บทที่ 36
ตอนนี้เห็นน้องกับน้าแพรวยิ้มผมกับแม่ก็โล่งใจ
นึกว่าจะทำให้เหตุการณ์แย่ลงกว่าเดิมแล้วเสียอีก
แม่หนักกว่าผมมากตอนเดินออกมางี้ร้องไห้ใหญ่เลยเพราะสงสารน้องกับน้าแพรว
แม่รู้ทุกเรื่อง แม่เล่าให้ผมฟังว่าทำไมน้าแพรวถึงต้องทิ้งน้องดินและสามีของเขา
แม่เป็นคนคอยช่วยเหลือทั้งคู่ให้ติดต่อกันตอนที่ตาสั่งห้ามเจอกัน วันที่น้าแพรวหนีไปกับพ่อของน้องดิน แม่ก็รู้เห็นเป็นใจด้วย
ตาน่ะเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองเชียงใหม่ มีลูกสาวหลายคน แต่ไม่มีลูกชาย ท่านอยากให้ลูกสาวเรียนจบสูงๆแต่งงานกับผู้ชายดีๆแล้วช่วยกันสืบทอดกิจการของที่บ้านที่มีมายาวนานตั้งแต่สมัยเป็นนครพิงค์นู้นมั้ง
ตาให้น้าแพรวแต่งงานกับอาไกรสร แล้วมารู้ที่หลังว่าผู้ชายคนนี้แย่มาก โกงเงินในกิจการไปเยอะมาก ตาบอกว่าทั้งๆที่กิจการทั้งหมดก็ต้องเป็นของเขา แต่เขากับคตโกงเอาไปเป็นของตัวเอง เพื่อเอาไปเล่นพนัน คนติดพนัน ไม่นานบ้านก็จะไม่มีไว้คุ้มหัว สมบัติที่มีก็จะขายกินหมด
น้าแพรวร้องไห้แทบทุกวันเพราะอาไกรสรซ้อมเช้าซ้อมเย็น
พอตาทราบความจริงก็ให้ทั้งคู่หย่ากัน ตาขอโทษน้าแพรวสำนึกผิดที่พรากครอบครัวน้าแพรวไปแถมบังคับให้น้าแพรวทนอยู่กับอาไกรสรกว่าสี่ปี
หลังจากนั้นตาออกแรงช่วยตามหาลูกและสามีของน้าแพรวอีกด้วย
แต่ด้วยว่าตาก็ชราภาพมากแล้ว ท่านป่วยออดๆแอดๆจนต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆจึงช่วยอะไรไม่ได้มาก ทั้งกิจการในบ้านที่ต้องเอากลับมาทำเองอีก เลยปล่อยให้น้าแพรวจัดการเรื่องนี้คนเดียว โดยตามดูห่างๆ
หลายปีผ่านไปยังไม่เจออะไร ยิ่งหาก็เหมือนยิ่งงมเข็มในมหาสมุทร น้าแพรวตัดใจเลิกตามหา ย้ายไปอยู่ที่อังกฤษนานๆจะกลับมาที เพราะทนอยู่เมืองไทยคิดถึงลูกกับสามีไม่ได้
แม่ผมก็ลืมเรื่องพวกนี้ไป พอหมดเรื่องก็ไม่ได้คิดถึง
ช่วงน้าแพรวเลิกกับอาไกรสรแม่ก็ย้ายตัวเองและผมมาอยู่กับพ่อในไร่แถวเพชรบูรณ์
ตอนเด็กๆผมได้เจอน้าแพรวบ้าง ท่านใจดี เป็นนางฟ้าของผม ผมรักท่านมาก
และผมคิดว่าน้องต้องรักน้าแพรวเช่นเดียวกัน ดินสอไม่ใช่เด็กไม่มีเหตุผลเขาเป็นเด็กดี อนาคตน้องจะเจอแต่คนดีๆ มีชีวิตที่ดี
เรากลับเข้าไปทานอาหารด้วยกันอีกครั้ง ครั้งนี้มีแต่เสียงหัวเราะ น้าแพรวพาน้องไปไหว้คุณตาที่บ้าน
ตาเห็นหน้าน้องครั้งแรกก็น้ำตาซึมบอกว่ารู้สึกผิดที่ทำให้น้องกำพร้าแม่หลายปี
แต่เห็นแม่ลูกมาอยู่ด้วยกันตาก็ตายตาหลับแล้วตาบอกอย่างนั้น
ผมปล่อยให้แม่กับลูกคุยกัน คืนนั้นน้องนอนกับน้าแพรว ส่วนผมกลับไปนอนที่คอนโด
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมา ก็พบไอ้ตัวเล็กนอนขดอยู่ในอก มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้เรื่องเลย ผมขยับตัว ลุกจากเตียง
"อื้อ อย่าเพิ่งไปไหนสิครับ ดินเพิ่งได้นอนไม่ถึงชั่วโมงเลย นอนก่อนนะๆ"อ้อนอย่างนี้มีตายสิครับ ผมค่อยๆขยับตัวลงไปซุกผ้านอนกอดน้องต่อ
"เข้ามาได้ไง"
"ตาให้กุญแจสำรองมาครับ"นี่ตาแอบปั๊มกุญแจคอนโดผมไว้หรอ ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าเข้ามาห้องนี้บ่อยๆ ถึงว่ากลับมาที่ไร ไม่เห็นฝุ่นเลย
"ไม่นอนกับน้าแพรวหรอ"
"ดินยังไม่ชินน่ะครับ นอนกับพี่ชินกว่า"ฉีกยิ้มเลยตู ฮาๆๆ ไอ้น่ารักเอ้ยยยยย ผมก้มไปฟัดแก้มนิ่มหลายที
"นอนไปๆ"ผมลูบหลังน้องเบาๆ น้องครางหงิงๆสักครู่ก็หลับสนิท
เราอยู่ในท่านั้นจนเกือบเที่ยงแม่โทรมาให้เข้าไปทานข้าวด้วยกัน
ผมก็เลยจำใจปลุกไอ้ตัวเล็กจากเตียง
น้องไม่ยอมตื่นผมเลยจับถอดเสื้อผ้าแล้วเอาไปลงแช่ในอ่าง
"พี่เมฆทำไมทำงี้"เขาเหวใส่ผม ตาเล็กเบิกกว้าง ตื่นเต็มที่แล้วสินะ
"มาๆอาบน้ำกันเดี๋ยวไปทานอาหารกับคุณตาที่บ้าน"ผมดึงมือบางลงมานั่งบนตักแล้วค่อยๆไล้สบู่ถูตัว น้องทำหน้างอ
"อะไรโกรธพี่หรอ ขอโทษครับ โอ๋ๆมาเดี๋ยวอาบน้ำให้"
"นวดให้ด้วย"
"ได้ครับๆ"
"นวดตรงนี้ๆ"น้องชี้ไปที่ไหล่ พบจับไหล่บางนวดเบาๆ
"ตรงนี้อีกๆ"น้องชี้ที่แขน ได้ครับๆ อ่ะนวดแขนๆ
"แล้วตรงนี้ไม่นวดหรอครับ"ผมจ้องไปที่ปากน้อง
"ตรงไหน"คิ้มเล็กขมวดเป็นปม
"ตรงนี้ไงครับ"
จุ๊ฟ ปากนิ่มจัง
น้องดิ้นจนน้ำแตกฟองกระเพื้อมไหล่ออกนอกอ่าง
"พี่เมฆอ่ะ"แขนเล็กตีอกผมไปเรื่อย
"หวานมาก อร่อยมาก มาอาบน้ำต่อนะ"
"อื้อ"น้องพยักหน้าอายๆ
ผมชอบที่น้องมักอายเสมอกับเรื่องแบบนี้ ถึงแม้ผมจะสอนอะไรหลายๆอย่างให้เขา แต่เขาไม่ทำเกินตัว ยังไร้เดียงสาและน่ารักอยู่เสมอ
ทั้งๆที่อะไรๆในตัวก็ไม่ได้เด็กสักนิด
ชีวิตของผมกับน้องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาอยู่แค่บนเตียง ห้องน้ำ มหาลัยร้านอาหาร ทุกคนอาจจะคิดว่ามันน่าเบื่อ ก็ผมมีสอนนี่ครับ น้องก็มีเรียน หมดจากภาระหน้าที่ผมก็มีความสุขอยู่กับน้อง
ห่างกันครั้งนี้ผมคงตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ของผมให้ดีที่สุดท้ายทอดความรู้ที่เล่าเรียนมาให้นิสิตแพทย์ตัวน้อยๆอนาคตของชาติ หลังจากนั้นพอน้องเรียนจบผมจะลาออก
อาจจะไปทำงานโรงพยาบาลเดียวกับน้องหรืออาจจะออกมาทำงานอย่างอื่น คุณตาก็แว่วๆมาว่าอยากให้ช่วยดูแลธุรกิจโรงแรม ร้านอาหารแล้วก็ไร่สตอเบอรี่ด้วย พ่อคงสับผมเละ เพราะไร่ และรีสอร์ทที่เพชรบูรณ์ท่านก็สร้างไว้ให้ผมดูแล
เอาเถอะ ถ้ายุ่งยากมากนักผมจะพาตัวน้องไปอยู่ต่างประเทศให้รู้แล้วรู้รอด
นอกจากผมและดินสอ คุณตาก็มีหลานอีกหลานคนครับที่เกิดจาก ป้าๆและน้าๆของผม สวนพ่อก็มีพี่ชายกับพี่สาวผมช่วยดูแลงานพวกนั้นอยู่แล้ว
อนาคตที่ผมคิดไว้ หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น
อาหารมื้อที่สองของน้องกับน้าแพรว อาหารมื้อแรกที่พร้อมหน้าพร้อมตากันที่สุด คุณตา แม่ ผม น้าแพรว น้องดิน
เจ้าตัวเล็กคารมดี พูดอะไรทุกคนก้เห็นเป็นเรื่องฮาไปหมด แม้ตาคุณตาต้องเข้มยังต้องหัวเราะเลย
"ดินยังไม่ได้เล่าให้แม่ฟังเลยว่าไปเจอพี่เมฆได้ยังไง"น้าแพรวถามขึ้นกลางวงอาหาร คุณตาเงยหน้าขึ้นมาเพื่ออยากฟังเหมือนกัน
เรื่องน้องขายตัวยังไม่มีใครรู้ ผมไม่กล้าพูดเรื่องนี้ให้แม้แต่แม่ฟัง รู้กันแค่ผมกับน้องสองคน ส่วนเรื่องน้องคบกับผมแม่รู้แต่พยายามไม่พูดอะไร แม่กลัวน้าแพรวกับคุณตารับไม่ได้ เอาไว้ให้มัน นานกว่านี้อีกหน่อย ผมจะบอกความจริงกับทุกคน
"เอ่อะคือ.."น้องตะกุกตะกัก
"ผมเป็นที่ปรึกษาน้องน่ะครับน้าแพรว เผอิญว่าดินเขาไปของานอาจารย์ที่เป็นเพื่อนผมหาเงินมาเป็นทุนการศึกษาน่ะครับ ผมทราบเรื่องก็เลยสอบถามได้ความว่าพ่อเสียไม่มีเงินเรียนก็เลยให้ทุนการศึกษาแล้วก็ดูแลน่ะครับ"ผมชิงพูด น้องถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพยักหน้าตาม
"อ้อเป็นอย่างนี้นีั้เอง ไม่ได้เมฆนะ ไม่รู้น้าจะได้เจอลูกหรือเปล่าก็ไม่รู้"น้าแพรวขอบอกขอบใจผมใหญ่
"ถือว่าเรามีบุญวาสนาต่อกันนะ"ตาปิดประเด็น เราเริ่มทานข้าวกันต่อ ผมคุยไปเรื่องอืน ถามถึงอาการคุณตา แม่ก็ถามถึงความเป็นอยู่น้าแพรวที่อังกฤษ
เราทานอาหารจนดึก หมดจากคาวก็หวาน หมดจากหวานก็ผลไม้ หมดจากผลไม้ก็นม ขนม กว่าจะได้กลับคอนโดก็พุงยื่นเลย
พรุ่งนี้ผมจะพาน้องไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพจากนั้นก็ต้องส่งน้องกลับมหาลัย น้าแพรวจะไปอยู่ดูแลน้องที่นู้นด้วยผมก็เบาใจ แม่เลยสลับหน้าที่อยู่ดูแลคุณตาที่นี่ ไร่ที่เพชรบูรณ์พ่อดูแลให้
อีกสามเดือนก็ปิดเทอม ระหว่างนั้นเสาร์อาทิตย์ผมก็ยังคงไปๆมาๆหาน้อง
ถึงแม้จะยากสักหน่อยแต่พร้อมจะสู้ตาย
ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่แม่ยายนี่แหละ ยากขึ้นมาทันที
..............................................
HNY 2015 ค่าาา
ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆ
คุรพระคุ้มครอง ชีวิตดี้ดีนะคะ ^^
อ๊ะ น้องดินสอพี่เมฆมีแฮชแท็กแล้วนะ #ขายครับชื่อต้อม อย่าลืมติดแท็กคุยกันในทวิตหรือเฟสนะ ^^
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 781936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก