บทที่ 33
ตื่นมาผมก็โดนพี่เมฆดึงตัวไปกอด เขาทั้งฟัด ทั้งหอมแก้มผมพัลวันไปหมด ผมพยายามเอามือปัดแล้วนะแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ผมไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่มองหน้าเขาไม่ละสายตา
“ดินอยากตื่นมาเจอหน้าพี่ทุกวันเลย”อ้อนเขา เผื่อจะใจอ่อนเปลี่ยนใจไม่ไป
“พี่ก็อยากนอนไปพร้อมกับดินทุกคืนครับ”นั้นก็อย่าไปสิครับ อยู่ด้วยกัน แก้มผมโดนฟัดอีกรอบ
“ไปอาบน้ำกันนะ”ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะถูกยกตัวพาเข้าห้องน้ำ
เราอาบน้ำด้วยกัน แค่อาบน้ำนะไม่ได้ทำอย่างอื่นอย่าคิดลึก ผมเหนื่อยมากๆเมื่อวานนั่งรถจากเพชรบูรณ์มามหาลัย แถมยังเจอเรื่องไม่ดีอีก ผมร้องไห้จนตาบวมตุ่ยไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น
ผิดกับพี่เมฆที่คอยวนเวียนหอมแก้มผม จูบผมไม่เลิก เขายิ่งทำแบบนี้ยิ่งทำให้ผมเสียใจ
“อื้อ อย่า”เขาเอามือวนลูบหน้าท้องผมไปมาไม่หยุด ผมเอามือตีแขนพี่เมฆ
“หันหลังมาเดี๋ยวพี่ถูกหลังให้”พี่เมฆหยิบสบู่มาเทใส่ผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวแล้วถูไปทั่วหลังของผมอย่างเบามือ พี่เมฆก้มตัวลงจูบที่ไหล่ผม ผมสะท้านไปทั้งตัว เลยหันไปกอดเขาไว้ พี่เมฆครับ ผมรักพี่ครับ รักมากเลย ผมไม่อยากให้พี่ไปไหน ไม่อยากให้พี่ไปไกลจากผมเข้าใจมั้ยครับ
“อ้อนแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”พี่เมฆยืนยิ้มกริ่ม ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าขาก่อนจะต้องแก้ตัวไปเรื่องอื่น
“ดินหนาวแล้วครับ”ผมผละออกจากพี่เมฆ ยืนตัวสั่น รีบอาบน้ำล้างตัวแล้วขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนบ้าน
เขาตามขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง ผมนั่งนิ่งอยู่บนเตียงค่อยๆเปิดลิ้นชักข้างเตียงหยิบรูปพ่อกับแม่ออกมา แม่ยังสวยเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมดูรูปครั้งแรก พ่อเก็บรูปนี้ไว้อย่างดี จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต ท่านมอบให้ผม วันสุดท้ายของพ่อเป็นวันที่ผมเห็นหน้าแม่ครั้งแรกจากรูปภาพ ผมควรจะดีใจแต่เปล่าเลยผมเสียใจมากกว่า ถ้าให้เลือกได้ผมขอไม่เห็นหน้าแม่และขออยู่กับพ่อตลอดไป ผมกำชับรูปในมือตั้งใจว่าจะเอาไปใส่กรอบแล้วตั้งไว้ในห้องทำงานพ่อ
ผมเดินลงมาจากบ้านก็เจอแม่พี่เมฆพร้อมสาวใช้หอบอาหารและขนมมาให้วุ่นวาย
“สวัสดีครับคุณแม่”ผมยกมือไหว้แทบไม่ทันตกใจมากแม่พี่เมฆมาที่นี่ได้ยังไง แม่เดินมากอดผมแน่นแล้วลูบหัวไปมาเหมือนเอ็นดู
“แม่ครับทานน้ำก่อนครับ”พี่เมฆยกน้ำมาให้แม่ เธอโบกมือปัดแล้วดึงตัวผมนั่งลงบนโซฟานุ่ม
“เรื่องเป็นไงมาไงไหนเล่าให้แม่ฟังสิลูก”
“คือว่า..”พี่เมฆเดินขึ้นบ้าน ปล่อยให้ผมอยู่กับแม่สองคน ผมเล่าเรื่องให้แม่ฟังทั้งหมด แม่ปลอบบอกว่าไม่เป็นไร ยังไงผมก็เป็นลูกแม่ แม่จะมาเยี่ยมบ่อยๆ แม่เปลี่ยนเรื่องเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ผมฟัง จากเศร้าๆก็เลยหัวเราะไปกับเรื่องตลกของแม่ที่เป็นเรื่องของพี่เมฆซะส่วนใหญ่
สักพักหนึ่งก็ย้อนกลับไปเรื่องพ่อแม่ เรื่องบ้านหลังนี้ เรื่องเจอพี่เมฆ จนถึงวนมาเรื่องนั้นอีกรอบ ทำเอาผมน้ำตาไหลออกมาอีกจนได้ แม่ได้แค่กอดปลอบแล้วก็กอดผมไว้
เมธา Talk
แม่หอบขนมแล้วก็อาหารมาให้แต่เช้า น้องลงมาสวัสดีแล้วก็เกาะติดแม่แจ แม่ปลอบน้องอยู่เรื่อยๆ เห็นทั้งสองคนเข้ากันได้ดีก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง ผมไม่อยู่แม่คงช่วยดูแลน้องได้ เอาผมสบายใจขึ้นเยอะ ผมคิดเรื่องน้องเยอะมาก เพราะผมรักเขามาก ผมไม่รู้เหมือนกันทำไมผมถึงรักเขามากขนาดนั้น ทั้งๆที่ตอนเจอกันครั้งแรกความสัมพันธ์มันมีแค่เรื่องเซ็กส์เท่านั้น
ผมเห็นว่าคุยกันได้ดีแล้วก็เลยไม่เข้าไปยุ่ง ถือโอกาสขึ้นมาเก็บของบนห้อง เสื้อผ้าผมอยู่บ้านน้องมากกว่าบ้านพักของตัวเองเสียอีก ผมติดน้องมากๆเลยนะ ผมรับยัดๆลงกระเป๋า แล้วเอาไปไว้ในรถกลัวว่าน้องเห็นแล้วจะเสียใจ ผมทิ้งเสื้อผ้าสี่ห้าชุดไว้เผื่อกลับมาพักที่นี่
“เมฆ”แม่เดินขึ้นมาหาด้วยน้ำเสียงตื่นๆ
“ครับ มีอะไรหรือเปล่า”
“เมฆ คือว่า ”แม่ตัวสั่นใหญ่จนผมต้องจับตัวไว้
“ดูนี่สิลูก”แม่ยื่นรูปภาพมาให้ผมรูปหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ใครกันนะคุ้นๆจัง
นี่มัน น้าแพรวนี่น่า แล้วผู้ชายที่ยืนข้างๆเธอนั้นผมคุ้นตามากเพราะมีรูปคู่กับไอ้ตัวเล็กของผมติดแทบทุกมุมบ้าน พ่อของน้องนั้นเอง อย่าบอกนะว่าน้าแพรวเป็น … ให้ตายเถอะโลกกลมชะมัด ผมมองหน้าแม่สลับรูปภาพ
“แม่ไปเอารูปนี้มาจากไหนครับ”
“น้องถือไว้ตลอดเวลาเลยแม่ก็ไม่ได้สังเกต คงจะร้องไห้จนเหนื่อยจนนอนหลับไปบนโซฟาข้างล่าง รูปเลยหลุดจากมือ แม่เห็นเข้าเลยเอามาให้เมฆดูนี่แหละลูก”น้าแพรวเป็นน้องสาวของแม่ผมเอง ผมจำเธอได้ดีเพราะน้าแพรวสวยและใจดีที่สุด เธอแต่งงานแต่ว่าเลิกกับสามีแล้วตอนนี้อยู่ที่อังกฤษและเมื่อวานเธอเพิ่งกลับมาเยี่ยมคุณตาที่เชียงใหม่
ผมไม่เคยดีใจขนาดนี้มากก่อน ถ้าน้องรู้เขาคงต้องดีใจมากแน่ๆ เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป นอกจากผม แม่ พ่อของผมแล้ว น้องยังมีแม่ของตัวเองอีก สำหรับเรื่องนี้ทั้งน้องและน้าแพรวควรจะได้เจอกันสักที
“เมฆคิดเหมือนแม่ใช่มั้ย”ครับ ผมคิดเหมือนแม่ เราต้องทำให้ทั้งสองมาเจอกันให้ได้
โลกใบใหญ่ผู้คนเป็นล้านคน แต่มันช่างกลมเหมือนคำว่าที่ทำให้เรามาเจอกัน
ผมไม่แปลกใจเลยที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาน้อง ตกหลุมรักน้องและต้องการตัวน้อง นับตามสายเลือดเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันจริงๆด้วยซ้ำ
“ติดต่อน้าแพรวเลยมั้ยครับ”
“แม่ว่าอย่าเพิ่งดีกว่า มาตัดฉากให้เขาสองคนมาพบกันเถอะลูก”แม่ดูมีความสุข
“ก็ดีครับ แม่โทรนัดน้าแพรวทานอาหารเลยพรุ่งนี้ ผมจะพาน้องไปรายงานตัวกับผม หลังจากนั้นผมจะพาน้องไปหาแม่และน้าแพรวที่ร้านอาหารโอเคมั้ยครับ”
“ดีที่สุดเลยเมฆ”เราสองคนกอดกันแน่นที่สุดในชีวิต ดีใจกว่าตอนผมสอบติดหมอซะอีก
ตกเย็นเราทานอาหารพร้อมหน้ากัน แม่ชวนน้องไปส่งผมที่เชียงใหม่ด้วย ถึงแม่ไม่ชวนผมก็ต้องพาน้องไปด้วยอยู่ดีนั้นแหละ
“ดินทานนี้สิลูก อร่อยมาก”แม่ตักอาหารใส่จานน้อง น้องก็ยิ้มร่าตักทานอย่างเอร็ดอร่อย
“แม่ทานนี้ด้วยสิครับ”น้องตักอาหารให้แม่บ้าง น้องน่ารักเสมอ ถึงแม้จะยังยิ้มได้ไม่เต็มที่แต่ผมรู้สึกว่าน้องดีขึ้นมากแล้ว
“แม่จะค้างที่นี่มั้ยครับ เดี๋ยวผมจัดห้องให้”
“ไม่ไรจ้า เดี๋ยวแม่ไปนอนในเมืองสะดวกกว่าไม่ต้องจัดห้องหับให้ยาก แม่มีพวกป้าๆติดสอยห้อยตามมาอีกเป็นพรวนไปนอนโรง
แรมสะดวกกว่านะ ไม่ต้องลำบากจัดการอะไรนะลูก”แม่คงหมายถึงพวกแม่บ้านและพี่เลี้ยงที่นั่งยิ้มฟันขาวอยู่ข้างหลัง
“ครับ”น้องก้มหน้ากินข้าวต่อ แม่เงยหน้ามายิ้มให้ผม แม่คงชอบความใจดีของน้อง ยิ่งรู้ว่าน้องเป็นลูกชายน้าแพรวยิ่งชอบเข้าไปใหญ่
“พรุ่งนี้จะออกเดินทางกี่โมงลูก”แม่หันมาถามผม
“แปดโมงครึ่งครับ ผมต้องไปเอาใบส่งตัวที่มหาลัยตอนแปดโมง แม่รอผมอยู่ที่โรงแรมเลยครับเดี๋ยวผมไปรับ”
“โอเค ถ้าออกจากมหาลัยก็โทรหาแม่เลยนะ แม่จะได้เตรียมตัว”
“ครับแม่”
เราทานอาหารเสร็จแม่ก็ไปนอนพักในเมือง ปล่อยให้ผมอยู่กับน้องสองคนที่บ้าน น้องค่อยๆเก็บจานไปล้าง ผมไปช่วยเขา น้องพยายามผลักผมออกไม่ให้ช่วย ผมเลยยืนให้กำลังใจข้างๆ
“พี่เมฆไปเก็บของเถอะครับพรุ่งนี้เดินทางแต่เช้า”
“พี่เก็บเสร็จแล้วครับ”
เคร้ง น้องทำช้อนในมือหล่นกระทบจาน น้องนิ่งไป หื้ม ผมขยับตัวไปใกล้น้อง
“เป็นอะไร”
“เปล่าครับ เก็บไวจังเลยนะครับ”น้องตอบเสียงสั่นเครือปนน้อยใจ โธ่ เด็กบ้า
“โอ๋ ไม่เอาไม่คิดมากนะครับ ของมีนิดเดียวพี่เก็บไปแต่ของจำเป็น ของใช้อย่างอื่นยังทิ้งไว้ที่นี่ครับ ไม่เอาไม่งอนน้า”
“ดินเปล่างอน”ไม่งอนแต่ทำหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยเจ้าตัวแสบ
“ไม่งอนก็ไม่งอนครับ นั้นมาให้พี่หอมแก้มหน่อยสิ”
“อื้อ”น้องเบี่ยงตัวหนีผม แต่ก็ถูกกอดจากข้างหลังฟัดจนได้หอมแก้มนั้นแหละ
....................................................................................
พอดีว่าปิดเทอม ที่บ้านไปเที่ยวไหว้พระทางเหนือมาก็เลยหยุดยาว
เพิ่งกลับมาไม่กี่วันเอง ตอนนี้อยู่ที่มหาลัยแล้ว
ขอโทษทีนะคะที่อัพสั้นๆ มาอัพแแก้เหงาให้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพยาวๆให้อีกทีนะ
ประกาศล่วงหน้าไว้ก่อนว่าฝ้ายจะรวมนิยายเรื่องนี้นะคะ
แอบไปทำปกมาแล้ว อันนี้เป็นแบบร่าง ติชมตรงไหนอยากให้แก้ตรงไหนบอกได้เลยนะคะ
^^
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 883605 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก