หัวข้อ: 45 วันพนัน(ไม่)รัก.........วันแห่งความสุข(จบแล้วย้ายได้เลย)[18-05-2016]

[Mouse2U]

มาบ!!!  ต้องบอกว่าเลวนะคะ ชิ 

[venuz]

จะบอกว่าติ๊ฟโง่ก็ไม่ใช่ คนมันเคยรักกันมาก่อน ถ่านไฟเก่ายังร้อน พัดหน่อยก็ลุกแล้ว มาโดนหักหลังแบบนี้อีก อาการคงแย่
แต่เชษฐ์นี่ดูไม่ชัดเจน ชอบติ๊ฟจริงดิ? ดูการ์ดเชียร์จัง
ก็หวังว่าจะชอบติ๊ฟจริงๆ ไม่ใช่ไปพนันเล่นอะไรกันอีกนอกรอบนะ

[black sakura]

เป็นไงเพื่อนๆห้ามแล้วก็ไม่ยอมฟังทีนี้ได้เห็นธาตุแท้ของไอ้มลพิษจังๆเข้าไปถึงกับไปไม่เป็นเลยละสิ

[สายลมที่หวังดี]

เป็นเราจะไม่เชื่อใจใครเลย อยู่คนเดียวดีกว่ามั้ยเนี่ยเจอแต่คนแบบนี้

[snowboxs]

สงสารตี๊ฟจัง
ไม่รักไม่ว่า
แต่มายกให้คนอื่น
มันมากไปนะ

[rogerr]

เชื่อฟังการ์ดก็หมดเรื่องแล้ว

[JustWait]

เราก็ว่าแล้วว่าถ้าเพื่อนพร้อมใจกันไม่เห็นด้วยขนาดนั้นมันต้องมีอะไร

[::UsslaJlwaJ::]

ตบมันนนนนนน อิมาบมลพิษ

[kun]

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
มลพิษเลวสมชื่อ ดีใจที่ติ๊ฟรู้ไว เชษฐ์มารับไวไวเลย ลุ้นต่อจร้า

[nicedog]

กำลังสนุกเลยค่ะ

มาต่ออีกเร็วๆนะ

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ

[IsDeer]

อย่าลืมจัดการมลพิษด้วยนะ

[yowyow]

 

[ammchun]

ขอโทษนะคะ ขอขัดนิดนึงคนเขียนมีความจำเป็นอะไรคะ ถึงได้พิมพ์ มึงเป็นมรึง และกูเป็นกรู เราอ่านถึงหน้าแรกตอนที่5 ก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอ่ะ เห็นมีคนอ่านคอมเม้นท์เรื่องนี้ด้วย ซึ่งเราก็คิดว่าอาจจะสต๊อกไว้รึเปล่าเลยเอามาลงทั้งๆอย่างงั้น ก็เลยเปิดมาตอนล่าสุด เห็นละแบบ ทนไม่ไหวอ่ะค่ะ ก็รู้อยู่นี่ว่าที่นี่เน้นเรื่องการเขียนหรือพิมพ์ให้มันถูกต้อง อาจจะมีวิบัติบ้างเพื่ออรรถรสในการอ่าน แต่นี่แบบ 18 ตอนเข้าไปแล้ว คืออะไรอ่ะคะ ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ มึงก็มึงสิ  กูก็กูไปเลย

กรุณาเก็บไว้คิดและพิจรณาด้วยเถิดดดดค่ะ นิยายท่าทางจะสนุกแต่ไอ้การที่พิมพ์มาแบบนี้ทำให้ไม่อยากอ่านเลยค่ะ

ป.ล.เตือนด้วยความหวังดีจริงๆค่ะ

[Freja]

ว่าแล้วอิมาบตาพุด  ตบเข่าฉาด

คิดอยู่แล้วว่ามันต้องมีอะไร   เราว่าการ์ดกับเพึ่อนคงรู้ด้วยแหละว่าอิมาบมันเลว สงสัยว่าคงเคยได้ยินอะไรมาก่อนแน่ๆ เพึ่อนเล่า

หรือคุยโวให้กันฟังมันไม่เก็บไว้ขึ้นหิ้งหรอก มันก็คุยต่อๆกันไป จริงไม่จริงก็ไม่รู้ ที่เหลึอก็ลึอกันไป  ส่วนกลุ่มการ์ดนี่เหมือนเพึ่อน

แท้ไม่ใช่เพึ่อนเที่ยวที่พยายามรักษาน้ำใจเพึ่อนอย่างที่สุด

ตอนนี้ก้อยุ่ที่เชษฏ์แล้วว่าจะรักษาแผลใจให้ติ๊ฟได้หรือเปล่า เจอมาขนาดนี้ ไม่เจ็บก็คงเข็ดหลาบไปอีกนาน   

น่าจะจัดการอิมาบให้มันหายซ่า เสียหน้าไปจนตาย 

[norita_boyV2]

วันที่ 19

“จะไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไมกูถึงให้มารับ”ผมหันไปถามสารถี ที่ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องให้มันมารับผมด้วย จริงๆ ผมนั่งแทกซี่ไปเองหรือจะกลับห้องไปก่อนก็ได้ แต่นี่ผมกลับโทรไปให้มันมารับ แถมไอ้คนมารับนี่ก็ไม่เห็นพูดเห็นจาอะไรเท่าไหร่เลย เอาแต่อมยิ้มอยู่ได้ เหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูดมันจะอะไรของมันละนั่น

ขนาดว่าผมยอมเอ่ยปากพูดขนาดนั้นแต่ไอ้คนที่ขับรถพาผมมาจนจะถึงที่หมายก็ยังไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มๆ เหมือนเดิม ตกลงว่านี่มันเมาแล้วเพี้ยนหรือเปล่าละเนี่ย แต่อย่าว่าแต่มันเลยครับ เพราะผมเองก็คงเพี้ยนพอกันแหละที่อยู่ๆ ก็ให้มันมารับแบบนี้ ผมเองกำลังงงๆ กับตัวเองอยู่ว่าตอนนี้ผมอยู่ในอารมณ์ไหนกันนะ ผมเพิ่งได้ยินมาบพูดถึงผมในอีกแง่มุมที่ผมไม่เคยได้ยิน แล้วถ้าถามว่าผมโกรธเค้าไหม

ก็ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย ผมก็คงจะเป็นคนที่ดีเกินไปแล้ว แต่จะให้ถึงขั้นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ มันก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ  แต่มันกำลังจะวนกลับไปสู่จุดเดิม ในวันที่ผมถูกมาบเค้าบอกเลิกผม วันที่ทำให้ผมต้องมาเล่นเกมบ้าๆ ของไอ้การ์ด เกมที่ทำให้ผมต้องมาติดอยู่กับไอ้เชษฐ์ ผู้ที่ตอนแรกทำท่าแขยงผมนักหนา แต่ตอนนี้กลับมาเปลี่ยนท่าทีกับผม แต่จุดที่จะเป็นประเด็นให้ผมคิดทบทวนอีกครั้งก็คือ นี่ผมจะไม่มีวันเจอะเจอคนที่มาเป็นตัวจริงให้ผมเลยงั้นหรือ

เรื่องที่มาบพูดกับเพื่อนเค้า ที่ว่าผมง่าย ถ้าลองคิดดูดีๆ ผมก็ง่ายเองนั่นแหละ ด้วยความที่พอมีคนเข้ามาดีด้วย ผมก็ดีตอบ และลองผิดลองถูกไปเรื่อย แต่มันเหมือนไม่เคยถูกเสียที มีแต่ผิดเสียแทบทุกครั้งไป หรือผมควรจะเลิกคิดเลิกหวังได้แล้วว่าชีวิตอย่างผมจะมีคู่ชีวิต อย่างคนปกติเขา

“ไม่ลงเหรอ”เสียงของไอ้เชษฐ์สะกิดให้ผมเลิกคิดฟุ้งซ่าน ผมมองไปรอบๆ คือลานจอดรถของลานเบียร์ที่พวกผมมาประจำนั่นเอง ผมรีบลงจากรถก่อนจะให้ไอ้เชษฐ์นำทางไปหาเพื่อนๆ

ทุกคนไม่มีใครถามผมว่าทำไมถึงมาสบทบกับพวกมันได้ มีเพียงแค่เสียงแซวเล็กน้อยถึงปานกลางระหว่างผมกับไอ้เชษฐ์ ตามมาตรฐานปากของพวกมันนั่นเอง อีกอย่างตอนนี้แต่ละคนนั้นทิ้งห่างผมซึ่งมาทีหลังไปหลายช่วงแก้วแล้วละครับ ผมรีบสลัดเรื่องต่างๆ ที่วนเวียนให้ต้องขบคิดออกไป ก่อนจะสนใจเพียงแค่แอลกอฮอล์ที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อแอลกอฮอล์เข้าสู่กระเสเลือดในปริมาณที่พอสมควร มันก็ทำให้ผมเลิกสนใจอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็นสายโทรเข้าจากมาบ ที่มาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ หรือจะเป็นเสียงพูดจากภาษาต่างดาวของพวกเพื่อนๆผม แต่สิ่งหนึ่งที่ยังดึงดูดสายตาผมกลับเป็นไอ้เชษฐ์ที่วันนี้ดูไม่ค่อยดื่ม ซึ่งมันเลยทำให้ผมพาลนึกไปถึงคำพูดเมื่อวันก่อนของมัน ที่บอกว่าเบื่อเบียร์แล้วอยากกินผม คำพูดนั้นมันดันมาวนเวียนอยู่ในหัวผมนี่สิ แถมทำไมวันนี้ไอ้ท่าทางเก๊กๆ ของไอ้เชษฐ์ที่ทำเป็นประจำ และผมเคยหมั่นไส้ แต่วันนี้ผมเกิดอาการสมองตั้งโปรแกรมผิดหรืออย่างไรถึงได้มองว่ามันดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

นี่ผมคิดมากจนเพี้ยนหรือดื่มมากไปแล้วทำให้สมองเบลอกันแน่ แล้วยิ่งรอยยิ้มที่มันมีให้ผมเวลาที่บังเอิญสบตานั่นอีก ให้ตายสิ นี่ผมเป็นอะไรไป ผมกำลังคิดว่าวันนี้ไอ้เชษฐ์มันเซ็กซี่อย่างนั้นหรือ แก้วเบียร์แก้วแล้วแก้วเล่าถูกส่งผ่านลำคอของผมลงไป เพื่อหวังจะดับไอ้ความรู้สึกบ้าๆ ที่กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นมา แต่มันเหมือนยิ่งไปเร่งให้บางอย่างปะทุขึ้นมาเสียนี่สิ

เวลาเลยผ่านจนเพื่อนๆ แต่ละคนเริ่มจะเกินลิมิตกันแล้ว เลยคิดว่าน่าจะสมควรแก่เวลาที่จะต้องแยกย้ายกันได้แล้ว แต่ละคนก็ประคับประคองร่างอันเมามายไปตามวิถีทางของแต่ละคน ผมที่รู้สึกว่าไม่น่าจะเมามากเพราะมาทีหลังคนอื่น แค่ตึงๆ นิดหน่อยเท่านั้นเอง ส่วนไอ้เชษฐ์ก็อย่างที่บอกว่าวันนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่นั่นแหละครับ

“เดี๋ยวกูเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ผมหันไปบอก เพราะถ้าให้กลับเลยผมคงต้องฉี่ราดในรถไอ้เชษฐ์เป็นแน่

“งั้นกูไปเป็นเพื่อน”ผมส่ายหน้าปฏิเสธเพราะผมไม่ใช่เด็กๆ หรือหญิงสาวผู้ไร้เดียงสาที่จะไปเข้าห้องเองไม่เป็นอีกอย่างผมรู้สึกว่าต้องห่างๆ ไอ้เชษฐ์ไว้สักนิดก็ยังดี เพราะสมองผมยิ่งยังรันโปรแกรมไม่ปกติอยู่ด้วย ขอล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วค่อยมาเผชิญหน้ามันน่าจะดีกว่า  ดีที่ไอ้เชษฐ์เองก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรผมนักซึ่งก็เป็นการดีแล้ว ผมรีบทำธุระโดยเร็วก่อนจะกลับมาที่รถ

“ขอบใจที่มานะ”อยู่ๆ ไอ้เชษฐ์ก็พูดขึ้น ซึ่งหมายถึงอะไรก็ไม่รู้ผมได้แต่หันไปมองหน้ามันอย่างงงๆ แต่เจ้าตัวที่พูดเพียงหันมามองผมแวบเดียวก่อนจะทอดสายตาไปตามถนนเหมือนเดิม

“แค่มาดื่มเบียร์นี่นะ ก็มาด้วยกันออกจะบ่อย ทำไมต้องขอบคุณด้วย”ผมเอ่ยถามกลับอย่างไม่เข้าใจ และพยายามจะไม่คิดเข้าข้างตัวเองให้มากนักว่าเพราะตอนนี้ไอ้เชษฐ์มันชอบผมอยู่เลยพูดมาแบบนี้

“มันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาหรอก เพราะครั้งนี้มันแสดงว่ามึงคิดถึงชู้อย่างกู จนยอมทิ้งแฟนมาไง”ไอ้มุกนี้มันยังจะเล่นอีกนะครับ กับการที่ผมคิดจะเอามาบมาเป็นคนกันไอ้เชษฐ์ให้เว้นระยะห่าง คงใช้ไม่ได้แล้วละมั้ง แต่ผมคงไม่ต้องรีบบอกมันหรอกว่าตอนนี้ ผมไม่คิดจะกลับไปยุ่งเกี่ยวกับมาบอีกแล้ว

“กูไปเป็นชู้กับมึงเมื่อไหร่กัน”ผมต้องพูดปฏิเสธโดยเร็วเพราะในใจผม มันชักจะเริ่มหวั่นไหวไปเสียแล้ว ผมพยายามจะไม่ต่อปากต่อคำกับไอ้เชษฐ์หรือพูดอะไรด้วยมากนัก เพราะกลัวจะมีอะไรเกินเลยไป ผมไม่ได้กลัวว่ามันจะมาทำอะไรเกินเลยหรอกนะครับ แต่ผมกำลังกลัวตัวเองนี่แหละ เพราะตอนนี้ไอ้โปรแกรมสมองผม มันดันสั่งการให้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมานี่สิ มันคงเป็นเพราะว่าผมเองก็ไม่ได้มีอะไรกับใครมาสักระยะแล้ว แถมยังดื่มเบียร์เข้าไปเป็นตัวกระตุ้นอีกนี่สิ

ผมรีบเดินลงจากรถทันที ที่ถึงคอนโดแต่เพราะฤทธิ์เบียร์ที่รับมามันทำให้ผมเดินไม่ค่อยตรงสักเท่าไหร่

“ไหวหรือเปล่า”ไอ้เชษฐ์รีบตามลงมาประคองผม

“ห้าเมตร ขอร้อง ถอยออกไปอย่างน้อยห้าเมตร”ผมพยายามผลักไอ้เชษฐ์ออกไป เพราะถ้ามันเข้าใกล้ผมไปมากกว่านี้ มันคงจะไม่ดีเสียแล้ว เพราะตอนนี้ผมไม่สามารถข่มอารมณ์ที่มันเกิดขึ้นมาให้สงบลงได้เลย ผมรีบพยายามพาตัวเองให้ถึงห้องโดยเร็วที่สุด

ไอ้เชษฐ์ดูจะงงกับผมอยู่พอสมควรว่านี่ผมเป็นอะไรกัน แน่ แต่ช่างมันเถอะเพราะคงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาอธิบายอะไรในตอนนี้

“เฮ้ย แล้วมึงตามกูเข้ามาทำไมเนี่ย”ผมต้องสะดุ้งเมื่อเห็นว่าไอ้เชษฐ์ตามผมเข้าในห้องนอนด้วย เพราะนึกว่ามันจะแยกไปห้องมัน ไม่ใช่ตามผมมาแบบนี้ ผมพยายามจะดันให้มันออกจากห้องไป แต่เหมือนจะกลายเป็นว่า มันดันผมเข้าห้องนอนเสียมากกว่า

“บอกแล้วไง ว่ากูจะเป็นชู้กับมึง ให้มึงลืมแฟนไปเลยไง”ลมหายใจอุ่นๆ ของคนที่เข้ามาประชิดผมอย่างไม่ให้ตั้งตัว พ่นออกมาห่างจากผมไม่ถึงนิ้วเสียแล้วตอนนี้ ผมต้องขยับตัวถอยห่างออกเล็กน้อยเพราะกลัวว่าไอ้เชษฐ์จะสัมผัสได้ว่าผมมีบางอย่างที่เกิดปฏิริยาอยู่ด้านล่าง

มือของไอ้เชษฐ์สัมผัสไล้ไปตามใบหน้าและไรผม ก่อนที่วงแขนนั้นจะกอดกระชับผมเข้าหา แล้วประกบริมฝีปากร้อน ลงมาที่ริมฝีปากผม มันยิ่งเร่งให้ความพยายามของผมเริ่มจะขาดลงทุกที ที่จะไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้น

“มึงอยากจะทำแบบนี้กับกูจริงๆ เหรอ”มันอาจจะเหมือนกับอีกหลายครั้งที่ผมเคยผ่านมา นั่นคือเวลาที่ผมถูกทำให้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ผมเองก็จะต้องหาที่ยึดเหนี่ยวว่าผมยังมีค่ากับใครสักคน แม้จะเพียงเวลาสั้นๆ ก็ตาม ขอแค่ให้ผมได้รู้สึกว่าตัวเองยังมีค่าก็พอ

“แค่มึงไม่ปฏิเสธ ก็จะรู้เอง”คำพูดที่แฝงความนัย จบลง แต่สัมผัสระหว่างผมกับไอ้เชษฐ์กำลังจะเริ่มขึ้น ผมก็แค่อยากรู้สึกว่าตัวเองยังมีค่ากับใครอยู่บ้าง เท่านั้นเอง และคงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ทำให้ผมลืมคิดถึงผลที่จะตามมา

กว่าจะรู้ตัวอีกทีเสื้อผ้าของผมก็เริ่มถูกถอดออกอย่างช้าๆ กระดุมเสื้อที่ผมใส่ถูกปลดออกที่ละเม็ดพร้อมกับริมฝีปากของอีกคนที่บรรจงจูบลงมา ไล่จากริมฝีปากของผม เรื่อยลงไปที่ปลายคางและลำคอ เริ่มจากสัมผัสที่อ่อนโยน แล้วริมฝีปากนั้นก็วนขึ้นมาบดเบียนกับริมฝีปากของผมอีกครั้ง แต่เปลี่ยนเป็นดุดันแลละเร่าร้อน จนผมต้องเผยอริมฝีปากรับ กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ที่ผมชอบยังเจือจางอยู่ในรสจูบนั้น มันยิ่งช่วยกระตุ้นความต้องการของผมมากขึ้นไปอีก ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากของเราทั้งคู่

สายตาที่ไอ้เชษฐ์มองมาที่ผมเหมือนกับกำลังจะกลืนกินผมเข้าไปทั้งตัวมันให้ผมต้องหลบสายตานั้น เพราะมันรู้สึกไม่ชินเอาเสียเลย แม้ผมจะผ่านเรื่องแบบนี้มาพอสมควรแล้ว แต่ดูเหมือนครั้งนี้มันจะเป็นอะไรที่แปลกใหม่และตื่นเต้นกับผมอยู่ไม่น้อย ที่คนตรงหน้าผมคือเพื่อนในกลุ่มของผมเอง

ผมได้ยินเสียงเข็มขัดของผมถูกแกะออกพร้อมกับเสียงของมันที่ถูกูดออกขว้างไปที่ไหนสักแห่งในห้องนอนของผม ก่อนจะตามมาด้วยเสียงซิบกางเกงที่ค่อย ดังเป็นจังหว่ะช้าๆ เมื่อถูกเลื่อนลงเรื่อยๆ ผมเม้มกัดริมฝีปากตัวเองเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายตอนนี้ไม่มีอะไรปกปิดแล้ว ริมฝีปากร้อนของไอ้เชษฐ์สัมผัสลงบริเวณท้องน้อยของผม ก่อนจะลากต่ำเรื่อยลงไปจนถึงส่วนล่างของผมที่ตึงเขม็งอยู่ในตอนนี้ แต่มันก็ไม่ยอมสัมผัสเหมือนจงใจจะแกล้งให้ผมต้องบิดตัวเกร็งเพราะความต้องการที่ทวีเพิ่มขึ้น

แล้วไอ้เชษฐ์ก็ทำให้ผมต้องแปลกใจเมื่อมันครอบปากลงที่แก่นกายกลางลำตัวของผม ตลอดเวลามันไม่เคยมีทีท่าว่าจะพิศวาสเพศเดียวกันอย่างผม แล้วทำไมมันถึงยอมทำแบบนี้ให้ผมกัน แต่ความสงสัยนั้นมันก็แค่แวบเข้ามาในสมองผมเพราะมันไม่ได้เป็นจุดสำคัญสำหรับผมในตอนนี้เท่าไหร่ เพราะริมฝีปากนั้นกำลังสร้างความเสียวซ่านให้ผมจนต้องเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้เผลอส่งเสียงร้องออกมา สองขาผมคู้ขึ้นหนีบศีรษะของไอ้เชษฐ์ มันยังสร้างความแปลกใจให้ผมยิ่งขึ้นไปอีกว่าทำไมมันถึงได้ดูชำนาญเกินไปหรือเปล่า

อารมณ์ผมต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ๆ ไอ้เชษฐ์หยุดกะทันหัน แต่ผมยังไม่ทันได้ทักถ้วง เพราะรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังรุกล้ำเข้ามาในตัวผม ริมฝีปากผมถูกประกบอีกครั้ง พร้อมกับที่เบื้องล่างกำลังถูกรุกรานด้วยนิ้วของไอ้เชษฐ์เป็นการเบิกทาง

“อา...เบาๆสิ”ผมโน้มตัวเข้ากอดคนเบื้องหน้าไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว เพราะรู้สึกยังไม่คุ้นเคยกับสิ่งที่กำลังจะเข้ามาภายในตัวผม ไอ้เชษฐ์ค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ เพื่อให้ผมคุ้นเคย ก่อนจะเริ่มขยับเป็นจังหว่ะเมื่อผมเริ่มคุ้นเคย

“มองกูสิ ตี๊ฟ กูจะทำให้มึงไม่หันไปมองคนอื่นอีก”ผมหันมองหน้าคนพูดที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาทั่วทั้งใบหน้า และลำตัวที่กำลังขยับเข้าออกในตัวผม ผมไม่ได้มีคำพูดใดโต้ตอบกับไอ้เชษฐ์ มีเพียงร่างกายที่ตอบสนองทุกอิริยาบถที่เชษฐ์มันส่งมา เร่าร้อนและเนิ่นนาน ก่อนไอ้เชษฐ์จะโหมกระหน่ำเข้าหาผม แล้วผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ฉีดเข้ามาในตัวผมพร้อมกับน้ำที่ออกจากตัวผมเองออกมาเลอะบริเวณหน้าท้อง


ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ อาการปวดหัวหน่อยๆ ช่วยระลึกให้ผมจำได้ว่าเมื่อคืน ผมดื่มหนักเกินไปอีกแล้ว ผมค่อยๆพยายามรันโปรแกรมสมองตัวเอง เพื่อทบทวนว่าสิ่งที่ผมเพิ่งจะจำได้เมื่อสักครู่มันเป็นแค่ความฝันใช่ไหม ที่ผมกับไอ้เชษฐ์ดันมีอะไรกันไปแล้ว ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสัมผัสได้ว่าผมถูกมือของใครบางคนกอดกระชับเอาไว้ สายตาผมค่อยๆ หันไปมองเจ้าของมือ และสิ่งที่ผมเห็นก็ช่วยยืนยันว่าผมไม่ได้ฝันไป แต่มันคือความจริงต่างหาก

“เราเป็นชู้กันจริงๆ แล้วใช่ไหม”เสียงจากเจ้าของมือทักผมขึ้นพร้อมกับขยับมาประทับจูบลงที่หน้าผากผม นี่ผมกับมันจะเป็นยังไงต่อไปนะ

“กลับห้องไปได้แล้ว”ผมผลักคนตรงหน้าออก แต่เหมือนจะสู้แรงมันไม่ได้เพราะมันแทบไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย มีแต่ผมที่โดนกอดกระชับเข้าไปอีก

“อย่ามาทำเป็นผลักไสไล่ส่งกันหน่อยเลย ทีเมื่อคืนก็ยินยอมพร้อมใจให้กูเต็มที่นี่นา”ดูปากมันเถอะครับมันน่าถีบให้ตกเตียงเสียจริงๆ

“ก็เป็นแค่ชู้ไม่ใช่เหรอ เมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืน ตอนนี้หมดประโยชน์แล้ว จะไปไหนก็ไป”ผมต้องแกล้งทำเป็นไม่สบอารมณ์ทั้งที่จริงนั้นเพราะกลัวจะห้ามใจไม่ได้แล้วซ้ำรอยเดิมเหมือนเมื่อคืนอีกนี่สิ ยิ่งตอนนี้สภาพเราสองคนก็ยังไม่ได้สวมใส่อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนี่สิ

“งั้นเช้านี้ขอเป็นชู้อีกสักสองสามรอบได้ไหม”

[norita_boyV2]

วันที่ 19 ก็เรียบร้อยแล้ว 555

แล้วที่เหลืออีกตั้ง 20 กว่าวันสงสัยคนเขียนจะตัดจบ (ไม่ใช่ละ) 555

ส่วนเรื่อง ที่พิมพ์ กู มึง เป็น กรู มรึง แก้แล้วนะครับ

ขอโทษที จริงๆ ว่าจะแก้ตั้งแต่มีคนทักทีแรกแล้ว แต่ยอมรับตรงๆ เลยว่าลืมครับ

คือเรื่องนี้แต่งไว้นานแล้ว ก่อนเอามาลงก็มีปรับนิดหน่อย แต่ไม่ได้แก้ 2 คำนี้

ส่วนที่พิมพ์แบบนี้เพราะตอนที่คนเขียนเริ่มเขียนเรื่องแรกๆ เรื่องอื่นนะไม่ใช่เรื่องนี้

แล้วเวปแรกที่ไปลงซึ่งนานมากแล้ว มันกรองคำ แบบไม่ให้ใช้คำว่า กู กับ มึง เลยเลี่ยงพิมพ์ผิดแทน

และติดการพิมพ์แบบนี้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาครับ จริงๆ ทุกวันนี้เวลาพิมพ์ก็ยังติด 555 

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกคำติชมนะครับ

อะไรที่ถ้าติมาแล้ว คนเขียนยังนิ่ง ก็สะกิดซ้ำได้ไม่ว่ากันครับ ยินดีๆ

ปล.แก้ให้ทุกตอนแล้วด้วยนะครับ

[snowboxs]

เป็นชู้ในนามกันซะแล้ว

[black sakura]

อยากลองอ่านพาร์ทเชษฐ์ดูอ่ะว่าจริงๆแล้วเค้ารู้สึกยังไง

[JustWait]

รออ่านต่อค่ะ

[Mouse2U]

เมื่อไหร่ตี๊ฟจะเข้าใจ เชษฐ์

[padthaiyen]

ติ๊บไม่รู้ตัวสินะว่าเชษฐ์แอบรักอยู่

[Freja]

เจออีมาบตอนที่แล้วเข้าไปทำให้เกิดอาการคิดพารานอยด์ หวังว่าการ์ดแอนด์คอมปานีคงจะไม่ได้มีส่วนในการท้าเพึ่อนๆอิมาบให้ไปท้าอิมาบมาง้อติ๊ฟนะ

เป็นชู้กันแล้ว  เอ๊ะ ไม่มีแฟนแล้วก็เป็นว่าที่กิ๊กใหม่ได้สินะ สรุปเป็นชู้กันได้หลายยกแล้วป๊ะ? 

[สายลมที่หวังดี]

คนเขียนน่ารักมากเลยที่แก้ให้อ่านแล้วรู้สึกติดขัดนิดหน่อยแต่หลังๆเริ่มชิน อิอิ

[4559]

เสร็จกันละ

[nicedog]

มาแล้วๆๆ

ตอนใหม่ๆๆ

สนุกมากค่ะ

จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

[yowyow]

 

[Zarch krub]

เรียบร้อยโรงเรียนเชษฐ์หล่ะ5555

[kun]

555555555
ดีใจอ่ะ ในที่สุดติ๊ปก็โดนเชษฐ์กินทั้งตัว
จะมีต่อตั้ง 3 ยก รอส่อง อิอิ

[Min*Jee]

อุ๊ยยยยยยย
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงงงงงงงงงง
ยินดีกับพี่ช.ด้วยนะคะ โฮะๆๆๆๆ
เหลือแค่ทำให้มั่นใจว่ารักกันจริงเนอะๆ
รอตอนต่อไปน้าาาา

[norita_boyV2]

วันที่ 20

“ว่าไงล่ะมึงไอ้ตี๊ฟ ได้ข่าวว่าตัดขาดกับไอ้มลพิษเป็นการถาวรแล้วใช่ไหม”ทันทีที่เจอหน้า ไอ้การ์ดก็รีบถามไถ่ทันที ผมหันมองคนที่เดินเคียงข้างมาพร้อมผม ซึ่งยืนยิ้มระรื่นอยู่นั่นแหละ ถ้าไม่ใช่ไอ้คนข้างๆ ผมนี่เป็นคนป่าวประกาศ เพื่อนๆ ก็น่าจะยังไม่รู้ว่าผมไม่คิดจะกลับไปยุ่งเกี่ยวกับมาบอีก

“ข่าวเร็วเนอะ”ผมพูดพร้อมปรายตามองคนข้างๆ ที่เหมือนจะทำไม่รู้ไม่ชี้ ดูแล้วมันน่าหมั่นไส้จริงๆเลย ความจริงที่ไอ้เชษฐ์มันรู้ว่าผมกับมาบตัดขาดกันแล้วก็เพราะเมื่อวานนั่นแหละครับ






“เชษฐ์มึงกลับไปห้องมึงได้แล้ว”ผมเอ่ยปากไล่อีกคนเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ หลังจากที่ผมดันเผลอตัวไปมีอะไรกับมันอีกสามรอบ และตอนนี้มันน่าจะสมควรแก่เวลาของไอ้เชษฐ์แล้วที่จะต้องกลับไปห้องตัวเอง แต่ดูเจ้าตัวมันจะไม่คิดเช่นนั้นเลย

“เราย้ายมานอนห้องเดียวกันเลยไม่ได้เหรอ”คำพูดพร้อมสายตาแฝงความนัยส่งมาถึงผม นี่ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเลยว่านี่มันคือคนๆ เดียวกับที่แสดงท่าทีรังเกียจเกย์นักหนา เมื่อครั้งแรกเริ่มก่อนที่เราจะก้าวเข้าสู่เกมพนันครั้งนี้หรือเปล่า เพราะทำไมมันดูการแสดงอาการต่างกันลิบลับขนาดนี้ จากตอนแรก ที่ไอ้เชษฐ์แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเกย์และไม่มีทางจะมาพิศวาสผม แล้วเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมานี่มันหมายความว่ายังไงกัน แต่ความสงสัยของผมยังคงไม่มีคำตอบ และความคิดของผมก็ถูกขัดจังหว่ะ ด้วยเสียงกดกริ่งหน้าห้อง ใครกันนะที่มาแต่เช้าขนาดนี้

“ไม่ต้องสนใจไอ้พวกไม่รู้จักเวล่ำเวลานั่นหรอก เรามาสนใจเรื่องของเราต่อดีกว่า”เจ้าของคำพูดสอดมือเข้ามารั้งเอวผมไว้ ไม่ยอมให้ผมลุกจากเตียง ผมได้แต่พยายามขืนตัวออก เพราะคิดว่าอาจจะมีใครมีธุระสำคัญมาหาก็ได้ และอีกอย่างก็อยากสลัดไอ้คนข้างๆนี่ให้ออกไปจากห้องด้วย ผมรีบหาเสื้อคลุมมาสวมทับร่างกายที่เปลือยเปล่า ก่อนจะเดินออกจากห้องนอน โดยที่ไอ้เชษฐ์เองก็เดินตามออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ใส่อะไร

“ไอ้บ้า มึงจะมาเดินเป็นชีเปลือยอยู่ได้ยังไง ทำไมไม่หาอะไรใส่ เดี๋ยวคนที่มาเค้าก็ตกอกตกใจหมดหรอก”ผมรีบบอกไอ้คนหน้าด้าน ที่ไม่รู้จักอายเสียบ้างเลย แม้เมื่อคืนผมจะรู้จักทุกซอกมุมของมันแล้ว แต่พอมาเจอแบบนี้ก็เล่นเอาทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ

“ก็กำลังจะไปหาอะไรใส่นี่ไง”มันยังพูดเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรก่อนจะเข้าห้องตัวเองไป ผมเป็นฝ่ายที่เดินไปเปิดประตูดูว่าใครเป็นคนที่มาแต่เช้าขนาดนี้

แล้วพอผมเปิดประตูออก คนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็มองผม ด้วยสายตาแปลกๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้าจนผมต้องกระชับเสื้อคลุมให้ดูมิดชิดยิ่งขึ้น จริงๆ ผมยังไม่อยากจะต้อนรับไอ้แขกที่ไม่ได้รับเชิญนี่เท่าไหร่หรอกนะครับ เพราะไม่ใช่ใครที่ไหน มาบ นั่นเอง คำพูดของเค้ายังก้องอยู่ในหัวผมอยู่เลย

“ใครมาเหรอที่รัก”เสียงไอ้เชษฐ์ดังขึ้นด้านหลัง และไม่นานนักผมก็สัมผัสได้ว่ามีคนโอบผมจากด้านหลัง มาบมองการกระทำของไอ้เชษฐ์อย่างอึ้งๆ

“นี่มันหมายความว่ายังไงกันตี๊ฟ”น้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์ของมาบ พูดขึ้นอย่างดังจนเกือบจะเป็นเสียงตะคอกผม

“มีตาก็ดูเอาเองสิว่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเถอะอย่ามารบกวนเวลาความสุขของคนอื่นเค้าแบบนี้”แม้จะรู้สึกขัดๆ ในคำพูดที่ไอ้เชษฐ์มันพูดออกมาแต่ผมก็ไม่ได้คิดว่าจำเป็นต้องไปขัดในสิ่งที่มันพูดเพราะนี่อาจจะช่วยให้ผมกับมาบตัดขาดกันได้ง่ายขึ้น มาบมองมาที่ผมอย่างค้นหาในคำตอบ แต่จริงๆ เค้าคงไม่ต้องค้นหาอีกแล้ว เพราะสภาพที่เห็นผมกับไอ้เชษฐ์ขนาดนี้เป็นใครก็คงจะพอมองออกว่า มันมีอะไรเกิดขึ้นบ้างระหว่างผมกับไอ้เชษฐ์

“ไหนว่าเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอตี๊ฟ แล้วตี๊ฟทำไมถึงมาทำกับเราแบบนี้”ผมเหรอที่ทำกับเค้า ผมว่าแค่นี้มันอาจจะน้อยไปเสียด้วยซ้ำถ้าผมลองหาความจริงว่าเค้าหลอกอะไรผมไว้บ้าง

“เรื่องของเราคงไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้วล่ะ จากนี้ไปก็ต่างคนต่างไปตามทางของใครของมันน่าจะดีกว่านะ”แม้จะอยากพูดอะไรให้เค้าได้รู้ว่าทำไมผมถึงไม่คิดจะกลับไปคบกับเค้าอีก แต่ผมว่าคงไม่จำเป็นที่ผมต้องอธิบายเหตุผลอะไรหรอก

“นี่ตี๊ฟกำลังล้อเราเล่นใช่ไหม”เหมือนเค้าจะยังพยายาม พูดให้ผมเห็นใจ แต่ผมกลับมองว่ามันคือการเสแสร้ง ผมได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธในสิ่งที่เค้าเอ่ยถามออกมา

“นี่ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไงกัน ก็ตี๊ฟบอกอยู่ว่าไม่มีทางจะไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว แล้วนี่ยังจะมาเสนอหน้าอยู่ทำไมอีก”ไอ้เชษฐ์ที่ยังกอดกระชับผมอยู่ พูดประชดประชันด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ส่งผ่านไปยังมาบ

“แล้วตี๊ฟจะได้รู้ว่าคิดผิดที่ทำกับเราแบบนี้”มาบพูดทิ้งท้ายก่อนจะหันหลังกลับไปอย่างคนที่กำลังโมโหอย่างรุนแรง

“ปล่อยได้แล้ว”ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของอีกคน  ไม่รู้ผมจะโล่งใจหรือทุกใจหนักกว่าเดิมดีที่ จะตัดมาบออกไปจากชีวิตได้ เพราะเหมือนมีอีกคนที่กำลังจะเกาะติดผมอีกคน ซึ่งผมเองยังไม่รู้เลยว่าตกลง ผมกับมันนี่มันเกินเลยกันมาได้ยังไงนะ

“ตอนนี้เราก็ไม่ต้องเป็นชู้กันแล้วใช่ไหม”แทนที่มันจะปล่อยผมตามที่ผมพยายามดิ้นรน แต่มันกลับอุ้มผมเข้าห้องนอนมันเฉยเลย

“มึงทำอะไรเนี่ย”ผมเริ่มโวยวายเมื่อถูกวางลงที่เตียงนอนในห้องของไอ้เชษฐ์โดยที่ตัวมันเองกำลังคร่อมมาบนตัวผม

“ก็มึงบอกให้กูกลับห้อง กูก็กลับห้องตัวเองแล้วนี่ไง อีกอย่างคราวนี้กูกับมึงไม่ต้องเป็นชู้แต่มาเป็นที่รักกันดีกว่า”ตกลงว่าผมคิดถูกแล้วเหรอที่ใช้มันเป็นตัวช่วยในการตัดมาบออกจากชีวิตผม

“กูไปเป็นชู้กับมึงตั้งแต่เมื่อไหร่กันหือ”ผมพยายามจะผลักไอ้เชษฐ์ออกจากตัวแต่เหมือนเรี่ยวแรงผมไม่ค่อยจะมี เพราะพอริมฝีปากของอีกฝ่ายประทับลงที่ซอกคอ ผมก็แทบจะระทวยอยู่แล้ว

“เป็นชู้กันตอนไหนมันไม่สำคัญแล้วแหละ เพราะตอนนี้เราเป็นที่รักของกันและกันแล้ว”เอาเข้าไปนี่ตกลงว่าไอ้นี่มันคิดกับผมแบบนี้จริงๆ เหรอ แล้วนี่ผมแค่มีอะไรกับมันเพราะผมอยากรู้สึกว่าตัวเองยังมีค่ากับใครสักคนอยู่ หรือผมคิดอะไรเกินเลยกับมันไปแล้วนะ ถึงผมจะยังไม่แน่ใจแต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันคงมาไกลกว่าที่ผมจะคิดเอาไว้แล้วละ




“อ้าวแบบนี้เกมระหว่างกูกับพวกมึงก็จบแล้วสิ”ไอ้การ์ดทำท่าทางเหมือนตื่นเต้นเสียเต็มประดา แต่ดูก็รู้ว่าเสแสร้งแกล้งทำ เหมือนจะแซวๆ ผมเสียมากกว่า

“กูคงต้องยอมแพ้มึงแต่โดยดีว่ะ”ส่วนไอ้เชษฐ์ก็แลดูรับมุก กันเป็นอย่างดีเลยนะ

“กูอดสงสัยไม่ได้นะเนี่ย ว่าตอนแรกมึงเองก็ปฏิเสธเสียงแข็งเลยไม่ใช่เหรอว่ะไอ้เชษฐ์ว่ามึงเองจะเป็นฝ่ายชนะเกมนี้ แต่ไหงทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะว่ะ”ไอ้การ์ดเอ่ยถามเหมือนไม่ค่อยได้ใส่ใจเท่าใดนัก แถมเหมือนไม่ได้สนใจถามผมบ้างเลยเหรอว่า ผมยังไม่ได้ยอมแพ้ในเกมนี้เสียหน่อย

“คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันได้ มึงก็น่าจะรู้”ไอ้เชษฐ์หันไปหัวเราะกับเพื่อนๆ อย่างอารมณ์ดี มีเพียงผมที่ไม่สู้จะสนุกกับบทสนทนาระหว่างเพื่อนๆ ตอนนี้เท่าไหร่

“แล้วกูจะเอาอะไรจากพวกมึงดีน้า ที่กูเป็นฝ่ายชนะในเกมนี้”ไอ้การ์ดพูดลอยๆ กับไอ้เชษฐ์แต่สายตาหันมามองผม อย่างเย้ยๆ หน่อยๆ

“กูบอกมึงเหรอว่ากูเป็นฝ่ายแพ้ใจเกมนี้ มันยังไม่ครบ 45 วันไม่ใช่เหรอ และกูก็ยังยืนยันว่ากูต้องเป็นฝ่ายชนะเกมนี้แน่นอน”ผมเอ่ยสวนขึ้นบ้างหลังจากที่ปล่อยให้พวกมันคิดเองเออเองกันอยู่สักพัก ผมจำได้ว่าข้อตกลงของเกมนี้คือ ถ้าผมกับไอ้เชษฐ์รักกัน ไอ้การ์ดจะเป็นฝ่ายชนะ แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนี่นา เพราะถึงผมจะมีอะไรเกินเลยกับไอ้เชษฐ์ไปบ้างแล้วหรืออาจจะมากแล้ว แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนรักกันนี่นา อีกอย่างเรื่องที่ผมกับไอ้เชษฐ์มีอะไรกัน พวกเพื่อนๆ ก็ยังไม่รู้ ไอ้เชษฐ์เองอาจจะทำไปเพราะกำลังนึกสนุกอะไรอยู่ ส่วนผมก็อย่างที่บอกว่าผมแค่อยากรู้สึกว่าตัวเองยังมีค่ากับใครอยู่บ้าง แล้วทำไมคนๆ นั้นต้องเป็นไอ้เชษฐ์ ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน

“ทำไมที่รักพูดแบบนี้ล่ะ ยอมแพ้ไอ้การ์ดมันไปเหอะ เรื่องแบบนี้แม้จะเสียฟอร์มแต่มันก็คุ้มนะ ที่เราสองคนจะได้รักกันอย่างเปิดเผย ไม้ต้องปกปิดเพื่อนๆ หรอก”ดูมันเถอะครับ ใครใช้ให้มาพูดเป็นนัยๆ แบบนี้ต่อหน้าเพื่อนๆ กัน แล้วยิ่งไอ้การ์ดก็เซ้นต์ดีเหลือเกิน

“นั่นแน่ อย่าบอกนะว่าพวกมึง จั๊ด จ๊า ด๊า ด๊า กันไปเรียบร้อยแล้วหือ ไอ้ตี๊ฟ ยอมรับมาเสียดีๆ อย่ามาทำเขินอาย เพื่อนกันทั้งนั้น”มันน่าเอามาพูดไหมล่ะเรื่องแบบนี้ ผมไม่รู้จะโกรธหรืออายกับคำพูดของเพื่อนๆ พวกนี้ดี ทั้งสันนิษฐานกันไปต่างๆ นานา แถมยังแหกปากตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียคนอื่นเค้าไม่ต้องแอบฟังก็รู้เรื่องหมดแล้วมั้งนั่นนะ

“พอได้แล้ว...ก็กูบอกแล้วไงว่ากูจะไม่มีทางแพ้ในเกมนี้เด็ดขาด”พูดจบผมก็ตีสีหน้าบึ้งตึงเหมือนไม่พอใจพวกเพื่อนๆ ทั้งที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็มันเขินนี่หว่าเล่นเอาเรื่องผมมาพูดกันแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้สิ่งที่พวกมันพูดมันเริ่มมีเค้าความจริงขึ้นมานี่สิ อย่างเรื่องบนเตียงของผมกับไอ้เชษฐ์ ถ้าเมื่อก่อนผมก็จะไม่ถือสาเพราะมันไม่มีทางจะเป็นไปได้ แต่มาตอนนี้พอมีใครพูดขึ้นมา ภาพความเป็นจริงที่ผมเพิ่งผ่านเรื่องนั้นกับไอ้เชษฐ์มาก็ผุดขึ้นมาในหัวผม ให้เห็นภาพชัดเจนเสียเหลือเกิน

“จะไปไหนเหรอ”ไอ้เชษฐ์วิ่งตามผมที่กำลังเดินออกจากกลุ่มเพื่อนๆ เพราะไม่อยากอยู่ฟังคำพูดจาช่วยเร่งปฏิกิริยา ระหว่างผมกับไอ้เชษฐ์ให้รีบทำการหลวมรวมกันสักที

“ไปห้องน้ำ”ผมตอบอย่างขอไปทีและก้าวเดินต่อโดยไม่รอไอ้เชษฐ์เพราะยิ่งมันตามผม พวกเพื่อนๆ ก็จะยิ่งมีคำพูดมาแซวผมยิ่งขึ้นไปอีก

“นี่ที่ห้องยังไม่พออีกเหรอตี๊ฟ ถึงต้องมาชวนกูเข้าห้องน้ำอีกเนี่ย”ไอ้คนที่เดินตามผมมาพูดพร้อมยิ้มแป้น ไม่ได้รู้สึกกระดากปากในคำพูดของตัวเองสักนิด ผมหันมองหน้ามันอย่างเคืองๆ ก่อนจะรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ

“ประโยคไหนที่กูชวนมึงมาด้วยหือ”ผมไม่เห็นว่าคำพูดของผมจะหมายความอย่างนั้นสักนิดเดียว ในสมองผมยังไม่ได้คิดถึงเรื่องแบบนั้นแม้แต่นิดเดียว แต่ไอ้คนที่เดินตามผมมานี่ช่างเข้าใจคิดเหลือเกิน

“ก็นึกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ”พอมันพูดจบก็เป็นจังหว่ะที่มันดันผมเข้าให้ห้องน้ำพอดี ดีนะที่ผมไม่ได้จะเข้ามาทำธุระหนักเบาในห้องน้ำจริงๆ เพราะถ้าผมจะต้องเข้าห้องน้ำจริงๆ แล้วมีคนเบียดเข้ามาในที่แคบๆ นี่ด้วย ผมแทบไม่อยากจะคิดว่าผมคงปลดทุกข์ไม่ได้แน่ๆ

“มึงจะเข้ามาทำไมออกไป”ผมรีบดันให้ไอ้เชษฐ์ออกจากห้องแคบๆ นี่และพยายามจะเปิดประตู แต่ดูจะไม่เป็นผลสักเท่าไหร่

“กูรู้น่าว่ามึงไม่ได้จะมาใช้ห้องน้ำจริงๆ ตอนนี้ถึงมึงไม่อยากเปลี่ยนบรรยากกาศ แต่กูอยากลองแบบนี้ดูบ้าง”



แวะมาส่งตอนใหม่ อิอิ

Merry X'Mas ทุกคนด้วยนะครับ