บทที่ 34
ระยะทางไปเชียงใหมไกลมากๆเส้นทางค่อนข้างอันตราย ตอนขับรถผมรู้เลยว่าน้องนั่งเกร็งตลอดทาง จนบ้างครั้งต้องหยุดรถบริเวณจุดพักลงเพื่อให้น้องลงมาเดินเล่นยืดเส้นยืดสาย
“เหนื่อยมั้ย”เราแวะทานกาแฟแก้ง่วง น้องไม่เคยขึ้นเหนือมาก่อน น้องบอกผมว่าเหนือสุดสำหรับน้องคือที่มหาลัยนั้นแหละ ซึ่งสำหรับผมไม่เหนือสักนิด เหนื่อยพิจิตร กำแพงเพชร ประมาณนั้นมั้งครับ
“ไม่เหนื่อยครับ แล้วพี่เมฆเหนื่อยมั้ยครับ”น้องยื่นผ้าเย็นมาให้ คนดีของพี่น่ารักที่สุด ผมรับมาแกะแล้วซับไปทั่วลำคอ น้องเอื้อมมือมาหยิบแล้วเช็ดให้ ผมปล่อยให้เขาจัดการ
“ไม่เหนื่อยเลยครับ สบายมาก”ผมค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้น้อง น้องเอามือทาบแก้มผมแล้วดันไว้ น้องอมยิ้มเล็กๆแล้วมองไปรอบตัวคนเยอะแยะเลย ผมเลยผละออก
“เปลี่ยนให้ดินขับแทนก็ได้นะ”ทางอันตรายแบบนี้ผมไม่ให้น้องขับหรอก ต้องสวนรถสิบล้อเป็นร้อยๆคัน
“ไม่เป็นไรครับพี่ไหว”ผมขยี้ผมน้องไปมาอย่างเอ็นดู น้องมองตาผมพริบๆก่อนจะเอนตัวมาซบอกผม
เราเริ่มออกจากจุดพักรถที่ลำปางมุ่งหน้าสู่เชียงใหม่อันเป็นจุดหมายปลายทาง อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงแล้ว แม่กับบรรดาแม่บ้านมุ่งหน้าไปก่อนแล้ว ท่านตื่นเต้นกว่าผมเสียอีกเห็นว่านักกับน้าแพรวเสร็จสับเรียบร้อย พรุ่งนี้เราจะไปไหว้คุณตากันผมทำงานมหาลัยที่นู้นก็จริง แต่ผมต้องกลับไปพักที่บ้าน ฝากให้ผมดูแลคุณตา ท่านชรามากแล้ว ผมไม่ซีเรยสเพราะผมสนิทกับท่านพอสมควร
“ชอบกินข้าวซอยมั้ย?”
“ของโปรดเลยคร๊าบ”น้องยกมือโบกไปมา
“เดี๋ยวพาไปกินร้านอร่อย”
“จัดไป”
“วันนี้จะเป็นวันที่ดิน ดีใจที่สุดในโลก”เพราะว่าดินจะได้เจอแม่ ดินไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะครับ ดินยังมีแม่ที่น่ารักอยู่ พี่เชื่อว่าความน่ารักและใจดีของน้าแพรวจะทำให้ดินลืมเรื่องเลวร้ายทั้งหมดในชีวิตได้
“เย้ๆ”น้องนั่งโยกตัวไปมาแบบไม่รู้เรื่องออะไร ผมอยากให้เขาสดใสแบบนี้ตลอดไป เราเปิดเพลงจากเอฟเอ็มฟังไปตลอดทาง
คลื่นส่วนใหญ่จะเป็นภาษาเหนือ ผมค่อยแปลให้น้องฟังเราคุยกันตลอดทางจนถึงเชียงใหม่
ออกจากมหาลัยตอนเก้าโมง มาถึงเชียงใหม่ บ่ายสอง ผมพาน้องเข้าที่พักเป็นคอนโดส่วนตัวของผมตอนอยู่ที่นี่ ผมชอบเอาหนังสือมาอ่านคนเดียวบ่อยๆตอนช่วงใกล้สอบ
ตอนยื่นเรื่องรายงานตัว ได้ความว่าวันจันทร์หน้าเริ่มงาน ผมมีเวลาเตรียมตัวอีก 5 วันก่อนจะเริ่มสอน จิ๊บๆเบาๆอาจารย์เมฆพร้อมเสมอ เนื้อหาวิชา สไลด์ แล้วก็แผนการสอนผมดึงมาจากที่เก่าได้เลยเพราะฉะนั้นก็แค่ทำความเข้าใจเด็กๆว่าเรียนถึงเรื่องไหนแล้วบ้าง มีความรู้เดิมเรื่องไหนบ้าง ผมก็แค่ต่อจากเดิมให้ดีขึ้นเท่านั้นเอง
น้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วแต่คงเหนื่อยจึงเผลอหลับบนเตียง ผมเข้าไปอาบน้ำบ้าง พออาบเสร็จก็โทรหาแม่ที่รออยู่บ้านคุณตา
“กี่โมงแล้วครับ”น้องงัวเงียน่ารัก
“หกโมงเย็นแล้วครับ เรามีนัดดินเนอร์ทุ่มนึง นอนไปก่อนก็ได้ใกล้ๆแล้วพี่จะเรียก”
“ไม่หรอกครับผมนอนพอแล้ว”น้องลุกขึ้นมาทำตาปริบๆ มองผมแต่งตัว เหมือนนกฮูกตาโต
“เสร็จแล้ว แค่รอเวลา”ผมทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงแล้วจูบบนศรีษะน้อง
“ไปรายงานตัวเขาว่าไงบ้างครับ”
“เริ่มทำงานวันจันทร์ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรมากชิวๆ”
“กลับไปหาดินบ้างนะครับ”ดูทำเสียงเข้า อย่างกับแมวเหงา
“กลับสิครับ พี่มีของพี่คนเดียวไม่กลับได้ไง”ผมดึงตัวน้องมากอดเอาไว้ ทำให้น้องรู้สึกว่าผมไม่ได้ทิ้งน้อง
แก้มขาวใสกลมโตเพราะน้องเป่าลมเอาไว้ ทำท่าเหมือนไม่เชื่อ
“พี่กลับจริงๆนะสัญญา พี่ไม่เคยผิดสัญญาเราดินก็รู้”
“ดินไม่ได้ว่าอะไรเลย”น้องเสียงสูง “ดินแค่รู้สึกว่า...ทางมันอันตรายมาก ดินไม่อยากให้พี่เมฆขับรถบ่อยๆครับ”อ้อ เป็นห่วงผม
นี่เอง
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อดินพี่ทำได้ทุกอย่าง”
“พี่เมฆทำให้ดินเคยตัวรู้มั้ยครับ ถ้าไม่มีพี่เมฆดินจะอยู่ยังไง”
“นั้นดินก็ต้องมีพี่เมฆนะครับ”น้องก้มหน้างุด แล้วพยักหน้าเยอะๆ
“พี่เมฆต้องมีดินด้วยนะครับ อย่าทิ้งดินนะดินไม่เหลือใครแล้ว”
“ใครบอกละครับดินยังเหลือพี่ ครอบครัวของเรา แล้วก็...แม่”ผมแสร้งบอกน้องเป็นนัยๆ
“คุณแม่น่ารักมากเลยครับ”แต่น้องเข้าใจผิดว่าเป็นแม่ของผม
“ก็ดินน่ารักนี่ครับ”แก้มนิ้มนิ่มฟัดเท่าไหร่ก็ไม่พอจริงๆ
น้องเอียงตัวซบอยู่ในอ้อมกอดผม แค่ได้อยู่ใกล้กันกอดกันก็พอแล้วจริงๆ
“ดิน”
“ครับพี่เมฆ”
“ดินอยากเจอแม่มั้ย”
“เดี๋ยวเราก็เจอกันแล้วนี่ครับ”น้องทำหน้างงๆ
“ไม่ใช่ หมายถึงแม่จริงๆน่ะ ดินอยากเจอมั้ย”
น้องเงียบไปนานมาก ทำเอาผมใจไม่ดี
“ไม่รู้สิครับ เมื่อก่อนผมเคยคิดมาตลอดว่าอยากเจอแม่ แต่เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้คิดอะไร เจอก็ได้ไม่เจอก็ได้ ผมไม่ได้รู้สึกผูกพันธ์กับท่าน ถ้าเจอกันก็คงทำตัวไม่ถูก”ผมเข้าใจน้อง ยังแอบคิดกับตัวเองว่า ถ้าวันนี้ทั้งคู่เจอกันจะเป็นอย่างไร น้องจะดีใจเหมือนที่ผม
คิดหรือเปล่าชักกลัวขึ้นมาแล้วสิ
“ถ้าได้เจอกัน ดินจะทำยังไง”ผมถามน้องอีก
“ดินจะถามเขาว่าทำไมถึงทิ้งผมกับพ่อไป ทำไมไม่กลับมาหาผมเลย ไม่รักผมหรอ ฮือ ฮือ”น้ำตาใสไหลออกจากแก้มบาง
“รักสิครับ พี่เชื่อว่าแม่ของดินต้องมีเหตุผล ถ้าได้เจอท่านอีกดินต้องรักท่านให้มากๆนะรู้มั้ย คนเราเกิดมามีแม่ได้คนเดียว ต่อให้เขารักเราหรือเปล่า เราก็ต้องตอบแทนบุญคุณที่ท่านทำให้เราเกิดมา พี่จะขอบคุณที่ท่านทำให้ดินเกิดมาเป็นของพี่”ขอบคุณนะครับน้าแพรว ไม่ว่าน้ามีเหตุผลอะไรที่ทิ้งน้องไป แต่ผมก็ขอบคุณที่ให้กำเนิดเด็กชายคนนี้มาให้ผม
“ขอบคุณนะครับพี่เมฆที่รักดิน ดินไม่คิดมาก่อนเลยว่าชีวิตดินจะมีคนรักดินมากขนาดนี้”น้องร้องไห้กอดผมโฮ พี่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตพี่จะรักใครได้มากขนาดนี้เหมือนกันครับ รักนะครับ
“ที่เชียงใหม่มีอะไรน่าเที่ยวบ้างครับ”น้องเริ่มทำตาลุกวาวอยากออกเที่ยวแล้ว
“เยอะมากอยากไปไหนละครับ สวนสัตว์ หอศิลป์ สวนดอกไม้ ผับ ร้านอาหาร วัด ขึ้นเขา ลงดอย เยอะแยะไปหมด”
“พี่เมฆพาไปไหนดินก้ไปหมดครับ อีกหลายวันเปิดเทอม ดินอยู่เที่ยวกับพี่เมฆก่อนได้มั้ยครับ”ดูทำหน้าอ้อนเขาใจอ่อนแล้วคร๊าบ ใจอ่อนแล้ว
“ทำไมจะไม่ได้ละครับ โชว์เฟอร์คนนี้พร้อมเสมอ”
“เย้”
ได้เวลาแล้วผมใจเต้นตึกๆไปหมด ไม่รู้ว่าแผนการพาแม่ลูกมาพบกันจะเป็นอย่างไรบ้าง ผมพาน้องมาห้องอาหารที่อยู่ในเครือร้นอาหารของคุณตา ติดแม่น้ำวิวสวยธรรมชาติล้วนๆและค่อนข้างส่วนตัวมากเลย จะเข้ามาทานอาหารต้องจองล่วงหน้าก่อนเพราะว่าที่นี่จะเต็มตลอด
แม่กับน้าแพรวนั่งรออยู่ด้านในแล้วผมจอดรถมองเข้าไปก็เห็นแต่น้องไม่ได้สังเกตมัวแต่หิ้วของฝากที่ผมแวะซื้อมาให้น้าแพรว เจ้าตัวคนถือไม่รู้หรอกว่าผมเอามาให้แม่ตัวเอง คิดว่าผมเอามาไหว้ญาติผู้ใหญ่ แต่ก็จริงแหละเป็นทั้งญาติผมและแม่น้อง
“พร้อมมั้ย”ผมกำชับกับน้อง
น้องยกของในมือขึ้นแล้วบอกเสียงดังว่า
“พร้อมครับ”
...............................................................
สั้นๆ เดี๋ยวดึกมาลงอฃให้อีกตอนนะ ^^
เมอรี่ คริสมาสต์ย้อนหลังและอวยพรปีใหม่ก่อนเลยนะคะ
ขอให้คนอ่านทุกคนมีความสุขมากๆ
ขอให้ปีหน้ามีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
สิ่งที่ไม่ดีขอให้หลุดออกไปอย่างรวดเร็ว
เงินทองไหลมาเทมาไม่เครียดยิ้มตลอด
มีแต่คนรัก ไม่มีคนว่าร้ายน้า
^^
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 781906 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก