“ผมขออยู่ดูแลร้านที่นี่..” ผมเอ่ยปากขอตอนที่เรากลับมาถึงที่นี่แล้ว “ไม่กลับไปแล้วได้ไหมครับ”
“อืม”
“จริงนะครับ”
มันพยักหน้า..ก่อนจะบอกกับผมว่ามันเองก็จะย้ายกลับมา ส่วนงานที่นู้นมันจะยกเอามาทำที่นี่..โดยจะเข้าไปดูสักเดือนละครั้งสองครั้งตามที่ได้ตกลงกับพ่อมัน และเขาก็เห็นดีด้วยแล้ว..
“ทำแบบนั้นจะไม่เหนื่อยเหรอครับ”
“อยากให้กูอยู่ห่างจากมึงนักเหรอ..”
“...”
“กูไม่ให้มึงได้ในสิ่งที่หวังหรอก..”
“...”
“รักกูไม่ได้..ก็ทนอยู่กันไปแบบนี้แหละ”
ผมถอนหายใจออกมา..อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาจนแทบไม่อยากจะทำอะไร ทำไมมันถึงต้องพยายามบีบบังคับเอาคำตอบจากผมนัก..ทำไมถึงไม่พยายามที่จะอดทนรอผมบ้างเลย ทั้งที่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะตัดสินใจ..
“หิวหรือยังครับ..”
“มึงจะเฉไฉ..หรือแกล้งทำเป็นไม่รับรู้อะไรไปจนถึงเมื่อไร !” ผมเงียบลง..นึกหาคำพูดดีๆ อะไรไม่ออกเลย “เมื่อไรมึงจะเลิกหาข้ออ้างมาปฏิเสธความรักของกูสักที”
“...”
“ต้องให้กูทำขนาดไหน..ก้มกราบมึงเลยไหม”
“...”
“มึงถึงจะยอมให้อภัยในสิ่งที่ผ่านมา”
ผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดมันเอาไว้ ไร้คำตอบ..ผมไม่รู้ว่าจะต้องตอบกลับความรู้สึกของมันไปยังไง ต้องพูดต้องแสดงออกมากหรือน้อยยังไงแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นคือผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองควรรู้สึกยังไงกับมันกันแน่..
ผมจะเกลียดมันเหมือนที่ผ่านมาได้หรือเปล่า หรือผมต้องรักมัน อย่างที่มันต้องการอยากให้เป็น..
.
.
“ขอเวลาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ..” อย่างน้อยนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มพูดถึงระยะเวลา..ถึงแม้มันจะยังไม่แน่นอนเลยก็ตาม “ขอเวลาให้ผมได้ตัดสินใจ..”
“...”
“นะครับ..”
มันถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะตอบกลับมา “อืม..”
“...”
“แต่มึงก็คงรู้..ว่าถ้าคำตอบของมึงมันไม่ใช่ในสิ่งที่กูต้องการ..”
“...”
“กูก็จะไม่มีวันปล่อยมึงไป..”
“...”
“ เพราะชีวิตกูไม่มีมึงไม่ได้..” มันก้มหน้า..ซบลงที่บ่าของผม “กูขาดมึงไม่ได้..”
“...”
“ต่อให้ไม่มีสิทธิแม้แต่จะแตะต้องมึง..กูก็จะบีบบังคับพยายามทำทุกอย่างให้มึงต้องอยู่ใกล้ๆ อยู่ในสายตากูแบบนั้นไปตลอด”
“...”
“เพราะฉะนั้น..มึงควรทำใจให้รักกูดีกว่า..”
“คุณนัท..”
“มึงเข้าใจที่กูพูดไหมทิว..”
“...”
“บอกมา..ว่ามึงเข้าใจที่กูพูดไหม”
ผมหลับตาลง..ซึมซับสัมผัสและความรู้สึกที่มันพยายามส่งต่อมาให้ผ่านทางอ้อมกอด ก่อนจะตอบกลับมันไปแผ่วเบา “ครับ..”
“...”
“ผมเข้าใจแล้ว..”
Ma-NuD_LaW
ความจริงอาจเคยอ่านเรื่องที่พระเอกเป็นฝ่ายไขว่คว้าขอรักจากนายเอกมาบ้าง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกจริงๆ ที่พระเอกพยายามตะเกียกตะกายจะยื้อเอาหัวใจนายเอกมาให้ได้ตั้งแต่ต้นเรื่อง โดยที่นายเอกก็ไม่ยอมใจอ่อนเสียที
ชอบประโยคนี้ 
.
.
.
มีแต่คนขอฉากหวานๆ ริมทะเล..รอตอนจบตอนหน้าละกันเนอะ 
สุดท้ายก็จบไม่ทันสิ้นเดือนอยู่ดี.. แล้วก็ขออนุญาตหายสองวันเน้อ ((หลังรับปริญญาเจอกัน)) 
ขอบคุณทุกความเห็นจ้า 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 537118 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก