[END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : OUR FAMILY [13:08:2016] P.28
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : OUR FAMILY [13:08:2016] P.28  (อ่าน 504745 ครั้ง)

ออฟไลน์ heaven13

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 569
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015) (จบแล้ว)
«ตอบ #630 เมื่อ06-06-2015 22:16:06 »

อ่านทั้งวันจนจบ

ชอบจริงๆ

สนุก อบอุ่น น่ารัก

ออฟไลน์ loverken

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 504
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015) (จบแล้ว)
«ตอบ #631 เมื่อ07-06-2015 09:56:45 »

จิ้มน้องควอทช์

ออฟไลน์ ToeyTato

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-1
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015) (จบแล้ว)
«ตอบ #632 เมื่อ10-06-2015 07:22:39 »

อ่านจบแล้ว. สนุกดีค่ะ. ไรเฟิลดี๊ดี น้องควอทก็น่ารัก

ออฟไลน์ Bear Company

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
Re: ☆ underground ☆ EPISODE 52 FINALE (17:05:2015) (จบแล้ว)
«ตอบ #633 เมื่อ13-06-2015 08:43:53 »

สนุกมากเลยจ้า รอตอนพิเศษด้วยคน  :กอด1:

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #634 เมื่อ14-06-2015 19:49:07 »

SPECIAL : R8Q’s DAY




  
  สวัสดีคร้าบบบบบบบ คิดถึงผมกันหรือเปล่าาาาาา ควอทซ์อิสแบ็ค!! ผมกำลังนอนเกลือกกลิ้งบนเตียง ในหัวพยายามนึกว่าลืมอะไรบ้างหรือเปล่า อ้อ พรุ่งนี้ผมกับไรเฟิลมีแพลนว่าจะไปเที่ยวกัน หรือที่เรียกอย่างเลี่ยน ๆ ว่า ฮันนีมูน.. ดูเหมือนจะเป็นธรรมเนียมเนอะ แต่งงานแล้วก็ต้องมีฮันนีมูน อืม.. ก็แล้วแต่ สถานที่ที่ผมเลือกคือเชียงใหม่ครับ ไม่อยากไปทะเล เคยไปแล้ว.. อ่า.. อยากโยนอะไรใส่ผมนะครับบบบ จริง ๆ ต่างประเทศก็อยากไปนะแต่ขี้เกียจนั่งเครื่องบินนาน ๆ อ่ะ เพราะฉะนั้นเที่ยวในประเทศนี่แหละครับ ช่วยฟื้นฟูเศรษฐกิจ ^O^
  
  
  ขออัปเดตชีวิตสักนิดนึงแล้วกัน หลังจากงานแต่งเนอะ ผ่านมาก็แค่สองสัปดาห์เองเนอะ ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกครับ ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง  ผมก็มีความสุขดี รอบข้างก็แฮปปี้ อาจจะมีข่าวโจมตีบ้าง ก็แหม ลูกชายของสองตระกูลที่มีหน้ามีตาในสังคมธุรกิจนี่เนอะ แต่ในเมื่อเลือกที่จะไม่หยิบมาใส่ใจให้ปวดหัวมันก็ทำอะไรเราไม่ได้
  
  
  แต่ที่โดนหนักคงจะเป็นกรีน จากนั้นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรอกครับ ได้ยินพี่เฟพูดว่ากรีนถูกส่งไปอยู่ต่างประเทศหลังจากสร้างวีรกรรมอันเลืองชื่อไว้ให้กับวงตระกูล. . . ก็ดี ขอให้โชคดีแล้วกัน อย่ามาอะไรกับผมอีกเลย ผมกลัวแล้ว ไม่โอเคจริง ๆ กับผู้หญิงคนนี้ T__T
  
  
  ขอบคุณทุกคนที่ยินดีกับผมนะครับ ส่วนเรื่องแม่นั้นผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง แม้เขาจะไม่ยอมรับผมเป็นลูก ยังไงเขาก็เป็นแม่ผมอยู่ดี แค่มางานผมก็ดีใจแล้วล่ะฮะ ผมไม่ได้โลกสวยอะไรหรอก มันก็นะ เศร้าไปก็ไม่เห็นมีประโยชน์อะไร ผมกับแพคก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิม แม้แพคจะไม่รู้ว่าผมเป็นพี่ชายของมันจริง ๆ ก็ตาม ผมว่านั่นมันก็ดีแล้ว.. ถ้าเกิดแพครู้มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดี
  
  
  
  ผมผุดลุกจากเตียงแล้วไปนั่งบนเดย์เบดก่อนจะเอาคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กมาเปิด ค้นหาดูสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ไปเรื่อย แม้จะลิสต์ไว้แล้วก็เถอะ จริง ๆ แล้วมันก็แค่ข้ออ้าง เหตุผลที่แท้จริงคือผมนอนไม่หลับ ตอนนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้วครับ ไรเฟิลยังไม่กลับมาเลยอ่าาาาา พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้าด้วย!! ที่เลือกไฟลท์เช้าเพราะจะได้เที่ยวเยอะ ๆ ไงครับ
  
  
  
  เอ๊ะ! หรือผมจะโทรไปหาดีนะ ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวมันจะว่าผมจิก เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า... เมื่อตอนสาย ๆ ไรเฟิลเอาบันบันไปฝากให้ที่บ้านดูแลให้ระหว่างที่เราไม่อยู่ และทีนี้มันมีเรื่องงานเข้ามา รีสอร์ทที่กำลังก่อสร้างที่จังหวัดกาญจนบุรีมีปัญหานิดหน่อย พี่เฟก็ดั๊นบินไปดูงานที่ต่างประเทศตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว คุณพ่อก็ติดประชุมไปดูไม่ได้ ไรเฟิลก็เลยต้องไปแทน
  
  
  
  ผมยกคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กลงจากตักแล้ววิ่งลงไปที่ชั้นล่าง เสียงกุกกักดังมาอยากต่อเนื่องก่อนที่จะเงียบไปพร้อมกับร่างสูงคุ้นตาเดินเข้ามา พอมันเห็นผมก็ขมวดคิ้วเป็นปม ผมสิต้องทำอย่างนั้น!!
  
  
  “ทำยังไม่นอน”
  
  “รอ” ก็พูดความจริงไปสิ จะเก๊กทำไมเล่า โธ่!
  
  “ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า”
  
  ผมสั่นหน้าเดินตามไรเฟิลเข้าไปในครัว “ทำไมมาดึกอย่างนี้อ่ะ” ไรเฟิลเอาแก้วน้ำเย็นมาแนบแก้มผมก่อนจะตอบ
  
  “ปัญหามันไม่ได้นิดเดียวน่ะสิ พอเคลียร์เสร็จ จะกลับ ก็โดนดึงตัวให้อยู่ดื่มด้วย จะปฏิเสธยังไงล่ะ นี่ก็รีบสุด ๆ แล้ว” ผมมองไรเฟิลอย่างห่วง ๆ คงจะเหนื่อยมากสินะ
  
  “อย่าทำหน้าอย่างนั้น” ปลายนิ้วเขี่ยปากผมไปมาสองสามที วางแก้วลงในอ่าง แล้วดันผมให้เดินขึ้นชั้นสอง
  
  “เป็นห่วง... ทำไมไม่โทรมาบอกเลย” ผมเงยหน้ามองคนที่กอดคอผมอยู่
  
  “แบตหมดครับ” ผมมุ่ยปาก ก่อนจะหาวออกมา ง่วงอ่ะ ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้าอีก “ไปนอนไป” พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะกระโดดขึ้นเตียง ไรเฟิลก็ถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ ผมขอนอนก่อนเหอะ ง่วงตั้งแต่สี่ทุ่มแล้วแต่ฝืนตัวเองรอไรเฟิลกลับมาเฉย ๆ หรอก ฮ้าววว
  
  
  
  
  
  --------------------
  
  
  
  
  
  “บันนี่” ผมขยับตัวเบา ๆ ปรือตาขึ้น หน้าไรเฟิลอยู่ห่างแค่เส้นผมกั้น ไรเฟิลแตะริมฝีปากกับปากผมแล้วผละออก กลิ่นครีมอาบน้ำหอม ๆ เย็น ๆ จากคนตัวสู้งทำให้ผมโคตรเคลิ้มเลย
  
  “กี่โมงแล้วอ่า...”
  
  “ตีห้าครึ่ง ไปอาบน้ำเร็ว”
  
  “ฮื่อ.. อีก 10 นาที..”
  
  “ไม่ได้” ฮือ! ใครบอกให้เลือกไฟลท์เช้าแบบนี้วะ!!! แต่จะด่าเยอะก็ไม่ได้เพราะผมเลือกเอง แง T_T
  
  “อุ้มหน่อย..” ชูมือขึ้นสองข้างเป็นเด็ก ๆ ตาก็จะปิดอีกรอบ ไรเฟิลจุ้บหน้าผากผมหนึ่งทีแล้วช้อนตัวผมขึ้นในท่าเจ้าสาว.. ขอบคุณความง่วงที่ทำให้ผมไม่รู้สึกเขินมาก
  
  
  อาบน้ำเสร็จผมก็เดินมึน ๆ ไปแต่งตัว ทุกอย่างเรียบร้อยตอนหกโมงเช้าพอดี ฮ้าววววว อยากนอนง่ะ แต่เครื่องเทคออฟเจ็ดโมงยี่สิบห้า กว่าจะขับรถไปแอร์พอร์ต ไหนจะเช็คอินอีก ไปนอนบนเครื่องก็ได้ว่ะ!
  
  
  
  ผมออกจากห้องนอนลงไปชั้นล่าง ได้กลิ่นอาหารหอม ๆ ลอยมาท้องก็ร้องโครกเลยทันที เดี๋ยวนี้ไรเฟิลพัฒนาแล้วนะครับ ทำอาหารเป็นแล้วนะเออ ผมลืมบอกไปว่าเขาไปเรียนทำอาหารมาด้วย จะหกเดือนได้แล้วมั้ง โคตรอึ้งอ่ะ ส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารฝรั่งทั้งนั้น แรก ๆ นี่หมาไม่แดกอ่ะครับ พอฝึกมาเรื่อย ๆ ก็ดีขึ้น อร่อย! แต่อย่าให้ทำอาหารไทยนะครับ คำเดียวเลยว่า... พัง!!!
  
  
  
  “หอมจางงงงง”  ก้มลงสูดกลิ่นไข่ดาว เบค่อนก่อนจะทำหน้าฟิน ไรเฟิลสั่นหัวเอือมระอา อาหารเช้ามื้อเป็นเป็นอเมริกันสไตล์ครับ
  
  “กินไป”
  
  “ไม่บอกก็กินเหอะ”
  
  
  
  -----------
  ------
  
  
  
  ฮึ้บ! ผมเขย่งเท้าจะหยิบรองเท้า ใครแม่งเอาไปไว้สูงขนาดนั้นวะ!!! ผมมองไรเฟิล คุณชายวางกระเป๋าเดินทางทั้งสองใบไว้แล้วมาหยิบรองเท้าให้ผม
  
  “ขอบคุณ”
  
  “เรียบร้อยแล้วนะ?”
  
  “อื้อ!”  ผมพยักหน้าหงึก ๆ กระชับกระเป๋าเป้ประกอบ ผมนี่เหมือนเด็ก ๆ ที่ตื่นเต้นตอนที่โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาครั้งแรกเลย
  
  
  Let’s go!!!
  
  
  
  
  ---------------------------
  
  
  
  
  -สนามบิน-
  
  
  ผมมองผู้คนเดินสวนกันไปมาอย่างสนใจแล้วยกกล้องที่คล้องอยู่บนคอขึ้นมาถ่ายภาพ แม้จะยังเช้าอยู่แต่คนค่อนข้างเยอะเลยครับ และระหว่างที่เรากำลังจะลากกระเป๋าไปเช็คอินนั้น...
  
  
  “Oops!! Sorry!” สำเนียงภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างกระแดะ.. ทำให้ผมหันไปมอง เอ่อ ขอโทษฮะ แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ผู้หญิงสองคนผงกหัวขอโทษไรเฟิลอยู่ ผมคิดว่าน่าจะเดินชนกัน..
  
  
  “ไม่เป็นไร” คนตัวสูงบอกกลับเป็นภาษาไทยแล้วเดินมากอดคอผมเข้าไปที่เคานต์เตอร์เช็คอิน

  
  -----------
  -----
  
  
  “เข้าไปในเก็ตเลยไหม?” ผมถาม ไรเฟิลพยักหน้า ระหว่างเดินเข้าเก็ตทำไมมีแต่คนมองไม่รู้ ก็รู้นะว่าผมหน้าตาดี แต่แบบ.. นะ อึดอัดอ่ะ รู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ แต่ผมหลงตัวเองไปงั้นอ่ะ จริง ๆ เขามองไรเฟิลกันต่างหาก คุณชายเดินไม่สนใครเลย ออร่านายแบบเปร่งประกายระยิบระยับ ผมไล่สายตามองร่างสูงแล้วเบ้ปาก หมั่นไส้ว่ะ ไอ้หล่อเอ๊ย!
  
  
  
  ผมสีเงินถูกจัดให้ปรกหน้าผากแบบนั้นยิ่งทำให้ดูเด็กลงไปอีก แล้วหล่อฉิบหายด้วย ใบหน้าหล่อนิ่งสยบทุกความเคลื่อนไหวรวมถึงหัวใจของสาว ๆ (ขออนุญาตเบ้ปากครับ) สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมสองเม็ดบนโชว์แผงอกขาว ๆ ให้เห็นรำไร มีแว่นกันแดดเสียบไว้ที่คอเสื้อเพื่อความเท่ แขนเสื้อถูกพับขึ้นถึงข้อศอก เลื่อนลงมาด้านล่างเป็นกางเกงสแลคสีดำและรองเท้า Deck สีดำเช่นกัน
  
  
  ในขณะที่ผม.. เสื้อยืดคอวีกับกางเกงขาสั้นและรองเท้าแซนเดิล.. โคตรต่างกันเลยอ่ะครับ เหมือนคุณชายกับเด็กรับใช้ โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรม!!!
  
  
  
  ---------
  -----
  
  
  “นั่งนี่!” ผมทิ้งตัวนั่งบนเก้าอีกที่เรียงแถวยาวอยู่ไม่ไกลจากเก็ตที่เราต้องออก ไรเฟิลก็ทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ ระหว่างรอเวลาตรวจบอร์ดดิ้งพาสผมก็เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย แต่นั่งนานไปชักปวดฉี่
  
  
  “ไรฟ์”
  
  “หือ?”
  
  “ไปห้องน้ำแป๊บนะ”
  
  “ให้ไปด้วยไหม?” ผมส่ายหน้า ส่งกระเป๋ากับกล้องให้ไรเฟิลเก็บไว้ให้ แค่ไปห้องน้ำแค่นี้เองสบาย!!  ผมแวะซื้อกาแฟหลังจากทำธุระในห้องน้ำเสร็จ กลับมาหาไรเฟิลก็ถึงกับชักสีหน้าออกมาอย่างไม่รู้ตัว ที่นั่งของผมตอนนี้มันไม่ว่างแล้ว!! ถ้าจำไม่ผิดคือกลุ่มผู้หญิงเมื่อกี้นะ ผมว่าผมจำได้
  
  
  -----------
  -----
  
  
  “อ่ะ” ผมยื่นแก้วอเมริกาโน่ให้ไรเฟิลและยืนอยู่ข้างหน้ามันนั่นแหละ พอเห็นผมผู้หญิงที่นั่งที่ของผมก็หยุดคุยกับไรเฟิลแล้วเงยหน้ามองก่อนจะยิ้มให้ ยิ้มให้ผมทำไมวะ ฮึ! แต่ผมก็ยิ้มตอบไปตามมารยาทที่ดี
  
  
  และอีกประมาณสิบนาทีจะได้เวลาขึ้นเครื่อง... ผมกวาดสายตามองหาที่นั่ง จะให้ยืนอย่างนี้ก็ได้นะ แต่นั่งคงดีกว่า ทำไมไม่มีที่ว่างเลยยยยยยยยย!
  
  
  “มานั่งนี่” ผมขืนตัวสั่นหัวทันที จะให้นั่งตักหรอ ไม่เอาอ่ะ! ไม่ได้อยู่กันสองคนนะเว้ย!
  
  “ดรีมมาแย่งที่หรือเปล่าคะเนี่ย” ในใจอยากบอกว่าครับ แต่สิ่งที่ทำคือยิ้มบาง ๆ
  
  “จะไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอคะ”
  
  “เชียงใหม่ครับ” ผมตอบ ตาก็กวาดมองไปรอบ ๆ ไรเฟิลลุกขึ้นแล้วผลักผมให้นั่งลงที่ของเขาโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว และในขณะนั้นเองที่ที่นั่งฝั่งตรงข้ามมีคนออกไป ไรเฟิลจึงไปนั่งตรงนั้น ข้าง ๆ ร่างสูงเป็นชาวต่างชาติทั้งสองคน
  
  “ดรีมก็ไปเชียงใหม่ค่ะ!!”
  
  “อ่า..”
  
  “พักที่ไหนกันเหรอคะ?”
  
  “โปรดทราบ เครื่องบินของสายการบิน xx เที่ยวบินที่ XX 123 พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไปเชียงใหม่ ขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 11 โปรดขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 11 ขอบคุณค่ะ”
  
  
  ไม่ทันได้ตอบสาวเจ้าไปเสียงหวาน ๆ ของคุณแอร์โฮสเตสก็ดังขึ้นมาก่อน ผมลุกขึ้น ยกเป้ขึ้นพาดไหล่ ไรเฟิลก็ลุกขึ้นด้วยและเราก็เดินไปพร้อมกัน.. ผมมีลางสังหรณ์ว่าจะได้เจอสองสาวนั้นอีกแน่
  
  
  
  -----------------------
  
  
  
  ขึ้นเครื่องได้ทั้งผมและไรเฟิลก็หลับ มาตื่นอีกทีตอนที่กัปตันประกาศจะแลนด์ดิ้ง ผมบิดขี้เกียจ รับเป้มาจากไรเฟิล คุณชายให้ผมเดินออกไปก่อนก่อนที่เขาจะเดินตาม พอได้กระเป๋าเราก็เดินออกไปเพื่อหาคนของโรงแรมที่มารอรับ
  
  
  
  เจอแล้วครับ พนักงานของโรงแรมยืนถือป้ายชื่อโรงแรมอยู่ แต่พอเข้าไปเขากลับบอกว่าไฟลท์นี้ไม่ได้มีแค่ผมกับไรเฟิล และต้องรอนักท่องเที่ยวคนอื่นที่เข้าพักที่นี่ด้วยเช่นกัน ก็โอเค ผมผิดเองแหละที่ไม่ได้ศึกษาให้ดีก่อน รอก็รอว่ะ คุณชายก็ไม่หือไม่อือ ยกกระเป๋าเก็บก็ลากผมขึ้นรถ ในรถนั้นมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติอยู่ก่อนแล้วสองคน ผมกับไรเฟิลทักทายพอเป็นพิธีก็ตั้งท่าจะงีบกันอีกรอบ
  
  
  
  --------
  ---
  
  
  
  “อุ้ย! บังเอิญจังเลยนะคะ” ผมเงยหน้ามองตามสัญชาตญาณ เซ้นต์ผมแม่งแรงจริง ๆ แก๊งสองสาวที่เจอที่สนามบินไงครับ
  
  “อ่ะ.. ครับ” ผมผงกหัวงง ๆ ไรเฟิลไม่สนอ่ะ พิงศีรษะกับไหล่ผมหลับไปแล้ว ทุกอย่างเงียบไปพร้อมกับรถที่เคลื่อนตัวออกไป โรงแรมที่เราเข้าพักก็เป็นโรงแรมของบ้านไรเฟิลนั้นแหละครับ ใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีก็ถึงที่พัก ลงจากรถก็บิดขี้เกียจเลยเป็นอันดับแรก
  
  
  --------
  ----
  
  
  “ป่ะ” ผมพยักหน้าหงึก ๆ เดินตามไรเฟิลเข้าไป พอมาเข้าด้านในแทบจะก้าวขาไม่ออก สวยมากกกกกกกกกกกกก!! แค่ล็อบบี้ยังสวยเชี่ย ๆ ผมมัวแต่ถ่ายรูปไรเฟิลเลยต้องมาลากแขนผมไป มีพนักงานออกมาต้อนรับอย่างดี และมีเวลคัมดิ้งให้ด้วย น้ำอะไรไม่รู้ อร่อยดี ฮี่ ผมนั่งบนกระเป๋าเดินทางระหว่างรอไรเฟิลเช็คอิน แล้วอยู่ ๆ ก็มีคนเข้ามาทักผมซะงั้น!
  
  
  “สวัสดีค่ะ คุณรักษ์ธิสุทธ” เอ่อ.. รู้จักผมได้ไงครับ ผมลุกขึ้นยืนแล้วทักตอบอย่างมึน ๆ
  
  “ส สวัสดีครับ”
  
  “ยินดีต้อนรับสู่โรงแรมของเรานะคะ ดิฉันเป็นผู้จัดการที่นี่ค่ะ” อ่า.. อย่างนี้นี่เอง อย่างนี้คืออะไรวะ!! ไรเฟิลคนดีมาช่วยกูด้วยยยย! ผมไม่พูดอะไรเพราะไม่รู้จะพูดอะไร เลยได้แต่ยิ้มโง่ ๆ มองหาไรเฟิลที่ยังอยู่หน้าเคานต์เตอร์
  
  “ขอบคุณครับ” แค่นั้นแหละที่สมองจะกลั่นกรองออกมาได้ T_T
  
  
  “สวัสดีครับ”
  
  “สวัสดีค่ะ คุณรังสิมันต์”
  
  “ช่วยหารถสักคันให้ผมหน่อยนะครับ” ไรเฟิลบอก
  
  “ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจัดการให้ ว่าแต่ จะเอาเป็นรถยนต์หรือจักรยานยนต์คะ? จักรยานยนต์จะสะดวกกว่านะคะ แล้วยังได้เห็นวิวรอบ ๆ ด้วย แม้จะร้อนไปหน่อย”
  
  “เอาไง?” อืม.. เชียงใหม่ก็คงรถเยอะพอ ๆ กับกรุงเทพล่ะมั้ง นักท่องเที่ยวเยอะด้วย รถยนต์อาจจะช้า แต่จักรยานยนต์จะให้ขับไปไกล ๆ มันก็ไม่สะดวก เผื่ออยากออกไปเที่ยวต่างอำเภองี้
  
  “ทั้งสองเลยได้ป่ะ?”
  
  “อื้อ จัดการให้ด้วยนะครับ” ไรเฟิลตอบผมแล้วหันไปบอกคุณผู้จัดการ
  
  “ได้ค่ะ”
  
  “ผมขอตัวก่อน”
  
  
  ----------
  ------
  
  
  
  “โห่ววววววววววว สวยมากกกกกกกกก” ห้องพักของเราเป็นแบบวิลล่าครับ ค่อนข้างเป็นส่วนตัวมาก ๆ ภายในตกแต่งได้สวยมากด้วย
  
  
  
  วิลล่าหลังนี้ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นวินเทจ เอ่อ.. เดี๋ยว มันขัด ๆ กันนะ แต่ก็เข้าใจใช่ไหมฮะ มันวินเทจนะ แต่มันก็โมเดิร์นอ่ะ เออ นั่นแหละครับ ช่างมัน ..ผมทิ้งกระเป๋าลงพื้นแล้วสำรวจรอบ ๆ ทันที ภายในวิลล่ามีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องนอน อย่างละห้อง ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนแล้วเบิกตากว้างก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
  
  วิ่งกระโจนลงเตียงทันที เตียงสปริงนุ่ม ๆ ทำให้ร่างผมเด้งขึ้นประมาณสามเซนติเมตรและเกือบกลิ้งตกเตียง คงเพราะผมกระโดดแรงไป ให้อารมณ์เหมือนเวลาเราโยนโทรศัพท์ใส่เตียงแล้วมันดันกระเด็นลงพื้นเลยครับ อย่างนั้นเลย!!
  
  
  
  ผมกลิ้ง ๆ ไปทั่วเตียงจนผ้าปูยับยู่ยี่ เหลือบตามองไรเฟิลที่ทำหน้าซังกะตายแล้วหัวเราะออกมา จากนั้นผมก็ลงจากเตียงแล้วพุ่งไป้ปิดประตูซึ่งเป็นกระจกแบบเลื่อนออก ตรงนี้เป็นเฉลียงไม้ยื่นออกไป มีจากุซซี่กลางแจ้งด้วย เหวยยยยยยยยยย หนีไปให้ไกลเลยครับ
  
  
  ผมเดินไปที่สระว่ายน้ำขนาดพอดีสีฟ้าสดใสส่องประกายระยิบระยับเล่นกับแสงแดด ท่าทางจะลึกอยู่นะเนี่ย และไม่ไกลจากผมนั้นเป็นเตียงริมสระสองเตียงตั้งอยู่ บริเวณรอบ ๆ มีต้นไม้เยอะแยะเลยครับ มองไปเห็นภูเขาไกล ๆ ด้วย ร่มรื่นแล้วก็เย็นสบายด้วย สวยมาก ๆ และมันก็เป็นส่วนตัวมากเลยครับ ที่พักผ่าน! แฮปปี้!!! (และผมเพิ่งรู้ว่ามาว่าวิลล่าหลังนี้สร้างมาเพื่อคู่รักฮันนีมูนโดยเฉพาะ...  T__T
  
  
  
  
  ---------
  -----
  
  
  
  “ไรรรรรรรรรเฟิลลลลลลล” ผมกระโดดทับไรเฟิลที่นอนหงายอยู่บนเตียง ตั้งแต่แต่งงานเนี่ยผมเหมือนหลายร่างเป็นเด็กสิบขวบไปเลยล่ะ เฮ้อออ
  
  “ว่าไง” ร่างสูงงืมงัมพร้อมกับมือใหญ่ที่วางแหมะบนศีรษะผมและยีเบา ๆ อ่า... ชอบจัง ผมขยับตัวขึ้นไปจนคางเกยอยู่บนอกกว้างและวาดแขนกอดเอวอีกฝ่ายไว้
  
  “ไปเที่ยวกานนนนนน เที่ยว เที่ยว”
  
  “อือ.. ไปจัดของเข้าตู้สิ” ผมยู่ปากแล้วอ้าปากงับปากล่างของไรเฟิลก่อนจะกัดเบา ๆ และหันไปมองกระเป๋าเสื้อผ้าทั้งสองใบหน้าตู้แล้วถอนหายใจออกมา ก่อนจะมุดจากอ้อมแขนไรเฟิลแล้วลงจากเตียง
  
  
  
  นั่งขัดสมาธิที่พื้นแล้วเปิดกระเป๋าทั้งสองใบออก ของเยอะเหมือนจะย้ายบ้านเลย ผมหยิบกระเป๋าใบเล็กที่ใส่ของใช้ในห้องน้ำออกมาแล้วเอาให้ไรเฟิลเอาเข้าไปจัด จากนั้นผมก็เอาเสื้อผ้าเข้าตู้และเก็บของบางอย่างใส่ไว้ในเซฟ
  
  
  ------
  ---
  
  
  “บันนี่..”
  
  “ว่า?”
  
  “หิวยัง?”
  
  “ก็นิดหน่อย หิวแล้วหรอ” ไรเฟิลพยักหน้า ผมปิดกระเป๋าแล้วยกไปไว้ข้างตู้ ดีนะที่จัดเสร็จแล้ว
  
  “ไปหาอะไรกินไหมหละ? จะเปลี่ยนชุดไหม”
  
  “ไป” เรื่องกินปฏิเสธที่ไหนล่ะ ผมกับไรเฟิลไม่ได้เปลี่ยนชุด เพราะที่ใส่มาก็สบายอยู่แล้ว แค่ล้างหน้าให้สดชื่นก่อนจะไปเอากุญแจรถกับคุณผู้จัดการที่ล็อบบี้แล้วออกไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกัน ผมจะกินให้พุงกางเลยคอยดูสิ!!
  
  
  
  -----------------------------
  
  
  
  
  วันที่ 4 ของการเที่ยวที่เชียงใหม่..
  
  
  เรียกได้ว่าหรรษาสุด ๆ สนุกดีครับ ได้เที่ยวเยอะเลย ทั้งในเมือง นอกเมือง เดินป่า ขึ้นดอย น้ำตกชอปปิ้ง บลา ๆๆ และวันนี้ผมกับไรเฟิลไม่มีแพลนจะไปที่ไหน ตอนนี้ยังนอนง่อยกันอยู่ที่วิลล่าอยู่เลยครับ เที่ยวมาหลายวันแล้วเหนื่อย ๆ แต่ก็สนุกมากเช่นกัน
  
  “อือ..” ขยับตัวบิดขี้เกียจแล้วกระพริบตาถี่ ๆ ก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครั้งแล้วขยับกายเข้าหาความอุ่นจากร่างกายของคนที่นอนข้าง ๆ ..ไม่อยากตื่นเลย
  
  “หิวยัง? จุ้บ” ไรเฟิลเอ่ยถามแล้วจูบที่หน้าผากผมเบา ๆ
  
  “นิดหน่อย.. อือ.. ตื่นนานแล้วเหรอ”
  
  “สักพักแล้ว จะนอนต่อหรือยังไง?”
  
  ผมสั่นหน้า “จะอาบน้ำ”
  
  “อืม”
  
  ผมลืมตา ลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวไปคว้าเสื้อคุมอาบน้ำที่ตกอยู่ข้างเตียงมาสวม
  ไรเฟิลแม่ง! ไม่ใส่เสื้อผ้าให้ผมอ่ะ เมื่อคืนหลังจาก.. เอ่อ.. นั่นแหละ ผมก็หลับไปเลย ไม่รู้ด้วยว่าหลับไปตอนกี่โมง
  
  ตอนนี้หรอ เหอะ! ปวดสะโพกฉิบหาย TwT
  
  
  ------
  ---
  
  
  อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ออกไปด้านนอก ได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาแตะจมูก อ่า..
  
  “รูมเซอร์วิสหรอ” ผมถามพลางหั่นสเต็กเข้าปาก
  
  “อือ วันนี้อยากไปไหน” ผมเงยหน้ามองคนถาม คิดสักพักก่อนจะตอบ
  
  “ไม่ไป นอนอยู่ห้องเนี่ยแหละ แต่ตอนเย็นไป Walking street กันไหม วันนี้วันอาทิตย์ด้วย”
  
  “เอางั้นก็ได้”
  
  “อ่ะฮ่ะ”
  
  
  หลังจากกินอาหารเช้าควบเที่ยงไปเสร็จแล้ว ผมก็นั่ง ๆ นอน ๆ เล่นเกม ตอบแชท อัพเดตสเตตัส ถ่ายรูปไปเรื่อยระหว่างวัน ตอนนี้ก็บ่ายสามกว่า ๆ ครับ
  
  แชะ
  
  ลั่นชัตเตอร์ถ่ายภาพฝรั่งผมเงินที่นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่ ไม่เล่นสิ ทำงานต่างหาก.. มาพักผ่อนยังจะทำงานอีก แต่ก็นะ กำลังอยู่ในขั้นตอนการเตรียมตัวเป็นผู้บริหารนี่เนอะ ก็เลยต้องศึกษาเรื่องงานเอาไว้ก่อน..
  
  ไรเฟิลเงยหน้ามองนิดหน่อย ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ไอ้ยักษ์ก็กลับไปสนใจคอมพิวเตอร์บนตัก
  
  ผมกดดูภาพที่เพิ่งถ่ายเมื่อกี้แล้วยิ้มอย่างพอใจ ถ่ายมุมไหนก็ออกมาดูดีจริง ๆ .. สั่นศีรษะกับความคิดตัวเองก่อนจะเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตกับกล่องแล้วอัพโหลดลงโซเชียลเน็ตเวิร์ค
  
  
  ทริปนี้ผมถ่ายรูปไปเยอะมากกกกกกกกก มาก ๆๆๆๆ จริง ๆ ก็แหม ผมมันชอบถ่ายรูปอยู่แล้วนี่นา ยิ่งมาเจอธรรมชาติสวย ๆ งาม ๆ ก็เลยไม่ห้ามใจตัวเองเลย ในเมื่อมีรูปสวย ๆ เยอะก็เลยแบ่งปันให้เพื่อนพี่น้องที่ตามผมอยู่ได้ดูบ้าง แต่พออัพโหลดไป ไม่ว่าจะรูปไหนก็โดนด่าทั้งนั้น..
  
  จากมิตรสหายเพื่อนรัก.. ไนต์กายฟอร์สและบะหมี่.. พร้อมใจกันมาก.. ควอทซ์ตื้นตัน
  
  แต่โดนพวกมันด่าคือบรรลุเป้าหมายของผมแล้วครับ กร้ากกกกกกก
  
  กับคอนเซ็ปต์ที่ว่า...
  
  
  ...ใช้ชีวิตยังไงให้คนด่าและอิจฉา (หัวเราะ)




-มีต่อข้างล่างค่ะ-

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #635 เมื่อ14-06-2015 19:52:14 »

  
  
  เวลา 17.20 นาฬิกา ผมกับไรเฟิลก็ออกจากวิลล่าเพื่อนที่จะไปถนนคนเดินตามที่บอกไว้ ขับรถกันไปเองเพราะคิดว่าน่าจะได้ซื้อของเยอะแน่ ๆ
  
  รถในเมืองเชียงใหม่ค่อนข้างเยอะเลยครับเราเลยมาถึงช้ากว่าที่คิดไว้นิดหน่อย และที่สำคัญคือหาที่จอดรถยากมาก!!!!!
  
  “ป่ะ”
  
  “เดี๋ยว ไปยืนตรงนั้น” ผมชี้ไปที่ตรงกับหน้าประตูท่าแพพอดี ไรเฟิลไปยืนตามที่บอก ผมเลยยกกล้องขึ้นถ่ายรูปอีกฝ่ายไว้แล้วยิ้มเฉ่ง วันนี้มีพร้อพคือกล้องห้อยคอคนละตัว เย่
  
  
  “คนเยอะอ่ะ” ผมบ่น
  
  “จับไว้” คุณชายยื่นมือมาให้ ผมเลิกคิ้วนิดหน่อยก่อนจะยกยิ้มแล้วยื่นมือไปประสานกับมือใหญ่
  
  
  ผู้คนเยอะมากเลยครับ ทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ เบียดกันสุด ๆ แทบจะไม่ต้องเดินเลยครับเพราะมันไหลไปเอง
  
  “อ๊ะ!” ผมร้องเบา ๆ เมื่อแขนครูดกับอะไรสักอย่างกับคนที่เดินสวนกันเมื่อกี้
  
  “เป็นอะไร?”
  
  “อะไรครูดไม่รู้อ่ะ” ยื่นแขนให้ดู มีรอยแดงยาว ๆ แปะไว้เป็นหลักฐาน ไม่ได้เจ็บหรอกครับ ที่ร้องเพราะตกใจมากกว่า
  
  “ไม่ระวังเลย” ยิ้มแหย่ให้ไปกับคำดุ ไรเฟิลสั่นหัวเบา ๆ แล้วดันให้ผมยืนข้างหลังเขาแล้วพาเดิน
  
  อ่า.. มันเหมือนเขาเอาตัวใหญ่ ๆ ของตัวเองเป็นเกราะป้องกันคนให้ผมเลย. . .
  
  
  มีแฟนดีคือลาภอันประเสริฐ...
  
  
  “ไรฟ์!”
  
  “ว่า?” ผมชี้ไปที่ร้านร้านหนึ่ง เป็นร้านขายของแฮนด์เมดอ่ะครับ แล้วผมก็ลากคนตัวสูงไปทันที
  
  “อันนี้ตัวเท่าไหร่ครับ?” ผมชี้ไปตุ๊กตาตัวขนาดเท่าฝ่ามือ เป็นตุ๊กตาผ้าครับ เป็นรูปทรงสัตว์ตัวต่าง ๆ แล้วก็มีเป็นคนด้วย น่ารักมากเลย
  
  “ตัวละ xxx จ้าา เลือกดูได้จ้า” ผมยิ้มให้แม่ค้าแล้วหันไปหาไรเฟิล
  
  “ตัวไหนดีอ่ะ”
  
  “ซื้อให้ใคร?”
  
  “น้องตัวเล็ก” ผมตอบ ไรเฟิลพยักหน้าแล้วชี้ไปแมวกับลิง คือ... ถ้าเอาไปให้น้องตัวเล็กคงกระโดดข่วนหน้าแน่ ๆ อ่ะครับ แต่ก็.. เหมาะดีนะ ฮ่า ๆ ๆ สุดท้ายแล้วผมก็เลือกแมวกับเสือมาอย่างละตัว เมื่อจะจ่ายเงินไรเฟิลก็ดันหยิบตุ๊กตากระต่ายมาอีกตัว ผมเลยแยกเขี้ยวใส่ แต่คุณชายไหวไหล่ไม่สน
  
  
  
  เราเดินไปเรื่อย ๆ ตอนนี้ทั้งของกินของฝากของตัวเองเต็มมือเต็มกระเพาะไปหมดแล้วครับ นี่ก็เอาของไปเก็บไว้ที่รถแล้วรอบหนึ่ง กระเป๋าตังผมตอนนี้รู้สึกจะเบา ๆ แล้วล่ะครับ T_T
  
  ผมแวะที่ร้านเครื่องประดับ พวกเครื่องประดับอย่างนี้เพลิงฟ้าน่าจะชอบ แล้วผมก็ตัดสินใจซื้อไปสองอย่างคือสร้อยข้อเท้ากับปิ่นปักผม อาจจะดูสาวไปนิดแต่เพลิงฟ้าได้ใช้แน่ ๆ ล่ะ เรียบร้อยไปอีกหนึ่งราย..
  
  
  ของฝากจริง ๆ ก็ซื้อให้ครบทุกคนแล้วล่ะครับ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พอมาเดินอย่างนี้อีกเห็นอะไรก็นึกถึงหน้าพวกนั้นขึ้นมาก็เลยซื้ออีก แฮ่
  
  “เดินดูทางหน่อย”
  
  “ดูอยู่”
  
  “ดูยังไงจะชนกับราวเขาอยู่แล้ว”
  
  “ก็คนมันเยอะอ่ะ!”
  
  “อย่าโทษคนอื่น”
  
  “อะไรวะ! เงียบไปเลย ฮือ!” ผมว่าแล้วจิ้มแตงโมงใส่ปากไรเฟิล ไม่รู้ยังไงถึงมาเถียงกันได้เนี่ย โว้ะ!
  
  “อ๊ะ!” ยุติการทะเลาะแล้วลากแขนไรเฟิลไปที่ร้านเป้าหมายทันที มันเป็นร้านที่ขายของพวกเครื่องแต่งกายของชาวเขาอ่ะครับ ผมอยากได้มานานแล้ว โอยยยย ตื่นเต้น! แล้วไรเฟิลนี่อะไร ทำไมต้องมองผมแล้วส่ายหน้าด้วย เชอะ!
  
  
  ผมเอื้อมมือไปหยิบหมวกมาลองใส่ “น่ารักมะ?”
  
  ไรเฟิลส่ายหน้า “ไม่” แต่ก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป ผมเลยยิ้มเฉ่งชูสองนิ้ว เต๊ะท่าให้คนตัวสูงถ่าย สนุกดี จากร้านชาวเขาผมได้หมวกมาหนึ่งใบกับกระเป๋าสะพายของปักลายอีกหนึ่งใบ
  
  
  “ไรฟ์ ซื้อผ้าคลุมไหล่ฝากคุณแม่ไหม”
  
  “ก็ดี” แล้วพี่ท่านก็เดินไปจับ ๆ ดู ๆ ผ้าแบบต่าง ๆ หลายสี หลายลายจนตัดสินใจเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว
  
  
  -----
  ---
  
  “บันนี่”
  
  “หา? ว่า?”
  
  “เมื่อยยัง กูเมื่อยแล้ว”
  
  “อ่า ๆ กลับเลยไหม?”
  
  “ก็ดี”
  
  “อือ กลับกัน”
  
  
  เดินซื้อของตั้งนานไม่เหนื่อยแต่ทำไมพอจะเดินกลับไปที่รถแล้วมันเหนื่อยแบบนี้ล่ะ... งื่อ
  
  
  “อุ๊ย เจอกันอีกแล้วนะคะ” ผมกระพริบตาปริบ ๆ ใส่ผู้หญิงสองคนที่เข้ามาทักระหว่างที่ยืนรอให้รถผ่านไปเพื่อที่จะข้ามถนน. . .
  
  ใครวะ
  
  “อ่า..”
  
  “จำดรีมกับแพรวไม่ได้หรอคะ ที่เจอกันที่สนามบินแล้วก็ที่โรงแรมไง”
  
  “เอ่อ.. อ่อ จำได้ครับ” ผมยิ้มแห้ง แอบส่งสายตาให้ไรเฟิลเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือ แต่คุณชายแค่มองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปาก นี่แกล้งกูใช่ม้ายยยยย แก้แค้นที่พาเดินตลาดตั้งแต่หกโมงเย็นจนสามทุ่มหรอที่รัก!
  
  “จะกลับแล้วหรอคะ” ผู้หญิงอีกคนพูด ผมถามพยักหน้าช้า ๆ “กลับยังไงอ่า แพรวกับดรีมก็จะกลับเหมือนกัน” ผมยิ้มรับ พลางเดินข้ามถนน
  
  “ไหน ๆ ก็พักที่เดียวขอเราสองคนกลับด้วยได้ไหมคะ” โอ้โห.. ถึงกับนิ่งค้างไปเลย จะทำไงดีล่ะ ผมกับไรเฟิลหันมองหน้ากัน แล้วก็มองสองสามที่ยืนมองตาปริบ ๆ ไม่ต้องทำตาแป๋วก็ได้มั้ง..
  
  “ไรเฟิล”
  
  “...........” ไรเฟิลเงียบ ไม่ตอบ ผมกัดปากอย่างคิดหนัก ถ้าบอกว่าไม่มันก็ยังไงล่ะครับ ถ้าบอกได้มันก็ขัดกับความรู้สึกอ่ะ ทำไมผมต้องเกิดมาเป็นคนใจดีด้วยเนี่ยTwT(โดนโบก)
  
  “ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ”
  
  “อ่า.. ไปด้วยกันก็ได้ครับ..”
  
  “หึ” ไรเฟิลแค่นเสียงแล้วเดินน้ำออกไป ผมเม้มปากแล้วยิ้มแห้งให้กับสองสาว พอมาถึงรถคุณชายก็เปิดกระโปรงด้านหลังแล้วยกของไปวาง ไม่รอผมเลยอ่ะ!
  
  
  
  “ทั้งสองคน.. ชื่ออะไรหรอคะ?” อ้าว ไม่รู้จักแต่ยังขึ้นรถมาด้วยนี่มันคืออะไร ไม่กลัวกันหรอครับ!
  
  “ควอทซ์ครับ”
  
  “.........”
  
  “ส่วนนี่ ไรเฟิล”
  
  “แพรวค่ะ”
  
  “ดรีมค่ะ”
  
  “ครับ” ผมแอบพรูลมหายใจ
  
  
  “บันนี่” คุณชายเพิ่งจะเปิดปากตั้งแต่ขึ้นรถ ต้องกระตือรือร้นกันหน่อย
  
  “หือ?”
  
  “กี่โมงแล้ว?”
  
  “สามสี่(สามทุ่มสี่สิบ)”
  
  “เวร!”
  
  “มีอะไรอ่ะ?”
  
  “เปล่า” ว่างั้นก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา กดอะไรยุกยิกแล้วยกขึ้นแนบหู
  
  “สวัสดี ... รังสิมันต์ ... รังสิมันต์ ศิริวัฒนามงคล ... ใช่ ... ยกเลิกโต๊ะที่จองไว้ ... อืม ครับ” วางสายแล้วโยนโทรศัพท์ใส่ช่องวางของ ผมได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ อะไรของเขา
  
  “มีอะไรหรอ?”
  
  “หึ” แล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ ผมขมุบขมิบปากกับตัวเองเป็นบ้าอยู่คนเดียว อารมณ์เสียอะไรก็ไม่รู้ ฮึ่ย!
  
  
  -----------
  
  
  ไรเฟิลจอดรถที่หน้าโรงแรมให้สองสาวลงและไม่มีการลงไปช่วยขนอะไรทั้งสิ้น ก็นะ.. ผมก็ไม่มีอารมณ์จะช่วยหรอก ส่งสองสาวแล้วเราก็กลับวิลล่า
  
  ผมมองข้าวของที่วางอยู่เกลื่อนพื้นอย่างปลงตก พอเอามาวางรวมกันแบบนี้แล้วมันเยอะมาก!!!!! กระเป๋าจะพอหรือเปล่า แล้วน้ำหนักจะได้ไหม โอ๊ยยยย เครียด!
  
  สุดท้ายก็ยัดของทุกอย่างใส่กระเป๋าได้หมด เสียพื้นที่ไปหนึ่งใบเต็ม ๆ โดยการที่ผมย้ายเสื้อผ้าของผมไปใส่รวมกับกระเป๋าไรเฟิลจนหมด ที่ต้องรีบจัดไว้เพราะพรุ่งนี้ก็กลับกรุงเทพแล้วครับ Go back to real life!
  
  เหนื่อยชะมัด ปวดขามากเลย ไปอาบน้ำหน่อยดีกว่า ว่าแต่ไรเฟิลอยู่ไหนเนี่ย!
  
  
  “ไรเฟิล!!” ผมตะโกนเรียก ได้ยินเสียงน้ำแว่ว ๆ มาเข้าหู อยู่ในห้องน้ำสินะ แต่พอเข้าไปในห้องน้ำกลับไปเจอ หรือจะอยู่ด้านนอก
  
  
  “ทำอะไรอ่ะ” ผมร้องถามคนที่ก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่อ่างจากุซซี่ แล้วในอ่างก็มีน้ำเต็มแล้วด้วย..
  
  ไรเฟิลหันมายิ้มมุมปาก “แช่น้ำไหม”
  
  “เอ่อ..”
  
  “มานี่” ผมเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างระแวงหน่อย ๆ ก็ทั้งสีหน้าและแววตามันวิบวับมากเลยนี่! ไม่น่าไว้ใจสักนิดเลยครับ
  
  ผมหรี่ตามอง “อะไร” ไรเฟิลยังคงยกยิ้มมุมปาก มือหนาคว้าข้อมือผมแล้วดึงเข้าไปใกล้ตัวก่อนจะดันผมให้นั่งบนขอบอ่าง
  
  “ม มีอะไรวะ”
  
  “แช่น้ำหน่อย” ผมกระพริบตาปริบ ๆ ยังคงมองมันอย่างไม่ไว้เจอ แต่ในระหว่างที่ผมล่องลอย(?)กับความคิดตัวเองอยู่นั้นไรเฟิลก็ถอดเสื้อผมออกไปอย่างง่ายดายโดยที่ยังไม่ทันป้องกันตัวเองเลยสักนิด!!!
  
  “กางเกง จะถอดเองหรือถอดให้” เลิกคิ้วใส่ทำเสียงเข้ม หน้านิ่ง คิดว่าเท่หรือไง ไอ้ฝรั่งขี้เก๊ก!
  
  ยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ เออ ก็ได้! ถอดก็ถอด ชิ!
  
  ผมปลดกระดุมกางเกงแล้วถอดออกตอนนี้เลยเหลือแค่ชั้นในขาสั้นปกปิดร่างกาย เลยกระโดดลงอ่างอาบน้ำหลบสายตาคมกริบสีฟ้าสวย แล้วทำไมผมต้องบ้าจี้ทำตามที่มันบอกด้วยเนี่ยยยย! น่าอายเป็นบ้า แล้วที่นี่มันด้านนอกด้วยอ่ะครับ ฮือ!
  
  
  ออดดดดดด
  
  ผมหันมองหน้าไรเฟิล ใครมากดออดอะไรตอนนี้อ่ะ.. คุณชายไหวไหล่แล้วเดินออกไป ผมเลยนั่งแช่น้ำงง ๆ กลิ่นหอม ๆ กับฟองนุ่ม ๆ นี่มันทำให้รู้สึกผ่อนคลายมาก ๆ ไหนจะน้ำวนนี่อีก ฮี่
  
  
  สักพักไรเฟิลก็กลับเขามาพร้อมกับของในมือ ผมกระพริบตาปริบ ๆ ไวน์ราคาแพงนั่นมัน..
  
  “เอ่อ..”
  
  “หึ” ไรเฟิลรินไวน์ใส่แก้วทั้งสองใบแล้วส่งมาให้ผม เขาเดินไปจุดเทียนหอมที่วางอยู่รอบ ๆ ก่อนจะปิดไฟลง แสงสว่างสีเหลืองนวลของเปลวไฟทำให้ผมรู้สึกแปลก อ่า.. ชักเขิน ๆ ขึ้นมาแฮะ
  
  
  ไรเฟิลตามลงมาในอ่างด้วยร่างกายเปล่าเปลือย ทำเอาผมกลืนน้ำลายเอือก.. ใบหน้าหล่อและสันกรามคมเฉียบทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่ายิ่งมีแค่แสงไฟจากเปลวเทียนแล้วผมรู้สึกว่ามันดูอีโรติก...
  
  “ขยับมานี่หน่อย” ผมสั่นหัว “อย่าดื้อดิ”
  
  “ไม่เอา อยู่นี่ก็ใกล้แล้ว”
  
  “ใกล้กว่านี้ไม่ได้หรือไง” ว่าแล้วก็ยกไวน์ขึ้นจิบ ชิลไปไหมพ่อ แต่พอเห็นสายตาดุ ๆ ที่ส่งมาก็เล่นเอาใจสั่น ไม่ต้องขู่ก็ได้ ยอมแล้วคร้าบบบบ
  
  “จำเป็นต้องเกร็งขนาดนี้ไหม?”
  
  “จิ๊” จิ๊ปากใส่แล้วหันหน้าหนี ผมแกว่งแก้วไวน์ในมือเบา ๆ แล้วยกขึ้นจิบ “นึกยังไงทำอะไรแบบนี้”
  
  “พอใจ”
  
  “ฮึ่ย! เอ้อ! นึกออกแล้ว ที่คุยโทรศัพท์บนรถนั่นเรื่องอะไรหรอ”
  
  “จองโต๊ะดินเนอร์ไว้ แต่ผิดแพลนหมด เพราะไปวอล์คกิ้งสตรีทนั่นแหละ กลับไม่ทันเลยต้องยกเลิกไง”
  
  “อ่า.. โอ๋ ๆ ไม่งอแงนะคนดี” ผมยื่นมือไปตบใต้คางไรเฟิลเบา ๆ แล้วยืดตัวขึ้นไปจูบแก้มของไรเฟิล แล้วก็ตีฟองเล่นแก้เขิน...
  
  T////T
  
  
  
  “เฮ้ย!” ผมร้องออกมาอีกครั้งเมื่ออยู่ ๆ ไรเฟิลก็กระชากผมขึ้นไปนั่งบนตัก และด้วยความตกใจทำให้ผมเผลอขยับมือจนไวน์หกราดตัวเอง ซ้ำมืออีกข้างยังปัดไปโดนแก้วของไรเฟิลที่วางอยู่บนขอบอ่างตกพื้นไปอีก. . .
  
  
  ไรเฟิลคว้าแก้วเปล่าในมือผมออกไปจากนั้นเขาก็อาศัยช่วงที่ผมกำลังมึนเปลี่ยนให้ผมนั่งบนตักโดยหันหน้าเข้าหาเขา!!!
  
  เร็วฉิบหาย!
  
  
  “อือ!” ล แล้วจำเป็นต้องบีบก้นผมหรอ!!! “ไรเฟิล ไม่เล่นนะ”
  
  “ใครบอกเล่น นี่เอาจริง”
  
  
  น้ำตามา. . .
  
  
  ไรเฟิลโอบรอบเอวของควอทซ์แล้วดันเข้าหาตัวจนแผ่นอกทั้งคู่แนบกัน ก่อนที่ร่างสูงจะฝังใบหน้ากับซอกคอของกระต่ายตัวขาว
  
  
  แทนที่จะห้ามแต่ทำไมถึงได้เอียงคอสมยอมอย่างนี้เล่า!!
  
  
  “ร ไรเฟิล..”
  
  “ถ้าไม่อยากโดนจนลุกไม่ขึ้นอย่าเรียกด้วยเสียงแบบนั้น”
  
  
  ไรเฟิลเคลื่อนริมฝีปากไปที่หลังใบหูขาวก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงมาตามแนวลำคอ พร้อมทั้งใช้ฟันครูดและขบเม้มไปด้วย ริมฝีปากร้ายอ้าครอบบนเม็ดอกที่โผล่พ้นน้ำ กระต่ายน้อยสะดุ้งเฮือกจิกเล็บกับไหล่กว้างเพื่อระบายอารมณ์
  
  “อะ.. อือ..”
  
  มือใหญ่ซุกซนลูบไล้ตามแผ่นหลังบางไปจนถึงสะโพกกลมกลึง ไรเฟิลบีบเคล้นก้อนเนื้อนุ่มอย่างมันมือ ก่อนที่มือหนาจะค่อย ๆ ร่นชั้นในตัวน้อยที่ปดปิดกายขาวออก
  
  “อื้อ!! อย่า อย่ากัดสิ!!”
  
  
  ช้าเกินไปกับคำห้ามปรามเมื่อฟันคมขบลงบนเม็ดอกสีสวยเข้าแล้ว
  
  
  เจ็บ.. แต่กลับรู้สึกดีจนไม่อยากใส่ใจความเจ็บนั้นเลย..
  
  
  “อือ อ๊า ร ไรเฟิล ม ไม่เอานะ!”
  
  ไม่ใช่ว่าจะเล่นตัวหรอกนะ ตอนนี้ผมก็มีอารมณ์แล้ว แต่นี่มันด้านนอกนะเว้ย! ถึงแม้จะดึกแล้วก็เถอะ มันน่าอายนี่นา!
  
  
  “อื้อ!!”
  
  
  นอกจากจะไม่ฟังคำขอแล้วยังมีหน้ามาจูบเขาอีก!! กระต่ายจอมดื้ออยากัดริมฝีปากบางนั่นแรง ๆ แต่พออ้าปากก็กลายเป็นเปิดทางให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามาอย่างง่ายดาย!
  
  ความรู้สึกวาบหวามทำเอาขนลุกซู่ แม้อุณหภูมิภายนอกจะค่อนข้างเย็น แต่ภายในร่างกายกลับร้อนรุ่มจนทรมาน..
  
  
  จะ..ทนไม่ไหว..แล้วนะ..
  
  
  “อือ อืม”
  
  สุดท้ายก็ต้องยอมให้จนได้ ควอทซ์ตอบรับจูบไรเฟิลกลับไปอย่างดุเดือดเช่นกัน ริมฝีปากร้อนของทั้งคู่บดเบียดจนไร้ช่องว่าง เรียวลิ้นเกี่ยวพันอย่างไม่มีใครยอมใครจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องในโสตประสาท
  
  กระต่ายขาวกระตุกเฮือกเมื่อเรียวนิ้วยาวของไรเฟิลกรีดผ่านรอยแยกระหว่างก้อนเนื้อกลม ไรเฟิลขยับปลายนิ้วทักทายช่องทางคุ้นเคยก่อนจะค่อย ๆ สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไป
  
  ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังตอดรัดทุกทีสิน่า.. ยกยิ้มในใจอย่างพอใจกับปฏิกิริยาที่ได้รับ เมื่อคนตัวเล็กในอ้อมแขนดูเหมือนจะหายใจไม่ทันเขาถึงต้องผละจูบออกอย่างเสียดาย
  
  แก้วนุ่มขึ้นสีแดงจัด ดวงตากลมโตฉ่ำวาวด้วยแรงอารมณ์ ปากอวบอิ่มสีสดเผยออ้าหอบอากาศเข้าปอด ก่อนจะเชิดหน้าครวญครางเมื่อไรเฟิลขยับเรียวนิ้วเข้าออกอย่างร้อนแรง
  
  “อ๊ะ อื้อ!”
  
  “อืม..” ไรเฟิลครางต่ำเมื่อช่องทางของภรรยาตัวน้อยตอดรัดนิ้วเขาเสียจนแทบขยับไม่ได้ อ่า.. อยากจะเปลี่ยนให้เป็นของเขาแล้วสิ..  เมื่อคิดอย่างนั้นก็ดึงนิ้วออกจนควอทซ์ผวาเฮือก จับมือบางของกระต่ายน้อยให้สัมผัสกับท่อนเนื้อร้อนที่ผงาดรอ
  
  “ม ไม่..”
  
  “ทำให้หน่อยสิ..” กระซิบบอกก่อนจะกดจูบลงบนขมับของคนตัวเล็ก ควอทซ์สั่นหน้าหวือปฏิเสธ
  
  ที่บอกให้ทำให้ไม่ใช่ให้เขาใช้มือขยับ ๆ  นะ! แต่เขาต้องกดสะโพกกลืนกินแท่งร้อนของมันต่างหากเล่า!!!
  
  “ท ทำเองสิ อื้อ..!”
  
  “หึหึ”
  
  “ด เดี๋ยว! ป ไปที่เตียงสิ บอกว่าเดี๋ยวไง!!”
  
  ฟาดเพี๊ยะลงบนอกแกร่งของคนขี้แกล้ง ไรเฟิลยกยิ้มก่อนจะช้อนตัวกระต่ายจอมดื้อขึ้นแนบอกแล้วพาไปที่เตียงตามคำเรียกร้อง วางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือก่อนจะใช้ผ้าสะอาดเช็ดฟองสบู่ออกจากร่างกายของตัวเองและเจ้าบันนี่ แล้วเหวี่ยงผ้าทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
  
  
  
  
  
  “อ๊ะ! อ๊า! อื้อ!” กายบางสั่นคลอนตามแรงกระแทกจากร่างสูง มือเล็กจิกดึงผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ระบายความเสียว แต่ความเสียวซ่านในความรู้สึกกลับไม่ได้น้อยลงไปเลยสักนิด! จะบ้าตายอยู่แล้วนะ ทำไมถึงได้ร้อนแรงขนาดนี้!!
  
  “ร ไรเฟิล อ๊า!!” ใบหน้าหวานสะบัดไปมา ปากก็ร้องครางเรียกชื่อเขาเสียงหวาน ยิ่งเมื่อควอทซ์ขบริมฝีปากอย่างเสียวกระสัน มันยิ่งเร้าอารมณ์ให้เขาโหมกระแทกความเป็นชายเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง
  
  
  
  “อือ จ จะไม่ไหว แฮ่ก แล้ว อ๊ะ!”
  
  “อ่า.. ปล่อยออกมา อืม.. เลยคนดี”
  
  “ฮือ อะ อะ อ๊า!!”
  
  
  ควทอซ์หวีดร้องเมื่อร่างกายถึงจุดสูงสุด หยาดน้ำสีขุ่นเปรอะเลอะหน้าท้องแกร่งของไรเฟิลและของตัวเอง ร่างบางหอบหายใจถี่รัวจากความเหน็ดเหนื่อย ไรเฟิลเร่งขยับซอยสะโพกเร็ว ๆ รัว ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้ออย่างหยาบโลน ก่อนจะปลดปล่อยน้ำคาวเข้าไปในกายบางทุกหยาดหยด..
  
  “อ่า..”
  
  กดจูบบนหน้าผากมนแผ่วเบาก่อนจะย้ายไปที่ริมฝีปาก คราวนี้ไม่ใช่จูบร้อนแรงอย่างก่อนหน้าที่ผ่านมา ไรเฟิลกดย้ำซ้ำ ๆ กับกลีบปากอิ่มเบา ๆ ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานภายในอย่างช้า ๆ
  
  
  หัวใจของเจ้าชายน้ำแข็งอย่างไรเฟิล...มีเพียงควอทซ์เท่านั้นที่ได้ครอบครอง
  
  
  
  เนื้อกระต่ายแสนหวานล้ำเลิศอย่างควอทซ์...ก็มีเพียงไรเฟิลเท่านั้นที่ได้ลิ้มลอง





----------------------------------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงบันนี่กันไหม เอาตอนพิเศษมาให้แล้วค่าาาาาาาาาาา
มันก็ยังแปลก ๆ เหมือนเดิมและคนเขียนก็ยังตัดบทได้น่าตบเหมือนเดิม 555555555555
ชีวิตสองนางต้องมีอะไรมาป่วนตัลลอดดดดด (หัวเราะยังไงไม่ให้รู้ว่าสะใจ)
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่เข้ามาอ่านกัน
ไว้เจอกันใหม่กับสเปเชียลนะครับบบบบ อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ ฮือ จะพยายามแต่งมาให้อ่านกันนะฮะ (ถ้ายังมีคนอ่านอยู่อ่ะนะ แต่ถึงไม่มีก็จะลง แบร่)
บ๊ายบาย จุ้บ ๆ รักทุกคนเยยน้าาาาาา
  

ออฟไลน์ nokkaling

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 941
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #636 เมื่อ14-06-2015 20:43:30 »

 :pig4: :bye2: o13

ออฟไลน์ THESUNINSSH

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #637 เมื่อ14-06-2015 21:08:38 »

 o13 :pighaun: :katai2-1:

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #638 เมื่อ14-06-2015 22:14:18 »

อ๊ายๆๆๆๆๆ

หวานกันตลอดๆๆ

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #639 เมื่อ15-06-2015 06:01:52 »

อิจฉา...หวานกันจริงๆ :-[ :-[ :-[

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
« ตอบ #639 เมื่อ: 15-06-2015 06:01:52 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #640 เมื่อ15-06-2015 20:05:28 »

 :pighaun: :pighaun:

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #641 เมื่อ15-06-2015 23:21:59 »

อ๊ายยยย เลือดพุ่งค่ะ หวานกันตลอดอะคู่นี้

ออฟไลน์ am_am

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #642 เมื่อ16-06-2015 11:43:28 »

น่าร๊ากกกกกกกก :z1:

ออฟไลน์ Bear Company

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #643 เมื่อ16-06-2015 13:59:46 »

 :m25:

ออฟไลน์ wann

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 151
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #644 เมื่อ16-06-2015 16:21:59 »

ขอบคุณนะค้าาา

น่ารักตลอดเรื่องเลยยบันนี่ :mew1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #645 เมื่อ16-06-2015 18:30:42 »

 :pighaun: ให้กับความหวาน

ออฟไลน์ HanTwoH

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #646 เมื่อ17-06-2015 15:50:55 »

หวานเนอะ มาอัพสเปบ่อยๆนะคร้าาา สู้ๆด้วย

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #647 เมื่อ17-06-2015 19:48:26 »

ขอบคุณ :)

ออฟไลน์ แ ฝ ง.

  • แด่....แ ฝ ง.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #648 เมื่อ18-06-2015 17:23:43 »

รับบริจาคเลือดค่ะ  :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

ออฟไลน์ Niinuii

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #649 เมื่อ28-06-2015 18:20:03 »

 :hao6: :katai2-1: :hao6: :katai2-1: :hao6: :katai2-1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
« ตอบ #649 เมื่อ: 28-06-2015 18:20:03 »





ออฟไลน์ New_Tai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #650 เมื่อ28-06-2015 18:21:52 »

 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ b2friend

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 280
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : R8Q's DAY [14:06:2015]
«ตอบ #651 เมื่อ19-07-2015 23:18:31 »

อ่านรวดเดียว..จนจบ
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมากกกกก :-[

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
[END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #652 เมื่อ21-07-2015 20:26:13 »

*ย้อนกลับไปตอนยังอยู่ปีสาม(เทอมสอง)นะงับ*


SPECIAL SPORT DAY 1





  ตอนนี้ผมอยู่ห้องประชุมรวมของคณะ ในขณะที่คนอื่น ๆ ปรึกษากันว่าคณะเราจะส่งใครลงแข่งขันอะไรบ้างในวันกีฬามหาวิทยาลัย ผมที่ไม่ได้ช่วยอะไรจึงปลีกตัวออกมานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ข้าง ๆ ก็มีหมาไนต์อยู่นั่นแหละ ตามติดยิ่งกว่าเงา!
  
  
  “มึงจะไม่คุยกับไอ้ปืนหน่อยหรอวะ?” เสียงหมาไนต์ดังอยู่ข้างหูแต่ผมแสร้งไม่สนใจ เล่นเกมในมือถือตัวเองต่อไป
  
  “มันไม่ได้ตั้งใจขึ้นเสียงใส่ มึงก็รู้น่า..” นั่นแหละที่ผมไม่คุยกับไรเฟิล ผมไม่ได้งี่เง่านะเว้ย! แต่แบบ.. เออ งี่เง่าก็ได้ ไม่ชอบอ่ะ ทำไมต้องขึ้นเสียง
  
  
  เหตุการณ์มันเกิดหลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จ ไรเฟิลดูโทรศัพท์แล้วก็หงุดหงิดขึ้นมา ผมก็ชวนคุยดี ๆ แต่แล้วอยู่ ๆ ก็ตะคอกผมเฉยเลย กูก็งงสิ ที่ผมไม่เข้าใจคือมันตะคอกทำไม หงุดหงิดเองแล้วมาพาลผมเพื่ออะไรวะ ใคร ๆ ก็ไม่ชอบโดนขึ้นเสียงใส่ทั้งนั้นแหละครับ แล้วนี่โดนทั้งที่ไม่ได้ผิดห่าอะไรเลยด้วย หงิดสิหงิด!
  
  
  แล้วนี่ไม่คิดจะมาง้อเลยหรือไง!! โทรมาก็ไม่ได้หรอไอ้ยักษ์!!
  
  
  “ปีใหม่แล้วมึงอย่าคิดเล็กคิดน้อยงี้ดิ” ..ผ่านปีใหม่จะสองอาทิตย์ละนะ
  
  แล้วไรเฟิลจ้างมึงมาเท่าไหร่ครับ หื้อออออ!!!
  
  “โวะ! งอนเป็นผู้หญิงไปได้ ถ้าเป็นกูนี่เลิกเลย”
  
  ตีนกูนี่สั่นไปหมด..
  
  “เสือกไร?”
  
  “หาเสียงเจอแล้วหรอคร้าบบบบ โอ๊ย!” ผมเอาโทรศัพท์ฟาดหัวไอ้ไนต์ไปอย่างหมั่นไส้ กูรำคาญ!!!
  
  
  
  “ม่า” สะกิดบะหมี่ที่ยืนเป็นเจ้าแม่ให้น้องปีหนึ่งปีสองสักการะ.. ไม่ใช่ละ มันกำลังช่วยปีสี่คัดกรองและหาคนที่จะลงแข่งอยู่ นึก ๆ แล้วผมกับไอ้ไนต์โคตรไร้ประโยชน์ หัดไปมองไอ้หมา นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่และไม่มีใครกล้าว่าด้วย
  
  “ไร?”
  
  “กูออกไปได้ป่ะ?” สัด ละยื่นไมค์มาหาพ่อมึงหรอ เสียงออกลำโพงไปดิ คนก็มองกันพรึ่บ รู้สึกได้ถึงการมองแรง.. ผมเหยียดริมฝีปากเป็นเส้นตรง ยกมือลูบหน้าแล้วยื่นไปตบกะบาลเจ้าแม่ที่หัวเราะพอใจ
  
  “จะไปไหน คนอื่นยังอยู่กันเลย มึงอย่ามาเห็นแก่ตัวดิวะ”
  
  “เบื่อหน้ามึงอ่ะ”
  
  “อ่ะจ่ะ”
  
  “....”
  
  “แล้วมาหน้างอใส่กูไมว้าาาาา เบื่อก็มาช่วยกูนี่” บะหมี่ยัดกระดาษประมาณสี่แผ่นใส่มือผม
  
  “โห.. เอาคืนไปเลย” ผมยัดคืนให้มันแล้วกะว่าจะกลับไปนั่งหลบมุมเหมือนเดิม
  
  “เจ้ ๆ จับมันลงหลีดดดดด!”
  
  “เออว่ะ คุณหนูมาหาเจ้หน่อยสิลูก” ไม่ใช่ชื่อกู กูไม่หัน “ไอ้ควอทซ์!!! กูบอกให้มานี่”
  
  แทบลงไปกองกับพื้น ผมหน้างอ หันไปหาคนเรียก เจ้บาน่าพี่รหัสปีสี่ของไอ้บะหมี่ท้าวสะเอวทำหน้ายักษ์ใส่ ทำนองว่า ‘ถ้ามึงไม่อยากตายก็รีบมา’
  
  
  “ครับ?” ผมถูกเจ้แกลากแขนไปอีกฝั่งท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของหลาย ๆ คน
  
  “เป็นหลีดไหม?”
  
  “ไม่” ตอบกลับไปทันควันส่ายหน้าจนผมกระจาย เจ้บาน่าจิ๊ปาก
  
  “โหย.. ไรวะ เสียดายเบ้าหน้า มึงจะอยู่เฉย ๆ หรือไง”
  
  “ผมลงกีฬาได้นะเจ้” เอาดิ! ผมไม่ยอมเป็นหลีดแน่อ่ะ
  
  “หน้าอย่างมึงเนี่ยนะคุณหนู หมากเก็บหรอลูก?” ผมกลอกตา ตั้งแต่ที่มีข่าวออกมาก็เปลี่ยนชื่อผมจาก ‘เด็กทุน’ เป็น ‘คุณหนู’ ซะงั้น แต่เจ้บาน่าแกเรียกเพราะจะกวนตีนเฉย ๆ เมื่อก่อนก็ซี้กัน
  
  
  ข่าวอะไรหรอ ก็หลังจากงานเดินแบบของอาณิช ก็มีข่าวเปิดตัวทายาทนักธุรกิจพันล้าน.. พร้อมกับแปะรูปผมขนาดเท่าฝาบ้าน เท่านั้นแหละ บึ้ม! ความวุ่นวายก็เข้ามาทันที..  แรก ๆ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมด้วยไงไม่ค่อยได้เจอใคร พอเปิดเทอมปุ๊บ ก็ไม่ผิดจากที่คาดเท่าไหร่
  
  
  จากคนที่เคยถูกมองด้วยความรังเกียจและสายตาเหยียดหยาม ก็แปรเปลี่ยนเป็นอยากเข้าหา ทึ่ง รู้สึกผิด(ที่น้อยมาก ๆ) ตลกดี..
  
  
  ปัง!!
  
  
  เสียงเปิด-ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจใครทำให้ทุกคนหันไปมองรวมทั้งผมด้วย คนที่เข้ามาใหม่เดินตรงมาไม่สนสายตาใครด้วยใบหน้านิ่งเฉย ผมอ้าปากเหวอ กระพริบตาปริบ ๆ ใครให้มันเข้ามา!!!!!!
  
  “มาคุยกันหน่อยไหม?”
  
  “... เจ้ ผมว่าหลีดก็น่าจะดีนะ” ผมหันไปยิ้มให้เจ้บาน่าที่ทำตาพราวระยับ เมินเสียงเข้ม ๆ ของไอ้ยักษ์ฝรั่งราวกับมันเป็นเสียงแมลงวี่แมลงวัน หึ!
  
  “กรี๊ดดด! เลิศ! หล่อนเขียนชื่อยัยคุณหนูไป”
  
  “ว่าไงนะ”
  
  “อุ้ย.. สวัสดีจ้ะสุดหล่อ” กลอกตาแป๊บ เจ้หันไปหาไรเฟิลละ
  
  “บันนี่”
  
  “ระ?”
  
  “ลงหลีด..งั้นเหรอ?”
  
  “แล้วจะทำแมะ”
  
  “ใครอนุญาต”
  
  “อนุญาตตัวเอง ทำไมครับ มีปัญหาอะไรเหรอ?”
  
  “มีแน่” คนตัวสูงแสยะยิ้ม “ถ้าเขียนชื่อไอ้เตี้ยนี่ลงไปก็ไม่ต้องเอางบ”
  
  ไอ้สาดดดดดดดดดดดดด!!
  
  ทุกคนแม่งแดกจุดกันไปเต็มกระเพาะแล้วมั้ง พี่ที่กำลังจะเขียนชื่อผมก็รีบวางปากกาทันที
  
  “ทำงี้ได้ไง!!”
  
  “แล้วทำไมจะไม่ได้ มานี่เลย”
  
  “ไม่ไป!!! ไม่ว่าง!! กลับไปเลย เขาไม่ให้คนนอกเข้าไม่รู้หรอ!”
  
  “เหรอครับ?” หันไปหาประธานคณะที่ยืนเอ๋ออยู่ พี่อย่าไปยอมมมมมม
  
  “เอ่อ.. อือ.. แต่ถ้านายจะอยู่ก็.. ไม่เป็นไร”
  
  ฟ้าคคคคคคคคคคคคคคคคคค!
  
  แล้วก็ไม่มีใครค้านห่าอะไรเลยอ่าาาาาาาาาาาา แค่เป็นขั้วอำนาจนี่ต้องยอมมันเหรออออ แค่มันเป็นลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยเนี่ยยยยยยยยย โว้ยยยยยยยยยยยยย!
  
  ไรเฟิลคว้าขอมือผมแล้วลาก ย้ำว่า ลาก! ออกจากห้องประชุม หันกลับไปมองเห็นไอ้หมาไนต์โบกมือให้พร้อมกับทำหน้ากวนตีน เดี๋ยวมึงเจอ!
  
  
  “ปล่อยปล่อยปล่อยปล่อยยยยยยยยย”
  
  “เงียบน่า”
  
  “ก็ปล่อยเดะ!!”
  
  “เฮ้อ..” ไรเฟิลถอนหายใจ ผมเลิกคิ้วมอง เอนตัวพิงกำแพงด้านหลัง มันก็แถว ๆ หน้าห้องประชุมเชียร์เนี่ยแหละ
  
  “ขอโทษครับ”
  
  “...”
  
  “ไม่ได้ตั้งใจ”
  
  “...”
  
  “จริง ๆ นะ” แล้วทำไมต้องทำเสียงอ่อยพร้อมกับช้อนตามองด้วยเล่า!!! ฟฟฟฟหกเ้าว ควอทซ์จะไม่ทน
  
  “แล้วตะคอกไมเล่า..”
  
  “น่า.. ไม่ได้ตั้งใจ ไม่งอนแล้วนะ”
  
  ปัดมือที่เขี่ยข้างแก้มออก “ไม่ได้งอนโว้ยยยยย”
  
  “แน่ใจ?”
  
  “เออดิ! กลับคณะไปเลยชิ้ว ๆ” ต้องรีบไล่ เพราะกลัวจะข่มยิ้มไว้ไม่ไหว เอาจริง ๆ แบบไม่ฟอร์มเลยนะ ผมนี่ใจอ่อนยวบตั้งแต่เห็นหน้ามันแล้ว ฮือออ ไอ้คนใจง่ายยยย
  
  “อยากอยู่ด้วย..”
  
  “แหวะ ที่คณะไม่มีอะไรทำหรือไง”
  
  “หึ”
  
  “เข้าด้านในละนะ มึงก็กลับไปได้แล้ว”
  
  “บันนี่..”
  
  “อย่าอ่อยเดี๋ยวกูไม่ทน” ผมพึมพำเบา ๆ
  
  “หือ?”
  
  “อืออออ กลับไปปปปป”
  
  “ไล่?”
  
  “เออ ไล่ นี่ออกมานานแล้ว เดี๋ยวโดนด่า”
  
  “ใครจะกล้า”
  
  “น่าาา เสียงานเสียการหมด โวะ”
  
  “อืม”
  
  “บ๊ายบาย” ผมยิ้มแฉ่งโบกมือไปมา คุณชายแสยะยิ้มกดลงมาแตะปากผมเร็ว ๆ และผละออก
  
  “ห้ามลงหลีด”
  
  “ไม่ลงหรอกน่าาาาา  Don’t worry!”
  
  “อืม” โบกมือให้อีกรอบ เมื่อคนตัวสูงหายลับตาผมก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วกลับเข้าไปด้านใน
  
  
  
  
  
  
  “ไง โดนดูดเปล่า”  ผมตบกระโหลกไอ้ไนต์ไปเต็มแรงด้วยความรักยิ่ง.. ดูดตีนกูนี่
  
  “ไปไกล ๆ เลยมึงน่ะ!” ไอ้ไนต์ทำหน้าตากวนตีนใส่ พอผมยกตีนขึ้นจะถีบมันก็หายวับไปเข้ากลุ่มกับพวกโยธา
  
  
  
  “อ้าว ฉิบหาย ยิงปืนขาดคนวะ!!” เสียงแมน ๆ ของประธานนักศึกษาวิดวะดังแหวกอากาศขึ้นมา
  
  “ขาดกี่คนวะ?” และก็มีอีกคนถามต่อ ระหว่างที่ผมออกไปคุยกับไรเฟิล เขาคงให้คนที่จะลงกีฬาลงชื่อกันเรียบร้อยแล้วทั้งครับ
  
  “คนเดียว” กรรมของเวร
  
  “เฮ้ย! มีใครจะลงยิงปืนไหม?”
  
  ..กริบ..
  
  
  “ไม่มีใครจะลงเลยหรอครับ!!?”
  
  ก็ยังคงกริบ..
  
  “ถือว่าช่วยคณะไงน้อง”
  
  ก็ยังกริบอีกอยู่ดี
  
  “ปีอื่นพวกมึงไม่มีแล้วหรอวะ?”
  
  กริบอะเกน
  
  
  ผมเลียริมฝีปาก ยัดโทรศัพท์ที่เอาออกมาเล่นเกมใส่กระเป๋าไว้แล้วเดินเข้าไปหาพวกเขา
  
  
  “เราลงให้” ผมบอกไปอย่างนั้น พี่ประธานมองผมอย่างไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ คนอื่นก็ด้วย เฮ้ยยยย อย่าดูถูกกูดิครับ เห็นหน้าอย่างนี้เคยเรียนยิงปืนมานะเว้ย! แม่นมากด้วยจะบอกให้!
  
  “ยิงปืนเป็นหรือไง?”
  
  “ก็พอได้ ถ้าไม่โอเคก็ไม่เป็นไร” หูยยย คราวนี้แม่งกริบกว่าเดิมอีกอ่ะครับ เงียบกันไมวะ คนหล่อไม่เข้าใจ จนกระทั่งเจ๊บาน่าประธานสมาคมสาวดุ้น(?)แห่งวิศวะพูดขึ้นมา
  
  “แน่ใจหรอคุณหนู ยิงปืนนะไม่ใช่เล่นหมากเก็บ”
  
  ผมดุ้นลิ้นกับกระพุ้งแก้มก่อนจะเดาะลิ้น “ไม่ให้ลงก็ไม่อะไร อยู่เฉย ๆ ก็ได้ สบายจะตาย” ไหวไหล่เสริมความหมั่นไส้ให้อีกเลยอ่ะ ก็ไม่แปลกใจละถ้าคนจะเกลียดผม ฮือ
  
  
  “มึงยิงเป็นแน่นะเว้ย โปรแกรมนี่เชี่ยปืนลงด้วยนะ” ไนต์วิ่งมากอดคอ ผมเซไปข้างหน้าเล็กน้อย บะหมี่เองก็มองเหมือนกัน ห่าอะไรของพวกมึงครับ กูถามหน่อย
  
  ผมเดาะลิ้นอีกที “ข้องเพราะกูเป็นเด็กทุน?”
  
  “มันไม่ใช่ แต่ยิงปืนอ่ะมึง ยิงปืนนนนน”
  
  “ก็ยิงปืนไง” อะไรนักหนาวะ กูจะหงิดแล้วนะ
  
  “ถ้าอยากลงก็ลง”
  
  พวกเขายังมีอคติกับผมอยู่ไง..
  
  “ไม่ได้อยากลง ที่บอกจะลงให้เพราะเห็นว่าไม่มีคนครับ ก็เลยจะช่วย ก็เท่านั้น”
  
  “จ้า ลงชื่อเลยมึง อันนี้ไอ้ไนต์ก็ลงไปละ” บะหมี่เข้ามาสมทบ มันตบไหล่ผมแปะ ๆ ผมมองหน้าประธานฯ อีกที เขาก็พยักหน้า ก็โอเค เดี๋ยวจะโชว์ให้ดูว่าของจริงมันเป็นยังไง.. หึ



-----------------------
แฮ่ ยังมีคนอ่านอยู่เปล่า เรามาแล้ววววว
เดี๋ยวตอนที่สองจะตามมานะ ขอเวลาไปปั่นแป๊บนึง TwT
เยิ้บบบ ♥

ออฟไลน์ puna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #653 เมื่อ21-07-2015 22:35:02 »

รออ่านคะๆ ทั้งน้องควอชท์ทั้งเพลิงฟ้า ^__^

ออฟไลน์ aeecd

  • :: 8018 ::
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #654 เมื่อ21-07-2015 22:47:42 »

เค้าอยากอ่านอีก ชอบบบบบ
คิดถึงบันนี่ จุ๊ฟที  :z6: โดนอิปืนถีบ

ออฟไลน์ saruwatari_guy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #655 เมื่อ21-07-2015 23:08:51 »

ว้ายๆๆๆๆๆ กรี๊ดแป๊บบบบบ รอเลยยยยยยย

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #656 เมื่อ21-07-2015 23:10:08 »

บันนี่ โชว์ให้โลกรู้เลยลูกว่าเราเก่ง ไม่ใช่มีดีแต่หน้าตา

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #657 เมื่อ22-07-2015 00:03:03 »

โชให้ที่ดูถูกมันหงายไปเลยนะบันนี่

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #658 เมื่อ22-07-2015 02:50:08 »

ไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษอีก อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆเลยจ้า ส่วนคุณหนูจ๊ะเอาให้พวกนั้นหงายเงิบในฝีมือไปเลยนะ

ออฟไลน์ BoolinMini

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 220
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
Re: [END]☆ underground ☆ SPECIAL EPISODE : SPORT DAY 1 [21:07:2015]
«ตอบ #659 เมื่อ22-07-2015 03:27:20 »

หมั่นไส้บักปืนนน หงุดหงิดอย่างมาพาลตะคอกบันนี่ได้ไง บันนี่น่าจะเคืองนานๆให้รู้สึกซะหน่อย รออยู่นะคะ มาบ่อยๆเยอะก็ได้อ่านไหว เพราะคิดถึงงงว :ling1: :ling1: :ling1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด