ตอนที่ 10
ผมตื่นมาตอน แปดโมงกว่าๆ ตอนที่นาฬิกาปลุก เจ้าขุนทองเจ้าเดิมส่งเสียงร้อง ….. ผมกระพริบตาปริบๆ และรู้สึกชาๆ ที่แขนด้านขวา กลุ่มผมนุ่มๆ สีดำ ที่ซุกซบอยู่กับอก ทำให้ผม คิดได้ว่า เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน…. มันช่างเป็นคืนที่ อีโรติค ชมพูอมม่วงดีจริงๆเลยครับ ผมอมยิ้มให้กับตัวเอง….. พร้อมกับยื่นมือขึ้นไปกดปิดเสียงนาฬิกา เพราะกลัวคนที่นอนหลับสบายหายใจสม่ำเสมอจะรู้สึกตัวตื่นเสียก่อน
คุณใหญ่มาหาผมที่ห้อง พร้อมกับเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ ที่ทำให้ผมต้องหอบหิ้ว คุณใหญ่ขึ้นมาบนห้อง…. คุณใหญ่ลงโทษผมด้วยจูบ หนักหน่วง โทษฐานที่ ทำให้คุณใหญ่เสียใจ …. พอคุณใหญ่ จูบผมจนหนำใจ ลูบไล้ผมไปทั่วเนื้อตัว .. มือใหญ่ๆ ก็เลื่อนลงไปที่เข็มขัดเพื่อจะปลดมันออก
ผมตระครุบไว้เกือบไม่ทัน…. ปากคุณใหญ่ก็จูบซุกไซร้ ไปทั่วลำคอ มือไม่รักดีของคุณใหญ่ ก็พยายามเหลือเกินที่จะปลดเข็มขัดผม…..
“คุณใหญ่…. ผมยังไม่พร้อม” ทั้งๆที่เคลิ้มจนกู่ไม่กลับ แต่คุณใหญ่… ก็ยอมที่จะรามือ
“เมื่อไหร่” คุณใหญ่ถามผมเสียงกระเส้า ถึงจะรามือจากเข็มขัด ก็ใช่ว่าคุณใหญ่ จะรามือจากเนื้อตัวผม
“ไม่รู้… แต่ไม่ใช่ตอนนี้ …. ผม… ผมไม่พร้อมจริงๆ”
“อือออออ…. “ คุณใหญ่ ส่งเสียงคราง ฮึมฮัม ในลำคอ …. มือทั้งสองข้างเลื่อนลงไปบีบคั้นที่ เอ่อ…แก้ม… เออ … ก้น นั่นหละ… ของผม
มือบีบ ปากก็จูบ ดูด ซุกไซร้ อยู่กับลำคอ… สะโพกก็เด้ง เข้ามาบดเบียดกับ… ไอ้ยอดน้อย… ลูกรักของผม…. ผมหล่ะตกใจแทบตาย… คุณใหญ่น้อย… ดูท่าว่า… จะพร้อมรบมากๆ …แข็งโป้ก ร้อนผ่าวๆ ไอ้ยอดใจสั่น… นี้ขนาดมีกางเกงกั้นไว้ ยังขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นเนื้อแนบเนื้อจะขนาดไหน ไม่อยากจะนึก ….
“คุณใหญ่… พอ…ก่อนครับ…นี้มันระเบียงนะ …” ผมเริ่มประท้วง เมื่อรู้สึกว่า… คุณใหญ่เริ่มเอามือมาป้วนเปี้ยน แถวเข็มขัดผมอีกรอบ
“อืออออ ปะ เข้าห้อง” พูดปุ๊บ ก็ขยับมือที่บีบคั้นที่ก้นน้อยๆ ของไอ้ยอด ขึ้นมารวบที่เอวผม แล้วหอบ ไอ้ยอด เดินลิ่วๆ เข้าห้องมาเลย
และเราก็จบกันบนเตียง…. จบแบบสบายเนื้อสบายตัวทั้งผมและคุณใหญ่…. ผมช่วยคุณใหญ่จัดการกับ คุณใหญ่น้อยจนสงบ ด้วยมือ ทั้งสองข้างของผมนี่แหละ …. ก็ บอกแล้วไงครับ ว่า…. ผมยังไม่พร้อม….. อาจจะดู เหมือน ง่าย แต่ไอ้ยอดไม่ง่ายนะครับ …. ยากอยู่ (หน่อยนึง) ส่วนคุณใหญ๋ก็ ช่วยจัดการ ไอ้ยอดน้อย ให้ผม จนสำเร็จ ภารกิจเช่นกัน….
ความใคร่หน่ะ… มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ผมไม่ได้โทษใคร ที่มันเกิดเลยเถิด มาถึงขนาดนี้…. มันมีอุปสงค์ มันก็ต้องมีอุปทาน ถ้าคุณใหญ่อยาก แต่ผมไม่ตอบสนอง มันก็จบ ในเมื่อ คุณใหญ่ รุก มา ผมก็รับไป มันก็เสมอกัน…. แฟร์ๆ … ผมว่า มันก็สนุกดีนะครับ ผู้ชายกับ ผู้ชายหน่ะ… อาจจะเพราะ เป็นผู้ชายเหมือนกัน… ทุกส่วนในร่างกาย ที่ผู้ชายอย่างเราๆ รู้กันว่า… ทำตรงไหนมันจะรู้สึกดี ต้องบีบ ต้อง บี้ ต้องดูด ต้องเลีย ตรงจุดไหน เราถึงจะเสียวซ่าน…. คุณใหญ่ จึงถึงอก ถึงใจดีสำหรับผม…. ผมคงจะติดใจคุณใหญ่ เข้าให้แล้วมั้งครับ… แต่นอกเหนือจากนั้น…. ผมก็ไม่รู้หรอกครับ… ว่า ผมรู้สึกยังไงกันแน่… แค่รู้สึกดี และ… ชอบ คุณใหญ่ หล่ะมั้ง… มันถึงใจดี… ผมชอบ…
ผมนอนลืมตาโพลง อมยิ้มน้อยๆ รู้สึกถึงการขยับตัวเล็กน้อยจากผู้ชายที่ซุกซบใบหน้าอยู่กับ หน้าอกผม ไอ้ยอดเลย หันตะแคงข้าง หันหน้าเข้าหาคุณใหญ่… แขนขวาที่โดนคุณใหญ่นอนทับอยู่ ก็ยกขึ้นโอบที่ศรีษะคุณใหญ่หลวมๆ แขนซ้ายตะหวัดรัดรอบศรีษะคุณใหญ่อีกที ขาซ้ายตะหวัดขึ้นพาดไว้บนเอวหนาๆ ของคุณใหญ่… ผมรู้สึกถึงอ้อมแขนของคุณใหญ่ ที่รัดเอวผมแน่นขึ้นกว่าเดิม ขาซ้ายของคุณใหญ่ ตะหวัดรัดเกี่ยวกับขาขวาของผม… ผมก้มหน้าลงสูดดมศรีษะ หอมๆ ของคุณใหญ่ ด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ได้อธิบายไม่ถูก ผมรู้สึก ล้นๆเอ่อๆอยู่ในใจ…มันอุ่นๆวาบๆ
ผมนอนกอดคุณใหญ่ อยู่ในท่านั้น…. จนเผลอหลับไปอีกรอบ…. มารู้สึกตื่น เต็มตา… เมื่อตอนเกือบเที่ยง…. ถือว่าสายเป็นประวัติการณ์เลยทีเดียวครับ …. ตั้งแต่ทำงานที่บริษัท คุณใหญ่มา 5 ปี ไม่เคยตื่นเกิน 9 โมงเลย ถึงจะเป็นวันหยุด ก็ไม่เคยครับ… เพราะ เสียงโทรศัพท์ จากน้องๆ พนักงานที่ร้าน… จะเริ่มดัง ตั้งกะ 9 โมง … จากหัวหน้าอย่างพี่นันท์อีก บางทีก็ 7 โมง ปราณีหน่อย ก็ 8 โมง โดยประมาณ…
วันนี้ เลยเป็นวันแรก ในรอบ 5 ปี ที่จะเที่ยงแล้ว… โทรศัพท์ ยัง “มิดจั้ด” หรือ เงียบสนิทนั้นเอง …ตื่น ขึ้นมา คนที่นอนซบอก ผมมาทั้งคืน ก็ไม่อยู่ซะแล้ว… ผมค่อยๆ ไล่สายตาไปทั่วห้องนอน…กระพริบตาปริบๆ ไล่ขี้ตา ไป สอง สามหน … ก็ ไปเจอ กับมนุษย์ หน้าหล่อ ที่เกือบ ล่อ ผมไปเมื่อคืน…. ที่ตอนนี้ อยู่ในชุดพร้อมทำงาน…. กำลังนั่ง จิ้ม โน๊ตบุ๊ค อยู่ที่โต๊ะ ทำงานผม…
กางเกงเสลค สีดำ เรียบกริบ เสื้อเชิ้ต แขนยาว สีฟ้า…อ่อน.. ถูกซ่อนชายไว้ในกางเกงแสลค คาดทับด้วย เข็มขัดหนังสีดำเรียบหรู…. ผมมองท้ายทอย ขาวสะอาด หน้าใส หล่อ เหลา เกลี้ยงเกลา ที่ไม่มี ขน หรือ ไฝฝ้า ราคี ให้ใบหน้าใสกิ๊ก มัวหมอง แม้แต่นิดเดียว…. อ่านไม่ผิดหรอกครับ… คุณใหญ่… เป็นมนุษย์ เพศชาย ตัวใหญ่ยักษ์ ที่ … ไร้วี่แวว… ของหนวดเครา บนใบหน้า…. หล่อ เหลา เกลี้ยงเกลา… แลดูสะอาด สะอ้าน… ไฮโซ เกิน กว่าที่จะ ลงมาเกลือกกลั่วกับมนุษย์เพศชาย หน้าตาธรรมดา ดาดเดือด แบบไอ้ยอดชาย… คนนี้ได้… งงๆ มึนๆ ปน… ปลื้มๆดีนะครับ ว่าไหม….
“คุณใหญ่… เตรียมเสื้อผ้า มาพร้อมเลยเหรอครับ…กะค้างตั้งแต่แรก แล้วใช่ไหมหล่ะ” ผมพูดน้ำเสียงล้อเลียน …
รู้สึก กร่างๆ ยังไงชอบกลนะครับ..ปกติ ผมกลัวคุณใหญ่ ยังกะอะไร… แต่คงหลังเหตุการณ์ เมื่อคืนมั้งนะ… ทำให้ผมกร่างได้แบบ ไม่กลัวตาย
“หึ…ฉันมีเสื้อผ้าสำรอง ไว้ในรถอยู่แล้ว…งานฉันไม่แน่นอน..เธอก็รู้” ชิชะ… แหม๋…ปากแข็งไปเถอะ… แล้วนะ เสียงนี้จะนิ่งไปไหนครับ… ไม่เห็นเหมือนเมื่อคืนเลยอะ… เมื่อคืนออกจะ... น่ารัก แท้ๆ
“คร้าบบบบ ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย ซักคำ” ไอ้ยอดก็นอนกลอกตาไปมาอย่างเซ็งจิต…
“เดี๋ยวฉันต้องเข้าออฟฟิศ แล้วนะ… ฉันต้องเคลียร์งานให้เสร็จ… พรุ่งนี้จะไปญี่ปุ่น” ปากก็พูดไปเรื่อย แบบ ไม่หันมามองหน้าผม มือคุณใหญ่… ก็ทำการปิดชัดดาว โน๊ตบุ๊ค อย่างไว
“อือ.. ครับ..” รู้สึกเหงา ขึ้นมาในบัดดล…
โทรศัพท์ไอ้ยอด ก็เงียบกริบ..ปกติ ถ้ายังไม่ออกจากงาน… โทรศัพท์ ทั้ง 2 เครื่องคงส่งเสียงแข็งกันจนไอ้ยอด ต้องถอนหายใจไปเป็นสิบครั้งแล้วมั้ง…. แต่ตอนนี้ คือเงียบมาก… ความจริง ข้อนี้ ทำให้ ไอ้ยอด เหมือนมีก้อนอะไรมาติดอยู่แถวๆ คอ มันตื้อๆ…. ไอ้ยอด กลายเป็นคน ตกงาน ไปแล้วเรียบร้อย… ด้วยน้ำมือ ผู้ชายคนนี้…
“คิดอะไร” คุณใหญ่ ขึ้นมานั่งบนเตียงข้างไอ้ยอดตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้…
ไมพูดปล่าว…นิ้วชี้.. ใหญ่ๆ ของคุณใหญ่ก็ได้… มาจิ้ม จึกๆ อยู่ที่หว่างคิ้วผม….
“เป็นคนว่างงานแล้ว… วางแผนจะทำอะไรบ้างรึยัง” เสียงยังนิ่งและดุเหมือนเดิม… แต่เพิ่มออพชั่นให้ไอ้ยอดใจสั่น ด้วยมือใหญ่ๆ ที่ปัดผมหน้าม้าของไอ้ยอด ให้ออกจากหน้าผาก
“มีอะไรที่ต้องทำเยอะแยะ…วางแผนไว้หมดแล้ว… แต่ขอพักก่อน ซัก 2-3 วัน เหนื่อยเกิ๊น…” พูดเสียงแผ่วๆ … เพราะไอ้ยอด ตอนนี้ รู้สึกทั้งใจหาย และ โล่งใจ…
“อือ.. ดูแลตัวเองด้วยละกัน…. แล้วจะโทรหา… “ ผมมองหน้าคุณใหญ่… นิ่งๆ แบบไม่รู้จะพูดอะไรดี… ยังใจหายอยู่มั้ง…
“ครับ… ไปญี่ปุ่นเหรอ… “ ถ้าปกติ คงไม่กล้าถามหรอก… แต่ก็นะ…อะไรๆ มันเปลี่ยนไปแล้วหนิ
“อือ… ไปคุยเรื่อง ออเดอร์ ล๊อตใหม่ …คงซัก สัปดาห์หล่ะมั้ง…ฉันไปละ” พูดจบ คุณใหญ่ ก็ก้มลงจูบ ที่หน้าผากไอ้ยอด
ริมฝีปากนุ่มๆ ก็ไล่จูบซับตั้งแต่หน้าผาก ไปจนถึงริมฝีปากของผม….. ไอ้ยอด… ก็เคลิ้มเลย…
คุณใหญ่ ผละ ริมฝีปาก ออกจาก ปากไอ้ยอดอย่างอ่อยอิ่ง… ถอนหายใจหนึ่งเฮือก เหมือน กลุ้มอก กลุ้มใจอะไรเสียหนักหนา… แล้วก็ลุกพรวดขึ้นเลย…ไอ้ยอดก็ตกใจ รีบคว้า ข้อมือคุณยอดไว้โดยอัตโนมัติ…
“หือ “ คุณใหญ่ หันหน้ามามองไอ้ยอดหน่อยนึง.. สายตาและน้ำเสียงที่ออกมาจากลำคอสวยๆ กำลังถามไอ้ยอดว่า มึงจับมือกูทำไม
“คือ…กุญแจและก็ คีย์การ์ด สำรอง อยู่ในลิ้นชัก …. เผื่อ คุณใหญ่อยากมาหาผม” ไอ้ยอด พูดอ่อมแอ่ม อย่างอายๆ … เค้าไม่ได้ขอซะหน่อย เจือกอยากให้เอง…. หน้าด้านโคตรไอ้ยอด อ่อย คุณใหญ่หล่ะสิ….
“อือ…ขอบใจ นะ” คุณใหญ่ ยิ้มมุมปากน้อยๆ…. หน่อยนึง …
ไอ้ยอด ก็นอนม้วนเป็นกุ้ง อยู่บนที่นอน ด้วยความเขิน ปานสาวน้อยแรกรุ่น ริอาจทอดสะพานให้ชายหนุ่ม….. คุณใหญ่ลุกขึ้นอีกครั้ง ไปเปิดลิ้นชัก โต๊ะทำงานผม แล้วรื้อๆ ค้นๆ แป๊บเดียว ก็หยิบ กุญแจและคีย์การ์ดในนั้นออกมา แล้วหันมาหยิบกระเป๋าโน๊ตบุ๊ค กระเป๋าเอกสารของตัวเอง ….ก่อนจะถึงประตูห้องนอนคุณใหญ่หันหน้ามามองที่ไอ้ยอดนิ่งๆ …แววตา อาวรณ์มากมาย…คุณใหญ่เม้มปาก.เหมือนจะพูดอะไร… แต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่พูด…. ยื่นมือ ไปจับลูกบิดประตู แล้วเปิดออกไป พร้อมปิดกลับมาให้ไอ้ยอดเหมือนเดิม….
เสียงกุ๊กกั๊ก เสียงเปิด ปิดประตูข้างนอก ดังขึ้นเบาๆ และเงียบกริบลง…นั้นหมายถึง คุณใหญ่ ไปแล้ว….. ความเหงา เข้าเล่นงานไอ้ยอด ทันควัน….. ผมยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ บนโต๊ะข้างเตียง ไม่มีใครโทรหา ไม่มีไลน์ จากใคร ผมได้ออกจากกลุ่มทั้งหมด ของที่ทำงานแล้ว….. พี่อุ่น เพื่อนซุปด้วยกันที่สนิทกับผม แกบอกผม ว่า… วันสองวัน แรก ที่ออกจากงานอาจจะเหงา และเคว้งคว้าง บ้าง เพราะเราทำงานหนักกันมาตลอด แต่…ผ่านไปซักพัก แล้วยอดจะชิน และจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนปุถุชน คนธรรมดาคนอื่นเค้า…. ไอ้ยอดก็ได้แต่หวังว่า…จะชินเร็วๆ….
ออกจากงานวันแรก …. ไอ้ยอด ไม่ทำไรเลย… นอนอยู่ห้องทั้งวัน… หิวก็เดินไปเปิดตู้เย็น หาไรกิน… กินเสร็จก็นั่งเล่น เฟสบุ๊ค … ดูหนังของผมไปเรื่อย…. จนประมาณซัก ทุ่ม หนึ่ง มั้งครับ… คุณใหญ่ก็โทรหา… ก็คุยกันไม่กี่คำหรอกครับ… เหมือนคุณใหญ่ รีบๆ รนๆ…. ได้ยินเสียงซ้อ..(แม่คุณใหญ่หน่ะ) พูดอะไรซักอย่าง น้ำเสียงเหมือนกำลังไม่พอใจ….แล้วคุณใหญ่ก็วางสายไป…..
วันที่สองของการตกงาน…ไอ้ยอดขับรถ..ไปที่ห้าง เซ็นทรัล ใกล้บ้าน เพื่อจะไปดูหนัง… นอกจากถ่ายรูปแล้ว…งานอดิเรก อีกอย่างที่ไอ้ยอดชอบมาก ถึงมากที่สุดคือดูหนัง…. แต่ด้วยก่อนหน้านี้ งานยุ่ง งานเยอะซะจน แทบไม่มีเวลาหายใจ ทำให้เวลาที่จะมานั่งชิวๆ ในโรงหนังนั้น ยากซะยิ่งกว่ายาก …. ไอ้ยอด ดูหนัง คนเดียวครับ… ดูสองเรื่อง …. จบเรื่องนี้ ต่อเรื่องนั้น…. พอเสร็จ ก็เดินลงไปที่ร้านขาย CD ไปหาแผ่นเก็บตก หนัง ที่ไอ้ยอด พลาดไป ในรอบ2 ปีที่ผ่านมา ก็ได้มาเกือบ 10 เรื่อง …. กะดูให้ตาแฉะกันไปข้าง…..
อ๋อ สำหรับคุณใหญ่…. ไลน์มาบอก ผมตั้งกะ… 10 โมงแล้วว่า กำลังจะขึ้นเครื่อง …เค้าไม่ได้พิมพ์อะไรมาหรอกครับ…โคตรประหยัดคำพูดเลย… ก็แค่ ถ่ายรูปตัวเอง กะ เฮียเล้ง ส่งมาให้ผมดูแค่นั้น…. ตอนผมเปิดดูไลน์ ผมก็ขำๆอะครับ…ไม่ได้พิมพ์อะไรมาก แค่รูป รูปเดียว… ผมก็เข้าใจทะลุปรุโปร่ง ว่าคุณใหญ่ต้องการสื่ออะไร…. คุณใหญ่คงต้องการบอกผมว่า…ฉันกำลังจะขึ้นเครื่องนะ… ไปกับพ่อ… อะไรทำนองนั้น… น่ารักสุดๆ…คริคริ
สำหรับคนพึ่งตกงานอย่างผม วันสองวันแรก ก็เรื่อยเปื่อยครับ วันที่สาม ผมก็เตรียมอุปกรณ์ในการถ่ายรูปของผมเพราะพรุ่งนี้ ผมต้องไป ถ่ายรูป งานแต่งแล้ว งานแรก เป็นวันพรุ่งนี้… ถ่ายพรีวิว เจ้าบ่าวเจ้าสาวอยากได้ภาพ ถ่ายสวยๆ ที่ไม่ใช่ถ่ายในสตูดิโอ… และ ไม่แพงมาก ทำให้ผม เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด… ผมได้คุยกับเจ้าบ่าว… ที่เป็นเพื่อน กับ ลูกค้าประจำผม… เจ้าบ่าวบอกว่า… งานแต่งครั้งนี้หมดไปเยอะมากๆ งบบานปลาย…. อะไรที่จะประหยัดได้ก็ประหยัด… เค้าก็บอกผมตามตรงว่า… ไม่ค่อยเชื่อมือผมเท่าไหร่…. แต่ ทำไงได้เค้าไม่มีทางเลือก… ผมก็เงิบไปสิครับ… แต่มันก็จริงของเค้านะ…. ผมเป็นแค่พนักงานขายกล้อง… ไม่ได้ถ่ายจริงจังอะไร ถึงผมจะถ่ายรูป แล้วลงเวปขายด้วยบ้าง… มันก็แค่นั้น…มันเป็นอาชีพเสริม….ผมไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ…ก็เป็นธรรมดาที่ลูกค้าจะไม่เชื่อมือ…
ก้าวแรก ของช่างภาพ ฟรีแลนด์ ของผม….ผมขับรถ ไปรับ น้องภูมิ ลูกชาย วัย 18 ของพี่หน่อง ตั้งแต่เช้า…. เพื่อให้น้องมาเป็นลูกมือ… ให้ผม … วันนี้ ผมนัดกับเจ้าบ่าว เจ้าสาว … ตอน 10 โมงเช้า ที่ รีสอร์ท เล็กๆ ที่จังหวัดระยอง… เราจะค้างกันหนึ่งคืน…. เพื่อเก็บภาพ ตอนเช้าอีกรอบ…. ไม่เลวนัก สำหรับงานแรก….…. ไม่ได้ติดขัดอะไร… เย็นวันอาทิตย์ …. หลังจากที่ถ่ายรูปกันจนเสร็จแล้ว… ผมก็ถือโน๊ตบุ๊ค อุปกรณ์ทำมาหากินของผม ไปให้เจ้าบ่าว เจ้าสาวดู และบอกว่า ผมยังไม่ได้แต่งภาพนะ…. ลูกค้าชอบใจมาก และ บอกว่า…ขอติดต่อ ให้ไปเป็นช่างภาพ ในวันแต่งด้วยเลย..... แต่ผม ปฏิเสธไป …เพราะ ในช่วง วันแต่งของลูกค้า ผม… ต้องกลับบ้านครับ… วางแผนไว้แล้ว… บอกพ่อ บอกแม่ บอกน้องๆ ไว้แล้ว เลื่อนไม่ได้
แต่สำหรับ เซ็ทภาพในวันนี้ ยังไม่หมดแค่นี้หรอกครับ… ผมต้องนำภาพไปแต่งอีก และผมต้องทำสมุดภาพให้ลูกค้าด้วย…
ผมใช้เวลา แต่งภาพ พร้อมออกแบบ สมุดภาพให้ลูกค้า… เกือบสัปดาห์จึงเสร็จ เรียบร้อย…. และพอเสร็จของเจ้าแรก ผมก็ต้องไปถ่ายพรีวิวงานแต่งของลูกค้าอีกราย…. ในระหว่างที่ผมกำลังวุ่นวาย กับ งานถ่ายภาพ ของผม คุณใหญ่ ก็หายต๋อม เข้ากลีบเมฆ คุณใหญ่ ไม่ได้โทรหา มีแต่ สติกเกอร์ แสดงอารมณ์ต่างๆ ส่งมาให้ผม ทางไลน์ บ้างเท่านั้น… แต่ผมก็ไม่ได้กังวลอะไรมากมาย … เพราะ กำลังสนุกกับงานที่ทำอยู่….
คุณโต… เป็นลูกค้าประจำ ของผม ที่ติดต่อลูกค้า สอง รายแรก ในอาชีพตากล้องให้ผม…ตอนนี้ แกเริ่ม ติดต่อรับงานให้ผมมาเรื่อยๆ…. แต่ก็ไม่ใช่งานใหญ่โตอะไรหรอกนะครับ… งานทั่วๆไป… แกบอกว่า…ให้ผมค่อยๆ สร้างชื่อไปก่อน… ให้คนรู้จักไปซักพัก ค่อยรับงานใหญ่…พัฒนาฝีมือ ไปในตัวด้วย… คุณโต ไม่ใช่ คนธรรมดา ไก่กา หรอกนะครับ… แกเป็นตากล้อง นิตยสาร ท่องเที่ยว… ชื่อดัง…ของเมืองไทย ….ภาพแกแต่ละภาพ งามงด งดงามเหลือจะกล่าว….. ผมสนิทกับแกพอสมควร … แกสอนผมหลายอย่าง ทุกครั้ง ที่แกมาซื้อเลนส์ใหม่ หรือ อุปกรณ์ ต่างๆ แกต้องโทรมาหาผมก่อน …เพื่อให้ผมเตรียมอุปกรณ์ไว้ให้แก …พอแกมาเราจะได้คุยนั่นนี่กัน…. ความสนิทสนมมันมีมานานแล้วครับ… ตั้งแต่ตอนที่ผมเป็นพนักงาน ลากยาว จนทุกวันนี้….
ผมใช้เวลากว่า 3 สัปดาห์ ในการเคลียร์ งาน ของลูกค้า 2 รายของผม …. พอเสร็จผมก็…เก็บข้าวของ Go To บ้านนอกทันที…. ผมจะกลับบ้านไปทำนาครับ….
ที่บ้านผมมีที่นากว่า 100 ไร่ … ผมมีพี่น้อง 4 คน ผมเป็นคนโต มีน้องชาย 2 น้องสาว 1 ที่นา100 ไร่ ไม่ได้แปล ว่าพวกผมรวยหรอกนะครับ… เพราะก่อนหน้านี้… ที่นาพวกผมก็เหมือนกับ ที่นา ของคนอื่นในหมู่บ้าน… ทำนาไม่ค่อยได้ เพราะ … พอหน้าฝน น้ำจะท่วมนา ทุกปี… … จะทำนาปัง ก็ทำไม่ได้อีกเหมือนกัน เพราะตอนนั้น ยังไม่มีคลองส่งน้ำ… คนอื่นในหมู่บ้าน ก็ขายที่นากันเกือบหมด มีแต่พ่อผม ที่ไม่ยอมขาย… ยังคงเก็บไว้แบบนั้น…. ถึงทำไม่ได้…แต่พ่อผม ก็ไม่เคยคิดจะขาย แกบอกว่า… พ่อ มีลูกหลายคน…. พ่อไม่มีสมบัติอะไรจะให้ นอกจากที่นา ที่เป็นมรดก ที่ปู่ย่า ตาทวด ทิ้งไว้ให้ …พ่อก็จะเก็บไว้ให้ลูกๆ…
ซึ่งมันเป็นเรื่องดี ที่พ่อ ไม่ยอมขายนา… เพราะ เมื่อปีที่แล้ว…รัฐพึ่งทำคลองส่งน้ำแล้วเสร็จ หลังจากที่ของบประมาณ ไปเกือบ 10 ปี …คนที่ขายนาไปก็เสียดม เสียดายกัน… มีแต่พ่อผม ที่ยิ้มกริ่ม … พ่อผม แกก็อายุเยอะแล้ว… แกทำคนเดียวไม่ไหว … น้องๆ ผมก็เรียนหนังสือ กันอยู่… ปีที่แล้ว แกทำนาปรัง ไป … แค่ 10 ไร่ พ่อ ไม่มีเงินลงทุนด้วย เพราะต้องส่งให้น้องๆ ถึงจะมีผมคอยช่วยส่ง แต่เด็กอีก 3 คนที่ต้องเรียนหนังสือ ..ทั้งค่าเทอม ค่ากิน ค่าอยู่ ไม่ใช่น้อยๆ พ่อทำแค่ 10 ไร่ แต่ได้มาเป็นแสน … พ่อบอกผมว่า ปีนี้ จะทำเยอะขึ้น… ผมก็รับปากว่าผมจะมาช่วย… ตอนนั้น ไม่คิดว่าตัวเองจะออกจากงาน…
อีกแค่ ไม่กี่วัน… ฤดูทำนาปรัง อีกรอบจะเริ่มขึ้นแล้ว… เพื่อนบ้านเริ่มไถกลบ… สูบน้ำเข้านากันแล้ว…พ่อผมก็เริ่ม ไถนาแล้วเหมือนกัน… พ่อผม มีรถไถนาเดินตาม คันเล็ก ที่พ่อ กู้เงิน ธกส ซื้อมา … เป็นสมบัติ อันมีค่ามหาศาลของแก … เพราะมีรถคันนี้ พ่อถึงได้ทำนาของแกได้เอง โดยไม่ต้องจ้างเค้าอะไรมากมาย….
ตอนแรก เรากะจะทำกันแค่ 50 ไร่… แต่ตอนนี้ ผมเปลี่ยนใจแล้ว… เราจะทำกันทั้งหมด … ทั้ง 100 ไร่นั้นแหละครับ…นาปรัง ที่บ้านผม ปี หนึ่ง ทำนากัน สองรอบ …. นาปรังใช้เวลาน้อยกว่า นาปี นะครับ สำหรับนาปี ทำไม่ได้ เพราะน้ำท่วม..พวกเราเลยทำกันแค่นาปรัง ปีละ สองรอบ….
แค่คิดก็ฟินแล้วนะครับ…นาปัง 2 รอบ 100 ไร่ ไม่ใช่น้อยๆ… มีผม พ่อ และน้องชาย คนที่3 เจ้ายศ ที่ตอนนี้ มันเรียน อยู่ที่วิทยาลัยการเกษตร แถวๆ บ้า นไม่ได้พักหอ… ขับรถไปกลับเอา …มันนี่แหละครับ ที่เป็นน้ำพักน้ำแรง ให้พ่อกับแม่อย่างแท้จริง… ตัวมันทั้งใหญ่ ทั้งหนา ทั้งถึก… ปีนี้ มันจะจบ ปวส..แล้ว และมันคงไม่เรียนต่อ…มันอยากมาทำเกษตร อะไรของมันก็ไม่รู้ มันวางแผนชีวิตมันไว้แล้ว… ส่วนเจ้ายิ่ง น้องชายคนที่ต่อจากผม… มันเคยหยุดเรียน ไป 1 ปีตอนที่มันจบ ม.6 มา … เพราะความเกเร ของมันเอง ตอนนี้ มันจึง เรียน วิศวะ โยธา เป็นปี สุดท้าย อยู่ที่ มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังในภาคอีสาน …ส่วนน้องสาว คนเล็ก น้องแยม … กำลังเรียน ม.6 อยู่ในตัวจังหวัด พักอยู่ด้วยกัน กับ เจ้ายิ่ง
ผมเก็บของทุกอย่างเรียบร้อย…. เอารถไปเช็คสภาพมาแล้ว ก็ได้เวลาออกเดินทาง กลับ ตจว..หล่ะครับ…งานหนักรอ ไอ้ยอด อยู่… สู้ตายครับ….
1010101010101011001010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101
เรื่องราว พึ่งเริ่มต้น ค่อยๆ ทนอ่านกันไปเรื่อยๆนะจ้ะ...
เป็นกำลังใจ ให้ไอ้ยอด คุณใหญ่... และ อีกหลายคน หลายท่านมากมายที่กำลังจะเข้ามาเอี่ยว...
สงสัย เรื่องนี้ คงเป็นเรื่องสั้นไม่ได้ซะแล้ว.... ถ้าเป็นเรื่องสั้น คงตัดฉับ จบเลย ไม่หนุก แน่ๆ
ขอดำเนินเรื่อง ไปแบบ เรื่อยๆ แบบนี้แล้วกันนะจ้ะ....ให้บรรยากาศ มัน อึนๆ ไปแบบนี้แหละ มึนดี อิอิ
หัวข้อ: (เรื่องสั้น)”หล่อเพชฌฆาต” คุณใหญ่ ของ นายยอด (ตอนที่ 17 หน้า 13) 2/2/58 (อ่าน 102337 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก