บทที่ 30
อาหารเช้าอร่อยมาก ผมยัดเข้าปากแบบไม่ยั้ง ตีกอล์ฟมาใช้พลังงานไปเยอะ เลยกินแบบจัดเต็ม พี่เมฆคอยเอาทิชชู่มาซับปากให้เพราะผมทานเลอะไปหมด พ่อกับแม่หัวเราะชอบใจใหญ่ ตอนนี้ผมทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด
“กินเยอะๆลูก”แม่ตักข้าวใส่จานผมจนพูนจาน ตักมาเลยคร๊าบ แค่ไหนดินสอสู้ทานหมดแน่นอน
“พอแล้วครับแม่ เดี๋ยวมีเด็กกลิ้งกลับมหาลัยแน่ๆ”พี่เมฆเอามือขว้างแม่ไว้ อะไรไม่ยอม ตักมาอีก กลับไปไม่ได้ทานอะไรแบบนี้แน่ๆ
“กินเยอะแล้วเดี๋ยวอ้วน”
อะไรอ่ะพี่เมฆชอบคิดแทนคนอื่นตลอด อยากกินอีกอยากกินอีก
“ก็ปล่อยให้น้องกินไปสิลูก นานๆจะกินข้าวที่บ้านที”โอ๊ยรักพ่อ พ่อพูดถูกที่สุด เป็นไงละ ผมมีแบคอัพเยอะ พี่เมฆนี่เงียบไปเลย ผมแกล้งหันไปขยิบตายักไหล่กวนๆใส่พี่เมฆ
“อ้วนเป็นหมูอยู่แล้วยังจะกินอีก”ใครเป็นหมูห๊ะ บ่นมากเดี๋ยวไม่ให้กอด
“เมฆจะกลับกันวันไหนลูกแม่จะได้เตรียมขนมไว้ให้”
“อีกสองวันครับแม่ หมูแถวนี้อยากขี่ม้า มาตั้งหลายวันยังไม่ได้พาขี่เลย”ผมย่นจมูกใส่พี่เมฆ
“โอเค เดี๋ยวแม่ให้คนเตรียมเสบียงให้พร้อมเลย บ่ายนี้ไปปิกนิกกันสิ แม่จะเตรียมชุดน้ำชาให้”แม่พี่เมฆใจดีที่สุดในโลกเลย แม่ของผมท่านจะใจดีแบบนี้มั้ยน้า อย่าไปคิดถึงเลย ถ้าท่านใจดีคงไม่ทิ้งผมกับพ่อไปหรอก
“ครับ เดี๋ยวตอนบ่ายไปขี่ม้ากันนะ”อย่าเอามือมาขยี้หัวเซ่ กำลังกินข้าว ผมปัดมือพี่เมฆออก
“ตอนบ่ายพ่อว่าจะชวนแม่ไปไหว้พระ นั้นเจอกันเย็นๆนะ เดี๋ยวเย็นนี้พ่อโชว์ฝีมือ ย่างหมูเลี้ยง”ย่างหมูหรอ ผมชอบกิน สงสัยผม
ได้กลิ้งกลับมหาลัยเหมือนที่พี่เมฆว่าแน่ๆ แค่คิดน้ำลายก็สอแล้ว
บ่ายแก่ๆแดดร่มลมตกแล้ว พี่เมฆจูงม้าออกมารับผมหน้าบ้าน แม่บ้านส่งตะกร้าขนมยื่นให้ผมมีชุดน้ำชาแล้วก็ขนมเต็มเลย เสร็จโจร รู้สึกชีวิตดีจัง พี่เมฆรับชุดน้ำชาไปถือ แล้วดึงผมขึ้นไปนั่งคร่อมบนม้าด้วยกัน ผมนี่สั่นไปทั้งตัวไม่เคยขึ้นม้ามาก่อน ใจนี่เต้นถี่ยิบ
“หลัวหรอ หึหึ”
“ใครกลัว ไม่มี๊”ดินสอคนแมน ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว
“กลัวก็บอก จะได้ขับรถไป”ผมหันไปค้อนพี่เมฆขวับ ไม่ได้กลัวเฟ้ย แต่เสียวนิดหน่อย
“จับแน่นๆนะ”ผมก้มตัวลงไปเกาะคอม้าแน่น อ๊าก มันไปแล้ว มันเดินไปแล้ว
หลังจากที่ผมหายใจไม่ทั่วท้องก็เริ่มชินเลยลุกขึ้นมา มองทิวทัศน์รอบๆ สวยชะมัด อากาศดีสุดๆ
ฟอดดดดด
อื้ม โดนขโมยหอมแก้ม ผมหันหลังไปตีพี่เมฆเช็ตใหญ่
“คนบ้า”
“ถึงจะบ้าก็บ้ารักนะ”โหย มุขเสี่ยว
“เราจะไปตรงไหนกันครับ”ผมกวาดตามองรอบๆ ไม่รู้ทิศทางเลยนะ ถูกหลอกมาล่อลวงนี่หนีกลับไม่ได้แน่ๆ
“เดี๋ยวถึงก็รู้”พี่เมฆกระซิบข้างหู ผมงี้ขนลุกไปทั้งตัว
มือใหญ่ค่อยๆวาดมากอดเอวผมดึงให้ไปชิดอก ผมขยับตัวมากไม่ได้บนหลังม้า เพราะกลัวเลยปล่อยเลยตามเลย
“อย่าซีครับ”ลมหายใจร้อนจรดอยู่บนคอของผม เล่นเอาจักจี้ไปหมด
“นั้นตรงนี้”
“อื้ม”ที่หูก็ไม่ได้ ผมขยับคอหนี อย่าเอามือล้วงเข้ามาในเสื้อสิครับ โอ๊ยจะบ้าตาย นี่มือหรือหนวดปลาหมึก
“ตรงนี้ละ”อื้ม พี่เมฆคนบ้า บนหลังม้านะ มาจูบกันได้ไงแต่ มันตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้ ผมหมดแรงเกาะอะไรก็ไม่อยู่ เลยถูกพี่เมฆรวบไว้ไม่ปล่อย
“อ๊า แฮ่กๆ”จูบแบบจะไม่ให้หายใจเลย ผมต้องดึงตัวออกเอง ไม่งั้นโดนสูบวิญญาณไปแล้ว
“ฮ่าๆๆ ยังหน้าแดงอยู่อีก ยังไม่ชินอีกหรือไง”ใครจะไปหน้าหนาหน้าทนเหมือนพี่เมฆเล่า ผมก้มหน้างุด
“ถึงแล้ว”พี่เมฆกระโดดลงม้า แล้วรับตัวผมลง เขาผูกม้าไว้กับต้นไม้ จากนั้นก็จูงมือผมเดินฝ่าทุ่งหญ้าไปจนถึงน้ำตก สุดยอดมาก มีน้ำตกซ่อนอยู่ในรีสอร์ท สวยสุดยอดไปเลย โอ้โห้ มีลำธารไหลยาวออกไปจนท้ายไร่ แล้วก็มีลานโล่งๆสำหรับกางแต๊น แต่ตอนนี้เป็นสถานที่ปิกนิกของเรา
พี่เมฆปูผ้าบนพื้นหญ้านุ่มๆ แล้วดึงตัวผมไปนั่งบนตัก อย่าคิดแม้แต่จะทำเรื่องอย่างว่านะ ผมมองตาพี่เมฆคนหื่น ตอนนี้แพรวพราวไปหมด อยากเอานิ้วจิ้มตาเสียจริง
“อากาศดีนะว่ามั้ย”ดีกับผีอะไร โดนหลอกมากินตับแน่ๆ
“พี่เมฆปล่อยเลยนะ”ไม่งั้นจะเอาตะกร้าขนมฟาดหัว พี่เมฆดึงตะกร้าขนมออกจากมือผมไปวางข้างตัว จากนั้นก็เริ่มคลุกวงใน
“อายผีสางเทวดานางไม้ครับ”ผมนี่พูดเสียงอ่อยเลย ใครจะไปทนได้ ทั้งมือทั้งปาก ไซร้มาไม่ยั้งเลย
“ไม่ต้องอายหรอกครับ ท่านชอบ”ชอบกับผีน่ะสิ ยังจะมาหัวเราะอีก แน่ะดิ้นแล้วยังไม่ปล่อยอีก หลังของผมแตะพื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีพี่เมฆก็คล่อมอยู่ด้านบน
“อย่าครับเดี๋ยวมีใครมาเห็น”
“ไม่มีหรอก ที่นี่พื้นที่ส่วนตัว” อ๊ะ อย่าขบติ่งหูแบบนั้นซี๊ อื้ม ลิ้นเปียกลากไปทั่ว ผมนอนหมดแรงแผ่หราเลย
ตอนนี้ผมรู้ตัวเลยว่านอนอ่อยมาก จะให้ทำยังไงละครับ ก็เล่นรุกทุกทางแบบนี้ ดินสอจะไปสู้ยังไงได้ พี่เมฆยิ้มอย่างมีชัย เขาจัดการรังแกผมแบบไม่ให้หลุดเฟรมเลยล่ะ
“แฮ่กๆ พอแล้วครับ ดินไม่ไหวแล้ว”สอบรอบเข้าไปแล้วไปเอาเรี่ยวแรงมากจากไหน
“อ๊ะ”ผมตกใจ พี่เมฆอุ้มผมขึ้นทั้งๆที่เรายังมีสิ่งนั้นติดกันอยู่เลย ผมเหมือนลูกลิงเกาะติดแม่อยู่กลางป่า น้ำเย็นๆแทรกเข้ามาในห้วงอารมณ์ ในน้ำเนี่ยนะ คนหื่นๆ ในน้ำไม่ๆๆๆ ผมเอามือฟาดพี่แกยกใหญ่
“มะ มะ ไม่ ในน้ำไม่”เฮ้ย ยะ อย่าอ๊า อย่าขยับตัวซิ โอ๊ย ผมหนาวนะ น้ำเย็นมากเลย พี่เมฆกอดผมแน่นขึ้นก่อนจะขยับตัวไปมา
“ดีมั้ย”
ยะ ยังจะมาถามอีก ดีกับผีอะไร ผมอายจะแย่อยู่แล้ว ถ้ามีใครมาเห็นต้องแย่แน่ๆ รีบทำเข้า ผมอยากกลับบ้าน
“ไม่ดีหรอ นั้นเปลี่ยนท่าอื่น”
“ไม่ๆท่านี้ดีอยู่แล้ว”ผมรีบตีโพยตีพายในน้ำ ยอมรับเลยว่ามันดีกว่าในอ่างอาบน้ำที่บ้านอีก ไม่เซ่ ผมต้องไม่รู้สึกดีอะไรด้วย จะบ้าหรอผมไม่ได้โรคจิต ชอบทำอะไรนอกบ้านแบบนี้นะ
“ดีใช่มั้ย พี่อยากทำกับเราที่นี่ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลย”คนบ้า พูดอะไรออกไป ในหัวพี่เมฆคิดแต่เรื่องแบบนี้ใช่มั้ย
“อ๊ะ ดินหนาวครับอยากกลับบ้าน”ห้ามไปไม่ฟังต้องใช้ลูกอ้อน
“ได้ นั้นกลับไปทำที่บ้านต่อนะ”ไม่ใช่แบบนั้น โอ๊ยพี่เมฆ เล่นเอาตลอดบ่ายวันนี้ผมระบมไปหมด ยิ่งตอนขี่ม้ากลับนะ นรกดีๆนี่เอง
“ฮึ่ย จะไม่ออกมาขี่ม้ากับพี่เมฆอีกแล้ว”ผมบ่นปอดแปด หงุดหงิดๆ น้ำชงน้ำชาขนมนี่ไม่ได้แตะ
“ก็ได้ครับ ไม่ขี่ม้า แต่ขี่พี่เมฆแทนนะ”
อยากฆ่าคนหมกป่าโว้ย พูดออกมาได้ยังไง ไม่อายคนก็อายเทวดา อายม้าบ้างเถอะ อย่าหาว่าดินชอบใช้กำลังเลยนะ ก็มันน่าฟาดจริงๆนี่น่า
กลับมาถึงบ้านผมโดนจัดหนักขี่ม้าเมฆจนนั่งไม่ติดเลยค่ะ ม้าอะไรเด้งดีเหลือเกิน คิดแล้วแค้นสุดขีดสุดฤทธิ์สุดเดช
“ขี่เป็นนี่น่า ต่อไปไม่ต้องสอนแล้ว”ไม่ต้องมาแซวเลย
“ขี่เก่งกว่าพี่อีก”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ”ผมหยุดไม่ทำอะๆรทั้งนั้น
“โอ๋ๆ ทำต่อสิครับกำลังดีเลยพี่ขอโทษ”ไม่ต้องเอามือมาจับหน้า ผมสบัดตัวหนี แล้วเอนไปข้างหลัง จากนั้นก็ขยับตัว
“อื้ม ดีมาก แบบนั้นแหละครับดินสอ”
“ไม่ต้องมาสั่ง”
ผมบิดตัวไปมาอยู่ด้านบน หนีมือพี่เมฆที่จับเอวกดลง อ๊าก มันลึกเกินไปแล้วนะ
“แฮ่กๆ พอแล้ว ไปทำที่อื่นกันบ้างเถอะ”ไม่ๆ ไม่เอาไม่เอาระเบียงไม่ๆ ผมดิ้นหนีแต่ถูกจับตัวไว้ สุดท้ายก็มาเกาะระเบียงแน่นเพราะกลัวตกลงไป
“เดี๋ยวคนสวนเห็น เดี๋ยวแม่บ้านเห็น อายเขา พี่เมฆดินอายได้โปรด”
“ไม่เห็นหรอกห้องพี่ติดกับสวนดอกไม้ วันนี้คนงานไปเก็บสตอเบอรี่ที่ไร่อีกฝั่งกัน”วางแผนมาดี แต่มันไม่ใช่โว้ย โอ๊ย มันลึก แล้วก็สุดยอดไปเลย ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่ครางหยอยๆ
ผมนอนหลับซบอยู่บนตัวพี่เมฆหลังจากเสร็จกิจ อาย เว้ย อาย ฮือ ฮือ กลัวใครมาเห็น
“ไปอาบน้ำกัน”
“ผมไม่มีแรงแล้วครับ พาไปหน่อย”
“คิดค่าแรงนะ”เฮ้ย ผมเด้งตัวออกแทบไม่ทัน
“นั้นดินไปอาบเอง พี่เมฆไม่ต้องตามเข้ามานะ”พ่อคุณตั้งใจจะจัดหนักทุกพื้นที่ของบ้านเลยหรือไงให้ตายเถอะๆ น่าจะนอนป่วยนานๆ
“จะไม่ให้พี่เข้าไปช่วยอาบน้ำจริงๆหรอ”เสียงคนหื่นตะโกนเข้ามา
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นจะฟาดด้วยฝักบัวนี่แหละ”
“ไม่กลัวหรอกพี่ชอบให้ดินฟาดแรงๆ”เฮ้ยบอกว่าอย่าเข้ามาไง ผมผลักอกหนาๆแน่นๆของพี่เมฆให้ออกจากห้องน้ำ
“พี่เมฆครับดินล้าไปหมดทั้งตัวแล้วครับ ขี่ม้านี่มันเหนื่อยจริงๆ”ผมต้องงัดลูกอ้อนออกมาใช้อีกรอบ
“นั้นนอนแช่น้ำอุ่นในอ่าง ป้องกันมันระบมนะ”เอาแล้วไงสุดท้ายก็หนีไม่พ้นจับลากลงอ่างอีกจนได้ พี่เมฆหมอหื่น ฮึ่ย
ตกเย็น
พี่เมฆกับพ่อกันย่างบาร์บีคิวอยู่ที่สวนหน้าบ้าน ยืนชนแก้วไม่รู้คุยอะไรกัน ผมเดินอาดๆออกไปหาแม่ที่นั่งจัดอาหารอยู่ที่โต๊ะ
“ให้ดินช่วยนะครับ”
“เอาสิลูก”แม่หันมายื่นจานให้ผม ทำเอาสองหนุ่มหันมามองผมพร้อมกัน พี่เมฆทำปากจุ๊บส่งมาให้ผม ผมเลยค้อนขวับ สองคน
พ่อลูกเลยหันไปหัวเราะกันใหญ่ตลกมากนักหรือไง
“ปิกนิกเป็นไงบ้าง สนุกมั้ย”แม่ถามขึ้นมาทำเอาผมนี้หน้าแดงไปเลย สนุกอะไรละครับ ขี่ม้าที่ไหน ขี่พี่เมฆมากกว่าอีก ลูกแม่เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย
“ก็สนุกดีครับ”ผมบอกอ่อมแอ่ม
“วันหลังจะให้พี่เมฆพาไปขี่บ่อยๆนะจะได้คล่อง”เอ่อะไม่ต้องครับแม่ ผมไม่อยากคล่องแค่นี้เอวก็เคล็ดหมดแล้วครับ
“บอกแม่ไปสิว่า ขี่ชำนาญแล้ว”พี่เมฆมากระซิบข้างหูผมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ผมขยับตัวหนีเขาแกล้งเอามือมาบีบก้นผม
“ว่าอะไรนะเมฆ”แม่ถามย้ำอีกรอบ
“ไม่มีอะไรครับ คือผมไม่ชอบม้าน่ะครับ ขอไม่ขี่ดีกว่า”ผมปฎิเสธทันควัน แม่ขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อ
“ทำไมละลูก”
“คะ คือว่า มัน”จะแก้ตัวยังไงดีวะฮือ
“ม้ามันตัวใหญ่น่ะครับ วิ่งเร็ว แล้วดินสอเขาก็ไม่เคยขี่เลยกลัวไปหน่อย”บอกแม่เฉยๆก็ได้ ทำไมต้องเอามือมาโอบรอบเอวด้วย
“เมฆก็ต้องพาน้องไปขี่บ่อยๆซิ จะได้ชินนะ”ไม่เอาครับแม่ ดินไม่อยากขี่ม้าครับ
“ได้ครับ เดี๋ยวเมฆสอนน้องขี่เอง ต่อไปจะสอนขี่ทุกวันเลย”ฮึ่ย ขี่ม้าโว้ย ไม่ต้องมาทำสายตาเจ้าเล่ห์มองเลยนะ แม่อ่ะ พูดเข้าทางพี่เมฆหมด
“ดีมากลูก อาหารพร้อมแล้วไปเรียกพ่อมาทานข้าวปะ ตรงนั้นปล่อยให้แม่บ้านดูแล”
“ครับแม่”
อาหารแบบพร้อมหน้าพร้อมตามื้อแรกในชีวิต ทั้งอร่อย ทั้งมีความสุข แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าครอบครัว
เพราะความสนุกและความอบอุ่นที่ได้รับจากบ้านหลังนี้ ทำเอาผมลืมมือถือไปเลย ไม่ได้เช็คว่าที่มหาลัยมีเหตุการณ์อะไรบ้าง เกิดอะไรไม่ดีขึ้นมาผมไม่รู้แน่ๆ แต่คงไม่มีอะไรหรอก เกรดก็ออกหมดแล้ว ถ้าผมไม่คิดแบบนั้นแล้วเช็คมือถือสักนิดก็คงจะดี
‘ดินกลับมอด่วน โทรกลับหากูด้วย’
: จิ๋ม
........................................
อัพแล้ว อาจจะไม่ถึงสิบหน้าที่ให้ไว้ แต่ก็พอไปวัดไปวาใช่มั้ยยยยย
ไปพิมพ์ต่อละ บ้ายยยยยยยยยยยยยยยยจ้าาาาาาาา
เม้นท์กันวันละนิดจิตแจ่มใส ชอบอ่านคอมเม้นท์ ติชม ได้หมด
ขอบคุณล่วงหน้าค่าาาาา จะได้มีแรงใจ ฮึ่บๆๆๆๆ
อาหารฝีมือแม่ พี่เมฆอร่อยที่สุดในโลก~~~~~ ^^
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 778424 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก