พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่18
“ฮัลโหล”
“พี”
“นี่ใคร”
ผมรับสายเข้าจากเบอร์แปลก ใครกัน
“จำพี่ไม่ได้แล้วเหรอ”
ผมชะงักไปนิดหน่อย เสียงแบบนี้ ไม่ ไม่น่าจะใช่
“.....”
“พีไม่ตอบก็ไม่เป็นไร พี่แค่อยากจะโทรมาบอกว่าพี่คิดถึงพี”
“ขอโทษนะ ผมไม่รู้จักคุณ”
ผมตอบแค่นั้นแล้ววางสาย พี่เอส พี่เอสแน่ๆผมจำเสียงได้ ผมยืนกำโทรศัพท์แน่นบีบจนเจ็บมือไปหมด กลับมาทำไม กลับมาทำไม ได้เบอร์ผมมาจากไหน
ผมสูดลมหายใจเข้าแรงๆแล้วนั่งลงบนเตียง ผมต้องไม่หวั่นไหว ไม่กลัว ผมต้องเข้มแข็ง
“ก็อกๆ”
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงเคาะประตู
“เข้ามาเลยครับไม่ได้ล็อค”
ผมตะโกนบอกไป ไม่นานพี่เพลงก็เปิดประตูเข้ามา
“พี่เพลงมีอะไรรึเปล่า”
“พีจะไปเที่ยวภูเก็ตกับเพื่อนเหรอ”
พี่เพลงมานั่งข้างๆแล้วถามผม ผมมองหน้าพี่เพลงอย่างสงสัยแล้วตอบ
“ใช่ พี่เพลงมีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ไปด้วยนะ”
“หื้ม จะไปทำไม”
ผมถามพี่เพลงด้วนสายตาคาดคั้น พี่เพลงหลบตาผมเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ก็ไปเที่ยวไง ปิดเทอมเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“แน่ใจเหรอพี่เพลง ไม่ใช่จะไปจีบใครเหรอ”
ผมพูดจบพี่เพลงก็มองหน้าผมแล้วตอบตรงๆ
“ใช่ พี่จีบแมทอยู่ พี่ชอบ โอเคไหม”
พี่เพลงพูดจบผมหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่าๆ พี่เพลงนี่แมนเนอะ จะจีบก็บอกว่าจะจีบ แต่ไหนกลุ่มพี่เคยมีกฎไม่ยุ่งกับน้องเพื่อนไม่ใช่เหรอ”
“หึหึ ไอ้เอ็มแหกกฎไปแล้ว พี่จะแหกกฎบ้างจะเป็นไรไป”
พี่เพลงตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“เหอะ อย่ามาเล่นๆกับเพื่อนพีนะ”
“คนนี้พี่จริงจังไม่ต้องห่วงน้องรัก”
พี่เพลงตอบพร้อมขยี้ผมของผมเบาๆ แล้วพูดต่อ
“เอาเป็นว่าพี่ไปด้วย”
พี่เพลงพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไป ผมยิ้มให้กับพี่เพลง คิดแล้วก็อดอิจฉาคนอื่นไม่ได้ พี่เพลงถึงจะเกรียนๆแบบนี้แต่ก็รักใครรักจริง ถ้าพี่แกโสดพี่แกก็ลั้ลลาไปเรื่อย แต่ถ้ามีแฟนละก็พี่เพลงรักมาก ไม่นอกใจด้วย คิดแล้วอิจฉาแมท แบบนี้ต้องเชียร์พี่ชายตัวเองเยอะๆซะแล้ว
ทำไมนะผมถึงเจอความรักที่เลวร้ายมาตลอด เจอแต่ความรักที่ทำให้ผมเลิกศรัทธาในรักแท้ รักดีดีอาจจะมีอยู่จริง แต่อาจจะไม่เกิดขึ้นกับผม รักครั้งแรกของผมเกิดขึ้นตอนม.2
ตอนนั้นผมก็เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่น่ารักสดใส ไม่ดูกร้านโลกแบบนี้ ผมโตมาในโรงเรียนชายล้วน ผมรู้ตัวว่าผมเป็นเกย์ตั้งแต่เด็ก จึงไม่แปลกที่ผมจะชอบผู้ชายรุ่นพี่ที่หล่อๆฮอตๆ แล้ววาดฝันว่าถ้าเขามาขอเราเป็นแฟนจะเป็นไงนะ ความรักจะสวยหวานเหมือนในนิยายที่ผมอ่านไหม รักครั้งแรกตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ตอนม.2
“พีๆ มึงดูพี่แอลดิ แม่งอย่างเท่ห์เนอะ นักบาสโรงเรียนด้วย กูกรี๊ดเลย”
ซินดี้ที่นั่งข้างๆสะกิดให้ผมดูพี่แอลม.6 พี่แกเป็นนักบาสโรงเรียน หล่อ สูง ขาว เท่ห์ ดูดี บ้านรวย ถือว่าครบสูตรกับนิยายที่ผมอ่านในบอร์ดเลย
“ใช่หล่อจริงๆ กูชอบอะ”
ผมพูดพร้อมตาหวานมองพี่เขาไป พี่แอลเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับพี่แพทพี่ชายผมเองแต่ดูเหมือนสองคนนี้จะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่
“แหม๋ มองพี่เขาตาหวานเลยนะมึง”
ซินดี้หันมาแซวผม ผมเลยรู้สึกร้อนๆหน้า พี่แอลเหมือนจะรู้ตัวว่าผมมองอยู่เลยหันมายิ้มให้
“กรี๊ดดดดดด อย่างหล่ออะสัส ยิ้มให้มึงด้วยอีพี”
ผมตะลึงเล็กน้อยแล้วรีบยิ้มกลับไปอย่างรวดเร็ว โอ้ยใจเต้นสุดๆไปเลยให้ตายเถอะ
“มึงมีหวังแล้วอีพี จัดการเลย เอาให้เก้ง กวางในโรงเรียนอิจฉามึงเลย”
“จะดีเหรอมึง”
ผมอายเล็กน้อย ผมไม่เคยมีแฟนเลย จะให้เข้าหาใครก่อนผมทำไม่เป็นจริงๆ
“ด้านได้อายอดเว้ย”
ซินดี้พูดแค่นั้นแล้วขยิบตาให้ผมแล้วเดินออกไป ผมนั่งตัวเกร็งเล็กน้อย ไม่นานนักพี่แอลก็มานั่งข้างๆ
“น้องชื่ออะไรครับ พี่เห็นมานั่งนี่ทุกวันเลย”
พี่แอลพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ผม รอยยิ้มพี่เขาช่างสดใสดั่งพระอาทิตย์ พี่เขาดูดีจนผมหน้าแดง
“เอ่อ ชื่อพีครับ”
ผมก้มหน้างุดแล้วบีบมือตัวเองที่หน้าตักเล่น
“ฮ่าๆ ไม่ต้องเขินหรอก พี่ชื่อแอลนะครับ เห็นน้องพีน่ารักดีเลยมาทัก”
พี่เขายิ่งแซวผมยิ่งหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก พี่เขาเลยพูดต่อ
“เอ้า แล้วจะไม่พูดกับพี่เลยเหรอ พี่เสียใจนะเนี่ย”
พี่แอลพูดพร้อมทำหน้าเสียใจ ทำไมนะพี่เขาถึงได้ดูดีแบบนี้ เหมือนพระเอกนิยายที่ผมอ่านเลย
“เอ่อ พี่แค่คุยไม่เก่งอะครับ”
“อ๋อ งั้นพี่ขอเบอร์พีหน่อยดิ พี่จะได้สอนให้พีพูดเก่งๆ”
พี่แอลพูดยิ้มๆ ผมอ้าปากกว้าง พี่เขาขอเบอร์ ขอเบอร์ พี่เขาจะจีบเราเหรอเนี่ย เหมือนในนิยายที่อ่านเลย
“085XZXZXZXZ”
ผมพูดแล้วพี่แอลก็เมมเบอร์ไปด้วย แล้วโทรมาหาผม
“นั้นเบอร์พี่นะ พี่จะโทรไปหานะ”
พี่แอลพูดแค่นั้นแล้วยิ้มกว้างออกไปเล่นบาสกับเพื่อนต่อ ผมได้แต่ก้มมองดูโทรศัพท์แน่น ให้ตายเหอะพี่แอลขอเบอร์ หนุ่มฮอตของโรงเรียนขอเบอร์ ดีใจสุดๆไปเลย
หลังจากวันนั้นพี่แอลก็โทรมาหาผมทุกวัน ไปรับไปส่งผมบ่อยมากจนหลายๆคนคิดว่าเราสองคนคบกัน ช่วงนั้นผมมีความสุขที่สุด พี่แอลเป็นสุภาพบุรุษดูแลผมอย่างดีทุกอย่าง ผมคิดว่าผมโชคดีที่สุดที่มีพี่เขาอยู่ข้างๆ
“พี่แอลอยู่ไหน พีอยู่ที่สวนแล้วนะ”
วันนี้เราสองคนนัดกันมาเที่ยวที่สวน
“หันหลังมาสิครับ”
ผมเลยหันหลังไปเจอพี่แอลที่ยิ้มกว้างถือโทรศัพท์อยู่ ผมเลยยิ้มแล้ววางสายโทรศัพท์
“มาแล้วก็ไม่บอก”
“ฮ่าๆ พี่อยากให้พีตกใจเล่นไง”
ผมส่ายหน้ากับความขี้เล่นของพี่แอล พี่แอลก็เป็นแบบนี้เสมอ น่ารัก ขี้เล่น ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุขสุดๆ เราสงอคนเดินจับมือกันไปปูผ้าปิกนิกกันที่ร่มๆ วันนี้ไม่ค่อยมีคนมา แล้วมุมที่เราสองคนนั่งอยู่นั่นก็แทบจะมองไม่เห็นเพราะมีพุ่มไม้บัง
“พี่ขอนอนตักหน่อยนะ”
พี่แอลพูดจบก็นอนบนตักผมแล้วยิ้มทะเล้นให้ผม แถมยังเอามือผมมาหอมอีก
“พี่แอล ทำอะไร”
ผมตกใจเล็กน้อยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราสองคนไม่เคยทำอะไรขนาดนี้ อย่างมากก็แค่จับมือ
“ก็หอมมือไง หอมมือแฟนตัวเองผิดตรงไหน”
พี่แอลนั่งมองหน้าผมแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ผมเลยบีบแก้มพี่เขาเบาๆ
“อย่ามาขี้ตู่นะ ขอเราเป็นแฟนแล้วเหรอถึงบอกว่าแฟนอะ”
“เออนั่นดิลืมเลย”
พี่แอลพูดจบผมเลยตีแขนไปเบาๆ พี่แอลยิ้มทะเล้นแล้วจับมือผมไว้
“โอ้ยๆ แฟนพี่นี่มือหนักจริง”
ผมมุ่ยหน้าใส่พี่แอล พี่แอลเลยจับมือผมแล้วจ้องหน้าผม
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”
พี่แอลพูดอย่างจริงจังแล้วจ้องตาผม ผมเลยจ้องตาพี่เขากลับแล้วตอบ
“เป็นสิครับ”
ผมพูดจบพี่แอลยิ้มกว้าง แล้วตะโกนลั่น
“เย้ พีเป็นแฟนพี่เล้ว”
“พี่แอลจะตะโกนทำไม อายเค้า”
พี่ห้ามพี่แอลที่ตะโกนเสียงดัง พี่แอลมองหน้าผมแล้วยิ้ม
“อายอะไร คนรักกัน”
พี่แอลพูดจบก็จ้องหน้าผม เราสองคนจ้องหน้ากันแบบนั้นแล้วหน้าของเราสองคนก็ใกล้กันเรื่อยๆแล้วนั้นก็เป็นจูบแรกของผม
เราสองคนจูบกันเบาๆแล้วค่อยๆหนักหน่วงไปเรื่อยๆ พี่แอลขึ้นทับผมตัวผมแล้วส่งลิ้นเข้ามาผมเลยตามเกมส์พี่เขาไปตามสัญชาตญาณ ความรู้สึกผมตอนนั้นเหมือนผีเสื้อบินในเป็นร้อยๆตัว รู้สึกดีแล้วเสียวซ่านสุดๆไปเลย
หลังจากเราสองคนเป็นแฟนกัน เราสองคนก็เปิดตัวกันมากขึ้น หวานกันมากขึ้นจนใครๆต่างอิจฉา พี่แอลยังดีกับผมเสมอต้นเสมอปลาย เราสองคนคบกันมา3เดือน ผมคิดว่าพี่เขานี่แหล่ะคือคนที่ใช่และคนสุดท้ายของผม
“พีเป็นแฟนกับไอ้แอลเหรอ”
พี่แพทถามขึ้นบนโต๊ะอาหารในตอนเย็นซึ่งมีแค่ผม พี่แพท พี่เพลงเท่านั้น
“ใช่ครับ”
ผมตอบแล้วยิ้มกว้างให้พี่แพท ผมไม่คิดปิดอยู่แล้ว
“เลิกกับมันซะ มันไม่ได้ดีอย่างทีพีคิดหรอก”
พี่แพทพูดนิ่งๆแล้วมองหน้าผม พี่เพลงที่นั่งข้างๆจึงห้ามขึ้น
“พี่ใจเย็นๆ พี่อย่าคิดมาก”
“ใช่พี่แพทคิดมากไปหรือเปล่า พี่แอลออกจะเป็นคนดี พีไม่เลิกหรอก”
ผมหน้าตึงใส่พี่แพท พี่แพทจ้องหน้าผมแล้วพูดต่อ
“ถ้าพีไม่เลิกกับมันก็ไม่ต้องมาพูดกับพี่อีก”
พี่แพทพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป ผมนั่งน้ำตาคลอ พี่แพทพี่ชายที่แสนดีไม่เคยตะคอกผม ไม่เคยห้ามผม ใจดีกับผมตลอด แล้วทำไมพี่แพทถึงเป็นแบบนี้
“อย่าร้องเลยพี พี่แพทแกก็มีเหตุผลของแก”
พี่เพลงพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไปอีกคน ผมมองทั้งสองคนแล้วน้ำตาไหล ทำไมต้องมายุ่งกับความรักของผมด้วย ทั้งสองคนจะมีแฟนผมไม่เคยไปยุ่ง
หลังจากนั้นผมก็เล่าให้พี่แอลฟัง พี่แอลก็ฟังเงียบๆไม่พูดอะไร พี่แอลกับผมก็คบกันต่อไปเรื่อยๆ พี่แพทกับผมก็ดูจะห่างกันเรื่อยๆ ยิ่งพี่แพทใกล้เข้ามหาลัยแล้วพี่แพทก็ขยันมากขึ้น แทบจะไม่เจอผมเลย ผมก็ไม่คิดอะไรนะ เพราะผมมีพี่แอลแล้วนี่
“พีอยู่หน้าบ้านพี่แอลแล้ว”
ผมโทรศัพท์บอกพี่แอล วันนี้วันเสาร์ผมเลยมานั่งเล่นที่บ้านพี่แอล พี่แอลบอกจะติวคณิตให้ ไม่อยากจะโม้แฟนผมนะ เรียนเก่งสุดๆ
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ”
พี่แอลลงมารับผมในชุดเสื้อกล้ามสีกำกางเกงบ็อกเซอร์ เล่นเอาผมเขินเลย ก็หุ่นพี่แอลนะสิ หุ่นนักบาสโรงเรียนดีขนาดไหนไม่ต้องบรรยาย เวลาพี่แกไปแข่งแล้วถอดเสื้อกะเทยโรงเรียนผมกรี๊ดกันโรงยิมสะเทือน
“ยืนเขินอะไรอยู่เล่าเข้ามาสิ”
พี่แอลเรียกให้ผมเข้าไปผมเลยเดินตามพี่แอลไป บ้านพี่แอลใหญ่มากตามฐานะ ดูหรูหราไม่น้อย
“นี่น้องพี่ ชื่อเอส”
พี่แอลแนะนำให้ผมเจอกับพี่เอส น้องชายพี่แอล อยู่ม.5 พี่เอสหล่อมากกกกก พี่แอลจะหล่อดูดีคุณชาย แต่พี่เอสจะหล่อคมเข้มแบบแบดบอย เรียกได้ว่าสองพี่น้องนี่ใครๆก็อยากจะควง
“สวัสดีครับพี่เอส”
ผมยิ้มให้พี่เอส พี่เอสเลยยิ้มให้ผมกลับ
“สวัสดีครับน้องพี น่ารักสมคำร่ำลือนะครับ”
พี่เอสพูดแล้วมองผมอย่างเจ้าเล่ห์เล่นเอาผมทำตัวไม่ถูก
“มึงอย่ามายุ่งกับแฟนกูไอ้เอส”
พี่แอลพูดแค่นั้นแล้วดึงมือผมขึ้นไปบนห้องแล้วล็อคประตูทันที
“พี่แอลรีบไปไหน”
ผมถามพี่แอลเมื่อเห็นท่าทีพี่เขา
“ก็พี่คิดถึงพีนี่ อีกอย่างไม่อยากให้ไอ้เอสมองมาก พี่หวง”
พี่แอลพูดจบก็เข้ามากอดผม ผมเลยกอดพี่เขาตอบ เราสงอคนกอดกันไปมา แล้วพี่แอลก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทับผมไว้
“พี่แอลจะทำไร”
ผมถามพร้อมหน้าแดงนิดๆ ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ก็อดเขินไม่ได้
“ก็กอดพีไง”
พี่แอลพูดแล้วเกลี่ยนิ้วไปตามแก้มผมแล้วก้มมาหอมแก้มทั้งสองข้าง แล้วเอาจมูกมาจี้จมูกผม ผมเลยยิ้มหวานไปให้
“พีรู้ไหม พี่รักรอยยิ้มของพี่ที่สุด”
พี่แอลพูดแล้วทำตามหวานเชื่อมจนผมก้มหน้าเขิน พี่แอลเลยเชยหน้าผมขึ้นแล้วบดจูบลงมา เป็นจูบที่หวานละมุนเต็มไปด้วยความรัก ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าจูบคนเราจะหวานได้ขนาดนี้
เราจูบกันสักพักพี่แอลก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าผมออก ผมอายเล็กน้อยที่ต้องเปลือยเปล่า แต่พี่แอลก็ก้มลงมาจูบปลอบแล้วก็ค่อยๆเล้าโลมผมไปเรื่อยๆ หยอกล้อกับยอดอกผม จูบตรงหน้าท้อง พี่เขาทำเอาผมเก็บเสียงไม่อยู่ครางออกมาเบาๆ พี่เขาดูเหมือนจะพอใจกับปฎิกิริยาของผม พี่เขาก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ผมมองร่างเปลือยเปล่าของพี่เขา ใครๆก็อยากกอดพี่เขา อยากเป็นของพี่เขา ผมได้รับสิทธินั้นแล้ว ผมควรดีใจขนาดไหน
พี่เขาล้มลงไปนอนข้างๆแล้วให้ผมทำด้วยปากให้พี่เขา ผมจับท่อนลำอันร้อนจัดของพี่เขาแล้วพยายามอ้าปากกว้างๆรับขนาดที่ไม่ใหญ่มากแต่ยาวพอสมควรของพี่เขา ครั้งแรกอาจจะดูขัดๆไปบ้าง แต่พี่เขาก้ใจเย็นที่จะสอนผม จนผมถนัดมากขึ้นแล้วพี่เขาก็ครางลั่นทำให้ผมภูมิใจแล้วทำให้พี่เขาเสียวกว่าเดิม พี่เขาเลยพลิกตัวผมนอนลงแล้วกระซิบข้างๆหู
“เป็นเมียพี่นะครับ”
พี่แอลพูดจบผมพยักหน้ายอมรับพี่แอลเลยบีบเจลที่นิ้มแล้วค่อยๆสอดมันเข้ามาเรื่อยๆจนครบสามนิ้ว ผมอึดอัดไปหมด เจ็บตึงๆแต่พยายามทนเพื่อพี่เขา เพื่อคนที่ผมรัก ไม่นานนนักพี่เขาก็สอดท่อนลำของพี่เขามาแทน ทันใหญ่และยาวกว่านิ้ว กระแทกเข้ามาแต่ละครั้งผมเจ็บจนร่างจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็จำทนเพื่อเขา เพื่อคนที่ผมรัก พี่เขาบรรเลงเพลงรักไปเรื่อยๆ คอยจูบคอยปลอบผมเพราะรุ้ว่าผมเจ็บ แล้วไม่นานนักพี่เขาก็ปล่อยมันเข้ามาในตัวผม
“พี่ดีใจนะครับที่ได้เป็นคนแรกของพี”
พี่แอลพูดแล้วยิ้มผมก็ยิ้มตอบแล้วเราสองคนก็นอนซบกัน
หลังจากวันนั้นที่มีอะไรกันเดือนแรกเราสองคนมีอะไรกันทุกวัน ผมไปนอนค้างบ้านพี่เขาบ่อยมาก เราสองคนยิ่งกว่าข้าวใหม่ปลามันรักกันหวานชื่น พี่เขาสอนให้ผมรู้จักเซ็กซ์มากขึ้น จนผมเริ่มจะสนุกกับมัน
แต่เวลาเปลี่ยนจิตใจคนเราก็เปลี่ยน พี่เขาห่างกับผมมากขึ้นจนผมเหงาแล้วเคว้งคว้าง พี่เขาอ้างว่าใกล้สอบเข้ามหาลัยแล้วไม่มีเวลาจะมาติดกับผมเหมือนเมื่อก่อน ผมก็โง่งมงายเชื่อในวิ่ที่เขาพูดใครจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง
“พี กูเห็นพี่แอลเดินกับผู้หญิงที่ห้าง”
ไอ้พีทบอกผม ผมหันไปมองหน้ามันแล้วตอบมัน
“มึงอย่ามาโกหกกู พี่แอลบอกว่าพี่เขาติวหนังสือกับเพื่อน”
“กูไม่ได้โกหกมึง แต่กูสงสารมึง ใครเตือนมึงก็ไม่ฟัง ตอนนี้ใครๆก็เวทนามึง เค้ารู้กันหมดแล้วว่าพี่แอลนอกใจมึงมึงยังจะโง่เชื่อเขาอีก”
ไอ้พีทพูดอย่างเหลืออด ซินดี้พยายามจับมือห้ามมันไว้ ผมมองมันแล้วน้ำตาไหล ไม่จริงพี่แอลไม่มีวันหักหลังผม
“กูไม่เชื่อมึง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจาห้องทันที ผมถึงบ้านก็ปิดประตูอยู่เงียบๆคนเดียวในห้อง
“พี่แอล”
ผมตัดสินใจโทรหาพี่แอล ผมอึดอัดจนทนไม่ไหว
“มีอะไรเหรอพี”
“พีคิดถึงพี่แอล พี่อยากเจอพี่แอล”
“อย่างี่เง่าหน่าพี พี่ไม่ว่าง”
“ไม่ว่างหรือไปกกกับใครกันแน่”
ผมเริ่มขึ้นเสียง
“พี ถ้าจะงี่เง่าแบบนี้ทีหลังก็ไม่ต้องโทรมาอีก น่ารำคาญ”
พี่แอลวางสายไปแล้ว ผมนั่งน้ำตาไหลอย่างหมดอาลัย มองไปที่กรอบรูปที่พี่แอลให้ตอนครบรอบ6เดือน
“อึก อึก พี่แอลไม่ได้นอกใจพีใช่ไหม”
“ก็อกๆ”
ผมหันไปที่ประตูปาดน้ำตาแล้วเดินไปเปิดประตู เจอพี่แพทยืนนิ่งอยู่ เราสองคนไม่ได้คุยกันนานแล้ว
“ไปกับพี่ ไปดูไอ้แอลแสนดีของพีว่ามันเหี้ยขนาดไหน”
พี่แพทฉุดมือผมไปขึ้นรถ แล้วขับไปที่หนึ่ง ตลอดทางผมนั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไร พี่แพทพาผมขึ้นไปบนคอนโดหนึ่ง พี่แพทเคาะประตู พี่ในห้องเปิดออกมาก็ได้ยินเสียงพี่เขานั่งกินเหล้ากันเยอะแยะมากมาย
พี่แพทจุ๊ปากให้พี่คนที่เปิดประตูเงียบแล้วเราสองคนก็เดินไปหลบในครัว พี่คนนั้นเลยเข้าไปในวงต่อ
“ใครมาวะไอ้เกมส์”
“ไม่มีใครวะ คนกดผิด”
พี่คนนั้นเลือกที่จะโกหก ผมเงยหน้าดูเห็นพี่แอลนั่งกินเหล้าโดยมีผู้หญิงนั่งอยุ่ข้างๆ ทั้งสองคนนั่งซบกันจนจะรวมร่างกันอยู่แล้ว ผมมองภาพนั้นด้วยน้ำตา นี่เหรอคนที่บอกว่าไม่ว่าง คนที่บอกว่าผมงี่เง่า
“มึงจะบอกเลิกน้องพีตอนไหนวะ”
พี่เกมส์พูดขึ้นเหมือนเสียงฟ้าผ่ากลางใจผม
“อีกไม่นานแล้วว่ะ แม่งงี่เง่าฉิบหาย เก็บไว้กินก่อนวะ เด็กแม่งสดๆ กูเปิดซิงด้วยอะ”
ผมยกมือมาปิดปาดตัวเองไม่ให้มีเสียงสะอื้น นี่เหรอคำพูดของผู้ชายที่ผมรักนักรักหนา
“สัส มึงได้แก้แค้นไอ้แพทด้วยดิที่มันแย่งเมียมึง”
“ใช่ หึหึ ไอ้เหี้ยแพทจะได้เจ็บบ้าง น้องมันโดนกูเปิดซิง ฮ่าๆ”
พี่แอลพูดจบพี่แพทก็ฟิวส์ขาดเดินเข้าไปในวงแล้วชกหน้าพี่แอลทันที
“ไอ้สัส มึงทำกูกูไม่ว่าอย่ามาทำกับน้องกู”
“พลั๊กๆๆ”
เสียงพี่แพทชกพี่แอลดังลั่น เพื่อนจะเข้ามารุมแต่โดนพี่เกมส์ห้ามไว้ก่อน
“อย่ารุมนะสัส”
ผมเดินออกไปแล้วแตะแขนพี่แพท
“พี่แพทพอเถอะ พาพีกลับเถอะ อึก ฮือ”
พี่แอลตาโตเมื่อเห็นผม พี่แพทเลยเข้ามาดึงผมไปกอดแล้วพาผมเดินออกไป
“เดี๋ยวพี ฟังพี่ก่อน”
พี่แอลพยายามจะดึงผม ผมสะบัดมือพี่แอลออก
“พี่แอลจะให้พีฟังอะไรอีกละ ฟังว่าพี่แอลมาเอาพีเพราะต้องการแก้แค้นพี่แพท หรือฟังที่พี่แอลนอกใจพี่มาเอาอีนี้”
ผมตะโกนลั่นแล้วหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้น
“น้องคะ พี่จะบอกให้เอาบุญนะค่ะ แอลกับพี่เราเอากันมานานแล้วคะ ใครมาก่อนมหลังพี่ไม่อยากให้พูดให้น้องเสียใจไปมากกว่านี้ แต่พี่จะบอกให้เอาบุญนะคะ ไม่มีผู้ชายที่ไหนจะรักตุ๊ดเด็กจริงหรอกค่ะ”
ผู้หญิงคนนั้นยืนกอดอกด่าผมอย่างสะใจ ผมเบ้ปากแล้วน้ำตาไหล มือสั่นไปหมด
“พีคือพี่..”
“เพี๊ยะ”
ไม่ทันพี่แอลจะพูดจบผมตบหน้าพี่แอลเต็มแรง แล้วรีบเดินออกจากห้องนั้น
ตลอดทางกลับบ้านผมนั่งน้ำตาไหลไม่พูดกับใคร เมื่อถึงบ้านผมก็รีบขึ้นห้อง ล็อคห้องแล้วนอนร้องไห้บนเตียง
พอกันทีรักครั้งแรกของผม
ผมยกยิ้มให้ตัวเองเมื่อคิดถึงรักครั้งแรก จูบแรก เซ็กซ์ครั้งแรกของตัวเอง คิดแล้วตลกความเพ้อเจ้อของตัวเองที่ฝันว่าจะเจอเจ้าชายแสนดีแบบในนิยาย แต่ไม่เคยจะนึกถึงความจริงเลยว่า โลกความจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนในนิยายที่ผมอ่านเลย
รักครั้งแรกถือว่าเป็นบทเรียนแบบซอฟต์ที่ผมเจอถ้าเทียบกับครั้งต่อมาที่เลวร้ายกว่าเยอะ
____________________________________________________________________
ตอนนี้มายาวนิดนึง แบบหนังม้วนเดียวจบ เรามารู้รักครั้งแรกของพีก่อนเนอะ
รักครั้งแรกของพีก็เพ้อฝัน ใสใส ไปตามระบบตุ๊ดน้อยที่วาดฝันภาพแบบในนิยาย
พี่แอลคือพี่ชายของพี่เอส พี่แอลคือรักครั้งแรกของพี่ หวังว่าจะไม่งงกัน
คนเราจะมองความรักในแง่ร้ายได้ขนาดพีนั้นต้องผ่านอะไรมาเยอะ รักครั้งแรกก็ถือว่าหนักมากพอสำหรับเด็กอายุ14
แต่แค่ครั้งเดียวก็ยังทำให้เรามีหวังไม่ใช่เหรอว่าครั้งต่อมาจะดี แต่ใครจะรู้ว่าครั้งต่อมานี้อาจจะทำให้หนูพีของเรา
เปลี่ยนตัวเองแล้วมองโลกในแง่ร้ายเลยก็ว่าได้
ผู้ชายของหนูพีก็ตัวอ. อีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 413156 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก