.
.
.
ผมไม่ใช่สาวน้อยที่จะมัวมากังวลกับจูบแรกที่เสียไป เพราะหลังจากนั้นทั้งผมกับพี่ทองก็ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเล่นน้ำด้วยกันตามปกติ ช่วยกันเก็บเปลือกหอยไปฝากหมวยเล็กหมวยใหญ่ ก่อนจะกลับห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกอย่างปกติดี...หรือความจริงแล้วผมอยากจะเชื่ออย่างนั้นมากกว่า เพราะมันไม่มีเหตุผลเลยที่เราสองคนจะเผลอมองกันโดยไม่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดพูดอะไรออกมา...ก็ตอนนั้นน่ะ อารมณ์มันพาไปไม่ใช่เหรอ...ดูหนังโป๊อารมณ์มันก็ขึ้นอยู่แล้ว ยิ่งได้มาดูหนังสด มันคงจะยิ่งไปกันใหญ่ แต่เพราะอะไรกันล่ะ...ที่ทำให้ผมต้องคอยมองหาเขาอยู่เรื่อยเลย แค่เขาไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็ต้องมองหาซะแล้ว...ผมกำลังจะเป็นบ้าเหมือนเขาใช่ไหม
“กินอะไรหรือยัง” พี่ดีนเดินมาที่โต๊ะอาหารที่พวกเรานัดกันไว้พร้อมกับหนังสือเล่มเดิม
ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ในขณะที่พี่ดีนนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ติดกับผม
“ไอ้ทองล่ะ”
ผมก็ส่ายหน้าอีกเช่นกัน เพราะเขาเดินไปไหนก็ไม่รู้ ไม่บอกไว้ด้วย
“หิวรึยัง เดี๋ยวพี่ไปตักให้”
ผมพยักหน้า พี่ดีนคลี่ยิ้มนิดๆ แล้ววางมือลงบนหัวผมพร้อมกับขยี้เบาๆ
“ใช้ภาษามือก็ได้ พี่เข้าใจ เพราะน้องสาวพี่ก็พูดไม่ได้เหมือนกัน แต่ชงโคโชคดีกว่าที่ได้ยิน น้องสาวพี่ต้องใช้เครื่องช่วยฟัง ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพูดไม่ได้อยู่ดี”
นี่เป็นประโยคยาวๆ จากพี่ดีนที่ผมคิดว่าเขาเป็นคนพูดน้อย แต่ความจริงแล้วพี่ดีนก็ไม่ได้น่ากลัวเลย เขาดูน่าคบมากกว่าพี่โนซะอีก -O-;
‘ขอบคุณครับ ผมไปตักพร้อมพี่ก็ได้’
“งั้นไปกัน อาหารที่นี่อร่อยๆ ทั้งนั้น” พี่ดีนวางหนังสือลง แล้วเดินนำผมไปที่ซุ้มอาหาร ที่รีสอร์ทนี้เขามีห้องอาหารบุฟเฟ่สำหรับแขกที่มาพักน่ะครับ ค่าอาหารรวมกับค่าห้องไว้แล้ว
‘พี่ดีนมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอครับ’
“ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มาเที่ยวหรอก มาช่วยงานพ่อ นี่เป็นรีสอร์ทของตระกูลพี่เอง”
เหยยยยย พี่ทองมีเพื่อนรวยๆ กับเขาด้วย =O=
“ตักปลานึ่งมะนาวไปด้วย ของโปรดไอ้ทอง”
หืม ของโปรดของเขาเหรอ...
‘แล้วมีอะไรที่พี่ทองชอบอีกไหมครับ’
พี่ดีนหันมามองหน้าผม ก่อนจะอมยิ้มอย่างที่ผมก็ไม่รู้ความหมาย
“มันชอบอาหารที่ทำจากปลาทุกอย่าง ส่วนของหวานก็บัวลอยเผือก ผลไม้นี่พี่ไม่แน่ใจ แต่เวลามันซื้อผลไม้จะต้องมีมะละกอด้วยทุกครั้ง”
โหววว นี่คือแฟนพันธุ์แท้ของพี่ทองใช่ไหม รู้จริงอะไรจริง พี่ดีนสุดยอดเลย เป็นเพื่อนที่ใส่ใจเพื่อนจริงๆ แต่ถ้าผมไปถามพี่ทองนะว่าพี่ดีนชอบอะไรบ้าง ผมว่าคนบ้าอย่างนั้นไม่รู้สักอย่างหรอก
“อยากรู้ไปทำไมเหรอ?”
‘ก็...แค่อยากรู้เฉยๆ ครับ นึกว่าคนบ้าๆ อย่างเขาจะไม่กินอาหารที่มนุษย์กินกัน’
“ฮ่าๆๆ หญ้ามันก็กินนะ ชิมรสชาติก่อนให้ลูกสาวมันกินยังไงล่ะ”
=_=; นี่ผมเผลอไปหวั่นไหวกับผู้ชายที่กินหญ้าได้เหรอครับ
“สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงเข้มๆ พร้อมกับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทองโผล่มาจากทางซ้ายมือของผม พี่ดีนยักไหล่พลางยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ให้คำตอบ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมกับจานอาหารเต็มสองมือ
“ชงโค คุยไรกับมัน”
ผมส่ายหน้าแล้วส่งจานอาหารให้พี่ทองช่วยถือ เขารับจานไปแต่ก็ยังหน้าบึ้ง ไม่พอยังยื่นมือข้างที่ว่างมาผลักหัวผมอีก
“ตักปลาไปอีกจาน แล้วเอายำรวมมิตรไปให้ไอ้โน กับแกงจืดปลาหมึกยัดไส้ไปให้ไอ้ดีนด้วย เดี๋ยวกูมาช่วยถือ”
พี่ทองเดินเอาจานกลับไปไว้ที่โต๊ะ ในขณะที่ผมได้แต่มองตามหลังเขาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่จริง...เขาก็ใส่ใจคนอื่นมากกว่าที่ผมคิดนะครับ
พอตักอาหารทุกอย่างครบตามที่ต้องการ ทุกคนก็มากันครบ คราวนี้ผมได้ทำความรู้จักกับแฟนพี่โนอย่างเป็นทางการซะทีครับ พี่เขาชื่อพี่ยิม คบกับพี่โนมาได้สามปีแล้ว แต่เขาเป็นผู้หญิงไม่ค่อยพูด ถนัดแต่ยิ้มอย่างเดียว แถมยังดูเหมือนไม่ใส่ใจกับความเจ้าชู้ของพี่โนเลยสักนิด ถูกทิ้งๆ ขว้างๆ ก็ไม่เห็นพี่เขาโวยวายอะไร เอาจริงๆ ก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคบกันอยู่รึเปล่า? ถึงอย่างนั้นระหว่างสองคนนี้ก็ยังมีบรรยากาศดีๆ อยู่ล่ะครับ ส่วนพี่ทองผู้ที่ไม่สนใจบรรยากาศโรแมนติกอะไรสักเท่าไหร่กำลังสาธยายเรื่องที่ไปพบเจอมาเมื่อบ่ายนี้ให้เพื่อนๆ เขาฟัง พี่ดีนตั้งใจฟังอย่างสงบก็จริง แต่พี่โนนี่ได้แต่บ่นว่าพี่ทองไม่เรียกให้ไปดูด้วย ผมคิดนะว่าต่อให้จะเถียงกันบ่อยๆ แต่พี่โนกับพี่ทองก็เคมีตรงกันมากที่สุด ประมาณพี่ทองนำ พี่โนให้ท้าย ทว่า...ถ้าไม่มีพี่ดีนคอยปราม สองคนนี้ก็พากันล่มจมแน่ๆ ล่ะครับ
แต่...ตลอดมื้ออาหารที่มีแต่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ มือของพี่ทองก็กุมมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย ถ้าหากว่ามีใครก้มลงมองใต้โต๊ะ...ก็คงจะเห็นว่ามือของเราสองคน...จับกันอยู่
มันเป็นความรู้สึกที่ก็อธิบายไม่ได้...แค่ผมอุ่นใจมากที่ได้จับมือกับเขาอย่างนี้ ไม่มีเหตุผลที่จะมาอธิบายสำหรับการกระทำ เพราะมันเป็นแค่ความรู้สึกที่ว่า...ตอนนี้อยากทำอะไร ก็เท่านั้น
................................To be continue........................................
ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยค่า ส่วนเรื่องของพี่ทอง มันเกิดหลังจากที่พี่โปรดเจอปลื้มแล้วค่ะ พี่ทองปีห้า ตอนนี้พี่โปรดปีสี่เพราะพี่โปรดเรียนช้าไปหนึ่งปีการศึกษา ในระยะเวลานี้พี่โปรดกับปลื้มเขาไปกันได้ด้วยดีแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ เหลือแต่อีตาพี่ทองนี่แหละค่ะ ยังลูกผีลูกคน
ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ ฝนตกบ่อยๆ อย่างนี้ คงมีคนเป็นหวัดกันเยอะ
แอคเค้าท์คุ้นๆ กันทั้งนั้นเลย ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ
ปล. พาน้องมาทะเลให้แล้วค่าาาาา ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
