พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่15
“พี !!”
ผมเงยหน้าไปตามเสียงเรียกเจอ พี่เอ็ม พี่เอ็มยืนมองผมอย่างสงสัยอยู่
“พีเป็นอะไรรึเปล่า”
พี่เอ็มพูดพร้อมเดินเข้ามาจับแขนผม ช่วงเวลานี้ผมอ่อนแอที่สุดผมต้องการใครสักคนเท่านั้นที่เข้าใจ
“หมับ”
ผมเข้าไปกอดพี่เอ็มเต็มแรงพร้อมซบลงบนไหล่พี่เอ็ม
“พี อึก พีขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม”
ผมพยายามจะกลั้นเสียงไม่ให้สะอื้น พี่เอ็มกอดผมแน่นพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
“พี่อยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องพีเอง”
ผมไม่ตอบอะไร ปล่อยให้เวลามันผ่านไป ถึงผู้ชายคนนี้จะไม่ใช่คนดีนัก แต่ตอนนี้ เวลานี้ เขาอยู่ข้างๆผม
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ของผมทำให้ผมกับพี่เอ็มผละออกจากกัน ผมไม่มองหน้าเลย พี่เอ็มล้วงโทรศัพท์มารับทันที
“ว่าไงซินดี้”
“มึงอยู่ไหนพี”
“เอ่อ กูอยู่แถวๆนี้แหล่ะ เดี๋ยวเจอกันที่หน้ามหาลัยละกัน”
“อื้มงั้นก็ได้ กูตกใจเลย ออกมาไม่เจอมึง”
“โอเค”
ผมวางสายจากซินดี้แล้วเงยมองหน้าพี่เอ็ม
“พีขอตัวก่อนนะพี่เอ็ม”
ผมเลี่ยงเดินออกมาแต่โดนพี่เอ็มรั้งไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวพี”
“มีอะไรหรอพี่เอ็ม”
ผมหันหน้าไปมองหน้าพี่เอ็ม พี่เอ็มมองผมด้วยสายตาหลากหลายจนเดาไม่ถูก
“พีมีอะไรรึเปล่า บอกพี่ได้นะ”
ผมยิ้มนิดๆให้พี่เอ็มแล้วตอบ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่เอ็ม ช่างเถอะ”
ผมผละออกมาแต่ไม่ทันจะเดินเลยไปพี่เอ็มตะโกนมาซะก่อน
“พี่รู้ว่าเรื่องของเรามันเริ่มต้นไม่ดีนัก แต่ถ้าพีให้โอกาสพี่...”
ยังไม่ทันพี่เอ็มจะพูดจบผมขัดซะก่อน
“พียังไม่พร้อมจะมีใครทั้งนั้น”
ผมพูดโดยไม่หันหน้าไปมองแล้วรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
.................................................
“มึงไปไหนมาพี”
ซินดี้ถามผมขึ้นระหว่างนั่งรถไฟฟ้า
“กูเจอเขาวะ”
ผมหันไปมมองหน้าซินดี้แล้วหลุบต่ำ บีบมือตัวเองแน่น
“มึงเจอพี่เอสเหรอ”
ซินดี้ตาโตพร้อมผิดปากตัวเองอย่างไม่เชื่อ
“ใช่กูเจอมัน กูสั่นไปหมดเลยมึง”
ผมมองหน้ามันแล้วซินดี้ก็ตบไหล่ให้กำลังใจผม
“มึงต้องเข้มแข็งพี กูรู้ว่ามึงทำได้”
ผมยิ้มให้มัน ขอบใจที่มนให้กำลังใจผม นี่คือพีคนใหม่ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว
....................................................
** ติดแล้วโว้ยยยยยยยย **
ผมนั่งเล่นเฟสบุ๊คอยู่เจอสเตตัสไอ้ป่านขึ้นก็ยิ้มกว้างทันที ยินดีกับไอ้ป่านด้วย มันติดวิศวะที่เดียวกับไอ้พีทแล้ว ผมเลยไปเม้นให้มัน
** ยินดีด้วยแสสสส เดี๋ยวกูตามไป ประกาศผลอาทิตย์หน้า **
ไม่นานนักไอ้ป่านก็ตอบกลับมา
** รีบมาเลยมึง อาทิตย์เจอกัน กูเลี้ยงชุดใหญ่ **
ผมยิ้มกับข้อความของมันแล้วตอบ
** โอเค ไม่เมาไม่เลิก **
ผมตอบมันแค่นั้นแล้วปิดคอมพิวเตอร์มานอนเล่นบนเตียง ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องที่เพิ่งเจอมา ผมคิดอยู่แล้วว่าสักวันจะต้องเจอกัน แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้แล้วไม่ได้เตรียมใจมาก่อน ตอนนี้ผมแข็งแข็งขึ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่มีผลกระทบอะไรกับผมแล้ว
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นเลยเดินไปหยิบมารับสายจากซินดี้
“ว่าไงซินดี้”
“มึงจำได้ไหมที่กูจะชวนมึงไปพิสูจน์อะไรสักอย่าง”
“จำได้สิ มีไรวะ”
“เดี๋ยวกูจะขับรถไปรับมึงที่บ้าน ไปที่หนึ่ง คืนนี้มึงนอนบ้านกูนะ เดี๋ยวกูไปขกับพ่อแม่มึงเอง”
“อื้ม โอเค รีบมาละ”
ผมวางสวายแล้วก็เตรียมของไปค้างบ้านซินดี้ ลงมาข้างล่างเจอพ่อ แม่ นั่งดูทีวีกันอยู่
“จะไปไหนพี”
แม่ทักขึ้นเมื่อเห็นผมถือกระเป๋า
“พีจะไปนอนบ้านซินดี้ครับ เดี๋ยวซินดี้มารับ”
“อ๋อๆ”
แม่ตอบพร้อมพยักหน้า ไม่นานนักซินดี้ก็มาถึง ซินดี้เข้ามาไหว้พ่อแม่ผม
“คุณพ่อคุณแม่คะ คืนนี้ซินดี้ขอตัวพีไปนอนเพื่อนหน่อยนะคะ”
“ได้สิลูก มีอะไรกันรึเปล่า”
แม่ตอบพร้อมมองหน้าผมกับซินดี้ไปมา
“ไม่มีอะไรหรอกคะ พอดีซินดี้อยากจะคุยกับพีเรื่องมหาลัย”
แม่ผมพยักหน้าเข้าใจเราสองคนเลยไหว้พ่อกับแม่แล้วเดินไปขึ้นรถซินดี้กัน วันนี้มันเอารถเก๋งของพี่ชายมันมา
“มึงจะพากูไปไหนวะซินดี้”
ผมหันไปถามซินดี้ระหว่างที่มันกำลังขับรถ
“ไปจับให้ได้คาหนังคาเขา”
ซินดี้ตอบพร้อมสายหวั่นไหว แค่นี้ผมก็พอเดาได้ว่าเรื่องอะไร
“มึงพร้อมแล้วใช่ไหมซินดี้”
ผมพูดพร้อมบีบมือให้กำลังใจมัน
“กูพร้อมแล้วมึง ได้เวลาจบเรื่องบ้าๆนี้สักที”
ไม่เท่าไหร่เราสองคนก็ถึงคอนโดคอนโดหนึ่ง เราสงอคนเดินเข้าคอนโดโดยที่พนักงานไม่ถามเลย สงสัยซินดี้มาบ่อย
“นี่คอนโดพี่มาร์ทใช่ไหม”
ผมหันไปถามมันระหว่างขึ้นลิฟต์
“ใช่”
ซินดี้ตอบผมเลยหันไปมองหน้ามัน มันเลยพูดต่อ
“ที่กูชวนมึงมา กูกลัวว่าเมื่อกูเจอความจริงแล้วกูจะไม่ไหว”
“ไม่เป็นไรมึง กูอยู่ข้างๆมึงเสมอ”
เราสองคนเดินไปถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง ก่อนจะเข้าซินดี้มันยื่นโทรศัพท์มันให้ผมดู
“อีเชอรี่มันส่งรูปมาให้กูดู รูปที่มันนอนกับพี่มาร์ท ส่งมาเยอะเย้ยกู กูก็ไม่รุ้หรอกนะว่ามันรู้เรื่องกูได้ไง แต่กูเกลียดที่มันมาเยาะเย้ยกู กูเกลียดคำพูดของคนๆนึงที่บอกว่าเอาแค่กูคนเดียวที่เป็นผู้ชาย”
ซินดี้พูดพร้อมเสียงสั่นๆแต่พยายามสะกดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล ผมหยิบโทรศัพท์มันมาดูเจอรูปพี่มาร์ทนอนหลับเปลือยอกอยู่พร้อมอิเชอรี่นอนเปลือยอยู่ข้างๆยิ้มอย่างภูมิใจ อิดอก ให้ดีเถอะมึง กูจะปล่อยรูปให้ยิ้มไม่ออกเลย อีนี้มันกะหรี่จริงๆ ได้กับพี่เอ็มแล้วยังมาได้กับพี่มาร์ทอีก
“กูสืบมาว่าวันนี้สองคนนี้นัดมาเอากันอีก กูเลยจะมาดูให้คาหนังคาเขา แล้วกูจะได้จบเรื่องนี้สักที”
ซินดี้พูดต่อพร้อมกับกรอกตาไปมาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล ผมสสารมันนะ แต่บางครั้งไม่ปลอบจะดีกว่า จะยิ่งทำให้ร้องหนักกว่าเดิม
ซินดี้ล้วงเอากุญแจมาเปิดห้องพี่มาร์ท
“นี่พี่มาร์ทไว้ใจมึงขนาดให้กุญแจเลยเหรอ”
“เปล่าหรอก กูแอบปั้มเอาไว้เพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ”
ซินดี้ยิ้มนิดๆให้ผม ผมเลยหัวเราะออกมาเบาๆแล้วยกนิ้วโป้งให้มัน
ซินดี้ไขเข้าไปในห้องพี่มาร์ท เข้ามาถึงก็ได้ยินเสียง
“ซี๊ดดดดด อ่าห์ พี่มาร์ทแรงอีก อย่างนั้นแหล่ะคะ”
แค่เสียงก็พอจะสรุปอะไรได้แล้ว ซินดี้ชะงักเล็กน้อยแต่ก็เดินเข้าไปในห้องนอนที่ไม่ได้ปิดประตู
ภาพที่เราสองคนเห็นคือพี่มาร์ทกำลังเอาอีเชอรี่อยู่จริงๆด้วย ผมหันไปมองซินดี้ที่น้ำตาไหลอย่างหยุดไม่อยู่ ผมเลยหันไปมองหน้าอีเชอรี่ที่เห็นพวกผมแล้วแต่พี่มาร์ทไม่เห็นเพราะหันหลังอยู่ อิเชอรี่ยิ้มเยาะพวกผมผมเลยจับกรอบรูปแถวนั้นแล้วซัดเข้าไปที่ทั้งคู่
“ว๊ายยยยยย”
อิเชอรี่กรี๊ดลั่น ทำเอาพี่มาร์ทหันมาเห็นผมกับซินดี้ยืนอยู่
“ซินดี้ !!”
พี่มาร์ทตะโกนเรียกซินดี้เสียงดังแล้วผละออกจากอีเชอรี่ทันที ผมแอบสังเกตหุ่นพี่มาร์ท แหม๋ แซ่บไม่น้อย มิน่าละอีเชอรี่ถึงยอม
พี่มาร์ทรีบนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วมาจับมือซินดี้ที่ยินนื่งน้ำตาไหล
“ซินดี้คือ เอ่อ ฟังพี่ก่อน”
“เพี๊ยะ !!”
เสียงตบหน้าดังสนั่นห้อง ซินดี้ตบหน้าพี่มาร์ท พี่มาร์ทยืนนื่งไม่พูดอะไร ซินดี้เลยพูด
“นี้สำหรับคนผิดสัญญา พอกันที จบกันแค่นี้เถอะพี่มาร์ท”
ซินดี้ปาดน้ำตาแล้วจับมือผมให้เดินออกจากห้อง แต่พี่มาร์ทรั้งไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิซินดี้ ฟังพี่ก่อน”
“พอเถอะพี่มาร์ท คนหลายใจแบบพี่พูดยังไงก็ไม่ขึ้น”
ซินดี้รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที พี่มาร์ทเลยวิ่งตามออกไป ในห้องเลยเหลือแค่ผมกับอีเชอรี่ อีเชอรี่นั่งพิงหัวเตียงยิ้มเยาะผมอยู่
“ตายแล้ว ไม่รู้จริงๆนะว่าพี่มาร์ทคบกับซินดี้อยู่ เห็นพี่มาร์ทบอกฉันว่าโสด”
อีเชอรี่ทำหน้าตอแหลจนผมต้องเบะปากใส่
“เหรอจ้ะเชอรี่ ช่างน่าสงสารจริงๆเลยนะ”
ผมพูดจบก็หยิบแจกับแถวนั้นเอาดอกไม้ออกแล้วสาดน้ำใส่อีเชอรี่
“ซ่า”
“กรี๊ดดดดดดดดด อีพี มึงทำอะไร”
อีเชอรี่กรี๊ดลั่นห้อง ผมเลยเดินเข้าไปหามันแล้วพูดกับมัน
“ก็ช่วยสาดเชื้อโรคให้ห้องพี่มาร์ทนะสิ บังเอิญคงไปโดนตัวแม่เอา”
“มึงจะเอาไงกับกูอีพี”
อิซินดี้มองผมอย่างโกรธๆแล้วลงขึ้นใส่ผ้าขนหนูกระโจมอกยืนประชันหน้ากับผม
“จะตบกับกูเหรอ มาสิอีดอก แต่ระวังจมูกใหม่มึงจะเบี้ยวนะ”
ผมพูดจบพร้อมหัวเราะเบาๆ อีเชอรี่เลยได้แต่ยืนมองผมจิกๆแล้วกำหมัดแน่น ผมบังเอิญหันไปเจอเงินที่หัวเตียงตั้งอยู่ใกล้กระเป๋าตังอิเชอรี่เลยหยิบมาซัดใส่หน้าอีเชอรี่
“หมดเวลาละ กลับไปได้ละ เดี๋ยวแขกคนต่อไปรอนานนะจ้ะ”
ผมพูดจบยิ้มหวานให้เชอรี่แล้วเดินออกจากห้อง
ผมลงลิฟต์มาก็เจอพี่มาร์ทใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวยืดเยื้อกับซินดี้อยู่ ผมเลยเดินเข้าไปจับมือซินดี้
“ไปกันเถอะมึง”
“เดี๋ยว ตกลงซินดี้จะไม่ฟังพี่ใช่ไหม”
พี่มาร์ทขัดเราสองคนไว้ ซินดี้เดินต่อโดยไม่สนใจพี่มาร์ทอีก พี่มาร์ทเลยยืนนิ่งมองผมกับซินดี้อย่างหมดแรง
ผมกับซินดี้มานั่งอยู่ในรถเงียบๆ ผมเลยชวนคุยขึ้น
“กูขับให้ไหมซินดี้ มึงไหวเปล่า”
“ก็ดีมึง กูไม่ไหวจริงๆ”
ซินดี้พูดจบก็เข้ามากอดผมแล้วร้องไห้โฮ ผมได้แต่กอดปลอบซินดี้โดยไม่พูดอะไร
_________________________________________________________________
มาต่อให้แล้วววว หายไปหลายวันเลย กิจกรรมหนักหน่วงมาก ฮ่าๆ
หลายๆคนอยากให้เล่าอดีตของพี เล่าแน่นอนครับ อดใจรออีกนิด
ตัวละครเยอะจริงๆแหล่ะ
คงไม่มีเพิ่มมาแล้วละตัวปมใหญ่ๆ
บอกว่าจะมีอาร์ตอนนี้ก็ไม่มี เค้าขอโทษ ตอนหน้ามีแน่ๆ ตอนนี้เริ่มเดินประเด็นซินดี้ก่อน
ส่วนคนที่สับสนตัวละคร ตอนนี้ก็มีหลักๆ
พี นายเอกของเรื่อง พี่เอ็ม ผู้ชายที่พีอยากได้ อาร์ ผู้ชายที่พีเคยใช้เป็นเครื่องมือ พี่เอ็กซ์ เพื่อนพี่ชายที่เข้ามามีบทบาท
พี่เอส ผู้ชายปมในอดีตของพี พี่แพท พี่ชายคนโตที่หวงน้องเพราะไม่อยากให้น้องเจออะไรที่โหดร้ายแบบในอดีตอีก
พี่เพลง พี่ชายคนรองที่คอยปกป้องน้องจากเพื่อนตัวเองคือพี่เอ็ม กลัวพี่เอ็มจะทำน้องเสียใจ
ซินดี้ เพื่อนพีและเจอปัญหารักฉบับกะเทย พี่มาร์ท ผู้ชายแท้ที่ลังเลเมื่อได้มามีลองคุยกับซินดี้
ป่าน เพื่อนของพีอีกคนที่แอบรักซินดี้มานานแล้ว (ยังไม่เล่ามากนัก) พีท เพื่อนในกลุ่มพีอีกคนที่กำลังจะมีบทบาทมากขึ้น
แมทน้อย เด็กเนิร์ดแอบเกรียนที่กำลังจะมีความรักเกรียนๆพุ่งเข้าชน
เอาเป็นว่าชี้แจงแค่นี้ก่อน อิอิ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 413513 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก