ตอนที่ ๙๒ ปริศนา
ผมเงี่ยหูฟัง เสียงที่ได้ยินไม่ใช่เสียงภายในห้อง ผมนั่งแล้วมองฝ่าความมืด ทั้งห้องตอนนี้นั่งแล้วเราส่งสัญญาณมือกันครับให้นั่งเงียบๆค่อยๆเคลื่อนไหวช้าๆ หมวดเต้ยเปิดลิ้นชักคว้าปืนแล้วส่งให้ผมกระบอกหนึ่ง ส่วนหมวดบูมพี่แกมีติดตัวมาครับ ไอ้มหาไม่มีอะไรเลยสักอย่าง พวกผมรีบลุกแล้วกระจายตัว ผมอยู่ในห้อง หมวดเต้ยเปิดประตูแล้วปีนลงด้านล่าง ส่วนหมวดบูมปีนไปอีกห้องครับ ไอ้มหาตอนนี้หลบมุมอยู่ข้างผม
ผมว่าคืนนี้เราคงโดนปล้นแน่ๆครับ แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร จนครู่ใหญ่ครับหมวดบูมเปิดไฟทั่วบ้านเลยครับ
“กูว่าไม่ใช่คนแล้วละ”ไอ้มหาพูด
“ไม่ใช่คนแล้วมันใครวะ”
“เฮ้ย หายไปไหนวะ ไวชิบ”หมวดเต้ยเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“มันไปทางไหนวะ”หมวดบูมเดินมาบ่นอีกคน
“เดินดูให้ทั่วบ้านซิ”หมวดเต้ยพูดจากนั้นเราก็แยกย้ายกันครับ ไม่มีร่องรอยอะไรสักอย่าง แล้วก็ออกไปรอบตัวบ้าน ไม่มีรอยเหยียบหญ้าหรือรอยเท้าอะไรเลยนะครับ กลอนหน้าตาอะไรตรงไหนก็ยังปิดสนิท
“เชื่อผมเถอะผู้หมวดที่เราได้ยินอ่ะไม่ใช่คนหรอก”
“ไม่ให้คนบ้าอะไรวะ กูได้ยินกันเต็ม ๒ รูหู เสียงก๊อกแก๊กนั่นอีก ถ้าไม่ใช่คนต้องเป็นแมวหรือหนู แล้วหนูพูดได้เหรอวะ”
“ก็นั่นไงผมถึงบอกว่าไม่ใช่คน”
“มึงอย่ามาชวนกูหลอนไอ้มหา ถ้าไม่ใช่คนมึงก็ต้องได้ยินคนเดียวสิ นี่ได้ยินกันทั้งห้อง มันต้องเป็นคนสิวะ”หมวดเต้ยพูดด้วยความหงุดหงิด
“งั้นเราตรวจดูอีกครั้ง”หมวดบูมพูด พวกเราจึงทำการตรวจทุกซอกทุกมุมเป็นกลุ่มครับ แต่ไม่พบร่องรอย
“นอนเถอะ เดี๋ยวตอนเช้าค่อยลุกมาดุอีกครั้ง”ผมพูดเพราะตอนนี้ชักจะง่วงแล้วครับ
แล้วเราก็ตกลงใจขึ้นไปนอนกันครับ แปบเดียวผมก็หลับแล้วละ เพราะวันนี้เพลียกับลูกชาย
๖ โมงผมตื่นแล้วรีบกลับบ้านพี่เบิ้ล ไม่ทันได้ล่ำลาใครเลยเพราะทุกคนนี่ตื่นสายกันครับ เขียนแค่โพสต์อิทแปะไว้ มาถึงบ้านลูกชายตัวดีก็พากันงอแงใส่พี่เบิ้ลพี่ภาครับ
“เป็นไร หืม”
“พ่อ”พูดทั้งน้ำตานองหน้าเดินจูงมือกัน ๒ คนมาหาผม
“หึหึ อาบน้ำยัง ไหนดูซิ แปรงฟังยังเนี่ย”
“อาบม้ำ”
“ป่ะๆ”ผมอุ้มเจ้าลูกชายเข้าไปอาบน้ำอุ่นแต่เช้า ช่วยแปรงฟันให้ ทั้งคู่ดูจะอารมณ์ดี ที่งอแงนี่คงเป็นเพราะตื่นมาไม่เจอผมมั้ง
ออกมาจากห้องน้ำแล้วผมพาลูกเดินเล่นในซอยในหมู่บ้านครับ เดินที่ริมฟุตบาทรับแดดอ่อนๆ
สายๆหมวดบูมหมวดเต้ยมาที่บ้านพี่เบิ้ลครับ วันนี้เป็นวันอาทิตย์เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากัน ครู่ใหญ่ๆบิวก็บอกกับพี่เบิ้ลว่าเพื่อนจะมาหา พี่เบิ้ลไม่ได้ว่าอะไร เรานั่งเล่นจนใกล้เที่ยงวันครับเพื่อนๆบิวมา
สาวๆเขาแต่งชุดกันสวยมากเลยครับ กางเกงขาสั้นโชว์ต้นขาขาวๆกับเสื้อสวยๆของเขา
“พี่บอมบ์ มองเพื่อนบิวแบบนั้นไม่กลัวพี่บูมเตะเหรอ อ้าว พี่บูมก็มองด้วย”บิวพูดพลางมองสลับกันไปมา “ทั้งคู่เลย”บิวส่ายหน้า แล้วพวกผมก็ขำ
“ฮ่าๆๆ ก็อยากมีเพื่อนสวยทำไมอ่ะ คนสวยพี่ก็ต้องมองดิ”
“อ้าว แล้วบิวไม่สวยเหรอ”
“ไม่อ่ะ”บิวทำหน้ายู่ “โห บิวไม่สวยแล้วใครจะสวยอ่ะ จริงไหมไอ้ตัวเล็ก”
“หือ”เจ้าแสบเจ้าซ่ามองหน้าผมงงๆ
“ฮ่าๆๆๆ” แล้วทุกคนก็ฮากันครืน
กลุ่มสาวๆเขานั่งคุยกัน หมวดบูม หมวดเต้ย ไอ้ภีม ไปนั่งแจมด้วย ส่วนผมนั่งดูกิจการของตัวเองเล็กๆน้อยๆไป ไม่อยากเป็นแบบพระเอกหนังไทยที่เขาเซ็นแค่เอกสารแล้วมีเงินเป็นล้านให้ผู้หญิงแย่งกัน
แล้วหนุ่มๆก็ออกไปนั่งคุยกันข้างนอก ปล่อยให้สาวๆกับหนุ่มน้อยอายุไม่ถึงเดือนนั่งคุยกัน ผมเองก็มองๆบ้าง ไม่ได้มองด้วยสายตาหื่นกระหายนะครับ มองแบบมองน้องสาวอ่ะ จนผมทำงานเสร็จครับ เจ้าแสบเจ้าซ่าตอนนี้น่าจะหลับแล้วละมั้ง ส่วนเจ้าชาลีบิวกำลังให้กินนม
“แก แกให้ลูกกินนมแบบนี้ แกรู้สึก แบบ เออ นั่นแหละ แบบที่แฟนมาจุ๊บๆของเราอ่ะ”เพื่อนบิวถาม ไอ้ผมก็หูดีเกินครับ
“บ้าแก ให้นมลูกนะไม่ใช่ให้นมแฟน ลูกก็กัดนมบ้างอะไรบ้าง”
“เหรอแก ฉันคิดว่าจะเหมือนกับที่แฟนเราจุ๊บๆไรงี้”
“บ้า เสียวอะไรของแกล่ะ ลองไหมล่ะ ให้ลูกฉันกินนมแก แกจะได้รู้ ว่าแฟนแกกะลูกฉันอารมณ์มันเหมือนกันไหม”
“บ้าแก ฉันจะมีน้ำนมที่ไหนให้ลูกแกกินล่ะ”
“อ้าว ทีแฟนแกกินนม ก็ไม่เห็นจะมีน้ำนมนี่ ฮิๆๆ”บิวขำ
“พวกแกนี่ทะลึ่งจริง เป็นผู้หญิงนะแก”ขนมผิงค้อนเพื่อน
“เออ ฉันลืมไปแกไม่เคยมีแฟนใช่ไหมผิง”ยายหมวยเพลินพูดจุดอ่อนเพื่อน
“แกก็เหมือนกับฉันแหละเพลิน”
“ฮ่าๆๆ”ทั้งวงขำเลยครับ
“แอ๊”เจ้าตัวเล็กส่งเสียง
“บิว ลูกกินนมอิ่มแล้วเหรอ”
“อิ่มแล้วพี่บอมบ์”
“ม่ะ เดี๋ยวพี่พาไปนอนดีกว่า”ผมลุกไปอุ้มเจ้าตัวเล็กซึ่งกินนมอิ่มแล้ว พาไปอีกห้อง เจ้าแสบเจ้าซ่า นอนหลับปุ๋ย ผมวางไอ้ตัวเล็กลงกล่อมครู่หนึ่งก็หลับครับ
บ่ายแก่ๆเพื่อนบิวขอตัวกลับ ไอ้ภูมินั่งคุยกับแม่ผม กำลังสอนย่าเล่นแท็บเล็ต
“ภูมิ เดี๋ยวแม่กูแชทหาหนุ่มๆหรอกมึง”ผมพูดแซวแม่เล่นๆ
“ก็ดีเหมือนกัน แม่โสดมานานแล้ว”แม่พูดขำๆ “ไหนกดตัวไหนน้องภูมิ อะไรนะ ย่าจะกดตัวไหนแล้วละลูก ดูซิ ลืมไปซะแล้ว”
“มีความสุขไงย่า ส เสือ...”มันก็สอนย่าของมันไปครับ
พักใหญ่ลูกชายแฝดตื่น เดินถือขวดนมมาเกาะย่ากัน ๒ พี่น้องแล้วมองย่าว่าทำอะไร
“แมะ”เจ้าซ่าชี้ไปแล้วทำหน้าสงสัย
“แม่เล่นเกมส์”แม่จะเรียกแท็ปเล็ตว่าเกมส์ครับ แล้วเจ้าแสบเจ้าก็ช่วยกันป่วนย่าอย่างเต็มที่ เอาสิครับ “อ่ะๆ พาน้องเล่นไปลูก ย่าไปทำกับข้าวแล้ว เออ บอมบ์ เมื่อไหร่จะปลด ให้แม่อยู่กรุงเทพนานๆ แม่ไม่ชอบนะ”
“อีกเดือนครึ่งอ่ะแม่”
“เออ แม่อยากจะกลับแล้วละ อยู่นี่ไม่ได้เดินยืดเส้นยืดสายที่ไหน ไม่เหมือนบ้านเรา”
“ย่าจะรีบกลับทำไม อยู่เป็นเพื่อนภูมิก่อน”ไอ้ภูมิท้วงทันที
“เฮ้อ ย่าอยู่นี่ก็นั่งๆนอนๆนะลูก จะไปไหนมาไหนก็ไม่ถูก คนแก่นั่งๆนอนๆ เส้นมันจะยึดเอา”
“อ้าว ย่าอยากไปไหน ย่าบอกภูมิก็ได้ เดี๋ยวพาไป”
“น้องภูมิ น้องภีมต้องทำงาน คนแก่อยู่บ้านเงียบๆคนเดียวก็เหงาเป็นนะลูก อยู่บ้านย่าได้เดินคุยกันคนนั้นคนนี้บ้าง อยู่ในกรุงเทพย่าจะไปเดินคุยกับใครล่ะ ให้มาอยู่ ๕ วัน ๖ วัน ย่าอยู่ได้ แต่อยู่นานๆนี่ยาเบื่อ”แม่พูด
“แมะ”เจ้าแสบถือของเล่นมาเล่นกับแม่
“อือ มัวแต่คุยเพลินไม่ได้ทำกับข้าวกับปลาสักที เอ้า พาน้องเล่นอยู่ตรงนี้แหละ”
“ตัวเล็กไปเล่นกับพ่อเลยไป เดี๋ยวพี่ภูมิช่วยย่าทำกับข้าว”
“กินก้าว”
“ครับ ไปเล่นกับพ่อนะ ฮึ่บ”ไอ้ภูมิอุ้มลูกมาหาผม แล้วมันเข้าครัวไปกับแม่ครับ บิวเองก็ไปช่วยอีกแรง ส่วนผมตอนนี้พาลูกๆมานั่งเล่นกับไอ้ภีม หมวดเต้ย หมวดบูม และไอ้มหา
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1059438 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก