**** สปอยตอนหน้า **** ตอนที่ 4 : ก้ำกึ่ง ผมมองตามสายตามันที่เหลือบมองข้อมือที่เขียวช้ำเพราะแรงกระแทกและล้มตอนแย่งลูกบาสกันเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา มันไม่พูดอะไรแต่ฉุดมือผมแล้วลากให้นั่งลงก่อนจะคว้าเอาหลอดยาในถุงมาเปิดฝาแล้วบรรจงลูบเอายานวดซึ่งมีเนื้อครีมเย็นๆลูบไล้ไปตามข้อมือที่มีรอยฟกช้ำ
ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นตัวเองรู้สึกยังไง ผมรู้แต่ว่าใจมันหวิวๆ ช่องท้องรู้สึกโหว่งๆ รู้สึกหวามไหวแปลกๆ หัวใจที่เคยสงบนิ่งกำลังเต้นระรัว เลือดกำลังสูบฉีดเต็มใบหน้าผมทุกอย่างดูมีปฎิกิริยาไปหมด ยกเว้นปากที่นิ่งสนิทราวกับใครมาปิดปากผมไว้ ใบหน้ามันก้มต่ำพิจารณาข้อมือผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
“ กูไม่รู้ว่ามึงโกรธอะไรกู” สีหน้ามันยุ่งเหยิงลำบากใจ
“ แต่หายโกรธกูเถอะนะ” น้ำเสียงอ่อนโยนแผ่วเบาราวกับสายน้ำพาดผ่านกลางใจ ใบหน้าคมคายออดอ้อนขอร้องเป็นกิริยาที่ผมใฝ่ฝันอยากจะเห็นมานาน
**** มาสปอยให้คิดไปไกลก่อน ฮ่าๆๆ อ่านแต่ละเม้นท์อย่างฮา
แฟนคลับเต้ยนี่ด่าอิจ๊อบกับสาดเสียเทเสียเลย อิอิ ซะใจ
สมน้ำหน้ามัน เหอะ !!!! อ่านสปอยแล้วอย่าเพิ่งนิ่งนอนใจนะเออ
เรื่องนี้มันเหนือควาดคาดหมาย เอิ้กกก จงด่าอิจ๊อบต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
