วอ่ะดิ ไม่อย่างนั้นมันจะทำหวงก้างห้ามผมไปยุ่งกับเด็กมันทำไม

“....ลูกคิด แล้วมึงอ่ะ มีใครบ้างป่ะ ชอบใคร”
“อืมมมม....มีนะ!”
 “ใครวะ!?”
“มึงไง”  ผมพูดยิ้มแฉ่งชี้มือไปที่มัน
“เฮ้ย!” หน้าเดย์มันเหวอมากเลย ตลกเป็นบ้า
“ไร....5555555555 ตกใจ ตกใจนะสัด กูชิงพูดไว้ก่อน กูรู้น่าเดี๋ยวมึงก็ต้องเล่น5555กูรำคาญมุกมึงอ่ะ555”   
ผมขำแต่มันทำหน้าบูดปากยื่นปากยาวบ่น

“โธ่ กล้าๆหน่อยมึงอ่ะ... ชอบกูจริงก็บอกม๊า กูรู้ตัวน่าว่ากูอ่ะน่าหลงใหล”
“555แม่งมึงไปอยู่กับไอ้ซีนนู่นเลยไป55ไอ้หน้าถุงเท้ากับไอ้หน้าส้นตีน55555”
ผมด่ามันแล้วก็อดขำไม่ได้ ผมเอาเท้ายันมันให้ไปไกลๆเชี่ยเดย์ส่ายหน้าไม่ยอมไปไหน



*******************************
***********


แล้วพวกผมแปดคนก็มาถึงโรงหนัง ต้องผลัดกันแบกร่างไอ้ยูมาจนสำเร็จ คอยตบหัวบ้างตบหน้ามันบ้าง
เรียกสติตลอดเวลาไม่อย่างนั้นมันจะหลับครับ ก็ซ้อมมาเหนื่อยๆไหนจะแบ่งเวลาให้ทั้งเรื่องเรียน เรื่องแข่ง
ให้เพื่อนให้แฟน นับถือมันเลย ถ้าเป็นผมน่ะเหรอ......กลับบ้านนอนครับสุขสุดๆ

“เฮ้ยรีบเข้าเลยๆมันจะฉายแล้วเว้ย”  ไอ้น็อตกวักมือก่อนเดินนำมันถือตั๋วของทุกคน
พวกเราดูหนังไทยกันครับ หนังตลก

เดินเข้าไปนั่งประจำที่กันไม่ทันฟังเพลงสรรเสริญพระบารมีเลย หนังมันฉายแล้ว คือถ้าไม่ดูรอบนี้
ต้องรอรอบหน้ามันอีกตั้งสี่ชั่วโมง พวกเราเลยตกลงว่าเอารอบนี้ แล้วหนังฉายได้ไม่ถึง5นาที ไอ้ลูกนอกไส้ของผม
ก็ร้องกินน้ำอัดลมกับป็อบคอร์นครับ

“มึงอย่ามา มึงบ้ารึเปล่าเดย์ ออกไม่ได้แล้วไอ้บ้า”  ผมต้องกระซิบกระซาบด่ามัน
“แต่....ลูกคิด กูหิวอ่ะ”   
“ทำไมก่อนเข้ามามึงไม่ซื้อวะ”
“ก็ไอ้น็อตแหละเร่งกูอ่ะ”
“เออก็มันรีบไงเดย์ ออกไปมึงค่อยกินดิ”
“...........”

จ๊อคคคคคคคคคค.......

เชี่ยเดย์!   ท้องมันร้องเสียงดังน่าขายขี้หน้าฉิบ จังหวะหนังเงียบพอดีด้วย
คนที่ได้ยินแถวนั้นขำกันเพียบ แล้วอยากจะบอกว่ามันไม่ได้ร้องแค่ครั้งเดียวด้วยครับ แต่แม่งดังเป็นระยะๆ   

“หนวกหูสัด มึงออกไปหาไรแดกไปเชี่ยเดย์ วุ้ย!!!”   
ไอ้มาร์คที่นั่งติดกับไอ้เดย์อีกฝั่งหันมากระซิบด่ามัน ผมนั่งขำแม้กระทั่งตอนที่หนังไม่ตลกผมก็ขำ
คือขำเสียงท้องเชี่ยเดย์ร้องอ่ะครับ ไอ้เดย์ก็หันมามองหน้าผมไม่ยอมดูหนัง ผมพยายามไม่สนใจมัน
ไม่มองหน้ามันแล้ว มันก็ทนนั่งเฉยไม่ไหวลากแขนผมไปเฉย

ไอ้พวกเพื่อนเลวทั้งหลายรับรู้ว่าไอ้เดย์ออกไปหาอะไรใส่ท้อง เมื่อตอนที่หนังเล่นมาถึงกลางเรื่อง 
พวกมันมองตามผมกับเดย์แล้วมันก็ขำกัน เอ่อ...ผมเข้าใจทุกอย่างยกเว้นเรื่อง

“ทำไมกูต้องออกตามมึงมาด้วยฟะ!?”   หน้าKFC ครับ ผมอดหัวเสียกับมันไม่ได้
“เอ้า! มึงโง่นี่ลูกคิด ถ้ากูออกมาคนเดียว ก็มีแค่กูที่ดูหนังไม่จบคนเดียวดิ เรื่องไร55”
“โธ่ไอ่ควาย! ฮึ่ยยยย! กูทำเวรทำกรรมอะไรวะ ทำไมมึงต้องลากกูทุกทีเลยคนอื่นก็มี!”
“ก็มึงอยู่ใกล้มือกูอ่ะ.... เอาน่ากินเสร็จแล้วเดี๋ยวกูเลี้ยงหนังมึงใหม่”
“มันก็ดึกสิ บอกจ๋าว่ากลับหัวค่ำด้วย”
“โด่! ดูด้วยครับมากับใคร555” 
เกลียดหน้าแน่ของมึงจังเชี่ยเดย์ อย่างมึงสมควรแดกไก่ดิบมากกว่า KFC นะ

ว่าแล้วไอ้หน้าไหว้หลังหลอกมันก็โทรไปโป้ปดมดเท็จแม่ผมเสร็จสรรพ
“คร้าบจ๋า เดี๋ยวเดย์พาลูกคิดไปส่งบ้านให้ด้วย จ๋าไม่ต้องห่วงลูกนะครับอยู่กับเดย์ซะอย่าง55
ขอบคุณมากค้าบบบบบ รักแม่จ๋าที่สุดเลย ครับๆ”

มาหลอกแม่ผมว่า ผมขอให้มันช่วยทำรายงานไปทำที่บ้านมัน คงกลับดึก ผมก็นั่งขมวดคิ้วกอดอก
มองหน้าตอแหลของมันแล้วอดถามไม่ได้   “ แล้วมึงไม่ต้องบอกพ่อแม่มึงเหรอ”

“กูโตแล้ว ไปไหนก็ได้”   มันยักไหล่ยักคิ้ว ผมอยากเตะตัดขาให้มันหน้าทิ่มฟันหักนัก
“กูก็โตแล้วเหอะควาย แม่มึงไม่รอเหมือนกูอ่ะดิ ”
“อ๋อเหรอ เหรอ นี่โตแล้วเหรอ 55แต่กูว่ากูน่าจะโตกว่ามึงนะ คึคึ”   

หนอยยยยย ...ไอ่สัด สายตามึงบ่งบอกเกินไปละ แม่งเหล่มองเป้ากางเกงผมกับของมันสลับกันไปมา
แล้วมาทำหน้าเหนือกว่า ผมเตะขามันใต้โต๊ะรัวๆครับ มันก็ชักหลบไปมาขำชอบใจเชี่ยไรนักหนา

“เฮ้ยสาวโต๊ะนู้นมองมึงด้วย”
ไอ้เดย์ทักพยักเพยิดหน้าให้หันไปดูข้างหลังนั่งเยื้องๆกันกับโต๊ะพวกผม
ผมหันไป... นั่นมันคุณยายแล้วจะสานต่อก็เกรงใจแม่   “ไอ่สัด เก็บไว้แดกเองเหอะ”

พอผมหันกลับมา เชี่ยเดย์มันขโมยกินเฟรนฟรายผมหมดเลย ผมบีบคอมันให้คายออกมา มันก็สำลักไอ
เลอะหน้าผมเต็มๆ ผมต้องรีบลุกไปล้างหน้า จากนั้นเดินกลับมา............ปรากฎว่าไก่ผมก็หายอีก... 

ผมโวยวายว่าทำไมมันต้องกินของผมด้วย มันเลยสัญญาว่าเดี๋ยวซื้อแบบกลับบ้านคืนให้
ก่อนจะรีบลากผมไปซื้อตั๋วหนังเรื่องใหม่

“อ้าวแล้วเรื่องที่เราดูค้างไว้อ่ะมึง”
“ก็ไว้วันหลังเดี๋ยวป๋าพามาดูใหม่นะจ๊ะหนู”
“ป๋าหมาก มึงอ่ะ... เฮ้อ ไลน์บอกไอ้พวกนั้นให้ด้วยละกัน ปะเดย์ หนังจะเข้าแล้ว..”

สั่งมันไลน์กลุ่มบอกเพื่อนๆว่าพวกเราคงต้องแยกกันไปเลยเสร็จ ผมก็ถือป็อบคอร์นกับน้ำ
ขนมมันฝรั่งทอด ปลาเส้น นู่นนี่นั่น ที่มันขนซื้อแล้วให้ผมเป็นคนถือนำมันเข้าโรงหนังไป



...................................................................
........................................

.....................

..........

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-05-2015 22:33:32 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0






////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 6 ไม่ชอบโดนบังคับ (ครึ่งหลัง)         




“เฮ้ย...ลูก....ลูกคิดๆ”
สะกิดไหล่เรียกผมอีกละ ไม่มีใครหรอกครับน่ารำคาญกว่าไอ้ซีนก็ไอ้เดย์นี่แหละ

“โอ๊ยกูขี้เกียจคุยกับมึงแล้วเดย์ หุบปากเหอะใกล้ถึงบ้านแล้ว กูจะนอน”
นั่งรถเมล์กลับบ้านแล้วครับไอ้เดย์แม่งชวนดูข้างทางตลอด แต่ผมง่วงอ่ะผมอยากนอน

“มึงหลับแล้วกูจะคุยกะใคร ตื่นมาเลยเชี่ยลูก ป่ะเดี๋ยวพี่เดย์พาไปกินนมปั่นนะจ๊ะ”
ได้ถามผมสักคำว่าอยากกินมั้ย ... ไม่ครับ มันไม่เคยถาม ก็ลากคอผมไปตลอด

.................


“เจ้!นมปั่นสอง ปังเนยนมปิ้งจาน ปังสังขยาจาน แล้วก็นมร้อนสองแก้วด้วยนะเจ้”   
ไอ้เดย์ตะโกนสั่ง ยิ้มหวานให้เจ้เจ้าของร้าน ร้านนี้มันบอกมากินบ่อย

ผมตกใจกับปริมาณของที่มันสั่ง สะดุ้งมองหน้ามัน แม่งมึงกินหมดเหรอ นับแล้วนับอีก ทวนแล้วทวนอีก
มีแค่ผมมากับมันนะ ไอ้สิ่งลี้ลับเดินตามมาก็ไม่เห็นมี

“หืมมมม รูปหล่อกินเก่งเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ อุ้ยวันนี้พาเพื่อนมาด้วย หล่อทั้งคู่เลย มาๆเจ้แถมๆ
แหม!เด็กวัยกำลังกินกำลังนอน กำลังโตทั้งคู่55555555”

คือแค่ที่มันสั่งก็เยอะแล้ว นี่เจ้เจ้าของร้านยังมาแถมขนมปังปิ้งให้อีก
ผมมองถุงKFCที่หิ้วกลับมา มองของกินบนโต๊ะ โอ้โห้กินไม่หมดแหง
“เดย์ทำไมมึงสั่งเยอะนักวะ กูกินแค่นมแก้วเดียวพอนะ”
“ไม่ได้! กูสั่งมาให้มึงกินนะ กินให้หมดเลยลูกคิด555”
“เชี่ย! แล้วใครจ่าย!?”
“ก็มึงไง”
“ไอ่สัด! มึงปรึกษากูสักคำมั้ย!!!?”
“อ่ะล้อเล่นน่า กูจ่ายให้55555 เฮ้ยกินดิๆรับรองเลยมึงต้องชอบ! กินๆๆ”
“เฮ้ย มึงนี่น้า.....เออ หารกันครึ่งๆแล้วกัน”
“คนอะไรใจดี๊ใจดีเนอะ555  น่า---------รั๊ก!”
ไอ้บ้าเดย์มันทำยิ้มเจ้าเล่ห์แกล้งจะเอื้อมมือมาดึงแก้มผม ผมรีบผงะหน้าหนีตีมือมันดัง  “เพี๊ยะ!”

“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ยสัดลูก”
“เล่นเชี่ยไรล่ะ มึงไม่ต้องมาทำหนุงหนิงกะกูเลย เดี๋ยวคนแถวนี้เขาก็คิดบ้าๆหาว่ามึงกะกูเป็นอะไรกันหรอก”
“แล้วเป็นไรล่ะ”
“ก็!............เฮื่อย แดกๆเข้าไปเลยมึงอ่ะพูดมากว่ะ!”   ผมจิ้มขนมปังยัดปากมัน มันจะได้หุบปากซะ
แต่แม่งอ้าปากรับเอาๆกินเฉย เอาไปเอามาจะกลายเป็นผมกำลังป้อนมันนะเนี่ย คิดแล้วผมว่าผมหยุดทำดีกว่า   - _ -


“อยู่กับกูสนุกมั้ย?”   มันกล้าถามผมมาก มันไม่ได้ดูหน้าตาผมเลยว่าเหนื่อยกับมันแค่ไหนโดนลากไปนู่นนี่
“ยังสนุกได้อีกนะมึง”   ผมบ่นมันก็ขำ แล้วเอานมมาหยดบนโต๊ะเป็นรูปไข่แฝด..เติมขน
ผมมีปัญหากับศิลเปรอะของไอ้เวรนี่ ตรงที่มันดันมาทำเลอะเทอะไว้ทางฝั่งใกล้มือผมแทนที่จะเป็นตรงหน้ามันเอง 

“เล่นห่าอะไรของมึงวะเชี่ยเดย์! มึงมาทำตรงนี้คนที่ร้านเขาก็คิดว่าเป็นกูวาดไว้สิสัด
โห แล้วดูมึงวาดเชี่ยไรของมึงเนี่ยยยยย”  ต้องดึงทิชชู่มาเช็ดทิ้ง เชี่ยเดย์ก็ขำแล้วเอาหลอดจุ่มนมมาวาดใหม่
.......เป็นรูปหนอนสองตัวกำลังปี้กันบ้าง คนสแครชไข่บ้าง  เห็ดบ้าง....
เห็ดของมันที่ผมมองยังไงแม่งก็เหมือนไอ้นั่นของผู้ชายมากกว่า แต่มันก็เถียงผมว่าเห็ดๆแล้วหัวเราะชอบใจ

“ไอ่สัด...มึงแม่งมีพรนรกนะกูว่า”    ที่ถูกน่ะต้องพรสวรรค์แต่ของมันผมว่านรก
ด่ามันก็ทำท่าเขิน “ขอบคุณ”  คือกูด่ามึงอยู่เดย์ไม่ได้ชม  ขอบคุณกูทำเชี่ยไรครับ


“อิ่มแล้ว เดย์กูง่วงว่ะ  กลับบ้านกันเหอะ”  ชวนมันกลับแล้วดูมันตอบนะ
“อ้าวเดี๋ยวดิ๊ ยังกินไม่หมดเลย”
“มึงก็กินเร็วดิ”
“มึงช่วยกูกินหน่อยสิ”
“เดย์ มึงเป็นคนสั่งมานะ ช่างแม่งเหอะปะๆ กลับกัน..” 
รู้มั้ยครับไอ้คนบ้ามันยังสั่งปังเย็นเพิ่ม แล้วก็สั่งหมูสเต๊ะร้านข้างๆมากินอีก ทั้งที่ยังกินของร้านนมปั่นไม่หมดเลย

“กูเสียดาย กูไม่ชอบกินทิ้งกินขว้างมันเสียของ ตราบใดที่ยังกินไม่หมดกูไม่กลับ!!”

แล้วมึงสั่งมาหาพ่อง!เต็มโต๊ะขนาดนี้!? กลับตีสองเหรอ!?
นี่มึงแดกเผื่อเด็กที่เอธิโอเปียเหรอคุณชายเชี่ยเดย์ครับ!!?

.....................แล้วผมก็ต้องเป็นคนซัดของที่เหลือช่วยมันกินจนหมด ไม่อย่างนั้นไอ้เดย์มันไม่ยอมกลับ 
อิ่มจนจะเล็ดออกทางตาครับ อยากจะร้องไห้

หลังจากหลุดจากร้านนมปั่นมาได้ ขณะที่เราสองคนกำลังกลับบ้าน เดินผ่านเซเว่นกันอย่างอืดๆ
มัน! มันๆๆๆๆ มันก็ร้องเข้าเซเว่นอี๊ก!!! ผมโดนลากเข้าไปด้วยตามเคย มันบอกจะซื้อขนมฝากแม่จ๋าของผม

“ไม่ต้องหรอกเดย์! ไม่เอาไรแล้ว กลับบ้านเหอะ!”
“ไม่เอา กูจะซื้อขนมไปฝากแม่มึงอ่ะ”
 “คือบ้านกูขายขนม สัด!”   มันทำหน้านึกได้  แต่ยังวางมาดไม่ยอมออกจากร้านง่ายๆเดินวนเวียนเล่นในนั้น
ถามอันนู้นผมชอบมั้ย อันนี้ล่ะ อันนั้นมันชอบกินนะ(มาบอกกูทำไม)
ดูของจนหมดร้านผมต้องตอบคำถามมันปากเปียกปากแฉะ... มันจะอยากรู้ทำไมนักหนาวะ

สักพักใหญ่ที่สุดมันก็ยอมออกมา แวะร้านหมี่เกี๊ยวข้างเซเว่นอีก จะซื้อไปฝากแม่จ๋าสองถุง
“คือเดย์....แม่กูมีคนเดียวซื้อทำไมสองถุง ไอ้ไก่ทอดนี่ก็พอแล้วให้จ๋ากิน ก๋วยเตี๋ยวไม่ต้อง”
ผมพยายามฉุดรั้งมันไว้ แต่มันเถียงผมว่ามันซื้อให้แม่ผมไม่ได้ซื้อให้ผมสักหน่อยอย่ายุ่ง..

ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยว ไอ้เดย์มันหันมาถามผม
“ลูกคิด มึงจำได้มั้ยว่ากูชอบอะไร ไม่ชอบอะไร”
“ทำไมกู.......ต้องจำ?”
“มึงอยากโดนเหรอ!”
“โดนเชี่ยไร มึงจะซ้อมกูเรอะ!!?”  ผมชักท้าวก้าวถอยไปสองก้าวอย่างระแวงไอ้บ้านี่
“กูจะ.............จะทำอะไรดีวะ....อืมมม”
“เลิกคิดอะไรไร้สาระสิ้นดีสักทีเถอะครับ”  ผมยกมือไหว้มันท่วมหัว โดนด่ากวนตีนอีก
“นึกออกแระ เก็บตังค์กัน มึงกล้าพนันกับกูมั้ย มึงกล้าเล่นกะกูป่าวโธ่!!!”
มันพูดทำตาวาวตีสีหน้ากวนๆ น่าถีบที่สุดอ่ะ  ผมฟังแล้วยังไม่เข้าใจอยู่ดี

“พูดอะไรวะ เก็บตังค์ทำไม เล่นอะไรของมึง”
“ถ้าเมื่อไหร่มึงจำเรื่องกูไม่ได้ มึงจ่ายกูครั้งละร้อย!”
“ทำไมกูต้องเล่นไอ้เด๊ย์ เฮ้อกูไม่เล่น!”
เรื่องอะไรครับเสียตังค์ ไม่เอาหรอก มันน่ะบ้าบอ

“แต่ถ้ากูจำเรื่องมึงไม่ได้ กูจ่ายให้มึงครั้งละสองร้อยเลยเอ้า!”

ห๊า..............เฮ้ยจริงดิ!!!?
ผมหูผึ่งถามย้ำมันหลายครั้งว่าแน่ใจเรอะ....555 นี่มันคงชะล่าใจคิดว่าผมจำที่มันพูดไม่ได้ ถึงได้กล้าท้ากันอย่างนี้
อย่างนี้ก็สนุกสิครับ!    “ด๊ายยย! ก็ได้เล่นก็ได้ ถามมาดิ”  ผมยิ้มๆเตรียมรับเงินมันแพ้ผมแน่

“ใครบอกมึงจะเล่นตอนนี้”
“อ้าว”
“หึหึหึ.... ต่อไปนี้กูจะบอกข้อมูลมึงเรื่อยๆ มึงก็ต้องบอกกูด้วย! เข้าใจ๋!?”
“เอ่อ... กูไม่ค่อยเข้าใจ”
“รู้น้อยก็ไม่สนุกสิ เอาไว้วันหลังก่อน ไว้เผลอเมื่อไหร่มึงได้จ่ายตังค์กูแน่ลูกคิด5555

สัดเดย์มันท้าวเอว หัวเราะชั่วร้ายอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว  ตายล่ะ ผมไม่คิดว่าจะยาวนาน
กลับบ้านไปต้องจดแล้วว่ามันชอบอะไร ไม่ชอบอะไรบ้าง ผมไม่ยอมแพ้ไอ้บ้านี่แน่


***************บ้านผมถึงก่อนบ้านไอ้เดย์ครับ

แม่จ๋าชมมันว่าน่ารัก ขนก๋วยเตี๋ยวกับKFC ไปเก็บ เดย์ยืนเกาะประตูหน้าบ้านคุยกับผมก่อนกลับ
มันบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ผมก็พยักหน้าหงึกๆ จำไว้...... แล้วผมก็บอกว่าผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน

“แล้วมึงชอบหรือไม่ชอบที่เราไปเที่ยวด้วยกันวันนี้”  เดย์มันจ้องตาผม ผมสะดุ้งนิดๆ

“ถ้ามึงบังคับ กูก็ไม่..ไม่ชอบ”  ผมก้มหน้าพูดเบา มันกลับหัวเราะ หัวเราะห่าไรวะ?
ผมเงยหน้ามองมัน มันก็พูดยิ้มแปลกๆ  “งั้นก็ดีแปลว่ามึงชอบ ไม่งั้นคงไม่ไปกับกู มึงไม่ชอบโดนบังคับนี่”     
ผมอึ้งไป สงสัยผมพลาดซะแล้ว เรื่องนี้จะทำให้มันคิดว่าผมเต็มใจยอมให้มันลากไปไหนด้วยกันก็ได้ 
โธ่ก็มันเคยฟังผมที่ไหนเล่า

“ก็แต่ว่าบางทีเราก็ปฏิเสธไม่ได้ไงเว้ย แบบว่าพูดไปก็เท่านั้น กูก็หยวนๆไรเงี๊ยะ”
ผมพูดเสียงเบา เดี๋ยวมันได้ยินชัดมาโกรธผมอีก...คงไม่มั้งมันยังหัวเราะอยู่เลย

“กูอ่ะ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แต่ถ้าเพื่อคนที่กูรัก....กูก็หยวนให้บ้างเหมือนกันแหละ”  เดย์มันบอกแล้วยิ้มกว้าง
“.........อื้ม...........เออ...เห็นมั้ยมึงก็ยังมีที่ต้องยอม..แต่ถ้าไม่ชอบโดนบังคับ มึงก็อย่าบังคับคนอื่นนักเซ่..”
“อะไร๊ กูไม่เคยบังคับใครนะ”
“กูเนี๊ยะ! ยืนหัวโด่อยู่เนี๊ยะ ...อุ้ย!”   ผมเผลอพูดไปแล้วรีบปิดปากตัวเอง
“มึงอ่ะไม่นับ เพราะมึงรักกูเนอะ คึคึ”
“เฮ้ย! รักบ้าไรวะ!!!”   ผมโวยวายตาโต
“อ้าว.............กูบังคับมึงทีไรมึงก็หยวนทุกทีนี่หว่าลูกคิด555”
เชี่ยเดย์ฉวยจังหวะที่ผมไม่ทันระวังอ้าปากจะด่ามันที่เอาเรื่องนี้มากวนตีนผม เอื้อมมือมาดึงแก้มข้างซ้ายผมเล่น
ผมสะดุ้งจับมือมันออก มันก็ขำแล้วชิ่งกลับบ้าน

ผมยืนดูมันเดินกลับบ้านอย่างหงุดหงิด กัดปากตัวเองไม่น่าหลงกลมันเหมือนไปบอกมันว่าจะบังคับกูก็ได้นะ
กูไม่ว่า อะไรอย่างนี้เลยอ่ะครับ  T T

“อ๊ะ จริงดิ!”  ผมนึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปจดเรื่องของมันที่ผมได้รู้มาทั้งหมดใส่สมุด
ไม่ได้ๆครับ เดี๋ยวหลงกลมันอีก ผมไม่ยอมเสียเงินให้ไอ่เวรนี่แน่ จะมาหลอกให้ผมหมดตูดอ่ะดี๊
ฝันไปเห๊อะเชี่ยเดย์ คอยดูนะ กูจะจำเรื่องของมึงทุกอย่างให้ขึ้นใจเลย




+++++++++++++++++++++++++++++++++++



อีกไม่กี่วันต่อมา ที่โรงเรียนตอนพักกลางวันครับ...

เชื่อไหมครับเรื่องวันนั้น ที่ผมกับไอ้เดย์ต้องแยกไปดูหนังต่างหากกันสองคน ยังเป็นหัวข้อให้ไอ้พวกปากหมา
ทั้งเพื่อนมันและเพื่อนผมในห้องล้อกันไม่รู้เบื่อ พวกมันหาว่าพวกผมหนีไปจู๋จี๋กันสองคนทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง

“เฮ้ยลูกคิด มึงทำไมไม่ไปกินข้าวกับแฟนมึงอ่ะก๊ากกก5555555”
ไอ่เชี่ยซีนครับ แดกข้าวเต็มปากหัวเราะลั่นโรงอาหาร ข้าวกระเด็นติดหน้าไอ้คิมข้างๆ มารยาทคืออะไรสัดนี่ไม่รู้จัก

“มึงหยุดเลยๆ! เชี่ยซีน”  ไม่ใช่เสียงผมที่บอกให้มันเลิกล้อนะครับ เสียงไอ้คิมน่ะ แบบว่าเม็ดข้าวเต็มหน้ามันแล้ว 
กีต้าร์หันไปขอกระดาษทิชชู่จากสาวๆโต๊ะข้างกันที่กรี๊ดกร๊าดเต็มใจดึงให้มัน
มันเอามายื่นให้ไอ้คิมที่มีไอ้ซีนนั่งคั่นกลาง ก่อนจะเอาส่วนที่ดึงแบ่งไว้ยัดปากไอ้ซีนแบบรำคาญ 

ผมกับไอ้ยูนั่งตรงข้ามกันหันมาคุยกันเอง ไม่สนใจไอ้ซีนที่โวยวายว่ากีต้าร์เอากระดาษมายัดปากมันทำไม
นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีก..

“ยู มึงดูเหนื่อยๆนะ กินเยอะๆหน่อยเดี๋ยวไม่มีแรงเล่นบาส! นะเว้ย5555”
ผมแซวไอ้ยูครับ เน้นคำว่าบาสที่เหมือนกับชื่อแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของมัน มันก็ยิ้มๆ

“เออ โดนโค้ชจับได้ว่าโดดกลับก่อนวันนั้นอ่ะดิ แม่งซวยคุยเรื่องหนังให้เพื่อนในทีมฟัง
โค้ชดันแอบมานั่งข้างหลังพวกกูเฉย รู้หมดว่ากูแอบกลับไปแล้วซ้อมไม่ครบที่แกสั่ง
โดนซ้อมหนักกว่าเพื่อนทุกอย่างเป็นสองเท่าเลยมึง...เฮื่อย”
ไอ้ยูมันบ่น พวกผมก็ขำไอ้นี่มันทำเลวไม่ขึ้นเลยจริงๆเขาจับได้หมด

“เออ เฮ้ยลูกคิด กูมีเรื่องอยากขอให้มึงช่วยหน่อยได้มั้ยวะ”  ไอ้กีต้าร์เลิกเล่นคิ้วไอ้ซีน
หันมาทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกออกกับผม หน้ามันดูจริงจังน่าเชื่อถือผิดกับหน้าไอ้ซีน
ที่กำลังทำตาเหล่ให้ไอ้คิมขำข้างๆราวฟ้ากับก้นเหว

“อะไรเหรอต้าร์”   ผมถามมันอย่างสงสัยท่าทางหนักใจของมันก่อนตักข้าวเข้าปาก
“มึงช่วยพูดกับไอ้เดย์ให้หน่อยสิลูกคิด! ไอ่เชี่ยนั่นแม่งพูดยาก”
แค่ขึ้นต้นมามีชื่อไอ้เดย์มาด้วย ผมก็มองเห็นความยุ่งยากวุ่นวายมารำไรแระ

“เรื่องอะไรวะ”
“เมื่อเช้าพวกรุ่นพี่ที่กูไปซ้อมวงด้วยบ่อยๆ เขาอยากให้ไอ้เดย์ช่วยมาเล่นกีต้าร์ให้วง แทนพี่อ็อฟที่เจ็บแขน”     
“อ้าวพี่อ็อฟเล่นเบสไม่ใช่”   ไอ้ซีนเสือกให้ครับ ผมถามช้ากว่ามัน
ไอ้ยูกับไอ้คิมก็คอยฟัง เรื่องมันเป็นไงเนี่ย  “ก็ให้กูเล่นเบสแทนพี่อ็อฟให้ไอ้เดย์เล่นกีต้าร์”
“ไอ้เดย์มันเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอวะ”   ผมผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ก็ห้องมันไม่มีกีต้าร์ให้เห็น

ไอ้กีต้าร์ว่าเดย์มันเล่นใช้ได้อยู่แต่ไม่ค่อยได้เล่น เคยเล่นดีดเล่นๆกันบ่อยที่บ้านกีต้าร์ ผมนึกในใจดีนะที่รู้ก่อน
เดี๋ยวเสียตังค์ให้ไอ้บ้าเดย์ กลับบ้านไปผมจะรีบไปจดไว้

“แล้วทำไมต้องให้กูพูดวะ มึงอ่ะสนิทกะมันมาก่อนกูอีกนะต้าร์”  ผมก็งงนะ
ผมแทบสำลักข้าวกับคำตอบของไอ้กีต้าร์

“ก็มึงเป็นแฟนมันอ่ะ”
ผมอยากพ่นข้าวใส่หน้าไอ้ต้าร์จริงๆ ผมรีบกินน้ำรีบกลืนแล้วด่ามัน “สัด!!!”
“5555555555”   หัวเราะกูเข้าไปพวกบ้าเอ๊ย

“กูล้อเล่นน่าลูกคิด มึงลองพูดให้หน่อยดิ นะนะ ระยะนี้มันติดมึงอย่างกับอะไรดี”
“ทำไมมึงไม่ขอเองอ่ะ”
“โธ่กูขอมันแล้วไอ่สัดเดย์ไม่ยอมเล่น ยังไงๆมันก็ไม่ไปเล่นให้ จ้างก็ไม่เอา”
“แล้วมันมีปัญหาไร ถึงไม่ไปกับมึง”   ไอ้คิมยื่นหน้ามาถามอย่างอยากรู้ข้ามหน้าไอ้ซีน

กีต้าร์ว่าไอ้เดย์บอกเล่นไม่ได้ ให้ไปเล่นต่อหน้าคนเยอะแยะมันเล่นไม่ออก มันอายเขา
ผมงี้อึ้งเลยครับ! เชี่ยเดย์บุรุษผู้กล้าหน้าด้านในตำนาน อายเป็นเว้ย!55555 อย่างนี้มันน่ายุให้ทำนะ
ผมอยากเห็นมันขึ้นเวทีจังหน้ามันคงเด๋อด๋าตลกเหมือนลิงถือลูกท้อ

“ถ้ามันยอมเล่นให้กูจะได้เล่นด้วยไง พี่ๆเขาเล่นที่งานมหาลัย กูอยากเล่นอ่ะ เคยแต่ได้ไปซ้อม
ไม่เคยได้แสดงจริงกับเขาสักที พี่อ็อฟเสียดายแทบตายแต่แขนเข้าเฝือกเล่นไม่ได้จริงๆ
พวกพี่เขาเคยเห็นไอ้เดย์เล่นตอนไปกินเหล้าที่บ้านกูไง หาคนไม่ทันแล้ว ถ้าไม่มีใครเล่นกีต้าร์แทนกู
กูก็เล่นเบสแทนพี่อ็อฟไม่ได้ งานมีวันจันทร์นี้แล้ว”
กีต้าร์นั่งท้าวคางขมวดคิ้วถอนใจเสียดายแล้วเสียดายอีก ส่งสายตาอ้อนมาหาผม
ขอร้องให้ผมลองพูดกับไอ้คนบ้านั่นดูให้ที เผื่อมันจะเปลี่ยนใจ

ผมฟังพยักหน้าหงึกๆเข้าใจที่ไอ้กีต้าร์ดูร้อนใจ มันบอกเพื่อนๆของพวกรุ่นพี่ก็ ไม่มีคนว่างมาช่วย
เด็กที่เล่นกีต้าร์เป็นแถวบ้านที่พอรู้จักกันยังฝีมือไม่ถึงเล่นเพี้ยนเยอะไป หาคนไม่ได้อาจต้องสละสิทธิ์
ไอ้กีต้าร์มันอยากเล่นงานนี้มาก มันว่าไอ้เดย์เหมาะที่สุด

“เอ่อ ต้าร์ กูมีคำถามที่สำคัญมากเลย คือมึงขอให้กูไปช่วยพูดกับมัน แล้วมึงคิดว่ามันจะฟังกูไหม....”
ขนาดไอ้ต้าร์มันยังไม่ยอมฟังเลย   อย่างไอ้เดย์เนี่ยนะ จะฟังผม.....

ผมทำหน้าไม่แน่ใจสุดๆกับเพื่อนๆ   ก่อนจะฮึดแล้วทำหน้ามุ่งมั่น ลองดูสักตั้ง


*****************
*********
****


“กูไม่เล่น”
ยิ้มเหงือกแห้งเก้อเลยครับ  ไอ่สัดเดย์ มึงไม่เห็นแกความมุ่งมั่นในแววตาของกูเลยใช่มั้ย
ผมเดินคอตกค่อยๆล้วงเอาแผ่นเกมส์ที่ยืมมันไปจากในเป้ส่งคืนให้ มันเอาไปเก็บในเป้มัน
เดินกันอยู่แถวตลาดครับ กลับจากโรงเรียนไอ้เดย์แวะซื้อลูกชิ้นปิ้งอยู่ แค่ผมเริ่มเกริ่นมันก็รู้แกวแล้ว

ผมก็คิดอยู่แล้ว ว่ามันคงไม่ยอมไปเล่นกีต้าร์ให้พวกไอ้ต้าร์แค่เพราะผมมาขอร้องหรอก
ผมสำคัญกับมันแค่ไหนเชียว... เชอะ....

“มึงอ่ะ ทำให้เพื่อนหน่อยก็ไม่ได้ สงสารไอ้ต้าร์มันนะ”
“กูไม่เล่น ขืนไปเล่นผิดอายเขาตายห่า กูไม่ได้เล่นเก่งเหมือนไอ้ต้าร์นะเว้ย”
“แต่ไอ้ต้าร์ว่ามึงเก่งกว่าใคร มึงดีสุดแล้วตอนนี้ ทำไมมึงไม่ลอง...”
“หยุด! มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ได้มั้ยลูกคิด!”
“เอ้า! มึงเสียงดังใส่กูทำไมอ่ะ! ไม่อยากเล่นก็ไม่ต้องเล่น ไอ้คนใจแคบกูไม่รอมึงแล้ว!”

ผมด่ามัน แล้วเดินหนีแม่งเลย ปล่อยให้มันยืนทำหน้าขัดใจรอลูกชิ้นที่ยังปิ้งไม่เสร็จของมันต่อไปเถอะ
มาอารมณ์ไม่ดีใส่ผมขึ้นเสียงใส่ผมด้วยเหตุอันใด

คิดๆแล้วเหมือนโดนด่า ว่าไม่ต้องไปเสือกเรื่องของมันใส่หน้าเลยอ่ะ น่าโมโหชะมัด

...........................................

..............

.....



tsktonight…
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 01:35:09 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ Roman chibi

  • Death is not the end. Death can never be the end. Death is the road. Life is the traveller. The soul is the guide.
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-3
สนุกจัง รอติดตามตอนต่อไป o13

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 7 เพื่อใคร...         





ผมเดินจ้ำกลับมาถึงบ้านด้วยความหงุดหงิดที่โดนไอ้บ้าเดย์มันมาพาลตะคอกใส่

แม่จ๋าจัดน้ำขวดเข้าตู้อยู่ก็หันมามองหน้าผมที่นั่งกระแทกตูดหน้าง้ำใส่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
จ๋าเดินมาใกล้ยกมือท้าวสะเอวถาม  “อ้าว เป็นอะไรลูกคิด ไอ้ลูกคิด... หน้าบึ้งหน้าบูดมาเลย เป็นอะไรล่ะลูก?”

แค่เพราะผมไปพูดให้เดย์ช่วยเรื่องกีต้าร์ เล่นกีต้าร์แทนกีต้าร์ กีต้าร์จะได้ไม่ต้องเล่นกีต้าร์
มันจะได้เล่นกีต้าร์แทนกีต้าร์ กีต้าร์ช่วยวงกีต้าร์มีกีต้าร์ บอกกีต้าร์แล้วกีต้าร์บอก มันเล่นกีต้าร์คือกีต้าร์ไม่ฟัง
กีต้าร์ไม่รู้จะทำไงไม่มีกีต้าร์แทนกีต้าร์ เดย์มันไม่เล่นกีต้าร์ให้กีต้าร์เลยไม่ต้องมีกีต้าร์วงกีต้าร์
วงกีต้าร์ไม่มีกีต้าร์กันกีต้าร์จะทำไง หากีต้าร์มา วงกีต้าร์บ่นบอกกีต้าร์ช่วยหากีต้าร์เล่นแทนกีต้าร์ทีจะไม่ทัน
กีต้าร์เห็นนอกจากเดย์มันยอมเล่นกีต้าร์ให้กีต้าร์ แล้วกีต้าร์มันจะขอบคุณมากเลยได้กีต้าร์เนี่ย...

พอผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่จ๋าฟัง จ๋าก็ปลอบใจผมว่า   

“อ๋อ........”
“จ๋าว่ามั้ยอ่ะ”
“เอ่อ..............อีกรอบซิลูก”
ผมมองหน้าแม่ตาปริบๆ ก่อนลุกไปหยิบโค้กแช่เย็นมาเปิดฝา “โค้กขวดนะจ๋า”
เอาหลอดจิ้มเกลือในกระปุกเล็กข้างตู้นิดหน่อยแล้วเอามาใส่โค้ก ถือขึ้นไปกินบนห้องตัวเอง ...

………………………….

………………….

………

“ตื้ดๆ ตื้ดๆ”
ขึ้นมาบนห้องดูดโค้กไปได้แค่สองอึก เสียงมือถือผมก็ดัง ผมรีบวางเป้นักเรียนลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอม
รีบถอดถุงเท้าโยนใส่ตะกร้าข้างตู้เสื้อผ้า ล้วงโทรศัพท์ตัวเองออกจากกระเป๋ากางเกงมาดู ผมเห็นคนโทรเข้าแล้ว
ต้องขมวดคิ้วก่อนวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เดินเข้าไปล้างมือล้างหน้าลวกๆ

ออกมาคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับสายแล้วคุยไปเช็ดหน้าไป  “ทำไมจ๋า”   คุณนายลูกเกดครับ
ต่อให้อยู่บ้านด้วยกัน แต่ถ้าอยู่คนละที่ อย่างเช่นจ๋าอยู่ในครัวผมนั่งหน้าบ้าน จ๋าดูทีวีผมอยู่ในส้วม หรือผมอยู่ข้างบน
จ๋าอยู่ชั้นล่าง แม่จ๋าแกชอบโทรมาหาผม แทนการตะโกนคุยหรือตามหากัน ก็ค่าโทรศัพท์สมัยนี้ถูก

“เดย์มาหา”
“อึก... ลูกหลับแล้ว จ๋าบอกมัน..”  ผมรีบบอกแม่ไปแบบนี้ เคืองครับเคือง มาง้อกูทำไม
“อ้าวแล้วแม่คุยกับใครอยู่เนี่ย อย่ามาบ้าน่า ทะเลาะกันเรื่องกีต้าร์ใช่มั้ย”
“อ้าวตกลงจ๋าเข้าใจด้วยเหรอ”
“เดา...เอ๊ะอย่าบอกนะ ว่าลูกไปทำกีต้าร์เขาเสียแล้วหนีกลับบ้านมาใช่มั้ย โธ่เอ๊ยซ่อมจะเท่าไหร่เนี่ยไอ้ลูกเอ๊ย!”
“...........ไม่ใช่ละ จ๋าคือ มันไม่ใช่”
“อ้าวแล้วทำไมไม่ลงมาหาเพื่อน ห๊ะอะไรนะลูก..”
“.............อะไรจ๋า?”   
รู้สึกเหมือนแม่ผมจะหันไปพูดกับไอ้เดย์แทนนะครับ

“อ๋อ เออๆไม่ได้ทะเลาะกันก็ดีแล้วลูก ขึ้นไปหามันไปอยู่ข้างบนน่ะ ขอบใจนะลูกนะ
ลูกชิ้นน่ากินดีแม่กำลังอยากกินเลย5555”  ผมได้ยินจ๋าพูดอย่างนี้แล้วก็วางสายเฉยไม่สนใจผมเลย

ไม่กี่อึดใจประตูห้องผมก็ถูกผลัก มีร่างไอ้คุณชายเชี่ยเดย์ทะลึ่งพรวดเข้ามายืนเก็กถือถุงลูกชิ้นจ้องหน้าผม....
ผมเชิญมันนั่งที่พื้นก่อนดีมั้ย หรือจะสวัสดีก่อนแล้วค่อยร้องเพลงให้มันฟัง..ฮึ่มน่าโมโห

“มึงจะมาทำไมวะ เคาะประตูไม่เป็นเหรอ บ้านมึงเหรอ บอกไม่ให้กูยุ่งกับมึงไม่ใช่
อ้าวแล้วให้ลูกชิ้นแม่กูไปแล้วไม่ใช่เหรอ”   เอ่อผมกำลังตกใจอ่ะครับไอ้คำถามสุดท้ายนี่ผิดประเด็นไปหน่อย

“กูซื้อเผื่อมึงกับจ๋า”    ไอ้เดย์เดินมานั่งปลายเตียงไม่เห็นกระเป๋าเป้มัน สงสัยฝากแม่วางไว้ข้างล่าง
โห..เอาลูกชิ้นมาง้อกูด้วย แต่ที่ผมเห็นคือมันนั่งแดกคนเดียวเลย
นี่มันเข้ามานั่งกินลูกชิ้นให้ผมดูเพื่อให้ผมหายโกรธมันเหรอครับ

“ไหนของกูอ่ะ!?”  ผมยืนต่อหน้ามันแบมือทวง มันกินจนเหลือไม้เดียวแล้วยื่นมาให้
“เอาไปแดกไม้เดียวพอ เพราะมึงทิ้งกู”   แนะ! แม่งดูมันพูด
“ทิ้งเชี่ยไรกูโกรธมึงอยู่เนี่ย รู้ตัวบ้างสัดเดย์”
“โกรธกูเรื่องอะไร”
“นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีก!?”   เชื่อมันเลย
“ก็อะไรล่ะ”
“ก็เพื่อนไม่ช่วยเพื่อน เขาเรียกใจดำ มึงทำไมไม่ช่วยๆมันไปเรื่องแค่นี้เอง”
“ทำไมวะ! ไอ้กีต้าร์มันสำคัญกับมึงมากนักเหรอ!”   หูย..ถลนตาใส่กูใหญ่เลยนะไอ่ห่า
“เออ! สำคัญดิ! แล้วมันไม่สำคัญกับมึงเหรอ มันไม่ใช่เพื่อนมึงด้วยรึไงล่ะ”
ผมถามมันเสียงดังกลับบ้าง จ้องตู้เสื้อผ้าข้างหลังมันเขม็ง คือไม่อยากสบตามัน ตอนนี้ตามันโหดเกิน...

“..........มึงจ่ายกูมาร้อยนึงเลย”    ไรวะ! อยู่ๆมาเปลี่ยนเรื่อง ไอ้บ้านี่มันแบมือใส่ผมจะเอาตังค์เฉย
“เชี่ยไรล่ะ!”   ผมสะดุ้งถามมัน มันก็จ้องหน้าผมนิ่งๆกัดปากตัวเองทำหน้าบูดยิ่งกว่าตูดซะอีก

“มึงก็รู้...........กูไม่ชอบให้ใครมาบังคับ มาสั่ง.......กูไม่อยากไปเล่นนี่...ทำไมต้องกูอ่ะ
กูสิสมควรโกรธมึงอ่ะ.......มึงลืม...”  ไอ้เดย์ล้มตัวไปนอนคว่ำ คว้าหมอนข้างผมมากอด
แล้วพูดอู้อี้รอดไรฟันออกมาให้ผมได้ยิน เสียงแม่งอย่างโคตรน้อยใจเลย

ผมใช้ฟันดึงลูกชิ้นเม็ดสุดท้ายออกจากไม้ เคี้ยวแล้วเหลือกตาขึ้นมองเพดานห้อง
คิดในใจด้วยความหน่าย......... ไอ้บ้านี่เด็กชะมัด..
“กูไม่จ่าย........กูไม่ได้บังคับ ....กูขอร้อง”
ผมบอกพร้อมๆกับลงไปนั่งข้างๆมัน มันฟังแล้วรีบลุกนั่งแต่ตายังจ้องผมอย่างโกรธๆอยู่

“ทำไมมึงต้องมาขอร้องแทนไอ้กีต้าร์ด้วยวะ”
“ก็มันบอก..........เอ่อ......ก็มันเล่าให้ฟัง กูเลยลองมาพูดกับมึงดูไงเดย์ ช่วยมันไปเหอะ”
“กูไม่เล่น”
“......... ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“กูไม่เล่น”
“....อีกทีอ่ะ”
“กูไม่เล่น!”
“.....ไหนมึงบอกจะหยวนให้คนที่มึงรักไง!อะไรวะ!!”
“อึก!........เฮ้ย..มึง..........มึงๆๆๆ มึงหมายถึงใคร!”
โอ๊ะ.....เชี่ยเดย์มันทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนี้ด้วยนะ

“ก็มึงไม่รักเพื่อนมึงเหรอ มึงโกหกกูนี่ให้ข้อมูลเท็จจ่ายกูมาเลยสองร้อย”
“สัด! กูชอบกินอะไรมากกว่ากันระหว่างปลากับปู!?”
“ปูดิ! เชี่ย!! แล้วมึงมาถามอะไรตอนนี้!”
“กูไม่ได้โกหก ทุกครั้งกูก็พูดเรื่องจริง กูไม่จ่าย แล้วกูชอบสีอะไร!?”
“สีแดง! เชี่ย!! สัดเดย์กูไม่มีเผลอหรอกไอ่ฟาย มึงรู้มั้ยกูกินส้มตำใส่พริกกี่เม็ด!”
“15เม็ด!”
“สัด! มึงรู้ได้ไงวะเนี่ย!!?”   
ผมตาโต เอ๊ะก็ผมยังไม่เคยบอกมันเลยนี่หว่ามันรู้ได้ไง

“ตอนกูมาถึงแม่มึงกำลังฝากคนข้างบ้านซื้อส้มตำมาให้มึงอ่ะ”  ไอ้เดย์พูดต่อทำผมกระจ่าง
“โอ๊ะ งั้นวันนี้ก็มีส้มตำกินสิ!”
“เออ จ๋าฝากเขาซื้อแบบไม่เผ็ดแล้วก็มีไก่ย่างมาเผื่อกูด้วย บอกให้กูอยู่กินกับมึงเนี่ย”
“โหไรวะ! มึงอ่ะแม่กูซื้อให้มึงกินเยอะกว่าที่ซื้อให้กูอีก ขี้โกง!”
“555 ดูด้วยใคร นี่ลูกรักครับ555 มึงอ่ะเก็บของย้ายออกจากบ้านนี้ไปเลยไป”
“มึงจะมาอยู่แทนกูเหรอ ฝันไปเหอะสัด อ๊ะแต่ก็ดีนะ มึงจะได้มายกลังยกของแทนกู”
“งั้นกูเปลี่ยนใจแล้วให้มึงอยู่นี่ก็ได้ แต่กูยึดห้องมึงนะส่วนมึงก็นอนในห้องน้ำไปลูกคิด”
“ควายดิ! บ้านกูเหอะ555”  ผมด่ามันแล้วหัวเราะ ไอ้เดย์มันก็หัวเราะที่โดนด่า

มันรีบวิ่งลงไปข้างล่างนำหน้าผมทันทีที่แม่จ๋าโทรมาตาม ส้มตำมาแล้ว ผมรีบวิ่งลงบันไดตามมัน
เสียงดังแม่ก็บ่นตะโกนว่าลงบันไดเบาๆหน่อยมันจะพัง

……………………….

…………
…..   “.......เอ๊ะ....”    ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ตอนนั่งกินส้มตำข้าวเหนียวไก่ย่างหมดเกลี้ยงแล้ว
นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ยยยยยยยยยยย!!!

ผมลืมไปเลยว่ายังคุยเรื่องกีต้าร์ค้างอยู่ ไอ่สัดเดย์เล่ห์มึงเยอะนักนะ เอาเรื่องกินมาหลอกกู
“เชี่ยเดย์! มึงอ่ะ!! ว่าไงล่ะเรื่องนั้นน่ะ”  ผมนั่งคุกเข่ากลางที่นอนขมวดคิ้วถามมัน มองมันที่นอนแผ่หลาเปิดพุง
จะหลับมิหลับแหล่เต็มท้ายเตียงผม   

“เรื่อง.......ยกลัง?”
“ไม่ใช่! ก่อนนั้น!”
“เรื่อง...?...กูมาอยู่บ้านมึง”
“ก่อนอีก!”
“ส้มตำ”
“ก่อน!”
“พริก....15 เม็ด”
“ข้ามตอนนั้นไปเลยเชี่ย”
“สีแดง...”
“ไอ่สัดไม่ใช่ข้ามไปๆ”
“ปู..”
“เชี่ย! บอกให้ข้ามไป”
“ตังค์กู จ่ายมา”
“มึงหูหนวกเหรอเดย์! ข้ามไปให้หมดไม่ใช่เรื่องพวกนี้ มึงอย่ามาตลก”
“อ๋อ........ ที่จ๋าทำไข่พะโล้”
“ไอ่สัด! นี่มันเรื่องตั้งแต่สามวันก่อนแล้วไอ่ฟาย!! ย้อนกลับม๊า!!!”
“กูไม่เล่น”
“เอ้อ! เรื่องนี้เลย!!!!”
“กู! ไม่! เล่น! กีต้าร์! แทนใครทั้งนั้น!!”
“...........................คือ....เออ.....”        .....เออ ชัดเลย ใช่ครับ โอเค....จบ

ผมเหนื่อยกับมันครับ เลยล้มตัวนอนถอนใจเอาตีนก่ายหน้าผาก อุ้ยเว่อร์ไปแค่มือน่า
“ทำไมมึงเซ้าซี้กูจังวะ น่ารำคาญน่า พอได้แล้ว”   ดูมันดิครับยังจะพูดอย่างนี้อีก

ทำไมผมรู้สึกแย่ก็ไม่รู้ ทั้งที่ความจริงแล้วนี่มันไม่ใช่เรื่องผมเลย ไม่เกี่ยวกับผมเลย
ทำไมนะ.......... ผมอยากให้มันฟังที่ผมพูดมากกว่านี้ ถ้ามันยอมเล่นเพราะผมบอก
ผมอาจจะไม่รู้สึกเซ็งมากอย่างนี้ก็ได้


+++++++++++++++++++++++++++++++++++


วันต่อมา พักกลางวันพวกผมกินข้าวอิ่มกันแล้วก็ออกมานั่งริมสระบัว ข้างๆอาคารหอประชุมโรงเรียน
ผม ไอ้คิม ไอ้ยู ไอ้ซีน นอนก่ายเกย กองกันตามพื้นสนามหญ้า มีไอ้กีต้าร์ยืนเหม่อมองผิวน้ำออกไปไกล
หน้าตาเซ็งสุด มันยืนทำMVนานแล้ว ขณะที่พวกผมอิ่มแล้วนอนอืด เห็นอะไรก็ขำกันเหมือนคนเมาหญ้า

“เฮ้ยเพื่อนต้าร์ครับ มึงเป็นไรครับ มาโดดน้ำฆ่าตัวตายแถวนี้ไม่ได้นะครับกูกลัวปี๋555” ไอ้ซีนครับ
ลุกนั่งปัดเศษดินเศษหญ้า ไปกอดคอไอ้กีต้าร์แซวสนุก ไอ้เรื่องให้มีความสุขบนความทุกข์ของเพื่อนมันถนัดครับ
ไอ้กีต้าร์ใช้แค่หางตามองหน้าไอ้ซีนแล้วเลิกมอง สะบัดหน้ามาจ้องผมที่นอนหนุนมือตัวเองมองพวกมันอยู่

“ลูกคิด....... มึงลองพูดให้อีกไม่ได้เหรอวะ เผื่อว่า..”
“วู้ยยยยยยยยยย! มึงจะไปพึ่งอะไร๊ไอ้ลูกม๊าน ไม่โดนไอ้เดย์แดกหัวเข้าไปก็ดีแล้ว”
ไอ้กีต้าร์พยายามจะขอร้องผมอีกรอบ แต่ไอ้ซีนมันส่ายหน้าห้ามไว้

ผมเห็นไอ้กีต้าร์ยืนทำหน้าเสียดายแล้วเสียดายอีก เซ็งเศร้าตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ยังไม่เลิก
เดย์มันน่าจะช่วยกีต้าร์ซะหน่อยน้า เฮ้อแต่หมดปัญญาครับไอ้เดย์มันเอาแต่ใจ แล้วก็ไม่ค่อยฟังใคร
ถ้ามันบอกว่าไม่ก็คือไม่ ทั้งที่มันยังไม่ลองพยายามดูเลย เอาจริงๆแล้วผมว่ามันต้องทำได้
ไอ้เดย์มันเล่นกีต้าร์ออกงานได้แน่ ก็ไอ้กีต้าร์มันว่างี้

“ทำไมมึงไม่ลองไปพูดกับไอ้มาร์ค ไอ้น็อตมันล่ะ เผื่อไอ้เดย์มันจะเชื่อ”  ยูเสนอครับ
พวกผมก็คิดแล้วเห็นด้วย ไอ้สามคนนั้นสนิทกันมากกว่าพวกผมที่อยู่คนละห้องกัน แต่กีต้าร์กลับบอกว่า 
“ กูไปขอก่อนมาพูดให้พวกมึงฟังอีก.. โธ่เว้ย! ยังไงมันก็ไม่เล่น”

กีต้าร์หัวเสียหงุดหงิดน่าดู ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า ดึงหญ้าแถวนั้นเขวี้ยงทิ้งน้ำเป็นกำๆอย่างใส่อารมณ์
ผมก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไงดีแล้วได้แต่หันไปมองหน้าไอ้คิมกับไอ้ยูพวกมันก็ยักไหล่
ไม่มีใครเล่นกีต้าร์เก่งขนาดจะไปช่วยไอ้ต้าร์แทนไอ้เดย์ได้

“ทำใจเหอะว้า ต้าร์เอ๊ย555 มึงก็รู้ไอ้เดย์มันไม่เคยฟังใครหร๊อก เชื่อกูแดกเหล้ากัน ไม่ต้องไปล่งไปเล่นมันหรอก
ไอ้งานมหาลัยพวกพี่มึงนั่นน่ะ แถวบ้านกูก็สาวเยอะ ไปเล่นกีต้าร์ให้ผู้หญิงแถวบ้านกูฟังก็ได้555
เผื่อกูจะมีผลพลอยได้ติดไม้ติดมือด้วยบ้างสักคนสองคน555”   
เชี่ยซีนยืนท้าวเอวค้ำหัวไอ้กีต้าร์ พูดไปหัวเราะไปหาป๊ะอะไรของมัน เพื่อนกำลังเครียดไอ่ห่านี่เขาไม่เคยรู้กาลเทศะ
มันทำหน้าเหมือนสะใจ ไอ้กีต้าร์หน้าบึ้งถีบเข้าน่องมัน มันก็ยังหัวเราะท่าจะบ้า

“มึงดีใจที่ไอ้ต้าร์ไม่ต้องไปเล่นวงที่มหาลัย เพราะกลัวสาวๆจะมาติดใจมันมากกว่ามึง
แล้วมันจะเมินมึงช่ายป่ะเชี่ยซีน5555 กูรู้ทันมึงน่า555” 
ไอ้คิมชี้หน้าทำตาวาวคิดได้ พูดยักคิ้วหลิ่วตาล้อไอ้ซีนที่ปากยื่นปากยาวส่ายหน้ารัวเถียงเสียงดัง   “ส้นตีนดิ!” 

กีต้าร์ก็ถอนใจเงยหน้าไปมองไอ้ซีน ก่อนดึงมือให้มันลงมานั่งข้างกัน
“กูมีแฟน กูก็ไม่เคยทิ้งเพื่อนมึงก็รู้ ที่ผ่านมากูมีใครหรือแม้แต่ตอนนี้ที่กูมีแอ๋ม กูเคยเมินมึงสักครั้งมั้ยวะซีน..”
ไอ้กีต้าร์พูดจริงจังกับไอ้ซีน ไอ้ซีนโวยวายเถียงว่ามันไม่ได้คิดอย่างนั้นสักกะติ๊ดดแบบ...หางเสียงมึงสูงไปไหนวะ

“แต่ยังไงๆกูก็ว่าไอ้เดย์มันไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก ถ้ามันยอมเล่นกีต้าร์ให้มึงนะ กูจะยอมโดนลงสระนี่
ว่ายฟรีสไตล์ไปกลับเล่นกับปลาให้พวกมึงดูเล้ย555วะ5555”     ฟังไอ้บ้าซีนมันท้าทายแล้วผมก็ได้แต่ส่ายหน้า
ยังไงไอ้ตัวบ้าอีกตัวอย่างไอ้เดย์มันก็ไม่มีทางยอมช่วยเพราะเชื่อผมอยู่แล้ว

“โอ๊ะ....”  ผมได้ยินเสียงข้อความไลน์เข้า เปิดดูไอ้ตัวตายยากอย่างไอ้บ้าเดย์มันส่งสติกเกอร์มาถามว่าอยู่หนายยยยย 
ผมเลยถ่ายรูปสระบัวตรงหน้าส่งให้มัน ในรูปติดภาพไอ้กีต้าร์กำลังจิ้มตาไอ้ซีนอยู่มุมล่างซ้าย
มุมล่างขวามีไอ้ยูกับไอ้คิมหัวเราะปากกว้าง

สักพักไอ้เดย์ก็ตามมานั่งเสนอหน้าอยู่ข้างๆผมครับ

“ไอ้มาร์คกะไอ้น็อตอ่ะ”  ผมถามมันก็ยิ้มก่อนล้มตัวลงนอนหนุนตักผมแบบไม่ให้ตั้งตัว
“ไปขี้ด้วยกันมั้ง”  ไอ้เดย์ตอบแบบไม่ใส่ใจแล้วมองผมที่มองหน้ามัน “มองทำไมวะ”
ดูมันยังจะมาถามผมอีกนะ  “ก็มึงนอนทำไมล่ะ...หนัก...อื้ออออ ลุกดิ๊...ออกไป..”
ผมบ่นแล้วดันตัว ผลักหัวมันให้ลุกนั่ง มันก็ไม่ยอมลุกจนเพื่อนๆพากันขำคิกคัก

“มึงแม่งดื้อว่ะเชี่ย”  ผมขี้เกียจจะไล่แล้วเลยปล่อยมันนอนขำผมตามสบาย แต่มันก็ไม่หยุดแค่นั้นสิครับ
ไอ้เชี่ยเดย์ดันได้คืบจะเอาศอกมากอดเอวผมด้วย ผมสะดุ้งรีบผุดผลัดลุกขึ้นยืน ทุกคนก็มอง มันก็ทำหน้างงๆ 

“กูจั๊กจี๋สัด!//////*//”  ก็มันน่าอายไม่ใช่เหรอครับ มันจะกอดเอาหน้ามาซุกพุงผมขนาดนี้
เดี๋ยวพวกที่ห้องมาเห็นก็ชอบเอาไปล้อกันไม่เลิก

“เดย์............มึงจะไม่ช่วยกูจริงอ่ะ ช่วยกูหน่อยไม่ได้เหรอ กูอยากเล่นงานนี้จริงๆอ่ะ”
ไอ้กีต้าร์จู่ๆก็ตะกุยหญ้าเข้ามาเสนอหน้า อ้อนวอนด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญ มีเสียงไอ้ซีนหอนเป็นหมา
โหยหวนประกอบรบกวนอยู่ข้างหลัง ก่อนมันจะโดนไอ้ต้าร์หันไปถีบ

“ต้าร์ มึงเลิกพูดเรื่องนี้สักทีไม่ได้เหรอวะ กูไม่อยากขึ้นเวที เล่นงานเล็กๆยังพอว่านี่งานมหาลัยเชียวนะมึง
กูว่ามึงไปหาคนอื่นเหอะ”  ไอ้เดย์ก็ปฏิเสธลูกเดียวตามเคยครับ

“ก็ถ้ากูหาได้ กูจะมาง้อมาขอร้องมึงอย่างนี้เหรอวะ ไอ้เชี่ย! พูดไม่คิด!!!”
กีต้าร์ตะคอกแล้วล้มตัวลงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นหญ้าอย่างขัดใจ ไอ้ซีนก็ไล่จับ
ไอ้ยูกับไอ้คิมช่วยกันโห่ไอ้เดย์ล้อว่ามันใจยักษ์ใจมาร

“ลูกคิดมึงว่าไง กูเนี่ยนะใจยักษ์ กูเนี่ยนะใจร้าย?”  จู่ๆไอ้บ้าเดย์ก็หันมาถามผม
“เปล่าหรอก....บางทีมึงก็แค่เลว..”
ผมตอบแบบไม่ใส่ใจมันสั้นๆ นั่งกอดเข่าตัวเองมองดอกบัวที่โผล่พ้นผิวน้ำในสระ

“เฮ้ย”  ไอ้เดย์เรียกผม ผมก็ไม่หันไปมองมันแล้วพูดอีก
“เอ้อ เกือบลืมบอกมึง..กูไม่ชอบคนใจร้าย กูชอบคนใจดี”  ผมกระแนะกระแหนมันเล่น
เห็นมันเงียบเสียงไป ผมนึกว่ามันเดินไปไหนแล้ว แต่พอหันไปมองมันก็ยังอยู่ที่เดิม
“กูใจดีน้า......”   เดย์ก้มหน้าก้มตาพูดงึมงำ
“เรื่องที่ทำได้แต่มึงก็ไม่ทำ เพราะอะไร”  ผมหันมาพูดกับมันจริงจัง มันมองรอบตัว
ไอ้คิม ไอ้ยู ไอ้ซีน โดยเฉพาะไอ้กีต้าร์นั่งฟังหน้าสลอน

“ก็กูรำคาญ....”
“เหตุผลมึงไม่ผ่านว่ะเดย์ มึงน่ะหน้าด้านพอที่จะทำได้กูเชื่อว่ามึงทำได้”

ผมพยายามจ้องตาไอ้เดย์แบบอยากให้รู้ว่าผมเชื่อในตัวมัน มันจะได้มีกำลังใจ
แต่ไอ้ยูดันถามไอ้คิมว่าตกลงผมด่าหรือชมไอ้เดย์แน่ ไอ้กีต้าร์รีบส่งเสียงชู่ว์บอกให้พวกมันเงียบก่อน
เชี่ยเดย์มันไม่คิดมากหรอก.. แต่ผมว่ามันอาจกำลังคิดอยู่

“ถ้ามึงรักเพื่อน ก็ถึงเวลาที่มึงจะหยวน...ช่วยๆเพื่อนหน่อยเป็นไรวะ สงสารไอ้ต้าร์มัน
 คนอื่นๆที่เขาต้องพลาดงานนี้เพราะมึงไม่ช่วยอีก วงจะเล่นแทนมีเป็นโหลแต่เขาได้เล่นกัน
แล้วก็ต้องมาสละสิทธิ์เพราะมึงไม่ช่วย! มึงจะไม่สนใครเลยเหรอวะ!?”
ผมลองเกลี้ยกล่อมมันอีกสักตั้ง ไอ้กีต้าร์นั่งลุ้นจนตัวโก่งแล้ว เพราะพ้นวันนี้ไปต้องสละสิทธิ์
แล้วเปิดทางให้วงอื่นเสียบแทน

“กูไม่สนทั้งโลกแหละ ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ใครตายนี่หว่า กูผิดได้ไงวะ”   
เดย์มันนั่งหน้าบูดเหมือนคนโดนบังคับให้แดกยาเบื่อหนู
ไอ้กีต้าร์ถอนใจหนักทำหน้าเหมือนเริ่มโกรธไอ้เดย์แล้ว บ่นว่าเชี่ยเดย์แม่งแล้งน้ำใจ

ผมไม่อยากให้เพื่อนโกรธเกลียดกันเลย ไอ้สองคนนี้นั่งไม่มองหน้ากันแล้ว เหมือนกีต้าร์อยากลุกหนีด้วยซ้ำ
แต่เห็นไอ้ซีนดึงมือไว้ให้นั่งที่เดิม.. สถานการณ์ตึง และ เครียดมากครับ

ผมหนีโลกความจริงเบือนสายตาไปมองแมลงที่บินตอมดอกไม้แถวนั้นแค่ชั่วพริบตาเดียว
เสียงพูดจากไอ้ซีนทำให้ผมสะดุ้ง

“น่าเสียดายเนอะลูกคิด มึงบ่นอยากเห็นเดย์มันเล่นวงตลอดเลยนี่หว่า อยากไปดูนี่ เออเลยอดไปดูมันที่งานเลยเนอะ
โธ่เอ๊ยไอ้ตูดหมึกเนี่ยมันจะเท่อะไรนักหนาว้า ชมมันให้กูฟังอยู่ได้ทู๊กกกกวันอ่ะ... เท่อย่างนู่น เก่งอย่างนี้
หล่อก็หล่อ ใจก็ดี ซู๊ดยอดโหยกูว่าไม่จริงแระ..” 

ไอ้ซีนจัดให้ครับ โม้แหลกแหกตาไอ้เดย์นั่งอ้าปากหวอเลย ไม่แค่มันสิ ไอ้ต้าร์ ไอ้ยู ไอ้คิมยังเหวอ
หันมามองหน้าผมกันหมดเหมือนอยากถาม ผมพูดงั้นจริงหรือเปล่า เล่นเอาผมหนังตากระตุก
หันไปถลึงตาใส่ไอ้ซีนแทบไม่ทัน ผมไม่เคยพูดอะไรทำนองนั้นถึงไอ้เดย์สักนิด เชี่ยซีนมันพูดของมันเองทั้งนั้น

“จริงอ่ะลูกคิด”   เสียงไอ้เดย์ถามครับ............แล้วมึงจะยิ้มแก้มแตกทำไมวะ!
“กูไม่เคยพูดเหอะสัดซีนมันหลอกมึง!”   ผมเถียงไอ้ซีนก็บอกไม่ต้องมาเถียงอีก
“ก็มันบ่นว่าอยากดูมึงเล่นกีต้าร์ที่งานมหาลัย ถึงเสนอตัวทำเป็นไปขอร้องมึงแทน
อ้างไอ้ต้าร์ไปงั้นแหละ ความจริงแล้วตัวมันเองนั่นแหละที่อยากเห็นมึงบนเวทีนี้!”

ให้ตายสิพับผ้า! เอ๊ยพับผ่า! ฟ้าจะผ่าไอ้ซีนมันโป้ปดโยนว่าผมชื่นชมเชี่ยเดย์ขนาดหนัก
ผมหันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ ผมพยายามส่ายหน้าแล้วนะ แต่เดย์มันยังอมยิ้มกริ่มอยู่
“กูเปล่า!”  ผมส่ายหน้ารัว ไอ้ซีนก็เขยิบตัวไปเป่าหูไอ้เดย์ว่า
“ลูกคิดมันเขินมึงอ่ะ มันไม่กล้าบอกว่าอยากให้มึงไปเล่นกีต้าร์เพราะชอบมึง!” 
ไอ้เดย์ตกใจรีบถาม  “มึงว่าไงนะ ไอ้ลูกชอบกูเหรอ!?”  ไอ้เดย์ชี้มาที่ผม ทุกคนก็มอง
ผมส่ายหน้าลูกเดียว แต่ตาไอ้เดย์ดันไปมองตัวตอแหลอย่างไอ้ซีนอยู่ได้

“มันบอกว่าชอบให้มึงเล่นกีต้าร์! มันอยากเห็นมึงเล่นกีต้าร์ที่งานมหาลัย แม่งเท่ดี!!!”
“อ๋อ.......................”  ไอ้เดย์ยิ้มๆหันมาสบตาผมเข้าให้  “ซีนมันพูดจริงอ่ะลูก?”
ไอ้ซีนรีบเป่าหูไอ้เดย์ต่อ  “จริงจริ๊งงงงงง!!!”   
ผมรีบขึ้นเสียงทันที  “ทำไมๆๆ!!!”
เชี่ยเดย์ก็ถาม  “ทำไมอะไรวะ?”   
 ผมก็ตะคอก  “ทำไมมึงเชี่ยอย่างนี้!!!”
เชี่ยซีนรีบสอดเข้ามาเลยครับ  “ มึงด่ามันทำไม!?”
“กูด่ามึง!เชี่ย!!”  คราวนี้ถูกคนแล้วครับ เต็มหน้าไอ้ซีนพอดี
ยังไม่ทันได้ว่าอะไรต่อ ไอ้เดย์มันเอาสองมือมาจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน

“ลูกคิด! ไหนมึงบอกกูมาตามจริงดิ๊ กูไม่เชื่อไอ้ซีนหรอก จริงรึเปล่า
ที่มึงอยากให้กูไปเล่นกีต้าร์แทนไอ้ต้าร์ เพราะมึงอยากเห็น!?”
“อึก...........หา...........เอ่อ.....”   ผมอึ้งๆไงไม่รู้สิครับ ทำไมไอ้เดย์มันทำหน้าดีใจจัด
“จริงรึเปล่าวะลูก มึงว่ากูเท่จริงอ่ะ!?”
“หา.......คือ....กู......”
“มึงจะไปดูกูซ้อม จะไปดูกูเล่นที่งานรึเปล่าล่ะ!?”
“เอ๋....................อะไรนะ.......เอ่อ มึง.....เฮ้ย..”
“ว่าไงล่ะ ลูกคิด!?”

คือเชี่ยเดย์เปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยอ่ะ  ผมฝันไปรึเปล่าครับนี่ ทุกคนดูอึ้งไม่แพ้ผม
ผมเหลือกตาไปเห็นสัญญาณสายตาจากไอ้ซีนเข้า ถึงได้รู้........เข้าใจแล้ว!

ที่แท้ไอ้เชี่ยเดย์มันบ้ายอนี่เอง!!!  แต่ไอ้ซีนมันไม่ยอมพูดเองเอาผมไปอ้างครับ!
บังคับหรือขอร้องอ้อนวอนมันยังไงก็ไม่ยอม ชมว่าเท่นิดเดียวตัวจะลอยแล้วไอ้ห่านี่
สิ่งที่ผมทำน่ะเหรอครับ............. ต้องพยักหน้าอย่างเดียวแล้วตอนนี้  “อ..อื้ม!”

“งั้น.......กูเล่นก็ได้”
“ห๊ะ!?”       ง่ายเงี๊ยะ.... ไอ้กีต้าร์ดีใจจนเอ๋อแดกไปเลยครับผม


...................................................

..............................

............

.......


เลิกเรียนครับ พวกเรารวมตัวกันหน้าสระบัวอีกหน ขำกันไม่หาย เรื่องอะไรได้ก็เรื่องไอ้เดย์น่ะสิครับ 
กีต้าร์ขอบใจไอ้ซีนใหญ่บอกจะเลี้ยงข้าวมัน

“เฮ้ยแล้วมึงรู้ได้ไงวะว่าต้องทำอย่างนี้”  คิมถามไอ้ซีนครับ พวกมันก็ไม่เคยคิดว่าใช้ไม้นี้จะได้ผล
“กูไม่รู้หรอกเว้ย กูแค่ลองดู ก็ใช้ทุกทางแล้วไม่ได้ผลนี่หว่า555”

พวกผมปรบมือให้ซีนมันก็ยืนยิ้มยืดใหญ่ ก่อนจะหน้าถอดสีทันทีที่ไอ้ยูแสยะยิ้ม
ทวงสัญญาจากมัน  “อ้าวซีน.............หึหึหึ.....งั้นอย่างนี้ มึงก็ต้องลงไปว่ายน้ำท่าฟรีสไตล์ไปกลับ
เล่นกับปลาในสระบัวนี่อ่ะดิวะ”

“55555555555555555ก๊ากกกก5555555555555”
เสียงฮามาจากไหนนักไม่รู้แล้วครับ หลังจากเสียง “ตู้มมมมมมมมมมม!!!!” ดังขึ้น
ไอ้กีต้าร์คว้ามือถือไอ้ซีนได้ ผมก็จัดเลย ไม่ต้องให้มันตั้งตัวทันชิงถีบแม่งลงน้ำไปซะด้วยความสะใจ
ทำให้ไอ้เดย์เข้าใจว่าผมแอบปลื้มปริ่มมันดีนัก

“โอยยยยยยยยยยย เชี่ยลูก!!! ไอ่ลูกทรพี!!!! มึงๆๆๆ!!!”  ไอ้ซีนไม่รู้จะด่าอะไรเลย

ไอ้สามตัวนั้นต้องรีบช่วยกันฉุดไอ้ซีนขึ้นจากน้ำ เพราะกลุ่มอินังพงศ์เทพมันแหกปากตะโกนอยู่ไกลๆ
จะไปฟ้องอาจารย์ว่าพวกผมจะขโมยปลาในสระไปขาย พวกเราเลยต้องรีบโกยแน่บ
หนีออกไปนั่งขำกันแถวป้ายรถเมล์แทน ไอ้ซีนมันด่าไอ้เดย์ที่ตามมาสมทบทันทีที่เจอหน้ากัน 

“ไอ่ควายเอ๊ย! เพราะมึง! เสือกใจง่ายนัก!!แม่งมึงดูสภาพกูดิ๊!”   สภาพไอ้ซีนก็ลูกหมาตกน้ำแหละครับ
ไอ้เดย์มันไม่รู้เรื่องหรอก ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็งงพอกันถามใหญ่ใครทำอะไรเชี่ยซีน พอผมเล่าให้ฟัง
ว่าไอ้ซีนจะโดดลงสระบัวไปว่ายน้ำกับปลาถ้าไอ้เดย์เปลี่ยนใจ พวกมันก็ขำเสียงดังลั่นป้ายรถเมล์เลย 

หลังจากนั้นไอ้ยูกลับเข้าไปซ้อมบาสในโรงเรียน ไอ้คิมจะไปตลาดนัดกับแม่มัน ไอ้ซีน...ท่าจะว่าง
เลยช่วยไอ้มาร์คกับไอ้น็อตลากคอผมไปดู ไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์ซ้อมวงกัน 

กีต้าร์โทรบอกพวกรุ่นพี่เห็นว่าทางนั้นดีใจ ขอบใจกันน่าดูผมก็ดีใจที่เห็นเพื่อนๆทุกคนแฮปปี้นะ
ถึงแม้ว่าจะต้องทนโดนไอ้บ้าเดย์ล้อก็ตาม

“ทีหลังอยากให้กูทำอะไรก็บอกมาตามตรง ไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง เดี๋ยวพี่เดย์จัดให้!”
“.........อื้อ.....”  สิ่งที่ผมทำคือ พยักหน้าแล้วหลบสายตาที่จ้องมาของมัน
มันชอบมองตาผม ไม่รู้จะมองทำไมนักหนา
คือกูไม่ได้เป็นกระสือกระหังเป็นปอบที่ไหน มึงไม่ต้องมาพิสูจน์ด้วยการจ้องตากู

รู้สึกว่าตอนนี้ไอ้เดย์อารมณ์ดีแปลกๆแฮะ
แม้แต่ตัวผมเองก็รู้สึกดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยครับ




+++++++++++++++++++++++++++


วันต่อมาเพิ่งบอกว่าอารมณ์ดีไปแหม่บๆ ก็เกิดเรื่อง

ผมกำลังกินก๋วยเตี๋ยว เส้นยังคาปากอยู่เลย ไอ้น็อตแม่งโผล่มาจากไหนไม่รู้ จะมาลากผมให้ไปกับมันแบบตื่นๆ
หน้ามันเหงื่อแตกเต็มไปหมดดูร้อนรน   “ลูก! ไปกับกูเร็ว! โธ่มึงไม่ต้องกินแล้ว!!”

“เอ้า! ไปไหนวะเชี่ย!!?”  ผมก็เหรอหรายื้อตัวไว้ อะไรของมันวะ
ไอ้ยูที่นั่งข้างผมช่วยกันกับไอ้คิมรั้งให้ไอ้น็อตค่อยๆพูด มันกระหืดกระหอบคว้าน้ำแก้วผมไปกิน
แล้วยังมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้
“ไอ้เดย์! มันมีเรื่อง แฮกๆ กูว่าจะห้ามไม่อยู่ ไอ้มาร์คให้กูมาตามหามึง!”

“ห๊า!!?”   ผมกับพวกเพื่อนๆร้องพร้อมกัน ไอ้เดย์มีเรื่องกับใครวะเนี่ย
“เด็กห้องสี่เว้ย มันหาว่าไอ้เดย์แย่งแฟนมัน แม่งต่อยกันหน้าแหกไปรึยังไม่รู้!”
พวกผมต้องวิ่งไปกับไอ้น็อตขาแทบขวิด พวกมันอยู่ตึกวิทย์ห่างจากโรงอาหารพอดู

ทำไมล่ะ เรื่องไอ้เดย์อีกแล้ว!?  มึงอีกแล้วเหรอเดย์..

นี่งานจะเข้ากูอีกแล้วเหรอ.......โอ้ชีวิต ไอ้หมาบ้าเอ๊ย!





tsktonight…

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 01:43:34 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ kyungploy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
ตลก 5555555555555555555555555555555555 ลูกคิดนี่ก็จะซึนไปไหน เดย์ด้วย ชอบก็บอกว่าชอบ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 8 ห้ามใจ... /1







เหนื่อยโว้ยยยยยยยยยยยยย
วื่งมาแบบโดนลากมาตามทางครับ ก็ผมเหนื่อยอ่ะ ก๋วยเตี๋ยวที่กินไปครึ่งชามจะออกมาให้ได้ วิ่งช้ากว่านิดๆหน่อยๆ
ไอ้พวกบ้านี่ก็ด่าว่าอืดอาดเป็นเต่าคลาน ห่าน็อตกับไอ้คิมก็คอยดึงไป ลากไปซ้ายที ขวาที แง~~

ผมจะล้มกลิ้งหน้าคะมำไอ้ซีนมันวิ่งเบียดผมอ่ะ โอยยยยไอ้ยูไม่รอกันเล้ย นำไปเลย ไอ้กีต้าร์ก็วิ่งนำ
หันมาเร่งผมตลอดทาง นี่กูวิ่งจากกรุงเทพไปเชียงใหม่รึเปล่าวะ ทำไมทางมันไกลฉิบ


xxxxxxxxxxxxxxxxxxx..........ไปถึงห้องที่เขากำลังมีเรื่องกัน ผมอึ้งแดกเลยครับ
สามคนกำลังจับไอ้บ้าเดย์อยู่ เพื่อนมันไล่ไอ้คนที่มาหาเรื่องนั่นให้หนีไปที่อื่นมันก็ไม่ยอมไป
จะเข้ามาเอาเรื่องไอ้เดย์ให้ได้ ไอ้เดย์หน้าอย่างโหด.....

ผมเห็นแล้วยังไม่อยากเข้าไปในห้องเลย แต่ไอ้มาร์คก็เรียกผมเข้าไปหาอยู่ได้ เชี่ยเดย์เส้นเลือดปูดขึ้นหน้ามันแล้ว
มันคงโมโหจนหูอื้อไปแล้ว ทั้งผลักทั้งกระชากมือเพื่อนมันที่ช่วยกันรุมจับไม่ให้เข้าไปหาไอ้หมอนั่น

ไอ้น็อตถอดแว่นออกมาเช็ด ปาดเหงื่อ ยืนหอบอยู่กับพวกผม ผลักหลังผมให้เดินเข้าไปหาเดย์
ไอ้มาร์คที่ยืนขวางกลางกลุ่ม เอามือดันอกทั้งสองฝ่ายพยายามพูดเท่าไหร่ แม่งมันก็จะใส่กันท่าเดียวไม่เห็นใครฟัง

คนในห้องมันออกมาอยู่ด้านนอกหมด แต่ไม่มีใครกล้าไปบอกอาจารย์เพราะไอ้เดย์ประกาศไว้ ใครปากสว่าง
มันจะสอยให้ร่วงต่อจากไอ้เด็กห้องสี่นี่เอง..

“เฮ้ยมึงใจเย็นดิวะ!!!”  ไอ้น็อตเข้าไปช่วยไอ้มาร์คพูดบอกไอ้เดย์ แต่ไอ้เดย์เสียงดังตะคอก
“พวกมึงปล่อยกู!!! กูบอกให้ปล่อย!!! ไอ่เชี่ยนี่ไม่ได้ตายดีแน่! ใครจับกูต่อย!!!!”

เพื่อนมันผวาเอาหน้าหลบกันเป็นแถบ ไอ้เดย์แรงควาย บวกหมีควาย บวกควาย บวกหมี บวกหมีควาย เอ๊อะ..
แล้วผมจะพูดทำไมซ้ำซากวะ เอาเป็นว่าแม่งแรงเยอะน่ากลัวโคตร

ไอ้มาร์คตะคอกไล่ไอ้เด็กห้องสี่ ที่เพื่อนมันก็ช่วยจับไว้สองคนเหมือนกัน  “มึงไสหัวกลับไปที่ของมึงซะ!
ก่อนที่มึงจะเจ็บหนัก เพื่อนกูมันไม่เหมือนคนอื่นที่มึงเคยมีเรื่องมาด้วยหรอกนะเว้ยสัด!!!”

“เฮ้ยมึงไม่ปล่อยให้ลองซักทีวะเชี่ย!”   ไอ้น็อตท่าจะเริ่มรำคาญครับ สบถหัวเสียแล้วเดินไปกอดอกหน้าตึงที่มุมห้อง

ผม ไอ้ซีน ไอ้กีต้าร์ ไอ้คิม ไอ้ยู เดินเข้าไปยืนข้างหลังไอ้เดย์ ไอ้พวกฝ่ายนั้นหน้ามันเริ่มถอดสี หาว่าพวกผมจะรุม
มันก็ด่าไอ้เดย์เสียงดัง “ไอ่พวกควายเอ๊ย หมาหมู่กันใช่มั้ยพวกมึงอ่ะ! กูไม่กลัวพวกมึงหรอก แน่จริงมึงเข้ามา!
อย่าคิดว่าโมเขาชอบมึง โมเขารำคาญมึงจะตายห่า เลิกยุ่งกับแฟนกูก่อนที่มึงจะไม่มีหน้าหล่อๆไว้ลอยหน้า
ให้วอนโดนตีนกู! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน! ไอ้หน้า...!!”

มันชี้หน้าด่าๆๆเสร็จก็ทำท่าจะหันหลังกลับ คงรู้ถ้าสู้จริงคงสู้ไม่ได้แน่แล้ว เพราะคนที่จะเอาด้วยรุมกระทืบมันเยอะ
จังหวะนั้นเห็นไอ้เดย์มันยืนนิ่งไม่กระโจนใส่เพื่อนมันก็ปล่อยมือ แต่คิดผิดกันสิครับ นึกว่าจบที่ไหนได้

ไอ้เชี่ยเดย์เขากระโดดถีบแม่งกลางหลังไอ้เด็กห้องสี่ซะหน้าทิ่มแว่นกระเด็นแตกเลย แถมเข้าไปคร่อมตัวมัน
กระชากผมขึ้นมาต่อยหน้าโคตรแรง ผมงี้สะดุ้งหลับตาปี๋เลย มันเร็วมากจนใครก็ฉุดไว้ไม่ทัน
เพื่อนทั้งสองคนของไอ้คนโดนต่อยรีบเข้าไปช่วยเพื่อนมันด้วยการรุมเตะไอ้เดย์

ไอ้เดย์แม่งไม่สะทกสะท้านเลยหนาวเลยสิครับ ฝั่งพวกเราจะปล่อยให้เพื่อนโดนรุมได้ไง ก็กรูกันเข้าไป
ผมยืนหน้าซีด ไม่รู้จะเข้าไปทำอะไรจังหวะไหน จะช่วยไงจะห้ามใครอะไรยังไง งงไปหมดแล้วครับ

เพื่อนไอ้พวกห้องสี่ก็แห่กันเข้ามา วิ่งมาจากไหนไม่รู้นัก มวยหมู่ย่อมๆล่ะครับ มีทั้งมาช่วย มาเชียร์ มันมะรุมมะตุ้ม
ต่อยบ้างจับแยกบ้าง มั่วไปหมด แต่ที่เห็นไอ้เดย์โดนต่อยแค่หมัดเดียว นอกนั้นไอ้คนที่มาหาเรื่องโดนซะ
เลือดออกปากออกจมูก  ผมยืนขาสั่นเกาะขอบประตูมอง เชี่ยเดย์น่ากลัวเกิน...

พวกเพื่อนเดย์คอยกันไม่ให้ใครวิ่งหนีไปฟ้องอาจารย์ คนวิ่งไประวังไว้ทางบันไดขึ้นตึกกับแถวหน้าห้องพักครู
เราก็มีสายส่งไปครับ ได้ยินไอ้คิมแหกปากบอกจะหมดเวลาพักแล้วให้รีบเคลียร์ด่วน คือถ้าไม่รีบสลายตัว
เสร็จแน่เข้าห้องปกครองทั้งฝูง เสียงตีกันก็ดังขึ้นเรื่อยๆ พวกมันเลือกมาใช้ห้องแถบปลอดคนไงครับ
แต่เดี๋ยวเด็กจะเข้ามาเรียนกันแล้ว

ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย ไอ้มาร์คเซออกมาคลำปากตัวเองตาเหลือก
มันหันมาเห็นผมยกศอกยกเข่ากันตัวเองจากวงหลบอยู่หลังไอ้กีต้าร์ ก็ลนลานตะคอกเรียกผม
“เชี่ย! เชี่ยลูกคิด! ไอ่สัดมึงไปยืนทำสากหาหอกไรตรงน้านนนนนน! ควายเอ๊ยเข้ามาดิ! มึงมาช่วยกูห้ามไอ้เดย์ที!
ให้มันหยุดได้แล้ว แม่งไม่ฟังกู กูโดนศอกกลับมาเนี่ยสัดเอ๊ย!” 

ไอ้น็อตที่ถอดแว่นเก็บกันแตกปรี่เข้ามาจับผม ลากให้เข้าไปขวางไอ้เดย์ที่ยังต่อยหน้าไอ้หมอนั่นซะเลือดเต็มหน้า
ฟันมันหักรึเปล่าไม่รู้ ตาแม่งปิดแล้ว ผมว่าพ่อแม่ฝ่ายนั้นไม่น่าปล่อยผ่านนะครับงานนี้ ไอ้เดย์โดนอาจารย์เล่นแน่ๆ
จะถึงตำรวจมั้ยไม่รู้ ทุกคนรู้กันว่าไม่ควรปล่อยให้ไอ้เดย์เล่นไอ้หมอนั่นต่อไป ไม่อย่างนั้นจากคดีทำร้ายร่างกาย
แม่งจะกลายเป็นพยายามฆ่า รึฆ่าคนตายไปซะก่อน

แต่มันไม่ฟังใครจริงๆครับ ใครเข้าไปจับแม่งทั้งถีบทั้งต่อยเพื่อนตัวเอง เพื่อนมันสี่ห้าคนสบถด่า
ไอ้เชี่ยเดย์เป็นอย่างนี้ประจำ ลองได้มีเรื่องกับใคร ถ้าลงมือแล้วมันไม่หยุด จนอีกฝ่ายสลบคาตีนมันก็ไม่หยุด
กะเอาให้ตายเลย โมโหร้ายฉิบหาย เกินไปแล้วอย่างนี้.......
เห็นแบบนี้ผมจะกล้าเข้าไปได้ไงอ่ะ อยากร้องไห้ครับ T||||||T

ผมขืนตัวไว้ร้องไม่เข้าไปๆ ไอ้พวกบ้าแม่งก็แทบจะหามผมใส่แคร่เอาไปเทใส่ตักไอ้เชี่ยเดย์
ผมหมุนตัวกลับจะวิ่งหนีออกมา เรื่องอะไรแม่งพวกเชี่ยส่งผมเข้าไปให้มันต่อยชัดๆไม่เอาด้วยหรอก

“โอ๊ะ!!! เชี่ย! อย่าๆๆๆๆ!!!!! อย่าต่อยกูๆๆ!!!”   ผมร้องดังลั่นยกมือกันหน้าตัวเอง หมาตัวไหนไม่รู้ครับ
ช่วงชุลมุนแม่งถีบผมซะหน้าถลาไปกระแทกตัวไอ้เดย์จังๆเลย ยืนประจันหน้ากับไอ้เดย์ ผมหน้าซีดสุดๆ
เห็นมันจับคอเสื้อไอ้หมอนั่นแน่นยังไม่ยอมปล่อย มีไอ้น็อตกอดเอวไอ้เดย์ข้างหลังดึงเสื้อซะกระดุมหลุดลุ่ย

ไอ้เดย์หันมาหาผมตาโคตรขวาง แล้วมันก็สะดุ้งตกใจ เหมือนเพิ่งรู้ว่าเป็นผม มันชะงักมือที่เงื้อจะต่อยไว้
เพื่อนไอ้คนโดนกระหน่ำต่อยก็ช่วยกันลากเพื่อนมันออกไปอย่างเร็ว

“เฮ้ย! ฮะ! เฮ้ย!!”  ผมสะดุ้งเฮือกตกใจครับไอ้เดย์เห็นไอ้คนที่มันต่อยโดดลากออกไปก็จะไปคว้าไล่ตาม
มันเดินดันผมจนต้องถอยเท้าตามแทบไม่ทัน “มึง!!!”  เชี่ยเดย์ตะคอกยังไม่หยุดครับเหมือนหมาบ้าเลย

ผมก็ตัวลีบยิ่งกว่าลีบอีก แม่งมันชะงักเพราะติดที่ผมยืนขวางทางมัน โดนบีบแขนซะเจ็บจะดันผมออก
ผมคิดได้ว่าผมควรคลุกวงในมันก่อนนะ อย่างน้อยผมขอให้หน้าผมไม่เสียโฉมก็ยังดี ก็กอดแม่งเลย
กอดแล้วดันมันไม่ให้เดินไล่ตามเขาไป  เดย์มันหันไปจับเก้าอี้ทำท่าจะยกขึ้นเขวี้ยงใส่พวกนั้น 

“มึงหยุดได้แล้วเดย์!!!!”  เสียงผมตะคอกไม่รู้ดังไปถึงไหน ที่แน่ๆลั่นห้อง ผมยังสะดุ้งเสียงตัวเอง
คนอื่นเห็นแล้วชะงักงันกันหมด ก่อนจะได้ยินเสียงเก้าอี้กระแทกพื้นแรงๆ

ไอ้เดย์ยืนหอบ มันเอามือที่เปื้อนเลือดคนอื่นมาเช็ดเสื้อผมแล้วจับหัว ตกใจหมดเลยครับ
นึกว่าจะโดนมันจับหัวโขกข้างฝาซะแล้ว ที่ไหนได้มันกดหัวผมให้แนบกับอกมัน มากอดผมแน่นเลย..........

ผมรับรู้ได้นะครับว่ามันกำลังพยายามข่มใจตัวเองมากแค่ไหน เชี่ยเดย์โกรธจนตัวสั่น ลมหายใจมันแรงมาก
กอดผมซะแทบหายใจไม่ออก กอดจนผมจะเข้าไปสิงร่างมันได้ละ ...  ผมต้องยืนนิ่งให้มันกอดอยู่อย่างนั้น

ได้ยินเสียงทั้งพวกเด็กห้อง4 พวกไอ้เดย์ห้อง8 แล้วก็พวกผมที่อยู่ห้อง9 ตกลง หรือตะคอกขู่ด่าไล่กัน
ยังไงไม่รู้สิครับ เสียงมันคุยกันมั่วไปหมด เซ็งแซ่เหมือนนกกระจอกคอนโดถล่ม

แต่ความจริงแล้วพวกมันก็มีเพื่อนอยู่ห้อง4 เรื่องคราวนี้มันเรื่องส่วนตัวของคนสองคนชัดๆ
ใครเป็นเพื่อนกันก็ช่วยไกล่เกลี่ยพวกที่เหลือให้รีบสลายตัวไปก่อนล่ะครับ

ไอ้มาร์คมาตบไหล่ไอ้เดย์ มันค่อยคลายกอดผมออกให้หายใจถนัด
“มึงรีบกลับบ้านไป เชี่ยนั่นไปรพ.แล้ว กูว่างานนี้มึงไม่รอดแล้วสัด มึงแม่งไม่เคยฟังห่าเอ๊ย....เฮื่อย
ลูกคิด มึงพามันกลับไปที เดี๋ยวกูกับไอ้น็อตตามไปดูไอ่นั่นที่รพ. เดี๋ยวกูโทรหา อย่าให้มันออกไปไหนนะ” 

มาร์คมันสั่งเสร็จสรรพ คนอื่นก็เห็นด้วยไอ้เดย์มันจับมือผมแน่นไม่ปล่อย ยังไม่ยอมมองหน้าใคร
เหมือนข่มอารมณ์โกรธที่ค้างคาอย่างยากเย็น ผมเห็นแล้วจะทิ้งมันไปก็ไม่ได้ กลัวก็กลัวใจมัน
บ้าอาละวาดขึ้นมาอีกผมจะเอาอยู่มั้ย

ไอ้น็อตเอาแว่นมาใส่ ตบไหล่ผมแล้วพูด   “เมื่อก่อนไอ้เดย์มันลุยมาเยอะ มันคนเดียวล่อได้เป็นสิบ
พวกกูรู้ดีถ้ามันไม่ฟังมึงไอ่เชี่ยนั่นโดนหามออกไปแล้ว ไม่ยังเดินไปได้อย่างวันนี้หรอก
พวกกูจะโดนลูกหลงเยอะกว่านี้ถ้ามันไม่หยุดแค่นี้ พวกกูไม่อยากให้มันเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก
ลองเลือดขึ้นหน้าแล้วมันไม่สนหน้าใครเป็นหน้าใคร กูว่าแล้วไอ้นั่นมันปากหมาจัด ยืดเยื้อจนได้เรื่อง
ลูกคิดมึงอ่ะช้าฉิบหาย!จะกลัวห่าไรนัก”

“อ๋อมึงไม่กลัวเลยดิ สัดอย่าให้กูรู้นะใครถีบกูเข้ามา..”  ผมบ่นชี้หน้าพวกมันกราด..ไอ้พวกบ้านี่พากันหลบตา
ก่อนยกมือบ๊ายบาย ตอนที่ผมจูงมือไอ้เดย์ให้เดินตาม ไอ้กีต้าร์ตะโกนบอกเดี๋ยวเก็บกระเป๋าเป้ไว้ให้ไม่ต้องห่วง

“รีบพาผัวมึงกลับบ้านไป!”   เชี่ยต้าร์ ....มึงจะต่อท้ายหาสวรรค์วิมานอะไร ถ้าไม่ห่วงต้องเดินอีกไกล
ผมจะสลัดมือไอ้เดย์แล้วถอดรองเท้าเขวี้ยงไปกระแทกดั้งมันซะ ไอ้เพื่อนเวรคนทั้งห้องมันมองผมเป็นตาเดียว
นี่พวกมึงยังมีอารมณ์มาขำใส่กูอีกเร๊อะ! -*- 

“มาร์ค มึงรู้ได้ไงวะว่าเชี่ยเดย์จะฟังไอ้ลูกอ่ะ”  เสียงไอ้ซีนครับ 

“ไม่เคยมีใครเอามันอยู่ มันคับขันเว้ย เห็นไอ้เดย์มันชอบอยู่กับไอ้ลูกคิดตลอด มันคงมีดีอะไรในตัว
กูไม่รู้..กูเดา..มันต้องมีสักคนเสียสละสิควาย กูเสี่ยงเอา”   เสียงเชี่ยมาร์คตอบไอ้ซีนครับ

ผมหันไปตะโกนว่า   “กูได้ยินนะสัดเอ๊ย!!”   
 ไอ่พวกฟายตามกูมาเสียสละ.. ห่วงกูบ้างเห๊อะตอนนี้ขากูยังสั่นอยู่เลย



............................................

........................

.........

****************


พาไอ้เดย์กลับมาบ้านครับ ......ระหว่างทางมันไม่พูดอะไรสักคำ เดินตามผมก้มหน้าลูกเดียว ผมก็ไม่กล้าพูดอะไร

ถึงบ้านมันลองเลียบๆเคียงๆถามมันว่าจะเอาไง บอกพ่อแม่มันมั้ย เดย์มันว่าให้บอกแค่พี่ดรีมพอ
ถ้าฝ่ายนั้นเอาเรื่องอะไรพี่ดรีมจะจัดการเอง..

“มึงเป็นงี้บ่อยเหรอเดย์”   ไอ้ที่ซัดคนไม่ดูหน้า เอาให้ตายไปข้างอย่างนี้ผมว่าน่ากลัว
ผมนั่งห่างจากมันแบบเอาให้วิ่งหนีออกจากห้องทันน่าจะปลอดภัยกว่า แต่มันดันเขยิบมานั่งติดผมอีก
ผมไม่กล้าเขยิบหนีเลยแม่งล้มตัวมานอนหนุนตักผม..... วันนี้มันกอดเอวผมอีกแล้ว..แต่ผมไม่กล้าลุกหนี..
มันนอนเงียบนานพอดู กว่าจะพูดเบาๆออกมาได้ 

“นานแล้ว... ไม่ต่อยใครนานแล้ว.. กูไม่อยากให้แม่ร้องไห้อีก”   
ผมพยักหน้าเข้าใจคนเดียวเงียบๆ... มันจับมือผมไปวางบนหัวมัน “ลูบหัวให้หน่อย” ประโยคคำสั่งรึขอร้องก็ไม่รู้

แต่ผมก็ทำตามนะ รู้สึกมันสงบใจลงได้เยอะแล้ว ผมกล้าๆกลัวถาม ไอ้สาเหตุที่มีเรื่องกันผมเชื่อว่าอย่างไอ้เดย์
ไม่น่าต้องแย่งของใครนะ ในเมื่อผู้หญิงเป็นฝ่ายมาหามันเอง “กูไม่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว แต่เขามาบอกชอบกูเอง
กูก็แค่คุยธรรมดา กูยังไม่ได้เอา..เอ่อ...”  มันเล่ามานิดๆหน่อยๆแล้วเงียบ ผมก็รอฟังต่อ

“เชี่ยนั่นดูถูกกู กูไม่ได้ไปยุ่งกับเมียมันก่อน เมียมันแหละมายั่วกูเอง..แล้วกูไม่เอา..”
“มึงไม่ชอบเขา แล้วทำไมต้องขึ้นขนาดนี้วะ ไปใส่ใจทำไมในเมื่อมันไม่จริง”
“มันด่าพ่อแม่กู ด่าเพื่อนกูด้วย บอกไว้จะ...เมียกูมั่ง แล้วเกี่ยวไรกัน สัด!...หยามกูขนาดนี้”
“เอ่อ....จะ...ใจเย็น ช่างมัน แค่นี้มันก็แทบตายแล้ว มึงมีแฟนที่ไหนกลัวไรวะ มึงกิ๊กกะใครอยู่เหรอ?”
“เปล่า.......แล้วกูก็ไม่ได้กลัว กูถึงพิสูจน์ให้มันเห็นคาตานี่ไง สม...ฟายเอ๊ย....”
“............มึงไม่ได้...ชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหรอ”
“.......กูอยากอยู่กับมึงมากกว่าเขาอีก...”

เฮ้ยเดย์มันเงยหน้ามามองตาผม สบตากันปิ้ง... สมองผมเอ๋อเล็กน้อยครับยอมรับเลยวินาทีนั้น งง..
ความหมายของประโยคเมื่อกี้ฟังดูกำกวม มันจะบอกว่า.......ชอบผมมากกว่าน้องโมนั่นอีกเหรอ
กลัวผมโกรธที่ไปคุยกับเขาเหรอ...?........ มันนี่ท่าจะบ้าเอาผู้หญิงมาเทียบกับเพื่อนได้ไง คนละเรื่อง

“ตอนม.ต้นที่กูอยู่แก็งค์...”    จู่ๆไอ้เดย์ก็พูดให้ผมฟัง..
“.....แฟนไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์คู่อริ ที่มันอยู่คนละเขตกับแก็งค์กู แม่งดันเสือกมาชอบกู กูไม่รู้ไปเล่นด้วย
วุ่นวายฉิบหาย...วันนั้นถ้ากูไม่ชวนเพื่อนไปตีกับพวกมัน....กูคงไม่เสียเพื่อนไป..”



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 01:56:06 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 8 ห้ามใจ.../2







“.....แฟนไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์คู่อริ ที่มันอยู่คนละเขตกับแก็งค์กู แม่งดันเสือกมาชอบกู กูไม่รู้ไปเล่นด้วย
วุ่นวายฉิบหาย...วันนั้นถ้ากูไม่ชวนเพื่อนไปตีกับพวกมัน....กูคงไม่เสียเพื่อนไป..”




“.......หา....|||||||| ”         ต...ตายเหรอ!?
“ มันกะเก็บกูนี่แหละแต่กูหลบได้...ไปโดนเพื่อนกูแทน”
“..........เอ่อ...”     คือผมก็พูดอะไรไม่ค่อยจะออกแล้วครับได้ยินอย่างนี้

“ กูคุมตัวเองไม่ได้....ห้ามใจตัวเองไม่ได้..  ทุกครั้งกูไม่อยากให้หมาตัวไหนมันมาทำให้กูเจ็บอีกกูก็สู้ แต่กูไม่เข้าใจ
ทำไมมันไม่ทำกูคนเดียว เอาคนอื่นเข้าไปเกี่ยวทำไมวะ มันยากแค่ไหนมึงรู้มั้ย ที่กูจะหยุดตัวเองไม่ให้แค้นใคร..
โดนเฉพาะตัวกูเอง...บางทีกูก็เกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้..ฮึก กูไม่ได้อยากทำให้ใครเดือดร้อนแต่กูก็เป็นอย่างนี้ทุกที
...ฮึก..ทำพังหมด...ฮึก...ลูกคิด มึงอย่าโกรธกูนะ”

ผมฟังแล้วแทบไม่อยากเชื่อ กลืนน้ำลายลงคอแล้วค่อยๆพูดปลอบมัน...ก็มันแอบร้องไห้
“กูไม่โกรธมึงหรอก กูห่วงมึง มันต้องเอาเรื่องมึงแน่ เชี่ยเห็นหน้าไอ้นั้นมั้ยเละหมด..”
มันก็พยักหน้า ลุกขึ้นมานั่งกอดผม เรานั่งกอดกันบนเตียงนอน นานจนผมแทบจะหลับคาอกมันเลย

ไม่รู้ทำไมผมไม่กล้าผลักมันออก... จั๊กกะเดียมใช่ย่อย แต่อารมณ์มันตอนนี้ผมว่ามันควรมีใครสักคน
กอดมันไว้..........


สักพักพี่ดรีมมาเคาะห้อง ไอ้เดย์ออกไปคุย พ่อมันรู้จนได้ สุดท้ายตามไปเคลียร์กันที่โรงพยาบาล

ไกล่เกลี่ยพ่อไอ้เดย์เสียตังค์เท่าไหร่ไม่รู้เรื่องไม่ถึงตำรวจ แจ้งโรงพยาบาลว่าเข้าใจผิดกันเป็นอุบัติเหตุ
แต่ไม่ทันอาจารย์ที่โรงเรียนรู้เรื่อง เพราะใครๆก็ต้องเห็นตอนไอ้หมอนั่นโดนพาไปรพ.
พ่อแม่ฝ่ายนั้นก็โทรหาอาจารย์ก่อนด้วย โดนพักการเรียนไปครับทั้งคู่ มีเพื่อนไอ้คนมาหาเรื่องอีกสองคนด้วย
โดนกันคนละสี่วัน แต่ไอ้ตัวก่อเรื่องนั่นลายาวกว่าเพื่อน ก็หน้ามันเยินแบบนั้น

พอรู้ว่าจะต้องโดนพักการเรียนสี่วันไอ้หัวหอกเดย์ยิ้มครับ...กระซิบชวนผมไปดูหนัง
อยากบีบคอมันจริงๆ ที่มึงดราม่าใส่กูนี่คืออะไรวะ

.......เฮ้อ ช่างเถอะครับ ความจริงไอ้เดย์ไม่ใช่คนไม่ดีหรอก
แค่ไม่มีสติบ้างเป็นบางที ตอนนี้มันยิ้มออกก็ดีแล้วละ..

เรื่องคราวนี้ทำให้รู้เลยครับว่าบ้านไอ้เดย์โคตรโอ๋มันขนาดไหน... นับว่ายังดีที่มันรู้จักคิดได้
เลิกก่อเรื่องไม่เว้นวันอย่างเมื่อก่อน พวกเขาเชื่อใจไอ้เดย์ครับว่าไม่ได้ไปหาเรื่องเขาก่อน
มันเคยสัญญากับแม่แล้วว่าจะเลิกตีกับใคร ยกเว้นป้องกันตัวเอง..... (มึงเกินการป้องกันตัวไปเยอะนะกูว่า)

แม่ไอ้เดย์พูดกระซิบพร้อมกับมาจับมือผม “ขอบใจมากนะลูก ที่ช่วยเดย์..” แล้วยิ้มให้ตอนอยู่รพ.
ยังยิ้มได้อีกหรือครับนี่....... แสดงว่าเคยเจอมาหนักกว่านี้สินะ ก็น่าอยู่หรอก
ที่แม่มันมาพูดกับผมแบบนี้เพราะมันเป็นคนบอกแม่มันว่าถ้าไม่ติดที่ผม อีกฝ่ายคงเจ็บหนักกว่านี้



**************


กลับมาบ้านหัวค่ำแล้วผมโทรบอกแม่จ๋าว่าอยู่บ้านเดย์ ไอ้นี่ของเขาแรงจริงๆจ๋าไม่เคยบ่นเลยถ้าผมอยู่กับมัน
พวกเพื่อนๆมากันเต็มห้องมันเลยครับ คุยโม้โอ้อวดกันถึงเหตุการณ์ตอนมันต่อยกัน
ไอ้ซีนโชว์ว่าหน้ามันยังหล่อมากเหมือนเดิม (ถุ้ย!) มันบอกกระโดดกัดหูใครไปด้วยไม่รู้

“เชี่ย! กูจับตัวได้แล้วมึงนี่เองสัดซีน! มึงดูหูกูซิ!!! กูก็ว่าหมาไหนแม่งกัดหูกูไอ่สัด”   เป็นไอ้คิมครับ ขำขี้แตก
“เฮ้ยกูอ่ะอยู่แผนกจับแยกเว้ย แต่....กูว่ากูได้ถีบใครสักคน ไม่รู้ว่ะจำไม่ได้”  ไอ้ยูครับมันทำหน้านึก
“อ๋อ มึงถีบไอ้ลูกไง กูเห็น..”  ไอ้กีต้าร์เฉลยครับ
“สัดยู!”  ผมด่ามัน มันหัวเราะร่า แม่งจับได้แล้วห่านี่เอง ทำผมเกือบโดนไอ้เดย์ต่อยหน้าแหก

คุยกันจนจะออกอ่าวไทยครับ ไอ้ซีนโม้ขนาดมีขวดตีหัว แทงมิดๆอะไรของมันไม่รู้
“มึงเอาอะไรแทงเขา ขวดเชี่ยไรกูไม่เห็นอาวุธส้นตีนไรในมือมึงซีน”
กีต้าร์ขมวดคิ้วนอนกับพื้นเอาเท้าเขี่ยขาไอ้ซีนอย่างหมั่นไส้ไม่เชื่อมัน

“ก็ขวดยาคูลท์ที่กูถือติดมือมาไง ตีเสร็จกูก็เอานิ้วแทงรูจมูกมันแม่ง!มิดเลย...”
“อี๋เชี่ยซีนสกปรกว่ะ555”  ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คพูดพร้อมกันรับไม่ได้ บอกขี้มูกมันติดนิ้วมารึเปล่า
“5555555555555 สาดดดดดดด”

ไอ้ต้าร์บอกให้เดย์อยู่ว่างๆก็หมั่นซ้อมเพลงด้วย อีกสองวันจะถึงวันงานแล้ว มันให้ไอ้เดย์เอากีต้าร์กลับมาด้วย
ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ว่าจะขนชีทกับจดงานที่ไอ้เดย์ทำค้างคาไว้ แล้วต้องทำต่อมาส่งให้พรุ่งนี้
อาจารย์สั่งให้มันส่งทันทีที่ไปโรงเรียน

เชี่ยเดย์ถึงกับแกล้งตาย พอเพื่อนๆกลับบ้านไปแล้ว มันก็ฟื้นขึ้นมาแดกมาม่าต้มใส่ไข่ ที่บังคับผมลงไปทำมาให้สบายใจเฉิบ..

       
..........................................................
...................................

ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วเหลือผมหน่อเดียวที่ยังนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องมัน
เดย์มันนุ่งผ้าขนหนูเตรียมถอดเสื้อนักเรียนออก เดินผ่านผมจะเข้าห้องน้ำจู่ๆมันก็ร้องดัง

“โอ๊ย! เชี่ย...เจ็บแปล็บๆที่มือว่ะลูกคิด เนี่ยพอกำมือแล้ว แม่ง......ทำไงดีวะ”  มันรีบเดินมาหาผมตกใจ
ผมก็ลุกไปหามันจับมือมันมาดู ซวยแล้วมันต้องเล่นกีต้าร์ด้วยสิ เจ็บมานี่ซวยใหญ่เลยนะครับงานนี้

“เฮ้ย เดี๋ยวก็หายมั้งเดย์ มึงเจ็บเยอะมั้ยอ่ะ”
“กูเพิ่งรู้สึกเจ็บตอนนี้แหละ ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรนะ เนี่ยมึงดูโอ๊ยแกะกระดุมยังเจ็บเลย”
“เฮ้ยๆ มึงไม่ต้องแกะๆ เดี๋ยวกูแกะให้ มึงห้ามใช้มือข้างนี้ทำไรนะ ใช้อีกข้างนึงไป”
“แต่กูถนัดซ้าย..”

ผมรีบถอดเสื้อให้มันครับ เห็นกล้ามท้องไอ้เดย์แล้วผมถึงชะงักคิดได้.. มองหน้ามัน
มันก็พยักเพยิดหน้าบอกให้ผมถอดกางเกงให้ด้วย เฮ้ยนี่ผมต้องแก้ผ้าให้มันเรอะ!!?

“ย...เยอะแล้วมึง! มือเดียวมึงก็ถอดได้”  ผมหนีไปนั่งเล่นเกมส์ต่อมันก็ขำแล้วถอดกางเกงเอง
แต่พอมันเข้าห้องน้ำไปไม่เท่าไหร่ แม่งก็ตะโกนเรียกผมไปหามันหน้าห้องน้ำ  ผมเดินหน้าบูดไป

มันว่า  “ลูกคิด กูอาบน้ำไม่ถนัดว่ะ.... กูจะถูตัวได้ยังไงวะ”
“เดย์ ......ถ้าจำไม่ผิดกูเห็นมึงแดกมาม่ายังถนัดอยู่เลยนะ”
“เอ้อ! ก็นั่นแหละตั้งแต่กูกินมาม่าเสร็จกูก็เริ่มเจ็บๆมือไงเนี่ย! มึงมาช่วยกูหน่อยดินะ นะ”
“ห่า! ช่วยเชี่ยไรมึงล่ะ อาบเองดิไอ้บ้า!”
ผมหันหลังเดินหนี มันออกมาลากผมเข้าห้องน้ำไปเลย

“ว้ากกกกกกกกกกก ไอ่ๆๆ กูเปียกเลยสัด!”  มันเอาฝักบัวสาดน้ำใส่ผมครับเต็มหน้า
“55555”
“หัวเราะหาพ่อง”
“อ้าวๆๆ”   มันทำหน้าโหดใส่จนผมสะดุ้ง
“ห..หัวเราะหา พ...เพื่อน!มึงเหรอ”
“ก๊ากกก555555555555!!!”

ผมจะหนีออกจากห้องน้ำครับมันก็ล็อคคอไว้ กระซิบพูดข้างหู  “มาสระผมให้กูหน่อย”
ผมมองหน้ามัน มันยิ้มแป้นแปลกๆ ผมเลยไล่มันให้ไปนั่งในอ่าง มันก็ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวแหละครับ
หมั่นไส้มันจัง เลยแกล้งมันหน่อย สระผมให้มันจนฟองเข้าตามัน สมน้ำหน้า

“โอ๊ยเชี่ยลูก เดี๋ยวมึงโดนๆๆ”  โวยวายไปเหอะตอนนี้หัวมึงอยู่ในกำมือกูเว้ย
ผมแกล้งให้มันแสบตาบ่อยๆ มันก็บ่นด่าผม น่ารำคาญต้องวักน้ำมาล้างหน้าล้างตาให้มันอีก..

“เดี๋ยวดิ ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลยนะ จะรีบไปไหนอ่ะ”   ดู..........มันคงบ้าไปแล้วครับไอ้เดย์รั้งผมอีก
สระผมให้มันสะอาดแล้วยังได้คืบจะเอาศอกทั้งปีไอ้บ้านี่ใช้ได้ใช้เอา  ผมเลยว่าให้มันหันหลังไป

“จะทำอะไรอ่ะ”  ไอ้เดย์หันมาถาม
“ก็ถูหลังให้มึงไง ทำให้แค่นี้พอนะ อย่างอื่นมึงไปขัดเอาเอง”
“55 มีคนช่วยขัดก็ดีนะ เสียว เอ๊ย สะอาดดี555”
“สัดดิ......”
“ห๊ะ..อะไรนะ”
“สะอาดดิ..”
“หึหึ อะโอ๊ย!....เบาหน่อยดิ มือรึตีนวะ หลังกูถลอกหมดพอดี มึงเอาอะไรขัดหลังกูเนี่ย...สก็อตไบร์ท!?”
“ก็ขัดหลังควาย”
“อะไรซิ”
“ก็ขัดหลังครายยยย ใครเขาก็ขัดแรงแบบนี้แหละ”
“เออไม่ต้องถูแรงขนาดนี้ก็ได้ เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นกะกู”
“เฮ้ยยังจะมีส้นตีนไรอีกวะ”
“มึงว่าอะไรนะ”
“ยังจะมีส้มจีนเหลืออีกมั้ยวะ..... ”
“.........อ๋อ ที่พี่ดรีมซื้อเข้ามาเมื่อเย็นอ่ะเหรอ ไอ้ซีนแดกไปหมดแล้วมั้งเห็นขนกลับบ้านไปด้วยต่างหาก”
“เชี่ยเดย์”
“..................”
“...เฮียเดย์! เฮียเดย์ครับ สบายตัวดีมั้ยคร้าบ”
“ความจริงมึงไม่ต้องเน้นคำว่าเฮียขนาดนี้ก็ได้นะ”
“ ค...รวย”
“ลูกคิด..”
“ควร! ควรแล้วไง55สมควรตามนั้นเลย555 มีไรวะ”
“พอเหอะ..กูรู้ตั้งแต่ขัดหลังควายละไอ่สัด!!!”

อ้าว……..

“อ๊าคคคคคคคคคค อย่านะไอ่เชี่ยเปียกๆๆ!!!555”
ไอ้เดย์เอาน้ำสาดผม อย่างกับเราเล่นสงกรานต์กัน แต่ผมว่าสงครามมากกว่า
ไอ้หอกนี่เขาจะจับหัวผมกดน้ำ นี่มึงจะฆ่ากูเรอะ แล้วความดีที่กูทำมาล่ะ...อ้าวไม่มีเหรอ

“เฮ้ย! อย่า! หยุด! โอ๊ะๆๆ!!! เหวอๆๆ!!!” 
ผมร้องดังลั่นห้องน้ำเลยครับ คือมันลื่นฟองสบู่ที่พื้น ผมจะวิ่งหนีไอ้เดย์มัน แบบว่าหน้าหงายกะทันหันเลยครับ

เวรกรรมท่าจะมีจริง หัวน่าจะฟาดพื้นไปแล้วถ้าไม่ได้ไอ้เดย์มารับไว้ มันผวากอดเอวผมรับตัวไว้ทัน
ผมก็ตะกายผวากลับมากอดมันแน่นตกใจหมด ผมหอบใจหาย....... เราจ้องตากันครับ

ผมไม่ชอบให้มันมองผมแบบนี้เลย ผมทำตัวไม่ถูก คือควรจ้องกลับไปรึมองหูมันดี
แต่ตอนนี้ดันเผลอจ้องตอบไปซะแล้ว ..

“ลูกคิด...”   ไอ้เดย์เรียกชื่อผม มือมันยังกอดเอวผมอยู่
.....เอ๊ะ..........!?   เดี๋ยวนะ!
“เชี่ยเดย์! มึงไม่ได้เจ็บมือนี่!”
ผมพูดดัง นึกขึ้นได้ มันไม่ร้องสักแอะ คว้าตัวผมได้หน้าตาเฉย แล้วไหงตอนแรกทำจะตาย
มือจะหักอย่างนู้นอย่างนี้ มันหลอกผมนี่! ผมหน้าบึ้งไม่พอใจมัน ผลักมันออก มันก็ทำยิ้มๆเนียนๆมึนๆไป เลวจริงๆ

“มึงอ่ะ! แกล้งหลอกให้กูทำนู่นทำนี่ให้ทำไมวะ! สนุกมากเหรอไอ่ฟาย! กูกลับแล้ว!!!”
ผมเดินลิ่วออกจากห้องน้ำไปคว้าเป้นักเรียน แต่ไปยังไม่พ้นประตูห้องมันครับ

ไอ้เดย์วิ่งตามมาคว้าแขนผมไว้ ผมสะบัดออก แม่งก็รวบกอดทั้งตัวเลยทีนื้ ผมเหวอไปเลย
มันเล่นจู่โจมจากด้านหลัง โน้มตัวมาหอมแก้มผมแรงๆสองทีแล้วหัวเราะชอบใจ
“โทษๆอย่างอนน่า555 รอกูอาบน้ำเสร็จก่อนดิ55 เดี๋ยวไปส่งนะ”

ผมมองหน้ามันเหวอ เอ๋อแดกครับ พูดอะไรไม่ออก มันก็ชี้หน้าสั่งห้ามหนีกลับไม่อย่างนั้นมันจะตามไปถึงบ้านเลย
ผมยังอึ้งแดกอยู่ เดินลอยๆมานั่งแหมะที่เตียง เหลือกตาไปมาอย่างพยายามทำความเข้าใจ งงกับตัวเองครับ..   
 “เมื่อกี้เกิดไรขึ้นวะ..!?”   ถามตัวเองเบาๆครับ.......


“มึงหอมแก้มกูอ่ะ!”
ผมใส่มันเลยครับตอนมันออกมารีบแต่งตัว หยิบเสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงบอลสีแดงใส่ลวกๆ
ผมยืนทำหน้าบู่มันขำก๊ากว่าผมความรู้สึกช้าโคตร  “55555มึงบ้าป่าวลูก! มึงเพิ่งรู้เรอะ ป่ะ! กลับบ้าน!”

มันมาจูงมือผม...เรียกลากดีกว่า “โอ๊ะ! เดี๋ยว”  แต่ก็ชะงักกันหน้าประตูครับ ไอ้เดย์รีบลากผมกลับเข้าห้อง
 “........มึงเปลี่ยนเสื้อก่อน”
“ไม......อ๋อเสื้อกูเปียกหมด เพราะมึงแหละ ไม่เป็นไรช่างแม่ง กลับงี้แหละ”
“ไม่ได้”
“ทำไม”
“.......เห็นหัวนม ตำรวจจับข้อหาชมพูเกิน”
“ควาย”   ผมด่ามันร้อนหน้าตัวเองเลยครับ
 มันก็คุ้ยเสื้อในตู้มาโยนให้ ผมเปลี่ยนเสร็จก็โดนลากออกไปกับมัน 

........................

.........   ผมถามไอ้เดย์ไม่เลิกเรื่องที่มันบ้ามาหอมแก้มผม ทำทำไม มันก็ว่า
“ขอโทษที่แกล้งมึงไง มึงหายโกรธกูเลยเห็นป่าว”
“ไอ่สัด กูไม่ได้หายโกรธมึง กูตกใจ!”
“5555 เอาน่ากินๆๆ”
“..............”
“อร่อยป่ะ..คึคึ”
“..........อร่อย..”

โมโหตัวเองครับ ลืมโกรธมันเลยจริงๆมัวแต่ตกใจที่โดนมันขโมยหอมเอา ไอ้นี่เล่ห์มันเยอะจัด
ความจริงผมต้องโกรธที่หอมแก้มผมด้วยดิ แล้วตอนนี้ผมมานั่งแดกนมปั่นกับมันทำไมฟะ!?

มันพามากินนมปั่นก่อนกลับบ้านครับ ซื้อไปฝากจ๋าด้วย.. ผมนั่งมองมันกินอย่างอร่อย
พอมันมองมาผมก็หลบตาปุ๊บ...อัตโนมัติ....ไม่รู้ทำไมอ่ะ  แหะๆ

“มึงไม่เจ็บเหรอ”  ผมสังเกตุเห็นก็เอานิ้วจิ้มๆตรงมุมปากมัน เขียวแล้วนิดๆ
คงโดนต่อยไม่แรงเท่าไหร่แต่อีกฝ่ายนี่เยินจำหน้าเก่าแทบไม่ได้ครับ แว่นเวิ่นแตกแหลกละเอียด
เดย์มันได้ยินผมถามมันก็ยิ้มครับ ... ผมก้มหน้าอัตโนมัติอีกรอบ...
รู้สึกอยากเอาหลอดดีดนมเย็นใส่ตามันจัง ชอบมองกูจ๊างงงงง
หมั่นไส้แม่งมันดูระริกระรี้ไงไม่รู้ ผมก็ไม่เข้าใจ

....................................

.................

กลับมาบ้านผม ไอ้เดย์หลบหน้าแม่จ๋าเล็กน้อย ชวนผมขึ้นห้อง
“โอ๊ย เบาดิ!มือมึงอ่ะลูก!”
“เอ้าฟาย! อยู่นิ่งๆดิเดย์ มันเจ็บที่ไหนวะเฮ้ย!”
ไอ้เดย์จับมือผมออกบีบแน่น ผมถือสำลีจุ่มเบตาดีนทาแผลถลอกที่ศอกให้มัน 
เพิ่งค้นพบหลังจากทายาที่มุมปากให้มันแล้ว

“ปล่อยมือกูดิ ไม่ทาแล้ว แค่นั้นพอแล้ว มึงกลับบ้านไปได้แล้วไป”
ผมไล่มันมันก็ยิ้มๆ  ยกมือผมที่มันจับไว้มาดู ทำลูบไปลูบมาให้ขนลุกก่อนพูด
“ลูกคิด มือมึงนี่........”
“อ....อะไร...”
ไอ้บ้านี่เขายิ้มทำไมนักหนาวะ ตามึงเยิ้มไปนะ ง่วงนอนเหรอ?
“สากดีเนอะ”
“ขอบใจนะไอ่สัด”
“ดูหน้ามึงใกล้ๆอย่างนี้แล้ว ขนตามึงก็......”
“ขนตากูทำไม”
“สั้นดีเนอะ..”
“มึงไม่มีอะไรทำแล้วมึงก็กลับบ้านไปเหอะเดย์ มึงมานั่งวิเคราะห์ขนตากูทำแป๊ะไรวะ ดูขนตูดกูด้วยมั้ย”
“ถ้ามึงถอดให้ดู กูก็ดู”
“ไอ่ฟาย! กลับๆไปวุ้ย!!!”

ผมดันมันให้ลุก ผลักมันถีบมันให้ออกไปจากห้องผม ผมบอกอยากนอนแล้ว รู้มั้ยครับมันทำไง
มันหันกลับมาดึงผมไปหอมแก้มสองที ผมสะดุ้งผลักมันจนมันเซ

“อย่าเข้ามานะมึง! เชี่ยเดย์!!”

เงียบเลยครับ เกิดความเงียบกริบขึ้นทันใด ....ก็ผมตกใจอ่ะ

ไอ้เดย์ทำหน้าไม่พอใจจัดจนผมนึกกลัวเลยครับ มันโมโหที่ผมผลักมันออกอย่างเห็นได้ชัด
มันกำมือแน่นทำหน้าเจ็บใจจ้องผมตาขวาง ก่อนเข้ามากระชากตัวผมให้เข้าไปหามัน มันกอดแรงมาก
ก้มเอาหน้ามาซุกเข้าซอกคอผม ผมสะดุ้งดิ้นๆๆพยายามจะผลักมันออก เจ็บจี๊ดๆที่คอ ตกใจมากด้วย
 
แต่แล้วผมก็ต้องชะงักแข็งเป็นหินเพราะมันขู่ผม
“แน่จริงมึงผลักกูให้ออกนะ! ถ้ากล้าก็ต่อยกู! ไม่อย่างนั้นก็หยุดเลยอยู่เฉยๆ!อย่าดิ้น!”

กลัวใจมันจริงๆจะทำอะไรผม พอมันยอมปล่อย ผมก็รีบวิ่งไปส่องกระจก คลำที่คอที่รู้สึกเจ็บๆ
ผมต้องตาโตเท่าไข่ห่านเพราะไอ้สิ่งที่เห็น  ..   “เชี่ยเดย์มึงทำอะไรกูเนี่ย!? เชี่ยยยยยยย รอย!”

มันบ้าอะไรเนี่ย ไอ้เดย์มาทำรอยจูบที่ซอกคอโผ้มมมมมมมมมม!!!|||||||||||||*||

ผมคลำคอตัวเอง รอยนี่มันเห็นชัดถนัดตาสุดๆไปเลย พาลให้รู้สึกโกรธมันขึ้นมา หันไปมองไอ้เดย์ทำตาโกรธๆใส่
มันกำลังกอดอกมองผม ยังอมยิ้มขำได้อีกนะมึง แต่แค่ผมอ้าปากจะพูดด่าอะไรมัน มันก็ชี้หน้าขู่ผมอีก
“ถ้ามึงด่ากู เดี๋ยวกูไซร์อีกข้างนะ!”      ไอ่สัด......ท่าจะทำจริงด้วย
“...................ฮึ่ม!!”  ผมกัดปากตัวเอง กำมือแน่นโมโหครับ ไม่กล้าด่ามันเลยเล่นพูดงี้

“มึงทำไมชอบเล่นอย่างนี้วะ กูไม่ชอบ ห้ามทำๆๆ ห้ามทำแบบนี้อีกนะเว้ย!”
“ กูเคยบอกมึงแล้วไง กูเป็นคนห้ามใจตัวเองไม่เคยได้.....”
สะอึกเลยครับผม ไอ้เดย์สาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยรีบไล่มัน
“กลับบ้านมึงไปได้แล้ว!”
“เอ้อ!”

โล่งอกครับ เดย์มันทำท่าเหมือนจะยอมเดินออกไปแล้ว แต่ผมก็ต้องสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก
มันชะงักเท้าแล้วหันกลับมา พุ่งเข้ามาซะประชิดตัวผมที่กลั้นใจยืนตัวแข็ง ผมหลับตาปี๋ กลัวมันจะทำบ้าๆอีก
แต่คราวนี้มันแค่มากระซิบข้างหูครับ    “ พรุ่งนี้เจอกันนะ ”


…………..ยัง.............ยังจะมาเจอกูอีก! พรุ่งนี้กูไม่อยากเจอมึงแล้ว! ไอ้เวรเอ๊ย...

พรุ่งนี้วันเสาร์ผมจะนอนตื่นสักสี่โมงเย็นไปเลยแม่ง.......

ว่าอย่างนั้นแต่ไม่รู้คืนนี้ผมจะนอนหลับมั้ยเนี่ย........... T T
ใจเต้นโครมครามไปหมด ยังเต้นแรงไม่หายเลยครับ








tsktonight…

***ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันนะจ๊ะ บวกเป็ด กับเม้นท์ให้จะยิ่งน่ารักที่สุด555

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 01:57:49 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tiew93

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ชอบบบบบ แต่แอบกลัวเดย์ว่ะเฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆ
 o13

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 9 จำไว้นะ/1   






วันเสาร์........
ทั้งที่ผมตั้งใจจะนอนกินโลกกินจักรวาลแม่งมันทั้งวันไปเลย.. แต่ก็โดนไอ้ฝูงลิงเปรตชิงบลูด็อกมาเกิดทั้งหลาย
(ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้น็อต ไอ้มาร์ค) มันมาช่วยกันขุดถอนร่างผมออกจากที่นอนอันแสนสุขตั้งแต่ไก่โห่
เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นราวๆเที่ยงวันเห็นจะได้…

ณ บ้านไอ้กีต้าร์…..

“ลูก........ มึงโอเคป่าวเนี่ย”
เสียงไอ้ซีนครับ มันนั่งกินมะม่วงอยู่ข้างๆ หรี่ตาไม่มีเหล่าเต๊งมามองผมเหมือนคาใจมันมาก

“เออว่ะ เฮ้ยลูกคิด.....มึงยังไงของมึงเนี่ย กูก็อยากถามตั้งนานแล้ว”
คราวนี้เสียงไอ้คิมครับ มันกำลังปอกมะม่วงใส่จานให้พวกผมกินกัน แม่ไอ้กีต้าร์ซื้อมาเลี้ยงเป็นเข่ง
ผมเหลือบตามองพวกมันซ้ายที ขวาที ถอนใจแล้วก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อครับ..

“เฮ้ยนี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยวะไอ้คิม ว่าวันนี้มันร้อนเชี่ยๆอ่ะ!?” 
ไอ้ซีนทำเสียงสูงกวนตีน เงยหน้ามองดินฟ้าอากาศ เรานั่งกันอยู่ระเบียงบ้านหน้าห้องซ้อมดนตรี

“ก็มีแต่คนบ้าอย่างไอ้ลูกเท่านั้นแหละ 555เสือกแต่งซะอย่างกับอยู่เกาหลี55555”  ไอ้คิมหัวเราะซะหน้าดำ

ไอ้ซีนมันก็หัวเราะปากบาน “555ก๊ากกมึงแม่งไม่ได้ดูเชี่ยไรเล้ย55 ช่วยเคารพเหงื่อกูด้วยครับ ร้อนจะตายห่า!”
ทำไมไอ้ที่กินอยู่ไม่เป็นทุเรียนนะ ผมจะได้เอาเปลือกให้พวกมันอม ปากพวกมันจะได้ไม่ว่างขนาดนี้

“เออมึงบ้ารึเปล่าลูก! ใส่เสื้อกันหนาว!? แม่งร้อนฉิบหายยยยย!?55 55 สติมึงอ่ะสติ!5555”  เสียงไอ้กีต้าร์ครับ
มันยืนตั้งสายกีต้าร์ให้ไอ้เดย์ที่กำลังยืนแอบอมยิ้มลอบมองมาทางนี้

ผมขยำกำคอเสื้อเสว็ตเตอร์แขนยาวสีดำของตัวเอง กัดฟันพูด “กูหนาว! อย่ามายุ่งกับกูน่า!”
โธ่ได้เสื้อคอเต่าปิดคอมิดชิดนี่แหละดี ไม่อย่างนั้นผมโดนล้อแย่แน่ ให้พวกมันคิดว่าผมเป็นบ้าแหละดีแล้ว
ตอนพวกเพื่อนมาปลุกผมต้องหลบแทบตาย กลัวจะมีใครเห็นรอยดูดที่คอจะแย่

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตหูมันหนวกครับ แม่งเดินมาเบียดไอ้ซีนออกนั่งประกบตัวผม พยายามจะจับนู่นนี่แงะเสื้อผมดู
ว่าผมใส่เสื้อมากี่ตัว แต่งตัวแบบนี้บ้ารึเปล่า

“เอ๊ะไอ่พวกห่า! |||||||*||| อย่ามายุ่งกะกู๊~!!!”  ผมต้องลุกหนีกำคอเสื้อลี้ภัยไปนั่งมุมอื่น มันก็เกาหัวงงๆกัน
ออกจากบ้านมาร้อนจะตายห่า ผมก็ต้องทน เพราะไอ้เวรเดย์คนเดียวเลย ฮึ่ม -*-
 
แนะ! แนะๆ!! มึงยังมีหน้ามายิ้มเยาะกูอีกนะเชี่ยเดย์!

 ผมเจ็บใจหยิบมะม่วงในจานตรงหน้าเขวี้ยงใส่มัน ดันสะเออะรับได้เอาไปแดกอร่อยอีก  เฮื่อย....
“ไม่รู้ใครบ้ากว่ากู บ่นร้อนแต่ชวนมานั่งนอกระเบียง แทนที่จะเข้าไปนั่งห้องแอร์พวกมึงแหละประสาท”
ผมก็บ่นอุบอิบๆคนเดียวของผมไป หวาดระแวงไม่เป็นสุขล่ะครับกลัวคนจะเห็นว่าคอมีรอยแดง

ก็สัญญากับมันไว้แล้วนี่ครับทำไงได้ สุดท้ายต้องยอมมาดูไอ้เดย์ซ้อมดนตรีที่บ้านไอ้ต้าร์ ไอ้กีต้าร์บ้านมันรวยครับ
มีห้องซ้อมดนตรีส่วนตัว ก็ของพ่อมันนั่นแหละ เขาเป็นศิลปินเก่า รักเสียงเพลงกันทั้งบ้าน กีต้าร์มันลูกชายคนเดียว
พ่อแม่มันก็เข้มงวด แต่ถ้าเป็นเรื่องดนตรี บ้านนี้เขาสนับสนุนครับ เปิดห้องต้อนรับยอมให้ขนเพื่อนมาเป็นโขยง

 หึหึ แต่ถ้าจะให้อวดไอ้เรื่องตามใจลูกชายนี่ เห็นทีจะไม่มีใครสู้แม่จ๋าของผมได้
รายนั้นเขาตามใจทู๊กอย่าง... (หมายถึงตามใจตัวเขาเองนะ T T ตลอดอ่ะ...)

พวกเรามากันครบครับเหลือไอ้ยูเดี๋ยวมันตามมาทีหลัง เห็นว่าไปซื้อของกับพี่บาสแฟนมัน
แล้วไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์ก็เล่นโน้ตเรื่อยเปื่อย รอพวกรุ่นพี่ที่อยู่มหาลัยเขามากัน


ไม่นานหรอกครับพวกรุ่นพี่ก็มาครบ พี่โจวมี่ที่ร้องนำรายนี้เจ้าชู้สุดๆ สาวเพียบไม่แพ้พี่อ๊อฟมือเบสที่แขนเจ็บ
พี่แกก็ตามมาดูด้วย วันนี้ให้ไอ้ต้าร์เล่นแทน ส่วนไอ้เดย์ก็อย่างที่ตกลงกันมาเสียบเป็นมือกีต้าร์แทน
พี่สรมือกลองที่เป็นแฟนกับพี่นุ่มมือคีย์บอร์ด เห็นแกดูดิบเถื่อนไว้หนวดเครารำไรอย่างนี้
กลัวแฟนหงอเลยล่ะ พี่นุ่มเป็นสาวหนึ่งเดียวในวง เหมือนจะเรียบร้อยแต่ที่จริงโหด คู่นี้เขาตลกน่ารักดีครับ

ส่วนไอ้ตำแหน่งอีกอย่างที่เหลือ ผมไม่รู้มันจำเป็นมากมั้ยกับวงเขา... มือเขย่าไข่ครับ
(เครื่องดนตรีนะครับอย่าคิดไกล) ได้พี่กานต์คนเงียบ ไม่ค่อยพูดค่อยจาครับ ยิ้มนิ่งๆแล้วเขย่าไข่ลูกเดียว

เขามากันครบก็เริ่มซ้อม ตอนแรกก็ทำท่าจะมีปัญหา คือ... ไม่ใช่ว่าไอ้เดย์เล่นไม่ได้หรืออะไรหรอกนะครับ
พวกพี่เขาหิวข้าวกัน แบบว่ายังไม่ได้กินมาแล้วมันเล่นไม่ค่อยออก ร้องเสียงหลง เล่นโน๊ตเพี๊ยนไปเพี๊ยนมา
ไอ้คิมมันเลยขันอาสาไปทำข้าวผัดสูตรพิเศษช่วยกู้โลกให้ แหม่.....เรียกว่าอะไรดีล่ะครับ
เรียกเป็นจานคงไม่ได้เพราะมันใส่กะละมังสแตนเลสมา แม่งทำมาเป็นกะละมัง พวกเราเลยช่วยแบ่งมากิน

“เฮ้ยคิม ก็อร่อยดีอ่ะนะ แต่ไหนมึงบอกสูตรพิเศษ มันพิเศษตรงไหนวะกูว่าข้าวผัดหมูธรรมดา?”
พี่อ๊อฟครับแดกเต็มปาก หันมาถามแบบข้องใจจัด พลางหันไปหาแนวร่วมที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถาม
อย่างไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์  ไอ้คู่จิ้นนี่มันก็ตัวติดกันซะน่าหมั่นไส้นะครับบางที มีป้อนมีแลกกันกินด้วย
คือมึงกินอย่างเดียวกันป่ะ? มึงแลกกันกินเพื่อ?..

 “ก็ใส่ไข่เพียบเลย พี่ไม่เห็นเหรอครับเนี่ยๆ”  ไอ้คิมมันยิ้มตอบหน้าตาเฉย
“โอ๊ยไอ่ห่า พิเศษของมึงนี่คือใส่ไข่!? 5555555โว้ยใครเอาไอ่เชี่ยนี่ไปเก็บทีดิ๊555”   พี่อ๊อฟขำแหลก

ไอ้เดย์กินเงียบๆครับกับคนไม่สนิทมันจะนิ่งอย่างนี้แหละ แต่ผมว่าอีกไม่นานหรอกมันต้องเกรียนแตก
พี่โจวมี่นั่งกินไปขำไป ก็ขำพี่สรที่โดนพี่นุ่มด่าว่ารำคาญหนวด เมื่อไหร่จะโกนทิ้งๆไปซะทีเหมือนขน...
ส่วนพี่กานต์วางมือจากไข่เลิกเขย่า มานั่งกินข้าวอย่างเงียบเชียบ.....

บางทีผมว่าพี่คนนี้แกเหมือนเงานะ เงียบเกิ๊นตั้งแต่มาได้ยินเรียกชื่อพี่โจวมี่นักร้องนำนั่นแค่คำเดียว
ใครพูดกับแกก็ยิ้มเย็นๆแค่นั้นเอง ผิดกับพี่อ๊อฟที่สนิทกับไอ้กีต้าร์ที่สุดเฮฮาปาจิงโกะสุดฤทธิ์ครับ
เจอกันไม่กี่ครั้งตีซี้ตบหัวพวกผมได้หมด


หลังกินอิ่มกันแล้วก็เล่นดีขึ้นเรื่อยๆครับ

ดูเขาเล่นดนตรีก็แปลกใหม่ดีครับ ผมไม่เคยเห็น ทุกคนดูเท่ดี.... แต่..ยกเว้นไอ้บ้าเดย์นะผมไม่มองมันหรอก
แต่มันชอบมองมาทางผมตลอดเลย มองกูทำไมวะก้มหน้าก้มตาเล่นกีต้าร์ของมึงไปดี๊

...เห๊อะแน่ล่ะ ก็วันนี้ผมยังไม่ยอมพูดกับมันสักคำเลยนี่ครับ มันก็พยายามมาป้วนเปี้ยนนะ
ผมนั่งที่โซฟาในห้อง มองเขาซ้อมดนตรีไปเรื่อย แรกๆก็ตื่นเต้น ตื่นตา แต่นั่งไปนั่งมาพอเขาเล่นเพลงช้า
ผมดันง่วงซะนี่....

.......................................

.........................

.........  “เฮ้ยลูกคิด.. ลูกคิด ตื่นๆ นอนได้ไงวะเสียงดังขนาดนี้ มาๆแดกหนมกัน”
เสียงไอ้ยูครับ ผมงัวเงียขยี้ตาดูมันขนถุงอะไรนักไม่รู้มากองที่โต๊ะเต็มไปหมด อะไรวะไอ้นี่มาถึงก็มาปลุกผมเลย

พวกวงดนตรียังซ้อมกันอยู่พี่โจวมี่แหกปากร้องร็อคผมหลับต่อได้ไงวะ สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนดึก
อยากนอนต่อแต่ก็อยากกินครับ ผมเลยนั่งหลับตาแกะป็อกกี้แท่งมากิน เคี้ยวๆอยู่ ได้ยินเสียงใครขำอยู่ข้างๆไม่รู้
ลืมตาหันไปดูนึกว่าเพื่อนตัวเองแต่ไม่ใช่ครับ เป็นพี่บาส  “อ้าว! (ตกใจหมด) พี่บาสมาด้วยเหรอครับ หวัดดีครับพี่” 
ผมไหว้ทั้งกล่องป็อกกี้เลย ไอ้ยูจะพาแฟนมาด้วยก็ไม่บอก ปกติไม่ค่อยได้เจอนักหรอกครับ
นึกว่าจะได้เจอพี่แกตอนแข่งบาสซะอีก

“ง่วงขนาดหลับกินเลยเหรอลูกคิด555”  พี่บาสยังแกล้งแซวผม เพื่อนๆพากันมาทักทายพี่แก ได้ขนมกินกันเปรมเลย
พี่บาสขอตามไอ้ยูมาดูเพื่อนซ้อมดนตรีด้วย เลยใจดีซื้อขนมมาฝากเพื่อนแฟนตรึม

อ่า....นึกภาพตอนสองคนนี้ไปซื้อของด้วยกันออกเลย ไอ้ยูอย่างมากก็มีหน้าที่ถือของและเดินตาม
อยู่กับพี่บาสผมเห็นมันทำเป็นอยู่สองอย่างนี่แหละครับ

เห็นขนมไม่ได้กันเลยครับ พวกรุ่นพี่ที่เล่นดนตรีไม่เป็นอันเล่นร้องอยากกิน ขอพักก่อนวิ่งมาค้นถุงบนโต๊ะกันใหญ่
ตีเนียนแซวไอ้ยูว่าแฟนโคตรใจดีดี๊ดี ก็ป่ะเหลาะกินของเค้านั่นแหละ
ผมนั่งขำ ไอ้ยูมันเขินนั่งยิ้มๆคว้ามือพี่บาสมาจับเล่นคุยกันงุ้งงิ้งๆๆ

....เอ่อ.......เห็นใจกูบ้าง กูโดนเขาทิ้งมายังไม่ถึงเดือนดี หันหน้าหนีก็เจอคู่พี่สรกับพี่นุ่มป้อนขนมกันอีก
หันหนีไปอีกทางเจอไอ้ต้าร์คุยโทรศัพท์กับแฟนครับ ยิ้มหน้าใหญ่รกตาผมไปหมด เซ็งครับถอนใจหันไปทางอื่น
เจอไอ้บ้าซีนร้องเพลงจูบเย้ยจันทร์เล่นกับไอ้คิม อุบาว์ทลูกนัยน์ตามากตอนมันเชยคางกัน แต่ฮาตรงมันไม่จูบกัน
ไอ้ซีนแกล้งตบไอ้คิมลงไปกองกับพื้น แล้วกระทืบๆๆๆแทน.... 

เบือนสายตาไปด้านหลังพวกมัน เจอพี่กานต์นั่งกอดอกถือไข่รอนิ่งๆ..... ข้างๆมีพี่อ็อฟคุยโม้โอ้อวด
โชว์รูปสาวๆในสต็อคกับพี่โจวมี่ ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตนั่งที่พื้น อยู่ใกล้ๆเท้าผมนี่แหละครับ
ไอ้สองคนนี้ไม่ทำอะไรหรอก นอกจากเล่นเกมส์แข่งกัน

……เอ่อ ผมใช้เวลามองสำรวจรอบตัวแค่ไม่นาน ก็รู้สึกได้ว่าไอ้เดย์ไม่อยู่....
มันเดินออกไปตอนไหนนะเมื่อกี้ยังดีดกีต้าร์เต๊งๆอยู่เลย

ผมชะเง้อชะแง้มองที่ประตูไม่เห็นมันเปิดเข้ามาซักที ไปไหนทำอะไรของมันนะ ผมสงสัย
นั่งกินนอนกินสงสัยอยู่พักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นไอ้เดย์เข้ามาในห้อง ใครเปิดประตูเข้าออกไปห้องน้ำกัน ผมก็มองตาม

ผมรู้สึกเบื่อๆเลยเล่นเกมส์ในมือถือ แต่ก็ยังไม่หายสงสัยว่าไอ้เดย์หายไปไหน
อยากรู้เลยเก็บโทรศัพท์แล้วหันไปถามไอ้ยูว่าไอ้บ้าเดย์มันหายไปไหน แล้วดูไอ้ยูตอบนะครับ 
“ก็อยู่ในใจมึงไง”

“เชี่ย! เอาดีๆดิยู มึงไม่ตอบกูมาดีๆเดี๋ยวกูจะฟ้องพี่บาสให้หมดเลยนะ”   
นี่ๆๆเป็นไงครับเจอผมปั่นบ้าง ไอ้ยูสะดุ้งหันไปมองพี่บาส พี่บาสขมวดคิ้วรีบถามผม
“ฟ้องอะไรลูกคิด มันทำอะไรไว้ไหนบอกพี่ดิ๊”

ผมหัวเราะไอ้ยูก็ด่าผมว่าหางานให้มันแล้วมั้ยล่ะ “โธ่พี่บาสไปเชื่อไอ้ลูก วันๆมันไม่กินก็นอน ไอ้นี่มันมั่ว
ไม่ได้มีเรื่องอะไรซักหน่อย”  ยูแม่งรีบแก้ตัวร้อนรน จากที่ไม่มีอะไรมึงจะทำให้ดูน่าสงสัยทำไมวะผมก็ขำ

“ผมล้อเล่นๆพี่ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไอ้ยูเด็กดี รักพี่บาสคนเดียว ฮิ้วววววว!!!”   ไอ้เสียงต่อท้ายไม่ใช่ผมนะครับ
พวกเพื่อนๆมันช่วยกันหอน แค่พี่บาสทำตาขู่ไอ้ยู ไอ้ยูก็หงอแล้ว อย่างฮา.......... เอาจริงๆนะจนถึงทุกวันนี้
ผมยังไม่รู้เลยตกลงสองคนนี้ใครผัวใครเมีย55 หลอกถามไอ้ยูก็ไม่เคยหลงกลบอกซักที ผมดูไม่ออกหรอก


........... เดินออกมาตามหาไอ้บ้าเดย์ครับ ไม่รู้หายหัวไปไหน แต่หาได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอมัน
มันนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหลังบ้านกำลังคุยโทรศัพท์กับ....ผู้หญิงคนนั้น

“โม............ไม่ต้องเสร่อโทรมาอีกนะ! กูไม่รับนะ เสียเวลา!”
โหย มันดูหัวเสียนะครับ ท่าทางจะตัดขาดกับทางนั้นแน่แล้ว เผลอๆมีด่ากันไปหลายยก
ไอ้เดย์มันหันมาเห็นผมก็ทำหน้าตกใจนิดๆครับ “อ้าว...มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ”

“ไม่ทันได้แอบฟังมึงหรอก อยากเล่าก็เล่ามา ไม่อยากเล่าก็ช่างมึง...”  ผมมานั่งข้างมัน เหล่มองมัน
ชะ! ทำมายิ้ม ยิ้มอะไรฟะ!?

“ยอมพูดกับกูแล้ว?”   มันถามมาทำเอาผมเสียแผนเลย กะว่าจะไม่พูดกับมันซักสามวัน
ให้มันรู้สึกว่าผมไม่ชอบให้มันทำแบบเมื่อคืน  ถ้วย! ดันลืมซะได้!  -|||||-

เชี่ยเดย์หัวเราะผมที่ทำหน้าเอ๋อใส่มัน ผมจะลุกหนีมันก็ดึงผมให้เข้าไปนั่งใกล้ๆกอดคอผมไว้
“ไม่มีไรหรอก ถ้ากูพูดเพราะๆดีๆด้วยแม่งก็ตื้อไม่เลิกซะที ไม่รู้จะทำไง ใช้ผู้ชายเป็นเครื่องมือกะให้กูหึงไง
ส่งไอ้แว่นนั่นมาแสดงตัว กูสอยซะร่วง เขาก็คิดว่ากูมีใจงะ...กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองอีกว่ากูงอน555ขำว่ะ”

ท่าทางไอ้เดย์จะไม่เสียดายน้องโมโนตมนั่นจริงๆ มันนินทาให้ผมฟังว่าผู้หญิงมาจีบใช้ลูกไม้อะไรบ้าง
มันผ่านมาเยอะมันรู้หมด คนนี้มันว่ายังไม่ใช่ ยิ่งลองคุยดูก็ยิ่งไม่ใช่สำหรับมัน กะคุยเล่นๆตอนนี้ไม่เอาแล้วดีกว่า

“หายงอนกูรึยัง”  จู่ๆมันก็มาเข้าเรื่องนี้ ผมเลยใช้หางตามองมัน
“ฮึ! กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองว่ากูงอน..ขำว่ะ!”  ประโยคคุ้นๆมั้ยครับ ยืมของมันมานั่นแหละ
ผมไม่ได้งอนมันซักหน่อย ผมเคืองเฉยๆ มันเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง

“555กวนตีนอ่ะ...ดีกันๆ นะๆ นะๆ”  ไอ้บ้าเดย์ชูนิ้วก้อยมาหาครับ มึงคิกคุไปแระทำเสียงอ้อนบาทาด้วย
“ทำไมต้องดีกับมึง กูไม่ได้เป็นไรซักหน่อย”  ผมลุกไปมันก็รีบเดินตามมาครับ
“55จริงอ่ะ งั้นก็กอดได้เหมือนเดิมแล้วดิ”
“อึก!/////*// อื้ออ!!! ปล่อยกูเลยไอ้!”   
แม่งมากอดเอวผมทำท่าจะก้มมาหอมแก้มด้วย ตกใจเหวอเลยครับ
“หอมทีได้ป่ะ ทีเดียว นะ นะ”   
“เฮ้ยเดย์! มันใช่เรื่องมาขอกันอย่างนี้เหรอวะ!?”
“อ้าวแล้วก็ไม่บอกกูว่าทำได้เลย อื้ม! (ฟอด!)”
“เชี่ยยยย!!!//////*// มึงหอมแก้มกูทำไมเนี่ย!?”
“เอ้า! ก็มึงบอกไม่ต้องขอไง”
“กูหมายถึงผู้ชายกับผู้ชายอ่ะ! กูเพื่อนมึงอ่ะ!! ไอ่ควาย!!! เขาไม่มาหอมแก้มกันแบบนี้หรอกเฟ้ย!!!”

ผมหน้าแดงถึงหูเลยมั้ง เสียงดังมากก็กลัวคนอื่นจะเดินมาดู ไอ้เดย์มันเล่นแบบนี้อีกแล้ว

“โธ่มึงไม่เคยเห็นเด็กเมืองนอกเขาเล่นกันอ่ะดิ แม่งโคตรเชย กูเห็นในคลิปไลค์เยอะๆน่ะมีเพียบ
ก็ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้นมึงแม่งไม่รู้อะไรกับเขาเล้ยลูกเอ๊ย ใครๆเขาก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละเว้ย”
 
ผมอ้าปากค้าง ดูมันสิครับเถียงผมมาแบบนี้  ไอ่เชี่ยเดย์เขาไปดูเชี่ยอะไรมาเนี่ย??? กูว่ามึงได้อะไรผิดๆมาละ
“มึงไปเล่นไกลๆกูไป! กูไม่อินเทรนกับมึงด้วยหรอกไอ้บ้า”  ผมดิ้นออกจากวงแขนมันก็โดนมันฉุดมือไว้อีก
“ดีกันก่อนดิ...คึคึ555”   

ผมยืนหน้าบูดสงสัยมันจะขำหน้าผม ฮึ่ย..ไอ่ๆๆ ไอ่หน้าหน่อไม้ดอง!
มันจับนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยมันแล้วแล้วเอาหัวแม่มือไล่บี้กับหัวแม่มือผม...  “ดีกันๆๆ555”
“ทำอะไรของมึงวะอ่อนว่ะ วู้~”   ผมบ่นหน้ามุ่ยมันก็ขำคิกคัก จูงมือผมกลับไปห้องซ้อมบ่นหิวอีกแล้ว

กว่าจะกลับเข้ามาในห้องพวกเพื่อนๆพี่ๆสวาปามไปเกือบหมดแล้วครับขนม เหลือแค่ไม่กี่อย่าง
ผมหยิบถุงเฟรนฟรายที่ไอ้น็อตมันกินค้างไว้เพราะมัวแต่เล่นเกมส์ส่งให้ไอ้เดย์
แล้วแย่งป็อกกี้กล่องใหม่ในมือไอ้ซีนมาแกะกินคนเดียว
“ซ้อมถึงกี่โมงอ่ะ”  ผมหันไปถามไอ้เดย์ที่จับยัดๆเฟรนฟรายเต็มปาก หนีมือไอ้น็อตที่ไล่คว้าแย่งคืน   
“อื้ม..อักอ้าอกโองอั้ง..”   อ๋อสักห้าหกโมงมั้ง...ที่ผมเข้าใจเพราะเห็นมันชูไม้ชูมือบอกตัวเลข
“กูกลับก่อนได้ป่าว”
“ไม่ได้”   

พูดชัดเลยนะมึง ผมอยากกลับไปนอนแล้วอ่า... ปกติวันหยุดผมต้องนอนเยอะๆให้คุ้มกับที่รอคอย
ไอ้บ้าเดย์ยืนยันจะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมันห้ามหนีกลับ ไม่งั้นมันจะหนีกลับบ้านด้วยไม่สนใครทั้งนั้น
ดูมันสิครับ เหมือนเด็กชะมัด คือเพื่อนมันมีเยอะแล้วป่ะ เต็มห้องขนาดนี้ ผมจำเป็นอะไรนักหนา

“ยู มึงซื้อแอปเปิ้ลมาด้วยเหรอ กูอยากกินอ่ะขอลูกนึงดิ”  ไอ้เดย์ชี้ไปที่แอปเปิ้ลบนโต๊ะมีอยู่ห้าหกลูกได้
ไอ้ยูก็พยักหน้าชวนคนอื่นกิน พี่บาสซื้อติดมาเพราะเห็นมันแดงน่ากินลูกก็ใหญ่ดี กินไปลูกนึงแล้วหวานมาก

“อ่ะ......ลูก.....ลูกคิด..”  ผมงงๆครับ ไอ้เดย์เดินไปหยิบแอปเปิ้ลเอามายื่นให้ผมเฉย คนอยากกินคือมึงมิใช่?
“ปอกให้กูหน่อย เอาเปลือกออกนะ ทำเป็นยีราฟให้หน่อย ทำเป็นมั้ย”
“ห๊ะ!!?”
ควายเอ๋ย ควายเดย์ ไอ่ควายป่าไร้สัญชาติไร้สามัญสำนึก มึงเอาสมองส่วนไหนมาคิดได้วะ
ว่ากูจะสามารถปอกแอปเปิ้ลเป็นรูปยีราฟให้มึงแดกได้

“เฮ้ยเดย์ กูเคยเห็นแต่เขาปอกเป็นตัวกระต่ายไม่ใช่เหรอวะ? ยีราฟมึงมาไงเนี่ย555” 
ไอ้คิมขัดขึ้น เดย์มันก็ทำหน้านึกแล้วยักไหล่ไม่แคร์ ท่ามันนี่น่าถีบมากๆ

“อ่ะ..ปอกให้กูกินด้วย เร็วดี๊~~!ลูกคิดมึงอ่ะชักช้าว่ะ น่านะ นะแจ๊ะ”
ไอ้เดย์จับแอปเปิ้ลยัดเยียดใส่มือผมอีกสองลูก ฟังมันเร่งเร้าแล้วแปลไม่ออกครับว่าตกลงมันสั่ง
ขอ อ้อน บังคับหรือแอบด่าผม  ผมก็บุ้ยปากไปมาบ่นรำคาญมันจะมาอยากกินอะไรทำไมผมต้องทำวะ

“เอามานี่มากูปอกเอง”  ไอ้คิมยื่นมือมาขอแอปเปิ้ลจากผม ผมรีบส่งให้มันเลย แต่ไอ้เดย์รีบถลาเข้ามา
ตีมือไอ้คิมกับมือผม เจ้ากี้เจ้าการไม่ยอมให้ไอ้คิมทำ
“กูจะให้ไอ้ลูกมันปอก คิมมึงหันไปป้อนหนอนให้ไอ้สามตัวนั่นแดกต่อไป ไม่ต้องมายุ่งน่า”
เดย์มันพยักเพยิดหน้าบอกให้ไอ้คิมไปป้อนขนมใส่ปากไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตต่อ ปล่อยผมไว้กับมันซะ...

“เรื่องมากว่ะ! ทำไมกูต้องทำด้วยอ่ะ”  บ่นเสร็จผมก็เดินไปหยิบมีดที่จานมะม่วงมาปอกให้มัน
ไอ้กีต้าร์ยังคุยโทรศัพท์กับแฟน เห็นผมต้องนั่งปอกแอปเปิ้ลให้ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์กิน มันก็ขำ
ก็ผมไม่รู้จะต่อต้านความเอาแต่ใจของคนบ้าอย่างมันยังไงดีนี่ครับ ตัดรำคาญน่ะ

ผมกำลังปอกแอปเปิ้ลไปๆมาๆ รู้สึกหงุดหงิดได้ยินเสียงหัวเราะเหมือนคนแอบหัวเราะตลอดเวลา..
“ขำอะไรของพวกมึงกันวะ ไม่เคยเห็นคนปอกแอปเปิ้ลเหรอ บ้ากันป๊ะเนี่ย?”
ทั้งเพื่อนๆทั้งพวกพี่ๆ คืออะไรกันครับหันมามองทางผมแล้วขำกันจัง ท่าจะบ้ามีอะไรตลก

“555สาบานนะว่ามึงปอกเป็นอ่ะ5555”   
ไอ้คิมมันบ้ารึเปล่านะถามมาได้ ก็เห็นอยู่ว่าผมปอกอยู่เนี่ย!?

“มึงปอกเอาเนื้อไปกับเปลือกหนาเป็นเมตรขนาดนี้5555นี่มึงเหลือเชี่ยไรไว้ให้ไอ้เดย์กินวะ555555”
ไอ้มาร์คชะเง้อมองมันก็ขำเข้าไป ผมมองในมือตัวเอง เอ่อก็...

“555มึงดูๆ555พวกมึงดู เชี่ยลูกปอกเป็นรูได้อ่ะ555 มึงปอกยังไงเหมือนอุกกาบาตตกใส่ขนาดนี้55”
สัดซีนแม่งเสียงดังคับบ้านเกินไปรึเปล่าครับ มึงวิ่งไปตามคนที่ซอยถัดไปให้เขาแห่กันมาดูกูมา!

“เชี่ยกูงงจัดเลยสัด55555 แม่งปอกหนาขนาดนี้ ยังเสือกเอาเปลือกออกไม่หมดด้วยห่า55
 มึงเหลือไว้ทำเป็นลายเหรอ555”  ซีน......มึงยังไม่หยุดอีก

พี่อ๊อฟแกเห็นไอ้พวกห่านี่มันขำกันก็เดินชะโงกหน้ามาดูครับ  “แดกได้รึเปล่าวะเนี่ย555555555555” 
เอ่อ ..พี่อ๊อปครับใครเชิญพี่มาร่วมวิจารณ์งานศิลป์ของผมไม่ทราบ ไม่ต้องเสร่อได้มั้ยครับ

“มึงให้กูกินอะไร เนื้อแม่งติดอยู่ที่เปลือกกับแกนหมดเลย ไอ้แผ่นบางๆนี่คือที่มึงได้มา!?5555555”
เชี่ยเดย์เพราะมึงอยากแดกนักไม่ใช่เรอะ! มาหัวเราะกูอีก.... คำด่าที่เก็บไว้ในใจเยอะจัดเลยครับงานนี้
“ก็กูไม่ค่อยได้ทำ กูทำไม่ถนัด บอกให้ไอ้คิมทำให้ก็ไม่เชื่อเอง”     ผมไม่ปอกแม่งแล้ว

“ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยเห็นคนบ้าที่ไหนปอกแอปเปิ้ลได้.........” 

“..........” พูดแล้วค้างคาทำไมวะไอ้บ้าเดย์ เอาเล้ยด่ากูมาตามที่มึงสบายใจ (ผมประชดครับ!)

...ไอ้เดย์ท้าวแขนยื่นหน้ามายิ้มใกล้ๆกระซิบข้างหู ผมก็สะดุ้งเล็กน้อย

“โคตรน่ารักขนาดนี้เลยอ่ะ555”   

 โห-----------! คือพอได้ยินอย่างนี้เป็นได้สะดุ้งทั้งตัวเลยครับ

หันมองไปทั่วไม่มีใครสนใจก็โล่งอกไป เดี๋ยวมีคนเซ้าซี้ถามว่ามันพูดอะไรกับผม ผมก็โดนล้ออีก
“.....นี่ถ้ามึงยอมแดกทั้งเปลือกก็หมดเรื่องไปนานแล้วเดย์”
“555555555”        ไอ้บ้านี่ขำเข้าไป ชิ.. แต่มันก็ยอมกินนะครับไอ้ที่ผมปอกไว้เละเทะนั่น....แหะ


แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ถามผมครับ  “ลูกคิด มึงหนาวเหรอ วันนี้ร้อนจะตายใส่เสื้อหนาปิดแขนปิดคอขนาดนี้มาทำไมวะ”





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 21:46:18 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 9 จำไว้นะ/2     






แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ถามผมครับ  “ลูกคิด มึงหนาวเหรอ วันนี้ร้อนจะตายใส่เสื้อหนาปิดแขนปิดคอขนาดนี้มาทำไมวะ”

เอาอีกแล้ว พวกมึงนี่ช่างสงสัยกันจ๊างงงง   “กลัวดำ”  ผมตอบสั้นๆ แต่ไอ้ยูแม่งยังไม่เลิก

“ใช่เร้อ....ปกติมึงไม่เคยกลัวดำนี่หว่า กันแดดมึงยังไม่เคยทาเลยลูกคิด”
ยู....มึงไปค้นหาคำตอบจากป้ามึงไป (แอบด่ามันในใจครับ วันนี้เกรงใจพี่บาสนิดนึง)

“กูหนาวๆด้วย เอ่อ...เหมือนแบบไม่ค่อยสบาย นิดๆอ่ะ”  ผมก็พยายามแถไปเรื่อยแหละครับ
แต่การแถของผมครั้งนี้ทำเอาไอ้เดย์ที่นั่งติดกัน รีบวางแอปเปิ้ลในมือลงแล้วหันมาจับผมวัดไข้
ด้วยการจับหัวผมไว้ แล้วเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากของผม เรียกเสียงโห่ฮิ้ววววว ฮาแซวกันทั้งห้อง
ไอ่เปรตตตตตตตตตต กูอายเขาสาดดดดดดดด///////*//   

ผมหน้าบึ้งใส่มันขืนตัวออกห่าง ไอ้เวรเดย์มันก็ยังเขยิบตามติด แอบกระซิบกระซาบพูดกับผม
“หึหึ...จำไว้ ถ้าไม่อยากลำบากคอยปิดคออีก ทีหลังอย่าหือกะกูรู้ป่าว..ลูกคิดเอ๋ยคึคึคึ”   

เอ๋ยพ่องเอ๋ยแม่งมึงดิเฮ๊อะ อ อ อะ..ไอ้บ้า!!! ไม่ต้องมาขยิบตาวิ้งค์ใส่กู๊!
ขู่นี้เพื่ออะไรวะ กูไปหือแหบ้าอะไรตอนไหน หนอย~~จำไว้เลยนะเชี่ยเดย์!
ไอ้ตัวกวนมันยิ้มฟันขาว ตางี้วาววิบเป็นประกายระยิบประหลาดๆ ผมอยากเอานิ้วจิ้มตามันที่สุดเลย

...................................

....................

++++++++++++++++++++++++++++


วันอาทิตย์ก็ไปซ้อมกันอีก ซ้อมหนักมากด้วย สูตรเร่งรัดครับ วันจันทร์ก็ต้องไปแสดงที่งานมหาลัยกันแล้ว
หลังซ้อมกันเสร็จพี่อ๊อฟชวนกินหมูกระทะกัน พวกเราก็ไปกัน เอาร้านใกล้บ้านไอ้กีต้าร์นั่นแหละ

งานนี้แอ๋มมาด้วย แต่มาคนเดียวไม่ได้พาเพื่อนคนที่ไอ้ซีนชอบมาด้วย คนนั้นเขาไม่ว่าง ผมเห็นแล้วก็ขำ
ไอ้ซีนมันขัดใจเลยทำมึนแกล้งไปนั่งคั่นกลางไอ้กีต้าร์กับแฟน โดนกีต้าร์ด่า ตบหัว สะกิดแล้วสะกิดอีก
เหยียบตีน หยิกมือ สุดท้ายจิกหัวให้ลุกขึ้นมันจะนั่งกับแอ๋ม แต่แอ๋มบอกไม่เป็นไรเธอยอมนั่งที่เดิม

ขำไอ้ซีนมาก ไอ้กีต้าร์กับแอ๋มก็คุยกันผ่านหน้าผ่านตาข้ามหัวมันไปๆมาๆอย่างนั้นแหละ ไอ้ซีนแม่งบ้า
นั่งยิ้มตาหยีแกล้งเพื่อนเอายันกินเสร็จ ไอ้คิมนั่งข้างผมตรงข้ามไอ้สามคนนั้น ส่วนพวกรุ่นพี่ๆเขาก็นั่งต่อๆกัน
ไปทางหัวโต๊ะ มากันครบคน ไอ้ยูนั่งข้างไอ้คิมวันนี้พี่บาสไม่ได้มาด้วย ไอ้ยูบ่นพี่บาสงอนอะไรไม่รู้
หนีไปบ้านพี่นิกกี้เพื่อนซี้เขา...

ไอ้ยูบ่นทุกทีถ้าพี่บาสไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้ ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาหรอก แต่ถามไอ้ยูว่าหล่อเหรอ มันบอกหล่อมาก
หึหึไม่แปลกหรอกครับมันคงจะหึงเขาอ่ะดี๊ ยูไม่ค่อยอยากให้พี่บาสหนีไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้
มันถึงได้ชอบตามใจพี่บาส ก็เพราะตามใจตลอดพอวันไหนไม่ตามใจขึ้นมาก็งอนไงครับ

“ลูก........มึงบ้าป่าววะ มากินหมูทะทั้งที ต้มมาม่าแดกเนี่ยนะ”   ไอ้เดย์ครับนั่งข้างผมอีกคน มันด่าผมแล้วขำ
ชี้ชวนให้ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตดูผมกำลังลวกมาม่าใส่..... ผมผิดอะไรวะ ก็อยากกิน
มันขัดจรรยาบรรณการกินหมูกระทะของมึงมากเลยเหรอครับคุณชายเชี่ยเดย์

“อ๊ะ!..เอ้า......ไรวะเด๊ย์ มึงมาแย่งกูทำไมเนี่ย!”
แล้วมันก็มาแย่งของผมกิน....ทุกอย่างเลย!!!

สัดเดย์ไม่ปิ้งไม่ย่างไม่ต้มไม่ลวกเชี่ยไรทั้งนั้น มันคอยแดกไอ้ที่ผมเอาลงไว้ แล้วคือ กูได้กินไร???
 “เชี่ยเดย์!กูไม่ได้กินอะไรซั๊กอย่างเลยนะเว้ยไอ้ห่านี่!”
“เฮื๊อะๆๆๆๆๆ”   แค้นมันครับขนาดเสียงหัวเราะมันยังฟังขัดหูผม กวนส้นจริงๆไอ้บ้านี่
“โอ๋ๆๆ อ่ะกูย่างให้มึงไอ้ลูก 555”  มันคีบน้ำแข็งไปย่างไฟให้ผมครับ
“อ้าว! เชี่ย! หายไปไหนอ่ะ ก๊ากกก55555555”
ไอ่เชี่ยนี่เมาแล้วป่าววะ....เฮ้อ.....เวรและกรรมใดที่ทำมาของผมนะ ต้องมานั่งย่างของให้มันกิน

แล้วพี่โจวมี่ก็เข้ามาชวนไอ้ยูชนแก้ว แล้วจู่ๆพี่แกก็รีบวิ่งไปไหนไม่รู้ผมไม่ทันดู รู้แต่ไอ้ยูบ่นว่างงพี่โจวมี่ชะมัด
ตอนนั้นเองครับ...ลูกนอกไส้ผมมันร้องปวดฉี่ ขาเกิดอ่อนเปลี้ยเพลียแรงพิการเดินคนเดียวไม่ได้ขึ้นมาแบบปุบปับ
“ปวดฉี่ว่ะเฮ้ย.....เฮ้ยไปไป ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยน้าลูกคิดดดดดดด~ ได้ป่าว นะนะนะ”
ฟายเดย์ง๊องแง๊งใส่ผม และแม่งไม่เคยรอฟังคำตอบของกูทั้งปี มันลากแขนผมไปเลยครับ (มึงจะถามกูเพื่อ!?)

ไอ้เดย์ลากผมไปห้องน้ำด้วย (เพื่อ!?) มันบอกให้ผมฉี่เป็นเพื่อนมัน มันเหงา มันไม่อยากฉี่อย่างเดียวดาย
พูดแล้วมันก็รูดซิบกางเกงยีนส์ล้วงควักแบบ! แม่งไอ่ห่านี่คำว่าอายมึงรู้จักมั้ยวะเชี่ยเด๊ย์!//////*//

ผมต้องส่ายหน้าแล้วหันหลังหนี ช่วยถามกูสักคำด้วยว่าอยากเห็นของมึงไหม.... ก็เห็นไม่ถนัดหรอกครับ
แบบว่าตกใจรีบหันหลังก่อนอ่ะ จะหันไปแอบมองมันก็คงไม่ได้ เอ่อแต่ผมไม่ได้อยากหันไป ก็มีเหมือนๆกัน
จะดูไปทำไม .....แค่แอบมีคิดนิดนึงว่าของใครใหญ่กว่ากันวะ?.......
อึก..เปล่าๆเลย ไม่ๆๆผมไม่ได้อยากดูของมันน๊า!!!โรคจิตแล่ว

“เฮ้ยยยยยย ลูกคิดมึงหันหลังใส่กูทำไมวะ กูฉี่ไม่หนุกเลยอ่ะ5555เอิ้กๆๆๆ”
“ฟาย!!! //////*// เสียสายตากู กูไม่อยากเห็นของมึงหรอก!!!”
“ซักนี๊ดดดดดดด”
“เชี่ย!//////*//”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า มาๆกูให้ดู”
“กูไม่อยากดู!/////*// มึงเสร็จรึยังเดย์! กูไปแล้วนะ!!”
“อ้าวววว เดี๋ยวดี๊55 รอกูมั่ง ไว้เสร็จพร้อมกันนะ นะ”
“ทะลึ่งไอ่สัด////*// พอเลยมึง!”
“เฮ้ยจะไปไหนลูก.. ลูกคิดมึงยังไม่ได้ฉี่เลยนะ”
“ก็กูไม่ได้ปวดนี่โว้ยยยยยย -*-!”
“ไหนๆก็มาแล้ว ฉี่ๆไปเห๊อะอย่าเรื่องมากน่า55”
“ไอ่!...เหวอ~~!!!!!! เชี่ยเด๊ย์!!! ปล่อย! ปล่อยกู๊!!!”
“ชู่ว์ๆๆๆๆ ชี่ย์!!!!! เงียบๆดิไอ้บ้า เดี๋ยวใครเขาก็คิดว่ากูทำอะไรมึงหรอก”
“แล้วมึงจะทำอะไรกูอ่ะ!? อุ๊บ!!! |||||||||||”

ไอ้ตัวบ้ามันนึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ครับ มาล็อคคอผมลากเข้าห้องน้ำแบบที่มีประตูปิดมิดชิด
“มึงล้างมือรึยังเนี่ยเชี่ยเดย์ เอามาปิดปากกูอ่ะ!”
“ล้างแล้วๆ พูดมากน่า เดี๋ยวปั๊ด!”   มันแกล้งขู่ผมรู้ เพราะมันชอบทำท่าจะหลังมือใส่ผมแต่แม่งก็ยิ้ม...
“ทำไม! ทำไมๆๆๆๆ มึงจะทำอะไรกู”
ผมก็แกล้งท้ามันไปงั้นแหละครับ

“หึหึ นี่เตือนแล้วไม่รู้จักจำนะ จำไม่ได้ใช่ม๊ะๆ”
พอไอ้บ้ามันพูดคำนี้มา สมองผมจำบางอย่างได้ เอามือยันหน้ามันอัตโนมัติ
แต่มันก็จับมือผมกดกับฝาผนัง.... ผมต่อต้านไม่ได้เลยครับ แรงมันเยอะจริงๆ ก็ตัวมันใหญ่กว่าผม
เดย์ซุกหน้าเข้ามาที่ซอกคอผม ผมส่ายหน้าบิดหนีมันไปมา มันก็กระซิบขู่   “อยู่นิ่งๆเลย.. ไม่งั้นกูเบิ้ลนะ”
ผมอ้าปากค้างไม่กล้าด่ามัน แล้วหลับตาปี๋....  “โอ๊ะ โอ๊ยเชี่ยเดย์ เบาๆ อื้อออออ ฮืออออ”

“มึงอย่าครางดิลูก เชี่ย......”  ไอ้เดย์ขมวดคิ้วพึมพำแล้วจ้องหน้าผม  มันยิ้มขำที่ผมเผลอร้องออกมา
ก็มันดูดคอผมแรงนี่ไม่ได้ตั้งใจจะครางซะหน่อย รอยเก่าอุตส่าห์ไปค้นเน็ตหาวิธีลบรอยหายไปแล้วเชียว ไอ้บ้านี่มาทำอีกแล้ว

ตอนนั้นเองครับมีคนทะเลาะกันเข้ามาในห้องน้ำ พวกผมมองหน้ากันเหรอหรา
ซวยแล้วพวกผมมาอยู่ในห้องเดียวกันสองคน ใครมาเห็นซวยเลย||||||||

ไอ้เดย์มันรีบอุ้มผมขึ้นเหยียบชักโครก คนข้างนอกจะได้ไม่เห็นว่ามีขาคนสองคนอยู่ในนี้  หน้าผมกับหน้ามัน
ใกล้กันโคตร แถมเมื่อกี้เพิ่งโดนมันแกล้งแรงๆแบบนั้นมา... หัวใจของผม...เต้นแรงจนตัวเองยังตกใจ


“มึงอย่าเอาแต่เงียบแล้วหนีกูได้ป่ะกานต์! จะให้กูโมโหไปถึงไหนวะ! กูบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรๆ เชื่อกูบ้างสิ”
“............................จะให้กูเชื่อคนเจ้าชู้ไม่เลือกหน้าอย่างมึงหรอกมี่..”
“.....เออ.......กูมันประวัติไม่ดี กูก็ยอมรับที่ผ่านๆมากูก็เลวจริง แต่วันนี้ ตอนนี้ คือไม่ใช่ไงกานต์... มี่มีแค่กานต์นะ”
“....................”

อึ้งแดกเลยครับพี่น้องร่วมประเทศชาติ!!!   ได้ยินบทสนทนาของคนข้างนอกแล้ว เอ่ยชื่อมาขนาดนี้รู้เลยว่าใคร
นี่.... พี่โจวมี่นักร้องนำเสือผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอเนี่ยยยย ตามง้อพี่กานต์ที่เป็นผู้ชายโคตรเงียบคนนั้นอ่ะน๊ะ!!!   

“เฮ้ย! เขาเป็นเกย์เหรอ!!?”  ผมตกใจกระซิบถามไอ้เดย์ มันทำปากจุ๊ๆให้ผมเงียบไว้
แต่แบบ..มึงไม่ต้องมาจุ๊ใกล้ปากกูขนาดนี้ก็ได้นะไอ้บ้า! ผมผงะหน้าหนีมัน เชี่ยนี่ยิ้ม..........สัด/////*//








tsktonight…



*** ขอบคุณที่ชอบอ่านกันนะคะ^^ มีคนเม้นท์ให้ก็มีกำลังใจ หรือบวกเป็ดบ้างไรบ้าง นิดหน่อยก็ยังดีกว่าไม่มีเลย555

สุขสันต์วันสงกรานต์เจ้า :z2:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 21:59:39 โดย tsktonight »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ meeoldly

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
สนุกมากๆจร้า

อ่านรวดเดียวจบเลย

รอตอนต่อไปนะจร้า

 o13 :bye2:

ออฟไลน์ janamanza

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 653
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
โคตรชอบบบบบเรื่องนี้เลย  อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ  อ่านเพลินมากจนแบบ อ้าวหมดแล้วหรอ
รีบมาต่อนะ  เขินเดย์อ่ะ  แม่งโคตรเนียน น้องลูกนางเอ๋อมากไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ย
 :hao7:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2015 23:16:51 โดย janamanza »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม...    /1




“เลิกพูดเหอะ ไม่เห็นเหรอว่าประตูห้องนั้นมันปิดน่ะ”
เสียงพี่กานต์พูดกับพี่โจวมี่ดูตกใจนิดๆ ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากัน เราต่างคนต่างเงียบไม่กล้าเปิดประตูออกไป
จนรู้สึกว่าเงากับเสียงฝีเท้าของสองคนข้างนอกนั้นไปจากห้องน้ำแล้ว

“เฮ้อ”...  ผมถอนใจโล่งอก แต่ก็ยังแปลกใจไม่หายเลยถามไอ้เดย์   “เฮ้ยเดย์ มึงว่าใช่ป่ะวะ”
ผมคิดว่าไอ้เดย์มันน่าจะรู้ความหมายที่ผมต้องการสื่อเรื่องที่ถามดีนะ มันบอก “จะเหลือเหรอมึง ชัดสองหูใช่ชัวร์!”

นี่สรุปว่าพี่โจวมี่เขากิ๊กกั๊กอยู่กับผู้ชายด้วยกันอย่างพี่กานต์เหรอเนี่ย โห.......ผมคิดไม่ถึงเลย
ดูพวกเขาสองคนก็แมนๆกันออก สมัยนี้มันดูยากสุดๆเลย...จริงสิอย่างไอ้ยูนี่ถ้ามันไม่บอกพวกผมก็คงดูไม่ออก
“แล้วมึงอ่ะ....ใช่อ่ะเนี่ย!?”   ผมนึกขึ้นได้ชักสีหน้าใส่ไอ้ตัวบ้าที่มันเพิ่งทำอะไรบ้าๆกับผมไป มันก็ยิ้มๆจ้องผม
“หึหึ...รู้ไว้ด้วย..”  มันหยุดนิดนึงยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้หน้าผมเว่อร์ ผมมองปากมันพูดชัดถ้อยชัดคำ

“กูไม่ใช่เกย์”  มันเล่นพูดอย่างนี้ผมก็คิดไว้แล้วล่ะ ในเมื่อมันก็มีสาวๆมาข้องแวะไม่ขาดมือ หล่ออย่างมันไม่น่า
เปลี่ยนแนว ผู้หญิงได้ร้องไห้กันน้ำตาท่วมโรงเรียน แต่ไม่รู้ทำไมผมฟังแล้วมันรู้สึกฉุนๆแฮะ..

ก็ดูไอ้ที่มันชอบมาทำกับผมสิครับ ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันตอบแล้วคลำที่คอตัวเองนึกขึ้นได้อีกเรื่อง
รีบเปิดประตูจะออกไปข้างนอก แกะมือไอ้เดย์ที่กอดเอวออก ทะลึ่งพรวดออกไปได้ผมส่องกระจกอย่างไว
แหงนคอมองหารอยจูบที่ไอ้เวรเดย์มันทำ โห......โอ้โห!!!!!|||||||||||||*|| บร๊ะ!!!
อยากจะบ้าตาย ผมอยากตายหนีอายไอ้พวกข้างนอกมันตรงนี้เล้ย!!! ฮือออออ!!!!

“เชี่ยเอ๊ย!!! กูอยากจะเอาโถส้วมคลุมหัวละเกิน! ไอ้เดย์!~ มึงมาดูผลงานมึงเลยมึงทำอะไรกับกูไว้!!”
วันนี้ผมใส่เสื้อยืดคอกลมธรรมดา ไม่มีอะไรมาปิดไว้แล้วด้วย รอยแม่งเห็นชัดโคตร แถมใหญ่อีกตั้งหาก

ไอ้เดย์ยังขำได้อยู่ครับ มันยังขำได้อยู่ เดินไปล้างมือนิดๆผิวปากสบายใจ เหล่หางตามองผมแบบไม่ค่อยสนใจนัก
หันไปแต่งไปลูบผมตัวเอง ส่องมุมซ้ายมุมขวา แล้วหันมาขยิบตาใส่ผม ปิ๊ง! ......................ไอ่ฟายยยยยยย!!!!!
ผมอยากจะฆ่ามันนัก! ทำไมมันเป็นคนหัวดะรออย่างเน้!!!!!!!!!!!! -*-

“ไอ้เดย์! มึงบอกมึงไม่ใช่เกย์ แต่ที่ทำแบบเนี้ยะ! แม่งโคตรเกย์เลยมึงรู้ไว้ด้วย!”  ผมแหวกคอเสื้อตัวเอง
เอียงคอให้มันดู เอามืออีกข้างชี้ไปที่จุดชัดๆให้เต็มสองลูกกะตามัน แต่ที่มันทำคือยักไหล่ใส่โผ๊มมมมมม!

ขณะที่ผมโมโหหน้าดำหน้าแดง มันก็ยิ้ม โอ้ยยยยย!!! ผมอยากกระโดดถีบมัน ถ้าไม่ติดที่ภาพเมื่อสองวันก่อน
ตอนมันโดดถีบไอ้แว่นห้องสี่นั่นยังติดตานะ (กลัวมันหลบได้แล้วสวนทันอ่ะครับ||||||)

“อึก!!!? เฮ้ย! ฮะเฮ้ย! มึงบ้าป่าเนี่ยมึงถอดเสื้อทำไมวะ!?”  ตกใจเลยครับ จู่ๆไอ้เดย์ก็แกะกระดุมเสื้อตัวเองทุกเม็ด
มันถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าของตัวเองเอามายื่นให้ผม “เฮ้อ~~ พูดมากน่ารำคาญว่ะ ....เอ้า..เอาไป”
ผมยืนงง มันก็ทำหน้าหงุดหงิดยัดเสื้อใส่มือผม แล้วเข้ามาจับชายเสื้อของผม ผมตกใจรีบยั้งมือมันไว้
ก็ไอ้บ้านี่จะถอดเสื้อผมอย่างเดียวเลยอ่ะครับ!

“มึงทำอะไรเนี่ยเชี่ยเด๊ย์!!!?/////*//”  ผมโดนมันจับหมุนๆตัว แล้วถลกเสื้อผมแม่งถอดออกไปเลย
ผมวิ่งหนีคนบ้าไปซุกตัวจนมุมอยู่ด้านในสุดของห้องน้ำ ถ้ามีใครมาเข้าห้องน้ำตอนนี้นะมึงเอ๊ยยยยยยยย
ผมจะเอาหน้าไปแทรกแผ่นดินหนีที่ไหนดีครับ เขาต้องคิดว่าเราไล่ปล้ำกันเป็นแน่แท้

“มึงจะหนีทำไมเนี่ย เฮ้อ รีบใส่ๆเสื้อกูซะลูกคิด”   
ไอ้เดย์พูดเสร็จก็เอาเสื้อยืดคอกลมสีดำ มีลายอักษรจีนตัวใหญ่ที่กลางหลังของผมไปใส่หน้าตาเฉย
ผมเอ๋ออยู่เล็กน้อยก็ค่อยเข้าใจ อ๋อ.......คือมันจะแลกเสื้อกันใส่กับผมนั่นเองครับ แล้วก็ไม่ยอมบอกกูดีๆนะไอ้บ้า

“ไอ้เดย์.... กูว่าไอ้นี่แม่งก็น่าอายไม่ได้ต่างกันหรอกฟาย....(โฮ~~~)”   ผมยืนดูตัวเองในกระจกยืนคู่กับมัน
อยากร้องไห้ครับ หายมาห้องน้ำด้วยกันนานมากแล้วกลับออกไปคือแลกเสื้อกันใส่ กุมขมับไม่ไหวจะเคลียร์กับ
ไอ้บ้าเดย์มันจริงๆ T T

“หรือมึงจะเดินออกไปโชว์รอยดูดที่กูทำไว้ที่คอมึงอ่ะ....คึคึ...ก็แล้วแต่น้า~~ แล้วแต่มึงเลย กูยังไงก็ได้อ่ะ55555”
ท้าวเอวเอียงคอพูดกับผมกวนตีนได้อีกครับ ผมเม้มปากกำคอเสื้อเชิ้ตที่ใส่ ติดกระดุมแม่งยันเม็ดบนเลยโมโหนัก

ไอ้เดย์ยืนกอดอกมองผมใส่เสื้อมันแล้วยิ้ม  “ยิ้มอะไร”  ผมถามมันหน้างอ ดูมึงมีความสุขกับการได้แกล้งกูจังนะ
ถามมันมันก็ไม่ตอบหรอกครับ มาจูงมือผม....ลากให้เดินตามมันไป.........เกลียดแม่งไอ้จอมลาก!
คิดซะว่าผมเป็นคันไถแล้วมันเป็นควายก็แล้วกัน (ทำอะไรมันไม่ได้อ่ะครับ)


แต่ขาก้าวพ้นขอบธรณีประตูห้องน้ำได้แค่ก้าวเดียวเท่านั้น พวกเราสองคนก็ต้องชะงักเหวอเลยครับ
เจอที่โจวมี่กับพี่กานต์ยืนกอดอก เหมือนรอให้พวกเราออกมา

“พี่.......”  ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี เริ่มยังไงดีเลยครับ ดูจากสีหน้าเครียดๆของพวกเขาท่าจะรู้แล้ว
ว่าพวกผมได้ยินไอ้ที่พวกเขาคุยกันหมด แน่นอนนั่นหมายถึงพวกผมต้องรู้แน่ว่าพวกพี่เขาเป็นอะไรกัน

“มีอะไรรึเปล่าครับพี่? มาฉี่พร้อมกันเหมือนพวกผมสองคนเหรอครับ55”  แม่งไอ้บ้าเดย์ยังจะเล่นอีกมึง
หน้าพวกพี่เขาไม่เล่นด้วยเลยอ่ะครับ  ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาพวกพี่เขาเลย มีแต่ไอ้เดย์แหละยิ้มร่าใส่

“นี่.......เดย์....กับ....เอ่อ...ลูกคิด...............เข้าห้องน้ำด้วยกัน สองคน” 
พี่กานต์แกพูดอ้ำๆอึ้งๆ สายตาพี่แกมองหน้าพวกผมแปลกๆแล้วก็มองเสื้อพวกผมที่สลับกันใส่
มองมือพวกผมที่จับกันอยู่ ผมรู้สึกตัวว่าพี่แกเริ่มคิดแปลกๆแล้วแน่ ผมจะดึงมือออกไอ้เดย์ก็จับแน่นมาก
ไม่ยอมปล่อยมือผม มันยิ้มรับ “ครับ?”  ทำหน้าประมาณว่าแปลกตรงไหนเหรอครับ

“เฮ้ยนี่ ...นายสองคน....เมื่อกี้ในห้องน้ำ..นี่.....”  คราวนี้พี่โจวมีตาเลิ่กลั่ก ทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อถามไอ้เดย์
ผมส่ายหน้าจนหัวแทบหลุด พวกพี่เขาต้องเข้าใจผิดคิดว่าผมกับไอ้เดย์แอบไปทำอะไรๆกันในห้องน้ำแน่เลย
เอ๊ะ.........แต่มันก็ทำจริงๆนี่หว่า||||||||||*|| 

ไอ้เดย์กระตุกมือผม จับหน้าผมให้หยุดสั่น แล้วดึงแก้มผมจนเจ็บ “โอ๊ย! ไอ้เดย์! กูเจ็บนะ”
“เอาน่าไม่ต้องเขินแล้ว ช่างแม่งเหอะ ถือว่าต่างคนต่างไม่รู้ไม่เห็นเรื่องของใครของมันก็แล้วกันเนอะพี่555
เหมอๆกันเนาะ55 ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเลยครับ ส่วนพวกพี่ก็ไม่รู้ว่าเราเข้าห้องน้ำห้องเดียวกันด้วย55555”

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้หอกเอ๊ย มันพูดหัวเราะปากกว้าง ทำหน้าเขินๆใส่พวกพี่เขาแบบนี้ ก็โดนเข้าใจผิดสมบูรณ์แบบเลยสิงานนี้!
แต่เอาไปเอามา รู้สึกว่าตอนนี้คงจะมีแค่ผมที่ยังทำตัวไม่ถูกทำหน้าไม่ถูก พี่โจวมี่กับพี่กานต์มองหน้ากันแล้ว
มองพวกผม มองมือไอ้เดย์ที่ยังจับมือผมไม่ยอมปล่อยเหมือนอยากโชว์ให้ดูแบบโล่งอก

พวกเขายิ้มล้อให้พวกผมด้วยอ่ะ  โธ่โว้ย~ นี่ผมโดนเหมาว่าเป็นแฟนไอ้เดย์ไปแล้วววววววววว

แล้วพี่กานต์ก็บอกว่า  “แต่งานนี้พี่ว่าพวกนายน่าสงสัยเกินไปแล้วนะ เล่นสลับเสื้อกันแบบเนี้ยะ
เอ.......มีอะไรรึเปล่าน้า”   ตั้งแต่เจอพี่แกมาสองวัน ตอนนี้แหละครับพี่แกค่อยเหมือนมนุษย์ไม่ใช่หุ่นยนต์
ผมว่าพี่แกยิ้มแล้วดูดีขึ้นมากเลยนะครับ จริงๆพี่แกก็หน้าตาดีใช้ได้เลยนะ คงมีอะไรดี พี่โจวมี่ถึงหลงขนาดนี้

“ก็...นี่อ่ะดิพี่”   ผมสะดุ้งเลยครับ ไอ้บ้าเดย์มันดันจับคอเสื้อผมแหวกให้พวกพี่เขาดูรอยจูบ ไอ้บ้านี่!////*//
“เชี่ย! เดย์!! เชี่ยนี่!!!”  ผมอายเขาจะตาย ดิ้นไม่หลุดเลย เขารู้กันหมดเลยว่าเราเข้าไปทำอะไรกันในห้องนั้น
ผมต่อยแขนไอ้เดย์ ไอ้เดย์ก็ขำรวบจับมือผมแล้วล็อคคอผมไว้ บอกพวกพี่เขาไปอีกว่าผมขี้อาย...อายพ่องดิสัด!///*//

.........................
..................

“โห่~~~~~~~โห่~~~~~~วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!! ไอ้คู่รักบันลือโลกมาแล้วโว้ยยยยยยย5555555”
เสียงไอ้ซีนโห่นำเลยครับ มันรีบปรบมือต้อนรับพวกผม เอาซะกูอายคนโต๊ะอื่นมองกันใหญ่ ไอ่เพื่อนเลว

“เชี่ยยยยย! นี่มึงไปได้กันมากี่ท่าวะ ฟัดกันซะไม่รู้เสื้อใครเป็นเสื้อใครเลยเรอะ5555555นานจัดนะสาด”
ไอ้มาร์คครับชี้นำให้ทั้งโต๊ะมองผมกับไอ้เดย์ใส่เสื้อสลับกัน

ทุกคนยิ้มๆแต่ก็ดูงงๆกันมาก ยิ่งแอ๋มที่ไม่รู้เรื่องว่าพวกเพื่อนๆชอบล้อผมกับไอ้เดย์ว่าเป็นแฟนกัน ยิ่งทำหน้างงหนัก
ถึงขั้นหันไปถามแฟนตัวเองอย่างอยากรู้จัด แล้วไอ้กีต้าร์ก็กระซิบหูไอ้ซีน ไอ้ซีนทำตัวเป็นโทรศัพท์
หันไปบอกแอ๋มต่ออีกที เห็นพวกมันสามคนแล้วปวดหัว ไม่สุมหัวนินทากูทีเดียวกันไปเลยฟร๊ะ! -*-

แช๊ะ! แช๊ะๆๆๆๆ!!
“โอ๊ะ!?........หือ||||||||???”   เสียงชัตเตอร์กล้องมือถือรัวเชียว คือกีต้าร์มึงควบคุมแฟนมึงด้วย แอ๋มแม่งขำคิกคัก
หน้าแดงคว้ามือถือมาถ่ายรูปพวกผมซะงั้น……ผมงี้เดินกลับมานั่งตัวเกร็งเลยครับ ส่วนไอ้เดย์มันกระดิกเท้า
ยิ้มแล้วชูสองนิ้ว... ชิวมากไปมั้ยมึงอ่ะ

“ทำไมแลกเสื้อกันใส่วะไอ้ลูก?”   ไอ้คิมรีบเสนอหน้าถามทันทีที่ผมหย่อนตูดนั่งข้างมันที่เดิม

แต่ผมไม่ต้องเป็นคนตอบคำถามจากไอ่เปรตพวกนี้เองหรอกครับ พวกพี่โจวมี่กับพี่กานต์ที่เดินตามมาด้วยกัน
ช่วยตอบแทนพวกผมให้  “พวกกูเจอพวกมันที่ห้องน้ำน่ะ คุยเรื่องเสื้อกันเลยลองเปลี่ยนเสื้อกันใส่ดู
กูว่าเสื้อไอ้กานต์ตัวนี้เหมาะกับกูมากกว่าอีกม๊ะพวกมึงดู ดู555”   
พี่โจวมี่ยืดอกโชว์เสื้อพี่กานต์ที่ใส่อยู่ให้เพื่อนวิจารณ์ แกแอบลอบยิ้มให้ผมด้วยแบบรู้กัน.......

คือพี่กานต์บอกให้พี่โจวมี่แลกเสื้อกันใส่บ้าง จะได้เหมือนพวกผม กลับมาที่โต๊ะพวกผมจะได้ไม่โดน
เพื่อนจับผิดน่ะครับ พี่กานต์เห็นหงิมๆแต่ฉลาดเป็นกรดเลย พี่โจวมี่แอบกระซิบบอก เวลาแอบคุยกับใคร
แม่งมันจับได้ทุกที แต่เขาก็ไปไหนไม่รอด ต้องกลับมาตายรัง เพราะแพ้ใจผู้ชายคนนี้

ผมเห็นพวกพี่เขาสบายใจกว่า ที่คิดว่าผมกับไอ้เดย์เป็นแฟนกันแบบนี้ ก็เลยพูดเถียงไปไม่ออก
ปล่อยให้พวกเขาเข้าใจผิดกันไปก่อน......คงไม่เป็นอะไรมั้ง ยังไงซะพวกพี่เขาคงไม่บอกใครอยู่แล้ว

************************************

*****************


กินหมูกระทะเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับห้าทุ่มกว่าจะเที่ยงคืน
“ลูกคิด......”   
ไอ้เดย์ครับมันไม่ยอมไปบ้านตัวเองเลย ร้องจะมาส่งผมให้ถึงบ้านก่อน ทำอย่างกับกูเป็นสาวน้อยไปได้
“อะไร”   
ผมเห็นมันอ้อยอิ่งนานแล้วไม่ยอมเดินไปจากประตูหน้าบ้านผมซะที แม่จ๋านอนแล้วครับ ผมโทรบอกจ๋าก็ไม่รอ
ใครๆแถวบ้านผมก็คงเข้านอนกันแล้ว แถวบ้านผมดึกมาก็เงียบๆ

“กูกลับแล้วนะ พรุ่งนี้มึงต้องไปหากูนะ นะนะนะ”
“เออๆๆ รู้แล้วน่า”   
ผมรับปากมันแล้วว่าจะโดดไปดูมันที่มหาลัยพวกที่อ๊อฟ แหมเพื่อนเล่นงานใหญ่ทั้งทีไม่ไปได้ไง

“มึงจะเอาดอกไม้ป่ะล่ะ เอาดอกอะไร หน้าวัว? ดอกบัว? รึดอกไม้จันทน์?555” 
ผมแกล้งมัน มันก็เกาะประตูทำปากยื่นถามกลับ
“ขึ้นอยู่ที่มึง มึงจะให้กูเอากี่ดอกล่ะ....คึคึคึ”
“เชี่ยเดย์!/////*// มึงนี่แม่งงงงง!”
อยากจะทุบให้หน้ามันหักไปเลยครับ ลามปามกูเป็นขี้กลากเลย

“มึงน้ามึง เดย์มึงไม่ได้ชอบผู้ชายแต่เล่นอย่างนี้กะกูบ่อยๆ จันนะไรนะเว้ย!”
“...............................................ฮึ...ฮึฮึ..555”
“ขำอะไรวะ”
“กูกลับแล้วนะ”
“เออ! มึงเพิ่งรู้สึกเหรอว่าควรกลับบ้านมึงไปได้แล้ว! ง่วงเว้ย...” 
ผมบ่นใส่มันแล้วหาว ขยี้หัวตัวเองจนยุ่ง ง่วงจริงครับ

“เดี๋ยวดิ ก่อนไปขอหอมที”   ไอ่สัด..ชูนิ้วนึงทำหน้าอ้อนผมด้วย ยิ้มหล่อใส่ผมแค่ไหนผมก็ไม่ใจอ่อนหรอก
“มึงเลิกหอมแก้ม ดูดคอ กอดเอว เล่นอะไรเรี่ยราดกับกูซะทีได้ม๊ายยยยยย”
รุงรัง วุ่นวาย พันตูกับผมที่สุดอ่ะ ผมผลักหน้ามันให้ไปห่างๆอย่างหงุดหงิดครับ
มันก็ขำขาก้าวถอยหลังเป๋เล็กน้อย ท่ามันจะมึนนิดหน่อย(แอบเนียนกินเบียร์กับพวกรุ่นพี่เขาตลอด)

ผมเลยต้องผวาดึงมันกลับมาเดี๋ยวหน้าหงาย แต่ไอ้บ้านี่มันดันมาจู่โจมกอดเอวผม แล้วลูบมือข้างนึง
เลื่อนขึ้นมาโอบหลัง กดให้ตัวผมแนบไปกับอกมัน มันก้มหน้าเอาคางมาเกยบนไหล่ข้างซ้ายผม
ส่งปลายจมูกโด่งๆของมันมาเขี่ยติ่งหูผม ปากก็กระซิบ  “อื้อออ...นิ่งๆสิลูกคิด..”

ดู๊! มันสั่ง ใครนิ่งก็บ้าแล้วครับ ผมจะดันอกมันออก มันก็ส่งเสียง “ชู่ว์ๆ” อยู่ข้างหูผม เหมือนจะดุที่ผมดื้อ
“ปล่อยกู๊~!!!/////*//”
“เดี๋ยวกูปล่อยน่า แป๊บนึงนะ นะนะนะ”   
“เดย์.........เดี๋ยวใครมาเห็น หน้าบ้านนะไอ้เวร ดูสถานที่บ้างเหอะมึง”
ผมจับไหล่มันจะดันตัวออกมันก็ขืนตัวกอดผมไว้ไม่ยอมปล่อย แถมยิ่งกอดผมแน่นขึ้นอีก
กอดแน่น กอดนัว กอดกูเพลินเลยนะอ่าย~สาด!/////*//

“ถามจริงเหอะเดย์.... มึงไม่ได้เป็นเกย์จริงอ่ะ”
“จริง..”
“.............”   
ในเมื่อมันยืนยันอย่างนี้ ผมก็ไม่รู้จะว่าไงต่อ
ผมก็ยืนนิ่ง........เอาตามสบายใจมึงเดย์ เอ้า อยากกอดก็กอดไป เฮ้อ..
“อื้มมมมม (ฟอด)”
“โอ๊ะ!”
“อื้ม! (ฟอด)”
“โอ๊ะๆๆ!!! ไอ้! ไอ้ห่าเด๊ย์!!!!”    ดูสิครับเผลอเป็นไม่ได้เลย โดนมันขโมยหอมแก้มอีกแล้ว สองข้างด้วย
ผมยืนเอามือคลำแก้มตัวเองสองข้างหน้าตูม จ้องมันที่เดินยิ้มร่าก้าวถอยหลังเซๆหนีผม

“แม่ง! มึง! ไอ้เด๊ย!!! ไหนมึงบอกทีเดียวงะ! ฮะ เฮ้ยไม่ใช่ๆ!! ทำอะไรบ้าๆอย่างนี้ทุกทีเลยวะ!”
“55555สมน้ำหน้าโดนหอมเลย5555555โอ้ยยยยย มึงแม่ง555555” 
ไอ้เดย์มันมัวแต่มองผมเลยถอยแล้วสะดุดเท้าตัวเอง ล้มนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้น ผมเลยได้หัวเราะมันบ้าง 

“555555555 สมน้ำหน้ามึง55”
เดย์มันก็นั่งยิ้มเอ๋อนะ ผมว่าให้มันลุกขึ้นได้แล้วนั่งถนนพื้นเลอะ เดี๋ยวเสื้อผมเลอะ เรายังแลกเสื้อกันใส่อยู่
มันเลยลุกขึ้นยืนถอดเสื้อออก แล้วยื่นคืนให้แบบยันใส่อกผม ผมรีบรับเดี๋ยวเสื้อร่วง ก่อนจะต้องหนังตากระตุก
กับคำพูดของมัน   “กูอ่ะไม่ใช่เกย์........จริง! แต่มึงอ่ะโคตรน่ารักเลย ในสายตากูรู้ตัวป่าวไอ้ลูก”

“ห๊ะ!?”   แม่งพูดอย่างนี้มา ผมก็ตาค้างเลยดิ
“ตกใจห่าไร5555 หน้าตลกว่ะลูกคิด55 แม่งน่ารักว่ะ55555/////”
ไอ่เชี่ยเดย์ชมผมแล้วมันก็หัวเราะเกาหัวตัวเองแก้เขิน ผมสะดุ้งอ่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยครับนอกจากล่อกแล่กลนลาน

“เดย์! มึง! ก็ไหนว่าไม่ได้เป็นไง๊!!!~”
“ก็เออไง! กูไม่ใช่เกย์.. เพราะกูอ่ะ...”
“.............”         
ทำไมวะ!? ทำไมๆๆๆ!!? มึงทำม๊ายยยยย!?
แม่งวินาทีนี้อย่างกับมีพิธีกรชื่อดังชี้หน้าผม ปากจะพูดก็ไม่พูด  ผมก็รอฟัง ใจเต้นระทึกจัดหนักเลยครับชาวแพะ

“ไม่เรื่องมากหรอก.....กูได้หมดแหละ!.........55 555 5555 5555555”


เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
เล่นเอาซะยืนแข็งเป็นหิน อ้าปากค้างมองมันเดินกลับบ้านไปทั้งๆไม่ได้ใส่เสื้อใส่แค่กางเกงยีนส์ตัวเดียว
มันยังมีหน้าหันมาโบกมือ ส่งยิ้มแก้เขินเป็นระยะๆให้ผมที่ยืนค้างอยู่กับที่จนลับสายตา......

เดย์เดินพ้นไปแล้ว ผมกลืนน้ำลายลงคอแล้วเข่าทรุดเลยครับ..........เชี่ยแล้วไง!
นั่งตรงพื้นหน้าประตูบ้านอึ้งๆเอ๋อๆยังไงไม่รู้สิครับ........แต่อาการหนึ่งที่ชอบเกิดมันเป็นอีกแล้ว
ใจเต้นแรงมากเลย...... ผมกำเสื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองแล้วก้มมอง....เสื้อไอ้บ้าเดย์ที่ผมสวมอยู่

นึกถึงที่มันพูดแล้วหัวใจจะวายให้ตายหอก คนอย่างมึงนี่ ไอ้เดย์!
“ไอ้ห่า ............ได้หมด!”   

ถ้าไม่ติดที่ดึกแล้วและแถวบ้านเงียบมาก ผมจะวิ่งไปวิ่งมาแหกปากระบายความตะลึงลาน

สรุปนี่มึงไม่เลือกเลยเรอะ!
เฮ้ยแล้วกูจะรอดมั้ยเนี่ย!!! ////*//





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2015 17:42:00 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 10 ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่ยอม...     /2





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันต่อมา นั่งเรียนในห้องยังเอ๋อแดกไม่หายครับ มีแต่เรื่องไอ้บ้าเดย์ในหัวจนไม่มีสมาธิเรียนเลย

[ก็เออไง! กูไม่ใช่เกย์.. เพราะกูอ่ะ...ไม่เรื่องมากหรอก.....กูได้หมดแหละ!.........55 555 5555 5555555]

[กูได้หมดแหละ! ]

[กูได้หมดแหละ! ]

[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]
[กูได้หมดแหละ! ]


“ได้มั้ยอ่ะลูกคิด?”

“ว้ากกกกกก!!!!ไม่ได้เว้ย! มึงจะบ้าเรอะ!! ผู้ชายไม่ได้นะเว้ยไอ้บ้า!!!!”

“|||||||||||||||||| ......หงะ...งั้นเค้าไม่เอาก็ได้ ไรวะขายให้แต่ชะนีเหรอบ้านมึงอ่ะ”
“อุ้ย!....ดุ๊กดิ๊ก...อะไรๆๆๆๆ!? เดี๋ยวๆๆ มึงจะเอาอะไรวะ”
ได้เวลาเปลี่ยนคาบเรียนแล้ว ผมมัวแต่เหม่อ นังพงศ์เทพมันมาพูดอะไรกับผมไม่รู้ครับ

“ก็เค้าบอกว่าจะฝากมึงซื้อขนมของที่บ้านมึงอ่ะ พรุ่งนี้เอามาให้หน่อยไม่ได้เหรอยะ ขี้เกียจแวะเซเว่นตอนเช้า”
“อ๋อ! ได้ดิ ได้ๆๆเอาตังค์มา เอาไรบ้าง”
“หืมมมม อิบ้านี่ เหม่ออยู่รึไงไอ้เราก็นึกว่าตั้งใจฟัง ชิ...นี่มึงกำลังคิดถึงชะนีตัวไหนอยู่ไม่ทราบคะ
อุ้ยหรือว่า! ผู้ชาย! ว้าย55555555”   
ผมก็มองมันแบบเอือมๆนะ เพราะมันดันเดาถูกซะด้วย นังดุ๊กยานฉิบ!

ถึงตอนนี้ไอ้คิมแทรกมายืนขวางหน้าผมที่กำลังนั่งเงยหน้าคุยกับดุ๊กดิ๊กทันทีเลยครับ
“จะพันธุ์ไหน ตัวอะไร ก็ไม่ใช่อุรังอุตังแบบมึงก็แล้วกัน!555555!!!!”
“อิขี้! 0*0 ”
“กูชื่อคิมเว้ย!”
ดุ๊กดิ๊กเงื้อมือจะตบตีไอ้คิมครับ แต่ไอ้ดำมันคว้ามือไว้ได้ จับจูงไปเต้นลีลาศหมุนๆๆออกนอกห้องไปเลย
 “อ๊ายยยยยยยยยย ๆๆๆๆ มึงปล่อยกูน้า~~ อิบ้า! อิฟายคิม!! อิโฟ๊ร์! อิแม๊ว! มึงมาช่วยกูก่อนเซ่~!!!
อิคิมมึงจะพากูไปไหนเนี่ย ปล่อยกู๊ว้ายยๆ กรี๊ดดด!!!”

เสียงไอ้สองคนนั้นเบาลงเรื่อยๆ คือไอ้คิมมันลากดุ๊กดิ๊กไปไกลเลย สองสาวโฟร์กับแมวเหมียววิ่งตาม
ไอ้สองคนนั้นไป แต่ผมว่ามันหัวเราะกันขนาดนี้น่าจะตามไปดูเอาฮามากกว่าไปช่วยนังดุ๊กดิ๊กนะ
ไอ้ซีนกับไอ้ยู ไอ้พวกบ้านี่ชะเง้อมองยืนขำกันตรงหน้าประตูห้อง หันมาเร่งผมให้เก็บของเปลี่ยนห้องเรียน

ผมยังนั่งแบมือที่เดิม.... ไอ่เพื่อนเวรไปแกล้งมัน รอหน่อยก็ไม่ได้ ดูสิมันยังไม่ทันจ่ายตังค์กูเลย...


ครึ่งวันมานี้ ถ้าผมไม่เหม่อก็หลับล่ะครับผม พอตกบ่ายก็พากันออกโรงเรียนครึ่งวันไปงานมหาลัย
ขืนไม่ไปเจอไอ้ตัวป่วนตามรังควาญไม่เลิกแน่ ไอ้กีต้าร์น่ะยังไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เดย์เนี่ยสิครับ

ตรืดดดดดดดด ตรื้ดดดดดดดด ตรื๊ดดดดดดดดดดดดดด
โหยมันตายยากมากของจริง แค่คิดไอ้เดย์ก็โทรเข้ามาครับ ผมเห็นชื่อมันผมก็ชะงักนิ้วจะจิ้มรับดีรึเปล่าหว่า...
ไม่รู้สิครับใครไม่เจออย่างผมคงไม่รู้ ตอนนี้ใจผมมันเต้นแรงแปลกๆชอบกล
ตั้งแต่เช้าผมยังไม่กล้ารับโทรศัพท์มันเลย

“เชี่ยลูกคิด รำคาญใครโทรมาวะจ้องอยู่ได้ มึงรับดิ! ไหนๆใครวะ อ้าวไอ้เดย์ เฮ้ยรับดี๊~!”
เสร่อซีนครับ มันมากดรับให้ผมเสร็จสรรพ ผมเลยยกให้มันเอาไปคุยกันเองซะเลย

พวกเรากำลังผลัดกันเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้าน แวะเปลี่ยนกันที่ห้องน้ำร้านส้มตำเลยโรงเรียนมาหน่อย
“เออๆๆ มันก็อยู่ตรงหน้ากูเนี่ย มึงจะทำไมวะ แหมๆๆๆ เดี๋ยวนี้เอะอะๆก็โทรหาแต่เมีย! มึงอ่ะนะ555”

ไอ้ซีนมันคุยโทรศัพท์กับไอ้เดย์แต่ดันหันมาพูดเน้นคำว่าเมียใส่หน้าผม ผมถลึงตาแยกเขี้ยวใส่มัน
ไอ้คิมกับไอ้ยูนั่งหัวเราะ พวกเรามากันแค่สี่คนครับ แต่สั่งส้มตำปูปลาร้าจานเดียว (ก็กะมาแวะเปลี่ยนเสื้อผ้า)
ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันไม่มาเรียนทั้งวัน ไปมหาลัยพร้อมไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์กันแต่เช้าแล้ว

“เฮ้ยๆลูกคิด เดย์มันจะคุยกับมึงอ่ะ เอาไป”
“อึก...........มีอะไรมึงก็คุยกับมันให้แล้วไปสิวะ คุยกับใครก็เหมือนกันนั่นแหละ”
ผมบ่ายเบี่ยงไอ้ซีน ไอ้ซีนก็ขมวดคิ้วงง แล้วถามไอ้เดย์ว่ามีอะไรแทนผม แล้วมันก็หน้าหงิกหันมาบอกผมว่า

“สัด! มันว่ากูไม่ต้องเจือกอ่ะ แม่งงงงงงง เอาไปคุยกันเองเลยพวกห่าเอ๊ย”  ไอ้ซีนงอนปากยื่นครับ
ไอ้คิมเลยตักพริกเม็ดเป้งในส้มตำไปป้อนมัน ไอ้ซีนถุยทิ้งแทบไม่ทัน แล้วมันสองตัวก็ทะเลาะบีบคอตบหัว
แย่งกันแดกปูม้าควานหาปลาร้ากันให้วุ่น ไอ้ยูไม่ยอมกินครับนั่งมอง ไอ้สองตัวมันหันมาด่าผม
ว่าสั่งมาเผ็ดหาแม่...ใครเหรอ เผ็ดขนาดนี้เปลืองตังค์ซื้อน้ำกินอีก

ผมส่ายหน้าไม่สนใจไอ้พวกบ้า แต่ต้องหันมาให้ความสนใจไอ้ตัวบ้าอีกตัวที่รอคุยโทรศัพท์กับผมจนได้
“มีไรวะ..”
“เป็นไร ทำไมไม่รับโทรศัพท์กูห๊ะ! หลายรอบแล้วนะวันนี้ ถ้าไอ้ซีนไม่รับแทน กูจะได้คุยกับมึงมั้ย
ส่งอะไรไปหาก็ไม่อ่าน ไม่รับไม่รู้ อย่ามากวนตีนกูนะลูก! มึงเป็นบ้าอะไรวะ!? เป็นเชี่ยไรวะลูก!?”

หูยยยยยยยย เป็นชุดเลยนะมึง ด่ากูทำไมเนี่ย|||||||||||
“เปล่านิ.........กูไม่ได้เป็นไรมึงจะบ้าเหรอ(แอบเสียงสูงเล็กน้อย) มึงโมโหทำไม....กูอุตส่าห์ตั้งใจไปหามึง..นา..”
“.............ฮึ่ม!....แล้วทำไม!..”

ผมไม่รอให้มันด่าผมหูชาอีกรอบ งานนี้ต้องเอาตัวรอดไว้ก่อนล่ะครับ  ผมรีบลุกแยกตัวไปแถวหน้าร้าน
“กูไม่มีเน็ต! ยังไม่ได้เติมตังค์ เอ่อ...แล้วกูก็ยุ่งๆอยู่ กูรับโทรศัพท์มึงไม่ทันอ่ะ!”
โกหกครับยอมรับ แต่ดีกว่าปล่อยให้มันระเบิดใส่ผม เชี่ยเดย์มันโกรธแล้วน่ากลัวอ่ะ วันนี้ยิ่งต้องออกงานอยู่

“.........................เฮื่อย.....จริงอ่ะ..”   โล่งอกครับ เสียงมันฟังดูอ่อนลงแล้ว
“อื้ม! ก็จะโกหกมึงทำไมเล่า พวกกูกำลังจะไปหาพวกมึงกันแล้วนี่ไง ไว้เจอกันที่งานนะเว้ย แค่นี้นะ”
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!!”   แม่งมันยื้อไว้ครับ ไม่ยอมให้ผมวางสาย
“อ...อะ..อะไรอีกเล่า”
“วันนี้กูอุตส่าห์ยอมเล่นกีต้าร์เพื่อมึงเลยนะ”
“อึ๋ย.........จริงดิ.......เพราะกูจริงเหรอ...”   นี่หวยมาออกที่ผมจริงรึนี่!
“ เพราะงั้นหารางวัลมาให้กูเลย”
“ห๊ะ!? โห......แล้วมึงจะเอาอะไร!?”
“ตัวมึง”
“ไอ่สัด!/////*//”
“กูพูดเล่นน่า5555555”      แต่ผมว่าไอ้นี่เขาคิดจริง
“.......ความจริงงานนี้มึงช่วยไอ้ต้าร์มันนา...ไมไม่ไปขอรางวัลจากมันเล่า”  ผมก็บ่นงุบงิบ
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่เพราะมึงกูก็ไม่ต้องมาอยู่ที่นี่หรอก มึงต้องรับผิดชอบ รีบมาหากู มาทำให้กูรู้สึกดีกว่านี้เดี๋ยวนี้เลย”
“หืม.......กูจะทำอะไรได้วะบ้าป่าว/////*//”     ท่าทางอาการไอ้เดย์แปลกๆ สงสัยตื่นเวทีรึเปล่าไม่รู้ ตลกดี55
“อยากกอดอ่ะ....//// มาหากูเร็วๆนะ มาช้าโกรธนะเว้ย!”
“เฮ้ยยยยยยย!!??...อ...ไอ้บ้า////////*//”   มันวางสายไปแล้วอ่ะ สั่งบ้าอะไรกันวะนี่

ผมสะดุ้งเล็กน้อยตอนไอ้ยูออกมาตบไหล่เรียก บอกไอ้ซีนกับไอ้คิมกินส้มตำหมดแล้วไปกันเถอะ
ตอนแรกพวกเราว่าจะขึ้นรถเมล์กัน แต่นับแล้วหารเงินกันขึ้นแท็กซี่ไปก็ไม่แพงมากเลยเรียกแท็กซี่ดีกว่า ร้อนครับ

“ลูกคิด ไอ้เดย์มันโทรมาว่าไงวะ”  ไอ้คิมถามตอนเพิ่งเข้ามานั่งในรถกัน
“อ๋อ .......เอ่อ....มันบอกให้พวกเรารีบไปเร็วๆ”
“แค่เนี๊ยะ!? เชี่ยเรื่องแค่เนี้ยะพูดกะกูไม่ได้ ไอ่เวรเอ๊ย”  ไอ้ซีนบ่น ไอ้คิมกับไอ้ยูก็ขำ

[ อยากกอดอ่ะ…]
บ้าเอ๊ย!/////*// ใครจะกล้าบอกวะว่ามันพูดอะไรออกมาไอ้ตัวบ้าเอ๊ย~!



*******************************

………………………..

…………..

……

ไปถึงมหาวิทยาลัยพวกรุ่นพี่เขา งานเขาใหญ่เลยนะครับนี่ คนตรึม มีบูทออกร้านเพียบ คนยุบยับไปหมด
พวกเราตรงไปหลังเวทีที่นัดกันไว้ครับ

ได้เห็นหน้าพวกรุ่นพี่ในวง กับพวกเพื่อนเราที่มารอกันอยู่ก่อนแล้ว ก็ฮาเฮโห่แซว ส่งเสียงทักทายต้อนรับกันให้วุ่น
โห... วันนี้พวกพี่ๆเท่กันทุกคนเลยครับ พี่นุ่มก็สวย ยิ่งไอ้กีต้าร์นะแต่งหล่อจัดเต็มเชียวครับ มันคิ้วเข้มปากแดง
ปกติสาวกรี๊ดมันเยอะอยู่แล้ว แต่งานนี้ท่าทางแอ๋มคงต้องเหนื่อยคอยกันท่าผู้หญิงคนอื่นมากกว่าทุกทีแล้วล่ะ
ผมเห็นนั่งประกบไอ้กีต้าร์ไม่ห่างเลย

ไอ้ซีนนี่แรดมากครับกอดคอไอ้คิม ชี้นกชมไม้ดูสาวตาวาว น้ำลายสอ คนสวยๆเพียบ
ได้พี่อ๊อฟกับพี่โจวมี่มาร่วมวงอีกคน แม่งยิ่งเสียงดังคุยมันครับเรื่องสาวๆ

แต่พี่โจวมี่แกเน้นหัวเราะครับไม่ค่อยกล้าออกความคิดเห็นเท่าไหร่ เพราะพี่กานต์แฟนตัวจริงที่ไม่มีใครรู้
แต่ผมดันรู้เข้า ของพี่โจวมี่ เขานั่งกำไข่(เครื่องดนตรีนะครับ) หน้าดุเชียว พี่แกเลยระรี้ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย55
ส่วนพี่สรนี่หมดสิทธิ์สนิทครับมีพี่นุ่มนั่งคุมไม่ห่างพอกันกับแอ๋ม ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ก้มหน้าก้มตาทำแต้ม
ไอ้สองตัวนี้บ้าเกมส์หนักสุดในกลุ่ม ผมก็ชอบเล่นเกมส์แต่ไม่บ้าเท่าพวกมัน....

แล้วไอ้เดย์มันหายไปไหนนะ ?....

ผมหันมองไปรอบๆก็สะดุดตาเข้าครับ.... เจอมันถือแก้วนมเย็นเดินยิ้มหล่อมาทางนี้
มันตรงมาหาผม ยิ้มกว้างเชียวนะมึง เดินมาถึงมันก็ขยี้หัวผมเล่น ผมขมวดคิ้วเอียงหัวหนี มันก็จับหัวผมให้อยู่นิ่งๆ
มองหน้ามันที่ยิ้มใสๆแล้วพูด   “มาได้ซะทีนะมึง//// หึหึ...รีบมาให้กูกอดอ่ะดิ...คึคึคึ555” 

ผมนั่งเก้าอี้ส่วนมันยืนอยู่ มันก็ดึงไหล่ผมเข้าหาแล้วกดหัวผมมากอดแนบไว้กับอก เล่นขยี้เหมือนมันหมั่นเขี้ยว
ฟัดหัวหมาหัวแมวขำคิกคัก ไม่สนใจเสียงเพื่อนที่แซวมันว่าให้เบามือกับผมหน่อยเดี๋ยวจะช้ำหมด..

ผมได้แต่เม้มปากไม่รู้จะพูดอะไรเลย......โห........วันนี้ยอมรับเลยครับไอ่เชี่ยเดย์มันหล่อมากจริงๆ..
ไปหาเสื้อคลุมยีนส์แขนยาวตัวนี้มาจากไหนนะ โคตรเข้ากับมันเลย

มันยื่นนมเย็นให้ผมกิน ผมส่ายหน้าบอกอยากกินกาแฟมากกว่าเพราะง่วงนอน มันก็กอดคอผมลากไปซื้อด้วยกัน
คนมองมันตลอดทางที่เดินเลยอ่ะครับคิดดู โคตรเด่น ผมคิดแล้วตื่นเต้นแทนมันเลยที่ต้องขึ้นไปแสดงบนเวที


และในตอนที่เรายืนรอกาแฟเย็นกันอยู่ ผมก็ดันตาดีหันไปเจอ........ผู้ชายคนหนึ่ง... เป็นคนที่ผมเห็นมันแล้ว
ต้องยืนกัดปากตัวเองด้วยความเจ็บใจ.. ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ ไอ้ผู้ชายคนนี้แหละที่มันแย่งแฟนผมไป! -*-

......... มันคุยเฮฮาอยู่กับพวกเพื่อนๆของมันราวสี่ห้าคนได้ ผมคงไม่กล้าไปหาเรื่องเขาหรอกครับ
แต่พอผมหันไปทางอื่นเลิกสนใจมันให้เจ็บใจตัวเองซะเปล่าๆ ไอ้เดย์มันก็ถามขึ้น  “ลูกคิด..ไอ้นั่นมันรู้จักมึงเหรอ”

ผมหันไปดูทางที่มันบอก ไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมกับเพื่อนๆในกลุ่มมันมองๆมาทางผมอยู่ บางทีมันคงจำหน้าผมได้
“กูเห็นมันมองมึงตั้งนานแล้ว ใครวะ”
“ไม่รู้ กูไม่รู้จัก”   ผมไม่อยากจะรู้จักไอ้คนอย่างนั้นหรอก ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมัน มันแย่งแฟนโผ๊มมมมมม -*-

“แม่งมันมองแล้วคุยอะไรกันไม่รู้ ไม่ใช่เพื่อนมึงงั้นมันคงอยากหาเรื่องกู”
“เชี่ยเดย์! มึงห้ามมีเรื่องที่นี่นะเว้ย! ไม่ได้นะ!”   ผมไม่อยากให้พวกรุ่นพี่ของไอ้กีต้าร์พากันเดือดร้อน
“ก็ถ้ามันไม่มากวนตีนกูหนักๆล่ะก็นะ...”
“มึงเป็นอะไรเนี่ยเดย์ อย่าใจร้อนดิวะ ป่ะกูได้กาแฟแล้วไปกันเหอะ กลับๆ กลับไปที่เลยมึง”
มันยังมองไม่สบอารมณ์ตาขวางๆไปหาพวกนั้นไม่เลิก ผมเสียวไอ้เดย์จะมีเรื่องกับเขาชะมัด ต้องรีบดึงมันไป
ดึงแขนมันให้เดินไปผมก็บ่นๆๆ  “มึงยังไม่เข็ดอีกใช่มั้ยไอ้บ้าเอ๊ย! อย่าเชียวนะมึง กูขอร้องเลย”

“กูก็หยวนให้ได้..”
“........”  ผมสะดุดหู หันไปมองหน้ามันมันทำหน้ายุ่งๆ จะมุ่ยก็ไม่มุ่ยซะทีเดียวจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม
“ถ้ามึงขอดีๆ กูก็ทำให้ แต่ยกเว้นป้องกันตัวเองนะ...แล้วก็”
“ป้องกันตัวเองของมึงนี่ปางตายไปมั้ยวะเชี่ย ไม่ต้องเลยหยุดเลยมึงอ่ะ... แล้วก็..แล้วก็อะไรอีกล่ะ”
“แล้วก็อีกอย่างมันต้องไม่มายุ่งกับมึงก่อนด้วย.. อันเนี๊ยะ..กูไม่ยอม เข้าใจ๋”

ไอ่เวรเดย์มันตบแก้มผมเบาๆยิ้มเย็นๆน่ากลัวไงไม่รู้อ่ะครับ ผมเหงื่อตกเลย..






tsktonight…

***  มาแล้วจ้า กว่าจะได้แต่ละหน้า 555



meeoldly – ขอบคุณที่ชื่นชอบจ้า สนุกก็อ่านให้จบนะคะ

 janamanza – เพลินก็มาหาวิอีกน้า ขอบคุณมากค้า เรื่องนี้เอ๋อเหมือนคนแต่งแหละ55
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2015 17:46:15 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ janamanza

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 653
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
แอบเหงื่อตกตามน้องลูก  รู้สึกรังสีความเย็นเพชรฆาตมันแผ่จนอิฉันสัมผัสได้
เหอๆ  เอาใจช่วยน้องลูก  นางเอ๋อนางน่ารัก  อยากฟัดว่ะ
[โดนโดดถีบ   ฟาดด้วยเก้า]

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ smineeeee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
น่ารักกกกกกกกก เมื่อไหร่เดย์จะสารภาพซะทีว่าคิดอะไรอยู่ ลูกคิดก็ซื่อเหลือเกิ๊น ทำตัวน่าฟัด น่ารัก ระวังสักวันเดย์จะอดใจไม่ไหว คึคึ มาต่อไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า

ออฟไลน์ ayumu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 65
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
สนุกดีค่ะ เขินแทนน้องลูกคิด เวลาโดนเดย์ฟัด 55  :-[
เดย์ก็น่ากลัวจริงๆแหละ ืไอ้คนที่ที่แย่งแฟนลูกคิดอ้ะ อย่ามายุ่งกะลูกนะ หุหุ ไม่งั้นเดย์ไม่ละเว้นแน่ล่ะ
ซีนต้าร์นั่นอะไรอ่า เค้าคิดนะ ว้ายๆ ทำเป็นเล่นไปเถอะ คึคึ :katai2-1:



ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
เดย์น่ารักๆๆๆๆๆๆ ลูกคิดก็น่ารัก มึนจริงๆ ฮะๆ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
////////////////////////////
ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART)     ตอนที่ 11 หวง... /1   



เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ได้เวลาวงของพวกไอ้กีต้าร์ก็ขึ้นไปวาดลวดลายบนเวทีกันสุดฤทธิ์ สมแล้วที่ได้รับเลือก
ให้เป็นหนึ่งในวงมาเล่นโชว์ในงานใหญ่อย่างนี้พี่โจวมี่ร้องร็อคได้มันส์สะใจดีครับ ผมยอมรับเลยว่าทุกคนดูดีมาก

วงเราเท่เอามากๆ พี่อ๊อฟมือเบสประจำวงตัวจริง ยืนดูอย่างภูมิใจและพอใจในผลงานของวงตัวเอง
ถึงแม้วันนี้จะไม่มีโอกาสได้ร่วมแจม พี่แกก็โยกหัวตามอยู่กับพวกผมข้างหน้าเวทีเลย ไอ้กีต้าร์คงเขิน พอจบเพลง
พวกผมโห่แซวปรบมือให้มันกับวง ไอ้ซีนชี้ที่มันกับไอ้เดย์ตะโกนดัง   
“เพื่อนผมคร้าบบบบบ เพื่อนโผ๊มมมมมมม” 

กีต้าร์ก็แลบลิ้นให้พวกเรา ก่อนหันไปส่งยิ้มตาเชื่อมให้แอ๋มแฟนมันที่ยืนอยู่ข้างผม เห็นเพื่อนกับแฟนรักกันดี
ผมก็ดีใจครับ นึกถึงความรักของตัวเองแล้วเซ็ง ผมสลัดความคิดเหม่อไม่อยากนึกถึงเรื่องแฟนเก่า

ไม่ว่าจะกับคนล่าสุดหรือคนที่แล้วๆมาก็ไม่ได้ทิ้งความทรงจำให้ประทับใจสักเท่าไหร่
นึกออกแค่เรื่องงี่เง่าน่าปวดหัวซะมากกว่า ตอนนี้โสดผมก็ไม่ได้ไขว่คว้าอะไร คิดว่ารอให้มีโอกาสเหมาะๆ
ช่วงเวลาที่ได้เจอกับคนที่ใช่อีกสักหนคงมาถึงในสักวัน ที่แล้วมาผมมักจะเป็นฝ่ายโดนเขามาบอกชอบก่อนเสมอ
แล้วก็โดนทิ้งก่อนทุกทีแบบไม่ค่อยได้ทันตั้งตัว นี่ล่ะครับชีวิตของธีทัต
 
ผมก็โยกตัวบ้างตามจังหวะดนตรี เพลงสนุกดีครับแต่ไม่ถึงกับเต้นเป็นแร้งกาเหมือนคนอื่นๆ อายเค๊า~55
หันไปเห็นไอ้เดย์......เอ๊ะ?...นี่มันเขินรึเกร็ง หรือ....ยังไงของมันไม่รู้สิครับ หน้ามุ่ยๆแปลกๆ

ผมเลยลองยิ้มให้มันตอนที่มันมองมาทางนี้ดู ปรากฏว่ารอยย่นกลางหว่างคิ้วของมันหายไปทันที
มันยิ้มตอบผมด้วย แถมยักคิ้วข้างหนึ่งให้อีก แล้วก็ยิ้มกว้างๆทำลอยหน้าลอยตาใส่ผม ผมเลยอมยิ้ม
ลอยหน้าลอยตาใส่มันบ้างอย่างหมั่นไส้ ไอ่เชี๊ยะ! มันทำปากจูจุ๊บอากาศส่งมาซะงั้น/////*//

เล่นเอาผมสะดุ้งเสียงกรี๊ด กลุ่มสาวๆใกล้กับที่ผมยืนแถวนั้นกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ไอ้ซีนตัวอิจฉามันหมั่นไส้ไอ้เดย์
ที่ทำหน้าเก็กตอนโดนกรี๊ดแซว ซีนมากอดคอกระซิบใกล้หูผม บอกไม่แน่งานนี้ไอ้เดย์อาจได้หญิง
ติดไม้ติดมือกลับบ้านเป็นแพ็คๆ
 แหม่..มันพูดซะผมนึกถึงพวกของฝาก ทุเรียนกวน ปลาหมึกแห้ง น้ำพริกสารพัดแม่อะไรงี้55

“เฮ้ยยู พี่บาสยังไม่หายงอนมึงอีกเหรอวะ ไม่ชวนเขามาล่ะ”  ได้ยินไอ้คิมถามหาพี่บาส ผมกับไอ้ซีนชะงัก
หันไปมอง หน้าไอ้ยูดูเจือนไป “เขาไม่ค่อยว่างหรอก”  มันตอบแค่นี้แต่บรรยากาศรอบตัวแม่งหม่นครับ

พวกผมเลยไม่ซักไซ้อะไรต่อ ตบหลังตบไหล่ชี้ชวนไอ้ยูดูพี่อ๊อฟเต้นกวนๆ นี่ขนาดแขนพี่แกติดเฝือกนะนี่
ยังออกลีลาขนาดนี้ แล้วผมก็ยิ่งขำที่ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไปเต้นด้วย อย่าให้บรรยายท่าพวกมันเลยครับ
น่าเอาไม้หน้าสามฟาดท้ายทอยพวกมันมาก ข้อหาเต้นได้อารมณ์น่าถีบน่ากระทืบสุดๆ คนหันมาดูก็ขำกันนะ

สนุกดีครับ แต่ไอ้พวกฟายนี่เต้นได้กินพื้นที่มาก ผมก็ขำไปถอยๆๆเท้าหนี หลบมือไม้แข้งขาไอ้พวกบ้ามันออกมา
 เดี๋ยวมาฟาดใส่หน้าผมสลบจะไม่มีใครลากกลับบ้าน แอ๋มนี่ไม่สนใจอะไรทั้งสามโลกครับนอกจากถ่ายรูป
ถ่ายวีดีโอแฟนตัวเองเห็นแบ็ตหมดยังพยายามชาร์ตไปถ่ายไป หัวเราะชอบใจปลื้มปริ่มกับไอ้กีต้าร์สุดๆ

ตอนแอ๋มเพิ่งมาถึงไอ้ซีนรีบถามหาเพื่อนแอ๋ม ทำไมไม่ชวนเพื่อนมาด้วยอีกแล้ว แอ๋มก็ว่าเพื่อนเวลาเรียนไม่พอ
โดดไม่ได้แล้ว ไอ้ซีนก็ยืนหมองหม่นได้ประมาณ...5วิ.. ก่อนจะน้ำลายย้อย น้ำลายหก มองตามสาวรุ่นพี่ที่ใส่เสื้อ
ฟิตเปร๊ยะเดินผ่านหน้ามันไปแบบตาค้าง....


“โอ๊ะ!?” 
ผมถอยๆเท้าหนีวงสวิงการเหวี่ยงแขน วาดขาของไอ้เวรซีน จนไปชนคนข้างหลังเข้า แม่งมึงจะกางมือกางขาเต้น
หาพ่องหาแม่งอะไรขนาดนี้ฟะ ไปเช่าสนามหลวงมั้ยสัด ผมนึกด่าเพื่อนในใจแล้วรีบหันไปเช็คความปลอดภัยครับ

ผมไม่ได้ถอยไปชนเขาธรรมดานะเหยียบตีนเขาด้วยนี่สิ หันหน้าไปรีบพูดขอโทษ ผู้ชายข้างหลังตัวสูงกว่าผม
ผมก็ไม่ได้เงยมองหน้าเขาหรอก เดี๋ยวจะหาว่ามองหน้าเอาเรื่องกันอีก ผมก็เบี่ยงตัวจะหลบออกไปทางอื่น
ไปยืนให้ไกลๆเขาจะดีกว่า แต่ผมโดนคว้าแขนไว้ครับ  “ไม่เป็นไร! เฮ้ยอยู่นี่ก็ได้ เราโอเคไม่เป็นไรๆ” 
แล้วเขาก็ยิ้มให้ผม โห...........หน้าตาดีนี่หว่า เรียกว่าหล่อเลยล่ะ แต่คนละแนวกับพวกเพื่อนๆของผมเลย
คนนี้ดูเหมือนลูกคุณหนู ผู้ดีมีตังค์ สะอาดสะอ้าน  รัศมีเหมือนคนเข้าโบสถ์...ฮาเลลู้ย่า

ยืนใกล้ ท่าทางเป็นมิตรดีผมเลยกล้าคุยด้วยตอนที่เขาชวนคุย แต่เสียงดนตรีมันดัง พูดดังแล้วก็ยังฟังไม่ถนัด
ไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยต้องป้องปากตะโกนขึ้นอีกนิด พูดใส่หูกันไปมา
“นายมากับใครเหรอ”   เขาหันมาถาม
“อ๋อ เพื่อนอ่ะ เนี่ยไอ้พวกบ้าเนี่ยแหละ55 (ชี้ๆพวกมันที่เต้นส่ายตูดอยู่)
มาเชียร์เพื่อนน่ะ นู่นมันเล่นกีต้าร์กับเบส แล้วนายล่ะ”

“มากับเพื่อนที่โรงเรียน แต่พวกมันไปสุมหัวอ่านหนังสืออยู่ที่บูธพี่ชายน่ะ วันนี้เปิดร้านเอาไอติมมาขาย
ไว้ไปอุดหนุนได้นะร้านป้ายสีชมพูเด่นๆเลย พี่เราเรียนที่นี่ เราก็ว่าจะเข้าที่นี่ นายล่ะมหาลัยไหน”
โห....... สมแล้วที่ไอ้คุณหนูนี่เขาดูเป็นเด็กดี ไม่ทันไรชวนเข้าเรื่องเรียนเลยเว้ย สมองผมตื้อในทันที
อนาคตกูคือ............โดราเอม่อนช่วยกูที๊~~~~ T T

“แฮะ.....ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คิดเลยว่ะ”
“55นายเรียนสายไหนอ่ะ เราสายวิทย์นะ อยู่......เอ่อ.....อยู่ม.5”
“อูยยยยยยย|||||||||5555 เราเด็กศิลป์ว่ะ ม.5 เหมือนกัน”   แค่ได้ยินคำว่าวิทย์ผมก็ปวดหัวตุ๊บๆแล้วครับ
ไม่ค่อยถูกโลกกับพวกตัวเลขคิดคำนวณ สูตรฟิสิกข์ เคมี ทฤษฎี ตัวแปร หาค่า หาจมอยหาพ่องหาแม่ง
ไม่รู้ให้หาเชี่ยไรมากมายนักหนา ผมหาอะไรไม่เคยเจอ ขี้เลื่อยในสมองผมจะทำปฏิกิริยาเสียดสีกันไปมา
แล้วไฟลุก..ระเบิดบึ้ม... เส้นความคิดอุดตัน เอ๋อแดกทันที....แหะ   

ไอ้หมอนี่เรียนสายเดียวกับพวกไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์เลยครับ อยากจะบุ้ยใบ้ให้ไปชวนไอ้สามตัวนั้น
คุยแทนละเกิน ผมลูบท้ายทอยตัวเองไปมา มาชวนกูคุยเรื่องเรียนทำไมวะ กูเครียดดดดดด
เขาเต้นเหย๋งๆสนุกเฟี้ยวฟ้าวกันมึงไม่ชายตาแลดูสถานการณ์ของชาติบ้านเมืองบ้างเหรอวะแป๊ะ

“เราชื่อไลค์นะ ที่แปลว่าชอบน่ะ”  จู่ๆก็ชี้ที่อกตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มแบบคุณชายให้
“อ๋อเอ่อ...”   คือผมคิดนิดนึง เราจำเป็นต้องรู้ชื่อกันรึเปล่านะ? จะได้เจอกันอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ไม่จำเป็นม้างงง..

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายบอกชื่อตัวเองมาก่อน แล้วเราเฉยๆมันก็กระไรอยู่เนาะ  “ลูกคิด...ชื่อลูกคิด”
ผมก็ชี้ที่ตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มให้บ้าง ไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อครับ ไลค์อ้าปากจะถามอะไรผมไม่รู้
แต่ไอ้น็อตมันมาสะกิดเรียกผมให้หันไปดูตามที่มันชี้...........คือให้ผมหันไปมองไอ้เดย์บนเวทีครับ.....เฮือก!|||||||

นั่นมันหน้าคนรึยักษ์วัดแจ้งประกอบร่างกับยักษ์วัดโพธิ์วะนี่  ตาก็โคตรขวางเลย ถ้ากีต้าร์ในมือมันที่ดีดๆอยู่นี่
กลายเป็นปืนสงสัยมีหมดแม็ก ยาคุมประสาทมันหมดรึไงนะ มันโกรธอะไรใครวะ!?

ผมโดนดึงมายืนข้างไอ้น็อตกับไอ้มาร์คแทน พวกมันสุมหัวกันบ่นไอ่ห่าเดย์เป็นอะไรไม่รู้
ทำหน้าอย่างกับจะแดกหัวคนดูเข้าไป จนไอ้กีต้าร์ส่งซิกมาหาพวกเราขอความช่วยเหลือใหญ่
ท่าทางไอ้เดย์จะแอบเล่นโน๊ตผิดไปแล้วด้วย  ผมก็ได้แต่ยักไหล่ตอบพวกมันแหละ จะไปรู้ได้ไง
ว่ามันเป็นอะไรของมัน ก็เห็นเมื่อกี้ยังอารมณ์ดีเล่นกับผมปกติอยู่เลย

.....ผมหันไปมองไลค์ ไลค์ยังส่งยิ้มมา แต่เขาก็ไม่กล้ามารวมกลุ่มกับเพื่อนๆผมหรอก  เห็นแล้วก็สงสารนะ
มาเที่ยวกับเพื่อน แต่เพื่อนดันไม่มาฟังเพลงด้วยสักคน ทิ้งให้อยู่คนเดียว พวกเด็กเคร่งเรียนนี่ก็แปลก
อุตส่าห์โดดมานั่งหง่าวในบูธกันทำไมนะ ตลกดีผมว่าไลค์เขาคงอยากมีเพื่อนยืนด้วยถึงได้ชวนผมคุย

ผมกำลังจะก้าวขาเดินไปหาไลค์อีกครั้ง ก็ว่าจะเรียกให้มายืนด้วยกัน แต่พอดีตอนนั้นจบเพลงครับคนก็ปรบมือ
พี่โจวมี่ก็พูดขอบคุณ คนดูเบียดเข้ามาหาหน้าเวทีมากขึ้น ผมเลยต้องเดินถอยหลังหลบกลับมายืนข้างไอ้มาร์คที่เดิม  จะตะโกนเรียกไลค์ ไอ้มาร์คก็ดึงคอเสื้อผมซะเป๋เลย ผมขมวดคิ้วหันไปมอง พวกเพื่อนพยักเพยิดหน้าให้ผม
มองไปทางเวที   เห็นไอ้ยูเดินไปชิดขอบเวทีคุยกับไอ้กีต้าร์

กีต้าร์มานั่งยองย่อตัวก้มพูดกับไอ้ยู แล้วไอ้ยูก็รีบเดินมาบอกผมอีกที   “ไอ้ต้าร์เรียกมึงอ่ะลูก”
ผมทำหน้างง มองหน้าทุกคน ชี้หน้าตัวเอง........กู!?....กูเหรอครับ... มีอะไรของมันนะเพลงจะเล่นอยู่แล้ว
แต่ฟังเหมือนพี่โจวมี่คอยพูดถ่วงเวลาไว้ สงสัยจะรอให้ผมไปคุยกับไอ้กีต้าร์ก่อน

พอเดินผ่านรั้วกั้นระหว่างเวทีกับคนดูด้านหน้าเข้าไปหา ผมเงยหน้าตะโกนถาม “เฮ้ยมีไรวะ!?” 
ไอ้กีต้าร์ทำหน้าลุกลี้ลุกลน ก้มมาบอก  “มึงเห็นเชี่ยเดย์มั้ยลูกคิด มึงดู! มึงดูหน้ามันดิ!! มีอะไรกับมันวะ!?”

“เอ๊า!? อะไรวะ กูจะไปรู้เหรอ ทำไมต้องคิดว่าเป็นกูด้วย กูอยู่ข้างล่างมันอยู่ข้างบนอยู่ใกล้มึงด้วย มึงแหละ!”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้หน้าไอ้กีต้าร์ มันรีบสะดุ้งส่ายหน้า ก็ผมไม่เห็นเหตุผลที่จะเป็นผม
ผมไปสร้างความขุ่นข้องหมองมัวอะไรในใจไอ้บ้านั่นตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า หรือทุกคนรวมทั้งตัวผมจะคิดมาก
กับหน้าตาและท่าทางของมันไปเองรึเปล่านะ ความจริงแล้วไอ้เดย์อาจแค่ปวดขี้ธรรมดาก็ได้นะ...

“ก็มันให้กูเรียกมึงขึ้นมาอ่ะ!!! เชี่ยลูกมึงขึ้นๆมานี่มา ไอ้เดย์มันบอกถ้ามึงไม่ขึ้นมามันจะลงไปเอง
อะไรของพวกมึงกันว๊ะ!!? กูงงนะเนี่ยยยยยย||||||||”

“ห๊ะ!?”     ขอผมตั้งสติกับสิ่งที่ไอ้กีต้าร์มันพูดแป๊บ  กูว่ากูสมควรงงยิ่งกว่ามึงอีกนะต้าร์!????
ผมกับไอ้กีต้าร์หันไปมองไอ้เดย์ มันถอดสายสะพายกีต้าร์ออกจากตัว พิงกีต้าร์ไว้ข้างแอมป์
ตาขวางๆของมันนี่จ้องมาทางผมตาไม่กระพริบ หน้าแม่ง....ไม่น่าใช่ปวดขี้แล้วครับ||||||||

แล้วพี่กานต์ก็เดินเข้ามาเรียกผม  “ลูกคิด! ขึ้นมาเร็วๆเข้า จะได้รีบเล่นเพลงต่อไป” 

สถานการณ์ตอนนี้คือไอ้เดย์ตั้งท่าเหมือนจะลงครับถ้าผมไม่ขึ้นไปหามัน
พี่ๆกับไอ้กีต้าร์เห็นไอ้เดย์ดูโกรธแบบไม่มีเหตุผลก็หน้าตื่นๆกัน มีแค่พี่โจวมี่ที่ยิ้มร่ารักษาหน้า ชวนคุยเล่นมุข
แหย่กับคนดูให้กรี๊ดกร๊าด ทำทีเป็นแนะนำบูธน่าไปในมหาลัยแล้ววกเข้าเรื่องตลก พี่โจวมี่เป็นมืออาชีพครับ
ปกติพี่แกก็ทำพิเศษเป็นนักร้อง ร้องตามผับตามร้านอาหาร เล่นตามงานแต่ง เป็นปกติอยู่แล้วที่จะรู้ลูกล่อลูกชน
เรียกความสนใจจากคนดูให้หันเหไปที่แกคนเดียว จนลืมสังเกตุสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น

บอกเลยนะว่าผมเกาหัวตัวเองตลอดทางที่เดินวนไปขึ้นบันไดข้างเวทีอ่ะ ตื่นเต้นไปงงไประแวงไป กลัวไป
“อะไรของมึ๊งงงง!? อะไรของมึงวะเดย์ให้กูขึ้นมาทำไมอ่ะ แล้วจะให้กูทำอะไร..” 
ผมเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆครับ แล้วก็ยืนแอบๆข้างไอ้เดย์ที่ยังยืนท้าวเอวหน้าดุอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง

คนเยอะเป็นบ้า งานนี้เขาเป็นงานเปิดเด็กนอกมหาลัยมากันให้เพียบ คนมาดูการแสดงก็ไหลมาเรื่อยๆ
ผมไม่กล้าหันไปมองทางข้างหน้าเวทีเลย เขินสุดๆ

“เชี่ยนั่น! ไปยุ่งกับมันทำไม!?”   โอ๊ะไอ้เดย์เปิดประเด็นแล้วเล่นชี้มือไปที่เป้าหมาย
“ใจเย๊นนนน คะค...ใคร? หมายถึงใครวะ” 
หน้าไอ้เดย์โกรธๆหันไปตาขวางใส่คนดู ผมต้องรีบจับหน้ามันหันกลับมาแทบไม่ทัน ทำใจดีสู้เสือยิ้มให้มันก่อน
ดีนะที่มันยืนริมฝั่งซ้ายมีผ้าใบบังแดดข้างๆ พวกเราเลยไม่ต้องยืนคุยเหรอหรากลางเวทีให้มันเด่นนัก
ปล่อยให้พี่โจวมี่นักร้องนำรูปหล่อเขาเด่นไปคนเดียวก็พอแล้ว

ไอ้กีต้าร์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามดูท่าทางอยากรู้ไม่แพ้ไอ้พวกข้างล่าง แต่พวกมันอยู่ไกล ไม่ได้ยินที่พวกผมพูดกันหรอก

“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าให้มันมายุ่งกับมึง! เชี่ยนั่นกวนตีนกู! มันมองมึงตั้งแต่ตอนไปซื้อกาแฟแล้ว!
นี่ยังตามมาอีก!!”  คราวนี้ไอ้เดย์ระบุตัวตนลักษณะชัดเจน บอกไอ้คนเสื้อฟ้าแปลกหน้าที่ผมคุยด้วยนั่นแหละ
เลยร้องอ๋อ  ที่แท้ก็หมายถึงไอ้คนชื่อไลค์นั่น มันเคืองเรื่องนี้นี่เอง

“หา?..........เดี๋ยวนะ.... มึงว่าไอ้นั่น.......เฮ้ย!! มันอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยเหรอ!!?”
ผมตกใจสะดุ้งเฮือกเชียวล่ะครับ ไม่คิดว่าไอ้ไลค์มันจะเป็นพวกเดียวกับไอ้คนที่มาแย่งแฟนผมไป....

นี่กูหลงคุยกับศัตรูเหรอวะเนี่ยยยย!!!!||||||||||*||  แม่งเอ๊ยทำไมผมถึงโง่อย่างเน้~~~~~~~~~
(ยอมรับครับผมจำได้แต่ไอ้คนแย่งแฟน เพื่อนมันผมไม่ได้มองด้วยซ้ำอ่ะ)

“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงจำไม่ได้”  ไอ้เดย์ส่ายหน้าเซ็งๆเหมือนเอือมผมอ่ะ มันบ่นว่าอยากจะบ้า
ผมหันไปมองไอ้คนชื่อไลค์ข้างล่างเวทีมันยังยกไม้ยกมือโบกให้ผมอยู่เลย ยิ้มกว้างแล้วก็มองมาที่ผม

“เฮ้ยก็กูไม่รู้นี่หว่า!....เอ่อแต่ว่ามึงรีบๆเล่นเพลงต่อไปเหอะ กูรู้ตัวแล้วๆ!! กูจะระวังตัว
โอเคกูไม่คุยกับมันแล้ว กูรีบลงก่อนนะเดย์” 
ผมหยิบกีต้าร์ยื่นให้มันเอาไปสะพาย มันก็ทำท่าจะเล่นแล้วแต่ดันคว้าข้อมือผมไว้ไม่ยอมให้ผมเดินไปไหน

“ไม่ให้ไป”
“อึก!  ทำไม!?”
“ไอ้พวกนั้นแม่งเอาแต่เต้นเล่นเชี่ยไรไม่รู้ ดูแลมึงไม่ได้เล้ย (มันลามไปด่าเพื่อนอ่ะครับ)
...เอ่อ..มึงอยู่บนนี้กับกูนี่แหละ”  เดย์มันบ่นๆๆ ขยับกีต้าร์มือนึง อีกมือก็ดึงผมไว้ หันไปหันมา
มองเห็นพวกรุ่นพี่ส่งซิกให้รีบเตรียมเล่นเพลงต่อไปได้แล้ว

“เฮ้ยจะบ้าเหรอวะ ให้กูอยู่บนนี้ทำห่าอะไร/////*//” 
ไม่รู้ทำไม...มันน่าจั๊กกะเดียมแปลกๆพิกลนะครับพอได้ยินคำว่า ดูแล..  กูไม่ได้ป่วยสักหน่อย
“ทำเชี่ยไรก็ได้ แต่ถ้ามึงลง...กูลง”
“ไอ่สัดเดย์มึงบ้าป่าววะ!!!/////*// ไม่เอากูอายเขา”
“อยากลงไปหามันเหรอ”     
“สมองมึงอ่ะ! คิดบ้าๆ ดีนะที่มึงบอกกูให้รู้ตัวก่อน ไม่ปล่อยให้กูหลงคุยกับมันนานกว่านี้อ่ะ
......เฮื่อย...เออขอบใจนะ”
“..............................////”   ไอ้เดย์มันเริ่มอมยิ้มให้เห็นนิดๆ

ไอ้นี่เขาก็บ้าจัดครับ ไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมคือการไปกวนตีนมันตรงไหน?... 
ช่างเหอะอย่างไอ้เดย์ก็คงคิดว่าเขาจะมาหาเรื่องมันไปหมดนั่นแหละ
มันโกรธแล้วลงยาก เป็นอันตรายกับคนรอบข้างมาก ผมไม่อยากให้มันโกรธใครเลยดีที่สุด

“เอ้า! เอาไข่ไป มาเขย่าตามพี่ก็ได้ลูกคิด”   แล้วพี่กานต์ผู้กู้โลกก็โผล่มายื่นไข่เขย่าให้ผมลูกหนึ่ง
เดย์มันเลยปล่อยมือผมแล้วหันไปจับกีต้าร์ตัวเองเล่น

ไอ้พวกเพื่อนข้างล่างโห่แซวผมกันใหญ่ ว่าเสร่อขึ้นไปทำไม ทั้งที่พวกมันก็รู้ๆกันว่าผมน่าจะโดนไอ้เดย์บังคับ
ไอ้เดย์เล่นๆไปก็หันมามองผมเหมือนระแวงว่าผมจะหนีลง ผมนั่งเขย่าไข่ข้างพี่กานต์ไร้ชีวิตชีวา
ก่อนหน้านี้เมื่อวันซ้อมเคยขอเขาเล่นๆบ้างก็เลยจับจังหวะตามพี่กานต์ง่าย


“หึหึ ก็อย่างนี้แหละ ไอ้พวกหมาขี้หวง พี่กระดิกไปไหนไม่ได้เลยรู้ป่าว”   
พี่กานต์แอบกระซิบข้างหูคุยกับผม ทำหน้าทำตาบุ้ยใบ้ไปทางพี่โจวมี่............

ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง พี่โจวมี่คงหวงพี่กานต์เลยจับให้ร่วมวงด้วยซะ
จะได้ไม่ต้องคอยกังวลเวลาตัวเองไปแสดงที่ไหน นี่พี่กานต์เขาคงคิดว่าไอ้เดย์มันหึงหวงผมเหมือนกัน

โธ่เอ๋ยมันใช่ซะที่ไหนเล่าพี่ ผมไม่ได้เป็นแฟนกับมันจริงๆสักหน่อย... อันนี้ได้แต่คิดครับไม่กล้าบอกพี่เขา
เดย์มันไม่รู้ว่านั่นเป็นกลุ่มของคนที่ผมไม่ถูกกันอยู่ ไอ้บ้านี่เขาคงกลัวผมจะโดนหลอกพาไปรุมกระทืบ
เพราะเขาอยากมีเรื่องกับมันทำนองนั้น (มันบ้าครับ เมื่อก่อนมองหน้าไม่ถูกชะตากับใครก็ไปตีกับเขา)


เอ๊ะ...แล้วทำไมไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมดีจัง.....ดูมันดี๊ดีนะ................อ๋อ......หลอกให้ตายใจอ่ะดิ!
แม่งฟายเอ๊ย!(กูนี่แหละฟาย) ไม่ทันมันเอาซะเลย เพื่อนมันที่แย่งแฟนผมไป ป่านนี้คงนั่งหัวเราะเยาะ
ส่งไอ้นี่มาป่วนผมล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะกูไม่หลงกลมึงหรอกเฟ้ย!!!

ผมมองไปเห็นไอ้ไลค์มันโบกไม้โบกมือยิ้มมาให้อีก แต่คราวนี้ขอโทษครับกูเชิด! ผมทำเมินไม่มองมัน
พอหันไปเห็นมันอีกที ดูหน้ามันเจือนไปเลย ผมก็ยิ่งทำหน้าบึ้งอยากให้รู้ผมไม่หลงกลมันแล้ว
ไม่ต้องมาตีเนียนใสๆใส่ มันทำหน้าผิดหวังยังไงไม่รู้สิครับ ยังยืนดูมาทางผมอยู่สักพัก แต่ผมชักสีหน้าใส่มัน
ทุกครั้งที่หันไปเห็น จนพวกเพื่อนๆที่ยืนด้านหน้าเริ่มสังเกต หันซ้ายหันขวามองหาว่าผมทำหน้าไม่ดีใส่ใคร
แต่ไอ้ไลค์มันเดินออกไปจากลานหน้าเวทีแล้ว

เดย์ดูเหมือนจะเห็นที่ผมทำตลอดครับ เล่นจบเพลงก็เดินมาใกล้ทำเป็นมากินน้ำที่วางอยู่ตรงพื้นใกล้ผม
“ตกลงมึงไม่รู้จักมันแน่นะ”
“........ก็ไม่เชิง”
“อ้าวไอ้ลูก มึงโกหกกูเหรอ!”



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-05-2015 22:43:42 โดย tsktonight »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด