พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่22
“เรือหาย !!!”
ผมตกใจหันหน้าไปมองพี่เอ็มแล้วพูดต่อ
“แผนพี่ใช่ไหม”
ผมมองพี่เอ็มอย่างคาดคั้น
“เปล่านะพี”
พี่เอ็มโบกมือปฎิเสธทันควัน ผมไม่รู้จะเชื่อดีหรือเปล่า
“พี่เอ็มอย่าโกหกพีนะ ถ้าพี่ยังโกหกพีแบบนี้อย่าว่าแต่โอกาสเลย พี่จะไม่ได้คุยกับพีอีก”
ผมขู่พี่เอ็มเต็มที่ ผมไม่ยอมติดเกาะอยู่กับพี่เอ็มหรอก พี่แพทยังไม่รู้เลยว่าผมหายไปไหน พี่แพทต้องเป็นห่วงผมแน่ๆ
“พี่พูดจริงๆนะพี พี่ไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น มันเสี่ยงไปรึเปล่าที่จะมาล้อเล่นที่เกาะกลางทะเลแบบนี้”
พี่เอ็มพูดแล้วมองผมอย่างจริงจัง ผมมองตาพี่เอ็มแล้วเบี่ยงหน้าหนี ให้ตายเถอะ เอาไงละทีนี้
“แล้วจะทำยังไงละ เรือหายแบบนี้”
ผมพูดจบพี่เอ็มจับเสื้อมาคลุมผมไว้ทั้งตัว
“พีใส่ไปก่อนเถอะ ฝนตกไม่หยุด เราเดินไปหลบแถวๆน้ำตกกันก่อนเถอะ”
ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็ม
“กลับไปที่น้ำตกอีก ไกลนะพี่เอ็ม”
ผมมองพี่เอ็มเหนื่อยๆ เดินกันปวดขาแล้ววววว
“งั้นเอางี้ พีขึ้นหลังพี่”
พี่เอ็มพูดเสร็จย่อตัวลงให้ผมขึ้นหลัง พี่เอ็มมองหน้าผม เราสองคนมองหน้ากันแปปนึง ผมจึงตัดสินใจขึ้นหลังพี่เอ็ม มองแผ่นหลังกว้างๆของพี่เอ็มแล้วแอบเคลิ้มไม่น้อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะดีใจ กรี๊ดสุดๆเลยถ้าได้ขี่หลังผู้ชายที่แอบปลื้มมาตลอด
“อึ๊บ หนักเหมือนกันนะเนี่ยเรา”
พี่เอ้มเอี่ยวหน้ามาแซวผม ผมเลยเอาหัวไปโขกหัวพี่เอ็ม
“โอ้ยพี พี่เจ็บนะ”
“สมควร พีออกจะหุ่นดี อย่ามาบ่น”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเงียบ พี่เอ็มเดินไปเรื่อยๆ ฝนก็ยังตกหนักไม่หยุด ผมเลยกางเสื้อขึ้นเพื่อที่จะคลุมพี่เอ็มด้วย ไม่ได้จะใจดีอะไรหรอกนะ แค่ตอบแทนที่ให้ขี่หลัง
พี่เอ็มหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะเดินไปต่อ
พี่เอ็มจะยิ้มบ่อยไปละ รู้สึกหน้าร้อนๆ อย่านะมึงพี
เราสองคนเดินไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกแปลกๆเลยทักพี่เอ็มขึ้น
“พี่เอ็มหลงรึเปล่า พี่รู้สึกว่าทางแปลกๆ”
“เอ่อ พี่ก้ว่างั้นอะ”
พี่เอ็มหันมายิ้มเจื่อนๆ ผมเลยถลึงตาใส่ทันที
“พี่เอ็ม !!”
“พี่ขอโทษ”
พี่เอ้มหน้าจ๋อยนิดหน่อย ผมหันไปรอบๆ บังเอิญเห็นถ้ำไม่ไกลนักเลยชี้ให้พี่เอ็มดู
“พี่เอ็มนั้นถ้ำรึเปล่า ไปที่ถ้ำเถอะ”
“ถ้ำจริงด้วย ไปกันเถอะ รอดตายแล้วโว้ย”
ประโยคหลังพี่เอ็มตะโกนเสียงดังจนผมอดยิ้มไม่ได้ แอบคิดในใจว่านี่คือแผนของพี่เอ็มรึเปล่านะ
เมื่อถึงปากถ้ำผมก็ลงจากหลังพี่เอ็ม เราสองคนหลบฝนกันที่ปากถ้ำไม่กล้าเขาไปลึกมากนัก ผมละกลัวจะเจออะไรในถ้ำ
“พี่เอ็มเอาโทรศัพท์มารึเปล่า”
ผมถามพี่เอ็มขึ้นหลังจากยืนเงียบกันอยู่พักใหญ่ๆ
“เอามา”
พี่เอ็มยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมเลยหยิบมาดู โอ้ยยังโชคดีนะที่แบตไม่หมดเหมือนในละคร แต่สุดท้ายก็ไม่มีสัญญาณเหมือในละคร อยากจะกรี๊ดให้ถ้ำแตกเลยจริงๆ
“ไม่มีสัญญาณ”
ผมพูดเสร็จยื่นโทรศัพท์กลับไปให้พี่เอ็ม พี่เอ็มเลยนั่งลงอย่างคนหมดแรง
“ไม่ใช่แผนพี่จริงๆนะพี เรือหายไปไหนว่ะแม่ง”
พี่เอ็มพูดเสร็จสบถออกมากับตัวเอง ผมยืนมองพี่เอ็มนิ่งๆ เหอะ !! จะยอมเชื่อสักครั้ง
“นี้ก็จะค่ำแล้วจะเอาไงต่อละ”
ผมนั่งข้างๆพี่เอ็ม เราสองคนมองหน้ากัน พี่เอ็มเลยพูดขึ้นมา
“พี่ขอโทษนะพี พาพีมาลำบากเลย กะว่าจะมาหวานใส่ซะหน่อย สุดท้ายล่มไม่เป็นท่า”
ผมยิ้มให้กับพี่เอ็มแล้ว
“ถือซะว่าฟ้าฝนไม่เป็นใจละกัน”
ผมพูดจบเราสองคนหัวเราะกันเบาๆ อยู่ดีดีพี่เอ็มก็มองหน้าผมนิ่งจนผมต้องถาม
“มีอะไรพี่เอ็ม”
“เวลาพี่ยิ้ม พีหัวเราะ พีน่ารักมากเลยรู้ตัวไหม”
พี่เอ็มพูดแล้วมองผมอย่างมีความหมายเล่นเอาผมต้องหลบตา
“อย่ามาจีบในสถานการณ์แบบนี้พี่เอ็ม”
“พี่พูดจริงๆนะ ตอนพีทำหน้าเชิด หยิ่ง พี่ก็ดูสวย ดูน่าค้นหา ดูมีอะไรดี แต่เวลาที่พียิ้มอย่างจริงใจ หัวเราะแบบจริงๆ พีดูใสมากเลยรู้ไหม ดูเป็นตัวของตัวเองกว่าตอนที่พีพยายามทำตัวเข้มแข็ง”
พี่เอ็มพูดจบผมหันไปมองหน้าเขา แล้วตอบพี่เขา
“พีผิดเหรอที่พยายามเข้มแข็งเพื่อปกป้องตัวเอง”
“พีไม่ผิด แต่คนเราไม่มีใครเข้มแข็งตลอดเวลาหรอก เวลาพีอ่อนแอให้เป็นพี่ได้ไหมที่จะอยู่ข้างๆพี”
พี่เอ็มพูดพร้อมเอามือมาลูบแก้มผม ผมเบี่ยงหน้าหนีหันไปมองฝนที่กำลังตกลงมาไม่หยุดไม่หย่อนแทน
ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามพี่เขา ความเงียบคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
เราสองคนนั่งเงียบกันไปเรื่อยๆไม่ใครพูดจาอะไร ฝนเริ่มซาแล้ว พี่เอ็มเลยพูดขึ้น
“พีหิวไหม”
“หิวนิดๆ แต่จะกินอะไรละ”
“กินผลไม้ไหม บนเกาะคงพอมีบ้างๆ”
ผมหัวเราะกับความคิดพี่เขา จนพี่เอ็มทักขึ้นมา
“หัวเราะอะไรละพี”
พี่เอ็มขมวดคิ้วมองผม
“ก็หัวเราะพี่นั้นแหล่ะ ดูละครมากไปปะ ติดเกาะ จะไปเดินหากล้วยรึไง พี่จะเอาอะไรตัดละ”
ผมพูดจบพี่เอ็มหัวเราะเบาๆแล้วพูดต่อ
“นั้นสิเนอะ แต่พีจะให้พีทำไงละ ทนหิวกันเหรอ”
“ก็คงอย่างนั้นแหล่ะ อย่าออกไปหาอะไรเลย พีไม่อยากอยู่คนเดียว”
ผมพูดแล้วมองหน้าพี่เอ็ม พี่เอ็มเลยยิ้มน้อยๆแล้วลูบหัวผม
“ครับ ไม่ไปก็ได้”
ผมยิ้มให้พี่เอ็มเล็กน้อยก่อนหันหน้าไปมองฝนเริ่มซาลงเยอะแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืดตามกัน
“เอ้า เอ็งสองคนมาทำอะไร”
ผมยิ้มทันทีที่เห็นผู้ชายคนนึงทักพวกเรา ผู้ชายคนนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้มแบบหนุ่มใต้ หนวดเคราเยอะแยะ ใส่เสื้อเชิร์ตเก่าๆ ไม่ติดกระดุม โชว์หุ่นแกร่งแบบคนใช้แรงงาน ซิคแพค หน้าอกที่สวยกว่าคนที่เข้าฟิตเนตบางคนซะอีก
“พวกเรามาเที่ยวที่เกาะฝั่งนี้ครับ พอดีเรือหาย”
ผมรีบเดินไปหาผู้ชายคนนั้น พี่เอ็มมายืนใกล้ๆ
“เรือจะหายไปไหนได้ละเอ็ง พวกเอ็งหลงทางรึเปล่า”
พี่ผู้ชายคนนั้นพูดจบผมหันไปหาพี่เอ็มทันที พี่เอ็มเกาหัวแก้เขิน
“เอ่อ ผมก็ว่างั้นครับพี่”
พี่เอ็มตอบแบบเขินๆ ผมเลยหันไปจิกตาใส่พี่เอ็ม เพราะพี่คนเดียวเลย
“จะค่ำแล้วพวกเอ็งค่อยหาเรือพรุ่งนี้ก็ได้เดี๋ยวข้าช่วยหา คืนนี้ไปนอนบ้านข้าก่อนเถอะ”
พี่คนนั้นพูดชวนพวกเราอย่างใจดี ผมยิ้มกว้างทันที ดีใจโว้ยไม่ต้องนอนในถ้ำน่ากลัวๆแบบนี้
“ขอบคุณมากครับพี่ ว่าแต่พี่ชื่ออะไร”
ผมกับพี่เอ็มยกมือไหว้พี่เขา ผมเลยถามชื่อ
“ข้าชื่อเอก แล้วพวกเอ็งละ”
“ผมชื่อพี แล้วพี่คนนั้นชื่อเอ็มครับ”
ผมแนะนำตัวแล้วแนะนำตัวให้พี่เอ็มด้วย
“อื้ม พวกเอ็งเดินตามข้ามาละ เดี๋ยวก็ได้หลงอีก”
เราสองคนเดินตามพี่เอกมาเรื่อยๆ ระหว่างทางพี่เอกก็ถามพวกเรานู้นนี่ไปด้วย
“พวกเอ็งมาทำอะไรกันที่เกาะนี่ เกาะนี่ไม่ค่อยมีคนรู้จักหรอกนะ”
“ผมเคยมาตอนเด็กๆครับก็เลยพา เอ่อ น้องมาเที่ยว”
พี่เอ็มหันมามองหน้าผมเล็กน้อย
“เอ็งก็แปลกพาน้องมาเที่ยวแต่กลับพามาหลงอีก”
“ผมไม่หลงหรอกครับ ถ้าฝนไม่ตก”
พี่เอ็มพูดแล้วก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด ผมเลยตบไหล่พี่เอ็มแกล้งๆ
“ไม่เป็นไรพี่ชาย ประการณ์ชีวิต”
ผมพูดใส่พี่เอ็มแล้วทำหน้าล้อเลียน พี่เอ็มเลยชี้หน้าคาดโทษไว้
เดินมาอีกสักพักก็ถึงบ้านพี่เอก บ้านของพี่เอกเป็นบ้านไม้ธรรมดาขนาดเล็ก แต่ดูแข็งแรงดี มีอุปกรณ์จับปลาอยู่เต็มไปหมด
“บ้านหลังเล็กหน่อยนะ หวังว่าพวกเอ็งจะนอนกันได้”
“ได้ครับ ผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว”
พี่เอ็มตอบพี่เอกไป ผมเลยยิ้มให้พี่เอกด้วย
“เอ้า เชิญๆ เข้ามา”
เข้ามาในบ้านก็ไม่มีอะไรมาก มีฟูกอยู่หนึ่งหลัง มุ้งกลางเก่ากลางใหม่ หมอน ผ้าห่มธรรมดาๆ บ้านก็ดูรกไปนิด
“พี่เอกอยู่คนเดียวเหรอครับ”
ผมถามพี่เอกขึ้น พี่เอกหันมามองหน้าผมแล้วเหม่อนิดๆ
“คนเดียวดิ คนอย่างข้าจะมีใครเอา”
“เอ่อ ผมขอโทษครับ”
ผมตอบพี่เอกไปรู้สึกผิด ไม่น่าถามเลยกู
“เห้ยๆ อย่าเครียดไปเอ็ง เอ็งสองคนไปอาบน้ำที่ตุ่มข้างบ้านเถอะ เดี๋ยวหวัดจะกินเอา”
พี่เอกหันไปหาอะไรเล็กน้อยก่อนส่งผ้าขาวม้ามาให้พวกเราคนละผืน
“ข้าไม่มีผ้าขนหนูวะ เอาไอ้นี้ไปใช้ละกัน”
“ขอบคุณครับพี่เอก”
เราสองคนรับผ้าขาวม้ามา แล้วเดินไปที่ตุ่มข้างบ้าน ผมเลยรีบปลดเสื้อผ้าตัวองออก เริ่มหนาวเหมือนกัน ระหว่างนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง หันไปดูก็เจอพี่เอ็มที่ใส่ผ้าขาวม้าตัวเดียวยืนจ้องผมอยู่
“พี่เอ็มจะมองอะไรนักหนา”
“ก็พีขาว หุ่นเอ็กซ์ เซ็กซ์แบบนี้ไม่ให้พี่มองได้ไง”
พี่เอ็มพูดหื่นๆผมเลยเอาเสื้อปาใส่หน้า
“อย่ามาหื่นพี่เอ็ม”
ผมถอดจนเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ผมใส่กางเกงในอาบน้ำ ใครจะกล้าเปลือยกัน
“พีใส่กางเกงในอาบน้ำเหรอ”
“ใช่ พี่จะให้พีเปลือยเลยหรือไง”
“เปล่า พี่คิดว่าใส่ผ้าขาวม้าซะอีก”
“ถ้าพีใส่ผ้าขาวม้าอาบแล้วจะเอาอะไรเช็ดตัวละ นี่ไม่รู้จริงๆใช่ไหมคุณชาย”
ผมพูดแล้วแอบแซะพี่เอ็มเล็กน้อย พี่เอ็มเลยถอดเหลือแต่กางเกงใน ชิชิ หุ่นพี่เอ็มแม้จะเห็นมาแล้วแต่ก็อดใจเต้นตึกตักไม่ได้จริงๆ โอ้ยยยยยย
เราสงอคนต่างอาบน้ำแบบรีบๆเพราะเริ่มมืดละ แถมอากาศเริ่มหนาว อาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมาบนบ้านเจอพี่เอกถอดเสื้อใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียว ยื่นเสื้อผ้าให้เรา
“เอ็งใส่ของข้าก่อนละกัน เก่าไปนิดแต่ก็ดีกว่าเปลือย”
“ขอบคุณครับพี่”
พี่เอ็มพูดขอบคุณแล้วรับเสื้อผ้ามา
“เอ็มเอ็งคงจะพอใส่เสื้อผ้าข้าได้ แต่พีเอ็งคงหลวมหน่อย ตัวเอ็งเล็กกว่าพวกข้าเยอะ”
ผมยิ้มให้พี่เอก แล้วเอาเสื้อผ้ามาใส่ พี่เอ็มมายืนบังให้ผม จนผมต้องหันไปมอง
“พี่หวง ไม่อยากให้ใครเห็น”
พี่เอ็มหันมาพูดกับผม ผมอดจะส่ายหน้ากับท่าทีพี่เขาไม่ได้จริงๆ
เราเปลี่ยนผ้ากันเสร็จก็หันไปเจอพี่เอกยืนใส่ผ้าขาวม้าถือตะเกียงอีกอันอยู่ เพราะมีตะเกียงจุดอยู่กลางบ้านหนึ่งอัน
“เดี๋ยวข้าไปอาบน้ำแปป แล้วจะมาทำอะไรให้กิน”
เราสองคนพยักหน้าแล้วไปนั่งใกล้ๆตะเกียงไว้ ผมนั่งพิงผนังพี่เอ็มมานั่งข้างๆแล้วโอบเอวผม
“ทำอะไรพี่เอ็ม”
“พี่ไม่ชอบสายตาพี่เอกที่มองพีเลยจริงๆ”
พี่เอ็มพูดผมเสร็จ ผมหันหน้าไปมองพี่เอ็มที่ทำหน้าเครียด
“คิดมากหน่าพี่เอ็ม พี่เขาช่วยเราไว้นะ”
“เฮ้อ ยังไงพี่ก็ขอโทษพีด้วยนะ ที่พาพีมาลำบาก”
“หึหึ ยังไงวันพรุ่งนี้ก็แก้ตัวกับพี่แพท พี่เพลงดีดีแล้วกัน”
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พี่เอ็ม พี่เอ็มเลยส่ายหัวใส่
“งานนี้คะแนนติดลบแน่กู”
พี่เอ็มพึมพำคนเดียว ผมเลยลุกขึ้นไปยืนที่หน้าต่างมองบรรยากาศที่นี้ยาวค่ำคืน สวยมากเลยทีเดียว ใกล้ชิดธรรมชาติสุดๆ หันไปอีกทางก็เจอพี่เอกอาบน้ำอยู่ พี่เอกใส่กางเกงในตัวเดียวอาบน้ำ หุ่นแกร่ง สวย ชนิดนายแบบบางคนยอมแพ้ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าคมเข้ม หล่อเหลาไม่น้อยทีเดียวถ้าได้โกนหนวดโกนเคราออก บังเอิญเราสองสบตากับพอดี สายตาพี่เขาทำเอาผมยืนนิ่งเลยทีเดียว
ใครจะรู้ว่าผมแพ้ผู้ชายตาดุ
___________________________________________________________________
มีตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่ง สำคัญไม่สำคัญไม่รู้ พี่แกอาจจะมาแค่นี้ ไม่มีอะไรก็ได้ คนเขียนคิดอิมเมจให้ชวนฟินส์ไปงั้นแหล่ะ
ทำไมทุกคนถึงว่าแผนพี่เอ็มหมด ไม่เชื่อใจพี่แกเลย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43513.0 แอบฝากเรื่องใหม่คนเขียนนิดนึง แนวไม่หนักมาก
ไปติดตาม ติชมกันได้เด้อ
เอาละสุดท้ายขอบคุรทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับบ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 413522 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก