“ผม..”
“พอ !” มันจ้องหน้าผม “กูไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรจากมึง !”
“นี่แค่เริ่มต้นก็แย่ขนาดนี้แล้ว..” พ่อมันพูดแทรกเข้ามา “แกคิดว่ามันจะไปกันรอดจริงๆ งั้นเหรอ”
“รอดสิ..” มันบีบแขนผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ “ผมทำได้แน่ๆ”
“คุณนัท..”
“หุบปาก !”
“...”
“อย่าพยายามหาโอกาสทิ้งกูไปด้วยวิธีนี้”
“...”
“เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมึงไป !”
ทั้งผมและมัน..หรือแม้แต่พ่อของมันต่างเลือกที่จะแช่ปัญหาพวกนี้เอาไว้เหมือนเคย เพราะทันทีที่สิ้นสุดเสียงตวาดของมัน..พวกเราต่างก็เงียบไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ผมอธิบายความรู้สึกของตัวเองออกมาเป็นคำพูดไม่ได้..ส่วนมันเลือกที่จะยึดมั่นกับความคิดของตัวเองต่อไป ในขณะที่พ่อของมันเองก็เลือกที่จะทิ้งปัญหาให้มันค้างคาเอาไว้เหมือนเดิม
มันคงจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ อย่างน้อยๆ ก็จนกว่าจะมีใครสักคนทนไม่ไหวจนเปิดปากโวยวายออกมาก่อนนั่นแหละ และคนๆ นั้นก็ไม่พ้นที่จะเป็นแม่ของมันเหมือนเคย..
.
.
“ฉันต้องทนเจ็บแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ! ขนาดแม่มันตายไปแล้ว..ฉันยังต้องมาทนเจ็บปวดเพราะลูกของมันอีก” ยิ่งพูดยิ่งร้องไห้..เสียงสะอึกสะอื้นของแม่มันดังขึ้นๆ จนผมแทบจะทนฟังไม่ไหว “ฉันไม่น่าหลงเชื่อคำสัญญาหลอกลวงพวกนั้นของคุณเลยจริงๆ”
“...”
“ไม่น่าหลงเชื่อ..ว่ามันจะมีวันที่ฉันจะไม่ต้องเจ็บปวดเพราะแม่ลูกคู่นี้อีก !”
“พอเถอะ” เขาพูดหลังจากเงียบไปนาน “จะทำให้เรื่องมันลุกลามใหญ่โตไปถึงไหน”
“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง..จะให้ฉันทนดูลูกตัวเองทำเรื่องผิดๆ นี้ไปต่อไปโดยไม่ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ !”
“แล้วคุณปล่อยให้เด็กคนนี้กลับมาในชีวิตลูกอีกทำไม !” แม่มันเงียบไปหลังจากได้ยินเสียงตะคอก “ทำไมไม่ทำให้มันหายไปจากชีวิตลูกคุณเสีย !”
“ฮึก..”
ผมมองแม่มันที่ตอนนี้ยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองร้องไห้ใหญ่โต..ก่อนจะหันกลับมามองมันที่นั่งก้มหน้านิ่งไม่ขยับตัวหรือคิดจะแสดงความรู้สึกอะไรในเหตุการณ์นี้ออกมาเลย
“ฉันทำไม่ได้ ฮึก..”
“...”
“ฉันทนเห็นลูกเจ็บแบบนั้นไม่ได้..”
“เหตุผลเดียวกันที่ทำให้ผมต้องยอม..นั่นก็คือลูก”
“ลูกงั้นเหรอ..”
“...”
“ลูกที่คุณหมายถึงคือตานัท..หรือลูกของผู้หญิงที่คุณรักกันล่ะ”
“เลิกพูดจาประชดประชันผมได้แล้ว !”
“...”
“ตั้งสติรับฟังความจริงที่ผมจะบอก..แล้วเลิกอาละวาดเหมือนคนบ้าแบบนี้สักที !”
.
.
สุดท้ายเมื่อเขาทนฟังคำพูดเสียดสีไม่ไหว..เขาเลยพูดโพล่งความจริงทั้งหมดออกมา ความจริงทั้งหมดที่ว่านั่นก็คือผมไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา เพราะผมมันก็แค่เด็กคนหนึ่ง..เด็กที่เป็นลูกของผู้หญิงที่เขารัก และเพราะรักมากเขาถึงได้ยอมรับเลี้ยงผมเอาไว้..ดูแลผมอย่างดีเทียบเท่ากับลูกชายคนเดียวของเขา
.
.
พ่อของผมเป็นแค่ผู้ชายขี้ยา..ที่รับจ้างเดินยาแลกกับเศษเสี้ยวขยะที่เขาเสพติดมัน ผู้ชายเลวๆ คนนั้นเข้าไปขโมยของในบ้านที่พ่อมันซื้อเอาไว้ให้แม่ผมอยู่..บ้านหลังเล็กๆ ที่ใช้เลี้ยงดูเมียเก็บที่ไม่เคยได้รับการยอมรับ เขาเข้าไปเพื่อขโมยทรัพย์สิน..และข่มขืนเจ้าของบ้านที่พยายามจะตะโกนเรียกให้คนช่วยเพียงเพื่อปิดปาก คนๆ นั้นทำทุกเรื่องเลวๆ แบบนั้นไปโดยไม่รู้เลยว่ามันจะทำให้ชีวิตหนึ่งเกิดขึ้นมาในท้องของเธอ..
พ่อแท้ๆ ของผมถูกจับและติดคุกหลังจากนั้นไม่นาน..และโทษที่ทำให้ต้องติดอยู่ในนั้นจนวันตายก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำร้ายแม่จนเจ็บแบบนั้น แต่เป็นเพราะยาเสพติดพวกนั้นที่เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ใช้มันต่างหาก..
.
.
“เธอไม่ยอมทำร้ายเด็กคนนี้..เพราะเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง..”
“...”
“เธอบอกว่าเขาบริสุทธิ์เกินกว่าจะถูกทำลายเพียงเพราะการกระทำเลวๆ ของคนๆ หนึ่ง”
“...”
“และบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะโยนความผิดทั้งหมดไปให้เขา..”
“แต่ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นเคยบอกว่าท้องกับคุณ”
“นั่นมันก่อนหน้าที่ผมจะต้องเสียเขาไป”
“...”
“ก่อนหน้าที่ผมจะต้องเสียลูกชายคนแรกของตัวเองไป..”
Ma-NuD_LaW
อาหารเป็นพิษ..กับติดซ้อมรับปริญญาครับ 
จันทร์นี้รับจริง..อาทิตย์จันทร์คงหาย แต่จะพยายามมาให้ได้วันศุกร์เสาร์นี้นะ 
ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 596350 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก