พิมพ์หน้านี้ - -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Snufflehp ที่ 11-05-2014 17:36:07

หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 11-05-2014 17:36:07
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)



*****************************************************************

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้ชื่อเรื่องว่า สุดโต่ง แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าระหว่างตัวพระหรือตัวนางกันแน่ที่สุดโต่ง  o22

แล้วคุณจะรัก 'เขา' ค่ะ
:กอด1:

สารบัญ

ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2704035#msg2704035)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2704105#msg2704105)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2705163#msg2705163)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2706554#msg2706554)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2707827#msg2707827)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2709281#msg2709281)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2710226#msg2710226)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2713027#msg2713027)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2714079#msg2714079)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2715217#msg2715217)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2716368#msg2716368)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2716999#msg2716999)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2718021#msg2718021)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2718886#msg2718886)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2720699#msg2720699)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2721584#msg2721584)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2722441#msg2722441)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2722974#msg2722974)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2724726#msg2724726)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2725473#msg2725473)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2726895#msg2726895)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2728448#msg2728448)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2729330#msg2729330)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2730164#msg2730164)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2730883#msg2730883)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2732547#msg2732547)
ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2734437#msg2734437)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2734919#msg2734919)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2736083#msg2736083)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2737054#msg2737054)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2738864#msg2738864)
ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2741316#msg2741316)
ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2742247#msg2742247)
ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2743288#msg2743288)
ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2745297#msg2745297)
ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2747747#msg2747747)
ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2748770#msg2748770)
ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2749771#msg2749771)
ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2752172#msg2752172)
ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2753691#msg2753691)
ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2754877#msg2754877)
ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2755922#msg2755922)
ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2758922#msg2758922)
ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2759808#msg2759808)
ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2764452#msg2764452)
ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2766187#msg2766187)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2767101#msg2767101)

ตอนพิเศษหัวเหม่ง&หน้าหล่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2767842#msg2767842)
ตอนพิเศษหลิน+เล้ง 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2771675#msg2771675)
ตอนพิเศษหลิน+เล้ง 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2772608#msg2772608)
ตอนพิเศษหลิน+เล้ง End (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2773525#msg2773525)
ตอนพิเศษตั้ม+บิ้ว 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2778625#msg2778625)
ตอนพิเศษตั้ม+บิ้ว 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2781098#msg2781098)
ตอนพิเศษตั้ม+บิ้ว End (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2790390#msg2790390)
ตอนพิเศษโบ+แมว 1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2803451#msg2803451)
ตอนพิเศษโบ+แมว End (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2817934#msg2817934)
ตอนพิเศษโบ+แมว Extra (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2819957#msg2819957)

ตอนพิเศษทองคำเอก + ชงโค (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42093.msg2856355#msg2856355)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 1 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 11-05-2014 17:43:02
ตอนที่ 1

“ชงโค ช็อคโกแลตที่บิ้วอยากได้ ชงโคซื้อมาหรือยัง?” คำถามจากผู้ชายตัวเล็ก หน้าหวาน รูปร่างผอมบางตรงหน้าดังขึ้น ผมพยักหน้า ก่อนจะยื่นกล่องช็อคโกแลตกล่องใหญ่ไปให้

‘เพื่อน’ เพียงคนเดียวของผมยิ้มกว้างอย่างดีใจ กระโดดโลดเต้นไปรอบๆ ก่อนจะเข้ามาคลอเคลียเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ

“ชงโคเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย งั้นเย็นนี้ช่วยเอางานไปส่งอาจารย์ให้บิ้วด้วยนะ บิ้วนัดกับพี่มาร์ชไว้...ชงโคไม่ว่าอะไรใช่ไหมล่ะ อ้อ...บิ้วขอยืมรถชงโคด้วยนะ”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ล้วงเอากุญแจรถในกระเป๋าส่งให้กับบิ้วที่ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะเขย่งตัวขึ้นมาหอมแก้มผม

“งั้นบิ้วไปก่อนนะ รับรองว่าจะรีบเอารถมาคืนก่อนหกโมงเย็น”

บิ้ววิ่งห่างออกไป ผมมองตามแผ่นหลังเล็กๆ นั้นจนลับสายตา

เฮ้อ...เพื่อน

คำๆ นี้ มันคืออะไรกันแน่นะ... สำหรับผมแล้ว ไม่เคยต้องการมันสักที หากคำว่าเพื่อนจะทำให้ชีวิตต้องวุ่นวาย ปั่นป่วน หรือแม้แต่ทำให้ถูกเอาเปรียบ สู้ไม่มี...คงดีกว่า

แต่กับบิ้วนั้นต่างออกไป...ผมรู้จักกับบิ้วตอนอายุสิบขวบ เป็นช่วงวัยที่เริ่มเรียนรู้กับความโหดร้ายของโลกสำหรับผมก็ว่าได้ ผมยังจำได้ไม่ลืม ในวันที่ผู้ชายคนนั้นพาแม่เลี้ยงกับลูกติดของเธอเข้ามาอยู่ในบ้าน บ้าน...ที่เป็นของแม่ผม บ้านที่ตั้งแต่นั้นมา...ผมเรียกมันว่าบ้านไม่ได้อีกต่อไป

แม่ของบิ้วเป็นผู้หญิงแต่งตัวจัด แม้วัยจะล่วงเลยเข้าเลขสี่ก็ยังไม่หยุดผลาญเงิน ผมมองไม่เห็นความดีสักข้อที่ผู้ชายคนนั้นเลือกแม่ของบิ้วมาเป็นคู่ครองชีวิต แต่คิดไปอีกที...ก็เหมาะสมกันดีอยู่แล้วล่ะครับ คนประเภทเดียวกัน...จะต่างกันสักกี่มากน้อย

ส่วนบิ้ว...ผู้ชายตัวเล็ก น่ารัก น่าเข้าใกล้แค่รูปกายภายนอก เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำยังไงก็ไม่ยอมหลุดออกจากชีวิตผมสักที ความตอแหลของบิ้วมักทำร้ายผมได้เสมอ หากผมทำให้ขัดใจ หรือทำอะไรไม่ได้ดั่งหวัง ผมมักจะถูกทำให้คนอื่นมองเหมือนตัวน่าขยะแขยงอะไรสักตัว

ผมไม่เคยชอบและไม่อยากอยู่ใกล้บิ้วเลยจริงๆ แต่ผมก็ไม่เคยพูดมันออกมา ก็ถ้าทำได้ผมก็อยากจะตะโกนใส่ใบหน้าน่ารักนั่นไปดังๆ เลยว่า ‘ไปตายซะ’

แต่มันก็เท่านั้น...ในเมื่อผมมันเป็นแค่ ‘ไอ้ใบ้’ ที่ไม่มีใครอยากคบ ที่บิ้วมาคบกับผม ก็เพื่ออยากสร้างภาพให้คนอื่นเห็นเท่านั้นแหละว่าตัวเองเป็นคนดีขนาดไหนที่ลดตัวมาเป็นเพื่อนกับผม ทั้งๆ ที่ตัวบิ้วเองก็มีเพื่อนๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่แล้ว

ชีวิตในโรงเรียนช่วงมัธยมปลายของผมจึงไม่มีอะไรน่าจดจำ ไม่มีแม้แต่ความทรงจำกับกลุ่มเพื่อน เป็นแค่ช่วงเวลาที่แย่ที่สุดอีกช่วงหนึ่งของชีวิตก็เท่านั้น... ผมคงทำได้เพียงภาวนาให้ถึงวันสำเร็จการศึกษาเร็วๆ เพราะเมื่อวันนั้นมาถึง ชีวิตผมคงจะดีขึ้นยิ่งกว่าที่เป็น

.
.
.

ผมชินแล้วกับการที่ต้องนั่งรถเมล์กลับบ้าน ชินแล้วกับคำพูดที่เชื่อถือไม่ได้ของบิ้ว รถที่บอกจะเอามาคืนก่อนหกโมงเย็น กลับไม่เห็นแม้แต่กระจกข้างสักอันแม้ว่าตอนนี้จะเกือบสองทุ่มแล้วก็ตาม

ซอยเข้าบ้านในเวลานี้ก็ยังคงเปลี่ยวเช่นเคย สองข้างทางมีหญ้าขึ้นรกอย่างชวนให้นึกถึงเหตุการณ์สยองขวัญในหนังฆาตกรรม ไฟถนนสองต้นไร้แสงสว่างเหตุเพราะเมื่อสองสามวันก่อนมีกลุ่มเด็กแว้นมือบอนลองความแม่นในการขว้างหินของตัวเอง สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยทำให้ผมกล้าเดินไปตามถนนเส้นนี้แต่เพียงลำพัง

มออออออออออออออ

หือ? เสียงวัว?

มอออออออออออออออออ

เอ๋? ไม่จริงน่ะ...วัวน่ะเหรอจะมาอยู่แถวนี้ ไม่มีบ้านคนที่พอจะเป็นเจ้าของวัวได้สักหลัง เพราะซอยนี้มีบ้านของผมอยู่แค่หลังเดียวเท่านั้น

มออออออออออออออ

เสียงวัวจริงๆ ด้วย!!

ผมรีบเร่งฝีเท้าตามเสียงร้องนั้นไป ยิ่งเสียงนั้นได้ยินชัดมากเท่าไหร่ หัวใจผมก็เต้นรัวมากขึ้นเท่านั้น ...หาไม่ได้ง่ายๆ นะครับที่จะได้เจอวัวตัวเป็นๆ ในเขตเมืองกรุงอย่างนี้

มออออออออออออออออออออออออ

เฮ้ยยยยยย!! นี่มันวัวตัวจริงเสียงจริงเลยนี่ครับ!!

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ข้างหลังรถกระบะที่สภาพไม่ได้ต่างจากเศษเหล็กเลยสักนิด น้องวัวตากลมโตสีขาวน่ารักน่าชังกำลังยืนมองผมตาแป๋วอยู่บนรถ

ผมทำภาษามือบอกกับน้องวัวไปว่า ‘น่ารักจัง ขอจับหน่อยได้ไหม’ แต่น้องวัวก็ทำแค่มองหน้าผมแล้วร้องมอๆ ต่อไป

ว่าแต่ใครเป็นเจ้าของรถคันนี้นะ ทำไมถึงเอามาจอดขวางทางเข้าบ้านของผมล่ะ หันมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นใครเลยสักคน หืม...มีคนเอามาทิ้งไว้เหรอ? แต่คิดอีกที...ใครจะทิ้งรถไว้ด้วยล่ะ อืมมม จากสภาพรถนี่มันก็น่าทิ้งอยู่นะ เอ๋? ยังไงกันล่ะเนี่ย

ผมยืนครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะเดินสำรวจรอบรถเพื่อหาร่องรอยของเจ้าของ แต่ก็ไม่มีอะไรที่พอจะบ่งบอกถึงเจ้าของรถและน้องวัวตัวนี้ได้เลย

ตุบ!

O_O! ใครน่ะ!!

จู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างสูงกระโดดลงมาจากกำแพงบ้านผม หน้าตาไม่รู้ว่าเป็นยังไงเพราะมีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งหน้า ในมือถือดอกชงโคที่ดูแล้วรู้เลยว่าเขาไปเอามาจากที่ไหน ถ้าไม่ใช่ต้นที่อยู่ในเขตบ้านผม

“ใครน่ะ” เสียงที่ดังผ่านผ้าปิดจมูกฟังแปลกๆ ชอบกล ผมชี้มือเข้าหาตัวเองอย่างไม่รู้จะตอบยังไง...

“ถามว่าใคร”

ผมควรจะเป็นคนถามมากกว่าว่าเขาเป็นใคร ทำไมถึงมาขโมยดอกชงโคของบ้านผม

“ไม่ตอบจะแจ้งตำรวจนะ! จะลักพาตัวเดซี่ใช่ไหม!! ตอบมา!”

ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว ผมยังไม่รู้เลยว่าใครคือเดซี่ -_-

พอเห็นว่าผมทำหน้างงๆ เขาก็ชี้นิ้วไปยังน้องวัวที่ยังคงร้องมอๆ ไม่หยุด

“เห็นไหม! เดซี่บอกว่ามึงจะมาพาตัวเดซี่ไป”

อ๋อ...เดซี่ น้องวัวนั่นเอง แล้วนี่เขาฟังภาษาวัวออกด้วยเหรอ? แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นนี่นา ตอนนี้เขากำลังปรักปรำผมอยู่ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองนั่นแหละเป็นขโมยที่ปีนเข้าบ้านคนอื่น

ผมเลยเริ่มบอกเขาด้วยภาษามือที่ใช้สื่อสารกับคนอื่นๆ มาตลอดหลายปี

‘ผมไม่ได้จะพาตัวเดซี่ไป แล้วคุณก็คือขโมย ที่นี่บ้านผม ดอกชงโคในมือคุณก็เป็นของผม’

“ทำอะไร ไม่เข้าใจ เป็นใบ้รึไง” เขาถามพลางคิ้วเข้มๆ ก็ขมวดเข้าหากัน ดวงตาคมกริบมองมาที่ผมอย่างขุ่นเคือง แต่พอผมพยักหน้า คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดเข้าไปใหญ่

“เป็นใบ้แล้วทำไมไม่หูหนวก มึงใบ้แน่เหรอวะ โจรเดี๋ยวนี้ฉลาด หน้าตาท่าทางดี แต่สารพัดมุกเอาตัวรอด”

ก็ผมไม่ได้เป็นใบ้โดยกำเนิดซะหน่อยนี่ครับ ไม่มีอวัยวะใดพิการ แต่สาเหตุที่พูดไม่ได้...นั่นมันเหตุผลส่วนตัว -_-

“ไม่รู้แล้วเว้ย ถ้ายังมาทำมึนอย่างนี้ ก็ไปคุยกันที่โรงพัก!”

หา!! O_O!!

ผมก้าวถอยหลังพลางส่ายหน้าเร็วๆ แต่ผู้ชายเจ้าของน้องเดซี่ก็ตามมาจับผมไว้ได้ทัน ผมพยายามทำภาษามือบอกเขาว่า ผมไม่ใช่โจร ไม่ได้จะมาพาตัวน้องเดซี่ไป แต่เขาก็ไม่เข้าใจ หรือไม่ก็ไม่ยอมเชื่อผม ถึงได้จับผมยัดเข้าไปในรถกระบะ Nissan สีแดงซีดๆ เก่าๆ ที่เบาะข้างคนขับมีฟองน้ำทะลักออกมา

โครม!

เสียงปิดประตูรถดังโครมใหญ่ทำให้หัวใจผมตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม พอจะเปิดประตูรถออกไปก็ดันเปิดไม่ออกซะอย่างนั้น

“ไม่ต้องคิดหนี ประตูฝั่งนั้นมันเสีย ถ้าจะเปิดต้องเปิดจากข้างนอก”

ผมอยากจะแนะนำเขาให้ขายรถคันนี้ทิ้งซะ แต่นี่คงเป็นรถคันที่ดีที่สุดที่เขามีแล้วล่ะมั้งครับ ทั้งๆ ที่ประตูฝั่งคนขับก็ไม่ได้อยู่ในสภาพดีเท่าไหร่นัก ยังดีที่มีเข็มขัดนิรภัย แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสำรวจสภาพรถของเขาซะหน่อย ผมต้องทำให้เขาเข้าใจให้ได้ว่าผมไม่ใช่โจรลักพาวัว

“โอ้ย! อย่าเขย่าแขน อยากรถคว่ำตายรึไง พวงมาลัยยิ่งแข็งๆ ขับยากนะเว้ย อยู่เฉยๆ สิวะ!”

T_T เขาเป็นคนน่ากลัวอะไรอย่างนี้นะ

เพราะกลัวว่ารถจะคว่ำอย่างที่เขาบอก ผมถึงได้อยู่เฉยๆ มาจนถึงโรงพัก เฮ้อ...มาถึงนี่จนได้ แต่เอาเถอะครับ ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว และผู้ชายที่จะแจ้งจับผมนี่ไม่บ้าก็โง่ หน้าผมมันเหมือนโจรลักพาวัวตรงไหน แล้วโจรที่ไหนจะแต่งชุดนักเรียน? หรือเขาคิดล้ำไปว่าเดี๋ยวนี้โจรมันปลอมตัวมาลักพาวัวกันแล้ว -_-

“คุณตำรวจครับ! ผมขอแจ้งความครับ ไอ้หมอนี่จะลักพาตัวลูกสาวผม!”

ลูกสาว = น้องเดซี่ = น้องวัว โจทย์นี้ผมเข้าใจถูกครับ แต่คุณตำรวจที่รับแจ้งความคงจะไม่เข้าใจอย่างที่ผมเข้าใจ เพราะตอนนี้เขากำลังมองมาที่ผมแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างรับไม่ได้กับสภาพสังคมในปัจจุบัน

“คดีพรากผู้เยาว์สินะครับ ฝ่ายนี้ก็เป็นเด็กนักเรียน ยังไงช่วยเล่าเหตุการณ์มาด้วยนะครับว่าเรื่องเป็นมายังไง”

“ไม่ใช่พรากผู้เยาว์นะครับคุณตำรวจ! มันจะพรากลูกสาวผม!”

“ครับๆ ผมเข้าใจครับ เพราะฉะนั้นใจเย็นๆ ก่อนนะครับคุณพ่อ แล้วลูกสาวคุณอายุเท่าไหร่ครับ”

“เพิ่งจะสามขวบเมื่อสิ้นปีที่ผ่านมา”

“สามขวบ!” คุณตำรวจผู้รับเรื่องตะโกนเสียงดัง ก่อนจะตวัดสายตาดุๆ มาทางผม ในขณะที่ผมได้แต่พยายามอธิบายด้วยภาษามือของตัวเองว่า ‘มันไม่ใช่อย่างนั้น ลูกสาวที่เขาพูดถึงคือน้องวัวครับ น้องวัวตาบ้องแบ้วน่ารักน่าชัง’

“ใช่สิครับ! ผมเพิ่งฉลองวันเกิดให้แกไป แล้วนี่ก็วันวาเลนไทน์ ผมอุตส่าห์พามาเที่ยวด้วย แล้วลูกสาวผมน่ะชอบดอกชงโคมาก ถึงผมจะแพ้เกสรดอกไม้ก็ยังอุตส่าห์ปีนขึ้นไปเก็บมาให้ แต่แค่เพียงไม่กี่นาทีที่ผมละสายตาไป ไอ้หมอนี่! มันก็มายืนจ้องลูกสาวผมตาเป็นมัน มันต้องเป็นโจรลักพาตัวแน่ๆ ครับ จับมันเลยครับคุณตำรวจ!”

“นายทำอย่างนั้นใช่ไหม! เด็กสามขวบยังทำได้ลงคอ วัยรุ่นสมัยนี้จิตใจทำด้วยอะไร ฝ่ายคุณพ่อใจเย็นๆ ครับ ผมจะจัดการให้อย่างยุติธรรม”

T_T ใครก็ได้ช่วยผมด้วย

“มีอะไรจะสารภาพไหม”

ผมทำมือบอกไปว่า ‘ผมไม่ได้ทำ ผมถูกใส่ความ’

“มันแกล้งเป็นใบ้ครับคุณตำรวจ”

ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์พยักหน้าอย่างเชื่อสนิทใจ ในขณะที่ผมทำมือขอยืมกระดาษและปากกาเพื่อจะได้เขียนอธิบายเรื่องราว แต่ก็ไม่มีใครให้ผมยืมสักคน

“พูดมาไอ้น้อง ให้ไว!”

T_T ขอยืมมือถือก็ได้ ผมจะพิมพ์ให้อ่านเอง มือถือไม่น่ามาแบ็ตหมดตอนนี้เลย เพราะผมมัวแต่แชทกับเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตทั้งวัน แบ็ตก็เลยหมดระหว่างที่นั่งรถเมล์กลับบ้าน ก็ไม่คิดหรอกว่าจะมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้

“ตกลงจะไม่พูด?”

อยากพูดสิ อยากพูดมาก ถ้าพูดได้จะด่าไอ้บ้าที่นั่งข้างๆ นี่ก่อนเลย จะด่าให้มันหาทางกลับบ้านไม่ถูก เอาให้มันสำนึกผิดไปตลอดชีวิต!

“จ่าแมวคะ มีใครในนี้เป็นเจ้าของวัวที่อยู่บนหลังรถสีแดงบ้างคะ?” จู่ๆ ก็มีตำรวจหญิงโผล่พรวดพราดเข้ามา ผู้ชายสติไม่เต็มข้างๆ ผมยกมือขึ้นฉับพลันก่อนจะพูดกลับไปด้วยเสียงดังลั่นว่า “ไม่ใช่วัวนะครับ นั่นลูกสาวผม”

“ลูกสาว?” เสียงพึมพำดังลอดมาจากปากของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์นามจ่าแมว ก่อนใบหน้าคล้ายแมวจะฉายความงุนงงออกมา

“จะอะไรก็เถอะค่ะ รีบไปล่ามไว้ไม่ดีกว่าเหรอคะ ตอนนี้วัวตัวนั้นลงจากหลังรถกำลังจะเดินไปที่ถนนแล้วค่ะ”

“ห้ะ!!! ไม่นะ! น้องเดซี่ลูกพ่อ!”

ด้วยความรักอันล้นเปี่ยมของผู้เป็นพ่อที่ห่วงลูกสาวจับใจ ผู้ชายไม่เต็มเต็งคนนั้นก็วิ่งลงบันไดทีละสามขั้นหายลับตาไปทันที

(‘ ‘   ) (   ‘ ‘)

จ่าแมวมองหน้าผม ผมมองหน้าจ่าแมว และตำรวจหญิงคนสวยก็มองพวกเราสองคน

“สรุปคือ ลูกสาวของคุณคนนั้นคือ...” จ่าแมวพูดเพื่อรอให้ผมต่อประโยค แต่เพราะรออยู่นานผมก็ไม่พูด เขาก็เลยสรุปเอาเองว่า “วัว...ที่อายุสามขวบ ชอบดอกชงโค และพามาเที่ยววันวาเลนไทน์!!”

ผมพยักหน้ารัวๆ เพื่อเสริมความเข้าใจของจ่าแมวให้มากยิ่งขึ้น

“เออ -_- งั้นเธอก็กลับไปเถอะ กลับไปเดี๋ยวนี้เลย โว้วววว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ยยยยย!!”

ผมรีบสปีดตัวออกจากโรงพักโดยเร็ว เพราะเห็นเค้าลางว่าจ่าแมวคงจะระเบิดอารมณ์อยู่อีกนาน และในวันนั้น...สุดท้ายแล้วผมก็ต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านตัวเองอีกรอบ

เฮ้อ...วันวาเลนไทน์ปีนี้ของผม...ห่วยกว่าทุกปีจริงๆ

.
.
.

เช้าวันอาทิตย์อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าไร้เมฆเป็นสีสวยสบายตา ผมออกมารดน้ำดอกไม้ที่ปลูกไว้ในสวนเล็กๆ หน้าบ้าน ดอกกุหลาบสีขาวกำลังบานได้ที่ เดี๋ยวผมว่าจะตัดไปใส่แจกันให้คุณแม่ ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมจำได้ว่าท่านชอบดอกกุหลาบสีขาวไม่น้อยไปกว่าดอกชงโคเลย คุณแม่คงจะมีความสุขถ้าผมเอาไปใส่แจกันวางไว้หน้ารูปของท่าน

“คุณชงโคคะ คุณผู้ชายให้มาตามไปทานข้าวที่บ้านใหญ่ค่ะ” พี่กระแต แม่บ้านที่ทำงานมาหลายปีเดินมาหาด้วยรอยยิ้มเหมือนเช่นทุกครั้ง ในมือก็หิ้วปิ่นโตที่คงใส่สารพัดอาหารไว้ข้างใน

บ้านใหญ่...พ่อก็รู้ว่าผมจะไม่มีวันไปเหยียบที่นั่น ตราบใดที่พวกกาฝากยังอยู่ ผมขออยู่เรือนไทยหลังเล็กที่คุณแม่ชอบมาค้างคืนบ่อยๆ ดีกว่าไปอึดอัดใจ ถึงที่นี่จะเล็ก ไม่ใหญ่โตโอ่โถงเหมือนคฤหาสน์ที่อยู่ห่างไปไม่ไกล แต่ผมกลับได้รับความสุขใจ ความอบอุ่นที่หลายปีมานี้ไม่เคยได้รับเลยตั้งแต่คุณแม่ไม่อยู่ ตอนเด็กๆ ผมมักจะหนีมาหลบอยู่ที่นี่บ่อยๆ และพอเริ่มเข้าเรียนมอต้น ผมก็เก็บข้าวของมาอยู่ถาวร

“พี่กระแตรู้อยู่แล้วว่าคุณชงโคไม่ไป พี่เลยเอาข้าวมาให้ค่ะ มีแต่ของชอบของคุณทั้งนั้นเลย เดี๋ยวพี่กระแตเอาไปเก็บในครัวให้นะคะ”

ผมพยักหน้าพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ พี่กระแตร้องเสียงหลงว่าไม่ต้องไหว้ ยังไงพี่ก็เต็มใจทำให้ แต่ผมก็อยากขอบคุณอยู่ดี เพราะที่บ้านนี้มีไม่กี่คนที่ดีกับผมจริงๆ

“เดซี่ ชอบดอกชงโคมากเลยสินะ งั้นเดี๋ยวพ่อเข้าไปคุยกับเจ้าของบ้าน ขอซื้อพันธุ์ไปขยายละกันเนอะ เราจะได้ไม่ต้องลำบากมาบ่อยๆ”

เอ๋? เสียงคุ้นๆ เหมือนส่งตรงมาจากนรกนี่มัน...

“เดซี่รอพ่ออยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวพ่อปีนเข้าไปแป๊บเดียว”

ไอ้บ้าไม่เต็มเต็งนั่น!! แล้วนี่ยังจะคิดปีนเข้ามาอีกเหรอ!!

ไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว บุรุษประหลาดเจ้าของน้องเดซี่ที่ยังคงมีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งหน้าก็ปีนเข้ามาอย่างว่องไว แล้วความเร็วในการปีนป่ายกำแพงนี่มันคืออะไร คนหรือลิงกัง -_-

“เฮ้ยยยย! มึง! ยังไม่ถูกตำรวจจับไปอีกเหรอ! แล้วนี่ยังจะมาปีนเข้าบ้านคนอื่นเขาอีก!”

โอ้ยยยยยยยยย ผมจะประสาทกิน!

ป๊อก!

ผมรีบโยนกิ่งไม้แห้งที่ตกอยู่ใกล้ๆ ใส่ผู้ชายบ้าๆ บวมๆ ตรงหน้า ซึ่งเขาหลบไม่ทันเลยโดนเข้าอย่างจังแสกกลางหน้าผาก

“โอ้ย! เจ็บนะเว้ย!”

เห็นรอยปูดแดงบนหน้าผากขาวเนียนนั่นแล้วผมก็รีบทิ้งบัวรดน้ำที่ถืออยู่แล้ววิ่งเข้าไปดูเขาทันที

‘ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ’

“ไม่ต้องทำมือโว้ย ไม่รู้เรื่อง”

ดังนั้นผมถึงรีบล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วพิมพ์ข้อความ ก่อนจะยื่นให้เขาอ่าน

‘ผมขอโทษ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?’

“ไม่เป็นบ้าดิ ไม้ไม่ใช่เล็กๆ ขว้างมาได้”

‘ที่นี่บ้านของผมเอง ไปใส่ยาก่อนไหม’

“บ้านมึงเหรอ?”

ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ เขาเลยยื่นมือถือคืนมา

“อ้าว เป็นเจ้าของบ้านก็ไม่บอกแต่ทีแรก”

ผมผิด?

“ใส่ยาก็ดี ว่าแต่มึงมีข้าวให้กินไหม กูรีบพาเดซี่ออกจากบ้านมา ลูกงอแงอยากมาดูดอกชงโค กูเลยลืมกินข้าวเช้า”

เอ่อ...ข้าวเหรอ? อืม...ก็เหมือนจะมีนะครับ พี่กระแตคงจัดใส่จานให้อยู่

‘มีครับ งั้นเข้าไปกินข้าวก่อนก็ได้ครับ’

“เออ ขอบใจ จะว่าไปมึงพิมพ์เร็วนะเนี่ย แล้วก็โทษทีละกันเรื่องคราวก่อน สรุปกูเข้าใจผิด ซอรี่ละกันนะ” เขาพูดด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนสภาพอากาศในเช้าวันนี้ ในขณะที่ผมตั้งรับไม่ทันและได้แต่มึนงง

“เอ้า ช้าอยู่ทำไม พากูเข้าบ้านสิ”

เอ้อ...เข้าก็เข้าครับ

ผมเดินนำผู้ชายบ้องๆ เข้ามาในบ้าน พาเขาไปยังส่วนของห้องครัวที่พี่กระแตตั้งสำรับกับข้าวไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่เขาคงทำความสะอาดอยู่ที่ไหนสักที่ในบ้านล่ะครับ เข้ามาในครัวถึงไม่เห็นใคร

“เออนี่ กูชื่อทอง ชื่อจริงทองคำเอก นามสกุลไม่บอก อายุไม่บอก น้ำหนักส่วนสูงก็ไม่บอกเหมือนกัน แล้วมึงล่ะ”

ที่จริงเขาบอกแต่ชื่อก็น่าจะพอแล้วนะครับ ไอ้ที่ร่ายมายาวๆ แล้วไม่บอกนี่ไม่ต้องพูดก็ได้

‘ชงโคครับ’ ผมพิมพ์ใส่มือถือแล้วยื่นให้เขาดู ก่อนเสียงหัวเราะจากเขาจะดังขึ้นเบาๆ

“เรียกสั้นๆ ได้ป่ะวะ ชง หรือ โค เรียกอย่างไหนดี”

‘ต้องเรียกสองพยางค์สิ -*-”

“ไม่เรียก ^_^”

‘งั้นผมก็จะเรียกคุณว่าไอ้ทอง’

“เรียกอะไร มึงเป็นใบ้นี่ เรียกไม่ได้อยู่แล้ว”

‘ผมจะเรียกในใจ’

“เออๆ ก็ได้ๆ กูจะเรียกชงโค ส่วนมึงเรียกกูว่าพี่ทอง เพราะยังไงกูก็แก่กว่ามึงแน่ๆ โอเคไหม?”

‘OK ^O^’

“ตอนพิมพ์อีโมยิ้ม ให้ยิ้มด้วย มึงนี่ไม่จริงใจเลยให้ตายสิ -*-”

‘ผมไม่ถนัด’

“เรื่องของมึงเหอะ กูกินข้าวละ หิว”

เพราะฉะนั้น เช้านี้จึงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมได้นั่งกินข้าวร่วมกับคนอื่น คนอื่นที่อยู่ๆ ก็ปีนรั้วเข้ามา โดนผมขว้างกิ่งไม้แสกหน้าผาก แล้วลงท้ายด้วยการเชิญเขาเข้ามาในบ้าน ไม่นับรวมเรื่องที่โดนเขาลากไปโรงพักเพื่อแจ้งจับผมในข้อหาพยายามลักพาวัวนั่นอีก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเขาเต็มๆ สักที จนเมื่อได้มานั่งกินข้าวตรงกันข้ามกันนี่แหละครับ

จินตนาการที่คิดไว้ว่าภายใต้ผ้าปิดจมูกนั้น เขาอาจจะฟันเหยิน ปากห้อย หรือแม้แต่มีไฝเม็ดเบ้อเริ่มอยู่ที่ปาก เพราะเขาปากไม่ค่อยสร้างสรรค์เลย แต่ที่ไหนได้...ก็ปกติดีครับ เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนหนึ่ง มองได้เรื่อยๆ มองได้นานๆ โดยไม่รู้จักเบื่อ ตาคมกริบพราวระยับ มีประกายน่ามอง จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากสีชมพูสุขภาพดีได้อย่างลงตัว รวมๆ แล้วก็เอียงไปทางคำว่าหล่อมากกว่าคำว่าธรรมดา แต่สไตล์การแต่งตัวที่ทั้งเสื้อและกางเกงรวมไปถึงผ้าขาวม้าที่มัดอยู่ที่เอว ไม่ได้ไปทางเดียวกันกับใบหน้าเลย หน้าอินเตอร์แต่แนวทางชีวิตนี่มันหนุ่มบ้านนาชัดๆ

‘ปล่อยเดซี่ไว้ที่รถจะดีเหรอ’ ผมพิมพ์ข้อความใส่มือถือแล้วยื่นให้พี่ทองดู

“วันนี้อากาศดี เดซี่ชอบอาบแดดอยู่แล้ว ไม่หนีไปไหนหรอก” พี่ทองตอบแบบชิวๆ ก่อนจะตักข้าวต้มใส่ถ้วยตัวเองเป็นรอบที่สาม

“กูชอบหมูทอดนี่อ่ะ บอกให้แม่ครัวจดสูตรให้หน่อยสิ จะเอาไปให้ม๊าทำให้กิน” พี่ทองพูดไปถึงหมูสามชั้นทอดที่ตอนนี้เกลี้ยงจานโดยที่ผมไม่มีโอกาสได้กินเลยสักชิ้น

‘ได้ครับ ถ้าพาเดซี่มาดูดอกชงโคคราวหน้า ผมจะเอาให้นะ’

“มึงนี่ใจดีว่ะ ใครขออะไรก็ให้หมดหรือไง”

‘ก็ถ้ามี ผมให้ได้ก็ให้ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยกันไป’

“โถ มึงไปเปลี่ยนชื่อเป็นประเสริฐซะไป สังคมทุกวันนี้เป็นคนดีมันอยู่ยากนะเว้ย”

‘แต่ก็ไม่ใช่จะอยู่ไม่ได้นี่ครับ ^^’

“เถียง เถียง ฟังผู้ใหญ่พูดบ้าง”

‘พี่ทองไม่เหมือนผู้ใหญ่เลย’

“เห็นอย่างนี้ ปีหน้ากูก็จะเรียนจบแล้วนะเว้ย”

‘แต่เดือนหน้าผมก็จะจบแล้วนะ แสดงว่าผมจบก่อน เรียกผมว่าพี่ด้วยสิ’

“จบอะไร?”

‘มอปลาย’

“-_- งั้นมึงก็เรียกกูว่าพี่ต่อไป เพราะกูจบมอปลายมานานแล้วสลัดผัก”

ผมยิ้มให้กับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทอง ก่อนจะนั่งฟังพี่เขาพูดเรื่องของเดซี่ให้ฟัง

พี่ทองเป็นคนแปลกๆ นะ ไม่แปลกธรรมดา เขาแปลกมากเลยทีเดียว แถมชอบทำตัวสบายๆ ชิวๆ อีกต่างหาก เขามีความคิดที่ยากจะคาดเดาถึงขอบเขตของมันว่าอยู่ตรงไหน ถ้าเขาพูดเกริ่นถึงนกที่เขาชอบ สุดท้ายเขาจะบอกคุณว่าเขาเลี้ยงไก่อยู่หนึ่งตัวและมันก็บินได้เหมือนนก และถ้าถามว่าแม่ของเดซี่ตอนนี้อยู่ที่ไหน เขาก็จะตอบกลับทันทีเลยว่าเดซี่เป็นเด็กหลอดแก้วที่ได้สเปิร์มจากเขาไปเพาะเลี้ยง ซึ่งผมก็ทำได้แค่พยักหน้าเข้าใจ ทั้งๆ ที่อยากกลับไปถามครูชีวะที่โรงเรียนว่า สเปิร์มจากมนุษย์ผู้ชายสามารถเพาะออกมาเป็นวัวได้จริงหรือ?

ถึงอย่างนั้น...เขาก็เป็นคนแรกที่ทำให้ผมกระตือรือร้นอยากคุยด้วยหรือที่จริงจะเรียกว่าพิมพ์คุยด้วยก็ได้ เพราะเขาทั้งเปิดเผยและจริงใจ อย่างที่ตลอดหลายปีในชีวิตผมหาคนแบบนี้ไม่เจอ

“มึงเป็นคนดีจริงๆ ชงโค” พี่ทองพูดพลางตบไหล่ผมเบาๆ หลังจากที่ผมบอกว่าเดซี่นั้นน่ารักน่าชังขนาดไหน ที่ผมไปยืนจ้องมองเดซี่ก็เพราะหลงใหลในรูปโฉมของมัน

“ยังไงช่วยปีนขึ้นไปเอาดอกชงโคมาให้กูด้วย เดซี่เขาชอบให้เอามาทำเป็นมงกุฏดอกไม้”

‘ไม่มีปัญหาครับ พี่ทองรีบเอาน้ำออกไปให้เดซี่เถอะ ป่านนี้คงหิวน้ำแย่แล้ว’

“เออ จริง”

พี่ทองเหมือนเพิ่งนึกได้ ก่อนจะรีบเอาถังน้ำที่ใส่น้ำไว้จนเต็มออกไปให้เดซี่ ในขณะที่ผมเตรียมวอร์มร่างกายเพื่อปีนต้นชงโคที่ไม่ได้ปีนมานานหลายปี ล่าสุดที่ปีนก็ตอนเจ็ดขวบ จำได้ว่าตอนนั้นโดนคุณแม่ดุใหญ่เลยเพราะผมพลาดตกลงมาแขนหัก แต่พอผมยื่นดอกชงโคให้แล้วบอกกับคุณแม่ว่า ‘สุขสันต์วันเกิด’ ท่านก็กอดผมไว้แล้วร้องไห้ไม่หยุดเลย

ผมเก็บดอกชงโคใส่ถุงที่เตรียมขึ้นไปด้วย พอได้เยอะจนพอใจแล้วก็รีบเอาไปทำมงกุฏให้กับเดซี่ เส้นผ่าศูนย์กลางของมงกุฏคงต้องกว้างหน่อย เพราะเดซี่วัยสามขวบนั้นหัวใหญ่กว่าผมซะอีก ทำเสร็จก็เอาไปให้พี่ทองดู ตอนแรกสะกิดยังไงก็ไม่หันเพราะเขาติดพันคุยกับเดซี่อยู่

“ทำสวยนี่หว่า แต้งกิ้ว นี่ เดซี่ สวยไหมลูก”

มอออออออออออออออ

“เดซี่บอกว่าสวยล่ะ”

ผมดีใจนะที่เดซี่ชอบ ^_^

พี่ทองขึ้นไปบนหลังรถเพื่อสวมมงกุฏให้กับเดซี่ พร้อมกับถ่ายเซลก้าคู่อีกต่างหาก

“จะอัพ IG ให้พวกไอ้โนมันอิจฉา หึหึ เออ ชงโค เอา IG มึงมาดิ กูจะแท็กชื่อมึงตรงมงกุฏดอกชงโคนี่อ่ะ”

แต่ผมไม่มี IG น่าเสียดายจัง ไม่งั้นคงได้เห็นรูปน่ารักๆ ของเดซี่ที่ใส่มงกุฏที่ผมทำให้แล้ว

“ไม่มีเหรอ? เชยว่ะมึง”

ผมไม่ได้เชยนะครับ ผมมีแอคเค้าท์เอาไว้แชทในเว็บบอร์ดเหมือนกัน แต่โซเชียลเน็ตเวิร์คอื่นๆ ผมไม่ได้เล่นก็แค่นั้น

“กูกลับละ ม๊าไลน์มาตามแล้ว”

ผมพยักหน้า ก่อนจะพิมพ์ถามเขาว่า ‘แล้วจะมาอีกไหม?’

“ต้องถามเดซี่”

ผมหันหน้าไปมองเดซี่ที่จ้องกลับมาตาแป๋ว ก่อนจะหันมาพิมพ์แล้วโชว์ให้พี่ทองดู

‘เดซี่บอกว่าอยากมาทุกวัน เดซี่ชอบชงโค’

“มึงคุยโทรจิตกับเดซี่ได้เหรอ”

‘ได้ เดซี่บอก เดซี่ชอบชงโคมาก อยากมาทุกวัน’

“งั้น...จะมาทุกวัน เห็นแก่เดซี่ที่ชอบ...ชงโค”

‘^^ ดีจัง’

“ไปละ”

พี่ทองผลักหัวผม แล้วเดินไปขึ้นรถกระบะคันเก่าของเขา ส่วนผมก็หันหลังเดินเข้าบ้าน แต่พี่ทองก็ชะโงกหัวออกมาจากหน้าต่างรถแล้วตะโกนบอกว่า

“นอกจากเดซี่แล้ว น้องจุ๊บแจงก็ชอบชงโคเหมือนกัน น้องบอกว่าว่างๆ จะพาไปเที่ยว”

ผมทำหน้างงๆ เพราะไม่รู้ว่าน้องจุ๊บแจงเป็นใคร แต่พอพี่ทองตบเข้าที่ตัวรถ ผมก็เข้าใจได้ทันทีถึงได้ทำมือเป็นสัญลักษณ์ตอบเขาไปว่า

‘OK’


....................................To be continue................................

 :กอด1: ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 1 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-05-2014 18:08:52
มาเจิมเรื่องใหม่
ดูท่าจะสุดโต่งทั้งสองฝ่าย อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 1 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-05-2014 18:43:12
โคตรชอบบบบ

เชื่อเถอะเรื่องนี้ น้ำตาท่วมแน่ๆเพราะปมน้องชงโคไม่ธรรมดาทีเดียวเป็นใบ้เพราะทางใจเนี่ยย


แต่อิพี่ทอง ลูกเดซี่ วัย 3 ขวบ และน้องจุ๊บแจง จะมาเปลี่ยนแปลงชีวิตน้องชงโคได้แน่ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 11-05-2014 19:22:58
ตอนที่ 2

ครึกๆๆๆๆๆๆ

เสียงเหมือนเครื่องยนต์กำลังจะพังทำให้ผมต้องหันมองหน้าคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจขับอย่างไม่ค่อยสบายใจ แต่เจ้าของน้องจุ๊บแจงก็หาได้แคร์สายตาของผมไม่ เขายังคงฮัมเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี ทั้งๆ ที่การจราจรตอนนี้เดี้ยงสนิทมาได้สักห้านาทีแล้ว ไฟแดงห้าร้อยกว่าวินาทีนี่มันนรกชัดๆ เลย

จึกๆ

ผมจิ้มแขนพี่ทองให้หันมาก่อนจะโชว์ข้อความที่พิมพ์ใส่มือถือให้เขาอ่าน

‘ถ้ายังรออย่างนี้ผมไปสายแน่ ขอนั่งวินไปก่อนนะครับ’

“มึงจะทิ้งกูเหรอ?” พี่ทองถาม ก่อนสายตาเหยียดๆ จะมองผมราวกับมองคนที่ชอบขโมยเงินขอทานข้างถนนก็ไม่ปาน

‘ไม่อยากทิ้งนะ แต่ผมต้องรีบไป’

“ก็เดี๋ยวจะไฟเขียวแล้วไง กูอุตส่าห์มาส่งมึงนะ ทั้งๆ ที่เส้นนี้น่ะรถติดชิบหายแต่ก็ยังมา ถ้ามึงชิ่งไปก่อน แล้วกูอ่ะ? กูจะมาอยู่ตรงนี้เพื่อ?”

มันก็จริงครับที่พี่ทองอุตส่าห์ขับรถมาส่งผมทั้งๆ ที่เขากำลังอยู่ในระหว่างพาเดซี่เที่ยวรับลมชมดอกไม้ ถึงผมจะซึ้งใจมากที่เขายอมล่ามเดซี่ไว้กับต้นชงโคในสวนบ้านผมแล้วอาสามาส่งเมื่อเห็นว่าผมต้องเดินไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าปากซอย เพราะบิ้วยืมรถไปอีกแล้ว แต่ตอนนี้ถ้ายังนั่งรอให้ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นไฟเขียว ผมก็คงไปสอบวิชาแรกของภาคเช้าไม่ทัน วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายก่อนการจบมอปลายของผมนะครับ ผมควรไปสายอย่างนั้นเหรอ?

‘ผมต้องรีบไปสอบปลายภาค’

“เออน่า ยังไงก็ทัน มึงไม่เชื่อใจจุ๊บแจงรึไง”

ก็ไม่เชื่อใจน่ะสิครับ น้องจุ๊บแจงทำท่าจะหมดลมไปหลายรอบแล้ว แต่สิ่งที่ผมคิดก็ไม่มีวันสื่อสารให้พี่ทองได้รู้ ไม่งั้นเขาได้งับหัวผมแน่หากว่าไปสบประมาทของรักของเขา

ทั้งๆ ที่สภาพของจุ๊บแจงน่าสบประมาทน้อยเสียที่ไหน...รถกระบะคันเล็กที่เมื่อหลายสิบปีก่อนคงจะมีสีแดงสวยสง่า แต่ตอนนี้มันทั้งลอกทั้งซีด แถมยังชอบปล่อยควันดำออกจากท่อ เสียงเครื่องยนต์ก็ดังจนไม่สามารถได้ยินเสียงรอบข้างได้ ในตัวรถก็ไม่มีแอร์คอยให้ความเย็นจึงจำเป็นต้องเปิดหน้าต่างรับลมจากภายนอก เครื่องเสียงที่ติดอยู่กับรถก็คงพังไปนานแล้วเพราะลำโพงข้างเบาะที่นั่งมีรอยหนูแทะ แต่พี่ทองก็มีไอเดียดีๆ แก้เบื่อระหว่างขับรถโดยการใช้เชือกมัดวิทยุเครื่องละสามร้อยบาทติดกับตัวคอนโซล แต่ข้อเสียคือต้องคอยหมุนหาคลื่นเอาเอง แถมเบาะที่นั่งทั้งคนขับและคนที่นั่งข้างก็มีรอยขาดรอยปะเต็มไปหมด แล้วสภาพอย่างนี้จะไม่ให้ผมกังวลใจได้ยังไง ที่จริงก็ไม่ใช่เฉพาะผมหรอกครับ ทั้งคนขี่มอเตอร์ไซค์ที่จอดเทียบอยู่ข้างๆ และคนขับรถเบนซ์สีสวยที่จอดอยู่ใกล้ๆ ก็มองมาด้วยสายตาอึ้งๆ เหมือนกัน พวกเขาก็คงไม่คิดหรอกว่ารถคันนี้มันจะสามารถวิ่งได้

แต่เห็นอย่างนี้ป้ายทะเบียนอะไรก็มีครบนะครับ ตำรวจโบกให้จอดก็รอดทุกที ถึงป้ายทะเบียนที่ว่าจะถูกยึดอย่างแน่นหนาด้วยเชือกป่านอยู่ตรงท้ายกระบะก็เถอะ

แล้วหลังจากนั่งลุ้น นั่งภาวนาให้ไปถึงโรงเรียนให้ทัน น้องจุ๊บแจงของพี่ทองก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะเขามาส่งผมได้ทันเวลาพอดี แถมเขายังเอารถเข้ามาจอดที่หน้าเสาธงอีกต่างหาก ที่จริงผมก็ไม่ได้อายนะครับ แต่ตอนนี้ทั้งโรงเรียนกำลังเข้าแถวเตรียมเคารพธงชาติกันอยู่ ทุกสายตาเลยจ้องมาที่ผมกันหมด

“เห็นป่ะ กูบอกแล้วว่ายังไงก็ทัน”

ครับ ผมไม่เถียง แต่พี่เล่นฉวยโอกาสตอนพี่ยามไม่อยู่ที่ป้อมขับเข้ามาเลยนี่...ตอนนี้จะทำยังไงล่ะครับ เดี๋ยวก็ถูกดุเอาหรอก

เร็วเท่าความคิด อาจารย์ฝ่ายปกครองก็วิ่งหน้าตั้งมาที่รถ ในขณะที่ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ทอง เอื้อมมือออกไปเปิดประตูจากด้านนอกเพราะเปิดจากด้านในไม่ได้ก่อนจะรีบสปีดตัวออกจากรถและวิ่งไปที่แถวของชั้นเรียนตัวเองทันที

“เฮ้ยยยย ชงโค มึงลืมกระเป๋า!”

ซะ...ซวยชิบ พี่จะตะโกนทำไมล่ะครับ T_T

“เธอ!! ไปกับครูที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้! ส่วนคุณ ช่วยรีบๆ กลับไปด้วยครับ ทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้เข้ามาส่งเด็กนักเรียนในโรงเรียนนะครับ”

เฮ้อ...ทำไมผมถึงได้ซวยอย่างนี้นะ ตั้งแต่รู้จักกับผู้ชายที่กำลังหัวเราะแหะๆ ขอโทษขอโพยอาจารย์อยู่นี่... ชีวิตที่เคยสงบสุขของผมก็เหมือนจะวุ่นวายขึ้นหลายเท่าตัว เพราะเขาน่ะเป็นคนบ้าที่ทำอะไรไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ เขาไม่รังเกียจที่จะทำความรู้จักกับคนพูดไม่ได้อย่างผม ถึงจะดูบ้าๆ บอๆ แต่ก็ไม่เคยดูถูกคน

เอาเถอะครับ...ถึงผมจะต้องเข้าห้องปกครองครั้งแรกในชีวิตเพราะเขา ผมก็จะไม่ถือโทษโกรธเขาหรอก

.
.
.

“ไง ไอ้ใบ้ ไม่เจอกันนาน ยังจำพวกกูได้ไหมวะ?”

วันนี้มันวันซวยไม่จบไม่สิ้นจริงๆ -_-

ผมมองผู้ชายสามคนที่หน้าตาไม่ต่างจากตาตุ่มหมาเท่าไหร่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างนึกเซ็ง ความซวยในวันนี้ของผมคงยังไม่จบสินะครับ ถึงได้มีปรสิตสังคมมาดักรอที่กลางซอยเข้าบ้าน

“เอาเงินมาแบ่งให้พวกกูใช้ซะดีๆ ไม่งั้นชีวิตมึงอยู่ไม่สุขแน่” ไอ้แบ็ค หัวโจกที่ตัวใหญ่และน่าเกลียดที่สุดพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผม ที่จริงไม่ต้องทำอย่างนี้หรอกครับ แค่กลิ่นตัวของมันผมก็แทบจะรับไม่ไหวแล้ว

“คิดว่าหลบหน้าหลบตาพวกกูที่โรงเรียนได้แล้วจะรอดหรือไง! เฮ้ย ไอ้จิน ค้นตัวมัน ส่วนมึง เอากระเป๋ามันไป”

สมุนซ้ายขวาของไอ้แบ็ค ไอ้จินกับไอ้แจม ฝาแฝดนรกส่งมาเกิดก็ยังเชื่องไม่เคยเปลี่ยน ผมชินกับเรื่องพวกนี้เลยไม่ขัดขืนอะไร ส่งกระเป๋าให้ไอ้แจมและยอมให้ไอ้จินมันค้นตัวแต่โดยดี ขัดขืนไปก็เจ็บตัวเปล่าๆ ครับ อยู่เฉยๆ ให้เรื่องมันจบไปคงดีกว่า

มออออออออออออออออออออออออออออออ

หืม?

“เสียงวัวที่ไหนวะ” ไอ้แบ็คขมวดคิ้ว หน้าของมันตอนนี้เหมือนหมูกำลังทำหน้างง ใบหน้าอ้วนๆ นั่นหันมองไปมาก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่วัวสีขาวน่ารักตัวหนึ่ง

เดซี่!

“เสียมารยาทไอ้อ้วน! มึงเรียกลูกสาวใครว่าวัว”

ผมก็คิดไว้แล้วว่าเขาต้องอยู่ที่นี่ หากว่าเดซี่มายืนตาแป๋วมองอยู่ใกล้ๆ พี่ทองที่มีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งหน้าในมือมีเชือกจูงเดซี่กำลังมองสำรวจผมกับพวกไอ้แบ็คทีละคน เขาเลิกคิ้วพลางยกมือขึ้นเสยผมตัวเองทำให้เห็นว่าที่ใบหูข้างขวาของเขามีดอกชงโคทัดอยู่

แพ้เกสรดอกไม้แล้วเสือกเอาดอกไม้ไปทัดหู โง่จริงๆ -_-

“ให้ตายสิ เด็กสมัยนี้ ทำตัวเป็นขยะสังคม อย่างพวกมึงนี่เอาไปรีไซเคิลก็ไม่ได้ ปล่อยให้ย่อยสลายเองก็ไม่ได้อีก สิ่งไร้ค่าที่ไม่ควรมีอยู่ในจักรวาล”

“มึงเป็นใคร!” ไอ้แบ็คที่เรียกสติตัวเองได้คนแรกก็ทำตัวข่มสมเป็นหัวโจกทันที

“ทำไมต้องบอก?”

“งั้นมึงก็ไม่ต้องเสือก นี่ไม่ใช่เรื่องของมึง” ไอ้จินพอเห็นว่าลูกพี่มันตัวใหญ่กว่าพี่ทอง ก็ปากดีบ้าง

“เออ ไม่ใช่ แต่กูอยากเสือก ใครจะทำไม”

“ไอ้เหี้ย!”

“หน้าเหี้ยกว่ากูดันมาด่ากูว่าเหี้ย เดี๋ยวมึงเจอตีนไอ้สัด ปล่อยน้องกู!”

“น้องมึง?” ไอ้แจมถามพร้อมกับหันหน้าไปมองไอ้จินอย่างไม่เข้าใจ “ไอ้ชงโคมันลูกคนเดียวไม่ใช่ไงวะ”

“ถามกูแล้วกูจะรู้ไหม เอาไงไอ้แบ็ค”

“กูไม่กลัว เฮ้ย แน่จริงตัวตัวดิวะ วัวไม่เกี่ยว”

ผมอยากจะบอกพี่ทองว่า ไม่ต้องไปมีเรื่องกับพวกมันหรอก แค่ให้เงินพวกมัน พวกมันก็จะไม่มายุ่งแล้ว แต่ดูเหมือนพี่ทองไม่ใช่ประเภทยอมคน ที่จริงเขาเดินหนี ทำไม่สนใจก็ได้ เพราะนี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แต่เขาก็ยังยืนอยู่ที่นี่

“กูไม่ลดตัวไปมีเรื่องกับพวกมึงหรอก ปล่อยน้องกูซะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่”

“คิดว่าขู่แล้วกูจะกลัว?” ไอ้แบ็คแสยะยิ้มเห็นฟันเหลืองๆ ของมันเกือบครบทุกซี่

“กูไม่ได้ขู่” พี่ทองยักคิ้วหนึ่งที ก่อนจะชักปืนออกมาจากข้างหลัง พวกไอ้แบ็คผงะถอยหลังไปทันที “กูเอาจริง มึงอยากตายก็ลอง”

“ไอ้เหี้ย! กูจะแจ้งตำรวจ!” ไอ้แบ็คร้องเสียงหลง ในขณะที่พี่ทองก้าวยาวๆ เข้ามาใกล้

“ถึงคราวตาย คนร้ายก็ยังหวังพึ่งตำรวจ หึหึ ถ้ามึงคิดว่ามึงวิ่งเร็วกว่าลูกปืนกูก็เอาสิ”

“มึง...มึง...”

ไอ้แบ็ค ไอ้จิน ไอ้แจมหันมองหน้ากันก่อนไอ้จินจะปล่อยตัวผมและไอ้แจมโยนกระเป๋าคืนมาให้

“รีบๆ ไปให้พ้นหูพ้นตากู แล้วอย่าให้รู้ว่ามาแกล้งน้องกูอีก ไม่งั้น...” พี่ทองจบประโยคแค่นั้นก่อนจะปลดเซฟปืนแล้วทำท่าเล็งยิงใส่นักเลงฝึกหัดสามคนที่ยืนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม แล้วพวกมันก็หันหลังใส่เกียร์หมาหนีไป

พี่ทองหัวเราะสะใจ ก่อนจะหันมายักคิ้วให้ผม

“เลี้ยงข้าวเย็นกูด้วย”

ผมพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้เขา ก่อนจะเดินตามพี่ทองที่จูงเดซี่นำทางไปยังบ้านของผม

.
.
.

“กับข้าวบ้านมึงนี่อร่อยจริงๆ เลยนะเนี่ย ไม่เสียแรงที่กูถ่อสังขารมา”

สรุปแล้วที่เขาบังเอิญมาเดินเล่นในซอยบ้านผมก็เพราะจะมาขอกินข้าวเย็นด้วยน่ะครับ แต่เพราะผมไม่กลับบ้านสักทีก็เลยพาเดซี่เดินไปๆ มาๆ อยู่ในซอย ชมนกชมไม้ของเขาไปเรื่อยนั่นแหละ

‘พกปืนตลอดเลยเหรอ’ ผมพิมพ์ข้อความส่งไปทางไลน์ที่เพิ่งเพิ่มเพื่อนผ่าน QR โค้ดเมื่อครู่ที่ผ่านมา

“เปล่า ก็ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เข้าใจว่ามึงจะลักพาตัวเดซี่นั่นแหละ หลังจากนั้นกูก็เฝ้าระวัง ดูแลลูกสาวไม่ให้คลาดสายตา ก็น่ารักขนาดนี้ ใครก็คงอยากได้ แถมโจรสมัยนี้มันเก่ง มีปืนไว้ขู่บ้างมันจะได้กลัว เราก็ไม่ต้องเจ็บตัวไปสู้กับมันด้วย”

ถึงเหตุผลมันจะฟังแปลกๆ ไปสักนิด แต่ผมก็พยักหน้าเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่ออย่างเขา

“รับโทรศัพท์แล้วกดเปิดลำโพงให้หน่อย มือกูเปื้อน”

มีสายเรียกเข้าที่โทรศัพท์ของพี่ทองจริงๆ ครับ แต่ตอนนี้สองมือของเขาถือทาร์ตไข่ไว้อยู่ ผมเลยกดรับสายให้

(ทองคำเอก!!!) เสียงแปดหลอดที่ดังมาตามสายทำเอาผมแทบผงะในขณะที่พี่ทองเกือบทำทาร์ตไข่หลุดมือ

“ม๊า จะตะโกนเสียงดังทำไมครับเนี่ย”

(อาทอง ลื้ออยู่ไหน กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!)

“มีเรื่องอะไรอ่ะ?”

(ยังจะมาถาม ลื้อเอาปืนของอากงไปเล่นอีกแล้วใช่ไหม!)

“ปืนไรอ่ะม๊า”

ผมว่าต้องเป็นปืนที่เขาเอามาขู่พวกไอ้แบ็คแน่ๆ -_-

(ไม่ต้องมาทำไม่รู้เรื่อง กู๋หย่วนเห็นลื้อเข้าไปในห้องทำงานอากง อย่ามาโกหกม๊านะ)

“ผมไม่รู้เรื่องงงง”

(ปากแข็งนักงั้นก็ไม่ต้องเข้าบ้าน แค่นี้นะ!)

“เฮ้ยยย ม๊า ม๊าทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”

ตื้ด ตื้ด ตื้ด

เอ่อ...คือ...

“ก็อย่างที่ได้ยิน กูนอนบ้านมึงละกันคืนนี้” พี่ทองพูดแค่นั้นแล้วก็ตั้งอกตั้งใจกินทาร์ตไข่ต่อไป

ในโลกนี้คงไม่มีเรื่องอะไรมาทำให้ผู้ชายตรงหน้าผมกลุ้มใจได้หรอกครับ อ้อ ยกเว้นเดซี่และจุ๊บแจง

‘แล้วเดซี่ล่ะ’

“เอาเข้ามานอนในบ้านได้ไหมล่ะ”

‘ไม่ได้หรอกครับ เดซี่จะเดินขึ้นบันไดได้ยังไง’

“เออ จริง”

คืนนั้นพี่ทองก็เลยต้องลงไปจุดไฟไล่ยุงให้เดซี่ พร้อมกับยืมเต้นผ้าใบของผมไปกางที่สวนเพื่อนอนเฝ้าลูกสาวสุดรักสุดหวงของเขา

เดซี่...โชคดีจังเลยนะครับ

.
.
.

“ชงโค! ทำไมไม่บอกบิ้วสักคำว่าจะไปเรียนที่นั่น!”

ผมมองบิ้วอย่างไม่ค่อยเข้าใจ สมองกำลังคิดสงสัยว่าทำไมบิ้วถึงได้คิดว่าผมจะบอก เพราะในเมื่อชีวิตผมจะทำอะไรก็ไม่เคยต้องรายงานบิ้วเลยสักที มีแต่บิ้วที่พยายามเอาตัวเองมารับรู้เรื่องของผมอยู่เรื่อย

นี่เป็นเช้าที่อากาศแจ่มใสหลังจากที่ผลแอดมิชชั่นถูกประกาศออกมาเมื่อวาน ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จ! ผมสามารถหนีจากบิ้วได้อย่างที่พยายามทำมาตลอด บิ้วไม่มีทางตามมามหาลัยรัฐบาลที่ผมกำลังจะไปเข้าได้แน่ๆ เพราะบิ้วเคยบอกผมว่าจะไปเข้ามหาลัยเอกชนตามกลุ่มเพื่อนของตัวเอง

“ชงโคจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ถ้าชงโคไม่ไปเรียนกับบิ้ว รู้ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับบิ้วบ้าง”

ก็รู้นะสิผมถึงไม่ไป ใครจะยอมตามไปเป็นทาสรับใช้ให้เด็กนิสัยไม่ดีอย่างบิ้วกันล่ะ หนีได้ก็หนีสิครับ

“ชงโค ชงโคต้องไปเรียนที่เดียวกับบิ้วนะ นะชงโคนะ”

ผมแกะมือของบิ้วที่กำลังจับอยู่ที่แขนของตัวเองออกแล้วเดินไปรดน้ำต้นดอกกุหลาบอีกทาง แต่บิ้วก็ยังตามมารบเร้า

“บิ้วไม่ยอมให้ชงโคหนีบิ้วไปง่ายๆ หรอก! ไม่ยอม! ชงโคเป็นของบิ้ว ต้องอยู่กับบิ้วเท่านั้น!”

เฮ้อ...ไม่ว่าจะกี่ปี บิ้วก็ยังนิสัยไม่น่าคบไม่เปลี่ยน ทั้งๆ ที่บิ้วก็รู้อยู่แก่ใจว่าผมไม่ใช่ของๆ บิ้ว ผมก็คือผม ที่ผมยอมมาตลอดเพราะเบื่อที่จะมีปัญหากับแม่เลี้ยง แต่เรื่องนี้ผมคงไม่มีวันยอม

“ชงโคฟังบิ้วอยู่รึเปล่า! บิ้วไม่ยอมนะชงโค เราต้องอยู่ด้วยกัน ชงโคได้ยินไหม”

ได้ยินหรือไม่ได้ยิน มันก็ไม่ต่างอะไรกันเลย ในเมื่อไม่ว่ายังไงผมก็ทำตามความต้องการของบิ้วไม่ได้อยู่ดี และต่อให้บิ้วจะกอดผมไว้จากข้างหลังพร้อมทั้งร้องไห้น้ำตานองหน้า มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา...ผมไม่เคยมีความเห็นใจให้กับบิ้วเลยสักนิด

“บิ้วรักชงโคนะ ทำไมไม่ยอมเข้าใจกันบ้าง ทำไมต้องหนีบิ้วไปด้วย ฮือออออออ”

ผมรู้ดีว่าบิ้วรู้สึกยังไง...แต่มันก็เป็นความรักที่ผมไม่เคยต้องการ ผมต่างหากที่อยากจะถามว่าทำไมบิ้วถึงไม่ยอมเข้าใจว่าผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับบิ้วเลย ไม่ว่าจะพยายามคบกับคนอื่นเพื่อให้ผมรู้สึกหึง หรือพยายามสร้างเรื่องเพื่อที่จะเข้ามาอยู่ใกล้ผม เพราะสำหรับผม...ความรู้สึกที่ให้กับบิ้วมีแต่ความรำคาญเท่านั้น

“ชงโค...”

ผมจำเป็นต้องวางบัวรดน้ำลง แล้วคลายแขนที่โอบรัดตัวผมออก ก่อนจะหันหน้าไปเผชิญกับบิ้ว

‘กลับไป แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก ที่นี่เป็นบ้านของผม และผมไม่ต้อนรับ’ ผมเคยทำภาษามือบอกกับบิ้วอย่างนี้ไปแล้วหลายครั้ง บิ้วเข้าใจทุกอย่าง แต่ก็ยังมาที่นี่ตามความต้องการของตัวเองอีกจนได้

ในครอบครัวของพ่อมีบิ้วคนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจภาษามือของผม เพราะตอนเด็กๆ บิ้วเคยเข้าใจว่าผมหูหนวก ผมไม่เคยตอบสนองต่อเสียงเรียกของบิ้วเลย ไม่ว่าบิ้วจะพูดอะไรกับผม ผมจะทำเป็นไม่ได้ยินมัน บิ้วเลยไปเรียนภาษามือเพื่อพยายามที่จะสื่อสารกับผม แต่มันก็เท่านั้น เพราะไม่บ่อยนักที่ผมจะยอมสื่อสารด้วย ตั้งแต่นั้นมา...บิ้วก็เริ่มทำนิสัยแย่ๆ ใส่ และไม่น่าคบหาจนถึงปัจจุบัน

“ชงโคใจร้าย!”

‘ผมจะใจร้ายมากกว่านี้ ถ้าบิ้วยังพูดไม่รู้เรื่อง’

“แล้วบิ้วต้องทำยังไง ชงโคกำลังจะหนีบิ้วไป บิ้วอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีชงโค”

‘ไม่ใช่เรื่องของผม บิ้วกลับบ้านไปเถอะ’

“ไม่! บิ้วจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าชงโคจะยอมไปเรียนที่เดียวกับบิ้ว บิ้วรักชงโคนะ ได้ยินไหม บิ้วรักชงโค”

‘แต่ผมไม่เคยรักบิ้ว’

บิ้วจับเสื้อของผมไว้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง ความสงสารที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีให้กับคนตรงหน้าเริ่มผุดพรายออกมาทีละน้อย ...ทำไมถึงไม่เคยจำว่าต้องเจ็บเพราะผมขนาดไหน ตอนนั้นผมไม่รัก มาถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รักอยู่ดี บิ้วสารภาพรักกับผมครั้งแรกเมื่อตอนมอต้น เป็นวันที่ผมย้ายข้าวของออกจากบ้านหลังนั้นแล้วมาอยู่ที่เรือนไทยของแม่ บิ้วมาอ้อนวอนให้ผมกลับไป ให้กลับไปอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่ได้ผล ในวันนั้นกับวันนี้ บิ้วก็ร้องไห้หนักไม่ต่างกัน

“ถ้าชงโคไม่ไปเรียนกับบิ้ว บิ้วก็จะไม่ไป”

‘เรื่องของบิ้ว ไม่เกี่ยวกับผม กลับไปได้แล้ว’

“บิ้วไม่ไป บิ้วอยากอยู่กับชงโค”

‘ถ้าบิ้วไม่ไป งั้นผมไปเอง อยากอยู่ที่นี่ก็เชิญ’

“ชงโค”

ผมดึงมือบิ้วออกจากเสื้อตัวเอง ก่อนจะรีบเดินหนีมา รู้ว่าบิ้วยังเดินตาม แต่ผมก็ไม่ได้หันไปสนใจ ขึ้นรถมาได้ก็รีบขับออกมาทันที ถึงบิ้วจะวิ่งตามมาเคาะกระจกรถได้ทันตอนที่ผมกำลังรอประตูรั้วให้เปิดออก แต่บิ้วก็ทำได้แค่นั้น ผมสงสารแต่ก็ไม่ใจอ่อนทำในสิ่งที่บิ้วต้องการหรอก

ขับรถมาเรื่อยๆ อย่างที่ไม่รู้จะไปที่ไหน เพราะไม่ได้ตั้งใจจะออกมาตั้งแต่แรก เพื่อนก็ไม่มีให้นัดออกมาเจอหรือไปเยี่ยมที่บ้าน คนเดียวที่นึกถึงตอนนี้ก็คือพี่ทองที่ไม่ได้พาเดซี่มาดูดอกชงโคได้สักพักแล้ว เขาส่งไลน์มาบอกว่าโดนม๊าลงโทษเรื่องขโมยปืนอากงเลยต้องทำงานชดใช้ความผิด ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง ผมอยากรู้ความเป็นไปของเขานะ แต่ก็ไม่กล้าไลน์ไปหา ...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

ช่วงปิดเทอมรถไม่ค่อยติดเท่าไหร่ ยังพอคืบคลานไปได้บ้างไม่ถึงกับเดี้ยงสนิทเหมือนวันที่นั่งมากับพี่ทอง ผมยังไม่มีจุดหมายปลายทางที่จะไป ไม่มีสถานที่ไหนอยู่ในความสนใจเลยตอนนี้

ตึ้ง!

หือ?

จากพี่ทอง...

‘มารับกูที่สวนสาธารณะ XXX ให้เวลาสิบนาที กูนั่งรออยู่หน้าลานน้ำพุ’

สวนสาธารณะ? เขาไปทำอะไรที่นั่นกันนะ...

โอเค ตอนนี้ผมมีที่ไปแล้วครับ ขอบคุณพี่ทองที่ไลน์มา ไม่งั้นผมคงไปจบที่การเดินไร้สาระอยู่ที่ห้างเป็นแน่

ใช้เวลาเกินสิบนาทีกว่าจะมาถึง ขนาดรีบเร่งมาแล้วก็ยังไม่ทันอยู่ดี พี่ทองหน้าบูดสนิทเลยครับ แต่สภาพของเขาเหมือนเพิ่งตื่นนอน เพราะล่อใส่ชุดนอนกับรองเท้าสวมในบ้านออกมาเลย

“ไม่ต้องสงสัยกับสภาพกู กูเพิ่งหนีม๊ามา”

ผมหัวเราะนิดๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เขา

“กูหิวข้าว” พี่ทองพูดพร้อมกับผลักหัวผม “ทำไมมึงไม่ซื้อของกินมาด้วย”

ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะยกมือถือออกมากดข้อความส่งให้เขา

‘ผมไม่รู้’

“-*- หิว!”

‘งั้นไปกินข้าวกันครับ’

“แต่กูไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มา”

‘ผมเลี้ยง’

“งั้นก็ไป”

‘แล้วเดซี่ล่ะครับ’

“อยู่ที่บ้านสิ มึงคิดว่ากูจะขี่เดซี่หนีม๊ามารึไง”

-_- ก็ถ้าพี่ขี่มาได้คงทำไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ ยอมทิ้งเดซี่ไว้ที่บ้านนี่ถือว่าม๊าของเขาน่ากลัวจริงๆ

ผมเดินนำพี่ทองมาที่รถ เขาขอกุญแจไปขับเอง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะก็ไม่รู้ว่าพี่ทองต้องการไปกินที่ไหน ให้เขาขับแล้วเลือกร้านเองน่าจะถูกใจมากกว่า

สิบห้านาทีต่อมาผมก็มานั่งรอข้าวต้มหมูอยู่ที่โต๊ะริมทาง พี่ทองกำลังเดินไปตักน้ำในขณะที่ผมหันมองไปรอบๆ ตัว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ออกมาทานข้าวนอกบ้านกับคนอื่น ไม่เคยจินตนาการถึงเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ ในเมื่อผมใช้ชีวิตเพียงลำพังมาโดยตลอด โต๊ะใกล้ๆ กับโต๊ะผมมากันเป็นครอบครัว พ่อกำลังป้อนข้าวให้กับลูกสาวตัวเล็กที่น่าจะอายุไม่เกินสองขวบ มัดแกละแก้มยุ้ย ตาชั้นเดียวแต่กลมโต น่ารักน่าหยิกมากๆ ริมฝีปากน้อยๆ ก็ส่งเสียงเรียกว่า ป๊า เจื้อยแจ้ว

“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว” พี่ทองถาม พลางวางแก้วน้ำลงตรงหน้าผม ผมเลยชี้ให้ดูอาหมวยตัวน้อยโต๊ะใกล้ๆ

“มึงอยากมีลูกเหรอ”

-_- ไอ้การที่ผมมองเด็กน่ารักๆ นี่ มันก็ไม่ได้หมายความว่าผมอยากมีลูกนะครับ

“ฮ่าๆๆ ดูทำหน้า กูล้อเล่น ว่าแต่มึงเถอะ จากบ้านมารับกูนี่น่าจะใช้เวลาสักชั่วโมง แล้วทำไมมาเร็วนัก”

ถ้าพี่รู้ว่าน่าจะใช้เวลาสักชั่วโมงแล้วทำไมถึงบอกว่าให้เวลาผมสิบนาทีล่ะครับ

‘ผมอยู่ข้างนอกพอดี’ ผมหยิบกระดาษบนโต๊ะพร้อมปากกามาเขียนข้อความลงไปให้เขาอ่าน

“ลายมือทุเรศชิบ กูอ่านไม่ออก -*-”

ไม่มีจะพูดรักษาน้ำใจผมหรอก ถึงลายมือผมจะห่วยขนาดไหนก็เถอะ แต่ก็ไม่น่าพูดออกมาตรงๆ เลยนี่นา ผมเลยต้องส่งไลน์ไปให้เขาอ่านแทน

‘อยู่ข้างนอก’

“เมื่อกี้เขียนยาวกว่านี้”

-_- เรื่องมากจริงๆ เลย

“แล้วทำไมถึงอยู่ข้างนอกตอนเช้าๆ ล่ะ มึงมีธุระเหรอ”

‘ไม่มี แค่เบื่อ’

“เบื่อเพื่อ? เห็นว่าแอดมิชชั่นเพิ่งประกาศเมื่อวาน เด็กเพิ่งจบมอปลายอย่างมึงต้องสดใสร่าเริงสิ หรือว่ามึงแอดไม่ติด”

‘-*- ติดสิ’

“ทีทำหน้าบึ้งล่ะถนัดนัก พิมพ์หน้ายิ้มมาแม่งไม่เคยจะยิ้มตามหรอก”

‘แล้วจะบ่นทำไมเนี่ย’

“ทำไม บ่นไม่ได้ไง”

‘ไม่เถียงแล้ว’

“ดี แล้วมึงติดมอไหน คณะไร”

‘ถาปัตย์ ออกแบบอุตสาหกรรม มอ XXX’

“มอเดียวกับกูนี่หว่า”

‘ยังไม่รู้จะผ่านสัมภาษณ์รึเปล่า’

“ทำไมจะไม่ผ่าน”

‘ผมพูดไม่ได้’

“แต่มึงฟังรู้เรื่อง อย่าเพิ่งกังวลใจไปไอ้น้อง เดี๋ยววันสัมภาษณ์กูไปส่งเอง”

‘ไม่ไปกับจุ๊บแจงนะ’

“นี่มึงรังเกียจจุ๊บแจงเหรอ!!” หน้าของพี่ทองเหมือนยักษ์ขึ้นมาทันที ผมเลยรีบส่ายหัว

‘ไม่อยากให้จุ๊บแจงลำบาก จุ๊บแจงแก่แล้ว กลัวเหนื่อย’

“เหตุผลมึงเข้าท่า อ่ะ กินข้าวกันก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”

ข้าวต้มมาเสิร์ฟพอดี ผมกับพี่ทองเลยหยุดคุยไปโดยปริยาย อืม...กลิ่นหอม น่ากินทีเดียวครับ ยิ่งมีกระเทียมเจียวโรยหน้ายิ่งเข้าที แต่พี่ทองนี่สิ ตักต้นหอมกับใบขึ้นฉ่ายมาใส่ถ้วยผมหมดเลย

“กูไม่ชอบอ่ะ”

เฮ้อ...เขาอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย ยังจะมาเลือกกินเป็นเด็กๆ ไปได้ แต่เห็นหน้าขาวๆ ของเขาขึ้นสีเพราะไอร้อนจากข้าวต้มแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงทำให้ผมยิ้มออกมา ก่อนจะตักหมูเด้งไปใส่ถ้วยของเขา

“ไม่กินหมูเหรอ”

ผมทำเพียงแค่ยิ้มตอบกลับไปเท่านั้น พี่ทองเลิกคิ้วนิดๆ

“มึงมันใจดีพร่ำเพรื่อ” พูดแค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตากินไม่สนใจผมอีก

ข้าวต้มถ้วยละสามสิบแต่ทั้งเยอะทั้งอร่อย ผมกินถ้วยเดียวก็อิ่มมากแล้ว แต่พี่ทองไม่ใช่ครับ ตอนนี้เขากำลังเริ่มกินถ้วยที่สอง ผมเลยต้องลุกไปตักน้ำมาให้เขาอีกแก้วเพราะน้ำแก้วแรกเขากินหมดไปแล้ว นั่งมองเขากินก็เพลินดีครับ เห็นแล้วรู้สึกอยากกินไปด้วย แต่ตอนนี้กระเพาะของผมรับไม่ไหวแล้ว

“เดี๋ยวพาไปซื้อเสื้อผ้าหน่อย กูอยู่ชุดนี้ทั้งวันไม่ได้ เหนียวตัวด้วย อยากอาบน้ำ”

ผมพยักหน้าอย่างไม่คิดจะขัดอะไร ถ้าผมช่วยได้ก็อยากจะช่วยครับ เพราะพี่ทองเขาก็เคยช่วยเหลือผม ถึงส่วนมากจะพาแต่เรื่องวุ่นวายมาให้ก็ตามที

“อ้อ ซื้อสักสามสี่ชุดเลยนะ กูจะอยู่บ้านมึงสามสี่วัน”

คงเป็นแค่ประโยคบอกเล่าเท่านั้นล่ะครับ เพราะผมไม่ได้ยินว่ามีการขออนุญาตที่ตรงไหน แต่จะทำอะไรก็ตามใจเขาเถอะ ผมไม่อยากขัด ...ไม่อยากเห็นเขาหน้าบึ้งอารมณ์ไม่ดีอีก

“มึง...ไม่ยอมบ้างก็ได้นะ” พี่ทองพูดจริงจัง ตอนนี้เขากำลังท้าวคางมองหน้าผม

‘พี่เดือดร้อน ผมก็แค่ช่วย’ ผมพิมพ์ข้อความใส่มือถือแล้วโชว์ให้เขาดู

“กูถึงได้บอกไงว่ามึงใจดีพร่ำเพรื่อ”

‘แล้วไม่ดีเหรอครับ’

“ก็ดีสำหรับกู แต่ต่อไป ถ้ามึงยังเป็นอย่างนี้ มึงจะต้องลำบากเพราะคนอื่นเข้าสักวัน”

‘รอให้ถึงวันนั้นค่อยมาว่ากันอีกที ^^’

“ไอ้เด็กบ้านี่ กูบอกให้ยิ้มตาม ไม่ใช่ทำหน้าเฉย”

‘ผมยิ้มในใจ ผิดตรงไหน’

“เถียง เถียง เดี๋ยวพ่อปั๊ด ตบกะโหลก -*-”

ผมยกมือยอมแพ้ ก่อนจะฉีกยิ้มตามที่เขาต้องการ พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ แล้วหันกลับไปกินข้าวต้มต่อ อืม...เวลาเขาไม่พูดนี่ก็ดูดีเหมือนกันนะ แต่พูดทีล่ะเหมือนผีเจาะปากมาพูด -_-

“ทำหน้าเหมือนด่ากูในใจ” อะไรมันจะเดาถูกปานนั้น -*-

ผมรีบโบกมือพร้อมกับส่ายหน้ายืนยันความบริสุทธิ์ใจทันที ยังไม่อยากมีปัญหากับเขาตอนนี้ครับ เพราะเกิดเขาบ้าขึ้นมา ผมคงได้สุกเพราะข้าวต้มร้อนๆ แน่

“แล้วไป -_- ไปจ่ายตังค์ได้ละ จะได้ไปทำธุระอย่างอื่นกันต่อ”

ครับท่านครับ ตามบัญชาทุกอย่างเลยครับ พ่อคอมมิวนิสท์ พ่อกุมอำนาจอธิปไตย -_-

.....................................To be Continue.....................................

ชงโค เด็กมีปม -[]- OMG
คุณ NOoTuNE และ คุณ sine_saki เจอกันอีกแล้วนะค้าาาา ^_^ หวังว่าจะยังคงสบายดีนะคะ เริ่มแรกอยากให้ไปกันเรื่อยๆ แบบไม่รีบร้อน แฮ่ๆ  :กอด1: แล้วพบกันใหม่ค่ะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 11-05-2014 19:59:10
ชงโค..น่ารัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 11-05-2014 20:15:46
55555ตลกกับเรื่องนี้อ่ะ  พี่ทองขวานผ่าซากมากบอกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2014 20:25:46
สนุกมากเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 11-05-2014 20:58:54
สุดโต่งทั้งคู่

ชอบพี่ทองแหะ. ฮาดี แปลกและแหวกแนว5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-05-2014 21:00:10
ชงโคน่ารัก แต่พี่ทองน่ารักกว่า และเดาว่าม๊าพี่ทองน่ารักที่สุด
มาตามอ่านด้วยคนค่ะ หวังว่าจะไม่ดราม่ามากนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 11-05-2014 21:22:09
พี่ทองมาแล้ววววววววววววววววววววว  :hao7:

คือเปิดมาตอนแรกแลดูดราม่ามากเลย ไอ้เราก็นึกว่าบิ้วทำนิสัยไม่ดีกับชงโคด้วยเหตุผลแบบเรื่องอื่นๆซะอีก
ที่ไหนได้บิ้วดันชอบชงโค  o22

แต่พอพี่ทองออกที  :m20: กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ความดราม่าหายมลายสูญ

รู้สึกเหมือนพี่ทองจะมีลูกกับเด็กๆในสต๊อกเยอะ สงสัยต้องจดชื่อไว้แล้วเนี่ยว่าอะไรเป็นอะไรเดี๋ยวงง ฮ่าฮ่าฮ่า  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 11-05-2014 21:39:34
ชอบพี่ทองจังเลยยย   :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: AfternoonTea ที่ 11-05-2014 21:53:30
ตามมาอีกเรื่องแล้ววววววววววววว
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

อยากให้ถึงตอนไปมหาลัยเร็วๆ อยากรู้จักพี่ทองอีกสักนิด

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 11-05-2014 22:54:56
พี่ทองเป็นพี่น้องหรือญาติกับเท็นเท็นหรือเปล่า  นิสัยเหมือนกันมาก 5555555555555555555 

แอบสงสารบิ้วนิดนึงแฮะ

ชอบมากเลย รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 12-05-2014 00:14:57
สนุกมากๆๆๆเลย  รอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-05-2014 00:21:39
สนุกอ่ะ น้องชงโคน่ารัก
ส่วนพี่ทองงงงงงงง
บางทีพี่รั่วไปนะ
 :hao7: :hao7:

ปล. เป็นญาติฝ่ายไหนกับสองเรื่องก่อนรึเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 12-05-2014 01:18:34
โอยยย ชงโคน่ารักก น้องเป็นใบ้จริงๆหรือน้องแค่ไม่ยอมพูดอ่ะ อาจมีเรื่องกระทบจิตใจรึเปล่า
พี่ทองเป็นพระเอกที่โคตรขำเลย บ๊องมากเลย 5555555555 

ชอบๆๆๆๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-05-2014 05:33:53
อิพี่ทองงงงงง 5555555555555


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 12-05-2014 05:45:51
พล๊อตล้ำมากเรื่องนี้
มีแต่คนสุดโต่งทั้งนั้นเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 12-05-2014 06:44:46
กรี๊ดดดดด! สนุกมากคะ
ชอบบบบบ
มีทองนี่บ้านต้องเปิดร้านขายทองแน่ๆเลย ลูกคนรวย 555555
แอบอยากรู้ว่าทำไมชงโคของเราถึงพูดไม่ได้
ชงโคแกล้งเป็นใบ้แน่เลย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-05-2014 08:00:28
มาตืดตามค่า :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-05-2014 08:06:05
ชงโคพูดไม่ได้หรือไม่พูด
พี่ทองน่ารัก 555
อารมณ์เหวี่ยงไปมาเหมือนเด็ก
ม๊าพี่ทองต้องเฉิดแน่ๆ
ลูกถึงออกมาเป็นงี้
ชอบน้องวัว
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 12-05-2014 10:44:16
รอจร้าาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 12-05-2014 11:10:56
มาต่อไวๆนะคะ ตลกดีๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: เสน่ห์นางนวล ที่ 12-05-2014 14:07:31
ชงโคน่ารัก  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: ชุน ที่ 12-05-2014 14:38:13
น่ารักมากกกกกกกกก
อ่านแล้วอารมณ์ดี ขำอ่ะ

ติดตามๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 12-05-2014 15:24:21



สนุกดีค่ะ


บิ้วนี่ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-05-2014 16:02:58
อ่านแล้วโมเมนท์เวลาชงโคคุยกับพี่ทองนี่น่ารักดีจัง

สรุปแล้วบิ๊วคบหลายคนเพราะจะทำให้ชงโคหึงหรอกเรอะ รักชงโคด้วย แปลกๆดี

รอตอนต่อไปนะค้า ^^ น่าติดตามมั่ก


ปอลอ ดราม่าน้อยนะคะ เห็นใจคนอ่านบ้างงงงงง  :กอด1:

ปอลอลอ บิ๊วพยายามมากเลยนะ ไปเรียนภาษามือด้วย แอบสงสารเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 12-05-2014 16:24:32
เอ่อ..มาต่ออีกได้ไหมอ่ะ :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 12-05-2014 16:38:20

ชงโคน่ารัก...แต่เดซี่น่ารักกว่า  รอติดตามฮะ มาเจอแบบฟลุคๆ  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 2 : 11/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: pimcodeblue ที่ 12-05-2014 17:00:01
ชอบอ่ะชงโคน่ารักกกกกกกกพี่ทองก็ต๊องงบอกได้คำเดียวน่ารักจุงกะเบยยย>< :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 12-05-2014 18:13:00
ตอนที่ 3

“หูววววววววว ให้มันได้อย่างนี้ นั่นแหละดี เอาเลยยยยย เพื่อเผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติ!!”

ผมหันมองหน้าพี่ทองที่กำลังตื่นเต้นถึงขีดสุด จ้องทีวีตาไม่กระพริบ แถมประกายตาที่ระยิบระยับนั่นก็บอกได้เป็นอย่างดีครับว่าตอนนี้เขาพึงพอใจมากจริงๆ

หลังจากที่ไปซื้อเสื้อผ้าแล้วพวกเราก็ตรงดิ่งกลับบ้านเพราะพี่ทองอยากรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่จริงผมก็กังวลใจเหมือนกันว่ากลับมาบิ้วจะยังอยู่หรือเปล่า แต่พอกลับมาแล้วไร้ร่องรอยของบิ้วก็โล่งใจมากทีเดียวครับ ถึงตอนนี้จะชักกังวลกับชะตาชีวิตของตัวเองแล้วก็เถอะ เพราะนั่งดูสารคดีการสืบพันธุ์ชีวิตสัตว์เป็นเพื่อนพี่ทองมาเกือบสี่ชั่วโมงแล้ว

“ชงโค มึงดูไว้ คนกับสัตว์ตอนสืบพันธุ์ ท่าทางก็ไม่ต่างกันนักหรอก บางทีกูก็ชอบเล่นท่ายากอย่างนี้ ถึงสวรรค์กันไปเจ็ดแปดชั้น”

-_- ครับๆ ผมรับรู้แล้วครับ เพราะพี่ก็พูดอย่างนี้ทุกรอบที่เปลี่ยนแผ่นดีวีดีนั่นแหละครับ ไม่น่ายอมให้เขาเช่ามาตั้งสิบแผ่นเลย ให้ตายเถอะ

“ดูไว้เยอะๆ มีประโยชน์ต่อการเรียน เชื่อกู”

อยากรู้นักว่ามันจะช่วยให้ผมเรียนสถาปัตย์จบได้อย่างไร หรือผมจะคิดผลงานที่สร้างสรรค์ออกได้จากการดูสารคดีการสืบพันธุ์ของสัตว์โลก

“ชงโค มึงกด Pause ไว้ก่อน เพื่อนกูคอลไลน์มา”

ผมรีบหยิบรีโมทขึ้นมากด Pause ไว้อย่างไม่ลังเล เฮ้ออออ หยุดสักทีครับ ขอผมพักหายใจบ้างเถอะ เอียนสายตามานานแล้ว

“ว่าไงชายโน กูเหรอ อยู่บ้านน้อง ไม่ใช่น้องหมิวเว้ย กูเพิ่งเลิกกับน้องเค้าไปจำไม่ได้ไง เออ ชื่อชงโค เปล่า...ผู้ชายไอ้สัด รู้จักโดยบังเอิญ แล้วมีไร หืม ม๊าโทรหามึงเหรอ เออ ดีมาก บอกไปว่ากูหายสาบสูญไปแล้ว ม๊าจะได้รู้สึกผิดที่ใช้งานกูเยี่ยงทาส ไม่รู้เว้ย กูงอน ไม่กลับง่ายๆ หรอก เออออออ ฝากไปหาเดซี่ด้วย ลูกคงเหงาถ้าไม่ได้เห็นหน้ากู หึหึ แค่นี้นะ กูยุ่งอยู่ ...บ้านมึงดิ ถึงกูจะเป็นไบแต่ก็ไม่ง่ายนะไอ้เหี้ย พอๆ กูจะดูสารคดีต่อ อย่ามาไร้สาระไอ้สัดโน หึหึ เออ น่ารักดิวะ ฮ่าๆๆ พอเลยไอ้เหี้ย ไม่ต้องยุ”

พี่ทองคุยเสร็จก็โยนมือถือลงบนโต๊ะ ก่อนจะแย่งรีโมทไปจากผมแล้วกด Play ดูสารคดีต่อ ในขณะที่ผมลอบถอนหายใจออกมา เขาเลยหันมามองพร้อมกับเชิดคิ้วขึ้น

“เบื่อก็บอกดิวะ ทนอยู่เพื่อ?”

ที่จริงก็ไม่ได้อยากทน แต่เห็นเขากำลังดูเพลิน ผมก็ไม่อยากขัด

‘ก็นั่งดูเป็นเพื่อน’ ผมส่งข้อความไปทางไลน์ พี่ทองหยิบมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ ใส่ผม

“กูดูคนเดียวได้ มึงจะไปทำอะไรก็ไปสิ”

อ่า...ผมก็ลืมนึกไปว่าเขาเป็นคนประเภทไหน -*-

‘งั้นผมไปรดน้ำต้นไม้นะ พี่หิวข้าวก็ไปเรียก’

“เออๆ ไปได้แล้วไป”

ผมลุกขึ้นยืน บิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะเดินลงบันไดมายังชั้นล่าง วันนี้ดอกชงโคก็ยังบานสะพรั่งเต็มต้น สีสวยไม่แพ้ดอกกุหลาบ ผมหยิบบัวรดน้ำไปเติมน้ำจนเต็ม แล้วเริ่มรดน้ำต้นดอกกุหลาบก่อนอย่างที่ทำเหมือนทุกวัน

ชีวิตที่เงียบสงบมันดีจริงๆ นะครับ ถึงจะเหงาไปบ้าง แต่ก็มีความสุขดี ผมในตอนนี้ถึงจะตายไปก็คงไม่รู้สึกเสียใจ เพราะไม่มีอะไรให้อาวรณ์ คนที่ผมรักมากที่สุดจากโลกนี้ไปแล้ว ตอนนี้ผมถึงมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองเท่านั้น ไม่มีใครที่อยากปกป้อง ไม่มีใครให้ห่วง และไม่มีใครที่รัก

ถึงผมจะยังมีพ่อ...แต่ก็นานมากแล้วที่ผมไม่เคยคิดและมองเขาในฐานะนี้ แม่ต้องจากไปเพราะความใจร้ายของเขา...ผู้ชายที่ไม่เคยรักผมกับแม่...ผมจะเรียกเขาว่าพ่อได้ยังไง ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ผมก็ไม่เคยลืม...เรื่องในวันนั้น ถึงเขาจะคิดว่าผมลืมไปหมดแล้ว ลืมความใจดำ ลืมหมดเกี่ยวกับตัวเขา แต่ความจริงแล้วผมจำได้ทุกรายละเอียด ผมเป็นพยานเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ แค่เพียงผมไม่พูด แค่ไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น...พวกสารเลวที่ทำร้ายแม่ของผมถึงได้ปล่อยให้ผมมีชีวิตต่อไป เพราะพวกมันคิดว่าผมช็อคจนความจำเสื่อม พวกมันคิดว่าผมกลายเป็นไอ้ใบ้ที่ไม่สามารถเอาผิดกับพวกมันได้แล้ว...

ผมปล่อยให้พวกมันได้มีชีวิตที่สุขสบายบนกองเงินที่แปดเปื้อนไปด้วยเลือดของแม่ที่ผมรัก รอคอยให้ผลกรรมตามสนองพวกมันเอง... แต่ความจริงแล้ว...ผมก็แค่กลัว ผมเป็นแค่คนขี้ขลาดที่ทำอะไรไม่ได้ มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว...แม่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ในวันนั้นผมตะโกนจนสุดเสียง กรีดร้องอย่างคนเสียสติ และหลังจากนั้น...ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่เคยได้ยินเสียงของตัวเองอีกเลย

“ชงโค! ฮะ..ฮัดเช้ย! หะ..หูตึงรึ..ไง ฮัดเช้ย! ระ...เรียก ฮัดเช้ย!”

ผมหลุดจากภวังค์ก่อนจะหันกลับไปมองพี่ทองที่กำลังปิดจมูกตัวเอง น้ำตาซึมเพราะจามติดๆ กันหลายที ผมเห็นดังนั้นเลยรีบยื่นผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปให้เขา

“อิ๋วอ้าว”

ผมยิ้มนิดๆ กับท่าทางของเขา ก่อนจะทำภาษามือบอกเขาไปว่า ‘เดี๋ยวไปทำให้’

“ไอ้อู้เอื้อง”

ภาษามือง่ายๆ เขาไม่มีทางไม่เข้าใจหรอก แค่ไม่ยอมเข้าใจมันมากกว่า -_- แต่ช่างมันก็แล้วกันครับ เย็นมากแล้ว ไปทำข้าวเย็นกินกันเถอะ

ผมเอาบัวรดน้ำไปเก็บเข้าที่ แล้วเดินมาลากแขนพี่ทองให้ขึ้นบ้านมาด้วยกัน

“ชงโค กูหายใจไม่ออก” พี่ทองร้องโวยวายทันทีที่มาอยู่ในห้องนั่งเล่นของบ้าน เขาโยนผ้าเช็ดหน้าของผมลงบนโต๊ะ แล้วนอนราบไปกับโซฟา ท่าทางของเขาตอนนี้ทรมานน่าดู ตาคมกริบที่เคยเป็นประกายตอนนี้บวมแดงมีน้ำตาไหลซึมออกมา ปากอ้านิดๆ คงเพราะหายใจทางจมูกลำบาก ทั้งๆ ที่จมูกโด่งขนาดนั้นแท้ๆ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาชมว่าจมูกของเขาโด่งแค่ไหนนะ!!

คงเพราะวันนี้ลมค่อนข้างแรงแล้วพี่ทองก็ไม่ได้ใส่ผ้าปิดจมูกเอาไว้ อาการของโรงภูมิแพ้ละอองเกสรดอกไม้เลยแย่อย่างที่เห็น อันดับแรกผมต้องไปหายามาให้เขาก่อนครับ แต่บ้านผมไม่มียาภูมิแพ้อะไรติดไว้เลย เพราะไม่ใช่โรคประจำตัวของผม มีก็แต่ยาพารากับยาใส่แผลสด ซึ่งมันคงไม่ช่วยอะไรเลย คงต้องหวังพึ่งร้านขายยาของเภสัชหน้าปากซอยแล้วล่ะครับ

ผมขยับเข้าไปใกล้พี่ทอง กำลังจะสื่อสารให้เขาเข้าใจว่าผมจะไปซื้อยา แต่จากอาการของเขาแล้ว ผมคงทิ้งเขาอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำไมถึงเป็นหนักขนาดนี้นะ รู้ว่าตัวเองแพ้เกสรดอกไม้แล้วก็ไม่ป้องกันเลย แถมยังเลือกมาอยู่บ้านผมที่ปลูกดอกไม้ไว้ทั้งสวนหน้าบ้านและหลังบ้านอีก -_-

เบื้องต้นที่ทำได้ตอนนี้ก็ต้องถอดเสื้อผ้าเขาออกก่อน เพราะผมแน่ใจว่าละอองของเกสรดอกไม้มันคงติดอยู่ตามเสื้อผ้าเยอะเกินไป จึงทำให้เขาเป็นหนักขนาดนี้ทั้งๆ ที่อยู่ในบ้านแล้วแท้ๆ

“ฮะ...เฮ้ยยยยยย! จะ..จะทำอะ..อะไร”

พิมพ์อธิบายไปก็คงยาว และผมก็ไม่มีเวลาขนาดนั้น เลยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของเขา อีกอย่างพี่ทองตอนนี้แค่จะยกมือยังไม่มีแรงเลยครับ เขาขัดขืนผมไม่ได้หรอก

“ชงโค ยะ...อย่านะมึง” คงมีแค่ปากที่ยังมีแรงขยับ แต่เสียงแผ่วมากจนแทบไม่ได้ยิน

ใช้เวลาเพียงไม่นาน พี่ทองก็เหลือแต่กางเกงในแค่ตัวเดียว ผมรีบเอาเสื้อผ้าของเขาไปใส่ตะกร้าที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ กับเครื่องซักผ้าหลังบ้าน แล้วหยิบเอาผ้าขนหนูและกะละมังใส่น้ำมาด้วย จะได้เช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา

“ทำบ้าอะไรของมึง ไม่ต้องส่งไลน์มาบอกเหตุผลด้วย กูไม่อ่าน กูโกรธ!”

จะโกรธจะอะไรก็ช่างเถอะครับ แค่เขาดูท่าทางดีขึ้นมาหน่อยก็โอเคแล้วล่ะครับ ผมจะได้ถือโอกาสออกไปซื้อยามาให้

“อูยยยย เช็ดอะไรของมึงเนี่ย” ก็เช็ดปกตินะ พี่จะครางทำไมล่ะครับ -*-

“เชี่ยยย ถ้ามึงยังเช็ดอีก บอกเลยว่ากูจะไม่ทน” แค่ผมเช็ดบริเวณอกแค่นั้นก็ทำสีหน้าเหมือนกับกระทิงในสารคดีที่ผมนั่งดูกับเขาไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้เลย

-_- อะไรของเขานะ จะตายอยู่แล้วยังจะมีอารมณ์ใคร่อีกเหรอ?

“ซี้ดดดดด กูยิ่งหายใจไม่ทั่วท้องเข้าไปใหญ่ พอแล้วชงโค” ถึงปากจะขยับพูดไม่หยุด แต่เขาก็ไม่ได้ขยับหนี ผมเอาผ้าชุบน้ำอีกครั้ง บิดให้หมาดแล้วเช็ดวนที่หน้าท้องเขา พี่ทองหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าเมื่อกี้ซะอีก แถมอะไรๆ ของเขายังแทบจะดันทะลุกางเกงในออกมา

“มึง...มึงไปซื้อยาไป ตอนนี้กูพอไหว เอายาพ่นจมูกมาด้วยล่ะ... ไม่ต้องเช็ดแล้ว รีบๆ ไป เดี๋ยวกูจะไปอาบน้ำ”

ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะลุกเอากะละมังกับผ้าไปเก็บ แล้วเดินมาหยิบกระเป๋าตังค์ มือถือและกุญแจรถ เห็นแผ่นหลังพี่ทองหายลับเข้าไปในห้องน้ำโดยไวแล้วยิ่งอยากหัวเราะ หึหึ...คนบ้าก็มีอารมณ์เหมือนกันนี่หว่า

รีบไปซื้อยาดีกว่าครับ เพราะถ้าคืนนี้ไม่มียาเตรียมไว้ พี่ทองต้องตายแน่ๆ ก็บ้านผมน่ะ ยิ่งดึกกลิ่นดอกไม้ยิ่งหอมกระจายไปทั่วบ้าน อ่า...คงต้องหาผ้าปิดจมูกมาให้เขาด้วยสินะ แต่ก่อนออกไปผมก็ไม่ลืมที่จะส่งไลน์บอกเขาว่า

‘อย่าลืมซักกางเกงในนะ เมื่อกี้ผมเห็นมันเปียกด้วย ^^’

.
.
.

กลับจากซื้อยาก็เห็นพี่ทองนั่งพิงโซฟาดูสารคดีอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าขาวๆ ยังขึ้นสีระเรื่อผมก็เลยเดินเข้าไปใกล้ แตะหลังมือบนหน้าผากเขาเพื่อวัดไข้ แต่ปฏิกิริยาที่ตอบรับคืออะไร ทำไมพี่ต้องสะดุ้งซะเว่อจนตกโซฟาไปล่ะเนี่ย -_-

หรือเพราะมีไข้ สมองเลยยิ่งเพี้ยนหนักกว่าเดิม

“หิวข้าว เมื่อไหร่จะทำให้กิน” พอตั้งตัวได้ กลับขึ้นมานั่งบนโซฟาเป็นที่เรียบร้อย ก็ตีหน้าบึ้งใส่ผมทันที

ผมชี้ถุงยาในมือ เพื่อให้เขาเข้าใจว่าก็เพราะออกไปซื้อไอ้นี่มาให้นี่แหละ ถึงยังไม่ได้ทำ แต่คนรวนก็ยังรวนอยู่ดี เพราะฉะนั้น ไม่ต้องไปสนใจคงดีที่สุด

ผมวางถุงยาไว้บนโต๊ะ แล้วเข้าครัวเพื่อทำข้าวเย็น วันนี้คงกินอะไรอย่างอื่นไม่ได้นอกจากข้าวต้ม เพราะพี่ทองดูท่าจะมีไข้ แถมเสียงที่ได้ยินก็แหบนิดๆ ให้กินอะไรอ่อนๆ ดีกว่าครับ

“เสร็จยัง ไม่เสร็จจะนอนก่อนแล้วนะ ง่วง” พี่ทองเดินเข้ามาในห้องครัว ตั้งคำถามด้วยสีหน้าบึ้งๆ

ผมเลยจำเป็นต้องควักมือถือออกมาพิมพ์ข้อความให้เขาอ่าน

‘รออีกแป๊บเดียว อย่าเพิ่งนอน กินข้าวก่อนจะได้กินยา’

“แต่หิวแล้ว รอนานมากแล้วเนี่ย”

‘กินน้ำไปก่อน’

พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็หันไปเปิดตู้เย็นที่อยู่ใกล้ๆ แต่ผมรีบตามไปปิดประตูตู้เย็นแล้วหาน้ำที่ไม่เย็นมาให้เขาแทน

‘ไม่สบาย ห้ามกินน้ำเย็น’

“ถ้าน้ำไม่เย็นกูกินไม่ลง”

ผมยืนจ้องตาวัดใจกับพี่ทองอยู่ได้ไม่นาน ก็ต้องรีบกลับมาดูหม้อข้าวต้มที่กำลังเดือดได้ที่ เท่านั้นแหละเขาก็จัดการกระดกน้ำเย็นๆ จนหมดขวดทันที

“คนอย่างกูไม่เคยป่วยเว้ย แค่นี้สบายมากครับทูนหัว”

หึ ไม่เคยป่วย แล้วเมื่อเย็นแมวที่ไหนมันร้องหายใจไม่ออก จามแล้วจามอีกวะ?

เออ ช่างเถอะ ถ้าเขาไม่ห่วงตัวเองผมก็ไม่มีปัญญาไปทำอะไรได้หรอก อย่างมากก็รอเก็บศพไปเผาให้นั่นแหละ -*- น่าหงุดหงิดจริงๆ เลย!

แค่กๆๆๆๆ

นั่นไง ไอแล้วไหมล่ะ -*-

“แค่สำลักน้ำ ไม่ได้ไอนะมึง”

ผมส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ก่อนจะยกหม้อข้าวต้มลงจากเตา พี่ทองตาเป็นประกายรีบเคลื่อนย้ายตัวเข้ามาใกล้ด้วยความไวแสง

“เมื่อเช้าก็ข้าวต้ม ตอนเย็นก็ข้าวต้มอีกแล้วเหรอ”

ผมจิ้มไปที่อกเขาแรงๆ ก่อนจะรัวภาษามือใส่อย่างหงุดหงิดใจ

“โกรธอะไรเนี่ย ไม่เห็นจะเข้าใจ -*-”

ผมเลิกสนใจพี่ทองแล้วตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้เขา ก่อนจะเดินไปเอายาที่วางไว้บนโต๊ะในห้องนั่งเล่นมาให้ แต่กินไปได้สักพักคนที่บอกว่าตัวเองไม่ป่วยก็ไอไม่หยุด เพราะถ้วยของเขานี่ใส่พริกไทยจนเหมือนกับเปิดฝาขวดเทลงไปเลยเทีเดียว

เหยยยยย คนบ้านี่มันไม่บ้าอย่างเดียวนะ มันโง่ด้วย! -_-

แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอ้า! ไอขนาดนี้ อาเจียนแน่ๆ ครับ

นั่นไง กาข้อสอบไม่เห็นแม่นอย่างนี้บ้าง

ผมขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ทองโดยอัตโนมัติ ก่อนที่อาหารเก่าจะพุ่งจนเปื้อนเสื้อผ้าของเขา มือข้างหนึ่งของผมก็ไปรองไว้ ส่วนอีกข้างก็รีบหยิบถ้วยข้าวต้มที่ใกล้จะหมดแล้วของเขามารองอีกชั้น เขาคงอาเจียนจนแทบจะหมดไส้หมดพุงเลยมั้ง เพราะถ้วยข้าวต้มถ้วยใหญ่ที่แทบจะไม่มีอะไรเหลือแล้วกลับเต็มจนเกือบล้น

“ทะ...ทำอะไรน่ะ” พี่ทองเงยหน้าซีดเซียวขึ้นมองผม ความตกใจยังคงปรากฎอยู่บนใบหน้า

ผมไม่สนใจจะตอบคำถาม เดินมาที่อ่างล้างจานเพื่อล้างมือกับเทของเก่าของพี่ทองทิ้งไป

“มึง...ไม่รังเกียจเหรอวะ”

จะให้รังเกียจอะไรล่ะครับ ก็แค่อาเจียน ไม่ใช่ว่าชีวิตผมไม่เคยอาเจียนเสียหน่อย

“ทำไมกูต้องมาอ้วกต่อหน้ามึงด้วยเนี่ย บัดซบบบบ” จู่ๆ เขาก็โวยวายขึ้นมา ผมทนไม่ไหวเลยพิมพ์ข้อความใส่มือถือแล้วยื่นไปใกล้จนหน้าจอติดกับตาคมกริบของเขาแบบแนบสนิทเลยทีเดียว

“โอ้ยยย ชงโค มึงจะเอายัดเข้ามาในลูกตากูรึไงหา!”

-*- เป็นไปได้อยากจะเอายัดปากพี่ให้หุบปากด้วยซ้ำไป

“โกรธอะไร ห้ะ กูสิที่ต้องโกรธ มึงเอามือมารับอ้วกกูทำไม น่าขยะแขยงจะตายชัก”

น่าขยะแขยงที่เขาพูดหมายถึงอะไร มือผมใช่ไหม?

“เดี๋ยว! จะเดินหนีไปไหน โกรธอะไรนักหนาวะ แค่กๆ อย่าให้ต้องเสียงดังสิ เจ็บคออยู่นะ แค่กๆ”

สมน้ำหน้า! ไม่สบายแล้วทำตัวซ่าดีนัก แต่เห็นสภาพแล้วปล่อยไว้คนเดียวไม่น่ารอด

ผมถอนหายใจ ก่อนจะเดินกลับมาหาพี่ทอง เทน้ำใส่แก้วให้เขาพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดหน้าของเขาเบาๆ

“เรื่องนี้ห้ามบอกใครนะ มันไม่เท่ -///-“ ใบหน้าแดงระเรื่อกับเสียงแผ่วๆ ของพี่ทองทำให้ผมชะงักมือที่กำลังเช็ดหน้าให้เขาไป

อืม...คนบ้าก็อายเป็นเหมือนกันครับ ^^

“ไม่ต้องยิ้ม มึงมันนิสัยไม่ดี”

เอ้า...ผมทำอะไรไม่ดีกับเขาไปล่ะเนี่ย

จู่ๆ พี่ทองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวผมแล้วซบใบหน้าลงกับหน้าท้องของผมซะอย่างนั้น แต่เมื่ออยู่ใกล้กันอย่างนี้ ผมถึงได้รู้ว่าพี่ทองกำลังไข้ขึ้นสูง ขนาดมีเสื้อผ้ากลางกั้นไว้ ผมยังรับรู้ได้ถึงความร้อนจากตัวเขา

“เอามือมารับอ้วกกูทำไม ม๊ากูยังไม่เคยทำเลยนะ มึงบ้าไปแล้ว”

อ่า...ผมทำให้เขารู้สึกแย่ใช่ไหม

ผมอยากขอโทษก็เลยยกมือขึ้นลูบหัวเขาเบาๆ แต่พี่ทองก็จับมือผมไว้แล้วเอาไปแนบกับแก้มของตัวเอง

“ตัวมึงหอม...”

ผมนิ่งงันไปทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นวาบที่บริเวณฝ่ามือ... ริมฝีปากของพี่ทองกำลังประทับอยู่กลางฝ่ามือของผม หัวใจที่ไม่เคยเต้นรัวเร็วเพราะความตื่นเต้นเลยสักครั้ง บัดนี้กำลังเต้นอย่างบ้าคลั่งจนกลัวว่าคนที่กำลังอยู่ใกล้มันมากที่สุดจะได้ยิน

“ดอกชงโคจะหอมอย่างนี้ด้วยหรือเปล่า...หืม จะหอมอย่างนี้ไหม...ชงโค”

พี่ทองคงไข้ขึ้นจนเพี้ยน หรือจมูกเขาต้องมีปัญหาแน่ๆ ถึงได้บอกว่าหอม ทั้งๆ ที่มือข้างที่เขากำลังจูบคือมือข้างที่ผมใช้รับอาเจียนของเขา -O-;

ต้องพาไปนอนแล้วล่ะครับ ไม่งั้นเขาจะเลอะเลือนกว่านี้ สภาพหน้าแดง ตาปรือ ริมฝีปากสีสดดั่งเชอร์รี่น่ะ...ไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมเลยสักนิด แถมตอนนี้ทำตัวว่าง่าย ให้กินยาก็กิน เช็ดตัวให้ก็ไม่ขัดขืน ขนาดผมถอดเสื้อผ้าเขาออกจนหมด เขาก็ยังไม่ว่าอะไร แค่จ้องหน้าผมด้วยตาเยิ้มๆ เท่านั้น

อ่า...พี่อย่าทำอย่างนี้สิครับ เกิดผมหน้ามืดขึ้นมา พี่จะแย่เอานะ ผมยังไม่อยากใช้สิบท่ายากที่ได้ดูจากสารคดีกับพี่ตอนนี้หรอก เพราะถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้พี่ใช้กับผมมากกว่า...เฮ้ยยย ไม่ใช่ครับ ผมว่าผมคงจะติดไข้เขาแล้วล่ะ ความคิดถึงได้เลอะเลือนไปกันใหญ่ -*-

.
.
.

เดซี่จะรู้ไหมว่าตอนนี้พ่อของมันกำลังป่วย คนที่รักมันมากที่สุดกำลังแย่ ผมเฝ้าไข้พี่ทองมาสองวันเต็มๆ แบบไม่ได้พัก เพราะนอกจากผมแล้วในบ้านนี้ก็ไม่มีคนอื่นอยู่อีก วันแรกน่ะหนักน่าดู เพราะไข้ขึ้นตลอด ต้องคอยเช็ดตัว ปลุกให้ตื่นมากินยาทุกๆ หกชั่วโมง เห็นท่าไม่ดีก็เลยรีบตามหมอมา ฉีดยาไปสองเข็มอาการถึงได้ทุเลา แต่ตกดึกก็ยังเพ้อหาเดซี่อยู่ดี ไม่รู้ว่าเดซี่นี่เป็นลูกสาวหรือเป็นเมียกันแน่ แต่ก็เอาเถอะครับ เขารักของเขา ไม่ได้เจอคงจะคิดถึง -_-

“หมีแพนด้า!!” แต่พอหายดีแล้วก็ปากเสียทันที ผมมองหน้าพี่ทองนิ่งๆ ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากเขาให้นอนลงแต่โดยดีเพราะผมกำลังจะเช็ดตัวให้

“ตาเป็นหมีแพนด้าเลยว่ะ ฮ่าๆ” ก็เพราะใครล่ะครับที่ทำให้ตาผมคล้ำอย่างนี้ มันน่าจับกดหมอนแล้วฆ่าให้ตายนัก

“เฮ้ยๆ ไม่เช็ดเว้ย กูหายแล้ว จะอาบน้ำ”

ปากก็บอกว่าหาย แต่แรงจะลุกจากเตียงแทบไม่มี ไม่รู้ว่าที่บ้านเลี้ยงมายังไงถึงได้ดื้อโคตรๆ อย่างนี้ ตัวก็ใหญ่กว่าผมยังจะมาดีดดิ้นขี้อายอีก ถามจริงๆ เถอะ ตอนแก้ผ้าต่อหน้าผู้หญิง พี่อายอย่างนี้มั้ยวะ -*-

ผมชี้หน้าเขาให้เงียบ ก่อนจะพยายามถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างยากลำบาก แต่ก็เหมือนจะเหนื่อยเปล่าครับ เพราะเขาไม่ยอมให้ความร่วมมือ แต่ผมต้องลงไปรดน้ำต้นไม้ แถมเดี๋ยวต้องไปทำข้าวต้มมาให้เขากินก่อนกินยาด้วย จะมาเสียเวลาอยู่นี่ไม่ได้ ทางเดียวก็คือล็อคไว้ไม่ให้ดิ้นนั่นแหละครับ

แกร๊ก!

“ชงโค!!! ไอ้เด็กบ้า!!! มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้” เออ ดีครับ ดิ้นเข้าไป ดิ้นอย่างนี้กางเกงจะได้ถอดง่ายหน่อย

“ไม่เคยมีใครทำกับกูอย่างนี้มาก่อนเลยนะ มึงกล้ามากกกกกก!!”

กล้าไม่กล้าผมก็ทำไปแล้ว พี่อยากพูดไม่รู้เรื่องเองทำไม บอกให้อยู่เฉยๆ ดีๆ ฟังที่ไหน ไม่โดนใส่กุญแจมือล็อคกับหัวเตียงคงไม่ให้ความร่วมมือ

“อย่าให้กูหลุดไปได้นะมึง”

เออ งั้นพี่ก็อย่าหลุดไปได้เลยครับ จนกว่าจะหมดฤทธิ์นั่นแหละผมถึงจะปลดล็อคให้

ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรน่าอายนะครับ ผมก็ผู้ชาย เขาก็ผู้ชาย ของก็เหมือนๆ กัน ถึงขนาดของผมจะสู้ไมได้ แต่รูปร่างก็ไม่ได้ต่างกันเลย ไม่รู้เขาจะโวยวายไปทำไม

ผมลงมือเช็ดตัวให้เขาอย่างที่เคยทำมาตลอดสองวัน แต่ละครั้งก่อนเช็ดเขาก็ไม่เคยให้ความร่วมมือล่ะครับ ถึงจะนอนซมเพราะพิษไข้ ก็ไม่ได้สมยอมเลยสักนิด แต่พอเริ่มเช็ดให้จริงๆ ก็ไม่พูดไม่จา หันไปมองหน้าก็เบือนหนีสายตาผมตลอด แถมน้องชายเขานี่ เช็ดให้แต่ละที ไม่เคยมีสักครั้งที่จะอยู่สงบ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ เช็ดทำความสะอาดให้ไปตามเรื่องตามราว ถึงยิ่งเช็ดจะยิ่งมีน้ำใสๆ ปริ่มออกมาก็เถอะ -_-

“ทำไมต้องทำให้ขนาดนี้ด้วยวะ” พี่ทองถามด้วยสีหน้าจริงจัง ในขณะที่ผมหันไปยิ้มให้

มันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนี่ครับ เพราะเขาไม่สบาย ผมที่อยู่กับเขาในตอนนี้ก็ต้องดูแลอยู่แล้ว จะให้ดูเฉยๆ ทำใจจืดใจดำ ผมทำไม่ได้หรอก

“กูอยากให้มึงพูดได้...เพราะกูจะได้รู้ว่าเวลากูถาม มึงอยากตอบหรือไม่อยากตอบกันแน่ แต่เพราะมึงพูดไม่ได้ กูถึงไม่รู้ว่าความนิ่งเงียบนี่หมายถึงอะไร มึงมีคำตอบอยู่ใช่ไหม...”

เห็นเขาทำหน้าไม่สบายใจ ผมถึงยอมวางผ้าลง แล้วหยิบมือถือบนโต๊ะข้างหัวเตียงมาพิมพ์คำตอบให้เขาอ่าน

‘พี่ไม่สบาย ผมก็แค่ดูแล’

“มึงจะไม่สนใจก็ได้นี่ แค่นี้ กูไม่ตายหรอก”

‘แต่สภาพของพี่วันแรกน่ะ ผมกลัวจะมาตายในบ้านผมจริงๆ ^^’

“ไอ้เด็กปากเสีย -*-”

‘ไม่ต้องกังวลหรอก ผมช่วยไม่ได้หวังอะไร ต่อให้ไม่ใช่พี่ ถ้าเป็นคนอื่นมาป่วยในบ้านของผม ผมก็ต้องดูแลเหมือนกัน’

พี่ทองหน้าบึ้ง ก่อนจะยกมือข้างที่ไม่ถูกล็อคไว้มาผลักหัวผม

“อ๋อ มึงก็จะจับเขาแก้ผ้าเช็ดตัวให้อย่างกูใช่ไหม”

‘ถ้าเป็นผู้หญิงผมไม่ทำหรอก ผิดผี’

“แล้วผู้ชาย?”

‘ก็ต้องดูอีกทีว่าใคร’

“เหรอออออออออ” น้ำเสียงประชดประชันของพี่ทองทำให้ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะเขาคงคิดว่าจะเป็นใครก็ได้ล่ะมั้งครับ

‘ความจริง...ก็ไม่ใช่ใครก็ได้หรอกนะ... แค่บางคนน่ะครับ’

พี่ทองอ่านคำตอบแล้วก็ไม่สบตากับผมอีกเลย อะไรของเขา =_=

ผมเช็ดตัวให้เขาเสร็จ ก็ปลดล็อคกุญแจมือให้ ก่อนจะเอากะละมังและผ้าขนหนูไปเก็บ กลับเข้ามาในห้องอีกที พี่ทองก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาเอาผ้าปิดจมูกมาใส่ ตอนนี้เลยเห็นแค่สายตาคมกริบที่จ้องมาทางผมแค่นั้น

“มึงจะไปรดน้ำดอกไม้ใช่ไหม เดี๋ยวกูไปช่วย”

เหยยยย ผีเข้ารึเปล่า?

“ทำไมมองอย่างนั้นวะ กูแค่เบื่อ ไม่อยากอยู่เฉยๆ” ก็สมควรที่จะเบื่อ นอนไม่มีแรงอยู่บนเตียงมาสองวันเต็มๆ นี่ครับ

‘ดูสารคดีรอก็ได้ พี่ไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก ลมแรง’

“กูจะไป ขัดขวางคนจะทำความดี บาปนะมึง”

เออ งั้นก็แล้วแต่ครับ แต่ถ้าอาการทรุดลงอีก คราวนี้ผมจะบีบคอเขาให้ตายไปเลย พูดไม่ฟังดีนัก

แต่เอาเข้าจริง ไอ้ที่บอกผมว่าจะมาช่วยรดน้ำดอกไม้น่ะ โม้ทั้งนั้น นอกจากยืนเก๊กท่าเป็นนายแบบท่ามกลางฝูงผีเสื้อแล้ว ผมก็ไม่เห็นเขาทำอะไร แล้วดูการแต่งตัวที่พร้อมยิ่งกว่าพร้อมนั่นอีก คืออะไรครับพี่ =_= ทั้งหมวก แว่นกันแดด ผ้าปิดจมูก ผ้าพันคอ เสื้อกันหนาวตัวที่ใหญ่ที่สุดของผม และกางเกงขายาว เอาตรงๆ เลยนะ ถ้าพี่จะป้องกันขนาดนี้ พี่กลับขึ้นบ้านไปนอนดูสารคดีรอผมเถอะครับ เห็นแล้วร้อนแทน แต่งตัวอย่างกับโรคจิตออกมายืนท้าแดดท้าลมแบบนี้

“ชงโค ถ่ายวิดีโอให้ที เดี๋ยวกูจะอัพลงไอจี”

ครับ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังถ่วงอีก -*-

แต่ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรครับ รับมือถือมาจากเขาก็กดถ่ายให้ตามบัญชา และมันก็เป็นวิดีโอที่ไร้สาระมากจริงๆ พี่ทองแค่ยืนนิ่งๆ ท่ามกลางฝูงผีเสื้อ ใบหน้าไม่เห็นเพราะเจ้าตัวปิดไว้แทบไม่เหลืออะไรให้มอง คือ ถ้าผมไม่รู้จักคงแจ้งตำรวจมาจับไอ้บ้านี่แล้วล่ะครับ เหมือนตัวเอกในหนังฆาตกรรมมากจริงๆ =_=

 มอออออออออออ มออออออออออออออ มอออออออออออออออออออ

ไม่ต้องตกใจไปครับ เพราะผมตกใจไปก่อนแล้ว เสียงเรียกเข้ามือถือของพี่ทองนี่มันเสียงของเดซี่ชัดๆ ผมรู้ได้ยังไงน่ะเหรอครับ ก็แค่เดานั่นแหละ แต่คิดอย่างนี้ก็ไม่แปลกหรอกครับเพราะจะมีวัวตัวไหนอีกล่ะที่พี่ทองรักปานจะกลืนกินขนาดนั้น

‘ชายโน’

“ใครโทรมา” พี่ทองหลุดจากบทพระเอกวิดีโอหันหน้ากลับมาถามทันที ผมเลยคืนมือถือให้เขา ก่อนจะกลับไปรดน้ำดอกไม้ต่อ

“โย่วๆ แมน เออ อยู่บ้านชงโค เสือกไรไอ้เชี่ยโน ไม่ต้องมา ไม่รู้เว้ย กูไม่อยากเห็นหน้ามึง เตี่ยมึงดิ เกี่ยวไรกับชงโค ไม่เกี่ยวเว้ย เออ พรุ่งนี้จะกลับบ้านแล้ว ม๊าส่งไลน์มาง้อเมื่อคืน หึหึ หืม ไปทะเลอาทิตย์นี้เหรอ ไปไมวะ? ใกล้เปิดเทอมแล้ว กูไม่อยากไปไหน พอเลยไอ้สัด ห้ามยุ่งกับมัน เออๆ กูไปก็ได้วะ เชี่ยโน มึงหยุด กูไม่พาไปด้วยหรอกเว้ย ใครจะเสี่ยงเอาปลาย่างไปวางใกล้แมวขี้โรคอย่างมึง เออ แค่นี้แหละ แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีก กูไม่ว่าง”

ทะเลาะกับเพื่อนรึไงหว่า ทำหน้าหงุดหงิดใหญ่เลย

“มองไร -*-”

ผมส่ายหน้าแล้วรีบเอาบัวรดน้ำไปเก็บทันที อย่าไปยุ่งกับคนกำลังหงุดหงิดเลยครับ เดี๋ยวจะโดนพาลซะเปล่าๆ


“ชงโค กูหิวข้าวแล้ว วันนี้ไม่เอาข้าวต้มแล้วนะ เบื่อ”

เห็นบ่นทุกวัน แต่พอผมทำให้ก็กินซะไม่เหลือ ว่าแต่...ชีวิตพี่ทองนี่มีอะไรบ้างนะ ตั้งแต่รู้จักกับเขามา เขาก็พูดคำว่าหิวกับผม
บ่อยกว่าคำอื่นๆ อีก -_-

................................................To be continue.........................................

เห็นมีคนถามว่าพี่ทองเกี่ยวไรกับสองเรื่องที่ผ่านมารึเปล่า จะบอกว่าเกี่ยวก็ไม่ใช่ซะทีเดียวนะคะ เขาเป็นเพื่อนห่างๆ ของพี่โปรด ที่พี่แกโทรไปปรึกษาตอนจะซื้อของขวัญวันเกิดให้ไอ้เจ้ยน่ะค่ะ แต่ไม่ได้เอ่ยชื่อถึงเท่านั้นเอง  o22

ทุกอย่างในเรื่องยังคงไม่เด่นชัดเท่าไหร่ แต่ได้โปรดติดตามต่อไปเถอะค่ะ แล้วจะรู้ว่าพี่ทองไม่ใช่แค่คนบ้า และชงโคไม่ได้น่ารักธรรมดา (แต่จะน่ารักมากกกก ฮ่าๆๆๆ) มีนักอ่านแอคเค้าท์คุ้นๆ หลายคนเลย เราติดตามเหมือนเล่นแรลลี่มาตั้งแต่เรื่องมาโปรด เรื่องนี้อาจจะไม่เหนื่อยเท่าเรื่องนั้น แต่รับรองว่าจะไม่ให้ขาดตอนนานแน่ๆ ค่ะ  :กอด1: ฝนตกบ่อย ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 12-05-2014 18:29:49
 :z13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 12-05-2014 18:33:52
 :hao7:555555ตอนนี้มูุ้งมิ้งดีคะ  อ่านไปอมยิ่ม หัวเราะ จิกหมอนไปจนป้าคิดว่าคุยกะแฟน55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-05-2014 18:39:46
คือแกปกติดีใช่ไหม พี่ทองน่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-05-2014 19:12:08
 o13 o13 o13 o13 :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 12-05-2014 19:14:09
คือพี่ทองจะล้นไปแล้ว555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 12-05-2014 19:25:37
สุดโต่งจริงๆ
ทั้งพี่ทองทั้งชงโค ไม่มีใครปกติสักคน  o17
แต่ก็น่ารักทั้งสองคนน้าาาาาาาาาาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 12-05-2014 19:37:38
พี่ทองงงงงงงง ฃน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 12-05-2014 19:51:27
น่าร้ากกกกกกทั้งคู่เลย >< ชงโคไปเรียนมหาลัยขอให้เจอเพื่อนดีๆ สักคนสองคน ชงโคจะได้ไม่เหงา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 12-05-2014 19:54:27
สุดโต่งกันทั้งคู่รึป่าวววววว
ติดตามค๊าบบบบ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 12-05-2014 20:39:28
ที่บอกว่าพี่ทองไม่ใช่แค่คนบ้าธรรมดา แต่บ้ามากจนเกินขีดจำกัดหรือเปล่าเนี่ย
ส่วนน้องชงโคน่ารักมาก อยากได้แบบนี้สักคน อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-05-2014 20:54:29
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของคุณคนเขียน รีบเข้ามาอ่านอย่างรวดเร็ว :katai2-1:
พี่ทองนี่ทั้งบ้าทั้งฮานะฮะ :m20:
แต่ติดใจน้องชงโคเข้าแล้วล่ะเซ่! ดูแลน้องด้วยนะคะ น้องน่ารักมากเลย :mew1:
เหมือนการตายของคุณแม่จะไม่ธรรมดา น้องชงโคต้องผ่านเรื่องร้ายๆมามากแค่ไหนกันนะ :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 12-05-2014 21:05:05
พี่ทองชอบน้องแล่วอ่าดิ  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: pixie ที่ 12-05-2014 21:15:40
พี่ทองเรียนสัตวแพทย์ รึเปล่าคะ ถึงได้ชอบสัตว์(เกิน)ขนาดนี้ 55 เอ๊ะถ้าจำไม่ผิด พี่โปรดอยู่ปีสาม? พี่ทองอยู่ปี5?

ชงโคแอบฮาา ตอนว่าพวกที่มาไถตังค์หน้าเหมือนตาตุ่มหมา สำลักเลย55  :katai2-1:

เรื่องสนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ มาลงบ่อยๆนะคะ :)) o13 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-05-2014 21:16:52
ชงโคกับพี่ทอง ใครเคะ ใครเมะคะ สงสัยๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-05-2014 21:20:15
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m20:

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนพี่ทองเป็นเด็กเกรียนๆเลย

แลดูชงโคเอาพี่แกอยู่จริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 12-05-2014 21:21:43
รออออออออออออออออออพี่ทองงงนะคร้าาา

อ๊ายยยยยยยยยยย สนุกมากกกคะ ออิอิอิอิ

ชงโคน่ารักมากจริงอะ ><  :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-05-2014 21:44:14
ชงโคน้องเอามือรับอ้วกด้วยอะ



สุดยอดๆนับถือๆ



รออ่านตอนต่อไปค้าบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 12-05-2014 21:46:56
ไม่ปกติทั้งคู่จริงๆ 5555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-05-2014 22:09:06
สุดโต่งทั้งคู่ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 12-05-2014 22:20:54
ชอบบบบบบ น่ารักทั้งคู่เลยยย

ปลื้มๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 12-05-2014 22:49:35
ชอบมากค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลย น่ารักกกก มาต่อไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 12-05-2014 22:56:17
น่ารักพี่ทอง  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 12-05-2014 23:10:41
สนุกอีกแล้วววว

แต่งเก่งจังเลยค่ะ ชอบตั้งแต่เรื่องมาโปรดแล้วชอยมากกก

รอตอนต่อไปนะค่ะ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: ชุน ที่ 13-05-2014 00:25:30
 :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-05-2014 00:27:16
เริ่มหลงน้องชงโค กับพี่ทองมากขึ้นเรื่อยๆเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: yaoionlyyes ที่ 13-05-2014 00:35:31
อะหือออ นิสัยอิพี่ทองนี่ โอ้ย ฮานางงง บายย 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-05-2014 06:02:43
พี่ทองหลงน้องซะแล้วว ทำให้ขนาดนี้ ไม่หลงไม่รู้จะพูดไงแล้ว เคี๊ยกกกก

ชงโคน่ารัก ดี ใสแต่ไม่โง่ ไม่ซื่อจนเซ่อร์ ทันคน แต่ไม่รู้เป็นไร อ่านนิยายตัวเองทีไร ชอบฝักใฝ่ในพระเอก 55555 อิพี่ทองงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 13-05-2014 08:01:55
น้องน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 13-05-2014 08:43:15
พี่ทอง พาน้องไปเที่ยวทะเลด้วยดิ
เหมือนน้องไปเคยได้ไปไหนแบบนี้เลย  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 13-05-2014 09:27:10
ชอบน้องล่ะซี๊ อิ อิ อิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: whitefang ที่ 13-05-2014 09:37:37
สนุกอะ ขำพี่ทองมากๆ :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 13-05-2014 10:13:54
ขำพี่ทอง ชอบน้องแล้วละสิ
อยากให้พี่ทองพาน้องไปทะเลด้วยยยย
ชอบชงโค น่าเอ็นดูสุดดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 13-05-2014 10:39:13
ตามมาอ่าน เรื่องใหม่ค่ะ

ชอบชงโค น้องจิตใจดีจริงๆ

สงสารที่น้องพูดไม่ได้ คงเห็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจมากๆ

ชอบพี่ทอง พี่แปลกดีจริงๆ อยากให้พี่ทองพาน้องชงโคไปเที่ยวทะเลด้วยจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: dariganae ที่ 13-05-2014 10:50:44
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่รู้จะเม้นอะไรนอกจากคำว่า "ชอบบบบบมากกกกกกก" ค่ะ>/////<
แบบว่ารู้สึกถึงความเป็นเอกลักษณ์ของตัวละคร :o8:
ให้ความสมเหตุสมผลว่า พระเอกจะหลงรักนายเอกเพราะอะไร มันดูมีเหตุผลรองรับ
ไม่ใช่ว่าอยู่ๆจะรับแบบไม่มีอิโหน่อิเหน่
แต่เรื่องนี้คนเขียนสามารถเขียนให้เรารู้สึกได้ว่า ถ้าพระเอกจะตกหลุมรักนายเอกก็คงจะไม่แปลก
เนื้อเรื่องแสดงความก้าวหน้า การเห็นนิสัยซึ่งกันและกันของตัวละครได้เป็นอย่างดี
อ่านแล้วรู้สึกละมุนละไมค่ะ

มาอัพไวๆนะคะ ชอบมากๆเลยค่ะ^^
สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: katte ที่ 13-05-2014 11:43:54
พี่ทอง ตลกมากอ่ะ 555555555555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 13-05-2014 12:04:36

พี่ทองเป็นไบซะด้วย...น้องชงโคก็ท่าทางไม่รังเกียจนี่นา มาลุ้นๆ  :o8:

ปล. ปมนายเอกคือฆาตกรรมเหรอ  o22 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-05-2014 12:08:28
พี่ทอง
พี่จะสุดโต่งไปไหน 555
ชอบพี่ทอง
บวกและเป็ดขอบคุณ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 13-05-2014 14:38:50
 :z13:  เรื่องใหม่  น่ารัก มุ้งมิ้ง พี่ทองเกรียนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 13-05-2014 15:29:05
เรื่องนี้น่ารักอะ
อ่านแล้วขำตลอด
 :laugh:

พี่ทองคือเพื่อนเสี่ยคนนั้นที่เรียนสัตวแพทย์สินะ ใช่มั้ยยยยย หรือเราจำผิด  :confuse:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 3 : 12/5/2014 (Page. 2)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 13-05-2014 15:59:44
เรื่องนี้น่ารักมาก และก็สุดโต่งจริง ๆ คนที่ฆ่าแม่ชงโค คือพ่อหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 13-05-2014 18:00:10
ตอนที่ 4

จู่ๆ ก็ได้มาเที่ยวทะเล ผมมาแบบงงๆ และไม่ทันได้ตั้งตัว เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเช้า ผมกำลังยืนรดน้ำดอกไม้เหมือนเช่นทุกวัน แต่แล้วเสียงเครื่องยนต์ของรถกระบะคันเก่าๆ ที่มีชื่อว่าจุ๊บแจงก็นำพาผู้ชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีเหลืองสดลายดอกและกางเกงผ้าร่มสีแดงแปร้ดมายืนตรงหน้า บนไหล่ขวามีกระเป๋าสีเขียวใบใหญ่สะพายไว้และไหล่ซ้ายมีห่วงยางรูปเดซี่ที่ยังไม่ได้เป่าลมพาดอยู่ ผมยืนมองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ รู้เลยว่าใบหน้าเต็มๆ ภายใต้ผ้าปิดจมูกนี่คือใคร ถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่ให้ผมไปส่งที่ป้ายรถเมล์เมื่อสองวันก่อนแล้วก็ขาดการติดต่อไป

“ไปทะเลกับกู”

เป็นประโยคสั้นๆ ที่ไม่ได้ถามความเห็นหรือความยินยอมจากผม เพราะหลังจากนั้นอีกสิบห้านาทีต่อมา กระเป๋าเสื้อผ้าที่พี่ทองเป็นคนเก็บให้ก็มาอยู่ท้ายรถของผมที่พี่ทองเป็นคนขับ ผมไม่มีเวลาแม้แต่จะทำภาษามือหรือพิมพ์ข้อความถามเขาด้วยซ้ำ เพราะดูเหมือนเขากำลังหงุดหงิดด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง

“ฟังนะ ถ้ามีใครมาชวนคุย ห้ามไปคุยกับพวกมัน ยิ้มก็ห้าม ภาษามือก็ห้าม พิมพ์ในมือถือ หรือเขียนใส่กระดาษก็ไม่ได้ทั้งนั้น เข้าใจไหม”

ผมมองพี่ทองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องพยักหน้ารับเพราะตาคมกริบของเขากำลังจ้องมาแบบกดดันสุดๆ

“ดีมาก เดี๋ยวจะมีเพื่อนกูไปด้วยอีกสองคน”

หืม? นี่เขาจะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน? แล้วทำไมต้องมาลากผมไปด้วยครับ ไม่เข้าใจ -_-

“แล้วก็ระวังเพื่อนกูที่ชื่อโนไว้ด้วย มันเป็นคนไม่ดี”

ก็ถ้าเป็นคนไม่ดีแล้วพี่จะคบเขาเป็นเพื่อนทำไมล่ะครับ พี่ทองนี่ก็ประหลาดคน

ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ จนมาถึงทะเลในอีกสองชั่วโมงต่อมา ก็เข้าใจถึงคำว่า ‘คนไม่ดี’ ของพี่ทองมาได้นิดหน่อย ไอ้ไม่ดีที่ว่านี่คงจะไม่ดีต่อสตรีเพศล่ะมั้งครับ ก็ขนาดมือโอบไหล่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งไว้ ยังสามารถหันไปส่งยิ้มให้กับสาวสวยในชุดว่ายน้ำที่กำลังเดินผ่านมาอีกคนหนึ่งได้ สุดยอดจริงๆ =_=

“ชายโน ไหนมึงบอกไม่ให้เอาแฟนมา แล้วมึงเอามาเพื่อ?” พี่ทองก็เป็นผู้ชายอีกคนที่สุดยอดมากครับ พูดผ่ากลางแสกหน้าแฟนพี่โนอย่างไม่เกรงใจสักนิด

“ก็ตอนแรกมึงบอกน้องชงโคไม่มา แต่มาเปลี่ยนใจเอาวินาทีสุดท้าย กูก็ต้องมีคนมาสวีทด้วยบ้างดิวะ”

“ชงโคไม่ใช่แฟนกู”

“เออ ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นนี่หว่า”

อ่า...พวกเขากำลังจะทะเลาะกันเหรอครับ

ศึกฟาดริมฝีปากคงจะไม่จบง่ายๆ หากไม่มีพี่ผู้ชายใส่แว่นอีกคนเข้ามาห้าม เขาเป็นชายผิวคล้ำต่างจากพี่ทองและพี่โนคนละขั้วเลยครับ แถมยังเป็นลักษณะคนพูดน้อยต่อยหนักด้วย เพราะพอเขาพูดแค่สองสามคำ พี่ทองกับพี่โนก็หุบปากฉับทันที

“ชื่อชงโคใช่ไหม พี่ชื่อดีน ยินดีที่ได้รู้จัก” พี่ดีนพูดนิ่งๆ ใบหน้าไร้รอยยิ้ม ในขณะที่ผมได้แต่พยักหน้าแล้วส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้

“มึงกำลังทำให้น้องเขากลัวนะไอ้ดีน พอเลย เอาหน้าไม่รับแขกของมึงไปไกลๆ มานี่ครับชงโค พี่จะพาไปดูห้องพักนะครับ” พี่โนปรี่เข้ามาหาผมโดยทิ้งแฟนสาวของเขาให้ยืนเคว้งอยู่คนเดียว

“ไม่ต้องเซอร์วิสไอ้สัด มึงไม่ใช่เจ้าของรีสอร์ท แล้วชงโคก็จะนอนกับกู” พี่ทองดึงผมให้ไปยืนอยู่ข้างหลังเขา ก่อนจะยันหน้าของพี่โนให้ออกห่าง

“อะไรวะ ไม่ยุติธรรม!”

“แล้วไง? หน้าอย่างกูเคยให้ความยุติธรรมกับมึงเหรอ?”

“ไอ้ทองคำเอก!”

“อย่าเรียกชื่อเต็มกูไอ้สัด ม๊ากูเรียกได้คนเดียว”

พี่โนชูนิ้วกลางมาให้ แล้วเดินกลับไปโอบไหล่แฟนของตัวเองไว้ ก่อนจะพาเดินไปห้องพัก ทิ้งพวกผมให้ยืนกันอยู่สามคน

เอ่อ...ว่าแต่ว่าไม่มีใครจะแนะนำแฟนของพี่โนให้ผมรู้จักเลยเหรอครับ -O-;

“นี่กุญแจห้องมึง” พี่ดีนยื่นกุญแจห้องมาให้ แล้วเดินแยกตัวไปอีกทาง

เอ๋? นี่มันใช่ทริปทะเลที่มาเที่ยวกับเพื่อนแน่เหรอครับ ทำไมเหมือนต่างคนต่างอยู่เลยอ่ะ =_=

.
.
.

ตั้งแต่แม่จากไป ผมก็ได้มาเที่ยวทะเลแค่ตอนที่โรงเรียนพามาทัศนศึกษาและมาเข้าค่ายแค่นั้นล่ะครับ นี่จึงเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆ ปีที่ได้มาทะเลกับคนอื่น ซึ่งคนอื่นที่ว่านั่นตอนนี้กำลังด่าทอเพื่อนตัวเองทางโทรศัพท์โทษฐานเลือกห้องพักแบบสวีทให้ ที่จริงผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนะครับ ห้องสวีทก็สวยไปอีกแบบ เตียงก็กว้างด้วย ถ้าพี่ทองไม่นอนดิ้นจนเกินไปก็ไม่มีทางเบียดกันได้หรอก ไม่เห็นจะต้องโวยวายอะไรเลย

“ชงโค มึงไปถามพนักงานไป ว่ายังมีห้องพักเหลืออีกมั้ย”

ทำไมผู้ชายคนนี้ชอบทำให้เรื่องง่ายๆ กลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาทุกที เรื่องบางเรื่องที่สมควรจะคิดมากดันไม่คิด แต่ไอ้เรื่องบางเรื่องที่ไม่สมควรคิดนี่ก็คิดจังเลย สมองมีปัญหาแน่ๆ ผมมั่นใจ -_-

‘ผมนอนได้ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพี่ไม่อยากนอนเตียงเดียวกับผม เดี๋ยวผมนอนโซฟาเอง’

“ได้ไง อุตส่าห์พามาเที่ยวขอบคุณที่ดูแลกูตอนเป็นไข้ทั้งที กูไม่ยอมให้มึงนอนโซฟาหรอก”

อ๋อ ประเด็นคือพามาเที่ยวแทนคำขอบคุณที่ไม่ได้ยินเขาพูดเลยสักครั้ง อ่า...ที่จริงเขาก็มีมุมที่เป็นคนปกติเหมือนกันนะครับ ถึงในหลายๆ มุมจะเกินปกติไปหน่อยก็เถอะ

‘งั้นผมนอนบนเตียงกับพี่ โอเคไหม’

“แต่กูนอนดิ้น”

‘จะให้ผมใช้กุญแจมือล็อคพี่ไว้ไหมล่ะครับ’

พี่ทองมองหน้าผมอึ้งๆ ก่อนจะขยับตัวถอยหลังอย่างรวดเร็ว “ทำไมมึงต้องพกของแบบนั้นมาด้วย! คิดจะทำอะไรกูใช่ไหม”

-_- แหม ถ้าผมคิดจริงๆ นี่คงมีหลายๆ คนด่าผมว่าสิ้นคิดล่ะครับ และผมคงไม่สามารถกระทำชำเราผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าผมได้หรอก แต่ถ้าให้เขาทำก็ไม่แน่...

‘ล้อเล่นครับ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอกน่า ผมชอบผู้หญิงนะ ไม่ได้ชอบผู้ชาย’

“แล้วไป กูยิ่งเสน่ห์แรงอยู่ด้วย กลัวทำมึงหลง” โหะ เสน่ห์แรง อยากจะหัวเราะใส่หน้าจริงๆ อยากถามนะว่าจะมีผู้หญิงหรือเกย์ที่ไหนที่มันหลงผู้ชายใส่เสื้อสีเหลืองลายดอกและมีผ้าปิดจมูกไว้ครึ่งหน้าได้ลงคอ

‘ผมไม่หลงใครง่ายๆ หรอกน่า -_- ยิ่งกับพี่แล้ว ยิ่งหลงไม่ลง แค่นึกหน้าพี่ตอนอ้วก ความลุ่มหลงก็ติดลบไปหมดแล้วล่ะครับ’

“เอออออออออ ปากดี แล้วอย่าให้รู้ว่ามาหลงรักกูนะมึง จะหักอกซะให้เข็ด”

‘ผมไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอกน่า’

“เด็กเวร -*- ไม่น่ารักเลยจริงๆ มึงเนี่ย”

ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินไปจัดเสื้อผ้าของตัวเองเข้าตู้ ถึงจะมาแค่สองคืนสามวัน แต่เอาเสื้อออกไปแขวนไว้ดีกว่าครับ จะได้ไม่ยับมาก จัดของตัวเองเสร็จแล้วก็ช่วยจัดของพี่ทองด้วย เพราะตอนนี้เขากำลังง่วนอยู่กับการเติมลมให้ห่วงยางอยู่ ว่าแต่ว่า...กางเกงในลายชินจังนี่มันคืออะไรครับ?

“เฮ้ยยยยย!”

พี่ทองพอเห็นว่าในมือของผมกำลังถืออะไรอยู่ก็ร้องเสียงหลง ก่อนจะรีบปล่อยห่วงยางในมือแล้วกระโจนมาแย่งกางเกงในไปซ่อนไว้ข้างหลัง

“ห้ามบอกใคร”

ผมคงไม่โรคจิตเอาเรื่องรสนิยมกางเกงในของเขาไปป่าวประกาศให้คนอื่นฟังหรอกนะ -_-

“แล้วก็ห้ามหัวเราะด้วย เพราะหมวยเล็กซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด”

หมวยเล็กคงเป็นน้องสาวของเขาสินะครับ...อืม รู้เพิ่มมาอีกอย่างหนึ่งแล้วว่าเขาไม่ใช่ลูกคนเดียว

‘พี่มีน้องสาวด้วยเหรอ?’ ผมส่งไลน์ไปถาม พี่ทองพอได้อ่านก็ยิ้มออกมาทันที สีหน้าอ่อนโยนมากเมื่อเริ่มพูด

“มีสองคน ชื่อเพชรกับพลอย น้องพลอยเป็นคนเล็ก เพิ่งเข้าอนุบาลสอง ส่วนน้องเพชรอยู่ปอห้า”

น้องสาวของพี่ทองอายุห่างจากเขามากจริงๆ คงเป็นสิบๆ ปีเลยก็ว่าได้ อ่า...ผมชักอยากเห็นม๊าของพี่ทองแล้วสิครับว่าจะอายุสักเท่าไหร่ ทำไมมีลูกคนแรกอายุมากขนาดนี้ =O=;

แต่ความจริงที่ผมได้รู้อีกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้คือ เดซี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาเพียงอย่างเดียว ยังมีน้องเพชรกับน้องพลอยเพิ่มเข้าไปอีก

อยากเห็น...ตอนที่พี่ทองอยู่กับน้องๆ จังเลยนะครับ

“กูมีคลิป อยากดูไหม”

ผมทำหน้าสงสัยเพราะไม่รู้ว่าคลิปที่พี่ทองพูดถึงคือคลิปอะไร แต่ก็ยอมเดินเข้าไปนั่งลงใกล้ๆ รอแค่ไม่กี่นาที พี่ทองก็กดเล่นคลิปที่เขาอัดไว้ให้ผมดู

‘เฮียทองแกล้งหนู ม๊าจ๋า เฮียทองแกล้งหนู ฮืออออ’ เด็กตัวขาว ตากลมโตแต่มีชั้นเดียว แก้มโย้อย่างกะซาลาเปากำลังร้องไห้โยเยโดยมีเสียงของผู้ชายที่กำลังยิ้มร่าอยู่ตอนนี้หัวเราะเป็นซาวน์ประกอบ

อ๋อ...อัดคลิปตอนน้องสาวร้องไห้ไว้นี่เอง =_=;

‘หมวยเล็กเด็กไม่ดี เฮียต้องตีเข้าใจไหม ต่อไปจะได้ไม่ทำอีก’

‘หนูไม่ผิกกกกนะ เจ๊แย่งของหนูก่อง เฮียทองใจล้าย ทำไมไม่ตีเจ๊บ้างงงง ฮือออ หนูจะฟ้องเตี่ยยยย’ อ่า น้องพลอยน่ารักจังเลย แถมยังพูดไม่ชัดด้วย เห็นน้องกำลังร้องไห้นี่น่าสงสารสุดๆ พี่ทองตีลงได้ยังไง น่ารักขนาดนี้

เป็นคลิปสั้นๆ ที่จบลงในเวลาแค่ไม่กี่วินาที แต่ผมกลับรู้สึกได้ถึงความรักความเอาใจใส่ที่พี่ทองมีให้กับน้องสาวของเขา ในขณะที่ลึกๆ แล้วก็รู้สึกอิจฉาเพราะผมเป็นลูกคนเดียว ตอนเด็กๆ ยังมีคุณแม่คอยอยู่เคียงข้าง แต่ตอนนี้...ผมกลับไม่มีใคร

“น่ารักใช่ไหมล่ะ แต่ดื้อมาก ชอบแย่งตุ๊กตากับเพชร เตี่ยกับม๊าไม่กล้าตีหรอก กูต้องตีเอง ไม่งั้นจะเสียนิสัย แต่ทั้งบ้านน่ะ หมวยเรียกชื่อกูชัดที่สุดแล้วล่ะ”

ก็แน่ล่ะสิครับ ชื่อของพี่มีตัวสะกดแม่กงนี่นา น้องเรียกชัดก็ไม่แปลก แต่อย่าไปพูดขัดรอยยิ้มของเขาเลยครับ ...ยิ้มแล้วดูดีแบบนี้ผมก็อยากมองนานๆ

“ไว้ว่างๆ กูจะพาน้องไปเล่นด้วย กูรู้ว่ามึงเหงา”

ผมขยับยิ้มตามรอยยิ้มของคนตรงหน้า ก่อนมือใหญ่จะวางทาบลงบนหัวของผมแล้วขยี้เบาๆ

“อีกอย่างถึงมึงจะยิ้มยาก ชอบทำหน้าเฉยบ่อยๆ แต่มึงก็เป็นคนดี แล้วต่อไปก็จะได้มาเป็นรุ่นน้องในมหาลัยเดียวกับกูแล้ว ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกกูได้ แต่กูจะช่วยหรือไม่ช่วยนั่นก็อีกเรื่อง”

-_- แรกเริ่มเดิมทีเหมือนจะดูดีอยู่นะครับ แล้วไหงจบประโยคอย่างนี้ล่ะพี่

“ล้อเล่นน่า กูเต็มใจช่วยอยู่แล้ว หึหึ แต่ที่จริงมึงจะเรียกกูว่าเฮียเหมือนน้องสาวกูก็ได้นะ กูไม่ว่าหรอก มีน้องชายเพิ่มมาอีกคนก็ไม่เลว”

‘ใครจะอยากเป็นน้องของคนบ้าๆ อย่างพี่ล่ะ’

พี่ทองพอได้อ่านข้อความที่ผมส่งไปทางไลน์ก็ถึงกับหันกลับมาล็อคคอผมแล้วจี้เอวทันที

“หน็อยยย ไอ้ชงโค กูอุตส่าห์จะยอมเป็นพี่ชายให้ยังจะมาเล่นตัว เจอนี่หน่อยเป็นไง หึหึ”

โอยยย ขนลุกไปหมดแล้ว จี้โดนแต่จุดอ่อนของผมทั้งนั้นเลย ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด หัวเราะจนน้ำตาซึมพี่ทองก็ยังไม่ปราณี

“พูดไม่ได้ แต่หัวเราะดังเชียวนะมึง หึหึ หยุดหัวเราะแล้วก็มาช่วยกูสูบห่วงยางซะดีๆ จะได้ออกไปเล่นน้ำกัน”

ครับๆ สั่งจังเลยครับ นี่ถ้าผมมีพี่ชายอย่างนี้จริงๆ ชีวิตคงไม่มีวันสงบสุขแน่ๆ -_-

.
.
.

“ขนาดห่วงยางมึงยังสกรีนรูปของเดซี่ติดไว้ นี่กูจะไม่แปลกใจเลยนะถ้าอีกสามเดือนไม่มีข่าวมึงปลุกปล้ำลูกมึงอ่ะ” พี่โนพูดแขวะขึ้นมาทันทีที่เห็นพี่ทองแบกห่วงยางที่ผมกับเขาร่วมด้วยช่วยกันสูบ เดินเข้ามารวมกลุ่มที่มีพี่ดีนนอนอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ตัวยาวและแฟนพี่โนกำลังเล่นก่อกองทรายอยู่ใกล้ๆ

“สกปรก คิดแต่เรื่องสกปรก นี่คุณทนคบกับผู้ชายจิตใจเลวทรามอย่างนี้ได้ยังไงครับเนี่ย” พี่ทองแสยะยิ้มพลางหันไปตั้งคำถามกับแฟนพี่โนที่ทำได้แค่ยิ้มตอบกลับมาเท่านั้น

“ยิมคงอยากบอกว่าพลาด แต่ก็อยากรักษามารยาทอยู่” พี่ดีนเป็นคนให้คำตอบแทนทั้งๆ ที่สายตาหลังแว่นกรอบเหลี่ยมยังคงไม่ละจากหนังสือที่กำลังถือ

“หุบปากไปเลยไอ้ดีน อ่านหนังสือไปเงียบๆ เถอะมึง” พี่โนโวยกลับ ก่อนจะเคลื่อนย้ายตัวอย่างรวดเร็วเข้ามาหาผม

“ชงโค ไปเล่นน้ำกับพี่เอาไหมครับ ว่ายน้ำเป็นรึเปล่าเอ่ย พี่สอนให้เอาไหม?”

-_- ผมไม่ค่อยชินกับการที่มีผู้ชายเข้ามาพูดจาด้วยน้ำเสียงหวานๆ แบบนี้เท่าไหร่เลยขยับไปหลบหลังพี่ทอง

“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ไม่ต้องกลัว พี่ไม่ทำอะไรหรอก มามะ”

ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แล้วไอ้อาการขยิบตาซ้ายนั่นคืออะไร พี่เป็นโรคชักกระตุกเหรอครับ

“พอได้ละ ไปให้ห่างเลยไป เด็กมันไม่เล่นด้วยก็ยังจะมาใกล้อยู่ได้” พี่ทองพูดพร้อมกับยันหน้าพี่โนไว้ด้วยมือข้างเดียว

“โหยยย ชงโค ทำไมทำกับพี่อย่างนี้ล่ะครับ ปล่อยกูสิวะไอ้ทอง ชงโคจ๋าชงโค ตอบให้พี่ชื่นใจหน่อยเร้ววว”

“=_= อยากถีบหน้ามึงจริงๆ กูยังไม่ได้บอกหรือไงว่าน้องพูดไม่ได้”

“ห้ะ!”

“กูบอกว่าน้องพูดไม่ได้”

“มึงเพิ่งบอก!”

จะเป็นแบบนี้เสมอ เวลาที่มีคนรู้ว่าผมพูดไม่ได้ จะถูกมองด้วยความสงสาร แล้วจากนั้นพวกเขาก็จะถามถึงสาเหตุและจบลงที่คำว่า ‘สู้ๆ นะ เป็นกำลังใจให้’ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมต้องเจอกับเรื่องทำนองนี้บ่อยๆ จนคำว่าเป็นกำลังใจให้ กลับกลายเป็นเหมือนคำพูดที่พูดไปตามมารยาท เพราะผมคิดจริงๆ เลยว่า คงไม่มีใครหรอกที่จะพูดว่าสมน้ำหน้าออกมา ก็สังคมมนุษย์น่ะ...ถนัดใส่หน้ากากเข้าหากันอยู่แล้วนี่ครับ ถึงผมจะรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่ใส่หน้ากาก แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลยกับความสงสารเวทนาที่คนอื่นมอบให้

“บอกช้าบอกเร็วก็ไม่เห็นต่าง แล้วก็ไม่ต้องพ่นอะไรออกมาอีก ไปดูแลแฟนมึงโน่นไป พาเขามาก็ไม่สนใจ เดี๋ยวกูตีท้ายครัวแม่ง”

แต่พี่ทองเป็นคนเดียวที่ไม่สนใจเรื่องพวกนั้น เขาไม่เคยมองผมด้วยความสงสาร ไม่เคยถามสักคำว่าทำไมถึงพูดไม่ได้ เขายังคงคุยกับผม ทั้งๆ ที่เวลาตั้งคำถามก็ต้องรอคำตอบจากผมหลายนาที เขาไม่ได้มองผมต่างจากคนอื่นเลย...ทั้งๆ ที่คนอื่นๆ มองผมว่าเป็นคนพิการที่ไม่สามารถสื่อสารได้อย่างปกติ

“เฮ้ย อย่านะมึง โอเคๆ ไปก็ได้วะ ชงโคจ๋า ไว้ไอ้ทองเผลอแล้วเราไปเล่นน้ำด้วยกันน้า”

ผมไม่ได้ตอบรับอะไรไป แค่มองพี่โนที่วิ่งกลับไปช่วยแฟนก่อกองทรายก็เท่านั้น

“ไม่ต้องคิดมาก มันไม่ใช่คนไม่ดีหรอก แค่บางทีก็พูดมากไปหน่อย”

พี่ทองนี่ยังไง พูดกลับไปกลับมา สรุปคือเพื่อนเขาเป็นคนดีหรือไม่ดีกันแน่

“ไม่ต้องมามองหน้า ไปเล่นน้ำกันเถอะ กูใจดีให้ยืมห่วงยางด้วยนะ”

แต่ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะขอยืมห่วงยางรูปน้องเดซี่ของเขา มันคงรู้สึกแปลกๆ ล่ะครับ คงเหมือนได้ขี่วัวเล่นน้ำทะเล

ผมเดินตามหลังพี่ทองไป พร้อมๆ กับกวาดตามองไปรอบๆ ตัว อืม...ที่นี่คนค่อนข้างเยอะทีเดียว แต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะช่วงเดือนเมษามักจะเป็นช่วงที่ทะเลกลายเป็นสถานที่ยอดฮิต บ้างมากันเป็นครอบครัว บ้างมากับกลุ่มเพื่อน บ้างเป็นคณะทัวร์จากต่างจังหวัด หรือเป็นกลุ่มชาวต่างชาติที่มาพักผ่อน ผู้หญิงในชุดว่ายน้ำสวยๆ ก็เยอะ ยิ่งผู้หญิงต่างชาตินี่...บางคนโนบราก็มีครับ

“เดินก็ดูทางบ้าง เหยียบเปลือกหอยขึ้นมาจะทำไง” เสียงของพี่ทองดังขึ้นใกล้ๆ ก่อนที่มือของผมจะถูกเขากุมไว้ แล้วลากให้เดินตาม

อ่า...ทำไมแผ่นหลังของผู้ชายบ้าๆ อย่างเขาถึงได้ดูอบอุ่นอย่างนี้นะ...มันจะเป็นยังไงถ้าได้แนบใบหน้าลงไป คงอุ่นมากใช่ไหม...แล้วจะรู้สึกดีรึเปล่า?

=_=! เหยยยย ตกใจตัวเองจริงๆ นะ ที่เผลอไปคิดอะไรบ้าๆ เข้า

“เล่นแถวนี้ละกัน คนน้อยหน่อย”

พี่ทองหยุดเดิน ผมก็เลยหยุดตาม และโดยไม่ทันตั้งตัว มือที่กุมมือผมไว้ก็ปล่อยออก แทนที่ด้วยแขนแข็งแรงทั้งสองข้างที่สอดโอบรอบเอว หลังจากนั้นผมก็ถูกเหวี่ยงให้ตกตามแรงโน้มถ่วงของโลกลงไปในน้ำ

ตูม!

โอ้ยยย น้ำเข้าจมูกผม!

แค่กๆๆ

“ฮ่าๆๆๆ เป็นไง เย็นชื่นใจรึเปล่าครับทูนหัว”

หน็อยยย ไอ้พี่ทอง วันนี้มึงอย่าอยู่เลย!

พอตั้งตัวได้ผมก็วิ่งลุยน้ำขึ้นมา อาศัยจังหวะที่ไอ้พี่ทองมันหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง กระโดดขึ้นเกาะที่หลังมันก่อนจะงับเข้าที่ไหล่มันแรงๆ

“โอ้ยยยย ชงโค ปล่อยกู! ไอ้เด็กบ้า อ๊ากกกกกกก”

พี่ทองสะบัดตัวเหมือนช้างกำลังตกมันเลย แต่ผมไม่ยอมปล่อยแน่ๆ สมน้ำหน้า อยากแกล้งคนอื่นก่อนดีนัก

“ชงโคจ๋า ยอมแล้วจ้า ยอมแล้วๆ เฮียเจ็บบบบ”

เวลาได้ยินเขาแทนตัวเองว่าเฮียแล้ว...ทำไมถึงรู้สึกอบอุ่นใจนักก็ไม่รู้

ผมยอมถอนเขี้ยวออกจากไหล่ของเขา แต่ก็ยังเกาะที่หลังเขาแน่น เพราะผมรู้ว่าถ้าผมลงนะ พี่ทองต้องเอาคืนผมแน่ๆ เลย

“กัดทำไมเล่า แค่โยนลงน้ำแค่นี้ ไม่เห็นต้องรุนแรงกับกูเลยนี่หว่า”

เห็นพี่ทองทำหน้าบึ้งๆ แล้วผมก็อยากหัวเราะ แต่เห็นเลือดซึมออกจากรอยกัดแล้วก็อดสงสารเขาไม่ได้ เลยจิ้มนิ้วไปที่แก้มเขา พี่ทองหันมามองทันที

ระยะประชิดขนาดนี้...ทำไมผมถึงละสายตาจากเขาไปไม่ได้ก็ไม่รู้

“วิธีขอโทษคนอื่นหรือไง”

ผมพยักหน้า พี่ทองเลยดีดหน้าผากผมไปหนึ่งที

“ลงไปได้แล้ว เกาะหลังกูเป็นโคอาล่าเลยนะมึง”

ผมยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้า

“ดื้อไม่แพ้น้องสาวกูเลยมึงเนี่ย” ถึงจะบ่น แต่เขาก็ไม่ได้พยายามทำให้ผมลงจากหลัง เพราะอย่างนั้นผมเลยได้ลงทะเลอีกครั้งทั้งๆ ที่ยังเกาะอยู่บนหลังพี่ทองอยู่

“คลื่นแรงว่ะ นี่ถ้าเดซี่ได้มาด้วยคงดี แต่ม๊าไม่ยอมให้กูเอาเดซี่ขึ้นรถ”

ต้องขอบคุณม๊าของพี่ทองนะครับที่ไม่ยอม ไม่งั้นผมก็นึกภาพไม่ออกว่าเดซี่จะนั่งเบาะหลังบนรถผมมาได้ยังไง ในเมื่อจากสภาพของจุ๊บแจงคงพาเรามาไกลถึงนี่ไม่ได้แน่ๆ

“ม๊าน่ะใจร้ายกับกูมากเลยนะ มึงว่ามั้ย ลูกชายตัวเองแท้ๆ ไม่คิดจะตามใจหรอก”

ขนาดม๊าไม่ตามใจเขายังเป็นคนอย่างนี้ แล้วถ้าตามใจนี่...จะออกมาแบบไหน

“ชงโค เดี๋ยวมึงขึ้นขี่ห่วงยางละกัน กูจะลากไปตรงโน้น มุมนั้นวิวกำลังสวย”

อ่า...วิวกำลังสวยที่ว่าของพี่ทองน่ะ ไม่ใช่วิวธรรมชาติหรอกครับ แต่มันเป็นจุดที่ได้มองสาวสวยในชุดว่ายน้ำได้ถนัด ผมก็ไม่ขัดอะไรครับ ก็มันสวยจริงๆ นี่หว่า หึหึ

“มึงว่าคนไหนแจ่ม กูว่าชุดดำนั่นโคตรเซ็กซี่” พี่ทองหันมาถามความเห็นเมื่อพวกเรามาถึงจุดที่ว่านั่นกันแล้ว แต่ผมว่าคนชุดดำนั่นยังไม่เท่าไหร่ ต้องสีเขียวน้ำทะเลคนนั้นสิครับ ถึงจะเรียกว่าแจ่มของจริง

“มึงว่าคนนั้นเหรอ เออว่ะ ไม่เถียง”

แน่นอนสิครับ ถ้าเรื่องมองผู้หญิง ผมก็เชี่ยวชาญไม่แพ้ใครหรอก แต่ไอ้ที่ไม่เคยมีแฟนมาสักคนนี่ ก็เป็นเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นแฟนกับคนใบ้อย่างผม ใครล่ะครับอยากจะมารักกับคนพูดไม่ได้...คงน่าหงุดหงิดใจที่แม้แต่คำว่ารักก็จะไม่เคยได้ยินจากปากของแฟน

“ชงโค มึงว่าคู่นั้นกำลังทำอะไรกันวะ” จู่ๆ เสียงของพี่ทองก็กลายเป็นเสียงกระซิบที่ดังขึ้นข้างๆ หู ผมหันไปมองตามสายตาของเขา ก็พบว่าคู่รักหญิงชายคู่หนึ่งกำลังทำท่าแปลกๆ ท่ามกลางคนที่รายล้อมอยู่รอบตัวจำนวนไม่น้อย แต่เพราะไม่มีใครสนใจใครเลยไม่มีใครสังเกตเห็น คงมีแต่พวกผมที่กำลังส่องสาวๆ อยู่นี่แหละครับที่ไปสะดุดเข้า

“กูว่าเอากันในน้ำแหงๆ” คงจะไม่ถึงขั้นนั้นหรอกครับ ผู้หญิงอาจจะแค่ช่วยผู้ชายก็ได้ เพราะสีหน้าของผู้ชายน่ะฟินกว่าเยอะ

เอ๊ะ แล้วผมจะมานั่งวิเคราะห์เรื่องของคนอื่นทำไมล่ะครับ

ผมสะกิดพี่ทองก่อนจะทำมือทำไม้เป็นเชิงบอกเขาว่า ไปเล่นที่อื่นกันเถอะ แต่พี่ทองไม่ได้เก็ทอะไรเลยครับ กลับลากห่วงยางที่ผมนั่งอยู่เข้าไปใกล้สองคนนั้นมากยิ่งขึ้น และเพราะโจ่งแจ้งเกินไป สองพระนางจำเป็นถึงได้รู้ตัวว่ามีคนสังเกตเห็น เลยรีบขึ้นจากน้ำโดยเร็ว

“อะไรวะ ไม่ได้เอากันหรอกเหรอ” พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ แต่สายตาก็ยังไม่ละจากชายหญิงทั้งสองคน

“ตามไปดูกันมั้ยมึง กูว่ามันไม่จบง่ายๆ แน่”

ผมก็ไม่คิดว่ามันจะจบง่ายๆ หรอก แต่ไม่ใช่พวกเขาสองคนนะ มีแต่คนที่อยู่ข้างๆ ผมนี่แหละที่ไม่จบ -_-

ด้วยเหตุนั้นผมกับพี่ทองก็เลยต้องขึ้นจากน้ำ พร้อมกับเร่งฝีเท้าตามสองพระนางนั่นให้ทัน ตาคมกริบของพี่ทองนี่ทำงานได้สุดยอดจริงๆ เพราะกวาดหาคนแปลกหน้าสองคนเมื่อกี้ท่ามกลางคนจำนวนมากได้อย่างรวดเร็ว โคตรนับถือ หรือไอ้ความอยากรู้อยากเห็นมันครอบงำจิตใจให้มีพลังขึ้นมาก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้มันทำให้ผมกับเขาต้องมาเบียดกันอยู่ในมุมแคบๆ เพื่อแอบดูคนอื่นเขากำลังขึ้นสวรรค์กัน

ผมน่ะ เวลาดูหนังหรือการ์ตูนโป๊ก็ไม่เคยรู้สึกอายเลยสักที แต่ไม่รู้ทำไม พอมาเจอของจริงกลับอยากมุดดินหนีอย่างนี้นะ แต่พี่ทองไม่เหมือนผม เขาทำหน้ามีอารมณ์ร่วมเหมือนกำลังเกาะขากางเกงว่ายน้ำของผู้ชายคนนั้นขึ้นสวรรค์ ยิ่งเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังอยู่ใกล้ๆ ยิ่งทำให้ผมสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังตื่นตัว แรงเสียดสีเล็กๆ จากการยืนเบียดกันของเราสองคนทำให้ผมยิ่งไม่กล้ามองหน้าพี่ทองในตอนนี้

เสียงครางของสองคนนั้นดังคละเคล้ากันอย่างแผ่วเบา ในขณะที่พี่ทองเลิกมองหนังสดตรงนั้นแล้ว แต่กลับกำลังมองหน้าผมแทน ส่วนผมกลับทำได้แค่ก้มหน้าลงมองแผ่นอกกว้างของเขาก็แค่นั้น

“ไปกันเถอะ” พี่ทองกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู แต่ปลายจมูกที่เฉียดแก้มของผมไปกลับทำให้รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาได้

“ชงโค”

นานมากแล้ว...ที่ไม่มีใครเรียกชื่อผมด้วยเสียงที่อบอุ่นอย่างนี้ ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่ทอง และก่อนที่จะได้รู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ผมก็โน้มใบหน้าเขาลงมาแล้วแนบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของเขาซะแล้ว

ทั้งความอุ่นจากลิ้นและจากริมฝีปากของพี่ทองทำให้สมองของผมหยุดทำงานไปชั่วขณะ ภาพในระยะสายตาตอนนี้มีเพียงดวงตาคมกริบที่สบมองมาเท่านั้น เป็นเวลาเนิ่นนานกว่าทุกอย่างจะหยุดลง เสียงครางของชายหญิงสองคนนั้นหายไปแล้ว...เหลือเพียงแต่ความเงียบระหว่างผมกับพี่ทอง

“คงมีแต่ชงโคดอกนี้ ที่กูไม่แพ้เกสรของมัน” พี่ทองพูดเสียงนุ่ม ก้มลงจูบริมฝีปากผมอีกครั้งแล้วผละออก ก่อนจะกุมมือผมไว้แล้วพาเดินออกมา

เฮ้อ...ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า...จูบแรกของผม คนบ้าๆ อย่างเขาจะได้ไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 13-05-2014 18:00:35
.
.
.

ผมไม่ใช่สาวน้อยที่จะมัวมากังวลกับจูบแรกที่เสียไป เพราะหลังจากนั้นทั้งผมกับพี่ทองก็ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเล่นน้ำด้วยกันตามปกติ ช่วยกันเก็บเปลือกหอยไปฝากหมวยเล็กหมวยใหญ่ ก่อนจะกลับห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกอย่างปกติดี...หรือความจริงแล้วผมอยากจะเชื่ออย่างนั้นมากกว่า เพราะมันไม่มีเหตุผลเลยที่เราสองคนจะเผลอมองกันโดยไม่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดพูดอะไรออกมา...ก็ตอนนั้นน่ะ อารมณ์มันพาไปไม่ใช่เหรอ...ดูหนังโป๊อารมณ์มันก็ขึ้นอยู่แล้ว ยิ่งได้มาดูหนังสด มันคงจะยิ่งไปกันใหญ่ แต่เพราะอะไรกันล่ะ...ที่ทำให้ผมต้องคอยมองหาเขาอยู่เรื่อยเลย แค่เขาไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็ต้องมองหาซะแล้ว...ผมกำลังจะเป็นบ้าเหมือนเขาใช่ไหม

“กินอะไรหรือยัง” พี่ดีนเดินมาที่โต๊ะอาหารที่พวกเรานัดกันไว้พร้อมกับหนังสือเล่มเดิม

ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ในขณะที่พี่ดีนนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ติดกับผม

“ไอ้ทองล่ะ”

ผมก็ส่ายหน้าอีกเช่นกัน เพราะเขาเดินไปไหนก็ไม่รู้ ไม่บอกไว้ด้วย

“หิวรึยัง เดี๋ยวพี่ไปตักให้”

ผมพยักหน้า พี่ดีนคลี่ยิ้มนิดๆ แล้ววางมือลงบนหัวผมพร้อมกับขยี้เบาๆ

“ใช้ภาษามือก็ได้ พี่เข้าใจ เพราะน้องสาวพี่ก็พูดไม่ได้เหมือนกัน แต่ชงโคโชคดีกว่าที่ได้ยิน น้องสาวพี่ต้องใช้เครื่องช่วยฟัง ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพูดไม่ได้อยู่ดี”

นี่เป็นประโยคยาวๆ จากพี่ดีนที่ผมคิดว่าเขาเป็นคนพูดน้อย แต่ความจริงแล้วพี่ดีนก็ไม่ได้น่ากลัวเลย เขาดูน่าคบมากกว่าพี่โนซะอีก -O-;

‘ขอบคุณครับ ผมไปตักพร้อมพี่ก็ได้’

“งั้นไปกัน อาหารที่นี่อร่อยๆ ทั้งนั้น” พี่ดีนวางหนังสือลง แล้วเดินนำผมไปที่ซุ้มอาหาร ที่รีสอร์ทนี้เขามีห้องอาหารบุฟเฟ่สำหรับแขกที่มาพักน่ะครับ ค่าอาหารรวมกับค่าห้องไว้แล้ว

‘พี่ดีนมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอครับ’

“ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มาเที่ยวหรอก มาช่วยงานพ่อ นี่เป็นรีสอร์ทของตระกูลพี่เอง”

เหยยยยย พี่ทองมีเพื่อนรวยๆ กับเขาด้วย =O=

“ตักปลานึ่งมะนาวไปด้วย ของโปรดไอ้ทอง”

หืม ของโปรดของเขาเหรอ...

‘แล้วมีอะไรที่พี่ทองชอบอีกไหมครับ’

พี่ดีนหันมามองหน้าผม ก่อนจะอมยิ้มอย่างที่ผมก็ไม่รู้ความหมาย

“มันชอบอาหารที่ทำจากปลาทุกอย่าง ส่วนของหวานก็บัวลอยเผือก ผลไม้นี่พี่ไม่แน่ใจ แต่เวลามันซื้อผลไม้จะต้องมีมะละกอด้วยทุกครั้ง”

โหววว นี่คือแฟนพันธุ์แท้ของพี่ทองใช่ไหม รู้จริงอะไรจริง พี่ดีนสุดยอดเลย เป็นเพื่อนที่ใส่ใจเพื่อนจริงๆ แต่ถ้าผมไปถามพี่ทองนะว่าพี่ดีนชอบอะไรบ้าง ผมว่าคนบ้าอย่างนั้นไม่รู้สักอย่างหรอก

“อยากรู้ไปทำไมเหรอ?”

‘ก็...แค่อยากรู้เฉยๆ ครับ นึกว่าคนบ้าๆ อย่างเขาจะไม่กินอาหารที่มนุษย์กินกัน’

“ฮ่าๆๆ หญ้ามันก็กินนะ ชิมรสชาติก่อนให้ลูกสาวมันกินยังไงล่ะ”

=_=; นี่ผมเผลอไปหวั่นไหวกับผู้ชายที่กินหญ้าได้เหรอครับ

“สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงเข้มๆ พร้อมกับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทองโผล่มาจากทางซ้ายมือของผม พี่ดีนยักไหล่พลางยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ให้คำตอบ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมกับจานอาหารเต็มสองมือ

“ชงโค คุยไรกับมัน”

ผมส่ายหน้าแล้วส่งจานอาหารให้พี่ทองช่วยถือ เขารับจานไปแต่ก็ยังหน้าบึ้ง ไม่พอยังยื่นมือข้างที่ว่างมาผลักหัวผมอีก

“ตักปลาไปอีกจาน แล้วเอายำรวมมิตรไปให้ไอ้โน กับแกงจืดปลาหมึกยัดไส้ไปให้ไอ้ดีนด้วย เดี๋ยวกูมาช่วยถือ”

พี่ทองเดินเอาจานกลับไปไว้ที่โต๊ะ ในขณะที่ผมได้แต่มองตามหลังเขาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่จริง...เขาก็ใส่ใจคนอื่นมากกว่าที่ผมคิดนะครับ

พอตักอาหารทุกอย่างครบตามที่ต้องการ ทุกคนก็มากันครบ คราวนี้ผมได้ทำความรู้จักกับแฟนพี่โนอย่างเป็นทางการซะทีครับ พี่เขาชื่อพี่ยิม คบกับพี่โนมาได้สามปีแล้ว แต่เขาเป็นผู้หญิงไม่ค่อยพูด ถนัดแต่ยิ้มอย่างเดียว แถมยังดูเหมือนไม่ใส่ใจกับความเจ้าชู้ของพี่โนเลยสักนิด ถูกทิ้งๆ ขว้างๆ ก็ไม่เห็นพี่เขาโวยวายอะไร เอาจริงๆ ก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคบกันอยู่รึเปล่า? ถึงอย่างนั้นระหว่างสองคนนี้ก็ยังมีบรรยากาศดีๆ อยู่ล่ะครับ ส่วนพี่ทองผู้ที่ไม่สนใจบรรยากาศโรแมนติกอะไรสักเท่าไหร่กำลังสาธยายเรื่องที่ไปพบเจอมาเมื่อบ่ายนี้ให้เพื่อนๆ เขาฟัง พี่ดีนตั้งใจฟังอย่างสงบก็จริง แต่พี่โนนี่ได้แต่บ่นว่าพี่ทองไม่เรียกให้ไปดูด้วย ผมคิดนะว่าต่อให้จะเถียงกันบ่อยๆ แต่พี่โนกับพี่ทองก็เคมีตรงกันมากที่สุด ประมาณพี่ทองนำ พี่โนให้ท้าย ทว่า...ถ้าไม่มีพี่ดีนคอยปราม สองคนนี้ก็พากันล่มจมแน่ๆ ล่ะครับ

แต่...ตลอดมื้ออาหารที่มีแต่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ มือของพี่ทองก็กุมมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย ถ้าหากว่ามีใครก้มลงมองใต้โต๊ะ...ก็คงจะเห็นว่ามือของเราสองคน...จับกันอยู่

มันเป็นความรู้สึกที่ก็อธิบายไม่ได้...แค่ผมอุ่นใจมากที่ได้จับมือกับเขาอย่างนี้ ไม่มีเหตุผลที่จะมาอธิบายสำหรับการกระทำ เพราะมันเป็นแค่ความรู้สึกที่ว่า...ตอนนี้อยากทำอะไร ก็เท่านั้น

................................To be continue........................................

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยค่า ส่วนเรื่องของพี่ทอง มันเกิดหลังจากที่พี่โปรดเจอปลื้มแล้วค่ะ พี่ทองปีห้า ตอนนี้พี่โปรดปีสี่เพราะพี่โปรดเรียนช้าไปหนึ่งปีการศึกษา ในระยะเวลานี้พี่โปรดกับปลื้มเขาไปกันได้ด้วยดีแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ เหลือแต่อีตาพี่ทองนี่แหละค่ะ ยังลูกผีลูกคน
ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ ฝนตกบ่อยๆ อย่างนี้ คงมีคนเป็นหวัดกันเยอะ  :กอด1:
แอคเค้าท์คุ้นๆ กันทั้งนั้นเลย ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ  :pig4:

ปล. พาน้องมาทะเลให้แล้วค่าาาาา ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-05-2014 18:18:24
น้องชงโคน่ารักกกกกกกกก มาๆให้เสี่ยกอดที  :กอด1: :กอด1:

พี่ดีน พี่โน พี่ทอง 3 หน่อนี้สนิทกันจริงๆนะเนี่ย แอบอิจฉาเบาๆ

******

นาทีทอง!!!! จูบแรกน้องชงโคก็ให้พี่ทองไปซะแล้ว แล้วก็แอบหวั่นไหวแล้วด้วย แล้วๆๆๆๆๆๆๆ แล้วคุณพี่ทองก็จับมือน้องตลอดมื้อเย็น อร๊ายยยยยยยยย ฟินๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปอลอ ตอนหน้าขอยาวๆอีกนะคะ ชื่นจายยยย

ปอลอลอ มาไวๆน้า แฟนคลับรออยู่ค้าาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 13-05-2014 18:20:25
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 13-05-2014 18:24:21
โอ๊ยยยยยยยยยยยตายแล้วววววววววววว

พี่ทองน่ารักไปนะ 


กริ๊สสสส >>><<<    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 13-05-2014 18:25:42
เปลี่ยนจากพี่ทองเป็นพี่ดีนแทนได้มั้ย แลดูอบอุ๊นอบอุ่นอะ  :hao6:   

 *โดนอิพี่ทองตบ*
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-05-2014 18:45:35
....พี่ดีนคู่ใครคะ พาแฟนมาแนะนำตัวโหน่ย

อย่าบอกนะว่าพี่ดันจะเป็นมือที่สาม!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 13-05-2014 18:46:05
ชอบจัง น่ารักอบอุ่น

อ่านแล้วสบายใจกับมิตรภาพของเพื่อน และของคนที่รู้สึกดีๆให้กัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 13-05-2014 18:52:41
ชงโคจูบพี่ทองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 13-05-2014 18:56:51
ขอขำกับห่วงยางน้องเดซี่ พ่อคุณเอ้ย รักลูกจริงเชียว
และขอกรี๊ด เค้าจูบกันแล้ว...ฮิ้ววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 13-05-2014 18:57:30
ตลกพี่ทองกินหญ้า 55555555555555555555555555555555555555555555
เพี้ยนมากก แต่น่ารักดี ชงโคก็น่ารััักกก  :man1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-05-2014 18:59:51
น่ารักดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 13-05-2014 19:10:18
ทองคำเอก !!  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 13-05-2014 19:26:23
น่ารักมากกกกก แอบปลื้มพี่ดีนเบาๆ พี่ทองคำเอกไม่ว่ากันนะ555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 13-05-2014 19:27:08
 :mew1: เค้าจูบกันแล้ววววว
พี่ทองหวงน้องชงโคอ่ะดิ จับมือไม่ปล่อยเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-05-2014 19:28:33
 :hao3:
น่ารักอ่าพี่ทองงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 13-05-2014 19:34:23
เฮียนี่รักลูกสาวดีจริงๆ มาทะเลยังเอาตัวแทนลูกสาวมาด้วย   :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 13-05-2014 19:42:35
พี่ทองมันทั้งบ๊อง ทั้งโรคจิต มีอย่างที่ไหนไปแบบดูคนเขาซั่มกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 13-05-2014 20:03:48
รู้สึกอบอุ่นจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 13-05-2014 20:11:37
อ๊ากกกก! พี่ทองนี่ก็มีมุมน่ารักนิดหน่อย? เหมือนกันนะ แต่รู้สึกว่ามุมหื่นจะเยอะกว่านะ -.,-
อ่านแล้วแอบเขิลล 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 13-05-2014 20:12:40
พี่ทองกลัวน้องสนิทกับพี่ดีนเหรอ


แอบจับมือน้องไม่ปล่อยเชียว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-05-2014 20:22:28
สี่ตอนก็จูบกันแล้ว ฟินเบาๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 13-05-2014 20:56:53
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องเดซี่นะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 13-05-2014 21:06:46
 :-[ อีกนิดก็ใกล้หวานละ
แต่อิพี่ทองมันสุดโต่งเกิน บรรยากาศกระเจิงหมด ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-05-2014 21:14:48
พี่ทองปากแข็งเดี๋ยวปั๊ด อิอิ


มาเสม็ดเปล่าเนี่ย เสร็จทุกรายยย  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 13-05-2014 21:16:48
พี่ทองมันเกินบรรยายจริงๆ แถมยังได้จูบแรกน้องชงโคไปแล้ว
อยากจะถามให้ชงโคลองคิดดูอีกทีจริงๆ
เผลอใจกับพี่ทอง จะดีแล้วหรอ555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 13-05-2014 21:55:54

อยากเจอม๊าของพี่ทองคำเอกจีุง  ท่าจะฮ่่า  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 13-05-2014 22:03:54
ชื่อจริงพี่ทองนี่สุดยอดเลย แต่ขำดีที่ต้องชิมหญ้าให้ลูกก่อนเออเนอะ เขารักของเขาจริง ๆ  มีการหวงไม่ให้ชงโคสนิทกับเพื่อนตัวเองด้วย
แอบคิดอะไรกับน้องชงโคบ้างหรือเปล่าพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: katte ที่ 13-05-2014 22:17:42
เป็นนิยายที่คอมมิดี้มากๆ ขำตลอดทั้งตอนเลย โดยเฉพาะที่ดีนบอกว่า ทองกินหญ้า เพื่อชิมรสให้เดซี่ ขำพรืดจนบัวลอยออกจากปาก 55555 ชอบมากค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 13-05-2014 23:44:40
นั่ลลั้คคคคคคคคค
 :-[

ตอนนี้พี่ทองดูเป็นมนุษย์ปกติที่สุดเท่าที่ผ่านมาละ
 :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 14-05-2014 00:21:27
พี่ทองหึงชงโคกับพี่ดีนหรือเปล่า กิ้วๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 14-05-2014 03:23:57
พี่ทองขี้หวง ซึน! (เกรียนๆ)
หวงทั้งลูกสาว ทั้งชงโค ทั้งแว๋ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 14-05-2014 07:56:59
ถึงจะดูบ้าๆแต่ก็อบอุ่นนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 14-05-2014 09:48:08
เค้าจูบกันแล้ว อั๊ยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 14-05-2014 10:26:51
พี่ทองงงง พี่จะแปลกไปไหน555
น้องชงโคน่ารักก น้งเป็นคนดีมากจริงๆ
เรื่องที่ทำให้น้องพูดไม่ได้คงร้ายแรงมากสินะ
รออ่นต่ค่าา สนุกมาก
เป็นกำลังใจให้น้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 14-05-2014 12:47:48
อ๊ายยยจูบกันด้วยย :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 14-05-2014 13:04:59
กรี๊ดดดด เรื่องใหม่ๆๆ
จะติดตามต่อรัวๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 14-05-2014 13:05:21
แอร๊ยยยยยยยย
อยากจะกรีดร้อง กับหนังสด เอ้ย จูบแรกของน้องชค.กับพี่ทคอ.
อยากให้สร้างความร้าวฉานโดยพี่ดีน ขอเชียร์พี่ดีนให้แกล้งพี่ทองได้มั้ยคะ ฮ่าๆ*โดนพี่ทองเอายัดหญ้าปาก*
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 14-05-2014 13:42:18
เรื่องนี้น่ารักจัง ขอตามอ่านด้วยคนนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 14-05-2014 14:14:41
4 ตอนรวด  ชงโคน่ารักเนาะ พี่ทองตลก และหื่น  555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 4 : 13/5/2014 (Page. 3)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 14-05-2014 17:21:07
บ้าใบ้ถือใยบัว

หูตามัวมาใกล้เคียง...ไม่ใช่ละ

ชงโคน่ารักเนอะ พี่ทอง.... :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 14-05-2014 19:18:58
ตอนที่ 5

หลังจากทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกลับห้อง ผมอาบน้ำอีกรอบเพื่อที่ว่าตอนนอนจะได้รู้สึกสบาย ส่วนพี่ทองกำลังปฏิบัติการย่อยสลายไขมันก่อนเข้านอนอยู่

‘วัน ทู ทรี โฟร์ ไฟว์ ซิก เซเว่น ...’

ไม่ต้องสงสัยไปหรอกครับว่าเป็นเสียงอะไร ก็แค่ผู้หญิงหุ่นสวยในทีวีกำลังสอนวิธีเต้นแอโรบิก แต่ที่ผมไม่เข้าใจนี่คือทำไมพี่ต้องมาเต้นดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้ด้วยวะ =_=

“อ้าว อาบน้ำแล้วเหรอ น่าจะมาเต้นด้วยกันก่อน”

ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของพี่ทองแล้วเดินมานั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก ในขณะที่เขาก็นับเลขต่อไปเสียงดังลั่นห้องสารพัดท่าที่คนสอนงัดมาสอน คนเรียนก็ทำตามได้อย่างคล่องแคล่ว นี่คงจะไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งทำครั้งแรกหรอกครับ

“อยู่ที่บ้านกูต้องเต้นเป็นเพื่อนเตี่ยทุกคืนอ่ะ ไม่งั้นเตี่ยไม่ยอมให้นอน เลยติดเป็นนิสัย ถ้าไม่ได้เต้นจะนอนไม่หลับ” จู่ๆ พี่ทองก็หันมาพูดด้วย ยกขายกแขนของเขาไปตามเรื่องตามราว

อืม...นอกจากจะอยากเห็นหน้าม๊าของเขาแล้วเนี่ย ผมยังอยากเจอเตี่ยของเขาอีกคน -_-

“หิวน้ำ ไปเอามาให้หน่อย”

ผมเหลือบสายตาไปมองหน้าพี่ทองเล็กน้อย ก่อนจะยอมเดินไปเปิดตู้เย็นเล็กในห้องเพื่อเอาน้ำมาให้ แต่เอามายื่นให้แล้วเขาก็ยังไม่รับ จนผมต้องไปหาแก้วมาเทน้ำใส่ให้ เขาถึงจะยอมหยุดเต้นแล้วหันมารับแก้วน้ำไปดื่ม พอเห็นเหงื่อที่ผุดพรายตามหน้าผากกำลังจะไหลเข้าตาของเขา ผมเลยต้องรีบหาผ้ามาซับให้

“ดูแลดีว่ะ สนใจมาเป็นแม่ของเดซี่ไหม”

หือ? ผมมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ จู่ๆ จะให้ผมไปเป็นแม่ของวัวนี่นะ บ้าหรือเปล่า? แต่เดี๋ยว...พ่อของเดซี่ก็คือพี่ทองนี่นา...แล้วถ้าเขาถามอย่างนี้

เอ๋!!!!! O_O!!!!

“ทำหน้าตกใจอะไร กูแค่ล้อเล่น ฮ่าๆๆ ไปอาบน้ำดีกว่า ปิดทีวีให้ด้วยล่ะชงโค”

ไอ้บ้า -*-

ผมแทบจะขว้างผ้าที่ใช้ซับเหงื่อให้ตามหลังเขาไป แต่ก็ไม่ทันเพราะพี่ทองหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้แต่เสียงเต้นรัวของหัวใจผมก็เท่านั้น

เรื่องแบบนี้...อย่าล้อเล่นสิครับ

ผมวางผ้าลงบนโต๊ะ ก่อนจะมานั่งทาครีมต่อ เสร็จแล้วก็ปิดไฟกลางห้อง เหลือแต่ไฟหัวเตียงในฝั่งของพี่ทอง เพราะผมจะนอนไม่หลับถ้าหากยังมีแสงไฟอยู่ เคลิ้มๆ กำลังจะหลับ ก็ได้กลิ่นครีมอาบน้ำหอมอ่อนๆ ก่อนที่นอนฝั่งพี่ทองจะยวบลง

“นอนไม่รอ” เสียงของพี่ทองแผ่วเบา แต่มันเหมือนดังอยู่ใกล้ๆ ผมขยับตัวกำลังจะพลิกตัวไปอีกฝั่งก็ชนกับอกกว้างของเขาเข้า
มาอยู่ใกล้อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...

“โกรธกูเหรอ” พี่ทองถามเสียงนุ่ม นิ้วชี้ก็ไล้ไปมาอยู่บนแก้มของผม

ผมส่ายหัว ทำมือบอกกับเขาไปว่า ‘ผมแค่หงุดหงิดที่พี่ล้อเล่นแบบนั้น หงุดหงิดที่มันไม่ใช่เรื่องจริง’ ผมรู้ว่าเขาไม่เข้าใจหรอก และผมก็ไม่อยากให้เขาเข้าใจด้วยว่าผมกำลังคิดอะไรและรู้สึกยังไง พี่ทองนิ่งงันไป ในขณะที่ผมซุกหน้าลงกับอกกว้างๆ ของเขา เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะไม่ต้องมองสบสายตาแสนอันตรายนั่น...

“แต่มึงหน้าบึ้ง กูทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่าชงโค”

ไม่มีเรื่องไหนที่ผมไม่พอใจ มีแต่ความหงุดหงิดใจที่ไม่ทราบสาเหตุทั้งนั้น พี่ทองน่ะไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่ผมต่างหากที่คิดมากไปเอง

“เด็กบ้า หลับจนได้ เลยไม่รู้เรื่องกันพอดี” พี่ทองบ่น แต่ก็ไม่ได้พยายามปลุกผม ทั้งๆ ที่ผมแค่แกล้งหลับตาเท่านั้น

กำลังคิดว่าควรขยับตัวออกห่างพี่ทองซะที แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะทั้งตัวของผมถูกเขากอดไว้ ผมดิ้นเล็กน้อยเพราะหากดิ้นมากไปก็กลัวว่าเขาจะรู้ว่าผมไม่ได้หลับจริงๆ แต่แรงแค่นี้ก็คงไม่ทำให้หลุดไปได้ ถึงอย่างนั้น...ในอ้อมกอดนี้ผมก็หลับไม่ลง ความตื่นเต้นที่กำลังครอบงำมันมาจากไหน ผมไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย ควบคุมตัวเองไม่ได้...แย่มากจริงๆ แต่แค่เสียงกระซิบที่บอกว่า ‘ฝันดี’ กับสัมผัสอบอุ่นที่หน้าผากเท่านั้น...ก็ทำให้ผมหยุดดิ้นและเกือบจะแข็งเป็นหินในอ้อมกอดของเขาอย่างฉับพลัน

ไม่เข้าใจ...ยังไงก็ไม่เข้าใจสักที...พี่ทองคิดยังไงกันแน่ คิดยังไงกับสิ่งที่ทำกับผมและคิดยังไง...กับเรื่องของเรา

.
.
.

“ไอ้ดีน มึงดูมัน หน้าบานยิ่งกว่าตอนที่ทำคลอดเมียมันสำเร็จซะอีกอ่ะ กูว่าแม่งแปลกๆ” เสียงพี่โนดังขึ้นใกล้ๆ แต่ผมสะดุดใจกับคำว่า เมีย เลยตั้งใจฟังบทสนทนาของผู้ชายสองคนที่กำลังจิบเบียร์นอนบนเก้าอี้ตัวยาวใต้ร่มชายหาด

วันนี้เป็นวันสุดท้ายสำหรับทริปเที่ยวทะเลครับ พวกเราเลยลงมาที่ชายหาดกันแต่เช้าพี่ยิมวันนี้ก็ยังเล่นก่อกองทรายเหมือนเดิม ส่วนพี่ทองที่บอกว่าจะพาเดซี่ออกไปแตะขอบฟ้าก็นั่งชักเชือกว่าวที่มีหน้าเดซี่สกรีนติดอยู่มาได้นานสองนานแล้ว ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน ว่าวปักเป้านั่นก็ติดลมดีเหลือเกิน จนตอนนี้ก็ไม่ยอมลงสักที พี่ทองเลยนั่งยิ้มเหมือนคนเมากัญชาอยู่กลางแดด มัดเชือกว่าวติดกับข้อเท้าอยู่โน่นน่ะครับ

“กูว่าลองถามคนที่นอนกับมันเถอะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมตื่นเช้ามามันถึงแจ่มใสเหมือนดอกไม้บานอย่างนั้น” พี่ดีนบอกนิ่งๆ ก่อนจะอ่านหนังสือต่อไปอย่างไม่สนใจว่าได้ทิ้งระเบิดไว้ให้ผมลูกใหญ่เลย

“ชงโคจ๋า ไหนบอกพี่โนหน่อยสิจ้ะ ว่าเมื่อคืน มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?”

ผมส่ายหัวสองสามที แต่อีตาพี่โนนี่เชื่อคนยาก เพราะเขาอมยิ้มเหมือนรู้อะไรบางอย่าง แล้วหัวเราะในลำคอคนเดียวเหมือนโรคจิต

“บอกมาเถอะน่า ว่าแต่ว่าของไอ้ทองมันเจ๋งอย่างที่บรรดาแฟนเก่ามันร่ำลือไหม หือ?”

ผมทำหน้างงๆ มองพี่โน เพราะไม่เข้าใจกับคำถามถึงของพี่ทองว่ามันคือของอะไร แต่ก่อนที่พี่โนจะคาดคั้นผมไปมากกว่านี้ เขาก็โดนหนังสือของพี่ดีนแหวกอากาศเข้ามาแสกกลางหน้าผากอย่างจัง

ปึก!

“โอ้ยยย ไอ้เชี่ยดีน มึงชักจะทำร้ายร่างกายกูบ่อยไปแล้วนะ!”

“พูดมาก เก็บหนังสือมาคืนกูด้วย”

“มึงนะมึง ไอ้เพื่อนเวร -*-”

“ชงโค ไม่ต้องไปสนใจไอ้คนปากมากอย่างไอ้ห่านี่ เอาร่มไปกางให้ไอ้ทองมันหน่อยไป เดี๋ยวได้เป็นลมแดดขึ้นมาจะลำบากพวกเราอีก”

จริงด้วยสินะ คนบ้าๆ แบบนั้นไม่รู้หรอกว่าตัวเองกำลังทำอะไร =_=

ผมรับร่มมาจากพี่ดีน ก่อนจะรีบเดินไปหาพี่ทองที่คงกำลังคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่ท่ามกลางสายลมและแสงแดด

“อ้าว ทำไมไม่อยู่ในร่ม” ถามผมทั้งๆ ที่ไม่ดูตัวเองเลยว่ามานั่งตากแดดเปรี้ยงๆ อยู่นี่ตั้งนานสองนาน

ผมกางร่มก่อนจะนั่งลงข้างๆ พี่ทอง เขาหันมายิ้มให้แล้วผลักหัวผมเบาๆ

“เข้าไปนั่งในร่มไป”

ผมควักมือถือที่วันนี้เอาติดตัวมาด้วยเพราะไม่คิดจะลงเล่นน้ำขึ้นมาพิมพ์ข้อความให้พี่ทองอ่าน

‘ที่นี่ก็ร่ม’

“ดื้อว่ะ ผิวไหม้ไม่รู้ด้วย”

‘ไม่หรอก ผมทาครีมกันแดดมา แต่พี่นี่สิไม่ได้ทา มานั่งตากแดดอย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นมะเร็งผิวหนัง’

“เป็นห่วงเหรอ?”

คำถามอะไรของเขา -*-

“ถ้าเป็นห่วงก็ไปเอาครีมมาทาให้หน่อยสิ ^^”

‘ก็แค่จะหาเรื่องใช้ผม’

“เปล่า หึหึ”

บอกว่าเปล่าแล้วทำไมต้องหัวเราะด้วยเล่า! จริงๆ เลยผู้ชายคนนี้

ผมยื่นร่มให้พี่ทองถือไว้ ก่อนจะกลับมาหยิบครีมกันแดดที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ พี่ดีนเพื่อเอาไปทาให้กับเขา พอผมกลับมานั่งข้างๆ เท่านั้น พี่ทองก็เอนตัวมาพิงทันทีชอบทำตัวเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังอยู่เรื่อย

“เหมือนจะเป็นลม ขอพิงหน่อย”

แถวบ้านเรียกอาการแบบนี้ว่าอ่อยรึเปล่าครับ? ทำอะไรไม่เคยแคร์สายตาคนอื่นเขาเลย คนก็อยู่กันออกเยอะแยะ

“ไอ้เชี่ยทองงงง ไอ้สำออยยยยย!! ประเจิดประเจ้อ อย่าทำอะไรน้องชงโคของกูนะโว้ยยยยยย” นั่นไง พี่โนตะโกนมาแล้ว ว่าแต่...ผมไปเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ =_=;

“เบื่อเสียงนกเสียงกาจริงๆ ไม่ต้องไปสนใจมัน รีบๆ ทาครีมดิวะ”

ครับๆ ตามนั้นครับพี่ -*-

“ชงโค...มือมึงเล็กจัง นุ่มด้วยอ่ะ เหมือนแก้มเดซี่เลย”

ผมควรจะรู้สึกยังไงดีนะที่เขาบอกว่าผิวที่มือผมเหมือนกับผิวที่แก้มของเดซี่ -_-

ทาครีมกันแดดให้พี่ทองเสร็จ ก็เปลี่ยนมานวดไหล่นวดแขนให้เขาบ้าง เพราะเขาบ่นเมื่อยอย่างนั้นเมื่อยอย่างนี้ ที่จริงผมจะไม่ทำก็ได้ครับ แต่เขาบอกว่าสาเหตุเป็นเพราะผมนอนหนุนแขนเขาทั้งคืน ผมถึงต้องรับผิดชอบ

“ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้...ก็คงดี” เสียงแผ่วเบาของพี่ทองทำให้ผมหยุดมือที่กำลังนวดให้ ก่อนจะสะกิดเรียกให้พี่ทองพูดมันใหม่อีกครั้ง แต่ก็เหมือนเขาจะตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พูดอีกเป็นครั้งที่สองก็เลยแกล้งหลับตาไปซะอย่างนั้น

“โอยย ชงโค หยุดเขย่าได้แล้ว กูง่วง อยากนอน ไม่ได้นอนมาทั้งคืน”

จะนอนทำไมไม่กลับไปนอนที่ห้องพัก ที่นี่แดดร้อนจะตายชัก หลับลงหรือไงนะ -*-

‘ทำอะไร ไม่ได้นอน’

“ยุ่งไร เรื่องของกู”

‘ก็แค่ถาม’

“ไม่บอก”

‘ไม่อยากรู้ก็ได้ ผมจะไปนั่งในร่มแล้ว พี่ลุกซะที’

“ไม่ลุก ไม่ให้ไป”

ผมฟาดมือลงบนแขนพี่ทองแรงๆ ก่อนจะผลักเขาให้ออกห่าง พี่ทองโวยวายลั่นเลย แต่ผมก็ไม่สนใจ

“ชงโค โกรธอะไรอีกวะ มาๆ เดซี่ กลับมาลูก ไว้ตอนเย็นๆ จะพาออกมาแตะขอบฟ้าอีกรอบ”

คนอะไร นอกจากคุยกับวัวได้แล้ว ยังพูดกับว่าวเป็นวรรคเป็นเวร -*-

“ดื่มน้ำมะพร้าวสิ พี่สั่งไว้ให้” พี่ดีนบอกเมื่อผมเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมที่เคยนั่งก่อนหน้าที่จะไปหาพี่ทอง

‘ขอบคุณครับ’

“แล้วนี่ต้องไปสัมภาษณ์เข้าเรียนวันไหน”

‘วันศุกร์ที่จะถึงนี้ครับ’

“มีใครไปเป็นเพื่อนไหม”

‘พี่ทองบอกจะไปเป็นเพื่อน’

“อืม...งั้นเหรอ เหมือนว่ามันจะไม่ว่างนะ เอางี้ละกัน ถ้าไอ้ทองมันไปไม่ได้ ชงโคก็ไลน์มาบอกพี่”

‘ผมไม่กล้ารบกวน’

“ไม่เป็นไรน่า เอามือถือมาสิ เดี๋ยวพี่เพิ่มเพื่อนให้”

พี่ดีนใจดีจัง แถมยังคุยกันง่ายกว่าพี่ทองเยอะ เพราะเขาเข้าใจภาษามือที่ผมใช้ ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ใส่มือถือให้ยุ่งยาก

ผมยื่นมือถือไปให้พี่ดีน แต่ยังไม่ถึงมือของคนที่ต้องการจะส่งให้ พี่ทองที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ กลับแย่งเอาไปถือเอง

“มึงคิดจะทำอะไร” พี่ทองถามหน้านิ่งด้วยน้ำเสียงที่ผมไม่เคยได้ยินเขาใช้มาก่อน

“แล้วมึงล่ะ...คิดจะทำอะไร อย่าให้สิ่งที่กูกำลังคิดมันเป็นเรื่องจริง เพราะไม่อย่างนั้นจะมีคนเจ็บปวดมากกว่าสองคน เอามือถือชงโคมาให้กู” พี่ดีนก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่แพ้กัน

“เรื่องของกู กูตัดสินใจเอง มึงไม่ต้องยุ่ง” พี่ทองบอกเสียงห้วน โยนมือถือของผมให้กับพี่ดีนแล้วเดินหนีไปอีกทาง ผมกำลังจะขยับตัวตามไป แต่พี่ดีนก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

“ไม่ต้องตามหรอกชงโค อยู่กับพี่ที่นี่แหละ มันกำลังอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวจะโดนพาลใส่ซะเปล่าๆ”

ถึงอย่างนั้น...ผมก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่าพี่ทองโมโหด้วยเรื่องอะไร เพราะถึงเขาจะหงุดหงิดง่าย แต่ก็ไม่เคยเห็นฟิวส์ขาดขนาดนี้เลย

‘ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอยากไปดูเขาสักหน่อย’

“ตามใจนะ มีอะไรก็ไลน์มาบอกพี่ละกัน พี่เพิ่มเพื่อนให้แล้ว”

‘ขอบคุณครับ’

ผมรับมือถือคืนมาจากพี่ดีน ก่อนจะวิ่งตามหลังพี่ทองไป เห็นเขาเดินกลับไปที่รีสอร์ท อาจจะอยู่ในห้องพักก็ได้ คิดอย่างนั้นผมก็รีบวิ่งไปทันที สวนทางกับพี่โนที่กำลังถือเบียร์มาด้วย เขากำลังจะอ้าปากถามอะไรสักอย่าง แต่ผมก็สปีดตัวหนีมาซะก่อน

มาถึงห้องพักก็เจอจริงๆ พี่ทองกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้อง ท่าทางเครียดอย่างที่ไม่น่าจะได้เห็นจากคนอย่างเขา ผมยืนมองเขาอยู่สักพัก ไม่กล้าเดินเข้าไปหา แต่เขาก็เหมือนจะรู้ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวในห้อง ถึงได้หันมาแล้วเลิกคิ้วมองหน้าผม

“อ้าว ตามมาทำไม กูแค่กลับมาอาบน้ำ”

เอ๋? ก็ไม่ได้โมโหอะไรเลยนี่นา แล้วผมจะตามมาทำไมกันล่ะเนี่ย =_=;

ผมหมุนตัว กำลังจะก้าวเดินไปที่ประตู แต่พี่ทองก็พูดขึ้นซะก่อน

“เดี๋ยว... เตรียมเสื้อผ้าให้หน่อย แล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมอาบน้ำมาให้ด้วย”

ผมมองพี่ทองอย่างเหลืออด ก่อนจะทำภาษามือถามเขาไปว่า ‘พี่ไม่มีมือหรือไง พิการเหรอ ใช้คนอื่นเขาอยู่ได้’

“มี แล้วก็ไม่ได้พิการ แค่อยากให้ทำให้ ไม่ได้หรือไง”

เอ๊ะ! O_O! ทำไมเขารู้ล่ะว่าผมถามอะไร ก็พี่ทอง...ไม่เข้าใจภาษามือไม่ใช่เหรอ?

“อย่างมึง ไม่ต้องพูด พิมพ์ หรือใช้ภาษามือ กูก็รู้ว่ามึงรู้สึกยังไง” พี่ทองเดินเข้ามาใกล้ นิ้วเรียวยาวของเขาเกลี่ยไปตามแก้มของผม ก่อนใบหน้าดูดีนั้นจะก้มต่ำลงมา “แววตามึงฟ้อง แต่ขอได้ไหม...อย่าคิดกับกูเกินกว่านี้ มึงเป็นคนดี และกูก็อยากจะอยู่กับมึงไปนานๆ ไม่ว่ามึงจะรู้สึกยังไง กูก็ขอบคุณ แต่กูคงให้มากเกินกว่าน้องชายไม่ได้ ขอโทษ...”

ผมไม่เข้าใจว่าพี่ทองพูดอะไร ได้แต่เบิกตากว้างมองเขาอยู่อย่างนั้น ริมฝีปากที่กำลังทาบทับอยู่บนริมฝีปากของผมตอนนี้ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเหมือนเมื่อครั้งแรกที่ได้ลิ้มลอง มันกลับทำให้รู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนของหนักๆ มาฟาดเข้าที่หัว ทั้งมึนทั้งงงเพราะผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเอง...ก็ต้องถูกเขาปฏิเสธล่วงหน้า นี่มัน...ความฝันใช่ไหม แล้วทำไมในฝันถึงยังเจ็บ

ความรักของผมเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว และก็จากไปอย่างไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน

ผม...ถูกหักอกแล้วเหรอ?

หรือผมจะแค่คิดไปเองว่าตัวเองชอบเขา มันอาจจะเป็นแค่อาการหวั่นไหวของคนที่อยู่ใกล้ชิดกัน อาจจะเป็นแค่นั้นก็ได้...แต่ไม่ว่ายังไง...ผมก็ยังอยากร้องไห้อยู่ดี

“กูจะไปอาบน้ำ ส่วนมึง...ห้ามออกไปไหน รอกูอยู่ในห้อง แต่ถ้าอยากออกไปให้ไอ้ดีนเช็ดน้ำตาให้ ก็เชิญ”

พี่ทองวางมือลงบนไหล่ของผม ก่อนจะเดินสวนเข้าห้องน้ำไป ผมทำได้เพียงยืนทื่อแต่สมองกำลังคิดหาทางออกไปจากห้องนี้ให้ได้ แต่แล้วมันทางไหน...ผมมองไม่เห็นเพราะน้ำตาที่กำลังไหลลงมาจนทำให้ภาพทุกอย่างพร่าเลือน ถึงอย่างนั้นเท้าก็ยังก้าวเดินไปข้างหน้า ทว่าแค่เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นมันก็อ่อนแรงลงฉับพลันจนล้มลงไม่เป็นท่า

อะไรกันนะ...ความรู้สึกนี้...เจ็บจนหายใจแทบไม่ออกเลย

.
.
.

เรื่องที่เกิดขึ้นมันคงเป็นแค่ความฝัน...มันคงไม่เกิดขึ้นจริง เพราะหลังจากนั้นพี่ทองก็ทำตัวปกติ ไม่เหมือนคนที่เพิ่งพูดเรื่องที่น่าเจ็บปวดใจอย่างนั้นเลย...แต่มันปกติจนอยากร้องไห้อีกครั้ง ในเมื่อมีแต่ผม...ที่รู้สึกไปเองฝ่ายเดียว ที่เขาทำ ที่เขาพูด และที่เขาจูบ เขา...ไม่ได้คิดอะไร

“ชงโค มึงกินเยอะๆ ดิวะ อาหารไม่อร่อยหรือไง เฮ้ย ไอ้ดีน ไหนบอกพ่อครัวเคยทำงานที่ภัตราคารห้าดาวมาก่อนไม่ใช่? โม้นี่หว่าไอ้ห่า” พี่ทองตักอาหารให้ผมซะพูนจานแล้วก็บังคับให้กินๆๆ แต่พอผมส่ายหน้าเป็นเชิงว่าอิ่มแล้วก็หันไปโวยใส่พี่ดีนซะอย่างนั้น

“น้องมันอิ่มแล้ว มึงก็ยัดเอายัดเอา กูเห็นชงโคนั่งแดกที่มึงตักให้มาเป็นครึ่งชั่วโมงละนะ ยังปกติดีรึเปล่าสมองมึงเนี่ย”

ขอบคุณพี่ดีนที่ด่าแทนผม เพราะถ้ายังบังคับให้ผมกินอีกนะ ผมจะอ้วกใส่หน้าเขาให้ดู -*-

“ก็อยากให้กินเยอะๆ นี่หว่า” พี่ทองพูดเสียงอ่อย ก่อนจะเอาอาหารที่ผมกินเหลือไปกินต่อ ผมจะห้ามก็ไม่ทัน ในเมื่อเขากินเร็วมาก หิวมากสิท่า คงเพราะคอยแต่นั่งตักอาหารให้ผมนั่นแหละถึงไม่ได้กินอะไรเลย

“ไอ้ทอง มึงแปลกๆ นะ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าวะ?” พี่โนที่เลิกส่งยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟยอมหันหน้ากลับมาเพื่อตั้งคำถาม ในขณะที่พี่ยิมผู้เป็นแฟนไม่ได้โวยวายอะไร เพียงแค่นั่งทานข้าวไปเงียบๆ เหมือนปกติ

“เปล่า กูสบายดี”

“ไอ้ดีน กูว่ามันต้องมีเรื่อง อย่างไอ้ทองน่ะเหรอจะตอบว่ามันสบายดี ปกติมันต้องด่ากูว่าเสือกสิ ” พี่โนคงเป็นเพื่อนกับพี่ทองมาตั้งแต่สมัยโบราณกาลล่ะครับ ถึงได้รู้ลึกรู้ละเอียดขนาดนี้

“เอ้า ไอ้นี่ กูไม่ว่าก็แปลกรึไง หุบปากได้ละ จะแดกข้าว ได้ยินเสียงมึงแล้วกินไม่ลง”

“ไอ้ห่า กูอุตส่าห์เป็นห่วง -*-” พี่โนสะบัดค้อนมาอย่างน้อยใจ ก่อนจะหันไปอ้อนพี่ยิมให้ป้อนของหวานให้

“ชงโค เอาผลไม้หน่อยไหม เดี๋ยวพี่ไปตักมาให้” พี่ดีนถามอย่างใจดี ผมมองรอยยิ้มของเขาพลางขยับยิ้มตาม

‘เดี๋ยวผมไปด้วยครับ’

พี่ดีนพยักหน้าก่อนจะลุกจากเก้าอี้ ผมกำลังจะลุกตามแต่ก็มีมือของคนที่นั่งข้างๆ จับแขนไว้ เขายังคงนั่งกินข้าวไปตามปกติ แต่แรงที่จับแขนของผมก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผมพยายามแกะออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“ชงโค ไม่ไปแล้วเหรอ?” พี่ดีนหันมาถาม ผมเลยต้องจำใจพยักหน้า

“งั้นเดี๋ยวพี่เอาสับปะรดกับแตงโมมาให้ละกันนะ ไอ้ทอง เอาด้วยไหม มีมะละกอ”

“เออ” พี่ทองตอบสั้นๆ มือที่จับแขนผมก็เลื่อนลงมากุมมือไว้ สะบัดยังไงก็ไม่หลุด

ทำแบบนี้ทำไม...ผมไม่เข้าใจพี่จริงๆ

“แค่ไอ้ดีนเท่านั้น ที่ไม่ได้”

พี่พูดอะไร ผมไม่เข้าใจ แล้วพี่ดีนมาเกี่ยวอะไรด้วย...

ผมปล่อยให้พี่ทองจับมือของผมอยู่อย่างนั้น เพราะผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆ แล้วตัวเองก็ไม่อยากให้เขาปล่อยเหมือนกัน จนพี่ดีนกลับมาที่โต๊ะ เลื่อนจานผลไม้มาไว้ตรงหน้า พี่ทองถึงยอมปล่อยมือผม เขาคงไม่อยากให้พี่ดีนหรือพี่โนแปลกใจว่าทำไมผมถึงไม่ใช้มือข้างที่ถนัดใช้ส้อม

บทสนทนาบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างเรื่อยเปื่อย ส่วนมากเป็นเรื่องสถานที่ฝึกงานที่ต้องเลือกซึ่งผมไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่ พี่ทองยังคงพูดคุยกับพี่ดีนและพี่โนตามปกติ มีเถียงกันบ้าง ด่ากันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้ขึ้นมาบ้างเลยว่าทำไม... แค่พี่ดีนเท่านั้น ที่ไม่ได้...

“ง่วงแล้วเหรอ? กลับห้องไหม” พี่ทองหันมาถามเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้สนใจฟังพวกเขาพูดเท่าไหร่เพราะกำลังนั่งมองบรรยากาศริมทะเลตอนกลางคืนอยู่

และทั้งๆ ที่ผมไม่ได้พยักหน้าหรือส่ายหน้ากลับไป พี่ทองก็สรุปเอาเองว่า “งั้นกลับ เฮ้ย พวกมึง กูพาชงโคไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ใครจะกลับก็กลับเลยละกัน ไม่ต้องมาลา เพราะไม่รู้กูจะตื่นกี่โมง ถ้าตื่นแล้วจะกลับเอง”

“เฮ้ๆ ทำไมไม่รู้จะตื่นกี่โมงห้ะ คืนนี้มึงจะทำอะไร อย่าบอกนะว่า...” พี่โนสอดขึ้นมาทันควัน

“สกปรกไอ้สัด นอกจากวันที่มีเรียนแล้วกูเคยตื่นเช้าที่ไหน หยุดความคิดของมึงได้ละ ไป ชงโค”

“อ๋อเหรอออ หึหึ กูล่ะเบื่อจริงๆ ไอ้พวกปากอย่างใจอย่างเนี่ย”

เสียงของพี่โนตะโกนไล่หลังมา พอผมหันกลับไปมองก็เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่โนและรอยยิ้มอบอุ่นของพี่ดีน แต่พี่ทองก็รีบลากผมให้เดินตามโดยเร็ว พอมาถึงห้องพัก เขาก็บอกว่าจะขออาบน้ำก่อน เพราะเพลีย อยากจะนอน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เขาตามปกติ พอเขาอาบเสร็จผมก็เข้าไปอาบบ้าง แต่พอออกจากห้องน้ำมาก็เห็นว่าเขาเข้านอนไปก่อนแล้ว...คงจะเพลียอย่างที่ว่าจริงๆ เอ๊ะ? หรือจะไม่สบาย ก็วันนี้นั่งตากแดดอยู่นานสองนาน

ผมเดินเข้าไปใกล้พี่ทองที่นอนคลุมโปงเหมือนเด็กๆ มือค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกเพื่อจะได้วัดไข้เขาได้ถนัด

เฮ้อ...โล่งใจ คงแค่เพลียจริงๆ แหละครับ เพราะตัวไม่ร้อน แต่พอผมจะผละออกมาเพื่อจะไปทาครีม มือใหญ่ของเขาก็จับแขนผมไว้ซะก่อน

“จะไปไหน”

‘ผมจะไปทาครีม’ พอรู้ว่าเขาเข้าใจภาษามือแล้ว ผมก็ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ใส่มือถือให้เขาอ่านอีก

“ไม่ต้องทา ดึกแล้ว มานอนเถอะ”

‘พี่นอนไปก่อน เดี๋ยวผมปิดไฟกลางห้องให้ แต่เปิดไฟที่หัวเตียงฝั่งผมไว้นะ’

พี่ทองทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมสื่อสารออกไป เขาดึงแขนผมให้ลงไปนอนข้างๆ ก่อนจะขยับเข้ามากอดไว้

“ทำอะไร ไม่เห็นจะเข้าใจ นอนเถอะนะ ง่วงแล้ว”

‘พี่เข้าใจ แต่แกล้งไม่เข้าใจต่างหาก’

“ใครบอก กูไม่เข้าใจภาษามือของมึงสักนิด”

‘ถ้าพี่ไม่เข้าใจ แล้วพี่ตอบโต้กับผมได้ยังไง’ ผมใช้มือฟาดเข้าที่แขนของพี่ทองไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ คนบ้านี่ อะไรของเขากันนะ

“อ่า...พลาดแฮะ โอเคๆ เข้าใจก็ได้ แต่อยากให้นอนพร้อมกัน”

‘ต่างคนต่างนอนสิ พี่จะมานอนพร้อมกับผมทำไม’

“ก็ไม่ทำไม...ชงโคไม่อยากนอนกับเฮียเหรอ”

ผมกำลังจะแพ้ทางพี่ทองอีกแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ผมเบื่อตัวเองจริงๆ

‘-*- ลุกไปปิดไฟสิครับ ถ้าสว่างผมนอนไม่หลับ’

“โอเค ^^”

พี่ทองหอมแก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนจะยอมลุกไปปิดไฟ แล้วกลับมานอนกอดผมตามเดิม

“ชงโค...ฝันดีนะ”

ผมต้องทำยังไง...ให้ทุกๆ คืนต่อจากนี้ได้ยินคำว่าฝันดีจากเขา ต้องทำยังไงถึงจะได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาตลอดไป...มันเป็นครั้งแรกเลยจริงๆ ที่ผม...ไม่อยากให้วันพรุ่งนี้มาถึง

แทนคำฝันดี ผมยกตัวขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะทาบทับริมฝีปากของตัวเองลงไปบนริมฝีปากของพี่ทองที่เผยอริมฝีปากตอบรับแต่โดยดี ผมคิดว่าตัวเองกำลังเป็นบ้าที่หลงใหลไปกับรสสัมผัสนี้ ลุ่มหลงไปกับสายตาที่มีแต่คำขอโทษส่งมาให้

มันเป็นไปไม่ได้...ผมรู้ เขาไม่มีทางรักผม...นั่นผมเข้าใจ แต่สิ่งที่เขาทำ...มันคืออะไร ถ้าไม่ใช่ว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกัน...ไม่ใช่ว่าเขาก็รักและต้องการผมหรอกเหรอ...

ตลกนะที่ผมตกหลุมรักใครสักคนแค่เพียงเวลาไม่กี่วัน...ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าคงไม่มีใครที่จะรักคนอย่างผมได้ ที่เขามีให้...ก็คงแค่ความสงสารเท่านั้น


......................................................To be continue.............................................

ขอโทษค่ะ มาช้าไปหน่อย วันทำงานทีไร ต้องกลับห้องช้าทุกที

อ่า...เป็นไงกันบ้างคะ มาถึงตอนนี้ เอาจริงๆ คิดว่าอาจจะไม่ยาวเท่าเรื่องมาโปรดและ So what ค่ะ คงแค่แป๊บๆ ก็จบแล้ว

ชอบพี่ทองกันรึเปล่าคะ ส่วนน้องชงโคนี่ไม่ต้องถามใช่ไหม เพราะน้องน่ารักมากกกกกอยู่แล้ว  :o8:

 :กอด1: ขอบคุณที่ติดตามค่ะ อยู่ด้วยกันไปจนถึงตอนจบนะคะ  :laugh:

ปล. พรุ่งนี้ถ้ามาคงมาดึก แต่ถ้าดึกแล้วยังไม่มา ก็คือไม่มาแล้วค่ะ เพราะพรุ่งนี้เย็นต้องอยู่เคลียร์งาน  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 14-05-2014 19:33:48
พี่ทองมีคนอื่นแล้วเหรอ.....อ่าโด่!! ถ้าเป็นแบบนี้แล้วจะมาให้ความหวังชงโคทำไม  :sad4:

เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเน้อ จุฟๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: jaymaza ที่ 14-05-2014 19:36:14
สงสารชงโค TT
อยากรู้เหตุผลว่าทำไม  :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 14-05-2014 19:39:14
ทำไมเหมือนมันมีอะไรลึกลับซับซ้อน ทำให้ชงโคต้องเสียใจ พี่ทองมีปมอะไรเนี่ย แล้วมาทำใ้หรักแล้วจากไปทำมายยยยยยยยยย  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 14-05-2014 19:45:11
 :angry2: ไอ้ พี่ ทองงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 14-05-2014 19:51:50
เห้ยพี่ทองจะมาอ่อยแล้วจากไปไม่ได้นะ
จะมาทำให้น้องชงโคเสียใจนี่ถามเราแล้วยัง? รู้หรือเปล่าน้องเขาลูกรักใคร
เดี๋ยวโดนแน่ๆ

อิอิ ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักน้อง ;//////;
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: katte ที่ 14-05-2014 19:58:30
พี่ทองกั๊กมาก หมั่นใส้ค่ะ
แต่เค้าก็รักพี่ทองนะคะ -3-
น้องชงโคน่ารักมาก หน่วงๆดีจัง
แต่งดีอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ *3*
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 14-05-2014 20:04:17
เริ่มมีปมแล้วแหะ ตามต่อๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 14-05-2014 20:06:28
 :z6:
โดดถีบอิพี่ทอง คลุมเครือเหลือเกิน บอกว่าให้เกินน้องไม่ได้แต่การกระทำนี่ให้ความหวังกันชัดๆ

หรือจะมีคู่หมั้นแล้ว?

 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 14-05-2014 20:09:09
ตอนแรกชอบพี่ทองนะ
แต่ตอนนี้ตะหงิดๆ รู้สึกคันไม้คันมืออยากตบนางซักโบก
ให้ไม่ได้มากกว่าน้องชายคือไร?
แล้วที่ทำคือไร   
ทำไมหมั่นไส้พระเอกจริ๊งงง ตอนนี้555
รออ่านต่อค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 14-05-2014 20:14:48
พี่ทองก็รักน้องมันไปสิวะ สงสารน้องงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-05-2014 20:16:26
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: whitefang ที่ 14-05-2014 20:17:40
อะไรอ่ะ บักทองนิ :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 14-05-2014 20:25:56
ได้กลิ่นมาม่าชามโตแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 14-05-2014 20:26:55
พี่ทองจะทำงี้กับชงโคไม่ได้นะ เดี๋ยวเอาระเบิดขี้ไปปาบ้านเลย    :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-05-2014 20:38:51
ต้องมีอะไรแน่ๆ ระหว่างให้พี่ทองเล่าเอง กับพี่ดีนเล่าให้ ใครจะง้างปากได้ก่อนกันเนี่ย

ถ้าพี่ทองบอกขนาดนี้ งั้นก็อย่าเอาใจใส่ชงโคเกินไปสิ ทำให้น้องเจ็บเปล่าๆ อีพี่ทองต้องโดน  :beat: :beat:

*****

ปอลอ ถ้าพี่ทองบอกว่ารักไม่ได้แล้ว งั้นเปลี่ยนพระเอกเป็นพี่ดันหรือคนอื่นเหอะค่ะ อย่าให้น้องเค้าเศร้าเลย คนอ่านเศร้าตาม T T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 14-05-2014 20:41:13
พี่ทองนี่เคยได้ยินป่ะ ไม่รักไม่ต้องอ่ะ =____=
บอกไม่ให้น้องชอบๆ แต่การกระทำนี่ไม่เป็นไปตามคำพูดเลยนะ   :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 14-05-2014 20:46:46
อยากรู้ความคิดของผู้ชายที่ชื่อทองจริงๆ ทำเหมือนมีใจ แต่ก็ปฏิเสธได้อย่างเลือดเย็น
สู้ๆนะน้องชงโค ป้าเอาใจช่วย
ปล.คนเขียนก็สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-05-2014 20:48:51
ชักจะมาม่าแฮะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-05-2014 20:52:44
ชอบชงโค แต่ไม่ชอบพี่ทอง งอนแล้ว :m16:
ห้ามน้องไม่ให้ชอบ แล้วทำไมพี่อ่อยน้องจัง  :o8:
ไม่เอานะ อย่าทิ้งน้องไปไหน น้องจะไม่เหลือใคร :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 14-05-2014 20:59:48
อะไรยังไงอ่ะพี่ทอง
อย่าทำน้องชงโคสับสนได้ปะ :katai1:
สงสารชงโคอ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-05-2014 21:03:32
ไอ้ห่าพี่ทองมากเรื่อง เรื่องเยอะ มรึงไม่เอาตรูหาให้ชงโคใหม่ก็ได้


อย่ามาทำเป็นหมาหวงก้าง  บอกให้เค้าตัดใจแต่เสือดผูกมัดไว้ด้วยความหวังของชงโค  :beat: ไม่ปลื้มนะเว้ยย ชีวิตน้องน่าสงสารพอแล้ว ถ้าไม่รักก็อย่าเอาตัวเข้ามาพัวพัน

แล้วเดาว่าคนที่ อิห่าทองคบ หรืออะไรด้วย น่าจะเป็นน้องดีน

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 14-05-2014 21:08:34
พี่ทองอย่ามาทำร้ายน้องชงโคนะ
น้องออกจะบอบบาง  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 14-05-2014 21:21:02
พี่ทองบอกกับชงโคว่าให้ได้แค่น้องชาย แต่สิ่งที่พี่ทองทำมันตรงกันข้ามทุกอย่างเลยนะ เริ่มหมั่นไส้พี่ทองละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 14-05-2014 21:31:11
พี่ทองมีแฟนอยู่แล้วชะ  :a5:

พี่ดีนเคยชอบคนๆ เดียวกับพี่ทองชะ  o22

เง้อ สงสารชงโคอ่ะ น้องผิดอะร้ายยยยย  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 14-05-2014 21:35:39
เริ่มดราม่าแล้วใช่ไหมแบบเนี่ย :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-05-2014 21:39:28
 :serius2: คือตอนนี้งงกับพี่ทอง คือพี่แกสุดโต่งจริงๆรึแกล้งทำ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 14-05-2014 21:39:58
พี่ทองเข้าใจภาษามือ หรือว่าแฟนพี่ทองคือน้องสาวของพี่ดีน แล้วทำไมห้ามชงโคมีใจให้ดีนแต่คนอื่นไม่ห้าม อะไรอยากรู้มาก :katai1: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Yuukino ที่ 14-05-2014 21:49:17
 :serius2: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 14-05-2014 21:49:45
พี่ทองอะจะไม่ให้รักก็อย่าทำเหมือนมีความหวังดิ




รออ่านตอนต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-05-2014 21:54:10
 :z6:  :beat:  :angry2: ไอ้ทอง

น้องชงโคยังน่าสงสารไม่พอเหรอ มาทำปากอย่าง การกระทำอีกอย่าง เพื่อ!!!!!

เดี๋ยวจะตามเข้าไปยิงไอ้พี่ทองในเรื่องให้ไส้แตก หายบ้าเลย ไอ้บ้า หึ้ย  :m16:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 14-05-2014 22:07:32
*ตรบบบบบบบบบบบบบบบบบ พี่ทอง !*
เรื่องนี้มันจะเกี่ยวอะไรกับน้องสาวพี่ดีนด้วยปะนะ อันนี้เดาแบบหว่านแห  :katai5:
ถ้าให้น้องมันคิดแค่น้องชาย ไอที่ปฏิบัติตัวกับน้องนี่ก็เพลาๆหน่อย
ทำเหมือนน้องเป็นเมียไปแล้วเฉยย ดูเหมือนจะหวงก้างอี๊ก 

สงสารน้องชค. แต่ก็ยังชอบพี่ทองนะ 
FC ทองชง *โบกป้ายไฟ*
 :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 14-05-2014 22:08:12
พี่ทองคืออะไร พี่น้องท้องชนกันเร๊อะ ฮึ่มๆๆ  :m16: :m16:

ส่วนชงโคก็น่ารักซะจริงเลย

รอตอนต่อไปค่ะ

 :กอด1: :กอด1: คนเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 14-05-2014 22:35:28
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-05-2014 22:46:14
ชงโคน่ารักกกกกกกกก  :กอด1:
ส่วนพี่ทอง ทำตัวเหมือนคนโสดแต่ที่จริงแกไม่โสดใช่มั้ย  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 14-05-2014 23:28:25
ถ้ารักไม่ได้แล้วมาอ่อยทำไมวะ !!!! 
แล้วทำไมถึงเป็นพี่ดีนไม่ได้ เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 15-05-2014 00:23:40
อีพี่ทองงงงง นี่มันอะไรกานนนนน
ยังไงๆ แอบชอบพี่ดีนเหรออ โอ้ยยย!
ซับซ้อน TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 15-05-2014 03:27:05


อยากเห็นชงโคมีความสุขอ่ะ  :hao5: น้องน่ารัก

พี่ทองพูดเหมือนตัวเองมีแฟนแล้วเลย ที่บอกว่าน่าจะเจอกันเร็วกว่านี้  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Pnomsod ที่ 15-05-2014 05:33:18
พี่ทองมีคนของตัวเองอยู่แล้วแน่ๆ เลย

 :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 15-05-2014 05:53:29
หมั่นไส้อิพี่ทอง บอกให้เป็นแค่น้อง
แต่การกระทำมันคืออะไร หวงก้าง?
ถ้ารักไม่ได้ก็ปล่อยน้องชงโคไปเถอะ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 15-05-2014 06:18:59
น้องชงโคน่ารักมากอะ เป็นคนที่ทำให้โลกสดใสจังง
แต่ไอ้พี่ทองนี่มันยังไง ฮีเหมือนจะแน่นอนแต่กลับช่างไม่แน่นอน  :m16:  เดี๋ยวจับเดซี่เป็นตัวประกันซะเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 15-05-2014 07:11:37
สงสารชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 15-05-2014 07:39:17
 :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 15-05-2014 08:08:34
ดูจากแต่ละเม้นท์แล้ว ไอ้พี่ทองโดนด่าไปเยอะ

เพราะงั้นเราจะไม่ด่าหรอกนะ

คิดว่าทองนี่น่าจะมีเหตุให้ต้องรักใครอีกไม่ได้รึเปล่า?

ไม่งั้นก็ทำตัวบ้าไปวันๆเพราะต้องการลืมเรื่องบางเรื่องสินะ

ถ้างั้นก็อย่ามาทำตัวให้ความหวังน้องอีกเลย แค่นี้น้องก็รู้สึกแย่พอแล้ว

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-05-2014 09:54:19
 :a5:
พะๆๆๆๆ พีี่ทอง
ไหงพี่เข้าโหมดงี้ล่ะ
มีใครซุกไว้เพ่ เอาออกมาเด๋วเน้
สั่งชงโคลากน้องวัวไปซ่อนให้ร้องไห้ฮือๆ
บวกและเป็ดขอบคุณ
ปล. เพ่จะสุดโต่งไปไหนคร้าบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-05-2014 10:35:55
ตอนแรกก็ชอบพี่ทองนะฮาๆดี  แต่ตอนนี้เริ่มเกลียดล่ะ  ห้ามน้องไม่ให้รู้สึกมากไปกว่านี้ แต่ตัวเองขยันให้ความหวังจัง นิสัย!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 15-05-2014 11:26:00
พี่ทองมีคู่หมั้นแล้วหรือเปล่า #มโนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-05-2014 11:28:57
พี่ทองมีคู่หมั้นแล้วหรือเปล่า #มโนนนน

หูย ถ้าแค่คู่หมั้นนะ วางยาสลบแล้วลากออกจากเรื่องไปเลย  :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-05-2014 15:19:16
เซ็งพี่ทองว่ะ บอกว่าห้ามคิดแต่การกระทำนี่สิมันยังไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 15-05-2014 17:18:43
มาม่ามาไวจังเลย ยังไม่ทันเตรียมใจเลยน่ะ

อิพี่ทองรักไม่ได้ก้อย่ามาอ่อยเซ่ นิสัยว่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-05-2014 17:49:54
พี่ทองมีคนของตัวเองอยู่แล้วสินะ


แล้วทำแบบนี้ทำไมอะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 15-05-2014 18:04:49
เกี่ยวกับน้องของดีนป่าวหว่า?
ไม่ชอบก็อย่ามาให้ความหวัง  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 15-05-2014 18:11:05
พี่ทองใจร้ายอ่อยให้รักแล้วชิ่งไป
แค่ปัญหาส่วนตัวของน้องก็เยอะแล้ว เพิ่มแผลเล็กๆให้อีก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 15-05-2014 18:41:17
พี่ทองงงงง ไม่รักก็ไม่เห็นต้องจูบเลยนี่
สงสารน้องชงโค สู้ๆจ้า  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 15-05-2014 22:37:12
อยากรู้เรื่องพี่ทองงงงงง //อยาก ส + เ-ือก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 15-05-2014 22:59:06
วันนี้ชงโคไม่มาเหรอ

 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 15-05-2014 23:05:02
ตอนที่ 6

พี่ทองบอกว่าไว้ว่างๆ จะมาหา แต่หลังจากที่เรากลับจากทะเลผมก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย ไม่มี SMS หรือข้อความในไลน์ เขาหายไปราวกับที่ผ่านมาไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตผม ทั้งเดซี่ที่แสนน่ารักและจุ๊บแจงที่แก่เกินแกงก็เหมือนเป็นเรื่องโกหก วันที่ผมต้องไปสัมภาษณ์เข้ามหาลัยเขาก็ไม่ได้พาไปอย่างที่บอก กลับเป็นพี่ดีนเองที่ขับรถไปส่งผม

มันก็ไม่ได้แย่อะไรมากหรอกครับ ผมอาจจะรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง แต่การดำเนินชีวิตก็ยังปกติ ไม่ได้แตกต่างไปจากที่เป็น เคยมีเท่าเดิมยังไง ก็ยังมีอยู่อย่างนั้น ถึงเขาหายไป...ผมก็ยังไม่รู้สึกเหมือนขาดอะไรอยู่ดี ผมเลยฟันธงไปแล้วว่าความรู้สึกที่ผมมีให้กับพี่ทองมันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ไม่ปฏิเสธหรอกว่าน้ำตาและความเสียใจน่ะ มันเป็นของจริง

ใกล้เปิดเทอมเข้ามาทุกที แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะต่อให้โลกภายนอกหรือสิ่งรอบตัวเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหน ผม...ก็ยังต้องอยู่คนเดียว แม้ว่าจะผ่านการสอบสัมภาษณ์มาราวกับปาฏิหาริย์ ผมก็ไม่ได้รู้สึกดีใจอย่างที่เคยคิดเอาไว้ หากเป็นช่วงก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน ผมอาจจะยังคิดว่าดีอยู่ก็ได้ที่ได้เข้ามหาลัยเดียวกับผู้ชายที่ผมชอบ อ่า...ผู้ชายที่ผมชอบเหรอ? คิดแบบนั้นมันเจ็บปวดน่าดูเลยนะครับ

มอออออออออออออออ

เดี๋ยวนี้เสียงของวัวมักจะตามหลอกหลอนผมในฝัน แต่นี่แม้กระทั่งกำลังยืนรดน้ำดอกไม้อยู่ก็ยังจะตามมาอีกเหรอ?

มออออออออออออ มออออออออ มออออออออ

แต่นี่มันคงไม่ใช่เสียงจากมโนความคิดของผมแล้วล่ะครับ แค่เพียงหันหลังกลับไปมอง เดซี่ก็ยืนจ้องผมด้วยตาโตๆ ของมันอยู่ก่อนแล้ว ผมตกใจนิดหน่อยกับการพบเจอที่ไม่ได้คาดฝัน ก่อนจะละสายตาไปจากเดซี่อย่างช้าๆเพื่อโฟกัสกับภาพของผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ทองถือเชือกจูงเดซี่ไว้ ส่วนการแต่งตัวก็ไม่ได้ต่างจากการไปดำนามาเลยสักนิด แต่ถึงอย่างนั้น...ไม่รู้ทำไม มันถึงเป็นภาพที่ผมเห็นแล้วรู้สึกอบอุ่นใจ...แต่นั่นก็รวมกับความเจ็บปวดใจนิดๆ อยู่เหมือนกัน

“ไง ไม่คิดจะทักกูหน่อยเหรอ” พี่ทองพูดพลางยิ้มนิดๆ ส่วนผมหลังจากที่ได้ฟังเขาตัดพ้อมาอย่างนั้น ก็ทำเพียงแค่พยักหน้าให้แล้วกลับมาสนใจกับการรดน้ำดอกไม้ต่อ

“มีอะไรให้กินรึเปล่าชงโค กูหิว”

เล็มหญ้าแถวนี้สิครับ เผื่อจะอิ่ม  ความจริงผมก็อยากจะสื่อสารให้เขารับรู้อย่างนี้เหมือนกัน แต่เห็นหน้าแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้ คงพาเดซี่ไปตะลอนๆ มาล่ะสิท่า ถึงมาบ่นหิวให้ฟังเนี่ย

“อะไรวะ ไม่สนใจกันเลย -*-”

“...”

“ชงโค”

“...”

“ไม่อยากเห็นหน้ากันใช่ไหม เออ งั้นกูกลับก็ได้”

ปึก!!

ผมวางบัวรดน้ำลงบนพื้น ไม่ได้ตั้งใจจะวางแรง แต่รู้สึกเหมือนวันนี้แรงโน้มถ่วงของโลกจะมากกว่าปกติ หันกลับไปมองด้านหลังก็ยังเห็นพี่ทองยืนอยู่ที่เดิม เหลือบมองเดซี่ที่ตาโตๆ คู่นั้นจ้องผมไม่หยุดแล้วก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้

เฮ้อ...ผมน่ะ...ใจอ่อนจริงๆ นั่นแหละครับ

กวาดสายตาหาถังน้ำใต้ถุนบ้านอยู่ไม่นาน ก็เจอถังที่พี่ทองเคยเอาใส่น้ำไปให้เดซี่วางอยู่ข้างๆ ห้องน้ำชั้นล่าง ผมเลยเดินไปเอาถังมาใส่น้ำจนเต็มแล้วยกไปให้เดซี่ มันคงหิวน้ำล่ะครับ เพราะก้มหัวลงกินเสียงดังเลย

อ่า...น่ารักจังเลยน้า เดซี่เนี่ย

ผมนั่งยองๆ พลางลูบหัวเดซี่เบาๆ

“นี่ ชงโค ใจคอจะสนใจแค่เดซี่ใช่ไหม”

ผมพยักหน้ายืนยันคำตอบไปให้พี่ทองจนเขาสบถเสียงลั่น แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ หายหัวไปหลายวันแล้วโผล่กลับมาโดยไม่มีคำอธิบาย ผมไม่ได้จะใจกว้างหลับหูหลับตาให้อภัยไปซะหมดนะครับ ที่เขาผิดสัญญาว่าจะไปเป็นเพื่อนผมในวันสอบสัมภาษณ์ ความรู้สึกที่ต้องนั่งรอจนเงกน่ะ จนถึงตอนนี้ก็ยังลืมไม่ลง จะไม่มาก็ไลน์มาบอกหรือโทรมาบอกก็ได้ ผมจะไม่ว่าอะไรสักคำ แต่เล่นหายไปอย่างนั้น ผมไม่ชอบ -_-

“อ่ะ ให้” จู่ๆ ก็มีสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่ปรากฎอยู่ตรงหน้า พี่ทองส่ายมันไปมาเหมือนพยายามจะสะกดจิตผม

“หายโกรธนะ หายโกรธนะ หายโกรธนะ”

‘ทำบ้าอะไร’

“ก็ให้ไง แทนคำขอโทษ”

‘ผมไม่เอา’

“ไม่เอาไม่ได้ กูอุตส่าห์ขโมยมา”

โอยยย อย่างนี้ยิ่งไม่น่ารับเข้าไปใหญ่ ถ้าตำรวจเกิดตามมาจับได้ไม่ได้ซวยกันหมดรึไง ผมไม่รับของโจรเด็ดขาด!

“ชงโค อย่าดื้อดิ เอาไปเร็วๆ”

‘ไม่ พี่ไปขโมยของใครมา เอาไปคืนเขาเลยนะ’

พี่ทองทำหน้ายุ่ง ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งข้างหลังผม แล้วใส่สร้อยให้อย่างรวดเร็ว ผมจะดิ้นแรงก็ไม่ได้เพราะกลัวทำขาด แต่ก็ทั้งหยิกทั้งข่วนมือของเขาจนขึ้นรอยแดง พี่ทองก็ใส่สร้อยให้ผมจนสำเร็จอยู่ดี

“ขอโทษ กูไม่เคยให้ของใครมาก่อนเลยไม่รู้จะให้อะไรดี แต่ก็อยากให้มึง” พี่ทองพูดขึ้นพลางแนบหน้าผากลงกับแผ่นหลังของผม “อยากขอโทษที่วันนั้นผิดสัญญา”

มอออออออออออออ

เดซี่พอได้กินน้ำแล้วก็ร่าเริงขึ้นมาก ตากลมโตเป็นประกายเลยทีเดียว ผมยกมือขึ้นลูบแก้มของเดซี่ในขณะที่มันก็ร้องมอๆ ต่อไปไม่หยุด หืม...แก้มนุ่มเหมือนกันนี่หว่า แต่ยังไงผมก็คิดว่ามือผมนุ่มกว่านะ

“ชงโค ไม่ฟังกูเลยใช่ไหม สนใจแต่เดซี่อยู่ได้”

ฟัง...แต่ก็ไม่อยากให้เขารู้ว่าผมตั้งใจฟังทุกคำพูดของเขาขนาดไหน

“หายโกรธนะ จะไม่ผิดสัญญาอีกแล้ว”

ก็ดีครับ ผมจะได้จำไว้ว่าคำมั่นของพี่คือการที่พี่จะไม่ผิดสัญญากับผมอีก แต่...ถ้าวันไหนที่พี่ทำอย่างที่พูดไม่ได้ ผมก็คงไม่ต้องไปเสียเวลาทำความรู้จักด้วยอีกต่อไป

ผมหันหน้ากลับไปหาพี่ทอง ก่อนจะทำภาษามือถามเขาไปว่า ‘แล้วพี่หายไปไหนมา’

“ไปเมืองจีนกับม๊า เพิ่งกลับมาเมื่อคืน กิ๋มเมย์คลอดน้อง”

‘แล้วมือถือ’ ต่อให้ไปเมืองจีนผมก็แน่ใจนะครับว่าที่ประเทศนั้นก็ใช้มือถือได้ แล้วทำไมถึงไม่โทรมาบอกกันบ้างหรือไม่ก็ส่งไลน์หรือข้อความอะไรมาก็ได้ มีวิธีติดต่อเยอะแยะ

“เอาไป เดี๋ยว อย่าเพิ่งชักสีหน้าสิ ฟังก่อน” พี่ทองจิ้มหน้าผากผมหนึ่งที แล้วเริ่มพูดต่อ “แต่เอาเครื่องนี้ไป”

เครื่องนี้ที่พี่ทองพูดถึงถูกยื่นมาให้ดูตรงหน้า ซึ่งมันก็คือมือถือรุ่นในตำนานที่หน้าจอมืดสนิทไร้แสงเหมือนไม่สามารถใช้งานได้แล้ว นี่พี่จะอนุรักษ์วัตถุโบราณไปถึงไหน ไอ้มือถือแบบนี้น่ะ ทิ้งๆ ไปเถอะครับ ยังแน่ใจอยู่เหรอว่ามันใช้งานได้ =_=;

‘แล้วทำไมเอาเครื่องนี้ไป’ รู้ว่ามันใช้รับสายได้อย่างเดียวก็ยังจะเอาไปอีก พี่ไม่บ้าก็โง่เต็มทีแล้ว

“ก็ตอนนั้นหมวยเอามือถือกูไปเล่นคุกกี้รันอ่ะ แล้วม๊าก็เร่งอย่างกับพร้อมจะหายตัวไปสนามบิน เสื้อผ้ากูยังต้องไปซื้อเอาที่จีน มึงคิดดูว่าฉุกละหุกขนาดไหน”

ก็พอจะเห็นภาพครับ -O-

“หายโกรธนะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อ่ะ แล้วใครไปส่งสัมภาษณ์”

‘เพื่อนพี่’

“ไอ้ดีนเหรอ?”

ผมพยักหน้าในขณะที่พี่ทองเริ่มขมวดคิ้วใส่ ก่อนจะตีหน้าบึ้ง

“ให้มันมารับที่บ้าน?”

ผมส่ายหน้าแล้วใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งคลายคิ้วที่ขมวดกันจนยุ่งของเขา ‘นัดเจอกันที่มหาลัย ผมขับรถไปเอง’

“ดีแล้ว ไม่ต้องให้มันมาที่บ้านหรอก ไม่ต้อนรับ”

‘พี่เป็นเจ้าของบ้านหรือไง’

“พูดแทนเจ้าของ”

‘แต่เจ้าของเต็มใจต้อนรับนะ ^^’

“ระวังนะ เดซี่ไม่ชอบเด็กดื้อ เดี๋ยวโดนขวิดไม่รู้ด้วย”

‘เดซี่ไม่ขวิดหรอก เพราะเดซี่ชอบชงโค’

“อืม...ไม่เถียง” เอ๋ แปลกแฮะที่เขาไม่ยักกะเถียง ผมมองพี่ทองอย่างประหลาดใจ ก่อนจะหลุบสายตาลงอย่างไม่กล้ามองรอยยิ้มของเขา “พ่อชอบอะไร ลูกสาวก็ชอบตามอยู่แล้ว”

เหอะๆ ถ้ายังหลงน้ำคำของเขาอยู่นี่ ผมก็ไม่ต้องเป็นคนแล้วครับ ไปเป็นไก่ให้เขาต้มยังจะดีกว่า แต่ไม่รู้ทำไม สมองมันบอกเชื่อไม่ได้ๆ แต่หัวใจแม่งเต้นโครมครามทุกที

“ก็ดอกชงโคหอมขนาดนี้นี่นา ฮะ...ฮัดเช้ย!”

โหววว ไอ้พี่ทอง จะโรแมนติกอยู่แล้วเชียว ดันมาจามใส่หน้ากันซะงั้น น้ำลงน้ำลายนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ รับมาเต็มๆ -*-

“เฮ้ย ขอโทษๆ นี่ขนาดยืนอยู่ไกลแล้วนะ ละอองมันยังปลิวมาถึงนี่อีกเหรอ -*-”

ในโลกนี้มีลมนะครับพี่ อย่าคิดอะไรตื้นๆ สิ -*-

เห็นจมูกแดงๆ ของพี่ทองแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ผมเลยยื่นผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปให้เขาใช้ปิดจมูก

‘ขึ้นบ้านเถอะ พี่หิวไม่ใช่เหรอ’

“อื้อ” พี่ทองขานรับเสียงอู้อี้ แต่ตาคมกริบของเขาก็กำลังเต้นระริกอย่างพึงพอใจในการชักชวนของผม

เดี๋ยวก่อน...มันยังมีประเด็นหนึ่งที่ตัดทิ้งไปไม่ได้ครับ

‘แล้วสร้อยนี่ พี่ไม่ได้ขโมยมาจริงๆ ใช่ไหม’

พี่ทองยอมเอาผ้าเช็ดหน้าออก ก่อนจะตอบอย่างภูมิใจว่า “ขโมยมาจริงๆ สิ เอาน่า แค่นี้ไม่มีใครรู้หรอก”

‘ถ้าตำรวจมาจับจะทำยังไง คิดบ้างไหมเนี่ย’

“ใส่ๆ ไปเหอะน่า ไม่จับหรอก”

‘พี่ไปขโมยร้านไหนมา เอาไปคืนเขาเถอะ ผมไม่สบายใจนะ’

“-*- ชงโคอย่าเรื่องมากดิ”

‘ไม่ได้เรื่องมาก แต่นี่มันมากเกินไป’

“ถ้าไม่เอาก็ทิ้งไปสิ กูไม่เอาไปคืนหรอก”

เฮ้อ นี่ผมกำลังคิดนะว่าอีตาพี่ทองนี่มีดีอะไรทำให้ผมหลงรักไปได้ พอมองดูดีๆ แล้วก็พบแต่ข้อเสียเต็มไปหมด คนบ้านี่ทำอะไรไม่เคยคิดหน้าคิดหลัง

ผมกำลังจะถอดสร้อยออกจากคอตัวเอง แต่พี่ทองก็โวยวายลั่นแล้วรีบจับมือผมไว้

“โอเคๆ สารภาพ กูขโมยในร้านของม๊ามา แต่ไม่เป็นไรหรอก เตี่ยก็เห็น หมวยเล็กก็เห็น แต่ไม่มีใครว่าไร เพราะงั้น ใส่ไปเหอะนะ อย่าถอดเลย”

ก็บอกว่าหยิบจากที่ร้านตัวเองมาก็หมดเรื่อง เอ๋? ดูจากสภาพของจุ๊บแจง สไตล์การแต่งตัว และรสนิยมโนแบรนด์ แถมยังชอบเลี้ยงวัวเป็นชีวิตจิตใจนี่นะเหรอครับ ลูกเจ้าของร้านทอง จากใจผมเลยนะพี่ พี่ไม่มีออร่าของคนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดเลยว่ะ -_-

มออออออ มอออออ มอออออออออ

เสียงเดซี่ร้องลั่น แต่ไม่ได้ดังมาจากเดซี่ตัวจริง มันดังมาจากมือถืออีกเครื่องของพี่ทอง หน้าจอแสดงรูปของตัวการ์ตูนโงกุนที่กำลังปล่อยพลังซุปเปอร์ไซย่า แต่ชื่อใต้รูปดันเป็นคำว่า ‘หม่าม๊าที่รัก’

“สวัสดีครับคนสวย มีไรให้รับใช้อีกครับ หืม อะไร ม๊าเชื่อที่หมวยฟ้องเหรอ ผมนี่นะจะเอาไป ทองตั้งห้าบาทนะม๊า เตี่ยเอาไปให้กิ๊กรึเปล่า? โนๆๆๆ ไม่ใช่ผมอ่ะ กล้องวงจรปิดนั่นมันถูกตัดต่อ ถามเตี่ยดิ ผมไม่ได้เอาไป หืม ถ้าสารภาพจะได้ปืนของอากงจริงอ่ะ งั้นสารภาพก็ได้ ผมเอาไปเอง ม๊าตัดค่าขนมผมก็ได้ แต่ปืนอากงต้องเป็นของผมนะ เฮ้ยยย ม๊าผิดคำพูดได้ไง ขอเองอากงก็ถีบดิ ไม่เอาอ่ะ ถ้าม๊าไม่พูดให้ ผมจะไม่กลับบ้าน! ไม่รู้แหละ ผมเฝ้าร้านให้ม๊า ยอมไปเมืองจีนกับม๊า แต่ม๊ากลับไม่เห็นความดีสักนิด โกรธธธธธ”

พี่ทองเป็นผู้ชายที่มีหลากหลายอารมณ์ภายในแค่เวลาไม่กี่นาทีจริงๆ เดี๋ยวหน้าบึ้ง เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหัวเราะ แล้วสุดท้ายก็ปิดท้ายด้วยคำว่าโกรธ แต่ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้มไม่จาง

“อยู่ด้วยนะ กูจะไม่กลับบ้านสักพัก”

เหยยยยยยยยยยยยย ง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ!

‘ผมว่าพี่กลับบ้านเถอะ ไปคุยกับม๊าให้รู้เรื่อง แล้วก็เอาทองไปคืนม๊าด้วย’

“ไหนบอกว่าถ้าเดือดร้อนก็จะช่วยไง -*-”

‘มันคนละเรื่องกันเลยนะ’

“เรื่องเดียวกัน”

‘โอเคๆ ตามใจก็แล้วกัน’

“งั้นมึงขึ้นไปทำกับข้าวให้หน่อยดิ กูจะไปเอาจุ๊บแจงเข้ามาจอดข้างใน”

ดูเหมือนอะไรๆ ก็เข้าทางเขาไปซะหมด แล้วเรื่องที่จะไม่กลับบ้านนี่เหมือนคิดมาแล้วล่วงหน้า เพราะเตรียมการมาอย่างดี ทั้งกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นต่างๆ พี่ทองมีครบ แถมหญ้าและฟางข้าวของเดซี่ก็มีมาหลายกระสอบ ผมจึงต้องช่วยเขาขนลงจากกระบะหลังของจุ๊บแจงด้วย

เฮ้อ...ตั้งตัวไม่ทันจนไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ

.
.
.

ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านมาแค่สองอาทิตย์ แต่ก็เหมือนนานมากแล้วที่ไม่ได้นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามพี่ทองอย่างนี้ ระหว่างทานข้าวเย็นด้วยกัน เราไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก ผมนั่งมองพี่ทองอย่างเงียบๆ ในขณะที่เขาก็ตั้งอกตั้งใจกินกับข้าวที่ผมทำให้

มันแปลกนะ...ที่ผมรู้สึกอยากยิ้มออกมากว้างๆ แต่ก็กลัวเขาจะถามว่ายิ้มอะไรแล้วจะหาเหตุผลมาตอบไม่ได้ เลยต้องกลั้นยิ้มไว้จนปวดแก้ม

แต่ผมรู้สึกดีใจมากจริงๆ เพราะในที่สุดคนที่ผมคิดถึงอยู่ทุกวัน กังวลว่าไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ...เขาก็กลับมาสักที ในเมื่อตลอดหลายปีที่ผ่านมา...ความคิดถึงของผมไม่เคยบรรเทาลงเลยสักครั้ง ผมคิดถึงแม่มากยังไง...ท่านก็กลับมาหาไม่ได้อีกแล้ว แต่พี่ทองกลับมา...เขากลับมาหาและทำให้ความคิดถึงของผมลดน้อยลง

ถึงผมจะรู้ว่ามีแต่ผม...ที่คิดถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียวก็ตาม

“แล้วสัมภาษณ์เป็นไงบ้าง เขาประกาศผลหรือยัง” จู่ๆ พี่ทองก็เงยหน้าขึ้นมาพูดด้วย ผมกระพริบตาตัวเองเล็กน้อยแล้วแสร้งเสมองไปทางอื่น ก่อนจะค่อยๆ หันสายตามามองหน้าเขา

‘ประกาศแล้ว ไม่ผ่าน’

“อ้าว ทำไมวะ ไม่น่าจะมีปัญหานี่นา แค่สัมภาษณ์”

‘เพราะผมพูดไม่ได้’

ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโกหกพี่ทองเหมือนกัน แต่พอได้เห็นสีหน้ากระวนกระวายของเขาแล้วก็ไม่อยากบอกเลยว่าล้อเล่น

“ใครเป็นคนสัมภาษณ์มึงวะ กูจะไปตบกะโหลกให้” นั่นไง เริ่มลามปามครูบาอาจารย์แล้ว อย่างนี้ชักไม่ดีแล้วครับ

‘ไม่ต้องหรอก ผมไม่ได้ซีเรียสอะไร ยังเหลือมหาลัยเอกชนให้ยื่นคะแนนอยู่’

“กูจำได้ว่านั่นแอดมิชชั่นรอบสุดท้าย เฮ้ย ไม่ได้นะ มึงต้องอยู่มอเดียวกับกูดิ”

‘ทำไมจะไม่ได้ แค่ไม่ได้อยู่มอเดียวกับพี่ ไม่เห็นจะมีปัญหาตรงไหน’

“กูมี -*-”

‘ทำไม?’

พี่ทองเงียบไปทันที ก่อนจะมองหน้าผมนิ่งนาน ผมไม่รู้ว่าความหมายในดวงตาของเขาหมายถึงอะไร ไม่รู้ว่าต้องยิ้มหรือร้องไห้เพื่อตอบรับสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นดี เท่าที่รู้...ผมทำได้แค่เพียงเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น

พี่กำลังคิดอะไร บอกให้รู้ไม่ได้เหรอครับ

‘ผมล้อเล่น ผมผ่านสัมภาษณ์แล้ว อาทิตย์หน้าต้องไปเข้าค่ายเตรียมความพร้อมด้วย’

พี่ทองคลี่ยิ้มออกมาทันที “นิสัยเสียว่ะมึง กูเกือบไปฟ้องศาลเรียกร้องสิทธิให้มึงแล้วนะเนี่ย”

‘เกินจำเป็นไปไหม’

“ไม่เกิน อ่ะ กินเข้าไป ผลไม้มีประโยชน์”

ผมหลบไม่ทันเลยโดนกล้วยยัดปากเต็มๆ พี่ทองหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเอากล้วยที่ผมกัดแล้วไปกินต่อ

ทานข้าวกันเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานไปล้างครับ เพราะบ้านผมจะมีแม่บ้านมาเฉพาะเช้าถึงเย็นเท่านั้น ดึกๆ  อย่างนี้ไม่มีหรอกครับ เกินเวลางานแล้ว

‘เดี๋ยวผมล้างเอง พี่ไปอาบน้ำเถอะ’

“ไว้อาบก่อนนอน งั้นกูลงไปดูเดซี่สักหน่อยละกัน เกือบสี่ทุ่มแล้ว ได้เวลาอ่านนิทานให้ฟัง”

ผมพยักหน้ารับ ไม่ได้นึกแปลกใจกับการที่เขาจะไปเล่านิทานให้เดซี่ เพราะขนาดหญ้าเขาก็กินมาแล้ว นับประสาอะไรกับเรื่องเล็กๆ แค่นี้ =_=;

กว่าพี่ทองจะกลับขึ้นบ้านได้ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืนแล้วครับ ผมล้างจานเสร็จ อาบน้ำ ดูรายการทีวีจบไปแล้ว เขาถึงจะโผล่ขึ้นมา แต่สภาพนี่ไม่เหมือนคนไปเล่านิทานให้เดซี่ฟังเลยสักนิด สภาพเหมือนไปหลับมามากกว่า แถมตามแขนกับใบหน้ายังมีจุดแดงๆ สี่ห้าจุดขึ้นอีกต่างหาก

“ยุงกัด -*-” เขาบอกพร้อมกับเกาไปด้วย ทำให้ผิวขาวๆ ขึ้นรอยแดงเข้าไปใหญ่

‘ไปอาบน้ำ เดี๋ยวผมไปหาขมิ้นมาใส่ให้’

“อือ” พี่ทองพยักหน้าอึนๆ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องนอนของผม

ที่บ้านผมมีห้องนอนใหญ่อยู่แค่ห้องเดียว ส่วนห้องนอนแขกก็กลายเป็นห้องเก็บของไปเรียบร้อยแล้ว เขามากะทันหันเลยไม่มีเวลาเก็บกวาด ก็ให้นอนห้องผมได้ครับ ผมไม่มีปัญหาอะไร เพราะยังไงก็ผู้ชายเหมือนกัน ถึงเขาจะเป็นผู้ชายที่ผมชอบก็เถอะ -*-

ผมเดินไปหาขมิ้นในครัวเตรียมไว้รอพี่ทอง นั่งรออยู่นานเกือบจะหลับ เขาก็เดินออกมาพร้อมกับตุ๊กตาวัวสีขาวที่คงอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าสักกระเป๋าของเขานั่นแหละ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นไม่มีทางอยู่บนเตียงผมแน่นอน ผมมีแต่ตุ๊กตาหมูสีชมพูที่บิ้วเอามาลืมไว้เมื่อนานมาแล้ว

“อ่ะ ให้” ให้อีกละ แล้วนี่ก็คงไม่ได้ไปขโมยของใครมาหรอกนะ

‘พี่ขโมยมาอีกรึเปล่า’

“อือ ของหมวย”

นี่ชีวิตเขาไม่คิดจะลงทุนซื้ออะไรเลยใช่ไหม!

“อย่าทำหน้างั้นดิวะ ล้อเล่นหรอก กูสั่งทำนานแล้วอ่ะ แต่เพิ่งได้ ให้มึงไว้ เผื่อคิดถึงเดซี่”

‘ทำไมถึงให้ผมล่ะ พี่สั่งทำเอง ไม่คิดจะเก็บไว้เหรอ’

“ก็ตอนแรกคิดจะเก็บไว้ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ให้อยู่กับมึงนั่นแหละ เวลากูไม่ว่างมาหาจะได้ไม่ลืมลูก”

‘จะรับไว้ก็ได้ แต่เดซี่ไม่ใช่ลูกของผมหรอกนะ’

“เออ ลูกกูคนเดียวน่า -*-”

ผมหัวเราะกับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทอง ก่อนจะดึงแขนเขามาใกล้ๆ เพื่อแต้มขมิ้นลงไปบนจุดที่ยุงกัดให้

“คัน” เขาบอกสั้นๆ ก่อนมือจะเริ่มเกา แต่ผมก็ตีมือไปหนึ่งที

“คันก็ต้องเกาดิ”

‘ไม่ได้ อดทนหน่อย เดี๋ยวมันก็หายคันเอง’

“ถ้ามันไม่หายล่ะ”

‘ต้องหาย’

“อะไรวะ มึงบังคับอาการคันได้ด้วยเหรอ”

‘บังคับได้ ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญ’

“พูดคนละคันกันรึเปล่าวะ?” ดูหน้าก็รู้ว่าเขาน่ะกำลังคิดถึง ‘คัน’ อะไร แต่ผมก็ตีมึนสื่อสารกลับไปคนละอย่าง

‘ไม่ใช่รถ’

“กูหมายถึงเกวียน”

‘เกวียนเขาเรียกเป็นเล่ม -_-‘

“กูไม่เถียงแล้วว่ะ แม่งงง ภาษาไทยไม่เคยเกรด A กูไม่สู้”

‘งั้นก็หุบปากซะ ผมจะแต้มขมิ้นให้ต่อ’

“ชงโคแม่งฮาร์ดคอร์ว่ะ มีแฟนอย่าไปข่มแฟนนะมึง”

ผมชะงักมือไปกับคำพูดของพี่ทอง ก่อนจะเหลือบมองหน้าคนที่กำลังหัวเราะไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ในตอนนี้ ก็ถ้าชาตินี้ผมเลิกชอบพี่ไม่ได้...ก็คงไม่มีแฟนให้ข่มหรอกครับ

“ง่วง”

‘ยังไม่เสร็จ’

“งั้นนอนตรงนี้ได้ไหม”

ผมยังไม่ทันตอบว่า ‘ได้’ พี่ทองก็ทิ้งตัวลงนอนที่ตักของผมซะแล้ว เขากอดตุ๊กตัววัวไว้ ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองผม

‘คืนนี้ไม่ต้องเต้นแอโรบิกเหรอ’ ผมทำมือถามเขาแก้เก้อ เพราะจู่ๆ ก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเมื่อโดนจ้องแบบตาไม่กระพริบ

“ลงไปเต้นกับเดซี่มาแล้ว” พี่ทองตอบ ก่อนจะจับมือผมไปนวดเบาๆ “อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ”

ไม่ต้องไปพยายามตีความหมายหรือเข้าใจกับคำพูดของเขาหรอก เพราะสุดท้ายจะเป็นเราที่คิดไปเอง ฉะนั้นถ้าขัดได้ก็ควรรีบขัดครับ

‘ไม่เอา เดี๋ยวขาเป็นเหน็บ’

“ถ้าเป็นเหน็บจะนวดให้”

‘ให้มันจริง อยู่นิ่งๆ สิ ผมจะแต้มขมิ้นให้ เสร็จแล้วเราจะได้ไปนอนกันสักที’

พี่ทองยิ้มกว้าง พร้อมกับนอนนิ่งอย่างว่าง่าย แต่ปากก็ยังไม่วายขยับ “กูชอบคำว่าเรา”

‘อย่าอ่อย ถ้าไม่ได้คิดอะไร’

“รู้ได้ไงว่าไม่คิด”

‘บอกให้อยู่นิ่งๆ’

“ก็นิ่งแล้วไง”

‘หุบปากด้วย’

“ครับ -*-”

เสียงเงียบไปแล้ว ปากหยุดทำงานไปก็จริง แต่ตานี่เป็นประกายระริกอย่างน่าจิ้มให้บอดมาก ไม่รู้จะมองอะไรนักหนา ผมมีเขี้ยวงอกเหรอครับ มองอยู่ได้ ผมเลยยกมือข้างที่ว่างปิดตาเขาไว้ ในขณะที่อีกมือก็แต้มตามจุดแดงๆ ที่ตาสำรวจเจอ ยุงเยอะจริงๆ ทั้งๆ ที่ดึกขนาดนี้ไม่น่าจะมีแล้วแท้ๆ เดซี่จะโดนกัดรึเปล่านะ เป็นห่วงจัง พรุ่งนี้ผมคงต้องตามหาแหล่งเพาะพันธุ์ยุงแล้วล่ะครับ ไม่รู้ว่ามีน้ำขังอยู่ที่ไหนบ้าง ทำไมถึงได้ชุมขนาดนี้

“พูดได้ยัง”

เสียงของพี่ทองดังขึ้น ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะกำลังตั้งใจสำรวจที่บริเวณลำคอของเขาอยู่

“ชงโค เปิดตาให้หน่อย ปิดตาไว้อย่างนี้มันง่วงนะ เกือบหลับไปแล้ว”

อืม...คงไม่มีแล้วล่ะครับ ที่แขนก็แต้มหมดแล้ว คงเหลือแต่ที่เท้าอีกสามสี่จุด

ผมยกมือที่ปิดตาพี่ทองออก ก่อนจะทำมือบอกให้เขายกเท้าขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก็ว่าง่ายครับถึงแรกๆ จะไม่ยอมก็ตาม ไม่รู้จะคิดมากไปทำไม เรื่องแค่นี้เองแท้ๆ -_-

“ทำอย่างนี้อีกละ มันไม่จำเป็นสักหน่อย”

‘ใครใช้ให้โดนกัดที่เท้าด้วยล่ะ -_-‘

“ก็เดี๋ยวทำเองก็ได้”

‘ทำให้ไม่ดีหรือไง จะบ่นอะไรมาก’

“ก็มันดีเกินไปไง เกรงใจอ่ะ เข้าใจไหม”

‘เพิ่งเกรงใจเหรอ’

“เออ ยอม ไม่เถียงแล้ว”

ก็คงมีแต่เขาอ่ะ ที่คิดว่าเราเถียงกันอยู่ ผมก็ทำภาษามือตามปกติ มีแต่เขานี่แหละที่ขึ้นเสียงแล้วทำหน้าบึ้ง ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะยกหัวของเขาออกจากตัก เพราะจะเอาขมิ้นที่เหลือไปทิ้ง แต่พี่ทองที่ลุกขึ้นนั่งแล้วก็เอามือมาปิดตาผมไว้ซะก่อน แล้วจากนั้น...ทุกเสียงรอบตัวก็หายไป ผมไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของทีวีที่กำลังรีรันการแข่งขันฟุตบอล ในความมืด...ผมสัมผัสได้แค่เพียงริมฝีปากของเขาที่กำลังบดเบียดเบาๆ ลิ้นที่แทรกผ่านเข้ามาดึงเอาสติและความนึกคิดของผมออกไปจนหมด เหลือแต่เพียงร่างกายที่ทำตามสัญชาตญาณและเสียงเรียกร้องจากส่วนลึกของจิตใจ

ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดไม่อยู่ ผมก็ใช้แรงที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดผลักหน้าอกของพี่ทองออกไป แค่แรงเพียงเบาๆ เขาก็ยอมหยุด ผมหอบหายใจแรงๆ พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

ไหนบอกว่าให้เกินกว่านี้ไม่ได้...ไหนบอกว่าไม่ให้ผมคิดอะไร...แล้วทำไม...ถึงให้ความหวังผมอย่างนี้

พี่ทองยิ้ม แต่นัยน์ตาไม่ได้ยิ้มตามเลยสักนิด มันถึงเป็นยิ้มที่ผมไม่ชอบมองเอาซะเลย เขาก้มลงมา แตะหน้าผากลงกับหน้าผากผม ก่อนริมฝีปากจะขยับพูดด้วยเสียงที่เบาแสนเบา

“อย่าสงสัยเลยชงโค...รออีกหน่อย”

ถ้าผมรอ...ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าสุดท้ายแล้วจะไม่ต้องพบกับความผิดหวัง

“ขอโทษที่ในวันนั้นพูดไม่คิด แต่วันนี้ขอร้องได้ไหม...รอเถอะนะ”

‘พี่บอกเหตุผลได้ไหม ว่าทำไมผมถึงต้องรอ’

พี่ทองยกมือขึ้นลูบแก้มของผมเบาๆ ความอบอุ่นจากปลายนิ้วของเขาทำให้ผมหลับตาลงอย่างไม่อยากยอมรับความจริงเท่าไหร่ เพราะคำตอบในใจของผม...มันชัดเจนตั้งแต่ได้ฟังคำขอร้องจากเขา

“เพราะที่จูบ ที่อยากอยู่ใกล้... ไม่ใช่ไม่คิดอะไร”

ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่าสุดท้าย เหตุผลที่เขามีให้ในวันนี้ก็ลบความเสียใจในวันนั้นไปจนหมด ผมมันงี่เง่าจริงๆ

‘งั้นผมจะรอ...แม้ว่าพี่จะบอกเหตุผลกับผมไม่หมดก็ตาม’

ความรักทำให้ผมยอมปิดตาลงหนึ่งข้าง ปิดตาแม้จะคิดเองได้ว่าเหตุผลที่เขายังคงเก็บไว้ว่าทำไมผมถึงยังต้องรอนั้นคืออะไร แต่ก็ยังเลือกที่จะทำตามคำขอร้องของเขา ซึ่ง...ผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เลือกจะดำเนินไปจนถึงจุดไหน สักวันหนึ่งผมอาจจะต้องเลือกอีกครั้งว่าจะยอมหลับตาลงอีกข้าง หรือจะยอมลืมตาให้สว่างเพื่อมองทางเดินข้างหน้าต่อไป แต่ไม่ว่าจะทางเลือกไหน ผมก็รู้ว่าสุดท้าย...คงต้องเจ็บปวดอยู่ดี


.................................................To be continue......................................................

ดึกมากอ่ะ ดึกมากกกกกกกกก แต่ก็มาาาาาา ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ ขอโทษนะคะสำหรับที่ไม่ได้ตอบคำถามที่หลายๆ คนรำพึงรำพันกันมา ไว้ติดตามในเรื่องดีกว่าค่ะ มันจะเฉลยในอีกไม่ช้า แต่ขอเตือนว่า อย่าเพิ่งคิดไปไกล มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ อาจจะเป็นแค่เหตุผลเล็กๆ  ที่แสนจะยิ่งใหญ่ :a5:

ชงโคจ๋า...ป้าโดนยุงกัดดดดดด อยากได้ขมิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 5 : 14/5/2014 (Page. 4)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 15-05-2014 23:18:42
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-05-2014 23:22:55
ชงโคที่น่ารักของแม่ยกมาแล้ววววว

ใครที่ไหนจะมาทาขมิ้นให้อีพี่ทองอีกเนี่ย ไม่มีแล้ว!

ถึงจะบอกว่าให้รออีกหน่อย แล้วอีกหน่อยเนี่ย นานแค่ไหนห๊ะ?

น่าถีบจริงๆ ถ้าไม่เคลียร์ให้จบ หมดเรื่องนะ จะไปเชียร์พี่ดีนจริงๆด้วย (ว่าแต่พี่ดีนชอบชงโคป่าวหว่าาาา)

มวฟๆจขกท.ค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 15-05-2014 23:24:27
ถ้าเป็นเรา ขอเลือกเจ็บครั้งเดียวให้มันหนักหนาสาหัสไปเลยดีกว่า
แต่จะไม่ขอเรื้อรังยาวนานไปกว่านี้ ตัดได้ก็ตัดเถอะน้องชงโค
ถ้ามันจะไม่มีคนของเราจริงๆ อยู่คนเดียวก็ไม่น่าจะลำบากมากมายนะ
เด็กกำพร้าเยอะแยะ หามาเลี้ยงไว้ส่งวิญญาณซัก 2-3 คนก็ได้ ไม่ยากเลย


ปล. อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลยจ้า แค่อินนิดหน่อยนะ
ส่งสารน้องชงโค มีเรื่องในใจขนาดพูดไม่ได้แล้ว กลัวพี่ทองจะซ้ำเติมน้องอีก
ถ้าพี่ทองเคลียร์ตัวเองไม่ได้ อย่าให้ความหวังกันอีกเลย สงสารน้องชงโคจะแย่แล้ว
ไม่อยากให้น้องเจ็บไปมากกว่านี้ :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 15-05-2014 23:25:21
สงสารชงโคเล็กๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 15-05-2014 23:37:45
เดซี่~ ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึ้งงงงงงงง

พี่ทองรีบจัดการเร็วๆ ล่ะ อย่าปล่อยให้ชงโครอนาน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-05-2014 23:42:07
ชอบพี่ดีนอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 15-05-2014 23:50:43
พี่ทองเอ้ย... :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 15-05-2014 23:51:18
ชงโคค

เริ่มจะเซ็งกับพี่ทองชอบทำชงโคเสียใจ

ดันพี่ดีนให้เป็นพระเอกแทนดีกว่า

รอตอนต่อไปค่า

 :กอด1: :กอด1:คุณนักเขียน น่ารักจังมาทุกวันเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-05-2014 23:52:36
ให้รอ แล้วก็ร้อ รอ รอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 16-05-2014 00:16:43
 :laugh: ยังคงฮากับพี่ทอง

เหตุผลของขุ่นพี่นี่ถ้าฟังไม่ขึ้นมีแทงไส้ไหล  o18

ปอลิง: ขอทองห้าบาทวันละเส้น ฉันก็ยอมแล้ว  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 16-05-2014 00:17:38
ขอรอ ไม่อยากคาดเดาความคิดของผู้ชายที่ชื่อทอง
แต่คิดว่าคงไม่ทำให้น้องชงโคเสียใจนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-05-2014 00:23:31
บิ้วก็น่ารักนะ ที่ทำอย่างนั้นเพราะรักชงโคแล้วเรียกร้องความสนใจสินะ   :mew5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 16-05-2014 00:52:08
 :a6: พี่ทองให้ความหวังน้องอีกแล้ว  :hao5: อย่าให้คงโครอเก้อนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-05-2014 01:15:31
กลัวน้องจะได้อีกบาดแผลในใจ :'(
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-05-2014 01:43:39
ขอร้องพี่ทอง อย่าสร้างแผลใหม่ให้ชงโคเลย น้องเจ็บพอแล้ว

เราว่าเรื่องต้องเกี่ยวกับน้องสาวของดีนที่พูดไม่ได้แล้วก็หูหนวก //จากคำพูดของดีน แค่เดาๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-05-2014 05:21:01
 :z6: :z6:



ลืมไปอิพี่ทองชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เหตุผลของคนทั่วไปใช้กับอิพี่ทองไม่ได้ รอดูว่าเหตุผลนั้นคืออะไร  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 16-05-2014 06:06:24
โอ้ยเครียดทำไม


พี่ทองเอาไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 16-05-2014 06:53:36
สงสารชงโค  :m15: :monkeysad: :sad11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 16-05-2014 07:08:02
 :z3: อิพี่ทองช่างเข้าใจยากจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 16-05-2014 07:57:21
ชงโคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 16-05-2014 08:53:52
เข้ามาอ่านเพราะคนเขียนบอกไม่มาม่า แต่หน่วง  :katai5:
ชอบความคิดด้านความรักของชงโค คือไม่ใช่หลับหูหลับตารัก แต่ยังเผื่อใจไว้เสมอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 16-05-2014 09:19:12
อย่าง จนกว่าอีพี่ทองมันจะพร้อม
แต่รอจนกว่าตัวเองจะเจอคนใหม่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 16-05-2014 09:20:53
ไม่อยากให้ชงโครอเลย

พี่ทองมีอะไรทำไมไม่บอก ไม่พูดละ
  :hao5: 
ชงโคแบบใจอ่อนอะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 16-05-2014 09:42:51
'รู้ไหมฉันหวังในใจตั้งแต่เธอให้ฉันรอ
ให้ฉันรอแล้วได้อะไร ให้ฉันรอฉันได้อะไร
มันน่าจะถูกที่ใครบอกไว้ ความรักมันทำให้ตาบอด
จนมองไม่เห็นความจริง ว่าฉันเป็นใคร ทำให้ไม่เข้าใจ

ทำไมยังรักแต่เธอ

รู้ควรจะหักห้ามใจ หากทำได้ง่ายดาย
ฉันก็คงไม่ต้องสับสน อย่างนี้ จบๆไปเสียดีกว่า'


พี่ทอง บอกให้น้องชงโครอ.....
พี่ต้องมั่นใจนะ ว่าโอกาสและใจที่เสียไปกลับการรอ....
มันจะได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่ากัน
ถ้าทำไม่ได้ อย่ามาให้ความหวังและหยอดกันอย่างนี้ร่ำไปนะ
 
ไม่งั้น เราจะไปขโมยเดซี่มาให้ไอ้ทุย ขย่ม ให้ยับเลย  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 16-05-2014 09:53:18
ชงโคอย่ารออะไรจากคนแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 16-05-2014 09:57:47
อยากเชียร์ให้ ชงโค ไม่ต้องรอ แต่ก็คงไม่ได้แล้วล่ะมั้งแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-05-2014 11:52:12
ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 16-05-2014 12:31:29
หวังว่าที่บอกให้รอเนี่ยเพราะทองกำลังปรับตัวเองอยู่ใช่ไหม?

หนูชงอย่าเพิ่งคิดมากนะจ๊ะ
หัวข้อ: : -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 16-05-2014 12:32:17
กั๊ก กั๊ก  แถวบ้านเรียกว่า กั๊ก นะคะ   แถมชอกเหตุผลไม่ชัดเจนอีกกกก

แต่ชอบ ที่ชงโคทำตัวรักอย่างมีสติอยู่นะ  คือ ไม่ใจอ่อนง่ายๆ เล่นตัวเล็กน้อยพองาม 5555 อ่ะล้อเล่น  คือชอบตรงที่จะเลือกปิดตาข้างนึงนี่แหละ อย่างน้อยก็ยังมีตาอีกข้างนึงที่ยังไว้มองความจริง  ไม่ใช่รักแบบตาบอด ปิดตาสองข้างไม่รับรู้อะไรแบบนั้นอ่ะ 

ปล  อยากให้ ทอง พา ชงโคไปบ้านจัง จะฮาขนาดไหน  อิๆ
ปล 2 ว่าแต่ บิ้วหายไปไหน  5555   กลัวทุกคนลืมไง เลยทักๆ กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 16-05-2014 12:36:30
จำแม่นนะ บอกให้รออีกนิดน่ะ
อย่านานล่ะพี่ทอง ช้าจะควิดไส้ให้


 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 16-05-2014 12:49:49
น้ำตาไหลล
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 16-05-2014 13:29:06
ชงโคน่าร้ากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 16-05-2014 14:39:25
แล้วคนนั้นของพี่ทองจะไม่เสียใจเหรอที่มีทำแบบนี้

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 16-05-2014 17:24:27
ชงโคจะบอมเสียใจเพื่อพี่ทองละนะ
พี่ทองอย่าทำให้น้องผิดหวังละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 16-05-2014 18:35:03
พี่ทองมีอะไรในใจทำไมไม่บอกให้หมดละเว้ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 16-05-2014 19:55:40
เชื่อใจพี่ทองได้มั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: เกลียวคลื่น ที่ 16-05-2014 20:05:32
จะมีตัวเลือกใหม่เข้ามามั้ยน้อ  :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 6 : 15/5/2014 (Page. 6)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-05-2014 20:11:08
ให้ไวนะพี่ทอง อย่าให้นานละ ไม่งั้นจะยุให้ชงโคเปิดตาให้หมด  :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 16-05-2014 21:47:02
ตอนที่ 7

Inside: ‘ทองคำเอก’

ใบที่หนึ่งชงโค ใบที่สองก็ชงโค ใบที่สามก็ยังเป็นชงโคอีกเหมือนกัน มันไม่แปลกเลยที่ไม่ว่าจะจับสลากขึ้นมากี่ใบก็ยังคงเป็นชื่อชงโคไม่เปลี่ยน ในเมื่อผมเขียนแต่ชื่อของคนๆ นี้ลงไปทุกใบ

คุณคิดว่าผมกำลังทำอะไร? จับสลากแลกของขวัญเหรอ? ไม่ใช่หรอก ผมกำลังเลือกทางเดินชีวิตให้กับตัวเองต่างหาก แต่มันก็ดูงี่เง่าจริงๆ เมื่อมาทำสลากแล้วจับเองอยู่อย่างนี้ ม๊าที่เดินผ่านไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนยังด่าผมว่าเป็นคนบ้าเลย

แต่...จะไม่ให้บ้าได้ยังไง ก็ชงโค...น่ารักน่ากอดน้อยเสียที่ไหน เอารูปให้ม๊าดูม๊ายังออกปากชมว่าน่ารักทั้งๆ ที่ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยชมผมว่าหล่อเลยสักครั้ง

เฮ้อ...ทำยังไงดีนะ

“เฮียยยยย เฮียขา เฮียดีงโทรมา” เสียงของหมวยเล็กดังมาแต่ไกล ก่อนร่างอ้วนป้อมจะวิ่งหน้าตั้งมาหาผมพร้อมกับมือถือที่เจ้าตัวเอาไปเล่นคุกกี้รัน

“เฮียคุยเล็วๆ น้า หมวยจะรีบทำอีเว้นท์”

“คร้าบๆ”

ผมอุ้มหมวยเล็กมานั่งตัก แล้วกดรับสายไอ้ดีนที่ชอบโทรมาไม่เคยรู้เวล่ำเวลา

(มึงอยู่ไหน) ไอ้ดีนมันชอบทำตัวเป็นผู้ปกครองคอยซักถามที่อยู่ของผม ถ้ามันติด GPS ที่ตัวผมได้ก็คงทำไปแล้ว ยิ่งพักหลังๆ นี่ยิ่งเช็คถี่ยิบ

“แล้วเกี่ยวไรกับมึง”

“เฮียทองพูกไม่เพาะ หมวยจะฟ้องม๊า” ลืมตัวไปซะสนิท กฎของบ้านผมที่เพิ่มมาตั้งแต่น้องเพชรน้องพลอยเกิดก็คือ ห้ามพูดคำหยาบต่อหน้าน้องๆ ไม่งั้นม๊าจะหักค่าขนมคำละหนึ่งพันบาท T_T

“หมวยจ๋า เฮียขอคุยกับเพื่อนก่อนนะ หมวยไปเล่นกับเจ๊เพชรก่อนเนอะ”

“ไม่เอา เมื่อกี้เจ๊เพิ่งไล่หมวยออกมาจากห้อง เจ๊กำลังลูการ์ตูงอะไลก็ไม่รู้ มีผู้ชายจูบกังล้วย คงตัวเล็กๆ ส๊วยสวยล่ะ คงตัวใหญ่ก็หล่อเหมืองเฮียทองเลย”

=_= อะไรคือการ์ตูนที่น้องเพชรสุดที่รักของผมกำลังดูอยู่ครับ โปรดอธิบาย!

“หมวยไปบอกเจ๊ว่าถ้าไม่เลิกดู เฮียจะไปจัดการ”

“*O* ล่ายยยค่า” ถ้าเป็นเรื่องที่น้องเพชรจะโดนลงโทษล่ะก็ น้องพลอยจะดูมีความสุขมากจริงๆ

คล้อยหลังน้องสาวตัวยุ่ง ผมก็กลับมาสนใจโทรศัพท์ในมือต่อ

“โทดทีที่ให้รอนาน มึงมีไร”

(นิลอยากเจอมึง)

นิล...อีกแล้วเหรอ ผมน่าจะรู้นะว่าไอ้ดีนไม่เคยโทรหาผมด้วยเรื่องอื่นมาสองสามปีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะนิล ผมกับมันก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

“กูไม่ว่าง เดี๋ยวกูมีธุระ”

(ธุระอะไร มึงจะไปหาชงโคใช่ไหม)

“ก็รู้ดีนี่หว่า”

(งั้นที่นิลบอกว่ามึงขอหย่า ก็เป็นเรื่องจริง)

“ใช่”

(ไอ้เหี้ยทอง! มึงรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป!)

เพราะผมรู้ ผมถึงทำ

“มึงก็รู้ว่าระหว่างกูกับนิลไม่เคยมีอะไร มีแต่มึงที่พยายามจะคิดว่ามันมี”

(ไอ้ทอง มึงมันสารเลว!)

ผมกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย ผมจะสารเลวหรือจะชั่วขนาดไหน ผมรู้ตัวดี ไม่ต้องให้มันมาด่าหรอก จะกี่ปีก็ด่าแต่คำนี้ ไม่เบื่อบ้างหรือไง

“มึงอยู่โรงพยาบาลใช่ไหม งั้นก็บอกนิลด้วยว่ากูจะไม่โผล่หน้าไปหา ถ้าไม่ใช่วันที่นิลยอมหย่าให้กู”

ผมตัดสายทิ้งก่อนจะโยนมือถือลงบนโซฟาข้างๆ ตัว เรื่องของทั้งผม นิล และไอ้ดีน ทำชีวิตผมวุ่นวายมาสองสามปีแล้ว แต่เพราะผมเอาแต่เมินเฉยกับมันโดยไม่คิดว่าปัจจุบัน เรื่องพวกนี้กำลังเป็นปัญหาใหญ่กับชีวิตรักของผม

นิล เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่สนิทกับผม ไอ้ดีน และไอ้โนมาตั้งแต่เด็ก เธอทั้งสวย ทั้งบอบบาง เพรียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติทุกด้านที่ผู้หญิงดีๆ พึงมี แต่ก็แค่นั้น ถึงจะดีจะเพรียบพร้อมขนาดไหน สำหรับผม เพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อน ไม่มีวันจะเลื่อนสถานะขึ้นเป็นอย่างอื่น พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาจนกระทั่งตอนมอห้าที่นิลสารภาพรักกับผม เธอบอกว่าเธอรักผม แต่ในขณะเดียวกัน...ไอ้ดีนรักเธอ

ผมรู้...รู้ดีทีเดียวเกี่ยวกับความรู้สึกของไอ้ดีน ถึงผมจะไม่รู้ว่านิลเริ่มรักผมตั้งแต่ตอนไหน แต่ผมรู้ว่าไอ้ดีนรักนิลมานานมากเท่าไหร่ มันเป็นความรักที่ทำให้คนฉลาดอย่างมันยอมโง่เพื่อบูชาความรักที่นิลไม่มีวันมีให้มัน ...มันโง่ถึงขนาดที่โกรธผมเพราะปฏิเสธที่จะคบกับนิล แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ ในเมื่อผมไม่รัก ผมก็ไม่มีความจำเป็นต้องคบ มันเป็นเหตุผลง่ายๆ ที่มนุษย์ธรรมดาที่ตาไม่มืดบอดเพราะความรักก็เข้าใจ แต่ไอ้ดีนไม่ มันคิดว่าผมเกรงใจมัน คิดว่าถ้าไม่มีมัน ผมจะคบกับนิล มันเลยออกจากกลุ่ม ยอมจากไปเหมือนที่พวกพระเอกในละครชอบทำ แต่สุดท้ายความเสียสละของพระเอกก็ไม่มีวันเกิดผล เพราะต่อให้ไม่มีมัน ผมก็ไม่คบกับนิลอยู่ดี

แต่...ไอ้ดีนไม่รู้ การที่ผมยังคงพูดคุยกับนิล ไปไหนมาไหนกับนิล ทำให้คนที่ออกจากกลุ่มไปแล้วอย่างมันเข้าใจและปักใจเชื่อว่าผมกับนิลคบกัน และผมก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่ได้พยายามแก้ไขความเข้าใจผิดของไอ้ดีนแต่อย่างใด นั่นจึงเป็นความผิดพลาดที่ผมอยากจะกลับไปแก้ไขจริงๆ แต่มันก็เท่านั้น ในเมื่อ...ไม่มีใครย้อนเวลากลับไปได้

ใช่...ย้อนกลับไปไม่ได้ ทั้งๆ ที่อยากย้อนกลับไปในวันนั้น...เมื่อสองปีก่อนเหลือเกิน

ถ้าทำได้...ผมจะควบคุมอารมณ์ตัวเองเพื่อที่ในวันนี้จะไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจเหมือนคนบ้าอย่างนี้...

คุณเชื่อไหมว่าเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน เวลาที่หมุนเวียนไปเรื่อยๆ มันทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งที่แสนใจดีและจริงใจกลายเป็นผู้หญิงที่...เอาเป็นว่าไม่น่าเข้าใกล้ เมื่อสองปีก่อนเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายมากสำหรับผม ภาพของเด็กผู้หญิงใสซื่อที่เคยสารภาพรักกับผมตอนมอห้าเลือนหายไปแทนที่ด้วยผู้หญิงที่เอาแต่ใจ คอยกันท่าไม่ให้ใครเข้าหาผม ตามติดผมแจ คอยคุมคอยถามว่าผมจะไปไหนกับใคร เวลาส่วนตัวของผมค่อยๆ หายไปเมื่อนิลเอาตัวเองเข้ามาแทรกทุกครั้ง แต่ผมก็พยายามใจเย็นเพราะนึกถึงมิตรภาพที่ผ่านมาของเรา มิตรภาพที่ผมก็ไม่แน่ใจจนถึงทุกวันนี้ว่ามันจะยังคงมีอยู่รึเปล่า...

‘ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทองไปกับมันทำไม บอกเรามานะ บอกเรามา!’ ผมจำได้ว่าในวันนั้นนิลตะโกนใส่ผมเสียงดัง คนในร้านอาหารพากันมองอย่างสนใจใคร่รู้ว่าตรงนี้เกิดอะไรกันขึ้น

‘มี่เป็นแฟนผม ผมแค่พาเขามากินข้าว’ ผมพยายามบอกอย่างใจเย็น ทั้งๆ ที่ภายในอกกำลังกรุ่นไปด้วยความโกรธและความอายที่ต้องมามีเรื่องทำนองนี้ท่ามกลางสายตาสาธารณชน

‘ไม่...ทองโกหกเรา ทองบอกกับเราว่าทองจะไม่มีใคร’ นิลพูดด้วยเสียงสั่นเทา ใบหน้าเนียนเริ่มซีดเผือดและดวงตากลมโตก็มีน้ำใสๆ ไหลลงมา

‘ผมไม่เคยพูด นิลคิดไปเอง’

‘เราไม่ได้คิดไปเอง! ทองรักเรา ทองต้องรักเราคนเดียว!’

‘หยุดสักทีได้ไหม! ผมชักทนไม่ไหวแล้วนะ นิลเป็นบ้าไปแล้วหรือไง เราเป็นเพื่อนกัน ทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย! ขอร้องล่ะ เลิกยุ่งกับผมสักที!’

ผมตะโกนออกไปแบบนั้น ก่อนจะรีบเดินมาขึ้นรถทันที ตอนนั้นผมปล่อยให้นิลกรีดร้องอยู่ตรงหน้าร้านอาหารอยู่เพียงลำพัง ผมทิ้งเธอให้เผชิญกับสายตาของผู้คนและคำพูดใจร้ายของผม และนั่นคือจุดผิดพลาดที่ผมอยากกลับไปแก้ไข ถ้ากลับไปได้ผมจะไม่ทิ้งให้เธออยู่คนเดียว เพราะหลังจากนั้นแค่ไม่กี่นาที...เธอก็กระโดดมาตัดหน้ารถผมที่กำลังวิ่งผ่านร้านอาหารร้านนั้นด้วยความเร็วสูง...ชนร่างบอบบางเสียงดังโครมใหญ่จนร่างของเธอกระเด็นไปไกล ผมตะลึงค้าง ความหงุดหงิดจนทำให้ต้องขับเร็วอันตรธานหายไปในทันที เหลือไว้แต่ความนิ่งเงียบของตัวเองและเสียงกรีดร้องของผู้คนรอบข้าง

ไอ้ดีนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนเข้ามาอุ้มนิลไว้ มันร้องไห้ พยายามห้ามเลือด ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือเพื่อให้ใครสักคนตามรถพยาบาลมา...และนั่นเป็นครั้งแรกที่เพื่อนอย่างมันมองผมราวกับจะฆ่าให้ตาย

นิลถูกพาตัวส่งโรงพยาบาล ในขณะที่ผมตามมาทีหลังเพราะต้องอยู่ให้ปากคำกับตำรวจ มีพยานหลายคนที่ช่วยยืนยันว่านิลกระโดดตัดหน้ารถผมเองเหมือนต้องการจะฆ่าตัวตาย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังต้องโดนคุมประพฤติอยู่ดี ซึ่ง...มันก็ยังถือว่าน้อยไป หากพูดกันตามจริงแล้วผมเองนั่นแหละที่เป็นเหตุจูงใจให้นิลต้องทำแบบนั้น

‘ไอ้สารเลว!’

เสียงตะโกนของไอ้ดีนดังลั่นเมื่อเห็นหน้าผม มันเข้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะต่อยไม่ยั้ง ผมไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย แค่พยายามไม่ล้มลงไปกับพื้นก็เท่านั้น

‘มึงทำได้ยังไง! ทำได้ยังไง! นิลกำลังท้องกับมึง! แต่มึงกลับทำอย่างนี้! หัวใจมึงทำด้วยอะไรวะไอ้ชั่ว!’

เฮ้ย! เดี๋ยว! ท้อง? ท้องอะไร ใครท้อง? แล้วท้องกับใคร?

‘ท้องกับกู?’ ผมทำหน้างงๆ ถามไอ้ดีน พยายามเช็ดเลือดที่กำลังไหลซึมออกจากมุมปาก

‘ก่อนหน้าที่นิลจะตามมึงไปที่ร้าน นิลบอกกูหมดแล้ว นิลท้องกับมึง แต่มึงไม่รับผิดชอบ แถมยังทิ้งนิลไปคบกับคนอื่น มึงทำได้ยังไงวะ มึงยังเป็นคนอยู่ไหมไอ้ทอง!’

ชักไปกันใหญ่แล้ว ผมกับนิลแม้แต่จูบยังไม่เคย แล้วผมจะไปเสียบให้เธอท้องได้ยังไง แต่เถียงคนที่ตามืดบอดอย่างมันไปก็ไร้ผล แถมคำยืนยันจากหมอที่บอกว่านิลท้องและแท้งไปแล้วนั้นก็ช่วยยืนยันได้จริงๆ ว่าสิ่งที่ไอ้ดีนพูดมาไม่ผิด จะผิดก็เรื่องเดียว คือเรื่องที่นิลท้องกับผม มันไม่จริงเลยสักนิด ผมไม่เคยคบกับนิล ไม่เคยจูบ ไม่เคยกอด ไม่เคยมีอะไรด้วย แล้วนิลจะท้องกับผมได้ยังไง...

มันน่าตลกสิ้นดี

แต่ก็มีความจริงอีกข้อที่ปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ...ถึงผมจะไม่ได้ทำให้นิลท้อง แต่ผมก็ทำให้เธอแท้ง

มันเป็นความรู้สึกผิดที่จนถึงตอนนี้...ก็ยังคงไม่หายไป

ผมจำได้ว่าหลังจากนั้นทั้งผมและไอ้ดีนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย กลุ่มของผมเหลือเพียงผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงดำเนินชีวิตไปตามปกติ เพราะไอ้ดีนก็คอยเทียวไปเทียวมาที่โรงพยาบาล มันไปเฝ้านิลทุกวัน พาน้องสาวของมันไปด้วยเพราะเป็นช่วงปิดเทอมแล้วน้องดิวไม่มีใครดูแล ผมจะไปเยี่ยมนิลแค่เฉพาะเวลาที่น้องดิวเป็นคนเฝ้าเท่านั้นเพราะไม่อยากเจอหน้าไอ้ดีน ดังนั้นผมกับน้องดิวจึงสนิทกัน น้องดิวจะคอยส่งข้อความมาบอกว่าช่วงเวลาไหนที่ไอ้ดีนมันไม่อยู่บ้าง ส่วนนิล...พอรู้ว่าเสียลูกไปก็ร้องไห้เสียใจอยู่ระยะหนึ่ง แต่ที่ทำให้ผมต้องรู้สึกเป็นตราบาปไปทั้งชีวิตก็คือ...ผมทำให้เธอพิการ นิลเดินไม่ได้อีกเลยหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ถึงเธอจะยิ้มแย้มดีใจทุกครั้งเวลาที่ผมไปเยี่ยม แต่ความเสียใจก็ปิดไว้ไม่มิด เธอบอกว่าเธออยากตาย อยากจะหายไปจากโลกนี้ คนพิการอย่างเธอไม่มีใครต้องการ และผมต้องรับผิดชอบ...

ตอนนั้น...ผมคิดแค่เพียงว่าผมอยากชดใช้ ไม่ว่านิลขออะไร ผมก็จะทำตามที่เธอต้องการ เธอขอให้ผมแต่งงานกับเธอ เป็นคำขอที่ผมต้องใช้เวลาทบทวนนานเป็นเดือน ผมอยากจะยืดเวลาให้นานกว่านั้น แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อนิลพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือตัวเอง ไอ้ดีนถึงกับคุกเข่าขอร้องผม คุกเข่าให้กับความรักของคนที่มันรัก ...ตอนนั้น...ผมรู้สึกแย่มากจริงๆ ผมมาถึงทางตันเสียแล้วและสุดท้ายก็ตกลง เพราะคิดง่ายๆ ว่าสักวันผมก็คงจะรักเธอได้ ในเมื่อเธอให้ความสำคัญกับความรักที่มีต่อผมมากกว่าชีวิตของตัวเองขนาดนี้ ผมก็ควรที่จะตอบแทน...และเพื่อไม่ให้เธอต้องทำอะไรบ้าๆ อีก เราเลยแต่งงานกัน พิธีจัดขึ้นในห้องพักผู้ป่วยของนิลเพราะเธอยังต้องอยู่รักษาตัวที่โรงพยาบาล ไม่มีญาติผู้ใหญ่หรือใครที่รับรู้ ผมไม่ได้บอกเตี่ยกับม๊า ส่วนนิล...เธอเป็นลูกกำพร้าที่ถูกคุณยายเลี้ยงดูมา แต่คุณยายของเธอก็เสียไปหลายปีแล้ว เพราะฉะนั้นมันถึงมีพิธีเล็กๆ ที่มีไอ้ดีนและน้องดิวเท่านั้นที่เป็นสักขีพยาน หลังจากพิธีเล็กๆ เราก็จดทะเบียนสมรสกันตามที่นิลต้องการเพื่อที่จะผูกมัดผม ในขณะเดียวกันผมก็ยื่นข้อเสนอของตัวเองไปว่าถ้าหากวันหนึ่งผมไม่สามารถรักนิลได้และผมเจอคนที่ผมรักจริงๆ นิลต้องหย่าให้ผมแต่ผมจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้ เพื่อที่นิลจะได้ไม่ต้องลำบาก

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่ถึงผมจะแต่งงานกับนิลแล้ว...เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทะเบียนสมรสเป็นข้อผูกมัดแค่ทางกฎหมายเท่านั้น ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วผมกับเธอไม่เคยเกี่ยวข้องกันเลย ผมไปเยี่ยมตามประสาของเพื่อนคนหนึ่งและคนที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้...แต่ก็ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น

ไอ้ดีนเริ่มคุยกับผมมากขึ้น คอยบอกว่าผมต้องปฏิบัติตัวกับนิลยังไง คอยตามไม่ให้ผมออกนอกลู่นอกทาง มันทำทุกอย่างเพื่อให้นิลมีความสุข และทำทุกอย่าง...แทนผม

อ่า...แต่มันก็ไม่ใช่ทุกอย่างที่เป็นไปด้วยดี...ผมยังลืมใครอีกคนไป...ใช่ ผมลืม...ไอ้โน เพื่อนจอมเจ้าชู้ที่หายหน้าหายตาไปจากวงจรชีวิตผมตั้งแต่เกิดเรื่อง ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็คิดว่ามันคงติดผู้หญิงอีกตามเคย...ทว่า...ไม่ใช่ เพราะเหตุผลที่มันหายไป...ทำให้ผมต้องต่อยมันไปหลายทีโดยที่มันไม่ตอบโต้อะไรเลย

‘กูขอโทษ กูขอโทษนะมึง ขอโทษจริงๆ นิลท้องกับกู แต่กูไม่รู้ นิลไม่เคยบอกกูเลย ขอโทษ...’

ผมไม่ได้โกรธไอ้โนเลย เพราะมันไม่ได้ผิดอะไร ไม่ใช่การข่มขืน แต่มันเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่าย ไอ้โนที่ขี้เล่น ปากหวานไปทั่ว คอยปลอบใจนิลเสมอเมื่อเธอต้องผิดหวังจากผม มันก็ไม่แปลกอะไรที่ทั้งสองคนจะเลยเถิดไปถึงขั้นนั้น แต่ที่ผมต่อยมัน...แค่เพราะผมอยากระบายความทุกข์ใจของตัวเองให้คนอื่นได้รับเคราะห์แทนบ้างก็เท่านั้น

‘กูจะรับผิดชอบเอง กูจะไปสารภาพกับไอ้ดีน จะบอกทุกอย่าง’

‘ถึงมึงจะเป็นคนทำให้นิลท้อง แต่กูก็ผิดที่ทำให้นิลต้องเสียลูกไป’

‘มันไม่ใช่ความผิดของมึง มันเป็นอุบัติเหตุ’

ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ไหม ในเมื่อต้นเหตุที่ทำให้นิลต้องกระโดดมาตัดหน้ารถอย่างนั้นก็เป็นเพราะผมเอง เพราะฉะนั้นผมถึงบอกให้ไอ้โนเก็บเรื่องที่มันเป็นคนทำให้นิลท้องไว้เป็นความลับ อย่างน้อยมันก็เลยเถิดมาแล้ว และผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรที่จะรับผิดชอบแบบนี้ อีกอย่าง...ผมไม่อยากให้ไอ้ดีนต้องผิดหวังกับสิ่งที่นิลทำลงไป มันจะเจ็บได้มากกว่านี้อีกไหม หากผู้หญิงที่มันรักไม่ได้ดีอย่างที่มันคิด...ผมก็ไม่กล้าเสี่ยง

แต่ตอนนี้...ความรับผิดชอบที่ผมกำลังแบกไว้...มันขยายใหญ่ขึ้นจนความสุขในชีวิตที่เคยคิดว่ามีหดหายไป เมื่อผมเจอคนที่ผมอยากจะลองทำความรู้จักไปนานๆ อยากจะอยู่ใกล้ๆ อยากสัมผัส อยากทำให้มีความสุขแล้ว แต่นิลก็ไม่ยอมทำตามที่เคยรับปากไว้เมื่อสองปีก่อน หลังกลับจากเที่ยวทะเลผมไปคุยกับเธอ เพราะยังไง...ผมก็หยุดคิดเรื่องของชงโคไม่ได้จริงๆ ผมไม่สามารถปล่อยไอ้ดีนให้เข้าใกล้ชงโคได้ เพราะผมรู้ว่ามันไม่ได้รักชงโคเลย มันรักนิล และที่มันทำเพราะมันรู้ว่าผมจริงจังแค่ไหนกับคนๆ นี้ มันอาจจะไม่เคยก้าวก่ายหากผมจะคบใครแค่ความพอใจชั่วครั้งคราว แต่เพราะครั้งนี้ไม่ใช่...

‘ทองไม่ได้มาหาเรานานแล้ว...สบายดีไหม’ นิลยิ้มเมื่อได้เห็นหน้าผม ตลอดสองปีมานี้ผมจะมาพบเธอแค่เดือนละสองครั้ง ไม่มีเหตุผลอะไรมาก...แค่ไม่อยากมาก็เท่านั้น และผมก็ไม่ว่าง มีเดซี่ที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ทูนหัวของผมน่ะขาดผมแค่ไม่กี่นาทีก็งอแงแล้ว

‘สบายดี แล้วนิลเป็นไงบ้าง’

‘ก็เหมือนเดิม ทอง...เมื่อไหร่ทองจะมาอยู่กับเรา’

‘ผมเคยบอกนิลแล้วว่าผมต้องช่วยม๊าทำงาน ไม่งั้นก็ไม่มีเงินมาจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลนิล’

‘ทองกำลังว่าเราเป็นภาระ’

‘ผมแค่อธิบายเหตุผลให้ฟัง’

‘แล้ววันนี้...ทองมีธุระอะไร หรือแค่คิดถึง’

‘ผมมีเรื่องจะคุย’

‘ว่ามาสิ’

‘หย่าให้ผมได้ไหม...’

‘ทอง!’ นิลร้องอย่างตกใจ หน้าซีดเผือดลงถนัดตา ‘ทำไม...’

‘ผมเจอคนที่ผม...อยากอยู่ด้วยแล้ว’

นิลนิ่งเงียบไป มือสองข้างกำผ้าคลุมขาไว้แน่น ก่อนจะกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นจนพี่พยาบาลต้องรีบวิ่งเข้ามาดู

‘เกิดอะไรขึ้นคะ’

‘ไม่ต้องมายุ่ง! ออกไปนะ!’

ผมกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับความเจ้าอารมณ์ของนิล ยืนรออย่างใจเย็นเพื่อให้เธอหยุดบ้าแล้วจะได้เข้าเรื่องสักที

‘นิลต้องหย่าให้ผม ตามที่ได้ตกลงกันไว้’

‘เราไม่เคยตกลงอะไรด้วย ทองกลับไปได้แล้ว เราอยากพักผ่อน!’

‘ผมจะกลับก็ได้ แต่ยังไงช่วยเก็บเรื่องนี้ไปคิดด้วย’

‘เรารักทอง! เราไม่หย่า ยังไงก็ไม่ ทองจะทิ้งเราไปมีความสุขกับคนอื่นไม่ได้ ทองทำให้เราเป็นแบบนี้ ทองต้องรับผิดชอบ!’

‘ผมไม่ได้ทิ้ง ผมยังจะรับผิดชอบจ่ายค่าเลี้ยงดูให้กับนิล แค่นิลหย่าให้ผม ทำให้ได้ไหม ขอร้อง’

‘ต่อให้ทองจะอ้อนวอนยังไง เราก็ไม่ยอมทั้งนั้น เรารักทอง รักมาก’

‘แต่ผมไม่เคยรักนิล’

‘แล้วทองตกลงแต่งงานกับเราทำไม!’

‘อย่ามโน -_- นิลก็รู้ว่าผมตกลงทำไม คนที่รักนิลคือไอ้ดีน และคนที่ทำให้นิลท้องคือไอ้โน ผมพูดถูกไหม แล้วส่วนที่ผมต้องรับผิดชอบคือที่ผมทำนิลแท้งลูกและพิการ ส่วนนี้ผมจะรับผิดชอบเต็มที่ ผมขอโทษและพยายามชดใช้มาให้ตลอด ถึงจะรู้ว่าชดใช้ทั้งชีวิตก็ไม่หมด แต่ผมก็จะไม่ปล่อยให้นิลลำบาก แค่นิลให้อิสระกับผม มันเป็นข้อเสนอให้กับทางเลือกที่ดีที่สุดของเรา แต่ถ้านิลไม่หย่า...ผมก็จะไม่มาที่นี่อีก ผมไม่อยากต้องใจร้ายทิ้งเพื่อนให้ต้องอยู่ตามลำพัง อย่าบังคับให้ผมต้องทำ’

‘ทำไมทองพูดกับเราแบบนี้...เราท้องกับทองนะ...เราท้องกับทอง ดีนก็ยืนยันได้’

ในเมื่อเธอถามผมว่าทำไม ผมก็อยากถามเธอเหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะหยุดสร้างเรื่องเองเสียที

‘เราเคยนอนด้วยกันเมื่อไหร่เหรอนิล ผมเคยจูบนิลไหม เคยจับมือ กอด หรือพยายามเข้าใกล้นิลรึเปล่า? ผมไม่อยากพูดเลยเพราะนิลเป็นผู้หญิงมีแต่เสียกับเสีย แต่ถ้านิลยังยืนยันว่าท้องกับผม...ผมฆ่าลูกของตัวเอง แล้ว...เรามีอะไรกันตอนไหน ไอ้ดีนมันจะยืนยันได้ยังไงในเมื่อมันเชื่อแต่คำพูดของนิล ไม่มีความเป็นกลาง หรือนิลจะบอกว่ามันยืนดูตอนเราเอากันน่ะเหรอ’

‘ทอง! สารเลว! หยาบคายที่สุด!’

พอผมพูดความจริงก็รับไม่ได้ แต่จะให้ผมนิ่งเฉย ไม่พูดอะไรเลยต่อไปผมก็ทำไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้ที่ผมต้องการคืออิสระ...อิสระที่จะได้รักใครสักคนอย่างไม่ต้องกังวลว่าเขาจะเสียใจหากรู้ว่าผมคือผู้ชายที่มีเมียอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ชงโคจะรับได้ไหม...ผมไม่รู้เลยเรื่องนี้ เพราะชงโคคงไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นชู้กับของของคนอื่นแน่

‘ผมไปก่อนนะ แล้วจะกลับมาตอนที่นิลยอมเซ็นใบหย่าให้ผมเท่านั้น ดูแลตัวเองด้วยนะ ไปละ’

‘ทอง! อย่าทิ้งเรานะทอง เราขอโทษ อย่าทำกับเราแบบนี้ ทอง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!’

ผมไม่ใจอ่อนและใจดีเหมือนไอ้ดีนถึงจะได้วิ่งโร่กลับเข้าไปโอ๋นิลตอนเธอกำลังคลั่ง เพราะไม่ว่าจะกี่ปี ผมก็เลือกที่จะอยู่ห่างจากเธอให้มากที่สุด

เพราะม๊าเคยสอนไว้ว่า...ดอกไม้งามแต่ไร้ตำหนิมักไม่มีอยู่บนโลก หากสวยงามเกินจริงก็มักจะมีพิษร้าย ฝูงภมรหลงเข้าไปกี่รายก็ติดกับ ถูกล่อหลอกและทำให้ลุ่มหลงจนสุดท้ายก็ต้องตาย แถมผมยังเป็นประเภทที่แพ้เกสรดอกไม้เลยไม่หลงกล

แต่...คงมีอยู่แค่ดอกเดียวเท่านั้นที่ไม่ว่ายังไงก็พร้อมจะหลงเข้าไปติดกับ เพราะสีก็สวย กลิ่นก็หอม ได้ลิ้มลองเกสรแค่สักครั้งก็ติดใจจนต้องลองแล้วลองอีก อยากครอบครองอยากเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว แล้วผมต้องทำยังไง...ถึงจะทำให้ดอกไม้ที่ยังไม่เคยมีใครได้เชยชมดอกนี้ไม่ช้ำจนสีสวยๆ ต้องหมองไป...

มันจะเป็นไปได้ไหม....

ตอบหน่อยสิ...ชงโค

“งั้นผมจะรอ...แม้ว่าพี่จะบอกเหตุผลกับผมไม่หมดก็ตาม”

ผมจะดูแลอย่างดี เพราะชงโคดอกนี้...บอบบางมาก ทว่าในขณะเดียวกันหากผมพลาด...ก็คงไม่ได้รับโอกาสครั้งที่สอง

แต่...ผมจะไม่พลาดหรอกนะ เพราะเดซี่น่ะชอบชงโคมาก แล้วผมก็...ชอบมากเหมือนกัน ^^

Inside: End

............................................To be continue.......................................................

อินไซด์ของผู้ชายที่ชื่อทองคำเอก ตัวละครยังไม่ครบ ยังมีมาอีก แต่เรื่องมันสั้น ไม่นานค่ะไม่นาน อุวะฮ่าๆ (ถ้าลามไปห้าสิบตอนนี่จะถีบให้  :a5:)

ผู้หญิงอย่างนี้ก็มีในโลกนะเธอ  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 16-05-2014 21:50:17
ชงโค มาแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-05-2014 21:55:51
ผญแบบนี้ยังมีในโลก ยืนยัน!!

ได้อ่านด้านพี่ทองเอกแล้ว โอเคค่ะ อภัยให้ แต่พี่แกก็รู้ตัวนะว่าถ้าทำให้ชงโคเสียใจ ไม่มีโอกาสครั้งที่สองแล้ว ยอมให้เป็นพระเอกอีกครั้ง  :katai2-1:

ดีนรักนิล แล้วทำไมไม่ปลอบนิลฟระ ไปให้โนปลอบทำไมมมมมม  :z13:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 16-05-2014 22:00:43
น่าสงสารพี่ทองแกจังเนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองนั่งเอากระดูกมาแขวนคอ เอาด้วยก็ไม่ได้เอาโนเป็นคนทำให้ท้องแต่คุณเธอไปสตอว่าท้องกับท้องดีนก็โง่เชื่อไปซะหมด ไม่ดูนิสัยเพื่อนเลย แล้วจะมีแววยอมหย่าให้ไหมเนี่ยเฮ่อ...น่าสงสารหนูชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 16-05-2014 22:04:44
เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง สงสารพี่ทอง  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 16-05-2014 22:05:58
ที่แท้คนบ้าก็มีความหลังอย่างนี้นี่เอง สู้ๆค่ะพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-05-2014 22:09:36
เราทายผิด 5555เป็นเพื่อนซะงั้น!

พี่ดีนโง่หรือเง่าหรือจั๊ดเง้า =_= ทำไมชีมโนได้ขนาดนั้น

บอกว่าท้องทั้งทีไม่มีอะไรกัน จะบ้าาาาาาาาา!!!!

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 16-05-2014 22:10:04
เห็นรูปสุวรรณของพี่ทองแล้ว สมกับชื่อเลยเป็นพระเอกจริง
เมื่อไหร่พี่ดีนเลิกทำตัวเป็นพระเอก เพราะที่จริงเป็นพระรอง
น้องชงโคจะได้ไม่ต้องรอนาน

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 16-05-2014 22:11:08
สุดโต่งจริงๆทุกคนเลย

โครตอายเลย ที่เคยเม้นเรื่องนี้ว่าอบอุ่นกับมิตรภาพของเพื่อน

คนกลุ่มนี้มันไม่น่าเกิดมาพบกันเลยด้วยซ้ำ เวร จริงจัง

น้องชงโค ถอนตัวเถอะ ไม่มีใครน่าคบหาเลยสักคน .....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 16-05-2014 22:11:20
 :a5:
ทองน่าเห็นใจนะ ต้องรับผิดชอบคนโรคจิต :katai1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 16-05-2014 22:16:37
อิชะนีขี้มโน -_-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: katte ที่ 16-05-2014 22:16:46
ตอนที่แล้ววาบหวิวมาก แต่ตอนนี้ฉิวมาก ชะนีน่ากลัวได้อีกไหมมมมม O_o!!
อย่ามโน! <<ขอรีเพลทองคำเอก //ยังจะฮาอีกนะพี่ทอง 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-05-2014 22:16:56
ผู้หญิงอย่างนี้ไม่อยากให้มีในโลก หายไปซะเถอะ   :hao7:  ทำตัวเองทั้งนั้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-05-2014 22:18:51
มีซิ มาใกล้จะตบให้คว่ำเลยพิการก็พิการเถอะ ยัยคนนี้มันพิการที่จิตใจมากกว่าร่างกาย อิพี่ดีนก็โง่เนอะ แย่งหญ้าเดซี่รับประทานเยอะหรอคะ

แต่ก็นะแอบมึนกับอีกลุ่มนี้ก็ยังคงคบเที่ยวกันได้ ชายโนเธอต้องเป็นฮีโร่แล้วหล่ะ ถึงตาเธอเป็นพระเอกแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 16-05-2014 22:26:04
อีบ้า!!!!!


 :z6:

-----------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ อร๊ายยย เพิ่งรู้ว่ามีเรื่องใหม่ต่อจากมาโปรดดดดดด
อ่านเรื่องนี้....นายเอกน่าสงสารอีกเเล้ว ปมครอบครัวนี่มันบาดใจเราจริงๆนะ :m15:
แถมยังมีคนบ้า ไม่รู้อ่ะ ด่านางไม่ออก หมดปัญญาจะพูดด้วย ฟ้องหย่าได้นะ ชนะด้วย
แล้วไอ้เพื่อนดีเด่นอย่างดีนนี่ก้...เห็นหอย(ที่ได้เเต่เฝ้า)ดีกว่าเพื่อนเกินไป ไม่สิ...หอยมันบังตา บังสติ
หน้าด้านคุกเข่าขอร้องในเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย เอาเเค่ความสบายใจของตัวเองจนไม่เห็นหัวคนอื่น
อ่านครั้งเเรกไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้ ไม่ได้น่าสงสารเลยนะ น่าสมเพชมากกว่า
วันที่รู้ความจริงคงน่าสนุกพิลึก ไม่ได้อยากเห็นความเจ็บปวดของคนอื่นเป็นเรื่องสนุกหรอกนะ แต่การที่แกเห็นเเก่ตัว
เเล้วยัดเยียดความทุกข์ให้คนอื่นมันก็ไม่สนุกเหมือนกัน

อิอิ ยังไงก็ขอตามมาร่วมติดตามเป็กำลังใจกับผลงานนี้ด้วยคนนะคะ
สัญาเลยค่ะว่าจะติดตามจนวินาทีสุดท้ายของการรวมเล่มเลย คึคึ
รักนะคะ  :mew6: :กอด1: :L2:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-05-2014 22:28:55
เปิดเพลงอย่ามโนกรอกหูรัวๆ

 :fire:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 16-05-2014 22:29:47
ในที่สุดก็ได้รู้ความรู้สึกของพี่ทองสักที  :hao7:
พี่ทองน่าสงสารนะ
ทั้งๆที่ไม่ได้รักไม่ได้ชอบนิลแต่ก็ต้องทำ
เพราะพี่ดีนที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเองชอบนิล

สำหรับเรานะ
เอาจริงๆพี่ทองก็ไม่จำเป็นต้องทำตามที่พี่ดีนบอกหรอก
ไม่อย่างนั้นเรื่องจะไม่ยุ่งยากวุ่นวายแบบนี้  :ling1:
แต่ว่าคงเพราะพี่ทองไม่อยากเสียเพื่อนไปเลยยอมตามใจพี่ดีน
แอบสมน้ำหน้านิดหน่อยแฮะ /อ้าว

ยังไงก็ตาม
เราเอาใจช่วยให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะ
อยากให้ชงโคมีความสุขมากๆและยอมพูดเสียที
 :กอด1:
*เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ*
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 16-05-2014 22:33:43
อ่านกำลังอินพอเจอ "อย่ามโน" แบบว่าสตั้นไปแปป  :a5:

นั่งฮาจนหยุดได้ถึงได้มาอ่านต่อ  :eiei1:

ผู้หญิงแบบนิลกับผู้ชายอย่างดีน น่าจะได้กันเองมากกว่านะ :m16:

มโนพอกัน :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-05-2014 22:45:59
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 16-05-2014 22:47:04
คุณพระ เจอผู้หญิงแบบนิลไปเงิบเลยยย
นางเป็นเอามาก บอกเลย  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 16-05-2014 22:47:46
วุ่นวายดีนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 16-05-2014 22:52:46
โอ้ยยยยแม่ปลานิลโผล่มาตอนแรกก็แพลงฤทธิ์ซะ

 :katai1: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 16-05-2014 22:57:20
เป็นอินไซด์ที่ทำเราตกหลุมรักไปละ พี่ทองงงงงงงง น่ารักมากๆๆ  :man1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 16-05-2014 23:12:58
ขอกลับลำด่วน
พี่ดีนคนดีของน้องงงงงงงง
ทำไมหล่อแต่หลงผญแบบนั้นคะะะ
กลายเป็นสงสารพี่ทองไปเลย หนูขอโทษที่ตบพี่ทองเมื่อเม้นท์ที่แล้ว ฮ่า ๆ
กลัวน้องชงโครู้ แล้วจะเป็นคนดี ให้พี่ทองไปเนี่ยเซ่ะ
พี่ทองรีบจัดการด่วน ๆ ใครก็ได้ไปเอาหัวพี่ดีนไปล้างน้ำแช่ไฮเตอร์ด้วย
ติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 16-05-2014 23:19:57
มันบ้ามากอ่ะ ทั้งดีน ทั้งนิล ทั้งโน ทั้งพี่ทองเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 16-05-2014 23:24:29
นิลนางนี่มโนเก่งจริง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 16-05-2014 23:42:58
 :a5: อุแม่เจ้า!!! เรื่องมันดราม่าโคตรๆภายในตอนเดียว

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะ ผู้หญิงบ้าๆที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตัวผู้ชายมาคนเดียว  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 16-05-2014 23:56:24
 :mew5: อุ๊ต๊ะ  พอกันทุกคนเลย ดีนก็ปิดหูปิดตาเชื่อนิลทุกอย่าง

นิลก็นะพี่ทองก็แสดงออกมาตลอดว่ายังไงก็ไม่รักไม่ชอบนิลแล้วจะดันทุรังเพื่อ

ขอให้มีทางออกสำหรับทุกคนค่ะ เราสงสารน้องชงโค  :o11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-05-2014 23:58:58
อ่านตอนนี้จบก็มองอิดีนเลวเลย

คนบ้าอะไรรักจนโง่งมงาย  รักคนอื่นมากกว่าเพื่อนตนเอง  เพื่อนแบบนี้ไม่น่าคบนะ

ทองดูชิวเกิน  เกินชวนสุดท้ายความชิวมาทำร้ายตนเอง  เป็นไงล่ะพี่ทอง  คงได้บทเรียนเรื่องความชิวแล้วสินะ

โโยส่วนตัวคิดว่านังนิล มีปัญหาทางจิตแน่นอน  ฟันธงฉับๆ  :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 17-05-2014 00:06:06
กำลังจะเมนต์ด่า เจอเมนต์บน "อีบ้า"ตัวใหญ่มาก กดเป็ดรัวๆๆๆ
อีบ้า ใช่เลยคำนี้ละคำนี้ อีบ้า!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 17-05-2014 00:08:00
เง้อเบื้องลึกเรื่องราวเป็นแบบนี้เอง



ปัญฟาใหญ่เชียวรออ่านตอนต่อไปค้าบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 17-05-2014 00:10:58
อิอิอิ น่าร้ากกกกอ่ะพี่ทองง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-05-2014 00:21:20
แต่ละคน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 17-05-2014 00:24:24
ตอนแรกเราว่าทองบ้า


ที่จริงเพื่อนบ้ากว่านะ ดีนนี่เข้าขั้นไม่มีสติ ส่วนนิลนี่ไร้ทั้งสติและปัญญา

โว๊ะ ทำไมชงโคชีวิตต้องมาเจอแต่ละคนที่มันหาแต่เรื่องมาให้ฟระ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 17-05-2014 02:16:49
อย่างนิลนี่นางสมควรพบจิตแพทย์อย่างด่วนนะ
เห็นได้ชัดว่ามโนจนไร้สติ ไม่ได้อยู่กับความเป็นจริงแล้ว
ดีนก็เหมือนหูหนวกตาบอด หลงจนโง่งม อาการหนักพอๆกัน
สงสัยจริงๆว่ายังคบเป็นเพื่อนกันได้ยังไง
แอบสงสารพี่ทองนะ เอากระดูกมาแขวนคอแท้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 17-05-2014 07:08:17
รักเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 17-05-2014 07:16:21
ผิดคาดแฮะ ดีนนี่โคตรจะไม่ยุติธรรมเลย หน้ามืดตาบอดกับความรักมากไป

พี่ทองขอโทษนะที่มองไม่ดีมาตลอด หวังว่าจะไม่มีใครทำให้การรอของชงโคต้องผิดหวังนะะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 17-05-2014 07:20:30
อิดีนนี้กลายเป็นชั่วไปเลย อยากให้เพื่อนเข้าใจกันจัง คบกันแบบนี้มันเจ็บ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 17-05-2014 07:53:22
คุณนิลมโนเก่งมาก
พาไปรักษาเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 17-05-2014 09:11:24
รักนายจังพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 17-05-2014 10:14:28
นี่นะเหรอคือเหตุผลที่บอกให้น้องรอ :a5:

พี่ดีน นี่ก็หน้ามืดตามัวผิดคาดจริงๆ  :mew5: ความรักมักทำให้คนตาบอด
จริงๆ ถ้าเป็นเพื่อนที่คบกันมานาน น่าจะรู้ว่าเพื่อนแต่ละคนเป็นคนยังไงนะ
สงสัยว่าพี่ดีน นี่รักนิลจริงหรือเปล่า? เจอนิสัยแบบนี้เข้าไปเป็นเราหมดรักไปนานแล้ว  :beat: ยอมอยู่ด้วย+ปลอบใจคน(บ้า)เพราะรักเหรอ?? เป็นไปได้??? :z13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 17-05-2014 11:04:34
โอ๊ยยยยย
เครียด
สงสารพี่ทอง
 :katai1:

เราว่าพี่ทองพยายามพูดให้น้องเข้าใจดีกว่ามะ ไม่รู้สิ
 รู้จากปากพี่ทองก็ดีกว่าวันนึงที่น้องต้องรู้จากปากคนบ้าทั้งสองคนนั่นอะ
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-05-2014 11:04:58
ดีใจที่เราดูทองถูกต้อง

สู้ๆนะพี่ทอง เราเชื่อว่าพี่ทองทำได้

และน้องชงโคจะต้องรักและรอพี่ทองได้แน่ๆ

หากดีนเลือกที่จะเป็นคนเลวโดนการทำร้ายชงโค

เราเองก็คงต้องเกลียดดีนตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 17-05-2014 11:19:12
รูสึกผิดต่อพี่ทองเลย...ว่าพี่ทองไปสะเยอะ...

โอเคค่ะ พี่ทองงง น้องขอโทษษษษษ

สู้ๆๆๆๆนร้า

 :m15: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 17-05-2014 11:21:46
นังนิลนี้ มโนเก่งจนเป็นบ้าเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 17-05-2014 14:27:10
นิลจะหลอกตัวเองไปทำไม  มีความสุขเหรอ

ขอให้เรื่องนี้ผ่านไปเร็ว ชงโ๕จะได้มีความสุขจริงๆซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 17-05-2014 17:55:33
แล้วไป
บอกชงโคไปก้อจบจะได้เข้าใจ
จะอมไว้เพื่อ!!!
อย่าอินๆตามบทจ๊ะตามบท ถ้าพระเอกฉลาดเรื่องก้อจบสิเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 17-05-2014 19:36:12
เกลียดนิลลล   :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 17-05-2014 19:48:07
ทองเป็นบุคคลที่ซวยสุดๆ

เจอผู้หญิงอย่างนิลเข้าไป

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: panjanthima ที่ 17-05-2014 23:19:22
ว่าปลื้มน่าสงสารแล้ว ชงโคก็น่าสงสารกว่า แต่ไม่ว่าจะพี่โปรดหรือพี่ทองต่างก็น่ากรี๊ดดดดดดจริงๆ :o8:  :impress2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: katte ที่ 18-05-2014 00:27:06
มารอๆ วันนี้ยังไม่มหรอคะ :m17:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 19-05-2014 00:39:51
คือทองคำเอกบ้า แต่อย่าโง่ค่ะ
บอกน้องให้น้องเข้าใจค่ะ
น้องคนค่ะ ไม่ใช่เดซี่หรือจุ๊บแจง น้องเข้าใจพี่ทองได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-05-2014 08:19:01
ต่อไปห้ามหง่าวอีกนะพี่ทอง
ไม่งั้นจะขโมยน้องชงโคไปซ่อน
เอาเดซี่ไปจริงด้วย
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 19-05-2014 12:57:07
อ่านแรกๆก็ว่าจะมีแววดราม่า
ยังดีที่ไม่ใช่ครอบครัว..//หรือจะครอบครัวต่อจากนี้?
อ่า....ก็พอเข้าใจว่าผญแบบนี้รับมือยากจริงๆ
ดีนก็ไม่น่ารักเลยเนอะ
ก็ยังดีที่พี่ทองแกรักชงโคจริงๆ
แล้วน้องบิ้ว ....คงไม่ได้โผล่มาสร้างเรื่องอีกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 7 : 16/5/2014 (Page. 7)
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 19-05-2014 15:24:08
งื้อ รู้เหตุผลของทองละสงสารอ่ะ สงสารทั้งทองทั้งชงโค เอาใจช่วยค่ะ นิลนี่ยังไงนางดูไม่ยอมรับความจริง ส่วนดีนก็นะไม่ลืมหูลืมตาฟังคนอื่นมั่ง ชอบชงโคกับทองมากมาย รอนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 19-05-2014 18:06:10
ตอนที่ 8

แม่...อยู่ที่นั่นมีความสุขไหมครับ เหงาบ้างรึเปล่า ไม่มีผม...แม่เหงาบ้างไหม ผมหวังว่าแม่จะยิ้มสวยๆ อย่างที่เคยยิ้มให้ผมมาตลอด หวังว่าแม่อยู่ที่นั่นจะสบายดี แล้วก็...ไม่ต้องห่วงผมนะครับ ตอนนี้ชีวิตผมไม่ได้เหงาเหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะ

ผมรักแม่นะ...สักวันเราคงได้อยู่ด้วยกัน

“ชงโค พระไปนานแล้ว เก็บของเข้าบ้านได้ละ” เสียงของพี่ทองดังขึ้นข้างๆ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นว่าเขากำลังยกมือขึ้นบังแดดที่กำลังส่องมา

วันนี้ตื่นเช้าเลยชวนพี่ทองออกมาใส่บาตรด้วยกัน ตอนแรกผมก็นึกว่าเขาจะปฏิเสธเพราะดูเหมือนครอบครัวคนจีนของเขาไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ แต่ก็ไม่ใช่ครับ เขาบอกว่าที่บ้านเขาไม่ได้บังคับว่าต้องนับถืออะไร เตี่ยกับม๊าไม่ได้เคร่งเหมือนครอบครัวอื่น แค่ถึงวันสำคัญก็ต้องไหว้บรรพบุรุษ

‘เดี๋ยวผมเก็บเอง พี่ไปรอบนบ้านก็ได้’

“ยกโต๊ะไหวรึไง มึงเก็บของไป กูจะยกโต๊ะไปเก็บให้”

ผมอยากจะบอกว่าไหว เพราะก็ยกออกมาตั้งทุกเช้าด้วยตัวเอง แต่เห็นว่าพี่ทองอยากทำให้ ก็เลยปล่อยไปตามนั้น

นับรวมวันนี้ พี่ทองก็มาอยู่ด้วยครบสามวันแล้ว ผมกังวลนิดๆ นะที่เขาไม่กลับบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้พักอยู่ด้วย แต่อยากให้กลับไปพูดคุยกับม๊าให้เข้าใจมากกว่า ทำเป็นเด็กหนีออกจากบ้านไปได้ ทั้งๆ ที่ก็อายุมากกว่าผมตั้งห้าหกปี -_-

“เดซี่จ๋า หิวรึยังลูก เช้านี้มีหญ้าสดๆ ที่ชงโคกับพ่อไปช่วยกันหามาให้ด้วยนะ เดี๋ยวจะเอามาให้ รอแป๊บเดียว” เสียงของพี่ทองจ้ะจ๋าทุกทีเวลาคุยกับลูกสาวสุดน่ารักของเขา แล้วหญ้าที่เขาพูดถึงนี่ก็ได้มาจากการที่ผมกับเขาต้องตื่นตอนตีสี่ไปหามาให้นั่นแหละครับ ถึงจะลำบากไปหน่อยเพราะหมาในซอยเห่าเสียงดัง ทำท่าจะเข้ามากัดเพราะการแต่งตัวของพวกผมเหมือนโจรมากเลยก็เถอะ

พี่ทองยกโต๊ะไปเก็บเสร็จก็เขย่งก้าวกระโดดไปหาจุ๊บแจงเพื่อยกหญ้าเข่งใหญ่มาทันที สีหน้าท่าทางแย้มงามเหมือนดอกกุหลาบยามเช้าบ้านผมมาก ส่วนผมเอาถาดกับโถข้าวไปเก็บแล้วก็มารดน้ำต้นไม้ดอกไม้เหมือนปกติทุกวัน ฟังเสียงพี่ทองร้องเพลงให้เดซี่ฟังไปด้วย ถึงเสียงจะไม่เพราะระดับนักร้อง แต่ก็น่าฟังมากครับเมื่อเทียบกับเสียงหมาเห่าตอนที่เราไปเก็บหญ้าตอนตีสี่

“ดีจังเลยนะเดซี่ ที่นี่อากาศดี ถ้าไม่ติดว่ามีดอกไม้เยอะไปหน่อย ก็จะเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบทีเดียว แต่มีผ้าปิดจมูกไว้ก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก ถึงพ่อจะไม่อยากใส่มันไว้ตลอดเวลาก็เถอะ บังความหล่อ ฮี่ๆ”

มอออออออออออออ

“เดซี่ก็คิดอย่างนั้นใช่ไหม”

มอออออออออออ

“หืมมม อะไรนะ พ่อหล่อมากใช่ไหม มันแน่นอนอยู่แล้ว ก็พ่อของเดซี่นี่นา เดี๋ยวเราไปเดินออกกำลังกายกันดีกว่าเนอะ สุขภาพจะได้แข็งแรง”

มอออออออออ มออออออออ มออออออออออออ

เป็นอย่างนี้ทุกเช้าแหละครับ หลังจากร้องเพลงจบก็จะชวนเดซี่คุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย เสร็จแล้วก็พากันไปเดินออกกำลังกายรอบเช้า ระยะทางแค่ไปกลับหน้าปากซอยกับที่บ้านผมประมาณสองรอบนั่นแหละ นานๆ ทีก็จะมีมาบ่นให้ฟังว่ามีรถของคนเสียมารยาทมาบีบแตรใส่บ่อยๆ บ้างเพราะไปเดินขวางทางรถเขา ซึ่งรถพวกนั้นก็คงจะเป็นของคนอื่นไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่อีกครอบครัวที่พักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ที่ปลูกไว้ห่างจากบ้านเรือนไทยของผมพอสมควร แต่ตั้งแต่วันที่บิ้วร้องไห้กลับไปวันนั้นก็ยังไม่มีใครจากที่นั่นมาที่บ้านผมอีกเลย

“ชงโค จะไปหน้าปากซอย เอาไรไหม” พี่ทองตะโกนมาถาม ในมือมีเชือกที่ล่ามเดซี่ไว้ หน้าตาแจ่มใสทั้งๆ ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมชุดนอนราคาถูกที่ผมไปหาซื้อมาจากตลาดนัดให้ แถมยังรองเท้าที่เอาไว้ใส่ในบ้าน อืม...จะไปหน้าปากซอยด้วยรองเท้าแบบนั้นเหรอครับพี่ -_-

ผมจำเป็นต้องวางบัวรดน้ำลง ก่อนจะเดินไปหารองเท้ามาให้เขาเปลี่ยน เอารองเท้าแตะของลุงมีคนสวนที่นานๆ ทีจะมาตัดหญ้า แต่งต้นไม้ให้ ไปใส่ก่อนละกันครับ

“ว่าไง เอาไรไหม” พี่ทองยิ้มแป้น ก้มลงมองรองเท้าที่ผมวางไว้ให้ ก่อนจะถอดคู่ที่ใส่อยู่แล้วเปลี่ยนมาใส่คู่ที่ผมหามาให้แทน

‘พี่ชอบกินน้ำเต้าหู้ไม่ใช่เหรอ ซื้อมาก็ได้’ บอกด้วยภาษามือเสร็จ แล้วจัดผมเผ้าของเขาให้เข้าทรง พี่ทองอมยิ้มแล้วยื่นมือมาขยี้หัวผม

“เอาที่มึงชอบสิ”

‘ผมกินอะไรก็ได้’

“งั้นจะซื้อน้ำเต้าหู้ทรงเครื่องมาสองถุง แล้วก็ปาท่องโก๋อีกห้าตัว โอเคไหม”

ผมพยักหน้า ‘งั้นพี่ซื้อนมข้นหวานมาด้วย ที่บ้านหมด’

“อือ แล้วข้าวเช้าอ่ะ”

‘พี่อยากกินไร’

“มึงทำไรกูก็กินทั้งนั้นแหละ”

‘ข้าวต้มไหม’

“กินข้าวต้มทุกเช้า -*-”

ผมหัวเราะกับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทอง ก็ไหนบอกว่าผมทำอะไรก็จะกินไง เรื่องมากทุกทีไม่เปลี่ยนเลย

‘งั้นจะกินไร’

“แค่ไม่ใช่ข้าวต้มกับโจ๊ก กูโอเคทุกอย่าง”

‘ไข่เจียว?’

“เยี่ยม”

ตกลงกันเรียบร้อยก็แยกย้ายครับ ผมกลับมารดน้ำต้นไม้ดอกไม้ต่อจนถึงเจ็ดโมงตรงก็ขึ้นบ้านมาหุงข้าวกับเจียวไข่ หลังจากนั้นก็ไปอาบน้ำ อากาศแบบนี้ไม่ต้องพึ่งน้ำอุ่นเลยครับ เพราะน้ำเย็นทำให้รู้สึกสบายสุดๆ

หืม...พี่ทองไปนานจัง เกือบชั่วโมงได้แล้วมั้ง ผมออกไปตามสักหน่อยคงดีกว่า

แต่ยังไม่ทันได้ออกจากบ้าน รถยนต์คันคุ้นตาคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูรั้ว ผู้ชายอายุเลยวัยกลางคนก้าวลงจากรถด้วยชุดสูทสีกรมท่าดูภูมิฐาน ผมรีบไปที่ประตูรั้วเพื่อเปิดให้เขาเข้ามา

“สวัสดีครับคุณชงโค ตื่นเช้าเช่นเคยนะครับ” เสียงทักทายนั้นทำให้ผมพยักหน้าแล้วยิ้มส่งกลับไปให้

“ลุงแค่แวะเอาเอกสารมาให้ เรื่องที่เรียนลุงช่วยจัดการให้แล้วนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนเงินก็โอนเข้าบัญชีเหมือนทุกที แต่ช่วงนี้ระวังตัวหน่อยนะครับ ใกล้เปิดพินัยกรรมของคุณผู้หญิงแล้ว ผู้ชายคนนั้นคงต้องทำอะไรอีกแน่ๆ”

ผมพยักหน้ารับคำเตือนที่ได้ยินมาตั้งแต่เมื่อปีก่อน ผู้ชายตรงหน้าคือคุณลุงพิภพ ทนายความของแม่ที่ดูแลเรื่องพินัยกรรมและค่าใช้จ่ายของผมทุกอย่างตั้งแต่ที่แม่จากไป เขาทำงานให้คุณตาของผมมาก่อนแต่พอคุณตาสิ้น เขาก็เปลี่ยนมาดูแลเรื่องมรดกของแม่ ผมว่าแม่คงรู้ตัวว่าสักวันคงถูกคนที่ความโลภเข้าครอบงำจิตใจกำจัดทิ้ง ถึงได้เขียนพินัยกรรมไว้ ซึ่งแม่ก็คิดไว้ไม่ผิด เพราะตอนที่ผมอายุสิบปี แม่ก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

หลังจากนั้นตามเงื่อนไขของพินัยกรรมผมก็ได้รับเงินจำนวนหนึ่งแสนบาทต่อเดือนเพื่อสำหรับค่าใช้จ่ายและต้องทำเรื่องเบิกกับคุณพิภพทุกครั้งเมื่อต้องใช้เกินวงเงินที่ระบุไว้จนกว่าผมจะเรียนจบปริญญาตรีถึงจะมีสิทธิ์ในทรัพย์สินของแม่เต็มตัว แม่ซื้อรถที่เป็นชื่อของผมไว้อีกหนึ่งคัน และยกบ้านเรือนไทยที่แม่ชอบให้เป็นชื่อของผม ไม่มีตรงไหนสักแห่งที่เป็นชื่อของพ่อ อ้อ...ถ้าไม่นับรวมสิทธิ์ที่ให้อยู่ในคฤหาสน์ต่อไปจนกว่าจะเปิดพินัยกรรมอีกครั้งตอนผมอายุยี่สิบปี และสิทธิ์ในการบริหารงานจนกว่าผมจะเรียนจบและสามารถเข้าไปบริหารงานได้ โดยมีเงื่อนไขระบุไว้ว่าบัญชีรายรับรายจ่ายของบริษัทจะต้องส่งให้กับคุณพิภพตรวจสอบทุกๆ สามเดือน และก็มีแค่นั้นที่พ่อได้ ซึ่งผมก็รู้ว่าพ่อไม่พอใจเท่าไหร่ ถึงได้พาแม่ของบิ้วเข้ามาอยู่ในบ้านหลังจากที่แม่จากไปได้แค่สามเดือน

ผมรู้ดีว่าพ่อน่ะเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวขนาดไหน เขาไม่มีวันสนใจความรู้สึกของแม่กับผมหรอก ที่เขาสนใจก็มีแค่มรดกของคุณตาก็เท่านั้น เขาเป็นเด็กที่คุณตาเก็บมาเลี้ยงและแม่ก็ตกหลุมรักเขา แม่ที่อ่อนโยนของผมเล่าถึงความรักของแม่ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม โดยไม่ได้รู้เลยว่า...คนรักของแม่ไม่ได้รักแม่อย่างที่แม่คิด เขาแต่งงานแค่เพราะอยากได้ทุกอย่างที่เป็นของคุณตา ถึงคุณตาจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ยกทุกอย่างให้กับเขาตอนที่จากไป ทุกอย่างเป็นของแม่ ลูกสาวแท้ๆ เพียงคนเดียว และคุณตาคงหวังจะให้มันเป็นหลักประกันว่าถึงพ่อจะทิ้งแม่ไป แม่ก็จะไม่ลำบากหากต้องมีชีวิตอยู่เพียงลำพัง...แต่คงไม่มีใครคิดว่าสามีจะสั่งฆ่าภรรยาแค่เพราะต้องการมรดก ถึงความจริงมันจะเห็นอยู่เกลื่อนไปตามหน้าหนังสือพิมพ์ ทว่า...ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมยอมรับได้

แม่ที่แสนใจดีของผม แม่ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อความรักของตัวเอง ต้องมาตายอย่างน่าเวทนา ผมไม่เคยลืมเลยว่า...มันเจ็บปวดแค่ไหนกับการที่ต้องเห็นคนที่รักจากไปต่อหน้าต่อตา แต่ทั้งๆ ที่ตัวเริ่มเย็น ใบหน้าซีดเซียวไร้สี รอยยิ้มก็ยังเปื้อนอยู่บนใบหน้าของแม่ไม่จางหาย จนถึงวินาทีสุดท้าย...ท่านก็ยังส่งยิ้มมาให้ผม

“ต้องระวังตัวนะครับ...คุณผู้หญิงพยายามปกป้องคุณจนถึงวินาทีสุดท้ายของตัวเอง เพราะฉะนั้น...ดูแลตัวเองดีๆ ลูกชายของลุงบอกว่าคดีนี้อาจจะหยุดชะงักไปหลายปี แต่เขาก็กำลังติดต่อผู้ใหญ่หลายๆ ท่านอยู่”

ลูกชายของลุงพิภพผมได้ข่าวว่าเพิ่งจบนายร้อย คงเป็นตำรวจหนุ่มไฟแรง แต่ไม่รู้ว่าจะแรงไปได้นานแค่ไหน คนดีๆ มักไม่เคยอยู่ได้นาน เป็นความเชื่อที่ฝังใจผมมาจนถึงทุกวันนี้

“เดี๋ยวลุงต้องเข้าสำนักงาน ถ้าทางมหาวิทยาลัยติดต่อให้ไปประชุมอะไรก็บอกลุงด้วยนะครับ”

‘ขอบคุณมากครับ’

ผมยกมือไหว้ขอบคุณลุงพิภพ เพราะนอกจากเขาจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายแล้ว เขายังเป็นผู้ปกครองให้กับผมอีกด้วย ครอบครัวของเขาก็ใจดีกับผมมาก ถึงช่วงนี้ผมจะไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมพวกเขาก็เถอะ

เฮ้อ...พินัยกรรม พินัยกรรม ไม่อยากต้องยุ่งยากวุ่นวายเลยจริงๆ แล้วถ้าผมตาย ผู้รับมรดกลำดับถัดไปคงเป็นเขาใช่ไหม... ผมรู้ว่าแม่คงอยากให้เวลาผมทำใจถึงได้ระบุเงื่อนไขพินัยกรรมไว้แบบนั้น ถ้าผมเกิดมีอันเป็นไปในระหว่างนี้ ทรัพย์สินทุกอย่างก็จะถูกยกให้กับการกุศล แม่คงอยากยืดเวลาให้กับชีวิตของผมอีกสักนิด แต่แม่จะรู้ไหมว่า ต่อให้ซื้อเวลานานแค่ไหน...ปีศาจอย่างเขาก็คงไม่ปล่อยผมไปอยู่ดี เพราะเมื่อทุกอย่างตกเป็นของผมและเขารู้ว่าเขาไม่ได้อะไรสักอย่างเหมือนตอนที่คุณตาจากไป คนที่ควรจะหายไปจากโลกใบนี้ต่อจากแม่ก็คือผม...ถ้าหากผมตายคนที่เป็นพ่ออย่างเขาก็จะได้ทุกอย่างไปแน่นอน และจนกว่าเขาจะได้ในสิ่งที่เขาต้องการนั่นแหละ เขาถึงจะหยุด...

“มายืนตากแดดทำไม เดี๋ยวก็เป็นลมหรอก” เสียงของพี่ทองดังขึ้นจากทางซ้ายมือ

‘ไปไหนมา นานมาก’

“ก็ร้านที่เคยซื้อประจำมันปิด กูกับเดซี่ก็เลยต้องเดินไปอีกสองซอยเลย ร้อนชะมัด”

ทำไมเขาโง่อย่างนี้ อีกสองซอยนั่นน่ะไม่ใช่ใกล้ๆ เลยนะ ถึงว่าสิครับ หายไปนานเป็นชาติเลย

ผมเดินเข้าไปลูบหัวเดซี่เบาๆ ลูกสาวของพี่ทองไม่ได้มีท่าทีว่าเหนื่อยเหมือนกับพ่อที่ยืนเหงื่อไหลหน้าแดงเลยสักนิด

“สนใจกันก่อนเด้ เดซี่อ่ะไม่เหนื่อยหรอก แต่พ่อมันนี่สิ เหนื่อยโคตรๆ เห็นรถสีแดงเป็นไม่ได้วิ่งตามตลอด กูดึงไว้แทบไม่อยู่ -*-”

นึกภาพออกเลยครับว่าตอนนั้นพี่ทองคงโวยวายลั่นถนนเรียกสายตาจากชาวบ้านแน่ๆ ดีแล้วล่ะที่ผมไม่ตามไปด้วย ไม่งั้นได้อายไปอีกสามวันสี่วัน

มอออออออออออออ

“ไม่ต้องมาร้อง อยู่กับชงโคไปเลย จะไปอาบน้ำ”

เออนะ โกรธก็เป็น

“ชงโค เดี๋ยวขึ้นมาใส่ยาให้ด้วย” พี่ทองตะโกนมาแค่นั้นก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบ้านไป ท่าเดินก็แปลกๆ อีกด้วย

ผมพาเดซี่ไปมัดไว้ใต้ถุนบ้านแล้วก็ขึ้นมารอพี่ทองที่ห้องนั่งเล่น สักพักเขาก็เดินออกมาด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ผมไปหาซื้อมาให้อีกเช่นเคย

‘ทำไมเดินแบบนั้น ไปทำอะไรมา’

“ปวดตั้งแต่กระดูกสันหลังยันส้นตีนอ่ะ ปวดมากกกกก”

‘ไหน มาให้ผมดูหน่อย’

พี่ทองยอมเดินมาอย่างว่าง่ายก่อนจะนอนคว่ำไปบนโซฟาตัวเดียวกับที่ผมนั่งอยู่ คางก็มาเกยกับหน้าขาผมจนทำให้รู้สึกจั๊กจี้ขึ้นมา

“ดูหลังให้หน่อย” เขาบอกเสียงอ้อนๆ ผมก็เลยยอมถลกเสื้อยืดขึ้น แล้วก็เห็นรอยแดงเป็นปื้นใหญ่อยู่ระหว่างช่วงเอวกับกลางหลัง

“เดซี่วิ่งชนอ่ะ ลูกสาวชอบสีแดงจนคลั่งไปเลย กูเดินนำอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีก็นอนคว่ำหน้ากับพื้น โดนเท้าของลูกสาวเหยียบเข้าให้อีก”

โบราณว่าหมองูตายเพราะงู งั้นคนเลี้ยงวัวโดนวัวขวิดคงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ชักจะไม่ดีซะแล้ว เดซี่วัยสามขวบตัวเล็กที่ไหน แถมน้ำหนักก็คงเทียบได้กับฮิปโปวัยรุ่นเลยนะครับ

“โอยยย อย่ากดตรงนั้น ไม่เห็นรอยกีบเท้าหรือไง” ก็เพราะเห็นน่ะสิครับถึงได้ลองกดดู

ผมสะกิดพี่ทองหนึ่งที พอเขาเงยหน้าก็เริ่มทำภาษามือบอกให้เขาไปโรงพยาบาล

“ไม่ไป แค่นี้เอง”

‘ต้องไป ลุกเร็ว เดี๋ยวผมขับรถไปให้’

“ไม่เป็นไรหรอก”

‘กระดูกอาจจะร้าวไปเลยนะ ไปเถอะ ผมเป็นห่วง’

“เป็นห่วงเหรอ?”

ผมพยักหน้าก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างบีบแก้มเขาเข้าหากัน พี่ทองเวลาปากจู๋ก็ตลกดี

“ไออ้ออ้าย องโออ่อยอ่อน” (ไปก็ได้ ชงโคปล่อยก่อน)

ผมยอมปล่อยมือ พี่ทองก็นวดๆ แก้มตัวเองแล้วทำหน้ายุ่งใส่ผม แต่ก็เท่านั้นล่ะครับ เพราะเขาขัดขืนอะไรมากไม่ได้หรอก เจ็บอย่างนี้ซ่ามากเดี๋ยวโดนดี

เพราะโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยมันใกล้กว่าโรงพยาบาลที่อื่นมาก พี่ทองเลยตัดสินใจมาที่นี่ ผมก็ไม่ได้ขัดอะไร ขับรถไปตามทางที่เขาบอก ดีนะครับที่มหาลัยของผมมันไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ไม่งั้นคงต้องฟังเสียงพี่ทองโอดครวญตอนรถติดอีกนาน ตอนนี้เขาก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อนที่เป็นนักศึกษาแพทย์ของเขาอยู่ครับ เห็นบอกว่าให้เพื่อนเขาหยิบบัตรคิวและทำเรื่องไว้ให้ก่อน ไปถึงจะได้ไปตรวจเลย

“ไอ้เสี่ยยยยมึงเข้าเวรอยู่ป่ะ ไปหยิบบัตรคิวแล้วทำเรื่องที่เวชระเบียนให้หน่อยดิ เออ กูโดนลูกสาวชนแล้วเหยียบหลังอ่ะ เป็นไปได้เตรียมเตียงไว้รับกูด้วย รู้สึกตอนนี้จะกระดิกตัวลำบาก หัวเราะเพื่อ ไม่เจอนานนิสัยเหี้ยเหมือนเดิมนะมึง เออๆ เดี๋ยวจะถึงแล้ว อีกสองแยก แต้งกิ้ว”

และพอขับผ่านอีกสองแยกตามที่พี่ทองบอกก็มาถึงโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยครับ มีบุรุษพยาบาลและเตียงมารอรับอยู่จริงๆ แถมยังมีผู้ชายในชุดเสื้อกาวน์สีขาวแขนสั้น หน้าตาไม่ธรรมดายืนอยู่ด้วย

“ไม่ต้องไปจ้องมันมากล่ะ มันนิสัยไม่ดีหรอก” พี่ทองบอกก่อนจะยอมขึ้นเตียงที่บุรุษพยาบาลเตรียมไว้ให้ ต้องใช้คนถึงสองคนมาพยุงเขาขึ้นเตียงครับ เพราะตอนนี้รู้สึกจะอาการหนักกว่าเมื่อชั่วโมงก่อนมาก ส่วนผมก็พยายามถอนสายตาออกจากผู้ชายที่กำลังถามไถ่พี่ทองด้วยคำพูดที่ไม่เหมือนหมอพูดกับคนไข้เลยสักนิด ดูยังไงก็เหมือนมาเฟียมากกว่าหมอล่ะครับผู้ชายคนนี้ ยิ่งผมทรงสกินเฮดยิ่งทำให้ดูร้ายเข้าไปใหญ่ -*-

“กูว่ากระดูกคงหักสักสามซี่ ก็ลูกสาวมึงตัวอย่างกับช้างอเมซอน ไม่ต้องมามองค้อน เดี๋ยวกูก็ซัดให้หักอีกซี่หรอก”

หะ...โหดร้ายอ่ะ อย่าทำพี่ทองนะ แต่...ผมฝากซัดให้หักอีกสักซี่ก็ดี จะได้เข็ด

“โห นี่หรือคือวาจาที่หมอพึงพูดกับคนไข้ที่ต้องการกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ อาจารย์หมอคร้าบบบ อยู่ไหนครับบบบ” พี่ทองก็ใช่ย่อย ปากอย่างนี้ก็สมควรโดนอยู่หรอก

“หุบปากไปเลยไอ้เหี้ย เอ่อ พี่ครับ เชิญไปทำงานอย่างอื่นได้เลยครับ เดี๋ยวคนไข้รายนี้ผมพาไปที่ห้องฉุกเฉินเอง”

“อย่าทิ้งผมนะครับพี่ ถ้าพี่ทิ้งผมไป ไอ้หมอนี่ต้องพาผมไปที่ห้องดับจิตแหงๆ”

เห็นพี่บุรุษพยาบาลท่าทางค่อนไปทางหญิงทำหน้าฟินอยู่พักใหญ่ ก่อนจะยอมพยักหน้าแล้วจับมือฝากฝังคนไข้รายนี้ไว้กับพี่หมออย่างเกินจำเป็น เหยยย =_=; แฟนพี่หมอเหรอ?

“แล้วนั่นมึงพาใครมาด้วย เด็กใหม่ไง” พี่หมอถามก่อนจะพยักพเยิดหน้ามาทางผม

“เสือกไร กูไม่บอก”

“เดี๋ยวมึงได้ไปห้องดับจิตสมใจ ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ” พี่หมอผลักหัวพี่ทองก่อนจะหันมาถามผมด้วยรอยยิ้มระดับเทพบุตร โหยยย ออร่า ชนลูกตาผมเข้าอย่างจังเลย

“มึงจะรู้ไปทำไม รีบๆ พากูไปตรวจสักที แล้วก็ห้ามไปยิ้มให้ชงโคด้วย มึงมันอันตราย”

“อ๋อ...ชื่อชงโค”

“ไอ้โปรดดดดดดดด มึงห้ามยิ้มแบบนั้น!”

“เดี๋ยวกูยันเตียงให้ถึงห้องฉุกเฉินเองเลยนิ เสียงดังอยู่ได้”

“ก็มึงอ่ะ!”

“กูทำไม?”

“อย่ายุ่งนะเว้ย มึงมีแฟนอยู่แล้ว ห้ามลืม”

“ไหนแฟน”

“ก็น้องปลื้มเด็กวิศวะไม่ใช่ไง ที่น่ารักๆ ตาโตๆ ดูเอ๋อๆ เหมือนมหาทำพิธีในวัดหน่อยอ่ะ ว่าแต่เดี๋ยวนี้ยังชอบสะพายย่ามอยู่รึเปล่าวะ เป็นเด็กเสี่ยทั้งทีนี่ไม่มีอะไรให้น้องมันเลยรึไง กูเห็นทีไรก็หวีผมเรียบแปล้ ใส่แว่นตาอย่างกับนกฮูก สะพายย่ามสีเขียวตลอด หุหุ”

“บรรยายเมียกูซะเสียไอ้สัด แค่นี้ก็น่ารักจะตายห่าอยู่แล้ว อย่างมึงไม่มีบุญได้เห็นหรอกไอ้ทอง อยู่เป็นคู่ชูชื่นกับเดซี่ยอดดวงใจของมึงต่อไปเถอะ แล้วนี่ไปทะเลาะกันท่าไหนถึงโดนมันขวิดแล้วก็เหยียบหลังเข้าให้ กูก็บอกแล้วว่าอย่าเล่นท่ายากให้เยอะ เดซี่มันรับไม่ค่อยไหวหรอก”

“ไอ้เหี้ยโปรด มึงมันเสื่อม โอ้ยย หลังกู มึงนะมึง ฝากไว้ก่อนเถอะ กูกับเดซี่ไม่เคยมีอะไรกันเว้ย”

“เหรอ แต่กูได้ยินเด็กคณะมึงลือกันว่ามึงชอบพาเดซี่ไปทำอะไรๆ ในโรงเก็บฟาง”

“กูพาลูกกูไปกินข้าววว โอยย หลังๆ”

“มึงก็อย่าดิ้นดิ ไอ้โง่”

ปากร้ายจัง ท่าทางเถื่อนๆ อีกต่างหาก ผมเห็นพี่ทองโวยวายหน้าดำหน้าแดงแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ในขณะที่พี่หมอที่ได้ยินพี่ทองเรียกว่าโปรดก็หัวเราะใส่อย่างเดียว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อมาก เทียบกับพี่ทองที่ทำตัวบ้าบอแล้วเรียกได้ว่าคนละขั้วกันเลย ถึงจะจับพี่ทองมาแต่งตัวให้ดูดีมีรสนิยมเหมือนเขา ผมก็ยังยืนยันได้ว่าใครที่ดูดีกว่ากัน เขาเป็นคนแรกเลยที่ผมคิดว่าหล่อสุดๆ แล้วก็มองนานๆ ไม่เบื่อ ผิดกับหล่อบางประเภทที่ยิ่งมองก็ยิ่งไม่หล่อ ถึงอย่างนั้น...พี่ทองก็ยังเป็นสไตล์ที่น่าสนใจกว่าอยู่ดี อย่างผมคงไม่อาจเอื้อมเดือนที่อยู่บนฟ้าอย่างพี่หมอหรอกครับ ให้เขาอยู่คู่กับดาวต่อไป ผมอยู่กับคนเลี้ยงวัวคงดีกว่า

ถึงเมื่อกี้...จะแอบใจเต้นไปเล็กน้อยตอนที่พี่หมอส่งยิ้มมาให้ก็เถอะ -///-

เตียงถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ผมก็เลยนั่งรออยู่หน้าห้อง เสียงของพี่ทองเงียบไปแล้ว เฮ้อ...โล่งใจที่ในที่สุดก็ถึงมือหมอ ผมเป็นห่วงจริงๆ นะ โดนวัวขวิดแล้วก็เหยียบหลังเนี่ยไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย ทำไมเขายังพาเดซี่เดินไปไหนมาไหนไกลๆ อีก ไม่รู้จักคิดให้รอบคอบเลยจริงๆ

นั่งรออยู่ได้ไม่นานก็ต้องตามพี่ทองไปห้องเอกซเรย์ต่อ หลังจากนั้นก็นำฟิล์มเอกซเรย์ไปที่ห้องตรวจ ผมได้รับอนุญาตตามเข้าไปด้วยเพื่อรอฟังคำวินิจฉัยจากนายแพทย์ปวีย์โดยมีนักศึกษาแพทย์มาโปรดยืนจดโน๊ตและคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ใกล้ๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 19-05-2014 18:06:37
แล้วก็เป็นความโชคดีของพี่ทองที่ไม่มีกระดูกซี่ไหนหัก แต่ก็ยังต้องใส่ที่ยึดหลังไว้ แถมท้ายด้วยยามากินอีก ทำเอาเจ้าตัวบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“เดซี่นะเดซี่ ทำพ่อได้ลงคอ”

‘เดซี่คงไม่ได้ตั้งใจหรอก’

“ถ้าตั้งใจกระดูกสันหลังกูไม่หักเลยเหรอ ไม่รู้เว้ย ต่อไปมึงพามันไปเดินเล่นเลย กูไม่ไปเด็ดขาด”

ครับ ก็เดี้ยงขนาดนี้คงไปไม่ไหวนั่นแหละ แล้วทำไมพี่พูดเหมือนกับว่าเดซี่เป็นวัวของผมล่ะครับ พี่เป็นพ่อมันไม่ใช่หรือไง -*-

“ชงโค พูดไม่ได้เหรอ” พี่หมอโปรดที่เข็นรถเข็นให้พี่ทองหันมาถามผม

“เกี่ยวไรกับมึง”

“กูถามน้อง ไม่ได้ถามมึง หุบปาก”

“ชงโคไม่ต้องตอบมัน ไอ้นี่มันนิสัยไม่ดีหรอก ไม่ต้องไปคุยด้วย”

“กูผลักรถเข็นลงเนินดีไหม มึงจะได้นอนโรงพยาบาลสมใจ”

“สมใจอะไร กูเกลียดโรงพยาบาล”

“เกลียดโรงพยาบาลแต่เสือกเรียนสัตวแพทย์นี่นะไอ้ห่า”

=_=; พี่ทองน่ะเหรอเรียนสัตวแพทย์ ตลอดเวลาที่ผมคิดว่าเขาโง่นี่...ผมคิดไปเองเหรอครับ...

“มันเป็นอุดมการณ์เว้ย”

“อุดมการณ์กับความชอบของมึงนี่ขัดแย้งกันจริงๆ เอาเถอะ จบมามึงก็ต้องขายทองอยู่ดี จะเรียนอะไรก็ไม่สำคัญ”

“ปากมึงไม่เคยสร้างสรรค์ไอ้เหี้ยโปรด กูเรียนจบแล้วจะตระเวนรักษาสัตว์ทั่วโลกเว้ย”

“เพ้อเจ้อ”

“มันคืออุดมการณ์ไม่ใช่ความเพ้อเจ้อ -*-”

“เอาเถอะๆ กลับไปได้ละ แล้วก็อย่าหาเรื่องมาโรงพยาบาลอีกล่ะ คิดถึงกูก็โทรมานัดไปแดกเหล้าได้ ไม่ต้องลงทุนให้วัวขวิดแล้วถ่อมาถึงนี่หรอก เอาล่ะ ไปซะ ชงโค ดูแลมันด้วยละกัน มันอาจจะบ้าไปหน่อย แต่ก็นิสัยไม่ดีด้วยนะ”

อะไรคืออาจจะบ้าไปหน่อย แล้วถูกคั่นด้วยคำว่าแต่ ตามด้วยนิสัยไม่ดี สรุปคือพี่ทองมีดีอะไรสักข้อไหม

“ไอ้... @!%$#%^^&$%^#$%#@”

พี่หมอโปรดเดินมาส่งที่รถก่อนจะขอตัวกลับบ้าน เห็นบอกว่าที่จริงเขาออกเวรนานแล้ว แต่เพราะพี่ทองโทรหาเลยต้องอยู่รอดูน้ำหน้า เอ่อ...พี่เขาบอกอย่างนี้อ่ะครับ ผมช่วยพี่ทองขึ้นนั่งบนรถก่อนจะวิ่งกลับมาด้านคนขับแล้วขับตามออดี้สีดำของพี่หมอโปรดที่เพิ่งเลี้ยวออกจากโรงพยาบาลไป

“หล่อ รวย รถก็หรู ชอบใช่ไหม ถึงมองตามขนาดนั้น จุ๊บแจงกูสู้ไม่ได้เลยล่ะสิ” เสียงของพี่ทองฟังดูหงุดหงิด แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ ไม่ให้มองตามรถที่ขับอยู่บนถนนเบื้องหน้าแล้วจะให้มองข้างทางเหรอ บ้าหรือเปล่า -*-

ผมรู้ว่าพี่ทองคงหงุดหงิดด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง อาจจะเพราะปวดหลังด้วย เลยยิ่งทำให้อารมณ์เขาติดลบ เขานั่งเงียบจนเรามาถึงบ้าน ผมรีบลงจากรถเพื่อไปช่วยพยุงเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหน้าบึ้งอยู่ดี

‘พี่ต้องนอนพักนะ เดี๋ยวผมไปหาของว่างมาให้กิน’

“ยังไม่ต้องไป”

‘ทำไมเหรอ’

“ตอบมาก่อนสิ ที่ถามไปว่าชอบไหมน่ะ ตอบมาก่อน”

‘ชอบอะไร?’

พี่ทองทำหน้าหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก ผมเลยนั่งลงข้างๆ แล้วจับมือเขามากุมไว้ อ่า...ทั้งๆ ที่มือก็ไม่ได้ร้อนสักหน่อย ทำไมถึงเป็นคนใจร้อนอย่างนี้

“กูเป็นแค่คนเลี้ยงวัวนะ...ชีวิตมึงจะไม่สุขสบายหรอกถ้ามาชอบคนอย่างกู”

‘ใครบอกว่าผมชอบพี่’

พี่ทองสตั้นไปหลายวินาที คิ้วขมวดกันยุ่งจนผมต้องใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งคลายออกให้

‘ผมไม่เคยบอกสักหน่อยไม่ใช่เหรอ พี่คิดไปเอง’

ผมยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของพี่ทอง

“แล้วที่บอกว่าจะรอ...”

‘แล้วพี่ให้ผมรออะไร? ไม่ชัดเจนสักอย่าง แล้วจะให้รอเหรอ?’

ผมยังคงยิ้ม ในขณะที่ใบหน้าของพี่ทองเริ่มไร้สีเลือด

“กูอยากอยู่คนเดียว...”

‘แต่ผมอยากอยู่ด้วย’

พี่ทองหน้าบึ้งขึ้นมาทันที ก่อนจะขยับออกห่างจากผม แต่เพราะเขายังคงเจ็บก็เลยร้องโอดครวญขึ้นมา เป็นไงล่ะ ซ่าดีนัก

“หัวเราะอะไร สนุกมากไง”

‘มาก’

“ชงโค!”

‘แก่แล้วนะ อารมณ์เสียมากๆ ความดันขึ้นไม่รู้ด้วย’

“กวนตีน มึงนี่มัน...”

ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะจับนิ้วที่ชี้หน้าผมไว้ แล้วลุกขึ้น ก่อนจะก้มลงไปจูบที่หน้าผากของพี่ทองเบาๆ เขาหยุดโวยวายในทันที ก่อนจะมองผมด้วยสีหน้ามึนๆ

‘ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าชอบ หลงตัวเองว่ะ’

ผมยิ้มให้พี่ทองอีกครั้ง ก่อนจะจูบปิดปากที่กำลังจะเผยอขึ้นเพื่อพูดอะไรสักอย่าง พี่ทองจ้องตาผมไม่ลดละ แผ่นหลังของเขาแนบไปกับพนักโซฟาในขณะที่ผมนั่งคร่อมอยู่บนตัก แต่เพราะขยับมากไป เขาถึงได้ส่งเสียงโอดโอยออกมาเบาๆ

“เด็กบ้า หลังยังเจ็บอยู่”

‘^^ หายหงุดหงิดแล้วนะ’

“นี่ง้อเหรอ”

ผมพยักหน้า ก่อนจะเอนตัวไปแนบชิดแล้วเกยคางไว้บนไหล่ของเขา

“ทำอย่างนี้...ไม่ชอบแล้วให้คิดว่าไง”

ผมส่ายหน้า ก่อนจะเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของตัวเองผ่านกระจกของตู้โชว์ที่ตั้งอยู่ข้างหลัง

“อ่อยว่ะ หลังหายเจ็บเดี๋ยวโดน”

ผมผละออกมามองหน้าพี่ทองทันที

‘โดนไร’

“ไม่บอก”

‘-*- ผมจะไม่มีอะไรกับใครนอกจากแฟนเท่านั้น พี่รู้ไว้ด้วย’

“โห คิดไปไกลว่ะ ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะทำอะไร หึหึ”

‘เห็นหน้าก็รู้ว่าคิดอะไร’

พี่ทองอมยิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัวผม

“แล้วอยากเป็นแฟนไหม”

‘บอกเหตุผลของพี่ให้หมดก่อน ผมถึงจะบอกว่าอยากเป็นหรือไม่อยากเป็น’

“โอเค ไว้พร้อมแล้วจะบอกทุกอย่างเลย ไม่นานหรอกน่า อย่าทำหน้าบึ้งดิ ให้หายปวดหลังก่อน”

‘เกี่ยวไรกับปวดหลัง’

“ก็คิดว่าบอกแล้วคงได้ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับเด็กแถวนี้ต่อ”

ผมตีอกของพี่ทองไปหนึ่งทีจนเขาร้องจ๊าก ก่อนจะยกมือยอมแพ้อย่างคนที่สู้ไม่ได้

“จะชวนเต้นแอโรบิก คิดไรมากเล่า”

=_=; ผมรู้หรอกว่าไม่ใช่เต้นแอโรบิก แต่ก็ขี้เกียจเถียงกับเขา

“นี่...อย่าเชื่อคนอื่นมากกว่าเฮียนะ เข้าใจไหมชงโค”

ผมมองพี่ทองอย่างสงสัย คนอื่นที่ว่าหมายถึงใคร หรือจะไม่มีอะไรสำคัญในประโยคนี้ แต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้ารับ

“ดี เดี๋ยวยังไงเย็นนี้พาไปนั่งรถเล่น”

‘ให้หายดีก่อนเถอะ แล้วจุ๊บแจงน่ะ น้ำมันหมดเมื่อเช้าจนผมกับพี่ต้องช่วยกันเข็นมาที่บ้านไม่ใช่หรือไง’

“เออ จริง ลืมไปเลยอ่ะ มึงช่วยไปซื้อเบนซินมาใส่ให้หน่อยสิ”

‘สุดท้ายก็เป็นภาระผมทุกที’

“นี่เจอออดี้ของไอ้โปรดไปเมื่อกี้ ลืมจุ๊บแจงที่น่ารักของกูเลยเหรอ!”

‘ใช่ที่ไหนเล่า รถผมก็ออดี้ อย่ามามึน ผมไม่จำเป็นต้องไปชอบรถคนอื่นหรอก แต่ถ้าคนขับก็ไม่แน่’

“หมายความว่าไง ห้ะ! โอยยยย เจ็บๆๆ” นั่นไง เจ็บก็ไม่ยอมอยู่นิ่งๆ เลย

‘ล้อเล่นน่า ผมสนใจคนเลี้ยงวัวมากกว่า’

“เออ แล้วไป”

‘เพราะอย่างน้อย ถ้าวันไหนที่ไม่มีอะไรกินก็ฆ่าวัวกินหรือเอาไปขายได้ ไม่ลำบาก ^^’

“มึงจะลำบากเพราะคิดไม่ดีกับเดซี่สุดที่รักของกูนี่แหละ ลุกไปเลย หนัก ปวดหลังด้วย”

ฮ่าๆๆ ยังไงผมก็สู้เดซี่ไม่ได้จริงๆ ขนาดโดนขวิดโดนเหยียบขนาดนี้ พี่ทองยังไม่คิดเอาไปทำซุปเลยครับ เฮ้อ...จะมีวันที่เขารักผมได้มากเหมือนที่รักเดซี่ไหมนะ...

ตอบได้ไหม...คนเลี้ยงวัว ^^

....................................................To be continue.................................................

หายหน้าไปเกือบสองวัน เพราะติดภารกิจ

ใดๆ ในโลกล้วนแล้วแต่ดำเนินไปตามที่มันควรจะเป็น พี่ทองคนโง่หรือแกล้งโง่ บ้าหรือแกล้งบ้า ยังคงไม่มีอะไรมายืนยัน และชงโค น้องชอบจริงๆ หรือแค่หวั่นไหว อยู่ใกล้เลยไหลไปตามนั้น หรือจะเป็นรักที่แท้จริงก็ไม่มีใครบอกได้ ส่วนนิลกับคนอื่นๆ ยังเป็นตัวละครที่จะยังไม่ให้มีบทมากนัก  เพราะฉะนั้นอย่าไปกังวลเลยค่ะ เรื่องนี้ตัวละครหลักมีแค่สองคน หนึ่งตัวและหนึ่งคัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ *ใช่ที่ไหนเล่า!*

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-05-2014 18:25:05
ม่ายยยย พี่ทองรั่วๆแบบนี้ดีแล้วค่ะ (คิดว่าไม่น่าแกล้งบ้านะ) เราเลี้ยงไก่เป็นสัตว์เลี้ยงที่บ้าน อาการก็แบบนี้แหล่ะ ^^

ส่วนน้องชงโค ความนึกคิดเกินอายุมาก (เมื่อก่อนเราไม่ค่อยคิดหน้า-หลังมั้ง เลยคิดว่าชงโคความคิดเกินวัย)

ปอลอ ลุงพิภพสู้ๆ ปกป้องพินัยกรรมไว้นะคะ อย่าให้พ่อชงโคเอาไปได้(รวมถึงแม่เลี้ยงและบิ้วด้วย)

ปอลอลอ แม่ชงโคมารู้ทันทีหลังสินะ ว่าคนที่แต่งงานด้วยเป็นแบบนี้ ยังดีที่แก้เกมได้ทัน ไม่งั้นถ้ารักจนตาบอดก็ไม่เหลืออะไรให้หนูชงโคแล้ว  :katai4:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 19-05-2014 18:36:16
มาแล้ว ดีใจ
พี่โปรดแอบมีบทบาทด้วย อิอิ
แอบคิดคนเป็นพ่อคิดร้ายถึงขนาดฆ่าลูกฆ่าเมียตัวเองได้ลงคอเชียวหรือ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 19-05-2014 18:40:51
มาแล้วววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 19-05-2014 18:57:17
ชงโค น้องน่ารักมากจริงๆ

นิสัยทำไมน่ารักขนาดนี้ ชอบๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 19-05-2014 19:05:51
พ่อจริงๆหรือพ่อเลี้ยง

ถ้าพ่อจิงๆนี้มันชั่วมากเลยนะ

โปรดแอบมีบทบาท คนที่เอาชนะทองได้คงมีแต่โปรด ม๊า แล้วก็ชงโคนี้ล่ะมั้ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-05-2014 19:07:15
พี่ทองน่าสงสารรรร  :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-05-2014 19:11:51
จะสมน้ำหน้าหรือสงสารอิพี่ทิงดีนะ
โดนลูกสาวสุดรักขวิดเอา

ชงโคเจอยิ้มพิฆาตของอิพี่โปรดไป มีเคลิ้มนะ
อ่ะ อ่ะ มาดูแลคนเลี้ยงวัวขี้หวงดีกว่า เดี๋ยวจะงอนไปกันใหญ่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 19-05-2014 19:14:17
ขอให้กรรมที่ใครก่อส่งผลไปที่คนคนนั้น
ทำได้แม้แต่เมียและลูกตัวเอง ทุเรศจริงๆ

ชงโคหนูต้องเข้มแข็งนะลูก ที่ผ่านมาหนูอาจจะอยู่มาโดยไม่รู้จะมีชีวิตไปเพื่อใคร
แต่ตอนนี้หนูมีพี่ทองและลูกสาว1คนแล้วนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 19-05-2014 19:17:47
โดนลูกสาวเหยียบ 555555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 19-05-2014 19:38:07
คิดถึงมาโปรดดดดดดด  ทองคำเอกคือใคร??? ฮ่าาาา


อยากเห็นพี่ทองดราม่าอ่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นไง งุงิ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 19-05-2014 19:50:14
พี่ทองมันบ้า55555
ดีนะหลังไม่หัก
แอบมาเกริ่นๆหรอว่าคุณพ่อจะทำอะไรให้ชงโคอยู่ในสถานการณ์อันตราย
แง่มๆ พี่ทองก็รีบเคลียร์ตัวเองเร็วๆนะ กลัวมีใครมาปากโป้งบอกก่อนจริงๆ
พี่ทองก็น่าจะพูดไปเลย อะ
แง่มๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-05-2014 19:55:06
ได้แต่หวังว่า พ่อคงไม่ชั่วขนาดนั้น เกินรับได้จริง ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 19-05-2014 20:08:23
เสี่ยโปรด คิดถึงงงงงง  :กอด1:

พี่ทองก็ควรบอกน้องนะ ดีกว่าให้รู้จากคนอื่น แล้วบอกให้เชื่อใจ คือยังไงบอกไว้ก่อนมันก็เหมือนสร้างภูมิต้านทานไว้ไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 19-05-2014 20:37:07
ช่วงที่พูดถึงพ่อหดหู่มาก เราจะไม่พูดถึง
เรามาพูดถึงเสี่ยกันดีกว่า
เสี่ยโปรดจ๋าาาา
 :hao7:

อิพี่ทองบรรยายภาพน้องปลื้มซะเสียเลย
เหมือนมหาทำพิธี

 โอ้ยยยยยยยยยย
 :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 19-05-2014 20:49:50
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานแบบหน่วงเบาๆ


โอ๊ยยยชอบบบอะ >>>><<<<<

 :o8: :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-05-2014 20:52:55
เสี่ย ยังคงหลงเมียไม่เปลี่ยนแปลง


ส่วนชงโคยังคงน่ารักแต่ไม่แบ็วชอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 19-05-2014 20:56:37
น้องชงโคจะเป็นหนุ่มทอหูกหรือไร หนุ่มเลี้ยงวัวอย่างพี่ทองคงไม่ให้น้องรอนานนะ
 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-05-2014 20:59:01
  เห็นเสี่ยนิดหนึ่งความคิดถึงพุ่งปรี๊ด อยากอ่านตอนพิเศษเรื่องนั้น
  ชงโครักษาเนืี้อรักษาตัวให้ดีน่ะ อันตรายมาหาชงโคแน่ๆเรื่องพินัยกรรม อยู่กับคนเลี้ยงวัวอาบท้องยังไงก็ไม่อดตายหรอกจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 19-05-2014 21:26:19
น่ารักสุดๆแบบฉุดไม่อยู่เลยค่ะ ชอบบุคคลิกพี่ทองมากๆๆๆๆๆถึงมากที่สุด แต่เค้ายกใจให้พี่โปรด55 ล้อเล่ง จริงๆก็รักทั้งคู่ :z1: เอาใจช่วยพี่ทองกับชงโคสุดน่ารักค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 19-05-2014 21:28:50
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 19-05-2014 21:36:43
พี่ทองไปจัดการเรื่องของตัวเองให้เสร้จสักทีเถอะ และก็หวังว่าพ่อของชงโคที่แสนจะร้ายกาจจะทำการคิดร้ายกับชงโคไม่สำเร็จ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 19-05-2014 21:37:58
โปรดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

โปรดมาทีทองตกกระป๋องเลยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-05-2014 21:40:07
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-05-2014 21:43:30
 :m20: กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่ทองเวอร์ชันฮากลับมาแล้ว

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสี่ย ฉันคิดถึงพี่ทุกขณะหายใจเลย พี่โผล่มาแป๊ปเดียวทำเอาฉันเพ้อ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-05-2014 22:18:29
พี่โปรดออกมาฉากเดียวนี่กรี๊ดยาวววววววววววววกว่าพระเอกเรื่องนี้ออกมาทุกตอนรวมกัน
พี่ทองจะสั่งเดซี่ให้มาเหยียบเค้ามั้ยน้าา


 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 19-05-2014 22:30:08
 :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 19-05-2014 23:20:42
แอบสมน้ำหน้าพี่ทอง ถูกลูกเหยียบ
หนูชงโคง้อพี่ทองได้น่ารักมากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 19-05-2014 23:55:15
เสี่ยหล่อตลอดเลย กริ๊ดมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 19-05-2014 23:59:39
 :o8: ชงโคน่ารักกก  พี่ทองนี่หวงน้องตลอดอ่ะ 55555

แต่พ่อชงโคนี่แบบ  :a5: เลวอะ ดีนะที่ชงโคยังเข้มแข็ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 20-05-2014 01:01:35
โธ่พี่ทองอย่าเพิ่งเดี้ยงดิ  :laugh:
หายไวๆ มาคอยปกป้องชงโคด้วยล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 20-05-2014 01:34:13
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-05-2014 01:46:30
อ่านแล้วเราสงสัยมาก
โดนเดซี่ชนจริงๆง่ะ?


และดีใจที่เสี่ยโปรดออกมารับเชิญแฮะ อยากเจอน้องปลื้มด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 8 : 19/5/2014 (Page. 9)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-05-2014 05:32:33
พี่ทองรีบเคลียร์ตัวเองเร็วๆนะ จะได้มาปกป้องน้องชงโคด้วย :กอด1:
พ่อน้องชงโคนิสัยไม่ดีเลย ฮึ่ม :fire:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 20-05-2014 17:37:04
ตอนที่ 9

เช้านี้เป็นเช้าที่ค่อนข้างวุ่นวายนิดหน่อย เพราะหลังจากที่ตักบาตร รดน้ำต้นไม้ดอกไม้ และทานอาหารเช้าเสร็จ ก็ต้องเอาเดซี่ขึ้นหลังจุ๊บแจงที่ผมเพิ่งเอาน้ำมันมาเติมให้เมื่อสองวันก่อน เพราะวันนี้ถึงวันกลับภูมิลำเนาเดิมของผู้ชายนามว่าทองคำเอกที่สองวันมานี้เรียกชื่อผมมากกว่าชื่อลูกสาวตัวเองเสียอีก ไม่ใช่ว่าเขาพิสวาทอะไรผมมากมายหรอกครับ ก็ถ้าเดซี่สามารถทำกับข้าวให้กินได้ เดินไปหยิบของนั่นนี่ให้ได้ หรือแม้แต่ช่วยใส่เสื้อกับกางเกงให้ได้ เขาก็คงไม่เรียกผม

“เอาน้ำเติมหม้อน้ำให้จุ๊บแจงรึยัง ไม่งั้นเกิดน็อคกลางทางไม่รู้ด้วยนะ” เสียงเจ้าของน้องจุ๊บแจงดังมาจากหัวบันไดของบ้าน เขานั่งเอกเขนก เหยียดขายาวๆ พลางกินองุ่น ชี้นิ้วใช้งานอย่างเคยนิสัย

นี่ถ้าไม่ติดว่าหลังเดาะอยู่ล่ะก็ ผมจะเอาไม้กวาดแพ่นกบาลให้ -*-

เมื่อทุกอย่างพร้อม พี่ทองก็เยื้องกายลงมาจากบันไดแล้วก็เดินเฉิดฉายมาขึ้นรถ วันนี้ผมได้รับเกียรติที่ไม่เคยมีใครได้รับคือการได้ขับน้องจุ๊บแจงไปส่งที่บ้าน เนื่องด้วยสภาพร่างกายของพี่ทองยังไม่สามารถปลุกปล้ำกับน้องจุ๊บแจงได้ในตอนนี้ ผมเลยต้องขับไปแทน เอาจริงๆ ก็ไม่เข้าใจว่าไอ้รถเก่าๆ เกียร์กระปุก พวงมาลัยโคตรแข็งนี่มีดีอะไร -*-

อ่า...จะว่าไปนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสไปบ้านพี่ทอง ก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน คงเป็นห้องแถวเหมือนร้านทองทั่วๆ ไป แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องแต่งตัวสุภาพหน่อยครับ ที่บ้านเขาเป็นครอบครัวใหญ่ คงได้เจอญาติพี่น้องของเขาหลายคน

“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า ตอนนี้คงไม่มีใครอยู่บ้าน แต่ถ้ามี ก็แค่ยกมือไหว้ สบายๆ”

เขาก็สบายๆ ได้สิครับ ก็นั่นมันบ้านของเขานี่...นอกจากบ้านของลุงพิภพแล้ว ผมก็ไม่เคยไปเยี่ยมบ้านใครอีก ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี

เฮ้อ...ไม่สบายใจเลย

แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องพาพี่ทองมาส่งที่บ้านอยู่ดีนั่นแหละครับ เพราะเขาขับรถเองไม่ได้ อาการปวดหลังยังไม่หายดี ให้ขยับร่างกายเยอะๆ กลัวจะเจ็บมากขึ้นไปอีก

ขับรถไปตามทางที่พี่ทองบอก แต่ไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะครับการขับจุ๊บแจงเนี่ย เพราะจอดไฟแดงแต่ละทีต้องลุ้นไม่ให้เครื่องยนต์ดับ ขืนมาดับตอนที่ไฟกำลังเปลี่ยนเป็นสีเขียวได้โดนด่ายันลูกบวชแน่ เออ แต่ผมคงไม่มีลูกหรอก เพราะงั้นไม่เป็นไร ถึงนั่นจะไม่ใช่ประเด็นก็เถอะ

มาถึงบ้านพี่ทองในเวลาไม่ถึงชั่วโมง สิ่งแรกที่ผมเห็นที่ประตูรั้วคือตราของกรมตำรวจ และทันทีที่ประตูรั้วเลื่อนเปิดออก ภาพร้านทองตึกแถวสามชั้นก็หายไปพริบตา แทนที่ด้วยบ้านเรือนไทยไม้สักทองขนาดใหญ่ที่อยู่ไกลจากประตูรั้ว และแน่นอนว่าที่ป้อมข้างรั้วมีนายตำรวจท่าทางใจดีคอยเปิดประตูให้

แน่ใจนะว่าไม่ได้มาผิดบ้าน นี่ไม่ใช่ที่อยู่อาศัยของคนเลี้ยงวัวและขับรถกระบะนิสสันคันเก่าๆ ที่ผมคิดไว้ ถึงจะบอกว่าม๊าเปิดร้านทอง ผมก็ไม่ได้คิดว่าฐานะจะขนาดนี้ เอาจริงๆ คือผมไม่คิดเลยว่าพี่ทองจะเป็นลูกของมหาเศรษฐี เพราะบุคลิกท่าทางของพี่ไม่เอื้อเลยจริงๆ

“หวัดดีครับพี่ตั้ม อากงออกไปยัง” พี่ทองถามกับนายตำรวจหนุ่มที่ยศไม่น่าจะเกินสิบตำรวจโท

“ยังครับ ท่านรอคุณทองอยู่”

“อ้าว รอผมทำไม”

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ คงเป็นเรื่องปืน”

“ผมเอาปืนไปเก็บไว้ในห้องอากงแล้วนะ อะไรกันวะ ถึงว่า ม๊าโทรไปจิกแต่เช้า งั้นผมไปนะพี่ ขอบคุณที่เปิดประตูครับ ชงโค เอาเดซี่ไปที่บ้านก่อน แล้วค่อยเอาจุ๊บแจงไปจอดที่โรงจอดรถ”

ผมทำตามคำสั่งและขับไปตามทางที่พี่ทองบอก คาดคะเนไม่ได้ว่าพื้นที่บ้านเขามีเนื้อที่เท่าไหร่ แต่คงไม่ต่ำกว่าสิบไร่แน่ แล้วบ้านของเดซี่ที่ว่านี่อลังการดาวล้านดวงมาก ดูสะอาดสะอ้านและกว้างขวาง มีบ้านหลังเล็กๆ ปลูกอยู่ใกล้ๆ ด้วย พี่ทองบอกว่าเป็นบ้านของเขาเอง เพราะเขามานอนกับเดซี่ที่นี่แทบทุกคืน -*-

หลังจากพาเดซี่ไปไว้ในบ้านหรือผมแอบเรียกในใจว่าคอกแล้ว ก็จัดการพาจุ๊บแจงไปเก็บต่อ เอาจริงๆ คือสภาพของจุ๊บแจงไม่น่าไปจอดใกล้กับปอเช่คันละสิบกว่าล้านเลย โรงจอดรถบ้านพี่ทองอลังการงานสร้างไม่แพ้กับบ้านของเดซี่เลยสักนิด มีรถหลากยี่ห้อจอดเรียงกันเป็นตับ ราคาไม่ต้องพูดถึงครับ ขายจุ๊บแจงสักร้อยคันยังไม่แน่ว่าพอจะมีเงินซื้อได้

แน่ใจเหรอว่าบ้านพี่ขายแค่ทอง ไม่ได้ขายยาบ้า -*-

“เฮียทองงงงงงงงขาาาาาาาาาาาา” เสียงเล็กๆ น่ารักดังขึ้น ก่อนเด็กผู้หญิงตัวเล็กอ้วนกลมผิวขาวตาชั้นเดียวจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหา พี่ทองอ้าแขนออกกว้าง ใบหน้ายิ้มแฉ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าซีดร้องจ๊ากเมื่อโดนชาร์ตจนหงายหลัง

“หมวยยยยยยเฮียเจ็บบบบบบบบ ลุกก่อนนนนนนน”

“หมวยคิกถึงงงงงงงเฮียยยยย”

นี่คงเป็นน้องพลอยสินะครับ ตัวเล็กน่ารักจังเลย แต่น้ำหนักตัวนี่คงเศษหนึ่งส่วนสามของน้ำหนักตัวเดซี่นะผมว่า และก่อนที่ชีวิตพี่ทองจะดับสิ้นไป ผมก็ช่วยพยุงเขาลุกขึ้นในขณะที่น้องพลอยจ้องผมด้วยดวงตากลมโตชั้นเดียว

“นี่คลายอ่ะ”

“ยกมือสวัสดีรึยัง” พี่ทองว่าเสียงดุ ก่อนน้องพลอยจะกระพุ่มมือเล็กๆ อ้วนๆ ขึ้น แล้วไหว้พลางย่อตัว

“สวักลีค่า พี่สาวส๊วยสวย”

ไม่เคยมีใครชมผมว่าสวยมาก่อนเลยนะครับ ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรก อยากจะร้องไห้จริงๆ ผมอยากหล่อ T_T

แต่ผมก็ยังรับไหว้แล้วส่งยิ้มไปให้ น้องพลอยหน้าแดงแล้วรีบวิ่งไปหลบที่ขาของพี่ทอง ก่อนจะโผล่หน้ามามองผมแค่นิดเดียว

“เฮียๆ คงสวยยิ้มให้หมวยง่ะ”

“คนสวย ไม่ใช่คงสวย แล้วพี่ชงโคเขาก็เป็นผู้ชาย เข้าใจไหม”

“ผู้ชายเหมืองเฮียเหลอ แต่ทำไมเฮียไม่สวยล่ะ”

“เพราะเฮียหล่อไง แล้วนี่มีใครอยู่บ้านบ้าง”

“มีม๊า อาเจ๊ อากง ส่วงเตี่ยพาอาม่าไปโลงบาง”

น้องพลอยยกนิ้วป้อมๆ ขึ้นนับ ในขณะที่พี่ทองบีบคลึงหลังตัวเองไปด้วย

“แล้วหมวยรู้ป่ะว่าม๊าเรียกเฮียมาทำไม”

“ไม่ลู้ แต่ม๊าบอกว่าจะตีเฮียทอง เพาะเฮียทองขโมยทองม๊าล่ะ ม๊าบอกว่าทำอย่างงี้ไม่ลี ห้ามหมวยทำล้วย”

“ทำไมม๊าต้องตีเฮียอ่ะ เฮียโตแล้วนะ ม๊านี่แย่จริงๆ”

ผมว่าพี่ต่างหากล่ะที่แย่ โตขนาดนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ ผมมองพี่ชายน้องสาวเขาคุยกันท่าทางสนิทสนมแล้วก็อดรู้สึกดีไม่ได้ น้องพลอยช่างพูด อยู่ด้วยคงไม่เหงา...

เฮ้อ...ส่งเขาถึงบ้านแล้วผมก็ควรกลับสักทีล่ะครับ จะได้พักผ่อนเสียที

‘พี่ ผมกลับก่อนนะ’

“ได้ไง เข้าไปไหว้ม๊าก่อนสิ”

“เฮียขา ทำไมพี่คงสวยไม่พูกอ่ะ” น้องพลอยถามพี่ทองก่อนจะใช้ดวงตากลมโตมองผมปริบๆ

“พี่ชงโคเขาไม่พูดกับเด็กดื้อ”

“หมวยไม่ลื้อซะหน่อย หมวยเป็งเหล็กลี”

พี่ทองหัวเราะก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัวน้องสาวของเขา “พี่ชงโคเขาพูดไม่ได้”

“ทำไมพูกไม่ล่ายอ่ะ พี่ชงโคโง่เหลอ”

น้องพลอยถามอย่างใสซื่อมากครับ ผมเลยไม่ได้โกรธอะไร แต่พี่ทองนี่สิ เขกหัวน้องสาวซะร้องไห้เสียงดังเลย

“เด็กไม่ดี ใครสอนให้พูดอย่างนี้ ห้ามร้อง! ถ้าไม่เงียบเฮียจะเอาไม้เรียวของม๊ามาตีให้น่องลายเลย”

“เฮียใจล้ายยยยย ฮือออออออออออออออ”

น่าสงสารอ่ะ ทำไมพี่ทองทำได้ลงคอ น้องพลอยน่ารักมากจริงๆ นะครับ ตอนนี้ร้องไห้จนจมูกแดง ตาแดงหมดแล้ว มือก็เช็ดน้ำตาออกจากแก้มที่เหมือนซาลาเปาป้อยๆ ผมเห็นท่าว่าน้องจะร้องไม่หยุดแล้วจะโดนพี่ทองตีอีกก็เลยดึงน้องมากอดปลอบไว้

“ห้ามพูดอย่างนี้อีกนะ คนพูดไม่ได้ไม่ใช่คนโง่ คนพูดไม่ได้ก็คือคนปกติเหมือนอย่างเรา เฮียไม่ชอบที่หมวยพูดจาแบบนี้”

‘พี่ น้องสาวพี่เขาไม่รู้หรอกว่าพูดอะไร น้องก็ถามไปตามประสาเด็ก’

“จะเด็กหรืออะไรก็เถอะ สักวันก็ต้องโตเป็นผู้ใหญ่ ถ้ายังมีความคิดไม่ดีตั้งแต่เด็ก จะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพได้ยังไง ความคิดต้องปลูกฝังตั้งแต่ยังเล็ก ไม่งั้นก็จะสอนกันยาก หมวย เข้าใจที่เฮียพูดไหม”

“ขะ...เข้าใจค่า ฮึก”

“ถ้าเข้าใจก็ขอโทษพี่ชงโคซะ ไหว้สวยๆ ด้วย ไม่งั้นเฮียจะไม่รัก”

น้องพลอยพยายามเช็ดน้ำตา ก่อนจะผละออกจากตัวผมเล็กน้อย แล้วยกมือขึ้นไหว้

“หมวยขอโทกกก พี่ชงโคอย่าโกกหมวยนะ หมวยขอโทก”

ผมส่ายหน้าก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ พี่ทองยิ้มอย่างใจดีเช่นเคย ก่อนจะลูบหัวน้องสาวเขาแล้วเป่าให้

“เพี้ยงงงง! เดี๋ยวก็หาย”

พี่ทองเป็นพี่ชายที่น่ารักมากเลยนะครับ ตอนที่ดุก็น่ากลัวอย่างกับเสือ แต่ตอนที่อ่อนโยนนี่...แม้แต่เจ้าชายก็ยังต้องชิดซ้าย
และเพราะพี่ทองยืนยันว่าผมต้องเข้าไปไหว้ม๊าของเขา ผมถึงต้องตามเข้าไปในบ้านกับเขาด้วย ความจริงก็ไม่อยากเข้ามาหรอก แต่ก็กลัวจะเสียมารยาทถ้าไม่เข้ามาทำความเคารพผู้ใหญ่

แล้วม๊าของพี่ทองในจินตนาการของผมก็พังทลายลงเหมือนกับบ้านที่เป็นตึกแถวสามชั้นเลยครับ ม๊าไม่ใช่ผู้หญิงร่างท้วม ตัวขาว เหมือนกับแม่คนจีนที่ผมเคยเห็น แต่เป็นผู้หญิงหุ่นดีมีทรวดทรงองค์เอวไม่แพ้สาวรุ่นสามสิบ เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีเครื่องประดับกายสักชิ้นทั้งๆ ที่เป็นเจ้าของร้านทอง และตาเรียวเฉียงคมกริบเหมือนกับดวงตาของพี่ทองก็มองกราดมาเมื่อพวกผมเดินเข้าไปยังห้องนั่งเล่น น้องพลอยรีบวิ่งไปหาน้องผู้หญิงอีกคนที่คงจะเป็นน้องเพชรแทนที่จะวิ่งเข้าไปฟ้องม๊าว่าโดนพี่ทองทำให้ร้องไห้

สงสัย...ม๊าคงไม่ใช่ผู้หญิงที่ลูกจะเข้าไปอ้อนได้ล่ะครับ เพราะถ้าถามความเห็นผมนะ...ผมว่าเฮี้ยบและคงดุสุดๆ ไม่งั้นพี่ทองไม่ทำหน้าเจียมเนื้อเจียมตัวขนาดนี้หรอก

น้องเพชรยกมือไหว้พวกผม ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือการ์ตูนต่อไป อ่า...น้องสาวพี่เป็นโอตาคุสินะครับ แล้วทำไมหน้าปกการ์ตูนของน้องถึงไม่ใช่ผู้ชายกับผู้หญิงล่ะ -*-

“ไง กลับมาได้แล้วเหรอ นึกว่าต้องให้ตำรวจไปลากตัวมา อ้าว แล้วนั่น...ชงโคหรือเปล่า”

เอ๋...ทำไมม๊ารู้ชื่อผมล่ะ

อย่างนั้นผมเลยรีบยกมือสวัสดี ม๊ารับไหว้พลางคลี่ยิ้ม อ่า...ขนาดรอยยิ้มยังน่ามองเหมือนรอยยิ้มของพี่ทองเลย

“ไปลำบากคนอื่นอีกแล้วใช่ไหมอาทอง ลื้อนี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ จะทำตัวไร้สาระไปถึงเมื่อไหร่” ม๊าหันไปบ่นพี่ทองต่อในขณะที่เขาฉุดมือผมให้ไปนั่งลงที่โซฟาใกล้ๆ กับน้องเพชรน้องพลอย

“ม๊า ไม่เอาน่า ผมโตแล้วนะ บ่นผมต่อหน้าคนอื่นอย่างนี้ มันไม่เท่”

“คนอย่างลื้อมีความเท่กับเขาด้วยหรือไง หมวยใหญ่ ไปบอกอากงว่าเฮียทองกลับมาแล้ว เร็วๆ ไม่ต้องอิดออด”

น้องเพชรที่อ่านการ์ตูนอยู่จำเป็นต้องวางหนังสือลงทันที เพราะสายตาคมกริบของม๊า ผมคิดว่าคงไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง

“เป็นไงบ้างชงโค ลูกชายของม๊าไปสร้างความลำบากให้ใช่ไหม”

ผมส่ายหน้าพลางส่งยิ้มให้เป็นคำตอบ

“ม๊าขา พี่ชงโคพูกไม่ล่ายล่ะ”

“หมวยเล็ก ม๊าไม่ได้คุยกับหนู เงียบ!”

“หมวยขอโทกค่า T_T”

ผมสงสารน้องพลอยจังเลย น้องแค่อนุบาลสองนะครับ ทำไมต้องดุน้องขนาดนี้ด้วย แถมพี่ทองไม่ปลอบเลย ไปหัวเราะใส่แล้วแหย่ให้น้องร้องไห้อีก แต่พอม๊าหันไปมองเท่านั้นแหละ น้องพลอยยกมือปิดปากกลั้นเสียงทันทีเลย

“กินข้าวกันรึยัง” ม๊าหันมาถามผมต่อ

“กินแล้ว วันนี้ชงโคทำข้าวต้ม อร่อยมากกกก” แต่พี่ทองเสือกตอบแทน

“ม๊าไม่ได้ถามลื้อ หุบปากแล้วก็นั่งเงียบๆ รออากงมาลงโทษต่อไป ชงโค ถ้าหนูกินมาแล้วเดี๋ยวอยู่ทานของว่างกับม๊านะ ม๊าอยากจะคุยกับหนูก่อนออกไปที่ร้าน”

ในเมื่อม๊าเอ่ยปากชวน ผมก็พยักหน้ารับเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ เพราะม๊าดูใจดีและเป็นกันเองกับผมมาก

“งั้นก็ไปกันเถอะจ่ะ หมวยเล็ก อยู่เฝ้าเฮียไว้ ถ้าเฮียแอบหนีให้รีบวิ่งมาบอกม๊า เข้าใจไหม”

“ค่า หมวยจะเฝ้าเฮียไว้เองค่า”

“ม๊า จะเอาชงโคไปไหนอ่ะ ไม่ได้นะ ชงโคต้องอยู่กับผม”

“คงไม่ดีถ้าจะให้หนูชงโคเห็นแกโดนอากงแพ่นกบาล ม๊าจะดูแลให้เอง ไม่ต้องห่วง”

พี่ทองโวยวายอยู่สักพักก็ทำท่าปล่อยวางเหมือนคนวิญญาณออกจากร่าง เขาทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะโบกมือให้ผมราวกับจะบอกว่า อยากไปไหนก็ไป ผมก็เลยเดินตามม๊ามาที่สวนด้านนอก และคงเพราะที่นี่มีพื้นที่เยอะมาก สวนถึงได้กว้างและมีต้นไม้นานาพันธุ์ปลูกไว้หลายต้น แต่ใกล้ๆ ตัวบ้านจะไม่มีดอกไม้หรือต้นไม้ที่สามารถออกดอกได้ปลูกอยู่เลย คงเพราะคุณชายบ้านนี้แพ้ละอองเกสรดอกไม้ล่ะครับ แต่ไกลจากตัวบ้านก็มีให้เห็นเหมือนกัน

“ขอบใจมากนะที่ดูแลลูกชายไม่ได้เรื่องของม๊าให้ แปลกใจเหรอที่ม๊ารู้จักหนู”

ผมพยักหน้า ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับม๊า รอจนแม่บ้านเอาชากับขนมมาเสิร์ฟเสร็จแล้ว ม๊าถึงได้พูดต่อ

“อาทองเอารูปให้ดู สองสามปีมานี้ไม่ค่อยได้เห็นเขายิ้มเท่าไหร่ แต่พอพูดเรื่องหนูให้ฟังล่ะยิ้มไม่หุบเลย อ้อ ไม่นับรวมตอนที่เขาอยู่กับเดซี่นะ นั่นลูกรักของเขา หนูก็รู้จักใช่ไหม เดซี่น่ะเป็นวัวตัวแรกที่เขาทำคลอดให้สำเร็จ เขาเลยรักมันมาก”

ผมพยักหน้า ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์แล้วส่งให้ม๊าอ่าน

‘แล้วแม่ของเดซี่ล่ะครับ’

“แม่ของเดซี่ถูกรถชนจ่ะ อาทองไม่กินไม่นอนอยู่หลายวันทีเดียว ตอนนั้นเขาร้องไห้แล้วมากอดม๊าไว้ บอกว่าเขาช่วยไว้ไม่ได้”

อ้อ...สรุปว่าเดซี่ไม่ใช่เด็กหลอดแก้วที่เกิดจากน้ำเชื้อของเขาสินะครับ โล่งใจ แต่...ผู้ชายอย่างพี่ทองน่ะเหรอจะร้องไห้...ผมนึกภาพไม่ออกจริงๆ

‘เขารักเดซี่มากจริงๆ ครับ ขนาดสามวันก่อนโดนขวิดโดนเหยียบ เขายังไม่โกรธเลย’

ม๊าหัวเราะเบาๆ เมื่อได้อ่านที่ผมพิมพ์ไป ก่อนจะยื่นมือถือคืนมาให้

“เขาจิตใจดีนะ แต่บางทีก็เกินๆ ไปหน่อย ชงโค...” ม๊ามองผมก่อนจะส่งรอยยิ้มน่ามองมาให้ “ม๊าอยากให้ชงโคอยู่ข้างๆ เขานะ เพราะม๊าอยากเห็นรอยยิ้มของเขาไปนานๆ อยากให้เขามีความสุข เขาเป็นเด็กโง่ที่ถ้าสนใจแล้วก็จะทุ่มเทให้จนลืมนึกถึงตัวเอง รู้ไหม อาทองชอบวัวมาตั้งแต่เด็กๆ ชอบเข้าไปใกล้ ไปจับ โดนขวิดโดนดีดกระเด็นไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ไม่ยอมเข็ด จนม๊าต้องยื่นคำขาดไม่ให้ไปใกล้อีก แต่เขาก็ตะโกนใส่ว่าเพราะเขาชอบ เจ็บแค่นิดหน่อยไม่เป็นไร แต่นิดหน่อยของเขาน่ะเล่นเอากระดูกหักเลย”

เขามันบ้าจริงๆ นั่นแหละ เพราะอย่างนั้นม๊าถึงได้ทำหน้าเป็นห่วงขนาดนี้ พี่ทองจะรู้ไหมว่าทำให้ม๊ากลุ้มใจมากแค่ไหน

“อาทองเป็นเด็กร่าเริง เขาจะยิ้มจะหัวเราะอยู่ตลอด แต่ชงโครู้ไหม เวลาเขาร้องไห้น่ะ...ม๊าแทบจะขาดใจ เขาจะชอบเก็บเรื่องไม่สบายใจไว้แล้วไปแอบเศร้าอยู่คนเดียว เขาเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะคุยกับมนุษย์ด้วยกันไม่เก่ง เพื่อนสนิทที่เคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กของเขา ช่วงหลังๆ มานี้ก็ไม่ค่อยเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน”

ผมคงต้องบอกม๊าว่าพี่ทองกับเพื่อนของเขายังโอเคกันอยู่ เพราะอยากให้ม๊ายิ้มให้ผมอีกสักครั้ง ผมชอบ...รอยยิ้มสวยๆ ที่ทำให้โลกของผมอบอุ่นขึ้นมา...แค่เพียงสักนิดก็ยังดี

‘เราเพิ่งไปเที่ยวทะเลด้วยกันมาครับ กับพี่โน พี่ดีน แล้วก็แฟนพี่โน’

“ดีจัง นานแล้วนะที่ม๊าไม่ได้ยินเรื่องแบบนี้ กับโนเขาก็ยังพอโทรคุยให้ม๊าได้ยินบ้าง แต่กับดีนม๊าไม่ค่อยเห็นเลย ไม่รู้ว่ามีเรื่องทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า”

‘ไม่มีหรอกครับ ม๊าหายห่วงได้ พวกเขาสนิทกันดี’

“อย่างนั้นม๊าก็เบาใจ แต่ยังไงม๊าฝากอาทองด้วยนะ เขาอาจจะนิสัยไม่ดีไปบ้าง แต่ม๊าก็หวังว่าชงโคจะอดทนและให้อภัย”

ม๊าพูดเหมือนผมกับพี่ทองแต่งงานกันแล้วเลยอ่ะ ทั้งๆ ที่ผมกับพี่ทองแม้แต่แฟนก็ยังไม่ได้เป็นด้วยซ้ำ -O-;

‘ม๊าครับ ผมเอาสร้อยมาคืนด้วยนะครับ ที่พี่ทองขโมยไป’

“ชงโคเก็บไว้เถอะ ม๊าหักเงินค่าขนมเขาเรียบร้อยแล้วจ่ะ ถือว่าเขาซื้อให้ ครั้งแรกเลยที่เขาให้ของคนอื่นนอกจากคนในครอบครัว เพราะฉะนั้นเก็บไว้ดีๆ นะจ้ะ”

รอยยิ้มของม๊านี่ชักจะเจ้าเล่ห์เหมือนพี่ทองมากขึ้นทุกที เอ๊ะ หรือพี่ทองกันแน่ที่เหมือน -*-

“เดี๋ยวม๊าต้องไปที่ร้านแล้ว ถ้าชงโคเบื่อๆ ก็ไปเที่ยวเล่นได้นะ บอกให้อาทองพาไปก็ได้ เขาไปช่วยม๊าเฝ้าร้านบ่อยๆ ยังไงก็ตามสบายนะ ไม่ต้องรีบกลับ เย็นนี้อยู่กินข้าวด้วยกัน จะได้รู้จักเตี่ยกับอาม่า ถ้าเข้าไปในบ้านก็อย่าลืมสวัสดีอากงด้วยนะ”

.
.
. มีต่อหน้า 11
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 20-05-2014 17:37:29
ผมยกมือไหว้ม๊าแทบไม่ทัน เพราะพอพูดเสร็จก็เดินไปที่โรงจอดรถทันที ทิ้งให้ผมมึนงงอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินมึนๆ เข้าบ้านเพื่อไปที่ห้องนั่งเล่น

“อากงขา เฮียทองสำนึกผิกแล้วน้า อย่าดุเฮียเลยนะคะ เฮียจะล้องไห้แล้ว หมวยสงสางเฮีย” เสียงน้องพลอยดังลอยออกมาจากในห้อง ผมเลยชะลอฝีเท้าลงหน่อยเพราะไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะของครอบครัว

“ก็ได้ๆ แต่ทองต้องรู้นะว่ามันไม่ใช่ของเล่น ถ้าเกิดเอาไปยิงโดนใครขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องใหญ่”

“ครับกง แต่ว่าขอยืมอีกได้ป่ะ”

“อาทอง!! นี่ที่อั้วด่าอั้วบ่นไป ลื้อไม่สำนึกผิดเลยใช่ไหม หมวยเล็ก เอาไม้เรียวมาให้อากงเดี๋ยวนี้”

“ไม่เอา เดี๋ยวเฮียเจ็บ หมวยไม่ให้ตี”

“ใช่ๆ ผมเจ็บอยู่นะ เพิ่งโดนเดซี่ขวิดมาเนี่ย หลังยังไม่หายดีเลย แล้วกงก็อย่าอารมณ์เสียให้มากสิ ความดันขึ้นไม่รู้ด้วย”

“หน็อยยยยยยยยย มันเถียงงง มันเถียงงงงง!!”

“จะฟ้องม่า ถ้ากงตีผม ผมบอกม่าแล้วว่าจะหยิบไป ม่าก็อนุญาต ไม่เห็นว่าไร”

“แต่นี่มันปืนของกง แล้วอาม่าเคยขัดใจลื้อที่ไหน”

“ครับๆ ผมขอโทษ สำนึกผิดแล้ว จะไล่ผมไปนอนกับเดซี่ก็ได้”

“นั่นใช่การลงโทษที่ไหน ลื้อก็ไปนอนที่นั่นเกือบทุกคืน”

“อุ้ย กงรู้ด้วยอ่ะ” นึกหน้าพี่ทองออกเลยว่าตอนพูดประโยคนี้เขากวนตีนแค่ไหน -_-

“อาทอง ลื้อนี่มัน! โอ้ยยย หมวยใหญ่ หายาดมมาให้กง เร็วๆ เลย ไม่ไหวแล้ว คุยกับเฮียของลื้อนี่ปวดหัวจริงๆ”

เสียงหัวเราะปิดฉากของพี่ทอง ทำให้ผมค่อยๆ ก้าวเข้าไปในห้อง พี่ทองหันมาสบตาเข้าพอดี เลยกวักมือเรียกให้ผมไปนั่งด้วย

“ม๊าไปไหนอ่ะ”

‘ไปร้านแล้ว’

“เท่จัง หมวยอยากทำมือเหมืองพี่ชงโคอ่ะ ทำไงๆ สองหน่อยสองหน่อย” น้องพลอยวิ่งเข้ามาทั้งๆ ที่ยังถือไม้เรียวไว้ ส่วนผมแค่ยิ้มแล้วก็หันไปสวัสดีอากงของพี่ทองที่อยู่ในชุดนายตำรวจเต็มยศ อ่า...ถึงว่าสิ ทำไมอากงของเขามีปืน

แถมยศก็ไม่ใช่ธรรมดา นี่มันระดับบิ๊กเลยนี่ครับ

“ชงโคเหรอ เห็นม๊าลื้อบอกว่าลื้อหนีออกจากบ้านไปสร้างความลำบากให้เขา ลื้อนี่มันแย่จริงๆ จะทำให้อั้วขายหน้าไปถึงไหน”

“หน้ากงขายไม่ได้แล้วอ่ะ เหี่ยวขนาดนี้”

“อาทอง! โอยย ไม่ไหวแล้ว หมวยใหญ่ทำไมไปเอายานาน”

เห็นท่าไม่ดีผมเลยรีบเอายาหอมที่พกติดตัวไว้ไปให้อากง ท่านรับไว้แล้วบอกขอบอกขอบใจ ก่อนจะตั้งต้นบ่นพี่ทองต่อ ซึ่งพี่ทองก็เหมือนไม่ได้ตั้งใจฟังเลย แค่ครับๆ แล้วก็ดูน้องพลอยเล่นคุกกี้รัน จนอากงหยุดไปเองเพราะความเหนื่อยนั่นแหละ

“กงไม่รีบไปทำงานเหรอ หรือยิ่งใกล้เกษียณยิ่งหมดไฟอ่ะ”

“ยังไฟแรงอยู่โว้ยยย คุยกับลื้อนี่อั้วอายุสั้นลงจริงๆ เฮ้อ ถ้าหมวยใหญ่เอายามาแล้วบอกเอาไปให้กงที่รถด้วย ชงโค หนูตามสบายเลยนะ ถือซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง”

ผมยกมือไหว้อากงอีกครั้ง ท่านรับไหว้แล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป ในขณะที่พี่ทองถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะแย่งมือถือคืนจากน้องพลอยแล้วกดเล่นเกมต่อ

“เฮียทองขี้โกง เมื่อกี้หมวยช่วยเฮียไว้นะ ไหนเฮียบอกจะให้เล่งเกมงาย”

“เดี๋ยวให้เล่นน่า เล่นกับชงโคไปก่อนไป”

น้องพลอยทำแก้มป่องๆ ใส่พี่ทอง ก่อนจะหันมายิ้มแฉ่งให้ผม อ่า...น้องฟันหลอด้วยอ่ะ น่ารักจัง

“สองหนูหน่อย หนูอยากทำมือเป็ง ถ้าทำเป็ง เฮียทองบอกว่าจะคุยกับพี่ชงโคล่ายล่ะ สองหน่อยนะ”

ผมอมยิ้ม ก่อนจะกอดน้องพลอยไว้ทั้งตัว น้องไม่ได้ขืนตัวอะไรเลยครับ แค่หัวเราะแล้วก็กอดรอบคอผมไว้

“พี่ชงโคตัวห๊อมหอม เฮียขา โตขึ้งหมวยจะสวยเหมืองพี่ชงโคป่าว”

พี่ทองหยุดเล่นเกม แล้วดึงแก้มน้องพลอยจนน้องร้องโวยวายเสียงดัง ผมเลยหยิกแขนเขาไปแรงๆ

“โอยยย เจ็บนะ มึงทำไรเนี่ย” พี่ทองทำหน้ายุ่งใส่ก่อนจะลูบมือตัวเองเบาๆ

“เฮียพูกไม่เพาะอีกแล้ว หมวยจะฟ้องม๊า” น้องพลอยที่ยังยกมือป้อมๆ จับแก้มตัวเองอยู่ได้ทีเอาคืน พี่ทองเลยจะยกเขกหัวน้องอีกแต่ผมก็จับมือเขาไว้ได้ทัน

“-*- เด็กขี้ฟ้อง ปล่อยชงโคเลย ชงโคเป็นของเฮีย”

“ของหมวย! พี่ชงโคกอกหมวยล้วย ไม่กอกเฮียหลอก ถ้าว่างพี่ชงโคสองหมวยทำมือหน่อยนะ”

ผมยิ้มพลางพยักหน้า ก่อนจะหอมแก้มนุ่มๆ ของน้องพลอยไปสองที โอยยย น่ารักจังเลย

“งั้นเฮียจะไม่ยอมเติมเงินซื้อเพชรให้หมวยจริงๆ ด้วย จะเอาไหม คุกกี้ตัวใหม่อ่ะ”

“เอาค่า!!”

แหม นี่ผมมีค่าแค่คุกกี้รันตัวใหม่เหรอครับ ทำไมน้องพลอยทำกับผมอย่างนี้ -*-

น้องพลอยยอมตะครุบเหยื่อที่พี่ทองยื่นให้ ก่อนจะรับเอามือถือไปเล่นเกมต่อ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่พอเห็นน้องพลอยตั้งอกตั้งใจเล่นเกมแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

“ไปที่ห้องกะ..เอ้ย ไปที่ห้องเฮียไหม ไว้เย็นๆ ค่อยลงมา”

ผมมองหน้าพี่ทองแล้วก็กลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ คงกลัวน้องพลอยเอาไปฟ้องม๊าว่าพูดไม่เพราะสินะครับ ถึงได้กัดฟันพูดด้วยหน้ายุ่งๆ แบบนี้

“ยิ้มไร”

‘เห็นหน้าแล้วอยากยิ้มให้...ไม่ได้เหรอ ^^’

พี่ทองอมยิ้ม แต่พอเห็นว่าผมกำลังยิ้มอยู่เขาก็ตีหน้าเฉยใส่ “ก็ไม่ได้ว่าไร อยากยิ้มก็ยิ้มดิ”

แหม ฟอร์มเยอะจริงๆ เลยนะ

“หมวย เฮียอยู่ที่ห้องนะ มีไรก็ไปเรียก แต่ห้ามไปกวน เข้าใจไหม”

“ค่า”

น้องพลอยรับคำทั้งๆ ที่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอมือถือ อืม...เด็กเล็กๆ ให้เล่นเกมอย่างนี้ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะครับ

“ให้เล่นอีกแค่สิบนาที แล้วเอามือถือไปคืนเฮีย ทราบไม่ทราบ” พี่ทองคุยกับน้องหรือสั่งลูกน้องกันแน่ แต่สงสัยจะคุยกันอย่างนี้บ่อย เพราะน้องพลอยยิ้มร่าตอบรับทันที

“ทราบค่า”

เฮ้อ ทำไมน่ารักอย่างนี้น้า...อยากพาไปเล่นที่บ้านด้วยจัง

แต่ยืนชื่นชมความน่ารักของน้องพลอยได้ไม่นาน พี่ทองก็ดึงแขนผมให้เดินตามเขาไป เดินขึ้นบันไดมายังชั้นสอง ห้องริมสุดทางขวามือ ไม่มีป้ายชื่อติดไว้ แต่ก็รู้ว่าเป็นห้องพี่ทองเพราะมีรูปวัวหล่อด้วยทองคำประดับไว้บนประตู อืม...เกินไปนะครับ ผมเห็นที่อื่นเขาทำรูปหัวสิงโตหัวมังกร แต่ห้องของพี่ทองต้องเป็นรูปวัวโอนลี่ แต่ไม่ใช่เฉพาะห้องพี่ทองหรอกครับที่แปลก ห้องน้องเพชรน้องพลอยก็ดูออกง่ายเหมือนกัน น้องเพชรก็เป็นหัวใจที่ทำด้วยเพชรเม็ดเขื่อง ส่วนน้องพลอยก็เป็นรูปหัวใจที่ทำมาจากอเล็กซานไดรท์ แนวคิดแปลกๆ นี้ พี่ทองบอกว่าเตี่ยของเขาเป็นคนสั่งทำ นั่นยิ่งทำให้ผมอยากเห็นหน้าเตี่ยของเขามากขึ้น แต่รูปวัวของพี่ทองนั้นสั่งทำหลังจากที่พี่ค้นพบตัวเองแล้วว่าอยากเป็นคนเลี้ยงวัว

อีกเรื่องก็คือพี่น้องตระกูลนี้มีชื่อเพราะๆ ทั้งนั้นเลยครับ เริ่มจากพี่ทอง ก็คือทองคำเอก น้องเพชรก็ เพชรน้ำหนึ่ง และน้องพลอย ก็คือพลอยระรินทร์ ให้เครดิตกับอาม่าผู้มีหัวครีเอตเลย ต่างจากผมที่ชื่อเล่นยาวกว่าชื่อจริงเสียอีก แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ชอบมากครับ เพราะชื่อเล่นของผมมาจากดอกไม้ที่แม่ชอบและชื่อจริงคุณตาเป็นคนตั้งให้ ชื่อจริงที่มีคำว่า จิณณ์ เพียงคำเดียว

อ่า...แล้วผมจะมาคิดเรื่องชื่อทำไม ที่ผมควรคิดต้องเป็นสไตล์การจัดห้องของพี่ทองมากกว่า โดยปกติถ้าเข้าไปห้องของผู้ชายทั่วๆ ไป คงมีหนังสือโป๊ โปสเตอร์รูปนักฟุตบอลหรือสโมสรทีมที่ตัวเองชอบ หรือไม่ก็โปสเตอร์ของนักร้องที่โปรดปราน แต่พี่ทองไม่ใช่เลยครับ ห้องของเขาเต็มไปด้วย...ใช่แล้ว คงเดากันไม่ผิดหรอก...ทุกสิ่งอย่างเป็นรูปลายวัวหมดเลย ผ้าปูเตียง ผ้าห่ม ปลอกหมอน พรมเช็ดเท้า หรือแม้กระทั่งวอลเปเปอร์บนผนังก็ยังเป็นรูปที่เขาอุ้มลูกวัวตัวเล็กๆ ไว้ ยิ้มร่าอย่างมีความสุข และนั่นคงเป็นเดซี่ตอนแรกเกิด

แต่บอกตรงๆ นะ ผมคงอยู่ในห้องนี้ได้ไม่เกินชั่วโมงหรอก เพราะตาลายเวียนหัว มองไปทางไหนก็ไม่สบายตาเลย

“จะเล่นเกมก็ได้นะ เดี๋ยวกูจะอาบน้ำสักหน่อย” พี่ทองบอกแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป มีประตูกระจกอีกบานที่อยู่ข้างๆ ห้องน้ำซึ่งไม่ได้เข้ากับบ้านเรือนไทยหลังนี้เลย อืม...ไอ้ที่ไม่เข้าน่ะ คงเป็นห้องของพี่ทองครึ่งหนึ่งล่ะครับ เพราะผนังที่เขาทำวอลเปเปอร์รูปตัวเองก็ทำจากปูน อยากถามนะว่าไม้หมดหรือเขารื้อออก

ผมเดินสำรวจห้องของพี่ทอง มีของสะสมแปลกๆ ซะเป็นส่วนใหญ่ และผมก็รู้เหตุผลแล้วว่าทำไมน้องสาวของเขาถึงซื้อกางเกงในลายชินจังให้ ในเมื่อทั้งฟิกเกอร์ โมเดล หนังสือการ์ตูน ก็เป็นเรื่องราวของไอ้เด็กหัวเหม่ง คิ้วเข้ม ชอบเต้นระบำโชว์ก้นนั่นแหละครับ บนเตียงก็มีตุ๊กตาวัวทั้งตัวเล็กตัวใหญ่น่ารักน่ากอดทั้งนั้น กลางห้องมีตู้โชว์ที่ใส่หุ่นขี้ผึ้งแบบจำลองขนาดจริงของเดซี่ตอนแรกเกิดไว้

อืม...เขาคงรักมากจริงๆ นะ

เดินสำรวจห้องของพี่ทองจนเจออัลบั้มรูปของเขาก็เอามาเปิดดูเล่น ยังไม่ทันจะได้สำรวจรูปแรกก็มีข้อความจากไลน์เด้งขึ้นมา ผมขมวดคิ้วอย่างแปลกใจเพราะเพื่อนในไลน์ของผมมีไม่เยอะพอๆ กับเบอร์โทรศัพท์ในเครื่องนั่นแหละครับ

หืม...จากพี่ดีน

ผมเปิดอ่านก็พบว่าพี่ดีนส่งภาพมาให้ เป็นภาพที่เห็นแล้วมือสั่นจนควบคุมไม่ไหว...ภาพที่ทำเอาอยากร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผล...หรือเหตุผลนั้นผมจะรู้มันอยู่แล้วแต่ก็ยากจะยอมรับในสิ่งที่เห็นได้

อะไรกัน...นี่มันอะไร...

ผมกำมือถือไว้แน่น หัวใจยังเต้นด้วยความเจ็บแปลบ ทั้งๆ ที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนรู้สึกได้ว่า ความสุขสำหรับผมนั้น...ยังคงมีอยู่ และมีอยู่ได้ก็เพราะเขา แต่ตอนนี้... ผมรู้แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้

มันเป็นไปไม่ได้เลย....ไม่ได้เลยจริงๆ

พี่ครับ...นี่เหรอครับคือเหตุผลที่พี่ไม่ยอมบอกผม

..........................................To be continue..........................................

จะใส่ร้ายป้ายสี ให้เธอไม่ดีสักอย่าง ถ้าคิดจะเดินแยกทาง ถ้าคิดจะจากฉันไป จะกีดขวางทางไว้เหมือนเป็นมาร จะตามรังควานให้สาใจ สาดเทลงไปให้รักเธอมีสีดำ ....จาก บุคคลลึกลับ

แหม เสี่ยมานิดเดียวเอง กรี๊ดเลยเหรอออออออ ขอบคุณทุกความคิดเห็นเช่นเคยค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 20-05-2014 17:41:06
พี่ทองคำเอกมาแว๊วๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 20-05-2014 18:02:04
เหยย เหมือนพามาเปิดตัวลูกสะใภ้ให้เข้าบ้านเลย
พี่ดีนนนนน ทำอะไรเนียยย
บอกแล้วพี่ทองควรบอกเองไม่น่าให้รู้จากคนอื่นเลยงะ
แงงงงง น้องชงโคอย่าเพิ่งหนีไปนะ ถามความจริงเลยดีกว่านะ
อย่าหนีน๊าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 20-05-2014 18:11:13
เฮียทอง รีบมาเคลียร์เลยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 20-05-2014 18:11:26
พี่ดีนคะ อย่าทำร้ายพี่ทองอีกเลย
ความรู้สึกคนมันบังคับกันไม่ได้ ขนาดพี่ยังเลิกรักสาวคนนั้นไม่ได้เลย...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 20-05-2014 18:21:51
เบื่อพี่ดีน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 20-05-2014 18:26:58
รูปอะไร!!! ทะเบียนสมรสหรอ พี่ดีนใจร้ายจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2014 18:34:12
รูปทะเบียนสมรสหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 20-05-2014 18:36:52
พี่ทองรีบเคลียร์ด่วนเลย
อย่าปล่อยให้ชงโคร้องไห้นะ
ม๊ากับอากงก็เปิดทางขนาดนี้แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-05-2014 18:52:30
เหมือนจะมีความสุข แต่ก็ไม่ เฮ้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 20-05-2014 19:11:23
พี่ดีนส่งรูปอะไรมา.  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 20-05-2014 19:26:57
ดีน นี่คนที่เป็นเพื่อนกันเหรอ เวรกรรมของอ้ายทองที่มีเพื่อนแบบนี้

เป็นเราจะไม่ขอทำบุญร่วมกับคนแบบนี้เลย จะได้ไม่ต้องเจอกันทุกภพทุกชาติไป

มันจะอะไรนักหนากับผู้หญิงแค่คนเดียว รักนักทำไมไม่เอาไว้เอง ทำแบบนี้เท่ากับทุกข์หมดทั้งสามคน

และยังพ่วงน้องชงโคให้ทุกข์ไปด้วย :fire: น้องชงโคน่ารักอ่ะ ดูแลดีทุกอย่างเลย

งานเข้าแกเล้ว อ้ายทองเอกเอ๊ย

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 20-05-2014 19:30:10
พี่ดีนแกอย่าทำตัวเป็นนางร้ายขี้อิจฉานะเว้ย ชั้นอุตส่าห์ให้เครดิตว่าเป็นคนดีซะเยอะแยะ อย่าเชียวนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 20-05-2014 19:31:57
พี่ดีนนี่ยังไงเนี่ย หลงหญิงเกินไปป่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-05-2014 19:33:30
ส่งรูปมาทำร้ายใจกันอีก
 :katai1: :katai1:
สงสารชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-05-2014 19:38:58
พี่ทอง-น้องทอง เข้ากันเป๊ะเลย อร๊ายยยยยยยยยยยยย

********

ปอลอ หนูชงโคคะ อย่าเศร้าไป เปิดประตูห้องน้ำ ยื่นมือถือไปถามพี่ทองเลยค่ะ ว่าไอนี่แปลว่าอะไร

ไม่เคลียร์อย่ากลับบ้าน คนอ่านคาใจ T T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 20-05-2014 19:47:21
ชงโคอย่าเพิ่งงี่เง่านะลูก :a5:

อยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อนนนนนนนนน :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 20-05-2014 19:58:17
อยากจำคอไอ่พี่ดีนเขย่าแรง
คนเค้ากำลังมีความสุข ขวางซะจริง :m16:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 20-05-2014 20:13:38
ใครคือเมล ตอนนี้เราไม่รู้จักนะ ตอนนี้รู้จักแต่ผู้ชายชื่อทองคำเอกข่ะะ  :-[ จะเอาาาาา ผู้ชายในฝันเลยเนี่ย หล่อ แสนดี มีรถขับ โทรศัพท์เล่นคุ๊กกี้รันได้ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 20-05-2014 20:37:10
เฮ้อเรื่องกำลังดีๆอยู่แท้ๆเชียว ชงโคจ๋าหนูใจเย็นๆนะลูกฟังพี่ทองหน่อย ขอร้องงงง :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 20-05-2014 20:57:55
อย่าเพิ่งเข้าใจผิด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-05-2014 21:07:50
อยากหอมแก้มน้องพลอยด้วยจัง อาหมวยน้อยพูกไม่ชักอ่า :man1:
ดีนส่งอะไรมาให้ทอง แต่คนเห็นก่อนอย่างชงโคช็อกไปแล้ว แอร๊ย อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 20-05-2014 21:15:50
ทำไมพี่ทองไม่บอกน้องเองงงงงงงงงงงง
ไม่ควรให้น้องรู้จากคนอื่นเลยจริงๆ
สงสารน้อง น้องอย่าเชื่อดีนนะ   เอ๊ะ ว่าแต่รูปอะไร5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 20-05-2014 21:24:53
 :angry2: :angry2: :angry2:




โคตรเลวอิห่าดีนน เดซี่ไล่ขวิดมันเลยลูกไอ้คนเห็นแก่ตัว อย่างมึงพระรองเกาหลีก็เป็นไม่ได้ ชงโคอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับอิพี่ทองกับม๊านะ ฟังเฮีย และ เชื่อใจเฮีย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 20-05-2014 21:36:11
เห้ยยยยยยย ถ้าชงโคหายไปพี่ทองจะร้องไห้มั้ยอ่ะ อยากเห็นพี่ทองร้องไห้  อยากรู้ว่าจะน่าสงสารอย่างที่ม๊าพูดไว้หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 20-05-2014 21:40:51
 น้องพลอยน่ารัก พี่ทองแกพาน้องชงโคมาเปิดตัว แต่พี่ดีนนี่น่ารำคาญมาก เข้าใจว่ารักเธอคนนั้นแต่ถามเพื่อนไหมว่ารักหรือเปล่า บางครั้งพอพี่ดีนมาเจ๋อก็รู้สึกหงุดหงิด :mew1: :mew3: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 20-05-2014 22:00:21
ชงโคหนูอย่าเพิ่งมาเป็นนางเอกตอนนี้นะลูก
เคลียร์เลยค่ะ เคลียร์ก่อน
ไอ้พี่ดีน นิสัยแบบนี้น่ารังเกียจอย่างร้ายแรง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-05-2014 22:03:44
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: : -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 20-05-2014 22:05:49
รูปอัลไลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล

รูปเดซี่โป๊เหรอออออออออออออออออออออออออออออออ    มอออออออออออออออ

โดนรุมตี  แง้   
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-05-2014 22:08:37
พี่ดีนเอ๋ย แกนี่ตกเป็นเครื่องมือขอผู้หญิงคนนั้นชัดๆ
พี่ทองควรจะบอกความจริงไปเลยนะ
ถึงพี่โนจะได้รับเคราะห์ก็เหอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-05-2014 22:12:18
อิดีน   อิเพื่อนชั่ว  เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน คบไม่ได้จริงๆ

ส่วนนังคนนั้น(พอดีลืมชื่อ :hao7:)  หน้าด้านเกินจะบรรยาย

พี่ทองรีบอธิบายให้น้องเข้าใจนะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 20-05-2014 22:55:21
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 20-05-2014 22:58:30
เหตุการณ์กำลังเป็นไปด้วยดีแท้ๆ
พี่ดีนมาทำไมมมมม
มาเพื่อสร้างความร้าวฉานนี่ไม่ต้องมาอ่ะ
กลับไปเลยพี่ดีน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 21-05-2014 00:55:03
หมวยเล็กน่ารัก อ่านแล้วอยากมีน้องขึ้นมาตะหงิดๆ 555555

 :sad2: แล้วที่ดีนกำลังทำอยู่นี่ไม่ได้มีใครมีความสุขเลยนะ 
แกก็ไม่มีความสุขอะ จมอยู่กับอดีต ปล่อยวางบ้างเถอะ
เหมือนดีนไม่เห็นพี่ทองเป็นเพื่อนอ่ะ เห็นแก่ตัว พี่ทองควรเลิกคบได้แล้วคนแบบนี้
แค่คิดดีกับเพื่อนยังทำไมได้เลย โอยยยย ทั้งหมดทั้งมวลคือ สงสารชงโค น้องไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ  :sad4:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 21-05-2014 01:37:28
เกียดไอเห้พี่ดีนมากกกกก
รักผู้หญิงจนทำลายได้แม้แต่เพื่อนตัวเอง
เลวววววววววววว ไปตายให้หนอนกินยังสงสารหนอนอะ!!!

ชงโคจ๋า ชงโคคนดี พูดพี่ทอง บอกพี่ทองนะ อย่าเก้บไว้นะ
นายเอกยุคใหม่ต้องถามนะชงโค พี่ขอนะชงโค
ฮืออออ ไม่อยากเห็นพี่ทองเสียจายยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-05-2014 09:51:40
มีความเป็นไปได้ไหมว่าพี่ดีนเริ่มชอบชงโค(?) เลยก่อกวนพี่ทองโดยเอาอินังนั่นมาทำลายโมเมนท์นี้

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-05-2014 10:22:12
ดีนนี่เหมือนมารที่อยู่ในนรกคนเดียวไม่พอ
ยังดึงคนอื่นให้ตกนรกไปด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 21-05-2014 10:58:48
กรี๊ดดดดดด
นายดีน เธอส่งอะไรให้ชงโคห๊ะ!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 21-05-2014 12:16:29
พี่ดีนนี่ทำตัวน้ำเน่าจิงๆ
สงสารชงโค
เชื่อใจพี่ทองนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: เกลียวคลื่น ที่ 21-05-2014 13:13:38
ชงโคอย่าเชื่อดีนนะ
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 21-05-2014 14:47:23
อย่าบอกนะว่าภาพที่เห็นคือทะเบียนสมรถอ่ะ

ชงโคคงเสียใจแย่

ดีนแกมันเลวที่สุด เหมือนจะดูมีความคิดแต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย  :fire:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 21-05-2014 15:33:51
ครอบครัวพี่ทองน่ารักมากๆๆๆ

แต่พี่ดีนนี่ยังมุ่งมั่นกับความคิดเดิมไม่เปลี่ยน อีคิวหายไปไหนหมดน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 21-05-2014 18:29:37
 :beat:อิพี่ดีน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 9 : 20/5/2014 (Page. 10-11)ดีนไหวไม๊อ่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-05-2014 20:07:40
ดีนไหวป่ะเนี่ย โรคจิตพอกะนิลอะ ไปอยุ่ด้วยกันเลยไปป สงสารชงโค หวังว่าน้องจะใจเยนพอที่จะฟังพี่ทองนะ  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 21-05-2014 21:01:35
ตอนที่ 10

May the force be with me!

แกร๊ก!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำเป็นสัญญาณให้ผมเงื้อไม้เบสบอลในมือขึ้นสูง และทันทีที่ขายาวๆ ของเป้าหมายก้าวพ้นเขตแดนประตู เสียงปะทะของศีรษะและไม้เบสบอลก็ดังไปทั่วห้อง

ผลัวะ!
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!” เสียงร้องดังลั่นพร้อมกับใบหน้าอาบไปด้วยเลือดหันมองมาทางผมที่ยังคงถือไม้เบสบอลไว้ด้วยมือที่สั่นเทา

“ทำบ้าอะไรวะชงโค!”

ผมต่างหากที่อยากจะถามว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา...พี่ทำบ้าอะไร

ไม่เคยโกรธถ้าเขาจะไม่รักผม ไม่เคยว่าถ้าเขาจะไม่สนใจ แต่ผมไม่ชอบใจเลยที่เขาทำแบบนี้ เขาแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับคนอื่นไปแล้ว แล้วทำไมถึงยังให้ความหวังผมแบบนี้ด้วย...บอกให้ผมรอเพื่ออะไร เขาจะเลิกกับเมียเขามาคบกับผมเหรอ...ตลกมากเกินไปรึเปล่า...

พี่ทองปาดเลือดที่กำลังจะไหลเข้าตาก่อนจะมองผมอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเข้มๆ นั่นก็ขมวดกันจนยุ่ง ผมรู้ว่านอกจากความไม่เข้าใจแล้วเขาก็กำลังหงุดหงิด แต่เพราะผมเตรียมเงื้อไม้จะฟาดหัวเขาอีกรอบนั่นแหละ เขาถึงขยับหนีโดยเร็ว

“เดี๋ยว คุยกันดีๆ ก่อน”

ผมมองหน้าพี่ทองอย่างชั่งใจ ก่อนจะขว้างมือถือของตัวเองไปที่เขา โดนตรงหน้าอกเข้าอย่างจังแล้วตกลงพื้น พี่ทองก้มลงเก็บขึ้นมาดู แต่ใบหน้าก็ยังเรียบเฉยไม่ได้บ่งบอกว่าตกใจในสิ่งที่ทำให้ผมตกใจมาก่อนหน้านี้

ความเงียบเริ่มก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อย พี่ทองไม่ได้พูดหรือทำท่าลนลานรีบอธิบายให้ผมฟังแต่อย่างใด เขาแค่มองหน้าผมอย่างจริงจัง โยนมือถือของผมไปบนเตียง แล้วก้าวเท้าเข้ามาใกล้

‘พี่หยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องเข้ามาใกล้ผม’

แต่พี่ทองทำเหมือนไม่เข้าใจอะไรเลย ทั้งๆ ที่เลือดก็ยังไหลไม่หยุด เขายังคิดจะท้าทายความหงุดหงิดใจของผมอีก

“เอาให้พอใจ ให้เท่ากับความเจ็บใจของมึง”

ใช่...เจ็บใจ เขาพูดถูก ผมเจ็บใจมาก มากพอๆ กับความเสียใจเลยทีเดียว ทำไมถึงทำได้ลงคอ...พี่ไม่สงสารผมเลยรึไง

ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้อยากทำร้ายพี่...ไม่ได้อยากให้พี่ต้องเจ็บแบบนี้...แต่ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง พี่ก็ไม่รู้หรอกว่ารูปแต่งงานกับใบทะเบียนสมรสของพี่มันทำให้ผมเจ็บปวดขนาดไหน

แต่พอมานึกย้อนไปแล้ว...ผมกับเขา...เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย แค่เพราะเขาทำให้ผมเจ็บ แค่เพราะเขามีคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว แค่เพราะ...ผมไม่อาจเป็นคนรักของเขาได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะมีสิทธิ์ไปทำร้ายร่างกายของเขา ไม่...ไม่มีสิทธิ์เลยจริงๆ

ผมถอยห่างออกจากพี่ทอง นำไม้เบสบอลเปื้อนเลือดกลับไปไว้ที่เดิมของมัน ก่อนจะหันหลังเดินไปที่ประตู

“ช่วยฟังกันก่อนได้ไหม ถ้าฟังจบแล้วยังอยากจะไป...กูก็จะไม่ห้าม” น้ำเสียงของพี่ทองจริงจังจนผมต้องหันกลับไปมอง และเพราะเขาไม่ได้สั่งให้หยุดฟัง แต่กำลังขอร้องด้วยแววตาที่ทำให้ผมคิดได้ว่าเขาก็เสียใจไม่ต่างกัน

แม่เคยบอกว่า คนเรามีเหตุผลในการดำเนินชีวิตต่างกัน ต่างคนต่างที่มา ต่างเหตุผลที่จะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เราเลือกที่จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ได้ แต่ก็ต้องยอมรับให้ได้ด้วยว่าคนอื่นก็เลือกได้เช่นกัน เพราะฉะนั้น...ถ้าผมเลือกที่จะฟังเหตุผลของเขาแล้ว...ผมก็เลือกที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ แต่ถ้าผมเชื่อ...ผมก็คงไม่ใช่คนโง่ใช่ไหม

เพราะผมก็ไม่ได้โลกสวยถึงขนาดที่คิดว่าหญิงชายทุกคู่ที่แต่งงานกันจะต้องแต่งด้วยความรักไปเสียหมด แม่ที่รักของผมแต่งเพราะความรัก...ท่านมองทุกสิ่งสวยงามมาตั้งแต่ต้น มันเป็นความสมเหตุสมผลสำหรับการตกลงใจแต่งงานกับใครสักคน แต่พ่อของผมเขาไม่ได้มีเหตุผลเดียวกับแม่...และนั่นก็คือข้อแตกต่างที่ทำให้ผมไม่เคยต้องยึดติดอยู่กับความสมเหตุสมผลนั้น...

แต่ทำไม...เมื่อได้รู้ว่าพี่ทองแต่งงานและมีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผมกลับ...คิดได้แค่เพียงว่าพวกเขารักกัน พี่ทองหลอกให้ความหวังผม หลอกทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขามีคนอื่นอยู่แล้ว ผมเข้าไปแทรกไม่ได้...ผมมาทีหลัง ผมควรต้องหลีกทาง ทว่า...ในใจกลับไม่อยากหนีหายไปไหน เพราะท่ามกลางความเหมาะสมของคู่บ่าวสาวที่ปรากฎในภาพ เจ้าบ่าวกลับไม่มีรอยยิ้มเลยในขณะที่เจ้าสาวยิ้มราวกับว่าวันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิต พี่ทองที่อยู่กับผม...ไม่เคยทำหน้าเศร้าถึงขนาดนี้...

“ผู้หญิงในรูป กูขับรถชนเขา ทำให้เขาแท้งลูกและพิการ แล้วเขาก็ขอให้กูแต่งงานกับเขาเพื่อรับผิดชอบ เพื่อให้กูอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต” พี่ทองพูดพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง มือยังคงกุมแผลที่หัวเพื่อหยุดเลือด จนผมทนดูไม่ไหวต้องเดินเข้าไปช่วย ใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองกดแผลให้เขาแทน

พี่ทองพอรู้ถึงแรงกดหนักๆ จากมือผม ก็หันมามอง ก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ

“กูกำลังขอหย่า เพราะฉะนั้น...ถึงได้บอกให้มึงรอ”

‘พี่ไม่รักเขาเหรอ’

“ถ้ารักกูจะขอหย่าเหรอ ตอนนั้นกูพลาดเองที่ยอมทำตามความต้องการของเขาเพราะคิดว่าสักวันคงรักผู้หญิงคนนี้ได้...แต่ทำยังไง มันก็ไม่รักสักที ไม่เหมือนมึง...ที่แค่เจอไม่เท่าไหร่ ก็...”

ผมทำหน้าลุ้นเพื่อให้พี่ทองพูดต่อ แต่เขาก็หยุดไว้แค่นั้น รออยู่นานเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ

‘เรื่องมีแค่นี้เหรอ’

“ประเด็นก็แค่นี้ พูดเยอะไม่ไหว ปวดแผล มึงนี่ฟาดไม่ออมแรงเลย กูสลบไปนี่คงไม่ได้คุยกันรู้เรื่องพอดี”

ผมอมยิ้ม ก่อนจะเช็ดเลือดออกจากหางคิ้วของเขาเบาๆ

‘คุยแค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง’

พี่ทองหน้าเหวอ มองหน้าผมอย่างมึนๆ “อ้าว แล้วจะต้องรู้อะไรอีก”

‘เขาจะหย่าให้พี่รึเปล่า’ มันเป็นเรื่องสำคัญที่ผมต้องรู้ไม่ใช่เหรอ ถ้าผมเลือกที่จะรอผมก็ต้องเห็นความเป็นไปได้ของผลลัพธ์เสียก่อน

“ไม่รู้ ตั้งแต่วันที่กูขอหย่าก็ไม่ได้ไปเจอหน้าอีกเลย”

‘ทำไมไม่ไปล่ะ’

“ปกติก็ไม่ไปอยู่แล้ว ต่างคนต่างอยู่” นั่นไง เอากับเขาสิ เรื่องแต่งงานนี่เหมือนเล่นขายของเหรอครับ อยากถามทั้งพี่ทองแล้วก็พี่ผู้หญิงคนนั้น อย่างนี้มันไม่ใช่ชีวิตคู่แล้วนะ...แล้วจะแต่งงานกันเพื่ออะไร

‘แล้วจะเรียกว่าแต่งงานได้ไง ทำไมไม่ไปอยู่กับเขาล่ะ เขาเป็นภรรยาของพี่ ไม่ไปดูแลเขาเลยเหรอ’

“มึงอย่ามาทำเหมือนกูใจร้าย ที่ไหนไม่สบายใจกูก็ไม่อยากอยู่ อีกอย่างไอ้ดีนก็ดูแลได้อยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่กูต้องไป”

‘พี่เป็นสามีที่ไม่ดีเลย ปล่อยให้เพื่อนดูแลเมียตัวเอง’

“แต่ถ้าได้เมียดีๆ ก็ไม่แน่นะ โอยยย อย่ากดแรง”

‘ไม่ต้องมาหยอดผม ผมไม่อยากได้แฟนที่เป็นสามีของคนอื่นหรอก ผมมีปัญญาเป็นที่หนึ่งของคนที่ผมรัก ไม่ใช่ที่สอง’

“ก็ถึงบอกให้รอหน่อยไง แค่สามีตามกฎหมาย อย่าคิดว่าลึกซึ้งสิ ที่อยากลึกซึ้งด้วยมีแค่คนเดียวนะ”

ได้ทีล่ะหยอด เห็นว่าผมไม่ถือไม้เบสบอลแล้วชักเอาใหญ่ หัวแตกคงยังไม่ทำให้หยอดน้ำข้าวต้มได้ถึงยังปากดีอยู่

‘ถ้าเขาไม่ยอมหย่าให้พี่ พี่จะให้ผมรอไปถึงเมื่อไหร่’

“ถึงตอนนั้นก็ช่างหัวมันสิ เซ็กก็ไม่เคยมี อะไรดีๆ ก็ไม่เคยทำให้กัน แล้วจะเรียกว่าเมียได้ไงวะ”

‘จะไปรู้ด้วยเหรอ เรื่องของพี่’

“เออ งั้นเรื่องนี้กูแก้ปัญหาเอง มึงแค่รอ แล้วก็อยู่ข้างๆ ก็พอนะ โอเคไหม”

‘ไม่โอเค’

พี่ทองทำหน้าเหมือนกลืนเข็มพันเล่ม ก่อนจะจับมือผมเอาไปกุมไว้ที่อกของเขา

“ไม่อยากรู้จักกันให้มากกว่านี้เหรอ... คนแบบเฮียหาไม่ได้ง่ายๆ นะ”

ผมดึงมือออก ก่อนจะทำภาษามือบอกกับเขาไปตรงๆ

‘ก็ผมไม่อยากรอ ตอนแรกก็คิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นเหตุผลแบบนี้ แต่ไม่ได้คิดถึงขั้นพี่จะแต่งงานมีเมียเป็นจริงเป็นจังแล้ว’

ใช่...ผมคิดว่าเขาต้องมีแฟนอยู่ก่อนแล้วและคงถึงช่วงที่ความรักกำลังวิกฤต เพราะอยู่กับพี่ทอง เขาไม่เคยคุยโทรศัพท์ ไม่เคยมีใครไลน์มาหา ไม่เคยทำตัวมีลับลมคมในให้ต้องสืบอะไรมาก ตั้งแต่รู้จักเขามาก็มีแค่เหตุผลที่ให้ผมรอและเขาบอกไม่หมดก็แค่นั้น ซึ่งผมยอมรับว่าตัวผมก็ไม่ได้มีความคิดที่ดีเลย...ทั้งๆ ที่คิดแล้วว่าเขายังไม่ได้เลิกกับคนๆ นั้น แต่ก็ยังเต็มใจรอ ทว่า...ถึงตอนนี้ จากแฟน มันเลื่อนมาอยู่ในสถานะที่สำคัญ เป็นสถานะที่เกี่ยวพันถึงครอบครัว แล้วผม...ควรจะรอต่อไปอีกเหรอ... หรือ...มันไม่ควรตั้งแต่แรกแล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็นแค่แฟนหรือเป็นภรรยา... เจ้าของก็คงทั้งรักทั้งหวงเป็นเรื่องธรรมดา ผมควรจะทำให้พี่ผู้หญิงคนนั้นเสียใจเหรอ?

“อย่าโลกสวยชงโค มันไม่ได้ผิดอะไรถ้าจะรอ ถึงไม่เจอมึง ยังไงกูก็ต้องหย่ากับเขาอยู่ดี แค่เพราะมันเร็วกว่ากำหนดก็แค่นั้น”

‘แต่ผมไม่อยากทำให้พี่คนนั้นเขาเสียใจ พี่ดีนบอกผมว่าพี่คนนั้นเขารักพี่มาก เขาอาจจะฆ่าตัวตายก็ได้ถ้าต้องเลิกกับพี่’ ข้อความที่ถูกส่งมาภายหลังจากที่รูปภาพสองรูปถูกส่งมาแค่ไม่กี่นาที และมันทำให้ผมรู้สึกแย่มาก แย่ที่เหมือนผมเป็นคนผิดที่เข้ามาแทรกกลางความรักของคนอื่น

“แล้วถ้ากูบอกว่าปล่อยให้ตายไปซะ มึงจะหาว่ากูใจร้ายไหม”

‘แน่นอน’

“แล้วมึงไม่คิดว่าเขาใจร้ายบ้างเหรอ...เขาก็รู้ว่ากูไม่ได้รัก แต่ก็ยังล่ามกูให้อยู่กับเขา กูก็ไม่ต่างจากคนที่ตายทั้งเป็นเลย...”

แค่ได้เห็นใบหน้าเศร้าสร้อยของพี่ทอง...ผมก็เข้าใจแล้วว่าทำไมม๊าถึงไม่สบายใจ ทำไมม๊าถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยยิ้มเลยตลอดสองสามปีที่ผ่านมา เขาทุกข์ใจ...แต่ก็เก็บเอาไว้ไม่บอกให้ใครได้รับรู้และร่วมแบ่งปันความทุกข์ไปกับเขา

‘ผมต้องทำยังไง... พี่ถึงจะไม่ทรมาน’

พี่ทองยื่นมือมาจับมือผมไว้ คลี่ยิ้มออกมา ก่อนใบหน้าที่เปื้อนเลือดจะโน้มเข้ามาใกล้

อ่า...ไม่ได้น่ามองเลยจริงๆ แต่ทำไมถึงละสายตาจากเขาไม่ได้

“อยู่ข้างๆ ก็พอ... อย่าไปไหน”

ถ้าผมไม่ไป...มันจะไม่ผิดใช่ไหม ถ้าผมไม่ไป...มันจะไม่เป็นการเห็นแก่ตัวใช่รึเปล่า ...แต่ถึงใครจะว่ายังไง พี่ทองที่ทำหน้าเศร้าแบบนี้ ผมก็ทิ้งไปไม่ได้...

“ไม่ต้องไปสนใจใครทั้งนั้น มองแค่เฮีย เชื่อแค่เฮียก็พอ เพราะเฮียจะไม่มีวันโกหกชงโค แค่เพราะชื่อ...เป็นของคนอื่น ไม่ได้หมายความว่าทั้งตัวและหัวใจจะเป็นของคนอื่นด้วย ...เข้าใจรึเปล่า”

-///- ทำไมผมถึงรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวขนาดนี้ เขาก็แค่พูดด้วยเสียงนุ่มๆ แล้วก็แทนตัวเองด้วยคำว่า ‘เฮีย’ เองนะ อย่าเพ้อ อย่าเพ้อ อย่าเพ้อ!

‘พี่ดีนคงไม่ชอบใจ พี่คงต้องทะเลาะกับเพื่อนพี่แล้วล่ะ’

“ใครสนคนโง่อย่างมัน เพื่อนเฮียมีออกเยอะแยะ”

‘ผมไม่เคยเห็นใครคบพี่สักคน’

“อย่างน้อยก็ไอ้โน และไอ้นักเลงใส่เสื้อกาวน์นั่น สองคนก็เหลือเฟือ เพื่อนน่ะมากคุณภาพ ไม่จำเป็นต้องมากปริมาณ”

‘แต่พี่ผิดใจกับพี่ดีนเพราะผมจะดีเหรอ’

“ผิดใจกันมานานละหนู ไม่ต้องคิดมาก แค่พกหน้ากากติดตัวไว้ร้อยหน้า แม้แต่หมาก็ยังเป็นมิตร”

‘แล้วเดซี่ขวิดนี่พี่ใส่หน้ากากหน้าไหนล่ะ’

ผมหัวเราะกับหน้ายุ่งๆ ของพี่ทอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจไปมาซ้ายขวา

“นั่นมันอุบัติเหตุ เข้าใจไหม แค่ความคลั่งไคล้สีแดงของลูกสาวเหอะ”

‘แถได้เรื่อย’

“โห นี่ถ้าพูดได้จะปากจัดขนาดไหนเนี่ย -*- แล้วไม่คิดจะพาไปโรงบาลหน่อยเหรอ หัวแตกนะครับคุณ ไม่ใช่ถลอก”

‘งั้นพี่ก็รีบๆ ไปแต่งตัว ใส่แต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไม่อายคนอื่นเขาบ้าง’

“ทันอายที่ไหน ออกจากห้องน้ำมาก็โดนไม้ฟาดหัว ไม่พอยังต้องมานั่งอธิบายซะยืดยาวแทนจะหามกูส่งโรงบาล ฮาร์ดคอร์นะมึงเนี่ย รอฟังกูอธิบายก่อนก็ไม่ได้” ถึงจะบ่นแต่ก็ยอมเดินไปที่ห้องแต่งตัวครับ ผมเห็นสภาพแล้วก็ต้องเข้ามาช่วยหาเสื้อหากางเกงให้อยู่ดี

‘ถ้าผมไม่ได้เอาเลือดหัวพี่ออก รับรองว่าไม่ใจเย็นนั่งกดแผลห้ามเลือดให้อย่างนี้หรอก ยังจะมาบ่นนั่นบ่นนี่อีก ใส่เสื้อไปนะ ผมจะเอาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดเลือดออกให้’

“เร็วๆ ล่ะ ปวดแผลจะตายอยู่แล้ว”

‘เมื่อกี้ยังไม่เห็นเป็นไร’

“มันเป็นนานแล้วแต่อดทนไว้ไง เคลียร์ก่อน ไม่งั้นเด็กโลกสวยได้วิ่งแจ้นกลับบ้านไปร้องไห้แงๆ”

‘ไม่ได้โลกสวย ไม่ได้จะร้องไห้ด้วย -*-’

“ให้มันจริง หึหึ”

‘ปากดีได้ขนาดนี้ พี่ก็อดทนต่อละกัน ห้ามบ่นด้วย รำคาญเสียง’

“ไม่ได้ยินเสียงแล้วจะคิดถึง”

ผมน่าจะฟาดให้นอนหยอดน้ำข้าวต้มไปซะ จะได้ไม่มีปัญญามาหยอดให้ผมเขินเอาเขินเอาอย่างนี้ โธ่เอ้ย ไอ้พี่ทองบ้า -///-

.
.
.

เป็นครั้งที่สองในรอบไม่กี่วันที่ผมต้องขับรถพาพี่ทองมาโรงพยาบาล แต่คราวนี้ไม่ใช่โรงพยาบาลของมหาลัยครับ เป็นโรงพยาบาลเอกชนใกล้บ้านที่ครอบครัวของพี่ทองมีประวัติอยู่ที่นี่ทั้งตระกูล มาที่นี่ก็สบายหน่อยเพราะบริการระดับโรงแรมห้าดาวจริงๆ ผมไม่ต้องทำอะไรเลยสักอย่างแค่เดินตามพยาบาลไปเท่านั้น

ผมนั่งรอพี่ทองอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน กวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะสะดุดเข้ากับผู้ชายร่างสูงผิวคล้ำเจ้าของรูปภาพและข้อความทำร้ายจิตใจเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้ากำลังลงบันไดเลื่อนมา เขาหันมาสบตากับผมเข้าพอดีพลางส่งยิ้มมาให้ ในขณะที่ผมไม่รู้จะทำสีหน้ายังไง ใช้เวลาเพียงไม่นานเขาก็เดินเข้ามาทักทายด้วยคำพูดที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เป็นไง สบายดีไหมชงโค พี่ไม่ได้คุยกับเราเลยตั้งแต่กลับจากทะเล แล้วนี่มาทำอะไรที่นี่ ใครป่วยเหรอ” พี่ดีนตั้งคำถาม ส่วนผมได้แต่ทำหน้างงๆ

คือ...ที่พี่ส่งข้อความมาทางไลน์ ทั้งรูปแต่งงานของพี่ทอง รูปทะเบียนสมรส และข้อความที่บอกให้ผมเลิกยุ่งกับพี่ทองนั้น ไม่เรียกว่าคุยเหรอครับ

‘พี่ทองน่ะครับ’

“มันเป็นไร?” พี่ดีนดูเป็นห่วงเล็กน้อย แต่แค่เพียงไม่นานก็ปรับสีหน้าเป็นปกติ “ใกล้ตายยัง”

‘หัวแตกครับ’

“อ้าว ไปทำไงถึงหัวแตกได้ เออนี่ชงโค เอามือถือมารึเปล่า พี่จะเพิ่มเพื่อนไลน์ใหม่ให้ มือถือเครื่องเก่าหาย หามาสามสี่วันแล้วก็ไม่เจอ”

เอ๋?? ผีหลอกเหรอ ก็เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังส่งข้อความมาหาผมอยู่เลย ไลน์ไอดีของพี่ด้วยซ้ำอ่ะ!

‘เอามาครับ พี่บอกไอดีใหม่มาเลยก็ได้ เดี๋ยวผมเพิ่มไว้’

“โอเคๆ”

ผมเก็บความสงสัยของตัวเองไว้ ก่อนจะเพิ่มไอดีของพี่ดีนเข้าไปใหม่ เสร็จเรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าเขากำลังยิ้มอยู่

“ก่อนเปิดเทอมมีค่ายสำหรับปีหนึ่งด้วย ยังไงไว้เจอกันที่มอนะ พี่ไปก่อนล่ะ”

‘ครับ ว่าแต่พี่ดีนมาทำอะไรที่โรงพยาบาลเหรอครับ’

“มาเฝ้าเพื่อน เพื่อนไม่สบายน่ะ มีอะไรให้พี่ช่วยก็ไลน์มาละกัน ไว้ว่างๆ จะพาน้องดิวไปเล่นด้วยนะ น้องคงดีใจที่ได้เจอชงโค”

‘ครับพี่ ผมก็อยากเจอน้องดิว ถ้าจะมาไลน์มาบอกผมล่วงหน้าด้วยนะครับ ผมจะได้เตรียมทำกับข้าวไว้’

“โอเค”

สรุปประเด็นเอาเป็นว่าผีหลอกละกันครับ ก็ถ้าพี่ดีนจะตีหน้ามึนไม่รู้เรื่องอะไรเลยขนาดนี้ ผมคงจะกราบเขางามๆ แล้วสั่งทำโล่มามอบให้

นั่งรอพี่ทองอีกไม่นาน พยาบาลคนสวยก็เข็นรถออกมา พี่ทองนั่งหน้าบึ้ง ก่อนจะกวักมือเรียกผมเข้าไปหา

“ไปเอารถมาได้แล้ว เย็บไปตั้งเก้าเข็ม”

‘เลขมงคลนะครับ กำลังดี’

“ดีบ้าอะไร หลังก็ยังยอกไม่หาย ยังจะมาโดนหัวอีก ปีนี้มันปีชงจริงๆ เออ แต่ก็ดีกว่าทุกปีว่ะเพราะปีนี้ดันมีชง...โค” พูดแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ส่วนผมนี่สิ ไม่รู้จะปั้นหน้ายังไง

พี่ทองทำไมไม่อายพี่พยาบาลที่ยืนหัวเราะคิกคักอยู่ข้างหลังบ้างเลย พูดมาได้ ถ้าผมเขินหนักเข้าแล้วเตะสกายคิก คอพี่เคล็ดอีกพี่จะยังอยากมีชงโคอยู่ไหมนะ -O-

ผมเดินมาที่ลานจอดรถเพื่อเอารถไปรับคุณชายทองคำเอกที่รออยู่ตรงทางเข้าตึกของโรงพยาบาล ดีหน่อยที่วันนี้จุ๊บแจงไม่ถูกใช้งานเพราะคงเร่งความเร็วได้ไม่ทันใจพี่ทองแถมยังเสี่ยงไปตายกลางทางอีก ก็เลยเอารถของเตี่ยเขามาขับ แล้วความจริงที่ผมเพิ่งรู้อีกอย่างก็คือ เตี่ยของเขาเปิดบริษัทนำเข้ารถนอกครับ แต่ไม่รู้ทำไมลูกชายถึงได้ขับนิสสันสีแดงซีดๆ เก่าๆ ร่อนไปร่อนมาทั่วกรุงเทพก็ไม่รู้

“ชงโค คืนนี้ไม่ต้องกลับบ้านนะ ไม่อยากให้อยู่คนเดียว” พี่ทองพอขึ้นรถมาได้ก็เปิดประเด็นขึ้นทันที แต่เพราะมือผมกำลังจับพวงมาลัยรถอยู่จึงไม่ว่างจะตอบเขา

“คำตอบล่ะ แค่พยักหน้าหรือส่ายหน้าก็ได้”

ผมพยักหน้ารับไป ไม่ใช่อะไรหรอกครับ คิดว่าคืนนี้เขาต้องไข้ขึ้นเพราะแผลที่หัวแน่ๆ ในเมื่อผมเป็นคนทำก็ต้องอยู่รับผิดชอบเขาล่ะครับ ปล่อยไว้คนเดียวคงได้ก่นด่าผมว่าใจร้ายใจดำ

“ถ้ารู้ว่ามึงไม่งี่เง่านะชงโค กูบอกเรื่องเมียในสมรสไปตั้งนานละ ไม่ปล่อยให้มึงเอาไม้มาฟาดหัวอย่างนี้หรอก -*-”

อืม...ปากดีจริงๆ ด้วย เขารู้ได้ยังไงว่าถ้าเขาบอกเอง หัวจะไม่แตก เขาอาจจะพูดยังไม่ทันจบก็สลบไปเลยก็ได้...ใครจะรู้ ^^


.....................................................To be continue.................................................

จะเครียดทำไม ก็ยิ้มเข้าไว้ ชงโคไม่โลกสวยนะเธอ (แต่นางเกือบแล้ว) ชีวิตน้องผ่านอะไรมาเยอะ จนเกือบจะมองโลกในแง่ร้ายด้วยซ้ำ  :a5:

มาดึกอีกแล้ว ช่วงนี้งานยุ่งมากค่ะ ยุ่งมากจนอยากจะส่งคุกกี้รันไปหาหัวหน้าให้คลายเครียดบ้างจริงๆ สั่งอะไรนักหนา สั่งจังเลยยย!!  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 21-05-2014 21:16:18
ดีนนี่ดีมึนรึไม่รุ้เรื่องจริงๆ
โหยยยย อาจจะมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่ก็เป็นได้  :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 21-05-2014 21:19:51
ชงโคโหดจริงๆนะ   :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 21-05-2014 21:20:00
โหดจัง น้องชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 21-05-2014 21:25:01
ชงโค เด็ดมากลูกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 21-05-2014 21:25:53
 ชงโคแรงได้ใจฟาดพี่ทองซะหัวแตก แต่ดีที่เคลียร์กันได้ พี่ทองบอกให้รอ ก็รอหน่อยนะชงโค  :กอด1:

แต่ไอ้พี่ดีนนี่ซิมันยังไง  หรือว่าผีหลอกอย่างที่ชงโคคิด  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-05-2014 21:26:28
 :laugh: :laugh:

วิธีชงโคเลอค่ามาก เอาเลือดหัวมันออกค่อยคุย เพราะถือว่าไม่ว่าเหตุผลจะเป็นห่าอะไรระหว่างที่รอมึงอธิบายก็ทำให้กรูเสียใจไปแล้ว

เยี่ยมมากลูกขาาาา อิอิ

ส่วนรูป อิชะนีเมียในสมรสของอิตาทองคำเอกคงเสล่อส่งมา  อิชะนีขี้มโน บอกเลยเจองานละเอียด งานยาก งานจริง ไม่งานหยาบเหมือนหล่อนหรอกจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: dariganae ที่ 21-05-2014 21:27:48
ฟินระดีบโลกกกกกกกกกกก
ดีใจที่หนูชงโคไม่ทำตัวเหมือนนิยายพลอตซ้ำที่ต้องวิ่งหนี หายหน้าไร้เหตุผล
แบบว่าฟินค่า5555
แลกกับ9เข็มบนหัวพี่ทอง

ว่าแต่นายดีนนี่ไม่ไหวนะ=_= o18
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 21-05-2014 21:33:45
ดีนไม่รู้เรื่องจริงๆเหรอ

ชงโคน่ารัก พี่เอกเคลียร์ตัวเองเร็วๆน้ะ

 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-05-2014 21:34:46
สมควรโดนแล้วอ้ายทอง มีเวลาตั้งเยอะไม่อธิบาย
ชงโคน่าจะสักสองที  :laugh:
อ้ายดีนโรคจิต แอ๊บใสซื่อ น่า :z6: มากๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-05-2014 21:40:01
โหดมากชงโค
 อย่างนี้แหละถึงเอาพี่ทองอยู่
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 21-05-2014 21:40:56
เราชอบคนที่มองโลกในแง่ร้ายมากกว่ามองโลกในแง่ดีนะ
อย่างน้อยเวลาจะทำอะไรก็จะคิดเยอะคิดมากกว่าพวกมองโลกในแง่ดี
ทำให้รอบครอบไม่ไว้ใจอะไรง่ายๆ อีกอย่างที่ชอบชงโคคือเราว่าน้องเป็นคนฉลาดทันคน
และรู้ว่าควรจะทำตัวยังไงเพื่อเอาตัวรอด สะใจที่ทองเจอดีหัวแตกไป9เข็ม5555+++
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 21-05-2014 21:46:32
พี่ดีนเป็นคนที่เดายากจริงๆ จะมาดีหรือมาร้ายก็ไม่รู้

หว้า อดเห็นพี่ทองร้องไห้เลย 5555 แต่อยากเห็นพี่ทองร้องไห้จริงๆ นะ!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 21-05-2014 21:48:11
นังนิลอาจจะขโมยเอาโทรศัพท์ดีนไปก็เป็นได้ มั้ง?

เราชอบนายเอกแบบนี้ ^_^ ไม่โลกสวย เข้าใจง่าย ไม่งี่เง่า เป๊ะอ้ะ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-05-2014 21:59:11
ไม่ต้องโหดมากก็ได้นะ กลัววว  o22 o22
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 21-05-2014 22:03:51
ชงโคโหดได้ใจจริงๆ ชอบอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-05-2014 22:09:21
อยากรู้จริงๆว่าเป็นแผนของใครกันแน่ ถ้าเป็นพี่ดีนถือว่านางเนียนมาก
ชงโคเลอค่ามาก นายเอกแบบนี้ที่พี่ต้องการ  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 21-05-2014 22:10:51
ทำดีมากชงโค ทองคำเอกจะได้ไม่อมพะนำ มีอะไรจะได้คายออกมา ถ้าไม่ใช่ดีน ก็เป็นคุณนายเชือกสินะ(เมียพี่ทองเนื่องจากน่ารำคาญเกินกว่าจะจำชื่อ)แหมคิดว่าเรื่องแค่นี้จะเขี่ยหนูชงโคที่แสนน่ารักได้สำเร็จเหรอ น้องเขาโดนมามากกว่านี้เรื่องของหล่อนนะเด็ก ๆ แต่ว่าเมื่อไหร่ตาดีนมันจะตาสว่างนะเนี่ย ถ้ารักถ้าหลงยายเชือกขนาดนั้นก็เอาไปเองเลยไป หงุดหงิดอยากจัดหนักทั้งเพื่อนโง่และยายคนพิการที่ง่าน :fire: :katai1: :m31: :m16:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 21-05-2014 22:16:17
ชอบพี่ทองกับชงโคจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 21-05-2014 22:17:07
ผู้หญิงคนนั้นเอามือถือดีนไปซ่อน แล้วส่งรูปไปให้ชงโครึเปล่า
ดีนน่าจะเล่าให้นางฟังเรื่องชงโค นางก็เลยเอาคืน
เดาไปนั่น 5555
แต่เคลียร์กันเข้าใจก็ดีแล้ว ชงโคน่ารัก คุยรู้เรื่องง่าย มีเหตุผลแต่แอบโหด  :a5:
ถ้านอกใจชงโคคงต้องได้นอนโรงพยาบาล
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 21-05-2014 22:33:47
นอกใจเมิงตายยยยยย!!!

ถ้านอกใจชงโค ไม่โดนยิงเลยรึไงเนี่ย โหดจริง แตก็ดีพี่ทองจะได้อยู่ในโอวาท
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-05-2014 22:47:18
ชงโคข๋าาาาา เอาตำแหน่งเมียดีเด่นไปเลยค่ะ น่ารักมากกกกกกกกกก  :L2:


พี่ดีนเล่นอะไรของเขานะ ไม่มีใครรู้จักชงโคนอกจากดีนกับโน่แล้วนี่นา (ที่เหลือตัวประกอบ)

หรือจะเป็นโน่...........
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 21-05-2014 22:55:01
เจนสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง   ว่ามีคนแกล้งยุให้ชงโคกับทอง เลิกกันแหงมๆ
ปล  มุกปีชงนี่    ขอซืัอเลย    แหม่  ยังจะหยอดดดดดอึกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 21-05-2014 23:01:41
มันต้องอย่างนี้ นายเอกของเราาาา
 o3

อย่าผิดคำพูดนะพี่ทอง ห้ามโกหกน้องนะ
ไม่ว่าจะเรื่องอะไร
บอกน้องไปด้วยก็ดีว่า "เมียในนาม " ตัวเองน่ะเป็นโรคขี้มโนระยะสุดท้าย
จะได้ไมีมีปัญหาตอนหลัง

 :try2:

เราไม่ค่อยเชื่อใจอิพี่ดีนเลยแฮะ
 :m26:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-05-2014 23:02:34
ดีใจที่ชงโคไม่งี่เง่า น้องน่ารักมากลูก  o13

คนเขียนก็สู้ๆค่ะ เหมือนกันเลยหัวหน้าชอบสั่งๆๆๆ เหมือนกัน แล้วก็มีแต่รีบๆๆๆๆๆ

บางทีก็เบื่อมากกกกกกก เสียบรรยากาศในการทำงานจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-05-2014 23:09:01
น้องชงโคเริ่ดค่าาา ทำดีมวาก ว่าแต่ สรุปแล้วใครเปนคนส่งรุปไปให้ชงโคอะ หรือนิลจะแอบขโมยโทสับดีนไป เอ้ะยังไง :katai1:
ว่าแต่น้องชงโคนี่ฮาร์ดคอไม่เบาเลยนะ ไม้เบสบอลเลยทีเดียว ถ้าอีพี่ทองตายไปนี่ หาบ้าๆแบบนี้ไม่ได้ละนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-05-2014 23:19:30
เลือดต้องล้างด้วยเลือด
อะไรนะ!!ไม่ใช่? :katai3:

ดีนหลุดจากข้อสงสัย...เหลือผู้ต้องสงสัยอยู่นางเดียว(ใช่มั้ย?)
ขอให้นางถูกเปิดโปงโดนไล่กลับนรกไปซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 21-05-2014 23:21:59
 :m31: อ้าว สรุปว่าเป็นอิชะนีส่งมาเรอะ
ว่าแต่เครื่องหาย ต้องเปลี่ยนไลน์ใหม่ด้วยเรอะ
ดีก็ยังน่าสงสัยนิดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 21-05-2014 23:42:04
คุณพี่ดีนทำเนียนรึป่าว  (มองโลกในแง่ร้ายไปไหมนะเรา)
อาจจะดูแล้วว่าแผนหนึ่งไม่ได้ผล เลยต้องทำเนียนดำเนินแผนการต่อไป :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 22-05-2014 00:12:11
 :เฮ้อ:    ดีที่ชงโคไม่งี่เง่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 22-05-2014 01:31:06
ชงโคโหดอ่ะ พี่ทองแกเกือบไม่รอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-05-2014 01:53:09
ชงโคนี่โหดได้ใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 22-05-2014 03:32:51
เกลียดดีน +.+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-05-2014 03:58:58
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 22-05-2014 04:07:59
กรี้ดดดดดดดดด ชงโคลูกกกกกกกกกกกกกกก
นายเอกดีเด่นมากกกกกกกกกก ไม่โง่ แถมจัดเต็ม ก๊ากกกกกกกกกกก
คือดี คือคิดว่าควรมอบโล่ให้ชงโค๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 22-05-2014 04:42:06
 :laugh:  อื้อหือ ตอนแรกคิดว่าชงโคจะหนีกลับบ้านซะอีก
ที่ไหนได้ 55555555 เล่นซะพี่ทองหัวแตกเลย  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-05-2014 05:22:30
เปิดตอนมานึกว่าลืมอ่านตอนที่แล้ว เหมือนชงโคจะตีหัวขโมย :katai1:
แต่ที่ไหนได้ ตีหัวพี่ทองนี่เอง :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 22-05-2014 07:41:11
น้องชงโค มาผิดคาดมาก

โหดเกินค่ะน้อง 5555

พี่ทองมีแวว ได้เมียดุ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 22-05-2014 08:12:37
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 22-05-2014 08:30:26
นี่แหละนางเอกที่อยากเจอ :katai2-1:

ชงโคเด็ดมากลูก

ผู้หญิงคนนั้นหรือพี่ดีนกันแน่ที่ทำ :hao4:

แต่ถ้าพี่ดีนทำก็จะกลายเป็นผู้ชายที่โคตรจะเนียนอ่ะ :mew5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 22-05-2014 10:00:53
สงสัยผู้หญิงคนนั้นส่งมาซะล่ะมั้งเนี่ย เฮ้อออ ถ้าเป็นแบบนั้นค่อยโล่งใจหน่อย อย่างน้อยพี่ดีนก็ไม่ทำตัวแย่ๆแบบนั้น 

ผู้หญิงคนนี้นี่น่าจะทำตัวให้คนรักคนเอ็นดูกว่านี้นะ พี่ดีนเลิกรักคนๆนี้เถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 22-05-2014 10:37:08
ที่คิดว่าน้องจะร้องไห้นี่ เราผิดใช่ไหม?

ดันเอาไม้เบสบอลมาฟาดที่ทองซะงั้น

แต่ก็ดีแล้วเคลียร์กันให้จบๆ จะได้สบายใจ

แล้วเรื่องโทรศัพท์นั่น ถ้าดีนไม่ตีมึนก็คงเป็น......ยั่ยนั่นขโมยไปจริงๆ

ถ้าเป็นงั้นจริงนะจะหัวเราะให้ เพราะดีนมันช่างโง่...ในเรื่องที่ไม่ควรจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 22-05-2014 12:36:31
สบาย สบาย~~~  นึกถึงเพลงป๋าเบิร์ดเลย

ชงโคฮาร์ดคอ  :m27: แอบสะใจ มากกกกกกกก

เดาว่าเรื่องรูปคงเป็นฝีมือนิลแล้วล่ะ

ถึงดีนจะหลงจนโง่แต่ก็คิดว่าคงไม่ใช้วิธีตุ๊ดขนาดนั้น

พี่ทองรักโค หลงโค มากจริงๆ ขนาดชื่อแฟนยังต้องมี โค  :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 22-05-2014 13:55:49
เรื่องไลน์ไม่ว่าจะเป็นดีนทำหรือไม่ เราก็เห็นว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ไม่น่าคบอย่างแรง
เสียทีคบกันมาแต่เด็ก แต่หลงหญิงจนไม่คิดถึงเพื่อน ทำตัวเหมือนพ่อพระที่ยอมสละหญิงให้เพื่อน
แต่ที่จริงแล้วเปล่าแค่อยากทำให้ความรักของตัวเองดูมีค่ามีราคาที่เดิมมันไม่มีเพราะหญิงไม่สนใจ เหอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 22-05-2014 14:57:55
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 22-05-2014 15:18:46
#ชงโคใสใสไม่มีจริง
555555555555555
โหดไปไหนน๊  ดีนะไม่สลบไปก่อน
โดนหยอดไปหลายดอกเลย
แต่ เรื่องพี่ดีนนี่ นิลเบื้องหลังสินะก๊ะะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 22-05-2014 16:38:02
ต้องอย่างนี้สิ! น้องชงโคไม่ต้องโลกสวยแอบร้องไห้ ใช้ไม้ทีเดียวเอาอยู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 22-05-2014 17:33:33
เพิ่งรู้ว่าชงโคไม่ได้ใสขนาดนั้น5555
ว่าแต่ บางทีอีตาพี่ดีนอาจจะไม่รู้อะไรก็ได้ อาจเป็น นางคนนั้นก็ได้นะ(ลืมชื่อ)
คือถ้าพี่ดีนจะทำ คงทำไปนานแล้ว หรือว่าจะทำจริงๆอันนี้ก็ไม่ทราบ รอนักเขียนมาต่อออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 22-05-2014 18:49:55
น้องชงโคเราใช่ย่อยนะครับบ
 
พี่ดีนทำหรือมีใครอยู่เบื้องหลังง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 22-05-2014 23:29:29
ตอนที่ 11

คนปกติทั่วไปไม่ว่าจะเพศไหนๆ ผมก็คิดว่าพวกเขาย่อมชอบความสุขสบาย ไม่มีใครหรอกที่อยากลำบาก ใช่...ไม่มีใคร ผมเชื่อมาตลอดชีวิตตัวเองว่ามันเป็นแบบนั้น แต่พูดจริงๆ ตั้งแต่ได้มารู้จักกับพี่ทอง...ผมก็ได้เจอมนุษย์อีกประเภทหนึ่งที่ถ้าพูดตามประสาชาวบ้านภาคเหนือก็ต้องยกคำว่า ‘ง่าวต๋าย’ ให้กับเขา

ผมรู้จักคำนี้ดีเลยครับ เพราะเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตที่มักจะแชทคุยกันในเว็บบอร์ดบ่อยๆ เป็นคนภาคเหนือ ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือได้ยินเสียง แต่พวกเราก็สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เพื่อนในโลกออนไลน์ของผมคนนี้มักจะพิมพ์ศัพท์เหนือแบบออริจินอลมาให้ผมได้เรียนรู้เสมอ อย่างเช่นคำว่า ‘ง่าวต๋าย’ เนี่ย มันหมายถึงโง่สุดๆ ครับ โง่แบบโง่มากๆ อ่ะ

แล้วทำไมผมถึงต้องใช้คำนี้กับมนุษย์ประเภทพี่ทองน่ะเหรอครับ...หึ! ถ้าคุณได้มาเห็นบ้านหลังเล็กที่อย่าเรียกว่าบ้านเลยครับ เพราะกระท่อมปลายนาของเงาะป่ากับรจนายังดูหรูหรากว่า เขารวยนะครับ ผมย้ำอีกทีว่าเขารวย เนื้อที่บ้านสิบกว่าไร่ อากงเป็นคนใหญ่คนโตในกรมตำรวจ เตี่ยขายรถ ม๊าขายทอง ไม่นับรวมตากับยายที่เป็นพวกตระกูลเก่า สมบัติเก่าเยอะ แต่มาดูบ้านที่เขาใช้นอนเฝ้าเดซี่แทบทุกคืนสิ ผมยังคิดว่าที่นอนของเดซี่น่าอยู่กว่าเยอะ

บ้านหลังเล็กหลังนี้เป็นเหมือนส่วนเกินของพื้นที่บริเวณรอบๆ ไม่ต้องใช้สถาปนิกมือหนึ่งมาออกแบบเพราะพี่ทองร่างแบบเอง ไม่ต้องมีทีมวิศวกรมือดีมากำกับการก่อสร้างเพราะพี่ทองกับเตี่ยของเขาช่วยกันทำขึ้นมา เอาง่ายๆ คือทุกอย่างถูกแฮนเมดบายพี่ทองล้วนๆ ที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะมาตินั่นตินี่หรอกครับ ถ้าไม่ใช่ว่าคืนนี้ต้องมานอนที่นี่เพราะพี่ทองบอกว่าคืนพระจันทร์เต็มดวงเดซี่จะนอนไม่หลับ

เออ...เดซี่นี่เป็นวัวหรือตัวอะไรวะ -_-

“มึงไปอาบน้ำก่อนดิ เดี๋ยวค่ำกว่านี้น้ำเย็นแล้วอาบไม่ได้ไม่รู้นะ” พี่ทองบอกพลางหันไปผ่าฟืนต่อเพื่อใช้ก่อไฟทำกับข้าวเย็นนี้
เฮ้อ...ผมล่ะไม่เข้าใจเขาจริงๆ ดูสังขารสิครับ หัวก็แตก หลังก็ยอก ยังจะทำตัวเหมือนคนสุขภาพดีอยู่ได้

แล้วนี่ผมจะบอกให้เลยนะว่าบ้านแฮนเมดหลังนี้มันไม่มีไฟฟ้า เพราะฉะนั้นอะไรที่ใช้ไฟฟ้าได้จะหมดประโยชน์เมื่ออยู่ที่นี่ไปทันที แต่ห้องน้ำดีหน่อยที่ไม่ต้องถึงขนาดไปตักน้ำจากบ่อน้ำมาใส่ตุ่ม แต่มันก็มีแค่ฝักบัวที่ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นนั่นแหละครับ ไม่พอแค่นั้น ส่วนของห้องครัวน่ะ แม้แต่เตาแก๊สก็ยังไม่มี ถึงต้องลำบากลำบนผ่าฟืนมาก่อไฟกันเอง สภาพห้องนอนนี่ก็...พอทำใจได้อยู่บ้าง เพราะอย่างน้อยก็มีฟูกอยู่บนแคร่ล่ะครับ ขืนให้นอนบนไม้แข็งๆ ไปถึงเช้า ผมคงได้หลังยอกตามพี่ทองพอดี

ผมเดินไปสะกิดไหล่พี่ทอง พอเขาหันมาก็เริ่มสื่อสารด้วยวิธีที่คุ้นเคยทันที

‘พี่ไปนั่งพักเถอะ ผมทำให้เอง’ เห็นสภาพแล้วสงสาร เงื้อขวานขึ้นผ่าแต่ละทีก็ดูลำบากลำบนเหลือเกิน

“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูทำได้”

‘เถอะน่า ไว้หายค่อยโชว์แมนอีกที แต่ตอนนี้ไปพักก่อน เดี๋ยวก็ปวดหลังขึ้นมาอีก’

“มีคนนวดให้แล้วจะกลัวไร ^^”

‘กลัวหน่อยก็ดี เพราะถ้าพี่บ่นปวดขึ้นมาผมจะซัดให้หลังหักเลย’

“เห็นว่ากูไม่สู้ล่ะขู่ใหญ่”

ผมหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงของพี่ทอง ‘แล้วทำไมไม่สู้’

“เตี่ยสอนว่าคนกลัวเมียเป็นคนที่ทำอะไรก็เจริญ ยิ่งถ้ากราบเช้ากราบเย็นได้ก็ยิ่งดี”

ผมรู้แล้วล่ะว่าไอ้นิสัยเพี้ยนๆ นี่พี่ทองได้มาจากใคร -_-

‘ใครเมียพี่’

“เดซี่มั้ง”

ผมพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะแย่งขวานมาถือไว้ ในขณะที่พี่ทองโวยวายดังลั่น

“มันอันตรายนะ! เกิดไปเฉี่ยวโดนผิวเข้าจะว่าไง”

‘แล้วมันโดนไหมล่ะ’

พี่ทองทำหน้ายุ่งใส่ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วผลักหน้าผากผมแรงๆ จนแทบหงายหลัง แต่ดีที่ตั้งตัวได้ทัน ไม่งั้นก็ได้นอนมองฟ้าไปแล้ว

“ชอบบอกว่ากูทำอะไรไม่คิด มึงก็ไม่ได้ต่างจากกูหรอกชงโค”

ผมทำแค่ยักไหล่ แล้วนั่งลงแทนที่พี่ทอง เขาเลยยิ่งดูหงุดหงิดเข้าไปอีก แถมก่อนจะเดินหนีไปก็ยกเท้าขึ้นมาเตะที่กลางหลังผมอีกต่างหาก แต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรหรอกครับ เพราะเขาเตะเบาๆ เท่ากับแรงสะกิด

“ชงโค เดี๋ยวเตี่ยจะเอาหมูมาให้ ถ้าเขาถามถึงกูบอกว่ากูไปเก็บผักบุ้งนะ” พี่ทองตะโกนมา ผมเลยชูมือโอเคไปให้ แล้วผักบุ้งที่เขาว่านี่ก็ไม่ได้อยู่ไกลครับ แปลงผักบึงน้ำใสหลังกระท่อมปลายนานี่เอง เดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง

เมนูเย็นนี้ที่พี่ทองอยากกินคือผัดผักบุ้งไฟแดงกับหมูสามชั้นย่างไฟแรงๆ กินกับข้าวต้มที่ผมยังไม่มั่นใจเลยว่าไม่มีหม้อหุงข้าวแล้วจะทำออกมาได้ดีไหม

ทั้งๆ ที่บ้านใหญ่อันแสนสะดวกสบายของเขาก็อยู่ไม่ไกล ปั่นจักรยานรุ่นคุณป้าจ่ายตลาดไปแค่ไม่กี่นาทีก็ถึง แต่ทำไมพวกเราถึงต้องมาทำกินกันเองให้ลำบากนักก็ไม่รู้ -*-

ผ่าฟืนเสร็จแล้ว กำลังจะเอาหญ้าสดที่เพิ่งไปเก็บมากับพี่ทองเมื่อตอนสี่โมงเย็นไปให้เดซี่ เสียงมอเตอร์ไซค์ฮ่างพ่วงข้างด้วยที่นั่งสำหรับผู้โดยสารเหมือนรถส่งน้ำแข็งก็ดังมาแต่ไกล พร้อมกับชายร่างใหญ่วัยกลางคนที่ขี่กินลมพร้อมกับร้องเพลงควายหายของลุงสุรพลมาตามทาง

‘ชะชะช่า ใครวะ ขโมยควายไป ชวนคิด แค้นเป็นฟืนไฟ ผมไม่อาจฝืน ชะชะช่า ใครลักรีบเอามาคืน ถ้ารู้ตัวเป็นโดนปืน รีบคืนเร็วไว’

เสียงเพลงลอยมาตามลมปนเสียงเร่งเครื่องยนต์ของรถมอเตอร์ไซค์รุ่นล้าสมัย แล้วการแต่งตัวนั่นมันอะไร...แนววินเทจเหรอ =[]=

“อาทองงงงงงงงงงงงงงงงงง อั้วเอาหมูที่แม่อั้วหมักให้ลื้อด้วยสูตรพิเศษมาส่งงงงงงง”

นี่ถ้าพี่ทองไม่บอกไว้ก่อนว่าเตี่ยของเขาจะเอาหมูมาให้ล่ะก็...ผมคงคิดว่าเป็นลุงคนสวน -*-

ทันทีที่กวาดมองรอบบริเวณแล้วไม่เห็นลูกชาย เตี่ยของพี่ทองก็หันกลับมาสนใจผมในทันที

“ลื้อเห็นอาทองรึเปล่า”

พี่ทองให้ผมบอกเตี่ยของเขาไปว่าเขาไปเก็บผักบุ้ง แต่ไม่รู้ว่าเขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าผมพูดไม่ได้ แล้วอย่างนี้จะบอกเตี่ยของพี่ทองได้ยังไง

เอาล่ะ ผมต้องยกมือไหว้สวัสดีก่อน แล้วจากนั้นค่อยชี้โบ้ชี้เบ้ไปที่บึงหลังบ้านก็แล้วกัน

“อ่า...อั้วรู้จักลื้อ ลื้อพูดไม่ได้ใช่ไหมอาชงโค ไม่เป็นไรๆ อั้วแค่เอาหมูมาให้ ที่นี่สวยใช่ไหม ฝีมืออั้วเอง” ไหนพี่ทองบอกว่าเป็นฝีมือเขา เตี่ยแค่มาช่วยจับค้อนส่งให้เขาตอกตะปูก็เท่านั้น เออ แต่เห็นสองคนนี้แล้วผมก็แยกไม่ออกล่ะครับว่าคนไหนพูดจริง คนไหนโม้ -_-

“อาม่าอยากเจอลื้อนะ พรุ่งนี้ไปหาม่าด้วย เพราะเมียอั้วบอกกับม่าว่าลื้อเป็นแฟนอาทอง”

ห่ะ =[]= ทำไมม๊าไปบอกอย่างนั้นล่ะ ผมกับพี่ทองเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ!!

“ลื้อไม่ต้องทำหน้าตกใจ เมียอั้วสอนมาดี อั้วไม่ว่าหรอก เพราะอั้วเข้าใจในสไตล์ของลูกชาย ม่าก็ไม่ว่า เพราะตั้งแต่อาทองเกิดมา ม่ายังไม่เคยขัดใจสักครั้งเลย สบายใจได้ๆ” เตี่ยของพี่ทองพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ยื่นหม้อที่เต็มไปด้วยเนื้อหมูหมักอยู่ข้างในให้ผมพร้อมกับตบลงที่ไหล่ผมเบาๆ ในขณะที่ผมทำได้แค่ยิ้มเจื่อนๆ กลับไป

“ว่าแต่...นมเล็กไปนะ ลื้ออยากทำนมไหม”

พ่นไฟ!! ผมอยากพ่นไฟ! อะไรทำให้เตี่ยถามผมแบบนี้!!!

“นมเดซี่ยังใหญ่กว่าของลื้ออีกนะชงโค ระวังจะสู้เดซี่ไม่ได้ แล้วจะหาว่าอั้วไม่เตือน”

เหยยย พี่ทองชอบคนนมใหญ่เหรอ =_=;

“เอาไง สนใจไหม อั้วมีหมอมือดีแนะนำ รับรอง...เป๊ะ เลขาอั้วก็ไปทำ...” เตี่ยยังพูดไม่ทันจบ เสียงของพี่ทองก็ตะโกนมาจากข้างหลังขัดจังหวะเข้าซะก่อน

“เตี่ยยยยยยยยยยยยยยยย นี่หาลูกค้าไปทำนมอีกแล้วใช่ไหม หยุดเลยนะหยุดเลยยยยยย”

พี่ทองวิ่งทักๆ เข้ามาพร้อมกับตะกร้าที่เต็มไปด้วยผักบุ้งแกว่งอยู่ที่แขนข้างหนึ่ง ใบหน้าขาวๆ แดงเล็กน้อย และใบหูข้างขวาก็ยังมีสายคล้องผ้าปิดจมูกคล้องไว้

“ทำดีอั้วก็อยากแนะนำต่อ”

“ดีบ้าอะไร เลขาเตี่ยน่ะนมเบี้ยวไปข้าง จำไม่ได้เหรอ! ฮะ...ฮัดเช้ย!” พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะสวมมงกุฎดอกผักบุ้งไว้บนหัวผม จมูกแดงๆ ทำให้ผมต้องอุ้มหม้อใส่เนื้อหมูไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วควานหาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงเพื่อเอามาเช็ดจมูกให้เขา

“ใช้งานหนักเกินไปมันก็เลยเบี้ยวไง ไม่เกี่ยวกับหมอ”

พี่ทองไม่ได้สนใจที่เตี่ยของเขาพูดเลยสักนิด หันมาจัดมงกุฎดอกผักบุ้งให้ผมพร้อมๆ กับจามไปด้วย

‘ใส่ผ้าปิดจมูกไว้สิ’

“ไม่เอา เดี๋ยวไม่หล่อ”

‘ตอนนี้ก็ไม่หล่ออยู่แล้ว น้ำมูกก็ไหล จมูกก็แดง ไม่ได้เหมือนฉากในหนังที่พระเอกทำหรอกนะ ใส่เถอะ เดี๋ยวก็เป็นหนักหรอก’
พี่ทองทำหน้ายุ่ง ก่อนจะหันไปค้อนใส่เตี่ยของเขาที่กำลังทักทายเดซี่อย่างสนิทสนมเป็นกันเองอยู่ “เพราะเตี่ยคนเดียวเลย สเปิร์มไม่แข็งแรงผมถึงได้เกิดมาอ่อนแอแบบนี้”

“อะไรก็โทษอั้ว ลื้อหล่อได้ขนาดนี้ไม่ใช่เพราะสเปิร์มไม่แข็งแรงของอั้วรึไง”

“ไม่ใช่ดิ ผมหล่อได้เพราะไปฝังตัวอยู่ที่ผนังรังไข่ของม๊าต่างหาก ^^”

“ลื้อเป็นเด็กที่เกิดมาจากท้องวัว รู้ไว้ซะด้วย”

“ผมจะฟ้องม๊าว่าเตี่ยว่าม๊าเป็นวัว”

พวกเขาเถียงอะไรกันผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ...แต่ที่สัมผัสได้ก็คงมีแค่ความรักความอบอุ่นของพ่อลูกคู่นี้ เป็นความรู้สึกที่ตลอดชีวิตของผมไม่เคยสัมผัสถึง

ไม่ต้องเป็นพ่อที่ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องเป็นพ่อที่ดีกว่าใคร จะบ้า จะเพี้ยน หรือแต่งตัวสไตล์ไหนก็ช่าง แค่เป็นพ่อที่รักผม...เท่านั้นผมก็พอใจแล้ว แต่ทำไม...คนเราถึงได้รับไม่เท่าเทียมกัน...

ภาพที่ผมกับพ่อยืนคุยเป็นกันเองเหมือนเตี่ยกับพี่ทองแบบนี้...คงไม่มีวันเกิดขึ้นจริงในชีวิต

“อั้วไปละ เย็นนี้ต้องไปส่งน้ำแข็ง”

เอ๋! นั่นรถส่งน้ำแข็งจริงๆ เหรอ!

“เมื่อไหร่เตี่ยจะเลิกทำพาร์ทไทม์ซะที ไปช่วยม๊าเฝ้าร้านบ้างสิถ้าว่างนักน่ะ”

“ใครบอกว่าว่าง ไม่ว่างเว้ย แต่เมียเจ้าของบ้านที่เอาน้ำแข็งไปส่งมันสวยถูกใจอั้วนี่หว่า ฮ่าๆๆ ไปละ”

เป็นคำตอบที่ชัดเจน แต่พี่ทองก็ไม่ได้ทำทีว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด กลับเป็นผมเองที่มองตามมอเตอร์ไซค์ฮ่างคันเก่าไปจนลับตา เพราะประโยคที่เตี่ยพูดก่อนไปเมื่อกี้ทำให้ไม่สบายใจเลย

‘พี่จะไม่ห้ามเตี่ยหน่อยเหรอ...ม๊าจะเสียใจนะถ้ารู้เรื่องนี้’

“เตี่ยกับม๊าเขาไม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องแค่นี้หรอก อยู่กินด้วยกันมานาน นิสัยของอีกฝ่าย ต่างคนก็ต่างรู้ดี ไม่จำเป็นต้องไปกังวล กูโตมาจนป่านนี้นิ้วสิบนิ้วยังนับกิ๊กของเตี่ยได้ไม่หมด แต่ก็แค่นั้นล่ะ เตี่ยรู้ขอบเขตของตัวเอง ถ้าเกินเมื่อไหร่ม๊าก็จัดการได้เอง ไม่ต้องห่วง ม๊าน่ะเข้มแข็งมากนะ เพราะฉะนั้นก็เลิกทำหน้าไม่สบายใจได้แล้ว”

เข้มแข็ง...ก็ไม่ใช่จะร้องไห้ไม่เป็นนี่นา ผมอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้ แต่เมื่อได้รู้จักกันแล้ว...ก็ไม่อยากให้ม๊าต้องเป็นเหมือนแม่ของผม แม่ที่แอบร้องไห้หลังจากที่คิดว่าผมหลับไปแล้วทุกคืน...ร้องไห้เพราะพ่อ...มีคนอื่น

“กูถึงได้บอกไงว่ามึงน่ะใจดีเกินไป...ไม่ต้องเก็บเอาปัญหาของคนอื่นมาใส่หัวตัวเองหรอก แต่ละคนก็มีทางแก้ปัญหาของตัวเอง ชีวิตถ้าไม่ได้ใช้...แล้วมันจะเป็นชีวิตได้ยังไง จริงไหม”

‘แต่บางทีปัญหาก็แก้คนเดียวไม่ได้ เพราะอย่างนั้นถึงได้มีคำว่า ‘ช่วย’ เกิดขึ้นบนโลกไง’

“มันก็จริง แต่อย่าลืมนะว่า ช่วย จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อมีผู้ร้องขอ หรือผู้ให้ได้รับการตอบรับจากผู้ร้องขอเท่านั้น เพราะไม่อย่างนั้น...คำว่าช่วย มันจะกลายเป็นคำว่าเสือกไป”

งั้นตอนนี้...ผมเสือกเรื่องครอบครัวของเขาเหรอ?

“อย่าทำหน้าอย่างนั้น กูไม่ว่า มึงนี่บทจะคิดมากก็คิดมากซะกูปวดหัว”

‘ก็พี่พูดอย่างนี้ออกมาทำไม มันเหมือนว่าผมอ้อมๆ ว่าผมเสือก’

“ก็แค่อธิบายไง อธิบายอ่ะ ไม่ได้ว่า”

ผมขี้เกียจตอบโต้กับเขา ก็เลยถือหม้อมาวางไว้บนแคร่หน้าบ้าน พี่ทองยกเตาอั่งโล้ออกมาข้างนอกไว้ก่อนแล้ว เดี๋ยวก็คงจะทำอาหารกันที่นี่แหละครับ ไม่กลับเข้าไปในครัวหรอก เพราะครัวเล็ก ยืนด้วยกันสองคนก็เบียดจะแย่

“ชงโค โกรธเหรอ” พี่ทองเดินเข้ามาสมทบ เขาวางตะกร้าผักบุ้งลงแล้วคว้ากะละมังไปจากมือผมที่ยื่นส่งไปให้

ผมส่ายหน้า ก่อนจะลงมือทุบกระเทียมเพื่อเตรียมทำผัดผักบุ้งไฟแดง ส่วนพี่ทองก็ทำได้แค่ล้างผักล้างตะแกรงที่จะใช้ย่างหมูให้นั่นแหละครับ เพราะสกิลการทำอาหารของเขาไม่ค่อยมี เก่งแต่กินอย่างเดียว

กว่าจะได้กินก็ปาไปเกือบทุ่ม แต่ผมว่ามันก็คุ้มนะ เพราะอาหารที่พวกเราทำน่ะอร่อยมาก หรือจะด้วยว่าหิวมากๆ ก็ไม่รู้แหละ สรุปโดยรวมคือดี คืออิ่ม แถมอากาศดีไม่แพ้ต่างจังหวัดเลยสักนิด เอาง่ายๆ ที่นี่เป็นพื้นที่จำลองชีวิตบ้านไร่ที่มีชายหนุ่มเลี้ยงวัวอาศัยอยู่เพียงลำพังเลยล่ะครับ ลมก็เย็น ฟังเสียงนกร้องก็เพลินดี ทั้งยังโรแมนติกยิ่งกว่าดินเนอร์ใต้แสงเทียนในโรงแรมหรูๆ เพราะใต้แสงเทียนของที่นี่ ก็สวยไม่แพ้กัน...ยิ่งรอยยิ้มของคนที่นั่งบนแคร่กินข้าวอยู่ตรงข้ามกัน

“แสงสลัวแล้วน่ารักว่ะมึง” มีแต่คำพูดนี่แหละที่ไม่เคยสวยเลย -*-

‘พี่ก็โคตรหล่อเลย’

“ทำอะไร แสงไม่พอ มองไม่เห็น”

‘ผมบอกว่าพี่โคตรหล่อ’

“ก็บอกว่ามองไม่เห็นไง มานั่งใกล้ๆ ดิ”

เทียนก็เพิ่งจุดเล่มใหม่ สว่างกว่าเมื่อกี้อีก หรือพี่ทองตาบอดในความมืด -*-

ผมขยับเข้าไปนั่งใกล้พี่ทองอีกนิด ในขณะที่เขาก็ขยับเข้ามาเช่นกัน แต่เห็นรอยยิ้มกวนตีนบนใบหน้าของเขาแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าไอ้ที่มองไม่เห็นน่ะ พูดไปอย่างนั้นเอง -*-

‘ตาบอดในความมืดหรือไง สว่างขนาดนี้ยังมองไม่เห็น’

“บอดเพราะความรักต่างหาก แล้วถ้ารู้ว่าสว่าง จะขยับมาทำไม ^^”

สำหรับคำถามของพี่...มันยังมีเหตุผลอื่นอีกเหรอ ถ้าไม่ใช่ว่าผม...อยากนั่งใกล้ๆ

“โห แก้มมีกลิ่นหมูปิ้งด้วย ดอกชงโคจะไม่หอมก็คราวนี้แหละมั้ง”

จะไม่ให้มีกลิ่นหมูปิ้งได้ไง ก็นั่งปิ้งหมูให้พี่จนหมดหม้ออ่ะ ยังจะมาล้อผมอีก -*-

“ชงโค...กูถามได้รึเปล่าวะ”

ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ทอง ก่อนจะพยักหน้าทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าคำถามของเขาคืออะไร

“ทำไมถึงอยู่บ้านคนเดียว...พ่อแม่ไปไหน”

เป็นคำถามที่ผมรู้คำตอบดี...แต่ก็ไม่เคยตอบคำถามนี้กับใคร ไม่เคยแม้แต่จะพิมพ์หรือใช้ภาษามือตอบคำถามเหล่านี้...เพราะผมไม่อยากให้บทสนทนามันต้องจบลงด้วยคำว่า ‘เสียใจด้วยนะ โชคร้ายจริงๆ ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้เลย’

เป็นประโยคแพทเทิร์นที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่ใครหลายๆ คนมักจะใช้แสดงความเห็นใจ แต่กลับใช้บ่อยจนผมแยกไม่ออกว่า...เห็นใจจริงๆ หรือแค่ตามมารยาท เพราะแม่ของบิ้วก็พูดแบบนี้ในวันแรกที่พ่อพาเข้ามาอยู่ในบ้าน

“อยู่ต่างจังหวัดเหรอ หรือต่างประเทศ” พี่ทองถามต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้กระตุ้นจะเอาคำตอบมากนัก

‘พี่โง่มากนะ ตอนที่พี่ไปอยู่กับผม พี่ก็เห็นผมจุดธูปไหว้รูปของแม่ทุกคืน แล้วพี่ยังคิดไม่ออกอีกเหรอว่าแม่ผมไปไหน’

“เฮ้ มึงโกรธเหรอ” พี่ทองมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ ก่อนมือข้างหนึ่งจะวางลงบนไหล่ของผมเบาๆ “กูขอโทษ กูอยากรู้จักมึงให้มากขึ้น แต่กูแค่ไม่รู้จะเริ่มถามยังไงเท่านั้นเอง... บอกได้ไหมว่าแม่เสียไปตอนไหน...แล้วกูก็ไม่เห็นรูปของพ่อเลย พวกเขา...เสียไปพร้อมกันใช่ไหม ชงโค...”

ผมไม่ควรพาลใส่เขา...ใช่ ไม่ควร เพราะเป็นผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดเรื่องที่คิดว่าจะทำให้คนฟังเสียใจได้ยังไง แต่ก็เลี่ยงที่จะไม่ถามไม่ได้ ในเมื่อยังไงก็อยากรู้จักให้มากขึ้น

“แค่อยากรู้...ว่ามึงเริ่มอยู่คนเดียวอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

ผมมองหน้าพี่ทอง ก่อนจะเสมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ตอนนี้พระจันทร์กลมโตกำลังส่องแสงสีนวล

‘แม่ตายตอนผมอยู่ปอสี่ แล้วผมก็อยู่คนเดียวมาตั้งแต่ตอนนั้น’

พี่ทองยกมือขึ้นลูบหัวผม เป็นความอบอุ่นที่จะได้รับเสมอเมื่อถูกมือของเขาสัมผัส

“แล้วพ่อล่ะ”

‘ผมไม่มีพ่อ’

“ชงโค...”

‘ไม่เคยมี แล้วพี่ก็ไม่ต้องมาสงสารผม ชีวิตผมมีแค่แม่เท่านั้น...ไม่เคยต้องการพ่อ’

พี่ทองไม่ได้พูดอะไรพักใหญ่ แค่ลูบหัวผมอยู่อย่างนั้น แต่หลังจากที่ปล่อยให้ระหว่างเรามีแต่ความเงียบ เขาก็พูดเสียงกลั้วหัวเราะออกมาว่า “กูไม่สงสารหรอก แค่หาผ้าเช็ดมือ”

แล้วผมก็รู้ได้ทันทีว่าผ้าเช็ดมือนั่นน่ะจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากหัวของผม อี๋ ไอ้พี่ทองเอามือที่จับหมูปิ้งมาลูบหัวผมอ่ะ!! สกปรกจริงๆ

“เฮ้ยๆ อย่าตีนะเว้ย ถ้าตีกูจับจูบจริงๆ นะ” พี่ทองลอยหน้าลอยตาพูด ในขณะที่ผมเงื้อมือค้างกลางอากาศไว้

ว่าแต่...พี่ทองคิดจริงๆ เหรอว่านี่เป็นคำขู่

ถ้าเขาคิดอย่างนั้นผมก็อยากจะบอกเหลือเกินว่าเขาคิดผิด...เพราะผมไม่ใช่คนขี้อายอะไรเลย แถมยัง...กล้าได้กล้าเสียอีกต่างหาก

เพียะ!

“มึงนี่มัน!” พี่ทองยิ้มเหี้ยม ชี้หน้าผมได้ไม่เท่าไหร่ก็ดึงตัวผมไปนั่งบนตักแล้วก้มหน้าลงต่ำ ก่อนจะปิดปากของผมด้วยริมฝีปากได้รูปของเขา แล้วตอนนี้...อุ่นอะไรก็ไม่เท่ากับความอุ่นจากริมฝีปากของเขาอีกแล้ว...

“อื้อ!” ผมส่งเสียงท้วงเมื่อพี่ทองกัดริมฝีปากล่างของผมเข้าอย่างจัง ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ พร้อมกับที่ริมฝีปากถูกถอนออกไป

“ชอบความรุนแรงไม่ใช่ไง พอทำรุนแรงใส่บ้างก็ร้อง ไม่ไหวเลยเด็กคนนี้”

‘พี่ก็ผู้ใหญ่รังแกเด็ก นิสัยไม่ดี’

“ทีตัวเองตีเอาตีเอานี่ยังไม่ว่าเลยสักคำ โดนทำกลับบ้างล่ะทำงอน”

‘ผมต้องใช้ปากกินข้าวนะ พี่ไม่รู้หรอกว่าการมีแผลในปากน่ะเจ็บแค่ไหน’

“ก็ไม่รู้น่ะสิ สุขภาพในช่องปากดีมาตั้งแต่เกิด”

‘เดี๋ยวได้รู้เพราะปากดีอย่างนี้ไง’

กึก!

“โอยยยยย ไอ้เอ็กอ้า!”

ร้อง ร้องเลย ร้องเข้าไป พี่จะได้รู้ซะบ้างว่าคนโดนกัดปากมันเป็นยังไง แถมปากดีอย่างนี้กัดให้หลุดเลยดีไหม จะได้เข็ด! แต่แล้วด้วยความใจโหดของพี่ทอง เขาก็ดีดหน้าผากผมอย่างแรงเสียงดัง ปึก! น้ำตาซึมเลยคราวนี้ เพราะมันแรงมากจริงๆ จนต้องยอมปล่อยเขา แล้วยกมือถูหน้าผากเพื่อบรรเทาความเจ็บของตัวเอง

“ชงโค! เห็นไหม เห็นไหม! มันบวมหมดแล้ว กูกัดมึงเลือดยังไม่ออกขนาดนี้เลย ปากใช้การไม่ได้อย่างนี้จะเอาที่ไหนไปจูบมึงอีกหา!”

นี่พี่ไม่ได้กังวลเรื่องจะกินข้าวเลยใช่ไหม เรื่องจูบนี่เรื่องใหญ่กว่าปากท้องเหรอครับคุณทองคำเอก -_-

‘เรื่องของพี่ดิ ไม่เกี่ยวกับผม’

“ให้มันได้อย่างนี้!”

ผมหัวเราะกับหน้าบึ้งๆ ของพี่ทอง เพราะยิ่งมองยิ่งโคตรตลก ปากเขาบวมมาก แล้วพอหน้าบึ้งก็ยิ่งเหมือนเป็ดแก่ๆ เข้าไปทุกที  แต่เห็นแก่ความรู้สึกผิดที่ซุกซ่อนอยู่ภายในใจเพียงน้อยนิด ผมไปหายามาใส่ให้เขาดีกว่าครับ ไม่งั้น...พรุ่งนี้เช้าคงทรมาน

มอออออออออ มอออออออออออออ มอออออออออออออออออ

เสียงโทรศัพท์สุดคลาสสิคของพี่ทองดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ผมมองหน้าจอมือถือของเขาที่วางอยู่ใกล้มือผม ก่อนจะหยิบขึ้นมาแล้วส่งให้กับเขา

“กูไม่รับ” พี่ทองบอกเสียงเข้ม จากหน้าที่บึ้งอยู่แล้วกลับบึ้งยิ่งกว่าเดิมอีก

ผมวางมือถือของพี่ทองลงแล้วกดปิดเสียง เพราะเสียงของเดซี่ตัวจริงยังน่าฟังกว่าเสียงที่ดังจากโทรศัพท์มาก

‘เขาอุตส่าห์โทรหา ก็รับหน่อย’

“อยากให้รับจริงๆ ใช่ไหม” พี่ทองถามพร้อมกับที่สายตาของเขาจ้องมองมา “ไม่แคร์เลยเหรอ ถ้ากูจะรับสายนิลตอนที่เราอยู่ด้วยกัน”

‘เขาอาจจะมีเรื่องสำคัญ อาจจะกำลังเดือดร้อน ไม่งั้นคงไม่โทรหาพี่หรอก’

พี่ทองมองผมอีกแค่ไม่นาน ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วตัดสินใจรับสายของพี่นิลที่โทรเข้ามาเป็นครั้งที่ห้า ในขณะที่ผมเก็บถ้วยเก็บจานไปพลางๆ

“ว่าไงนิล ผมอยู่ที่บ้าน ใช่ นิลมีธุระอะไรรึเปล่า พรุ่งนี้เหรอ ผมไม่ว่างหรอก ไอ้ดีนก็อยู่กับนิลอยู่แล้ว ให้มันพาไปสิ อืม นิลมีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม ผมเหรอ...อยู่กับชงโค ใช่สิ ที่บ้านของผม อืม งั้นผมวางแล้วนะ นิลก็นอนได้แล้วล่ะ ครับ ไว้ผมโทรบอกไอ้ดีนให้ก็แล้วกัน”

พี่ทองคุยเสร็จก็มาช่วยผมเก็บข้าวของไปแช่ไว้ เพราะมืดๆ อย่างนี้คงล้างลำบาก แต่ที่แปลกไปคือท่าทีของเขา... เขาแค่บอกให้ผมไปอาบน้ำพร้อมกับยื่นไฟฉายมาให้แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น และตอนที่กำลังเดินสวนกันระหว่างทางไปห้องน้ำ...เขาก็ไม่พูดกับผมเช่นกัน

เป็นอะไรของเขา...หรือโกรธที่ผมบอกให้รับโทรศัพท์ ไม่น่า...พี่ทองคงไม่น้อยใจด้วยเรื่องไร้สาระอะไรอย่างนั้นหรอกมั้ง

ช่างเถอะ พรุ่งนี้คงหายเองแหละ เขาไม่เคยโกรธนานอยู่แล้ว ผมอาบน้ำแล้วรีบเข้านอนดีกว่าเพราะพูดตรงๆ นะว่า วันนี้เหนื่อยเหมือนเอาชีวิตสิบวันมารวมกันเสียอีก -*-

..............................................To be continue............................................

ตอนนี้เรื่อยๆ มาเรียงๆ จริงๆ แถมยังมาดึก อะเหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

กำลังปูทางไว้ เพื่อพาชงโคไปตามฝัน  :a5:

่ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่าาา

**แก้คำผิด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-05-2014 23:38:12
พาหนูชงโคไปตามฝัน

ฝันอะไรหนอ????


หรืออนาคตหนูชงโคกับพี่ทองจะอยู่แบบนี้! นี่คือการฝึกชีวิตคู่ในอนาคตสินะ ฮิ้ววววว (มั่ว)


**************

นิล เธอช่าง.......ขัดจังหวะได้ใจ ใครก้ได้เอาอีนี่ออกจาเรื่องนี้ไปที วันๆตามหาแต่ผช มันน่า :beat: ยิ่งนัก


ปอลอ ช่วงนี้คุณจขกท.มาต่อไวจัง ปลื้มๆๆๆๆๆ กำลังอินกับหนูชงโคเลยค่ะ ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 10 : 21/5/2014 (Page. 12)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 22-05-2014 23:41:14
คุ้มค่ากับการรอคอย  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 22-05-2014 23:46:52
เกือบจะโอแล้ว ดันมีสายจากชะนีมาตอนท้าย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-05-2014 23:47:58
ช่วงนี้ก็เรื่อยๆไปก่อน แบตกใจกับครอบครัวนี้จริงๆพับผ่าสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 22-05-2014 23:49:41
โรแมนติกดีเนอะ ใช้ชีวิตกลางธรรมชาติ ในเขตคฤหาสต์ของบ้านตัวเอง ฮ่าฮ่าฮ่า

สรุปว่า พี่ทองได้เชื้อจากเตี่ยมาเต็มๆเลย ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-05-2014 23:54:32
สุดโต่งจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 22-05-2014 23:57:55
 :m20: ขำพ่อลูกคุยกัน ไม่ไหวล้าวววว :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 23-05-2014 00:19:39
 :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: romeliet ที่ 23-05-2014 00:22:23
อ้าว พี่ทองขี้เป็นไร .. ดราม่าเหล่อออออออออออออ  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 23-05-2014 00:39:30
รำคาญอินิล
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: kogomon ที่ 23-05-2014 02:38:34
พึ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากกกก สมกับชื่อเรื่องเลย ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-05-2014 05:16:54
 พี่ทองนี่มันสุดโต่งจริงๆ มีกระท่อมปลายนาอยู่ในคฤหาสน์ 55555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 23-05-2014 05:40:35
เตี่ยพี่ทองแนวว่ะ ไม่น่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-05-2014 05:45:37
มันมีกลิ่นแปลกๆบอกเลยยย  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-05-2014 06:23:57
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 23-05-2014 06:43:27
จะพาชงโคไปแตะขอบฟ้า  ล่าฝันที่ไหนอ่ะ ทำตาปริบๆ
มันจะเริ่ม มาม่าแล้วป่ะเนี่ยยยยย
ปล  พาไปเอ ม่า ก่อนค่อย มาม่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 23-05-2014 07:44:31
ขอบคุณเหตุการณ์บ้านเมือง..ที่ทำให้เราไม่มีไรทำ

และได้มาอ่านเรื่องนี้  :laugh:

.
.

สนุกอ่ะเห้ย !

นิยายไรฟ่ะ..ทำเราสนุกได้ขนาดนี้  :z2:

รักชงโค..รักพี่ทอง ฉันรักพวกเธอ  :m3:

รักคนเขียนด้วย  :m1:

ติดตามจ้า  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-05-2014 08:28:36
เฮ้ย จะมีมาม่าป่านเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-05-2014 09:03:34
เตี่ยกับพี่ทองสมเป็นพ่อกันจริงๆ
แนวจริงๆ พ่อลูกคู่นี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-05-2014 09:40:10
ฮาดี ทัศนคติ แปลกดี ไม่เหมือนใคร

สะดุดตรงยัยนิลเนี่ยแหล่ะ ทำไมคนนี้คิดไม่เป็น

เอาตัวเองมาผูกกับความทุกข์ทำไม แค่ร่างกายกับชีวิตตนเองเป็นอย่างนี้ยังทุกข์ไม่พอมั้ง

อิพี่ทองงอนแหล่ะ ง้อหน่อยชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-05-2014 09:44:48
น้องชงโคง้ออีพี่ทองด่วน เจ้คาดว่าอีพี่ทองมันขี้งอนกว่าที่หนูคิดนะจ้ะ :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 23-05-2014 10:01:05
เมื่อไรนังนิลจะตายๆไปซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 23-05-2014 10:38:11
พี่ทองแกงอนที่ชงโคไม่แสดงอาการหึง น่ารักนะพี่ แต่ขำพีทองกะพ่อเนอะ เออพอพอกันเลยมีรับงานส่งน้ำแข็งเพิ่มด้วยสำหรับพ่อพี่ทอง ครอบครัวนี้ฮาดี :mew1: :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 23-05-2014 10:44:46
ชีวิตแบบที่ทองนี่หนอ.. ไม่ได้พาชงโคมาสบายเลย
ว่าแต่ว่าฝันของหนูชงโคคืออะไร การที่พี่ทองหย่ากับผญนั่นหรอ หรืออะไร อร๊าก
ขอบคุณที่มาต่อไวมากๆ >W<♥
แล้วอีตาพี่ทองเป็นอะไรอีก ทำไมเงียบ หื้มมมมม :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-05-2014 11:03:03
โทรศัพท์มาแบบมีซัมติงตลอดสินะ
จะเกิดไรขึ้นอีก...รอลุ้นๆๆ แต่ขอให้ทั้งคู่แฮปปี้แล้วกันเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 23-05-2014 11:39:07
รู้แล้วพี่ทองคำเอก นางอินดี้เหมือนใคร ได้พ่อมาเต็มๆเลย   :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-05-2014 13:15:01
ตกใจจริงๆที่พ่อทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนส่งน้ำแข็ง  :laugh:
ชีวิตเหลือเกินจริงๆครอบครัวนี้  :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 23-05-2014 13:55:33
ขอเป็นแฟนคลับน้องชงโคของเฮียทองอีกคนนะคะ อ่านเรื่องนี้ไปก็ฮาไปบางตอนนั่งหัวเราะคนเดียวจนคนอื่นมอง  :laugh: สนุกมากเลยค่ะ

สงสารชงโคมากเลยที่ต้องอยู่คนเดียว บางทีก็คิดว่าดีแล้ว ทางจะได้สะดวก(?)  :z6: ตอนนี้เริ่มสงสารพี่ทองว่าแต่น้องใจดีพร่ำเพรื่อตัวเองก็ลำบากเพราะความใจดีเหมือนกัน  :เฮ้อ:  เป็นกำลังใจให้นะคะ

รอตอนต่อไปค่ะ

 :katai3:



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-05-2014 15:20:13
พ่อพี่ทองฮามากอ่ะ

เกลียดนังนิลจริงๆ ใจนี่เหมือนชื่อเลย

ใครก็ได้เอาไปทิ้งที

น้องชงอย่าทิ้งพี่ทองไปนะ อยู่เคียงข้างพี่นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 11 : 22/5/2014 (Page. 14)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 23-05-2014 16:47:51
คุณพ่อบ้านพี่ทอง กับคุณพ่อน้องชงโคต่างกันราวฟ้ากับเหว

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 23-05-2014 19:56:16
ตอนที่ 12

“อาทอง ม่าซื้อน้ำเต้าหู้มาให้ ลื้อตื่นรึยังงงงง อาทองงงงงง”

เสียงใครมาตะโกนอยู่หน้าบ้าน ผมพยายามลืมตาขึ้นก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดูนาฬิกา อ่า...เพิ่งตีห้าครึ่ง ข้างนอกยังมืดอยู่เลย หันมองพี่ทองที่นอนตะแคงไปอีกทางก็ไม่เห็นทีท่าว่าเขาจะได้ยินเสียงเล็กๆ ที่กำลังตะโกนอยู่หน้าบ้าน

เฮ้อ...ผมต้องตื่นสินะ ปล่อยพี่ทองนอนต่อไปเถอะ เมื่อคืนก็บ่นปวดแผล ผมเป็นห่วงก็เลยต้องอยู่ดูอาการเขาจนเกือบตีหนึ่ง แต่เขาก็โกรธอะไรไม่รู้ ถึงได้ไม่คุยกับผมเลย เอายาให้กินก็ไม่กิน ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคิดอะไรอยู่ -_-

ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กน้อย จัดผ้าห่มให้พี่ทองที่นอนตัวงอเหมือนเด็กๆ ก่อนจะเดินไปมองที่หน้าต่างเพื่อดูว่าใครมา แล้วก็พบกับ...มอเตอร์ไซค์ฮ่างคันเก่าที่มีเตี่ยของพี่ทองนั่งประจำตำแหน่งคนขับ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส กำลังชวนผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งคุยด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“อั้วว่าอาทองยังไม่ตื่นหรอกม๊า อีพาแฟนมานอนด้วย เมื่อคืนคงหนักเลยตื่นไม่ไหว” เตี่ยคงคิดอะไรเพ้อเจ้อไปไกล เมื่อคืนที่หนักน่ะ มีแต่ปากของพี่ทองเท่านั้นแหละ ไม่พูดไม่หือไม่อือ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ถึงได้นอนหันหลังให้ทั้งคืนเลย -*-

“วัยรุ่นก็ดีแบบนี้ล่ะน้า ไม่เหมือนเตี่ยของลื้อ ยิ่งแก่ยิ่งเหี่ยว” อาม่าพูดด้วยท่าทีสบายๆ แล้วหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี

“อั้วถึงได้บอกไงว่าเด็กสมัยนี้น่ะกำลังเหลือเฟือยิ่งกว่าม้าศึก พนักงานบริษัทอั้วที่ดูดีก็มีหลายคน ถ้าม๊าสนใจอั้วจะจัดใส่พานมาถวาย”

“ไร้สาระน่าอาหยก เตี่ยของลื้อได้สั่งเก็บเด็กพวกนั้นกันพอดี อั้วไม่อยากทำบาป ว่าแต่เอาน้ำเต้าหู้ไปแขวนไว้ที่ประตูดีไหม ถ้าตื่นเช้าๆ แล้วไม่ได้กินล่ะก็หลานชายอั้วจะหงุดหงิด”

“งั้นเอามาให้อั้ว เดี๋ยวอั้วไปแขวนที่ประตูให้เอง”

ได้ยินดังนั้นผมก็เลยต้องหาไฟฉายเพื่อส่องทางไปที่ประตู ไปทักทายพวกเขาดีกว่าครับ จะได้สวัสดีอาม่าด้วย

ผมเปิดประตูบ้านออกไปพอดีกับที่เตี่ยกำลังจะเอาถุงใส่น้ำเต้าหู้สองถุงและปาท่องโก๋อีกหลายตัวแขวนไว้ที่ลูกบิดประตู เตี่ยหน้าเหวอไปทันทีเมื่อเห็นหน้าผม ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มแจ่มใส

“อ้าว อาชงโค ตื่นเช้าจริงๆ” จะไม่ให้ตื่นเช้าได้ยังไง ก็เสียงของเตี่ยกับอาม่าดังออกขนาดนี้ มีแต่พี่ทองนั่นแหละที่ยังนอนขี้เซาอยู่

“อั้วกับอาม่าไปซื้อน้ำเต้าหู้ที่ปากซอยมาให้พวกลื้อ อ่ะนี่ เจ้าประจำที่อาทองชอบกิน”

ผมรับถุงน้ำเต้าหู้มาถือไว้ ก่อนจะหันไปสวัสดีอาม่าที่เดินด๊อกแด๊กมาสมทบ

“สวัสดีๆ ลื้อทำดีแล้ว เมียที่ดีต้องตื่นก่อนสามี จะได้หุงหาอาหารเตรียมไว้ให้พร้อม” ได้ยินอาม่าพูดอย่างนั้นผมก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที ผมไม่ใช่เมียของพี่ทองนะ อาม่าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว เพราะเตี่ยพูดเรื่องเพ้อเจ้อเมื่อกี้ให้ฟังแหงๆ

อาม่าของพี่ทองเป็นคนตัวเล็ก ผอมบางแต่ท่าทางแข็งแรง สูงไม่ถึงหน้าอกของผมด้วยซ้ำ

“เดี๋ยวไว้อาทองตื่นแล้ว ลื้อบอกอีให้ไปเต้นแอโรบิกด้วยนะ ม่ากลัวอีจะลืม วันนี้เป็นตาของอาทองนำเต้นแอโรบิก”

ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณอาม่าไปอีกครั้ง ท่านยิ้มแย้มก่อนจะเดินเข้ามาเขย่งเท้าและยกมือขึ้นลูบหัวผม ...น่ารักจัง ส่วนสูงไม่ได้ต่างจากน้องเพชรเลย แถมความน่ารักยังสูสีกับน้องพลอยมากด้วย อาม่าดูไม่แก่เลยจริงๆ

“ม่าไปก่อนละ อาชงโคอย่าลืมกินน้ำเต้าหู้นะ ม่าซื้อมาเผื่อลื้อด้วย อาหยกกกก ไปได้แล้ว ไม่ต้องไปกวนเดซี่ ลื้อโดนอาทองไม่พูดด้วยเป็นเดือนๆ เพราะไปแกล้งมันไม่เข็ดหรือไง”

อ้าว แล้วเตี่ยหายไปอยู่หน้าคอกเดซี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมมัวแต่สนใจอาม่าถึงลืมเตี่ยไปเลย =_=;

“อั้วแค่ลองบีบนมเดซี่เล่นเท่านั้น หลานชายม๊านั่นแหละที่ขี้หวงไม่เข้าเรื่อง” เตี่ยบ่นเสียงดัง ก่อนจะยอมเดินกลับไปประจำตำแหน่งคนขับ ในขณะที่อาม่าเดินขึ้นไปยังที่นั่งผู้โดยสาร

“อาชงโค อั้วไปก่อนนะ ลื้อก็อย่าลืมไปเต้นแอโรบิกด้วยกันล่ะ เป็นกิจกรรมของครอบครัว ต้องทำด้วยกันนะ โอเค๊?"

ผมยิ้มก่อนจะยกมือทำท่าโอเคไป เตี่ยกับอาม่าถึงได้ยอมกลับไปแต่โดยดี ...เป็นแม่ลูกที่รักกันมากจริงๆ นะครับ ถึงความชอบจะต่างกันไปหน่อย เพราะขากลับผมได้ยินเสียงร้องเพลงจีนสมัยอาม่ายังสาวกับเพลงของลุงสุรพลผสมกันมั่วลอยมาตามลมเลยทีเดียว

กลับเข้ามาในตัวบ้านก็ยังเห็นพี่ทองนอนอยู่ อืม...ไว้หกโมงค่อยปลุกเขาดีกว่าครับ ตอนนี้ผมไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาก่อน เมื่อกี้ที่ออกไปพบเตี่ยกับอาม่าก็สภาพผมยุ่งหน้าบวม หวังว่าเตี่ยกับอาม่าจะไม่ถือสา แหะๆ

พอหกโมงตรงก็ปลุกพี่ทอง ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะเรียกสติเขาได้ ไอ้ตอนตื่นใหม่ๆ หน้ายังมึนๆ อึนๆ อยู่ เขย่าตัว บีบแก้มก็ยังมีโวยวายกลับมาบ้าง แต่พอวิญญาณเข้าร่างหลังจากหายไปอาบน้ำมาเท่านั้นแหละ ก็กลับมาผีสิงตามเดิม

‘เตี่ยกับอาม่าเอามาให้ พี่จะกินเลยไหม ผมจะได้เอาไปใส่แก้วให้’

ผมใช้ภาษามืออย่างช้าๆ เรียกได้ว่าทำสโลโมชั่นเองแบบไม่ต้องพึ่งเทคโนโลยีอะไร แต่พี่ทองก็ตีหน้ามึน มอง แต่ก็ไม่ตอบสนอง เหมือนตอนที่ผมยังไม่รู้ว่าเขาเข้าใจภาษามือ ทำหน้ากวนตีนอย่างนั้นเลย

‘แล้วอาม่าให้เตือนพี่ด้วยว่าวันนี้พี่ต้องไปนำเต้นแอโรบิก’

เป็นอีกครั้งที่ไร้การตอบสนอง ไม่หือไม่อือ ตีมึนอย่างเดียว

‘พี่เป็นอะไร’

แต่เหมือนคำถามคราวนี้ได้ผล เขามองหน้าผมก่อนจะเชิดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“มึงแคร์ด้วยเหรอว่ากูจะเป็นอะไร”

‘ผมแค่ถามตามมารยาท เพราะพี่ทำตัวน่ารำคาญมาก รู้ตัวไหม”

“เออ กูมันน่ารำคาญ คิดมากอยู่คนเดียว”

เฮ้อ อะไรกันวะ อยู่ๆ ก็เสียงดังใส่ผมซะงั้น ไร้สติไปกันใหญ่แล้ว

‘พี่รีบๆ ไปหาอาม่าเถอะ ไว้ค่อยมาคุยกันทีหลัง’

ไม่รู้หรอกว่าจะเต้นแอโรบิกกันกี่โมง แต่เหลือบมองนาฬิกามันก็จะเจ็ดโมงแล้ว เลยเตือนพี่ทองก็แค่นั้น แต่เขาคงเข้าใจว่าผมไม่อยากคุยกับเขาล่ะมั้ง ถึงได้เดินตึงตังออกจากบ้านไป แต่พูดจริงๆ นะว่าอยากให้เดินเบาๆ หน่อยเพราะบ้านหลังนี้เหมือนไม่ค่อยแข็งแรงรับแรงสั่นสะเทือนมากๆ คงไม่ได้ นี่คาดว่าแผ่นดินไหวหนึ่งริกเตอร์ก็คงพังครืนลงมาแล้วล่ะครับ

ผมเดินตามพี่ทองออกมาจากบ้าน เขาก็ไม่ได้บอกหรอกว่าจะให้ผมไปด้วย แต่เล่นจอดจักรยานรอขนาดนั้นผมก็ต้องตรัสรู้เองนั่นแหละ

ซ้อนท้ายพี่ทองมาจนถึงบ้านใหญ่ เขาจอดจักรยานก่อนจะเดินตรงไปยังลานกว้างข้างๆ บ้านที่มีคนจำนวนค่อนข้างมากยืนเรียงแถวกันอยู่ และเหมือนผมกับพี่ทองจะมาเป็นสองคนสุดท้ายล่ะครับเพราะทันทีที่ผมกับพี่ทองเดินเข้าไปก็ได้รับความสนใจจากสายตาทุกคู่เลย

อืม...คนเยอะจัง มีทั้งอากง อาม่า เตี่ย ม๊า น้องเพชร น้องพลอย กลุ่มแม่บ้าน กลุ่มคนสวน ลุงคนขับรถสามคน พี่ๆ ตำรวจลูกน้องของอากงอีกหกเจ็ดนาย อ่า...ต้องนับรวมพวกหมาแมวด้วยไหม ทำไมคนมันเยอะขนาดนี้เนี่ย! ได้ยินอาม่าบอกว่าอาโกว อากู๋ อาเจ็ก อาอึ้ม อาแปะ อาซิ้ม อาเตี๋ยและบรรดาญาติของพวกเขาที่วันนี้ขอหยุดกิจกรรมไปเพราะต้องไปทำธุระกันอีกนะ ไม่งั้นผมได้เจอครบตระกูลแน่

“อาซ้อออออออ” เสียงของน้องพลอยดังแสกอากาศมาโดนหน้าผากผมอย่างจัง นี่ถ้าเป็นตุ้มเหล็กผมคงหงายเงิบไปแล้ว แต่เพราะเป็นแค่เสียงถึงทำได้แค่หันซ้ายหันขวามองหาอาซ้อก็เท่านั้น

เหยยยยยย ใครคืออาซ้อ

“อาม่าบอกให้เลียก ว่าอาซ้อล่ะ ฮี่ๆ เจ้เพ้กก็บอกว่าพี่ชงโคคืออาซ้อของหมวย เพาะพี่ชงโคเป็งแฟงของเฮียขา”

อาม่าทำไมไปสอนน้องพลอยอย่างนั้นล่ะครับ! นี่ครอบครัวคนจีนเขายอมให้ลูกชายคนโตมีแฟนเป็นผู้ชายได้ด้วยเหรอ จะไม่มีปัญหาหน่อยหรือไง กีดกันผมบ้างก็ได้ ผมตั้งตัวไม่ทัน T_T

“อาซ้อต้องอยู่ข้างๆ หมวยนะ ไปเต้งใก้ๆ อาม่าน่ะอังตลาย อาม่าเต้งไม่ถูกจังหวะหลอก เดี๋ยวโดงเหยียบเท้า”

นั่น อาหมวยน้อยนินทาอาม่าด้วย แต่ก่อนหมวยจะเรียกพี่ว่าอาซ้อนี่ ดูหน้าเฮียขาของหมวยก่อนดีกว่าไหมว่าตอนนี้เขาเต็มใจให้พี่เป็นอาซ้อของหมวยรึเปล่า หน้าบึ้งแล้วบึ้งอีก จนอาม่าต้องเข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงหลานชายสุดที่รัก

“ตั่วตี๋ ลื้อเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า แล้วนี่หัวไปโดนอะไรมา ไม่เห็นบอกม่าเลย” อาม่าน่ารักสุดๆ ยิ่งยืนใกล้พี่ทองยิ่งตัวเล็กลงไปอีก นี่ถ้าคุณยายของผมยังอยู่ คงน่ารักเหมือนอาม่านี่แหละ

“หกล้ม ม่าซื้อน้ำเต้าหู้ไปให้อั้วเหรอ ขอบคุณนะม่า อั้วรักม่าจังเลย หอมหน่อยๆ” แหม ทีกับอาม่าล่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว -*-

หลังจากนั้นก็เป็นการเต้นแอโรบิก แถมท่าหมุนเอวของคนนำยังแปลกๆ เพราะเขาหมุนเอวไม่ถนัด จะก้มจะแอ่นหลัง หรือบิดซ้ายบิดขวาก็ทำลำบากทั้งนั้น ซึ่งผมน่ะรู้ว่าเขาปวดหลังเพราะโดนเดซี่ขวิดและเหยียบหลังเมื่อหลายวันก่อน แต่คนอื่นๆ ที่ส่วนมากไม่รู้ ก็เลยเชื่อคำพูดของเตี่ยไปซะหมด

"เอวลูกชายอั้วไม่ค่อยดี สงสัยเมื่อคืนคงใช้งานหนักไปหน่อย แต่ดูหน้าลูกสะใภ้อั้วนะ เปล่งปลั่งแจ่มใสจริงๆ อาชงโค คราวหน้าก็อยู่ข้างบนบ้างนะ สงสารเอวลูกชายอั้วด้วย เอาล่ะทุกคน ดูการหมุนที่พลิ้วยิ่งกว่าพลิ้วของอั้วดีกว่า หมุนหนึ่งรอบแล้วนับ วัน! ทู! ทรี! โอ้! โฟว์! ไฟว์! ซิกกกกก!”

เตี่ยนะเตี่ย ทำไมเตี่ยพูดอย่างนั้น เมื่อคืนน่ะลูกชายเตี่ยนอนขดตัวอย่างกับกุ้งหันหลังให้ผมด้วยซ้ำ! ผมเสียหายนะอย่างนี้ โชคดีรึเปล่าที่มาชอบลูกของเตี่ยเนี่ย -*-

“อาซ้อๆ ใช้งางหนักคืออาลายเหลอ แล้วทำไมอาซ้อต้องอยู่ข้างบงล่ะ” ชักเป็นปัญหา เตี่ยพูดอะไรไม่ดูเลยว่ามีเด็กเล็กๆ อยู่ด้วย แล้วน้องพลอยก็เป็นคนขี้สงสัยมากทีเดียว แต่พอไม่ได้คำตอบจากผม น้องก็หันไปถามน้องเพชรที่กำลังหมุนเอวอยู่ข้างๆ

“เจ้เพ้กๆ มังคืออาลาย ทำไมอาซ้อต้องอยู่ข้างบงล่ะ แล้วทำไมเอวเฮียขาถึงใช้งางหนักล่ะ เฮียทำอาลายเหลอ”

“เดี๋ยวเจ้เอาหนังสือให้ดู ตอนนี้เต้นไปก่อน แต่ห้ามบอกม๊าล่ะ เฮียทองก็ด้วย”

“ล่ายค่า”

หนังสือของน้องเพชรนี่ไม่น่าไว้ใจจริงๆ แล้วนี่เมื่อไหร่เตี่ยของพี่ทองถึงจะหยุดทำท่าพลิ้วๆ นั่นเสียที ม๊าก็ไม่เห็นจะห้ามเลย ม๊าเคยรู้สึกว่าคิดผิดบ้างไหมนะที่มีสามีอย่างเตี่ย =O=;

“เตี่ย วันนี้อั้วเป็นคนนำเต้นนะ อย่าแย่งซีนดิ แล้วท่านี้ของเตี่ยน่ะ มันทำร้ายเอวอากงมากเลยนะ กงคร้าบบบ ไหวรึเปล่า กระดูกยังอยู่ครบสมบูรณ์ดีอยู่ม้ายยยย”

“ลื้อนี่มันนนนนน อั้วอุตส่าห์อยู่สุดแถวแล้วเชียว ยังจะเห็นอีกเรอะ!”

พี่ทองกับอากงของเขานี่คงเป็นไม้เบื่อไม้เมาประจำบ้านล่ะครับ แถมเตี่ยของพี่ทองก็ใช่เล่น เขย่งก้าวกระโดดไปหาอากงแล้วทำการดัดหลังให้ทันที

“อาหยกกกกก! อั้วเป็นเตี่ยของลื้อนะ!! ปล่อยอั้วสิวะ!”

“ไม่เอาน่าเตี่ย ช่วงนี้อั้วได้ยินเตี่ยบ่นปวดหลัง สูดหายใจเข้าลึกๆ ลึกกกกกกอีกกกกกก”

“ตายแล้ว คุณคะ ท่านแก่แล้วนะคะ อย่าทำอย่างนั้น” ม๊ารีบเข้าไปห้าม ในขณะที่อาม่ากับพี่ทองหัวเราะเอิ้กอ้ากสะใจ

อะไรของบ้านนี้กันเนี่ย ดูวุ่นวายกันดีจริงๆ =_=;

“อาซ้อๆ ลูนี่นะ” น้องพลอยเรียกให้ผมหันไปมอง ก่อนมือสั้นป้อมของน้องจะทำท่าทางเป็นความหมายประมาณว่า ‘พี่ชงโคน่ารักจัง’ แต่ท่าทางหลังจากนั้นผมแปลไม่ออก

“หมวยจำไม่ล่ายแล้ว แฮ่ๆ” คงมีใครสอนให้น้องพลอยทำ แถมท่าทางตอนจำไม่ได้ก็น่ารักจนผมต้องก้มลงไปหอมแก้ม

“อาซ้อตัวห๊อมหอม เฮียขา หมวยจำไม่ล่ายง่ะ เฮียมาทำให้ลูหน่อย”

อ๋อ พี่ทองสอนเหรอ...ไปสอนตอนไหน ผมก็อยู่กับเขาตลอดนะ ตั้งแต่มาที่บ้านเขา เว้นแต่ว่าช่วงที่ไปคุยกับม๊าก็เท่านั้น

พี่ทองเดินมาตามเสียงเรียกของน้องพลอย เขาก็ยังไม่พูดกับผมเหมือนเดิมนั่นแหละครับ

“จะให้เฮียทำอะไร”

“ก็ที่เฮียสองงาย ที่ทำมืออย่างงี้ง่ะ” น้องพลอยพยายามอธิบาย ในขณะที่พี่ทองเลิกคิ้วมองด้วยสีหน้าเรียบๆ

“อ๋อ หมวยจำได้แค่นั้นเหรอ” พี่ทองถามน้องพลอย

“ใช่ค่า เฮียขาทำให้ลูอีกลอบนะ”

ไม่รู้ว่าสอนอะไรให้กับน้องพลอย แต่พอเห็นภาษามือที่พี่ทองทำครั้งแรก ก็ทำให้ใบหน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นมาทันที...อ่า...นี่มันร้อนยิ่งกว่าแสงอาทิตย์ยามเช้าอีกนะ

‘พี่ชงโคน่ารักจัง มาเป็นอาซ้อของหมวยนะ’

-///- ไม่กี่ครั้งจริงๆ ที่ชีวิตได้รู้จักกับคำว่าเขินอาย

“อาซ้อหน้าแลงล้วย น่าลักจางงง เหมืองมะเขือเทกเลย หมวยชอบมะเขือเทกมากๆ เฮียขาก็ชอบมาก”

และไม่รู้ทำไมพี่ทองถึงต้องยืนยันความชอบมะเขือเทศของตัวเองด้วยการก้มลงมากัดแก้มผมด้วย ต่อหน้าน้องพลอยน้องเพชรเลยอ่ะ น้องพลอยนี่หัวเราะใสๆ ไร้เดียงสามาก แต่น้องเพชรนี่ทำหน้าฟินเลือดกำเดาไหลไปแล้ว

“ใช่ เฮียชอบกินมาก หมวยใหญ่ ลื้อเงยหน้าขึ้นก่อน นอนดึกแล้วต้องตื่นเช้าเลือดกำเดาก็ออกอย่างนี้แหละ อั้วเคยบอกให้ลื้อนอนก่อนสี่ทุ่มไม่เคยจำ” พี่ทองบ่นใส่น้องเพชร แต่เหมือนตอนนี้น้องเข้าสู่โลกนิพพานของตัวเองไปแล้ว ในขณะที่ผมก็รีบเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปช่วยห้ามเลือดกำเดาให้น้องเพชร

เฮ้อ...อยู่กับพี่น้องตระกูลนี้ มีผ้าเช็ดหน้ากี่ผืนก็ไม่พอล่ะครับ พกทีไรตัวเองไม่เคยได้ใช้ -*-

.
.
.

ไม่รู้ว่าอีตาพี่ทองต้องการอะไรจากผู้ชายวัยกำลังโตอย่างผม เล่นสงครามประสาทล่ะเก่งเหลือเกิน ถ้าจะพูดขอโทษผมก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองผิดอะไร เพราะฉะนั้นถึงได้กลับบ้านมาแบบมึนๆ งงๆ แบบนี้ แต่นี่ก็สามวันเข้าไปแล้วที่เขาไม่โผล่หน้ามาให้เห็น มีแต่ข้อความจากไลน์มากวนประสาทแทบทุกชั่วโมง ซึ่งผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป อยากโกรธอยากอะไรก็เชิญเถอะครับ คิดได้ก็คงหายเองนั่นแหละ

เฮ้อ...ว่าแต่...เมื่อไหร่จะหายนะ อยากอยู่ด้วยอีกจัง

“สวัสดีจ้า เราชื่อแมว ยินดีที่ได้รู้จัก นายชื่อชงโคสินะ เราได้ยินรุ่นพี่บอกว่านายพูดไม่ได้”

ผู้ชายตัวเล็กๆ ท่าทางอยู่ไม่สุขคล้ายแมวสมชื่อคนนี้กำลังแนะนำตัวกับผมด้วยท่าทีร่าเริงพร้อมกับชูป้ายชื่อที่คล้องคอให้ผมอ่าน

วันนี้เป็นวันเข้าค่ายแนะนำมหาลัยสำหรับเด็กปีหนึ่งวันแรก ค่ายมีสามวัน จัดขึ้นก่อนเปิดเทอมในสัปดาห์หน้า ผมก็ดีใจอยู่หรอกที่ได้มาทำอะไรอย่างอื่นบ้างนอกจากฟุ้งซ่ายคิดถึงพี่ทองอยู่ที่บ้านตัวเอง แล้วก็คิดไม่ผิดที่มาเพราะมันสนุกมากครับ มันเป็นค่ายรวมที่ไม่ได้แบ่งแยกคณะ พี่สต๊าฟก็ตลกและดูแลดี แถมยังเป็นกันเอง ตอนนี้เก้าโมงพวกเราก็กำลังทำกิจกรรมแนะนำตัวกับเพื่อนๆ กันอยู่ ผมก็ไม่ได้ไปแนะนำตัวกับใครหรอกครับ แค่นั่งเฉยๆ แต่มีผู้หญิงเข้ามาทำความรู้จักด้วยหลายคนเหมือนกัน ผู้ชายก็มีบ้าง และคนตัวเล็กที่ชื่อแมวนี่ก็เป็นรายล่าสุด

“แมวไม่สนใจหรอกว่าชงโคจะพูดไม่ได้ คนเราเป็นเพื่อนกันได้ที่ใจ ฮี่ๆๆ แมวเรียนพยาบาล ชงโคล่ะ อยู่คณะอะไรเหรอ”

ผมชูป้ายชื่อที่มีชื่อเล่นกับคณะที่เรียนเขียนติดไว้ให้แมวอ่าน

“อยู่สถาปัตย์เหรอ! แฟนแมวก็เรียนสถาปัตย์เหมือนกัน คนนั้นไงๆ หล่อไหมล่ะ แมวว่าเขาต้องได้เป็นเดือนคณะแน่ๆ เลย เผลอๆ อาจจะได้เป็นเดือนมหาลัยด้วย เท่จังเลยน้า โบจังเนี่ย”

=_= โบจัง? โบจังเหรอ ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงชื่อโบจังล่ะ มีที่มาที่ไปอย่างไรกันนะ

ผมมองตามสายตาบูชาความรักของแมวไปแล้วก็ทำแค่พยักหน้า อืม...โบจังก็ดูดีอยู่หรอกนะ แต่ดูเซื่องๆ ซึมๆ เหมือนคนเฉื่อยชามากไปหน่อย แล้วพอหันกลับมาดูแมวที่ร่าเริงแจ่มใสดั่งดอกไม้บานแล้วก็พบว่า ไอ้คู่นี้มันต่างกันสุดๆ เลยนี่หว่า

“แต่ที่จริงเขาชื่อโบเฉยๆ น่ะ แมวเติมจังให้เขาเอง เพราะแมวอยากให้ดูเหมือนชื่อคนญี่ปุ่นน่ะ ชงโคว่าน่ารักไหมล่า” ผมพยักหน้าตอบกลับไป ทั้งๆ ที่ในหัวกำลังนึกภาพโบจังที่เป็นเพื่อนไอ้เด็กหัวเกรียนชินจังอยู่ อืม...ถ้ามีน้ำมูกย้อยด้วยนี่จะเหมือนมากจริงๆ

“แล้วนี่ทำไมชงโคถึงเลือกเรียนที่นี่ล่ะ แมวน่ะนะ ตอนที่มีรุ่นพี่ไปแนะแนวที่โรงเรียน ก็คิดจะมาเรียนที่นี่เลย เพราะรุ่นพี่บอกว่าต้องมาดูเดือนมหาลัยที่หล่อที่สุดในประเทศให้ได้! หล่อระดับตำนานน่ะมีที่นี่ที่เดียวเท่านั้น แล้วเขาก็อยู่คณะแพทย์ เป็นพี่หมอที่ทั้งใจดีและอบอุ่นเป็นกันเอง” แมวทำหน้าเพ้อๆ ในขณะที่ผมรับฟังอย่างเงียบๆ อืม...แต่อยากถามนะว่า...ลืมโบจังไปแล้วเหรอ

‘ผมยังไม่เห็นคนหล่อแบบนั้นเลยสักคน แมวคงถูกอำแล้วล่ะ’

“โห! ชงโคพิมพ์เร็วจัง” แมวทำท่าตื่นเต้น เข้ามาประชิดตัวผมแล้วชะโงกหน้าดูหน้าจอมือถือใกล้ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดต่อ “ไม่ถูกอำหรอก มีจริงๆ เดี๋ยวค่ายวันสุดท้ายจะมีงานเฟรชชี่ไนท์ มีประกวดดาวเดือนด้วย เราไปถามรุ่นพี่มาแล้ว พวกเขาบอกว่าพี่หมอก็จะมาด้วยนะ เขาต้องมามอบตำแหน่ง ทั้งๆ ที่ควรจะเป็นเดือนปีก่อนมามอบให้ก็เถอะ แต่ก็นั่นแหละ ใครๆ ก็อยากเห็นผู้ชายที่หล่อระดับตำนานคนนั้นทั้งนั้น”

‘แมวชอบมากเหรอ’

“แมวไม่ได้ชอบ แค่ปลื้ม แมวชอบโบจังคนเดียว ฮี่ๆ โอ้ยย ดีใจจังเลยน้าที่ได้มาอยู่กลุ่มเดียวกับชงโค แมวน่ะมาเรียนที่นี่คนเดียว เพื่อนๆ ที่สนิทไปมหาลัยอื่นกันหมด ดีหน่อยที่โบจังมาเรียนที่เดียวกัน ชงโคดูพวกนั้นสิ ที่อยู่เป็นกลุ่มๆ อ่ะ พวกนั้นเรียนที่เดียวกันมาล่ะ แมวจะเข้าไปพูดด้วยก็ไม่กล้า”

‘แล้วทำไมถึงมาพูดกับผมล่ะ เห็นผมอยู่คนเดียวเหรอ’

“ไม่ใช่ๆๆๆ เพราะชงโคหน้าตาดีต่างหาก ฮี่ๆๆ ล้อเล่นหรอก แมวอยากเข้ามาคุยด้วยนานแล้ว แต่เห็นชงโคท่าทางหยิ่งๆ ไม่พูดกับใคร ไม่เข้าไปทักทายใคร แมวเลยไม่กล้า แต่พอได้ยินเหตุผลจากรุ่นพี่ แมวก็คิดว่าชงโคคงไม่รังเกียจที่จะคุยกับแมวหรอก”

เป็นคนที่พูดตรงไปตรงมาจังเลยนะ =_= ผมไม่ได้หยิ่งนี่นา แค่ไม่ค่อยยิ้มให้ใครก็เท่านั้นเอง

“โบจังๆๆๆ ทางนี้ๆ” แมวส่งเสียงเรียก ทำตาหยีแล้วกระโดดเหยงๆ ในขณะที่โบจังของแมวทำหน้าเซ็งๆ แล้วเดินเข้ามาหา

“บอกกี่ทีแล้วว่าห้ามเรียกโบจัง มันฟังดูปัญญาอ่อน” มาถึงก็บ่นทันทีเลย โบจังสูงกว่าแมวมากครับ แต่คงสูงกว่าผมไม่กี่เซ็นเท่านั้นเพราะผมสูงเกือบร้อยแปดสิบ

“มันน่ารักต่างหาก นี่ๆ แมวมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ อยู่คณะเดียวกับโบจังด้วยล่ะ ชื่อชงโค ชงโคพูดไม่ได้นะแต่ฟังรู้เรื่อง แมวชอบชงโคมากเลยล่ะ โบจังก็ต้องเป็นเพื่อนกับชงโคนะ”

โบหันมามองผม ในขณะที่ผมแค่พยักหน้าทักทายไป

“ยินดีที่ได้รู้จัก นายไม่ต้องไปถือสาไอ้แมวมันหรอกนะ มันก็บ้าๆ ต๊องๆ อย่างนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ผมอยู่ผังเมือง แล้วนายล่ะ”

ผมพิมพ์คำตอบใส่ในมือถือแล้วยื่นให้โบอ่าน ‘ออกแบบอุตสาหกรรม’

“เห็นรุ่นพี่บอกว่าคณะนั้นงานเยอะ ยังไงก็พยายามเข้านะ”

ผมยิ้มรับ ในขณะที่มองแมวกับโบคุยกันงุ้งงิ้งอยู่สองคน แล้วหลังจากนั้นก็ได้ทำกิจกรรมร่วมกับสองคนนี้ไปโดยปริยายครับ มีรุ่นพี่จากหลายๆ คณะมาพูดคุยด้วย ให้เล่นให้ทำกิจกรรมเวียนตามฐาน สอนร้องเพลงของมหาลัย เล่าถึงความอาถรรพ์กับสถานที่สำคัญๆ ต่างๆ มีทั้งที่ช่วยให้เรียนจบ หรือที่ที่ได้แฟนหล่อๆ ซึ่งส่วนมากก็หนีไม่พ้นให้ไปส่องที่โรงอาหารคณะวิศวะนั่นล่ะครับ เพราะเป็นคณะที่มีผู้ชายมากที่สุดในมหาลัย สาวงามก็หนีไม่พ้นคณะอักษรและนิเทศน์ แต่ที่จะพลาดไม่ได้คือต้องได้ยลโฉมของอดีตเดือนมหาลัยผู้เป็นตำนานของคณะแพทย์สักครั้ง ว่ากันว่าถ้าผู้ใดได้เห็นก็จะมีแฟนภายในเวลาสามเดือน อืม...เป็นตำนานที่เพ้อเจ้อจริงๆ

แต่อีกเรื่องที่รุ่นพี่เล่าระหว่างช่วงพักก็คือ...ประธานสโมของคณะสัตวแพทย์ที่ชอบพาวัวมาเรียนด้วย มีคนลือกันว่าวัวตัวนั้นสามารถทำให้คนสลบได้เพียงแค่ได้ยินเสียงของมัน ซึ่ง...ทำให้ผมคิดได้ว่าไอ้เรื่องที่รุ่นพี่ผู้หญิงพากันเล่ามาหลายเรื่องก่อนหน้านี้มัน...โม้ทั้งเพเลย =_=

“แมวเคยเข้าไปอ่านเว็บบอร์ดของมหาลัยล่ะ มีกระทู้หนึ่งลงรูปของประธานสโมคณะสัตวแพทย์กับอดีตเดือนในตำนานด้วย เขาว่าสองคนนี้เข้ารอบด้วยกันทั้งคู่ถึงพี่หมอจะหล่อมากก็เถอะ แต่ความสามารถของประธานสโมคณะสัตวแพทย์น่ะไม่ใช่ย่อยเลย เขาขึ้นแสดงธีมของหนุ่มบ้านไร่ผู้ใช้ชีวิตโดยการสีซอให้วัวฟังไปวันๆ แต่เพลงที่เขาเล่นน่ะ เพราะสุดๆ ทำเอาคณะกรรมการน้ำตาไหลพรากกันทุกคน!” แมวกำลังกระตือรือร้นเล่ารายละเอียดให้ผมฟังมีโบจังนั่งฟุบโต๊ะหลับอยู่ข้างๆ

อืม...ไม่ผิดแน่ ไอ้ประธานสโมบ้าๆ นั่นคงเป็นพี่ทองแหงแซะ

ว่าแต่แมวนี่รู้เรื่องละเอียดจริงๆ แน่ใจเหรอว่าเลือกเรียนถูกคณะ ทำไมไม่ไปเรียนสื่อสารมวลชนล่ะ รู้สึกจะมีพรสวรรค์

“นั่นไงๆ พี่คนนั้นน่ะ ประธานสโมคณะสัตวแพทย์ที่เขาลือกันล่ะ โหววววว ดูรถที่เขาขับสิ เท่ซะไม่มี”

แมว...แมวคงไม่ใช่ติ๊งต๊องธรรมดาแล้ว ถึงได้เห็นว่าจุ๊บแจงที่มีเดซี่ยืนอยู่บนกระบะหลังนั้นเท่ แล้วพี่ทองเขามาทำอะไรที่มหาลัยล่ะ =_=;

“แต่งตัวก็แนวสุดๆ” ตรงไหนที่เรียกว่าแนวเหรอ...ผ้าขาวม้าที่มัดตรงเอวหรือกางเกงผ้าม่อฮ่อมที่ยาวไม่ถึงตาตุ่มนั่น

“โหววว เฮียยยย เพิ่งกลับจากดำนามาหรือไง ทำไมสภาพเป็นงี้เนี่ย” ได้ยินเสียงรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งทักพี่ทองที่กำลังเดินเข้ามาในลานกิจกรรมอย่างไม่อายสายตาใคร

“กูไปเกี่ยวหญ้าให้ลูกสาวมา ว่าแต่เรียบร้อยดีไหม ไอ้โปรดมันบ่นถึงกูรึเปล่า”

“เสี่ยฝากบอกเฮียว่า ให้ระวังลูกสาวเฮียให้ดี ถ้ายังทำให้เสียงานเสียการ เสี่ยเขาจะฆ่าทิ้ง”

“เฮ้ยยย มันกล้าขนาดนั้น! เดี๋ยวๆ เดี๋ยวมันเจอกู แล้วนี่ช่วงพักเหรอ ขอดูกำหนดการหน่อยดิ”

ผมรีบเปลี่ยนโฟกัสมาที่แมวกับโบจังแทน เพราะถึงจะมองพี่ทองไป เขาก็ไม่เห็นผมอยู่ดี คนเยอะขนาดนี้

“หล่อเนอะชงโค” แมวทำตาหยีพลางยิ้มกว้าง

‘โบจังไม่หล่อแล้วเหรอ’

“หล่อสิหล่อ” แมวรีบตอบทันที ส่วนผมก็หัวเราะเบาๆ แมวเป็นคนน่ารักนะ แล้วก็น่าคบด้วย ดีแล้วที่เลือกเรียนต่อมหาลัย ไม่งั้นก็คงไม่ได้เจอแมว

ผมว่าสังคมตอนมอปลายมันแคบมากจริงๆ แต่ที่มหาลัย มีคนหลายรูปแบบให้เลือกรู้จัก ก็มีทั้งดีและไม่ดี แต่ผมว่าผมโชคดีนะที่จู่ๆ ก็ได้รู้จักกับสองคนนี้...ไม่ต้องใช้ระยะเวลานานมากหรอก แค่ไม่รำคาญที่จะอ่านคำตอบของผม ผมก็คิดว่าพวกเขาน่าคบมากแล้ว

ตึ้ง!

ผมก้มลงมองมือถือ ก่อนจะเห็นข้อความไลน์จากพี่ทองเด้งขึ้นมา

‘สนุกไหม’

หันหน้าไปมองพี่ทองก็เห็นว่าเขากำลังมองหน้าจอมือถือเหมือนรอคำตอบอยู่

‘สนุก’

‘นั่งอยู่ตรงไหน’

‘ถามทำไม’

‘ตอบมาเถอะน่า’

‘แถวเกือบสุดท้าย ทางซ้ายมือพี่’

ผมเงยหน้าขึ้นในขณะที่พี่ทองหันมามอง พอสบตากันเขาก็แค่ยักคิ้วส่งมาให้ ก่อนเสียงไลน์จะทำให้ผมต้องละสายตาจากเขา

‘ยิ้มหน่อยดิ’

‘ทำไมผมต้องยิ้ม’

‘โกรธอะไร’

‘พี่นั่นแหละที่โกรธ’

‘ถ้ารู้แล้วทำไมไม่ง้อ’

‘แล้วผมทำอะไรผิด ก็แค่บอกให้พี่รับโทรศัพท์เมียตัวเอง ผมผิดเหรอ ผมทำตามหลักมนุษยธรรม’

‘เคยบอกแล้วนะว่าไม่ให้พูดแบบนี้ นิลไม่ใช่เมียกู’

‘จนกว่าพี่จะหย่ากับเขาได้ ผมถึงจะเลิกคิดว่าเขาเป็นเมียพี่ โอเคไหม’

‘-*- มึงก็เป็นซะแบบนี้ ถ้ากูยังหย่าไม่ได้ กับมึงก็คงไม่ก้าวหน้าใช่ไหม’

‘ใช่ ในเมื่อพี่ขอให้ผมอยู่ข้างๆ ผมก็จะอยู่ แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะไปได้ไกล พี่มีโซ่ล่ามเท้าไว้อยู่นะ อย่าลืม’

‘ไม่ลืม แต่นี่มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ไม่เลยชงโค กูไม่โอเค แค่นี้ล่ะ ตอนเย็นจะไปหา’

เฮ้อ...ผมก็ไม่ได้ชอบใจหรอกนะที่ต้องทำอย่างนี้ แต่พี่ทองก็ต้องเข้าใจบ้างว่า...ยิ่งผมปล่อยตัวปล่อยใจไปมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ว่าพี่ทองรู้สึกยังไง แต่เพราะมันเป็นเรื่องของศีลธรรม พี่ทองไม่ได้รักพี่นิล ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะสามารถมาคบกับผมได้ ทั้งๆ ที่กับพี่นิลก็ยังไม่เคลียร์

ไม่ใช่พี่คนเดียวหรอกนะที่ไม่โอเค...ผมก็ไม่โอเคเหมือนกัน

“ชงโค เป็นอะไรไปเหรอ แมวร้องเพลงให้ฟังเอาไหม จะได้ไม่เครียด แมวร้องเพลงเพราะนะจะบอกให้”
ผมจำต้องวางมือถือลง พยักหน้าให้แมวไปหนึ่งทีก่อนจะหันไปมองพี่ทองที่เดินลิ่วๆ ไปที่รถ แล้วขับออกไป แต่พอแมวเริ่มร้องเพลงผมก็กลับมาสนใจนักร้องจำเป็นตรงหน้าตามเดิม

อืม...เสียงเพราะนะ เพราะกว่าตอนเดซี่ร้อง...นิดเดียว ^^

.........................................To be continue.........................................

เราพาเพื่อนมาให้ชงโคเจอด้วยล่ะ อยากให้น้องมีเพื่อนบ้าง มหาลัยเป็นช่วงเวลาที่อยากย้อนกลับไปมากที่สุด ขอให้สนุกกับชีวิตมหาลัยนะทุกคนนนนที่กำลังจะเริ่มเข้าปีหนึ่ง  :m19:

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้านะคะ ตอนนี้เวลาอัพไม่ค่อยแน่นอนเลย มาดึกบ้าง เย็นบ้าง  :a6: กราบขออภัยบางเวลา ว่าแต่...ชอบพี่ทองกันบ้างไหมคะ  :a9:

คุณกุ้งเชอร์รี่ >> นี่ค่ะ http://ask.fm/TCHONG_K อยากถามอะไรถามได้เลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-05-2014 19:58:28
จองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

******************************
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เดือนคณะหล่อที่สุดในโลกจะเปิดตัวแล้ว >< เขินแทน

พี่ทองตกลงงอนที่หนูชงโคให้รับทอสับอ่ะนะ เห้อออ

แต่พี่ก็มีกุญแจล่ามเท้าอยู่จริงๆนั่นล่ะ เมื่อไหร่นังนิลจะยอมเซ็นเนี่ย ไม่งั้นพี่ทองต้องใช้ไม้แข็งแล้วล่ะ จะได้มาจีบหนูชงโคไวๆ

สู้ๆน้าพี่ทองงงงง


*******************************

ปอลอ คุณนักเขียนไม่เปิด ask.fm บ้างหรอคะ น่าหนุกนะ ให้หนูชงโคมาตอบ 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 23-05-2014 20:11:07
เดือนแพทย์นี่คือพี่มาโปรดใช่มะ  :laugh: น้องแมวน่ารักจัง ชอบๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-05-2014 20:12:17
บ้านพี่ทองนี่ฮาทุกคน 555555555566

แต่เมื่อไหร่นิลจะยอมหย่าให้พี่ทองซะที สงสารชงโค  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 23-05-2014 20:12:58
พี่ทอง ชงโคๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 23-05-2014 20:24:16
ชอบพี่ทองค่าาา  :mew1:
ถึงเฮียแกจะบ้าๆบอๆไปนิด
คิดอะไรไปเองคนเดียวอยู่บ่อยๆก็เถอะ  :laugh:

ตอนนี้ได้แต่หวังว่าพี่ทองจะเคลียร์เรื่องนิลได้เร็วๆ
จะได้แฮปปี้กันทั้งพี่ทองทั้งชงโคนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 23-05-2014 20:26:08
ชงโคตอนอยู่กับพี่ทองดูน่ารักๆใสๆ
แต่พออยู่กับคนอื่นรู้สึกแบบเฉยๆ55ไม่รู้สิ และซีเรียสตลอดเว
แมวพูดเยอะ555 คู่กับคนหน้าเซ็งก็โอเลย
ว่าแต่หล่อระดับตำนาน ถ้าเดาไม่ผิด หนูชงโคได้เจอแล้วด้วย งั้นก็ปูเรื่องกลายๆว่า3เดือนได้มีแฟน ก็คงประมาณ3เดือนสินะสินะสินะ
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 23-05-2014 20:28:26
สรุปว่า พี่ทองก็งอนเอง ง้อเอง ใช่มะ 55555  อนาคต เข้าสมาคม กลัวเมียแน่นอน   อิๆ

ชอบโมเม้นที่ สองคนนี้อยู่ด้วยกันนะ   อย่างตอนที่แล้วก็ทำมงกุฎให้ด้วย น่ารักกกก อิๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 23-05-2014 20:31:14
พี่ทองนี่ ที่สุดของที่สุดแห่งความบ้าแระ 5555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 23-05-2014 20:48:34
อยากบอกว่าเรื่องนี้ แต่ละตอนอ่านเพลินมากๆ เขียนได้ลื่นไหลแทบไม่มีคำผิดเลย ขอชื่นชมจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 23-05-2014 20:51:18
โหยยยยยยยยยยยยยย


หนูก็ไม่โอเคคร้าพี่ทองง!!!!!!!!!!!!! โปรดเอาเดซีมาเป้นตัวประกัน

และก็ไปง้อชงโคด่วน!!!!!!!!!!!!!1

 :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 23-05-2014 20:53:26
เขาจองแมวววว ร้องเพลงเพราะกว่าเดซี่ร้องนิดเดียวด้วยแหละ  ชอบๆ   :m3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-05-2014 20:55:14
พระเอกของคนเขียนทุกคนบอกเลยว่ารักทุกคน ติ่งเลยว่างั้นก็ได้ ถ้าจำได้โดยเฉพาะติ่งเสี่ย 55555



แต่การเป็นติ่งของเค้าคือการไม่เข้าข้างมัน รักมันต้องด่ามัน ฉะนั้น ที่ชงโคทำถูกแล้วลูก ถ้ามันไม่เคลียร์อย่าไปยอมอิพี่ทองลูก แลพถ้ามันช้ามากนัก ก็หาผู้ชายใหม่ลูกง่ายดี

แล้วก็ดีใจด้วยนะน้องแมวเมี๊ยวน่ารักมากกก มีเพื่อนดีๆไว้ปรับทุกข์ ให้สดใสสมวัยซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 23-05-2014 20:58:30
 อยากให้เคลียเรื่องนิลไวๆจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 23-05-2014 21:04:18
เสี่ยโปรดดดดดดดดดดด คิดถึงงงงงงงง  :กอด1:

พี่ทองก็ควรเข้าใจชงโคนะ มันไม่โอเคจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-05-2014 21:05:25
พี่ทองก็หล่อใกล้เคียงกับระดับเสี่ยโปรดเลยเหรอเนี้ย :m13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-05-2014 21:05:59
พ่อพี่ทองฮ่ามากอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 23-05-2014 21:06:39
 :hao7: :hao7: :hao7:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
เสี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย เสี่ยจะออกมาแล้ว
ขอจองตั๋วแถวหน้าไว้รอดูเสี่ยเลยนะ

บ้านพี่ทองนี่มันสุดโต่งกันทั้งบ้านเลยใช่มั้ยเนี่ย  :m20:

พี่ทองรีบๆเคลียร์นะ ถ้าจัดการไม่ได้บอกเสี่ย
เดี๋ยวเสี่ยคงมีวิธีจัดการโหดๆ ให้เองแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 23-05-2014 21:17:19
ฮามากกกกก โอ้ยชอบ ดีใจที่ชงโคมีเพื่อนน่ารักๆ อย่างแมว แมวน่ารักจัง พูดมากสุดๆ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 23-05-2014 21:39:43
แมวน่ารักมากดีจังที่ชงโคมีเพื่อนอย่างแมว ไม่เหงาแน่เพราะพูดตลอดแถมเสียงร้องยังเพราะกว่าเดซี่นิดเดียว พี่ทองเลิกงอนแล้วสินะเพราะชงโคไม่ง้อ แต่ที่ขำที่สุดคือคนที่บ้านของพี่ทองรู้แล้วว่าชงโคคืออาซ้อ แถมน้องเพชรยังฟินซะเลือดกำเดาไหลอีก แหมอนาคตสาววายสินะ ถ้าอย่างนี้แสดงว่าที่บ้านพี่ทองไม่รู้เรื่องยายนิลที่น่ารำคาญสินะ :o8: :-[ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-05-2014 21:42:41
ชะนีนี่ไม่ยอมเลิกราซะที  :seng2ped:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-05-2014 21:49:29
พี่ทองอย่า โทรไม่ติดสิ (ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด)
ปัญหาพี่อย่างหนัก ชงโคยังเข้าใจ นี่อะไรแค่นี้ทำงอน ไม่ไปหา
ไม่เข้าใจน้องเลย มีดีแค่หล่อ รวย ครอบครัวอบอุ่น อ้าวววว นี่มันเป็คแล้วนี่หว่า
ยังงัยก็แล้วแต่ ไปง้อน้องด้วยนะจ้ะ
แมวกับโบดูเข้ากันดีนะ มึนกับเม้าท์


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 23-05-2014 21:53:46
ไม่รู้จะเห็นใจใครดี ระหว่างเฮียทองกับน้องชงโค   :z3:  เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ช่วยกันปลดพันธนาการอันดำมืดออกจากขาเฮียทองให้ได้นะคะ


ดีใจกับชงโคมีเพื่อนแล้ว   o13  จะได้ไม่เหงาเวลามาเรียนมหาลัย ชักอยากจะเจอพี่หมอผู้เป็นตำนานซะแระ   :hao3:  จะได้แฟนภายในสามเดือนจริงหรือเปล่า 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: romeliet ที่ 23-05-2014 21:55:18
เมียมีเมียพี่ต้องมา นี่เมียไม่มาก็เพราะว่าเมียไม่มี #ไม่ใช่ละ
เดี๋ยวเดี๊ยนจัดนังนิลให้ค่ะ ฆ่าหมดกองทิชชู่ให้
จบค่ะ ทางรักราบรื่นปรื๊ดปร๊าด  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-05-2014 22:02:07
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-05-2014 22:10:49
ชอบครอบครัวพี่ทองเฮฮาปาจิงโกะมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-05-2014 22:27:02
ครอบครัวพี่ทองสุดยอดมาก o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 23-05-2014 22:44:01
เฮียทองสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-05-2014 23:08:51
พี่ทองงอนเองต้องหายเองนะจ้ะ เพราะน้องมันไม่รู้ว่าพี่งอนไรมัน จบเนอะะะะ 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 24-05-2014 00:05:04
 ชอบนายเอกมีจุดยืนแบบชงโคมากๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-05-2014 02:26:18
 เป็นปลื้มที่ได้อ่านเรื่องนีี้ แบบว่ามันใช่อะใช่สุดๆไปเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 24-05-2014 03:42:23
พี่ทองแนวตลอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-05-2014 07:25:34
เริ่มเห็นความสุดโต่งของทุกคนในเรื่องนี้แล้วอ่ะ ย้ำว่าทุกคนที่อยู่ในเรื่องนี้ :laugh:
พี่ทองจะเคลียร์ตัวเองได้ไหมนี่ ชงโครออยู่นะ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 24-05-2014 08:21:18
อยากให้มาร (?) ออกไปจากชีวิตรักของพี่ทองกับชงโคซักที

ไม่ชอบมาม่านะคนเขียน .. ขอให้มันจบไวไวเถอะเรื่องผู้หญิงคนนี้  :m13:

ว่าแต่เดือนแพทย์สุดหล่อนั่น .. จะมาเป็นก้างชิ้นใหญ่ของพี่ทองป่ะ  :m28:

อยากให้ชงโคบริหารเสน่บ้างอะไรบ้าง  :m14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 24-05-2014 09:43:01
ตลกตรงเวรนำเต้นแอโรบิก
 :laugh:

ต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผลของตัวเองอะเนอะ
พยายามเข้าใจกันไว้ดีกว่านะทั้ง2คน
 :กอด1:

ปล.เสี่ยจ๋าาาา ตอนหน้าเสี่ยจะมามั้ยยย
 :hao7:
ปล2. คิดถึงน้องปลื้ม #ผิดเรื่องโนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 24-05-2014 09:53:42
ชอบพี่ทองมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ชอบชงโคด้วย
พี่ทองเป็นผู้ชายบ้าๆ เพี้ยนๆ ที่ทำให้ฮามากกก ครอบครัวพี่ทองนี่ตลกมากๆ
ชงโคน่ารัก เป็นคนไม่งี่เง่า ชอบมากๆ
ไม่ชอบนิลเลย ผู้หญิงคนนี้แย่มาก :(((((
อ่านตอนแรกนึกว่าพี่ทองเรียนเกษตร 55 ตกใจมากที่รู้ว่านางเรียนสัตวแพทย์ไม่ได้เข้ากับนางเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 24-05-2014 14:02:38
ชอบครอบครัวพี่ทองมากเลย อบอุ่นเฮฮาไม่เหมือนใครแปลกดี
ชอบพี่ทองตรงงอนเอง ง้อเอง ไม่ท่ามาก
แต่ชอบน้องชงโคมากที่สุด รักพี่ทองอย่างมีสติ รักได้แต่ไม่ผิดศีลธรรม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-05-2014 14:13:15
ครอบครัวนี้เขาน่ารักกันเนาะ

น้องชงมีเพื่อนแล้วดีใจด้วย แถมเพื่อนก็ดูน่ารักดีนะ

ไม่น่าเชื่อว่าพี่โปรดนี่จะเป็นเดือนในตำนานนั่น แต่.....คิดดูอีกทีก็ดีแล้วล่ะที่ไม่ใช่พี่ทอง กร๊ากกกกกกกกกก

รอตอนต่อไป :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 24-05-2014 14:28:25
ชอบอ่ะคะ เฮียทอง เป็นพระเอกแนวประหลาด หาไม่ค่อยได้ 5555

ปล.เค้ายังรอ ตอนพิเศษเสี่ยอยู่น๊า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-05-2014 16:31:07
 o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: mildred698 ที่ 24-05-2014 16:34:48
เยี่ยมเลยๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 24-05-2014 16:51:15
“นั่นไงๆ พี่คนนั้นน่ะ ประธานสโมคณะแพทย์ที่เขาลือกันล่ะ โหววววว ดูรถที่เขาขับสิ เท่ซะไม่มี”

แมว...แมวคงไม่ใช่ติ๊งต๊องธรรมดาแล้ว ถึงได้เห็นว่าจุ๊บแจงที่มีเดซี่ยืนอยู่บนกระบะหลังนั้นเท่ แล้วพี่ทองเขามาทำอะไรที่มหาลัยล่ะ =_=;

ต้องเป็น ประธานสโมคณะสัตวแพทย์รึเปล่า


ดีใจๆที่ชงโคมีเพื่อนน่ารัก ต๊องๆ

ครอบครัวพี่ทองเฮฮาดีนะ อาม่า อากง เตี่ย ม้า น่ารักมากมาย 

น้องเพชร กำลังทำให้น้องพลอยเป็นสาววายที่อายุน้อยที่สุดนะเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 12 : 23/5/2014 (Page. 15)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 24-05-2014 17:47:01
เสี่ยโปรดกับเฮียทองนี้แลจะสนิทกันดีเนอะ555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 24-05-2014 20:02:51
ตอนที่ 13

แม่ครับ...วันนี้สนุกมากเลย เป็นวันที่ดีอีกวันของผม ได้เจอคนดีๆ เพิ่มขึ้นมาอีกสองคน ถึงมันจะยังไม่ทันข้ามวัน และระยะเวลาจะไม่นานพอพิสูจน์ได้ แต่ผมก็คิดว่าพวกเขาโอเคทีเดียว ...คงอย่างที่แม่เคยบอกผมว่า คนเราไม่จำเป็นต้องดูกันให้นาน สำหรับมิตรภาพมันเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อแค่เพียงเราพอใจที่จะลองทำความรู้จัก ...หวังว่าแม่...จะคอยมองดูผมอยู่เสมอนะครับ

ผมปักธูปลงกระถางธูปหน้ารูปของแม่ ก่อนจะยิ้มให้ท่านอีกครั้ง ...สำหรับคนที่อยู่คนเดียวมานานอย่างผม เวลามีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น ผมก็มักจะมาจุดธูปบอกแม่เสมอ เพื่อให้ท่านได้รับรู้ว่าผมอยู่ทางนี้สบายดี...ไม่มีอะไรต้องห่วง

“หิวข้าวววววววววววววว”

=_= เสียงมาก่อนตัวซะอีก พี่ทองเขาเคยนึกบ้างไหมว่าการบุกรุกเข้ามาในบ้านคนอื่นทั้งๆ ที่เจ้าของบ้านยังไม่ได้เชื้อเชิญนี่มันเสียมารยาทมากขนาดไหน

“ชงโคจ๋า เฮียหิวข้าว”

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันหน้ากลับไปเผชิญกับพี่ทองที่เท้าเพิ่งก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้าย แล้วนั่นหอบเกมเพลย์สเตชั่นมาเพื่ออะไร คงไม่ได้จะเอามาเล่นที่บ้านผมใช่ไหม?

“ชงโค มีไรกินบ้างอ่ะ เฮ้ย ทำไมทำหน้าเซ็งอย่างนั้นเล่า ก็บอกว่าเย็นนี้จะมาหา”

‘สามทุ่มครึ่งนี่เย็นบ้านพี่หรือไง มาเอาป่านนี้จะมีอะไรให้กิน ออกไปซื้อที่หน้าปากซอยไป’

จริงๆ เลยผู้ชายคนนี้ ไม่ได้ดูเวลามาก่อนหรือไง บอกจะมาตอนเย็น พอทำกิจกรรมเสร็จผมก็รีบตรงกลับบ้าน มาทำกับข้าวรอ แต่ดันมาเอาป่านนี้ ผมคงเรียกอาหารที่เททิ้งไปแล้วคืนมาให้ได้หรอก

“ก็อาบน้ำให้เดซี่ เสร็จก็พาอาม่าไปซื้อของ จากนั้นม๊าก็โทรมาให้ไปเฝ้าร้าน อยู่จนร้านปิดก็กลับบ้านไปอาบน้ำแล้วก็มาที่นี่เลย” พี่ทองรายงานเป็นฉากๆ ในขณะที่มือก็ต่อเครื่องเกมเข้ากับทีวี “คืนนี้นอนด้วยนะ”

ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าเขาเตรียมตัวจะมานอนที่นี่ ก็เล่นใส่ชุดนอนพร้อมกับหนีบหมอนชินจังมาด้วยขนาดนั้น เฮ้อ ผีเข้าผีออกจริงๆ พี่ทองเนี่ย เมื่อวานยังไม่พูดไม่จากับผมอยู่เลยแท้ๆ

ผมเดินไปนั่งที่โซฟา ในขณะที่พี่ทองต่อเครื่องเกมเสร็จก็เข้าโหมดต่อสู้ทันที เห็นดังนั้นผมเลยสะกิดไหล่ให้หันกลับมาคุยกันก่อน

“มีไร” ยังมีหน้ามาถาม -_-

‘จะกินไหมข้าว ถ้ากินก็ยังไม่ต้องเล่นเกม’

พี่ทองหน้ายุ่ง เอนหลังมาแนบกับโซฟา ก่อนจะวางคางลงบนขาของผม จนผมสะดุ้งโหยงเพราะไม่ชินกับการที่มีใครมาสัมผัสแบบนี้

“ตกใจเหรอ” พี่ทองถามยิ้มๆ แนบแก้มลงแทน พลางเหลือบตาขึ้นมองหน้าผม

‘ไม่น่าถาม แล้วพี่จะกินข้าวอยู่ไหม’

“ก็มึงบอกไม่มีไรกินแล้วนี่”

‘ผมบอกให้พี่ไปซื้อที่หน้าปากซอย’

พี่ทองบู้ปากเหมือนเด็กๆ ก่อนจะงับขาผมจนผมต้องตบไหล่เขาอย่างลืมตัว

“รุนแรงตลอด -*-”

‘ใครให้ทำอะไรบ้าๆ’

“ก็อยากใส่กางเกงขาสั้นทำไม ขาขาวๆ อดใจไม่ไหว”

เฮ้อ...พี่ทองนี่เป็นมนุษย์ที่อยู่ด้วยแล้วเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจจริงๆ

‘ประเด็นตอนนี้คือเรื่องปากท้องของพี่ ตกลงจะกินไม่กิน’

“อยากกินแต่ขี้เกียจ”

‘งั้นก็ไม่ต้องกิน ผมจะไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำกิจกรรมที่มอแต่เช้า’

“เฮ้ย อย่าเพิ่งนอนดิ อุตส่าห์เอาเกมมาเล่นด้วยกัน”

‘ผมไม่เคยบอกพี่สักคำว่าอยากเล่น’

“เออๆ กูเล่นคนเดียวก็ได้ ไปไหนก็ไปเถอะ”

แล้วพี่ทองก็หันกลับไปเล่นเกมจริงๆ ความจริงผมก็ไม่อยากสนใจเท่าไหร่ แต่คงนอนไม่ได้ถ้าปล่อยเขาไว้ในสภาพนี้ คนบ้าไม่ใช่อมตะนะครับที่อดข้าวแล้วจะไม่ตาย ถึงมันจะแค่มื้อเดียวแต่มันก็เสี่ยงที่จะทำให้เริ่มเป็นโรคกระเพาะ โอเค ผมรู้ว่าผมคิดมาก แต่ผมก็แค่เป็นห่วงเขา

ดึงแก้มพี่ทองอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเดินเข้าห้องมาหาเสื้อแขนยาวเพื่อจะใส่ออกไปข้างนอก ก็ถ้าของสดในตู้เย็นไม่หมด ผมก็คงเข้าครัวทำให้เขาไปแล้วล่ะครับ ผมเดินไปสะกิดพี่ทองก่อนจะแย่งจอยเกมมาถือไว้ แล้วกด Pause ก่อนที่ตัวละครในเกมของพี่ทองจะโดนปีศาจงาบหัว

‘ผมจะพาไปกินข้าว’

“ขอเล่น mission นี้ให้จบก่อนดิ”

‘เดี๋ยวผมมาเล่นด้วย แต่ตอนนี้ไปกินข้าวก่อน’

พี่ทองยิ้มกริ่มทันที ก่อนจะรวบตัวผมเข้าไปอยู่ในอ้อมแขน

“ตอนนี้ไม่อยากกินข้าวแล้ว...อยากกิน...ชงโค” คำพูดของพี่ทองทำให้ผมขืนตัวออกมา ก่อนจะมองหน้าเขานิ่งๆ

‘ในกระเป๋าเสื้อผมมีคัตเตอร์’

พี่ทองเชิดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาคงไม่เชื่อ แต่พอผมล้วงออกจากกระเป๋าเพื่อโชว์ให้เขาดู เขาก็ยกมือยอมแพ้ทันที

“ไม่ดีนา...เป็นเด็กเป็นเล็ก เล่นของมีคม”

‘ผมไม่ได้เล่น ...ตอนนี้ก็อยากแทงคนขึ้นมาจริงๆ สักครั้งเหมือนกัน’

“โหดร้ายว่ะ แต่ตายหลังขึ้นสวรรค์ก็ยอม”

อยากตบกะโหลกเพื่อสั่นสะเทือนสมองของพี่ทองจริงๆ แต่ก็กลัวมันจะเป็นการข้ามรุ่นไป เลยยอมสะกดอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองไว้ แล้วพยายามดึงเขาให้ลุกขึ้น

“เดี๋ยวๆ หยิบกุญแจรถก่อน”

น่าแปลก เท่าที่เคยเห็นมาพี่ทองไม่เคยเอากุญแจออกจากจุ๊บแจงเลยครับ เพราะที่นั่งฝั่งคนขับจะเปิดกระจกไว้ตลอดเลยไม่ต้องกลัวว่าประตูจะเปิดไม่ได้ แล้วเชื่อไหมว่าระบบความปลอดภัยต่ำขนาดนี้แต่ก็ไม่มีโจรคนไหนขโมยไปสักคน -_-

“ป่ะ พร้อมละ”

พอลงบ้านมาได้ความสงสัยของผมก็หายไปเพราะที่ต้องหยิบกุญแจรถเพราะวันนี้พี่ทองไม่ได้ขับจุ๊บแจงมาที่บ้าน ไม่มีแม้แต่เงาของเดซี่ มีเพียงออดี้สีดำที่เคยเห็นจอดอยู่ที่โรงจอดรถบ้านเขาเท่านั้น

‘ทำไมไม่พาเดซี่กับจุ๊บแจงมาด้วยล่ะวันนี้’

“ก็พรุ่งนี้จะไปส่งมึงที่มอ”

‘จะไปส่งผมเหรอ’

“อืม เพราะพรุ่งนี้กูต้องไปช่วยรุ่นน้องเตรียมงานเฟรชชี่ไนท์ด้วย”

‘ก็แล้วทำไมไม่เอาจุ๊บแจงมา จะได้พาเดซี่มาด้วย คืนนี้มันต้องนอนคนเดียว คงเหงาแย่’

“ไม่เหงาหรอก เตี่ยรับปากจะนอนเป็นเพื่อนให้ อีกอย่าง...มึงไม่อายเหรอที่จะนั่งรถเก่าๆ”

‘พี่ไม่เห็นอายเลย แล้วผมจะอายทำไม’ ที่ตอนไปส่งผมถึงหน้าเสาธงโรงเรียนท่ามกลางสายตานักเรียนนับพัน ยังไม่เห็นจะคิดมากเลย ตอนนี้มาคิดอะไรขึ้นมา

“ก็อยากให้คนอื่นอิจฉามึงไงว่าได้แฟนทั้งหล่อทั้งรวย”

‘มั่วตลอด ยังไม่ได้เป็น’

“งั้นก็เป็นซะสิ ^^”

ผมตีไหล่พี่ทองไปสองทีโทษฐานที่ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย ก็รู้ว่ายังเป็นไม่ได้แล้วก็มาอ่อยตลอด -*-

ขึ้นมานั่งบนรถได้ พี่ทองก็หันมาช่วยคาดเข็มขัดนิรภัยให้ ก่อนจะแย่งรีโมทไปกดเปิดประตูรั้ว

“นั่งสวยเฉยๆ ก็พอ เดี๋ยวเฮียจัดการเอง” พูดพลางฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปหนึ่งที พอผมจะตีกลับเขาก็ชี้นิ้วปรามไว้จนผมต้องลดมือลง

“ถ้าตีอีกคราวนี้ปล้ำจริงๆ นะ”

‘ผมก็มีมือมีเท้า สู้ตายแน่ๆ’

“คิดว่าสู้ได้? แรงของเฮียขนาดเดซี่ยังยอมแพ้มาแล้วนะ อยากลองเหรอ”

มะ...ไม่... ถ้าขนาดเดซี่ยังยอมแพ้ ผมคงไม่รอดล่ะครับ ถึงลึกๆ ในใจจะรู้ว่าเขาโม้ก็เถอะ แต่ก็...ไม่ลองเสี่ยงหรอกนะ ใครจะรู้ว่าคนบ้าสามารถทำอะไรได้บ้าง -*-

ในขณะที่รถกำลังขับพ้นออกจากบริเวณบ้าน แสงไฟจากรถอีกคันก็สาดส่องเข้ามาก่อนที่รถของพวกผมจะถูกขวางทางไว้ พี่ทองหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ในขณะที่ผมจับมือเขาไว้ไม่ให้ลงจากรถไปเผชิญหน้ากับเจ้าของรถมาสด้าสามสีขาวที่ลงมายืนพิงกระโปรงรถอย่างท้าทาย

‘เดี๋ยวผมไปพูดกับเขาเอง พี่อยู่ในรถนี่แหละ’

พี่ทองมองหน้าผม “มึงรู้จัก?”

ผมพยักหน้าหน้า ก่อนจะเปิดประตูรถ พอกำลังจะก้าวลงพี่ทองก็จับแขนไว้

“มันเป็นใคร”

‘คนข้างบ้าน’

พี่ทองทำหน้าสงสัย แต่ก็ยอมปล่อยมือจากแขนของผม ผมเดินลงจากรถไปหาบิ้วที่อยู่ในชุดนักศึกษา ใบหน้าแดงเล็กน้อย ตาเยิ้มๆ เหมือนคนเมา

“ชงโค...จะออกไปไหนเหรอ” เสียงเล็กๆ หวานๆ ที่ผมไม่ได้ยินมาสักพักดังมาจากเจ้าของร่างที่ยืนไม่มั่นคง ซวนเซจะล้มจนผมต้องเข้าไปประคอง พอบิ้วตั้งตัวได้แล้วผมก็รีบขยับออกห่าง มายืนรักษาระยะไว้ตามเดิม

‘ทำไมเมาแบบนี้’

“ชงโคสนใจด้วยเหรอว่าบิ้วจะเป็นยังไง...ชงโคไล่บิ้ว ไม่อยากเจอบิ้ว แต่บิ้วก็ยังอยากเจอ บิ้วคิดถึง บิ้วทนไม่ได้อีกแล้ว อยากเจอ...อยากมาอยู่ใกล้ๆ ชงโคอย่าไล่บิ้วไปไหนเลยนะ บิ้วจะทำตัวดีๆ ไม่ทำให้ชงโครำคาญอีกแล้ว”

มันไม่เกี่ยวเลยว่าบิ้วจะทำตัวแบบไหน...เพราะความรู้สึกของผมมันก็ไม่มีวันเปลี่ยน

“ชงโค บิ้วรักชงโค รักจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว...”

‘เมามากแล้วนะ กลับบ้านไปเถอะ ผมจะออกไปกินข้าว’

ผมสงสารนะ...แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ในเมื่อผมไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกของคนตรงหน้าได้

บิ้วขยับเข้ามาใกล้ผม แขนเล็กๆ โอบรอบคอผมไว้และพยายามโน้มใบหน้าของผมให้ก้มลงต่ำ ผมพยายามขืนตัว เห็นสีหน้าที่ผิดหวังของบิ้วแล้วก็อดรู้สึกผิดไม่ได้...ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ใครต้องเจ็บ เพราะผมรู้ว่าความผิดหวัง...มันทำให้รู้สึกแย่ขนาดไหน แต่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้...

“ชงโค จะไปกันได้หรือยัง” เสียงเข้มๆ ของพี่ทองดังมาจากข้างหลัง ทำให้ผมพยายามผละตัวออกจากบิ้วที่ยังคงกอดผมไว้แน่น ใบหน้าที่ซบลงกับอกผมเหมือนไม่ต้องการจะรับรู้สิ่งอื่นใดอีก

“ชงโค!”

พี่จะตะคอกทำไมเล่า ไม่เห็นเหรอว่าผมพยายามขืนตัวออกขนาดไหน

“คุณครับ ช่วยปล่อยแฟนผมได้ไหม เรากำลังจะออกไปทานข้าว แล้วคุณก็กำลังขวางทางพวกเราอยู่” เสียงของพี่ทองดังใกล้มาก ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาประชิดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ทำให้ผมหลุดออกจากการกอดรัดของบิ้วและเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาได้
เชื่อแล้วว่า...แรงเยอะจริงๆ

“แกเป็นใคร! แฟนเหรอ! เรื่องอะไรกัน ไม่จริงใช่ไหมชงโค ไม่จริงใช่ไหม...”

ผมเกือบจะพยักหน้าตอบกลับไป แต่แรงกดดันจากสายตาของพี่ทองก็ทำให้ต้องอยู่นิ่งๆ ...ไม่เคยเห็นเขาโกรธมากขนาดนี้เลย พี่ทองตอนที่ดูบ้าบอยังน่าเข้าใกล้มากกว่าเสียอีก

“ช่วยเอารถออกไปด้วยครับ มันขวางทาง”

“ไม่จริง!!! ไม่จริง!!! แกโกหก ชงโค...ชงโคบอกบิ้วสิว่ามันไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม...ฮืออออออ ชงโค...บิ้วรักชงโค ได้ยินไหม บิ้วรักชงโค รักบิ้วบ้าง...รักบ้างนะ ขอร้อง...”

ผมไม่รู้จะทำยังไงให้บิ้วเลิกรักผมได้ ทั้งๆ ที่บิ้วก็รู้ว่าผมไม่เคยรู้สึกอะไรด้วยแล้วทำไมยังไม่ยอมตัดใจ ทำไมถึงยังต้องเจ็บปวดเพราะผมอีก... ผมไม่อยากสงสาร...ไม่อยากต้องรู้สึกแบบนี้ เพราะบิ้วเป็นลูกของผู้หญิงคนนั้น แต่มันก็อดไม่ได้ ...ถ้ามีคนต้องเจ็บปวดเพราะผมขนาดนี้ ผมจะทนดูอยู่เฉยๆ ได้ยังไง

พี่ทองเหมือนจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร เพราะเขายกมือขึ้นปิดตาผมไว้ ในขณะที่แขนก็กอดรัดตัวผมไว้แน่น

“ไม่ต้องมอง...รู้ไหมว่าความสงสารมันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร มึงเป็นของกู...ชงโค กูไม่อนุญาตให้ใครมายุ่งด้วยทั้งนั้น” เป็นครั้งแรกที่พี่ทองใช้น้ำเสียงเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยความจริงจังแบบนี้กับผม เป็นคำสั่งที่เหมือนโซ่เหล็กแข็งแรงใช้พันธนาการทั้งตัวและใจของผมไว้ไม่ให้หนีไปไหน

“ผมจะนับถึงสามนะ ถ้าคุณยังไม่เอารถออกไป ผมจะขับชนจริงๆ”

“ปล่อยชงโคนะ...ชงโคไม่ใช่ของแก ปล่อยนะ...อย่าแตะต้อง...แกไม่มีสิทธิ์”

พี่ทองหัวเราะด้วยเสียงเย็นๆ เขาปล่อยมือที่ปิดตาผมออก ก่อนจะก้มลงมาจูบผม ลิ้นร้อนๆ ที่แทรกเข้ามาทำให้เสียงกรีดร้อง    ของบิ้วค่อยๆ เบาลงไปทุกที

ผมไม่ชอบ...พี่ทองที่เป็นแบบนี้ เขาน่ากลัวและดูเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของใครเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไม...จูบของเขาถึงร้อนแรงมากกว่าทุกครั้ง

“ผมมีสิทธิ์ และมีมากกว่าที่คิดด้วย แล้วอย่ามายุ่งกับแฟนผมอีกนะ ไม่งั้นเจอดีแน่ ไปชงโค ไปกินข้าว”

ผมถูกลากมาที่รถทั้งๆ ที่ยังมึนงง บิ้วยังคงทรุดตัวนั่งร้องไห้อยู่ที่เดิม แต่พอผมหันกลับไปมองเป็นครั้งที่สองก็ถูกพี่ทองบีบแขนจนเจ็บ เขาเปิดประตูรถแล้วดันผมให้เข้าไปนั่ง ก่อนตัวเขาจะขึ้นมานั่งประจำที่คนขับอย่างรวดเร็ว ผมมองไปทางบิ้วอย่างหวั่นใจ เพราะพี่ทองดูเหมือนจะหงุดหงิดมากและพร้อมชนได้ทุกเมื่อ เขากดแตรรถเสียงดัง บิ้วสะดุ้งโหยง รีบลนลานขึ้นรถ และในไม่กี่นาทีที่ออดี้ของพี่ทองจะพุ่งเข้าชน รถของบิ้วก็ขับออกไปโดยเร็ว ในขณะที่ผมหัวใจแทบหยุดเต้นเพราะมันพลาดไปแค่นิดเดียวเท่านั้น

“นึกว่าจะได้ลองกันชน อุตส่าห์แต่งมาแพง หึหึ”

ผมเหลือบมองหน้าพี่ทองก่อนจะถอนหายใจออกมา ...นี่ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกเหรอ เกือบเสยท้ายรถคนอื่นเขาแล้วนะ!

“ไม่ต้องมามอง เดี๋ยวมีเคลียร์ยาวแน่”

อยากรู้อยู่หรอกว่าต้องเคลียร์อะไร แต่พี่ทองในโหมดเมื่อกี้ก็น่ากลัวซะเหลือเกิน ไว้ให้เขาอารมณ์เย็นกว่านี้ดีกว่า

เฮ้อ...ไม่คิดว่าจะโมโหน่ากลัวขนาดนี้เลยน้า เดซี่เคยเจอเขาโหมดนี้บ้างไหมนะ อยากรู้จริงๆ

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 24-05-2014 20:03:22
แต่หลังจากพี่ทองซัดก๋วยเตี๋ยวไปสองชามใหญ่ๆ รวมทั้งข้าวมันไก่ต้มพิเศษอีกหนึ่งจาน เขาก็อารมณ์ดีขึ้นแล้วกลับมาเป็นคนสบายๆ ชิวๆ เหมือนเดิม ตอนนี้ก็นั่งพิงหัวกับขาของผมเล่นเกมอยู่ ส่วนผมก็ต้องมานั่งเล่นกับเขาล่ะครับเพราะรับปากไว้แล้ว

“ชงโค มึงอย่าเพิ่งเดินไปตรงนั้นดิ ให้กูไปก่อน” อัศวินผู้บุกเบิก เพลเยอร์นามทองคำเอกบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผมจำเป็นต้องถอยกลับมาให้เขาเดินนำไป ก็มัวแต่เดินชิวๆ อยู่นั่นแหละ นี่เกมนะครับ ต้องรีบพิชิตภารกิจ ไม่ใช่ชีวิตจริงที่จะมาเอ้อระเหยมองน้ำตกตามข้างทางได้ -_-

อยู่เล่นเกมกับพี่ทองจนเกือบเที่ยงคืนก็ยังพิชิตไม่ได้ ผมเลยขอตัวไปนอนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำกิจกรรม พี่ทองก็ยอมแพ้เหมือนกัน ถึงได้ตามผมเข้ามาในห้องนอนต้อยๆ

“ตั้งนาฬิกาปลุกด้วยนะ” พี่ทองบอกก่อนจะกระโดดขึ้นเตียง

ผมพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำมาล้างหน้า จากนั้นก็ทาครีมก่อนนอน พี่ทองก็ยังไม่นอนหรอกครับ เห็นนอนเล่นมือถืออยู่ ได้ยินเสียงถ่ายรูปดังแชะหลายๆ ที แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

“ชงโค เมื่อไหร่จะมานอนเนี่ย”

อ้าว รออยู่เหรอ =_=

ผมรีบทาครีมให้เสร็จ ก่อนจะปิดไฟกลางห้องเหลือไว้แต่ไฟตรงหัวเตียง

“สมัคร IG รึยัง” พี่ทองถาม ขยับตัวเข้ามาใกล้ ในขณะที่ผมส่ายหน้าแล้วสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม เห็นพี่ทองที่นอนอยู่บนหมอนใบเดียวกันกำลังตั้งอกตั้งใจมองหน้าจอมือถือผมก็เลยขยับเข้าไปใกล้เขาอีกนิดเพื่อจะดูด้วย

“ให้พิมพ์ตอบไปว่าไง?” พี่ทองถามเมื่อเห็นว่าผมกำลังดูรูปเดียวกับเขาอยู่ มันเป็นรูปที่ผมกำลังนั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก สะท้อนภาพพี่ทองที่ยกมือถือขึ้นถ่ายด้วย แต่คำถามของเขามันเกิดจากคำถามนับร้อยคำถามใต้ภาพที่ถามว่า...คนในรูปเป็นใคร

“ว่าที่แฟนดีไหม”

ผมเหลือบมองหน้าพี่ทอง ลังเลอยู่สักพัก ก่อนจะใช้ภาษามือบอกเขาไปว่า ‘แล้วแต่พี่’

เห็นใบหน้ายิ้มๆ อารมณ์ดีแบบนี้แล้วแทบนึกภาพที่เขาโมโหเมื่อกี้ไม่ออกเลย อ่า...แล้วนั่นหน้าบึ้งทำไมอีกนะ ผมเห็นแอคเค้าท์เจ้าของคอมเม้นที่ทำให้พี่ทองหน้าบึ้งแล้วก็ต้องเข้าใจทันที

‘ล่อลวงเด็ก // เพลาๆ นะมึง พรุ่งนี้น้องต้องทำกิจกรรม แล้วมึงก็ต้องแบกหน้ามาช่วยงานพวกกู ไม่โผล่หัวมาเดซี่ลูกสาวมึงมีผัวสิบตัวแน่’

“ไอ้เหี้ยโปรดนี่คบไม่ได้จริงๆ นิสัยเสีย ชอบขู่คนอื่น มึงดูดิ พอมันมาเม้นทีไร แย่งความนิยมกูทุกที”

พี่ทองบ่นพลางพิมพ์ด่าพี่หมอโปรดไปด้วย ก่อนจะหันมาถามผมที่กำลังจะเคลิ้มหลับอีกว่า

“ระหว่างกูกับไอ้มาโปรด ใครหล่อกว่ากัน” เป็นคำถามที่อยากให้ตอบตามมายาทหรือเปล่านะ...แต่ผมว่าคนอย่างพี่ทองก็รับความจริงได้อยู่แล้วล่ะ

‘พี่หมอหล่อกว่า’

“ต้องตอบว่ากูหล่อกว่า ห้ามตอบอย่างอื่น”

‘มีงี้ด้วย แล้วจะพี่จะถามให้มีตัวเลือกทำไม ถ้าเลือกตอบอย่างอื่นไม่ได้’

“ปกติก็ต้องตอบว่าคนที่ตัวเองชอบหล่อกว่าอยู่แล้วไม่ใช่รึไง”

ผมหัวเราะเบาๆ แล้วยกมือดึงแก้มพี่ทอง ก่อนจะใช้นิ้วคลึงคิ้วของเขาให้เลิกขมวด

‘คนที่ผมชอบเหรอ...ใครล่ะ’

พี่ทองจับมือผมเอาไปแนบกับแก้มตัวเอง “ก็คนที่นอนอยู่ข้างๆ ไม่ใช่เหรอ”

‘ผมก็เคยบอกพี่แล้วนะว่าผมไม่เคยพูดสักคำว่าชอบพี่’

ใช่สิ...ไม่เคยพูดนะ เพราะผมพูดไม่ได้ ฮ่าๆๆ แต่เห็นสีหน้าที่โคตรมั่นใจของพี่ทองแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากยอมรับว่าชอบเขา มันรู้สึกว่าถ้าผมบอกชอบไปแล้วเขาจะครองโลกได้อย่างนั้นแหละ น่ากลัว -_-

“มึงอดใจไม่ไหวหรอก กูอ่อยขนาดนี้ แถมผู้ชายโปรไฟล์ดีๆ อย่างกูมึงจะหาที่ไหนได้อีก”

‘มีเยอะเลยนะ แถมไม่บ้าเหมือนพี่ด้วย’

“โวะ อย่าขัดดิ!”

‘ความจริงนี่รับไม่ได้หรือไง’

“มันไม่ใช่ความจริงไง มึงดูอย่างไอ้มาโปรด โปรไฟล์มันดี แต่นิสัยมันไม่ดี ถ้าเผลอไปคบกับมันนะมีช้ำใจตาย แฟนเป็นโหลกิ๊กเป็นร้อย ไอ้เมลวิศวะก็ใช่ย่อย ถ้ามีใครมาพูดให้ฟังว่ามันดีอย่างงู้นอย่างงี้มึงอย่าไปเชื่อ ไอ้หล่อๆ รวยๆ มีรถหรูๆ ขับน่ะ เจ้าชู้ทุกคน ต้องอย่างกู ไม่เจ้าชู้ จริงใจ รักใครรักจริง”

‘นี่ขนาดไม่เจ้าชู้ รถหรูก็ไม่มีขับ จูงวัวไปๆ มาๆ ทำตัวบ้าๆ ไปวันๆ ยังมีเมียเป็นตัวเป็นตน แล้วยังมีที่ผมไม่รู้อีกกี่คนล่ะหืม พี่น่ะหนักกว่าพวกเขาอีกนะ’

“ขุดเรื่องนี้มาพูดอีกละ”

พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ ผมก็เลยต้องยิ้มให้ แล้วก็ขยับเข้าไปกอดเขาไว้อย่างเอาใจ

“เด็กบ้านี่ ตบหัวแล้วลูบหลังกู”

ถึงจะบ่นแต่ก็ยอมยกแขนมาโอบรอบตัวผม พี่ทองหัวเราะเมื่อโดนผมงับเข้าที่ต้นคอเบาๆ ...เขาอารมณ์ดีขึ้นแล้วสินะ

“ฝันดี ไว้จะเข้าไปปล้ำในฝันนะ” พี่ทองบอกพร้อมกับจูบที่หน้าผากของผม

รู้สึกดีจริงๆ...ที่มีพี่อยู่ใกล้ๆ อย่างนี้

พี่ทอง...ถ้าเป็นในฝัน...ผมอาจจะสมยอมก็ได้นะ อย่าลืมเข้ามาล่ะ ^^

.
.
.

“ชงโคโอโอโอโอ อรุณสวัสจ้า” แมวเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสดีจริงๆ ขนาดแดดส่องเปรี้ยงๆ ร้อนตับแตกอย่างนี้ก็ยังสามารถยิ้มร่าได้ ในขณะที่โบจังยืนนิ่งๆ สังเคราะห์แสงอยู่ข้างๆ

“เป็นไงๆ เมื่อคืนหลับสบายดีไหม แล้วนี่! แมวมีคำถามล่ะ!” แมวกระตือรือร้นคุยกับผมเหมือนทุกที ก่อนจะยื่นมือถือมาให้ผมดู

“เมื่อวานตอนสองทุ่ม แมวได้แอคเค้าท์ไอจีของพี่ทองคำเอกมาจากรุ่นพี่ล่ะ แล้วแมวก็กดฟอลโล่ไป ทีนี้!! ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ตอนที่แมวเช็คไอจีก่อนนอน แมวก็เจอล่ะ!! รูปนี้!! คืออะไรเหรอชงโคจ๋า คบกันอยู่ใช่ม้ายยยยยยย กับคนหล่อสุดแนวคนนั้นอ่ะ เมื่อกี้แมวเห็นชงโคเดินมาพร้อมพี่เขาด้วย ยังไงเหรอ ยังไงเหรออออ” แมวกระโดดไปรอบๆ ในขณะที่ผมได้แต่ยกมือเกาหัวตัวเองอย่างไม่รู้จะให้คำตอบยังไง

“ชงโคโชคดีจังเลย ยังไงแนะนำให้แมวรู้จักด้วยนะ ฮี่ๆ”

เอาเถอะ ไม่ต้องปฏิเสธหรอกครับ ยังไงก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว เมื่อกี้ตอนเดินมาพร้อมพี่ทองก็มีคนมองเหมือนกัน แต่รุ่นพี่ปีหกอย่างพี่ทองไม่มีน้องๆ คนไหนปีนเกลียวล้อเลยสักคน อืม...ถึงเขาจะดูบ้าๆ แต่รุ่นน้องก็เคารพเขามากนะครับ แล้วทำไมเวลาอยู่กับผม ไม่ทำตัวให้พึ่งพาได้เหมือนอย่างที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นบ้างนะ

“ไปเร็วชงโค รุ่นพี่เรียกรวมแล้ว วันนี้จะได้เจอพี่หมอไหมนะ พี่ทองคำเอกก็ได้เจอแล้ว...หวังว่าวันนี้จะโชคดีคูณสอง”

“ขอให้โชคร้าย” โบจังที่เดินอยู่ข้างๆ แมวพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“ปากเสีย”

“พูดจริงๆ แมวน่ะต้องโชคร้ายแน่นอน ไปกันเถอะชงโค อย่าไปอยู่ใกล้นะ เดี๋ยวจะพลอยโชคร้ายไปด้วย”

“โบจังนิสัยไม่ดีเลย!! ชงโคอย่าทิ้งแมวนะ”

ถ้าผมทำตัวน่ารัก คลอเคลียออดอ้อนได้เหมือนแมวสักครึ่งพี่ทองจะมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนเหมือนอย่างที่โบจังมองแมวอยู่ไหมนะ...

ผมมานั่งเรียงแถวรวมกับคนอื่นๆ มีแมวนั่งอยู่ข้างหน้าและโบจังนั่งอยู่แถวข้างๆ เวลานี้ก็เป็นกิจกรรมสันทนาการที่พวกรุ่นพี่จะให้น้องๆ ออกไปแสดงความสามารถกันล่ะครับ เมื่อวานผมโชคดีที่ไม่ถูกเรียก แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกว่าตัวเองจะไม่โชคดีเหมือนเมื่อวาน

“ขออาสาสมัครออกมาเล่นเกมหน่อยเร้ววววววววว” ผมล่ะเบื่อคำว่าอาสาสมัครจริงๆ เพราะถึงมีคนกล้าอาสาพวกรุ่นพี่ก็ยังเข้ามาจับในแถวออกไปอยู่ดี แถมถ้าอาสาสมัครหน้าเดิมๆ นี่มีบอกไม่เอาด้วยนะ =_=;

“เอ้า! เร็วเข้า! กลุ่มจำปามันไม่มีคนกล้าเลยรึไง!! ยกมือให้พวกพี่ๆ ชื่นใจหน่อย อย่าให้แพ้กลุ่มอื่นนนน”

กลุ่มอื่นเขาก็ทำกิจกรรมอยู่ตั้งไกล ไม่ต้องไปกลัวแพ้หรอก เพราะกว่าจะรวมกันอีกทีก็ตอนที่ต้องไปกินข้าวโน่นแหละ แต่ตอนพักกินข้าวก็ไม่ได้จะให้พักจริงๆ หรอกครับ มีเกมให้เล่นอีก แถมความน่าอายจะพุ่งสูงขึ้นไปอีกเท่าตัวเพราะจำนวนคนจะเยอะกว่านี้มากเลย ผมน่ะ...ตั้งแต่เข้าเรียนมา กิจกรรมอะไรก็ไม่เคยทำ เต้นก็ไม่เคย ยิ่งให้ไปทำท่าน่าอายแบบนั้นยิ่งไม่เคยเข้าไปใหญ่ ...ให้ไปยืนเป็นเป้าสายตาของคนมากมายอย่างนี้...ผมไม่ค่อยถนัด

“น้องชงโค!!! หนุ่มหน้าใสขวัญใจรุ่นพี่สถาปัตย์ เรียนเชิญข้างหน้าเลยจ้า”

เหยยยยยยยยยย ผมว่าแล้วไง วันที่หนึ่งใกล้จะมาถึงแล้วใช่ไหม ผมจะยอมซื้อหวยสักใบเลยงวดนี้

“ชงโค รุ่นพี่เรียกแหนะ พยายามเข้านะ!” แมวหันมาบอกพร้อมกับยิ้มร่าทำตาหยี แต่ผมนี่ตีหน้านิ่ง ร่างกายไม่ไหวติงไปเรียบร้อยแล้ว

“น้องชงโค มาข้างหน้าเลยจ้า ไม่ต้องอาย”

โลกมนุษย์ช่างโหดร้ายจริงๆ

ผมจำใจต้องลุกขึ้นยืน ได้ยินเสียงผิวปากจากหลายๆ คนในแถว รวมถึงรุ่นพี่ที่นั่งรวมกันอยู่ด้านหน้า เสียงกลองรัวสนั่นเมื่อผมเดินออกไป พร้อมๆ กับอาสาสมัครคนอื่นๆ

ผมมายืนเรียงแถวหน้ากระดานหันหน้าเข้าหาคนในแถว เห็นหลายๆ คนส่งยิ้มมาให้ ผู้หญิงที่อยู่แถวหน้าใกล้ผมมากที่สุดทำหน้าแดงใส่แล้วหันไปกรี๊ดกับเพื่อนแถวข้างๆ เบาๆ

“ชงโค ถาปัตย์ คนนี้ชั้นจองนะเธอ”

นี่ ผมได้ยินนะ -*-

ยังไม่ทันที่กิจกรรมจะได้เริ่ม เสียงกรี๊ดเบาๆ จะรุ่นพี่ผู้หญิงข้างหลังพวกผมก็ดังขึ้น ก่อนเสียงรุ่นพี่ผู้ชายคนเดิมที่ทักพี่ทองเมื่อวานจะดังขึ้นตาม

“สวัสดีครับเสี่ย เอ้า เฮีย เมื่อเช้าก็มาแล้ว ตอนนี้มาอีกทำไมคร้าบบบบ”

โอ้โห พระเจ้า ทำไมพวกเขาต้องเดินมาด้วยกัน เห็นเพื่อนแมวของผมไหมครับ ตื่นเต้นจนแทบจะสลบไปแล้ว

พี่หมอโปรดอยู่ในชุดกางเกงขาเดฟสีดำ ใส่เสื้อสกรีนหลังเป็นชื่อค่ายคล้องขาแว่นแบรนด์ดังไว้ที่คอเสื้อ รองเท้าสีแดงคู่ใหญ่บาดตา ทั้งแหวนและนาฬิกามาครบ ในขณะที่พี่ทองแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่มีเครื่องประดับอะไรนอกจากนาฬิกา รองเท้ากีฬาสีดำโนแบรนด์ สวมกางเกงยีนและใส่เสื้อเหมือนๆ พี่สต๊าฟคนอื่นๆ ถึงอย่างนั้น...ในสายตาผม พี่ทองก็ไม่ได้ดูด้อยไปกว่าพี่หมอโปรดที่เดินอยู่ข้างๆ สักเท่าไหร่ เขาหล่อกันคนละแบบ และเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย

“เออจริง กูเป็นสต๊าฟกลุ่มนี้ จะมาก็ไม่แปลก แต่มึงนี่...มาทำไมวะไอ้ทอง หึหึหึ”

“เสือกไร เรื่องของกู”

“แยกครับแยก อย่าเพิ่งทะเลาะกันครับ มาครับๆ เดี๋ยวผมแนะนำให้น้องๆ รู้จักก่อน”

พวกผมจำเป็นต้องหลีกทางให้กับผู้ชายสองคนที่กำลังเป็นที่ฮือฮาอยู่ในขณะนี้

“น้องๆ คร้าบบบบ เบรกกิจกรรมไว้ก่อนสักห้านาที เพราะตอนนี้พี่ขอแนะนำให้รู้จักกับหัวหน้าสต๊าฟกลุ่มจำปาของพวกเรา พี่หมอมาโปรด ปีนี้พี่หมอก็ปีห้าแล้วนะครับ น้องๆ คนไหนยังไม่ได้สารภาพรักก็รีบๆ นะครับ อีกแค่สองปีพี่หมอก็จะจบแล้ว เอ้อ...แต่ตอนนี้พี่หมอไม่โสดนะครับ มีเจ้าของหัวใจแล้วจ้า”

“สวัสดีครับน้องๆ หวังว่าคงสนุกกับค่ายนะครับ แล้วอย่างที่บอก พี่มีแฟนแล้ว ไม่รับคำสารภาพรักจากใคร เข้าใจตรงกันนะ ^^” เห็นมีหลายคนที่ไม่อยากเข้าใจ ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในแถว อืม...ไม่แปลกหรอก หน้าก็หล่อ เสียงก็เพราะ แถมยังรวย เรียนเก่ง คือครบมาก เต็มมากผู้ชายคนนี้ จะมีคนไม่ยอมเข้าใจบ้างผมก็ไม่แปลกใจ

เสียงร้องที่บ่งบอกถึงความสุดแสนเสียดายดังกระหึ่มขึ้นมาทันที แต่แล้วก็เงียบลงเมื่อรุ่นพี่ผู้เป็นพิธีกรจำเป็นเริ่มพูด

“แต่เดี๋ยวก่อนครับ...เดี๋ยวก่อน ถึงพี่หมอคนของเราจะไม่โสดแล้ว แต่ยังมีพี่หมอสัตว์ที่ยังว่างไม่มีเจ้าของอยู่นะครับ แต่เอ...ข่าวนี้ยังไม่กรองเท่าไหร่ เอาเถอะ! ยังไงก็ช่าง! พี่คนนี้เป็นหัวหน้าสต๊าฟกลุ่มทานตะวันที่ไม่รู้ว่าโผล่มากลุ่มจำปาของเราได้ยังไง แต่เขาก็คงมีเหตุผลของเขาล่ะมั้ง...”

“ไอ้บีท มึงจะไร้สาระอีกนานไหม” พี่ทองถามด้วยหน้านิ่งๆ เสียงเรียบๆ จนพิธีกรชายจำเป็นต้องกระแอมเสียงแล้วเริ่มพูดต่อ

“เอาล่ะๆ สุดหล่อ พ่อรวย อีกคนที่แพ้คะแนนความหล่อของพี่หมอโปรดแค่เพียงคะแนนเดียวจากตอนงานประกวดเดือนในประวัติศาสตร์ของมหาลัย จะเป็นใครไปไม่ได้ครับ นอกจากพี่ทองคำเอก รุ่นพี่ปีหกของพี่เอง พี่ทองรักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจนะครับ ยิ่งวัวตัวเมียยิ่งหลงใหลเป็นพิเศษ ถ้าน้องๆ คนไหนอยากครอบครองหัวใจของพี่ทองก็ต้องทำตัวให้เหมือนวัวตัวน้อยๆ นะครับ พี่ทองจะได้เอ็นดู รักใคร่ อยากได้บ้านให้บ้าน อยากได้รถให้รถ แม้แต่พาไปทัวร์นรกพี่ทองก็พร้อม!!”

เป็นการแนะนำรุ่นพี่ที่ไร้สาระจริงๆ ใครมันจะยอมเป็นวัวกันวะ -_-

“ให้เป็นวัวเป็นควายก็ยอมทั้งนั้นค่า!!!!” แต่ดันมีคนยอม ให้ตายเถอะ!

“ไอ้ห่าบีท มึงนี่ผีเจาะปากมาพูดจริงๆ” พี่ทองแทบจะกลายร่าง ถ้าไม่ได้พี่โปรดดึงคอเสื้อไว้ พี่บีทคงได้นอนกลิ้งกับพื้นแล้วล่ะครับ

“เอ้อ สวัสดีครับน้องๆ ถึงพี่จะอยู่กลุ่มทานตะวัน แต่น้องๆ ที่กำลังจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของมหาลัยแห่งนี้ ก็คือรุ่นน้องที่น่ารักของพี่ทุกคน เพราะฉะนั้น มีเรื่องปรึกษาไปหาพี่ที่คณะได้นะครับ ถึงปีหกพี่จะอยู่ที่โรงพยาบาลซะส่วนใหญ่ก็เถอะ”

“โหยยย เฮียยย แบบนี้ไม่เรียกว่าจริงใจเลย เฮียไม่อยู่แล้วให้น้องๆ ไปหาที่คณะเพื่อ?”

ทุกคนพากันหัวเราะเพราะคำพูดของพี่บีท ในขณะที่พี่ทองไม่ได้สนใจจะต่อความประโยคแต่อย่างใด

“เอาล่ะครับ พี่บีทสุดหล่อขอขัดจังหวะกิจกรรมแต่เพียงเท่านี้ ตอนนี้ให้พี่ปูเปรี้ยวมารับหน้าที่ต่อได้เลยคร้าบบบ”

โอยยยย พี่ขัดนานๆ ก็ได้นะ ผมจะไม่ว่าสักคำ แล้วทำไมพี่ทองต้องจ้องมาที่ผมด้วยวะ

“โอเคค่า อืมมมม พี่ว่า...เราเปลี่ยนจากเล่นเกมมาโชว์สปิริตให้หัวหน้าสต๊าฟกลุ่มทานตะวันได้เห็นถึงความสามารถของน้องๆ กลุ่มเรากันเถอะค่ะ เพราะฉะนั้น น้องๆ อาสาสมัครที่น่ารักทุกคน เต้นตามพี่ให้สุดเหวี่ยงไปเลยนะคะ ใครไม่เต้น หรือเต้นไม่แรง จะไม่ได้กลับไปนั่งที่นะ ตกลงตามนี้ค่า!”

เสียงกลองพร้อมกับเสียงร้องเพลงที่พี่ๆ สต๊าฟและเพื่อนๆ ในแถวช่วยกันร้องดังขึ้น ก่อนที่ผมและอาสาสมัครทุกคนจะต้องเต้นตามที่พี่ปูเปรี้ยวนำ ซึ่งท่าเต้นนี้เป็นที่คุ้นตาดีเพราะพี่ปูเปรี้ยวเคยเต้นให้ดูเมื่อวานไปสิบกว่ารอบ แล้วคุณรู้ไหมว่าพี่ปูเปรี้ยวน่ะ ตั้งแต่เมื่อวาน พี่คนสวยเต้นสะบัดหัวสะบัดแขนแรงแค่ไหน เด้งขวาก็สวย เด้งซ้ายก็น่ามอง แถมตอนแอ่นอกแล้วเด้งๆ นี่ก็สุดยอดมากเลย แล้วคิดดูว่าคนเอวแข็งอย่างผมนี่...จะรอดไหม

แล้วทำไมพี่ทองต้องมองแล้วก็ยิ้มแบบนั้นด้วย พี่กำลังหัวเราะผมเหรอ T_T

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ชงโคสุดหล่อของป้า เด้งอีกค่าลูก เด้งอีกกกกกกก” เจ้ยิ้มที่ยืนอยู่ข้างๆ มือกลองก็ส่งเสียงเชียร์มาไม่หยุด เจ้คอยซัพพอร์ตผมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะครับ เจ้น่ารักมากเลยนะ ถึงชื่อจริงของเจ้จะชื่อยืนยงก็เถอะ -_-

“นังปู แกออกมา!!! ห้ามเข้าใกล้ชงโคนะยะ เดี๋ยวชั้นจัดเอง”

โหยยย อย่าเอาพี่ปูไปจากผมนะ ถึงเจ้ยิ้มจะใจดีกับผมมาก แต่เจ้ก็ชอบลวนลามอ่ะ แล้วดูท่าเต้นของเจ้ดิ จะสิงผมเหรอ!!! T_T

เสียงหัวเราะดังมาจากเพื่อนๆ แต่ละคน เพราะเจ้ยิ้มเต้นได้ฮามาก พี่ทองกับพี่หมอโปรดก็หัวเราะไม่หยุดเลย ทำไมไม่มีใครคิดจะบอกให้ผมไปนั่งที่ล่ะ ผมว่าผมเต้นดีกว่าคนอื่นอีกนะ ทำไมทุกคนได้ไปนั่งที่กันหมดแล้วล่ะ!!

“ทูนหัวของป้า หล่อล้ำงามเหลืออะไรขนาดนี้ลูกกกกกก โอ้ยยย จะเอาคนนี้อ่ะแกร๊!!!”

ใครก็ได้ช่วยเอาเจ้ยิ้มไปเก็บที ความต้องการทางเพศของผมกำลังจะเสื่อมหมดแล้ว T_T


.................................................To be continue....................................................

ขอบคุณคุณ Sukie_moo นะคะ แก้ไขเรียบร้อยแล้วววววววววววววว

ตอนนี้ก็ค่อยๆ ก้าวดีกว่านะ สร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันดีกว่าค่ะ แล้วมันจะเป็นพื้นฐานที่มั่นคง ไม่ว่าพายุลมฝนพัดผ่านเข้ามาก็จะไม่หวั่น

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: e-ga-g ที่ 24-05-2014 20:13:12
ชงโคน่าร้ากกกกกก
ขอชงโค 1eaค่ะ :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-05-2014 20:25:33
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 24-05-2014 20:28:23
อยากให้ชงโคพูดจังเลย

ตอนนี้ชงโคดูสดใสนะ  ชอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-05-2014 20:37:28
ฮาพี่ทอง ... พี่อ่อยขนาดนี้แล้วนะ ..... แหม่ ได้ใจมากกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-05-2014 20:37:48
ชงโคน่ารักอ่ะ แต่กริ๊ดเสี่ยมากค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: mymodloveme ที่ 24-05-2014 20:39:13
ชงโคคคน่าร๊ากกกกกกกกกกกกมากกกกกกกก


ยอมมมนางเลยยย ><  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 24-05-2014 20:48:26
ชงโคน่ารักท่าจะได้เป็นคนดัง
พี่ทองชอบแกล้งชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 24-05-2014 20:52:33
ชงโคน่ารักเกิ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: dariganae ที่ 24-05-2014 20:56:39
แอร้ยยยยยยยยยยยย
น้องชงโค>____< น่าร้ากกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 24-05-2014 21:06:29
 :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: ฮาชงโค ท้องแข็งเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-05-2014 21:17:32
เราควรจะสงสารชงโคดีไหมตอนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 24-05-2014 21:24:57
โอยยยยยยยยยยยยยยยย  ขรรมมมมมมมม
ตั้งแต่อ่านมา คู่นี้บ้าบอเหมาะสมกันที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด   :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 24-05-2014 21:29:52
ตอนนี้น่ารักมาก ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 24-05-2014 21:31:30
คู่นี้เค้าโกรธกันไม่ค่อยนาน ชอบๆ :really2:

ชงโคจะน่ารักไปไหน แค่นี้พี่ทองก็รักจะแย่แล้วววววววววววววว  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-05-2014 21:34:23
ขอให้สนุกกับชีวิตมหาลัยนะชงโค  :กอด1:
แต่เสี่ยโปรดโผล่มาขโมยซีนพี่ทองบ่อยมากอ่ะ เดี๋ยวเผลอสับสนพระเอกผิดคน แย่เลย :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 24-05-2014 21:38:48
เสี่ยขาาา   มาเพื่อแย่งซีนพี่ทองจริงๆ 5555 :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-05-2014 21:43:04
มาโปรดแย่งซีนพระเอกตลอด
ชงโคเนื้อหอมพี่ทองเฝ้าดี ๆ นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 24-05-2014 21:47:47
ชงโค ทำไมน่ารักยังงี้ :m1:

เป็นเราก็ยังไม่ให้เข้าที่หรอก อยากให้น้องเต้นไปนานๆ

พี่ทองนี่หล่อขนาดแพ้พี่โปรดคะแนนเดียวเชียว ถึงว่าบ้าขนาดนี้ยังมีชะนีคิดสั้น เกาะเป็นกาฝากอยู่ หึ หึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 24-05-2014 22:31:52
อ๊อย..น่ารักเจงๆ พี่ทองของผม  :-[

ว่าแต่พี่ทองอดใจไม่จับน้องกดได้ไงฟ่ะ???

เป็นผมน้องชงโคไม่รอดไปนานล่ะ ((แสดงความหื่นเพื่อ??))
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 24-05-2014 23:06:39
พี่ทองน่ารัก ชงโคน่ารัก คอมเมนท์ยาวไม่ได้เนทไม่ค่อยดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 24-05-2014 23:29:37
นั่นบิ้วมาแล้ว  ปแอบสงสารบิ้ว
ปล พี่ทองหึงโหดนะเนี่ยยยยย
ปล 2 คิดถึงโปรดดดดมากกกกกก 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 24-05-2014 23:31:04
โอ้ยยยยย
ขำ ชอบชงโคตอนนี้จัง  :laugh:

ตอนนี้มาครบ พระเอกทั้ง3เรื่อง :-[
(ถึงเมลจะโดนพูดถึงแบบแว้บๆที่แว้บบบบบบบมากๆก็เหอะ  :laugh:)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 24-05-2014 23:32:18
=_=กว่าเราจะเข้าเว็บได้ :angry2:

น่่าสนุกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 24-05-2014 23:36:04
ชงโคเนื้อหอมไปป้ะ พี่ทองเฝ้าดีๆนะ

ระวังเราจะไปขโมย น่ารักซ้ะ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 24-05-2014 23:37:01
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 24-05-2014 23:48:37
ชงโคน่ารักกกก เพื่อนชงโคก็น่ารัก  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 24-05-2014 23:51:12
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชั้นอยากได้เสี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  :hao7:

ไปๆมาๆ ชงโคดันแอบฮ๊อตซะงั้นอ่ะ

ปอลิง: พี่ทองมันแพ้เสี่ยแค่คะแนนเดียวเองเหรอ เหลือเชื่อ  o22
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 25-05-2014 00:03:33
ชงโคน่ารักกกก  :man1: ชอบมากเยย
พี่ทองแอบแซะเมลเราทำไม เมลเราเป็นคนดี เมลเราเจ้าชู้ตรงไหน 55555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: nicedog ที่ 25-05-2014 00:37:02
น่ารักจังค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: เกลียวคลื่น ที่ 25-05-2014 02:39:55
ฮา เจ๊แกจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 25-05-2014 03:47:33
พี่ทอง น้องชงโค น่าี๊าากมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-05-2014 06:44:05
ฉันอ่านไปยิ้มไป นึกภาพตามชงโคไป ขำน้ำตาไหลเลย กร๊ากกกก ไม่รู้จะสงสารน้องหรือหัวเราะดี แต่พี่ว่าอย่างหลงัมันมากกว่านะชงโค  :jul3: :jul3: :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 25-05-2014 09:27:15
55555555

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 25-05-2014 10:17:00
อยากบวกเป็ดได้ทีละสิบ :-[
ทองคำเอกน่ารักจริง จริงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 25-05-2014 12:26:43
ตอนนี้น่ารักกก เมื่อไหร่จะสลัดผญออกไปได้เสียทีนะ
ว่าแต่ชงโคมีบิ้วมาหลังรัก แล้วก็มีพี่ทองมาชอบ (มีทั้งเมะทั้งเคะมาชอบ ชงโคเราหน้าตาส่วนสูงมันประมาณไหนกันนะ)
แอบสงสารชงโคเล็กน้อย อยากเห็นท่าเต้นจริงๆเลย มันคงจะฟินมากแน่ๆ
>W<♥  แต่จะฟินมากถ้าให้พี่ทองมาเต้นแทนเจ้... :hao7: :hao7: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 25-05-2014 13:39:44
ชงโคน่ารักจริงๆ เบื่อบิ้วชอบมาทำให้ชงโคสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 25-05-2014 17:40:14
ชอบพระเอกเรื่องนี้จังติดดินดี  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 25-05-2014 18:11:07
ลมพายุไต้ฝุ่นอย่าเพิ่งเข้า ขอหวานกันนิดๆเรื่อยๆ นานๆนะคะ
ลมเพชรหึงของพี่ทองคนอ่านพอรับไหว หึงเอง ง้อเอง และลืมง่าย น่ารัก

เสี่ยมาบ่อย ทำเอาอยากอ่านเป็นเล่มแล้ว รอนะคะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 13 : 24/5/2014 (Page. 16)
เริ่มหัวข้อโดย: ZooS ที่ 25-05-2014 19:14:37
รอชงโค ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 25-05-2014 19:53:57
ตอนที่ 14

ผ่านกิจกรรมมาสามวัน บอกตรงๆ ว่าสูบพลังชีวิตของผมมาก วันที่สองนี่กลับไปถึงบ้านก็แทบจะสลบเมื่อหัวถึงหมอน วันที่สามก็น่าเหน็ดเหนื่อยไม่ต่างกัน แต่ที่น่าสงสัยคือพวกพี่ๆ ที่เป็นสันทนาการไปเอาขุมพลังมาจากไหน วันแรกเต้นแรงยังไง วันสุดท้ายก็ยังแรงไม่เปลี่ยน แล้วพูดถึงเรื่องเต้นนี่ผมโดนพี่ทองพูดแซวทั้งคืนเลย เป็นคนที่นิสัยไม่ดีจริงๆ กลุ่มตัวเองไม่ไปดู มาตามติดอยู่กับกลุ่มของผมอยู่ได้

“นี่ๆๆๆ ชงโคๆ รู้ป่าวๆ ว่าเย็นนี้นอกจากจะมีประกวดดาวเดือนแล้วยังมีคอนเสิร์ตเล็กๆ จากพวกรุ่นพี่ด้วยนะ! โอยยย ตื่นเต้นมากเลย” แมวในวันนี้ก็ร่าเริงอีกเช่นเคย แถมยังรู้ข่าวเรื่องโน้นเรื่องนี้ดีไปหมด ผมจะบอกให้นะว่าถ้าคุณอยากรู้อะไรเกี่ยวกับมหาลัยแห่งนี้ รุ่นพี่คนไหนเด่น คนไหนดี แมวเป็นแหล่งข้อมูลชั้นเยี่ยมให้คุณได้เลย เผลอๆ รู้เยอะกว่ารุ่นพี่บางคนที่อยู่มานานถึงหกปีซะอีก อ่า...แล้วไอ้บางคนที่ว่าน่ะ ก็เป็นพวกบ้าๆ ที่ชอบเดินจูงวัวไปๆ มาๆ ไม่สนใจสิ่งรอบข้างอย่างอื่นนั่นล่ะครับ

“จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ไม่ใช่นักร้องมาร้องสักหน่อย” โบจังที่เดินอยู่ข้างๆ กันพูดขัด

ตอนนี้เลิกกิจกรรมทั้งหมดแล้ว แต่กว่าจะเลิกได้ก็เกือบสี่โมงเย็น พวกที่อยู่หอพักในมหาวิทยาลัยก็กลับห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมกับเพื่อนอีกสองคนก็กำลังจะกลับบ้านไปเตรียมตัวเพื่อมางานเหมือนกัน ความจริงทางมหาวิทยาลัยบังคับให้นิสิตปีหนึ่งอยู่หอในทุกคน แต่มันก็มีกรณีที่แบบว่าจะไม่อยู่ก็ได้เช่นกัน แต่คนที่ไม่สะดวกจะมาแชร์ห้องกับคนอื่นก็ต้องจ่ายค่าหอในมหาวิทยาลัยด้วย ผมเลยต้องยอมจ่ายไป เพราะผมคงใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นลำบาก ไม่อยากอึดอัดกับกฎระเบียบของหอในที่จุกจิกเกินไปด้วย

“ถึงไม่ใช่ แต่ก็หล่อไม่น้อยกว่าดาราแน่นอน! โบจังน่ะไม่รู้อะไร มันเป็นจุดเด่นของเฟรชชี่ไนท์เกือบทุกปีเลยนะ! ได้รับความสนใจมากกว่าการประกวดดาวเดือนอีก! พูดเรื่องประกวดดาวเดือนนี่ โบจังไม่ต้องไปเตรียมตัวอะไรหรือไง เป็นตัวแทนคณะไม่ใช่เหรอ” แมวทำเสียงงุ้งงิ้ง พร้อมกับเข้าไปคลอเคลียโบจังที่ทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้

อ่า...เดือนคณะ อย่างที่แมวบอกจริงๆ ว่าโบจังต้องได้เป็นแน่นอน เดือนคณะนี่คัดเลือกตั้งแต่เริ่มทำกิจกรรมวันแรก ทุกเย็นหลังจากเลิกกิจกรรมรวม พวกเราปีหนึ่งก็ต้องแยกเข้าพบรุ่นพี่ในคณะของตัวเอง ก็มีแนะนำตัวกับเพื่อนๆ และรุ่นพี่ ส่วนผมที่พูดไม่ได้ก็ได้เจ้ยิ้ม รุ่นพี่คณะเดียวกันสาขาเดียวกันคอยพูดแทนให้ แถมเจ้ยังช่วยด่าคนที่ไร้มารยาทที่หัวเราะใส่ผมด้วย ซาบซึ้งใจจริงๆ แต่ส่วนใหญ่ทุกคนก็โอเคกับผมนะ โดยเฉพาะพวกผู้หญิงส่วนมากและพวกผู้ชายอีกบางส่วน

“ใช่ เกือบลืม เดี๋ยวโบต้องไปหารุ่นพี่แล้วล่ะ แมวกลับเองได้นะ ชงโค ผมไปก่อนล่ะ” ก็สมควรจะได้เป็น หน้าหล่อ รูปร่างเยี่ยม ท่าทางสะอาดสะอ้านแถมยังสุภาพบุรุษสุดๆ

“เดี๋ยวสิโบจังงงง! แล้วแมวต้องขึ้นรถเมล์สายไหนอ่ะ แล้วถ้าขึ้นแท็คซี่ต้องบอกให้ไปส่งที่ไหนเหรอออ โบจังงงงงกลับมาก่อนนนน”

แต่ไม่ทันแล้ว โบจังสปีดตัวหายไปอย่างรวดเร็ว เหลือทิ้งไว้แต่หน้าแหยๆ ของแมวที่หันมามองผม

ให้ตายสิวะ อายุขนาดนี้แล้วยังกลับบ้านเองไม่เป็นหรือไง -*-

‘เดี๋ยวผมไปส่งเอง’

“ชงโคใจดีที่สุดเลยยยยยย” แมวเข้ามาคลอเคลีย ผมเลยยกมือขึ้นลูบหัวอย่างเอ็นดู แต่เสียง แชะ ที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ผมรู้ตัวว่ากำลังถูกถ่ายรูปโดยพวกผู้หญิงที่ชอบทำหน้าฟินเสมอเมื่อเห็นผมอยู่กับแมว

โอเค ผมไม่ใช่คนตัวเล็กเหมือนแมว ความสูงก็ตามมาตรฐาน อาจจะไม่ถึง 180 แต่ก็เป็นส่วนสูงสำหรับมาตรฐานผู้ชายทั่วไป บางคนอาจจะบอกว่าผมหน้าสวย บางคนมองว่าผมหล่อ ผมเป็นผู้ชายที่ใช้ชีวิตอย่างผู้ชายปกติมาตลอด ในขณะที่แมวตัวเล็กและผอมบาง แถมยังท่าทางขี้อ้อน ยืนอยู่กับผมก็เลยทำให้คนอื่นๆ คิดกันไปต่างๆ นานาว่าคบกัน ตลอดสามวันมานี้มีแต่ความเข้าใจผิด โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าแฟนของแมวคือโบจัง และผมก็กำลังศึกษาดูใจอยู่กับรุ่นพี่บ้าๆ คนหนึ่งอยู่ แล้วรุ่นพี่คนนั้นน่ะ...ไม่ยอมโดนผมเสียบแน่ๆ

เฮ้อ...ไม่อยากให้ตัดสินกันแต่ภายนอกเลยจริงๆ ถึงผมจะไม่ได้ผอมบางร่างเล็กเหมือนรับทั่วไป แต่ผมก็ไม่ใจกล้าถึงขนาดจะรุกใครหรอกนะ ดีหน่อยที่พี่ทองสูงกว่าและล่ำกว่า ไม่งั้น...เหอะๆ แค่คิดก็หน้ามืดแล้ว -*-

ว่าแต่ว่าผมมายืนคิดอะไรเพ้อเจ้ออยู่คนเดียว พี่ทองบอกว่าจะรออยู่ที่บ้านของผมนี่นา คงต้องไปส่งแมวที่บ้านก่อนล่ะ

ผมพาแมวมาส่งที่บ้าน ความร่าเริงและกระตือรือร้นของเพื่อนคนนี้ทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อ แม้จะติดไฟแดงอยู่สองสามนาที ผมก็ยังไม่รู้สึกว่ามันน่ารำคาญเลย ชักจะรู้สึกว่าโบจังเป็นผู้ชายที่น่าอิจฉาซะแล้วสิ

ส่งแมวถึงบ้านแล้วผมก็ตรงกลับบ้านตัวเองทันที งานเฟรชชี่ไนท์เริ่มตอนหกโมงครึ่ง คงยังพอมีเวลาอยู่บ้าง

“ทำไมกลับช้านัก เลิกนานแล้วไม่ใช่รึไง”

พี่ทองกับแฟชั่นผ้าปิดปากกลับมาอีกแล้ว เขาคงขึ้นบ้านไม่ได้เลยต้องมานั่งรอในสวน แถมยังดูอารมณ์ไม่ดีสุดๆ เลยด้วย คงรอนานแน่ๆ เลย

‘ผมไปส่งเพื่อนที่บ้าน’

“เดี๋ยวนี้มีเพื่อนแล้วลืมกู”

คนแก่ขี้น้อยใจเห็นจะจริง ผมเลยเดินไปหาเขาแล้วก้มลงหอมหน้าผากเขาไปหนึ่งที พี่ทองมองตาปริบๆ ยิ้มอยู่รึเปล่าก็ไม่แน่ใจเพราะมีผ้าบังไว้อยู่ ผมยื่นกุญแจบ้านอีกดอกให้กับเขา เป็นกุญแจที่เมื่อก่อนแม่เป็นคนเก็บไว้ แต่เมื่อหลายปีก่อนผมก็เป็นคนเก็บไว้ทั้งหมดแทน

‘ทีนี้ก็ขึ้นไปรอผมบนบ้านได้แล้วนะ ^^’

“อ่อยว่ะ ให้กุญแจบ้านกับผู้ชาย” ดูปากเขาสิ น่าเตะจริงๆ

‘จะไม่เอาใช่ไหม งั้นก็เอาคืนมา’

“เอา! ให้แล้วจะเอาคืนได้ไง”

แหม ดูเบิกบานขึ้นมาเชียวนะ

ผมเลิกสนใจพี่ทองแล้วเดินขึ้นบ้านมีพี่ทองลอยตามมาข้างหลัง อืม... ณ จุดนี้ต้องใช้คำว่าลอยครับ ดูเหมือนจะล่องลอยอยู่ในโลกเพ้อเจ้อของตัวเองซะเหลือเกิน

“ชงโค เฮียหิวข้าว ทำกับข้าวให้กินก่อนดิ”

‘เดี๋ยวออกไปกินก่อนไปที่มอไม่ได้เหรอ?’

ถามเขาเสร็จผมก็หันมาหากางเกงยีนสีดำที่ใส่คู่กับเสื้อเฟรชชี่ไนท์สำหรับงานในคืนนี้ ปีหนึ่งเราได้รับแจกทุกคนครับ ต้องใส่ไป

“ทำให้กินหน่อยดิ กินแต่ข้าวนอกบ้าน ไม่ดีนะ”

‘แต่ไม่มีเวลาแล้ว’

“ไปช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอก คืนนี้กูต้องร้องเพลงด้วย ไม่ได้กินข้าวเดี๋ยวไม่มีแรงกระโดด”

คำพูดของพี่ทองทำให้ผมต้องหันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย

‘ร้องเพลงเหรอ?’

“อ้าว ยังไม่ได้บอกเหรอ กูเป็นนักร้องนำวงดนตรีของคณะอ่ะ ชื่อวงเดซี่ ชื่อเก่าคือฮอล์คอาย แต่มาเปลี่ยนหลังจากลูกสาวเกิด วันนี้วงกูต้องเป็นวงที่น้องๆ กรี๊ดดังที่สุดแน่ๆ เพราะมือกลองแขนหักไอ้มาโปรดเลยรับปากจะเล่นแทนให้ ฮ่าๆๆๆๆ”

เพ้อเจ้อทั้งปีทั้งชาติ อย่างพี่ทองเหรอครับนักร้องนำ ภาพซ้อนทับตอนที่เตี่ยร้องเพลงควายหายเกิดขึ้นในใจผมทันที... ไม่ไหวมั้ง แค่คิดก็เพลียแล้ว =_=;

“ทำหน้าไม่เชื่อ มึงนี่เคยมองเห็นข้อดีของกูสักข้อไหม”

‘ถ้าจะให้ตอบแบบไม่รักษามารยาทล่ะก็ ไม่’

“เฮ้ย! คนเรามันต้องตอบแบบรักษามารยาทสิวะ เป็นเด็กที่ไม่น่ารักเอาซะเลย”

‘พูดมากจริงๆ ผมไปอาบน้ำก่อนละกัน’

ขืนมัวแต่ตอบโต้กับพี่ทองอยู่อย่างนี้ มีหวังผมไปไม่ทันงานเริ่มพอดี เดินเข้ามาในห้องน้ำ กำลังจะถอดกางเกง คนเลี้ยงวัวก็แทรกตัวตามเข้ามาด้วย

“อาบพร้อมกันดีกว่า ประหยัดทั้งน้ำทั้งเวลา” ดูหน้าก็รู้ว่ากำลังคิดลามกอะไร แต่ผมไม่สนใจหรอก เรือนร่างของพี่ทองผมก็เคยเห็นมาแล้ว มันคงไม่ได้ปลุกเร้าอารมณ์ขนาดนั้น...หรอก...มั้ง

“หน้าแดงเป็นด้วยเหรอ? นึกว่าจะตายด้าน”

แย่แล้ว...แย่แล้ว วิกฤตสุดๆ แล้วชีวิตผม มันไม่น่า...

เสียงน้ำที่ตกกระทบพื้นกำลังกล่อมประสาทผม ผิวเนื้อที่สัมผัสแนบชิดอยู่ด้านหลังกำลังทำให้ผมเป็นบ้า พี่ทองที่ตอนนี้ยืนซ้อนข้างหลังในตู้อาบน้ำแคบๆ แบบนี้กำลังเบียดตัวเข้ามาอย่างจงใจ

ท่องไว้...ท่องไว้...ผู้ชายเหมือนกัน มันไม่มีอะไรแปลก ไม่มีอะไรแตกต่าง...ถึง...ถึงเขาจะเป็นผู้ชายที่ผมชอบ...แต่นั่นมันก็...

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!

ปึก!

“ชงโค! เอาหัวโขกผนังทำไมวะ! เจ็บไหมนั่น”

เจ็บน้ำตาแทบไหล แต่ก็ขอบคุณความเจ็บนี้ที่ทำให้สติของผมกลับมาได้ครบถ้วน หลังจากที่มันล่องลอยไปตามกล้ามที่ไหล่ อก...และหน้าท้องของพี่ทอง หุ่นแบบนี้ทรมานใจมากจริงๆ ไม่เคยคิดเลยว่าการได้เห็นร่างกายของเขาครั้งนี้จะทำให้ผมรู้สึกพลุ่งพล่านได้จนแทบสติหลุด

‘ผมจะแช่ในอ่าง พี่ล้างตัวก่อนแล้วค่อยแช่ทีหลังนะ’

พี่ทองเลิกคิ้วพลางมองสำรวจผม สายตานั่นกำลังทำให้รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ผมหลบสายตาเขาก่อนจะเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำแล้วลงแช่ในทันที

เฮ้อ...ไม่ดีเลยจริงๆ ขนาดนั่งมองจากตรงนี้ ผมก็ยังรู้สึกว่าแผ่นหลังนั้นน่าซบซะไม่มี แล้วตอนอาบน้ำทำไมพี่ต้องทำท่าเหมือนนายแบบครีมอาบน้ำด้วย!!! มะ...มัน...มัน...เซ็กซี่ชะมัด -///-

“มองไร ไม่เคยเห็นเหรอ” พี่ทองถามกวนๆ ในขณะที่ผมเบือนสายตาหลบ ก่อนจะมุดหน้าลงใต้น้ำ แค่ไม่เห็นก็ไม่ใช่ปัญหา...อะไรๆ ที่กำลังตื่นขึ้นมาจะได้สงบ

ฮ้า! ขึ้นจากน้ำอีกทีนี่หัวโล่งเลย แต่แรงน้ำที่กระเพื่อมแรงๆ นี่ก็ทำให้หัวใจผมเต้นโครมครามอีกครั้ง พี่ทองกำลังเข้ามาแช่ด้วยแถมยังนั่งอยู่ข้างหลังผมอีก!! ทำไมเขาถึงชอบมาอยู่ข้างหลังเรื่อยเลยนะ

“ขอเฮียดูหน้าผากหน่อย” พี่ทองว่าเสียงนุ่ม ก่อนจะดึงผมให้ขยับเข้าไปใกล้ แผ่นหลังของผมแนบชิดอยู่กับแผ่นอกของเขา ในขณะที่ใบหน้าขาวตี๋ของเขาจะใกล้เข้ามา แต่ผมก็ขยับออกห่างไม่ได้เพราะดวงตาคมกริบที่มีประกายไม่น่าไว้ใจบางอย่างกำลังทำให้สมองของผมไม่ทำงาน

“ไม่ไหวเลยนะ นอกจากชอบรุนแรงกับคนอื่นแล้ว ยังชอบรุนแรงกับตัวเองด้วยหรือไง เพี้ยง! เดี๋ยวก็หาย”

ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดตรงหน้าผาก พร้อมกับริมฝีปากนุ่มๆ ที่สัมผัสลงมาแผ่วเบา ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวลอยชอบกล แถมยังหน้ามืด...คล้ายจะเป็นลม

“คุ้มกับที่นั่งรอตั้งสามชั่วโมง มึงน่ามองมากนะ...รู้ตัวไหมชงโค”

ผมกำลังตกอยู่ในมนต์สะกดของเขา ตกอยู่ในห้วงอารมณ์แปลกๆ ที่ทั้งชีวิตเพิ่งเคยจะรู้จักมันเป็นครั้งแรก ทั้งสุขใจและอยากเข้าใกล้ให้มากกว่านี้

“มึงกำลังทำให้กูหลงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ดอกชงโค...ทำไมถึงหอมมากขนาดนี้”

พี่ทองวางคางลงบนไหล่ของผม เขาจูบเบาๆ ก่อนจะฝากรอยเขี้ยวไว้จนผมต้องตบแก้มเขากลับไป

“เมื่อไหร่จะยอมเป็นของเฮียสักที หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว”

‘พี่ก็พูดดีตอนที่ยังไม่ได้ฟันผมเท่านั้นแหละ ผมเปลืองตัวขนาดนี้นี่พี่ได้กำไรเยอะแล้วมั้ง’

“แค่พอทำทุน ไม่ถือว่ากำไร ถ้ากำไรมันต้องมากกว่านี้”

‘คนโลภมักไม่ได้ตายดี’

พี่ทองหัวเราะก่อนจะยกมือขยี้หัวผม “งั้นเอาแค่นี้ดีกว่า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แทะเล็มไปวันๆ ก็สุขใจละ”

‘พี่นี่น่าเตะจริงๆ’

เฮ้อ...นึกว่าจะไม่ยอมหยุดซะแล้ว... ความต้องการของมนุษย์นี่น่ากลัวนะครับ เมื่อต้องการแล้วก็ทำให้ลืมเรื่องอื่นๆ ไปจนหมด ลืมแม้แต่ความถูกต้องและคำพูดของตัวเอง ถ้าพี่ทองไม่หยุด...ผมก็คงไม่มีแรงพอจะไปต่อต้านเขาได้ ก็ในเมื่อในใจลึกๆ ของผมแล้ว...ก็ต้องการเขามากเหมือนกัน

มันไม่ดีเลยแบบนี้...

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 25-05-2014 19:55:01
“ขอบใจน้าที่มารับแมว ชงโคใจดีจังเลย เอ๊ะ แล้วคอไปโดนอะไรมาเหรอ!”

กว่าผมจะออกจากบ้านได้ก็หกโมงยี่สิบเข้าไปแล้ว พี่ทองมีเพื่อนมารับก่อนผมจะออกจากบ้านแค่ไม่กี่นาที ไม่ทันได้เห็นหน้าหรอกว่าเป็นใครเพราะพี่คนนั้นจอดรถอยู่ที่ถนนหน้าบ้าน แถมผมก็ไม่มีเวลามากพอจะออกไปต้อนรับใครด้วย แต่งตัวเสร็จก็รีบขับรถมารับแมวทันที นัดกันไว้หกโมงแต่ผมดันมาสายไปซะได้

“อ๋อ ยุงกัดนี่เอง” ถามเองตอบเองเสร็จสรรพ เพราะมือผมไม่ว่างพิมพ์ให้คำตอบ แต่แมวก็เข้าใจไม่ผิดหรอกครับ ยุงกัดจริงๆ พี่ทองเห็นยังโวยวายเลย นึกว่าผมเอาคอไปให้ใครดูด แถมยังทำท่าจะเข้ามาทำทับรอยไว้ แต่ผมก็ยกมีดขู่เขาไว้ก่อน ก็ไม่ได้พกไว้หรอกครับ ตอนนั้นกำลังจะเข้าครัวพอดี

มาถึงมหาวิทยาลัยก็รีบวิ่งไปที่หอประชุม งานจัดที่หอประชุมใหญ่ที่รองรับคนได้จำนวนมาก รวมเวลาที่ผมไปรับแมวช้าและรถติดล่ะก็ พวกเราก็มาถึงงานตอนทุ่มกว่าๆ พอดี เจ้ยิ้มที่ยืนอยู่หน้าประตูเข้างานรีบตรงดิ่งมาทันทีที่เห็นหน้าผม

“เจ้ก็นึกว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เห็นชงโคมาสักที ไปกันค่ะลูก กินอะไรมารึยัง มีข้าวกล่องสต๊าฟเหลือนะ เอาหน่อยไหม”

ผมกำลังจะยกมือปฏิเสธ แต่แมวที่อยู่ข้างๆ กระตุกชายเสื้อหลายที พอหันไปมองก็ทำหน้าน่าสงสารแถมแววตายังเหมือนลูกหมากำลังหิวโซอีกต่างหาก ผมเลยต้องพยักหน้าพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณเจ้ยิ้มที่มีน้ำใจให้กับผมตลอด

“ไม่ต้องไหว้ค่ะลูก เดี๋ยวเจ้แก่เร็ว มาทางนี้ค่ะ ข้าวเหลือเยอะเลย”

ข้าวกล่องรสชาติก็โอเคเลยครับ ถึงผมจะกินมาแล้วแต่ก็รับข้าวมาจากเจ้เพราะแมวคงไม่กล้ากินคนเดียวในเมื่อเจ้ยิ้มเขาเป็นคนชวนผม

“โอ้ยยยยย อร่อยยยยย สวรรค์เลย มีแรงไปแดนซ์แล้วคืนนี้!” แมวที่เพิ่งเก็บกล่องข้าวไปทิ้ง กลับมาก็มีแรงกระโดดเหยงๆ ไปรอบๆ ตัวผม

“เด็ดค่ะ เอาให้แรงเอาให้มันส์ไปเลยนะคะหนู ว่าแต่เป็นแฟนหรือเพื่อนน้องชงโคคะเนี่ย ตอบดีๆ นะ ไม่งั้นเดี๋ยวเจ้ใจสลาย”
นี่เจ้ยิ้มก็คิดเหรอว่าผมกับแมวเป็นแฟนกัน -_-

“แมวเป็นเพื่อนกับชงโคจ้าเจ้ แฟนแมวเป็นเดือนของคณะเจ้จ่ะ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องโบของป้า ผู้ชายที่หมายตาหายไปแล้วหนึ่งรายยยย ชงโคจ๋า อย่าทิ้งป้าไปมีใครนะลูก”

ผมได้แต่หัวเราะแหะๆ ในขณะที่แมวกับเจ้ยิ้มเริ่มเม้าท์ให้กันฟังเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นหล่อคนนี้ดีคนโน้นสเปค อืม หากันจนเจอสินะ สองคนนี้ รวมกันแล้วน่าปวดหัวจริงๆ

“ไปค่ะๆ ไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ นะ อย่าลืมโหวตให้กับคณะเรา ปีนี้เดือนดาวมหาลัยต้องเป็นคณะเราเท่านั้น โอเค๊?” เจ้ยิ้มบอกพลางยกนิ้วขยิบตามาให้

“แต่พยาบาลสวยมากเลยนะเจ้” แมวพูดขัดก่อนจะโดนเจ้ยิ้มจิ้มหน้าผากจนหน้าแทบหงาย

“นังน้องแมว หล่อนต้องเชียร์คณะของสามีจ่ะลูก จบ! ไปได้ละ อย่าให้ชะนีหน้าไหนมาตอมชงโคนะยะ ดวงหน้าแบบนี้ต้องเก็บไว้ให้อยู่คู่กับโลกของพวกเรา เข้าใจตรงกัน”

อะไรคือโลกของพวกเราที่เจ้ว่าไว้ ผมก็ไม่อาจเข้าใจได้ แต่เหมือนแมวจะเข้าใจเพราะรับคำเสียงแข็งขันเลย

“รับทราบบบบ”

หลังจากนั้นก็เดินมาหาที่นั่ง ได้ที่นั่งอยู่แถวหลังสุด ไกลจากเวทีพอสมควร อ่า...อย่างนี้คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่แมวบอกว่าตอนที่มีคอนเสิร์ตเขาจะเก็บเก้าอี้ออกไป เราก็สามารถเบียดไปชิดหน้าเวทีได้ ผมก็จะได้เห็นพี่ทองตอนร้องเพลงด้วย

งานเฟรชชี่ไนท์ที่จริงก็ค่อนข้างหน้าเบื่อนะสำหรับผม แต่สำหรับแมวคงไม่ใช่ เห็นตื่นเต้นร้องวู้ว้าวอยู่เกือบตลอดเวลา ยิ่งตอนประกวดดาวเดือนนะครับ เสียงดังสุดๆ ในขณะที่ผมแปลกแยกจากคนอื่น ผมก็นั่งมองแต่ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปด้วย การมาเห็นคนเดินโชว์ความหล่อความสวยไม่รู้จะน่าสนุกตรงไหน การแสดงละครของพวกรุ่นพี่ยังตลกกว่าซะอีก แถมช่วงแสดงความสามารถของตัวแทนแต่ละคณะนี่...บอกตรงๆ เลยว่า...ความสนใจของผมแทบติดลบ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ขึ้นมาร้องเพลงก็เล่นกีต้าร์ มีน่าสนใจก็แค่คนที่เดี่ยวระนาดเอกนั่นแหละ ผู้หญิงก็มาแสดงในละครเพลงหรือรำไทย บางคนดีหน่อยก็เต้นโคฟเวอร์หรือเป่าขลุ่ยสีซอก็ว่ากันไป ที่จริงก็ไม่ใช่แค่ผมที่คิดว่ามันน่าเบื่อหรอกนะ เห็นหลายๆ คนก็ทำหน้าเซ็งๆ เหมือนกัน แต่ที่ยังไม่มีใครออกไปจากงานคงรอช่วงคอนเสิร์ตที่จะเริ่มหลังจากที่ประกาศผลดาวเดือนเสร็จละมั้ง

“โบจังเท่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆ แมวไม่เคยเห็นโบจังสีไวโอลินมานานมากแล้วนะเนี่ย เท่มากกกกกกกกกกกกกกกกที่รักจ๋า”

ผมว่าคนที่เรียกแฟนตัวเองด้วยคำว่า ‘ที่รักจ๋า’ ต่อหน้าผู้คนมากมายด้วยเสียงดังๆ นี่ มักไม่ใช่คนปกติล่ะ -_-

เฮ้อ...ง่วงจริงๆ จะสี่ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย

“ชงโคๆๆๆๆ ตื่นๆๆๆ หลับไปได้ไงเนี่ย เสียงออกจะดังขนาดนี้ ตื่นเร็ว เขาประกาศผลกันเสร็จแล้วนะ”

เอ๋...ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

คงเพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน แถมเย็นนี้ยังเจอเหตุการณ์สั่นประสาทอีก เป็นไปได้ก็อยากกลับไปนอนตอนนี้เลย งานเลิกตั้งเที่ยงคืน กลับก่อนได้ไหมเนี่ย

“จะเริ่มแล้วอ่ะ จะเริ่มแล้วววววววววววววววว!!”

อืม...ถ้ามันไม่สนุกอย่างที่แมวตั้งตารอคอยนี่...จะเห็นเด็กแถวนี้ร้องไห้ไหมนะ

‘นี่ แล้วผลเป็นไงเหรอ เดือนกับดาวน่ะ’ ผมส่งมือถือที่ตัวเองพิมพ์ข้อความลงไป ให้แมวดู

“อ๋อ โบจังได้ที่สาม คนที่ได้น่ะเด็กวิจิตรศิลป์ ที่เดี่ยวระนาดคนนั้นไง คนอะไรไม่รู้ หล๊อหล่ออออออ ส่วนผู้หญิงนี่ใครไม่รู้อ่ะ แมวจำไม่ได้”

หัวสมองมีไว้แต่จำผู้ชายสินะ สำหรับผู้หญิงคงไม่มีเหลือให้

ระหว่างที่พักเบรกยี่สิบนาทีเพื่อรอการเตรียมพร้อมของสถานที่ ผมกับแมวและโบจังที่ตามมาสมทบในภายหลังก็ออกมาสูดอากาศข้างนอก ดึกๆ แบบนี้อากาศดีจังเลยนะ ดาวก็สวยด้วย

“ดีแล้วล่ะที่โบจังไม่ได้ตำแหน่ง ไม่งั้นแมวคงอกแตกตาย” เสียงของแมวดังงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆ แมวยืนอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับโบจัง แต่เอนตัวไปทางโบจังมากกว่า เพราะตอนนี้แมวกำลังเอาหัวไถกับไหล่ของโบจังอยู่ นี่ถ้าผมทำคงไม่น่ารักอย่างนี้หรอกใช่ไหม -*-

“ทำไมล่ะ” โบจังถามกลางเสียงเรียบเรื่อย หน้าตาเหมือนยังไม่ตื่นจากโลกเพ้อเจ้อของตัวเอง นี่อยากถามนะว่าไปตกลงเป็นแฟนกันได้ยังไง หรือแมวมันพูดเองเออเองอยู่คนเดียว

“ก็ถ้าเป็นเดือน เดี๋ยวก็มีคนรู้จักเยอะ แมวไม่อยากให้ใครมายุ่งกับโบอ่ะ แค่เป็นเดือนคณะก็มีผู้หญิงโทรมาหาหลายคนแล้ว”

“หึงด้วยเหรอ”

“หึงสิ ก็แฟนทั้งคนนี่นา”

“ก็ยังดีที่รู้ตัวว่าเป็นแฟนโบ”

“รู้อยู่ตลอดแหละ ชงโคๆๆๆ ดูนั่นๆ ดาวตกอ่ะ อธิษฐานเร็วเข้า”

ผมกำลังดื่มด่ำอยู่กับบรรยากาศและตัดตัวเองออกจากโลกส่วนตัวของคู่รักข้างๆ โดยสมบูรณ์แล้ว แต่ก็ถูกแมวเขย่าตัวให้ตื่นจากภวังค์

แมวนี่เด็กจริงๆ เชื่ออะไรกับคำอธิษฐาน ดาวตกก็แค่ปรากฏการณ์ของเทหวัตถุนอกบรรยากาศของโลกที่พุ่งมาสู่พื้นผิวของโลกด้วยแรงดึงดูด มันไม่ได้เป็นอะไรที่วิเศษขนาดจะบันดาลให้ความต้องการของมนุษย์เป็นจริงได้ ผมน่ะ...ไม่เคยเชื่อในคำอธิษฐานและคำภาวนาเลยสักครั้ง

“ชงโคอธิษฐานอะไรเหรอ”

ผมส่ายหน้าปฏิเสธ

“น่าเสียดายนะ น่าจะอธิษฐานสักหน่อย มีคนบอกว่าคำอธิษฐานตอนดาวตกจะเป็นจริงได้เมื่อได้อธิษฐานอยู่ข้างๆ คนที่เรารัก แมวต้องสมหวังแน่ๆ ก็มีโบจังยืนข้างๆ นี่นา ฮี่ๆๆๆ ถ้างั้น...ถ้าชงโคได้มีโอกาสเห็นดาวตกพร้อมกับพี่ทองคำเอกล่ะก็ อย่าลืมอธิษฐานนะ”

เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของแมวแล้วผมก็เลยพยักหน้ารับอย่างเสียมิได้ ...อธิษฐานพร้อมกับคนที่รักเหรอ... อืม...ยังไม่เคยลองแฮะ จะเป็นจริงได้รึเปล่านะ คำอธิษฐานแบบนั้นน่ะ

“ตายยยยยยแล้วววว กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ เลยเวลามามากแล้วนะ คงเริ่มไปแล้วมั้งเนี่ยยยย”

ด้วยความรีบร้อนที่ผมกับโบจังต้องรีบวิ่งตามแมวให้ทัน ก็เลยชนกับคนอื่นเข้า พอเข้าไปช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้นก็พบว่าเป็นผู้ชายที่เพิ่งได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยมาหมาดๆ คนที่เดี่ยวระนาดเอกจนงานที่น่าเบื่อดูดีขึ้นมานิดหน่อย

“ไม่เป็นไรครับๆ เจ็บตรงไหนไหมครับ ไม่ต้องขอโทษหรอก ผมไม่เป็นไร”

ยังมีน้ำใจถามคนอื่นอีก ทั้งๆ ที่โดนทั้งผมและโบจังชนจนล้มไม่เป็นท่า ตอนผมชนนี่เขาเริ่มเซจะล้มแล้วครับ แต่โบจังที่วิ่งตามมาข้างหลังไม่เห็นว่าข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นก็เลยชนเข้าอีกคน เดือนมหาลัยเลยร่วงลงพื้นอย่างที่เห็น

“นายจะไปไหนล่ะ ให้ช่วยไหม” โบจังถามอย่างมีน้ำใจ

“จะเอาของไปเก็บที่คณะน่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้สบายมาก”

“เอามาเถอะ เดี๋ยวช่วยถือ ชงโค นายตามแมวไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป”

ผมเลยพยักหน้าก่อนจะก้มหัวขอโทษผู้เสียหายอีกครั้ง แล้วหันหลังเดินไปที่ประตูทางเข้างาน

“เดี๋ยว! นายชื่อชงโคเหรอ! ผมชื่อหลิน ยินดีที่ได้รู้จักนะ!” เสียงกระตือรือร้นที่ดังตามมาทำให้ผมหันกลับไปมอง ก่อนจะพยักหน้าให้หนึ่งที

ก็ดูเป็นคนดีน่าคบเหมาะสมกับตำแหน่งล่ะนะ แต่ตอนนี้ผมไปตามหาแมวก่อนเถอะ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เอาใจฉันไปเลยค่า พี่ขา!!! ย่ำยีหัวใจฉันได้เลยยยยยยยยยยย”

ทะ...ทำไมผู้หญิงแต่ละคนถึงดูคลั่งขนาดนี้ พวกเธอถูกอะไรเข้าสิงกันรึเปล่า? ผมหันมองซ้ายขวา ฝ่าแสงสลัวของพื้นที่ในห้องประชุมที่ฉายสปอร์ตไลท์ไปที่เวทีเพียงแห่งเดียว แล้วก็เจอแมวกำลังดีดดิ้นอยู่กับเจ้ยิ้มอยู่ทางขวามือ ไม่ไกลจากเวทีเท่าไหร่

“ชงโค๊!! ชงโคๆๆๆๆๆ ดูนั่นนนนนนนนนนนน ดูนั่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน คิดไม่ผิดที่มาเข้ามหาลัยนี้ เจ้ยิ้มมมมมมม แมวจะดิ้นตายแล้วจ้า”

อืม...สาเหตุ...คงหนีไม่พ้น ผู้ชายห้าคนบนเวทีตอนนี้ล่ะมั้ง แถมแต่ละคนยังแต่งตัวคนละแนว เหมือนคนละวงไม่ได้ตั้งใจมารวมตัวกันแต่อย่างใด

“สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบ เจอกันเป็นครั้งที่หกแล้ว คิดถึงผมกันใช่ไหมครับ ก็แหม เราเจอกันปีละครั้งเอง แต่ปีนี้น่าเสียดายจริงๆ ที่เป็นปีสุดท้ายของพวกเรา อืม...เอาไงดีน้า” พี่ทองผู้ครอบครองไมค์แต่เพียงผู้เดียวกำลังพูดด้วยเสียงนุ่มหู ยิ้มหว่านเสน่ห์ให้คนข้างล่างเวทีตายกันเป็นระนาว

“ไม่เอาน้า ไม่อาวววววววววว พวกเราไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมมมมมมมม” เสียงประสานส่วนใหญ่มาจากผู้หญิงที่โดยมากไม่ใช่นิสิตปีหนึ่งครับ เอ๋...นี่งานเฟรชชี่นะ ทำไมมีพี่ปีอื่นมารวมด้วย ชักมั่วไปกันใหญ่แล้ว =_=;

“อย่าดื้อกันสิครับ ใครดื้อเดี๋ยวให้หมอโปรดจับฉีดยานะ” พี่ทองพูดพลางขยิบตา ซึ่งทำให้ขนที่ต้นแขนของผมลุกอย่างฉับพลัน ...มะ...ชักไม่ดีละ

แต่เสียงกรี๊ดเมื่อได้ยินชื่อหมอโปรดดังกระหึ่มคับหอประชุม ผมเห็นบางคนกรี๊ดเสียงดัง ยิ้มกว้างน้ำตาซึม

“เอ...แต่คงไม่ได้มั้งวันนี้ เพราะหมอโปรดเปลี่ยนจากจับเข็มมาจับไม้กลองให้วงของพวกเราแทน ขอเสียงกรี๊ดให้หมอโปรดดังๆ อีกครั้งได้ม้ายยยยยย”

ถึงพี่ทองไม่ขอ ผู้หญิงทุกคนก็พร้อมจะหลอดเสียงพังเพราะความหล่อระดับตำนานของพี่หมออยู่แล้ว

“เสียงกรี๊ดดังมากเลย นี่ดังมากกว่าทุกปีที่วงเราขึ้นแสดงรวมกันอีก น่าน้อยใจจริงๆ เลย” พี่ทองพูดเสียงตัดพ้อ แต่ก็ทำให้พวกผู้หญิงดิ้นพล่านกันได้

“เอาใจฉันไป เอาใจฉันไปค่ะพี่ทองงงงงงงงงงงงง ฉันรักพี่ค่ะ ฉันรักพี่ แต่ฉันก็รักพี่หมอโปรดด้วยยยย อร้ายยยยย ฉันเลือกไม่ถูกอะแกร๊!!!!” รุ่นพี่ผู้หญิงที่ผมจำได้ว่าเป็นพี่สต๊าฟกลุ่มของผมกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่กับเพื่อนของเธอ ในขณะที่เจ้ยิ้มกับแมวกอดคอกันยืนน้ำตาซึมเหมือนกำลังซึมซับภาพของผู้ชายที่ชื่นชอบไว้ ...นิพพานกันแล้วใช่ไหมพวกคุณน่ะ

ผมไม่ได้กรี๊ดหรือตะโกนบอกรักนักร้องนำและมือกลองเหมือนอย่างที่คนอื่นๆ ทำ เพราะที่ผมทำ...ผมทำเพียงแค่จ้องมองพี่ทองอย่างไม่ละสายตาก็เท่านั้น...ไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลย เขา...ยังมีอะไรให้ผมต้องทำความรู้จักอีกมากเลยสินะ

เสียงจังหวะกลองที่หนักแน่นดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงกรี๊ดที่ดังสนั่น มือกลองที่ไม่ใช่ตำแหน่งที่เด่นเหมือนกับนักร้องนำแต่ก็ยังเรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่แพ้เลย แล้วลิสท์เพลงที่เลือกเอามาเล่นนั้นมั่วสุดๆ น่าจะเปลี่ยนจากชื่อวงเดซี่เป็นวงตามใจฉันน่าจะถูกกว่า เพราะแนวเพลงนี่ล้ำลึกเกินบรรยาย เริ่มเพลงแรกเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ด้วยเพลงไปอยู่ที่ไหนมา สบายๆ จังหวะสนุกๆ ไปก่อน ต่อด้วยเพลงของพี่ตูนบอดี้ที่พี่ทองพาสาวๆ นั่งเรือออกไปแตะขอบฟ้าและหนุ่มๆ ทึ่งไปกับเสียงกลองจากพี่หมอโปรดแล้ว จากนั้นมันก็เริ่มแปลกขึ้นเมื่อผมเห็นเจ้ยิ้มกับแมวกำลังแดนซ์จนหัวเกือบหลุดด้วยเพลงวณิพกเมดเล่ย์กับบัวลอย แต่ถึงอย่างนั้นสาวๆ ก็ยังกรี๊ดกร๊าดกันไม่เหน็ดเหนื่อย พักหายใจกันไปได้แป๊บเดียว ก็ขึ้นเพลงบางระจันกันทันที ผมมองหน้าพี่ทองอย่างไม่รู้จะหัวเราะหรืออะไรดี เพราะนึกภาพพี่ขี่ควายกำลังจับดาบไปสู้แล้วโคตรตลก

“ฮึกเหิมกันพอสมควรแล้ว และบอกตรงๆ ว่าพี่เหนื่อยมากครับ ณ จุดนี้ แต่หมอโปรดเขารีเควสมา บอกว่าถ้าไม่ร้องเพลงนี้เขาจะไม่ยอมมาตีกลองให้ บังคับขืนใจกันมากเลยจริงๆ” พี่ทองพูดพลางยิ้มพราย ในขณะที่พี่ๆ ร่วมวงส่งเสียงหัวเราะกันยกใหญ่ เพราะพี่หมอนั่งทำหน้าคนหล่อโกรธอยู่ข้างหลัง

“พี่ทองขา รับผ้าเช็ดหน้าฉันด้วยค่ะพี่ เสี่ยโปรดของบ่าวทำหน้าโกรธก็ยังหล่อออออออออออออออ พ่อทูนหัว พ่อของลูก ผู้ชายสุดที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เจ้ยิ้มที่หมดแรงเพราะกระหน่ำเต้นไปเมื่อครู่ ลุกขึ้นมาแสดงจุดยืนของตัวเอง แต่มันเป็นเสียงเดียวขณะที่ทุกคนพักเหนื่อย จุดที่พวกผมยืนก็เลยกลายเป็นจุดสนใจ

“มองหาตั้งนาน อยู่ตรงนั้นเอง” พี่ทองพูดใส่ไมค์ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม ในขณะที่เจ้ยิ้มกรี๊ดเสียงลั่นไปพร้อมกับผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆ เพราะไม่ได้ระบุนี่แหละว่าที่มองหาตั้งนานน่ะมองหาใคร แต่ละคนก็เลยทั้งยิ้มทั้งฟินกันไปข้างเดียว

“ฉันอยู่นี่ค่ะพี่ น้องยิ้ม ถาปัตย์ปีสามนะค้า รับพิจารณาด้วยค่าพี่ทองงงงงงงงงงงงงงงงงง ฉันอยากเป็นคุณนายร้านทองค่ะพี่!!”

ผมหัวเราะไปกับท่าทางของเจ้ยิ้ม ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้พี่ทองที่กำลังมองมา เขายักคิ้วและหัวเราะ ก่อนจะเริ่มเล่นเพลงสุดท้ายสำหรับค่ำคืนนี้ ซึ่งเป็นแนวเพลงที่กระโดดจากเพื่อชีวิตข้ามโลกมาเลยครับ พอเสียงกีต้าร์ดังขึ้นเท่านั้น ผู้หญิงก็กรี๊ดกันแทบสลบ

“นี่...คนนั้นน่ะ เมื่อไหร่จะรับรักเฮียสักที ...ให้ตายสิพับผ่า”

เพราะพี่ทองพูดพร้อมกับมองมาทางผม เจ้ยิ้มกับแมวเลยดิ้นพล่านอยู่ข้างๆ

“พี่ทองงงงงงงง ฉันรับค่ะฉันรับบบบบบบบบบบบ ฉันยอมแล้ววววววว คนบ้า!!! น่ารักที่สุดเลยยยยยย”

ผมทำได้เพียงหัวเราะแล้วยิ้มตอบกลับไป พี่ทองนี่กล้าจริงๆ ไม่กลัวหรือไงว่าใครจะเห็นว่าพี่กำลังมองผมอยู่

‘รับบทเป็นผู้กระทำ สลับกับบทโดนทำร้าย
เพียงแค่ฉันเฝ้ารอแต่คนที่ใช่
ไม่เคยตั้งใจให้ใครต้องมาเจ็บช้ำ

ความยุติธรรมมันอยู่ตรงไหน

ฉันชอบใครเขาก็ไม่ชอบฉัน
พอเขามาชอบเรา เราก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน
ความรักมันประหลาด ไม่ค่อยมีโอกาสเกิดขึ้นพร้อมกัน

ไม่ว่ากี่ที ที่ฉันรักใครก็มักจะโดนทำร้าย
พอเขาทุ่มเทแทบตายฉันดันไม่อยากจะได้มัน
ความรักเหมือนที่บอก มันเข้าๆ ออกๆ คนไม่พร้อมกัน...สักที’


เพลงจบลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้หูผมใช้การไม่ได้ไปชั่วขณะ พลังรักของผู้หญิงช่างรุนแรงและน่ากลัว ขนาดพี่หมอโปรดเป็นคอรัสที่ร้องเพียงแค่โอ้ๆ เมื่อกี้ พวกเธอยังบอกว่าโคตรเพราะ แถมพี่ทองตอนนี้ก็มีผู้หญิงตะโกนบอกรักเสียงดังลั่นห้องประชุม

อืม...ถ้ามันเป็นอย่างนี้ ก็คงต้องบอกว่า ให้ตายสิพับผ่า! ถ้าไม่มาแก้วหูผมคงไม่เดี้ยงอย่างนี้ แต่...เอาเถอะนะ ได้เห็นพี่ทองที่ไม่ทำตัวบ้าบอเหมือนทุกทีก็ดีเหมือนกัน ^^

..................................................To be continue............................................................

จะพาน้องเข้าเรียนมหาลัยแล้วนะ เป็นกำลังใจให้ชงโคด้วย กรี๊ดกร๊าดดดดดด พี่โปรดคงไม่ได้ออกอีกนานเลยนะคะ ใครคิดถึงก็ไปอ่านเรื่องมาโปรดอีกรอบก็ได้นะ ฮ่าๆๆ

เรื่องนี้จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เขียนถึงตัวละครในเรื่องที่เขียนผ่านมาๆ เพราะยังไงอยู่มหาลัยเดียวกันเดี๋ยวคนนั้นคนนี้คงโผล่มาอีก แต่คงไม่มากค่ะ อาจจะมาแค่สองบรรทัดหรือกล่าวถึงนิดหน่อยก็ว่ากันไป ขนาดพี่ทองในเรื่องมาโปรดยังโผล่ไปแค่สามบรรทัดด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ทำไมถึงชอบชงโคล่ะ ตอบ!!!  :a5:

ปล. มีตัวละครเพิ่ม เป็นใครให้เดา

http://ask.fm/TCHONG_K << สอบถามได้จ่ะ

***ลืมบอกไป พรุ่งนี้ไม่ลงนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 25-05-2014 20:09:48
จิ้มก่อนอ่าน  :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-05-2014 20:18:25
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากไปคอนเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่ทองวันนี้ไม่รั่วเลย หล่อมากกค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา


 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 25-05-2014 20:24:38
กรี๊ด ทำเอาเราอยากอยู่ในคอนเสิร์ตเลยอ่าาา

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-05-2014 20:24:46
หลงพี่ทองตอนนี้มาก บอกเลย :o8:
แต่นี่คงเป็นตอนที่พี่ไม่ปกติ ถ้าพี่ปกติพี่จะไม่เป็นแบบนี้ :m20:
ทำไมถึงชอบชงโคน่ะเหรอ? ก็ชงโคน่ารักนี่นา  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-05-2014 20:28:20
พี่ทองทั้งหื่นทั้งฮา ชงโครับบทหนักแน่นอน^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-05-2014 20:30:36
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 25-05-2014 20:33:41
นายหลินแอบคิดอะไรกับชงโครึเปล่าหนู อย่าเลยนะ แค่บิ้วพี่ทองก็จะแปลงร่างแล้ว   :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 25-05-2014 20:34:09
กรี๊ดค่ะ ฟินกับเฮียทอง
น้องชงโคน่ารักขนาดนี้ไม่รักก็บ้าแล้ว คาดว่าน้องหลินจะกลายเป็นคนที่มีบทบาทในความสัมพันธ์ของทั้งคู่จัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-05-2014 20:37:34
หลิน พ่อมือระนาด ต้องมาเกี่ยวอะไรกับชงโคแน่ๆ
พี่ทอง หล่อ ขนาดดด นานๆจะเปล่งประกายคนปกติ ซะที กร๊ากกกก
แมวกับโบ น่ารักดี ขำที่ชงโคบอกว่าเป็นแฟนกันได้งัย หรือแมวมันพูดเอาเอง :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 25-05-2014 21:07:45
 :m3: :m3: :m3:
พี่ทองกับพี่มาโปรดเค้าขยันโปรยเสน่กันจริงๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 25-05-2014 21:12:16
พี่ทองนายหล่อมากกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 25-05-2014 21:16:41
หลิน!!!!!!!!!!! 
คิดอะไรกะน้องชงโคของเค้าปะเนี้ยยยย 

พี่ทอง รีบทำคะแนนเลยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-05-2014 21:17:25
หลินจะทำให้มาม่ามากกว่าเดิมหรือเปล่าหนอ หวั่น ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 25-05-2014 21:19:44
มีมุมเท่กับเค้าเหมือนกันหรือเฮียนึกว่าจะเอาฮาอย่าเดียว   :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 25-05-2014 21:20:41
พี่ทองได้กำไรเนอะ หยอดตลอด แต่แหมพี่เแกเท่ห์นะเนี่ยตอนเป็นนักร้อง แต่เดือนจะมาปิ๊งน้องชงโคหรือเปล่า :o8: :-[ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 25-05-2014 21:40:24
เข้าใจอารมณืชะนีรอบข้างชงโคนะ
การที่เห็นผู้ชายหล่อเล่นดนตรี มันทนไม่ได้จริงๆ
กรี๊ดคอแตกทุกที :laugh: :laugh: :laugh:
พี่มองน่ารักมากตอนนี้ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปจ้าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 25-05-2014 21:46:59
ชงโคไม่งี่เง่า..ชงโคตัวหอม ((แอบแย่งพี่ทองดม  :z1: )) ..

ชงโคช่างน่าสนใจ..มีเสน่อะไรบางอย่างที่ผมก็ยังนึกไม่ออก  :serius2:

ทุกๆ อย่างที่รวมเป็นตัวชงโค .. มันทำให้คนอ่านหลงรัก  :impress2:

รักชงโค  :-[

.
.

พี่ทองในมาดนักร้อง .. กรี๊ดมากเลยค่าาาาาาาาาาาาาา  :hao7:

รักคนเขียน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 25-05-2014 21:52:12
ชอบมากกกกกก เลยเรื่องนี้ เขียนไม่น่าเบื่อ

และชอบสุดๆ ที่มาต่อไวไว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-05-2014 21:57:44
น้องชงโคหื่นได้ตลกสำหรับเรามาก
ทำไมน้องหื่นแต่เราขำ :laugh:

เฮียทองขาเท่มากเลยตอนนี้  :m3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 25-05-2014 21:59:22
โอ้ยยยยยยยย โครตแม่งฟินนาเล่ พี่ทองน่ารักไปไหนค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 25-05-2014 22:02:22
ชงโคเสน่ห์แรงมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 25-05-2014 22:08:47
หลิน อย่ามา อย่าแหลมนะยะ ถึงจะหล่อก็โดนตบควำได้นะ ณ จุดนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 25-05-2014 22:10:10
ชงโคนี่เสน่ห์แรงน๊า  :o8:
ว่าแต่รีบๆรับรักเฮียเค้าหน่อย คนบ้ารอนานเดี๋ยวบ้าหนักกว่านี้แล้วจะแย่  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-05-2014 22:10:46
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันรักเสี่ยยยยยยยยยยยยยยยย  :hao7:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 25-05-2014 22:12:23
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงง พี่ท้องเท่ฝุดๆๆ รักนะชุ้บๆ  ตัวละครใหม่ต้องเปนหนุ่มเฟรชชีมอแน่เบยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-05-2014 22:23:13
เรื่องนี้ฮามาก ยิ่งคนรอบข้างยิ่งฮาหนัก
อิพี่ทองเป็นคนที่บุคลิกแปลกไม่ซ้ำใครดี ชอบๆๆ
ส่วนชงโค ความรู้สึกไม่แตกต่างจากปลื้มเท่าไหร่
อ่านๆไปหลงคิดไปว่าเป็นหนูปลื้มของอิเสี่ยโปรด
ไม่ใช่ไม่ชอบเรื่องนี้นะคะ คือชอบมากๆเลยล่ะ มันฮาจริงๆ
ความรู้สึกส่วนตัว คนเขียนไม่ว่ากันเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 25-05-2014 22:29:16
ใจละลายกะพี่ทอง. คนอะไรน่ารักจริงๆ  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 25-05-2014 22:31:12
รักพี่ทองงงง
อร๊ากกก บอกเลยไม่เคยอ่านมาโปรด แต่รู้สึกหลงเสน่ห์เพียงแค่ไม่กี่บรรทัดของพี่แก5555
ชงโคน่ารัก ถึงแม้จะไม่แสดงออกเท่าไหร่ ชอบอะ
ขอบคุณที่บรรยาลักษณะของชงโคทำให้จิ้นได้มันขึ้น(?)
ส่วนเจ้ เจ้จิ้นคนเดียวอีกแล้ว พี่ทองมองชงโคตั้งหากก55
แล้วคู่น้องแมว แลน่ารักดีนะ ดูคนละขั้วแต่มารักกัน (สงสัยเหมือนกันรักกันยังไงนั่น55)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 25-05-2014 22:46:28
อยากอยู่ในคอนเสิร์ตจริงๆ  อยากกรี๊ดหมอโปรด กับพี่ทอง

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 25-05-2014 22:57:05
ได้แต่หวังว่าซักวันชงโคจะพูดได้นะครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-05-2014 23:02:30
หลินป่ะ

ตัวละครใหม่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: oreena ที่ 25-05-2014 23:16:05
 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 25-05-2014 23:43:02
น่ารักมากเลยเรื่องนี้ ชอบมาก
โคตรหลงรักชงโคกับทองคำเอกเลย
แล้วพี่โปรดที่อุตส่าห์โผล่มาก็เอาหัวใจไปเลยจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 25-05-2014 23:51:12
ให้ตายสิพับผ่า   พี่โปรดโคตรแย่งซีนเฮียทอง 555
แต่ถึงเสี่ยจะหล่อ เท่ห์ ยังไง แต่เค้าชอบเฮียทองมากกว่านะ  :L1: :L1: :L1: :L1:
คนบ้าาาาาาาาา
(โดนชงโคตบ) :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-05-2014 00:04:34
กรีดร้อง ตอนนี้ฟ้นสุดๆไปเลยจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 26-05-2014 00:06:59
กรี๊ดดดดดดพี่ทองงงงงง เอาใจหนูไปเลยค่า ให้ตายสิพับผ่า!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: suttida ที่ 26-05-2014 01:20:00
ชอบชงโค น่าร้ากกกก ขี้อ้อน ฉลาด ไม่โง่ น้องมึนแบบน่ารัก อ๊ายยยยย รักคนบ้าอย่างเฮียทองแล้วรักชงโคแม่ของเดซี่  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 26-05-2014 01:28:03
ฉันแพ้ผู้ชายตีกลอง :jul1:

ชอบชงโคที่มีจุดยืนไม่งี่เง่า หนักแน่น ตลก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 26-05-2014 07:20:32
ฟินนนน  บอกไดัคำเดียว  ตอนเน้ ให้ตายสิพับผ่า
แงงงง   วันนี้ไม่ลงหราาาาาาา
ปล  แหม่ แอบลุ้นฉากห้องน้ำ   อิๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 26-05-2014 12:38:44
ไม่มาวันเดียวได้อ่านสองตอนรวดเลย

หนูชงน่ารักมากๆ แถมดูเหมือนจะฮ๊อตแบบไม่รู้ตัวนะ

พี่ทองเมื่อไหร่พี่จะหลุดจากบ่วงนางมารซะที

เค้ากลัวหนูชงจะโดนฉก ยิ่งมีนายหลิน(ชื่อเดียวกันเลย)เดือน ม.หมาดๆมาด้วยแล้วนี่

ไม่น่าไว้ใจใหญ่เลย

รอตอนต่อไปจ้า


ปล.หมอโปรดมาแวบๆแต่เท่อ่า... :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: ZooS ที่ 26-05-2014 13:32:56
หลิน + บิ้ว สินะ ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-05-2014 18:58:20
ควรจะพูดว่าอะไรดีสำหรับตอนนี้เพราะตอนนี้เกินบรรยายจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 26-05-2014 19:30:09
เริ่มรักพี่ทองขึ้นมาแล้วตอนนี้ คือแต่ก่อนในใจมีแต่เสียโปรด มีเมลล์บ้าง จะเพิ่มพี่ทองเข้าไปอีกคนแล้ว  :impress2:

น้องชงโคน่ารัก ไม่งี่เง่าชอบบบบบบ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 26-05-2014 19:59:34
ฟิน  :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อยากเข้าไปอยู่ในงานนั้น
อยากถึงนิพพานแบบเจ๊ยิ้มกับแมว
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เสี่ยแอบโผล่มาแบบกรุบกริบ -..- คิดถึงนะ จุ๊บๆ
พี่ทองน่ารัก มาเอาใจฉันไปเลยพี่ มันฟินนะ
งือออออออออออออออออออออ  :ling1: :ling1: :ling1:
เรื่องนี้นี่ พระเอกสุดโต่ง นายเอกสุดโต่ง ชื่อตัวละครยังสุดโต่ง
แมวนี่ออกแนวโอตาคุอ่ะ แบ๊ว ชอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 26-05-2014 20:35:02
 :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 26-05-2014 22:39:25
พี่ทองน่ารัก....แต่คิดถึงพี่โปรดอย่างเว่อร์ อิๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-05-2014 23:08:33
 :hao3: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: เกลียวคลื่น ที่ 27-05-2014 01:03:48
นิสัยชงโคน่ารักจริงๆ พี่ทองดิ้นไม่หลุดแล้วเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 27-05-2014 19:18:06
เข้ามหาลัยแล้ว  ก็แสดงว่าโตเป็นสาว  เอ๊ยยยยย  เป็นหนุ่มกะเค้าซะทีสินะชงโคของป้า   :z2:  ทำเอาแก้มบานไปหลายนิ้วเลยอ่ะ  หุบยิ้มไม่ลง  เฮียเล่นขอความรักบนเวทีขนาดนี้  ไม่รู้จะโรแมนติกไปไหน  เข้าใจอารมณ์เจ้ยิ้มกับหนูแมวมากเลยล่ะค่ะ  ฟินกันได้อีก   :heaven  ช้านอยากได้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ช้านอยากโดนนน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   :laugh:  เอาใจไปเลยค่ะเฮียทองของน้องชงโค     :m3:


นายหลินเดือนมหาลัยทำตัวน่าสงสัยอ่ะ  จะมาสนใจชงโคหรือเปล่าหว่า  ไม่น่าไว้ใจเลย  ต้องตาม... :m32:


รอตอนต่อไปคร่า 


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 27-05-2014 19:39:15
รอ สองวันแล้วน้าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 14 : 25/5/2014 (Page. 17)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 27-05-2014 20:05:43
ThankS
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 27-05-2014 21:06:37
ตอนที่ 15

อากาศดีก็จริง แต่ผมค่อนข้างหงุดหงิดใจ เปิดเทอมวันที่สองไม่ใช่วันที่ดีซะแล้วเพราะดันมาเจอฉากสารภาพรักของใครบางคนเข้า

“พี่ทองคะ ฉันชอบพี่ค่ะ ชอบมากจริงๆ ช่วยรับช็อคโกแล็ตกล่องนี้ไปได้ไหมคะพี่” หญิงสาวยื่นกล่องช็อคโกแล็ตยี่ห้อดังไปตรงหน้าชายหนุ่ม ก้มหน้าลงต่ำอย่างขวยเขิน ในขณะที่อีตานักร้องที่กลายเป็นประเด็นทอล์คออฟเดอะทาวน์มาตั้งแต่วันเปิดเทอมปั้นหน้าปานพระเอกละคร ทำท่าหนักอกหนักใจเหมือนกับตัวเองหล่อมากมายซะเต็มประดา

“พี่คงรับไว้ไม่ได้หรอก พี่น่ะ...มีลูกมีเมียแล้ว แถมยังมีวัวอีกหนึ่งตัว พี่คงรับความรู้สึกของน้องไว้ไม่ได้ ขอโทษนะ ความจริงพี่ก็ปวดใจที่ต้องทำร้ายความรู้สึกของหญิงสาวที่แสนบอบบาง แต่พี่ก็ไม่อาจทรยศต่อความรักที่ลูกเมียมีให้พี่ได้ ปวดใจจริงๆ เลย แต่ก็จะรับช็อคโกแล็ตไว้ก็แล้วกันนะ ลูกสาวพี่ชอบกิน”

ผมไม่เคยเห็นผู้ชายท่ามากขนาดนี้มาก่อน ไม่เข้าใจว่าเขาจะยืนเก๊กท่าเสยผมเหมือนนายแบบไปทำไม ชักไม่ไหวแล้วกับสติของเขา จากที่หงุดหงิดอยู่ดีๆ ผมก็ชักขำ หญิงสาวที่แสนบอบบางเหรอ ตัวล่ำพอๆ กับเดซี่นี่บอบบางมากเลยสินะ แถม...ยังไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ อีกต่างหาก

“โธ่...พี่ทอง พ่อคนดีของน้อง งั้นขอน้องจับมือพี่สักครั้งได้ไหมคะพี่ทอง”

“ได้สิครับ...แต่สัญญากับพี่นะว่าน้องจะตัดใจจากพี่...พี่ไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บปวดเพราะพี่จริงๆ เพราะพี่จะรู้สึกผิดบาปมากที่ได้ทำร้ายคนที่แสนเปราะบาง ความเจ็บปวดของน้องพี่จะขอรับไว้เอง เลิศศักดิ์”

เกือบดีอยู่แล้วเชียว น้องคนที่แสนเปราะบางก็บิดตัวขวยเขินไปมา แต่ก็ต้องสะดุดกิริยาด้วยชื่อที่แสนแมนว่า เลิศศักดิ์ =_=

“พี่ทองคะ...อย่าเรียกชื่อจริงของน้อง ได้โปรด...เรียกน้องว่ามินนี่นะคะ”

“ได้ครับ น้องมินนี่”

“งั้นน้องขอตัวก่อนนะคะพี่ทอง น้องจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่ทองต่อไปค่ะ จะห่วงใยพี่ทองอยู่ในมุมเล็กๆ ของน้อง ขอให้พี่ทองกับลูกและเมียมีความสุขมากๆ นะคะ น้องขอลา”

“โชคดีครับเลิศศักดิ์”

“มินนี่ค่ะมินนี่!”

ผมเกือบหัวเราะออกมาเมื่อพี่มินนี่ทำท่าจะกลับมาต่อยพี่ทองที่ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ยกมือโบกลา จะว่าไปก็เป็นฉากสารภาพรักที่ดีจริงๆ แต่ประเด็นคือตอนนี้ผมจะเดินออกไปจากซอกหลืบที่สิงอยู่นี่ได้ยังไง ที่จริงผมก็นัดเจอกับพี่ทองนั่นแหละครับ เขาส่งไลน์มาว่าให้มาหาหน้าตึก ก็รีบเดินขาแทบขวิดมาจากโรงอาหารคณะทันที แต่พอใกล้จะถึงเห็นฉากสารภาพเข้าก็เลยต้องรีบซ่อนตัวเพราะไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะ

เฮ้อ...แล้วจะออกไปยังไงไม่ให้รู้ว่าผมแอบฟังดีนะ

“โป้ง!”

เสียงดังลั่นพร้อมกับนิ้วที่ชี้มาทำให้ผมกระโดดถอยหลัง เข่าแทบทรุดเพราะความตกใจ

“ฮ่าๆๆ หน้าซีดเลย ขวัญอ่อนนี่หว่า”

คนประสาทดีเขาก็ตกใจกันทั้งนั้นแหละ!

‘เล่นอะไรบ้าๆ เกิดผมหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง’

“คนไม่เคยมีประวัติเป็นโรคหัวใจไม่ตกใจตายไปง่ายๆ หรอกน่า”

ผมทำหน้าเซ็งๆ ใส่พี่ทอง พยายามเรียกขวัญที่กระเจิงหนีไปกลับมาเข้าร่าง

‘แล้วนี่คนมีลูกมีเมียอย่างพี่มีธุระอะไรกับผม’

พี่ทองหัวเราะแล้วยื่นมือมาขยี้หัวผมแรงๆ “ถามได้แล้งน้ำใจจริงๆ เมียน่ะไม่มีหรอกนะ มีแต่ลูกที่กำพร้าแม่ ตอนนี้ก็กำลังล่อลวงใครบางคนให้มาช่วยกันเลี้ยงอยู่” ลูกที่ว่าก็เดซี่อีกสิท่า -_-

‘แน่ใจนะว่าเมียไม่มี’

“โธ่ อย่าพูดงี้ดิ ไม่เอาน่า อุตส่าห์มาชวนไปกินข้าว”

‘ผมกินแล้ว’

เพิ่งกินพร้อมกับแมวและโบจังไปเมื่อกี้ แต่ใบหน้าบูดบึ้งของพี่ทองที่เหมือนเด็กกำลังโดนขัดใจนี่สิ ชักจะอยากบอกว่าล้อเล่นจริงๆ

“เดี๋ยวนี้ไม่สนใจกูเลยนะ พักเที่ยงไม่มีจะไลน์มาถามว่ากินข้าวหรือยัง เมื่อวานไม่ได้เจอก็ไม่มีจะถามว่าหายไปไหน ตกลงไม่สนใจกันจริงๆ ใช่ไหม ใช่สิ...เดี๋ยวนี้กูมันไม่สำคัญแล้วนี่”

เฮ้อ เอาเข้าจนได้ แฟนก็ไม่ใช่แต่ดันต้องง้อ ตบกะโหลกให้ยุบไปซะเลยดีไหมนะ

“ไม่ต้องมาทำหน้าเซ็งเลย ไปก็ได้วะ”

เออ ไปเถอะ เดี๋ยวผมมีเรียน ไว้ตอนเย็นค่อยไปง้อละกัน พี่ทองน่ะโกรธง่ายหายเร็ว เผลอๆ ไม่ต้องง้อก็หายได้เอง

พี่ทองเดินไปไกลแล้ว แต่เห็นแผ่นหลังที่ขยับห่างออกไปทุกทีแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย ผมไม่ใส่ใจเขามากไปรึเปล่านะ... ทั้งๆ ที่บอกไปแล้วว่าจะอยู่ข้างๆ แต่กลับละเลยแบบนี้ แย่จริงๆ

ยืนลังเลอยู่ไม่นานก็ตัดสินใจส่งไลน์ไปบอกแมวว่าผมมีธุระต้องไปทำ ก่อนจะรีบวิ่งไปยังลานจอดรถ เมื่อกี้เห็นเขาเพิ่งขับจุ๊บแจงออกไป ถ้าตามก็คงทันเพราะความเร็วของจุ๊บแจงเมื่อเทียบกับรถของผมก็เรียกว่ากระดูกคนละเบอร์กันเลย แถมวันนี้ยังพาเดซี่มาด้วยอีก เขาคงไม่ขับเร็วมากหรอก เพราะพี่ทองน่ะห่วงชีวิตของลูกสาวมากกว่าชีวิตตัวเอง

ผมขับตามไปจนเห็นพี่ทองจอดรถไว้ที่ลานจอดรถของตึกคณะสัตวแพทย์ แต่เพราะมีกลุ่มนักศึกษากลุ่มใหญ่เดินกีดขวางทางอยู่ก็เลยต้องจอดให้พวกเขาเดินไปก่อน แต่พอรถเคลื่อนที่ได้ พี่ทองก็เอาเดซี่ลงรถเรียบร้อยแล้ว เขาจูงเดซี่ที่มีกระติกน้ำสีแดงร้อยด้วยเชือกพาดบนหลังเดินไปพร้อมกับถือเสื่อและปิ่นโตไปด้วย

คงไปหาที่กินข้าวล่ะมั้ง แต่เห็นแล้วผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ เขาอุตส่าห์มาชวน ผมก็ยังทำตัวแย่ๆ ใส่อีก

จอดรถเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เดินตามพี่ทองมาจนถึงริมสระน้ำขนาดใหญ่ อากาศเย็นสบายเพราะมีต้นไม้ใหญ่ๆ หลายต้น น้ำใสสะอาด เห็นปลากระโดดอยู่บ้างสองสามตัว พี่ทองปูเสื่อไว้ใต้ร่มไม้ มัดเชือกที่ล่ามเดซี่ไว้กับต้นไม้อีกต้นใกล้ๆ ก่อนเขาจะบรรจงแกะปิ่นโตออกทีละอัน

วิถีชีวิตของพี่ทำไมมันไม่เหมือนนักศึกษาเลยล่ะครับ นี่พี่คิดว่าตัวเองเป็นคนเลี้ยงวัวจริงๆ หรือไง แล้วนักศึกษาปีหกคณะสัตวแพทย์อย่างพี่นี่ว่างมากเหรอ -_-

ผมเดินเข้าไปใกล้ แต่ไม่ทันไรพี่ทองก็หันมาซะก่อน เขาคงได้ยินเสียงเหยียบใบไม้แห้ง

“มีธุระอะไร?” น้ำเสียงเย็นชาจริงๆ เลย

‘มากินข้าวด้วย’

“ไหนบอกกินแล้ว”

ก็กินไปแล้วจริงๆ แต่ยังไงก็ไม่อยากให้เขานั่งกินข้าวคนเดียว

‘กินอีกได้ ผมยังไม่อิ่ม’

พี่ทองค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะสาธยายอาหารแต่ละอย่างที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้า เขาบอกว่าอาม่าเข้าครัวทำให้ แถมยังมีแต่ของโปรดของเขาทั้งนั้น ในขณะที่ผมทำได้แค่ยิ้มแล้วก็กินทุกอย่างที่เขาตักให้ และก็ไม่น่าเชื่อว่าผมยังสามารถยัดอะไรลงท้องได้อีกทั้งๆ ที่เพิ่งกินก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่พิเศษไปเมื่อสามสิบนาทีก่อน

‘ปกติพี่เอาปิ่นโตมากินตลอดเลยเหรอ’

“ใช่สิ ก็ที่โรงอาหารไม่มีของถูกปากเลยสักอย่าง เอามาเองถูกใจกว่า แถมอาม่าก็ทำอร่อย เอ้านี่ องุ่นแดง ปลอดสารพิษ”
ผมอ้าปากรับองุ่นแดงลูกเล็กๆ ที่พี่ทองป้อนให้ ก่อนจะหันไปมองเดซี่ที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่ใต้ต้นไม้

‘แล้วเดซี่กินอะไรหรือยัง’

“กินไปแล้ว” พี่ทองตอบ ในขณะที่ผมกำลังเก็บปิ่นโตให้ เขาก็ถือวิสาสะนอนลงบนตักของผม

‘เดี๋ยวก็จุกหรอก แล้วก็นอนดีๆ ด้วย จะงอตัวทำไม’ เห็นทีไรก็นอนท่านี้ทุกที ไม่รู้มันสบายตัวตรงไหน

“ท่านี้สบายสุดๆ แล้ว”

พี่ทองหลับตาพริ้ม มือก็ลูบเบาๆ อยู่ที่แขนของผม “นี่...เมื่อวานเป็นไงบ้าง สนุกไหม”

เขาลืมไปรึเปล่าว่าผมต้องใช้ภาษามือสื่อสารกับเขา หลับตาอย่างนี้จะเห็นได้ยังไง

“หอมแก้มเพื่อบอกว่าสนุก จูบเพื่อบอกว่าสนุกมาก แต่ถ้าไม่โอเคให้หอมหน้าผาก เอ้า เลือกคำตอบได้เลย”

ชักตลกไปกันใหญ่ละ ใครจะเลือกตอบแบบนั้นในสถานที่โล่งแจ้งกันล่ะ -*-

ผมหยิกแขนพี่ทองไปหนึ่งทีจนเขาร้องโอ้ย ลืมตาขึ้นมาแล้วหัวเราะใส่หน้าบึ้งๆ ของผม “คำตอบแบบไหนเนี่ย หยิกนี่คืออะไรหือ”

‘หยิกนี่คือทุกอย่างดี ยกเว้นพี่ที่แย่’

“เออ กูมันไม่มีดีหรอก”

‘ก็เมื่อวานหายไปไหนมา ทำไมไม่มาหา’

จากหน้าบึ้งๆ น้ำเสียงตัดพ้อ เปลี่ยนเป็นหน้าตาแจ่มใส ประกายตาระริกระรี้ทันที

“รอเฮียเหรอจ้ะหนู”

ถ้าผมบอกไปว่ารอนี่พี่ทองคงยิ่งทำหน้ากวนโอ้ยมากกว่านี้ ถึงเมื่อวานหลังจากเลิกกิจกรรมห้องเชียร์ของคณะแล้วจะรีบตรงดิ่งกลับบ้านเพราะคิดว่าเขาจะรออยู่ก็เถอะ แต่ที่ไหนได้ ไม่มีใครเลยสักคน นั่งรอจนดึกก็แล้วพี่ทองก็ยังไม่มา ขาดการติดต่อไปอีกต่างหาก -*-

“ถ้าอยากรู้ว่าอยู่ที่ไหน ทำไมไม่ไลน์มาถาม เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมทำไม่ได้” เดี๋ยวนะ นี่ผมผิดเหรอที่ไม่ได้ถามว่าเขาไปไหน แล้วผมควรจะก้าวก่ายเรื่องของเขาหรือไง บ้ารึเปล่า

‘คนที่หายไปต่างหากที่เรื่องง่ายๆ อย่างบอกให้รู้ว่าจะไปไหนก็ทำไม่ได้’

“ก็อยากให้ถามบ้างไม่ได้รึไง นี่พอกูหายมึงก็ไม่ตามอ่ะ เหมือนกับว่ากูจะอยู่จะไปก็ไม่สำคัญ”

‘ถ้าคิดขนาดนั้นทำไมไม่หายไปจริงๆ เลยล่ะ โผล่หัวมาทำไม’

อยากจะมะเหงกใส่นัก ถ้าไม่ติดว่าเขาอายุมากกว่า คงได้โดนไปสักสามสี่ทีแล้ว ถ้าไม่สำคัญแล้วผมจะรอทำไม จะใส่ใจทำไม คนบ้านี่คิดเรื่องง่ายๆ แค่นี้ไม่เป็นเหรอ!

“ก็คิดถึงอ่ะ ไม่เจอวันเดียวก็คิดถึงแล้ว” ผมที่กำลังหงุดหงิดอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้เหมือนโดนค้อนหนักๆ ทุบเข้าที่ท้ายทอยอย่างจัง พี่ทองนี่มีหลากหลายอารมณ์ในหนึ่งนาทีหรือไง เมื่อกี้ยังตัดพ้อผมอยู่ดีๆ ดูตอนนี้มาทำหน้าอ้อนๆ ใส่ นี่ถ้านานวันเข้าผมไม่บ้าก็เก่งมากแล้วนะครับ!

‘แล้วหายไปไหนมา’

“ไปทำคลอดให้หมูเพื่อนเมียไอ้โปรดอ่ะ ต้องอยู่ดูอาการเกือบทั้งคืน กว่าจะคลอดได้ก็เกือบตีสอง”

อืม...เป็นหมอสัตว์นี่ก็ลำบากเหมือนกันนะ แต่พี่ทองก็ดูมีความสุข เขาคงรักในสายอาชีพนี้จริงๆ เป็นคนที่เท่เหมือนกันนะครับพี่น่ะ

‘แล้วตอนนี้เป็นไง ทุกอย่างโอเคหรือยัง’

“ฝีมือระดับเฮียจะมีพลาดเหรอ ถึงยังไม่มีใบประกอบโรคศิลป์แต่เฮียก็อัจฉริยะน้องๆ ไอสไตน์เลยนะหนู”

ถ้างั้นก็หายห่วงได้ล่ะครับ แต่เรื่องอัจฉริยะนี่คงเพ้อเจ้อไปอีกตามเคย

“ชงโค วันนี้ไปกินข้าวที่บ้านนะ ม่าอยากเจอ”

‘แต่ผมต้องเข้าห้องเชียร์ คงเลิกเกือบสองทุ่มเลย’

“นั่นไง เริ่มไม่มีเวลาให้ครอบครัว -*-”

ผมยิ้มกับคำว่าครอบครัวของพี่ทอง...นานแล้วนะที่ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีมันอยู่เลย...

‘มันจำเป็นนี่นา ผมก็อยากเจออาม่า แต่ไม่เข้ากิจกรรมเดี๋ยวก็ถูกรุ่นพี่เรียกซ่อมอีก’

“ไอ้พวกรุ่นพี่นี่มันไร้สาระกันจริงๆ”

‘พี่น่ะไม่ต้องพูดดี เพื่อนผมบอกว่าพี่เคยเป็นพี่ว๊าก เรียกรุ่นน้องไปซ่อมด้วย’

เพื่อนที่ว่าก็ไม่ใช่ใครครับ ก็แมวนั่นแหละ ผู้รอบรู้และเชี่ยวชาญในเรื่องของชาวบ้านเขา

“ก็มันปีนเกลียว แต่ตอนนั้นกูอยู่ปีสอง ยังเป็นหนุ่มรุ่นกระทง เลือดร้อนบ้างไม่เห็นแปลก แต่ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว”

อืม...งั้นตอนนี้ก็เป็นผู้ใหญ่ที่มีเลือดบ้าเยอะสินะครับ -_-

“งั้นพรุ่งนี้นะ วันเสาร์พอดี จะพาไปช่วยม๊าเฝ้าร้าน แล้วตอนเย็นก็ไปกินข้าวที่บ้าน”

ผมมองพี่ทองก่อนจะดึงแก้มเขาจนร้องโอ้ยๆ

‘คิดจะโยนงานให้ผมแล้วพี่จะอู้เหรอ’

“เปล่า กูต้องไปโรงพยาบาลไง มึงก็ทำตัวเป็นลูกสะใภ้ที่ดีไป แต่งเข้าบ้านเมื่อไหร่จะได้ไม่มีปัญหา แล้วตอนเย็นจะไปรับแล้วเราก็ไปกินข้าวเย็นที่บ้านด้วยกัน เห็นไหม ครอบครัวสุขสันต์จะตาย”

‘พี่ถามผมรึยังว่าผมว่างหรือไม่ว่าง’

“ต้องถามด้วยเหรอ”

‘ตามปกติก็ต้องถาม แล้วพรุ่งนี้ผมก็มีนัดแล้ว จะไปดูหนังกับเพื่อน’

“เพื่อนอีกแล้ว เพื่อนอีกแล้ว! กูไม่เห็นจะติดเพื่อนอย่างมึงเลย นี่มึงเข้าวัยต่อต้านแล้วใช่ไหม อะไรๆ ก็เพื่อน พ่อแม่น่ะไม่สำคัญแล้ว”

‘แล้วนี่พี่มาเป็นพ่อผมตั้งแต่เมื่อไหร่’

ผมหยิกแขนพี่ทองไปอีกหลายๆ ที จนผิวขาวๆ ของเขาเป็นจ้ำแดงหลายรอย

“ไม่ได้อยากเป็นพ่อ อยากเป็นผัว โอ้ยยย ชงโค ปล่อยก่อนๆๆ ไม่พูดแล้วจ้าไม่พูดแล้ว หัวจะหลุดแล้วจ่ะที่รัก”

กล้าดีจริงๆ ที่พูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำ ผู้ชายแบบนี้น่ะเหรอที่เฟรชชี่ไนท์คืนนั้นมีผู้หญิงตะโกนบอกรักเป็นร้อยๆ คน มีดีที่ตรงไหนเนี่ย ปากไม่สร้างสรรค์เลย

“ยอมให้คนเดียวเลยนะ คนอื่นไม่ยอมแบบนี้หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปดูหนัง หนังน่ะดูเมื่อไหร่ก็ได้ อยากดูจะพาไปเอง”

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น ลำพังหนังเข้าใหม่ผมก็ไม่ได้อยากดูสักเท่าไหร่ แต่เพราะรับปากกับแมวและโบจังไว้แล้ว ผมก็ไม่อยากจะผิดคำพูด

‘ผมไม่ได้อยากดูหนัง แต่รับปากไปแล้วก็ต้องไป’

พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาเล่นคุกกี้รันโดยไม่ได้สนใจผมอีก เอาเถอะ พรุ่งนี้ตอนเย็นค่อยบอกให้พี่ทองมารับไปกินข้าวกับที่บ้านเขาก็ได้ ไม่ได้เจอน้องพลอยกับอาม่ามาหลายวันชักจะคิดถึง

.
.
.

“นางเอกไม่น่าตายเลย! ใครเขียนบทเนี่ย อยากเรียกมาถาม! อะไรคือการที่ผู้หญิงคนหนึ่งเด่นมาทั้งเรื่องแล้วสุดท้ายต้องมาตายแล้วพระเอกก็ได้กับนางรอง หือออออ หืออออออออออออออออออออออ” แมวโวยวายอย่างนี้มาได้สักพักแล้ว ตั้งแต่เดินออกมาจากโรงหนังจนถึงมานั่งกินไอศกรีมกัน มันก็ยังแช่งคนเขียนบทไม่หยุด แถมตาก็บวมแดงเพราะร้องไห้อย่างหนักราวกับว่านางเอกผู้แสนอาภัพคนนั้นเป็นตัวของแมวเองก็ไม่ปาน ในขณะที่ผมไม่ได้อินไปด้วย ก็นั่งดูจนจบเป็นเพื่อนแมวนั่นแหละครับ ส่วนโบจังน่ะหลับตั้งแต่หนังเริ่มไปได้ยี่สิบนาที

“ก็บอกแล้วให้ดูเรื่องอื่นก็ไม่เชื่อ หนังมันส์ๆ มีให้เลือกก็ไม่เอา” โบจังผู้กำลังผสมไอศกรีมรสช็อคโกแล็ตและสตอเบอร์รี่ให้เข้ากันพูดขัดขึ้น

“ก็พระเอกหล่ออ่ะ ชื่อเรื่องก็ดี แต่ใครจะรู้ว่าตอนจบมันจะเชือดใจขนาดนี้ ชงโคๆ ช่วยกินหน่อยสิ แมวกินไม่หมดอ่ะ”

ผมไม่ได้ขัดข้องอะไร ก็ช่วยแมวกินไอศกรีมในถ้วยของมันไป พลางหันมองไปรอบๆ ตัว อืม...ผมไม่รู้ว่าปกติที่ห้างในวันเสาร์คนจะเยอะแบบนี้รึเปล่า เพราะที่ผ่านมาผมก็ใช้วันหยุดอยู่บ้าน ปลูกต้นไม้ ทำสวนครัว หาอะไรทำไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้มีโอกาสมาที่ห้างใหญ่ๆ อย่างนี้เท่าไหร่ เวลาที่ต้องซื้อของใช้ก็จะไปที่เซเว่นหรือไม่ก็โลตัสเอ็กเพรสนั่นแหละครับ

“ชงโคๆๆ ยิ้มน้า แมวจะอัพไอจี เอ้า หนึ่ง สอง สาม ชีสสสสส อีกรูปๆ ชีสละลายยยยยยยยย”

ผมเกือบหัวเราะออกมาเพราะหน้าตาตลกๆ ของแมว ในรูปมีผมที่ยิ้มปกติอยู่คนเดียว ส่วนแมวก็พยายามยิ้มในแบบที่คิดว่าตัวเองเซ็กซี่...ซึ่ง...มันเป็นความเซ็กซี่ที่...ไม่ค่อยจะลงตัวเท่าไหร่ ในขณะที่โบจังเดือนคณะสุดหล่อทำตาปรือใส่กล้อง

ปล่อยให้แมวลั้ลลาไปกับโลกโซเชียลของตัวเอง ส่วนผมกับโบจังก็ช่วยกันกินไอศกรีมที่เริ่มละลาย

“OMG!!!!!! พี่ทองคำเอกฟอลโล่แมวด้วยอ่ะ!!!! โอ้ยยยยยยย ต้องแคปชั่นส่งไปให้เจ้ยิ้มอิจฉา โฮะๆๆๆ อ้ายยย รูปนี้ชงโคน่ารักมากเลย มีเพื่อนหน้าตาดีเป็นศรีแก่ชีวิตจริงๆ เอ๋!! ชงโคๆๆๆ พี่ทองฝากบอกว่า ยิ้มสวยจังเลยที่รัก ด้วยอ่ะ เค้าฟินอ่ะ เค้าฟินนนนน” แมวกำลังดีดดิ้นบิดตัวไปมา ในขณะที่ผมและโบจังได้แต่หันมามองหน้ากันอย่างปลงๆ

“โบจัง! รีบมาเม้นบอกว่าแมวน่ารักมากๆ ด้วยนะ เร็วๆ เลย! ไม่ไหวแล้ว พี่ทองคำเอกทำไมน่ารักอย่างนี้น้า พ่อเทพบุตรสุดหล่อของน้อง”

โบจังเป็นแฟนที่ใจกว้างมากเลยนะ เป็นผม ผมคงไม่ชอบให้แฟนตัวเองชมคนโน้นฟินกับคนนี้หรอก เพราะผมเป็นคนขี้หวง อะไรที่เป็นของผม ผมก็ไม่ชอบแชร์กับใครทั้งนั้น ยกเว้นแต่ว่า...

“อ้าว...ชงโค ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหม” เสียงทักทายดังขึ้น ทำให้ผมต้องเลิกสนใจแมวแล้วหันกลับไปมองเจ้าของเสียง ก่อนความรู้สึกแย่ๆ จะพุ่งขึ้นมาจนจุกอกเมื่อเจอกับสายตาของผู้หญิงบนรถเข็น

พี่ดีนกำลังส่งยิ้มมาให้เหมือนอย่างที่เคยเจอกันทุกครั้ง ในขณะที่ผู้หญิงที่มากับเขาดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย เธอนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ก็ยังพอดูออกว่าเป็นคนรูปร่างดี หน้าตาสวยหมดจดแต่แววตากลับไม่น่าเข้าใกล้ เธอจ้องมองผมอย่างไร้มารยาท ใช้สายตาไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็เชิดปากขึ้นเหมือนเป็นผู้เหนือกว่า พร้อมกันนั้นสีหน้าก็มีแต่ความชิงชังมอบให้กับผม

ก็พอจะเดาได้... ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้จักเธอคนนี้ ผมจำได้ไม่เคยลืม...ใบหน้าของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของพี่ทอง และผมก็คิดว่า...เธอก็คงจะรู้จักผมเหมือนที่ผมรู้จักเธอเช่นกัน

“คนนี้เหรอ...เด็กชงโคที่ดีนบอกเรา” น้ำเสียงหวานแต่แฝงความเหยียดหยามไว้เต็มน้ำเสียง ยิ่งชื่อของผมเธอยิ่งเน้นชัด ย้ำหนักเหมือนกับจำฝังใจไม่ลืม

“อืม คนนี้แหละ น่ารักเหมือนที่บอกไหม” พี่ดีนดูอ่อนโยนมากเมื่อก้มลงพูดกับพี่นิล แต่เหมือนกับเสียงของพี่ดีนจะส่งไปไม่ถึงเพราะพี่นิลเอาแต่จ้องหน้าผมไม่วางตา

“น้องพูดไม่ได้เหรอคะ...น่าสงสารจัง แต่เป็นใบ้อย่างนี้ก็ยังร่านมายุ่งกับสามีคนอื่นเขา เป็นไงคะ...มีความสุขมากรึเปล่ากับของที่ลักกินขโมยกินน่ะ”

เหมือนมีมือร้อยมือมาระดมตบเข้าที่แก้มของผม เสียงของพี่นิลไม่ได้เบาเลยสักนิด มันเลยทำให้คนรอบข้างพากันหันมามอง และส่วนใหญ่มากันเป็นครอบครัว เสียงกระซิบกระซาบจากแม่ๆ แต่ละคนคอยพร่ำบอกลูกว่าเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ควรเอาเป็นตัวอย่าง... ใช่ ไม่ควร แต่แล้ว...ผมทำอะไรผิดอย่างงั้นเหรอ...ผมสมควรได้รับแล้วใช่ไหมกับสายตาทั้งเหยียดหยามและดูแคลนแบบนั้น

“ผิดเพศแล้วยังทำตัวน่าสมเพช พ่อแม่ไม่สั่งสอนเหรอคะน้องว่าไม่ให้ยุ่งกับของชาวบ้าน!”

ผมเหลือทนจริงๆ ไม่คิดว่าคนที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกจะพูดจาต่ำๆ ใส่แบบนี้ ถ้าผมพูดได้ ก็อยากจะตะโกนใส่หน้าไปเลย ผู้หญิงบ้าอะไรว่าคนอื่นว่าน่าสมเพชปาวๆ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็น่าสมเพชไม่แพ้คนอื่นเขาเลย รั้งผู้ชายให้อยู่กับตัวไม่ได้ ถึงได้มาเที่ยวฟาดหัวฟาดหางใส่คนอื่นเขา ของแบบนี้มันปรบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกโว้ย!

“นิล พูดแรงไปแล้วนะ!” พี่ดีนตวาดเสียงดัง แต่คนเจ้าบทบาทที่อยู่บนรถเข็นก็หวีดร้องขึ้นมาลั่น ก่อนจะทำให้ตัวเองตกจากรถเข็นเป็นที่น่าสงสารแก่คนที่พบเห็นนัก

“ดีน...ทำไมดีนว่าเรา เราถูกทำร้ายนะ เราเป็นฝ่ายโดนทำร้าย มันมาแย่งทองไปจากเรา แย่งคนรักของเรา ทำไมดีนต้องเข้าข้างมันด้วย” ผู้หญิงสวยเวลาร้องไห้แล้วเรียกความโง่ออกจากตัวผู้ชายได้ทุกคนเห็นจะจริง

เพล้ง!

ถะ...ถึงกับปาแก้ว! แต่คนที่ปานี่ไม่ใช่ผมนะครับ แต่เป็นเพื่อนแมวที่นั่งสงบปากสงบคำของผมนั่นเอง ท่าทางอัดอั้นตันใจด้วยเรื่องอะไรสักอย่างมาก และคงถึงจุดระเบิด

“โอ้ย! นี่ทนฟังมานานแล้วนะหล่อน ขอน้องแมวพูดบ้างนะคะหล่อน! หล่อนน่ะมาถึงก็พูดฉอดๆๆ อยู่คนเดียว อะไรเหรอคะนาง มโนเหรอ ชงโคที่สุดแสนจะน่ารักคนนี้น่ะนะจะไปแย่งของของหล่อน อิมพอสสิเบิลมากๆ ค่ะ! แล้วน้องแมวจะบอกให้นะคะ พี่ทองคำเอกไม่เค๊ย ไม่เคยพูดสักทีว่ามีเมียหน้าตาป้าๆ ทำตัวหมาๆ แบบนี้ นี่ค่ะ ที่รักของเขาคนเดียวคือคนนี้ อย่ามโนค่ะชะนี น้องแมวรับไม่ได้! ถ้าอยากให้ผู้ชายเห็นคุณค่า อย่าทำตัวต่ำๆ แบบนี้ค่ะ ไม่มีใครเขาชอบ นิสัยเสียจริงๆ เพิ่งเจอหน้ากันแท้ๆ มาพูดแบบนี้ใส่กันซะได้ ชะนีจิตไม่ปกตินี่ทำได้มากกว่าที่คิดนะ ไปกันเถอะชงโค อย่าไปเสียเวลา อ้อ ก่อนจะมาว่าคนอื่นเป็นใบ้ก็หัดดูตัวเองด้วยนะคะป้า ตัวเองก็มีปมด้อยแล้วยังมาดูถูกคนอื่น”

ผมมองแมวที่กำลังหน้าดำหน้าแดงหอบฮั่กๆ อยู่ใกล้ๆ อย่างอึ้งๆ ก่อนคนตัวเล็กที่เคยเห็นว่าน่ารักอย่างกับลูกแมวตัวน้อยๆ จะลากแขนผมกับโบจังออกมาจากร้านด้วยแรงที่ไม่รู้ไปเอามาจากไหน

“เดี๋ยวก่อนๆ” โบจังพูดขัดขึ้นเนิบๆ ทำให้แมวหันกลับมามองด้วยสีหน้าเอาเรื่อง

“อะไรอีกล่ะ! โบจังสงสารนังป้านั่นหรือไง มันด่าชงโคของเรานะ!”

“เปล่าๆ จะไปจ่ายตังค์ค่าไอติมไง ไม่เห็นเหรอว่าพนักงานมองตามมา พวกเรายังไม่ได้จ่ายตังค์เลย”

=_= เอ่อ...จริงด้วย เกือบลืม

โบจังเดินไปจ่ายตังค์ค่าไอติมหลังจากที่แมวยอมปล่อยมือ ในขณะที่ผมก็หันมามองแมวยิ้มๆ

“ห้ามคิดมากเลยนะ เรื่องจะเป็นยังไงแมวก็ไม่รู้แหละ แต่แมวเชื่อว่าชงโคไม่ได้แย่อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูด”

ที่จริง...ผมอาจจะกำลังทำเรื่องแย่ๆ อย่างที่พี่นิลพูดก็ได้...แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคิดว่าเขาไม่มีสิทธิ์มาด่าผมกลางที่สาธารณะอยู่ดีและไม่มีสิทธิ์มาลามปามถึงแม่ของผมด้วย... แม่ที่รักผม ปกป้องผม ไม่ได้ผิดอะไรเลย นั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไม ผมถึงไม่รู้สึกเห็นอกเห็นใจพี่นิลเลยสักนิด แถมยังเข้าใจด้วยว่าทำไมพี่ทองถึงไม่รักเธอ เพราะเป็นผม...ผมก็คงรักผู้หญิงที่จิตใจมีแต่เรื่องต่ำๆ อย่างนี้ไม่ลง

ผมยกมือลูบหัวแมวเบาๆ ก่อนจะใช้ภาษามือบอกกับแมวไปว่า ‘ขอบใจมากนะ’ ถึงแมวจะทำหน้างงๆ แต่ก็ยิ้มกว้าง อาจจะเดาได้ล่ะมั้งว่าผมบอกอะไรไป

ยืนรอโบจังอยู่ได้ไม่นาน เขาก็กลับมาและพวกเราก็ตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันกลับ เพราะให้เดินเที่ยวก็คงไม่มีอารมณ์เดินต่อแล้ว ก่อนจะไปผมก็ตัดสินใจหันกลับไปมองในร้านอีกครั้ง ตอนนี้เหตุการณ์ในร้านค่อนข้างปกติแล้ว คงเหลือแต่เพียงเหล่าผู้คนที่ซุบซิบกันแล้วหันมองมาทางผม พี่ดีนกับพี่นิลก็ไม่ได้อยู่ในร้านแล้วเหมือนกัน ผมเห็นพี่ดีนเข็นรถเข็นออกไปอีกทาง

เฮ้อ...ผมน่ะ...ไม่ได้เข้าไปแทรกกลางความรักของใครหรอกนะ ไม่ได้เข้าไปทำให้ใครต้องแตกแยกด้วย ในเมื่อพี่ทองบอกผมว่าเขาไม่เคยรักพี่นิล เขาแต่งงานกับพี่นิลด้วยเหตุผลไม่ใช่ด้วยความรู้สึก แล้วผมจะผิดตรงไหนล่ะ...ผิดตรงไหนถึงต้องให้ใครมาด่าว่าอย่างนี้

ไม่ยุติธรรมเลย... ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย

รู้สึกแย่ชะมัด... ถ้าผมออกห่างจากพี่ทอง...เรื่องมันจะจบไหมนะ

.................................To be continue........................................

นังน้องแมวเป็นเกย์สาวมากนะคะ  :a5:

มาช้าไปจริงๆ ไม่ค่อยสบายค่ะ มึนมาก ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพนะคะทุกคน  :กอด1:

ชงโคโนดราม่า  :m19:

ปล. พรุ่งนี้ไม่แน่ใจ ถ้ามาคือมา อาการนั้นหนา ไม่แน่นอน T_T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 27-05-2014 21:28:40
ชะนีจิตใจสกปรก น่าจะโดนแมวถีบจนรถคว่ำ :z6:

เห็นด้วยกับแมว ตัวเองก็มีปมด้อยยังเสือกกล้าว่าคนอื่นอีก :beat:

ไอ้ (พี่) ดีน ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยย :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 27-05-2014 21:31:41
น้องแมวได้ใจมากลูก  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 27-05-2014 21:32:54
น้องแมวเริดมาก  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 27-05-2014 21:34:38
ชะนีจิตป่วยจริงๆ ยกนี้น้องแมวนางชนะเลิศค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-05-2014 21:35:24
อยากจะตบนิล :beat: มาว่าชงโคแบบนี้ได้ไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: ywy1693 ที่ 27-05-2014 21:36:28
น้องแมวชนะเลิศค่า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 27-05-2014 21:39:07
หายเร็วๆนะจ้ะ คนเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-05-2014 21:44:16
 :เฮ้อ: เบื่อ อ้ายทองได้แต่ทำตัวบ้าไปวันๆ
ปัญหามีให้แก้ไม่รู้จักแก้ ให้ถูกจุดซะที
เลิกไปเลยชงโค ชงโคก็มีทุกอย่างทำไมจะต้องหาความเดือดร้อนมาใส่ตัวเพิ่ม
คนน่ารักอย่างชงโค เดี๋ยวก็มีคนดีๆเข้ามาอีกแน่นอน ไม่ต้องยึดติดหรอก ดูแม่เป็นตัวอย่างนะ
 :กอด1:  คนเขียน พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 27-05-2014 21:47:43
น่ารักที่สุดค่ะหนูแมว ตะกรุยหน้าคุณนิลมันให้เละเลยนะค่ัะคุณลูก....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 27-05-2014 21:51:25
หนูชนะค่ะน้องแมววว อุกรี้ดดดด แล้วเรื่องนี้ห้ามเก็บค่ะ
เล่าให้พี่ทองฟังเลยค่ะ ชงโคต้องไม่ยอมเล่าแน่ #เอ้ะหรือไม่แน่....

ส่วนนางชะนีนิล อิบ้า นางเหมือนดาราคนหนึ่งที่ฉันว่านางจิตไม่ปรกติ
มโนเพ้อเจอ เข้าข้างตัวเอง ด่าคนอื่นได้ คนอื่นหมานางเป็นนางฟ้าาา

ส่วนดีน คำเดียว"โง่" ไม่รู้หรอกนะว่าเพราะอะไร จงใจหรือไม่
ที่พาคนที่เพื่อนไม่เอา ไปเจอกับ คนที่เพื่อนรัก....
ดูคนดี แต่ก็เลว เห็นแก่ตัวอยากให้คนที่ตัวเองรักมีความสุข
ต่อให้คนอื่นจะเสียใจแค่ไหนก็ตาม เลว.

ส่วนชงโค ชงโคมีสิทธิ์คิดที่จะห่าง
แต่อย่าลืมว่าสัญญาอะไรไว้ ชงโคฉลาดและเก่งบวกแกร่งพอ
หนูอย่าไปยอมอิชนะจิตวิปลาส
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 27-05-2014 21:54:15
อย่าออกห่างนะชงโคคคคคค :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เมื่อไหร่พี่ทองจะหย่าขาดสักที~~~~~~~~
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 27-05-2014 22:01:56
น้องแมวเริ่ดมากค่ะ ความจริงแก้วน่าจะปาไปที่ปากปลาร้านั่นมากกว่า ดีนเอ้ยเมื่อไหร่จะตาสว่างสักที โง่มานานแล้วนะเนี่ย :fire:
พี่ทองคำเอกแกน่ารักมากตอนสาว(เหรอ) มาสารภาพรัก  :mew1: :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 27-05-2014 22:02:21
อ๊ากกก แมวพูดถูกใจจจจจ น่ารักกกกก
ชงโคอย่าคิดอย่างนั้นนนนน ไม่เอานะ ไม่ดีๆ
แล้วอีตาพี่ดีน พามาเองหรือเจ๊แกอยากมาหา แล้วมาถูกได้ยังไง โอยย ซี
ชงโคน่าจะพูดได้เนอะ มันแบบฟังคนเดียว แล้วเครียด แต่คิดอีกทีเงียบๆไป ปล่อยให้ชะนีพล่ามคนเดียวก็โอแหะ >W<
พี่ทองรีบๆเคลียร์เลยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverLake ที่ 27-05-2014 22:03:22
หลงรักน้องแมว อยากมอบเหรียญกล้าหาญให้น้องแมวจริงๆ
ชงโค สู้ๆ นะ

ปล.อยากขอตอนพิเศษแมวกับโบจังค่ะ สองคนนี้มาพบรักกันได้ยังไงหนอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 27-05-2014 22:32:04
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 27-05-2014 22:46:38
พี่ดีนก็ชอบไปได้เนอะะะะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 27-05-2014 22:47:28
อย่าๆๆ อย่าได้คิดออกห่างจากพี่ทองนะน้องชงโค
ส่วนน้องหนูแมว  :m3: :m3: love love ยกป้ายไฟเชียร์ให้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 27-05-2014 22:49:25
นิลน่าตบมากเลยเอาดีๆ ผู้หญิงแบบนี้เจอแล้วประสาทจะกิน  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 27-05-2014 22:49:34
ขอบคุณค่าาที่มาต่อให้หายคิดถึง 

ดีใจมากเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 27-05-2014 22:57:53
น้องแมวเริ่ดเวอรรรรรรรร์ เลิฟน้องแมววววว ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 27-05-2014 23:07:49
อิชะนีจิตป่วง   :m16:

ยกนี้น้องแมวชนะเลิศ :-[

บอกตรงๆเลยถ้าสเป็คเราอ่ะ  พี่ทองได้ใจกว่าพี่โปรด 5555  อยากเจอผู้ชายแบบพี่ทอง :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 27-05-2014 23:11:07
นังนิล :z6:นางมโนมาก เพลีย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 27-05-2014 23:13:02
 :fire:นังชะนีชอบมโน จิตไม่ปกติ

สันดานจริง!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 27-05-2014 23:19:43
แมวเจ๋งอ่ะ  :katai2-1:

พี่ทองก็นะทำอะไรไม่เด็ดขาดเลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 27-05-2014 23:32:40
 :katai2-1:  น่ารักมากจ่ะน้องลูกแมว  เอาใจเจ้ไปเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-05-2014 00:01:59
สั้นอะ!! รู้สึกว่ามันไม่พออยากอ่านอีก   :katai2-1::katai2-1:  :katai2-1:  อยากปรบมือให้น้องแมวดังๆ ได้ใจเจ้มากคะน้องขา  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 28-05-2014 00:03:24
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยกนี้น้องแมวชนะเลิศ เอาถ้วยให้หล่อนไปเลย  :laugh5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 28-05-2014 00:44:38
แมว เธอคือ ฮีโร ของเจ๊
ปล.อย่าได้งี่เง่าออกห่างพี่ทองเด็ดขาดนะคะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 28-05-2014 00:47:57
พี่ทองเอ้ยยย ตัดๆมันไปเหอะทั้งชะนีมโนทั้งเพื่อนโง่ๆน่ะ อย่าไปเสียดาย ฟ้องหย่าโลด :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 28-05-2014 01:31:30
น้องแมวววววว เราชอบนางอ่าาา กรี๊ด นางพูดถูกใจมาก ชะนีขี้มโน 55555

ส่วนชงโค ประโยคสุดท้าย หยุดคิด ห้ามคิดเลยนะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 28-05-2014 02:57:40
ง่ะ ทำไมเรื่องนี้ต้องมีชะนีเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-05-2014 05:40:21
น้องแมวเริ่ดมากค่ะลูกสาวว


บอกแล้วอิชะนีนิลมันไม่ได้พิการที่ตัวแต่เป็นที่จิตใจมันตังหากกก เรื่องนี้ อิเฮี้ยยยทองต้องเคลียร์ให้ไว ไม่งั้น ตำแหน่งแม่ของลูกเดซี่ อย่าหวังว่าชงโคจะให้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 28-05-2014 05:57:48


ไปไถนาเถอะค่ะพี่ดีน  จะได้ไม่เป็นภาระแก่สาววาย
ส่วนชะนีนิล ก็กลับเข้าป่าไปเถอะค่ะ
โอเคนะทั้งคู่?! เพลียค่ะ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 28-05-2014 07:31:58
ชงโคต้องอยู่ข้างๆพี่ทองนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-05-2014 08:21:30
น้องแมวววววววววว ได้ใจ 100/10 เลยค่ะ กรี๊ดดดดดด

คุณนักเขียนข๋า อยากให้โบจังจุ๋จี๋กับน้องแมวค่าาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 28-05-2014 08:26:45
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ร้องให้หนูแมวเลย ถูกใจเจ้มากกกกก

คนเรานี่ก็แปลก มองคนอื่น ดูถูกคนอื่นว่าต่ำต้อยกว่าตัวเอง

ทั้งๆที่ตัวเองนั่นแหละที่ไม่สูงส่งเท่าเขา

นี่แหละน๊าพวกมีปม ทำตัวแย่ๆไม่มีใครรัก (ก้อ  เกือบลืมไปมีไอ้ดีนอยู่คน)

หนูชงคิดดีๆนะลูก อย่าทิ้งพี่ทองไปด้วยเหตุผลนี้นะจ๊ะ

รอตอนต่อไปจ้า :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-05-2014 08:59:39
นิลว่าแย่แล้วนะ ดีนแย่กว่า เจ้ากี้เจ้าการไปหมดทุกเรื่องทุกสิ่งอย่างของทุกคน
ชาติที่แล้วเป็นผู้กำกับหรือยังไง ชาตินี้ถึงชอบกำกับชีวิตคนอื่นแบบนี้
เอาเรื่องของตัวเองก่อนดีกว่าไหม ผู้หญิงเขาไม่รัก ทำกันขนาดนี้แล้วยังโง่อยู่ได้
ตกลงนิลมีดีตรงไหนบ้าง บอกสิคะ บอก!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 28-05-2014 10:12:14
โอ้โห้ เมื่อน้องแมวกลายเป็นแม่เสือ 55555 อยากอ่าน side story ของโบจังกับแมว อะ อยากรู้ปฎิกิริยาของโบจังที่มีต่อแมวบ้าง 5555

ปล. พี่ดีน เลิกรักป้านิลเหอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 28-05-2014 10:14:53
พี่ทองเถียงกับชงโคไปมาน่ารักจังเลย นี่ขำแมวเรื่องไอจีมาก นางดูคลั่งๆ 555

เบรกอารมณ์ขันแทบไม่ทันเมื่อเจอคู่... จริงๆเธอไม่สมควรได้รับความรักจากดีนเลยนะ

ชอบแมวง่าเล่นซะสาวแตกเลย 555 มันต้องอย่างงี้สิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-05-2014 10:32:44
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 28-05-2014 12:04:27
แมวรักเพิ่อนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 28-05-2014 12:40:48
น้องแมวด่านี่หายใจทันไหมค่ะ รัวมาก  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-05-2014 14:01:44
อย่าทำแบบนั้นนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 28-05-2014 14:52:14
ทีแรกบอกว่านางนั่งรถเข็นก็รู้สึกสงสารนะ
แต่ปากนางน่ะ ทำให้สงสารไม่ลงจริงๆ
รู้ทั้งรู้ว่าเขาแต่งงานกับตัวเองเพราะอะไร
รู้ว่าเขาไม่รัก ยังไปโวยวายใส่คนอื่นอีก
บอกว่ารักพี่ทองแล้วก่อนหน้านี้หล่อนท้องกับใครมิทราบ
ถ้าบอกว่ารักพี่ทองช่วงที่ดูแลรับผิดชอบจดทะเบียนกัน
รู้สึกว่าคนที่ดูแลเธอเป็นดีนนะ
แล้วโดยปกติแล้วใครจะไปชอบคนที่ทำร้ายตัวเองได้ลง(พี่ทองทำให้เธอเดินไม่ได้แล้วก็แท้งไม่ใช่เหรอ)
จิตไม่ปกติเหรอถึงกัดคนอื่นเขาไปทั่ว
แต่เสียใจ ชงโคหนักแน่นแล้วก็ฉลาดพอ  :m19: :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 28-05-2014 16:31:30
ขอบคุณที่มีน้องแมวจริงจริงเลยตอนนี้
ปล. น้องชงโคไปบอกพี่ทองเอกเลยนะว่าไปจัดการให้เรียบร้อยไม่งั้นชงโคจะจัดการเอง

เชื่อว่าชงโคจัดการได้แน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 28-05-2014 20:16:23
ออกมาเลยชงโค พี่ทองจะได้รู้ว่าต้องทำอะไรเด็จขาดซะที
ห้องหย่าไปเลยพี่!!!!    ไม่อยากเห็นน้องเศร้าเเล้ว

แมวขาาา  หนูโดนใจพี่มากๆเลยลูกกก :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 15 : 27/5/2014 (Page. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 28-05-2014 21:12:27
 :beat: :z6: ให้พี่นิล คนอะไรอารมณ์รุนแรง
ให้รางวัลแมวที่ช่วยด่าให้
ชงโคสู้ๆน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16 : 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 28-05-2014 23:36:59
ตอนที่ 16

‘พี่ขอโทษแทนนิลด้วยนะ อย่าถือสาเลย นิลกำลังเสียใจเรื่องที่ไอ้ทองมันขอหย่า หวังว่าชงโคคงเข้าใจ’

ผมอ่านข้อความในหน้าต่างการสนทนาระหว่างผมกับพี่ดีนแล้วก็ต้องถอนใจ นี่ถ้าผมไม่เข้าใจผมคงเป็นคนใจแคบมากสินะครับ แต่แหม เล่นมาด่ากันกลางร้านไอศกรีมขนาดนั้น คนสติดีที่ไหนที่จะไม่โกรธ?

เนอะ เดซี่...

เอ๋!!! เดซี่!!! O_O!

มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เงยหน้าขึ้นอีกทีหน้าก็แทบชนกับจมูกของเดซี่แล้ว แถมยังมาร้องมอๆ อย่างอารมณ์ดีใส่ผมอีก จะว่าไป...เดซี่อยู่ที่นี่แล้วพ่อมันล่ะ

ผมมองซ้ายมองขวาเพื่อหาตัวพี่ทอง แต่จนแล้วจนรอดก็หาไม่เจอสักที

“อยู่นี่ๆ” เสียงตะโกนดังๆ มาจากบนกำแพง พอแหงนมองขึ้นไปก็เห็นพี่ทองในชุดนักศึกษา มีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งหน้า นั่งห้อยขาอยู่บนนั้น เมื่อกี้เพราะกิ่งก้านของต้นชงโคมันบังเอาไว้ก็เลยไม่เห็น

‘ไปทำอะไรบนนั้น’

“ทำเครื่องประดับให้เดซี่” ว่าแล้วก็ชูมงกุฎดอกชงโคให้ผมดู ก่อนเขาจะกระโดดลงจากกำแพงแล้วเดินตรงมาหา มือข้างหนึ่งของพี่ทองมีดอกชงโคอยู่หนึ่งดอก อีกข้างมีมงกุฎดอกชงโคอยู่หนึ่งอัน เขามองหน้าผมก่อนจะเอาดอกชงโคมาทัดที่หูให้

“อันนี้ของคุณแม่” ขยี้หัวผมเบาๆ ก่อนจะหันไปสวมมงกุฎให้เดซี่ “อันนี้ของลูกสาว”

ผมยิ้มให้กับเดซี่ที่ร้องมอๆ ไม่หยุด มันคงดีใจที่ได้สวมมงกุฎ ในขณะที่พี่ทองสาละวนอยู่กับการจัดตำแหน่งกล้องเพื่ออัพรูปลงไอจี

‘มายังไง ไม่ได้ยินเสียงรถ’

“เอาจุ๊บแจงจอดไว้หน้าปากซอยแล้วก็เดินมา”

เป็นคำตอบที่เล่นเอาเดาไม่ถูกจริงๆ ว่าทำไปเพื่ออะไร

‘ทำไมเอาไปจอดไว้ซะไกล’

“ก็จุ๊บแจงเสียงดัง ถ้าขับมาจอดใกล้ๆ เดี๋ยวมึงรู้ตัว”

‘พี่คิดจะมาขโมยของบ้านผมรึไง’

“ของน่ะไม่เอา เอาคน”

โจรกระจอกจริงๆ =_=

“แล้วไปดูหนังกับเพื่อนเป็นไงบ้าง” พี่ทองเริ่มคำถาม พร้อมๆ กับเดินมานั่งลงข้างๆ ผม

ศาลากลางสวนที่ห้อมล้อมไปด้วยดอกไม้อย่างนี้คงไม่ดีกับพี่ทองมากเท่าไหร่ ตรงข้ามกับผมที่ความรู้สึกแย่ๆ ตั้งแต่อยู่ที่ห้างกลับมาบ้านมันก็หายไปจนหมด ยิ่งได้กลิ่นหอมๆ ของดอกไม้ยิ่งผ่อนคลาย ผมชอบบ้านหลังนี้ ชอบทุกๆ มุม เพราะไม่ว่าจะมุมไหนๆ ก็เคยมีความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับแม่อยู่ทุกๆ ที่

“ว่าไงชงโค สนุกไหม”

ผมหันไปมองหน้าพี่ทอง ก่อนจะพยักหน้า แล้วพิงหัวลงบนไหล่ของเขา พร้อมกับที่มือก็เริ่มต้นเล่าในสิ่งที่ได้ไปเจอมา

‘ไปดูหนังก็สนุก นั่งกินไอศกรีมก็ยังสนุก แต่พอเจอเมียพี่เท่านั้นแหละ โลกที่เคยมีอากาศสดใส กลายเป็นมลพิษ’

“เมีย?” พี่ทองพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะดันผมให้นั่งตัวตรงและใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของผมไว้ “เจอนิลมาเหรอ เฮ้ย! ไปเจอได้ยังไง โลกกลมไปไหม”

‘กลมมากด้วย แถมผมยังโดนด่าว่าแย่งผัวชาวบ้านกลางร้านไอศกรีม’

พี่ทองหน้าเครียดขึ้นมาทันที เขามองสบตากับผมอย่างจริงจัง “กูขอโทษที่ทำให้มึงต้องเจอเรื่องแบบนี้”

‘ไม่เป็นไร ตอนแรกผมก็รู้สึกแย่มาก เพราะไม่เคยโดนด่าเรื่องแบบนี้มาก่อน เคยแต่โดนเพื่อนๆ ล้อว่าไอ้ใบ้ๆ มาตลอด มาเจอเรื่องนี้ถือว่าได้รสชาติอีกแบบ’

ผมยิ้ม แต่พี่ทองกลับไม่ยิ้มเลยสักนิด เขาเม้มปาก คิ้วเข้มๆ ขมวดกันยุ่ง

“ต่อไปนี้ใครล้อมึงกูจะตัดลิ้นไก่มันแล้วให้เดซี่ใช้เท้าหน้ากระทืบให้แหลก” พี่ทองดูโมโหเป็นจริงเป็นจังจนผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ไม่ใช่เรื่องตลก กูพูดจริง แล้วถ้าใครมันมาด่ามึงอีก ไม่ว่าหน้าไหน กูจะตบให้ฟันร่วงเลย คอยดู”

‘เดี๋ยวก็โดนด่าว่าหน้าตัวเมีย พี่เป็นผู้ชายนะ อย่าลืมสิ อีกอย่างใครจะด่าใครจะล้อก็ช่างเขาเถอะ ผมไม่ใส่ใจหรอก’

“กูไม่สน คนบางคนพูดกันดีๆ มันฟังไม่รู้เรื่อง กูก็บอกปาวๆ อยู่ว่าไม่รัก ขอหย่าๆ แม่งยังมีหน้ามาด่ามึงอีก ผู้หญิงเหี้ยอย่างนี้หมดหรือไง ไม่เคยพบเคยเจอ ประสาทจะกิน”

ผมมองพี่ทองอย่างอึ้งๆ เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดขนาดนี้ เลยได้แต่ยกมือลูบไหล่เขาให้ใจเย็นๆ แต่ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ผมมองหน้าพี่ทองที่พอเห็นเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอก็แทบจะขว้างมันลงพื้น ถ้าไม่ติดว่าผมรั้งไว้ ป่านนี้อุปกรณ์เล่นคุกกี้รันของน้องพลอยคงเหลือแต่ซาก

“มีไร กูอยู่บ้านเมียกู มึงอย่าเพิ่งมาพูดตอนกูกำลังหงุดหงิดไอ้เหี้ยดีน มึงใช่ไหมที่สาระแนพานิลไปเจอกับชงโค กูขอเตือนไว้นะ ถ้ามึงห้ามปากพล่อยๆ ของนิลไม่ได้ ก็ไม่ต้องสะเออะพาออกมาเที่ยวข้างนอก แล้วก็บอกให้นิลรีบๆ เซ็นใบหย่าให้กูซะ เพราะถ้ามันเกินเวลากว่านี้กูฟ้องแน่ ถ้าเรื่องถึงศาลเมื่อไหร่ แม้แต่ค่าเลี้ยงดูหลังหย่านิลก็จะไม่ได้จากกูสักแดงเดียว เออ! กูไม่ได้ขู่ แล้วมึงกับนิลก็ไม่ต้องคิดพยายามจะแยกกูกับชงโค เพราะไม่มีประโยชน์ไอ้สัด อ้อ อีกเรื่อง กูฝากถามนิลด้วยละกันว่า ปากก็บอกว่ารักกูปาวๆ แต่ทำไมนอนให้มึงเอาเกือบทุกคืน แค่นี้แหละ สวัสดี”

พี่ทองพอวางสายแล้วก็เหมือนจะเหนื่อยมาก หน้าเขาแดงนิดๆ แถมยังบึ้งตึงจนผมไม่กล้าเข้าไปใกล้ เป็นนานหลายนาทีกว่าเขาจะถอนหายใจออกมาแล้วหันหน้ามามองผม

“ชีวิตกูเละเทะมากเลย...มึงจะไม่อยู่กับกูแล้วก็ได้นะ” พี่ทองพูดด้วยเสียงจริงจัง ในขณะที่ผมมองหน้าเขานิ่งๆ กำลังจะมะเหงกใส่หัวเขาสักทีสองทีให้สติกลับร่าง ประโยคต่อมาก็ดังขึ้นซะก่อน “อยากจะพูดอย่างนั้นอยู่หรอก เพราะแม่งคงเท่ยิ่งกว่าพระเอกหนังฮอลลีวู้ด แต่กูมันก็แค่คนเลี้ยงวัว...เพราะฉะนั้น ถึงต้องเจอกับอะไรก็อย่าทิ้งกันไปไหนนะชงโค กูมันดูแลตัวเองไม่ค่อยเก่ง แถมยังใจร้อน ถ้ามีมึงอยู่ด้วย ทุกอย่างคงลงตัว”

เฮ้อ...ก็ถ้าพูดขนาดนี้ ผมจะยังไปไหนได้อีกล่ะ แม้ว่าบางทีพี่ทองจะขวานผ่าซาก และทำตัวไม่สมกับเป็นสุภาพบุรุษไปสักหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อมไปหมดทุกอย่างอยู่แล้ว ให้มีดีบ้าง เสียบ้างปะปนกันไป ชีวิตถึงจะได้มีสีสัน

ใครที่โลกสวยหวังจะเจอผู้ชายที่ดีพร้อม...แนะนำไปฝันเอานะครับ ฝันเหมือนพี่นิลน่ะ...ฝันว่าได้สามีเป็นเจ้าชายแล้วก็ไม่ยอมตื่นจากฝันสักที หึหึหึ

‘ว่าแต่พี่มาหาผมนี่มีธุระอะไร’ เกือบลืมถามเพราะมัวแต่หลงประเด็นไปเรื่องอื่นตั้งนาน พี่ทองทำหน้ายุ่งใส่ แล้วดีดหน้าผากผมไปหนึ่งที

“มาหาแม่ของลูกต้องมีธุระด้วย?”

‘ผมไม่มีลูกเป็นวัวหรอกนะ’ ถึงเป็นคนก็เถอะ ต่อให้พี่ไม่ปล่อยนอกผมก็ไม่มีวันท้องหรอก แล้วนี่ผมจะหลงประเด็นไปถึงไหน -*-

“ทั้งๆ ที่เดซี่น่ารักขนาดนี้ แต่คนบางคนก็ยังใจร้ายกับหนูได้ลงคอ งั้นกลับกันเถอะลูก แม่เขาท้องเราแล้วไม่รับ ก็ต้องไปตามทางของเรา”

=_=; ถ้าไม่ตบกะโหลกสักครั้งคงจะไม่หายใช่ไหม ไอ้อาการเหมือนคนเมากัญชาเนี่ย

‘พูดมาเลย ให้ตรงประเด็น อย่าลีลา’

“เวลาทำหน้าดุล่ะเหมือนม๊าเข้าไปทุกที โอเคๆ มารับไปกินข้าวกับที่บ้าน อาม่าเข้าครัวเองเลยนะ รับรองรสชาติได้เลยล่ะอาหารมื้อนี้”

ผมมองพี่ทองที่ดูเหมือนจะกำลังเปล่งออร่าความสุขออกจากตัว เขาดูเหมือนคนที่มีตัวตนอยู่บนโลกสองใบที่แตกต่างกัน โลกหนึ่งมีแต่ความทุกข์ใจ วุ่นวาย พบเจอแต่ปัญหาไม่จบไม่สิ้น ตรงกันข้ามกับอีกโลกที่มีแต่ความรักความอบอุ่นจนความสุขอบอวลไปทุกหนทุกแห่ง ถ้าผมเป็นเพียงแค่คนที่เดินผ่านเขาไป รู้จักแต่เพียงรูปกายภายนอก ผมคงได้แต่คิดอิจฉาผู้ชายคนนี้ที่ชีวิตเหมือนจะมีพร้อมแล้วทุกๆ ด้าน แต่ในความเป็นจริง...ผมกลับเป็นอีกคนที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างโลกทั้งสองใบของเขา ในระหว่างที่เขากำลังมีความสุข ผมกลับคิดว่าในใจลึกๆ ของเขาก็ยังมีความกังวล และเพราะเหตุนั้น...ผมถึงไม่อยากให้พี่ทองต้องแบกรับมันไว้คนเดียว ผมอาจจะไม่เก่งเรื่องช่วยคนอื่นแก้ปัญหา แต่ผมก็คิดว่าบางที...ผมก็คงพอทำให้เขามีความสุขขึ้นมาได้ เหมือนเขา...ที่ทำให้ผมยิ้มได้เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ กัน

อ่า...รวมเดซี่เข้าไปด้วยก็ได้ ไหนๆ เขาก็ยกให้เป็นแม่แล้วนี่นา ^^

.
.
.

“หน้าไปโดนอะไรมา! อาทอง! บอกม๊ามาเดี๋ยวนี้!” เสียงของม๊าแหลมสูงทันทีที่ได้เห็นหน้าตาบวมช้ำของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ผมที่กำลังกดเครื่องคิดเลขคิดบัญชีให้กับม๊าถึงกับต้องละสายตาตัวเลขที่น่าปวดหัวทันที

เมื่อวานหลังจากทานข้าวเย็นกับครอบครัวของพี่ทองแล้วผมก็ถูกอาม่าคะยั้นคะยอให้นอนค้างคืนที่นั่น ตื่นเช้ามาก็เต้นแอโรบิกกันมีคนนำก็คืออากงที่เช้านี้ทำเอาเตี่ยของพี่ทองบ่นยกใหญ่ว่าไม่ได้บริหารเอว สายเข้าหน่อยก็มาร้านทองกับม๊าโดยพี่ทองแวะมาด้วยก่อนเขาจะไปที่ฟาร์มหมูแถวๆ ชานเมือง ซึ่งสภาพใบหน้าที่ไปตอนเช้าก็ปกติดีครับ ไม่มีบวม มี่เบี้ยวตรงไหน แต่ขากลับมานี่สิ ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนถึงได้มุมปากช้ำ คิ้วแตกมาอย่างนี้

“กัดกับหมา”

“เออ! ดี! เป็นคนดีๆ ไม่ชอบ ชอบไปกัดกับหมา ม๊าไม่รู้ว่าเลี้ยงลื้อมาผิดตรงไหน ทำไมถึงได้ชอบสร้างปัญหานัก! ลื้อโตแล้วนะอาทอง ทำอะไรให้คิดหน้าคิดหลัง ไปทะเลาะต่อยตีเหมือนเด็กๆ แบบนี้ ใช้ไม่ได้!”

ที่ม๊าด่านี่ผมเห็นด้วยทุกคำ แต่พอเห็นใบหน้าสลดของพี่ทองแล้วก็อดสงสารเขาไม่ได้ เอาเถอะครับ ทำแผลก่อน แล้วม๊าจะดุจะด่าอะไรก็ค่อยมาว่ากันอีกที

ม๊าดูจะหงุดหงิดมาก ผมเลยเข้าไปหาพี่ทองแล้วจูงมือเขาให้ขึ้นมาบนชั้นสองของร้าน ตอนที่มาเมื่อเช้าเห็นมีตู้ยาอยู่ด้วย

“กูไปเจอกับไอ้ดีนมา” พี่ทองบอกเบาๆ เบ้ปากนิดๆ เมื่อผมแต้มยาลงไปบนคิ้ว ดีที่แตกไม่เยอะเลยไม่ถึงกับต้องเย็บ “แสบๆๆๆ เป่าไปด้วยดิวะ”

ผมทำหน้าเอือมๆ ใส่พี่ทอง ก่อนจะเป่าลมใส่แผลไปด้วยตามที่เขาบอก จัดการใส่ยาพร้อมกับปิดแผลให้จนหมดแล้ว ผมก็เอากล่องยาไปเก็บ ก่อนจะมานั่งลงข้างๆ พี่ทองที่ทำตัวลีบเล็กเมื่อเห็นม๊าเดินขึ้นบันไดมา

“ม๊าจะหักค่าขนมลื้อสามเดือน แล้วก็ไม่ต้องไปอ้อนขอเงินอาม่าด้วย เพราะถ้าม๊ารู้ ลื้อโดนดีแน่” ม๊าพูดกับพี่ทองแค่นั้น ก่อนจะหันมาหาผมด้วยรอยยิ้มละมุน “ชงโค หนูก็ไม่ต้องไปสนใจมากก็ได้นะลูก ผู้ชายที่โตแต่ตัวแบบนี้ หาใหม่ได้ก็หาเถอะม๊าว่า คนแบบนี้คบไปก็เป็นภาระ”

“โอเคๆ  ผมขอโทษ ผมใจร้อน วู่วาม ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว นะม๊า อย่าโกรธนะ ครั้งหน้าจะอดทนให้มากกว่านี้”

พี่ทองเข้าไปกอดม๊าไว้ ทั้งหน้าทั้งเสียงออดอ้อนเหมือนเด็กๆ แต่ม๊าก็ใจแข็งตีเพียะเข้าไปที่แขนพี่ทองอย่างแรง

“ลื้อโตแล้ว อย่าให้ม๊าพูดบ่อยว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ครั้งหน้าอย่าให้มีอีก”

สุดยอดผู้หญิงใจหิน ขนาดผมโดนลูกอ้อนของพี่ทองเข้าไปยังใจแข็งได้ไม่กี่นาที แต่ม๊านี่ไม่มีหลุดเลยครับ ถึงม๊าจะหันมาแอบยิ้มแล้วขยิบตาให้กับผม แต่ต่อหน้าพี่ทองก็ยังตีหน้าขึงขังใส่ได้อยู่ดี

“คร้าบๆ” พี่ทองรับคำ ก่อนจะเดินมานั่งกับผมตามเดิม ส่วนม๊าก็หยิบกล่องอะไรสักอย่างเดินลงบันไดไป

‘แล้วพี่ไปเจอพี่ดีนได้ยังไง’

“กูเอาใบหย่าไปให้นิลเซ็น คิดไว้ว่าวันจันทร์จะได้ดำเนินเรื่องเลย แต่ที่ไหนได้ คว้ำน้ำเหลว กูเลยขับรถชนท้ายรถไอ้เหี้ยดีนให้สาแก่ใจ หึหึหึ”

ผมตีไหล่พี่ทองจนเขาหยุดหัวเราะ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ คนบ้านี่เอารถไปเสยท้ายรถคนอื่นเขาทำไม

‘ดีที่ไม่ตาย พี่นี่ทำอะไรโง่ๆ’

“ถ้ามึงเป็นกูตอนนั้นก็หงุดหงิดอ่ะ เหี้ยดีนแม่งโคตรบรรพบุรุษของเดซี่ แม่งแดกหญ้าเป็นอาหารหลัก เห็นเบนซ์คันสวยของมันไฟท้ายแตกละเอียดกูนี่โคตรสะใจ”

‘พี่เอาจุ๊บแจงไปชนเหรอ’

“เรื่องสิ เอารถเตี่ยชน”

=_= ไว้อาลัยให้พี่ทองอีกสามนาทีต่อจากนี้ไป เพราะถ้ากลับบ้านเขาโดนเตี่ยบ่นจนหูชาแน่ ขนาดเมื่อเช้าตอนออกมาเตี่ยก็แทบจะกอดล้อรถไว้ไม่ให้พี่ทองขับออกจากบ้านอยู่แล้ว เห็นบอกว่าเป็นคันโปรด เครื่องแรง อะไหล่แพง และทุกสิ่งอย่างต้องสั่งมาจากนอก แล้วคิดดูว่าขนาดไฟท้ายรถเบนซ์ของพี่ดีนยังเละ แล้วรถสปอร์ตคันละหลายสิบล้านของเตี่ยจะเหลือเหรอ! มีลูกอย่างพี่ทองนี่ตัวล้างตัวผลาญจริงๆ

“แล้ววันนี้เป็นไง อยู่กับม๊า เบื่อป่ะ”

ผมส่ายหน้า ก่อนจะยกแขนพี่ทองมาวางบนตักแล้วใช้นิ้วจิ้มรอยถลอกที่มือจนเขาร้องจ๊ากขึ้นมา เมื่อกี้ก็ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีแผลที่มือด้วย

“กูแค่ต่อยหน้าไอ้ดีนมันส์มือไปหน่อย แต่หน้าไอ้เหี้ยนั่นทนกว่ามือกูซะอีก”

ผมหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ก็ดูสิ มีอย่างที่ไหน ไปต่อยคนอื่นเขาจนมือตัวเองแตก

“หยุดหัวเราะเลยนะ”

‘พี่นี่โง่จริงๆ อย่าไปทำแบบนี้อีกล่ะ ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว’

“มีแฟนเด็กก็ต้องทำตัวเด็กเข้าไว้สิ”

ผมไม่ได้เถียงอะไร ปล่อยให้พี่ทองเขาหยอดต่อไปเถอะ ถ้าเขาทำแล้วมีความสุข คิดว่าดีก็ทำไป

“เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้กูก็จะไม่ค่อยว่างแล้ว อาจจะไม่มีเวลาไปหาบ่อยๆ แต่ก็อย่าเปิดโอกาสให้ใครมาแทนที่กูนะชงโค ถ้าใครมาจีบก็บอกไปว่ามีผัวแล้ว แถมมีลูกอีกหนึ่ง โอ้ย!”

รู้ว่าผมจะตีถ้าพูดอย่างนี้ เขาก็ยังชอบพูด แถมยังยิ้มหน้าเป็นมาให้อีก

“พูดความจริงก็ตีเรา พอเราไม่สนใจก็งอนเรา แล้วเมื่อไหร่...ถึงจะเป็นแฟนเราจริงๆ สักที”

ผมกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ทำไมผู้ชายคนนี้หยอดเก่งเหลือเกิน ผมสงสัยนะว่าเขาเคยจีบใครแล้วไม่ติดบ้างไหม เพราะผมคิดนะว่าผู้หญิงเกือบทุกคนที่มองข้ามสไตล์ที่เกินๆ ของเขาได้ แล้วมาเจอเขาหยอดแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยก็ต้องตกหลุมรักเขา อ่า...แม้แต่ผู้ชายก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นหรอก

‘ได้แค่พี่ก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ’

พี่ทองหน้าบึ้งนิดๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มแล้วโน้มใบหน้าลงมาจูบผม ลิ้นที่แทรกเข้ามาในโพรงปาก ลัดเลาะไปตามไรฟัน แล้วเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผม มันเป็นแค่ช่วงเวลาไม่กี่นาทีที่ริมฝีปากได้แนบชิด ไม่กี่นาทีที่ตาสบกัน แต่ก็เป็นไม่กี่นาทีที่ทำให้รู้สึกดีสุดๆ

“รู้หรือยังว่าไม่พอ”

เขาไม่ต้องพูดออกมา ผมก็รับรู้ได้จากแววตาว่ามันไม่พอจริงๆ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก...ผมยังต้องสร้างคุณค่าของตัวเองให้มากกว่านี้ ให้มากพอที่พี่ทองจะหนีไปไหนไม่ได้อีก...

‘ไม่รู้หรอก...ผมเดาใจใครไม่เก่ง’

“จับดูตรงนี้...ก็คงรู้ ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยหรอก”

พี่ทองจับมือของผมไปกุมไว้ตรงบริเวณที่ทำให้ผมใจเต้นแรงขึ้นมา ตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่ได้รับรู้ และตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างใต้ฝ่ามือ...

อะ...ไอ้พี่ทอง!!!

ผมอยากชักมือออก พยายามดึงแล้วแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะพี่ทองยึดมือของผมไว้แน่น ...ไอ้คนบ้านี่ ตอนแรกผมก็คิดไว้แล้วว่าเขาต้องเอามือผมไปกุมที่หัวใจเพื่อให้ผมได้รู้ว่าเขาใจเต้นแค่ไหนเหมือนพระเอกหนังหรือพระเอกนิยายทั่วๆ ไปที่นานๆ ทีจะมีฉากโรแมนติกอย่างนี้สักหน ถึงได้ยอมให้เขาดึงมือไปโดยไม่ขัดขืน แต่ที่ไหนได้เขากลับเอามือผมไปจับเข้าที่เป้าของตัวเองซะอย่างนั้น ทำไมพี่เป็นคนแบบนี้วะ!! ตอบ!! T_T

“รู้หรือยังว่ามันต้องการชงโคมากแค่ไหน”

ผมส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย เกิดมาเป็นผู้ชายจนอายุสิบเก้าปียังไม่เคยต้องจับของคนอื่นนอกจากของตัวเองเลย ฝ่ามือของผมโดนเปิดบริสุทธิ์ไปซะแล้ว!

“ก็อยากจะคบกันแบบใสๆ ไปนานๆ นะ แต่เห็นหน้ามึงทีไร มันอด...”

โป๊ก! / โอ้ย!

ยอมสละหัวโหม่งคางของพี่ทองไปเรียบร้อย เพราะขืนให้เขาพล่ามมากกว่านี้ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ แต่ว่านี่มัน...เจ็บสุดๆ เลย เจ็บจนน้ำตาแทบไหล คางคนหรือแท่งเหล็กวะ ทำไมมันแข็งขนาดนี้ T_T

“แตก คางกูแตกแน่ๆ มึงทำไมชอบทำรุนแรงกับกูนักวะ ห้ะ! แล้วเจ็บไหมล่ะนั่น งี่เง่าจริงๆ เลย เอาหัวโขกมากๆ เข้า ติ๊งต๊องขึ้นมาจะว่ายังไง” พี่ทองโวยวาย มือถูคางตัวเองเสร็จก็มาดูหัวของผม เขาเป่าตรงจุดที่มือผมจับไว้ น้ำตาที่ซึมออกจากหางตาพี่ทองก็ใช้นิ้วเช็ดให้เบาๆ ความอุ่นจากลมหายใจของเขาช่วยบรรเทาความเจ็บได้เป็นอย่างดี

“เด็กบ้านี่ คราวหน้าจะต่อยกูก็ได้ แต่อย่าทำให้ตัวเองเจ็บ เข้าใจไหม”

เฮ้อ...พี่ทองขุดหลุมให้ลึกลงไปอีกแล้ว แล้วทีนี้...ความลำบากในการปีนขึ้นมามันก็เพิ่มมากขึ้นไปอีก หรือผม...ควรจะอยู่แต่ในหลุมนั้นดี

‘พี่ ผมไม่เจ็บแล้วล่ะ ไหนดูคางพี่หน่อย’

พี่ทองยื่นคางออกมาเท่าที่จะทำได้ ผมสำรวจดูเล็กน้อยก็เห็นว่ามีรอยแดงๆ อยู่ เลยใช้มือลูบคางให้เขาเบาๆ

“ทำเหมือนกูเป็นหมาเลย”

ผมยิ้มก่อนจะใช้ภาษามือถามเขาว่า ‘ถ้าเป็นหมาของผม พี่อยากเป็นไหมล่ะ’

พี่ทองยิ้มตอบกลับมา แล้วสีหน้าก็จริงจังขึ้น เขาคงรู้ความหมายของคำถาม รู้ว่าที่ผมต้องการจะถามจริงๆ นั้นคืออะไร...

ผมเลิกคิ้วมอง ในขณะที่พี่ทองตอบกลับเป็นภาษามือ

‘ถ้าวันไหนที่ความรักทำให้ความเป็นคนของกูลดน้อยลง วันนั้นคือวันที่มึงควรไปจากกู เพราะกูคงไม่เหลือความภูมิใจที่จะให้ใครมารักได้อีก’

มันเป็นเหมือนคำประกาศกรายๆ ว่า ต่อให้ความรู้สึกของเขาจะมีมากแค่ไหน เขาก็จะไม่ลืมว่าเขาเป็นใคร และจะไม่ยอมหน้ามืดตามัวแม้วันหนึ่งผมจะมองเขาเป็นแค่ของตายหรือสัตว์เลี้ยงที่รอความเมตตา เขาก็จะขอให้ผมทิ้งเขาไป

‘ถ้าวันนั้นมาถึง...ผมคงต้องทรมานแทบตายแน่ๆ ที่ต้องไปจากพี่ ^^’

พี่ทองหัวเราะแล้วดึงผมไปกอดไว้ เขาก้มลงมาหอมหน้าผาก ก่อนจะไล่ลงไปจนไปจบอยู่ที่ต้นคอ แรงขบเม้มเบาๆ ทำให้ผมนิ่วหน้าเล็กน้อย

“บอกให้เป็นแค่พี่ แต่ก็ขยันอ่อยกูจังเลย ปั่นหัวกูนี่สนุกมากใช่ไหม”

พอคำตอบของผมเป็นการพยักหน้า ก็เลยโดนพี่ทองสำเร็จโทษไปตามแบบฉบับคนหื่นๆ อย่างเขา จนเสียงเดินขึ้นบันไดดังแว่วมานั่นแหละเขาถึงได้หยุดแล้วทำหน้าขัดอกขัดใจ ในขณะที่ผมทำเพียงแค่ยิ้มยั่วไปให้ เอาให้รู้ว่าแค่นี้ไม่เป็นไร สบายๆ ชิวๆ แต่หัวใจนี่แทบหยุดเต้นไปแล้ว

“น้องทองคะ คุณนายท่านบอกว่าจะกลับบ้านแล้วค่ะ” พี่จิน พนักงานที่อยู่คู่กับร้านมาสิบกว่าปีพูดขึ้นพลางมองผมกับพี่ทองที่นั่งห่างกันหนึ่งช่วงแขน เพราะพอได้ยินเสียงฝีเท้าผมก็รีบเด้งตัวออกห่างพี่ทองทันทีทันใด แถมเผลอถีบเข้าที่หน้าท้องของเขาอีกต่างหาก

พี่ทอง ผมขอโทษ T_T

“เดี๋ยวลงไปครับ” พี่ทองตอบ เก๊กหน้านิ่ง คงมีแต่ผมที่รู้ว่าเขากำลังจุก

“ค่า เอ้อ...ชงโคจ้ะ กระดุมเสื้อหลุดหมดแล้วนะ ก่อนลงไปอย่าลืมติดกระดุม” พี่จินขยิบตาแล้วยิ้มพรายส่งมาให้ในขณะที่ผมลนลานหากระดุมเสื้อของตัวเอง ก่อนจะรู้ว่าตัวเองปล่อยไก่ไปให้พี่จินต้มเพราะวันนี้เสื้อที่ผมใส่มันมีกระดุมที่ไหนล่ะ!

“ล้อเล่นจ่ะ พี่หมายถึงกระดุมกางเกงยีนต่างหาก โฮะๆๆๆ” พี่จินพูดเสร็จก็เดินเฉิดฉายลงไปชั้นล่าง เหลือทิ้งไว้แต่ความร้อนฉ่าบนผิวหน้าของผม กับการลนลานติดกระดุมกางเกงที่ไม่รู้ว่าไปหลุดเอาตอนไหน

เฮ้อ/เฮ้อ

ดันถอนหายใจออกมาพร้อมกันอีกต่างหาก พอหันมองหน้ากัน ไม่รู้ทำไมผมถึงต้องรีบหันกลับมามองอีกทาง แล้วความเงียบที่เกิดขึ้นนี่มันคืออะไร กระอั่กกระอ่วนเหรอ...หรือแค่...เขินอาย โอยยย ไม่รู้หรอก อาการแบบนี้ ผมก็เพิ่งจะเคยเป็น ขอไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแหละ!

“ลงไปข้างล่างกันเถอะ ม๊ารอ” พี่ทองเป็นคนพูดขึ้นมาในที่สุด ส่วนผมก็แค่พยักหน้าแล้วเดินตามหลังเขาลงบันไดมา

ม๊าเตรียมตัวรออยู่ก่อนแล้ว พี่จินก็สะพายกระเป๋ากำลังจะกลับเหมือนกัน แล้วพอพี่จินเห็นผมก็ส่งยิ้มรู้ทันมาให้ ทำเอาจังหวะในการเดินของผมสะดุดจนเกือบตกบันได ดีที่พี่ทองหันกลับมามองและช่วยไว้ได้ทัน ไม่งั้นก็หัวโหม่งพื้น ได้ติ๊งต๊องอย่างพี่ทองพูดแน่ๆ

“ขากลับพาม๊าแวะตลาดด้วยล่ะอาทอง”

“ครับม๊า”

“ชงโค คืนนี้ก็นอนที่บ้านอีกคืนนะลูก ความจริงม๊าอยากให้หนูมาที่บ้านเราทุกๆ เสาร์อาทิตย์เลย ม๊าไม่อยากให้อยู่คนเดียว”

ผมยิ้มก่อนจะยกมือขอบคุณม๊าสำหรับความเมตตาที่มีให้กับผม ได้ยินเสียงพี่ทองร้องเยสเบาๆ แต่พอม๊าหันไปทำตาดุใส่เขาก็ทำหน้าสงบเสงี่ยมเรียบร้อยเหมือนเดิม ยิ่งตอนที่พาม๊าเดินมาที่รถนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงครับ ถ้าพี่ทองหมอบกราบแทบเท้าของม๊าได้คงทำไปแล้ว เพราะทั้งใบหน้าเคร่งๆ และดวงตาดุๆ ของม๊าก็บ่งบอกให้รู้แล้วว่าผลงานที่ลูกชายตัวดีทำไว้บนรถนั้นน่าสำเร็จโทษมากแค่ไหน ร่องรอยการชนที่เห็นได้ชัดเจนนั่นทำให้ผมต้องหันกลับไปมองหน้าพี่ทองที่กำลังโดนม๊าด่าอีกครั้งด้วยความสงสัยว่าเขารอดมาได้ยังไง แอร์แบ็กมันทำงานดีขนาดนั้นเลยเหรอ หรือคนบ้าแม้แต่ยมบาลก็ไม่ต้องการตัว -*-

“เตี่ยลื้อต้องฆ่าลื้อแน่ๆ แล้วอั๊วก็จะไม่ช่วยพูดแม้แต่คำเดียว ไม่ต้องไปมันแล้วตลงตลาด วันนี้ลื้อห้ามกินข้าวอาทอง แล้วก็ห้ามเข้าบ้านใหญ่ด้วย” ม๊าพูดเสียงเด็ดขาดในขณะที่พี่ทองได้แต่พยักหน้ารับไม่เถียงสักคำ หลังจากนั้นม๊าก็ต่อสายไปหาใครสักคนให้ช่วยมาเอารถไปเข้าอู่

“ชงโค คืนนี้หนูนอนที่บ้านใหญ่นะลูก ไม่ต้องไปลำบากอยู่กับคนไม่ได้เรื่องแบบนี้หรอก เย็นนี้อยากกินอะไรบอกม๊านะ ม๊าจะทำให้ เดี๋ยวรอคนเอารถมารับเราแป๊บเดียว” ม๊าพูดกับผมด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ก่อนจะหันไปว๊ากใส่พี่ทองที่สะดุ้งเหมือนคนขวัญอ่อนจนดูน่าสงสาร “ส่วนลื้อ จะนั่งรถเมล์หรือนั่งแท็กซี่กลับก็ตามใจ อั๊วไม่ให้ไปด้วย”

“ครับม๊า”

ผมอยากจะบอกม๊าว่าให้ผมกลับกับพี่ทองเถอะ แต่ดูเหมือนม๊าจะรู้ว่าผมคิดอะไรเพราะท่านชี้ชวนให้ผมดูนั่นดูนี่แล้วเปลี่ยนเรื่องคุยทุกครั้งที่ผมทำท่าจะให้ดูข้อความที่พิมพ์ในมือถือ จนกระทั่งมีคนมาเอารถไปเข้าอู่และลุงคนขับรถของที่บ้านพี่ทองก็มารับพวกเราพอดี ม๊าก็ให้ผมขึ้นไปนั่งบนรถก่อนท่านจะตามเข้ามาและสั่งให้ลุงคนขับออกรถอย่างรวดเร็ว โดยมีพี่ทองยืนคอตกมองจากข้างหลัง ผมหันกลับไปมองก็เห็นเขาเดินไปที่ป้ายรถเมล์คนเดียว

“ไม่ต้องไปสงสารเขาหรอก ตอนเด็กๆ เวลาเขาทำเรื่องไม่ดี พวกเราก็ไม่เคยตีเขา อาม่าน่ะรักเขามากเกินไป โตมาเขาถึงได้ทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ ชงโคก็อย่าไปตามใจอีให้มาก ขัดได้ก็ควรขัด มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งนะที่จะทำให้เขาไม่เบื่อเรา” ม๊ายิ้มให้ผม ก่อนจะยกมือลูบหัวผมเบาๆ

มือของม๊าไม่ได้ใหญ่เหมือนของพี่ทอง แต่ความอบอุ่นไม่ได้ต่างกันเลย เพราะมันให้ความรู้สึกดีทุกครั้งเมื่อสัมผัส ทว่า...ความอ่อนโยนกลับให้ความรู้สึกเหมือนกับมือของแม่... เป็นความรู้สึกที่น่าคิดถึงมากจริงๆ

“มาหาม๊าที่ร้านบ่อยๆ ก็ได้นะลูก จะไปที่บ้านก็ได้ พวกเราทุกคนยินดีต้อนรับชงโคเสมอ” ม๊าเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ รอยยิ้มที่น่ามองกับความอบอุ่นจากตัวของม๊าทำให้ผมโผเข้าไปกอดม๊าไว้ และโดยไม่ได้คาดคิด...น้ำตาก็ไหลลงมาเงียบๆ ไหลลงมาพร้อมๆ กับความรู้สึกที่ทั้งโล่งใจและอบอุ่นใจ

นานมากแล้ว...ที่ผม...อยากได้กอดที่เหมือนกับกอดของแม่...อีกสักครั้ง แล้วสุดท้าย...ในวันนี้มันก็เป็นจริง

ขอบคุณครับ...ขอบคุณมากที่กอดผมไว้อย่างนี้...


........................................To be continue................................................

วันไหนไม่ได้บอกว่างด วันนั้นแม้ว่าจะดึกแค่ไหนก็จะมาค่ะ แฮ่ๆๆๆ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นเลยนะคะ เรื่องมันละเอียดไปไหม แบบว่าตอนหนึ่งนี่แค่วันเดียวเอง บอกได้นะถ้ามันยืดเยื้อ เพราะจะได้ทำให้กระชับมากขึ้น อ่านแล้วจะได้ลื่นๆ  :m28: :m28:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 28-05-2014 23:54:35
ห๊ะ!!

ห๊ะ!!

ห๊ะ!!

.
.
.

พี่ทองนี่น่ารักจริงๆ  :laugh:

((แล้วมันจะทำเหมือนตกใจเพื่ออะไรฟ่ะ???))

รักชงโค .. ขอให้โดนพี่ทองล่อลวงได้ไวๆ ((แต่บางทีหนูควรจะทำตัวโง่ลงหน่อยนะลูก .. ฉลาดไปจับกดยาก))

หื่นเพื่อ???


รอตอนต่อไปจ้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 28-05-2014 23:58:55
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 29-05-2014 00:01:37
ไม่ยืดเยื้อ กำลังดีเลย o13
ปากอิพี่ทอง สวดยอดมาก  :a5:
นุ้งคงโคน่ารักเหมือนเดิม  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 29-05-2014 00:08:36
พี่ทอง ชงโค :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 29-05-2014 00:08:57
สงสารพี่ทองง  :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 29-05-2014 00:14:15
พี่ทองน่ารักพยายามทำเพื่อน้องชงโค แต่รำคาญยายนิล กับตาดีนแสนโง่นั่น
แต่ที่ว่าจะไม่เจอหลายวันพี่แกจะไปทำอะไรเนี่ยพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 29-05-2014 00:16:22
คู่นี้เป็นคู่รักที่คุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ แถมแอบฮาด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า
ได้เสน่ห์ไปอีกแบบ

ว่าแต่ อิชะนีบอกรักพี่ทองแต่ไปนอนอ้าขาให้อีกคนเกือบทุกวันนี่มันหมายความว่าอะไร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: romeliet ที่ 29-05-2014 00:29:02
พี่ทองนี่หาซื้อได้ที่ไหน .. ขอสองเลย
แงงงงงงงงงงงงง ยินดีรับเลี้ยงเดซี่หลายอัตรา เอาไว้ล่อพี่ทอง
ฮอล หนูอยากได้ หนูอยากด้ายยยยยยยยยยยยยย  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 29-05-2014 00:32:49
โหยย ม๊า จายร้ายยยย  T^T
คนเขียนน่ารักจังอ่ะ อัพทุกวันเลยหรอเนี่ย  :-[ (อยากบวกเป็ดได้ทีละ 10 จริงๆนะเออ)
แต่ขอเม้นบ่น(ไร้สาระ)นีสสส  คือว่า...อ่านเรื่องนี้แล้วชอบพี่ทองมากๆ แต่ไม่ค่อยได้อ่าน ทอล์กด้านล่างเท่าไหร่
เลยพึ่งรู้ว่า คนเขียนเรื่องเดียวกับเรื่อง มาโปรด เคยอ่านเหมือนกัน อ่านไปประมาณ 10 กว่าตอน (อย่าโกดเค้าน๊า)
แบบว่าไม่ชอบอ่ะ ไม่ชอบทั้ง โปรด ทั้ง ปลื้ม เลย ทั้งเรื่องนี่ชอบ เจ้ย ที่สุด น้องปลื้ม(ในความคิดเรา)
เหมือนสร้างปมให้ตัวเองเยอะไป ส่วนพี่โปรดไม่รู้จะหล่อเทพไปไหน แบบว่าเลี่ยน ตอนนั้นเลยเลิกอ่าน
ทีนี้พอมาอ่านเรื่องนี้ เรา(เข้าใจเอาเอง)ว่าพี่ทองดูจะสนิทกะพี่โปรด มันเลยทำให้คิดว่า
เอ๊ะ!หรือในเรื่องมาโปรดจะมีพี่ทองโผล่มา  อุ๊ยๆๆยังงี้ต้องกลับไปอ่าน!!
แล้วก้อตั้งใจอ่านมาก ไม่กล้าข้ามสักตอน กัวพี่ทองโผล่มา ...แต่อ่านจนจบ เหมือนจะกล่าวถึง นิดนุง....T__T
สรุปคือ เราอ่านเรื่อง มาโปรดจบเพราะพี่ทองคร่าา แล้วก้อจะบอกว่า มาโปรด ก้อสนุกค่ะ  o13
แต่ไม่เร้าใจเหมือนคนเลี้ยงวัวอ่า กรีสสสสส!!!
ปล. แต่ในเรื่องสุดโต่ง คุณหมอโปรดโผล่มาบ่อยจังเรยง่า  2 มาตรฐานคร่าาา  2 มาตรฐานชัดช๊าดดดด  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 29-05-2014 00:38:00
โอ๊ยยยยย เค้าเลี้ยงลูกยังไงทำไมน่ารักขนาดนี้ พี่ทองงงงงง โคตรน่ารักอ่ะ ผู้ชายอะไร  :man1: หลงไหล คลั่งไคล้ น่าฟัดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 29-05-2014 00:38:14
 :o8:    พี่ทองของน้องน่ารักตลอด


ส่วนไอดีนนี้ควายจนไม่รู้จะควายยังไง  ชะนีนิลนี้ควรคืนสู่ป่าด่วน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 29-05-2014 01:13:09
อรั๊ยยยยยย เค้าชอบ ชงโคโนดราม่า มากอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 29-05-2014 01:15:15
มามะชงโค เดี๋ยวเขาร่วมด้วยช่วยกอดให้

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-05-2014 02:18:08
เรามีความสุขกับสิ่งที่คุณทำค่ะ นั้นคือความสม่ำเสมอและการรักษาคำพูดซึ่งเราเห็นว่ามันสำคัญมากกว่าเวลาที่คุณจะอัพนิยายสะอีก ซึ่งเราเห็นแล้วจากเรื่องก่อนๆของคุณ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 29-05-2014 02:51:50
โอ๊ยยย น่ารักไป๊เรื่องนี้  :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 29-05-2014 03:19:05
พี่ทองคำเอกโคตรน่ารักเลยอ่า เราชอบตอนพี่ทองทำภาษามือ มันบอกไม่ถูกอ่ะ ชอบ!!!

เราชอบอ่านยาวๆค๊าาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 29-05-2014 03:54:11
ชอบเวลาพี่ทองกับชงโคอยู่ด้วยกันอ่ะ ยิ่งเวลาต่อปากต่อคำกันนี่ มันใช่  :-[


ส่วนดีนกับนิลเหมาะกันละ ..  :o10: เลิกยุ่งกับพี่ทองของชงโคได้แล้ววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-05-2014 05:21:31
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 29-05-2014 05:55:06
หมดปัญหาแม่ผัวลูกสะไภ้ ฮี่ ฮี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-05-2014 06:12:59
แม่สามีกับลูกสะใภ้ เข้ากันดีสุดๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 29-05-2014 06:23:59
ไม่ยืดเลยบอกเลยกำลังงาม


เพราะเด็กๆ ทุกคน ล้วนมีอะไรที่ซับซ้อน เราว่ามันอธิบายและช่วยให้เข้าใจได้มากขึ้นว่าทำไมเพราะอะไรทอง ชงโค ดีน จนกระทั่งนิล ถึงได้มีความสุดโต่ง ขนาดนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 29-05-2014 06:37:30
ทองบ้าไปนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 29-05-2014 06:58:27
ชอบพี่ทองจัง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 29-05-2014 07:03:36
ไม่ๆๆๆๆค่ะ

ไม่ยืดเยื้อ เราว่าแบบนี้ดีแล้วนะ เสริมชีวิตให้น้องชงโคบ้าง

พาร์ทหลังอ่านแล้วซึ้งชะมัดเลย ม๊าสุดยอดด
หัวข้อ: -สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 29-05-2014 07:04:07
ไม่จ้ะ ชอบแบบนี้แหละ  หื่นๆ เอ้ย   น่ารักดี มี มาม่า ขลุกขลิกบ้าง    รสชาตินิยาย 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 29-05-2014 07:45:10
ชอบพี่ทองจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 29-05-2014 07:56:19
ม๊า....สุดยอดซุปเปอร์เกิลย์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 29-05-2014 08:27:33
แหม่สะใจไปกับพี่ทอง สมน้ำหน้าไอ้ดีน ฮ่าๆๆๆๆๆ

นังนิลนี่มันเลวจริงๆถ้าเป็นอย่างทองว่า ปากบอกว่ารักแต่นอนอ้าให้คนอื่นนี่ แม่ง....ร่าน!

เขามุ้งมิ้งดีนะเวลาอยู่กันสองคน บรรยากาศรอบตัวดูดีจริงๆ

คุณม๊านี่น่ารักเนอะ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-05-2014 08:35:56
ม๊าพี่ทองสุดยอด ทำเอาพี่ทองจ๋อยเลย
เวลาที่พี่ทองอยู่กับชงโค มีหลากอารมณ์มาก
วัยทองหรือป่าว แต่ชอบนะ 5555

แอบสะใจตอนที่พี่ทองด่าพี่นิลฝากพี่ดีนไป
แซ่บมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 29-05-2014 08:36:55
เมื่อไหร่น้องชงโคจะจัด นิล ซักที ตอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 29-05-2014 08:42:35
พี่ทองน่าสงสารรรร
โดนหม่าม้าลงโทษ
 :mew2:

พอ2คนนี้อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักตลอดเลยอะะะะะ
 :katai1: :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 29-05-2014 09:13:11
ติดฮี!!! นี่เอง ติดของจริงไม่ใช่เเค่หลงมโนเฉยๆอย่างที่เคยว่าเเล้วสินะ
เพราะอิบ้านั่นมันให้เอานี่เอง ถึงได้หน้ามืดตามัว ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ของเน่ามันบังตาถึงได้โง่งมงายไม่เลิก
พวกศีลเสมอกันก็สมกันเเล้ว ตัวเมียก็จิตวิปริต ตัวผู้ก็สมองง่อย ไปอยู่ด้วยกันในนรกแบบนั้นอ่ะดีเเล้ว
มาเรียกหาให้ทองไปเป็นผัวอิบ้านั่น คอยกั๊กคอยขัดขวาง เเต่ตัวเองกลับไปเอาเมียเพื่อนน่าตาเฉย
แล้วยังจะกล้า........ยังกล้า....ฮึ่ยยยย  :z6:
ไอ้ดีน ไอ้สิ่งที่มึงมโนเรียกว่าความรัก ไม่มีใครเค้าไปยกย่องหรือเห็นใจให้กับเรื่องง่อยๆของแกหรอกนะ
แกไม่ได้น่าสงสาร ไม่มีเเม้เเต่ความสมเพช สังเวชก็เยอะไป คนอย่างแกไม่คู่ควรกับคำใดทั้งสิ้น
เพราะแกทำกับเพื่อนอย่างทองเกินไป เกินไปจริงๆ ปล่อยให้คนบ้ามาทำร้ายคนปกติได้อย่างไม่รู้สึกรู้สา
สงสารคนวิปริตมากกว่าคนดีๆอย่างทอง แถมยังไม่รู้จักแยกแยะอะไรเลย เสียชาติเกิดชิบหาย

คนเเต่งคะ เราไม่อยากให้อภัยดีนเลยค่ะ คนแบบนี้ไม่คู่ควรกับใครทั้งนั้น เค้าเป็นคนใจร้ายมาเลยนะ
เราเคยคิดนะคะ ว่าสักวันดีนจะหลุดพ้นเเล้วเจอกับคนดีๆ แต่มาอ่านตอนนี้
เราคิดว่าเค้าไม่ควรเอาตัวเองไปแปดเปื้อนคนดีๆคนอื่นเลยค่ะ ถ้าเกิดได้หลุดพ้นจริงๆ ก็ให้อยู่คนเดียวไปเถอะ
ให้สมกับสิ่งที่ทำกับทองมาทั้งชีวิต เวรกรรมมันต้องมีจริงสิคะ
แต่ถ้าเกิดสมมติ...ดีนจะมาบอกว่าเอ็นดูน้องชงโค เเละเกิดมีสำนึกอยากให้เพื่อนได้กับชงโคจริงๆล่ะก็
กองไว้ตรงนั้นค่ะ ไม่ได้ซาบซึ้งเลยจริงๆ แค่เอาเมียบ้าๆของแกออกไปจากชีวิต(นิยาย)ของพวกเค้าก็พอ

ฟู่ววววววววววววว :เฮ้อ:

อ่านเเล้วขึ้น นิยายเรื่องนี้มันสุดโต่งจริงๆ ทำให้อารมณ์เราสุดโต่งตามไปด้วยเลย
ก่อนอื่นขอโทษจากใจที่ใช้วาจาหยาบคาย ไม่มีอะไรจะแก้ตัวนอกจากขอโทษอีกครั้งนะคะ :m23:
แล้วก็ถ้าเกิดในอนาคตสิ่งที่เราเข้าใจดีนมันพลิกขึ้นมา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะพลิกยังไง
เอาเป็นถ้าเผื่อเเล้วกัน......เราอาจจะให้อภัยก็ได้ แต่นั่นคือเรื่องอนาคต ตอนนี้เราขอด่าก่อนก็เเล้วกันเนอะ  o16


รักและยังคงติดตามให้กำลังใจเสมอนะคะ :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 29-05-2014 09:39:39
 :mew1:
รักพี่ทอง พี่ทองน่ารักผุดๆ
แต่ตัวขโมยซีน เดซี่ๆๆๆๆ
555 เดซี่ออกมาปาดหน้าเค้กทีไร
ได้ใจเค้าตรึม
บวกและเป็ดให้เดซี่
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-05-2014 09:58:29
โอ้ยยย เป็นมลทินของชีวิตพี่ทองจริงๆทีมีไอ้ดีน ยัยนิล เป็นเพื่อน
- ไอ้ดีน นอนเอาเมียเพื่อนทุกคืน เสือกบอกให้เพื่อนที่ไม่เคยได้ รับผิดชอบ อะไร ของมานนน งง มาก
- ยัยนิล ปากบอกรักพี่ทอง แต่นอน แหกหอย ให้คนเอาไปทั่ว คืออะไร ตอบ!!
ชงโคกับพี่ทอง คงอีกนาน กว่าจะราบรื่น ชงโคอาจต้องกลายเป็นสาวทอผ้าก่อนรึเปล่า จะได้สมหวังกับคนเลี้ยงวัว หึ หึ

อย่างน้อย ชงโคก็คงมีความสุข กับแม่ ความอบอุ่นที่ไม่เคยพบมานาน...
 :pig4: นักเขียน ชอบแบบนี้แหล่ะ สนุกดีค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 29-05-2014 11:31:05


อ่า.. จะบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วหลายอารมณ์เกิดขึ้นพร้อมกันเลยที่เดียว

แบบตอนมีความสุขก็สุขนะแต่ก็ สุขไม่สุดอ่ะ เฮ้อ..

ชอบนิสัยของทองจัง พูดตรงๆแบบคนที่แคร์แค่คนที่รักจริงๆ ไม่อ้อม ไม่โลกสวย

ทำและคิดแบบรู้จักความทุกข์ ชอบบบบบบ

ปล.ไม่อยากอ่านเรื่องนี้แบบน้ำตาไหลพรากๆอ่าาา  :katai1:

ปล.น้องปลื้มมาเก็บพี่มาโปรด เรื่องนี้แย่งซีนพี่ทองไปหลายตอนแล้ว คิดถึงเลยเนี่ย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-05-2014 11:34:02
^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 29-05-2014 11:52:55
บอกตรงๆว่าสะใจ พี่ทองด่าได้ตรงมากๆ
ชอบพระเอกแบบพี่ทอง ฉลาด ไม่ต้องเป็นคนดีมากมาย
จะพลาดไปแค่เรื่องจดทะเบียนกับนิลนี่แหละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 29-05-2014 12:30:00
 
ขำพี่ทองตอนบอกเอารถไปชนรถดีนมา 55555 แอบสะใจเบาๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: tomybsl ที่ 29-05-2014 15:13:37
ตามทันแล้วจร้าาาา o18 ความรู้สึกแรกที่อ่านเลยคือพี่ทองแกล้นและเกินมากจริงๆ
ส่วนชงโคน่ารักอ่ะเอาเหมือนจะเอาพี่ทองอยู่นะเนี่ยะ :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 29-05-2014 17:28:07
ชนขนาดนั้น รอดได้นี่แบบ....อืม...น่าคิด
ว่าแต่อิตาพี่ดีนโดนต่อยไปขนาดนั้นจะหมดหล่อไหม แล้วที่พี่ทองบอกนั่นจริงหรอ ทำไมพี่ดีนโง่แบบนี้นะ ฟฟฟ แต่ก็นะ รักมันทำให้ตาบอด
ครอบครัวพี่ทองเซย์เยส ครอบครัวทางชงโคไม่สนใจอะไร หวังว่าบิ้วจะไม่ยุแยงอะไรหรอกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: knoxziekanoon ที่ 29-05-2014 17:34:25
อาหารประจำวัน ของดีนคงเป็นต้มกระดูกอ่อนใส่หญ้าป่นแน่ๆ แหมะมาแย่งอาหารของเดซี่ซะได้
เมื่อไหร่เจ้าประคุณจะตาสว่างซักที ถ้าคนอ่านเป็นพี่ทองนะ ไม่ต่อยให้เสียมือหรอก เอาไม้คมแฟกฟาดให้สลบเผื่อตื่นมาแล้วจะได้สติสตังจะได้กลับมาบ้างงง.งงงง ส่วนนิลนี่ยิ่งกว่าสายน้ำผึ้งจริงๆนะ งานมโนแบบอลังการ เพลียกะนางจริงๆ
เกาะไม่ปล่อยทำยังกะปลิงไม่กินเลือดมาสามชาติ
ครอบครัวพี่ทองนี่ก็จะน่ารักไปไหน ชอบหนูชงโคมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 29-05-2014 17:50:42
พระเอกเราไม่ค่อยจะเต็มอ่ะ  แต่น่าร้ากกกกกกกกกกกที่สุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-05-2014 18:23:57
ดีจังเลยคุณแม่สามีรักและเอ็นดูน้องชงโค แถมคุณสามีก็ไม่งี่เง่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 29-05-2014 19:23:48
ทำดีมาก คนเขียน

อ่า อบอุ่นใจเสมือนเป็นน้องชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 29-05-2014 20:17:50
ชอบพี่ทองพูดภาษามือออออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 29-05-2014 21:21:09
นัง นิล ได้ กับ พี่ ดีน

นัง นิล ได้ กับ พี่ ดีน

นัง นิล ได้ กับ พี่ ดีน

นัง นิล ได้ กับ พี่ ดีน

นัง นิล ได้ กับ พี่ ดีน :a5: :a5: :a5:

เิ่อิ่ม...ผีเน่า...โลงผุ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 29-05-2014 22:38:14
แอบสงสารพี่ทอง แต่สะใจมากกว่า อิอิ
ซึ้งม๊ามากอ่ะ คนดีศรีสยามชัดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 29-05-2014 22:49:46
เมื่อไรนางกับดีนจะเลิกงี่เง่านะ  :mew5:

รีบๆหย่าเลย สงสารพี่ทอง  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-05-2014 23:10:29
5 ทุ่มกว่าแล้วของวันที่ 29
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 30-05-2014 00:15:46
ตอนที่ 17

กลางดึกคืนนี้อากาศกำลังดี ผมยืนสูดหายใจรับออกซิเจนเข้าเต็มปอดแล้วผ่อนลมหายใจออกมา ระเบียงห้องนอนของพี่ทองคงเป็นระเบียงที่กว้างที่สุดของเรือนไทยหลังนี้ คงสร้างตามบัญชาของอาม่าที่รักพี่ทองอย่างสุดใจขาดดิ้น อาม่าคงรู้นิสัยของหลานตัวเองดีว่าคงอยากมีพื้นที่กว้างๆ ไว้วิ่งเล่น คนอย่างพี่ทองน่ะปล่อยไว้ในที่แคบๆ ไม่ได้หรอกครับ เพราะไม่งั้นจะเพ้อเจ้อ ไร้สติเข้าไปใหญ่

ผมกวาดตามองไปรอบๆ ที่นี่เป็นที่ที่ดี ดีทั้งสถานที่และจิตใจของผู้คน ให้ทั้งความร่มเย็นและความอบอุ่นใจ เมื่อเย็นผมยังกังวลอยู่เลยว่าจะต้องทำตัวยังไงในระหว่างที่นั่งร่วมกินข้าวกับคนในครอบครัวของพี่ทองโดยไม่มีพี่ทองอยู่ด้วย เป็นครอบครัวใหญ่ที่นั่งกินข้าวทีโต๊ะกินข้าวตัวยาวก็ไม่เหลือที่ว่าง ทั้งอากู๋ อาแปะ ที่ผมเพิ่งได้ทำความรู้จักก็มากันพร้อมหน้า ผมเกร็งมากนะ เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองมาอยู่ผิดที่ผิดทาง แต่พอมื้ออาหารดำเนินไปแค่เพียงไม่นาน บรรยากาศก็ผ่อนคลายลง ญาติๆ ของพี่ทองถึงจะเสียงดังกันไปหน่อยแต่ก็ใจดีทุกคน พวกเขาทำเหมือนผมเป็นคนในครอบครัว และที่น่าแปลกใจคือไม่มีใครถามสักคนว่าผมเข้ามามีส่วนร่วมกับครอบครัวพวกเขาในฐานะอะไร

หรือเพราะน้องพลอยเอาแต่เรียกผมว่าอาซ้อๆ พวกเขาเลยไม่ต้องถามกันรึเปล่านะ -_-

“อากง ชีวิตผมทั้งชีวิตเลยนะ ให้ผมขึ้นไปก่อนกงค่อยปล่อยมือ โอเคนะ” เสียงคุ้นหูของใครสักคนดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ผมหันมองซ้ายขวาก็ไม่เจอใคร แต่พอก้มลงมองข้างล่างก็เห็นพี่ทองกับอากงของเขาช่วยกันแบกบันไดลิงเดินใกล้เข้ามา ทั้งๆ ที่เหมือนกับการลักปีนขึ้นบ้าน แต่ทั้งพี่ทองและอากงกลับเดินอาดๆ ท้าแสงไฟที่ยังส่องสว่างอยู่ตามสวน

อืม...ก็ถ้าไม่กลัวใครจะมาเจอแล้วพี่จะลำบากปีนขึ้นมาทำไม ไม่เข้ามาทางประตูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ

“ไม่รู้เว้ย ดวงใครดวงมัน ถ้าดวงลื้อจะร่วงมันก็คือร่วง ไม่เกี่ยวกับอั๊ว”

“พูดแบบไม่รับผิดชอบชีวิตผมอย่างนี้ ผมจะฟ้องม่า!”

“โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังขี้ฟ้องอีก รีบๆ ปีนขึ้นไปเลย อั๊วง่วง พรุ่งนี้ต้องเข้ากรมแต่เช้า ไม่มีเวลามาไร้สาระกับลื้อ”

“บ่นๆ ผมโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว กงยังบ่นผมไม่เลิก ไม่เบื่อบ้างรึไง ฟอด! ฝากหอมแก้มม่าด้วย”

เป็นภาพที่จะว่าน่ารักก็น่ารัก จะว่าตลกก็ตลก เพราะอากงถึงกับไปไม่เป็นเมื่อโดนพี่ทองหอมแก้ม ทำหน้าเหมือนจะหัวเราะก็ไม่ใช่ จะร้องไห้ก็ไม่เชิง

“กง อย่ามัวแต่เขินสิ มาจับบันไดได้แล้ว ผมจะขึ้นไปแล้วนะ”

“ใครเขิน!! อั๊วไม่เขินคนอย่างลื้อให้เสียเส้นหรอก”

“จะเสียไม่เสียก็รีบๆ ดีกว่า เดี๋ยวม๊ามาเห็นเข้าล่ะเป็นเรื่อง”

“เออๆ ว่าแต่ลื้อบอกอาชงโคให้มารอเปิดประตูให้รึยัง”

“ยังอ่ะ ผมกะทำให้ชงโคตกใจ หึหึ”

“อีหลับไปแล้วรึเปล่า ไฟในห้องไม่เห็นเปิด”

ใช่ครับ ผมไม่ได้เปิดไฟในห้อง แถมยังมายืนหลบมุมอยู่หลังรูปปั้นวัวจำลองที่มีน้ำไหลออกมาจากปากอีกต่างหาก เพราะอย่างนั้นพี่ทองกับอากงถึงไม่เห็นว่าผมมองอยู่

“ไม่เป็นไร ถ้าหลับไปแล้วเดี๋ยวผมงัดประตูเข้าไปเอง กงไม่ต้องห่วง”

“ใครจะห่วงคนอย่างลื้อ รีบๆ ไปได้ละ อั๊วอยากไปนอนกอดเมียแล้ว”

“งั้นกงก็จับไว้แน่นๆ ผมไปละ ขอบคุณนะครับกง แต่เรื่องที่กงส่งดอกไม้ให้น้องจิ๋วเด็กบาร์อ่ะ ผมบอกม่าไปเมื่อวานแล้ว ฮี่ๆๆๆ”

“ไอ้ ไอ้ ไอ้หลานทรยศ!! นี่หลอกใช้กันฟรีๆ เรอะ”

ผมเห็นอากงกำลังทำการสั่นบันไดลิง แต่ไม่ทันซะแล้วเพราะพี่ทองปีนขึ้นมาอยู่บนระเบียงห้องเป็นที่เรียบร้อย

“ไม่ได้หลอกซะหน่อย กงต่างหากที่คิดไปเองว่าถ้าช่วยผมแล้ว ผมจะยอมเก็บเรื่องน้องจิ๋วเป็นความลับ อิอิ ไปก่อนนะคร้าบ กงก็ฝันดีนะ แล้วก็หวังว่าอาม่าจะยอมให้กอดนะครับ โฮะๆๆ”

พี่ทองนี่เป็นหลานที่ใช้ไม่ได้จริงๆ อากงท่านก็แก่แล้ว ยังจะไปกวนโมโหให้เสี่ยงความดันขึ้นอีก ผมได้แต่ปลงเมื่อเห็นอากงเอาแต่ถีบบันไดลิงให้ล้มไปข้างหลัง ก่อนจะกระทืบๆ ราวกับว่าบนบันไดนั้นยังมีพี่ทองเกาะติดอยู่ก็ไม่ปาน

“ชงโคจ๋า...เฮียมาแล้วจ้า” ได้ยินเสียงลั้ลลาของพี่ทองแล้วผมก็เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา เขาแทบจะล่องลอยเข้าไปในห้องอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่ากำลังพยายามเปิดประตูด้วยวิธีโง่ๆ อยู่

เอ่อ...พี่ครับ ประตูตรงระเบียงน่ะ ผมไม่ได้ล็อค แต่ที่มันเปิดไม่ออก เพราะพี่เอาแต่ผลักมันอยู่นั่นแหละทั้งๆ ที่มันเป็นประตูที่ต้องเลื่อนไปข้างๆ ต่างหาก เฮ้อ คนติ๊งต๊องนี่แม้แต่ห้องตัวเองก็ยังทำให้เป็นปัญหาได้เหรอครับ

“ชงโค ล็อคประตูทำไมเนี่ย ก็น่าจะรู้นี่นาว่าคืนนี้ยังไงก็ต้องมาหา เด็กบ้านี่ไม่รู้ใจเฮียเอาซะเลย”

ได้ยินแล้วก็อดไม่ได้ ผมก็เลยยอมเดินออกจากมุมมืดเพื่อเข้าไปหาพี่ทองที่หันกลับมาทำหน้าเหวอใส่ทันที แต่ผมไม่ให้เขาเหวอได้นานหรอก ขอดึงแก้มให้หายหมั่นไส้สักหน่อย

“โอ้ยยย เอียเอ็บบบบ” พี่ทองร้องพร้อมกับเอียงหัวมาทางที่แก้มของเขาถูกดึง จนเมื่อผมพอใจกับการได้เห็นความเจ็บปวดของเขาแล้ว ผมถึงปล่อยมือแล้วทำการเลื่อนประตูให้เปิดออก

‘คราวหน้าก็ติดป้ายคำว่า ‘เลื่อน’ ไว้ที่ประตูนะครับ จะได้ไม่มีใครมาด่าว่าโง่’

“แรงอ่ะ แค่ลืมไม่ได้แปลว่าโง่นะ แล้วแค่รู้ว่าประตูมันต้องเลื่อนก็ไม่ได้แปลว่าฉลาดด้วย”

ผมเดินมาเปิดไฟตรงหัวเตียง ก่อนจะหันไปหาพี่ทอง

‘งั้นก็คงเป็นแค่เรื่องสมองมีปัญหา’

“โวะ เรื่องแค่นี้ถึงกับต้องว่ากัน” พี่ทองหน้าบึ้ง มองมาทางผมอย่างตัดพ้อ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง มาอีหรอบนี้ต้องง้อเหรอ? หรือไม่ต้องทำอะไรแค่ปล่อยให้เขาหายเองเหมือนอย่างเคย?

สรุปกับตัวเองในใจแล้วผมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับชุดนอนสีเทาลายตารางก่อนจะเอามายื่นให้พี่ทอง เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าผมพลางเลื่อนสายตามายังของในมือ

“ไม่อาบได้ป่ะ เหนื่อยแล้ว อยากนอน”

ผมวางผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนลงบนตักของพี่ทองแล้วนั่งลงข้างๆ เขา พี่ทองเอนหัวมาพิงกับไหล่ของผม สองมือก็ยกโอบรอบเอวของผมไว้

“แต่ถ้ามึงอาบให้ กูก็โอเค” น้ำเสียงออดอ้อนเหมือนเด็กๆ ทำให้ผมต้องยกมือขึ้นดึงแก้มเขาเบาๆ

“ดอกกกก อาบน้ำให้หน่อย”

เฮ้ย เดี๋ยว อะไรคือดอก ดอกคืออะไร!

“ทำหน้าไม่พอใจอีก เรียกดอกน่ารักดีออก ก็ดอกชงโคมันยาวไป ขอย่อสั้นๆ เหลือแค่ดอกก็พอ”

ยัง...ยังมีหน้ามายิ้ม เขาคิดว่ามันจะดูน่ารักแอ๊บแบ๊วอย่างงั้นเหรอ

‘ชื่อผมไม่มีคำว่าดอกสักคำ พี่จะย่อให้เหลือแค่ดอกได้ยังไง’

“งั้นเป็นชื่อแทนตัวก็ได้ ก็นี่ไง คนที่คบกันอ่ะ เขาก็มีชื่อแทนตัวไม่ใช่เหรอ อย่างเรียกไอ้อ้วนนี่ก็ดูแอ๊บแบ๊วน่ารักดี ตัวอ้วน ตัวผอม ตัวเล็ก ตัวโต เงี้ย ฟังดูโรแมนติกไหมล่ะ”

=_= แล้วที่พี่เรียกผมว่าดอกนี่...โรแมนติกมากนักเหรอ

‘ผมกับพี่ยังไม่ใช่คนที่คบกัน เพราะฉะนั้นเรียกชื่อผมก็พอ’

พี่ทองหน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิม เขาคงอุตส่าห์คิดมาแทบตายว่าจะเรียกผมยังไงให้ฟังดูน่ารัก แต่แทนด้วยคำว่าดอกนี่มันเกินไปหน่อยนะ ถ้าเป็นคำอื่นผมก็จะรับไว้อยู่หรอก แต่ไม่ใช่ว่าดอกไม่ดีหรอกนะครับ แค่ถ้ามีคนมาเติมอีข้างหน้าล่ะมันจะกลายเป็นคำด่าขึ้นมาทันทีเลยน่ะสิ -*-

“ใจร้าย ใจจืด ใจดำ เด็กบ้านี่ไม่น่ารักเอาซะเลย!”

เออ ฟาดหัวฟาดหางไปเถอะ

ผมเลิกสนใจพี่ทอง ไม่อาบก็ช่างเขาเถอะครับ ผมไม่อยากเสียเวลาแล้ว ตอนนี้ควรเข้านอนสักทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า อาทิตย์ที่จะถึงนี้ทั้งอาทิตย์ก็ต้องเข้าห้องเชียร์ทุกเย็น ฉะนั้นผมเก็บแรงไว้ดีกว่าครับ

พอรู้ว่าไม่ได้รับความสนใจ พี่ทองก็ยอมเข้าไปอาบน้ำแต่โดยดี ถึงอย่างนั้นก็ยังบ่นให้ได้ฟังไม่หยุด ผมเลยมุดทั้งตัวทั้งหน้าเข้าไปใต้ผ้าห่ม

อืม...รู้สึกสบายจริงๆ ผมชอบเวลาที่นอนเปิดแอร์เย็นๆ แล้วได้ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแบบนี้ ผมบิดขี้เกียจไปมาสองสามที กำลังจะบิดเป็นครั้งที่สี่ ผ้าห่มก็ถูกดึงออกไป

“เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก นอนดีๆ” พี่ทองบอกพลางใช้เท้าเขี่ยแข้งผมแล้วเอาผ้าห่มที่ดึงออกไปมาคลุมเราสองคนไว้

‘อาบเสร็จแล้วไง เร็วจริงๆ’

“วันนี้ไม่ได้ว่าว เลยไม่นาน”

‘พูดออกมาได้ไม่อายปาก’

“เรื่องธรรมชาติ อายทำไม” พี่ทองยิ้มกริ่ม นิ้วก็ไล้อยู่บนแก้มของผมเบาๆ

ขะ...ขนลุกอ่ะ รู้สึกหนาวๆ ชอบกล

ผมมองหน้าพี่ทองที่ขยับมาหนุนหมอนใบเดียวกัน สังเกตมาหลายครั้งแล้วว่าพี่ทองจะชอบทำแบบนี้ ไม่ว่าจะครั้งไหน เราสองคนก็จะไม่เคยนอนหมอนคนละใบกันเลย ถึงตื่นเช้ามาจะนอนกันอยู่คนละฟากเตียงก็เถอะครับ

จากนิ้วที่ไล้อยู่บนแก้มกำลังเปลี่ยนทิศและเริ่มไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ ผมแทบกลั้นหายใจเมื่อมันลากผ่านช่วงอกลงไปจนถึงสะดือ เสื้อนอนเนื้อผ้าบางกำลังทำให้ผิวเนื้อของผมสัมผัสเข้ากับความเย็นจากปลายนิ้วของพี่ทองเข้าเต็มๆ รอยยิ้มพราวระยับจากใบหน้าขาวดูดีกำลังทำให้ผมตาพร่า อีกทั้งริมฝีปากอุ่นนุ่มก็กำลังทำให้ความต้องการที่ถูกเก็บซ่อนไว้ลึกๆ ผุดพรายออกมา เขาจูบผมอย่างอ่อนโยน ไล่ตั้งแต่หน้าผากจรดปลายคาง ทั้งๆ ที่ไม่ยอมเบี่ยงหน้าหลบแต่มือของผมก็ยังยันหน้าอกเขาไว้...รู้ทั้งรู้ว่าแรงดึงดันนั้นมีน้อยนิด แต่อย่างน้อยก็คงทำให้เขารู้ว่าผมก็ไม่ได้คล้อยตามไปซะหมด

“ชงโค...” เสียงของพี่ทองแหบพร่าอย่างที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน แววตาที่มีแต่ความต้องการของเขากำลังสะกดผมไม่ให้ต่อต้าน จากมือที่เคยยันอกเขาไว้ก็เปลี่ยนเป็นโอบรอบต้นคออย่างเต็มใจ พี่ทองยิ้มแล้วโน้มใบหน้าลงต่ำ สองมือเลิกเสื้อนอนของผมขึ้น ก่อนที่ปลายลิ้นของเขาจะแตะลงบนปลายยอดอกของผมเบาๆ

“อ้ะ...” ผมหลุดเสียงแปลกๆ ออกไปเสียแล้ว รู้สึกได้ว่าตอนนี้ใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าว ยิ่งได้เห็นสายตาที่มองมาของพี่ทองก็ยิ่งอยากหายตัวไปซะเดี๋ยวนี้

“ขอชิมแค่นิดเดียว...จะไม่มากกว่านี้หรอก เฮียสัญญา” เสียงนุ่มๆ ของพี่ทองกับสัมผัสจากริมฝีปากของเขาทำให้ผมคล้อยตามได้ตลอด

“อ้ะ...อื้อออ...อ้ะ” นี่มันแปลกมากไปแล้ว....ผมไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลย พี่ทองใช้เวทมนต์อะไรกัน แค่เพียงปลายลิ้นที่สัมผัส แรงดูดเบาๆ กับแรงขบจากฟันก็ทำให้ผมเหมือนลอยอยู่บนที่สูงด้วยบอลลูนยักษ์ ปลายนิ้วเย็นๆ ที่ขยี้ยอดอกของผมอีกข้างก็สร้างความเสียหายให้กับสติของผมได้ไม่น้อยไปกว่าริมฝีปากเลย

“ชงโคของเฮีย...”

พี่ทองกำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า...ตอนนี้ผมไม่เหลือแม้แต่กางเกงในสักตัว นอนตัวแดงให้เขาจ้องมองอยู่อย่างนั้น ถึงจะยกแขนขึ้นปิดตาตัวเองไว้ ผมก็ยังรู้สึกอายแทบตายอยู่ดี ในขณะที่เสื้อผ้าของพี่ทองยังอยู่ครบทุกชิ้น

มัน...เลยเถิดมาถึงขั้นนี้ได้ยังไงกันนะ...ผมแพ้ให้กับความใคร่ของตัวเองใช่ไหม

ผมไม่กล้ามองหน้าพี่ทองเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำหน้ายังไง รู้แค่เพียงสัมผัสที่แผ่วเบาจากเขา ผมหลับตา จินตนาการถึงสิ่งที่เขากำลังทำ แต่ความรู้สึกจริงที่กำลังเกิดขึ้นนอกเหนือจินตนาการนี้กำลังทำให้หัวใจผมทำงานหนัก ที่เขาบอกว่าขอชิม...เขาก็ทำอย่างนั้นจริงๆ ผมห้ามเขาไว้ ทั้งส่ายหน้าและขยับตัวหนี ก็มันสกปรก...ไม่ใช่ของที่จะเอาปากมาสัมผัสได้ ทำไมถึงยังทำ...
เคยเห็นในหนังโป๊ หนังเรทอาร์ แต่ก็ไม่เคยรู้สักทีว่ามันจะรู้สึกยังไงหากว่าโดนสัมผัสเข้า ผมเป็นคนหนึ่งที่แม้แต่ช่วยตัวเองก็ยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอาย ผมคงคิดไปเองว่ามีแต่คนหมกมุ่นเท่านั้นที่ทำ แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า...มันจะทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ รู้สึกดีจนต้องร้องครวญครางออกมา รู้สึกดีจนต้องแอ่นกายรับกับสัมผัส ...มือของผมที่กำลังดึงทึ้งเส้นผมของพี่ทองคงบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้อารมณ์ของผมมันบิดเบี้ยวไปมากขนาดไหน แต่เมื่ออารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นสูงจนจะแตะขีดสูงสุด เสียงเรียกเข้ามือถือของพี่ทองก็ดังขึ้น ทุกอย่างหยุดชะงักจนน่าหงุดหงิดใจ

ผมมองหน้าพี่ทองที่ตอนนี้ถอนริมฝีปากออกจากกลางลำตัวของผม เขายื่นมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างโต๊ะหัวเตียงฝั่งของเขา มองหน้าจอด้วยสีหน้าที่คาดเดาได้ยาก

เสียงเรียกเข้ายังคงดังอยู่สักพักก่อนจะเงียบไป พี่ทองวางมือถือลงที่เดิม

‘ใครโทรมา แล้วทำไมไม่รับ’

“คนที่มึงก็รู้ว่าใคร”

‘เมียพี่สินะ’

“อย่าหงุดหงิดไปเลยน่า มาต่อนะ...อย่าให้ใครมาทำให้เสียอารมณ์เลย”

‘พอแล้วล่ะ ผมง่วง จะนอนแล้ว’

แค่นึกถึงหน้าพี่นิล ไม่รู้ทำไมอารมณ์ที่มีแทบจะแตะสวรรค์ได้เมื่อกี้มันก็หายไปหมด ผมไม่ได้เกลียดอะไรพี่เขาหรอกนะ...แต่มีความรู้สึกว่า...เป็นไปได้ก็อย่ามาเจอะมาเจอกันเลยดีกว่า

ได้ยินเสียงพี่ทองถอนหายใจเบาๆ เขายอมปิดไฟนอนแต่โดยดี และถึงแม้ว่าผมจะนอนหันหลังให้ แต่เขาก็ยังโอบกอดผมไว้จากข้างหลัง ริมฝีปากที่สัมผัสเบาๆ ที่หัวไหล่พร้อมกับเสียงพึมพำขอโทษเบาๆ ทำให้ผมต้องพลิกตัวยอมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเต็มใจ

“ฝันดีนะ ชงโคของเฮีย”

ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกดีสุดๆ เวลาที่ได้ยินเขาเรียกแบบนี้... คงเพราะเขาบอกว่าผม...เป็นของเขาล่ะมั้ง ^^

.
.
.

‘ตั้งใจเรียนนะ ดื้อไม่ได้รู้ไหม มีลูกมีผัวแล้วนะ’

เกือบดีอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีประโยคที่ว่า ‘มีลูกมีผัวแล้วนะ’ ต่อท้ายมาด้วยเนี่ย ขนาดแมวที่ชะโงกหน้ามาอ่านด้วยยังหัวเราะก๊ากออกมาเลย

ตอนนี้พวกผมกำลังกินข้าวอยู่ที่โรงอาหารคณะ วันนี้เป็นวันที่โบจังต้องมากินข้าวที่โรงอาหารของคณะพยาบาลเพราะตกลงกับแมวไว้แล้วว่าจะสลับกัน ถึงมันจะลำบากอยู่มากในเมื่อคณะของพวกผมกับคณะของแมวไม่ได้ใกล้กัน แต่เพื่อพลังแห่งรักโบจังยอมได้ ถึงผมจะคิดว่าเป็นเพราะแมวมันทั้งบ่นทั้งตัดพ้อใส่ประมาณสามชั่วโมงกว่าโบจังจะยอมทำตามใจก็เถอะ

ผมดูดเป๊บซี่พลางพิมพ์ข้อความตอบกลับพี่ทองไปด้วย เมื่อเช้าเขาขับจุ๊บแจงมาส่งผมที่หน้าตึกคณะ และจุ๊บแจงกับเดซี่ก็ยังเรียกความสนใจได้เหมือนเดิม ลำพังพี่ทองที่วันนี้แต่งกายเฉกเช่นนักศึกษาปกติก็ไม่เด่นอะไรมากหรอกครับ แค่อาจจะมีหญิงแท้หญิงเทียมเมียงมองมาอยู่บ้าง แต่ก็มิได้นำพา อาจเป็นเพราะเขาต้องไปรายงานตัวที่โรงพยาบาลที่กำลังจะไปฝึกงานอยู่ก็เป็นได้ และก็นี่แหละครับ สาเหตุที่บอกว่าจะเริ่มไม่ว่าง ลืมไปได้ไงว่าเขาเรียนคณะสัตวแพทย์ที่เรียนหนักไม่ต่างจากแพทย์เลยสักนิด

‘ได้กินข้าวบ้างหรือยัง’

ผมส่งข้อความกลับไปเพียงแค่ไม่กี่วินาที พี่ทองก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

‘เรียบร้อย ไปกินกับคนที่ฟาร์ม เมื่อกี้ไปออกตรวจ ได้ล้วงตูดวัวด้วยอ่ะ เดซี่ก็ดีใจที่ได้เจอเพื่อนๆ เยอะ’

ผมแทบสำลักเป๊บซี่เมื่อได้อ่านที่เขาพิมพ์มา ก่อนสติ๊กเกอร์รูปหมีเขินอายจะปรากฎมาให้เห็น ผมกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไปก็พอดีกับที่ได้เห็นเดือนมหาลัยเดินผ่านมาซะก่อน

“อ้าว พวกคุณ มากินข้าวที่นี่กันเหรอ” เดือนมหาลัยที่ผมจำชื่อไม่ได้ถามขึ้น

โบจังพยักหน้าเนิบๆ ในขณะที่แมวยิ้มดี๊ด๊าเพราะได้เจอเดือนมหาลัยตัวจริงเสียงจริงเข้า เสียงคุยจ้อของแมวเลยเป็นเสียงเดียวที่ดังอยู่ระหว่างพวกผมในขณะนี้

“จำผมได้ไหม” จู่ๆ ก็หันมาตั้งคำถามกับผมที่กำลังส่งสติ๊กเกอร์หมีตกใจไปให้พี่ทองอยู่ ในระหว่างที่รอพี่ทองตอบกลับมา ผมจึงหันไปส่ายหน้าให้คำตอบกับเจ้าของคำถาม

“อ้าว ซะงั้นเลย ผมชื่อหลินนะ นายชื่อชงโคใช่ไหม”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะพิมพ์ข้อความคุยกับพี่ทองต่อ

“เหมือนว่าชงโคจะไม่อยากคุยกับผมนะครับ แหะๆ งั้นผมขอตัวก่อนนะ พอดีนัดเพื่อนไว้”

แมวทำหน้าเสียดายนิดหน่อย แต่ก็ยอมปล่อยให้หลินเดินไปหาเพื่อนของเขา

“ชงโคไม่ยอมคุยกับหลินเลย น่าสงสารเขานะ แมวเห็นเขาพยายามชวนชงโคคุย แต่ชงโคก็ไม่สนใจเขา ใจร้ายจังเลย” แมวนี่ถ้าเป็นเรื่องของคนหล่อๆ ล่ะก็ทำเหมือนกับเป็นเรื่องของตัวเองไปซะหมด

‘ผมพูดไม่ได้ แล้วจะให้ผมคุยกับเขาได้ยังไง’ ผมส่งไลน์ไปให้แมวอ่าน แต่คนตัวเล็กกว่าก็ยังทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่อยู่ดี

“พูดไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าชงโคจะถูกห้ามไม่ให้เป็นเพื่อนกับคนอื่นซะหน่อย แมวน่ะอยากให้ชงโคมีเพื่อนเยอะๆ จะได้ไม่เหงา”

‘แค่มีแมวคนเดียว ผมก็เหมือนมีเพื่อนเป็นสิบ’

พอได้อ่านข้อความที่ผมส่งไป แมวก็กลับมายิ้มร่าทันที ก่อนจะหุบยิ้มลงในทันทีเหมือนกัน เมื่อข้อความที่ผมส่งต่อจากนั้นก็คือ ‘เพราะแมวพูดมาก’

“โบจังงงงงง ชงโคว่าแมวพูดมากอ่ะ โบจังต้องจัดการนะ!” หันไปฟ้องโบจังที่ทำหน้ามึนๆ ชมนกชมไม้ไปเรื่อยเปื่อย แต่พอได้ยินเสียงแฟนตัวดีมางุ้งงิ้งอยู่ใกล้ๆ โบจังก็ยอมหันกลับมาสนใจ

“แล้วชงโคว่าผิดตรงไหนล่ะ” เหอๆ โบจังก็คิดเหมือนผม และเพราะอย่างนั้นแมวถึงได้งอนเราสองคน นั่งทำแก้มป่องจนน่าจิ้มให้แตก

“กลับคณะตัวเองไปเลยนะ พวกคนนิสัยไม่ดี”

“งั้นป่ะ...กลับกันเถอะชงโค เดี๋ยวพวกเรามีเรียนดรออิ้ง ไปละนะ”

ง่ายๆ อย่างนี้เลยครับ โบจังเป็นมนุษย์ที่แยกไม่ค่อยออกหรอกว่าอันไหนประชดอันไหนพูดจริง แมวเลยทำหน้าเก้ออยู่บ่อยๆ

ผมเดินตามหลังโบจังออกมา กดข้อความส่งบอกพี่ทองว่าผมกำลังจะไปเรียนแล้วไปด้วย ก่อนจะต้องหยุดเมื่อหลินเดินมาดักข้างหน้า ในมือมีขนมเค้กชิ้นใหญ่ที่คงซื้อจากร้านกาแฟที่อยู่มุมสุดของโรงอาหาร

“ผมให้ ครั้งหน้าเจอกัน...อย่าลืมผมนะ ผมชื่อหลิน ช่วยจำไว้ด้วยนะชงโค”

ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยได้แต่รับเค้กมาจากหลินอย่างงงๆ ในขณะที่หลินยิ้มให้พลางยกมือขึ้นเกาท้ายทอย

“แล้วเจอกันนะ” พูดแค่นั้นก็วิ่งออกไป ผมมองตาม ก่อนจะหันกลับมามองเค้กในมือตัวเอง

‘โบ ชอบเค้กไหม’ พิมพ์ข้อความใส่มือถือแล้วยกให้โบจังอ่าน

“ผมไม่ชอบของหวาน” ผมก็ไม่ค่อยกินเหมือนกัน...งั้นเก็บไว้ให้พี่ทองดีกว่านะครับ

ถ่ายรูปเค้กส่งไปให้พี่ทองดู

‘ตอนเย็นผมจะเอาไปให้นะ’

‘ซื้อให้เหรอ’

‘เปล่า มีคนให้มาอีกที’

‘ใคร! -*-’

‘หลิน’

‘กูไม่รู้จัก’

‘เขาเป็นเดือนมหาลัยปีนี้’

‘แล้วรับมาทำไม’

‘ก็ยังงงๆ อยู่’

‘เดี๋ยวจับจูบให้หายงงซะเลยนี่ นิสัยเสียว่ะ ทำไมไม่บอกอย่างที่กูสอน’

‘ผมพูดได้ที่ไหน’

‘ข้ออ้างอ่ะ ข้ออ้างทั้งนั้น’

‘แล้วจะกินไหม เค้กนี่อ่ะ ไม่กินผมกินนะ’

‘ห้ามนะ ถ้ากินมีโกรธ’

‘ไม่ง้อ ^^’

‘เออ กูหายเองก็ได้ ชงโคแม่ง เด็กนิสัยไม่ดี -*-’

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะส่งหัวใจไปให้พี่ทอง และทั้งๆ ที่สถานะมันขึ้นว่าอ่านแล้วแต่พี่ทองก็ยังไม่ตอบกลับมา ผมเลยคิดว่าเขาคงจะไม่คุยแล้ว แต่พอกำลังจะเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าเป้ มือถือที่ไม่เคยมีใครโทรเข้าก็สั่นขึ้นมา

‘คนเลี้ยงวัว’

ผมกดรับสายในขณะที่โบจังที่เดินอยู่ข้างหน้าหันกลับมามองแค่ไม่กี่วินาที ก่อนจะชมนกชมไม้ของเขาต่อไป

(นี่...ตั้งใจเรียนนะครับ ชงโคของเฮีย ไว้สี่ทุ่มเฮียไปหานะ รอด้วยล่ะ) เพิ่งเคยได้ยินเสียงของพี่ทองผ่านทางโทรศัพท์เป็นครั้งแรก...เสียงหล่อจัง... และทั้งๆ ที่เขาวางสายไปแล้วผมก็ยังคงถือมือถือค้างไว้อยู่อย่างนั้น

“ชงโค อีกก้าวเดียวตกท่อนะ ระวังด้วย” เพราะเสียงของโบจังทำให้ผมหยุดก้าวอย่างฉับพลัน ก่อนจะมองทางข้างหน้าที่มีท่อระบายน้ำถูกเปิดฝาทิ้งไว้อยู่

อ่า...เกือบไปแล้วไหมล่ะ...โชคดีจริงๆ ที่ไม่ตกลงไป แต่...ตกหลุมที่พี่ทองหยอดไว้นี่...คงไม่ถือว่าโชคร้ายหรอกนะ


.....................................To be continue.........................................

ไว้อาลัยแด่สัญญาณอินเตอร์เน็ต วันไหนเกิดฝนตกฟ้าร้อง วันนั้นมันจะหมุนไม่หยุด ขอโทษนะคะที่มาข้ามวันเลย T_T  :a6: :a6:
พรุ่งนี้ถ้าไม่มีอะไรขัดข้องก็ยังจะมาค่ะ ถ้าเป็นเหมือนเช่นวันนี้ก็คงข้ามวันอย่างนี้

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณคนที่ติดตามแบบไม่ทิ้งกันไปไหน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 16: 28/5/2014 (Page. 21)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-05-2014 00:16:51
อีพี่ทอง ต้องถามว่าในชีวิตเคยสลดบ้างมั้ย 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 30-05-2014 00:32:25
โอ๊ย!!!นังนิลนี่หน้าด้านหน้าทนจริงๆ ไม่เจียมกะลาหัวเป็นผู้หญิงไร้เกียรติ ไอ้ดีนก็น่าสมเพชแต่ไม่มีความน่าสงสาร เห็นแก่ตัวสมควรที่จะผิดหวังโดนผู้หญิงร่านๆหลอกก็สมควรแล้ว สมน้ำหน้า ชงโคน่ารักขนาดนี้ยังคิดร้าย เกลียดมันทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 30-05-2014 00:35:53
น่ารักอ่ะ....ทำไมแต่งได้น่ารักอย่างนี้ :-[ :o8: :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 30-05-2014 00:38:13
ตอนนี้มุ้งมิ้ง :-[
ว่าแต่ดอกชงโคอร่อยมะพี่ทอง :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 30-05-2014 00:42:54
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 30-05-2014 00:44:40
น่ารักมว๊ากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-05-2014 00:55:32
เขินอย่างแรง ทุกทีเลยที่อ่านเรื่องนี้ไม่ รู้จะทำอารมณ์ยังไงดีเพราะมันบอกไม่ถูกเลยมันหลากหลายมากๆแต่บอกได้เลยว่าชอบมากกกกกกจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: romeliet ที่ 30-05-2014 01:02:26
ชอบเรื่องนี้อ่ะ เบาเบา น่ารัก มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง
ว่าแต่พี่ทองนี่ค่าสินสอดเท่าไหร่แจ๊ะ ?
อยากได้จริงๆ ติงนังนังตังนิงชะเออเอ่อเอย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 30-05-2014 01:06:16
พี่ทองน่ารักมาก
หนุ่มเลี้ยงวัวปีนบันไดแอบเข้าห้องคนรัก  ลูกทุ่งมาก

เดือ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 30-05-2014 01:11:44
น่ารักจุงงงงงงงงงงง
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 30-05-2014 01:32:29
อร๊าย พี่ทองน่ารักง่า  โกรธเอง ยังหายเองได้ด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 30-05-2014 01:34:56
ตลกตรงเรียกว่า ดอก 5555555+ อิพี่ทองแบบ ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverLake ที่ 30-05-2014 01:35:13
รักคนแต่งเรื่องนี้จัง ขยั๊นขยัน รู้ว่าแม่ยกชงโครออยู่ ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ
ได้อ่านทุกวัน ชื่นใจจริงๆจ้า ขอบคุณมากๆนะ
ชงโคกับแมวเหมียวน่ารักมาก พี่ทองก็แนวสุดๆไปเลย โบจังก็น่าเอ็นดู
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุขมากกกกค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 30-05-2014 05:21:56
โอ่ยยยยยยย พี่ทองน่ารักมากๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-05-2014 05:41:47
หลินมาแล้ววววว อิพี่ทองถ้ายังไม่จัดการอิชะนีนั่นให้หลุดไปจากวงโคจรชีวิตรักพี่บอกเลย ชงโคโดนเด็ดแน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 30-05-2014 06:02:05
พี่ทองกับชงโคน่ารักจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 30-05-2014 06:41:52
โอ๊ยยย  น่ารัก  เหมือนเวลาจะงุงิ จะมีไรมาขัดตลอดเลยนะ แหม่  ๆๆๆๆ
คู่แข่งคนใหม่มาแล้ววว   หลินๆ นี่เอง   
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 30-05-2014 07:05:48
รอนะค่ะ.......รักชงโคจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 30-05-2014 07:08:07
นิล ทำเสียอารมณ์ตลอด :beat: 

แต่ชอบที่คู่นี้ไม่ค่อยงอนกันนานๆ น่ารักมากๆอะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 30-05-2014 07:10:18
มาแล้ววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-05-2014 07:18:04
ชงโคครวญคราง อ๊ะ อิ๊ อ๊าง ได้ แสดงว่าจะพูดแล้วใช่ไหม ดีจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-05-2014 07:31:08
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 30-05-2014 08:03:16
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

หนูชงโค เกือบแล้วๆ เกือบโดนพี่ทองเด็ดแล้ว

นังนิลนี่มันมารจริงๆ เชอะ

นายหลินนี่เริ่มมาป้วนเปี้ยนละนะ หมั่นไส้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-05-2014 08:47:07
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 30-05-2014 08:50:41
พี่ทองและครอบครัวพี่ทองน่ารักมาก :mew1:
ยัยนิลก็ยังตามมาหลอนตอนที่พี่ทองกับน้องชงโคกำลังจะ....อยู่มันน่านักขัดใจยายนี่มาก :m16:
แต่พี่ทองที่เรียกน้องว่าดอกก็ไม่ไหวนะมันฟังแปลก ๆ แล้วถ้าโดนต่อคำไปมันจะกลายเป็นคำด่า :serius2:
ส่วนหลินที่ตอนนี้ทำท่ามาตามจีบชงโคเนี่ยก็ทำให้พี่ทองหึงและหวงชงโค แต่ก็หวังว่าคงไม่สร้างปัญหา
ให้กับคู่รักสุดโต่งนัก :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 30-05-2014 09:22:13
ชื่อย่อน้องชงโค คือพี่ทองคิดแล้วว่าน่ารัก  o22 เอ่อ ไม่ต้องย่อดีกว่าพี่
พี่ทอง ถ้าอยากให้ชงโคพูดได้ไวๆ พี่คงต้องทำอะไร สักหลายอย่างนะ มันมาแล้วนะ อ๊ะ อื้อ แบบนี้ๆ
หลินเริ่มรุกคืบ หล่อซะด้วย ถ้ามาบ่อย อาจมีหวั่นไหวนะ :hao7:
ต้องส่งพี่ทอง ไปดัดหลัง สะกัดไว้ก่อนซะแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 30-05-2014 09:41:33
เกือบละอีกนิดเดียว
ยัยนิล
อีนิล

จะโทรมาขัดทำมายยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 30-05-2014 10:04:00
พี่ทองน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 30-05-2014 10:23:31
ชงโคหลุดครางออกมา พี่ทองไม่สังเกตน้องเลยหรอ?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 30-05-2014 10:42:38
ฉันมารอพี่ทองทุกวันเลยนะ..เมื่อคืนก็รอ  :hao4:

ง่วงก็ยังรอ..แต่พอไปนอนเท่านั้นแหละ อัพเลย  :z3:

ชงโคเสน่แรงอีกแระ .. พี่ทองเฝ้าดีๆ นะ  :laugh:

หลินนี่ท่าจะช่างเอาอกเอาใจ  :-[

โบจังกะแมวก็ไม่ช่วยพี่ทองกันหนุ่มๆ ออกจากชงโคเล้ยยยยยยย  :hao7:

รอๆ จ้า  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 30-05-2014 11:17:03
อีพี่ทองคิดได้ไงอ่ะ ดอกกกก เอออน่ะ ถ้าแฟนเรียกเรางี้คงแบบว นี่มันจะน่ารักหรือน่าถีบดี 5555 แหม่ หลินน คิดจะจีบชงโค ไม่รุ้รึไงว่ากำลังต่อสู้กับคนบ้า :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 30-05-2014 11:34:03
"ดอก" จะดีใจหรือจะตบดี พี่ทองเรียกมาได้ ชงโคเสียหมด แต่น่ารักในโหมดพี่ทอง.... :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 30-05-2014 12:49:03
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่ารักมากเลยล่ะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-05-2014 13:01:30
พี่ทอง ทำเอาชงโคเคลิ้มตามไปด้วยเลย
แต่มันมาอารมณ์เสีย ตอนที่มีโทรศัพท์มาขัดจังหวะ
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 30-05-2014 13:15:42
พี่ทองหยอดตลอด รู้ไหมว่าเขิน  :m17: :m1: :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 30-05-2014 13:59:09
 :laugh: บ้านพี่ทองนี่ ฮาทั้งบ้านเลย 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 30-05-2014 14:05:16
 :o8: เฮียเค้าจะน่ารักไปไหนนี่!!
น้องชงโคอย่ารีรอค่ะ คนบ้าที่น่าร๊ากแบบนี้หาไม่ง่าย  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 30-05-2014 16:05:26
 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 30-05-2014 16:40:32
เขินเบาๆ เฮียจะหวานไปไหน  อิจฉาชงโคนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 30-05-2014 17:10:44
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเล้า เข้ามาทีเจอเรื่องใหม่แบบนี้ตบเข่าเลย กำลังคิดถึง เดี๋ยวทยอยอ่านแล้วจะมาเม้นใหม่นะคะ 

คาแรกเตอร์อีพี่ทองนี่เป็นอะไรที่น่าสนใจมากเลย น่าติดตามๆๆๆๆๆ   

นี่คือเอกลักษณือย่างนึงของคนเขียนเลยอะเราชอบ มิติ(ปลกๆ) 55  ของตัวละคร มันดูน่าค้นหาดี   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 30-05-2014 17:14:17
เฮียทองนิสัยไม่ดี น่ารักอ่ะ
แต่ชงโคน่ารักกว่า  อ๊ากกกก คลั่งเรื่องนี้หน้ามือตามัว   :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 30-05-2014 17:43:05
โอ้ยยยยยยย



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 30-05-2014 17:54:32
หลินชอบชงโคแหงมๆ จับไปคู่กับบิ้วละกัน5555
ยังโชคดีนะชงโค ไม่งั้นได้โชคร้ายแน่
รอดูตอนกินเค้ก จะมีฉากอะไรไหมนะ....>W<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-05-2014 17:58:28
ชงโคไม่ตกท่อ แต่ตกหลุมรักพี่ทองอีกแล้ว :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 30-05-2014 18:37:31
อะเฮือก
พี่ทองน่ารักน่าเลิฟมั่กๆ
หลินก็ดูน่ารักดีนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 30-05-2014 20:29:52
โอย อิพี่ทอง จะเรียกชงโคแบบน่ารักหรือว่าจะด่าน้องกันแน่
ถึงจะแปลกขนาดไหนแต่ถ้ามาตั้งชื่อชงโคว่า "ดอกกกกก" นี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ :mew5:
ส่วนหลิน อืม ไม่มีความเห็น ขอดูพฤติกรรมก่อนละกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 17: 30/5/2014 (Page. 22)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 30-05-2014 21:03:09
 :z2:    ชงโคน่ารัก   พี่ทองน่าหลงเหมือนเดิม  อินิลก็น่าตบเหมือนเดิม


ส่วนหลินมาม่ะ เราดามใจเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18 : 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 30-05-2014 21:14:02
ตอนที่ 18

“สงสารแต่ลูก ต้องมาคร่ำครวญร้องไห้ ลูกเอ๋ยแม่จากเจ้าไปพ่อยังเลี้ยงได้นะลูกยา ถึงแม้พ่อมียศจ่าโท สองบั้งไม่ใหญ่ไม่โต เจ้าไม่ต้องกลัวน้อยหน้า พ่อจะส่งเสียให้เจ้าได้รับการศึกษา ต่อไปในภายภาคหน้า เจ้าจะได้มีวิชาติดตัว”

มอออออออ มอออออออออออออ มอออออออออออ มออออออออออออออออ

ก็ว่าแล้วเชียวว่าจ่าที่ไหนมาแหกปากร้องเพลงเสียงดังอยู่หน้าบ้านของผม

พี่ทองในชุดนักศึกษามีเสื้อกาวน์พาดบ่า กำลังพยายามทัดดอกชงโคไว้ที่หูของเดซี่ ปากที่ซ่อนอยู่หลังผ้าปิดจมูกก็เปล่งเสียงร้องเพลงกล่อมลูกสาวของเขาไปด้วย

“แม่หนูน่ะใจร้าย ไปรับของจากผู้ชายแปลกหน้ามา ทั้งๆ ที่มีพ่อกับหนูอยู่แล้ว ก็ยังจะไปทำความรู้จักกับคนอื่น นี่เดซี่ พ่อไม่หล่อเลยเหรอ ทำไมแม่ถึงไม่ยอมรับรักพ่อสักทีล่ะหือ”

ผมกำลังแปลกใจตัวเองที่ในหลายๆ ครั้งแอบคิดว่าพี่ทองก็มีมุมหล่อเท่เหมือนอย่างคนอื่นเขาบ้าง ทั้งๆ ที่มีไม่กี่คนบนโลกนี้หรอกที่เอาแก้มไปถูกับแก้มของวัวแล้วก็พูดด้วยเป็นวรรคเป็นเวร

“แก้มนุ่มไม่เปลี่ยนเลยน้า วันนี้พ่อเห็นหนูโดนจีบด้วย อย่าเชียวนะลูก อายุยังน้อยอย่าไปยุ่งกับตัวผู้ ไว้โตกว่านี้พ่อจะหาพ่อพันธุ์ดีๆ ขนงามๆ มาให้นะ”

ยืนกอดอกมองพี่ทองอยู่ห่างๆ เพื่อรอดูว่าเมื่อไหร่เขาจะเลิกออเซาะเดซี่สักที แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังคุยงุ้งงิ้งกับเดซี่ที่เอาแต่ร้องมอๆ อยู่อย่างนั้น ผมเห็นว่าถ้าไม่เข้าไปขัดจังหวะเขาก็คงจะเพ้อเจ้ออยู่อย่างนี้ทั้งคืน ก็เลยเดินเข้าไปสะกิดไหล่เขาแรงๆ เพื่อเรียกสติที่หลุดลอยหายไปของเขาให้กลับมา

“อ้าว” ยังจะมาอ้งมาอ้าวอีก

‘มาแล้วทำไมไม่รีบขึ้นบ้าน’

“ก็เจ้าบ้านยังไม่ได้เชิญ” ไปกินอะไรเข้าถึงได้ทำตัวมีมารยาทขึ้นมา แต่ผมว่าพี่ทองก็แค่อยากจะกวนตีนผมเท่านั้นแหละ เพราะพอพูดจบเขาก็จูงเดซี่ไปใต้ถุนบ้าน ล่ามเชือกไว้กับเสาต้นหนึ่งแล้วเดินเฉิดฉายขึ้นบันไดไปโดยไม่รอผมเลย

“ไหนเค้ก” พี่ทองหันมองซ้ายมองขวาไปทั่วห้องรับแขก ในขณะที่ผมอยากโดดเตะก้านคอซะจริงๆ มาหาของกินในห้องอย่างนี้จะเจอเหรอ ผมก็เอาไปแช่ตู้เย็นไว้ในห้องครัวบ้างเหอะครับ -*-

‘ไปอาบน้ำก่อนไป เค้กอยู่ในตู้เย็น เดี๋ยวผมไปเอามาให้’

“ยังไม่ได้กินไปจริงๆ เหรอ น่ารักว่ะ ^^”

‘ผมไม่ชอบของหวานๆ’

พี่ทองยิ้มกว้าง โน้มหน้าเข้ามาใกล้แต่ผมก็ถอยห่างซะก่อน จะเอาหน้าที่เพิ่งไปแนบกับแก้มของเดซี่มาถูกแก้มผมไม่ได้หรอกนะ ผมรู้ว่าเดซี่น่ะสะอาด แต่วันนี้ก็ไปผจญกับเชื้อโรคกันมาทั้งวัน แล้วใครล่ะจะอยากให้เข้าใกล้ -*-

‘ไปอาบน้ำไป’

“เจอไอ้เดือนกิ๊กก๊อกนั่นไม่เท่าไหร่ ก็เปลี่ยนใจเป็นอื่น” เอ้า ผู้ชายอย่างผมนี่ยังต้องมีประเด็นนอกใจเพราะผู้ชายคนอื่นด้วยเหรอเนี่ย หลินเขาไม่ได้หล่อถึงขนาดจะเปลี่ยนผู้ชายแท้ๆ อย่างผมให้เป็นสาวน้อยไปได้หรอกนะ

คงมีแต่คนบ้าๆ แนวๆ อย่างพี่เท่านั้นแหละที่ทำได้

‘จะเปลี่ยนใจได้ยังไง ใจผมยังไม่เคยให้ใครเลย จนถึงตอนนี้มันก็ยังอยู่กับผม...พี่อย่ามางี่เง่าไม่เข้าเรื่อง’

“เออ กูมันงี่เง่า”

พี่ทองหน้าบึ้งมาก เขามองหน้าผมอย่างโกรธๆ ก่อนจะเดินตึงตังลงบันไดไป

เอ้า! ดันเป็นเรื่องขึ้นมาอีก =_=;

“กลับกันเถอะลูก จะได้พาพี่จุ๊บแจงกลับบ้านด้วยนะ พ่อทิ้งพี่เขาไว้ที่หน้าปากซอย รู้สึกเป็นห่วง”

ผมตามลงมาทันพอดี พี่ทองกำลังจูงเดซี่ไปที่ประตูรั้ว ผมรีบวิ่งเข้าไปหา จับแขนเขาไว้ แต่พี่ทองก็ทำเพียงแค่มองมานิ่งๆ

‘ดึกแล้ว ขับกลับบ้านก็ไม่ได้นอนพอดี’

พี่ทองเวลากำลังโกรธนี่จะทำหน้ามึนๆ ไม่เข้าใจภาษามือที่ผมกำลังใช้อยู่เลย

‘ผมขอโทษ’

“...”

‘เดซี่ก็ไม่อยากกลับหรอก’

พี่ทองค่อยๆ คลี่ยิ้ม แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่ก็รีบตีหน้าบึ้งเหมือนเดิม

“เห็นแก่เดซี่ จะยอมอยู่ต่อก็ได้”

แหม ผมก้มกราบในความกรุณาของเขาดีไหมครับเนี่ย

ท่าทางสบายๆ ชิวๆ กลับมาสิงสถิตย์ร่างของพี่ทองอีกครั้ง เขาพาเดซี่ไปล่ามไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินมาหาผมที่ยืนรออยู่

‘ทำไมไม่เอาจุ๊บแจงมาด้วย รถเก่าก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครขโมยไปนะ แถมยังชอบเสียบกุญแจคาไว้อีก’

“ก็คิดว่าเดี๋ยวจะกลับไปเอา พาเดซี่เดินออกกำลังกายก่อน”

‘ใช้งานจุ๊บแจงตลอด แต่ความใส่ใจนี่ไม่ได้มีเท่าที่ให้กับเดซี่เลย’

“ใส่ใจเหมือนกันเหอะ แต่ไม่ค่อยแสดงออก”

ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว คอยดูเถอะ ถ้าจุ๊บแจงหายไป คนที่จะเสียใจคนแรกน่ะก็คงไม่พ้นพี่ทอง -*-

ผมเดินออกมาเป็นเพื่อนพี่ทองเพื่อไปเอาจุ๊บแจงมาจอดไว้ในบ้านให้เรียบร้อย สองข้างทางก็ยังคงเปลี่ยวและวังเวงเหมือนเดิม ไฟถนนสองต้นเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนไม่มีแสงยังไง มาวันนี้ก็ยังไม่มีอยู่อย่างนั้น เจ้าหน้าที่คงขี้เกียจมาเปลี่ยนแล้วเพราะหลอดไฟที่มาเปลี่ยนใหม่ไม่เคยใช้งานได้เกินอาทิตย์เลยสักครั้ง เด็กเกเรซอยข้างๆ มักจะพากันมาทดลองฝีมือตัวเองเสมอ วันดีคืนดีก็มาจับกลุ่มกันสูบบุหรี่อยู่ที่ตู้โทรศัพท์บ้าง เมื่อก่อนถ้ากลับจากโรงเรียนมาดึกๆ ก็เจอครับ โดนพวกมันไถตังค์ไปก็บ่อย ขาประจำที่นำขบวนการกลุ่มเด็กแว๊นก็พวกไอ้แบ็คที่เดี๋ยวนี้มันไปเรียนช่างกลระดับ ปวส. ที่โรงเรียนเทคนิคใกล้ๆ คงไประรานแถวอื่นอยู่ล่ะมั้งครับ ช่วงนี้เลยไม่เห็นโผล่หน้ามาเลย แต่ไม่ใช่ว่าผมคิดถึงมันหรอกนะ แค่ว่าเห็นถังขยะเทศบาลข้างทางแล้วพาลให้นึกถึงหน้ามันขึ้นมา

“แล้วไอ้เดือนกิ๊กก๊อกนั่นมันหล่อมากไหม” พี่ทองที่เดินสบายๆ แขนคล้องอยู่ที่ต้นคอของผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

‘ไม่รู้ ผมมองผู้ชายไม่เป็น’

“แต่มึงเคยบอกว่าไอ้โปรดหล่อกว่ากู”

‘ก็นั่นเขาหล่อจริงๆ พี่ไม่คิดว่าเขาหล่อหรือไง’

“ทำไมกูต้องไปคิดว่าคนอื่นหล่อกว่าตัวเองด้วยล่ะ ไร้สาระ”

=_= พี่นั่นแหละที่ไร้สาระ มั่นใจมากขนาดนี้สินะถึงได้กล้าแต่งหญิงไปเต้นโชว์ความสามารถเหมือนเกิร์ลกรุ๊ปเกาหลีให้กรรมการดูตอนคัดเลือกรอบสุดท้าย แมวไม่ได้บอกผมหรอกครับเรื่องนี้ เพราะข่าวที่แมวได้มาน่ะ พี่ทองคำเอกนั้นแสนจะหล่อเริด นอกจากธีมหนุ่มบ้านไร่กับวัวคู่ใจแล้ว ก็ไม่มีใครพูดถึงการแสดงอื่นอีก เพราะผู้หญิงแต่ละคนก็คงกล่อมให้ตัวเองเชื่อว่าเป็นแค่ความฝันนั่นแหละครับ ที่ผมรู้น่ะ พี่บีทเล่าให้ฟังต่างหาก

ปึง! โครม! โป๊กกกก! ปึง! ปึง!

เสียงอึกทึกดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ต้นเสียงคงมาจากกลุ่มคนที่กำลังใช้ไม้ทุบตี...จุ๊บแจง! เฮ้ยยย! จุ๊บแจง!!!

“ไม่...ไม่นะ! ไม่! ไอ้พวกเวร! พวกมึงทำอะไรวะ!!!” พี่ทองรีบวิ่งเข้าไปโดยไม่ได้ดูเลยว่าอีกกลุ่มเป็นพวกมีอาวุธครบมือ ทั้งท่อนไม้ท่อนเหล็ก พกกันมาเหมือนจะเตรียมทุบบ้านคนสักหลัง และสามคนในกลุ่มพวกมันผมก็จำได้ดี ไอ้แบ็คกับลูกสมุนซ้ายขวา มันดูหน้าแก่มากเมื่ออยู่ในชุดเสื้อช็อปของเด็กช่าง

“ฮายยย พี่ชายยย จำพวกผมได้ไหมคร้าบบบบ” ผมอยากจะบอกไอ้แบ็คว่าหน้าตาเอกลักษณ์อย่างมันคงไม่มีใครลืมลง เสียแต่ว่าจะสับสนระหว่างคนหรือหมาพันธุ์ปั๊กก็เท่านั้น

“มึง...” พี่ทองคงโกรธมาก เขาตัวสั่น พูดแทบไม่ออก เลือดเข้าตาขนาดนี้เขาคงไม่สนว่าอีกฝ่ายมีห้าคนแถมแต่ละคนนี่ก็เด็กนักเลงหัวไม้กันทั้งนั้น

“จะมาโกรธพวกกูไม่ได้นะเว้ย ก็อีแก่นี่มาจอดขวางทางเอง ช่วยไม่ได้” ไอ้แบ็คลอยหน้าลอยตาพูด มันชะล่าใจเกินไปถึงโดนพี่ทองซัดด้วยหมัดหนักๆ จนล้มกลิ้ง ท่อนเหล็กในมือกระเด็นหลุด พี่ทองก้าวยาวๆ เข้าไป ก้มลงหยิบท่อนเหล็กขึ้นมา

“ลูกพี่!!” ไอ้จินกับไอ้แจมตะโกนขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะรีบฉุดแขนไอ้แบ็คให้ลุกขึ้น รอดจากท่อนเหล็กของตัวเองที่ตอนนี้อยู่ในมือของพี่ทองไปอย่างหวุดหวิด

“มา...เรียงหน้ากันเข้ามา กูจะฟาดให้รู้ถึงความเจ็บปวดของลูกสาวคนโตของกู”

นักเลงหัวไม้หน้าละอ่อนที่เหมือนเพิ่งริลองจับดาบจับปืนหน้าหดกันเป็นแถว ศึกนี้คงเพิ่งเป็นศึกแรกเลยดูท่าทางตื่นสนาม ในขณะที่ไอ้แบ็คเริ่มลนลานมองลูกน้องคนนั้นทีคนนี้ที มันคงจำได้ว่าไอ้บ้าที่กำลังจะเอาท่อนเหล็กฟาดมันนี่ครั้งหนึ่งเคยถือปืนขู่จะยิงมันมาก่อน

ผลัวะ!

ผมขยับถอยหลังเมื่อทุกอย่างเริ่มชุลมุน ไม่อยากโดนลูกหลงสักเท่าไหร่ แต่เห็นพี่ทองกำลังจะโดนรุมแล้วก็อดไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้

ปึก!

ผมถีบเข้าไปกลางหลังของไอ้แจมที่กำลังจะยกไม้ฟาดหัวพี่ทอง มันล้มลงไปกองกับพื้น แต่พอหันกลับมาแล้วรู้ว่าใครเป็นคนถีบก็แสยะยิ้มแล้วพยายามจะลุกขึ้นมาโต้ตอบ แต่ผมก็ถีบเข้าที่หน้ามันอีกครั้งทันที ผมน่ะ...ปกติไม่ชอบมีเรื่องกับใครหรอกนะ ไม่เคยอยากสู้เพื่อตัวเองสักที แต่ถ้ามีคนจะมาทำร้ายคนที่ผมรัก...ผมบอกเลยนะว่าผมสู้ตาย ผมไม่อยากต้องเสียใครไปโดยที่ตัวเองได้แต่ยืนมองอีกแล้ว

ปึก!

เกือบกัดลิ้นตัวเองเพราะตกใจ มีใครสักคนถีบเข้าที่เอวของผม ก่อนคนๆ นั้นจะโดนพี่ทองซัดจนหมอบไป

“เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหน เจ็บตรงไหน” พี่ทองลนลานมาก เขาเข้ามาถาม จับใบหน้าผมไว้ด้วยมือที่สั่นเทา

เสียงโอดโอยจากพวกไอ้แบ็คดังแผ่วๆ พวกมันแต่ละคนนอนกระจัดกระจาย บางคนพยายามลุกแต่ก็ลุกไม่ขึ้น ในขณะที่สภาพของพี่ทองก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่เลย เขาหัวแตกอีกแล้วทั้งๆ ที่แผลเดิมเพิ่งจะถูกตัดไหมไป

“ทำไมไม่กลับบ้าน...มายุ่งด้วยทำไม เด็กบ้า” พี่ทองกำลังปัดรอยรองเท้าออกจากเสื้อให้ ผมรู้สึกเจ็บอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่มาก และอีกไม่นานคงเป็นรอยช้ำน่าเกลียด

“อย่าทำผมเลยครับลูกพี่ ผมกลัวแล้ว” ไอ้แบ็คร้องโอดครวญ ดวงตายังปิดสนิท มันคงกำลังมโนภาพว่าพี่ทองไม่หยุดทุบมัน

“ไสหัวไปไกลๆ ตีนกูเลยนะ ถ้าโผล่มาสร้างความเดือดร้อนที่ซอยนี้อีก คราวหน้ากูยิงหัวมึงทิ้งแน่” อย่าบอกนะว่าพี่จะไปขโมยปืนของอากงมาอีก -_-

“กราบขอโทษษษษ พวกผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ ยกโทษให้ผมด้วยยยย” ไอ้แจมคลานเข่าเข้ามาก่อนจะกราบท่าเบญจางคประดิษฐ์อย่างสวยงามลงกับพื้น ในขณะที่พี่ทองรีบกระโดดหลบทันที

“เฮ้ยยยยย มากราบกูทำไมไอ้ห่า กลับไปไหว้พ่อกับแม่มึงที่บ้านนู่น ไปทำตัวเป็นคนดีของสังคมซะ แล้วก็จ่ายค่าซ่อมแซมลูกสาวกูมาด้วย รวมค่าทำขวัญ ตกคนละห้าพัน!”

“นี่ยังจะเอาค่าเสียหายอะไรอีกเหรอ ห้าพันนั่นให้เป็นค่ายาพวกผมไม่ได้รึไง”

“มึงเถียงกูเหรออออ!!”

ไอ้แบ็คหุบปากฉับ ก่อนจะเดินไปช่วยไอ้แจมกับไอ้จินประคองลูกน้องหน้าละอ่อนสองคนของพวกมันขึ้นมา

“ไม่มีเงินอ่ะ เฮ้ย! ไอ้ชงโค เอาเงินมาแบ่ง...”

“อย่ามายุ่งกับเด็กกูไอ้สัด!”

“คะ...แค่ล้อเล่น ก็ไม่ได้เจอเพื่อนเก่าตั้งนาน อยากทักทายเฉยๆ”

ผมไม่เคยนับไอ้แบ็คเป็นเพื่อนนะ ผมเรียนอยู่ห้องกิฟท์ ส่วนมันน่ะอยู่ห้องท้ายๆ โน่น ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กันทางอื่นนอกจากจะเจอมันมาขูดรีดเงินนั่นแหละ

“ไปให้พ้นหูพ้นตากูได้ละ แล้วก็อย่าเบี้ยวไม่จ่าย กูมีวิธีตามถึงบ้าน ไป!” พี่ทองยกอาวุธในมือขึ้นขู่ พวกไอ้แบ็คเลยสลายตัวกันไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ของใครของมันแล้วขับออกไป

ผมมองตามไฟท้ายรถ ก่อนจะหันกลับมามองสภาพของจุ๊บแจงที่เห็นแล้วก็อยากจะเรียกไอ้แบ็คกลับมาเพื่อซัดหน้ามันให้ยับอีกครั้งจริงๆ กระจกแตก กระโปรงหน้าบุบ ไฟท้ายกับไฟหน้าก็ไม่เหลือ แบบนี้อาการหนักไม่แพ้พ่อของมันเลย ถึงจะซัดคนอื่นเอาซัดคนอื่นเอา ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่โดนอะไร หัวแตก หน้าเยิน แถมไม่รู้ว่ามีกระดูกส่วนไหนหักอีกรึเปล่า ให้กลับบ้านไปสภาพนี้ได้โดนม๊าจับขังลืมแน่ๆ

‘ไปโรงพยาบาลกันนะ ผมพาไป’

“อืม เอาจุ๊บแจงไปไว้ที่บ้านก่อน มึงไปนั่งที่กระบะนะ ข้างหน้าคงมีแต่เศษกระจก”

พี่ทองคงเสียใจมากแน่ๆ ถึงได้ดูซึมๆ ลงไปมากขนาดนี้ ผมควรจะทำยังไงดีนะ...ในตอนที่เขากำลังเศร้าอย่างนี้ ผมควรจะทำยังไงดี...

พวกเราเอาจุ๊บแจงมาเก็บที่โรงจอดรถของบ้านผมเป็นที่เรียบร้อย ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าของตัวเองให้พี่ทองใช้ห้ามเลือด ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปเอากุญแจรถ กระเป๋าตังค์ ไม่ลืมหยิบเสื้อคลุมแขนยาวมาสวมทับเสื้อนอนที่ตอนนี้ก็ยังคงเปื้อนรอยรองเท้า

ระหว่างที่ขับรถพาพี่ทองมาโรงพยาบาล เขาก็นั่งเงียบตลอดทาง ได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจเป็นพักๆ เขานั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง มือข้างหนึ่งก็ใช้กดผ้าเพื่อห้ามเลือดจากบาดแผลไว้

ผมพาพี่ทองมาที่โรงพยาบาลเอกชนใกล้ๆ เขาถูกเย็บไปสิบกว่าเข็ม มากกว่าครั้งที่ผมใช้ไม้เบสบอลตีเขามาก เฮ้อ...หัวโดนตีบ่อยๆ แบบนี้ ติ๊งต๊องขึ้นมาเตี่ยกับม๊าคงลำบาก -_-

รับยาแล้วก็ไปชำระเงิน อยากจะตรวจให้แน่ใจว่าไม่มีกระดูกซี่ไหนหักอยู่เหมือนกัน แต่พี่ทองยืนยันว่าเขาไม่เป็นไรและอยากกลับบ้านแล้ว ผมก็เลยไม่ได้คะยั้นคะยออะไรอีก เรากลับมาถึงบ้านเกือบๆ ตีหนึ่ง คราวนี้ไม่ต้องไล่ไปอาบน้ำ พี่ทองก็ไปเองโดยไม่มีอิดออด ผมคิดว่าเขาควรมีอะไรกินรองท้องสักหน่อยก่อนกินยาก็เลยเดินมาหยิบเค้กจากในตู้เย็นมาให้ ไม่นานพี่ทองก็ออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงรีบนำเสนอเค้กชิ้นใหญ่ที่ได้รับมาจากหลิน พี่ทองมองพลางขมวดคิ้วยุ่ง

“ไม่กินได้ไหม จะนอนแล้ว” ผมล่ะไม่ชอบเลยเวลาที่เขาทำท่าซึมๆ แบบนี้ มันทำให้ผมพลอยไม่สบายใจไปด้วย

ผมวางจานเค้กลงบนโต๊ะรับแขก ก่อนจะดึงพี่ทองให้นั่งลง

‘กินรองทองสักนิดก็ได้ จะได้กินยา’

“อือ” เขาว่าง่าย นั่งตักเค้กเข้าปากคำเล็กๆ ในขณะที่ผมก็ลุกมาหายาหม่องเพื่อเอามาทารอยช้ำตามตัวให้เขา เพราะผมเพิ่งทาที่เอวของตัวเองไปเหมือนกัน

“อิ่มแล้ว”

‘งั้นก็กินยา’

ผมนั่งทายาหม่องให้พี่ทองจนครบทุกจุดที่มีรอยช้ำ คิดว่าครบนะ เพราะสำรวจทั่วแล้วไม่มีตรงไหนอีก

‘ปวดหัวไหม คืนนี้ผมนอนโซฟาก็ได้นะ กลัวนอนแล้วมือไปฟาดโดนหัวพี่’

“ไม่โดนหรอก...”

‘อาจจะโดนก็ได้ พี่ก็รู้ว่าผมนอนดิ้น’

“ถ้ากอดไว้ก็ดิ้นไม่ได้แล้ว”

พี่ทองคลี่ยิ้มนิดๆ แต่เพียงไม่นานก็กลับไปซึมต่อ

‘จุ๊บแจงไม่เป็นไรหรอก ช่างที่อู่ของเตี่ยซ่อมได้อยู่แล้ว’

“แต่ก็คงไม่เหมือนเดิม" พี่ทองพูดเสียงแผ่วเบา เขามองหน้าผมแล้วเริ่มพูดต่อ "จุ๊บแจงเป็นรถคันแรกที่อากงเก็บตังค์ซื้อได้ ตอนนั้นยังเป็นแค่สิบตำรวจเงินเดือนน้อยที่ริอ่านไปรักกับลูกเจ้าของร้านทอง อากงน่ะพาอาม่านั่งจุ๊บแจงไปเที่ยวตลอด แล้วก็เป็นรถที่พาอาม่าหนีมาด้วย มันเป็นของสำคัญนะ เพราะฉะนั้นกูถึงอยากให้มันคงสภาพเดิมเหมือนเมื่อหลายปีก่อนที่ครอบครัวเรายังไม่มีเงินมากพอที่จะซ่อมมัน อาม่าก็รักจุ๊บแจง แต่ก็ยังไว้ใจให้กูดูแล แล้วดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน...ทุกอย่างมันเพราะกูทั้งนั้นอ่ะ”

พี่ทองกำลังเสียใจมาก ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรักรถคันเก่าๆ อย่างจุ๊บแจงมากขนาดนี้...นั่นเพราะเขารักอาม่า รักอากงของเขา รักในสิ่งที่พวกท่านรักและให้ความสำคัญกับมัน บางครั้งอาจจะละเลยไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้แล้วเขาจะไม่รู้สึกอะไร

‘ต่อไปพี่ก็ต้องดูแลจุ๊บแจงให้ดีนะ หรือไม่ว่าจะเป็นอะไร มีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ในเมื่อพี่รักและให้ความสำคัญกับมันแล้ว พี่ก็อย่าละเลยแบบนี้อีก มันไม่ได้มีความโชคดีอยู่บนโลกนี้เสมอไป แล้วเห็นไหม...ครั้งนี้มันโชคร้าย’

“จะไม่ทำอีกแล้ว จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ไม่ว่าจะกับเดซี่ จุ๊บแจง หรือทุกๆ อย่างที่สำคัญกับกู รวมทั้งมึงด้วย ชงโค...กูจะไม่ละเลยเด็ดขาด...”

ผมยิ้มพลางยกมือขึ้นลูบแก้มของพี่ทองเบาๆ เขาเอียงหน้าเข้าหาฝ่ามือของผม ก่อนจะจูบลงตรงกลางฝ่ามือ

“เหม็นยาหม่อง โอยย แสบตา ชงโค เมื่อกี้ไปล้างมือมารึยัง”

เอ่อ ขอโทษครับพี่ ผมลืมล้าง แถมยังเอามือที่ใช้ทายาหม่องให้เขาเมื่อกี้ไปลูบแก้มเขาอีก อยากก้มกราบแนบอกจริงๆ แฮ่ๆ ผิดไปแล้วจ้า T_T

“แสบตาอ่ะ ชงโค มึงอยู่ไหน หาอะไรมาเช็ดให้หน่อยเด้!” พี่ทองหลับตาร้องโวยวาย มีน้ำตาไหลซึมออกจากทางหางตาด้วย ผมเลยรีบไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เขา

“โอ้ น้ำตาลูกผู้ชายที่รินไหล T_T” ไหลเพราะยาหม่องนี่อย่าเพิ่งมาทำหน้าดราม่าใส่ผมได้ป่ะ มันไม่อิน -*-

“เธอทำให้ฉันร้องไห้” พี่ทองยังคงตัดพ้อ ผมเลยออกแรงเช็ดหน้าเขาให้แรงขึ้นอีก

“จะร้องไห้จริงๆ แล้วนะ เจ็บอ่ะ ทำเบาๆ หน่อยสิ”

ขี้โวยวายจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าทำหน้าซึมแบบเมื่อกี้หลายเท่า

‘แล้วเค้กอร่อยไหม’

พี่ทองเหลือบตาแดงๆ มามองผม แล้วเบะปากนิดๆ

“พอกินได้ แต่กูรู้จักร้านที่อร่อยกว่านี้อีก วันเสาร์จะพาไปกินนะ”

‘เสาร์นี้ไม่ว่าง พี่รหัสนัดไปเลี้ยงสาย’

“ไม่ว่างอีกแล้ว! เคยมีเวลาให้กันบ้างไหมหือออออ”

‘พี่ก็แค่อยากหาเรื่องว่าผม ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ต้องไปที่โรงพยาบาล อย่ามาเยอะ’

“รู้ตารางชีวิตดีแบบนี้ เป็นน้องหรือเป็นเมียครับ ^^”

‘เป็นคนที่ไม่อยากมีผัวอย่างพี่ ชัดไหม’

พี่ทองรวบมือของผมไว้ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ขึ้นกว่าเดิม

“ได้จูบแล้ว ได้กอดแล้ว...แถมยังเกือบได้... แล้วทำไมถึงไม่ยอมรับกันสักทีล่ะชงโค เพราะคนอื่นหรือเพราะไม่รักจริงๆ กันแน่”

คำถามของพี่ทองแฝงไว้ด้วยความจริงจัง เขายกตัวผมขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัก ความใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้นทำให้หัวใจผมเต้นโครมครามอย่างห้ามไม่อยู่

‘จำเป็นด้วยเหรอที่พี่ต้องรู้ว่าเพราะอะไร อยู่ด้วยกันไปแบบนี้ไม่ดีหรือไง’

“ไม่ดี...”

‘ทำไม?’

“เพราะเวลามีใครถาม...เราก็เรียกกันว่าแฟนได้ไม่เต็มปาก หึงหวงก็ไม่ได้ กอดจูบก็ไม่ได้ ไม่เห็นจะดี”

‘ขนาดรู้ว่าไม่ได้พี่ก็ยังทำทุกอย่างตามใจตัวเอง’

ผมจูบเบาๆ ลงบนปลายคางของพี่ทอง ก่อนจะพิงหัวลงกับไหล่กว้างๆ ของเขา ในขณะที่พี่ทองก็ยกมือขึ้นโอบรอบเอวของผมไว้

“แล้วทำไมถึงไม่ห้ามล่ะ ทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้งหึงหวง ถ้าไม่ชอบก็บอกสิ จะได้ไม่ทำ”

ผมกัดไหล่พี่ทองอย่างหมั่นไส้ ก็ไม่ใช่ว่าชอบหรอกเหรอ ผมถึงได้ปล่อยให้ทำอยู่น่ะ

“เด็กบ้าเอ้ย น่ารักเกินไปละ ขอชิมมากกว่าครั้งก่อนได้ไหมนะ”

‘โสดเมื่อไหร่ค่อยมาว่ากัน...ผมรอให้มาชิมอยู่แล้วล่ะ ^^’

“พอแล้วทูนหัวอย่ายั่วอีกเลย แค่นี้ก็อยากปู้ยี้ปู้ยำจะตายอยู่แล้ว”

ผมหัวเราะให้กับประกายในดวงตาของพี่ทอง มันมีทั้งความต้องการและความออดอ้อน แต่ยังไม่ให้หรอกนะ...ขอผมไปศึกษาวิธีดูก่อน ไม่รู้ว่าจะเจ็บอย่างที่เคยไปไล่อ่านตามเว็บบอร์ดมาหรือเปล่า เห็นบางคนบอกว่าถึงกับฉีกขาดและมีเลือดออกด้วย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับขนาด แล้วผมจะไม่แย่เอาเหรอ...ก็ของพี่ทองมัน...

“คืนนี้ใช้ปากให้เฮียได้ไหม... ทำเหมือนอย่างที่เฮียเคยทำให้ชงโค นะ...ทำให้หน่อย”

ผมถึงกับเหวอไปทันทีกับคำขอที่สุดแสนจะน่าอายของพี่ทอง

“กว่าจะมาเจอได้อีกทีก็วันอาทิตย์เลยนะ...ขอกำลังใจทำงานหน่อยไม่ได้เหรอ”

‘แต่ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง’

“แค่เอาเข้าปาก...แล้วใช้ลิ้น”

-///- ทำไมไม่รู้เลยว่าที่ผมพูดไปมันเป็นแค่ข้ออ้าง พี่ไม่ต้องบอกวิธีก็ได้อ่ะ มันไม่จำเป็นเลย...

‘ถ้าผมเผลอกัดล่ะ’

“ไม่เป็นไร...แค่ทำให้ ชงโคจะกัดจะเลีย เฮียไม่ว่าทั้งนั้น เฮียตามใจ...คืนนี้จะให้เป็นของเล่นของชงโคดีไหม”

ผมไม่ได้บอกเลยว่าต้องการของเล่นแบบนี้ แถมมันจะดีจริงๆ รึเปล่าก็ไม่รู้... อีกอย่าง...จะเอาเข้าปากหมดรึเปล่าก็ยังคงเป็นเรื่องที่น่าสงสัยอยู่...

.
.
.

‘ชงโคโอโอโอโอโอ!! ทำไมพี่ทองคำเอกถึงถ่ายรูปหน้าตอนหลับของชงโคได้หืออออ พี่ทองของแมวไปค้างด้วยใช่ไหม บอกแมวมาน้า’ แมวไลน์มาหาแต่เช้าเลย แล้วรูปอะไร? ทำไมผมไม่รู้เรื่อง แต่เพราะพี่ทองออกไปตั้งแต่ตอนเช้ามืดแล้ว ผมก็เลยไม่รู้จะถามเขาได้ยังไงเลยให้แมวส่งรูปผ่านมาทางไลน์ให้แทน

แล้วพอเห็นรูปเท่านั้นแหละ ความร้อนก็ไล่ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาบนผิวหน้า ไอ้พี่ทองบ้า! กล้าโพสรูปที่ตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อคู่กับผมที่นอนห่มผ้าเห็นแค่หน้าได้ยังไง ยอดคนฟอลโล่ไอจีของเขามันน้อยซะที่ไหน

‘รีบๆ มาที่มอเลยยยย แมวรอสัมภาษณ์อยู่’

ถ้าผมรู้ว่ารอสัมภาษณ์แล้วจะรีบไปทำไมล่ะ

‘ผมมีเรียนบ่าย ตอนเที่ยงจะไปกินข้าวด้วยละกัน’

‘แต่แมวอยากรู้เรื่องของพี่ทองอ่ะ รูปนี้มีความเป็นมาอย่างไรหรือ พี่ทองคำเอกของแมวตอนนอนน่ารักไหมอ่า’

‘อย่าพิมพ์มาว่าของแมวสิ สงสารโบ’

‘ชงโคหึงเหรอ’

‘ก็บอกว่าสงสารโบ’

‘ชงโคคนปากแข็ง ฮี่ๆ แล้วตกลงพี่ทองตอนนอนเป็นยังไงอ่า ว่างๆ ชงโคถ่ายวิดีโอไว้บ้างดิ ลงโซเชียลแคมก็ได้ เห็นคนกำลังฮิตกันเลย’

‘เวลาส่วนตัวจะเอาให้คนอื่นดูทำไม’

‘นั่นแน่ งั้นไม่ใช่แค่นอนอย่างเดียวเหรอ >///< เขินอ๊า!!’

‘ไปเขินไกลๆ เลย ไม่มีอะไรหรอก แค่ตอนนอนใครจะบ้าถือกล้องอยู่ล่ะ เวลานอนก็ต้องนอนสิ’

ใช่...เวลานอนก็ต้องนอน คำนี้ฝากไปบอกพี่ทองด้วยนะ ครั้งหน้าถ้าทำให้ตาผมเป็นหมีแพนด้าอีกจะกัดให้ขาดเลย -///-

‘ให้นอนจริงๆ เถ๊ออออ'

'ขอให้โบจังมีชู้'

'โอ้ย ไม่เอานะ ไม่แซวแล้วก็ได้'

'ดีแล้ว'

'ชงโคจ๋า โบจังฝากซื้อดินสอ 4H มาสองแท่งน้า ตอนเที่ยงอย่าลืมมากินข้าวด้วยกันล่ะ เดี๋ยวแมวต้องไปเข้าเรียนแล้ว ถ้าชงโคมาถึงก่อนก็มาหาโบจังที่หอสมุดนะ เดี๋ยวโบจังจะไปนอนหลับที่นั่น’

ห้องสมุดสำหรับโบคงมีประโยชน์แค่นั้นสินะ

‘โอเค แล้วเจอกัน’

คุยไลน์กับแมวเสร็จ ผมก็ยกมือถือขึ้นถ่ายรูปข้าวผัดกุนเชียงฝีมือของตัวเอง ตกแต่งหน้าตาให้น่าทานเพื่อล่อใครบางคนที่ตอนนี้คงกำลังวุ่นวายอยู่กับบรรดาสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่อยู่ พอได้ภาพเรียบร้อยก็ส่งไปให้พี่ทองทันที

‘น่ากินไหม’

ไม่กี่วินาทีพี่ทองก็ตอบกลับมาว่า ‘มากกกกกกกกกกกกกก’

‘งั้นก็รีบๆ มาหานะ แล้วจะทำให้กิน’

‘เด็กบ้านี่ยั่วเก่งจริงๆ’

‘ไม่ได้ยั่ว...ก็แค่อยากให้มาหา’

‘รู้ว่าเฮียไม่มีเวลาก็อ้อนใหญ่เลย พออยู่ใกล้ล่ะไม่เห็นว่างี้บ้าง’

‘ก็อยู่ใกล้แล้ว...ไม่จำเป็นแล้วไง’

‘คิดถึงแล้วว่ะ อยากกอด อยากจูบ อยาก...’

‘... ?’

‘อยากให้ทำเหมือนเมื่อวานทุกๆ คืน’

‘ทำไร? เอายาหม่องป้ายตาพี่น่ะเหรอ’

‘ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ อ่า...ต้องไปแล้วล่ะ ไว้จะโทรหานะ ถึงกูไม่ได้ยินเสียงมึง...แต่ให้มึงได้ยินเสียงกูก็ยังดี ดีรึเปล่า’

‘ก็ดีอยู่หรอก แต่จะดีกว่านี้ถ้ารีบๆ มาหา ^^’

‘ก็รู้ว่าไปไม่ได้แล้วยังจะมายั่ว เดี๋ยวเถอะ -*- เจอหน้าโดนดีแน่’

‘แบร่! :P’

พี่ทองส่งสติ๊กเกอร์รูปหมีโกรธ ก่อนจะตามมาด้วยตัวอักษรโอแอลโอที่พอพิมพ์เป็นตัวพิมพ์เล็กแล้วออกมาหยาบคายสิ้นดี ผมเลยส่งสติ๊กเกอร์หมีกระโดดเตะให้ไปหนึ่งตัวแล้วลงมือทานข้าวผัดที่คงเย็นหมดแล้ว

อ่า...เช้านี้อากาศสดใสจริงๆ เลยนะ...ว่าไหมว่าช่วงนี้โลกเราดูน่าอยู่ขึ้นนะครับ...

........................................To be continue.........................................

ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณอีกที ขอบคุณในความหวังดี ที่มีให้คนที่มืดมัววววววววววววววว ไม่ๆ ไม่มืดมัว กำลังแจ่มใส

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แฮ่ๆ ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ ถ้าพรุ่งนี้เกินสามทุ่มแล้วยังไม่มาก็คือไม่มาแล้วนะคะ เพราะต้องไปทำธุระค่ะ กลัวจะกลับมาไม่ทัน แจ้งไว้ก่อน แต่ถ้าทันก็จะมานะ  :m19:

***แก้ไขคำผิดครั้งที่ 1

http://ask.fm/TCHONG_K อยากถามให้ถาม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 30-05-2014 21:23:55
 :o8:
 :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-05-2014 21:37:57
  :hao3: อัยย่ะๆ มานเกิดอารายขึ้นน้าในห้องนั้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 30-05-2014 21:38:41
ชอบที่พี่ทองให้ความสำคัญกับของทุกอย่างขนาดนี้ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 30-05-2014 21:39:34
เมื่อไหร่ชงโคจะยอมพี่ทอง  :กอด1: :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 30-05-2014 21:40:26
 :ling1: :ling1: น้องโคน่ารักเกินไปแล้ววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 30-05-2014 21:41:32
อ่านแล้วยิ้มทั้งตอนเลยอ่าา เรื่องนี้น่ารักกว่าทุกเรื่องที่คุณแต่งเลย เราอ่านทุกเรื่องที่คุณแต่งนะ ชอบมากสุด so what

แต่เรื่องนี้น่ารักโคตรๆๆๆๆ พี่ทองน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 30-05-2014 21:48:50
ดอกชงโคดอกนี้ มีครบเลย ทั้งหอม ทั้งดูดี ทั้งยั่วเก่ง :laugh:

พี่ทองแค่นี้พี่ก็บ้าพอแล้ว แล้วหัวแตกบ่อยๆ พี่จะไม่บ้ายิ่งไปกว่านี้เหรอ
 :กอด1: นักเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 30-05-2014 21:52:33
พี่ทองคำเอกเวลาที่พี่แกอ้อนน่ารักเนอะ แต่พวกนั้นใจร้ายมารังแกจุ๊บแจงได้ :fire:
แถมพี่ทองแกยังขอให้ชงโค.....ให้แกอีก แอบหื่นเหมือนกันเนอะพ่อทองคำเอก :hao6:
แต่ทีขำสุดก็ต้องน้องแมวสาววายที่อยากเห็นตอนนอนของพี่ทองแก :m1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 30-05-2014 21:57:20
น่ารักมุ้งมิ้งที่สุด  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 30-05-2014 21:57:55
ทำไม
ทำไม
ถึง
ตัดข้าม
ฉากนั้นไปล่ะ
แหม่ๆๆๆๆๆๆๆ
กลับมาเพิ่มให้เลยนะ!!!!
หื่นนนนนนนนน 55555 :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-05-2014 21:58:25
 :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 30-05-2014 22:02:41
พรุ่งเน้รีบมาต่อนะเค้าจะรอ

 o18 o18 o18 o18
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 30-05-2014 22:11:18
โอยยยย อ่านแล้วยิ้มตามเลยอ่ะ
ชงโคน่ารักกกกก :-[

พี่ทองหื่นไปหน่อยนะ55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 30-05-2014 22:17:45
แหม พอมีความรักอะไรๆก็แลดูดีไปหมดด
เมื่อไหร่ผญคนนั้นจะปล่อยไปสักทีนะ จะได้หายบ้า หรือจะไม่ปล่อย แล้วให้ตายแทนเลยดี ฮึ่ม
แล้วลงไอจีอย่างนี้...มหาลัยก็รู้หมดแล้วหรือเปล่า ลุ้นๆ ชงโคของเฮียทองงง
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 30-05-2014 22:19:32
มุ้งมิ้งมากกกก
บางช๊อตพี่ทองดูต๊องๆ แต่น้องชงโคก็รับได้ทุกอย่างงงงง
สิ่งใดพี่ทองของ น้องชงโคก็จัดให้ น่ารักจริงๆๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-05-2014 22:35:04
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 30-05-2014 22:45:35
น้องโคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
ทำไมน่ารักอย่างนี้   

พี่ทองคำเปลว นับวันจะยิ่งหื่นขึ้น  รีบเคลียตัวเองด่วน
มีคนรอใหชิมอยู่ ฮิ้วววววววววววววววววววววว :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 30-05-2014 22:56:04
อรั๊ยยย มีคราวหน้าจะกัดให้ขาดด้วยอ่าาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 30-05-2014 22:58:53
อ๊อย..พี่ทองน่ารัก  :-[

สอนน้องทำไร  :haun4:

.
.
ดึกแค่ไหนก็รอครับคนเขียน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 30-05-2014 23:18:15
อืออออ น่ารัก  :z3: :z3:
ตอนไหนก็น่ารัก
ประโยคฟินก็เย้อะเยอะ
รอพี่ทองเลิกกับเมียอยู่นะ คงไม่นานใช่ไหม?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-05-2014 23:20:16
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-05-2014 23:39:44
ชงโคใจแตกเลย สงสารพี่จุ๊บแจงจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 31-05-2014 01:12:56
อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มจนปวดแก้มทุกที :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 31-05-2014 01:59:22
พี่ทองนี่ฮาตลอดอ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกก  :m20:

ว่าแต่สรุปว่าเข้าปากหมดไหม  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 31-05-2014 05:09:10
ชงโค อ่อยมากกกกถ้าป้าเป็นเฮียทอง
คงไม่ทน  อิเจ้อยากกดดดดดดดดชงโค
(ป๊าบบบ  โดนโดดเต๊ะ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-05-2014 05:28:10
โคตรจะน่ารักเลยเว้ยยยย


จุ๊บแจงหายดีแน่นอน  :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 31-05-2014 08:20:15
หนูชงโคอ่อยมากกก ทำพี่ทองหื่นแตกตลอด :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 31-05-2014 08:50:38


เขิน ... :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-05-2014 09:06:45
ชงโคน่ารักรู้จักยั่วเย้า พี่ทองไปไหนไม่รอดแน่ ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 31-05-2014 09:49:23
สงสารจุ๊บแจงเจ็บหนักเลย ยังดีที่ทำให้พี่ทองคิดได้

พักนี้ชงโคชอบยั่วพี่ทองบ่อยนะ
ถ้าเป็นวันของพี่ทองเมื่อไร ชงโคโดนหนักแน่
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 31-05-2014 10:34:45
เออ พี่ทองเหนือคำบรรยายจริงๆๆๆ น่ารักที่สุดดดดดดดดด  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 31-05-2014 10:47:21
หลงความน่ารักของน้องชงโคมาก+++  ซึ่งนายเอกของ Snufflehp  ทุกเรื่องก็เดินมาทางนี้ ทางที่ทำให้คนอ่านหลงหัวปักหัวปำ หลงจนอยากจะแกล้งๆ ลืมไปว่าน้องมันเป็นแค่ละครแล้วดอดไปตามติ่งน้องมันบ้าง  :o8:

นอกจากความน่ารักแบบแปลกประหลาดแล้ว  มีมุมที่แปลกหลาดจริงนะ มีปม มีความคิดความอ่านที่ไม่เหมือนชาวบ้านเขา ตรงๆ ทื่อๆ แต่ไม่ได้แอ๊บหรือโง่  แต่ส่วนหนึ่งที่ยังคงชอบคือการทำตามความรู้สึกของตัวเองนี่แหละ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของ ปลื้ม ท่านเท็น แล้วก็น้องชงโคเลย  คาแร็กเตอร์แบบนี้แม้จะอ่านจนเรื่องที่สามแล้วเราก็ยังไม่เบื่อ ชอบมาก ไม่รู้ทำไม เรื่องหน้าก็อยากให้เป็นนายเอกแนวแบบนี้ เราชอบความเป็นมนุษย์ในตัวของนางๆ เหล่านี้อะ   นางไม่ใช่นางเอกน้ำเน่านี่พูดเลย คือแม้จะรักพระเอกจนเหมือนจะเป็นคนหัวอ่อนแต่ความคิดความอ่านของแต่ละนางมันไม่ใช่ไง ที่ทำไปทั้งหมดเพราะทำตรงกับใจแต่ไม่ได้ตามใจตัวเอง (งงไหม) นางมีสติพอจะรับรู้อะไร คือเราชอบ

ตอนที่รู้ว่าจะต้องมีดราม่าเรื่องผัวเมีย ถ้าอ่านเรื่องอื่นที่ไม่ใช่คุณ Snufflehp เขียนแล้วคงวางไว้สักพัก คงไม่อ่านแบบเรียลไทม์ เราไม่ชอบดราม่า ยิ่งดราม่าแบบแย่งๆกันนี่เป็นอะไรที่เรารำคาญ แต่เพราะเป็นเรื่องของคุณเราไม่กลัวเลยที่จะพลิกอ่านไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เพราะเราเดาได้หรืออะไร  แต่เพราะเรารู้ถึงความคิดอ่านของนายเอกแล้วมันทำให้เรามั่นใจอะ จริงนะ แม้จะสงสาร แอบน้อยใจ แอบเศร้าแทนน้องแต่เราเชื่อในตัวน้องว่าเธอจะเป็นนางเอกที่เลือกทางเดินที่ดีเพื่อตัวเองได้ ไม่ใช่เพื่อใคร มันเลยวางใจที่จะอ่านต่อโดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะสะเทือนใจ

ในส่วนตัวละครและเนื้อเรื่องเรื่องนี้น่าสนใจมาก ประเด็นศีลธรรมอย่างการแย่งสามีชาวบ้าน แม้สามีที่ว่าจะรักหรือไม่รักภรรยาของเขา หรือจะแต่งกันเพราะอะไร แต่ในความรู้สึกทั่วไปของคนเรามันก็ผิดอยู่ดี ยิ่งมาเล่นกับประเด็นของแม่ชงโคเองที่ก็โดนคนนอกทำร้ายครอบครัวนางเหมือนกันไม่ว่าพ่อชงโคจะรักแม่ของชงโคหรือไม่ มันเป็นอะไรที่น่าสนใจนะ แล้วเราก็ลุ้นตลอดว่าอย่าเลย  อย่าเพิ่งให้น้องเสร็จพี่ทองเถอะ!  55555555

คือไงดี ไม่ได้โลกสวย เราไม่ชอบผู้หญิงอย่างนิลอยู่ละ เพราะผู้หญิงแบบนี้มีอยู่จริงนะสมัยนี้ มันไม่ละครไปหรอก มันมีพวกที่ยอมรับความจริงไม่ได้อยู่เยอะ  แต่เพราะนางถือใบสำคัญทางการสมรสอยู่ เราเลยได้แต่หวังว่าน้องอย่าเพิ่งยอมพี่ทอง  ไม่ว่าทั้งพี่ทองจะผิดหรือไม่ผิด แต่เรื่องแบบนี้มันก็อ่อนไหว เราไม่อยากให้มันเป็นบาปติดตัวน้องอะ ยังไงเราก็มองว่าคนที่แต่งงานแล้วไม่ควรยุ่ง นอกจากจะหย่ากันเป็นเรื่องเป็นราว  คือน้องเจอมาเยอะ แล้วเจอในแบบนี้ด้วยกับแม่ตัวเอง มันเป็นปมให้ต้องเสียแม่และต้องเป็นใบ้ก็เพราะประเด็นเราสองสามคนนี่แหละ มันยุ่งเหยิงถ้าไม่เคลียร์กันให้จบ มันก็สงบไม่ได้ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะถูกจะผิด มันก็พูดลำบากนะ เพราะมันมีแต่จะพาปัญหาครอบครัวและสังคมมาให้

 แต่ก็แอบเสียวนะ  เพราะเปิดเรื่องมาไม่นานน้องก็ละลาบละล้วง(ของลับ)พี่ทองไปแล้ว ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าพี่ทองมีเบื้องหลังอะไรก็คิดว่าไม่นานมันเสร็จกันแน่ เพราะไอ้สองเรื่องแรกนั่นก็ไม่พ้นความหื่นของพี่เมล์และเสี่ยเลย  แต่พออ่านไปๆ  โหหหห  พี่ทองงงงงงงงงงงงงงงงง   สุดยอดอะแก  เป็นผู้ชายที่แกร่งมากอะแก โดนยั่วขนาดนั้นน้องมันยังปลอดภัยมาถึงตอนนี้ให้แฟนคลับภูมิใจได้ ก็เลยให้เครดิตพี่ทองแกเยอะๆหน่อย ไม่โกรธที่แกชอบทำตัวติ๊งต๊องแบบนั้น

สำหรับเราการเลือกทางผิดของพี่ทองนี่โทษนิลคนเดียวไม่ได้นะ จริงอยู่ว่านางคิดขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย แต่มันก็ยังไม่มีน้ำหนักมากพอที่จะยอมแต่งงานกับนาง ทั้งๆที่พี่ไม่รักนาง  คือถ้าแต่งเพราะนางเป็นคนที่พ่อแม่เลือกให้ ดูแล้วว่าคู่ควร จับลุมถุงชน แบบนั้นพอเข้าใจ เพราะมันอาจจะพัฒนาไปเป็นความรักได้ เพราะคนสองคนไม่ได้เกลียดกันแต่คนสองคนแค่ไม่รู้จักกันหรือรักกันมาก่อน 

 แต่ไอ้แต่งเพราะความสงสารหรือรับผิดชอบมันไม่ใช่อะ คือก็พี่เกลียดเขาไม่ใช่เรอะ เกลียดเพราะนางมาเพ้อเจ้อ มาอ้างว่าท้องด้วยทั้งๆที่ไม่มีไรกัน เกลียดที่นางหน้ามึน  แล้วพี่คิดว่ามันจะพัฒนาเป็นความรักได้ไง  คืองงกับความคิดพี่  ทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้ชะนีโรคจิตดีขึ้น ทำแบบนี้ฆ่าทั้งตัวเองและชะนีโรคจิตไปในตัว

แล้วเหอะ อยากจะบอกว่า ถ้าครอบครัวพี่ทองเป็นแบบบ้านพี่เมล์หรือเสี่ยนี่พอจะเข้าใจ การกระทำแบบลูกผู้ชายพวกนี้ เพราะเชื่อว่าพ่อแม่ก็คงยอมรับการตัดสินใจของสองคนนั่นถ้ามาอยู่ในกรณีเดียวแบบพี่ทอง ดูจากพื้นฐานครอบครัวที่เลี้ยงดูมาอะนะ

แต่นี่ครอบครัวพี่ทองไม่ใช่ ป๊ากับม้านี่ให้ความเป็นอิสระกับพี่ทองมาก และมากขนาดที่ว่าความสุขของลูกต้องมาก่อน ต่อให้การที่พี่ไม่ต้องการให้พ่อแม่รับรู้เรื่องนี้หรืออะไรก็ตามเพราะห่วงความรู้สึกพ่อกับแม่ แต่เรารู้สึกสงสารป๊ากับม้ามากอะ ว่าเรื่องสำคัญแบบนี้ควรบอกเขาหรือเปล่า  การแต่งงานไม่ใช่เรื่องตลกที่จะปิดกันได้เพราะเหตุผลล้านแปดนะ คือเราคิดว่าพี่ทองใจร้ายกับครอบครัวมากที่ไม่บอกเรื่องนี้  คือมันไม่เหมือนหนีตามกัน ถ้าหนีตามพ่อแม่ยังพอเข้าใจ แต่นี่ไปแต่ง และไม่บอกไม่เปิดเผย แถมตระกูลนางก็ไม่ได้บ้านๆ เป็นหลานคนสำัญ มรดกอีกล้านแปด คือคนฉลาดแบบพี่น่าจะคิดได้ว่ามันมีแต่ปัญหา และปัญหามันจะไปเิกิดกับครอบครัวนางด้วยเพราะเขาไม่รู้ว่าเมียลูกเป็นใครมาจากไหน อยู่ๆก็อาจจะมีส่วนได้ส่วนเสียตามกฏหมาย คิดแล้วทำเพื่อคนอื่นได้ แต่ไม่ยุติกรรมกับครอบครัวตัวเองเลย ตรรกกะผิดเพี้ยนของคนบ้า 555

เราเชื่อว่าครอบครัวพี่ทองถ้ารู้เรื่องเขาคงรับผิดชอบเรื่องนังนิลเต็มแหละ คงรับไปตลอดชีวิตยังได้ ถึงแม้ว่าความผิดจะมาจากนาง กระโดดใส่รถชาวบ้านไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบไรเลย ทำตัวเองแท้ๆ  แต่เราเชื่อว่าตระกูลนี้จะช่วยเต็มที่ แต่เขาคงรับไม่ได้ถ้าจะต้องฝืนลูกชายให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอะ 

เลยรู้สึกว่า พระเอกเรื่องนี้เด็กมาก เหมือนจะเป็นผู้ใหญ่ คิดเป็น คิดได้ มองโลกทางบวก ไม่ติดวัตถุ ไม่ยึดติด  แต่จริงแล้วพี่ทองแค่เด็กที่ยังไม่รู้จักโตจริงแหละ  (ไม่ก็เป็นแค่คนบ้าๆ 5555)   คือแกด่าน้องชงโคกับความใจดีว่าเป็นดาบสองคน แต่นางเองนั่นแหละกำลงกำดาบทั้งสองคมนั่นไว้แล้วมันก็กำลังบดเนื้อนาง คือเรื่องนี้เหมือนชงโคจะมีปัญหานะเปิดเรื่องมา เรื่องพ่อ เรื่องอันตรายรอบด้าน ตอนแรกก็รอปมนั้นอยู่ แต่ไปๆมาๆชีวิตชงโคชิวมาเลยอ่า กลายเป็นไอ้พี่ทองเสียอีกที่มีแต่เรื่อง คือสงสารนางนะ แต่ก็เห็นด้วยกับม้าว่านางโตแล้วแต่ไม่ค่อยจะคิด ทำอะไรเอาตามอารมณ์ตลอด

การไม่รักชะนี เราเห็นด้วย ไม่ให้ความหวังชะนีเราเห็นด้วย แต่การด่าชะนีแบบนั้นก็ไม่แมนพอน้า คิดดูแล้วพี่ทองคะแนนความเป็นพระเอกสู้เสี่ยโปรดกับพี่เมล์ไม่ได้เลย เป็นพระเอกมันยากไป เป็นแค่เด็กเลี้ยงวัวแหละดีแล้วพี่ 555

อีบ้าโรคจิตของพี่โปรดโหดกว่าเยอะ แถมผนึกกำลังสอง และไม่ใช่คนสติดี แต่เสี่ยยังวางตัวได้เป็นผู้ชายกว่าเยอะ รับมืออย่างถูกวิธีแม้จะเกือบเอาไม่อยู่ แต่นี่พี่ทองมีทั้งลาภและยศ(ของกง)  ใช้ให้เป็นประโยชน์ไม่ได้เหรอ  คือยังไม่เห็นพี่แก้ปัญหาจริงๆสักที พอโมโหก็ด่าชะนีเสียๆหายๆ(ถึงมันจะจริง) แต่ไอ้การกระทำแบบนี้ให้เป็นหน้าที่ของลูกแมวน้อย(ผู้ขโมยซีน)ไปเถอะ พี่ไม่ต้องเป็นพระเอกมากแต่ลงทุนทำอะไรจริงๆดีกว่าแค่ส่งใบหย่าไปแล้วก็ไปต่อยตีกับไอ้ห่าดีนเนี่ยนะ คือวิธีแก้ปัญหาอยู่ไหน  มาถึงขนาดนี้ยังรอความหวังว่าเขาจะเซ็นใบให้เหรอ   คือ......หนูจะไว้ใจให้พี่ดูแลชงโคได้ไหม ถ้าเกิดเรื่องกับชงโค(ทางด้านพ่ออะนะ (จริงๆนะรอประเด็นนั้นอยู่))  แล้วพี่จะเอาทางไหนไปสู้เพื่อน้อง แค่ต่อยตีไม่พอนะพี่   :katai3:

เราอยากให้พี่ทองเคลียร์ตัวเองก่อนได้โจ๊ะน้องชงโคนะ ขอนะ ขอเลย  :hao5:   

คืออย่างพี่โปรดถึงจะมั่ว แต่นางไม่มีป้ายแขวนคออะ  แต่พี่มีแล้ว แล้วตัวเองก็ก่อเรื่องเอง จะมาเอาเปรียบน้องโดยการทำไม่รู้ไม่ชี้ให้คาราคาซังแล้วน้องต้องโดนประณาม แบบที่แก้ตัวไม่ได้ด้วย เพราะอย่างที่บอกว่ารักไม่รักไม่เกี่ยว แต่เขาคือผัวเมียกันคนภายนอกไม่มาสนใจประเด็นนั้นหรอก นอกถูกคนมองเรื่องแปลกประหลาดมาตลอด ยังต้องมาเจออะไรแบบนี้ถึงนางจะสู้จะใจแข็งแต่มันน่าสงสารไม่ใช่เหรอพี่ 

และเราก็ไม่อยากให้น้องเป็นเหมือนแม้บิ้วด้วย มันตะขิดตะขวงใจแทนน้อง แบบจะสงสารน้องก็สงสารไม่เต็มที่ จะเกลียดยิ่งไม่ได้ให้เพราะรักน้องมากกก เป็นเหมือนคนที่ทำร้ายแม่นางโดยที่นางไม่รู้ตัว มันโหดร้ายยยมากอ่า

แล้วที่อยากให้พี่ทองเคลียร์ตัวเองไวๆ เพราะเราอยากอ่านเรื่องของชงโคด้วย อยากรู้ว่าทำไม แล้วนางจะทำไงต่อไป  คืออยากอ่านตอนบู๊ๆ เลือดตกยางออก เพราะถูกใจกับตอนที่น้องปลื้มเกิดเรื่อง คิดว่าส่วนระทึกคุณก็แต่งได้ดีไม่แพ้ส่วนหวานๆ

ที่สำคัญ ขอบคุณนะคะที่มาต่อไวมาก  ไม่ต้องรอนาน ไม่ค้าง ชอบมากเลย

ป.ล. อันนี้เมนต์รวบตั้งแต่แรกจนตอนล่าสุดเลยนะ  อย่าเพิ่งรำคาญที่จะอ่านกัน  เขาอิน เขาฟิน และเขาๆๆๆๆๆ  อ๊ากกก เขารักเสี่ย โผล่มานิดก็แย่งซีนพระเอกไปหมด คิดว่าไม่ต้องออกบ่ายก็ดีค่ะเสี่ย แค่นี้ขนาดให้เครดิตพระเอกแล้วนางยังแทบหาดีไม่ได้ ถ้าพี่มาบ่อยนี่จะยุให้เปลี่ยนพระเอก  กร๊ากกก  ไม่ได้ๆๆ  น้องปลื้มไม่ปลื้มเราแน่  รักนะจุ๊บๆๆ


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 31-05-2014 12:41:27
 :o8:
แหมม คู่นี้เหมาะกั๊น เหมาะกัน
ว่าแต่ อย่าให้เฮียแกหัวแตกบ่อยเลยนะคะ เพราะแค่นี้ก้อบ้าบอแย่แล้วอ่า (ถึงจะน่ารักด้วยก้อเหอะ 555+)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 31-05-2014 22:36:17
ชอบพี่ทอง
ขอให้พี่จัดการปัญหาให้ได้เร็วๆนะ
แล้วก็มาจัดการชงโคซะที น้องอ่อยจนเมื่อยแล้ว 55
สนุกมากๆคะ ชอบพระเอกเกลียดเพื่อนพระเอกบางคน เอิ๊กๆ
 :hao7: :hao7:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 31-05-2014 22:38:21
พี่ทองนี่เก่งจริงๆเลยค่ะ กำลังเศร้าเรียกน้ำตาอยู่ดีๆก็ทำให้ฮาแตกได้  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 31-05-2014 23:24:37
อิพี่ทองนี่เหมือนคนไม่อยู่กับร่องกับรอย เลือดจะไปลมจะมาจริงๆ แต่ชงโค แมว กับโบจังน่ารักกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 01-06-2014 02:54:18
 :give2: ชงโคน่ารักกกกกกกก 
อยากให้พี่ทองหลุดพ้นจากนิลซักกะที จะได้มีความสุขสุดๆกับชงโค เน๊อะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 01-06-2014 08:15:37
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 01-06-2014 11:23:02
อ่านทันแย้ว อ่านทันแย้ววว สนุกมากเลยค่ะ ถ้าไม่นับชะนีนิล ก็ถือว่าแทบไม่มีมือที่สามให้รำคาญใจเลย

ปล.ชอบนายเอกเสน่ห์แรงแบบนี้จัง คนอะไรไม่รู้หล่อสวยน่าร๊ากก ทองก็สุดโต่งดีนะ 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 01-06-2014 14:59:33
น่ารักจังง ชงโคชองเฮีย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 18: 30/5/2014 (Page. 24)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 01-06-2014 18:09:39
วันนี้ ไอ้คุณพี่ทองคำเอกจะมาให้เรา ฮาหรือเปล่าน้า รอ ทองและชงโค :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 01-06-2014 21:11:28
ตอนที่ 19

“ชงโค วันนี้กินก๋วยเตี๋ยวอีกไหม” ผมหันมองเพื่อนต่างคณะที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ กัน แล้วพยักหน้าตอบกลับไป

“งั้นชงโคไปซื้อน้ำนะ ผมเอาเป๊บซี่ แล้วเราไปเจอกันที่โต๊ะ”

ผมเป็นคนที่ชอบสั่งเมนูเดิมซ้ำๆ เพราะฉะนั้นคนที่กินข้าวมาด้วยกันตลอดทั้งอาทิตย์ก็เลยรู้ว่าถ้าผมกินก๋วยเตี๋ยวผมจะสั่งแบบไหน

ผมเดินมาซื้อน้ำโดยปล่อยให้หลินยืนต่อคิวที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแต่เพียงลำพัง วันนี้โบจังเลิกช้านิดหน่อย เดี๋ยวคงตามมา แต่แมวส่งไลน์มาบอกตั้งแต่เก้าโมงแล้วว่าวันนี้ต้องไปกินข้าวกับสายรหัส แล้วหลินมาได้ยังไงน่ะเหรอ ทั้งๆ ที่คณะก็ไม่ได้อยู่ใกล้กันเลยสักนิด อันนี้แมวผู้รอบรู้เรื่องของชาวบ้านก็ยังบอกว่าเป็นปริศนาเหมือนกัน แต่ผมไม่สนหรอก หลินน่ะนิสัยดี ถึงเขาจะเป็นคนดังในมหาลัยแต่ก็ไม่ถือตัว เป็นคนที่...อืม...มองภายนอกก็ตรงกันข้ามกับพี่ทองทุกอย่างเลยล่ะมั้ง ผมก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเอาหลินไปเปรียบเทียบกับพี่ทองด้วย...

ผมซื้อน้ำเสร็จก็เดินมาหาโต๊ะนั่ง สักพักโบจังก็โผล่มา ก่อนจะขอตัวไปซื้อข้าว ในขณะที่นั่งรอเพื่อนทั้งสองคนผมก็ยกมือถือขึ้นมาไลน์ไปหาพี่ทองเหมือนที่เคยทำทุกวัน

‘กินข้าวยัง’

เห็นสถานะข้อความขึ้นว่าอ่านแล้ว ก็รู้สึกดีใจนิดๆ เพราะบางทีถามไปกว่าเขาจะตอบกลับมาก็เกือบชั่วโมง

‘ยัง มึงล่ะ’

‘กำลังจะกิน’

‘กับใครบ้าง’

‘โบจังกับหลิน’

‘ไอ้เดือนนั่นมาอีกแล้วรึไง’

ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าพี่ทองกำลังหงุดหงิด แต่เขาก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเมื่อรู้ว่าหลินมานั่งกินข้าวด้วย

‘ก็เพื่อนกัน มากินข้าวด้วยกันแปลกตรงไหน’

‘มีแต่มึงนั่นแหละที่คิดว่าไม่แปลก เพื่อนในคณะไม่คบมันรึไง ถึงต้องแบกหน้ามาหามึงเนี่ย’

‘ถ้าพี่หงุดหงิด ก็ยังไม่ต้องคุยกันดีกว่าไหม’

‘กูหงุดหงิดเพราะใครล่ะ’

‘ไปกินข้าวซะ’

‘มีเวลาที่ไหน เดี๋ยวก็ต้องออกตรวจ’

ผมรู้ว่าเวลาว่างไม่ค่อยมี พี่ทองมักจะเฟซไทม์มาบ่นให้ฟังตอนดึกๆ ครั้งละสิบนาทีทุกวันว่านอกจากฝึกงานแล้วจะต้องทำรีเสิร์จอีก เขาฝึกงานหกวันต่อสัปดาห์ ตอนนี้พักอยู่หอใกล้ๆ โรงพยาบาลสัตว์ของมหาลัยหลังจากที่ต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านกับโรงพยาบาลอยู่สองวัน พี่ทองก็ยกมือยอมแพ้ อีกอย่างม๊าก็ไล่เขาไปอยู่หอเอง คงกลัวลูกชายจะหลับในระหว่างขับรถเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็ต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ กลับถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืน พี่ทองเลยแชร์ห้องกับพี่โนที่ผมเพิ่งรู้ว่าเรียนสัตวแพทย์เหมือนกัน วันหยุดเพียงวันเดียวก็เป็นเวลาที่ต้องนั่งทำรีเสิร์จ แต่เขาบอกผมไว้แล้วว่าวันอาทิตย์จะมาหา เพราะฉะนั้นผมถึงได้ตั้งตารอ

‘แล้วจะกินอะไร ไม่กินก็ไม่มีแรงนะ’

‘ฝากไอ้โนซื้อนมกับขนมปังแล้ว’

‘กินแค่นั้นจะอิ่มเหรอ ดูแลตัวเองด้วยสิ ผมเป็นห่วงนะ’

‘งั้นวันอาทิตย์ช่วยดูแลเป็นพิเศษด้วยนะ จะไปให้ดูแลทั้งวัน’

‘พี่ว่างจริงๆ ใช่ไหม’

‘ไม่ว่าง...แต่อยากเจอ’

‘งั้นพี่อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม ผมจะได้ทำไว้รอ’

‘ทำอะไรก็ได้ กูกินหมดแหละ หมดเวลาพักแล้วอ่ะ ไปละๆ ตั้งใจเรียนด้วย แล้วอย่าให้ไอ้เด็กนั่นทำคะแนนแซงหน้ากูล่ะ’

ผมหัวเราะออกมาทันที พี่ทองนี่ท่าจะคิดมากเกินเหตุจริงๆ หลินเขาไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก เขาก็แค่อยากเป็นเพื่อนด้วยเท่านั้น อีกอย่าง...คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำคะแนนให้ผมหวั่นไหวได้นอกจากพี่อีกแล้วล่ะนะ ^^

“ชงโค หัวเราะอะไรอยู่คนเดียว เอ้านี่ ผมปรุงให้แล้วล่ะ ใส่ทุกอย่างเหมือนที่ชงโคใส่เป๊ะ ลองชิมดู” หลินมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เห็นชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าที่ดูน่ากินเรียกเพื่อนพ้องในท้องให้เริงร่าแล้ว ผมก็ส่งไลน์ไปบอกกับหลินว่า ขอบคุณ

หลินเป็นคนแปลก เขาจำรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับผมได้ ไม่ใช่แค่เรื่องการปรุงก๋วยเตี๋ยว เขายังจำได้ว่าผมชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร เขาเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นมากนะ แถมยังอยู่ด้วยแล้วสบายใจอีกต่างหาก เพราะเขาไม่เรื่องมาก ให้ความรู้สึกเหมือนพี่ทองอยู่นิดๆ เหมือนกัน แค่ไม่ติ๊งต๊องเท่า แถมสไตน์การแต่งตัว ความชอบ ก็ตรงกันข้ามหมด เพราะฉะนั้นผมถึงได้บอกไงว่าแค่ภายนอกเท่านั้นที่ไม่เหมือนกัน แต่ให้ความรู้สึกเหมือนกันอยู่

“วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง แอบหลับในห้องรึเปล่าเนี่ยเรา” หลินถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เขาเป็นคนยิ้มเก่ง เวลายิ้มที สาวๆ โต๊ะข้างๆ เหลียวมองกันให้รึ่ม ดีกรีเดือนมหาลัยนี่ดูถูกไม่ได้เลยนะครับ เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีแต่สาวๆ กระซิบแล้วชี้ชวนกันมอง

‘ไม่หลับ’

หลินก้มอ่านข้อความที่ผมส่งไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อีก

“ต้องขอบคุณกาแฟที่ผมซื้อให้หรือเปล่า”

‘ก็คงต้องอย่างนั้น ขอบคุณนะ ^^’

ยกความดีความชอบให้หลินละกัน เมื่อเช้าเขามาหาผมที่คณะ แต่เห็นว่าผมนั่งหลับเป็นเพื่อนโบจัง เขาก็เลยแปลกใจ เพราะปกติโบจังจะหลับอยู่คนเดียวแล้วผมก็จะนั่งเล่นเกมหรือคุยแชทกับเพื่อนในเว็บบอร์ดอยู่ข้างๆ แต่เพราะเมื่อคืนเฟซไทม์กับพี่ทองดึกไปหน่อย ที่จริงแค่สิบนาทีเหมือนทุกคืน แต่เมื่อคืนกว่าจะได้เห็นหน้าพี่ทองก็เกือบตีหนึ่ง ผมลองคอลไปหาเขาดูน่ะครับ เพราะปกติเวลาเดิมคือสี่ทุ่ม แต่มันเลทไปมาก ที่ไหนได้ พี่ทองกลับห้องตอนเที่ยงคืน เขาอยู่รอผลแล็ปของสัตว์ทดลองที่เขากำลังทำวิจัยอยู่ที่โรงพยาบาล เห็นว่าดึกเขาก็เลยไม่ได้คอลมาหา ผมโกรธนะ แค่ไลน์มาบอกก็ได้ ผมจะได้ไม่ต้องรอ นี่เขาปล่อยให้รอให้เป็นห่วง สุดท้ายพอเขาขอโทษ ผมก็หายโกรธไปซะอย่างนั้น 

“ไม่เป็นไร คืนนี้ก็อย่านอนดึกอีกละกัน กินกาแฟบ่อยๆ ไม่ดีหรอก”

‘คืนนี้นอนดึกได้นี่ ก็พรุ่งนี้วันเสาร์’

“จริงด้วย เฮ้อ แย่เลย วันนี้วันศุกร์แล้วเหรอเนี่ย” หลินทำหน้าเสียดาย ก่อนจะคีบเอาเกี๊ยวทอดมาใส่ถ้วยของผม

“รู้ว่าชงโคชอบ อ่ะนี่ ให้ลูกชิ้นด้วย”

ผมมองอย่างเกรงใจ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเคยปฏิเสธแล้วแต่หลินก็ไม่รับคืนอยู่ดี กินก๋วยเตี๋ยวทีไรหลินก็จะได้กินแต่เส้นกับผักเท่านั้นล่ะครับ

“ชงโค แมวไม่มาเหรอ” โบจังเดินถือจานข้าวเข้ามาสมทบ เขานั่งลงตรงข้ามผมกับหลิน

‘แมวบอกว่าต้องไปกินข้าวกับสายรหัส โบไม่ได้อ่านไลน์ที่แมวส่งมาให้เหรอ’

ผมพิมพ์ข้อความแล้วยื่นมือถือให้โบจังอ่าน

“มือถืออยู่ที่บ้านอ่ะ”

คิดว่าป่านนี้แมวคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โบจังเป็นมนุษย์ประเภทขี้ลืม เฉื่อยชาแถมยังดูล่องลอย เหมือนมีตัวตนอยู่ในมิติอื่น ไม่ค่อยพกมือถือ โดนแมวโกรธเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ปรับปรุงให้ดีขึ้น ผมรู้เพราะผมคอยรับฟังปัญหาชีวิตรักของคนทั้งคู่อยู่เสมอ บางทีก็สงสารแมวที่เหมือนกับคบอยู่กับกำแพงเดินได้ จะพูดจะบ่นอะไรกำแพงก็ไม่รู้สึก

‘แมวคงโทรหาโบเป็นร้อยสายแล้วแน่ๆ’

“ไม่ถึงหรอก คงประมาณยี่สิบสาย แต่ไม่เป็นไรหรอก ก็ผมลืมเอามา ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย”

ฟังแล้วเพลีย

“แต่มึงก็ควรไปขอโทษแฟนหน่อยนะ คนที่รอสายมันทรมานมาก รู้รึเปล่า” หลินสนิทกับโบจังมากกว่าผม เพราะฉะนั้นเวลาคุยกันถึงไม่ต้องสุภาพมากนัก สองคนนี้เขาประกวดเดือนด้วยกันมา แถมยังบอกผมว่าเคยไปกินเหล้าด้วยกันบ่อยๆ ผู้ชายนี่สนิทกันได้เพราะน้ำเมาจริงๆ สินะครับ ผมควรจะลองออกไปกินกับพวกเขาดูบ้าง เผื่อจะได้สนิทกันมากขึ้นดีรึเปล่านะ

“รู้ว่าไม่มีคนรับสายแล้วจะโทรมาทำไมซ้ำๆ ล่ะ แมวมันก็รู้ว่าถ้าโทรศัพท์อยู่กับกู ยังไงกูก็ต้องรับอยู่แล้ว”

โบจังเป็นเพื่อนที่ดีมากนะครับ แต่กับคนที่คบกันนี่ เขาเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ แถมยังไม่ค่อยรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดอีกด้วย เป็นผู้ชายประเภทที่ชอบทำแฟนตัวเองร้องไห้ถ้าเกิดมางี่เง่าใส่มากๆ เข้า แมวน่ะเคยบอกว่าถูกโบจังบอกเลิกมาเป็นสิบรอบแล้วตั้งแต่เริ่มคบกัน พวกนี้คบกันตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมแล้วล่ะ เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน แต่ไปสปาร์คกันยังไงผมไม่รู้ รู้แค่ว่าแมวแอบชอบโบจังมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วเท่านั้น

“ชงโค พรุ่งนี้ว่างไหม” หลินหันมาถามผม

นึกๆ ไปแล้วหลังจากนัดกินข้าวกับสายรหัสเสร็จ ผมก็ไม่มีตารางอะไรแล้วนะ

‘หลังกินข้าวกับสายรหัสผมก็ว่างนะ ทำไมเหรอ’

“ไปดูหนังกันไหม”

‘เรื่องอะไรอ่ะ’ ต้องถามชื่อหนังก่อน เพราะกลัวจะไปตรงกับเรื่องที่ผมกับแมวและโบจังไปดูมาก่อนแล้ว แต่หนังที่หลินบอกเป็นคนละเรื่อง เพราะฉะนั้นผมถึงได้ตอบตกลงไป

“ไปกันสองคนนะ ได้รึเปล่า”

‘ได้สิ จะมีปัญหาอะไรล่ะ’

หลินยิ้มกว้างขึ้นมาทันที ในขณะที่โบจังพูดขึ้นมาว่า “ชักเอาใหญ่ กูบอกแล้วนะว่ามีเจ้าของแล้ว”

“ก็แค่คนคุยด้วย...ใช่แฟนที่ไหน ยังไงกูก็ยังมีสิทธิ์”

พวกนี้พูดเรื่องอะไรกัน หลินไปจีบใครเข้าหรือไง

“ไม่ถามล่ะว่าใช่แฟนหรือไม่ใช่”

“ไม่ถาม กลัวคำตอบ” หลินพูดพลางเหลือบมามองหน้าผม “แต่ถึงรู้...ก็ไม่ใช่ว่าจะตัดใจได้ง่ายๆ กูชอบไปแล้ว ให้ทำยังไง”

‘หลินไปชอบใครเข้าเหรอ’ ผมตัดสินใจถาม แต่พอหลินอ่านคำถาม เขาก็ยิ้มกลับมาให้เป็นคำตอบ

“ก็เผลอไปชอบคนสวยๆ คนหนึ่งเข้า แต่เขาทำท่าจะมีเจ้าของแล้ว ชงโคว่าผมควรตัดใจดีไหม”

นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมรู้สึกว่าตัวเองก็มีประโยชน์กับคนอื่น มีเพื่อนมาขอคำปรึกษา แต่ปัญหาอย่างนี้ควรจะตอบยังไงดี ถ้าผมบอกให้หลินตัดใจ เขาจะเสียใจรึเปล่านะ...คำตอบที่คนขอคำปรึกษาเขาอยากได้รับมากที่สุดคืออะไร...

‘หลินก็ลองดูก่อนก็ได้ ในชีวิตน่ะ คนที่ชอบไม่ใช่จะเจอง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ ลองดูก่อนถ้าเขาไม่ชอบหลินจริงๆ ค่อยตัดใจก็ได้ แต่ผมว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธหลินได้หรอก’

“ขอบคุณนะ ที่ให้กำลังใจ แล้วชงโคล่ะ...ชอบใครอยู่รึเปล่า”

ผมรู้สึกเขินขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกดีที่ในที่สุดก็ได้คุยเรื่องแบบนี้กับเพื่อนๆ อ่า...ไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอกนะ จะพูดให้ถูกคือดีใจที่มีเพื่อนต่างหาก เพราะที่ผ่านมา...ตั้งแต่เรียนประถมห้าจนถึงมัธยม ข้างกายผมก็มีแต่บิ้วเท่านั้นที่เป็นเพื่อนคุย เพื่อนกินข้าว เพื่อนทำการบ้าน แต่...ไม่ใช่เพื่อนจริงๆ บิ้วไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับผม...ผมรู้ว่าบิ้วอยากเป็นมากกว่านั้น และสำหรับผม...ก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับบิ้วด้วย มันเลยไม่รู้สึกดีเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

‘ก็มีนะ...แต่ระหว่างผมกับเขายังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ เขายังไม่เคยบอกว่าชอบผมเลยสักครั้ง แต่ผมก็คิดว่าเขาชอบผมอยู่เหมือนกัน’

รอยยิ้มของหลินเจื่อนลงไปจนผมแปลกใจว่าเขาเป็นอะไร แต่ก็ไม่ได้ถาม “ใครเหรอ ผมรู้จักรึเปล่า”

‘รุ่นพี่น่ะ’

“ไม่เห็นเขามาหาชงโคเลย ...เขาเรียนมหาลัยอื่นเหรอ”

‘เปล่า เขาฝึกงาน ไม่ค่อยว่าง แต่วันอาทิตย์เขาบอกว่าจะมาหา’

“แล้วจะคบกับเขารึเปล่า...” หลินถามขึ้นอีก แต่เขาก็จับมือผมที่กำลังจะพิมพ์คำตอบลงในมือถือไว้ “ไม่ต้องบอกผมหรอก...แล้วพรุ่งนี้จะให้ผมไปรับหรือจะให้ไปเจอกันที่หน้าโรงหนังเลย”

‘ที่หน้าโรงหนังดีกว่า กินข้าวกับสายรหัสเสร็จผมจะได้ตรงไปที่นั่นเลย’

“อืม”

ไม่รู้ทำไมหลินถึงซึมลงไป แต่พอผมเทเป๊บซี่ใส่แก้วให้ เขาก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที หรือเขาจะติ๊งต๊องกันนะ -_- เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูก

หลังจากกินข้าวเสร็จก็พร้อมใจกันไปห้องเรียน ตอนบ่ายผมมีเรียน Foundation English 1 เป็นวิชาที่เรียนรวมกับคณะอื่น วิชานี้เรียนในห้องสโลปห้องใหญ่ แมวก็เรียนคลาสนี้ด้วยแต่ก็ไม่ได้ไลน์มาบอกว่าจะมานั่งด้วยกัน คงโกรธโบจังจริงๆ แต่พอใกล้จะเริ่มเรียน ก็เห็นแมววิ่งดุ๊กดิ๊กมาหา พร้อมกับกระเป๋าเรียนใบใหญ่เหมือนกับเด็กประถมที่ต้องพกหนังสือไปทุกวิชาเรียน หลินลุกให้แมวนั่งข้างๆ ผม ก่อนเขาจะเดินไปนั่งข้างๆ โบจัง

“พี่รหัสให้หนังสือเยอะเลย เขาหล่อมากด้วย แมวฟินนนนอีกแล้วววว” ร่าเริงอย่างนี้คงลืมเรื่องโกรธโบจังไปแล้วล่ะมั้ง

“ผู้ชายที่เรียนพยาบาลก็มีแต่เกย์ทั้งนั้นแหละ เพ้อเจ้อ” โบจังพูดเสียงดังมาให้ได้ยิน โดยไม่ได้ดูเลยว่ามีเด็กคณะพยาบาลนั่งอยู่ถัดจากพวกเราไปอีกสองแถว

“ตัวเองหล่อสู้คนอื่นเขาไม่ได้แล้วพาล ชงโค ไปนั่งที่อื่นกันเถอะ นั่งอยู่ตรงนี้แมวเรียนไม่รู้เรื่องหรอก”

“คนโง่จะนั่งตรงไหนก็เรียนไม่รู้เรื่องทั้งนั้นแหละ”

“ไอ้โบ!” ไม่บ่อยหรอกที่แมวจะขึ้นเสียงและเรียกนำหน้าชื่อโบจังด้วยคำว่า ‘ไอ้’

“เฮ้ๆ ไม่เอาน่า คนอื่นมองอยู่นะ” หลินรีบห้ามโบจังที่ชักสีหน้าแล้วทำท่าจะเข้ามาใกล้แมว

“ก็มึงดูมันดิ แม่งงงง” และไม่บ่อยเหมือนกันที่จะเห็นโบจังโกรธ เขาเป็นหนุ่มมึนที่เวลาโกรธแล้วน่ากลัวกว่าที่คิดมาก

“อาจารย์เข้าแล้ว ยังไงไว้ค่อยเคลียร์หลังเลิกเรียน มึงก็ใจเย็นๆ หน่อยดิวะไอ้โบ” แล้วหลินกับโบจังก็กระซิบกระซาบกันสองคน เพราะอาจารย์เริ่มสอนแล้ว ผมเลยหันมาหาแมวที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ

‘โบบอกว่าลืมมือถือไว้ที่บ้าน’ ผมส่งไลน์ไปบอกแมวที่รีบพิมพ์ตอบกลับมาทันที

‘ตั้งใจมากกว่า โบเปลี่ยนไป ไม่ค่อยรับสาย แมวน่ารำคาญมากใช่ไหมชงโค ทำไมโบทำอย่างนี้ล่ะ’

‘ไม่ใช่หรอก แมวอย่าคิดมากสิ ผมว่าโบเขาลืมจริงๆ’

‘เขาไม่เหมือนเดิมเลย เขาชอบหงุดหงิดใส่แมว ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาชอบคนอื่นอยู่รึเปล่า’

‘เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ทำไมแมวไม่ถามโบไปตรงๆ เลยล่ะ’

‘แมวกลัว ถ้าถามไปแล้วโบขอเลิกขึ้นมา...แมวจะทำยังไงล่ะชงโค’

มันเป็นเรื่องยากมาก กับคำตอบของคำถามที่ว่า...จะทำยังไง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไง โดนบอกเลิกมันต้องเจ็บอยู่แล้วแน่ๆ

‘ไม่หรอกน่า...แมวอย่ากังวลไปเลย ช่วงนี้ทำกิจกรรมเยอะ โบอาจจะเหนื่อย เข้าห้องเชียร์เลิกเกือบสองทุ่มทุกวัน’

‘ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ... ดีใจจังที่มีชงโคอยู่ด้วย’

ผมหันไปมองแมวอีกครั้ง เห็นกำลังนั่งก้มหน้าอยู่ แต่หน้าจอมือถือที่กำลังเปียกหยดน้ำนั่นทำให้ผมรู้ว่าแมวกำลังร้องไห้ ความรู้สึกของแมวในตอนนี้คงไม่ไหวจริงๆ ผมกับพี่ทองไม่เคยทะเลาะกันนาน แต่ทุกครั้งมันก็ทรมานใจมาก แล้วแมวที่ต้องมีปัญหากับโบอยู่เกือบทุกวัน จะไม่ยิ่งกว่าเหรอ...

ผมยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้ เสียงสะอื้นของแมวดังแผ่วเบา แต่ผมว่าโบจังที่นั่งอยู่อีกข้างของผมคงได้ยิน เขายื่นมือมาสะกิดแขนผมให้หันไปหา

“ร้องไห้เหรอ” โบจังถามพลางพยักพเยิดหน้าไปทางแมว ในขณะที่ผมพยักหน้าให้เป็นคำตอบ

“เปลี่ยนที่กับผมหน่อยสิ”

เห็นสีหน้ากระวนกระวายของโบจังแล้วผมก็ค่อยโล่งใจ ยังไงซะ...เขาก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของแมวอยู่

ผมเปลี่ยนที่กับโบจังที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าคุยอะไรกับแมวบ้าง แต่ท่าทางอ่อนโยนแบบนั้นเดี๋ยวเดียวคงหายโกรธกันแล้วล่ะ

“ยิ้มอะไรชงโค อาจารย์สวยมากหรือไง มองแล้วยิ้มอยู่ได้” หลินนี่บ้างครั้งก็กวนตีนนะ อาจารย์ที่สอนวิชานี้เป็นผู้ชายมีหนวดตัวใหญ่ที่ชอบเรียกแทนตัวเองว่าป้า แถมผู้ชายที่แต่งหน้าทาปากในคลาส อาจารย์ก็เรียกว่าลูกสาวด้วย แล้วจะสวยได้ยังไงกันเล่า!

“โอ้ย ไม่หยิกสิ ผมเจ็บนะ เดี๋ยวทำคืนบ้างจะร้องไม่ออก” หลินว่าพลางยิ้ม เขาขยิบตามาให้ หน้าตากวนๆ จนผมอยากจะหยิกอีกสักรอบ

“ตั้งใจเลคเชอร์หน่อยสิครับนิสิต ไม่งั้นวันนี้ได้ไปกินข้าวเย็นกับผมนะ” หลินยังคงพูดด้วยเสียงเบาๆ แต่ผมก็เขียนคำตอบลงบนสมุดโน๊ตของเขาว่า

‘ไม่ไป มีนัดแล้ว’

“กับรุ่นพี่คนนั้นรึไง”

‘เปล่า เขาไม่ว่างหรอก แต่วันนี้จะไปกินข้าวกับอาม่าของเขา’

“ดีจังเลยน้า”

‘ดียังไง หลินไม่มีเพื่อนกินข้าวเหรอ’

หลินเป็นคนเชียงใหม่ครับ เขาเข้ามาเรียนที่กรุงเทพคนเดียว ครอบครัวเขาอยู่เชียงใหม่กันหมด ตอนนี้เขาพักอยู่หอในมหาลัย เห็นบอกว่าถ้าเทอมสองก็ย้ายจะไปอยู่หอนอกแล้ว แต่คงอีกนานอ่ะ นี่ยังเปิดเทอมไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็เป็นเด็กหอในไม่กี่คนล่ะครับที่ไม่ใช่บริการรถรับส่งในมหาลัย ผู้ชายดีกรีเดือนคนนี้ขับบีเอ็มโฉบไปโฉบมาเป็นว่าเล่น ทั้งๆ ที่ระยะทางจากหอกับคณะของเขาก็ไม่ได้ไกลสักหน่อย แต่ถ้ามาคณะผมก็ไกลอยู่เหมือนกัน

“ถ้าบอกว่าไม่มี ชงโคจะมากินเป็นเพื่อนไหม”

‘วันอื่นน่ะได้ แต่วันนี้คงไม่ได้’

“อืม...งั้นวันอื่นนะ”

หลินยิ้มเก่งจริงๆ ผมกำลังจะถามเขาว่ายิ้มอะไรนักหนา แต่ก็มีข้อความจากพี่ทองส่งมาให้ซะก่อน

‘รู้นะว่าไม่ตั้งใจเรียน วันอาทิตย์โดนดีแน่’

ไอ้พี่ทองบ้านี่ เขาไม่ได้มานั่งเรียนด้วยสักหน่อย แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าผมมัวแต่คุย ไม่ได้จดเลคเชอร์เลย ก็แค่หาเรื่องจะลงโทษผมอ่ะ -*-

‘ผมตั้งใจเรียนนะ พี่ใส่ร้ายอ่ะ’

‘กูจะขอดูเลคเชอร์ สายรหัสกูก็เรียนนะภาษาอังกฤษน่ะ ขอมาเปรียบเทียบดูก็ได้ แล้วนี่นั่งข้างแมวหรือโบ’

‘ข้างโบกับหลิน’

‘บอกแล้วไงว่าให้นั่งริมทางเดิน’ พี่ทองส่งอิโมหน้าบึ้งมาให้อีก เขาจะงี่เง่าทุกทีเวลาที่รู้ว่าหลินนั่งอยู่ข้างผม ทำไมไม่เลิกคิดนะว่าหลินจะชอบผม มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยนะ อีกอย่างหลินก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย พี่ทองน่ะคิดมากจนเพ้อเจ้อแล้ว

‘พี่ว่างหรือไง มาตามจับผิดผมเนี่ย’

‘ตอนนี้รอผลเลือด ว่างห้านาที’

“ชงโค เป็นอะไร” หลินหันมาถาม เขาคงเห็นว่าผมจ้องมือถือด้วยหน้าบึ้งๆ อยู่ แต่ผมก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ

‘คืนนี้ห้าทุ่ม จะคอลไป อย่าเพิ่งนอนล่ะ’

‘จะนอน ไม่อยู่รอหรอก’

‘เอ๊ เรื่องเมื่อคืนก็เคลียร์ไปแล้วไง อย่าขุดมาโกรธอีกได้ไหม’

‘พี่ก็เลิกจับผิดผมซะทีสิ ทำไมต้องหงุดหงิดทุกทีเวลาที่รู้ว่าหลินอยู่ด้วย เขาเป็นเพื่อนผมนะ งี่เง่าให้น้อยหน่อยไม่ได้หรือไง’

‘นี่จะทะเลาะกันเพราะมันใช่ไหม’

‘อย่าเรียกคนอื่นว่ามัน’

‘โอเค! กูแตะไม่ได้เลย อยากจะนอนก็นอนไป ไม่รอก็ช่าง กูจะได้เอาเวลาไปทำวิจัยต่อเหมือนกัน พอ! เหนื่อย!’

พี่ทองจบบทสนทนาไว้แค่นั้น ไม่ว่าผมจะพิมพ์อะไรไปข้อความก็ไม่ขึ้นสถานะว่าอ่านแล้วอีกเลย เขามัน...งี่เง่าจริงๆ

“สีหน้าไม่ดีเลยนะ ไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ”

หลินมองผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมเลยเขียนลงบนสมุดโน๊ตของเขาว่า ‘ผมโอเค’

โอเคเหรอ...โกหกต่างหาก ทั้งผมทั้งเขาต่างก็งี่เง่าไม่แพ้กัน ทำยังไงดีนะ...เป็นแบบนี้แล้วผมจะทำยังไงดี

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 01-06-2014 21:12:12
ห้องเชียร์หนึ่งเดือนจะงดกิจกรรมทุกๆ เย็นวันศุกร์ ผมเลยสามารถไปกินข้าวตามคำเชิญของอาม่าได้ แต่ไม่ว่าเย็นนี้อาหารจะเลิศรสแค่ไหน ผมก็กินไม่ค่อยลง น้องพลอยคอยถามว่าเป็นอะไร แต่ผมก็แค่ส่ายหน้าเป็นคำตอบไป จะบอกได้ยังไงว่าทะเลาะกับเฮียขาของน้องอยู่

ผมกลับมาถึงบ้านก็เกือบสามทุ่มแล้ว เห็นไฟที่บ้านเปิดอยู่แต่ผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไร คงเป็นพี่กระแตที่ช่วงนี้จะมาเปิดไฟไว้ให้เพราะรู้ว่าผมกลับดึกเกือบทุกวัน แต่ความแปลกใจก็เปลี่ยนเป็นความสงสัยเมื่อได้ยินเสียงทีวีดังมาจากบนบ้าน ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเจอพี่ทองนอนหลับอยู่บนโซฟา มือถือรีโมทอยู่ แต่ก็ดูเหมือนจะหลับมานานแล้ว แถมยังหลับลึกอีกต่างหาก เขาคงเหนื่อยมากจริงๆ ไม่เคยเห็นหมดสภาพขนาดนี้เลย ผมก็สั้นกว่าเดิมทำให้เห็นรูปหน้าชัดขึ้น

ใครแนะนำให้ตัดทรงนี้นะ...อยากจะไปกราบงามๆ เพราะทำให้เขาดูดีมากจริงๆ หรือเพราะไม่เจอหน้ามาหลายวันกันแน่นะถึงได้รู้สึกว่าหล่อขึ้น

ผมสะกิดพี่ทองอยู่หลายทีกว่าเขาจะตื่น รอเขาตั้งสติอยู่อีกสองสามนาที ผมก็เริ่มใช้ภาษามือคุยกับเขา

‘มาได้ยังไง’

พี่ทองมองหน้าผมนิดๆ ก่อนจะนอนลงอีกครั้ง กอดหมอนไว้แนบอกแล้วไม่ตอบอะไร

‘มายังไง มาทำไม ถามก็ตอบ’

“อาม่าบอกว่าออกมาตั้งแต่ทุ่มครึ่ง แล้วทำไมเพิ่งถึง”

‘แวะซื้อของ’

“ไหนล่ะของ”

พี่ทองในโหมดนี้รับมือยากจริงๆ ผมเลยจำใจต้องเอากล่องใส่นาฬิกาที่เอาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมแขนยาวของตัวเองออกมาให้ดู ตั้งใจจะเอาให้ในวันอาทิตย์ที่เขาบอกว่าจะมาหา ถึงจะไม่แน่ใจว่าโกรธขนาดนั้นแล้วจะยังมาหาอยู่ก็เถอะ แต่ตอนเฟซไทม์เมื่อหลายวันก่อนเห็นบอกว่าอยากได้ ผมก็เลยไปหาซื้อมาให้ มันก็ไม่ได้แพงอะไรหรอกครับ ...อีกอย่างคิดว่าเขาคงหายโกรธถ้าได้ของที่อยากได้

“นาฬิกา?”

ผมพยักหน้า ถอดนาฬิกาที่หน้าปัดแตกเพราะพี่ทองทำตกในห้องน้ำออก ก่อนจะใส่เรือนใหม่ไว้ให้

“ซื้อให้ทำไม”

‘อยากให้มีเวลา จะได้มาหาผมบ่อยๆ’

“เด็กบ้า ชอบตบหัวแล้วลูบหลังกูอยู่เรื่อย”

‘ผมไม่เคยทำแบบนั้น มีแต่พี่ที่หงุดหงิดไปเอง’

เขาหายโกรธแล้วใช่ไหม...ไม่โกรธผมแล้วใช่รึเปล่า ผมกลัวนะ...ทำไมต้องบอกว่าพอ ทำไมต้องบอกว่าเหนื่อยด้วย มันไม่ใช่คำที่ดีต่อความรู้สึกเลย...

“ลองมาเป็นกูดูบ้างไหม”

‘ผมก็อยากลองเปลี่ยนดูเหมือนกัน พี่จะได้เข้าใจบ้างว่าผมกับหลินไม่ได้มีอะไร ผมเข้าใจว่าพี่เหนื่อย แต่อย่าพูดแบบนั้นอีกได้ไหม ผมรู้สึกแย่นะ’

“กูขอโทษ” พี่ทองหลับตาลง เขาดูเหนื่อยมากจริงๆ ผมเลยเดินไปหาผ้าชุบหน้ามาเช็ดหน้าให้เขา พี่ทองลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มให้ ดีจัง...ยิ้มแล้ว

“คืนนี้อยากอยู่ด้วยจัง...แต่กูต้องกลับไปสรุปเคสให้เสร็จ” พี่ทองทำเสียงอ้อนๆ เขาจับมือผมไว้แล้วฝังริมฝีปากลงกลางฝ่ามือของผมเบาๆ “พรุ่งนี้หลังจากกินข้าวกับสายรหัสแล้วต้องไปไหนรึเปล่า”

ถ้าผมบอกว่าจะไปดูหนังกับหลิน...พี่ทองจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกรึเปล่านะ...ผมไม่อยากให้เราต้องทะเลาะกันแล้ว

‘พี่จะกลับกี่โมง’

พี่ทองมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะตอบว่า “เดี๋ยวก็กลับแล้ว”

‘มายังไง ไม่เห็นรถ’

จุ๊บแจงยังอยู่ที่อู่เคียงคู่กับรถของเตี่ยที่พี่ทองขับไปเสยท้ายรถของพี่ดีน ช่วงนี้เขาก็เลยขับออดี้ของตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นจอดที่โรงจอดรถสักคัน เขาคงไม่เอาไปจอดไว้ที่หน้าปากซอยอีกหรอก ตอนที่ขับรถเข้ามาก็ไม่เห็น ที่จริงพี่ทองก็มีรถของตัวเองอีกสองสามคัน แต่เขาไม่ขับ เพราะรักมากเลยอยากเอาจอดไว้เฉยๆ ก็เลยชอบไปเบียดเบียนรถของคนอื่นอยู่บ่อยๆ แถมเอาของคนอื่นมาใช้ก็ไม่ค่อยถนอมด้วยนะ เตี่ยบ่นให้ผมฟังอยู่ว่ารถของเตี่ยโดนพี่ทองทำพังไปหลายคันแล้ว แต่ผมว่าพี่ทองก็แค่อยากแกล้งเตี่ยมากกว่า เห็นเขาเอารถอาม่ากับม๊าไปใช้ก็ดูแลอย่างดีเลยนะ

“รถเมล์”

‘เดี๋ยวรถเมล์หมดแล้วพี่จะกลับยังไง’

“แท็กซี่”

‘ไกลนะ คงหมดเกือบห้าร้อย’

“ไม่สน”

‘เดี๋ยวผมไปส่ง’

“มันไกล ไปกลับก็ไม่ได้นอนพอดี”

‘ไม่สน’

“เลียนแบบเหรอ เดี๋ยวเหอะ ยังไงก็จะไปใช่ไหม”

ผมพยักหน้า พี่ทองเลยยกมือถือขึ้นมาโทรหาพี่โน

“คืนนี้มึงไปนอนกับแฟนได้ป่ะ ชงโคจะไปนอนกับกู เออ แต้งกิ้ว พรุ่งนี้เช้ามึงซื้อน้ำเต้าหู้มาให้กูด้วยล่ะ ของชงโคเอานมสดนะ อือ แค่นี้แหละ”

ยังไม่ได้บอกสักคำว่าจะไปนอนด้วย พี่ทองโมเมเอาเองทั้งนั้น

“ไม่ต้องทำหน้างง จะไปส่งก็ต้องค้าง กูไม่ให้ขับกลับคนเดียวหรอกนะ ดึกแล้วอันตราย”

‘แล้วพี่โนล่ะ พี่ไล่เขาไปนอนกับแฟนไม่ได้นะ’ เกรงใจจริงๆ ผมเหมือนไปเบียดเบียนพี่เขาเลย

“ได้ดิ มันอยากไปอยู่แล้ว คืนวันศุกร์ใครๆ ก็อยากพักผ่อนทั้งนั้นแหละ แล้วหอแฟนมันก็ใกล้ๆ ด้วย ไม่มีปัญหา มันแอบดอดไปหาบ่อยๆ อยู่แล้ว”

เพราะอย่างนั้นผมก็เลยต้องเตรียมชุดนอนกับเสื้อผ้าไปเปลี่ยนตอนเช้าด้วย ยังไงคงตื่นแล้วคงตรงไปที่ห้างที่นัดกับสายรหัสไว้เลย แวะมาที่บ้านคงไม่ทัน

มาถึงหอพักของพี่ทองก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ห้องพักของผู้ชายที่อยู่ด้วยกันสองคนนี่รกมากจริงๆ แต่ก็ไม่ได้สกปรกนะครับ พื้นสะอาด ห้องน้ำสะอาด ติดแค่ว่าของเยอะ หนังสือเป็นตั้งๆ กระจัดกระจายอยู่ก็มี แม้แต่บนเตียงก็มีกระดาษวางเกลื่อน บนโต๊ะที่มีโน๊ตบุ๊กวางอยู่ก็ถูกกลบไปด้วยแผ่นกระดาษและหนังสือเล่มหนา ผนังมีภาพโครงสร้างอวัยวะภายในของสัตว์ต่างๆ แต่ที่ขาดไม่ได้บนโต๊ะของพี่ทองก็คือรูปคู่ระหว่างเขากับเดซี่ มีรูปที่ถ่ายคู่กับผมอยู่ข้างๆ

ผมมายืนเก้ๆ กังๆ อยู่กลางห้องในขณะที่พี่ทองเข้าไปอาบน้ำ เพราะไม่รู้จะนั่งลงตรงไหน โซฟากับโต๊ะตัวเตี้ยๆ ก็ยังมีกระดาษกับชีทกองอยู่ ไม่รู้ว่าควรเขี่ยๆ ให้พอมีที่ว่างนั่งรึเปล่า

“ไปอาบน้ำไป แล้วก็นอนไปก่อน” พี่ทองบอกพลางไปหาผ้าเช็ดตัวอีกผืนจากในตู้มาให้ คงเป็นผ้าเช็ดตัวของเขา เพราะมีกลิ่นครีมน้ำอาบที่เขาใช้อยู่เป็นประจำติดอยู่ด้วย อ่า...ผ้าเช็ดตัวของเขาเหรอ ผมไม่ได้รังเกียจนะที่จะใช้ เพราะพี่ทองไม่เป็นโรคผิวหนังแน่นอน แต่รู้สึกเขินนิดๆ แฮะ

“ใช้ของกูไปก่อน ไว้จะซื้อมาติดห้องไว้ให้ เผื่อจะมาบ่อยๆ” ยิ้มเจ้าเล่ห์จริงๆ ก็ถ้ามาได้ผมอยากจะมาบ่อยๆ เหมือนกัน ติดที่ว่าพี่โนคงต้องไปนอนที่อื่นน่ะสิ ผมเกรงใจ -*-

ผมเข้าไปอาบน้ำ เปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วออกมาจากห้อง พี่ทองยังนั่งจับปากกาหน้ายุ่งอยู่ที่เดิม ผมเลยเดินไปกอดคอเขาจากข้างหลัง เขาหลับตาลงแล้วคลี่ยิ้มออกมา

“หอมว่ะ ทำไมตอนกูใช้ไม่หอมอย่างนี้เลย”

ผมหอมแก้มพี่ทองไปหนึ่งที เขาลืมตาขึ้นแล้วหันมาหอมผมคืน “ไปนอนได้ละ งานกูยังไม่เสร็จ”

‘แล้วจะเสร็จเมื่อไหร่’

“ไม่รู้ แต่จะรีบเขียนให้เสร็จ”

‘ถ้าตีสองแล้วยังไม่เสร็จพี่ต้องนอนนะ ไม่ได้พักผ่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่มีแรง’

“ครับๆ จะรีบไปนอนกอดให้หายคิดถึงเลย หึหึ”

ผมหอมแก้มพี่ทองไปอีกครั้ง ก่อนจะกระโดดลงบนเตียงที่ตอนนี้ไม่มีกระดาษอะไรวางอยู่แล้ว พี่ทองคงเคลียร์พื้นที่ให้ระหว่างที่ผมอาบน้ำ กำลังจะนอนเสียงไลน์ก็ดังขึ้น พี่ทองหันมามองเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่ถามอะไร ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ

‘นอนรึยังน่ะเรา นอนดึกตื่นมาตาเป็นหมีแพนด้าไม่รู้ด้วยนะ’

เป็นข้อความจากหลินที่ส่งมาพร้อมกับรูปสติ๊กเกอร์หมีที่กำลังห่มผ้านอนอยู่บนเตียง

‘กำลังจะนอน’ ผมพิมพ์ตอบกลับไป

‘ว่าแล้วเชียว นอนดึกจริงๆ รีบๆ นอนเลยนะ ฝันดีครับ’

อืม...ปกติผู้ชายเขาบอกเพื่อนให้นอนฝันดีรึเปล่านะ เรื่องนี้ผมควรจะถามดีไหมว่าพี่โปรดกับพี่โนเคยส่งข้อความมาบอกให้พี่ทองฝันดีบ้างรึเปล่า แต่ถ้าพูดเรื่องหลินพี่ทองก็จะหงุดหงิดอีกอยู่ดี

กำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป มือถือก็โดนแย่งโดยฝีมือของคนที่ผมคิดว่าเขากำลังนั่งทำงานอยู่ เขามองหน้าจอมือถือของผมอยู่สักพัก ก่อนเสียงตอนที่เครื่องกำลังปิดดังขึ้น พี่ทองขึ้นมานอนบนเตียงแล้วคว้าตัวผมไปกอดไว้

“หลับตา แล้วคืนนี้ห้ามฝันดี”

อะไรของเขา ปกติคนเราต้องบอกกันว่าฝันดีไม่ใช่เหรอ หงุดหงิดอีกแล้วสินะเขาเนี่ย -*-

‘แล้วจะให้ฝันอะไร ฝันร้ายหรือไง คนบ้า’

“จะบอกให้ฝันถึงกู เรียกว่าฝันร้ายรึเปล่าล่ะ”

ถ้าฝันถึงพี่...มันจะเรียกว่าฝันร้ายได้ยังไงล่ะ

‘งานเสร็จแล้วเหรอ’

“ไม่เสร็จ แต่ถ้ามึงจะเสร็จคนอื่น กูยอมงานไม่เสร็จ โอเคไหม”

‘พูดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง’

“ก็เพราะไม่รู้เรื่องอย่างนี้ไง กูถึงอยากจะบ้าตาย หงุดหงิดโว้ย ชงโคแม่งงงง”

พี่ทองนี่ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ นึกจะโวยวายก็โวยวายขึ้นมาซะอย่างนั้น แต่ก็เอาเถอะนะ...อ้อมกอดของเขาอุ่นมากหรอก ผมถึงให้อภัย

“อย่าให้ใครมากอดมึงอย่างนี้นะชงโค ให้มีแค่กูเท่านั้น...เข้าใจไหม”

แทนคำตอบผมก็ซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของพี่ทองให้มากขึ้น เขาก้มลงมาจูบหน้าผากแล้วยกมือขึ้นมาลูบหัวของผมเบาๆ เหมือนกับจะกล่อมให้หลับ

เฮ้อ...ไม่ให้ฝันดี...แต่จะให้ฝันถึงพี่น่ะ...มันเรียกว่าฝันดีสุดๆ เลยนี่นา ผมคงขัดคำสั่งพี่บ้างแล้วล่ะนะ ^^

.................................To be continue......................................

น้องแมวเป็นผู้ชายนะคะ เป็นผู้ชายยยย
ฮาาา ขอแจ้งเวลาอัพค่ะ ช่วงนี้เหนื่อยจริงๆ ค่ะ เหนื่อยมาก ไม่อยากบ่นแต่งานมันเยอะ อาจจะอัพเว้นวันนะคะ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็จะมาลงทุกวันค่ะ เพราะฉะนั้น ขอโทษทุกคนที่รอนะคะ *กราบบบ*  :m5:
ไม่อยากเร่งเนื้อเรื่องค่ะ ยังไม่พร้อม แฮ่ๆ

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 01-06-2014 21:35:15
 :z13: จิ้มก่อนแล้วค่อย อ่าน มาแล้วๆๆๆ พี่ทอง ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 01-06-2014 21:38:08
หนูชงโคยังไม่รู้ตัวว่าหลินจีบตัวเองอยู่
น่าสงสารพี่ทองคำเอกเหมือนกันนะเนี่ยที่ตัวเองกำลังมีคู่แข่ง
เรื่องทำท่าจะวุ่นวายต่อไป แต่เวลาพี่ทองกับชงโคอยู่ด้วยกันน่ารักมาก :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-06-2014 21:39:06
น้องหลินมันบาปนะคะ รู้ทั้งรู้ยังทำ คนเราจะรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องผิด ใจคนเรามันห้ามกันไม่ได้ แต่ห้ามพฤติกรรมของเราได้ค่ะ



ส่วนน้องโบบอกเลยว่าสงสารน้องแมว คนเราความอดทนมันมีขีดจำกัดค่ะ ถ้าคิดจะรักจะคบอย่าสักแต่ว่าปากพูดค่ะ คนรักกันก็ควรรักและถนอมน้ำใจ และดูแลเอาใจใส่กันบ้างค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 01-06-2014 21:40:34
พี่ทองหึง...
มีคู่แข่งเสียแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 01-06-2014 21:41:55
พี่ทองหึงใช่มะ
เค้าเข้าใจพี่นะ แต่เหมือนน้องดอกจะไม่เข้าใจ 55
 พี่ทองยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
งานก็เยอะ ว่าที่แฟนก็ต้องดูแลเนอะ
 :กอด1:เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 01-06-2014 21:43:57
สงสารแมวนิดนิด โบจังตายด้านรึป่าววววว  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

แอบลุ้นให้หลินมีคู่ จะได้ไม่มายุ่งกะน้องชงโคของพี่ทอง อริ๊อริ๊
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 01-06-2014 21:44:52
สรุป ชงโค สวยสินะ  55555  แต่ คู่นี้นี่ ขนาดยังไม่คบ อะไรๆยังคลุมเคลือ   แต่แสดงความรักเหมือนคู่แต่งงานใหม่เลย   สามีหอบงานกลับมาทำที่บ้านไรงี้ 55555 

วันเว้นวันก็ได้   ขอให้มาอัพก็พอ   ยังไงก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ   อิๆ :bye2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 01-06-2014 21:48:40
ห๊ะ แมวเป็น ผช เหรอคะ นางไม่ใช่ชะนีเหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 01-06-2014 21:51:12
 :o8: :o8: ณ ตอนนี้อยากได้พี่ทองมาเป็นสามีมากกกกกกก ชงโคหลบไป จะมีผู้ชายอย่างพี่ทองบนโลกไหมเนี๊ยะ ฮีแบบว่า โอ๊ย :o8: :-[ :impress2: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 01-06-2014 21:51:17
อ๊ากกก แมวววว คู่นี้น่าสนใจว่าตื้อยังไงนะ
ชงโคใสซื่อจริงๆเลย หลินเอ้ย หาคนอื่นเถอะ น่าสงสารจริงๆ(เปลี่ยนใจไม่อยากให้คู่กับบิ้วแล้ว อยากให้มีตัวละครโผล่ใหม่จัง)
พี่ทองก็รีบเคลียเถอะนะ
ไปดูหนังคราวนี้คงไม่แจ๊กพอตพี่ทองเห็นเข้าหรอกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 01-06-2014 21:51:45
สงสารแมวอ่ะ คนนึงมากไปคนนึงน้อยไป เฮ้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 01-06-2014 21:52:54
ขัดใจชงโค ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยย   :ling1: 



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 01-06-2014 22:01:07
เข้าใจอารมณ์ของพี่ทองเลย :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-06-2014 22:06:34
ชงโค คิดเรื่องหลินน้อยไปนะ
แอบสงสารพี่ทองจังเลย บอกไปชงโคก็ไม่เชื่อ
 :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 01-06-2014 22:12:05
ครึ  ครึ ขำอิพี่ทองใกล้จะอกแตกแหล่ะ อารมณ์แปรปรวน เป็นปู้ชายวัยทองเลย :hao7:
ก็หลินมันทั้งหล่อ  ทั้งดี ทั้งมีเวลา เอาใจหาโอกาสเข้าใกล้ชงโคตลอดๆ ใครจะไม่หวั่นหล่ะ
แถมชงโคก็น่ารัก เหมาะเป็นแม่เดซี่ซะขนาดนี้ พี่ทองต้องหากลยุทธ์เขี่ยหลินให้พ้นทางได้แล้วนะ  o18
 :pig4: นักเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-06-2014 22:19:15
ถึงชงโคจะไม่คิดอะไรกับหลินแต่ก็อดกังวลแทนพี่ทองไม่ได้สิน่า

อ่า คิดว่าแมวเป็นผู้หญิงอยู่ตั้งนาน ไปไล่อ่านดูตอนก่อน ๆ นู้น อ้อ ผู้ชายหรอกหรือนี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 01-06-2014 22:23:33
หนูชงโคคคคคคคคคคคค :hao5:
ทำไมทำอย่างงี้ละลูก ว่าแต่โบจังมึน หนูก็มึนนะลูก
โมเม้นนี้สงสารพี่ทองมาก...เอาหลินออกปายยยย :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 01-06-2014 22:24:52
แอบสงสารพี่ทองนิดๆ ชงโคช่างไม่รู้อะไรซะเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 01-06-2014 22:28:54
สงสารพีทองคำเอก น้องดอกมันซึน

ป.ล. ทำไมเราไม่รู้สึกว่าแมวเป็นผู้ชาย ยิ่งตอนนางด่าชะนีนะ โอ๊ย แซ่บ!! 555
     
       
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 01-06-2014 22:30:13
ชงโครู้ตัวหน่อยสิ พี่ทองยิ่งขี้หงุดหงิดอยู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 01-06-2014 22:45:29
ทำไมเราเข้าใจว่าแมวเป็นผู้หญิงมาตลอดเลยล่ะ
คนแต่งเพิ่งมาเปลี่ยนเพศให้น้องแมวตอนหลังป่าวเนี่ยยย   :really2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 01-06-2014 22:46:09
ชอบจังเวลาที่พี่ทองหึงเนี่ย เอามาหักลบกับที่ไม่มีเวลาให้น้องชงโคแล้วกันเน้ออ ฮ่าๆๆๆๆ

น้องฮอตอะ ชอบจัง รอตอนต่อไปนะคะ วันเว้นวันก็ได้ เรารอ ^_^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 01-06-2014 23:18:56
 o22 เย้ยยยย !!!! แมวเป็นผู้ชายเรอะ ไอ้เราก็นึกว่าผู้หญิงซะอีก โห...แบบนี้ยิ่งฟินใหญ่   :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 01-06-2014 23:36:54
นี่ชงโคมันไม่รู้จริงๆเหรอว่าหลินชอบมันอยู่  :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 01-06-2014 23:43:06
555555 เพิ่งรู้ว่า แมว เป็นผู้ชาย เข้าใจว่าเป็น ญ มาตลอดเลย

ไม่ได้ละ ต้องกลับไปอ่านตอนเจอกันครั้งแรกอีกรอบ เราอ่านพลาดตรงไหนหว่า 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-06-2014 23:52:46
มีแฟนซึนๆ นี่พี่ทองก็เพลียยยยย น้องชงโคใสมาก คนอ่านรักน้องมากค่ะ นายเอกของผู้แต่งเลอค่าทุกเรื่องค่ะ น้องปลื้มก็ทีนึงละ
น้องชงโคใส แต่ไม่โง่ คนอ่านชอบมาก เธอดีใจทีีมีเพื่อน แต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะมาจีบนี่นา
พี่ทองไว้ใจเถอะ น้องไม่ไปไหนหรอก แต่มีแฟนน่ารักพี่แกก็ทั้งหวงทั้งเครียดน่ะเนอะ สงสารแกนะ
นี่ถ้ารู้ว่าไปดูหนังกันนี่มีทะเลาะกันแน่ๆ เวลาหึงก็น่ากลัวอยู่นะ แต่ชงโคก็ขยันอ้อน หวังว่าหนูจะรอดนะลูกนะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 01-06-2014 23:53:41
พี่ทองน่ารักมากๆค่า...เป็นผู้ชายที่ติ๊งต๊องแต่ก็อบอุ่น
บางครั้งสงสารพี่ทองนะที่เหมือนพยายามอยู่ฝ่ายเดียวในขณะที่ชงโคไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้อ่า แถมยังเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ตลอดเวลาเลย
อยากบอกว่าชงโคค่อนข้างใจร้ายนะถึงจะทำโน่นทำนี่ให้แต่ก็ยังดูใจร้ายอยู่ดี ><(แฟนคลับพี่ทองเต็มตัว555+)
อยากให้ชงโคง้อพี่ทองหนักๆบ้างจัง(เข้าข้างพี่ทองสุดๆ^^)
ส่วนน้องแมวกับโบไม่คิดว่าสองคนนี้จะมีฉากมาม่าซะได้ (อันนี้ขอเข้าข้างน้องแมวนะ เพราะโบนี่เฉื่อยเกินไปจริงๆเหมือนไม่ใส่ใจน้องแมวเลย) แต่ยังไงก็สองคนนี้ก็เหมาะกับฉากกุ๊กกิ๊กๆน่ารักๆมากกว่า><
และนายหลิน(ใส่อคติสุดๆเพราะกล้ามาทำร้ายจิตใจพี่ทอง)ควรหยุด และเลิกได้แล้วนะ
เพราะนายกำลังจะทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก ชิๆ  :angry2:
ปล.เพิ่งจะตามอ่านจนทันค่ะ ขอติดตามเป็นแฟนคลับพี่ทองนะคะ อาจจะอินและใส่อารมณ์เกินไปหน่อยต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ทั้งหมดนี่เพราะรักพี่ทองเท่านั้นเอง อร๊ายยยย :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 01-06-2014 23:54:51
นี่ก็อยากให้หลินมีคู่นะ จะได้ไม่ต้องแย่งชงโคจากพี่ทอง 555555

แต่เดี๋ยวค่อยมี เพราะเราอยากเห็นพี่ทองหึงชงโคเยอะๆ   :m26:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 02-06-2014 00:12:49
ชงโคนะชงโค

ไปๆมาๆก็คงจะคุ้นเคยกับหลินละ
ดูๆเรื่องนี้ก็ไม่มีใครผิดนะ

พี่ทอง......ไม่ค่อยมีเวลาว่าง เเต่ก็เติมความหวานตลอด เเม้จะถูกขัดใจจากชงโคนิดหน่อย
หลิน......... เป็นคนที่คอยหาโอกาสให้ตัวเอง มีโอกาสนางก็คว้าไว้ เพราะโอกาสที่ว่านั้นมันก็ลุ่มๆดอนๆ ไม่เเน่นอน
ชงโค......... ก็เเค่มึนไปหน่อย น้องยังอ่อนต่อโลก เเต่ยังชอบพี่ทอง เเต่ต่อจากนี้หลินที่เริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิตเรื่อยๆก็เริ่มจะมีอิทธิพลล่ะ เห็นว่าคล้ายๆกันด้วยนิกะพี่ทองนะ
             
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 02-06-2014 00:25:40
หนูชงงงงงง หนูโดนจีบอยู่นะลู๊กกกกกกกกกก รีบตาสว่างเร๊วววววววววววววว

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 02-06-2014 00:42:31
โอ้ยยยยยยยยย อิบ้าเขินว่ะ
พี่ทองแม่งน่ารัก ชงโคก็น่ารัก
ดาเมจป้ามากกกกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วโลกสดใส   :impress2:  :-[  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-06-2014 01:22:08
ชงโคนะปกติก็ฉลาดรู้ทันคนน่ะ แต่ทำไมมองหลินไม่ออกอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-06-2014 01:54:01
มันอบอุ่นนะว่ามั้ย?

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ทองงง กอดเค้าบ้างง :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 02-06-2014 06:10:42
ชงโค  ใสใส มากกกกกกกกกกก   แต่ปูเรื่องมาชงโคก็ใสใสจริงแหล่ะ

ไม่ค่อยมีเพื่อนเลยไม่แปลก  แต่ทำแบบนี้ชงโคทำร้ายหลินทางอ้อมนะ ทำร้ายพี่ทองด้วย

พี่ทองก็ไม่ค่อยมีเวลาให้อีก  :mew2:

โบจังก็เป็นแฟนที่ค่อนข้างแย่นะเอาจริงๆ  สงสารแมวน้อย แมวน้อยคงรักมากถึงทนมานาน :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 02-06-2014 06:51:47
รู้สึกเหมือนกันว่าแมวเป็นผู้หญิง 55555   
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-06-2014 08:10:32
พี่ทองจะสรุปเคสไม่เสร็จเพราะชงโคนี่ล่ะ 555
อยากจับชงโคตีก้น
หนูโดนจีบอยู่
รู้ตัวซะบ้างว่าคนข้างๆ จะบ้าอยู่แล้ว
บวกและเป็ดขอบคุณ
ปล. ฝากคิดถึงเดซี่ด้วย
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-06-2014 09:42:49
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 02-06-2014 09:44:56
แอบสงสารพี่ทอง 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 02-06-2014 10:12:24
โถหมอทอง น่าสงสารอะ น้องดอกเกิดจะมาซื่อเอาตอนนี้ ใจร้อนลุ่มเลยดิพี่ทอง 

แล้วแมว...ผู้ชายจริงเอ๋อออ  555  แต่เวลาแมวกับชงโคอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักนะ ดูเบี้ยนๆดี  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 02-06-2014 10:26:15
พี่ทองกลัวล่ะสิ  :hao7:

แอบสงสารพี่ทองเหมือนกัน..งานเยอะเรียนหนัก ห่วงและหวงชงโคก็ห่วง  :laugh:

เชื่อใจน้องนะ..น้องออกจะมั่นคง หนักแน่น  :impress2:

สู้ๆ ครับคนเขียน .. ห่วงความรู้สึกคนอ่านด้วย น่ารักจริง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 02-06-2014 10:51:45
กลับไปอ่านช่วงต้นเรื่องอีกรอบ ไปเจอคำผิดในบทที่ 6 ค่ะ

....เกวียนเขาเรียกเป็นลำ ลักษณนามของเกวียนที่ถูกคือ เล่ม ค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 02-06-2014 11:09:35
น้องชงโคจะซึนอีกนานไหมลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 02-06-2014 11:10:25
กลับไปอ่านช่วงต้นเรื่องอีกรอบ ไปเจอคำผิดในบทที่ 6 ค่ะ

....เกวียนเขาเรียกเป็นลำ ลักษณนามของเกวียนที่ถูกคือ เล่ม ค่ะ ^^

ขอบคุณมากค่ะ แก้ไขเรียบร้อยแล้วนะคะ

 :กอด1: :กอด1: มีคำไหนอีกช่วยบอกด้วยนะคะ ภาษาไทยถ้าลึกลงไปแล้วไม่แตกฉ่านเลยค่ะ แหะๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 02-06-2014 12:02:19
วันนี้ พี่ทองกับชงโค จะมาไหมนร้าาาาาาาาาาา  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-06-2014 12:12:24
เป็นพี่ทองนี่มันเหนื่อยเนาะ ไหนจะเรื่องฝึกงาน ไหนจะเรื่องชงโค

หนูชง หนูเองก็ควรหัดสังเกตุอาการของไอ้หลินให้มากๆนะ

ถ้ารู้ตัวแล้วจะได้ทิ้งระยะไม่ให้ความหวัง แค่นังนิลคนเดียวเราก็เพลียละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 02-06-2014 12:21:04
ชงโค...อยู่กะเฮียทองนู๋ก้อฉลาดอ่ะนะ แต่ทำไมอยู่กะคนอื่นความฉลาดนู๋ลดลง กรีสสส_!!
หลินนี่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวนะยะ เดี๋ยวเฮียมันแพ้ทำงายยย   :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 19 : 01/6/2014 (Page. 26)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 02-06-2014 12:49:19
อ่อยกันทั้งสองคน คิคิ น้องชงโคทำไมเป็นเด็กที่น่ารักน่าชังอะไรขนาดนี้ (มาให้กอดที จับฟัดเเก้ม)
พี่ทองค่ะมาห้ามกันไม่ให้ฝันดีคงยาก เพราะยังไงน้องชงโคก็ฝันดีถึงพี่ทองอยู่แล้ว อ๊ายยย เขินแทา
อยากให้เรื่องนิลจบเร็วๆ เจ้แกน่าจะทำใจปลงกะชีวิตบ้าง สงสารเจ้แกนะ แต่ก็ทำตัวเองแท้ ไม่มีใครช่วยเจ้แกได้นอกจากตัวเอง
อยากจะประนามความโง่ของดีน เหอๆ ไร้สติสิ้นดีผช.คนนี้ ขอให้พบทางสว่างโดยไวนะคะ สาธุ
ส่วนโน เราว่าโนคงมีบทบาทรับผิดชอบการกระทำตัวเองมากกว่านี้ เป็นเเค่เพื่อนพระเอกก็จริงแค่บทน้อยไปนะ อิอิรับผิดชอบกันหน่อยนะเรื่องนิล
ส่วนพี่โปรดที่รัก มาโปรดน้องในเรื่องนี้บ่อยๆนะคะ คิดถึง คิคิ
ป.ล.เพิ่งมาอ่านครั้งแรก ตามทันล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 02-06-2014 18:07:50
ตอนที่ 20

เช้าวันเสาร์อย่างนี้อากาศดี แถมยังรู้สึกว่าจะเป็นวันดีๆ อีกวันเพราะผมตื่นมาในอ้อมกอดของผู้ชายที่เวลานอนแล้วน่าหลงมากคนหนึ่ง แต่ก็แอบแปลกใจว่าทำไมยังอยู่ในอ้อมกอดเขาได้ ปกติตื่นมานี่นอนคนละฝั่งกันเลย

ผมค่อยๆ ขยับตัวออกจากอ้อมกอดของพี่ทองให้เบาที่สุดเพราะกลัวจะทำให้เขาตื่น ตอนนี้เพิ่งหกโมง พี่ทองบอกว่าเขาต้องไปที่โรงพยาบาลตอนแปดโมง ไว้เจ็ดโมงค่อยปลุกเขาก็ได้ โรงพยาบาลน่ะเดินแค่ไม่กี่นาทีก็ถึง - - ผมเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ ดีที่เตรียมมาด้วย ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ออกมาก็พอดีกับที่พี่โนเปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าง่วงๆ ในมือถือถุงใส่น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ แล้วก็นมสดมาด้วย

“ไม่ได้เจอกันนานเลย น่ารักขึ้นป่ะเนี่ยหืม” พี่โนยังคงเป็นผู้ชายที่อัธยาศัยดีไม่เปลี่ยน “ไอ้ทองยังไม่ตื่นเหรอ อ่ะนี่ พี่ซื้อมาให้”
ผมยกมือไหว้ขอบคุณ ในขณะที่พี่โนเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า “ถ้ามันตื่นบอกด้วยนะว่าพี่ไปรอที่โรงบาล เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำที่หอยิมแล้วก็จะไปเลย”

ผมมารบกวนพี่เขารึเปล่านะ ไม่ค่อยสบายใจเลย

“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกน่า ชงโคมาก็ดีแล้ว ไอ้ทองมันจะได้ไม่คลั่ง มันบ่นถึงเราทุกๆ วันเลยรู้ไหม”

จริงเหรอ...พี่ทองน่ะนะ ไม่น่าเชื่อ

“นี่...รู้เรื่องนิลแล้วใช่รึเปล่า” พี่โนหันมาถาม เขาเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าพร้อมกับสมุดและหนังสือเป็นที่เรียบร้อย ผมพยักหน้าตอบกลับไป “อยู่ข้างๆ มันไว้นะ พี่อยากเห็นมันมีความสุขบ้าง พี่ก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ ทำผิดไว้เยอะ แต่ยังไงพี่ก็อยากให้มันมีความสุข”

ผมอยากจะบอกกับพี่โนว่าไม่ต้องห่วง ผมไม่ไปไหนอยู่แล้ว แต่ก็คงเสียเวลาหากจะเดินไปหยิบมือถือมาพิมพ์ให้เขาอ่าน ผมเลยทำเพียงแค่พยักหน้า

พี่โนยิ้มแล้วก็ชวนผมออกไปคุยที่ระเบียงเพราะกลัวพี่ทองจะตื่น เขาเล่าในเรื่องที่พี่ทองไม่เคยเล่าให้ผมฟัง พี่โนบอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก พี่ทอง พี่โน พี่ดีน และพี่นิล แต่มันเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อพี่นิลสารภาพรักกับพี่ทองซึ่งพี่ทองเขาตอบปฏิเสธ ในขณะที่พี่ดีนก็รักพี่นิล มันเป็นรักที่จะเรียกว่าสามเศร้าก็ไม่ได้เต็มปาก พี่นิลเคยเป็นคนที่สดใสน่ารัก เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่พี่ๆ พร้อมจะดูแล ซึ่งพี่นิลที่ผมเคยเจอ...มันห่างไกลจากคำว่าน่ารักสดใสมาก คงเปลี่ยนไปเพราะความผิดหวัง พี่นิลไม่ได้มีชีวิตที่ดีนัก หลังจากคนที่เลี้ยงพี่นิลมาเสียไป พี่นิลก็ต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองมาตลอด พี่โนบอกว่าพี่ทองคอยดูแลให้ความช่วยเหลือเพราะเป็นเพื่อนกัน แต่พี่นิลเข้าใจไปเองว่าพี่ทองรัก ผมก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องที่ได้ฟังจากพี่โนมานี้ทำให้รู้สึกยังไง เพราะทั้งๆ ที่พี่ดีนก็ดูแลไม่น้อยไปกว่าพี่ทองเลย แล้วทำไมพี่นิลถึงมองไม่เห็นความรักของพี่ดีนบ้าง... มันแปลกนะสำหรับผม

แต่เรื่องที่ทำให้ผมตกใจมากก็คือพี่โนบอกกับผมว่าลูกที่พี่ทองทำให้แท้งไปคือลูกของเขากับพี่นิล เขากับพี่นิลมีอะไรกันเพราะความเมา พี่นิลมักจะมาปรับทุกข์ เล่าเรื่องต่างๆ ให้พี่โนฟังตลอด ตอนนั้นพี่ดีนออกจากกลุ่มไปแล้วจึงเหลือแต่พี่โนที่คอยอยู่ปลอบใจ พี่โนบอกว่าพี่ดีนน่ะโง่ คิดอยู่ตลอดว่าถ้าไม่มีตัวเองแล้วพี่ทองกับพี่นิลจะคบกันได้ แต่มันก็เป็นความคิดที่ผิด จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น เรื่องราวมันเละเทะเกินไปจนผมก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงเหมือนกัน

“ที่เล่าให้ฟัง...พี่แค่อยากจะบอกให้ชงโครู้ว่าไอ้ทองมันเป็นแค่แพะโง่ๆ เท่านั้น ถึงดีนกับนิลจะทำไม่ดีกับมัน แต่ยังไงมันก็ยังเห็นสองคนนั้นเป็นเพื่อน ถึงมันจะพูดเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจ แต่ยังไงมันก็ยังห่วงสองคนนั้นอยู่ มันก็โง่อย่างนี้แหละ พี่ถึงอยากให้ชงโครอมันหน่อย ความจริงแล้วพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าไอ้ดีนมันคิดยังไง เพราะพี่เคยบอกมันแล้วว่านิลท้องกับพี่ แล้วนิลก็ไม่เคยเป็นแฟนกับไอ้ทอง แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงยังทำอย่างนี้”

พี่ดีนเหรอ...อืม...ทำไมกันนะ ผมถึงไม่คิดว่าพี่ดีนรักพี่นิลอย่างที่พี่โนบอกเลย ความรักของพี่ดีนมันให้รู้สึกว่าไม่มีอยู่จริง และสัมผัสไม่ได้ มันเป็นยังไงกันแน่เรื่องระหว่างสองคนนั้น พี่ดีนทำไปเพราะอะไร...มีแต่คนๆ นี้เท่านั้นที่ผมคิดว่าความรู้สึกของเขาไม่ชัดเจน แต่ยังไงซะผมก็ทำได้แค่มองดูอยู่ห่างๆ

“หกโมงครึ่งแล้วล่ะ พี่ไปก่อนนะ อย่าลืมกินนมที่ซื้อมาให้ด้วย เจ้านี้อร่อย”

ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินตามพี่โนเข้าไปในห้อง

พูดกันตามจริงแล้ว ถึงจะรับรู้เรื่องพวกนี้ ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าพี่ทองน่าสงสารเลย มันบอกไม่ถูกนะ เพราะผมไม่รู้รายละเอียดในเรื่องที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าระหว่างพี่ทองกับพี่นิลเป็นยังไง พี่ทองบอกว่าไม่รักแต่เขาก็ไม่ได้พูดเลยว่าเกลียด พี่นิลเป็นเพื่อนของเขา ที่ผ่านมาผมก็ไม่รู้ว่าพี่ทองปฏิบัติตัวกับพี่นิลยังไง เขาคงใจดีด้วยไม่น้อยเลย พี่นิลถึงได้รักเขามากขนาดนี้ ก็พี่ทองน่ะ...เป็นผู้ชายที่ได้อยู่ใกล้ๆ แล้วใครๆ ก็ต้องหลงรักเขาทั้งนั้น เขาเป็นคนมีเสน่ห์แปลกๆ นะ แล้วก็เก่งมากด้วยที่ทำให้คนมองข้ามข้อเสียหลายๆ ข้อของเขาไปได้

พี่ทองตื่นขึ้นมาตอนหกโมงครึ่ง เขาเดินมึนๆ ไปล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะออกมานั่งกินน้ำเต้าหู้อยู่ข้างๆ ผมที่โซฟา ตอนนี้ผมกำลังกินปาท่องโก๋กับนมแล้วดูข่าวรอบเช้าอยู่

“ไอ้โนมาเมื่อไหร่”

‘ก่อนพี่ตื่นสักพัก’

“อือ”

‘ผมถามได้ไหม’

“ถามอะไร”

‘ทำไมพี่ถึงแต่งงานกับพี่นิลล่ะ’

“คำถามนี้เคยตอบไปแล้วนี่” พี่ทองมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ “ไอ้โนมาพูดอะไรรึเปล่า”

‘พี่โนแค่เล่าอะไรให้ฟัง’

“อะไรน่ะคืออะไร”

‘บอกว่าพวกพี่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วอีกเรื่อง...ทำไมถึงไม่บอกเตี่ยกับม๊าเรื่องแต่งงานล่ะ เตี่ยกับม๊าก็น่าจะรู้จักพี่นิลไม่ใช่เหรอ เป็นเพื่อนกันมานี่’

“รู้จัก แล้วก็รู้ด้วยว่ากูขับรถชนเขาจนพิการ แต่เรื่องแต่งงานที่ไม่บอก เพราะไม่ใช่เรื่องสำคัญ กูแต่งงานกับคนที่ไม่รัก ทำไมต้องให้เตี่ยกับม๊ามาเป็นสักขีพยานด้วย”

‘แต่พี่ก็จดทะเบียนกับเขาไปแล้วนะ อย่างน้อยก็น่าจะบอก’

พี่ทองชักสีหน้าขึ้นมาทันที เขามองผมด้วยสายตาที่ราวกับจะถามว่าทำไมถึงไม่เข้าใจเขาเลย

“แล้วยังไง กูไม่ได้คิดจะให้เป็นอย่างนี้ไปตลอดสักหน่อย ยังไงก็ต้องหย่า จะช้าหรือเร็วก็ต้องจบ มันก็แค่เล่นแต่งงาน กูไม่มีอะไรเสีย อีกอย่างมีปัญหาก็จัดการกันเอง กูไม่ชอบเอาปัญหาให้คนอื่นช่วยแก้ แล้วเตี่ยกับม๊าก็ไม่ใช่คนใจดีอย่างที่มึงคิดหรอกนะ... ม๊าไม่ได้จะบอกหรอกว่ามึงต้องทำยังไงหากมีคนมาบังคับให้มึงแต่งงาน เขาจะบอกให้จัดการเอง ถ้าไม่ใช่คนที่เขายอมรับ เขาก็ไม่ยินดีด้วยก็แค่นั้น เคยมีคนโมเมว่าท้องกับกูแล้วบุกมาหาถึงบ้าน ม๊ายังแจ้งตำรวจมาจับเลย แต่กูก็โดนม๊าตีไปหลายทีเหมือนกัน ตอนนั้นยังวัยรุ่นอยู่ มองอย่างนั้นทำไม กูไม่ได้ทำเขาท้อง นอนด้วยกันคืนเดียว ถุงก็ใส่ จะท้องได้ไงวะ” พี่ทองเล่าพลางหัวเราะ “พวกเขาใจดีและรักเฉพาะกับคนที่กูรักเท่านั้นแหละ นิลน่ะเข้ากับคนที่บ้านกูไม่ได้สักคน เพราะฉะนั้นถึงไม่เคยบุกไปหากูถึงบ้านยังไงล่ะ อีกอย่างนะทูนหัว โลกสวยอยู่บ้านเฮียไม่ได้นะครับ”

พี่ทองเหมือนไม่แยแสอะไร เขายิ้มร้ายๆ แววตาเย็นชาอย่างที่ผมไม่เคยเห็น คงยังมีอีกมากที่ผมต้องทำความรู้จัก พี่ทองเป็นคนที่ยิ่งค้นยิ่งทำให้แปลกใจ แต่ถึงอย่างนั้น...ความชอบของผมก็ไม่ได้ลดลงเลย

‘พี่ใจร้ายมากเลย ผู้ชายเห็นแก่ตัว ผมว่าผมกำลังคิดผิด’

พี่ทองเหยียดยิ้มพลางมองหน้าผม

“ถ้ารับไม่ได้ กูว่ามึงก็ควรไป เสียเวลาอยู่ทำไมกับคนไม่ดีอย่างกู”

ผมล้อเล่นเองนะ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ

มันก็จริง...ที่เขาน่ะใจร้าย แต่ความใจร้ายของเขา...ไม่เคยมีให้กับผมเลย พี่โนบอกว่าเขาโง่ พี่ดีนบอกว่าเขาเลว แต่ทำไม...ผมกลับไม่คิดอย่างนั้น พี่ทองแค่ทำในสิ่งที่คิดว่าเขาทำดีที่สุด ทว่า...มันยังคงดีไม่พอ ผมไม่ใช่คนที่แก้ปัญหาชีวิตเก่ง ชีวิตผมก็ไม่ได้ราบรื่น มันก็เละเทะไม่ต่างกัน ถ้าจะบอกว่าเขาใจร้าย ผมก็คงจะใจร้ายกว่าเขาหลายเท่า...ในเมื่อผมไม่เคยลืมเลยว่าผมเกลียดพ่อแท้ๆ ของตัวเองมากแค่ไหน

ผิดถูกใครตัดสิน มุมเรามองเราว่าผิด มุมเขามองเขาว่าถูก เพราะฉะนั้น...มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะไปตัดสินว่าเขาทำผิดใช่ไหม ไม่มีใครชี้บอกตัวเองได้หรอกว่าปัญหาที่เกิดมันต้องแก้ยังไง ในเมื่อเรามองปัญหาอยู่ตรงหน้า ไม่ได้มองจากมุมอื่น

‘ผมไม่ไปไหนหรอก...อย่าไล่กันได้ไหมล่ะ’

“ไม่ได้ไล่ ก็มึงบอกเองว่าคิดผิด คิดว่ากูไม่น้อยใจบ้างเหรอ”

‘ผมขอโทษนะ’

“อือ เรื่องนิลเราไม่พูดกันอีกได้ไหม พูดทีไรก็ทะเลาะทุกที กูให้ทนายของอาม่าจัดการทำเอกสารฟ้องหย่าไปแล้ว เดี๋ยวเรื่องก็คงจบ เพราะนิลคงไม่กล้าไปสู้คดีในศาลกับกูหรอก”

ที่บอกว่าพี่นิลไม่กล้าไปสู้คดี ผมว่าพี่ทองก็ไม่ต่างกันนัก ผมว่าเขาก็คงไม่อยากให้เรื่องมันแย่ถึงขั้นนั้น เพราะถ้าทำขึ้นมาจริงๆ คงเหมือนสาวไส้ให้กากิน ชาตินี้ก็คงไม่มีวันมองหน้ากันได้อีก

‘พี่ไม่คิดบ้างเหรอว่าเตี่ยกับม๊าเขาอาจจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วก็ได้’

มันไม่ใช่เรื่องที่ปิดกันได้สักหน่อย เรื่องมันไม่ใช่เล็กๆ อย่างน้อยผมว่าคนอย่างพี่ดีนหรือไม่พี่นิลก็น่าจะบอกเรื่องนี้กับพวกท่านแล้วก็ได้

“อาจจะรู้หรืออาจจะไม่ ม๊าเป็นคนเดาใจยาก แล้วเตี่ยก็ไม่ค่อยสนใจชีวิตกูด้วย ส่วนอาม่า ท่านไม่เชื่อใครนอกจากกู แล้วอากงก็ไม่เชื่อใครนอกจากอาม่า ครอบครัวกูเป็นแบบนี้แหละ ยังอยากจะมาเป็นสมาชิกอยู่ไหมล่ะ”

เล่นถามมาอย่างนี้จะให้ตอบยังไง ถ้าบอกว่าอยากจะไม่เป็นการเปิดทางมากไปหน่อยเหรอ เพราะฉะนั้นผมไม่ตอบดีกว่า

“เรื่องนี้พอแล้วนะ ไม่มีอะไรที่มึงต้องกังวล ต่อให้ม๊ารู้ขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนเท่าไหร่หรอก...ม๊าอาจจะไล่กูออกจากตระกูลแล้วรับมึงเป็นลูกบุญธรรมก็ได้ เขารักมึงมากนะ บอกกูว่าอยากได้มึงมาเป็นลูกบุญธรรม ดีที่อาม่ากับหมวยเล็กหมวยใหญ่ช่วยกันเบรกไว้ได้ ไม่งั้นล่ะแย่”

ผมดีใจที่ม๊ารักผมมากขนาดนี้ ถึงอย่างนั้นท่านก็รักพี่ทองมากด้วย แต่การแสดงออกอาจจะตรงกันข้าม พี่ทองโตมาจนเหมือนเด็กสปอยอย่างนี้เพราะอาม่าคนที่มีอำนาจมากที่สุดในบ้านตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เขาเป็นหลานชายคนโต แถมยังรู้จักออดอ้อน อาม่าเลยทั้งรักทั้งหลง ท่านเคยบอกผมว่า พี่ทองไม่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงก็ได้ ทายาทบ้านนี้มีเยอะแล้ว ถึงอาม่าจะอยากเห็นหน้าหลานที่เป็นลูกของพี่ทอง แต่ถ้าพี่ทองรักใครอาม่าก็จะรักด้วย คงต้องไปเคี่ยวเข็ญให้หมวยเล็กหมวยใหญ่มีลูกเป็นผู้ชายสักคน ท่านคิดไปถึงขนาดให้ผมกับพี่ทองขอลูกจากหมวยทั้งสองคนมาเลี้ยง ทั้งๆ ที่ผมกับพี่ทองยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แถมน้องเพชรก็ยังไม่เข้ามอต้นและน้องพลอยก็ยังอยู่แค่อนุบาลสอง อืม...เห็นทีอาม่าคงต้องรอไปอีกหลายปี

“อยากถามอะไรอีกไหม”

ผมส่ายหน้า ก่อนจะล้มตัวลงนอนหนุนตักของพี่ทอง

‘ถามอีกเรื่อง’

“เมื่อกี้ส่ายหน้า”

‘ก็ตอนนี้มีคำถามแล้ว พี่ดีนเรียนที่ไหน ผมไม่เคยเจอเขาที่มหาลัย แล้วพี่นิลล่ะเรียนหรือเปล่า’

“ไอ้ดีนอยู่อีกมอ ส่วนนิลก็เรียนเหมือนกัน แต่เรียนภาคพิเศษมอเดียวกับไอ้ดีน เรียนอยู่กับบ้านน่ะ ถึงเวลาก็ไปสอบ ทำไมถึงถามล่ะ”

‘อยากรู้เรื่องคนรอบๆ ตัวพี่ ผมไม่ค่อยรู้เลยว่าพี่ใช้ชีวิตยังไง อยู่ด้วยกันอย่างนี้ผมก็รู้จักพี่แค่ตอนที่อยู่กับผม แต่ นอกเหนือจากนั้น เรื่องเพื่อน เรื่องเรียน หรือเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวกับพี่ ผมไม่รู้เลย’

“ไม่เป็นไรนี่ อยู่ด้วยกันไปนานๆ เดี๋ยวก็รู้ทุกอย่างเอง แล้วไม่ใช่แค่มึงหรอกที่ไม่รู้ กูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงเหมือนกัน ครอบครัวเป็นยังไง ใช้ชีวิตมาแบบไหน แฟนเก่ามีใครบ้าง แล้วตอนนี้มีใครมาจีบบ้าง ไม่รู้เลย -*-"

ทำหน้าบึ้งขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆ น่ะเหรอ ฮ่าๆๆ

ผมยื่นมือไปดึงแก้มของพี่ทอง ในขณะที่เขาแยกเขี้ยวมาให้

‘แฟนเก่าของพี่ล่ะมีใครบ้าง แล้วพี่เสียตัวให้คนอื่นมาแล้วกี่ครั้ง’

“เสียตัวอะไรเล่า น่าเกลียด”

‘ไม่ต้องมาเฉไฉ คนที่บอกว่าบุกไปถึงบ้านเรื่องท้องกับพี่น่ะใคร แล้วแฟนเก่าด้วยมีมาแล้วกี่คน’

“จำไม่ได้ ไม่เคยจำด้วย รู้แค่ว่าตอนนี้มีมึงก็พอแล้ว ไม่ได้หรือไง”

‘ไม่ได้สิ เกิดวันดีคืนดีมีคนมาทวงคืนขึ้นมา ผมจะได้เตรียมใจไว้ก่อน’

“ไม่มีหรอกน่าคนมาทวงน่ะ มีแต่จะมาบอกว่าอิจฉาจังเลย ได้แฟนทั้งหล่อทั้งดี”

ดู๊ดู คนหลงตัวเองขนาดนี้ก็มีด้วย

‘ยังไม่ใช่แฟนเหอะ’

“ขนาดนี้แล้ว ยังไม่ได้เป็นอีกเรอะ! กั๊กไว้เพื่อใคร”

ผมไม่ตอบ เลยโดนพี่ทองเอาปาท่องโก๋ยัดปาก คนบ้านี่รุนแรงกับผมแบบนี้ได้ยังไงกัน!

“ไม่เล่นด้วยละ ไปอาบน้ำดีกว่า”

แล้วผมไปเล่นกับพี่ตั้งแต่ตอนไหน แย่จริงๆ เลย -*-

ในระหว่างที่พี่ทองเข้าไปอาบน้ำ ผมก็เดินไปหยิบมือถือมาเปิดเครื่อง เปิดได้แค่ไม่กี่นาที ไลน์ก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ ข้อความมาจากหลินที่ส่งมาสวัสดีตอนเช้า แต่ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“ชงโค มึงยังไม่ตอบคำถามกูนะ” พี่ทองนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนตัวเขาทำให้ผมรีบหันหน้าไปมองทางอื่น ไม่ใช่อายหรอก ผมกลัวตัวเองจะห้ามใจไม่อยู่ -*-

“กูพูดด้วยแล้วหันหน้าหนี เดี๋ยวมึงจะโดน”

ไม่ให้หันหนีก็รีบๆ ไปแต่งตัวสักทีสิ โชว์อยู่ได้หุ่นนี่ ลงพุงบ้างสิ ลดความดูดีลงหน่อย ผมจะได้มองแล้วไม่รู้สึกอะไร

“ที่กูถามว่าหลังจากกินข้าวเสร็จจะไปไหน มึงยังไม่ตอบกู”

อืม...คนเรียนหมอนี่ความจำดีกันทุกคนสินะ

“ว่าไง จะไปไหน”

‘ดูหนัง’

พี่ทองเลิกคิ้วมองมา สายตาบอกว่าให้อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม

‘กับเพื่อน’

“อาทิตย์ที่แล้วก็ดู อาทิตย์นี้ยังจะไปอีกรึไง ตั๋วหนังแจกฟรีหรือมีคนเลี้ยง?”

‘ไม่มีคนเลี้ยง ซื้อเอง พี่รีบๆ แต่งตัว สายแล้วนะ’

“รู้ว่าสาย ตากูมี ดูนาฬิกาเป็น”

‘อย่าพาลได้ไหมเล่า’

“ไม่ให้พาลก็บอกมาให้หมด มึงจะไปกับใคร”

ผมก็ไม่ได้อยากปิด แต่ถ้าบอกไปพี่ทองจะโวยวายทันที ผมไม่อยากทะเลาะกับเขาเลย

“บอกมาชงโค”

‘กับหลิน’

นั่นไง...ทันทีที่ผมบอก พี่ทองก็แผ่ออร่าอึมครึมออกมาทันที

“กูห้ามไม่ให้ไปไม่ได้ใช่ไหม”

‘รับปากไปแล้ว แต่ผมจะรีบกลับนะ พี่อย่าโกรธได้ไหม’

“ถ้ารู้ว่ากูจะโกรธแล้วทำไมถึงรับปากมัน”

‘หลินเขาเป็นเพื่อนผม...ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนนะพี่ คนใบ้อย่างผมไม่ค่อยมีใครอยากคบด้วย แต่ทั้งหลิน ทั้งแมว ทั้งโบ เขาไม่รังเกียจผมเลย เขาไม่รำคาญที่จะทนรอคำตอบของผมระหว่างที่ผมพิมพ์ใส่มือถือหรือเขียนใส่กระดาษ ผมเพิ่งจะเคยมีเพื่อน...พี่เข้าใจผมได้รึเปล่า’

พี่ทองเดินเข้ามาใกล้ เขาวางมือลงบนหัวผม ก่อนจะก้มหน้าลงมาให้หน้าผากของเราแตะกันเบาๆ

“ถ้ายืนยันว่ามันเป็นเพื่อน กูก็จะเข้าใจ ไม่ต้องทำหน้ากังวลแบบนี้ มึงไม่ได้ทำอะไรผิด กูต่างหากที่คิดมากเกินไป ไปเที่ยวกับเพื่อนให้สนุกเถอะ แต่ระหว่างนั้นก็อย่าลืมว่า...กูจะเสียใจมากถ้ามึงให้โอกาสไอ้หลินมากกว่าเพื่อน เข้าใจไหมชงโค”

ผมพยักหน้ารับ พี่ทองจูบหน้าผากผมก่อนจะเดินไปแต่งตัว

พี่ไม่ต้องกังวล สำหรับผม หลินเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆ

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 02-06-2014 18:08:18
“ชงโครออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวผมไปซื้อป๊อบคอร์นให้” หลินยังเป็นผู้ชายที่ยิ้มเก่งเหมือนเดิม ตอนนี้ผมกับหลินอยู่ที่หน้าโรงหนัง หลังจากซื้อตั๋วจากตู้ขายตั๋วอัตโนมัติแล้ว ก็ถึงเวลาสำหรับเลือกซื้อเสบียงเข้าไปนั่งกินระหว่างดู แต่เพราะคนเยอะมาก คิวยาวเหยียด หลินเลยให้ผมนั่งรอในขณะที่เขาไปยืนต่อแถว เขาปฏิบัติราวกับผมเป็นสาวน้อยที่ต้องได้รับการดูแล และการเทคแคร์แบบนี้...ผมก็รู้สึกได้ว่า หลินคงไม่ได้คิดเหมือนกับผม

นั่งรออยู่เกือบสิบนาที หลินก็เดินมาพร้อมป๊อบคอร์นกล่องใหญ่และเป๊บซี่สองแก้ว ผมรีบช่วยถือ ในขณะที่หลินก็เอาแต่ส่งยิ้มมาให้

“ดีใจนะที่มาตามนัด” หลินบอก “ผมนึกว่าชงโคจะมาไม่ได้”

‘นัดไว้แล้ว ยังไงก็ต้องมา’ ผมพิมพ์ใส่มือถือแล้วชูให้หลินอ่าน

“อืม...แล้วได้บอกพี่คนนั้นรึเปล่าว่ามาดูหนังกับผม” หลินถาม พอผมพยักหน้าเขาก็ถามต่อว่า “เขาไม่ว่าอะไรเหรอ”

‘ว่าทำไม...ก็ผมมาดูหนังกับเพื่อน หรือหลินคิดว่าเขาจะต้องว่าอะไร’

“เปล่า ไปกันเถอะ ใกล้ได้เวลาแล้วล่ะ”

ก่อนจะเข้าไปในโรง ผมก็ส่งไลน์ไปบอกพี่ทอง ‘ผมอยู่ที่โรงหนังแล้วนะ ไว้ดูเสร็จแล้วผมจะคอลไปหา’ มีแค่สถานะข้อความที่ขึ้นว่าอ่านแล้วเท่านั้น แต่ไม่มีการตอบกลับ ผมรออยู่เกือบห้านาที จนหลินเร่งให้เข้าไปข้างในอีกครั้ง ผมถึงได้ตัดใจเก็บมือถือลงในกระเป๋าเสื้อ

พี่ทองคงกำลังยุ่ง...ถึงไม่ว่างตอบกลับ

หนังที่เลือกดูวันนี้ก็คุ้มกับเงินที่จ่ายไปจริงๆ มันส์มาก ฉากที่ระทึกก็ทำเอาหัวใจแทบหยุดเต้น แต่พอฉากซึ้งก็ทำเอาน้ำตาคลอเบ้า ในระหว่างนั้นหลินก็จับมือผมไว้ แต่ผมก็ค่อยๆ ดึงออกมาอย่างรักษามารยาท เห็นรอยยิ้มเศร้าๆ ของเขาแค่ชั่วไม่กี่นาทีที่มีแสงสว่างมาจากหน้าจอ

หลังจากหนังจบ ผมก็รีบเดินออกมา หลินเดินตามมาอย่างเงียบๆ เขาเหมือนจะไม่สนุกเลย ทั้งๆ ที่หนังก็ออกจะมันส์ขนาดนี้ ตอนที่คนทั้งโรงหัวเราะ ผมก็ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของเขาเลย เพราะผม...ไม่ยอมให้เขาจับมือรึเปล่านะ...แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคิดได้รึเปล่าว่า...หลินชอบผม

“กินข้าวกันก่อนไหม หรือชงโครีบกลับ” หลินถาม

‘ขอโทษนะ ผมรีบกลับ’

“อืม ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่รถนะ”

เห็นหลินทำหน้าซึมๆ แล้วผมไม่สบายใจเลย ผมทำแบบนี้ดีแล้วใช่ไหม...ถ้าเขาชอบผมจริงๆ ผมก็ไม่ควรให้ความหวัง เพราะไม่ว่ายังไง...ผมก็คงไม่มีทางชอบเขาแน่นอน

‘หลิน วันนี้ขอบคุณนะ หนังสนุกมาก แต่ถ้าครั้งหน้าหลินชวนผมอีก เราชวนโบกับแมวมาด้วยนะ มาด้วยกันเยอะๆ คงสนุก’

หลินอ่านข้อความจากผม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มให้

“อืม แน่นอนอยู่แล้ว”

‘ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับคนอย่างผม ผมไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่มอ’

“ครับ แล้วเจอกัน ขับรถดีๆ นะชงโค”

ถ้าชอบผม...ก็อยากให้ตัดใจให้ได้ไวๆ เพราะผมไม่อยากให้เพื่อนต้องเสียใจ

ขับรถกลับบ้านมาก็เจอพี่กระแตกำลังทำความสะอาดบ้านให้ ผมเลยช่วยทำ เพราะบ้านนี้ถึงจะไม่ใหญ่โตนักแต่ก็มีพื้นที่ที่ทำคนเดียวทั้งวันคงไม่เรียบร้อยเท่าไหร่

“วันนี้สุดหล่อคนนั้นไม่มาเหรอคะ” พี่กระแตเคยเจอพี่ทองแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ก็เก็บเอาไปเพ้อมาจนถึงทุกวันนี้ ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะเดินเอาแจกันไปเปลี่ยนน้ำ

“คุณผู้ชายไปต่างประเทศกับเมียใหม่ตั้งสามเดือนแหน่ะค่ะ ตอนนี้ลูกเมียใหม่ก็เลยพาเพื่อนมาเที่ยวเล่นที่บ้านได้ ปาร์ตี้กันเกือบทุกคืน ทั้งๆ ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเองแท้ๆ พี่อยากให้คุณชงโคกลับไปอยู่ที่บ้านนะคะ ยังไงบ้านนั้นก็เป็นของคุณ ให้พวกกาฝากมาอยู่ จะทำให้บ้านของคุณผู้หญิงแปดเปื้อนเปล่าๆ”

ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อไปต่างประเทศ คงพาแม่ของบิ้วไปเที่ยวละลายทรัพย์อีกตามเคย จะว่าไปผมก็ไม่ได้รู้ความเคลื่อนไหวของคนบ้านนั้นมานานแล้ว ผมถือว่าไม่รับรู้ชีวิตคงมีความสุขมากกว่า การมามัวพะวงว่าคนพวกนั้นจะผลาญสมบัติของแม่ไปเท่าไหร่ก็รังแต่จะทำให้ชีวิตไม่มีความสุข ปล่อยให้พวกเขาทำไปเถอะ อย่างน้อยก็เป็นค่าจ้างที่ยังรักษาธุรกิจของแม่ไว้ได้ ลำพังตัวผมตอนนี้...คงไม่มีปัญญาทำได้หรอก

หลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จ พี่กระแตก็เข้าครัวทำอาหารง่ายๆ ไว้ให้สองสามอย่าง ก่อนจะขอตัวกลับไปบ้านใหญ่ ส่วนผมก็ลงมารดน้ำต้นไม้ดอกไม้เหมือนอย่างเคย ถึงช่วงนี้ตอนเย็นๆ จะไม่ได้ทำเพราะติดกิจกรรมของคณะ แต่วันหยุดแบบนี้ก็อยากจะดูแลพวกเขาหน่อยครับ แล้วที่พวกมันยังคงสุขภาพดีกันอย่างนี้ก็คงต้องยกความดีความชอบให้กับลุงมีคนสวนที่รดน้ำ พรวนดิน ให้ปุ๋ยไม่ได้ขาด

ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ได้ไม่นาน ก็เห็นบิ้วเดินผ่านประตูเล็กระหว่างบ้านผมกับบ้านใหญ่เข้ามา ในมือมีกล่องขนมร้านดังมาด้วย

“ชงโค กลับมาเมื่อไหร่เหรอ เมื่อเช้าบิ้วมาหาก็ไม่อยู่”

ผมเอาบัวรดน้ำไปเก็บ ในขณะที่บิ้วเดินตามมา

‘บ่ายสามน่ะ มีธุระอะไรรึเปล่า’

“เอาขนมมาให้ บิ้วรู้ว่าชงโคชอบกิน ร้านอยู่ใกล้ๆ มอที่บิ้วเรียนอยู่ เลยตั้งใจซื้อมา”

‘เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยชอบแล้ว มันหวานไป’

“อย่างงั้นเหรอ” เห็นหน้าบิ้วที่สลดลงไปแล้วผมก็อดใจอ่อนไม่ได้

‘ยังไงก็ขอบใจนะ มานั่งกินด้วยกันสิ’

“กินด้วยได้เหรอ!” บิ้วถามด้วยท่าทางดีใจสุดขีด ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าบิ้วนิสัยดีขึ้น การพูดจาก็เปลี่ยนไป อยู่ที่มหาลัยก็คงลำบากอยู่ไม่น้อยเลยล่ะมั้ง

“ชงโค เรียนที่นั่นสนุกไหม” บิ้วถามพลางยื่นชูครีมมาให้ผม ผมรับไว้แล้วกัดหนึ่งคำ

อืม...ยังอร่อยเหมือนเดิมเลย

ตอนนี้ผมกับบิ้วมานั่งเล่นที่ศาลากลางสวน บิ้วคอยเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง ในขณะที่มือก็เช็ดครีมออกจากปากให้ผม

“บิ้วขอโทษนะที่วันนั้นเมาแล้วทำอะไรขาดสติ” จะว่าไปเรื่องวันนั้นคนที่น่าสงสารมากที่สุดก็คือบิ้ว

‘ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษหรอก ผมต่างหากที่ต้องขอโทษแทนพี่เขา’

“บิ้วผิดเอง ไม่เกี่ยวกับพี่คนนั้นหรอก ว่าแต่ชงโคมีเพื่อนเยอะไหม ว่างๆ ก็แนะนำให้บิ้วรู้จักบ้างนะ”

‘อืม ก็มีอยู่สองสามคน แล้วบิ้วล่ะ เรียนเป็นไง’

“ก็แย่ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ที่ที่ไม่มีชงโคน่ะ...ไม่มีความสุขหรอก”

ผมเสมองไปทางอื่น เลี่ยงที่จะสบกับแววตาเศร้าๆ ของบิ้ว

“ชงโค...ขออะไรหน่อยได้ไหม” บิ้วยื่นมือมากุมมือผมไว้ ผมอยากจะดึงมือออกแต่พอหันไปสบกับดวงตากลมโตคู่นั้น...ก็ทำเอานิ่งงันไป ผมทำให้คนๆ หนึ่ง...เจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ

“อย่าเกลียดบิ้วเลยนะ บิ้วรู้ว่าแม่ของบิ้วทำเรื่องไม่ดี แล้วบิ้วก็เคยทำไม่ดีกับชงโคไว้มาก แต่ชงโคอย่าเกลียดบิ้วเลยนะ ขอร้องล่ะ”

บอกไม่ถูกหรอกว่าเกลียดรึเปล่า เพราะเห็นบิ้วเป็นอย่างนี้ผมก็สงสาร

‘บิ้วควรจะตัดใจจากผมนะ...จะได้ไม่ต้องเจ็บอย่างนี้อีก’

“บิ้วกำลังพยายาม...เพราะบิ้วไม่อยากให้ชงโคลำบากใจ”

‘ไม่ต้องทำเพื่อผมหรอก...ที่บอกให้ตัดใจ ผมแค่อยากให้บิ้วทำเพื่อตัวเอง’

บิ้วร้องไห้อีกแล้ว ครั้งนี้ก็เข้ามากอดผมไว้ แต่ผมไม่ได้ผลักออก ปล่อยให้บิ้วร้องไห้จนพอใจแล้วก็ผละออกไปเอง

“บิ้วต้องไปแล้วล่ะ นัดเพื่อนไว้”

ผมพยักหน้า ในขณะที่บิ้วลุกขึ้นแล้วพยายามส่งยิ้มมาให้

‘อย่ากินเหล้าบ่อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ’

“จ่ะ อะไรที่ชงโคว่าไม่ดี บิ้วก็จะไม่ทำ ว่าแต่บิ้วมาหาอีกได้ไหม”

‘ถ้าว่างก็มาได้ แต่อย่ามาบ่อย’

“อืม ขอบคุณนะ” บิ้วยิ้มอีกครั้ง ก้มลงมาหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว “บิ้วรักชงโคนะ อย่าลืมล่ะ”

‘ก็บอกอยู่ว่าให้ตัดใจ’

“กำลังพยายามอยู่ไง แต่ตอนนี้ก็ยังรัก เพราะฉะนั้น...ขอบอกก่อน อิอิ ไปจริงๆ ละ”

ก็ดีแล้วที่พูดง่ายกว่าครั้งก่อนๆ ผมมองบิ้ววิ่งกลับไปที่ประตูเล็ก ก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจไปมาสองสามที กำลังก้าวขาออกจากศาลา สายตาก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งยืนมองผมจากที่ประตูรั้ว คงยืนมองอยู่นานแล้วและเห็นว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น เพราะสีหน้าเขา...ดูไม่ดีเลย

ผมรีบเดินเข้าไปหา เดินเร็วจนเกือบเป็นวิ่ง แต่คนๆ นั้นก็เดินไปขึ้นรถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ผมยืนค้างอยู่อย่างนั้น ความคิดกำลังวิ่งวนว่าจะทำยังไงต่อ ผมควรตามไป...แล้วจะตามไปที่ไหน จะโทรถามใครในเมื่อผมมันเป็นไอ้ใบ้อย่างนี้

ผมกลับขึ้นบ้าน มานั่งกระวนกระวายอยู่ในห้องรับแขก ส่งไลน์ไปหาก็ไม่ได้รับคำตอบ โทรไปก็ไม่รับสาย โทรไปมากๆ ก็ปิดเครื่อง เขาคงโกรธผมมาก แต่ผม...โกรธตัวเองมากยิ่งกว่า โกรธที่ทำให้เขาต้องทำหน้าเจ็บปวดแบบนั้น...ผมไม่ได้ตั้งใจเลย

โอเค...ตอนนี้ผมควรไปหาเขาที่หอพัก ถึงไม่เจอพี่ทองแต่ถ้าพี่โนอยู่เขาคงจะช่วยอะไรผมได้บ้าง ตัดสินใจได้ก็รีบขับรถไปที่หอพักของพี่ทองทันที ใช้เวลานานกว่าจะมาถึงเพราะระยะทางมันไกลเกินไป แต่พอมาถึงหอพักก็ต้องคว้าน้ำเหลวเพราะไม่มีใครอยู่ ไม่มีแม้แต่เงาของพี่โน ผมจึงเดินคอตกมาขึ้นรถและรีบคิดหาวิธีต่อ ถ้าผมมีเบอร์ของพี่โปรดคงจะดี เพื่อนของเขาอีกคนที่น่าจะช่วยได้ผมก็นึกถึงแต่พี่คนนี้ แต่แล้วผมจะไปหาเบอร์เขามาได้จากที่ไหน ได้มาแล้วจะคุยยังไง เฮ้อ...ทำยังไงดีนะ

“อ้าว มาทำไรที่นี่ ไอ้ทองบอกจะไปหาชงโคไม่ใช่เหรอ คลาดกันรึไง” พี่โนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนเดินมาเคาะกระจกแล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ผมรีบพิมพ์ข้อความใส่มือถือแล้วยื่นให้พี่โนอ่าน

‘มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย พี่พอจะรู้ไหมว่าพี่ทองไปไหน เขาปิดเครื่อง ผมติดต่อไม่ได้เลย’

“เดี๋ยวนะ ให้พี่คิดก่อน” พี่โนบอก เขาทำหน้าครุ่นคิดอยู่นานทีเดียว “ลองไปดูที่บ้านมันก่อนไหม มันอาจจะไปหาเดซี่ก็ได้ แต่ปกติถ้ามันมีเรื่องกลุ้มใจ ไม่ค่อยแบกหน้าไปที่บ้านหรอก งั้นเอางี้ พี่จะช่วยหา ถ้าเจอแล้วจะส่งข้อความไปบอกนะ”

‘ขอบคุณมากครับ’

“ไม่เป็นไร คนคบกันก็อย่างงี้แหละ กระทบกระทั่งกันบ้างเรื่องธรรมดา”

พี่โนตบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดินไปขึ้นรถตัวเอง ส่วนผมก็ขับรถไปที่บ้านของพี่ทองตามที่พี่โนบอก ระยะทางจากหอพักของพี่ทองกับที่บ้านของเขาก็ไม่ใช่ใกล้ๆ เหมือนกัน กว่าผมจะมาถึงก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว บวกระยะทางและรถติดก็ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงพอดี แต่มาที่นี่ก็ไม่เจอพี่ทอง เจอแค่เตี่ยที่ร้องเพลงของลุงสุรพลกล่อมเดซี่อยู่ที่คอก ที่จริงก็อยากจะถามหรอกว่าประธานบริษัทนำเข้ารถอย่างเตี่ยนี่มีเวลาว่างมานอนเปลร้องเพลงกล่อมเดซี่ด้วยเหรอ แต่เอาเข้าจริงเห็นหน้าเดซี่แล้วก็จุกจนไม่กล้าไปรบกวนเตี่ย เหมือนเดซี่จะรู้ว่าผมทำให้พ่อของมันเสียใจ มันถึงจ้องผมแล้วทำหน้าเชิดใส่...หรือผมคิดมากไปเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน -*-

“ทำไมลื้อมาอยู่ที่นี่ล่ะอาชงโค ลูกชายอั้วบอกว่าจะไปหาลื้อนี่นา แล้วนี่มาด้วยกันรึเปล่า” เตี่ยที่หลังจากจิบน้ำมะนาวไปอึกใหญ่หันมาถามผมด้วยความแปลกใจ

ผมส่ายหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปลูบหัวเดซี่ มันร้องมอๆ แล้วสะบัดหน้าใส่ผมนิดๆ

“วันนี้เดซี่งอแงนิดหน่อย ไม่ต้องไปถือสาหรอก แล้วนี่พวกลื้อทะเลาะกันรึเปล่า สีหน้าลื้อดูไม่ดีเลยนะ”

ผมส่ายหน้าอีกครั้ง ยังไม่ทันทะเลาะด้วยซ้ำ เขาแค่เข้าใจผมผิด เมื่อกี้พี่โนก็ส่งข้อความมาบอกว่าไม่เจอเขาเหมือนกัน

เฮ้อ...ไปอยู่ที่ไหนกันนะ

เตี่ยกำลังจะพูดอะไรขึ้นมาอีก แต่ก็หยุดไปเมื่อเสียงเตือนข้อความเข้าจากมือถือของผมดังขึ้น ผมรีบเปิดอ่านข้อความที่ส่งมาด้วยเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกไว้ ข้อความบอกแค่ว่าให้ไปรับพี่ทองที่คลับแห่งหนึ่งก็เท่านั้น ผมอ่านรายละเอียดที่ตั้งของคลับที่มีส่งมาด้วยจนแน่ใจแล้วว่าอยู่ใกล้ๆ มหาลัยที่ผมเรียนอยู่ จึงบอกกับเตี่ยว่าผมต้องไปธุระแล้วก็รีบขับรถออกมา

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึง ชื่อคลับอ่านแล้วคุ้นๆ เหมือนเจ้ยิ้มเคยบอกว่าต้องมาให้ได้สักครั้ง แล้วรับรองจะติดใจ ว่าแต่ว่า...พี่ทองมาทำอะไรที่นี่ คนอย่างเขากินเหล้าด้วยเหรอ นึกภาพไม่ออกจริงๆ

ส่งข้อความไปบอกพี่โนว่าผมรู้ที่อยู่พี่ทองแล้วก่อนจะเดินไปถึงที่ประตู แต่ก็เข้าไปข้างในไม่ได้เพราะไม่มีบัตรสมาชิก ใครจะรู้ล่ะว่าที่นี่ต้องเป็นสมาชิกก่อนถึงจะเข้าไปได้ ผมเลยส่งข้อความไปบอกเจ้าของเบอร์ปริศนานั้นว่าผมมาถึงแล้วแต่เข้าไปไม่ได้ รออยู่สักพักผมก็ได้รู้ว่าเจ้าของเบอร์ปริศนานั้นเป็นใครเมื่อได้เห็นพี่หมอโปรดเดินออกมา

“ให้เข้าไป เขาเป็นแขกผม” พี่หมอบอกเสียงเรียบ ในขณะที่การ์ดหน้าประตูค้อมหัวหนึ่งที

“ครับเสี่ย น้องครับ เชิญครับ”

สะ...เสี่ย อืม...ท่าทางกระเป๋าหนักอย่างนี้ก็คงจะเป็นเสี่ยจริงๆ แถมลูกน้องที่ยืนรออยู่รอบโต๊ะนั่นก็บอกได้อีกว่าเสี่ยคนนี้ไม่ใช่ธรรมดา

“มันเมามากน่ะ คิดว่าให้กลับไปนอนคงดีกว่า” พี่หมอหันมาบอกกับผม

มองคนที่พี่หมอบอกว่าเมามากแล้วก็อยากจะถอนหายใจออกมาเป็นร้อยรอบ เขากำลังนั่งชันเข่าทั้งสองข้างขึ้นบนโซฟา มือทั้งสองข้างก็ยกขึ้นปิดแก้มตัวเอง ตาก็หวานเยิ้ม แถมยังยิ้มอยู่ตลอดเวลา ท่าทางน่าเอ็นดูซะไม่มี ข้างๆ มีผู้ชายตัวเล็กๆ แก้มป่องๆ ตาโตใส่แว่นเลนส์หนานั่งชงเหล้าให้อยู่

“ปลื้ม พอแล้ว จะเอาให้มันกินอะไรนักหนา เดี๋ยวแม่งก็อ้วกเป็นภาระพนักงานให้ทำความสะอาดอีก” พี่หมอพูดเสียงห้วน ดึงแก้วออกจากมือพี่ผู้ชายตัวเล็กแล้วทำหน้าดุๆ

“นี่ก็ดุตลอด ขู่ตลอด”

“ก็จะไปแกล้งมันทำไม ทำตัวไม่รู้จักโต แล้วนี่ชงโค แฟนไอ้ทอง ชงโค นี่พี่ปลื้ม เป็น...” พี่หมอยังพูดไม่ทันจบ พี่ปลื้มก็พูดสวนขึ้นมาว่า “เป็นน้องชายครับ”

“น้องพ่อง!” อืม...ตั้งแต่รู้จักพี่หมอมา ผมนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะทำเสียงดุหน้าดุได้ขนาดนี้ “ไอ้เด็กนี่ เมียพี่”

“แค่แฟนก็พอป่ะล่ะ เมียเมออะไร พ่อยังไม่ยอมสักหน่อย ว่าแต่ชงโคมารับพี่ทองเหรอครับ”

ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินไปหาพี่ทองที่นั่งพูดงึมงำอยู่คนเดียว

“พี่ทอง แฟนมารับกลับบ้านแล้วนะครับ ปะแป้งก่อนกลับหน่อยไหม หึหึหึ” พี่ปลื้มสะกิดแขนพี่ทองที่ฉีกยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆ

“น้องงงงมหา ปะแป้งไม่เอา สวดมนต์ให้พี่ทองฟังสักสามรอบ คืนนี้คงฝันดี”

“ไอ้ทอง เอาหน้าไปไกลๆ เมียกู เดี๋ยวกูยันหน้าหงายไอ้สัด แล้วนี่ก็ไม่ต้องไปใกล้มันมาก จะแกล้งเพื่อนพี่ไปถึงไหน” พี่หมอช่วยมาแยกพี่ทองออกจากพี่ปลื้มที่กำลังหัวเราะหน้าดำหน้าแดง

“ไม่ได้แกล้ง ก็พี่ทองน่ารักนี่ครับ เวลาเขาเมาแล้วเหมือนเด็กๆ เลย อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิครับพี่โปรด ปลื้มไม่ได้คิดอะไรกับพี่ทองสักหน่อย อย่ามาบ้าหึงแม้แต่เพื่อนตัวเองสิครับ ไม่เท่เลยนะ” ผมมองพี่ปลื้มที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักพี่หมอโปรดแล้วพูดเสียงนุ่มๆ จนพี่หมอคลี่ยิ้มออกมา ในขณะที่มือข้างซ้ายของผมก็พยายามล็อคคอพี่ทองจากทางด้านหลัง เขาดิ้นพล่าน แถมแรงก็เยอะ นี่ถ้าผมตัวเล็กเหมือนพี่ปลื้มคงได้ตกโซฟาไปแล้วล่ะ

“เอาเหล้ามาอีกกกกกกกกกก เอามาอีกกกกก ไอ้โปรด เอามาๆๆๆๆ”

พี่หมอที่กำลังคลอเคลียอยู่กับพี่ปลื้มส่งสายตาดุๆ มาให้พี่ทอง

“พอเลยไอ้เหี้ย แฟนมารับแล้วก็กลับไปสิวะ”

“ไหนแฟนง่ะ ไหนล่ะ แฟนกูอยู่ไหนล่ะ!! ไม่มีหรอก...เขาไม่สนใจกูหรอก แฟนกูทั้งฮอต ทั้งสวย มึงก็พูดได้ดิ น้องมหาของมึงไม่สวยนี่ ถึงไม่มีใครมาแย่ง แต่แฟนกูสวยอ่ะ มีแต่คนอยากได้ แล้วกูจะทำยังไง ขายเดซี่ไปสู่ขอเขาเหรอ ไม่หรอก กูเป็นคนเลี้ยงวัว ขายวัวแล้วจะให้ไปเลี้ยงแรดเหรอ มึงไม่เข้าใจกูหรอก หัวอกคนเป็นพ่ออย่างกู ลูกสาวที่น่ารักของกู เอิ๊กกกก เดซี่จ๋า คิดถึงจังเลย แม่หนูใจร้ายจังเลยลูก เอื้อกกกก เอาเหล้ามาสิไอ้โปรด! เอามา! ถ้ามึงไม่เอามา กูจะใช้กำลังในครอบครัว!”

พี่โปรดแยกเขี้ยว ทำท่าเหมือนจะเข้ามาถีบพี่ทอง ดีที่พี่ปลื้มรั้งไว้ได้ทัน “ไม่เอาน่าพี่โปรด พี่ทองเขาเมานะ”

“ก็มันว่าปลื้มไม่สวยอ่ะ ไอ้ตาถั่ว! เมียกูสวยหลบในโว้ย! แค่หลบจนมิดจนคนอื่นไม่เห็นแค่นั้นเอง มึงอย่ามาว่าไม่สวยนะ ไม่งั้นเจอกู -*-”

พี่ทองตาถั่วจริงๆ นั่นแหละ ผมไม่ได้สวยตรงไหนเลย พี่ปลื้มถึงจะไม่เรียกว่าสวย แต่มันก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ พี่เขาเป็นผู้ชาย แต่ผู้ชายคนนี้น่ะ น่ารักกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก เขาตาโต แก้มป่อง ตัวเล็ก ริมฝีปากก็สวยน่าจูบ เห็นแล้วก็อิจฉาพี่หมอนิดๆ แฮะ -*-

“ชงโค...ชงโคอยู่ไหนจ้ะ” พี่ทองเมาเลอะเทอะใหญ่แล้ว ตอนนี้กำลังกอดขวดเหล้าถามหาผมอยู่ ทั้งๆ ที่ผมก็ล็อคคอเขาอยู่อย่างนี้มาตั้งนาน ไม่ได้จะรู้สึกเลยว่าผมก็อยู่ตรงนี้ด้วย ทีนี้ผมจะเอาพี่ทองกลับยังไงโดยที่เขาไม่โวยวายแล้วลุกขึ้นมาทำอะไรบ้าๆ หรือจะตีหัวให้สลบแล้วลากกลับดี

“เด็กบ้า...ใจร้ายกับเฮียสุดหล่อคนนี้ได้ยังไง”

“ถุ้ยยย สุดหล่อ กูจะอ้วก” พี่หมอเหมือนจะยังเคืองไม่หาย เขาเอาเท้ามายันพี่ทองแต่ก็โดนพี่ปลื้มตีเข้าให้

“ไอ้โปรดมันขี้อิจฉา รู้ใช่ไหมล่ะ ตอนประกวดเดือนมันก็เล่นใต้โต๊ะกับกรรมการจนชนะ ที่จริงความหล่อมันสู้เฮียไม่ได้หรอก สักนี๊ดดดดก็เทียบกันไม่ติด นี่เดซี่เคยบอกด้วยนะว่ามันน่ะชอบเดซี่ แต่เดซี่ไม่เล่นด้วย ลูกสาวคุณพ่อนี่ฉลาดจริงๆ น่าย๊ากกกกกก”

พี่ปลื้มหัวเราะจนตัวงอ ในขณะที่พี่โปรดแทบจะอดกลั้นรังสีฆ่าฟันไว้ไม่อยู่ เอ่อ พี่หมอครับ อย่าถือสาคนเมาเลยนะครับ แค่เวลาปกติก็ติ๊งต๊องอยู่แล้ว ตอนเมาจนขาดสตินี่...เละเทะมากจริงๆ ความคิด -*-

“พี่ว่าชงโครีบๆ พามันกลับไปเถอะ ก่อนที่พี่จะทนไม่ไหว กลายเป็นฆาตกร -*-”

ผมก็อยากทำอย่างนั้น ถ้าไม่ติดว่าพี่ทองเกาะติดโซฟาเหมือนตุ๊กแกเกาะติดผนังอยู่อย่างนี้ ผมคงพาเขากลับไปตั้งนานแล้วล่ะครับ

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ พี่ทองเขาพูดความจริงทำไมพี่โปรดต้องโกรธด้วยล่ะครับ”

“หุบปากไปเลยปลื้ม! เดี๋ยวคืนนี้น้องโดนขึ้นขี่แน่”

“เฮ้ยๆ เกี่ยวไรกับปลื้ม ไปขึ้นขี่เดซี่สิครับ ปลื้มไม่เกี่ยวนะ”

ผมปล่อยให้พี่โปรดกับพี่ปลื้มเขาเคลียร์กันไป ก่อนจะพยายามดึงพี่ทองให้ลุกขึ้นจากโซฟา แต่เขาก็ม้วนตัวเหมือนเด็กๆ ที่ไม่อยากกลับ

โอย ขอร้องล่ะครับพี่ กลับกันเถอะนะ ผมเหนื่อยแล้ว -*-

แต่จู่ๆ พี่ทองก็เด้งตัวขึ้น ลุกพรวดไปยืนบนโต๊ะตัวเตี้ยที่ใช้วางกับแกล้ม ผมกับพี่ปลื้มเก็บจานหนีแทบไม่ทัน สาเหตุที่พี่ทองกระทำการไม่แคร์สื่อแบบนี้เพราะได้ยินเสียงเพลงที่ดีเจกำลังเปิด เป็นเพลงของเกิร์ลกรุ๊ปเกาหลีที่ฮิตมานานแล้ว แถมท่าเต้นของพี่ทองนี่ก็เรียกเสียงผิวปากจากแขกโต๊ะอื่น ผู้หญิงบางคนส่งเสียงกรี๊ดออกมา เขาเต้นได้น่ารัก หน้าหล่อๆ ที่ขึ้นสีระเรื่อนั้นก็น่ามอง เอวอ่อนแถมยังเด้งได้ถูกจังหวะ เห็นพี่หมอโปรดตบหน้าผากตัวเองไปหนึ่งที ในขณะที่พี่ปลื้มหัวเราะจนกลิ้งตกโซฟาไปแล้ว

ผมพยายามดึงพี่ทองลงมา แรงสะกิดที่แทบไม่เป็นผลไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนผมต้องหยิกเขาแรงๆ จนร้องโอ้ยเสียงดังนั่นแหละ เขาถึงจะยอมก้มลงมามองสักที พอเห็นว่าเป็นผม เขาก็ยอมลงมานั่งบนโซฟาตามเดิม แต่ที่แปลกไปคือ...เขาไม่ยอมหันมามองผมเลย

“หายบ้าแล้วก็กลับไปนอน น้องอุตส่าห์มารับ” พี่หมอพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่งๆ “กูจะได้พาเมียไปนอนบ้าง ดึกแล้ว เด็กต้องนอนให้ครบสิบชั่วโมง”

เห็นพี่ปลื้มมองค้อน แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไร ผมดึงแขนพี่ทองเบาๆ เขายอมลุกตามมาแต่โดยดี ก่อนเขาจะหันไปบอกพี่หมอว่า “ค่าเหล้ามึงจ่ายนะ กูไม่มีตังค์”

“เออ กระเป๋ามึงไม่เคยมีเงินเกินสองร้อยหรอก กูรู้ ไปได้ละ ชงโค ถ้ามันเกิดบ้ากลางทางก็โทรหาพี่ เบอร์ที่ส่งข้อความไปนั่นแหละ”

ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่หมอ ก่อนจะพาพี่ทองเดินออกมาจากร้าน เขาเงียบมาตลอดทาง ไม่พูด ไม่หือไม่อืออะไรสักอย่าง ขับรถพาเขามาที่บ้านแล้ว...ก็ยังไม่มีคำพูดใดๆ ระหว่างเรา

ขึ้นมาบนบ้าน จูงมือเขาเข้ามาในห้องนอน ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเอามายื่นให้ แต่พี่ทองก็ปัดทิ้ง

“มึงใจดีอย่างนี้กับทุกคนสินะ...ทำแบบนี้โดยไม่ได้คิดอะไรเลยใช่ไหม”

ผมเงียบ ก้มลงเก็บผ้าเช็ดตัวขึ้นมาแล้วยื่นให้อีกครั้ง อยากให้ไปอาบน้ำ คืนนี้จะได้นอนหลับสบาย

“พูดสิ! บอกกูว่ามึงคิดอะไร! มึงทำให้กูเป็นบ้า...ทำแบบนี้ได้ยังไง! ไม่แคร์กูเลยเหรอ...มึงสงสารคนอื่นแต่ไม่สงสารกูเลยรึไง! กูเจ็บนะ มึงได้ยินรึเปล่า!”

ผมเข้าไปกอดพี่ทองไว้ กอดเขาไว้แน่น ให้รู้ว่าผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ ทั้งเรื่องบิ้วและเรื่องหลิน ทำไมผมจะไม่เห็นสายตาที่พี่ทองมองผมก่อนที่ผมจะขับรถออกมาจากหอพักของเขา เขาบอกว่าเข้าใจ...แต่ก็คงเพราะผมขอให้เขาเข้าใจ แล้วเรื่องของบิ้ว...มันก็ไม่ทันตั้งตัว รู้อีกที...ก็ทำเขาเจ็บปวดไปซะแล้ว

“อย่าปั่นหัวกูได้ไหม...กูคิดเรื่องของมึงจนจะบ้าอยู่แล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะชงโค กูขอร้อง”

ผมน่ะเหรอปั่นหัวเขา...ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าทำแบบนั้น ผมไม่ชัดเจนพอเหรอครับพี่ ที่ผมบอกว่าคิดถึง ที่ผมบอกให้มาหา ที่ผมเป็นห่วง...มันยังไม่พออีกงั้นเหรอ แล้วเราควรต้องทำยังไง ให้ทุกอย่างมันชัดเจนเสียที ผมควรจะทำมากกว่านี้ไหม...ในเมื่อพี่ก็ยังมีคนอื่นเป็นเจ้าของอยู่


.....................................To be continue.............................................

เจอกันวันพุธนะคะ

http://ask.fm/TCHONG_K << มีอะไรถามได้นะคะ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นเลยค่ะ ถ้าเผื่อว่าใครคิดถึง ก็ไปอ่านบทสนทนาไลน์ของพี่ทองและชงโคในเพจได้นะคะ

ขอบคุณที่รอค่ะ   :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 02-06-2014 18:13:43
 :z13:
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน
ตอนนี้งอลชงโคอะ ทำพี่ทองเสียใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 02-06-2014 18:41:28
หนับหนุน ชงโค ทำให้เป็นทางการจับพี่ทองปล้ำเลย คริๆๆๆๆๆ :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 02-06-2014 18:43:39
เป็นเรื่องจนได้ ชงโคเอ๊ยยย :เฮ้อ: พี่ทองก็อย่าโกรธนานนักเลยน้องอุตส่าห์มาง้อแล้ว

แต่แอบฮาพี่โปรดกะน้องปลื้มนะ ออกมาขโมยซีน 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 02-06-2014 18:43:52
เหมือนจะดีแล้วแต่ก็จบดราม่า หวังว่าหลินและบิ้วจะเข้าใจจริงๆแล้วก็ไม่หลอกนะ
ชงโคอย่าเพิ่งให้อะไรมากกว่านี้เลย แต่หาอะไรยืนยันอย่างอื่นแทนดีกว่า เพราะพี่ทองยังไม่เคลียร์อะ ยังไม่อยากให้จริงๆนะ
รอให้มั่นใจกว่านี้หน่อยเถอะ พรีสสส
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 02-06-2014 18:46:07
สงสารพี่ทองจับใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 02-06-2014 19:03:25
สงสารพี่ทองนะ สงสารชงโคด้วย คือความรู้สึกกับการแสดงออกของทั้งสองมันก็ชัดเจนนะ แต่ทำไมมันหน่วงๆได้  :เฮ้อ:

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสี่ยโปรดควงน้องปลื้มมาเลยแบบเต็มๆๆๆๆๆๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-06-2014 19:16:06
ปลื้มปริมมากวันนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-06-2014 19:24:14
มันหน่วงๆ สงสารพี่ทองนะตอนนี้
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-06-2014 19:33:19
 :เฮ้อ: อิทองสาวแตก ตอนนี้ ทำตัวเป็นวัยทองเลย
ทำอะไร ไม่เห็นใจน้องชงโคที่พูดไม่ได้เลย
ทั้งที่ชงโคพยายามเข้าใจอิพี่ แต่อิพี่เอาแต่อารมณ์ไม่พยายามเข้าใจบ้างเลย
น้องชงโค แมนมาก ตอนนี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 02-06-2014 19:36:58
สงสารพี่ทองอ่ะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 02-06-2014 19:48:52
เป็นใครก็ต้องน้อยใจเนอะพี่ทอง
แต่ว่าน้องชงง้อแล้ว น้องไม่ได้ตั้งใจพี่ทองหายโกรธเถอะนะ
อยากเห็นท่าเต้นเกิร์ลกรุ๊ปฉบับพี่ทอง
 :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 02-06-2014 19:51:34
โธ่ พี่ทองงง น่าสงสารจริงๆ
แต่เมาแล้วรั่วมากเลยนะ

น้องชงโคก็อย่าใจดีมากสิ
สงสารพี่ทองเค้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 02-06-2014 19:59:08
ขนาดดราม่ายังแอบฮา  :ling1:

สงสารพี่ทอง แต่ก็เข้าใจน้องดอกเหมือนกันนะ คนมันไม่ได้คิดอะไร แต่พี่ทองคงไม่มั่นใจ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 02-06-2014 20:00:06
เลือกสงสารใครไม่ถูกเลยบ่องตงง :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 02-06-2014 20:15:27
 o6 เหมือนระหว่างชงโคกับพี่ทองยังมีอะไรที่ยังไม่เคลียร์อีกเยอะ
มันรักกันก็รักได้ไม่สุดอ่ะ   :sad4: ค่อยๆคุยกันน้าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 02-06-2014 20:22:28
ชงโค เขาใจดีกับทุกโคนนนนนนนน   มันเป็นข้อดีของแม่วัว ไม่ใช่เหรออออ   ถ้าชงโคไม่ใจดี   แล้วคนเลี้ยงวัวจะประทับใจแล้วเริ่มชอบได้ยังไงงงง  ตอนแรกๆอ่ะ    ชงโคเขาก็พยายามอยู่    คนเลี้ยงวัวก็ต้องเข้าใจสิๆๆ   ว่าแม่วัวเขาสวยเลือกได้ 55555
คิดถึงปลื้ม มาก  เสี่ยด้วย  เอิ๊กๆๆๆ   คนเลี้ยงวัวเวลาเมานี่ ตลกดีนะ!! 
ปล สงสารหลิน  บิ้ว จุงเบย  ให้มาคู่กันดีมะ  แบบว่า แฟนคลับ แม่วัวมาอบกันเองไรแบบนี้อ่ะ
ปล 2 เจอกันวันพุธจ้ะ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 02-06-2014 20:23:27
พี่ทองน้อยใจขั้นสุดแล้ว แต่ก็เข้าใจหนูชงโคนะ
ที่ผ่านมาชงโคก็ชัดเจนในการกระทำ แต่อาจจะใจดีและเสน่ห์แรงไปหน่อย ทำเอาพี่ทองนอยด์ได้เรื่อยๆแต่น้องก็ง้อแล้วนะพี่ทอง อย่างอนนาน
หมอโปรดกับน้องปลื้มน่ารักมากก คิดถึงคู่นี้
ปล.เรื่องของดีนคงไม่หักมุมนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-06-2014 20:27:41
โถ พี่ทอง มนุษย์ขี้หึง ขี้น้อยใจ พ่อคนเมียสวย เมียพี่โปรดไม่สวย กร้ากกกก เฮียโปรดถึงกับขึ้นค่ะ ว่าเมียที่เคารพคบไม่ได้
น้องปลื้มออกด้วยพี่ดีใจ คิดถึงหนูจังค่ะ น่ารักเหมือนเดิม ขำลูกเดียวเลยลูก แกล้งพี่ทองอยู่นั่น พี่โปรดก็แบบขี้หึงเหมือนเดิม ฮาาาา
ชอบพ่อแม่พี่ทองอ่ะที่แกเล่า ลูกรักใครก็รักด้วย น่ารักทั้งครอบครัวเลย
หลิน อืม ดูจะเข้าใจแล้ว คนนี้ไม่น่าห่วงดูละมุนละม่อมเป็นคนดี แต่บิ้วนี่สิ นางขึ้นๆ ลงๆ ไม่เลิกไม่รา ท่าทางจะพาปัญหามาซัดอีกหลายรอบ
เหมือนจะน่าสงสารแต่ก็ทำตัวเองอ่ะ ชงโคใจดี พี่ทองขี้น้อยใจ เฮ้อ แก้ไงดี ยอมเป็นเมียแกมั้ย แฮ่~ ที่จริงคนอ่านหวังอยู่
แกรักของแกมาก ก็เลยคิดมากเนอะ ทั้งๆ ที่น้องไม่เคยมองใครเล้ย

รอลุ้นนะคะ ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-06-2014 20:40:36
พี่ทองคงกังวล  :hao5:
หวังว่ามันจะดีขึ้นนะ  :mew2:
คิดถึงปลื้มจัง อิอิ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 02-06-2014 20:43:01
หน่วง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 02-06-2014 20:49:46
ตามอ่านทันแล้วววววววววววววววววววว  :katai2-1:

รักพี่ทองและน้องชงโคมากมาย
ตอนนี้สงสารพี่ทองมากเลย รักมากก็เจ็บมากสินะ แต่ฟังน้องมันอธิบายก่อนนะพี่  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 02-06-2014 20:56:07
แน่ะ แน่ะ เมาปลิ้นก้อยังน่ารัก  :-[
ชงโค ควรบอกรักเฮียเค้าทุกวัน แบบว่า 3 เวลา หลังอาหาร อ่ะจ้ะ
ไม่งั้นคนบ้ามันต้องฟุ้งซ่านอีกชัวร์ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 02-06-2014 21:00:46
 :sad4: :o12:  พี่ทองของน้องงง
โอ้ยย ตอนนี้ไม่รู้บิ้วรู้สึกจริงๆไหมหรือแกล้งทำแต่เริ่มชอบบิ้วแล้ว
เสี่ยโปรดน้องปลื้มม กรี๊ดดด น่าร้ากกก  :กอด1:
พี่ทองบ้า เมาแล้วยิ่งรั่วกว่าเดิมอีก

ต้มน้ำรอตอนใหม่ -3-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 02-06-2014 21:07:49
งวดนี้ไม่ปลื้มพี่ทองค่ะ. เอาแต่ใจไปนะ. เราว่าชงโคก็แสดงออกอย่างชัดเจนดีนะ
คือ พี่จะขี้หึงเกินไปรึป่าว? กะว่าจะไม่ให้มีเพื่อนมีสังคมเลยเหรอ?
ถ้าอ่านภาษามือได้ ก็น่าจะเห็นว่าชงโคกับบิ้วคุยอะไรกัน

คนรักกันมันต้องให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ และเคารพในกันและกัน.
พี่ทองงี่เง่าขี้หึงแบบนี้เหมือนไม่เชื่อใจชงโคเลย.
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 02-06-2014 21:10:18
หน่วงงงงงงง

หนูชงโคก็นะ พี่ทองบอกแล้วว่าไม่รักๆนิล ยังจะคิดมากอีกกกก

จับหลินคู่บิ้วว ไปเล้ยยยยยยยย


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-06-2014 21:13:12
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 02-06-2014 21:31:41
ชงโคเอ้ยยย ถึง อิพี่ทองคำเอกเหลืองอร่ามงามตา มันมีเจ้าของ แต่ หนูก็รู้ว่าเพราะอะไรและทำไม และพี่ก็ชื่นชมหนู ว่าหนูทำถูกต้องแล้วที่ไม่ถล้ำลึกไปมากกว่านี้ จนกว่าพี่ทอง จะโสดซิงๆ จริงๆ

แต่


ในเมื่อเราเลือกที่จะรอ เท่ากับว่า เรารับหัวใจเค้ามาถือไว้แล้วครึ่งนึง พฤติกรรม หรือ คำพูดบางอย่างเรา ต้องคิดให้ลึกกว่านี้ เพราะความสัมพันธ์ของเรามันยังเปราะบาง ไม่มั่นคง ถ้าทำได้ควรลดละเลิกพฤติกรรมสุ่มเสี่ยงทั้งหมดไปก่อน เนอะ

ไม่ใช่พี่ไม่เข้าใจหนูว่าให้ไปขนาดนี้ไม่พอหรอ แต่ คนที่เค้าขอความรักหนู แล้วต้องรอ มันอึดอัดมากนะ จะก้าวไปก็ไม่ได้ เหมือนน้ำท่วมปาก พี่ว่าพี่ทองมันอดทน จนครั้งนี้มันระเบิดออกมาแล้วล่ะ


เอาน่าเข้าใจคนแก่หน่อยย วัยทองก็แบบนี้แหละคึคึคึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 02-06-2014 21:47:36
คือจะฮาหรือจะเศร้าดีล่ะตอนนี้
ปรับอารมณ์ไม่ถูก
 :katai4:

แต่สงสารพี่ทองอะ เข้าใจน้องดอกนะ
แต่ก็สงสารพี่ทองอยู่ดีไม่รู้ทำไม
 :hao5:

ปล.ขำเสี่ยอะ เมียสวยหลบในจนมองไม่เห็นเลยหราเสี่ย  :laugh:
ปล.2 คิดถึงน้องปลื้ม มาอีกบ่อยๆนะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 02-06-2014 21:56:18
สรุปว่าเรื่องนี้พี่ทองแกเป็นนางเอกสิเนอะ แกงอนให้ชงโคง้อตลอด
แต่ชงโคก็พยายามจัดการกับคนที่เข้ามาหาด้วยวิธีของชงโค
พี่ทองแกเหมือนเด็กกว่าชงโคเลย
แต่ที่ขำสุดก็ต้องเดซี่มีงอนชงโคตามพ่อด้วย
เรื่องนิลนี่ที่บ้านพี่ทองแกคงรู้แล้วแต่คงให้ทองจัดการแก้ปัญหาเองสินะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: POMUI ที่ 02-06-2014 22:08:09
เหนื่อยใจแทนพี่ทองมากมายคะ   :katai1:
ชงโคเหมือนจะเข้าใจพี่ทองนะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจเบอยยย :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 02-06-2014 22:18:21
สงสารพี่ทองที่สุดTOT
ก็เข้าใจนะว่าชงโคก็พยายามแล้วที่จะแสดงออกถึงสถานะที่ชัดเจนกับคนอื่น
แต่กับพี่ทองมันไม่ชัดเจน มันก็ไม่เคยทำให้พี่ทองมั่นใจได้เลยไง
ชงโคง้อพี่ทองด่วน!!!!><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 02-06-2014 22:22:30
ไม่รู้สิ   เราเข้าใจพี่ทองนะ  ชงโคใจดี โลกสวยเกินไปอ่ะ  :ling1:

ไม่เป็นไรนะพี่ทอง มาหาเค้าม่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-06-2014 22:28:41
ง่ะ

 :katai1: :katai1: :katai1:

อยากจะถึ้งหัวตัวเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 02-06-2014 23:00:59

เฮี๊ยยยยยยโปรดดดดด กะน้องปลื้มมมม

มาบ่อยๆได้โปรดดดด ค่าตัวแพงเจ่จะทุบกระปุกหมู

มาจ่ายค่าตัวเองจร้าาาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 03-06-2014 00:16:28
ถถถถถถถถถ พ่อแฟนบอยโซชิ อย่ายอกนะว่าเคย โคฟด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 03-06-2014 00:49:33
อ๊ากกกกกกกกกก ไรค์ทิ้งระเบิดดดดด
ไม่ไหวแย้ววววววววววววววว
พี่ทองใจเย็นๆๆนะคะพี่
T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 03-06-2014 01:15:29
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เสี่ยมาแล้ววววววววว
ฉันหัวใจจะวาย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่ทองนี่เต้น wonder girl ป่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 03-06-2014 06:27:52
พี่ทองอย่าโกรธน้องนานเลย
น้องมาง้อทั้งที ค่อยๆคุยกันนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 03-06-2014 07:17:03
อิพี่ทองนะ เป็นพี่ก็ต้องอดทนหน่อย แม่มม
เห็นใจน้องบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-06-2014 07:43:14
ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจกันนะน้องชงโค
พี่ทองมันขี้หึงและขี้น้อยใจไปหน่อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 03-06-2014 07:58:44
คงไม่ใช่ว่าจริงๆ แล้วพี่ดีนมันแอบรักพี่ทองหรอกใช่ป่ะ???

แบบกั๊กพี่ทองไว้กับคนที่พี่ทองไม่มีวันรัก ก็ยังดีกว่าให้พี่ทองไปรักคนอื่นไรงี้????

((มโนเก่งเหลือเกิน 5555 ))

.
.
อยากรู้ว่าน้องชงโคจะทำอะไร..จะยอมเป็นของพี่ทองหรือเปล่าเนี้ย  :hao7:

เชียร์ให้ชงโคจับพี่ทองกด  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 03-06-2014 09:02:02


เชื่อสิว่าทำได้ แสดงออกได้มากกว่านี้

อย่าไปสนใจผูหญิงคนนั้นเลย เขาไม่ใช่เจ้าของพี่ทอง

คนที่พี่ทองอยากให้เป็นเจ้าของน่ะคือ ชงโค

ปล.ยัง ยังไม่หยุดอีกมาโปรด ตอนนี้น้องปลื้มก็มาด้วยเลย เอากันเข้าไป

แต่ความแบ๊วของพี่ทองตอนเมาช่วยได้นิดนึ่งนะ    :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 03-06-2014 11:09:34
พี่ทอง สงสัยจะทำงานหนักเกินไป ช่วงนี้ฟุ้งซ่านมาก555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 03-06-2014 12:40:03
ครอบครัวพี่ทองน่ารักอ่ะ แบบเหมือนจะไม่เต็มทั้งบ้าน แอโรบิกตอนเช้า
น้องพลอยนี่ก็น่าย๊ากกกกกก
พี่ทองดูไม่เต็ม แต่โคดมีเสน่ห์ ดูมีตรรกะ(ที่มากล้น)เป็นของตัวเอง จนบางทีก้ยากที่จะเข้าใจ
เรื่องแต่งงานมันดูขัดๆเหมือนความคิดตอนที่แต่งไม่ใช่พี่ทอง คิดว่าจะรักได้หลังแต่งงาน
แต่ก็มีความคิดอยู่แล้วว่าสักวันต้องหย่า ถ้าเป็นพี่ทองปกติน่าจะรู้นะว่าเรื่องมันไม่จบง่ายๆ
แค่แต่งแล้วยังไงก็ต้องมีภาคต่อ
น้องชงโคนี่รู้สึกว่าไม่น่าหงุดหงิด หลายๆการกระทำหลายความคิดทำให้รู้สึกว่าไว้ใจนางได้
เชื่อนางได้ ว่าจะไม่ทำให้อยากขว้างของ
แม้กราวน์ของชีวิตนางดูมืดมน แต่นางสว่างมากในความคิดและการกระทำ
นางดูเหมือนคนไม่มีปม สรุปคือฉลาดและคิดเป็น
แต่บางเรื่องอย่างความรัก เรื่องให้ความหวังนี่ก็เข้าใจได้ว่า
ไม่มีประสบการณ์ ของอย่างนี้ต้องค่อยๆเรียนรู้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 03-06-2014 12:46:53
ดีจริงๆ นายเอกสวย

แอบเบื่อพระเอกเล่นแต่งงาน เด๋ว แต่งงานเป็นเรื่องเล่นๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 03-06-2014 14:42:32
มารอไอ้ทองจ้าาาา. จะมาไหมวันนี้ :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-06-2014 20:53:26
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 03-06-2014 21:13:31
คนเขียนจ๋า..วันนี้มาไหมอ่ะตะเอง  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 03-06-2014 22:14:31
สงสารพี่ทองนะ แต่ก็เข้าใจชงโคเหมือนกัน
ชีวิตคู่มันก็แบบนี้แหละน๊า ต้องไว้ใจกันและให้เกียรติกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 03-06-2014 22:19:15
มารอ อีกชั่วโมงครึ่งจะเป็นวันพุธแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 04-06-2014 00:05:13
รอๆ อยู่นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 04-06-2014 00:31:21
เอาล่ะสิ  เริ่มจะเครียดจริงจังขึ้นมาเลยอ่ะ  สงสารชงโคก็สงสาร  แต่ก็เห็นใจเฮียทองอยู่เหมือนกันเพราะมีแฟนเป็นคนใจดี  (กับคนอื่น)มาก   ที่แสดงออกมาก็รู้สึกค่อนข้างจะพิเศษชัดเจนอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าเฮียไม่มั่นใจในตัวชงโคตรงไหนอีก  อย่างนี้มันต้องพิสูจน์  ควักหัวใจออกมา เอาออกมาพิสูจน์ เพราะแค่เพียงคำพูดไม่พอ...เอิ่ม....เป็นเพลงเลย   :laugh: 


รู้สึกสงสารชงโคทุกครั้งเวลาต้องง้อพี่ทองเพราะน้องพูดไม่ได้ไง เวลาจะทำอะไรก็ไม่สะดวก แต่ยังดีที่มีคนรอบตัวเข้าใจเสมอว่าน้องกำลังคิดและรู้สึกยังไงอยู่  แล้วยังช่วยให้เวลาตามหามันง่ายขึ้น  เลยไม่ค่อยจะยากเกินไปสักเท่าไหร่  เพื่อนพี่ทองแต่ละคนช่างเป็นคนดีจริง ๆ (!?)


เริ่มติดใจสงสัยประเด็นพี่ดีนขึ้นมาเหมือนชงโคซะแล้วสิว่าทำไมนิลถึงไม่ชอบดีนซะที  เรื่องจะได้ง่ายขึ้น  หรือแอบมีตื้นลึกหนาบางยังไง  โปรดเฉลยออกมาด้วยนะคะ  อยากรู้   :ruready



แต่ละตอนมาต่อเร็วมาก  :katai2-1:  น่าชื่นชมจริง ๆ


รอตอนต่อไปค่ะ

 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-06-2014 11:29:05
คือชงโคน้องเองก็อยู่เฉยๆอ่ะนะ

เชื่อน้องเถอะ !!! อิพี่ทองงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-06-2014 11:40:58
ชงโคจัดหนักเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: ZooS ที่ 04-06-2014 12:13:51
นางเอกไปนะชงโค ทั้งที่รู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ไม่รู้ก็ว่าไปอย่าง พี่ทองเลิกรักแล้วจะนางเอกไม่ออก ชิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 04-06-2014 13:37:30
พี่ทองจะมาไหมน้าาาา  มารอชงโคร :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 04-06-2014 15:24:12
วันนี้วันพุธแล้วค่าา มาตามสัญญาคนเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 20 : 02/6/2014 (Page. 27)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 04-06-2014 17:44:32
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 04-06-2014 20:15:49
ตอนที่ 21

ภายในห้องทั้งเงียบทั้งอึดอัด ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ในขณะที่พี่ทองนั่งซบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเองอยู่ที่ปลายเตียง ความน่าอึดอัดก่อตัวขึ้นเมื่อไหร่ผมก็ไม่แน่ใจนัก มันอาจจะเป็นตอนที่เขาขอให้เรื่องของเราชัดเจนมากกว่านี้หรือเป็นตอนที่ผมคลายแขนที่กอดตัวเขาไว้ออกแต่ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน...มันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะมองสบตากันตรงๆ เพราะเราต่างรู้ว่าเราก้าวไปด้วยกันมากกว่านี้ไม่ได้...และผมควรจะหยุดปั่นหัวเขาแล้วทำในสิ่งที่ควรทำให้มันชัดเจนเสียที

ผมวางปากกาลง ก่อนจะลุกเดินไปหาพี่ทอง ยื่นกระดาษที่เพิ่งเขียนข้อความลงไปให้เขาอ่าน

‘ถ้าผมทำให้พี่เจ็บมากขนาดนั้น...งั้นเราหยุดแค่นี้เถอะนะครับ เพราะผม...คงเข้าไปใกล้พี่มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว’

แม้ว่าลายมือของผมจะห่วยแตกแค่ไหน พี่ทองก็ไม่ได้โวยวายว่าอ่านไม่รู้เรื่องเหมือนอย่างทุกที เขาจ้องกระดาษที่ผมเพิ่งยื่นให้ นั่งจ้องอยู่อย่างนั้นราวกับกำลังพยายามเข้าใจมันทุกตัวอักษร

ผมขอโทษที่ต้องทำอย่างนี้...แต่ผมก็ไม่อยากให้ระหว่างเรามันแย่ไปมากกว่าเดิมเหมือนกัน พี่เหนื่อยผมรู้ พี่เจ็บแค่ไหนผมรู้...แต่ผมก็ให้ความมั่นใจกับพี่มากไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ก้าวไปไหน...เราก็จะทะเลาะกันอีก เราจะทำร้ายกันซ้ำๆ ซากๆ ทำร้ายกันจนวันหนึ่งเราหมดความรู้สึกดีๆ ให้กันไป และผม...ไม่อยากให้มันต้องเกิดขึ้นกับเรา

พี่ทองกำกระดาษไว้ในมือแน่น เขาลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ เขาไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าผม ไม่มีคำพูดบอกลา มีแต่เพียงแผ่นหลังที่ขยับห่างออกไปทุกที

อย่างนี้คงดีแล้ว...ผมควรจะทำอย่างนี้มาตั้งนาน ในเมื่อยื้อเวลาไปก็เท่านั้น สุดท้าย...เรื่องระหว่างผมกับเขา ก็ยังไม่มีแค่เราอยู่ดี มันยังมีคนอีกคนที่ต้องเจ็บปวด ยังมีคนอีกคนที่ถึงแม้พี่ทองจะบอกว่าไม่รัก แต่ก็ยังต้องรับผิดชอบดูแล มีคนที่...มีสิทธิ์ทุกอย่างที่จะทวงคืน

‘แต่ถ้าเป็นอิสระจากเขาเมื่อไหร่...ช่วยกลับมาหาผมด้วยนะครับพี่’

อยากจะเขียนความคิดนี้ลงไปเหมือนกัน...แต่มันก็คงไม่ช่วยอะไร พี่ทองมีสิทธิ์ที่จะเลือกเริ่มต้นใหม่กับใครก็ได้หากว่าเขามีอิสระแล้ว ไม่จำเป็นต้องผม...มันไม่จำเป็นเลย

การห้ามตัวเองไม่ให้ตามพี่ทองไปนั้นทำได้ยากมาก แค่ยืนมองเขาจากหน้าต่างหัวใจก็เต้นด้วยความปวดแปลบ เขาเดินออกไปทั้งๆ ที่ไม่ใส่รองเท้า มุ่งตรงไปยังประตูรั้วบ้านของผม เหมือนไม่ลังเลเลยที่จะไป แต่พอถึงที่ประตูก็หยุดยืนอยู่ตรงนั้นนานหลายนาที

ผมจะไม่ตามเขาไปหรอก...ที่ควรทำตอนนี้คือต้องปล่อยเขาไปเท่านั้น แต่ว่า...ดึกขนาดนี้...ปล่อยให้เดินออกไปทั้งๆ แบบนั้นจะดีรึเปล่านะ ถึงเขาจะสร่างเมาแล้วแต่เวลาเกือบตีสาม...จะมีแท็กซี่สักคันไหม จะกลับยังไง...จะเดินไปจริงๆ น่ะเหรอ เท้าเปล่าต้องเจ็บมากแน่ๆ แค่เดินไปเหยียบโดนก้อนหินก็ต้องร้องโอ้ยแล้ว

เฮ้อ...ไม่ว่ายังไงผมก็เป็นห่วงเขาอยู่ดี

ผมรีบเดินออกจากห้องนอน ก่อนจะลงบันไดมา คว้าเอารองเท้าของพี่ทองขึ้นมาถือไว้แล้วรีบวิ่งเอาไปให้เขาที่เดินออกนอกประตูรั้วไปแล้ว ผมวิ่งตาม ขว้างรองเท้าไปสุดแรงจนโดนแผ่นหลังของเขา พี่ทองหยุดเดิน แต่ก็ไม่ได้หันมามอง เห็นดังนั้นผมก็รีบเดินเข้าไปหา ก้มลงเก็บรองเท้าแล้วเอามาวางไว้หน้าเท้าของเขา แต่เจ้าของรองเท้าก็ไม่ยอมใส่มัน จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมอง ถึงได้รู้ว่าเขาก็กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน

มันแปลกนะ...ที่ผมไม่อยากสบตาเขานานๆ มันแปลกจริงๆ ที่จู่ๆ ผมก็อยากร้องไห้ขึ้นมาเมื่อได้เห็นว่าตาคมคู่นั้นกำลังแดงก่ำ
ผมก้มหน้าเลี่ยงสายตาของพี่ทอง ในขณะที่มือก็จับข้อเท้าของเขาไว้เบาๆ ยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อพยายามใส่รองเท้าให้ แต่มันก็ไม่สำเร็จเมื่อเขากลับนั่งลงในระดับเดียวกันแล้วดึงผมไปกอดไว้

“มึงไม่ควรใจดีกับคนที่มึงกำลังจะทิ้ง...มันไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ” เสียงของพี่ทองสั่นเทา เขากอดผมแน่น แน่นจนเจ็บ “และตั้งแต่ที่มึงบอกว่าเราควรหยุด...ก็ไม่มีรองเท้าคู่ไหนในโลกที่จะพากูเดินไปจากมึงได้อย่างไม่เจ็บปวด”

ผมกำชายเสื้อของตัวเองไว้แน่น ทั้งๆ ที่อยากกอดเขาไว้มากแค่ไหนผมก็ไม่กล้าแม้แต่จะยื่นมือออกไป

“แต่ไม่เป็นไร...กูไม่เป็นไร มึงไม่ผิดหรอก อย่าร้องไห้แบบนี้สิ” พี่ทองพูดเสียงเบา เขามองหน้าผมแล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ น้ำตา...ที่ก็ไม่รู้ว่าไหลลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่

พี่ทองพยายามยิ้ม เขาทำหน้าทะเล้นให้ผมเหมือนปกติ ทว่า...ท่าทางกวนๆ นั่นยิ่งทำให้น้ำตาของผมไหลมากยิ่งขึ้น

“อย่าร้องนะชงโคของเฮีย เฮียไม่เป็นไร แค่นี้สบายมากกกกกก”

ทำไมถึงยังพยายามยิ้มล่ะครับพี่ ยิ่งพี่ทำแบบนี้...ผมก็ยิ่งเป็นห่วง

‘ผมขอโทษ’

“ไม่เป็นไร ชงโคไม่ได้ทำอะไรผิด...กลับเข้าบ้านแล้วไปนอนซะ เป็นเด็ก ต้องนอนให้ครบสิบชั่วโมงรู้ไหม”

ไม่รู้หรอก...ตอนนี้ผมไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น

“ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่ามัวแต่ดูแลคนอื่น ถ้าว่างๆ ก็ไปหาม๊าที่ร้านบ้างก็ได้” พี่ทองวางมือลงบนหัวของผมเบาๆ “ไปเถอะ...เฮียก็จะไปแล้ว”

ผม...เจ็บจังเลยครับแม่ ทำไมถึงเจ็บมากขนาดนี้ก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ผมเลือกที่จะจบเอง แต่กลับ...อยากรั้งไม่ให้เขาไป ผมไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรจะทำยังไงต่อ...

‘ถ้าไม่มีใครแล้ว...กลับมาหาผมนะพี่’ ผมยกหลังมือป้ายน้ำตาออกจากแก้มตัวเอง ก่อนจะใช้ภาษามือบอกกับเขาเป็นครั้งสุดท้ายว่า ‘ผมจะรอ’

น้ำตาของเขากำลังจะทำให้ผมยืนไม่อยู่ พี่ทองยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดตาตัวเอง ทั้งๆ ที่ริมฝีปากคลี่ยิ้ม แต่ผมก็ยังเห็นว่าน้ำตาไหลลงมา “ชงโคเด็กโง่ เฮียต้องกลับมาอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ช่วยรอด้วยนะ”

พี่ทองเดินห่างออกไปแล้ว...แต่ผมก็ยังยืนมองเขาอยู่ที่เดิมแผ่นหลังของเขา...ผมจะไม่ลืมเลยว่ามันกว้างแค่ไหน อ้อมกอดของเขา ผมก็จะไม่ลืมว่ามันอบอุ่นมากแค่ไหนเช่นกัน

จะไม่ลืม...เพราะฉะนั้น...รีบๆ กลับมานะ ผมจะรอ...จะไม่ไปไหนหรอก

.
.
.

“ชงโคจ๋า ทำไมตาบวมแบบนี้ เป็นอะไรรึเปล่า” แมวทำเสียงงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆ ในขณะที่ผมแค่ส่ายหน้าเป็นคำตอบกลับไป

บอกแมวไม่ได้หรอกว่าผมนอนร้องไห้ทั้งคืน ถึงเมื่อวานทั้งวันผมจะทำนั่นทำนี่ไปตามปกติ รดน้ำต้นไม้ ปลูกผักสวนครัว ช่วยพี่กระแตล้างบ่อปลาคาร์ฟ แต่พอตกช่วงกลางคืน...ผมก็นอนไม่หลับอยู่ดี รู้ตัวอีกทีก็นอนกอดหมอนที่พี่ทองเคยหนุนแล้วร้องไห้ไปเรียบร้อย

มันแย่นะ...แย่มาก ผมเหมือนคนบ้าที่เอาแต่คิดถึงเขา ผมอยากรู้ว่าเขาเป็นยังไง ผมพิมพ์ข้อความเป็นสิบๆ ข้อความแต่ก็ไม่กดส่ง กดเบอร์เขาเป็นสิบๆ รอบ...แต่ก็ไม่กดโทรออก ทั้งๆ ที่อยากได้ยินเสียง แค่คำว่าฮัลโหลก็ยังดี แต่ก็ต้องห้ามตัวเองไว้...ผมจะกลับไปอยู่จุดเดิมไม่ได้อีกแล้ว

เพราะเมื่อเขากลับมา...ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น

“กินขนมปังหน่อยนะ เมื่อเที่ยงก็กินข้าวไปนิดเดียวเอง” หลินที่นั่งอยู่ข้างๆ ยื่นขนมปังไส้เผือกมาให้

‘ขอบคุณ แต่ผมไม่หิว หลินเก็บไว้ให้โบนะ เดี๋ยวเขาตื่นขึ้นมาต้องหิวแน่’

หลินมองผมอยู่ไม่นานก็ยอมพยักหน้า เขายื่นมือมาบีบที่ไหล่ของผมเบาๆ

“กลุ้มใจอะไรก็บอกกันได้ไหม ผมเป็นห่วง”

“แมวก็เป็นห่วงด้วย” แมววางคางลงบนไหล่อีกข้างของผม สีหน้าเป็นห่วงจนผมต้องยิ้มออกมา “ชงโคเคยยิ้มสวยกว่านี้อีก...ถ้าไม่อยากยิ้มก็ไม่ต้องยิ้มหรอก เพราะมันดูเศร้ายิ่งกว่าชงโคร้องไห้ออกมาซะอีก”

อาจจะจริงที่ในตอนนี้...ผมไม่ได้อยากยิ้มเลยสักนิด เพราะผมก็ไม่รู้จะยิ้มอยู่ได้ยังไงในเมื่อภาพที่เขาร้องไห้ยังคงติดอยู่ในหัว มันคงดีนะ...ถ้าเขาไม่พยายามยิ้ม มันคงดีถ้าเขาจะไม่บอกผมว่า เขาไม่เป็นไร ผมเข้าใจแล้วกับความรู้สึกของม๊า... เข้าใจดีเลยว่ารู้สึกแทบขาดใจมากแค่ไหนที่เห็นเขาร้องไห้

‘อย่าห่วงเลย...ผมไม่เป็นไร’

แมวกับหลินทำหน้าไม่เชื่อเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากนัก ผมยกมือถือของตัวเองขึ้นมา หน้าจอที่แสดงวันที่และเวลาตามปกติกลับทำให้รู้สึกหน่วงในอก คงสักพักกว่าผมจะชินว่าจากนี้ไปอาจจะไม่มีการแจ้งเตือนข้อความจากพี่ทองอีก

ผมปล่อยให้แมวกับหลินคุยกันอยู่สองคน ในขณะที่ตัวเองก็เลือกจะจมลงไปในโลกออนไลน์ มันอาจจะง่ายกว่าหากจะเริ่มเล่าเรื่องที่ทำให้ปวดใจกับใครสักคนที่ไม่เคยเห็นหน้า หรือไม่รู้แม้กระทั่งชื่อจริง ผมไม่เคยถามว่าเพื่อนในโลกออนไลน์ที่คุยกันมาตลอดหนึ่งปีเขาเป็นใครมาจากไหน รู้แค่เพียงเขาเป็นเจ้าของเว็บไซต์ที่ผมมักจะเข้าไปบ่อยๆ เมื่อยามว่าง เขาเป็นคนแปลกๆ มักจะเอารูปหรือคลิปสั้นๆ ที่ดูแล้วไม่ค่อยเข้าใจลงในเว็บไซต์ของเขาอยู่เสมอ ซึ่งผมก็เป็นขาประจำที่เข้าไปแสดงความคิดเห็นให้บ่อยๆผมเป็นสมาชิกเว็บไซต์ของเขาแค่เพราะชอบรูปที่เขาวาด ถึงจะมองไม่รู้ว่าอยากสื่อถึงอะไรแต่ก็สะดุดใจจนต้องเพ่งตามอง ทุกรูปจะมีลายเซ็นคำว่า ‘TheTenth’ กำกับไว้เสมอ และใต้ลายเซ็นนั้นก็ไม่เคยลืมเขียนประโยคภาษาอังกฤษด้วยตัวหนังสือหวัดๆ ว่า ‘I am the best’

ผมเคยบอกแล้วว่าเขาเป็นคนภาคเหนือ แต่นั่นผมก็เดาเอาเอง เพราะเขามักจะพิมพ์เหนือแบบออริจินอลมาเสมอ เขาไม่เคยบอกว่าอยู่ที่ไหน อายุเท่าไหร่ หรือหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตัวเขา ผมไม่รู้เลย แต่ด้วยระยะเวลาที่คุยกันมานาน อาจจะไม่ทุกวันแต่เดือนหนึ่งก็เกินกว่าสิบครั้งตลอดหนึ่งปีก็ทำให้ผมมักจะแชร์เรื่องแย่ๆ ให้เขาอ่านอยู่บ่อยๆ เพราะการจุดธูปบอกกับแม่ในเรื่องพวกนี้คงจะทำให้ท่านที่คอยเฝ้ามองผมอยู่ไม่สบายใจ

Dumb: โชคดีจังที่วันนี้คุณออนไลน์

ผมส่งข้อความไปทาง Instant Message สำหรับคุยกับเจ้าของนามแฝง TheTenth โดยเฉพาะ

TheTenth: แต่คงเป็นโชคร้ายของผมล่ะครับที่ออนตรงกับคุณ -_-

เขาจะพิมพ์มาอย่างนี้ก็ไม่แปลก เพราะเวลาที่ผมทักเขาไปทีไร ก็มักจะเป็นเฉพาะตอนที่ผมมีเรื่องอยากระบายทุกที

Dumb: สภาพอากาศเป็นไงบ้างครับ กำลังดีไหม

TheTenth: สำหรับผม แค่ฝนไม่ตกลงมาเป็นเลือด ก็ดีถมถืด

Dumb: พายุกำลังเข้าสินะครับ

TheTenth: ลูกใหญ่เชียวล่ะ ลมมรสุมตะวันตกพัดปกคลุม แต่มันคงสู้มรสุมชีวิตคุณไม่ได้ จริงไหม

Dumb: คุณเดาเก่งยิ่งกว่าหมอดู รู้ได้ยังไงว่าผมกำลังมีปัญหา

TheTenth:มันเป็นแค่พฤติกรรมการเรียนรู้ หลังจากที่สิ่งๆ หนึ่งสร้างเงื่อนไขให้เกิดผลขึ้นซ้ำๆ กัน -_-

คนๆ นี้ชอบพิมพ์คำพูดแปลกๆ กลับมาเสมอ ถึงจะชินแต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ

Dumb: คุณเคยคิดอยากเป็นจิตแพทย์บ้างไหม

TheTenth: ผมยังไม่เก่งพอจะไปรักษาหัวใจใครในแบบของนามธรรม ผมเป็นแค่มนุษย์ที่สามารถรักษามันได้แค่ในรูปธรรมเท่านั้น

Dumb: คุณเป็นหมอโรคหัวใจ?

TheTenth: ผมไม่ได้บอกนะว่าผมเป็น

Dumb: ผมคงคิดไปเอง

TheTenth: แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของคุณ

Dumb:ความจริงมันเกิดขึ้นเมื่อคืนวันเสาร์ ผมเคยเล่าแล้วใช่ไหมว่าผมชอบคนที่เขามีเจ้าของแล้ว

TheTenth: เหมือนจะจำได้ว่าเคยมีเรื่องทำนองนั้นอยู่

Dumb: เอาเถอะ -_- ผมจะคิดว่าคุณจำได้ก็แล้วกัน อืม...ตอนนี้ผมตัดสินใจหยุดความสัมพันธ์กับเขาแล้วล่ะ

TheTenth: ก็ดีแล้วนี่

Dumb: คุณก็คิดว่าดีใช่ไหม... งั้นผมคงทำถูกแล้ว

TheTenth: ก็ถูกแล้ว

Dumb: อืม

TheTenth: คุณอยากให้ผมบอกว่ามันไม่ดีเหรอ?

Dumb: เปล่า

TheTenth: แต่ท่าทางคุณเหมือนอยากให้มีใครสนับสนุนว่าควรกลับไปเริ่มความสัมพันธ์กับเขาใหม่

Dumb: ผมเปล่าคิดอย่างนั้น

TheTenth: ได้เห็นสีหน้าตัวเองตอนที่คุณบอกว่าเปล่าหรือยัง

Dumb: คุณต้องการจะบอกอะไร

TheTenth:ผมต่างหากที่ต้องถาม

Dumb: แม้ว่าผมจะคุยกับคุณมาเกือบปีแต่ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจคุณอยู่ดี

TheTenth: ผู้ชายคนนั้นยอมไปจากคุณง่ายๆ เหรอ

การไม่ได้รับคำอธิบายเป็นสิ่งที่ผมค่อนข้างจะชินเมื่อได้เริ่มต้นคุยกับเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตคนนี้

Dumb: เราเข้าใจตรงกันว่าถ้าอยากให้ทุกอย่างมันชัดเจนก็ควรจะหยุดไว้ เขาบอกว่าจะกลับมาหาผม และผมก็จะรอเขา

TheTenth: เข้าใจล่ะ ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาจะกลับมา แล้วถ้าเขาไม่กลับมาก็จะรออยู่อย่างนี้เหรอ

Dumb: อืม

TheTenth: คุณโง่นะ แต่ก็คงน้อยกว่าคนที่ผมรู้จัก คนๆ นั้นแม้ว่าจะไม่มีใครบอกว่าจะกลับมาหา แม้ว่าจะไม่มีใครบอกให้รอ แต่ก็ยังไม่ยอมไปไหน โง่มากจริงๆ

Dumb: แฟนของคุณเหรอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเกี่ยวกับตัวเอง

TheTenth: มากกว่านั้น

Dumb: ไม่คิดว่าคนอย่างคุณก็มีความรัก

TheTenth: ผมก็คน -_-

Dumb: นั่นสินะ ^^

TheTenth: ว่าแต่อย่างนี้ก็ดีแล้วนี่ แล้วคุณจะมาทำท่าลังเล รู้สึกผิด งี่เง่าอยู่ทำไม ในเมื่อสร้างเงื่อนไขขึ้นร่วมกันและเต็มใจยอมรับเงื่อนไขนั้น ก็ไม่เห็นต้องกังวลอะไร

Dumb: แต่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอกหัก

TheTenth: งั้นก็ร้องไห้ซะสิ

Dumb: ผมร้องมาทั้งคืนแล้ว

TheTenth: ถ้ารู้สึกว่ายังไม่พอก็ร้องอีก จะยากอะไร

Dumb: นั่นสินะ...ไม่ยากเลย แค่คิดถึงเขา ผมก็อยากจะร้องไห้แล้ว

TheTenth: เป็นธรรมดาของคนอกหักที่มักจะเพ้อเจ้อ ฉันอยู่ไม่ได้ ขาดเขาไม่ได้ อะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่เห็นมีใครตายสักคน -_-

Dumb: ผมไม่คิดอย่างนั้นสักหน่อย

TheTenth: ก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องบอกให้คุณไปเปิดคณะลิเก

ตัวจริงเขาต้องเป็นคนปากร้ายแน่ๆ แต่ก็ดูเป็นคนเปิดเผยและจริงใจดี

“ชงโค พวกเราจะไปเดินซื้อของนะ มีตลาดนัดวันจันทร์ตรงฝั่งประตูเจ็ดใกล้ตึกคณะสัตวแพทย์อ่ะ ไปด้วยกันไหม”

ผมยอมละสายตาจากมือถือแล้วหันไปหาเจ้าของคำเชิญชวนที่กำลังก่อกวนการนอนของโบจัง แต่พอเห็นว่าทั้งดึงทั้งทึ้งหัวก็ไม่ได้ผลจึงยอมแพ้แล้วหันกลับทำหน้าอ้อนใส่ผมต่อ

“ไปด้วยกันนะ ได้ยินเพื่อนที่คณะบอกว่ามีของขายเยอะเลย เสื้อยืดสวยๆ ก็เยอะอ่ะ แมวอยากได้สักตัวสองตัว”

เห็นความกระตือรือร้นของแมวแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้ ผมจึงพยักหน้าตกลงไป ถึงจะรู้ว่ามันใกล้ที่ไหน แต่พี่ทองก็ไม่อยู่แถวนั้นหรอก...เขาคงยังอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์ของมหาลัยในวิทยาเขตอื่น

เมื่อตกลงกันเรียบร้อยผมก็บอกลาเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตถึงเขาจะออฟไลน์ไปก่อนแล้วก็ตาม คนๆ นี้เวลาจะออฟไลน์เขาไม่เคยบอกล่วงหน้า ต้องลุ้นเอาเองว่าเขาจะเกิดอยากออฟไลน์ตอนไหน บางทีคุยกันอยู่ดีๆ ก็หายไปซะอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร เพราะบางทีไฟดับ เน็ตหลุด ผมก็ต้องหายไปดื้อๆ เหมือนกัน

แมวปลุกโบจังจนสำเร็จ พวกเราเลยได้ฤกษ์ไปเดินตลาดนัดวันจันทร์ที่แมวให้เครดิตไว้เยอะว่าดีอย่างงู้นดีอย่างงี้ แต่เอาเข้าจริงก็แค่มีพ่อค้าแม่ค้ามาเปิดร้านขายของขายเสื้อผ้า ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นนิสิตนักศึกษาของมหาลัย ก็พวกรุ่นพี่หน้าโหดๆ นั่นแหละครับ เห็นมีรุ่นพี่คณะผมมาเปิดร้านขายเสื้อยืดสกรีนสวยๆ เหมือนกัน

“ชงโค เสื้อตัวนี้สวยป่ะ” หลินเดินไปดูเสื้อเชิ้ตสีดำตัวหนึ่ง เขาเอามาทาบกับตัวแล้วถามความเห็นผม ผมเลยพยักหน้าตอบกลับไป

“งั้นเอาตัวนี้ครับพี่” หลินหันไปบอกกับพี่คนขาย แต่ผมรีบเบรกไว้ก่อน ซื้อของแล้วจะไม่ดูอะไรเลยหรือไง การเย็บ เนื้อผ้า ตะเข็บ เส้นด้าย หรือแม้แต่กระดุม มันก็ต้องดูให้ละเอียด ผมรีบแย่งเสื้อมาจากหลินที่อมยิ้มแล้วยื่นมือมาผลักหน้าผากผมเบาๆ

“มาช่วยเลือกตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง มัวแต่มองหาใครอยู่ได้”

ไม่ได้ตั้งใจจะมอง ก็แค่...คณะเขาอยู่ใกล้ๆ มันเลยอดที่จะมองไม่ได้ ที่ร่มๆ ใกล้สระน้ำนั้นก็เคยมานั่งกินข้าวด้วยกัน...แล้วจะไม่ให้มองไปได้ยังไง

ผมเช็คเสื้อที่หลินอยากได้เรียบร้อยแล้วก็ยื่นให้กับพี่คนขาย ส่วนหลินก็จ่ายเงินแล้วเดินตามผมออกมาเพื่อไปดูร้านต่อไป แมวกับโบที่ตอนแรกก็เดินมาด้วยกันอยู่ดีๆ ตอนนี้ดันหายไปไหนก็ไม่รู้ คนมันเยอะจะคลาดกันก็ไม่แปลกหรอก เดินจนแทบจะเบียดไหล่ชนกันล้มอยู่แล้ว เฮ้อ ร้อนจริงๆ

“ชงโค แวะดูรองเท้าหน่อย” หลินที่เดินอยู่ข้างหลัง คอยกันไม่ให้ตัวผมไปเบียดกับใคร รุนหลังให้เข้าไปดูร้านรองเท้ามือสอง

“กรี๊ดดดดด น้องหลินของเจ้ ตามหาเจ้จนเจอนะค้า แสดงว่าเป็นเนื้อคู่กันนะคะเนี่ยยยย อุ้ยยย ทำไมมากับชงโคสุดที่เลิฟของเจ้ได้ มาค่ะๆ เลือกดูตามสบายเลยนะ”

โหะ ดันมาเจอลุงรหัส เอ้ย ป้ารหัสเอาซะได้ เจ้ยิ้มพอเห็นหลินล่ะก็ทำตัวประดุจนางงามรักเด็กทันทีเลย นี่ถ้าหลินมันจะซื้อจริงๆ เจ้ยิ้มคงให้ฟรีอ่ะผมว่า -_-

“คู่นี้เป็นไง” หลินยกรองเท้าคู่สีแดงเตะตาให้ผมดู แต่ผมก็ส่ายหัวกลับไป สีรองเท้านี่ผมว่าให้มันดูเจ็บน้อยกว่านี้ก็ดีนะครับ คนจะได้ไม่ดูรองเท้าก่อนดูหน้า

“อะไรกันสุดเลิฟของเจ้ เปลี่ยนใจจากเฮียร้านทองแล้วเหรอ เกิดอะไรขึ้น บอกเจ้มานะ เจ้สัมผัสได้ว่ามีอะไรไม่ธรรมดา” เจ้ยิ้มเข้ามากระซิบกระซาบกับผม แต่ผมก็ส่ายหน้าตอบกลับไป ก่อนจะควักมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงมาพิมพ์ให้เจ้ยิ้มอ่าน

‘ไม่มีอะไรนี่ แล้วผมกับเฮียร้านทองก็ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย’

“อย่าปดเจ้ค่ะทูนหัว รูปในไอจีเฮียทองเจ้เห็นเต็มๆ สองตา แล้วสายตาของน้องหลินมันธรรมดาซะที่ไหน อย่าประมาทจิตสัมผัสของเจ้เชียวนะคะลูก”

‘โอเค ก็เลิกคุยกันแล้ว’

“หา!!! กับเฮียทองน่ะเหรอ!”

ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้ยิ้มต้องตะโกนเสียงดังด้วย ผมยกมือตะครุบปากเจ้ไว้แทบไม่ทัน จนเจ้ยิ้มยอมสงบปากสงบคำ ผมถึงเริ่มมาพิมพ์อธิบายใส่มือถือต่อ

‘ที่จริงจะว่าเลิกก็ไม่ได้หรอก ก็ไม่ได้คบกันมาตั้งแต่แรก’

“หนูชอบน้องหลินเหรอลูก เฮียทองไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงทิ้งเฮียทองของเจ้ล่ะคะ ชงโคน่าตีจริงๆ เชียว เด็กบ้านี่ มีของดีไม่รู้จักรักษา”

ก็ถ้าของดีเขาไม่มีเจ้าของ ผมก็อยากจะจับจองไว้นานๆ เหมือนกันนะเจ้

‘ผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าผมทิ้งเขา’

“ไม่รู้แหละ สำหรับเจ้แล้วเฮียทองไม่ผิด!”

ผมควรจะเลิกฟังเจ้ยิ้มก่อนจะปีนเกลียวถวายหลังแหวนให้ แต่ก็ไม่ต้องใช้ความพยายามจะเลี่ยงเจ้ยิ้มอะไรมากหรอก แค่หลินเดินมาถามว่าคุยอะไรกัน เจ้ยิ้มก็รีบยิ้มสมชื่อ เจ๊าะแจ๊ะหลินทันที ซึ่งกว่าจะแงะเจ้ยิ้มออกจากตัวหลินได้ ก็ใช้เวลาไปมากทีเดียว ดีที่แมวมาช่วยไว้ได้ทัน ไม่งั้นหลินคงเปลืองตัวให้เจ้แทะโลมอีกนาน

“นังน้องแมว คืนนี้อย่าลืมออนเฟซนะยะ เจ้มีอะไรจะเม้าท์ด้วย โอเคนะ แล้วเจอกันจ่ะเด็กๆ”

ไอ้เรื่องที่เจ้จะเม้าท์คงหนีไม่พ้นเรื่องของผมแน่ๆ เพราะตอนที่บอกกับแมวมีการชำเลืองมองมาทางผมด้วย

พวกผมเดินออกจากร้านขายรองเท้าของเจ้ยิ้ม เดินดูของอีกสักพักก็ตกลงกันว่าจะไปเดินดูแถวโซนของกิน แมวกับโบจังเดินนำอยู่ข้างหน้า ทำให้ผมต้องมาเดินคู่กับหลินไปโดยปริยาย

“ผมหิวน้ำอ่ะ ไปซื้อน้ำกันก่อนนะชงโค” หลินพูดขึ้นมา ก่อนจะคว้าแขนผมไว้แล้วพาเดินไปทางร้านขายน้ำผลไม้ปั่นที่มีกลุ่มนักศึกษามาเล่นดนตรีเปิดหมวกรับบริจาคเงินสำหรับค่ายสัด’แพทย์ เพื่อชุมชนครั้งที่ 5

ระหว่างที่รอน้ำผลไม้ที่สั่งไป ผมก็เดินไปบริจาคเงิน กำลังควักแบงค์ร้อยออกจากกระเป๋า เสียงของพี่บีท พี่สันทนาการตอนเข้าค่ายก่อนเปิดเทอมของผมก็ร้องเรียกใครสักคน

“เฮีย! เด็กเฮียมาอ่ะ!”

คำว่าเฮียที่ได้ยินทำให้ผมหยุดชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะกวาดมองพี่ๆ แต่ละคนแล้วก็สะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า ทำไมตอนแรกมองไม่เห็น...ถึงแม้เขาจะใส่ผ้าปิดจมูกไว้ครึ่งหน้า...เห็นแว๊บเดียวผมก็ต้องจำได้อยู่แล้วแท้ๆ

“น้องชงโค รีเควสเพลงได้นะครับ เดี๋ยวให้เฮียร้องให้ฟัง เฮียอุตส่าห์โดดงานที่โรงพยาบาลมาเลยน้า เอ...หรือนัดเด็กไว้รึเปล่าเฮีย สารภาพมาซะดีๆ” พี่บีทพูดยิ้มๆ ก่อนจะร้องโวยวายเมื่อโดนพี่ทองตบหัวไปหนึ่งที

“พูดมากไปแล้วไอ้บีท”

น้ำเสียงแปลกๆ ผมอยากจะถามว่าเขาไม่สบายรึเปล่า อยากถาม...แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะถามดีไหม และด้วยความลังเลจึงทำให้ผมได้แค่ยืนมองพี่ทองอยู่อย่างนี้

“ชงโค น้ำแตงโมได้แล้วนะ ไปกันเถอะ” เสียงของหลินดังขึ้นใกล้ๆ เขายื่นน้ำแตงโมมาให้ผมถือ ก่อนมือข้างเดิมจะคว้าแขนผมไว้แล้วกระตุกเบาๆ เพื่อให้เดินตาม

“อ้าว...เฮีย... เด็กเฮีย...” พี่บีทมองผมกับพี่ทองสลับกัน ในขณะที่ผมพยายามดึงแขนออกจากมือของหลินที่จับไว้แน่น

“ชงโค โบกับแมวรออยู่นะ” หลินบอกเสียงเรียบ แต่ไม่ได้มองหน้าผม เขาหันไปจ้องตากับพี่ทอง แล้วค้อมหัวให้เล็กน้อย ก่อนจะดึงผมให้เดินตาม แต่ผมก็ขืนตัวไว้

ไม่ไป...ผมจะไม่ไปทั้งๆ ที่สายตาของพี่ทองกำลังมองมาแบบนี้หรอก

“ไปเถอะ อย่าให้เพื่อนรอ” พี่ทองบอกพร้อมกับเบือนหน้ามองไปทางอื่น

เพราะอย่างนั้นผมถึงไม่ขัดขืนอะไรอีก ทั้งๆ ที่ใจ...ไม่ได้อยากไปจากตรงนี้เลย อยากยืนมองเขาให้นานๆ แต่ตอนนี้...มันคงเป็นไปไม่ได้

“เพลงนี้แด่เฮียทอง ลุงรหัสสุดที่รักของผมมมมมมมมม” เสียงของพี่บีทดังแว่วมาให้ได้ยิน ก่อนกีต้าร์จะขึ้นอินโทรเพลงอิจฉา

‘อยู่ดีๆ ก็เกิดรู้สึกอิจฉา
เห็นเขาเดินมาเห็นเข้าตำตาอย่างนั้น
เธอที่ฉันแอบรัก กับเขาที่ฉันไม่รู้จัก
เดินโอบกอดผ่านหน้าฉันไป เจ็บในใจมันเจ็บหัวใจอย่างนี้
แอบรักคนดีมาตั้งหนึ่งปีสิบวัน วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบสอง
น้ำนองในตาฉัน เห็นเขารักกัน ตัวฉันมันบ้าเอง
บ้าที่ไปรักเขา โดยที่เราไม่เคยจะรู้ ว่าจะอยู่ๆ เธอจะมีเจ้าของ

อิจฉาเขาจูงมือกัน อิจฉาเขาหอมแก้มกัน
แต่ทำไมตัวฉัน จึงไม่มีสิทธิ์อย่างเขา
อิจฉาเขาเดินกอดกัน แต่ฉันทำได้แค่เพียงมอง
แค่มอง มองดูเขารักกัน

ต่อไปนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว ความหวังเพริศแพร้วคงต้องมลายจางหาย
ฉันคงหมดสิทธิ์จะรักเธอ เพราะเธอเป็นของเขา
เรื่องมันเศร้า แอบรักเขาข้างเดียว’

“ถ้าเขาทำให้เจ็บ ทำไมไม่เลิกรักเขาล่ะ” คำถามของหลินมาพร้อมกับแรงบีบเบาๆ ที่แขน “ถ้ารักเขาแล้วเจ็บมาก ชงโครักผมแทนได้รึเปล่า”

ผมไม่ได้แปลกใจเลยที่หลินพูดออกมาแบบนี้ และคำตอบของผมก็มีแค่เพียงคำตอบปฏิเสธเท่านั้น

ไม่ใช่พี่ทองหรอกที่ทำให้เจ็บ...ผมต่างหากที่ทำให้เขาเจ็บ และเป็นผมเองที่ทำร้ายให้ตัวเองต้องเจ็บแบบนี้

...........................................To be continue.......................................................

เฮือกกกกกก มีคนรอด้วยอ่ะ =_= แล้วเจอกันอีกทีวันศุกร์นะคะ ช่วงนี้งานหนักจริงๆ ค่ะ อยากจะร้องไห้ ยิ่งเดือนนี้ไม่มีวันหยุดราชการด้วยนะ!!

TheTenth เป็นใคร โปรดติดตาม เขาอาจจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญของหลิน  :z6:

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ เราค่อยๆ ก้าวกันนะคะ ไม่ไหวก็ถอยหลังก่อน ตั้งหลักแล้วเดินกันต่อค่ะ  :m19:
http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ

ปล. ที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครเอะใจกับเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตของชงโคเลย น้องอุตส่าห์บอกว่ามีเพื่อนมาตั้งแต่ตอนแรกๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-06-2014 20:20:55
วันนี้มาแล้ว
จุกค่าจุก มันจุกในอกอย่างแรง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-06-2014 20:31:32
 :z3: :ling1: :m15: :monkeysad:

หรือว่าเท็นเท็นต้องออกโรงซะแล้ว 55555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-06-2014 20:33:02
เห้ยย the tenth นี่ผู้ใดดดดดดดดดดดดด

ทำไมถึงจะเป็นคนรู้จักไปได้ โลกไม่กลมไปหน่อยรึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-06-2014 20:36:58
รู้สึกปวดใจแทนชงโคพี่ทอง เจ็บกันคนละมุม
 :katai1: :katai1:

สงสัยจะเป็นท่านเทพเท็นของเมลหรือป่าว
ที่มาให้คำปรึกษา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 04-06-2014 20:38:45
 :z13:  จิ้มผู้แต่ง ก่อนอ่านจ้า พี่ทองมาแล้ว :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 04-06-2014 20:41:35
แอร้ย มาแย้วววววว
บุคคลปริศนาคนนั้นเป็นใครหนอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: primmi ที่ 04-06-2014 20:46:27
สงสารพี่ทองงงงงงง
เหมือนเป็นผู้ถูกกระทำทั้งเรื่องเลย
โดนต้องแต่งกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้รัก แถมเสียเพื่อนอีกต่างหาก
แล้วพอรักใครสักคนยังมาเจอแม่นางเอกผู้แสนดี ดีเกินไปอย่างชงโคอีก
ดูไม่มีมีใครฟังพี่ทองหรือสนใจสิ่งที่พี่ทองต้องการสักคน
ยัยเมียก็อยากได่้จนไม่สนว่าเขาจะรักตัวมีั้ย
เพื่อนก็อยากให้คนที่ตัวรักมีค.สุขจนไม่สนจิตใจพี่ทอง หน่้ามืดตามัว
ชงโคก็อยากเป็นคนดีเพื่อค.สบายใจของตัวเองเกิน ทั้งๆที่รู้ว่าพี่ทองเป็นผู้ถูกกระทำ แล้วไม่ได้ต้องการ หรือมีค.สุขกับการจดทะเบียนเลย
สรุป พี่ทองคิดอะไร ต้องการอะไร รักอะไรไม่มีใครสนใจเลย สงๆๆๆๆ
ขอมือที่สามไปช่วยเยียวยาจิตใจพี่ทองด่วนๆ เข้าโหมดดาร์ค อยากเห็นชงโคเป็นหมาหัวเน่า กลับไปดูแลเมียก็ได้ ไม่ต้องหย่าแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 04-06-2014 20:49:11
เศร้า :hao5: น้ำตาปริ่มเลย
ปล.ข้าคิดถึงลวกเพ่เท็นนนนนนนน  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 04-06-2014 20:53:28
จากการอ่าน ดราม่าช่วงนี้ คิดว่า ชงโคคงฝังใจเกี่ยวกับพวกมือที่สามมากๆ อย่างกรณีครอบครัวตัวเอง  เพราะ  ชงโคกำลังเห็น

ภาพซ้อนทับตัวเอง ป็นแม่บิ้วและ   นิล  เป็นแม่ตัวเอง   ส่วนพี่ทองเป็นพ่อ   ที่อ่านๆมา ชงโคอยากให้ พี่ทองเคลียตัวเอง 

คงไม่อยากซ้ำรอยประวัติครอบครัวตัวเอง   

เพราะเท่าที่อ่าน มาแรกๆ  ชงโค ออกจะแนวปลงกับชีวิต คือ ไม่อาลัยอาวรณ์กับคนอื่นเลย   แต่พอมาเจอพี่ทอง ชงโคก็เริ่มที่จะเปลี่ยนไป   
เข้าใจว่า  ชงโคก็อยากไปไกลกว่านี้กับพี่ทอง  แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวอื่นร้าวฉาว 

(คงเปรียบเสมือนตัวเองเป็นเมียน้อยล่ะมั้ง)  เลยพยายามที่จะให้ พี่ทองอิสระ ก่อน เลิกกับนิลให้เรียบร้อยก่อนนนนนนน   

ถ้าอยากให้พี่ทองเข้าใจ ณ  จุดๆนี้    ชงโค ต้องเล่าอดีตของครอบครัวให้พี่ทองฟังว่า ทำไม คุณเธอถึงเล่นตัว 

ยังไม่ยอมถวายตัวให้ ถวายแต่ใจอย่างเดียววววว    คิดว่าถ้าเล่า พี่ทองคงเข้าใจไม่ยาก อาจจะเลิกโวยวายเรื่องทำไม

ชงโคถึงไม่ยอมตกลงเป็นแฟนด้วยก็ได้นะ

สรุป เอาง่ายๆ จากบรรทัดเยอะๆข้างบน  คิดว่า  ชงโค มีปมเกี่ยวกับ มือที่สาม นะเราว่า  5555555 

จบการเวิ่นเว้อออออออออ :hao7:


เจอกันวันศุกร์ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 04-06-2014 20:54:01
อะไรยังไงชงโค ทำให้เฮียเสียใจนะ.. :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: mbpwn_ ที่ 04-06-2014 20:54:42
ทำไมเรารู้สึก...  รำคาญหลินอย่าไม่มีเหตุปลหว่า ไม่ดีเลยอะ 555555555555555

 :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 04-06-2014 20:56:21
มันเจ็บจริง ทั้งๆ ที่รักกัน แต่ต้องเลิกกัน  :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 04-06-2014 20:56:30
โดดถีบคนเขียน (อ้าว อิคนอ่านนี่)
ดราม่าาาาาาาาาา ม่ายยยยยยยยยย  อิฉันกินจากเรื่องก่อนๆผมเพิ่งขึ้นมา 3 เส้น
อย่าให้อิฉันต้องร่วงหมดหัวอีกเลยยยยย   :ling2: :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-06-2014 20:57:04
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 04-06-2014 20:58:18
โอ้ยยยยยยย
พี่ทองน่าสงสารสุดๆถึงขั้นสุดยอดแล้วTOT
อย่าทรมานพี่ทองอีกเลย
รีบจัดฉากง้อมาเถ้อออออ
อยากเห็นพี่ทองบ้าๆบวมๆแล้วอ่า><
มั่นไส้หลินเพิ่มมากขึ้นๆอยากเตะไปไกลๆจริงๆเลย ชิๆ
TheTenth เป็นใครไม่รู้ ขอแค่อย่ามาเป็นคู่แข่งพี่ทองก็พอ แต่ถ้าจะมาลากนายหลินไปทำไรก็เชิญ 555+(ลำเอียงขั้นสุด หึหึหึ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 04-06-2014 21:02:07
พี่ทองเข้มแข็งนะๆ สู้ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 04-06-2014 21:04:07
เรามองว่าชงโคทำถูกต้องที่สุดแล้ว ในเมื่อทองมันไม่ทำอะไรๆให้มันชัดเจนซักที
ควรหย่าให้เป็นเรื่องเป็นราวก่อนนะให้จบกับเมียแบบไม่มีพันธะอะไรแล้วค่อยกลับมา
แม้จะบอกว่าไม่ได้รักยัยชะนีมีปมนั่น แต่การกระทำของทองก็เอาเปรียบชงโคเกินไป
เพราะยังไงถ้าคบกันชงโคก็คงถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย หรือมือที่สามอยู่ดี เพราะคนอื่นๆ
เค้าไม่รู้เรื่องด้วย และถึงแม้จะไม่มีใครรู้แต่ชงโคก็รู้อยู่แก่ใจ และคงไม่สบายใจแน่ๆ
ทองมีแต่บอกให้รอๆๆๆๆๆๆ แต่เมิงก็ไม่ทำอะไรให้เด็ดขาดซักทีมันเห็นแก่ตัวไปป่ะ
เหมือนไม่แคร์ความรู้สึกชงโคเลย ไปเคลียร์ตัวเองก่อนเหอะค่อยกลับมา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 04-06-2014 21:05:50
ทำไมรู้สึกว่าชงโคผิดสัญญาว่าจะอยู่ข้างเฮีย  :m15:

ทำไมชงโคเป็นคนแบบนี้ห๊ะะะะะ   ตัวเองก็ไม่เคลียร์กะหลินเหมือนกันแหละ  :angry2: (เดี๋ยวๆ อินไป 5555555555)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 04-06-2014 21:15:32
สงสารพี่ทอง   ชงโคก็นะ นางเอกจริงๆ เข้าใจชงโคนะ

แต่สงสารพี่ทองมากกว่า  ทำไมพี่ทองต้องเป็นคนเจ็บตลอดล่ะ

ชงโคช่วยเข้าใจ มั่นใจ แล้วอยู่ข้างๆกันคงยากไปสินะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 04-06-2014 21:17:10
ตีตูดชงโคแปะๆ ทำโทษที่ทำให้เราร้องไห้ แง้งงง
แต่น้องทำถูกแล้วค่ะรักและชอบในนิสัยและความคิดของชงโค
ตัวพี่ทองเองก็พยายามจัดการเรื่องใบหย่าให้เร็วที่สุดละ
หน่วงเลยเอาจริง เบื่อหลินเอ่อะ

เท็นเท็นนนนนนนนน  :katai5:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 04-06-2014 21:18:22
เฮียทองของพี่ทำสิ่งใดผิดไป ทำไมน้องชงโคทำเช่นนี้กับเฮียได้ล่ะ  :ling1:

ว่าแต่...ชงโคคิดดีแล้วใช่มั้ยที่ปรึกษาท่านเท็น  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 04-06-2014 21:18:38
ไม่รู้สึกว่าจะมีใครมาเป็นอุปสรรคความรักของสองคนนี้ได้เลยนะ..

นังหลินก็ยังไม่มีค่าพอด้วยซ้ำ..ปัญหาเกิดจากพี่ทองกะชงโคแค่นั้นละ  :laugh:

.
.
สู้ๆ หาทางออกหันให้เจอนะจ๊ะ

อดทนรอให้ถึงวันศุกร์  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 04-06-2014 21:19:53
The tenthนี่จะใช่เท็นคนนั้นมั้ยอะ ท่าทางอาตตัวพ่อเหมือนกันเลย  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: leceto ที่ 04-06-2014 21:23:35
The tenth นี่เค้าโผล่มาในเรื่องมาโปรดด้วยใช่ป่ะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 04-06-2014 21:26:09
สงสารเฮียยยยยยย
ชงโคคิดใหม่เหอะนะ
อย่าให้เฮียไปเคลียร์กับปัญหาต่างๆคนเดียวเลย
ไปอยู่ข้างๆไปเป็นกำลังใจให้เฮียเหอะ
ทำแบบนี้ทรมานทั้งสองคนเปล่าๆ
ยิ่งเฮียมาเจอชงโคอยู่กะหลินงี้อีก เจ็บไปอีก
ถึงชงโคจะไม่คิดไรก็เหอะ
โอ่ยยยยย หน่วงมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 04-06-2014 21:28:52
The tenth ใช่ดีนป่ะ ตงิดใจ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-06-2014 21:29:07
ทำไมรู้สึกอยากเตะโด่งหลินออกจากเรื่อง :angry2:

ถึงจะหล่อแต่มาทำให้แตกในเอ๊ย!!แตกแยกแม่ก็ไม่ปลื้มหรอกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 04-06-2014 21:38:35
ชงโคปรึกษาถูกคนซะด้วย  :laugh: คนนี้แหล่ะถนัดทำให้คนอื่นเจ็บที่ซู้ดดด(แต่เรารักtheTenthที่สุดนะ)

เห็นด้วยกับชงโค ถ้าอะไรยังไม่แน่นอนก็ต้องทำแบบนี้แหล่ะ ถ้าเรายอมไปซะทุกอย่างแค่คำว่า รัก คำเดียว

แล้วสุดท้าย ไม่เป็นดั่งหวัง เราจะเหลืออะไรไว้ให้ภูมิใจในตัวเองอีกหล่ะ

ถ้าพี่ทองรักจริง ต้องทำให้สำเร็จ น้องรออยู่ เป็นการพิสูจน์ด้วยว่าจริงๆ ใครมั่นคงกว่าใคร

 :pig4: นักเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 04-06-2014 21:43:43
ห่ะ มีตัวละครใหม่

ดราม่าสุดๆ แต่ชงโคต้องทำ สอนให้เฮียตัดใจและลงมือทำให้ได้
สอนตัวเองไปในตัว

ต่อไปวันศุกร์น้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 04-06-2014 21:44:18
เดอะเท็นก็คือเท็นเท็นสินะ   ถ้าเท็นออกโรงเมื่อไรเดี๋ยวก็หมดปัญหาล่ะ เท็นเท็นคือฮีโร่!!
//สงสารพี่ทอง รำคาญหลิน รีบเคลียร์ตัวเองเร็วๆนะเฮียทอง อย่าให้น้องรอนาน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 04-06-2014 21:55:29
อินดี้ขนาดนั้น มีเดอะเท็นเดียวในโลก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 04-06-2014 21:58:37
คนเราบางทีก็ชอบทำอะไรโง่ๆ อย่างเช่นทำให้ตัวเองเจ็บทรมาน

คือ ชงโคคะ ทำแล้วได้อะไร เหรอ เจ็บทั้งคนที่เรารักและคนที่รักเรา  :mew5: เจร๊ถามคำ ว่าได้อะไร กลัวว่าความรักไม่มีอุปสรรคแล้วจะรักกันมั่นคงเลยต้องพิสูจน์ซะหน่อย


พี่บอกเลยโครตปัญญาอ่อน คือไรอ่ะ ทุกวันนี้คือ อิพี่ทองไม่ได้ทำทุกอย่างเพื่อชงโคหรอ ไม่ได้พยายามทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องเหรอ แล้วทุกวันนี้หนูไม่ได้รอให้ทุกอย่างมันเคลียร์หรออ แค่ต้องสู้รบกับอิปลิงปลวกมอดดดนิลก็เพลียก็ยากอยู่แล้ว คนที่ควรจะอยู่ข้างๆเข้าใจปัญหาทุกอย่างแล้วแท้ๆ กลับทำมห้มันยากขึ้นอีก


บอกเลยยถ้าอิพี่ทองมันไม่ชัดเจน หรือเป็นคนแบบนี้ พี่จะไม่บ่นหนูเลยยย เห้ออออ  :mew5: :ling2:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 04-06-2014 22:18:02
TheTenth--> เท็นเท็น ใช่ไหมนะ
ของเค้าดี เค้ามีบทบาทสำคัญตลอด ตั้งแต่เสี่ยโปรดมายังเพื่อนรักเฮียร้านทองสินะ :m1:

เฮียทอง :sad4:
ชงโค  :เฮ้อ:
นายหลิน  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 04-06-2014 22:36:09
เครียดด สงสารพี่ทองงง  :hao5:
ก็เข้าใจชงโคนะ แต่พี่ทองเป็นคนที่เจ็บตลอดเลย
จะกำจัดปลวกปลิิงได้ก็ลำบากเหลือเกิน ไล่ไม่ไปซะที
เมีย(ในนาม)โรคจิตกับเพื่อนที่น่าจะบ้ายิ่งกว่า
ชงโคจ๋าอย่าเพิ่งกดดันพี่ทองตอนนี้ได้ไหมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 04-06-2014 22:40:10
ชงโคทำถูกแล้ว เพราะเรื่องของพี่ทองกับยายนิลมันยังไม่เคลียร์
แล้วเหตุการณ์ที่ถูกด่าที่ร้านไอศครีม ก็กลับมาอีกอย่าลืมว่าอีกฝ่าย
กอดทะเบียนสมรสอยู่จากสายตาคนนอก พวกเขาไม่รู้ว่าพี่ืทองแกแต่งงานเพราะ
รับผิดชอบที่ทำเจ้าหล่อนพิการ คนอื่นที่มองอาจคิดว่าพี่ทองรักนิลแม้พิการก็ยังแต่งงานด้วย
ไม่มีใครรู้ว่าพี่ทองไม่ได้รักนิลนอกจากตัวนิลและเพื่อนบางคน
ชงโคผู้ที่บ้านก็ประสบปัญหามือที่3จากรุ่นพ่อแม่ ก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นคนแย่งเพราะมาที่หลัง
และจะกลายเป้็นคนผิดไปตลอด แต่ถ้าพี่ทองเคลียร์เรื่องนิลได้
โสดสนิทจริงๆ ก็สามารถกลับมาคบกับชงโคได้ยังไม่สาย
เรื่องนี้อาจกระตุ้นให้พี่ทองแกเลิกเหยาะแหยะเรื่องยายนิลตาดึนที่แสนน่ารำคาญเสียที
เอาใจช่วยชงโค และพี่ทอง :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-06-2014 22:42:21
รำคาญหลิน
รำคาญอิพวกชอบเอาคำว่าเพื่อนมาบังหน้า  และเอาคำว่าเพื่อนมาใช้เอาเปรียบคนอื่นแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 04-06-2014 22:54:46
 :ling2: ปวดใจสุด ๆ สงสารพี่ทอง    :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-06-2014 23:12:32
จะร้องไห้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ นิลๆๆๆ เมื่อไรจะยอมหย่า รำคาญผู้หญิงหน้าด้านกับผู้ชายหน้ามึนคู่นั้นมาก
พี่ทองร้องไห้ น้องชงโคร้องไห้ คนอ่านก็ร้องไห้ค่ะ การแยกจากกันมันจะเป็นทางแก้ที่ดีเหรอชงโค ทรมานเปล่าๆ มั้ย
หลินเริ่มน่ารำคาญอ่ะ เริ่มไม่น่ารักละ ใช่เวลาทำคะแนนป่ะชงโคกำลังเสียใจ ที่จริงช่วงนี้ก็เหมาะแต่คนอ่านไม่ปลื้มหลิน
เพราะรักแต่พี่ทองอ่ะ ตอนยืนมองตากันทรมานมาก ฮรึกกกก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-06-2014 23:14:06
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 04-06-2014 23:15:44
 :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 04-06-2014 23:30:50
 :sad4:  ปัญหาเรื่องนิลคงตามกวนใจชงโคกับพี่ทองอีกนาน ตราบใดที่นิลยังไม่ยอมหย่าอ่ะ   :ruready

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 04-06-2014 23:40:03
ชีวิตก็เหมือนละครฉากใหญ่มีฉากให้เซอร์ไพรส์ตลอด ขึ้นอยู่กับว่า.... บวกหรือลบ ท่าทางตอนนี้ พี่ทอง ชงโค ต้องอดทนสักหน่อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-06-2014 23:44:53
เศร้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 04-06-2014 23:45:21
เทพเท็นแน่ๆ  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-06-2014 23:59:40
ง่ะ มาม่ายาวๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-06-2014 00:52:40
อ๊ายยยยยยยยยยยย เท็นมาแล้ว
ติสท์และแนวอย่างไม่มีใครเทียมทานได้

แล้วเมลมาจะมาด้วยมั้ยค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 05-06-2014 01:17:06
อืม...ความชัดเจน ที่ไม่แท้จริง~~~~~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 05-06-2014 02:50:14
รีบๆเดินเรื่องหย่าเหอะเฮีย จะได้รีบมีความสุขสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 05-06-2014 03:55:59
รุ้สึกเหมือน Tha tenth นี่คือเท็นอะ แต่แบบ อ่านตอนนี้แล้วหน่วงมากอะบ่องตง หลินนี่แบบบ พยายามไปปะ คนเต้าไม่ได้ชอบก้แซะอยุ่ได้ รมเสีย สงสารพี่ทองมากบอกเลออออ ต้องทนเหนคนที่ตัวเองชอบอยุ่กะคนอื่น ทั้งๆที่ ที่ตรงนั่้นมันควรเปนของเราอ่ะ   :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 05-06-2014 07:18:12
อ่านตอนนี้จบ แล้วอยากร้องไห้ตามชงโค
แต่ว่าชงโคทำถูกแล้วนะ เพราะอิพี่ทองก็ไม่จัดการเรื่องนั้นให้เด็ดขาดซะที
ก็ได้แต่หวังว่าน้ำตาของชงโคกะเฮียที่เสียไปจะช่วยกระตุ้นให้เฮียทำอะไรซะทีนะ
อย่าปล่อยให้ชงโครอนานละเฮียทอง

ปล.the tenth นี้อ่านปุ๊บรู้เลยว่าใคร ;)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 05-06-2014 07:59:27
เฮียทองโปรดเคลียร์ตัวเองด่วนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 05-06-2014 08:04:55
เฮ้อ มันหน่วงมาก เมื่อไหร่เฮียทองจะจัดการเรื่องนิลให้เรียบร้อยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 05-06-2014 08:33:28
ชงโคใจร้ายไปแล้วววว :katai1:
มันหมดสมัยนางเอกแล้วนา เค้ามีเจ้าของก้อไปตบแย่งมาคร่าาาอย่าได้ยอมม :laugh:
ดูเส่ะเข้าทางหลินหลินมันเลย ใครช่วยให้เจ้ยิ้มมาลากหลินไปปล้ำหน่อย ชริๆ
สงสารเฮียทองอ่า เมียก้อไม่ยอมหย่า กิ๊กก้อทิ้ง  :m15:
ปล. เท็นเท็น แน่ๆ  เค้ารับปรึกษาปัญหาหัวใจทั่วราชอาณาจักรหรอค้า
ปล. 2  อยากให้วันพฤหัสกระโดดค้ำถ่อไปถึงวันศุกร์ตอนนี้เลยอ่ะ อยากอ่านต่อ  :ling1:
คนเขียนสู้ๆคร่า :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 05-06-2014 08:44:31
ความเห็นส่วนตัว

เราว่าดีแล้วที่ชงโคยังไม่ตอบตกลงกับพี่ทอง

เพราะพี่ทองไม่ใช่คนตัวเปล่า เดาว่าอนาคต เรื่องที่พี่ทองแต่งงานต้องแตกแน่ๆ

จากที่รู้กันไม่กี่คน ก็คงรู้กันทั่ว ดังนั้นดีแล้ว ที่ชงโคยังไม่เป็นแฟนกับพี่ทอง

รอพี่ทองเคลียตัวเองให้จบก่อนดีที่สุด #รู้สึกอินเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในนิยายเหมือนเป็นเรื่องจริง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 05-06-2014 11:29:55
เท็นเท็นแย่งซีนทุกเรื่อง 555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 05-06-2014 11:56:37
พี่เท็น55555
นางมาทุกเรื่องเลย

โง้ยยย ชงโคสู้ๆ พี่ทองสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 05-06-2014 12:34:38
อ่านไป น้ำตาแตกจ้า อินสุดอะไรสุดมันคือความรู้สึกแบบสงสารชงโคสงสารพี่ทองไม่ชอบหลิน รู้สึกฮือออ นังหลิน ออกไปจากชีวิตน้องชงนะ :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 05-06-2014 13:11:40
อ่านคอมเมนต์แล้วไม่อยากอ่านเลยบอกตรง 5555 รอดราม่าผ่านไปดีกว่า ไม่อยากค้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-06-2014 13:16:49
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 05-06-2014 16:59:35
นิลเซ็นใบหย่าให้เฮียทองซะทีดิ๊ ~~~~~~~  :katai1:

อยากให้กลับมาหวานเร็วๆจัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 05-06-2014 17:40:14


เฮ้อออ .. :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 05-06-2014 18:00:48
ร้องไห้เลยค่ะ...
T_T  TheTenth คู่แข่งของหลิน...ใช่คู่ของหลินหรือเปล่าเอ่ย ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าเป็นพี่ทองแหงๆแต่คิดอีกทีก็อยากให้คู่กับหลินจะได้ไม่ต้องมาแย่งชงโค
ตอนบอกลาละก็อยากให้ชงโคตามไป แล้วก็ตามไปจริงๆ ดีใจนะ ที่ได้บอกประโยคว่าจะรอนะ
พี่ทองก็รีบเคลียร์นะ อย่าให้ชงโครอนาน เดี๋ยวจะเฉาเสียก่อนT_T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 05-06-2014 18:24:26
 :hao5:
กรีดร้องค่าาาาา
สงสารทุกคนเลย อยากให้น้องชงเห็นแก่ความสุขของตัวเองบ้าง
ขอให้ทนายของม๊าจัดการเรื่องให้พี่ทองเสร็จเร็วๆ
 :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-06-2014 20:58:56
อย่างนี้ดีแล้วจะได้รู้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน
เดอะเท็นมาโผล่ที่นี่ด้วย สุดยอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 05-06-2014 22:52:28
คนคนนั้นคงไม่ใช่หลินใช่ไหมมมมม  โอ้ยยยยยย 
พี่ทองคำเปลวเอ้ยยยย  ตัวเองนะรีบๆเคลียสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 05-06-2014 23:02:53
น่าเห็นพี่ทองที่สุด   :o12:  เฮียผิดอารายยยย  ต้องรีบไปเคลียตัวเองโดยด่วน แล้วกลับมาหาน้องเลยนะ   :sad4:  ไม่อยากเห็นชงโคเสียใจเลย  น่าสงสาร


จิตสัมผัสที่หกบอกว่า  เพื่อนทางอินเตอร์เน็ตของชงโค จะเป็นผู้ชายแปลกหลุดโลก  และชอบแอบหนีแฟนไปทำอะไรที่คนอื่นเข้าใจยาก (มาก)  หรือเปล่า  เริ่มสงสัยอยู่คนนึง  แต่ก็รอต่อดีกว่า  กลัวจะไม่ใช่  ฮี ฮี


รอตอนต่อไปค่ะ



 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 06-06-2014 03:31:17
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ฉ้านนนนเกลียดหลินนนนนนนนนนน
พี่ทองงงงงง อย่าท้อสิ่ ให้ลิงถือนั่นแหละ อย่าเอามาหน่วงตัวเองเลยนะๆๆ
ชงโคคคคคค ทำไรให้ชัดเจนหน่อยเซ้ สงสารพี่ทองเว้ยยยยยยยยยย
 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-06-2014 07:59:26
เข้ามาเม้นก่อนยังอ่านไม่ถึงไหนเลย
เรื่องนี้สนุกไม่แพ้เรื่องมาโปรดเลย
ชอบน้องชงโคน้องน่ารักอ่ะส่วนทองก็สุดโต่งจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 06-06-2014 14:23:11
หน่วงงงงงงงง.  น้ำตาจะไหลไปกับเฮียทองหลายรอบแล้ว. ฮรือออออออ. เมื่อไหร่ทุกอยาางจะดีขึ้นสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 06-06-2014 18:32:33
นอนรอให้ท่า ชงโค  (โดนพึ่ทองเตะ) 

เมื่อไหร่จะมาหว่าาาาาา  ขุดรอ  เดี๋ยวคนแต่ง ไม่เห็นทู้นิยายตัวเอง  กร๊ากกกกก  (เกี่ยวไหม  บอกได้เลยว่า ไม่)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 06-06-2014 20:47:18
วันนี้มารอพี่ทอง กะ ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 06-06-2014 21:50:32
ตอนที่ 22

Inside: ทองคำเอก

‘อกหักไม่ยักตาย ยังกินข้าวได้อยู่ขอเพียงให้เธอรู้ ยังมีลมหายใจ
อกหักไม่ยักตาย ให้เธอได้รู้เอาไว้ ไม่ต้องมาสะใจ ไม่ต้องมาเวทนา เพราะฉันยังไม่ตาย’

ผมยื่นมือไปกดปิดวิทยุ ก่อนจะเหยียบคันเร่งเมื่อไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียววิทยุราคาสามร้อยบาทใช้งานคุ้มราคามาได้สองสามปี ช่วยให้ผมหายเซ็งระหว่างรถติดก็บ่อย แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ดีเจคลื่นที่ฟังประจำมันเปิดแต่เพลงอกหักจนอยากพังวิทยุทิ้ง -_-

จุ๊บแจงออกจากอู่มาได้สามสี่วันแล้ว ผมจึงไม่ต้องทะเลาะตบตีกับเตี่ยแย่งรถมาขับ แถมจุ๊บแจงก็ไม่เปลืองน้ำมันด้วย นี่ขับมาจนถึงตอนนี้เข็มยังชี้ไปที่ตัว F อยู่เลย มากคุณภาพจริงๆ ครับ ถึงไอ้หน้าปัดบอกระดับน้ำมันนั่นมันจะเสียมาหลายปีแล้วก็เถอะ

ผมตบไฟเลี้ยวแล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้ามาจอดในที่จอดรถของคลับชื่อดังแถวมหาลัย คืนนี้นัดกับเจ้าของที่นี่ไว้ครับเลยต้องมา ขนาดบอกไปแล้วว่าไม่ว่างๆ นะ เหอะ -_-ช่วงนี้ผมไม่อยากคุยกับใครเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไมนะ แต่ผมรู้สึกห่อเหี่ยว หมดเรี่ยวหมดแรงจริงๆ

เฮ้อ...ตอนนี้คนดีของผมจะเป็นยังไงบ้าง ครั้งสุดท้ายที่เจอก็ตอนน้องหันหลังเดินจากผมไปกับไอ้เดือนหน้าตาธรรมดาๆ นั่น เอาจริงๆ ผมว่าผมหล่อกว่าห้าล้านๆ เท่าอ่ะ มาตรฐานของคณะกรรมการตกลงทุกปีแหงๆ ถึงได้เลือกให้ไอ้เด็กนั่นเป็นหน้าเป็นตาของมหาลัย - - แต่ก็เอาเถอะ ช่วงนี้ขี้เกียจโกรธ ขี้เกียจด่า ขี้เกียจเถียง ขี้เกียจทะเลาะกับใคร ผมอยากอยู่เงียบๆ นั่งนิ่งๆ คิดอะไรสักหน่อย จนไอ้โนมันหาว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าแล้วตอนนี้

แต่ผมไม่ได้ป่วยหรอก...จริงๆ นะ แค่รู้สึกทรมานอยู่ตลอดเวลาก็เท่านั้นเอง

“กว่าจะมาได้นะมึง” ไอ้โปรดพูดหน้านิ่งๆ อัดควันบุหรี่เข้าปอดและพ่นออกมาจนพอใจแล้วก็เลิกคิ้วมองมาทางผม

ห้องทำงานที่ผมเข้ามาครั้งนี้เป็นครั้งที่สองยังคงตกแต่งด้วยของราคาแพงตามสไตล์ของมันเหมือนเดิม พักหลังมานี้ธุรกิจคงไปได้ดี ออร่าของเสี่ยถึงได้จับตัวมันมากกว่าเก่า และถึงเดี๋ยวนี้จะไม่ได้เห็นมันนั่งกินเหล้าเคล้านารี แจกเงินแจกของแล้วก็ตาม แต่บรรดาผู้หญิงที่คลั่งไคล้มันก็ยังเต็มใจพากันเรียกว่าเสี่ยโปรดอยู่ดี ไม่รู้ทำไมถึงได้ตามืดบอดกันขนาดนั้น มาเลี้ยงวัวกับผมดีกว่าเป็นไหนๆ อย่างน้อยก็ไม่ต้องช้ำใจเพราะต้องตกเป็นที่สองสามสี่ห้า -_-

“นั่งดิวะ ยืนค้ำหัวกูอยู่ได้” มันพูดต่อ ก่อนจะทำมือให้ลูกน้องออกไปจากห้อง

“มึงมีเรื่องอะไร” ผมถาม ขณะเอนหลังพิงพนักโซฟาแล้วยกเท้าขึ้นวางบนโต๊ะรับแขกตัวเตี้ยเช่นเดียวกับไอ้โปรด ก่อนจะรับบุหรี่จากมันมาสูบ สารนิโคตินทำให้สมองว่างเปล่าไปเพียงครู่ หัวโล่ง...ลืมคิดถึงใครบางคนไปได้บ้าง - - ที่จริงผมก็ไม่ได้สูบบ่อย เพราะอาม่าแพ้ควันบุหรี่ ถ้าวันไหนสูบคือวันนั้นผมจะไม่เข้าไปใกล้ท่านเลย แต่ช่วงนี้ก็สูบจัดหน่อยเพราะบางทีสมองก็ไม่ยอมคิดเรื่องอื่น ผมไม่ชอบเวลาที่ตัวเองเอาแต่คิดวนเวียนอยู่เรื่องๆ เดียว มันทำให้เสียเวลา

“มึงรู้จักป่ะ” ไอ้โปรดยื่นแฟ้มๆ หนึ่งมาให้ผมดู “เห็นบอกว่าเป็นเพื่อนมึง”

ผมพลิกดูด้านในแฟ้มก็มีข้อมูลของไอ้ดีนร่ายเต็มหน้ากระดาษ ผมไม่ได้สนใจข้อมูลอย่างอื่นยกเว้นข้อมูลทางการเงินของมัน ในนี้ระบุว่าไอ้ดีนทำสัญญากู้ยืมเงินมาสักระยะหนึ่งแล้ว

“มันบอกว่าเป็นเพื่อนมึงมาตั้งแต่เด็กๆ” ไอ้โปรดยังคงพูดต่อ มันรินบรั่นดีใส่แก้วแล้วยื่นมาให้ “ตกลงว่าใช่ไหม?”

“ใช่ แล้วมึงถามไปทำไม” ผมวางแฟ้มลง รับบรั่นดีจากไอ้โปรดมาจิบให้ชุ่มคอ

“ก็มันบอกว่ามึงยืนยันได้ว่ามันจะไม่เบี้ยวจ่ายเงินกู”

“เงินไรวะ” ผมทำทีถาม แค่เห็นข้อมูลเมื่อกี้ก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว อยากกวนตีนมันเฉยๆ

“เงินที่กู้ไปไงไอ้สัด” ไอ้โปรดทำหน้าเอือมๆ มองผมราวกับว่าผมนี่ช่างโง่เง่าไม่รู้อะไรบ้างเลย“เพื่อนมึงเอารถมาค้ำไว้ ครบกำหนดไม่จ่ายกูก็ต้องยึด แต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน ท้ายรถบุบ ไฟแตก ต้องมานั่งตีราคากันใหม่ ตอนนี้ต่อให้ยึดมาได้มันก็ไม่พอเงินต้น แถมดอกกำลังบานมันถึงได้บอกว่าขอเวลามันหน่อย บอกด้วยว่าเป็นเพื่อนมึง แล้วมึงก็รับรองให้มันได้”

เช็ดดดด!ไอ้เหี้ยดีนเล่นผมแล้วไหมล่ะ ทีอย่างนี้มานับกูเป็นเพื่อนไอ้สัด อยากจะบ้า เสือกกู้เงินใครไม่กู้ มากู้ไอ้คนหน้าเลือด นักเลงในคราบหมออย่างไอ้โปรด หรือมันจะให้ผมรับผิดชอบในส่วนที่ไปทำท้ายรถมันบุบเข้า? -_-

“แล้วทำไมมันถึงมากู้เงินมึง” โอเค ข้ามประเด็นที่ไอ้ดีนเอาผมมาเอี่ยวด้วยก่อนเถอะ ที่สงสัยคือทำไมลูกเจ้าของรีสอร์ทอย่างมันถึงต้องมากู้เงินไอ้หน้าเลือดนี่ด้วย

“มึงเป็นเพื่อนกันประสาอะไรถึงไม่รู้ว่าบ้านมันโดนฟ้องล้มละลายมาสองสามปีแล้ว”

“มึงเล่นมุกเหรอวะ? ไม่ขำนะเว้ย”

ผมมองไอ้โปรดอย่างไม่เชื่อ มันเลยปรายตาใส่แล้วยกเอาแฟ้มข้อมูลของไอ้ดีนฟาดหัวผม

“โอ้ย! ไอ้เหี้ยนี่ แฟ้มตราช้างไม่ได้ทำจากโฟมนะไอ้สัด”

“ก็รู้ไง ถ้าทำจากโฟมมันจะเจ็บเหรอวะ กูฟาดให้จะได้หายโง่ มัวแต่จูงวัวไปๆ มาๆ วันๆ ถึงไม่รู้ห่าอะไรกับชาวบ้านเขา”

ก็จริงที่ผมไม่ได้สนใจคนอื่นเลย แต่เรื่องบ้านไอ้ดีนโดนฟ้องล้มละลายนี่ไม่ใช่เรื่องเล็กนะ...ถึงครอบครัวมันจะไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคมมากนัก แต่อย่างน้อยม๊าหรือเตี่ยผมก็น่าจะรู้เรื่องบ้าง ยังไงก็คนรู้จักกัน แม้ผมกับไอ้ดีนจะไม่กินเส้นกันมาหลายปีแล้วก็เถอะ

“ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง แต่เดลไม่เคยทำงานพลาด”

เดลคือคนสนิทของไอ้โปรด รับใช้ทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ แล้วถ้าข้อมูลนี้มาจากเขาผมก็คงจะไม่เชื่อไม่ได้ อีกอย่างไอ้โปรดมันก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะให้คนที่มันไม่รู้หัวนอนปลายเท้ากู้เงิน

“แล้วมันเอาไปเท่าไหร่วะ”

“รวมทั้งต้นทั้งดอกก็เกือบสามสิบ”

“สามสิบอะไร เค?” เคเป็นหน่วยย่อๆ ที่พวกผมมักจะใช้พูดกัน สามสิบเคก็แค่สามหมื่น ถ้าเงินแค่นั้นไม่จำเป็นต้องยึดรถเบนซ์ของมันหรอกครับ ผมจ่ายให้ก็ได้ แต่จากสีหน้าไอ้โปรดแล้วคงไม่ใช่

“สามสิบล้าน -_- มึงอย่ามาแอ๊บแบ๊วไอ้ทอง ถ้าแค่สามหมื่นมีหรือว่ากูจะให้มันเอารถเอาที่ดินมาค้ำ”

ก็จริงของมัน แต่ว่า...ไม่ใช่แค่รถสินะที่กำลังจะโดนยึด ไอ้หน้าเลือดนี่คงยึดโฉนดที่ดินมาแล้วแน่ๆ ถึงได้เล็งรถเป็นลำดับต่อไป

“แล้วมันเอาเงินไปทำอะไร เยอะขนาดนั้น”

“ให้พ่อลงทุนเปิดร้านอะไรสักอย่างล่ะมั้ง แต่พ่อมันก็เสียเครดิตไปหมดแล้ว ติดแบล็กลิสท์ธนาคาร ไปกู้ที่ไหนเขาก็ไม่ปล่อยให้ แม้แต่ของที่บ้านกู”

ตระกูลฝั่งทางแม่ของไอ้โปรดทำธุรกิจด้านการเงินมาตั้งแต่รุ่นทวดมันแล้วครับ เพราะฉะนั้นใครได้มันเป็นผัวชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะอดตาย ผมก็เคยเสี้ยมน้องมหาให้ถลุงเงินมันเยอะๆ เหมือนกัน แต่น้องแม่งไม่ได้ดั่งใจ ชอบใช้แต่ของถูกๆ -*-

“บ้านมึงไม่ปล่อยให้ แล้วทำไมมึงปล่อย” ไอ้โปรดมันปีกกล้าขาแข็งเริ่มต้นธุรกิจเล็กๆ ของมันมานานแล้วครับ แต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่ธุรกิจเล็กๆ แล้วล่ะหากพูดถึงเงินเป็นสิบสามสิบล้านอย่างนี้

“กูแค่สนใจที่ดิน มีโครงการปลูกเรือนหอในอีกปีสองปี ก็หาที่เหมาะๆ ไว้ก่อน พ่อมันไม่เคยเอาไปค้ำที่ไหนเพราะเก็บไว้ให้เป็นชื่อลูกชาย แต่เพื่อนมึงมันก็เอามาค้ำเอง ไม่ต้องมองหน้ากูอย่างนั้นไอ้ทอง กูตีราคาให้มากกว่าราคาจริงด้วยซ้ำ”

“พูดซะเหมือนพ่อพระ ทั้งๆ ที่ดอกเบี้ยแม่งขูดเลือดขูดเนื้อ” นึกไปตอนนี้ผมเป็นห่วงคุณน้ากับน้องดิวว่าจะมีชีวิตยังไง จะลำบากกันบ้างรึเปล่า ทำไมเรื่องนี้ไอ้ห่าดีนถึงไม่เล่าให้ฟังเลย ยังไงก็เคยเรียกกันว่าเพื่อน เคยสนิท เคยอยู่ด้วยกันมาตลอด แค่มันบอกว่าต้องการให้ช่วย...ผมก็จะช่วยโดยไม่ลังเลอยู่แล้วแท้ๆ

“ไม่ได้เกินที่กฎหมายกำหนดหรอกเว้ย”ไอ้โปรดพูดพลางรินบรั่นดีใส่แก้วให้ผมเป็นครั้งที่สี่

“ว่าก็ว่าเถอะกูว่าธุรกิจของมึงนี่ต้องโดนตรวจสอบหน่อยล่ะ เงินเยอะขนาดนั้นมึงไปเอามาจากไหนหือไอ้เสี่ย เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปบอกอากงให้ตรวจสอบมึง”

“มึงคิดว่ากูกลัว?” ไอ้โปรดกลั้วหัวเราะ แขนวางพาดบนพนักโซฟา นิ้วก็เคาะเป็นจังหวะเบาๆ “กูทำทุกอย่างโปร่งใส ถึงตอนทวงตังค์ไอ้พวกชอบเบี้ยวจะต้องใช้ความรุนแรงหน่อย แต่นอกนั้นมันก็ไม่มีอะไร”

ผมยักไหล่ ความจริงก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว มันเป็นเรื่องของธุรกิจครับ เข้าทำนองเอ็นดูเขาเอ็นเราขาด แต่อะไรที่มากเกินไปผมคิดว่าคนอย่างไอ้โปรดมันก็คงไม่ทำ เห็นมันอย่างนี้แต่มันก็ใจดีนะ ถึงจะนานๆ ทีก็เถอะ

“แล้วนี่กูได้ข่าวมาว่าเด็กมึงโดนเดือนปีหนึ่งคาบไปแดก จริงไม่จริง ตอบ”

เรื่องที่ตลาดนัดในวันนั้นคงมีคนเอาไปลือกัน ก็ไม่แปลกหรอกที่คนอื่นจะรู้ ก็ไอ้เหี้ยบีทมันพูดเสียงเบาเสียที่ไหน แต่ก็ไม่เป็นไรที่ใครๆ จะเข้าใจว่าผมโดนทิ้งเพราะอีกฝ่ายเขาเปลี่ยนใจไปหาคนที่หล่อกว่า ดูดีกว่า แถมยังเด็กกว่า มันก็แค่เรื่องที่คนเขาคิดกันไปเอง เรื่องจริงนั้น...ผมรู้ว่าสาเหตุมันไม่ได้มาจากการที่น้องเปลี่ยนใจ

สาเหตุน่ะ...มาจากผมต่างหาก

“ไม่จริง มึงคิดว่าคนโง่ที่ไหนจะเปลี่ยนใจจากผู้ชายแสนดีอย่างกูไปคบกับไอ้หน้าตี๋นั่น”

ไอ้โปรดเหยียดยิ้ม ก่อนจะเชิดคางขึ้นแล้วพ่นควันบุหรี่ออกมา “มึงตี๋น้อยกว่ามันซะที่ไหน”

“อย่างน้อยกูก็หล่อคมกว่ามัน”

“หล่อแล้วน้องเขาเอามึงไหมล่ะ”

“เช็ดดดดด เอาแฟ้มฟาดหัวกูอีกรอบเลยมา! โอ้ยยยย! ไอ้ห่า กูประชดดดดด”

ทำไมมีแต่คนชอบทำร้ายหัวผม ตั้งแต่เด็กม๊าก็เขกเอาเขกเอา ก่อนหน้านี้ก็หัวแตกไปสองครั้ง นี่ยังจะมาโดนฟาดด้วยแฟ้มตราช้างอีก ถ้าผมทำอะไรโง่ๆ ก็ไม่ต้องสืบสาเหตุอื่นกันนะครับ-*-

มอออออออออออ มออออออออออออ มอออออออออออออออ

เสียงไพเราะเพราะพริ้งของเดซี่ดังขึ้น ยิ่งได้ยินก็ยิ่งคิดถึง ผมไม่ได้กลับบ้านมาสักพักแล้วล่ะครับ ไม่อยากเอาหน้าแบกโลกไปให้คนที่บ้านเห็น ผมนั่งหลับตาฟังเสียงของเดซี่ไปสักพัก อ่า...ช่างเพราะพริ้งซะเหลือเกิน แต่ดูเหมือนใครบางคนแถวนี้จะไม่คิดแบบนั้นเพราะไอ้คนที่ว่านั่นมันยื่นขาหน้ามาตบหัวผมทันที

ผมลืมตาขึ้นมองไอ้โปรดอย่างโกรธๆ ในขณะที่มันทำสีหน้าสะอิดสะเอียนมองผม

“โหะ เป็นเอามาก ไหนๆ มึงก็อกหัก ไม่เอาลูกสาวมาเป็นเมียซะเลยวะ แล้วก็รีบๆ รับสักทีเหอะ หนวกหู -_-”

ไอ้เลว ถึงจะเรียกว่าเพื่อนแต่ผมกับมันก็ไม่ค่อยคุยกันดีๆ หรอก เพราะปากเสียๆ ของมันนี่แหละ ไม่รู้น้องมหาทนคบกับผู้ชายอย่างนี้ไปได้ยังไง -*-

เพราะไอ้โปรดบอกว่าหนวกหู ผมถึงได้ปล่อยให้โทรศัพท์ดังอยู่อย่างนั้น จนมันจะเอาบุหรี่มาจี้แขนผมนั่นแหละ ผมถึงได้ยอมควักมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดรับสาย

อ่า...คนที่โทรมานี่มัน

“สวัสดีครับพี่ติว โทรหาผมดึกๆ มีอะไรรึเปล่าครับ”

(มีครับ ผมพยายามโทรหาคุณทองมาหลายวัน ทำไมถึงติดต่อไม่ได้เลยล่ะครับ)

“อ๋อ พอดีว่าผมปิดเครื่องไว้น่ะครับ”

พี่ติวเป็นทนายความของอาม่า แก่กว่าผมเกือบสิบปี เขาเป็นทนายความมือดี ลุงพิภพซึ่งเป็นพ่อของพี่ติวและเป็นทนายความคนก่อนของอาม่าเป็นคนแนะนำให้ ถึงเขาจะประสบการณ์ไม่มากเท่าลุงพิภพ แต่ความเก่งก็ไม่แพ้พ่อเลยสักนิด เพราะฉะนั้นผมเลยขอร้องให้เขามาจัดการเรื่องฟ้องหย่า

“พี่ติวมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”

(ผมจะคุยเรื่องฟ้องหย่าของคุณทองน่ะครับ)

“ครับ ว่ามาได้เลยครับพี่”

เอาจริงๆ ช่วงนี้เหมือนมรสุมชีวิต ปีนี้คงเป็นปีชงของผม หมดเรื่องโน้นก็มีเรื่องนี้ คิดว่าถ้าผ่านพ้นไปได้จะชวนชงโคไปทำบุญเก้าวัด เอาให้บุญหนักพอที่จะไม่มีมารมาขัดขวางอีกเลย -*-

(ผมอยากแน่ใจน่ะครับว่าตอนที่คุณทองจดทะเบียนสมรสกับแฟนนั้น คุณทองจดที่ไหนครับ)

“ที่โรงพยาบาลครับ เพราะนิลเขายังต้องพักฟื้นอยู่ที่นั่น แล้วเพื่อนผมเขาเป็นคนพานายทะเบียนมาให้”

พูดกันตามจริงแล้ว งานแต่งงานที่จัดขึ้นผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร นอกจากไปสวมชุดเจ้าบ่าวและถ่ายรูปคู่กับเจ้าสาวก็เท่านั้น ไอ้ดีนเป็นคนจัดการทุกอย่าง ซึ่งผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร เพราะยังไงผมก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

(ช่วยบอกชื่อนายทะเบียนหน่อยได้ไหมครับ)

“ผมจำไม่ได้ครับพี่ ว่าแต่มีเรื่องอะไรเหรอครับ”

(เอ่อ...คือ อย่างนี้ครับคุณทอง เรื่องฟ้องหย่าคงทำไม่ได้แล้วล่ะครับ)

หัวใจหล่นโครมไปอยู่ที่ตาตุ่มพร้อมๆ กับแก้วที่ร่วงหลุดจากมือ ไอ้โปรดที่นั่งดูดบุหรี่อยู่ตรงข้ามเงยหน้าขึ้นจากเอกสารงานของมันแล้วมองหน้าผมเป็นเชิงถามว่ามีเรื่องอะไร แต่ผมก็ไม่ได้ให้คำตอบ

“ทำไมล่ะครับพี่! ผมจำเป็นต้องหย่าให้เร็วที่สุดนะ พรุ่งนี้เลยก็ยิ่งดี แต่พี่มาบอกว่าทำไม่ได้แล้วมันหมายความว่ายังไง!”

อะไรวะ! อะไร! นี่ชีวิตผมมันเกิดอะไรขึ้น!

(คุณทองใจเย็นๆ ก่อนครับ ที่ผมบอกว่าฟ้องหย่าไม่ได้ เพราะใบทะเบียนสมรสที่คุณทองให้เพื่อนเป็นคนเก็บไว้มันไม่มีผลตามกฎหมาย แฟนคุณทองเขาจดทะเบียนกับคนอื่นมาก่อนแล้วนะครับ ผมถึงได้บอกว่าฟ้องหย่าไม่ได้)

ผมกำลังมึนงงกับเรื่องที่ได้ยิน ไม่มีผลตามกฎหมายงั้นเหรอ...แต่ผมจำได้ว่าตัวเองเป็นคนเซ็นชื่อลงไปในใบทะเบียนนั้นหลังจากที่ฟังเจ้าหน้าที่เขาร่ายความสำคัญในการสมรสจบ ถึงจะฟังผ่านๆ แต่ผมก็มั่นใจนะว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่จากเขตจริงๆ เพราะไอ้ดีนคงไม่เอาใครมาหลอกผมหรอก...ในเมื่อมันอยากให้นิลแต่งงานกับผมจนตัวสั่น -*-

(การจดทะเบียนซ้อนในสมัยนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยนะครับ เพราะข้อมูลทุกอย่างมันถูกเก็บไว้ในระบบคอมพิวเตอร์ สมัยก่อนที่เกิดการจดซ้อนเพราะไม่มีบันทึกลงในระบบ มีแค่ใบทะเบียนจึงตรวจสอบได้ยากว่าใครเคยจดกับใครมาก่อน แต่สมัยนี้เทคโนโลยีสามารถทำให้ตรวจสอบได้ ผมถึงได้ถามว่านายทะเบียนที่ทำเรื่องให้คุณทองชื่ออะไร จะได้เอาชื่อเขาไปตรวจสอบที่เขตที่คุณทองไปติดต่อทำเรื่องขอจดทะเบียนน่ะครับ)

ตอนนี้เหมือนวิ่งอยู่ดีๆ ก็ชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นจนล้มตึง ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่เง่ามาก โง่ที่ตามเกมของใครไม่ทัน ผมไม่เข้าใจเลยว่านิลกับไอ้ดีนทำแบบนี้ไปทำไม แค้นผมเหรอ...เพราะผมทำให้นิลแท้ง เพราะผมทำให้นิลพิการ พวกเขาถึงได้ทำแบบนี้ใช่ไหม แต่ผมไม่ใช่ตัวตลกของใครเลยนะ นี่มัน...รู้สึกแย่มากจริงๆ

(คุณทอง ฟังอยู่รึเปล่าครับ)

“ครับ...ฟังอยู่ครับพี่”

(ยังไงพรุ่งนี้ผมจะให้เลขาเอาข้อมูลไปให้นะครับ ผมเก็บรวบรวมไว้ คุณทองสามารถเอาผิดกับพวกเขาได้ เพราะการทำแบบนี้มันผิดกฎหมายครับ แล้วถ้ารู้ชื่อนายทะเบียนแล้วก็รบกวนบอกผมด้วยนะครับ ผมจะได้ดำเนินเรื่องต่อ ตอนนี้ก็สบายใจได้แล้ว เอ่อ...คุณทอง กลับบ้านไปหาอาม่าบ้างนะครับ ท่านเป็นห่วงคุณมาก ผมต้องวางสายแล้วล่ะ ยังมีงานที่ต้องทำต่อ)

“ขอบคุณมากครับพี่ ขอบคุณจริงๆ”

ผมวางมือถือลงข้างตัว ก่อนจะถอนหายใจออกมา รู้สึกทั้งโล่งอกและดีใจ แต่ในความรู้สึกเหล่านั้นก็ยังมีความรู้สึกแย่กับเรื่องนี้อยู่ดี คงต้องถามไอ้ดีน...ต้องถามมันให้รู้เรื่องว่ามันทำอะไรกับชีวิตผม!

“ไอ้โปรด” ผมยื่นเท้าไปสะกิดเข่าเพื่อนที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ แต่ลืมไปว่าไอ้ห่านี่มันโรคจิตชอบทำคนอื่นเจ็บ มันมองหน้าผมแล้วเอาแฟ้มที่กำลังอ่านฟาดเข้าที่หน้าแข้งของผมอย่างแรงจนผมต้องชักเท้ากลับ

“แค่เรียกก็พอ ไม่ต้องเอาขาหลังมาสะกิดกู”

“คนกวนตีนอย่างมึง เรียกชื่อครั้งเดียวจะขานรับกูรึไง”

“ต่อให้เรียกเป็นสิบรอบกูก็ไม่”

“นั่นไง! นั่นไง! ก็เพราะมึงเป็นคนแบบนี้!”

“กูเป็นแบบนี้แล้วทำไม? อย่างน้อยกูก็มีเพื่อนเยอะกว่ามึง”

ไอ้เหี้ยโปรดแม่งชอบพูดสะกิดจุดผมอยู่เรื่อย ใช่สิวะ ใครเขาก็อยากรู้จักอยากคบหากับคนอย่างมึง ส่วนคนเลี้ยงวัวอย่างกู ใครมันจะอยากเล่นด้วย นี่ขนาดเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กยังทำท่าจะเอามีดแทงกูอยู่รอมร่อ

“แล้วเรียกกูทำไม”

“ตามหาตัวนายทะเบียนที่ทำเรื่องจดทะเบียนสมรสให้กูหน่อย”

ไอ้โปรดมองหน้าผมอย่างชั่งใจ มันยื่นมือมาหยิบบุหรี่ไปสูบอีกมวน แล้วเอนหลังพิงพนักโซฟาพลางทำหน้าครุ่นคิด

“ตอนแต่งงานไม่มีบอกกู หน้าเมียมึงกูก็ไม่เคยเห็น ทีอย่างนี้มาขอให้กูช่วย มึงคิดว่ากูควรช่วยป่ะ?”

“ก็เห็นแล้วไม่ใช่รึไง” ว่าที่เมียอ่ะ คนที่น่ารัก นิสัยดี เข้าใจอะไรง่ายๆ แต่ใจดีเกินไปจนหมาบางตัวจะคาบไปแดกต่อหน้าต่อตาอยู่ละ -*-

“มึงก็แค่โมเมว่าน้องชงโคเป็นเมียมึง ที่กูพูดถึงคือเมียตามกฎหมาย”

“ไม่ตามเว้ย เขาจดกับคนอื่นก่อนมาหลอกกูด้วยซ้ำ” พูดแล้วแค้น พูดแล้วเคือง นี่ผมทุกข์ใจมาสองสามปีเพื่ออะไร จ่ายค่าโง่เหรอ -*-

“อ๋อ มึงรับของเหลือจากคนอื่นมาว่างั้น”

“กูยังไม่เคยเสียบสักครั้ง อย่ามาว่ากูรับของเหลือ”

ไอ้โปรดหัวเราะ มันพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วยกบรั่นดีขึ้นจิบ ท่ามากจริงๆ ไอ้ห่านี่ ตกลงจะช่วยไม่ช่วยวะ -*-

“กูไม่ช่วยใครฟรีๆ อย่างน้อยมึงต้องมีอะไรมาแลก”

“มึงจะเอาอะไร”

“กูไม่ขอเอาเมียมึงหรอก ไม่ต้องทำหน้าบึ้งใส่”

“แล้วจะเอาอะไร” ไอ้โปรดแม่งหน้าเลือดแม้กระทั่งกับเพื่อนกับฝูง คนแบบนี้ทำไมยังมีคนคบอีกวะ -*-

“แฟนกูมันอยากเลี้ยงหมา แต่กูไม่อยากเลี้ยง มึงแค่ไปกล่อมปลื้มให้เปลี่ยนใจหน่อย แค่นั้นล่ะ”

ผมปรายตามองหน้าไอ้โปรด ก่อนจะหัวเราะใส่มัน โถ เรื่องอื่นล่ะแม่งเก่งหมดทุกเรื่อง ดันมาตายเพราะเรื่องแค่นี้ กูอยากจะหัวเราะให้ฟันหัก

“แล้วทำไมมึงไม่อยากเลี้ยงวะ เลี้ยงหมาด้วยกันกับแฟนนี่กำลังฮิตเลยนะเว้ย”

มันเป็นเทรนไปแล้วมั้งครับที่จะเลี้ยงหมา แมว หรือกระต่ายด้วยกันกับแฟนตัวเอง คงดูน่ารักแอ๊บแบ๊วดี จะว่าไปชงโคนี่โชคดีนะครับ ถ้าได้มาเป็นแฟนผมก็จะมีลูกสาวน่ารักๆ หนึ่งตัวเลย ไม่ต้องมาเถียงกันว่าอยากจะเลี้ยงอะไร เพราะเดซี่เป็นไฟท์บังคับ หึหึ

“เลี้ยงสัตว์ ไม่ว่าจะตัวอะไร ต่อให้เลี้ยงดีแค่ไหน ไม่กี่ปีมันก็ต้องตาย กูไม่อยากเห็นปลื้มร้องไห้”

ไอ้นี่รักแฟนกว่าที่คิดแฮะ ต่อหน้าล่ะทำท่าดุ ทำท่าไม่สนใจ ที่ไหนได้ มันก็เอาใจใส่เหมือนกันนี่หว่า

“งั้นทำไมมึงไม่กล่อมเอง กูว่าน้องน่าจะฟังมึงมากกว่า”

“เดี๋ยวนี้แม่งฟังกูที่ไหนล่ะ แล้วตกลงมึงจะทำไม่ทำ ถ้าไม่กูก็ไม่เหมือนกัน -_-”

เจอแบบนี้เข้าผมก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ต้องทำเท่านั้นล่ะครับ ว่าแต่น้องมหานี่น่าจะพูดกันง่ายนะ เท่าที่เคยคุยกันมาก็ดูเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เหมือนไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร เห็นแต่ไอ้โปรดอ่ะที่บังคับน้องทุกที

“เออๆ ทำก็ได้ แต่มึงต้องรีบๆ หาตัวไอ้คนทำเรื่องชั่วช้ากับชีวิตกูมาให้ได้นะเว้ย พรุ่งนี้ทนายของอาม่าจะส่งข้อมูลมาให้ กูจะเอามาให้มึงละกัน”

“ไม่ต้องมา กูขี้เกียจเห็นหน้า ไว้จะให้เดลไปเอา”

โหะ หน้ามึงกูก็ไม่ได้อยากเห็นนักหรอก อยากจะพูดแบบนี้อยู่เหมือนกัน แต่ติดที่ว่ายังมีผลประโยชน์ค้ำคออยู่

“วันนี้กูกลับก่อนละ มีอะไรก็โทรมา”

“บอกให้โทรแล้วอย่าเสือกปิดเครื่องอีกล่ะมึง แค่อกหักไม่จำเป็นต้องตัดขาดโลกภายนอก ไม่มีใครเขาสมน้ำหน้ามึงหรอก”

ได้ตั้งใจปิดที่ไหนล่ะ ตอนไปตรวจสุขภาพสัตว์ที่สวนสัตว์กับรุ่นพี่ แบ็ตมันก็ร้องเตือนว่าจะหมด ผมก็เลยปิดไว้ จากนั้นก็ลืมแล้วก็ไม่ได้เปิดอีกเลยต่างหาก วันนี้นึกขึ้นได้ถึงเอามาเปิดแล้วก็โดนมันโทรตามมานี่ล่ะ

“พูดดีไอ้ห่า แล้วหมาไหนไปเม้นไอจีกูจนตอนนี้ชาวบ้านเขารู้กันทั้งประเทศแล้วว่ากูโดนทิ้งไอ้สัด”

ไอ้โปรดแค่ยักไหล่แล้วสะบัดมือไล่ผม เอาเถอะ จะไปเอาอะไรมากกับคนติ๊งต๊องอย่างมัน

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 06-06-2014 21:50:59
วันนี้ผมมาแอบมองคนน่ารักที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยยิ้มเลย ถึงจะมาแอบมองได้ไม่บ่อยแต่ก็ทำให้อยู่ได้โดยไม่ทุรนทุรายไปทั้งอาทิตย์ ...ชงโคยังเหมือนเดิม ชอบรดน้ำต้นไม้ ทำสวนครัว แต่รอบตัวที่ไม่เหมือนเดิมคือสิ่งแปลกปลอมที่เพิ่มเข้ามา ผมไม่ได้หมายถึงเพื่อนที่มาเที่ยวที่บ้านบ่อยๆ ผมหมายถึงไอ้เดือนกิ๊กก๊อกนั่นต่างหาก

มันแย่นะที่ต้องแอบมองจากช่องกำแพงเล็กๆ อย่างนี้ ต้นชงโคช่วยบังไว้ได้เยอะก็จริง แต่ผมก็ต้องแลกกับการแต่งตัวโรคจิตด้วย กลับหอก็ต้องรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอื่นเพราะละอองเกสรที่ติดกับเสื้อผ้าจะทำให้ผมเดี้ยงไปหลายวัน

มอออออ มอออออออออ มออออออออออออออออออ

เช็ดดด! ลืมปิดเสียง! มีแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละที่ผมไม่อยากได้ยินเสียงเดซี่! ไอ้บ้าเอ้ย ใครโทรมาวะ! ผมรีบก้มหลบเมื่อเห็นชงโคหันมองไปมา น้องคงได้ยินเสียงของเดซี่แน่ๆ เลย

โธ่เอ้ย ไอ้ห่าดีน นี่มึงจะทำเสียเรื่องไปถึงไหนเนี่ย

“มีอะไร”

(กูมีเรื่องจะคุยด้วย)

“เออ กูก็มี แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”

(จะเป็นตอนอื่นก็ได้ แต่กูขอเตือนว่ามึงต้องรีบมาหน่อยล่ะ เพราะไม่อย่างงั้นกูจะพานิลไปเปิดตัวกับที่บ้านมึง)

ผมล่ะอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ไอ้ดีนคงคิดอยู่ว่าผมยังเป็นไอ้โง่ที่ไม่รู้อะไรเลย แต่ก็ดี...ให้มันเข้าใจผิดต่อไป ผมก็อยากรู้นักว่ามันต้องการอะไรกันแน่

“โอเค เดี๋ยวกูไป ให้ไปเจอที่ไหน”

(บ้านนิล)

ไอ้ดีนพูดเสร็จก็วางสายไป ผมเลยจำใจต้องจบภารกิจแอบมองสุดที่รักไว้แต่เพียงเท่านี้ ไว้ดึกๆ เฮียมาหาใหม่นะจ้ะชงโค ^^

ผมรีบเดินออกมาหน้าปากซอยที่จอดรถเอาไว้ ก่อนจะขับตรงไปยังบ้านของเพื่อนสมัยเด็กที่เคยมาแค่ไม่กี่ครั้ง

ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านสองชั้นสีขาวที่มีขนาดพื้นที่หน้าบ้านไว้พอวางกระถางดอกไม้ไม่กี่กระถางเท่านั้น ผมกดกริ่งตรงเสาประตูหน้าบ้าน ได้ยินเสียงวิ่งโครมครามออกมา

น้องดิว น้องสาวของไอ้ดีนพอเห็นว่าเป็นผมก็ยิ้มกว้างแล้วรีบมาเปิดประตูให้

‘สวัสดีค่ะเฮียทอง ดีใจจังเลยที่ได้เจอ เฮียทองสบายดีไหมคะ’

“สบายดีครับ แล้วดิวล่ะ เป็นยังไงบ้าง”

‘ก็ดีค่ะ ดิวช่วยคุณพ่อคุณแม่ทำงานด้วย ตอนนี้ที่บ้านของเราเปิดร้านอาหารค่ะ เฮียอย่าลืมไปอุดหนุนนะคะ’

“แน่นอนครับ ไว้ว่างๆ เฮียจะไปนะ”

ผมขยี้หัวน้องดิวอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินตามร่างเตี้ยๆ ป้อมๆ เข้ามาในบ้าน ได้ยินเสียงพูดคุยกันของนิลกับไอ้ดีนดังแว่วมา แต่จับใจความไม่ได้ว่าคุยเรื่องอะไร แต่พอผมเดินเข้าไปในห้องรับแขก ทั้งสองคนก็หยุดพูดกันไปด้วยปริยาย หน้าเครียดๆ ของไอ้ดีนกับตาแดงก่ำที่คงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักของนิลทำให้ผมต้องเลิกคิ้วมอง

“ทอง...ดีใจจังที่มาหาเรา”

“ก็ไม่ได้อยากมานักหรอก แต่ไอ้ดีนเรียกมา เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุย”

นิลหน้าสลดลงไป แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ ผมหันไปมองไอ้ดีนที่ยื่นซองใส่เอกสารมาให้

“ใบทะเบียนสมรสของมึง ในเมื่อมึงจะฟ้องหย่าแล้ว กูก็ไม่อยากเก็บไว้”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ดึงใบทะเบียนสมรสเจ้าปัญหาออกจากซอง กวาดตามองผ่านก่อนจะฉีกทิ้งท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของนิลและไอ้ดีน

“ทอง! นั่นเอกสารสำคัญนะ!” นิลร้องเสียงหลง มองผมอย่างตัดพ้อ

“ผมไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหน ยังไงก็จะหย่าอยู่แล้ว จะเก็บไว้ทำไมอีก แล้วนี่นิลจะยอมหย่าให้ผมใช่ไหม”

นิลทำท่าอึกอัก เป็นไอ้ดีนซะเองที่ให้คำตอบกับผม “นิลจะหย่าให้มึง แต่มีข้อแม้ว่าค่าเลี้ยงดูที่ตกลงกันไว้ก่อนแต่ง มึงต้องจ่ายเป็นสองเท่า”

“ต้องการเงิน?” ผมเลิกคิ้วมอง ในขณะที่ไอ้ดีนลุกขึ้นแล้วก้าวยาวๆ มากระชากคอเสื้อผมทันที

“มึงอย่ามาทำท่าดูถูกไอ้ทอง คนอย่างมึงไม่มีสิทธิ์!”

ผมดึงมือของไอ้ดีนออก ก่อนจะเป็นฝ่ายกระชากคอเสื้อของมัน “กูมี! มึงคิดว่ากูโง่มากรึไงที่ไม่รู้ว่าโดนหลอกให้ส่งค่าเลี้ยงดูให้กับเมียปลอมๆ มาตั้งสองสามปี!”

นิลทำหน้าตกใจ ในขณะที่ไอ้ดีนยังคงนิ่ง

“มึงพูดเรื่องอะไร”

“มึงรู้ดีอยู่แล้วไอ้ดีน นี่ถ้ากูไม่ให้ทนายทำเรื่องฟ้องหย่าก็คงยังไม่ตาสว่าง มึงทำแบบนี้ได้ยังไงวะ! เกลียดอะไรกูนักหนา!”

ไอ้ดีนคลี่ยิ้ม แต่ไม่ใช่ยิ้มที่หน้ามอง มันยิ้มเย็นๆ ก่อนจะยกมือตบแก้มผมเบาๆ หลายที “ทำไมกูถึงเกลียดมึงน่ะเหรอ หึ! เหตุผลมีเป็นร้อยๆ ข้อ เพราะมึงแย่งนิลไปจากกู เพราะมึงชีวิตกูถึงไม่เคยพบกับความสุข และเพราะมึง ทำให้เลือดเนื้อเชื้อไขของกูไม่ได้ออกมาลืมตาดูโลกยังไงล่ะ! เหตุผลแค่นี้พอไหมไอ้โง่!”

“เลือดเนื้อเชื้อไขของมึง...” ผมทวนสิ่งที่ไอ้ดีนพูดอย่างงงๆ “ลูกของนิล...ไอ้โนบอกว่ามัน...”

“พอแล้วดีน...เราขอร้อง พอแล้ว! อย่าพูดออกมานะ อย่าพูด ขอร้อง” นิลร้องไห้ราวกับจะขาดใจ น้องดิวที่แอบมองอยู่ที่ประตูรีบเข้ามาปลอบ นิลกอดน้องดิวแล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ไอ้ดีนดูเหมือนไม่สนใจ มันแค่แสยะยิ้มแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ยกขาขึ้นไขว่ห้างแล้วมองผมด้วยสายตาสมเพช

“มึงมันโง่ไอ้ทอง ทั้งมึงทั้งไอ้โน ไอ้ห่านั่นแค่นอนกับเมียกูคืนเดียวก็คิดว่ามันเป็นพ่อของลูกกู ส่วนมึงก็ไอ้หน้าโง่ที่หลับหูหลับตาเห็นแต่เรื่องของตัวเอง มึงถึงได้โง่ให้คนอื่นเขาหลอกใช้อย่างนี้ไง หึหึ นิลเป็นของกูตั้งนานแล้วไอ้ทอง เป็นมาตั้งแต่มึงปฏิเสธที่จะคบกับนิล จำใส่หัวไว้ซะด้วย”

“เราไม่ได้เต็มใจ เรารักทอง เรารักทองคนเดียว แต่ดีน...” นิลยกมือขึ้นปิดหน้า ในขณะที่ไอ้ดีนหัวเราะเสียงลั่นห้อง

“ก็คงไม่เต็มใจ เพราะตอนโดนกูเอา นิลก็ยังร้องเรียกหาแต่มึง แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะสุดท้าย ยังไงคนอย่างมึงก็ไม่ได้ไป”

“ไอ้สารเลว”

ผมไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะได้มามองคนที่ผมคิดว่าเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายตั้งแต่เด็กด้วยความเกลียดชังอย่างนี้ มันทำลงไปได้ยังไง ทำผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างนิลได้ยังไง เป็นมันนี่เองที่เอาความมืดดำมาสาดใส่ความสดใสของนิล

“กับฆาตกรอย่างมึง ใครสารเลวกว่ากัน?”

“อย่างน้อยกูก็ไม่ได้ตั้งใจทำ แต่มึงตั้งใจทำชั่วๆ กับคนที่มึงบอกว่ารัก กูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนิลถึงกระโดดมาขวางหน้ารถกูในวันนั้นทั้งๆ ที่น่าจะรู้ว่าตัวเองท้องลูกของมึงอยู่ สุดท้ายก็เป็นเพราะลูกไม่อยากอยู่กับพ่อชั่วๆ อย่างมึง”

“มึงหุบปากเดี๋ยวนี้ไอ้ทอง!” ไอ้ดีนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธจัด มันลุกขึ้น ก้าวยาวๆ มาหาผม แต่ผมไวกว่าถึงได้ชกหน้ามันจนล้มลงไปกองกับพื้น

“ถ้ามึงบอกว่ารักใครสักคน มึงต้องมองว่าเขาเป็นคน เป็นคนที่มีชีวิต มีจิตใจเหมือนมึง ไม่ใช่ปากก็บอกว่ารัก แต่มึงทำเหมือนเขาเป็นสัตว์อย่างนี้”

“เขาไม่เคยรักกู! มึงได้ยินไหมว่าเขาไม่เคยรัก นิลรักมึง! ทั้งๆ ที่มึงไม่เคยทำอะไรดีๆ ให้เลย มีแต่กูที่อยู่ข้างๆ มีแต่กูที่คอยช่วยเหลือ มีแต่กูเท่านั้น...”

ไอ้ดีนตวาดเสียงดัง มันมองผมด้วยแววตาที่ไม่มีคำว่าเพื่อนหลงเหลืออยู่

“เราไม่ใช่ไม่เคยรักดีน...แต่เพราะเรื่องในวันนั้น เราไม่เคยลืมเลยว่าดีนใจร้ายกับเรามากแค่ไหน ถึงดีนจะไถ่โทษยอมให้เราทำตามใจตัวเอง ยอมให้เราแต่งงานกับทอง แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกดีกับดีนขึ้นมาเลย ดีนไม่ได้รักเราหรอก ดีนรักตัวเองมากกว่า” นิลพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ เรื่องที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าที่ผ่านมาคนรอบตัวผมเขาเจอกับปัญหาอะไรมาบ้าง มันคงจะจริงอย่างที่ไอ้ดีนหรือไอ้โปรดบอกว่าผมอยู่แต่ในโลกของตัวเองจนไม่สนใจคนรอบข้างเลย

ผมไม่รู้...ไม่รู้เลยจริงๆ

“ดีนบังคับให้เราแต่งงานแลกกับการที่จะไม่บอกทองเรื่องที่เราตกเป็นของดีน เรากลัวทองจะรังเกียจเรา เราไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ เราแปดเปื้อน เราไม่คู่ควรกับทองเลย แต่เราก็รักทอง เรารักทองมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว เราเลยไม่รู้จะตัดใจยังไง เราขอโทษที่ทำให้ทองทุกข์ใจมาตลอด แล้วเราก็ไม่เคยโกรธทองเลยนะที่ทำให้เราต้องเสียลูกไป” นิลยืนขึ้น แล้วยิ้มทั้งน้ำตาให้กับผม “เราไม่ได้พิการหรอก ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องที่ทำให้ทองต้องยอมแต่งงานกับเราเท่านั้น เราขอโทษจริงๆ เรารู้ว่าสักวันทองก็ต้องรู้ความจริง แต่เราก็แค่อยากอยู่กับทองบ้าง...แม้ว่าที่ผ่านมา ทองจะไม่เคยมาหาเราเลยก็ตาม”

“พูดพอหรือยัง ต่อหน้าผัวตัวเองยังพูดได้ขนาดนี้ ไม่แปลกใจที่จะระริกระรี้อยากแต่งกับไอ้ทองนัก ทั้งๆ ที่ความจริงก็แค่ไอ้ทองมันรวย มันสามารถเลี้ยงนิลไปได้ตลอดชีวิต แต่ดีนตอนนี้แม้แต่จะซื้อกระเป๋าแพงๆ ให้ยังทำไม่ได้”

“มึงหยุดพูดได้แล้วไอ้ดีน! ให้เกียรติเมียมึงบ้าง!”

“กูไม่หยุด! มึงจะมารู้อะไรกับเรื่องของกู ชีวิตกูเคยสุขสบายกว่านี้ เคยมีทุกอย่าง แต่มาวันนี้กูไม่มีอะไรเลย ดิวก็ต้องลำบาก พ่อกับแม่จากที่ไม่เคยทำงานหนัก ก็ต้องรับจ้างไปทั่วเพื่อหาเงินมาส่งกูกับน้องเรียน ทุกอย่างพังหมดแล้ว คนที่กูรักเขาก็รักมึง แม้แต่ลูกของกู มึงก็ยังมาพรากไป จะให้กูยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไรเหรอวะ? กูกำลังจะเป็นพ่อคนนะ! แต่เพราะมึง... ลูกของกูถึงไม่ได้เกิดมา มันก็สมควรแล้วนี่ที่มึงต้องรับผิดชอบ” ไอ้ดีนพูดจบก็หัวเราะเสียงดัง “และเพราะความโง่ของมึง อะไรๆ ก็เลยง่ายขึ้น ความจริงกูก็ไม่คิดหรอกว่ามึงจะฟ้องหย่าเลยไม่ได้คิดแผนสำรองไว้ กะว่าจะให้ส่งเสียเลี้ยงดูนิลต่อไปจนกว่ากูจะเรียนจบแล้วหางานทำเองได้ แต่ให้แต่งงานกับมึงนี่ก็ลงทุนไว้ซะเยอะเลยนะ ทั้งจ้างคนทำเอกสาร จ้างนายทะเบียน ก็อาจจะคุ้มที่มึงยอมส่งเงินให้ทุกเดือนตลอดสองสามปีที่ผ่านมา เสียดายก็แต่ตอนหย่าที่ไม่สำเร็จไปตามที่คิด”

ไอ้ดีนเหยียดยิ้มมาให้ผมที่ยืนกำหมัดแน่นอย่างระงับอารมณ์ ปล่อยให้มันพูดจบก่อนเถอะ จะได้ซัดทีเดียวให้ปากแตก เอาให้พูดไม่ได้อีกเลย!

“ดีนก็บอกแล้วว่าให้ยอมหย่าให้มันก่อนที่ความจะแตก ได้เงินมาสักก้อนก็ยังดี แถมมันยังบอกจะส่งค่าเลี้ยงดูให้ไปตลอดอีก แต่นิลก็ยังดื้อ ต่อจากนี้จะทำยังไงล่ะ คงต้องทำงานเองแล้วล่ะนะ หึหึ”

ผลัวะ!

ผมต่อยหนักๆ เข้าที่กรามของไอ้ดีน ก่อนจะตามด้วยอีกหลายๆ หมัดโดยที่มันไม่ตอบโต้เลยสักนิด นิลร้องไห้แล้วเข้ามาห้ามผมไว้ ในขณะที่น้องดิวรีบเข้าไปช่วยพี่ชายของตัวเอง น้องร้องไห้แล้วใช้ภาษามือบอกผมอย่างร้อนรน

‘เฮียทอง อย่าทำพี่ดีนเลยนะคะ ดิวขอร้อง พี่ดีนเจ็บแล้ว อย่าทำอีกเลยนะ’

เสียงร้องไห้ของนิลและน้องดิวทำให้ผมต้องหยุด ส่วนไอ้ดีนยังคงยิ้มเยาะมาให้อย่างหน้าเอาตีนถีบหน้า

“ความโง่ของกูมาจากความเชื่อใจ กูเชื่อใจเพราะมึงเป็นเพื่อน กูไม่เคยคิดว่ามึงจะทำแบบนี้ แต่มึงน่ะโง่กว่ากูไอ้ดีน โง่ที่ไม่เชื่อใจ โง่ที่ไม่บอก โง่ที่ไม่ยอมขอความช่วยเหลือ”

ทั้งชีวิตผมมีเพื่อนอยู่แค่ไม่กี่คน และเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ก็คือไอ้ดีน มันเป็นคนที่คอยช่วยเหลือผมเสมอ มันเหมือนพี่ใหญ่ของผมกับไอ้โน จะคอยห้ามเมื่อผมกับไอ้โนเล่นซนกันเกินไป พวกเราสนิทกันมาก เล่นด้วยกัน นอนด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน ไม่มีอะไรที่ผมชอบแล้วไอ้ดีนจะไม่รู้ และไม่มีอะไรที่ไอ้ดีนเกลียดแล้วผมจะไม่รู้เช่นกัน แล้วความทรงจำเหล่านั้น ความรู้สึกดีๆ เมื่อก่อนนั้น...ไม่ได้มีค่าพอให้มันคิดถึงบ้างเลยเหรอ...

เราเคยเป็นเพื่อนที่รักกันมาก...มันลืมไปแล้วหรือไง

“กูไม่ต้องการ ความช่วยเหลือจากฆาตกรอย่างมึง!”

แค่เพราะประโยคนี้...ผมก็รู้แล้วว่า ไอ้ดีนไม่ได้เห็นผมเป็นเพื่อนของมันอีกแล้วจริงๆ

Inside: End

............................................To continue...............................................

มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ช้าค่ะ วันนี้ขนของย้ายออฟฟิศ ก็เลยมาช้าหน่อย ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยค่ะ ซึ้งใจมากที่มารอกัน

http://ask.fm/TCHONG_K<< ถามได้ค่ะ

ตอนนี้ชงโคไม่ค่อยได้มา แต่ตอนหน้าได้เจอน้องค่ะ อิอิ

ปล. เห็นหลายความคิดเห็นตื่นตกใจกับ TheTenth แค่เพื่อนน้องค่ะ ไม่มีไร ทำไมไม่กลัวน้องหลินบ้างงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-06-2014 21:54:08
ขอแปะ
เจ็บกันทุกคนกับความเห็นแก่ตัวของคนแค่ไม่กี่คน รอตอนต่อไปจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 06-06-2014 22:03:48
ไอ้ดีนสารเลว :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 06-06-2014 22:13:25
สนุกอ่ะ มาติดตามด้วยคนค่าาาาาาาาาาาาา   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-06-2014 22:13:32
อือหือ ปัญหาเรื่องเพื่อนของพี่ทองก็ใช่ย่อย
แต่อย่าลืมกลับไปดูชงโคบ้างนะ กลัวหลินจะเข้ามาดามใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 06-06-2014 22:17:14
ก็ค่ะ  อ่านจบแล้วพี่ทองโง่จริงๆแหล่ะ เป็นคนชิวๆ  อยู่แต่โลกของตัวเอง สมควรแล้วละ

ส่วนดีนเข้าข่ายโรคจิตละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-06-2014 22:18:39
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 06-06-2014 22:18:50
ตัดเพื่อนมันเลยพี่ทอง
คนแบบนี้ปล่อยแม่งไปเหอะ
นิสัยไม่ดีเลย เลวมากกกก เกลียดๆๆๆๆ
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแท้ๆยังทำกันได้
น่าจะจัดการมันให้หนักก่อนตัดเพื่อนนะพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 06-06-2014 22:21:03
ดีนเราคิดว่านายเป็นผู้ชายอบอุ่น......  :z3: :z3: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-06-2014 22:22:17
 o22


พาอิดีนไปบำบัดด่วน  o22 มองเห็นแต่ความผิดของคนอื่น โทษแต่คนอื่นไม่เคยโทษตัวเอง รักแต่ตัวเอง ไม่เคยรักใคร

เพลียยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 06-06-2014 22:22:47
 :z6: ดีน สารเลว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 06-06-2014 22:24:17
ทำไมหลินถึงไปอยู่ที่บ้านชงโคได้  สนิทกันขนาดนั้นอล้งหรออออ :katai1:
ส่วนพี่ทองของน้องงงงง โอ้ยยยยย.  ทำไมดีนทำกับพี่ทองได้ขนาดนี้ว้ะ. ทั้งๆที่คิดว่าเป็นเพื่อนมาตลอด
เลวมากดกกดดก. สงสารพี่ทองงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 06-06-2014 22:26:45
ดีนนายเลวมากกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 06-06-2014 22:30:00
ผ่านพ้นแล้วใช่ไหม???

อยากอ่านแบบฮาๆ เหมือนแรกๆ แล้ว

ไม่นิยมมาม่า .. ขอความสดใสของพี่ทองกลับคืนมา  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 06-06-2014 22:31:25
 :z6:สมควรละดีน
เสี่ยยยยยย มาทำให้ใจสั่นอีกแล้วนะเคอะ :hao5:
เฮียทอง โล่งแล้วโว้ยยยยย ไปง้อนุ้งชงโคเร้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-06-2014 22:35:07
เลวววววววว อึดอัดอ่ะ ไม่รู้จะด่าไงดีไม่ให้หยาบ มันยังมีความเป็นคนเหลืออยู่ไหม
คิดถึงแต่ตัวเอง โทษแต่คนอื่น เลวอ่ะ เลวมาก คนอย่างมันทำไงก็ไม่มีความสุขหรอก นรกสุมใจ
ปลดแอกซะทีนะพี่ทอง นิลไม่ได้พิการ ทะเบียนก็ปลอม ไอ้เชี่ยดีนมันจะจบไหม!!!

เสี่ยโปรดค่ะ รับบทเจ้าหนี้ได้เท่ห์มากเลยค่ะ แหม่ ผัวน้องปลื้มนี่ทั้งหล่อทั้งรวยน่าปลื้มจัง
แต่เสี่ยเครียดเรื่องไม่สามารถโน้มน้าวให้เมียไม่อยากเลี้ยงหมาได้ค่า กร้ากกกกก ฮาไปไหน

โถ พี่ทอง ได้ฟังมุมแกแล้วค่อยยังชั่ว ถึงแกเจ็บแต่แกก็ไม่ท้อนะ มีไปแอบมองน้อง น่ารักอ่ะ
แล้วอีหลินจะเห็บเหาเกาะติดเพื่อ น่ารำคาญ ฮุ้ววว

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 06-06-2014 22:39:27
พลิกไปเยอะเหมือนกันนะนี่  :katai1:

ดีนเล้วเลว  o18
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 06-06-2014 22:40:36
พี่ทองน่าสงสารรรรรรรร
เป็นคนดีที่ถูกฟ้ากลั่นแกล้ง
มีเพื่อนก็ทรยศทำกันได้
มีแฟน(?)ก็ยังไม่เข้าใจกัน
รอพี่ทองเคลียร์ทุกปัญหา แล้วมายิ้มเริงร่าเหมือนเดิม><
ตอนนี้ชงโคไม่ค่อยออก แต่อยากให้ไปง้อพี่ทองมั่งจัง
นายหลิน...แค่ได้ยินชื่อก็จิ๊ดแล้ว ฮึ่มๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 06-06-2014 22:41:44
หลินไม่กลัว กลัวชงโค

เพราะเรื่องนี้สุดโต่ง 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 06-06-2014 22:43:46
อยากกระโดดถีบยอดหน้าขาคู่ใส่ดีนมากค่าาาา  :katai1:
หมดกันเพราะผู้หญิงคนเดียว
พี่ทองเอาเงินฟาดๆหน้าไปแล้วเลิกคบเถอะค่ะเอาจริง
แล้วซิ่งไปซบอกชงโคด่วน ๆ

งื่อ สงสารพี่ทอง สงสารชงโค สงสารนิล(นิดนึง)
เพราะดีนคนดีคนเดียวเลยค่ะแหม่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 06-06-2014 22:44:32
สรุปได้ว่าคนที่เลวที่สุดคือดีน :m31:
เพราะเป็นคนวางแผนหลอกเพื่อน
แต่นิลก็พอกันเพราะไม่เคยแย้มอะไรบอก :mew5:
แล้วยังมีการตีเนียนไปด่าชงโค
หรือว่าจริง ๆ แล้วเป้นแผนของดีนไม่อยากให้ทองมีความสุข
เพราะความอิจฉาที่อยู่ในใจ :angry2:
และดีนมันยังกล้าเอาชื่อทองมาค้ำเงินกู้มันโอ้ยเลวมาก  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 06-06-2014 22:47:04
อ๊ากกกกกกกกกกก พี่ทองงงงงงงเริศสุดรีบกลับไปหาชงโคนะ ชงโครอพี่ทองอยู่
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 06-06-2014 22:47:42
 :a5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-06-2014 22:47:57
อึ้งไปเลย........กับ inside ของดีน

เม้นท์ไม่เป็นเลยทีเดียว


รอตอนต่อไปค่ะ TvT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverLake ที่ 06-06-2014 22:52:47
ตอนนี้เม้นท์ไม่ถูกเลย ขอกระหน่ำใส่อีโมล่ะกัน
 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 06-06-2014 22:59:49
ดีนมันกู่ไม่กลับแล้วแหละ ปล่อยมันไปเถอะนะ
หวังว่านิลคงไม่กลับมาทำให้พี่ทองต้องมีปัญหากับชงโคอีกนะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 06-06-2014 23:02:08
แหม....บอกว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ที่ทำอยู่นี่ยังกะขอทานเลย น่าสมเพชจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 06-06-2014 23:05:48
โอ้!!!!  เกมพลิก.     คาดไม่ถึงอย่างแรง.   ว่าทุกอย่างเป็นเพราะดีน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 06-06-2014 23:08:01
อึ้ง!!!!!!   ดีนไม่รักใครจริงๆวะ แม้แต่นิลมันก็คงไม่รัก เพราะมันรักตัวเองมากว่า :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-06-2014 23:12:20
อ่านแล้วงงมาก
ตอนนี้ดีนไม่สมเหตุผลแปลกๆ ถึงจะตั้งใจหลอกเอาเงิน
แต่เวลาในการลงมือมันไม่เอื้อเลย

เริ่มแค้นตั้งแต่นิลไม่รัก? แต่เอ็งข่มขืนเค้าจนท้องไม่ใช่เรอะ
แถมยังปล่อยให้คนที่ตตัวเองบอกว่ารักไปนอนกับเพื่อนคนนึง แต่งงาน(จดทะเบียน)กับอีกคน

แล้วเอาทั้งหมดไปลงที่ทอง :mew5:
มันเหมือนมีเหตุผลอะไรหายไป สำหรับเราก็คือ ทำไมเกลียดทอง??
เพื่อนกันตั้งแต่เด็ก จะมาเกลียดอะไรด้วยเรื่องแค่ผู้หญิงฟระ? แถมตัวเองเป็นคนยัดเยียดอีกต่างหาก?
นอกจากไม่เคยเห็นเป็นเพื่อนมาตั้งแต่แรก

ส่วนนิลนี่ก็พลิกกลับมาเหมือนโดนหลอกใช้? ความแรงร้ายที่หล่อนทำมานี่มันไม่ใช่นะ
พอมาบอกว่าสมผลประโยชน์กับดีน มันก็แปลกๆ เพราะหล่อนก็ยังนอนกับดีนเสมอ
คือ บอกว่ารักทอง แต่นอนกับดีน พอใจแค่ทะเบียนที่รู้ว่าปลอม เผื่อทองจะมาหา??

เออ บ้าทั้งคู่ สมงสมองไม่มีล่ะ

อีกอย่างคือ พ่อแม่ของดีน?? เป็นตัวละครลับที่เหมือนจะไม่จำเป็น เอามาใช้บอกว่าครอบครัวล้มละลาย
แต่ก็ทำอาชีพอื่นแล้ว มันก็น่าจะพอกินพอใช้แหละ
ดีนก็ยังขับรถซะแพง ถ้าขายไปตั้งแต่ต้นเอาเงินมาหมุนจะไม่ดีกว่ารึ?  :เฮ้อ:

สรุป บ้านนี้แปลกประหลาดยิ่งกว่าบ้านทองอีกมั้งเนี่ย :a5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 06-06-2014 23:21:27
ตบอิพี่ดีน   :z6: :z6: ฆาตกรอัลไล๊ของนาง สงสารพี่ทอง แล้วน้องชงโคนี่ ใจดีเรี่ยราดจริมๆๆน้อยใจแทนพี่ทอง :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 06-06-2014 23:21:54
น่ะ คดีพลิก ดีนแม่งเลว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 06-06-2014 23:23:51
ทนไม่ไหวต้องเข้ามาอ่าน กะว่าจะให้ผ่านดราม่าไปก่อน แต่อดไม่ไหว5555

คิดถึงเท็นๆ (ตัวละครที่เราชอบมากที่สุด อยากให้ทำหนังสือเรื่อง so what )

ไม่รู้จะพูดอะไรเรื่องดีนจริงๆอ่ะ =_____=  สงสารพี่ทองคำเอกมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-06-2014 23:33:44
ซับซ้อนเกินคาด
จะหาความสุขได้ไหมล่ะดีน จากการโกหกหลอกลวง ไม่เหลืออะไรแม้แต่มิตรภาพ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 07-06-2014 00:20:18
โออออออออออออ :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 07-06-2014 00:48:41
คือเงิบกะดีนมากค่ะบอกเลย เหนแก่ตัวสัสสสส ที่บอกว่ารักนิลนี่แค่เพราะใช้นิลหาเงินรึเปล่า อ่านตอนนี้แล้วสงสารนิลเลย :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 07-06-2014 01:02:03
อุบร๊ะ!!พลอตเรื่องช่างร้าวรานใจ :sad4:
ทำไมเฮียทองแกถึงน่าสงสารเช่นนี้ หรือจะเป็นเพราะเฮียน่ารักเกินไป คนเขียนถึงได้กลั่นแกล้งให้รอบตัวเฮียมีเพื่อนที่ประเสริฐเช่นนี้ กรีสสสสสส!!  :serius2:
เริ่มจากนิล คุณหญิงงงรักเฮียแต่นอนกับเพื่อนเฮีย?! ดีนอาจจะขืนใจ แล้วชายโนล่ะจ้ะ?
ต่อไปชายโน ทำไมรุสึกว่าเฮียเดือดร้อนทีไรไร้ประโยชน์ทุกที อย่างตอนเค้ามีเรื่องกันก้อหายไป พอตอนนี้ก้อเหมือนจะไม่มีบทซะงั้น...
ต่อไปเสี่ยโปรด...ท่านแย่งซีนคร่ะ รับไม่ได้คร่ะ :ruready  แย่งไปเย้ออมาก แบบว่าออกมาในเรื่องนี้ทีไรทำเฮียมีข้อเปรียบเทียบตลอดด ช่างไม่ยุติธรรมคร่ะ!!
ส่วนดีน...เหมือนจะอิฉาเฮียป่าว แบบตัวเองดูดีดูเท่ แต่ปรากดสาวที่ชอบก้อมาชอบเฮีย แล้วบ้านล้มละลาย แล้วเฮียดันซวยไปทำลูกเค้าแท้ง แบบว่าทั้งๆที่เฮียดูกิ๊กก๊อกกว่า แต่ชนะทุกอย่าง เข้าใจนะว่าอิฉาอ่ะ ชริ!
และสุดท้ายชงโค...ดีทุกอย่างจร้าาา แต่น้องข้อแม้เยอะอ่ะ ชอบเฮียก้อบอกไปก่อนไม่ได้รึ เรื่องหย่าก้อค่อยๆว่ากันไป เฮียเค้าออกจะเปิดเผยมากมายขนาดนี้ ชริ ชริ
โอย...กรุเก็บกด สงสารพระเอกต๊องๆ(แต่น่ารัก) :o12:
ปล.รุสึกว่าเฮียดูจะเป็นที่ชื่นชอบของแฟนเสี่ยนะ แอบรุสึกว่าเสี่ยต้องแพ้ทางเฮียสักเรื่องแหละวะ จะปล่อยให้เสี่ยโปรดเค้ามาแย่งซีนไม่ได้นะเคอะ เรื่องนี้มันเรื่องของเฮียทองนะ!! (หึ่ยย)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 07-06-2014 01:29:11
 :a5: ดีนเลวจนนิลดูเป็นคนดีขึ้นมาเลยอ่ะ

เหมือนทุกคนถูกใช้เป็นเครื่องมือของดีนหมดเลย

พี่ทองก็นะเขาทำขนาดนี้แล้วก็สู้คืนบ้างงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 07-06-2014 01:31:54
สรุปว่าเลวทั้งคู่ ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนกันจะทำขนาดนี้ ส่วนนิลเหมือนจะน่าสงสารนะ แต่ชีก็ฉวยโอกาสอ่ะ  :fire:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 07-06-2014 02:24:01
น้องหลินจะเข้ามาตีท้ายครัวแล้ว พี่ทองต้องกลับไปทวงบัลลังก์ได้แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 07-06-2014 04:46:17
เรากลับสงสารดีนนะ แบกเรื่องทุกอย่างเอาไว้ ปากหนัก ทะนงไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเพื่อน  เรื่องความรักมันไม่มีผิดหรอกนะ สำหรับดีนจะผิดก็แค่ใช้วิธีไม่ถูกต้องเพื่อให้ได้ความรักมา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-06-2014 04:48:18
สงสารพี่ทองอ่า :hao5:
มีเพื่อนน้อย แต่ก็ยังโดนทรยศแบบนี้ พี่ทองคงเสียใจมาก
รีบกลับไปให้ชงโคคนดีปลอบดีกว่า :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 07-06-2014 06:28:10
พลิกล็อคกันน่าดูลลลลลลลลล  ถล่มทลายย     เอิ๊ก  มาเป็นเพลงเลย   
ไอคนที่คิดว่า  ไม่น่าสงสาร   >>>นิล   กลับน่าสงสารสุด 
ไอคนที่น่าสงสาร  เพราะต้องดูแลคนที่ไม่รัก  >>> ดีน  กลับน่ากลัวสุด 
แต่คนที่โง่ที่สุดก็คงเป็นพี่ทอง เพราะความเชื่อใจ   เลยไม่ฉุกค้ดเรื่องจดทะเบียนซ้อน   สรุปว่าเป็นโสดตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว 
แต่เรื่องลูกนี่  สงสารดีนนะ  แต่ถ้าบอกตั้งแต่แรก   พี่ทองก็คงรู้สึกผิดมากกว่านี้นะ ว่าไหม?? 
สรุป  พี่ทองไปให้ชงโคปลอบไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 07-06-2014 07:18:44
ก็รู้ว่าเลวแต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ ทุกอย่างคงจบแล้วมั้งนะ เพราะพี่ทองโสดจ้า หนูชงรีบๆมาปลอบเฮียนะ อยากเห็นทั้งสองมีรอยยิ้มกลับคืนมา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-06-2014 07:36:10
ที่น่าแปลกกว่าคือ ทำไมทองยังมองคนอย่างดีนว่าเป็น เพื่อน!!

ดีนเอาแต่โทษคนนั้นคนนี้ ไม่เคยมองตัวเองเลย คนอย่างงี้ต้องอยู่กับความล้มเหลวไปจนตาย

นิล ทำตามคนอื่นทำไม ความผิดพลาดแค่ครั้งเดียวดันเอามาผูกตัวจนเลวร้ายกู่ไม่กลับ หาความสุขไม่มี

ชอบเสี่ยที่สุดแล้ว เรื่องที่ควรจะต้องฉลาดก็ฉลาด เรื่องแฟนก็อ่อนโยนมากๆ :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 07-06-2014 08:21:33
ทองมีเพื่อนแบบน้ันไมีมีดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 07-06-2014 08:55:06
สรุปแล้วทองโง่อยู่คนเดียว    :katai1:

ถ้าอิพี่ทองยังจะคิดว่าไอ้ดีนเป็นเพื่อน แล้วให้อภัยอ่ะนะ ก็โง่จนบรรยายไม่ถูกละ   :mew5:

รีบหย่าแล้วกลับไปหาชงโคได้แล้ว เดี๋ยวโดนอิตาหลิวคาบไปนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 07-06-2014 09:28:09
อืม...ปัญหาทางใจ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-06-2014 09:54:01
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 07-06-2014 10:10:41
ยังไม่อ่านอะ รอผ่านดราม่า บายยยยยยยย
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 07-06-2014 10:58:37
เวรกรรม :เฮ้อ:
ที่ดีนเป็นแบบนี้เพราะความเห็นแก่ตัวและความริษยาของตัวเอง
ที่พี่ทองเกิดมาก็รวย มีคนรัก มีคนทุ่มเทหลายๆอย่างให้
แต่ตัวเองกลับชีวิตแย่ลงเรื่อยๆ เอาคำว่าพี่ทองเป็นฆาตรกรมาอ้าง เพื่อให้ตัวเองทำเรื่องร้ายๆได้
ทั้งๆที่เมียตัวเองนั่นแหละ ไปคนโดดไปขวางหน้ารถเอง
เมียก็เหลือเกินเห็นแก่ตัวสุดๆ พิการก็ไม่ได้พิการ หลอกกันได้ลงคอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 07-06-2014 11:41:02


ทองเอ้ย ทอง วันๆมีแต่เรื่องให้เจ็บปวด

แต่ต่อไปคงไม่เจ็บแล้วนะ ปัญหาที่ค้างคาคลี่คลายแล้ว

ไปหาน้องชงโคแบบไร้ห่วงซะที

.. :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 07-06-2014 11:43:46
ดีนมันไปไกลละ คำว่าเพื่อนมันแทบไม่มีอยู่ในสมองเลย

ทั้งๆที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของทุกๆอย่างแต่ไม่เคยมองว่าตัวเองผิดเลย

เฮียทองถึงเวลาที่เฮียจะหยุดทุกอย่างกับคนพวกนี้ละ ถึงเวลาความสุขของเฮียซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 07-06-2014 14:27:09
น้องหลินไม่กลัวจ้า เพราะเดอะเท็นปราบให้้//มโน
พี่ทองภาระหมดแล้ว เย่เย่
สรุปเรื่องนี้ดีนร้ายสุดเลยหรอ...แอบคาดไม่ถึง ตอนแรกแค่คิดว่าคนโง่ที่หลงรักนิลหัวปักหัวเปาซะอีก
ว่าแต่ตอนพี่ทองมาทำเรื่องนี้ ชงโคจะโดนหลินทำอะไรหรือเปล่าเนี่ยยย โอยยยยย อยากให้เดอะเท็นมาดึงหลินไปจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 07-06-2014 14:46:39
โอ้โหหหหหห ไอ้เหี้ยดีน  :z6: :z6: :z6:
เลวแบบไม่รู้จะเลวยังไง ไอ้หมาแดกแฟ๊บ  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 07-06-2014 15:04:28
หักมุม หักเหลี่ยมจริงๆ  ดีนจริงๆแล้วรักนิล รึว่าแค่อิจฉาทอง  อะไรที่พอจะแย่ง หรือเอาชนะได้ก็เลยทำ
ในกรณีนี้ กลับกลายเป็นนิลที่น่าสงสารที่สุด :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 07-06-2014 17:28:19
กรี๊ดดดด
อัพแบบนี้ :z3:
ค้างสุดอะไรสุด
ขอความปราณีจากคนเขียน
อย่าทำชั้นค้างเลย อย่าเป็นแบบนี้เลยโฮฮฮฮ :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 07-06-2014 18:00:57
เธอทำให้ฉัน ทรมานหัวใจแปลกๆ พลิกล็อค ดีนร้ายมาก หมดความชื่นชม แต่คงรักชงโคเหมือนน้องชาย เพราะเหมือนดิวที่เป็นน้องสาว ทองคำเอกจ๋า หลุดจากพันธะแล้ว. เนื้อเรื่องจะจบแล้วล่ะซินะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 07-06-2014 18:11:10
อ่านตอนแรก นึกว่าดีนเป็นคนดี

อยากให้คนที่ตัวเองรักสมหวัง

แต่มาตอนนี้รู้เลยว่าเป็นคนรักตัวเองมากกว่า

หลอกได้แม้กระทั่งเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก

แต่ก็น่าสงสารนะ อย่างว่า คนเคยมีทุกอย่าง

ตอนนี้กลับไม่เหลืออะไรเลย

จะรออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ อยากให้พี่ทองไปหาน้องได้แล้ว

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 07-06-2014 20:43:20
ตอนที่ 23

“ขอบคุณนะดีนที่ทำเพื่อเรา”

รอยยิ้มหวานมาจากดวงหน้ารูปไข่ของผู้หญิงที่เขา...เคยแน่ใจว่ารักจนไม่สามารถรักใครได้อีก

นิลเคยเป็นผู้หญิงอ่อนหวานและใจดี เคยดูสดใสร่าเริงมากกว่านี้ แต่เป็นเขาเองที่ทำร้ายเธอ เพราะความเมาและขาดสติในวันนั้น...

วันนั้น...วันที่เขาอยากจะลืม ...มันเป็นวันที่เขาได้รู้ว่านิลที่เคยอยู่เคียงข้างเขามาตลอด ที่เคยบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ กลับไปสารภาพรักกับเพื่อนสนิทที่คบกันมานานอย่างไอ้ทอง ไอ้ทองเป็นผู้ชายที่ไม่เคยมองเห็นเรื่องอื่นใดนอกจากเรื่องของตัวเอง มันไม่เคยทำเพื่อนิลอย่างที่เขาทำ มีแต่ทำให้เสียใจและร้องไห้ มันปฏิเสธที่จะคบกับเธอ และในวันนั้น...บาปของเขาก็เริ่มต้นขึ้น

เพราะความเมาทำให้คิดไปเองว่านิลต้องการเขา เขาใช้กำลัง ทำเรื่องขาดสติลงไป นิลขัดขืน เธอร้องไห้ แต่เขาก็หน้ามืดตามัวไปเสียแล้ว เขาโกรธที่ได้ยินเธอเรียกหาแต่ไอ้ทอง ทั้งๆ ที่เขาคือคนแรกที่ได้เป็นเจ้าของร่างกายเธอ ตอนนั้นเขาบ้า...บ้าจนไม่หลงเหลือเหตุผลใดๆ เขาบังคับให้เธอแต่งงานกับเขา แต่นานวันเข้า...เธอก็ไม่เคยเลยที่จะรักเขาเหมือนอย่างที่รักไอ้ทอง

แต่เขาก็พยายาม...พยายามเอาชนะใจเธอ พยายามขอโทษในสิ่งที่เขาได้ทำผิดพลาดลงไป แต่จนแล้วจนรอด ความผิดนี้ก็ไม่เคยได้รับการให้อภัย ถึงอย่างนั้น...เขาก็ยังต้องพยายามต่อไป แม้ว่าตั้งแต่นั้นมานิลจะไม่เหมือนเดิม เธอเกลียดเขา ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเจ็บปวด เธอนอนกับไอ้โน เธอบอกว่าจะเป็นผู้ชายคนไหนก็ได้ที่จะเติมเต็มความสุขให้เธอ ไม่จำเป็นต้องเป็นเขา... ใช่...ไม่จำเป็น ไม่จำเป็นเมื่อในวันหนึ่งเขาเป็นผู้ชายที่ให้เธอทุกอย่างไม่ได้อีกต่อไป ครอบครัวเขาถูกฟ้องล้มละลาย เขาไม่ใช่ผู้ชายที่สามารถเทียบกับไอ้ทองได้อีกแล้ว นิลถึงได้พยายามทำทุกวิถีทางที่จะหย่าขาดจากเขา

‘เราท้อง! แล้วเราก็ไม่อยากให้ลูกของเราเกิดมามีพ่อจนๆ เราอยากให้ลูกมีอนาคตที่ดีกว่านี้ ถ้าดีนอยากให้เราอภัยให้ ดีนต้องช่วยเรา!’

เขาจำได้ว่านิลตะโกนเสียงดังแค่ไหน แต่ตอนนั้น...ความรู้สึกของเขามีแต่เพียงความดีใจ...เขาดีใจมากจริงๆ ที่เธอตั้งท้องลูกของเขา ลูกที่เกิดจากความรักเพียงฝ่ายเดียว...

‘ลูกของดีนใช่ไหม...ใช่รึเปล่านิล’

‘ใช่ แต่เราไม่ต้องการหรอกนะ เราไม่อยากมีภาระ ดีนก็ไม่ได้มีเงินเหมือนแต่ก่อนแล้ว ถ้ามีลูกก็ต้องลำบากอีก แต่ถ้าดีนช่วยให้เราได้แต่งงานกับทอง เราก็อาจจะเก็บเด็กไว้ก็ได้’

เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าภาพนิลในความทรงจำของเขาบิดเบี้ยวไป... เธอคนเดิมที่เขาเคยรู้จักจะต้องไม่พูดเรื่องใจร้ายแบบนี้ เธอจะฆ่าลูกได้ลงคอเชียวเหรอ...ถึงแม้จะเป็นลูกที่เกิดจากคนที่เธอไม่รัก แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบนั้น...

‘ดีนดูแลเราไม่ได้ แค่กระเป๋าใบเดียวที่เราอยากได้ ดีนก็ไม่มีปัญญาซื้อให้ แล้วดีนจะให้เราทนอยู่กับดีนต่อไปได้ยังไง เราอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้! ถ้าดีนรักเรา ดีนต้องปล่อยเราไป ทองให้ทุกอย่างกับเราได้...ตอนนี้ดีนไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเราอีกแล้ว เราต้องการทอง ต้องการคนที่จะให้เราได้เท่าที่เราต้องการ ดีนเข้าใจไหม!’

เขาเข้าใจ...เข้าใจดีเลยว่าเธอต้องการอะไร แต่พอเขาปฏิเสธ เธอก็ทุบตีท้องตัวเองราวกับว่าในนั้นไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขาอยู่

‘อย่าทำร้ายลูก...เขาไม่ได้ผิดอะไร ให้เขาได้เกิดมา แล้วดีนจะดูแลเขาเอง ถึงตอนนั้น นิลอยากจะหย่า ดีนก็จะยอม’

นิลคลี่ยิ้ม เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่ได้เห็นตั้งแต่ที่เขาไม่ได้ร่ำรวยเหมือนแต่ก่อน เธอก็มองเขาราวกับตัวน่ารังเกียจ

‘ขอบใจนะดีน... แล้วเราขอร้อง...อย่าบอกเรื่องนี้กับทองนะ ทองต้องไม่รู้เรื่องของเรากับดีน ถ้าดีนรักเราและอยากขอโทษที่เคยทำร้ายเรา ดีนต้องทำนะ ถ้าเราได้แต่งงานกับทองเมื่อไหร่...ดีนขออะไร เราก็ให้ทั้งนั้น’

เขารู้...รู้ว่าตั้งแต่ที่นิลต้องใช้ชีวิตตามลำพัง เธอลำบากมากแค่ไหน เธอถึงไขว่คว้าหาความสุขสบาย เขาไม่โทษเธอหรอก...เพราะเขาในตอนนี้...ก็ไม่มีปัญญาจะดูแลใครได้จริงๆ

‘ถ้านิลสัญญาว่าจะดูแลลูกเป็นอย่างดี ดีนก็จะช่วย’

‘สัญญา...’ นิลกอดเขาไว้ เธอเขย่งตัวขึ้นมาจูบริมฝีปากของเขา ก่อนจะยิ้มหวานน่ามอง ‘ดีนก็รู้ว่านิลคิดยังไง...ไม่ใช่ว่านิลไม่รักดีนหรอกนะ ถึงเรื่องของเราจะเริ่มต้นไม่ดี แต่ที่นิลยอมอยู่ ยอมมีอะไรกับดีน เพราะนิลก็รู้สึกดีๆ กับดีนเหมือนกัน แต่นิลก็ไม่อยากเป็นภาระให้กับดีน ครอบครัวของดีนตอนนี้ก็ลำบากมากพออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นดีนช่วยเข้าใจนิลด้วยนะ’

เธอเป็นคนที่พูดกล่อมเขาได้เก่งเสมอ ตอนนั้นเขาคิดจริงๆ ว่าเธอไม่ได้เกลียดเขาอย่างที่เขาเข้าใจ ถึงแม้ว่าเขาจะบังคับให้เธอต้องแต่งงานด้วย แต่หลังจากนั้น...เขาก็ไม่เคยต้องบังคับอะไรเธออีกเลย มันเป็นความบ้าบอและเสียสติ เขาหลงคิดไปเองว่าที่เธออยากแต่งงานกับไอ้ทองก็เพราะเงินเท่านั้น เธอไม่ได้รักไอ้ทองอีกแล้ว...คนที่เธอรักก็คือเขา

‘อืม ดีนเข้าใจ แต่ดีนจะหย่าให้หลังจากที่ลูกของเราคลอด’

‘ทำไมล่ะ!’ นิลแผดเสียงขึ้นมาทันที ‘เราจำเป็นต้องจดทะเบียนสมรสกับทองนะ! แค่แต่งงาน มันรับประกันอะไรไม่ได้! นี่ดีนไม่เข้าใจใช่ไหม!’

ถึงจะเข้าใจ แต่เขาก็อยากให้แน่ใจว่านิลจะไม่ทำอันตรายลูกของเขา ไม่มีใครรับรองได้ว่าหลังจากที่แต่งงานไปแล้ว นิลจะไม่คิดกำจัดสิ่งที่จะทำให้ชีวิตแต่งงานของเธอล่ม

‘ดีนเข้าใจ แต่เงื่อนไขก็ต้องเป็นไปตามนี้ เรื่องจดทะเบียน ทำหลอกๆ ไปก่อนก็ได้ ไอ้ทองมันจะได้ไม่หนีนิลไปไหน เป็นการรับประกันทั้งสองทางว่าพวกเราจะได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ถ้าไม่ตกลงตามนี้ ดีนก็ไม่ตกลงเหมือนกัน’

มันเป็นข้อตกลงที่ทั้งเขาและนิลจะได้ผลประโยชน์ ถ้าเพียงแต่ว่ามันจะเป็นไปตามนั้น ถ้าเพียงแต่ว่าลูกของเขาจะไม่ตาย...

เขารู้ว่าไอ้ทองไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นผู้ชายที่แม้แต่หมากัดก็ยังปล่อยให้กัดอยู่อย่างนั้นโดยไม่ร้องสักแอะ กลับเอามือไปลูบหัวหมาแล้วบอกให้ปล่อยด้วยเสียงอ่อนโยน คนแบบมันคงไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ได้ลง แต่เขา...ก็ยังอดนึกโทษมันไม่ได้ ...ชีวิตหนึ่งชีวิตต้องจากไป แค่เพราะความประมาทและความใจร้ายของผู้หญิงอีกคน...ที่ได้ชื่อว่ากำลังจะเป็นแม่ เธอคงผิดหวังที่โดนปฏิเสธ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเขา แต่เขาก็ไปไม่ทันจะดึงตัวเธอไว้ ถ้าเพียงแต่รถไม่แล่นมาด้วยความเร็ว และเขาวิ่งได้เร็วกว่านั้น... ลูกที่เขารักตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้า...ก็คงจะมีโอกาสได้ลืมตาดูโลก

“พรุ่งนี้...ช่วยหย่าให้เราด้วยนะ เราอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่...เราจะพยายามทำให้ทองรักเราให้ได้”

เขากระพริบตา พลางหันไปมองนิล เขาคงหวนคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาจนไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไรไปบ้าง แต่คำว่า หย่า ก็เหมือนน้ำเย็นที่เธอเอามาสาดใส่หน้า

“อืม” เขาคงตอบอะไรไม่ได้นอกจากคำนี้ เขาช่วยให้นิลสมหวังแล้ว เป็นอย่างสุดท้ายที่เขาจะทำให้ก่อนที่จะหย่ากับเธอ เรื่องทะเบียนสมรสยังไงมันก็ต้องแดงขึ้นมาอยู่แล้ว เขารู้เรื่องนี้ดีตั้งแต่ที่ไอ้ทองมันขอหย่ากับนิล และความจริงที่มันได้รู้ก็จะทำให้มันโกรธเกลียดนิล เขาถึงต้องทำให้ความโกรธเกลียดทั้งหมดของมันมาลงที่เขาแทน เขาเป็นคนเริ่ม เขาก็จะรับผิดชอบทุกอย่าง เป็นสิ่งสุดท้ายที่จะไถ่โทษให้นิลได้ เขาทำให้เธอทุกข์ทรมานมามากพอแล้ว ซึ่งมันก็ได้ผล ไอ้ทองสงสารนิลและคนอย่างมันก็คงจะไม่ทิ้งให้นิลต้องลำบาก

‘พี่ดีน เจ็บมากไหมคะ’ น้องสาวที่พูดไม่ได้ของเขากำลังทำแผลให้ ดิวเป็นน้องสาวที่อ่อนโยนเสมอ และเธอกำลังจะกลับมาพูดได้อีกครั้ง ความจริงถ้าครอบครัวเขาไม่ถูกฟ้องล้มละลาย ก็คงมีเงินไปรักษาดิวให้หายไปแล้ว แม่ติดต่อหมอไว้เรียบร้อย แต่ก็ต้องสละสิทธิ์คิวผ่าตัดที่ต้องรอนานมาหนึ่งปีเต็มๆ ไป เพราะพวกเขาไม่มีเงิน

“พี่ไม่เจ็บหรอก ทีหลังอย่าเข้ามาขวางแบบนั้นอีกนะ มันอันตรายรู้ไหม”

‘ก็พี่ดีนเจ็บ หนูไม่อยากเห็นพี่เจ็บ’

“เจ็บนิดเดียว เหมือนโดนมดกัด”

‘หนูไม่เชื่อหรอก เลือดก็ไหล’

เขาจับมือน้องสาวไว้ มือที่เคยอ่อนนุ่มเริ่มด้าน น้องต้องล้างจาน ช่วยเสิร์ฟอาหารที่ร้านอาหารเล็กๆ เงินที่เขากู้มาได้ก็แค่เอาไปใช้หนี้ให้กับพ่อเท่านั้น พ่อผู้โง่เง่า ที่ทำให้ทุกคนต้องมาลำบาก ถูกหลอกด้วยเรื่องง่ายๆ ปล่อยให้คนอื่นเทคโอเวอร์กิจการของตัวเอง

เขาปล่อยให้น้องสาวทำแผลให้จนเสร็จ ก่อนจะบอกให้ดิวไปรอที่ห้องนั่งเล่น เขาต้องการจะคุยกับนิลเป็นครั้งสุดท้าย

“รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ...” นิลพูดยิ้มๆ เธอเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ ยกมือขึ้นไล้ไปตามใบหน้าของเขา “ที่ต้องหย่ากัน...เราคง...คิดถึงดีนมากแน่ๆ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงคิดว่ามันเป็นความจริง แต่สองสามปีมานี้...เขารู้แล้วว่า คำว่ารัก คำว่าห่วง และรอยยิ้มของเธอ ไม่เคยมีสักครั้งที่มันจะไม่ใช่เรื่องโกหก

“ดีนให้ความสุขกับเรามามาก... เรายังไม่รู้เลยว่า ทองจะให้เราได้มากเท่าที่ดีนให้เราไหม แต่ยังไงก็ขอบใจนะที่ดูแลเรามาตลอด”

ความสุขของเธอ...คงหนีไม่พ้นเรื่องเซ็กส์ ซึ่งเขาแน่ใจว่าไอ้ทองไม่มีวันจะให้เธอได้ นิลยังคงพร่ำเพ้อไปเองว่าเธอจะสามารถทำให้ไอ้ทองหันมาสนใจ

“ดีนอยากเตือนนิลนะว่า ไอ้ทองมันก็แค่สงสารเท่านั้น ถ้าหวังไปมากกว่านี้ก็จะเจ็บปวดซะเอง” เขาบอกพลางเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากอิ่มที่กำลังจะประทับลงมา แม้ว่าเธอจะมองเขาอย่างเชิญชวนแค่ไหน...แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรกับเธออีกแล้ว

“ทองต้องรักเราเข้าสักวัน...ทองไม่มีวันทิ้งเราไปไหน ตอนนี้เขาอาจจะแค่สงสาร แต่มันต้องพัฒนาขึ้นไปได้ เราจะไม่ยอมปล่อยทองไป... ทองต้องเป็นของเรา เป็นของเราคนเดียว”

เขาอดกลั้นไว้ไม่ไหวจนต้องหัวเราะออกมา ไอ้ทองคงต้องปวดหัวไปอีกนาน แต่ก็สมควรแล้วถ้าเทียบกับที่มันทำให้ลูกของเขาตาย ส่วนนิล...ผู้หญิงใจร้ายคนนี้ คงไม่มีวันพบกับความสุข ถึงเขาจะหยุดเรื่องไว้เท่านี้ และคิดจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยอีก แต่ยังไงซะ...เวรกรรมมันก็คงไล่ตามทันเอง เหมือนอย่างที่เขาก็กำลังชดใช้กรรมของตัวเองอยู่

“งั้นก็โชคดีนะ ดีนขออวยพรให้นิลพบเจอกับสิ่งที่หวัง” เขาบอกเบาๆ ก่อนจะปิดท้ายในใจว่า ‘แต่ก็ไม่มีวันจะได้มาครอบครอง’

เธอยิ้มก่อนจะจูบเขา เป็นจูบที่ไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นและรู้สึกสุขใจอีกแล้ว

เขาคง...ต้องบอกลากับความรักครั้งแรกเสียที

.
.
.

เมื่อเช้าหูคงแว่วไปเอง ถึงคิดว่าได้ยินเสียงของเดซี่ดังอยู่ใกล้ๆ ก็เดซี่จะมาอยู่แถวนี้ได้ยังไงในเมื่อพ่อของมันทำราวกับเป็นบุคคลหายสาบสูญ

ผมเคยลองโทรไปหาพี่ทอง...แต่ก็พบว่าติดต่อไม่ได้ เขาคงเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว ถึงได้ไม่ยอมเปิดเครื่องเลยอย่างนี้ มันทำให้ผมคิดได้แค่ว่า...เขาอาจจะไม่กลับมาแล้ว ตอนนี้อาจจะเจอคนที่รักเขาได้โดยไม่สนใจเรื่องอื่นและกำลังคบกันอยู่ก็เป็นได้

เฮ้อ! ผมฟุ้งซ่านมากเกินไปแล้ว! พี่ทองคงไม่มีทางหาเจอง่ายๆ หรอก ถ้าเขายังไม่เลิกจูงวัวไปๆ มาๆ แถมเวลาว่างก็ไม่ค่อยมีอย่างนี้ แต่...หายไปไม่ติดต่อมาเลย ผมก็อดหวั่นใจไม่ได้เหมือนกันนะ

กำลังพรวนดินให้กับแปลงคะน้า ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อผมดังมาทางประตูรั้วหน้าบ้าน ผมจำเป็นต้องละส้อมพรวนดิน ก่อนจะเดินไปดูว่าใครมา

“คุณนายครับ มาถูกบ้านแล้วครับ” เสียงลุงคนขับรถที่ผมคุ้นหน้า เพราะเขาเป็นคนขับรถส่วนตัวของม๊าพี่ทอง

ผมยกมือสวัสดี ก่อนจะเปิดประตูออกไปต้อนรับม๊าที่วันนี้ก็ยังดูแข็งแรงเหมือนเดิม

“ทำไมไม่ไปหาม๊าเลยล่ะลูก” คำถามของม๊าทำให้ผมยิ้มเจื่อนๆ ส่งไปให้

ผมก็อยากไปนะ...แต่ดูเหมือนไม่ควรยังไงก็ไม่รู้ เลิกยุ่งกับลูกชายของเขาแล้วผมก็เป็นคนนอก ไม่กล้าจะไปรบกวน

“อาม่าก็บ่นคิดถึงหนูนะ มีเรื่องอะไรหืม ทะเลาะกับเฮียใช่ไหม”

ผมไม่รู้จะให้คำตอบกับม๊าได้ยังไง เลยยกมือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความเชิญม๊าเข้าไปในบ้าน ให้ยืนคุยกันอยู่อย่างนี้คงเสียมารยาทไปหน่อย

ผมพาม๊ากับลุงคนขับรถมาที่ห้องรับแขก ก่อนจะเดินไปเอาน้ำมาให้ ม๊ากวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มออกมา

“บ้านน่าอยู่จังเลย แต่หนูอยู่คนเดียว ไม่เหงาเหรอลูก ชวนเฮียมาอยู่ด้วยก็ได้นะ ม๊าอนุญาต”

ม๊าคงยังไม่รู้ว่าผมกับพี่ทองตัดสินใจกันว่าเราจะหยุดความสัมพันธ์ไว้

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น มีเรื่องอะไรรึเปล่าชงโค”

ผมส่ายหน้า พลางขยับจานคุกกี้ที่ผมอบเองไปให้ ‘ผมทำเองนะ ม๊าลองชิมสิครับ’

ม๊ามองผมอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ท้วงอะไร ท่านหยิบคุกกี้ขึ้นหนึ่งชิ้น ก่อนจะส่งจานไปให้ลุงคนขับรถรับไปอีกหนึ่งชิ้น

“อร่อยยยย นี่ถ้าได้ชงโคมาอยู่ที่บ้าน ม๊าต้องได้กินของอร่อยทุกวันแน่ๆ”

ลำบากใจจังเลยครับ ผมจะบอกท่านว่ายังไงดีนะ -*-

‘ว่าแต่ม๊ามีธุระแถวนี้เหรอครับ หรือแวะมาเยี่ยมผม’

ความจริง เจตนาแวะเยี่ยมมันใช้กับกรณีของคนที่รู้จักบ้านกันมาก่อน แต่ผมสงสัยว่าม๊าคงตั้งใจมาหาผมเลย เพราะจากที่ลุงคนขับเขาพูดเมื่อกี้ คงไปถามบ้านในซอยถัดไปมาแล้วล่ะมั้ง

“ม๊ามารับหนูไปกินข้าวที่บ้าน อาม่าท่านบ่นคิดถึงชงโค ลูกชายตัวดีของม๊าก็ไม่กลับบ้านเลย ไม่รู้ว่าโดนตัวอะไรกินเข้าไปแล้วหรือยัง -_-”

‘ผมโทรหาเขาก็ไม่ติดมาหลายวันแล้วครับ’

“สองสามวันก่อนม๊าโทรไปก็ไม่ติดนะ คงมัวแต่ยุ่งจนลืมชาร์ตแบ็ตแล้วแบ็ตหมดอีกตามเคยนั่นแหละ แต่เช้านี้โทรติดแล้วนะ ชงโคลองโทรไปหรือยัง อาทองเขาเป็นอย่างนี้อยู่บ่อยๆ แหละ แล้วเย็นนี้ไปกินข้าวกับที่บ้านได้ไหมจ้ะ”

เอ่อ...ผมก็อยากไปนะ แต่...มันแบบ...

‘พี่ทองไม่มาใช่ไหมครับ’

“ไม่จ่ะ ม๊าถามแล้ว เขาบอกไม่ว่าง”

‘งั้นผมไปครับ’

ม๊ามองหน้าผม ก่อนจะยื่นมือมาลูบหัว

“ทะเลาะกันใช่ไหม”

ผมหลับตารับสัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือของม๊า อบอุ่นเหมือนกับพี่ทอง อบอุ่นจนน่าคิดถึง

“ไม่เข้าใจทำไมไม่คุยกันล่ะจ้ะ”

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความ

‘เราคุยกันเข้าใจแล้วครับ เราตกลงกันว่าจะหยุดกันแต่เพียงเท่านี้ ผมกับพี่ทองไม่ได้เป็นอะไรกันครับม๊า’

ริมฝีปากของม๊ายังคงคลี่ยิ้ม มือก็ยังลูบอยู่ที่หัวของผมเบาๆ

“บอกเหตุผลกับม๊าได้ไหมว่าทำไม...ลูกชายของม๊า ทำอะไรไม่ดีรึเปล่า”

ผมไม่รู้ว่าควรบอกดีไหม เพราะไม่รู้ว่ามันจะกระทบกับพี่ทองยังไงบ้าง คาดเดาไม่ได้เลย ให้เขาบอกเองคงดีกว่า

“ลูกชายม๊าเป็นคนโง่ เขาชอบคิดว่าตัวเองจัดการทุกอย่างได้ มีอะไรไม่ยอมให้เตี่ยกับม๊าช่วย บางทีเขาก็จัดการได้ แต่บางทีมันก็เละเทะ พอทำผิดก็เหมือนเด็กที่กลัวจะโดนดุ แต่ไม่ว่าอาทองจะทำอะไรก็อยู่ในสายตาของครอบครัวตลอด คงมีแต่เขาที่คิดว่าตัวเองแบกเรื่องทุกอย่างไว้อยู่คนเดียว” ม๊าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ท่านอมยิ้มแล้วมองสบตากับผม

‘ม๊า...รู้เหรอครับ’

“ชงโคหมายถึงเรื่องที่ลูกชายม๊าแต่งงานน่ะเหรอ?”

ผมมองหน้าม๊าอย่างอึ้งๆ ท่านหัวเราะ แล้วขยิบตาให้ “รู้ตั้งนานแล้วจ่ะ แค่เงินในบัญชีของลูกชายที่ถูกโอนไปให้บัญชีอื่นทุกเดือน เดือนละหลายบาทนี่ คิดว่าม๊าจะไม่ตรวจสอบเลยเหรอ”

‘แล้วม๊า...ไม่โกรธเหรอครับ’

“ไม่โกรธหรอก ความจริงก็สมควรชดใช้ให้กับเด็กคนนั้น”

‘ก็จริงครับ พี่ทองทำเรื่องไว้เยอะ’

ม๊าหัวเราะออกมา ดูท่านจะไม่เครียดกับเรื่องนี้เลย

“ถือว่าจ่ายค่าโง่ไปละกัน แต่ม๊าว่าชงโคคิดเรื่องลูกชายม๊าอีกทีดีกว่านะ...เพราะความจริงเขาอาจจะเป็นแค่ คนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลยก็ได้”

ผมฟังแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็พยักหน้ารับไป

คิดอีกทีน่ะ...คิดมาเป็นร้อยๆ รอบแล้ว ถึงได้โทรไปหา แต่ไอ้พี่ทองบ้ามันก็ดันติดต่อไม่ได้ แถมยังมาหายไปอีก อย่างนี้มันน่าให้คิดอีกรึเปล่านะ -_-

“เอาล่ะ เย็นมากแล้ว ไปที่บ้านกันดีกว่านะ เดี๋ยววันนี้ม๊าจะเข้าครัวเอง ชงโคก็ต้องช่วยด้วย เข้าใจไหม”

โอเค ปล่อยเรื่องพี่ทองไปก่อนก็ได้ ตอนนี้ผมขอไปเป็นลูกมือม๊าก่อนนะครับ ^^

.
.
.


ม๊าหลอกผม...ไหนม๊าบอกพี่ทองไม่มาไงครับ! แล้วไอ้ที่นั่งเล่นคุกกี้รันกับหมวยเล็กนั่นมันใคร!!! โอ้ยยย อยากจะบ้า ผมจะทำหน้ายังไงดีนะ ทักทายหน่อยดีไหม แต่จะทักยังไง ขยับปากพูดแต่เสียงก็ไม่ดัง T_T

“ม๊าพาเด็กที่ไหนมาอ่ะ หน้าคุ้นๆ” พี่ทองเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ มองผมแค่แป๊บเดียวแล้วก็ก้มลงไปเล่นเกมต่อ

“ลูกชายคนใหม่ แล้วลื้อทำไมมาอยู่ที่นี่ ไหนบอกวันนี้ต้องไปให้นมหมู”

“ก็หมวยโทรไปบอกว่าม๊าจะหาลูกชายมาแทนที่ผม ผมก็ต้องมาแสดงสิทธิ์ตัวเองสิ” พี่ทองพูดพลางพยักพเยิดหน้าไปทางน้องเพชรที่นั่งอ่านนิยายแถมยังชูสองนิ้วมาให้

“ยกมือไหว้ก่อน วางหนังสือลงเดี๋ยวนี้” ม๊าส่งสายตาไปปราม น้องเพชรเลยวางนิยายแล้วหันมายกมือไหว้ผม น้องเพชรเป็นคนหน้านิ่งๆ ครับ ผู้หญิงหน้าตายที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ แต่ก็เห็นฟินทุกทีเวลาผมกับพี่ทองอยู่ด้วยกัน เข้าใจยากมากเลยน้องสาวพี่ทองแต่ละคนอ่ะ -*-

“แล้วผมต้องยกมือไหว้ด้วยป่ะ”

“ลื้อน่ะไม่ต้อง”

“เอ้า ทำไมอ่ะ เตี่ยยังไหว้ม๊าทุกคืนเลย”

“คุยกับลื้อนี่ม๊าปวดหัวจริงๆ”

“หมวย ไปหายามาให้ม๊าดิ ไปๆ พาม๊าไปพักด้วยนะ” พี่ทองพูดพลางหันไปขยิบตาให้กับน้องพลอย

“ลับทราบบบค่า” น้องพลอยนี่ก็เป็นลูกสมุนที่ดีจริงๆ พ่วงท้ายด้วยน้องเพชรอีกคน นี่น้องทั้งสองโดนติดสินบนอะไรไว้รึเปล่านะ

“โอ้ยยย นี่ไม่ต้องมาจับม๊าหรอก ม๊าเดินเองได้ ชงโค ถ้าหนูรำคาญก็ตามม๊าไปที่ครัวเลยนะจ้ะ” ม๊าหันมาบอกก่อนจะโดนน้องเพชรน้องพลอยรุนหลังให้เดินออกจากห้องไป

แล้วสถานการณ์ตอนนี้...ควรทำไงดีล่ะ T_T

ผมยืนเคว้ง เก้ๆ กังๆ จะนั่งก็ไม่รู้จะนั่งตรงไหน จะยืนก็ไม่รู้จะยืนท่าไหน เพราะโดนไอ้พี่ทองจ้องเอาจ้องเอาอย่างกับไม่เคยเห็น

“ผอมลงป่ะเนี่ย” เขาลุกจากโซฟา บิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ “ไม่ได้เจอเฮียถึงกับกินข้าวไม่ลงเชียวเหรอ หึหึ”
เป็นคำพูดที่น่าหมั่นไส้มาก ถึงมันจะจริงแต่ใครจะบอกให้โง่ล่ะ -*-

‘ผมกินข้าวทุกมื้อ อร่อยมาก อิ่มมากด้วย’

“เหรอ? แล้วนอนครบสิบชั่วโมงป่ะ”

‘ครบ ไม่มีขาดไม่มีเกิน’

“ดีจังเลยน้า ทำได้ไงอ่ะ บอกบ้างสิ เฮียไม่เจอชงโคไม่กี่วันถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย” พี่ทองยิ้มกริ่ม ขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น พอผมจะถอยหนี เขาก็รั้งเอวไว้ “ไม่ให้หนีอีกแล้วนะ”

‘พี่อย่าทำแบบนี้สิ เราตกลงกันแล้วไง อีกอย่าง เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า’

พี่ทองรวบมือผมไว้แนบอก ในขณะที่ผมได้แต่ถลึงตาใส่เขา

“ขู่อย่างนี้ใครจะกลัว ไม่เอาน่าชงโค อย่าดิ้นสิ เล่นตัวแต่พอดีก็โอเคนะ มากไปมันจะน่ารำคาญ”

ปึก!

ผมทุบอกพี่ทองอย่างแรง เขาร้องโอ๊ะ ออกมา แต่ก็ไม่ยอมปล่อย กลับรัดผมแน่นขึ้นอีก

กล้าดียังไงมาว่าผมเล่นตัว เขาเองก็น่าจะรู้ว่าทำไม แล้วมาพูดแบบนี้ บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบใจเลย -*-

“คิดถึงมากนะ...ขอเฮียกอดหน่อยไม่ได้รึไง”

‘ไม่ได้ ไปก่อนเมียพี่โน่นสิ เคลียร์กันรึยังล่ะ ถึงได้มาทำเจ้าชู้ใส่ผมน่ะ’

“เมียอะไร ไม่เคยมี” พี่ทองพูดกลั้วหัวเราะ “แต่ตอนนี้กำลังจะมีนะ ถ้าดิ้นมากๆ คืนนี้คงได้มีเมียสมใจแน่ๆ อ่ะ”

ได้ยินอย่างนั้นผมก็เลือดขึ้นหน้า คนบ้าๆ แบบนี้ไม่ตบสั่งสอนไม่รู้หรอกว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด

“อ้ะๆ จะตบไม่ได้นะจ้ะ มามะ ขึ้นห้องกับเฮียดีกว่า เฮียมีอะไรจะคุยด้วยเยอะแยะ”

โอ้ยยยย คนบ้านี่แรงวัวแรงควายจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเป็นพ่อของเดซี่ได้ แต่นั่นใช่ประเด็นที่ไหน ประเด็นตอนนี้ผมกำลังโดนเขาลากขึ้นห้องอยู่นะ!

ผมสะบัดแขนออก แต่ก็ไม่หลุด เลยหยิกแขนเขาไปแรงๆ หนึ่งที

“โอ้ยยย! ทำไมถึงชอบทำร้ายกูนักวะ! ทีไอ้อุกกาบาตนั่นลากไปไม่เห็นทำอะไรมันบ้าง สองมาตรฐาน ไม่ยุติธรรม!” พี่ทองโวยวายลั่น เขาเสียงดังจนผมกลัวว่าจะมีคนอื่นได้ยิน

‘ก็พี่จะลากผมไปไหน’

“จะพาไปคุย อยากคุยไหมล่ะ! ถ้าไม่อยากก็ไม่พูด ไม่ต้องรู้เรื่องมันละ” เขามองผมอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินชนไหล่ผมกลับไปนั่งที่โซฟาตามเดิม ผมเลยต้องรีบตามไป เพราะดูเหมือนพี่ทองจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่

‘คุยครับ แต่คุยที่นี่ก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องลากเลย’

“ก็อยากไปคุยบนเตียงอ่ะ!”

=_= ครับ งั้นก็จบครับ ไม่ต้องคงต้องคุยมันแล้วล่ะ

ผมอดไม่ได้เลยตีแขนพี่ทองไปสองที ในขณะที่เขาทำหน้าบึ้งๆ แล้วเอาหมอนมาฟาดผมคืน ก่อนผมจะลุกขึ้นคว้าหมอนอิงอีกใบมาถือแล้วโถมตัวเข้าใส่พี่ทองที่ทำหน้าเหวอตั้งรับไม่ทัน

“องโออออ เอียอ๋ายไอไอ้ออกกกกก” ดี...ทุรนทุรายซะ!

ผมกดหมอนลงบนหน้าพี่ทองที่ยกมือตบโซฟาเป็นการบอกว่ายอมแพ้ ผมถึงยอมปล่อย ก่อนจะได้เห็นหน้าตาแดงก่ำของเขาพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่ราวกับไปวิ่งทางไกลมาหลายร้อยเมตร

“นี่ถ้าตายจริงๆ ชาตินี้มึงจะมีผัวไหม”

โหะ กล้าพูด ผู้ชายในโลกนี้มีพี่คนเดียวเหรอครับ

ผมมองหน้าพี่ทองอย่างเอือมๆ แล้วขว้างหมอนไปโดนหน้าเขาเป็นการปิดท้าย

“ไม่เคารพกูเลย กูแก่กว่ามึงตั้งกี่ปี”

‘แก่แล้วไง ก็แค่ตายก่อน’

“ไม่น่ารักเลยนะมึงเนี่ย”

‘เรื่องของผม’

“พอๆ ไม่เถียงด้วยละ ไปช่วยม๊าทำกับข้าวไป”

‘ไหนบอกมีเรื่องจะคุยไง’

“ไว้กินข้าวเสร็จก่อนละกัน กลัวได้ฟังแล้วจะอิ่มอกอิ่มใจจนกินข้าวไม่ได้ หุหุ”

‘ไม่มีทาง’

“มีแน่ๆ แต่ถ้าไม่มีกูจะขุดทางให้เอง หึหึ”

‘บอกตอนนี้เลยดิ อยากรู้แล้ว’

“เอาน่า ไว้ดึกๆ ค่อยบอกนะ เผื่อฟลุ๊คได้โซเดมาคอม”

แค่เห็นแววตา ก็ไม่ต้องถามแล้วล่ะว่าไอ้คำศัพท์ประหลาดนั่นคืออะไร ผมรีบคว้าหมอนไว้ในมือ จะฟาดพี่ทองอีกหลายๆ ที แต่เขาก็ไหวตัวทัน กระโดดหลบไปหลังโซฟา

“พอแล้วจ่ะที่รัก ไปช่วยม๊าทำกับข้าวนะ ทำให้สุดฝีมือล่ะ ม๊าจะได้เพิ่มสินสอดให้”

อยากจะยกนิ้วกลางให้เหมือนกัน แต่มันคงจะหยาบคายเกินไป ผมเลยยอมวางหมอนอิงไว้ที่เดิม พอพี่ทองเห็นว่าผมปราศจากอาวุธแล้วก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใกล้ ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มผมแล้ววาดแขนมาคล้องที่คอ ผมปรายตามองตั้งแต่แขนไปจนถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของพี่ทอง

“มองไร อยากเป็นแฟนด้วยเหรอ?”

ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ก่อนจะดึงแก้มขาวๆ ของเขาเล่น แต่พี่ทองกลับร้องโอดโอยซะเว่อเลย

“ทำร้ายร่างกายบ่อยๆ แบบนี้ ต้องรับผิดชอบไปตลอดชีวิตเลยนะ รู้ไหม!”

ผมส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มกวนๆ ไปให้ พี่ทองเลยทำหน้าบึ้ง แล้วล็อคคอผมไว้

อ่า...อยู่ใกล้ๆ แบบนี้...อบอุ่นจังเลยนะครับ หลายวันที่ผ่านมาผมไม่เคยรู้ตัวเลยว่าคิดถึงเขามากขนาดไหน...แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าปริมาณความคิดถึง...มันตีค่าออกมาไม่ได้ และก็ไม่มีหน่วยวัดมาตราไหนที่จะตีค่าความสุขใจของผมในตอนนี้ได้

ที่ตรงนี้...คงต้องเป็นพี่...เท่านั้นจริงๆ

แล้วตอนนี้...พี่จะมาอยู่ข้างๆ ผม ได้หรือยังนะ...

........................................To be continue.......................................

เออ พอ ดีนจบละ ฮ่าๆๆๆ ให้เดาว่าใครเทคโอเวอร์กิจการพ่อของดีน หรือจะเป็นตัวละครที่ไม่ควรมีบทดี อันนี้ก็ไม่รู้สินะ

http://ask.fm/TCHONG_K

พรุ่งนี้เจอกันใหม่ค่ะ

ขอบคุณทุกความคิดเห็น อุวะฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-06-2014 20:44:53
บอกไว้ก่อนนะ   

ว่าถ้าอีพี่ทองเกิดฟีลสงสารนิล แล้วรับมาดูแลต่อ
เตือนอิพี่ทองไว้ก่อนเลย  ว่ามีโดนทีนแน่ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 07-06-2014 20:57:08
 :z13: จิ้มก่อนอ่านจ้า  คนแรกๆๆๆๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-06-2014 21:05:12
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 07-06-2014 21:06:12
รีบตกลงกันเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 07-06-2014 21:09:58
พรุ่งนี้จะมี โซเดมาคอม ไหมนร้า พี่ทองจัดการ   :oo1: :oo1:  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 07-06-2014 21:10:57
เคลียร์กันไวไว อยากเห็นโซเดมาคอม  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 07-06-2014 21:23:34
อ่านช่วงแรกกับช่วงท้าย ความรู้สึกต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยอ่ะ

ความรู้สึกแรกที่พุดขึ้นมาระหว่างอ่าน ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจ น่าสมเพชจริงๆ ตอนอ่านนี่แบบเบะปากไปด้วยความอิน

ส่วน ดีน พูดไม่ถูก จะสงสารหรือสมเพช ทำตัวเองทั้งนั้น ข่มขืนเขา ใครที่ไหนจะรัก เรื่องนี้นิลน่าสงสารเหมือนกัน

ส่วนพี่ทองคำเอกร่าเริงเชียวนะ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น้องดอกโหดมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 22 : 06/6/2014 (Page. 32)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 07-06-2014 21:25:48
ดีน!!!  :katai1: ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้ กลุ้ม โอ๊ยยยย สงสารจริงพ่อคุณ ทำไมถึงทำตัวแบบนี้นะนิล ความรักหนอความรักทำคนดีๆกลายเป็นคนบ้า รักกันไม่ลืมหูลืมตา รักจนลืมความจริง รักเเต่ตัวเองรักจนลืมให้ความรักของตนให้คนอื่น รักตนเองจนลืมรับความรักจากคนอื่นจะทำยังไรถึงจะพ้นจากบ่วงรัก ทั้งดีนทั้งนิล ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอเเตาถ้ามัวเเต่ลุ่มหลงไปกับมันก็คงมีแต่ความทุกข์  :เฮ้อ: ขอให้พ้นทุกข์พ้นโศกกันเร็วๆๆ
รอน้องชงโคต่อไป คิดถึงเดซี่นะค่ะ จุ๊บบบบบบ พี่ทองช่างมันชิชืิ มันเป็นความหมั่นไส้ส่วนตัว  :hao7: คิคิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 07-06-2014 21:26:32
คืนนี้พทองคุยกับชงโคให้เข้าใจนะ
ต้องบอกน้องให้หมดนะ เข้าใจนะพี่ทอว
ส่วนนิลนี่ยังไงวะ ะป็นผู้หญิงภาษาอะไรผู้ชายเค้าไม่ต้องการ ก็เสนอตัวมาหาเค้าแล้วนี่คิดได้ไงว่าจะมาหาพีทอง ฝันหรอ? ถ้าใันก็ตื่นเถอะย๊ะ
แล้วพี่ทองด้วยไม่ใข่ว่าแท่รัานมานั่งเศร้าเล่าความเท็จแล้วจะไปสงสารได้นะ อย่าน้ำเน่านะพี่ทอง!!!
ทำอะไรต้องเด็ดขาดเพื่อตัวเองและชงโค
อย่าให้การคิดผิดของตัวเองมาทำลายชีวิต
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 07-06-2014 21:31:04
อ่านตอนที่แล้วเห็นว่า ดีนนี่มันจะเลวเกินไปรึเปล่า เป็นเพื่อนสนิทพี่ทองเชียว
พระเอกเราไม่น่าจะคบเพื่อนไม่ดีนะ   พออ่านของตอนนี้  เห็นแล้วล่ะว่ายัยนิลนี่ร้ายกาจมากจริงๆ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 07-06-2014 21:34:08
อยากเห็นโซเดมาคอม 

เหยยย หลับกลายเป็นคนที่น่าสงสารคือดีน
เฮ้ออออออ  ยิ่งเกลียดชะนี(เราก็ชะนีนี่หว่า)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-06-2014 21:35:22
ใครหล่ะที่เทค ถ้าไม่ใช่พ่อยอดขมองอิ่ม ของเจร๊ เสี่ยยยโปรดดด #โบกป้ายไฟรัวๆๆๆๆ


อิดีนถึงสุดท้ายเหตุผลที่ทำคืออะไร สรุปมรุงก็เห็นหอยดีกว่าเพื่อนที่มรึงวิ่งเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ดีแล้วหล่ะ ที่เลิกคบกันไปซะ ดีแล้วหล่ะ ที่มรึงโง่โดนอินิลหลอก


ส่วนอินิล พี่ทองตีงูมันต้องตีให้ตาย ถ้าโง่คิดว่าอิชะนีสมองหนอนนี่มันจะเป็นดี ก็เตรียมตัวโดนไปนอนดูรากชงโคเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-06-2014 21:37:26
ไม่สงสารดีน เลยสักนิด สมน้ำหน้ามากกว่า
อย่าอ้างว่า รัก เลย ที่จริงก็ตัณหากับความอยากของตัวเองล้วนๆ

ส่วนทอง ถ้ายังโง่ซ้ำซากกับนิลอีก  ก็ควรปล่อยชงโคให้หาสามีที่มีมันสมอง นั่นแหล่ะดีแล้ว

นิล ผู้หญิงอย่างเธอ ควรตายไปไดัแล้ว เผื่อแผ่นดินจะสูงขึ้น นอกจากทำให้คนอื่นเจ็บปวดเพราะตัณหาของตัวเอง
เคยทำอะไรดีๆบ้างมั้ย ในชีวิตบัดซบนี้ของหล่อนอ่ะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 07-06-2014 21:39:09
นายดีนโดนไปแล้ว คราวหน้าเป็นการใช้กรรมของยายนิลแล้วกันเนอะ
ตอนหน้าทั้งพี่ทองน้องชงโคจะกลับมายิ้มได้แล้วใช่ไหม :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 07-06-2014 21:43:01
สรุปเราว่าไม่ใช่ดีนหรอกที่ร้าย อินิลต่างหากร้ายสุด สงสารดีนนะ แต่ดีนปล่อยมันไปก็ดีแล้วหล่ะ เกลียดมากอินิล อิเลว อิชั่วววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 07-06-2014 21:44:31
"อย่าตัดสินคนเพียงภายนอกที่เขาเป็น" น่าจะเป็นแนวคิดที่ใส่ไว้ในเรื่องของคนเขียน ตั้งแต่เรื่องพี่โปรดเลยนะเนี่ย
อย่างว่าแหละค่ะ ไม่มีมนุษย์ที่ดีที่สุดและเลวที่สุดหรอก ทุกอย่างในการกระทำมักมีที่มาที่ไปเสมอ
พี่ดีนที่แสดงตัวว่าร้ายกาจเพราะเขามีสิ่งที่อยากปกป้อง ถ้าเขาได้เจอคนที่มีความคิดที่ดี ชีวิตเขาคงไม่เป็นแบบนี้ สู้ สู้นะคะพี่ดีน ผู้ชาย เอ้ย ผู้หญิงดีๆยังมีอีกเยอะ

ส่วนพี่ทองตอนนี้ทำมากระดี้กระด้า ดิฉันแอบเสียวว่าตอนหน้าจะยิ้มไม่ออกหนือเปล่า แต่ภาวนาขอให้ได้ตะลิดติ๊ดชึ่งกับน้องชงโคสมใจอยากนะคะ กิ้วๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 07-06-2014 21:44:40
ขอให้พี่ทองเข็ดกับผู้หญิงคนนี้เช่นกัน....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 07-06-2014 21:45:00
นึกว่าอิพี่ดีนจะรักแบบหน้ามืดตามัว เฮ่อ!!! ขอแสดงความยินดีกับพี่แก ที่ในที่สุดกะหลุดพ้นจากชะนีนิสัยเสีย


อิพี่ทองซึมได้ไม่นาน พอรู้ว่าบ่วงหลุดก็กะล่อนต่อทันทีเลย. ชงโค เอ้ย หนูยังต้องเหนื่อยอีกนานเลย


ดีใจที่คืนดีกันแล้ว เย้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 07-06-2014 21:47:18
พี่ทองจะเล่าอะไรให้น้องชงฟังอ่ะ ข่าวดีใช่ป่าวคะพี่
เค้ารอฟังด้วยคนเน้ออออ~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 07-06-2014 21:57:51

ลุ้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 07-06-2014 22:03:54
อืมพออ่านจนจบนิลกับดีนนี่มันคู่สร้างคู่สมกันเลยนะนั่น
นิลคิดแต่ตัวเองรักแต่ตัวเองไม่ได้รักคนอื่น ทองที่ว่ารักนักรักหนาก็แค่อยากได้ของแพง ๆมาใช้อยากฟุ่มเฟือย
ดีนมันก็รักเขาจนตาบอดยอมทำทุกอย่าง ดีนก็ผิดที่รักนิลมากกว่าตัวเองยอมทำเพื่อนิลคนที่ไม่เคยรักตัวเอง
และสำหรับเรื่องที่ผิดของดีนคือการข่มขืนคนที่ไม่รัก
แต่ฮาตรงที่นิลมันคิดว่าทองจะยอมรับเลี้ยงมัน คนที่บ้านพี่ทองเขารู้เรื่องหมดแล้ว
รวมทั้งที่หลอกลูกเขาจดทะเบียนสมรสหลอก ๆ คิดว่าถ้าโผล่มาหาทองที่บ้านทอง
คงไม่มีใครต้อนรับ ที่บ้านทองไม่มีใครโง่หลอกนะนิล
ส่วนพี่ทองถ้าพี่แกยังไม่ตัดนิลให้ขาด ถึงจะได้โซเดมาคอมน้องชงโคแล้ว
แต่ก็อาจโดนทิ้งได้ ไม่รอดแน่พอทองคำเอก
ส่วนชงโคเป็นที่รักของบ้านพี่ทอง ถึงขนาดแม่พี่ทองต้องไปตามตัว
ตอนหน้าไม่อยากเจอนิล และดีนแล้ว เป็นคนที่น่ารำคาญเรียกร้องตลอด
คึนที่เทคโอเวอร์กิจการบ้านดีน ถ้าไม่เป็นเสี่ยโปรด ก็น่าจะเป็นทางครอบครัวพี่ทอง
หรือว่าจริง ๆ แล้วพ่อของชงโคที่ดูแลกิจการให้ชงโคนั่นแหละเผอิญฯเป็นคนทำ
เพราะถ้าเป็นบริษัทของชงโคที่ตอนนี้พ่อ(ที่เป็นคนฆ่าแม่ของชงโค)ดูแลมีเฮแน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 07-06-2014 22:04:27
อ่านตอนนี้แล้วรู้เรื่องเลยจ้ะว่าใครเป็นคนที่ร้ายที่สุด

ตอนแรกก็นึกว่าดีน แต่ไปไปมามากลับเป็นนิลนี่เอง

ใจร้ายมากเลย ขนาดลูกตัวเองยังไม่อยากเก็บไว้แถมเอามาขู่ดีนอีก

แต่ก็แอบโล่งอกที่พี่ทองกับชลโคกลับมาหวานกันซะที

เศร้ากันอยู่นานเพราะคนอื่น o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 07-06-2014 22:09:05
ไม่มีอะไรจะพูดถึงผู้หญิงคนนี้(นิล)เลย แบบว่าพูดไม่ออกหาคำมาแทนไม่ได้ มันแย่เกินไปจริงๆ
ส่วนดีน ขอมอบคำว่า โง่ ให้ไปแล้วกันนะ แบบว่าทำตัวเองโดยแท้เลย พูดไม่ออกอารมณ์พอๆกับนิล
หวังว่าพี่ทองจะไม่ใจอ่อนไปหลงช่วยเหลือสองคนนี้นะ
รับไม่ได้จริงๆห้ามให้อภัยง่ายๆโดยที่ไม่รู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเองกันเด็ดขาด
อยากเห็นชงโคง้อเฮีย ไม่ได้อยากเห็นเฮียง้อชงโค งืออออออออ
ผิดหวังนิดๆ ทั้งๆที่พี่ทองเจอมรสุมชีวิตมากมายแต่ไม่มีใครเห็นใจหรือมาปลอบเลย ปล่อยให้ทำใจเองซะงั้น><
แต่แค่พี่ทองยิ้มได้กลับมาบ้าๆบวมๆก็พอรับได้ อิอิ
รอตอนต่อไปนะคะ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-06-2014 22:12:06
อ๋า!!!!! อยากอ่าเพิ่ม เขาจะได้เป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 07-06-2014 22:16:46
ดูท่านิลคงจะไม่ยอมง่ายๆ  :o12:
ท่าจะตามรังควานพี่ทองกับชงโคอีกนานง่ะ แง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 07-06-2014 22:17:15
สรุปเลวสุดนี่นิลใช่ป่ะไม่ใช่ดีน
แต่ยังไงก็เลวพอกัน
มาหลอกพี่ทองได้ไง
พอๆๆๆ ปล่อยพวกมันไปดีกว่า
กลับมาพี่ทองกะชงโคดีกว่า
ชงโคพี่เค้าเคลียร์ตัวเองแล้วยอมเค้าได้แล้วนะลูก อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 07-06-2014 22:29:49
สรุปแล้วนังนิลเลวสุดจริงๆ ทำให้เพื่อนผิดใจกันอีกต่างหาก
แต่พี่ดีนก็เกินไปนะ หลงไม่ลืมหูลืมตาจริงๆ ต่อจากนี้ก็กลับตัวนะพี่

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 07-06-2014 22:34:23
ดีนนายนี่มันจะเลวแล้วแอ๊บดีทำไมเนี่ย?

ที่มีเรื่องมาจนตอนนี้นี่เพราะหาเรื่องให้ตัวเองเลยนะ มีผีชะนีเกาะกินอยู่ แต่ยังอยากช่วยอีก
แล้วไงฟระ ที่บอกว่าทำแบบนั้นทองจะได้เกลียด แต่ก็เหมือนเป็นข้ออ้างให้ทิ้งนิลได้ซะที
ห่วยเอ๊ย!!  เป็นเพื่อนที่แย่สุดๆ ยอมให้ชะนีตัวเดียวปั่นหัว

ส่วนไอ้เรื่องล้มละลายอะไรนั่นไม่เกี่ยวกับใครเลย ที่บ้านทำพลาด แต่ก็ไม่ได้พลาดจนตั้งตัวไม่ได้
ล้มบนฟูกชัดๆ แถมยังเอาชื่อทองไปอ้างขอกู้อีกต่างหาก
หมดทางเยียวยาแล้ว

นิล..... นี่หล่อนเอาอะไรคิดว่าจะมีคนมาช่วยโอบอุ้มฟระ?
บ้าระดับ MAX
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 07-06-2014 22:36:45
ไอ้ดีนนี่หลงงมงายผู้หญิงแรดๆร่านๆขนาดนี้ก้สมควรแล้วที่ต้องเสียใจ ไม่มีความสงสารดีนเลยสักนิดมีแต่สมน้ำหน้า นังนิลก็น่าขยะแขยงผู้ชายไม่เอาแล้วยังหน้าด้านไม่จบซะที ตัวเองเน่าเหม็นขนาดนั้นยังคิดจะยัดเยียดเสนียดให้ทองอีก เธอน่ะสกปรกไม่คู่ควรกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ผู้หญิงไร้ค่าไม่มีเกียรติโสเภณียังมีค่ากว่าเลย แต่ทองนี่ยังกลายเป็นคนโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่เคยทันใครเลย แล้วอย่างนี้จะมีปัญญาทำให้ชงโคมีความสุขเหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 07-06-2014 22:39:40
ไม่คิดเลยว่าดีนจะเป็นคนแบบนี้
รอลุ้นตอนหน้าโซเดมาคอมจริงๆอ่ะป่าว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 07-06-2014 22:42:02
สรุปไปๆมาๆอิผู้หญิงนี่เลวที่สุด
รักใครก็ได้ที่มีเงินป่ะเนี่ย  :mew5: คือก็ไม่แปลกหรอกนะ แต่แกจะทะเยอทะยานว้อนพี่ทองเกินไปมั้ย



พี่ดีนไม่น่าปกป้องคนแบบนี้เลย ขอให้พี่ทองรู้ความจริงๆเร็วๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 07-06-2014 22:44:12
เฮีย...คุยไปด้วย ปล้ำไปด้วยก้อดีคร่ะ น้องชงโคจะได้ไม่มาตุกติกทีหลัง :hao6:
แล้วก้อชักจะเชื่อละที่เฮียเคยบอกว่าดีนแดร๊กหญ้าเป็นอาหารนี่คงเรื่องจริง
แต่เหมือนเฮียจะแอบไปแดร๊กกะเค้าด้วยป่าวฟระ...กรีสสสส!! :serius2:
หญิงนิล!!เทอทำให้เฮียต้องทานหญ้าเป็นอาหารโดยไม่รุตัว !! :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 07-06-2014 23:00:23
คุณนิลเชิญปรึกษาจิตแพทย์ครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 07-06-2014 23:05:33
ทองซึนมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 07-06-2014 23:21:04
ทอง คงไม่มีฟีล สงสาร นิลหรอกมั้งนะ เราเชื่อยายนะ ทองคำเอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-06-2014 23:26:29
ด่าดีนไปซะเย้ออออ เลี้ยวหัวกลับมาด่านังนิลต่อ นังดีได้ไม่เกินตอน นิสัยๆๆๆ
เคยจะพอมั้ย อยากได้โน่นอยากได้นี่ปั่นหัวผู้ชายไปวันๆ คนอย่างแกต้องได้รับกรรม
คิดแล้วก็ปวดหัวแทนชงโค นังนี่โรคจิต แกล้งพิการได้ตั้งหลายปี มันคงทำอะไรได้อีกมากน่ะ
เรื่องนี้คนที่ช่วยเคลียร์ได้อาจเป็นม๊านะ

ม๊าน่ารักเห็นไหม นำพาลูกสะใภ้กลับเข้าบ้าน ม๊าเอ็นดูชงโคมาก ถ้านังนิลรู้คงอกแตกตาย บ้านที่หล่อนไม่มีวันได้เหยียบ
แฟนเขาง้อกันน่ารักโนะ ชงโคก็แบบใจแข็งไม่จริงหรอก รักพี่ทองจะแย่ ฮาตอนพี่ทองบอกถ้าแกตายแล้วชงโคจะได้มีผัวไหม 555
คืนนี้ง้อสำเร็จก็โซเดมาคอมกันเลยนะครัช คิกๆๆ

คนมาเทคโอเว่อร์บ้านพี่โปรด บ้านพี่ทอง เดา

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 07-06-2014 23:48:53
หญิงร้าย ชายชั่วจริงๆ ทั้งนิลและดีน
คนที่คิดร้ายกับคนอื่นไม่มีทางมีความสุขหรอก
แอบคิดในใจว่าคนที่เอาบ.ของพ่อดีนไปน่าจะเป็นเพื่อนทางเน็ตของชงโคป่าว
แลดูเป็นตัวละครปริศนา งุงิ  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 07-06-2014 23:59:25
ใครก็ได้จิกหัวยัยนิลไปไกลๆที  :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 08-06-2014 01:00:10

อ่านพาร์ทดีนแล้วสงสารนางแฮะ  เหมือนนางโดนกระทำมากกว่าใครเลย แต่ก็นะคนที่นางรักกลับทำร้ายนางมากที่สุด...บอกเลย นิลเทอร้ายกาจมากฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอ หลอกลวงคนที่เทอบอกรัก ทำร้ายคนที่รักเทอ...เทอคือทุกอย่างที่นิยามถึงความเห็นแก่ตัวที่สุดอ่ะ  o22
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: muio ที่ 08-06-2014 02:45:43
 :m16: ชงโคนี่ขัดใจป้ามากเลยค้าาาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-06-2014 04:03:34
นิลเลิกกะดีนทำไม...เหมาะกันจะตายยยย


ผีเน่ากับโรงผุ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-06-2014 06:23:10
เคลียร์บนเตียง ดีที่สุดฮ่ะพี่ทอง :haun4:
ขอให้เคลียร์กันลงตัว ความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นนะพี่ทอง เค้าเอาใจช่วย :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 08-06-2014 07:04:10
อ้าวอีกและ คนเขียนชอบให้เราสงสารผิดคน   บู่
รอโซเดมาคอมวันนี้ดีกว่า บึ๋ยๆๆๆๆๆ  (หื่นนนน)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-06-2014 07:16:24
อืมมมมมมมมมมมมมม

แอบสงสารดีนนิดนึง เพราะที่บ้านพลาด เลยเจ๊ง แต่ตอนนี้ก็ลุกมาได้ เปิดร้าน ถ้ายังใช้ชีวิตแบบเดิมอยู่ ก็อาจจะซวย ลดระดับความไฮโซหรูหรามาเถอะ จะได้ไม่เจ็บมาก

จุฟๆ รอตอนต่อไปนะคะ

ปอลอ อยากให้คนที่เทคบ.ไป เป็นคนอื่นอ่ะค่ะ โนเนม ไม่ต้องโผล่มา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-06-2014 11:16:35
สรุปว่าเหลือแต่ชีที่บ้าไปคนเดียวสินะ  :angry2:

หวังว่าพี่ทองคงไม่หลงกลอีกล่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 08-06-2014 11:33:31
ดีค่ะ รอดูต่อไป

มีตัวละครเพิ่มอีกเหรอคะ ._O
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 08-06-2014 11:49:26
คลียร์กับชงโคให้เรียบร้อยด้วยล่ะพี่ทอง อย่าหลวมตัวไปเชื่อนางอีกนะ
เกลียดนังนิลที่สุด นางเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเอาไม้สามหน้าฟาดมาก :angry2:  

ดีนก็เลิกรักคนแบบนี้ได้แล้ว เลิกกันไปก็ดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: night-nnc ที่ 08-06-2014 13:25:53
 :z2: :z2: :z2:
เย้ๆๆ อ่านทันแล้ว น่ารักมากเลยเจ้าคะ รักชงโคมาก ตอนหน้าไม่ดราม่าแล้วใช่ไหมเจ้าคะ รอนะคะ สนุกสุดๆเลย
o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 08-06-2014 13:26:17
ถ้าพี่ทองเอานิลเข้ามาในบ้านนะ  :z6: :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 08-06-2014 13:56:33
ทำไมเราไม่สงสารนิลเลย และเราก็ไม่อยากให้พี่ทองสงสารด้วย คือแบบก็เลวพอกันนะเอาจริงๆ  อย่ามาอ้างเรื่องโดนดีนบังคับหรือฝืนใจอะไรเลย นางก็ไม่ได้นอนกับดีนคนเดียวนะได้ข่าว กับโนด้วย ยังก็นะ....ละไว้ในฐานที่เข้าใจ แล้วไอ้ความคิดที่ว่าจะทำให้เขารักน่ะ ถ้าคิดแค่นั้นพอเข้าใจ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกอาจจะเป็นไปได้ แต่วิธีการที่นางเรื่องนี่ไม่น่าเป็นไปได้และไม่น่าให้อภัย ดีนเราว่ามันเลวก็จริง เลวโดยสันดาน เอาความแค้นมาสร้างความเลว แต่คนที่ทำนาบนหลังคนอย่างนิลนี่เลวกว่านะเธอ  สมงสมองคิดได้แค่นั้น เอาเวลาไปเรียน ไปทำให้ตัวเองสวยมีคุณค่าแล้วให้เขาหันมามองดีกว่าไหม ดันมาคิดว่าจะผูกมัดเขาไว้เผื่อเขารัก หลอกเขาว่าพิการ โอยยยย  บีบน้ำตาน่าสงสารยังไงหล่อนก็เป็นได้แค่ตัวอิจฉา นาทีนี้ไม่เห็นใจค่ะ เสียดายความเป็นชะนี

และถึงจะยังไม่อยากให้ชงโคเสร็จพี่ทองก่อนเรื่องจะเคลียร์ แต่มุมนี้แอบเข้าข้างพี่ทองนะ หนูเล่นตัวมากไม่ได้ละนะลูกชง แม่ยกสงสารพี่ทองกันใจจะขาดแว้ววว สุดโต่งอย่างพี่ทองพี่อยากจะได้มาไว้แทน คนอาร้ายยยยยย จะโง่ เอ้ย ซื่อ แล้วก็ชิลได้ขนาดนั้น (นี่ชมนะ) 55 ทำเอารู้สึกว่าพี่ทองต้องเลิกขลุกอยู่กับเดซี่ได้แล้วนะ  แบบจะกลืนนามกันไปมันไม่ดี คนรอบข้างครอบครัวรู้ไปถึงไหนๆ  พี่ยังอยู่แต่กับวัวกับควาย พี่ทองเป้นคนน่ารัก เป็นคนบ้าที่น่าหยิก แต่ก็อยากให้พี่รู้ทันคนให้สมกับที่เรียนหมอบ้างเถอะนะพี่นะ แล้วก็ไม่ต้องเสล่อยื่นมือไปช่วยนิลอีกละ  คืออ่านมุมมองของม้าแล้วแบบว่า สงสารครอบครัวนี้มาก รักพี่ทองสุดใจ แต่พี่ทองทำเรื่องสารพัด ถึงจะเข้าใจว่าโดนปรักปรำหรืออะไร แต่ไอ้การตัดสินใจอะไรไปโดยไม่คิดถึงครอบครัวก็ไม่แมนเลย คือถึงม้าป๊าจะเข้าใจแต่รับไม่ได้ถ้าพี่ทองจะคิดอะไรง่ายๆอีกอะ ไม่ดีกับใครเลยไอ้ความสงสารของพี่ (อย่างที่บอกพี่แม่งด่าแต่น้องว่าใจดีแต่ไม่ดูตัวเองเล้ย) เพราะระดับนิลแล้วเนี่ย เป้นเคสที่แย่มากนะ ต้องรักษาทางเดียว และคนที่รักษาก็ไม่ใช่พี่ทองด้วย จุดจบนางคงไม่ดี(แม้จะเกลียดความเพ้อเจ้อนางก็เถอะ)ถ้าพี่ทองยังมัวแต่ทำเป็นพระเอก  :เฮ้อ:

แล้วก็นะ รำคาญหลินมาก  อ่านยังไงก็ดูแล้วหลินไม่หล่อไม่น่าสนใจเลย ขนาดมีตำแหน่งเดือนแต่เรากลับมองไม่เห็นเสน่ห์ของหลินเลยสักนิด เป็นมือที่สามที่เสียเส้นมาก ดูแล้วไม่มีไรดีเลยแต่ดันมั่นหน้า คิดว่าชงโคไม่น่าเห็นนางดีกว่าพี่ทองหรอก แต่แค่รำคาญที่นางมั่นหน้ามาตอแยน้องชงนี่แหละ ชริชริ คืออารมณ์มือที่สามส่วนมากถ้าไม่ร้ายก็ต้องมีอะไรดีบ้างแต่นี่อิหลินอ่านยังไงก็ไม่มีอะไรเลย จืดกว่าน้องมหาของเราอีกนะ 555

แต่ที่กังวลกลับเป็นเรื่องเสี่ยมากกว่าเคอะ  พอแล้วเสี่ย เลิกมารับเชิญได้แล้วจ้า ถึงจะคิดถึงเสี่ย(เพราะเราเด็กเสี่ยโปรด) แต่แบบออกมากี่ตอนๆ เสี่ยขโมยซีนพี่ทองจนพี่ทองกับชงโคนี่ยังกับคู่รองแน่ะค่ะ ไม่ต้องมาแล้วนะเสี่ย ให้เวลาชงโคกับพี่ทองออนแอร์เยอะๆๆๆๆๆ หน่อย เดี๋ยวเรื่องสุดโต่งมันจะกลายเป็นสุดโปรดไปซะ  สงสารเฮียยยยยยยยยยยยยยยทอง (ห้ามออกเสียงสูง) :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 08-06-2014 14:10:34
ตอนแรกดีนคือโง่มาก มาเป็นแนวทาสความรัก เลยโง่จมหู หลับหูหลับตาทำร้ายคนรอบตัว
ตอนนี้คือดีนเลวมาก เพิ่มจากโง่มาก คือตอนแรกโง่มา พอรู้ว่าโดนหลอกแทนที่จะหายโง่
ดันผลักภาระให้คนอื่น ดูเหมือนนางจะไม่เคยโทษตัวเองเลย ที่นิลวิ่งไปขวางรถนี่ความผิดทอง??
เป็นเรื่องที่ต้องชดใช้ลูกนาง นางเคยคิดกลับมั้ย ว่าถ้าเป็นตัวนางเอง
เจอคนแบบนิล มาเกาะแกะบอกว่าท้องด้วยต้องแต่งงานต้องรับผิดชอบ ทั้งที่ไม่เคยมีไรกัน
ตัวนางจะทำไง คือแม่งเห็นแก่ตัวว่ะ
สุดท้ายนางก็สนใจแค่ตัวเอง พร่ำเพ้อว่ารัก ตัวเองรู้ว่านิลเป็นยังไง ก็ปล่อยคนอื่นมารับเคราะห์ที่ตัวเองเป็นคนก่อ เป็นคนเริ่ม
ไม่สนหรอกว่าใครแม่งจะเดือดร้อน นิลกับดีนนี่ตีคู่เลยนะเรื่องความเลว
แต่ความโง่นี่ดีนชนะขาดดด เหมือนรู้ธาตุแท้แล้วแต่การกระทำนางไม่ดูมีอะไรฉลาดขึ้นเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-06-2014 14:20:17
ถ้าพี่ทองโง่ งี่เง่า ทำตัวพระเอก  รับอินิลเข้าบ้านจะด่า และเชียร์คนอื่นละ

ชงโคหนูก็เล่นตัว   พอกันทั้งคู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 08-06-2014 14:50:22
สรุปเหมือนดีนจะเป็นผู้ร้ายกลับใจ???หรือเปล่า
แล้วคนที่เทคโอเวอร์...โนหรอ ถ้าจะแบบโลกกลม555
หรือใครนะ เสี่ยก็คงไม่น่าจะใช่เพราะให้กู้ หรือจะตาเฮียพี่ทองเอง //ยิ่งไม่ใช่ใหญ่มั้ง
ช่างเถอะมันคงไม่มีแหละ ไม่เด่นอะไรสินะ
ตอนนี้ขอให้อีตาพี่ทองได้โซเดมาคอมชงโคสักทีนะ รอลุ้นอยู่
ส่วนนีล ยังจะหวังอีกหรอเนี่ย...เฮ้อ ทำตัวดีๆหาผู้ชายดีๆสักคนเถอะ ยังพอเริ่มใหม่ทันนะ
แต่คนนี้ก็มีแต่หลอกลวงอีกนั่นละ แย่จริงๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Kanyanat ที่ 08-06-2014 15:05:35
 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 08-06-2014 18:07:14
โอ้ย..............เมื่อไหร่จะได้กันซักทีนะ
อุปสรรคช่างเยอะจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-06-2014 19:12:08
อ้าวววว คดีพลิกอีกรอบ นิลเธอเลวมากกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: GoodNice ที่ 08-06-2014 20:25:59
นังนิล   :z6:    :beat:



ฉากนี้มาเร็วๆนะ  :oo1: 555  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 08-06-2014 20:42:58
ตอนที่ 24

“หมวย เล่นกับอาซ้อนะ เดี๋ยวเฮียไปคุยกับอากงก่อน ห้ามแกล้งอาซ้อด้วย เข้าใจไหม”

พี่ทองสั่งน้องพลอยที่ทำหน้าบู้กลับไปให้

หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผู้ใหญ่เขาก็อยู่คุยกันที่ห้องโถงของบ้านครับ ส่วนผม พี่ทอง น้องเพชรและน้องพลอย ก็มารวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ญาติพี่ทองเยอะมากครับ ทั้งลูกพี่ลูกน้อง หลานตัวเล็กตัวน้อย วันนี้ก็มากันครบ เหมือนนัดรวมญาติเลย แต่คนที่อยู่บ้านใหญ่กับอากงอาม่า ก็มีแต่ครอบครัวของพี่ทองและกู๋หย่วนที่เป็นหนุ่มโสดเท่านั้น แต่เห็นกู๋บอกว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเอง คงเสร็จปีหน้า

“หมวยลักอาซ้อ หมวยไม่แกล้ง”

“ลื้อไว้ใจได้ที่ไหน ห้ามพูดอะไรให้อาซ้อเสียใจด้วย ห้ามนะ ถ้าเฮียรู้ จะตีหมวยสิบที!”

“เฮียใจล้ายยย” น้องพลอยน้ำตาคลออย่างน้อยใจ ผมเลยอุ้มน้องมานั่งตักแล้วลูบหัวปลอบเบาๆ

“เฮียไปเถอะ เดี๋ยวเพชรดูแลซ้อให้เอง” น้องเพชรพูดขึ้น น้องกำลังนอนอ่านนิยายอยู่บนโซฟาอีกตัว เหมือนไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่ก็คงได้ยินทุกคำพูด

“แล้วลื้อไม่ออกไปหาอาเล็กเหรอ เฮียเห็นมองลื้อตั้งแต่นั่งกินข้าวละ”

อาเล็กคือลูกของอาเจ็กของพี่ทองครับ ผมจำชื่อไม่ได้หรอก เพราะจำนวนคนเยอะเกินไป แถมเวลาเรียกห้ามเรียกผิดด้วยนะครับ ไม่งั้นโดนด่าเปิงเลย ต้องเรียกถูกด้วยว่าคนไหนเจ็กคนไหนกู๋คนไหนเตี๋ย ที่บ้านพี่ทองถือมากครับเรื่องลำดับญาติ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ดีนะที่ผมพูดไม่ได้เลยเลี่ยงเรื่องนี้ไป ก็ได้แต่ยกมือสวัสดีตามพี่ทองก็แค่นั้น

“ไม่ไป ผู้ชายน่ารำคาญ ชอบมาหาอั้วที่โรงเรียน น่าอายจะตาย”

น้องเพชรเรียนโรงเรียนหญิงล้วน ตอนอยู่ในครัวก็เล่าให้ฟังว่าที่โรงเรียนมีสาวหล่อด้วย แต่น้องไม่ได้กรี๊ดกับคนอื่นเขาหรอก น้องบอกว่าน้องชอบผู้ชาย แต่ต้องเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยนะ ม๊าก็ได้ยินเรื่องนี้ครับ แต่ท่านไม่ว่าอะไร ครอบครัวนี้แปลกที่ให้อิสระลูกได้คิดอะไรเต็มที่ ผมว่าอีกไม่นานน้องเพชรก็จะหลุดตามพี่ทองไปอีกคน เพราะดูเหมือนน้องจะมีโลกของตัวเองมากเกินไป

“ก็เขารักเขาชอบลื้อ จะไปหาก็ไม่แปลก”

“เฮียพูดมากอ่ะ ไม่รีบไปหาอากงแล้วหรือไง”

“เดี๋ยวไปแล้วน่า ให้เวลากงย่อยอาหารก่อน เดี๋ยวได้ฟังเรื่องของเฮียแล้วจะจุก”

“เฮียชอบสร้างเรื่องให้กงปวดหัวตลอดเลย ถ้าคราวนี้กงไม่ให้เข้าบ้านอีก เพชรจะไม่ช่วยแล้วนะ”

“หนังสือนิยายลื้อทุกเล่มที่เฮียยึดก็จะไม่ได้คืน แล้วเฮียก็จะเผ่าทิ้งให้หมด”

“โอเคๆ ยอมแพ้”

การปกครองด้วยความกลัวนี้คืออะไร พี่ทองไม่กลัวว่านอนอยู่ดีๆ น้องเพชรจะเอาเชือกไปรัดคอบ้างเหรอ ดูแววตาน้องสิ ผมเห็นแล้วยังกลัวเลย

ในขณะที่พี่ทองกำลังคุยกับน้องเพชร ผมก็นั่งเล่นกับน้องพลอย แต่หูก็คอยฟังบทสนทนาของพี่ทองตลอด ไม่รู้สิครับ...เหมือนไม่ได้ยินเสียงเขามานานแล้ว มันก็เลยอดตั้งใจฟังไม่ได้

“อาซ้อ ถึงตาอาซ้อแล้วค่า” เสียงของน้องพลอยเรียกให้ผมหันกลับมามอง ผมเลยรีบสอดนิ้วเข้าไปใต้เชือกแล้วช้อนขึ้นมาใส่นิ้วตัวเอง

น้องพลอยปรบมือเปาะแปะอย่างดีใจ ยิ้มกว้างจนเห็นฟันหลอ เมื่อกี้น้องบอกว่าที่โรงเรียนกำลังฮิตเล่นสะพานเชือก ซึ่งตอนเด็กๆ ผมก็เคยเล่นเหมือนกัน ก็เลยเอามานั่งเล่นฆ่าเวลา

“ไหนๆ ขอเฮียเล่นด้วยดิ” พี่ทองที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป เดินวกกลับมาอีก แล้วนั่งซ้อนข้างหลังผม

น้องพลอยหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นพี่ทองวางคางไว้บนไหล่ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปหนึ่งที แต่เพราะมือของผมมีเชือกอยู่เลยตีเขาคืนไม่ได้ ทำได้แค่ถลึงตาปรามเขาไปก็เท่านั้น

“อาซ้อหน้าแด๊งแดง”

“อาซ้อของหมวยเป็นคนขี้อาย น่ารักเนอะ” พี่ทองอมยิ้ม ยื่นมือไปขยี้หัวน้องพลอยที่ยิ้มจนตาหยี แก้มซาลาเปาพองขึ้นเหมือนจะแตก น่าฟัดมากเลย

“มากกก ซ้อน่าลักมากกก”

“หมวยต้องฝึกพูด ร เรือให้ชัดนะ ลัก เป็นสิ่งไม่ดี เป็นการแอบเอาของของคนอื่นไปโดยที่เขาไม่อนุญาต ส่วนรักเป็นคำที่ดีมากๆ เหมือนอย่างที่เฮียรักหมวย หมวยรักเตี่ย รักม๊า รักเจ้เพชร รักเฮีย รักอากงอาม่า”

ผมมองพี่ทองยิ้มๆ เขาดูอบอุ่นมากเมื่อคุยกับน้องสาวของเขา ถึงปกติจะดูเป็นคนสบายๆ ค่อนไปทางไร้สาระ แต่เวลาอยู่ต่อหน้าน้องสาว เขาจะเป็นพี่ชายที่ดูพึ่งพาได้ น้องพลอยน้องเพชรไม่กลัวเตี่ยกับม๊า ใครจะดุจะด่าน้องไม่ร้องเลย แต่ถ้าพี่ทองดุเมื่อไหร่ล่ะน้องร้องไห้จ้า เพราะเขาดุจริงจังเลยนะ ไม่มีใจอ่อน ถึงคราวตีก็ต้องตี บางทีผมยังคิดเลยว่าใจร้ายมาก น้องพลอยตัวแสบนี่โดยบ่อย แต่น้องน่ารัก เป็นผม ผมตีไม่ลง คงตามใจอย่างเดียว อยากได้อะไรก็จะหามาให้ อ่า...ผมอยากมีน้องสาวบ้างจัง

“ล เลือ ลอออ เลือออ” น้องพลอยกระดกลิ้นยังไงก็ไม่ได้สักที พี่ทองกับผมเลยหัวเราะออกมาพร้อมกัน “ลอเลืออออออ ลอ ลอ ลอ ไม่ได้อ่ะ แต่หมวยไม่อยากพูดว่าลัก มังไม่ดี”

“ไม่เป็นไร หมวยค่อยๆ ฝึกนะ วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ต้องได้แน่ๆ”

“หมวยจะพยายาม! แล้วเฮียขาลักซ้อลึเปล่า ซ้อเปงคงสวย ใจดี หมวยน่ะ ล๊ากกกลักอาซ้อ”

พี่ทองนิ่ง ผมก็นิ่งเหมือนกัน เพราะเราไม่เคยพูดคำนี้กันเลย เราอยู่ด้วยกันแบบมึนๆ งงๆ คลุมเครือมาตลอด เหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง แต่ก็ไม่เคยพูดออกมา

“เฮียไม่บอก หมวยลองถามซ้อสิว่าซ้อรักเฮียไหม”

พี่ทองโคตรขี้โกง อยู่ๆ ก็ให้น้องพลอยมากดดันผม แล้วผมก็แพ้ตากลมโตใสซื่อที่จ้องมาซะด้วย

“ซ้อลักเฮียป่าวคะ”

ผมมองหน้าน้องพลอย ก่อนจะหันไปมองพี่ทองที่ทำหน้ารอคอย แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่เขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผมเลยหันกลับมายิ้มให้น้องพลอย แล้วชี้มือเขาที่ตัวเอง จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างแนบลงบนหน้าอกบริเวณหัวใจ หลังจากนั้นก็ชี้มือไปที่น้องพลอย เป็นการบอกว่า ผมรักน้อง ถึงน้องจะดูเหมือนไม่เข้าใจแต่ก็ยิ้มกว้าง

“ตอบไม่ตรงคำถามนี่หว่า ขี้โกง” พี่ทองทำหน้าบึ้งใส่ แล้วขยี้หัวผม

ใครกันแน่ที่ขี้โกง น้องพลอยถามเขาก่อนแท้ๆ แต่เขาไม่ยอมบอก -*-

“อาทอง! ลื้อมีอะไรจะคุยกับอั้ว นี่อั้วรอลื้อมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ มากวนใจอาชงโคอยู่ได้ จะคุยไม่คุย ถ้าไม่คุยอั้วจะรีบขึ้นนอน” เสียงของอากงทำให้ทั้งผมและพี่ทองสะดุ้งโหยง หันไปมองก็เห็นอากงยืนท้าวเอวอยู่ที่ประตู

“คุยครับคุย งั้นเดี๋ยวเฮียมา หมวยเล็ก สามทุ่มครึ่งลื้อต้องเข้านอนนะ หมวยใหญ่ ลื้ออยู่ได้ถึงสี่ทุ่ม โอเคไหม”

“โอเคค่ะเฮีย” น้องเพชรขานรับทั้งๆ ที่ตายังจับอยู่ที่หนังสือ ส่วนน้องพลอยชูนิ้วป้อมๆ เป็นสัญลักษณ์ว่าโอเคให้

พี่ทองหันมาสบตาด้วย ก่อนจะกดริมฝีปากลงที่หน้าผากของผมแล้วลุกเดินออกไป

ผมอยู่เล่นกับน้องพลอยจนถึงสามทุ่มยี่สิบ น้องก็บอกว่าต้องเข้านอนแล้ว เพราะเดี๋ยวจะโดนเฮียดุ ผมก็เลยไปส่งน้องที่ห้อง รอน้องพลอยแปรงฟันเสร็จ แล้วห่มผ้าให้นั่นแหละครับผมถึงจะออกมา

ลงมาข้างล่างก็ไม่เห็นน้องเพชรแล้ว เห็นแต่พี่ทองที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา ยกแขนขึ้นปิดตาไว้ แก้มซีกซ้ายแดงเถือกเหมือนถูกตบ

“มาแล้วเหรอ” พี่ทองถามขึ้นเบาๆ เขาคงรู้ตัวเพราะผมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน

ผมดึงแขนของเขาออก ก่อนจะเห็นว่าดวงตาของเขาแดงก่ำ และคลอไปด้วยน้ำตา...

‘บอกผมได้ไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น’

ผมเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหลลงมาช้าๆ ให้กับพี่ทอง เขาลุกขึ้นนั่งแล้วกอดผมไว้

“ขออยู่แบบนี้...สักพักนะ”

ผมคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการลูบหลังปลอบพี่ทองเบาๆ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คงเป็นเรื่องที่กระทบกับความรู้สึกของเขามาก แต่ไม่เป็นไรนะพี่...ผมอยู่ตรงนี้แล้ว

พี่ทองกอดผมอยู่นาน ก่อนเขาจะผละออกแล้วเริ่มเล่าทุกอย่างให้ฟัง เขาบอกว่าเขาสารภาพเรื่องแต่งงานกับอากง อาม่า เตี่ยและม๊าของเขา เพราะเขาคิดว่าในเมื่อปัญหามันจบลงแล้ว เขาก็ควรจะบอก แต่มันไม่ได้เหมือนทุกครั้งที่เขาทำผิด อาม่าที่ไม่เคยตีเขาเลย อาม่าที่รักเขามากตบหน้าเขา อาม่าตบเขาแต่ท่านก็ดูเจ็บปวดไม่ต่างกัน ท่านร้องไห้ บอกว่าเขามันโง่ บอกว่าเขาไม่เห็นความสำคัญของครอบครัวเลย ทำไมเขาไม่บอกเรื่องนี้

“กูไม่เคยคิดว่าครอบครัวไม่สำคัญ แต่กูไม่คิดว่าเรื่องนี้มันสำคัญอะไร มันเป็นแค่ความผิดพลาดของกูก็เท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะให้คิดอย่างนี้เลย”

‘เพราะพวกเขาเป็นห่วงพี่ พวกเขาถึงได้โกรธที่พี่แบกรับมันไว้คนเดียว พี่รู้ไหม เวลาที่พี่ทุกข์ใจมาก ทั้งเตี่ย อาม่า อากง และม๊า ก็ทุกข์ใจไปกับพี่ด้วย พวกเขารักพี่มากนะ ต่อไปนี้มีอะไรก็บอกพวกเขา พี่ไม่ได้ตัวคนเดียว มีปัญหาก็ให้พวกเขารู้บ้างก็ได้ ครอบครัวมีไว้เพื่อช่วยแบ่งเบาอยู่แล้ว’

“อือ จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว”

‘ดีมาก แล้วพี่มีอะไรจะคุยกับผมเหรอ’

พี่ทองอมยิ้ม พลางขยับเข้ามาใกล้ ทำให้หน้าผากของเราแตะกันเบาๆ

“เฮียไม่มีใครแล้วนะ ไม่รู้ว่าชงโคยังอยากจะให้โอกาสเฮียอยู่รึเปล่า”

ผม...บอกไม่ถูกว่าความสุขใจในตอนนี้มันมีมากแค่ไหน ผมคงยิ้มกว้างมาก หัวใจเต้นโครมครามราวกับมีคนมาลั่นกลองอยู่ข้างใน พี่ทองคงรู้ เพราะเขายกมือขึ้นมาทาบกับอกข้างซ้ายของผมแล้วยิ้มอย่างน่ามอง

“คบกับเฮียนะ... ให้โอกาสเฮียอีกครั้ง ครั้งนี้เฮียจะทำให้ดีที่สุด จะจับมือชงโคแบบนี้ แล้วเราก็จะเดินไปพร้อมๆ กัน” เสียงของพี่ทองนุ่มน่าฟัง ผมก้มหน้าลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอีกครั้ง “เดซี่ขาดแม่ไม่ได้นะ ช่วยเป็นแฟนกับคนเลี้ยงวัวอย่างเฮียได้ไหม รับรองว่าจะดูแลชงโคให้ดีที่สุดเลย”

ผม...คงปฏิเสธไม่ได้หรอก ในเมื่อพี่ทองรับรองขนาดนี้ เขาไม่ต้องขอโอกาสอะไรเลย...เพราะยังไงที่ตรงนี้ ผมก็เว้นว่างไว้เพื่อเขาอยู่แล้ว

ผมพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ในขณะที่พี่ทองยิ้มกว้าง แล้วร้องไชโยออกมาลั่นห้อง ผมได้แต่หัวเราะออกมากับท่าทางนั้น เขาขยิบตาให้หนึ่งที แล้วใช้ภาษามือที่นานๆ ครั้งจะใช้คุยกับผม

เขาชี้ที่ตัวเอง ก่อนจะทาบฝ่ามือลงบนอกซ้าย แล้วชี้มาที่ตัวผม พลางส่งยิ้มมาให้ หน้าขาวๆ ขึ้นสีจางๆ ในขณะที่ผมก็ตอบรับกลับไป

‘เฮียรักชงโค’

‘ชงโคก็รักเฮีย’

ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่าผมเฝ้ารอมาตลอด เฝ้ารอที่จะได้ตอบกลับความรู้สึกของเขาอย่างเต็มที่

“อย่าทิ้งเฮียอีกนะ... ไม่เอาแล้วนะ มันทรมาน”

‘ถ้าอย่างงั้นพี่ก็ต้องทำตัวดีๆ ห้ามนอกใจผม โอเคไหม’

“โอเคจ่ะ ชงโคก็ห้ามนอกใจเฮียนะ แล้วก็ห้ามพาไอ้เดือนนั่นมาที่บ้านด้วย”

ผมมองพี่ทองอย่างแปลกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าหลินมาหาผมที่บ้าน นี่ไม่ใช่ว่ามาแอบมองหรอกนะ -_-

‘หลินมากับโบกับแมว ว่างๆ พวกเขาก็มาเที่ยวที่บ้านผม’

“บางทีก็มาคนเดียวไม่ใช่หรือไง เฮียไม่ชอบนะ บอกไว้ก่อนเลย”

‘ถ้าไม่ชอบ พี่ก็มาอยู่กับผม ถ้าหลินมา จะได้บอกเขาไปเลยว่า พี่ไม่ชอบแล้วก็ไม่ต้องมาหาผมอีก ดีไหม’

“ให้ทำจริงน่ะ”

‘ผมตามใจพี่นะ’

“น่ารักวุ้ย! นี่ถ้าอยู่บนห้องล่ะไม่รอด”

ผมหัวเราะกับสีหน้าของพี่ทอง ก่อนจะดึงแก้มเขาให้ขยับเข้ามาใกล้ พี่ทองร้องโอยเบาๆ ก่อนจะเงียบเสียงไปเมื่อผมกดริมฝีปากลงไปที่แก้มของเขา

“ที่ปากด้วยดิ”

‘เดี๋ยวมีคนมาเห็น’

“งั้นไปที่ห้องกันไหม คืนนี้ม๊าบอกให้นอนที่นี่อ่ะ ชงโคก็ต้องอยู่ด้วยนะ ม๊าสั่ง”

เอาม๊ามาอ้างอย่างนี้ ผมก็คงต้องนอนที่นี่ล่ะครับคืนนี้ เพราะขามาผมนั่งรถมากับม๊า ขากลับถ้าจะรบกวนให้คนขับรถไปส่งก็เกรงใจ แถมบ้านพี่ทองยังอยู่ไกลจากถนนใหญ่ ไม่มีแท็กซี่วิ่งผ่านมาสักคัน รถเมล์ก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย และด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่ผมยกเอามาอ้างนี้ ก็แค่จะทำให้ตัวเองรู้สึกว่าผมไม่ได้ใจง่ายเกินไป ทั้งๆ ที่ความจริงก็ไม่คิดจะกลับไปบ้านหรอก อยากอยู่กับพี่ทองมากกว่า แหะๆ

.
.
.

ผมว่า...อย่างนี้มันรวดเร็วไป ผมเพิ่งตกลงเป็นแฟนกับพี่นะ! นี่ล่อจะเสียบผมตั้งแต่วันแรกเลยเรอะ!

แค่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของพี่ทอง ไฟในห้องยังไม่ทันเปิด ผมก็ถูกดันให้หลังชิดกับประตู ก่อนพี่ทองจะก้มหน้าลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคอของผม มือข้างหนึ่งของเขาก็ไล้ไปมาอยู่บริเวณหน้าอก มันทำให้ผมบิดตัวทุกครั้งเมื่อนิ้วของเขาไปคลึงอยู่ตรงจุดไวต่อสัมผัส

“ดีไหมที่รัก ชอบรึเปล่า” เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้น ก่อนที่ลิ้นร้อนชื้นจะสัมผัสเข้าที่ใบหูของผม

พี่ทองเปลื้องเสื้อผ้าของทั้งผมและเขาออกอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างมันคงไปได้ไกลกว่านี้ ถ้าเพียงแต่ผมจะไม่เหลือบไปเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติเข้า

แสงไฟจากภายนอกทำให้ในห้องไม่ได้มืดมากนัก มันทำให้ผมเห็นว่า...ไอ้นั่น มันแปลกไป ผมเคยเช็ดตัวให้เขา เคยอาบน้ำกับเขา อาจจะเห็นแค่ไม่กี่ครั้ง แต่เท่าที่จำได้...มันไม่ใช่อย่างนี้ ไอ้เม็ดกลมๆ ที่ฝังอยู่ใต้ผิวห้าเม็ดนั่นคืออะไร มันเรียกว่าการฝังมุกใช่ไหม

ผมส่ายหน้าหวือทันที ถ้าจะให้เจออย่างนี้ ผมไม่พร้อม ผมต้องตายแน่ๆ ไม่เอาด้วยเด็ดขาดเลย

“อย่างอแงสิครับ ไม่เจ็บหรอก”

เวลาถอนฟันหมอก็พูดอย่างนี้ แล้วมันก็เจ็บทุกที ผมไปอ่านมาตามบอร์ด ลองศึกษาดูแล้ว เตรียมใจมา คิดว่าสักวันคงต้องมีเรื่องพวกนี้ แต่ใครล่ะจะคิดว่า...จะมาเจอของไม่ธรรมดา

‘พี่ไปทำมาตั้งแต่ตอนไหน’

“สองอาทิตย์ก่อน”

‘ไปเอาออกเลยนะ ผมรับไม่ไหวแน่ๆ แค่ธรรมดาก็คงเจ็บจะตายอยู่แล้ว’

“ลองก่อนสิ ไม่ลองแล้วคิดไปเองอย่างนี้ได้ไง”

‘ไม่เอา’

“ชงโคจะฆ่าเฮียรึไง” พี่ทองทำหน้าหงุดหงิด “มาถึงขั้นนี้แล้วนะ นอนดีๆ อ้าขาออก”

ฟังเขาพูดสิ น่าอายเป็นบ้า!

ผมมองพี่ทองอย่างน้อยใจ จะใช้กำลังกับผมจริงๆ ใช่ไหม ผมยังไม่พร้อมนะ ขอเวลาเตรียมใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ

“โอเคๆ ไม่ทำแล้ว นอนๆ”

ถ้าเป็นคืนแต่งงาน นี่ก็คงล่มไม่เป็นท่า แต่ผมกลัวจริงๆ เห็นในหนังสีหน้าคนโดนทำก็ทรมานน่าดู ไปอ่านเรื่องเล่าคนอื่นเขาก็บอกว่าเจ็บสุดๆ คือมันไม่ใช่ช่องทางที่สร้างมาเพื่อรองรับเรื่องแบบนี้ แล้วมาเจอของพี่ทองที่ทั้งใหญ่แถมยังไปฝังมุกมา ผมคงสลบไปก่อนแน่ๆ อย่างน้อยก็ขอทำใจให้ชินไปก่อนไม่ได้เลยเหรอ

ผมไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะ...ทำไมไม่เข้าใจ แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธจนต้องนอนหันหลังให้ด้วย

“เฮ้อ เด็กบ้านี่ มานี่มา ไม่ทำอะไรแล้ว”

พี่ทองถอนหายใจ เขายื่นมือมาดึงมือผมที่กำลังจะลุกไปใส่เสื้อผ้าให้ล้มทับไปบนตัวเขา

“นอนคุยกันดีกว่าเนอะ เฮียไม่ทำแล้ว ขอโทษนะครับ แต่ถ้าชงโคพร้อมเมื่อไหร่ก็บอก ไม่กล้าบอกก็แค่ซื้อถุงยางมาให้เฮีย โอเคป่ะ”

ผมพยักหน้าอย่างเขินๆ ก่อนจะปล่อยให้พี่ทองจูบที่หน้าผากเบาๆ

“ตอนนี้อย่าดิ้นนะ อยู่นิ่งๆ”

ผมทำตามที่เขาบอก เพราะรู้เหตุผลดี ในเมื่อผมนอนอยู่บนตัวเขาและพวกเราเปลือยเปล่าทั้งคู่อย่างนี้ คงจะไม่ดีนักหากอะไรๆ ไปเสียดสีกันเข้า

พี่ทองยื่นมือไปเปิดโคมไฟข้างหัวเตียง ก่อนจะวางมือลงบนเอวของผมตามเดิม ในขณะที่ผมนอนแนบหน้าอยู่บนอกเขา หูก็ฟังเสียงหัวใจของเขาไปด้วย

“ถ้าพูดได้ ชงโคต้องเรียกว่าเฮียนะ รู้ไหม เราเป็นแฟนกันแล้ว”

ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะถามเขาว่า ‘แฟนเก่าก็ให้เขาเรียกอย่างนี้ป่ะ’

“ไม่สิ ไม่ได้พาเข้าบ้าน แต่ถึงเฮียไม่บอก ม๊าก็ต้องบอกให้เรียกอยู่ดี แล้วเวลาถามเรื่องแฟนเก่าก็อย่าทำหน้าบึ้ง คิดจะพูดแล้วห้ามโกรธเอง จะไม่ง้อนะครับ”

‘ไม่ได้โกรธซะหน่อย’

“ให้ตรงกับใจนะ ^^”

‘อยู่แล้วล่ะน่า -*-’

พี่ทองหัวเราะเบาๆ มือข้างหนึ่งก็เกลี่ยเส้นผมที่เริ่มยาวของผมออกจากแก้มให้ เราเงียบกันไปสักพัก ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของพี่ทองจะดังขึ้น และดังอยู่อย่างนั้นโดยที่พี่ทองไม่สนใจจะรับ เป็นผมซะเองที่เอื้อมมือไปหยิบมือถือมา

พี่นิล...

ผมกดตัดสายทิ้ง ก่อนจะวางมือถือไว้ตามเดิม แต่ไม่ช้ามันก็ดังขึ้นอีก จนพี่ทองเอื้อมมือไปหยิบและปิดเครื่อง

‘ไม่รับเหรอ’

“อยากให้รับ?”

ผมส่ายหน้า ‘พี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว ไม่จำเป็นต้องคุยด้วยตอนดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้หรอก’

“บ้ะ โดนใจเฮีย”

พี่ทองฉีกยิ้มกว้าง มือสองข้างโอบรอบแก้มผมไว้ ก่อนจะบีบให้ผมทำปากจู๋ แล้วเขาก็ทาบทับริมฝีปากลงมา เป็นจูบแค่เพียงไม่กี่นาที แค่พอให้ปลายลิ้นสัมผัสกันแล้วเขาก็ผละออกไป

‘พี่เป็นแฟนผมแล้วนะ กับคนเก่าก็ไม่ควรยุ่ง’

“นิลไม่เคยเป็นคนเก่า” พี่ทองบอกยิ้มๆ แต่ผมถลึงตาใส่เขา เตรียมจะทุบอกเขาอยู่แล้ว แต่เขาก็จับมือผมไว้แล้วพูดต่อ “เพราะเขาไม่เคยเป็นอะไรกับเฮียเลย เข้าใจไหม ใบทะเบียนสมรสที่จดไปมันก็เป็นของปลอม แค่เป็นเรื่องที่นิลกับไอ้ดีนสร้างขึ้นมาก็เท่านั้น เฮียโดนหลอกแหละ ก็ถือว่าเสียค่าโง่ไป แต่ไม่เป็นไร แค้นไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรดีขึ้น”

พี่ทองพูดราวกับเขาไม่เจ็บปวดอะไร ทั้งๆ ที่โดนคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนมาตลอดหักหลัง ทั้งๆ ที่เขาก็คงเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน และถ้าผมรู้...ผมก็คงไม่ทำให้เขาเจ็บปวด ผมก็โง่ไม่ต่างจากเขา แถมยังผิดสัญญากับเขาอีก สัญญาที่บอกว่าจะอยู่ข้างๆ ที่ผมก็ยังทิ้งเขาไป พี่ทองต้องเผชิญทุกอย่างคนเดียว...ในขณะที่ผมมีเพื่อน...มีคนปลอบใจ

“ห้ามทำหน้าแบบนี้ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ไม่ต้องโทษตัวเอง ชงโคทำดีที่สุดแล้ว อีกอย่าง ตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันแล้วนี่ อย่าคิดมากเลยนะ”

‘ผมขอโทษ’

พี่ทองบีบแก้มผม พลางขยิบตาให้ “อยากไถ่โทษคืนนี้ก็ทำให้หน่อยได้ไหม”

ผมยิ้ม ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่พี่ทองก็คงรู้ดีว่าผมจะไม่ปฏิเสธ ผมจับเจ้าสิ่งที่กำลังดุนดันอยู่ที่ต้นขาของผมไว้แล้วเริ่มรูดมันขึ้นลง พี่ทองซี้ดปากเบาๆ แล้วส่งยิ้มมาให้

“ใช้ปากได้ไหม เฮียอยากเห็น เวลาชงโคเล่นกับมัน”

รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนมากๆ เลยตอนนี้ เพราะคำพูดของพี่ทองมันทั้งหยาบทั้งน่าอาย แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นมา

ผมทำตามที่พี่ทองขอ เลื่อนตัวลงไปใต้ผ้าห่ม ก่อนจะหยุดเมื่อสายตาอยู่ในระดับเดียวกับ...

ได้เห็นกี่ที ผมก็ไม่คิดว่ามันจะสามารถเข้าไปในตัวของผมได้เลย แม้แต่ริมฝีปากก็ยังยาก พี่ทองอาจจะต้องรอไปอีกสักพัก ...หวังว่าพี่จะรอได้นะครับ

“ชงโค กลับตัวมาทางนี้ได้ไหม”

ไม่เอาหรอก น่าเกลียดเกินไป ทำไมผมต้องหันก้นของตัวเองไปทางเขาด้วย
ผมส่ายหน้าทันที

“ไม่ทำอะไรหรอกน่า...แค่จะทำให้ชิน นะ ใช้แค่นิ้วเอง” พี่ทองพูดขึ้นเบาๆ แต่พอเห็นว่าผมยังนิ่ง เขาก็ส่งสายตาตัดพ้อมาให้ “ตามใจหน่อยไม่ได้เหรอ”

รู้ว่าผมแพ้ทางสายตาของเขา ก็ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อย

“ดีมาก...เด็กดีของเฮีย”

ผมไม่เห็นหรอกว่าเขาทำหน้ายังไง เพราะผมกำลังหลับตา ท่านี้มันน่าอายเกินไป ทั้งหน้าทั้งตัวของผมตอนนี้คงแดงเถือกไปหมดแล้ว

พี่ทองบ้า ไม่รู้จักเขินอายบ้างเลยรึไงนะ

“อ้ะ!” ผมหลุดเสียงประหลาดออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อช่องทางข้างหลังถูกนิ้วเย็นๆ ที่เปียกไปด้วยสารหล่อลื่นล้วงล้ำ

“เสียงหวานจริงๆ เฮียอยากได้ยินตอนชงโคพูด อยากได้ยินว่ามันจะหวานมากขนาดไหน” พี่ทองพูดเสียงพร่า นิ้วเริ่มล้วงลึกเข้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่ผมกำมือตัวเองแน่นเพราะความรู้สึกอึดอัดเกินบรรยาย

“อย่าเกร็งสิครับ ไม่งั้นจะเจ็บนะ”

ถึงจะบอกอย่างนั้น...แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกโหวงช่องท้อง นิ้วที่ควานลึกก็ราวกับกำลังเสาะหาอะไรบางอย่าง ผมแนบหน้าลงกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามของเขา ขบเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงของตัวเองไว้ โดยไม่รู้ตัวว่ามือกำลังจับ...ของๆ เขาไว้แน่น

“ชงโค...อย่าบีบแรง” พี่ทองเตือนเบาๆ ผมรู้ตัวจึงรีบปล่อยมือทันที แต่เจ้าสิ่งนั้นก็เด้งชี้หน้าอยู่ไม่ยอมล้มลงไป

“เล่นกับมันหน่อย ดูสิ มันน้อยใจจนร้องไห้เลยเห็นไหม”

ทำตลกไปได้ นี่มันใช่น้ำตาที่ไหน มันน้ำใคร่ของเขาต่างหาก น้ำใสๆ ที่ปริ่มออกมา รสชาติก็เค็มๆ คาวๆ แถมยังเหนียวนิดๆ โอย ผมต้องไม่บรรยายออกมานะ มันน่าอายจะตาย T_T ก่อนที่พี่ทองจะพูดอะไรให้อายไปกว่านี้ ผมก็เลยใช้ปากเล่นกับมันซะหน่อย อย่างนี้คงหยุดงอแงได้แล้วนะ

ผมตวัดลิ้นไปตรงส่วนปลาย ก่อนจะค่อยๆ ละเลียดมันเข้าปาก พี่ทองกระตุกเบาๆ ในขณะที่นิ้วก็ควานไปโดนจุดที่ทำให้ผมต้องร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอ ความเร็วในการขยับนิ้วของเขาจึงเพิ่มขึ้น ทำให้ร่างกายของผมต้องกระตุกเป็นจังหวะตามไปด้วย ในขณะที่เขาก็ยกเอวขึ้นเพื่อให้ของของเขาเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม

ทุกครั้งที่เขายกเอวขึ้นกระแทกเข้ามา ปากของเขาก็เรียกชื่อผมไม่หยุด นิ้วที่ขยับเข้าออกก็ยังทำงานของมันได้เป็นอย่างดี พร้อมๆ กับที่มืออีกข้างของเขากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมไว้ มันจึงทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้า อารมณ์พลุ่งพล่านอย่างควบคุมไม่อยู่ ทั้งรู้สึกอึดอัดและรู้สึกดีไปพร้อมๆ กัน พี่ทองเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นอีกเป็นสองนิ้ว แต่อารมณ์ตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บเลย มันแปลกมาก...แปลกที่ผมยิ่งต้องการมากขึ้นและมากขึ้น

พี่ทองเรียกชื่อผมซ้ำๆ สลับกับเสียงครางแผ่ว ก่อนที่จังหวะจะเร่งเร้าเร็วขึ้น ทั้งผมทั้งเขาต่างก็เพิ่มความเร็วให้แก่กันและกัน จนผมรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังเหินขึ้นที่สูงเพื่อแตะถึงขอบสูงสุดของอะไรสักอย่าง รู้สึกล่องลอยไปชั่วขณะ หายใจถี่หอบ แล้วฟุบหน้าลงบนท้องน้อยของพี่ทอง กลิ่นคาวยังคงคละคลุ้งอยู่ในปาก

ผมขยับตัว ยกขาไปด้านข้าง แล้วนอนหนุนหัวกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นลอนสวยอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเขาเอานิ้วมาจี้เอว

“เลอะหมดแล้ว ไปอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวเฮียอาบให้”

ผมเหลือบตาขึ้นมองก็เห็นว่าเลอะจริงๆ ตรงหน้าอกของพี่ทองเลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นที่คงเป็น...ของผม อ่า...น่าอายจริงๆ เลย
พี่ทองเอามือยกหัวผมไว้ ในขณะที่เขาลุกขึ้นนั่ง เขาก้มลงมาเลียที่แก้มและริมฝีปาก

“น่ารักว่ะ...ไม่ให้เสียสักหยด กลืนหมดเลยรึไง”

ผมหลบตาเขาอย่างอายๆ ‘ไม่อยากให้เลอะหน้า’

พี่ทองหัวเราะ เขาดึงผมให้ลุกขึ้น ผมเลยขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขาไว้ สองแขนโอบรอบคอแล้วซบหน้าลงกับไหล่ของเขา

“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ไม่ไหวเลย”

ยอมให้ว่าก็ได้ เพราะตอนนี้ผมง่วงนอนจริงๆ ปรือตามองพี่ทอง ก่อนจะยืดตัวขึ้นไปจุ๊บริมฝีปากเขาสองที

“อ้อนว่ะ”

อยากอ้อนบ้าง ไหนๆ ก็ได้เป็นแฟนกันแล้ว ผมก็มีสิทธิ์ทำทุกอย่างตามใจตัวเองใช่ไหม คนอื่นไม่มีสิทธิ์แล้วนะ...เพราะพี่ทองเป็นของผมคนเดียว ไม่ยอมให้มาทำเหมือนผมหรอก

ผมกอดพี่ทองแน่นขึ้น ในขณะที่เขาหัวเราะออกมาเบาๆ

“จะอุ้มไหวไหมเนี่ย ตัวหนักจังเลย พอๆ กับเดซี่เลยรึเปล่าวะ”

ผมทุบหลังพี่ทองเบาๆ กล้าดียังไงมาว่าผมหนักพอๆ กับเดซี่ ผมว่าน้ำหนักผมก็มาตรฐานแล้วนะ สูงขนาดนี้จะให้หนักสามสิบหรือไง คงเหลือแต่กระดูกอ่ะ -*-

“ล้อเล่นๆ แต่ก็อุ้มไม่ไหวจริงๆ นะ เปลี่ยนมาขี่หลังได้ไหม”

‘โอเค ผมเดินไปเองก็ได้’

“ตาจะปิดอยู่แล้ว เดี๋ยวก็เดินชนนั่นชนนี่ล้มอีก”

ถ้าขืนมัวแต่ท่ามากกันอยู่อย่างนี้ ผมก็ไม่ได้นอนกันพอดี ผมเลยยอมขี่หลังเขาไปที่ห้องน้ำ ปล่อยให้พี่ทองอาบน้ำให้ตามที่เขาบอก ผมนั่งแช่ตัวอยู่ในอ่าง พิงหลังพี่ทองไว้ ในขณะที่เขาก็ใช้ใยขัดตัวขัดแขนและขาที่ผมยกขึ้นพาดกับขอบอ่าง

“ต้องออกกำลังกายเยอะๆ ถ้าแค่นี้เหนื่อย เจอของจริงสลบแน่”

ผมฟังผ่านๆ ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะง่วงเกินทน อาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนก่อนทันที ถึงอย่างนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบว่าฝันดีจากพี่ทอง พร้อมกับสัมผัสอุ่นๆ ที่หน้าผากเบาๆ

“กลับมาแล้วนะ”

ผมคลี่ยิ้มทั้งๆ ที่ยังหลับตา ก่อนจะขยับเข้าหาไออุ่นจากพี่ทองแทนคำที่จะบอกออกไปว่า ‘ขอบคุณที่กลับมา’

....................................To be continue................................................

http://ask.fm/TCHONG_K << มีคำถาม ถามได้ค่ะ


ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ และขอบคุณที่เฝ้ารอตอนต่อไปกันนะคะ  :กอด1:

หมั่นไส้พี่ทองให้   :z6:

คิดว่าชงโคง่ายเกินไปให้  :beat:

แล้วถ้าคิดว่าคนเขียนสวยให้  :กอด1:
รักทุกคนเลยค่ะ อุว่ะฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 08-06-2014 20:51:14
แปะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-06-2014 21:03:52
กรี๊ดดดดดดดดด

พี่ทองไปฝังมุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: เพื่อชงโคเลยย พี่ทองเยี่ยมมากกกกกกกกกก

จบค่ะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 08-06-2014 21:10:41
แอร้ย เกือบแล้วไหมล่ะ พี่ทองนี่ร้ายใช่ย่อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-06-2014 21:11:32
เขาได้เป็นแฟนกันจริงๆแล้ว ดีใจกับชงโคด้วย
อิพี่ทองมันหื่น เป็นแฟนกันวันแรกก็จะเสียบชงโคเลยนะ
แต่ขนาดนี้ยอมอิพี่ทองมันไปเหอะ  หึหึ
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 08-06-2014 21:12:13
แฮปปี้ๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 23 : 07/6/2014 (Page. 34)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 08-06-2014 21:13:18
อยู่ได้แล้วล่ะชงโค :hao5: :hao5:
แต่อีพี่ดีนเกลียดยังไงก็เกลียดยังงั้น จริงๆนะ = =
ฉากต่อไปขอแบบฟินๆๆนะคะไรต์ อิอิ
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 08-06-2014 21:14:42
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!

ในที่สุดมาม่าก็บูดไปแล้ว  :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 08-06-2014 21:14:55
 :a5: พี่ทองฝังมุก  :katai1: :katai1: :katai1:

ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สงสารชงโค ถ้าโดนเข้าไป ชงโคลูกชั้นนนนนน จะลุกขึ้นไหวมั๊ย :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 08-06-2014 21:20:00
เดี๋ยวนะ พี่ทองฝังมุกคืออะไรรรรรรรรรรรรร 555555555555 :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 08-06-2014 21:22:30
พี่ทองงงงงงงงงงง  :hao7: :hao6: :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 08-06-2014 21:23:01
ดีกันอล้ว เป็นแฟนกันแล้ว แต่ยังไม่ได้กัน ฮาาาาาาาา พี่ทองแมร่งอ่อนอุ้มน้องไม่ไหว แต่คิดไงไปฝังมุก  :mew5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 08-06-2014 21:25:23
ว่าแระ ว่าต้องโดนออรัล แหม่ มาขนาดนี้แล้วมันทรมาน
อิสแฮบปี้เอนดิ้ง อ่ะ อย่าพึ่งเอน ไม่มีอะไรจะอ่าน มาแต่งต่อเรื่อยๆ นะคะ ขอร้อง แต่งเก่งจริง
ตั้งแต่คนบ้าเลี้ยงควายแระ งง สุดโต่งยังไง อ่าา พระเอกยังไง อ่าา อ่านไปเสพไปติดไป

ว่าแต่ฝังมุกทำไมมนุษย์???? ได้แรงบันดาลใจจากอะไร เล่าด้วย
และทำตัวดีๆ นะผู้โต่ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 08-06-2014 21:25:55
คิดไงฝั่งมุกอะพี่ทองคำเปลวววว   ไม่กลัวชายน้อยเน้าอ๋อ อี๋ๆๆ โดนตัดทิ้งเเน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 08-06-2014 21:26:08
 :pighaun: ชงโคตายแน่ถ้าเจอของจริง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ. รออย่างหื่นๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-06-2014 21:32:50
พี่ทองฝังมุด     กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดสลบบบบบบ

รอวันพี่ทองโดนมุกฝัง   พี่ทองต้องแซ่บแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 08-06-2014 21:33:18
อิพี่ทองฝังมุก~ มีกับหัวด้วยเเอร้ยยยยยยยยยยยยยยยย :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-06-2014 21:33:26
 o22 o22 o22

ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ พระเอกของเจ่ ฝังมุก  :o12: บอกเลยไม่ใช่พี่ทอง คิดไม่ได้นะเว้ยยย  :z6:

ถรุยยยส์ ไอ้บ้าทองงงงง พระเจ้าาา ใครเอาคนบ้ามาเป็นพระเอก เพลียเหลือเกินน ชงโคหลงรักคนบ้าไปแล้ว พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงหว่ะบอกเลย



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Goingunder ที่ 08-06-2014 21:36:41
อื้อหื้อ ฝังมุข แอบสยองแทนน้องชง :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 08-06-2014 21:37:17
กรี๊ดดดดดด ไอ้คุณพี่ทอง แกไปฝังมุกมารึ!!! สมน้ำหน้า น้องชงโคไม่ยอมเลยเป็นไง  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 08-06-2014 21:37:38
 :interest: เขาเป็นแฟนกันจริงๆแล้ว เย่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-06-2014 21:38:25
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 08-06-2014 21:39:19
ตอนนี้ขอกรี๊ดดดดดด พอเคลียร์เสร็จพี่ทองก็หื่นเลย

คือแบบ... พี่แม่งไปฝังมุกนะ คิดได้ :-[ จะเอาน้องชงโคสลบเลยหรือไง

โอ๊ยเขิน จะรอตอนต่อไป ขอหวานกว่านี้น้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-06-2014 21:46:52
อรั๊ยยยยยยย

เค้า(เกือบจะ)ได้กันแล้ว

มีฝังมงฝังมุก กรี๊สสสส ><

ขอให้หลุดพ้นจากผีร้าย(ทั้งสอง)นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 08-06-2014 21:48:44
 :haun4: :haun4: :haun4:
นี่ขนาดยังไม่เข้าหออย่างเป็นทางการ
.
.
.
.
.
.
 :hao6:รอตอนเข้าหออย่างจริงจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 08-06-2014 21:49:19
พี่ทองฝังมุกกกกกกกก .////.
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 08-06-2014 21:49:50
ฝั่งมุก 5 เม็ด เฮ้อ สุดโต่งจริงๆๆ พระเอกของเรา  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 08-06-2014 21:50:43
เหยยยยยย ชงโค นางแรงไม่เบาเอาะ แบบว่าแอบหยอดๆๆ มันใจสามี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 08-06-2014 21:53:54
นิลคงไม่ยอมจบง่ายๆหรอกใช่มั้ย แล้วใครที่เทคโอเวอร์กิจการของครอบครัวดีนไปกันอ่ะ
เมื่อไหร่จะได้กันซักที....... :katai1:
น้องชงโคก้ยอมพี่ทองไปเถอะนะ แม้จะเจ็บนิดหน่อยก้เถอะ o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-06-2014 21:54:35
สลบเหมือดแทนชงโค :jul1:
นี่ขนาดพี่ทองไม่จัดเต็มนะนี่ แต่ก็เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆ :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 08-06-2014 21:57:46
696969  ใบ้หวยค่าใบ้หวย
ดีใจที่คืนดีกันแล้ววววววว
เฮียคะ แต่ฝังมุกมันไม่โอนะคะ เผื่อติดเชื้อ
ใช้การไม่ได้ อดโซเดมาคอมนะคะเฮียยยยยย
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 08-06-2014 21:58:56
 :impress2:  อร้ายยยยยย. น่ารักที่สุด ชงโค.  ทำดีแล้วลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 08-06-2014 22:02:29
อั้ยย่ะ  ไปฝังมุก  คิดไงเนี่ยยยยยยยยยย   แตรอ่านตอนนี้นี่แบบว่า  พี่ทองจะพูดตรงไปไหม  55555 
ในที่สุดก็เป็นแควนกันแล้วววววว   ถึงจะไม่ได้โซเด   แต่แต่งฉากเซอร์วิสมาให้   เลยยอมหรอกนะ!!! อิๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 08-06-2014 22:05:37
เกลียดอิคุณนิล มันจะโทรมาหาแฟนคนอื่นทำไมคะ
แหมะ......
อย่ามายุ่งกับพี่ทองของน้องชง
 :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 08-06-2014 22:06:57
พี่ทองกับชงโคน่ารักมากๆๆ><
ชงโคน่าจะยอมๆพี่ทองไปเลยนะ....เสียดายยยยยย 555+
ต่อไปก็จัดการตัดนายหลินออกจากชีวิตชงโคได้เลย
ส่วนยัยนิลก็ยังไม่รู้จักเข็ด สำนึกตัวไม่ได้ ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก ให้น้องชงโคจัดการได้เต็มที่ไปเลย อิอิ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 08-06-2014 22:08:35
พี่ทองฝังมุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 08-06-2014 22:12:53
สมน้ำหน้าพี่ทอง
ถ้าไม้ไปทำไรมาเพิ่มน้องอาจจะให้ก็ได้นะ
นี่เพราะไปทำมาเพิ่มเอง
สมน้ำหน้าาาา 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 08-06-2014 22:13:40
พี่ทองไปฝังมุกมาได้ปรึกษาชงโคก่อนหรือเปล่า :mew5:
ทำอะไรพลการเลยไม่ได้โชเดมาคอมเต็มรูปแบบเลย :hao5:
แต่เอาน่าชงโคก็ให้ความร่วมมือดีมาก(โดยเฉพาะมือ) :hao6:
ตัวร้ายยายนิลโผล่มาอีก ถ้าลุยเข้ามาหาพี่ทองคงเข้ามาไม่ได้ถึงตัว
เพราะที่บ้านรับรู้เพราะทองบอก(จริง ๆคงรู้มานานแล้วแต่รอให้ทองมาบอกเอง)
กลัวว่าชีจะไปหาเรื่องชงโคตอนที่อยู่บ้านตัวเองคนเดียว ตอนที่พี่ทองยังมาไม่ถึง :katai1:
น้องชงโคคงพูดได้ตอนจบเรื่องแน่ๆ
ชอบน้องพลอยที่ลักซ้อนี่แหละ :mew1: :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-06-2014 22:14:00
 :mc3: เป็นแฟนกันแล้ว ดีใจที่สุด
อะไรคือมุกห้าเม็ด :a5: อิเฮียไม่มั่นใจตัวเอง ขนาดต้องใส่มุกเลยเหรอ :o9:

ชงโคเอ๊ยยยยย น่าสงสารคบคนไม่ปกติ บ้าๆบวมๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: poonparamount ที่ 08-06-2014 22:21:02
เอ้ยยยยยยยยยยยยยย  เค้าได้(เป็นแฟน)กันแบ้วววววววววววววววววว   :hao7:

เปิดตอนนี้มาอ่านไปๆ เอ่อ ดีว่ะ มีดรามงดราม่า กำลังจะได้กันเท่านั้นล่ะ บร๊ะ!!!!!!!!

ติดสตั้นท์ไปสิบวิ เหยยยยยยยยยยยยยยย มันไปฝังมุกมาล่ะ  :haun4:

กราบบบบบบบบบบบเฮียค่ะ ไม่ใช่เฮียนี่ไม่ได้จริงๆเคอะเรื่องนี้  :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 08-06-2014 22:25:10
ถึงจะเป็นแค่เรื่องในนิยาย แต่ฝังมุกเอาออกเถอะค่ะเฮียทอง อย่าว่าแต่น้องรังเกียจเลย ตอนนี้น้องก็ไม่ไหวเหมือนกัน 55555 ช็อคไป 5 วินาที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 08-06-2014 22:30:36
 :haun4: อยู่ๆฉากอัศจรรย์ก็มา

ทำไมพี่ทองไปฝังมุกเนี่ย แอร๊ยยยยยยย
เพิ่มมูลค่าเหรอคุณพี่ ฮ่าฮ่าฮ่า

อินิลนี่ไม่เลิกสินะ เจอมุกห้าเม็ดแกหนาวแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 08-06-2014 22:30:58
กรี้ดดดดดดดโอ้ยยยยย้ดซี่มีแม่แล้วน้าไม่กำพร้าแม่แล้ววว ส่วนพี่ทองหื่นเหลือเกิน.
แอบไปฝังมุกมาอีก โอ้ยยยยย
ชงโคจ๋ารับศึกหนักแน่เมื่อถึงเวลานั้น 555555
นี่หลงรักน้องพลอย. เด็กอะไรน่าฟัดเหลือเกินน
ส่วนนิลนี่หล่อนหยุดม๊ะหยุดเถอะ!!!
ชงโคเป็นแฟนพี่ทองแล้ว แล้วก็ไม่ใช่คนที่จะยอมง่ายๆด้วยในเมื่อตอนนี้ชงโคมีสิทธิ์เต็มที่!!!
ถ้าคิดจะมาแย่งพี่ทอง นี่เตรียมไฟท์พร้อมชงโคนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-06-2014 22:33:12
ชงโคดูน่าเป็นห่วง อีพี่ทองจะฝักมุกเพื่อ 55555 โอ๊ย แกเครียดเหรอไงอีพี่ทอง หรือแกหื่น
น้องชงโคที่หวงพี่ทองนี่น่ารัก ท่าทางน้องจะสู้ยิบตา แฟนข้าใครอย่าแตะ เจ๋งค่ะลูก
นังนิลเริ่มจะมาระรานน่ารำคาญในเบื้องต้นละ แหวะ เบื่อมันน่ะ
คู่นี้ต่อไปท่าทางจะร้อนแรงนะ น้องชงโคเซ็กซี่อ่ะลูก พี่ทองหลงตายเลย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 08-06-2014 22:35:50
อรั๊ยยยยยย รอดคุกไปนะยะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 08-06-2014 22:44:48
พี่ทอง โปรดแถลงไขว่าทำไมถึงไปฝังมุก เสี่ยแนะนำป่ะเนี้ย

555555555555

ปล จริงๆๆ เราว่าดีนเป็นคนที่น่าสงสาร. ที่น่ารังเกลียดที่สุดคือนังนิล. หวังเอาสบายอย่างเดียวเลยน่ะ

อิพี่ทองมันไม่แลเธอหรอกจ๊ะ เพราะไปฝังมุกมาเพื่อน้องชงโคแหละ. 555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-06-2014 22:49:44
 :กอด1: น่ารักค่ะ

หวังว่าทองคงตัดนิลขาดไปเลยนะ คนแบบนี้อย่าได้ยุ่งด้วยอีกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 08-06-2014 22:53:58
เขินอ่ะ เวลาสองคนนี้สวีทที่ไรเขินทุกที  :-[
สู้ๆนะชงโค ไปออกกำลังกายฟิตไว้เลย เจอศึกหนักแน่ๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 08-06-2014 23:08:16
อ๊ายยยยยยยยยยยยย ฝังมุข กรี๊ดล้านตลบบบบบบบบบบ :haun4:
อยากรู้ทำจริงเป็นไง อิ๊อิ๊
ติดเรทฝุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 08-06-2014 23:15:15
กรี๊ดดดดดดด! อิพี่ทองหื่นนนนนนน แต่ชอบนะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 08-06-2014 23:18:47
ฟินอ่ะ แบบพี่ทองไปฝังมุกมาห้าเม็ด
ชงโคจะไหวรึป่าวเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 08-06-2014 23:26:37
อุ๊ยตายหนูค้าา เกือบไม่รอดแล้วนะลูก
พี่ทองไม่น่าฝังมุกเลยไม่ใช่เรื่องดีจริงๆ -    -
อยากได้น้องพลอยมาเลี้ยง 555 ถ้าน้องหนูจะน่ารักขนาดนี้
ว่าเดียวต้องมีเรื่องเติม มันเหมือนหวานนะ แต่หวานจางๆ
เหมือนโดน dilute ด้วยน้ำตาไป
เหมือนคลื่นลมที่สงบก่อนพายุลูกโต...รึเปล่า??
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 08-06-2014 23:37:22
สองคนนี้เป็นแฟนกันแล้ว
ทีนี้ถ้ามีนิลเข้ามาอีก
ชงโคไม่ต้องเกรงใจแล้วนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-06-2014 23:52:01
พระเอกเรื่องนี้ไม่ซ้ำใครเลยจริง ๆ คิดยังไงไปฝังมุก เริ่ดมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: night-nnc ที่ 09-06-2014 00:03:54
แหมๆๆ เฮียก็ธรรมดาน้องชงโคก็กลัวจะแย่อยู่แล้วนะเจ้าคะ นี่ไปฝังมุขมาซะ 5 เม็ดน้องแกจะไม่กลัวได้ไง
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: muio ที่ 09-06-2014 00:13:46
 :hao6: ตอนนี้โดนใจป้ามากค้า สมหวังกันแล้วป้าก็ปลื้มมมมม   :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-06-2014 00:20:20
น่ะ นึกว่าชงโคจะเสร็จซะแล้ว ว่าแต่อีพี่ทอง ไปฝังมุกมาทำไมเนี่ย ดีนะไม่เน่า 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 09-06-2014 00:58:29
อัลไลคือพี่ทองนางไปฝังมุกคร้าาาา กลัวแทนน้อง ไม่ใช่เม็ดสองเม็ด ห้าเม็ดจ้า o22 o22
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 09-06-2014 02:50:31
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 09-06-2014 07:33:56
โอย.................ปริ่มมาก ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะพูดไงดีรู้แต่มันสุขจนล้น  ฮ้า~~~~~~  เมื่อไหร่นังนิลมันจะหายไปสักที -_-+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-06-2014 07:42:35
อ่านตอนเมื่อกี้ยังว่าพี่ทองช่างดีเลิศเกินคนธรรมดา
พอมาตอนหลังเจอฝังมุกเข้าไป 555
ไม่ได้หื่นเลยจริงๆ
ไว้อาลัยให้น้องชงโคแป๊บ
แต่รีบจัดมาก็ดีนะ
อยากอ่าน เย้ววววว
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 09-06-2014 08:22:54
เอิ่มมมมม อีพี่ทองคะ คิดไงไปฝังมุกคะเนี่ย  :a5:
สงสารน้องชงโคแน่ โดนทีมีสลบ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้ก็ถือว่าก้าวไปอีกขั้นแล้วนะ คริคริ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 09-06-2014 09:36:07
ตลกพี่ทองไปฝังมุกมา 55555 ตายๆแค่แบบเดิมชงโคก็แทบจะรับไม่ได้แล้ว อดเลยพี่ทอง

ดีใจที่กลับมาคบกันซะที รักษาความรักให้ดีนะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 09-06-2014 10:49:14
ไม่หมั่นไส้พี่ทอง
ไม่คิดว่าชงโคง่ายเกินไป

แต่คิดว่าคนเขียน   :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:


ป.ล. ฝังมุกเลยเหรอพ่อคุณ ไม่บ้าทำไม่ได้นะพี่ทอง  สงสารคนเป็นเมียพี่จัง 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 09-06-2014 11:42:26
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :m29: อ่านตอนที่อิเฮียมันบอกรักกะชงโคนี่ดูพระเอ๊กก พระเอก แต่พอถึงชอตฝังมุก...เห้ย...แม่งเริ่มบ้าไม่น่ารักแระ กลายเป็นบ้าน่ากลัวแทน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: venuz ที่ 09-06-2014 12:09:25
ฝังมุกเลยเรอะ หนูชงโคจะไหวมั้ยนั่น โถ่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 09-06-2014 14:31:13
อ่านตามทันแล้วดีใจที่กลับมารักกันอีก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 09-06-2014 17:19:36
อุต๊ะ!!!
ฝังมุก!!
พระเจ้าจ๊อดดดดด มันยอดมาก5555
ชงโคจะไหวไหมลูก 5555ตอนแรกก็ที่บอกก็นึกว่าร่างกายมีบาดแผลเป็นน่ากลัวอะไร ที่ไหนได้.....เอิ๊ก

เคลียร์ไปเปาะหนึ่ง ยอมรับทั้งบ้านแล้ว บ้านชงโคก็คงไม่เป็นไรมั้ง เหลืออีกนิดหน่อยละมั้งเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 24 : 08/6/2014 (Page. 35)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2014 18:10:45
นี่ขนาดแค่นี้นะ หมดแรงจะกล่าว   :jul1:   :mc4: เแ็นแฟนกันแแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 09-06-2014 20:21:22
ตอนที่ 25

รู้สึก...เจ็บนิดๆ

ผมนิ่วหน้าเมื่อลุกขึ้นนั่ง มึนๆ งงๆ เล็กน้อย ก่อนสมองจะเริ่มประมวลผลหาสาเหตุอาการเจ็บระบมที่ช่องทางข้างหลัง แล้วก็ต้องรู้สึกว่าความร้อนกำลังปะทุขึ้นบนใบหน้าเมื่อจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อ่า...แค่สองนิ้วก็เจ็บไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าเจอของจริงเช้านี้ผมคงลุกไม่ขึ้นแน่ๆ

หกโมงเช้าแล้ว ปลุกพี่ทองดีกว่า เดี๋ยวเจ็ดโมงต้องไปเต้นแอโรบิกอีก

ผมสะกิดไหล่พี่ทองเบาๆ เขาขยับตัวเล็กน้อย ทำเสียงงึมงำแล้วก็ยกหมอนอีกใบขึ้นมาปิดหน้า ผมเลยจิ้มนิ้วไปที่เอวของเขา คราวนี้ได้ผล พี่ทองบ้าจี้ที่เดียวกับผมเป้ะ จุดอ่อนนี้ผมรู้หรอก หึหึ

“กวนแต่เช้าเลย” เสียงของพี่ทองยังคงงัวเงีย แต่แรงที่ฉุดผมให้ลงไปนอนด้วยก็ไม่เหมือนแรงของคนที่เพิ่งตื่นเลยสักนิด

“นอนอีกนิดนะ เฮียง่วง” เขาทำเสียงอ้อนๆ ดึงรั้งใบหน้าผมให้แนบไปกับอกกว้างเปลือยเปล่าของเขา

ผมไล้มือไปตามแผ่นอกของเขาอย่างช้าๆ ลดต่ำลงมาจนถึงสะดือลงไปตามทางขนอ่อนๆ ที่ขึ้นเป็นทางแล้วหายลับไปตามขอบของกางเกงนอนขายาวที่เขาใส่

“ซนจริงๆ” พี่ทองว่าเสียงแผ่ว จับมือผมที่กำลังจะหายเข้าไปในกางเกงของเขาไว้ได้ทัน แล้วก้มลงมาจูบหน้าผากผมหนึ่งที “อย่ากวนตอนเสือกำลังหลับ เพราะถ้าตื่นขึ้นมา เด็กคนนี้ต้องรับผิดชอบนะ” เขากัดจมูกผมเบาๆ ในขณะที่ผมกดริมฝีปากลงบนแผ่นอกของเขา แล้วยืดตัวขึ้นไปจูบที่ปลายคาง

‘ตื่นได้แล้วนะ สายแล้ว’

พี่ทองอมยิ้มพลางขยิบตาให้ “ปลุกเก่งว่ะ ดูดิ ตื่นเลย”

ผมหัวเราะออกมา ก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมกอดของพี่ทองแล้วรีบลุกขึ้น ไม่กล้าหันไปมองส่วนที่พี่ทองบอกว่าตื่นเลยสักนิด เพราะเห็นแว๊บๆ แล้วว่าอะไรดุนดันกางเกงนอนผ้าบางนั่นอยู่

“จะไปไหน ไม่รับผิดชอบเลยนะ”

ผมเกือบร้องออกมาเมื่อพี่ทองคว้าเอวผมไว้ได้ทัน เขาดึงผมไปนั่งตัก ผมหน้าร้อนทันทีเมื่อรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ดุนดันกับสะโพกของตัวเอง พี่ทองหัวเราะก่อนจะซุกไซ้ซอกคอของผมด้วยริมฝีปากที่มีไรหนวดแข็งๆ ขึ้นรอบๆ

“อื้ออออ” ผมร้องท้วง เพราะมันจั๊กจี้จริงๆ แต่พี่ทองก็ไม่หยุด ผมหลุดเสียงหัวเราะออกมาลั่นห้อง ทำให้เขาชะงักไปเพียงครู่แล้วเริ่มแกล้งผมต่อ

“เฮียยยยยขาเฮียยยยยย ม๊าบอกว่าวังนี้งกเต้งแอโลบิกค่า แต่ให้เฮียลีบๆ ลงไปกิงข้าว เลวๆ น้า” เสียงของน้องพลอยตะโกนมาจากข้างล่าง พี่ทองเลยหยุดแกล้งผมแล้วโผล่หน้าไปที่หน้าต่างเพื่อคุยกับน้องสาวของเขา

“เฮียบอกกี่ทีแล้วว่าห้ามตะโกนขึ้นมา”

“หมวยขอโทกกก หมวยลืม แต่เฮียลีบๆ ลงมาน้า บอกซ้อด้วยยย เช้านี้มีของโปกของเฮียด้วยล่ะ อาม่าบอก”

“รู้แล้วๆ เดี๋ยวเฮียลงไป”

พี่ทองเดินผละออกจากหน้าต่างแล้วเดินคล้องคอผมที่ยืนรออยู่

“ป่ะ ไปแปรงฟัน เดี๋ยวค่อยขึ้นมาอาบน้ำ”

ผมเดินเข้าห้องน้ำมาพร้อมพี่ทอง พอมายืนหน้าเคาท์เตอร์ด้วยกันแล้วภาพสะท้อนในกระจกก็ทำให้ผมรู้ว่าผมที่เคยคิดว่าตัวเองสูงนั้นเตี้ยกว่าเขาไปเกือบสิบเซ็น แถมพี่ทองยังตัวหนากว่า ไม่คิดว่าเขาจะมีกล้ามเลยนะ เอาจริงๆ -*-

“มองไร ภูมิใจอ่ะดิ มีแฟนหล่อ หึหึ”

น่าหมั่นไส้จริงๆ แต่ก็ไม่เถียงหรอก -..-

ผมบีบยาสีฟันใส่แปรงฟันแล้วยื่นให้พี่ทอง ก่อนจะจัดการของตัวเองบ้าง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้ยืนแปรงฟันอยู่ข้างๆ คนอื่น คนอื่น...ที่เมื่อคืนเลื่อนสถานะเป็นแฟนแล้ว

พี่ทองวางศอกไว้บนไหล่ผม เหลือบตามองมาด้วยสายตาที่เห็นแล้วไม่กล้าสบตาด้วย พอผมเบือนหน้าหนีก็เอานิ้วมาจิ้มแก้ม หันกลับไปจะเอาเรื่องก็พบว่าเขาก้มหน้าลงมาอยู่ก่อนแล้ว เลยเกือบชนกันเข้า

เขาทำท่าจูบพร้อมกับขยิบตาส่งมาให้ พลางหัวเราะเบาๆ ผมเลยตีไหล่เขาไปหนึ่งที แล้วรีบแปรงฟันให้เสร็จ

“ที่รัก วันนี้อยากไปไหน”

โอยยย ผมฟังแล้วขนลุก พี่ทองไม่รู้สึกว่าคำนี้มันเลี่ยนบ้างรึไงนะ

ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แค่ยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้เขา แล้วเดินออกมาก่อน

“เขินอะดิ รู้หรอกนะ” เขาตะโกนตามหลังมา ท่าทางกวนๆ นั่นทำให้ผมอยากขังเขาไว้ในห้องน้ำซะจริงๆ

อีกไม่กี่นาทีพี่ทองก็ตามออกมา ผมเดินไปหาเสื้อยืดมาให้เขาใส่ ก่อนพวกเราจะลงมาที่ห้องอาหารของบ้าน ตอนนี้ทุกคนเกือบนั่งกันครบแล้วครับ คงมีผมกับพี่ทองที่ลงมาช้าสุด ผมเลยค้อมหัวเป็นการขอโทษเบาๆ แต่ม๊าก็ส่งยิ้มใจดีมาให้ พี่ทองทำหน้านิ่งๆ แล้วเดินผ่านที่นั่งประจำของเขาไปยังเกือบสุดปลายโต๊ะ ผมเลยต้องเดินตามไปด้วย

“อาทอง นั่นที่นั่งเจ็กเลี้ยง ที่ของลื้ออยู่นี่” อาม่าพูดเสียงเรียบ ท่านปรายตาไปยังที่นั่งข้างๆ ท่านที่เป็นที่ประจำของพี่ทอง หัวโต๊ะเป็นที่นั่งของอากงที่ตอนนี้นั่งหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ ฝั่งขวามือของอากงเป็นเตี่ย และถัดจากเตี่ยก็เป็นที่นั่งของม๊า อาม่านั่งอยู่ด้านซ้ายมือของอากง ซึ่งถัดจากนั้นก็เป็นที่นั่งของพี่ทองที่ตอนนี้ดันทะลึ่งมานั่งปลายสุดของโต๊ะซะอย่างงั้น

นี่คงเพราะเรื่องเมื่อคืนที่ทำให้บรรยากาศในตอนนี้อึมครึมสุดๆ สินะครับ

“อั๊วกลัวอาม่าจะกินข้าวไม่ลง อั๊วนั่งตรงนี้ก็ถูกแล้ว”

“ทองคำเอก! ลื้อห้ามพูดกับอาม่าอย่างนี้!” ม๊าพูดเสียงเฉียบขึ้นมาทันที “กลับมานั่งที่ตัวเองซะ”

พี่ทองยืนนิ่ง บีบมือผมแน่น ในขณะที่ผมยกมือขึ้นลูบแขนเขาเบาๆ

“ม๊าขา อย่าดุเฮียนะคะ” หนูพลอยพูดพลางเขย่าแขนม๊า น้ำตาคลอ

“เงียบหมวยเล็ก! ม๊าไม่ได้พูดกับลื้อ”

เพราะเสียงตวาดของม๊าทำให้น้องพลอยหดมือกลับแล้วก้มหน้าร้องไห้ พี่ทองเห็นอย่างนั้นเลยเดินอ้อมโต๊ะไปหาน้องสาวของเขา

“ม๊าไม่ควรตวาดหมวยอย่างนี้ น้องไม่ได้ทำอะไรผิด” พี่ทองลูบหัวน้องพลอย ในขณะที่ผมช่วยเช็ดน้ำตาให้น้อง

“ไม่ดุไม่ด่า โตมาก็จะนิสัยเสียเหมือนลื้อ ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่รู้จักโต”

“ไม่เอาน่าคุณ นี่เวลาทานข้าวนะ” เตี่ยลูบแขนม๊าเบาๆ “อาทอง ลื้อไปนั่งได้แล้ว จะได้เริ่มกินข้าวกันซะที”

“คุณก็ตามใจลูก ให้ท้ายลูก มันถึงแตะต้องไม่ได้อย่างนี้ไง”

“ผมขอโทษ” พี่ทองพูดขึ้น ทำให้ม๊ากับเตี่ยชะงักไป อากงถอนหายใจ ในขณะที่อาม่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

ผมจับมือพี่ทองไว้ เขามองมาด้วยสายตาเจ็บปวด เขาก็คงไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ ไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนเรื่องมันจบลงยังไง...เพราะพี่ทองไม่ได้เล่าให้ฟัง แต่จากสีหน้าของทุกคน...ก็ทำให้คิดได้ว่ามันคงจบลงด้วยไม่ดีเท่าไหร่

“พาน้องไปนั่งก่อน กินข้าวเสร็จแล้วค่อยมาว่ากัน” อากงบอก ก่อนจะพยักหน้าให้แม่บ้านเริ่มตักข้าว

พี่ทองถอนหายใจแล้วพาผมไปนั่งข้างอาม่า

“หมูทอดที่อาชงโคจดสูตรให้ ม่าทำเอง ลื้อลองชิมดูนะ” อาม่าตักหมูทอดมาใส่ถ้วยให้พี่ทอง ท่านคงอยากขอโทษที่ตบหน้าหลานสุดที่รักของท่านไปเมื่อคืน

“ขอบคุณครับ” พี่ทองบอกเบาๆ เขายิ้มอ่อนๆ ส่งไปให้อาม่า “อาม่าก็กินด้วยนะ”

บรรยากาศเหมือนจะดีขึ้นมาทันตาเห็น อากงทำหน้าเอือมๆ แล้วมองมาทางพี่ทอง

“โถๆ เด็กน้อยจริงๆ แค่โดนตบทีสองทีทำมาน้อยใจ อั๊วโดนม่าลื้อตบเป็นร้อยๆ ครั้งตั้งแต่แต่งงานกันมา อั๊วยังไม่เคยโกรธ ลื้อมันสำออยว่ะอาทอง”

“นั่งกินข้าวไปเงียบๆ ได้ไหม อั๊วคุยกับหลานของอั๊วอยู่” แค่อาม่าส่งสายตาคมกริบไปให้ อากงก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อทันที

“อั๊วไม่ได้โกรธม่านะ อั๊วนึกว่าม่าโกรธอั๊ว ไม่อยากเห็นหน้าอั๊ว” พี่ทองทำหน้าน่าสงสาร แต่ผมว่าสีหน้าแบบนี้เชื่อไม่ค่อยได้หรอก เขากะล่อนจะตายไป เรื่องตีหน้าเศร้านี่เก่งนักล่ะ

“ม่าจะโกรธลื้อได้ยังไง ม่ารักลื้อมากขนาดนี้ ไม่เอานะ ม่าจะไม่ตีลื้อแล้ว กินข้าวนะกินข้าว อาชงโค ลื้อตักเป็ดตุ่นให้เฮียด้วยนะ ของโปรดเฮียเขา”

ผมต้องลิสท์ไว้ไหมว่าอะไรที่พี่ทองชอบบ้าง แต่ถ้าลิสท์ไว้คงยาวมาก เพราะอาหารบนโต๊ะนี้เกือบสิบอย่างเป็นของชอบของพี่ทองทั้งหมด อาม่าคงอยากเอาใจหลานชายของท่าน แต่ว่านี่มันไม่ลำเอียงไปหน่อยเหรอครับ หลานอาม่ามีอีกตั้งเยอะนะ แบบนี้คนอื่นไม่น้อยใจแย่เหรอ =_=

ผมนั่งกินข้าวอย่างทุลักทุเล วันนี้ม๊าคงลืมบอกแม่บ้านว่าให้เตรียมช้อนส้อมไว้ เพราะที่บ้านนี้เขาใช้ตะเกียบกันหมดเลย ปกติถ้าผมมากินข้าวด้วย ม๊าจะเป็นคนบอกให้แม่บ้านเตรียมช้อนกับส้อมไว้ให้ผม แต่มาตอนนี้ม๊าคงลืม ท่านคงมีเรื่องให้คิดเยอะ แล้วท่ามกลางสายตาคนในครอบครัวของพี่ทองทั้งโต๊ะ ผมก็ไม่กล้าขอช้อนกับส้อมหรอกครับ มันดูเสียมารยาทยังไงชอบกล

“ป้าครับ ขอช้อนกับส้อมด้วย” พี่ทองหันไปบอกแม่บ้าน ท่ามกลางสายตาของญาติๆ เขาที่มองมาราวกับว่าผมเป็นแกะดำ กับอีแค่เรื่องนี้ทำไมถึงมองกันขนาดนั้นด้วยวะ -*-

“ม๊าก็ลืมไปเลย ขอโทษนะชงโค พอดีเช้านี้ม๊าวุ่นๆ ไปหน่อย”

ผมส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรทันที ที่จริงม๊าไม่ต้องลำบากก็ได้ ผมใช้ตะเกียบก็พอกินไหว แม้ว่าจะยังไม่มีข้าวตกท้องสักเม็ดเลยก็ตาม -*-

“ต่อไปช่วยเตรียมไว้ให้ด้วยนะครับ แฟนผมไม่ถนัดใช้ตะเกียบ”

“จะมาอยู่ในครอบครัวเรา ก็ต้องปรับตัวให้ได้สิ จะมาแปลกแยกได้ยังไง” ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งของพี่ทองพูดขึ้น ผมจำไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่เขาแก่กว่าผมหนึ่งปี และดูท่าทาง...จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่

“ไม่มีใครขอความเห็นลื้อ หรืออยากออกกำลังกายรอบเช้า อั๊วจะให้เดซี่ไล่ขวิดเอาให้ร้องไห้หาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยเป็นไง” พี่ทองส่งยิ้มเยาะไปให้ มีน้องเพชรน้องพลอยหัวเราะคิกคักเป็นแบ็คกราวน์

“อาม่า ดูเฮียทองสิครับ”

“ลื้ออยากปากเสียก่อนทำไมอาเล้ง ขอโทษอาชงโคเดี๋ยวนี้”

พี่ทองทำหน้าเหนือใส่ทันที เขายักคิ้วกวนๆ แล้วคีบน่องไก่ทอดมาใส่ถ้วยผม ในขณะที่เสียงขอโทษห้วนๆ จะดังลอยมาให้ได้ยิน

เอาตามจริงผมเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก กับคนที่ชื่อเล้งคนนี้ ปกติที่บ้านของพี่ทองเป็นบ้านใหญ่ที่จะมีญาติๆ มารวมตัวกันไม่ขาด แต่เพราะสมาชิกที่เยอะมาก ผมก็เลยจำใครไม่ค่อยได้ อาหารเกือบทุกมื้อจะมีครอบครัวอื่นที่เป็นญาติไม่ฝั่งของอากงก็อาม่ามาร่วมทานข้าวด้วย เพราะหลังจากทานอาหารเสร็จก็จะคุยเรื่องธุรกิจกัน ผมเคยเห็นญาติบางคนของพี่ทองพยายามจีบกู๋หย่วนด้วย กู๋หย่วนน่ะเป็นน้องชายของม๊าที่ยิ่งแก่ก็ยิ่งหล่อ ญาติฝั่งเตี่ยของพี่ทองเลยหมายตากันไว้เยอะ

กว่าจะกินข้าวเสร็จผมก็หูอื้อไปเลยครับ เพราะพวกญาติๆ ของพี่ทองคุยกันเสียงดังมาก โต๊ะตัวยาวที่มีเก้าอี้เกือบยี่สิบตัวมีคนนั่งอยู่ทุกตัว แถมแต่ละคนยังเหมือนกินโทรโข่งกันเข้าไป พี่ทองเหมือนจะชินแล้ว แต่ผมน่ะมากินข้าวที่นี่ทีไรก็อดทึ่งไม่ได้ทุกที ทำไมต้องคุยกันเหมือนทะเลาะกันตลอดด้วย ผมก็ไม่เข้าใจ -_-

ตอนนี้ผมกำลังยืนซ้อนท้ายจักรยานรุ่นคุณป้าจ่ายตลาดของพี่ทองไปยังบ้านของเดซี่ พี่ทองฮัมเพลงไปตลอดทาง พลางดีดกระดิ่งที่ติดอยู่กับแฮนด์รถไปด้วย

“เธอมาเติมให้ชีวิตมีการเปลี่ยนผัน เธอมาทำให้เวลาแห่งรัก สวยงามทุกวัน หัวใจฉัน จะมีแต่เธอ”

พี่ทองเอียงหน้าเล็กน้อย ผมเลยหอมแก้มเขาไปหนึ่งที ก่อนเราจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน การยืนโอบรอบคอพี่ทองจากข้างหลังในขณะที่จักรยานยังคงวิ่งไปอย่างนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกัน ดีจนผมอยากให้เวลานี้อยู่กับเราไปนานๆ

“พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง”

ผมทำมือเป็นเลขสิบเป็นคำตอบกลับไป

“งั้นคืนนี้ไปนอนที่หอนะ พรุ่งนี้เช้าจะไปส่งที่มอ”

อ้าว แล้วถ้าผมไป พี่โนจะไปนอนที่ไหนล่ะ ผมไม่อยากไปเบียดเบียนเขาจริงๆ นะ -_-

“เอาไง ไปไหม” พี่ทองจอดจักรยานเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะหันมาคาดคั้นเอาคำตอบจากผม

‘แล้วพี่โนล่ะ’

“คงกลับมาพรุ่งนี้เช้า มันพายิมไปทะเลตั้งแต่เมื่อวาน”

‘แต่ว่า ผมกลัวไปเข้าเรียนไม่ทัน’

ที่ผมกลัวน่ะ...ผมกลัวอย่างอื่นต่างหาก ถ้าไปอยู่กับเขา ผมคงเจอสถานการณ์สุ่มเสี่ยงแหงๆ

“ไม่อยากอยู่ด้วยกันเหรอ”

‘ผมอยากอยู่กับพี่ แต่หอพี่อยู่ไกล พรุ่งนี้ผมมีควิซด้วย ต้องไปก่อนเวลา’

พี่ทองเลิกคิ้วนิดๆ “ข้ออ้างดี ถือว่ารอดตัว เอาเถอะ วันศุกร์จะไปรับละกัน”

ได้ยินดังนั้นผมก็ยิ้มนิดๆ แล้วยอมให้เขากอดคอพาเดินไปหาเดซี่ที่เหมือนจะอ้วนขึ้นกว่าเดิม พี่ทองบ่นว่าเตี่ยคงไม่พาเดซี่ไปออกกำลังกายแน่ๆ เพราะเดซี่เป็นโคเนื้อ สายพันธุ์ชาร์โรเล่ส์ พี่ทองจึงสงสัยว่าเตี่ยจะขุนเดซี่แล้วเอาไปทำเป็นอาหาร เออนะ ก็คิดไปได้ เตี่ยเขาก็รักเดซี่ออกขนาดนี้ คงไม่คิดร้ายกับเดซี่หรอก

“มีแม่แล้วนะเราน่ะ ห้ามดื้อแล้วนะ ไหนเรียกแม่ซิลูก” พี่ทองกำลังพูดคุยกับลูกสาวของเขาเหมือนปกติ ในขณะที่ผมก็ไปตักน้ำมาใส่รางน้ำให้เดซี่

“มอออออออออ”

“แม่หนูชื่อชงโค คนนั้นไง ที่เดซี่บอกพ่อว่าชอบมากๆ อ่ะ ดีใจไหมๆ”

“มอออ มอออ”

“น่ารักจังเลยยย เดี๋ยววันนี้พ่อกับแม่จะอาบน้ำให้หนูนะ ให้คุณปู่ดูแลนี่ไม่ไหว มอมแมมไปทั้งตัว”

เพราะพี่ทองลั่นวาจาไว้แบบนั้น ผมถึงต้องมาช่วยเขาอาบน้ำให้กับเดซี่ ลูกสาวตากลมโตบ๊องแบ๊วน่ารักน่าชังของเรา และดูเหมือนเดซี่จะชินกับการโดนอาบน้ำอยู่บ่อยๆ ก็เลยไม่งอแงมาก แต่ที่ผมสงสัยสุดๆ ก็เป็นตอนที่ทำความสะอาดด้านหลังให้กับเดซี่นั่นแหละครับ ด้วยสิ่งที่เห็นทำให้ผมหันไปมองหน้าพี่ทองแว๊บหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองเดซี่อีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด เลยขยับเข้าไปใกล้เพื่อซูมอีกนิด

นี่มัน... ผมไม่เคยคิดเลยนะ ไม่เคยคิดจริงๆ คือผมไม่เคยสังเกตเดซี่อย่างละเอียดเลย พี่ทองบอกว่าเดซี่เป็นลูกสาว ผมก็เออๆ ลูกสาวนี่วัวตัวเมียแน่ๆ ซึ่งความจริงเรื่องนี้มันน่าจะเห็นกันได้ชัดอยู่แล้วว่า...มันไม่ใช่ เดซี่...มีไข่ครับคุณ!!

“เข้าข้างหลังเดี๋ยวก็โดนลูกดีดกระเด็นหรอก” พี่ทองส่งเสียงเตือนมา ผมก็เลยละสายตาจากจุดนั้นแล้วย้ายโฟกัสไปที่หน้าพี่ทอง

‘ทำไมพี่ถึงเรียกว่าลูกสาว นี่มันวัวตัวผู้นะ!’

ผมอยากจะบ้าตาย ผมคิดว่าไม่เคยมีใครคิดถึงมาก่อนว่าเดซี่จะไม่ใช่ตัวเมีย เพราะคำพูดของพี่ทองที่บอกว่าลูกสาว ลูกสาว นั่นแหละ มันถึงให้คนอุปทานกันไปเองว่าเดซี่เป็นวัวตัวเมียจริงๆ

“ก็ตอนขวบเศษๆ เดซี่ที่แสนน่ารักของกูโดนวัวนิสัยไม่ดีจากฟาร์มที่ไปฝึกงานขึ้นขี่ แต่ลูกสาวก็ไม่ร้องไม่ขัดขืนเลย กูก็เลยคิดว่าลูกต้องเป็นเกย์แน่ๆ แต่ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง หัวอกคนเป็นพ่ออย่างกูก็รับได้ทั้งนั้น สุดยอดดวงใจของพ่อ เลิฟนะจ้ะ” พี่ทองทำหน้าประหนึ่งว่าตัวเองได้รับโล่รางวัลพ่อดีเด่นแห่งปี ในขณะที่ผมแทบจะขว้างฟองน้ำไปใส่หัวเขา

“มอออออออ” เดซี่คงไม่รู้หรอกว่าไอ้พี่ทองมันพูดอะไร ถึงได้ร้องมอๆ อย่างอารมณ์ดีอย่างนั้น คงเพราะอากาศร้อนแบบนี้ได้เล่นน้ำคงเย็นชื่นใจ

เฮ้อ...ผม...สงสารเดซี่จัง T_T ทำไมถึงมีไอ้บ้าพรรค์นี้เป็นพ่อได้นะ หรือผมควรสงสารตัวเองที่ก็มีคนบ้าเป็นแฟนเหมือนกัน แต่ยังดีนะที่เขาไม่ผ่าตัดแปลงเพศให้เดซี่เพราะคิดว่ามันชอบ ไม่อย่างงั้นล่ะก็...

“มาจ้องไข่ของเดซี่ทำไม กูหวงนะ” พี่ทองอ้อมมายืนซ้อนข้างหลัง ก่อนจะยกมือปิดตาผมไว้ “มองแค่ของกูก็พอ”

ผมตีแขนพี่ทองทันที ทำไมเขาชอบพูดจาแบบนี้อยู่เรื่อย ไม่อายบ้างหรือไง -*-

“แหม รุนแรงจริงๆ เชียว” พี่ทองทำหน้าทะเล้น ขยิบตาให้ แล้วก้มลงหอมแก้มผม ก่อนจะรีบผละออกไปเมื่อผมทำท่าจะกระทืบเท้าเขา

‘ไม่นัวเนียสักนาทีทำได้ไหม!’

“ไม่ได้” โอ้ย ลอยหน้าลอยตาตอบจริงๆ ผมจะทำยังไงกับคนแบบนี้ดีนะ ปรอทความดันจะแตกอยู่แล้ว

“อุ้ยๆ โกรธแล้วอ่ะ น่ารักจังเลย”

ผมอยากกรีดร้องออกมาให้สาแก่ใจกับหน้าตาท่าทางกวนตีนของเขา แต่ก็พบว่าทำได้ยากมากเมื่อไม่ค่อยมีเสียงเล็ดลอดออกมาเลย

“เดซี่ดูแม่หนูสิ ดุ๊ดุอ่ะ พันธุ์อะไรวะ นั่นๆ มีขู่ด้วย เดี๋ยวๆ ชงโค ลูกสาวจะกำพร้าพ่อไม่ได้นะเฮ้ย วางไม้ลงเด้!”

‘เลิกเรียกเดซี่ว่าลูกสาวซะที! ผมจะฟาดให้สมองมันดีขึ้นเอง ลองไหม จะลองไหม!’

ไม่ตีสักทีเขาก็จะกวนไม่เลิกอยู่นั่นแหละ ผมมันไม่ค่อยอดทนกับพวกกวนอารมณ์เท่าไหร่ด้วย พี่ทองก็รู้ดีแต่ก็ยังกวนอยู่ได้

“ที่รักจ๋า ยอมแล้วจ่ะ วางไม้ลงนะ ฟาดทีสามีสลบเลยนะจ้ะทูนหัว”

กร๊าซ!!!! ฟังเขาพูด! ใครเป็นสามีของผมไม่ทราบ! ยังไม่ได้เสียกันเลย มาพูดอย่างนี้ได้ไง เออ เรื่องเมื่อคืนไม่นับเว้ย!

ผมวิ่งตามพี่ทองที่รีบวิ่งเข้าไปหลบในบ้านหลังเล็กของเขาทันที ผมผลักประตูเข้าไป ก้าวเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถูกชาร์ตจากข้างหลัง ไม่ได้ระวังและลืมคิดไปว่าเขาคงจะหลบอยู่หลังบานประตู พี่ทองกอดผมไว้แน่น ก่อนจะแย่งไม้ไปจากมือผมแล้วโยนไปนอกหน้าต่าง

“ไม่มีอาวุธ ยังจะสู้อีกไหมครับ” เสียงทุ้มกระซิบแผ่วที่ข้างหู ผมย่นคอลงเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดต้นคอ

“น้ำก็ไม่อาบ แต่ตัวหอมอย่างนี้ทำได้ไงหืม”

ก็เพราะใครล่ะที่หลังจากกินข้าวเสร็จก็ลากผมมาที่นี่เลย จะให้อาบน้ำก่อนก็ไม่ได้ แย่จริงๆ -*-

‘ให้เครดิตครีมอาบน้ำของเดซี่ก็แล้วกัน’

“มึงต่างหากที่หอม ไม่ใช่กลิ่นครีมอาบน้ำ”

‘ทำมาพูดดี’

ผมยิ้มให้เขา พลางเอียงหน้าเล็กน้อยเพื่อตอบรับริมฝีปากที่กดแนบลงมา ผมโอบรอบคอของพี่ทองไว้ ในขณะที่สองมือของเขาก็วนเวียนอยู่แถวบั้นท้ายของผม ลิ้นร้อนที่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากคอยนำให้ลิ้นของผมไล่ตามไปด้วย ตาคมที่สบมองมาก็ตรึงสายตาของผมไว้ไม่ให้หันมองไปทางอื่น เขาขบเม้มริมฝีปากของผมเบาๆ ก่อนลิ้นที่เคยเกี่ยวกระหวัดกันอยู่ภายในโพรงปากจะละออกมาแล้วไล้เลียไปตามริมฝีปากล่าง เนิ่นนานเป็นนาทีกว่าเขาจะผละออกไป เปลี่ยนตำแหน่งไปซุกไซ้บริเวณซอกคอ ผมเชิดคางขึ้น เม้มริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นไม่ให้มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา สองมือสอดเข้าไปใต้กลุ่มเส้นผมสีดำสนิทของเขา และยิ่งจิกทึ้งเมื่อเนื้ออ่อนตรงต้นคอถูกดูดดุนจนรู้สึกเจ็บแปลบ

“ชงโคของเฮีย”

พี่ทองกระซิบเบาๆ เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางที่ผมใส่อยู่ออกทีละเม็ด ก่อนจะก้มหน้าลงมาไล้เลียไปตามยอดอก ผมแอ่นตัวรับสัมผัสที่แสนวาบหวามนี้อย่างเต็มใจ ในขณะที่ขาราวกับไร้เรี่ยวแรงจะยืน กางเกงนอนถูกดึงรั้งไปไว้ตรงข้อเท้าข้างหนึ่ง พร้อมกันกับที่เท้าอีกข้างถูกพี่ทองยกให้เกี่ยวรอบเอวของเขา แผ่นหลังที่ชนเข้ากับผนังเบาๆ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกถึงสถานการณ์อันตรายนี้ แต่ก็เพียงชั่วครู่เมื่อยอดอกทั้งสองข้างถูกทั้งลิ้นและมือของเขาเล่นงานเข้า ความกลัวเจ้าสิ่งนั้นก็เริ่มหายไปทีละนิดทีละน้อย แทนที่ด้วยความต้องการที่มันเอ่อล้นออกมาเพราะการกระทำของพี่ทอง

“อาทองงงงงงงงงงง ลื้ออยู่ในบ้านรึเปล่า ทำไมปล่อยหลานอั๊วตากแดดอย่างนี้หา!”

O_O!

เสียงของเตี่ย! ผมเบิกตาโพลงพลางผลักพี่ทองออกไปทันที ก่อนจะรีบดึงกางเกงขึ้นมาสวมให้เรียบร้อย พี่ทองสบถเสียงดัง ดึงผมไปจูบแรงๆ แล้วเดินออกจากบ้านไป

“เตี่ยรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป!”

ผมวิ่งตามออกมาหลังจากเช็คแล้วว่าเสื้อผ้าของตัวเองอยู่บนตัวครบถ้วนเรียบร้อยดี เห็นพี่ทองกำลังมองเตี่ยของเขาอย่างหงุดหงิดใจอยู่

“อั๊วทำอะไรล่ะ ไม่ได้มาขัดจังหวะใครซะหน่อย”

ฉ่า!

-///- เตี่ยรู้ใช่ไหม รู้ได้ยังไง! เห็นเหรอ! ฮืออออ น่าอายเป็นบ้า!

“ทีหลังก็ปิดประตูหน้าต่างด้วย เข้าใจไหมไอ้ลูกชาย”

เตี่ยตบไหล่พี่ทองก่อนจะเดินไปพูดคุยจ้ะจ๋ากับเดซี่ ปล่อยให้ลูกชายตัวดีของเตี่ยยืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“เตี่ยรู้ไหมว่าอั๊วไม่ค่อยว่าง จะมีเวลาอีกทีก็วันอาทิตย์หน้าโน่น ทำไมทำอย่างนี้หา!”

“ลื้อไม่ว่างก็เรื่องของลื้อ เกี่ยวไรกับอั๊ว เนอะอาชงโค”

ผมส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้ ไม่กล้าสบตากับเตี่ยตรงๆ เพราะดูประกายตานั่นแล้วคงกำลังล้อผมอยู่แน่ๆ

“โธ่เว้ยยยยยย!”

เตี่ยหัวเราะสะใจออกมา ในขณะที่ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อกี้...ถ้าเตี่ยไม่มา ผมก็จะยอมเขาอย่างนั้นเหรอ โอยยย แค่คิดก็อยากสลบแล้ว ตั้งห้าเม็ดนะ มันตั้งห้าเม็ด! ผมลืมไปได้ยังไง!

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 09-06-2014 20:21:47
“ชงโคโอโอโอโอ บอกแมวได้ไหมจ้ะว่านี่ใครเอ่ยยยยยย”

ผมส่ายหน้าอย่างเอือมๆ กับแมวที่กำลังเอามือปิดตาผมแล้วทายคำถามว่าใครเอ่ย ทั้งๆ ที่ก็บอกชื่อมาก่อนแล้ว

“เล่นอะไรอย่างกับคนบ้า มานั่งนี่มา” โบจังพูดด้วยเสียงเรียบเรื่อยตามสไตล์ ทำให้แมวปล่อยมือจากตาผมแล้วไปงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆ โบจัง

“วันนี้อารมณ์ดี แมวควิซได้เต็มล่ะ แมวเก่งไหมจ้ะโบจังจ๋า” ท่าทางฉอเลาะแบบนี้ผมจะทำได้ไหมนะ นึกถึงตอนอยู่กับพี่ทองแล้วก็แทบผื่นจะขึ้น

“เก่งมาก ไหนขอมือ” โบจังยื่นมือไปตรงหน้า ในขณะที่แมวรีบวางมือลงแล้วร้องเมี้ยวออกมาอย่างน่ารัก

“ทำไมไม่ร้องโฮ่ง”

“ก็เป็นแมวนี่จ้ะ แล้วก็เป็นแมวของโบจังคนเดียวด้วยน้า”

“ไปไกลๆ เลยไป จะอ่านหนังสือ”

“ใจร้ายที่สุด แต่ยังไงก็รักนะจ้ะ อิอิ”

โบจังทำท่าจะตี แมวก็เลยกระโดดมานั่งข้างๆ ผม ก่อนจะควักมือถือออกจากกระเป๋ามานั่งเล่นเหมือนปกติ

“นี่ชงโค แมวเห็นล่ะ นี่ใช่ชงโคคนดีของแมวรึเปล่าจ้ะ”

แมวยื่นมือถือที่เปิดรูปในไอจีมาให้ดู เป็นรูปที่ผมกำลังยืนจ้องไข่ของเดซี่ด้วยตาโตๆ มีแคปชั่นได้ใจความว่า ‘คุณแม่หนูลามกมาก จ้องไข่หนูไม่หยุดเลย หนูอายนะ -///-‘

ไอ้พี่ทองงงงงงงงงง!! ผมอยากข่วนหน้าเขาให้หายแค้นใจจริงๆ

“ฮั่นแหนะ กลับมาคบกันแล้วเหรอ ว้า อย่างนี้หลินหลินของแมวก็หมดโอกาสแล้วสิ อิอิ”

ผมผลักหน้าผากแมวไปสองทีจนคนตัวเล็กกว่าหน้าแทบหงาย แต่ก็ยังไม่วายส่งยิ้มล้อเลียนมาให้

‘แล้วระหว่างพี่ทองกับหลิน แมวอยากให้ผมคบกับใครล่ะ’ ผมพิมพ์คำถามส่งไป แมวเลยส่งกลับมาว่า ‘ถ้าชงโครักใคร แมวก็อยากให้คบกับคนนั้น แต่แมวเชียร์พี่ทองคำเอกสุดใจเลยนะ ก็พี่ทองน่าร๊ากกกก หล๊อหล่อ ใจดี๊ใจดี แถมยังแก่กว่าด้วย!’

ผมหัวเราะกับคำตอบของแมวที่บอกผมว่าสเปคของแฟนที่อยากคบด้วยคือผู้ชายที่ดูอบอุ่นและอายุมากกว่า แต่โชคชะตาก็ลิขิตให้ตกหลุมรักโบจังไปซะแล้ว ก็คงต้องเลยตามเลยมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนแมวพูดผมล่ะอยากให้แมวมองหน้าโบจังด้วยว่าโบจังน่ะอยากถีบแมวขนาดไหน

“เล่าหน่อยสิๆ คืนดีกันยังไงอ่า แล้วพี่ทองบอกรักชงโคหรือเปล่า พี่ทองบอกยังไงเหรอ โรแมนติกไหม แล้วพี่ทองอ่ะ...แซ่บรึเปล่าจ้ะชงโค”

คำถามสุดท้ายของแมวทำให้โดนโบจังเอาหนังสือเล่มหนาที่เขากำลังอ่านอยู่ตีหัวดังปึกใหญ่ แมวตัวน้อยเลยนั่งกุมหัวน้ำตาคลอเบ้าส่งค้อนไปให้แฟนตัวเองที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อ

“โบจังใจร้าย!”

พอเห็นว่าแมวจะร้องไห้ ผมก็เลยยื่นมือไปคลึงต้องที่แมวกุมไว้เบาๆ แมวเลยกลับมาทำหน้างุ้งงิ้งใส่แล้วก็เฝ้ารอคำตอบจากผมที่ก็ไม่รู้จะตอบยังไง

“จะคาดคั้นชงโคทำไม พูดมากจริงๆ เลย ไม่มีเรียนแล้วเรอะ” โบจังถามด้วยหน้าบึ้งๆ

“ก็แมวแค่อยากรู้ว่าพี่ทองแซ่บรึเปล่าก็เท่านั้นเอง ทำไมโบจังต้องโกรธแมวด้วย”

“แล้วทำไมต้องอยากรู้ หรืออยากจะลองด้วยรึไง”

“โบจังทำไมพูดอย่างนี้ แมวเสียใจนะ”

แมวน่ะ...เรื่องอื่นก็รู้ดีไปหมด ยกเว้นความรู้สึกของโบที่ดูเหมือนแมวจะไม่รู้เอาซะเลยว่าตอนนี้โบจังกำลังหึงอยู่ ซึ่งจริงๆ แล้วโบมันก็แสดงออกทุกทีนะ แต่ไอ้แมวน้อยตัวนี้มันไม่รู้เรื่องเอง แถมยังชอบมาบ่นให้ผมฟังว่าโบจังไม่สนใจอย่างนั้นอย่างนี้

“อุ้ย หลินมาแล้วอ่ะ ต้องมาหาชงโคแน่ๆ เลย ชงโคขยับไปนั่งริมสุดเลยนะ แมวจะรักษาผลประโยชน์ให้พี่ทองเอง” งอนโบจังอยู่ดีๆ พอเห็นหลินเดินมาก็ให้ผมขยับไปนั่งชิดขอบโต๊ะ เพราะปกติเวลามีที่ว่างเหลืออยู่ข้างๆ ผม หลินจะนั่งลงตรงนั้นตลอด แต่ตอนนี้คงไม่มีสิทธิ์แล้วล่ะครับ เพราะแมวตัวน้อยกำลังทำตัวเป็นคนตัวใหญ่ นั่งพาดขากินที่อยู่

“ไง” หลินทักแค่นั้น ก็นั่งลงข้างๆ โบจัง ก่อนจะมองแมวแล้วยิ้มขำ “นั่งอย่างนั้นทำไม แมวปวดเอวเหรอ”

“ช่ายยย ปวดมากเลย”

ผมยิ้มขำพลางผลักหัวของแมวที่พิงอยู่กับไหล่ผมไปหนึ่งที แต่เจ้าตัวเล็กก็ยังเกาะหนึบไม่ไปไหน

“ชงโคจ๋า เย็นนี้พี่ทองจะมารับไหมอ่า ถ้ามา เราชวนพี่ทองไปกินไอศกรีมกันดีป่ะ”

‘ไม่มาหรอก เขาไม่ว่าง’

“เสียดายจังเลย”

ท่ามกลางสีหน้าเสียดายของแมว ผมเห็นความสงสัยปรากฎบนใบหน้าของหลิน เขามองผมพลางเลิกคิ้วน้อยๆ แต่ก็ไม่ได้ตั้งคำถามอะไร

“มึงไม่มีเรียนแล้วเหรอวะ” โบจังหันไปถามหลิน

“ไม่มีแล้ว แต่รุ่นพี่เรียกรวม เพราะต้องไปรับน้องอาทิตย์หน้า กูเลยโดดมา”

“เดี๋ยวก็โดนเรียกซ่อมหรอกมึง”

“แล้วคณะมึงอ่ะ รับวันไหน”

“อาทิตย์หน้าเหมือนกัน”

ใช่ครับ คณะผมรับน้องอาทิตย์หน้า คือครบ 1 เดือนที่ต้องเข้าห้องเชียร์พอดี ที่เหลือก็เป็นการไปรับน้องนอกสถานที่ และตามเคยกับสถานที่ยอดฮิตอย่างทะเลที่รุ่นพี่จะพาน้องๆ ไปบุกน้ำลุยป่ากันที่นั่นด้วยใบปะหน้าชื่อโครงการ พาน้องทำดีของพี่ถาปัตย์ ซึ่งในใจน้องๆ ก็รู้กันดีล่ะครับว่ามันคงไม่ใช่โครงการเก็บขยะตามชายหาดหรือไปปลูกป่าชายเลนแน่ๆ

“ชงโคไปด้วยป่ะเนี่ย”

‘ไปดิ ไม่ไปเดี๋ยวเจ้ยิ้มเข้าสิง’ ผมพิมพ์ข้อความแล้วยื่นให้หลินอ่าน เขาหัวเราะออกมาทันที

“เจ้ยิ้มนี่แน่จริงๆ แล้วคณะของแมวล่ะ รับวันไหน”

“ตอนปิดเทอมหนึ่งจ้า ช่วงนี้รุ่นพี่บอกว่าไม่ค่อยว่าง ก็เลยจะไปกันช่วงปิดเทอม”

รับน้องของพยาบาลคงเป็นอะไรที่น่ารักมาก เพราะเวลาผมกับโบจังไปหาแมวที่ไร ไม่เคยเลยที่จะเห็นรุ่นพี่พยาบาลว๊ากใส่น้องๆ การพบปะกันแต่ละทีก็มีแค่การร้องรำทำเพลง พูดคุยกันอย่างน่ารัก ผิดกับคณะผมที่มีรุ่นพี่แต่งตัวเซอร์ๆ ค่อนไปทางซกมก หน้าตารกรุงรังเพราะผมที่ยาวเฟ้ยกับหนวดที่ไม่เคยโกน มาทำหน้าโหดๆ ดุๆ ใส่ แล้วก็พูดแต่เรื่องเดิม เห็นบ่นมาตั้งแต่วันแรกที่นัดเจอเรื่องที่น้องไม่ไหว้พี่ กับการแต่งตัวผิดระเบียบของน้องบางคนที่เสล่อใส่ยีนกับเสื้อนิสิตมาเรียนตั้งแต่ยังไม่เลิกห้องเชียร์ ไอ้เรื่องการแต่งกายนี่ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะนิสิตปีหนึ่งก็ควรแต่งตัวให้ถูกระเบียบไว้ก่อน แต่เรื่องการไหว้นี่ผมบอกตรงๆ ว่ารุ่นพี่บางคนยกมือไหว้ทีไรก็หันหน้าหนีไปซะฉิบ อย่างกะว่าถ้าเห็นแล้วจะไม่มีเรื่องมาด่าในห้องเชียร์อย่างนั้นล่ะ เจ้ยิ้มบอกว่าปีหนึ่งก็งี้แหละ ทำอะไรก็ผิด ทำอะไรก็ไม่ถูกใจรุ่นพี่ แต่พูดกันตามจริงอย่างนี้มันก็น่าตื้บนะครับ -*-

“เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำก่อนนะ ใครเอาอะไรไหม” โบจังลุกขึ้นยืน บิดขี้เกียจแล้วหันมาถามพวกผม ผมส่ายหน้าเป็นคนแรก ในขณะที่แมวรีบลุกไปเกาะโบจังทันที

“แมวไปด้วยน้า ไปช่วยถือน้ำให้จ่ะ”

โบจังทำหน้าเอือมๆ แต่ก็ยอมให้แมวเดินไปด้วย ทั้งโต๊ะเลยเหลือผมกับหลินอยู่สองคน

“ชงโค” หลินเรียกพลางส่งยิ้มมาให้ “วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง ตั้งใจเรียนรึเปล่าน่ะ”

ผมพยักหน้าตอบกลับไป ก่อนจะพิมพ์ข้อความใส่มือถือ ‘วันนี้ไม่ง่วง แล้วหลินล่ะ’

“ผมหลับไปครึ่งชั่วโมงแหน่ะ เมื่อคืนดูบอลดึกไปหน่อย”

‘คู่ไหนเตะ’

“ผีกับปืน ไม่ใช่ทีมที่เชียร์หรอก แต่ก็ดูได้”

หลินเป็นผู้ชายที่บ้าฟุตบอลใช้ได้เลยครับ ฟุตบอลผมก็ดูบ้างนะ แต่ไม่บ่อยเท่าหลิน

‘แล้วใครชนะ’

“ปืนดิ ต้นฤดูกาลอย่างนี้ปืนมาแรง ว่าแต่ชงโคเหอะ ผมไลน์ไปก็ไม่เห็นตอบ สี่ทุ่มหลับแล้วเหรอ”

ผมนึกย้อนไปนิดหน่อย เอ...ตอนสี่ทุ่ม

‘อ๋อ ผมอยู่กับแฟนน่ะ เรานอนดูละครกันอยู่ มือถือผมอยู่ในห้อง ก็เลยไม่รู้ว่าหลินไลน์มา ขอโทษนะ’

เมื่อคืนกว่าจะไล่พี่ทองกลับได้ก็แทบแย่ ความจริงผมก็ไม่อยากให้เขากลับหรอก แต่เพราะหอพักของเขามันอยู่ไกล ถ้ากลับดึกกว่านี้ก็จะมีเวลานอนแค่นิดเดียว อีกอย่างขับรถดึกๆ ผมเป็นห่วง เกิดอุบัติเหตุขึ้นก็ไม่คุ้มกัน

“อยู่กับแฟนเหรอ” หลินถามเสียงแผ่ว ในขณะที่ผมพยักหน้ายืนยันคำตอบกลับไป

“รุ่นพี่คนนั้นใช่ไหม... ชงโคคืนดีกับเขาแล้วเหรอ”

สายตาที่เจ็บปวดของหลินทำให้ผมชะงักไปเพียงเล็กน้อย ก่อนจะพิมพ์คำตอบใส่มือถือแล้วยื่นให้เขาอ่าน

‘อืม’

“ทำไมถึงคืนดีกับเขาล่ะ เขาเคยทำให้ชงโคเจ็บนะ”

คำตอบมันง่ายนิดเดียว...ที่จริง ผมว่าหลินก็คงรู้ดีว่าทำไม...

‘เพราะผมรักเขา ผมถึงอยากให้โอกาสเขาอีกครั้ง และก็ให้โอกาสตัวเองได้เริ่มต้นใหม่กับเขาด้วย’

แม้ว่าหลินจะพยายามยิ้มแค่ไหน มันก็ยังคงเป็นรอยยิ้มที่เศร้ามากอยู่ดี

“เป็นผมไม่ได้สินะ”

‘ไม่ได้หรอก เพราะหลินเป็นเพื่อนของผม’

ตัดใจจากผมได้แล้วนะ...เพราะผมไม่อยากเห็นเพื่อนต้องเจ็บปวด


......................................To be continue................................................

ชงโคเป็นเด็กฮาร์ดคอร์ น้องจะเถื่อนกว่านี้อีกนะ (รึเปล่า) แฮ่ๆๆ พบกันอีกทีวันพุธนะคะ วันทำงานขอเว้นวันลงค่ะ แต่ถ้าวันหยุด เราจะมาทุกวัน อิอิ

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยค่ะ อย่ากังวลเลยว่ามันจะเน่า ของอย่างนี้ ตอนทำถ้าทำดีก็ดีนะ ไม่เชื่อมือพี่หมอโปรดเหรอ แล้วถ้าดูแลดีๆ ก็ใช้ได้อ่ะ ตอนเอาออกน่าจะเจ็บหน่อย (นี่พูดถึงเรื่องไรวะ??)

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ   :กอด1: :กอด1:

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 09-06-2014 20:24:33
 :z13:

ชงโคน่ารักจัง  พี่ทองหื๊นหื่น แต่ก็อย่างว่า มีแฟนน่ารักใครจะทนไหว 

ยืดเวลาให้ชงโคน้อยไปอีกอาทิตย์นึง   :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 09-06-2014 20:47:39
หวานกันแบบฮาๆ น่ารัก :กอด1:

ชงโคยังหวาดผวากะมุก 5 เม็ด แล้วเมื่อไหร่พี่ทองจะสมใจซะทีละ 55555

แอบสะใจหลิน ชงโคบอกไปแบบนั้นก็เลิกตื๊อได้ละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 09-06-2014 20:49:11
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 09-06-2014 20:49:42
พี่ทองคำเอก-น้องชงโคๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 09-06-2014 20:49:54
อ๋อออออออออ
ที่แท้ก็ไปให้เสี่ยโปรดฟังมุกมาให้  :hao7:
ส่วนหลินก็นะ รู้แบบนี้แล้วตัดใจค่ะ ตัดใจสถานเดียว !!!
ชงโคของเฮียน่าร๊ากกก เฮียทองของชงโคก็หื๊นหื่น 5555555555555555 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 09-06-2014 20:50:25
มันคือมุกใช่ม้ายยยยย. ตกลงเฮียไม่เอาออกจริงอะ

ขอให้หลินตัดใจได้ไวๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 09-06-2014 20:53:45
พี่ทองรังแกน้องงงงงงงงงงงงงงงง

ไปเอาของอันตรายออกจากอาวุธเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!

ไม่งั้นคนอ่านจะตามไปทุบตี..เพราะมันทำให้ฉากมหัศจรรย์ถูกยืดออกไป เพราะน้องไม่ยอม

 :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 09-06-2014 20:56:56
ชงโคคค หนูเด็ดขาดดีมากลูกกก ปลื้มปริ่มมมมม หวังว่าหลินจะทำใจ และเข้าใจทุกอย่างงง โอเคเนอะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 09-06-2014 20:59:39

เฺีฮียโปรดฝังมุขให้พี่ทองเหรอ  o22

หูยยยยย....ต่อมมโนเริ่มทำงานเรยยยยย  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-06-2014 21:00:04
ชงโคเด็ดขาดมากเลย :)
ปลื้มมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2014 21:04:33
ตกใจไปพร้อมชงโคด้วยคน เดซี่เป็นตัวผู้มีไข่ห้อยโต่งเต่งด้วยจ๊ะ พี่ทองคะฉันกลับตัวตอนนี้มันทันไหมอะที่คิดว่าพี่ปกติดีอะ T_T
มันมีตลอดๆเลยอะคนขัดเนี่ยยยยยย แล้วเมื่อไรไอ้มุกห้าเม็ดจะได้ทำงานจริงๆสักที เขารออยู่น้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 09-06-2014 21:04:59
โถ่ ไปฝังกับเสี่ยนี่เอง ล่อซะ 5 เลยยยย


เรื่องหลินไม่กังวลเลย บ่องตงเพราะรู้นิสัยชงโค แอบสงสารหลินซะด้วย ที่มาชอบชงโค  หาคู่ให้หลินดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 09-06-2014 21:19:03
แอบสงสารหลิน ให้หลินมีคู่เถอะคะ  :hao7: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 09-06-2014 21:22:29
น่ารักมากก ขอให้หวานอีกหลายตอน อย่าพึ่งมีมาร ยัยนิลอย่าพึ่งคัมแบค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 09-06-2014 21:28:48
เรื่องชงโคฮาร์ดคอร์เรายังไม่ตกใจเท่าเดซี่เป็นตัวผู้เลย  o22
นี่ไม่รู้จะสงสารเดซี่ดีหรือสงสารชงโคดีนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 09-06-2014 21:29:21
หลินจะมีคู่กะเค้าไหมเนี้ย สงสารเป็นได้แค่พระรอง งืมๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 09-06-2014 21:29:35
รักชงโคอ่ะที่พูดตรงแบบนี้ นี่แหละคนนิสัยดีเขาทำกัน ไม่ร้อยไว้ให้อีกคนไปไหนไม่ได้ ไปข้างหน้าค่ะหลินคะ
พี่ทองนี่จ้องจะแอ้มน้องตล๊อดดดดๆๆๆๆ ดีใจที่ม่าหายโกรธแกแล้ว ม่ารักพี่ทองจะตาย
ฮาเรื่องเดซี่เป็นตัวผู้มากกกกกก โอ๊ย พี่ทองนี่เพี้ยนจริงจัง พระเอกชั้นเพี้ยนอ่ะ แต่น่ารัก

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-06-2014 21:30:15
ชงโคเด็ดขาดมาก

ถ้าพี่ทองมีเรื่องให้ชงโคเสียใจอีก

เด็ด....ให้ขาดเลยนะชงโค o18
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-06-2014 21:30:51
สงสารหลินเหมือนกันน้า แต่ชงโคเขามีเจ้าของแล้ว หวงมากด้วย หลินต้องมองหาคนใหม่แล้วล่ะ

ห๊ะ พี่ทองผ่านมือเสี่ยโปรดมาแล้ว... คิคิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 09-06-2014 21:31:53
เดาไม่ผิดว่าหมอโปรดฝังมุกให้

พี่ทองเร่าร้อนจริงๆ  เขินๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 09-06-2014 21:32:01
ยังไม่โซเด อีกนะตอนนี้  (หื่นตามพี่ทองแล้วเนี่ย 55555)

อ้าว  เดซี่ สรุปหนูเป็น เพศไหนกันแน่เนี่ย  5555  โดนยัดเยียดให้เป็นตุ๊ดเฉยยยย 

สองคนนี้นี่พอเป็แฟนกันแล้ว หวานตลอดดดด   ชอบอ่ะ     

ปล  สงสารหลิน 

ปล 2 คงไม่มีพายุตามหลังมาใช่ไหมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 09-06-2014 21:32:43
 :oo1: มาไวๆนะ

ปล.ขอให้ไม่มาม่า  :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 09-06-2014 21:34:22
หลินทอง หลินทอง! มาจากไหนเนี้ยคู่นี้อยู่ดีๆก็แว๊บมา 
น้องโคน้อยจงตกเป็นของเรา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 09-06-2014 21:35:41
+1  :hao6: น่ารักจัง ชงโคกับพี่ทอง มุก 5 เม็ดยังรออยู่นะชงโคจัดหนัก...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 09-06-2014 21:39:41
แอร๊ยยยยย เริ่ดค่ะ ชงโค หนูเป็น Idol นายเอกของเจ๊
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 09-06-2014 21:45:35
เฮียไปทำกับพี่หมอโปรดมาเรอะ งั้นคงไม่เป็นไร พี่หมอจองเราเทพอยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 09-06-2014 21:45:49
เดซี่มีไข่ 555555555555   :m20: แอบตกใจเหมือนชงโค
พี่ทองก็นะ ยัดเยียดให้เด ซี่เป็นตัวเมียเฉยเลย 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-06-2014 21:47:49
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 09-06-2014 21:48:00
ช็อคเพราะเดซี่
เดซี่เป็นตัวผู้  :a5: ทำไมพี่ทองถึงตั้งชื่อให้แบ๊วเช่นนี้
หวาน  :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: itim_holiday ที่ 09-06-2014 21:51:19
555+ อีพี่ทองฝังมุก ก๊ากๆ
 :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 09-06-2014 21:58:23
สงสารหลินอ่ะ  :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 09-06-2014 22:00:10
เดซี่ เป็นเกย์ :a5: เงิบบบบบบ

อะไรคือชงโคไล่เอาไม้หน้าสามฟาดพี่ทอง แต่เกือบเสร็จเจ้าห้าเม็ดแทน

กราบขอบคุณ คุณเตี่ยที่มาช่วยได้ทันเวลาพอดี ไม่งั้นชงโคมีสลบหายเถื่อนแน่ กร๊ากกกกกก

ชอบชงโค น้องตรงดี เพื่อนก็คือเพื่อน ทำใจและเป็นเพื่อนที่หวังดีต่อกันเถอะเนาะหลิน

ตอนนี้ได้ยินเสียงหัวเราะของชงโคแล้ว รอวันชงโคกับไปพูดได้อีกครั้ง :a9:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 09-06-2014 22:02:55
น่ารักมากบ้านพี่ทองน่ารักมากแต่ญาติที่เพิ่งออกมานี่ก็หาเรื่องให้พี่ทองโกรธเกือบโดนเดซี่ขวิดแล้ว
แต่ตอนนี้ที่ขำเนี่ยก็คือเดซี่เป็นตัวผู้ เออพ่อมันไม่เต็มเรียกลูกสาวขำอ่ะ
มีการถ่ายรูปชงโคตอนยืนดูอวัยวะของเดซี่เอาเข้าไป
แต่ว่าหลินยังมีความหวังอยู่อีกเหรอเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-06-2014 22:07:26
รักชงโคอ่ะ บอกเลย  :man1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 09-06-2014 22:10:05
สรุปเสี่ยโปรดเป็นหมอด้านไหนเนี่ย
เฮียทองก็บ้าได้ใจ หื่นมากไป ไปเอามุกออกเถอะ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 09-06-2014 22:13:03
ชงโคคิดกับหลินแค่เพื่อน... งั้นหลินมาคบกับเราเป็นแฟน ฮุฮิ

หวานละมุน แอบอยากรู้เรื่องของคู่โบจังกับแมวบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 09-06-2014 22:25:49
ชงโคน่ารักกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 09-06-2014 22:41:09
พี่ทองหื่นมากอ่ะ นัวเนียตลอดเวลา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-06-2014 22:59:08
ชงโคเคลียร์สถานะให้หลินชัดเจนแล้ว

ถ้าพี่ทองอยู่กับชงโคแล้วหื่นขนาดนี้
เร็วนี้ๆชงโคคงได้สามีแน่
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 09-06-2014 23:09:27
สรุป

สงสาร หลิน          :hao5:

งั้นจับคู่   หลิน = บิ้ว      :mew5:   ไหวไหมคะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 09-06-2014 23:21:10
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ คือน้องชงโค นางแซ่บมากจ้าาา เคยเกือบคิดว่าเรื่องนี้ใสๆ แต่ห้าเม็ดนี่ไม่ใช่ละ... ฮ๋าๆๆๆๆ

 เลือดโฮกมากกกกกกกกก น้องชงโคของเจ๊ จะหลวมตัวให้พี่ทองป่ามป๊ามแล้วหยออออออ  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 09-06-2014 23:23:23
ดีใจกับพี่ทองและชงโคที่เริ่มเคลียร์ปัญหาชีวิตได้แล้ว
เหลือตัวปัญหาที่ยังไม่ออกและออกมายังไม่จบ...
แต่เชื่อว่าไม่มีอะไรที่จะมาแทรกความรักของพี่ทองกับชงโคได้อีกแล้ว อิอิ
เอาใจช่วยพี่ทองให้กดชงโคได้เร็วๆ ^^
ปล.ผิดไหมที่เผลอแอบมโนเสี่ยโปรดกับพี่ทองไปนิดๆ 555+ //หลบมีดเสี่ย><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 09-06-2014 23:57:03
ตั้งวันพุธแหน่ะ
จะรอๆๆๆๆๆๆนะจ๊ะ น้องชงโค~~~~~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 10-06-2014 00:01:49
พี่ทองนี่กวนตีนได้เสมอต้นเสมอปลายมากเลยนะ
แต่น่ารักอ่ะ เป็นสไตล์อบอุ่นพึ่งพาได้  แอร๊ยย
หลินก็น่าสงสาร ปลงไวๆนะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 10-06-2014 00:11:13
ชงโคน่ารักที่สุดดดดดดดดดด
เพราะผมรักเขา
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย โครตแม่งฟินนนนน
 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 10-06-2014 00:17:47
อ่านทันแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 10-06-2014 00:41:41
 :-[ อร๊ายยย!! บรรยากาศหวานชื่น มุ้งมิ๊ง ยังงี้ชอบจังเลยอ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 10-06-2014 00:50:20
ชอบอ่า ชงโคเด็ดขาดมาก
ส่วนหลินไม่เป็นไรนะ รอโบจังละกัน 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 10-06-2014 01:10:55
 :mew5: เดซี่เอ๋ย โดนยัดเยียดให้เป็นเกย์ซะงั้น

พอคบกันแล้วหวานดีจังเลย  :hao7:

รู้สึกชอบแมวจังเลย แอบอยากให้มี story สั้นๆของโบแมวบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 10-06-2014 01:30:00
บร๊ะๆๆๆๆ น้องชงโคนี่หวิดจะโดนพี่ทองหลายรอบละนะแต่รอดทุกที นี่คล้องพระรอดอยู่ใช่มั้ย ฮ่าๆๆๆๆ
จะว่าสงสารพี่ทองมั้ยก็สงสารนะ แต่ให้เวลาเด็กมันทำใจกับมุก 5 เม็ดของแกก่อนละกัน
อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปทะลึ่งให้หมอโปรดมันฝังให้ นี่ไม่กลัวมันจับตัดทั้งพวงเลยหรอ ก๊ากกกกกกกกกก
หลินจ๋าหลิน บนโลกนี้มีคนเป็นล้านคน ตัดใจจากชงโคซะเถอะนะ เค้ามีคนรักที่ดีอยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 10-06-2014 05:00:02
หนูชงโคเด็ดขาดหนักแน่น น่ารักที่สุดอะ
หวังว่าหลินคงตัดใจได้ในเร็ววัน
แอบช็อบเบาๆ เดซี่เป็นตัวผู้ อิพี่ทองบ้าไม่มีที่สิ้นสุด
ตอนมุกห้าเม็ดทำเอาอึ้งสุดๆ คิดอยู่แล้วว่าถ้าไม่ใช่เสี่ยทำให้
ก็คงต้องเป็นคนรักษาแน่ๆอะ ไม่ใช่พี่ทองทำไม่ได้นะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 10-06-2014 07:17:35
แมวน่ารักดี ขี้อ้อนสุดๆ  น่าสงสารหลินนะอยากให้มีคู่จัง อยากให้มีคนมาดูแล ถ้าหลินเป็นรับจะดีมาก โอ๊ยฟินฝุดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 10-06-2014 09:38:09
สุดยอดดดดดดดดดมากกกกกกกกกกกกก

พี่ทองกะหนูชงน่ารักอ่า  :-[

หนูชงชัดเจนมากกกกกกกกกก ตัดใจเถอะหลิน

รอตอนหน้าดีกว่าอารมณ์ดีแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 10-06-2014 09:42:57
ชงโคเป็นแฟนกับเฮียทองแล้ว  :mc4:
เพราะงั้นส่งหลินมาให้เราซะดีๆ  :hao6:
ชอบน้องแมวมากๆๆๆๆๆอ่ะ เวลาน้องแมวออกมาทีไรขโมยซีนตลอด
ชอบที่น้องแมวเรียกชงโค ว่า ชงโคโอโอโอโอ อ่ะ น่าร๊ากกก  ทั้งชงโค ทั้งแมว
ถ้าเฮียทองทำให้ชงโคช้ำใจอีกละก้อ จะส่งชงโคไป 3P กับแมวและโบจังนะ (ส่วนหลินของเรา  :z2:)
ปล.ไอ้มุก 5 เม็ดนี่ เราขำน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ สมเป็นเฮียทองแต้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 10-06-2014 10:01:25
คือดีงาม แต่ยังคงสงสัยกับเครื่องประดับห้าชิ้นอยู่ 55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 10-06-2014 10:50:17
คือชอบเฮียทองกับชงโคตอนนี้มาก ไม่หวานมากแต่มันละมุนอบอุ่นในอารมณ์

คนอื่นๆอย่าได้คิดมาแทรกเลย  :mew1: รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 10-06-2014 10:55:30
ดีแล้วชงโคที่บอกกะหลินตรงๆไปเลย  หลินจะได้ไม่ตั้งความหวังอีก

พี่ทอง ถ้าไม่ไปเอามุกออกนี่สงสัยจะได้แอ้มน้องยาก เอ๊ะหรือไม่ยาก 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: s.mosis ที่ 10-06-2014 11:43:18
 :haun4: ต้องให้เฮียทองไปเอาออก แล้วน้องชงโคถึงจะยอมเปลืองตัวนะ  :sad11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 10-06-2014 12:05:17
ดีใจกับเฮียและชงโคด้วยยย ว่าแต่คู่แมวโบน่ารักมากๆเลย
จะมีแยกเรื่องหรือทำเป็นตอนพิเศษมั้ยอ่ะคะะะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 10-06-2014 13:10:03
เสี่ยฝังให้ตัวเองด้วยดิ ปลื้มจะได้ :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 10-06-2014 13:22:59
คิดว่าเดซี่ เป็นน้องวัวตัวเมียเหมือนกัน
 :laugh:
ชอบพี่ทองกับน้องชงโมเม้นนี้ น่าร้ากกกกก~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-06-2014 15:19:52
อารมณ์อิพี่ทองนี่มันดีดกลับไปกลับมาจริงๆ
ชงโคชัดเจนอ่ะ แอบสงสารหลิน แต่ดีแล้วตัดใจซะ
เอ่อ.. อิพี่ทองคิดไงไปฝังเนี่ย :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 10-06-2014 18:17:34
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 10-06-2014 19:03:52
5555555555
เกือบไปแล้วนะชงโค
ตั้ง 5 เม็ดแหน่ะ 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 10-06-2014 19:16:10
ปะ! เกือบแล้วว ไม่น่ามีอะไรขัดเลยย 5555+
เหมือนจะเคลียร์แต่ก็เหมือนไม่เคลียร์ ครอบครัวพี่ทองโอหรือยังเรื่องพี่ทอง
แล้วน้องแมวกับโบ แอบอยากอ่านเบาๆ มันแบบเหมือนคนละขั้วคู่กัน แต่จูนกันได้
หวังว่าหลินจะไม่ทำอะไรมากกว่านี้นะ....
ปล.ตกใจพร้อมๆกับชงโคนั่นละ ให้ตาย เดซี่ลูกชายหรอกหรอ...มีแววเป็นเกย์ซะด้วย!! แหม่ๆ นี่ถ้าแต่งแฟนตาซี หาเมะให้เดซี่ก็ดีสินะ ชีวิตมอมอ 5555+
ปล2. อยากอ่านshort สั้นๆ ตอนพี่ทองไปฝังอะ ว่าจะคุยอะไรกับเฮียโปรดบ้าง แล้วระหว่างทำ.......เป็นยังไงบ้าง :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 10-06-2014 19:25:33
หมดไปหนึ่งดราม่า ดราม่าที่สองเดาว่าเป้นเรื่องสิ่งที่ทำให้ชงโคกลายเป้นคนพูดบ่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 10-06-2014 21:23:40
 :katai2-1:

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-06-2014 23:28:38
อ้าววว หมอโปรดทำให้ด้วย ว่าแต่มาเมนท์เรื่องนี้ทำไมเนี่ย 5555 จะแซวเรื่งลูกสาวพี่ทองซะหน่อย เปนวายนี่นา 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-06-2014 04:46:41
นึกว่าตอนนี้จะได้สมใจพี่ทองซะอีก
แต่มีคนมาขัดทุกรอบไป
ชงโคน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 25 : 09/6/2014 (Page. 38)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 11-06-2014 12:06:37
วันนี้วันพุธจ้า มารอ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 11-06-2014 21:17:26
ตอนที่ 26

เพราะพี่ทองไลน์มาบอกว่า ‘ที่รักครับ ช่วยไปรับน้องพลอยหน่อยนะ อาม่าโทรมาบอกว่าตอนนี้ลุงคนขับออกไปทำธุระกันหมด ม๊ากับเตี่ยก็ไม่ว่าง อาจารย์หมอให้เฮียเข้าดูการผ่าตัดม้าตอนเย็นนี้คงไปไม่ได้ ช่วยหน่อยนะครับ เลิกแล้วจะรีบไปหา’

ผมก็เลยต้องมายืนเอ๋อเร๋ออยู่หน้าโรงเรียนอนุบาลที่ค่าเทอมนั้น...ซื้อรถยนต์ได้ทั้งคัน แถมตอนนี้หน้าโรงเรียนรถกำลังติดสุดๆ เพราะผู้ปกครองของเด็กแต่ละคนต่างขับรถมารับราวกับจะมาแข่งแรลลี่ก็ไม่ปาน ส่วนใหญ่ขับเบนซ์ CRV ฟอร์จูนเนอร์ แคมรี่ มารับลูกกันทั้งนั้น และในจำนวนผู้ปกครองเหล่านั้น คงมีแต่ผมที่แต่งชุดนักศึกษาอยู่คนเดียวนั่นล่ะครับ -_-

มองหาน้องพลอยอยู่นาน ในที่สุดก็เห็นน้องนั่งเล่นม้าหมุนอยู่กับเพื่อนผู้หญิงตัวเล็กๆ ผอมบางหนึ่งคน และเพื่อนผู้ชายท่าทางเกรียนๆ อีกสองคน วันนี้น้องน่ารักมากครับ มัดแกละทั้งสองข้าง แก้มที่พองราวกับซาลาเปานั้นก็อมชมพูนิดๆ คงวิ่งเล่นจนเหนื่อย แถมท่าทางจะเป็นหัวโจกเพื่อนด้วยสิ ดูเฮี้ยวๆ ห้าวๆ จังเลยคนน่ารักของผมเนี่ย

“อาซ้ออออออออออ” เสียงเล็กๆ เรียกผม ก่อนร่างป้อมๆ จะโดดเหยงๆ โบกมือมาให้ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ เมื่อผู้ปกครองคนอื่นๆ หันมามอง

ผมรีบเดินเข้าไปหาน้องพลอยที่วิ่งไปเอากระเป๋าของตัวเองที่วางอยู่บนม้านั่งใกล้ๆ มีเพื่อนอีกสามคนวิ่งตามมาเป็นพรวน

“ทำไมพลอยถึงเลียกพี่เค้าว่าอาซ้อล่ะ พี่เค้าเป็นผู้ชายนะ” น้องผู้หญิงตาโตตัวเล็กถามน้องพลอย

“ก็อาซ้อเป็งแฟงเฮียขาของพลอย อาม่าบอกให้เลียกอาซ้อ”

“งั้นอาซ้อของพลอยก็เป็นกะเทยสิ ฮ่าๆๆๆๆ อาซ้อเป็นกะเทย อาซ้อเป็นกะเทย”

ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน เด็กผู้ชายท่าทางเกรียนๆ นี่ก็ไม่น่ารักเอาซะเลย นี่ถ้าเตะเด็กจะมีใครลากผมเข้าคุกไหมครับ!

“หยุดนะ เจฟนิสัยไม่ดีเลย ว่าอาซ้อของพลอยทำไม” น้องผู้หญิงที่สุดแสนน่ารักเพื่อนของน้องพลอยชักสีหน้า

“ช่ายย เจฟนิสัยไม่ดี พุ่งนี้ห้ามมาเล่งกับพลอยกับมีมี่อีกนะ แล้วอาซ้อของพลอยไม่ใช่กะเทยด้วย!”

“แบร่! ไม่มีใครอยากเล่นกับหมูตอนหรอก เจฟอยากเล่นกับมีมี่ต่างหาก เนอะมิคกี้”

ไอ้เด็กเจฟนี่ดูท่าว่าโตขึ้นมาจะไม่รอดมือรอดตีนคนอื่นนะ หน้าตามันกวนตีนใช้ได้เลย -_-

“แต่มิกอยากเล่นกับพลอยนะ เพราะพลอยน่ารัก”

=_= โลกมันหมุนเร็วขึ้นทุกวันสินะ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าน้องสาวของพี่ทองกำลังจะออกเรือน ไม่ๆๆๆๆ

“อาซ้อของพลอยเหมือนคนบ้าเลย พูดก็ไม่พูด ส่ายหน้าอยู่คนเดียว อาซ้อของพลอยเป็นใบ้เหรอ”

น้องพลอยตวัดตามองไปทางไอ้เด็กเจฟทันที “อาซ้อไม่ได้เป็งใบ้! อาซ้อแค่พูกไม่ได้ อย่ามาว่าอาซ้อนะ!”

“พูดไม่ได้ก็เป็นใบ้นั่นแหละ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อ...”

ผมไม่ทันได้ดึงตัวน้องพลอยไว้ น้องก็กระโดดเข้าใส่เด็กเจฟทันที น้องมีมี่เห็นตัวเล็กๆ อย่างนั้นก็ไปช่วยน้องพลอยตีหัวไอ้เด็กเจฟนั่นด้วย ร้ายจริงๆ ผมมัวแต่อึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก็เลยเข้าไปแยกตัวน้องพลอยออกมาช้าไปตอนนี้ไอ้เด็กเจฟก็แหกปากร้องไห้เสียงดังไปแล้ว จนผู้ปกครองคนอื่นๆ หันมามอง และคุณครูที่ยืนพูดคุยกับแม่ของเด็กบางคนก็รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์

“พลอยดึงผมเจฟ พลอยต่อยเจฟด้วยครับครู แงๆๆๆๆๆๆๆ”

สภาพน้องพลอยนี่ดีกว่าเจฟหน่อย แค่แกละหลุดไปหนึ่งข้าง และแก้มมีรอยเหมือนโดนข่วน

“ก็เจฟว่าอาซ้อของพลอยก่อนทำไม เจฟว่าอาซ้อเป็นใบ้ ว่าอาซ้อเป็นกะเทยค่ะครู นิสัยไม่ดีเลย” น้องมีมี่หน่วยซัพพอร์ตของน้องพลอยได้ทีก็ฟ้องกลับ

คุณครูยิ้มอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหันมามองเด็กๆ แต่ละคน แล้วมองมาทางผม

“ขอบคุณที่ช่วยห้ามไว้นะคะ” คุณครูค้อมหัวให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเด็กเกรียนแล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “น้องเจฟ หนูไม่ควรล้อคนอื่นนะคะ ลูกผู้ชายต้องทำตัวให้สมกับเป็นสุภาพบุรุษ หนูเป็นผู้ชายที่โตมาจะต้องปกป้องคนอื่น การทำร้ายคนอื่นไม่ว่าจะทางไหน ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ น้องเจฟว่าอาซ้อของน้องพลอย อาซ้อของน้องพลอยก็เสียใจ แล้วน้องพลอยก็โกรธน้องเจฟมากด้วย เพราะฉะนั้นขอโทษอาซ้อของน้องพลอยนะคะ”

เด็กเจฟยกหลังมือป้ายน้ำมูกน้ำตาออกจากหน้า ก่อนจะยกมือไหว้ผม “ขอโทษครับอาซ้อ”

ดูน่ารักขึ้นมาทันทีเลยแต่...เอ่อ...ความจริงก็ไม่ต้องเรียกผมว่าอาซ้อก็ได้นะ มันก็ฟังดูทะแม่งๆ ยังไงพิกล

“ส่วนน้องพลอย หนูไม่ควรใช้กำลังตัดสินปัญหา เจฟทำผิด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหนูควรจะตีเขานะคะ เจฟเป็นเพื่อนน้องพลอย น้องพลอยตีเจฟ เจฟก็เจ็บ น้องพลอยดีใจเหรอคะที่เห็นเพื่อนเจ็บ”

“ไม่ค่ะ แต่เจฟว่าอาซ้อของพลอย พลอยไม่ชอบ”

“มีมี่ก็ไม่ชอบ เจฟนิสัยไม่ดี”

“แต่ถ้าเจฟสำนึกผิดแล้ว น้องพลอยกับน้องมีมี่ให้อภัยน้องเจฟได้ไหมคะ”

น้องพลอยกับน้องมีมี่หันมองหน้ากัน ก่อนจะตอบออกมาพร้อมกันว่า “ได้ค่ะ”

“แล้วก็ต้องขอโทษน้องเจฟด้วยนะคะ ทำให้ใครเจ็บ เราก็ควรจะขอโทษ คนเก่งของครูทำได้รึเปล่าค่ะ”

“ได้ค่ะคู/ได้ค่ะครู” น้องพลอยกับน้องมีมี่พูดพร้อมกัน ก่อนจะเดินไปหาน้องเจฟแล้วพูดขอโทษออกมา

ดังนั้นเรื่องก็จบลงด้วยดี ต้องขอบคุณคุณครูที่เข้ามาช่วยเหลือ เพราะลำพังผมคงจะทำอะไรไม่ได้มาก ผมปล่อยให้น้องพลอยบอกลาเพื่อนๆ ยกมือสวัสดีคุณครู แล้วจูงมือน้องมาที่รถ

“ลดอาซ้อสวยจังเลย” น้องพลอยพูดพลางยิ้มกว้าง ดีดขาไปมาอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ผมดึงเบลท์มาคาดให้น้อง “เฮียขาชอบเอาจุ๊บแจงมาลับหนูล่ะ หนูโดงเพื่องล้อทุกทีเลย”

พี่ทองนี่ถือว่าเป็นผู้กล้าระดับตำนานจริงๆ เขาไม่แคร์สื่อ ไม่อายใคร กล้าพานิสสันเก่าคร่ำคร่านั่นมาประจันโฉมกับรถราคาเหยียบสิบล้านพวกนี้ด้วยนะ สุดยอดมาก

“แต่หนูลักจุ๊บแจงนะคะ เพาะเฮียขาลักจุ๊บแจงม๊ากมากกก”

ผมยิ้มแล้วก้มลงหอมแก้มน้องพลอยไปหนึ่งที น้องหัวเราะคิกคักแล้วมองหน้าผมอย่างอายๆ “อาซ้อตัวหอมจังเลย ให้หนูหอมแก้มซ้อบ้าง”

ผมเลยเอียงแก้มไปให้น้องพลอยอย่างเต็มใจ แค่ไม่กี่วินาทีที่ริมฝีปากเล็กๆ สัมผัสกับแก้มผม ความรู้สึกสุขใจก็เอ่อล้นออกมา อ่า...นี่แหละ นี่แหละ โมเม้นนี้สินะ ที่ผมเฝ้าเพ้อหามาตลอด ผมอยากมีน้องสาว T_T

“คิกๆ” น้องพลอยหัวเราะอย่างน่ารัก จนผมอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปหอมแก้มน้องอีกสองที ก่อนจะหันกลับมาสตาร์ทเครื่องยนต์ เพราะขืนยังหลงเสน่ห์เจ้าหญิงตัวน้อยอยู่อย่างนี้ คงกลับบ้านเอาตอนมืดพอดี

ระหว่างทางไปบ้านพี่ทอง น้องพลอยก็เล่าให้ฟังว่าวันนี้คุณครูสอนอะไรที่โรงเรียนบ้าง แถมยังร้องเพลงในชั่วโมงภาษาอังกฤษให้ผมฟังด้วย น่าเอ็นดูเหลือเกิน เจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของผม ^^

ผมขับรถมาจอดหน้าประตูรั้ว ลดกระจกลงเพื่อจะขอให้พี่ตำรวจเปิดประตูให้ แต่ก็ต้องชะงักไปทันทีเมื่อเจอเข้ากับ...พี่นิล

“ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ล่ะ ฉันเป็นแฟนกับลูกชายบ้านนี้นะ!”

ผมขมวดคิ้วมองทันที รู้สึกไม่ชอบใจเอาซะเลยกับการกระทำแบบนี้ของพี่นิล

“ผมไม่เคยเห็นหน้า คงจะให้เข้าไปข้างในไม่ได้หรอกครับ แล้วผมก็เรียนถามคุณหญิงท่านแล้ว ท่านบอกว่าแฟนของคุณทองชื่อคุณชงโคครับ ท่านอนุญาตให้ไล่คนที่มาแอบอ้างได้ เพราะฉะนั้น ถ้าคุณไม่ไปดีๆ ผมคงต้องลากไปเอง”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แก! ฉันจะบอกให้ทองไล่แกออก!”

“ไล่ผมออกไม่ได้หรอกครับ ผมรับราชการ มีหน้าที่ติดตามนาย ไม่ได้เป็นคนงานของบ้านหลังนี้ เชิญครับคุณ ผมจะได้เปิดประตูให้รถของคุณชงโคเข้าไป”

พี่นิลตวัดสายตามามอง ในขณะที่ผมแค่เลิกคิ้วกลับไปให้ แล้วกดเลื่อนกระจกขึ้นพร้อมๆ กับที่ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างคับแค้นใจ

“ซ้อขา เขาเป็งคงบ้าเหลอคะ น่ากลัวจังเลย”

ผมยื่นมือไปลูบหัวน้องพลอย ส่ายหน้าพลางยิ้มให้ ก่อนจะขับรถเข้ามาในบริเวณบ้านเมื่อประตูรั้วเปิดออกแล้ว

“ไง มาช้าไปหน่อยรึเปล่า” พอปลดล็อค ประตูก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของพี่ทองที่มายืนค้ำกรอบประตูไว้ น้องพลอยรีบเปิดประตูอีกฝั่งแล้ววิ่งไปสวัสดีพี่ทอง

“เฮียขา เมื่อกี้ที่หน้าบ้างมีคงบ้าด้วย”

“คนบ้า?” พี่ทองทำหน้าสงสัย

‘พี่นิลน่ะ เขามาหาพี่’

คิ้วเข้มๆ ของพี่ทองขมวดเข้าหากัน ก่อนจะก้มลงมา หน้าแทบชิดกัน “รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง หงุดหงิดใจอะไรไหนบอกมา”

“หมวยได้ยิงว่าคงบ้าเป็งแฟงเฮียขาด้วยล่ะ แล้วแฟงคืออะไลเหลอคะเฮีย”

พี่ทองคงเข้าใจทันทีว่าผมหงุดหงิดทำไม เขาอมยิ้ม แล้วยกมือลูบหัวน้องพลอย “แฟนก็คือคนรักกัน แล้วแฟนของเฮียก็คืออาซ้อของหมวย ถ้าได้ยินใครบอกว่าเป็นแฟนเฮียอย่าไปเชื่อนะ เขาโกหก อาซ้อของหมวยต่างหากที่เป็นแฟนเฮีย”

“ม๊าบอกว่าคงโกหกเป็งคงไม่ดีล่ะ”

“ใช่แล้ว เป็นคนไม่ดี เพราะฉะนั้นหมวยต้องไม่โกหกเฮียนะ ไปรอที่ห้องนั่งเล่น แล้วเตรียมตอบคำถามว่าแก้มไปโดนอะไรมา”

น้องพลอยที่เมื่อกี้ยังยิ้มร่า ตอนนี้กลับทำตาโต ยกนิ้วป้อมๆ ขึ้นปิดแก้มตัวเอง แล้วรีบวิ่งออกไป “เตรียมไม้เรียวไว้ให้เฮียด้วย! เข้าใจไหม!”

“ไม่เข้าใจค่าเฮียยยย”

ผมมองตามร่างเล็กๆ ไปอย่างเอ็นดู ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูดังโครมใหญ่ ความจริงไม่ได้ตั้งใจปิดแรงเลยนะ แค่เพราะออกแรงมากไปหน่อย

‘พี่จะตีน้องพลอยไม่ได้นะ น้องไม่ผิด’

“เรื่องของหมวยเอาไว้ก่อน ที่ถามไปมึงยังไม่ตอบ ทำไมมาช้า”

‘ก็เกิดเรื่องที่โรงเรียนนิดหน่อย’

“เรื่อง?”

‘พี่เอาเวลาที่คาดคั้นผม ไปดูเพื่อนพี่ดีกว่าไหม เขาคงมีธุระถึงได้มาหา’

“แต่กูไม่มีธุระกับเขา กูมีกับแฟนกู ไหนดูหน้าหน่อยดิ๊ หืมมม งอจะเป็นช้อนอยู่แล้วมั้งเนี่ย”

ผมปัดมือพี่ทองออกจากคาง ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา ผมแค่ไม่ชอบใจกับคำพูดของพี่นิลก็เท่านั้น

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนดังลั่น ผมเบิกตาโพลงมองรถที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง พี่ทองเรียกชื่อผมเสียงดังลั่นจากข้างหลัง ในขณะที่ผมยืนตัวแข็งทื่อเพราะความตกใจ แล้วราวกับปาฏิหาริย์ที่รถคันนั้นหยุดได้ทันก่อนที่มันจะชนกับร่างของผมเข้า เสียงหัวเราะดังลอดออกมาจากในรถ ก่อนเจ้าของรถระยำนี่จะก้าวลงมา

ลูกพี่ลูกน้องของพี่ทองที่ชื่อเล้ง กับ...พี่นิล

“ตกใจเหรอไอ้ใบ้ เฮีย ผมพาแฟนเฮียมาแหนะ เขาบอกว่าอยากเจอ...”

ผลัวะ!

พี่ทองปรี่เข้าไปซัดหมัดหนักๆ เข้าที่หน้าลูกพี่ลูกน้องตัวเองทันที จนไอ้เล้งล้มไปกองกับพื้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องของพี่นิล และโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เท้าเบอร์สี่สิบสองก็เตะอัดเข้าไปที่ชายโครงเสียงดัง อั่ก!

“มึงกล้าดียังไง! ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้! ออกไป!” พี่ทองตัวสั่นไปด้วยความโกรธ เขาโกรธมากกว่าตอนที่เห็นจุ๊บแจงโดนพวกไอ้แบ็คทำร้ายเสียอีก

“มึง...ไม่มีสิทธิ์ไล่กู!”

ปึก!

พี่ทองกระทืบซ้ำลงไปอีก ทำให้ไอ้เล้งที่กำลังจะพยุงตัวลุกขึ้นถึงกับทรุดฮวบลงไปตามเดิม

“ทอง...พอแล้ว นี่ญาติของทองนะ ทำไมต้องทำร้ายน้องเล้งด้วย”

“หุบปาก! ผมไม่ได้พูดกับนิล! แล้วมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นด้วย มาหาผมทำไมไม่ทราบ!”

“เรารู้ว่าทองกำลังโกรธ แต่อย่าใจร้ายกับเราอย่างนี้”

ไม่รู้ทำไม ผมถึงเกลียดน้ำตาของผู้หญิงคนนี้ ผมไม่รู้สึกสงสารเลยสักนิด

“ออกไปจากบ้านกู ไอ้เล้ง พานิลออกไปด้วย แฟนกูมีคนเดียว ชื่อชงโค จำใส่หัวมึงไว้!”

พี่ทองเตะเข้าที่สีข้างของไอ้เล้งอีกที ในขณะที่ผมเดินไปหาหินก้อนใหญ่ๆ มา แล้วทุ่มลงไปที่กระจกและกระโปรงหน้าของรถสปอร์ตราคาเหยียบสิบล้าน

โครม! เพล้ง!

ไอ้เล้งอ้าปากหวอมองหน้าผม พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ และเมื่อมันหาเสียงตัวเองเจอก็สบถเสียงดังลั่น

“ไอ้เหี้ย!! มึงทำอะไรวะ!”

ผมแค่เลิกคิ้วมองหน้ามัน ไม่ได้รู้สึกใส่ใจกับหน้าซีดๆ ของมันแต่อย่างใด มันน่ะสมควรโดน...รู้ไหมว่าชีวิตผมมีค่าแค่ไหน...ชีวิตที่แม่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้องไว้ ไม่มีใครมีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับผมทั้งนั้น...มัน...ไอ้คนไร้ค่า

“มึงต้องรับผิดชอบ!” ไอ้เล้งชี้หน้าว่าผม แต่พี่ทองก็ปัดนิ้วมันลงแล้วชี้หน้ามันแทน

“ทำไมแฟนกูต้องรับผิดชอบ อีกอย่างกูแจ้งจับมึงข้อหาเจตนาฆ่าได้นะไอ้สัด”

ไอ้เล้งหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม มันได้พี่นิลประคองตัวยืนขึ้น สภาพสะบักสะบอมเหลือจะกล่าวเพราะโดยอัดอยู่ฝ่ายเดียวโดยไม่มีโอกาสตอบโต้สักแอะ

“ทอง เราขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”

ผมเดินเข้าไปดึงแขนพี่ทองมากอดไว้ ก่อนจะปรายตามองพี่นิลที่มองมาทางผมอย่างอึ้งๆ

“ผมไม่มีอะไรจะคุย ถ้านิลจะมาขอร้องให้ผมถอนแจ้งความนายทะเบียนคนนั้น ผมบอกเลยนะว่าผมไม่ถอน ผมให้เพื่อนผมจัดการให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องยืดเยื้ออีก แล้วนิลก็ไม่ต้องมาหาผมที่บ้านได้ไหม แฟนผมไม่สบายใจ” ผมหยิกแขนพี่ทองไปหนึ่งที เขาหันมามอง แล้วพอสบตากัน เขาก็เข้าใจ “ไม่ใช่แค่ที่บ้านนะ ไม่ว่าที่ไหนก็อย่ามาเจอผมอีกเลย”

“ทำไมทองพูดกับเราอย่างนี้...เราไม่เหลือใครแล้วนะทอง ทองจะทิ้งเพื่อนอย่างเรา...”

ผมหวั่นใจจริงๆ ว่าพี่ทองจะใจอ่อนเพราะคำว่าเพื่อนอีก แต่เขาก็พูดสวนขึ้นทันทีว่า “ผมรู้ว่านิลไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนกับผม... เราทำร้ายกันมามากพอแล้ว ให้จบแค่นี้เถอะ”

ผมหวังว่าพี่นิลจะเข้าใจและไม่มีรบกวนพวกเราอีก พี่ทองไม่เคยเป็นของพี่ ไม่ว่าเมื่อก่อน ตอนนี้ หรือในอีกหลายๆ วันข้างหน้า เขาจะไม่เป็นของใครทั้งนั้น นอกจากของผมคนเดียว เข้าใจซะนะครับ แล้วก็อย่ามาเจอพี่ทองอีก ...อยากพูดออกไปอย่างนี้ แต่ก็ทำไม่ได้...ผมจึงทำได้แค่ส่งสายตาไปมองก็เท่านั้น

“อาทอง! เกิดอะไรขึ้นลูก มีเรื่องอะไรกัน” เสียงอาม่าดังมาแต่ไกล ผมเห็นท่านรีบเดินมาทางที่พวกผมยืนกันอยู่ ก่อนไอ้เล้งจะทำท่าสำออยปางตายให้ได้ชมเป็นบุญตา แหม...น่าตบรางวัลตุ๊กตาทองคำให้ซะจริงๆ

“อั๊วแค่ทักทายอาชงโคตามประสาคนในครอบครัว แต่อาชงโคอีไม่ชอบหน้าอั๊ว คงโกรธที่อั๊วไปว่าอีครั้งนั้น อีเลยเอาก้อนหินมาทุบกระจกรถอั๊ว อาม่าดูรถอั๊วสิ เตี่ยเพิ่งถอยคันใหม่ให้ อั๊วต้องโดนเตี่ยฆ่าแน่ๆ แล้วเฮียทองก็เข้าใจผิดคิดว่าอั๊วไปทำร้ายแฟนของเฮีย เฮียเลยต่อยอั๊ว เตะอั๊ว อาม่าต้องให้ความยุติธรรมกับอั๊วนะ ถ้าอาม่าไม่เชื่อถามพี่นิลดูก็ได้”

“จริงค่ะอาม่า เอ่อ...สวัสดีนะคะ หนูนิลเองค่ะ จำได้ไหมคะ”

ตัวอะไรกลับชาติมาเกิดกันแน่นะสองคนนี้ คงเห็นว่าผมพูดไม่ได้ เลยอยากจะพูดอะไรก็พูดสินะครับ แล้วคงคิดว่าอาม่าจะเชื่อเลยใส่ไฟพี่ทองกันใหญ่

“ลื้อก็รู้ว่าอั๊วลำเอียงนะอาเล้ง ไม่ว่าลื้อจะพูดจริงหรือพูดโกหก อั๊วก็ไม่เชื่อลื้อทั้งนั้น อั๊วจะฟังจากปากของหลานอั๊วเอง ว่าไงอาทอง เกิดอะไรขึ้น” เชื่อแล้วล่ะครับว่าอาม่าแกรักของแกจริงๆ

“ก็ไอ้ขยะเปียกนี่มันจะขับรถชนชงโค อั๊วแค่สั่งสอนให้มันรู้สำนึกบ้างก็แค่นั้น อาม่าบอกอากงด้วยว่าเอามันไปนอนคุกสักคืน ไม่งั้นอั๊วไม่ยอม” พี่ทองพูดเสียงแข็ง สีหน้ากระด้าง ตวัดตามองไปทางไอ้เล้งที่ตอนนี้เหมือนตัวมันจะหดเล็กลง

“ลื้อพาอาชงโคเข้าบ้านไปก่อน เดี๋ยวตรงนี้อาม่าจัดการให้”

“ขอบคุณครับ แต่อาม่าอย่าลืมให้มันไปนอนคุกด้วยล่ะ ไปอยู่ในนั้นสักคืน จะได้ฉลาดขึ้นมาบ้าง”

อาม่าพยักหน้า ในขณะที่ไอ้เล้งโวยวายขึ้นมาทันที

“อั๊วโดนซ้อมขนาดนี้นะอาม่า ทำไมอั๊วต้องโดนลงโทษฝ่ายเดียวอยู่เรื่อย อาม่าลำเอียง ไม่เคยเห็นหัวอั๊วเลย เอะอะอะไรก็เฮียทอง เฮียต่อยอั๊ว เตะอั๊วยังไม่ขอโทษสักคำ รถอั๊วก็พังอย่างนี้ อาม่าไม่ยุติธรรม”

พี่ทองดึงมือผมให้เดินตาม ผมเหลียวมองไปก็ยังเห็นไอ้เล้งร้องไห้โวยวายเป็นเด็กๆ มันคงกลัวการไปนอนในคุก แต่ผมว่ามันไปนอนสำนึกในนั้นบ้างก็ดี คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้อีก

“ทอง...ทองรอเราด้วย”

เป็นผู้หญิงที่...พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องจริงๆ ถ้าอาม่าไม่หยุดไว้ คงได้ตามมาเกาะแขนเกาะขาพี่ทองแน่ๆ

ขอบคุณครับอาม่า...แต่จะดีเหรอที่ปล่อยให้อาม่าผจญกับพวกมารแต่เพียงลำพังอย่างนี้ ผมหันกลับไปมองอีกครั้ง คราวนี้พี่ทองสะกิดให้มองอีกทาง ซึ่งเป็นทางที่ทอดยาวไปที่สวนของบ้าน เห็นม๊ากำลังเดินไปสมทบกับอาม่า อ่า...โล่งใจแฮะ ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว

พี่ทองพาผมมาที่ห้องนั่งเล่น น้องพลอยไม่ได้รออยู่ตามที่สั่งแต่พี่ทองก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาหันมามองผมแล้วลูบหัวเบาๆ

“เมื่อกี้ตกใจมากไหม”

ผมพยักหน้าพร้อมกับเอนศีรษะไปพิงกับไหล่ของพี่ทอง

“กูตกใจกว่ามึงเป็นร้อยเท่า ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร ถ้ามึงเป็นอะไรแม้จะแค่หัวเข่าถลอกกูก็จะหักแขนหักขามัน ไอ้สัดเล้งกล้ามากที่ลองของ”

ผมกุมมือพี่ทองไว้ ก่อนจะยกขึ้นมาแนบที่แก้มตัวเอง พลางจูบลงบนหลังมือเขาไปหนึ่งที

“อย่าเพิ่งทำตัวน่ารักดิ มันยากนะถ้าต้องโกรธต้องหื่นไปพร้อมๆ กัน”

พี่ทองหน้าบึ้ง ทำท่าจะก้มลงมากัดปากผม แต่ผมก็ไหวตัวทัน ผละตัวออกห่างเขาซะก่อน

‘งั้นก็เลิกโกรธได้แล้ว อยู่กับแฟนอย่าโกรธ ต้องหื่นให้มากๆ ถ้าหวังจะฟันผม เข้าใจไหม’

“เหยๆ พูดขนาดนี้เลยเว้ย พร้อมแล้วล่ะสิท่า” พี่ทองอมยิ้ม ขยิบตาทำหน้าทะเล้น

ผมส่ายหน้าทันที ‘ไปเอาออกก่อน แล้วค่อยมาว่ากัน’

ยังคงยืนยันคำตอบเดิมว่าผมไม่อยากลองของอันตรายขนาดนั้น เพราะไม่รู้ว่าโดนแล้วจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกกันแน่

“ต่อรองได้ไหม”

‘ว่ามา’

“สี่” พี่ทองชูนิ้วขึ้นมาสี่นิ้ว พอผมส่ายหน้า เขาก็พับนิ้วลงหนึ่งนิ้ว “สาม”

‘ต้องเอาออกให้หมด’

“ตอนเอาออกเจ็บกว่าตอนใส่อีกนะ”

‘แล้วพี่จะไปใส่ทำไม’

“ไอ้โปรดบอกว่าดี ทำแล้วชงโคติดใจแหงๆ ก็เลยลองทำดู”

ผมคงต้องมองพี่หมอโปรดคนดีอีกทีแล้วล่ะ ทำไมถึงได้แนะนำเรื่องแบบนี้ให้คนบ้าๆ อย่างพี่ทองกันล่ะ แล้วอีตาคนนี้มั่นใจมากแค่ไหนว่าจะได้แอ้มผม ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเลิกติดต่อกันไปแล้ว เขาเอาอะไรคิดนะ ผมอยากจะบ้า!

“นะครับที่รัก ลองดูก่อนนะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ เฮียจะรีบเอาออกทันทีเลย แต่ขอปีละเม็ดนะ”

=_= ข้อต่อรองแบบนี้คืออะไร ตกลงแล้วเขาจะไม่ยอมเอาออกใช่ไหม

‘พี่ไม่กลัวมันจะติดเชื้อบ้างเหรอ เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งด้วยนะ’

“รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง” ขยิบตาแล้วร้องเป็นเพลงอย่างนี้ผมคงห้ามอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ

‘ไม่ต้องมาทำตาเจ้าชู้ใส่ผม ว่าแต่ใครฝังให้พี่ หรือฝังเอง’

“ไอ้โปรดทำให้ มันบอกว่ารับเคลมตลอดอายุการใช้งาน สะอาดปลอดภัย เชื่อใจหมอโปรด มันบอกสโลแกนมางี้อ่ะ ก็เลยใจง่ายยอมมัน” พี่ทองทำหน้าอายๆ จนผมชักสงสัยว่าเขายอมอะไร แต่ที่จริงผมอยากถามพี่หมอโปรดมากว่านะครับว่าจะรับเคลมยังไง ถ้ามันเน่ามันติดเชื้อขึ้นมามีให้เปลี่ยนด้วยรึเปล่า -_-

“คืนนี้ไปนอนกับเฮียนะ จะได้ทดลองใช้งานก่อน”

หน้าผมเห่อร้อนขึ้นมาทันที ก่อนจะระดมทุบไหล่เขาไปแก้อาย

“โอ้ยยย ชงโคจ๋า พอแล้วจ้า ช้ำหมดแล้วนะ ไม่ใช่กะท้อนนะครับที่ยิ่งทุบยิ่งหวาน แต่เอ...ก็ไม่แน่นะ อาจจะหวานก็ได้ ชิมเลยไหม”

‘หยุดเลย ที่นี่ห้องนั่งเล่นนะพี่ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก’

พี่ทองทำปากขมุบขมิบราวกับจะสาปแช่งผม แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่ก็เปลี่ยนมายิ้มหวาน ทำหน้าออดอ้อน ผมเลยทุบเขาไปอีกหนึ่งที

“ฮ่าๆๆ พอแล้วๆ เฮียเจ็บจริงๆ นะเว้ย ตัวก็ไม่ใช่เล็ก ทุบเอาทุบเอา”

‘งั้นก็ทำตัวดีๆ สิ’

“โห ดีขนาดนี้แล้ว ยังจะเอาดีแบบไหนอีกทูนหัว ผู้ชายที่ดีกว่าเฮียก็ออกบวชไม่สึกกันหมดแล้วนะครับ นี่ยังดีนะที่เหลืออยู่ให้ชงโคได้ลิ้มลอง”

จิ้มให้ตาแตกได้ไหม ทำไมชอบขยิบตาแล้วทำหน้าเจ้าชู้ใส่ผมตลอดเลย แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว -///-

“ว่าไงอ่ะ สนใจลิ้มลองคืนนี้เลยป่ะ นี่บอกไว้ก่อนนะว่าจะติดใจไม่รู้ลืม หุหุ”

เออ ครับ พอเถอะครับพี่ หน้าผมแดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้ว นี่ผมแดงเผื่อพี่ด้วยนะ -_-

“นะ...คืนนี้นะ”

‘ไปเอาออกหนึ่งเม็ด แล้วผมจะลองพิจารณาดู’

“แต่ไอ้โปรดกว่าจะว่างก็อีกตั้งสองอาทิตย์ แถมเฮียก็ไม่ว่างด้วย  ถ้าเอาออกก็ต้องนอนซมไปหลายวัน บวกลบเวลาแล้วคงเกือบเดือน”

‘ก็รอได้นี่ ไม่เห็นยากเลย หรือพี่คบกับผมแค่อยากมีอะไรด้วย’

พี่ทองหน้าบึ้ง ยกมือผลักหัวผมแรงๆ จนผมหงายหลัง ดีที่นั่งอยู่บนโซฟา ไม่งั้นคงหัวฟาดพื้นแตกไปแล้ว

“อย่าคิดอย่างนี้อีกนะ ถ้ากูคบใครแค่เพราะอยากมีอะไรด้วย กูคงลากใครสักคนมานอนเอาแล้วก็จบ ไม่ต้องหาห่วงมาผูกคอตัวเองให้ยุ่งยากหรอก”

เขาโกรธเหรอ...

‘ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ’

พี่ทองเบือนหน้าหนีจากผม แต่เห็นแว๊บๆ ว่าเขาหลุดยิ้ม ผมเลยเอานิ้วไปจิ้มแก้มเขาเบาๆ จิ้มอยู่สองสามทีเขาก็หันมางับนิ้ว ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มเขาไปทั้งซ้ายและขวาพร้อมกับพยายามดึงนิ้วของตัวเองออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย กลับดูดเบาๆ จนผมชักจะหัวเราะไม่ออก ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาดูดเก่ง...ใช้ลิ้นคล่อง แต่แค่นิ้วก็ทำให้รู้สึกได้ขนาดนี้เลยเหรอ...

“เค็มว่ะ”

หมดมู้ดไปเลยแฮะ -_-

“ลืมไปว่ามึงยังไม่ล้างมือ” แล้วจะเอาเวลาตอนไหนไปล้างล่ะ จับก้อนหินทุ่มใส่รถไอ้เล้งเมื่อกี้ก็ยังไม่ได้ล้าง ก่อนหน้านั้นยังจับนั่นจับนี่มาสารพัดอย่างอีก อื้อหือ คิดไปแล้วก็เชื้อโรคคงแพร่กระจายในตัวพี่ทองแล้วล่ะครับตอนนี้

“แต่รู้สึกดีใช่ไหมล่ะ เห็นทำหน้าเคลิ้มเชียว หึหึ” พี่ทองอมยิ้ม ก่อนจะขยับเข้ามาชิดแล้วกระซิบข้างหูผม “จะเคลิ้มกว่านี้นะ...ถ้าได้ทำมากกว่านิ้ว”

ผมได้ยินอย่างนั้นก็อมยิ้มตามเขา

‘งั้นถ้าอยากให้ผมเคลิ้มเร็วๆ ก็...หนึ่งเม็ด เอาออกซะนะครับ หรือถ้าจะให้ดี ก็ทั้งหมดเลย’

พี่ทองถอนหายใจออกมาเสียงดัง “เออๆ รู้แล้วล่ะน่า แต่ถึงจะยังเสียบไม่ได้ ก็ลวนลามเอ้ย ทำให้รู้สึกดีได้ใช่ป่ะ”

แทนคำตอบ ผมก็จุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขาแทน พี่ทองเลยเปลี่ยนจากทำหน้าเซ็งๆ มายิ้มร่าเริงอีกครั้ง

ที่จริงผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่าตัวเองจะใจแข็งไปได้แค่ไหน ตอนนี้บอกว่าไม่ แต่พอเขาทำให้เคลิ้ม ผมก็ถลำลึกไปทุกที... ผมไม่ได้หวงตัวหรืออะไรหรอกนะครับ แค่กลัวเจ็บเท่านั้นเอง T_T

.......................................................To be continue...............................................................

เจอกันวันศุกร์นะคะ  :m23:
เรื่อยๆ ไปก่อนนะ พักเหนื่อยๆ ไว้เดี๋ยวไปลุยโค้งหักศอกหน้ากัน เพิ่งผ่านโค้งอันตรายกันมา ให้ขับขี่อย่างระมัดระวัง (นี่พูดออกนอกโลกอีกละ ฮ่าๆ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-06-2014 21:26:25
ขอจิ้มก่อน
ไม่มีเรื่องจะพูดแล้วเพราะมัวแต่เขินหนัก   :o8::-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-06-2014 21:30:10
รำคาญพวกหน้าด้านจริงๆ -3-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 11-06-2014 21:37:40
ไอ้เล้ง มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:

นังนิลอีกคน :beat:

ให้อาม่าเอามันไปนอนในคุกก็ดีเหมือนกัน

แต่เฮียทองคะ ช่วยเอาออกทั้งห้าเม็ดนะคะ ไม่งั้นอด 55555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 11-06-2014 21:40:20
ชงโคคคคคค
โหดได้ใจแม่ยกมากค่ะ   o13
ส่วนพี่ทองก็ แอร๊ยยยยยยย  :hao6:  :hao7:  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-06-2014 21:40:34
โค้งหักศอกนี่คืออะไร o22

แค่ไอ้เล้งกับยัยโรคจิตก็ทำเอาอยาก :z6: มากๆแล้ว

รักน้องพลอยจัง น่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: ๊Uru_Kii ที่ 11-06-2014 21:40:55
 :hao7: สวดดดดดดด ยอดดดดด ทั้งคู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-06-2014 21:41:24
ชงโคเอาใจพี่ไปเลยนะ :mew1: o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 11-06-2014 21:42:22
อาม่าคะ เลิฟนะคะ~
น้องพลอยน่ารักจริงๆค่ะ อยากหยิกแก้มน้อง
แต่อิเล้งนี่ไม่น่าเป็นญาติกับตระกูลนี้ได้เลย นิสัย...
 :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้เฮียทอง ขอให้ได้แอ้มน้องชงเร็วๆนะตัววว~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 11-06-2014 21:43:50
สรุปเฮียทอง5เม็ด จะไม่ได้ใช่สักเม็ดเลยเหรอ *เสียดาย* อิอิ น้องชงโคน่าจะลองดูนะ อาจจะติดใจ 5555
เล้งกะนิลน่าคู่กันนะ ดูเข้ากันดีนะ เหอๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 11-06-2014 21:44:07
5555555555555
คืออาการของคนที่รู้ถึงที่มาของเครื่องประดับ5ชิ้น
เหลือแต่ว่าทำไมต้องห้าชิ้น
คือ5 นิ้วใช่ป่ะ

เออ มันจะหมกมุ้นมากไปแระ ไปสงสัยอะไรที่ดีงามกว่านี้ม่ะ

เขิลตัวบิดเลยช่วงที่เค้าจู๋จี๋กัน
แต่งเก่งมากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 11-06-2014 21:48:04
ไปเล้ง ไปอยู่กับนังนิลไป  :z6: :z6: :z6:

หงุดหงิดกับคนประเภทนี้จริงๆ  :angry2:

ขาดความอบอุ่นหรอลูก สู้ๆละกันนะ เบะปากใส่รัวๆ  :a14: :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 11-06-2014 21:49:20
รักพี่ทอง รักชงโคจัง

อาม่าสุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 11-06-2014 21:49:41
อยากอ่านซีนอาม่า
ช่างลำเอียงได้ถูกใจข้าพเจ้ายิ่งนัก
อยากรู้ว่าจะจัดการกับ 2 ตัว เอ้ย คน นั้นยังไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-06-2014 21:50:22
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 11-06-2014 21:51:53
เฮียทองไม่ได้แอ้มหรอกถ้าไม่ไปเอาออก ฮ่าๆๆๆ พี่โปรดก็นะสโลแกรนเสี่ยแกนี่สุดๆอ่ะ o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 11-06-2014 21:52:36
เอาไอ้เหี้ยเล้งกะอีนังสีนิลไปโยนให้ปิรันย่ารุมทีเถอะ
ดูท่าทางแล้วอี 2 ตัวนี้แหละที่จะนำเรื่องไม่ดีๆเข้ามา
ส่วนพี่ทอง อย่าลืมไปเอาออกนะ เดี๋ยวอดไม่รู้ด้วย  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 11-06-2014 21:54:29
ฮาอาม่ามากอ่ะ
เล้งก็เนอะรู้ว่าอาม่าลำเอียงยังหาเรื่องใส่ตัว
สมน้ำหน้า นอนคุกไปเหอะ
เอานิลไปนอนด้วยกันก็ได้
ไปๆจากชีวิตเค้าเหอะ รำคาญแทนพี่ทองกะชงโคเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 11-06-2014 21:55:25
เบื่อชะนี !!!!! 
ผู้ชายคนอื่นในโลกก็เยอะแยะ อย่ามาเเย่งคนของน้องโคเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 11-06-2014 21:56:00
โค้วหักศอกหน้าคืออะไร จะเกิดอะไรขึ้น

อาม่าน่ารักมากกกกกกก อยากรู้จริงๆว่าอาม่า กับม๊าจะจัดการขยะเปียกกับยายนิลเน่ายังไง :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 11-06-2014 21:57:07
ชงโคลองดูก่อนมั้ย ถ้าพี่หมอโปรดเค้าแนะนำมาขนาดนั้นแล้ว พี่ว่ามันอาจจะโออยู่ก็ได้นะ  :hao7:

นังนิลนี่ยังไม่ได้ผุดไปเกิดอีกหรอเนี่ย  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-06-2014 22:00:46
ตัวร้ายมาแย้ว...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 11-06-2014 22:03:03
อาซ้อน่ารักไปรับน้องพลอยที่โรงเรียนด้วย :mew1:
แต่แหมเจฟเพื่อนน้องพลอยเนี่ยแย่มากนิสัยเสียสุด  :m16:
แต่ชอบน้องพลอยปกป้องซ้อด้วยน่ารักมากนักเลงแต่เล็กเลย o13
ส่วนเล้งแหมอยากให้ได้คู่กับนิลมาก ดูท่าจะเป็นคู่เวรคู่กรรม แถมยังคิดจะเอารถชนชงโคอีก
เล้งนี่มันอิจฉาชงโค หลงรักพี่ทอง หรือว่าอิจฉาพี่ทองกับชงโคที่อาม่ารักมากกว่าตัวเอง
สมน้ำหน้ามากที่โดนเฮียทองซ้อม ชงโคเอาหินทุ่มรถ สมน้ำหน้ามาก :katai2-1:
อยากรู้ว่าอาม่ากับแม่ของพี่ทองจัดการกับยายนิล กับเล้งอย่าไง :mew5:
แต่แหมพี่ทองดูท่าจะอีกยาวไกล ถ้าไม่เอามุกออกก็ไม่ได้โซเดมาคอมแน่เพราะซ้อของน้องพลอยไม่ยอม :hao3:
เวลาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมาก พี่ทองชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 11-06-2014 22:08:02
ชงโค และเฮียทอง น่ารัก ฉลาด และสู้คนทั้งคู่ อ่านแล้วเพลิดเพลินใจ ไม่ต้องมาม่ามากก็สะใจได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 11-06-2014 22:09:05
กลัวใจ เชรี่ยเล้ง กะ นางนิล จริงๆเลย เฮ้อออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 11-06-2014 22:09:57
น้องพลอยเฮี้ยวน่าดู น่าร๊ากกกกกกกกก
ส่วนไอ่เล้งขยะเปียก นี่มันกล้าดียังไงถึงจะมาแกล้งขับรถชนชงโคห๊าาาาาา
สมควรแล้วที่ลิ้มรองรสเท้าพี่ทอง !!!! :z6: :z6:
ยัยนิลนี่ก็น่ารำคาญพอๆกับขยะเปียก หยี้ !! น่าไม่อายยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 11-06-2014 22:11:01
ยิ่งอ่านยิ่งรักเฮียทองกับชงโคมากขึ้นๆๆๆๆๆๆๆ  :impress2:

เมื่อไหร่จะวันศุกร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverLake ที่ 11-06-2014 22:11:01
อ่านจบ ตบโต๊ะ ป๊าบ ชงโคของเจ๊ ต้องอย่างงี้  o13
เฮียทองก็ใช่ย่อย สวมวิญญาณบัวขาว ได้ใจเจ๊ไปเต็มๆ ท่วงท่าเฮียยามประเคนเข้งใส่ไอ้เล้ง มีเสน่ห์สุดๆ
ว่าแต่เฮียไปให้พี่โปรดทำพิธีให้ พี่โปรดก็ได้เชยชมน้องชายเฮียไปแล้วจิ
ส่วนนิลก็  :z6: :beat: ไปผุดไปเกิดสักทีเถอะ

ปล.คิดถึงน้องแมวแอววววววอ่ะ ตอนนี้น้องแมวไม่ได้โชว์ตัวเลย

ปล 2. กว่าจะโพสความเห็นนี้ได้ กดแล้วกดอีกไปสี่ห้ารอบ เนื่องจากความฮอตของน้องชงโค ผู้คนตอบกับล้นหลาม ดีใจแทนคนแต่งจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 11-06-2014 22:12:23
ตบอินิลกับอิเล้ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 11-06-2014 22:18:23
โถถถถถถถ....
รู้สึกว่าเล้งนี่จะทำตัวเองแท้ๆอยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัวซะงั้น แถมยังลากนังนิลเข้ามาร่วมด้วยซวยด้วยกันอีก 555+
งานนี้ขอยกให้อาม่าที่แสนดี ที่ลำเอียงได้น่ารักมากๆ อิอิ
ส่วนน้องพลอยก็ยังน่ารักเหมือนเดิม><
แล้วพี่ทองจะได้ใช้สักเม็ดหรือป่าวเนี๊ย เหมือนจะชวด 555+
แต่ยังไงก็เชียร์อยากให้ชงโคลองดูสักทีน่ะ แล้วค่อยตัดสินใจ สงสารพี่ทองอุตส่าทำมาแล้ว
อร๊ายยยยยย...สงสารจริงๆน๊า กลัวพี่ทองเจ็บตอนเอาออก หุหุ>///<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 11-06-2014 22:19:26
ชงโคจ๋า ให้พี่ทองแกเก็บมุกไว้เหอะ 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-06-2014 22:24:27
 :hao6: มุ้งมิ้งไม่สนใจกขค.เลยวุ้ย ห้องนั่งเล่นนะตัว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-06-2014 22:29:40
 :mew1:น้องพลอยน่ารัก ปกป้องอาซ้อด้วย
เกือบไปแล้วนะชงโค มันน่าให้พี่ทองจัดหนักกว่านี้
 :angry2: :angry2:

พี่ทองก็ชอบชวนชงโคหื่นอยู่เรื่อย พักนี้ยิ่งเคลิ้มตามง่ายอยู่

แล้วที่ว่าโค้งหักศอกมันคืออะไรรรรรรรรร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 11-06-2014 22:36:22
อยากรู้จังว่าฟายสองัวทั้งไอเล้งและอินิลนั่นมันโดนม๊ากับอากงจัดการยังไงบ้าง
ตอนหน้ามาเฉลยด้วยนะคราฟ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 11-06-2014 22:36:38
นิลนี่ไม่คิดจะเลิกยุ่งกับพี่ทองอีกเหรอ ทำกับเขาไว้ขนาดนั้น  :katai1:

แล้วห้าเม็ดของพี่ทองนี่จะไม่ใช้เลยเหรอค่ะะะะ. 5555555  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-06-2014 22:39:03
ทองทำไอ้เล้งน้อยไปนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-06-2014 22:43:17
หักศอกยังไงอ่ะ  :hao4:

แสดงว่านิลต้องแอบมีไรอีกแน่ ใช่ป่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 11-06-2014 22:45:00
รอฉันรอดู ( ฉาก ) อยู่  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-06-2014 23:00:40
ท่าทางจะมีมารผจญให้รำคาญใจไปอีกนาน -_- แต่อีพี่ทองได้ใจเจ้มาก 55555 มันต้องอย่างนี้ ตบเข่าฉาด 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-06-2014 23:03:34
เล้งเป็นไรมากเปล่า อันธพาลไร้คนเห็นใจ สมน้ำหน้า อิจฉาพี่ทองกับชงโคล่ะสิท่า
ยัยนิลก็ไป ๆ ได้แล้ว เขาไม่นิยมดราม่าก็มาอยู่ได้ ตอนนี้เขาฮิต"มุก"กันย่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 11-06-2014 23:07:04
ชอบอาม่าอ่ะ หลานรักของแกใครห้ามแตะ  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-06-2014 23:08:04
รักอาม่าเลย แต่ในความเป็นจริง เราจะเสียใจมากค่ะ เพราะเราก็ไม่ใช่หลานรัก แต่เราไม่ได้นิสัยเสียอย่างเล้งซักหน่อย :m31:
เอาเป็นว่ารักชงโคที่สุด :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 11-06-2014 23:13:20
ชงโคทำดีมาก สะใจโว้ย น่าจะทุ้มใส่ชะนีนิลด้วยนะ รำคาญมาก
 :z6:

เสี่ยโปรดฝังให้ 55555
หื่นพอๆกันสองคนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 11-06-2014 23:23:12
ตอนท้ายนี่อย่างหวาน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 11-06-2014 23:29:08
อยากอ่านฉากม๊ากับม่าปะทะนังหน้าด้าน............. :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 11-06-2014 23:53:31
นิลด้านจิงๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 12-06-2014 00:05:17
พี่ทองก็กระทืบอีเล้งไปนะ
เดี๋ยวเรากระทืบอีนิลเอง :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 12-06-2014 00:13:31
ชงโคอย่าไปกลัวสิลูก แค่5 เม็ดเอง!?! สู้เขาลูก
อย่าไปยอม  :hao6: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 12-06-2014 00:18:55
รักครอบครัวนี้จัง อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 12-06-2014 00:25:45
เอาออกเถอะ แนะนำมันเจ็บ

ชงโคยังไม่ช่ำชองนะพ่ทอง อย่าลืมมมม   :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 12-06-2014 01:02:55
เกลียดเล้งเพิ่มด้วยอีกคน อีนิลก็โผล่มาบ่อยเกิ้นนนนนน
เอ้อ นายเอกไม่ได้ใบ้แต่เกิดนิ่ จะพูดได้อีกครั้งไหม หรือไม่ได้แล้ว?????
รอตอนสวีวี้วีกันอยู่นะจ้าาาาาา ขอตอนหน้าได้ป่ะ อิ๊อิ๊
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 12-06-2014 01:39:31
เอ่อ... บ้านทองน่าปวดหัวจริงๆ มีญาติแบบเล้งนี่มัน โคตรซวย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-06-2014 01:41:39
เจฟเอ๋ย น้องว่าชงโคมากๆระวังจะได้ผัวนะลูก

ไอ้เล้งนี่มันเป็นอะไรมากรึเปล่า ปล่อยให้มันไปนอนคุกบ้างอ่ะดีแล้ว
ิอาม่านี่เยี่ยมจริงๆ รู้ว่าหลานแต่ละคนของตัวเองเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 12-06-2014 02:17:51
โธ่เสี่ยโปรดก็ช่างแนะนำให้เพื่อน  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 12-06-2014 03:07:03

ขำอาม่ายืดอกรับเลย...อั๊วลำเอียง

เฮียทองงงงงง.... //ซบแทบเท้า

เฮียเด็ดขาดมว๊ากกกก //ระทวย

น้องชงโคคคคค...หนูยั่วเฮียขนาดนี้...เราจะไม่ทน ้เฮียทองจัดการน้องเลยค่ัะ //เปิดไฟ เตรียมกล้อง ้เตีรยมทิชชู่ ฮุฮึ  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-06-2014 05:46:49
ไม่มีวัวปนเลยนะมึงไอห่าเล้ง ไปนอนให้หนอนแดรกเถอะคนอย่างมรึง เลี้ยงไว้ก็เป็นภาระแก่ญาติพี่น้องวงศ์ตระกูล ทำดีไม่ได้คิดเป็นแต่เรื่องเหี้ยย โมโหเว้ยยย สลัดด ชีวิตคนมรึงทำแบบนี้ได้หรอหว่ะ


ส่วนอิปลวกไฮดร้า อินี่สงสัยต้องเจอแรงๆซักที เชื่อเถอะ ว่าไอ้ที่ๆทำอยู่ไล่ปลวกเลเวลบอสอย่างมันไม่ได้หรอก


 :beat: :beat: ส่วนอิพี่ทอง แมร่งงงงง จะหาเรื่องทำเรื่องยุ่งยากไมหว่ะ ตัวเองอดไม่พอติ่งแบบฉันก็อดดูไปด้วย ยยย  :hao5: ขัดใจจจจจจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 12-06-2014 06:16:22
อิๆ....รอวันชงโคใจอ่อน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 12-06-2014 07:44:44
เฮียทองตอนโหดนี่ดูเถื่อนมาก อ้ายย >< ชอบผู้ชายเถื่อนนน
แต่เฮียดูสัปดนมากอยู่นะ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 12-06-2014 07:46:05
ปุ่มกด like อยู่ไหนคะ.  นาทีนี้อยากกดไลค์นี้ อาม่า. กะ ชงโค. แบบ รัวๆๆๆๆๆๆ


น้องพลอยน่าร๊ากกกกกก


ปล. พี่ทอง บอกไวัเลย ว่าถ้าอยากเคลมชงโค. ไปเอาออกซ้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 12-06-2014 08:07:38
นิยามคำว่า 'นางร้าย' มันคืออะไรอ่ะ???

แบบหนูชงโคนี่ใช่ป่ะ?  :laugh:

แหม..หนูไม่ได้ร้ายหรอกลูก แซวเล่นๆ  :laugh:

อย่างหนูเขาเรียกว่า..ฉลาด คนฉลาดจะไม่สงสารคนที่ไม่ควรสงสาร

และคนฉลาดจะรู้จักรักตัวเองมากกว่าเห็นใจคนไม่ดี  :-[

รักพี่ทองกับชงโคจัง  :กอด1:

อ่า..พี่ทองรีบไปเอาออกนะครับ คนอ่านรอฉากมหัศจรรย์อยู่  :hao7:

รอวันศุกร์นะฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 12-06-2014 08:19:47
พี่ทองรีบไปเอาออกด่วนๆเลยนะ   :jul3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 12-06-2014 08:22:49
 :-[ ว้ายยยย ใครจะขับขี่อะไรหรอคร้า
ชงโคนี่เกิดมาเพื่อคู่กะเฮียทองจริงๆ เจ๋งมาก  :laugh:
 :ling1: มะไหร่จะถึงวันศุกร์ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 12-06-2014 08:27:42
ชงโคทำดีมากค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 12-06-2014 10:03:16
ชงโคคคค เราว่านายลองแบบ 5 เม็ดก่อน

ถ้าไม่พอใจค่อยเอาออก 55555+

หมอโปรดเคลมได้ ก๊ากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 12-06-2014 10:08:32
โอ๊ยยยย
อิพี่ทองลากชงโคมาทำไม
อยากเห็นอาม่ากับม๊าปราบอินิล
กรี๊ดดดดด
เอาคืนมันให้เจ็บแสบไปเลยนะ
รู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่พอ แค้นฝังลึก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 12-06-2014 10:37:23
แหม สโลแกนหมอโปรดนี่มันน่าหลงทำจริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆ

หนูชงมีหึงด้วยนะ น่ารักดี

นังนิลนี่ตื้อไม่เลิกจริงๆ รำคาญว่ะ แถมด้วยสมน้ำหน้าไอ้เล้ง

ที่ริอาจลองของ (เท้า) เฮียทอง โดนแค่นี้มันน้อยไปโว้ย ฮึ :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 12-06-2014 10:56:49


อยู่กับแฟนต้องหื่นเข้าไว้นะพี่ทอง .. :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 12-06-2014 11:59:04
ดีนะทีแวะมาดู ..... ทำไมไม่แจ้งในเมล์อะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 12-06-2014 12:47:17
ตอนนี้เป็นตอนที่ทองได้ดั่งใจมากดีแล้วที่ไม่ไปสงสารนังนิลมัน ไอ้เล้งนี่ก็สาระแนจริงๆแต่ไม่คิดว่าชงโคจะกล้าเอาหินทุ่มรถมัน สมน้ำหน้า  :m14: ดีที่ชงโคไม่ใจอ่อนทำตัวเป็นนางเอก ของๆเราจะปล่อยให้ใครมายุ่งไม่ได้  :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 12-06-2014 14:12:07
แหมะ กำลังมันกับการปะทะอยู่เลย ไหงตัดฉับมาหวานเลี่ยนกับพี่ทองซะงั้น โอยยย ไม่เอาๆๆ  จะดูอาม่าเฉาะหัวนังนิล นังชะนีหน้าด้านหน้าทน คือคนแบบนี้แจ้งความไม่ได้แล้วนะ ต้องเรียกโรงพยาบาลบ้าเลยนะ ถ้าจะไม่รอดละ สตงสติไปหมด คืออยากได้เขาเป็นสามีมาหวีดๆแบบนี้คิดว่าพ่อแม่ใครเขาอยากจะยกลูกให้ กรรม :mew5:

แล้วไอ้เล้งน่ะ ถึงเป็นญาติกันแต่ทำตัวเฮียๆแบบนี้ก็ควรจะได้รับบทเรียนใหญ่ๆนะ สงสารพ่อแม่อุตส่าห์เลี้ยงดูมาเสียดิบดีมีกินมีใช้ แต่นิสัยยิ่งกว่าหมาบ้า แย่กว่าอีชะนีนิลนะ นังนั่นทำไปเพราะผสมความบ้า แต่ไอ้เล้งนี่ทำไปผสมความเฮียยยยยย อย่างเดียวเลย

ชีวิตคน ถึงไม่ใช่คนที่เราชอบแต่มันมีค่าทั้งนั้น จะไปล้อเล่นความเป็นความตายกับเขาได้ไง ถ้าเบรกไม่อยู่อย่างมากเขาตาย แต่แกน่ะหมดอนาคตเลยนะ เรียนก็สูงพื้นฐานครอบครัวก็ดี ทำไมปล่อยให้ความเฮียเข้าสิงได้นะคนเรา เกิดมาชิงแมวเกิดจริงๆเลย  :z6:

แต่อาม่าเท่มาก  ชอบบ  ลำเอียงก็ว่าลำเอียง 555

แต่เดาว่าอาม่าแอบเห็นเรื่องราวเปล่า แบบว่าต่อให้รักพี่ทองแค่ไหน แต่หลานกระทืบกันเองคนเป็นอาม่าคงไม่อยากให้เกิดขึ้นหรอกอย่างไรครอบครัวก็สำคัญที่สุด รักมากรักน้อย พี่น้องจะฆ่ากันไม่มีพ่อแม่ปู่ย่าที่ไหนยินดีอะ  ไม่งั้นก็น่าสงสารไอ้เล้ง(แม้จะทำตัวเอง)นะ  คิดว่าคงเห็นเหตุการณ์เลยเดินออกมาจัดการเปล่า แบบนั้นจะดีมาก เพราะอีเล้งจะได้เงิบสุดๆ  เอาไปนอนคุกสักคืนก็ดีนะ เสียดายอากงเป็นถึงนายตำรวจ ขายขี้น่าจริงมีหลานแบบนี้

แต่ก็แอบคิด จริงๆ อีเล้งแอบชอบเฮียเปล่าเลยหมันไส้ชงโค เพราะเป็นพี่น้องกันมานานน่าจะรู้ว่าอาม่ารักเฮียขนาดไหน ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัว คงอยากจะแกล้งชงโคปะ แต่ไม่คิดว่าเฮียกับม่าจะเอาจริงแบบนี้ เหอๆๆๆ  สมนะหน้า อยากให้อาม่ากับตระกูลนี้พ่อแม่ไอ้เล้งด้วย เอาเงินที่จะเลี้ยงไอ้เล้งไปหาเด็กน่าสงสารไม่มีอันจะกินมาเลี้ยงเถอะ หรือเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวดีกว่า เสียดายเงิน เฮ้ออ 

ว่าแต่....เอาช็อตนั้นกลับมานะ คนเขียนใจร้าย กำลังมันเลย  :katai1:

แต่ไอ้เรื่องฝังมุกนี่พี่ทองโดนเสี่ยหลอกปะ 555 เสี่ยน่าจะรู้ว่าชงโคไม่ยอมให้ทิ่มแน่ เพราะถ้าเสี่ยทำน้องมหาก็คงไม่ยอมให้ทิ่มเหมือนกัน เหมือนอิพี่ทองโดนเพื่อนแกลงเลย 555


มันยากนะที่ต้องโกรธและหื่นไปพร้อมๆกัน คือแบบบ คิดได้ไงอะพี่ท้องงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 12-06-2014 15:03:09
น่ารักมาก เพิ่งมาอ่าน พลาดไปได้ไงเนี่ย :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 12-06-2014 15:39:15
ชงโคแจ่มมากลูก 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 12-06-2014 19:33:03
ประเด็นคือ ..เม็ดสินะ ถึงไม่ยอมสักที
เราดีใจมากที่พี่ทองไม่ใจอ่อน เย่เย่ หมดปัญหาชีวิต
ทุกอย่างน่าจะเคลียร์?? เหลืออะไรอีกไหมนะ
ว่าแต่พี่โปรด นี่สุดยอด ใครได้เห็นพี่โปรดแล้วจะมีแฟนภายใน3เดือนเป็นเรื่องจริงอะ555 เราอยากเจอพี่โปรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดบ้างงงงอ ้างอา้งอาง้

เราขำอะ หื่นพร้อมโกรธ...มันคงจะแปลกๆพิลึก กรั๊ก
เราจะรอดูว่าพี่ทองจะได้แอ้มชงโคทั้งๆที่ยังอยู่ครบ5เม็ดหรือไม่ หรือจะต้องไปเอาออกก่อนจริงๆ
หืมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-06-2014 19:51:01
เอิ่มมมม คุณหมอมาโปรดคะ คุณร้ายกว่าที่เราคิดเยอะ คิดเหมือนชงโคเลยว่าต้องมองพี่หมอใหม่แล้ว
ประเด็นคือตัวแกเองทำด้วยไหม??? น้องปลื้มชั้นนนน กีสสส ฟินมั้ยอ่ะลูกเล่าให้ชงโคฟังสิ (อีคนอ่านไปไกลค่ะ)
น้องพลอยกับอาซ้อน่าลักมากกกกก ชอบตอนชงโคฟินตอนน้องหอม เอ็นดูอ่ะค่ะ
ไอ้เล้งนี่น่าต่อย ส่วนนังนิลนี่น่าถีบ ชงโคเด็ดอ่ะไม่ยอมทุกกรณี ไม่มีสงสารด้วย คนอย่างมันไม่ต้องสงสาร
อาม่ากับม๊าช่วยเคลียร์ให้ นังนิล เขาไมาเอาแกไงบ้านนี้ยอมรับซะ หน้าด้านอยู่ได้
ตอนกุ๊กกิ๊กกันน่ารักอีกแระ หลงกันไปมาอ่ะคู่นี้ ขอให้ได้ขอให้ (น้องชงโค) โดนค่ะ 555

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 12-06-2014 20:14:19
ตอนเเรกเห็นชื่อเรื่องยังไม่เท่าไหร่
พอเห็นชื่อคนเเต่งเท่าแหละ อ่านจนตาเเฉะเกือบตื่นไปเรียนไม่ทัน :katai5:
เรื่องนี้เฮียทองน่ารักอ่ะ ชอบโมเมนต์ที่เฮียบ้าๆบอๆ
อ่านเรื่องนี้แล้วรักเลยคนนี้(โดนชงโคตบ)

ชงโคเองก็น่ารักนะ แบบว่าเป็นเคะในอุดมการณ์
ไม่ทำตัวเป็นนางเอก เเบบใครร้ายมาร้ายตอบนี่แหละแม่ยกชอบนัก(เจ๊ปลื้มหนูมากนะลูก)

เสี่ยโปรดก็ออกมาวับๆแวมๆพอให้หัวใจกระชุ่มช่วย
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขเว่อร์(ถึงแม้ฉากดราม่าจะร้องไห้จนตาบวมฉึ่งก็ตาม)

ขอกล่าวถึงนิลหน่อย เเบบว่าหล่อนควรไปปรึกษาจิตแพทย์บ้างนะ
รักษาโรคมโนซะบ้าง ยังมีหน้ามาด้านบอกว่าเป็นแฟนเฮียอีก
คนที่เชื่อหล่อนมีเเต่ควาย(เล้ง)เท่านั้นแหละย่ะ
เฮียเขาออกจะประกาศชัดจนรู้กันทั้งตระกูลแล้วว่ารักหนูชงโคนะ

อย่าดราม่ามากมายนะค่ะคนเขียน แค่นี้คนอ่านก็อินจนจะเข้าไปตบนังนิลในเรื่องได้อยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 12-06-2014 21:54:00
น่ารักมากเลยเฮียทองถ้าเอาออกให้หมดนะ
กลัวแทนชงโค เชื่อหมอโปรดได้ไง

รอตอนหน้า :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 13-06-2014 19:14:16
อาม่าน่ารัก  :กอด1:ลำเอียงก็บอกกันตรงๆ
เล้งเป็นอะไร อิจฉาเฮียทองแต่ไปแกล้งชงโค ประสาทกลับ นิสัยแย่แบบนี้ต้องไปค้างฮ่องกงสักคืน
ชงโคได้ใจมากค่ะ พอหายตกใจต้องเอาคืนบ้าง เฮียมีหนาวนะ ชงโคน้องออกแนวฮาร์ดคอร์ เอาคืนแต่ละทีมีแตก
เฮียคะ...คงต้องเปลี่ยนฉายาใหม่เป็นเฮียทอง 4 เม็ดถึงจะสมหวังเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 13-06-2014 19:21:28
วันนี้วันศุกร์จร้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 13-06-2014 20:37:05
พี่ทองช่างเป็นผู้ชายที่มีมุกมาหยอดได้ตลอด  ชอบอ่ะ  ทั้งโกรธทั้งหื่นไปพร้อมกันมันคงจะยากสำหรับพี่แกจริง ๆ  :laugh:  อีตาเล้งนี่สงสัยจะโดนอาม่ากับมาม๊าจัดไปชุดใหญ่ ๆ เอานิลไปด้วยจะขอบพระคุณมากค่ะ   :เฮ้อ:  แอบสงสารดีน  อยากให้พี่ทองรู้ความจริงเร็ว ๆ จะได้คืนดีกับเพื่อนดีนซะที  สงสารน้องดิวด้วย  จะได้มีเพื่อนเล่นให้ชงโค



รอตอนต่อไปค่ะ  ได้ข่าวว่าวันนนี้วันศุกร์ สิบสามด้วย   o22  จะมีอะไรให้ได้ตื่นเต้นหรือเปล่าหว่า   :katai1:


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 13-06-2014 21:38:49
ซุ่มอ่านมานานจนเจอประโยคเด็ดจากอาม่า "ลื้อก็รู้ว่าอั๊วลำเอียงนะอาเล้ง" อั๊วขอเป็นแฟนคลับอาม่าเลยค่ะ แสดงจุดยืนของตัวเองชัดเจนมาก ฮ่าๆ

พี่ทองเป็นอะไรที่บ้ามากตั้งแต่ตอนแรกยันปัจจุบันและอนาคตคืออ่านเรื่องนี้แล้วฮามากๆตั้งแต่เจอน้องเดซี่กับจุ๊บแจงแล้ว ยิ่งเดซี่เป็นตัวผู้แล้วเรียกว่าลูกสาวนี่ยิ่งหนัก น้องชงโคก็น่ารักแอบหื่นตามพี่ทองอีกคิดว่าต่อไปเคลิ้มจนยอมมุก 5 เม็ดของพี่ทองแน่ๆ อย่าเพิ่งไปเอาออกนะเฮีย

อ่านไปอ่านมาอยากเชียร์หลินบิว,ดีนเล้ง ซะงั้นค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 13-06-2014 22:47:02
มารอตอนต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 26 : 11/6/2014 (Page. 40)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-06-2014 22:51:54
วันศุกร์จะห้าทุ่มแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 13-06-2014 23:44:35
ตอนที่ 27

“ชงโคจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ กับเหตุการณ์ในวันนั้น”

มันนานมากแล้ว...นานมากจริงๆ ที่ไม่มีใครถามคำถามนี้กับผม ตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่อง เจ้าหน้าที่ตำรวจถามคำถามนี้กับผมอยู่หลายครั้ง แต่พวกเขาก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับไป...

“ถ้าจำอะไรได้...ก็ช่วยเล่าให้พี่ฟังด้วยนะครับ เพราะมันจะเป็นประโยชน์ต่อรูปคดีมาก”

ผมมองหน้าพี่ตั้มลูกชายคนเล็กของลุงพิภพอีกครั้งก่อนจะส่ายหน้า ไม่ใช่ว่าผมจำไม่ได้...ผมจำได้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงลำดับเหตุการณ์ไม่ได้เลย...ผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นก่อนหลัง ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดผมกับแม่ถึงไปอยู่ที่นั่น ผมรู้เพียงแค่ว่า...เพราะผมร้องไห้โวยวาย เอาแต่เรียกหาพ่อ...แม่ถึงได้ตาย

ภาพสุดท้ายที่ยังคงเด่นชัดกว่าภาพอื่นๆ...มีแต่เพียงรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของแม่ และรอยยิ้มเหี้ยมโหดของพวกสัตว์นรกนั่น...

ผมในตอนนั้นยังเด็ก...ยังไม่รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว พวกมันบอกเพียงแค่ว่าถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปพูดบอกใคร พวกมันจะฆ่าพ่อผมอีกคน... คิดไปแล้วก็น่าหัวเราะ เพราะเมื่อถึงวันที่ผมรู้ความจริง...ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว

“ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอกครับ...พี่กับพ่อจะปกป้องชงโค ไม่ให้ใครมาทำอันตรายได้ ท่านเมฆาก็ลงมาดูแลคดีนี้เองเลยนะครับ เพราะฉะนั้นถ้าชงโคคิดอะไรออก ก็ช่วยบอกกับพี่ด้วยนะ”

ท่านเมฆาที่ว่าคืออากงของพี่ทอง ผมเพิ่งทราบเรื่องจากพี่ตั้มที่เป็นลูกน้องใต้บังคับบัญชาของอากงว่าคดีนี้ถูกเบื้องบนเร่งให้ปิดคดี ทั้งๆ ที่ถูกผู้ใหญ่ที่รู้จักกับพ่อชะลอเรื่องไว้ คดีการตายของแม่ถึงยื้ดเยื้อมานานหลายปี

“ท่านเมฆาเป็นคนดีครับ ชงโคไว้ใจท่านได้ หลังจากที่ท่านลงมาดูแลคดีนี้เอง ตำรวจสองสามนายก็ถูกสั่งย้ายไปแล้ว” พี่ตั้มเล่าด้วยดวงตาเป็นประกายราวกับกำลังพูดถึงซุปเปอร์ฮีโร่ “อย่าให้คุณน้าต้องจากไปโดยไม่ได้รับความยุติธรรม คนผิดก็ยังไม่ถูกลงโทษเลยนะครับ”

ในเมื่อมีคนที่อยากช่วยเหลือผมกับแม่มากขนาดนี้ ผมก็ไม่มีอะไรต้องลังเล

‘งั้นถ้าผมจำอะไรได้บ้างแล้ว ผมจะบอกพี่นะครับ’

ไม่รู้ว่าคำพูดของผมจะมีน้ำหนักมากแค่ไหน คำให้การของพยานที่ตอนนั้นอายุเพียงสิบขวบจะมีผลอะไรรึเปล่า เรื่องกฎหมายผมไม่รู้เลยจริงๆ คงต้องหวังให้ลุงพิภพกับพี่ตั้มคอยช่วย แต่ถ้าผมคิดอะไรขึ้นมาได้ก็จะบอกพวกเขาแน่นอน

“ขอบคุณมากครับ งั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้ว่างๆ จะแวะมาเยี่ยม พอดีช่วงก่อนฝึกหนัก ไม่มีเวลามาหาเลย”

‘ไม่เป็นไรหรอกครับ ตั้งใจทำงานนะครับพี่ ฝากด้วยนะครับ’

“เชื่อใจพี่ได้”

ผมพยักหน้า พลางยิ้มส่งพี่ตั้มที่รีบเดินไปขึ้นรถ

เฮ้อ...กะทันหันจริงๆ ใครจะไปคิดว่ากลับจากมหาลัยมาก็เจอลูกชายคนเล็กของลุงพิภพรออยู่ ผมไม่ทันเชิญเขาขึ้นบ้านก็มานั่งให้เขาสอบปากคำอยู่ที่ศาลากลางสวนนี่ซะก่อน

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น...ผมจำได้...และไม่คิดว่าจะลืมมันได้ไหมในชีวิตนี้ แต่ก็อย่างที่บอกว่าความจำของผมมันเหมือนกับจิ๊กซอว์ที่ยังไม่ถูกต่อให้เรียบร้อย ภาพมันถึงยังไม่สมบูรณ์ มีความจำในบางส่วนที่หายไป...และผมไม่รู้ว่าส่วนที่หายไปมันสำคัญมากแค่ไหน

เพื่อแลกกับการที่ไม่ต้องตื่นกลางดึกมาตัวสั่นเทา อาเจียนจนหมดไส้หมดพุงเพียงเพราะความฝัน...ผมถึงเข้ารับการรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลทางจิตเวชอยู่หลายเดือน และตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้แล้วว่าผม...ไม่เคยฝันร้ายอีกเลย

แต่การที่ต้องคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น แม้เพียงสักนิด...มันก็ทำให้รู้สึกแย่มากจริงๆ

“เดซี่วัวน้อยน่ารัก พ่อทองมักเรียกหนูซี่จ๋า วันนี้พ่อพาหนูมาลั้ลลา อย่าช้านะมาๆ เต้นกัน โอ้ววว  เย้!”

เห็นพี่ทองเขย่งก้าวกระโดด ท่าทางอารมณ์ดีผ่านประตูรั้วหน้าบ้านเข้ามา แถมยังท่องอะไรไม่รู้มาตามทางอีกด้วย แล้วนี่มายังไง เอาจุ๊บแจงไปจอดไว้ที่ไหนกันล่ะ -_-

ผมรีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วเดินไปหาพี่ทองที่มีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งหน้า ตอนนี้เขากำลังถือวิสาสะตัดดอกกุหลาบจากแปลงที่ผมปลูกไว้อยู่

“เมื่อกี้เห็นรถใครไม่รู้ขับออกจากบ้านมึงไป เป็นผู้ชายซะด้วยนะ -*-”

‘ดีกว่าเป็นผู้หญิงไหมล่ะ’

“ไม่ดี จะเป็นใครก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะ”

‘แล้วนี่เอาจุ๊บแจงไปจอดไว้ที่ไหน’

“หน้าปากซอย”

‘ไม่เข็ดเหรอ คราวก่อนก็โดนพวกไอ้แบ็ครุมทำร้าย’

“กลัวทำไม วันนี้กูพกปืน อีกอย่างเมื่อกี้ก็เจอพวกมันแว๊นมอเตอร์ไซค์ผ่านมาเลยฝากให้พวกมันเฝ้า ก็รับปากกูซะดิบดี”

‘ไม่ใช่ว่าตอนฝาก ยกปืนขึ้นขู่พวกมันหรอกนะ’

“รู้ใจกันขนาดนี้ เมื่อไหร่จะได้เสียกันสักทีจ้ะ”

เดี๋ยว...เดี๋ยวนะ วกเข้ามาเรื่องนี้ได้ไง -*-

“ว่าแต่ทำไมตาแดงๆ ร้องไห้เหรอ”

ผมส่ายหน้า แต่พี่ทองทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมจึงฉีกยิ้มกว้างแล้วหอมแก้มเขาไปหนึ่งที ‘ไม่ได้ร้อง แล้วกินอะไรมารึยัง’

“เปลี่ยนเรื่องเก่งนักนะมึง”

‘ไม่ได้เปลี่ยน แต่ถ้าพี่ยังไม่กินผมจะได้ไปทำกับข้าวให้’

“ไม่ต้องทำหรอก วันนี้มารับไปกินข้าวกับที่บ้าน จะได้พาเดซี่ไปส่งด้วย แล้วคืนนี้ก็ไปนอนที่หอ”

อ่า...นั่นสินะ ก็วันศุกร์พี่ทองบอกว่าจะมารับ ผมดันลืมไปเลย นึกว่าเขามาไร้สาระใส่เฉยๆ แล้วก็ไปเหมือนทุกทีซะอีก -_-

‘แล้วคืนนี้พี่โนนอนที่ไหนล่ะ’

“ห้องแฟนมันดิ ไปเก็บเสื้อผ้าเร็วๆ เสาร์อาทิตย์นี้ต้องอยู่กับกู อาทิตย์หน้ามึงจะทิ้งกูไปรับน้องแล้วนี่ มองหน้าทำไม กูรู้ก็แล้วกัน”

ผมก็คิดจะบอกเขาอยู่แล้วล่ะเรื่องรับน้องหนึ่งคืนสองวันที่ทะเลใกล้ๆ แต่ดูเหมือนว่าช่วงนี้พี่ทองจะมีญาณทิพย์ สามารถตรัสรู้ได้เองว่าผมทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่ต้องสืบหรอกว่ารู้ได้ยังไง ก็แมวเล่นอัพไอจีรายงานสถานะชีวิตของทั้งตัวเองและเพื่อนถี่มาก ถี่จนบางทีผมก็คิดว่าแมวเยอะเกินไป -*-

ผมขึ้นบ้านมาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ ก่อนจะเดินลงมาหาพี่ทองที่คุยจ้ะจ๋าอยู่กับลูกสาวของเขา ซึ่งบอกตามจริงว่าการได้เห็นคนๆ หนึ่งพูดกับวัวเป็นวรรคเป็นเวรก็ทำเอาอดทึ่งไม่หาย คือคุยให้ฟังทุกเรื่อง ลมฟ้าอากาศวันนี้เป็นยังไง เจอเหตุการณ์ระทึกอะไรมาบ้าง แม้กระทั่งเมื่อเช้าฉี่รดมือก็ยังเล่าให้ฟัง อืม...เดซี่...น่าสงสารจริงๆ

‘ทำไมพี่ถึงต้องคุยกับเดซี่ตลอดเลยล่ะ ไม่กลัวคนอื่นเขาว่าบ้าบ้างเหรอ’

ระหว่างที่เดินอยู่ข้างๆ พี่ทองเพื่อไปหาจุ๊บแจงที่จอดอยู่หน้าปากซอย ผมก็ใช้ภาษามือคุยกับเขา พี่ทองที่มีเชือกอยู่ในมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างก็คล้องรอบคอผมไว้ หันมายิ้มให้ แล้วทำหน้านึกอะไรสักอย่าง

“กูไม่ได้แคร์คนที่ว่ากูบ้านี่ เพราะกูรู้ว่ากูไม่ได้บ้า” พี่ทองยังคงยิ้ม ผมจ้องเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขา แล้วหันมองทางข้างหน้าเพื่อฟังที่เขาจะพูดต่อ “เดซี่ไม่มีโอกาสแม้จะกินนมแม่ของตัวเอง กูเป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ของมัน กูป้อนนมให้มันมาตั้งแต่มันยังเล็ก กูอยู่กับมันแทบทุกเวลา สามปีที่เราอยู่ด้วยกันมา มีแต่ความทรงจำดีๆ”

ผมสัมผัสได้ถึงความรักที่พี่ทองมีให้กับลูกสาวของเขา แม้ในกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม วัวจะถูกจัดเป็นสัตว์ที่มีความฉลาดอยู่ในกลุ่มสุดท้าย แต่ผมก็คิดว่าเดซี่คงเข้าใจว่าพี่ทองรักมันมากแค่ไหน และมันก็คงรักพี่ทองมากเช่นกัน เวลาตากลมโตของมันจ้องมองมา ก็มีแต่ความใสซื่อบริสุทธิ์

‘แล้วแม่แท้ๆ ของเดซี่...ตายยังไง’

“ถูกรถของไอ้เล้งชน แต่ไอ้เล้งมันไม่ใช่คนขับหรอก...แฟนมันขับ ไอ้บ้านั่นเมายา สติก็เลยไม่ค่อยมี ถึงได้ชนแม่ของเดซี่” พี่ทองเล่าต่อเรื่อยเปื่อย ราวกับเป็นเรื่องที่ไม่น่าเจ็บปวดอะไร แต่แววตาของเขา...กลับไม่ได้เป็นเหมือนน้ำเสียงเรียบๆ นี้เลย “ที่จริงไอ้เล้งมันเป็นคนน่าสงสารนะ แฟนมันที่คบกันมาสามปี ต้องมาถูกบังคับให้เลิก เพราะถ้ามันไม่เลิก อาม่าก็จะตัดขาดกับมัน มันน่ะรักอาม่ามากก็เลยต้องยอม ไอ้เล้งถึงไม่ค่อยชอบขี้หน้ากูไงล่ะ แล้วก็พาลเกลียดมึงด้วย ที่จริงครอบครัวกู หมายถึงเตี่ย ม๊า แล้วก็น้องสาวของกูก็ไม่ใช่ที่ชื่นชอบของญาติๆ มากนักหรอก เพราะอาม่ากับอากงรักเตี่ยมากเกินไป พวกเราถึงได้ถูกหมั่นไส้”

แม้แต่ครอบครัวที่เห็นภายนอกว่าอบอุ่น ก็ยังมีปัญหาภายใน แล้วยังจะเรื่องของไอ้เล้งอีก...ผมนึกภาพออกนะว่ามันเป็นยังไง อาม่ารักพี่ทองมาก ท่านคงไม่นิ่งนอนใจเมื่อเห็นว่าหลานของท่านเสียใจมากแค่ไหนกับการตายของแม่เดซี่ มันอาจจะไม่ยุติธรรมกับไอ้เล้งเลย แต่อาม่าท่านก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รักไอ้เล้งหรอกครับ มองจากมุมผม ผมว่าผู้ชายที่ติดยาน่ะ...ไร้อนาคต ถ้าเป็นญาติพี่น้องผม ผมก็ไม่อยากให้ไปคบกับคนพรรค์นั้นหรอก

เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ! ผู้ชาย!!!

‘เล้งเป็นเกย์เหรอ’

“อือ เป็นเหมือนชงโคน่ะ” พี่ทองพยักหน้ารับซื่อๆ

‘อะไรคือเหมือนผม’

“ก็เป็นฝ่ายโดนสอดใส่ไง”

เพียะ!

ผมตีแขนพี่ทองไปแรงๆ จนเขากระโดดออกห่างผมทันที

“ตีทำไมเล่า! เจ็บนะ!”

‘พี่พูดน่าเกลียด’

“น่าเกลียดยังไง ไหนบอกมา”

ยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่อีก ผมล่ะเบื่อกับความหน้ามึนของเขาซะจริงๆ

“ไม่เอาน่า ขี้อายอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่จะได้สอด โอ้ยยย! ดึงแก้มทำไม!”

‘ยังจะปากดีอีกไหม!’

พี่ทองยิ้มยั่ว แต่ปากก็พูดเสียงหวานว่า “ไม่แล้วจ้า ว่าแต่ดุอย่างกับแม่เสืออย่างนี้ เมื่อไหร่จะมาจับพ่อวัวกินบ้างนะ เนื้อหวานนะ จะบอกให้ ^^”

พี่ทองเป็นผู้ชายที่โคตรของโคตรอ่อย ทำไมถึงชอบทอดสะพาน แล้วทำท่าเชิญชวนนักก็ไม่รู้ เงื่อนไขมันก็มีอยู่ ไม่ทำตามแล้วจะให้ผมข้ามสะพานไปได้ยังไง!

“ลูกพี่คร้าบบบบ ผมจัดการปัดฝุ่น เช็ดถูน้องจุ๊บแจงของลูกพี่ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ เป็นไงครับ ผลงานผม ดีเยี่ยมมากรึเปล่าครับลูกพี่”

ไอ้แบ็คตัวอ้วน กับลูกสมุนจินแจมก้าวขาหน้าตรงมาหา ท่าทางเริงร่าเหมือนหมาที่กระดิกหางเมื่อเจอเจ้าของ

“ทำได้ดี ทำได้ดี ไว้กูทำ DVD บ็อคเซ็ตของน้องโซระให้”

“ลูกพี่ผู้เยี่ยมยุทธ ในปฐพีนี้จะมีใครมาตีเสมอลูกพี่ได้อีก ฮี่ๆ แล้วผมจะรอนะครับ เอาที่อยู่ทางไปรษณีย์ไว้รึเปล่าครับ เผื่อตอนส่งของ...”

นี่พี่ทองไปตกลงอะไรกับไอ้หน้าตาตุ่มหมาแววตาหื่นพวกนี้กันล่ะ แล้วเขาไปเป็นลูกพี่ไอ้พวกบ้านี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ น้ำหน้าอย่างไอ้แบ็คเคยให้ใครมีศักดิ์ใหญ่กว่าตัวอ้วนๆ ของมันซะที่ไหน -_-

“กูจะฝากชงโคไว้ให้ แล้วถ้ามึงรับปากว่าจะตรวจตราความปลอดภัยของเมียกู ริ้นไรไม่ให้ไต่ หมาตัวไหนก็ไม่ให้เข้าใกล้ล่ะก็ กูแถมอายูมิให้อีกคน ^^”

“ได้ครับได้ ไม่มีปัญหาครับ”

พี่ทองทำไมทำตัวเหมือนเด็กขายหนังโป๊ตามแม่สายที่ชอบมาดึงชายเสื้อหลอกขายหนังโป๊ให้อย่างนี้ล่ะ เขาอายุเท่าไหร่แล้ว! ไปยุ่งกับไอ้เกรียนพวกนี้ได้ยังไง

‘พี่ไปสนิทสนมกับพวกมันตอนไหน’

พี่ทองไม่ตอบ กลับพูดไปอีกเรื่อง “รีบไปกันดีกว่า อาม่าคงรอทานข้าวจนเงกแล้ว”

แล้วพี่ทองก็ลากพวกไอ้แบ็คไปคุยอีกมุม ปล่อยให้ผมถือเชือกที่จูงเดซี่อยู่เพียงลำพัง แค่เพียงไม่กี่นาทีก็กลับมาแล้วพาเดซี่ขึ้นหลังจุ๊บแจง ในขณะที่พวกไอ้แบ็คแว๊นมอเตอร์ไซค์ออกไป

“ไม่ต้องทำหน้ากังวลขนาดนั้นหรอก พวกมันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แค่เปิดใจแล้วปรับมุมมอง แล้วมึงจะได้เห็นอะไรดีๆ อีกหลายอย่าง ^^”

ผมก็รู้ว่าพวกไอ้แบ็คมันไม่ใช่คนเลว พวกมันก็แค่เด็กเกเรที่ยังคิดว่าการรังแกคนที่อ่อนแอเป็นการแสดงถึงความเท่ แสดงถึงขุมพลังที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมันโคตรเพ้อเจ้อ แต่ที่ผมกังวลคือ...อะไรคือโซระ และอะไรคืออายูมิ ต่างหาก พี่ทองกำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่รึเปล่านะ เพราะถ้าพูดกันตามจริงแล้ว...เขาน่ะเกเรยิ่งกว่าไอ้แบ็คซะอีก -*-

.
.
.

“อาชงโค ลื้อทานเยอะๆ ลองชิมนี่ดูนะ ม่าทำเอง ของโปรดเฮียเขา” อาม่าตักปลาหมึกตัวอ้วนที่ภายในบรรจุหมูกับวุ้นเส้นไว้จนเต็ม ผมยิ้มรับแล้วพยักหน้าขอบคุณอาม่าที่ตั้งแต่เริ่มต้นทานข้าวกันมา ท่านก็ตักนั่นตักนี่ให้ไม่ขาด

อาม่าเวลาพูดถึงพี่ทองต่อหน้าผม ท่านจะเรียกแทนว่าเฮียตลอด ท่านจะคอยบอกผมครับว่าพี่ทองชอบหรือไม่ชอบอะไร ทำอย่างไหนพี่ทองถึงจะมีความสุข ผมจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่อาม่าท่านก็บอกอย่างใจดีว่าอยู่ด้วยกันไปนานๆ ก็จะรู้เอง แต่เพราะพี่ทองชอบให้คนเอาอกเอาใจ อาม่าก็เลยบอกผมว่า ผมต้องเอาใจเขามากๆ เขาจะได้ไปไหนไม่รอด อาม่าไม่อยากได้คนอื่นมาเป็นหลานสะใภ้ ฮ่าๆๆ ท่านบอกว่าท่านเข็ดกับพี่นิล ไม่เคยเจอะเคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน เห็นว่าเรื่องครั้งนั้น หลังจากจัดการสั่งสอนไอ้เล้งเสร็จท่านก็เผ่นเข้าบ้าน ปล่อยให้ม๊ารับมือกับพี่นิลอยู่คนเดียว

‘ถ้ามีเรื่องผู้หญิงมาอีก ม๊าจะตัดค่าขนมลื้อทั้งเดือน!’ นี่เป็นเพียงประโยคเดียวที่ได้ยินจากม๊าหลังจากที่กลับเข้ามาในบ้านเมื่อวันนั้นครับ พี่ทองแทบหมอบกราบลงไปกับพื้น ก่อนจะคลานเข่าไปหาม๊าแล้วเริ่มออดอ้อนเอาใจ จนม๊ายอมใจอ่อนไม่เอาความอะไรอีก ที่จริงผมก็แอบอยากรู้เหมือนกันว่าม๊าพูดอะไรกับพี่นิลไปบ้าง แต่ก็ไม่กล้าถาม -*-

“เฮียขา หมวยอยากกิงไอติม พุ่งนี้พาหมวยไปนะคะ” น้องพลอยที่กำลังเคี้ยวทาร์ตไข่ตุ้ยๆ พูดข้ามโต๊ะมา

“เฮียไม่ว่าง ให้ซ้อพาไปดิ ซ้อว่างอยู่แล้วพรุ่งนี้”

ผมพยักหน้าแข็งขันทันที เรื่องให้พาน้องพลอยไปกินไอติมผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว หรือให้พาไปไหนก็จะไปทั้งนั้น การได้อยู่กับน้องพลอยทั้งวันเป็นสิ่งที่ผมหวังไว้อยู่เหมือนกันนะช่วงนี้ เพราะน้องน่ารักมาก อยู่ด้วยแล้วคงมีความสุข

“หมวยเล็ก อย่าไปกวนอาซ้อ พรุ่งนี้ลื้อต้องไปเรียนพิเศษ” ม๊ายังคงเป็นผู้หญิงที่เข้มงวดกับลูกๆ เหมือนเดิม ถึงจะนึกขอบคุณที่เพราะม๊า เด็กสปอยอย่างพี่ทองถึงได้ยังเป็นผู้เป็นคนอยู่อย่างนี้ แต่การเห็นม๊าดุน้องพลอยแล้ว หัวใจผมก็แทบจะร่ำร้องให้ปกป้องเจ้าหญิงตัวน้อยๆ

‘พี่ทอง บอกม๊าทีสิว่าหลังเลิกเรียนผมไปรับน้องพลอยไปกินไอติมก็ได้ ให้ผมไปส่งแล้วก็รอน้องก็ได้นะ ผมว่าง’

“ทีกับกูไม่เห็นจะเสนอตัวอย่างนี้อ่ะ” พี่ทองเหลือบตามองมา แต่พอเจอสายตาของผม เขาก็ยอมหันไปพูดกับม๊าให้

“ไม่ต้องอยู่รอน้องก็ได้ลูก ตอนเช้าให้ลุงแสนไปส่งน้องเอง ชงโคค่อยมารับตอนเลิกก็แล้วกันนะ หอพักอาทองอยู่ไกล ไปกลับคงใช้เวลานาน”

งั้นผมนอนที่นี่ก็ได้ครับ...อยากพูดอย่างนั้นอยู่หรอก แต่ก็เกรงใจเจ้าของบ้าน -*-

พอทานข้าวกันเสร็จ ผมกับพี่ทองก็ขอตัวกลับ อาม่ากับม๊าเดินมาส่งพวกผมที่รถ ในขณะที่เตี่ยรีบซิ่งรถส่งน้ำแข็งไปหาเดซี่ ส่วนวันนี้อากงติดธุระ ท่านเลยไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วย แต่ธุระที่ว่านั้นทั้งเตี่ยกับพี่ทองต่างก็ยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าพาเด็กสาวมหาลัยไปดินเนอร์ ม๊าจึงเขกหัวพวกเขาไปคนละที

“เอาลูซี่ไปแล้วก็ทิ้งจุ๊บแจงไว้ที่นี่” อาม่าบอกพลางยึดกุญแจของจุ๊บแจงไปจากพี่ทองแล้วยัดเอา...เอ่อ...กุญแจของลูซี่มาใส่มือให้แทน

“ไม่เอา เดี๋ยวลูซี่เปื้อน อั๊วเอารถเตี่ยไปนะม๊า”

ดูจากสีหน้าแล้ว นามปริศนาว่าลูซี่นั้นคงสำคัญประหนึ่งลูกสาวคนที่สอง เป็นลูกสาวที่ผมไม่เคยเห็นรูปโฉมแม้สักครั้งเลยครับ ชื่อเสียงเรียงนามก็เพิ่งจะเคยได้ยิน แต่ก็เดาไม่ยากว่าลูซี่น่าจะสิงสถิตย์อยู่ที่ไหน ในเมื่อมีโรงจอดรถแห่งเดียวที่ต้องสแกนลายนิ้วมือก่อนเข้าไป -_-

“ไม่ขับมันบ้าง เดี๋ยวก็พังเอาหรอก”

“ไม่พัง ห้ามพัง ไม่ให้พัง -*-”

ม๊าทำหน้าเอือมๆ ก่อนจะมองลูกชายสุดที่รักของท่านอย่างเอ็นดู “รีบกลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้ลื้อต้องตื่นแต่เช้านิ รีบๆ ไปนอน แล้วถ้าไม่เอาลูซี่ไป คืนนี้ม๊าจะเอาคัตเตอร์ไปกรีดให้เป็นรอยเลยดีไหม”

“ม๊าใจร้าย ม๊าไม่รู้หรอกว่ากว่าไอ้โปรดจะยอมขายให้ อั๊วต้องหน้าด้านตื้อมันมานานถึงสี่ปีเลยนะ!”

“คิดว่าม๊าสนในความลำบากที่ไร้สาระของลื้อไหมล่ะ ไปได้แล้ว ไม่ต้องมาเถียง”

“ไปเถอะ แล้วก็ขับรถดีๆ ด้วย วันอาทิตย์ก็พาอาชงโคมากินข้าวที่บ้านอีกนะ”

“ครับ รักอาม่านะ ฝันดีครับคนสวย ส่วนม๊า อั๊วไม่รักหรอก ม๊าใจร้าย แต่จะยอมรักนิดหนึ่งก็ได้ ไปละ”

ผมกับม๊าหันมายิ้มให้กัน ก่อนท่านจะลูบหัวผม แล้วบอกให้ผมเดินตามพี่ทองไป

ว่าแต่ว่า...ลูซี่นี่มัน... Maybach Exelero!!

เห็นสีดำเป็นมันเงาวับของมันแล้วผมก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ ลูซี่...ลูกสาวตัวที่สองของพี่ทองนี่...จุ๊บแจงเทียบไม่ติดฝุ่น แต่ถ้านับเดซี่เป็นลูกสาวด้วย...ลูซี่ก็จะเป็นตัวที่สาม เออ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ตรงอีตาพี่ทองแฟนผมเนี่ย

“ถ้าฝนตกจะทำไงอ่ะ แล้วถ้ามีน้ำเหม็นๆ อยู่บนถนน ถ้ามีขยะเกลื่อนตามทาง ทั้งฝุ่น ทั้งควัน และสารพัดมลพิษ ลูซี่ต้องแย่แน่ๆ ม๊าก็ไม่ยอมให้ยืมรถเตี่ย ขนาดไอ้โปรดมันซื้อมานานมันยังไม่ขับเลยนะ ลูซี่มีไว้เพื่อบูชา ม๊านี่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ” เขาบ่นทำนองนี้มาซ้ำๆ กันหลายรอบแล้วครับ ซึ่งผมก็ไม่อยากใส่ใจเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่ติดว่าคืนนี้จะได้นอนที่โรงจอดรถนี่ =_=

“เอาคันอื่นไปดีกว่า ม๊าไม่รู้หรอกว่ากูเก็บกุญแจสำรองไว้ในนี้ หึหึหึ” พี่ทองเดินไปยังตู้เก็บกุญแจที่มีเรียงรายกันอยู่หลายดอก เขาคงจะไม่ขับจริงๆ นั่นแหละ เพราะหอพักของเขาก็ไม่ได้มีที่เก็บเว่อๆ อย่างนี้ เห็นท่าทางแล้วคงไม่มีทางที่เขาจะยอมให้ลูซี่ตากแดดตากลมอยู่ที่ลานจอดรถโล่งๆ ของหอพักของเขาเป็นแน่

กว่าพี่ทองจะเลือกได้ว่าจะขับคันไหนไปก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็ได้รถของเตี่ยคันหนึ่งมาขับ เขาบอกว่าเขาปั๊มกุญแจรถของเตี่ยเก็บไว้เกือบทั้งหมด ซึ่งเตี่ยไม่รู้เรื่องนี้ แต่ม๊าน่ะไม่แน่ เพราะโรงจอดรถที่เขาใช้เก็บลูซี่และกุญแจรถคันอื่น มีแค่ม๊ากับเขาเท่านั้นที่เข้าออกได้

เรามาถึงหอกันเกือบตีหนึ่ง ถึงห้องผมก็รีบเตรียมเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที บอกตามตรงว่าทั้งเหนื่อยทั้งง่วง อยากนอนมาก สู้ชีวิตมาทั้งวันแล้วขอผมได้พักบ้างเถอะครับ

อาบน้ำเสร็จ ผมก็มานั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก ในขณะที่พี่ทองฮัมเพลงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมทาครีมตัวสุดท้ายลงบนผิวหน้า พี่ทองก็ออกจากห้องน้ำมาพอดี ตัวยังเปียกๆ อยู่เลย แต่ก็มายืนอยู่ข้างหลังแล้วเอาหน้าท้องมาแนบกับหลังผมจนเสื้อนอนเปียกตามไปด้วย

“มอง มอง มองเข้าไป หล่อมากใช่ไหม ผู้ชายของมึงน่ะ ^^”

‘หลงตัวเอง’

“ว่าไร มองกลับด้านมันงงนะ” พี่ทองอมยิ้ม เขาสบตากับผมในกระจกแล้วย่อตัวลงมา วางคางลงบนไหล่ “บอกว่าหล่อมากหรือเปล่า หึหึ”

ผมส่ายหน้า แต่ก็โดนพี่ทองกัดแก้มไปหนึ่งที “หมั่นเขี้ยว”

‘ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว’

ผมหันไปใช้ภาษามือกับพี่ทอง แต่เขาก็ยังยืนเฉย ผมก็เลยต้องเดินไปหาผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาเช็ดตัวให้เขาแทน เพราะขืนปล่อยไว้นานๆ เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี

พี่ทองยืนนิ่งๆ ให้ผมเช็ดตัวให้ แต่แววตาที่มองมามันไม่ได้นิ่งด้วยเลย กลับกำลังสำรวจไปทั่ว ผมจึงพยายามไม่สบตากับเขา
“คิดถึงว่ะ คิดถึงมาก ทำยังไงถึงจะได้อยู่ด้วยกันมากกว่านี้”

ผมคลี่ยิ้ม พาดผ้าเช็ดตัวกับพนักเก้าอี้ ก่อนจะยกแขนโอบรอบคอของพี่ทองไว้

“บอกวิธีหน่อยสิชงโค”

รู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเราลดลงเรื่อยๆ ผมยังคงมองสบตาพี่ทองโดยไม่เบือนหลบ แม้ริมฝีปากที่แนบลงมากับริมฝีปากของผมจะร้อนแรงแค่ไหน...แต่ผมก็ละสายตาไปจากเขาไม่ได้

ที่จริง...ผมก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่า ระหว่างความรักกับความหลงใหล อย่างไหนมันมากกว่ากัน ผมรู้แค่ว่าผมต้องการเขา ต้องการให้เขาสัมผัสผมให้มากกว่านี้...ต้องการให้เขาเข้ามาใกล้ให้มากกว่านี้ มันเป็นความน่าอายที่ยากจะยอมรับ ...ผมชอบที่เขาจูบ ชอบที่เขากอด ชอบที่ปลายนิ้วของเขาสำรวจไปทั่วทั้งตัว

“ให้รึเปล่า”

เสียงกระซิบถามแผ่วเบา ผมเอียงคอมอง อมยิ้มกับสีหน้าออดอ้อนของเขา ก่อนจะพยักหน้าแล้วครั้งนี้ผมก็เป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน พี่ทองทำตาโตนิดๆ งับริมฝีปากของผมเบาๆ แล้วผละริมฝีปากออกห่างเพียงเล็กน้อย

“ไม่กลัวเข็มแล้วเหรอ ถึงยอมให้ฉีดยา”

กลัว...แต่ก็...อยากลอง


..................................To be continue.........................................


ขอโทษค่ะ เพิ่งตื่นค่ะ T_T ขอโทษอีกทีค่ะ ย้ายออฟฟิศ ขนของกันจนเหนื่อย แทบสลบเลยค่ะ อยากกรีดร้อง

ขอบคุณที่ยังรอนะคะ ไว้เจอกันตอนต่อไปค่ะ  http://ask.fm/TCHONG_K

ปล. ตอนหน้ารู้ค่ะว่านางจะรอดไหม  :m19: เรื่อยๆ ไปอีกนิด :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 13-06-2014 23:58:40
ชงโคจะโดนพี่ทองฉีดยาๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 14-06-2014 00:00:52
ค้างสุดๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 14-06-2014 00:01:35
กรี้ดดดดดดดดดดดดด ชงโคจะโดนพี่ทองฉีดยาแล้ว
ว่าแต่ลูซี่นี่แบบบ หรูมาสวยมากและแพงโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 14-06-2014 00:04:51
ชงโคในที่าดก็ยอมให้เฮียทองฉีดยาแล้ว  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 14-06-2014 00:08:41
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนหน้า  :haun4: :haun4: :haun4:

ขออย่างที่คาดหวัง หวังว่าพี่โนจะไม่มาขัดขวางน่ะจุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 14-06-2014 00:12:44
อร้ายยยยยยย. ค้าง อ่าาาาาา


ชงโค อยากจะลองของแล้ววววว.

เจ้าข้าเอ้ยยยย. ปูเสื่อรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 14-06-2014 00:13:08
อั้่ยย่ะ มอง มอง  มองเข้าไป หล่อมากใช่มั้ย  ผู้ชายของมึงน่ะ
*กริ๊ดแปบ พี่ทองค่ะ ได้โปรดให้เดซี่มาเหยียบหนูให้ตายเถอะค่ะ
เพราะชาตินี่้หนูคงทำใจไม่ได้ที่ไม่สามารถหาผู้ชายแบบพี่ทองได้อีก
วันนี้มาดึกนะเนี่ย อิอิ *หยอกเล่นนะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 14-06-2014 00:18:53
ชงโคจะยอมทองคำแล้วเหรอ

โอ๊โอ๋ 5เม็ดนะชงโคจะไหวไหม :hao6:

ตอนนี้คดีแม่ของชงโค ก็มีอากงของพี่ทองมาช่วยดีจังเลย

คนไม่ดีเสวยสุขมานานแล้วจัดการก่อนที่พวกนั้นจะหันมาจัดการชงโค :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 14-06-2014 00:20:37
อ๊ายยยยยยยยยย รีบมาต่อเร็วววววววววววว
อยากรู้แล้ววววว 0,,0
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
พี่ทองนี่รวยเว่อๆๆๆ เริ่มอิจชงโคละ อิ๊อิ๊
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 14-06-2014 00:28:52
ตัดฉับแบบนี้ คนเขียนเอาที่ช็อตปลามาช็อตเค้าเลยดีกว่า  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 14-06-2014 00:31:16
ฉีกสักทีรอมานานแล้วววววว//ไม่บิดบัง
พี่ทองนี่ยังฮาได้ตลอดจริงๆนะ ชอบจังผู้ชายแบบนี้ อิจฉาชงโคเสียแล้วสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-06-2014 00:36:10
คราวนี้ชงโคให้ความร่วมมือ
จะมีใครจขัดจังหวะอีกไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 14-06-2014 00:50:22
เฮ้ย!!!! นี่เป็นการค้างที่ยิ่งใหญ่เลยนะ

ลุ้นตั้งแต่แรกที่คบกันเลยเอ้า

กรี๊ดดดดดดด น้องชงโคยอมแล้ว :hao7:


ป.ล.แอบอยากให้มีตอนของเล้ง... น่าสงสารน้า

      อยากให้มีคู่ดีๆกับเขาบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 14-06-2014 01:20:09
ไม่อยากหวังมากอ่ะ กลัวเงิบ เอาเป็นว่าจะช่วยเฮียลั้น ให้ได้ใช้ 5เม็ดเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 14-06-2014 01:22:54
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ทนรอตอนหน้าไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววววว :ling1:

ชงโคจะเจอมุก 5 เม็ดแล้ววววววว :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-06-2014 01:24:45
ชงโคเด็กไม่ดี อย่าใช้ร่างกายเปลืองนักนะ
ปล. ชอบชื่อรถพี่ทองจริง ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-06-2014 01:34:36
 :z3: :z3: ค้าง แอร๊ยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 14-06-2014 01:36:16
ง่ะ 5 เม็ดเลยน้าชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-06-2014 02:19:36
รีบมาต่อด่วนค่าาาาา  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-06-2014 02:35:01
 :hao6: โอะโอ ห้าเม็ดจะได้ทำงานแล้วใช่ไหมนี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 14-06-2014 02:58:27
กรี๊ดดดดด ค้างงงง :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 14-06-2014 03:01:11
ชงโคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค หนูรับ5เม็ดไหวเหรอลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 14-06-2014 03:45:44
เง้ยยยยยย
อยากเห็นชงโคโดนฉีดยาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-06-2014 04:10:38
ไม่อยากให้รอด  :hao3:


อยากให้คดีของแม่ชงโคเปิดเผยโดยเร็ว  อยากรู้อ่ะว่าเป็นยังไงกันแน่   :z10:


รอตอนต่อไปค่ะ 


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-06-2014 05:17:41
วู้วๆๆๆๆๆ



อิพี่โนมันต้องกลับมาขัดการตรวจ และ ให้ยาน้องชงโค โดยว่าที่สัตว์แพทย์ทองคำเอกแน่ๆ อิอิ



ปล.เอามุกออกแล้วหรออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 14-06-2014 05:40:19
หนูชงโคใจอ่อนอีกแล้วนะลูก
ห้าเม็ดอิพี่ทองยังได้เอาออกเลยนะ
ได้มีเลือดตกยางออกแน่ๆ :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 14-06-2014 06:19:35
อดีตของเล้งก็น่าสงสารเหมือนกันนะ
แต่ปัจจุบันทำนิสัยไม่ดีใส่คนอื่นทำให้ความรู้สึกด้านบวกหายไปหมดเลย
อิพี่ทองโคตรอ่อยเลยว่ะ ส่วนชงโค เราจะรอดูความแซ่บของนางนะ :oo1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-06-2014 06:21:35
ในที่สุดชงโคก็ยอมเฮียสักที ว่าแต่จะได้ฉีดมั๊ยนั่น ลุ้นๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-06-2014 07:00:52
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 14-06-2014 07:10:14
ฉีดยา จับเธอ ฉีดยาาาาาาา
  คึๆๆๆๆๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 14-06-2014 07:14:18

ชงโคคคคค๊.....อยากโตเป็นสาวแล้วสินะ

พี่ทองถนอมน้องโหน่ยยยยนะ...เด๋วน้องเข็ดแล้วจะอดอีกยาว  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 14-06-2014 07:31:53
มันค้างมากๆมาต่อเร็วๆนะค่ะ
ชงโคคงไม่รอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 14-06-2014 07:56:28
 :pighaun: :pighaun:
กรีดร้อง! รู้สึกเลือดหมดตัวค่ะ ดองสุดโต่งไว้ก็หลายตอน โอ้ยยยยยยยยย เรื่องนี้มันน่ารักจริงๆเลย
รู้สึกชงโคนี่เคลิ้มกับน้องพลอยมากอ่ะ น่าร้ากกกกกก เริ่มชอบบิ้ว อยากให้นางมีคู่กับเขาชายโนไหมคะ?
อ่านตอนล่าสุดแล้วอยากให้ถึงวันนี้ตอนเย็นเร็วๆ โอ้ยยย  :ling1: :ling1: อยากหมุนเข็มนาฬิกา
พี่ทองนี่หื่นเลเวลเดียวกับเสี่ยหรือเปล่าตายแปปแต่ละประโยคของนาง ผู้ชายบ้าๆ นี่ชอบอ่อยใช่ไหมคะ?
พี่ดีนคิดได้แล้วก็โอเคเลย ตอนแรกก็สงสารนิลอยู่หรอก แต่จริงๆแล้วนางร้ายอ่ะ
ชะนีนี่ก็ ไม่ไหว แย่ จัดน้องแมวไปอีกสักรอบบวกเจ๊ยิ้มด้วย เอาให้ชะนีเงิบไปเลย!  :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 14-06-2014 08:13:55
อ๊ะๆ หนูชงโคเปิดทางแล้ววววววววว

แบบนี้ต้องคอยตามติด  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 14-06-2014 08:14:45
ห๊ะ..ยอมแล้วเหรอ  :a5:

 :z1:

จัดมาด่วนๆ  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 14-06-2014 08:27:02


อร๊ายยยยย น้องชงโคอยากลอง ..พี่ทองจัดการ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 14-06-2014 09:04:15
โอ้ยยยยย ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบพี่ทองจริงๆๆ เฮียแกรน่ารักที่สุด อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 14-06-2014 09:56:13
 :hao7: วิ่งนำมาส่งน้องชงโคไปประเคนที่ห้องหอให้อาเฮียคร่าาา    :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 14-06-2014 10:18:55
สาธุ ตอนหน้าขออย่าให้มีอะไรมาผจญเลยเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 14-06-2014 10:41:02
อ่านถึง หน้า 11
จองไว้ก่อน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 14-06-2014 10:41:59
เฮียขา....เอาแค่รอบเดียวพอนะ น้องจะลุกไม่ขึ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-06-2014 10:43:31
'กลัว...แต่ก็...อยากลอง'  :m19: ชงโค แน่สุดๆ

พี่ทองจัดด่วน แต่ตั้ง5เม็ด ยังงัยก็เบาหน่อยนะพี่

น้องน้องพลอยไม่มีคนพาไปกินติม  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-06-2014 11:35:18
ฉีดค่าฉีดกัน กองเชียร์ ป้ายไฟ เพียบ!!! หืม
พี่ทองขี้อ่อย ส่วนน้องชงโคก็ขี้อ้อน รวั๊กอ่ะ~
รอตอนหน้านะคะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 14-06-2014 11:56:26
 :haun4:   ....ถ้าตอนหน้าไม่ได้กัน เราไม้ยอมมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 14-06-2014 12:08:25
หลายตอนแล้วที่ระบบไม่แจ้งต้องแวะมาดูเองทุกที.....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: oreena ที่ 14-06-2014 12:47:11
 :m10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 14-06-2014 13:39:46
ต่อวันนี้เนอะ ต่อเนื่อง
รออะไร 55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 14-06-2014 14:00:41
ชงโคจะยอมแล้วรึ  พี่ทองเอามุกเอาแล้วเหรอเนี่ย

ชงโครีบๆนึกให้ออกเร็วๆนะ  แม่ของชงโคจะได้ไม่ตายฟรี อากงต้องช่วยสุดพลังแน่ๆหลานสะใภ้นี่นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 14-06-2014 14:24:35
ขอให้ยอม  :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-06-2014 15:34:12
รอฉากฉีดยาค่ะ กรี๊ด

แต่เดาว่าอิเฮียอาจจะอดอีก กร๊าก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 14-06-2014 15:53:49
ตัดแบบทำร้ายมาาากกกกกกก  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 14-06-2014 16:44:59
ชงโคคงไม่ได้นอนละคืนนี้  :z1:
ชงโคบอกว่าพี่ทองชอบอ่อย
แต่ชงโคก็ชอบยั่วนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 14-06-2014 16:46:12
จะยอมรึเปล่าน๊าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 14-06-2014 17:03:16
ตอนที่ 28

“อ้ะ...” เสียงครางประหลาดทำให้รู้สึกร้อนวาบไปทั้งหน้า พี่ทองคลี่ยิ้ม จรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของผม สองมือทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อนอนออกทีละเม็ด เชื่องช้า อ้อยอิ่ง จนผมรู้สึกหงุดหงิดใจ

“คนสวยของเฮีย ตัวแดงหมดแล้ว” เสียงของเขาแผ่วเบา แหบพร่า แต่กลับกระตุ้นให้อะไรๆ ของผมมันตื่นตัว แค่เพราะคำหวานก็ทำให้ผมตวัดขาเกี่ยวรัดรอบเอวของเขาไว้ พี่ทองซี๊ดปากเบาๆ เมื่อสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าเช็ดตัวของเขาเสียดสีอยู่กับบั้นท้ายของผม สิ่งแข็งขืนที่ดุนดันอยู่ใต้เนื้อผ้าทำให้ผมไม่กล้าสบตากับเขาเลย รู้สึกเหมือนกำลังจะบ้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้...

อ่า...ผม...คิดดีแล้ว...รึเปล่านะ

แค่กระตุกผ้าเช็ดตัวเบาๆ เขาก็เปลือยเปล่าต่อหน้าผม และไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะกล้าจ้องเจ้าสิ่งที่กำลังชี้หน้าอยู่ได้นาน แต่จินตนาการกลับไม่หยุดลงเลย คิดอยู่ซ้ำๆ ว่าถ้ามันเข้าไปในตัวผม...ผมจะรู้สึกยังไง จะเจ็บมากไหม จะรู้สึกดีมากรึเปล่า คงไม่มีใครให้คำตอบผมได้ ผมคงต้องลองเอง

พี่ทองสอดมือเข้ามาใต้แผ่นหลังของผมแล้วดึงให้ขึ้นไปนั่งบนตักของเขาจนผมนั่งทับสิ่งนั้นไปเต็มๆ เขาขยิบตาให้ กัดปากมองผม ก่อนจะไล้ริมฝีปากไปตามต้นคอ เรื่อยลงมาจนถึงแผ่นอก ลากลิ้นบดขยี้ยอดอกทั้งสองข้างของผมสลับไปมา ไล้วนเป็นวงกลมจนผมต้องแอ่นอก เชิดหน้าขึ้น ร้องครางแผ่วเบาเพื่อตอบรับกับสัมผัสของเขา ในขณะที่ฝ่ามือร้อนก็เคล้นคลึงสะโพกของผมที่เริ่มขยับเสียดสีกับท่อนลำแข็งขืนเบาๆ ตามแรงอารมณ์ที่ไม่คงที่

ยอมรับว่ารู้สึกดีนิดๆ เมื่อส่วนนั้นถูไถไปตามร่องของผม ผิวขรุขระจากมุกทั้งห้าเม็ดกลับสร้างความกระสันอย่างไม่คาดคิด

“อื้ออออ อ๊ะ! อ่า...” ผมสะบัดหน้าไปมา รู้สึกว่ายอดอกทั้งสองข้างของตัวเองเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายของเขา แม้แต่ตอนที่เขาขบเม้มมันเบาๆ ก็สร้างความรัญจวนมากกว่าความเจ็บ

พี่ทองเงยหน้าขึ้นสบตากับผม เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ซี้ดปากเป็นระยะ หยาดน้ำเหนียวเนอะที่สัมผัสได้จากส่วนกลางลำตัวของเขาในตอนนี้ก็บอกได้อย่างดีว่าพี่ทองกำลังพอใจสุดๆ เขาสอดนิ้วสองนิ้วเข้าไปทางช่องทางข้างหลังของผม ส่วนอีกมือก็กอบกุมแก่นกายของผมไว้ ขยับมือรูดขึ้นลงเบาๆ ริมฝีปากก็ดูดเลียอยู่บริเวณอก จนผมเชิดหน้าร้องครางเสียงดังลั่น

“ฮื้ออออ” จะแกล้งผมไปถึงไหนครับพี่...ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว

ผมอ้าปากนิดๆ หอบหายใจเพื่อโกยเอาอากาศเข้าเต็มปอด สองมือค้ำยันกายตัวเองกับเข่าของเขา เบียดส่วนกลางลำตัวเข้าไปแนบชิดให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็แอ่นอกรับสัมผัสจากลิ้นร้อนๆ ของเขาไปด้วย

“เอ็กซ์สุดๆ ครับที่รัก” พี่ทองกระซิบ เหลือบตาขึ้นมองผม ในขณะที่ลิ้นก็ยังละเลงอยู่บนยอดอกของผมไม่หยุด ผมเบือนสายตาหลบ กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงประหลาด พี่ทองเห็นดังนั้นจึงยกนิ้วขึ้นมาไล้ไปตามริมฝีปากของผม ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามาให้ลิ้นของผมได้เล่นกับมัน ผมดูดนิ้วของเขาเบาๆ ราวกับกำลังกินไอศกรีมรสโปรด

เสียงครางแผ่วอื้ออึงอยู่ในลำคอเมื่อถูกเขาละเลงลิ้นถี่รัวที่ยอดอก นิ้วเรียวเพิ่มจำนวนอีกหนึ่งนิ้วภายในช่องทางของผม ในขณะที่โพรงปากก็ยังคงถูกนิ้วของเขาจู่โจม แม้ว่าผมจะเผลอกัดนิ้วของเขาเมื่อนิ้วที่ช่องทางด้านหลังกดถูกจุดเสียวเข้า แต่เขาก็ไม่ได้โวยวาย แค่ลงโทษกลับด้วยการทำรอยไว้ที่ต้นคอของผมแทน

ผมขยับสะโพกเป็นจังหวะตามการขยับนิ้วของพี่ทอง บ้างช้าจนน่าหงุดหงิด บ้างก็เร็วจนน่าใจหาย วูบโหวงภายในช่องท้อง เกิดเสียงน่าอายและความรู้สึกที่มีแต่คำว่า ต้องการ ต้องการ และต้องการ แต่ในระหว่างที่กำลังจะแตะถึงสวรรค์ เขาก็เหมือนแกล้ง กลับหยุดทุกอย่างไว้แค่นั้นแล้วผลักตัวผมให้นอนราบไปกับที่นอน มือหนายื่นไปคว้าเจลบนโต๊ะข้างหัวเตียงมาชะโลมให้กับช่องทางของผม นิ้วเย็นๆ สอดเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันรู้สึกดีจนผมเผลอตอดรัดแน่น

“ใจเย็นๆ ครับที่รัก เดี๋ยวจะดีกว่านี้” พี่ทองขยิบตาให้ ก้มลงมาจูบผม ส่งลิ้นร้อนชื้นของตัวเองเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผม ในขณะที่นิ้วของเขาก็กลับไปทำหน้าที่สร้างเสียงครางให้ผมเหมือนเดิม ส่วนมืออีกข้างกลับปิดตรงส่วนหัวของแก่นกายผมไว้ราวกับไม่ต้องการให้มีอะไรออกมา ผมบิดตัว สองแขนโอบรอบคอของเขาไว้ สองมือก็สอดเข้าไปใต้กลุ่มผมสีดำสนิทของเขา หวังหาที่ระบายกับความรัญจวนในครั้งนี้

“อาาาาาา ชงโคของเฮีย” เสียงของพี่ทองแหบพร่า เขาครางต่ำ ดึงนิ้วออกจากช่องทางข้างหลังของผม ก่อนสองมือจะจับต้นขาของผมให้เกี่ยวรัดรอบเอวของเขา ในขณะที่ส่วนแข็งขืนกลางลำตัวของเขาถูเบาๆ กับร่อง ส่วนหัวที่เยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ เริ่มขยับเข้ามาใกล้ จ่อไว้ตรงปากทางเข้า ถูกับช่องทางไปมาเบาๆ แต่ก็ไม่ยอมมุดเข้ามา

“ผ่อนคลายนะครับที่รัก ไม่มีอะไรต้องกลัว” พี่ทองโน้มตัวลงมา ค่อยๆ ดันส่วนหัวของเขาเข้ามา แต่แค่เพียงนิด ความรู้สึกเจ็บแปลบก็แล่นริ้วขึ้นมาตามไขสันหลัง

อึก!

เจ็บ!

แม้แต่นิ้วสามนิ้วของเขาก็ยังไม่สร้างความเจ็บปวดขนาดนี้... มือข้างหนึ่งของผมดันหน้าท้องของเขาให้ออกห่าง ในขณะที่มืออีกข้างก็ทุบไหล่เขาให้หยุด

พี่ทองจับมือผมไว้ พยายามดันตัวเข้ามาอีก แต่นี่มันเจ็บมากจริงๆ รู้สึกถึงการฉีกขาด แม้จะดันเข้ามาไม่ถึงครึ่ง แต่น้ำตาผมก็ไหลพรากออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทั้งใหญ่ ทั้งแน่น ทั้งอึดอัด แค่เหลือบตามองก็เห็นแล้วว่าท่อนลำนั้นใหญ่เกินไปที่จะเข้าไปได้หมด มุกสามเม็ดยังคงเรียงกันอยู่แต่อีกสองเม็ดคงกำลังเสียดสีอยู่ภายในช่องทางของผม มันถึงได้รู้สึกทรมานอย่างนี้

“ไม่ร้องนะ เฮียขอโทษ ไม่ทำแล้วครับไม่ทำแล้ว” พี่ทองหน้าเสียไปทันที เขาเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ จูบที่เปลือกตาเบาๆ แล้วค่อยๆ ถอยออกไป

“เลือดออกด้วยแฮะ เดี๋ยวเฮียไปหายามาใส่ให้นะ ไม่ร้องนะครับ” สีหน้าที่อ่อนโยนของพี่ทองทำให้ผมต้องดึงตัวเขามากอดไว้
ผมขอโทษครับพี่...แต่มันเจ็บมากจริงๆ ผมคงจะสลบไปเลยก็ได้ถ้าหากเรายังฝืนทำต่อ

‘ขอโทษครับ ผมไม่ได้เรื่องเลย’

“ไม่เป็นไร ครั้งหน้ามาพยายามกันใหม่ เข้าได้เกือบครึ่งก็เก่งแล้วนะ ไม่ต้องคิดมากหรอก เฮียไม่โกรธเลย เพราะชงโคเซ็กซี่มาก”

พี่ทองลูบหัวผมเบาๆ เขาขยิบตาให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้แล้วเดินไปหากล่องยามาใส่ยาให้

“ไปทำความสะอาดก่อน แล้วค่อยมาใส่ยาดีกว่า”

เขาบอกแล้วอุ้มผมเดินเข้าห้องน้ำมา ถึงจะเคยบ่นว่าผมตัวหนัก อุ้มผมไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้ แต่เวลานี้เขาไม่บ่นเลยครับ แถมยังอุ้มผมได้สบายๆ เลยด้วย ผมกอดคอเขาไว้ ซบหน้าลงกับอกกว้างๆ ของเขา อยากบอกขอโทษเป็นร้อยครั้ง เพราะผมรู้สึกแย่จริงๆ ที่มันต้องมาล่มอย่างนี้

เขา...จะเบื่อที่ผมเป็นอย่างนี้รึเปล่านะ...

พี่ทองทำความสะอาดให้ ระหว่างนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับผม ที่จริงผมอยากให้เขาต่อว่า ทำท่าหงุดหงิดใส่ หรือโวยวายอะไรออกมาก็ได้ แต่เขาก็ไม่ทำ

ผมนั่งอยู่บนขอบอ่าง ทอดสายตามองเขาที่กำลังตั้งอกตั้งใจทำความสะอาดให้ มือเบาไม่สมกับความใหญ่โตของมัน และแม้ท่าที่นั่งกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้มันน่าอายมากแค่ไหน ผมก็อยากมองหน้าพี่ทองให้นานๆ พี่ทองพอเห็นว่าผมเอาแต่มองหน้าเขา ก็หน้าขึ้นสีนิดๆ ขยิบตาทำหน้าทะเล้นให้ แลบลิ้นเลียริมฝีปาก ผมเลยโน้มตัวไปข้างหน้า ก้มลงเล็กน้อยให้ริมฝีปากสัมผัสกับหน้าผากเขาได้ ก่อนจะเลื่อนลงสัมผัสแก้มของเขา เรื่อยลงมาถึงริมฝีปาก

จูบนี้ให้รู้ว่าผมอยากบอกเขาว่า ขอโทษ ขอโทษที่เป็นคนรักที่ไม่ดี ขอโทษที่ให้ความสุขกับเขาไม่ได้

“เด็กน้อยคิดมาก เฮียโอเคน่า”

‘อย่าเบื่อผมนะพี่’

“เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เฮียเบื่อชงโคได้หรอก” พี่ทองดีดหน้าผากผมหนึ่งที เงยหน้าขึ้นมองสบตาแล้วพูดยิ้มๆ ว่า “การที่เราจะร่วมรักกับใคร ก็ต้องให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายเขามีความสุขด้วย ไม่งั้นมันจะกลายเป็นแค่การระบายความใคร่ เป็นแค่เซ็กส์ที่ไม่มีความหมายอะไร ชงโคเป็นแฟนเฮีย เรื่องความรู้สึกของชงโคคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเฮีย เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกังวลไปหรอก ครั้งนี้เฮียอาจจะพลาด แต่ครั้งหน้าเฮียจะเอาเข้าให้ได้ โอ้ยยย! แต่บางทีชงโคก็น่าจะเพลามือบ้างนะ เฮียเจ็บอ่ะ”

พี่ทองกุมแก้ม ทำหน้าบึ้งแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงมองว่ามันน่ารัก เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้ผมรู้สึกว่ายิ่งได้คบ ยิ่งได้รู้จัก ก็ยิ่งรักและหลงใหลเขามากขึ้น...

โชคดีจังเลยนะครับที่ได้เป็นคนรักของพี่... ผมจะทำให้ดีกว่านี้ครับ แต่รอให้หายเจ็บก่อนนะ ตอนนี้แค่ยืนก็ขาสั่นไปหมดแล้ว T_T

‘ผมใช้ปากให้นะ ผมรู้ว่าพี่คงอารมณ์ค้าง’

“จะดีเหรอ”

ถามแบบนั้นแล้วรีบปลดผ้าเช็ดตัวออกแบบนี้มันหมายความว่าไง -_-

“อย่าหมั่นเขี้ยวแล้วกัดเข้าล่ะ เดี๋ยวจะไม่มีไว้ใช้งาน”

โอยยย ขยิบตาอีกแล้ว แถมยังยิ้มซะน่ารักเลย ฮือออออ ผมหลงเขามากนะ หลงมากจริงๆ

“เมื่อกี้มุกเข้าไปได้ตั้งสองเม็ดแหน่ะ รู้สึกไงบ้าง”

‘เจ็บน่ะสิถามได้’

“ไม่ดีเลยเหรอ”

‘ไม่รู้’

“แต่เฮียรู้สึกดีสุดๆ เลยนะ เอ...ไอ้โปรดมันจะว่างรึยังนะช่วงนี้”

‘ทำไม? พี่จะไปเอาออกแล้วเหรอ’

“เปล่า จะให้มันฝังเพิ่มตามจำนวนที่มันเสนอมา นี่กะไว้เจ็ดเม็ดแต่เฮียเจ็บอ่ะ ไม่ไหว เลยขอห้าเม็ดพอ”

ผมตีไหล่พี่ทองไปหลายๆ ที เขาหัวเราะชอบใจ จับมือผมไว้แล้วเอาไปแนบแก้ม “ล้อเล่น จะเอาออกเพื่อจะเอาเมียต่างหาก ห้ามตีแล้วนะ ช้ำไปหมดแล้วทั้งแก้มทั้งไหล่”

อ่า...ก็จริง มีรอยแดงอยู่หลายรอยเลย

“หนึ่งเม็ดตามสัญญา เพราะฉะนั้นครั้งหน้า...อย่าร้องไห้อย่างวันนี้อีกนะ เฮียเห็นแล้วใจไม่ดีเลย”

‘ผมจะพยายาม’

 “ขอบคุณครับ”

เป็นคำขอบคุณที่มาพร้อมกับแววตาที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบ ผมยิ้ม เอียงคอมองพี่ทองที่ลุกขึ้นยืนให้ส่วนกลางลำตัวอยู่ตรงหน้าผมพอดี ผมไล้นิ้วไปตามมุกห้าเม็ดเบาๆ ก่อนจะกอบกุมไว้แล้วรูดขึ้นลง ได้ยินเสียงครางต่ำ ผมก็ยิ่งอยากแกล้ง ใช้นิ้วชี้กดลงตรงส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำเยิ้มออกมา ก้มหน้าลงเล็กน้อยให้ลิ้นได้ลิ้มชิมรสมัน ในขณะที่เจ้าของของมันเชิดหน้าขึ้นร้องลั่น แอ่นกายเข้าหาผมมากกว่าเดิม สองมือของพี่ทองกดลงบนศรีษะของผม และเมื่อผมจับเจ้าสิ่งนั้นเข้าปาก เขาก็เด้งกายรับทันที เสียงซี๊ดปาก เสียงครางต่ำ ดังก้องห้องน้ำจนผมกลัวว่ามันจะดังเล็ดลอดออกไปให้ห้องข้างๆ ได้ยิน

“ชงโค...เฮียไม่ไหวแล้ว อ่าาา... อาาา”

พี่ทองกระตุกอยู่สามสี่ครั้งก่อนจะยืนนิ่งปล่อยให้ของเหลวอุ่นๆ ฉีดพุ่งอยู่ในโพรงปากของผม เขาขยับเอวดันแก่นกายเข้ามาลึกจนผมแทบอ้วก ก่อนจะถอยออกไป ยกมือเช็ดน้ำรักที่ผมไม่ยอมกลืนลงไปแล้วปล่อยให้มันไหลออกจากมุมปากให้

“น่ารักเกินไปละ” พี่ทองฉีกยิ้มกว้าง “เดี๋ยวเฮียอาบน้ำให้นะครับ เลอะหมดเลย ใครก็ไม่รู้ทำเนอะ”

‘คนบ้า’

“ถึงจะบ้า แต่ก็รักชงโคมากนะจ้ะ ^_<”

ผมหัวเราะเบาๆ แล้วใช้ภาษามือตอบกลับเขาไปว่า ‘รักมากเหมือนกัน’

แม้ต่างคนต่างหน้าขึ้นสีจางๆ แต่เราก็ยังสบตาและยิ้มให้แก่กัน

ผมว่า...ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้...คงเป็นช่วงเวลาที่มีพี่ทองอยู่ข้างๆ เป็นช่วงเวลาที่...เราต่างยิ้มให้แก่กันนั่นแหละครับ

.
.
.

‘แมว ครั้งแรกเจ็บไหม’

แมวอ่านคำถามของผมที่ส่งผ่านไปทางไลน์พลางทำตาโตเข้าใส่

‘เจ็บสิ เจ็บมากด้วย แมวร้องไห้เลยล่ะ’

‘แล้วหยุดไหม แบบ...เจ็บแล้วหยุดรึเปล่า’

แมวส่ายหน้าให้ผม ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับมาว่า ‘เจ็บไม่นานหรอก ถ้าอดทน เดี๋ยวก็รู้สึกดี >_<’

‘จริงเหรอ’

‘อือ’

แต่ครั้งแรกของแมวคงจะไม่โดนของที่ฝังมุกลงไปถึงห้าเม็ดใช่ไหมล่ะ T_T

‘ครั้งแรกมันก็เจ็บสุดๆ อยู่แล้วล่ะ ทุกวันนี้ก็ยังเจ็บอยู่เลย โบจังน่ะ ชอบใช้แบบขรุขระ โดนแล้วไม่ร้องก็ไม่รู้จะว่าไง แต่นานๆ ไปก็ดีนะชงโค แมวชอบ >_<’

ข้อความจากแมวทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้น ละสายตาจากหน้าจอมือถือไปมองหน้าผู้ชายมึนๆ ที่กำลังคาบปลาเส้นไว้ในปากแล้วพยักหน้าฟังหลินโม้เรื่องฟุตบอลของคู่ที่เตะไปเมื่อคืน

‘แล้วแมวว่า...เจอแบบฝังมุกนี่จะเจ็บรึเปล่า ถ้าเป็นแมวพอไหวไหม’

มันเป็นเรื่องน่าอายนะ แต่ผมก็กลุ้มใจจริงๆ ถึงได้ตัดสินใจถามผู้เชี่ยวชาญ ตอนแรกก็นัดแมวให้ออกมาพบระหว่างรอน้องพลอยเรียนพิเศษนั่นแหละครับ แต่แมวดันลากโบจังมาด้วย แล้วหลินก็พอดีอยู่กับโบจัง เลยตามกันมาเป็นพรวน

‘โอยยย มันต้องฟินแน่ๆ ทนเจ็บนิดเดียว คงสุขสุดๆ อ่ะ เอ๋ ทำไมชงโคถามแบบนี้ล่ะ พี่ทอง...ทำเหรอ’

พอผมไม่ตอบ แมวก็เงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาคาดคั้น ผมเลยจำใจต้องพยักหน้า

“จริงเหรอ!! กี่เม็ด!”

แต่เรื่องนี้ผมไม่บอกหรอก ไม่อยากให้แมวจินตนาการไปมากกว่านี้ ผมหวง -*-

แมวหัวเราะคิกคัก ก่อนจะขยับมากระซิบกับผมเบาๆ ว่า “เจ็บมากไหม ที่นั่งแปลกๆ เดินแปลกๆ นี่... โดนมาแล้วรึเปล่า”

ผมส่ายหน้า ‘ผมเจ็บ พี่ทองเลยหยุด เลือดออกด้วย มันฉีกอ่ะ’

แมวหน้าแดงน้อยๆ ตีไหล่ผมเบาๆ และกำลังไถหน้ากับแขนของผมอยู่ “ถึงว่า เมื่อเช้าพี่ทองคำเอกโพสรูปชงโคแล้วแคปชั่นแค่ว่า ‘เกือบ’ ด้วยล่ะ แมวน่ะไม่เข้าใจเลย แต่ก็ไปกดไลค์ เพราะชงโคตอนมัดผมจุกน่าร๊ากกก แต่ตอนนี้แมวเข้าใจแล้ว บอกตรงๆ ว่าฟินมากเลย เขินมากด้วย โอยยย พี่ทองของชงโค ชงโคของแมววว”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ อยากจะถามอยู่หรอกว่าไม่เรียกพี่ทองของแมวแล้วเหรอ แต่ก็นั่นแหละครับ บอกว่าเป็นของผมน่ะดีกว่านะ ^^

“โบ แฟนมึงจะสิงชงโคอยู่ละ เป็นไรมากป่ะ หรือเมื่อเช้าไม่ได้ให้อาหาร” ความจริงหลินเป็นผู้ชายปากร้ายนะ บอกตรงๆ ว่าแรกๆ ที่รู้จักกันเขาก็สุภาพแหละ แต่พอสนิทกันมากขึ้น แถมผมยังไปหักอกเขาอีกนี่ บางทีก็โดนเขาแขวะก็มีนะ -*-

“หลินปากเสีย นิสัยไม่ดี มาแอบฟังคนอื่นเขาคุยกัน”

“ไม่ได้แอบฟัง แล้วแมวก็คุยอยู่คนเดียวด้วย ไม่เห็นชงโคตอบสักคำเลย”

“ก็ชงโคคุยผ่านไลน์กับแมวอ่ะ! โบ! ดูหลินสิ ว่าแมวด้วยล่ะ!”

คนขี้ฟ้องก็ยังขี้ฟ้องไม่เปลี่ยน ส่วนคนที่โดนฟ้องก็ทำหน้าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว แล้วผมก็คิดว่าแมวน่าจะเข็ดนะ เพราะฟ้องโบจังกี่ทีก็ไม่เห็นรายนี้จะสนใจ

“หลินหันไปทางอื่นเลย อย่ามองชงโคของแมวนะ ชงโคของแมวมีเจ้าของแล้วจ่ะ”

“รู้แล้วว่ามี รอยดูดอื้อขนาดนั้นอ่ะ”

“อร้ายยยย หลินจะพูดทำไม แมวอุตส่าห์ทำเป็นไม่เห็นแล้วนะ >///<”

ก็ว่าแล้วว่าทำไมตั้งแต่แมวมาถึงก็เอาแต่ก้มหน้างุด ไม่กล้ามองผมมากนัก แถมหน้าแดงอีกต่างหาก อ่า... ผมเอาผ้าพันคอมาปิดไว้เหมือนเดิมดีไหมนะ

“ถ้าเขาฟันแล้วทิ้ง ก็อย่าลืมนะว่ายังมีผม” หลินพูดทีเล่นทีจริง เขาหัวเราะก่อนจะหน้าเหวอเมื่อโดนแมวน้อยทึ้งหัว มีโบจังนั่งอยู่ตรงกลาง แต่โบจังก็ไม่ได้สนใจจะห้าม กลับนั่งกินปลาเส้นอย่างสบายใจ

“ชงโค” เสียงหวานคุ้นหูเรียกผมจากข้างหลัง หันไปมองก็เห็นบิ้วยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกสองสามคน “ดีใจจังที่เจอ มาเที่ยวกับเพื่อนเหรอ”

บิ้วรีบเดินเข้ามาหา รอยยิ้มหวานเหมือนเดิม แต่ชะงักไปเมื่อเห็นว่าลำคอผมมีอะไร ถึงอย่างนั้นก็กลับมายิ้มได้แล้วหันไปพูดกับพวกเพื่อนๆ ของผม

“เป็นเพื่อนของชงโคเหรอครับ”

“ใช่แล้วจ้า” แมวเลิกทึ้งหัวหลินแล้วกลับมาผูกสัมพันธไมตรีกับบิ้วอย่างรวดเร็ว “เราชื่อแมวนะ ยินดีที่ได้รู้จัก ส่วนนี่แฟนเรา ชื่อโบ แล้วส่วนเกินอีกคนชื่อหลิน เป็นคนขี้หลี ปากไม่ดีด้วย”

“เฮ้ๆ อย่าใส่ร้ายกันอย่างนั่นดิวะไอ้แมวเหมียว” หลินอดท้วงไม่ได้

“เราชื่อบิ้ว ยินดีที่ได้รู้จักนะ อ่า บิ้วต้องไปก่อนแล้วล่ะชงโค จะไปดูหนังกับเพื่อนน่ะ ไปก่อนนะครับทุกคน”

มาเร็วไปเร็วจริงๆ แต่เมื่อกี้แอบเห็นว่าสายตาของบิ้วอ้อยอิ่งอยู่ที่หลินนานกว่าใคร จะว่าไปหลินน่ะตรงสเปคของบิ้วเป๊ะเลยครับ จะว่าไปก็คล้ายๆ แฟนเก่าของบิ้วที่เคยคบกันมาแต่ละคน ผมน่ะไม่ตรงสเปคของบิ้วหรอก แต่บิ้วบอกว่ารักผมเพราะผมเป็นผม ไมใช่รักเพราะตรงสเปคหรืออะไร

“เพื่อนของชงโคเหรอ”

ผมพยักหน้า

“แมวว่าเขาน่ารักล่ะ แต่ดูแรงๆ อ่ะ ไม่ใช่หมายความถึงสิ่งไม่ดีนะ แรงแบบ...คนสวยๆ เขาแรงกันน่ะ อ่า แมวจะพูดยังไงดีนะ งงจังเลย”

“จะบอกว่าบิ้วแรดเหมือนตัวเองใช่ไหมล่ะ” โบเป็นคนหาคำตอบให้แทน แมวเลยรีบพยักหน้ารับ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าโดนหลอกด่าก็ระดมตีโบจังไม่หยุด

“นิสัยไม่ดี ปากเสีย! จะงอนโบจังห้านาที!”

“งอนให้นานกว่านั้นเห๊อออ ให้ไอ้โบมันง้อบ้าง เห็นแล้วสงสารนะแมวเหมียว”

“หลินพูดมาก ขอให้มีเมียแรด!”

“เฮ้ย อย่าพูดงั้นดิ จะมีทั้งทีขอเรียบร้อยอย่างชงโคดีกว่า เนอะ เลิกกับเขาเมื่อไหร่บอกนะ ผมรอเสียบ”

แมวยกมือปิดหูผมแล้วแลบลิ้นให้หลิน “ชงโคอย่าไปฟังนะ หลิน @!!$$%%^%$@#^&%&”

ฟังหลินกับแมวเถียงกันก็เกือบเคลิ้ม แต่เสียงไลน์ดังมาขัดจังหวะซะก่อน

‘คิดถึงอีกละ เห็นหมาก็นึกถึงเมีย เห็นม้าก็นึกถึงเมีย เห็นช้างก็นึกถึงเมีย เห็นแรดก็นึกถึงเมีย’

เดี๋ยว เดี๋ยวนะ! ที่โรงพยาบาลพี่มันมีใครเอาแรดมาให้รักษา!!! ว่าแต่...เรียกเมียเลยเหรอ -///-

‘หลอกด่าผมอ่ะ’

‘เปล่า แค่จะบอกว่าคิดถึง กลัวไม่เชื่อก็เลยยกตัวอย่าง’

‘สติจงกลับมา’

‘ฮ่าๆๆ มีสติตลอดเว้ย แล้วนี่หมวยเล็กเลิกเรียนรึยัง’

‘ยังเลย อีกสองชั่วโมง’

‘เบื่อแย่เลยดิ’

‘ไม่อ่ะ มานั่งร้านกาแฟ พนักงานน่ารักดี เลยไม่เบื่อ ^^’

‘ถ้าคิดว่าดีก็ทำต่อไป -*-’

‘ล้อเล่น :P’

‘เพื่อนเล่นเหรอ’

‘แฟนใคร ขี้งอน’

‘แฟนตัวเองนั่นแหละ ชอบทำเป็นลืม -*-’

ผมยิ้มกว้าง ได้ยินเสียงแมวแซวมาว่าแว่วๆ ว่าผมอินเลิฟเกินไปจนน่าอิจฉา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่

‘ไม่ลืม ไม่เคยลืมหรอกว่าเป็นของใคร เฮียก็อย่าลืมล่ะ’

‘ครับ ถ้าลืมยอมให้ข่มขืนเตือนความจำ หึหึ’

‘บ้า! ชอบอ่อยว่ะ’

‘เอ้า จริงๆ นะ ครั้งหน้าให้ออนท็อป เฮียจะยอมตกเป็นเบี้ยล่าง ยอมเป็นทาสของชงโค ดีไหม’

‘-///- ดีมั้ง’

‘ชอบว่าเฮียอ่อย แต่ชงโคอ่ะโคตรยั่วเลย พอทำจริงๆ ก็ร้องไห้’

‘ก็มันเจ็บอ่ะ!’

‘ตอนตัวเองรัดเขา เขาก็เจ็บ เขายังไม่บ่น’

‘พอแล้ว คุยแต่เรื่องลามกอยู่ได้ -*-”

ถ้านั่งอยู่ใกล้ๆ ผมจะหยิกให้เนื้อหลุดเลย คอยดูสิ!

‘หึหึ เขินอ่ะดิ ว้า มีเคสเข้ามาละ ไปก่อนนะ วันนี้เฮียกลับดึกหน่อยนะครับ ถ้ารอไม่ไหวก็นอนไปก่อนนะ’

ผมขมวดคิ้วมองข้อความ กลับดึก...

‘ทำไมล่ะ จะไปไหน’

‘ไม่บอก ^^’

‘...’

‘?’

‘บอกมา’

‘อย่างอแงครับ เรื่องของผู้ใหญ่ ไปละ หึหึ’

ไอ้พี่ทอง! แน่มากกกกกก แน่มากที่ทำให้ผมหงุดหงิดใจอย่างนี้! เรื่องของผู้ใหญ่เหรอ! ก็แค่อายุมากกว่าผมห้า...หกปี T_T ทำไมถึงห่างกันขนาดนั้นล่ะ... ไม่อยากรู้ก็ได้...เดี๋ยวจะหาว่าผมทำตัวเป็นเด็กๆ คอยตามเช็คเขาว่าจะไปไหนกับใคร

...แต่...อยากรู้อ่ะ ถามใครดีนะ -*-

.....................................To be continue......................................

กลัวจะถึงห้องดึก เลยลงให้ก่อนค่ะ :) พี่ทองเป็นคนไม่ค่อยมีวาสนา ดอกไม้ดอกเดียวก็เด็ดไม่ได้ ก็อย่างว่า เขาแพ้เกสรดอกไม้  :o8:

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้นะคะ ว่าแต่นี่เรื่องมันยืดมาหลายตอนแล้วเหรอ T_T อั้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 27 : 13/6/2014 (Page. 43)
เริ่มหัวข้อโดย: panjanthima ที่ 14-06-2014 17:10:01
ดีใจนะที่ชงโคกับเฮียทองจะสมหวัง o13
แต่ก็ยังกังวลเรื่องคดีของแม่ชงโค มันต้องมีเรื่องอะไรที่ไม่น่าไว้วางใจตามมาแน่ๆ
และเรื่องไอ้เล้งกับอินิลน่าจะมีมารังควานต่อแน่ๆ

แต่ไม่ว่ายังไงเฮียทองจะต้องอยู่ข้างๆคอยเป็นกำลังใจและดูแลชงโคแน่ๆ สู้ๆนะชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 14-06-2014 17:11:22
รอๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-06-2014 17:11:57
ถามม๊า?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-06-2014 17:31:31
นัดเสี่ยไปผ่าออกเหรอค่ะ ทอง


นี่เรายังหลอนนิลอยู่เลยนะ
นางบ้าได้ขนาดนั้น แล้วเงียบหายไปมันน่ากลัวโคตรๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-06-2014 17:35:14
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 14-06-2014 17:41:16
กรรมไม่าำเร็จจจจจจ
ชงโคอ่าาาาา เชื่อแมวเถอะเจ็บแค่แรกๆสักพักจะดีเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-06-2014 17:57:01
คนทางนี้ก็ลุ้นสะ สุดท้ายก็ล่นลงมาตุ้บพ่ีทองทำไม่สำเร็จอีกแล/ล้ว แต่ไม่เป็นไรฟินๆตอนท้าย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-06-2014 18:03:15
สงสัย พี่ทองนัดหมอโปรดไปเอาออกแน่เลย

แต่เอาออกแล้ว ก็ต้องรออีกเป็นอาทิตย์อ่ะนะ

กว่าจะได้เด็ดดอกชงโค เพราะใคร ตอบ!! ลุ้นต่อไป   :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 14-06-2014 18:07:03
 ไปฝังเพิ่มป่าว 555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 14-06-2014 18:10:39
 o7 อย่าได้ยอมแพ้ค่ะ เฮียขราาา อย่าพึ่งไปเอาออกค่า เฮียพยายามบ่อยๆ เดี๋ยวน้องชงโคก้อเสร็จแน่นอน 5555+  :laugh:
ปล. คนเขียนรังแกเฮียหรอคะ!! ไม่ให้เฮียสมหวังง่ายๆใช่ม้ายยย :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 14-06-2014 18:23:20
 :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-06-2014 18:25:23
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 14-06-2014 18:29:43
น่ารักอ่ะ เฮียยยยยยย  ชงโคขอเหอะ 5555
หลินมีแวว ว่าจะมีเมียแรด 55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-06-2014 18:38:26
 o13



นายแน่มากทองคำเอกกก อย่างนี้เค้าถึงเรียกเมคเลิฟ จุดมุ่งหมายมีไว้พุ่งชน


แต่ว่าได้กลิ่นคู่รัก คู่ใหม่ยังไงไม่รู้ อิอิ  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 14-06-2014 18:51:55
ชงโคจัดการให้เรียบเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 14-06-2014 18:54:27
สะใจยังไงบอกไม่ถูก  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 14-06-2014 18:59:12
555 พี่ทองอด ดีมากเปนพระเอกต้องทำตัวดีนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 14-06-2014 19:04:54
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มันฟินนนนนนนนนนนนนนนน

เขิลจุงงงงง คิดว่าตัวเองเป็นชงโค

ฮ่าๆๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-06-2014 19:07:30
เกือบไปแล้วสินะชงโค พี่ทองจงอดต่อไป :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 14-06-2014 19:08:27
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:



ค้างอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 14-06-2014 19:31:23
555555 ว่าแล้วว่าชงโคต้องยังไม่เสร็จพี่ทอง
กร๊าสสสส สมน้ำหน้าพี่ทอง5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 14-06-2014 19:38:38
 :z1:  เกือบแล้วพี่ทอง แต่สงสัยต้องเอามันออกแล้วหละ ไม่งั้นชงโคเจ็บตายเลย 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-06-2014 19:40:43
จะไปร้านขายยา  หาซื้อยาแก้แพ้ให้เฮียทองสักชุดให้เลิกแพ้เกษรดอกไม้สักที  จะได้เชยชมดอกชงโคให้สมใจอยาก  :laugh:


แอบเชียร์บิ้วกับหลินนะ  :impress2:  ดูเคมีจะตรงกัน  :a5:   เพราะชอบชงโคเหมือนกันต่างหาก 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 14-06-2014 20:02:03
ชงโคอ่อนอ่ะ ไม่ไหวๆ 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 14-06-2014 20:16:11
กลุ้มใจกะพี่ทอง น่ารักอะ :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 14-06-2014 20:25:10
รักเฮียก็ตรงนี้แหละนะ แต่ครั้งหน้าก็พยายามหน่อยนะเฮีย หึหึ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 14-06-2014 20:25:42
ไปเอาออกรึป่าวพี่ทอง....พี่หมอโปรดคิวว่างแล้วเร๊อ :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 14-06-2014 20:31:36
แหมะ ว่านายเอกน่ารักมากแล้ว พระเอกกลับยิ่งกว่า จ้ะพอคนดีของชงโค ดีเว่อร์เว่อร์เวอร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 14-06-2014 20:40:44
ถามเสี่ยดิ
ไม่แน่พี่ทองอาจมีนัดไปให้เสี่ยกระทำชำเรา 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 14-06-2014 20:46:27
 :m3:  พี่ทองพระเอกสุดๆ  แมวกับโบจังน่ารักอ่ะ  :กอด1:   บิ้ว&หลิน เชียร์เลย    :m4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-06-2014 20:56:09
พี่ทองงงงงง  ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารักอะไรอย่างนี้ ชงโคก็น่ารัก เหมาะกันมากเลยคู่นี้ ชอบบบบบบบ  :กอด1:

ลุ้นพี่ทองต่อไปว่าจะเด็ดดอกชงโคได้เมื่อไหร่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 14-06-2014 21:04:14
พี่ทองไปเอาออกป่ะอ่า เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 14-06-2014 21:06:14
ชงโค เพ่บอกให้น้องอลงก่อนนน

เกิดติดใจอิห้าเม็ดนั้น 55555+  :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 14-06-2014 21:21:46
อีพี่ที่อดทนได้โล่ เปนคนอื่นนี่คงไม่ทนอะค่ะ หวังว่าคราวหน้าชงโคจะยอมซัะทีเนอะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 14-06-2014 21:27:01
เฮียได้กินครึ่งๆกลางๆ ไม่เต็มที่เลย 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 14-06-2014 21:39:25
แนะนำให้ก่อนพี่ทองจะไปเอามุกเนี่ย ไปรดน้ำมนต์ก่อนดีกว่านะ เผื่อจะโชคดีได้เมียซะที 5555

หรือว่าจริงที่ทองเทคนิคไม่ดี แบบนี้ต้องศึกษากับท่านปรมาจารย์โปรดนะ 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 14-06-2014 21:41:30
 :mew1:  การรออ่านเรื่องนี้สนุกมากกก มีความสุขมาก รอฉาากอย่างว่าของชงโคและเฮียทอง ฮิ ฮิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 14-06-2014 21:53:32
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 14-06-2014 21:55:55
หุ๋ย....นึกว่าจะได้ไปเที่ยวฟินแลนด์ ชริ!!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 14-06-2014 21:59:08
พี่ทองหล่อมากกกกก
หล่อทั้งกายและใจเลย
โอ้ยย เอาใจไปเลยพี่ทอง
เขินแทนชงโคเลยอ่ะ
คือพี่น่ารักไปนะ อิจฉาชงโคคคค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 14-06-2014 22:09:27
ว่าแล้วว่ามุก 5 เม็ด ควรเอาออกชงโครับไม่ไหว
เลือดออกเลย แต่จะว่าไปชงโคก็อุตส่าห์พยามยามแล้ว
ถ้าพี่ทองคำเอกรักน้องชงโคอย่างปากพูดก็เอาออกซะ
สงสารชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 14-06-2014 22:15:32
อารมณ์แบบรอฉากนี้มานานในที่สุดพี่ทองก็จะได้กินชงโค ตื่นเต้นแบบคูณร้อย......

แต่พอชงโคร้องเจ็บแล้วเฮียบอกว่าไม่ทำแล้ว!! หัวใจแทบหยุดเต้น ความฟินลดลงพรวดพราดลงมาแบบติดลบเลย

อ่านลงมาจนจบด้วยความรู้สึกชา T.T สักวันต้องเป็นของเฮียนะ เราเชื่อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-06-2014 22:17:15
พี่ทองกับชงโคน่าร้ากกกกกกกกกกกกกก นั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยแล้วตุ่ยอีก
สงสัยหลินจะขายออกซะแล้ว


 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 14-06-2014 22:32:26
มีเลือดตกยางออกจริงๆด้วย
เฮียก็เห็นใจหนูชงโคหน่อยน้า ไปเอาออกเถอะ
แต่ยอมรับเลย เฮียรักชงโคมากจริงๆแอบอิจฉาหนูชงโคเบาๆ :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 14-06-2014 22:36:24
เดาว่าไปหาเสี่ยชัวร์  ไปเอามุกออก :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-06-2014 22:42:46
พี่ทองควรสร้างบรรยากาศให้ชงโคเคลิ้มก่อนสิ
เปิดเพลง จิบไวน์ไรงี้จะได้ผ่อนคลาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 14-06-2014 22:48:02
อยากรู้อ่ะ ว่าพี่ทองไปทำอะไรร :z3:
ไปฝังเพิ่มหรือไปเอาออกหรือเปล่า อิอิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-06-2014 23:00:13
ผู้ชายซีรีย์นี้ชอบแบบขรุขระกันหมดทุกคนเลย  o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 14-06-2014 23:12:28
ถามเสี่ยยยยยยยยยย เสี่ยน่าจะรู้ มั้ง  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: duckool ที่ 14-06-2014 23:46:12
บิ้วก็เป็น ผช.เหรอ
สงสัยเราจะมีปัญหากับการอ่าน
เพราะเข้าใจมาโดยตลอดว่าเป็น ผญ.
เมื่อตอนแมวก็เหมือนกัน. TT  TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-06-2014 00:16:31
โอ๊ยยยย อีเฮียพี่ทองขยิบตาเรี่ยราดมากกกกก แกจะหว่านเสน่ห์ใส่ลูกชั้นไปถึงไหน
ถึงอยากให้เค้าได้กันขนาดไหน แต่ที่อิพี่ทองยอมหยึดก่อนนี่ก็น่าประทับใจนะ
อีหนูชงโคของพี่ก็เครียดไม่เบามีไลน์ปรึกษาแมว โอ๊ย ฮาน่ะ
ไม่ต้องเอาองเอาหรอก เชื่อแมวลูก อดทนแล้วจะดีลูก 5555 อิแม่หื่น

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 15-06-2014 02:29:18
คือเฮียน่ารักมาก ชงโคเจ็บก็ไม่ฝืนทำต่อ :o8:

นี่นี่นี่ แอบอยากอ่านของคู่โบแมวแล้วน้า

แถมเอาของหลินมาล่ออีก จะได้คู่กับบิ้วหรือเปล่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 15-06-2014 05:49:36
ชงโคอ่ะทำให้ความฟินของเราล่มสลาย
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 15-06-2014 07:19:27
รู้สึกเจ็บแทนน้องเลย พี่ทองไปเอาออกเถอะ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 15-06-2014 15:15:06
น่าเสียดายแทนเฮียอยู่นะ แต่ไม่เป็นไรเราจะรอวันที่หนูชงพร้อมจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 15-06-2014 18:10:26
 :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 15-06-2014 18:58:22
5เม็ดมันเยอะไปจริงๆนะคะอิเฮียยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 15-06-2014 19:30:33
แอบอยากอ่านพาร์ทของแมวกับโบจัง
อยากรู้ว่ามึนๆแบบโบจัง มันรักกับแมวได้ยังไง 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 15-06-2014 20:41:58
ตอนที่ 29

Special Inside: ทองคำเอก

“ไอ้เหี้ยโปรดดดดด มึงหลอกกู!!!”

ดู! ดูมัน! ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก! มันทำอะไรกับชีวิตผมบ้างมันรู้ตัวไหมวะ!

“กูหลอกมึง? ยังไง?” ไอ้โปรดถาม ท่าทางโคตรหน้าถีบ มันนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา มีเดลคอยถือที่เขี่ยบุหรี่ให้อยู่ข้างๆ อีกมือถือแฟ้มเอกสารตรวจงานของมันเหมือนปกติ

“ไหนมึงบอกว่ามุกที่ฝังให้ จะทำให้ชงโครู้สึกดีไงวะ เหี้ยแม่ง กูเข้าได้ไม่ถึงครึ่ง น้องร้องไห้ซะงั้น แถมเลือดยังออกเยอะด้วย!”

ไอ้โปรดทำหน้านิ่ง แต่แววตาเหมือนกำลังวิเคราะห์ ก่อนมันจะถามผมด้วยท่าทีสบายๆ ว่า “ครั้งแรกป่ะ?”

“เออดิ”

“ไหนตอนที่กูฝังให้ มึงบอกว่ามึงได้แอ้มน้องมานานแล้วไง มึงให้ความเท็จกับหมอ หมอก็ให้คำแนะนำไม่ตรงเหตุดิวะ แล้วอย่างงี้จะมาว่ากูหลอก เดี๋ยวกูถีบหน้าให้ -*-”

ก็ใครจะไปกล้าบอกล่ะว่าคบกันมาจะเป็นเดือนแล้วยังไม่ได้ทำอะไรมากกว่ากอดจูบ เสียเหลี่ยมกันพอดี ไอ้โปรดมันได้น้องมหาตั้งแต่ยังไม่คบด้วยซ้ำอ่ะ!

“ข้องใจเหี้ยไรไอ้ทอง ทำมาอินโนเซ้นไอ้ห่า แฟนมึงก็ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่มึงเสียบซะหน่อย เรื่องแค่นี้ทำไมไม่รู้ว่าครั้งแรกมันก็ต้องเจ็บอยู่แล้ว เลือดออกน่ะเรื่องธรรมดา น้องปลื้มตอนโดนครั้งแรกก็เลือดออก”

มันก็จริง แต่ชงโคไม่เหมือนคนอื่นที่ผมเคยนอนด้วยนี่นา

“ก็ตอนนั้นตกใจอ่ะ ชงโคร้องไห้กูก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว”

“กาก”

อยากลุกขึ้นถีบมันจริงๆ แต่ติดที่ว่าลูกน้องมันยืนเป็นแบ็คอยู่ข้างหลัง วันนี้ไม่ได้พกปืนมาด้วย เพราะฉะนั้น...ไม่สู้

“เออๆ กูกากก็ได้วะ ว่าแต่ตอนนี้มึงว่างป่ะ เอาออกให้กูเม็ดหนึ่งดิ”

ไอ้โปรดแสยะยิ้ม ใบหน้าที่ใครๆ ก็บอกว่าหล่ออย่างนั้นอย่างนี้ ดูเลวขึ้นมาทันที “กูไม่ว่าง”

“ต้องว่าง กูไม่มีเวลาแล้วนะ เรื่องนี้มันมีชีวิตลูกผู้ชายของกูเป็นเดิมพันเลยนะมึง!”

ผมพูดตามตรงว่าผมเสียเซลฟ์ไปเยอะเหมือนกัน เป็นครั้งแรกที่ทำเรือล่มปากอ่าวอย่างนั้น มันเหมือนกำลังบินอยู่กลางอากาศอยู่ดีๆ ก็โดนมือแม่นปืนสอยร่วงให้ตกลงมา แต่ ณ ตอนนั้นคือ น้องเจ็บ น้องร้องไห้ ผมก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว จะมาห่วงความรู้สึกตัวเองตอนนั้นมันใช้ได้ที่ไหน ชงโคน่ะสำคัญกับผมมากนะ อยากให้น้องมีความสุขไปด้วยกัน

“คุณชายครับ ช่วยคุณทองหน่อยเถอะครับ เดี๋ยวเรื่องเข้าประชุมกับคุณเทพ ผมไปให้เองครับ” เดลนี่สมกับชื่อมาโปรดมากกว่าไอ้หล่อเลวตรงหน้าผมนี่เสียอีก แต่ไอ้โปรดที่ไม่ค่อยฟังใครมันก็ฟังเดลเกือบทุกเรื่องนั่นแหละครับ เห็นว่าดูแลกันมาตั้งแต่เด็กๆ เดลก็เหมือนพี่ชายของมัน

“เออๆ ก็ได้ แล้วมึงจะเอาออกเม็ดไหน แม่งงง กว่ากูจะฝังให้ได้ ต้องยอมจับของสกปรกอยู่นานเลยนะเว้ย แถมยังต้องทนฟังเสียงแหกปากอย่างกับวัวถูกเชือดของมึงอีก ไม่มีจะสำนึกบุญคุณกูมั่งเลย มาถึงก็ว่ากูหลอกปาวๆ”

ไอ้โปรด ไอ้เพื่อนเลว น้องชายของผมนี่สะอาดกว่าหนังหน้ามันอีกนะครับ แล้วอะไรนะ!! เสียงนักร้องนำที่ทำให้คนกรี๊ดกันมาแล้วทั้งฮอลอย่างผมนี่เหมือนวัวถูกเชือดเหรอ! ถ้าอย่างนั้นไอ้เพลงบัวลอยหลงคีย์ของมันนี่ไม่เหมือนเสียงช้างตอนตกมันไงวะ! หึย! คิดแล้วมันขึ้น!!!

“เม็ดสุดท้ายใกล้โคน กูสัญญากับชงโคแล้วว่าจะเอาออกเม็ดเดียว” ตอนนี้คงต้องยอมพูดดีๆ กับมันไปก่อน

“แล้วทำไมต้องรีบ รออีกสักสองสามวันไม่ได้ไงวะ”

“กูอยากให้หายก่อนอาทิตย์ถัดไป เพราะอาทิตย์หน้าชงโคไปรับน้อง กลับมาจะได้จัดเลย”

“มึงนี่หมกมุ่นนะ”

“น้อยกว่ามึงล่ะ”

จริงนะครับ ถ้าเทียบกันแล้วไอ้โปรดนี่ถึงว่าหมกมุ่นกว่าผมอีก เวลามันว่างอ่ะ โทรนัดมากินเหล้าไม่ค่อยจะมาหรอก นอนกกน้องมหาทั้งวันทั้งคืน -_-

ไอ้โปรดยักไหล่ ท่าทางไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของผม มันหันไปสั่งให้เดลเตรียมอุปกรณ์ไว้ให้พร้อม ข้างๆ ห้องทำงานของมันเป็นห้องปลอดเชื้อที่สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษครับ ผมเคยถามแล้วว่าทำขึ้นมาทำไม แต่มันก็ไม่ตอบ ไอ้โปรดมันความลับเยอะ ถามอะไรไม่ค่อยบอก แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีครับ ถึงท่าทางจะใจร้าย แต่ความจริงเวลาขอให้มันช่วยอะไร มันก็ไม่ปฏิเสธเลย ถึงจะชอบพูดจาทำร้ายจิตใจก่อนก็เถอะ

“เอาออกตรงโคนมันก็ไม่มีผลอะไร ต่อให้มึงทำอีกน้องก็จะเจ็บอีก จะเอาออกทั้งหมดเลยไหมล่ะ”

“ไม่ว่ะ ไหนๆ ก็ทำแล้ว” ที่จริงผมได้ยินคนที่ทำเขาพูดกันว่าตอนเอาออกนี่โคตรเจ็บ เจ็บกว่าตอนฝังอีก ผมเลยรู้สึกป๊อดขึ้นมา

“งั้นคราวหน้าเวลาจะทำ ก็มอมเบียร์น้องสักสามสี่แก้ว ให้พอมึนๆ เวลาทำจะได้ไม่เจ็บ แต่ก็เสี่ยงว่าเลือดจะออกง่ายกว่าตอนปกติ ที่จริงกูว่าถ้ามึงใจไม่แข็ง ก็อย่าทำเลยว่ะ เข้าได้เกือบครึ่งแบบนั้น เป็นกูแม่งแทงพรวดเข้าไปให้มิด จะได้เสร็จๆ กันไป เสียเวลาทำตัวเป็นพระเอกแล้วมานั่งกลุ้มใจทีหลังอย่างมึงนี่ ไม่ใช่แนวกู -_-”

“ถ้าทำอย่างนั้นแล้วน้องเกิดสลบขึ้นมาจะทำไงวะ”

“กลัวไร กูเรียนหมอ”

ในปฐพีนี้ผมไม่เคยนึกหมั่นไส้ใครเท่ามันมาก่อนเลย!! อยากล็อคคอตีเข่าเอาหัวโหม่งซะให้เข็ด

“มึงไปอาบน้ำแล้วไปรอกูที่ห้องเดิม เดี๋ยวกูตามไป” ไอ้โปรดบอกแค่นั้น ก็เดินออกไป เห็นมันกดโทรศัพท์โทรหาใครสักคน แต่ผมเดาว่าคงเป็นแฟนมัน ไอ้นี่เห็นอย่างนี้รายงานตัวตลอดแหละครับว่าจะกลับกี่โมง ตอนนี้อยู่ที่ไหนกับใคร

“คุณทองเชิญทางนี้ครับ ผมเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้ว”

“ขอบคุณครับเดล”

เพื่อจะได้ครอบครองสิ่งที่สำคัญ ผมต้องแลกครับ!! แลกกับความเจ็บปวดในครั้งนี้! ชงโค! คราวหน้าเฮียไม่พลาดแน่!! สู้ตายโว้ยยย!

Special Inside: End

.
.
.

ถึงพี่ทองจะบอกว่าให้นอนไปก่อน แต่ผมก็นอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนที่นอนมาได้สักครึ่งชั่วโมงแล้ว เพราะใจมันคอยพะวงอยู่กับคนที่ตอนนี้ยังไม่กลับมาสักที

จะตีสามแล้วนะพี่...ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนเหรอ?

แกร๊ก!

ผมเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อย แล้วแกล้งหลับตาลง ได้ยินเสียงคนเดินมาใกล้ๆ ก่อนจะได้กลิ่นครีมอาบน้ำไม่คุ้นจมูก เตียงฝั่งที่ผมนอนอยู่ยวบลงเล็กน้อย ฝ่ามืออุ่นลูบเบาๆ ลงบนศีรษะ ปัดเส้นผมที่ปรกหน้าผาก แล้วความรู้สึกอุ่นวาบเมื่อถูกริมฝีปากสัมผัสก็เกิดขึ้น
ผมจับมือคนๆ นั้นไว้ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตา หน้าซีดๆ ของพี่ทองเด่นชัดอยู่ตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน

“ทำให้ตื่นเหรอ นอนต่อเถอะนะ”

‘พี่ไปไหนมา’

“ไปทำธุระมานิดหน่อย”

‘ธุระอะไร เสื้อผ้าก็ไม่ใช่ชุดเดิม ไปอาบน้ำห้องใครมาเหรอ’

รู้สึกไม่ดีเลย เห็นอย่างนี้แล้วอดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าเขาไปนอนกับคนอื่นมา

พี่ทองหัวเราะ เขาบีบแก้มผม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปาก “คิดมาก”

‘ไม่ให้คิดก็บอกสิ ทำอย่างนี้ผมไม่ชอบนะ’

“ไปหาไอ้โปรดมา”

ผมเอียงคอมองอย่างสงสัย สบสายตาที่มีแต่ความจริงใจแล้วก็โล่งอก

“เฮียไปเอาออกมาแล้วนะ หนึ่งเม็ดตามสัญญา”

ถึงว่า...หน้าตาซีดเซียว

‘เจ็บรึเปล่า’

“เท่ามดกัด”

‘มดคงตัวโตเท่ายักษ์’

ผมยิ้มกว้าง ในขณะที่พี่ทองหัวเราะเบาๆ ผมขยับที่ให้เขาลงมานอนข้างๆ กัน พี่ทองก็นอนลงข้างๆ อย่างว่าง่าย แต่เวลาที่เขาขยับเขยื้อนร่างกายแต่ละทีก็ดูลำบากมากเหมือนกัน

“ไม่รีบนอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไปเรียนไม่ทัน” พี่ทองลูบแก้มผมเล่น เราหนุนหมอนใบเดียวกัน ก่อนผมจะย้ายมานอนเกยบนตัวเขาแทน ขาข้างหนึ่งของผมพาดไปบนขาของพี่ทองโดยเลี่ยงไม่ให้โดนจุดสำคัญ มือก็วาดโอบตัวเขาไว้ ในขณะที่ใบหน้าก็แนบอยู่บนอกกว้างของเขา

“นอนท่านี้มันสบายรึไงหืม นอนดีๆ สิ”

ไม่สบาย แต่อุ่นมาก

“ฮื้อออ” ผมร้องท้วงเมื่อพี่ทองล้วงมือเข้ามาในกางเกงทางด้านหลัง

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

ผมส่ายหน้า แม้จะยังรู้สึกเจ็บอยู่นิดๆ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว

พี่ทองคลึงนิ้วอยู่รอบๆ ช่องทางนั้นเบาๆ ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามา ผมเกร็งตัวเล็กน้อย จิกเล็บลงบนไหล่ของพี่ทองแล้วปรือตามองเขา เห็นรอยยิ้มพึงพอใจนั้นแล้วก็ไม่อยากขัดใจ

“พรุ่งนี้จะไปยังไง เอารถเฮียไปใช้ก่อนป่ะ”

ผมพยักหน้า กัดริมฝีปาก พลางส่ายสะโพกไปมาตามจังหวะชักเข้าชักออกของนิ้ว รู้สึกตึงนิดๆ เสียดหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าหากตัวเองเกร็งมากๆ เข้า ก็จะเจ็บซะเอง ถึงได้พยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย ไม่ฝืนไปกับสัมผัสน่าอายพวกนี้

“เก่งมาก เด็กดีของเฮีย”

รู้สึกร้อนวูบไปทั่วผิวหน้า แต่ผมก็ยังยิ้มให้กับพี่ทอง

หลงผม...รักผม...ให้เท่ากับที่ผม...ทั้งหลงทั้งรักพี่นะครับ ผมจะไม่ทำตัวน่าเบื่อ จะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง อยากเป็นคนรักที่ให้พี่ได้ทุกอย่าง ให้สมกับที่พี่...อดทนและเห็นค่าความรู้สึกของผมมาตลอด

.
.
.

“หายไปไหนมา! แม่แกที่ตายไปคงจะรู้สึกดีหรอกนะที่ลูกสุดที่รักทำตัวเหลียวไหลอย่างนี้!”

ผมเพิ่งกลับจากมหาลัย ขับรถเข้ามาจอดในบ้านก็เจอกับ...พ่อ ที่ยืนรออยู่ตรงทางขึ้นบันได รู้สึกไม่ได้เจอมานานมากแล้ว เขาดูแก่ลง ริ้วรอยบนใบหน้าเพิ่มมากขึ้นไปตามอายุ มีผมหงอกขึ้นแซมมากกว่าครั้งสุดท้ายที่ผมเจอมาก แต่ความเผด็จการและสายตาเย็นชานั้น...ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย

“คบกับผู้ชาย ทำตัวงามหน้า บ้านช่องไม่กลับ เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาคงไปนอนกับมันมาล่ะสิท่า” เขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาดูถูกเหยียดหยาม แต่ผมก็ทำได้เพียงแค่ยืนนิ่ง ไม่ตอบโต้อะไร

เขา...ไม่มีตัวตนอยู่บนโลกของผมมานานแล้ว ทุกอย่างระหว่างผมกับเขา...มันเปลี่ยนแปลงตั้งแต่แม่จากไป ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก

อ่า...เหมือนเดิม ในความทรงจำของผม...มันก็ไม่ชัดเจนมากนักหรอก ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพ่อเคยยิ้มให้ผมบ้างรึเปล่า เคยกอดผมบ้างไหม เคยไปงานโรงเรียนของผม เคยทำอะไรดีๆ ร่วมกันหรือไม่...ผม...จำไม่ได้เลย มีแต่ความเย็นชา มีแต่ผู้ชายที่ไม่เคยหลั่งน้ำตาให้กับการจากไปของแม่... มีแค่เท่านั้นจริงๆ ที่ผมจำได้

“ฉันเตือนแกไว้นะชงโค ตราบใดที่แกยังใช้นามสกุลของฉัน อย่าทำให้ฉันขายหน้าเป็นอันขาด!” เขาชี้หน้าผม ดูโกรธจัดกับความเมินเฉยที่ได้รับจากผม แต่น่าหัวเราะนะ...เขาต่างหากล่ะที่ใช้นามสกุลของคุณตา...เขาต่างหากล่ะที่เป็นคนนอก...ไม่ใช่ผม

‘ยังจะมีอะไรให้ขายอีกเหรอครับ แค่คุณเอาเมียใหม่เข้ามาอยู่ในบ้านทั้งๆ ที่แม่ของผมเพิ่งตายไปไม่ถึงเดือน แค่นี้ก็อายเขาไปทั่วแล้ว’

“แก!”

เขาเข้าใจภาษามือ แน่นอนว่าเขาก็เหมือนบิ้วที่ช่วงแรกๆ พยายามจะสื่อสารกับผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเขา แค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น...ที่เขายังแสดงละครว่ายังเป็นพ่อที่ดี แต่หลังจากนั้น คงเพราะความแข็งกระด้างของผม ความเมินเฉยและไม่สนใจในตัวตนของเขา ระหว่างเราจึงถึงจุดที่ไม่สามารถทำดีต่อกันได้อีก

“แกมันก็รักแต่แม่ของแก ฟังแต่แม่ของแก ไม่เคยเลยที่จะสนใจคนเป็นพ่ออย่างฉัน”

‘แม่ให้ชีวิตกับผมถึงสองครั้ง ให้ทุกอย่างกับผม ทำไมผมต้องสนใจคนที่จะช่วงชิงทุกอย่างไปจากผมด้วย คุณเอาแม่ไปจากผม แล้วจะมาเรียกร้องอะไรอีกเหรอครับ’

“แกหมายความว่ายังไง แกจำอะไรได้อย่างงั้นเหรอ”

ผมแค่แสยะยิ้ม มองหน้าเขาอย่างท้าทาย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาเลยสักครั้ง ยิ่งคดีของแม่ที่หายเข้ากลีบเมฆไปยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่ตอนนี้...มันเปลี่ยนไปแล้วครับพ่อ มีนายตำรวจที่เขาสามารถช่วยผมได้ และมีคนที่จะปกป้องผมได้อยู่ข้างๆ เพราะฉะนั้น...ผมไม่กลัวหรอกนะ

“เอาเถอะ วันนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาทะเลาะด้วย แค่เอาของฝากมาให้ แกก็อย่าเหลวไหลนักล่ะ”

ผมไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาจึงทำท่าหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจ แล้วเดินเข้ามาใกล้ ยื่นมือมาเหมือนจะลูบศีรษะผม แต่ผมก็ก้าวถอยหลังออกมาซะก่อน เขาชะงักมือไว้แค่นั้น

“แกคงเกลียดฉันมากสินะ แต่ฉันอยากเตือนอะไรแกหน่อยนะว่า สิ่งที่แกคิดว่ามันเป็นความจริง อาจจะไม่จริงเสมอไป อาจเป็นแค่สิ่งที่สร้างขึ้นมาเอง หรืออาจจะเป็นแค่เรื่องโกหกของใครสักคน ฉันดีใจที่แกเลือกจะเก็บภาพที่ดีของแม่แกไว้ เขาเป็นแม่ที่ดีสำหรับแก แต่ไม่ใช่...เมียที่ดีสำหรับฉัน และความจริง...มันจะทำให้แกเจ็บปวดมากกว่านี้ชงโค”

‘ไม่มีอะไรเจ็บปวดไปมากกว่าการทีแม่จากผมไปอีกแล้ว คุณกลับไปเถอะครับ แล้วอย่ามาที่นี่อีก เราจะเจอกันอีกครั้งในวันเปิดพินัยกรรม เชิญครับ’

เขามองหน้าผมอีกครั้ง นิ่งนานราวกับจะสำรวจให้ถี่ถ้วน ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก

ผมทรุดตัวนั่งลงบันไดขั้นแรก รู้สึกไร้เรี่ยวแรงราวกับพลังงานถูกสูบไปจนเกือบหมด ความสับสน ภาพความทรงจำ ตีกันวุ่นอยู่ในหัว...วุ่นวายจนผมไม่สามารถแยกได้ว่าอันไหนเรื่องจริง หรืออันไหนคือความคิดที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเอง เขาอาจจะพูดถูก...ว่าผมเลือกที่จะเก็บภาพที่ดีของแม่ไว้ มีแต่รอยยิ้ม มีแต่ความอบอุ่นเท่านั้นที่ผมจำได้ ไม่เคยมีภาพที่แม่ดุด่าผม ไม่เคยมี...ภาพเหล่านั้นเลย ราวกับจู่ๆ ก็ถูกลบหายไป...เหลือไว้แต่สิ่งที่ผมเลือกที่จะจดจำ

ปวดหัว...ผมปวดหัวจังเลยครับแม่

ทำไมถึงรู้สึกแย่อย่างนี้...ได้ยินแต่เสียงกรีดร้อง...ได้ยินแต่เสียงร่ำไห้...ได้ยินแต่เสียงผู้ชายคนหนึ่งร้องเรียกหา...เสียงของความเจ็บปวด...ทุรนทุราย ไขว่คว้าหาความช่วยเหลือ แต่ยื่นไปจนสุดแขนก็มีแต่เพียงความว่างเปล่า แม้จะกรีดร้องออกมาสุดเสียงก็ไม่มีใครได้ยิน

มัน...ทรมานเกินไป

.
.
.

“ตื่นแล้วเหรอ...ดื่มน้ำหน่อยไหม” แค่เพียงลืมตา ใบหน้าของพี่ทองก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า เขายิ้มให้อย่างอ่อนโยน แม้ว่าสีหน้าจะมีแต่ความกังวล

ผมพยักหน้า ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ห้องโทนสีอ่อนที่ไม่คุ้นตา

“พ่อของชงโคพามาที่นี่ แล้วก็เรียกเฮียมาน่ะ” พี่ทองบอก ก่อนจะถือแก้วน้ำเข้ามาใกล้ ผมอ้าปากรับหลอดดูดแล้วดูดน้ำไปเพียงเล็กน้อย

‘เขาโทรหาพี่เหรอ’

พี่ทองพยักหน้า “เอาเบอร์ชงโคโทรมา เขาบอกว่าชงโคไม่สบายมาก อ้วกแล้วก็สลบไป ให้มาที่โรงพยาบาล เฮียก็เลยรีบมา”

‘แล้วงานล่ะ’

“ไม่เป็นไรหรอก ฝากไอ้โนไว้แล้ว ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง ให้เฮียไปตามหมอมาไหม”

ผมส่ายหน้า ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แค่เห็นหน้าพี่ทองก็รู้สึกอุ่นใจมากแล้ว เขามองหน้าผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้ มือที่ใหญ่กว่ามือผมหนึ่งเท่าตัวก็ลูบศีรษะของผมเบาๆ

“หมอบอกว่าเด็กคนนี้เครียดมากเกินไป เพราะฉะนั้นตอนนี้บอกมาหน่อยซิ ว่าเครียดอะไรนักหนา”

‘เปล่า’

“ไม่ไว้ใจกันเหรอ”

ผมไว้ใจ...แต่ก็...ไม่พร้อมที่จะพูดออกมา เพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่อยากนึกถึง

“ชงโคเคยบอกเฮียว่าไม่มีพ่อ...ทำไมถึงบอกอย่างนั้น”

‘เขาไม่ใช่พ่อของผม... ผมเกลียดเขา เกลียดมาก’

“แต่เขาเป็นห่วงชงโคมากนะ”

‘พี่คงเข้าใจผิด เขาคงกำลังแสดงละครว่าเป็นพ่อของผมอยู่ล่ะสิ’

“เขามีความจำเป็นอะไรต้องแสดงละครต่อหน้าเฮียล่ะ? เขาบอกด้วยนะว่าเป็นแฟนลูกของเขาก็ช่วยดูแลลูกของเขาให้ดีๆ หน่อย ไม่ใช่ปล่อยให้ป่วยอย่างนี้ มองเฮียตาขวางด้วย”

พี่ทองก้มลงมองหน้าผม เขายิ้มแล้วจูบหน้าผากผมหนึ่งที “ถ้าหากชงโคอยากรู้ว่าใครรู้สึกยังไง อย่าเอาอคติไปปิดกั้น ลดทิฐิลงบ้าง แล้วลองมองเขาจากมุมอื่น เฮียไม่รู้หรอกนะว่าระหว่างชงโคกับพ่อมีเรื่องอะไรกัน แต่ไม่มีพ่อคนไหนในโลกหรอกที่จะไม่รักลูก”

‘ไม่คุยเรื่องนี้ได้ไหม ผมปวดหัว’

“ดื้อเหมือนกันแฮะ เอาเถอะ นอนพักได้ละ”

ผมค่อยๆ นอนลงตามที่พี่ทองบอก ในขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง แล้วจับมือผมเอาไปแนบกับแก้มของตัวเอง

“มีกันอย่างนี้...อย่าทำเหมือนตัวเองไม่มีใคร เฮียจับมือชงโคไว้แล้ว ไม่มีวันจะปล่อยให้เจอเรื่องแย่ๆ อยู่คนเดียว เป็นห่วงมากเลยนะ รู้ไหม”

รู้...ผมรู้ครับพี่ ถ้าผมพร้อมมากกว่านี้...ผมจะให้พี่ได้รู้ทุกอย่าง...ทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม และขอโทษที่ให้พี่เข้ามามากกว่านี้ไม่ได้...ในเมื่อประตูที่ถูกปิดไว้ แม้แต่ผมก็ยังหากุญแจเปิดเข้าไปไม่เจอ

“ไม่ไปรับน้องได้รึเปล่า ไม่สบายอย่างนี้ ไม่อยากให้ไปไหนเลย”

‘อีกตั้งสองวัน ถึงวันนั้นผมก็หายแล้ว’

“แน่ใจนะ”

ผมพยักหน้า แต่พี่ทองทำหน้าไม่เชื่อ ผมเลยบีบจมูกเขาจนเขาร้องให้ปล่อย

“ชอบรังแกคนไม่มีทางสู้ รู้ว่าเขายอมก็ทำเขาเจ็บตลอด”

‘แล้วทำไมไม่สู้ล่ะ ไม่พอใจก็ทำคืนได้นี่’

“ม๊าบอกว่าคนไม่เคารพเมียจะไม่เจริญ”

ผมหัวเราะออกมาทันที ม๊าของพี่ทองนี่บางทีก็ชอบสอนอะไรเพี๊ยนๆ ให้ลูกชายตัวเอง แล้วพี่ทองเขาน่ารักนะครับ เชื่อม๊าทุกอย่าง ถึงจะดูเกรียนๆ ใส่ม๊าไปบ้าง แต่เขาก็กลัวม๊าคนเดียว ได้ยินว่าตอนเด็กๆ โดนม๊าเขกหัวบ่อยๆ โตมาถึงได้ไม่ค่อยเต็มอย่างนี้

แกร๊ก!

เสียงลูกบิดประตูถูกไขเข้ามา ก่อนพี่หมอโปรด พี่ปลื้ม และผู้ชายที่อายุคงพอๆ กับพ่อของผมเดินเข้ามาในห้อง

“มาโปรด เดินห่างๆ น้องหน่อยไม่ได้หรือไง จะสิงกันอยู่แล้ว” เสียงเข้มๆ กับตาดุๆ มองไปทางพี่หมอที่แค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะโอบไหล่พี่ปลื้มให้เข้าไปใกล้กว่าเดิม

“บอกให้เดินห่างๆ”

“ลุงบอกให้ห่างน้องหน่อยนี่ ไมใช่น้องปลื้ม ไปตรวจแฟนของเพื่อนผมได้ละ มัวมาขัดขวางคนอื่นเขาอยู่ได้ ทำงานครับทำงาน ทั้งค่าห้องค่ารักษาแพงขนาดนี้ ก็ตรวจเขาดีๆ หน่อย”

“พี่โปรด! เงียบนะ!”

ผมหันมองหน้าพี่ทองที่ยักไหล่กลับมาให้ ก่อนพี่ปลื้มจะเดินเข้ามาใกล้ๆ เตียงแล้วถามไถ่อาการของผม

“เป็นไงบ้าง ชงโคดีขึ้นรึยังครับพี่ทอง”

“น้องบอกว่าดีขึ้นแล้วครับ แต่ให้ลุงหมอตรวจดูให้ละเอียดอีกทีดีกว่านะครับ”

“พ่อครับ มาตรวจน้องได้แล้ว อย่าไปเถียงกับพี่โปรดเลย ไร้สาระ”

พี่ทองหัวเราะสะใจใส่พี่หมอ ก่อนจะโดนพี่หมอล็อคคอเดินออกไปนอกห้อง ในห้องเลยเหลือแต่ผม พี่ปลื้ม แล้วก็ลุงหมอที่เป็นพ่อของพี่ปลื้ม

“เดี๋ยวรอพยาบาลเข้ามาวัดความดัน ว่าแต่เราน่ะเคยมีประวัติรักษาด้านจิตเวชด้วยใช่ไหม”

ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ ลุงหมอบอกให้พี่ปลื้มออกไปรอนอกห้อง รอจนพี่ปลื้มออกไปแล้วก็หันมาพูดกับผม

“ยังกินยาอยู่หรือเปล่า”

ผมส่ายหน้า ผมหยุดรับยาจากโรงพยาบาลมาหลายปีแล้ว เพราะผลการตรวจเช็คแต่ละเดือนก็ออกมาเป็นปกติ จิตแพทย์ประจำตัวผมเลยงดให้ยา และมันนานมากแล้วที่ผมไม่เคยได้กลับไปที่โรงพยาบาลนั้นอีกเลย รู้ข่าวมาว่าคุณหมอท่านนั้นเกิดอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตไปแล้วด้วย

“ลุงแนะนำให้เรากลับไปตรวจอีกครั้งนะ อาการตอนนี้ลุงรักษาให้ได้แค่ปลายเหตุเท่านั้น อาจจะยุ่งยากเพราะหมอที่เคยรักษาเราเขาเสียชีวิตไปแล้ว แต่ไว้ลุงจะหาจิตแพทย์เก่งๆ ให้ ลุงรู้จักอยู่หลายคน ช่วงนี้ก็อย่าเครียดให้มาก มันไม่เป็นผลดีต่อร่างกาย”

ผมยกมือไหว้ขอบคุณลุงหมอ ผมรู้ดีว่าผมยังไม่หายขาด แต่ผมก็ไม่อยากอยู่โรงพยาบาลไปตลอดชีวิต เมื่อผมสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ คุณหมอจึงอนุญาตให้กลับมาอยู่ที่บ้านได้ ช่วงแรกๆ ผมกินยาตลอด แต่เพราะอาการดีขึ้นและผลการตรวจเช็คสภาพจิตใจเป็นปกติแล้วผมจึงไม่ไปพบคุณหมออีกเลย ประกอบกับที่คุณหมอก็งดให้ยาด้วย ผมเลยเข้าใจเอาเองว่า ‘หายดี’

“พฤติกรรมบำบัดช่วยได้นะ การได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ ได้อยู่กับคนที่รัก ได้ทำอะไรดีๆ ร่วมกัน สร้างความทรงจำที่น่าประทับใจ มันจะช่วยให้สุขภาพจิตดีขึ้น การมัวแต่พะวงถึงเรื่องที่ผ่านมา เฝ้าคิดซ้ำๆ ถึงมัน ไม่ได้ช่วยให้เกิดประโยชน์อะไร ลุงหวังว่าเราจะหายดี และกลับมาพูดได้อีกครั้ง พยายามเข้านะ ถ้าอยากให้คนที่นั่งเฝ้าข้างเตียง ได้ยินเสียงของเรา เขาคงอยากได้ยินคำว่ารัก จากปากเราสักครั้งเหมือนกัน”

ผมยิ้ม รู้สึกอุ่นใจขึ้นเมื่อนึกถึงพี่ทอง เขาจะยิ้มกว้างขนาดไหน จะมีความสุขมากขนาดไหนกันนะ...หากว่าผมบอกว่าผมรักเขาและเขาเป็นคนสำคัญสำหรับผมมากกว่าใครๆ

ลุงหมอรอจนพยาบาลเข้ามาวัดความดันผม จดรายละเอียดลงในแผ่นชาร์ต บอกให้ผมหายไวๆ แล้วเดินออกจากห้องไป มองข้างหลังแล้วรู้สึกว่ายิ่งใหญ่จริงๆ คนเป็นหมอ...คงไม่ใช่แค่ต้องรักษาร่างกายของคนไข้ให้หายดี...แต่ยังต้องรักษาสภาพจิตใจด้วย
เสียงพูดคุยกันดังอยู่นอกห้อง ก่อนพี่ทองจะเดินนำพี่หมอกับพี่ปลื้มเข้ามา

“น้องมหาอยู่ได้ แต่มึงอ่ะ กลับไปเลย ไม่ต้อนรับ” พี่ทองบอก พลางกันไม่ให้พี่หมอมายืนข้างเตียงผม

“ไอ้ขี้หวง ความหล่อสู้กูไม่ได้เลยกลัวว่าน้องจะหวั่นไหวล่ะสิ”

“พี่โปรดครับ พูดอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ” พี่ปลื้มว่าเสียงดุ

“น้องก็เข้าข้างแต่ไอ้ทองอ่ะ พี่จะพูดจะทำอะไรก็ผิดทุกที”

“ถ้าจะเพ้อเจ้อก็ออกไปข้างนอกเลยนะครับ รบกวนชงโค”

“เออ ไปก็ได้วะ”

พี่หมอโปรดเหมือนจะโกรธจริงจัง แต่พี่ปลื้มก็ไม่ได้สนใจ หันมาจัดผ้าห่มให้ผม แล้วบอกพี่ทองให้ดูแลผมดีๆ บอกผมให้หายเร็วๆ ก่อนจะเดินตามพี่หมอออกไป

“ไอ้โปรด ไอ้งี่เง่าเอ้ย”

‘พี่ก็งี่เง่าเหมือนกันนั่นแหละ ทำไมต้องไปยั่วพี่หมอ เขาอุตส่าห์มาเยี่ยมผม’

“ชงโคเข้าข้างมันอ่ะ!”

‘ไม่ได้เข้าข้าง แต่พี่ก็ไม่น่าทำอย่างนี้นะ มันเสียมารยาท’

“กับไอ้โปรดไม่ต้องมีมารยาทหรอก”

‘งั้นก็ออกไปครับ ผมไม่อยากอยู่กับคนไม่มีมารยาท’

“เฮียขอโทษ อย่าโกรธเฮียเลยนะ เฮียแค่แกล้งมันเล่น ไม่คิดว่าจะไปสะกิดต่อมงี่เง่าของมันเข้า”

‘พี่หมอเขาก็คงมีเรื่องให้คิดมาก ต่อไปก็อย่าทำอย่างนี้อีกนะครับ’

“แหม ดูจะเข้าอกเข้าใจดีเหลือเกินนะ โอ้ยยยย อย่าดึงแก้มสิ”

คนอย่างพี่น่ะ บิดให้เนื้อหลุดก็ไม่สำนึกเลยสินะว่าทำตัวไม่ดี อยากเขกหัวเหมือนที่ม๊าทำกับเขาอยู่หรอก แต่กลัวว่าจะลามปามมากไป

“นอนครับนอน จะห้าทุ่มแล้ว คนป่วยนอนดึกไม่ดี”

เห็นไหม แป๊บเดียวก็กลับมาทำหน้าทะเล้นอีกแล้ว เขาไม่สำนึกจริงๆ ด้วย แต่เอาเถอะ ผมนอนพักผ่อนก่อนล่ะครับ รู้สึกว่าวันนี้เหนื่อยกว่าทุกวันเลย

............................................To be continue.....................................

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นเลย อ่านทุกความคิดเห็น ว่าแต่มุกห้าเม็ดนี่ทำไมถึงฮือฮากันนัก!! บอกเรามานะ!! ฮ่าๆๆๆ

 :o8: ดูแลตัวเองด้วยค่ะทุกคน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 15-06-2014 21:00:44
มันต้องมีเงื่อนงำ อะไรแน่ๆๆ เรื่อง พ่อกะแม่ชงโคเนี้ยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 15-06-2014 21:05:00

หรือน้องชงโคจะเข้าใจคุณพ่อผิด  :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 15-06-2014 21:07:01
เหมือนน้องโคจะเข้าใจคุณพ่อผิดเลยนะนเนี้ย  มันอะไรยังไงกัน!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 15-06-2014 21:08:29
เรื่องพ่อแม่ของชงโคซับซ้อนกว่าที่คิดเหรอนี่  :เฮ้อ:

คุณพ่อตากับคุณลูกเขยก็ยังคงงัดข้อกันเหมือนเดิม ครอบครัวสุขสันต์จริงๆนะเสี่ยโปรด  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-06-2014 21:10:59
ชงโคหายป่วยเร็วๆ
เบื้องหลังครอบครัวชงโคซับซ้อน
สงสารชงโค ยังดีที่มีพี่ทองอยู่ข้างๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-06-2014 21:13:22
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 15-06-2014 21:15:55
สงสารชงโคจัง ไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุของเรื่องที่ทำให้ชงโคไม่พูด

แต่หมอก็บอกแล้วว่าให้อยู่กับคนรัก มีความทรงจำร่วมกันจะทำให้ชงโคดีขึ้น

แล้วตอนนี้พี่ทองก็เอามุกออกไปหนึ่งเม็ดแล้ว มันคงดีขึ้นสำหรับชงโคนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 15-06-2014 21:16:23
 :mew1:ทำไมเค้ารู้สึกว่ามันสั้นจัง.... :hao5:
คุณพ่อตาอย่าดุลูกเขยคร่ะ เห็นเฮียเค้าเพี้ยนๆยังงั้นเค้าดีกรีสัตวแพทย์เชียวนะคร้า
ฐานะทางบ้านก้อเริ่ดคร่า รับรองว่าหาลูกเขยดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว หุหุ
ปล. เฮียไม่น่าเอาออกเม็ดนึงเลย เลขมันไม่ขลัง อันที่จรงตั้งกะอ่านๆนิยายวายมา
อาเฮียเป็นพระเอกคนแรกเลยนะที่กล้ามีเครื่องทรง อร๊ายย  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-06-2014 21:21:39
กรูว่าแล้วอิช้อยยยยยยยยยย ซื้อหวยทำไมไม่ถูก


ว่าการตายของแม่ชงโค มันมีเงื่อนงำ อย่างที่ไม่ใช่ชงโคเห็นหรือคิด ยังคิดสงสัยอยู่ว่าที่พูดไม่ได้เพราะอะไร ตอนแรกนึกว่าเพราะเห็นพ่อฆ่าแม่ แต่ต่อมา ไม่ใช่นี่หว่า ชงโคแค่ "คิด" ว่าการที่พ่อไม่เสียใจที่แม่ตาย เท่ากับพ่อมีส่วน แต่ดูๆแล้วมันก็ไม่น่าใช่สาเหตุใหญ่เปล่าที่ทำให้พูดไม่ได้




เงื่อนงำกำลังจะเปิดเผย เดาว่าต้องมีการเสียน้ำตา เพราะดูแล้วคนเขียนต้องใจร้ายอีกแน่ๆ  :hao5: :hao5: :hao5: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 15-06-2014 21:22:04
หรือว่าชงโคเลือกที่จะลืมความเลวร้ายในอดีต....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 15-06-2014 21:30:39
รู้สึกว่าสิ่งที่ชงโคลืมจะสำคัญมากๆเลยสินะ
มันน่าจะมีเบื้องหลังมากกว่าที่ชงโคคิด รู้สึกกลัวความจริงแทนชงโคซะแล้วสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 15-06-2014 21:32:13
 o13 คนแต่งเก่งจังเลย เราชอบมากกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 15-06-2014 21:40:15
โอ๊ย สงสารชงโค ปมครอบครัวยุ่งเหยิงจัง น้องจะคลายปมได้ด้วยตัวเองไหมนะ
อยากจะฝากความหวังไว้ที่อีพี่ทอง ให้คอยช่วยชงโค โชว์ฝีมือหน่อยนะพี่

ปล.คิดถึงน้องแมวแอวแอวจังเลย อยากให้มี side story เรื่องของน้องแมวกับโบจังค่ะ นะคะ เขียนเป็นเรื่องสั้นก็ได้  :3123:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-06-2014 21:55:09
เรื่องบ้านน้องชงโคดูมีเงื่อนงำซึ่งอยากรู้มากกกกกก คุณพ่อพูดแปลกๆ แปลว่าต้องมีอะไร
และชงโคหนูยังป่วยอยู่ไหม แต่น้องดูปกติดี ยกเว้นเรื่องอดีต รักษานะคะลูกนะ
คนไม่เคารพเมียไม่เจริญ แหม่ กดไลค์พี่ทองและม๊า น่ารวั๊กกกก
พี่ทองไปเอาทุกออก กร้ากกก เชื่อฟังแฟนมาก กะจะให้ได้เลยสินะ หลังจากรับน้องกลับมาเนี่ย
พี่โปรดงอนน้องปลื้มแล้ว แต่น้องปลื้มดูด้อนท์แคร์เพราะจุดๆ นี้สามีหลงมว้ากกกก ชิมิๆ
พี่โปรดเท่ห์อ่ะ รักกกก ปลื้มโผล่นิดเดียวคนอ่านก็รัก น้องน่ารักอ่ะ

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-06-2014 21:57:12
เหมือนเรื่องคุณแม่จะมีเงื่อนงำซ้อนเงื่อนงำเข้าไปอีก :katai1:
บางเรื่องเราก็เลือกที่จะจำหรือลืมไม่ได้จริงๆนะ แค่หลอกตัวเองไปวันๆ แต่ลึกๆเราก็นึกถึงตลอดอ่า :hao5:
อยากให้ชงโคกลับมาพูดได้อีกครั้ง สู้ๆนะชงโค :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 15-06-2014 21:57:42
เรื่องพ่อกับแม่ของชงโคกลายเป็นเรื่องลึกลับซ่อนเงื่อนเลย
ลุ้นๆ ว่าจะเป็นยังไง
ชอบแนวคิดพี่ทองจังที่ให้ลดอคติ แล้วมองในมุมอื่นบ้าง
รอวันที่จะได้ยินเสียงชงโคบอกรักพี่ทอง
 :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 15-06-2014 22:00:33
ชงโคหายเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 15-06-2014 22:02:56
พี่ทอง  ออร่าพระเอก จับพี่มากเลยตอนนี้ ใจพี่หล่อมาก

สงสารชงโค ทำไมมันซับซ้อนจัง น้องจะรับไหวเหรอถ้าทั้งพ่อและแม่จริงๆแล้ว

จะไม่มีใครดีสักคน ขอให้พ่อชงโคพูดโกหกเพื่อเบี่ยงเบนเถอะ  :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 15-06-2014 22:12:05
ปมการตายของแม่ชงโค  ยังไม่คลายสินะ  ซับซ้อนจริงอยากอ่านต่ออ่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 15-06-2014 22:13:04
เริ่มไขว่เขวกับปมปัญหา
หรือว่าจริงๆแล้วพ่อไม่ได้สั่งฆ่าแม่
ที่บอกว่าแม้เป็นแม่ที่ดี แต่เป็นเมียที่แย่ ถ้าคิดในแง่ร้ายสุดคือแม่ชงโคแอบทีคนอื่นแบบงี้หรอ??
แล้วชงโคก็สร้างภาพในจินตนาการของตัวเองขึ้นมาซับท้อนกับความจริง ไรงี้ป้ะ โอ้ยยยยย นี่ก็เดาไปไกลลล 5555555555

ส่วนพี่ทองไปเอาอแกมาเม็ดนึงแล้ว เมื่อไหร่จะได้ใช้งานเนี่ยกร้ากกกกก
เสี่ยกับน้องปลื้มน่ารักกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 15-06-2014 22:13:39
อ่อ เข้าใจแระ ทำเพื่อชงโค คิดว่าน้องชอบ?
คือมันแปลกใจไง ยากนะที่จะมีการเล่นเครื่องประดับในนิยายวายไทย น้อยมากแทบไม่มี

ลืมๆ ความดราม่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 15-06-2014 22:14:31
เหมือนเราคนอ่านจะฟังความข้างเดียวจากชงโคแหะ...
ก็แบบไม่รู้นะ แต่เริ่มใจอ่อนให้พ่อชงโคละ =.,= ส่วนบิ้วๆ หลงสเน่ห์หลินบ้างยังงงงงงง อิอิหรือหลินจะหลงก่อน ใครจะหลงใครก่อนนะ :hao6:
พี่ทองเอาออกไปหนึ่งแล้ว ก็เหลือพี่ทองสี่เม็ดเองอะดิ ฉายาไม่เพราะเลย//อัลไลลลล
จะเริ่มดราม่าต่อหรือเปล่าจากแฮปๆอยู่
ปล.เมื่อไหร่น้องชงโคจะรับไหวสักทีนะ เอาใจช่วยอยู่นะเนี่ยยย
ปล2.ทำไมตัดฉากนั้นอะ ฉากเอาเม็ดนั้นออกนะ!! //เสียดายอดอ่านเลยนะ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 15-06-2014 22:20:14
เรื่องพ่อกับแม่นี่ยังไงกันนะ
ถ้าพ่อรักชงโคอยู่แล้วทำไมทิ้งขว้างชงโคมานาน ยังไงก็ลูกถึงจะเฉยชา
ก็ไม่น่าจะพูดร้ายๆใส่ชงโค ที่สำคัญเมียใหม่เนี่ยผลาญสมบัติพอดูเลยไม่ใช่เหรอ
แถมชงโคจะเล่าอะไรให้ตำรวจก็ไม่ได้เพราะมีเบื้องหลังคุมอยู่อีก ก็น่าจะเรื่องสมบัติ
แม่ชงโคตายไปแล้วคงไม่ได้อะไรกับสมบัติหรอกเหลือแต่ฝั่งพ่อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 15-06-2014 22:32:24
หรือว่า มันจะมีอะไรซ่อนอยู่กันนะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 15-06-2014 22:33:24
ตอนนี้ต้องเริ่มดื่มน้ำเยอะๆเพื่อสำรองน้ำตาหรือเปล่าค่ะเนี่ย
ดราม่ามาทีไรไม่เคยไม่อินจนร้องไห้เลยจริงๆ ชีวิตน้องชงโคนี่ท่าทางจะดราม่า

โถ่เฮียไปเอาออกมาตั้งหนึ่งเม็ด แต่ชงโคอย่าลืมนะลูกว่าเหลืออีกสี่ หุหุ
รอตอนต่อไปค่า ช่วงนี้คนเขียนขยันอัพมากคนอ่านก็ขยันอ่านแถมยังแฮปปี้สุดๆ :heaven
อยากให้ชงโคพูดได้ไวๆ จัง >.<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 15-06-2014 22:37:36
โค้งหักศอกที่ว่าเนี้ย คงเป็นเรื่องปมของชงโคสินะ
พ่อชงโคพูดเปิดประเด็นมาแล้ว
จะเป็นแบบนั้นไหมนะ ความจำชงโคบิดเบี้ยวไปจริงรึป่าว
หมอรักษาดันตายเพราะอุบัติเหตุ(?)ซะอีก น่าสงสัยๆ
งั้น...ทนายของชงโคจะเป็นคนดีจริงๆรึป่าวนะ :m17:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 28 : 14/6/2014 (Page. 45)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 15-06-2014 22:39:22
เกือบแล้ว 555555555
แค่ 5 เม็ดยังขนาดนี้
ถ้า 7 เม็ดจะ 5555555

โอ้ยย ไม่น่าเชื่อว่าเงียบๆแบบโบจังจะ หุหุ
คนเราดูแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 15-06-2014 22:44:36
สงสัยคดีจะพลิก :really2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-06-2014 22:45:08
หักโค้ง หักศอกเรื่องปมของชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 15-06-2014 22:54:18
ชงโคหายเร็วๆๆๆน๊าาาาาาาาาาาาาา
 :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 15-06-2014 22:58:20
เงื่อนงำปมชีวิตชงโคนี่ซับซ้อนจริงๆ แต่ก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะ
พี่ทองน่าสงสารอะ...คงเจ็บน่าดูเลย ไม่น่าเอาออก ชงโคใจร้ายยยยย><
ทำไมชงโคชอบทำร้ายพี่ทองจัง ถนอมๆหน่อยก็ได้นะ หรือพี่ทองจะเป็น M แล้วชงโคเป็น S อิอิ^^
รอแก้ปมชีวิตชงโค กับรอตอน....หึหึหึ
ปล.แอบจิ้นไปนิดนึงตอนเสี่ยโปรดสั่งพี่ทองไปอาบน้ำรอในห้อง 555+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 15-06-2014 23:11:09
อยากรู้ข้อเท็จจริงของครอบครัวน้องชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 15-06-2014 23:11:57
อดีตของชงโค คาดว่ากินมาม่าอืดแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 15-06-2014 23:12:30
มาม่าจะมาอีกแล้วเหรอ  :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 15-06-2014 23:21:32
สรุปว่ามันคืออะไรพ่อไม่ได้ฆ่าแม่แล้วใครทำ :ling1:
พี่ทองเอ้ยเอาที่ใกล้ปลายออกสิ
ทำไมดันไปเอาใกล้โคนออก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 15-06-2014 23:40:13
เอิ่มมมมมมมมม ตกลงยังไง เรื่องของพ่อแม่ชงโคอาจจะมีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากกว่าที่เราๆคิดกัน  :katai1:

แต่พี่ทองน่ารักมาก ยอมไปเอาออกให้ด้วยตั้ง 1 เม็ด ฮ่าๆๆๆๆ สงสัยกะจัดเต็ม  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 15-06-2014 23:43:00
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 16-06-2014 08:41:01
พี่ทองน่ารักนะ ดีแล้วที่คู่กับชงโคจะได้ดูแลน้องได้

เรื่องของชงโคนี่ก็ช่างซับซ้อน แต่คงต้องรอกุญแจ

ที่จะต้องมาไขความกระจ่างสินะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-06-2014 08:49:56
ดีๆ นะพี่ทอง
อยู่เคียงข้างน้องให้ตลอดไปนะ
ห้ามทิ้งกัน
ชงโคก็เข้มแข็งไว้
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-06-2014 10:03:21
อ๊ากกก จะดราม่าแล้วใช่ม๊ายยยยยย  เราต้องเสียน้ำตาอีกแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: mamiya ที่ 16-06-2014 10:31:44
อยากจะเดาว่า TheTenth  เป็นพ่อของชงโคนะ  แบบว่าเรื่องมันคงซับซ้อนเหมือนเรื่องของนิลดีนอ่ะ ไม่แน่เรื่องทั้งหมดเรื่องการฆ่าตกรรมอาจเป็นเรื่องที่แม่ของชงโคคิดทำเองก็ได้(ไม่ได้ใส่ร้ายนะ แค่ตั้งสมมุติฐาน)

แต่ทั้งเรื่องรู้สึกสงสารเฮียทองมากกว่าใครอ่ะ :serius2: :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-06-2014 11:13:08
ซับซ้อนอะไรเช่นนี้

เราไม่กล้าเดากลัวหน้าแหก  :ling3:  555

มาโปรดกะพ่อปลื้มยังคงต่อปากต่อคำ สมกับพ่อตาขี้หวง กะลูกเขยจอมยั่ว(โมโห) ฮาดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: armchair2535 ที่ 16-06-2014 11:35:16
เป็นคู่ที่โคตรไม่งี่เง่า  ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 16-06-2014 13:58:13
คือบับ เราว่าต้องมีเงื่อนงำเรื่องพ่อแม่ชงโคชัว  ได้แต่หวังว่าชงโค จะรับได้กะเรื่องที่เกิดขึ้นนะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 16-06-2014 15:44:47


พ่อจะดี หรือแม่จะร้าย แม่จะน่าสงสาร หรือพ่อจะเลว

แต่น้องก็เสียแม่ไปแล้ว  และพ่อก็เอาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้านในเวลาไม่นานจริงๆ คือไม่ว่าจะออกหัวหรือก้อย แต่เรื่องนี้มันก็ทำให้ชงโคเจ็บปวดอยู่ดี ถึงพ่อจะมาบอกว่าแม่เลว ก็คงไม่ทำให้น้องแฮปปี้หรอก ไม่รู้นะ อาจจะดีใจที่พ่อรัก แต่กับแม่ ภาพของชงโคที่มีให้แม่มันคงแหลกสลายอะ สรุปออกยังไงน้องก็ช้ำ   แต่......โอยยย อยากอ่าน อยากรู้ 

เอาเป็นว่าครอบครัวไม่สมบูรณ์หรืออบอุ่น แต่มีพี่ทองรักก็น่าจะเพียงพอแล้วชงโค


ป.ล.  ทำไมพี่ทองเวลาอยู่กับเสี่ยถึงเคะขนาดนั้น มันน่าจิ้นไหม  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 16-06-2014 16:15:58
สงสารเฮียทองนิด ๆ แฮะที่ต้องได้เอามุกออกตั้งเม็ดนึง  :o8:  แต่ถ้าไม่เอาออกคงไม่ได้แอ้มน้องแน่เลย   :laugh:

เหมือนชงโคจะมีปมอะไรบางอย่างที่น่าสงสัยอยู่มาก  สงสารน้องอ่ะ   


รอตอนตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-06-2014 16:31:05
อยากรู้ว่าเรื่องที่แม่ของชงโคตาย
มันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 29 : 15/6/2014 (Page. 47)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 16-06-2014 20:24:51
เหมือนจะมีดราม่าเรื่องครอบครัวน้องชงโคอีก สรุปคุณพ่อเป็นคนดีหรอ  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 16-06-2014 20:27:22
ตอนที่ 30

“ชงโค...ชงโค เจ็บรึเปล่าลูก...ไม่เป็นไรนะ... พ่ออยู่ตรงนี้แล้วชงโค”

เป็นเสียงที่ขาดห้วง แต่กลับอบอุ่นยิ่งกว่าเสียงใดๆ แม้ว่าร่างกายจะโชกไปด้วยเลือด ก็ยังร้องเรียกหาแต่ผม...แม้สติกำลังจะเลือนหายไป แม้ว่ากำลังจะจากโลกนี้ไปตลอดกาล ก็ยังคงกอดตัวผมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย...แต่ผมกลับ...จำใบหน้าของเขาไม่ได้เลย...

ผมเกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้ ความฝัน...วนเวียนอยู่ซ้ำๆ ตามกลับมาหลอกหลอนผมทุกครั้งที่หลับตานอน...แต่การที่ต้องตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบเจอใครอยู่ข้างๆ เลย กลับน่ากลัวยิ่งกว่า...เพราะแม้ว่าผมจะตัวสั่นเทามากแค่ไหน ร้องไห้ทุรนทุรายยังไง...ก็ไม่มีใคร...ให้ผมกอดไว้สักคน

ผมปาดน้ำตาออกจากแก้ม ลุกเดินไปที่หน้าต่าง เฝ้ามองท้องฟ้าในเวลาตีสามครึ่งที่ไร้ซึ่งดวงดาว เมฆฝนคงกำลังก่อตัวอยู่บนนั้น และในไม่ช้าก็คงตกลงมา

ผมมองความมืดมัวบนท้องฟ้า ก่อนจะถอนหายใจออกมากับรรยากาศเหงาๆ ก่อนฝนตก ถ้ามีพี่ทองอยู่ด้วย...คงจะดีกว่านี้ แต่เขาก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบ...ผมไม่อยากให้เขาเหนื่อยกับคนอย่างผมหรอก...

แต่จะมีวิธีไหน...ทำให้ผมนอนหลับสนิทได้โดยไม่ต้องตื่นขึ้นมากลางดึกอย่างนี้อีก ผมกลัว...ความฝันนั้น แค่คิดมือเท้าก็พลันเกร็งขึ้น ความรู้สึกปั่นป่วนในท้องทำให้อาเจียนออกมา ผมจับขอบหน้าต่างไว้ พยุงตัวไม่ให้ล้ม โก่งคออาเจียนออกนอกหน้าต่าง ก่อนจะทรุดตัวนั่งเมื่อขาไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเอาดื้อๆ

ผม..กำลังจะกลับไปทรมานเหมือนเมื่อหลายปีก่อนอีกแล้ว ...จะทำยังไงดี...ผมจะทำยังดี

ผมคลานไปที่เตียง ยื่นมือไปหยิบมือถือ นิ้วสั่นเทาเริ่มกดพิมพ์ข้อความ

‘เฮีย มาหาผมหน่อย...มาหาได้ไหม ตอนนี้... มาได้ไหม’

ไม่อยากรบกวนเขาเลย แต่ผมอยากเจอ อยากเจอเขามากจริงๆ

‘คิดถึงเหรอครับ หึหึ งอแงอะไรหว่า ทำไมยังไม่นอน ตอนนี้ไปไม่ได้นะ เขียนรายงานอยู่ ไว้พรุ่งนี้ตอนเย็นไปหาดีไหม’

ทำไมถึงดูไม่ทุกข์ร้อนเลย ทั้งๆ ที่ผมกำลังทุรนทุรายอยู่ที่นี่...รู้บ้างไหมครับพี่ รู้บ้างไหมว่าผมกำลังเจอกับอะไร ผมไม่อยากรอ...ไม่อยากรออีกแล้ว

‘ไม่! ต้องมาตอนนี้! ถ้าไม่มาก็เลิกไปเลย เข้าใจไหม! ผมจะหาคนที่เขามาหาผมได้ในตอนที่ผมต้องการ’

พี่ทองไม่เข้าใจเอาซะเลย...เขาอยู่ในโลกที่สว่างเกินไป อบอุ่นเกินไป ไม่เหมือนกับผม...

‘เป็นอะไรไป’

ผมขว้างมือถือไปกระทบกับผนังห้องอย่างหงุดหงิด และด้วยแรงกระทบทำให้มันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งแบ็ตและตัวเครื่องอยู่คนละทิศละทาง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจจะประกอบมันกลับเป็นเหมือนเดิม

ผมเดินออกมานอกห้องนอน ก่อนจะเข้ามานั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น รายการทีวีตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักรายการ เสียงหัวเราะอย่างเสแสร้งของพิธีกรทำให้ผมนึกรำคาญอยู่ในใจ

กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง

ผมเหลือบมองโทรศัพท์บ้านที่ส่งเสียงร้องด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปดึงสายโทรศัพท์ออกเป็นการตัดปัญหา ความจริงโทรศัพท์บ้านสำหรับผมไม่มีความจำเป็นเลยสักนิด เพราะผมมันเป็นแค่ไอ้ใบ้คนหนึ่ง รับสายก็คงจะพูดตอบโต้กับใครไม่ได้อยู่ดี

ผมกลับมานอนหลับตาอยู่ที่โซฟา กอดตุ๊กตาวัวของพี่ทองที่หยิบติดมือออกมาจากห้องด้วย แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้นอนหลับไปจริงๆ ผมยังคงได้ยินเสียงรอบข้าง ได้ยินเสียงพิธีกรรายการจากในโทรทัศน์ ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถที่ขับเข้ามา ก่อนเสียงตึงตังจากฝีเท้าของใครสักคนจะดังเข้ามาใกล้

“เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!” เสียงตวาดดังแต่ผมก็ไม่ได้สะดุ้งสะเทือน กลับค่อยๆ ลืมตามองหน้าผู้บุกรุกยามวิกาล ใบหน้าขาวของเขาขึ้นสีจางๆ ริมฝีปากเม้มตรง ในขณะที่ผมคลี่ยิ้มน้อยๆ

“ไม่ตลกนะชงโค ลองพูดว่าจะเลิกอีกสิ กูจะบีบคอเรียกสติเลยคอยดู!”

ผมยังคงยิ้ม ฉุดแขนของพี่ทองให้นั่งลง ก่อนจะขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักของเขา

‘เอาเลยสิ บีบเลย กล้าทำไหมล่ะ’

“อย่าท้านะ”

‘ไหนๆ ก็มาแล้ว ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยล่ะ อยู่กับแฟน ไม่มีความสุขเหรอ’

พี่ทองขบกรามแน่น เขาคงโกรธมากจริงๆ แม้ว่าผมกำลังขยับใบหน้าเข้าไปใกล้เพื่อจะจูบเขา เขากลับเบี่ยงหน้าหลบ

“เรียกมาทำไม”

‘แค่อยากเจอ’

พี่ทองมองสำรวจหน้าผม แววตานิ่งๆ ของเขาทำให้ผมยกมือขึ้นแตะที่แก้มเขาเบาๆ “เป็นอะไรไป ทำไมทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้”

‘อยากเจอ ต้องมีเหตุผลอะไรมากด้วยเหรอ ไหนบอกจะอยู่ข้างๆ แต่พอผมต้องการพี่ก็หายหัว! แบบนี้มันดีแล้วรึไง!’

ผมคงใส่อารมณ์มากไป ในขณะที่ใช้ภาษามือสื่อสาร มือก็เผลอไปฟาดโดนแก้มของพี่ทองเข้า

‘ผมขอโทษ’

พี่ทองไม่พูดอะไรเลย แก้มขาวๆ ของเขาเป็นรอยแดง ผมไล้มือไปมาเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงไป เขาไม่ได้หลบ แต่สายตากลับไม่มองมาที่ผมเลย

“พอแล้วใช่ไหม กูจะได้กลับ”

‘ไม่ให้ไป...อยู่กับผมนะ อย่ากลับไปเลยนะพี่’

“ชงโค มีเหตุผลหน่อยได้ไหม งานกูยังไม่เสร็จ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องไปโรงพยาบาล เข้าใจรึเปล่า”

‘ผมไม่อยากอยู่คนเดียว’

“งั้นไปเก็บเสื้อผ้า ถ้าไม่อยากอยู่คนเดียว ก็ไปอยู่กับกู!”

ทำไมต้องตะคอก ผมทำอะไรผิดมากเหรอ...แค่อยากอยู่ด้วย พี่เบื่อผมแล้วใช่ไหม ถึงได้เป็นแบบนี้

ผมซ่อนใบหน้าไว้ใต้ฝ่ามือตัวเอง ขยับลงจากตักของเขา มานั่งตัวงออยู่อีกฟากของโซฟา ตอนเด็กๆ คุณตามักจะเรียกผมว่ากุ้งยักษ์ เพราะเวลาที่ถูกแม่ดุ ผมมักจะ... ไม่...แม่ไม่เคยดุผม พ่อต่างหาก...พ่อที่มักถือไม้เรียวตีผม หยิกผมจนมีแต่รอยช้ำเต็มตัว พ่อไม่รักผมเลย... แม่บอกว่าเพราะพ่อรักคนอื่นแล้ว พ่อถึงไม่รักผมกับแม่...

“ชงโค...เฮียขอโทษ ขอโทษนะ”

ผมเกร็งมือไว้ ขืนตัวออกจากอ้อมกอดของพี่ทอง เขาพยายามดึงแขนผมออก แต่ไม่ได้หรอก...พ่อบอกว่า...ถ้าผมร้องไห้ เขาจะตีผม ...ผมกลัว ผมเจ็บ...แม่ก็ไม่อยู่แล้ว แล้วใครจะปกป้องผม...

“ชงโค ชงโคได้ยินไหม หยุดร้องไห้ นะ...ขอร้อง อย่าเป็นแบบนี้”

ฝ่ามืออุ่นที่สัมผัสลงบนศีรษะของผม ลูบไปมาเบาๆ ทำให้ผมค่อยๆ ลดมือลง มองผ่านม่านน้ำตาไปเห็นแค่เพียงรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของพี่ทอง แม้ว่าใบหน้าถอดสี มีแต่ความวิตกกังวล แต่เขาก็ยังยิ้มให้ผม

“ขอโทษนะ เฮียไม่ดีเอง ไม่ร้องนะ ขอโทษจริงๆ”

ผมโผตัวเข้าหาอ้อมกอดของพี่ทอง เขากอดผมไว้ ในขณะที่ผมกำเสื้อของเขาไว้แน่น มือเกร็งอย่างไม่ทราบสาเหตุ ปลายเท้าจิกลงบนโซฟา ก่อนจะฝากรอยกัดไว้บนไหล่ของพี่ทอง

“ฮ่าๆ เป็นหมาพันธุ์อะไรเนี่ย ไหนขอเฮียดูหน้าหน่อยซิ”

เพราะเขาใส่เสื้อกล้าม ผิวเนื้อเนียนๆ จึงโดนฟันผมเข้าเต็มๆ มีเลือดไหลซึมออกมาแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับยิ้มทะเล้นแล้วเช็ดมุมปากให้ผม

“ป่ะ เก็บเสื้อผ้า ไปอยู่ด้วยกัน เอ ว่าแต่อยู่ก่อนแต่งนี่จะดีรึเปล่านะ ม๊าต้องฆ่าเฮียแหงๆ” พี่ทองพูดติดตลก จูงมือผมเดินเข้ามาในห้องนอน เขาเดินไปหากระเป๋ามาให้ ก้าวข้ามเศษซากมือถือ แล้วเดินไปที่หน้าต่าง ปิดประตูหน้าต่างแล้วหันมามองผม

“อาเจียนอีกแล้วใช่ไหม”

ผมหลบตาเขา เดินมาที่ตู้เสื้อผ้า เลือกเสื้อผ้าที่จะใส่กับชุดนิสิตอีกสี่ห้าชุด พี่ทองเดินมากอดผมจากทางด้านหลัง เขางับเข้าที่ใบหูของผม ก่อนจะไซ้ลงมาตามซอกคอ หยุดทำรอยไว้เล็กน้อย แล้วผละออก

“ทำยังไงถึงจะหายดี ต้องรักษายังไง...ชงโคถึงจะเลิกทรมานสักที”

ผมก็ไม่รู้ จะมีหมอเก่งๆ สักคนไหมที่จะช่วยผมได้...หรือผมต้องทรมานอย่างนี้ไปตลอดชีวิต

‘พี่ ถ้าผมไปอยู่ด้วยแล้วพี่โนล่ะ’

“คงต้องเช่าอีกห้อง เรื่องนี้เฮียจัดการเอง ไม่ต้องกังวลหรอก รีบๆ เก็บเสื้อผ้าได้แล้ว”

ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำให้พี่ทองลำบาก รู้สึกเป็นภาระมากกว่าเป็นประโยชน์ คนรักกัน...เขาคงไม่ทำกันอย่างนี้

“ถ้าคิดมากอีก เฮียจะจับข่มขืนจนสมยอม จะให้ชงโคร้องว่าเอาอีก ขออีก แรงอีก ดีไหมนะ หึหึ”

ผมหน้าร้อนวูบ ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นว่าเขาขยิบตาทำหน้าทะเล้นมาให้ ผมตีไหล่พี่ทองเบาๆ แต่เขาก็ร้องโอดโอยซะเว่อเลย
หัวเราะแล้วน่ารักจัง...น่ามองกว่าตอนโกรธเมื่อกี้ตั้งเยอะ คนบ้าเวลาโกรธนี่น่ากลัวเหลือเกิน ผมคงต้องทำตัวดีๆ แล้วล่ะตอนที่ไปอยู่กับเขา จะได้ไม่โดนข่มขืนจนสมยอม แหะๆ

.
.
.

รับน้องของคณะ จะว่าสนุกก็สนุก จะว่างี่เง่าก็งี่เง่า แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าดี ได้เห็นความสามัคคีของเพื่อนๆ ถึงแม้จะมีปากหมาบางคนล้อผมเรื่องที่พูดไม่ได้ แต่ผมก็ซัดปากมันไปให้เงียบเป็นที่เรียบร้อย แม้ว่าเจ้ยิ้มจะพยายามห้ามยังไง ผมก็เบื่อเรื่องพวกนี้เต็มทน การคาดหวังว่าคนที่เข้ามหาลัยทุกคนจะรู้จักคิด คงเป็นเรื่องที่ทำให้โลกสวยงามมากเกินไป ผมก็คน มันก็คน เพราะฉะนั้นผมถึงจะไม่ทนหากว่าโดนดูถูกอีก

“เป็นไรไปวะ ดูอารมณ์ขึ้นง่ายนะช่วงนี้” โบหันมาถามผมในขณะที่รุ่นพี่ปล่อยให้พักทานข้าว

ลมทะเลอุ่นๆ พัดมาทำให้รู้สึกว่าผมอาจจะเป็นหมาบ้าขึ้นมาอีกก็ได้หากมีใครมาสะกิดต่อมอยากลองของ ค่ายสองวันหนึ่งคืนนี้คงเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับคนไม่ค่อยทำกิจกรรมอย่างผม แต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่กับการเจอคนบางกลุ่มคว่ำบาตรเพราะผมดันไปต่อยหน้าเพื่อนมันเข้า

พวกเราชาวคณะมาถึงที่ทะเลกันตอนแปดโมงนิดๆ ล้อหมุนตอนตีห้า พี่ทองเป็นคนขับรถมาส่งผม เห็นรุ่นพี่ผู้หญิงหลายคนเมียงมองมาเหมือนกัน คงสงสัยในสถานะระหว่างผมกับพี่ทอง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาถาม พี่ทองขับรถมาส่งผมตั้งแต่ตีสี่ ใส่เสื้อกล้ามกางเกงนอนบ่งบอกว่าเพิ่งตื่น พร้อมกับลากแตะมาด้วย แต่ก็ทำให้เจ้ยิ้มกรี๊ดได้อยู่ดี เพราะเขาน่าฟัดมาก ขนาดผมก่อนลงจากรถยังแลกลิ้นกับเขาอยู่นานสองนาน

‘อากาศมันร้อน ต่อมบ้าเลยทำงาน’

“ทำงานบ้างก็ดี เพราะถึงมึงไม่ซัด กูก็จะถีบมันเอง” เพราะระดับความสนิทที่เพิ่มเลเวลขึ้น เมื่อแมวไม่อยู่โบก็จะคุยกับผมเฉกเช่นชายหนุ่มสองคนคุยกัน ไม่ต้องสุภาพและมีพิธีรีตองอะไร ซึ่งผมโอเคกว่าตอนที่ต้องพูดภาษาดอกไม้ใส่กันซะอีก

“ข้าวกล่องรสชาติหมาไม่แดกจริงๆ ว่าแต่มึงเถอะ ไม่กินสักหน่อยรึไง” โบวางข้าวกล่องของตัวเองลงข้างตัว ก่อนจะหันมาถามผมที่ไม่ได้แตะข้าวในกล่องของตัวเองสักเม็ดเดียว

‘กินแซนวิชที่เจ้ยิ้มเอามาให้แล้ว อิ่ม’ ผมพิมพ์ข้อความก่อนจะยื่นให้โบอ่าน

“อภิสิทธิ์ชนว่ะ เจ้ยิ้มต้องหลงรักมึงแหงๆ กูเห็นปรนนิบัติพัดวีมึงโคตรดีอ่ะ”

‘เพราะผมเป็นหลานรหัสต่างหาก เจ้จะมาหลงรักผมได้ไง ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว’

“ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ”

‘เหมือนอย่างโบที่กำลังจะทิ้งแมวน่ะเหรอ’

โบจังเงียบไปทันที ผมเห็นหน้ามึนๆ ของเขาขรึมลงเล็กน้อย ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้กำลังทำอะไร ก็เพราะอยู่คณะเดียวกัน และว่างเจอกันมากกว่าแมวที่ช่วงนี้เรียนหนักแถมยังทำกิจกรรมตลอด จากที่ช่วงแรกๆ ว่างมากินข้าวด้วยตอนกลางวัน หรือบางวันก็มานั่งเล่นนั่งคุย แต่ช่วงนี้ก็ค่อยๆ หายไป คงเพราะอยู่คนละคณะ และแมวก็มีกลุ่มเพื่อนของตัวเองแล้วเลยไม่ค่อยได้มาหา แต่กับผมแมวก็ติดต่อมาตลอดนะ เมื่อวานตอนเย็นก็ยังไปเดินห้างซื้อของด้วยกันอยู่เลย

“ไม่ได้ทิ้ง”

‘แต่โบก็คุยกับคนอื่นด้วยนี่ แมวรู้รึเปล่าเรื่องนี้’

ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก เพราะไม่อยากก้าวก่าย แต่ก็เห็นว่าโบกับดาวคณะผมสนิทกันมากผิดปกติ อย่างเมื่อกี้ก็เดินเอาข้าวกล่องกับน้ำมาให้โบ

“เพื่อนกัน ไม่มีอะไรเกินกว่านั้นหรอก ไปเถอะ รุ่นพี่เรียกรวมแล้ว”

มันเกิดปัญหาขึ้นเพราะความห่างเหินด้วยรึเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ผมก็ไม่อยากเห็นแมวเสียใจจริงๆ แมวตัวน้อยๆ เหมาะกับรอยยิ้มมากที่สุด ผมคิดว่าโบก็รู้เรื่องนี้ดี แต่การแสดงออกของโบ...มันกำลังจะทำให้แมวเสียใจ

ความสนิทสนมที่มากเกินไป...มันจะทำให้ใครคนหนึ่งหวั่นไหวขึ้นมาบ้างรึเปล่านะ ผม...ไม่อยากจะวางความเสี่ยงนี้ไว้ให้แมวเผชิญอยู่คนเดียวเลย

‘ไม่มีใครจะอดทนได้ไปตลอดหรอกนะ ถ้าวันหนึ่ง ของตายที่โบไม่เห็นค่าเกิดมีคนมาชุบชีวิตมันขึ้นมาแล้วพาหนีไป โบจะเป็นคนที่เสียใจที่สุด’

“ก็ถ้ามีคนทำได้จริงๆ ก็พร้อมจะให้ไป”

‘ไม่เสียดาย?’

“คงไม่...แต่คงเจ็บแทบตายเลยล่ะ”

‘งั้นก็ดูแลให้ดีสิ ถ้ารู้ว่าตัวเองจะเจ็บแทบตายตอนที่เสียไป ก็ดูแลให้ดี เพราะถ้าโบทำไม่ได้ ถึงวันที่แมวขอไป แม้แต่ผมก็จะไม่อยู่ข้างโบหรอกนะ’

“อืม”

ผมตบไหล่โบสองสามที ก่อนจะเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่กำลังถูกรุ่นพี่สั่งให้เรียงแถวตอนลึกสี่แถวอยู่

สำหรับชีวิตของคนอื่น ผมทำได้แค่เตือนเท่านั้น...ก็หวังว่าโบจะรู้สึกตัวขึ้นมาเสียที กับความรักที่มีมานานหลายปีและกำลังจะจืดจางลงอย่างนี้ มันไม่ดีเลย...แต่ความสำคัญของมันอาจจะยังคงอยู่เท่าเดิม แค่มีหลายๆ อย่างบังมันเอาไว้

.
.
.

ค่ายรับน้องผ่านไปด้วยดี มีพิธีบายศรี ผูกข้อมือรับเป็นรุ่นน้องอย่างเป็นทางการ มีหลายคนร้องไห้เพราะตลอดหนึ่งวันเต็มๆ ถูกรุ่นพี่รุมแกล้งสารพัด สภาพผมก็ไม่ได้ต่างจากคนบ้าเลยแม้แต่น้อย ถูกมัดผมหลายจุก หน้าก็ถูกทาแป้งขาว มีลิปสติกสีแดงทารอบปาก หน้าผากก็ถูกแต้มสี จะผ่านแต่ละฐานได้ก็แทบกระอัก บางคนถูกมอมเหล้าขาวจนเดินเป๋ แต่ผมก็ชิวๆ เพราะผมกินเหล้าแล้วไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่กับเบียร์นี่แค่สองแก้วสติก็ไม่อยู่แล้ว ตกค่ำ ก็มีเลี้ยงสังสรรค์ แต่อนิจจาเหลิงกันได้ไม่นานก็ถูกสั่งให้กลิ้งทราย ผมกลิ้งตกทะเลไปด้วยความมึน มีโบจังนอนแผ่หมดสภาพอยู่ข้างๆ ไอ้นี่เมาหนักเลย สภาพเหมือนหมาเมายากันยุง ลำบากผมกับเจ้ยิ้มช่วยกันพยุงมันไปนอนพัก กว่ามันจะสร่างก็เริ่มพิธีบายศรีพอดี มันก็ซึ้งดีล่ะครับ หากไม่ติดว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งเมาแล้วพยายามจะปล้ำจูบผม ผมเลยถีบมันเข้าให้ แต่เพื่อนๆ พี่เขาก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไรเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองเมา เสร็จจากพิธีบายศรีก็มีงานเลี้ยงโต้รุ่ง แต่ผมปลีกตัวมานั่งเฝ้าโบจังที่สะลึมสะลือไม่ได้สติ ปากก็ร้องเรียกหาแต่ชื่อแฟนตัวเอง ในขณะที่ผมก็ไลน์ไปคุยกับพี่ทอง คืนนี้คงไม่ได้นอนล่ะครับ เพราะการไม่มีพี่ทองอยู่ข้างๆ มันทำให้ผมกลัวเหลือเกินที่จะนอนหลับไปแล้วฝันร้ายเหมือนสองสามคืนที่ผ่านมา

ผมนั่งมองทะเลจนเช้า รู้สึกง่วงนิดหน่อย แต่ก็ได้กาแฟร้อนๆ จากเจ้ยิ้มมาเสริมสติ เลยอยู่รอดมาจนถึงขากลับ แวะซื้อของฝากกันแล้วก็ตรงกลับมอ มาถึงกันเกือบเที่ยง แต่ผมไม่ได้บอกพี่ทองว่าจะกลับกี่โมง ตอนนี้เลยยืนเคว้งเพราะไม่รู้จะกลับยังไง

“ไม่ต้องไลน์บอกแฟนหรอก เดี๋ยวแมวมารับ ให้มันไปส่ง” โบบอกพลางทำหน้าอึนๆ มึนๆ ท่าทางทรมานคงเพราะแฮงค์ หน้าซีดเซียวเหมือนพร้อมจะอาเจียนออกมาได้ทุกเมื่อ

ยืนรอกันอยู่สักพัก แมวก็ขับรถมารับ หน้าตาแจ่มใสเหมือนทุกที แต่พอเห็นหน้าตาซีดๆ ของโบจังก็รีบเข้ามาคลอเคลียด้วยความเป็นห่วง

“ดื่มหนักเลยเหรอ รู้ว่าไม่ดีแล้วจะดื่มทำไม โบจังคนบ้า”

“อย่าเสียงดังได้ป่ะ ปวดหัว รำคาญ”

“ขอโทษ ก็แมวเป็นห่วง” เห็นแมวหน้าเจื่อนลงไปแล้ว ผมก็อดจะตบหลังโบไม่ได้ ไอ้นี่สติมันไม่ดีหรือไง ทำไมถึงชอบทำร้ายจิตใจแฟนตัวเองนัก

“โบ ผิงกลับก่อนนะ แล้วจะโทรหา”

ผิงหรือขนมผิง ดาวคณะคนสวยตะโกนมาพร้อมกับโบกมือให้ ทำมือโทรศัพท์อย่างน่ารัก แต่โบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ถึงอย่างนั้นแมวก็หน้าซีดและเหมือนจะตัวหดเล็กลงกว่าเดิม

“หมายความว่ายังไงเหรอ” แมวถามเสียงแผ่ว

“ไม่มีอะไรทั้งนั้น ขึ้นรถได้แล้ว”

ตากลมโตของแมวคลอไปด้วยน้ำตา แต่ก็ยอมขึ้นรถตามที่โบจังบอก ผมเดินเข้าไปนั่งบนเบาะหลัง ในขณะที่แมวนั่งประจำที่คนขับ

“ออกรถดิ นั่งนิ่งอยู่ทำไม”

“แมวอยากรู้”

“ก็บอกว่าไม่มีอะไร”

“ไม่มีอะไรได้ยังไง! เขาพูดออกมาอย่างนั้น แล้วจะไม่ให้ถามเหรอ! บ้ารึเปล่าวะ!”

“แมว! อย่าขึ้นเสียงนะ!”

เฮ้ๆ จะทะเลาะกันหรือไง ผมหันมองแมวที โบจังที คนหนึ่งร้องไห้ แต่อีกคนทำหน้านิ่งเฉย

“แมวขอโทษ กลับบ้านกันเถอะนะ”

ดีแล้วเหรออย่างนี้...

เพราะคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ผมถึงได้เปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินไปฝั่งคนขับ เปิดประตูแล้วดึงแมวลงมา

ถ้าหากไม่มีคนพาเดินออกไป โบก็จะไม่รู้หรอกว่า ใครสำคัญ เพราะแมวเอาแต่ยอม เอาแต่ขอโทษทั้งๆ ที่ไม่ได้ผิดอะไร มันถึงได้เคยตัว

‘กลับบ้านไปก่อน ผมจะพาแมวไปเที่ยว’ ผมยื่นมือถือที่พิมพ์ข้อความเสร็จแล้วส่งไปให้โบ มันมองหน้าผมนิ่งๆ ยักไหล่แล้วไม่พูดอะไร

‘ไปเที่ยวกัน’

แมวพยักหน้า ก่อนจะเดินตามผมมา เราเดินออกมาจนถึงถนนใหญ่ โบกเรียกแท็กซี่ได้ แต่ก็ไม่รู้จะไปที่ไหน แมวก็นั่งเงียบ ผมเลยพิมพ์ข้อความแล้วยื่นให้คนขับอ่าน

เวลาที่ผมไม่สบายใจ...ผมมักจะหาที่ระบายความเครียดของตัวเอง แต่มันก็นานมากแล้วที่ผมไม่ได้ทำแบบนี้ ผมเคยเจาะหูอยู่หลายรู เจาะลิ้น เจาะสะดือ แต่เพราะทางโรงเรียนสั่งห้าม ผมถึงได้ไม่ใส่เครื่องประดับอะไร จนรูมันปิดไปเอง แต่วันนี้ทำสักหน่อยคงจะดี เผื่อว่าความเครียดที่สะสมมานานจะหายไปบ้าง

ผมพาแมวมาถึงร้านที่ผมเคยมาตั้งแต่มอต้น ไม่รู้ว่าพี่เจ้าของร้านจะยังจำผมได้หรือเปล่า แต่พอเข้าไปในร้าน ก็ปรากฎว่าเขายังจำผมได้ครับ แม้ว่าจะไม่ได้มานานหลายปีแล้วก็ตาม

“ชงโคจะเจาะหูเหรอ” แมวถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ เล็กน้อย คนเรียนพยาบาลจะมากลัวกับเรื่องแค่นี้ได้ยังไง ผมยิ้มแล้วลูบหัวแมวเบาๆ

วันนี้ผมตั้งใจจะเจาะลิ้นกับหูข้างซ้ายสองรูและเจาะสะดือ เลยพิมพ์ข้อความบอกให้แมวช่วยเลือกจิวให้ แมวมองหน้าผมอย่างไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้ขัดใจอะไร

ผมปล่อยให้แมวเลือกจิวให้ ในขณะที่ตัวเองก็เดินตามพี่เจ้าของร้านเข้ามาในห้อง ร้านนี้สะอาด ไว้ใจได้ครับ เพราะพี่เจ้าของร้านเป็นหมอ แต่เขามีความชอบทางด้านนี้ถึงมาเปิดร้าน ที่จริงเรียกว่าพี่คงไม่ได้เท่าไหร่เพราะเขาแก่กว่าผมหลายปีมาก เกือบสิบห้าปีได้มั้ง และแม้ว่าคนจะมองพวกที่เจาะหู เจาะลิ้น เป็นคนไม่ดี แต่ผมกลับเห็นต่างออกไป ผมว่ามันเป็นรสนิยมของแต่ละคนว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งไหน ก็เหมือนกับพวกที่มีรอยสักที่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีเสมอไป มันขึ้นอยู่ที่การกระทำมากกว่า ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก

แล้วการเจาะก็ไม่เจ็บเลย เทียบกับโดนของแข็งแทงเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังแล้วมันคนละเลเวลกัน อันนั้นน่ะเจ็บสุดๆ เจ็บจนร้องไห้ แต่อันนี้แค่คันๆ ครับ เหมือนโดนมดกัด แมวเลือกจิวเสร็จ ก็เดินมาสะกิดผมบอกว่าอยากเจาะสะดือ แมวเรียนพยาบาล ให้เจาะหูคงจะไม่ดีเท่าไหร่ แล้วคงเห็นว่าผมดูสบายๆ ชิวๆ ไม่ได้เจ็บอะไรเลยอยากลองบ้าง

กว่าจะเสร็จธุระก็เกือบสี่โมงเย็น เพราะผมกับแมวแวะร้านทำผมกันด้วย จากนั้นผมก็นั่งแท็กซี่ไปส่งแมว ก่อนจะวนกลับไปยังหอพักของพี่ทอง ผมมีกุญแจแล้ว สองสามวันที่ผ่านมาพี่โนนอนห้องแฟนไปก่อน วันนี้พี่ทองบอกว่าจะย้ายไปอยู่ห้องข้างๆ เพราะจะให้พี่โนไปนอนห้องแฟนตลอดไม่ได้เลยเช่าไว้อีกห้อง ผมจ่ายค่าแท็กซี่ที่มิเตอร์พุ่งขึ้นไปเกือบพันห้า ก็ต้องขอบคุณที่ลุงเขายอมขับมาส่งให้ บางคันถ้ารู้ว่ามาไกลเขาไม่มาหรอกครับ อ้างอย่างเดียวว่าจะรีบไปเติมแก๊ส =_=

ผมสะพายเป้ขึ้นลิฟธ์มาชั้นห้า เดินเลี้ยวหัวมุมนับไปอีกสองห้องก็ถึง ได้ยินเสียงพี่โนคุยกับพี่ทองอยู่ในห้อง กับเสียงขนย้ายของดังโครมคราม คงกำลังช่วยกันย้ายของอยู่

ผมผลักประตูเปิดเข้าไป เห็นพี่ทองกำลังย้ายตู้หนังสือไปชิดมุม พี่โนหันมาพอดี ผมเลยยกมือไหว้

“เฮ้ ไปทำอะไรมาชงโค แจ่มโคตร!” เสียงของพี่โนทำให้พี่ทองหันมามองผม ก่อนตาคมกริบนั้นจะกวาดมองตั้งแต่หัวจรดเท้า

ผมแค่ไปตัดผมแล้วทำสีมา ทำสีน้ำเงินเข้ม ไม่ได้อยู่กลางแดดก็จะเห็นเหมือนสีดำ แต่ถ้ามีแสงหน่อยก็จะเห็นเป็นสีน้ำเงิน อีกอย่างคราวนี้ผมตัดผมเปิดหู เพราะไหนๆ ก็เจาะหูมาแล้ว ช่างทำผมบอกว่าถ้าตัดหน้าม้าด้วยจะแจ่มมาก ก็เลยลอง ผลปรากฎคือคนมองตั้งแต่เดินออกจากร้านมาเลย แมวก็ชมไม่หยุดว่าสวยมาก แต่ผมว่ามันก็ธรรมดา ไม่ได้เปลี่ยนตรงไหน

“อ้าปาก!” พี่ทองไม่ได้ยิ้มเหมือนพี่โน เขาเดินมาจับไหล่ผมทั้งสองข้าง ทำหน้าดุๆ พลางออกคำสั่ง

ผมอ้าปากให้ดู ก่อนจะโดนเขาตีเข้าที่ไหล่เต็มๆ แรง

“ถอดออกซะ ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่”

“เฮ้ย ไอ้ทอง ใจเย็นๆ น่า”

“ก็มึงดูมันทำดิ ใครสอนให้ทำอย่างนี้วะ ไอ้เด็กบ้านี่! เป็นน้องเป็นนุ่งกูจะจับตีให้น่องลายเลย!”

‘ผมพอใจจะทำ ถ้าพี่รับไม่ได้ ก็พูดมาคำเดียว แล้วผมจะไป’

“เอะอะก็จะไป มึงเป็นไรไปแล้ววะ อยากเลิกกันจริงๆ รึไง!”

ผมจ้องหน้าพี่ทองที่ทำหน้าไม่พอใจสุดๆ พี่โนเดินเข้ามาดึงแขนพี่ทองไว้

“ไอ้ทอง น้องยังเด็กนะ”

“ไม่เด็กแล้วเว้ย โตขนาดนี้แล้ว ทำอะไรไม่ปรึกษากูสักคำ”

ทำไมผมต้องถามความเห็นเขาล่ะ ในเมื่อตัวก็ตัวผม ร่างกายนี้เป็นของผม ผมจำเป็นต้องขออนุญาตใครด้วยเหรอ?

“ชงโค เอาของไปเก็บก่อนไป แล้วมาช่วยกันย้ายของนะ” พี่โนหันมาบอกผม ก่อนจะดึงพี่ทองออกไปคุยที่ระเบียง ผมมองตามพร้อมกับถอนหายใจออกมา

ผมเอาของไปเก็บอีกห้อง ก่อนจะเดินมาช่วยย้ายของจากห้องพี่โนไปยังห้องใหม่ พี่ทองไม่หันมาพูดกับผมเลย ไม่ยอมมองด้วย จนย้ายของเสร็จ เขาก็ยังทำมึนตึงใส่ พี่โนส่งยิ้มอ่อนๆ มาให้ ก่อนจะขอตัวไปรับพี่ยิมเพื่อไปกินข้าวเย็น พอพี่โนออกไปแล้ว ทั้งห้องเลยเหลือแค่ผมกับพี่ทอง ผมเดินเข้าไปกอดเขาจากข้างหลัง แต่พี่ทองก็ยังยืนเฉย ผมเดินอ้อมไปยืนตรงหน้า เขาก็เบือนหน้าไปทางอื่น

‘ผมควรจะโกรธนะ ที่พี่ไม่ไปรอรับผมที่มอ’

สีหน้าแข็งกระด้างของพี่ทองอ่อนลงเล็กน้อย ก่อนเขาจะยอมถามผมกลับว่า “มาถึงกี่โมง”

‘สิบเอ็ดครึ่ง’

“ไม่ไลน์มาบอก?”

‘เพื่อนจะมาส่ง เลยไม่ได้บอก’

“อืม”

‘โกรธมากเลยเหรอ’

“มาก ทำไมต้องไปเจาะ ไม่เจ็บหรือไง”

ผมส่ายหน้า ‘เจ็บน้อยกว่าโดนของพี่เยอะ’

“เด็กบ้า”

พี่ทองหลุดยิ้มออกมา เขาผลักหัวผมแล้วดึงไปกอดไว้ “ทำมาแล้วก็ช่างมัน แต่อย่าไปทำอีก แล้วนี่จะกินข้าวได้ไหม”

‘สองสามวันแรกก็กินอะไรอ่อนๆ ไปก่อน’

“ลำบากชีวิตไปป่ะ แล้วนี่เฮียจะจูบได้เหรอ”

‘ไม่ได้ ลิ้นยังเจ็บอยู่’

“นั่นไง ลำบากชีวิตเฮียอีก ไม่เห็นจะดีเลย แล้วนอกจากเจาะลิ้นแล้วทำอะไรไปอีกบ้าง”

ผมชี้ไปที่หู ก่อนจะเลิกเสื้อขึ้นให้เขาดูว่าผมเจาะที่สะดือด้วย พี่ทองเกือบจะตีผม แต่ผมก็จับมือเขาไว้ได้ทัน เลยโดนเขาก้มลงกัดยอดอกแทน

“ไม่เจาะจมูกไปด้วยเลยล่ะ จะได้เป็นแม่เดซี่เต็มตัว”

‘ให้เจาะได้เหรอ’

“กูประชด -*-”

ผมหัวเราะเบาๆ เลยโดนพี่ทองเอาหนวดแข็งๆ มาไซ้ซอกคอ ทำให้ยิ่งจั๊กจี้ขึ้นไปอีก

‘ยอมแพ้ ผมไม่สู้’

“อย่ามาทำน่ารักใส่นะ เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ”

‘ผมไม่ดื้อซะหน่อย’

พี่ทองก้มลงกัดจมูกผม เขาทรุดตัวนั่งลงบนปลายเตียง ก่อนจะดึงผมให้นั่งตัก ผมคล้องแขนรอบคอเขาไว้ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปบนแก้มของเขา

“เฮ้อ ทำให้แปลกใจอยู่เรื่อยเลย หรือเฮียแก่เกินไป ถึงตามวัยรุ่นไม่ทันวะ”

‘พี่แก่นั่นแหละ ถูกแล้ว’

“เดี๋ยวจะโดน”

พี่ทองทำท่าจะเข้ามากัด ผมเลยรีบใช้มือยันใบหน้าเขาไว้ พี่ทองคลี่ยิ้ม ตวัดลิ้นเลียนิ้วมือผม ก่อนจะมองมาด้วยสายตาเจ้าชู้
ผมดึงมือออกจากใบหน้าเขา พลางแลบลิ้นให้ดู ตอนนี้มันคงบวมอยู่ แต่อีกสองสามวันก็คงดีขึ้น ผมเคยเจาะมาแล้ว เรื่องรักษาความสะอาดจึงไม่มีอะไรน่าห่วง

‘ลิ้นผมยาว เจาะแล้วโอเคเลยนะ ถ้าไม่เชื่อ...ไว้หายดีแล้ว ผมจะลองทำให้ พี่จะได้รู้ว่ามันโอเคแค่ไหน’

“แล้วถ้าบอกว่าไม่โอเค?”

‘ผมรู้ว่ายังไงต้องโอเค ไม่มีคำว่าไม่หรอก’

“ยั่วเก่ง งั้นตอนนี้ให้เฮียทำให้ชงโคโอเคก่อนดีไหม หืม?”

ผมหัวเราะออกมา เอียงคอเล็กน้อยให้ใบหน้าของพี่ทองซุกไซ้ลงไปได้ถนัด

อ่า...สำหรับพี่...ผมโอเคอยู่แล้วล่ะ

.........................................To be continue..................................................

ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ให้มันลึกซึ้ง นอกจากคำว่า ขอบคุณ และขอบคุณที่ติดตาม อ่า เราลงถี่ไปสินะคะ เพราะฉะนั้นเบรกค่ะ เจอกันอีกทีวัน พุธ หรือวันพฤหัสดี?? ไม่อยากเห็นคนอ่านบ้าพลัง ฮี่ๆๆ

ปมเรื่องพ่อแม่น้อง อีกไม่นานจะเผยออกมา มันไม่มีอะไรซับซ้อนหรอกค่ะ นี่เราอ่านจากมุมของชงโคนะคะ เด็กดื้อคนนี้น่าตีจังเลยยยย  :hao3:

http://ask.fm/TCHONG_K << เชิญถาม ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 16-06-2014 20:33:18
ไม่รู้จะพูดยังไงเลย ;( คิดไม่ออกเรื่องครอบครัวชงโคซับซ้อนคงต้องรอตอนต่อไป
อืมมมมมม มาเกือบครึ่งทางขนาดนี้ พ่อคนดีของน้องงงง
แค่เห็นน้ำตาของชงโคก็วกกลับลำ สงสารคนลุ้นจนตัวเกร็งบ้างไหมคะพี่ทอง
นี่แทบนั่งกลั้นหายใจไปด้วย? กร๊ากกกกกกก พูดซะดูเหมือนตัวเองหมกมุ่นเลย
เสี่ยโผล่ ปลื้มโผล่ น่าร้ากกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-06-2014 20:40:29
ไม่รู้ทำไมอ่านตอนนี้อึดอัดตนอยากจะร้องไห้เลย เหมือนหมอกควันมันลอยวนๆเต็มยรรยากาศ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-06-2014 20:43:18
ชงโคเปรี้ยวได้ใจป้าเลยลูก
พี่ทองคงขี้หึงมากกว่าเดิม

แอบสงสารแมว หวังว่าคงเคลียร์กับโบได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 16-06-2014 20:44:19
 สงสารชงโค  :monkeysad: อ่านแล้วเครียดไปด้วย เมื่อไหร่ปมต่างๆของชงโคจะกระจ่าง

เฮียฝังมุก ชงโคเจาะลิ้น เข้ากันจริงๆ 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-06-2014 20:46:19
อ่าาาา เครียดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 16-06-2014 20:52:53
เห็นชงโคตอนแรก ก็มโนอิมเมจไว้ว่า
คงเป็นหนุ่มน้อยใสใส น่ารัก ครุ๊คริ๊ จิ๊บิ๊ อะฮิอะฮิ ซะอีก
แต่ที่ไหนได้ แซบเว่อร์เกินบรรยาย 55555555 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 16-06-2014 20:54:05
ตอนสามสิบนี่แบบ ชงโคเด็กดื้อจริงๆ น้องนี่มีหลายมุมที่แปลกใหม่มาก
กรี๊ดชงโคแล้วนะน้องไปเจาะมาแบบนี้ มีโมเม้นต์กับแมวแบบนี้ จะไม่ทน!
ชงโค-แมน-มาก !! โอ้ววเย่
คู่นี้พี่อ่อยน้องยั่ว ยอมม
โบจังกับแมว งืออ มันถึงจุดอิ่มตัวแล้วหรอโบ? อะไรยังไง
หลินบิ้วได้เจอกันแล้ว คู่นี้ก็ดีนะคะ55
ตอนยี่สิบเก้าสามสิบดูชงโคแปลกๆไป ขอให้น้องเคลียร์ตัวเองเรื่องครอบครัวเร็วๆนะคะ  :call: :call: เอาใจช่วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 16-06-2014 20:57:23
 :hao5: มาต่อนะ  รอทุกวันเลย วันพุธก็ได้ อยากให้พี่ทองและชงโค happy happy
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-06-2014 20:59:34
ชงโคเปลี่ยนไปนะ น้องดูดื้อ ดูเป็นตัวของตัวเองมาก แบบเหมือนจะหลุดไปสู่อีกจุดหนึ่ง คนอ่านกลัวใจไงบอกไม่ถูก
อาจเป็นด้วยสภาพจิตใจน้องตอนนี้ด้วยมั้ง หาหมอก็ดีนะลูก อ่านไปอ่านมาเหมือนจะเป็นแม่ชงโคที่ร้ายซะงั้น
เฮ้อ ตามนายเอกไม่ทันค่ะ สงสัยจะแก่แบบพี่ทอง 555 พาร์ทนี้พี่ทองเป็นผู้ใหญ่มาก รักเลยอ่ะ พึ่งพิงได้
โบจังทำไมทำกับแมวแบบนี้คนอ่านโกรธโบจังแล้ว แมวน้อยออกจะน่ารัก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 16-06-2014 20:59:51
อิโบจังต้องสั่งสอนให้สำนึกซะแล้ว  o13

ชงโควิธีคล่ายเครียดหนูแซ่บมาก  o22

คาดว่าชื่อเรื่องนี้ อุทิศให้น้องเลยใช่ปะ  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 16-06-2014 20:59:58
กรี๊ดดดดด    :haun4: พี่ทองน้องชงโคช่วยกันโอเค
อารมณ์น้องแปรปรวนเพราะหยุดยาที่คอยกดประสาทมานานรึป่าวนะ
เหมือนจริงๆแล้วแม่จะร้าย ตอนนี้สงสัยครอบครัวทนายแฮะ
(แต่เคยเป็นเหมือนชงโคนะ คลายเครียดด้วยการเจาะหู ทำผม ตอนนี้มิดไปหลายรูแระ)

..ปล โบจังถ้ายังไม่ได้สติ เด่วจะโดน!!!! :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 16-06-2014 21:00:52
ฉันว่า สุดโต่ง นี่น่าจะหมายถึงชงโค
น้องทำป้าตามไม่ทันเลย ชงโคนี่ท่าจะสไตล์เดียวกับป้าเลยนะ เคยคิดว่าถ้าเกิดเป็นคนขาวจะทำผมสีน้ำเงินตัดผมสั้นเปิดหูที่เจาะหูไว้ น่าเสียดายที่ป้าดำ คริ คริ
ตอนนี้แอบโดนใจในเรื่องของโบจังกับน้องแมว แอบคิดเล่นๆก่อนหน้านี้ว่าอยากให้โบจังโดนเล่นงานบ้าง เพราะอยากคิดให้น้องแมวเป็นของตายดีนัก ไม่นึกว่าจะได้อ่านจริง หวังว่าจะไม่ดราม่าถึงขั้นเลิกรากันหรอกนะ ถ้าเป็นภาษาของตัวร้ายคือเอาแค่สั่งสอนพอ อย่าทำให้ถึงตายเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 16-06-2014 21:06:20
ชอบชงโคอ่ะ   มีอะไรมาให้แปลกใจตลอดเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 16-06-2014 21:08:43
ชงโคน่าร๊ากกกก นู๋เกิดมาเพื่อเฮียเค้าจริงๆใช่ม้ายยย :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 16-06-2014 21:19:57
แบบว่าหมั่นไส้โบมากเลย   ชงโคพาแมวไปจากโบเลยดีกว่านะ    ฮึ่มๆ คนอะไรๆไม่รู้  :fire:  น่าจะมีพาร์ทของโบกับแมวมั่งนะ   

ส่วนเรื่องการอัพ ไม่ถี่หรอก เราชอบนะ มารออ่านทุกวันเบยยยยย       รอเฮียทองสุดโต่งง   5555+

ส่วนชงโค    อย่าบอกนะว่าเรื่องจะพลิกเหมือนตอน นิล กับ ดีนอ่ะ   เอิ๊กกกกกกกกกก :hao3:

ปล ไม่มีฉากต่อจากนี้เหรอออออออ  55555    :hao6: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 16-06-2014 21:20:10
สงสารน้องแมวแอวแอวววว สงสารชงโคโอโอโอ
เริ่มเกลียดผู้ชายเรื่องนี้แล้วนะ  น้องแมวเหมาะกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะมากกว่าน้ำตานะ
ทำไมโบมันห่วยอย่างงี้อ่ะ โมโหแทนแมว ไอ้โบจังคนบ้า  :z6:
ให้ชงโคกับแมวคู่กันดีกว่า

ปล.มาลงทุกวันเถอะค่ะ นะคะ อยากอ่านมากกกกก ชอบถื่ๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 16-06-2014 21:22:55
เราคิดว่าจริงๆ พ่อคงรักชงโคมากแหละ แต่มีอะไรผิดพลาดสักอย่าง
ทำให้ชงโคเข้าใจพ่อผิด

ชงโคแอบแรง

อยากเห็นโบเจ็บบ้าง เอาแบบทุรนทุรายเลยยิ่งดี เกลียดคนแบบนี้ที่สุด
น้องแมวผู้น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 16-06-2014 21:26:01
ชงโคคงอยู่ในช่วงสับสนกับความคิดความทรงจำของตัวเองเลยเครียด
รู้สึกช่วงนี้หนูเหมือนสตรีกำลังมีประจำเดือนเลยนะชงโค
ตอนนี้แอบสงสารเฮียเบาๆ

สงสารแมวด้วย โบจังเป็นพวกซึนเหรอย่ะ
กับคนที่รักนี่ไม่เคยทำตัวดีๆเลย แต่กับคนอื่น ฮึ่ย!!! :m16:
โกรธแทนแมวอ่ะ อยากให้แมวมีคนอื่นบ้าง
ความรักของแมวมันน่าสงสารเกิน
อยากกระทืบโบจัง มาให้เจ๊ตบเดี๋ยวนี้ :beat:

ปล.คนเขียนขา แค่วันพุธก็ลงแดงแล้ว ถ้ามาวันพฤหัสนี่คงขาดใจตาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 16-06-2014 21:35:06
ดราม่าแมวอย่าเพิ่งมาน่ะ พี่ขอร้อง ขอทีละเรื่อง 555555

เดียวใจพี่รับไม่ไหว

ปูลู ไม่บ่อยเลยค่า อยากได้วันละสองตอนด้วยซ้ำ เพราะติดเรื่องนี้งอมแงม 555555 พี่มารอน้องอนู่ที่เว็บนี้ทุกวันเลย 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 16-06-2014 21:38:15
ไม่ถี่ไปหรอกค่ะ  ลงทุกวันเลยก็โอแล้ว
ป.ล.ชงโค  น่ารักมากกกกกกกก    o18 o18
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-06-2014 21:39:17
รู้สึกแปลกๆ กับความจำของชงโคแฮะ

เหมือนจะจำอะไรไม่ตรงความจริง?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 16-06-2014 21:40:30
ตอนนี้ชงโคเหมือนอารมณ์แปรปรวนเป็นอย่างมากถ้าเป็นแบบนี้ไปนานๆ พี่ทองจะทนไหวเหรอ

ส่วนแมวก็น่าสงสาร ถ้าไปไม่รอดกับไอโบ ก็เลิกไปเถอะ ปล่อยเขาไป อยู่แบบนี้เป็นทุกข์แก่ตัวเอง

ไม่ต้องพยายามทำให้เขารักเรา ทำให้ยังไงเขาก็ไม่คงอยู่กับเรา ถ้าใจเขาไม่ได้รักเราแล้ว

อ่านตอนนี้แล้วหดหู่ยกกำลัง 2 รอวันที่น้องหายจากอาการนี้ และแมวได้เจอคนที่รักแมวจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 16-06-2014 21:41:42
แววดราม่ามาหลายทางจังค่ะ ไม่อยากให้ชงโคทำตัวประชด เจาะหูเจาะอัะไรก็ตามสบายเถอะ จะกี่รูถ้าทำแล้วหายเครียดก็ทำ แต่ไม่อยากให้ทำตัวงี่เง่า(คำอาจเเรงไปนิดนะเค่อะ)กับพี่ทอง การพูดว่าจะเลิกนั้นมันไม่ดีเลยค่ะ ทั้งตัวน้องแล้วก็เฮีย  ทำอะไรก็ขอให้มีสติ เฮียยเขาอยู่ข้างๆอยู่แล้ว การที่รอให้เขามาเข้าใจเราฝ่ายเดียวโดยที่เราไม่บิอกอะไรเขาเลยมันก็ออกจะเป็นเริ่องยาก เพราะในที่สุดไม่มีใครที่รู้เรื่องของเราไปมากกว่าเราหรอก  ส่วนคู่โบว์แมว รออ่านต่อไปค่ะ เหอๆ สงสัยจะเบื่อน้ำพริกถ้วยเก่าอันที่เคยกินกันเเล้วมั้ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 16-06-2014 21:42:51
ตอนนี้คู่โบจังกะแมวมาแย่งซีน
โบจังนิสัยไม่ดี
ระวังเหอะจะเสียแมวไป
ส่วนเฮียกะชงโคก็อารมณ์ร้อนพอกันเลยนะตอนนี้
ดีนะเฮียยังเข้าใจว่าน้องเครียด
ค่อยๆเคลียร์ไปทีละปมนะชงโค สู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 16-06-2014 21:45:48
มันจะอึมคึมก็โบกับแมวนี่แหละเราว่าตอนนี้อ่ะ T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 16-06-2014 21:46:14
ชงโคแซ่บเวอร์!!

ถึงเวลาดวลกันได้ เจาะลิ้นกับฝังมุก คงจชะกรุ้งกริ้งๆกันน่าดู :hao6:

สงสารแมว อยาก :z6: โบจังน้ำลายยืด ทำตัวน่ารังเกียจมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 16-06-2014 21:51:03
ชงโค เค้ารักชงโคน้อยลง10%
เค้าขอโทษ แต่เค้าไม่ปลื้มคนเจาะลิ้นเจาะสะดืออ่ะ ฮื่อออออออออ
 :o12:  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 16-06-2014 21:51:44
ช่วงนี้ชงโคอารมณ์แปรปรวน คนรักกันต้องเข้าใจและให้เวลา
แต่ชงโคอย่าพูดอะไรน่าตีบ่อยๆสิ พูดว่าจะไปคนฟังมันเจ็บนะ (ที่จริงคำนี้แมวเหมาะจะพูดใส่โบมาก)

ป.ล.  เบรคลงนิยายก็เหมือนโดนแม่ตัดเงินค่าขนม
        ยังอยู่ได้ แต่มันอยู่ยาก เพราะคิดถึงพี่ทองน้องชงโค
        แต่ยังไงก็ได้ค่ะ แล้วแต่คนเขียนสะดวกเลย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 16-06-2014 21:51:57
โอ๊ยยยย เกือบจะมีเรื่องกันแล้วมั้ยล่ะ
เฮียก็เข้าใจวัยรุ่นหน่อยนะ เข้าใจว่าห่วงน้องมัน
น้องชงโคก็ทำอะไรปรึกษาเฮียมันบ้าง มันยิ่งชอบคิดไรบ้าๆไม่เหมือนชาวบ้านอยู่  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-06-2014 21:54:01
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-06-2014 21:54:14
เอิ่ม อีกไม่นานจิวกับมุกคงป๊ะกัน
กรี๊ด...นี่ฉันไม่ได้คิดเองนะ เห็นชงโคบอกไว้อย่างนั้น
หาแฟนใหม่ให้แมวดีกว่า รักแต่ไม่เห็นค่าก็อย่าอยู่ด้วยกันอีกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: canister ที่ 16-06-2014 21:57:44
ชงโคคคคคคค หนูเจิดมาก


ลงถี่ๆได้ค่ะ เราไม่ถือ กร้ากกกกกก

 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-06-2014 21:59:21
ชงโคเด็ดค่ะ o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-06-2014 22:00:57
 :serius2: :serius2:

ทำไมอ่านแล้วเครียดหว่ะ มีแวว ว่าอิพี่ทองตรูจะโดนทิ้ง  :ling2: :ling2: อ่านแล้วเหมือน ชงโคมีวิญญาณ เท็นเท็นมาเข้าสิง  :z6: โดนเท็นเท็นถีบ



น้องอาการเริ่มมาแล้วหล่ะ อารมณ์สุดโต่ง เริ่มเยอะแล้ว ถ้าไม่รีบพบหมอ แย่กว่านี้แน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-06-2014 22:01:33
นิวชงโคนี้แทบจะคนละอย่างกับตอนก่อนหน้าเลยนะ

นี้คงตัวตนที่แท้จริง

สงสารแมว  เลิกกับโบเถอะ  ผู้ชายแบบนี้น่ารกอกมาก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-06-2014 22:02:05
ช่างนี้ชงโคอารมณ์ขึ้นง่าย พี่ทองต้องใจเย็นๆนะ  :กอด1:

จะมีคู่โบแมวมั้ยค่ะ อยากอ่านจัง โบจังใจร้ายต้องให้เสียแมวไปถึงจะรู้สึกใช่มั้ย   :angry2:   แมวหากิ๊กใหม่เลย  :katai1:

ได้อ่านเรื่องนี้ทุกวัน ไม่รู้สึกว่าถี่เกินเลยนะ เขาช๊อบชอบบบบ   :จุ๊บๆ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: charmingmoon ที่ 16-06-2014 22:05:03
เราก็เป็นคนนึงนะที่เวลาเครียด ๆ ก็ชอบเจาะหู  (จริง ๆ อยากเจาะจมูก เจาะลิ้น เจาะสะดือด้วย)  ทะเลาะกับแฟนทีนึง  เราก็ไปเจาะหู ทีเดียว 4 รู  แต่พอโตมาเริ่มขี้เกียจใส่ตุ้มหู  เวลามีเรื่องเครียด ๆ ก็เลยไปสักแทน  (แต่เราคิดก่อนสักทุกครั้งนะ)  บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองคงจะมาโซนิด ๆ เหมือนกันนะ  พอเจ็บตัวแล้วรู้สึกดี  ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 16-06-2014 22:08:12
มาอีกรอบ บอกตง เรายังเครียดเรื่องแมวอยู่เลยค่ะ
เราว่าแมวเหมือนเด็กชายตะวันอ่ะ สดใส ร่าเริง อบอุ่น เต็มไปด้วยพลังชีวิต
ส่วงชงโคเหมือนเด็กชายจันทรา สวยงาม ลึกลับ น่าค้นหา มีทั้งข้างขึ้น ข้างแรม
ตอนนี้เด็กชายตะวันของเราโดนราหูอมไปแล้ว  :z3:  อยากให้กลับมาทรงกลดเหมือนเดิมเร็วๆจัง
เด็กชายจันทราก็กำลังจะกลายเป็นข้างแรมไปแล้วหรือเปล่า กลับมาเป็นพระจันทร์เต็มดวงไวไวน้า
โอ๊ย ตอนนี้ทำเราปวดใจมากอ่ะ ต้องมาเม้นท์อีกรอบ ระบายให้คนแต่งฟัง
ตอนต่อไปมาไวไว นะคะ จะขาดใจแล้ววววววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 16-06-2014 22:08:29
น่ะ ชงโค หนูเปนเด็กมีปัญหาเหรอเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 16-06-2014 22:10:04
ชงโคมันแรดเงียบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 16-06-2014 22:11:25
อยากจะ   :z6: ไอ้โบจังมาก
คิดอะไรอยู่ อยากเขวี้ยงเสียจริง

ชงโค .....งานนี้ล่ะ พี่ทองก็พี่ทอง
พากันต่างคนต่างหลงกันเองล่ะทีนี้
ร้ายไม่เบานะชงโค
พี่ทองก็ยิ่งไปไหนไม่รอดน่ะสิ

เฮ้ออ อยากให้ชงโคหายจากอาการนี้เนาะ
และก็อยากให้พูดได้ด้วย
มันคงจะ...สุดๆไปเลยนาะ
ใช่ไหมพี่ทอง คึคึคึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 16-06-2014 22:13:47
สงสารแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 16-06-2014 22:15:49
หมั่นไส้โบจริงๆแหละ ให้ตายเหอะ ไม่อยากให้แมวทนแล้ว
ในเมื่อการแสดงออกว่าแคร์หรือรักแมวบ้างมันยากนักก็เลิกๆกันไปซะ
จะมาพูดว่าอยู่ที่ใจๆไม่ได้นะของแบบนี้ ไม่เคยให้ความมั่นคงกันเลย
แมวไปหาคนใหม่ที่เค้าพร้อมจะให้ความรักแมวอย่างจริงจังมากกว่านี้เถอะ
ส่วนน้องชงโค อยู่ดีๆหนูเกิดลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเองเร็วซะพี่ตามไม่ทัน
คือที่อีพี่ทองมันไปฝังมุกเพราะมันคิดว่าทำแล้วชงโคจะมีความสุขตอนดุ่กดุ๋ยกันนะ (ถึงแม้มันจะง่าวก็เถอะ)
แต่ไม่รู้เหตุผลที่ชงโคไปเจาะลิ้น เจาะหู เจาะสะดือมาไงว่าทำไปเพื่ออะไร
โอเคมันก็เป็นเหตุผลของเราที่ว่า เออ กูอยากทำกูก็ไปทำ ไม่ยาก
แล้วทำไมถึงต้องพูดจากับพี่ทองแบบไม่แคร์เค้าด้วยล่ะ พูดคำว่าเลิกกันนี่ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
ไม่ค่อยโอกะนิสัยที่เปลี่ยนไปของชงโคเลยนะ ดูก้าวร้าวและไม่แยแสทุกคนเกินไปหน่อย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: cynthia ที่ 16-06-2014 22:16:07
ไม่ถี่ค่ะะะะ มาทุกๆครึ่งวันได้ยิ่งดีค่ะ !! //โดนต่อย

แต่พูดจริงๆนะคะ ความถี่ประมาณนี้กำลังดีสำหรับเราเลยค่ะ โดยเฉพาะมาทุกวัน แฮะๆ

แอบอยากเห็นชงโคแบบตัดผมแล้ว ต้องหล่อมากแน่ๆเลย -/////-
แต่ตอนนี้อยากตบโบจังซักหลายๆที เดี๋ยวเถอะทำไมทำงี้!! แมวเสียใจนะ

คิดอะไรให้ดีๆก่อนจะทำนะ ไม่งั้นเสียใจไปตลอดชีวิตจะหาว่าไม่เตือน หึหึ

รอตอนต่อไปนะคะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 16-06-2014 22:18:41
กลายเป็นเรื่องที่ปมเยอะมาก สรุปพ่อเป็นคนดีแต่ชงโคความจำสับสน

แต่แหมชงโตมีการไปเจาะลิ้นเจาะหู เจาะสะดือ

พี่ทองโกรธไม่ใช่เพราะแต่เพราชงโคไปเจาะลิ้นทำให้จูบลำบากเท่านั้นแหละ

พี่ทองขาหื่น

โบเอ้ยทำอย่างนี้แมวเสียใจ
น่าสงสารชงโคที่ต้องทรมานตื่นกลางดึกมาอาเจียนและนอนไม่หลับอีกต่างหาก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 16-06-2014 22:19:44
เกือบทะเลาะกันไปใหญ่แล้วนะ คนหนึ่งก็ช่างยั่วโมโหอีกคนก็ใจร้อน ต้องมีคนคอยห้ามทัพ

ส่วนเรื่อแมวพูดไม่ออกเลย บางทีมันเหนื่อยไปมั้งที่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามเหมือนมีใจอยู่แค่ฝ่ายเดียว ความรักคงส่งไม่ถึงโบ ไม่ชอบผช.แบบนี้เลยใจโลเล
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 16-06-2014 22:24:15
ปมปัญหาเรื่องครอบครัว นี่รอเฉลยละ คิดไม่ออก ปวดหัววว 55555555555555555
ส่วนโบจัง ทำไมทำแบบนี้อะ ไม่รักแมวเลยหรอ คือถ้าทิ้งไปแมวไปหาผิง เราบอกเลยว่าเราจะเกลียดโบจัง
เกลียดที่ทำให้แมวร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว รับไม่ได้ผู้ชายนอกใจแฟน :z6:
ส่วนชงโคของเฮีย ช่วงนี้น้องอารมณ์แปรปวนบ่อยจริง
เอาจริงๆก็น่าตีอย่างที่พี่ทองว่าาาา  :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 16-06-2014 22:33:13
เหยยย ชงโค เราก็ว่าละนิ่มๆแบบนี้ คงจะผ่านช่วงเรียนม.มาได้ง่ายๆได้อย่างไร ที่แท้ก็มีธาตุแท้แบบนี้นี่เอง
เอาจริงๆทำอะไรไม่ปรึกษากันทั้งคู่นั่นละ เฮ้อ...
แต่อ่านตอนนี้รู้สึกว่าเครียดนะ แบบ...เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของการแตกหักยังไงไม่รู้อะ
โบกับแมวด้วย ทำไมละ เฮ้อ....
ชงโคกับเฮียเอะอะก็จะเลิก ไม่ดีนะไม่ดี
ขอให้กลับมาหวานเร็วๆเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 16-06-2014 22:36:39
เครียดดดด  :z3: เครียดทั้งเรื่องชงโค ทั้งเรื่องแมวกับโบ

แต่ยังดีที่พี่ทองอบอุ่นและตลก  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 16-06-2014 22:36:41
ขอตอนพิเศษของแมวหน่อยค่า~ ดัดหลังโบให้เจี๋ยมเจี้ยมไปเลยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 16-06-2014 22:40:34
คู่ของพี่ทองกับชงโคนี่ทะเลาะกันบ่อยแต่ดีกันเร็วทันใจเลย

ชอบชงโคที่เห็นใจแมวแทนการเฉย แอบอยากให้แมวมีคนเข้ามาจีบบ้าง

ไม่ชอบนิสัยโบที่ทำเมินแฟนตัวเองเลย เหมือนทนคบยังไงไม่รู้สิ

จะรอตอนต่อไปน้า ขอให้ชงโคนึกเหตุการณ์ได้หมด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 16-06-2014 22:45:37
อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้ สงสารชงโค น้องอาการไม่ดีแล้ว พี่ทองก็ยุ่งอยู่สงสารพี่ทองด้วย TT^TT

แต่คู่โบแมวนี่ แมวทนได้ไงอะ อยากให้เลิกกันมากถึงมากที่สุด ยื้อไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น หาคนใหม่เถอะแมวคนดีกว่าโบหาไม่ยากหรอกเพราะโบมันเลว//อินจัด ฮ่าๆ  ลองเปิดใจให้คนอื่นบ้างอย่าไปเป็นของตายให้โบเลย  ตอนแรกๆที่อ่านนี่ยอมรับว่ารำคาญแมวนะ พูดมาก หลังๆมาแมวมันน่ารักดี โบต่างหากที่น่ารำคาญ ถ้ารักก็ชัดเจนหน่อยสิ หรือจะเลิกก็บอกไปตรงๆทำแบบนี้มันไม่แมน  เพลีย // สู้น้องชงโคไม่ได้ ชิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 16-06-2014 22:48:42
โหหหหหหหหหหหห

ชงโค

เกินคลาด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 16-06-2014 22:52:50
หวานกันแบบหวิว ๆ ยังไงไม่รู้   :เฮ้อ:  ช่วงนี้ชงโคอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย  สงสัยขาดยามานาน  ขอให้เจอจิตแพทย์เก่ง ๆ ในเร็ววันนะจ๊ะ  จะได้หายซะที  สงสารคุณพ่อน้องอ่ะ  คงทรมานใจน่าดู  ลูกที่ตัวเองรักมากมาตลอดต้องทรมานด้วยเรื่องกระทบกระเทือนทางใจอย่างรุนแรง  ที่สำคัญอยากได้ยินเสียงชงโคคราง เอ๊ยยยย !!  เสียงพูด   :เฮ้อ: ไม่แน่พี่ทองอาจมีนักร้องคู่แข่งก็ได้   :laugh: น้องเล่นเจาะวันเดียวซะหลายที่คงกลัวน้อยหน้าพี่ทอง  งานนนี้ไม่รู้ใครจะ  S  ใครจะ M  กันแน่  :haun5:


แอบเคืองโบจังนิด ๆ ละนะ  ทำน้องแมวน้อยใจไปแล้ว  เดี๋ยวยุให้มีหนุ่มมาจีบซะเลยแล้วจะเสียใจ   :a14:


รอตอนต่อไปนะคะ  มาอัพถี่ก็ไม่เป็นไรนะ ชอบ  :กอด1:

 :katai3:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 16-06-2014 22:55:12
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 16-06-2014 23:05:23
ชงโคอาจโดนแม่เป่าหูก็ได้นะ ดูเหมือนพ่อก็รักชงโคนี่นา  :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 16-06-2014 23:19:39
โบจังกับแมวขโมยซีนอ่ะ ......แต่ไม่ชอบโบเล้ยยยย จะเลิกก็เลิกเหอะ ถ้าคิดว่า จะทำอะไรก็ได้ เกลียดคนแบบนี้อ่ะ ขอให้โดนแบบมาโปรด พูดเลย ว่าจะสมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 16-06-2014 23:22:38
ฮือๆๆๆ :hao5: สงสารแมวอ่ะ  พึ่งรู้ว่าโบจังเป็นคนแบบนี้  แมวลูก ท่ามันไม่ดีก็อย่าใส่ใจเพราะเรานั้นสวยไฉไลซะอย่าง  อยู่กับแม่นางชงโครับรอง ไม่มีดับ

แหมๆๆๆๆๆ อิหนูชงของพี่ทองนี่ช่างเปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟันดีแท้  ตอนแรกเห็นหนิมๆตอนนี้เริ่มออกลายให้พี่ทองปวดหัวล่ะ  แลดูว่าแม่ของชงโคจะเป็นผญ.......หรืออะไรยังไง ทำไมถึงฝันว่าเป็นพ่อ  อยากรู้ๆๆๆ  ขอวันพรุ่งนี้เลยค่ะ ไม่ต้องหรอกวันพุธอ่ะ นานไปรอไม่ไหวคะ จากใจอิชั้นเลย :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: jaejoong22 ที่ 16-06-2014 23:32:34
ตอนนี้มันแบบ...ไม่ชอบให้ชงโคเจาะลิ้นเลยอ่ะ

สงสัยอคติส่วนต้ว^^

รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 17-06-2014 00:41:44
สรุปคุณพ่อเป็นคนดีงั้นเหรอ???  :katai1:

แต่ก็ทำให้ชงโคเจ็บด้วยการแต่งเมียใหม่อยู่ดีิอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 17-06-2014 00:43:44
ไม่รู้ทำไมตอนนี้อ่านจบแล้วมันก็ฟินไม่ออกจริงๆ
มันเครียดตั้งแต่แรกยันจบเลยอะTOT
โบก็ไม่น่าจะไปทำอะไรแบบนั้น นึกว่าคู่นี้จะสบายๆคลายเครียด แต่ดันเครียดยิ่งกว่า แมวน่าสงสารที่สุด ไหนๆก็เปลี่ยนนลุคแล้วก็เปลี่ยนให้โบตามหึงให้ได้เลยนะ
รู้สึกว่าตอนนี้ชงโคจะงี่เง่าไปหน่อยนะ ถึงจะไม่สบายก็เถอะ น่าจะหาวิธีรักษาตัวเองมากกว่าเก็บไว้เครียดคนเดียวนะ อย่างน้อยถ้าคิดคนเดียวไม่ได้ก็ให้พี่ทองช่วยคิดก็ยังดี
ถ้าชงโคมองว่าโบเห็นแมวเป็นของตาย ตอนนี้ชงโคก็ทำกับพี่ทองแบบนั้นนะ พูดเหมือนไม่แคร์เลยว่าพี่ทองจะรู้สึกยังไงขอแค่ตัวเองสบายใจก็พอ อยากให้พี่ทองเข้าใจความรู้สึกของชงโค แต่ชงโคไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของพี่ทองเลย
เฮ้ออออ....แต่ไหนๆก็ทำมาแล้วพี่ทองฝัง ชงโคเจาะ หวังว่าพอถึงตอนนั้นจะไม่ธรรมดาเหมือนคนอื่นนะ อิอิ >///<
ปล.บอกแล้วว่าแฟนคลับพี่ทอง หุหุ^^ เรื่องลงตอนต่อไปอย่าขยายเลยคะ แค่นี้ก็ใจจะขาดแล้ว นั่งรอเรื่องนี้ทุกวัน><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 17-06-2014 01:02:05
เมื่อไหร่แมวจะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองซักที เราเบื่อนายเอกที่ยอมพระเอกฝ่ายเดียวอย่างแมวมาก
และไม่ชอบพระเอกที่ทำร้ายจิตใจนายเอกอย่างโบ(ขอบอกว่าเกลียดเลยล่ะ) ชงโคน่าจะสอนให้แมวเปรียวบ้างนะ
ดีใจที่อย่างน้อยชงโคก็เลือกอยู่ข้างที่ถูก ถ้าโบทำแมวเสียใจชงโคคงเลิกคบแน่ๆ แต่ก็สมควร มันจะได้ไม่เหลือใคร
รอๆๆวันที่แมวจะปฏิวัติตัวใหม่ เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่ไอ้ยอมๆๆๆๆๆๆๆเนี่ยขอเหอะ เปลี่ยนซะ
มันจะได้รู้ว่าเราไม่ใช่ของตาย เลิกสนใจ ไม่ต้องไปแคร์ใส่ใจมันเหมือนเมื่อก่อน ปกติเราจะไม่ชอบให้ประชดกัน
แต่ครั้งนี้เราเชียร์สุดฤทธิ์ให้แมวควงคนอื่นไปเย้ยมันเลย มันจะได้รู้ว่าเราไม่ใช่ของตาย ทางที่ดีเลิกเหอะ
ไม่ชอบโบตั้งแต่ออกมาตอนแรกๆแล้ว เหมือนไม่ใส่ใจหรือแคร์แมวเท่าที่ควร ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่ามันรักแมวเลยด้วยซ้ำ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-06-2014 01:31:02
ชงโคแซ่บเว่อร์
55555555555
เหมือนนางเหน็ดในเบาๆ -..-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 17-06-2014 01:37:34
ลงถี่ๆทุก 2 ชั่วโมงเลยก็ได้คร่า  555555  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-06-2014 02:18:35
ฝั่งชงโคก็เครียด
ฝั่งโบแมวก็เครียด ชงโคอุตส่าห์เตือนโบแล้วแต่ก็ยังอิอ๊ะกับ ผญ อีก อย่างนี้ไม่ไหวนะ
สงสัยเราคงจะได้กินมาม่าคู่นี้ป่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 17-06-2014 03:32:41
เกลียดผชแบบโบจังว่ะ โอ้ย อยากโดดถีบบบ เอาให้สติกลับมา สงส่ารแมว :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 17-06-2014 04:05:31
ตามอ่านทันจนได้ ฮูเร่~

พี่ทองเป็นบุคคลหลุดโลกจริงๆ บ้าบอ เพี้ยน บ๊อง ทำอะไรไม่คิด แต่ก็หล่อ เท่ห์ (ตอนเป็นนักร้องนี่สุดๆละ กรี๊สสสสสสสสส) อบอุ่น น่ารัก(โดยเฉพาะตอนเมา) แถมยังอ้อยโคตรๆ และหยอดเทพมาก โอ้ยยยยยยยย >< แต่อิมุกห้าเม็ดนี่มันจะพิเรนทร์ไปแล้วนะยะ ไปเอาออกให้หมดเดี๋ยวนี้!! ตอนทำไม่รู้จักคิดนะว่าน้องจะเจ็บ พอเห็นน้ำตาน้องแล้วเพิ่งสำนึกได้หรือไง ขอให้พี่โปรดเอาออกแบบเลาะทั้งแผง(?)ให้เจ็บๆจนใช้การไม่ได้ไปนานๆเลย สมมมมมมมมมมมม ถถถถถถถถ **อีโมน้องปลื้มหัวเราะตกเก้าอี้**

ชอบครอบครัวของพี่ทองมากกกก ม่า กง เตี้ย ม๊า น้องเพชร น้องพลอย จุ๊บแจง เดซี่ น่ารักหมดเลยยยยยยยยยย ><

ก่อนช่วงรื้อความทรงจำของชงโค ชงโคเป็นเคะตัวอย่างมั่กม๊ากกกกกกก ไม่งี่เง่า มีเหตุผล คิดอะไรก็พูด ไม่ยอมในสิ่งที่ไม่ควรยอม เป็นตัวของตัวเอง ทำอะไรตรงกับที่คิด (ยั่วเก่งด้วย ฮ่าๆๆ) พี่ทองเสียอีกที่บ้าๆบอๆ แก่กว่าตั้งเยอะแต่ขึ้นๆลงๆ ขี้น้อยใจไม่เข้าเรื่อง (ติดอิพี่โปรดมาหร๊า ถถถ) แต่พอเข้าช่วงอาการทางจิตของน้องชงโคกำเริบ น้องดูไม่ค่อยน่ารักแล้วนะ ดูดื้อ อารมณ์แรง และพูดจาไม่แคร์ความรู้สึกพี่ทองเลย เอะอะก็จะเลิกๆ ฝ่าฟันกันมาตั้งนาน บ้าหรือไงงงงงงง ยิ่งตอนสุดท้ายนี่ไปเจาะระบายความเครียดอีก ดูเก็บกดมากๆ (จริงๆก็แสดงออกถึงความรุนแรงของอารมณ์ออกมาบ้างตั้งแต่ตอนทุ่มรถเล้งละล่ะ ตอนอ่านตกใจมากว่าน้องทำถึงขนาดนั้นเลย =[]=" แต่พอพูดเรื่องชีวิตน้องที่แม่เอาชีวิตเข้าแลกก็เข้าใจ) ยังโอเคใช่ไหมชงโค?? หายไวๆนะ เป็นอย่างนี้ไม่ดีเลย อยากได้น้องชงโคคนน่ารักคืนมา TT (จริงๆเจาะหูเจาะสะดือนี่ สวยดี แต่ลิ้นนี่น่ากลัวไปนะชงโค๊ TT)

อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ น้องถึงความจำไม่ปะติดปะต่อ สมองกำลังบังคับให้ตัวเองลืมอะไรอยู่เหรอชงโค มันคงเป็นเรื่องหนักมากที่ทำให้เด็กสิบขวบคนนึงถึงกับสูญเสียการพูดไปเลย และคงจะทำร้ายจิตใจมากๆถึงขนาดสร้างความทรงจำใหม่ขึ้นมาหลอกตัวเอง เรื่องจริงต้องพลิกแบบเรื่องนิลดีนแน่เลย ที่จริงแม่น้องร้ายชัวร์ สงสารพ่อชงโค รักลูกมาก แต่ด้วยเพราะน้องเลือกที่จะจำและลืมบางอย่าง(ถ้าให้เดาคิดว่าเพราะโดนแม่ทำร้ายร่างกายแต่เด็ก เลยเกิดอาการกลัวอย่างรุนแรง แม้แต่จะจดจำว่าแม่โหดร้ายก็ยังทำไม่ได้ ไม่กล้ามองแม่ไม่ดี เดี๋ยวโดนตีอีก เลยหลอกตัวเองเอาไปลงที่พ่อแทนทั้งหมด) เลยกลายเป็นเหินห่าง ลูกปิดกั้น ไม่ยอมให้เข้าใกล้ ไม่ยอมแม้แต่จะให้พ่อรัก โถ TT ลุงหมอหาจิตแพทย์เก่งๆมารักษาชงโคเร็วๆนะ ช่วงนี้พี่ทองไม่ค่อยมีเวลาดูแลด้วย ไอ้อาการเครียดลงกระเพาะจนอ้วกมันทรมานนะ เคยเป็น แล้วยังอาการทางจิตที่กำเริบนี่อีก รีบๆปลดล็อคความจำชงโคเร็วๆ เรื่องจะได้เคลียร์ น้องชงโคคนน่ารักจะได้กลับคืนมา อารมณ์แปรปรวนรุนแรงไร้เหตุผลแบบนี้ไม่ดีเลย แล้วก็จะได้เคลียร์กับพ่อด้วย สงสารที่สุดแล้วคนนี้ TT

น้องแมวกับโบจัง จริงๆน้องแมวเป็นสีสันของเรื่องนี้คนนึง(ถึงแม้นางจะพูดมากและน่ารำคาญไปหน่อยบางที ฮ่าๆๆ) ตอนด่านิลนี่ชอบนังน้องแมวมากกกกกกกก >< แต่คนสดใสๆต้องมาร้องไห้เพราะการกระทำของโบจัง... นี่อิโบจัง มีหลายโมเมนท์ที่เราแอบกรี๊ดเธอนะ ความนิ่ง ความตรง และความมึนของเธอมันน่ารักดี แต่มาทำนังน้องแมวลูกสาวอิฉัน(?)แบบนี้มันจะเกินไปหน่อยแล้ว คือใช่ แมวรักก่อน แมวเข้าหาก่อน แมวจีบก่อน แมวยอมก่อนตลอด จนเหมือนจะรักข้างเดียวอยู่แล้ว แต่ที่ผ่านมาเราก็คิดว่าเธอแค่นิ่งๆ รักนะแต่ไม่แสดงออกแค่นั้นเอง แต่มานอกใจแบบนี้ไม่โอเคมากๆ เห็นแมวเป็นของตายเหรอ ถ้ายังไม่เลิกทำตัวแบบนี้เราจะเชียร์แมวให้คนอื่นแล้วนะ!(อิพี่บีทดีไหม เยอะเหมือนกันดี ฮ่าๆๆ) ขอให้แมวโดนแย่งไปจริงๆจะได้รู้ว่าอิที่หล่อนพูดว่าคงจะเจ็บมากๆถ้าแมวจากไปน่ะ โดนเข้าจริงๆมันเจ็บแค่ไหน แมวต้องทนกับความรู้สึกแบบนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว!!     

วุ้ย ไม่ได้ดั่งใจเลยอิโบจัง

รอตอนต่อไปนะจ๊ะน้องหนิง~ ลงความถี่เท่าที่สะดวกเท่าที่อยากเลย ถ้าไม่มีเวลาก็อย่าฝืนตัวเองน้า สู้ๆจ้า~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 17-06-2014 06:07:38
ชงโคนี่มีเรื่องให้แปลกใจเยอะจริงด้วยอ่ะ เค้าก็ไม่ค่อยชอบนะ คนเจาะนุ่นนี่ เค้ากลัวง่ะ :ling3:
แต่เพราะป็นชงโคหรอกนะ เลยยอม :katai2-1:
ระหว่างโบกับแมวมันใกล้จะจบแล้วหรือเปล่า กลับมาเป็นเพื่อนกันดีไหม อึดอัดแทนเลย :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 17-06-2014 08:19:43
น้องน่ารักม๊ากมากๆๆๆๆๆ
อย่างนี้จะไม่ให้พี่ทองหลงได้ยังไง
อยากให้น้องพูดได้อีกครั้งจังเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 17-06-2014 08:37:40
ลุคของชงโคแบบนี้ เฮียทองไม่หวงแย่หรออออ ฮ่าๆๆๆๆ
เปรี้ยวเข็ดฟันจริงๆๆๆ เด็กคนนี้ > <"
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 17-06-2014 09:54:38
บวกเป็ดอีกที
อึ๊บๆ
ชูป้ายไฟพี่ทองงงงง
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 17-06-2014 10:12:51
เฮียคะ ยังมีหน้ามาว่าน้องชงดื้ออีก น้องเจาะมารูเดียว(ลิ้น) พี่เล่นฝังมาห้าเม็ด ความดื้อต่างกันเลยคร่าา 555

อิพี่ทองนี่ยังไง ชอบด่าน้องแต่อิเหนาเป็นเองตล้อดๆๆๆ

แต่ชงโคก็ดูเปลี่ยนไปจริงๆ  เราไม่ได้ไ่ชอบความเอาแต่ใจหรืออะไรของน้อง เพราะอารมณ์เป็นแฟนกันมันต้องมีมั่งอะ แถมเฮียเองก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ ถ้าเด็กมันจะเอาแต่ใจก็ไม่แปลก ท่านเท็นท่านมหาดื้อกว่านี้อีก ชงโคนี่ยังเด็กๆ เพียงแต่ว่าความรู้สึกบางอย่างมันบอกว่าน้องแปลกไป แต่เราก็ไม่แปลกใจ ปัญหาน้องมันคาราคาซังมากอะ 

แต่จะมองจากมุมใคร ถึงพ่อจะดี แต่พ่อก็คงรู้ว่าลูกรับมาแบบนี้แล้ว  การจะทำให้ลูกหันมารักตัวเองไม่ใช่การเฉลยว่าแม่ร้ายกว่าหรืออะไร พ่อควรจะถอยลงมาอยู่กับน้องตั้งแต่แม่ตายหรือเปล่า ไม่มีเมียใหม่ อยู่กับชงโค ให้ชงโคเห็นพ่อคนใหม่แล้วลืมอดีตไปด้วยกัน แบบนั้นจะดีกว่าไหม

มาตอนนี้แม่ร้ายแล้วไง รู้แล้วชงโคก็เจ็บ เผลอๆจะเป็นหนักกว่าเดิม แค่คิดก็กลัวแล้วอะ

แต่โบจัง ันรำคาญความมึนของเธอตั้งแต่ตอนต้นๆแล้ว อยากให้แมวเล่นตัว ไม่สนใจโบ ไม่ต้องมีคนใหม่หรอก แค่ไม่เห็นหัวโบ อาจจะดีกว่านี้ก็ได้ ฮึ่มๆๆๆ   


แบเชียร์ โปรดทอง กับชงโคแมว นิดๆๆๆๆ  นิดเดียวจริงๆ  5555 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-06-2014 11:30:17
สงสารแมวเหมือนกัน คนอย่างโบสมควรทีจะโดนทิ้ง

หากรู้ว่ามีค่าแต่ไม่ยอมรักษานี่มันน่า :z6:สักที

ว่าแต่หนูชงที่จริงก็แอบแรงสินะ คงเพราะเป็นคนเก็บกดแน่เลย

ส่วนเรื่องปมหวังว่าคงไม่ใช่ชงโคจินตนาการเอาเองว่าแม่เป็นคนดีหรอกนะ เฮ้อ........

พี่ทองมาน้อยมากกกกกกกกกกกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 17-06-2014 11:32:12
เรื่องครอบครัวชงโคนี่ เราเดาว่าความจริงมันคงเป็นคนละด้านอย่างที่ชงโคคิด
จริงๆคนที่รักชงโคมากๆน่าจะเป็นพ่อ แม่เป็นคนที่ตี ที่ทำให้ชงโคเจ็บและ พูดกรอกหูชงโคทุกวันว่าพ่อไม่ดี
เพราะจริงๆแล้วแม่อาจจะเหมือนนิลก็ได้ ที่รักพ่อข้างเดียว และมีอำนาจมากพอที่จะบังคับพ่อมาแต่งงานด้วย
ส่วนเรื่องที่แม่ตายน่าจะเป็นจากสาเหตุอื่นมากกว่า  นี่เดาล้วนๆ

เรื่องโบกะแมวนี่ไม่รู้ยังไง รักแท้แพ้ใกล้ชิด หรือว่าไม่มีอะไรในกอไผ่
โบก็ช่วยพูดเยอะๆอธิบายบ้างก็ได้  แมวมันน่าสงสารนะ รักคนปากแข็ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 17-06-2014 11:58:16
คดีของชงโคดูแปลกๆนะ เหมือนพ่อจะดีแล้วแม่จะร้ายเลย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆสงสารพ่อของชงโคจังที่ถูกลูกเกลียดต้องหลายปี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 17-06-2014 12:29:37
เกลียดโบจังเป็นแฟนที่แย่ทุเรศมาก แล้วก็รำคาญแมวที่เอาแต่ยอมทำตัวไร้ค่าโบจังถึงได้ไม่แคร์แมว ไม่รู้จักรักตัวเองเจ็บก็สมน้ำหน้าแล้วแหละทำตัวเองนิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 17-06-2014 12:37:18
รู้สึกชอบที่ชงโคร้ายๆแบบนี้จัง  นางดูไม่ธรรมดาเลย ชอบว่ะ
แมวต้องปฏิวัติตัวเองใหม่นะ  อะไรๆก็ยอมโบตลอด ช้ำใจตายกันพอดี
ส่วนคดีแม่ชงโค รู้เหมือนมันจะพลิกกลับข้างกันยังไงไม่รู้
อิพี่ทองโดนชงโคตบหัวแล้วลูบหลังอ่ะ น้องอ้อนน้องยั่วเข้าหน่อยใจอ่อนทุกที :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 17-06-2014 14:08:54


อยากรู้จังอดีตที่ชงโคลืมไป หรือหายไป

ชงโคในตอนนั้นเป็นคนยังไง นิสัยยังไง

จะดูร้ายๆ ขี้ยั่ว หรือเปล่าน้า ... :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 17-06-2014 14:26:56
อ่าาา สมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก ครอบครัววัวเดซี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 17-06-2014 18:07:36
วันนี้พี่ทองจะมาไหมน้าาา :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 17-06-2014 21:40:52
แมว ถ้าเหนื่อยก็พอเถอะ เอาให้เค้ารู้ไปเลยว่าถ้าขาดเราไปจะเป็นยังไง

ชงโคเด็กน้อยเอ๋ยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 17-06-2014 22:44:37
มารอ เผื่อได้อ่านคืนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 18-06-2014 00:10:04
สงสารแมว อยากให้โบได้รับบทเรียนบ้างจัง ชริ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 18-06-2014 10:02:31
อยากให้แมวทิ้งโบจังเลย :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 18-06-2014 14:31:11
พี่ทองคำเอก เมื่อไหร่พี่จะมาซะที
พี่หายไปหลายวัน สักวันจะไปดักฉุดชงโคแล้วนะ
คนเขียนคะ คนอ่านกำลังจะลงแดง พาพี่ทองมากู้ชีพด่วน
ผ่านไปสองวันเหมือนสองปี คนเขียนแอบผสมกัญชาลงไปตอนพิมพ์นิยายหรือเปล่าเนี่ย :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 30 : 16/6/2014 (Page. 48)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 18-06-2014 20:17:23
วันนี้คนแต่งจะจูงมือชงโคกับน้องแมวมาหาที่เล้าไหมคะ  :mew2:
คิดถึงงงงงงงงมากกกกกก ปนๆกับอยากกระทืบโบอ่ะค่ะ (ความในใจส่วนลึกสุดๆ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 18-06-2014 20:26:39
ตอนที่ 31

Architectural Drawing วิชานี้กำลังสูบพลังชีวิตผม ชิ้นงานขนาดกระดาษ A2 ยังคงไม่เป็นรูปไม่เป็นร่าง แต่ก็ถูกกระหน่ำงานอื่นมาอีกแล้ว ผมนั่งหลังขดหลังแข็งอยู่หน้าโต๊ะดราฟมาสองวันสองคืนแต่ชิ้นงานก็ยังไม่เป็นไปตามที่ต้องการ บุหรี่ที่ผมหาเจอในลิ้นชักโต๊ะทำงานของพี่ทองช่วยให้สมองโล่งไปได้แค่ไม่กี่นาที มันก็กลับมาสับสนวุ่นวายอีก

ผมเป็นคนประเภทถ้างานมีตำหนินิดเดียวก็จะโยนทิ้งทันที แล้วมานั่งร่างใหม่ตั้งแต่ต้น บางทีก็เผลอลงแรงขีดเขียนไปจนกระดาษขาด บ่อยครั้งที่ผมอารมณ์เสียใส่พี่ทองไปบ้างเพราะเขาชอบมากวนใจ แถมยังกวนโมโห เมื่อเช้าก็ทะเลาะกันก่อนเขาจะออกไปโรงพยาบาล เขาจับได้ว่าผมสูบบุหรี่ แต่แล้วยังไง? ผมไม่ได้เพิ่งมาเริ่มสูบเสียหน่อย

ผมไม่ได้เปลี่ยนไปเลยนะ...แค่กำลังเผยให้เห็นว่าผมเคยเป็นยังไงมาก่อนก็เท่านั้นเอง

เฮ้อ...นั่งต่อไปงานก็ไม่คืบ ลุกออกไปสูดอากาศหน่อยดีกว่า

ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจสองสามที คว้าเสื้อกล้ามที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้มาสวม ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นเล็ก หยิบเบียร์กระป๋องติดมือมาด้วยแล้วออกไปสูดอากาศที่ระเบียง

อ่า...เย็นขนาดนี้แล้ว เดี๋ยวพี่ทองก็คงกลับ โรงพยาบาลสัตว์ของมหาลัยไม่ได้เปิดทำการยี่สิบสี่ชั่วโมงก็จริงครับ แต่ก็มีเวรผลัดเปลี่ยนเพื่อผู้ป่วยในที่ต้องพักรักษาอยู่ในโรงพยาบาลด้วย เพราะถ้าเกิดมีเหตุฉุกเฉินขึ้นมาก็จะได้ช่วยเหลือทัน พี่ทองบอกว่าสัตว์ก็เหมือนกับคน ชีวิตของพวกเขาก็มีค่า ช่วยได้ก็อยากช่วยให้เต็มที่ เพราะทุกชีวิตต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ การตรวจรักษาสัตว์บางทีก็ทำได้ยาก ในเมื่อผู้ป่วยไม่สามารถบอกอาการได้เหมือนคน จึงต้องทำงานหนักมากกว่าปกติ ต้องสังเกตและหาสิ่งที่ผิดปกติให้ได้ เขาบอกว่าบางทีก็เหนื่อย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังเห็นเขายิ้มกว้างๆ ได้ทุกครั้ง

เสียงประตูถูกเปิด ผมหันไปมองก็เห็นพี่ทองเดินเข้ามาพร้อมกับหิ้วกล่องข้าวเข้ามาด้วย เขาดูเหมือนจะยังโกรธอยู่ถึงได้ไม่ทักทายผมสักคำ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมกลับเข้ามาในห้อง เลื่อนกระจกปิด ดึงม่านปิดตาม แล้วเปิดไฟกลางห้อง เดินไปหาจานมาใส่ข้าว ถึงจะบอกว่าที่นี่เป็นหอพัก แต่ห้องมันก็ไม่ได้แคบจนเกินไป ถึงจะไม่ได้แบ่งอะไรออกเป็นสัดส่วน แต่ก็ยังพอมีพื้นที่ใช้สอยอยู่บ้าง เรามีโต๊ะตัวเล็กๆ ไว้นั่งกินข้าวกัน หากว่าวันไหนขี้เกียจออกไปทานข้างนอก

ผมนั่งรออยู่เกือบสิบห้านาทีกว่าพี่ทองจะออกมาจากห้องน้ำ เขาอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นใส่อยู่ในห้องแล้ว ในขณะที่ผมมีแค่เสื้อกล้ามตัวยาวตัวเดียวเท่านั้น

‘เหนื่อยไหม’ ผมเดินเข้าไปใกล้พี่ทอง ใช้ภาษามือสื่อสารกับเขา แต่เขาก็ทำเพียงแค่มองกลับมานิ่งๆ

‘พูดกับผมหน่อย’

พี่ทองผลักหน้าผากผม ก่อนจะรั้งท้ายทอยของผมเข้าไปประกบจูบ เขาดูดลิ้นผมแรงๆ จนเหมือนจิวจะหลุดออกไป แต่ผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร ยกมือโอบรอบคอเขาไว้แล้วเชิดหน้าขึ้นรับจูบของเขาแต่โดยดี

“ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย”

‘ทำไมล่ะ ใส่แค่นี้ไม่ดีเหรอ’

ผมส่งยิ้มให้ ในขณะที่พี่ทองแยกเขี้ยวกลับมา

“ดีเกินไปครับที่รัก ไปแต่งตัวแล้วมากินข้าว”

‘หายโกรธแล้วนะ’

“ยัง ถ้าสูบอีกจะตบให้ปากแตกเลย”

‘งั้นถ้าสูบก็ไม่ให้รู้หรอก’

“ทำไมดื้ออย่างนี้นะชงโค มันไม่ดีเข้าใจไหม ปากจะไม่สวยด้วย”

‘ไม่สวยแล้วจะจูบไหมล่ะ’

“ไม่”

‘ใจร้ายว่ะ’

ผมอมยิ้ม แล้วแลบลิ้นออกมา พี่ทองก้มลงมาดูดเบาๆ ก่อนจะผละออกไป

“อย่ายั่วเฮียนะชงโค เดี๋ยวจะยิ้มไม่ออก”

ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ได้เห็นพี่ทองเป็นแบบนี้แล้วไม่รู้ทำไมถึงสุขใจ

“หากางเกงขายาวมาใส่ด้วย ไม่งั้นโดน”

ผมยกมือทำท่าโอเคกลับไปให้ ก่อนจะรื้อหากางเกงขาสั้นมาใส่ เรื่องอะไรจะยอมทำตามที่บอกล่ะ ถ้าทำตามก็ไม่สนุกสิ ^^

ใส่กางเกงเสร็จแล้วผมก็เดินมานั่งลงข้างๆ พี่ทอง ผมไม่ชอบนั่งกินข้าวตรงข้ามกันหรอกครับ มันไม่ได้ซบ เพราะตั้งแต่มาอยู่กับเขา ผมก็อยากให้เขารู้จักผมมากขึ้น ว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร อยากทำหรือไม่อยากทำอะไร พี่ทองเขาดีมากครับ ตามใจหมดเลย ถึงจะชอบดุบ้าง แต่สุดท้ายเขาก็ยอมอยู่เรื่อย น่ารักมาก ^^

“งานเสร็จยัง”

ผมส่ายหน้า ในระหว่างที่กำลังม้วนวุ้นเส้นเข้าปาก พี่ทองซื้อกุ้งอบวุ้นเส้นมาครับ อร่อยมากเลย มีผลไม้ด้วย เพราะเราอยู่หอพัก ผมเลยอดโชว์ฝีมือทำอาหาร ทุกเย็นถ้าผมไม่ได้ออกไปไหนพี่ทองก็จะซื้อข้าวเข้ามา

“แล้วทำอะไรทั้งวัน ทำไมยังไม่เสร็จ”

‘นอนบ้าง นั่งเล่นบ้าง’

“เกเรใหญ่แล้วนะ งานใกล้ส่งแล้วไม่ใช่หรือไง”

‘ใช่ แต่คิดไม่ออกนี่นา’

“มัวแต่คิดเพ้อเจ้ออะไรอยู่ล่ะ”

‘ไม่ได้คิดเพ้อเจ้อ คิดถึงพี่ต่างหาก’

“เอ เด็กคนนี้น่ารักใหญ่แล้ว”

ผมยิ้มแล้วเอนหัวไปซบกับไหล่ของพี่ทอง เขาแกล้งผละหนี แต่ผมก็สอดมือไปกอดแขนไว้แน่น

“กินข้าวดิ มัวแต่อ้อน เดี๋ยวก็ได้กินอย่างอื่นหรอก”

‘อย่างอื่นนี่อะไรเหรอ อร่อยไหม’

“กินอยู่ทุกคืน อร่อยไหมล่ะ”

‘ไม่รู้เหมือนกัน’ ผมเอียงคอมองหน้าพี่ทอง ก่อนจะโดนเขาหยิกแก้ม ‘รู้แต่ชอบมาก’

“โอยยย พอแล้วครับที่รัก ไม่ยั่วนะ กินข้าวก่อน โอเคไหม ไม่งอแง ไม่ดื้อด้วย”

ผมหัวเราะกับสีหน้าทุรนทุรายของพี่ทอง เขาน่ารักมากจริงๆ นะ ถึงผมจะแกล้งขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยว่าอะไรเลย แถมยังอดทนมากด้วย

‘พี่ตามใจผมจนจะเสียคนแล้วรู้ไหม’

“ก็รู้สึกว่าดื้อกว่าเดิมนะ แต่ยังพอรับไหว หึหึ”

คงเป็นช่วงอินเลิฟอย่างที่แมวบอกจริงๆ อยู่กับพี่ทองผมไม่เบื่อเลย จะให้อยู่ด้วยทั้งวันก็ได้ แต่ติดที่ว่าเขาไม่มีเวลา ช่วงแรกๆ ที่มาอยู่ด้วยน่ะ ชอบปล่อยให้ผมนอนก่อนทุกที แต่เพราะผม...มักจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วร้องไห้อยู่เป็นประจำ หลังจากนั้นพี่ทองก็เข้านอนพร้อมผมตลอด มันแปลกนะ...ที่เมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนแล้ว ผมกลับไม่รู้สึกว่ามีอะไรน่ากลัวเลย แม้แต่ในความฝัน ขณะที่กำลังยื่นมือไขว่คว้าอะไรสักอย่าง เมื่อถูกมือของเขาจับไว้ ตัวผมก็หยุดสั่นและหลับตาลงได้อย่างอุ่นใจ สามารถนอนหลับสนิทไปได้จนถึงเช้า

กินข้าวเสร็จผมก็เก็บจานไปล้าง ส่วนพี่ทองก็ไปนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะของเขาตามปกติ ผมล้างจานเรียบร้อยก็ไปอาบน้ำครับ ที่จริงผมไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ ขี้เกียจมาก รู้สึกไม่อยากทำอะไรก็เลยปล่อยไว้ ประกอบกับวันนี้หยุดเรียนด้วย เพราะเมื่อคืนผมอ้วก แล้วก็มีไข้นิดหน่อย พี่ทองเลยไม่ให้ไปเรียน

ห้องน้ำที่ห้องนี้ก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าห้องที่พี่โนอยู่ ก็เป็นไปตามรูปแบบของหอพักทั่วไปที่ก็มีฝักบัว อ่างล้างหน้า เครื่องทำน้ำอุ่น ชักโครก ครบครันอยู่ในห้องเดียว อาบน้ำแล้วเปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดตัวโคร่งของพี่ทอง ผมเพิ่งค้นพบเมื่อไม่กี่วันก่อนเองว่ามันสบายกว่าใส่ชุดนอนซะอีก

ออกจากห้องน้ำแล้วผมก็มานั่งทาครีมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่ส่วนใหญ่จะมีครีมบำรุงของผม ส่วนของพี่ทองมีแค่โรลออนกับครีมทาผิวหน้าที่ผมซื้อมาไว้ให้เท่านั้นล่ะครับ เล่นเอาแปลกใจว่าไม่บำรุงอะไรเลยแต่ทำไมผิวยังขาวเนียนอย่างนี้

“ชงโค เดี๋ยวกูไปห้องไอ้โนแป๊บนะ มึงก็ทำงานให้เสร็จล่ะ เข้าใจไหม”

พี่ทองเดินมาข้างหลัง ในมือถือหนังสือไว้ ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผม

‘ไปด้วย’

“ถ้าจะไปก็ไปใส่กางเกง ชอบเหลือเกินนะ โชว์ขาเนี่ย”

‘ก็พี่บอกว่าขาผมสวย โชว์อย่างนี้ไม่ดีหรือไง’

“ดีครับดี แต่อยากให้คนอื่นเห็นรอยที่เฮียทำไว้เหรอ”

‘พี่หวงรึเปล่าล่ะ’

“มาก”

‘งั้นไปใส่ก็ได้ ^^’

พี่ทองชอบทำรอยไว้ที่ต้นขาของผม เขาชอบกัด ชอบดูดจนตอนนี้ที่ต้นขาของผมเป็นรอยไม่ค่อยน่ามองเท่าไหร่

ผมเดินมาหากางเกงขายาว เพราะต้องไปห้องของเพื่อนพี่ทอง ในจังหวะที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า ก็ถูกมือหนาผลักเข้าชิดประตูตู้ ผมหน้าเหวอไปเล็กน้อย ทุบไหล่พี่ทองเบาๆ แต่เขาก็จับมือผมไว้พลางอมยิ้ม จับปลายนิ้วของผมเข้าไปในปากแล้วดูดเบาๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไป มือข้างหนึ่งยกขาของผมให้พาดบนไหล่ของเขา แล้วฝังริมฝีปากลงบนต้นขาของผม แรงดูดทำให้รู้สึกวูบโหวงไปทั่วช่องท้อง แต่พี่ทองก็หยุดแค่นั้น เขายืดตัวขึ้นยืนตามเดิม ยักคิ้วให้อย่างน่าโมโห

“อยากให้ทำมากกว่านี้เหรอ”

ผมเม้มปาก มองหน้าเขา พอเจอรอยยิ้มน่ามองเข้าก็ทนมองต่อไม่ได้เลยต้องสะบัดหน้าหนี

“ไม่ได้หรอกนะ คืนนี้เฮียต้องสรุปเคสให้เสร็จ ชงโคทำเฮียเกเรมาหลายคืนแล้ว”

‘คนบ้า’

“ป่ะ ไปห้องไอ้โน หรือจะไม่ไปแล้ว”

‘ไป พี่ใส่กางเกงให้หน่อยสิ’

“โอเค รักหรอกนะถึงยอมทำให้ หึหึ”

พี่ทองรับกางเกงไปถือไว้ ผมวางมือลงบนไหล่เขาทั้งสองข้าง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆ เอียงหน้าเข้าหาพี่ทองที่อมยิ้มอย่างรู้ทัน เราจูบกันในขณะที่เขาก็ใส่กางเกงให้ผมไปด้วย ลิ้นร้อนที่เข้ามาเกี่ยวกระหวัด แถมยังดูดเบาๆ ทำให้ผมส่งเสียงครางอยู่ในลำคอ เขาดุนดันจิวที่ลิ้นผม ถึงจะบอกว่าไม่ชอบ แต่เขาก็เล่นกับมันบ่อยเหลือเกิน

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังไม่กี่วินาที ก่อนประตูจะถูกเปิดพรวดเข้ามา แต่คนเปิดยังยืนนิ่งอยู่ที่ประตู พี่ทองผละออกจากผม แล้วหันไปมอง

“โอยยย พวกมึงนี่เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนอะ อยู่กินกันมาตั้งเป็นอาทิตย์ละ ยังนัวเนียกันตลอดเลย” พี่โนตาพราวระยับ ยิ้มล้อเลียนนั้นทำให้หน้าผมร้อนวูบขึ้นมา

“ไอ้ห่า เสียมารยาท ใครบอกมึงเปิดเข้ามา”

“กูเคาะประตูแล้ว”

“เคาะแล้วก็ต้องรออนุญาตก่อนเว้ย แล้วมึงมีไร”

“กูจะบอกว่าเดี๋ยวกูจะอาบน้ำ กลัวมึงไปที่ห้องแล้วจะคิดว่ากูไม่อยู่”

“กูก็ได้ยินเสียงน้ำบ้างเหอะไอ้ห่า”

“อ้าว จริงดิ อิอิ พอดีกูอยากรู้ว่ามึงทำไรอยู่อ่ะ เห็นบอกว่าจะมาสองทุ่มแต่แม่งเลท โฮะๆ น้องชงโคจ๋า ไอ้ทองเผลอแล้วเราค่อยเจอกันนะจ้ะ ไอเลิฟยูเสมอจ่ะ อิอิ”

“ไอ้เหี้ยโน ไปไกลๆ เลยมึง นี่เมียกู”

“โธ่ไอ้ทอง เต็มปากเต็มคำ ได้ข่าวมึงยังไม่ได้แอ้มเขา”

“เร็วๆ นี้แหละโว้ย!”

พี่โนหัวเราะชอบใจ ก่อนจะรีบวิ่งกลับห้องตัวเอง ซึ่งก็อยู่ข้างๆ กัน เมื่อเห็นว่าพี่ทองกำลังจะหาอะไรมาขว้างใส่

“อย่าไปเข้าใกล้มันนะ ไอ้ห่านี่โรคจิต”

ผมอมยิ้ม ก่อนจะกอดแขนพี่ทองไว้ คนขี้หวงเอ้ย เพราะเขาเป็นอย่างนี้ถึงได้โดนทั้งพี่หมอโปรด พี่โนแกล้งยั่วตลอด

‘หึงเหรอ’

“ทั้งหึงทั้งหวง เมียสวย ไม่อยากให้ใครมายุ่ง”

ผมหัวเราะกับคำพูดของพี่ทอง ‘จริงเหรอ’

“อือ ทั้งสวยทั้งอร่อย”

‘รู้ได้ไงว่าอร่อย ยังชิมไม่หมดเลย’

“หายป่วยเร็วๆ สิ อยากชิมใจจะขาดแล้ว”

‘ชิมเลยก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก’

พี่ทองเขาเป็นห่วงเกินไป ผมเคยบอกแล้วว่าไม่เป็นไร แม้ว่าช่วงนี้น้ำหนักผมจะลดลงสองสามกิโล แต่ผมก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองอ่อนเพลียเกินไปหรอก ยังพอไหวอยู่

“รอให้ดีขึ้นก่อนดีกว่า เป็นหนักแล้วจะยุ่ง”

ผมพยักหน้า ก่อนจะยืดตัวหอมแก้มเขา ‘ขอบคุณนะครับ ผมรักพี่นะ’

พี่ทองหน้าแดงนิดๆ ก่อนจะคล้องคอผมให้เข้าไปใกล้กว่าเดิม จัดการล็อคประตูแล้วก็เดินมาที่ห้องพี่โน ผมคงอยู่ด้วยสักพัก แล้วก็จะกลับไปทำงานล่ะครับ ขืนช้ากว่านี้คงแย่แน่ ไม่มีงานส่งคงเห็น F ตัวแรกมารำไร

.
.
.

วันนี้ผมกลับมาที่บ้าน ดอกไม้ยังเบ่งบานงามเหมือนเคย แม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่รดน้ำพวกมันทุกเช้าทุกเย็นเหมือนที่ผ่านมา แต่ลุงมีก็จัดการให้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ผมแค่มาตรวจความเรียบร้อยของบ้านนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวคืนนี้ก็จะกลับไปนอนกับพี่ทองตามเดิม

ผมขึ้นมาบนบ้าน จุดธูปเล่าเรื่องราวในช่วงหลายวันที่ผ่านมาให้แม่ฟัง เหมือนนานมากแล้วที่ไม่ได้คุยกับท่าน ผมหวังว่าแม่จะยังคงสบายดีและคอยเฝ้ามองผมเช่นเดิม

‘อีกไม่นาน...คนที่ทำร้ายเราก็จะได้รับการลงโทษแล้วล่ะครับ สบายใจเถอะนะ ผมจะไม่ขี้ขลาดอีกแล้ว ขอโทษที่ผมเอาแต่หนีมาตลอด แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับแม่ มีคนดีๆ ที่จะคอยช่วยเหลือเรา’

ผมคิดมาตลอดว่าการฝากความหวังไว้กับคนอื่นนั้นเป็นเรื่องที่งี่เง่ามาก แต่ตอนนี้...คงต้องฝากไว้กับคนอื่นแล้ว ผมทำเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้หรอก...ต้องมีคนคอยช่วย

จี้ดๆๆๆๆ

ผมหันขวับมองไปทางห้องเก็บของ ห้องที่ให้ความรู้สึกไม่น่าเข้าใกล้ ผมไม่เคยเข้าไปในห้องนี้เลย เดิมทีมันเคยเป็นห้องนอนสำหรับแขก แต่พี่กระแตบอกว่าแม่สั่งให้ทำเป็นห้องเก็บของและนานหลายปีแล้วที่มันถูกลั่นกุญแจไว้

เสียงหนูยังคงวิ่งและส่งเสียงร้องออกมาจากในห้อง ผมเดินไปหยุดหน้าประตู ยกมือจับแม่กุญแจที่คล้องไว้ ก่อนจะล้วงพวงกุญแจออกจากกระเป๋ากางเกง เลือกกุญแจดอกที่ไม่เคยใช้งานเลยขึ้นมาเสียบที่แม่กุญแจแล้วปลดล็อค

แค่เพียงประตูถูกเปิดออก กลิ่นอับก็ลอยมาแตะจมูก ความมืดสลัวทำให้ไม่เห็นว่ามีฝุ่นละอองลอยอยู่หรือไม่ แต่บรรยากาศแบบนี้...น่าคุ้นเคยอย่างประหลาด และทำให้ตัวสั่นขึ้นมาฉับพลัน ผมก้าวขาที่สั่นเทาเข้าไปในห้อง ควานมือหาสวิชไฟจนเจอ แต่เมื่อมีแสงสว่างภายในห้อง ผมกลับถอยหลังติดกับผนังห้อง กระจกที่มีรอยร้าวบานใหญ่สะท้อนภาพใบหน้าซีดเซียวของตัวเอง

‘หนูต้องอยู่ที่นี่กับแม่...เข้าใจไหมชงโค ต้องอยู่ที่นี่ ลูกเป็นลูกรักของแม่ ของแม่คนเดียว’

ผมจำได้...จำเสียงของแม่ได้ แต่กลับ...กลัวเหลือเกิน

ที่ตรงนั้น...ผมจำได้...ว่าเคยมีใครสักคนถูกล่ามไว้ กรงไม้ขนาดใหญ่ตรงมุมห้องก็เคยมีคนอยู่ในนั้น แม้จะมองจากตรงนี้ ผมก็ยังเห็นเสื้อสีหมองๆ กองอยู่ภายใน ฝุ่นจับเขรอะ สกปรกจนไม่น่าเข้าใกล้ เสื้อที่คงเปรอะไปด้วยรอยเลือด...เลือดที่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใคร

จู่ๆ ก็เหมือนมีเหตุการณ์สักร้อยเหตุการณ์อัดแน่นอยู่ในหัวที่ร้อนและปวดราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ท้องไส้ปั่นป่วน อากาศรอบตัวเหมือนจะลดน้อยลงทำให้หายใจไม่ออก ทรมานจนทนไม่ไหว แข้งขาไร้เรี่ยวแรงแล้วล้มโครมลงกับพื้น มือเท้าเกร็งอย่างควบคุมไม่อยู่

‘อย่าดื้อกับแม่! แม่บอกให้กิน! กินเข้าไป!’

เสียงแหลมที่สะท้อนก้องอยู่ในหู ภาพของเด็กน้อยที่ถูกล่ามอยู่ในกรงราวกับสัตว์เลี้ยงผุดขึ้นมาในความทรงจำ

‘พ่อจ๋า...พ่อช่วยหนูด้วย’

เสียงร้องไห้ดังก้องไปทั่วห้อง แต่กลับถูกมือขาวเนียนปิดปากเล็กไว้แน่นสนิท

‘อย่าเรียกมันว่าพ่อ! มันไม่ใช่พ่อของลูก! มัน...ไอ้สารเลว มันทำให้แม่ต้องตกนรกทั้งเป็น เพราะความโลภของมัน ความระยำของมันที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้!’

รอยยิ้มบนใบหน้าสวยบิดเบี้ยวอย่างไม่น่ามอง พลันมือบางก็ฟาดเต็มแรงลงบนแก้มของร่างเล็กเมื่อเด็กน้อยร้องไห้งอแงไม่หยุด

‘ชงโค แม่ขอโทษ ไม่ร้องนะลูก ไม่ร้องนะ แม่ขอโทษ แม่รักชงโค แม่รักชงโคคนเดียว’

ผมก็รักแม่...ผมรักแม่มากนะ...เพราะฉะนั้น...อย่าตีผมเลย ผมเจ็บ...ผมไม่ไปไหนหรอก ผมจะอยู่กับแม่ อย่าตีผมนะ...อย่าตี
ผมขอร้อง...

“ไม่! ไม่! ชงโค! ชงโค! ชงโคได้ยินเฮียรึเปล่า! ฟื้นสิ! อย่าทิ้งเฮียนะ! ฟื้นสิ เด็กบ้า!”

อึก!

เจ็บ...

เหมือนโดนทุบเข้าที่อก แต่ความอึดอัดที่กดทับอกกลับหายไป แทนที่ด้วยอากาศบริสุทธิ์ อบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้ที่ปลูกไว้รอบๆ บ้าน แม้จะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่แค่เพียงลืมตา น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม ก่อนจะถูกใครสักคนดึงเข้าไปกอดไว้แน่น ใครสักคนที่แค่กลิ่นผมก็จำได้ แค่ความอบอุ่น แค่ช่วงไหล่ แค่อ้อมแขน ก็จำได้ดีว่าเป็นใคร

“ขอบคุณที่กลับมา ขอบคุณจริงๆ”

เขาร้องไห้...เสียงทุ้มแหบพร่า ยามที่หน้าผากของเราสัมผัสกัน น้ำตาของเขาก็หยดลงบนแก้มของผม

“อย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหม”

‘ผมขอโทษ’

พี่ทองเช็ดน้ำตาออกจากแก้มผม ในขณะที่ผมยกมือเช็ดน้ำตาให้เขา

‘ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ’

“หายไปกี่ชั่วโมงรู้ตัวรึเปล่า โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ เป็นห่วงก็เลยมาดู”

ผมยิ้มให้พี่ทอง ขยับออกห่างเขาเล็กน้อย เพราะเพิ่งรู้ว่าเสื้อเปื้อนอาเจียนและมันเหม็นสุดๆ อ่า...จะว่าไปก็นาน ผมมาตั้งแต่ห้าโมงเย็น จนตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้ว

“ไปโรงพยาบาลกันนะ ไปให้หมอตรวจอีกที”

‘พี่ก็เป็นหมอ ตรวจให้ไม่ได้เหรอ’

“คนละความเชี่ยวชาญ เราน่ะเป็นคน ไปให้หมอคนตรวจดูหน่อย”

‘หมอก็ช่วยอะไรไม่ได้ ไม่ไปหรอก’

“โอเคๆ ไม่ไปก็ไม่ไป แต่บอกมาได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับมึง”

ผมหลบตาพี่ทอง และแม้ว่าผมจะทำทีไม่สนใจและสาละวนกับการถอดเสื้อเปื้อนอาเจียนทิ้ง แต่คราวนี้พี่ทองไม่ยอมถอย

“มึงเกือบตายไปแล้วนะชงโค ถ้าเมื่อกี้ไม่ได้กูทำ CPR ให้ มึงคงตายไปแล้ว แล้วแบบนี้จะยังปิดกันอีกเหรอ...ให้กูรู้บ้าง ว่าอะไรที่ทำให้มึงเป็นอย่างนี้...มึงเจ็บ กูเจ็บกว่ามึงเป็นร้อยเท่า รู้บ้างรึเปล่า”

ผมเป็นคนรักที่ไม่ดีเลย...จะมีใครบ้างทำให้คนรักของตัวเองมีสีหน้าเจ็บปวดมากขนาดนี้ เขากังวล เขาเป็นห่วง...

ผมรู้ว่าเขาจะนอนทีหลังผมเสมอ เขารอจนแน่ใจว่าผมหลับสนิทแล้วเขาถึงจะนอนได้ เพราะเมื่อผมสะดุ้งตื่นจากฝันเมื่อไหร่ เขาก็จะดึงผมไปกอดปลอบทุกครั้ง ผมรู้ว่าแม้เขาจะไม่ค่อยมีเวลา แต่ทุกเย็นก็จะมานั่งกินข้าวด้วยตลอด เขาบอกว่าถ้าปล่อยให้ผมกินเอง ผมก็จะกินไปแค่นิดเดียว แถมยังขนอาหารเสริม วิตามินอะไรต่อมิอะไรมาให้กิน บอกด้วยว่าถ้าผมกินแล้วจะแข็งแรงขนาดยกรถสิบล้อด้วยนิ้วเดียว พี่หมอโปรดการันตีเองเลย เพราะอาหารเสริมพวกนี้แฟนพี่เขาก็กินเหมือนกัน แต่เรื่องยกรถสิบล้อนั่นพี่ทองคงโม้เอาเอง เพราะเขาน่ะเป็นคนบ้า...ที่ทำให้ผมหัวเราะได้ทุกครั้ง แม้จะกวนโมโหไปบ้าง แต่พี่ทองก็เป็นคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกว่าอยากยิ้มให้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

‘แม่ของผมถูกฆ่าตาย ท่านตายต่อหน้าต่อตาผม ท่านกอดผมไว้ บอกว่าผมจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป มีชีวิตที่มีความสุข’

พี่ทองมองหน้าผม รวบมือที่สั่นเทาของผมไว้ แล้วยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ

“พอแล้วล่ะ...ไม่ต้องบอกแล้ว ให้พร้อมกว่านี้ ค่อยบอกก็ได้”

แต่ผมส่ายหัว ดึงมือออกจากการเกาะกุมของพี่ทอง ก่อนจะเริ่มใช้ภาษามือเพื่อบอกสิ่งที่ทำให้ผมต้องทุกข์ทรมาน และทำให้เขาต้องมากังวลไปกับผมด้วย

‘ผมจำอะไรไม่ได้มากนัก จำได้แค่ตอนที่แม่ถูกฆ่า ได้ยินเสียงหัวเราะ...ได้ยินเสียงร้องตะโกน แต่ผมจำใบหน้าคนอื่นไม่ได้เลย...ยกเว้นแต่ใบหน้าของแม่ รอยยิ้มที่มีให้กับผม เป็นรอยยิ้มสุดท้าย แล้วท่านก็จากไป’

พี่ทองเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหลลงมาให้ผมอย่างเบามือ ความอ่อนโยนของเขาทำให้มือของผมสั่นน้อยลง

‘นั่นเป็นเรื่องที่อยู่ในความทรงจำของผมมาหลายปี แต่ตั้งแต่ที่ได้คุยกับพ่อ... ฝันร้ายมันก็กลับมา มันเป็นภาพก่อนที่แม่จะถูกฆ่าตาย เป็นฝันร้ายที่ผมพยายามจะลืม มีผู้ชายคนหนึ่งกอดผมไว้ มีดปักอยู่กลางอกเขา แต่ก็ยังยิ้มให้ผม เขาเรียกชื่อผมเป็นร้อยๆ ครั้ง แต่ผม...จำใบหน้าของเขาไม่ได้ เขาตายทั้งๆ ที่ยังกอดผมไว้ แล้วแม่ก็ดึงตัวผมออกไป ท่านหัวเราะ...บอกผมว่าผู้ชายคนนั้นสมควรตายแล้ว เพราะเขาจะมาแย่งผมไปจากแม่’

“จำไม่ได้เลยเหรอ...ว่าเขาเป็นใคร”

ผมส่ายหัว เพราะจำไม่ได้จริงๆ มันผ่านมาหลายปีแล้ว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากนั้นเป็นยังไง ในเมื่อสำนวนคดีของแม่...ไม่ได้ระบุว่ามีคนตายคนอื่นอีกนอกจากแม่ของผม ทั้งๆ ที่ในยามหลับและยามตื่น...ผมยังเห็นภาพผู้ชายไร้ใบหน้ากอดตัวผมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

‘ตอนนี้อากงของพี่ดูแลเรื่องคดีของแม่ผม ผมอยากให้มันคืบหน้ามากกว่านี้เลยพยายามนึกให้ออกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ก็แย่อย่างที่เห็น ตอนนี้แม้จะไม่อยากนึกถึงมัน แต่ภาพพวกนั้นก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวผม’

พี่ทองยกตัวผมไปนั่งบนตัก แล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากของผม “ทุกอย่างจะต้องเป็นไปด้วยดี แต่ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม ขออย่างเดียว...ชงโคอย่าปล่อยมือจากเฮียก็พอ อย่าทิ้งเฮียไปไหน”

ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ตอนนี้ไม่มีความขี้เล่นให้เห็น เขาทำหน้าจริงจังไม่ต่างจากน้ำเสียง

“ตอนที่มาเจอชงโคนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้น เฮียเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่าล้มทั้งยืนมันเป็นยังไง ถ้ามาช้ากว่านี้...ชีวิตตั้งแต่วินาทีนี้ไป คงเหมือนตายทั้งเป็น”

‘ถ้าไม่มีผม พี่จะอยู่ไม่ได้เลยเหรอ’

พี่ทองคลี่ยิ้ม ไซ้จมูกลงบนแก้มผมเบาๆ “อยู่ได้ แต่คงไม่เหมือนเดิม มนุษย์ที่หัวใจหายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ไม่มีวันจะมีชีวิตเป็นปกติได้หรอก...”

พี่ก็ได้หัวใจผมไปแล้ว...ก็ช่วยดูแลมันด้วยนะครับ

‘ผมก็เหมือนกัน ข้างๆ ผม ต้องมีพี่อยู่ด้วยเท่านั้นนะ’

พี่ทองยิ้มกว้าง เขาเอาหนวดที่เริ่มขึ้นรอบๆ ริมฝีปากมาถูกกับแก้มผม จนผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาแกล้งผมจนผมยกมือยอมแพ้เพราะหัวเราะจนเหนื่อย

“ว่าแต่ ห้องนั้นมันอะไร” พี่ทองพอเห็นว่าผมหยุดหัวเราะแล้วก็พยักพเยิดหน้าไปที่ห้องเก็บของที่ยังคงไม่ถูกล็อคประตู ผมเกร็งตัวขึ้นมาทันที แต่พอมองสบกับสายตาอ่อนโยนของพี่ทอง และได้อยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นนี้ ผมก็สงบใจลงได้

“ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก เฮียอยู่ตรงนี้กับชงโคแล้ว ต่อให้เป็นสัตว์ประหลาดก็จะเตะให้คว่ำเลย เพราะเฮียเป็นยอดมนุษย์ ชื่อว่า ซุปเปอร์ทอง”

ผมหัวเราะก๊ากออกมาทันที ทำไมตั้งชื่อเชยอย่างนั้นเล่า ไม่ไหวเลย เซ้นในการตั้งชื่ออย่างอื่นก็ออกจะดี อย่างลูกสาวคนโตก็ชื่อจุ๊บแจง ลูกสาวคนเล็กก็ชื่อลูซี่ ลูกที่เป็นเกย์ เอ่อ ผมหมายถึงลูกสาวอีกคน ก็ชื่อเดซี่ แต่ทำไมชื่อตัวเองดันเป็นงี้อ่ะ

“หัวเราะเหรอๆ เดี๋ยวจะโดน รู้ป่ะว่ายอดมนุษย์แรงเยอะขนาดไหน ยิ่งซุปเปอร์ทองนี่ไม่ใช่เล่นๆ นะครับ แทงทีเดียวเด็กคนนี้ร้องไห้เลย”

‘ทะลึ่ง’

“ใครกันแน่ทะลึ่ง เสื้อก็ไม่ใส่ ยั่วเขาอ่ะดิ”

ผมตีไหล่พี่ทองไปสองที พอจะตีทีที่สามก็ถูกเขารวบมือไว้เหนือหัว แถมยังใช้อีกมือเชยคางผมขึ้นอีก

“แก้มตอบลงไปเยอะเลย ม๊าต้องว่าเฮียดูแลไม่ดีแหงๆ ทำไงดีหว่า กินอะไรถึงจะอ้วนขึ้นหืม”

ผมอมยิ้ม ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วโถมตัวเข้าใส่เขา พี่ทองยอมปล่อยมือเพราะต้องรับตัวผมไว้

‘กินพี่ น่าจะอ้วนขึ้นนะ’

“ไม่จริงมั้ง เห็นกินทุกคืน ไม่อ้วนขึ้นเลย”

‘ก็ยังกินไม่อิ่ม’

“แล้วทำยังไงถึงจะอิ่มครับ”

พี่ทองเลิกคิ้ว พลางไล้นิ้ววนที่สะดือผมทำให้จิวเย็นๆ สัมผัสกับผิวเนื้อจนรู้สึกเสียววาบ

‘ไม่รู้เหมือนกัน เพราะผมไม่เคย’

ผมลากนิ้วไล้ตั้งแต่ริมฝีปากของเขา เรื่อยต่ำลงมา แล้ววนเวียนอยู่ตรงหัวเข็มขัดมหาวิทยาลัย ใช้มืออีกข้างช่วยขยับหัวเข็มขัดให้หลวม แล้วรูดซิบลงอย่างช้าๆ พี่ทองมองตามพลางซี้ดปากเบาๆ แม้แต่ตอนที่ผมส่งนิ้วเข้าไปใต้เนื้อผ้า เขาก็ยังขยิบตาพร้อมกับกัดริมฝีปากมองหน้าผม

“ยอดมนุษย์คนอื่นอาจจะต้องช่วยเหลือคนไปทั่ว แต่ซุปเปอร์ทองมีไว้เพื่อชงโคคนเดียวเลย อยากให้ทำยังไง ซี๊ดดดด ก็บอก”

‘ไม่ต้องทำอะไร อยู่เฉยๆ ก็พอ’

“อืมมม รับทราบครับที่รัก ^^”

พี่ทองขานรับเสียงใสอย่างน่าหมั่นไส้ แต่การที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา มันก็ทำเอาผมอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

ขอบคุณนะครับพี่...ที่เป็นแสงสว่างให้ผม

.................................................To be continue........................................

เจอกันอีกทีวันเสาร์ค่ะ

I got you, under my skin O_o!  :o8:

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยค่ะ แมว โบ ยังไม่มีแพลนจะเขียน special คู่นี้นะคะ  :m29:

 :a1: ซุปเปอร์ทอง

ชงโค ไม่น่ารักก็เปลี่ยนใจกันได้นะคะ ไม่ว่ากานนนนนนนนนน น้องไม่ได้ใสค่ะ  :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-06-2014 20:32:42
ขอจิ้มนิด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-06-2014 20:37:34
อืมมมม ฝันของชงโคนี่ยังไงน้อ แต่ก็อ่านเหตุการณ์จากชงโคฝ่ายเดียวอ่ะนะ
ต้องรอคดีจริงๆเปิดเผย (เมื่อไหร่??)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 18-06-2014 20:43:48
น้องดอกน่าสงสารมากกกกT_T พี่ทองต้องอยู่กับน้องนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 18-06-2014 20:44:08
ปมปัญหาเรื่องแม่ มันช่างงงงงงงงงง :katai1:
คือเหมือนน้องพยายามจะบิดเบือนภาพความจริงกับภาพในความทรงจำ 
คือเหมือนน้องวาดภาพแม่ไว้ในทงที่ดีมากๆเพื่อลบภาพแม่ที่โหด
แต่โชคดีที่สุดดดดดดด ที่มีซุปเปอร์ทองอยู่เคียงข้าง
นี่ถ้าพี่ทองมาไม่ทัน ชงโคเราคงหลุดลอยไปไกลแล้ววว ฮรือออ อย่าเป็นแบบนี้อีกนะชงโค ใจไม่ไดีเลยย :sad4: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: seraty ที่ 18-06-2014 20:50:43
...... :ling3:....มาต่อพรุ่งนี้เลยได้ป่ะ........
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 18-06-2014 20:53:26
ชงโคพยายามคิดถึงถึงแม่ในทางที่ดีแต่ในความเป็นจริงแล้วแม่โหดร้ายกับชงโคมาก :m15:

แล้วผู้ชายคนที่โดนแทงเป็นใคร โอ๊ยยยยยยยย เรื่องซับซ้อนเหลือเกิน

แต่ดีนะที่พี่ทองน่ารัก ช่วยให้ชงโคยังยิ้มได้และยังน่ารัก ถึงชงโคจะไม่ได้ใสแบบต้นเรื่องอีกแล้ว  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 18-06-2014 20:53:43
โอ๊ยย ตอนนี้เฮียทองซุปเปอร์เซฟไว้ได้ทัน สงสารชงโคจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-06-2014 20:58:23
เรื่องคุณแม่ ดูจะไม่ใช่อย่างที่เคยคิดแล้ว  :z3:
ชงโคสู้ๆ ยังไงก็รักชงโคนะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 18-06-2014 20:59:20
แม่ชงโคมีอาการทางจิต???
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-06-2014 21:00:31
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 18-06-2014 21:02:07
แง้ๆๆๆๆ วันเสาร์เลยเหรอตะเองง

เค้าติดอ่ะ ติดงอมแงมเลยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 18-06-2014 21:03:52
อ่านแล้วรู้สึกว่าชงโคที่ผ่านๆมาเราคิดไปเองว่าใสๆสินะ ฟฟฟฟฟ
ดูแบดบอยขึ้นทันตา แต่พี่ทองก็รักเพราะรักชงโคจริงๆ อ๊ากกก แฟนแบบนี้หาได้ที่ไหนบ้างง
เรื่องคดียังคงน่ากลัวไม่รู้ว่าตกลงเรื่องจริงเป็นอย่างไร เหมือนคุณแม่จะเสียสติไปแล้วหรือเปล่า? หวั่นจริงๆ
ชงโค เฮ้อ... เมื่อไหร่จะหายนะ โชคดีจริงๆที่ได้คนบ้าอย่างพี่ทอง (เอ๊ะ?) ไม่อย่างนั้นคู่นี้คงหม่นหมองอะ คนหนึ่งก็หม่น คนหนึ่งก็สว่างจ้า เข้ากันแล้วละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: canister ที่ 18-06-2014 21:04:15
ชงโคคคคคคคคค้

เกือบแล้ว ดีนะพี่ทองมาทัน

โอ้ยยยยยยยยย ปวดใจหนึบหนับ

 :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 18-06-2014 21:04:29
สงสารชงโคอ่ะ ถ้าซุปเปอร์ทองมาไม่ทันนี่อาจหลุดไปโลกหน้าละ อดีตมันช่างโหดร้าย :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 18-06-2014 21:10:44
สรุปแล้ว คนที่ทำร้ายชงโค คือแม่ใช่ไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 18-06-2014 21:17:44
สงสารชงโค อดีตมันโหดร้ายเหลือเกิน
ดีจริงๆที่ชงโคมีพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 18-06-2014 21:18:21
เริ่มเข้าใจแมของแม่ชงโคขึ้นมานิดๆล่ะ  อืมมมมมมมมม

ตอนหน้ารึป่าว ฉึก ฉึก  :hao3:

ยังยืนยันเหมือนเดิมว่ายังอยากอ่านแมวกับโบจังอยู่นะคะ

แต่ต้องรอวันเสาร์เลยหรอออออออออ  :mew1:  ม่ายยยยยยย :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 18-06-2014 21:18:37
 :o8: น้องชงยั่วเก่ง อ้อนเก่งได้ใจ   น่าร๊ากกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 18-06-2014 21:25:38
ชงโคจะเป็นแบบไหน เขาก็รักนะเด็กดื้ออออ   :mew1: //โดนพี่ทองเตะ    :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 18-06-2014 21:25:47
 :o8: อดีตกำลังโผล่ ลุ้นสุดตัว ( อยากอ่านฉาก เลิฟ เลิฟ ของพี่ทองและชงโค ) รักพี่ทอง ชอบชงโค ปลื้มคนเขียน ที่เขียนนิยายดีๆ ให้เราได้อ่าน  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 18-06-2014 21:29:12
มอบตำแหน่งพระเอกยอดเยี่ยมในวงการนิยายวาย ปี 2014 ให้แก่พี่ทองไปเลยครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 18-06-2014 21:34:53
ชอบตรงน้องไม่ใสนี่แหละค่า :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 18-06-2014 21:37:46
จริงๆ แล้วแม่ชงโคเหมือนเป็นโรคจิตขังลูกไว้ในกรงตบตีลูก
ผู้ชายคนที่ชงโคจำหน้าไม่ได้คือพ่อของบิ๊วหรือเปล่า
เพราะถ้าจริง ๆ แล้วพ่อชงโคไม่ใช่คนไม่ดีแต่เป็นพ่อที่รักลูกมาก
ถ้าแม่ชงโคฆ่าพ่อของบิ๊ว(หรือเปล่า)ที่อาจเป็นคนเข้าไปช่วยชงโคจนถูกแทงตาย
พ่อก็เลยรับลูกรับเมียของผู้ชายคนนั้นมาดูแล
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-06-2014 21:39:56
แหม่...ฟื้นขึ้นมาก็จะซั่มกันเลยหรา...ชงโคดอกนี้ช่างร้อนแรงนัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 18-06-2014 21:41:44
รอวันเสาร์ :m25:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 18-06-2014 21:44:32
แม่ชงโคเป็นโรคจิตชัวอ่ะ

ผู้ชายที่โดนแทงเดาว่าเป็นพ่อชงโครึเปล่าอ่ะ

เฮ้อออออ ความจริงปรากฎออกมาเร็วๆเถอะ

สงสารชงโคอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 18-06-2014 21:48:14
 :a1: ดีนะเนี่ยที่ซุปเปอร์ทองมาทัน ไม่งั้นชงโคได้ไปตามหาความจริงกับแม่ไปแล้ว

สงสารชงโค คำว่า"รัก" คืออะไร ทำไมต้องร้ายกันขนาดนี้ ยิ่งคนเป็นแม่ด้วยอ่ะนะ

เท่าที่อ่านเรื่องนี้มา คำว่า "รัก" ทำคนเป็นผีบ้า หลายคนแล้ว แล้วจะรักไปเผื่ออะไร

จะมีมั้ย "รัก" ดีๆ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 18-06-2014 21:49:18
 :impress2:คร้างงงงงงงงงงงงงง   อ่ะค่ะ    สงสัย   ต้องถามโคนันแล้วล่ะ  ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่าน้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!

ท่าทางอาการของชงโคจะหนักมากเลย   ถึงขั้นหัวใจหยุดเต้นเลยเหรอคะ ??  ถึงต้อง CPR เลย  (แค่สงสัยเฉยๆอ่ะ)

ปล  พี่ทอง น่ารักนะ  เป็นคนรักที่ดี   ถึงแม้ชงโค จะเผยด้านแย่ๆ ที่ พี่ทองไม่ชอบออกมาก็ยังรักเหมือนเดิม  ไม่เหมือน บางคู่ ที่จีบแรกๆ ก็บอกว่ารับได้หมด   แต่พอเอาจริงๆ เงิบบบบบบ   55555

  ปล 2  ถึงคู่แมว กับ โบ จะยังไม่มีพลอมแพลน     แต่ต้องมีนะ (นั่น บังคับ อีก นิสัยว่ะ 5555)   ล้อเล่นนนนนนน  อย่าซีเรียส  เอาตอนพิเศษ  เสี่ยโปรดก็ได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 18-06-2014 21:50:13
ชงโคใสใสไม่มีจริิงงง
แต่ชงโคเปรี้ยวๆ นี่เข็ดฟันดีจริงจริงงงงงง
อ๋อยยย แม่ก็คงไม่ได้ดีอย่างที่คิดสินะคะ
เอาจริง อยากให้เรื่องปมทางบ้านค่อยๆ เผยมาเรื่อย ๆ
อยากให้น้องหายเร็ว ๆ
พี่ทองแมร่มโคตรน่ารักเลย แต่ที่น่ารักและน่ายั่วกว่าน่าจะเป็นชงโคที่รัก อิอิ

อยากให้มาต่อวันศุกร์จังงง
วันเสาร์มันนานไปปปป
รับพิจารณาเราด้วยนะ
รักและรอชงโค ซุปเปอร์ทองเสมอ
รอวันติดขอบเตียง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-06-2014 21:52:24
เกือบไปแล้วนะชงโค ดีนะซุปเปอร์ทองมาช่วยทัน
เลิกดราม่า(ชั่วคราว)ก็หื่นขึ้นมาเชียวคู่นี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 18-06-2014 21:54:19
เรื่องมันช่างซับซ้อนจัง แต่ถึงแม่จะโุเหมือนคนบ้า แต่อ่านๆแล้วก็อาจเป็นเพราะพ่อด้วยนะ
ที่ทำให้แม่ชงโคเป็นแบบนี้ อีกอย่างถ้าพ่อเป็นคนดีจริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมารวมถึงการแสดงออก
ที่ทำกับชงโคมันก็ไม่ใช่อยู่ดีทำไมต้องทำร้ายๆกับลูกด้วยล่ะ
เหมือนเริ่มเกลียดพ่อของชงโคแล้วๆพอจะเอาเหตุผลอื่นมาอ้างมันก็ฟังขึ้นยากอ่ะ
ไหนจะเรื่องพาเมียใหม่เข้าบ้านอีก ถ้าเราเป็นชงโคก็คงจะเกลียดพ่อแบบนี้แหละถ้ายังไม่รู้ความจริง
หรือถึงแม้จะรู้ความจริงก็ยังเกลียดอยู่ดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 18-06-2014 21:56:05
จ้ะ วันเสาร์ จ้ะ เอาที่คนแต่งสบายใจเลยนะจ้ะ
ฮื่อ คนอ่าน ฮื่อ รอได้ค่ะ กัดปากรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 18-06-2014 21:58:13
ปมเรื่องแม่ชงโคดูมีอะไรมากกว่าที่เห็นมากอ่ะ
รอวันที่มันคลี่คลายละกันเนอะ
แต่ระหว่างนี้ชงโคอย่าคิดมากนะ
แต่ก็คงไม่ต้องห่วงมากเพราะพี่ทองน่ารักมากอ่ะ
ดูแลชงโคได้ดีมากกกกกกกก
ว่าแต่คู่โบกะแมวนี่ยังไงอ่าา
อยากอ่านฉากตอนน้องแมวกลับห้องไปเจอโบอ่ะว่าจะเป็นยังไง
คนเขียนถ้าว่างๆแต่งคู่นี้มาให้อ่านมั่งนะค้าาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 18-06-2014 22:04:32
ชงโคก็แค่เปิดเผยอีกด้านให้พี่ทองรู้เท่านั้นเอง
แค่ทั้งสองรักกัน รับข้อเสียของกันและกันได้ก็พอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 18-06-2014 22:40:42
ผู้ชายคนนั้น คือใคร?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 18-06-2014 22:46:07
มีแววว่าเกมส์จะพลิก  :mew5:

ว่าแต่ ชงโคตอนหนูเขียน drawing หนูแก้ผ้าเขียน เหรอลูก  :m10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-06-2014 22:54:34
อดีตของชงโคนี่มันยังไงน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-06-2014 23:10:13
ชงโคเปรี้ยวปรี๊ดดดดส์ แต่ก็น่ารักนะ ชอบตอนอ้อนพี่ทอง นับวันพี่ทองยิ่งแบบโคตรเท่ห์ พระเอกมากอ่ะพี่ ทุกตรงๆ
ดูแลน้องดีมาก นี่ดีนะแกกลับมาช่วยทัน ไม่งั้น เฮ้อ ใจหายใจคว่ำกันเลย
แม่ชงโคป่วยแน่ๆ ที่แม่ตายนี่ฆ่าตัวตายจริงเหรอ คนที่โดนมีดปักนี่ใคร เดาว่าพ่อ
โอ๊ย ชีวิตน้องน่าสงสารมาก

ขอบคุณค่ะ เสาร์เลยเหรอ พรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ แฮ่ เรียกร้องและต้องการค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 18-06-2014 23:15:04
คนที่โดนแทงคือพ่อของชงโคป่าว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 18-06-2014 23:16:29
ชงโคน่าสงสารตลอด 


รอ รอ รอ  รอ  วันเสาร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-06-2014 23:39:28
 :o12: :o12: :o12: :o12:

คุณพระ คุณแม่นี่โรคจิตนะคะ คุณแม่มีคนรักแล้วโดนคุณพ่อตอนนี้ข่มขืนหรือไงคะ ซึ่งคนที่ตายไปคือคูณพ่อที่แท้จริงงง โอ้ยยยยย ฉันมโนไปไกล

รอวันที่ความจริงเปิดเผยดีกว่าค่ะ


ตอนนี้ฉันสงสารชงโคเหลือเกิน น้องเจอความเลวร้ายมากจริงๆในชีวิตวัยเด็ก

รู้ไหมอ่านมาถึงตอนนี้ ชงโคที่ฉันเคยคิดว่ารู้จักกลายเป็นคนที่ฉันไม่รู้จักไปซะแล้ว ฉะนั้นก็หวังว่าพี่ทองจะเป็นคนที่รู้จักน้องมากที่สุด ในอนาคตมีถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ก็หวังว่าพี่ทองจะเข้าใจไม่ท้อใจมั่นคงนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 18-06-2014 23:41:33
พี่ทองนี่ตามใจชงโคมากเกินไปจริงๆแหละ แหม่
อิจฉานะไม่ใช่ไร นี่แฟนคลับพี่ทอง *โบกป้ายไฟ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 18-06-2014 23:43:27
ชีวิตชงโค ดูซับซ้อนอะ พี่ทองเป็นยอดมนุษย์จริงๆ รออีกนิดนะจะได้กินล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-06-2014 00:08:58
ความทรงจำอันโหดร้ายเริ่มกลับมาแล้ว  ถึงจะทำร้ายจิตใจของชงโคมาก  แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีเรื่องต่าง ๆ จะได้คลี่คลายซะทีนะ  อากงสู้ ๆ เพื่อหลานสะใภ้และ พ่อน้องชงโค  ชักเริ่มสงสารเหมือนคุณพ่อจะถูกเข้าใจผิดยังไงไม่รู้  น้องชงโคจะหายมั้ยเนี่ยถ้าไม่พบจิตแพทย์   :z10:


ตอนแรกเครียด ๆ พอพี่ทองช่วยชีวิตน้องเสร็จกลับเปลี่ยนเป็นโหมดหวานแหววอย่างรวดเร็ว  ปรับอารมณ์ไม่ทันจริง ๆ  สรุปว่าพี่ทองก็เลยไม่รู้ว่าห้องเก็บของใช้ทำอะไรสินะ   :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-06-2014 00:10:29
เอาล่ะซิ...งานงอก เหอะๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 19-06-2014 00:40:07
ไม่ได้ชอบชงโคเพราะชงโคใสน้า
ชอบเพราะชง โคใจดีและหนักแน่นเป็นตัวของตัวเองต่างหาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 19-06-2014 00:50:54
สรุปคือแม่ของชงโคมีอาการทางจิต และทำร้ายชงโคตอนเด็กสินะ
แต่อยากรู้คือผู้ชายที่เรียกแทนตัวเองว่าพ่อคนนั้นเป็นใคร ถ้าตายแล้ว...แล้วพ่อคนที่มีชีวิตอยู่ล่ะ
หรือโดนทำร้ายแต่ยังไม่ตาย?

ไม่ชอบโบเลย แมวก็ยอมมากไป อยากให้มีใครเดินมาเป็นตัวเลือกให้โบกล้าจะเดินออกมา
เฮียดูแลชงโคดี ๆ นะ ช่วงนี้ท่าทางจะอ่อนไหว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-06-2014 00:53:30
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 19-06-2014 01:07:49
เกือบรู้เรื่องของชงโคทั้งหมดแล้ว

อยากรู้... เหมือนแม่ชงโคจะป่วยทางจิตอะไรสักอย่างเลย


ส่วนท้ายตอนกำลังหวานอยู่เลย แล้วไหงแป๊บเดียวถึงเข้าหื่นได้ :z1:

รออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ ลุ้นตาม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 19-06-2014 01:44:48
อยากรู้เรื่องปมในอดีต
รอค่ะ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 19-06-2014 02:36:23
โอย ปัญหาเรื่องนิลกลายเป็นเรื่องเล็ก ๆ ไปเลยเมื่อเทียบกับปัญหาของชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 19-06-2014 06:07:42
ดีนะเนี่ยที่ชีวิตน้องมีเฮียทองอยู่ข้างๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 19-06-2014 09:47:30
อยากให้ชงโคหายไวๆจัง สงสารมากกกกกก
พี่ซุปเปอร์ทองนี่สุดยอดจริงๆๆๆๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 19-06-2014 09:48:49
เหมือนเราจะจับเรื่องอดีตของหนูชงได้รางๆละ

แต่ก็ต้องขอบคุณเฮียนะที่อยู่ข้างๆกันไม่ไปไหน :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 19-06-2014 11:53:54
ลึกลับจังนะน้องดอก ซุปเปอร์ทองน่ารักอ่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 19-06-2014 12:58:08
กรี๊ดดดด~ ชงโคจ๋าทำไมน่ารักอย่างนี้
ชอบผู้ชายแบบนี้อ่ะ หาได้ที่ไหนบ้างน้า
พี่ทองนี่ก็ช่างนะ แต่หล่อ รวย รับได้ค่ะ

ชอบเรื่องนี้มากแล้วก็ชอบทุกเรื่องของคนเขียนด้วย
ชอบที่เอาตัวละครจากเรื่องอื่นๆมาร่วมด้วย
ทำให้หายคิดถึงไปเยอะเลย อิอิ

ติดตามค่ะ มาต่อทุกวันเลยได้มั้ยอ่ะ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 19-06-2014 14:05:28


 เคยดูหนังที่ตัวแม่มีลักษณะอาการแบบนี้ คงจะจิตหลุดตอนที่เกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่าง แรงกระตุ้นมาจากโดนคนที่ตัวเองเกลียดทำร้าย?  คนนั้นคือพ่อปท้ๆชงโคหรือเปล่า? แล้วพ่อคนปัจจุบันนี่ใคร คือคนที่แม่รักหรือเปล่า คือคนที่ต้องแต่งงานด้วยกันแต่เขาไม่รักแม่? แม่ของบิ้วคือคนรักที่แท้จริงของพ่อคนปัจจุบันหรือเปล่า? โอ้ยยย สับสน

สงสารน้อง และก็สงสารแม่น้องด้วย เพราะถ้าถูกข่มเหงข่มขืนจริง ถ้าแม่บ้าจริง คงโทษแม่ได้ไม่ทั้งหมด
คงทำร้ายน้องเพราะอาการทางจิต แต่ก็คงรักคงหวงน้องมากจริงๆตามประสาแม่ แต่สัญชาตญาณความเป็นแม่ถูกบิดเบือนเพราะอาการทางจิต

ตอนบอกอย่าตีหนูนี่น้ำตาทะลักเลย สงสารชงโคฝุดๆ  แต่ทำไมไม่มีใครทำอะไรสักคนนี่มันน่าโมโห

คือไม่รู้มันมีปมอะไรอีกหรือเปล่าที่ยังไม่เฉลย แต่น้องโดนแม่ทั้งขังทั้งล่ามทั้งตี คนรอบข้างทำอะไรไม่ได้เลยหรือ คือมันสมัยนี้แล้วอย่างน้อยๆ ถ้าแม่มีอากาศทางจิต คนในบ้านต้องรู้สิ แล้วยิ่งขังน้องยิ่งต้องรู้แน่ชัดว่าแม่บ้า  คือนี่ที่ทำให้เราโคตรงง  อยากรู้มีอะไรมากกว่านั้น   เพราะพ่อเลี้ยง(พ่อปัจจุบัน)ก็เหมือนจะรู้นี่นา น่าจะต้องรู้สิ เพราะบอกเองว่าชงโคก็จำแต่เรื่องดีๆของแม่ มองตัวเองว่าร้ายกาจมาตลอด แสดงว่าจะต้องรู้อะไรบ้าง แต่ทำไมไม่ทำไรเลย ปล่อยมาจนตอนนี้

มันเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น ใครฆ่าแม่ แล้วผู้ชายที่ถูกฆ่านี่คือพ่อชงโค?  สรุปแม่ฆ่าพ่อที่แท้จริงของชงโค?   น้องช็อกจนความทรงจำลบเลือนเองหรือพ่อเลี้ยงพาไปลบความทรงจำ เพราะมีเรื่องของคุณหมอที่เกิดอุบัติเหตุตาย ไม่น่าจะบังเอิญ  โอยยย สรุปใครดีใครร้ายตอนนี้ยังวางใจไม่ได้

ทนายกับลูกที่เป็นตำรวจก็ไม่น่าไว้ใจได้  แต่ลูกที่เป็นตำรวจทำงานกับอากงที่พยายามจะสืบเรื่องนี้อยู่ ก็ไม่น่าหลุดรอดสายตาอากงได้ งืมๆๆๆๆๆ  ปัญหาอีพี่ทองเด็กๆ ไปเลยจริงๆแหละ 555

คงต้องรอเฉลย และเมื่อไหร่เฉลยจะมา เราคิดไปเป็นตุเป็นตะไปแล้วนะ  พี่ทองงงงง ดูแลชงโคของเขาดีๆนะ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 19-06-2014 16:53:24
ชงโคเปรี้ยวววปรี๊ดดดด น่ารักมาก แต่อ่านไปอ่านมาเอ๊ะ :a5: กลิ่นมันเริ่มตุๆ เริ่มกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนเรื่องอยากจีบจีบได้แต่ไม่รักของคุณไวท์รึเปล่า ตอนนั้นปวดใจมากสงสารพี่อิน จะเลิกอ่านก็ไม่ได้ มันติดมันสนุก :z6: กลัวเรื่องนี้จะเป็นเหมือนกัน555 แต่ไม่หวั่นเราจะอ่านจนจบค่ะ  :a14: สู้ๆนะค้ะ ขอบคุณสำหรับนิยาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 19-06-2014 18:17:48
ลุ้นนนนนนน
อยากรู้แล้วว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 19-06-2014 19:40:25
โอ้ววววว ซุปเปอทอง ต้องช่วยชงโคให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 19-06-2014 21:12:39
ตอนแรกก็ดราม่าน้ำตาแตกนะ แต่ไหงตอนจบมันหื่นได้ล่ะ  :hao7:
เหมือนว่าจริงๆแล้วแม่ชงโคไม่ดีหรือเปล่า อยากรู้เรื่องอดีตแล้วอะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 19-06-2014 21:23:43
น้องโคไม่ใส   น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส

น้องโคไม่ใส   น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส

น้องโคไม่ใส   น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส  น้องโคไม่ใส
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:




นี้แหละแบบนี้แหละที่เราชอบบบบบบบบ 
คนที่ตายที่พ่อแท้ๆของชงโคหรือเปล่าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-06-2014 23:25:44
อุ่นใจจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-06-2014 00:30:57
อ้าว ขุ่นแม่ค่ะ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 31 : 18/6/2014 (Page. 51)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 20-06-2014 06:35:54
ไม่ชอบลุ็คชงโคตอนนี้เลย สูบบุหรี่ ถอดเสื้อพาดบ่า มันไม่ใช่ชงโคเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 21-06-2014 19:20:08
http://www.youtube.com/v/VTgZlkrnm9I

ตอนที่ 32

“ชงโค พาหมวยเล็กไปนั่งที่โต๊ะก่อนไป เดี๋ยวเฮียยืนต่อคิวเอง”

ผมพยักหน้า ก่อนจะพาน้องพลอยมานั่งที่โต๊ะริมกระจก เจ้าหญิงน้อยของผมวันนี้ร่าเริงมาก เพราะเฮียขาของน้องนานๆ ทีจะว่างพามาเที่ยวตอนนี้ก็พาน้องมากินไก่ทอดก่อนไปดูหนังครับ เพราะเด็กน้อยร้องอยากกินไก่ไม่มีกระดูก เฮียขาของน้องเลยตามใจ

วันนี้เรามากันสามคน ชวนน้องเพชรแล้วแต่น้องเพชรต้องไปทำรายงานบ้านเพื่อน พี่ทองก็ซักใหญ่เลยว่ารายงานอะไร เพื่อนที่ไหน กว่าน้องเพชรจะได้ไปก็เกือบทะเลาะกัน พี่ทองเขาเป็นพี่ชายที่หวงน้องสาวแบบเว่อๆ เลยครับ เว่อจนผมกลัวว่าน้องๆ จะกลายเป็นเด็กเก็บกดแต่ที่จริงกว่าน้องพลอยจะมากับพวกเราได้ก็นานพอดูครับ เพราะน้องกลัวผมอ่ะ T_T

แค่เห็นจิวที่ลิ้นของผมก็เบะปากจะร้องไห้แล้ว อาม่าต้องปลอบอยู่นานว่ามันไม่น่ากลัวอะไรเลย จนเจ้าหญิงน้อยเข้าใจนั่นแหละครับ ถึงได้โผมากอดผม หลังจากนั้นก็ชมไม่หยุดปากว่าอาซ้อสวยอย่างนั้นอย่างนี้ แถมอาม่ายังบอกว่าผมเปรี้ยวเหมือนม๊าของพี่ทองตอนสาวๆ เอาจริงๆ ผมก็ไม่คิดว่าพี่ทองจะมารับหมวยเล็กไปเที่ยวด้วยกันหรอก เพราะเมื่อคืนเขาเกริ่นไว้ว่าจะพาผมไปเที่ยวคลายเครียดบ้าง  ผมก็นึกว่าจะไปกันสองคน เลยใส่แค่เสื้อกล้ามแขนกว้างคว้านคอลึก กับกางเกงยีนขาดๆ ตรงหน้าขา พี่ทองทำหน้าหงุดหงิด บ่นเป็นชุด เกือบไม่ได้ออกจากห้องเหมือนกัน แต่เพราะพี่ทองเขารีบ เพิ่งมารู้ว่านัดไปรับหมวยเล็กที่บ้านนั่นแหละ จะเปลี่ยนชุดก็ไม่ทันแล้ว เลยแต่งตัวไม่ค่อยเหมาะสมเข้าบ้านเขา ดีที่อาม่าทันไม่หัวโบราณนะ ไม่งั้นล่ะก็...ไม่อยากจะคิด T_T

“อาซ้อขา นั่งคงบ้าล่ะ หมวยจำได้”

กำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆ คนน่ารักของผมก็พูดขึ้น ผมหันมองตามมือป้อมๆ ของน้องพลอยที่ชี้ไปทางที่พี่ทองกำลังยืนต่อแถวอยู่ และไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ที่มาเจอพี่นิลที่นี่ เพราะพี่นิลกำลังทำหน้าเหมือนบังเอิญมากๆ ที่ได้เจอกับพี่ทอง

“ม๊าบอกว่าผู้หญิงที่ดีต้องไม่จับแขงผู้ชายที่มีแฟงแล้วล่ะ หมวยไม่ชอบเลย มาจับเฮียขาของหมวย”

หน้ายุ่งๆ ของน้องพลอยไม่ได้แตกต่างจากสีหน้าของผมตอนนี้มากนัก ก็เห็นอยู่ว่าพี่ทองเขาพยายามดึงแขนออก แต่ก็ยังจับอยู่ได้ คนบ้าอะไรกันนะ หน้ามึนเป็นบ้าเลย!

ผมเห็นพี่ทองชี้มาทางที่โต๊ะที่ผมกับน้องพลอยนั่งกันอยู่ พี่นิลมองมา ริมฝีปากแสยะยิ้มนิดๆ แล้วพยักหน้าให้ ในขณะที่ผมตีหน้านิ่งมองตอบกลับไป ดีที่ถึงคิวพี่ทองเร็ว ไม่งั้นผมคงต้องลุกไปแสดงความเป็นเจ้าของให้ชัดเจนอีกรอบ

“หน้าบึ้งจังเลย” พี่ทองวางถาดที่บรรจุไก่ทอดหลายชิ้น เป๊บซี่สองแก้ว น้ำส้มหนึ่งแก้วและทาร์ตไข่ลงบนโต๊ะ ผมเงยหน้าขึ้นมองเขานิ่งๆ

‘เขามาทำไม’

“เห็นบอกว่าทำงานอยู่ที่ร้านเครื่องสำอางชั้นสาม เดินผ่านร้านเห็นเฮียพอดีเลยแวะมาทักทาย”

‘ถ้าแค่ทักทายแล้วทำไมต้องจับมือถือแขน’

“จะไปรู้เหรอ”

‘ซื่อบื้อ’

พี่ทองทำท่าจะผลักหัวผม แต่พอเห็นน้องพลอยจ้องมาตาแป๋วเขาเลยทำเพียงแค่ทรุดตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม

“เฮียขา ซ้อพูกอะไลบ้าง หมวยอยากลู้” เด็กน้อยช่างถามมองผมสลับกับพี่ทองด้วยนัยน์ตาใสแจ๋ว

“ซ้อบอกว่ารักเฮียมาก แล้วก็รักหมวยมากด้วย”

“จริงเหลอคะ”

ผมหันไปยิ้มพลางพยักหน้าให้น้องพลอยก่อนจะก้มลงหอมแก้มพองๆ นั้นไปสองที คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ แล้วหอมแก้มผมคืน ได้ยินเสียงพี่ทองกระแอมไอมาเบาๆ

“เฮียเป็นหมาหัวเน่าเลยนะ งอนแล้ว”

“เฮียอยากหัวล้างเหมืองเตี่ยเหลอคะ ม๊าบอกว่างองบ่อยๆ จะหัวล้างล่ะ”

ผมหัวเราะเบาๆ พลางแลบลิ้นให้พี่ทอง เขาทำท่าจะเข้ามากัด แต่ผมก็ใช้มือยันหน้าผากเขาไว้ซะก่อน พี่ทองอมยิ้มแล้วยื่นมือมาผลักหัวผม

“ตัวๆ มะ”

ผมถลึงตาใส่ แต่พี่ทองก็ทำแค่หัวเราะ ก่อนจะหน้าบึ้งทันทีเมื่อน้องพลอยพูดขึ้นว่า “เฮียขา ผู้ชายคงนั้งมองนมอาซ้อล่ะ เขาบอกว่าทั้งขาวทั้งอมชมพูเลย”

เพราะแขนเสื้อมันกว้าง พอยกมือยันหน้าพี่ทองไว้คงเห็นไปถึงไหนต่อไหน แต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร มองยังไงก็เอาไปไม่ได้ อีกอย่างผมก็เป็นผู้ชายด้วย ไม่เสียหายตรงไหนหรอก แต่พี่ทองคงไม่ได้คิดอย่างนั้นครับ เขาหันไปมองไอ้แว่นโต๊ะข้างๆ ที่รีบก้มหน้างุดเมื่อได้ยินคนน่ารักของผมชี้มือฟ้อง

“แดกตีนไก่ไม่อิ่มหรือไง ถึงได้อยากแดกตีนกูไปด้วย” พี่ทองพูดเสียงเข้ม ดังพอจะได้ยินไปถึงโต๊ะไอ้แว่นนั่น มันเลยรีบลุกแล้วเดินออกจากร้านไปทันที พี่ทองมองตามจนลับตา ก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่ผม

“ดีนะที่กูเอาเสื้อโค้ดคณะมาด้วย ใส่เข้าไป ไม่ใส่มีเรื่องแน่”

เห็นเขาโกรธแล้วไม่รู้ทำไมผมถึงอารมณ์ดี อมยิ้มแล้วมองหน้าพี่ทองที่ยื่นเสื้อมาให้ ผมรับเอามาใส่ระหว่างที่ฟังน้องพลอยบอกว่าจะฟ้องม๊าที่เฮียขาพูดไม่เพราะ พี่ทองเลยยื่นมือมาหยิกแก้มน้องจนเด็กน้อยร้องโวยวายแล้วหันมาฟ้องผม ผมเลยตีมือพี่ทองไปสองที โทษฐานที่ทำแก้มซาลาเปานี่แดงเถือก

‘อย่าแกล้งน้อง’

“แตะไม่ได้เลยนะ”

‘สงสารน้อง ตัวนิดเดียว พี่ก็ไปแกล้ง ใจร้าย’

“นิดเหรอนั่น ตัวเกือบเท่าลูกปลาวาฬแล้ว”

‘น้องพลอยไม่อ้วนสักหน่อย’

“อ๋อเหรอ ถ้าหมวยไม่อ้วน เดซี่คงตัวเท่ามดอ่ะ”

“ม๊าบอกว่าคงอ้วงคือคงมีกิงล่ะ ถึงอ้วงก็สวย ม๊าบอก” น้องพลอยที่สองมือถือน่องไก่ แก้มเปรอะไปด้วยคราบมัน บอกพี่ทองพลางกัดไก่ไปคำโต ผมมองอย่างเอ็นดู อยากหอมแก้มสักฟอด แต่แก้มน้องเลอะไปแล้ว -_-

“ม๊าโกหกหมวยล่ะสิ โอ้ย อย่าหยิกครับที่รัก”

ก็มันน่าหยิกไหมล่ะ ทำไมต้องไปแกล้งน้องด้วย เห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้หรือไงนะคนบ้านี่

‘จะแกล้งว่าให้ร้องไห้เลยไหม นิสัยไม่ดีจริงๆ’

“ก็หมั่นไส้ ยิ่งมึงตามใจกูยิ่งหมั่นไส้”

‘อิจฉาเหรอ’

“อือ” พี่ทองพยักหน้ารับง่ายๆ จนผมจากที่ทำหน้าขึงขังก็เผลอหลุดยิ้มออกมา

‘ผมก็ตามใจพี่ทุกคืน ยังจะอิจฉาอีก’

“-..- ไม่อิจฉาแล้วก็ได้”

ผมยื่นมือไปกุมมือเขา ฉีกยิ้มหวานสำทับไปอีกที ก่อนจะมีมือป้อมๆ เปรอะไปด้วยคราบมันของคนน่ารักของผมมาวางทับไว้ด้วย

“หมวยจับด้วยนะ หมวยลักเฮีย ลักอาซ้อที่สุกในโลกเลย”

ผมก็รักน้องพลอย รักเฮียของน้องพลอย ที่สุดในโลกเหมือนกัน ^^

พวกเรากินไก่ทอดกันจนถึงบ่ายสาม ก็ไปดูรอบหนัง ผมกับพี่ทองพร้อมใจกันยกหน้าที่เลือกเรื่องที่จะดูให้กับน้องพลอย เพราะขืนให้พี่ทองเลือกก็คงหนีไม่พ้นหนังผี ให้ผมเลือกก็คงไม่พ้นหนังสยองขวัญ เจ้าหญิงน้อยคงได้ร้องไห้จ้ากลางโรงหนังพอดี น้องพลอยยืนดูไตเติ้ลหนังอยู่นานก็ตัดสินใจว่าจะดูอนิเมชั่นเรื่องหนึ่งครับ ตกลงใจแล้วพี่ทองก็ทำหน้าที่ไปซื้อตั๋วหนัง ในขณะที่ผมบอกให้น้องพลอยนั่งรอที่หน้าโรงแล้วไปต่อแถวซื้อป๊อบคอร์น เพราะคิวยาวมาก ให้น้องมายืนรอด้วยคงไม่ไหวครับ

รอเกือบสิบห้านาทีกว่าจะถึงคิวผม ผมเลือกเซ็ตเป็บซี่กับป๊อบคอร์นที่จะได้แก้วตัวการ์ตูนน่ารักๆ ด้วย เห็นน้องพลอยจ้องตาเป็นมันเลยเมื่อกี้ แต่คงเพราะกลัวเฮียขาของน้องนั่นแหละครับเลยไม่งอแงว่าอยากได้อะไร ผมซื้อเสร็จก็เดินมาที่ให้น้องรออยู่ แต่ปรากฎว่า...ไม่มี

หันมองซ้ายขวา มองจนทั่วก็ไม่เห็น แม้ว่าคนจะเยอะ แต่ผมก็จำได้ว่าน้องพลอยแต่งชุดหมีน้อยน่ารักไม่เหมือนใคร เห็นพี่ทองที่ไปซื้อตั๋วกลับมาแล้ว ก็ไม่เห็นว่ามีน้องอยู่ด้วย

“มองหาใคร”

‘น้องพลอย ผมบอกให้น้องรออยู่ตรงนี้’

“หาทั่วหรือยัง”

ผมพยักหน้า เริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ มือไม้เริ่มสั่น แต่พอพี่ทองวางมือลงบนไหล่ของผม ความอบอุ่นจากฝ่ามือนั้นกลับทำให้ใจผมสงบลงได้

“ไปช่วยกันหาเถอะ เดี๋ยวเฮียจะไปบอกประชาสัมพันธ์ ชงโคก็หาแถวนี้ละกัน หมวยคงอยู่แถวๆ นี้แหละ บางทีอาจจะเดินไปดูนั่นดูนี่ตามอำเภอใจ หมวยน่ะซนจะตาย ไม่เป็นไรหรอก”

ผมพยักหน้า พลางมองพี่ทองอย่างขอโทษ เพราะผมชะล่าใจเอง น้องพลอยถึงหายไป ก็หวังว่าน้องจะไม่ไปไหนไกล เด็กตัวเล็กๆ อย่างนั้น ให้ขึ้นลงบันไดเลื่อนคนเดียวก็อันตรายมากแล้ว ผมหิ้วถังป๊อบคอร์นกับแก้วใส่เป๊บซี่มาด้วย ไม่รู้จะเอาฝากไว้กับใคร พี่ทองก็รีบไปที่ประชาสัมพันธ์ของห้างแล้ว ผมก็เลยวิ่งไปมาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ

อยู่ไหน...ไปอยู่ที่ไหนกัน...

‘แม่จ๋า...แม่อยู่ไหน แม่จ๋า หนูเล่นซ่อนหาไม่เก่ง ออกมาเถอะนะ หนูไม่เล่นแล้ว’

‘ชงโค...ทำอะไรอยู่ลูก’

‘หนูเล่นซ่อนหากับแม่ แต่หนูหาไม่เจอ แม่บอกว่าถ้าหนูหาแม่ไม่เจอ แม่จะไม่รักหนู’

‘แม่เขาล้อเล่น ลูกลองไปหาที่เรือนไทยรึยัง แม่เขาชอบไปซ่อนอยู่ที่นั่น ไปดูนะ พ่อต้องรีบไปทำงาน’

‘จ่ะพ่อ’

‘แล้วนี่แขนไปโดนอะไรมา ตรงแก้มนี้ก็ด้วย’

‘หนูหกล้ม’

‘ระวังหน่อยนะ แล้วใส่ยาหรือยัง’

‘ยังเลย แม่เป่าให้แล้ว เดี๋ยวก็หาย’

‘เด็กโง่ จะหายได้ยังไง มานี่ พ่อจะใส่ยาให้’

‘พ่อใจดีจัง แล้วเมื่อไหร่จะมาเล่นกับหนูกับแม่’

‘พ่อต้องทำงาน หาเงินมาให้หนูกับแม่ใช้ไงลูก หนูอยู่กับแม่ต้องเป็นเด็กดีนะ ห้ามดื้อรู้ไหมครับ’

‘หนูไม่ดื้อหรอก ถ้าหนูดื้อแม่จะไม่รักหนู’


ตาของผมพร่า มองทางข้างหน้าแทบไม่เห็น ปวดหัวจนแทบระเบิด เสียงคนรอบข้างค่อยๆ หายไป แทนที่ด้วยเสียงกรีดร้อง แต่ทุกอย่างก็หยุดแต่เพียงเท่านั้นเมื่อภาพสุดท้ายที่เห็นกลับเป็นเด็กน้อยในชุดหมีที่กำลังถูกผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มอยู่ ปากของน้องถูกปิดสนิทด้วยมือ แค่มองจากข้างหลังผมก็จำได้ดีว่าคนๆ นั้นเป็นใคร เสียงแหลมๆ ที่ร้องขอทางคนรอบข้างนั่นก็จำได้ดีไม่ลืม

“ขอทางด้วยค่ะ ลูกสาวไม่สบาย จะรีบพาไปโรงพยาบาล”

ทำไมถึงโกหกอย่างนั้น...น้องพลอยไม่ใช่ลูกสาวพี่สักหน่อย...

ผมพยุงตัวยืนขึ้น มีหลายคนที่เข้ามาถามว่าผมเป็นอะไรรึเปล่า รปภ.ของที่ห้างก็มาซักถามอย่างเป็นห่วง ยืนยันจะพาผมไปที่ห้องพยาบาล แต่ผมก็ส่ายหน้ายืนยันว่าไม่เป็นไร ก่อนจะวิ่งลงบันไดเลื่อนตามพี่นิลไป

ผมตามหลังพี่นิลอยู่แค่ไม่กี่ก้าว แต่อาการปวดหัวกลับแทรกเข้ามาไม่ถูกเวลา เสียงเรียกชื่อผมที่มักจะดังอยู่ในหัวตอนนี้ผสมไปกับเสียงร้องไห้ของน้องพลอย มันทำให้ผมพยายามก้าวเดินต่อไป

“ปล่อยหนู! จะพาหนูไปไหน ปล่อยนะคงบ้า!”

“เด็กบ้านี่! ฤทธิ์เยอะนักนะ พี่สาวไม่ได้จะพาไปทำเรื่องไม่ดี แค่จะพาน้องพลอยไปกินไอติม ตอนเย็นๆ จะได้ให้เฮียทองมารับกลับ เข้าใจไหมคะ ถ้าเข้าใจก็อย่าร้อง คนอื่นมองกันหมดแล้ว”

คนไทยนี่ก็แปลกดี ยืนมองโดยไม่กล้าเข้ามายุ่งเลยสักคน สักแต่ว่าไม่ใช่เรื่องตัวเองก็แค่มองแล้วเดินผ่านไป แล้งน้ำใจกันเหลือเกิน

ผมกุมหัวตัวเองไว้ รู้สึกอยากอาเจียนออกมา แต่ก็ต้องสะกดอาการเหล่านั้น ก่อนจะรีบตามพี่นิลที่กำลังพาน้องพลอยข้ามถนนไปอีกฟาก

“หนูไม่ไป หนูจะไปดูหนังกับอาซ้ออาเฮีย ปล่อยหนูนะ!”

“พี่สาวไงคะที่เป็นอาซ้อของหนู เพราะฉะนั้นน้องพลอยห้ามดื้อ โอ้ยยยยย! ยัยเด็กบ้า!”

ตอนนี้พี่นิลกับน้องพลอยอยู่ที่เกาะกลางถนน แต่เกิดการต่อสู้กันขึ้นเล็กน้อย น้องพลอยทึ้งผมพี่นิล ในขณะที่พี่นิลก็พยายามดึงมือน้องพลอยออก ประกอบกับน้ำหนักของน้องก็ไม่ใช่น้อยๆ นั่นแหละครับถึงได้ล้มโครมกันลงทั้งคู่ เสียงดังพลั่กหนักๆ เมื่อคนสองคนล้มกระแทกกับพื้นถนนก่อนน้องพลอยจะเป็นฝ่ายที่ลุกขึ้นมาได้ก่อน น้องนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น ส่วนพี่นิลถูกน้องพลอยนั่งทับแขนไว้ ผมรีบวิ่งไปโดยเร็ว เพราะมีรถกำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง น้องพยายามลุกขึ้นยืนในขณะที่พี่นิลดูเหมือนจะยังจุก ได้แต่นอนอยู่ตรงนั้น

เสียงบีบแตรรถดังลั่นไปทั่วปนเปไปกับเสียงผู้คนกรีดร้อง ได้แต่ตีโพยตีพายแต่ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยแม้แต่คนเดียว ผมกำมือตัวเองแน่น วิ่งสุดชีวิตเพื่อไปให้ถึง และในที่สุดก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ฝั่งตรงกันข้ามรีบวิ่งเข้าไปช่วยทั้งคู่ มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่เสียงกรีดร้องรอบข้างได้หายไป แทนที่ด้วยความหวั่นใจอย่างสุดขีด น้องพลอยเบิกตากว้าง เสียงกรี๊ดของพี่นิลดังสะท้อนก้องอยู่ในหัวผม ผู้ชายคนนั้นคว้าตัวพี่นิลที่อยู่ใกล้มือเขาที่สุดไว้ได้ทันในขณะที่ผมทุ่มสุดตัวเพื่อกอดตัวน้องพลอยไว้ เสียงล้อรถบดเบียดพื้นถนนดังลั่น มาพร้อมกับแรงกระแทกเข้าที่ช่วงตัวของผม ความเจ็บปวดแล่นริ้วขึ้นตามไขสันหลัง แต่ผมก็ยังกอดน้องพลอยไว้แน่น

ผม...จะไม่ปล่อยหรอก...จะไม่ปล่อยให้ใคร...หายไปต่อหน้าต่อตาอีกแล้ว คราวนี้...จะเป็นผมที่ปกป้องไว้บ้าง ปกป้องแม้สุดท้าย...จะไม่เหลือแม้แต่ชีวิตของตัวเองก็ตาม

“เจอแล้ว...ในที่สุดก็เจอสักที ไม่ร้องนะคนเก่ง ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”

โครม!

ตึง!

ตึง!

พลั่ก!

ขอโทษครับพี่...ที่ผมผิดสัญญาอีกจนได้

.
.
.

เด็กหนุ่มกอดรัดร่างของเด็กน้อยไว้แน่น แม้แรงกระแทกจะมากมายแค่ไหน อ้อมกอดก็ไม่คลายออก สายตานับสิบคู่มองตามด้วยความพรั่นพรึง ร่างของเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่ลอยขึ้นสูงจากพื้น แค่เพียงไม่กี่วินาทีก็ตกตามแรงโน้มถ่วงของโลกราวกับนกปีกหัก แผ่นหลังและศีรษะกระแทกพื้นถนนเต็มแรง ก่อนจะกลิ้งไปอีกสามตลบ พลันแน่นิ่งไป มีเพียงเสียงเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดัง ร่ำร้องเรียกแต่ชื่อของคนที่ปกป้องไว้ แม้ร่างกายเล็กจะมีแผลถลอกตามตัวมากแค่ไหน เลือดจะออกเพียงใด ก็ยังไม่มากเท่ากับเลือดจากคนที่ปกป้อง

แค่เพียงไม่กี่วินาทีที่ทุกอย่างหยุดนิ่ง ทุกสายตาจ้องมองไปยังเหตุการณ์เบื้องหน้า ก่อนที่ใครสักคนจะร้องตะโกนขึ้นมา

“รถพยาบาล! ตามรถพยาบาลเร็วเข้า! โทรเรียกตำรวจ! มูลนิธิ อะไรก็ได้ เรียกมา!” เสียงตะโกนดังวุ่นไปทั่วบริเวณ รถหลากยี่ห้อเบรกฉับพลัน การจราจรหยุดชะงักเนื่องจากอุบัติเหตุ

แต่สำหรับเขาโลกทั้งใบราวกับหยุดหมุนไปแล้ว ทำได้แค่เพียงยืนมึนงงอยู่อีกฟากของถนน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม้เพียงไม่กี่นาที แต่กลับเหมือนนานเป็นชั่วโมงในความรู้สึก

...มาช้าไป แม้จะรีบเร่งออกมาหลังจากที่ได้เห็นจากกล้องวงจรปิดแล้วว่าน้องสาวของเขาถูกใครพาออกมาจากห้าง ก็ยังมาไม่ทันอยู่ดี

คนสำคัญของเขา...คนรักของเขา...นี่มัน...เรื่องอะไรกัน!

เขาวิ่งอย่างลนลานไปยังฝูงชนที่ยังคงมุงดูเหตุการณ์ แหวกฝูงชนเข้าไป ภาพที่เห็น...ก็ทำเอาไร้เรี่ยวแรง ทรุดตัวลงกับพื้น แม้เข่าทั้งสองข้างจะกระแทกพื้นเสียงดังแค่ไหน ความเจ็บปวดทางกายก็ไม่อาจเทียบได้กับหัวใจในตอนนี้

ชงโค...ชงโคของเฮีย

ดวงตาคู่สวยปิดสนิท แขนขาวเนียนเต็มไปด้วยแผลถลอก ถึงอย่างนั้นก็ยังคงพาดอยู่บนร่างเล็กที่ใบหน้าน่ารักนองไปด้วยน้ำตา

“ซ้ออออ อาซ้อออออ ฮืออออ อาซ้อ ช่วยอาซ้อด้วย ช่วยอาซ้อด้วย เฮียขาช่วยอาซ้อด้วย ช่วยด้วยยย อาซ้อเจ็บ ช่วยด้วยยยยย”

น้องสาวของเขาร้องไห้ราวกับจะขาดใจ มือเล็กๆ นั้นเต็มไปด้วยเลือดจากใครอีกคนที่ยังคงโอบกอดร่างของตนไว้ เขาคลานเข้าไปใกล้ มองเลือดที่ยังคงไหลเปรอะพื้นถนน ใบหน้าซีดเผือดของคนที่รักสุดหัวใจทำให้รู้สึกปวดร้าวไปทั้งอก ทรมานจนแทบทนไม่ไหว มือสั่นเทาปลดแขนที่เกี่ยวรัดน้องสาวของเขาออกอย่างเบามือ ก่อนจะช้อนร่างของคนรักขึ้นมาในอ้อมแขนด้วยความระมัดระวัง

เจ็บมากไหม...เจ็บมากรึเปล่า

ชงโค...ชงโค... ชงโค...


เขาพยายามตั้งสติ แม้ตอนนี้หัวใจราวกับถูกกรีดให้เป็นแผล เจ็บปวดทรมาน อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

“หมวย ไม่ร้องนะ อาซ้อต้องไม่เป็นไร แล้วหมวยเจ็บตรงไหนรึเปล่า”

คนตัวเล็กส่ายหน้า พยายามเช็ดเศษหินเล็กๆ ที่ติดอยู่บนแขนอาซ้อของตัวเองออกอย่างเบามือ

“หมวยเจ็บแขง ฮืออออ แต่ไม่เป็งไล หมวยไม่เป็งไล อาซ้อบอกหมวยว่าไม่เป็งไล หมวยเป็งคงเก่ง ต้องไม่ล้องไห้”

เขาคลี่ยิ้ม น้ำตาเริ่มไหลลงมาทีละหยด มองคนเก่งที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น แขนเล็กๆ ถลอกเป็นทางยาว ชุดหมีขาดตรงหัวเข่า เผยให้เห็นแผลถลอกแผลใหญ่ ก่อนเขาจะก้มลงมองร่างในอ้อมแขนที่คงเจ็บหนักมากกว่าหลายเท่า จนถึงตอนนี้ แม้จะเรียกยังไงก็ไม่ได้สติ มีแต่เพียงลมหายใจแผ่วเบาเท่านั้นที่ยังพอเป็นความหวัง

“มีผ้ารึเปล่าครับ ผมจะห้ามเลือด จะปฐมพยาบาลเบื้องต้นไปก่อน มีไหมครับ ใครก็ได้ ผมขอ...ซื้อเอาก็ได้ เท่าไหร่ก็จะให้...”

บาดแผลที่ศีรษะของคนในอ้อมแขนยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ปล่อยไว้คงยิ่งอันตราย ตอนนี้ทำอะไรได้...ก็อยากจะทำ แค่สักเล็กน้อยที่พอจะยื้อไว้ ไม่ว่าอะไรก็จะทำทั้งนั้น

“เอาของเรา...ใช้ของเรา ทอง เราขอโทษ ใช้ของเรา เราขอโทษ” นิลยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ ทำให้เขาเพิ่งรู้ว่าเธอก็อยู่ใกล้ๆ ใบหน้าของเธอซีดเผือด แววตายังคงมีความตื่นตกใจ แต่สำหรับเขา...มันหมดไปแล้วจริงๆ กับความเห็นใจ เขามองเธอด้วยแววตาว่างเปล่า แม้ใบหน้าสวยนั้นจะเปรอะไปด้วยน้ำตา เขาก็ไม่อาจยกโทษให้เธอได้

“เราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ เราขอโทษ เราขอโทษจริงๆ”

นิลร้องไห้ เธอกำลังจะยกมือไหว้ แต่แขนข้างหนึ่งของเธอคงใช้การไม่ได้ เธอจึงก้มลงกราบเขาแทน เขามองอย่างเฉยชา

เคยตัว...เคยตัวเกินไป ทำผิดก็แค่บอกว่าขอโทษ ทำผิดก็แค่ขอให้คนอื่นให้อภัย แต่ก่อนจะทำ มีสักเสี้ยวความคิดไหมที่จะไตร่ตรองว่าควรหรือไม่ควร...แล้วตอนนี้ จะมาขอโทษเพื่ออะไร...ชงโคเจ็บขนาดนี้...แค่ขอโทษ...จะพอได้ยังไง!

เขาปัดผ้าเช็ดหน้าที่ยื่นมาให้ ก่อนจะฉีกเสื้อของตัวเองมากดบาดแผลให้แทน

“เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว อดทนอีกนิดนะที่รัก อดทนอีกนิดเดียว”

เขาจับมือบางไว้แน่น ปวดหนึบไปทั้งอก น้องสาวตัวเล็กเข้ามาจับมืออีกข้างของอาซ้อตัวเองไว้ ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนคนที่ยืนมองรอบข้างกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“เอ่อ...ขอโทษนะครับ พี่เก็บมันได้จากตรงนู้น เห็นน้องเขาถือมาด้วยน่ะครับ”

ผู้ชายร่างผอมบาง หน้าตาค่อนไปทางสวยมากกว่าหล่อ ยื่นแก้วน้ำรูปตัวการ์ตูนน่ารักๆ มาให้ เขาจำได้ว่าเห็นชงโคถือไว้จริงๆ น้องสาวของเขารับมาถือไว้ แล้วกอดไว้แน่น

“กดปากแผลดีๆ นะครับ ถ้าเสียเลือดมากอาจเกิดภาวะช็อคได้ แถม EMV อยู่ในระดับ E1M1V1 อย่างนี้ คงบอกได้ยากว่าจะรอด แต่ผมจะอยู่ตรงนี้จนกว่ารถพยาบาลจะมาก็แล้วกัน”

(**Glascow Coma Scale: EMV : การประเมินระดับความรู้สึกตัว E: Eye Opening M: Motor response V: Verbal response)

คำพูดคำจาน่าส่งเท้าไปเตะปากนัก แต่แววตาฉลาดหาตัวจับยากอย่างนี้ก็ทำให้เขาเชื่อไปกว่าครึ่งแล้วว่าคนๆ นี้เชี่ยวชาญทางการแพทย์เป็นอย่างดี

“คุณเป็นหมอเหรอครับ”

“เปล่าครับ ผมแค่คนที่เดินผ่านมา”

เขามองใบหน้ากวนๆ นั่นพลางเลิกคิ้ว แต่ผู้ชายที่ยืนล้วงกระเป๋าท่าทางไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยก็ทำให้เขาเลิกสนใจแล้วหันกลับมาหาน้องสาวที่ร้องไห้จนตาบวม ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาตัวเองป้อยๆ 

“ตาบวมไม่สวยนะ อาซ้อไม่เป็นอะไรหรอก ร้องไห้อย่างนี้อาซ้อต้องโทษว่าเฮียแกล้งหมวยแน่ๆ เลย อ่ะ เอาโทรศัพท์เฮียโทรหาม๊านะ บอกม๊าให้ไปเจอกันที่โรงพยาบาล เข้าใจไหมตัวเล็ก”

เด็กน้อยพยักหน้าหงึกหงัก ยกหลังมือปาดน้ำตา แล้วทำตามคำสั่งของเขา มีคนช่วยบอกชื่อโรงพยาบาลที่ได้ติดต่อขอรถพยาบาลไปให้ด้วย

รอคอยอีกเพียงไม่กี่นาที รถพยาบาลก็มาถึง เขาปล่อยให้เจ้าหน้าที่ช่วยกันยกร่างของคนรักขึ้นบนเตียง เห็นหน้าเพื่อนสนิทที่มากับรถด้วยก็รู้สึกโล่งอก แต่พอหันมองผู้ชายกวนๆ เมื่อกี้กลับพบว่าหายตัวไปในคลื่นฝูงชนแล้ว เขาจึงเลิกสนใจแล้วเดินไปอุ้มน้องสาวให้ขึ้นรถพยาบาลมาด้วยกัน ส่วนที่เกิดเหตุคงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจจัดการ

“ไงครับตัวเล็ก เจ็บตรงไหนรึเปล่าเรา” มาโปรดหันไปถามน้องสาวของเขา ในขณะที่มือก็จับอยู่ที่ไหล่ของเขาไว้ มันคงอยากปลอบใจว่าคนที่เขาจับมือไว้แน่นจะไม่เป็นอะไรแน่นอน

“หมวยไม่เจ็บ อาซ้อเจ็บ เจ็บมากด้วย”

“เก่งจังเลย ตัวแค่นี้ มานั่งกับพี่หมอก่อนไหม ให้เฮียของหมวยดูแลอาซ้อนะ พี่หมอจะได้ดูแผลให้ด้วยว่ามีคุณเชื้อโรคเข้าไปวิ่งเล่นอยู่รึเปล่า”

“ค่า”

เขาหันมองเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ทำตัวสมกับเป็นว่าที่คุณหมอขึ้นมาหน่อย ก่อนจะหันกลับมามองคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย เขาจับมือบางไว้แน่น จมูกโด่งรั้นและริมฝีปากสวยถูกหน้ากากให้ออกซิเจนครอบไว้ เจ้าหน้าที่กำลังตรวจวัดความดันโลหิต อัตราการเต้นของหัวใจ ระดับความรู้สึกตัว แต่ค่าตัวเลขเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย ความกังวลใจมีมากจนกลั่นออกมาเป็นน้ำตา นั่งเฝ้าภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

เขากลัวเหลือเกิน...กลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่กลับมา

ความอบอุ่นจากฝ่ามือค่อยๆ หายไปทีละนิด ผิวเนียนละเอียดเริ่มซีดเผือด ตามหน้าผากที่เขามักใช้ริมฝีปากสัมผัสอยู่บ่อยครั้งมีเหงื่อซึมชื้น ได้ยินเสียงเพื่อนสนิทตะโกนก้องว่าเกิดภาวะช็อค ก่อนเสียงของนางพยาบาลอีกคนจะร้องบอกสัญญาณชีพจรที่ขาดหาย มือที่จับกันตกห้อยข้างตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง

สัญญาไว้แล้ว...จำไม่ได้เหรอ...ทำไมถึงทำอย่างนี้...ไหนบอกว่าข้างๆ ต้องมีเฮียอยู่ด้วย แล้วทำไมถึงจะทิ้งกันไป

รถพยาบาลจอดสนิท เตียงผู้ป่วยถูกเลื่อนลงจากรถอย่างรวดเร็ว ก่อนเพื่อนสนิทของเขาจะปีนขึ้นบนเตียงแล้วเริ่มทำการช่วยชีวิตในขณะที่เตียงกำลังถูกเข็นไป

เขาวิ่งตาม ไม่ว่าที่ไหน...ก็จะไปทั้งนั้น ขอแค่ได้เห็นอีกสักครั้ง ได้เห็นรอยยิ้ม ได้เห็นหน้า ได้บอกรัก ได้ทำอะไรดีๆ ด้วยกันอีก

อีกสักครั้ง...แค่ครั้งเดียว จะเอาความโชคดีทั้งหมดในชีวิตของเขาไปก็ได้ แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น คืนมาให้ได้ไหม...คนรักของเขา ช่วยคืนมาให้ที...

.......................................................To be continue.............................................

มาถึงจุดเปลี่ยนแล้วค่ะ จะดีหรือจะร้าย ก็ขอให้อยู่ด้วยกันไปจนจบนะคะ

ขอบคุณสำหรับการรอคอยและทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 21-06-2014 19:35:51
น้ำไหลออกตาแต่เช้าเลย.....ขอให้ความสุขกลับมาในเร็ววัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 21-06-2014 19:36:57
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ม่ายยยยยย กรีดร้องงงงงงงงงงง
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-06-2014 19:41:01
ช้อคแปบบบบบ ชงโคจะเปนไรไม๊อะ อย่าเปนไรนะ สงสารพี่ทองงงงง เด่วไม่ใช่ว่าตื่นมาละความจำเสื่อมจำพี่ทองไม่ได้ เส้าเลยนะ พี่ทองยังไม่ทันได้ลองเลยว่ามุกที่ฝังมาชงโคชอบไม๊
ส่วน นังนิิลแกบ้าไปแล้ววววววว ทำไรไม่คิดเลยอะ  ขอให้ได้รับกรรมที่ตัวเองก่อไว้ :mew5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: mbpwn_ ที่ 21-06-2014 19:41:20
แงงงงงงงงงงง ชงโคคคคคคคคคคคคคค   :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 21-06-2014 19:41:59
ชงโค พูดได้แล้ว ชงโคอย่าเป็นอะไรไปนะ
เฮียทองเข้มแข็งไว้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 21-06-2014 19:43:11
 :hao5:   รับไม่ได้ ถ้าชงโคตายยยย เราคงทำใจไม่ได้ คนเขียนอย่าใจร้ายนะ ขอร้องง พี่ทองสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-06-2014 19:44:35
ยังทำลายชีวิตคนอื่นไม่พออีกเหรอนิล  :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 21-06-2014 19:45:56
ชงโคพูดได้แล้ว แต่ให้ลุ้นอีกแต่เทพเท็นไม่ได้บอกว่าหมดโอกาสฟื้น
หายเร็วๆนะ ความจำน่าจะกลับมาตอนฟื้น

 :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 21-06-2014 19:53:42
สงสารชงโค :o12: ชงโคพูดกับหมวยใช่มั้ย??? :m15: พี่ทองสู้ๆน้าาาาาชงโคต้องไม่เป็นอะไร   ผู้ชายปริศนาคนนั้นเป็นใคร???????? :ling3:
ยัยนังพี่นิล :z6: :z6: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 21-06-2014 19:54:35
 :m15: :monkeysad: :z3: :ling1:  ชีวิตมันยังโหดร้ายกับชงโคไม่พอหรอ ถึงต้องโชคร้ายแบบนี้อีก

แล้วคนนั้น เท็นเท็น ใช่มั้ย  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-06-2014 19:58:42
ชงโคของป้า อย่าเป็นอะไรนะ
พี่โปรดช่วยชงโคด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 21-06-2014 19:59:13
กลัวชงโคเป็นอะไรไปจัง
แต่ เหมือนชงโคจะพูดได้ ใช่รึป่าว  :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 21-06-2014 20:01:40
เริ่มตอนด้วยความน่ารักสดใส แต่ไหงจบตอนมันหดหู่แบบนี้ล่ะ
ชงโคคคคคคคคคคคคคคคคค อย่าเป็นอะไรนะ
 :hao5: :hao5: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 21-06-2014 20:02:36
อย่าเป็นอะไรน้าาาา  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: helpmeiiz ที่ 21-06-2014 20:04:09
ชงโค อย่าเป็นอะไรนะ เพี้ยง หายๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 21-06-2014 20:14:15
ไม่ไหวแล้ว อ่านรอบสอง น้ำตาร่วง สงสารทั้งคู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 21-06-2014 20:15:16
ชงโคของป้า  ช่างเป็นเด็กดีอะไรอย่างนี้  เพื่อคนที่รักแล้วทำได้ทุกอย่างจริง ๆ แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยังไม่ลังเลยสักนิด  ควรได้รับรางวัลสะใภ้ดีเด่นแห่งปีนะเนีย   :กอด1:  ขอให้น้องพ้นขีดอันตรายในเร็ววัน  เพราะอยากให้น้องได้เจอกับความสุขจากทุกคนที่รักและเป็นห่วงอย่างจริงใจสักที   คนดีผีคุ้มนะคะ  โชคดีที่พี่ทองเป็นเพื่อนกับพี่หมอโปรด (!?)  น่าจะเชื่อมือการ CPR ได้ 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-06-2014 20:16:41
ไม่มีอะไรจะพูด


ต่อจากนี้จะเป็นยังไง เราก็คงตามต่อจนจบ


เราไม่นิยมนิยายแบดเอนด์ เราเลยไม่เคยเปิดอ่าน ถ้าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรก ก็โอเคเพราะเราเลือกเองที่จะอ่าน



มันสนุกมาก สนุกจริงๆ เราหลงรัก เด็กๆทุกคน พี่ก็ภาวนาว่ามันจะมีปาฏิหารย์สำหรับชงโคและทองคำเอก


ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ




อิอิ ไม่ได้กดดันเลย กร๊ากกกกกกก เต็มที่ไปเลยยย รักนะจุ๊บๆ ลองชงโคเป็นอะไรดิ  o18



ฉันจะร้องไห้ให้คนเชียนดู  :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-06-2014 20:17:38
ไม่รู้จะคาดเดาไปในทิศทางใด กลัวไปหมดเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-06-2014 20:19:33
เคยตัว...เคยตัวเกินไป ทำผิดก็แค่บอกว่าขอโทษ ทำผิดก็แค่ขอให้คนอื่นให้อภัย แต่ก่อนจะทำ มีสักเสี้ยวความคิดไหมที่จะไตร่ตรองว่าควรหรือไม่ ประโยคนี้โดนใจอย่างแรง!

สารภาพว่าอ่านไปน้ำตาไหลไป สงสารชงโคมากกกก
ชีวิตนี้จะรันทดไปไหน ถ้าน้องชงโคทำกรรมดีมาบ้าง คงต้องให้คนเขียนเมตตาน้องสักครั้ง จริงๆ :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 21-06-2014 20:20:36
นิลนี่ก็เลวไม่สิ้นสุด  :z6:

ชงโคอ่าาาา น่าสงสารตลอด ชีวิตสมบุกสมบันดีแท้  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 21-06-2014 20:23:59
 :z3: :z3: ทำไมทำกับชงโคอย่างนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 21-06-2014 20:30:30
น้ำตาท่วมจอ ชงโคอย่าเป็นอะไรนะ
ว่าแต่ ผู้ชายกวนๆ นี่เดอะเท็น ใช่ไหมมมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 21-06-2014 20:32:52
น้ำตาไหลเลย ขอบอก แต่งได้เศร้ามาก     :m15:

เมื่อกี้เพิ่งไปดูละครย้อนหลังฮาๆมา   มาอ่านนี่ ฟีลเปลี่ยนเลย  แงงงงงง

ว่าแต่จะจบแล้วเหรออออออออ

ปล  ชงโคพูดได้แล้วนี่!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 21-06-2014 20:34:04
เรารู้ว่าชงโคต้องไม่เป็นอะไร ต้องไม่เป็นอะไร ฮือออ ปลอบใจตัวเองสุดๆ  :ling1:

ฆ่านังนิลนี่ดีมั้ย :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: canister ที่ 21-06-2014 20:34:55
ชงโคคค อย่าเป็นไรนะฟื้นมาคุยกับพี่ทองก่อน แง้

หมวยเล็กตกใจแย่เลย ทำไมรู้สึกว่าชายกวนๆนั้นคือเท็นเท็น

ชงโคอย่าเป็นไรน้าาาาาาาาา

 :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-06-2014 20:35:43
ไม่รู้จะช็อคกับอะไรก่อนดี ชงโคพูดได้กับชงโคกำลังโคม่า
ขอให้น้องไม่เป็นอะไรมาก และฟื้นกลับมาทั้งร่างกาย ความจำ และเสียง สาธุ
เท็นเท็นแอบมาเป็นดารารับเชิญด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: farokiss ที่ 21-06-2014 20:37:49
ชงโคคคคคคคคคคคค. ไม่น้าาาาาาาาา

ฮือออออออออออ

สู้ๆ  ตื่นมาอยู่กัยเฮียทองสิ  อย่าทิ้งเดซี่ไปน้า

 :ling1: :ling1: :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-06-2014 20:38:04
ยายบ้านิลเอ้ย เกิดเรื่องแล้วเห็นมั้ย  :ling1:

ชงโคสู้ๆนะลูก  :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 21-06-2014 20:39:40
ชงโคคคคคคคค กลับมาน้าาา
มาต่อเร็วๆนะคะ ลุ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 21-06-2014 20:40:08
คนบางคนทำผิดซ้ำซาก ไม่ควรได้รับโอกาศอีก  แต่กับบางคนที่ชีวิตรันทด โอกาศควรเป็นของเขาน่ะ  รักชงโคกับทองคำเอกครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 21-06-2014 20:42:01
นังนิลลลลลลลลลล

ตัวร้ายที่น่ารังเกียจที่สุดแห่งปีเลยหล่อน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 21-06-2014 20:43:01
โอ้ยยไม่ไหวจริงๆ :sad4:
ชงโคจะทิ้งเฮียไปจริงๆหรอ  ไม่เอานะเค้าทำใจไม่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 21-06-2014 20:46:48
ทำไมไม่ให้นิลถูกรถชนตายไปเลย ไม่น่ามีคนมาช่วยดึงเลย ผู้หญิงสารเลวอย่างนั้นอยู่ไปก็รกโลก ไม่สนับสนุนให้มันกลับใจแต่อยากให้ชีวิตมันบัดซบสุดๆให้สมกับความเลวที่มันทำมาตลอด หน้าด้านเกินเยียวยาจริงๆนังสัมพเวสี อย่างมันน่ะไม่มีใครเอานอกจากไอ้หน้าโง่อย่างไอ้ควายดีนหรอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-06-2014 20:48:48
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 21-06-2014 20:50:58
น้ำตาไหลท่วจอเลย  :sad4: :sad4:

มาต่อไวๆน๊าาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 21-06-2014 20:57:05
เค้าบริจาคน้ำตาให้ตอนนี้ไปแล้ววว

คุณนายนิลเจอจัดหนักแน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 21-06-2014 21:03:58
ถึงกับซึม.... ขอการปลอบใจเป็นตอนใหม่ในเร็ววันทีนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 21-06-2014 21:04:23
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:ชงโคต้องไม่เป็นไรน้า ส่วนนังนิลแกน่าจะตายตายไปจากโลกนี้ซะ :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-06-2014 21:07:13
จุดเปลี่ยน คือ จำได้ทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตั้งแต่เด็ก
และกลับมาพูดได้อีกครั้ง หรือเปล่านะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-06-2014 21:13:03
 :z3: :m15: ชงโคอย่าเป็นอะไรนะ สงสารชงโค สงสารเฮียทอง

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: elieanna ที่ 21-06-2014 21:13:36
อย่าร้ายแล้วกันค่าทำใจไม่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 21-06-2014 21:26:57
 :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 21-06-2014 21:39:37
ต้องรอดๆๆๆ ต้องรอดเท่านั้นชงโค

ทำไมไม่หมดเวรหมดกรรมกันซะทีนะ

 :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 21-06-2014 21:41:58
น้องชงโคของเจ่เจ้!!!  :serius2:  นังนิล  :z6: ลักพาตัวน้องพลอย เฮียทองแจ้งตำรวจเลยสิยะ  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 21-06-2014 21:43:18
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 21-06-2014 21:44:34
จุดเปลี่ยนคืออะไร......?
คนแต่งนี่เป็นมนุษย์รึเปล่า
จิตใจทำด้วยอะไร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 21-06-2014 21:44:55
อีนิล!!!!!!!!!!!!!!!!!! :z6: :fire: :m31:

พชรมาแล้ว!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: smineeeee ที่ 21-06-2014 21:51:54
เเง้เเง้ :o12: :o12: ชงโคอย่าเป็นอะไรไปเลยนะ สงสารพี่ทองอะ เห็นคนที่เรารักนอนจมกองเลือดอยู่ เหมือนล้มทั้งยืนเลยเเหละ
พี่ทองเป็น ผช ที่โครตเฟอร์เฟคอ้ะ ดูจริงใจกับทุกเรื่องที่ทำ มีความเป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น
จุดเปลี่ยนหรอ เราคิดว่าชงโคอาจจะจำอะไรได้บ้างนะ หรือไม่ก็อาจจะจำไม่ได้เลย เพราะอาจได้รับการกระทบกระเทือน ก็นะ เป็นกำลังใจให้คะ อยากให้ชงโคพูดได้ด้วยอะ เสียงคงเพราะมากๆเลย สู้สู้คะ เดี๋ยวคงหาย คงไม่มีม่าม่าเนอะ อิอิ ไม่อยากกิน
สู้สู้คะไรเตอร์ เป็นกำลังใจให้ ชอบอ่าาาาาา สนุกดี มาอัพไวไวนะคะ  o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-06-2014 21:52:07
กลัวใจคนเขียนจังเลย :o12:  ได้โปรดอย่าทำร้ายกันไปมากกว่านี้เลย  สงสารหนูหน่อยนะ  สงสารเฮียทอง หมวยเล็ก อ่ามา อากง ป๊า ม๊า พ่อของชงโค ไหนจะแมวอีก  อย่าได้มีพลัดพลากจากกันเลย  ชงโคยังไม่ได้เจอกับสิ่งที่ดีกับชีวิตของตัวเองพอเลย  ทั้งที่ทุกข์มาเกือบทั้งชีวิต  ยังอยสกเห็นชงโคยิ้ม หัวเราะ แล้วพูดได้เหมือนเดิม เหมือนที่เมื่อกี้ชงโคได้พูดกับหมวยเล็กถ้าชงโคไม่อยู่ชีวิตคนอ่านจะยิ่งเศร้าลงไปอีก  :sad4: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 21-06-2014 21:53:26
 ดีมากค่ะ ต้องมีบ่วงกรรมอุปสรรคถึงสนุก ว่าแต่หนุ่มตัวละครใหม่คือ?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 21-06-2014 21:58:00
หัวโดนกระแทกแล้วแบบนี้ความทรงจำที่หายไปจะกลับมาไหม  น่าจะกลับมา นะ
ไม่ได้กลัวแบดเอ็นดิ้ง แค่คิดว่าสงสารชงโค คนเราโดนกระทำมาตลอดชีวิตสมควรจะได้รับความสุขมั่งเถอะ

เพราะงั้น

อย่าปล่อยค้างนานนะคะ มันลุ้นเกิน

ส่วนนังนิลนี่ขอให้ไม่ตายดีได้ไหม กลับตัวตอนนี้ไม่ทันแล้ว เพราะสิ่งที่ทำแต่ละอย่างไม่น่าให้อภัยเลย
ถึงจะไม่เกิดอุบัติเหตุ แต่พาลูกพาเต้าเขาไปโดยไม่บอกนี่นางใช้อะไรคิด คือผู้หญิงคนนี้ไม่ได้บ้า แต่เลวเลยละ คิดว่าทำแบบนี้ญาติพี่น้องจะต้อนรับ คิดว่าผู้ชายจะเปลี่ยนใจ คือนางจนตรอกอย่างหนักจนไม่คิดอะไรแล้ว ดีแล้วที่พี่ทองไม่ไยดี สงสัยตอนนี้นางจะพิการจริง ไม่อยากสมน้ำหน้า แต่กรรมใดก่อไว้ก็ตอบสนองนะหล่อน สมงสมอง เสียดายพีอแม่ให้ชีวิตมาคิดได้แค่นี้ เคยคิดบ้างไหมว่าดิ้นรนไปแล้วผลไม่ออกมาอย่างที่ตัวต้องการจะเหลืออะไร   :z6:

ป.ล ท่านเท็นกวนตีนนนนนนนนนนนนมาก เดาว่าเป็นท่านนะ มีคนเดียวที่เกรียนได้ขนาดนี้ 5555
ป.ป.ล เสี่ยโปรดหล่อกละ


สุดท้าย สงสารพี่ทอง จบงานนี้พากันไปทำบุญเก้าวัดซะนะคะพี่ทอง ชีวิตคู่จะไดัดีขึ้น สงสารละเกิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 21-06-2014 21:58:27
จะดราม่าแค่ไหนรับได้ แต่ขออย่างเดียวอินังชะนีนิลนั่น หวังว่าทองคงจัดการขั้นเด็ดขาด
คือให้ตำรวจจัดการแจ้งความไปเลยนะ ปล่อยมันมาหลายครั้งแล้ว ทองใจดีมากเกินไป
และหวังว่าถ้าชงโคฟื้นคงจะพูดได้ และที่สำคัญ ชงโคคงเอาเรื่องอินิลนะ ชะนีคนนี้มันเลวเกินเยียวยาจริงๆ
ถ้าราเป็นทองนะ มีตบสั่งสอนไปแล้ว และคงไม่มีใครกล้าว่าหน้าตัวเมียหรอกเพราะยัยคนนี้มันเลวเกินมนุษย์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 21-06-2014 21:58:43
จะเป็นอะไรมากไหมชงโค
คราวนี้ต้องจัดหนักยายนิลเพราะเป็นต้นเหตุ
ทำให้ชงโคเจ็บหนัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 21-06-2014 22:00:46
นึกคำพูดไม่ออก  :katai1: :katai1: :serius2:   ชงโคของพี่ T__T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 21-06-2014 22:01:28
ชงโค อย่าเป็นอะไรนะ  :mew4:  :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 21-06-2014 22:10:30
 :hao5: ทำไมซวยอย่างนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 21-06-2014 22:21:20
ชงโคจ๋าาาาาา อย่าเป็นอะไรน้า
สงสารเฮ้ยทองเถอะ สงสารเจ๊ด้วยยย
อ่านไปหัวใจจะวายแล้วว
ฟื้นขึ้นมาเถอะน้าาาา T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 21-06-2014 22:25:31
ตอนนี้เล่นเอาน้ำตาไหล
สงสารทั้งเฮียทั้งชงโคเลย
ไม่เข้าใจนิล
แค้นเคืองอะไรพี่ทองขนาดนี้อ่ะถึงได้ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิกเนี่ย
ให้พี่ทองเค้ามีความสุขมั่งเหอะ
พี่เค้าทุกข์มามากแล้วนะ
เกลียดมันอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 21-06-2014 23:23:04
เกลียดนิลลลล

เธอมาพร้อมกับความฉิบหาย จริงๆ

 :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 21-06-2014 23:23:32
 :m15 โอ๊ย ร้องไห้เลย ชงโคของเจ้ ของเฮียทอง ของทุกๆ คน ชีวิตน้องยังเศร้าหมองไม่พอเหรอ
ขอให้น้องปลอดภัยหายดีโดยเร็ว ไม่รู้รอบนี้ความทรงจำจะกลับมารึป่าว น้องจะหายมั้ย
น้องจะเป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ โอ๊ย เครียดค่ะ ฟุ้งซ่านด้วย
นังนิล แกมันช่างไร้สำนึก อาจต้องให้ตายถึงจะสาสมมั้งคนแบบนี้ โชคดีที่่หมวยเล็กปลอดภัย
สงสารพี่ทองมากค่ะ แกจะช็อคแล้ว

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 21-06-2014 23:45:09
ชงโคพูดได้แล้วววว
แต่ฮรือออออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมมมมกันนนนนนน
ได้โปรดกลับมาา กลับมาหาพี่ทอง กลับมาหาทุกคน ทุกคนรักชงโค กลับบมากก บอกให้กลับมา :sad4: :sad4:
เกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียดที่มาทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เก็บคำขอโทษซ้ำซากไปเถอะ ไม่มีใครอยากได้

ตอนนี้ขอแค่ชงโคปลอดภัยก็พอ :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-06-2014 23:55:39
รอบที่สอง พึ่งรู้สึกเอ๊ะใจ  คือนากเรื่องที่แล้วๆมา  คนเขียนชอบดำเนินเรื่องถึงจุดที่คาดไม่ถึงตลอด  แล้วจอนนี้เป็นจุดเปลี่ยน เปลร่ยนตรงที่ชงโคต้องตายเพราะอาการหนักขนาดนั้นคงไม่รอด  แต่มีฉากหนึ่งที่มีผช.หน้าสวยปริศนาที่มีความเชี่ยวชาญ ทางการแพทย์  หรือแท้จริงแล้วบุคคลนร้คือนายเอกของเรื่อง  คือตอนนี้สามารถคิดได้หลายทางมาก  อีกทางนึงพี่ทองแค้นจัดจนจ้างคนไปฆ่าสัมพเวสีอีนิลนั้นตาย แล้วพี่ทองก็กลับมาตอมใจที่บ้านตัวเองกินไม่ได้นอนไม่หลับ  หรืออะไรยังไง  แต่ที่สุดแลเวก็อยากให้ชงโคได้ใช้ชีวิตอยู่กลับพี่ทอง  มีความสุขอยู่ด้วยกัน เพราะนี่คือนิยาย หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ   :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 22-06-2014 00:36:29
กรี๊ด!!!!!!! ไม่น๊า~~~~~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 22-06-2014 00:48:09
เฮ้ออออ  คะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 22-06-2014 01:06:53
หวังว่าชงโคจะกลับมาพูดได้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 22-06-2014 03:52:41
น้ำตาไหลเลยตอนชงโคพูด โอยยนิลอยากตีหน้านางอะ ทำไมทำงี้ ชงโคกลับมาพูดได้แน่เลยเราว่า แต่แลกกับมาปวดใจอย่างงี้ไม่คุ้มมมฮืออ :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 22-06-2014 05:49:17
ผู้ชายปริศนาคนนั้นใช่ The Tenth ซึ่งเราเดาเอาเองว่าเป็นพี่เท็นเท็น หรือเปล่านะ
กลัวจัง ชงโคอย่าเป็นไรเลยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 22-06-2014 06:47:07
ชงโคอย่าตายนะ สงสารเฮียทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 22-06-2014 08:05:14
ชงโคอย่าตายนะ  :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-06-2014 08:50:49
E1 =ไม่ลืมตาเลย   M1= ไม่ขยับตัวเลย  V1= ไม่ออกเสียงเลย
คะแนนรวมของ GCS = 3 >> Severe Head injury(มีการบาดเจ็บที่ศีรษะอย่างรุนแรง)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 22-06-2014 09:31:02
ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  ชงโคจะไม่เป็นอะไร!!!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 22-06-2014 09:51:03
โอ๊ยยยย เครียดดดด ชงโคอย่าเป็นอะไรไปนะลูกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: ZooS ที่ 22-06-2014 10:42:25
เรากลัวชงโคตายอ่าาาาาาาาาา เพราะหนุ่มปริศนาหน้ากวน ทำให้เราคิดมากกก น้ำตาไหลแป้บบบ T_T

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 22-06-2014 10:44:56
ชงโค อย่าความจำเสื่อมลืมเรื่องอิพี่ทองนะ
สงสารพี่ทองอ่ะ

หนุ่มปริศนาคนนั้นเท็นเท็นใช่ม้ายยยยยยย
คิดถึงมากๆเลย
มาเป็นดารารับเชิญอีกนะ
ช่วยน้องปลื้มของพี่โปรดได้เทพเท็นก็มาช่วยชงโคของพี่ทองอีกึคนแล้วกันเนอะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 22-06-2014 11:03:51
ชงโคกลับมานะ  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 22-06-2014 11:16:40
ชงโคต้องไม่เป็นไรนะ T^T
หนูต้องตื่นขึ้นมาพูดกับเฮียทองนะลูกกกกกกก

 :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 22-06-2014 11:25:58
อ๊าาาา............. อย่าเป็นอะไรไปนะ ชงโคของพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 22-06-2014 12:45:34
คนอ่านก็ช็อก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 22-06-2014 13:41:20
รีบมาต่อเลยคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 22-06-2014 15:13:03
มาต่อเร็วๆนะคะ อยากอ่านต่อจะลงแดงแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-06-2014 15:23:39
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Yuukino ที่ 22-06-2014 16:27:32
มาต่อเร็วๆนะคะ ㅠㅠ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 22-06-2014 17:18:32
กรี๊ดดด ชงโคพูดได้แล้วใช่ไหมคะก่อนโดนชน น้องพูดใช่ไหมม น้องพูดนี่ยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 22-06-2014 17:45:36
ตอนนี้โคตรเศร้า น้ำตาไหล
ผู้ชายคนนั้น คือ เท็นเท็น ใช่ไหม
ขอให้ชงโคปลอดภัย ตื่นขึ้นมาขอให้จำพี่ทองได้ ให้กำลังใจคนเขียนจ้า สู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Kanyanat ที่ 22-06-2014 19:14:22
  :m15: :m15: ชงโคอย่าเป็นไรนะ
แล้วตัวละครที่มาใหม่เป็นใครอะ?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 22-06-2014 19:17:17
Whyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy Fu*kอีนิล เกลียดที่สุดดดดดดดดด
ชงโคจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อยากเป็นไรน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 22-06-2014 19:26:23
 :sad4:  ในขณะที่แซดกะน้องชงผู้โชคร้าย ชั้นยิ่งสงสารพระเอก กรีสสส เฮียขราาาา ทำไมเฮียเป็นพระเอกที่น่าสงสารหาใครเทียบแบบนี้คระ?!!! :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: Aun@im ที่ 22-06-2014 19:39:31
รอออ รีบมาต่อน้า ค้างมาก :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 22-06-2014 20:10:17
http://www.youtube.com/v/f-z472rXwaI

ตอนที่ 33

เป็นอีกครั้งที่ได้มายืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างนี้ พอได้รับโทรศัพท์จากคนรักของลูกชาย บอกว่าลูกของเขาประสบอุบัติเหตุ เขาก็ทิ้งงานทุกอย่าง ทิ้งการประชุมบอร์ดบริหารที่แสนสำคัญแล้วตรงดิ่งมายังโรงพยาบาลทันที

แม้เด็กคนนั้นจะไม่ใช่...เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาก็ตาม แต่เขาก็รัก...รักเหมือนดั่งลูกแท้ๆ ของตัวเอง

เขาเดินไปมาอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน กระวนกระวายเกินกว่าที่จะนั่งรอคอยอย่างใจเย็นได้ คนที่อยู่รอบตัวเขา...ก็ไม่มีใครที่เขารู้จักเลยสักคน ยกเว้นแต่เพียงผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใกล้ๆ มือประสานกันราวกับกำลังภาวนาให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
เหมือนกับเขาในวันนั้น...วันที่ต้องหวังพึ่งคำภาวนาลมๆ แล้งๆ นั่งอยู่เพียงลำพัง มือประสานกันจนแน่น เฝ้าหวังว่าคนๆ นั้นจะไม่จากไป แต่สุดท้าย...ก็พบเจอแต่ความผิดหวัง

คนๆ นั้น...ไม่มีวันกลับมาได้อีกแล้ว

เขานั่งเสียใจอยู่เพียงลำพัง ไร้คนปลอบโยน ไร้คนชี้ทางว่าชีวิตหลังจากนั้นจะทำอย่างไรต่อไป สูญเสียทุกอย่างที่เขาเฝ้ารักษามาครึ่งค่อนชีวิตภายในหนึ่งวัน เป็นหนึ่งวันที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ...และจะไม่มีวันหายไป

ใช่...ไม่มีวัน บาปยังคงอยู่ในใจ และความผิดก็ไม่อาจลบหายไปได้

วันนั้นเมื่อหลายปีก่อน...ภาพยังคงเด่นชัด เสียงตะโกนของผู้หญิงที่เขารักยังคงดังก้องอยู่ในหัว

‘ชงโคไม่ใช่ลูกของพี่! ไม่ใช่ ได้ยินไหมว่าไม่ใช่!’

เขามึนงง มองใบหน้าสวยที่บิดเบี้ยวไปด้วยรอยยิ้มพิกลอย่างไม่เข้าใจ เขาก้าวเข้าไปใกล้หนึ่งก้าว ในขณะที่เธอก็ถอยไปหนึ่งก้าวเช่นกัน มือบางกำมีดปลายแหลมไว้แน่น

‘อย่าเข้ามานะ! อย่ามายุ่งกับฉัน อย่ามายุ่งกับลูกของฉัน!’

‘รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่!’

เขาตะโกนใส่เธออย่างเหลืออด เธอบ้าไปแล้ว เธอทำร้ายลูกอย่างนี้ได้ยังไง ลูกที่ร้องไห้ นอนงอตัวอยู่มุมหนึ่งของกรงขนาดใหญ่ แต่ภายในกรงไม่ได้มีเพียงลูกชายของเขา กลับมีผู้ชายอีกคนที่นอนฟุบหน้าอยู่ในนั้น

เขาไม่เคยรู้เลยว่าภายในเขตรั้วบ้านของตัวเองจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เพราะเขามัวแต่ทำงาน ยุ่งกับกิจการที่พ่อบุญธรรมของเขาฝากฝังไว้ ก่อนจะจากไปท่านฝากลูกสาวของท่าน กิจการทั้งหมดของท่านไว้กับเขา ขอร้องให้เขาดูแลเธอให้ดี แม้ท่านจะไม่เคยชอบใจเลยที่เขาไม่ได้มองเธอในฐานะน้องสาว เขาหลงรักเธอมาตั้งแต่ยังเด็ก หลงในความอ่อนโยน หลงในความงดงาม หลงในความใจดีของเธอ แต่เธอไม่เคยมองเขาในฐานะอื่นเลย เธอบอกว่าเธอรักเขาเหมือนพี่ชาย เธอบอกว่าเธอขอโทษที่ตอบรับความรู้สึกของเขาไม่ได้ และขอให้เขาเข้าใจ

‘อย่าร้องไห้ เด็กโง่ พี่ไม่โกรธเธอเลย’

ตอนนั้นเธอยังคงยิ้มอ่อนโยนให้กับเขา แม้นัยน์ตาคู่สวยจะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา แต่ก็ยังมองเขาด้วยความรู้สึกดีที่เธอมีให้กับพี่ชายของเธอ แต่แล้ว...ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป หลายวันหลังจากนั้นพ่อเรียกเขาเข้าไปพบ และบอกว่าเขาต้องแต่งงานกับเธอ บอกว่าเขาต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ...ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจเอาซะเลยว่าเกิดอะไรขึ้น เขามองเธอที่ร้องไห้อยู่ใกล้ๆ ใบหน้าสวยมีรอยแดง พ่อคงตบเธอ

‘พ่อตีน้องทำไม น้องทำอะไรผิด ทำแบบนี้ทำไมครับ!’ เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บ เธอบอบบางและอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก สวยงามราวกับดอกพวงชมพูเหมือนชื่อของเธอ ดอกไม้ที่กลายเป็นดอกต้องห้ามสำหรับเขา

‘แกทำเรื่องงามหน้ากับน้องสาวของแก แล้วยังจะมาถามฉันอีกงั้นเหรอ!’

เขา...ทำอะไร

‘พ่อรู้เหรอครับ...’ รู้ใช่ไหมว่าเขาคิดยังไงกับน้องสาวคนนี้

‘ฉันรู้! และฉันก็เห็นกับตา! รับผิดชอบในสิ่งที่แกทำซะ ต้นเดือนหน้าฉันจะจัดงานแต่งงานให้ ดูแลเธอให้ดี อย่าทำให้ลูกสาวของฉันร้องไห้ เข้าใจไหม!’

และตั้งแต่นั้น...มันก็มีแต่ความผิดพลาด เธอไม่เคยยิ้มให้เขาอีกเลย

‘ฉันเกลียดพี่! เกลียดพี่! เกลียดๆๆๆๆๆ พี่ทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง ฉันไม่ได้รักพี่ ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ พี่ทำให้ฉันตกนรกทั้งเป็น!’

เป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายมากสำหรับเขา...ทุกเย็นเมื่อกลับจากที่ทำงาน เธอจะมาดักเจอเขา ตะโกนเสียงดังบอกว่าเกลียดเขา ไม่มีอีกแล้วสำหรับคำว่า ‘ยินดีต้อนรับกลับบ้าน’ เหมือนที่เธอเคยพูด ชีวิตแต่งงานของเขาเลวร้ายลงทุกวัน จนเขาเลือกที่จะทุ่มเทให้กับงาน เขานอนที่บริษัทซะส่วนใหญ่ หาห้องเช่าใกล้ๆ บริษัทเพื่อที่จะได้ไม่กลับไปอยู่ที่บ้านอีก หากไม่อยู่ใกล้ เธอก็คงจะสบายใจมากขึ้น

แต่เขาคิดผิด...อีกครั้งที่ถูกพ่อเรียกให้เข้าพบ ท่านบอกว่าท่านไม่สบายใจที่เห็นเขากับเธอเป็นแบบนี้ เขาละเลยเธอเกินไป ไม่เอาใจใส่เหมือนอย่างที่สามีที่ดีควรทำ เขาไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองเลย ท่านขอให้เขากลับมาอยู่ที่บ้าน พักจากงานแล้วมาดูแลเธอ เป็นคำขอเดียวจากคนที่ใกล้ตายอย่างท่าน เขารู้มานานแล้วว่าท่านป่วยด้วยโรคหัวใจ แต่นั่นก็เป็นความลับระหว่างเขากับพ่อที่ไม่เคยให้น้องสาวได้รู้ เธอบอบบางเกินกว่าที่จะรับเรื่องพวกนี้ไว้ได้ เขาตกลง...แต่เมื่อเขากลับมา...เธอ...เปลี่ยนไป

เธอซูบผอม ใบหน้าซีดเซียวราวกับคนไม่สบาย พูดคุยน้อยลง และแววตาเหมือนคนครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา แต่เธอก็ทำดีกับเขามากขึ้น เขาดีใจ แม้ลึกๆ แล้วจะรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้กำลังมองเขา ในแววตาของเธอราวกับสะท้อนใครอีกคนที่ไม่ใช่เขา บ่อยครั้งที่เธอเรียกชื่อเขาผิด แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ แค่เธอทำดีด้วย แค่เธออยู่กับเขา แค่นั้น...มันก็มากเกินพอแล้ว

‘ฉันท้องค่ะ สามเดือนแล้วนะคะ ฉันกำลังจะมีลูก คุณดีใจไหมคะ’ เธอบอกเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เขาดีใจ กอดเธอไว้แน่น แม้ลึกๆ แล้วจะรู้สึกคลางแคลงใจ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไปให้เธอรู้สึกไม่ดี

เธอเป็นภรรยาของเขา...ลูกก็ควรจะเป็นลูกของเขา

หลังจากที่เธอบอกข่าวดี ชีวิตแต่งงานของเขาก็ดีขึ้น เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีตลอดเก้าเดือน เขาคุยกับลูกทุกวัน ผูกพันธ์แม้จะยังไม่ได้เห็นหน้า รัก...โดยไม่มีเงื่อนไข แค่เพราะเธอบอกว่าคือลูกของเขา

ในวันคลอด เขาได้รับอนุญาตให้เข้าไปอยู่กับเธอได้ ได้มองดูเธอเจ็บปวดทรมาน ได้กุมมือเธอไว้ จนกระทั่งได้ยินเสียงลูกน้อยร้องจ้า ในวินาทีนั้นเขาก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร เขาได้เป็นพ่อคน...ได้เป็นพ่อของลูกที่เกิดจากผู้หญิงที่เขารัก

ดีใจ... ดีใจจนแทบบ้า แต่พ่อคงดีใจมากกว่าเขา เพราะเมื่อได้เห็นหน้าหลานชาย ท่านก็ล้มตึงลงไป ความดีใจจนถึงขีดสุด ทำให้ท่านจากพวกเขาไปในเวลาไม่นาน แม้จะเป็นวันที่น่าดีใจมากแค่ไหน แต่ทั้งเขาและเธอต่างก็ร่ำไห้ออกมาเพราะการสูญเสียที่กะทันหันเกินไป

ชีวิตหลังจากนั้น ครอบครัวของเขาจึงมีแต่เขาและเธอพร้อมกับลูกน้อยที่น่ารักน่าชัง

‘ฉันชอบดอกชงโค ต้นที่คุณปลูกไว้ให้ มันจะเติบโตไปพร้อมกับลูกของเรานะคะที่รัก’

เขายิ้ม แม้จะกอดเธอไว้ แต่ในใจกลับสั่นไหว เพราะเขา...ไม่เคยปลูกต้นดอกชงโค เธอ...กำลังพูดอะไร

‘ชงโคของแม่ เจ้าตัวน้อยของแม่’

คงไม่มีอะไร...เธอคงจำผิดไป คงไม่ใช่...อย่างที่เขาคิด

แม้จะกล่อมตัวเองให้เชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อมากแค่ไหน แต่ความจริงก็มักจะลบความเชื่อนั้นไปอยู่ดี เขาจึงกลับมาทุ่มเทให้กับงานอีกครั้ง ปล่อยให้เธอเลี้ยงลูกอยู่เพียงลำพัง ปิดหูปิดตากับความจริงบางอย่างที่เขาได้รู้ ความจริงที่คอยทิ่มแทงหัวใจให้มีแต่รอยแผล

‘พี่จะรื้อเรือนไทยหลังนั้น แล้วเอาไม้มาต่อเติมบ้านของเรา’ แค่เขาพูดเรื่องนี้ เธอก็จะกราดเกรี้ยวใส่ทันที คุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วโยนของใส่เขา

‘แม่จ๋า พ่อเจ็บแล้ว เลือดไหลด้วย อย่าทำพ่อเลยนะจ้ะ’

ชงโคเด็กโง่ ตัวเล็กนิดเดียวแต่ก็ยังมากางแขนปกป้องเขา

‘ไม่ใช่...ไม่ใช่ อย่าเรียกว่าพ่อนะ!!’

‘หยุด!!! อย่าเสียงดังใส่ลูก ชงโค มากับพ่อ’

ทุกครั้งที่เกิดเรื่องทำนองนี้ เขาจะรีบอุ้มลูกออกมาข้างนอก พาไปเที่ยวที่ต่างๆ เพื่อให้ลูกของเขาลืมเรื่องที่แม่พูดไป เขาไม่ใช่พ่อเหรอ...ไม่ใช่ได้ยังไง เธอพูดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน

‘พ่อจ๋า แม่ร้องไห้ หนูจะไปอยู่กับแม่’

‘แม่กำลังโกรธ หนูอยู่กับพ่อก่อนนะลูก ไว้แม่อารมณ์ดีแล้ว หนูค่อยไปเล่นกับแม่นะครับ’

‘แต่แม่ร้องไห้’

‘หนูไม่อยากอยู่กับพ่อเหรอครับ’

‘หนูอยากอยู่กับพ่อ แต่ก็อยากอยู่กับแม่ด้วย’

เขาก็อยาก...อยากอยู่ให้พร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน เพราะเธอ...ไม่เคยมองเขาให้ชัดเลยสักครั้ง

เขา...กำลังเป็นตัวแทนของใครอยู่หรือเปล่า

‘พ่อจ๋า หนูมีเรื่องแปลกใจล่ะ มีคนหน้าเหมือนพ่อเปี๊ยบเลย’

‘จริงเหรอครับ’

เขาทำตาโต ตื่นเต้นไปกับเรื่องเล่าของลูกชายวัยเก้าขวบครึ่งที่ทำท่าว่าจะโม้เกินจริง

‘จริงๆ หนูเห็น เขาอยู่กับแม่ แต่หนูจำได้ เพราะพ่อมีจุดดำๆ นี่ที่ตาซ้าย แต่เขามีที่ตาขวาล่ะ แม่ชอบบอกว่าเขาเป็นพ่อของหนู แต่พ่อของหนูคือคนนี้ต่างหาก’

ลูกชายกอดเขาไว้ ก่อนมือเล็กๆ จะยกขึ้นมาแตะที่ใต้ตาของเขา ตำหนิเพียงแห่งเดียวบนใบหน้าเกลี้ยงเกลา เขาจับมือเล็กนั้นไว้ ศีรษะเหมือนถูกทุ่มด้วยของหนักๆ จนรู้สึกมึนงง

‘พ่อจ๋า เป็นอะไรหรือเปล่า’

เขาส่ายหน้า จูบลงที่แก้มเนียนเบาๆ

‘พ่อเป็นยอดมนุษย์ ไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก แล้วหนูไปที่เรือนไทยกับแม่บ่อยไหมครับ’

ลูกชายหน้าซีดเผือดลง ตากลมโตฉายความกลัวออกมาอย่างปิดไม่มิด ก่อนใบหน้าเล็กจะส่ายไปมา

‘ไม่เคยไป หนูไม่ไป...ที่นั่นน่ากลัว’

เพราะร่างเล็กนั้นสั่นเทา เขาก็เลยต้องรวบตัวมากอดไว้ ...แม้จะสงสัยว่าทำไมร่างกายของคนตรงหน้าถึงมีแต่รอยเขียวช้ำ ข้อเท้าเล็กก็มีรอยแปลกๆ แต่พอเขาถามภรรยา เธอก็บอกว่าลูกเล่นซน ซักมากๆ เข้าก็กลายเป็นทะเลาะกัน

ยิ่งนับวัน...เธอก็ยิ่งแปลกไป

หากว่าชงโคไม่อยู่ที่นี่ เขาก็อาจจะไม่กลับมาเลยด้วยซ้ำ เพราะการได้เห็นหน้าเธอ...แค่เพียงไม่กี่นาที ความเสียใจก็ประดังประเดเข้ามา

เขาเพิ่งรู้ตัวว่าถูกทรยศ เขาถูกหักหลังมาเกือบสิบปี ถูกความรัก ความหลงใหลทำให้ตามืดบอด คิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอจะรักเขาอย่างที่เธอบอกจริงๆ แต่แล้ว...มันกลับเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน

ความรักที่เธอมีให้นั้น...ไม่มีอยู่จริง

เธอไม่ได้รัก...และไม่เคยรัก


ใช่แล้ว...มันคือความผิดพลาด มันผิดพลาดจริงๆ ผิดมาตั้งแต่ต้น

‘พ่อไม่ฟังฉันเลย ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่ แต่ท่านก็ปักใจเชื่อว่าฉันกับพี่ทำเรื่องงามหน้า เขาไม่ดูให้ดีด้วยซ้ำว่าคนที่ปีนออกจากระเบียงห้องของฉันคือคนรักของฉัน ไม่ใช่พี่’

เรื่องงามหน้าที่พ่อพูดถึง กลับไม่ใช่เรื่องความรู้สึกของเขา มันเป็นเรื่อง...ที่ทำให้แข้งขาหมดเรี่ยวแรง เขาทรุดตัวลง ยืนไม่อยู่แค่เพราะความจริงที่ได้รู้จากปากของเธอ

ไม่ใช่เขา...แม้ว่าจะหน้าตาเหมือนกันมากแค่ไหน คนที่เธอรัก ก็ไม่มีวันเป็นเขา

ตั้งแต่ที่ลูกชายบอกว่ามีคนหน้าเหมือนเขา เขาก็ให้คนตามสืบ จนได้รู้ว่าเขามีพี่ชายฝาแฝดอีกคน แต่พี่ที่แม่พาไปด้วยถูกเลี้ยงดูอย่างดี พี่มีชีวิตที่ดีอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง ในขณะที่เขาถูกพ่อแท้ๆ นำมาทิ้งไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และพ่อบุญธรรมก็ไปรับเขามาจากที่นั่น ความยุติธรรมที่ไม่เคยมีอยู่ในชีวิตของเขา...ความลำเอียงของโชคชะตา

เธอบอกว่าเธอเจอกับพี่ที่มาตามหาเขา พี่ก็คงเพิ่งรู้ว่ามีน้องอย่างเขาอยู่บนโลก ถึงได้มาหา แต่ก็ไม่พบเขาเลยสักครั้ง เพราะตอนนั้นเขาเรียนอยู่ต่างประเทศเพื่อที่จะกลับมาช่วยงานของพ่อบุญธรรม เขาจึงต้องพยายามให้หนักเพื่อจะได้เป็นประโยชน์กับผู้มีพระคุณ และในวันที่เขากลับมา...หัวใจของเธอก็ตกเป็นของคนอื่นไปโดยที่เขาไม่รู้

เธอเจ็บปวดที่ความเข้าใจผิดของพ่อทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น เด็กผู้หญิงหัวอ่อนที่ไม่เคยมีปากเสียงใดๆ ในบ้าน ต้องทำตามที่พ่อชี้ทางให้ แล้วทำไมเธอไม่บอกเขา...แค่เธอบอกเขา ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็พร้อมจะช่วยทั้งนั้น ทำไมถึงไม่บอกเขาเลย เธอทนทรมานอยู่ทำไม...ในเมื่อไม่สามารถรักเขาเหมือนอย่างที่รักพี่ ทำไมถึงไม่เลิกกับเขาหลังจากที่พ่อจากไป คำถามนี้ได้รับคำตอบเมื่อเขาได้รู้ว่าพี่แต่งงานและมีครอบครัวแล้ว

พี่ชายของเขาแต่งงานกับคนที่แม่หาให้หลังจากที่รู้ว่าเธอแต่งงานกับเขาไปแล้ว พี่ชายของเขามีลูกชายด้วยกันกับภรรยา ลูกชายที่มีอายุเท่ากับชงโค

‘เขาบอกว่าจะไม่มาหาฉันอีก เขาจะทิ้งฉันกับลูก เขารักผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน! ฉันไม่ยอมหรอก...พี่คะ ช่วยฉันด้วย ฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย ช่วยฉันด้วย’

เพราะอย่างนั้นเธอถึงขังเขาไว้ใช่ไหม...

‘เธอรู้ไหม ว่าเธอทำอย่างนี้ ใครจะต้องเจ็บปวดบ้าง ทั้งพี่ ทั้งภรรยาของคนที่เธอรัก เธอทำอย่างนี้ไม่ได้นะ เธอจะติดคุก เข้าใจไหมชมพู’

ภรรยาของพี่ชายมาหาเขา เธอดูกระวนกระวายใจ มาพร้อมกับลูกของเธอ แนะนำตัวกับเขาอย่างสุภาพ บอกว่าเธอแต่งงานกับพี่ชายของเขา เธอรู้จักเขาผ่านทางรูปถ่ายที่พี่ชายเก็บไว้ เธอรู้จักเขาผ่านทางเรื่องเล่าจากปากสามีของเธอ เธอขอร้องเขาให้ช่วยตามหาสามีให้ เธอบอกว่าสามีของเธอจะมาหาเขา แต่ก็หายตัวไปหลายวันและติดต่อไม่ได้

‘ฉันแค่อยากอยู่กับเขา อยากให้พวกเราอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ฉันทำอะไรผิดเหรอคะพี่ ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นต่างหากที่จะแย่งเขาไปจากฉัน ฉันมาก่อน...ฉันมาก่อนนะพี่ ทำไมฉันถึงต้องยอมด้วย!’

มีดในมือของเธอแกว่งอย่างน่ากลัวทำให้เขาเข้าไปใกล้มากกว่านี้ไม่ได้ ผู้ชายที่นอนอยู่ในกรงข้างๆ ลูกชายของเขา ก็คงจะเป็นพี่ชายที่ไม่เคยได้เจอหน้ากันเลยมาตลอดหลายปี คงสลบไปด้วยอะไรสักอย่าง

‘เธอเป็นภรรยาของพี่ และเขาก็มีคนของเขาแล้ว ยอมรับความจริงซะชมพู ยังไม่สายเกินไป เธอรู้ใช่ไหมว่าพี่รักเธอมาก อย่าทำร้ายใครอีกเลย’

‘แต่ฉันไม่ได้รักพี่! พี่มันน่ารังเกียจ พี่ฉวยโอกาสกับฉัน และชงโคก็ไม่ใช่ลูกของพี่ ฉันท้องกับเขา ชงโคเป็นลูกของเขา ไม่ใช่ลูกของพี่! ได้ยินไหม พี่ไปซะเถอะ อย่ามารบกวนครอบครัวของฉัน อย่าเข้ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีก’

เธอรู้ไหมว่าคำพูดของเธอทำให้เขาทรมานมากขนาดไหน ลูกที่เขารัก ลูกที่เขาดีใจจนแทบบ้าเมื่อรู้ว่าจะได้เป็นพ่อ แต่เธอกลับบอกว่าไม่ใช่ลูกของเขา...ทำไมเธอใจร้ายกับเขามากขนาดนี้...

กึง!

เสียงกระทบลูกกรงทำให้เขาและเธอหยุดชะงักไป พี่ชายของเขาคงได้สติแล้วถึงได้พยายามพังกรงออกมา ในอ้อมแขนนั้นมีร่างเล็กๆ ของลูกชาย...ของ... ความคิดของเขาหยุดชะงักไป

ไม่ใช่...ลูกชายของเขาอีกแล้ว เด็กน้อยได้อยู่ในอ้อมกอดของพ่อที่แท้จริงของตัวเองแล้ว เขาก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น...ก็ยังห่วงอยู่ดี ร่างเล็กที่เต็มไปด้วยรอยช้ำจากการทุบตียังคงสั่นเทา

‘ปล่อยลูกออกไป! คุณจะทำอะไรผมก็ได้ แต่ปล่อยชงโคออกไป!’

ใบหน้าที่เหมือนกับเขาทุกกระเบียดนิ้ว แม้ในยามโกรธก็ยังเหมือน เสียงเข้มจัดนั่นก็มีโทนเสียงต่างกันเล็กน้อย แย่จริงๆ ที่การเจอกันครั้งแรก...กลับไม่ประทับใจเอาเสียเลย

‘เด็กไม่ดี...เขาไม่ยอมเรียกคุณว่าพ่อด้วยซ้ำ แถมยังมาว่าฉันเป็นคนโกหก เขารักคนอื่นมากกว่าฉัน เชื่อคนอื่นมากกว่าฉัน สมควรแล้วที่ต้องถูกลงโทษ’

‘คุณบ้าไปแล้วหรือไง!’

‘ฉันไม่ได้บ้า!’

เสียงกรีดร้องของคนที่เขารักดังก้องไปทั่ว พร้อมๆ กับเสียงประตูลูกกรงถูกพังออกมา พี่ชายของเขาคงพยายามพังออกมาหลายวันแล้ว มันถึงได้มีรอยร้าวจนสามารถพังออกมาได้ง่ายขนาดนี้

‘ช่วยพาลูกของพี่ไป...พาเขาออกไป’

พี่ชายของเขาฉวยโอกาสในขณะที่ชมพูกำลังกรีดร้องพาชงโคมาหาเขา

‘พ่อจ๋า หนูกลัว หนูกลัว แม่ตีหนู แม่ไม่รักหนูแล้ว’

ใบหน้าเล็กนองไปด้วยน้ำตา พี่ชายของเขาส่งยิ้มมาให้ เขารับเด็กน้อยมาอุ้มไว้ ผู้ชายตรงหน้ามีความสูงไล่เลี่ยกับเขา ขนาดตัวเท่าๆ กัน แต่สภาพร่างกายย่ำแย่เต็มที แขนข้างหนึ่งคงหักเพราะตกห้อยอยู่ข้างตัว ศีรษะมีเลือดแห้งเกรอะกรังไม่น่ามอง

‘ดีใจที่ได้เจอกันสักที พี่ขอโทษ ที่แทงข้างหลังนายมาตลอด ขอโทษจริงๆ ช่วยรักลูกของพี่ ดูแลเขา เหมือนอย่างที่นายทำมาตลอดหลายปีด้วยนะ...ขอร้อง’

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 22-06-2014 20:10:50
เขาหลับตาลงอย่างปวดใจ และในเพียงเสี้ยววินาทีที่เสียงกรีดร้องหายไป แทนที่ด้วยเสียงตึงตัง รู้ตัวอีกที พี่ชายของเขาก็บังตัวเขากับชงโคไว้ มีดปลายแหลมที่เคยอยู่ในมือของชมพู กลับปักอยู่บนอกของพี่ ทะลุปลายแหลมมาทิ่มหลังมือของเขาจนเจ็บแปลบ

เพราะแรงถาโถมเข้ามาสุดแรงทำให้พวกเขาล้มลงไปกองกับพื้น

ตึง!

‘จะเอาลูกฉันไปไหน พวกแก...เอาชงโคคืนมา เอาคืนมา!’

ศีรษะของเขากระแทกกับกล่องไม้ภายในห้องจนรู้สึกมึนงง ชงโคหลุดจากอ้อมกอดของเขา นั่งร้องไห้และตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้าร่างที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเลือด มือเล็กๆ ยกมือขึ้นปิดหน้า ในขณะที่ถูกพี่ชายของเขาโอบกอดไว้

‘ชงโค ชงโค อย่าลืมพ่อนะ ชงโค อย่าลืมนะ พ่อรักลูก รักลูก ไม่ร้องนะ เติบโตขึ้นเป็นผู้ชายที่ดี มีคนรักที่ดี มีความสุขกับชีวิตนะลูก พ่อรักชงโค รักชงโค’

ราวกับชมพูเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป เธอลนลานเข้ามา ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด มือสั่นเทาจับด้ามมีดไว้แน่น พยายามดึงออก แต่ก็ยิ่งทำให้ร่างของคนรักของเธอส่งเสียงร้องอย่างทรมานมากขึ้น

‘ไม่...ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ อย่าทิ้งฉันไว้ ฉันขอโทษ’

เสียงพร่ำขอโทษ เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของเธอทำให้เขาต้องรีบตั้งสติ แม้ศีรษะจะยังรู้สึกเจ็บแปลบ เลือดจะยังคงไหลออกจากบาดแผลลงมาอาบใบหน้า แต่เขาก็พยายามคลานไปยังร่างพี่ชายของตัวเอง

‘พ่อ...ช่วยหนูด้วย พ่ออยู่ไหน ช่วยด้วย’

‘ชงโค...ไม่ร้องนะลูก ไม่ร้องนะ ก็บอกว่าอย่าร้องไงเล่า! เงียบนะ! แม่บอกให้เงียบ! ห้ามร้อง ห้ามส่งเสียงเข้าใจไหม แม่ปวดหัว! แล้วมันก็ไม่ใช่พ่อของลูก พ่อของลูกคือคนนี้ คนนี้เท่านั้น เข้าใจไหม! เขากำลังจะตาย เขากำลังจะตาย...ฮือออ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ อย่าทิ้งฉันไว้ ได้โปรด อย่าทิ้งฉัน’

เธอดึงมีดออกจากอกของพี่ชายเขาได้สำเร็จ เลือดสีสดกระเซ็นขึ้นตามร่างเล็กที่เบิกตาโพลง แม้น้ำตาจะไหลก็ยังคงไร้เสียงสะอื้น เขาคว้าตัวลูกชายมากอดไว้ มองภาพพี่ชายที่ค่อยๆ จากไปด้วยนัยน์ตาพร่าเลือน

แม้ความผูกพันธ์แทบไม่มี พูดคุยกันมากกว่านี้ก็ยังไม่เคย และแม้ว่าความเจ็บปวดใจที่คนๆ นี้สร้างไว้จะมาแค่ไหน แต่เขาก็ยังเสียใจอยู่ดี

‘ชมพู เธอจะทำอะไร! วางมีดลงนะ...วางลง อย่าทำแบบนี้’

เขาวางลูกชายลง แล้วเข้าไปแย่งมีดออกจากมือเธอที่ร้องไห้อย่างเสียสติ ผู้หญิงที่เขาเคยมองว่าอ่อนแอกลับดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดแรง เขาถูกเธอข่วนแขน กัดเข้าที่ไหล่ ก่อนทั้งร่างของเธอจะโถมเข้ามาจนทำให้เขาและเธอล้มลงกันทั้งคู่ มีดที่เขากำลังยื้อแย่งกับเธอตอนนี้กลับเสียบอยู่ที่อกไม่ต่างจากพี่ชายของเขา

‘ชมพู! ไม่...ไม่นะ’

เธอหายใจโรยริน ฉีกยิ้มกว้างให้เขา เป็นรอยยิ้มที่เหมือนเด็กหญิงพวงชมพูเมื่อยังเด็กไม่มีผิด

‘พาชงโคมาหาฉัน...ได้ไหมคะพี่’

เสียงของเธอแผ่วเบา เขาพยักหน้าทั้งน้ำตา ค่อยๆ ยกร่างที่อยู่บนตัวเขาแล้ววางลงที่พื้นข้างๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกชายมาหาเธอ เด็กน้อยมองแม่ตัวเอง ไม่พูด ไม่ส่งเสียง มีแต่เพียงน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม

‘แม่ขอโทษ ขอโทษนะลูก พี่คะ...ดูแลลูกของฉันด้วยนะ ไม่ต้องพาฉันไปที่โรงพยาบาลหรอกค่ะ ฉันเหนื่อยแล้วจริงๆ ฉันอยากพักแล้ว...’

‘เธอต้องอยู่กับลูก ลูกของเธอ กับคนที่เธอรัก อย่าทิ้งเขาไว้ให้ฉัน เธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่พ่อแท้ๆ ฉันคงรักลูกได้ไม่เท่าเธอ เธอต้องอยู่นะ อยู่ดูแลเขาต่อไป อยู่จนถึงวันรับปริญญาของเขา จนถึงวันแต่งงานของเขา’

‘พี่โกหกไม่เก่งเลยนะ ฉันไม่ใช่แม่ที่ดีหรอก’ เธอยิ้ม เลือดไหลซึมออกตามมุมปาก ‘ฉันรู้ว่าพี่รักลูกมาก เพราะฉะนั้น ดูแลด้วยนะ ทำหน้าที่แทนฉันด้วย ฉันขอโทษ’

‘ชงโค...แม่รักลูก รักมาก มีความสุขกับชีวิตต่อจากนี้ไปนะลูก โตขึ้นเป็นผู้ชายที่ดี ดีให้เหมือนพ่อทั้งสองคนของลูกนะ อย่าเจ้าชู้นะรู้ไหม เจอคนที่ลูกรักอย่างสุดหัวใจและปกป้องเขาไว้ให้ได้นะ อย่าเป็นเหมือนแม่...’

แม้ว่าเธอจะไม่ให้เขาพาไปที่โรงพยาบาล แต่เขาก็ขัดคำสั่งอยู่ดี คงเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เขาไม่ทำตามคำขอของเธอ แต่ก็สายเกินไป เธอจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ รักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเขา...จบลงในวันนั้น

เขากลับบ้านอย่างไร้เรี่ยวแรง กลับมาเพื่อฝังศพของพี่ชาย...ฝังไว้ที่ใต้ต้นดอกชงโคที่กำลังเติบใหญ่ จะต้องไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เขาจะจัดการทุกอย่างเอง ชงโคต้องมีชีวิตที่ดีต่อจากนี้ไป ต้องลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น และจะมีเขา...ที่เป็นพ่อ เพียงคนเดียวเท่านั้น เขาจะลบให้หมด...ลบในสิ่งที่ชมพูทำลงไป เหลือไว้แต่สิ่งที่ดีที่น่าจดจำเพียงเท่านั้น

แต่พวกชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านก็มีมากเกินไป ทั้งไอ้ทนายความที่ไม่รู้เรื่องราวในครอบครัวของเขาแต่กลับยื่นจมูกเข้ามา ทั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจที่น่ารำคาญ พวกมันกำลังขุดคุ้ยความจริงที่แสนเละเทะ และไอ้จิตแพทย์น่าโง่นั่น...ที่พยายามขู่เขา มันต้องการเงินยี่สิบล้าน เพื่อแลกกับการใส่ความทรงจำใหม่เข้าไปให้ลูกชายของเขา แต่เพราะพินัยกรรมทำให้เขาไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น เขาไม่เคยรู้เลยว่าชมพูทำพินัยกรรมไว้จนไอ้ทนายความจอมแส่มันบอกว่าเธอทำไว้หลังจากที่ตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือน ตอนนั้นเธอยังคงมีสติครบพร้อมสมบูรณ์ และเขาก็ไม่ได้อะไรจากเธอเลย แม้พ่อจะฝากฝังทุกอย่างไว้กับเขา แต่ก็เป็นเพียงลมปาก เพราะท่านเชื่อว่าชีวิตการแต่งงานของพวกเขาจะไปได้ตลอดรอดฝั่งแต่มันคงเป็นเรื่องตลกมากเกินไป...

ไอ้จิตแพทย์นั่น...ทำให้ชงโคจำเรื่องราวผิดเพี้ยนไป เขาไม่รู้ว่าผิดเพี้ยนไปมากแค่ไหน แต่ที่รู้คือลูกไม่เคยมองเขาด้วยความรักอีกเลย เพราะอย่างนั้น...มันถึงสมควรตามไปขอโทษชมพูในอีกโลก ขอโทษในสิ่งที่มันได้ทำเอาไว้กับเขา เขาที่เธอฝากให้ดูแลลูกชายของเธอ แต่หลังจากที่เธอจากไป เขาก็ไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ลูกอีกเลย เพราะมันคนเดียว เขาอยากให้ลูกจำแต่สิ่งดีๆ ไม่ใช่เรื่องแย่ๆ แบบนี้

ถึงจะเจ็บปวดใจสักแค่ไหน แต่เขาก็ยังต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาเรียกแม่บ้านที่ถูกภรรยาของเขาไล่ออกไปให้กลับเข้ามาทำงานและสั่งให้ห้ามพูดอะไรถึงภรรยาของเขาอีก ส่วนภรรยาและลูกของพี่ชายของเขา จะปล่อยให้ลำบากไม่ได้ แม้เธอจะพูดกับเขาเสมอว่า

‘ถึงแม้ว่าคุณจะขอโทษสักกี่ครั้ง...ฉันก็ยกโทษให้ภรรยาของคุณไม่ได้หรอกค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ ที่ดูแลฉันกับลูกเป็นอย่างดีมาตลอด’

เขารู้ว่าเธอเกลียดชมพูมากขนาดไหน เธออโหสิกรรมให้ไม่ได้ แต่ก็ยอมให้เขาได้ดูแลเธอกับลูก เขาโกหกเธอ บอกว่าสามีของเธอหนีไปพร้อมกับภรรยาของเขา ไปใช้ชีวิตในต่างแดน แม้ว่าความจริงจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ตามที

ชมพูที่เขารัก ดอกพวงชมพูที่แสนสวยงาม...จะยังคงสวยงามในใจของเขาและชงโคตลอดไป

ทั้งรักทั้งเกลียดชัง...และไม่สามารถลบออกไปจากใจได้...ตลอดชีวิต

“เป็นอะไรรึเปล่าครับลุง ไปนั่งพักหน่อยไหม” เด็กหนุ่มในชุดเสื้อกาวน์แขนสั้นเดินเข้ามาหาเขา คงเป็นเพื่อนของไอ้หนุ่มนั่น คนที่ลูกชายเขาทั้งรักทั้งหลงจนขนเสื้อผ้าไปอยู่กินกับมัน

“ไม่เป็นไร” เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงมั่นคง ไม่เป็นไรแน่ ชมพูจะต้องคอยช่วยลูกชายของเธอ เขามั่นใจว่าเธอไม่มีวันจะทิ้งลูกของเธอไปไหน

“คุณเป็นพ่อของอาชงโคใช่ไหม” ชายสูงวัยคนหนึ่งพูดขึ้น เขาจำได้ดีว่าผู้ชายคนนี้เป็นนายตำรวจที่กำลังขุดคุ้ยคดีการตายของภรรยาเขาอยู่

“ใช่ครับ”

“ไม่ทราบว่าหลังจากนี้คุณจะพอมีเวลาให้ผมพูดคุยเรื่องบางเรื่องด้วยสักหน่อยไหมครับ”

“ติดต่อผ่านเลขาของผมดีกว่าครับ ผมก็ไม่รู้ตารางชีวิตของตัวเองเหมือนกัน”

ชายคนนั้นเลิกคิ้วมองเขา เป็นอีกครั้งที่เขาเลี่ยงการพบปะพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

“โอเคครับ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะหนีไปได้นานแค่ไหน ทั้งๆ ที่ความจริงมันคอยเกาะอยู่ที่หลังของคุณอยู่”

เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ มองสบสายตาคมกล้านั่นอย่างท้าทาย ความจริง...มันถูกฝังไปนานแล้ว คนที่จะขุดมันขึ้นมาได้ มีแต่เขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ และเมื่อถึงเวลา เขาจะเป็นคนบอกทุกอย่างเอง ไม่ต้องให้ใครมาตามขุดคุ้ยให้เสียเวลา

เหตุผลที่ปกปิดมันเอาไว้...ไม่มีหรอก หรืออาจจะมี แต่เขาก็ลืมไปนานแล้ว

ร่างของพี่ชายที่ถูกฝังไว้

ภรรยาที่ตายไปและงานศพถูกจัดอย่างเงียบๆ ไร้ญาติมิตรมาร่วมไว้อาลัย

ลูกชายที่ความทรงจำไม่สมบูรณ์

มือเปื้อนเลือดของเขา...

และเขาจะเป็นคนจบเรื่องนี้เอง เมื่อแน่ใจแล้วว่าชงโคจะมีความสุขกับชีวิตจริงๆ มีคนที่รักและดูแลได้อยู่เคียงข้าง มีความรักที่ดี ไม่เจ็บปวดและพบเจอกับเรื่องที่น่าผิดหวังเหมือนเขา

เพราะฉะนั้น...กลับมาให้ได้นะลูก อย่าทิ้งพ่อไป เหมือนอย่างที่แม่ของลูกทำ อย่าให้พ่อต้องอยู่เพียงลำพัง ชีวิตของพ่อในตอนนี้...มีลูกเพียงคนเดียว

พระเจ้าคงไม่เห็นใจคำภาวนาจากคนบาปอย่างเขา แต่ก็ช่วยเห็นใจ...ลูกชายของเขาด้วย มีคนรักที่รอเขาอยู่ มีคนรักที่พร้อมจะทำเรื่องดีๆ ไปด้วยกัน มีคนรักที่จะทำให้ลูกของเขามีความสุข

ได้โปรด...อย่าเอาไปอีกเลย

เสียงประตูถูกผลักให้เปิดออก และในทันทีที่แพทย์ผู้ช่วยชีวิตถูกรุมล้อมไปด้วยคำถาม เขากำมือแน่น สวดภาวนาในใจซ้ำไปซ้ำมา

“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่อาการยังน่าเป็นห่วง คนไข้เกิดภาวะช็อคในระหว่างทำการผ่าตัด ยังไงผมขอคุยกับญาติด้วยนะครับ ตอนนี้ผมสั่งย้ายคนไข้ไปที่ห้อง ICU ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้ คงต้องรอดูอาการต่อไป”

ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นข่าวดีสำหรับเขา... ไอ้หนุ่มนั่นทรุดนั่งลงไปกับพื้น โห่ร้องอย่างดีใจทั้งๆ ที่น้ำตาไหลอาบแก้ม แม้จะถูกเพื่อนผลักหัวจนหน้าทิ่ม แต่ก็ยังหัวเราะออกมาได้

เป็นผู้ชายที่ไม่เท่เอาซะเลยจริงๆ

“คุณพ่อใช่ไหมครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยนะครับ มาโปรด พาเพื่อนเข้ามาด้วยก็ได้นะ”

“คร้าบๆ ลุงไม่ต้องมาทำเป็นเข้มหรอกน่า มาดิไอ้ทอง มึงจะนั่งบ้าอยู่กับพื้นอีกนานป่ะ”

“ก็คนมันดีใจนี่หว่า ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ชงโคยังอยู่ มึงได้ยินไหมว่ายังอยู่! ฮ่าๆๆ”

“หมั่นไส้ว่ะ กูขอถีบสักทีได้ไหม”

“มาโปรด ห้ามส่งเสียงดังในโรงพยาบาล!”

“ลุงก็ตะโกนเสียงดังเหมือนกันล่ะน่า”

“เถียงเหรอ! คืนนี้เอาลูกฉันมาส่งที่บ้านด้วย”

เขามองเหตุการณ์วุ่นๆ ตรงหน้าอย่างมึนงงนิดๆ ก่อนจะเดินตามนายแพทย์ที่ช่วยชีวิตลูกชายของเขาไปที่ห้องทำงาน ในขณะที่คนอื่นๆ ต่างกำลังแยกย้ายกันกลับ

มีคนที่รักลูกมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ...ไม่เคยสังเกตเลยจริงๆ

......................................To be continue......................................

เราดำเนินเรื่องมาจนถึงตอนนี้ คงต้องบอกว่าขอบคุณจริงๆ ที่ไม่ทิ้งไปไหน

 :กอด1:

ความรัก...ที่หลากหลายรูปแบบ เหตุผลของแต่ละคนก็หลากหลายเหตุผล บ้างมี บ้างไม่มี บ้างสมควร บ้างก็ไม่ เพราะอย่างนั้นชีวิตถึงมีสีสัน ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ไม่มีใครไม่เห็นแก่ตัว และไม่มีใครที่จะรู้แจ้งว่าปัญหาที่เจอควรแก้อย่างไร นั่นเป็นสิ่งที่อยากให้เห็นในนิยายทุกเรื่องที่เขียนค่ะ ขอบคุณมากที่ติดตาม เราพาตัวละครมาถึงจุดที่อยากให้เป็นแล้ว เพราะฉะนั้น อยู่ด้วยกันไปจนถึงตอนจบเลยนะคะ :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 32 : 21/6/2014 (Page. 53)
เริ่มหัวข้อโดย: canister ที่ 22-06-2014 20:11:57
มาแล้วววววววววง

 :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: KoBKaB ที่ 22-06-2014 20:24:28
ชงโคปลอดภัยเเล้ว :hao5: ขอให้กลับมาพูดได้ทีเถอะนะ :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 22-06-2014 20:25:41
โฮ่ เรื่องมันเศร้าแท้  :sad4:
สงสารคุณพ่อจับใจ จิตแพทย์นั่นก็เลวเกินไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 22-06-2014 20:26:09
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 22-06-2014 20:27:06
เย้ๆๆๆ มาแล้วๆๆๆๆๆ
รอเท็นๆ (จะมารึเปล่าไม่รู้ แต่รอ อิอิ)

พี่ทองดีใจใหญ่เลย ขอให้ชงโคจำเรื่องทุกอย่างได้นะ ทั้งเรื่องในอดีตและเรื่องพี่ทองด้วย

คนเขียนจะเขียนยังไงก็อ่านค่ะ สู้ๆนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: mbpwn_ ที่ 22-06-2014 20:36:19
โถ่... โถ่  โถ่   :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 22-06-2014 20:36:41
ความจริงที่เจ็บปวด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 22-06-2014 20:36:57
คุณพ่อชงโคน่าสงสาร ทั้งพ่อแท้ๆและพ่อไม่แท้  :o12:
แต่ยังไงทั้งคู่้ก็รักชงโคมากน้าาา
ถ้าน้องจำได้ก็อยากให้น้องรักคุณพ่อบ้าง
อยากหาระเบิดไปปาจิตแพทย์มาก ยัดอะไรใส่หัวชงโคเนี่ย หนังคนละม้วนเลย!!! :fire:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 22-06-2014 20:37:13
โฮกกกกกกกกกกกกก มาแล้วววว
ไม่รู้จะพูดยังไงกับพ่อของชงโค มึงซับซ้อนเกินไป TT^TT
แต่ดีใจน้องปลอดภัยแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮิ้วววววววววววววว
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 22-06-2014 20:39:42
 :m15: ชายผู้โชคร้ายยิ่งกว่าเฮียนั่นคือ คุณพ่อน้องชงนี่เอง ชั้นควรดีใจกะเฮียมั้ย ที่ยังมีคนโชคร้ายยิ่งกว่า  :hao5:
ปล. คุณพ่อคระ อย่าพึ่งตัดสินว่าเฮียไม่เท่คร่ะ รอเห็นชอตซุปเปอร์ทองแล้วคุณพ่อจะกรีสค่ะ ขอบอกกกก!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-06-2014 20:46:56
เกินจะบบรรยายมันมากมายในความรู้สึกตอนนีี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 22-06-2014 20:50:55
คุณพ่อน่าสงสารอะ  อย่าเก็บมันไว้เลย ทุกคนจะได้สบายใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 22-06-2014 20:51:05
ในที่สุดก็รู้เรื่อง ที่แท้พ่อชงโคมีฝาแฝด น่าสงสารพ่อชงโคจังเลย :m15:

แต่ก็โล่งใจชงโคพ้นขีดอันตราย

ขอให้พ่อเชื่อใจเถอะคะลูกเขยพ่อคนนี้ดีที่สุด พ่อหาดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 22-06-2014 20:55:03
ความรักเป็นอาวุธที่ร้ายกาจจริงๆ ทำให้เป็นคนดี ทำให้โลกสวยงามก็ได้  ทำให้กลายเป็นคนร้าย ทำให้โลกมืดมนก็ได้

สงสารพ่อ(เลี้ยง)ชงโค ว่าแต่ไอ้หมอโรคจิตเป็นใครทำไมต้องฝังหัวให้ชงโคเกลียดพ่อ แต่ถ้าเห็นคนที่รักชงโคมากขนาดนี้

พ่อก็ควรบอกความจริงซะทีนะ จะได้ไม่ต้องทนเจ็บคนเดี่ยว สงสารแม่ของบิ้วกับบิ้วด้วย

ดีใจที่ชงโคปลอดภัย ดีใจที่เฮียทองไม่ต้องเสียใจ  :กอด1: จะอยู่กับเฮียไปจนจบจนถึงตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 22-06-2014 20:55:32
คลายปมมาแระ รอวันที่ชงโคฟื้น
เบื้องหลังชีวิตครอบครัวมันช่างหดหู่
แถมมีจิตแพทย์เป็นตัวการด้วย
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 22-06-2014 20:57:39
ขอบคถณสวรรค์
ชงโคจองเฮียทองปลอดภัยแล้วววววว
แต่พาร์ทนี้คลั่คลายปมจริงๆ
พอรู้แล้วจุกอกเลน สงสารพ่อชงโค
คือแบกความทุกจ์ไว้มากตรองๆ
ขอให้ทุกคนเจอทางออกที่ดีน้าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 22-06-2014 21:00:39
โฮฮฮฮ มันช่างเป็นอดีตที่โหดร้ายมากอ่ะ พ่อชงโคน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-06-2014 21:03:25
คุณพ่อ คือ คนที่เจ็บปวดของความรักครั้งนี้มากที่สุด  ชงโคคือเหยื่อของโศกนาฏกรรมในความรักครั้งนี้


ขอให้ทุกอย่างผ่านไปซักที ที่เหลือต่อจากนี้ มีแต่ความสุขได้แล้วโดยเฉพาะคุณพ่อ ทำเพื่อคนอื่นมาทั้งชีวิตแล้ว คุณพ่อทำเพื่อตัวเองมั่งเถอะค่ะ ไม่ต้องแบกรับความหวังของใครอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-06-2014 21:06:25
โอ้.....แบบว่า เหตุการณ์จริงๆ คิดไม่ออกเลย ตอนแรกเหมือนพ่อผิด แต่พ่อก็ไม่ผิด จริงๆที่แต่งงานใหม่ก็เป็นเรื่องส่วนตัว(ส่วนนิสัยภรรยาใหม่-บิ้ว ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)

แต่แบบว่า พ่อชงโคน่าสงสารมาก โดนสวมเขา ลูกไม่รัก แล้วงี้ทนายชงโคจะว่ายังไงล่ะนี่

อันที่จริงชงโคไม่น่าจำเหตุการณ์ได้อ่ะ เพราะตอนนั้นยังเด็กมาก ยกเว้นแม่บ้านจะเฉลยทุกอย่าง ถึงจะยอมเชื่อหรือเปล่านะ...

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 22-06-2014 21:08:10
คุณพ่อน่าสงสาร T^T เฮ้อ ชงโคปลอดภัยแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 22-06-2014 21:08:59
เฮ้ออออ โล่งอกที่ชงโคปลอดภัย เค้าสงสารคุณพ่ออ่ะ งื้อ  พี่ทองน่ารัก พี่โปรดก็น่ารัก รอชงโคฟื้น เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 22-06-2014 21:12:48
สงสารชงโคจริงๆ ในที่สุดก็พ้นขีดอันตราย เป็นกำลังใจให้คะ รอตอนต่อไป :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 22-06-2014 21:15:33
 :sad11: :sad11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 22-06-2014 21:19:54
สงสารทั้งชงโคทั้งพ่อชงโคเลย
เฮ้อออออออออออออ
สู้ๆ ไฟท์ติ้งๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 22-06-2014 21:20:56
บ่องตง พ่อชงโคโครตดี แปลว่าบิวนิพี่น้องต่างแม่ชงโค

ใช่ป่ะเนี้ยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 22-06-2014 21:22:29
พ่อชงโคน่าสงสารที่สุดแล้วในเรื่อง  :m15: :monkeysad: :sad11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-06-2014 21:24:18
น้ำตาซึมเลยอ่ะ  :sad4: ขอให้น้องดอกจำเรื่องราวทั้งหมดได้ คุณพ่อจะได้มีความสุขบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 22-06-2014 21:25:16
พ่อน่าสงสารอ่ะ พยายามปกป้องทุกคนแต่สุดท้ายกลายเป็นต้องได้รับผิดอยู่คนเดียว  :hao5: แอบหลอนนะที่มีศพฝังไว้ใต้ต้นชงโค น่ากลัว T T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 22-06-2014 21:25:54
คุณพ่อน่าสงสารจังเลยแฮะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-06-2014 21:27:49
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 22-06-2014 21:30:36
หนูชงโคจะได้รู้ความจริงมั้ยเนี่ย น่าสงสารคุณพ่อมากมาย ถ้าลูกมีความสุขแล้ว คุณพ่อก็ควรต้องมีความสุขบ้างนะคะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 22-06-2014 21:32:08
สงสารตังละครหลายๆตัวในเรื่องนี้
สนุกกับทุกๆตอนจริงๆ
รอตอนต่อไปค่ะ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 22-06-2014 21:32:54
ชงโคตื่นมาจะเป็นยังไงเนี่ยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 22-06-2014 21:33:28
โอ้ววววววว ความจริงถูกเปิดเผยแล้ววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 22-06-2014 21:37:06
ซับซ้อนกว่าที่คิดนะเนี่ย

ก่อนหน้านี้เกลียดพ่อชงโคมาก

ไปๆมาๆคุณพ่อกลับน่าสงสารที่สุดซะงั้น

รอวันที่คุณพ่อจะบอกความจริงนะคะ

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 22-06-2014 21:44:34
ดราม่าสุดๆ คุณพ่อ แหมะ ร้องไห้ทั้งวันเลยวันนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 22-06-2014 21:46:45
มันสุดโต่งจน...เอิ่ม เม้นไม่ถูกเลย

ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด

ความคิดของคุณพ่อซับซ้อนมากกกก อิฉันคิดว่าบ้าไม่ต่างจากคุณแม่เลยค่ะ

แทนที่จะทำเรื่องง่ายด้วยการบอกความจริงกับตำรวจ ให้เกียรติคนตาย รักษาใจคนอยู่ แต่คุณพ่อกลับคิดทำการใหญ่ไปตามความรู้สึกของตัวเองว่าจะปกป้องลูก และคิดว่ามันถูกต้อง พร้อมทั้งพยายามกล่อมคนอ่านว่ามันถูกต้องด้วยทั้งๆที่มันผิดปกติ!
นั่นคือสิ่งที่ซับซ้อนแล้วคิดว่าคุณพ่อไม่ปกติเหมือนกันนะ

ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก ทำให้ลูกชายตัวเองตกนรกทั้งเป็น แทนที่ความทรงจำเลวร้่ายจะผ่านพ้นไปตามกาลเวลาถ้าได้ดูแลจิตใจชงโคให้ดี
ไม่ใช่ฝังความทรงจำใหม่ที่ไม่มีใครรับรองได้ว่าความทรงจำเก่าจะกลับมาไหม ถ้าพ่อชิงตายไปก่อนเหลือชงโคคนเดียวแล้วความทรงจำกลับมานั่นยิ่งสร้างแผลให้น้องไม่เป็นผู้เป็นคนเลยนะ  ถ้าน้องชงจะจิตผิดปกติกว่านี้เราจะไม่ประหลาดใจเลยอะ

แล้วนะ  พี่ชายของคุณพ่อ ถึงจะไม่สนิทสนมกันแต่นั่นคนนะคะคน  คนที่เขามีพ่อมีแม่ มีคนที่รัก มีลูกตาดำๆ แค่คิดว่าช่วยเรื่องเงินแล้วปัญหาจะหมดไป?  เหอๆๆ คิดได้ไง อำมหิตยิ่งกว่าคุณแม่เสียอีกค่ะ คุณแม่บ้าเพราะจมอยู่กับความรัก แต่คุณพ่อนี่บรรยายไม่ถูก   

ผัวตายก็เป็นคำตอบที่ดีกว่าบอกว่าผัวหนีไป ทิ้งไป สร้างปมให้สองแม่ลูกเข้าไปอีก ดีที่ทางนั้นไม่ใช่เมนคาแรกเตอร์ ถ้าใช่นะแบบว่าสีสันคงเยอะกว่าที่คนเขียนคาดไว้อะค่ะ เพราะจะมีแต่คนจิตใจไม่ปกติ

คือการกระทำของคุณพ่อมีผลกระทบเป็นวงกว้างต่อแทบทุกตัวละคร ทั้งๆที่ความผิดพลาดมันแก้ไขได้แม้จะใหญ่โต แต่ตั้งสติหน่อยมันต้องมีทางออก  คนเราคิดไม่เท่ากันได้ รับมือกับปัญหาต่างกันได้ แต่ทุกอย่างต้องตั้งอยู่บนความถูกต้อง มันคือกฏของสังคม กฏของความเป็นมนุษย์ ไม่งั้นมันก็จะเป็นปัญหาตามมาแบบนี้ เป็นสีสันชีวิตทีคิดว่าสนุกจนใช้ชีวิตไม่สงบสุขกันเลยทีเดียว หุหุ

เพราะงั้นตอนนี้อยากให้อากงจับคุณพ่อเข้าคุกมาก เพราะถือว่ามีส่วนรู้เห็น ชีวิตคนทั้งคน ถึงจะไม่ได้ฆ่าเขาให้ตายกับมือ แต่ทำเขาเหมือนหมาข้างถนนเลยค่าาา (อินจัด)  ถึงคุณพ่อจะรักชงโค แต่คุณพ่อก็ผิด เหมือนที่คุณแม่รักชงโคแต่คุณแม่ก็ผิด คิดว่างั้นนะ สู้เขาอากง!

แล้วก็ไม่แปลกใจที่คุณแม่ชมพูไม่เคยรักคุณพ่อ เพราะคุณพ่อคิดแต่ด้านของตัวเอง จริงอยู่ว่่าน่าสงสารที่รักเขาแล้วเขาไม่ตอบสนอง  แต่ก็เหมือนคุณพ่อแอบฉวยโอกาสนะ รู้ว่าเด็กไม่ใช่ลูกตัวเอง(เดาว่าไม่เคยนอนด้วยกัน ไม่งั้นคุณพ่อไม่สะกิดใจหรอก แล้วคุณชมพูก็ดูรักคุณพ่อแค่พี่ชายคงไม่น่าจะยอมมีอะไรด้วย)  แถมรู้ว่าคุณชมพูไม่รักและรู้ว่าเขารักใคร ก็ไม่แก้ไข ปากบอกว่าทำไมคุณชมพูไม่บอก จะได้ช่วย ทั้งๆที่ตัวเองทำได้ เซ็นใบหย่ากริ๊บเดียวจบ พ่อก็ตายไปแล้วใครจะมาบงการชีวิตได้ เหมือนลึกๆแล้วก็แค่อยากผูกมัดเขาไว้  ให้ความรู้สึกว่าคุณพ่อเป็นนิลเวอร์ชั่นผู้ชาย แต่นิสัยดีกว่านี้ดนึง นี้ดนึงจริงๆ เพราะถ้ายอมจัดการหย่าเองแต่แรก ก็ได้น้องสาวที่น่ารักคืนมา จากนั้นเป็นเรื่องที่คุณชมพูจะต้องรบกับจิตใจตัวเองแล้วเรื่องที่จะตัดใจจากพี่ชายของคุณพ่อได้ไหม

เฮ้อออ

มันกลับตาลปัตรจนคิดว่า  คนพวกนี้การศึกษาดี  แต่การตัดสินใจแย่ วุฒิภาวะไม่มี  ไม่มีสักคนที่เอ่ยปากพูดความจริง ความจริงที่จะทำให้เรื่องไม่บานปลาย แต่กลับยักไหล่ง่ายๆประหนึ่งว่า ก็มันพูดยากเว้ย เข้าใจกันด้วย ไม่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้หรอก...อะไรแบบนั้น คือทุกคนมีข้ออ้างของตัวเอง

แต่จริงๆนะ  การสื่อสารของตัวละครเรื่องนี้แย่มาก เทียบกับชงโคที่พูดไม่ได้ แต่น้องสามารถบอกความรู้สึกออกมาได้ตรงกว่าคนทั้งเรื่อง รัก โลภ เกลียด หลง น้องแสดงออกมาทั้งที่ปากพูดไม่ได้ ตัวละครน้องถ้าไม่นับความทรงจำประหลาดน้องปกติที่สุดแล้วค่ะ  จิตใจของชงโคที่คิดว่าผิดปกติ แต่เรากลับคิดว่าคนรอบข้างน้องต่างหากที่ผิดปกติ

 ชงโคสุดที่รักแค่กลายเป็นเหยื่อของคนเหล่านั้น มันเศร้าก็ตรงนี้  :mew6:
 
ผู้คนในเรื่องสุดโต่งกันหมด นี่ขนาดยังดำเนินเรื่องไม่จบ แต่ละคนก็ทำคนอ่านเงิบไปหลายต่อหลายรอบ ไม่รู้จะเดาอะไรอีก เหมือนเดาไปคนเขียนพลิก พลิกแบบสุดโต่งจริงๆ   :katai1:


เอาเป็นว่าแค่ชงโคพ้นขีดอันตรายแล้วก็ดีใจ  สงสารน้อง รอบตัวมีแต่คนไม่ปกติ  คนรักก็บ้า แต่คนนี้ให้อภัย บ้าแต่น่ารัก แถมรักชงโคมากด้วย  ยอมๆๆ   :hao7:


ป.ล. คุณพ่อกับพี่โปรดยังไม่เลิกทะเลาะกันอีกหรอคะ  เรื่องที่สามจะจบแล้วนะ  คิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 22-06-2014 21:48:29
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ขอบคุณที่ชงโครอด


คุณพ่อน่าสงสารมากเลย

อยากให้ชงโคจำเรื่องราวได้  อยากให็พูดได้ด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 22-06-2014 21:49:06
ได้รู้กันซักทีว่าเรื่องราวเป็นยังไง มันซับซ้อนและหนักมาก คนแต่งเก่งจังค่ะ ปรบมือ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 22-06-2014 21:49:45
ประโยคที่น่าดีใจที่สุดในตอนนี้คือชงโคพ้นขีดอันตรายแล้ว
ดีใจกับพี่ทองและทุกๆคนด้วยน้า
รีบๆตื่นมานะชงโค ตื่นมาฟังความจริงนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 22-06-2014 21:50:15
 :a5: หักมุมมาก รู้สึกว่าอิจิตแพทย์เลวสุดๆไปเลย
พี่ชายคุณพ่อก็ไม่ดีนะ แทนที่จะมาเปิดตัว อิแม่ก็จิตสุดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 22-06-2014 21:51:23
สงสารพ่อเลี้ยงชงโคอ่ะ  ทั้งชีวิตเลยนะ ทั้งชีวิต!!!แม้กระทั่งชงโคที่ตัวเแงรักยังไม่สามารถเขเาใกล้ได้ ทั้งๆที่พยายามจะให้ลูกมีความสุข  ทำไมชีวิตช่างโหดร้ายแบบนี้  แล้วไหนตอนนี้ยังต้องมาถูกขุดเรื่องนี้อีก  แล้วต่อไปพ่อเลี้ยงจะทำยังไง  แล้วชงโคจะรับความจริงได้หรือปล่าว ว่าคนที่รักตัวเองปกป้องตัวเองคือคนที่ตัวเองเกลียดอยู่ตอนนี้ คนที่ปกป้องตัวเองต้องมาตายเพราะแม่  แลเวไหนจะไอ่หมอบ้าๆนั้นอีกที่ทำให้จำผิดๆแบบนั้นจนตอนนี้กู่คงจะไม่ได้แล้ว มันเป็นอะไรที่รับได้ยากมาก สำหรับคนที่คิดว่าตังเองเป็นพ่อเเล้วเลี้ยงดูมาเป็น 10 ปีต้องมารู้ความจริงว่าไม่ใช่ลูกของตัวเอง  แล้วยังมาต้องมาถูกมองแบบนั้นจากลูกที่ตัวเองรัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-06-2014 21:53:48
 :katai1: :katai1:
 :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 22-06-2014 21:56:12
เมื่อไหร่ที่พี่มาโปรดออกโรง เท่ตลอดอ่ะ เหอะๆๆ

เหตุผล กับความเป็นจริง บางทีก็ต้องถามคนกลางนะ ว่าเป็นยังไง....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 22-06-2014 22:01:33
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก แต่น้ำตาซึม
ไม่รู้จะสงสารใครดี น่าสงสารไปหมดทุกคน คุณพ่อจริง คุณพ่อปัจจุบัน ชงโค น้องแมว(คนนี้ส่วนตัวสุดๆ ไม่รู้โบมันมาง้อหรือยัง)
สรุปว่าสงสารตัวเองดีกว่า อยากอ่านต่อแล้ว เพราะว่ามันค้างอ่ะค่ะ
แต่ก็น่าดีใจแทนชงโคที่มีคุณพ่อที่รักชงโคมากๆถึงสองคน  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 22-06-2014 22:06:19
สงสารคุณพ่ออ่ะ

ยอมแบกความผิดเอาไว้

 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 22-06-2014 22:12:05
คุณพ่อน่าสงสาร ทั้งๆที่รักมากขนาดนั้น 

สรุปบิ้วนี้พี่น้องละสิ  แล้คนที่มาอยู่กับทองก่อนที่โรงบาลจะมารับคือใคร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 22-06-2014 22:14:21
เดาถูกเรื่องหนึ่งที่ว่าคนที่โดนมีดแทงตายคือพ่อของเด็กคนที่อยู่บ้านใหญ่กับพ่อ
แต่คาดไม่ถึงว่าคนที่ตายกลายเป็นพ่อจริง ๆของทั้งชงโคและน้องคนนั้น
แถมเรื่องที่เดาถูกอีกเรื่องคือว่าแม่เลี้ยงกับลูกติดเป็นของคนที่โดนแม่ของชงโคแทงจริง
ซึ่งจริงๆ แล้วทำไมตอนนั้นแม่ชงโคไม่พูดว่าไม่ใช่คนที่เลี้ยงไว้ในบ้านทำไมไม่เรียกคนรักมา
ให้พ่อเห็นทำไมเรื่องมันก็เลยบานปลาย ส่วนพ่อของชงโคคนที่ยังมีชีวิตอยู่ทำไมปากหนัก
ไม่ถามว่าตัวเองไปทำอะไรถึงถูกจับแต่ง แม่ชงโคก็โรคจิตแต่ตอนสาวๆสินะ
ตอนนั้นน่าจะพูดกับสามีที่แต่งให้เข้าใจ
กลายเป็นเรื่องโอละพ่อ แถมจะตายกันยังทำพินัยกรรมอย่างนั้น
แถมหมอที่โรงพยาบาลโรคจิตนั่นยังทำให้ชงโคจำเรื่องผิดหมดแย่มาก
ได้แต่หวังว่าพอฟื้นขึ้นมาจะจำเรื่องจริงได้ และพูดได้
อ่านมาถึงตอนนี้ สงสารคุณพ่อมาก เขารักชงโคมาตลอดแต่โดนชงโค
โกรธเกลียด เพราะความทรงจำที่ผิดเพี้ยน


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-06-2014 22:22:49
 :heaven  พ้นขีดอันตรายแล้วนะชงโค จิตแพทย์เลวมากอ่ะ ไม่มีจรรยาบรรณเลย ตายไปได้ก็ดี แต่คนที่ยังอยู่นี่สิ   :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 22-06-2014 22:26:05
คุ้มค่าที่รอคอย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 22-06-2014 22:29:41
แล้วก็เป็นฉัน ที่เจ็บกับการกระทำของเธอ
หลงไปพร่ำเพ้อ เชื่อคำที่เธอเอามา
พูดหลอกลวง ความเสียใจมากมายเท่าไร
ความเจ็บใจมันมากกว่านั้น หัวใจอยู่ข้างใน
ไม่มีใครเห็น ฉันดูคนไม่เป็น
ก็เลยเสียใจ ฉันมันผิดเองไม่อยากจะโทษใครใคร ถือว่าฉันพลาดไป
ต้องโทษตัวเอง ฉันไม่เคยรู้
ว่าคนที่ดูหน้าตาก็ดี จะร้ายได้อย่างนี้
จิตใจข้างในไม่ดี เหมือนหน้าตา แทนใจพ่อเลี้ยงชงโค ให้แม่ชงโค

แม้ว่าจะรักสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ควรรู้ไว้คือ เราไม่มีสิทธิ์ทำร้ายใคร โดยอ้างคำว่า'รัก'หรอกนะ....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 22-06-2014 22:31:11
เรื่องมันเปนอย่างนี้นี่เอง -_- น่าเศร้าสำหรับทุกคน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 22-06-2014 22:34:03
เรื่องราวในอดีตเป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าน้องจำเหตุการณ์นั้นขึ้นมาได้จะเกิดอะไรขึ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Aimiya ที่ 22-06-2014 22:37:12
#อยากให้เรื่องนี้ไม่มีผู้หญิง เพราะเปนปัญหาทุกคนเลย เหอๆๆๆ เรื่องราวก็ผ่านมานานถึงขนาดนี้แล้วก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว อยากให้ทั้งชงโคและพ่อมีความสุขสักทีจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 22-06-2014 23:05:11
ที่แท้เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง
จิตแพทย์คนนั้นต้องการอะไรอ่ะ เงินอย่างเดียวหรอ
ทำไมทำแบบนี้ ไม่มีจรรยาบรรณเลย
ชงโค สู้ๆนะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 22-06-2014 23:25:15
กรรมแบบไม่แบเลยงานนี้

เงื่อนไขเยอะขนาดนี้ ไม่แน่ใจเลยว่าจำได้จริงจะรับไหวหรือเปล่า
แม่ของชงโคนี่ไม่รู้จะว่ายังไงดีเลย T__T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 22-06-2014 23:35:32
เราว่าคนแต่งต้องซาดิสแน่ๆเลย ชอบทำให้คนอ่านเจ็บช้ำน้ำใจร้องไห้เสียน้ำตาเป็นลิตรๆ
ฮือออออเศร้าอะ แอบงงๆนิดๆแต่ก็พอเข้าใจ...(??)
ชงโครอดแล้วววววว//หรือเปล่านะT_T
ชงโคจะกลับมาพูดได้ไหมอ่าา แล้วหัวจะกระทบกระเทือนอะไรมากหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: poonparamount ที่ 23-06-2014 00:05:18
 :sad4: ชีวิตหนูชงโคทำไม๊ทำไมถึงได้ดาวพระศุกร์ขนาดเน้!!! หนูรอคิมทันทองมาช่วยหนูอยู่ใช่ไหมคะ?!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 23-06-2014 00:08:51
ขอให้ความจำชงโคกลับมานะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 23-06-2014 00:23:40
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ดีใจจจจจจจจจจจจจจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 23-06-2014 00:31:28
เอ่อ สุดโต่งโคตรโคตร คือเราสงสารชงโคมากอะ
เป็นเด็กต้องมารรับรู้อะไรแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-06-2014 06:09:45
ฮืออออ ชงโค ชีวิตรันทดมาเลย แอบคิดเหมือนกันว่าคุณพ่อคงมีเหตุผลอะไรซักอย่าง และคุณแม่ก็ไม่น่าจะปกติเท่าไหร่ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ :katai1:
ตื่นมาก่อนนะ ความจริงจากคุณพ่อรออยู่ อย่าสร้างเวรสร้างกรรมต่อกันอีกเลย
พี่โปรดกับพ่อตาก็ยังไม่กินเส้นกันจนถึงตอนนี้ :m20:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 23-06-2014 07:59:08
รู้หดหู่มาก อธิบายไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ จิตแพทย์เห้มาก!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 23-06-2014 08:33:09
ก็คิดนะว่าคุณพ่อมีเหตุผลบางอย่าง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้

สงสารชงโคจัง  :o12:

 เกลียดจิตแพทย์นั่นด้วย  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 23-06-2014 08:38:22
เรื่องราวมันเป็นแบบนี้นี่เอง ชงโคเข้าใจผิดมาตลอดเลย
หนูมีพ่อที่รักหนูมากเลยนะ มีคนที่รักหนูมากมายเลยละ
ดีใจจังอย่างน้อยคงโคก็ไม่เป็นอะไรไป

อยากให้ปัญหาคลี่คลายเร็วๆ อยากให้ชงโคมีความสุขมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 23-06-2014 09:03:25
สนุกมากๆเลยค่ะ เพิ่่งอ่านครั้งแรกจนถึงตอนนี้แบว่าสนุกอย่างที่ใครๆบอกไว้จริงๆด้วย ความจริงเปิดเผยออกมาอยู่ที่ว่าชงโคจะรับได้แค่ไหน
สงสารน้องมากกกกก พี่ทองอยู่เพื่อน้องต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-06-2014 10:08:03
แค่มาแสดงตัวให้รู้ว่าเราก็เข้ามาตามอยู่นะ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าต้องเม้นท์ยังไงดี

เพราะตอนนี้ความรู้สึกเรามันยิ่งกว่าหน่วงซะอีก

จะรอวันที่ชงโคฟื้นและรู้ความจริง :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 23-06-2014 11:41:22
พลิกไปพลิกมาจริงๆ   สงสารพ่อของชงโคนะ ตกเป็นแพะรับปาบโดยไม่รู้อิโน่อิเน่ แต่เพราะรักเลยยอมทุกอย่าง

คนเลวๆอย่างจิตแพทย์คนนั้นมีเยอะนะที่หากินกับความเดือดร้อนของคนอื่น

อยากให้ชงโคฟื้นมาพร้อมความทรงจำที่ถูกต้อง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 23-06-2014 11:46:12
ชงโคว่าน่าสงสารแล้วนะแต่ดูท่าว่าพ่อชงโคน่าสงสารกว่าเยอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-06-2014 11:47:59
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 23-06-2014 12:14:35
ประวัติชีวิตคุณพ่อ....ซับซ้อนกว่าคุณลูก 350 ตลบ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-06-2014 13:54:07
แอบอึ้งกะความจิงง แล้วชงโคจะจำได้ไม๊  แล้วจะรุ้สึกแย่กว่าเดิมรึเปล่า  มันยังไงกันแน่ โอ้ยยย :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 23-06-2014 16:02:08
ซับซ้อนมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 23-06-2014 16:17:51
พ้นขีดอันตรายแล้วนะชงโค  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-06-2014 19:16:09
โห...ดราม่าสุดๆ

แต่แบบ โทษพ่อคนนี้ไม่ได้เลยอ่ะ ชมพูก็ไม่พุด พี่ชายก้ไม่ปรากฏตัว...เพื่อ?ได้ข่าวว่ามาตามหาน้องชายนะยะ!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 33 : 22/6/2014 (Page. 56)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-06-2014 20:03:36
เหมือนพ่อชงโคพร้อมจะลุยเพื่อลูกและพร้อมจะรับผลเลวร้ายที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ
แต่คุณทนายกับคุณตำรวจทำไมเหมือนปักใจเชื่อว่าคุณพ่อก่อเรื่อง เขาแค่ปิดเรื่องเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?


 :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 23-06-2014 22:28:31
ตอนที่ 34

Short Inside: ทองคำเอก

ตอนนี้ผมรู้สึกว่าต่อให้โดนไม้ตีหัวแรงๆ ก็คงจะไม่สลบ รู้สึกตัวเองมีพลังถึงขีดสุด เพราะหัวใจสุขจนล้นเอ่อ

“หึหึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“กราบล่ะครับทองคำเอก มึงช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม ไอ้บ้านี่ เสียงดัง กูหนวกหู”

ไอ้มาโปรด ไอ้เพื่อนมาร ชอบขัดขวางคนกำลังมีความสุข ชีวิตมีปมด้อยเหรอ หึหึ แต่ไม่โกรธมันหรอกครับ ต่อให้มันด่าเตี่ยด่าม๊าผม ผมก็ไม่โกรธสักนิ๊ดดดด เพราะเพิ่งได้รับข่าวดีที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต ยิ่งกว่าลุ้นผลเอ็นทรานซ์ ยิ่งกว่าลุ้นการสอบแล็ปกริ๊ง!

อ่า...ใช่ คงไม่มีอะไรจะน่าดีใจไปกว่า ชงโคพ้นขีดอันตรายแล้วววววว!!!

ผมล่ะอยากจะตีลังกากลับหลังสักสิบตลบ เอาให้นักฟุตบอลที่ดีใจตอนที่ยิงบอลเข้าประตูได้มันอายไปเลย เปรมหัวใจจริงๆ ฮี่ๆ

“ม๊าขา เฮียเปงคงบ้าเหลอคะ หมวยกลัวจังเลย”

“ไม่เอาลูก อย่าไปมอง เดี๋ยวติดเชื้อบ้า”

นี่ผู้หญิงคนนั้นใช่แม่แท้ๆ ของผมรึเปล่าครับ ทำไมถึงได้มองผมด้วยสายตาห่างเหินแบบนี้ แต่ช่างเถอะ ช่างเถอะ อะไรในโลกาก็ไม่สามารถทำให้ผมหงุดหงิดใจได้

ไอ้โปรดดึงคอเสื้อผมจากข้างหลังแล้วลากให้เดินตามมันเข้าไปในห้องทำงานของคุณหมอผู้ชายประเสริฐที่ได้ช่วยชีวิตภรรยาพ่วงตำแหน่งแม่ของเดซี่ไว้ อีกสองเพลาผมจะไปหาโล่ทองคำมามอบให้คุณหมอ เพราะผมอยากกราบขอบพระคุณท่านอย่างสุดซึ้งจริงๆ

แต่เข้าไปในห้องทำงานของคุณหมอปุ๊บก็ต้องเบรกเท้าปั๊บ ผมกับไอ้โปรดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ในขณะที่คุณพ่อตาของผมก็ร่วมส่งสายตาไปยังบุรุษหนุ่มปริศนาสองคนที่รออยู่ภายในห้อง คนหนึ่งมีหน้ากากสไปเดอร์แมนปิดหน้า ท่าทางไม่ปกติ อีกคนดูเพี้ยนๆ สวมแว่นตาสองอัน อันหนึ่งวางบนดั้งจมูกที่ไม่ค่อยโด่งนัก ส่วนอีกอันคาดอยู่บนหน้าผาก

อ่า...บนหน้าผากจริงๆ ครับ

“เอ่อ...แนะนำกันก่อนนะครับ ท่านนี้คือจิตแพทย์ที่ผมขอร้องให้มาช่วยรักษาลูกชายของคุณ ส่วนอีกคน เอ่อ...เขาขอไม่เปิดเผยตัวตนน่ะครับ”

คุณหมอชี้นิ้วไปยังจิตแพทย์ที่ผมคิดว่ามันน่าจะรักษาตัวมันเองก่อน คนบ้าอะไรวะใส่แว่นตาทีเดียวสองอัน ส่วนอีกคนนี่ผมคาดว่ามันต้องเป็นคนไข้ของไอ้จิตแพทย์บ้านี่แหงๆ เพราะจะมีใครแม่งเล่นใส่หน้ากากสไปเดอร์แมนเดินไปเดินมา -_-

“เจอสองคนนี้เข้าไป มึงเป็นคนปกติไปเลยว่ะไอ้ทอง”

“กูก็คนปกติอยู่แล้วนะไอ้โปรด สมองมึงมีปัญหาเหรอ”

ทำไมใครๆ ถึงชอบคิดว่าผมบ้า ผมยืนยันเลยนะครับว่าผมไม่ได้บ้า ผมเป็นผู้ชายหัวใจสีชมพู โลกสวย และรวยทรัพย์ เกลียดผู้หญิงที่ชอบพูดว่าคือบับมากด้วย ใช้ภาษาไทยวิบัติเป็นแม่ของลูกผมไม่ได้นะครับ เพราะเดซี่ไม่ชอบเอามากๆ เลย แต่เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งหลงประเด็นไปถึงขั้นนั้น ผมแค่จะบอกว่าผมปกติ ไอ้เพี้ยนสองคนนั่นต่างหากที่จะเรียกว่าคนบ้าของจริง

“แล้วคุณหมอมีอะไรจะคุยอย่างงั้นเหรอครับ” คุณพ่อตาของผมถามขึ้นอย่างสุภาพ สมแล้วที่เป็นบิดาผู้ให้กำเนิดเด็กน่ารักอย่างชงโค

“งั้นเรามาว่ากันถึงอาการของน้องชงโคตอนนี้นะครับ ศีรษะของน้องได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แม้จะมีเลือดไหลออกจากศีรษะในขณะที่ถูกนำส่งโรงพยาบาล แต่ก็ยังมีเลือดบางส่วนที่คั่งอยู่ในสมอง อีกสองวันถึงจะทำการผ่าตัดอีกครั้ง และผมคงต้องเรียนให้ทราบว่า เป็นไปได้ที่ความจำของน้องอาจจะหายไปบางส่วน อยากให้เตรียมใจกันไว้ก่อน อีกทั้งประวัติการรักษาทางด้านจิตเวชที่ผมได้รับจากทางโรงพยาบาลที่น้องเคยเข้ารับการรักษานั้น ก็ชี้ไปในทางเดียวกันว่า ความทรงจำในช่วงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานับตั้งแต่น้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลอาจจะหายไปทั้งหมด”

เสียงนุ่มนวลของคุณหมอลอยอยู่ในอากาศ ไม่เข้าหัวผมเลยสักนิด กำลังพูดอะไรงั้นเหรอครับ...

ผมไม่เข้าใจเลย

แรงบีบที่ไหล่จากมือของไอ้โปรดทำให้ผมต้องหันไปมองหน้ามัน อยากจะหัวเราะออกมาเผื่อว่าสิ่งที่คุณหมอพูดเป็นเพียงการเล่นตลก แต่ก็ทำไม่ได้ ผม...แม้แต่พูดออกมายังทำไม่ได้เลย

จุกไปทั้งอก...

“เป็นไปไม่ได้...” คุณพ่อตาพูดขึ้นเป็นคนแรกหลังจากที่บรรยากาศภายในห้องนิ่งเงียบมาได้สักพัก

“เป็นไปได้ครับ” ไอ้เพี้ยนหกตาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งฝันกึ่งตื่น ใบหน้าลอยๆ ของมันทำให้ผมนึกอยากจะตบกะโหลกทำให้ตื่นไปสักที “จากประวัติการรักษา และพฤติกรรมการแสดงออกของคนไข้ที่ได้ฟังจากคุณหมอและคนรอบข้าง เช่น แม่บ้านของบ้านคุณ คุณครูในสมัยเรียนมัธยม หรือแม้แต่เพื่อนร่วมห้อง ที่ผมกับเพื่อนได้ไปสืบเสาะหาข้อมูลมา เราสรุปกันแล้วว่า ความทรงจำที่ถูกสร้างขึ้นนั้น ถูกบิดเบือนไปจากความจริง ผู้ป่วยรายนี้ใช้ชีวิตราวกับอยู่ในเรื่องที่ไม่ใช่ของตัวเอง เหมือนอยู่ในความฝันที่ยาวนาน เพราะฉะนั้นการปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา เป็นทางเดียวที่จะช่วยเขาได้”

“ถ้าคุณยินยอม เราจะเป็นคนรักษาเขาเอง” อีกหนึ่งบุรุษภายใต้หน้ากากสไปเดอร์แมนพูดขึ้น ท่าทางกวนๆ นั่นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“การรักษา...อันตรายมากไหม แล้วลูกของผม จะเป็นยังไง หลังจากที่เขาจำทุกอย่างได้”

“มีอะไรที่คุณไม่อยากให้เขาจำได้อย่างงั้นเหรอ” ไอ้สไปเดอร์แมนพูดขึ้นมาอีก แต่คุณพ่อตาก็เงียบไป เขาไม่ได้ให้คำตอบ ในขณะที่ผมหันไปมองหน้าไอ้โปรดอย่างขอคำอธิบาย อย่างน้อยมันก็เรียนหมอ ต้องเข้าใจบ้างแหละวะว่าไอ้พวกนี้มันพูดอะไรกัน
ไอ้สไปเดอร์แมนเมื่อเห็นว่าไม่ได้คำตอบ มันเลยพูดต่อไป

“ผมกับเพื่อนวางแผนการรักษาไว้แบบนี้ครับ เราจะทำการช็อตไฟฟ้าเพื่อกระตุ้นสมอง บอกไม่ได้ว่ากี่ครั้ง เพราะขึ้นอยู่กับผลที่ได้รับ อาจจะมีการรักษาด้วยยาบ้าง แต่จะเน้นไปที่พฤติกรรมบำบัด ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาวะจิตใจของคนไข้ และผลข้างเคียงที่เกิดขึ้น อาจต้องใช้เวลา แต่ถ้าไม่อยากให้เขาต้องทรมานไปตลอดชีวิต ก็ควรให้เราช่วย ไม่คิดค่ารักษา เพราะเพื่อนผมต้องการข้อมูลเพื่อทำวิจัย”

เดี๋ยวนะ ไอ้พวกนี้มันจะเอาแฟนผมไปเป็นหนูทดลองอย่างนั้นเหรอ!! ใครจะไปยอมวะ!

“ตกลง ขอความกรุณาด้วยนะครับ”

เอื้อกกก คุณพ่อตาทำไมยอมตกลงง่ายอย่างนี้! หมอดีๆ เก่งๆ ก็มีเยอะ ทำไมต้องไปพึ่งไอ้บ้าสองตัวนี่ด้วย!

“เฮ้ ผมไม่ยอมนะ จะให้ชงโคไปเป็นหนูทดลองให้ไอ้พวกนี้หรือไง มันเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าหมอซะอีก”

“เราไม่สนใจความเห็นคนนอกอย่างคุณหรอกนะ ญาติตกลงแล้วก็ไม่มีปัญหา”

หน็อยยยยย ไอ้เพี้ยนหน้ากากนี่! อยากตั้นหน้ามันให้หายหมั่นไส้ แต่เพราะมันดันใส่หน้ากากไอดอลเขา จึงทำไม่ลง

ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย กำลังจะแยกย้ายออกจากห้อง ไอ้โปรดก็ไปยืนดักหน้าไอ้หน้ากากนั่นด้วยท่าทีหาเรื่อง

“มึงน่ะ เสียงคุ้นๆ นะ”

“คุ้นแล้วไปหนักอวัยวะส่วนไหนของคนอื่นไม่ทราบครับ”

“กวนตีนกูอย่างนี้มีมึงคนเดียวนั่นแหละไอ้เท็น!”

“จำผิดคนแล้วครับ แล้วก็กรุณาสำรวมกิริยามารยาทด้วยนะครับ”

“หน็อยยยย”

“มาโปรด ให้เกียรติหน่อย ท่านเป็นอาจารย์ของฉันนะ!”

“อาจารย์ของพ่อ?”

จะอาจารย์หรือใครก็ช่างเถอะ แต่ท่าทางมันกวนตีนดีจริงๆ แล้วดูอายุก็น่าจะน้อยกว่าผมกับไอ้โปรดด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อพ่อตาไอ้โปรดยืนกรานไม่ให้ตื้บมัน ผมกับไอ้โปรดก็เลยยอมเดินออกจากห้องมาแต่โดยดี

“แล้วมึงจะทำไงวะ ถ้าชงโคจำมึงไม่ได้”

คำถามหนักอกจากไอ้เพื่อนรักสร้างความหนักอกหนักใจให้ผมอย่างฉับพลัน เมื่อกี้มัวแต่โมโหก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย

“ก็ถ้าจำไม่ได้จริงๆ กูก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะวะ คงต้องเริ่มทำความรู้จักกันใหม่ แค่นี้ไม่ทำให้ชีวิตกูดราม่าหรอกน่า ถ้าชงโคเป็นอะไรไปสิ มึงค่อยถามกูอีกทีว่าชีวิตกูจะทำยังไงต่อ”

ตอนนี้แค่ปลอดภัย เรื่องอื่นๆ ก็ไม่ใช่ปัญหา ขอแค่ยังได้เห็นหน้า ได้เห็นรอยยิ้ม ผมก็ดีใจมากแล้วจริงๆ

“อาภัพเนอะมึง ได้ข่าวว่ามุกที่กูฝังให้ก็ยังไม่ได้ใช้งาน กูว่าชาตินี้ทั้งชาติมึงก็ไม่ได้แอ้มเขาหรอก”

“กูรักที่ใจ ไม่ใช่ร่างกาย ไม่ได้แอ้มก็...ไม่เป็นไร”

“ไอ้คำว่าไม่เป็นไรนี่พูดให้มันดังๆ หน่อย ทำมาเสียงอ่อย เชื่อตายล่ะมึง”

“พูดมาก แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่วะ แถมยังเสนอหน้าไปกับรถพยาบาลอีก”

“พ่อตาสั่งว่าเวลาว่างต้องมาช่วยงานที่นี่ กูก็เออๆ ออๆ ไปงั้นแหละ แบบว่าว่าง ไม่มีอะไรทำ”

“มึงว่างหรือมึงกลัวเขายึดลูกคืนกันแน่”

“ทำมารู้ดีไอ้ห่า”

ผมหัวเราะก๊ากใส่หน้าไอ้โปรด เลยโดนมันเฮดล็อคจากข้างหลัง

“มึงนี่ท่าจะบ้าจริงๆ เมื่อกี้หัวเราะ ตอนนี้ทำหน้าซึม”

“ความจริงกูก็ทำใจไม่ได้ว่ะ...ถ้าจะโดนลืมจริงๆ”

ผมคิดไม่ออกเลย...ว่าจะต้องทำหน้ายังไง ตอนที่ชงโคตื่นขึ้นมาแล้วมองผมด้วยสายตาห่างเหิน ยังจะยิ้มให้น้องได้อยู่ไหม ยังจะบอกว่าผม...ไม่เป็นไรได้อีกรึเปล่า...

ผมไม่รู้เลย...

Short Inside: End


ปวด...ปวดไปหมดทั้งตัว

เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ...ทำไมถึงปวดไปหมดอย่างนี้

ยกมือข้างหนึ่งขึ้นสัมผัสหัว ปรากฎว่าเจอแต่ผ้าพันแผล รู้สึกเบาๆ โล่งๆ เหมือนบนหัวไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว กำลังจะยกมืออีกข้างขึ้นเพื่อสัมผัสกับใบหน้าตัวเอง แต่ก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนจับไว้

ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น เพราะความสงสัยที่ท่วมท้น ทั้งมือที่ถูกจับไว้ และศีรษะที่โล่งเตียนอย่างนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับผม...

แค่เพียงขยับเล็กน้อย คนที่นอนฟุบหน้าอยู่ข้างๆ เตียงก็รู้สึกตัว เขาเงยหน้าขึ้นมา ท่าทางงัวเงีย ก่อนจะจ้องมองมาที่ผมด้วย
ทำหน้าแบบนี้...ตกใจอะไรของเขานะ

“นอนไปนานเลยนะ ดื่มน้ำหน่อยไหม” เขายิ้มดีใจ ถามไถ่ด้วยสีหน้าเป็นห่วง พอผมพยักหน้าก็จัดแจงเทน้ำใส่แก้ว และยื่นมาให้พร้อมกับหลอดดูด ผมดูดน้ำไปเล็กน้อยให้คอที่แห้งเป็นผงรู้สึกชุ่มชื้นขึ้นมาบ้าง

“เดี๋ยวเฮียไปตามหมอมานะ”

ผมยังไม่ทันได้ท้วงอะไร เขาก็วิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว และไม่นานก็กลับมาพร้อมหมอ นักศึกษาแพทย์คนหนึ่งและนางพยาบาลอีกคน ผมถูกตรวจวัดความดัน เช็คนู่นนั่นนี่โดยละเอียด ก่อนที่หมอจะตั้งคำถามแปลกๆ กับผมว่า

“จำได้ไหมว่าตัวเองชื่ออะไร”

“ชงโคครับ”

ผู้ชายท่าทางแปลกๆ ทำตาโต ก่อนจะกระโดดกอดผู้ชายอีกคนที่อยู่ในชุดเสื้อกาวน์แขนสั้น ท่าทางดีใจด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง

“พูดได้อ่ะ!! พูดได้! ได้ยินไหม เสียงเพราะมากเลยใช่ป่ะวะ โอยยย น้ำตาจะไหล ปลาบปลื้มใจแทนลูกเดซี่”

ผู้ชายคนนั้นเขาติ๊งต๊องหรือเปล่านะ... ผมมองเขาอย่างสนใจ ท่าทางแปลกๆ นั่นดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี ไหนจะป้ายชื่อขนาดกระดาษ A4 ที่ห้อยอยู่บนคอนั่นอีก

‘ทองคำเอก’ เหรอ เป็นชื่อที่ดีจังเลยนะครับ

“กูนึกว่ามึงเลิกใส่ป้ายห้อยคอแล้วนะ ทำอะไรบ้าๆ แบบนี้อยู่ได้”

“มึงไม่รู้อะไร น้องตื่นขึ้นมาจะได้อ่านชื่อกูคนแรกเว้ย หึหึ มันเป็นกลยุทธ์”

“กูสงสารมึงนะ อย่าทำอย่างนี้เลยว่ะ มึงไปรักษากับไอ้เพี้ยนหกตากับไอ้หน้ากากสไปเดอร์แมนหน่อยไหม เผื่ออาการหนักจะได้เป็นเบา บ้าๆ อย่างนี้อยู่ใกล้ใครก็อันตราย”

“กูกำลังอารมณ์ดีหรอกนะ ถึงไม่ถีบมึงรับอรุณ ไอ้หมอเถื่อน”

เพราะผมสนใจเขามากเกินไป เลยไม่ได้ฟังคำถามของหมอ แต่รอยยิ้มนั่น...อบอุ่นจังเลยนะครับ อยากให้หันมายิ้มให้กับผมบ้างเหมือนกัน...

“ชงโค ฟังหมออยู่รึเปล่า”

“ขอโทษครับ”

“ไม่เป็นไร หมอถามว่าตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของชงโคอยู่ที่ไหน”

คำถามของคุณหมอทำให้ผมเกร็งตัวขึ้นทันที ผู้ชายที่เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์คนนั้นรีบเดินเข้ามาใกล้ผม เขาจับมือผมไว้แล้วส่งยิ้มมาให้

“ให้น้องพักก่อนได้ไหมครับ อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย”

น้ำเสียงของเขาก็อบอุ่น คุ้นในใจอย่างประหลาด ทำไมกันนะ...ผมถึงรู้สึกว่า ถ้ามีเขาอยู่ข้างๆ จับมือผมไว้อย่างนี้ ทุกๆ อย่าง...จะไม่เป็นไร

“พักไว้ก่อนก็ได้ แต่ลุงแค่อยากเช็คให้แน่ใจทันทีที่ชงโคฟื้น เอาเถอะ รออีกสักหน่อยก็แล้วกัน ว่าแต่...ชงโคจำพี่คนนี้ได้ไหม”
คุณหมอชี้ไปที่ผู้ชายที่จับมือผมไว้ เขายิ้มส่งมาให้ แววตาคาดหวัง ในขณะที่ผมทวนชื่อเขาเบาๆ

“ทองคำเอก”

“จำได้เหรอ! จำเฮียได้ใช่ไหม!”

“ผม...แค่อ่านชื่อบนป้ายนั่น เป็นชื่อของคุณจริงๆ เหรอครับ เป็นชื่อที่ดีนะ ผมชอบ”

เขาทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็กลับมายิ้มให้ผมอย่างร่าเริง

“เป็นชื่อที่ดีแน่นอน อาม่าเป็นคนตั้งให้ ดีใจนะที่ชอบ แต่ต่อไปเรียกเฮียทองก็ได้นะ”

“เฮียทอง”

“เยี่ยมครับ ออกเสียงถูกต้อง เอาไปสิบคะแนน”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักจังเลยนะครับ ยิ่งท่าฉีกยิ้มขยิบตานั่น...ยิ่งน่ามอง

“โอเค งั้นเอาไว้แค่นี้ก่อนละกัน แต่ตอนเย็นหมอจะกลับมาอีกนะ พักผ่อนให้มากๆ จะได้หายเร็วๆ”

ผมยกมือขอบคุณคุณหมอที่ไม่รู้ชื่อแต่ก็ใจดีมาก ในขณะที่พี่ผู้ชายอีกคนเดินมาแนะนำตัวกับผมว่าชื่อมาโปรด เป็นเพื่อนของเฮียทอง ผมก็เลยยกมือไหว้เขา ก่อนเขาจะเดินตามคุณหมอและพี่พยาบาลออกจากห้องไป

“พ่อผมไม่อยู่ที่นี่เหรอครับ”

ปกติเวลาที่ผมไม่สบาย พ่อจะต้องมาอยู่เฝ้าข้างเตียงตลอดเลยนี่นา แต่แปลกที่ตอนนี้ผมไม่เห็นพ่อเลย

“เขาเพิ่งกลับไปเมื่อคืน เช้านี้มีประชุมที่บริษัทน่ะ แต่เขาบอกว่าถ้าชงโคตื่นแล้วให้บอกเขาด้วย”

“อ๋อ งั้นยังไม่ต้องไปรบกวนพ่อหรอกครับ ไว้ตอนเย็นๆ ค่อยบอกก็ได้ ผมไม่อยากให้พ่อทิ้งงาน”

“โอเค”

“เอ่อ...” จะเสียมารยาทไหมนะ ถ้าผมถาม “แล้วเฮียทองนี่...มาเฝ้าผมทำไมเหรอครับ พ่อให้มาอยู่เป็นเพื่อนผมเหรอ”

“เปล่า เฮียมาเอง”

“เอ๋?”

ผมเอียงคอมองเขาอย่างไม่เข้าใจ นึกไม่ออกจริงๆ ว่าเป็นญาติทางฝั่งไหนของผม เท่าที่จำได้ พ่อก็ไม่มีญาติที่ไหน แล้วแม่ก็เป็นลูกคนเดียวของคุณตาด้วย เราถึงเป็นครอบครัวเดี่ยวที่อยู่กันเพียงลำพังไม่กี่คน

“มาตามเสียงหัวใจเรียกร้อง”

ผมสะดุดลมหายใจตัวเองทันที ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ ยิ้มแหยๆ ให้เขา

“อย่าพูดเล่นสิครับ”

“พูดจริงนะ เราเป็นแฟนกัน...จำไม่ได้เหรอ”

ผมมองเขาอย่างมึนงงไปพักใหญ่ แต่แววตาที่เจ็บปวดของเขาก็ทำให้ผมยกมือขึ้นลูบแก้มเขาอย่างไม่รู้ตัว

“ผมทำให้เจ็บใช่ไหม” แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร แต่แค่เห็นสีหน้าของเขา หัวใจมันก็พลันปวดแปลบไปด้วย “ขอโทษนะครับ”

ผมไม่รู้เหตุผลที่ต้องขอโทษ แต่ก็อยากขอโทษ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆ จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองทำของสำคัญหล่นหาย...หาแทบตายก็หาไม่เจอ

“ไม่ต้องขอโทษหรอก...ไม่เป็นไร แค่นี้เฮียทนได้ ขอแค่ชงโคหายดีก็พอ”

ผมยิ้มตอบกลับรอยยิ้มของเขา แม้จะเป็นรอยยิ้มที่เศร้าสร้อยเพียงใด แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันน่ามองจนไม่อาจละสายตา

“เรามาเริ่มทำความรู้จักกันใหม่ก็ได้”

ผมปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง ไม่ได้พูดขัดอะไร

“ผมชื่อทองคำเอก ชื่อเล่นว่าทองคำ แต่มันไม่เท่เลยบอกให้ใครๆ เรียกทองเฉยๆ ม๊าทำอาชีพขายทอง เตี่ยขายรถ อาม่าเป็นเจ้าของที่ดิน อากงเป็นตำรวจ มีน้องสาวสองคน ชื่อเพชรกับพลอย น้องพลอยนี่น่ารักมากและชงโคก็ชอบน้องมากๆ เลยด้วย ผมเรียนจบมัธยมแล้ว มหาลัยก็กำลังจะจบ เป็นนิสิตสัตวแพทย์ปีหก ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาลของมหาลัยที่วิทยาเขตอื่น มีลูกสาวสอง ก้ำกึ่งอีกหนึ่ง คนโตชื่อจุ๊บแจง คนรองชื่อเดซี่ คนสุดท้องชื่อลูซี่ ชงโคน่ะชอบเดซี่มาก เพราะบอกว่าเดซี่น่ารักสุดๆ แล้วเดซี่ก็ชอบดอกชงโคมากด้วย ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกเหมือนในซีรี่หนังเกาหลีเลยนะ ชงโคบอกว่าผมเท่มาก กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลย อิอิ”

ผมหลุดขำเพราะนึกภาพตัวเองกรี๊ดกร๊าดไม่ออกจริงๆ ทองคำเอกคนนี้คงจะโม้มากกว่า

“ล้อเล่น ที่จริงผมเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ ข้ามความไม่เท่ไปดีกว่าเนอะ”

เขาเป็นคนตลก ฟังเขาพูดไม่เบื่อเลย แต่เรื่องที่เขาพูดมา...ผมกลับ...นึกไม่ออกสักเรื่อง ถึงอย่างนั้นก็แน่ใจว่าเขาไม่ได้โกหก เพราะคนท่าทางซื่อๆ แบบนี้คงโกหกใครไม่เก่งหรอก

ผมนอนฟังเขาเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ บางทีก็ถามบ้างเพราะผมสงสัย บางเรื่องก็คับคล้ายคับคลาว่าจะเป็นอย่างนั้น แต่บางเรื่องก็เหมือนเหตุการณ์ที่ไม่เคยได้ประสบ ผมรู้ถึงสาเหตุที่ตัวเองมานอนอยู่ที่นี่ พี่ทองบอกว่าผมถูกรถชนเพราะช่วยน้องสาวของเขา ซึ่งผมก็จำได้ลางเลือนว่าเหมือนจะเคยมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริงๆ แต่ก็มีเพียงเสียงล้อรถบดกับถนนและความรู้สึกที่ถูกกระแทกเข้าที่ลำตัวอย่างแรงเท่านั้นที่ยังคงเด่นชัด แล้วการคิดอะไรที่วกวนแบบนี้ก็ทำให้ผมปวดหัวจริงๆ

“เฮีย...ถ้าเราเป็นแฟนกันจริงๆ แล้วผมจำเฮียไม่ได้อย่างนี้ เฮียไม่เจ็บเหรอ”

เป็นคำถามที่แม้ไม่ได้ยินคำตอบ ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเขา...เจ็บมากแค่ไหน แต่ใบหน้าดูดีนั่นก็ยังฉีกยิ้มมาให้ราวกับจะบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่ภายในใจของเขาคงบอบช้ำมากเหลือเกิน

“ไม่เป็นไร แค่ชงโคปลอดภัย ก็ดีมากแล้ว”

“ผม...จะพยายามนึกให้ออกนะ”

ผมรู้สึกแย่จริงๆ ที่ต้องเป็นแบบนี้ แม้ลึกๆ แล้ว ผมจะรู้สึกคุ้นเคยกับเขามากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่รู้สึกเลยว่าระหว่างผมกับเขา เคยมี...ความรักอยู่จริงๆ

“ช่วยรอผมด้วยนะครับ”

เขาจับมือผมแล้วบีบเบาๆ ผมมองมือที่กุมไว้ ความอบอุ่นนี้...ทำให้รู้สึกอุ่นใจมากจริงๆ

“ไม่ต้องนึกให้ออกหรอกว่าระหว่างเราเคยทำอะไรด้วยกันมา แต่นึกให้ได้ก็พอว่าเรารักกันมากขนาดไหน”

ผมบีบมือเขาตอบกลับไป

ผมจะพยายามนะ...ไม่ใช่เพื่อคนอื่นหรอก แต่ผมกำลังรู้สึกว่าทำของสำคัญหล่นหายไปจริงๆ และผม...จะหามันให้เจอ

.
.
.

“สรุปคือความทรงจำบางส่วนหายไป ทั้งมหาวิทยาลัยที่เรียน คณะที่เรียน เพื่อนสนิท ช่วงเวลามัธยม จำไม่ได้เลยสักเรื่อง แต่ที่น่าแปลกใจคือทำไมอายุสมองไม่ลดลงไปด้วยเมื่อผู้ป่วยจำได้แค่เรื่องในสมัยเด็ก ความทรงจำในช่วงอายุเก้าถึงสิบปีดันหายไปหมด ผมขอถามอีกครั้งนะครับ ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่”

ผมมองหมอที่ใส่หน้ากากสไปเดอร์แมนกับหมอที่ใส่แว่นตาสองอันซ้อนกันอย่างมึนงง คนหนึ่งถาม คนหนึ่งจดรายละเอียดอาการ

“สิบเก้าครับ”

“วันเกิดล่ะ”

“หนึ่งเมษายน”

“จำปี พ.ศ. ที่เกิดได้ไหม”

“ได้ครับ”

“อืม...เป็ดกับนกอะไรบินได้เร็วกว่ากัน”

ผมยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่

“เป็ดบินได้เหรอครับ”

“เป็ดมีปีกนะ ถ้าเผื่อคุณไม่รู้”

“บีหนึ่ง อย่านอกเรื่องครับ ผมต้องการข้อมูลมากกว่านี้” หมอที่พี่ทองบอกว่าชื่อไอ้เพี้ยนหกตาพูดเตือนหมอคู่หู พวกเขาเรียกแทนตัวเองว่าบีหนึ่งและบีสอง แล้วก็ตั้งคำถามกับผมมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

“โอเคๆ สามล้านห้าแสนสองหมื่นสี่พันเก้าร้อยห้าสิบ ช่วยถอดสแควร์รู๊ดให้ผมโดยไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลขด้วยครับ”

“ผมทำเรื่องยากๆ แบบนั้นไม่ได้หรอกครับหมอ”

“ได้ยินใช่ไหมบีสอง เขายังปกติ”

“ชัดครับบีหนึ่ง”

ทำไมผมถึงรู้สึกว่าหมอสองคนนี้กำลังเล่นเป็นหมอกันอยู่เลยล่ะครับ เขาเป็นหมอจริงๆ น่ะเหรอ หรือจะแค่คนบ้าเหมือนที่พี่ทองบอกกันนะ

“เอาเป็นว่าเขาทำเรื่องยากๆ ไม่ได้ แต่ก็ทำเรื่องทั่วไปที่เด็กวัยรุ่นอายุสิบเก้าทำได้ คงต้องตัดความกังวลเรื่องอายุสมองของเขาไป ข้อมูลในเชิงลึกของครอบครัว วงศาคณาญาติ สัตว์เลี้ยงที่มี หรือของที่ชอบ ช่วยบอกมาให้หมดด้วยครับ

ผมหันมองพ่อที่ส่งยิ้มเป็นกำลังใจมาให้ ก่อนจะมองพี่ทองที่ก็ยืนอยู่ใกล้ๆ คอยจับมือผมไว้ตลอดเวลา

ญาติผมไม่มี ครอบครัวผมมีแต่พ่อกับแม่ คุณตาเสียไปแล้ว คุณยายผมเคยเห็นแค่ในรูป เพราะท่านเสียไปก่อนผมจะเกิด สัตว์เลี้ยงก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเคยมีหรือเปล่า ถ้านับปลาหางนกยูงในอ่างบัวเล็กๆ หน้าบ้านล่ะก็ ผมก็อาจจะมี ของที่ชอบผมไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ ผมเป็นประเภทยังไงก็ได้มากกว่า

หมอเพี้ยนสองคนอยู่พูดคุยกับผมอีกเล็กน้อยก่อนจะขอตัวกลับ

“ชงโค เป็นไงบ้างลูก เหนื่อยไหม”

“ไม่ครับ พ่อล่ะครับ ทำงานเป็นยังไงบ้างวันนี้ แล้วทำไมแม่ไม่มาหาผมเลย”

น่าแปลก...ที่ผมเข้าโรงพยาบาลมาก็หลายวันแล้ว แต่แม่ก็ไม่มาเยี่ยม หรือท่านจะโกรธผม...ในเรื่องที่ผมจำไม่ได้ มีเรื่องไหนที่ทำให้ท่านทุกข์ใจอยู่รึเปล่านะ

“นอนพักผ่อนนะ คืนนี้พ่อจะอยู่เป็นเพื่อน ให้พี่ทองเขาไปพักบ้าง ดีไหม”

“แล้วพ่อไม่เหนื่อยเหรอครับ ทำงานมาทั้งวันแล้ว ผมอยู่คนเดียวก็ได้นะ ไม่มีปัญหาหรอก”

“เราน่ะนอนคนเดียวในที่มืดๆ ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่หืม พ่อไม่เหนื่อยหรอก ทอง กลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้พ่ออยู่ดูชงโคเอง”

“เอาอย่างงั้นเหรอครับ ความจริงผมยังไหวนะ แต่ให้เด็กน้อยอยู่กับพ่อบ้างดีกว่า ชงโค พรุ่งนี้เย็นๆ เฮียจะมาหานะ พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ”

เขาก้มลงมาจูบหน้าผากผม สัมผัสอบอุ่นไม่ได้ทำให้รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด ทั้งๆ ที่ลึกๆ แล้วสำหรับผมเขาก็ยังคงเป็นคนแปลกหน้าอยู่ดี แต่ไม่รู้ทำไม...ถึงได้ไม่ขัดขืนเขาเลย

“ฝันถึงเฮียด้วยนะชงโค”

เขาขยิบตาอีกแล้ว น่ารักมากเลย...

ผมพยักหน้า ก่อนจะมองตามเขาที่กำลังเดินไปที่ประตู เขาหันมายิ้มให้อีกทีแล้วออกจากห้องไป

“พักผ่อนนะ ต้องการอะไรหรือรู้สึกไม่ดีตรงไหนก็เรียกพ่อนะ”

“ครับ”

รู้สึกสบายใจ แถมบรรยากาศคืนนี้ก็ดีมากด้วย ผมคงหลับสบายถึงเช้าแน่ๆ

ฝันดีนะครับพ่อ...แล้วก็

ฝันดีนะครับ...ทองคำเอก ^^

...............................................To be continue.............................................

เจอกันอีกทีวันพุธค่ะ

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นเลยน้าาาาาา ใครที่อ่านเรื่องมาโปรดอย่าลืมไปอ่านตอนพิเศษที่เพิ่งลงวันนี้ด้วยนะคะ

 :กอด1: :กอด1:

ดูแลตัวเองด้วยค่ะ รักเสมออออ

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้นะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: canister ที่ 23-06-2014 22:32:01


 แอบเศร้าแทนพี่ทอง ถึงน้องจะจำไม่ได้แต่ยังรู้สึกผูกพันธ์นะ

ชอบความคิดที่A4ห้อยคอจะได้เห็นชื่อคนแรกมากก 55555

สู้ๆนะพี่ทอง แต่ถ้าน้องจำได้ทั้งหมดจะเจ็บปวดกับตอนที่โดนแม่ขังมั้ยอ่ะ งื้อออ


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-06-2014 22:34:07
ยังงงงงงงงง

ยังไม่ได้คิดถึงเสด็จแม่ รอก่อน ปวดกบาลแน่หนูชงโค  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 23-06-2014 22:47:13
แม้น้องดอกจะจำไม่ได้

แต่แลดูมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งมากอ้ะ

 :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 23-06-2014 22:48:41
เท็นๆ เท็นๆแน่นอน
ชอบตอนเท็นๆทะเลาะกับี่โปรด เพราะพี่โปรดไม่เคยชนะ 55555

ถึงชงโคจะความจำเสื่อม แต่ก็ดูไม่เลวร้ายนะคะ
หรือว่ายังไม่ถึงเวลามาม่า :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 23-06-2014 22:49:09
ถึงเเม้ชงโคจะลืมเฮีย

เเต่
  #ชงโค...พูดได้เเล้ว
  #ชงโค...รักพ่อเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-06-2014 22:49:21
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 23-06-2014 22:49:47
ชงโครอดแล้ว เย่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-06-2014 22:51:55
คิดถึงเท็นเท็นๆที่สุดดดดดดด ไม่เหมือนใครเหมือนเดิม

ชงโคพูดได้แต่ความจะเสื่อม  :z3:   รอตอนต่อไปค๊าาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Phijarana ที่ 23-06-2014 22:52:57
รีบๆจำเฮียทองให้ได้เร็วๆนะชงโค

สงสารเฮีย...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-06-2014 22:54:42
รักพี่ทอง ซึ้งจริงๆ นะจะร้องไห้เนี่ย คือถึงน้องจะลืมไม่เป็นไร ขอแค่น้องปลอดภัยก็พอ
แล้วที่แกแขวนป้ายชื่อไว้ตอนน้องตื่นมานั่นน่ารักมาก ซึ้งอีกแล้วอ่ะ พี่ทองก็คือพี่ทองเนอะทั้งน่ารักและฮา
มาดูแลน้องตลอดเลยอ่ะ
ชงโคพูดได้แล้ว น้องไม่รังเกียจพี่ทองด้วย ดูถูกใจ อีกไม่นานก็ต้องรัก ชงโคใจดี
อยากให้ชงโคเจอน้อวพลอยเนอะ คุณพ่อกลับมาดูแลน้องด้วย ทุกอย่างดูดียกเว้นเว้นเรื่องแม่ จะมีดราม่าอีกไหม
ตามไปอ่านพี่หมอมาโปรดตอนพิเศษด้วยค่า

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 23-06-2014 22:55:20
ชงโคสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 23-06-2014 22:55:53
น้องชงโคพูดได้แล้ว
จำพี่ทองไม่ได้แต่พี่ทองทำใจได้
แต่ดีที่ชงโคพยายามจะจำพี่ทอง
แถมรักและห่วงพ่อ(หรือที่จริงคืออา)ด้วย
แต่น้องลืมตอนที่แม่ฆ่าพ่อจริง และทำร้ายตัวเอง
ถ้าตำรวจเจอศพพ่อจริงที่ใต้ต้นชงโค
แล้วใครจะช่วยพ่อคนนี้หล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 23-06-2014 22:56:30
เหม่ ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าบี 1 บี 2 เป็นใครกันแน่ หึหึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 23-06-2014 23:00:45
ไม่แย่อย่างที่คิด แต่แบบนี้แหละน่ากัว หวังว่าค่ำคืนนี้จะผ่านไปได้ดวยดีนะ ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: znunz ที่ 23-06-2014 23:02:16
 :hao5: พี่ทองสู้ๆ // กรี๊สสสเสี่ยหน่อยยยกรี๊สสสสส :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 23-06-2014 23:04:31
ขอแค่จำได้ว่ารักกันก็พอแล้วน้องโคคคคคคคคคคค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 23-06-2014 23:09:54
“ไม่ต้องนึกให้ออกหรอกว่าระหว่างเราเคยทำอะไรมาด้วยกันมา แต่นึกให้ได้ก็พอว่าเรารักกันมากขนาดไหน”

ประโยคนี้ของเฮียทองเท่มากเลนยยยยยย ฮรือออออ. แอบใจฟีบที่ความทรงจำของชงโคหายไป. แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเท็นเท็นต้องพาความทรงจำมาคืนให้ชวโคได้แน่ๆ คุณหมอหกตาด้วย ช่วยชงโคด้วยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-06-2014 23:17:36
บีสอง - น้องปลื้มแน่เลย

ขอให้ความจริงที่น้องจะจำได้ไม่ทำให้น้องเจ็บปวดด้วยเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 23-06-2014 23:19:01
น้องชงโคให้เฮียทองจีบใหม่อีกครั้งเลยเหรอ....สงสารเฮียทองอ่ะ...เอาจริงๆน้องน่าสงสารมากกว่าใครเลย  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 23-06-2014 23:24:06
อ้อยยยยยยยย เรื่องนี้พลิกลำตลอดเวลา คาดเดายากเกิน แต่ก็ชอบนะ ลุ้นและตื่นเต้นดีอ่ะ อร้ายยยยย  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 23-06-2014 23:26:05
ในไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด  :hao5: สู่้ๆนะคุณพ่อ สู่้นะชงโค สู้ๆนะพี่ทอง เป็นกำลังใจค่า  หวังว่าจะจำพี่ทองได้เร็วๆนะ  ตอนนี้เห็นชงโคกับคุณพ่อแล้วรู้สึกดี ไม่อยากให้หนูชงเข้าใจคุณพ่อผิด  สงสารท่านที่ต้องทนมองคนที่ตัวเองรักมองท่านด้วยสายตาห่างเหิน  ถึงแม้จะจำปัจจุบันไม่ได้  แต่ก็ยังมีจ้อดีข้อเสียของผลกระทบนี้ แร่ก็ไม่ได้เลวร้ายแบบที่คิด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 23-06-2014 23:29:36
พี่ทองน่ารักที่สุดเลยอ่า  :o12:
ไม่ไหวละ อยากได้แบบพี่ทองซักคน
ผู้ชายอะไรทั้งหล่อ อบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ ใจดี จิตใจบริสุทธิ์  :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-06-2014 23:38:20
พี่ทองสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pnomsod ที่ 23-06-2014 23:39:29
หมอเพี้ยนที่ชื่อเท็นนี่ ....

ใช่คนที่คุยกับชงโคทางเน็ตป่ะ ?

คนเดียวกันป่ะ~~~~  :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 23-06-2014 23:44:49
บีหนึ่งกับบีสองเป็นใครรรรรรรรรร๊ :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-06-2014 23:48:07
ความทรงจำอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ใจของชงโคยังเป็นของพี่ทองคนเดียว ฮิ้ว...
ดารารับเชิญเริ่ดทุกตอนนะยะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-06-2014 23:50:34
ยังโหดร้ายกะชงโคต่อไป  :z3: แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายลงกว่าเดิม ขอให้มันเป็นไปในทางที่ดีขึ้นนะ ถึงแม้ตอนนี้ชงโคยังจำเฮียทองไม่ได้ :m15:

แต่บี1กะบี2 นี่ใคร  เท็นเท็นกะใคร 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 23-06-2014 23:53:20
น่ารัก อิ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-06-2014 23:54:49
สงสารเฮียทองอ่ะ ชงโคจำพี่ทองไม่ได้
เอาน่าชงโคมีท่านเท็นคอยช่วยอีกทาง
สู้สู้นะทั้งชงโคพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: BBG ที่ 24-06-2014 00:02:13
 :a5:สนุกมากสมกับชื่อเรื่องจริงๆมาต่อเรื่อยๆนะ :hao7: o13 :bye2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 24-06-2014 00:04:49
เฮียโดนลืมอ่า น่าสงสาร ชลโคความทรงจำหายไปบ้างช่วง
แต่เดี๋ยว บีหนึ่งบีสองก็ช่วยได้อยู่แหละ บีหนึ่งนีอะเท็นชัวร์
แต่บีสองนี่ แอบคิดว่าเป็นเมล  ทำไปได้ใส่หน้ากากกับแว่น 2 อัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 24-06-2014 00:09:10
พี่ทองเข้มแข็งมากๆๆๆ ชงโคสู้ๆๆๆ


คิดถึงเท๊นๆๆๆๆพอดีเลย   -เมลเท็นๆๆๆๆๆๆ-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 24-06-2014 00:16:21
พี่ทองสู้ๆ น้องชงโคฟื้นแล้ว ซึ่งค่อจากนี้ไปก้อคงจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแน่นอน

ซึ้งตอนที่พี่ทองบอกชงโคว่าให้จำไว้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน คือ มันดี๊ดีอะ ชอบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 24-06-2014 00:29:37
สงสารพี่ทอง มีเรื่องให้ทุกข์ใจมาอีกแล้วแต่เป็นคนที่พยายาามคิดในแง่บวกมาก

ขอให้ชงโคจำทุกอย่างได้ จะได้ไม่ต้องเข้าใจพ่อผิดอีก ถึงจะพ่อไม่แท้แต่ก็ดูแลชงโคดี

รอตอนต่อไปน้า :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 24-06-2014 00:34:43
สงสารเฮียทองอ่ะ สู้ๆนะคะเฮีย :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 24-06-2014 01:47:11
ชักไม่อยากให้ชงโครู้ความจริงแล้วสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 24-06-2014 02:14:31
ไม่ว่าจะความทรงจำแบบไหนชงโคก็เจ็บปวดกับมันทั้งหมดอยู่ดี
ก็ได้แต่หวังว่าชงโคจะเข้มแข็งขึ้นจนยอมรับความจริงได้ละกัน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-06-2014 02:21:06
แลดูมันสบายๆจัง แต่แอบหน่วงจิต พี่ทองต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 24-06-2014 02:48:16
แอบสงสารพี่ทองง แต่น้องไม่่เปนไรก้ดีแล้วเนอะ ดีกว่าให้น้องเหมือนคนที่อยุ่ในความฝันตลอดเวลา
ขอกอดให่้กำลังใจพี่ทองและน้องชงโค :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 24-06-2014 03:02:43
ดีใจที่ฟื้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 24-06-2014 03:18:50
มาน้อยจุง แต่ยังดีที่มา
มาทุกวันนะ นะ นะ
ชงโคจะหายเมื่อไหร่เนี่ยยยยยยย
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-06-2014 05:33:43
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-06-2014 05:40:59
ไม่ได้เลวร้ายเกินไป ดีด้วยซ้ำ


ถึงจำไม่ได้ แต่ความรักที่มีก็ยังคงอยู่นะทองคำเอก น้องรู้สึกและสัมผัสมันได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 24-06-2014 07:42:29
เอิ่ม! บี1 บี2 รักษาตัวเองให้หายก่อนไหม :mew5:
ดราม่าจะไม่ครบ หากขาดงานความจำเสื่อม !!
ตอนนี้พี่ทองหล่อนะ บ้าแค่ไหนเราก็มองว่าหล่อ
"มันอาจดูเป็นเรื่องโง่เง่า
เมื่อเห็นใครอดทน-ทุ่มเทเพื่อคนรัก
แต่หากวันใดที่คุณรักใครมากกว่าตัวเอง
คุณก็จะกลายเป็นคนโง่เง่าเช่นกัน" น้าเน็กกล่าว
 :pig4: นักเขียน เรื่องนี้อ่านสนุกมากค่ะ เดาว่าคนเขียนคงเป็นคนแนวเท็น+พี่ทองแน่เลย  :m13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 24-06-2014 07:47:17
ชงโคจำเหตุการณ์วันนั้นไม่ได้ ถ้ารู้ว่าแม่ตายจะไม่ช็อคอีกรอบเหรอ    :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-06-2014 08:01:58
พ่อจะไม่ดราม่าแล้วสินะ
สงสารเฮียทอง แง้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 24-06-2014 09:05:55
พี่ทองน่าสงสาร เป็นผู้ชายที่เหมือนจะไม่ปกติแต่น่ารักมากๆ แล้ว
หมอบีหนึ่งบีสองนี่ใคร?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 24-06-2014 09:06:34
ง่า ดีใจที่ฟื้น ขอให้จำพี่ทองได้เร็วๆ คนแต่งสู้ๆ ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 24-06-2014 09:18:22
น้ำตาซึมอ่ะ
ซึ้งกับความรักของพี่ทองมากกกก
ชงโคจำเฮียให้ได้เร็วๆนะ
อยากให้มีความสุขแล้วไม่อยากเศร้าแล้ว
ความทรงจำกลับมาเร็วๆนะชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 24-06-2014 09:42:16
ชงโคฟื้นแล้วววววววววววววววววววว  และก็พูดได้แล้ว   ดีใจมากๆเลย

เท็น ใส่หน้ากากทำไมอ่ะ  เพี้ยนจริง ความอัจฉริยะ กับความบ้ามันมีแค่เส้นบางๆกั้นเท่านั้นจริงๆ  แต่ยังไงเท็นช่วยน้องด้วยนะ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 24-06-2014 09:53:09
อ่านถึงใส่หน้ากากสไปเดอร์แมน
คิดถึงแค่คนเดียว 5555  :jul3: :m20: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 24-06-2014 10:28:23
ตอนเฮียทองพูดว่า “ไม่เป็นไร แค่ชงโคปลอดภัย ก็ดีมากแล้ว” ทำไมรู้สึกน้ำตาคลอเลย สงสารเฮียมาก

ยังไงเฮียก็ต้องรอนะอย่าท้อเด็ดขาด  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 24-06-2014 10:52:13
ดีใจชงโคฟื้นแล้วว อ่านในมุมพี่ทองแล้วซึ้งมาก
พี่ทองรักชงโคมากจริงๆ :m15:
น้องน่ารักมากก พูดได้แล้วด้วย
แต่กลัวจังถ้าน้องรู้ความจริงทั้งหมดจะเป็นยังไง
จะรับได้รึเปล่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 24-06-2014 10:56:53


เฮ้อออ สู้ต่อไปนะทุกคน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-06-2014 13:12:59
ในที่สุดหนูชงก็ฟื้นแล้ว ดีใจมากเลย.........

ร้องไห้ไปกับพี่ทองประมาณ 2-3 ครั้ง

แบบ......ไม่รู้ว่าจะพูดไงดี

ขอให้หนูชงจำเรื่องราวได้เร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 24-06-2014 13:46:41
พี่ทองน่าสงสารอ่า     :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 24-06-2014 13:52:40
มาให้กำลังใจพี่ทองกับน้องชงโค :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 24-06-2014 14:33:29
สู้ๆครับ น้องชงโค และพี่ทองคำเอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 24-06-2014 14:46:39
ขอให้ชงโคประสบแต่เรื่องโชคดี
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะครับ
เรื่องร้ายร้ายก็ขอให้ผ่านไปน๊าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 24-06-2014 15:13:44
สุดยอดมีครบทุกรส ดราม่าแล้วก็เบรคด้วยตลกเล็กๆ บี1บี2
ได้อย่างต้องเสียอย่างลามมาถึงนิยาย น้องพูดได้แต่ก็ลืมพี่ อ่าาา พี่ทองเรามาเริ่มต้นใหม่นะ

“ไม่ต้องนึกให้ออกหรอกว่าระหว่างเราเคยทำอะไรด้วยกันมา แต่นึกให้ได้ก็พอว่าเรารักกันมากขนาดไหน”
ประโยคโดนใจ

ทำไมคนแต่งจึงเก่งอย่างนี้ ถ้าไม่ใช่คุณคนแต่งคิดไม่ได้นะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 24-06-2014 15:25:14
เราว่าไปๆมาๆ พ่อคนปัจจุบันของชงโคนี่น่าสงสารที่สุด
ถ้าเรื่องทุกอย่างคลี่คลาย เขาจะโดนโทษทัณฑ์อะไรหรือเปล่า
มันเหมือนเป็นเรื่องสุดวิสัยที่จำเป็นจะต้องทำให้ปกปิดเลย
และคนที่ชั่วทีสุดในเรื่องน่าจะเป็นจิตแพทย์ที่เรียกเงิน 20 ล้านนั่นแหละ
ไม่มีจรรยาบรรณของความเป็นหมอเลย สมควรตายจริงๆ แต่ไม่อยากให้ตายเพราะฝีมือของพ่อชงโคเลย
มันน่าสงสารเกินไป เฮ้อ... รออ่านตอนต่อไปนะฮะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 24-06-2014 15:46:00
 :mew6: แอบเศร้าเล็กๆ แต่ก้อแค่เล็กๆ เพราะว่า เฮียน่ารักน่าหลง ออร่าเปล่งประกายกลบเสี่ยขนาดไหน
คิดดู น้องฟื้นมาเล็งเฮียก่อนเลยอ่า :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 24-06-2014 16:08:14
สงสารพี่ทองงงงงงงงงงงงงงงงงงง ;____;
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 24-06-2014 17:10:16
น้ำตาไหลเลย สงสารพี่ทอง สู้ๆนะเฮีย

ว่าแต่ชงโคน่ารักจังเลย ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 24-06-2014 17:31:52
สงสารพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 24-06-2014 17:38:59
โอ้ยยยย  ปลื้มพ่อทองเอก ถ้าเราเป็นคนความจำเสื่อมแล้วตื่นมาเจอคนอย่างพี่ทองคงรู้สึกดีอะ คงไม่กดดันว่าฉันเป็นใครและแกเป็นใคร คงจะปวดหัวน่าดู แต่พี่ทองคือดีมาก คือชอบมาก ป้อนข้อมูลใหม่ให้น้องโดยไม่สนใจว่าน้องจะจำได้ไหม มันดีกว่าเค้นให้จำในสิ่งที่นึกไม่ออก  ดีใจแทนชงโค น้องเลยดูมีความสุข ไม่หวาดกลัวเลยว่าทำไมตัวเองจำอะไรไม่ได้ (แต่ก็แอบกลัวตอนรู้ความจริง คือความรู้เราถึงน้องจะรู้ว่าแม่บ้า จะกลัวแม่ลงโทษ แต่น้องคือรักแม่อะ) พอมาเจอทองเอกเวอร์ชั่นนี้ ชอบเลยอ่าาา น้องดูมีความสุขกับพี่ทองทั้งๆที่ยังจำไม่ได้ว่ารัก แต่น้องก็รู้สึกซัมติงกับผู้ชายคนนี้ รู้สึกไว้ใจ ปลอดภัย งือออ   :hao5:   

เราเป็นแค่คนอ่านยังมีความสุขตาม คนเขียนใช้ภาษาละมุนจัง อ่านแล้วพี่ทองนี่พระเอกมากเลย (?) ไม่ช่าย พี่ทองดูอบอุ่นมาก ปลื้มปริ่ม(จิกหมอน) เวลาไม่หื่นพี่ก็ดูหล่อนะพี่ทอง 55

หลังจากนี้ก็คงเหลือแค่รอคลี่คลายปัญหาเก่าๆแล้วสินะ  ไม่รู้ว่าคนเขียนวางไว้กี่ตอน ยังได้อ่านอีกนานไหมคะ แบบว่ายังสนุกอยู่เลย  ครบทุกรสอะ   ชอบๆๆๆ   ยังไม่อยากให้จบเบย เห็นใจพี่ทอง มุกนั่นยังไม่ได้ใช้ ขอความกรุณาคนเขียนสุดสวยช่วยสนองให้พี่ทองแกหลายๆตอนหน่อยนะคะหลังจากคลี่คลายแล้วน่ะ   :hao6:

แล้วความเกรียนของท่านเท็นยังเหมือนเดิม แต่อีกคนนี่ใครหว่า อยากรู้จุง เป็นตัวละครให้ในเรื่องหน้าปะ

แค่พี่เท็นคนเดียวก็คุยด้วยยากแล้ว คนใหม่นี่ยากกว่าไหม  555 บี1บี2  คิดได้ไง

ป.ล. แต่เราชอบเรื่องความทรงจำที่หายไปแล้วน้องไม่กลายเป็นเด็กอะ  คนเขียนเก่งจัง  คือในมุมมองคนที่ไม่มีความรู้ด้านนี้เลยแบบเรา เราว่าจุดนี้มันเรียลกว่าการให้น้องกลายเป็นเด็กน้อยเสียอีก มันดูไงไม่รู้ อันนี้แค่ความทรงจำขาดหาย จำไม่ได้ แค่ว่างเปล่า แต่ก็ใช้ชีวิตปกติไปได้ 

ไว้ให้พี่ทองเติมความทรงจำใหม่ๆให้แล้วกันเนอะชงโคเนอะ

ขอบคุณสำหรับสปีดต่อเนื่องนะคะ  คนเขียนคงกลั่นออกมาด้วยความลำบากแต่ก็ยังมาต่อไวๆให้คนอ่านไม่ค้าง ชอบจังๆๆ   :mew1:

แล้วขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมาโปรดด้วยน้า  เลิฟๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 24-06-2014 18:06:17
บี1 บี2 น่าสนใจค่ะ เพี้ยนกว่าพี่ทองอีก  :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 24-06-2014 18:30:45
พี่เท็นกับใครละนั่น..//พลาดใครหรือเปล่านะ
ดีใจจังที่ชงโคพูดได้สักที แล้วก็รักพ่อเหมือนเดิม แต่ความทรงจำตอนแม่ตายมันหายไปใช่ไหม
เฮ้อ..สงสารพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 24-06-2014 20:34:59
ดีใจที่ชงโคปลอดภัย แล้วก็พูดได้อีกครั้ง แต่ก็อีกหลายอย่างกำลังรอเลยไหนจะเรื่อพ่อแม่แท้ ผ่านให้ได้ด้วยดีนะ

ยังไงชงโคก็มีเฮียทองอยู่ข้างๆ ไม่ห่วง แต่สงสารเฮียจังรักมากขนาดนั้นชงโคยังจำไม่ได้

รอตอนต่อไปค่ะ  :3123:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 24-06-2014 21:32:54
ชงโคจำเฮียได้เร็วๆนะ  สงสารเฮียทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-06-2014 22:06:27
พี่ทองเป็นพระอาทิตย์ ชงโคเป็นชาวดาวอุลตร้าที่รับพลังงานแสงจากพี่
ส่งพลังให้น้องต่อไปนะคะ สู้นะ

 :a1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 24-06-2014 22:11:33
หายไวๆนะชงโค พี่ทองรออยู่ :mew2:
ดีใจที่น้องฟื้นนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 24-06-2014 22:24:55
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 24-06-2014 22:39:33
คงไม่ได้แย่มาก...เท่าไหร่หรอกมั้ง ดีใจที่น้องปลอดภัย
อย่างน้อยน้องชงโคก็ไม่เกลียดคุณพ่อแล้ว แต่ถ้าน้องรู้ความจริงทั้งหมดจะเสียใจมั้ย  :ling1:

พี่ทองคำเอกสู้ต่อไปนะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 25-06-2014 01:21:46
เจ็บปวดอะไรอย่างนี้  แม้จะดีใจที่น้องกลับมาพูดได้ และคืนดีกับพ่อ  แถมยังมีหมอมือดี (หรือเปล่า ?) มาช่วยรักษาโรคทางจิตให้  แต่ก็อดสงสารพี่ทองไม่ได้จริง ๆ  กลายเป็นคนที่ถูกลืม  :o12: สู้ต่อไปนะคะทั้งทองคำเอก และคุณพ่อน้องชงโค  รวมทั้งจิตแพทย์มือดี (ที่ไม่น่าไว้วางใจสุด ๆ ) 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-06-2014 02:13:04
น้องพูดได้แล้ว ;___;
ถ้าน้องจำได้จะเจ็บปวดขนาดไหน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: bank_book ที่ 25-06-2014 13:38:28
ชอบมากเลยครับ เรื่องนี้ และอีกอย่างคือชอบที่คนแต่ นำตัวละครแต่ละเรื่องมาผูกกันได้ดีอะครับบบบบ o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 25-06-2014 13:43:22
มารอตอนต่อไปค่าาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 25-06-2014 21:00:20
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: มาบอกว่ารักชงโคครับผม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 34 : 23/6/2014 (Page. 59)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 25-06-2014 21:13:24
มารอชงโค กับพี่ทองจ้าาาาาาาาาาาา :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 25-06-2014 23:36:44
ตอนที่ 35

วันนี้มีคนมาเยี่ยมผม มากันเยอะเลยด้วย ทำเอาห้องผู้ป่วยที่กว้างขวางนี้แคบลงไปทันตา แต่ถึงคนจะเยอะก็ไม่มีใครส่งเสียงดัง แต่ละคนพูดคุยกันเสียงเบา แถมกับผม พวกเขาก็ไม่ถามอะไรให้อึดอัดใจเลย แทนที่จะถามว่าจำพวกเขาได้ไหม แต่ทุกคนกลับแนะนำตัวกับผมใหม่ทีละคน

“เราชื่อแมว เป็นเพื่อนสนิทมากกกกกของชงโคจ้า คนนี้โบจัง แฟนแมวเอง อีกคนชื่อหลิน แต่ไม่ต้องไปสนใจมากหรอก พวกบ้าบอ” ผู้ชายตัวเล็กๆ ผอมบาง ยืนอยู่ใกล้เตียงผมที่สุด กำลังพูดคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตร รอยยิ้มคุ้นตาของคนตรงหน้าทำให้ผมส่งยิ้มตอบกลับไป

“เฮ้ๆ พูดอย่างนี้ไม่ดีนะแมวเหมียว เดี๋ยวจะโดน” ผู้ชายตัวสูงข้างๆ โบจัง ร้องท้วง ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มกว้างให้ผม “ดีใจนะที่เห็นชงโคอาการดีขึ้นอย่างนี้ แล้วก็ไม่เสียใจหรอกนะที่จำพวกเราไม่ได้ เพราะถ้าหากว่าชงโคยังอยู่ตรงนี้ ต่อให้ลืมสักกี่ครั้ง พวกเราก็จะทำความรู้จักกันใหม่ อย่ากังวลไปเลยนะ”

“ขอบคุณนะครับ”

“อ้ายยยยย เสียงเพราะเหมือนคลิปเสียงที่พี่ทองคำเอกเอาลงใน IG จริงๆ ด้วยอ่า ชงโคของแมวคือที่สุดดดดด!!”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ยกมือลูบหัวแมวที่เอาแก้มนุ่มๆ มาถูกับแขนของผม

“นี่ นายน่ะ ปล่อยชงโคได้แล้ว” คนตัวเล็กอีกคนที่บอกกับผมว่าชื่อบิ้วเดินมายืนอีกฝั่งเตียง มองแมวน้อยด้วยสายตาหงุดหงิด ผมมองหน้าบิวอย่างงงๆ

“ทำไมต้องปล่อย ไม่ปล่อยหรอก แมวเป็นเพื่อนชงโคจ๋านี่นา แล้วเธอเป็นใครล่ะ มาทำหน้าไม่พอใจใส่แมวอย่างนี้ทำไม แมวไปทำอะไรให้เหรอ”

เอ๋? จะทะเลาะกันเหรอ?

บิ้วไม่ตอบ แต่กลับมองแมวตาขวาง ในขณะที่แมวเชิดหน้าอย่างดื้อรั้น ผมมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์

“ทำเป็นหวง อะโด่ ตัวเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย ชงโคจ๋าเป็นแฟนกับพี่ทองคำเอก รู้ไว้ซะด้วย”

“พูดมาก ผีเจาะปากมาพูดเหรอ” บิ้วยิ้มเยาะน้อยๆ

“โบจัง! มันว่าแมวอ่ะ!”

คำพูดของแมวคงเหมือนสายลมพัดผ่าน เพราะโบจังทำเพียงแค่ยืนนิ่งๆ บอกไม่ถูกว่าได้ยินหรือไม่ได้ยิน กลับเป็นหลินซะเองที่ออกโรงปกป้องแทน

“มารยาทแย่จังเลยนะครับคุณ เจอกันครั้งก่อนก็เหมือนคนดี แต่ทำไมตอนนี้พูดจาหมาไม่แดกอย่างนี้ล่ะครับ”

แมวเลยได้ทีเข้าไปกอดแขนหลินแล้วทำหน้าเหนือกว่าใส่

อ่า...หลินยังดูเหมือนแฟนของแมวมากกว่าโบจังอีกนะครับ

บิ้วเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเลิกสนใจฝ่ายตรงข้ามแล้วหันกลับมาหาผมด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“ชงโค เดี๋ยวบิ้วกับแม่จะกลับแล้วนะ พรุ่งนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า บิ้วจะทำมาให้”

“ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ”

“ไม่ลำบากเลย”

“ไม่ลำบากเลยยย” แมวเลียนเสียง ทำให้บิ้วตวัดตาไปมอง

“มองทำไมเหรอ แมวน่ารักใช่ม้า”

“หน้าผีสิไม่ว่า แมวผี”

แมวกำลังจะวิ่งอ้อมเตียง คราวนี้เป็นโบจังที่รั้งคนตัวเล็กเข้าไปในอ้อมแขนแล้วยกมือข้างหนึ่งปิดปากไว้ แมวตัวน้อยเลยยอมสงบ ไม่ดิ้นไม่ขัดขืนราวกับรอให้โบจังทำอย่างนี้อยู่แล้ว

“นึกว่าจะแน่” เสียงของบิ้วทำให้แมวถลึงตาใส่ แต่ผมว่ามันน่ารักมากกว่าน่ากลัวซะอีก

“งั้นบิ้วกลับก่อนนะ” บิ้วบอกลา ก่อนจะเดินไปหาแม่ของตัวเอง ผมเลยยกมือลาแม่ของบิ้วที่ใจดีมาเยี่ยม ท่านรับไหว้แล้วส่งยิ้มที่เหมือนพยายามฝืนเล็กน้อยมาให้ จากนั้นจึงเดินออกจากห้องไป

“เขาต้องชอบชงโคแหงๆ ถึงได้มาหึงแมว ชิ” แมวพูดขึ้น สายตาก็มองตามหลังบิ้ว ปากเล็กเบะหน่อยๆ

ชอบผมเหรอ...ทำไมไม่รู้สึกดีใจเหมือนตอนที่พี่ทองบอกว่าเป็นแฟนกับผมเลยนะ

อ่า...พี่ทอง วันนี้จะมารึเปล่านะ ผมยังไม่เห็นเขาเลย แม้จะมีคนมาเยี่ยมผมหลายต่อหลายคน แต่วันนี้เขายังไม่มาเลย

งานยุ่งเหรอ? หรือติดธุระที่ไหน?

“มองหาใครอยู่จ้ะลูก” ม๊าของพี่ทองที่นั่งคุยกับพ่อของผมอยู่ที่โซฟาถามขึ้น พวกท่านคุยกันมาสักพักแล้วล่ะครับ แล้วก็ปล่อยให้ผมได้คุยกับเพื่อนๆ ม๊าพาน้องพลอยกับน้องเพชรมาด้วย อาม่ากับอากงกลับไปได้สักพักแล้ว เห็นบอกว่าเตี่ยจะตามมา ตอนนี้ติดประชุมที่บริษัทเลยยังมาไม่ได้ ซึ่งบอกตรงๆ ว่าผมเกรงใจมาก ความจริงไม่ต้องมาเยี่ยมก็ได้ครับ เหมือนเป็นภาระยังไงก็ไม่รู้

“เปล่าครับ”

“จริงๆ เหรอ แต่แมวเห็นชงโคชะเง้อมองไปที่ประตูบ่อยๆ นะ รอใครอยู่รึเปล่า อิอิ”

ผมหันมองหน้าแมว ก่อนจะมองม๊าที่มีน้องพลอยนอนหลับหนุนตักอยู่ เลื่อนสายตาไปมองน้องเพชรที่อ่านการ์ตูนไม่สนใจใคร แล้ววกกลับมาที่พ่อของผม ท่านอมยิ้มน้อยๆ พลางเลิกคิ้วมองมา

“เฮียทองไปไหนเหรอครับ เย็นมากแล้ว เขายังไม่มาอีก”

“อ๋อออออ” แมวลากเสียงยาวจนน่าตี คนอื่นๆ ก็มองผมแล้วอมยิ้ม ทำเอาหน้าร้อนวาบขึ้นมาทันที

อะไรกัน ทำไมต้องล้อด้วย ก็แค่ถาม แค่ถามเท่านั้นเองนะ! ผมแปลกใจนี่นาว่าทำไมถึงยังไม่มาสักที ปกติเขาต้องมาอยู่ข้างๆ เตียงผมแล้ว

“หนูรู้ว่าเฮียไปไหน” น้องเพชรเงยหน้าขึ้นจากหนังสือการ์ตูนแล้วมองมาทางผม “เฮียไปเกี่ยวหญ้าให้เดซี่ค่ะซ้อ เดี๋ยวก็คงมาแล้ว หนูเจอตอนเฮียปั่นจักรยานไปที่สวน”

เดซี่เหรอ...ผมว่า...ผมจำได้นะ เพราะเดซี่ชอบทำตาแป๋วใส่ ตากลมโตนั่น...มองกี่ทีก็มีแต่ความใสซื่อ

“เดซี่คือใครเหรอชงโค” แมวถาม

“วัวน่ะ...พันธุ์ชาร์โรเล่ส์ น่ารักมากด้วย เพิ่งสามขวบเอง อ่า...ใช่แล้ว ลูกสาวของเฮียทอง แต่ความจริงเดซี่เป็นตัวผู้ เฮียเคยบอกว่า...”

‘ก็ตอนขวบเศษๆ เดซี่ที่แสนน่ารักของกูโดนวัวนิสัยไม่ดีจากฟาร์มที่ไปฝึกงานขึ้นขี่ แต่ลูกสาวก็ไม่ร้องไม่ขัดขืนเลย กูก็เลยคิดว่าลูกต้องเป็นเกย์แน่ๆ แต่ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง หัวอกคนเป็นพ่ออย่างกูก็รับได้ทั้งนั้น สุดยอดดวงใจของพ่อ เลิฟนะจ้ะ’

ผมหัวเราะออกมาเมื่อในหัวได้ยินแต่เสียงของพี่ทองท้าวความถึงที่มาของคำว่า ‘ลูกสาว’

“ชงโค...หนูจำ...เดซี่ได้เหรอจ้ะ” ม๊าของพี่ทองถามขึ้น พ่อของผมก็มีสีหน้าตื่นเต้นเหมือนกัน

“จำได้ครับ”

ตอนที่พี่ทองแนะนำตัวกับผมอีกครั้ง เขาไม่ได้บอกว่าเดซี่เป็นใคร แต่ตอนนี้ผมจำได้ จำได้แม่นเลย ทั้งเสียงร้อง ทั้งรูปร่างหน้าตา...

“ถือเป็นสัญญาณที่ดีนะคะ อย่างนี้เราก็ยังพอมีหวังกันอยู่บ้าง”

“ครับ แต่ที่จริง ผมกลับคิดว่า ให้ลูกค่อยๆ สร้างความทรงจำดีๆ ขึ้นใหม่คงจะดีกว่ารื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ ขึ้นมา เห็นลูกมีความสุขอย่างนี้แล้ว...ผมก็ไม่อยากให้มีอะไรมาทำลายรอยยิ้มนี้อีก”

“มนุษย์เรียนรู้จากอดีต เรียนรู้จากความผิดพลาด อย่ากังวลไปเลยค่ะ แค่มีคนที่รักอยู่เคียงข้างชงโคอย่างนี้ ฉันเชื่อนะคะว่าพวกเราจะช่วยให้ชงโคผ่านมันไปได้แน่นอนค่ะ”

ผมรู้สึกขอบคุณจากใจ ที่มีคนพร้อมจะอยู่เคียงข้างผมมากขนาดนี้ ทั้งพ่อที่ถึงจะยิ้มให้ แต่ก็ซ่อนความไม่สบายใจไว้ในอก ทั้งพี่ทองที่ต่อให้เขาจะพูดว่าไม่เป็นไรแค่ไหน แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าความจริงแล้ว...เขากำลังเจ็บปวด

แมว โบจัง และหลิน อยู่คุยกับผมอีกสักพักก็ขอตัวกลับ ก่อนไปยังกำชับให้ผมรีบๆ หายไวๆ แถมแมวยังบอกอีกว่าชงโคน่ะน่าอิจฉา แม้จะหัวเกรียนอย่างนี้ก็ยังหล่อ ผมเลยยื่นมือไปขยี้หัวคนปากหวานเบาๆ แล้วบอกให้ทุกคนกลับบ้านกันดีๆ

ผมเหลือบมองนาฬิกา เข็มสั้นกำลังชี้เลขแปด แต่ใครบางคนก็ยังไม่มา พ่อเดินไปส่งม๊าของพี่ทอง น้องเพชร น้องพลอยที่รถสักพักแล้ว ในห้องตอนนี้เลยเหลือแต่ผมเพียงคนเดียว

ผมค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือไปหยิบรีโมทเพื่อปิดไฟกลางห้อง ก่อนจะหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ากำลังเต็มไปด้วยดาว คงใกล้ข้างแรมเข้าไปทุกทีแล้ว

ในความทรงจำของพ่อ...ผมอาจจะเป็นคนที่กลัวความมืด แต่ในความรู้สึกของผมตอนนี้ ผมกลับรู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องเห็นอะไรรอบตัวชัดนัก มันรู้สึกปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก ผมหลับตา พยายามคิดถึงหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างในช่วงชีวิตที่ผ่านมา แต่กลับไม่มีอะไรผุดขึ้นมาในความคิดเลย มันว่างเปล่าจนบางทีผมก็อยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ ไม่ใช่แค่คนที่ถูกลืมเท่านั้นที่ทรมาน...เพราะตัวผมเองนั้น...ก็ทรมานไม่ต่างจากพวกเขาเลย

มันราวกับจู่ๆ ตัวเองก็กระโดดข้ามช่วงเวลา จากเด็กประถมโตพรวดพราดขึ้นกลายเป็นตัวผมในตอนนี้ เรื่องในวัยเด็กก็ลางเลือน เรื่องในเวลาสองสามปีมานี้ก็ว่างเปล่า หมอบอกว่าผมโชคดีมากแล้วที่ยังจำตัวเองได้ ซึ่งผมก็คิดนะว่ามันคงน่าสมเพชมาก หากแม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน

ผมทำเป็นไม่รู้แล้วก้าวข้ามสิ่งที่เคยมีอยู่ไม่ได้หรอก ถึงแม้ใครๆ จะบอกว่าไม่ต้องกังวล ไม่ต้องใส่ใจ แต่ผมกลับคิดว่าผมอาจจะก้าวต่อไปไม่ได้... คงมีเรื่องสำคัญมากมายที่ผมลืม คงมีคนสำคัญหลายคนที่ผมควรจำ และคงมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมได้เรียนรู้มันแล้ว แต่ก็ลืมมันไป

ไม่ว่าเรื่องไหนๆ ก็รู้สึกได้ว่าผมไม่ได้ผ่านมันมาโดยง่าย มันคงต้องใช้ทั้งเวลา ใช้ทั้งความพยายาม ใช้ทั้งความเข้าใจ เพราะอย่างนั้นมันถึงน่าเสียดายมาก หากผมจะจำมันไม่ได้อีก

ตอนนี้...ไม่มีเรื่องอะไรให้หวนกลับไปนึกเสียใจ และไม่มีเรื่องอะไรให้คิดถึงแล้วยิ้มออกมาได้

น่าสงสารจริงๆ ตัวผมในอดีต ที่ถูกตัวเองลืมไปอย่างนี้ ช่างน่าสงสารเหลือเกิน

แกร๊ก! แอ๊ดดดดด

เสียงประตูถูกเปิดเข้ามาเบาๆ ผมไม่ได้หันไปมองเพราะคิดว่าคงจะเป็นพ่อที่กลับมาจากการไปส่งม๊าของพี่ทอง

“นั่งทำอะไรมืดๆ ทำไมไม่เปิดไฟ” น้ำเสียงนี้...ไม่ใช่น้ำเสียงของพ่อ ทั้งทุ้มทั้งรู้สึกอุ่นใจแบบนี้...คงมีเขาเพียงคนเดียว

“ไปไหนมา” ผมรู้สึกว่ามันเสียมารยาทมากที่ถามเขาอย่างนี้ แต่ดันพลั้งปากถามไป

“ไปหาของที่จะทำให้ชงโคประทับใจ” เขาตอบเสียงนุ่ม เสียงรองเท้าดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนผมรู้สึกได้ว่าเขายืนอยู่ไม่ไกล “หันมาทางนี้สิ”

ผมค่อยๆ หันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างกับของในมือเขา ขวดแก้วที่เต็มไปด้วยเสียงระยิบระยับ ส่องประกายในความมืด

“สวยจัง”

หิ่งห้อย...หิ่งห้อยเต็มไปหมดเลย พอพี่ทองเปิดฝาขวดแก้ว พวกมันก็บินกันออกมา ส่องประกายเล็กๆ เหมือนดาวบนฟ้าไปทั่วห้อง ผมยื่นมือออกไป หวังจะแตะตัวมันให้ได้สักตัว แต่ก็ทำไม่ได้เลย จึงได้แต่มองพวกมันบินไปมารอบๆ ห้อง

พี่ทองเดินมานั่งลงบนเตียง เขานั่งซ้อนจากข้างหลัง สองแขนโอบรอบเอว ก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนแก้มผมไปสองที

อ่า...เราเคย...มีช่วงเวลาแบบนี้ด้วยกันรึเปล่านะ

“ไม่ต้องนึกหรอก นี่เพิ่งครั้งแรก ที่เฮียทำอะไรโรแมนติกอย่างนี้ให้” พี่ทองบอกเสียงเบา “เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก ก็อย่าลืมวันนี้นะ”

ผมยกมือขึ้นแนบกับแก้มของพี่ทอง คางของเขาวางอยู่บนไหล่ ส่วนแก้มเย็นๆ อีกข้างแนบกับแก้มของผมเต็มๆ เข่าทั้งสองข้างของเขาชันขึ้น ทำให้คนที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างอย่างผมสามารถพิงกับอกของเขาได้อย่างสบายๆ

“ม๊าโทรมาบอกว่าชงโคจำเดซี่ได้ ถ้าลูกสาวรู้คงดีใจมากแน่ๆ”

“ผมก็อยากเจอเดซี่เร็วๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ออกจากโรงพยาบาล”

“ถ้าอาการดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างนี้ อีกไม่กี่วันก็ได้กลับบ้าน”

“แล้วถ้ากลับบ้าน เฮียจะไปเยี่ยมผมอีกรึเปล่า”

“อยากให้ไปเหรอ”

“ผมถามก่อนนะ”

“ถามทีหลังแล้วทำไมอ่ะ”

มือของผมที่กำลังลูบแก้มเขาเล่นก็เปลี่ยนมาบีบแก้มเขาทันที จนพี่ทองร้องบอกว่ายอมแพ้นั่นแหละผมถึงได้ปล่อย

“แก้ไม่หายเลยเนอะ เรื่องชอบใช้กำลังกับแฟนเนี่ย”

“ผมยังจำไม่ได้สักหน่อย อย่ามาโมเม”

พี่ทองเป็นผู้ชายที่ทั้งน่ารักทั้งน่าหมั่นไส้ จะให้เขาเอาแต่พูดว่าแฟนๆ แล้วลอยหน้าลอยตายิ้มกริ่มแบบนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ได้ ต้องขัดสักทีสองทีให้สาแก่ใจ

“เจ็บปวดดดด”

“ฮ่าๆๆ เจ็บมากป่ะ”

“มากกกก”

“งั้นก็ตอบมาดิ ว่าจะไปเยี่ยมผมรึเปล่า”

“ตอนแรกว่าจะไป ตอนนี้เปลี่ยนใจละ ไม่อยากไปเยี่ยมเด็กดื้อ”

“ก็ตามใจนะ ถ้าไม่ไปบ่อยๆ ผมอาจจะจำเฮียไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้”

“งั้นเฮียต้องหาเมียใหม่ใช่ไหม โอ้ยยยย!!”

ผมโกรธจริงๆ นะ ถึงได้หยิกแขนเขาไปแรงๆ อย่างนี้ ฟังแล้วรู้สึกไม่ดี รู้สึกหงุดหงิดใจ แย่มาก!

“ไปดิ ไปเลย ไปตอนนี้เลยไป”

“ไม่เอา ไม่โกรธ เฮียล้อเล่น ล้อเล่นจริงๆ ครับที่รัก ไม่โกรธนะ เฮียขอโทษ”

น้ำเสียงของเขาหงอยลงไปจริงๆ จนผมอดสงสารไม่ได้ เลยลูบผิวที่ผมเพิ่งหยิกไปเมื่อกี้เบาๆ

“เจ็บไหม”

“อืม”

“ผมขอโทษนะ”

ผมยกแขนเขาขึ้นมา ก่อนจะเป่า “เพี้ยง!” แล้วก้มลงจูบไปหนึ่งที

“น่าจะให้หยิกที่ปากเนอะ”

“หืม?”

รู้หรอกว่าคิดอะไร แค่เห็นรอยยิ้มกริ่มนั่นผมก็อดเขินไม่ได้

ความรู้สึกนี้มัน...อะไรกันนะ หัวใจเต้นแรงมากเลย

“ที่ปากด้วย...ได้ไหม”

ผมรู้สึกว่าตัวเองใจง่าย...แค่เขาทอดมองมา ก็ยอมขยับเข้าไปใกล้เขาแล้ว ทั้งๆ ที่ความรู้สึกของตัวเองยังคลุมเคลือ เรื่องที่เกี่ยวกับเขาก็ยังลางเลือน แต่ทำไมถึง...ยอม

ทำไมถึงยอมให้เขา...เข้ามาใกล้มากกว่าใครๆ

ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในโพรงปากทำให้ผมตัวสั่นน้อยๆ ในความมืดสลัวนี้ มีเพียงประกายจากดวงตาของเขาเท่านั้นที่ผมสนใจ เสียงครางอย่างพอใจของคนตรงหน้าดังขึ้นแผ่วเบาเมื่อผมดูดงับริมฝีปากล่างของเขา ก่อนจะไล้ลิ้นเบาๆ ไปมา

“หวาน...หวานไม่เปลี่ยนเลย” พี่ทองกระซิบเบาๆ ชิดริมฝีปากของผม ในขณะที่ผมเอียงหน้าเล็กน้อย แลบลิ้นออกมาจนเห็นจิวที่ใส่ เขามองมาด้วยสายตาเหมือนจะเข้ามากัด แต่ผมรู้ว่าเขาไม่ทำหรอก...เพราะว่า...

“อืมมมมม”

รู้สึกดีจนหลุดครางออกมา เขาดูดลิ้นผมเหมือนกำลังกินอมยิ้ม จิวที่ใส่ก็ถูกลิ้นของเขาเล่นงานจนกลัวว่ามันจะหลุดออกมา มือของเขาก็สอดเข้ามาใต้เสื้อผู้ป่วยของผม นิ้วเรียวยาวบดขยี้บนยอดอก ผมเกร็งตังขึ้นมาทันที เพราะรู้สึกว่ามันมากเกินไป จึงจับมือเขาไว้พลางส่ายหน้า

“ขอโทษ...เพลินไปหน่อย” พี่ทองบอกเบาๆ เขามองหน้าผมอย่างหงอยๆ ก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่ผม แล้วถอนหายใจออกมา

“ไม่โกรธใช่ไหม”

“อืม ไม่โกรธหรอก แต่อย่าเพิ่งไปไกลกว่านี้เลยนะ ผมยังไม่พร้อม”

“ครับที่รัก”

ไม่ใช่ว่าไม่เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกดีกับเรื่องที่เรากำลังทำ แต่มัน...รู้สึกไม่สนิทใจ รู้สึกเหมือนตัวเองใจง่าย...กำลังนอกใจแฟน ทั้งๆ ที่แฟนก็คือผู้ชายตรงหน้าแท้ๆ

ผมทำให้เขาอดทนมากเกินไปรึเปล่านะ...

ให้ผมเข้าใจตัวเองมากกว่านี้ รู้ถึงความต้องการของตัวเองมากกว่านี้ แล้วถ้าวันนั้นมาถึง เขาต้องการอะไร...ผมก็พร้อมจะให้ ทั้งหัวใจและร่างกายเลย

“เฮีย”

“ครับ?”

“คืนนี้นอนกอดผมได้ไหม”

“หืม...แต่เตียงมันแคบ นอนเบียดกันไม่ได้หรอก ตื่นเช้ามาคงยอกไปทั้งตัว”

มันก็จริง แต่ผมรู้สึกว่าคืนนี้ ยังไงก็ต้องอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ไปนอนพื้นก็ได้”

“ไม่เอา ชงโคจะเจ็บหลังนะ พื้นแข็งจะตายชัก”

“แล้วจะทำยังไงดี”

“อยากให้นอนกอดจริงๆ เหรอ”

“อืม”

“งั้นลองท่านี้ดูไหม”

“ยังไง”

“ชงโคลงจากเตียงไปก่อน ไว้ถ้าเฮียบอกให้ขึ้นมาค่อยขึ้นนะ”

ผมยอมลงจากเตียงไปตามที่พี่ทองบอก ก่อนจะเห็นเขานอนราบไปบนเตียง พลางกระดิกนิ้วให้ผมขึ้นไปนอนได้

อ่า...ให้นอนบนตัวเขานี่ ถ้าเกิดตอนเช้าพยาบาลเข้ามาเห็นจะทำยังไงนะ -///-

“ตัวหนักขึ้นป่าววะ”

ดูปาก -*-

“ไม่หนัก ว่าแต่เฮียให้ผมนอนอย่างนี้ ทั้งคืนจะไม่รู้สึกว่าถูกผีอำเหรอ เกิดจู่ๆ ขาดอากาศหายใจตายขึ้นมาจะว่าไงอ่ะ”

“เออนะ ลืมคิดไป แฟนก็ตัวหนักด้วย อึก!”

สมน้ำหน้า ชอบว่าผมดีนัก แต่แค่โดนเข่าสะกิดนิดหน่อยทำมาเว่อ -*-

“ชงโค เฮียจุกนะ อย่าทำอย่างนี้สิครับ เป็นหมันไป ใครจะทำลูกให้ชงโคล่ะจ้ะ”

“เฮียลืมไปแล้วเหรอว่าผมไม่มีมดลูก”

“อุ่ย ลืมจริงๆ ด้วย -..-”

ผมอยากจะทึ้งหัวเขานัก ทำไมถึงได้กวนอย่างนี้

“แหนะ เอาอะไรมาถูกับน้องชายเฮียเนี่ย ลามกนะเรา”

“บ้า ไม่ได้ตั้งใจให้โดนสักหน่อย ก็นอนท่านี้มันก็ต้องโดนอยู่แล้วไม่ใช่ไง”

“อ้าวเหรอ ไม่รู้เลยนะ”

“เฮียน่ะรู้อยู่เต็มอก อย่ามาใส”

“ฮ่าๆๆ รู้ทันว่ะ เอาล่ะ นอนได้ละ ดึกแล้ว ป่วยก็ต้องพักผ่อนเยอะๆ”

“อือ”

อกของเขาอุ่นมาก อ้อมกอดของเขาก็เช่นกัน แต่ถ้าพ่อกลับมาแล้วเห็นผมกับพี่ทองอยู่ในท่านี้...จะคิดยังไงนะ เอ๋ จะว่าไป พ่อหายไปนานมากเลย

“เฮีย”

“หืม?”

“ก่อนจะมานี่เจอพ่อผมบ้างรึเปล่า”

“เจอนะ แต่ดูท่าทางเขารีบร้อน บอกเฮียว่าให้อยู่กับชงโคคืนนี้ แล้วก็รีบออกไปเลย”

“เหรอครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่านะ... หรือจะเกี่ยวกับแม่... ท่านไม่มาหาผมเลยจริงๆ คงโกรธมาก”

ฝ่ามืออบอุ่นของพี่ทองลูบเบาๆ ลงบนหัวผม

“ไม่หรอกชงโค ไม่มีใครโกรธอะไรชงโคหรอก ทำใจให้สบาย แล้วก็หลับซะ คืนนี้อยู่ในอ้อมกอดของเฮีย ก็คิดถึงเฮีย ฝันถึงเฮียก็พอ เพราะเฮียคนนี้ ไม่ว่าโลกจริงหรือโลกความฝัน ก็จะทำให้ชงโคมีความสุข”

ผมยิ้มกว้าง ซบหน้าลงกับอกที่ทั้งกว้างและอุ่นของพี่ทอง ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงเมื่อได้ยินเสียงกระซิบจากพี่ทองว่า “หลับตาครับที่รัก ฝันดีนะ”

“ฝันดีครับเฮีย”

คืนนี้ก็ขอให้เฮีย...คิดถึงผม ฝันถึงผมก็พอนะครับ

.................................................To be continue...............................................

มันไม่สั้นค่ะ กำลังพอดี มากไปกว่านี้มันจะมีแต่น้ำ ฮาาาา

มาดึกไปหน่อย ขอโทษทีค่ะ เพิ่งกลับถึงห้องสี่ทุ่มกว่า T_T เลิกงานเกือบสามทุ่มแล้ว ช่วงนี้พี่ที่ทำงานลาบวช ก็เลยต้องทำงานเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า มาช้ายังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ เสียใจที่ทำให้รอ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แล้วพบกันตอนต่อไป ที่ไม่แน่ใจว่าวันศุกร์จะมาได้ไหม T_T แต่จะพยายามมาค่ะ  :กอด1: :กอด1:

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 25-06-2014 23:45:02
อา.....สงสารชงโค......แต่ก็สงสารทองด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-06-2014 23:47:34
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 25-06-2014 23:53:17
รอลุ้นต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 25-06-2014 23:54:11
 o13. Feel good
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 25-06-2014 23:56:14
 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 25-06-2014 23:58:28
ชงโคสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 26-06-2014 00:00:34
กำลังไปได้ด้วยดี รอบางสิ่งบางอย่างมาขัด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 26-06-2014 00:04:16
ถ้าชงโชรู้ความจริงก็คงเสียใจมากน่าดู
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 26-06-2014 00:07:41
ตอนหน้าจะเป็นยังไงนะ
นึกภาพเมื่อชงโคได้รู้เรื่องเเม่ไม่ออกเลยจริงๆ


น้องชงโคจำลูกได้ด้วย
ลูกสาวตาโต..


ปล. เเน่นอนคู่ใหม่ที่เราจะเจอคือ หลินบิ้ว
       คู่นี้เเรงจี๊ดถึงใจเเน่เลยอะ เชียร์ๆ
       อยากอ่านเเมวกับโบจัง จังเลยอะตัว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 26-06-2014 00:09:09
ดีจัง น้องชงโคจำเดซี่ได้ด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 26-06-2014 00:11:35
ทุกอย่างกำลังดีขึ้น...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 26-06-2014 00:12:52
เหมือนตอนนี้ชงโคมีความสุข แต่ก็ต้องรอดูเมื่อรู้ความจริงว่าชงโคจะเป็นยังไง แต่ยังไงก็มีซุปเปอร์ทองอยู่ข้างๆนะ

แต่ตอนนี้น่ารัก ชงโคน่ารัก เฮียทองก็น่ารักแล้วก็ยอมเหมือนเดิม  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: yummiie ที่ 26-06-2014 00:13:53
ใกล้แล้ว :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 26-06-2014 00:18:55
เฮียน่ารักจุง :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 26-06-2014 00:23:31
ค่อยๆๆฟิ้นความจำนะตะเอง
สงสารชงโคจุงง
รีบมาต่อนะค๊าาาา อิ้อิ้
 :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 26-06-2014 00:25:53
จำลูกสาวได้ก็ต้องจำพ่อของลูกสาวให้ได้เร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 26-06-2014 00:31:39
ชงโคจำลูกได้แต่จำพ่อไม่ได้ แอบฮานะ พี่ทองจะน้อยใจป่าว?

แต่ชอบมากเลยที่พี่ทองดูแลชงโคอย่างดี น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย


ป.ล.อยากอ่านคู่โบกับแมว ยังไงก็ยังเคืองเรื่องที่โบเคยทำกับแมวไม่หาย

ขอสักหน่อย สั่งสอนโบให้หน่อยว่าขาดแมวไปจะได้รู้สึก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 26-06-2014 00:33:10
 :m1: ยังมุ้งมิ้งได้ก็ดีแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 26-06-2014 00:34:58
เค้ายังอยากรู้เรื่องโบจังกับแมวอยู่นะ
ว่าจะมีอะไรทำให้โบจังมันเปลี่ยนได้มั่ง
คืออย่างน้อยๆให้คนอ่านได้รู้สึกดีกับมันบ้าง
เพราะบอกตามตรงไม่ชอบมันเลยจริงๆ
หาคู่ให้แมวใหม่เหอะ คนน่ารักๆแบบนี้ให้ไปอยู่กับ
คนที่เห็นค่ากว่าไอ้โบดีกว่า  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 26-06-2014 00:42:11
 :hao5: อินมากกกกก
ขอบคุณค่ะ :)
ฮึกๆ สงสารชงโคจังเลยT^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 26-06-2014 00:45:10
สงสารชงโคอ่ะ ถ้าจำได้จริงๆขึ้นมาจะเป็นไงเนี่ย
ว่าแต่อยากอ่านแมวกับโบจังอ่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: LovelymiKu ที่ 26-06-2014 00:51:36
ผู้ชายแบบพี่ทองน่ารักมากเลย  :-[
อยากอ่านคู่โบจังกับแมวจังเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 26-06-2014 00:58:22
อะไรๆกำลังดี หวังว่าคุณพี่นังนิลจะไม่มายัดอะไรใส่หัวชงโคหรอกนะ เชอะๆ :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 26-06-2014 01:02:29
 :o8: หวานนิดๆ แอบเศร้าหน่อยๆ
แต่รู้สึกเป็นห่วงคุณพ่อยังไงไม่รุ คือเค้าเป็นผู้ชายที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง
คนเขียนอย่าใจร้ายกะคุณพ่อน้องชงมากนะคร้า :m13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 26-06-2014 01:07:25
เฮียทองโคตรเท่อ่ะ อบอุ้นอบอุ่น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 26-06-2014 01:17:44
รอตอนต่อไปจ้าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 26-06-2014 01:18:24
แม้ความจริงจะเจ็บปวด แต่ชงโคตะหนีมันไปตลอดชีวิตไม้ได้  เชื่อว่าถึวสันที่ต้องได้รู้ความจริง พี่ทองจะอยู่ข้างชงโค ชงโคจะผ่านมันไปได้แน่นอน
ยิ่งปกปิดมันยิ่งเจ็บ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-06-2014 01:25:56
กำลังอ่านเพลิน  :a5: รู้สึกว่ามันจบกระทันหันไป สั้นอะ :katai1: อยากอ่านอีก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 26-06-2014 01:30:45
ชงโคจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ได้สินะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 26-06-2014 01:52:21
ไม่คิดเลยว่าเฮียทองของน้องชงโคจะโรแมนติกได้มากขนาดนี้   :กอด1:  ชอบคำพูดของพี่ทองอ่ะ ประทับใจมาก ไม่ว่าจะความฝัน หรือความจริงก็ยังจะทำให้น้องมีความสุขเสมอ  ได้ใจมาก ๆ  :mew1: เป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำคัญที่จะช่วยให้สภาพจิตใจของน้องแข็งแรงขึ้น  สู้ ๆ นะจ๊ะ เพื่อเดซี่ที่รักจะได้เจอแม่ไว ๆ


อยากให้ชงโคตื่นขึ้นมาพบกับโลกแห่งความจริงซะที  จะได้มองอะไรได้กว้าง ๆ และชัดเจนมากขึ้น   อย่างน้อยตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่ายังมีคนที่รักและหวังดีอย่างจริงใจคอยอยู่เคียงข้างเสมอ  การที่รู้สึกว่าปลอดภัยและมั่นคงอาจจะทำให้จิตใจสามารถยอมรับความจริงที่โหดร้ายได้เร็วขึ้น


แมวกับโบจังน่ารักอ่ะ  แต่โบดูเย็น ๆ ชา ๆ ยังไงไม่รู้  หรือจะเป็นสไตล์ของพี่แก   :confuse:  รักนะแต่ไม่แสดงออกอะไรประมาณนั้น


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 26-06-2014 02:11:04
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววว

เรื่องสนุกมากค่ะ  นั่งอ่านอยู่ 3 วัน แต่คุ้มค่ามาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 26-06-2014 02:53:55
จะเกิดอะไรต่อไปน้อออ
อยากหยุดเวลาไว้แบบนี้จริงๆ
ไม่อยากให้ชงโคจำเรื่องในอดีตได้
ไม่อยากให้น้องเศร้าเลย
สู้ๆ นะชงโค
เฮียทองอยู่ข้างชงโคเสมอ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-06-2014 05:16:33
เวลาจะเยียวยาทุกอย่าง

อย่าสร้างโลกจอมปลอมให้ชงโคอีกเลย น้องจะโตและมีความสุขถ้าผ่านความทุกข์ในอดีตได้


มันต้องมีอะไรอีกแน่นอน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-06-2014 05:34:58
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 26-06-2014 06:46:46

เค้าอยากเป็นพยาบาลเวรดึกอ่ะ  :hao7:

โบจังเคลียร์กับแมวแล้วนัวอยากรู้  เชียร์หลินกะบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 26-06-2014 07:01:46
มันดีขึ้นเยอะเลย และมันจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-06-2014 07:17:14
จำเดซี่ได้เป็นสัญญาณที่ดี
ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
แต่ตอนนอนบนตัวเฮียทอง  ฟินมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-06-2014 07:28:29
ทำไม?พ่อรีบกลับ มีใครไปขุดอะไรใต้ต้นชงโครึเปล่า

บิ้วที่จริงก็คือน้องชงโค บิ้วคงรักเพราะความผูกพันธ์

อยากให้ชงโคจำได้นะ ถึงตอนนี้มันจะมีความสุขแต่เป็นแบบกลวงๆ มันลวงๆ

จำให้ได้ แล้วข้ามผ่านทุกอย่างทำให้มีความสุขแบบสนิทใจได้ซะที ถึงจะต้องทุกข์มากก็สู้ๆนะชงโค

สงสารซุปเปอร์ มุก4เม็ดกว่าจะได้ใช้คงอีกนาน :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-06-2014 08:31:50
โบจังแอบหึงแมวกับหลินบ้างมั้ยน้อออ  อยากอ่านคู่นี้บ้างจัง   :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 26-06-2014 08:39:11
รู้สึกถึงความอบอุ่นของพี่ทอง กรี๊สสสสสสสส  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 26-06-2014 10:55:01
เป็นสัญญาณอันดีที่ชงโคจำลูกสาวได้

แล้วเมื่อไหร่จะจำได้นะว่าพ่อเขารักตัวเองแค่ไหน

ตอนหน้าจะมีปมคลายออกอีกรึเปล่านะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 26-06-2014 11:09:40
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

เฮียทองอบอุ่มมากกก  อิจฉาชงโค หึหึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 26-06-2014 11:17:37
รอได้ค่าาาา

หวังว่าเมื่อชงโคจำเรื่องทุกอย่างได้จะเข้มแข็งและยอมรับมันได้นัะ

คนเขียนสู้ๆจ้าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 26-06-2014 11:30:17
เหมือนจะหวานอ้ะ
แต่มันไม่สุดยังไงไม่รู้
สู้ต่อไปนะชงโคคค เดี๋ยวก็จำได้ๆ
แต่เดาว่าตอนชงโคจำได้ต้องมีดราม่าอีกแน่เลย
ไม่เป็นไร ยังไงก็รับได้
ส่วนแมวกับโบจังกลับมาดีกันแล้วว ดีใจกะคู่นี้ด้วยน้าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 26-06-2014 11:44:41
ตอนนี้โรแมนติกเนอะ ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-06-2014 13:45:36
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 26-06-2014 14:19:17
 :heaven

แตกสลายกลายเป็นไอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 26-06-2014 15:07:56
สงสารพ่อชงโคสุดๆ เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ *ร้องไห้แปป*
เป็นคนขยันและกตัญญูแต่วาสนาไม่ดีเป็นอย่างยิ่งโดนทิ้งตั้งแต่เด็ก รับกรรมสารพัดที่ตัวเองไม่ได้ทำ
อยากให้คุณพ่อบอกความจริงกับทุกๆคน ความจริงยังไงมันก็คือความจริง TT^TT

อ่านตอนนี้แล้วปลื้มแทนเดซี่ คุณแม่จำลูกสาวได้ค่ะ แต่ฮาอะจำได้แค่เป็นวัวก็ดีใจแล้วนะ
คุณน้องยังอุตส่าห์จำเพศที่แท้จริงได้ด้วย พี่ทองก็อย่าเพิ่งน้อยใจนะ สู้ต่อไปทองคำเอก

แมวน่ารักอะ แอบจิ้นโบแมวหลิน ฮ่าๆ แต่อย่าเลยเนาะขอหลินบิ้วก็พอ อยากให้บิ้วมาร่วมกลุ่มด้วย
เวลาทะเลาะกับแมวน่ารักดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 26-06-2014 15:18:30
คุณพ่อของชงโค ท่านมีเรื่องอะไรรึเปล่านะ
น่าเป็นห่วงจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 26-06-2014 15:31:28
จำได้แต่เดซี่นะ แต่ก็ดีแล้วที่มีหวังว่าความจำจะกลับมาเร็วๆนี้  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 26-06-2014 15:38:54
ทำไมจำเดซี่ได้แต่จำพี่ทองไม่ได้


หรือว่าจริงๆแล้วชงโครักเดซี่มากกว่าพี่ทอง  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 26-06-2014 16:36:55
และแล้วโบจังก็ยังเฉยต่อไป
ชงโคจำลูกสาวได้ด้วย
เฮียทองน่ารักมาก ๆ
หวังว่าถ้าชงโคจำได้คงจะรักพ่อคนนี้นะ
เพราะคนที่ร้ายคือแม่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 26-06-2014 17:14:25
 :m18:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 26-06-2014 17:30:10
 :impress2: น่ารักอ่ะ เฮียทองน่ารักเว่อร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 26-06-2014 17:39:24
ตอนนี้แอบชอบบิ้วยังไงไม่รู้ เวลาที่ชงโคจำไม่ได้แล้วบรรยายเป็นกลางอะ อิอิ
นอนกอดกันน่ารักจริงๆ อยากเป็นพยาบาลหรือหมอที่เปิดเข้ามาเจอจริงๆจะถ่ายทุกช็อตเลย5555 ฟินน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 26-06-2014 20:09:52
รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องดราม่าหลังจากชงโครู้ความจริงเรื่องแม่
แต่ไม่ว่ายังไงห้ามโกรธพี่ทองนะ

รู้สึกเหมือนจะมีคู่ใหม่เกิดขึ้นนะ แมวกะโบจังจะไปไม่รอดใช่มั้ย  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 26-06-2014 21:27:42
ทำไมคนถึงชอบ หลินบิ้ว  หลินแมว  แต่เรากลับชอบ บิ้วแมวว
รู้สึกว่ามัน ใช่ มันจิ้น มันฟิน โอ้ยยยยย  โบนะทิ้งมันไปเถอะลูก แฟนตัวเองไม่เคยจะปกป้อง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-06-2014 21:45:08
ชงโคนี่ไม่ว่ายังไงก็น่ารักนะ ชอบแมวมาก อ้อนสุดๆ เหมือนลูกแมวที่วิ่งวนไปมารอบตัว สดใสอ่ะ
โบจังต้องรักแมวมากๆ นะ ถ้าใจร้ายกับแมวคนอ่านโกรธ
ชอบตอนชงโคมองหาพี่ทอง ชอบที่พี่ทองอัพวีดีโอน้องลงไอจี เค้าปลื้มของเค้า
ชอบตอนชงโคพูดเหมือนเอาแต่ใจนิดๆ แบบหลุดอ่ะ น่ารักดี ชอบที่ชงโคจำลูกสาวได้
ตอนเค้าจู๋จี๋มุ้งมิงกันน่ารักมากกกกกกก พี่ทองนี่ร้ายสุดๆ มือไวมาก กีสสสส เป็นฟินค่ะ
คุณพ่อรีบไปไหนอ่า ดราม่าไหม

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 26-06-2014 22:50:21
 :monkeysad: เฮียทองสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 27-06-2014 14:17:19
เฮียทองทำน้องชงโคคนใหม่หลงแล้ววววววววว 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 27-06-2014 18:14:51
ตามอ่านทันแล้ววววววว หนึ่งวันเต็มๆ รู้สึกชอบนิยายเรื่องนี้มากมีครบทุกรสชาติเลย แถมตอนต่อไปไม่รู้ว่าชงโคจะจำอดีตตัวเองได้ไหม แต่ขอให้ผ่านไปให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: feather7074 ที่ 27-06-2014 18:44:44
เป็นกำลังใจให้เฮียทอง ง ง   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 27-06-2014 21:05:02
 :hao5: :hao5:
ร้องไห้ตอนฉากที่ชงโคถูกรถชน อะไรๆก็แย่ไปหมด งือออออ :katai1:
อ่านทีเดียว5ตอนรวดเลยดองไว้ โอ้ยหลากหลายอารมณ์ รู้สึกว่าชงโคมีอะไรอีกเยอะ
เรื่องครอบครัวชงโคคลี่คลายแล้ว แต่ตัวชงโคในวัยรุ่นก่อนเจอพี่ทองนี่ต้องมีอะไนอีกหรือเปล่า
ความจำเสื่อม? ชงโคจ๋าจำให้ได้ไวๆนะ พี่ทองน่ารักมากก โอ้ยยยยย อิจฉาพี่ทอง ได้ฟังเสียงชงโคด้วย
ตลก! พี่ทองคิดได้เนอะเรื่องป้ายชื่อ 55 แล้วน้องก็อ่านชื่อพี่คนแรกจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 27-06-2014 23:19:15
  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 35 : 25/6/2014 (Page. 62)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 28-06-2014 11:13:55
เริ่มจะดีขึ้นแต่ระเบิดเวลาลูกใหญ่ก็ยังคงเดินหน้าอยู่รอเวลาระเบิดใช่ม๊ายยยยยย  :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 28-06-2014 17:30:57
ตอนที่ 36

ทุกอย่างในโลกผันเปลี่ยนไปทุกวัน ตัวผมก็เช่นกัน นานวันความทรงจำใหม่ๆ ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ทั้งความผูกพันธ์ ความรัก กำลังใจผู้คนรอบข้าง ...มันมากมาย แต่ผมก็จดจำได้ทุกรายละเอียด

ผมยังคงพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล อาการบาดเจ็บดีขึ้นมาก แผลผ่าตัดที่ท้ายทอยก็แห้งสนิทและหายดีแล้ว ตอนนี้เส้นผมขึ้นยาวเกือบจะเท่ากับรูปที่พี่ทองมักเอาให้ดูเป็นประจำ บาดแผลภายนอกหายสนิทดีทุกอย่าง เว้นแต่เพียงการรักษาของหมอเพี้ยนทั้งสองคนที่ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ

ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อใจหมอ พวกเขาน่ะเก่งมาก แต่ความรู้สึกที่บอกว่ากำลังมีบางอย่างที่น่ากลัวรอคอยผมอยู่ มันกลับทำให้ผมไม่อยากที่จะกินยาตามที่หมอสั่งสักเท่าไหร่ ผมเริ่มฝันแปลกๆ มาได้สักพักแล้ว ความฝันที่น่ากลัวนั้น...แม้แต่ในตอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็ยังทำเอาตัวสั่น ผมจึงได้ยานอนหลับมาเพิ่มในรายการยาหลากสีหลากหลายเม็ดที่ต้องกินอยู่ทุกวัน หมอบอกว่าการพึ่งยานอนหลับอย่างเดียวร่างกายจะได้รับผลกระทบมาก ถ้าหากผมแข็งแรงมากกว่านี้เขาก็จะหยุดให้ยานอนหลับ เพราะร่างกายของผมยังต้องการการพักผ่อนให้เพียงพอสำหรับการรักษาในขั้นต่อไป

ในแต่ละวันขาประจำที่มาเยี่ยมผมก็คือพี่ทอง รายนี้น่ะเย็นวันเสาร์เขาจะหอบหนังสือ แล็ปท็อป พร้อมกับเสื้อผ้ามานอนเฝ้า ส่วนในวันธรรมดาเขาต้องฝึกงาน ถึงไม่ค่อยมีเวลามาอยู่ด้วยเท่าไหร่ รองลงมาก็พวกเพื่อนๆ แมว หลิน บิ้ว และโบจัง ผมสนิทกับพวกเขามากขึ้น พูดคุยเป็นกันเองมากขึ้น แต่ที่เปลี่ยนไปมากคือโบจัง ในแต่ละครั้งที่มาเยี่ยม โบจะพูดน้อยลงเรื่อยๆ น้อยลงจนเดี๋ยวนี้ผมแทบไม่ได้ยินเสียงเขาเลย เขาชอบยืนอยู่ข้างหน้าต่างเพียงลำพัง เหมือนไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกผม เงียบและแปลกไป ในขณะที่แมวกับหลิน...เริ่มมีบรรยากาศแปลกๆ ที่ผมก็สัมผัสได้ แม้ว่าสายตาของแมวที่คอยเฝ้ามองโบจะไม่เปลี่ยนไป แต่สำหรับหลิน...ผมว่าเขาไม่เหมือนเดิม

นอกจากพวกเพื่อนๆ ที่มาเยี่ยมแล้ว ครอบครัวของพี่ทอง ครอบครัวของลุงพิภพก็มาเยี่ยมผมบ่อยๆ เหมือนกัน...และคนที่อยู่กับผมในทุกๆ วันก็คือพ่อ แม้ตั้งแต่วันที่พี่ทองบอกว่าพ่อมีธุระด่วนต้องรีบไป พ่อจะดูเครียดมาก แต่เมื่อหันมองมาที่ผม พ่อก็ยังคงยิ้มให้ผมเสมอ เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง

พี่ปลื้ม ลูกเจ้าของโรงพยาบาล หรือก็คือลูกของลุงหมอผู้ใจดีก็มาเยี่ยมผมบ่อยๆ เหมือนกัน บางครั้งก็มาคนเดียว แต่บางครั้งก็มากับพี่หมอโปรด พี่ปลื้มเป็นคนที่น่ารักมาก ดูเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัว ถ้าดูจากภายนอกจะไม่รู้เลยว่าพ่อของเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ เพราะชอบทำตัวเหมือนลูกคนสวนของโรงพยาบาล สะพายย่ามแถมยังใส่แว่นหนา เสื้อผ้าโนแบรนด์ รองเท้าที่ประเมินจากสายตาก็คงคู่ละไม่กี่ร้อยบาทจากตลาดนัด ต่างจากพี่หมอที่เหมือนช็อปแบรนด์ดังเคลื่อนที่ มูลค่าตัววันหนึ่งๆ พี่ปลื้มบอกคือมากพอซื้อรถญี่ปุ่นได้สองคัน แต่ถึงจะต่างกันมากยังไง พวกเขาก็เป็นคู่ที่ลงตัวอย่างบอกไม่ถูก และแม้ว่าใครจะบอกว่าพี่ปลื้มเป็นคนที่น่าอิจฉา ที่ได้พี่หมอเป็นแฟน แต่ผมว่าพี่หมอต่างหากที่น่าอิจฉา เพราะพี่ปลื้มน่ะ...ใจดีมาก เขาชอบทำของอร่อยๆ มาให้กิน พูดจาสุภาพทุกครั้ง แม้กระทั่งตอนด่าพี่หมอผู้เป็นแฟน ก็ยังไม่มีคำหยาบ ด่าแรงสุดคือคำว่า ไอ้บ้า แต่พอโดนพี่หมอปรามด้วยสายตาก็หงอลงทุกที

ต่างจากผมกับพี่ทองมากเลย เพราะพี่ทองไม่ดุเหมือนพี่หมอ เขาไม่ค่อยโกรธ แต่ถ้าโกรธขึ้นมาจริงๆ ก็น่ากลัวเหมือนกัน เคยมีครั้งหนึ่งที่เขาเห็นพี่ตั้มกำลังจะก้มลงมาหอมหน้าผากผม แต่เขาเข้ามาทันเห็นพอดี เขาโกรธและไม่มาหาผมอยู่หลายวัน จนสุดท้ายก็กลับมาแบบมึนๆ แถมยังไม่พูดถึงเรื่องที่โกรธด้วย ทำเอาผมหมดโอกาสขอโทษไปเลย

อ่า...จริงๆ แล้วผมก็ไม่คิดว่าผมทำอะไรผิดหรอก ก็พี่ตั้มเป็นฝ่ายจะก้มลงมาหอมผมเองนี่นา ผมไม่ได้เสนอหน้าให้เขาทำซะหน่อย -_-

ที่จริงๆ หลายๆ อย่างก็เหมือนจะดี...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้ผมแปลกใจ...เรื่องของแม่ ทำไม...ถึงไม่ยอมมาเยี่ยมผมบ้างเลยนะ พ่อเคยตอบคำถามของผมแค่ครั้งเดียวกับเรื่องที่แม่ทำไมไม่มาเยี่ยม แค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่พ่อบอกว่าแม่อยู่ในที่ที่ไม่สามารถติดต่อหรือไปหาได้ ท่านก็เลยไม่มาหาผม มันเป็นคำตอบที่ได้ยินแล้วไม่สบายใจเลย เพราะอย่างนั้นใช่ไหมพ่อถึงได้ดูเครียดกว่าทุกที ดูไม่มีความสุข แม้พ่อจะบอกว่าตำรวจกำลังตามเรื่องนี้...แต่ความหวังมันไม่มีเลยใช่ไหม รอยยิ้มของพ่อในแต่ละครั้งถึงได้เศร้าเหลือเกิน

“คิดอะไรอยู่”

ผมสะดุ้งน้อยๆ เมื่อได้ยินเสียงพี่ทองดังขึ้นใกล้ๆ กำลังคิดอะไรเพลินๆ หันมองข้างเตียงอีกทีก็ถูกเขานั่งท้าวคางจ้องมองมาซะแล้ว

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“สักพักแล้ว”

ผมพยักหน้า ก่อนจะยกมือลูบแขนเขาเบาๆ “ไม่ฝึกงานเหรอวันนี้”

“แอบโดดมา แต่ไม่เป็นไรหรอก วันนี้วันสำคัญของแฟน จะไม่มาได้ไง”

เขาน่ารักอย่างนี้ตลอดเลย ให้ความสำคัญกับผมมากขนาดนี้ แต่ผมก็ยังตอบแทนอะไรเขาไม่ได้ เขาเหนื่อยจากการฝึกงานทุกวัน แต่ก็ยังหาเวลามาอยู่กับผม แม้จะโกรธ ไม่ยอมมาให้เห็นหน้า แต่ก็จะโทรมาถามว่ากินข้าวรึยัง ทานยาหมดรึเปล่าทุกที

ผมยอมรับนะว่าแม้ตอนนี้จะยังจำความรักที่ผ่านมาไม่ได้...แต่มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ใหม่อีกครั้ง

“ความจริงไม่ต้องมาก็ได้...ไม่มีอะไรแท้ๆ”

“อยากมาให้กำลังใจ”

เขายิ้ม ผมก็เลยยิ้มตอบกลับไป วันสำคัญที่ว่า ความจริงมันก็ไม่สำคัญมากเท่าไหร่ แต่ทั้งพี่ทอง ทั้งพ่อ ทั้งม๊าของพี่ทอง บอกว่าจะมา พวกเพื่อนๆ ก็อยากจะมาด้วย ถ้าไม่ติดว่าเป็นวันสอบกลางวันวันแรก พวกเขาก็คงมา ...ผมเกรงใจนะ ที่จริงก็แค่หมอเพี้ยนสองคนนั้นบอกว่าจะรักษาด้วยการช็อตไฟฟ้าในบ่ายวันนี้ มันฟังดูน่ากลัวมาก และคงเจ็บอยู่ไม่น้อย แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นความเจ็บในรูปแบบไหน...

‘การทำ ECT จะช่วยทำให้ดีขึ้น แม้วิธีการอาจจะฟังดูน่ากลัวมากไปหน่อย แต่สบายใจได้ครับ ความปลอดภัยสูง เราจะมีการให้ยาคลายกล้ามเนื้อและยาสลบ หายห่วงได้เลยครับ แล้วอัตราการเสียชีวิตก็น้อยมาก แทบไม่มีเลย และในความหมายคำว่าดีขึ้นของผมคือ ความทรงจำของน้องอาจจะกลับมาเกือบทั้งหมด การทำ ETC จะทำให้เกิดการปรับเปลี่ยนโครงสร้างการทำงานของสมองที่จะปรับอารมณ์ ความคิดของผู้ป่วย แม้กลไกการทำงานจริงๆ เราจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ผลจากการรักษาผู้ป่วยรายอื่นๆ ก็เป็นไปด้วยดี ผมเชื่อว่าจะทำให้น้องกลับมาใช้ชีวิตได้ปกติ เพราะเราเห็นแล้วว่าการใช้ยารักษามันช่วยให้ความทรงจำกลับมาทีละนิดก็จริง แต่จากผลที่ได้รับเรากลับพบว่า น้องจะกลับไปทรมานเหมือนอย่างเดิม ความทรงจำที่เลวร้าย ทำให้เบาบางลงบ้าง...มันก็ดีนะครับ’ หมอเพี้ยนหกตาบอกกับพ่ออย่างนั้น ซึ่งสีหน้าพ่อก็ดูดีขึ้นมาก

‘ทุกวิธีการรักษาคือการบำบัดครับ บำบัดคือการทำให้ดีขึ้น ไม่ใช่แย่ลง ผลที่ได้รับอาจจะยืนยันตอนนี้ไม่ได้ แต่ด้วยเจตนาของเรา คือจะไม่ยอมให้ผู้ป่วยต้องกลับไปทุกข์ทรมานอีกแน่นอน’ หมอบีหนึ่งที่ยังคงใส่หน้ากากสไปเดอร์แมนปิดหน้าไว้ยืนยันกับพ่อแล้วก็เดินออกจากห้องไป

“ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะ กลัวเหรอ”

ผมพยักหน้าอย่างยอมรับความกลัวที่เกิดขึ้นในใจ

“ไม่ทำไม่ได้เหรอ จะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย ถ้าเกิดว่ามันทำให้ผมต้องลืมทุกคน ต้องลืมเฮียอีก”

“มองเฮียไว้สิ... หล่อขนาดนี้ไม่ลืมหรอกนะ”

ผมหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่จริงๆ ตอนที่บอกว่าหล่อขนาดนี้น่ะ เขาเก๊กหน้าทำเท่เหมือนตัวเองเป็นพระเอก mv เลย แถมยังมีท่ายกมือเสยผม ขยิบตาส่งมาให้อีก

“หัวเราะแล้ว” พี่ทองขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้เตียงอีก แล้วจับมือผมไปกุมไว้ “อุ่นไหม”

“อืม”

“จำความอบอุ่นนี้ไว้นะ...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ชงโคต้องไม่ลืมว่ายังมีเฮียอยู่ข้างๆ เสมอ”

“ครับ”

จู่ๆ น้ำตาผมก็ไหลลงอาบแก้มทีละหยด ความอบอุ่นจากเขาทำให้รู้สึกเอ่อล้นไปทั้งใจ ผมโชคดีมากใช่ไหมที่มีคนรักอย่างเขา...

“ร้องไห้ทำไมหืม”

ผมส่ายหน้า ในขณะที่พี่ทองจูบเบาๆ ลงบนหลังมือผม “รีบๆ หาย จะได้พานั่งจุ๊บแจงไปเที่ยว แล้วเดซี่ก็รอให้คุณแม่ไปอาบน้ำให้อีก หายช้าระวังโดนลูกสาวงอนนะ เฮียจะไม่ช่วยง้อด้วยล่ะ”

“ใจร้ายจัง”

“ใจดีมากเดี๋ยวเหลิง”

ผมอมยิ้ม บีบมือพี่ทองเบาๆ

สักพักแล้วล่ะ...ที่ผมคิดว่า แค่การได้จับมือกับเขาก็ทำให้รู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่ามือของผมจะชื้นไปด้วยเหงื่อเขาก็ไม่บ่นเลย พี่ทองน่ะบ้า ชอบปากหวาน รู้ว่าต้องพูดแบบไหนผมถึงจะเขินหน้าแดง รู้ว่าต้องทำแบบไหนผมถึงจะคล้อยตาม

โดนจับจุดอ่อนไปหมดเลยจริงๆ

“เดี๋ยวพ่อก็คงมาแล้วล่ะ เมื่อกี้โทรบอกเฮียว่าเพิ่งทานข้าวกับลูกค้าเสร็จ กำลังจะออกมา เตี่ยกับม๊าก็ใกล้จะถึงแล้ว กำลังใจมาเยอะเลยนะ แหม น่าอิจฉาเนอะ รู้ป่ะว่าตอนเฮียป่วยน่ะ ม๊าไม่เฝ้าไข้เลย ปล่อยให้นอนโรงพยาบาลคนเดียว ใจร้ายมาก แต่ลูกสะใภ้นี่ดันมาเยี่ยมบ่อย”

“อย่ามาน้อยใจ พ่อผมก็คุยกับเฮียบ่อยกว่าผมอีก มีโทรบอกกันด้วย ไม่เห็นโทรมาบอกผมเลย”

“พ่อกลัวว่าชงโคหลับอยู่ไง เลยไม่อยากกวน พ่อโทรมาเร่งเฮีย กลัวว่าตัวเองมาไม่ทันแล้วชงโคจะอยู่คนเดียว”

ทั้งพ่อทั้งพี่ทองนี่บ้ากันมากๆ เลย พวกเขาเป็นห่วงแบบเว่อๆ เวลานินทาผมเนี่ยสนุกกันใหญ่เลย พ่อน่ะชอบเล่าเรื่องตอนเด็กๆ ของผมให้พี่ทองฟังบ่อยๆ ผมก็แอบฟังด้วยนั่นแหละ ก็มีจำได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว แต่แปลกที่พ่อยังจดจำได้ทุกรายละเอียด เสื้อผ้าที่ผมใส่ชุดแรกเขาก็ถ่ายรูปเก็บไว้ อัลบั้มรูปที่เอามาอวดพี่ทองน่าสนใจไม่น้อยเลย มีภาพของผมโป๊ตอนเด็กๆ ด้วย น่าอายมาก แต่ในจำนวนภาพเหล่านั้น...มีเพียงภาพเดียวที่ผมขอเก็บไว้ นั่นคือภาพที่พ่อกำลังคุกเข่าทำแผลที่หัวเข่าให้ ในขณะที่ผมยืนแหกปากร้องไห้ หน้าตาตลกมากด้วย แต่สีหน้าของพ่อที่กำลังกังวลสุดๆ ทำให้หน้าตาตลกของผมนั้นหลุดจากโฟกัสไป พ่อบอกว่าแม่เป็นคนถ่ายภาพนี้ไว้...สีหน้าตอนที่พูดถึงแม่มีแต่ความเศร้าสร้อย

‘พ่อเกือบลืมไปแล้วว่าพวกเราเคยมีช่วงเวลาดีๆ แบบนี้ด้วยกัน’ พ่อบอกกับพี่ทองแบบนั้นแล้วก็ชี้ชวนกันให้ดูรูปอื่นต่อ แต่สำหรับผม...ความคิดทั้งหมดหยุดลงแค่ตรงคำว่า ‘เคยมี’

และความรู้สึกที่ราวกับว่าแม่ไม่ได้อยู่กับพวกเรามานานแล้ว...มันทำให้คืนนั้นผมร้องไห้และนอนไม่หลับอยู่ทั้งคืน

เสียงประตูถูกเปิดเข้ามาทำให้ผมหันไปมอง เตี่ย ม๊า และพ่อของผมกำลังเดินเข้ามาทีละคน ที่ตามมาข้างหลังคือหมอเพี้ยนทั้งสองคน คงใกล้ได้เวลาแล้ว

“อั๊วถามอะไรเพื่อความแน่ใจหน่อยนะหมอ ตอนที่รักษานี่หมอจะถอดหน้ากากออกใช่ไหม” เตี่ยที่เดินเข้ามาในห้อง พูดกับหมอขึ้นเป็นคนแรก

“ไม่เท่เหรอครับ”

“เท่”

“เตี่ย! หลงประเด็นแล้ว” พี่ทองร้องบอก ก่อนจะหันไปทางหมอเพี้ยนทั้งสองคนที่เขายืนยันนอนยันกับผมมาตลอดสองเดือนกว่าๆ ว่าพวกเขาบ้า “ในระหว่างที่ทำการรักษา ช่วยถอดมันออกเถอะครับ ชีวิตของแฟนผมสำคัญกว่าความเท่ของคุณ”

“ผมรู้ว่าควรหรือไม่ควรทำอะไร สัตวแพทย์ที่ยังเรียนไม่จบอย่างคุณน่ะอยู่เฉยๆ”

“ไอ้...”

“อาทอง! อย่าหยาบคายกับหมอ” ม๊าพูดเสียงเฉียบ พี่ทองเลยได้แต่นั่งฮึดฮัดกับความกวนตีนที่ทำอะไรไม่ได้ของหมอสไปเดอร์แมน

“ทุกอย่างพร้อมแล้วนะครับ ผลตรวจร่างกายของคุณก็เป็นไปด้วยดี เราจะทำ ECT สามครั้งต่อสัปดาห์ ซึ่งพวกผมปรึกษากันไว้แล้วว่าจากอาการของคุณตอนนี้ หกครั้งก็ยังถือว่าอาจจะเอาไม่อยู่”

นี่ผมป่วยหนักขนาดนั้นเลยเหรอครับ...ผมแค่ลืมเรื่องบางอย่างไปเท่านั้นเองนะ...ทำไมมันฟังดูร้ายแรงเหลือเกิน

“จากที่ผมได้อธิบายให้กับคุณพ่อและผู้สมอ้างว่าเป็นแฟนของคุณไปแล้ว”

“ไม่ได้สมอ้างเว้ย!”

แม้พี่ทองจะขัดขึ้นมา แต่หมอบีหนึ่งก็ยังพูดต่อไปราวกับไม่ได้ถูกขัดจังหวะ “เมื่อเวลาผ่านไป ความทรงจำของคุณจะค่อยๆ กลับมา มันเกิดจากการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงเมื่อครั้งเกิดอุบัติเหตุ ความทรงจำที่เป็นของคุณจริงๆ กลับมาแค่บางส่วน ในขณะที่บางส่วนที่ถูกสร้างขึ้นได้รับความเสียหาย แต่ถึงอย่างนั้น...ในส่วนที่ถูกสร้างและทำให้คุณดำเนินชีวิตอยู่มาจนถึงปัจจุบัน ก็ยังมีบางส่วนที่เป็นของคุณจริงๆ ผมยกตัวอย่างในส่วนที่คุณจำวัวที่ชื่อเดซี่ได้ นั่นเพราะความประทับใจครั้งแรกที่คุณมีมันเป็นของจริงที่ไม่ได้ถูกผู้อื่นสร้างขึ้นมา” หมอบีหนึ่งหยุดพูดไป ก่อนจะพยักหน้าให้หมอบีสองขยายความต่อ ในขณะที่หมอบีหนึ่งเดินไปสนอกสนใจปลาทองในตู้ปลา

“บีหนึ่ง มันใช่เวลาที่ไหน” ถึงจะพูดอย่างนั้นหมอบีสองก็ทำหน้าที่พูดต่อไป “ครับ จากที่บีหนึ่งพูดมาทั้งหมดนั้น มันก็เป็นเพียงข้อสันนิษฐานของพวกผม เนื่องจากจิตใจและกลไกสมองของมนุษย์ทำงานซับซ้อน มีทั้งสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้ ไม่เป็นไปตามข้อมูลหรือทฤษฎีเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ แต่ที่พวกเราแน่ใจกันมากนั่นก็คือความทรงจำที่ฝังรากลึกซึ่งทำให้คุณทรมานมานานหลายปี”

“มันไม่ได้หายไปเลยครับ แม้ตลอดหลายปี คุณจะดำเนินชีวิตไปตามปกติ แต่แค่มีสิ่งเร้าไปกระตุ้นให้นึกถึง มันก็จะกลับมา ครั้งนี้...ความรุนแรงและผลกระทบที่เกิดขึ้นเรายังยืนยันแน่ชัดไม่ได้ แต่จากอาการของคุณเมื่อหลายเดือนก่อนกับภาพความทรงจำที่บิดเบี้ยว มันทำให้เราต้องมาคิดทบทวนวิธีการรักษากันอีกครั้ง และถ้าอยากมองเห็นโลกให้กว้างยิ่งกว่าเดิม ก็ควรเชื่อใจเรา ให้ความร่วมมือกับเรา จิตใจที่พร้อม จะทำให้ผลการรักษาออกมาดีเยี่ยมเสมอ คุณโชคดีกว่าผู้ป่วยหลายคนเพราะยังสามารถรับรู้และตัดสินใจเองได้นะครับ ผมเชื่อว่ามันจะต้องเป็นไปด้วยดีแน่นอน”

“ถ้าจากนี้ไปยังอยากใช้ชีวิตเป็นปกติ คุณก็ควรร่วมมือกับเรา เพราะเราไม่รู้ว่าคุณจะจำเรื่องที่ทำให้ตัวเองทุกข์ทรมานขึ้นมาได้วันไหน และถ้าถึงวันนั้น ...ทุกอย่างสายเกินไปผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ มีผู้ป่วยหลายรายที่อยู่ในกรณีศึกษาของเพื่อนผม รักษาด้วยยาไม่ได้ ทำ ECT หลายครั้งก็ไม่มีความหมาย สุดท้ายเขาต้องจากโลกนี้ไปอย่างโดดเดี่ยว แม้จะมีผู้คนที่รักรายล้อมอยู่รอบข้าง...เขาก็ไม่สามารถรับรู้ โลกที่ต้องเห็นแต่ตัวเอง วนเวียนซ้ำๆ น่ะ ทรมานมากไม่ใช่เหรอ” หมอบีหนึ่งยอมถอนสายตาจากปลาทองมามองผม

พวกเขาคงรู้ว่าผมกังวล...ผมยังไม่พร้อม ถึงได้พูดอะไรมากมายให้ฟังอย่างนี้ ผมรู้ดีว่าทุกอย่างกำลังจะกลับมา ผมรู้ดีว่าความฝันนั้น...ผมเห็นใคร แต่ก็ไม่ได้เล่าให้คนอื่นฟังเลย ผมจำได้ว่าเพียงแค่หลุดความสนใจออกจากสิ่งรอบข้าง ภาพทุกอย่างในแต่ละครั้งที่นึกถึงก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

การหลอกตัวเองและเฝ้าถามว่าทำไมแม่ไม่มาหา...เป็นเรื่องที่ทำให้กระวนกระวายใจก่อนนอนหลับอยู่ทุกคืน

ผมกลัวความฝันพอๆ กับความเป็นจริง กลัว...แต่ก็ไม่อยากบอกให้ใครไม่สบายใจไปกับผมด้วย ผมอยากจะหัวเราะดังๆ ไปกับเรื่องตลกของพี่ทอง อยากจะยิ้มทุกครั้งที่พ่อคอยทอดมองมา อยากจะคุยกับเพื่อนในเรื่องที่ไม่ใช่สุขภาพของตัวเอง อยากให้ตัวเองและคนรอบข้างมีความสุขไปพร้อมๆ กัน

เพราะผมก็แค่ไม่อยาก...ให้ใครต้องมากังวลใจกับผม

“ขอโทษครับหมอ...ตอนนี้ผมพร้อมแล้วครับ”

มีอยู่หลายอย่างที่ผมอยากจำ และบางอย่างที่อยากจะลืม แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกจดจำแต่สิ่งดีๆ แล้วละทิ้งสิ่งที่เลวร้าย

“ในโลกนี้ไม่มีวิธีรักษาที่สามารถลบความทรงจำที่เลวร้ายให้หายไปได้ แต่มันก็มีวิธีที่ทำให้เบาบางและช่วยให้คุณสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้เช่นกัน เพราะฉะนั้น...หลับตาได้แล้วครับ โลกจะน่าอยู่แค่ไหน คุณต้องตัดสินเองเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง”

พี่ทองจับมือผมไว้แน่น “แล้วเราจะเจอกันใหม่ พยายามเข้านะ”

“ครับ”

“พ่อรักชงโค รักชงโคมาก อย่าลืมนะ” พ่อจับมือผมไว้อีกข้าง ท่านจูบเบาๆ ลงบนหน้าผากของผม ก่อนจะผละออกไป พี่ทองก็ถอยไปเช่นกัน วิสัญญีแพทย์ที่เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เดินเข้ามาใกล้ผม เธอยิ้มอ่อนโยนให้

“ทุกอย่างจะเรียบร้อยค่ะ”

ผมก็หวังจะให้เป็นไปตามนั้นเหมือนกัน

ฝากด้วยนะครับหมอ

แล้วก็...พบกันใหม่ครับ พ่อ...พี่ทอง เตี่ย ม๊า และทุกคนที่ผมรัก

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 28-06-2014 17:31:19
ทนมองไม่ได้....ทนมองต่อไปไม่ได้จริงๆ

การทำ ECT ที่หลายคนบอกว่าผู้ป่วยจะเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ แต่สำหรับเขา...มันเป็นการทำให้ญาติที่เฝ้ามองด้วยความเป็นห่วงอยู่หน้าประตูนี้เหมือนตายทั้งเป็น ร่างของคนรักชักกระตุกไปทั้งตัวจากการโดนช็อตด้วยไฟฟ้าในปริมาณที่จำกัด แม้จะมีการป้องกันไม่ให้ได้รับบาดเจ็บจากการชัก แต่เห็นแล้วก็ยังน่าเป็นห่วงอยู่ดี

หนึ่งนาทีมันเนิ่นนานเหมือนเป็นปีสำหรับเขา เป็นการรักษาที่ใช้เวลาไม่นาน แต่เห็นแล้วทรมานหัวใจ ชงโคถูกเข็นออกมาจากห้อง ยังคงไม่ได้สติเพราะยาสลบ พ่อของชงโค ม๊า เตี่ย และเขารีบเดินตามไป คงต้องรออีกสักพักกว่ายาสลบจะหมดฤทธิ์

“ยังไม่อยากให้คาดหวังกันมาก เพราะผู้ป่วยส่วนใหญ่จะไม่ดีขึ้นในการทำครั้งแรกหรอกครับ ต่อจากนี้ก็รบกวนให้ญาติดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย แล้วถ้าหากผู้ป่วยฟื้นแล้วให้แจ้งผมด้วยนะครับ เราต้องทดสอบผลการรักษา ขอตัวครับ”

“ขอบคุณมากครับหมอ”

กลับมาเป็นหมอเพี้ยนเหมือนเดิม แม้มองผ่านกระจกจะเห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างของหมอที่ใส่หน้ากากสไปเดอร์แมนแล้ว แต่ก็ยังไม่ใช่คนที่เขารู้จักอยู่ดี ที่จริงก็ไม่ใช่คนหน้าตาขี้เหร่เสียหน่อย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องปิดหน้าตัวเองไว้ด้วย

ชงโคถูกพากลับมาที่ห้องแล้ว เตี่ยกับม๊าและพ่อของชงโคยืนยันว่าจะอยู่รอจนกว่าชงโคจะฟื้นถึงจะยอมกลับไปทำงาน เขาก็เช่นกัน ถ้าหากคนๆ นี้ยังไม่ยอมตื่น ก็คงกลับไปที่โรงพยาบาลอย่างสบายใจไม่ได้

“พวกเราไปหากาแฟดื่มนะ ลื้อจะเอาอะไรไหม” เตี่ยถามขึ้น

“ซื้อเค้กมาให้อั๊วด้วย ลาเต้เย็นแก้วใหญ่ๆ ด้วยนะ อั๊วยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง”

เสร็จจากการเข้าดูอาจารย์หมอผ่าตัดกระเพาะให้สุนัข เขาก็รีบมาที่นี่ทันที ข้าวยังไม่ได้ตกถึงท้องสักเม็ด แต่เพราะความเป็นห่วงมีมากกว่า ถึงได้รีบมา

“ม๊าว่าลื้อไปหาอะไรกินก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับมา หนูชงโคคงยังไม่ตื่นตอนนี้หรอก ยังไงพวกม๊าจะรีบกลับมาเฝ้าเอง”
เพราะความหิวถึงได้เชื่อฟังคำของม๊า แต่เขาไปไม่นานหรอก ไปซื้อข้าวกล่องที่โรงอาหารของโรงพยาบาลแล้วจะรีบขึ้นมา

เดี๋ยวเฮียมานะชงโค

เขาลงไปซื้อข้าว เลือกอาหารเมนูง่ายๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องรอนาน ก่อนจะรีบขึ้นมา โล่งใจที่ยังไม่ตื่น เพราะไม่อยากให้ตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบใคร

กินข้าวเสร็จ เขาก็มานั่งประจำตำแหน่งเดิม เก้าอี้ข้างๆ เตียงของชงโคเป็นที่ประจำสำหรับเขาไปแล้วเพราะคนน่ารักของเขาไม่ยอมออกจากโรงพยาบาลเสียที อาการบาดเจ็บทางกายจากอุบัติเหตุก็หายดีแล้ว แต่อาการทางใจกลับไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ซ้ำยังดูเหมือนจะเป็นหนักกว่าเดิม ถึงชงโคไม่บอกเขาก็ดูออก...

ทั้งรอยยิ้ม ทั้งแววตา ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่า...กำลังทุกข์ใจ ในเมื่อเขาคือคนที่อยู่ข้างๆ คือคนที่รักและห่วงใยชงโคไม่แพ้ใคร
แต่ก็ไม่รู้...จะพูดยังไงให้รู้สึกดีขึ้น เพราะเขาก็แค่คนบ้า ทำตัวตลกไปวันๆ ...ที่จริงก็แค่หวังจะได้ยินเสียงหัวเราะ หวังจะได้เห็นรอยยิ้ม หวังจะได้เห็นชงโคสบายใจ แต่ทำไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามัน...ยังไม่พอ

เขาเผลอหลับไป รู้สึกตัวอีกที คนที่เขากุมมือไว้ตลอดกลับไม่อยู่บนเตียงเสียแล้ว

หันมองรอบตัวไม่เห็นใคร ทั้งเตี่ย ม๊า และพ่อของชงโค

หายไปไหน…เด็กน้อยของเขาหายไปไหน!

ในห้องน้ำก็ไม่มี โทรถามม๊า ก็บอกแค่ว่าตอนที่เข้ามาในห้องเห็นว่าเขาอยู่กับชงโคแล้ว พวกท่านก็ไปหาที่คุยกันที่ร้านกาแฟ เขาวางสาย รู้สึกไม่ดีเลย วิ่งออกจากห้อง เจอนางพยาบาลกำลังออกจากห้องผู้ป่วยอีกห้องก็ตรงเข้าไปถาม

“ผู้ป่วยห้องนี้ พอจะทราบไหมครับว่าเขาไปที่ไหน เห็นบ้างรึเปล่า!”

“เอ่อ...ประมาณสิบนาทีก่อนถามทางไปดาดฟ้านะคะ คงจะไปที่นั่นน่ะค่ะ”

ไปดาดฟ้า...ไปทำไม

ไม่รู้เหตุผล ไม่รู้ความต้องการของชงโค แต่เขาก็ใจไม่ดีเลย กดลิฟธ์ก็รอไม่ไหว ถึงต้องวิ่งขึ้นบันไดเป็นยี่สิบสามสิบขั้น เหนื่อยแทบขาดใจ แข้งขาอ่อนแรงแค่ไหนก็หยุดวิ่งไม่ได้

ม๊าโทรเข้ามา เขารับสายแล้วบอกไปเจอกันที่ดาดฟ้า เสียงร้อนรนของม๊าตอบกลับมา ก่อนจะวางสายไป เขาขึ้นมาถึงแล้ว แค่เปิดประตูออกไป หัวใจแทบหยุดเต้น

กำลังจะทำอะไร...


“ชงโค!!! ลงมา! เฮียบอกให้ลงมา! ได้ยินไหม!”

ไม่ได้ยินเหรอ...บอกให้ลงมาไง ไปยืนตรงนั้นทำไม


“ขอร้อง อย่าทำแบบนี้ อย่าทิ้งเฮียไว้ ขอร้องชงโค...”

อยากเข้าไปคว้าตัวมากอดไว้ แต่เขาก็เข้าไปใกล้มากกว่านี้ไม่ได้

ชงโคยืนโงนเงน ใบหน้าที่เคยมีเลือดฝาดซีดสนิท น้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาดสาย หันมองมาทางเขาเล็กน้อย แล้วก็มองเมินไปอย่างไม่สนใจ

“ผมเหนื่อยแล้ว...ไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว”

เสียงแผ่วเบาของชงโคแต่กลับดังก้องภายในหัวของเขา

“ลงมา! ถ้าไม่ลงมาจะโกรธจริงๆ แล้วนะ! บอกให้ลงมาไง!”

แม้จะตะโกนเท่าไหร่ แต่เสียงของเขาก็เหมือนจะส่งไปไม่ถึง หัวใจดวงนั้น...ไม่มีเขาอยู่แล้วเหรอ ถึงใจร้าย จะทิ้งกันได้ลงคออย่างนี้

“ชงโค!!!!” เสียงพ่อของชงโคดังขึ้นใกล้ๆ เขาหันไปมองก็เห็นพ่อเข่าทรุดลงไปกับพื้น ใบหน้าซีดเผือด จ้องมองลูกชายตัวเองราวกับจะขาดใจ “ทำไมทำแบบนี้ลูก ลงมาเถอะนะ ลงมาได้แล้ว มันอันตรายนะลูก หนูกลัวความสูงไม่ใช่เหรอ...ชงโค ชงโค”

“อย่าร้องไห้เลยครับ...อย่าเสียใจเพราะผมอีกเลย แม่ทำให้คุณเสียใจมามากพอแล้ว พวกเราทำให้คุณต้องทรมาน คุณถูกทรยศ ถูกผลักภาระให้ต้องรับผิดชอบ...”

“ไม่ใช่ภาระ! ลูกไม่ใช่ภาระ! ลูกคือชีวิตของพ่อ คือทุกอย่าง...”

“แต่ผมก็คือความเจ็บปวดของคุณเหมือนกัน...ผมควรจะตามแม่ไปตั้งนานแล้ว...ผมไม่ได้เกิดมาเพราะความรักเลย ผมเป็นความผิดพลาดของแม่ เป็นภาระที่ทำให้แม่ทุกข์ใจ เป็นตัวไร้ประโยชน์ที่รั้งพ่อให้อยู่กับแม่ไม่ได้...ผม...ควรจะอยู่ต่อไปเหรอครับ”

เป็นคำถามที่มาพร้อมกับรอยยิ้มเศร้าสร้อย ม๊ากอดเตี่ยแล้วร้องไห้ออกมา ในขณะที่เขาสั่นเทาไปทั้งตัว มือกำแน่น เล็บจิกฝ่ามือจนรู้สึกเจ็บ แต่ความเจ็บนี้ก็เทียบไม่ได้กับหัวใจที่กำลังปวดแปลบ

“ลืมไปแล้วใช่ไหม! ทุกคนที่รัก ทุกคนที่คอยเป็นกำลังใจให้ ลืมไปหมดแล้วเหรอ! เราผ่านมันไปด้วยกันไม่ได้ใช่ไหมชงโค!” เขาตะโกนออกไป หวังจะให้ส่งไปถึงแม้เพียงสักนิดก็ยังดี “มองสิ! มองให้เต็มตา ว่ายังมีใครเหลืออยู่ตรงนี้บ้าง พวกเราทุกคน ไม่สำคัญกับชงโคเลยเหรอ”

“ผมขอโทษ”

“ไม่รับเว้ย! ไม่อยากให้ใครเสียใจเพราะตัวเองอีกก็ลงมา! ยืนอยู่ตรงนั้นมันเท่รึไงวะ!”

โกรธไปหมด โกรธทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ โกรธเหตุและผล โกรธแม้กระทั่งตัวเองที่เอาแต่ร้องไห้อย่างน่าสมเพช ความรักไม่พอจะรั้งไว้เลยรึไง...ความสำคัญยังมีไม่พอใช่ไหม...ถึงได้ทำอย่างนี้ ไม่คิดที่จะอยู่ต่อไปเพื่อเขาเลยเหรอ...

“อย่าโกรธได้ไหม ผมขอโทษ...”

“บอกให้ลงมา! โง่รึไงถึงฟังไม่รู้เรื่อง”

“ทำไมเฮียต้องตะคอกด้วย! ผมลงไปไม่ได้” ชงโคตอบกลับมา “ผมก้าวขาไม่ออก...ผมเพิ่งเห็นว่ามันสูงเกินไป”

เขาแทบจะหัวเราะออกมา แต่เห็นสีหน้าหวาดกลัวของชงโคแล้วก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ

กลับมาแล้ว...

“งั้นก็อยู่ตรงนั้น...พวกเราจะไปรับ” เขาบอก เห็นชงโคพยักหน้าแล้วก็เดินเข้าไปพยุงพ่อให้ยืนขึ้น ท่านหันมาพยักหน้าให้เขา “ไปกันครับพ่อ...คราวนี้...เราจะไม่ปล่อยเขาไปอีกแล้วครับ”

เขากับพ่อของชงโคเดินเข้าไปใกล้ๆ ยื่นมือออกไปให้ชงโคได้จับไว้ ในขณะที่ชงโคก็ยื่นมือออกมาจับมือเขาไว้แน่นด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็จับมือของพ่อไว้

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...เขาก็จะไม่ยอมปล่อยมือของคนๆ นี้ไปเด็ดขาด


“ผมขอโทษ”

“ลูกไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นความภูมิใจของพ่อ เพราะมีชงโค...พ่อถึงมีชีวิตอยู่ได้ เพราะฉะนั้น...อย่าทำแบบนี้อีกนะลูก”

อ้อมกอดไหนก็ปลอบโยนได้ไม่เท่าอ้อมกอดของพ่อ ความยิ่งใหญ่ของคนที่แม้ไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดก็รักเท่าชีวิต ความห่วงใยที่แม้ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขก็ยังมากล้นไม่แพ้ใคร

คนที่ปลอบชงโคได้ดีที่สุดในตอนนี้...ไม่ใช่เขา แต่คือคนเป็นพ่อต่างหาก

เขาน่ะ...รอได้อยู่แล้ว เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ อ้อมกอดของเขาก็พร้อมจะโอบตัวชงโคไว้เสมอ

ขอให้ฝันร้ายนี้...ผ่านพ้นไปเสียที

.........................................To be continue..................................................

ขอบคุณสำหรับทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ  o13

แล้วพบกันใหม่ในตอนต่อไป

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ ไว้ดึกๆ มาตอบนะ

เรากำลังจะเคลียร์ให้ชงโคนะคะ มีอะไรงงๆ สับสน ก็...อืม...ละไว้นะ  :a5:

โบแมวที่ใครๆ มีบางคนอยากอ่านจะให้เป็นตอน special ละกันนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 28-06-2014 17:34:45
 :z13:
อยากจับชงโคมาตีก้นจริงๆ ไปยืนบนนั้นทำไม ใจหายเลย
ดีใจที่ชงโคจำทุกอย่างได้แล้ว มีความสุขสักทีนะชงโค

ปล คู่โบกับแมวนี่คือยังไง หลินจะตีท้ายครัวอีกแล้ว?
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 28-06-2014 17:55:10
โอ๊ยยยย คิดไว้แล้วว่าชงโคจะรับได้มั้ยถ้าตัวเองฟื้นความทรงจำ

แต่ตอนนี้เข้าใจกันหมดแล้ว ดีใจมากกก หลังจากเศร้ามานานละ

รอตอนหวานค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 28-06-2014 17:55:38
ชงโคจำได้หมดแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Linea-Lucifer ที่ 28-06-2014 18:02:34
ชงโคน่ารักที่สุด <3
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: mbpwn_ ที่ 28-06-2014 18:09:28
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:  กรี้ดด ชงโคคคคคคคคคคคคคคคคคค   Y Y
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 28-06-2014 18:13:25
“อั๊วถามอะไรเพื่อความแน่ใจหน่อยนะหมอ ตอนที่รักษานี่หมอจะถอดหน้ากากออกใช่ไหม” :jul3:

เฮียทองตอนนี้เฮียเท่มากนะ ความจริงใจนี่แหล่ะ ที่ทำให้เท่จริงๆ

คุณพ่อ กับ ชงโคน่าสงสารทั้งคู่ เอาใจช่วยทั้งสองคนต้องผ่านไปให้ได้ เอ้า ฮึบ !!  :a2:

โบกับแมวชักจะไม่อยากอ่านแหล่ะ ต้องหนักแน่ๆ :mew5: ไม่รู้จะสงสารโบหรือแมว หรือทั้งคู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 28-06-2014 18:15:31
ชงงงงงงงงงโค อย่าทำแบบนี้อีกนะ ใจหายหมดเลยยย ฮรืออออออออ :z3:
ทุกคนรักชงโค ชงโคมีความหมาย อย่าทำอีกนะ
ส่วนเรื่องความทรงจำ คือกลับมาจำได้หมดแล้วใช่มั้ย เรื่องในอดีต เห้อออ มันเจ็็บแต่อย่างน้อยมันก็คือความจริง
เราแค่ต้องอยู่กับมันให้ได้

ส่วนโบแมวหลิน
คือต่อจากนี้ไปจะเป็นหลินกับแมวใช่มั้ย  ส่วนโบ..... โบเป็นอะไรรร มีอะไรในใจ
ฮรืออออออออออออออ โบบบบบบบบบบบ :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 28-06-2014 18:21:08
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาแล้วววววววววววววว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชงโคกลับมาเป็นคนเดิมแล้ววววว
จัดปาร์ตี้ฉลองเลยเฮียยยยยยยยยย
 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รีบมาต่อน๊าาาาาาาาาา พรุ่งนี้เลยยิ่งดี
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 28-06-2014 18:28:20
ในที่สุด ทุกอย่างก็คลี่คลาย ดีจายจังเลยยยย  o13
แมวมีซัมติงกับหลินแน่เลย อย่านะแมว เค้าเป็นFC โบจังนะจะบอกห้ายยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 28-06-2014 18:28:25
ชงโค นู๋ต้องสู้นะคะ ความจริงมันอาจจะเลวร้ายไปบ้าง แต่ยังไงมันก้อเป็นอดีต  :mew6:
คนเขียนด้วยค่ะ สู้ๆน๊าา  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 28-06-2014 18:31:30
ชงโคจำได้หมดแล้วแน่ๆ
หวังว่าเรื่องจะจบลงด้วยดีนะ

ส่วนโบแมวต้องดราม่าแน่เลย   
โบคิดอะไรก็ไม่รู้  :sad4: สงสารแมวอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 28-06-2014 18:32:28
ดีใจมากที่ชงโคจำได้
และไม่โกรธคุณพ่อแล้ว
แต่เรื่องที่คิดโดดตึกเล่นเอาลุ้นแทบแย่
ดีแล้วกลับมาหาพ่อมาหาพี่ทอง
ถ้าชงโคจำได้
คุณพ่อคนนี้จะได้เลิกทุกข์ใจ
ไม่ต้องปิดบังต่อไป
คนอื่นจะได้ไม่เข้าใจว่าพ่อเป็นคนฆ่าพ่อแท้ๆ ของชงโค
และฆ่าแม่ของชงโคด้วย
ดีจัง :m1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 28-06-2014 18:36:29
ยังมีอีกมากที่ยังต้องเคลียร์ ต้องผ่านมันไปให้ได้นะชงโค

คุณพ่อเองก็ดันเพิ่มปมให้ตัวเอง เรื่องเมียน้อง... ตรูละปวดหัวแทนชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-06-2014 18:40:18
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 28-06-2014 18:49:26
เท็นๆๆๆๆ คิดถึงๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 28-06-2014 18:50:03
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมปาดน้ำตา
ในที่สุดชงโคก็ได้ครอบครัวกลับมาแล้ว  :hao5:
ชงโคจะได้มีความสุขสักที

ปล.แมวโบ อยากรู้เรื่องคู่นี้มากกกกกค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 28-06-2014 18:54:49
ชงโคเด็กบ้า  ใจหายหมด สงสารคุณพ่ออ่ะ พี่ทองและคนอื่นๆด้วย ดีแล้วที่ไม่โดดลงไป  จำได้ก็ดีแล้วดีกว่าเป็นคนไม่รู้เรื่องรุู้ราวอะไร ยังดีกว่าเมื่อก่อนทร่ถูกสร้างความจำใหม่แบบผิดๆขึ้นมา ทำให้เข้าใจะอตัวเองผิดต้องทำให้ท่านทนทุกข์ร่วมสิบปีกับการที่ต้องเห็นลูกที่รักเกลียดตัวเอง  แล้วยังต้องอยู่แบบคนที่ไม่สมประกอบคอยให้คนอื่นหัวเราะเยาะใส่ตัวเรา จำได้แบบนี้ก็ดีแล้ว  อย่าเอาอดีตมาตัดสินชีวิตตัวเองเพราะยังมีคนที่รักและห่วงชงโคอีเยอะเลย  อย่าทำให้พวกเค้าต้องทุกข์ทรมานอีกเลย ต่อจากนี้ก็ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับคนที่เรารักก็พอแล้ว


หลินนายคิดไม่ซื่อกับแมวสิท่า  :laugh:  จะรู้สึกสมน้ำหน้าโบจังดีรึป่าว  เพราะตัวเองแท้ทำให้คนอ่านหมั่นไส้  จนตอนนี้เหมือนคำยุแยงเริ่มเป็นจริง  อยากอ่านเรื่องของแมวจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 28-06-2014 18:55:41
ชงโคนะชงโค หนูจะทำอะไรคะ :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 28-06-2014 18:58:34
โอย.......ขวัญเอ้ยขวัญมา นึกว่าหนูชงจะโดดจริงๆ กลัวเหลือเกินว่าจะทำจริงๆ หวังว่าเรื่องร้ายๆคงกำลังจางไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 28-06-2014 18:59:16
แอบสงสารโบจังเลย นิดๆแหละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 28-06-2014 19:03:53
ให้ชงโคกลับมาเผชิญกับทุกความจริงมนชีวิตอะดีที่สุดแล้ว เพราะตอนนี้รอบๆตัวมีแต่คนที่รักชงโคทั้งนั้นเลย แต่ถ้ากลับมาเป็นปกติแล้ว อย่าไปเจาะไปสักอะไรอีกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-06-2014 19:09:44
ดีใจที่ชงโคจำได้ซะที ถึงจะทรมานแต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้   :กอด1:

ส่วนโบจังกับแมว คิดไว้แล้วเชียว หลินกับแมวอ่ะ หยอกกันไปมาเดี๋ยวได้มีเผลอใจกันบ้างล่ะ(เดา) แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ โบจังควรรับรู้ถึงความรู้สึกที่แมวเคยเจอบ้าง เงียบเข้าไปเถอะ เอะอะก็เงียบ คิดอะไร รู้สึกยังไงก็ไม่พูด ไม่แสดงออกเลย ทำแบบนี้มันไม่เท่ห์เลยนะ   :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-06-2014 19:12:47
ในที่สุดก็ผ่านพ้นไปนะชงโค



ว่วนแมวโบ นี่คือความต้องการของโบเพื่อนคนที่รักมากที่สุดใช่ไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 28-06-2014 19:19:15
ดีใจที่ชงโคจำได้ และเข้าใจกับพ่อแล้ว
ครั้งนี้เป็นความดีความชอบของเฮียทองเลยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 28-06-2014 19:34:17
ฮือ อ่านตรงนี้แล้วน้ำตาซึม

รักคุณพ่อกับน้องชงโคที่สุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 28-06-2014 19:47:31
เฮ้อ ดีจัง ต่อไปจะได้มีความสุขซักทีนะ ชงโค

ปล.สมน้ำหน้าโบ บอกแล้วว่าจะอยู่ข้างแมว เมื่อมีแล้วไม่รักษาไว้ ก็สมควรให้คนอื่น คาบไป รับปทานนะ ปล.แต่เราไม่อยากอ่าน สเปเชียล โบแมวอ่ะ ขอ เรื่องหลักจบก่อนได้มั้ยคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 28-06-2014 19:56:56
ดีใจที่ชงโคได้ความทรงจำกลับมาแล้ว
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-06-2014 20:02:22
สู้ๆ :katai5: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 28-06-2014 20:13:50
พี่ทองน่ารักจัง ! ชอบตอนนางโกรธ ไม่รู้ทำไม55555

น้ำตาไหลเพราะพ่อเลยนะ TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 28-06-2014 20:22:54
ชงโคจำได้แล้ว แต่ก็คงต้องใช้เวลาทำใจ สู้ๆนะชงโค รอบๆตัวมีแต่คนรักชงโคทั้งนั้น

เฮียทองเท่มาก นายหล่อมาก  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 28-06-2014 20:26:15
พอเฮียโกรธเลยได้สติซะงั้น คนเรา :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 28-06-2014 20:39:04
  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: momoku ที่ 28-06-2014 20:41:42
ดีใจกับชงโคและพี่ทอง :mew1: o13

แต่
.
.
.
ตอนนี้อยากรู้เรื่องโบจัง กับแมว มากอ่ะ
คือโบดูไม่ได้รักแมว เศร้า TT :ling1: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-06-2014 20:50:45
ใจเย็น ๆ นะชงโค เดี๋ยวเรื่องร้าย ๆ ก็จะผ่านไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-06-2014 20:52:42
หัวใจจะวาย ตอนชงโคไปยืนที่ดาดฟ้า
ดีใจที่ชงโคฟื้นความทรวจำได้แล้ว
แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ยังมีคนที่รักรออยู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-06-2014 20:56:17
น้ำตาซึม ตอนพี่ทองตะโกนนั่นโดนใจ ชวโคกลับมานะ
น้องจำได้แล้ว พ่อกับชงโคนี่แบบซึ้งอ่ะ พ่อรักชงโคมากนะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 28-06-2014 21:08:02
หลินกับแมวรึ อุ๊ต๊ะๆๆๆๆ

ส่วนชงโคตอนนี้ความจำกลับมาแล้ว
โล่งอกกันเสียที ไปยืนบนดาดฟ้าน่าตีจริงๆ ลงมาเองไม่ได้ด้วย 555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 28-06-2014 21:11:41
สรุปว่า  ชงโค โอเคหมดแล้วใช่ป่ะ พูดได้แล้ว ความทรงำกลับมาหมดแล้ว  ชิมิ    งงๆ 55555

แล้ว ตอนหน้า   จัดหนักเลย เฮียทอง 55555

ส่วน โบ แมว  ชั้น ชักะงงๆ กับพวกเธอและ   แล้ว หลิน   ยับไงนิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 28-06-2014 21:21:26
ชงโคจำได้แล้วใช่ไหม

แอบฮานะ ตอนที่ชงโคบอกก้าวเท้าไม่ออก

นึกว่าจะเศร้าไปมากกว่านี้ซะอีก

เกือบทำใจไม่ได้แหนะ

จะรออ่านต่อไปนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-06-2014 21:23:28
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 28-06-2014 21:31:47
ชงโคคค :sad4:
เกือบไปแล้ว ทำเอาใจหายใจคว้ำแต่ก็ซึ้งมาก
พี่ทองพูดได้โดนใจ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 28-06-2014 21:37:07
ชงโคจำได้แล้ววว ดีใจที่ชงโคปลอดภัยและไม่คิดสั้นโดดตึก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 28-06-2014 21:38:20
ชงโคอย่าคิดสั้นอีกนะ  ทุกอย่างต้องมีทางออก
แมวกับโบจะเลิกกันเหรอ แล้วหลินจะมาแทนที่เหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 28-06-2014 21:39:46
ชงโคจำได้แล้ว
พี่ทองเท่มากกรี๊ดกร๊าด
แอบลุ้นให้พี่มาโปรดเห็นหน้าเท็นเร็วๆ คงจะตลกน่าดู
เท็นๆที่ร๊าก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 28-06-2014 21:42:10
หนูชงโคจำทุกอย่างได้แล้วสินะ แต่อย่าทำแบบนี้เลย
สงสารทุกคนที่รักหนูด้วยนะลูก

ขอให้ดราม่าผ่านพ้นไปโดยเร็ว  :z10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 28-06-2014 21:44:16
ในที่สุดก็กล้าเข้ามาอ่านต่อ
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนที่ 32-36
ไม่รู้จะเม้นอะไรยังอึ้งๆอึนๆอยู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 28-06-2014 22:11:19
ใจหายใจคว่ำหมดเลยชงโค
ขึ้นไปบนนั้นทำไมมมมม
ไม่ดีเลยนะ อย่าทำอีกนะชงโค
ชงโคความจำกลับมาแล้ว
มีความสุขสักทีเหอะนะ
อย่าเศร้าอีกเลยเศร้ามาเยอะละ
และพอชงโคเคลียร์ทุกอย่างแล้งต่อไปก็โบแมวหลินล่ะนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-06-2014 22:22:50
น่าจะโอเคแล้วนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 28-06-2014 22:38:27
หวังว่าชงโคจะหมดเรื่องมาม่านะ

โบแมวก็ท่าทางจะมาม่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-06-2014 22:42:21
กอดโอ๋ชงโค  :กอด1:
อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ทุกคนเป็นห่วง รักและอยากดูแลชงโคกันทั้งนั้น ถ้าหนูเป็นอะไรไป เดซี่ก็กำพร้าแม่น่ะสิ :ling1:
เข้มแข็งเข้าไว้นะ พี่ทองก็อยู่ข้างๆหนู :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 28-06-2014 22:55:41
เย้ๆๆ  ชงโคจำได้แล้ววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 28-06-2014 23:12:06
หลังจากนี้ขอให้เหตุการณ์ร้าย ๆ ผ่านไปทีเถ๊อะะะะ
จัดการมาสะหวีวี่วีกันซักที 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Dulaperr ที่ 28-06-2014 23:19:37
รอนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-06-2014 23:45:50
โล่งอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 28-06-2014 23:47:22
 :fire: :angry2: อยากตีก้นชงโคจริงเชียว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 28-06-2014 23:47:52
 :monkeysad: สู้ สู้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 28-06-2014 23:48:41
ผู้สมอ้าง 5555 หมอเพี้ยนกล่าวหาได้แสบจริงๆ

ปล. แอบเสียใจที่ โบไม่รักแมวแล้ว ไม่อยากให้แมวคู่กับหลิน เสียใจที่โบเปลี่ยนไป #อินมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 29-06-2014 00:24:11
ชงโคเอ๋ย หลายๆคนยังต้องการหนูนะ


ซีรีย์รักสามเส้าจะมาอีกแล้วเหรอ  :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 29-06-2014 02:15:38
อย่าทำอีกนะชงโค T^T
ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 29-06-2014 03:36:32
รอสะใจโบอยู่นะ เราว่าโบต้องรู้แน่ๆว่าหลินแอบมีใจให้แมว
สมน้ำหน้าามัน ไม่รู้จักดูแล มัวแต่เก๊ก เห็นมีแต่คนบอกไม่อยากให้หลินคู่กับแมว
แต่เราเชียร์ เพราะเราไม่ชอบโบ โบอาจไม่ใช่คนเลวแต่สำหรับเราๆมองว่าโบเป็นแฟนที่แย่ๆมาก
ถ้าดูแลแมวและปกป้องแมวไม่ได้ก็ควรปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่าแกเถอะ(ซึ่งเราเชื่อว่ามีอีกเยอะแยะ)
สังเกตุได้จากหลายๆครั้ง โบแทบจะไม่ปกป้องแมวเลยนะ สรุปมันรักแมวจริงรึเปล่า หรือเห็นว่าแมวเป็นของตาย  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 29-06-2014 07:46:51
เรื่องร้ายๆกำลังจะผ่านพ้นไปนะชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 29-06-2014 08:01:59
น้ำตาอาบแก้ม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 29-06-2014 10:53:43
ใจหายแว้บเลยเด็กบ้า  :hao5:
แต่พออ่านถึงตอนที่น้องบอกว่าก้าวขาไม่ออกแล้วแล้วขำพรูดเลยอะ
โบจังงงง ถึงเราจะไม่ค่อยชอบที่นายเย็นชา
แต่ก็ห้ามตายนะเว้ยยยยย
 :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 29-06-2014 15:06:51
เด็กบ้าาา โดดจริงๆจะตีให้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-06-2014 15:20:14
ตกใจหมดเลย ทำเอาทุกคนอึ้งกันเลยทีเดียว แต่ก็ดีใจด้วยที่ความทรงจำกลับมาแล้ว  หมอหน้ากากช่างเก่งจริง ๆ พี่ทองคงเป็นหนี้ครั้งใหญ่เลยนะเนี่ย

เป็นกำลังใจให้ชงโคกะเฮียทองนะ แล้วก็แมวก้บโบจังด้วย ไม่อยากให้เกิดรักสามเศร้าอ่ะ


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 29-06-2014 16:45:46
เฮ้อ...ค่อยโล่งหน่อย นึกว่าจะดราม่าหนักกว่านี้ซะอีก เหอะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 29-06-2014 17:54:08
ตอนที่ 37

รู้สึกละอายใจที่ได้ทำเรื่องโง่เง่าลงไป แม้ตอนที่ตื่นขึ้นมาผมจะรู้สึกมึนงง เรียบเรียงเหตุการณ์ได้ยังไม่ดีนัก แต่ทว่าภาพในแต่ละเหตุการณ์ในความทรงจำก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ความทรงจำในวัยเด็กอาจจะลางเลือน เวลาผ่านมานานหลายปีอาจจะทำให้ลบลืมมันไป แต่คงยกเว้นเหตุการณ์ที่จำฝังใจ ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนก็ลืมไม่ลง

ทั้งแม่ของผม...ทั้งผู้ชายที่แม่พยายามบังคับผมให้เรียกเขาว่าพ่อหลายต่อหลายครั้ง และ...พ่อที่ผมรัก แม้ตอนนี้จะรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่ความรักที่มีให้ก็ไม่ได้ลดลงเลย เหมือนอย่างที่เขาไม่เคยลดความรัก ความห่วงใย ความเอาใจใส่ที่มีให้กับผมเช่นกัน

มันทำให้รู้สึกปวดใจและเกลียดตัวเองมากจริงๆ ที่ผมเคยเกลียดเขามาหลายปี ผมไม่เคยทำตัวเป็นลูกที่ดีให้กับเขาเลย เขาที่ต้องทุกข์ทรมานกับความรักที่มีให้แม่แล้ว ยังต้องมาทุกข์ทรมานเพราะผมอีก...

ผมรู้ว่าเรื่องที่ผ่านมา หวนนึกถึงได้ แต่ก็ย้อนกลับไปแก้ไขมันไม่ได้ แต่ใจก็ยังรู้สึกเหนื่อยและเป็นกังวล

ทว่า...ตอนนี้ผมรู้ รู้ว่าตัวเองโง่แค่ไหนที่สงสัยในความรักที่พ่อมีให้ ผมระแวงไปเองว่าเขาจะไม่รักผมเหมือนเดิม...

ผมทั้งโง่เง่า และเห็นแก่ตัว เกือบทำเรื่องแย่ๆ กับตัวเองและคนรอบข้าง...แต่ตอนที่พี่ทองบอกให้มองที่เขา มองไปที่คนที่ผมรัก นึกถึงคนที่คอยเป็นกำลังใจและคอยเป็นห่วงผม ...มันช่วยเตือนสติผมได้

อยากขอโทษเขาเป็นล้านๆ ครั้ง ขอโทษที่ผมลืมนึกถึงเขา ลืมความสำคัญและเรื่องราวของเรา ผมเป็นคนรักที่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
จะทำให้เขาต้องเจ็บปวดไปถึงเมื่อไหร่กันนะ... แล้วนับจากนี้ผมจะเป็นคนรักที่ดีขึ้นมาได้รึเปล่า...ก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน แต่นับจากนี้ไป...ผมสัญญาว่าจะพยายามทำให้เต็มที่ ให้สมกับความรักที่เขามีให้

เรื่องราวในวันนั้น ผ่านเลยไปอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดมันขึ้นมาอีก ในแต่ละวัน...รอบๆ ตัวผม จะมีคนที่สร้างเสียงหัวเราะ สร้างรอยยิ้ม สร้างความสุข ไม่มีใครเลยสักคนที่จะกล่าวโทษผมในเรื่องที่ผมจะทิ้งพวกเขาไป

อ่า...ที่จริงมันก็ไม่ได้จบลงอย่างสวยหรูโดยที่ผมได้รับการปลอบใจอยู่ในอ้อมกอดของคนที่รักหรอก ผมถูกตบหน้าแรงๆ ไปหนึ่งทีด้วยฝีมือของผู้ชายที่เป็นแฟน ถูกตัดพ้อต่อว่า...แต่ผมไม่โทษเขาหรอก ผมรู้ว่าเขาเสียใจและน้อยใจมากแค่ไหน ถึงได้ยอมอยู่นิ่งๆ รับฟังโดยไม่โต้เถียงอะไรสักคำ พูดแค่คำว่าขอโทษ แค่นั้นเขาก็คว้าตัวผมไปกอดไว้พร้อมกับพูดติดตลกว่า

‘อายุ 19 ก็ถือว่ายังเด็ก เด็กน่ะเป็นอนาคตของชาติ แล้วเด็กคนนี้ก็เป็นอนาคตของเฮียด้วย อย่าทำให้เป็นห่วงอีกนะ’

เวลาล่วงเลยมาเกือบเดือน ผมทำ ECT ไปแปดครั้ง หมอเพี้ยนหกตาก็บอกด้วยสีหน้าเลื่อนลอยว่าผมไม่ต้องทำอีกแล้ว เพราะสภาพจิตใจของผมอยู่ในเกณฑ์ที่ดีเกือบถึงดีมาก ความทรงจำเลวร้ายที่หลังจากทำ ECT ครั้งแรกมันชัดเจนมาก แต่มาจนถึงตอนนี้มันลางเลือนเต็มที แม้จะรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ภาพน่าสยดสยองเหล่านั้นก็ไม่ติดตาและตามไปรบกวนผมในความฝันอีก

ถึงอย่างนั้นหมอก็บอกว่าหลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลก็ต้องมาพบจิตแพทย์ของศูนย์การแพทย์ผู้ป่วยจิตเวชของโรงพยาบาลของพ่อพี่ปลื้มทุกเดือน โดยประวัติการรักษาอย่างละเอียดของผม หมอเพี้ยนทั้งสองคนได้ส่งต่อให้กับจิตแพทย์ที่เชื่อใจได้เป็นเจ้าของไข้ของผมต่อ เพราะพวกเขาทั้งสองคนจำเป็นต้องกลับไปทำวิจัยกันต่อ โดยที่ผมรู้ทีหลังว่าหมอสไปเดอร์แมนน่ะที่จริงเขาไม่ได้เรียนเฉพาะทางด้านจิตเวช มีเพียงหมอเพี้ยนหกตาเท่านั้นที่เรียกว่าเป็นจิตแพทย์ ส่วนหมอสไปเดอร์เขาเป็นศัลยแพทย์ทรวงอกอัจฉริยะที่เรียนต่อเฉพาะทางจบแล้วกำลังสนใจในสาขาวิชานี้ เขาเลยร่วมทำวิจัยกับหมอเพี้ยนหกตาโดยใช้โค้ดลับเรียกกันว่าบีหนึ่งบีสอง และด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างทั้งสองคนไม่ได้เปิดเผยชื่อจริงและประวัติของตัวเองให้ใครรู้ แต่ก่อนที่เขาจะไป เขาก็ได้เขียนชื่อตัวอักษรภาษาอังกฤษกลับด้านไว้หลังเสื้อผู้ป่วยของผม เมื่อให้พี่ทองช่วยอ่านจากในกระจกก็พบว่าเป็นคำว่า

‘TheTenth’

ผมยิ้มออกมาทันทีเพราะจำได้ว่าชื่อนี้...คล้ายกับชื่อของใคร แอคเค้าท์ของเพื่อนในเว็บบอร์ดของผม เพื่อนที่ผมมักจะนำเรื่องไม่สบายใจไปปรึกษาเขาเสมอ เขารู้ได้ยังไงกันนะ...หรือจะเป็นแค่ความบังเอิญที่เกิดขึ้นได้เฉพาะบนโลกกลมๆ ใบนี้ เหมือนที่ความบังเอิญ...ทำให้ผมได้เจอคนดีๆ อีกหลายคน คนดีๆ ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกัน

คนดีๆ อย่าง...พี่ทอง

(จะกลับไปอยู่บ้านก่อนเหรอ แล้วใครจะมารับ)

ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับพี่ทองในขณะที่มืออีกข้างก็เก็บของเยี่ยมใส่ลงในลังที่พี่กระแตเอามาให้เมื่อเย็นวานไปด้วย ผมกำลังจะออกจากโรงพยาบาลแล้วครับ เมื่อเช้าพี่ปลื้ม พี่หมอโปรดและลุงหมอก็มาเยี่ยม เอาดอกไม้มาแสดงความยินดีด้วย แล้ววันนี้พ่อกับบิ้วก็จะมารับผมกลับบ้าน พ่อกับผมเข้าใจกันแล้วว่าแม่ของบิ้วไม่ใช่คู่แต่งงานใหม่ของพ่อ แต่เป็นภรรยาของพ่อแท้ๆ ของผม เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจเท่าไหร่และไม่ได้ตกใจที่จู่ๆ ก็มีพี่น้องต่างแม่โผล่ขึ้นมาบนโลก เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่รับได้ยากซะหน่อยนี่ครับ ดีซะอีก...จะได้มีครอบครัวเพิ่มขึ้นมาอีกสองคน สงสารก็แต่พ่อ...ที่ต้องมาแบกรับภาระที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แต่พ่อก็บอกว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างที่ทำไปพ่อเต็มใจทั้งนั้น

แม้คุณน้าจะดูไม่เต็มใจนับญาติกับผมเลยก็ตาม

“พ่อกับบิ้ว”

(แล้วคิดจะลาออกจริงๆ ใช่ไหม)

“ครับ”

(อืม ถ้าคิดดีแล้วเฮียก็ไม่ว่าหรอก ไว้ปีหน้าเริ่มต้นใหม่ก็ได้)

ผมกำลังคิดจะลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้วปีหน้าถึงจะเริ่มสอบแอดมิชชั่นใหม่อีกครั้ง ตอนนี้ผมมีความฝันที่อยากจะเป็น มีคณะที่อยากจะเรียนจริงๆ แล้ว ผมอยากช่วยงานพ่อ อยากแบ่งเบาภาระท่าน ก็คิดว่าจะแอดมิชชั่นคณะบริหารธุรกิจในปีหน้า ยอมเสียเวลาไปหนึ่งปีดีกว่าครับ อีกอย่างผมก็เข้าเรียนไม่ถึงสองเดือน ไม่ได้เข้าสอบกลางภาค แถมตอนนี้ปลายภาคก็กำลังจะเริ่มแล้วด้วย คิดว่ายังไงก็คงเรียนไม่ทันเพื่อนๆ อยู่ดี มีเวลาคิดทบทวนตัวเองสักปีคงจะดีกว่า

“ครับ แล้วเย็นนี้เฮียจะมาหาผมรึเปล่า หรือจะให้ไปหา”

(อยากเจอเหรอ)

“อืม”

(อาจารย์หมอให้เข้าดูผ่าตัดใหญ่ ผ่ากันหลายชั่วโมง คงเสร็จราวๆ เที่ยงคืน ไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกันดีกว่าไหม)

“อือ ตามใจเฮีย”

(ไม่น้อยใจนะ ห้ามโกรธด้วย)

“ครับ”

(งั้นเฮียวางก่อนนะ จะรีบไปเอาผลเลือด)

“โอเค”

วันนี้ก็ไม่ได้เจออีกแล้ว ช่วงนี้พี่ทองยุ่งตลอดเลยนะครับ ปลีกตัวมาหาผมไม่ค่อยได้ เดี๋ยวงานนู้นงานนี้เข้าตลอด คงเพราะตั้งแต่เขาโดดเวรมาวันนั้นเลยถูกยำเละ เขาบอกว่าโดนอาจารย์เรียกพบแล้วสวดให้ฟังเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง เขาซึมไปพักใหญ่เลยครับ เพราะโดนว่าว่าไร้ความรับผิดชอบ มันคงเป็นคำต้องห้ามที่ไม่ควรพูดกับเขาจริงๆ

เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา ผมหันไปมองก็เห็นลุงพิภพ พี่ตั้ม อากง และพ่อ กำลังทยอยเดินเข้ามา อ่า...คงมาคุยเรื่องคดีของแม่

“อาชงโค ลื้อกำลังจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้แล้วสินะ อั๊วดีใจจริงๆ” อากงบอกด้วยท่าทางมาดเข้มเช่นเคย แต่ดวงตาของท่านก็อบอุ่นไม่แพ้หลานชาย

“ขอบคุณครับ แล้ววันนี้มากันพร้อมหน้าเลย มาคุยเรื่องของแม่ใช่ไหมครับ”

เห็นแต่ละคนหันมองหน้ากันด้วยท่าทางอึดอัดเล็กน้อย ก่อนลุงพิภพจะเป็นคนพยักหน้าให้คำตอบ

“ผมบอกพวกคุณแล้วนะว่า ให้ลูกของผมแข็งแรงกว่านี้ แล้วอยากจะถามอะไรก็ถาม แล้วผมก็จะพูดทุกอย่างเมื่อลูกพร้อมเท่านั้น!” พ่อดูโกรธขึ้นมาทันที

“ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ ตอนนี้ก็ได้”

“แต่...”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ”

เพราะเหตุนั้นผมจึงต้องหยุดการเก็บของแล้วเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับพ่อ ในขณะที่พี่ตั้มนั่งอยู่ทางฝั่งซ้าย มีสมุดและปากกาอยู่ในมือ ส่วนฝั่งขวามีอากงกับลุงพิภพนั่งอยู่บนโซฟาคนละตัว

“ความจริงคดีนี้มันมีอีกสองคดีที่เข้ามาเกี่ยวข้อง คดีแรกคือคดีแจ้งความคนหาย คดีที่สองคือคดีการตายของจิตแพทย์เจ้าของไข้ของอาชงโค  คดีแจ้งความคนหาย เจ้าทุกข์คือภรรยาของพี่ชายฝาแฝดของคุณ และอีกคดีที่ไม่น่าจะมีความเกี่ยวเนื่องกัน แต่เราก็พบจุดเชื่อมที่น่าแปลกใจ ก่อนเกิดเหตุไม่กี่ชั่วโมง คุณไปพบกับจิตแพทย์เจ้าของไข้ของลูกชายใช่ไหมครับ”

ผมหันมองพ่อเล็กน้อย ยื่นมือไปจับมือท่านไว้

“ใช่ครับ”

“แล้วคุณรู้เห็นในการหายตัวไปของพี่ชายฝาแฝดของคุณหรือไม่”

“ผมคิดว่าผมควรจะตอบเรื่องนี้ในศาลครับ”

“คุณลุงควรให้ข้อมูลกับเรานะครับ เรากำลังพยายามจะช่วย” พี่ตั้มบอก

“พ่อ...บอกพวกเขาไปเถอะครับ ผมก็จะเล่าเท่าที่ผมจำได้เหมือนกัน แล้วเรื่องสู้คดี...ก็ให้เป็นหน้าที่ของทนายที่จะไปช่วยพ่อในศาล นะครับ”

เพราะอย่างนั้นผมถึงได้เริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดเท่าที่ผมจำได้ พี่ชายฝาแฝดของพ่อที่หายไป ทั้งสาเหตุที่ทำให้แม่ตาย ผมรู้ว่าคนสองคนนี้ได้จากไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าหลังจากนั้น...ศพของพ่อแท้ๆ ของผม ถูกนำไปไว้ที่ไหน แล้วเมื่อได้ฟังคำให้การของพ่อ ผมก็ตกใจเล็กน้อย ที่ศพของพ่อแท้ๆ ถูกฝังไว้ใกล้ๆ เรือนไทยที่ผมอยู่ ใต้ต้นชงโคที่พ่อแท้ๆ ปลูกไว้ให้แม่

“ลุงพิภพต้องช่วยพ่อด้วยนะครับ มันเป็นอุบัติเหตุ พ่อไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าแม่เลย” ผมมองไปทางลุงพิภพที่พยักหน้าอย่างเข้าใจ

“เรื่องนี้ลุงจะช่วยเต็มที่ครับ ความผิดอาจจะเบาลงบ้าง เพราะคุณตั้งใจอำพรางคดีไว้ การปกปิดความผิดของผู้อื่นก็ไม่ต่างอะไรจากการเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด แต่ในกรณีการตายของจิตแพทย์...เรื่องนี้มันคงจะยาก”

“สารเลวอย่างนั้นมันก็สมควรตายแล้วไม่ใช่เหรอครับ”

ผมบีบมือพ่ออีกครั้ง ท่านหันมามองแล้วยกมือลูบหัวผม “มันก็ไม่ต่างจากฆาตกร ใช้วิชาชีพในทางที่ผิด ถ้าเกิดลูกชายของผมเป็นอะไรไป ทั้งชีวิตของมันก็ยังไม่พอ”

“ไม่ว่าจะเป็นใคร เราก็ไม่ใช่คนที่มีสิทธิ์ไปตัดสินว่าเขาควรตายหรือไม่ควรตาย ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่” อากงพูดขึ้น “เขามีความผิดจริง แต่คุณก็น่าจะปล่อยให้กฎหมายจัดการกับเขา”

“ผมให้อภัยมันไม่ได้หรอกครับ”

ผมไม่ได้รู้สึกกลัวพ่อเลย แม้จะรู้ว่าพ่อใจร้ายถึงขนาดคร่าชีวิตใครได้ แต่นั่น...ก็ไม่ใช่เพราะความคึกคะนอง เหตุผลคงมีอยู่เต็มไปหมด แต่คงมีไม่เพียงพอสำหรับหลักมนุษยธรรม พ่อคงให้อภัยจิตแพทย์คนนั้นไม่ได้จริงๆ ...ผมรู้ว่าผิดที่พรากชีวิตไปจากคนอื่น แต่ผมก็ยังรู้สึกรักและเคารพเขาเหมือนเดิม

“เอาเป็นว่า...ตามหลักแล้วถ้ารับสารภาพก็คงจะลดหย่อนโทษได้ และผมก็จะช่วยคุณสู้คดีให้โทษหนักกลายเป็นเบา และอีกเรื่องที่พวกเราสืบรู้ว่าเรื่องการปรับเปลี่ยนความทรงจำของคุณชงโค มีคนที่อยู่เบื้องหลัง” ลุงพิภพพูด

“พวกเราสงสัยเจ้าทุกข์ที่แจ้งความว่าสามีเธอหายตัวไปน่ะครับ เธอเคยมาคุยกับพ่อเรื่องการตายของคุณน้า เธอบอกว่าคุณลุงโกหกเธอว่าสามีเธอหนีไปกับคุณน้า คุณลุงโกหกเธอจริงรึเปล่าครับ”

“จริง”

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ภรรยาของพ่อแท้ๆ คงเกลียดผมมาก และคงเกลียดพ่อมากด้วย เธอคงไม่ให้อภัยพวกเรา แล้วบิ้วล่ะ...บิ้วรู้เรื่องนี้ไหม แล้วถ้ารู้บิ้วจะเกลียดผมเหมือนที่แม่ของบิ้วเกลียดรึเปล่า...

พวกเราจะยัง...เป็นครอบครัวที่ดีต่อกันได้ไหมนะ

“เราจะสู้คดีกันนะครับ คุณไว้ใจผมได้ เพราะตอนนี้เจ้าทุกข์ หรือก็คือภรรยาของพี่ชายฝาแฝดของคุณเขาเริ่มดำเนินเรื่องแล้ว...”

“ผมรู้ครับว่าเธอเป็นคนทำ เพราะเมื่อปลายเดือนก่อน...เธอให้คนขุดศพของพี่ชายผมไปทำพิธีทางศาสนาเรียบร้อยแล้ว และเธอบอกว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ก็ทำเท่าที่ทำได้เถอะครับ ให้เป็นไปตามที่มันสมควรจะเป็น ผมยอมรับทุกอย่าง ขอบคุณที่จะช่วยเป็นธุระให้นะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ต้องขอโทษคุณด้วยที่เข้าใจผิดคุณมาหลายปี คอยกีดกันคุณหลายทาง บอกให้คุณชงโคออกห่างจากคุณเพื่อความปลอดภัย...ผมละอายใจจริงๆ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ”

ทั้งพ่อและลุงพิภพจับมือกัน ผมหันมองอากงที่ได้แต่ยักคิ้วมาให้ด้วยมาดนิ่งๆ

“คนที่ทำผิดไม่ว่าจะเป็นใครก็หนีกฎหมายบ้านเมืองไปไม่พ้น ผิดน้อยผิดมาก แต่ยังไงก็คือผิด ผมจะให้ความยุติธรรมกับทุกฝ่าย คุณไม่ต้องกังวลไป ยังไงเราก็ดองกันอยู่แล้ว หลานชายผมเขาคงไม่อยากเห็นแฟนเขาร้องไห้เพราะพ่อต้องติดคุกนานๆ หรอก ส่วนเรื่องรูปคดีการตายของจิตแพทย์ รบกวนคุณทำแผนประกอบคดีด้วยนะครับ สาเหตุที่ทำให้รถคันนั้นเกิดอุบัติเหตุจนทำให้เจ้าของถึงแก่ความตาย ผมต้องการข้อมูลโดยละเอียด” อากงพูดเสียงเรียบ

ผมยิ้มให้กำลังใจกับพ่อที่ยิ้มตอบกลับมาเช่นกัน ไม่อยากเห็นท่านเครียดอีกแล้ว พวกเราควรจะมีความสุขกันสักทีนะครับ

“ได้ครับ ยังไงถ้าผมต้องเข้าไปชดใช้ความผิดในคุก ก็ขอฝากลูกชายผมให้พวกคุณดูแลด้วย”

“แน่นอนครับ คุณชงโคก็เหมือนลูกเหมือนหลานของผม คุณวางใจได้เลยครับ”

แม้จะรู้สึกเสียใจที่สุดท้ายเรื่องจะเป็นอย่างนี้ แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปหมดหรอกครับ...เพราะพ่อไม่ได้ไปไหนไกลจากผม ถ้าหากพ้นผิดแล้ว...เราก็จะกลับมาอยู่ด้วยกัน ไม่พรากจากกันไปอีก

.
.
.

ผมกลับมาถึงที่บ้านพร้อมพ่อกับบิ้วที่รออยู่ร้านกาแฟชั้นแรกของตึกเพราะเห็นว่าพวกผู้ใหญ่มีเรื่องจะคุยกันเลยไม่อยากเข้าไปรบกวน บิ้วเอาใจใส่ผมมาก พอรู้ว่าเราเป็นพี่น้องกันก็เรียกผมว่าพี่ตลอดเลย แม้ว่าผมจะเกิดก่อนแค่หนึ่งเดือนก็ตาม

กลับมาบ้านใหญ่ บรรยากาศเงียบเหงา ไม่ต่างจากตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ผมเพิ่งรู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในบ้านไม่อบอวลไปด้วยความอบอุ่นเหมือนอย่างบ้านของพี่ทอง มันกลับให้ความรู้สึกอ้างว้าง แม้จะมีพี่ๆ ป้าๆ ที่เป็นแม่บ้านทำความสะอาด แม่ครัวพ่อครัว หรือแม้แต่คนสวน คนขับรถออกมาให้การต้อนรับ แต่ผมกลับรู้สึกไม่ค่อยดีเลย

ผมจับมือพ่อไว้ ในขณะที่ท่านพาเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องนอนของผม ห้องนอนที่ถูกปล่อยร้างมานานแล้วตั้งแต่ที่ผมย้ายไปอยู่เรือนไทย

แต่พอเปิดประตูเข้าไป ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด พ่อคงให้คนมาทำความสะอาดไว้ให้แล้ว แม้ว่าม่านหน้าต่างจะถูกปิดไว้ แต่ก็ยังจำได้ว่าอะไรอยู่มุมไหน

อ่า...นั่นมันอะไร

น่าตกใจจริงๆ รู้สึกไม่ดีเลย ทำไมรูปของผมถูกกรีดเละอย่างนี้ พ่อมองรูปของผม ไล้มือไปตามรอยกรีด ผมหันมองหน้าท่าน ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโทรศัพท์มือถือกำลังสั่นและส่งเสียงร้องอยู่ในกางเกง ผมล้วงมือเข้าไปหยิบขึ้นมากดรับสาย

“ครับเฮีย ผมถึงบ้านแล้ว”

(รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ทุกคนโอเคไหม)

“โอเคครับ แต่ไม่รู้ใครมากรีดรูปของผม เห็นแล้วรู้สึกไม่ดีเลย”

(มีเด็กมือซนรึเปล่า)

“ในบ้านผมไม่มีเด็กนะ”

(งั้นเหรอ ไม่ต้องคิดมากหรอก คิดถึงเฮียป่ะ)

“คิดถึงมาก”

(ปากหวานเนอะ ไว้พรุ่งนี้จะไปหานะจ้ะที่รัก)

“ครับ”

ผมยิ้มน้อยๆ กับคำว่าที่รักที่เขาพูดมันจนชินปาก แต่ฟังทีไรก็ไม่ชินหู ผมเดินไปใกล้ๆ หน้าต่าง กำลังจะรูดม่านเปปิดออก เสียงพ่อก็ตะโกนก้อง เรียกชื่อผมดังลั่น ก่อนท่านจะวิ่งเข้ามา พร้อมกับใครอีกคนที่ก็พุ่งมาอีกทาง ผมมองพ่ออย่างตกใจ แล้วหันหลังกลับไปมองข้างหลังตัวเอง เสียงสวบดังขึ้นใกล้หู เสียงพี่ทองร้องเรียกดังจากมือถือที่กำลังถือค้างไว้ มีดปลายแหลมปักทะลุอกของพ่อที่ผมรัก มาจนถึงข้างหลัง เสียงหัวเราะแหลมสูงดังกึกก้องคละเคล้าไปกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวดทรมานของพ่อ ใบหน้าของผู้หญิงผู้ให้กำเนิดน้องชายต่างแม่ แววตาวิกลจริตที่ฉายฉัดออกมา

“พ่อ...พ่อครับ”

(ชงโค เกิดอะไรขึ้น! บอกเฮียมา เสียงอะไร บอกเฮียมาเร็วๆ เข้า)

“เฮีย...พ่อ...พ่อถูกแทง ผม...ผมจะทำยังไงดี”

(ใจเย็นๆ ไว้ ใจเย็นๆ เฮียจะรีบไปหา จะรีบไปให้เร็วที่สุด ชงโคดูพ่อไว้นะ ดูไว้ ห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด เข้าใจไหม!)

“จะไม่เป็นไรใช่ไหม เฮียจะรีบมาใช่ไหม รีบมานะ...รีบมา ช่วยพ่อผมด้วย”

(ครับ ทุกอย่างต้องไม่เป็นไร)

พี่ทองวางสายไปแล้ว ผมปล่อยมือถือให้ตกลงบนพื้น ก่อนจะพยุงพ่อไว้

เอาตัวเข้ามาบังผมไว้ทำไม...ทำไมต้องมาปกป้องคนอย่างผมไว้ตลอดเลย...

“ชงโค...หนีไปลูก หนีไป”

“ไม่...ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมจะอยู่กับพ่อ...อย่าไล่ผม อย่าไล่...”

ผมจับมือที่เปื้อนเลือดของพ่อไว้ ส่วนมืออีกข้างของพ่อยึดจับด้ามมีดไว้แน่น

“ปล่อยนะ! ฉันจะฆ่ามัน จะฆ่าเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้หญิงน่ารังเกียจนั่น! ปล่อยนะ! ปล่อย! ไอ้บ้า!”

“ให้ทุกอย่างจบลงที่ผม ...จบลงตรงนี้ก็พอ อย่าทำอะไรชงโค เด็กไม่มีความผิดอะไร ความผิดที่ผู้ใหญ่เป็นคนก่อ อย่าเอาไปลงที่เด็ก” เสียงของพ่อแผ่วเบา แต่ก็มั่นคง

“แม่! ไม่นะ! นั่นแม่ทำอะไร! ตำรวจ...ผม...ผมต้องแจ้งตำรวจ แต่...ใครจะตามรถพยาบาลล่ะ ใครล่ะ มีใครอยู่ข้างล่างบ้าง! ขึ้นมาข้างบนที!” บิ้วทำหน้าตกใจสุดขีด มองแม่ตัวเองด้วยสายตาผิดหวัง ก่อนจะมองมาที่ผมกับพ่อ

“แม่ทำร้ายพวกเขาทำไม ...ใจร้าย แม่ใจร้าย!”

“พวกมันทำก่อน! พวกมันฆ่าพ่อของลูก ทำลายครอบครัวของเรา แล้วบิ้วจะมาว่าแม่ใจร้ายได้ยังไง พวกมันต่างหากที่ใจร้าย!”

“ที่เราไม่ลำบาก ที่เราไม่ถูกจับไปขายเพราะพ่อสร้างหนี้ไว้มากมาย ก็เพราะพวกเขาที่คอยช่วยเหลือไม่ใช่เหรอครับแม่ พวกเขาให้ชีวิตใหม่กับเรา แล้วทำไมแม่ต้องเอาทุกอย่างไปลงที่พ่อกับชงโคด้วย คนที่ฆ่าพ่อของผม ไม่ใช่คนๆ นี้สักหน่อย! แล้วแม่ทำร้ายเขาได้ยังไง แม่บ้าไปแล้วเหรอ!”

“ใช่ ฉันมันบ้า! แกแจ้งตำรวจมาจับฉันเลยสิ! ไปเลย!”

ผมเบือนสายตาจากใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำตาของบิ้ว เลื่อนมองคุณน้า ก่อนจะมองพ่อที่ยังคงนอนหายใจโรยรินอยู่ในอ้อมแขนของผม

“ถึงพ่อจะตาย...ก็ไม่ใช่ความผิดของใคร ลูกต้องอยู่ต่อไปให้ได้นะ อยู่พบเจอความสุขอีกมากมายบนโลกใบนี้ อุตส่าห์หายแล้วแท้ๆ แต่พ่อก็ยังทำให้ลูกต้องมีความทรงจำที่ไม่ดีอีก”

“พ่อ...จะเป็นความทรงจำที่ดีของผม...จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป คราวนี้ผมจะไม่ลืมอีก จะอยู่กับมันให้ได้ เพราะฉะนั้น...พ่อก็ต้องอยู่กับผมนะครับ ผมอยากให้มีใครสักคน...อยู่กับผมในวันที่ผมประสบความสำเร็จในชีวิต เราจะถ่ายรูปในวันรับปริญญาด้วยกัน แต่ผมคงจะไม่แต่งงานมีลูกหรอกนะครับพ่อ...พ่ออาจจะต้องผิดหวังเรื่องนี้สักหน่อยนะ เพราะแฟนของผมเป็นผู้ชาย”

เมื่อไหร่รถพยาบาลจะมา เมื่อกี้เห็นมีใครสักคนร้องบอกว่าจะตามรถพยาบาลมาแล้ว แต่มันก็นานเหลือเกินในความรู้สึกของผม เลือดยังคงไหลออกจากบาดแผลไม่หยุด ถึงอย่างนั้นพ่อก็ยังส่งยิ้มมาให้ แม้สีหน้าจะไร้สีเลือดแค่ไหน ท่านก็ยังคงดูดีไม่เปลี่ยน...

ทำไม...ความสุข...ถึงไม่เคยมาถึงตัวผมสักทีเลยนะ

“ไม่เป็นไร...แค่ลูกรักเขา และเขาก็รักและดูแลลูกของพ่อได้ แค่นั้นก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว อย่ากังวลกับเรื่องของพ่อเลยนะ ร้องไห้ได้ แต่สักวันลูกต้องยิ้ม พ่อจะได้สบายใจ ไม่ต้องมีห่วงอะไรอีก”

ผมพยายามเช็ดน้ำตา เพื่อจะมองหน้าของพ่อได้ชัดๆ ใบหน้าของผู้ชายที่คอยปกป้องผมมาตลอด ความทรงจำตั้งแต่ยังเด็กจนถึงตอนนี้ ผมจำได้ดีว่าพ่อคอยเป็นห่วงผมอยู่เสมอ ผมหกล้มพ่อก็จะคอยทำแผลให้ โดนเพื่อนแกล้ง พ่อก็คอยปลอบ ผมดื้อ ผมงอแงแค่ไหน พ่อก็ไม่เคยบ่นเลย ผมจะหา...ผู้ชายที่รักผมได้มากเท่าชีวิตอย่างที่ผู้ชายคนนี้รักผมได้อีกรึเปล่านะ

“พ่อรักชงโคนะ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย”

เสียงลมหายใจแผ่วเบาลงทุกที ร่างกายของพ่อกระตุกเป็นพักๆ อยู่ในอ้อมแขนของผม มีเลือดไหลซึมออกตามมุมปาก น้ำใสๆ ไหลลงอาบแก้มของพ่อทีละหยด

“ผมสัญญา...อย่าห่วงผมเลยครับพ่อ ผมจะมีความสุข จะใช้ชีวิตในแต่ละวันของผมให้เต็มที่ จะดูแลตัวเองให้ดี ผมขอโทษ...ขอโทษที่ตลอดหลายปี ผมเป็นลูกที่ไม่ดีเลย”

ผมเสียดายตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เสียดายที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน สร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันให้มากกว่านี้ เสียดายมากจริงๆ

“ผมรักพ่อครับ”

รอยยิ้มของพ่อ...จะเป็นรอยยิ้มที่ผมไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต แม้ตอนนี้แขนที่เคยโอบกอดผมไว้อย่างอ่อนโยนจะตกลงข้างตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง ผมก็จะไม่ลืมความอบอุ่นที่ได้รับ และทุกสิ่งที่อย่างที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนี้...ผมก็จะไม่มีวันลืมเช่นกัน

หลับให้สบายนะครับพ่อ...ไม่ต้องห่วงผมแล้ว แม้ในวันนี้ผมจะร้องไห้ แต่ในอีกหลายๆ วันต่อจากนี้ ผมจะยิ้มให้ได้ ยิ้มให้ได้อย่างที่พ่อต้องการ

“ชงโค...” เสียงเรียกของพี่ทองทำให้ผมหันไปมอง เขาเข้ามาใกล้ คุกเข้าลงข้างตัวผม แล้วยกมือขึ้นโอบรอบคอผมไว้จากข้างหลัง ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าควบคุมตัวแม่ของบิ้วที่กำลังถูกบิ้วกอดรัดไว้แน่นเพื่อไม่ให้เข้ามาทำร้ายผม

“พ่อไปแล้วครับเฮีย...”

“ร้องออกมา...ร้องออกมาให้พอ” จากที่ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเงียบๆ ผมก็ปล่อยโฮออกมาเสียงดัง พี่ทองพิงศีรษะกับศีรษะของผม เสียงทุ้มของเขาพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เฮียอยู่ตรงนี้แล้ว”

เขาไม่ได้เช็ดน้ำตาให้ผม ทำเพียงแค่กอดผมไว้เท่านั้น ความเสียใจและความเศร้าใจนี้...อีกนานแค่ไหนกันมันถึงจะหายไป

ผม...สูญเสียคนสำคัญไปอีกคนแล้ว

“พ่อครับ...ผมจะดูแลลูกชายของพ่อให้เอง พ่อไม่ต้องห่วงแล้วนะ ผมไม่สัญญาหรอกว่าจะไม่ทำให้เขาร้องไห้ เพราะเอาเข้าจริงผมก็เป็นแค่คนโง่ที่กำลังพยายามทำความเข้าใจกับความรัก แต่ผมสัญญานะว่าผมจะทำให้ลูกชายของพ่อยิ้มให้มากกว่าร้องไห้ ทำให้เขามีความสุขมากกว่าทุกข์ใจ เป็นคำสัญญาจากลูกผู้ชายอย่างผม ที่มั่นใจว่าจะอยู่กับลูกชายของพ่อไปตลอดชีวิต”

พ่อได้ยินใช่ไหมครับ...เพราะฉะนั้น...ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะครับพ่อ

ลาก่อนครับ...

......................................................To be continue...................................................

มีพบก็ต้องมีจากค่ะ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง คนที่เรารักต่างต้องจากไป มีชีวิตอยู่ให้เต็มที่ค่ะ จะได้ไม่รู้สึกเสียใจในภายหลังว่ายังไม่ได้ทำอะไรดีๆ อีกหลายอย่าง

แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็น ทุกๆ กำลังใจ และทุกๆ คนที่ยังคงติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :กอด1:

http://ask.fm/TCHONG_K < ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 29-06-2014 18:06:04
 :mew1:
==========================
 :o12: :o12: :o12:
เศร้าไ้ด้อีก เคราะห์กรรมของชงโคช่างเยอะจริงๆ
หวังว่าจะหมดแล้วนะ ต่อจากนี้ขอให้หมดเคราะห์หมดโศกนะชงโคจ๋า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 29-06-2014 18:09:12
มีเรื่องอีกแว๊ววว TT_TT

สงสารชงโคๆๆ


เดอะเท็นคิดถึงๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 29-06-2014 18:11:36
เฮ้ยยยยยย ที่กดเข้ามาอ่านนี้ไม่ได้หวังว่าจะมีดราม่าอีกแล้วนะ แบบว่ามันน่าจะจบไปตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้ว
แต่นี่ พ่อชงโคต้องมาตายอีก สรุปจะไม่เหลืออะไรไว้ให้ชงโคเลยช่ายม้ายยย :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 29-06-2014 18:17:22
จี๊ดเลยแค่รู้ว่าพ่อต้องติดคุกก็มากพอแล้วนี่ต้องมาตายจากกันอีกสงสารชงโคจริงๆ ยังไม่มีโอกาสได้ชดเชยช่วงเวลาที่เสียไปกับพ่อเลย ขอให้ต่อไปนี้พบเจอแต่สิ่งที่ดีนะชงโค แล้วก็อย่าทิ้งบิ้วนะยังไงก็น้องเหลือกันแค่นี้แล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 29-06-2014 18:26:37
ไม่เอาแล้ว ขอสารภาพว่ารับดราม่าไม่ไหวจริงๆ แค่ได้อ่านคนคอมเม้นต์ของแต่ละคนก็รู้แล้วว่าอิฉันควรจากไปแงงงงงงงงงงงง อยากอ่านมากๆแต่ทำใจไม่ไหว

จะมาอ่านตอนที่ไม่มีมาม่านะคะ รอนะคะ T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 29-06-2014 18:38:49
คุณพ่อคือคนที่น่าสงสารที่สุดของนิยายเรื่องนี้

คุณคือพระเอกของเรื่อง   

ทุกอย่างที่คุณพ่อโดนกระทำจากคนอื่นทั้งนั้น  คุณพ่อไม่ได้ทำอะไรเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-06-2014 18:41:21
'เมื่อเหยื่อได้ลงมือทำร้ายฆาตรกร เหยื่อก็จะกลายฆาตรกรซะเอง'

การฆ่ากันไปมา ก็ไม่จบสิ้น ชงโคต้องเข้มแข็งนะ ใช้กฎหมายจัดการ

จบสิ้น ความทุกข์ที่ยาวนานกันซะที่

ความรัก อยู่ที่รักและหวังดีปราถนาดีต่อกัน เพศไหนก็ไม่สำคัญ

ดูพ่อแม่ พี่นิล พี่ทอง นี่ความรักหญิง-ชายทั้งนั้น ทำไมมันไม่มีความสุขกันซะเลยหล่ะ ..

พี่ทองพี่สมเป็นซุปเปอร์ทองมากกก อยู่เป็นที่พึ่งให้ชงโคตลอดไปนะ

 :pig4: นักเขียน อ่านสนุกค่ะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 29-06-2014 18:44:14
ความเศร้าไม่จบสักที :sad4:

สงสารชงโค บิ้วก็น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-06-2014 18:44:24
ความดราม่ามันยังไม่จบ แต่น่าจะหมดแล้ว พอเหอะนะ สิ่งที่คนรุ่นพ่อแม่ทำส่งผลถึงคนรุ่นลูกหมดเลย
โชคดีที่ชงโคมีพี่ทอง ไม่งั้นน้องก็ไม่เหลือใครแล้ว ตอนนี้สงสารบิ้วอีกคน ดูแลกันนะสองคนพี่น้อง
สรุปแล้วพ่อชงโคนี่โคตรของความน่าสงสารอ่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: mintra ที่ 29-06-2014 18:46:31
สงสารชงโค :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-06-2014 18:51:27
คุณพ่อไปสู่สุขคตินะคะ ฮือออ :mew6:
ชงโคจะต้องอยู่อย่างมีความสุขเพื่อคุณพ่อแน่นอนค่ะ :กอด1:
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับชงโคอีกเลยนะ :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: nonamekeaw ที่ 29-06-2014 18:52:34
 :hao5: :hao5: :hao5:  เศร้า~~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 29-06-2014 18:52:57

เวรหนอเวรกรรมหนอ

ไม่ว่าใครจะผิด ใครจะถูก จะทำไปเพราะต้องการปกป้อง หรือทำไปเพราะรัก

แต่ทุกคนก็หนีไม่พ้นกงเกวียนกำเกวียนอะ ยังดีที่บิ้วเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดีแยกแยะออกไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนแต่ทำทุกอย่างไปเพราะอารมณ์เป็นหลักอยู่เหนือเหตุผล ถึงมีเหตุผลก็เป็นเหตุผลที่เข้าข้างตัวเอง เรื่องราวมันถึงออกมาแบบนี้ ถ้าบิ้วคิดไม่ได้นี่กงเกวียนมันจะวนไปถึงไหนกันไม่อยากจะคิด การแก้แค้น ความเจ็บปวดที่ถูกฝังเอาไว้ ไม่จบสิ้นแน่ๆ  :hao5:

จริงๆ สงสารทุกคนเลยนะ น่าเห็นใจทุกคน แต่ละคนก็บาปบริสุทธิ์ทั้งนั้น บาปที่คิดว่าทำไปเพราะต้องการปกป้องเรียกร้องเพื่อคนที่ตัวเองรัก เพื่อลูก แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งดีสักอย่างไง ถึงพ่อเลี้ยงจะน่าสงสารแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว แล้วก็เป็นคนที่รักชงโคมาก แต่เรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะคุณพ่อ ถ้าทำแบบที่อากงว่าให้กฎหมายจัดการ(แม้บางครั้งกฎหมายจะไม่ศักดิ์สิทธิ์แต่ก็ดีกว่าปกปิดในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำเพื่อให้เรื่องมันบานปลาย) ไม่งั้นป่านนี้ทุกคนก็คงก้าวข้ามฝันร้ายมาตั้งนานแล้วล่ะ ชงโคก็คงไม่มีความทรงจำผิดเพี้ยน(ถึงจะเป็นเพราะแม่บิ้วมีส่วนแต่ก็นะ...ก็สงสารทางนั้นเหมือนกัน เพราะแม่บิ้วไม่ใช่ตัวเอกแต่ก็คิดว่าเขามีความรู้สึกเสียใจสูญเสียพอๆกัน น่าสงสารเหมือนกันกัน) เวลาจะช่วยรักษาบาดแผลได้แบบที่บี1บี2ว่า ไม่เสียเวลาจมกับความทุกข์ไปเป็นปีๆ มีเวลาที่พ่อลูกจะอยู่ด้วยกันโดยไม่เข้าใจผิดให้มากที่สุด สุดท้ายก็ทำไม่ได้สักอย่างเพราะคุณพ่อวางหมากพลาด เฮ้ออ 

แต่ถ้าคุณพ่อไม่วางหมากพลาดเราก็คงไม่ได้อ่านเรื่องมันส์ๆแบบนี้แน่นอน  :hao5:

พี่ทองตอนนี้เป็นที่พึ่งของน้องแล้วนะ แล้วบิ้วก็มีแต่ชงโคแล้ว แม่บ้าไปแล้ว ไม่อยากให้บิ้วโกรธแม่ แต่อยากให้เข้าใจแม่เหมือนที่ชงโคเข้าใจนะลูก ชงโครักพ่อแม่อย่างไม่มีเงื่อนไขแม่ว่าพวกเขาจะผิด แค่อย่าเดินพลาดแบบเขาละกัน เพราะแม่บิ้วเองก็คงแบกรับอะไรหลายๆอย่างนะ แม้ว่าจะมีเงินที่พ่อเลี้ยงให้แต่แม่ก็คงจะทุกข์ไม่ต่างกันนะลูก

แล้วก็.....ขอคู่ให้บิ้วด่วน สงสารน้อง ต่อไปพี่ทองกับน้องชงโคคงอยู่ด้วยกันไม่ไปไหนแล้ว ผ่านชีวิตกันมาขนาดนี้ก็อยากให้มีความสุขสักที (แต่ยังไม่เห็นศพอีนิลเรายังไม่รับนะว่าจะจบ 5555) น้องบิ้วจะเหงานา (ห่วงอนาคตไปถึงโน่น 555)

ป.ล.  ตอนนี้อากงเท่มากค่ะ ชอบอากง พระเอกมาเบยย

ป.ป.ล. หลินแมวเราก็ชอบนะ  การจะให้หลินหักโค้งมารักบิ้วไม่ฟินอะ ไม่งั้นหลินจะดูใจง่ายมาก คนพี่ไม่รักเลยรักคนน้อง  แต่กับแมว มันเป็นความใกล้ชิด และหวั่นไหว ในเมื่อโบจะทื่อขนาดนั้นก็โทษใครไม่ได้อะ เพื่อนปลอบเพื่อนเดี๋ยวก็ได้กันไปเอง และก็ได้คนที่ไว้ใจได้ไม่ใช่ใครที่ไหนไม่รู้โผล่มาชุบมือเปิดลูกแมวน้อย

โบก็ต้องเรียนรู้ที่จะถนอมน้ำใจคนรักบ้าง ต่อให้ไปกันไม่ได้กับแมว แต่คนในอนาคตก็น่าสงสารถ้ายังมีนิสัยแบบนี้ เป็นตัวของตัวเองได้แต่มีแฟนแล้วก็ต้องแบ่งเวลาให้เขาด้วย นิดนึงก็ยังดี สนใจเขาหน่อยบ อย่ามาอ้างซึน คืออันนี้ไม่ใช่ไง อันนี้ออกแนวไม่สนใจค่ะโบ ไม่ใช่ซึน  เฮ้ออ  จริงๆถ้าแมวงี่เง่านี่จะเข้าข้างโบนะ เพราะพระเอกแบบโบมีเยอะ แต่โบไปถึงพระเอกเพราะว่าโบไม่สนใจนางเอกค่ะ อันนี้ยอมไม่ได้  แมวออกจะน่ารัก โคตรจะเอาใจโบ ยอมโบตลอด หงอให้เลยเหอะ เพราะงั้นเลยไม่อยากให้โบได้ของที่ตัวเองคิดว่าไม่มีค่า เพราะบางทีหลินอาจจะเห็นค่ามากกว่า เพราะงั้นรอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 29-06-2014 18:54:00
ฟ้าหลังฝนมันจะสดใสเสมอ
แต่สิ่งที่สำคัญคือจิตใจที่เข้มแข็ง มั่นใจว่าชงโคต้องผ่านมันไปได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 29-06-2014 18:55:00
ตะเองง ตะเองต้มมาม่าให้เค้ากินมา3ตอนติดแล้วน้า
เค้าขอฮาๆรั่วๆสไตล์ซุปเปอร์ทองไวๆได้มั้ยจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 29-06-2014 19:02:00
ทำไมมันเศร้าโศกสลดอย่างงี้  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 36 : 28/6/2014 (Page. 64)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 29-06-2014 19:09:12
โอย...หมดน้ำตาไปหลายลิตร
แปลว่าไม่ต้องโดนช็อตแล้วใช่ป่ะ...ก็จำได้แล้วนี่
คงถึงเวลาพูดความจริงกันแล้วรึเปล่า สงสารพ่อชงโค นอนอยู่ที่นั่นคนเดียวมานานเกินไปแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-06-2014 19:18:55
คุณพ่อทำหน้าที่พ่อได้ดีเยี่ยม
เท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำให้ลูกได้
ขอให้คุณพ่อไปสู่ภพภูมิที่ดี

ชงโคร้องไห้ให้พอ ได้ระบายออกมา
เฮียทองเป็นที่ดีที่สุดแล้วตอนนี้
สู้ต่อไปนะชงโค เป็นกำลังใจให้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 29-06-2014 19:24:29
เฮ้อ ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 29-06-2014 19:29:36
คนสำคัญในชีวิตชงโ๕
หายกันไปทีละคนๆ ฮรืออออออออออออออ
ไม่รู้จะบอกให้ชงโคเข้มแข็งยังไงดี มันเจ็บเกินจะบอกให้เข้มแข็ง
แต่จำไว้ว่าชงโคจะมีพี่ทอง จะยังมีพี่ทองเคียงข้างเสมอนะ  :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 29-06-2014 19:30:30
อ่า.....................................
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 29-06-2014 19:32:40
รันทดไปนะชีวิตนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-06-2014 19:33:15
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-06-2014 19:36:05
จบกันเสียทีการจองเวรจองกรรม
ผู้หญิงในเรื่องนี้เป็นบ้าเพราะความรักสามคนแล้วนะ แต่ละนางเฮี้ยนไม่แพ้กันเลย เฮ้อ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 29-06-2014 19:39:09
น้ำตานองหน้าาาาาาาาา  :m15: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-06-2014 19:39:21
 :o12:  คุณพ่อจากไปเร็วจังเลย  อยากให้อยู่ต่ออีกหน่อยให้ชงโคได้สัมผัสกับชีวิตครอบครัวที่เป็นของตัวเองจริง ๆ บ้าง  จะได้มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกันมากกว่านี้  โชคดีที่พี่ทองมาถึงอย่างรวดเร็ว  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเฮียแกก็สามารถทิ้งทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างน้องในเวลาที่ต้องการได้ นับถือจริง ๆ   เป็นผู้ชายที่ดีมาก ๆ  :กอด1: 


ตอนนี้ก็สงสารบิ้วด้วย  เหลือกันแค่สองคนแล้วนะครอบครัวนี้  หวังว่าสองพี่น้องจะไม่ทิิ้งกัน และไม่เกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นในครอบครัวอีกนะ  เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai2-1:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 29-06-2014 19:39:28
ดราม่าสุดๆๆ ไม่มีฮาแม้แต่น้อย

เดาตั้งแต่กรีดรูปแล้ว กระชับฉับไวดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 29-06-2014 19:43:12
อะไรอ่ะ!! พ่อตายอีกแระ ในชีวิตนี้ชงโคจะไม่เหลือญาติเลยเหรอ เสียใจจริงๆที่พ่อต้องตาย ทั้งๆที่ชงโคเพิ่งจะมีโอกาสได้รู้สึกดีๆกับพ่อแค่แป๊บเดียวก็ต้องเสียใจอีกแล้ว แม่บิ้วนี่เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆน่าจะปล่อยให้โดนจับไปขาย ถ้าผัวเธอไม่ตายป่านนี้เธอไม่ได้มานั่งชูคอเป็นกิ้งก่าหรอก คงขายตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ  เซ็งเฟ้ย...คิดว่าจะลงเอยด้วยดีแล้วเชียว   :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-06-2014 19:44:41
ขอให้ทุกอย่างหลังจากนี้จงมีแต่เรื่องดีๆทีเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 29-06-2014 19:46:27
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 29-06-2014 19:52:17
ผู้ชายแฝดบ้านนี้ทำกรรมอะไรกับผู้หญิงบ้านะ เฮ้อ  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 29-06-2014 19:54:17
 :เฮ้อ: สงสารชงโค  :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 29-06-2014 19:59:21
ชีวิตชงโคน่าสงสาร  ดีพ่อก็อยู่ด้วยกันนิดเดียว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 29-06-2014 20:13:09
แม่จ้าววววววววววว โครตเศร้าเลย
เมื่อไหร่ชงโคจะมีความสุขสักที เจอแต่เรื่องเศร้าๆตลอด
เฮ้ออออ
 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 29-06-2014 20:15:47
หมดแล้วใช่ไหม เรื่องร้ายของชงโคอะ ต่อไปหวังว่าจะมีเรื่องดีๆบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 29-06-2014 20:21:22
รู้สึกว่าตัวละครชายที่คนเเต่งเเต่งขึ้นมาต้องมีปมกับคนบ้าจิตไม่ปกติทุกคนเลยนะคะ(เรายังไม่ได้อ่าน so what)
ทำไมอ่ะคะ มันน่าโมโหมากเลยนะที่ต้องมาสูญเสียเพราะคนบ้า ทำอะไรมันก็ไม่ได้ เพียงเเค่เพราะมันบ้า!?  :z6:
แล้วส่วนใหญ่เป็นชะนี? ยิ่งน่าโมโหเข้าไปใหญ่ เพราะเหตุผลมีเพียงเเค่....บ้าผู้ชาย เสื่อมชาติหญิงจริงๆ
แถมเบื้องหลังของเหตุที่ทำให้พวกหล่อนเป็นบ้าก็ไม่ได้น่าสงสารซักนิด ทำตัวเองทั้งนั้นอ่ะ

สำหรับแม่ของบิ้ว คือไม่รู้จะว่ายังไงดี จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสาร
แต่ในเมื่อสืบเรื่องมาขนาดนี้ได้ ก็น่าจะมีสำนึกป่ะ ว่าถ้าไม่ได้เค้าชุบเลี้ยงตัวเองจะมีชีวิตบัดซบกว่านี้ป่ะ
หรือจะบอกว่าเป็นสิ่งที่พ่อชงโคต้องชดใช้ให้เธอเหรอ.......ก็ถ้าผัวเธอยังอยู่ เธอก็ไม่มีชีวิตดียังงี้อยู่ดี
เพราะผัวเธอมีหนี้ท่วมหัว.......ทำไมไม่ถือซะว่าต่างฝ่ายต่างชดใช้กันล่ะ
ไม่ใช่ว่าพ่อชงโคไม่สูญเสียนะ เค้าโดนทรยศเหมือนเธอนั่นแหล่ะ หนักกว่าเธอด้วย แถมยังต้องมาชดใช้ในสิ่งที่เค้าไม่ได้ก่อ
แล้วชั้นว่าเธอเลวสุดๆที่มาลงที่เด็ก..... คนอะไรไม่มีหัวคิด ไร้จิตสำนึก
หรือเพราะว่าถ้าเป็นบ้าเเล้ว จะทำอะไรก็ได้ บ้าแล้วจะไม่มีความคิดเเค่ไหนก็ได้
บ้าแล้วทุกคนต้องยกโทษให้เธอ........เหรอ? รักผัวขนาดนั้น???? แล้วลูกล่ะ...แม่ที่ไม่คิดถึงลูก
ชั้นว่าชีวิตผู้หญิงอย่างเธอ ก็ไม่มีค่าอะไรให้ยกย่องเเล้ว เพราะเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าเเม่ของชงโคหรอก
เพราะสุดท้ายเธอก็ทำแบบเดียวกันกับเเม่ชงโค เลิกเข้าข้างว่าตัวเป็นผู้สูญเสียที่น่าสงสารฝ่ายเดียวได้เเล้ว.....

ทนไม่ไหว อึดอัด เลยต้องเข้าคอมมาพิมพ์ เครียด เหนื่อย อ่านตอนนี้เเล้วเครียด มีพบมีจากเร็วไปนะ
จริงๆคนเเต่งก็เเต่งดี ดีมากด้วย เข้าใจว่าอยากให้มันดูสมจริง ว่าชีวิตคนเราไม่เเน่นอน
แต่บางทีมันเป็นนิยายก็อยากให้มันมีเรื่องดีๆแบบยาวๆบ้าง
นี่เพิ่งเข้าใจกันไม่ทันไรเลย....ก็ตาย...จากนั้นก็ทิ้งไว้เพียงความทรงจำอันสวยงาม....   :a5:


เฮ้ออออออออ ก็ได้เเต่ทำใจล่ะนะคะ เพราะยังไงเราก็ยังต้องอ่านเรื่องนี้จนจบนี่นา
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ  :กอด1: :L2:

 :เฮ้อ:



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 29-06-2014 20:31:15
เศร้าเกินไปแล้ว  :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 29-06-2014 20:46:06
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วแท้ๆ
ชงโคน่าสงสาร พ่อชงโคก็น่าสงสาร
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 29-06-2014 20:47:43
 :a5: :a5: :hao5: :sad4: :o12: :z3: ยังไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบครอบครัวเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 29-06-2014 20:55:11
 :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 29-06-2014 21:01:38
เท็นๆไปแล้ว :sad4:

สงสารชงโค ฮืออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 29-06-2014 21:10:13
เรื่องนี้ช่างเหี้ยมโหด  :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Littlebird ที่ 29-06-2014 21:11:02
สงสารชงโคค เฮียดูแลชงโคดีๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 29-06-2014 21:29:26
เพี้ยนๆ กันทั้งเรื่องเลยแฮะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 29-06-2014 21:34:07
เร็วไปไหม???? :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 29-06-2014 21:38:23
ร้องไห้อีกแล้ว...สงสารคุณพ่อ
เพิ่งได้ลูกชายกลับมาแท้ๆ ยังต้องมาประวัติศาสตร์ซ้ำรอยซะอีก
ตกลงผู้หญิงเรื่องนี้จะมีแต่แบบนี้ใช่มั้ย ตั้งแต่แม่ชงโค ยัยพี่นิล แล้วยังแม่บิ้วอีก
เหลือกันสองคนพี่น้องก็ดูแลกันดี ๆ นะ เฮียดูแลชงโคดี ๆ ด้วย อย่าทิ้งเด็ดขาดเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 29-06-2014 21:42:38
ชงโคน่าสงสาร เมื่อไหร่จะมีความสุขน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 29-06-2014 21:53:15
พอจะมีความสุขมันก็กลับมาเศร้าอีกแล้วอ่า สงสารชงโคจังเลย
อุตส่าห์จำได้แล้วว่าพ่อดีแค่ไหน พอมีโอกาสจะทำดีด้วยกลับไม่ได้ทำอีก  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 29-06-2014 21:57:43
ทำไมเรื่องร้ายๆมันไม่จบซักที ชงโค  :ling1:

เมื่อไหร่พี่ทองกะชงโคจะมีความสุขซะที :m15: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 29-06-2014 22:02:31
 :serius2:  :m15:  :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 29-06-2014 22:06:48
ไม่อยากให้คุณพ่อตาย  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 29-06-2014 22:28:38
ฮืออออออ สงสารชงโค
เสียคนสำคัญไปอีกคนนึงแล้ว
สงสารคุณพ่อด้วย
จมอยู่กับความทุกข์มาตั้งหลายปีพอจะมีความสุขดันมีคนมาขัดอีก
สู้ๆนะชงโค เข้มแข็งไว้ๆ
ยังไงเฮียทองก็ทิ้งชงโคแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 29-06-2014 22:37:02
นี่มันวิบากกรรมอันใดกันหนอ ทำไมชงโคถึงได้เจอแต่เรื่องเลวร้าย ความสุขกำลังมาแค่เอื้อมแต่ก็ยังคว้าเอามาไม่ได้ พี่ทองเหลือแค่พี่แล้วนะที่จะนำความสุขของชงโคกลับมาได้ ยังไงก็ขอให้อยู่ข้างๆน้องอย่าไปไหนนะ    ปล.งานนี้เราน้ำตาแตกพรากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 29-06-2014 22:41:38
ไว้อาลัยให้พ่อของชงโค ชีวิตที่แทบต้องทนทุกข์มาตลอดชีวิต ชงโคก็ต้องอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขดั่งที่พ่อหวังไว้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 29-06-2014 23:08:41
แวะมาร้องไห้แล้วเดินจากไป TT^TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 29-06-2014 23:37:35
ตรงที่แม่บ้าอาละวาดเราว่ามันทำให้เรื่องดูซ้ำซ้อนแปลกๆ ไปหน่อย
เอาว่า คนเราจะบ้ามันจะมีอาการบ้าง พฤติกรรมอาจจะไม่ปกติ
ยิ่งแบบเกลียดจนบ้า เก็บกดอยากฆ่าชงโค ก็น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว เพราะโอกาสลงมือมันน่าจะมีบ้าง

ถ้าปูเนื้อเรื่องว่า ยัยแม่มาเป่าหูชงโค หรือวางแผนร้ายใส่มาบ้างมันจะเห็นพัฒนาการของอาการ
แต่ก่อนหน้านี้ยังไปเยี่ยมได้ ถึงจะไม่กล่าวถึงว่าคิดยังไง แต่ควรจะมีการแสดงอาการเกลียดบ้าง
เพราะตรงนี้เป็นจุดใหญ่ให้เนื้อเรื่องมืดมน
มันกลายเป็นอยู่ๆเจ๊ก็บ้าอาละวาด เอามีดมาไล่แทงชงโค

เราเข้าใจว่าอยากให้มันเป็นแนว suspence thriller ถ้าทิ้งร่อยรอยที่แยกแยะไม่ได้ไว้ก่อนๆ หน้านี้
พอเปิดโป้งว่า เจ๊เค้าอยากฆ่าชงโคมันจะอ่านแล้วโอ้โห ซับซ่อนว่ะ เจ๋ง
แต่มันไม่เห็นร่องรอย(หรือตรูมองไม่เห็นเอง) มาถึงเจ๊ก็บ้าเลย เลยรู้สึกกว่ายัดเยียดดราม่าไปหน่อย

อ่านจากตอนแรกมาถึงตรงนี้ เราชอบทุกตอนมีแค่ตรงนี้ที่ตะหงิดๆ
ขออภัยถ้าทำให้คนเขียนรู้สึกไม่ดีล่วงหน้านะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 29-06-2014 23:38:46
ผู้หญิงเรื่องนี้มีแต่คนเป็นโรคจิตรึไงนะ โอยยย.... สงสารชงโค เพิ่งจะดีขึ้นแท้ๆ ต้องมาเสียคนที่รักอีกแล้ว เฮ้อ....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 30-06-2014 00:42:53
 :sad4: แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 30-06-2014 02:45:09
โอ๊วหนอ ชีวิต ขอให้มีฟ้าหลังฝนนะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 30-06-2014 03:03:24
เอียทองต้องอยู่กับชงโค ดูแลชงโคแทนพ่อดีๆนะ :( :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 30-06-2014 03:12:42
สงสารชงโคมากกกก จิงๆอ่ะ แบบบ เพิ่งมารู้ความจิงๆม่นาน ยังไม่ทันได้อยุ่ด้วยกัน พ่อก้มาด่วนจากไป ความรู้สึกของชงโคคงแบบบ ยังไม่ทันทำดีๆกะพ่อเลยย เข้าใจผิดมานาน สงสารน้องสุดๆ :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 30-06-2014 12:16:28
ตรงที่แม่บ้าอาละวาดเราว่ามันทำให้เรื่องดูซ้ำซ้อนแปลกๆ ไปหน่อย
เอาว่า คนเราจะบ้ามันจะมีอาการบ้าง พฤติกรรมอาจจะไม่ปกติ
ยิ่งแบบเกลียดจนบ้า เก็บกดอยากฆ่าชงโค ก็น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว เพราะโอกาสลงมือมันน่าจะมีบ้าง

ถ้าปูเนื้อเรื่องว่า ยัยแม่มาเป่าหูชงโค หรือวางแผนร้ายใส่มาบ้างมันจะเห็นพัฒนาการของอาการ
แต่ก่อนหน้านี้ยังไปเยี่ยมได้ ถึงจะไม่กล่าวถึงว่าคิดยังไง แต่ควรจะมีการแสดงอาการเกลียดบ้าง
เพราะตรงนี้เป็นจุดใหญ่ให้เนื้อเรื่องมืดมน
มันกลายเป็นอยู่ๆเจ๊ก็บ้าอาละวาด เอามีดมาไล่แทงชงโค

เราเข้าใจว่าอยากให้มันเป็นแนว suspence thriller ถ้าทิ้งร่อยรอยที่แยกแยะไม่ได้ไว้ก่อนๆ หน้านี้
พอเปิดโป้งว่า เจ๊เค้าอยากฆ่าชงโคมันจะอ่านแล้วโอ้โห ซับซ่อนว่ะ เจ๋ง
แต่มันไม่เห็นร่องรอย(หรือตรูมองไม่เห็นเอง) มาถึงเจ๊ก็บ้าเลย เลยรู้สึกกว่ายัดเยียดดราม่าไปหน่อย

อ่านจากตอนแรกมาถึงตรงนี้ เราชอบทุกตอนมีแค่ตรงนี้ที่ตะหงิดๆ
ขออภัยถ้าทำให้คนเขียนรู้สึกไม่ดีล่วงหน้านะคะ

ไม่เรียกว่าคำชี้แจงนะคะ หากแวะเข้ามาอ่าน การลำดับเหตุการณ์ ของเรื่องนี้ ในด้านของคุณแม่บิ้ว แม่บิ้วไม่ใช่ผู้หญิงเก็บกด และไม่เหมือนแม่ของชงโค คือแม่ของบิ้วไม่ได้บ้ามาตั้งแต่แรกค่ะ ยังคงสุขภาพจิตดีมาตลอด มาเยี่ยมชงโคได้เพราะตอนนั้น ยังไม่ถูกขุดศพสามีขึ้นมา อาจจะรู้สึกตะหงิดใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะถูกฝังอยู่ใกล้ๆ ในวันที่คุณพ่อของชงโครีบร้อนกลับไปคือวันที่แม่ของบิ้วเจอศพแล้ว จากนั้นตลอดหนึ่งเดือนแม่ของบิ้วก็ไม่ได้มาหาชงโคอีกเลย คนที่เกลียดกัน ไม่จำเป็นต้องแสดงอาการไปทุกอย่างนะคะ จิตแพทย์คนนั้นถูกสั่งให้ยัดเยียดความทรงจำ ก็เป็นเพียงแค่ความเกลียดที่มี ไม่ใช่ความบ้า การไม่ทักทาย ไม่พูดคุยกันเลย ก็เป็นเพียงแค่ความเกลียด ไม่ใช่ความวิกลจริต เราไม่ได้นำเสนอในมุมของแม่บิ้ว เลยไม่มีใครรู้ว่าเป็นยังไง แม่ของบิ้วไม่หนักเท่าแม่ของชงโคก็เพราะแค่ความโกรธเกลียด รอยยิ้มแปลกไปบ้าง แต่หากถูกทดสอบทางจิตวิทยา ก็ไม่เรียกว่าบ้าเต็มขั้นนะคะ ความจริงอยากให้มองเป็นเพียงแค่ การแก้แค้น ไม่ใช่คนบ้าแก้แค้น

ถ้ารู้สึกว่าทำให้เนื้อเรื่องตะหงิดไป และแปลกใจกับคำชี้แจงก็ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 30-06-2014 14:09:52
เอาน้ำตาไปแทนคำคอมเม้นท์เลยค่ะคนเขียน
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 30-06-2014 17:09:45
นึกว่าพ่อติดคุกไม่กี่ปีก็ออกมาได้อยู่ด้วยกัน ได้ใช้เวลาดีๆ ทำดีตอบแทนบุญคุณสักหน่อย แต่ที่ไหนได้....
แล้วอย่างนี้ทั้งบิ้วทั้งชงโคก็เหลือตัวคนเดียวอะดิ  ชงโคยังมีพี่ทอง ม๊า เตี่ย หลายๆคน แต่บิ้วจะมีใครบ้างหนอ เฮ้ออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 30-06-2014 19:47:53
ตอนที่ 38

วันนี้เป็นวันสุดท้าย...ผมคงมาส่งพ่อได้เท่านี้ พี่ทองพอเขาเสร็จจากงานที่โรงพยาบาลก็มาอยู่กับผมที่วัดตลอด แต่เราก็ไม่ได้อยู่ใกล้กัน ไม่ค่อยได้คุยกันด้วยซ้ำ เพราะผมกำลังเตรียมตัวบวชให้กับพ่อ ที่จริงผมตั้งใจบวชให้กับทุกคนที่ผมได้สูญเสียพวกเขาไป พ่อทั้งสองคนและแม่ของผม แค่หวังว่าพวกท่านที่อยู่ทางนั้นจะได้รับบุญกุศลที่ผมตั้งใจจะส่งไปให้ถึง

ครอบครัวของพี่ทองมากันครบทุกคน น้องพลอยตัวน้อยๆ เข้ามาไหว้ผม พนมมืออย่างน่ารัก พอจะเรียกผมว่าอาซ้อก็ถูกม๊าดุซะยกใหญ่ น่าเอ็นดูมาก ครอบครัวของลุงพิภพ ลูกน้องในบริษัทของพ่อ เพื่อนของพ่อ พี่โน พี่ปลื้ม พี่หมอโปรด รวมถึงเพื่อนๆ ของผมก็มางานด้วย พี่ดีนทราบข่าวเขาก็มาเหมือนกัน พาน้องดิวมากราบศพ พูดคุยกับผมเพียงเล็กน้อยแล้วก็รีบกลับ

ผมยืนสำรวมมองไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่ในมุมหนึ่ง ข้างๆ มีโบจัง ยืนเหม่อมองอยู่ด้วย

“เณรว่า..จะไปได้ไกลถึงสวรรค์รึเปล่านะ ควันนั่นน่ะ”

“ต้องถึงอยู่แล้ว”

“สวรรค์จะเป็นยังไงนะ...อยากรู้จัง ไม่เคยมีใครกลับมาบอกด้วย”

ผมหันมองเสี้ยวหน้าด้านข้างที่เพิ่งเห็นว่าซีดเซียวมากๆ ของเพื่อนที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกคนนี้ ก่อนจะมองเลยไปยังแมวที่ยืนตาแดงก่ำอยู่ข้างๆ หลิน มือเล็กนั้นถูกมือใหญ่กุมไว้แน่น

“เลิกกันแล้วเหรอ” ผมหันกลับมามองโบจัง

“อืม”

“เจ็บไหม”

“อืม”

“แล้วทำไมถึงปล่อยไป”

“เขามีสิทธิ์ที่จะเจอคนที่ดูแลเขาได้ ไม่เกี่ยวกับว่าผมจะปล่อยหรือไม่ปล่อย”

“ไม่รักแล้วเหรอ”

“อืม”

“โกหกคนที่นุ่งผ้าเหลืองน่ะบาปกว่าเดิมหลายเท่านะ”

โบจังหัวเราะ ละสายตาจากท้องฟ้ามองมาทางผมแล้วผงกหัวให้เล็กน้อย

“ผมแค่ไม่รู้ว่าจะได้อยู่มองท้องฟ้าสีสวยๆ นี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ผมกำลังจะตาบอด และอีกไม่นานก็คงจำใครไม่ได้ ผมเคยเห็นแก่ตัวมากกว่านี้ และไม่อยากทำตัวเป็นพระเอกเลย แต่การที่ต้องให้ใครสักคนมาทนอยู่กับคนที่ไม่มีอนาคตอย่างผม คงจะเป็นบาปมากเกินไป”

“ป่วยเหรอ” ผมถามอย่างสงบ แม้ในใจจะรู้สึกตกใจกับคำพูดของเพื่อน

“ผมเหมือนคนป่วยเหรอครับ”

“บอกมาเถอะ มีหมอเก่งๆ ที่รู้จักอยู่หลายคน เขาอาจจะช่วยได้”

“หมอเจ้าของไข้ยังบอกผมไม่ได้เลยว่ารักษาแล้วจะหาย มันอยู่ในจุดที่อันตรายเกินไป แล้วนับวันก็ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ ตรงนี้ของผม เริ่มใช้การไม่ได้แล้ว อีกไม่นานก็คงต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย ผมอยู่มาได้เกือบปี แต่ไม่รู้ว่าจะยังโชคดีอยู่ต่อไปได้อีกสักกี่เดือน” โบชี้มือไปที่ศีรษะของตัวเอง ผมมองเขาแล้วรู้สึกใจหาย

แมวคงไม่รู้เรื่องนี้...เพราะคนอย่างโบ ไม่มีวันบอกหรอก และผมก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าครอบครัวของโบจะรู้เรื่องนี้ด้วยรึเปล่า ผมอาจจะเป็นคนแรกก็ได้ที่รู้ความลับของเขา

เพราะเขาเป็นคนเงียบๆ มีอะไรผิดปกติก็แค่กลบเกลื่อนด้วยความเงียบของตัวเอง

“ผมแค่อยากจะบอกใครสักคนก่อนที่ผมจะพูดไม่ได้ เณรเป็นเพื่อนที่ผมสนิทด้วยที่สุดในคณะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เพราะฉะนั้น ช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้ด้วย อย่างน้อยในวันที่ผมจากไป ผมก็หวังจะให้มีใครสักคนส่งผม แมวอาจจะร้องไห้บ้าง แต่คงไม่มากเท่าในวันที่เขายังรักผมอยู่หรอก”

ชีวิต...มีแต่เรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเสมอ คนข้างๆ หรือแม้แต่ตัวผมเองนั้น ก็ไม่รู้จะอยู่ไปได้อีกนานเท่าไหร่ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่โบทำนั้นจริงๆ แล้วมันถูกต้องไหม แต่สำหรับผม ผมว่าโบก็มีทางออกสำหรับความรักของตัวเอง เขาไม่ใช่ไม่เจ็บ ไม่ได้ทำตัวเป็นพระเอก แต่การให้คนรักนั่งเรือที่กำลังจะล่มไปด้วยกัน ให้จากกันทั้งที่ยังรักมันคงน่าทรมานใจกว่า

“บอกคนรักหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”

“ยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่แล้ว ผมปิดไม่ได้ตลอดหรอก แต่ตอนนี้ผมไม่อยากให้แมวเอาความสงสารมาปนกับความรัก ผมกับแมวคบกันมานาน นานจนเราไม่รู้ว่า มันคือความเคยชินที่มีกัน หรือระหว่างเรายังคงมีความรักอยู่กันแน่ แล้วในเมื่อตอนนี้มีผู้ท้าชิงขึ้นมาแล้ว ผมก็อยากให้แมวได้เลือก สุดท้ายคนที่อยู่ข้างแมวจะไม่ใช่ผมก็ไม่เป็นไร เพราะผมก็เป็นแบบนี้ เณรอย่าทำหน้ากังวลใจกับเรื่องของผมเลย ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่มันควรจะเป็น แม้กระทั่งชีวิตมีเกิดก็ต้องมีดับสูญ ช่วงนี้ผมอ่านหนังสือธรรมะบ่อยๆ น่ะ ช่วยให้จิตใจดีขึ้นเยอะ”

นี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดของโบเลยก็ว่าได้

“ผมพูดมากใช่ไหม...พูดเผื่อไว้ ในวันที่ผมจะพูดไม่ได้อีก แต่วันนี้ผมพูดมันออกมาจนหมดแล้ว คงไม่มีอะไรติดค้าง”

“โยมเพื่อนยังมีเรื่องที่ติดค้างไม่ได้บอกกับคนสำคัญของโยมนะ”

“คำว่ารักของผม...คงไม่จำเป็นแล้วล่ะ” โบหันมองไปทางหลินที่กำลังเช็ดน้ำตาให้แมว เขามองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด คงเพราะที่ตรงนั้น...คงเป็นเขาที่เคยยืนมาก่อน

คงไม่มีใครผิดเลย แมวไม่ผิดที่เลือกหลิน และหลินก็ไม่ผิดที่ยื่นมือเข้ามาดูแลแมวน้อยที่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนรักถึงเมินเฉยตัวเอง ส่วนโบ...เขาก็ไม่ผิด ผมว่าทุกคนมีสิทธิ์เลือกในการดำเนินชีวิต เลือกที่จะทำหรือไม่ทำ เลือกที่จะพูดหรือไม่พูด ผมไม่สามารถเอาบรรทัดฐานของตัวเองไปชั่งน้ำหนักถูกผิดของใครได้ ในเมื่อผมไม่ได้มองในมุมเดียวกับพวกเขา ผมถึงกะเกณฑ์การกระทำของพวกเขาไม่ได้ว่าควรต้องทำอย่างนั้น ไม่ควรทำอย่างนี้

“รู้จักหมอที่เก่งมากๆ คนหนึ่ง เขาคงมีเพื่อนที่เชี่ยวชาญที่จะช่วยโยมเพื่อนได้ แต่เขาบอกว่าจะไม่กลับมาเมืองไทยอีกจนกว่าจะครบปี เพราะฉะนั้น...ต้องไปหาเขานะ ไปให้เขารักษา แล้วกลับมา สร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกันเหมือนเดิม”

ผมคงช่วยโบได้เท่านี้ แต่ผมเชื่อว่าหมอคนนั้นน่ะ...เขาจะต้องช่วยได้แน่ๆ วิทยาการทางการแพทย์ก้าวล้ำไปไกลมากในต่างประเทศ เขาจะต้องหาวิธีที่จะรักษาเพื่อนของผมได้ ผมมั่นใจ

“ผมควรจะไปใช่ไหม ความจริงผมกลัวความตายมากเลยนะ ผมกลัวที่จะต้องไปในที่ที่ผมไม่รู้จัก ถ้ามันพอจะมีทางรักษา...ผมก็จะไป”

“ส่งประวัติการรักษาของโยมเพื่อนไปให้เขา เขาจะช่วยได้”

โบพยักหน้า เขาส่งยิ้มมาให้ เป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก มันคงดีที่ผมจะได้เห็นเพื่อนคนนี้ยิ้มให้อีกครั้ง

ในวันนี้...ผมเรียนรู้แล้วว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้ดั่งใจคนเราไปซะหมด มีทั้งสมหวังและผิดหวังคละเคล้ากันไป อาจจะไม่มีใครคอยขีดเส้นให้มันเป็นไปอย่างนี้ ผมว่ามันคงเป็นเพราะผลจากการกระทำของทุกๆ คนเอง กระทบน้อยกระทบมาก ก็อยู่ที่ความคิดของแต่ละคน รับได้มากน้อยแค่ไหน และจะดำเนินชีวิตของตัวเองต่อไปยังไง...ก็อยู่ที่การเลือกของตัวเองทั้งนั้น

จากนี้ไป...ผมจะมีความสุขครับพ่อ อยู่ทางนั้นก็หวังว่าจะมีความสุขนะครับ ถ้าเจอแม่กับพ่อแท้ๆ ของผม ก็ฝากบอกพวกเขาด้วยนะว่า...ลูกชายของพวกเขาจะมีความสุขและใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ ให้ถึงเวลาที่ต้องจากโลกนี้ไป จะได้ไม่ต้องมีอะไรให้นึกเสียใจในภายหลังอีก

.
.
.

เหมือนนานมากแล้วกับเรื่องในวันนั้น วันที่ผมได้สูญเสียคนสำคัญไป หวนนึกไปแล้วก็ยังคงคิดถึง ความเศร้าเกาะกินใจเพียงน้อยนิด อ่า...คงจะเป็นเวลาที่ทำให้ความรู้สึกสูญเสียเบาบางลงได้

สองเดือนกับการที่จะต้องเริ่มต้นชีวิตของตัวเองกับน้องชายที่อายุห่างกันเพียงหนึ่งเดือนมันค่อนข้างยากนิดหน่อย แต่ก็ราบรื่นดี เพราะผมกับบิ้วก็ไม่ใช่เด็กที่จะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมครอบครัวลุงพิภพก็รับเป็นผู้ปกครองให้พวกเราสองพี่น้อง แต่บิ้วดูเหมือนจะไม่ชอบหน้าพี่ตั้มเท่าไหร่ คงเพราะถูกพี่ตั้มดุบ่อยๆ เรื่องกลับบ้านดึกก็เป็นได้ ส่วนแม่ของบิ้วก็ถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย แม้ข้อหาที่ว่าจ้างจิตแพทย์จะไม่หนักเท่าไหร่ แต่การแทงคนตายก็ดูจะหนักเอาการ บิ้วไปเยี่ยมแม่บ่อยๆ ในขณะที่ผมไปเพียงแค่ครั้งเดียวก็ไม่ไปอีกเลย เพราะคุณน้าไม่ต้องการเห็นหน้าผม ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจเท่าไหร่

“แมวเหมียว ไม่กินเยอะๆ แล้วเมื่อไหร่จะอ้วน ตัวนิดเดียวกอดไม่อุ่นเลย” หลินว่ายิ้มๆ ผลักหัวแมวไปหนึ่งที

วันนี้ผมนัดกินข้าวกับเพื่อนทั้งสองคน หลังจากที่ตรากตรำอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลังเพื่อเตรียมสอบแอดมิชชั่นในปีหน้า พี่ทองก็เลยบอกว่าออกไปเที่ยวบ้าง เครียดมากๆ หน้าจะแก่ ผมก็เลยต้องนัดแนะเพื่อนออกมาเดินห้าง แล้วก็หาของอร่อยๆ ทานกัน

อ่า...ผมลืมบอกไปใช่ไหมครับ โบลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้วก็บินไปรักษาตัวได้เดือนกว่าๆ แล้ว และก็เป็นเดือนกว่าๆ ที่ผมไม่เห็นรอยยิ้มของแมวเลย

“ชงโคจ๋า โบจังติดต่อมาบ้างรึเปล่าจ้ะ” แมวน้อยทำเสียงหงอยๆ ในขณะที่หลินก็หันมารอคำตอบจากผมเช่นกัน

ผมเป็นเพียงคนเดียวที่ไปส่งโบที่สนามบิน และก็อย่างที่คิดคือครอบครัวของโบไม่รู้เรื่องอาการป่วยเลย พ่อแม่ของโบเป็นนักธุรกิจกันทั้งคู่ และนานๆ ครั้งถึงจะกลับมาที่บ้านที คงมีแต่เงินที่โอนเข้าบัญชีในธนาคารทุกเดือนเท่านั้นที่ทำให้รู้สึกได้ว่าโบยังมีผู้ปกครองอยู่

“ไม่เลย” โบเงียบหายไปจริงๆ แต่ที่ยืนยันได้ว่ายังมีชีวิตอยู่และสุขสบายดีคือข้อความแชทจากเพื่อนทางเว็บบอร์ดของผม เขาบอกว่าโบจังได้เข้ารับการรักษาแล้ว อาจจะมีค่าใช้จ่ายบ้างแต่ก็ไม่มากจนเกินไป เพราะเพื่อนของเขายินดีที่จะออกค่าใช้จ่ายให้ในบางส่วน ผมมารู้ทีหลังว่าเพื่อนทางเว็บบอร์ดตอนนี้เขาทำงานอยู่ศูนย์วิจัยที่ใหญ่ที่สุดในโลก แม้ว่าเขาจะเป็นคนแปลกๆ ที่คุยด้วยลำบาก แต่ที่นั่นคงมีเพื่อนที่เขาสามารถคุยภาษาเดียวกันได้อยู่เต็มไปหมด

“มันจะไปก็ไม่ลาพวกเราสักคำ นึกอยากจะไปก็ไปอย่างนี้ ไม่สนใจเลยว่าพวกเราจะเป็นห่วงมันมากขนาดไหน” หลินพูดขึ้นด้วยแววตาโกรธหน่อยๆ ผมรู้ว่าหลินสนิทกับโบมาก แต่ก็อยากถามหลินเหมือนกันนะว่า กับแมวน่ะ...ถึงขั้นไหนแล้ว

ผมไม่รู้หรอกว่าสองคนนี้คบกันจริงๆ รึเปล่า แต่ความสนิทสนมที่เห็น...มันก็ทำให้ผมรู้สึกได้ว่าโบกับแมวคงจะเลิกกันแล้วอย่างที่โบว่าจริงๆ

“ถ้าร้องไห้ จะโกรธจริงๆ นะ” หลินพูดเสียงเข้ม กดมือลงบนหัวของแมวที่รีบก้มหน้า ยกมือปิดตาไว้

“เดี๋ยวโบก็กลับมา คงไปไม่นานหรอก”

“ทำไมมีแต่ชงโคจ๋าที่รู้ล่ะ ทำไมแมวรู้ไม่ได้ จะไปก็ไม่บอกกันเลย ไปทำอะไร อยู่ที่ไหน แล้วจะอยู่ยังไง แมวเป็น...”

“แมวเลิกกับโบไปแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้คนที่แมวควรจะแคร์ก็คือหลินนะ” ผมพูดสวนขึ้นก่อนที่แมวจะทันได้บอกว่าแมวเป็นอะไรกับโบ... มันน่าลำบากใจอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาเห็นเพื่อนคนหนึ่งร้องไห้ ในขณะที่เพื่อนอีกคนก็มีแววตาที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน

“ขอโทษ แมวแค่เป็นห่วงโบ...ก็ถึงเราจะเลิกกันไปแล้ว แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน เพื่อน...ห่วงเพื่อนไม่ได้เหรอ”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว หยุดร้องไห้ซะ” หลินดึงแมวเข้าไปใกล้ กดหัวให้ซบลงที่อกของตัวเอง “ตอนนี้ผู้ชายของแมวก็คือผม ไม่ต้องไปเป็นห่วงคนอื่น”

แบบนี้...แย่แน่ๆ แมวน่ะ...ลืมโบจังไม่ได้หรอก ผมไม่รู้ว่าความรักระหว่างพวกเขาจะยังคงมีอยู่ไหม แต่การที่ยกให้ใครเป็นคนสำคัญมาตลอดหลายปี มีความทรงจำดีๆ ร่วมกันมา อีกทั้ง...ความผูกพันธ์ที่เป็นกำแพงกั้นไม่ให้หลินแทรกเข้าไปได้อย่างนี้... เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะมีคนอื่นมาแทนที่ได้ในเวลาอันสั้น ก็หวังว่า...ในวันที่โบกลับมา แมวจะเลือกได้สักทีว่าควรวางหัวใจของตัวเองไว้ที่ใคร

ความผูกพันธ์น่ะ...น่ากลัวยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเลยนะครับ

มื้ออาหารนี้จบลงด้วยบรรยากาศที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกกังวลใจ เพราะผมเชื่อว่าสักวันมันจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นแน่ มีแต่ต้องก้าวต่อไปเท่านั้นถึงจะได้เห็นโลกในมุมที่กว้างกว่าเดิม นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อมาตลอดตั้งแต่ที่ชีวิตใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น

อ่า...ชีวิตใหม่ กับผู้ชายคนเดิม

ผมคงเป็นพี่ที่แย่สำหรับน้อง ที่มักจะปล่อยให้บิ้วอยู่เฝ้าบ้าน แล้วตัวเองก็มาอยู่กับแฟน คิดๆ ไปแล้วก็เหมือนเด็กใจแตก แต่บิ้วไม่เหงาหรอก เพราะมีพี่ตั้มมาอยู่เป็นเพื่อน แถมที่บ้านก็มีพวกพี่ๆ ที่ทำงานบ้านให้ คนสวน คนรถ อยู่กันเหมือนเป็นครอบครัว ส่วนบ้านเรือนไทยของผม วันไหนรู้สึกไม่สบายใจ หวนคิดถึงคนที่จากไป ผมก็จะไปนอนที่นั่น เพราะมันให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แม้คนงานในบ้านจะไม่ค่อยมีใครเฉียดเข้ามาใกล้ตั้งแต่ที่รู้ว่ามีศพฝังอยู่ใต้ต้นชงโคก็ตาม คงคิดกันไปเองว่าจะมีพลังงานที่มองไม่เห็นคอยวนเวียนอยู่ที่บ้านหลังนี้ แต่สำหรับผม...ผมกลับพบว่าที่นี่อบอุ่นมากกว่าที่ไหนๆ ก็เพราะ...มันเป็นที่ที่มีความทรงจำมากมาย ทั้งดีและร้ายที่เกิดขึ้น

ความจริงผมก็คิดนะว่าเป็นพ่อแท้ๆ ของผมรึเปล่านะที่ชักนำพี่ทองมาที่นี่ ให้เดซี่ชอบดอกชงโคจนเขาต้องแอบปีนกำแพงขึ้นมาขโมย ฮ่าๆๆ ที่จริงพี่ทองน่ะ พอรู้ว่าพ่อแท้ๆ ของผมถูกฝังไว้ที่นี่ เขาก็หน้าซีดหน่อยๆ แล้วรีบไปหาดอกไม้ธูปเทียนมากราบไหว้ต้นชงโคที่เคยขึ้นไปปีนเล่น นอบน้อมอย่างนี้พ่อของผมทั้งสองคนคงต้องรักต้องหลงมากแน่ๆ เลย ^^

“ชงโค เดี๋ยวเอาถ้วยมาใส่ต้มยำกุ้งนะ พี่ทำไว้หม้อใหญ่เลย”

ผมกลับมาถึงหอพักของพี่ทองก็เจอพี่ยิมที่โผล่หน้ามันเยิ้มมาทักทาย พี่ยิมย้ายมาอยู่กับพี่โนได้หลายเดือนแล้วครับ เมื่อสองเดือนก่อนที่ผมกลับมาอยู่กับพี่ทองที่นี่ก็เจอพี่ยิมแล้ว เห็นเป็นคนนิ่งๆ อย่างนี้ แต่ที่จริงเก่งงานบ้านงานเรือนสารพัด เป็นผู้หญิงห้าวๆ ที่ไม่ค่อยพูดมาก แต่ถึงคราวรบก็ไม่ขลาดนะครับ

เคยมีครั้งหนึ่งที่พี่นิล หญิงสาวที่ผมเกือบจะลืมไปแล้วว่ายังคงมีชีวิตอยู่ บุกมาที่หอ แต่เป้าหมายไม่ใช่พี่ทองคำเอกที่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เจ้าหล่อนจงเกลียดจงชังถึงได้มองเมินพี่ทองไปแบบไม่สนใจใยดี ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ความซวยไปตกที่พี่โนที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่พี่นิลพึ่งได้ การตามตื้อที่ไม่ธรรมดา มาเช้ามาเย็นจนพี่ยิมทนไม่ไหว เปิดฉากเล่นงิ้วกันไปสองสามรอบ ผู้หญิงนิ่งๆ นี่แรงเยอะมากนะครับ ตบพี่นิลทีปลิวกระเด็นไปเป็นหลา ผมก็ยืนแอบเชียร์ ไม่สิ ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ไม่ได้เข้าไปห้าม แต่คิดว่าถ้าพี่ยิมเสียเปรียบก็จะเข้าไปช่วย ส่วนพี่โนที่กลับมาทันเห็นเหตุการณ์เพราะเลิกงานเย็นพร้อมพี่ทอง ก็เข้ามาห้ามศึก ผลปรากฎคือโดนลูกหลง ถูกหน้าแข้งฟาดเข้าก้านคอเข้าให้จนเดินคอเอียงไปหลายวัน หญิงสาวผู้นี้คาราเต้สายดำ ถึงว่าพี่โนไม่ค่อยกล้าหือเท่าไหร่ ผมมองเห็นรูปจำลองของน้องเพชรรำไรเลย น้องสาวพี่ทองก็เก่งคาราเต้เหมือนกัน ได้แชมป์ระดับประเทศรุ่นเยาวชนด้วย ไปทำให้โกรธคงจะไม่ดีล่ะครับ แหะๆ

ผมโยนกระเป๋าไว้บนเตียง เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น แล้วหยิบถ้วยไปใส่ต้มยำกุ้งตามที่พี่ยิมบอก ผมอยู่ที่นี่ไม่เหงาเลยนะ มีเพื่อนคุย แล้วก็สนุกมากด้วย พี่ยิมเรียนจบแล้ว ตอนนี้ก็ทำงานออกแบบให้กับบริษัทครอบครัวของตัวเองครับ ไม่ต้องเข้าออฟฟิศบ่อย ทำให้เวลาว่างๆ ผมก็สามารถมาคุยเล่นด้วยได้

“เอากุ้งไปเยอะๆ ให้ไอ้โนมันกินแต่เห็ดก็พอ”

สงสัยพี่ยิมยังโมโหไม่หาย ยิ่งรู้ว่าพี่โนเคยมีอะไรกับพี่นิลด้วยแล้ว เจ้แกยิ่งปรี๊ดครับ ได้ยินพี่โนมาคร่ำครวญกับพี่ทองว่าถูกไล่ให้นอนข้างล่างเตียงประจำ แต่ก็สมควร อยากเจ้าชู้ดีนัก ถึงจะเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วก็เถอะ ผมว่าเรื่องแบบนี้ผู้หญิงเขาก็รับได้ยากนะ เอาตรงๆ ผู้ชายแมนๆ อย่างผมยังรับไม่ค่อยได้เลย

“พี่ยิม แล้วเดี๋ยวนี้คนนั้นมาอีกไหม”

พี่ยิมคงรู้ว่าคนนั้นที่ผมพูดหมายถึงใคร ถึงได้ทำหน้าเซ็งๆ เบะปากหน่อยๆ

“เมื่อเช้าก็มา แต่ไอ้โนมันออกไปโรงพยาบาลแล้ว นี่พูดตรงๆ ไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่านี้เลย คิดว่ามารยาหญิงจะใช้ได้ทุกครั้งหรือไง แต่ก็คงมีคนโง่อย่างไอ้โนนั่นแหละที่ทำท่าจะตกหลุมอยู่รำไร” พี่ยิมบอกเสียงห้วนๆ

“เฮ้ๆ ใครโง่ครับคุณ ผมรู้หรอกว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะเอามาเป็นแม่ของลูก” เสียงของพี่โนดังขึ้นที่ประตู มีพี่ทองยืนทำหน้ากวนๆ อยู่ข้างหลัง

“โง่ไม่โง่ก็เคยหลวมตัวเสียบไปแล้วไม่ใช่รึไง”

“อย่าขุดมาพูดได้ไหม เรื่องมันตั้งแต่ไอ้ทองยังมีเมียเป็นผู้หญิงแล้วนะ เออ โทษทีว่ะเพื่อน แต่ยิมเข้าใจไหมว่าเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว”

“รู้ไงว่าผ่านมานานแล้ว จะแก้ตัวทำไม ร้อนตัวเหรอ”

“เมนไม่มาไงวะ แปรปรวนจริงๆ ท้องใช่ไหมเนี่ย”

“ปากรนหาที่ไอ้โน”

“ไม่ท้องก็เก่งแล้ววะ กูปล่อยในตลอด อิอิ” พี่โนหันไปหัวเราะคิกคักกับพี่ทองโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าพี่ยิมกำลังเดินไปหยิบไม้เบสบอลที่ปกติไม่มีอยู่ในห้องของพี่โน แต่ตอนนี้ มีวางพิกชั้นหนังสือประมาณสี่ไม้ -_-

“ไหนลองพูดอีกที ขาอ่อนฉันยังไม่เคยได้เห็น มาพูดจาหยาบคายอย่างนี้เหรอ!”

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนกะล่อนอย่างพี่โนจะอ่อนกว่าพี่ทอง เพราะพี่ทองกับผมก็เคยเห็นเวลาที่เปลือยกันมาแล้ว ถึงจะยังไม่ได้อะไรมากขนาด... เออ ช่างเถอะ แต่พี่โนนี่ยังเลยครับ แม้แต่จูบนี่ผมก็ยังสงสัยเลยว่าพวกเขาจะได้ทำกันรึเปล่า

พี่โนกระโดดหลบข้างหลังพี่ทองทันที พี่ยิมก็เลยยอมลดไม้ลงแล้วเดินกลับมาหาผมที่กำลังควานหาแต่กุ้งใส่ถ้วยแทน

“ชงโค เฮียบอกกี่ทีแล้วว่าไม่ให้ใส่ขาสั้นออกจากห้อง”

ก็รู้ว่าบอกแล้วผมไม่ฟัง จะบอกทำไมบ่อยๆ ล่ะ พี่ทองนี่ยิ่งแก่ยิ่งขี้บ่น

“ขาน้องสวยออก โชว์นิดโชว์หน่อยจะเป็นไรไป” พี่ยิมพูดขึ้น

“ก็ไม่ชอบ รู้ว่าหวงก็ยังจะทำอยู่ได้”

ผมอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ทองที่บึ้งตึงยิ่งกว่าหมียักษ์ในห้องนอนของพวกเราซะอีก

“มากินข้าวได้แล้วน่า อารมณ์เสียมากๆ แก่เร็วไม่รู้ด้วยนะ มีเมียเด็กกว่าต้องฟิตนะครับ รู้ไหม” ผมขยิบตาให้พี่ทองที่ทำท่าฮึดฮัดขัดใจ ในขณะที่พี่โนกำลังพุ่งถลาเข้ามาหา

“ชงโคของพี่น่าร๊ากกกกกกกกที่สุดดดดดดด”

“ไอ้โน!” พี่ยิมเรียกเสียงเข้ม พี่โนเบรกเอี๊ยดแล้วรีบไปประจบเอาใจพี่ยิมทันที

“จ๋า ล้อเล่นจ้าล้อเล่น มาๆ ไอ้ทอง มากินข้าว ยืนทำหน้าเก๊กอยู่ได้ ต่อหน้าแฟนไม่ต้องเก๊กมากก็ได้นะเว้ย”

ไม่จริงหรอกครับ...พี่ทองน่ะถ้าอยู่กันสองคนเขาจะน่ารักมาก แต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยจะชอบทำตัวเก๊กๆ ขรึมๆ อย่างนี้แหละ

นั่งทานต้มยำกุ้งฝีมือพี่ยิมกันไปจนอิ่ม ผมก็ช่วยพี่ยิมล้างจาน อยู่เล่นไพ่กันอีกนิดหน่อยก็กลับห้องมาพร้อมพี่ทอง เขาแยกตัวไปอาบน้ำ ในขณะที่ผมมายืนรับลมเย็นๆ ที่ระเบียง หอพักที่อยู่ไกลจากความวุ่นวายในเขตตัวเมืองอย่างนี้ก็ดีนะครับ รู้สึกสงบใจดี

“วันนี้ไปเที่ยวไหนมาบ้างหืม”

ผมตกใจเล็กน้อยที่ถูกสวมกอดจากข้างหลัง ได้กลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำที่พี่ทองใช้ประจำ แก้มเย็นๆ ของเขาก็แนบกับแก้มของผมจนผมต้องเอียงคอเล็กน้อย

“ไปเดินดูของกับเพื่อน แล้วก็กินข้าวด้วยกัน เฮียล่ะ วันนี้ที่โรงพยาบาลเป็นไงบ้าง”

“ก็วุ่นวายเหมือนเดิม”

“อืม”

“เบื่อไหม ถ้าเบื่อก็ไปที่บ้านได้นะ อาม่ารอชงโคไปเป็นลูกมือทำขนมอยู่”

“ไม่เบื่อ ว่าแต่อาม่ารอผมเหรอ ไม่เห็นเฮียบอกเลย”

“อาม่าเพิ่งโทรมาตอนกลางวัน”

“อ๋อ แล้วเฮียเมื่อไหร่จะว่าง” ที่จริงถ้าผมไม่มาอยู่ด้วย ก็ไม่รู้ว่าจะได้เห็นหน้าเขาบ่อยๆ รึเปล่าเลย

“ทำไม?”

“ก็ไม่ทำไม”

“เหงาอะดิ”

“อืม”

“อยู่ด้วยกันทุกวันอย่างนี้ยังเหงาอีกเหรอ”

“ไม่ได้ทุกเวลาซะหน่อย”

“เด็กขี้เหงา”

“ถ้าวันไหนผมไม่เหงา เฮียจะเสียใจ”

พี่ทองหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มผม “กล้าทำให้เสียใจเหรอ”

“ไม่กล้า อื้อออ อย่าสิ ผมยังไม่ได้อาบน้ำ”

“งั้นถ้าอาบแล้ว...คืนนี้...ทำได้รึเปล่า”

“พรุ่งนี้ผมจะไปหาอาม่า ว่าจะไปช่วยม๊าที่ร้านด้วย เดซี่ก็คงอยากเจอผม แล้วผมจะไปรับน้องพลอยที่โรงเรียน น้องเพชรจะให้ไปเป็นเพื่อนซื้อหนังสือด้วยนะ อีกอย่าง...”

“โอเคๆ สรุปคือไม่ได้ แต่ก็...เลี่ยงได้เลี่ยงไปนะ ถ้าถึงทีเฮียเมื่อไหร่ ทั้งคืนก็จะไม่ยอมปล่อยหรอก หึหึ”

นะ...น่ากลัว T_T

“เฮียหื่นอ่ะ”

“น้อยกว่าชงโคไหมครับ เด็กอะไรไม่รู้ ชอบยั่วตลอดเลย แล้วเสื้อคอกว้างนี่ก็ใส่เข้าไปเถอะ มันสอดมือเข้าไปง่าย ไม่รู้รึไง”

ผมเกร็งตัวขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อถูกนิ้วเย็นๆ ของพี่ทองสัมผัสเข้าที่ยอดอก แถมมืออีกข้างของเขาก็ไล้ไปตามขาของผม

“อ้ะ...เฮีย อย่าแกล้งได้ไหม” ผมจับมือเขาไว้ นิ้วเย็นๆ นั่นยังคงดึงยอดอกของผมเบาๆ

“ไม่ได้แกล้ง ลงโทษต่างหาก ก็รู้ว่าไม่ชอบให้แต่งตัวแบบนี้ แล้วทำไมถึงยังทำ อยู่ในห้องเฮียไม่ว่า แต่อย่าใส่ออกไปข้างนอก เข้าใจไหม”

“ไม่-เข้า-ใจ อื้ออออ เจ็บนะ”

“เจ็บหรือเสียว”

ผมกำลังคิดหาคำด่า แต่ความคิดก็หยุดชะงักเมื่อเห็นพี่โนกับพี่ยิมยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ที่ระเบียงข้างๆ

“ดาวสวยเนอะ” พี่ยิมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าผมมองไปทางพวกเขา พี่ทองยอมปล่อยตัวผมเมื่อถูกผมหยิกแรงๆ เข้าที่แขน เขาทำเพียงแค่เลิกคิ้วมองคนสองคนที่ขัดจังหวะ

“อ่า...สวยครับ -///-”

น่าอายจริงๆ ทำไมพี่ทองถึงต้องทำเรื่องบ้าๆ นี่ที่ระเบียงด้วยนะ ผมคงมองหน้าพี่ยิมกับพี่โนได้ไม่เต็มตาแน่ๆ เลย นับจากนี้ T_T

“ฟ้าครึ้มอย่างนี้ มีดาวที่ไหนสักดวง”

พี่ทองพูดเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะดึงแขนผมให้เดินตามเข้ามาในห้อง พี่ทองเลื่อนกระจกพร้อมกับดึงม่านปิดตาม

“หน้าแดงหมดละ ทั้งๆ ที่ยั่วเฮียเก่งแท้ๆ ไปอาบน้ำได้แล้วไป เดี๋ยวเฮียต้องทำงาน คืนนี้นอนไปก่อนเลยนะ”

“ครับ”

ผมปล่อยให้พี่ทองดึงตัวเข้าไปจูบ เขากัดริมฝีปากล่างของผมเบาๆ แล้วก็ผละออก ขยิบตาให้แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ในขณะที่ผมยังคงเคลิ้มไปกับจูบของเขาอยู่เลย

ไม่ยุติธรรม...

นานกว่านี้ไม่ได้เหรอ...

ผมยังไม่หายคิดถึงเลย

นอนก่อนอีกแล้ว

ถ้าผมบอกว่า...อยากให้นอนพร้อมกัน จะงี่เง่ามากไปรึเปล่านะ

แต่เขาต้องทำงานนี่นา

อดทนก็ได้...

................................................To be continue........................................................

ขอบคุณสำหรับทุกๆ ความคิดเห็นค่า แล้วก็ขอบคุณคุณ FUKU ที่อุตส่าห์ส่งข้อความมานะคะ ยินดีมากเลยค่ะ

มันมีการไทม์สคิปเป็นช่วงๆ แต่คงไม่เร็วไปนะคะ ขอบคุณที่ยังคงตามอ่านจินตนาการของเราค่ะ คงใกล้จบแล้ว และก็ดีใจที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ แฮ่ๆ แล้วพบกันใหม่ในตอนหน้าวันพฤหัสค่ะ

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 37 : 29/6/2014 (Page. 66)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 30-06-2014 20:02:10
สงสารชงโคมากๆๆจะมีความสุขและเข้าใจ
กับพ่อแล้วเชียวไม่น่าเลย
 :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 30-06-2014 20:12:18
ตอนนี้ช่วยเติมน้ำตาลที่สูญเสียไปกับการกินมาม่าได้จึ๊งหนึ่ง
ตอนก่อนนี่ทำเอาลืมไปเลยว่าเรื่องนี้เคยฮา
หนูชงโคยั่วเก่งจังเลยลูก

หวังว่าโบจะหายดีนะ ทำเอาอยากรู้บทสรุปของโบ แมว หลินเลยอ่ะ
แต่ไม่อยากเดาเรื่อง5555 เพราะแมว-หลินนี่ไม่เคยจิ้นมาก่อน
เพราะการยุ่งกับแฟนเพื่อนนี่มันเอิ่ม...นะ จะเป็นมายังไงก็เถอะ :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 30-06-2014 20:13:24
โอยยยยย พี่ทองกับชงโคน่ารักตลอดดดดดดดด

ส่วนโบ ขอให้หายเร็วๆ กลับมาหาแมวนะ
ส่วนหลิน ฮือออออออออ 3p มั้ย 55555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 30-06-2014 20:14:45
เศร้าแต่ต้นเลย เหยย โบจังงงเราไม่เคยเกลียดนายเลยนะถึงนายจะเย็นชา  :m15:
ขึ้นอยู่กับปลายปากกา(ปลายนิ้วนักเขียน)ว่าจะเขียนยังไง ขอให้รอด ถึงมือเท็นเท็นแล้วนี่ ....T_T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 30-06-2014 20:15:18
 :hao6: :hao6: เมื่อไหร่เฮียจะจัดหนักน้องดอกสักทีน้าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-06-2014 20:16:29
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 30-06-2014 20:24:36
สงสารโบ โบคิดเองเออเองอ่ะ
ทำไมไม่ให้แมวตัดสินใจ แงงงง  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-06-2014 20:24:49
สงสารโบกับแมว เฮอ ชีวิต ไม่มีอะไรสมบูรณ์พร้อม

พี่ทองเมื่อไรได้กดชงโค คงทบต้นทบดอกแน่ๆ
เจอชงโคยั่วบ่อยๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-06-2014 20:28:57
โอ๊ยยย อ่านถึงตอนบวชแล้วน้ำตาคลอ
แดมเมจอีกรอบด้วย โบป่วยหนัก.... โฮวววววววววว โรคนางเอกเกาหลีอีกต่างหาก
แง่ง เดอะเทนช่วยได้นะคะ T____T
เราแพ้เรื่องแนวที่ป่วยจนต้องยอมปล่อยเธอไปเจอคนที่ดีกว่า

ทั้งเสียใจแทนทั้งสองฝ่าย และโมโหว่าทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับคนดีๆ ด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 30-06-2014 20:32:25
นังนิลนี่มันยังไม่หยุดสันดารเก่าๆอีกนะ แต่ดีหน่อยที่ครั้งนี้เจอมวยถูกคู่ สะใจมาก
แต่น่าจะบรรยายเหตุการณ์นั้นเยอะๆให้คนอ่านได้สะใจกันเต็มอิ่มหน่อยนะครับ คือมันรอตอนนั้นมานานอ่ะ
กดไลน์ให้พี่ยิมเลย สงสัยคงต้องจัดหนักให้มันซะแล้ว เอาให้มันพิการเหมือนที่มันเคยหลอกเฮียทองก็ดีนะ 555++
ส่วนเรื่องของโบทำไมพอเราฟังเหตุผลของโบเรากลับไม่ได้สงสารนะแต่ก็ไม่ถึงกับสมน้ำหน้า แต่ก็แอบสะใจนิดๆ
คือเราว่ายิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้ตายยิ่งควรใช้เวลาที่มีกับคนรักให้คุ้มค่า อย่างน้อยๆถ้าตายจริงๆแมวจะได้มีความทรงจำดีๆไว้บ้าง
ไม่ใช่ทำตัวเห้ๆแบบนี้แล้วให้เขาเข้าใจว่าแกไม่รัก แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยก็ยังมีหลินอยู่ข้างๆ แม้โบอาจจะหายแล้วกลับมา
แต่เราก็ไม่อยากให้คืนดีกันนะ สงสารหลินอ่ะ อย่าให้หลินผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 30-06-2014 20:33:09
เรื่องนี้มีเรื่องราวให้แปลกใจได้ตลอด

คนแต่งยอดเยี่ยมมาก ยอมรับในฝีมือของคุณ

ตามติดมาแต่เท็น (ไอดอลของผม) เสี่ยโปรด (พระเอกที่ตอนแรกอยากโดดถีบมากที่สุด)

มาจนถึง ชงโค + เฮียทอง สนุก และมีเรื่องราวให้ลุ้นทุกเรื่อง

เป็นกำลังใจให้ครับ แล้วจะติดตามเรื่องราวเรื่องนี้ ตอนพิเศษในเรื่องเก่าๆ

รวมถึงผลงานเรื่องต่อไปครับผม

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 30-06-2014 20:35:06
เรื่องโบนี่ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-06-2014 20:39:45
พี่ทองกับชงโคไม่น่ามีปัญหาแล้วนะ

เหลือแต่แมว หลิน โบจังนี่แหละ  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-06-2014 20:41:34
พ้นทุกข์พ้นโศกสักทีนะชงโค จะได้มีความสุขในโลกแห่งความจริงกับเค้าสักที  ตอนนี้ก็รอแต่เฮียทองที่ยังทำภารกิจไม่ฟิชโช่สักที   :mew5:  จะว่าน่าสงสารก็น่าอยู่ แต่ก็แอบสงสารชงโค  ที่อาจต้องเจอมุก 4 เม็ดที่เหลือซึ่งอาจจะทำให้น้องป่วยได้  ไม่อยากจะคิด   :ling2:  แต่พี่โนนี่เกินคาดนึกว่าจะเป็นเพลบอยไฟแรง ไม่คิดว่าจะแพ้ทางหญิงแกร่งสายดำ   :laugh: แบบนี้แหละที่ต้องการให้ปะ ฉะ ดะ กับคนแบบนิล   o18


หวังว่าโบจังจะกลับมาแบบหายดีในเร็ว ๆ นี้นะ  เชื่อว่าหมอที่เก่งขนาดรักษาชงโคให้หายดีได้ขนาดนี้  คงมีเพื่อนหมอ (แปลก ๆ ) อีกหลายคนที่จะรักษามะเร็งสมองของโบว์จังได้  แมวน้อยคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ  โบจังเป็นทั้งรักแรก  และอาจจะเป็นรักสุดท้ายของน้องแมว 


ตอนแรกไม่อยากจะบอกว่าแอบเชียร์หลินกับบิ้ว  แต่หลัง ๆ บิ้วอาจจะเสร็จพี่ตั้มไปแล้วก็ได้เพราะอยู่ด้วยกันตลอด   :ruready  แล้วหลินนี่ล่ะจะมีคู่กะเค้าไหมเนี่ย


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 30-06-2014 20:46:05
สงสารโบ  หลินนี่แบบบไม่รุ้จะบรรยายยังไง ทั้งๆที่รู้ว่าชงโคมีคนคุยๆก้ยังยุ่ง อันนั้นไม่เท้าไหร่  แต่แมวนี่แฟนเพื่อนเมิงนะไหวป่ะวะหลิน เพลียจิต :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-06-2014 20:55:46
ชงโคมีความสุขซะทีน้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 30-06-2014 21:00:23
ตอนนี้สงสารโบจังสุดเลย ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพราะรักถึงต้องปล่อยไปสินะ
ขอให้โบจังหายเร็วๆ เราเชื่อว่าแมวยังรักโบเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-06-2014 21:02:24
รอแต่พี่ทองจิ้มชงโคได้สำเร็จเท่านั้นใช่ไหมตอนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 30-06-2014 21:03:51
ขอร้องไห้ก่อนนะคะ TT^TT

อ่านตอนนี้จุกเลย โบจางงงงงง สู้ๆ ขอให้โบจังหายป่วย แต่ที่เคยว่าไว้ก็ไม่ขอโทษหรอกนะ
ทำแบบนี้มัน... ทำไมต้องคิดแทนแมว ถ้าสมมติว่าโบตายไปจริงๆคิดว่าวันนั้นแมวจะเลิกรักได้แล้วเหรอ
มันเสียใจที่ต้องปล่อยคนรักไปเพื่อให้ไปเจอสิ่งที่ดีกว่า แต่โบอาจจะลืมคิดว่าสิ่งที่ดีกว่ามันทำให้มีความสุขมากกว่าหรือเปล่า
ตัวเองก็ไม่มีความสุข คนรักก็ไม่มีความสุข แล้วทำไมไม่เลือกใช้เวลาสุดท้ายร่วมกัน
บางทีถ้าวันนั้นมาถึงแมวอาจจะเสียใจน้อยกว่าที่โบคิดก็ได้ เพราะอย่างน้อยก็เคยได้มีช่วงเวลาดีๆร่วมกัน
ยังดีที่บอกชงโคนะไม่งั้นคงไม่ได้ไปรักษาแน่ๆ ถ้าได้กลับมาแล้วไม่ลืมอะไรไปล่ะก็มาบอกรักแมวด้วย
ฉันเชียร์แกนะพ่อพระเอกและเชื่อว่าวันนั้นหัวใจของแมวยังเป็นของแกอยู่
ขอโทษหลินอย่างแรงแต่ทำใจเชียร์ไม่ลงถึงจะเคยจิ้น3pโบแมวหลิน แต่ไม่มีโบก็ไม่ยกแมวให้หรอก
มันทำใจลำบากนะหลินที่เป็นเพื่อนเรียกว่าสนิทกับโบเลยก็ได้มาคบกับแมวที่เพิ่งจะเลิกกับโบ
คือมันก็ไม่ได้ตั้งแต่ชอบแฟนเพื่อนแล้ว
น้องแมวเรียนจบแล้วไปดูแลโบจังนะ เราจำได้ว่าน้องแมวเรียนพยาบาล

อินจัดเกือบลืมพี่ทอง น้องชงโคช่างยั่วจริงๆสงสารพี่มันมั่งเถอะลูก รอมานานมากกกกกก
จนถ้าไปเอามุกออกนี่คงหมดแล้วอะ พี่ทองยื่นคำขาดเลยค่ะถ้าไม่ให้จะไปเพิ่มอีกให้ครบ 7 เม็ดไปเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 30-06-2014 21:03:59
เศร้าอย่างต่อเนื่อง สงสารโบจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 30-06-2014 21:08:01
อยากรู้ตอนนี้น้องเรียนบริหารอยู่เหรอ
แล้วธุรกิจของพ่อชงโคใครบริหารอยู่อ่ะ
ใกล้จบแล้วชะ???
 :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 30-06-2014 21:09:34
 ขอให้โบจังไม่เป็นอะไร เท็นๆต้องช่วยได้  o13

ส่วนเฮียกะชงโคก็หวานขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อไหร่ชงโคจะยอมเฮียซักที  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 30-06-2014 21:15:29
ไม่ยอมอ่ะ
เเมวกับโบจังต้องคู่กันสิ
หลินต้องคู่กับน้องบิ้ว


ชงโคดีเเล้วที่ยอกศึก
นึกว่าบวชเเล้วจะมีอารมณ์
ไม่ยอมศึก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 30-06-2014 21:32:10
กระซิกๆๆๆ โถ่ๆๆๆ กะจะให้เค้าร้องไห้ทุกวันเลยใช่ม่ายยยยยยย  :z3:
ตอนนี้ไม่เศร้าเรื่องชงโค ก็มาเศร้าไปกับโบจังแล้วก็แมวน้อยพ่วงหลินอีกคน  :z3:
หัวใจบอบบางของเค้าจะรับไม่ไหวแล้วน้า  :hao5:
ขอให้โบจังหายกลับมาหาแมวเร็วๆทีเถอะ เพี๊ยงงงงงงงง  คู่นี้จะ 3P กับหลินก็โอเคอยู่นะ
ขอ Happy Ending ทุกคู่ทุกคนเถอะนะคะ ชีวิตจริงทุกวันนี้ก็โหดร้ายพอแล้ว
ขอจรรโลงใจมีความสุขกับสุดโต่งเถอะนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 30-06-2014 21:34:53
น่ารักจัง โบจังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปนะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 30-06-2014 21:40:04
น้องก็ยั่ว พี่ก็หื่น
แต่ทำไมยั่วแล้วไม่ยอมซะทีละคร้า~

สงสารโบค่ะ แมวด้วย หลินยิ่งโดนหางเลขเข้าไปอีกคน
คิดว่าถึงมือหมอเท็นคงหายแหละ แต่กลับมาแล้วรักสามเส้าจะเป็นยังไงนี่สิ
ถ้าแมวมีอะไรกับหลินแล้ว ซึ่งคิดว่าคงมี ยังจะกล้ากลับไปคบกับโบจังอีกรึเปล่านี่สิ
เข้าใจแมวที่เลือกหลิน ณ ตอนนั้น แต่การคบกับอีกคนเพื่อลืมอีกคน มันเจ็บทุกฝ่ายนะแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 30-06-2014 21:44:41
ชอบความคิดของโบจังมากเลย นึกว่าเย็นชา
แต่ที่จริงกลับรักและเป็นห่วงแมวมากกว่าใครๆ นี่สินะ รักแท้
อยากให้โบจังหาย และกับมารักกับแมวเหมือนเดิม
แมวจำเป็นด้วยเหรอ ที่เลิกกันปุ้บต้องมีแฟนใหม่ทันที รักโบจริงอ่ะ หรือแค่เด็กขี้เหงา
หลิน หน้าตาดี รักง่าย เลิกรักก็ง่ายเหมือนกัน .. ไม่มีอะไรให้จดจำ
ชงโคมีความคิดเป็นผู้ใหญ่แบบก้าวกระโดดเลย เพราะสิ่งที่เข้ามามันหนักมาก
รอวันซุปเปอร์ทองเด็ดดอกชงโคนะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 30-06-2014 21:49:25
พี่ทองน่ารัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 30-06-2014 21:51:08
ไม่ผิดหรอกถ้าแมวจะยอมให้หลินดูแล แต่มันเร็วเกินไปรึเปล่าแมว. ส่วนหลินไหนบอกว่าสนิทกับโบ แต่เพื่อนไปได้ไม่นาน ก็มาคบกับคนรักเก่าของเพื่อนเลยหรอ. เรื่องนี้มันเซ้นซิทีฟฟฟฟฟฟ หวังว่าหลินกับแมวจะยังไม่ถึงขั้นนั้นกันนะ!!
แต่เราบอกตรงๆว่าเราเข้าใจโบมากกว่า
กับสิ่งที่โบต้องเจอมันหนักหนากว่าจริงๆ ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ของตัวเองจะมาถึงมั้ยด้วยซ้ำ TT. ถ้าโบกับแมวต้องจบกันแบบนี้จริงๆ ก็คงต้องยอมรับ ถึงจะอยากให้โบกลับมาคบกับแมวก็ตาม   ขอให้หายนะโบ. ต้องหายกลับมานะ ต้องกลับมามองเห็นท้องฟ้าอีกครั้งให้ได้ ถึงใครจะว่าผู้ชายคนนี้ใจร้ายกับแมว. แต่เราว่าความรักที่เค้ามีให้แมวก็ไม่ได้แพ้ใคร

ส่วนพี่ทองกับชงโค หลังจากขมุกขมัวกลับเมฆหมอกมานาน ก็กลับมาสวีทกันแล้วววววว
จากนี้ไปลุ้นว่าเมื่อไหร่เฮียทองของหมวยเล็กจะได้กอนอสซ้อ 555555 อย่าให้นานนะพี่ทองงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 30-06-2014 21:51:24
ขอให้โบจังหายไวๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 30-06-2014 21:52:00
โอ๊ะ คือมองโบว่าไม่แคร์แมวตลอดเลยนะ ฮือ

ทำไมล่ะ แมวก็ยังตัดใจจากโบไม่ได้ ยังนี้คนเจ็บสุดจะเป็นหลินไหมเนี่ย

ขอให้โบหายนะ แอบเศร้าตั้งแต่ต้นตอนเลย

ส่วนพี่ทองกับชงโคก็ยังหวานกันเรื่อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 30-06-2014 22:02:41
สงสารโบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 30-06-2014 22:04:54
แงงงงงงงงง เรื่องของโบจังเศร้ามากเลย แต่อย่างน้อยโบน่าจะบอกนะ แต่ก็นะ แต่ละคนมีเหตุผลของตัวเอง

อยากอ่านเรื่องสามคนนี้จัง ค้างคาใจ :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 30-06-2014 22:13:59
ตอนนี้หลายประเด็นอ่ะ สงสารโบดูนางต้องการที่พึ่งนะ
ขำยิมขาโหดเตะก้านคอโน ให้ตายเถอะ 55555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 30-06-2014 22:16:47
ใกล้จบแว้ววหยอออ (แต่เฮียเค้าคงจะสมหวังก่อนจบใช่ป่าวคระ คริ คริ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-06-2014 22:19:48
สงสารโบจังเลย :mew6:
ไม่รู้บทสรุปจะเป็นยังไง แต่ก็อยากให้จบลงด้วยดีนะ โบ แมว หลินอ่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 30-06-2014 22:21:55
พี่ทองขาา ขอเวลาให้น้องหน่อยยยย  :a12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 30-06-2014 22:29:33
เรื่องของ แมว โบ หลิน ถ้าโบ กลับมา ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดีเลย

ชงโค ชอบยั่ว พี่ทองก็หื่น เข้ากันๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 30-06-2014 22:30:15
กิจกรรมครอบครัวมากอ่ะชงโค :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 30-06-2014 22:30:47
มีความสุขสักทีนะชงโค
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆเข้ามาอีกเลยนะ
หวานกะพี่ทองเยอะๆนะชงโค
ทดแทนน้ำตาที่เสียไป
แต่จะมาเสียให้โบจังแมวหลินแทนสิเนี่ย
โบจังอย่าตายนะ หายไวๆรีบกลับมา
จะเอายังไงค่อยว่ากันแต่รักษาตัวให้หายก่อนนะโบจังงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-06-2014 22:39:32
โบจังอ่า ขอโทษที่เค้าเคยว่าซะเยอะ ก็เค้าไม่รู้นี่ ผู้ชายปากหนักนี่เข้าใจยากจริงๆ แต่ใจเขาไม่ธรรมดาเลยนะ
โอ๊ย ทั้งเศร้าและซึ้ง ขอให้หายนะโบจัง แมวน้อยรออยู่ ส่วนหลินไปหาคู่เรื่องหน้าเห๊อะ เรื่องนี้ยอมโบแมวเหอะนะ
ชงโคจ๋าก็เซ็กซี่ตลอด ยั่วตลอดดดด แต่ไม่ให้ กร้ากกกก พี่ทอง!!! บำเพ็ญตบะหรือไรถึงทนได้นานขนาดนี้
ฮาตอนจู๋จี๋ที่ระเบียง 555 พี่โนกับพี่ยิม รักกกกกพี่ยิมอ่ะ นังนิลนี่ยังไม่เลิกหน้าด้าน มันนี่สุดๆๆๆๆ เลย
พี่ทองไปไฝว้กันมาแล้วใช่มะนางถึงไม่มาตอแยแล้ว ไปข้างหน้าไป๊ ชิ้วๆๆๆ เบื่อนางมาก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 30-06-2014 23:03:05
พ่อตายคนแทงพ่อติดคุก ก็สมควรอยู่เพราะนางคิดฆ่าชงโค
ว่าแล้วโบจังต้องมีอะไรถึงได้ปล่อยแมวน้อยไปกับหลิน
แต่ก็น่าสงสารหลินเพราะแมวยังรักหลินไม่เต็ม100
แต่นางนิลนี่เปลี่ยนเป้าไมายมาเป็นตาโนแทน แต่ก็นะแฟนโนก็ไม่ใช่ย่อย
แต่ยายนิลก็ทนมือทนไม้ดียังกล้ากลับมาบ่อย ๆ ส่วนตาดีนคนที่รักผู้หญิงมากกว่าตัวเอง
ทำได้แม้กระทั่งทำร้ายเพื่อนยังกล้าเสนอหน้ามางานศพพ่อชงโค เพราะตาดีนก็เป็นคนที่ทำให้ชงโคไม่มีความสุข
ตอนท้ายนี่สิน่ารักพี่ทองยังไม่ได้แอ้มชงดคเพราะชงโคมีธุระเยอะ
แต่แหมพี่ทองก็ยังจะหื่นต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 30-06-2014 23:13:49
ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสอยู่เสมอนะ ชงโคกำลังจะได้พบแล้วล่ะ พี่ทองงงงงงงงงง

รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 01-07-2014 00:05:41
สงสาร โบแมวหลิน อ่ะ  :m15:
ถึงยังไงก็อยากให้เป็น โบแมว นะ เราหวังว่าโบจะต้องรอดกลับมา และมีชีวิตเป็นเหมือนเดิม

 :กอด1: มาให้กำลังใจ โบ ไปพร้อมๆกันเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 01-07-2014 00:10:34
อ่าา พี่ทองกับชงโคน่ารักตลอดเลย :-[ :-[
ส่วนโบจังรีบๆกลับมาเลยน้าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-07-2014 00:55:24
ยั่วเก่งจริงๆนะหนูชงโค
พอมีเรื่องยัยนิลมาเหมือนกระตุ้นให้พี่ยิมมีบทบาทสุดๆอ่ะ
คนอย่างไอ้พี่โนต้องเจอแบบนี้ล่ะ
ว่าแต่บอกว่าใกล้จบแต่มุกพี่ทองนี่ยังไม่ได้ใช้งานเลยอ่ะ 55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 01-07-2014 02:20:33
 :ling1:   ไม่ยอมมมมม ทำไมยังไม่มีอะไรกันอีกกกก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: nonamekeaw ที่ 01-07-2014 02:38:22
โบจังงงง น่าสงสาน~~ ทำเพื่อคนที่เรารักได้ขนาดนี้  พระเอกในดวงใจเลย  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-07-2014 03:44:12
โบลูก..... :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 01-07-2014 05:26:19
โบจังหายเร็วๆนะ ยังไงเราก็อยากให้โบจังดูแลแมวมากกว่า  :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 01-07-2014 07:47:20
ช่วงดราม่านี่ดราม่ากันจนถึงขีดสุดจริงจริง
เฮ้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 01-07-2014 07:49:36
มีทั้งสุขและเศร้่า ;____;
ใกล้จบแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Wannida ที่ 01-07-2014 07:59:07
สงสารโบจัง   :mew4: 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-07-2014 08:53:18
เด็กหื่นที่ขี้กลัวนี่...มีสเน่ห์จริงๆ แถมขี้ยั่วอีก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 01-07-2014 11:28:07
โบจัง รักษาตัวให้หายแล้วกลับมาเร็วๆนะ
เค้าเชียร์โบ-แมวอยู่เสมอออออออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 01-07-2014 13:10:57
โบจัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 01-07-2014 13:24:45
คนแต่ง เคยบอกว่า เรื่องของโบแมวจะเขียนเป็นตอนพิเศษ

พอรู้โบเป็นแบบนี้แล้ว แอบกลัวเลย กลัวโบตายตอนจบ ฮื่ออออออ T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 01-07-2014 14:58:04
ทุกคนอยู่ได้ถ้ามีความรัก
อ่าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 01-07-2014 15:48:35
ขอให้คุณพ่อไปดี สาธุ  :call:

และขอให้ทุกคนจงมีความสุขนับจากนี้

ขอพูดเรื่องโบหน่อยนะ โบจังทำเราร้องไห้เลยอ่ะ

การตัดสินใจของโบจังอาจจะดูเหมือนผิดแต่นั่นก็เพราะรักมาก

ถึงได้ยอมปล่อยไปเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเอาอนาคตที่มองไม่เห็นทางออก

มาฝากไว้ นั่นเพราะไม่อยากให้คนที่เรารักเจ็บปวดก็เท่านั้น แม้ทางที่เลือกนั้น

ตัวเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กันก็ตาม

สุดท้ายขอให้โบหายดีนะ  :กอด1:

ว่าแต่ตอนนี้เฮียมาน้อยไปป่ะ กร๊ากกกกกกกกก :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 01-07-2014 16:59:46
โบจังต้องหายอยู่แล้ว เท็นเท็นเก่งจะตาย

ชงโคต้องมีความสุขมากๆเนาะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 01-07-2014 17:34:42
เมื่อไรเฮียจะได้กินชงโคสะที 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-07-2014 00:05:57
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ชงโคจอมยั่ว :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 02-07-2014 00:49:07
อ่านทันแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 02-07-2014 13:28:59
หวังว่าครั้งหน้าเฮียจะได้กินดอกชงโคสักทีนะ รอมานานแล้วนี่นา
ส่วนโบจังน่าสงสารมาก ส่วนหลินกับแมวนะ ไม่ชอบการกระทำของสองคนนี้มากๆเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 02-07-2014 20:03:21
มารอน้องดอก กะเฮียทอง  :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 02-07-2014 21:26:38
ดองไว้ 4-5 ตอน กลับมาอ่านนนน   น้องโบของเจ้!!!!! 
ถ้าหายแล้วหนูมาเป็นเด็กเจ๊นะ ปล่อยให้เค้า หวานกันไป (มั้ง)

น้องโค ยอมเฮียสักทีสิลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 02-07-2014 21:27:36
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: มารอน้องชงโคครับผม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 03-07-2014 02:40:47
 :-[ :-[ :-[ :-[

ตามมาอีกเรื่องงง เฮียทองน่าย๊ากกกกก ชงโคก็ด้วยยยยย ^^
ส่วนโบจังแมว หลิน อันนี้ถ้าบอกว่าเชียร์ให้ไม่มีใครสมหวังจะโดนเตะไหม
เค๊าขอทวดดดด แค่คิดว่า บางทีถ้าเป็นเพื่อนกันมันจะดีกว่าไหมนะ
ถ้าโบแมว สงสารหลิน ถ้าแมวหลิน สงสารโบ
ไม่รู้นะ แต่เราแค่คิดว่าถ้าแมวคิดจะเลือกหลิน ต่อให้โบกลับมาแล้วจะเป็นเพื่อนกันต่อไปได้จริงๆเหรอ
งื้ออออออ เค๋าสงสารอ่าาา

แต่ว่าที่น่าสงสารกว่าใครคงไม่พ้นทองคำเปลว เอ้ย ทองคำเอกพ่อพระเอกของเรา
จนจะจบเรื่องละ ยังมิได้โซเดมาคอมเลยพ่อเอ้ยยยย
สู้ๆนะ พิชิตชงโคให้ได้ ถึงแม้ว่าพี่มาโปรดจะทำแต้มนำห่างไปหลายหลุม
แต่น้องก็ยังอยากให้เฮียทองได้และโดนอยู่นะ เลิฟเฮียย ชูป้ายไฟ :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 03-07-2014 02:54:37
รอจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 38 : 30/6/2014 (Page. 68)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 03-07-2014 05:32:27
 :a5: :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22
หลังอ่านหลายตอนเสร็จแล้วเกิดอาการช็อค!!! นึกว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณพ่อชงโคตาย ฮืออ ไม่อยากให้เกิดเลย
สงสารชงโค สงสารบิ้วเรื่องแม่แต่บิ้วเก่งมาเลยนะที่ควบคุมสติอยู่ บิ้วน่ารักรู้ผิดชอบชั่วดี
บิ้วพี่ตั้มนี่โมเม้นเริ่มมาละ กรรม ถ้าหลินอกหักใครจะดามอกล่ะคะ
ยังรอโบ :) ยังรอแมวโบรีเทิร์นกันอีก เจ็บแทนหลินนะแต่ก็เชียร์โบ เตะหลินไปคู่คนอื่นแปป
ตอนล่าสุด ชงโคหนูไม่เหงานะลูกกกกก  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 03-07-2014 21:12:01
ตอนที่ 39

ผมนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา มือขวาถือรีโมท นิ้วกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยเปื่อย ส่วนอีกมือก็วางพาดไว้เหนือศีรษะ รู้สึกเย็นสบายเพราะแอร์ในห้องไม่เกเรเหมือนหลายวันก่อนที่อากาศร้อนตับแตกภายนอกแทรกเข้ามาถึงในห้องได้

อ้าปากหาวเป็นรอบที่ล้านแล้วแต่ตาก็ยังไม่ยอมปิดเสียที

แกร๊ก!

เสียงลูกบิดประตูถูกบิดให้คลายล็อค ผมเหลือบสายตามองเล็กน้อยแล้วเมินมาดูทีวีต่อ พี่ทองกลับมาเวลานี้เกือบทุกวันอยู่แล้ว ชีวิตเขาถ้าไม่มีผมก็ไม่ต่างอะไรกับคนจืดชืดที่ชีวิตวันๆ หนึ่งไปกลับแค่โรงพยาบาลสัตว์กับหอพักตัวเอง ดึกดื่นมาก็นั่งทำวิจัย สรุปเคส เขียนอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปตามประสา

“กินข้าวยัง”

ตอบยังไงไม่ให้ซ้ำซากกับคำถามที่ได้ยินแทบทุกวันดีนะ แต่จนแล้วจนรอดก็คิดไม่ออกว่าควรตอบอะไรกลับไปดีนอกจากความจริงที่ว่า รอกินพร้อมกัน เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ “ยัง”

“งั้นเดี๋ยวเฮียอาบน้ำเสร็จแล้วเราค่อยไปกินข้าวกัน”

“อืม”

ผมขยับตัวเล็กน้อย แต่ก็แรงพอที่จะทำให้ผ้าผืนบางที่ใช้ปิดกลางลำตัวไว้เลื่อนหล่นไปกองกับพื้น

“ถ้าไม่สบายจะทำยังไงหืม” พี่ทองจากที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนทิศทางเดินมาทางผมแทน เขามายืนอยู่หน้าโซฟาแล้วก้มหน้าลงมามองด้วยสายตาที่ทำให้ผมขยับขาออกห่างจากกันเล็กน้อยแล้วยิ้มใส่นัยน์ตาคมของเขาไป

“ดีสิ เฮียจะได้หยุดแล้วมาดูแลผมบ้าง”

“ใครจะดูแลคนพูดไม่ฟังวะ ทำไมถึงไม่ชอบใส่เสื้อผ้า เกิดมีใครหน้ามืดบุกเข้ามาข่มขืนชงโคนี่เฮียไม่ขาดใจตายเลยเหรอ”

“ก็ร้อน”

“จะเอาแอร์เพิ่มอีกกี่ตัวก็ว่ามา เย็นจนนึกว่าเปิดให้นกเพนกวินอยู่แล้ว ยังบ่นร้อนอีก”

“เฮียนั่นแหละขี้บ่น”

ผมย่นจมูกใส่เขา ก่อนจะลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าเข้าไปใกล้แล้วยกสองแขนโอบรอบคอของพี่ทองไว้ เขาโอบเอวผมตอบกลับมาทันที

“แถวบ้านเรียกทอดสะพาน” พี่ทองอมยิ้ม ซุกไซ้จมูกลงบนซอกคอของผม ในขณะที่นิ้วยาวๆ ของเขาก็คลึงอยู่บริเวณช่องทางข้างหลัง ผมบิดตัวเล็กน้อย ยกขาขึ้นเพื่อให้นิ้วของเขาสอดเข้าไปได้

“รัดแน่นจังที่รัก ยั่วขนาดนี้แล้วเมื่อไหร่เฮียจะได้เข้าไปจริงๆ สักที”

“ไม่บอก”

“เด็กไม่ดี”

“ดีเกินไปเดี๋ยวเฮียจะเบื่อ” ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะจูบเข้าที่คางของพี่ทอง พร้อมกับกัดเบาๆ “เข้ามาอีกสิครับเฮีย รักผมได้แค่นี้เหรอ”

ผมส่ายสะโพกเล็กน้อยเมื่อพี่ทองกดนิ้วเข้ามาจนสุดความยาว นิ้วทั้งสามนิ้วของเขาขยับเข้าออกโดยไร้สารหล่อลื่น แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย เทียบกับตรงนั้นของเขาแล้ว...ความรู้สึกทั้งตึงทั้งอึดอัดนี้ยังเทียบกันไม่ได้สักนิด

ผมตั้งใจครางเบาๆ อยู่ข้างๆ หูของเขา อยากให้เขาได้ยิน ได้รู้ว่าผมสุขมากขนาดไหน แต่พี่ทองก็เหมือนจะแกล้ง เพราะยิ่งเสียงของผมดังมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเร่งจังหวะมากขึ้นเท่านั้น แต่พอผมจะระบายอารมณ์ของตัวเองด้วยการจับเจ้าสิ่งที่กำลังถูอยู่กับหน้าท้องของพี่ทอง เขาก็ปัดมือผมออกพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือปิดปากทางไว้

“เฮียอย่าแกล้ง...เฮีย ผม...ไม่ไหว...อื้ออออ เฮีย ปล่อย...ขอร้อง ให้ผม...ให้ผม...”

“หิวข้าวแล้วว่ะ หึหึ”

ผมแทบจะข่วนหน้าเขาเมื่ออารมณ์ที่กำลังทะยานขึ้นสูงกลับดิ่งวูบราวกับถูกฆาตกรอำมหิตผลักให้ตกจากเหว พี่ทองชักนิ้วออก ก่อนจะผละออกห่างจากผมที่แทบจะทรุดไปกองกับพื้น

เขามัน...ใจร้าย

หน้าของผมคงเปลี่ยนสีไปแล้วตอนนี้ อยากจะด่า อยากจะอาละวาดให้มันหายหงุดหงิด แต่ก็ทำได้เพียงมองหน้าเขาอย่างแค้นเคืองเท่านั้น ในขณะที่เขาเลิกคิ้วมองมา

“อยากให้เฮียทำอะไรต่อรึเปล่า หืม?”

ผมมองหน้าเขา โกรธจนน้ำตาคลอเบ้า ไม่คิดว่าจะมีแฟนกวนตีนมากขนาดนี้ อยากข่วนหน้า อยากหยิก แต่ไอ้น้องชายที่กำลังชี้ตัวคนร้ายที่ฆ่าแล้วลืมข่มขืนด้วยน้ำตาไหลออกมาเป็นสายอย่างนี้มันกลับทำให้รู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก

“เฮียมันบ้า!” ผมตวาดเสียงดัง กระชากคอเสื้อเขา เงื้อมือจะต่อยลงไปสักหมัดแต่ก็ถูกจับไว้

“คิดจะต่อยรึไง โกรธขนาดนั้นเชียว”

ผมพยายามกระทืบเท้าเขา แต่เขาก็หลบได้ รูปร่างผมก็ไม่ได้เสียเปรียบเขานัก แต่ทำไมถึงทำอะไรเขาไม่ได้เลย โธ่เว้ย!

“อึก!”

ผมร้องแทบไม่ออก เมื่อถูกผลักให้นั่งลงบนโซฟา พี่ทองก้มตามลงมา จับขาผมพาดไว้บนไหล่ แม้สีหน้าจะยังกวนๆ แต่นัยน์ตาคู่ที่มักจะมองมาด้วยความอ่อนโยนตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความต้องการ

“แกล้งเล่นนิดเดียวเอง ตามใจเกินไปกลัวจะเบื่อ”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่ทองทำให้ผมต้องตีไหล่เขาไปเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาสอดมือเข้าไปในเรือนผมของเขาแทนเมื่อน้องชายที่กำลังร้องไห้ถูกริมฝีปากของเขาครอบครอง หนำซ้ำช่องทางข้างหลังก็ถูกนิ้วทั้งสามของเขาแทรกเข้ามา

แม้มันจะน่าอายมากขนาดไหนที่ริมฝีปากของผมเอาแต่เปล่งเสียงร้องแปลกๆ แต่ก็ไม่อาจกลั้นได้เมื่อพบว่ามันสุขเกินไป เป็นสุขที่นับวันผมก็ยิ่งติดใจและต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ

พี่ทอง...ทำอะไรกับร่างกายของผมกันนะ...ทำไมในแต่ละครั้งถึงได้ต้องการเขามากขึ้นขนาดนี้

“ดีไหมชงโค” พี่ทองถาม เขาผละออกห่างจากตัวผมเล็กน้อยเมื่อดูดซับน้ำของความต้องการจากผมไปจนหมด เขาเลิกคิ้วมองมา จากมุมนี้เขาคงเห็นไปถึงไหนต่อไหน แต่ผมก็คิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น พิงหลังกับโซฟาหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน พี่ทองยกขาผมออกจากไหล่ ยืดตัวขึ้นมาหา

“เฮียถามว่าดีไหม”

ผมให้จูบเป็นคำตอบแทน บอกไม่ถูกหรอกว่าดีหรือไม่ดี เพราะมันมึนไปหมด ราวกับกำลังมัวเมาไปกับของต้องห้าม

“อื้มมมม พอแล้ว ผมอยากอาบน้ำ”

“อืม งั้นเดี๋ยวเฮียไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้” พี่ทองบอก แต่ผมรีบจับแขนเขาไว้พลางส่ายหน้า

“ที่บอกว่าอยากอาบ...ผมอยากอาบให้เฮีย ให้ผมอาบให้นะ”

“โอยยย ทูนหัวของเฮีย จัดไปครับจัดไป”

ผมหัวเราะออกมาพร้อมๆ กับพี่ทอง ก่อนจะยอมให้เขาอุ้มเข้ามาในห้องน้ำ

“เบาๆ ด้วยนะ เฮียไม่เคย”

ผมทุบไหล่เขาไปหนึ่งที เพราะท่าทางกวนๆ แบบนี้มันน่าหมั่นไส้ที่สุดเลย

“จะฟ้องเดซี่ว่าแม่ทำร้ายพ่อ”

“คนขี้ฟ้อง” ผมแกล้งทำหน้างอ บู้ปากใส่ เลยโดนพี่ทองบีบแก้มทั้งสองข้างจนปากจู๋แล้วก็โดนเขาจูบเข้าให้ ถอนจูบออกแล้วยังมายิ้มขยิบตาให้อีก

อ่า...น่ารักจัง

“คนขี้งอน”

“ก็แฟนชอบง้อ เลยงอนบ่อยๆ”

“ต่อไปจะไม่ง้อแล้ว ให้งอนเองหายเอง”

“ผมรู้ว่าเฮียทำไม่ได้หรอก ถอดเสื้อผ้าสิครับ จะอาบทั้งอย่างนี้เลยรึไง”

พี่ทองอมยิ้ม อ้าแขนออกกว้าง แล้วมองหน้าผมอย่างสื่อความหมาย

“ถอดให้หน่อย”

“ได้ทีล่ะใช้เลยนะ”

เอาเถอะ ยังไงเวลาที่อาบน้ำด้วยกันผมก็จะถอดให้เขาทุกทีนั่นแหละครับ

“ก็เฮียชอบเวลาชงโคถอดเสื้อผ้าให้ มันเหมือนมีพริตตี้มาเต้นรูด...โอ้ย!”

นี่เขาเคยให้พริ้ตตี้เต้นรูดมาก่อน? ที่ไหน อะไร ยังไง! อยากจะหยิกให้เนื้อหลุดติดเล็บมาเลยจริงๆ แต่ก็ต้องสงบใจไว้ครับ เดี๋ยวจะโดนหาว่างี่เง่า หึงอะไรไม่เข้าเรื่อง

“อย่างผมไม่เป็นพริตตี้เองหรอกนะ จะมีเมียเป็นพริตตี้รู้ไว้ด้วย!”

พี่ทองทำตาโต พร้อมกับมองหน้าผมด้วยสายตาเขินอาย

เอ๋? เขากำลังเข้าใจอะไรผิดกันนะ

“ชงโคคงไม่อยากให้เฮียนุ่งสั้นๆ ในงานมอเตอร์โชว์ใช่ไหม เพราะฉะนั้นเมียพริตตี้...”

อะไรทำให้พี่ทองเข้าใจว่าผมจะเอาเขาเป็นเมีย =_=;

“อย่าให้ผมต้องคิดว่าร่างถึกๆ อย่างเฮียจะยัดตัวเองลงในชุดเดรสรัดรูปสีชมพูได้เลยนะครับ มันเสื่อม”

“ก็ชงโคบอกว่าจะมีเมียเป็นพริตตี้ เฮียก็จะยอมเป็นให้ไง ไม่ดีเหรอ?” พี่ทองทำหน้ากวนๆ ดีดตัวไปมาอย่างสะดีดสะดิ้งจนน่าถีบ

“เอาตรงๆ คือถ้าผมจะต้องรุกใครสักคนนี่ผมก็ไม่เอาคนที่ตัวใหญ่กว่า ถึกกว่ามาเป็นเมียหรอกนะครับ”

“-..- อยากให้เธอลอง... โอกาสดีๆ อย่างนี้จะมีอีกกี่หน จะเป็นไปได้ไหมให้เราสองคนได้มา...”

“ร้องเพลงอะไรของเฮียเนี่ย”

“เขินเหรอ”

ผมไม่ยอมตอบ กลับก้มหน้าซุกเข้าหาอกกว้างๆ ของเขา

“ขี้อ้อนเนอะ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้ไปกินข้าว”

“เฮียกินผมยังไม่อิ่มเหรอ” ผมช้อนตาขึ้นมอง พี่ทองโอบกระชับตัวผมให้แนบกับตัวเขามากยิ่งขึ้น

“ยังไม่อิ่ม...อีกอย่าง ชงโคยังไม่ได้กินอะไรเลย”

“เฮียให้ผมกินไหม”

“แล้วอยาก...กิน...ตรงไหนล่ะครับ”

ผมอมยิ้ม ไม่ตอบคำถามของเขา แต่ก็ใช้มือควานหาของที่ผมอยากกินแทน

“เด็กเฮียร้ายจริงๆ” พี่ทองพูดเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมกับซี้ดปากเบาๆ

ผมร้ายได้กว่านี้อีกนะ...ถ้าเฮียยังไม่รู้ หึหึ

.
.
.

“ซ้อ เดี๋ยวเพชรเข้าไปเลือกหนังสือนะ ซ้อจะไปด้วยกันหรือจะไปรอที่ร้านกาแฟ” น้องเพชรหรืออาหมวยใหญ่ของบ้านหันมาถามผมที่กำลังกวาดสายตามองไปรอบๆ ตัว เพิ่งเคยมางานขายหนังสือ BL ครั้งแรก ก็ไม่คิดว่าคนจะเยอะอย่างนี้ มันเป็นที่นิยมกันแล้วเหรอครับเนี่ย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริงๆ

“เดี๋ยวไปรอที่ร้านกาแฟ”

น้องเพชรรับคำแล้วก็เดินแยกจากผมมุ่งตรงไปยังบูทขายหนังสือทันที ส่วนผมก็เดินตรงมายังร้านกาแฟที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งก็คนแน่นร้านเลย แต่ก็ยังพอจะมีที่นั่งให้พอนั่งได้อยู่บ้าง

ผมยกมือเสยเส้นผมที่ยาวมาปรกตา ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเด็กผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่ส่งสายตามองมา พร้อมกับขยับแว่นกันแดดที่ใส่อยู่เล็กน้อย

วันนี้ผมก็แต่งตัวตามปกติแหละครับ พี่ทองนี่แทบจะกราบเลยที่ผมเลือกเสื้อยืดมาใส่แทนเสื้อกล้ามตัวบาง เขาบอกว่าดีแล้วที่แต่งตัวสุภาพแบบนี้ แต่พอเห็นกางเกงยีนของผมเขาก็แทบจะล็อคประตูไม่ให้ออกจากห้อง สุดท้ายก็ได้ใส่กางเกงยีนที่ขาดน้อยที่สุดมาแทน

คนหัวโบราณที่ชอบมีผ้าขาวม้าคาดที่เอวแบบเขานี่ไม่เข้าใจเทรนของวัยรุ่นซะเลย -*-

“ลาเต้แก้วหนึ่งครับ” หลังจากเลือกเมนูที่ต้องการได้ก็จัดแจงสั่งกับพนักงานที่ยิ้มหวานทำหน้าเขินอายส่งมาให้

“รบกวนรอสักครู่นะคะ”

“ครับ”

ผมเดินมานั่งรอที่โต๊ะ ยกขาไขว่ห้างก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง

ไม่มีมิสคอล ข้อความอะไรก็ไม่มี เซ็งจริงๆ ชอบทำเป็นห่วงอย่างนั้น หวงอย่างนี้ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เคยจะโทรมาเช็คโทรมาตามหรอก เป็นผมซะเองที่ต้องถามว่าอยู่ไหน อยู่กับใคร ทำอะไร บลาๆๆๆๆ

ผมกดเบอร์พี่ทองที่จำได้ขึ้นใจก่อนจะกดโทรออก ฟังเสียงสัญญาณอยู่สักพัก เขาก็รับสาย

(ครับ)

“เฮีย อยู่ไหนอ่ะ”

(อยู่หอดิ เพิ่งตื่น)

“เมื่อเช้ากลับไปนอนต่ออีกเหรอ”

(อืม)

“สนใจมาเที่ยวไหม ผมนั่งอยู่ร้านกาแฟ”

(แล้วหมวยใหญ่ล่ะ)

“เลือกหนังสืออยู่”

(อือ)

“ง่วงเหรอ”

(อืม)

“ห้ามหลับ ตื่นได้แล้ว ไปหาข้าวกินเลย เร็วๆ จะเที่ยงแล้วนะ”

(อือ เดี๋ยวค่อยไป)

เสียงง่วงๆ ของพี่ทองทำให้ผมนึกอยากแกล้ง รู้หรอกว่าวันหยุดเพียงวันเดียวของเขาเขาจะตื่นตอนบ่ายๆ เลย แต่เพราะเมื่อคืนผมบอกว่าจะออกมาทำธุระกับน้องเพชร เขาก็เลยฝืนสังขารตื่นมาเพื่อพิจารณาการแต่งตัวของผม -_-

“เฮีย รู้ไหมว่าตอนนี้มีผู้ชายมองขาผมด้วย จ้องใหญ่เลย...อ่า ทำไงดีนะ เขาน่ารักจังเลยเฮีย”

ผมนึกหน้าพี่ทองแล้วก็กลั้นหัวเราะไปด้วย ตอนนี้คงตาสว่างแล้วแหงๆ

“เฮีย เขาเดินมาหาผมแล้ว เขาต้องขอเบอร์ผมแน่ๆ เลย ทำไงดี...”

(เด็กบ้านี่ ถ้าขอแล้วจะให้รึไง บอกไปเลยว่ามีผัวแล้ว)

“หยาบอ่ะ ผมเป็นผู้ชายจะมีผัวได้ยังไง”

(อ๋อเหรอครับน้องชงโค แล้วไอ้ที่นอนด้วยกันทุกวันนี่ใคร ตอไม้รึไงวะ)

เสียงห้วนๆ ของพี่ทองทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ อย่าเพิ่งโกรธสิครับ ผมล้อเล่น ใครจะมามองขาผู้ชายล่ะ บ้ารึเปล่า”

(ไม่บ้า เพราะผู้ชายอย่างเฮียคนหนึ่งล่ะที่มอง)

“หื่นเนอะ”

(ยอมรับ)

ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะก้มหัวขอบคุณพนักงานที่เอาลาเต้ที่สั่งไปมาเสิร์ฟให้

(เสียงใครอ่ะ)

“พนักงานร้านกาแฟ ทำไมครับ เฮียคิดว่าผมนัดเดทกับผู้หญิงรึไง”

(เปล๊า!)

ตอบเสียงสูงอย่างนี้ใครจะเชื่อลง คนซื่อๆ อย่างพี่ทองน่ะโกหกไม่เก่งหรอก

“เฮีย”

(ครับ)

“ไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวปวดท้องเอานะ”

(แล้วชงโคจะไม่กลับมาก่อนเที่ยงเหรอ วันนี้วันหยุดเฮียทั้งทีก็หนีไปเที่ยวกับหมวยใหญ่ ทิ้งเฮียเฝ้าห้องคนเดียว)

เมื่อเช้าผมถามย้ำไปห้ารอบว่าจะมาด้วยกันรึเปล่า เขาก็ปฏิเสธด้วยหน้าอึนๆ แล้วกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างเดียว แล้วอย่างนี้จะเรียกว่าทิ้งได้ยังไง เอ้อ เอาใจยากจริงๆ เลย

“ไม่อยากอยู่คนเดียวก็ออกมา”

(ก็ได้)

ผมอมยิ้มกับเสียงอ่อนๆ ของพี่ทอง สงสารเขาอยู่หรอกนะ แต่นานๆ ทีก็ออกมาเที่ยวบ้าง ไม่ใช่ขลุกอยู่แค่ที่หอพักกับโรงพยาบาลสัตว์ ชีวิตน่ะ ผ่อนคลายบ้างก็ได้นะครับ ตึงมากเกินไปก็ไม่ดี แต่หย่อนมากไปก็ไม่ดีเหมือนกันนะ เอาแบบพอดีๆ ดีกว่าครับ

บอกพิกัดที่อยู่ของตัวเองไป พี่ทองก็วางสายเพื่อขอตัวไปอาบน้ำ ส่วนผมก็กดมือถือเล่นต่อ แม้ช่วงนี้ TheTenth จะไม่ค่อยออนไลน์ให้ได้แชทถามไถ่สุขภาพของโบจังเลย แต่ตัวผมในโลกโซเชียลก็มีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น ที่คุยกันทุกวันก็แมวน้อยที่ชีวิตดูจะไม่มีความสุขเอาเสียเลย คอยเลียบๆ เคียงๆ ถามผมเรื่องโบจังแทบทุกวัน เพราะต่อหน้าหลินแมวก็ดูจะเกรงอกเกรงใจจนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยชื่อของโบ ผมเคยถามแมวนะว่าทำไมถึงไม่เลิกกับหลิน เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังฝืน ในเมื่อไม่มีความสุขแล้วทำไมไม่หยุด แต่คำตอบที่ได้ก็ทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน

‘แมวสับสนจังเลยชงโค...แมวไม่รู้จะต้องทำยังไง แมวรู้สึกดีๆ กับหลิน แต่แมวก็ลืมโบจังไม่ได้ แมวจะทำยังไงดี แมวเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากเลย’

ผมไม่รู้หรอกว่า...จะต้องทำยังไง ความรู้สึกดี...มันจะกลายเป็นความรักได้ไหมก็ยังไม่มีใครรู้ ตอนนี้แมวอ่อนแอ อาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องเดินไปทางไหน แต่ผมก็เชื่อว่าสักวัน...เมื่อถึงที่สุดแล้ว ทางออกของเรื่องนี้ก็จะปรากฎขึ้นอย่างชัดเจนแน่นอน

‘ชงโคจ๋า โบจังจะกลับมาไหม’

‘ผมไม่รู้’

ผมไม่กล้ายืนยันว่าโบจังจะกลับมา เพราะผมไม่อยากให้แมวมีความหวัง พวกเขาเลิกกันด้วยความไม่เข้าใจ เลิกกันทั้งๆ ที่ต่างฝ่ายต่างก็ยังรัก แต่ก็แค่ไม่เปิดใจให้กัน ...แมวคงยังรอ รอให้โบจังกลับมา แล้วอย่างนั้น...หลินคนที่เดินอยู่ข้างๆ จะมีความหมายอะไร

หัวใจที่สับสนอาจจะทำให้ใครหลายๆ คนเจ็บ...ผมว่าคนที่รู้ดีที่สุดก็คือหลิน แต่ในเมื่อหลินยังคงเลือกที่จะเจ็บไปพร้อมๆ กับเพื่อนทั้งสองคนนั้น...ผมก็คงห้ามไม่ได้ ถ้าแค่เตือนแล้วฟัง หัวใจของใครหลายๆ คนคงไม่ต้องเจ็บซ้ำเจ็บซาก ถูกทำร้ายเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักจำ

“ขอเบอร์ได้ไหมครับ” เสียงทุ้มๆ ที่ดังขึ้นทำให้ผมหลุดจากภวังค์ คิ้วขมวดอย่างหงุดหงิดใจก่อนจะหันไปหาผู้กล้าในวันนี้ กำลังจะบอกว่าคงไม่ได้ มีแฟนแล้ว แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจ

“ได้สิครับ แต่เอาเป็นเบอร์ห้องแทนดีไหม” ผมอมยิ้มพลางเลิกคิ้วให้ ผู้ชายใจกล้าที่เดินมาขอเบอร์ทำหน้าบึ้งก่อนจะส่งมือมาผลักหน้าผากผม

“กล้ามาก เดี๊ยะๆ” พี่ทองทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ผมเลยสอดมือเข้าไปกอดแขนเขาไว้

“ก็ถ้าบอกว่ามีแฟนแล้วกลัวจะไม่เชื่อไง เลยให้ไปเจอแฟนที่ห้องเอง”

“ลื่นเชียวนะ”

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แหม”

“ไม่ได้ชม”

ผมหัวเราะกับสีหน้าของพี่ทอง ก่อนจะพิงศีรษะกับไหล่ของเขาอย่างเอาใจ

“หมวยใหญ่ล่ะ”

“อยู่ในนั้นอ่ะ”

ผมชี้มือไปที่บูทขายหนังสือ ในขณะที่พี่ทองพยักหน้าแล้วคว้าลาเต้ของผมไปดูด

“หวานป่ะ”

พี่ทองส่ายหน้า “ขมนิดๆ”

“อ้าว ขมเหรอ” ผมแสร้งทำหน้าแปลกใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่ทอง ดึงหลอดดูดออกมาจากปากของเขาพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากเล็กน้อย พี่ทองมองหน้าผมนิ่งๆ ในขณะที่ผมกำลังดูดลาเต้แล้วมองตอบเขากลับไป

“หวานนะ...หรือมันจะหวานแค่เฉพาะที่อยู่ในปากผม เฮียอยากชิมไหม”

พี่ทองยิ้มเครียด ยกมือบีบแก้มผมแล้วกระซิบเสียงลอดไรฟัน “กลับห้องเมื่อไหร่ โดน”

“คืนนี้อาม่าชวนไปค้างที่บ้าน เฮียไปด้วยไม่ได้นี่นา หึหึ”

พี่ทองต้องไปโรงพยาบาลแต่เช้าครับ ถ้าไปค้างที่บ้านของเขาก็คงต้องแหกตาตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง หุหุ เวลาได้เห็นสีหน้าทรมานของเขาแล้ว ไม่รู้ทำไมผมสุขใจ

“ชงโค”

“จ๋าเฮีย”

ผมยิ้มกว้าง พร้อมกับสอดมือเข้าไปลูบกล้ามท้องของพี่ทองเบาๆ เขาเกร็งตัวขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะจับมือผมไว้

“อยากโดนที่นี่ไหม หรือในห้องน้ำ ให้เลือกเลยตอนนี้”

“ไม่เลือก ไม่อยากโดน”

“ถ้างั้นก็อย่ายั่ว”

“ยั่วที่ไหน แค่แกล้งเล่น”

“เฮียจะลงโทษเด็กคนนี้ยังไงดีนะ”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าโกรธจริงหรือแกล้งโกรธไปอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ^^

“แล้วแต่เฮีย ผมยอม”

“พอแล้วไหม แฟนเป็นคนนะครับ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่หยุดคงได้เล่นหนังสดกลางร้านกาแฟ”

“เอาเลยสิ...ถ้าเฮียไม่หวง เสียงของผม...ร่างกายของผม อยากให้คนอื่นได้ยินได้เห็นด้วย...ก็เอาเลย”

พี่ทองแทบจะจับหัวผมโขกกับโต๊ะ แต่เขาก็ยั้งตัวเองไว้ได้ทัน

“ฮ่าๆๆ พอแล้วก็ได้ ไม่แกล้งละ น้องเพชรมานู่นแล้ว ไปกันเถอะครับ”

ผมลากพี่ทองออกจากร้านกาแฟ ก่อนจะเดินตรงไปหาน้องเพชรที่ทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองเดินอยู่ข้างๆ ผม

“เฮียมาทำไมอ่ะ”

“มาหาเมีย”

“อืม”

น้องเพชรตอบสั้นๆ ความเข้าใจอย่างรวดเร็วนี้ทำให้บรรยากาศระหว่างพวกเราดำเนินต่อไปอย่างเรียบเรื่อย น้องสาวของพี่ทองคนนี้ยิ่งโตก็ยิ่งสวย แต่ทว่าเมื่ออายุเพิ่มขึ้นกลับยิ่งพูดน้อยลง เทียบกับเด็กผู้หญิงวัยเดียวกันแล้วน้องเพชรแทบจะแตกต่างอย่างสิ้นเชิง คงเพราะมีพี่ชายที่ดูขาดๆ เกินๆ และน้องสาวที่เป็นเจ้าหนูจำไมก็ได้ล่ะมั้งครับ ถึงส่งผลให้น้องเพชรออกมาในรูปแบบนี้แทน

อาหารกลางวันวันนี้ผมยกหน้าที่ให้น้องเพชรเป็นคนเลือก แต่น้องกลับหันมาถามพี่ชายของตัวเองว่าอยากกินอะไร พอพี่ทองบอกว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยว น้องก็หันมาบอกผมว่าจะกินก๋วยเตี๋ยว

อ่า...เป็นน้องสาวที่น่ารักจังเลยนะครับ

ตอนนี้ก็เลยมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง ผมคีบต้นหอมที่พี่ทองไม่ชอบออกจากถ้วยของเขาแล้วเอามาใส่ถ้วยตัวเองแทน พี่ทองยิ้มน้อยๆ แล้วลูบหัวผมเบาๆ ในขณะที่น้องเพชรคีบลูกชิ้นปลาใส่ถ้วยให้พี่ชายตัวเอง จนถ้วยของน้องมีแต่เส้นกับผัก

“เพชรรู้ว่าเฮียชอบ” น้องบอกแค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตากิน พี่ทองน่ะยิ้มแก้มแทบแตกเลย ยื่นมือไปขยี้หัวน้องสาวก็โดนปัดทิ้ง เขาก็เลยเปลี่ยนมาคีบเนื้อปลาใส่ถ้วยน้องเพชรแทน

“เฮียก็รู้ว่าเพชรชอบ”

จะว่าไปแล้ว...ผมกับบิ้ว แม้จะเป็นพี่น้องคนละแม่กัน แต่ก็อยากสนิทให้ได้เหมือนอย่างนี้จังเลยนะ... ผมควรต้องหาเวลาไปอยู่กับบิ้วบ้างแล้วล่ะครับ

“อันนี้ชงโคชอบ เฮียรู้”

ผมมองเกี๊ยวหมูสี่ห้าชิ้นที่พี่ทองคีบใส่ถ้วยของผมแล้วหันไปยิ้มกว้างๆ ให้

“ขอบคุณครับ”

“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น...”

“หืม? เป็นอะไรครับ”

พี่ทองคลี่ยิ้ม แล้วกระซิบเบาๆ ว่า “เป็นตัวชงโคได้ไหม”

หึหึ ทองคำเอก ทำหน้าลุ้นขนาดนี้เพื่ออะไรกันนะ

“ผมอนุญาตตั้งนานแล้ว ยั่วจนไม่รู้จะยั่วยังไง เฮียก็ยังกลัวที่จะใส่เข้ามา”

พี่ทองอ้าปากค้าง มองผมอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะยิ้มกว้าง “ไม่เห็นรู้เลย”

“ทั้งตัวทั้งหัวใจของชงโคน่ะ เป็นของเฮียมานานแล้วนะ กล้าๆ หน่อยสิครับ”

“อ่า...เฮียโง่เนอะ”

“มาก”

“งั้นคืนนี้...”

“ไม่ได้ครับ ผมจะไปนอนที่บ้านเฮีย รับปากอาม่าแล้ว”

“ใจร้าย หลอกให้อยากแล้วตีจาก”

ผมทำเพียงแค่ยิ้ม ในขณะที่พี่ทองบู้ปากแล้วบ่นเบาๆ เหลือบมองดูน้องเพชรอีกทีก็พบว่าน้องเลือดกำเดาไหลซึมออกมาจากจมูก

“เพชรแค่ร้อน ไม่ได้ยินที่เฮียกับซ้อคุยกันเลยนะ จริงๆ”

อ่า... ผมว่าน้องเพชรได้ยินแน่ๆ

“เอ้านี่ ผ้าเช็ดหน้า เงยหน้าขึ้นด้วยครับ” ผมเลยต้องเดินอ้อมโต๊ะไปรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง ข้อหาทำให้น้องเพชรฟินจนเลือดกำเดาไหล

เฮ้อ...อันตรายจริงๆ จินตนาการของผู้หญิงเนี่ย คงกำลังคิดเรื่อง เรท ฉ อยู่แน่ๆ เลยน้องสาวของพี่ทอง -_-

..............................................To be continue.........................................................

O_o!!! ชงโค!!!! ทำไมหนูทำอย่างนี้ลูก!!! น่าตีจริงๆ เชียววววว -..-

ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็น และทุกๆ การติดตามค่า

ปล. ชงโคยังอยู่ระหว่างรอการสอบแอดมิชชั่นค่ะ
ปล2. เรื่อยๆ อย่างนี้เบื่อไหมคะ  :a5:
แล้วเจอกันใหม่ค่ะ วันเสาร์นะ ^^

http://ask.fm/TCHONG_K < ถามได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 03-07-2014 21:27:52
ชงโคเปลี่ยนไป ชงโคงแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m25:


พูดอะไรกันไม่เกรงใจน้องเพชร ดูซิเลือดกำเดาไหลเลย  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 03-07-2014 21:29:25
เรื่อยๆๆๆ น่ารักจังเลย ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 03-07-2014 21:31:50
 :hao6:  รอตอนเลือดสาดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 03-07-2014 21:32:40
ชงโคชอบยั่ว มาให้อยากแล้วจากไป

อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 03-07-2014 21:38:45
เฮียขาาาา น้องมันยั่วขนาดนี้แล้ก็จัดไปอย่าให้น้องเสียน้ำใจค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 03-07-2014 21:39:54
อ่านมาเรื่อยๆพอถึงประโยคนี้"เหลือบมองดูน้องเพชรอีกทีก็พบว่าน้องเลือดกำเดาไหลซึมออกมาจากจมูก"  :m20: ลั่นห้องอ่ะ

ชงโคพูดอย่างนี้ กลับไปนอนห้องเมื่อไหร่ พี่ทองฟันยับแน่ๆ เอิ้กๆ
 
เรื่องของโบแมวหลิน พูดไม่ออก บอกไม่ถูก แต่สำหรับเรานะ
คนไม่รัก พยายามยังไงก็ไม่รู้สึกรัก แต่จะสงสารผูกพันธ์อันนี้ก็ไม่แน่
แต่คนที่รัก ทำยังไงก็รัก. ยิ่งถ้าเค้าดีด้วยนิดนึงนะ ดีใจขั้นสุดอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-07-2014 21:40:37
ชงโค แม่เดซี่จอมยั่ว
ชอบท้าทายพี่ทอง
ยั่วให้อยากแล้วจากไป
กลับมาจากบ้านอาม่าเมื่อไร จับกดจริงๆไปเลย

สงสารแต่น้องเพชร ฟินจนเลือดกำเดาไหล
 :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 03-07-2014 21:46:58
อ๊ากกกกกกกกกกก   ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 03-07-2014 21:47:19
เฮียทองขราาาาาาาาา
ชงโคจ๋าของเฮียเปิดทางขนาดนี้แล้ว. อย่าช้านะเฮียอย่าช้าาาา 555555
เอ็นดูน้องเพชรฟินจนเลือดกำเดาไหล. กร๊ากกกกกกก
สาวนรักสามเศร้าเราสามคน ก๋หน่วงกันต่อไป
โบจัง ดีขึ้นบ้างหรือยังงงง เป็นหาวงโบจังเลยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 03-07-2014 21:52:38
 :-[ น้องชงนู๋น่ารักมั่กๆๆ เจ้ก้อเลือดกำเดาซึมเหมือนกันเค่อะ ว๊ายยยย!!!นี่ฝันของเฮียแกกะลังจะเป็นจริงแร้ววว :impress2:
ตอบ ปล.2 มิเบื่อคร่ะ เรื่อยๆ เรทๆ ยังงี้ ชอบคร่าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 03-07-2014 21:53:55
ชงโครู้สึกว่าจะยั่วพี่ทองตลอดนะ ระวังโดนจัดหนักเข้าสักวัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 03-07-2014 21:58:38
ชงโคอัพเวล ยั่วเก่งเหลือเกิน

น้องเพชรฟินเกิ้นนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 03-07-2014 22:03:49
 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 03-07-2014 22:05:18
ชอบเฮียทองจังเลยๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 03-07-2014 22:08:58
เพชรจิ้นไกลมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 03-07-2014 22:10:01
น้องเพชรนี่เงียบเงียบแต่ฮานะครับเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 03-07-2014 22:11:01
เป็นตอนที่เรียกเลือดมากอ่ะ :m25:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 03-07-2014 22:15:45
โอ้ยยยยยย ชงโคอน่ารักม้ากกกกกก เมื่อก่อนก็ว่าน่ารักแล้วนะ หลังจากพูดได้เคลียร์ดราม่าแล้ว โอ้ยน่ารักน่าฟัด ฟินแทนเพชร 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-07-2014 22:16:39
น้องบอกขนาดนี้งวดหน้าจัดไปอย่างให้เสียนะเฮีย
น้องเพชรคงฟินกับฉากนี้มากกว่าหนังสือที่ซื้อมาแน่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 03-07-2014 22:17:48
ชงโคพาฟิน
เล่นเอาน้องเพชร
กำเดาทะลัก
น่าสงสารเฮียทองมาก
เพราะชงโคต้องมานอนที่บ้านพี่ทองด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 03-07-2014 22:17:57
เชื่อว่าคนอ่านกำลังสิงอยู่ในตัวน้องเพชร

เมื่อไหร่จะฟิน กำเดาทะลัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-07-2014 22:19:32
ชงโคขยันยั่วอย่างนี้พี่ทองทนได้ยังไง
ส่วนเรื่องรักสามเส้าเราสามคนนั้น เพราะโบจังตัดสินใจผิดตั้งแต่แรกแล้ว แต่หวังว่าจะลงเอยด้วยดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 03-07-2014 22:20:02
ชงโคยั่วเก่งจริงๆเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 03-07-2014 22:22:04
โอ๊ยยยยย อยากสิงน้องเพชร

น้องเพชรค่ะในฐานะสาววาย รบกวนอัดคลิปได้มั้ยค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 03-07-2014 22:29:05
55555 ฮ่าน้องเพชร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 03-07-2014 22:42:32
แอร๊ยยย  น้องเพชร..ไอดอลของเจ้~
หนูจะดูอย่างเดียวไม่ได้นะคะลูก
ต่อจากนี้ไป หนูต้องอัดคลิปมาให้เจ้ดูด้วยนะคะ 55
 :pighaun:
สนับสนุนให้น้องชงเสียตัวอย่างเป็นทางการการค่าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-07-2014 22:42:46
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 03-07-2014 22:44:18
ชงโคน่าตีมากกกกกค่ะ ยั่วให้อยากล่ะก้จากไป
ระวังพี่ทองทนไม่ไหวจัดหนักขึ้นมานี่มันจะยิ่งกว่าฟ้าเหลืองเลยนะ ฮ่าๆๆ
ส่วนน้องเพชรคือฮาาาาาา น้องไม่ผิดนะที่คิด เป็นพี่พี่ก้คิดบอกเลยย
ได้ยินได้ฟังขนาดนั้นไม่จิ้นเลยก้เกินไป 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-07-2014 22:49:51
ชงโคเปลี่ยนไป นางยั่วเก่งมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-07-2014 23:19:23
ฮาน้องเพชรอ่า :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 03-07-2014 23:27:43
ชงโคคคคคคคคคคคคคคคคค๊!!!
ขี้ยั่วแบบนี้มัน...  :m10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 03-07-2014 23:32:06
 :pighaun: :pighaun: :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 03-07-2014 23:49:48
ชงโคเปลื่อนไป ปปปปปป ยั่วเก่งมากกกก กกก อ๊ากกก >..<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 04-07-2014 00:25:54
ชงโคหื่นกว่าเฮียทองอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฟินเลยจ้าาาาาาาา
คริคริ
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 04-07-2014 00:43:12
ฟินแทนน้องเพชร  :mew1:
ชงโคคนช่างยั่ว  :hao6:
สงสารพี่ทอง ชงโคชอบยั่วให้อยากแล้วจากไป  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 04-07-2014 00:51:07
อยากไปนั่งฟินแทนน้องเพชร  :m3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: nonamekeaw ที่ 04-07-2014 01:32:55
 :pighaun:  โอ้! ถึงกับกำเดาไหลเลย  ฟินจุงเบย  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 04-07-2014 01:43:24
 :m25: :m25: :m25:

เมื่อไรเฮียจะได้แอ้มน้องซะทีคะ
นี่ก็ลุ้นจนเบื่อละนะ
หรือเฮียจะกากอย่างที่เสี่ยว่าไว้ อุ๊บบบส์

ขอทวดคร้าาาเฮียยยย คิคิ
ตอนหน้าขอให้ได้ขอให้โดนนะเฮียยย  :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 04-07-2014 02:06:35
โอ้ยชงโคคคคค หนูยั่วมากลูกกกก อีเฮียก้ไม่รู้ว่าดีเกินหรือบื้อเกิน เปนคนอื่นคงไม่ทนขนาดนี้ ตอนหน้าก้ขอจัดหนักสักทีละกัน 5555555 :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 04-07-2014 03:27:55
ขี้ยั่วจริงๆชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 04-07-2014 03:31:39
55555555
ชงโคขยันยั่วอ่ะ
เฮียทองพลาดนะ
อิจฉาน้องเพชร 555 อยากฟินมั่งง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 04-07-2014 06:30:43
น้องเพชรเป็นสาววายแน่ๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 04-07-2014 07:00:50
โอ๊ย ชอบ ชงโคมาก  ยั่ว เข้าๆๆๆ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Rat8p9um ที่ 04-07-2014 07:42:52
ชงโค จอมยั่ว
ชงโค ทอดสพาน ขนาดนี้แล้วนะ เฮียทอง
จัดให้ ชงโค หน่อยนะคะเฮียขาาาา

ฟินเซ่อร์ๆ รอเลือดพุ้ง   :pighaun:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 04-07-2014 09:34:13
 :mew2: :mew2:  สงสารบิ้วนิดนึง  เหลือกันแค่สองคนพี่น้อง ต้องรักกันนะ  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 04-07-2014 09:58:22
ชงโครอจะเจ็บตัวแล้วนะเฮีย
เฮียจัดเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-07-2014 09:59:55
สงสารน้องเพชร  ถ้ามาอยู่กะ2คนนี้บ่อยๆเลือดหมดตัวแน่ๆ  แต่ดูเหมือนน้องเพชรจะชอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 04-07-2014 10:54:44
ตั้งแต่พูดได้นี่ร้ายจังนะ ยั่วตลอดๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 04-07-2014 11:15:44
ถ้าชงโคจะเปิดทางให้ขนาดนี้... เฮียทองช่วยจัดหนักให้หน่อยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 04-07-2014 11:26:54
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หนูชงยั่วเฮียทองอีกแล้ววววววววววว

สงสารเฮียว่ะเมื่อไหร่จะได้แอ้มเมียสักทีว้า.........

เป็นแต่เมียในนามมาตั้งนานและ

นี่สินะความสุขที่กำลังมาของชงโค ดูแลกันดีๆนะ

ว่าแต่อยากเป็นหนูเพชรจริงๆเลย ฟิน.....ฝุดๆ (แอบวิบัติ) อิอิ


ปล.ไปตามอ่านหมอโปรดมา น่าหมั่นไส้มาก แถมคนเขียน เน้น....คนเขียน

ลำเอียงมากมาย เรื่องของหมอโปรดนี่พี่ทองไม่เห็นได้ออกสักแอะ มาแค่ชื่อก็ไม่เคย

มีแค่พาดพิงถึงนิดหน่อยตอนคิดว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้ไอ้เจ้ยตอนคุยกับปลื้ม เท่านั้น เท้านั้นจริงๆ

แต่พอเป็นเรื่องพี่ทองเท่านั้นแหละ หมอโปรดมาบ่อยมากกกกกกกกกกกก ยิ่งกว่าตัวหลักอีก

แล้วแบบนี้จะไม่ให้เราคิดได้ไง ความยุติธรรมมันอยู่ที่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนน

เฮ้อ...........โล่ง ขอบคุณ คิคิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 04-07-2014 11:33:54
ฮาน้องเพชร 55555555555
ดีนะไม่มีน้องพลอยอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ฮี่ๆๆ

ชงโคยั่วพี่ทองแบบนี้ฟ้าเหลืองแน่ข่าาาาาาา  ฮี๊วววววววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 04-07-2014 13:06:58
ชงโคโคตรยั่ววววววววเลยอ่ะ
เมื่อไหร่จะยอมเฮียซักทีนะ เฮียทรมานนนแย่แล้ว

นี่ไม่ได้หื่นนะ สงสารเฮียเฉยๆ :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 04-07-2014 17:39:01
ขอผ้าเช็ดหน้าทางนี้ด้วยค่ะ  :haun4: ไหลเหมือนกััน  น้องช่างยั่วได้ใจ  ส่วนเฮียก็อึนได้โล่  ขนาดนั้นแล้วยังไม่กล้า   :angry2:  เสียรมณ์จริง  ๆ


รอตอนต่อไปค่ะ  คราวหน้าจะเตรียมผ้าเช็ดหน้ามาไว้ไกล้ ๆ ตัว แถมนำ้แข็งหนึ่งกระติกเผื่อเลือดจะหยุดไหลช้า


 :katai3:



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 04-07-2014 18:29:29
5555555555555555555+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 04-07-2014 18:50:57
ชงโคทุกคำบรรยายแรงขึ้นแหะ ทุกอย่างเลย นี่พี่ทองรักมากเลยนะยอมทุกอย่างเลย แต่ก็ดูน่ารักๆดีนะ เหมือนเริ่มรู้สึกราชินีหรือเปล่า??
อยากอ่านโมเม้นของพี่ทองจังว่าเจอชงโคเวอร์ชั่นนี้รู้สึกยังไง จะปราบยังไงนะ กิ้วๆ
ชงโคเปิดโอกาสขนาดนี้ หลังจากนี้ก็จัดเลยเฮีย...ว่าแต่ยังมีอยู่4เม็ดใช่ไหม -..-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 04-07-2014 20:03:25
เฮียทองกับชงโค โลกนี้มันไม่ได้มีกันแค่สองคนน้าาา
เกรงใจน้ำเพชรหน่อยยยยย....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 04-07-2014 20:58:55
ทั้งเรื่องนี่โดนน้องเพชรมากกกก

เป็นสาววายที่ซึนฝุดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 04-07-2014 21:13:58
นึกหน้าน้องเพชรแล้วฮาอ่ะ
สาววายตัวจริงเจอของจริง
ฟินจนเลือดกำเดาไหล
 :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 04-07-2014 21:19:08
นางแรงขึ้นทุกตอนนะชงโค
พี่ทองจัดแรงๆไปมั่งซิ :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 04-07-2014 22:46:39
ชงโคร้ายกาจ กรี๊ดดดด ยั่วไปอีก :hao7:

คู่นี้ง้องอนกันไม่เคยนานเลย น่ารักตลอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 05-07-2014 02:43:53
เพิ่งมาอ่านแบบรวดเดียวจบ.....แบบว่าอ่านไปน้ำตาร่วงช่วงหลังๆอ่ะ
มันอินเกิ๊นนนน =_= แต่ก็แอบมีความรู้สึกควบคู่ไปกับความหน่วงในช่วงอิน (เอ๊ะ?) ว่าชงโคฮาร์ดคอร์มากกก
มากจนเกินจะบรรยาย....ชอบอ่ะเรื่องนี้บอกเลย ลึกลับแต่ไม่ซับซ้อนดี หน่วงคือหน่วง ฟินคือฟิน
ฮาร์ดคอร์คือฮาร์ดคอร์ ถึงแม้หลังๆจะเริ่มมีคนมาร่วมฮาร์ดคอร์ด้วยอ่ะนะ...พี่ยิมเอย แมวเอย(คนนี้ฮาร์ดคอร์ด้านความรู้สึกอ่ะนะ(มโนเอง)เพราะนางยังสับสน ถือว่าฮาร์ดคอร์ในระดับหนึ่งละกันนะ) น้องเพชรฮาร์ดคอร์สายวาย (มีด้วย!?) สุดท้ายฮาร์ดคอร์น้อยที่ต่อยเพื่อนเพราะซ้อโดนว่าอย่างน้องพลอย 555555 ส่วนฮาร์ดคอร์รุ่นเดอะ....ก็ม๊ากับอาม่าของเฮียทองไง.... =_= รุ่นนี้ฮาร์ดมานาน แบบว่าชอบเรื่องนี้มากจริงๆ ขอบคุณที่มาลงนิยายเรื่องนี้บ่อยยย 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 05-07-2014 10:35:20
ชงโคเวอร์ชั่นนี้น่ารักอ่าาาดูเซ็กซี่ยั่วยวนสุดๆ อยากฟัดดดดด

ถ้าเราเป็นเฮียคงขาดใจตาย ชงโคเล่นยั่วได้ตลอด

ถึงเวลาจัดซักที่เถอะเฮียคนอ่านใจจะขาดแทนแล้วนะะะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 05-07-2014 10:36:19
ชงโคเวอร์ชั่นนี้น่ารักอ่าาาดูเซ็กซี่ยั่วยวนสุดๆ อยากฟัดดดดด

ถ้าเราเป็นเฮียคงขาดใจตาย ชงโคเล่นยั่วได้ตลอด

ถึงเวลาจัดซักที่เถอะเฮียคนอ่านใจจะขาดแทนแล้วนะะะะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 05-07-2014 12:03:12
ชงโคช่างยั่ว :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 39 : 3/7/2014 (Page. 71)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 05-07-2014 14:00:11
ตอนหน้ามีลุ้นมั้ยเนี่ย...ยั่วขนาดนี้
พี่ทองทนได้ไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 05-07-2014 17:06:32
ตอนที่ 40

“พี่ ตัวนี้เป็นไงบ้าง บิ้วใส่แล้วดูดีรึเปล่า” น้องชาย...ก็ไม่อยากจะเรียกอย่างนั้นหรอกนะเพราะอายุเท่าๆ กัน แต่ในเมื่อบิ้วมักจะเรียกผมว่าพี่มาตลอดหลายเดือนนี้ ผมก็เลยต้องยอมรับสถานะไปตามนั้น

หลังจากเห็นพี่ทองกับน้องเพชรสนิทสนมกลมเกลียวกันดีผมก็เลยคิดว่าตัวเองควรจะมีเวลาให้บิ้วบ้าง ออกจากบ้านของพี่ทองมาได้ก็ตรงกลับบ้านของตัวเองทันที แต่พอกลับไปบ้านแล้วก็ต้องเจอกับฉากเลิฟซีนที่คาดไม่ถึง และในฐานะพี่ชายผมก็ต้องเข้าไปขัดขวางไว้ก่อน เพราะดูเหมือนน้องชายของผมจะไม่เต็มใจเท่าไหร่

พี่ตั้มความจริงเป็นคนที่นิ่งมากครับ มีความเป็นผู้ใหญ่มากด้วย แต่ไม่รู้ว่าโมโหอะไรนักหนาถึงได้ทำโทษน้องชายผมด้วยเอาปากแนบปากอย่างนั้น

‘พี่ขอตัวไปทำงานก่อนล่ะ’ พี่ตั้มไม่ได้พูดขอโทษอะไรเลย ร่างสมส่วนในชุดนายตำรวจเต็มยศเดินผ่านบิ้วที่ยืนก้มหน้าแดงๆ อยู่ไม่ห่างจากผมเท่าไหร่ ก่อนจะเดินผ่านผมไปพร้อมกับแตะที่ไหล่เบาๆ ไม่ได้มีคำอธิบายอะไรให้มากความกับการกระทำของเขา ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดจะเอ่ยปากถามเหมือนกัน

‘พี่...บิ้วอยากไปเที่ยว’ บิ้วพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงรถของพี่ตั้มขับออกไปแล้ว ในขณะที่ผมพยักหน้าตกลงเพราะก็ตั้งใจจะมาชวนไปเที่ยวซื้อของเหมือนกัน เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกผมก็เลยมาอยู่ในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ที่บิ้วชอบ

“สีฟ้าดีกว่าไหม ดูสบายตากว่า”

“อื้ม”

ใบหน้ายิ้มแย้มของบิ้วทำให้ผมยิ้มตอบกลับไป ก่อนจะหันมาสนใจเสื้อเชิ้ตในมือของตัวเองต่อ อืม...พี่ทองจะใส่ได้รึเปล่านะ เคยกอดเขาอยู่ก็บ่อยแต่ผมกลับกะขนาดตัวของเขาไม่ได้เลย รู้แค่ว่าอกกว้าง ไหล่กว้าง สัดส่วน V shape แน่ๆ มีกล้ามนิดๆ อีกต่างหาก ทั้งๆ ที่รู้ถึงขนาดนั้นแต่ผมก็เลือกไม่ได้ว่าจะซื้อไซร์ L หรือ XL ไปให้เขาดี

“XL ก็ได้นะพี่ เฮียทองเขาหุ่นพอๆ กับพี่ตั้ม น่าจะใส่ได้” บิ้วที่เดินมายืนเลือกเสื้ออยู่ข้างๆ หันมาบอก ผมหันกลับไปมองอย่างสงสัย

“หืม...รู้ขนาดไซร์ของพี่ตั้มด้วยเหรอ”

“เอ่อ...” บิ้วหน้าแดงเล็กน้อย แล้วทำทีหยิบเสื้อตัวนั้นตัวนี้ขึ้นมาดูเพื่อจะหลบสายตาสงสัยของผม

“คบกันเหรอ”

“บ้า ไม่ได้คบซะหน่อย บิ้วไม่ชอบคนบ้าอำนาจ เจ้าชู้ นิสัยไม่ดี ขี้เก๊ก เอาแต่ใจตัวเอง คนแบบนั้นใครจะไปคบลง”

ผมอมยิ้มพลางวางมือลงบนหัวของบิ้วแล้วโยกไปมา “ไม่มีอะไรดีเลยรึไง”

“ไม่มี”

“เขาหล่อนะ”

“...”

“ใส่เครื่องแบบแล้วเท่มากด้วย ไม่ชอบจริงๆ เหรอ”

“พี่! อย่าล้อนะ”

“ไม่ได้ล้อ ก็ถ้าไม่ชอบแล้วปล่อยให้เขาจูบทำไม ต่อยไปเลยดิ”

“ตัวอย่างกับยักษ์ ต่อยไปก็เจ็บมือเปล่าๆ”

“กลัวเจ็บมือ?”

“อือ”

“โดนเขากัดปากซะบวมไม่เห็นบ่นว่าเจ็บเลย ฮ่าๆๆ”

“พี่!!!!”

หน้าแดงเถือกเลย แถมยังมาระดมตีไหล่ผมแก้เขินอีก จนผมต้องจับไว้เมื่อรู้สึกว่าเริ่มเจ็บๆ คันๆ แล้ว

“นี่ ถ้าชอบก็บอกเขาไปสิ” ผมบอกบิ้วที่ก้มหน้าแดงๆ หลบตาผม “รู้ไหมว่าคนที่จูบเราน่ะ น้อยคนที่จะไม่คิดอะไร ทำไมไม่ลองล่ะบิ้ว พี่น่ะ...อยากเห็นบิ้วมีความสุขนะ”

“แต่...บิ้ว...ยังรัก” ผมรู้ว่าบิ้วกำลังจะพูดอะไรถึงได้ยกนิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากเนียนขาวนั่นเบาๆ น้องชายของผมอาจจะยังคงสับสน เขาคงไม่รู้ตัวหรอกว่าสายตาที่เขาใช้มองผมนั้น เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากขนาดไหน มันไม่ได้เหมือนสายตาที่พี่ทองมองผมอีกแล้ว ภาพสะท้อนในตาของบิ้วไม่ได้เป็นผมอีกต่อไป...

“บิ้วไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง...คงเพราะว่าเขาอยู่ใกล้ๆ บิ้วก็เลย... บิ้วคิดว่ามันไม่ใช่ความรักหรอกพี่ มันอาจจะเป็นแค่ความหลง เพราะเราใกล้ชิดกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน มันก็เลยอาจจะมีบ้างที่รู้สึกไปเองว่าเขาพิเศษ”

ความใกล้ชิดมันก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความรู้สึก พัฒนาต่อได้หรือไม่ก็อยู่ที่บิ้วเป็นคนตัดสินใจ

“ทบทวนตัวเองให้ดี มันไม่เกี่ยวหรอกว่าจะเริ่มต้นยังไง แต่สุดท้ายจากความธรรมดาก็กลายเป็นความพิเศษไม่ใช่เหรอ ค่อยๆ คิดไปก็ได้ ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน”

ถ้ามันค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ผมแน่ใจว่าความรู้สึกนั้นจะชัดเจนขึ้นแน่นอน

“อื้ม” คงเป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดนับตั้งแต่ที่มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับพวกเรา ผมคงสนใจแต่เรื่องของตัวเองมากเกินไป จนลืมใส่ใจกับน้องชายคนนี้ แต่จากนี้...ผมจะทำให้ดีขึ้นครับ เพราะเขาเป็นญาติเพียงคนเดียวที่ผมเหลืออยู่

“พี่มีความสุขรึเปล่าตอนนี้ เฮียทองดูแลพี่ดีใช่ไหม”

“อืม ดีสุดๆ เลยล่ะ”

“ดีจัง...พี่มีความสุขก็ดีแล้ว”

ผมล็อคคอบิ้วเข้ามาใกล้แล้วหอมแก้มไปหนึ่งที คนตัวเล็กกว่าหัวเราะอย่างน่ารัก

“พี่รู้ไหมว่าพี่เปลี่ยนไปมากนะ แซ่บขึ้นเยอะเลย ฮี่ๆ”

“ไม่จริงน่ะ”

“จริง ไม่เชื่อถามเฮียทอง”

ก็มีหลายคนเหมือนกันที่บอกว่าผมเปลี่ยนไป แต่ผมว่าผมก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไร แค่ผมแสดงความชอบ รสนิยมของตัวเอง หรือความชัดเจนในเรื่องของความรู้สึกออกมาก็เท่านั้น ผมไม่จำเป็นต้องเป็นในสิ่งที่ทุกคนชอบไปซะหมดหรอก เพราะคนรอบข้างของผมเขาไม่ได้ขอให้ผมเป็นแบบนั้น

การเป็นตัวของตัวเอง แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา ผมคิดว่ามันเป็นการให้เกียรติคนที่เรารักและคนที่รักเรานะ พวกเขารับได้และผมก็ไม่ได้ฝืนที่จะเป็นมัน นั่นล่ะครับคือที่มาของรอยยิ้มในทุกๆ วันของผม

“เลือกได้รึยัง เสร็จแล้วจะได้ไปหาอะไรกินกัน”

“ได้แล้วล่ะ” บิ้วตอบพลางชูเสื้อคอปกสีฟ้าที่ผมบอกว่าโอเคกว่าขึ้นให้ดู ผมพยักหน้าแล้วเดินนำบิ้วไปที่เคาท์เตอร์คิดเงิน พอบิ้วกำลังจะจ่ายผมก็ห้ามไว้ก่อน ผมเป็นพี่ ก็ควรจ่ายให้น้องอยู่แล้ว ถึงแม้บิ้วจะปฏิเสธที่จะแบ่งเงินจากผมไปใช้จ่าย ทั้งๆ ที่ผมก็ยืนยันแล้วว่าเงินรายเดือนที่ผมได้จากมรดกของแม่มันมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่บิ้วก็ยังไม่รับเงินจากผมอยู่ดี เป็นคนที่ดื้อเหมือนกันนะ พี่ตั้มก็เลยบอกว่าเขาจะรับผิดชอบเอง ให้ผมวางใจ และที่น่าแปลกคือบิ้วที่ถึงจะทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่เถียงพี่ตั้มเลย ดูเป็นเด็กดีจริงๆ นะเวลาอยู่ต่อหน้าพี่ตำรวจยศนายร้อยคนนั้นอ่ะ

พวกเราสองพี่น้องได้รับการช่วยเหลือจากครอบครัวของลุงพิภพมากจริงๆ ก็หวังว่าพินัยกรรมของแม่ที่จะเปิดอ่านอีกครั้งเมื่อผมอายุ 20 ปี จะช่วยให้พวกเราไม่ต้องรบกวนครอบครัวลุงพิภพมากเกินไปและหวังว่าจะได้ตอบแทนบ้าง ในส่วนบริษัทที่ตำแหน่งประธานกรรมการว่างลง ก็ได้ผู้ถือหุ้นมากเป็นอันดับสองรองจากตระกูลผมดูแลไปก่อน มันอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนักแต่ก็ดีกว่าบริษัทที่คุณตาสร้างมันขึ้นมาด้วยความยากลำบากล่มไป

ผมรู้ว่าแม้ผมจะรีบร้อนมากแค่ไหน ผมก็ไม่สามารถบริหารงานและเป็นที่ไว้วางใจของเหล่า CEO อายุมากพวกนั้นได้ในระยะเวลาแค่ไม่กี่ปี เพราะฉะนั้นผมจะไม่ทำอะไรที่ผมทำไม่ได้หรอก มันฝืนเกินไป ตอนนี้ก็หวังพึ่งลุงพิภพเป็นตัวแทนผมในการเข้าประชุมไปก่อน มีสิ่งเดียวที่ผมทำได้และจะทำให้เต็มที่ก็คือผมต้องแอดมิชชั่นใหม่อีกครั้ง ต้องเรียนให้จบ เพื่อจะได้สานต่อทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อกับแม่เหลือทิ้งไว้ให้

ทางข้างหน้าดูจะไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คิดไว้...แต่ผมก็จะพยายาม

“พี่ ผู้หญิงคนนั้นใครอ่ะ ทำไมจ้องเราตาไม่กระพริบเลย” คำถามของบิ้วทำให้ผมเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองผู้หญิงที่ว่า

อ่า...ใบหน้านั้น จำได้ดีเลยล่ะ

พี่นิล...

ยังไงผมกับพี่เขาก็ไม่มีทางสร้างมิตรภาพที่ดีด้วยกันได้ ผมไม่ได้อคติอะไรเลย แค่ไม่ชอบ เหตุผลที่ไม่ชอบก็มากเกินกว่าจะพูดออกมา แต่ไม่ได้เกลียดถึงขั้นอยากให้หายไปจากโลกนี้หรอกนะ แล้วอีกฝ่ายก็ดูจะไม่ได้ชอบขี้หน้าผมขึ้นมาเลย บังเอิญเจอกันบ่อยๆ ก็ทำได้เพียงจิกตามอง

“ไม่ต้องไปยุ่งด้วยหรอก เสียเวลา”

ผมดึงแขนบิ้วให้เดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่รู้สึกว่าพี่นิลจะเดินตามมา คงมีเรื่องจะพูดด้วย ผมก็เลยหยุดรอให้พี่เขาเดินมาให้ทัน

“ร่านเนอะ นี่ทองรู้รึเปล่าว่าเมียมีชู้”

ผมขมวดคิ้วกับคำพูดต่ำๆ ของผู้หญิงตรงหน้า ในขณะที่บิ้วตรงเข้าไปผลักไหล่ของพี่นิลอย่างแรง ทำเอาร่างบอบบางนั้นล้มไปกองกับพื้น

“เห็นมาเยอะละ พวกผู้หญิงที่มีดีแค่ปาก แต่สมองไม่มีเนี่ย มองหน้าทำไม ไม่ต้องด่าว่าหน้าตัวเมียหรอกนะ ไม่สะเทือน”

“แก...ชั้นต่ำ”

พี่นิลนี่ทำไมไม่รู้จักคำว่าต่างคนต่างอยู่นะ คือชีวิตพี่เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ จะรังควานกันไปจนตายเลยรึไง เฮ้อ

“คำว่าชั้นต่ำที่ออกมาจากปากผู้หญิงหน้าไม่อายนี่ไม่ได้ทำให้รู้สึกอะไรเลยนะครับ แล้วก่อนจะกล่าวหาใคร ใช้สมองคิดก่อนที่ปากจะทำงานด้วย ไม่ใช่เอะอะอะไรก็เอาความคิดต่ำๆ ของตัวเองมาตัดสินคนอื่น ผมไม่รู้นะว่าเหตุผลของพี่ในแต่ละครั้งที่ทำกิริยาทรามๆ อย่างนี้คืออะไร และจะไม่โทษว่ามันอยู่ที่การเลี้ยงดูด้วย ผมว่าคนเราเกิดมาทั้งทีควรจะแยกแยะด้วยตัวเองเป็นนะครับ ว่าอย่างไหนควรทำ อย่างไหนไม่ควร”

ผมพูดช้าๆ พอพี่นิลจะอ้าปากเถียงก็ขึ้นเสียงให้ดังกว่าเดิม

“แก...อีชงโค อีร่าน อีชั่ว!”

“พี่ไปเสียค่าปรับที่โรงพักให้บิ้วได้ไหมล่ะ ขอตบให้เลือดกลบปากหน่อยเหอะ”

“เอาดิ แฟนพี่รวย มีปัญญาจ่าย” ผมแสยะยิ้ม มองพี่นิลที่ขยับถอยหลังหนี มีหลายคนที่สนใจมองมา แต่ก็อย่างว่าแหละครับ...คนสมัยนี้ ไม่ใช่เรื่องตัวเองก็ไม่เสี่ยงเข้ามาโดนลูกหลงหรอก นานๆ ทีถึงจะมีฮีโร่ปรากฎกายขึ้นมาสักคน แล้วมันก็ไม่ได้มีตลอดไปหรอกนะ

“พวกแกจะทำอะไร! อย่าเข้ามานะ อีตุ๊ดแรด! อย่านะ! กรี๊ดดดดดดด!”

พี่นิลรีบลุกขึ้น หน้าซีดเผือด ท่าทางลนลาน แต่เพราะผมยื่นเข้าไปขัดจังหวะการวิ่งจนพี่เขาล้มลง บิ้วเลยตามไปแจกรอยนิ้วมือได้ถนัด

“ทีเดียวก็พอแล้วบิ้ว รปภ. มาโน่นแล้ว ไปกันเถอะ”

เสียงกรี๊ดของพี่นิลดังลั่น ผมแค่ยักไหล่ เลิกคิ้วมองไปทางผู้หญิงที่กำลังร้องไห้น้ำตานองหน้าอย่างไม่ใส่ใจ พอๆ กับที่ไม่ได้แคร์สายตาของคนรอบข้างที่มองมาด้วย

คนบางคนพูดกันด้วยคำพูดหลายร้อยคำก็ไม่รู้เรื่อง ผมไม่ใช่คนที่ชอบใช้กำลัง แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาพูดจาหมาไม่แดกใส่แบบนี้เหมือนกันนะ ต่างคนต่างอยู่มันก็ดีอยู่แล้ว แต่ทำไมถึงยังดิ้นรนจะเข้ามาอยู่ในชีวิตของผมและก็คนรอบข้างผมอีกก็ไม่รู้ ชาติที่แล้วผมคงทำบาปทำกรรมไว้กับเธอเยอะมากล่ะมั้งครับ ชาตินี้ถึงได้ตามจองล้างจองผลาญกันอย่างไร้เหตุผล

“มันเป็นใคร ทำไมต้องมาว่าพี่ด้วย” บิ้วถามอย่างหงุดหงิดเมื่อพวกผมเดินหนีสายตาผู้คนและหลบเลี่ยง รปภ. ของห้างมายังร้านอาหารไทยที่อยู่อีกฝั่งของถนน

“คนที่เคยแอบอ้างว่าเป็นเมียเฮียทอง” ผมตอบพลางเปิดดูเมนูอาหารไปด้วย

“นางไร้สติมาก หน้าตาก็ดีไม่น่าเป็นคนแบบนี้” บิ้วยังคงไม่ยอมจบ สงสัยต้องการตบมากกว่าหนึ่งที แต่แค่นี้คนก็มองด้วยสายตาว่าหน้าตัวเมียจะแย่แล้ว

“สั่งอาหารก่อนเถอะ ไม่แน่ว่าเย็นนี้อาจจะได้ไปนอนเล่นในคุก คนแบบนั้นไม่ยอมจบง่ายๆ หรอก”

“ไหนพี่บอกมีเงินจ่ายค่าปรับ”

“ฮ่าๆๆ ไม่มีแล้วอ่ะตอนนี้ ซื้อเสื้อผ้าเมื่อกี้เกลี้ยงกระเป๋า”

“โอยยย ไม่ได้นะ เอาเบอร์เฮียทองมาเดี๋ยวนี้เลยยย”

“ไม่ให้ โทรหาพี่ตั้มของบิ้วสิ ว่าที่แฟนเป็นตำรวจทั้งที ดีกว่ามาพึ่งพาคนบ้าๆ อย่างเฮียทองนะ”

“จะฟ้องเฮีย”

บิ้วหน้าแดง ไม่เถียงกับคำว่า ‘ว่าที่แฟน’ ด้วยนะ ผมก็เลยมีเรื่องล้อน้องชายตัวเล็กไปอีกหลายนาที

ผมนั่งกินข้าวพร้อมกับฟังเรื่องที่มหาลัยของบิ้วไปด้วย ได้ยินว่าทุกอย่างโอเคผมก็สบายใจมากแล้วล่ะ

ครืดดดด ครืดดดด ครืดดด

“เฮียทองเหรอ” บิ้วเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อเห็นว่ามือถือของผมสั่นแรงๆ อยู่บนโต๊ะ

“อืม”

“เอามานี่สิ เดี๋ยวบิ้วรับเอง”

ผมเลยยื่นมือถือให้บิ้วไป น้องชายของผมกดรับสายแล้วเก๊กเสียงเข้ม

“สวัสดีครับ ครับ มือถือของชงโคครับ อ๋อ พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่ครับ หืม อะไรนะครับ แฟนคุณเหรอ ชงโคบอกผมว่าเขาโสดนี่นา...”

ผมกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ ก่อนจะรับโทรศัพท์มาจากบิ้วที่บอกว่ามีผู้ชายที่แอบอ้างเป็นแฟนอยากคุยกับผม

“จ๋าเฮีย”

(ให้ใครรับโทรศัพท์)

เสียงของพี่ทองนิ่งมาก คงเชื่อสนิทเลยล่ะครับเพราะพี่ทองไม่เคยคุยโทรศัพท์กับบิ้วมาก่อนเลย

“หึหึ”

(กูไม่เล่นนะชงโค ตอบ!)

“โกรธเหรอ”

(...)

“เฮียไม่เชื่อใจผมมากขนาดนั้นเลย?”

(สักนิดก็ไม่)

“เสียใจนะ พูดอย่างนี้อ่ะ”

(...)

“เฮีย โกรธมากเหรอ บอกแล้วไงว่าวันนี้มาเที่ยวกับบิ้ว”

(เสียงบิ้ว?)

“อืม”

(ไม่เหมือนเลย)

“เฮียเคยได้ยินเสียงบิ้วผ่านโทรศัพท์ที่ไหนล่ะ อีกอย่างนะ เมื่อกี้บิ้วมันดัดเสียงด้วย” ผมบอกพลางหัวเราะเบาๆ ในขณะที่บิ้วก็ช่วยยืนยัน

“เฮียทองงงงงง สบายดีป่าววววว”

“ได้ยินป่ะ เสียงบิ้วจริงๆ”

(อืม แล้วเมื่อไหร่จะกลับอ่ะ เย็นมากแล้วนะ)

เย็นมากอะไรล่ะ ยังไม่บ่ายสามเลยด้วยซ้ำครับ พี่ทองอยู่ประเทศเดียวกับผมรึเปล่านะ ชักสงสัย -_-

“ผมบอกแล้วไงว่าจะกลับสี่ทุ่ม”

(ดึกอ่ะ รีบๆ กลับดิ เฮียรอกินข้าว)

“คิดถึงอ่ะดิ” เสียงบิ้วสำลักน้ำทำให้ผมต้องเลิกคิ้วมอง แต่บิ้วก็แค่ส่ายหน้ากลับมายืนยันว่าไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่กำลังไอหน้าดำหน้าแดง

(อืม)

“ไม่เจอวันเดียวเอง”

(ถ้ากลับสี่ทุ่มก็สองวันเลยนะ)

“งั้นสามทุ่มห้าสิบเก้านาทีดีไหม”

(ไม่ดี กลับมาหกโมงเย็นดิ เฮียถึงห้องพอดีอ่ะ)

“เอ...ทำไมอยากให้รีบกลับขนาดนั้น มีอะไรอยากทำกับผมงั้นเหรอ”

(ไม่มี๊ แค่คิดถึง)

ฮ่าๆๆๆ ทองคำเอก แค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่ากำลังรออะไร

“อืม”

(อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เฮียจะได้ซื้อเตรียมไว้ให้)

“มีอะไรพิเศษกว่าเฮียอีกเหรอ”

(ไม่มีแล้ว) พี่ทองตอบกลับมาด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ (น่ารักว่ะ มาพูดใกล้ๆ ดิ จะจับฟัดเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย)

“ใจร้าย”

(ใครทรมานเฮียก่อนล่ะ)

ผมไม่ตอบ เห็นบิ้วกำลังก้มหน้าเล่นมือถือตัวเอง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คงอิ่มแล้ว ก็เลยยกมือเรียกพนักงานให้มาคิดตังค์

(ชงโค ฟังอยู่ไหม)

“ครับ ฟังอยู่”

(เดี๋ยวจะหมดเวลาพักแล้วอ่ะ งั้นเย็นนี้เจอกันนะ)

“อืม ว่าแต่ว่า...เฮียให้ผมซื้อถุงยางไปให้ไหมล่ะ”

(รู้ขนาดเหรอ)

“ครับ”

(งั้นซื้อมาเลย เอาแบบที่ชงโคชอบนะ)

“กี่กล่องดี”

พี่ทองหัวเราะเสียงดังตอบกลับมา

(เด็กเฮียจะน่ารักเกินไปแล้ว)

ผมอมยิ้มพลางยื่นกระเป๋าตังค์ให้บิ้วหยิบเงินจ่ายพนักงาน แล้วลุกเดินออกมาจากร้านก่อน

(ซื้อมาเท่าไหร่ก็ได้ตามใจชงโค เฮียวางก่อนละ บอกบิ้วด้วยว่าเฮียสบายดีมาก ขับรถช้าๆ ด้วย)

“ครับ”

ผมเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง ยืนรอบิ้วที่กำลังเดินออกมา

“พี่ต้องรีบกลับใช่ไหม งั้นไม่ต้องไปส่งบิ้วก็ได้นะ”

“ไม่รีบหรอก ไปส่งได้”

“ไม่เป็นไรจริงๆ นะ เอ่อ...เดี๋ยวบิ้วกลับเอง”

ผมมองน้องชายอย่างสงสัย เมื่อกี้ก็เห็นพิมพ์มือถือแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คงไม่ใช่ว่า

“มีใครจะมารับรึเปล่า”

“ไม่มี” บิ้วส่ายหน้าเป็นพัลวัน ท่าทางลนลานแบบนี้มีแหงๆ

“อ๋อเหรอ เขาจะเอารถตำรวจมารับหรือยังไง”

“คงไม่ วันนี้เขาขับรถ...เฮ้! พี่พูดถึงใครน่ะ”

“ฮ่าๆๆ”

“ชอบแกล้งอ่ะ เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

“นานแล้ว ^^”

บิ้วทำหน้างอแต่ก็ยังเดินกอดแขนผมไม่ห่าง แม้จะมีคนมองที่ผู้ชายสองคนเดินกอดแขนกันบ้าง แต่ผมก็ไม่ใส่ใจหรอกครับ ก็นี่น้องชายผม…

ผมยืนเป็นเพื่อนบิ้ว รอจนพี่ตั้มขับรถมารับนั่นแหละ

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา” นี่ขนาดบอกว่าไม่ต้องมานะครับ น้องชายผมยังบอกพิกัดที่เราอยู่ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ

“ทางผ่านพอดี จะได้ไม่ต้องให้ชงโคลำบากไปส่งด้วย” พี่ตั้มตอบกลับด้วยหน้านิ่งๆ มาดที่ดูเป็นผู้ใหญ่ของเขา ยังไงก็เหมือนผู้ปกครองของบิ้วมากกว่าจะเป็นว่าที่แฟน

“พี่ไม่ลำบากหรอก”

“ใช่ครับ ไม่ลำบากอะไรเลยจริงๆ งั้นเดี๋ยวพี่ตั้มกลับ...”

ผมยังพูดไม่ทันจบบิ้วก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า

“ไหนๆ ก็มาแล้ว กลับด้วยก็ได้ พี่ก็กลับเถอะครับ หอพักเฮียทองอยู่ไกล แถวนี้ยิ่งเย็นยิ่งรถติด”

หึหึ ก็แค่พวกปากไม่ตรงกับใจ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนก็ยังกล้าสารภาพรักกับผม ซับซ้อนจริงๆ นะ คนเราเนี่ย

“ขับรถดีๆ นะชงโค”

“ครับพี่ ขอบคุณที่ดูแลบ้านกับน้องชายให้ผมนะครับ”

“ไม่เป็นไร พี่ไปก่อนนะ”

ผมยกมือไหว้พี่ตั้ม ก่อนจะเดินมาขึ้นรถของตัวเองบ้าง อ่า...จริงสิ เกือบลืมไปเลยว่าต้องซื้อถุงยาง...

แต่เอาจริงๆ ผมก็กังวลนิดๆ นะว่า ผมง่ายเกินไปหรือให้เขารอมานานแล้วกันแน่ บางทีผมก็สับสนจริงๆ ถึงเรื่องการร่วมรักมันไม่ใช่ประเด็นที่เราคบกัน แต่มันก็เป็นส่วนที่ทำให้คนรักรู้สึกดีและมีความสุข อะไรที่พอทำให้พี่ทองมีความสุขได้ผมก็อยากจะทำนะ

มันอาจจะง่ายกับการตกหลุมรักใครสักคนแต่คงยากมากที่จะรักษาใครสักคนนั้นไว้เพื่อให้เขาอยู่กับเราไปตลอดชีวิต ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้หวังจะใช้ร่างกายตัวเองผูกมัดเขาไว้ แต่ผมจะใช้ทุกอย่างที่ผมมี ทุ่มเทให้กับเขาเท่าที่ผมจะทำให้ได้ ไม่มากเกินพอดีและไม่น้อยจนเกินไป

ว่าแต่ว่า...ส่งไปได้ถึงมากแค่ไหนกันนะ ความรักของผมน่ะ...

....................................................To be continue.....................................................

ไปกินไก่กันเถอะค่ะ อยากกินไก่ทอดมากตอนนี้   :z3:
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ
อะไรนะ ชงโคยั่วเหรอ ไม่นะ ไม่ๆๆๆๆ  :a5:
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ยินดีต้อนรับนักอ่านที่หลงแวะเข้ามาใหม่ด้วยนะคะ เรามีสารบัญอยู่หน้าแรกแล้วค่ะ ฮี่ๆๆๆๆ  :z2:
http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้นะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 05-07-2014 17:19:42
ยั่วนะๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 05-07-2014 17:22:10
พี่น้องรักกันก็ดีละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 05-07-2014 17:22:24
โอ๊ย............โดนปาด :z3:สองที //////// ชง-บิ้ว น่ารักดีสมกับเป็นพี่น้อง นังนิลเมื่อไหร่จะไปเกิดสักที ชังนางอย่างแรง ฮึ    ตอนหน้าเฮียจะได้โซเดป่ะเนี่ย หุหุ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 05-07-2014 17:25:59
 :m31:
ไม่เคยรู้สึกอยากอ่านตอนต่อไปมากเท่านี้มาก่อนเลยยยย กรีสสสส :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 05-07-2014 17:30:22
ขี้แกล้งจริง ชงโค   

ส่วนนิลฉันนึกว่าเธอสำนึกแล้วนะ ทำคนเกือบตาย     เอาไงกับเธอดีอ่ะ คนเขียนจัดหน่อยสิ   อิๆๆ

ปล  ไปกินไก่เหรอ  เราสั่งพิซซ่ามากินด้วยกันมะ 55555555

ปล วันนี้อัพไวจัง ปกติจะอัพตอนดึกๆนิ

ปล (เยอะจังวุ้ย)  ตอนหน้าขอ   จัด     เต็ม       นะ      5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 05-07-2014 17:32:10
นิล นางยังไม่ตายจากโลกนี้ไปอีกเหรอไง ทำ ชงโค เกือบตายรอบที่แล้วนี่คือ ไม่สำนึก??????
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 05-07-2014 17:35:23
หวังว่าพี่ทองจะได้สมใจปราถนาซักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 05-07-2014 17:58:39
นิลลลลลลลลล
ยังไม่หายไปอีกเรอะ

ชงโคจ๋า แรงๆแบบนี้แหละนายเอกยุคใหม่ ชอบ o13
พี่ทองลุยโลดชงโคเปิดทางแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 05-07-2014 18:03:05
บิ้วน่ารักขึ้นจมเลย...เจ๊นิลก็ยังไม่เข็ดอีกหรอ เกือบทำชงโคตายไปรอบนึงแล้วนะ
ตอนหน้าเฮียจะได้แอ้มชงโครึเปล่าน้า~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 05-07-2014 18:06:24
จริง ชงโคเปลี่ยนไปจริง ๆ นั่นแหละ ดิบ เถื่อนขึ้น เปลี่ยนลุคไปเลย ถ้าจะบอกว่าไม่ชอบลุคนี้จะโดนเกลียดป่าว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-07-2014 18:07:43
ตอนนี้สองศรีพี่น้องเขาน่ารักมากกกกกกเลยอะ ดูบิ้วสดใสซาบซ่าขึ้นเยอะ ชงโคเองก็เป็นพี่ที่แซ่บขึ้นเยอะมากๆจริงในทุกกรณี
อดตื่นเต้นกับตอนต่อไปจนจะทนไม่ไหวแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 05-07-2014 18:15:36
ขี้ยั่ว...หึหึหึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 05-07-2014 18:16:44
 ชงโคชอบยั่วเฮียวะ  :hao6:

เห็นชงโคกะบิ้วเข้าใจกันได้ สบายใจ

แต่เกลียดนังนิลเหลือเกิน เมื่อไหร่นางจะหายสายสูญไปจากชีวิตเฮียซะที :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 05-07-2014 18:23:10
รอฉากอาเซเดเฮอยู่นะค้าา :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-07-2014 18:25:22
ชงโคให้เฮียคอยมานานแล้วแหละ ที่สำคัญเราก็รอมานานแล้วแหละ เมื่อไหร่จะเข้าหอกันซะที อิอิ :haun4:
บิ้วน่ารักนะเดี๋ยวนี้ มีคนคอยดูแลดีก็งี้แหละเนอะๆ :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-07-2014 18:32:31
มีเมียเด็กมันกระชุ่มกระชวยแบบนี้เองนะเฮียทอง

วุ้ยยยยยย เป็นบทสนทนาทางโทรศัพท์ที่คนนอกสำลักน้ำตาลเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 05-07-2014 18:35:48
ชงโคยั่วไปมั้ยลูก
พี่ทองจัดให้หนักๆเลยนะคะให้สมกับที่รอมานาน มุก4เม็ดจะได้ใช้ก็คราวนี้แหละ โฮะๆ

แต่พี่ตั้มกับบิ้วนี่มันอะไร ฟินเบาๆ

ไม่รู้คิดไปเองมั้ยว่าตอนนี้มันสั้น TT^TT

ปล.รอโบแมวหลินอยู่นะคะ > <
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-07-2014 18:36:02
แซ่บ ชอบชงโคลุคนี้มากกก

ดูมีความสุข ไม่อมทุกข์ ทำอย่างที่เราเป็นเรา สนใจแคร์คนที่เราแคร์ก็พอ

แรงมาก็แรงตอบ  o13
 :pig4: นักเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 05-07-2014 19:00:46
ชงโคคค~~~ ยอมเฮียแล้วใช่ไหม ซื้อถุงยางไปให้เฮียเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 05-07-2014 19:03:55
บิ้วกับพี่ตั้มน่ารักจังเลยยยยยยยยย
คู่ปกไม่ตรงกับใจเนี่ยย น่าร๊ากกก55555555555555555
ส่วยเฮียทองนี่จะได้กุ๊กกิ๊กๆกับชงโคจริงๆแล้วใช่มั้ยยย
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 05-07-2014 19:10:38
เพิ่งเข้ามาอ่าน.1วันเต็มกว่าจะอ่านทัน
ชอบพี่ทองมากๆ.รออ่านนะคะและอยากรู้
บทสรุปของหลายคน..ไม่ว่าจะเป็นโบแมวหลิน
เพื่อนแบบดีนหรือตัวร้ายแบบนิลรออ่านคะ
สนุกมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 05-07-2014 19:13:31
ฉันอยากจะกรี๊ดชงโค
แหม่ มั่นมากลูก
แรงได้ใจป้า เอาไป10/10ความแรงของหนูน่ะ
ชอบบบบบบบบ
 :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 05-07-2014 19:24:48
ชงโคมีความสุขก็ดีแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 05-07-2014 19:39:43
แรกๆไม่ชอบบิ้วแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ น่ารักขึ้นเยอะมาก พี่ตั้มอบรมมาดีจริง อย่างที่บิ้วว่า เดี๋ยวนี้ ชงโคของเฮียทอง แซ๊บแซ่บ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 05-07-2014 19:42:43
 :z1: จัดเต็มเร็วๆๆๆ ไม่ใช่พี่ทองรอนานอยู่คนเดียว คนอ่านก็จะลงแดงตายยยยบย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-07-2014 20:06:37
อยากได้ ภาพลักษณ์ของพี่ตั้มนะ  เอาไว้จิ้นเวลาอ่าน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-07-2014 20:13:05
ชงโค นางแรงส์ดีอ่ะ
แต่แบบนี้แหละที่เอาคนบ้าแบบเฮียทองอยู่
รีบๆ ไปซื้อถุงยางเถอะ พี่ทองรออยู่

บิ้วกะพี่ตั้มก็น่ารักนะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 05-07-2014 20:18:31
ขอให้สำเร็จนะเฮีย รอมานานแล้ว ทั้งเฮียทองทั้งคนอ่าน  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-07-2014 20:20:48
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 05-07-2014 20:24:36
ตอนหน้าแล้วใช่ไหมคะพี่ทองน้องชงโคน่ะ :oo1: จะได้เตรียมตัวถูก (ไม่ค่อยออกอาการเลยว่าหื่น  :laugh:)
ชงโคหนูยั้วยั่วลูก โอ้ยตายแปป พออ่านตอนที่ชงโคบอกว่าอนุญาตไปตั้งนานแล้วรู้สึกว่าพี่ทองซื่อๆเนาะ
โมเมนต์บิ้วน่ารักจัง ปากไม่ตรงกับใจ ซึนมากค่ะลูก
รอโบกลับมา อยากให้โบคู่แมวเชียร์ค่ะ แต่ก็สงสารหลิน หลินนี่ได้รับบทให้เป็นคนอาภัพรักใช่ไหมคะเนี่ย
ไม่ว่าหลินจะรักใครก็กินแห้วไปอีก ชอบโมเม้นพี่น้องเรื่องนี้มากกกกก อบอุ่นค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 05-07-2014 20:37:08
ชักสนใจเรื่องของพี่ตั้มกับบิ้วอะ ดูมุ้งมิ้งน่ารักดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 05-07-2014 20:47:11
ชอบที่ชงโคแสดงตัวตนออกมามากกว่าเมื่อก่อน
และชอบที่ชงโคยั่ว  :mew1:
เริ่มอยากอ่านคู่พี่ตั้มกับบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 05-07-2014 21:12:02
ไปกินไก่ทอดกัน อร่อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 05-07-2014 21:12:24
สะใจนังนิลมากเลย หนูบิ้วน่าจะจัดไปหนักอีกสักที
คู่หลักของเราเริ่มลงตัวแล้ อยากอ่านคู่ตำรวจหน้านิ่งกับน้องบิ้วบ้างจัง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 05-07-2014 21:18:56
ตอนนี้รู้สึกน้องบิ้วน่ารัก เชียร์น้องกับพี่ตั้มจ้า
ตอนหน้าพี่ทองจะสมหวังแล้ว เย้....
 :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 05-07-2014 21:55:25
ชงโคไม่ค่อยเลยมีการจะซื้ออุปกรณ์ไปฝากเฮียทองด้วย
ดีจังที่บิ้วมีคนดูแลแล้ว พี่น้องคู่นี้คงไม่มีเรื่องเศร้าอีกนะ
ส่วนนิลเออยังไม่ไปที่ชอบที่ชอบอีกเหรอเวียนว่ายตายเกิด
รอบ ๆ ชงโคอยู่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 05-07-2014 21:58:12
นิลคือไม่จบอ่ะ
นางควรไปผุดไปเกิดได้ละนะ
ส่วนชงโคก็ยอมๆเฮียเค้าไปเห้อออ
สงสารเฮีย เฮียแก่แล้ว 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 05-07-2014 22:15:06
อือฮือออออ  >,.< รอตอนหน้า 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 05-07-2014 22:18:51
เห็นชงโคในแบบที่ไม่เคยเห็นเหมือนจับต้องได่้มากกว่าเมื่อก่อนอีก...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 05-07-2014 22:34:48
 :fire: เมื่อไรนางจะยอมจบคะ รำคาญนางมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 05-07-2014 22:39:55
อุแหม ไม่ค่อยเลยนะคู่นี้ ชงโคชอบยั่วเฮียตลอด

โอ๊ย เขิน คุยกันเปิดเผยมากว่าวันนี้ชงโคจะยอมเฮีย :o8:

ส่วนคู่ของบิ้ว เชียร์นะจ้ะ ชอบบิ้วนะ ดูน่ารักดี


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 05-07-2014 22:57:19
ชงโคยั่วเก่งว่ะ  ให้ความหวังตลอด ๆ ยังไม่เห็นเอาจริงสักที  แต่ครั้งนี้ก็ไม่แน่  คงซืออุปกรณ์ไปให้เฮียเต็มที่แล้วล่ะ 


ดีใจกับบิ้วที่ได้พี่ตั้มคอยดูแล   :mc4:  ถ้าจะมีตอนพิเศษก็ขอสักหน่อยนะคะคู่นี้  อยากอ่านอยู่นะ  :call:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: karenoo ที่ 05-07-2014 22:57:35
เกาะขอบเตียงรอลุ้นหนูชงโค...จะแซ่บเวอร์ถูกใจเฮียมั้ยเนี้ยะ :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 05-07-2014 23:17:19
ทำไมนังนิลชอบไปเจอชงโคที่ห้างตลอดเลย ฮ่าๆๆ
สิ่งที่ทำครั้งที่แล้วนี่นางไม่สำนึกเลยใช่มั้ยที่ทำคนอื่นเกือบตายน่ะ
ยั่วอิพี่ทองมากๆเดี๋ยวพี่ทองแกก็จัดให้จนฟ้าเหลืองนะชงโค
โมเมนต์พี่น้องของชงโคกับบิ๊วน่ารักดี
บิ๊วกับพี่ตั้ม อยากรู้เรื่องคู่นี้มากๆ จะมีตอนพิเศษคู่นี้มั้ยน้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 05-07-2014 23:39:33
ยั่วสุดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: mintra ที่ 05-07-2014 23:42:52
รอ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: อยู่นะ :hao6: นุ่ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 05-07-2014 23:54:37
ชงโค ชงมาขนาดนี้ล่ะ ถ้าเฮียทองยังไม่สามารถกินได้ก็ไม่รู้จะว่าไงล่ะ

เบื่อแม่นางนิลมากอะ  ตอนแรกนึกว่านางจะสำนึกได้ที่เกือบทำคนตายซะอีก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-07-2014 00:54:44
เอ็นซีกำลังจะมาเหรอ  :m10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 06-07-2014 07:06:26
ตอนหน้าขอเด็ดๆๆ 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-07-2014 07:26:49
น้องชอบยั่วอ่ะะะะะะ
555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 06-07-2014 12:23:28
อ่อยเขาไว้สะดิบดี อย่าล่มปากอ่าวอีกนะชงโค
ลุ้นเย็นนี้ จะมีอะไรอร่อยๆให้กินไหมนะ(???)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 06-07-2014 17:28:22
ชงโคเปลี่ยนเป็นแบบนี้ก็ดีนะ เข้มแข็งขึ้นเยอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-07-2014 17:53:56
ชงโคแรงนะลูก แต่จริง ๆ ก็ดีกว่าแอ๊บล่ะนะ เพื่อสุขอนามัยที่ดี ขอให้สุขสมอารมณ์หมายซะทีนะ เอิ๊ก...

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: kiyomaro ที่ 06-07-2014 21:28:48
  o13
พลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร สนุกมากจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 06-07-2014 21:33:44
บิ้วววว  หลงรักเลย 
น้องโค อย่าล่มปากอ่าวนะหนู
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 40 : 5/7/2014 (Page. 73)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-07-2014 21:36:09
ตามทันแล้วววว อร้ายยย!!!!

ตอนหน้าจะได้ใช้มั้ยของที่ซื้อไป :m10: :m3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 06-07-2014 21:38:59
ตอนที่ 41

ผมกลับมาถึงห้องพักของพี่ทองในตอนห้าโมงครึ่ง เขายังไม่กลับมา ก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้อาบน้ำให้เนื้อตัวสะอาดก่อน ผมตื่นเต้นนะ ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เราพยายามทำกันก็ตาม แต่ของๆ เขาเห็นทีไรก็ทำให้นึกสงสัยทุกทีว่ามันจะเข้าไปในตัวผมโดยที่ไม่สร้างความเจ็บปวดให้ได้ยังไง

ผมโยนกระเป๋าเป้ไปที่โซฟาแล้ววางกล่องถุงยางที่ซื้อมาลงบนเตียง ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดพลางจินตนการถึงเรื่องน่าอายที่เคยทำกันมาบนเตียงนี้หลายต่อหลายครั้ง ผมรู้ดีว่าเขาชอบที่จะสัมผัสผม สัมผัสไปทั้งตัว แม้จะร้องห้ามในจุดที่สกปรกมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยฟัง แต่เขาก็ไม่เคยใช้ความรุนแรงกับผมเลยสักครั้ง เขาอ่อนโยนและทะนุถนอมผมมากจริงๆ เขาจะลนลานทุกทีที่ทำให้ผมเจ็บ จะหยุดทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของผม เขาอดทนมากแค่ไหนมีแต่ตัวผมเท่านั้นที่รู้ดี เพราะฉะนั้น...ผมถึงอยากทำอะไรเพื่อเขาบ้าง

ครั้งนี้ผมจะอดทนให้มาก จะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขาให้ได้ จะไม่ร้องขอให้เขาหยุด จะไม่ขยับหนี จะไม่ทำเหมือนว่าสัมผัสของเขามันน่ากลัว ผมมั่นใจว่าทุกครั้งที่ผมแสดงท่าทีอย่างนั้นออกไปมันลดความมั่นใจของพี่ทองมากขนาดไหน ช่วงหลังมานี้ผมถึงพยายามที่จะสัมผัสเขาให้มาก เขาปลอบใจผมมามากแล้ว ผมก็อยากเพิ่มความมั่นใจให้เขาด้วย

อ่า...ผมเหมือนคนที่หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องพวกนี้จริงๆ แต่เพราะความล้มเหลวครั้งแรกของพวกเราทำให้ผมไม่สบายใจมาตลอดเลย

ผมทำความสะอาดร่างกายทุกซอกทุกมุม อยากให้สะอาดที่สุด เพราะเวลาที่โดนเขาสัมผัสจะได้มั่นใจว่าไม่มีตรงไหนที่มีกลิ่นแปลกๆ

“ชงโค อาบน้ำอยู่เหรอ” เสียงของพี่ทอง... เขากลับมาแล้ว คงเพราะเสียงน้ำที่ตกกระทบพื้นทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงประตูเปิด

“ครับเฮีย” ผมตอบพลางยกมือเสยผมที่เปียกลู่ปรกหน้าขึ้นไปข้างหลัง “อาบด้วยกันไหม”

“อืม” เสียงขานรับของพี่ทองทำให้ผมเดินไปปลดล็อคประตู แล้วเปิดออกให้กว้าง เขายืนอยู่ตรงหน้า และกำลังใช้สายตาสำรวจร่างกายผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้จะรู้สึกอายแค่ไหนแต่ผมก็ทำเพียงคลี่ยิ้มส่งไปให้เขา

“เด็กเฮียเซ็กซี่จริงๆ”

ผมลูบหยดน้ำออกจากใบหน้า ก่อนจะดึงแขนพี่ทองให้เข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตู

“แค่อาบน้ำ อย่าเพิ่งทะลึ่งกับผมนะครับ” ผมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของพี่ทอง เขาครางรับเบาๆ แต่มือก็ยังลูบไล้อยู่ที่เอวของผม ในขณะที่ผมช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อกาวน์ออกช้าๆ

“กลับมาถึงกี่โมง” พี่ทองเอ่ยถาม

“ประมาณครึ่งชั่วโมงได้” ผมตอบพลางดึงพี่ทองให้มายืนอยู่ใต้ฝักบัวด้วยกัน น้ำที่ไหลลงมาตามใบหน้าคม เรื่อยลงมาสู่แผ่นอกกว้าง ผ่านหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ลงมาถึง...เจ้าสิ่งอันตรายที่กำลังผงกหัวขึ้นมาถูไถอยู่กับหน้าท้องของผม บางทีเจ้าของของมันก็จงใจให้มาโดนจิวที่สะดือจนผมสะดุ้งน้อยๆ

“แล้วเป็นไง ไปเที่ยวสนุกไหม”

“อืม ผมก็ไม่เคยคิดหรอกว่าจะมีวันได้สนิทกับบิ้ว แล้วเฮียล่ะ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง นอนคนเดียว หนาวรึเปล่า”

“ถ้าบอกว่าไม่ได้นอนคนเดียว?” เขายิ้มร้าย แล้วก้มลงมาฝังริมฝีปากที่ซอกคอของผม

“คิดว่าผมจะหัวเสียแล้วเล่นบทตบจูบกับเฮียรึไง”

“ก็หวังอยู่นะ คงเร้าใจดี”

ผมคลี่ยิ้มก่อนจะดึงเขาเข้ามาจูบ ไล้ลิ้นไปตามริมฝีปากของเขาเบาๆ ในขณะที่มือของเขาลูบไปตามเรียวขาของผม

“แค่จูบของผม...ก็เร้าใจแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องเล่นบทนั้นหรอกนะ”

“อืม ไม่เถียง”

เราสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนผมจะหยิบใยขัดตัวมาถือไว้ บีบครีมอาบน้ำใส่ลงไปแล้วเริ่มขัดตัวให้พี่ทอง เขายืนนิ่ง แต่สายตากำลังซุกซน ราวกับกำลังจะกลืนกินผมไปทั้งตัว

ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ

หืม...เสียงเคาะประตู

“เฮีย...มีคนมา”

“อืม ช่างเถอะ คงเป็นไอ้โน”

“ให้ผมไปเปิดประตูไหม”

“ไม่ต้อง...เดี๋ยวเฮียไปเอง”

ถึงอย่างนั้นก็ใช้เวลาเกือบสิบนาทีกว่าพี่ทองจะยอมผละออกห่างจากตัวผม เราจูบกันจนพอใจ ถึงจะยอมปิดฝักบัวแล้วออกมาจากห้องน้ำ พี่ทองพันผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอวในขณะที่ผมสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ เขาอุ้มผมที่แข้งขาอ่อนแรงเพราะสัมผัสของเขามาวางลงบนเตียง ก่อนจะผละไปที่ประตู

แต่ทันทีที่ประตูเปิดออก เสียงของม๊าก็ดังขึ้นทำให้ผมต้องชะโงกหน้าไปมอง และไม่ทันตั้งตัว น้องพลอยในชุดนักเรียน มัดแกละทั้งสองข้างอย่างน่ารัก ก็วิ่งพาร่างป้อมๆ เข้ามาหาผม

“ทำอะไรอยู่ ม๊าเคาะเรียกตั้งหลายทีแล้วนะ” เสียงของม๊าดุเล็กน้อย ท่านเดินเข้ามาในห้อง มองพี่ทองที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยแล้วมองมาทางผมที่อยู่ๆ ก็รู้สึกร้อนไปทั่วใบหน้า

“อ๋อ ม๊ามาขัดจังหวะใช่ไหมเนี่ย โทษทีๆ” ม๊าพูดยิ้มๆ

“สวัสดีครับม๊า” ผมยกมือไหว้อย่างอายๆ กระชับเสื้อคลุมอาบน้ำให้เข้าที่

“ซ้อขา หมวยคิกถึงจังเลย วังนี้จะมานองที่นี่ล่ะ”

“อะไรนะ!!” พี่ทองถามกลับเสียงดังลั่นทันที

“มีปัญหาอะไรรึเปล่าทองคำเอก” ม๊าถาม

“ไหนม๊าบอกว่าพรุ่งนี้จะไปทะเลไง ไม่พาหมวยเล็กไปด้วยเหรอ”

“ก็อาชงโคกับลื้อไม่ไป หมวยเล็กก็เลยไม่ยอมไป พรุ่งนี้จะออกเดินทางกันแต่เช้าด้วย ม๊าเลยเอาหมวยมาฝากไว้กับลื้อไง”

พี่ทองนิ่งอึ้ง พูดไม่ออกไปทันที ในขณะที่ผมได้แต่กลั้นหัวเราะกับสีหน้าของเขา

“เฮียขาไม่อยากให้หมวยนอนด้วยเหลอคะ”

“เปล่า” พี่ทองกัดฟันตอบแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาละห้อย “ก็ได้ๆ นอนที่นี่ก็ได้”

“โอเค งั้นม๊ากลับก่อนนะ อาชงโค ฝากหมวยเล็กด้วยนะลูก พี่ชายไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ ม๊าหวังพึ่งลูกสะใภ้นะจ้ะ”

“ครับม๊า”

“เย้! ดีใจจังเลย จะได้นองกอกอาซ้อแล้ว”

“เฮ้อ เดี๋ยวอั๊วเดินไปส่งนะม๊า” พี่ทองถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า “ขออั๊วแต่งตัวแป๊บเดียว”

“ไม่ต้องหรอกน่า”

“เถอะน่า รออั๊วแป๊บ”

พี่ทองหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาในชุดสบายๆ แล้วเดินออกไปส่งม๊า

“อาซ้อ เฮียขาไม่อยากให้หมวยมาเหลอคะ ทำไมเฮียทำหน้าเซ็งๆ” เด็กสมัยนี้รู้จักคำว่าเซ็งด้วยนะครับ โลกหมุนเร็วไปมากจริงๆ

“ไม่ใช่หรอกครับ แล้ววันนี้น้องพลอยมีการบ้านรึเปล่า”

“มีค่า”

“งั้นเดี๋ยวทำการบ้านนะ”

“ซ้อสองหมวยนะ”

“ครับ แล้วกินข้าวมารึยัง”

“ยังเลย ม๊าไปลับหมวยที่โลงเลียนแล้วก็พามาที่นี่เลยค่ะ”

เอ...พี่ทองคงไม่ได้ซื้อข้าวที่เด็กกินได้มาแหงๆ จะให้กินไข่เจียวไข่ดาวก็ดูจะรันทดเกินไปรึเปล่านะ ไว้รอพี่ทองกลับมาค่อยปรึกษาดีกว่าว่าจะเอายังไง ไม่ได้คาดการณ์ล่วงหน้าเลยจริงๆ

“ซ้อขา นี่ก่องอะไลเหลอคะ” เด็กน้อยช่างสังเกตและช่างถามชี้ไปยังกล่องถุงยางที่ผมวางไว้บนเตียง

เฮ้ยยยยย!! ลืมเก็บ ม๊าก็คงเห็นใช่ไหมครับ!!

“กล่องของเล่นของเฮียน่ะ น้องพลอยเอาการบ้านออกมาทำนะครับ เดี๋ยวซ้อเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางให้นะ ทำเสร็จแล้วค่อยอาบน้ำ โอเคไหม”

“โอเคค่า”

ผมเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางให้น้องพลอยก่อนจะไปหาเสื้อผ้าใส่ เพราะอยู่ในชุดนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่ครับ ไม่นานพี่ทองก็กลับมา ใบหน้าเซ็งๆ ของเขาทำให้ผมต้องหัวเราะออกมาเบาๆ

“ตลกเหรอ เดี๋ยวเถอะ”

“อย่าอารมณ์เสียสิครับ ทำอย่างนี้น้องพลอยน่าสงสารนะ”

“เฮียมากกว่าที่น่าสงสาร”

“ไว้น้องหลับเราค่อยทำกันก็ได้นี่ครับ”

พี่ทองมีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อย “แต่หมวยตื่นง่าย ถ้าทำเสียงดัง...”

“เฮียก็จูบผมไว้สิ ถ้าไม่อยากให้เสียงมันดัง” ผมกระซิบเบาๆ พี่ทองถึงได้ยิ้มออกมา

“แทบจะรอคืนนี้ไม่ไหวเลย อยากกอดชงโคแน่นๆ”

“ผมก็อยากรัดเฮียแน่นๆ เหมือนกัน”

พี่ทองก้มลงมาจูบผม ชำเลืองมองแล้วก็เห็นว่าน้องพลอยกำลังสนใจอยู่กับแบบฝึกหัดของตัวเองอยู่ ผมก็เลยจูบตอบเขาไป

“หมั่นเขี้ยวว่ะ อยากกัดไปทั้งตัว”

“ใจร้าย”

“หึหึ”

ผมผละออกจากตัวพี่ทอง ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ น้องพลอยที่กำลังมีสมาธิกับการบวกเลขหลักเดียวอยู่ แถมน้องยังน่ารักมาก มีการมายืมนิ้วผมอีก

“ซ้อขา นิ้วไม่พอ หมวยยืมหน่อย”

พี่ทองหัวเราะแล้วเดินมานั่งซ้อนข้างหลังผม เขาเอียงตัวแล้วท้าวคางมองหน้าน้องสาวของเขา แต่ใบหน้าของเรากลับอยู่ใกล้กันมาก

“นี่หมวย รู้ไหมว่าพอโตขึ้นมา ในห้องสอบน่ะ หมวยยืมนิ้วใครนับไม่ได้นะ”

“อ้าว แล้วหมวยจะทำยังไง”

“เจ็ดบวกกับแปด เจ็ดกับแปดตัวเลขไหนมากกว่ากัน”

“แปก”

“งั้นหมวยเอาแปดไว้ในใจ แล้วนับไปอีกเจ็ดนิ้ว”

น้องพลอยทำตามที่บอก แต่การเก็บแปดไว้ในใจของน้องทำเอาผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ทำไมต้องทุบอกตัวเองด้วยล่ะนั่น กลัวเลขแปดมันไม่ได้เก็บอยู่ในใจรึไงนะ ฮ่าๆๆๆ

“สิบห้าล่ะ!!! นิ้วพอด้วย!!” น้องพลอยทำเสียงตื่นเต้นแล้วมองหน้าเฮียขาของน้องอย่างชื่นชม “เฮียขาเก่งจังเลย”

ผมยื่นมือไปขยี้หัวน้องพลอยก่อนจะหันมามองหน้าคนเก่งของน้องที่ยักคิ้วส่งมาให้

“เฮียซื้ออะไรมากินบ้างล่ะ มีแกงจืดไหม น้องพลอยยังไม่ได้กินข้าวเลย”

“มี” เขาตอบพลางจ้องหน้าผม

“มองอะไร”

“ก็มองหน้า เพราะน่ามอง ไม่ได้รึไง”

ผมยิ้มกว้าง กำลังจะขยับเข้าไปสัมผัสริมฝีปากของเขา แต่ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาทำให้ต้องชะงักไป

“บรรยากาศครอบครัวสุขสันต์แบบนี้คืออะไรกัน เหมือนพ่อแม่ลูกเลยอ่ะ ยิมจ๋า โนอยากมีลูกบ้าง”

“หุบปากไปเถอะ” พี่ยิมผลักพี่โนไปข้างๆ ก่อนจะเดินเข้ามา “กินข้าวกันรึยัง”

“ยังครับ” ผมตอบพี่ยิม ในขณะที่พี่ทองหันไปด่าพี่โนที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ น้องพลอยยกมือไหว้พี่ๆ ทั้งสองคนแล้วก็ตั้งใจทำแบบฝึกหัดของตัวเองต่อ

“พี่ยิม ผมมีเรื่องอยากให้ช่วยนิดหน่อยน่ะครับ”

“เรื่องอะไรเหรอ”

“ไปคุยกันที่ระเบียงนะครับ”

“ได้สิ”

ผมเดินนำพี่ยิมออกมาที่ระเบียง เห็นพี่โนกับพี่ทองมองตามมาเหมือนกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไร

“มีอะไรเหรอชงโค”

“คืนนี้ผมอยากฝากน้องพลอยไปนอนที่ห้องหน่อยได้ไหมครับ”

“หืมมมมม อย่างที่โนว่าเลยว่าทองกำลังต้องการความช่วยเหลือ” พี่ยิมมองมาด้วยรอยยิ้มล้อๆ

“ผมรู้สึกผิดจังเลยที่ทำแบบนี้” ผมอยากให้น้องพลอยอยู่ด้วยนะ ผมรักน้องมากเลย ไม่คิดว่ามาขัดจังหวะ แต่การเฝ้ารอของพี่ทองก็สำคัญเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรหรอก ทองก็มาบอกพวกพี่แล้วล่ะว่าจะฝากน้องพลอยไว้หนึ่งคืน ดีจังเลยนะทั้งสองคน ต่างฝ่ายต่างเอาใจใส่ความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างนี้ พี่ก็อยากมีความรักดีๆ แบบนี้บ้างจัง”

อ่า...พี่ทองคงบอกตอนที่ออกไปส่งม๊าสินะ

มันไม่ใช่ว่ารอไม่ได้...แต่ความตั้งใจของพวกเราก็ไม่อยากให้ล้มไปกลางครันเหมือนกัน

“พี่ยิมก็มีแล้วนี่ครับ”

“ก็จริงนะ เดี๋ยวนี้โนก็ดีขึ้นเยอะเลย คงมีแต่พี่นั่นแหละที่ยังทำได้ไม่ดีพอ กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ พี่ทำกับข้าวไว้ จะเอามากินด้วยนะ”

“ครับ ขอบคุณนะครับพี่”

ผมกลับเข้ามาในห้อง เห็นพี่โนกำลังสอนการบ้านน้องพลอยอยู่ ค่อนข้างสนิทกันเลยนะน้องสาวพี่ทองกับพี่โนน่ะ คงเพราะเขาเป็นผู้ชายเฟรนลี่ล่ะมั้งครับ ถึงได้ดูเข้ากับคนง่ายไปหมด ส่วนพี่ทองกำลังนั่งทำงานของเขาที่โต๊ะทำงาน อ่า...ห้องกว้างๆ นี้แคบไปเลยจริงๆ แต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกนะ

“เฮีย” ผมเดินเข้าไปกอดคอพี่ทองจากข้างหลัง เขาเอนศีรษะมาพิงด้วยเล็กน้อย “หิวข้าวรึยัง”

“ก็นิดๆ นะ”

“งั้นเดี๋ยวผมไปเอากับข้าวใส่จานนะ จะได้มากินข้าวกัน”

“อืม”

“เฮีย”

“ครับ?”

จู่ๆ ก็อยากจะบอกเขาว่า ผมดีใจจริงๆ ที่ได้เป็นแฟนเขา แต่พอเห็นสายตาที่มองมาแล้วก็ทำเอาพูดไม่ออก หน้าร้อนขึ้นมาอีก เขา...มองมาด้วยความต้องการแบบนี้ ไม่บ่อยเลยจริงๆ

“ไม่มีอะไร”

“เฮ้ๆ สวีทกันเกินไปแล้วนะเว้ย คนรอบข้างยังจำเป็นอยู่ไหม” พี่โนส่งเสียงดังขึ้นมา มีน้องพลอยหัวเราะคิกคักเป็นซาวน์ประกอบ ผมเลยรีบผละตัวออกห่างจากพี่ทอง

“ส่วนเกินน่ะหุบปากไป”

“แรง”

ผมหัวเราะกับท่าทีของพวกเขาทั้งสองคน ก่อนจะเดินไปหาพี่ยิมที่ขอตัวไปตักกับข้าวที่ห้องของตัวเอง พอจัดอาหารและตักข้าวใส่จานเรียบร้อยแล้วก็เรียกทุกคนมากินข้าว มานั่งกินที่ห้องพี่โนโอเคกว่าครับ เพราะมีโต๊ะนั่งกินเป็นที่เป็นทาง น้องพลอยนี่ได้พี่โนดูแลอย่างดีเลย คงกะให้พี่ยิมเห็นความเป็นพ่อของตัวเองล่ะมั้ง

“เฮียขา คืงนี้เฮียโนชวงหมวยไปนองด้วยล่ะ ให้ไปนะคะเฮีย หมวยอยากฟังเลื่องของน้องหมาเยอะๆ เลย”

พี่ทองทำทีเป็นคิดนาน ผมรู้หรอกว่าภายใต้ใบหน้าครุ่นคิดนั่นเขาคงกำลังร้องไชโยอยู่แน่ๆ

“ก็ได้นะ แต่อย่าไปรบกวนเฮียโนมากล่ะ”

“ค่า” น้องพลอยยิ้มจนตาปิด ก่อนจะหันไปคุยกับพี่โนที่ตักกับข้าวเอาใจคนตัวเล็กไม่ขาด

“งั้นเดี๋ยวน้องพลอยมาอาบน้ำกับพี่ยิมนะคะ พี่ยิมจะสระผมให้ด้วย”

“น้องพลอยบอกว่าให้เฮียโนอาบด้วยล่ะ”

“ทะลึ่งละโน”

น้องพลอยหัวเราะคิกคัก กอดแขนพี่ยิมแล้วล้อพี่โนไม่หยุด

อ่า...หมวยเล็กของผม ลืมผมไปแล้วรึไงนะ T_T

“ซ้อขา พุ่งนี้หมวยจะไปนองด้วยน้า อย่าเศร้านะคะ โอ๋ๆๆ”

หมั่นเขี้ยวจริงๆ อยากฟัดแก้มชะมัดเลย แต่ติดที่ว่าน้องนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างพี่โนกับพี่ยิม ไม่งั้นล่ะก็ แก้มซาลาเปานั่นไม่รอดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 06-07-2014 21:39:23
กินข้าวเสร็จผมก็เดินไปเอาเสื้อผ้าจะในกระเป๋าเบนเท็นของน้องพลอยมาให้น้องเปลี่ยน พี่ทองคุยกับน้องสาวของเขาเพียงเล็กน้อย กำชับว่าห้ามดื้อห้ามซนก็แค่นั้น ส่วนผมได้หอมแก้มนุ่มๆ ของน้องไปสองที ก่อนจะโดนพี่ทองลากกลับห้อง

แต่ทันทีที่ประตูห้องปิดลงและถูกลงกลอนอย่างแน่นหนา บรรยากาศรอบตัวของผมก็ดูจะกดดันขึ้นมาทันที หัวใจเต้นรัวราวกับมีใครมาตีกลองอยู่ในอก เอาเข้าจริง...ผมกลับตื่นเต้นจนคิดอะไรไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงต่อ

“ผม...ดูละครนะเฮีย”

“อืม”

แม้จะมานั่งดูทีวีที่โซฟา แต่เสียงของนางเอกละครก็ไม่ได้เข้ามาในหัวผมเลย มันมีแต่เสียงเดินของคนอีกคนที่อยู่ร่วมห้อง สายตาของผมมีแต่จะชำเลืองมองไปทางเขาอยู่บ่อยๆ

ในแต่ละครั้ง...พวกเราเริ่มกันยังไงนะ คิดไม่ออกเลย

เพื่อให้หัวเย็นลง และให้ใจสงบมากกว่านี้ ผมถึงได้เข้ามาอาบน้ำอีกรอบ

“เฮ้อ...” ความรู้สึกเหมือนกำลังลุ้นผลประกาศรางวัลที่ตัวเองเข้าร่วมแข่งขันเลยนะครับ ใจมันเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ทั้งกลัวทั้งลุ้น

ก๊อกๆๆ

“ชงโค เป็นอะไรรึเปล่า เข้าไปนานแล้วนะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมกำลังจะออกไป”

ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวไว้ ขยี้หัวตัวเองแรงๆ ให้หายป๊อด แล้วเปิดประตู พี่ทองกำลังยืนพิงผนังรออยู่ เขามองมา พลางคลี่ยิ้ม

“กลัวรึไง ถ้ากลัวคืนนี้ยังไม่ทำก็ได้นะ เฮียไม่ว่าอะไร”

ผมมองพี่ทอง มองรอยยิ้มของเขา แล้วก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ

“ผมไม่เข้าใจเฮียเลยจริงๆ”

ต้องการผมให้มากกว่านี้สิครับ ให้มากเท่าที่ผมต้องการเฮีย ไม่ว่าอะไรงั้นเหรอ...นั่นมัน...น่าหงุดหงิดนะ

“น่ารักว่ะ”

ผมกำลังจะหันไปด่าเขา แต่ก็ต้องชะงักคำพูดของตัวเองไว้ ไม่รู้ว่าพี่ทองเข้ามาใกล้อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ สองแขนของเขาโอบรัดตัวผม

“เฮียจะไม่หยุดนะ ต่อให้ชงโคร้องไห้...ก็จะไม่หยุด เข้าใจไหม”

“ครับ”

ผมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เผยอริมฝีปากนิดๆ เพื่อรอรับจูบจากเขา พี่ทองดันตัวผมให้พิงกับผนัง ริมฝีปากร้อนผละออกจากริมฝีปากของผมแล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้า ในขณะที่ผมไล้มือไปตามลำตัวของเขา พี่ทองยอมถอยห่างออกไปเล็กน้อยเพื่อที่จะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เสียงละครจากในโทรทัศน์ยังคงดังอยู่อย่างนั้น แต่ภายในหัวผมมีแต่เพียงเสียงจากการสัมผัสของพี่ทอง

“เฮีย...ที่เตียง...ผม...ยืนไม่ไหว”

เสียงของพี่ทองครางแผ่วอยู่ในลำคอ และแม้ว่าผมจะไม่ใช่ผู้ชายตัวเล็ก แต่เขาก็อุ้มผมมาที่เตียงได้ เขาวางผมลงอย่างอ่อนโยน แล้วก็มองอยู่อย่างนั้น มันน่าอาย...แต่ผมก็ไม่ได้ยกมือปิดส่วนไหนของร่างกายเลย

“เฮีย...” ผมเรียกเขาเสียงแผ่ว ยื่นมือออกไปทั้งสองข้างเพื่อสัมผัสกับใบหน้าของเขา พี่ทองโน้มตัวลงมา ลิ้นร้อนเลียไปตามนิ้วมือของผม เรื่อยขึ้นมาตามช่วงแขน หยุดฝากรอยงับไว้ที่หัวไหล่ ลำคอ ก่อนจะมาจบอยู่ที่ริมฝีปากของผม ผมอ้าปากเล็กน้อย ให้ลิ้นของเขาได้เข้ามาสำรวจอย่างเต็มที่ จิวที่ลิ้นก็ถูกเขาเล่นด้วยอยู่นาน นิ้วของเขาก็บดขยี้อยู่ที่ยอดอกของผม

“อืมมม...” ผมชอบจูบของเขา ชอบริมฝีปากที่ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนบนร่างกายผมก็ทำให้รู้สึกดี ชอบฟันที่เรียงสวยที่คอยกัดเบาๆ ไปทั่ว

ผมฉีกขาออกเล็กน้อยเพื่อให้พี่ทองกอดผมได้ถนัดมากขึ้น สองขาของผมยกขึ้นโอบรัดเอวของเขาจนช่วงกลางลำตัวของเราสัมผัสกัน พี่ทองไม่พูดอะไรเลย เขาแค่แยกเขี้ยวมองมา ซี๊ดปากเบาๆ แล้วก้มลงไปดูดยอดอกของผม มันเสียวจนต้องแอ่นตัวขึ้นรับ ไม่อยากให้ริมฝีปากนี้ออกห่างไปไหน

“อา...เฮีย...เฮีย”

ยิ่งผมเรียกเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงดูดมากขึ้น ช่วงกลางลำตัวก็จงใจเสียดสีกันไปมาจนตอนนี้มีน้ำเหนียวเหนอะปริ่มออกมาเลอะที่หน้าท้องของผม มุกสี่เม็ดที่เรียงตัวพันรอบแก่นกายของเขาพอมาเสียดสีกับของผมแล้วทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

พี่ทองลดตัวลงไปเรื่อยๆ เขาลากลิ้นไปจนถึงสะดือ ไล้วนอยู่รอบๆ นั้น จิวสีเงินก็ถูกเขาใช้นิ้วเขี่ยจนรู้สึกเสียววาบไปหมด แล้วผมก็แทบจะเป็นบ้าเมื่อริมฝีปากของเขาตอนนี้มีน้องชายของผมอยู่ภายใน ลิ้นของเขาตวัดแรงๆ ทำให้ผมยกเอวขึ้นอย่างลืมตัว สองขารอบรัดเขาไว้แน่น

“เฮีย อ๊ะ..อ๊าาา เฮีย..ไม่ไหวแล้ว เฮีย อาาาาา”

ในปากของเขาคงเต็มไปด้วยน้ำใคร่จากตัวผม แต่เขาก็ไม่ยอมคายออกมา ผมคลายขาที่โอบรัดเขาไว้ พี่ทองเลยได้ทียกสะโพกของผมขึ้น กางออกอย่างน่าอาย ก่อนจะคายสิ่งที่อยู่ในปากเขาออกมา

“อาาาาา เฮีย...” ผมบิดตัวไปมาทันทีเมื่อลิ้นของเขาละเลงลงไปบนช่องทางข้างหลัง แม้จะกระตุกสั่นไปทั้งตัวแต่พี่ทองก็ไม่ปราณีเลย เขาทำจนพอใจก่อนจะส่งนิ้วของเขาเข้ามา ก่อนจะดึงตัวผมให้ขึ้นมานั่งบนตัก นั่งทับนิ้วทั้งสามนิ้วของเขาไว้ ผมวางมือบนไหล่ของเขาพลางก้มหน้าลง

“ขยับสิชงโค” เสียงกระซิบของพี่ทองทำให้ผมส่ายสะโพกเล็กน้อย แล้วขยับให้เข้ากับจังหวะนิ้วของเขา

“เฮีย...เฮีย มัน...อาาาา”

“หืม มันอะไรครับ”

“ฮื้อออ จูบผม...จูบผมหน่อย เฮีย...อาาา” ผมร้องขอเขาอย่างน่าอาย แต่ความต้องการในตอนนี้ก็แค่อยากสัมผัสริมฝีปากของเขา
พี่ทองทำตามคำขอ เขาทั้งดูดทั้งงับริมฝีปากของผม ในขณะที่จังหวะของนิ้วก็รัวเร็วขึ้น แต่แล้วเขาก็หยุดมันไป ผมผละริมฝีปากออกจากเขาแล้วมองอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไม...”

พี่ทองไม่ตอบ เขาบังคับให้ผมนอนลง ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมผมไว้

“ใช้ปากให้ที”

ผมมองหน้าเขาที่ส่งยิ้มมาให้ ความหงุดหงิดใจพลันหายไป พร้อมกับอ้าปากรับแก่นกายที่เขาดันเข้ามาในปาก ผมยกมือจับมันไว้ ตวัดลิ้นไปมา ดูดแรงๆ หลายทีจนเกิดเสียง ในขณะที่พี่ทองขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ

“อาาา ชงโค อย่าให้โดนฟัน”

ผมครางรับในลำคอ เพราะสิ่งที่คับอยู่ในปากทำให้พูดอะไรไม่ได้ ผมเล่นกับของของเขาอยู่นาน จนเขาผละออกไปเอง แม้จะมองตามอย่างเสียดายแต่พี่ทองก็ใจร้ายไม่ให้ผมเล่นกับมันอีก

“เฮีย...” ผมมองเขาอย่างขอร้อง แต่พี่ทองก็แค่ยิ้มแล้วหยิบเจลข้างหัวเตียงมาชะโลมนิ้วของตัวเองแล้วสอดเข้ามาในช่องทางข้างหลังของผม ในขณะที่ผมยื่นมือไปหยิบถุงยางออกมาจากกล่อง ใช้ฟันฉีกฟอยแล้วเอามาใส่ให้กับพี่ทอง แต่ระหว่างนั้นก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าผมกลั้นหายใจไปด้วย จนพี่ทองก้มลงมาจูบแล้วกระซิบเบาๆ ให้ผ่อนคลาย

“อ๊ะ...เฮีย นิ้วมัน...ลึกไปแล้วนะ” เขาไม่เคยเข้ามาลึกขนาดนี้ แต่ครั้งนี้มันลึกมากจริงๆ จนผมเสียววูบไปทั้งช่องท้อง

“ของเฮียลึกได้กว่านี้อีก...” เขาบอกพลางถอนนิ้วออก ก่อนจะจับแก่นกลายของตัวเองมาจ่อที่ปากทางเข้าของผม เขาใช้ส่วนหัวถูเบาๆ พร้อมๆ กับที่เริ่มดันเข้ามา ผมอ้าขาออกกว้างอย่างเต็มใจรับ แต่ก็เหมือนทุกครั้งที่มันเข้ามาได้ไม่ถึงครึ่งก็รู้สึกว่าตึงไปหมด

“เฮีย...” พี่ทองจับมือผมที่ดันอกเข้าไว้ ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ ดันเข้ามาอีกจนผมต้องจิกเล็บลงบนอกของเขา พี่ทองก้มลงมาจูบผม ดึงมือของผมให้โอบตัวเขาไว้ ยิ่งเขาเข้ามามากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น แม้จะข่วนหลังเขาแรงมากเท่าไหร่ความรู้สึกก็ไม่คลายลงเลย

“อึก! อาาา เฮีย...เจ็บ...ผมเจ็บ”

มันคงฉีก...เพราะผมรู้สึกว่าเนื้อปริออกจากกัน แต่ความขรุขระที่เสียดสีอยู่ในผนังด้านในก็ทำเอาร้องออกมาไม่เป็นภาษา ทั้งเจ็บทั้งเสียวในเวลาเดียวกัน

“ทนหน่อยนะครับ...” เขาบอกอย่างอ่อนโยน ดันตัวเข้ามาอีก แต่คราวนี้ผมไม่ขยับหนี ทำได้เพียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามคลายช่องทางที่กำลังตอดรัดเขาไม่ให้ขยับได้ออก พี่ทองซี๊ดปากดังลั่นในขณะที่เคลื่อนตัวเข้ามาช้าๆ มือข้างหนึ่งของเขาก็ปลอบผมด้วยการรูดแก่นกายของผมขึ้นลงเป็นจังหวะ

“ชงโค...ชงโค” เขาเชิดหน้าขึ้น เรียกชื่อผมแผ่วเบา ผมกอดตัวเขาไว้แน่น ฉีกขาออกให้กว้างมากที่สุด มันทรมานจริงๆ ที่ในแต่ละครั้งที่เขาขยับตัวเข้ามา มุกแต่ละเม็ดของเขาก็เสียดสีกับผนังด้านในของผมไม่หยุด ผมกัดไหล่เขา ข่วนเขาเพื่อระบายความอึดอัดคับแน่น แต่ก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาลงเลย จนในที่สุดพี่ทองหยุดเคลื่อนตัวเข้ามา เข้านิ่งอยู่อย่างนั้นแล้วจูบซับเหงื่อบนหน้าผากและน้ำตาที่ซึมออกจากทางหางตาของผม

“เก่งมากที่รัก”

ผมก้มลงมอง...ก็พบว่าร่างกายของเราสองคนเชื่อมกันจนไม่เหลือช่องว่าง มันรู้สึก...แปลกๆ จนเผลอตอดรัดเขาแรงไปหน่อย พี่ทองเลยแยกเขี้ยวส่งมาให้

“อยากให้ขยับแล้วรึไง”

“ฮื้อออ ยัง อาาา อย่าทำอย่างนี้สิครับ ผมเจ็บนะ” เพราะเขากำลังร่อนสะโพกแกล้งผม ก็เลยโดนผมเอาคืนบ้าง

พี่ทองยกมือขึ้นลูบหน้าผากของเขา สายตาอ่อนโยนที่มองมาทำให้ผมผ่อนคลายอย่างประหลาด

“ขอบคุณที่พยายามเพื่อเฮีย”

ผมส่ายหน้าพลางส่งยิ้มไปให้ แม้จะรู้สึกทั้งตึงทั้งเจ็บแค่ไหน แต่แค่เห็นใบหน้าที่มีความสุขของเขา ผมก็...ไม่เป็นไรหรอก

“ขยับสิครับ ผมโอเคแล้ว”

ผมกอดตัวเขาไว้แน่นเมื่อเขาเริ่มขยับ แรงกระแทกและเสียงเนื้อกระทบกันมันน่าอายมาก แต่ก็รู้สึกดีมากจริงๆ เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดกับแรงขยับที่แรงพอจะทำให้หัวเตียงกระแทกกับผนังทำให้ผมกลัวว่าพี่โนกับพี่ยิมที่อยู่ห้องข้างๆ จะได้ยินเสียง แต่พี่ทองก็ทำให้ความกลัวนั้นหายไปเมื่อเขาเริ่มเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“เฮีย...อ๊ะ อ๊ะ อา อา...อ่า เฮีย อื้อออ อาาา ตรงนั้น...แรงอีก อื้มม เฮีย เฮียจ๋า...แฮ่ก เฮีย อาาาาาา”

เหนื่อย...เหนื่อยจริงๆ เหมือนกับกำลังวิ่งสิบรอบสนาม แต่การวิ่งคงไม่ทำให้สุขได้ขนาดนี้ ยิ่งได้ยินเสียงครางที่สุขสมของเขาที่ดังคละเคล้าไปกับเสียงของผม มันก็ทำให้สุขไปทั้งใจ

“ชงโคของเฮีย...” ตอนที่เขาพูดแบบนี้เขาก็กระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงเพื่อบอกกับผมว่าผมเป็นของเขา ทั้งหมดของผมเป็นของเขา...

“ทอง...เฮียทอง รักผม...รักผมให้มากกว่านี้สิครับ”

ผมต้องการ...ต้องการมาก ต้องการทุกอย่างที่เป็นเขา...

ตอนนี้ความเจ็บกับความเสียวผมแทบแยกมันไม่ออก พี่ทองเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ กระแทกตัวผมจนสั่นไปทั้งตัว แต่ก็ไม่ยอมให้ถึงฝั่งสักที พอผมกำลังจะเสร็จเขาก็จับร่างผมพลิกให้นอนคว่ำ ยกเอวของผมขึ้นแล้วกระแทกเข้ามา ใบหน้าของผมแนบไปกับที่นอน สายตาได้แต่เหลือบมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการของเขา มือกำแน่นอยู่ที่หัวเตียง รับแรงกระแทกของเขาเต็มๆ อย่างไม่ขยับหนีไปไหน

“เฮียจ๋า...อาาาา ท่านี้มัน...”

“ชอบไหมครับที่รัก”

ผมบอกไม่ถูกว่าชอบมากแค่ไหน แต่มันทำให้เขาเข้ามาลึกสุดๆ เลย แม้จะจุกมากแต่ความสุขสมก็มีมากกว่า

“เฮีย...ผม...ผมจะ...” เขาไม่ได้ใช้มือสัมผัสแก่นกายของผมเลย แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่ากำลังจะมีบางอย่างออกมา ยิ่งเขาขยับเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งส่งเสียงครางออกมามากเท่านั้น ในครั้งสุดท้ายมันรัวเร็วจนผมแทบจะทนรับไม่ไหว พี่ทองครางต่ำ กระตุกตัวแรงสามสี่ครั้งก็หยุดนิ่ง ในขณะที่ผมหลับตาแน่นปล่อยน้ำใคร่ออกมาจากส่วนหัวที่แดงระเรื่อ

“เฮียทอง...” ผมเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเมื่อเขาโน้มตัวลงมากอดผมไว้ ใบหน้าหล่อเหลาและทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ เอวของเขาขยับเนิบนาบราวกับกำลังรีดส่วนที่เหลือออกมา ถึงตอนนี้ความเจ็บปวดจะแล่นริ้วขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อยแต่น้ำอุ่นๆ ที่ทะลักอยู่ภายในตัวผมก็ทำให้รู้สึกดีจริงๆ

“ถุงขาดจนได้...” เขาบอกเบาๆ

“อืม ไม่เป็นไรหรอก”

พี่ทองมองมาด้วยตาแดงๆ เล็กน้อย “ขอบคุณจริงๆ นะ”

“อื้อ”

“เจ็บรึเปล่า”

“เจ็บ แต่ไม่เป็นไร เฮียมีความสุขผมก็ดีใจ”

“แล้วชงโคมีความสุขไหม”

“มีสิครับ เฮียเก่งมากเลยรู้ไหม”

“อ่า...ยอกันขนาดนี้ คืนนี้ไม่ปล่อยหรอกนะ”

“ครับ ผมก็...ไม่อยากให้ปล่อยเหมือนกัน”

พี่ทองหัวเราะชอบใจ ก่อนจะยิ้มกว้างๆ ส่งมาให้

คุ้มแล้วนะ...สำหรับความเจ็บและความน่าอายนี้ ถ้าไม่ใช่เขา...ผมก็คงทำตัวน่าอายอย่างนี้ด้วยไม่ลง แต่เพราะเป็นพี่ทอง...ผมถึงไม่มีอะไรต้องกังวล

มีความสุขให้เท่ากับที่ผมมีนะครับพี่...ผมรู้ว่าที่ผมทำยังไม่ถึงครึ่งที่พี่ทำให้ผม แต่ผมก็หวังว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้จะทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มของพี่ตลอดไป

........................................To be continue.......................................................

เรารู้นะว่าคุณหวังอะไรกับตอนนี้ หึหึหึ

 :a5: :a5:

ขอบคุณสำหรับทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้า

ทำไมพี่ตั้มกับบิ้วถึงได้ถูกรีเควสด้วย ตอบบบ ฮ่าๆๆ พี่ตั้มนึกหน้าพี่ติ๊กเจษฎาพรก็ได้ค่ะ คนอะไรไม่รู้ยิ่งแก่ยิ่งหล่อ -..-

โบแมวหลิน พักไว้ ให้ชุ่มชื่นหัวใจกับทองชงโคดีกว่านะ แต่จะมีตอนพิเศษแน่ๆ ค่ะ สำหรับคนที่อยากอ่านไม่ต้องห่วงนะ คู่นี้อยากเซอวิสให้คนอ่าน ปลอบใจที่พี่ทองกับชงโคไม่ค่อยเป็นไปตามที่หวังเท่าไหร่  :m19:

http://ask.fm/TCHONG_K << แวะมาคุยกันได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-07-2014 21:42:36
ชงโค เซะซี่อย่าบอกใคร กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฟินแล้วตอนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Goingunder ที่ 06-07-2014 21:53:25
ชงโค อนาคตคือเคะราชินีแน่ๆ ฟันธง
ยั่วยวน ร้อนแรงสุดๆ :haun4: :haun4:

แอบเป็นแฟงคลับน้องพลอย เด็กอาไร้ น่ารักน่าฟัดอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 06-07-2014 21:57:35
 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: จุดพลุให้เฮีย

สำเร็จแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ชงโคน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 06-07-2014 21:57:57
และแล้วก็มีวันนี้ที่เฮียได้ชิมชงโค ฟินนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 06-07-2014 21:58:37
>///////////<
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 06-07-2014 21:59:32
อ้ากกกกกกกก

อย่าทำแบบนี้้


นี้มันอารายกันนนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 06-07-2014 22:03:28
น้องโคแซ่บมาก    :hao6: :hao6:
พี่ทองทำเค้าฟินมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 06-07-2014 22:07:07
อั้ยยะ...ถึงฝั่งฝันกันแล้ว...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 06-07-2014 22:10:40
ตอนแรกที่แม่พาน้องพลอยมานึกว่าอิพี่จะอดอีกแล้ว5555

แต่ก็มีเพื่อนเลิฟขี่ม้ายิมมังกร มาช่วยไว้ได้ทัน

ทำให้น้องชงโคเสียดินแดนที่เสียวสุดให้อิพี่ทองหัวมุกเข้าจนได้ :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 06-07-2014 22:10:57
สมหวังแล้วนะเฮียทอง :hao6:
งานนี้ฟินกระจาย :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-07-2014 22:11:07
 :m10: :m10: :m10:
สมหวังสักทีนะพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 06-07-2014 22:11:42
ป่านนี้พี่โนกับพี่ยิมจะหาเรื่องมาเบี่ยงเบนความสนใจอาหมวยยังไงเนี่ย
เสียงดังขนาดนี้ ร้อนแรงอ่ะเฮีย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 06-07-2014 22:12:51
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  ให้ถึงเช้าเลยนะจ๊ะ 55555

สงสาร ยิม โน เนอะ 55555  นอนฟังเสียงปริศนาที่รู้ว่ามาจากอะไร

คนเขียนแต่งนัองพลอยได้น่ารักมากกกกก   เอาต้นแบบมาจากน้องตัวเองป่ะเนี่ย  อิๆๆๆๆ

ตอนพิเศษคู่อื่นไม่รีบๆ  ฟินคู่หลักก่อน  ฮาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 06-07-2014 22:14:53
ในที่สุดก้โอเคกันเสียที~นะ :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 06-07-2014 22:18:04
อยากอ่าน พี่ตั้มกับบิ้ว ด้วยจ้าา  :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: kiyomaro ที่ 06-07-2014 22:18:42
 :haun4:  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 06-07-2014 22:23:52
ตอนแรกที่น้องพลอยมาคิดว่าเฮียจะอด555555
ดีใจจริงๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างนี้ต้องฉลองงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 06-07-2014 22:25:00
 :hao5: ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 06-07-2014 22:31:13
 :m25: :m25: :m25:
วันนี้ที่รอคอยของเฮียยยยย(ใช่มิเคอะ?) และของชั้นด้วย  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 06-07-2014 22:32:39
ชงโคยั่วเฮียขามากมายอะ สุดท้ายก็เสร็จเฮียจนได้สินะ  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 06-07-2014 22:33:55
ชงโคเสร็จพี่ทองเรียบร้อยด้วยความเต็มใจพร้อมกับมุกที่ยังเหลืออยู่
การมาของน้องพลอยเกือบทำให้เฮียทองอด ดีว่ามีตัวช่วยอย่างพี่โนและพี่ยิม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 06-07-2014 22:37:28
41 ตอน กับความหวังที่รอคอย! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 06-07-2014 22:39:28
ความพยายามของเฮียกับชงโคก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยกีมีความสุขสุดๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆ 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 06-07-2014 22:41:41
ฉลองให้กับเฮียทอง  :mc4: ในที่สุดก็เด็ดดอกชงโคได้สักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 06-07-2014 22:43:29
ในที่สุดดดดดดดดดดด  :z1: 

(อยากอ่าน ตั้ม บิ้ว >.< ยิ่งจิตรนาการเป็นพี่ติ๊กยิ่งอยากอ่าน เพราะชอบพี่ติ๊ก5555)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 06-07-2014 22:44:44
 :hao7:
จนได้สินะ
ฟินมากเลยคร่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 06-07-2014 22:51:41
 :haun4: :haun4: :m11: :interest: :interest:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 06-07-2014 22:52:50
อ้ากกกก ตอนนี่มัน.. ฟงยกาำยกีำ้้ไส&@$#£~€ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-07-2014 22:57:21
ฉากนี้ที่รอคอยยย :haun4: :haun4:
ตื่นมาชงโคจะเล่นกับน้องพลอยไว้เหร๊อออ คริๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-07-2014 23:02:22
 :haun4: ทำกันจนถุงขาดเลยเหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 06-07-2014 23:07:08
 :o8: :o8: :o8: :o8:

ในที่สวดดดดดดของเสร็จซะที
อร๊ายยยยยย เขินนนนนน
ชงโค ทำไมเธอร้อนแรงถึงเพียงนี้

 :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 06-07-2014 23:11:31
 :m25: :m25: :m25:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-07-2014 23:11:50
ในที่สุดก็มีวันนี้สักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 06-07-2014 23:12:07
อ่านช่วงแรกๆคิดว่าเฮียทองจะชวดอีกแล้ว
แต่ในที่สุดเฮียทองก็สมหวัง  :z1:
มันฟินมากเลย  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 06-07-2014 23:25:15
ในที่สุดก็ได้เข้าหอซะที :mc4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 06-07-2014 23:26:59
วันนี้ที่ทุกคนรอคอย ในที่สุดก็มาถึง ฟินกันถ้วนหน้า

ยินดีด้วยนะพี่ทอง ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 06-07-2014 23:37:37
 :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-07-2014 23:40:07
ชงโคเสร็จโรงเรียนเฮียทองแล้ววว :pighaun: :z1: :haun4: :jul1: :m25: :oo1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 06-07-2014 23:42:38
ชงโค.....น่ารัก :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 06-07-2014 23:48:34
ถุงขาด?

อันตรายนะคะ

ประเด๋ว เกิดท้องเกิดไส้ขึ้นมา

ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตามนั้น

เจ้สอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Pink-Pink ที่ 06-07-2014 23:56:07
รอตอนนี้มาตั้งแต่ต้นเรื่อง ในที่สุด :hao5: :hao5: :hao5:

ปล.อยากอ่านพี่ตั้มกับน้องบิ้วจังเลยไรเตอร์ขราาา คึคึ ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 06-07-2014 23:58:56
 :haun4: คุ้มค่าที่รอคอยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 07-07-2014 00:02:26
 :haun4: :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 07-07-2014 00:13:11
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 07-07-2014 00:49:23
สองคนนี้เค้ารักกันจริงๆเลยนะ เป็นบทเลิฟซีนที่ละมุนนนนนมากๆเลย เป็นห่วงเป็นใหญ่ความรู้สึกต่อกัน คือดีอ่ะ

รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 07-07-2014 01:01:54
ในที่สุดก็สำเร็จ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ  o13
เฮียทองกับชงโคได้เป็น 1 เดียวกันซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 07-07-2014 03:13:13
พี่ยิมกับพี่โนนี่อัศวินแท้ๆ พ่อพระแม่พระมาโปรดจริงๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 07-07-2014 03:25:32
ในที่สุดก็จุดๆกันสักที ฮิ้วววววว ฟินนนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: neruko07 ที่ 07-07-2014 03:50:19
 :-[   :m25:  นิพานอย่างสงบ อาเมน..
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตามตั้งหลายวันกว่าจะอ่านทัน TOT
รักชงโค ชอบชงโค อร๊ายยยย ในที่สุดก็โดน... ฝังมุกของเฮียยย 5555
ชอบอะ เวลาเรียกพี่ทองว่า เฮีย น่ารักดี >_< 
อยากอ่านตอนของบิ้วกับตั้ม ขึ้นแท่นแทนแมวกับโบจังเลย 5555
แต่คู่โบจังมาแบบม้ามืดมาก กลายเป็นแบบนี้ซะงั้น คนเขียนใจร้าย TOT  ทำร้ายโบจัง ฮืออออ
หมวยเล็กก็น่ารักตลอด อยากมีน้องอย่างหมวกเล็ก จะฟัดจะกอด จะหอมแก้มให้หายหมั่นเขี้ยวเลย =w=
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 07-07-2014 03:54:38
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
อ่านแล้วปริ่มมากค่ะลูก
นึกว่าจะไม่สำเร็จสะแล้ว
ขอคู่ต่อไปเลยค่าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-07-2014 05:42:14
ตายตาหลับ เพราะเลือดหมดตัว :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-07-2014 05:42:57
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 07-07-2014 06:35:02
สมหวังแล้วนะเฮีย
รออีกคู่ค่ะ >////<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 07-07-2014 06:43:56
 :haun4:น้ำตาจะไหล น้องชงโคเป็นฝั่งเป็นฝา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 07-07-2014 07:07:56
ร้อนแรงจริงๆๆๆ  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 07-07-2014 07:16:41
สำเร็จซะทีนะทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 07-07-2014 07:22:43
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

เอาจนถุงขาดเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 07-07-2014 07:27:51
 :haun4: :oo1: ชงโคโดนมุกสี่เม็ด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 07-07-2014 07:54:01
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 07-07-2014 09:38:49
ร้อนแรงจนถุงแตก โอ้วมายก็อดดดดดดด
ดีใจด้วยนะเฮียทอง ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง ฮา่ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 07-07-2014 10:34:39
ว่าจะนั่งอ่านเพลินๆเช้านี้ในออฟฟิศตอนที่งานยังไม่มา พออ่านมาถึงตอนน้องปลดกระดุม คิดว่า แฮ่  กลับไปอ่านบ้านดีกว่า 55  :hao6:

โบแมวหลินไม่อยากอ่านแล้วเพราะแมวลังเล แถมโบก็มีซัมติง  คือถ้าจะเป็นแบบว่าโบพลาดเองเลยปล่อยแมวหลุดมืออย่างนั้นอยากอ่าน แต่พอมีกรณีแบบนี้แล้วชักไม่อยากอ่าน เพราะอ่านยังไงก็คงไม่สมหวัง ไม่ว่าจะเชียร์โบแมว หรือหลินแมว ดูแล้วไม่น่าสนุกเลย

แต่ในทางกลับกัน พี่ตั้มกับน้องบิ้วนี่อยากอ่านมากกกก  บิ้วตอนรักชงโคยังไม่น่ารัก แต่พอมางุงิกับพี่ตั้ม ออร่าความน่ารักเธอกระจายสาดเต็มๆ อยากอ่าน อ่านแล้วคงสนุก คงได้ฟิลมาโปรดกับปลิ้ม แบบดูแล้วพี่ดุชอบสั่ง บังคับไรเงี้ย งืออ  แค่คิดก็น่ารักแว้ววว  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: mintra ที่ 07-07-2014 10:49:14
ในที่สุดนองชงโคก็โดน :oo1: :m25: :m25:
ถุงขาดเพราะมุกอะเปล่าเคอะ :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 07-07-2014 11:48:31
ชงโคทำไมหนูยั่ว
เฮียทอง สมหวังซะทีนะ :mew4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 07-07-2014 12:01:07
ชงโคเสร็จเฮียทองแล้วค่ะ  ชอบตอนชงโคเรียกเฮียว่า เฮียจ๋ามากเลย
อยากอ่านคู่พี่ตั้มกับบิ้วจังเลย 
อยากเห็นพี่ตั้มหึงบิ้วกับชายอื่น
 :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 07-07-2014 12:56:12
โอยยยย
เลือดทะลักเต็มหน้าจอเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 07-07-2014 13:23:52
555+ ในที่สุดพี่ทองก็สมหวัง (สักที) ยินดีด้วยนะฮ้าบบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 07-07-2014 17:15:56
ฮ้า~~~~~~~~มีความสุข

ในที่สุดเฮียของก็มีวันนี้

ขอบคุณหนูชงมากี่ทำเพื่อฌอียขนาดนี้นะ

หวังว่าห้องข้างๆคงไม่เอามาล้อหรอกนะ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 07-07-2014 17:45:34
อ๋อย เลือดสาด นอนตายอย่างสงบ  :m25:
ร้อนแรงกันจริงคู่นี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 07-07-2014 18:11:34
จะต่อกันยาวไหมนั่น
เห็นว่างั้นก็รอคู่ ตั้มบิ้วด้วยนะ ชอบเหมือนกัน อิอิอิ
ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-07-2014 18:38:45
นึกว่ารอบนี้จะล่มซะแล้ว
ในที่สุดก็สำเร็จซะที ดีใจด้วยนะอิพี่ทอง ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 07-07-2014 19:29:32
อ่านะ จัดเต็มกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 41 : 6/7/2014 (Page. 75)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-07-2014 20:56:02
รอตั้งนาน ฉากนี้สั้นจัง  :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 07-07-2014 22:13:19
ตอนที่ 42

คอเป็นผง ริมฝีปากแห้งผาก ปวดไปหมด ขยับตัวแทบไม่ไหว ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าก่อนที่จะหลับไปเขายังคงอยู่ในตัวผม ความต้องการของพี่ทองราวกับจะไม่มีที่สิ้นสุด ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เราทำกัน...แต่เขาก็เหมือนจะยังไม่พอ

ผมเหนื่อยมาก และช่องทางข้างหลังตอนนี้ก็เจ็บมากด้วย คงระบมไปหมดแล้ว หุบขาแทบไม่ได้ถึงต้องนอนด้วยท่าน่าเกลียดอย่างนี้ แต่แม้ผมจะเหนื่อยแค่ไหนก็ไม่เท่ากับพี่ทองที่ยังไม่ได้นอนเลย

“เฮียขอโทษ...ทำไมไม่บอกว่าเลือดออกเยอะขนาดนี้ เด็กบ้าเอ้ย!” เขาโมโหมากเลย แต่ผมก็ทำได้เพียงยิ้มให้เขาเท่านั้น ก็ตอนที่ทำมันไม่ได้รู้สึกเจ็บเหมือนตอนที่เขาใส่เข้าไปแรกๆ นี่นา...

เขาขยี้หัวผม แล้วกดโทรศัพท์โทรหาใครสักคน

“โปรด เออ กูเอง ไอ้เหี้ยไม่ใช่เวลากวนตีน กูอยากถามอะไรหน่อย อืม...”

พี่ทองเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง สักพักเขาก็กลับเข้ามาในห้อง เดินมานั่งลงบนเตียงแล้วยกมือลูบหัวผมพร้อมกับถอนหายใจออกมา

“เด็กโง่”

ผมจับมือเขาไว้แล้วยิ้มให้ “ไม่เจ็บหรอก เฮียอย่าทำหน้ากังวลอย่างนี้สิครับ”

“จะไม่ให้เฮียกังวลได้ยังไง ถ้าชงโคเป็นอะไรไป...”

“ผมไม่เป็นอะไรหรอก ปวดนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย”

เป็นคำโกหกคำโตสำหรับชีวิตลูกผู้ชายอย่างผมเลยก็ว่าได้ นี่มันไม่นิดเลยจริงๆ มันปวดมาก รู้สึกแย่สุดๆ ทั้งๆ ที่ตอนที่มีเขาอยู่ข้างในตัวผมยังรู้สึกดีมากแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้มันแย่อย่างนี้กันล่ะ

“เดี๋ยวเฮียไปซื้อยาให้”

“อืม...อย่าไปนานนะ”

“ครับ”

มันรู้สึก...แปลกนะ ผมรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ห่างจากพี่ทองเลย ผมกำลังหลงเขาอย่างหัวปักหัวปำ ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ยิ่งมองก็ยิ่งหลงรัก พอได้รู้ว่าทั้งตัวทั้งหัวใจเป็นของเขาก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีสุดๆ

อธิบาย...ไม่ถูกเลยจริงๆ

ผมเป็นของเขาแล้ว -///- เป็นของพี่ทอง อ่า...ทำไงดี ผมกำลังจะเป็นบ้าเพราะความรู้สึกพวกนี้

พี่ทองจูบหน้าผากผมแล้วก็เดินออกจากห้องไป สักพักพี่ยิมก็เข้ามาในห้องพร้อมกับถ้วยข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอม

“ทองบอกว่าชงโคไม่สบาย พี่เลยทำข้าวต้มมาให้” พี่ยิมบอกพลางยิ้มล้อ

“ขอบคุณครับ”

“เมื่อวานก็เห็นดีๆ อยู่เลยน้า”

“อย่าล้อผมสิครับพี่”

“ฮ่าๆๆ โอเคจ้า ว่าแต่ไม่สบายอย่างนี้ คืนนี้ก็ให้น้องพลอยนอนกับพวกพี่ก็แล้วกันนะ กลัวน้องจะติดไข้ไปด้วย”

“ครับ” เสียดายจัง ผมอยากนอนกอดน้องพลอยจริงๆ แต่สังขารตอนนี้กระดิกนิ้วเท้าก็ยังทำไม่ไหว ปวดตั้งแต่กระดูกสันหลังยันปลายนิ้วเท้า

“แต่เมื่อคืนพวกพี่ถูกผีหลอกล่ะ เสียงอะไรไม่รู้กระทบผนังดังตึกๆ ทั้งคืน ห้องนี้ได้ยินไหม”

อ่า...เสียงนั้นมัน...

“-///- ไม่...ไม่ได้ยินเลยครับ หูฝาดกันรึเปล่า”

“ไม่นะ น้องพลอยก็ได้ยินเหมือนกัน ร้องไห้ใหญ่เลยนึกว่าผีหลอก แต่ดีที่โนกล่อมให้หลับได้”

ให้ตาย...ผมสร้างความเดือดร้อนให้พวกเขาใช่ไหมครับ T_T

“ฮ่าๆๆ พี่พอจะรู้แล้วล่ะ เอาเถอะนะ กินข้าวต้มก่อน พี่ขอตัวไปซักผ้าก่อนละ ไว้น้องพลอยตื่นแล้วจะให้มาหานะ”

“ขอบคุณมากครับพี่ยิม”

“ไม่เป็นไรจ้า”

พี่สาวคนนี้เป็นคนดีจริงๆ ถ้าพี่โนทิ้งพี่ยิมแล้วหลงกลไปกับผู้หญิงอย่างพี่นิลล่ะก็ผมจะขอด่าใส่หน้าเลยว่าโง่มาก คนที่ใช่หาไม่ได้ง่ายๆ ก็จริง แต่คนที่ใช่และที่ดีก็หายากมากกว่า

พี่ยิมเดินออกไปแล้ว ผมเลยค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่คิดว่าคงฝืนสังขารมากเกินไป มันเจ็บจนนั่งแทบไม่ได้เลย พยายามมากหน่อยก็กลิ้งตกเตียงไปนอนจับกบอยู่ที่พื้นอย่างหมดท่า เดี้ยงสนิท

“ชงโค!!!” ฟังจากน้ำเสียง พี่ทองคงตกใจมาก ส่วนผมน่ะอายมากเลย ทำไมถึงได้มีแต่เรื่องน่าขายหน้าอย่างนี้นะ T_T

“เป็นอะไรมากไหม”

เขาเข้ามาช้อนตัวผมขึ้นแล้ววางกลับลงบนเตียงตามเดิม แต่ผมนี่น้ำตาไหลพรากเพราะแรงกระเทือนที่ตกลงไปเมื่อกี้แล้ว ส่วนพี่ทองทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาเลย

“ไปโรงพยาบาลดีกว่านะ”

“ไม่ไป” ผมส่ายหน้าแล้วยกหลังมือเช็ดน้ำตา แต่พี่ทองจับมือผมไว้แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาออกจากแก้มให้เบาๆ “เป่าให้หน่อย...นะเฮีย ไม่ไปโรงพยาบาลนะ เฮียเป่าให้ต้องหายแน่นอน”

“เด็กโง่” ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่เขาก็ยกมือลูบหัวผม รอยยิ้มอ่อนโยนที่ส่งมาให้ทำให้ภายในใจรู้สึกอบอุ่นยิ่งกว่าเดิม “กินข้าวก่อนแล้วค่อยกินยา เดี๋ยวเฮียเป่าให้ แล้วก็จะนวดให้ด้วย ดีไหม”

“เฮียไม่ต้องไปโรงพยาบาลเหรอ”

“อีกตั้งสองชั่วโมง ยังมีเวลา”

อ่า...อยู่กับผมทั้งวันไม่ได้สินะ ถึงแม้จะรู้สึกว่าตัวเองกำลังคิดเรื่องงี่เง่า แต่ผม...ก็อยากให้เขาอยู่กับผมให้มากกว่านี้ ไม่อยากห่างจากเขาเลย

ผม...กำลังจะเป็นบ้าแล้ว

“เฮีย”

“หืม?”

ผมมองเสี้ยวหน้าดูดีของเขา มองริมฝีปากที่กำลังเป่าข้าวต้มที่กำลังจะตักป้อนผมให้หายร้อน มองจมูกโด่งๆ ที่ซุกไซ้ไปทั่วทั้งตัวผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา มองดวงตาคมที่จับจ้องผมด้วยความต้องการ

“ผมเป็นของเฮียแล้วนะ...ห้ามนอกใจผม ห้ามคุยกับผู้หญิงคนอื่นเกินจำเป็น ผู้ชายแบบเดียวกับผมก็ห้ามด้วย ผมขี้หึงมากนะ บอกไว้ก่อน”

พี่ทองหัวเราะเบาๆ แล้วยกช้อนขึ้นจ่อที่ปากผม “อ้าปากสิ”

“เฮียได้ยินที่ผมพูดไหมล่ะ”

“ได้ยิน คบกันมานานแล้ว เฮียเคยนอกลู่นอกทางรึไง อย่ากังวลอะไรไม่เข้าเรื่องน่า กินข้าวก่อนเร็ว จะได้กินยา”

ผมมองสำรวจใบหน้าเขาพร้อมกับที่อ้าปากรับข้าวต้มที่เขาป้อนให้

“ไม่ให้กังวลได้ไง เฮียได้ผมแล้ว ถ้าเกิดคิดอยากฟันแล้วทิ้ง ผมจะทำยังไงล่ะ”

“เอ...คิดมากจริงๆ สินะเนี่ย ยิ่งได้เป็นเมียเฮียก็ยิ่งรัก ไม่มีวันหักขาเตียงตัวเองหรอกน่า ไม่สบายแล้วรวนจริงๆ นะเรา”

“ก็ผมกังวลนี่”

“ครับๆ เข้าใจแล้ว รักมากนะครับ ไม่ทิ้งครับไม่ทิ้ง”

“จริงนะ”

แทนคำตอบพี่ทองก็ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของผม “หายเร็วๆ สิ เฮียจะได้พิสูจน์ให้ดูอีกทีว่าจริงรึเปล่า”

“อืม”

มันเป็นเพียงแค่ความกังวลหลังจากความสัมพันธ์ของเราขยับเข้าใกล้กันมากขึ้น เพราะยิ่งผมต้องการเขามากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งกลัวว่าเขาจะทิ้งผมไปมากเท่านั้น พอคิดว่าได้เป็นคนๆ เดียวกับเขาแล้ว ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองจะขาดเขาไม่ได้ ทำไมเป็นแบบนี้กันนะ...แย่จริงๆ

พี่ทองป้อนข้าวผมจนหมดถ้วย ให้ผมกินยาแล้วเขาก็ทายาตรงจุดที่ระบมให้ แต่มันน่าอายจริงๆ ถึงเขาจะเพียงแค่สอดนิ้วเข้าไปทายา ผมก็ร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ที่บอกว่าจะเป่าให้เขาก็ทำจริงๆ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขารดลงบนช่องทางด้านหลังของผมจนรู้สึกร้อนไปหมด แถมยังสั่นไปทั้งตัว

“เฮีย...จำเป็นต้องสอดนิ้วเข้ามาด้วยเหรอ อาาาา อย่าทำอย่างนี้สิครับ มันน่าอายนะ”

“แค่ทายาให้...”

“อื้ออออ คนบ้า อาาา พอแล้วเฮีย รีบไปทำงานเลยนะ สายแล้ว”

ผมซบหน้าลงกับแขนตัวเอง ในขณะที่ก็พยายามกลั้นเสียงแปลกๆ ไว้ แต่พี่ทองก็เหมือนยิ่งแกล้ง เขาวนนิ้วอยู่ภายในช่องทางนั้น มืออีกข้างก็รั้งเอวผมไว้ให้สะโพกตกแนบไปกับที่นอน

ก๊อกๆๆๆ

“เฮียขาเฮีย หมวยตื่งแล้วค่า เปิกปะตูหน่อยยยยย/ไอ้ทองงงง เปิดประตูเลยมึง จะแปดโมงแล้ว เร็วๆ เข้า” เสียงของน้องพลอยตามด้วยเสียงของพี่โนทำให้ผมตกใจมากจริงๆ

“เฮีย พอแล้ว”

“ตัวขัดจังหวะมีเยอะจริงๆ” พี่ทองหน้าบึ้ง พลิกตัวผมให้นอนหงาย ก่อนจะใส่ริมฝีปากครอบครองส่วนกลางลำตัวของผม เขาไม่ได้สนใจเสียงเคาะประตูหรือเสียงตะโกนของใครเลย กลับตั้งอกตั้งใจทำตามความต้องการของตัวเอง ในขณะที่ผมทำเพียงแค่กลั้นเสียงร้องและบิดตัวไปมา ก่อนจะปล่อยทุกอย่างใส่ในปากของเขา พี่ทองกลืนมันลงไปแล้วยืดตัวขึ้นมาจูบผม กลิ่นคาวที่คละคลุ้งอยู่ในปากทำให้รู้สึกมัวเมาเล็กน้อย

“เฮียรังแกคนป่วย”

“คนป่วยจำเป็นต้องออกกำลังกาย เห็นไหม แป๊บเดียว เหงื่อท่วมเลย”

ผมยิ้มอย่างอายๆ ในขณะที่พี่ทองก้มลงมาจูบผมอีกครั้งแล้วผละไปเข้าห้องน้ำ เสียงที่ประตูเงียบไปแล้ว สงสัยว่าน้องพลอยกับพี่โนจะคิดยังไงกันนะที่ไม่มีใครไปเปิดประตูให้อย่างนี้

สักพักพี่ทองก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวทำให้ผมได้เห็นเรือนร่างของเขา แผ่นหลังขาวๆ ที่เต็มไปด้วยรอยข่วนทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาเล็กน้อย เขาน่ามองมากจริงๆ หุ่นแบบนี้เป็นนายแบบได้สบาย

“เด็กลามก มองเฮียด้วยสายตาแบบนั้นหมายความว่าไง”

“ไม่ได้มอง” ผมรีบซ่อนหน้าไว้ใต้ผ้าห่ม ได้ยินเสียงพี่ทองหัวเราะเบาๆ แล้วก็อดรู้สึกเขินขึ้นมาไม่ได้...

“เดี๋ยวยิมจะมาดูแลนะ ห้ามดื้อล่ะ ตอนเย็นเฮียจะรีบกลับ”

พี่ทองในชุดที่พร้อมจะไปทำงานแล้วเดินมาบอกผม แผ่นหลังที่น่าหลงใหลของเขาถูกเสื้อกาวน์ของนักศึกษาสัตวแพทย์ปีหกบดบังไว้ แต่ไม่เป็นไรหรอก...เมื่อเขากลับมา ผมจะถอดออกให้เอง ก็เพราะร่างกายของเขา...มีผมเป็นเจ้าของแล้วนี่นา

“ห้ามเถลไถลนะ”

“อืม แต่ก็ไม่แน่ กลัวจะเจอหมาน่ารักๆ เข้าน่ะสิ”

“หมาหรือเจ้าของหมา”

“ฮ่าๆๆ คิดมาก ไปละๆ” พี่ทองก้มลงหอมแก้มผม ขยิบตาให้แล้วสะพายกระเป๋า เดินออกจากห้องไป

ผมหลับตาลงเพราะเริ่มรู้สึกเหนื่อยๆ เพลียๆ ขึ้นมา แต่ทันทีที่หลับตาก็ต้องสะดุ้งกับเสียงของน้องพลอยที่พาร่างป้อมๆ วิ่งเข้ามาในห้อง

“ซ้อขา เฮียบอกว่าซ้อไม่สบาย ให้หมวยมาดูแล ฮี่ๆ” เด็กน้อยฟันหลอยิ้มยิงฟันมาให้

“ไม่เป็นไรมากครับ นอนพักแป๊บเดียวก็หาย”

“จริงเหลอคะ งั้งเดี๋ยวหมวยวักไข้ให้นะ หมวยโตขึ้งอยากเป็งหมอล่ะ อยากเป็งหมอเหมืองเฮียขา วังนี้ซ้อเป็งคงไข้ของหมวยนะ”

ผมควรบอกน้องพลอยดีไหมว่าเฮียขาของน้องไม่ได้รักษาคน แต่เห็นน้องตั้งอกตั้งใจเล่นบทบาทคุณหมอแบบนี้แล้วก็ไม่อยากอธิบายอะไรให้มากความ เพราะความจริงในความรู้สึกผม ไม่ว่าจะแพทย์หรือสัตวแพทย์ พวกเขาก็คือหมอผู้ช่วยชีวิตเหมือนกัน อาจจะแตกต่างกันที่ผู้ป่วยที่ต้องรักษา แต่เจตนาของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างกันแน่นอน

“เมื่อกี้หมวยได้ยิงเสียงซ้อล้องด้วยล่ะ เป็งอะไลไหมคะ เฮียโนบอกว่าเฮียขากำลังเล่งกับซ้อ แต่ซ้อล้องดังเลย เจ็บตงไหนบอกหมวยนะ หมวยจะลักษาให้ ก็เฮียขาตัวใหญ่ ต่อไปซ้อมาเล่งกับหมวยก็ได้นะ หมวยไม่ทำให้เจ็บหลอก”

ผมทำหน้าไม่ถูกเลย ได้แต่ยิ้มแห้งๆ แล้วขยี้หัวน้องพลอยไป

บ้าจริงๆ ทำไมห้องพักนี้มันไม่เก็บเสียงบ้างนะ!!

“แต่ซ้ออย่าโกดเฮียขานะคะ เพาะเฮียขาลักซ้อมากๆ เลย”

“ไม่โกรธหรอกครับ เพราะซ้อก็รักเฮียขาของหมวยนะ เอ...ว่าแต่ว่า คุณหมอตัวน้อยๆ คนนี้จะรักษาคนไข้ยังไงดีล่ะครับ”

“ฉีกยา หมวยมีเข็มมาด้วยล่ะ อยู่ในกะเป๋า” คงเป็นชุดอุปกรณ์ของเล่นคุณหมอที่น้องเตรียมใส่กระเป๋ามาด้วย แต่เพราะกระเป๋ามันอยู่บนชั้นวางที่สูงเกินกว่าน้องพลอยจะเอื้อมถึงและผมก็ฝืนสังขารลุกไปหยิบให้ไม่ได้ คงต้องตัดบทไป

“ไม่เอาหรอก ซ้อกลัวเข็ม”

“แต่เฮียโนบอกว่าเมื่อคืงเฮียขาก็ฉีกยาให้ซ้อ ฉีกไปหลายเข็มเลย หมวยได้ยิงเสียงซ้อล้องไห้ด้วย เจ็บมากไหมคะ”

นี่ถ้าผมไม่เดี้ยงอย่างนี้ผมขอโดดสกายคิกพี่โนสักสิบทีเป็นอย่างน้อย พี่เอาอะไรยัดใส่หัวเด็กที่เปรียบเสมือนผ้าขาวบางคนนี้กันหา!!!

“มะ...ไม่เจ็บหรอกครับ”

“ซ้อเก่งจัง เฮียโนบอกว่าเข็มของเฮียขาใหญ่มากเลย”

“ฮาๆ ใหญ่มากจริงๆ ครับ -_-”

“แล้วซ้อ...”

“น้องพลอยยย ปล่อยให้อาซ้อของหนูนอนพักนะคะ หนูมาวาดรูปกับพี่ยิมนะ พี่ยิมเตรียมสมุดกับดินสอสีมาให้แล้ว”

“ค่า”

กราบขอบพระคุณพี่ยิมที่มาช่วยผมจากสถานการณ์น่าอับอายได้ทัน ทำไมกันนะ ทำไมกัน!! ทำไมห้องมันไม่เก็บเสียง! โธ่! T_T

.
.
.

หลายวันผ่านไปอาการของผมก็ดีขึ้น ไม่ต้องนอนง่อยอยู่บนเตียงให้แฟนคอยเซอร์วิสอีกแล้วครับ แต่ตอนเดินก็ยังรู้สึกเจ็บๆ ตึงๆ อยู่บ้าง ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รบกวนการดำเนินชีวิตของผมมากเท่าไหร่ ผมสามารถออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ พาน้องชายไปกินข้าว หรือแม้แต่แวะไปบ้านของพ่อแม่พี่ทองได้ตามปกติแล้ว

ตอนนี้ผมก็กำลังพาเดซี่ออกมาเดินเล่น เพราะพ่อของมันไม่ว่าง ผมก็เลยต้องมารับหน้าที่แทน เดซี่น่ะตัวโตขึ้นมากเลยครับ มากจนน่ากลัว แม้จะมีดวงตาที่บ้องแบ้วอยู่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแรงเตะของขาหลังจะแบ้วตามไปด้วย มองตามจริงแล้วขืนผมยังเข้าไปจ้องอวัยวะสืบพันธุ์ของเดซี่จากข้างหลังอย่างที่เคยทำคงโดนดีดกระเด็นไปไกลสิบแปดหลาแน่ๆ

ผมพาเดซี่เดินมาจนถึงประตูรั้ว ระหว่างทางก็แวะชมสวนดอกกุหลาบที่อาม่าเป็นคนปลูกไว้ กำลังบานสะพรั่งได้ที่เลย ลุงคนสวนเลยตัดมาให้ผมหนึ่งดอกเพราะเห็นว่าผมยืนมองอยู่นาน ผมบอกขอบคุณเบาๆ ในขณะที่เดซี่ร้องมอๆ คลอไปด้วย

“บอกให้กลับไปไง! ก็รู้ว่าไม่ชอบให้มาที่บ้าน ถ้าพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ก็เลิกกันไปเลยเถอะ” เสียงญาติของพี่ทองคนที่ไม่ชอบหน้าผมดังมาแต่ไกล ผมจะไม่สนใจก็ได้นะถ้าหากว่าไม่ได้กำลังเห็นใครกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่

“กูไม่เลิก! คิดจะเขี่ยคนอย่างกูทิ้ง ฝันไปเถอะ!”

แฟนของเล้งเหรอ เอ...คงตามอย่างที่พี่ทองว่าไว้ล่ะนะ หน้าตาก็ดีแต่สายตาไม่เข้าท่า ถึงได้หาแฟนดีๆ ไม่ได้สักคน ไอ้หมอนั่น...ท่าทางนักเลงอย่างนั้น คบลงไปได้ยังไง

“ปล่อยนะ!”

“อยากให้ปล่อยก็เอาเงินมา!”

โหะ สปีชีร์เดียวกับแมงดาอีกต่างหาก -_-

“ไม่มีให้เว้ย! ไสหัวไปได้แล้วไอ้ชั่ว!”

“นี่มึงกล้า...”

“ถ้าคุณตบ ผมจะแจ้งตำรวจนะ” ผมรีบเดินเข้าไปในเหตุการณ์ จูงเดซี่ที่ร้องมอๆ ไปด้วย ไอ้หน้าอูฐนั่นปล่อยแขนเล้งที่รีบเข้ามาหลบข้างหลังผม

“มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย หรืออยากจะโดนวัวขวิด”

“มึงเป็นใครวะ!”

“มนุษย์คนหนึ่งที่บังเอิญจูงลูกสาวเดินผ่านมา”

“กวนตีน!”

ผมยักไหล่พร้อมกับกดโทรศัพท์ แสร้งโทรหาผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่พอไอ้หน้าอูฐเห็นมันก็ถุยน้ำลายลงพื้นแล้วรีบเดินไปขึ้นรถของมันแล้วขับออกไป

“เป็นอะไรไหม” ผมหันมาถามคนที่หลบอยู่ข้างหลัง ตัวสั่นเทาแถมน้ำตาคลอเบ้า

“มะ..ไม่เป็นไร”

“ก็ดีแล้ว”

ผมมองคนที่อยู่ข้างๆ แล้วก็ยิ้มให้ เล้งดูเหมือนจะรู้ตัวว่าเกาะแขนผมอยู่ก็รีบผละออกห่าง

“นี่ ถึงช่วยก็ไม่ได้ทำให้ชอบขึ้นมาหรอกนะ”

“ผมก็ไม่ได้ช่วยให้คุณชอบผมนี่ครับ อย่างนั้นแฟนผมโกรธตายเลย”

“ไอ้บ้า”

ผมหัวเราะแล้วผลักหัวเล้งไปสองที “เลิกไปเถอะนะครับคนแบบนั้น ครอบครัวของคุณเป็นห่วงมากรู้บ้างไหม”

“มะ...ไม่ใช่เรื่องของนายเลยนะ”

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ ถ้าเป็นเรื่องของผม ผมไม่โง่คบกับคนแบบนั้นหรอก สักนิดก็เทียบกับเฮียทองไม่ได้ คุณน่าจะเอาอย่างผมบ้างนะ ^^”

“โอ้ยยย หมั่นไส้ที่สุดในโลกไอ้บ้านี่!”

“ฮ่าๆๆๆๆ ถึงจะบอกว่าเอาอย่าง แต่อย่ามาแย่งเฮียของผมล่ะ ไม่งั้น...เละไปข้าง”

“มีแต่นายนั่นแหละที่ชอบคนบ้า ไม่คุยด้วยแล้ว!”

“ไม่ได้บ้าสักหน่อย เฮียแค่เป็นตัวของตัวเองต่างหาก อย่ามาว่านะ!”

“ชงโค ไอ้คนบ้า หลงแฟน งี่เง่า!”

“อ๋อเหรอออออ เดซี่ ขวิดเลย มันว่าพ่อหนูอ่ะ”

“อย่าเข้ามา!!!”

ผมหัวเราะเสียงดังลั่นเมื่อเห็นว่าเล้งรีบวิ่งหนีไป ความจริงก็ไม่ใช่คนไม่น่าคบหรอกครับ แค่เขามีทิฐิสูง แถมยังอคติกับผมเพราะผมหน้าตาดีกว่า อืม...อาจจะไม่ใช่เหตุผลนี้ก็ได้นะ แต่เห็นหน้าผมทีไรก็ดัน ชิชะเชอะใส่ผมตลอดเลย

“ไปแกล้งอะไรไอ้เล้งมัน วิ่งหน้าตั้งไปฟ้องอาม่าในครัวเลย” เสียงของพี่ทองดังมาจากข้างหลัง ผมเลิกสนใจปลาคาร์ฟที่กำลังว่ายน้ำเล่นอย่างร่าเริง แล้วหันกลับไปมอง

ไม่ใช่วันหยุดของพี่ทองก็จริง แต่ว่านานๆ ครั้งก็ต้องมากินข้าวกับที่บ้านบ้าง เพราะเขาทนที่อาม่าโทรจิกไม่ไหว

“ไม่ได้แกล้ง เดซี่อยากเล่นด้วยต่างหาก แต่ญาติเฮียหยิ่งเอง”

“มอออออ”

“อืม ช่างเถอะๆ” พี่ทองว่าอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ ผมที่กำลังจุ่มเท้าลงในบ่อปลา “เตี่ยมาเห็นได้ชักแน่ เอาเท้าไปจุ่มในบ้านลูกรักเขา”

“ก็มันเย็นดีนี่นา”

“ดื้อขึ้นรึเปล่าเนี่ยเรา”

“เปล่า” ผมเอียงศีรษะพิงกับไหล่พี่ทอง ก่อนจะเอาเชือกที่ล่ามเดซี่ไว้พันมือเขาเล่น

“ซนเนอะ”

“ถ้าซนก็ลงโทษสิ ผมอยากโดนตี...”

ผมช้อนตาขึ้นมองเขาแล้วขยับเข้าไปใกล้ แลบลิ้นเลียริมฝีปากของเขาเบาๆ

“เพิ่งหายดี แต่ทำซ่า” พี่ทองพึมพำ ยกมือข้างหนึ่งรั้งต้นคอของผมให้เข้าไปชิดอีก “ไว้งานเฮียเสร็จเมื่อไหร่ โดน”

“กลัวจังเลย”

“ชงโค -_-”

“ฮ่าๆ เฮียทำหน้าเหมือนคนแก่เลย ช่วงนี้เฮียเครียดไปแล้วนะ พักผ่อนก็น้อย ผมเป็นห่วงรู้ไหม”

“อืม ถ้าเป็นห่วงก็ดื้อให้น้อยลง เฮียจะได้ไม่ต้องปวดหัว”

“ผมสร้างปัญหาให้เหรอ”

“เปล่า”

“แล้วอะไรล่ะ เฮียพูดแบบนี้ผมเสียใจนะ ทั้งๆ ที่ผมก็เป็นเด็กดีของเฮียมาตลอด”

“แน่ใจ?”

“อื้ม”

“งั้นเอากางเกงยีนกับเสื้อตัวบางๆ คอลึกๆ ไปทิ้งให้หมด”

“ไม่”

“...”

“แต่จะใส่ให้น้อยลง โอเคไหมครับ ถ้างั้นวันอาทิตย์เฮียต้องพาผมไปซื้อเสื้อผ้าด้วย ให้เฮียเลือกเลยว่าชอบแบบไหน ดีป่ะ”

“แล้วชงโคจะชอบเหรอ”

“ชอบไม่ชอบผมก็ใส่ได้...เพราะถึงยังไงเฮียก็เป็นคนถอดมันออกนี่นา”

“หึหึ เด็กบ้า”

เวลาพี่ทองหัวเราะ ผมจะพลอยมีความสุขไปด้วย ความจริงเสื้อผ้าแนวไหนผมก็ใส่ได้ ไม่ได้ฟิกอะไรมาก แค่มันไม่ทำให้อึดอัดหรือร้อนจะเหงื่อท่วมเวลาใส่เป็นพอ

“เฮีย...”

“หืม?”

“คิดอะไรอยู่เหรอ”

ที่ผ่านมา...มีเรื่องเกิดขึ้นกับผมและเขามากมายจริงๆ จนผมไม่ทันสังเกตเลยว่าพี่ทองบ้าบอน้อยลง จากตอนแรกที่รู้จักเขา มาจนถึงตอนนี้ ผมคิดว่าเขาเปลี่ยนไป ไม่ใช่อะไรที่มันไม่ดีนะครับ แต่ผมรู้สึกว่าเขาพยายามที่จะเป็นที่พึ่งให้ผม คำสัญญาที่เขาให้ไว้กับพ่อกำลังกดดันเขารึเปล่านะ... ทั้งๆ ที่พี่จะสนุกกับชีวิตให้มากกว่านี้ก็ได้ ไม่ต้องคอยตามดูแลผมก็ได้ ผมโอเคทุกอย่างแล้วแค่มีพี่อยู่ข้างๆ

“เฮียเหนื่อยรึเปล่าที่คบกับผม”

“ทำไมถึงถามแบบนี้” พี่ทองถามกลับเสียงดุ ใบหน้าของเขาบึ้งตึงขึ้นมาทันที

“ผมก็แค่ถามดู ก็เพราะตอนนี้ผมไม่มีใครแล้ว เลยดูเหมือนจะเป็นภาระของเฮีย”

“ไปเอาความคิดแย่ๆ นี่มาจากไหน!”

“โกรธเหรอครับ ขอโทษนะ ผมทำบรรยากาศเสียจนได้”

แค่เพราะ...เขาดูเหนื่อยเกินไป ผมถึงเป็นห่วง ผมก็อยากเป็นคนรักที่ดีกว่านี้ แต่ผมก็ทำอะไรให้เขาไม่ได้มากนัก เราห่างกันหกปี เขากำลังจะเรียนจบในขณะที่ผมยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิตการเรียนของตัวเองเลย มันก็เป็นเพียงความคิดแย่ๆ ของผมที่กลัวว่าสักวันหนึ่งจะมองไม่เห็นแผ่นหลังของเขา กลัวจะวิ่งตามไม่ทัน...

ผมมีความสุขนะที่ในทุกๆ วันเราได้อยู่ด้วยกัน แต่ช่วงเวลาแบบนี้...มันจะมีได้ตลอดรึเปล่า วันเวลาหมุนเปลี่ยนไปทุกวัน ทั้งผมและเขาก็ต้องเติบโตขึ้น แย่จริงๆ ที่ผมดันเกิดความไม่มั่นใจขึ้นอย่างนี้ ผมกำลังรวน แค่เห็นความเงียบขรึมของเขาในแต่ละวันก็คิดมากแล้ว

ทำยังไงดีนะ...เขาถึงจะไม่ต้องเหนื่อยมากเกินไป

“เฮีย ผมว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเองสักพัก”

ถ้าเขาสามารถทุ่มเทให้กับสิ่งที่เขารักอย่างเต็มที่ มันคงจะดีล่ะนะ ผมรอได้อยู่แล้ว

อ่า...ที่จริง...ผมโกหกนะ ผมอยากอยู่กับเฮีย อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา...อยากให้เฮียสัมผัสผม กอดผม บอกว่ารักผมทุกๆ วัน แต่...มันคงบ้ามากเกินไป ความรู้สึกของผมกับเขาคงเริ่มไม่เท่ากันแล้ว...ในขณะที่เขาเท่าเดิมแต่ผมกลับเพิ่มมากขึ้น

“อืม ตามใจสิ”

“ครับ”

รั้งผม...บอกว่าไม่ให้ไป ไม่ได้เหรอ? ผมอยู่แล้วรบกวนใช่ไหม...

“ช่วงนี้เฮียต้องรีบทำวิจัยให้เสร็จด้วย อาจจะกลับดึกบ่อยๆ ชงโคไปอยู่ที่บ้านจะได้ไม่เหงา แล้วเฮียจะไปรับ”

“ครับ”

ผมกำลังขุดเหตุผลร้อยแปดพันข้อขึ้นมาเพื่อไม่ให้ตัวเองหงุดหงิด ผมเข้าใจ...เข้าใจ...หรือต้องเข้าใจกันแน่นะ

“ไปกินข้าวกันเถอะ”

“ครับ”

“ชงโค”

“ครับ”

“มีอย่างอื่นที่อยากจะพูดนอกจากคำว่าครับไหม”

“ครับ”

“พูดมาสิ”

“ครับ”

“เด็กโง่”

ผมไม่ได้ยินว่าพี่ทองพูดอะไร เพราะกำลังคิดหาเหตุผลที่ทำให้ตัวเองทำความเข้าใจได้ง่าย ผมกำลังพยายามเพราะไม่อยากสร้างความลำบากใจให้เขา แต่มันก็ดูจะยากซะเหลือเกิน จมอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่นาน รู้ตัวอีกทีก็ถูกพี่ทองดึงเข้าไปจูบ ผมมองเขาด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบดันตัวเขาออก เขาทำเพียงแค่เลิกคิ้วมองมา ในขณะที่ผมเช็ดน้ำลายออกจากมุมปากของตัวเอง

“อย่าคิดมาก” เขาบอกแค่นั้นแล้วก็จูงมือผมให้เดินตาม

ผมจะไม่คิดอะไรเลย...ถ้าผมไม่ได้รักพี่

ผมเกลียด...ความงี่เง่าของตัวเองจริงๆ

..............................................To be continue....................................................

สัปดาห์นี้มีวันหยุด สำหรับใครที่ทำงานไกลบ้าน จะกลับก็เดินทางปลอดภัยนะคะ  :bye2:

ขอบคุณที่ติดตามค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-07-2014 22:22:07
อืมมม จะบอกไงดี ชงโคชอบคิดไปไกลหรือเปล่า เวิ่นเว้อ

หัดพึ่งคนใกล้ตัวเยอะๆหน่อยสิ  :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 07-07-2014 22:25:08
ชงโคสู้ๆ  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 07-07-2014 22:29:00
ผมจะไม่คิดอะไรเลย ถ้าผมไม่ได้รักพี่  โอ้ยชงโคคคค หนูคิดอะไรก้พุดออกไผบ้างก้ได้ลูกก ไม้ง้นเด่วมันจะเปนปันหานะ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 07-07-2014 22:34:44
ชงโคอย่าคิดมากกกกกกก
พี่ทองก็สู้ๆนะ. เรียนหนักก็พักบ้างง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-07-2014 22:34:53
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 07-07-2014 22:44:04
น่าสงสารจัง
น่าสงสารที่ชงโคเป็นฮีโมฟิเลียอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-07-2014 22:55:44
ชงโคต้องหนักแน่นเข้าไว้นะ สู้ๆ
น้องพลอยน่ารักมากเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 07-07-2014 22:57:33
คิดเยอะ เพราะกลัว ใช่ไหมล่ะ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 07-07-2014 22:57:58
ตอนที่แล้วยังสวีทกันอยู่เลย ตอนนี้ชงโคกลับมาคิดมาก

กลัวใจชงโค ไม่ได้บอกว่าจะเลิกรักเฮียนะ แต่กลัวมีเรื่องเล็กน้อยเข้ามา

แล้วชงโคจะไม่มีเหตุผลเพราะรักเฮียมาก ไม่อยากให้เศร้าแล้วน้า

สู้ๆนะชงโค  :mew1:


ป.ล.เล้งนี่จะหาแฟนได้เหมือนชงโคไหมนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-07-2014 22:58:50
คิดไปไกลเลยนะชงโค
ใจเย็นๆ มีอะไรก็บอกพี่ทองล่ะ อย่าคิดมาก อย่าคิดไปเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 07-07-2014 23:12:29
ห้องไม่เก็บเสียงน้องพลอยก็ได้ยิน
ชงโคคิดมากอาจเป็นเพราะพี่ทองแกบ้าบอน้อยลง
แต่ก็น่าสงสารเล้งมีแมงดามาเกาะ แต่ทำไมขี้ฟ้องจังอิจฉาคงโคสินะ
ที่อาม่ารัก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 07-07-2014 23:27:14
 :o8: :-[  สมหวังเล็กน้อย กับฉากที่รอคอย ขอยาวววๆ แบบบเลือดสาดด :hao6: ( ชงโคอย่าคิดมากก พี่ทองรักเรานะ )
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-07-2014 23:38:54
เวลาอ่อนแอเรามักเกิดความไม่มั่นใจ งี่เง่าได้พอ ๆ กันนั่นแหละ
เกิดเรื่องขึ้นกับชงโคตั้งมากมาย เท่าที่ผ่านมาได้นี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว
ตอนนี้ว่างอยู่ก็เลยเคว้งคว้าง อีกทั้งเฮียทองก็ยุ่งกับการฝึกงานไม่ค่อยมีเวลาให้
ต้องสร้างขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง หาอะไรทำจะได้ไม่เวิ่นเว้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 07-07-2014 23:53:30
ชงโคอ่ะคิดมากไปแล้วนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 07-07-2014 23:54:26
สงสารชงโคอ่ะ เจ็บแย่เลยยย
รวมไปถึงการคิดมากด้วย เชื่อใจ
เฮียเค้านะ รักชงโคมากขนาดนี้
อย่าคิดเองเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 08-07-2014 00:04:06
โอ้ย ลูกสาวเจ้ นอย อะไร เพราะความสัมพัน พัฒนาไปอีกขั้น เลยนอยเหรอ ใจเย็นนะลูกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 08-07-2014 00:04:23
คงจะไม่มีดราม่าแล้วนะ
ไม่ใช่อยู่ดีๆ อินิลกลับมาอีกรอบนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 08-07-2014 00:04:42
สงสารชงโคนะ
คิดมากมากๆๆๆๆ
เป็นห่วงพี่ทองกว่าตัวเอง เฮ้ออ
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 08-07-2014 00:19:31
ตอนที่แล้วยังมีความสุขอยู่เลย ทำไมมันเหมือนจะต้องต้มมาม่ากินอีกแล้วอะ :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 08-07-2014 00:34:21
เด็กๆมักต้องการการดูแลเอาใจใส่คร่ะเฮียยย ดังนั้นเฮียสู้ๆนะคร้าาา :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 08-07-2014 01:32:45
ตามมาจากมาโปรดจร้า น่าสนุกจัง
เขียนเรื่องไหนก็สนุก น่ารักอ่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 08-07-2014 03:52:57
พี่ทองรักชงโคมากนะๆๆ อย่าคิดมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-07-2014 04:17:47
 ดราม่าชุดใหญ่เพิ่งจากไป ยังจะมีมาอีกหรือ!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 08-07-2014 06:58:59
ชงโคน่าสงสาร..คงไม่มั่นใจในความรัก
เฮียทองต้องดูแลดีหน่อย..อย่างี่เง่านะ
ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 08-07-2014 07:02:31
อย่าคิดมากกกกกนะ   พี่ทองเอาใจใส่น้องดีๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 08-07-2014 07:09:18
คิดมากจนได้นะชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-07-2014 07:39:44
ชงโค อย่าคิดมากสิ
มีอะไรก็บอกเฮีย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-07-2014 08:32:43
น่าสงสารชงโค คนที่ครอบครัวแตกแยกมักเป็นอย่างนี้

อยากได้ความอบอุ่น ถึงขนาดยึดติด

อยากให้ชงโคคิดได้นะ คนรักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน

หรือเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครหรอก แค่เดินไปด้วยกัน และแชร์ชีวิตด้วยกันบ้าง

ไม่ต้องคิดว่าเค้าเป็นของเรา เราเป็นของเค้า ชีวิตก็ยังเป็นของเราเพียงแต่เรารักและหวังดี

พิเศษให้คนคนหนึ่งมากหน่อย จะมีความสุขมากกว่านะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 08-07-2014 09:02:02
อารมณ์แบบที่หนูชงเป็นใครๆก็มีได้ทั้งนั้น

เพราะงั้นหนูต้องเชื่อมั่นในตัวเอง และคนรัก

รวมทั้งอย่าคิดอะไรฟุ้งซ่านมีอะไรต้องทำความเข้าใจกันนะ

ยังไงก็อย่าดราม่าอีกนะ ไม่ไหวจะเคลียร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-07-2014 09:56:58
พี่ทองมีอะไรปิดบังชงโคหรือเปล่า กลัวมีมาม่าเรื่องผู้หญิง แต่เราก็เชื่อเฮียทองอยู่นะ ห้ามทิ้งชงโค ไม่งั้น :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 08-07-2014 10:04:54
น่าให้ชงโคอยู่นี่กับครอบครัวนะ จะได้ไม่เหงา กลับไปอยู่บ้านเหงาแย่เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 08-07-2014 11:15:57
ยิ่งรักมากก็ยิ่งคึดมาก ระแวงมาก รักพี่ทองแบบพอดีๆแต่ตลอดไปดิ   :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 08-07-2014 16:00:24
น้องพลอยน่ารัก   :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 08-07-2014 17:22:02
ติดนิสัยแม่มาหรือเปล่านะ...-..- คงไม่เกี่ยว ชงโคอย่าคิดมากเลย แต่รักมันก็หึง ก็หวงเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้เหมือนชงโคจะมีมากไป มันจะเป็นปัญหามาม่ารสต่อไปหรือเปล่านะ
ปล.แอบสนใจคู่เล้ง จะมีคนดีๆว่าหน้าอูฐไหม ขอหนุ่มกว่าได้มิ ขอเป็นคู่ที่เคะแก่กว่าหน่อยจิ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-07-2014 17:34:44
ชงโคหนูคิดเยอะไปนะลูก


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 08-07-2014 17:49:49
น้องพลอยน่ารักสุดๆเลย  งื้ออออออออออออออ

ชงโคหนูอย่าคิดมากเลยน๊าาาาาาา 
พี่ทองและทุกคนรักหนูมากมาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 08-07-2014 20:31:56
ไม่รู้จะสงสารใครดีเลย เฮียก็คงมีเหตุผลของเฮียแหละนะ
ชงโคจะคิดมากก็ไม่แปลก ยิ่งตอนนี้เหมือนตัวคนเดียวด้วย

สู้ๆนะทั้งสองคน  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 08-07-2014 20:45:43
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ในที่สุดชงโคก็ตกเป็นของเฮียทองจนได้สินะ :hao6: :jul1:
ชอบเวลาชงโคเรียกเฮียทองว่าเฮียจ๋ามากเลยอ่าาาาา คือมันน่ารัก งืออออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-07-2014 22:00:24
 :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 09-07-2014 08:00:34
ThankS
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 09-07-2014 08:56:44
ผ่านไปให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 09-07-2014 10:39:17
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน ตอนแรกคิดว่าน้องชงโคใสๆ ที่จริงร้ายนะเนี่ย แต่ชอบนะน้องเป็นตัวเองดี ตอนนี้น้องเริ่มคิดมากอีกแล้วววว  เป็นกำลังใจให้น้องชงโคและเฮียทองนะ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 09-07-2014 22:26:21
ชงโคอย่าคิดเยอะสิหนู :mew4:
จะพาลพาคนอ่านเครียดไปด้วย :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 10-07-2014 09:55:43
หนูชงโคคิดมากอีกแล้ว ไม่เอามาม่าแล้วนะคะ อิ่มแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: yummiie ที่ 10-07-2014 20:44:30
อิ่มมาม่าแล้ว :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 10-07-2014 23:18:43
อร๋อยยยย พี่ทองแกมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าหนิ รู้สึกว่าบ้าบอน้อยลงจริงๆล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 42 : 7/7/2014 (Page. 77)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 11-07-2014 07:43:45
 :haun4: ในที่สุด เฮียทองกับชงโคก็  :oo1: ปลื้ม 555
เล้งทำตัวน่ารัก เริ่มชอบเล้งมาทันที
พี่ทองกับชงโคกำลังเข้าใจผิดกันอีดหรือเปล่า สู้ๆน้า แล้วมันก็จะผ่านไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 11-07-2014 20:36:32
ตอนที่ 43

ปึก!

ปึก!

ปึก!

“นี่พี่ คิดถึงก็ไปหาเฮียสิ จะมานอนทำหน้าเบื่อโลกอยู่นี่ทำไม ไม่เข้าใจเลย”

ผมหยุดมือที่กำลังกำมือถือเคาะกับโต๊ะแล้วเหลือบมองบิ้วที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวข้างๆ

“ไม่ไป” ผมตอบพลางโยนมือถือออกไปให้ห่างจากระยะที่มือเอื้อมถึง แล้วคว้าหมอนมากอดไว้แนบอก “เขายังไม่คิดจะโทรมา แล้วพี่จะไปหาทำไม”

“ก็พี่เล่นปิดมือถืออย่างนี้ เฮียเขาโทรหาได้ก็แปลกแล้ว”

“เอ...ทำไมน้องไปเข้าข้างคนอื่นนะ” ผมปรายตามองบิ้วที่ทำหน้าเซ็งๆ ส่งมาให้ “โทรหาไม่ได้ก็มาหาสิ ยากนักรึไง”

“พี่นี่อารมณ์เหมือนคนท้องจริงๆ”

จะท้องหรือไม่ท้องไม่เห็นเกี่ยวเลย ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ในเมื่อเขาติดต่อผมไม่ได้ทำไมไม่มาหาสักทีล่ะ จะปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อไปอีกกี่วันถึงจะพอใจ

เขาไม่คิดถึง ไม่อยากเห็นหน้าผมบ้างเหรอ?

ผมมาอยู่บ้านได้เกือบสัปดาห์แล้ว แต่ก็เป็นเกือบสัปดาห์ที่ระหว่างผมกับพี่ทองไม่มีอะไรก้าวหน้า หรือเป็นเพราะพวกเราก้าวกันมาจนถึงทางตันแล้วกันแน่นะ

“โอ้ยยย พอๆ ไปข้างนอกกัน” จู่ๆ บิ้วก็โวยวายขึ้นมา แถมยังเดินมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นจากโซฟาอีก

“ไปไหน ไม่ไปอ่ะ ไม่มีอารมณ์”

“ไปเถอะ ไปเป็นเพื่อนหน่อย จะพาน้องแป้งไปตรวจด้วย”

ผมสำรวจทั่วใบหน้าเนียนของบิ้ว ก่อนจะมองไปทางน้องแป้งที่นอนขดตัวหลับอยู่บนโซฟาอีกตัว

“แป้งป่วยเหรอ”

“อะ...อืม”

น้องแป้งที่ว่าคือแมวเปอร์เซียของพี่ตั้ม ตัวอ้วน ขนนุ่ม น่ากอดมาก พี่ตั้มหวงสุดๆ แต่เพราะต้องไปทำงานทุกวันก็เลยให้บิ้วเป็นคนรับผิดชอบดูแลให้อาหาร ทั้งๆ ที่บิ้วไม่ใช่คนรักสัตว์นะ แต่กับน้องแป้งคงเป็นข้อยกเว้นล่ะมั้งครับ เห็นดูแลดีปรนนิบัติพัดวีเกินจำเป็นไปหน่อย

“แล้วจะไปตรวจที่ไหนล่ะ”

“เฮียฝึกงานที่ไหนอ่ะ”

ผมมองหน้าคนที่ตั้งคำถามแทนคำตอบนิ่งๆ

“คลินิกแถวนี้ก็มีไม่ใช่รึไง”

“ก็ใช่...แต่บิ้วไม่ไว้ใจใครเท่าเฮียนี่นา ไปเถอะนะพี่นะ คิดซะว่าไปเปลี่ยนบรรยากาศ”

ผมน่ะไม่อยากไปหรอกนะ...แต่ในเมื่อน้องชายยืนกรานอย่างนี้ก็คงจะขัดไม่ได้ เลยต้องขึ้นมาหาเสื้อแขนยาวมีฮู้ดมาใส่ทับเสื้อกล้าม เพราะถ้าพี่ทองเห็นผมใส่แต่เสื้อกล้ามบางๆ ออกไปร่อนข้างนอกคงได้โดนว่าอีก ไม่ได้กลัวนะครับ แค่ไม่อยากทะเลาะด้วยเฉยๆ

บิ้วจับน้องแป้งใส่กรงแล้วก็พามาขึ้นรถที่ผมติดเครื่องรออยู่แล้ว ซึ่งน้องแป้งก็ดูท่าจะไม่สบายจริงๆ เพราะไม่ร่าเริงมาสองสามวันแล้ว เอาแต่นอนอย่างเดียวเลย หรือเป็นกิจวัตรของแมวอ้วนอันนี้ก็ไม่ทราบได้

“ตอนแรกก็เหมือนไม่อยากไป แล้วไหงตอนนี้กรีดตาทาแป้งด้วยอ่ะ แถมยังแต่งตัวเอาซะบิ้วเหมือนคนใช้ไปเลย -*-”

“ก็ธรรมดานี่”

บิ้วทำหน้าหมั่นไส้ใส่ผมแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรให้มากความอีก

ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะมาถึงโรงพยาบาลสัตว์ของมหาวิทยาลัยที่พี่ทองฝึกงานอยู่ ผมลงจากรถแล้วยกฮู้ดมาสวมทับหมวกที่ใส่เพื่อบังแดดอีกชั้น บิ้วเหล่ตามองมาเล็กน้อยแล้วก็เดินนำผมเข้าไป

“คนเยอะเหมือนกันแฮะ วันนี้มีตรวจรักษาฟรีรึไงกันนะ” บิ้วที่เดินนำอยู่ข้างหน้าพูดขึ้น ผมที่เดินตามก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แถมหลายๆ คนยังมองมาที่ผมด้วย สงสัยผมจะแต่งตัวเด่นเกินไป -_-

“พี่รออยู่นี่นะ บิ้วไปกดบัตรคิวก่อน” บิ้วส่งกรงน้องแป้งมาให้ผมแล้วก็รีบเดินไปที่ตู้กดบัตรคิว

เฮ้อ...มาถึงนี่กันจนได้สิน่า ทั้งๆ ที่ผมคิดไว้แล้วเชียวว่าจะไม่เป็นฝ่ายมาหาเขาก่อน... เอ...แต่นี่ก็คงไม่ได้เรียกว่ามาหามั้ง ก็แค่พาน้องแป้งมาหาหมอ แล้วบังเอิญว่าเป็นโรงพยาบาลเดียวกับที่เขาฝึกงานอยู่พอดี

อืม...เพราะความบังเอิญต่างหาก

“ทอง เที่ยงนี้ฝากเราซื้อข้าวอีกไหม” เสียงหวานๆ ใสๆ ไม่ได้ทำให้ผมสนใจเท่ากับชื่อที่ถูกเรียกขึ้นมา

ทองเหรอ...โรงพยาบาลนี้จะมีสักกี่ทองกันนะ...

“อืม เอาเหมือนเดิมนะฟ้า”

แต่โทนเสียงแบบนี้คงมีอยู่ทองเดียว...ทองคำเอกของผม

“ค่ะ งั้นทองไปนั่งรอฟ้าที่เดิมนะ”

“ขอบคุณครับ”

ผมดึงปีกหมวกลง ขยับฮู้ดให้ชิดขึ้น พลางก้มหน้าลงต่ำเพื่อไม่ให้กลุ่มนักศึกษาฝึกงานที่กำลังเดินผ่านไปได้เห็น หรืออันที่จริงแล้ว...ผมไม่อยากเห็นหน้าใครบางคนในกลุ่มนั้นมากกว่า

เขา...ไม่เจอผมก็ยังดูปกติดี ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนเลย อาจจะยิ้มแล้วสดใสกว่าเดิมด้วยซ้ำ แล้วผู้หญิงที่ชื่อฟ้านั่น...ก็ดูจะเข้าอกเข้าใจกันซะเหลือเกิน

ผมไม่เคยเห็นโลกของเขาในมุมอื่นเลย เห็นแค่ตอนพี่ทองอยู่กับครอบครัว อยู่กับเพื่อนสนิทที่ชื่อพี่หมอโปรดกับพี่โน แต่ไม่เคยเห็น...เขาที่กำลังหัวเราะพูดคุยกับเพื่อนคนอื่น ไม่เคยได้เห็น...เขาในตอนที่กำลังจริงจังอยู่กับการฝึกงาน

เขา...ในมุมที่ไม่เคยเห็นแบบนี้...ทำให้ผมเกิดความกังวลใจขึ้นมา

พรึ่บ!

จู่ๆ ฮู้ดก็ถูกดึงลง แถมหมวกก็ยังถูกถอดออกไป เงยหน้าขึ้นจะด่าคนที่กล้าลองดีก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับตาคมๆ ของพี่ทองจ้องมองมา

“คิดว่ากูจะจำเมียตัวเองไม่ได้รึไง” เขาถามเสียงนิ่งๆ เพื่อนๆ ของเขาที่หยุดรอก็มองมาทางผมอย่างสนใจ “มาทำอะไรที่นี่”

“พาแมวของพี่ตั้มมาหาหมอ” ผมตอบกลับก่อนจะดึงหมวกคืนมาจากมือเขา พี่ทองรั้งไว้เพียงเล็กน้อยแล้วจึงยอมปล่อยแต่เปลี่ยนมาดึงคอผมให้ขยับเข้าไปใกล้แทน

“จะทำอะไร!”

“รู้ตัวไว้ด้วยนะว่าทำให้กูไม่พอใจมาก”

อะไร...นี่เขาไม่พอใจที่ผมมาที่นี่ใช่ไหม...ผมไม่ได้จะมาหาเขาซะหน่อย...ก็แค่พาน้องแป้งมาหาหมอ

“ผมแค่พาแมวมาหาหมอ!” ผมตอบกลับเสียงดัง

“ไม่ใช่เรื่องนี้! มึงรู้ชงโค มึงรู้ดี” แต่พี่ทองเสียงดังกว่า ริมฝีปากของเขาเม้มเป็นเส้นตรง ตาคมดุที่จ้องมองมาทำให้ผมต้องเบือนหลบ

“ทอง มีเรื่องอะไรกันเหรอ” เสียงหวานๆ ที่ผมชักเริ่มเกลียดดังขึ้น พี่ทองยอมปล่อยมือจากต้นคอผม ก่อนจะหันไปตอบพี่ผู้หญิงรูปร่างดีที่ยืนอยู่ไม่ไกลว่า “ไม่มีอะไรครับฟ้า”

“แล้วน้องคนนี้เป็น...”

“ชื่อชงโค ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ผมตอบพลางยกมือสอดแขนของพี่ทองไว้ เขาไม่ได้สะบัดออก แค่นี้พี่ฟ้าก็น่าจะรู้แล้วนะครับว่าผมกับพี่ทองเป็นอะไรกัน หรือกิริยากอดแขนตัวแนบชิดกันนั้นสมัยนี้เรียกว่าพี่ชายน้องชาย?

“ค่ะ น้องชงโค พี่ชื่อฟ้านะคะ เป็นบัดดี้กับทอง”

“ครับ”

บทสนทนาชะงักค้างไว้เท่านั้นเมื่อน้องชายของผมเดินแทรกเข้ามาในฉาก บิ้วยกมือไหว้พี่ทอง ถามไถ่กันพอประมาณ พี่ฟ้าก็บอกว่าเธอกับพี่ทองต้องรีบไปเอาผลเอ็กซเรย์กับผลปัสสาวะ พวกเขาเลยเดินแยกไป

“ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกน่า พี่อย่าทำหน้ากังวลไปเลย อีกอย่างนะพี่ ถ้าเฮียเขาจะเอาเจ้หน้าเยิ้มนั่นเขาเอาไปนานแล้วล่ะ ก็เรียนด้วยกันมาตั้งหกปี ถ้าเจ้แกเอาอยู่มีหรือว่าเฮียจะมาคบกับพี่ได้”

ก็จริงของบิ้ว แต่ผมก็ไม่ชอบเวลาที่เห็นพี่ทองอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ อาม่า ม๊า น้องเพชร น้องพลอย หรือญาติๆ ของเขานี่นา มันแย่นะที่ต้องมาหงุดหงิดอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่อีกฝ่ายก็ดูจะไม่ได้รู้เลยว่าผมเป็นอะไร -_-

“พี่ไปเข้าห้องน้ำนะ เดี๋ยวมา”

“อืม ถ้ากลับมาแล้วไม่เจอบิ้ว พี่รออยู่หน้าห้องจ่ายตังค์ก็ได้นะ เพราะเดี๋ยวจะถึงคิวตรวจของน้องแป้งแล้ว”

“โอเค”

เฮ้อ...หงุดหงิดจริงๆ ไม่ชอบใจเลยที่เห็นพี่ทองถูกผู้หญิงดึงแขนให้เดินไปอย่างนั้น อยากจะเข้าไปกระชากออกมาแรงๆ แล้วบอกว่านี่ของผมนะ ห้ามยุ่งห้ามแตะ แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะมันคงเป็นการกระทำที่งี่เง่าเกินไป

กำลังยืนล้างมืออยู่ที่อ่างล้างมือ ก็ถูกมือใครบางคนปิดปากแล้วลากให้เข้ามาในห้องส้วม ผมไม่ได้ขัดขืนเพราะเห็นผ่านกระจกแล้วว่าเขาเป็นใคร

“เฮียทำบ้าอะไร!”

พี่ทองขมวดคิ้วมองผม ตาคมๆ ฉายแววดุ แต่ผมไม่กลัวหรอก ผมหงุดหงิดจนเห็นช้างตัวเท่ามดแล้วตอนนี้

“ปล่อยผม”

“ห้ามดิ้น ไม่งั้นกูตบ”

ผมชะงักไปทันทีกับคำพูดที่ได้ยินก่อนจะมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อสายตา พี่ทองดูโกรธจัดและไม่น่าเข้าใกล้ แต่ผมก็จ้องตากับเขาโดยไม่เบือนหลบไปไหน

“มึงคิดว่ามึงโกรธเป็นคนเดียวรึไง กูก็คนนะชงโค มึงทำอะไรไว้ รู้ตัวบ้าง!”

“ผมทำอะไร...เฮียต่างหาก เฮียต่างหากที่ทำ!”

“เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะกูใช่ไหม! คิดให้ดีๆ ชงโค กูไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มึงหลบหน้ากู หนีกู ปิดมือถือใส่กู มันหมายความว่ายังไง!”

“ผมไม่ได้หลบ ไม่ได้หนี เฮียต่างหากที่ไม่ยอมมาหาเลย!”

“ถ้าแค่อยากให้กูไปหา ทำไมไม่พูดออกมา กูจำเป็นต้องตรัสรู้ความต้องการของมึงทุกๆ เรื่องไหม!”

ก็ถ้าผมบอกพี่ว่าอยากให้มาหา มันก็จะเป็นแค่ความต้องการของผมฝ่ายเดียว พี่ไม่อยากมาเจอผมบ้างเลยเหรอ ทำไมต้องให้ผมร้องขอทุกที เคยมีสักนาทีไหมที่จะคิดถึงผม ผมรักพี่ข้างเดียวรึไง...เราไม่ได้คบกันเพราะว่าเราต่างฝ่ายต่างก็รักกันหรอกเหรอ...

“กูเหนื่อยนะชงโค กูไม่ได้มีเวลาว่างเหมือนอย่างมึง ไปคิดทบทวนตัวเองซะ ว่าที่ทำแบบนี้มันดีกับเราแล้วรึไง ถ้าคิดว่ามันดี กูก็จะเคารพการตัดสินใจของมึง”

เคารพการตัดสินใจของผมเหรอ...พี่ต่างหากที่บอกว่าเหนื่อยแล้ว พี่ต่างหากที่บีบให้ผมต้องตัดสินใจแบบนี้

ผมจับมือของพี่ทองแล้วดึงออกจากไหล่ของตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้น...ก็อย่าเหนื่อยอีกเลย เฮียพักเถอะครับ”

“ชงโค!”

มันไม่ได้หมายความว่าเราเลิกกันหรอกนะ ผมรู้ว่ากว่าผมกับพี่จะมาถึงวันนี้เราผ่านอะไรกันมาบ้าง แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรามันตึงเกินไป ซึ่งคงจะเป็นผมที่ทำให้มันตึงขึ้นมาเอง หากเราไม่ถอยและยังฝืนอยู่อย่างนี้มันคงแย่ลง

ผมรู้ดี...ผมรู้ว่าผมเป็นคนสร้างปัญหา แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องแก้มันยังไง ผมไม่สามารถทำให้ทุกอย่างยังคงอยู่ในกรอบของเหตุและผลได้ในเมื่อความน้อยใจมันคอยก่อกวนอยู่อย่างนี้

“โธ่เว้ย!”

ตึง!

ผมได้ยินเสียงตึงตังดังตามหลัง พี่ทองคงระบายอารมณ์กับประตูหรืออะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้หันกลับไปมอง

.
.
.

“พาแป้งไปหาหมอมาเหรอ” พี่ตั้มถามเมื่อเห็นผมกับบิ้วเดินเข้ามาในบ้าน

“อืม” บิ้วตอบแล้วเดินไปนั่งข้างๆ พี่ตั้ม “เป็นหวัดน่ะ ก็ว่าอยู่ว่าซึมๆ ไปหลายวัน”

พี่ตั้มพยักหน้าแล้วอุ้มน้องแป้งออกจากกรง มือใหญ่ๆ นั่นลูบคางน้องแป้งเบาๆ มีบิ้วนั่งมองด้วยสีหน้าเคลิ้มอยู่ด้วย

“พี่อย่าเพิ่งแกล้งสิ เพิ่งโดนฉีดยามาเองนะ”

“ไม่ได้แกล้ง แล้วนั่นเป็นไรไปล่ะ” เห็นพี่ตั้มพยักพเยิดหน้ามาทางผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเขามากนัก

“เป็นโรคคิดมากระยะสุดท้าย อย่าไปสนใจ”

“อืม”

ก็อยากจะขัดหรอกนะ แต่สองคนนี้นานๆ จะคุยกันดีๆ สักที เลยว่าอยู่มองบรรยากาศสีชมพูอมม่วงต่อไปคงดีกว่า

ผมนอนปล่อยให้เวลาผ่านไป ฟังเสียงบิ้วกับพี่ตั้มคุยกันผ่านน้องแป้งก็เพลินดีเหมือนกัน พวกปากไม่ตรงกับใจเวลามีใจให้กันนี่น่าสนใจดีนะ เพราะช่างสรรหาวิธีอ้อมค้อมมาได้หลากหลายวิธี ฟังไปนานๆ ก็เหมือนเสียงของสองคนนั้นจะค่อยๆ เบาลง

อืม...รู้สึก...อึดอัดจังเลย

เหมือนกำลังถูกงูตัวใหญ่ๆ รัดแน่น

“อืมมมม”

ลิ้นใคร...ทั้งนุ่มทั้งร้อน เข้ามาสำรวจโพรงปากผมได้ไม่นานก็ผละออกไปอย่างน่าเสียดาย ผมเผยอริมฝีปากตาม แต่ก็สัมผัสได้แต่เพียงอากาศ

“ตื่นได้แล้ว” เสียงเข้มๆ ที่คุ้นเคยทำให้ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าของพี่ทองลอยวนอยู่ใกล้ๆ ผมผลักเขาให้ออกห่างเล็กน้อย ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆ

ไม่ใช่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ไม่มีพี่ตั้มกับบิ้ว แต่กลับมีใครอีกคนที่ไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่นั่งหน้าบึ้งอยู่แทน

“ลุกมาคุยกัน หรืออยากจะนอนคุย”

ผมรีบลุกขึ้นนั่ง ขยับตัวออกห่างพี่ทองเล็กน้อย “มาทำไม”

“มึงคิดว่าหลังจากที่มึงพูดแบบนั้นกูจะปล่อยให้ผ่านไปรึไง”

“ทุกทีก็ไม่เห็นสนใจนี่”

“อย่ามารวนชงโค”

“ผมพูดความจริง”

พี่ทองแยกเขี้ยว ถ้าเขาเป็นเสือคงจะตะบบผมไปแล้ว

“พูดมา ว่าหลายวันนี้มึงเป็นอะไร”

“เฮียไม่รู้เลยเหรอ”

ผมมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อสายตา นึกอยากจะยันโครมให้ตกเตียงจริงๆ

“รู้แค่ว่ามึงโกรธ แต่กูไม่รู้ว่าเพราะอะไร”

ผมถีบเข้าที่ข้างเอวของพี่ทองไปหนึ่งที เขาถลึงตามองผม พร้อมกับจับเท้าผมไว้แล้วตีแรงๆ ไปหลายที

“ผมเจ็บนะ!”

“กูแก่กว่ากี่ปี ทำอย่างนี้มันดีแล้วใช่ไหม” เขาถามเสียงดุ สีหน้าเหมือนกับพ่อที่กำลังดุผมเรื่องที่เล่นซนจนทำแจกันใบโปรดของแม่แตก

“ขอโทษ”

พี่ทองคลายแรงที่บีบข้อเท้าของผมลงแล้วยกมืออีกข้างขึ้นลูบตรงรอยแดงให้เบาๆ แต่ผมก็สะบัดออก เขาเลยไม่ยื่นมือมาอีก

“เออ! ถ้าคิดว่าดีมึงก็ทำต่อไป”

ผมมองเขาอย่างน้อยใจ “เฮียพูดดีๆ ไม่เป็นรึไง”

“ก็ดูที่มึงทำ มึงเป็นบ้าอะไรวะชงโค!”

“ใช่ ผมบ้าไปแล้ว! แล้วใครล่ะที่ทำให้ผมบ้า ถ้าไม่ใช่เฮีย!”

หลังจากเสียงตะโกนของผม ภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ พี่ทองไม่พูดอะไรเลย เขามองหน้าผมเนิ่นนานหลายนาที ก่อนจะหลุดเสียงแผ่วเบาและใบหน้าตัดพ้อให้ได้เห็น

“ที่มานี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาทะเลาะด้วย แต่ถ้ามึงไม่พร้อมจะคุย กูกลับก่อนก็ได้”

“ถ้ากลับไปก็ไม่ต้องมาหาผมอีก”

“มึง...”

“...”

“กูต้องทำยังไง มึงบอกกูมาว่ากูต้องทำยังไง”

“...”

“เราถึงจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม”

ทุกอย่างมันเป็นเพราะผม มันเกิดขึ้นเพราะผม เพราะผมที่ทำให้มันแย่ลง พี่ทองเขาไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่ความไม่พอของผมเอง ความโลภที่อยากได้โดยไร้เหตุผล

“ขอผม...อยู่คนเดียวสักพักนะครับ”

พี่ทองวางมือลงบนหัวของผม เขาไม่ได้ยิ้มและไม่ได้พูดอะไร แต่ตาคมนั้นกำลังตัดพ้อผม

“อะไรที่มึงขอ ถ้าให้ได้...กูก็ไม่มีวันปฏิเสธ”

“...”

“แล้วถ้ารู้ตัวว่าขาดกูไม่ได้ อยู่คนเดียวต่อไม่ไหวก็โทรมา กูจะรีบมาหาทันที”

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความจริงแล้วตัวเองต้องการอะไรจากเขากันแน่...

ทำไมถึงไม่ดีใจเลยที่เขาทำตามคำขอของผม...

..............................................To be continue...................................................

อยู่บ้านค่ะ มีเน็ตแต่ไม่สะดวกเท่าไหร่ เพราะคนเยอะ เดี๋ยวไปนั่นไปนี่ ตอนต่อไปคงช้าหน่อยนะคะ ไม่เกินห้าตอนก็จะจบแล้วค่ะ  :กอด1:

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้เลยนะคะ  :m3:

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 11-07-2014 20:39:33
  :mew1: แปะก่อนอ่าน
//////////
ตอนก่อนแฮปปี้ ตอนนี้มาหน่วงอีกล่ะ
คิดถึงความหลังสมัยพี่หมอโปีดอยู่รำไร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 11-07-2014 20:44:26
น้องชงโคเปนไรอะลุกกกเจ้ก้งง อย่าว่าแต่พี่ทองเลยยย หนูสับสนหรออ  :katai1: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 11-07-2014 20:45:56
อะไรของชงโค

สงสารพี่ทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 11-07-2014 20:49:10
 :a5:
อืมๆ 
ชงโคกำลังอยู่ในช่วงสับสนหลังเสียซิงให้พี่ทองสินะ   o18

แต่สงสารพี่ทองนิดๆแฮะ อยู่ดีๆก็โดนแฟนโกรธ+งอนซะงั้น 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Linea-Lucifer ที่ 11-07-2014 20:50:27
ชงโคคคคคคค
สงสารเฮียทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-07-2014 20:51:07
ชงโคอารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าผู้หญิงอีกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 11-07-2014 20:56:56
ชงโคจ๋าาาาา หนูรวนพี่ทองเค้าจริงๆนะช่วงนี้
คืองงมาก เผลอแป๊ปเดียวมัยกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงงงงง
รีบๆปรับความเข้าใจกันเถอะ เวลาทะเลาะกันมันโคตรรู้สึกแย่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-07-2014 20:58:04
อีกไม่เกิน 5 ตอนจะจบแล้ว แงๆ

หนูชงโคเกิดอาการติ๊สต์แตกหราจ๊ะ เกิดอาการอยากเอาแต่ใจเหรอ

ถ้าชงโคไม่โทรไปเฮียก็จะไม่กลับมาสินะ

จะลุ้นให้ชงโคโทรไปง้อก่อนดี หรือให้เฮียทนไม่ไหวมาหาดีนะ ฮุฮุ

(คนอ่านประสาทกินแล้วแจ้  :z3: :z3: :z3: :z3:)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 11-07-2014 20:59:00
งี่เง่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 11-07-2014 21:00:42
ทำไมเราอ่านตอนนี้แล้วกลับเชียร์ชงโคอ่ะ อิพี่ทอง ฮึ่ยส์!!!  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 11-07-2014 21:05:41
จะโทษชงโคที่เรียกร้องมากไปหรือพี่ทอง
ที่ให้ความสำคัญกับชงโคน้อยลงนะ
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 11-07-2014 21:09:48
กำลังงงว่าชงโคนอยอะไร..เหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกทีเลยลูก
แล้วตกลงพี่ทองผิดอะไรอะ งง
ย้อนความหน่อย หรือว่าเรื่องมันต่อหลังจาก....แล้ว  มึนๆงงๆเหมือนพี่ทอง
ชงโค พี่ทองไม่ใช่อับดุลหรือพยาธิในตัวชงโคนะ จะได้รู้ทุกอย่าง ต้องเข้าหากันดีๆเปิดใจๆหน่อย=w=;;
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 11-07-2014 21:11:56
ฮืออออออออ อย่าทะเลาะกันซี่  :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 11-07-2014 21:18:21
ชงโคเป็นอะไรนี่ หน่วงต่อไป  :a5:

สงสารเฮียทองตั้งแต่ต้นจนจะจบเรื่อง เริ่มต้นก็ทุกข์ใจกับเพื่อนที่อยากเป็นเมีย ต่อมาก็มารักคนใบ้ที่มีปัญหาซับซ้อน

พอพูดได้ปัญหาคลี่คลายก็กลับมาคิดมากอีก  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: nokuit111 ที่ 11-07-2014 21:18:54
ลุ้นสุดๆ จะเป็นยังไงต่อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: →Yakuza★ ที่ 11-07-2014 21:20:28
ชงโคเป็นห่าอะไรอะ คือเราชอบชงโคตอนแรกๆมากเลยนะ ม๊ากมากอะ

แต่ที่ทำอยู่นี้ อย่าว่าแต่พี่ทองเลย คนอื่นเขาก็รับแกไม่ได้เหมือนกันละ อาร์ตเกิน ป่วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 11-07-2014 21:24:17
แอบงงว่าเกิดอะไรขึ้น??? แบบบอกไปดีกว่านะ ดูเหมือนพี่ทองก็งงๆ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 11-07-2014 21:27:06
ชงโคเป็นอะไร ทำไมอารมณ์แปรปรวนตลอดเวลา ถ้าเราเป็นพี่ทองก็คงปวดหัวเหมือนกัน

อยากย้อนไปเมื่อตอนเจอกันครั้งแรก มีแต่ความสนุก สดใส แต่ตอนนี้มันเหมือนพายุกำลังจะมา  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 11-07-2014 21:28:40
ชงโครวนมากเกินไปแล้วนะ จะน้อยใจก็น่าจะมีลิมิตหน่อยน๊าาา
สงสารเฮียทองจังเลย นี่ก็ยังงงๆอยู่เลยนะว่าเฮียทองทำอะไรผิด ทำไมชงโคถึงโกรธเฮียขนาดนี้ล่ะ
แถมเฮียถามยังไม่บอกอีกต่างหาก เฮียทองก็ดีเกินไปนะ เค้าให้ไปก็ไป ให้กลับมาหาก็มา
น่าจะให้ชงโครู้สึกผิดบ้างอะไรบ้าง  :z10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 11-07-2014 21:34:03
เอ้ยยยยย

อย่างอนกันๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-07-2014 21:38:57
ชงโค จงมีสติ ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติของมัน หากมัวแต่มโนไปเองคนเดียวมีแต่ปวดหัวปวดใจเปล่าๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 11-07-2014 21:47:28
แหม่ เห็นช่วงหลังมีกรีดตงกรีดตา ชวงโครักสวยรักงาม ฤาชงโคจะเมนส์ไม่มา อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าคนสาวคนท้องอีกนะหนู
คือคนอ่านอย่างงงอ่ะค่ะ ขนาดว่าคนอ่านมองจากมุมมองที่กว้างกว่าตัวละครแล้วนะ แล้วอิพี่ทองมิงงเป็นไก่ตาแตกเหรอเนี่ย
อมพะนำไปก็เท่านั้น เข้าใจว่าบางทีก็หวังอยากให้คนที่รักทำอย่างที่ใจตัวเองคิดโดยที่เราไม่ต้องออกปากบอกซักคำ
แต่บางครั้งถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าคุณต้องการอะไร มันไม่ใช่เรื่องแพ้ชนะหรือเรื่องศักดิ์ศรีที่ถ้าเป็นคนพูดก่อนแล้วจะแพ้อะไรแบบนั้น
คนรักกันมันต้องคุยกันสิ คุยกันให้เข้าใจ พี่ทองนางก็มีภาระหน้าที่การงาน เป็นหมอก็ยุ่งมากแล้ว ชงโคไม่เข้าใจไม่พอยังเป็นแบบนี้อีก เหอๆ
ก่อนหน้านี้ถ้าจำไม่ผิดก็มีอยู่ตอนนึงนะที่ชงโคแสดงอาการงี่เง่าออกมาอ่ะ ตอนนั้นก็คิดว่าหลังจากนี้คงจะไม่มีแล้วเนอะ
สุดท้ายก็มีอีกจนได้ คิดถึงน้องชงโคคนน่ารักคนนั้นจังเลยนะ <3
เข้าใจว่าคนเรามันก็ต้องโตขึ้นมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง แต่คงจะดีนะคะถ้าความเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นไปในทางที่ดียิ่งๆขึ้นไป
ส่วนตัวไม่อยากให้พี่ทองมาง้อชงโคแล้วอ่ะ ชงโคไปขอโทษพี่เค้าเถอะ พี่เค้ายอมเธอมามากแล้วนะในแต่ละเรื่องที่ผ่านๆมา
ปล.หรือจะมีเหตุการณ์อื่นนอกเหนือจากที่เล่าในตอนนี้ที่ทำให้ชงโคโกรธพี่ทองอ่ะ ปกติชงโคไม่น่าจะงี่เง่าด้วยเหตุผลแค่นี้นะ
บอกเลยว่าถ้ามีเหตุผลอื่นที่สมเหตุสมผลพอที่จะโกรธ เราก็พร้อมถล่มพี่ทองนะ แต่นี่ยังไม่เห็นอะไรเลย
 :hao4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-07-2014 21:59:46
เราคิดว่ามันก็ผิดด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ ชงโคอาจจะผิดทีอารมณ์น้อยใจมันมีมากจนทำให้คิดอะไรไปต่างๆนาๆ ทองเองก็คงผิดๆตรงที่ไม่เข้าใจตัวตนของชงโคมั้งนะ ส่วนปัญหาน่าจะเกิดเพราะทองไม่รั้งชงโคตอนขอแยกกลับมาอยู่บ้านละมั้ง ก็เดากันไป =_=¡
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 11-07-2014 22:07:39
ชงโคอย่าเป็นแบบนี้สิ :mew2: :mew2:
ยังไม่อยากให้จบเลยง่าา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-07-2014 22:09:50
ชงโคคงอยากได้ความมั่นใจเพิ่มขึ้นมั้ง คงกลัวการสูญเสีย ยิ่งรักมากก็ยิ่งกลัวมาก แต่คือพี่ทองเขาก็เรียนหนัก เครียดทั้งการเรียน แล้วยังต้องมาเครียดกับเรื่องแฟนอีก ก็น่าสงสารอยู่นะ  ใจร่มๆกันนะ ทั้งคู่เลย   :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 11-07-2014 22:20:01
รู้สึกน่าเบื่อนิสัยชงโค เบื่อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 11-07-2014 22:21:29
งี่เง่าแปลกๆนะชงโค คบชงโคเอาใจยาก มาคบกับหนูมั้ยเฮียทอง

เลี้ยงดูง่ายนะ อุอิ  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 11-07-2014 22:24:02
ชงโคกำลังต้องการความรักแบบเต็มลิมิท เพื่อความมั่นใจว่าพี่ทองรักจริงไม่ใช่ฟันเพื่อเอามันส์
แต่เนื่องจากกว่าพี่ทองแกยุ่ง และแกก็ไม่เข้าใจการเรียกร้องความรักและความมั่นใจอย่างหนักจากชงโค
เรื่องก็เลยหน่วงต่อไป

คือถ้าชงโคปิดโทรศัพท์แล้วเฮียทองแกแวะมาดูที่บ้าน หรือโทร.มาหาบิ๊ว หรือโทร.เข้าบ้าน ชงโคคงไม่เหวี่นงขนาดนี้
และที่สำคัญคือชงโคว่างมากนั่นแหละ ส่งไปช่วยแม่พี่ทองขายทองหรือทำขนมทำกับข้าวกับอาม่าก็จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-07-2014 22:25:25
เอ่อ ตกลงว่าหนูเป็นอะไรคะลูก  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 11-07-2014 22:28:57
นั่นเอง คบกับเท็นมากไปและ
ซึมซับความอินดี้มาเต็ม :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 11-07-2014 22:30:36
โอ้ยยยย หน่วงหัวใจ TT แงๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-07-2014 22:33:03
หน่วงจริงๆ :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 11-07-2014 22:35:52
 :z3:  ชงโคงี่เง่าระดับสุดท้ายละ   

เข้าใจนะว่าชงโคว่างเกิน  ไม่มีอะไรทำ  ไม่มีเรียน  อยู่บ้านเฉยๆ กังวลอยากให้พี่ทองมาหาแล้วทำไมไม่พูด

พี่ทองไม่ได้เป็นX-MEN นะจะอ่านใจได้

พี่ทองก็เรียนหนัก  ไม่ว่าง  สงสารพี่ทองนะ  คนทำอาชีพหมออะต้องมีแฟนที่เข้าใจมากๆเพราะเวลามันไม่ค่อยจะมี

ซึ่งชงโคไม่เข้าใจในจุดๆนั้นเลย  แถมยังงี่เง่าไม่เลิก  ชงโคอารมณ์แปรปรวนมาก อ่านมาจนใกล้จะจบ อารมณ์ชงโคบอกไม่ถูกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-07-2014 22:48:43
สงสัยเจ๊แกจะเมนส์ไม่มา เพลียแทน - -
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-07-2014 23:04:00
ก็จริงนะ ถ้ามันตึงเกินไป ก็ห่างๆกันซักพักเถอะ :hao5:
แต่พอห่างแล้วมันทำให้คิดได้สองอย่างแหละ ว่าจะรักมากกว่าเดิมหรือเลิกกันไปเลย :katai1:
แต่อย่าเป็นอย่างหลังเลยนะ ชงโคก็แค่คิดมากแหละ เลิกคิดมากซักทีเถอะนะ เฮียก็น่าสงสาร :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 11-07-2014 23:06:06
 :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 11-07-2014 23:07:33
อารมณ์ปกติของคนเป็นขี้หวงสินะชงโค..
อยากให้อีกฝ่ายคิดเหมือนเรา อยากอยู่ใกล้ อยากให้มาหา อยากคุยด้วย อยากให้เท็คแคร์ อยากให้เข้าใจทุกเรื่อง
ต้องเข้าใจนะลูกว่าพี่แกไม่ว่างจริงๆ คาดหวังเกินไปบางทีก็เจ็บเนาะ
พี่ทองก็เหมือนกัน เอาใจเกิ้น
คู่นี้แปลกดี มีอะไรในใจไม่จับเข่าคุยกันดีๆ ประชดกันไปกันมาจะได้อะไร..
แล้วนี่เราจะบ่นทำไม  :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 11-07-2014 23:12:07
เราว่า สิ่งที่ชงโคเป็นอยู่ มันนิสัยผู้หญิงชัดๆ คือผู้ชายเค้าไม่คิดแบบนี้กันอาะ ประเภทงี่เง่าแบบ ผู้หญิง โดยเฉพาะประโยคที่ว่า ไม่อยากะูด อยากให้รู้เอง ถ้าพูดแปลว่า บังคับ ความคิดแบบนี่ ผู้ชายเค้าไม่คิดกันอ่ะค่ะ เพราะต่อให้เป็น น้องเต้ยหรือเกย์ ก็ไม่มีค่ะ เราว่า คนเขียนเอานิสัยผู้หญิงใส่ลงไปมากเกินไปอ่ะ เรามีเพื่อนเป็นน้องเต้ยเป็นตุ๊ดค่อนข้างเยอะ เพราะทำงานร้านเสื้อผ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-07-2014 23:20:01
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 11-07-2014 23:25:12
ใกล้จบแล้ววววว รู้สึกไม่อยากให้จบเบย  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 11-07-2014 23:28:04
หน่วงบ่อย...ก็ไใ่ม่อร่อยนะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 11-07-2014 23:37:37
ชงโคเริ่มไม่มีเหตุผลแล้วนะ คือเข้าใจว่ารักมาก

แล้วยังรู้ว่าตัวเองผิดแต่ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น

สงสัยคงต้องต่างคนต่างอยู่บ้างแล้ว

จะว่าไปคู่นี้ทะเลาะกันและดีกันเร็วมาก

แต่คงมีความไม่เข้าใจกันทีเล็กทีละน้อยจนกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้

ชงโครีบทำความเข้าใจตัวเองนะ ไม่อยากให้ทะเลาะกันมากขนาดนี้

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 11-07-2014 23:51:19
ไม่เข้าใจชงโคอ่ะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ชงโคท้องเหรอออออออออ
อารมณ์รวนเกิ๊นนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-07-2014 00:07:27
ตอนนี้ความคาดหวังมันคงเยอะขึ้น ชงโคก็ไม่ได้ใจเย็นเหมือนเมื่อก่อน
เลยทะเลาะกันง่ายๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 12-07-2014 00:08:45
ชงโคเป็นบ้าอะไรเนี๊ยะ ห๊าาาา
สงสารเฮียทองมาก ณ จุดๆนี้
ดัดชงโคบ้าง รอบนี้เฮียไม่ต้องง้อเองแล้วนะฮึ้ยยยยยยยยยย :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 12-07-2014 00:23:15
พี่ทองก็นะพูดกับน้องดีๆบ้างไม่เป็นรึไงวะเอะอะก็มึงกู
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 12-07-2014 00:28:26
ทำไมหนูชงโคอารมณ์แปรปรวนเหมือนผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนแบบนี้ล่ะคะ
พี่ทองเค้าจำเป็นจะต้องรู้ใจหนูไปซะทุกเรื่องมั้ยล่ะ ทีหนูยังไม่เข้าใจพี่ทองเลย
มันจะดูเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าที่พี่ทองจะต้องเป็นฝ่ายเข้าหาหนูฝ่ายเดียว
โอเค หนูเสียซิงให้พี่ทองแล้วหนูเลยรู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
แต่ทำไมหนูไม่ลองย้อนไปดูล่ะว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้พี่ทองแกทำอะไรให้หนูบ้าง
พี่ยังนึกไม่ออกเลยนะว่าหนูให้อะไรตอบแทนพี่ทองไปบ้างนอกจากซิงของหนู
ถ้าหนูคิดว่าการที่ยอมมีอะไรกับพี่ทองแล้วเฮียแกต้องเสียสละทุกสิ่งอย่างเพื่อนหนูล่ะก็นะ...
ไม่อยากจะพูดเลยว่าชงโคเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากที่สุดในเรื่องเลย
ตัวเองอยากจะได้ความรัก อยากมีความสุขแต่ไม่คิดถึงใจคนอื่น
หนูไม่เคยมองอะไรกว้างๆเลย คิดเองเออเองตลอด ตั้งแต่เรื่องพ่อแล้ว
คิดว่าพ่อไม่รัก พ่อเป็นคนฆ่าแม่ ก็คอยแต่จะเกลียดพ่อ สาบแช่งพ่อ
แล้วสุดท้ายเป็นไงล่ะ พ่อตายสมใจเลยมั้ย อยู่ด้วยกันไม่เท่าไหร่เอง
นี่คือต้องรอให้เฮียเดินออกไปจากชีวิตจริงๆก่อนใช่มั้ยถึงจะมาคิดได้เมื่อสายไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 12-07-2014 00:34:06
อย่าว่าแต่พี่ทองจะงงเลย คนอ่นยังงง อารมณ์คนท้อง เลือดจะไปลมจะมา ? ตกลงนางอารมณ์ไหนเนี่ย :ruready
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 12-07-2014 00:45:01
 :katai1:ผ่านอะไรร้ายๆมาด้วยกันตั้งแยะ ทำไมชงโคมาป่วนเอาตอนนี้ล่ะจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 12-07-2014 01:13:22
ไม่แปลกหรอก เพราะน้องเคยรู้เห็นแต่ ความรักที่ไม่ปรกติมา ไม่แปลกที่น้องจะกลัว วิตกกังวลไปต่างๆนาๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 12-07-2014 01:37:45
ชงโค คิดว่าทองคือสิ่งสุดท้ายในชีวิตแ้ลวล่ะค่ะ เราไม่หงุดหงิดนะเราเข้าใจด้วยซ้ำ
คนที่เสียครอบครัวไปและที่สำคัญเจอแต่เหตุการณ์ร้ายๆทั้งนั้น กว่าที่เค้าจะยอม
เป็นของเฮียทั้งตัวและหัวใจ พอให้ไปแล้วก้อยิ่งผุกพันธ์มากขึ้น เฮียเหมือนเดิมแหละ แต่ต่างกันที่เมื่อก่อน
ให้เวลากับชงโคได้ตลอด แต่ตอนนี้มันเรียนหนักมากขึ้นเลยทำให้ขาดตรงนี้ไป

เอาใจช่วยทั้งสองคนค่ะ แต่ถ้าจะให้ดี อย่าเอาให้ชงโคนิสัยแกว่งไปมากกว่านี้เลยนะ
เหมือนเรื่องมาโปรดอ่ะ เราชอบตอนแรกมากพอมาเจอนายเอกนิสัยแกว่งไปกลางเรื่อง
มันกลับไม่สนุกเท่าที่ควร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 12-07-2014 04:55:18
ชงโคหนูอารมณ์แปรปรวนจริงๆเลย
สงสารทองนะเนี่ยหนูต้องการอะไรทำไมไม่บอกเฮีย
เขาไปตรงๆเลยล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 12-07-2014 07:22:27
เป็รกำลังใจให้เฮียทองและน้องชงโคนะ ปรับความเขัาใจกัน คุยกันดีๆนะ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 12-07-2014 09:09:14
รำคาญชงโค
ถ้าพี่ทองบ้า ชงโคนี่แหละที่สติไม่ดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-07-2014 09:22:42
 :เฮ้อ: เหนื่อย ตั้งแต่อ่านมาเรื่องนี้ มันทุกข์มากกว่าอ่านแล้วยิ้มได้นะ

คือ ผ่านเรื่องราวกันมาตั้งมากมาย ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาก็มาก

ประสบการณแง่ร้ายด้านความรัก ก็สัมผัสมันมากับตัวเอง

แต่ทำไมทั้งสองคน ยังดูไม่ถึงไหน เหมือนเพิ่งเริ่มต้น ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันเลย

นี่คือ เราอ่านอะไร มาตั้งหลายสิบตอน ..... :m28:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-07-2014 09:38:17
T^T
ง่ะ อารมณ์แปรปรวนอีกแล้วนะชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 12-07-2014 09:44:44
ชงโคจะจัดการกับความรู้สึกยังไง เข้าใจนะ
แต่พี่ทองจะทนได้แค่ไหน แล้วเมื่อไหร่ชงโคถึงจะเข้าใจพี่ทองบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 43 : 11/7/2014 (Page. 79)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-07-2014 12:14:42
ชงโคกำลังขาดความมั่นใจ
พี่ทองจะเข้าใจมั้ยนะ


 :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 12-07-2014 18:23:43
ตอนที่ 44

บอกเขาไปเองว่าขออยู่คนเดียวสักพัก แต่ผ่านไปแค่สองวันผมก็เริ่มแย่ ไอ้ความอวดเก่ง ความถือดี มันอันตรธานหายไปหมด เหลือแต่เพียงความเหงา ความอ้างว้างที่วนเวียนอยู่รอบตัว

จะโทษใครได้...ก็ผม...ทำตัวเอง

ผมงี่เง่าและก็คอยสร้างแต่ปัญหาให้เขา อยู่ห่างเขาอย่างนี้คงดีกว่า...

‘ชงโคเลิกกับไอ้ทองแล้วเหรอ?’

ผมก้มอ่านข้อความไลน์จากผู้ชายที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมานานมาก ถึงแม้จะมีไอดีไลน์ของพี่ดีนอยู่ในเครื่องแต่ทั้งผมและพี่ดีนก็ไม่มีใครทักทายใครก่อน เจอกันล่าสุดก็ตอนงานศพของพ่อ แต่วันนี้แปลกมากที่เขาทักผมมา

‘ทำไมถามอย่างนั้นล่ะครับ’

‘ก็รูปในไอจีเพื่อนพี่ เห็นไอ้ทองกับแฟนเก่ามันอยู่ด้วยกันนิ’

จังหวะหัวใจของผมเต้นผิดปกติไปอย่างฉับพลัน

‘แฟนเก่าพี่ทอง?’

‘ใช่ ชื่อฟ้า ชงโคเคยเจอไหม ว่าแต่ว่าชงโคเลิกกับไอ้ทองแล้วเหรอ มันถึงได้รีเทิร์นกับฟ้า’

ผมไม่ได้ตอบพี่ดีน กลับรีบออกจากไลน์แล้วเปิดไอจีเช็คดูในไอจีของพี่ทอง ไม่เจอในรูปที่เขาโพสก็จริง แต่เจอในรูปที่เขาถูกแท็กชื่อมา มันเป็นรูปทั่วๆ ไปที่ก็ถ่ายรวมกันหลายคน แต่พี่ทองยืนอยู่ชิดกับพี่ฟ้ามากไปหน่อย หรือพี่ผู้หญิงเขาจงใจเข้ามาชิดอันนี้ผมไม่รู้ได้ ถึงอย่างนั้น ทั้งสองคนก็ยิ้มให้กับกล้องที่คงอยู่ในมือของผู้ชายคนข้างหน้าสุดนั่นก็คือพี่โน

แฟนเก่า...

ที่บิ้วบอกว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง คงต้องเปลี่ยนไปเป็นเขาเคยช่วยกันตบมือมาก่อน...

ดีรึเปล่านะ การคบกับผู้หญิงที่ดูดีอย่างนั้น การศึกษาก็ดี อายุเท่ากัน และดูจะเข้าอกเข้าใจกันมากด้วย ราวกับว่าเด็กอย่างผม...อยู่คนละโลกกับพวกเขาเลย พี่ทองอยู่ข้างๆ เขา มีความสุขมากกว่าอยู่ข้างๆ ผมไหม...

ตอนนี้ผมไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งนั้น...ก็เพราะผมงี่เง่าและน่าเบื่ออย่างนี้ ไม่แปลกหรอกที่จะมีใครเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีในระหว่างที่ผมกำลังทบทวนตัวเอง

ถ้าเขาจะไม่รอ...ก็ไม่ผิดอะไรเลย

ผมลุกขึ้น ใส่เสื้อให้มิดชิด หยิบแว่นกันแดดกับหมวกติดมือมาด้วย การหมกตัวอยู่แต่ในห้องคงไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้
ขับรถออกมาเรื่อยเปื่อย ไม่ได้มีจุดหมายจะไปไหน แต่รู้ตัวอีกทีก็เลี้ยวรถเข้ามาในที่จอดรถของโรงพยาบาลสัตว์ที่พี่ทองฝึกงานอยู่ซะแล้ว

อ่า...ผมขับมาไกลขนาดนี้เลยแฮะ

ผมลงจากรถเพราะไหนๆ ก็มาแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดจะไปหาเขาหรอก ผมคงเดินเล่นอยู่แถวๆ นี้แล้วค่อยกลับ ให้หัวโล่งบ้าง...

“ทอง ทำไมชอบหลบมาอยู่ที่นี่คนเดียว มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า ฟ้าเห็นช่วงนี้ทองไม่ร่าเริงเลย”

มุมสงบของโรงพยาบาลก็มีออกเยอะแยะ แต่ทำไมผมต้องเดินมาเจอพี่ทองด้วยนะ...และทั้งๆ ที่ผมเห็นเขาก่อน กำลังจะเดินเข้าไปหา พี่ฟ้ากลับเร็วกว่า เธอเดินมาอีกทาง คงไม่ทันเห็นผม เพราะสายตาของเธอคงโฟกัสไปแต่พี่ทองคนเดียว ก็คงเหมือนผมตอนแรกที่ไม่เห็นว่ามีใครอีกคนกำลังเดินมา ในเมื่อสายตาเห็นแต่เพียงแผ่นหลังของเขา

“ไม่มีอะไร แล้วฟ้าหาผมเจอได้ยังไง”

“ก็เวลาทองมีเรื่องไม่สบายใจ ชอบมาที่นี่ ฟ้ารู้หรอกนะ ก็ทองไม่เคยเปลี่ยนที่เลยนี่นา”

“อืม”

“ฟ้าเอาขนมมาให้ จำได้ว่าทองชอบกินของร้านนี้ เพราะมันไม่หวานมากเกินไป”

“ขอบคุณครับ”

“ร้านนี้เมื่อก่อนเราไปด้วยกันบ่อยๆ จำได้ไหม”

“อืม จำได้สิ ก็ฟ้าชอบวานิลลาของร้านนี้ ถึงได้บังคับให้ผมไปด้วยบ่อยๆ”

ผมมองภาพของชายหญิงสองคนที่อยู่ไม่ไกล ฝ่ายหญิงยกมือขึ้นตีไหล่ฝ่ายชายที่เอียงตัวหลบและหัวเราะเบาๆ

“บังคับที่ไหน ทองก็ชอบทาร์ตไข่มาก ฟ้าจำได้”

“จำเก่งเนอะ แต่พอใกล้สอบชอบมางอแงให้ติวบ่อยๆ”

“ก็ทองเรียนเก่งนี่นา เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันสิ”

“ไม่ได้ว่าอะไรนิ”

“แต่เมื่อกี้ว่าฟ้างอแง ทองนิสัยไม่ดี”

“ฮ่าๆๆ”

“ใกล้จะหมดเวลาพักแล้วนะ รีบๆ กินขนมแล้วตามเข้าไปนะคะ แล้วเย็นนี้อย่าหนีกลับก่อนนะ เพื่อนๆ นัดไปกินข้าวกัน”

“อืม”

ผมคงทนยืนอยู่ตรงนี้อีกไม่ได้แล้ว มันเจ็บมันปวดไปหมด ทั้งๆ ที่พวกเขาก็ไม่ได้จูบหรือกอดกัน แต่คำพูดพวกนั้น...มันทำให้ผมรู้ว่าสองคนนี้...ไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดา เขาคงเคยลึกซึ้งกันมา เคยทำอะไรดีๆ ร่วมกันมา ความทรงจำที่อยู่ด้วยกันคงมีอยู่เต็มไปหมด

แค่เพราะผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน แล้วพอคิดว่า...พวกเขาต้องใกล้ชิดกันอย่างนี้ทุกวัน หัวใจก็ปวดแปลบอย่างห้ามไม่ได้
ผมไม่ควรมาที่นี่...ไม่ควรเจอพี่ฟ้าตั้งแต่แรก ไม่ควรได้เห็นความสนิทสนมของพวกเขา เป็นเหมือนเมื่อก่อนก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ ...เหมือนเมื่อก่อนที่มีแต่เพียงผม พี่ทอง เดซี่ จุ๊บแจง อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมได้เริ่มรักเขา

.
.
.

Dumb: เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ

TheTenth: ไม่บอก

Dumb: คุณกำลังอารมณ์ไม่ดีเหรอ

TheTenth: มาก

Dumb: อืม

TheTenth: มีเรื่องอะไร?

Dumb: คุณรู้ได้ยังไง

TheTenth: เรื่องนี้มันก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ

Dumb: ฮ่าๆ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมงี่เง่าน่ะ

TheTenth: รู้ป่ะว่าคนที่ยอมรับว่าตัวเองงี่เง่า คือคนที่ไม่ชอบให้ใครมาด่าว่าตัวเองงี่เง่า ทั้งๆ ที่แม่งก็งี่เง่าจริงๆ

Dumb: ผมยอมรับ แต่ก็เพราะผมมีสิ่งที่ความรู้สึกของผมมันบอกว่านี่ไม่ใช่ มันไม่ไหว ความรู้สึกมันบอกว่าไม่ได้ผมก็เลยไม่โอเค

TheTenth: อะฮะ มันก็เป็นกันทุกคน

Dumb: ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระของเขา คุณรู้ไหมว่าผมย้ายไปอยู่กับแฟนมาได้พักหนึ่ง ทุกอย่างมันโอเคนะตอนเราอยู่ด้วยกัน แต่มันก็ไม่ใช่ทุกเวลาสำหรับผม เขาไม่ค่อยมีเวลา ผมพยายามเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจทั้งหมด นานวันก็เลยรู้สึกหงุดหงิด ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงนะ เรื่องที่ผมไปอยู่ด้วย แต่พอผมบอกว่าผมจะกลับมาอยู่บ้าน เขาก็ไม่รั้งไว้เลย มันทำให้คิดว่าเขาก็ไม่ได้ต้องการให้ผมอยู่กับเขาสักเท่าไหร่หรอก หลังจากกลับมาอยู่ที่บ้านสองวันแรกเขาไม่ติดต่อมาเลย มันเป็นไปได้เหรอที่คนเป็นแฟนกัน...ไม่โทรมาถามไถ่อะไรเลย แม้ผมจะลองปิดมือถือไปเท่าไหร่ แต่พอเปิดมือถือก็ไม่มีข้อความแจ้งเตือนว่ามีคนโทรเข้ามาระหว่างที่ผมปิดเครื่องเลย มันแย่นะที่ผมคาดหวังแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็เลยปิดมือถือเมื่อเข้าวันที่สาม แล้วเขาก็โทรมา...แต่เป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมาก ติดต่อผมไม่ได้ เขาก็ไม่พยายามอะไรเลย ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน รู้ว่าผมอยู่กับใคร แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรสักอย่าง มันเหมือนเขา...ไม่ได้รักผมเหมือนเมื่อก่อน

TheTenth: พิมพ์อะไรมาเยอะแยะ -_- นี่คุณทำเนียนให้ผมเป็นที่ระบายอีกแล้วใช่ไหม

Dumb: ผมพูดความรู้สึกที่สับสนออกมาไม่ได้ คงต้องเรียบเรียงมันออกมาเท่านั้น และคุณก็เป็นจิตแพทย์ที่เคยรักษาผม ผมไว้ใจคุณ

TheTenth: ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมาก อีกอย่าง ผมฟังความข้างเดียวจากคุณ ผมก็ตอบไม่ได้ว่าที่ถูกต้องมันเป็นยังไง หรือแม้แต่ถ้าผมฟังความจากเขาอีกคน ผมก็คงตอบไม่ได้เหมือนกันว่าที่ถูกต้องควรเป็นแบบไหน ความรู้สึกของคุณน่ะ ผมก็เคยเป็น แต่ผมอาจจะไม่ได้แสดงความงี่เง่านั้นออกมา การเก็บไว้แล้วหาเหตุผลมากล่อมตัวเองในใจก็ช่วยลดการทะเลาะได้เหมือนกัน แต่เพราะคุณเอาแต่คาดหวังให้เขาทำในสิ่งที่เขาอาจจะไม่เคยทำมาก่อน มีแต่คุณเท่านั้นนะที่รู้ว่าคนที่คุณรักเขาเป็นคนแบบไหน

ผมอาจจะมองแต่ตัวเอง...แล้วลืมไป คงเพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมยื่นมือออกไป ไม่ว่าจะเวลาไหนพี่ทองก็พร้อมจะจับมือผมไว้ตลอด แม้ในยามที่ชีวิตผมต้องสูญเสียคนสำคัญไป ก็มีเขามาอยู่ใกล้ๆ แต่การคาดหวังว่าเขาจะทำแบบนั้นตลอดเวลา...คงเป็นไปไม่ได้ เขาก็มีชีวิตของเขา มีโลกของเขา...โลกที่ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่อยู่ในนั้น

แฟน...คงหมายถึงการอยู่เคียงข้างมากกว่าจะเอาทุกอย่างไปรวมไว้ที่เขา

TheTenth: คู่รักทุกคู่มีปัญหาทั้งนั้นแหละ แม้กระทั่งคนที่แต่งงานเรียกว่าคู่ชีวิตกันแล้วก็ยังมีเรื่องผิดใจกัน บางครั้งเกิดจากเรื่องเล็กๆ แค่ไม่กี่เรื่อง แต่พอไม่ปรับความเข้าใจกันมันก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ ต่างฝ่ายก็ต่างคิดมาก แล้วช่วงเวลาที่ทะเลาะกันคงไม่มีฝ่ายไหนเอาแต่คิดบวกโลกสวยอยู่ได้หรอก คงต้องหาอะไรมาบั่นทอนจิตใจตัวเอง จะว่าไปมนุษย์เราแม่งก็โรคจิต ชอบทำร้ายตัวเองโดยการคิด รู้ว่าเจ็บก็ยังจะคิดมากอีก

Dumb: งั้นผมคงเป็นโรคจิต ผมคาดหวังไว้มาก แต่พอไม่ได้ตามหวังก็เจ็บไปเอง น่าหัวเราะจริงๆ

TheTenth: ก็ดีแล้วที่รู้ตัว แต่คนที่มีความรักทุกคนแม่งก็โรคจิตทั้งนั้นแหละ อีกอย่าง...ในเมื่อความรักมันไม่มีการแบ่งเพศ ความงี่เง่ามันก็คงไม่มีการแบ่งเพศเหมือนกัน คุณเลิกคิดมากแล้วเลิกโทษตัวเองว่างี่เง่าได้แล้ว การตอกย้ำตัวเองแล้วไม่ยอมแก้ไข ระวังว่าจะเสียสิ่งสำคัญไป

Dumb: ฮ่าๆ ผมอาจจะกำลังเสียไปแล้วก็ได้ คู่แข่งเป็นแฟนเก่าที่รู้อกรู้ใจกันไปหมดด้วย ผมก็คิดนะว่าแฟนผมก็คงเคยมีแฟนเก่าบ้าง แต่เพราะมันเป็นอดีตแล้วผมก็ไม่เคยคิดมากเรื่องนี้เลย แต่พอได้รู้จักโลกของเขามากขึ้น ผมกลับพบว่าเขากับแฟนเก่าอยู่ใกล้ชิดกันมาตลอดโดยที่ผมไม่เคยรู้เลย แล้วตอนนี้ผมก็คิดว่าผมทำเป็นไม่รู้ไปจะดีกว่า ผมเชื่อใจเขานะ แต่ก็อดหึงไม่ได้ มันแปลกดีเหมือนกัน

TheTenth: ผมเกลียดประเด็นแฟนเก่า อย่าปรึกษาผมนะ ถ้าปรึกษาผมผมแนะนำให้ถีบ

Dumb: ผมไม่ถีบผู้หญิง

TheTenth: ใครบอกจะให้ถีบผู้หญิง ผมจะให้ถีบแฟนคุณ -_-

ผมหัวเราะก๊ากออกมาทันที การได้คุยกับคนๆ นี้ทำให้ผมสบายใจมากจริงๆ

Dumb: คุณกับแฟนเคยมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าเหรอ

TheTenth: แล้วทำไมผมต้องตอบคุณด้วย

Dumb: ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ว่าแต่เพื่อนผมเป็นยังไงบ้าง อยากรู้จริงๆ

TheTenth: เขามีกำหนดการผ่าตัดอีกครั้งในอาทิตย์หน้า อาการทุกอย่างก็ปกติดี ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง

Dumb: ครับ ขอบคุณนะ แล้วบอกเขาด้วยว่ารีบๆ กลับมา

TheTenth: แล้วจะบอกให้ละกัน

หมอเพี้ยนตอบแค่นั้นก็ออฟไลน์ไป ในขณะที่ผมก็บิดขี้เกียจ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา

เย็นขนาดนี้...พี่ทองคงใกล้จะกลับห้องแล้ว โทรไปถามก่อน...คงดีกว่า

ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดดดดดด ตื้ดดดดดดดดดดดดด

(ฮัลโหล) เสียงผู้หญิงที่ดังตอบกลับมาทำให้ผมต้องดึงมือถือออกจากหูแล้วดูเบอร์โทรศัพท์ตรงหน้าจออีกครั้ง

เบอร์ก็ไม่ผิดนี่หว่า...

(สวัสดีค่ะ)

“เอ่อ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเฮียทอง...”

(ทองไปเข้าห้องน้ำค่ะ เขาลืมโทรศัพท์ทิ้งไว้ อ้อ มาพอดี สักครู่นะคะ)

“ครับ”

ผมรออย่างใจเย็น เสียงผู้หญิงที่รับคงจะเป็นพี่ฟ้า ลืมไปเลยว่าตอนเย็นพี่ทองนัดกับเพื่อนๆ ไปกินข้าวกัน ได้ยินเสียงพี่ฟ้าบอกพี่ทองว่าแม่เดซี่โทรมา คงเพราะพี่ทองเมมเบอร์ผมด้วยชื่ออย่างนั้น พี่ฟ้าก็เลยเรียกตาม -_-

(ครับ)

“เฮีย”

(หืม)

“กลับห้องกี่โมง”

(ดึกๆ หน่อย มีอะไร)

“ผมไปรอได้ไหม”

(ไปรอทำไม มีอะไรก็พูดตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ)

“อ๋อ ที่จริงไม่มีอะไรน่ะครับ ผมวางก่อนนะ”

(อืม)

ผมวางโทรศัพท์มือถือลงข้างตัว ยกมือขึ้นลูบหน้าแล้วถอนหายใจออกมา

ความรู้สึกของผมตอนนี้...แย่มากจริงๆ

แต่การที่ไม่แก้ไขอะไรเลย...ผมก็คงจะเดินย่ำอยู่ที่เดิมต่อไปอย่างนี้

เพราะฉะนั้นผมถึงได้รีบขับรถมาที่หอพักของพี่ทอง แม้จะรู้ว่าเขายังไม่กลับมา ผมก็จะรอ...แค่อยากจะขอโทษที่ทำตัวแย่ๆ กับเขาก็เท่านั้น ไม่ได้หวังให้เขายกโทษให้เลย ผมไม่ได้หวังถึงขนาดนั้นจริงๆ

ผมมีกุญแจของห้องเขา เลยถือวิสาสะเข้ามารอในห้อง ของทุกอย่างยังจัดวางไว้เหมือนเดิม มุมที่เคยรกอย่างไรก็ยังคงรกอยู่อย่างนั้น ไม่เปลี่ยนแปลง

ผมนั่งรอเขาอยู่สามชั่วโมง เข้าชั่วโมงที่สี่ก็เริ่มเลื้อยตัวลงนอนบนโซฟา พอเข้าชั่วโมงที่ห้าก็เคลิ้มหลับไป แต่เพียงไม่กี่นาทีเสียงลูกบิดประตูก็ดัง แกร๊ก! พร้อมกับเสียงของพี่ทองที่ดังขึ้นจากหน้าประตู

“ขอบคุณมากครับ ผมไม่เป็นไรแล้ว”

“ไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ หน้ายังซีดอยู่เลย มียาติดห้องไว้ไหม ทองน่ะเวลาป่วยก็ชอบเป็นหนัก ช่วงนี้ก็ไม่ดูแลตัวเองเลย ฟ้าเป็นห่วงนะ”

“ผมไม่เป็นไร ฟ้ากลับไปเถอะ กลับดึกๆ อันตรายนะ”

“แต่...”

ผมลุกขึ้น สะบัดหน้าไล่ความมึนเล็กน้อย ก่อนจะเดินคลำทางไปที่ประตู คงต้องขอบคุณแสงไฟจากข้างนอกห้องที่ส่องผ่านประตูที่เปิดแง้มไว้เข้ามา ทำให้ผมไม่เตะโดนสิ่งกีดขวาง ผมจับขอบประตูแล้วดึงให้เปิดออก เห็นพี่ทองสะดุ้งนิดๆ และพี่ฟ้าผงะไป พวกเขาคงตกใจที่จู่ๆ ผมก็โผล่หน้ามันๆ ออกจากห้องมืดๆ

“อ้าว น้องชงโค”

“สวัสดีครับ เฮียไม่สบายเหรอ” ผมยกมือไหว้พี่ฟ้า แล้วหันกลับมามองหน้าพี่ทองที่แดงนิดๆ “ผมดูแลต่อเองครับ”

“อ๋อ โอเคค่ะ งั้นพี่กลับก่อนนะ ฝากดูแลทองด้วย ทอง ฟ้ากลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้ไปเองไหวรึเปล่า หรือจะให้ฟ้ามารับ...”

“พรุ่งนี้ผมไปส่งเฮียเองครับ คืนนี้ผมจะอยู่ที่นี่ ขอบคุณครับพี่ฟ้า”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

ผมคงทำตัวเสียมารยาทมากไป แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ทำอย่างนี้ลงไปสักนิด พี่ฟ้ายิ้มเจื่อนๆ แล้วเดินลงบันไดไป ในขณะที่ผมดึงแขนพี่ทองให้เข้ามาในห้อง

“เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ เฮียนั่งรอที่นี่ก่อน” ผมพาพี่ทองที่ไม่ยอมพูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้ไปนั่งที่โซฟา แต่พอผมจะเดินไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เขา แขนก็ถูกรั้งไว้

“ไม่ต้อง กลับไปเถอะ อยู่คนเดียวได้”

ผมมองมือที่จับอยู่ที่แขนแล้วเลื่อนสายตาไปยังใบหน้าแดงๆ ของเขา พี่ทองมองตอบกลับมา คิ้วขมวดราวกับกำลังยุ่งยากใจ

“เดี๋ยวติดไข้ไปด้วย กลับเถอะ”

เหตุผลของพี่ทองทำให้ผมคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากของเขา พี่ทองผละหนีแต่ผมก็ตามติดไปขโมยจูบจากเขามาจนได้

“ผมไม่กลัว เพราะที่ผมกลัวคือการปล่อยให้เฮียที่ไม่สบายอยู่คนเดียวต่างหาก”

“...”

“แล้วผมก็มีเรื่องที่อยากจะคุยกับเฮียด้วย นะครับเฮีย คืนนี้ผมขออยู่ที่นี่นะ”

“ดื้อ” พี่ทองว่าเสียงดุ แต่ผมก็นั่งยองๆ ลงตรงหน้าเขา แล้วดึงมือที่อุ่นจนร้อนของเขามาแนบกับแก้มของตัวเอง

“ผมจะไม่ดื้ออีกแล้ว แต่วันนี้ขอไม่เชื่อฟังนะ เพราะผมเป็นห่วงจริงๆ”

พี่ทองมองหน้าผมเนิ่นนาน สุดท้ายก็พยักหน้า ในขณะที่ผมยิ้มแล้วจูบเบาๆ ลงบนฝ่ามือของเขา ก่อนจะลุกมาหาผ้าขนหนูกับน้ำอุ่นๆ เพื่อจะเช็ดตัวให้

ผมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อกาวน์ของพี่ทองออกทีละเม็ด โดยที่มีสายตาของเขาจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

“ขอโทษที่ทำตัวแย่ๆ ผมจะไม่งี่เง่าอีกแล้ว เฮียยิ้มหน่อยได้ไหมครับ”

พี่ทองยกมือขึ้นลูบหัวผมพลางคลี่ยิ้มออกมา “งี่เง่าก็ได้ แต่ตอนที่จะงี่เง่าก็บอกด้วยว่าเป็นอะไร”

“ก็เพราะผมรู้ดีว่ามันปัญญาอ่อนมาก ผมถึงไม่กล้าบอกว่าผมเป็นอะไร ผมก็แค่น้อยใจ ผมจะกลับไปอยู่บ้านเฮียก็ไม่ห้ามเลย แถมไม่โทรมาหาไม่ติดต่ออะไรผมเลย ผมก็คิดนะว่าเฮียคงอยากให้ผมไปพ้นๆ สักที”

“เด็กโง่ เฮียต่างหากที่กลัวว่าชงโคอยากจะไปจากเฮีย จู่ๆ ก็ขอกลับไปอยู่บ้าน เฮียก็คิดว่าตัวเองทำอะไรไม่ดีรึเปล่า ถึงได้ยอมปล่อยไป”

“เฮียไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย แต่ผมคิดมากไปเอง ผมกลัวว่าผมจะเป็นภาระ กลัวว่าเฮียจะอยู่กับผมแค่เพราะสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อ ผมกังวลหลายอย่าง ขอโทษนะครับที่ผมทำให้เป็นแบบนี้”

แม้ว่าเราจะผ่านอะไรด้วยกันมามาก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรู้จักความรักมากขึ้น ผมยังคงมีข้อผิดพลาด ยังมีเรื่องที่ทำได้ไม่ดีอยู่ มันไม่ใช่แค่คุยกับหมอเพี้ยนแล้วผมจะคิดได้ขึ้นมา แต่ผมก็แค่อยากให้มีใครสักคนเข้าใจในสิ่งที่ผมรู้สึก ไม่ต้องบอกก็ได้ว่าผมต้องทำยังไงต่อไป เพราะผมมีคำตอบให้กับเรื่องนี้มานานแล้ว ...ก็แค่ไม่รู้จะเริ่มแก้ไขมันยังไงก็เท่านั้น

หลายสิ่งหลายอย่างเติบโตและเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่ไม่ใช่กับความรู้สึก เพราะมันไม่เหมือนอายุที่จะเพิ่มขึ้นตามเวลา ไม่เหมือนส่วนสูงที่จะหยุดชะงักไปเมื่อถึงเวลาอันควร แต่ผมว่ามันเป็นเหมือนน้ำหนักตัว ที่จะผกผันไปตามพฤติกรรม กินน้อยก็ผอม กินมากก็อ้วน ความรู้สึกของผมก็ไม่ต่างกัน และถึงแม้ผมจะเห็นความผิดพลาดของใครมามากมาย เห็นทางแก้ไขอยู่ตรงหน้า แต่ก็ใช่ว่าจะจบปัญหาลงได้ทันที

“ผมรู้ว่าผมเห็นแก่ตัว และหลายครั้งที่ทำอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกของเฮีย แต่ไม่เคยจะมีสักนาทีเลยที่ผมคิดจะเลิกกับเฮีย ผมรักเฮียนะ รักมาก มากจนงี่เง่าอย่างนี้ เฮียจะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ ผมเข้าใจ แต่อย่าเพิ่งให้โอกาสใครมาแทนที่ผม เขาอาจจะเป็นคนดี และดูแลเฮียได้ดีกว่าผมมาก แต่เขารักเฮียได้ไม่เท่าผมหรอก”

พี่ทองขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะถามว่า “หมายถึงฟ้าเหรอ”

“อืม”

“ทำไมถึงคิดว่าจะมีใครมาแทนที่ชงโคได้อีก เฮียทำอะไรให้ไม่มั่นใจรึไง”

“เปล่า ผมต่างหากที่ไม่มั่นใจว่าดีพอสำหรับเฮียไหม”

“ถ้าคิดว่ายังดีไม่พอ ก็พยายามทำให้เต็มที่แล้วกัน เพราะถึงเฮียจะบอกว่าชงโคดีที่สุดแล้ว ชงโคก็คงไม่เชื่ออยู่ดี แต่รู้ไว้นะว่า...ใครก็แทนที่ชงโคไม่ได้หรอก”

ผมขยับตัวเข้าไปกอดพี่ทองไว้ เขากอดตอบกลับมาเช่นกัน

“แล้วเฮียป่วยได้ไง ปกติออกจะถึก”

“ก็นอนไม่ค่อยหลับ”

“คิดถึงผมอะดิ”

“อืม”

“-///- ขอโทษครับ”

ผมกราบลงที่อกของพี่ทอง เขาหัวเราะเบาๆ แล้วก้มลงมาหอมแก้ม “ทำตัวน่ารักก็เป็นนี่หว่า”

“อื้อ เดี๋ยวเฮียกินยาแล้วก็นอนนะครับ พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายเร็วๆ”

“อืม”

ให้พี่ทองกินยาแล้วผมก็พาเขาไปนอนที่เตียง ห่มผ้าให้เป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะเข้ามาอาบน้ำ ผมเลือกเสื้อเชิ้ตของพี่ทองเป็นชุดนอนในคืนนี้ ส่วนพี่ทองก็ยังไม่ยอมนอน เอาแต่มองตามผมตลอด พอผมขึ้นไปนอนข้างๆ ก็ขยับตัวเข้ามากอดไว้

“นึกว่าฝันไป”

“โห คุยกันเป็นวรรคเป็นเวรอยู่ตั้งนาน ยังคิดว่าฝันไปอีกเหรอ”

“ก็แค่ความรู้สึกไง” พี่ทองยิ้ม พลางซุกหน้าลงกับซอกคอของผม “หอมว่ะ”

“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ยังต้องไปที่โรงพยาบาลอีกนะครับ”

“อืม” พี่ทองตอบเสียงแผ่ว ในขณะที่ผมยกมือขึ้นลูบแผ่นอกของเขา

ครืดดดดด ครืดดดดด ครืดดดดดดดด

“เฮีย ผมรับโทรศัพท์ก่อนนะ”

“อือ”

พี่ทองคงครึ่งหลับครึ่งตื่น เพราะถึงจะบอกไปเขาก็ไม่คลายแขนที่รัดตัวผมไว้อยู่ดี ผมเลยพยายามขยับตัวทีละเล็กทีละน้อยเพื่อจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ

“ว่าไงบิ้ว”

(จะว่าไงอะไรล่ะ พี่อยู่ที่ไหนเนี่ย ไม่กลับบ้านเหรอคืนนี้)

“อ๋อ โทษที ลืมบอกน่ะ อยู่ห้องเฮีย”

(คืนดีกันแล้วเหรอ)

เสียงล้อๆ ของบิ้วทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา

“อืม”

(ดีแล้วล่ะ เล่นแง่ไปก็ไม่มีใครมีความสุข)

“เอ...ที่บอกว่าดีนี่ บิ้วจะได้อยู่กับพี่ตั้มสองคนรึเปล่า”

(บ้า! ไม่ใช่ซะหน่อย แล้วคนบ้านั่นเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยกลับมานอนที่บ้านด้วย เขาคงมีแฟนแล้วน่ะพี่)

“คงไม่หรอกมั้ง พี่ตั้มแกเลือกเยอะจะตาย สเปคสูงด้วย คงยังไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้พี่แกสยบได้หรอก”

(ถึงจะบอกว่าสเปคสูง แต่พี่ตั้มเขาก็เคยสนใจพี่นะ)

“เขาก็แค่เอ็นดู”

(พี่น่ะบางทีก็ซื่อบื้อ งั้นแค่นี้นะ บิ้วไม่กวนแล้ว)

“ครับ”

ผมกดวางสาย เหลือบมองพี่ทอง เขาก็หลับไปแล้ว อ่า...เหมือนนานแล้วนะที่ไม่ได้เห็นใบหน้าตอนหลับของเขา

น่ารักจัง...

ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้ กดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของพี่ทองพร้อมกับที่นิ้วกดถ่ายรูป เสียงแชะเบาๆ ดังขึ้นแต่ผมก็ยังไม่ได้ถอนริมฝีปากออก พี่ทองครางในลำคอเมื่อผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขา ลิ้นร้อนไม่ได้ขยับหนี แต่กลับตอบโต้ราวกับเจ้าของไม่ได้กำลังหลับอยู่

“ฝันดีนะครับเฮีย” ผมกระซิบ แล้วลดตัวลงมานอนข้างๆ เขาตามเดิม ก่อนจะกดอัพรูปในไอจีที่ผมเปิดแอคเค้าท์ทิ้งไว้แต่ไม่เคยได้อัพรูปสักครั้ง รูปนี้คงจะเป็นรูปแรกในไอจีของผม

พี่ทองจะว่ายังไงนะถ้าตื่นมาแล้วเห็นรูปนี้ถูกแท็กไปที่ไอจีของเขา พร้อมกับแคปชั่นว่า ‘สุดที่รัก’

‘ชงโค!!!!!!!!!!!!!!!!!! นางแรงงงงงงงงงงงงงงงงง โอ้ยยยยยยย น้องรักของช้านนนน’ เจ้ยิ้มมาพร้อมกับไลค์และคอมเม้นที่ไวเหนือแสง

‘เจ้ แรงที่ไหน ไม่แรงนะ เบาๆ’ ผมพิมพ์ตอบกลับไป ก่อนจะเริ่มปวดหัวเมื่อเห็นแมวมาผสมโรงด้วยอีกคน

‘O_O!! มายเฟรนนนนนนนของแมวววววว แอร๊ยยยยย แมวชอบรูปนี้ ไม่มีมุมกล้องใช่ม้ายยยยยย’

‘ไม่มี มีแต่ลิ้นที่สอดเข้าไป #หึหึ’

‘นังน้องแมวววว แกรรรรรรรร!! ดูเพื่อนแกร!! นางติดเรทอ่ะ!! เจ้รับไม่ด้ายยยย เจ้เป็นคนใสๆ’

‘อู้วววววววววววววววววว!!’ พี่โน

‘ทำได้ดีค่ะน้องรัก พรุ่งนี้มาห้องพี่นะ ทำขนมจีนน้ำยาป่ากินกัน’ พี่ยิม

‘ครับพี่ ^^’

‘...’ คอมเม้นล่าสุดเป็นของพี่ฟ้าที่ผมไม่รู้ว่ากดติดตามผมตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะผมไม่เคยเช็คไอจีของตัวเองเลย รูปที่มีก็มีแต่รูปที่พี่ทองแท็คมา ไอจีผมเปิด public อยู่แล้ว ไม่เคยเซ็ตค่าเลย

แล้วจุดๆ คืออะไรกันนะ...

‘หน้าไม่อาย’ คอมเม้นนี้มาจากพี่นิลที่ผมไม่ได้สนใจจะบล็อคแอคเค้าท์ของเขา มีความสุขก็ทำไปครับพี่ ผมไม่ว่าอะไร

‘หล่อนน่ะสิที่หน้าไม่อาย กลับหลุมไปเลยนะจ้ะ’ พี่ยิม

‘ไปเลย ชิ่วๆๆๆๆๆ’ แมว

‘อัพรูปแรกนี่ทำเอาตะลึงเลยนะ ริมฝีปากเฮียนุ่มไหมครับพี่ อิอิ’ บิ้ว

‘ไม่บอก อย่ามาหลอกถาม’

‘ชงโค หนูอย่ากั๊กค่ะลูก ลงรูปขนาดนี้แล้วก็บอกมา!!’ เจ้ยิ้ม

‘แมวก็อยากรู้’

‘แค่บอกก็โอเคใช่ไหมล่ะ ไม่นุ่มมากหรอก แต่รู้สึกดีมาก’

แล้วเจ้ยิ้มกับแมวก็กรี๊ดกร๊าดกันมาโดยใส่ ด เด็กให้เปลืองเนื้อที่ไปอีกสิบกว่าตัว พี่ดีนก็มากดไลค์เหมือนกัน พี่หมอโปรดก็ด้วย ส่วนพี่ปลื้มมาแค่คอมเม้นสั้นๆ ว่า ‘เป็นรูปที่ดีมากครับ -///-’

‘คราวหน้าเจ้ขอเป็นคลิปสั้นๆ นะคะ กราบบบบบบ’ เจ้ยิ้ม

‘555 ไม่ดีมั้งเจ้ แต่ถ้าอยากเห็นจริงๆ ก็มาที่ห้องได้นะครับ หึหึ’

‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นิสัยไม่ดี อ่อยเจ้!!’

‘เปล่าซะหน่อย ^^’

ผมตอบโต้คอมเม้นกับเพื่อนๆ พี่ๆ จนพอใจแล้วก็ได้ฤกษ์นอน แต่แค่ผมขยับตัวเล็กน้อย พี่ทองก็กระชับกอดของเขาให้แน่นขึ้นไปอีก

สีหน้าที่ผ่อนคลายของเขาทำให้ผมพลอยสบายใจไปด้วย

กำลังฝันดีอยู่รึเปล่านะ...แล้วในความฝัน มีผมอยู่ในนั้นด้วยไหม...

แต่จะมีหรือไม่มีก็ได้นะ เพราะในโลกความจริง เฮียจะมีผมอยู่ข้างๆ อย่างนี้ ไม่ไปไหนอีกแล้ว

..................................................To be continue.....................................................

แล้วเจอกันตอนหน้าค่า

http://ask.fm/TCHONG_K << ถามได้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและคำติชมนะคะ  :กอด1: ไม่ชอบชงโคล่ะสิ หุหุ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Linea-Lucifer ที่ 12-07-2014 18:34:43
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 12-07-2014 18:36:36
 :a2:
มันต้องอย่างนี้แหละะะะะะะะะ
มีอะไรไม่เข้าใจกันก็คุยกันนะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-07-2014 18:53:31
อาา ความรักของผู้ใหญ่

ฟินแล้วค่ะ กลับมาคืนดีกันแล้ววว

เมื่อไหร่เฮียจะแลกแหวนกับชงโคอ่ะ คริๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ploysure ที่ 12-07-2014 19:04:39
พี่ทองไม่รู้ตัวเลยจริงหรอ5555
ตื่นมาก็อย่าลืมแก้แค้นชงโคนะ จัดเป็นคลิบไปเลยค่ะ  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 12-07-2014 19:13:52
ตอนนี้ผีออกจากร่างชงโคแล้วใช่มั๊ยยยยยยยย  :m20:
ตอนที่แล้วอยากตบกะโหลกสวยๆของชงโคจริงจริ๊ง
นึกแล้วขำตัวเอง อะไรจะอินขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-07-2014 19:15:50
ชอบตอนนี้

 :pig4: นักเขียน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 12-07-2014 19:26:24
ชอบชงโคแบบนี้ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เฮียจะรู้มั๊ย ว่ารูปในไอจีมันจะระเบิดอยู่แล้ว 55555555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 12-07-2014 19:35:16
มันต้องอย่างนี้สิ ชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 12-07-2014 19:40:41
ชงโคคค เป็นสาวเป็นนาง(?) ทำไมทำแบบนี้   :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 12-07-2014 19:43:44
หลังจากตอนที่แล้วนอยกับชงโคไป
ตอนนี้หนูทำดีมากลูก ต้องขอบคุณพี่เทพเท็นนะเนี่ย
เฮียยยยยย น่ารักที่สุด :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-07-2014 19:45:11
ดีใจที่ชงโคคิดได้
พี่ทองคิดมากจนนอนไม่หลับ ป่วยเลย
แต่มีชงโคดูแลแล้ว คงหายป่วยเร็ว
รูปที่นางอัพไอจี บอกคำเดียว แรงส์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 12-07-2014 19:46:16
ต้องให้ได้อย่างนี้สิชงโค ค่อยๆคิดๆค่อยๆทำนะน้องนะ
 :katai2-1: :katai2-1:

ฟ้า เธอต้องการอัลไร จุดจุดจุดคือไร  รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 12-07-2014 19:46:40
 :haun4: อุ้ยตาย..นางกลับลำ180 องศา น้ำตาลในเลือดพุ่งเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-07-2014 19:50:25
 :z1: :m25:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 12-07-2014 19:56:49
สบายใจไปอีกเปราะนึง
คุณพี่ฟ้านี้หวังอะไรอีกรึป่าว มารับโทรศัพท์คนอื่นอีก(เว้นแต่เฮียจะบอกให้รับได้อะ่นะ)
ดูคุณนิลจะยังไม่สำนึกเท่าไร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 12-07-2014 20:00:06
เข้าใจกันแล้วววววว ดีใจ ๆม่ชอบให้อึมครึมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-07-2014 20:01:03
ดีมากค่ะหนูชงโค นอยด์เองหายเองได้
ของ ๆ เราอวดเลยค่ะอย่าได้แคร์สื่อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: mintra ที่ 12-07-2014 20:02:54
ชอบเวลานางตอบไอจี  o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 12-07-2014 20:04:33
ค่อยยังชั่ว กลัวว่าจะต้องอึนไปอีกหลายตอนซะแล้ว สุดยอดมาชงโคต้องงี้ดิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 12-07-2014 20:32:19
ชงโคแซ่บตลอดค่ะลูกกกกกกกกกก  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 12-07-2014 20:35:58
ชงโคทำดีที่สุด  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: echoficy ที่ 12-07-2014 20:40:31
อร้ายยยยยยยย. มันต้องอย่างนี้สิลูก. ถึงจะสมกับเป็นชงโค

ตอนที่แล้วเล่นเอาป้าเซ็งแทน อิพี่ทอง เจอหนูนอยซ์ แบบนั้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 12-07-2014 20:45:29
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Mokuchi ที่ 12-07-2014 20:50:50
แซ่บค่ะ แซ่บบตลอดดดหนูชงโค :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 12-07-2014 21:01:34
แอร้ยยยยย ชงโคคค :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-07-2014 21:07:21
แหมม ประเดิมรูปแรกในไอจีก็เด็ดดวงกันเลยทีเดียว
คิดถึงเจ้ยิ้มกับคุณน้องแมวมาก คิดถึงโบจังด้วยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 12-07-2014 21:18:37
ฟินนนนนนนนนนนนนนนมากกก คืนดีกันซะทีเนอะ  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 12-07-2014 21:21:38
จบ

อย่าพึ่งนะ เกือบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 12-07-2014 21:24:39
ยังคงความแรงได้ดีค่ะลูก 5555555

เจ้ชอบบบบบบบบ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 12-07-2014 21:29:42
ดีกันซักที.....เฮ้อลุ้นแทบแย่
แต่แหม ชงโคใจเด็ดอะ(รูปในไอจีของนาง)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 12-07-2014 21:30:26
แหม แหม
พอเข้าใจกันแล้วนิหวานไม่แคร์สื่อนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 12-07-2014 21:36:16
ชงโคโอ้ยแรงมาก ยายนิลยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกเนอะ
ลอยไปลอยมาเป็นสัมพเวสี
ดีมากชงโคมีอะไรต้องพูดต้องบอก ไม่อย่างนั้นทองคำเอกที่แสนจะ....
จะเข้าใจได้อย่างไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 12-07-2014 21:41:32
น่ารัก อิ้วอ้าวมากกกก 5555....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 12-07-2014 21:47:15
 :mew1:  หมดมาม่า ก็ขอฉากหวานให้ชื่นใจที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-07-2014 22:10:20
โอ้ยยยยย
5555555
ชงโค นางร้ายมากกกก
จัดว่าเด็ดค่ะะ

ตอนหน้าขอหวานๆ โนดราม่า 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 12-07-2014 22:19:00
ชงโคของป้า นางกลับมาแล้วววววว
ฉันดีใจ  :mew5: :mew4:
ตกลงว่าเรื่องทั้ง3เรื่อง เท็นคือตัวแปรสำคัญทุกเรื่องเลยใช่ป่ะ???
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 12-07-2014 22:22:50
นางแน่จริงๆชงโคแรงๆ :katai2-1:
อ่านตอนนี้แล้วอยากตบฟ้าจริงๆมา
ทำแอ๊บ.จะแย่งของคนอื่นให้ชงโคจัด
ไปสักดอกซิ :m16:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-07-2014 22:29:26
ชงโคแซ่บอีกแล้ว o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 12-07-2014 22:35:01
ชงโค. น้องแรงมาก จากแค่หึงธรรมดากลายเป็นนางเอกแอบแรงได้ไง เริ่มสงสารเฮียเพราะคงจะตามไม่ทัน เด็กสมัยนี้เค้าขึ้นแท่นไปเลย.

รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 12-07-2014 22:44:21
ชงโคนึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไปอะ แอบสงสารเฮียทองนะ แต่เอาเถอะ เฮียแกก็รักของแก น้องมันก็ไม่มั่นใจด้วยแหละนะ
ต่อไปก็อย่างี่เง่าแบบนี้อีกน๊าาาา  :z10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-07-2014 22:45:04
ชงโคคนปากตรงกับใจของเจ้กลับมาแล้ว
ทำดีมีรางวัลค่ะ พี่ฟ้าแดกจุดไปอิ่มเลย

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 12-07-2014 22:51:39
รักเท็นเท็น!!! คำพูดนางแบบคมกริบๆ

ชงโคนางแซ่บมากกกกก 'มีแต่ลิ้นที่สอดเข้าไป' อั้ยย่ะ!!!

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 12-07-2014 22:52:30
ยังดีที่คิดได้ มีอะไรก็ต้องคุยกันด้วยเหตุและผลคิดเองเออเองไม่มีประโยชน์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 12-07-2014 22:55:05
ดีใจด้วยนะพี่ทอง นอนหลับได้สักทีน๊าาาาา
รูปแรกของน้องชงโคทำเอาแฟนคลับฮือฮา อิอิ :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 12-07-2014 22:59:44
ชงโคแช่บเวอร์ 5555 ชอบๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 12-07-2014 23:10:50
รูปเดียวอธิบายได้ทุกอย่างจริงๆลูก   :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-07-2014 23:26:22
โอยชงโค!!!! แรงตลอดดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-07-2014 23:39:43
 :hao7: นางแรงจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 12-07-2014 23:42:34
 :laugh:    ชงโคทำดีมากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 12-07-2014 23:45:33
ดีขึ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 12-07-2014 23:53:42
น้องชงโคคคคคคคค แรงตัลหลอดดดดดดด อยากรู้ว่าเฮียทองตื่นมาเห็นจะว่าไง คิคิ :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 13-07-2014 00:28:41
ฮา นางแรงอ่ะ;)
คิดถึงโบว์จัง ขอให้ผ่าตัดสำเร็จและกลับมาเร็วๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 13-07-2014 00:49:58
ชงโคของเขาแรงจริง เฮียเห็นจะว่าไงนี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 13-07-2014 00:53:04
 :a5: จะจบแล้ว?

ฮูย..เค้ายังเสพความหวานไม่พอเลย มาอีกนะๆ  :m13:

ปล.ดีจังที่ไม่ได้มาอ่านนาน .. พ้นตอนดราม่ามาได้อย่างสวยงามเลย  :laugh: (คิดภาพที่ต้องรอตอนต่อไปแบบเจ็บปวดไม่ไหว เศร้า)  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 13-07-2014 00:58:15
อ๊ายยยยยย! น้องดอกแรงส์!
อยากรู้ว่าเฮียรู้จะว่ายังไง 5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 13-07-2014 01:15:34
2-3 ตอนที่ผ่านมานี่งอนกันง๊องแง๊งมาก มีอะไรก็พูดกันไปตรงๆมัวแต่ประชดกันอยู่ได้
ชงโคนี่ก็ว่างจัดที่จริงน่าจะไปอยู่วัดปฏิบัติธรรมบ้างไรบ้างจะได้ใจเย็นๆ ไหนๆพี่มันก็ไม่ค่อยว่าง
พี่ทองแกก็จะประชดกลับทำไมฟระ ใจเย็นๆ น้องมันยังเด็กอาจจะไม่ค่อยมีเหตุผล
แต่ถ้าเราเป็นชงโคก็คงจะรู้สึกแย่เหมือนกันเพราะพี่ไม่ติดต่อมาเลย จากตอนแรกนี่ไลน์มาตลอดเวลาว่าง
คือส่งข่าวเล็กๆน้อยๆก็พอแล้ว แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี่ก็เป็นเพราะชงโคแหละทำตัวเองทั้งนั้น
ตอนนี้คืนดีกันได้ก็ดีใจ ต่อจากนี้ไปขอให้มีความสุข

แต่ชอบชงโคตอนพูดไม่ได้มากกว่า คนปัจจุบันแรงไป

อยากรู้ข่าวโบ ตอนนี้เริ่มไม่อยากอ่านโบแมวหลินแล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 13-07-2014 01:21:56
ชอบมากเลย ขอบอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ชอบของตนเขียนทุกเรื่องเลย เค้าเพิ่งจะตามอ่าน เค้าชอบพี่เท็นที่สุดเลย นางแรงดี เจ๋งอ่ะ อินดี้ได้ใจ คนเขียนมีเรื่องอะไรอีกมั้ยคะ เค้าจะติดตามทุกเรื่องเลย แม้ว่า ในเรื่องมันจะมีช่วงหน่วงๆซึ่งเค้าก็พยายามจะทำใจอ่านให้ได้ ฮึบๆ มีหน่วงทุกเรื่องเลยด้วย น้ำตาซึมเลยอ่ะ เค้าเกลียดประเด็นแฟนเก่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เห็นด้วยกับพี่เท็นสุดที่ให้ถีบ แต่ให้ถีบแฟนเก่านะ ถีบไปให้ไกลเลย ตอนนี้สถานการณ์ของชงโคกับพี่ทองก็ดีขึ้นแล้ว จะมีฉากหวานๆจนมดขึ้นจอมั้ยน้ออ รออยู่นะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: nonamekeaw ที่ 13-07-2014 01:46:56
ความสุขอยู่เเค่เอื้อม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 13-07-2014 02:42:05
ดีกันสักที อึดอัดกันมาหลายตอน

ขอให้เข้าใจกันไปนานๆนะ อย่าเพิ่งมีมาม่ามาติดกันเลย

เท็นเป็นที่ปรึกษาให้ทุกคู่จริงๆ ชงโคก็น่ารักที่ยอมรับตัวเอง

แล้วมาแก้ไข นึกว่าจะพากันเศร้าไปนาน ดีใจ~

แถมจูบเฮียแล้วถ่ายรูปลงไอจีอีก เขินไปนะ :o8:

รออ่านตอนต่อไปจ้า สู้ๆน้ะจ้ะ o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 13-07-2014 08:27:52
อ่ะโห! แรงได้ใจจริงๆ ต้องอย่างงี้สิประกาศให้รู้โดยทั่วกันไปเลย ว่าไผเป็นไผ   :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 13-07-2014 09:58:52
เฮียโดนน้องชงลักหลับ!!!  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 13-07-2014 11:21:15
หายหน่วงสักที
ชงโคทำดีมาก อย่าคิดมากเลยเฮียเค้ารักชงโคคนเดียวแหล่
ส่วนรูปนี้แรงนะเนี่ยยยย ><
เฮียตื่นมาเห็นจะเป็นยังไงน้าา อิอิ
เออนิลนี่ยังตามมาหลอกหลอนอีกนะ ไปผุดไปเกิดสักทีเหอะ
ฟ้าก็อย่าเจริญรอยตามนิลล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 13-07-2014 11:57:45
อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ดดดดด
ชงโคมันต้องแบบนี้ค่ะ ไม่เหมาะกับบทงี่เง่าหรอก
อย่ายอมแพ้ชะนีนะ ต้องตามติดพี่ทองเลย ไม่งั้นโดนชะนีจัดฉากล่ะแย่
สู้ๆนะชงโค พี่ทองน่ารักมาก เท็นๆน่ารักอีกแล้ว เป็นที่ปรึกษาที่ดีเชียว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 13-07-2014 12:37:04
เป็นตอนที่อ่านแล้วอยากจะกริ๊ดดังๆเลย ทำดีค่ะชงโค เยี่ยมๆ

กว่าจะถึงวันนี้ได้อย่าให้อะไรมาทำลายง่ายๆ ยัยนิลนี่ก็กัดไม่เลิก 555

ส่วนคุณ ... คงต้องทำใจหน่อยนะชงโคออกตัวแรงขนาดนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-07-2014 12:42:52
ชงโคกลับมาหาเฮียแล้ว
ชงโคหนูแรงมากๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-07-2014 14:25:24
ชงโคคคคคค!!! น่ารักกกกก :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 13-07-2014 14:50:36
ดีแล้วนะหนูชงโคที่คิดได้และเข้าใจความรักมากขึ้น
การเข้าใขกันมันไม่ได้ทำให้เราสบายใจฝ่ายเดียวนะ
มันช่วยให้ชีวิตคู่เป็นไปในทางที่ดีมากๆเลยล่ะ
อยากรู้ว่าเฮียจะทำยังไงถ้ามาเห็นรูปใน IG หนูนะ อิอิ  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: salaseen ที่ 13-07-2014 14:51:06
ชอบตอนเม้นกันในไอจี5555555 :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 13-07-2014 18:58:02
 :-[ :-[ :-[

ในที่สุดก็คืนดีกันนนนนนนนนนน
เข้าใจในชงโคนะ ก็แบบว่ารอบตัวน้องมีแต่เรื่องแย่ๆ
ทั้งชีวิตน้องโดดเดี่ยวมากตลอดดด
พอมีพี่ทอง น้องเลยค่อนข้างติด แถมน้องต้องสูญเสียทุกอย่างอีก
มันก็เลยต้องมีกังวลใจกันบ้าง

ส่วนเรื่องน้องแรงขึ้นหรืออะไร เราว่าเฉยๆนะ
เพราะตั้งแต่อ่านมา น้องก็นิสัยน่ารัก แต่ก็โหดเห็นได้จากการเอาไม้ฟาดหัวพี่ทอง
น้องไม่น่าเป็นคนใสๆ ตั้งแต่แรกอยู่แล้วววว

สรุปคือรักพี่ทองแต่รักชงโคมากกว่าม๊ากกกกก ^^ (ลำเอียงงง)
เข้าใจกันได้ก็ดี น้องงี่เง่าก็ปกติแหละเนอะ
ก็แหม่ คบกันไม่เคยทะเลาะกันหนักๆเลยน้องดอกกะพี่ทองอ่า
มีปัญหาบ้างเถอะ หวานเกิ๊นนน นี้อิจนะไม่ได้ไร

สุดท้ายขอบคุณนักเขียนเหมือนเดิมคร้าาาาา เขียนได้น่ารักทุกเรื่องง
แต่เราแอบรักชงโคมากกว่าใครหน่อย กิกิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-07-2014 21:49:29
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-07-2014 23:39:41
นางแร๊งงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 14-07-2014 01:00:46
รับโทรศัพท์แทนนี้คือยังไง หวังอะไรหรือเปล่า 
ต้องอย่างนี้สิน้องโคน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 14-07-2014 02:57:59
คนเขียนคะ เค้ามีเรื่องสงสัยเรื่องนึงอ่ะ พี่ทองกับฟ้านี่เค้าไปเป็นแฟนกันตอนไหนหรอ ทั้งที่พี่ทองยังถูกนังนิลบังคับให้เป็นสามีปลอมๆอยู่ นังนิลพลาดหรออเนี่ย  :mew5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 14-07-2014 03:34:21
กริ๊ดดดดดดดดดดด.

ชงโคของเขาาาา

ทำไมน่าร้ากอย่างนี้ :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-07-2014 08:38:28
อ๊าาาาาาา
ชงโค เดี๋ยวนี้หัดเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพี่ทองนะ
ตื่นมาจะยุพี่ทอง (จุด) (จุด) (จุด)
โทษฐานทำตัวน่ารักเกินพิกัด
บวกและเป็ดให้น้องชงโค
ชอบตอนนี้
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 14-07-2014 08:58:12
ต้องแบบนี้สิหนูชง มีอะไรต้องคุยกัน

เห็นไหมว่าแค่คุยเฮียก็เข้าใจแล้ว

บางทีถ้าอยากรู้ก็ต้องถาม ไม่เข้าใจให้รีบคุย

ปัญหามันจะได้ไม่ลุกลามไปใหญ่

อีกอย่างนะถ้ามัวแต่จะเอาชนะกันมันก็คงไม่เข้าใจกันสักที

แบบที่หนูทำนี่แหละดีแล้ว ยอมถอยสักก้าวเพื่อที่จะได้เห็นอะไรๆดีขึ้น

สุดท้ายขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดังๆ สะใจมากเลยหนูที่ตอบโต้ยัยฟ้าได้เนียมมากๆ

แฟนเก่าก็อยู่ส่วนแฟนเก่าสิ จะมาทำเป็นคนดีหวังดีเพื่อ?

ถ้ายังรักเฮีย อาลัยเฮีย แล้วเมื่อก่อนเลิกกันทำไมวะ

ไม่ปลื้มผู้หญิงแบบนี้เลย แต่ตอนนี้ปลื้มหนูชงมากจ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: zhanzhao ที่ 14-07-2014 16:42:32
 :laugh: เฮียทองงงงง =,.=
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 14-07-2014 18:31:40
ชงโคแรงงงง แต่ชอบบบบบบบบบ
ในที่สุดก็ดีกันแล้ว ดีใจอ่าาาา
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 15-07-2014 02:41:16
มาด้อมๆมองๆส่องกระทู้ค่ะ
หายไปหลายคืนแล้วน้า บอลก็มีเยอรมันเป็นแชมป์แล้ว
คิดถึงชงโคกับเฮียทองจริงๆจังๆ



หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 16-07-2014 05:01:37
บอกเลยเข้าใจอารมณ์ชงโคที่นอยด์เฮียทองมาก แบบอ่านไปร้องไห้ไปเลย เพราะเราเคยเป็นเราเข้าใจความรู้สึก แต่ชงโคเธอแรงค่ะ ชนะเลิศ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 16-07-2014 11:19:21
ร้ายกาจนะชงโค!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 16-07-2014 12:18:10
เริ่ดค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-07-2014 12:33:17
แบบนี้สิชงโคที่คุ้นเคย  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 44 : 12/7/2014 (Page. 81)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 16-07-2014 13:31:16
อยากได้ความหวานเข้ากระแสเลือด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 17-07-2014 16:36:10
ตอนที่ 45

นาฬิกาปลุกส่งเสียงดังลั่นห้อง ผมที่กำลังยืดเส้นยืดสายอยู่ที่ระเบียงจึงหันไปมอง กำลังคิดจะเข้าไปปิดเสียงเพื่อไม่ให้รบกวนคนป่วยที่ไข้ขึ้นตอนตีสี่ซึ่งเป็นเหตุให้ผมต้องตื่นมาเช็ดตัวให้เขาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลย แต่ก็ไม่ทัน เพราะเห็นพี่ทองสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้ว

“เฮียลาได้ไหม ผมว่าวันนี้ไปไม่ไหวหรอก” ผมเลื่อนประตูกระจกปิด ก่อนจะเดินมายืนใกล้ๆ พี่ทองที่กำลังฝืนสังขารลุกขึ้นจากเตียง และถ้าหากไม่ได้ผมประคองไว้เขาก็คงจะล้มหน้ากระแทกพื้นไปเรียบร้อย

“แค่กๆ ไม่ลา”

“ไม่ลาแล้วจะทำยังไง แค่ยืนเองยังไม่ไหวเลย”

“ไหว”

ปากดี -_-

“งั้นโอเค ผมปล่อย”

และพอผมปล่อยมือปุ๊บ เขาก็ร่วงลงพื้นปั๊บ ไปนอนจับกบอยู่บนพื้นน่ารักเชียว

“เห็นไหม พูดไม่ฟัง”

“แค่กๆๆๆๆ กะ...แกล้งเฮีย แค่กๆ”

“ไม่ได้แกล้ง ก็เฮียบอกว่าไหวไง”

ผมพยุงเขาขึ้นมา ใบหน้าของเขาตอนนี้ขึ้นสีจางๆ เพราะพิษไข้ และไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนก็ร้อนไปหมด นี่ยาไม่ได้ช่วยอะไรเลยรึไงนะ

“ไข้ไม่ลดลงเลย ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ”

“ไม่รู้”

“เฮียเป็นหมอทำไมไม่รู้”

“เฮียเป็นหมอสัตว์ครับที่รัก เฮียปวดหัวนะ อย่าเพิ่งกวน แค่กๆ”

ผมยักไหล่แล้วพยุงพี่ทองมานั่งที่เตียง ก่อนจะลุกไปเอาน้ำอุ่นกับผ้ามาเช็ดตัวให้เขาอีกรอบ แต่พอกลับมาก็เห็นพี่ทองนั่งพิงหัวเตียงหน้าซีดอยู่แล้ว แถมยังทำท่าพะอืดพะอมอีก

“ชงโค...เฮียอยากอ้วก”

ได้ยินอย่างนั้นผมเลยรีบไปเอาถุงดำสำหรับใส่ขยะมา ทันเวลาที่พี่ทองกลั้นอาเจียนต่อไปไม่ไหว เขาอาเจียนออกมาเยอะมาก เรียกได้ว่าแทบจะหมดไส้หมดพุงเลย พอเขาพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าโอเคแล้วผมก็มัดปากถุงแล้วเอาไปทิ้งถังขยะ ก่อนจะกลับมาหาน้ำให้เขาล้างคอ

“เฮียเก็บกระเป๋าตังค์ไว้ไหนอ่ะ”

เห็นสภาพพี่ทองแล้วผมก็คิดได้อย่างเดียวว่าต้องพาเขาไปโรงพยาบาล แต่ไม่รู้ว่าเขาเก็บกระเป๋าตังค์ไว้ไหน เพราะในนั้นมีบัตรประชาชนที่เอาไปยื่นรักษากับโรงพยาบาลได้อยู่ ในกระเป๋ากางเกงที่เขาใส่เมื่อคืนก็ไม่มี กระเป๋าเป้ของเขาก็หาไม่เจอ

“คงลืมไว้ในรถของฟ้า”

“โทรบอกให้เขาเอามาให้ได้ไหมล่ะ ผมจะพาเฮียไปโรงพยาบาล”

“มือถือเฮียอยู่ในกระเป๋าเป้ด้วย แค่กๆ”

ผมหรี่ตามองหน้าพี่ทอง แต่ก็หงุดหงิดไม่ลงเพราะหน้าซีดๆ ของเขามันทำให้ความเป็นห่วงมีมากกว่า

“แค่กๆ ไม่ไปก็ได้ถ้ามันยุ่งยาก นอนพักเดี๋ยวก็หาย”

“ต้องไป เฮียนอนไปเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

“จัดการยังไง”

“เออน่า นอนๆ ไป”

พี่ทองมองมาด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนจะพูดว่า “อย่าไปตบเขานะ”

“เฮีย! เฮียคิดว่าผมเป็นคนยังไงเนี่ย”

“แรง”

ขอตบคนป่วยก่อนได้ไหมล่ะ แล้วดูสายตาที่พี่ทองมองผมนะ มันน่าน้อยใจนัก -*-

“ผมไม่ทำอะไรเมียเก่าเฮียหรอก ไม่ต้องห่วง”

“เฮ้ๆ ไม่พูดอย่างนั้นน่า แค่กๆ เฮียปวดหัวนะ ไม่อยากเถียงด้วย”

“ถ้างั้นก็นอนไปสิครับ จะพูดมากทำไม”

ผมส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะเดินออกจากห้องมาเพื่อจะไปหาพี่โนห้องข้างๆ คิดว่าพี่โนคงจะมีเบอร์ของพี่ฟ้าอยู่บ้าง ไหนๆ ก็เรียนคณะเดียวกันแล้ว ให้พี่โนโทรหาให้ดีกว่าครับ

เดินมาเคาะห้องพี่โน พี่ยิมเป็นคนเปิดประตูให้ ก่อนจะเรียกพี่โนที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่ที่โต๊ะมาหาผม

“ช่วยโทรหาพี่ฟ้าให้ผมหน่อยนะครับพี่ บอกให้เขาเอากระเป๋าเฮียมาคืนให้ด้วย”

พี่โนพยักหน้ารับ ยื่นจานข้าวไข่เจียวให้พี่ยิมถือไว้ ส่วนตัวเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานที่ผมเห็นโทรศัพท์มือถือวางอยู่

“ตอนเที่ยงอย่าลืมนัดพี่นะ พี่สั่งขนมจีนไว้แล้วล่ะ” พี่ยิมพูดขึ้น ยิ้มกว้างพลางมองหน้าผม “ตอนที่พี่รู้จักชงโคแรกๆ นะ พี่ไม่กล้าคุยด้วยเลย แต่พอมารู้จักจริงๆ ชงโคน่ารักมากอ่ะ พูดตรงด้วย คือบุคลิกน้องเป็นคนเรียบร้อย แต่ไปๆ มาๆ มันไม่ใช่อ่ะ ฮ่าๆๆ”

“-*- ผมเรียบร้อยนะ”

“ตั้งแต่พี่เห็นรูปในไอจีเมื่อคืน พี่ก็ลืมภาพที่ชงโคนั่งพับเพียบร้อยมาลัยไปเรียบร้อยแล้ว”

“โหยยย พี่ยิม”

พี่ยิมหัวเราะแล้วโยกหัวผมไปมา “ความจริงชงโคอ่ะ สเปคพี่เลยนะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนของทองล่ะก็ พี่จะจีบจริงๆ ด้วย”

“แต่พี่ยิมไม่ใช่สเปคผมเลย จีบยังไงก็ไม่ติด”

“ไอ้หยา เจ็บปวดดดดด”

ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะขอตัวกลับห้องเมื่อพี่โนตะโกนมาบอกว่าเดี๋ยวพี่ฟ้าจะเอากระเป๋าของพี่ทองมาให้ กลับเข้ามาในห้องก็เห็นพี่ทองนอนหลับไปแล้ว ผมก็เลยได้ฤกษ์ต้มข้าวต้มให้เขา ในห้องเรามีเตาไฟฟ้าด้วยครับ แต่ไม่ค่อยได้เอาออกมาใช้เท่าไหร่ เพราะที่ผ่านมาก็อาศัยทำกับข้าวที่ห้องของพี่โนตลอด

ต้มข้าวต้มเสร็จ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพอดี ผมวางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กๆ แล้วเดินออกไปต้อนรับแขกที่มาเยือน และคงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่สาวสวยในชุดเสื้อกาวน์กับกระโปรงนิสิตถูกระเบียบ แฟนเก่าที่ไม่รู้ว่าเก่ามากแค่ไหนของพี่ทอง...พี่ฟ้า

“พี่เอากระเป๋ามาให้ แล้วก็ซื้อยามาให้ด้วย ทองเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นรึเปล่า”

“ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ ผมว่าจะพาไปโรงพยาบาล”

“อย่างนั้นก็ดีค่ะ เอ่อ...พี่ถามอะไรได้ไหมคะ”

“ถามอะไรครับ? ถ้าตอบได้ก็จะตอบ”

สีหน้าของพี่ฟ้าดูอึดอัดเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตั้งคำถามกับผมว่า “คบกับทองเหรอคะ”

“ใช่ครับ”

“นานแค่ไหนแล้วคะ”

ผมขมวดคิ้วกับคำถามของคนตรงหน้า แต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ตอบ

“ก็หลายเดือนแล้วครับ”

“เหรอคะ” พี่ฟ้าถามเสียงเรียบ “งั้นพี่ก็ฝากดูแลทองด้วยนะคะ แล้วก็ช่วยทำตัวให้สมกับเป็นคนที่ทองเลือกด้วย คบกันแล้วก็อย่าทำให้ทองลำบากอีก เพราะแต่ละครั้งที่ทองโดดงานไป สาเหตุก็มาจากเรื่องของน้องทั้งนั้น พี่ไม่อยากจะพูดแบบนี้หรอกนะคะ แต่ถ้ายังเป็นเหมือนที่ผ่านมา ทองคงแย่ เขาไม่เคยเหลวไหล แต่ก็ต้องถูกด่าว่าไร้ความรับผิดชอบเพราะหลายครั้งที่มีการผ่าตัดสำคัญ เขาก็ไม่เคยได้เข้าร่วมดู แล้วที่ทองต้องป่วยอย่างนี้ สาเหตุมันเป็นเพราะใคร น้องก็ลองคิดดูแล้วกันนะคะ”

เหมือนมีใครเอาน้ำเย็นมาสาดใส่หน้าผมโครมใหญ่ จู่ๆ ก็มาโดนพูดเรื่องแบบนี้ จู่ๆ ก็กลายเป็นตัวปัญหา มัน...น่าตลกดีจริงๆ

“คนรักกันต้องส่งเสริมกัน ไม่ใช่ฉุดกันลงต่ำ ทองกำลังจะเรียนจบเป็นนายสัตวแพทย์ค่ะ พี่อยากให้น้องจำเรื่องนี้ไว้ พี่มีเรื่องจะพูดเท่านี้ ยังไงก็ฝากดูแลทองด้วยนะคะ” พี่ฟ้าตัดบท รอยยิ้มดูไม่เป็นมิตรมากเท่าไหร่ แต่ก็เป็นไปในระดับที่พอเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงไม่ชอบผม

“ไม่ต้องฝากหรอกครับ...เพราะเขาไม่ใช่ของพี่ เขาเป็นของผมอยู่แล้ว ผมก็ต้องดูแลให้ดีที่สุด แม้ว่าในอดีตที่ผ่านมา เขาจะเคยเป็นแฟนของพี่ก็ตาม แต่ตอนนี้ เขาเป็นของผม และเขาเลือกที่จะเดินไปพร้อมๆ กับผม อีกอย่าง...ผมยืนยันได้ว่าผมไม่มีวันจะฉุดเขาให้ลงต่ำแน่นอน”

ผมรู้ว่าผมสร้างปัญหาให้เขามากแค่ไหน รู้ว่าพี่ทองต้องทิ้งการเรียนของเขามาอยู่กับผมกี่ครั้ง และทุกครั้งผมก็นึกขอบคุณเขา ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ ผม

“อย่าห่วงเลยครับพี่ แค่พี่ไม่เข้ามายุ่งกับความสัมพันธ์ของพวกผม แค่นี้ผมก็จะดูแลเขาได้เต็มที่แล้วล่ะ ขอบคุณที่เอากระเป๋ามาคืนให้นะครับ”

ผมยกมือไหว้พี่ฟ้าที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เธอแค่แค่นยิ้ม แล้วเดินหลังตรงจากไป ส่วนผมก็กลับเข้ามาในห้อง ปิดประตูพลางถอนหายใจออกมา

“เป็นไร” เสียงแหบๆ ของพี่ทองถามขึ้น ไม่รู้ว่าเขาตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ดีแล้วล่ะ จะได้กินข้าวกินยา ไม่ต้องเสียเวลาปลุก

“หน้าตาดีเกินไปจนทำให้เฮียคลั่งไคล้แทบบ้า” ผมตอบพลางส่งยิ้มไปให้เขา ก่อนจะวางกระเป๋าเป้ของเขาลงแล้วถือถ้วยข้าวต้มที่อุ่นกำลังพอดีเข้าไปนั่งข้างๆ เตียง ในขณะที่พี่ทองลุกขึ้นนั่งรออยู่แล้ว

“ใครคลั่งไคล้ใครกันแน่”

“เฮียจะบอกว่าผมคลั่งเฮียเหรอ”

“อือ”

“ตรงไหน”

“ก็หล่อขนาดนี้ ...ใหญ่ขนาดนี้”

“-///- หืมมมมมมม”

“เนอะ”

“ยังมาเนอะอีก กินข้าวเถอะครับ”

พี่ทองหัวเราะแล้วอ้าปากรับข้าวต้มจืดๆ ที่ไม่ใส่อะไรเลยนอกจากน้ำปลา เขากินไปจนเกือบหมดถ้วย ก่อนจะยอมกินยาที่ผมจัดเตรียมไว้ให้ ถึงตอนแรกจะต้องให้ขู่จับกรอกปากก็เถอะ

“เฮียขี้เกียจเดิน ตอนนี้ยังไม่ไปได้ไหม ขอนอนก่อน” พี่ทองต่อรอง เพราะผมยืนยันจะพาเขาไปโรงพยาบาลให้ได้ แต่เขาก็อิดออด ไม่ยอมไปท่าเดียว ถึงแม้สีหน้าจะดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังไอค่อกๆ แค่กๆ อยู่ดี แล้วถ้าเกิดอาเจียนออกมาอีก ไอ้ที่กินไปก็คงสูญเปล่ากันหมด

“โอเคๆ แต่ถ้าตอนบ่ายยังไม่หาย เฮียต้องไปนะครับ”

“อืม”

“งั้นเฮียก็นอนพักนะ ผมจะไปหาพี่ยิม”

“ไม่ๆ ชงโคต้องอยู่กับเฮียดิ” พี่ทองมองมาด้วยสายตาอ้อนๆ ก่อนจะตบที่ว่างข้างๆ ตัว “นอนตรงนี้ด้วย”

ผมเลิกคิ้วมอง พยายามตีหน้านิ่ง บังคับให้ริมฝีปากไม่คลี่ยิ้มออกมา “ให้นอนใกล้ เดี๋ยวเฮียก็ร้อนหรอก”

“แอร์เย็นนะ...เย็นจนหนาวเลย”

“แต่ผมร้อน”

“ชงโค” เสียงแหบๆ กับสายตาอ้อนๆ ของเขาทำให้ผมเก๊กหน้าต่อไปได้ไม่นาน ต้องยอมนอนลงข้างๆ แล้วปล่อยให้พี่ทองดึงตัวเข้าไปกอด

“เฮียจ๋า...” ผมกระซิบข้างหูพี่ทอง ก่อนจะเป่าลมอุ่นๆ รดผิวเนื้อบริเวณซอกคอของพี่ทอง เขาหน้าแดงนิดๆ พลางจับมือของผมที่กำลังลูบไล้อยู่บนแผ่นอกของเขาไว้

“เฮีย...แอร์เริ่มไม่เย็นแล้วเหรอ”

“อย่ามายั่วตอนเฮียไม่มีแรงได้ไหม”

ผมหัวเราะให้กับหน้าบึ้งๆ ที่ขึ้นสีจางๆ ของพี่ทอง ก่อนจะไล้มือลงไปบริเวณหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ในขณะที่มือของเขาก็ไล้ขึ้นสูงมาถึงโคนขาของผม กางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ร่นขึ้นมาจนเห็นชั้นใน

“ชงโค เรื่องฟ้า อยากรู้ไหม” จู่ๆ พี่ทองก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา ผมชะงักมือที่ลูบอยู่บริเวณหน้าท้อง คิดแค่เพียงเล็กน้อย ก่อนจะยืดตัวขึ้นจูบเบาๆ ที่ปลายคางของเขา

“ผมไม่แน่ใจนักหรอกว่าระหว่างรู้กับไม่รู้ อย่างไหนมันไม่สบายใจกว่ากัน แต่ในเมื่อเฮียก็เคยคบกับเขาแล้ว ผมคงจะบอกว่าผมไว้ใจในเรื่องระหว่างเฮียกับเขาไม่ได้ เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าจะเรื่องอะไรของพี่ฟ้าที่อยู่ในความคิดของเฮีย บอกผมมาเถอะครับ”

พี่ทองกระชับกอดผมแน่นขึ้น ในขณะที่ผมยกขาขึ้นไปพาดกับขาของเขาไว้ ใบหน้าซุกอยู่ที่บริเวณซอกคอหอมๆ ของพี่ทอง ทั้งๆ ที่ไม่ใช่กลิ่นแป้ง ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม แต่ผมก็ยังชอบกลิ่นนี้ เพราะมันเป็นกลิ่นของผู้ชายที่ผมรักล่ะมั้งครับ

“เฮียกับฟ้าเป็นแค่เพื่อนกัน ชงโครู้แค่นี้ก็พอ”

“อืม”

“มันคงดีกว่าถ้าไม่ขุดอดีตขึ้นมาพูด จริงไหม”

“ก็จริง”

พี่ทองคงเปลี่ยนใจกะทันหัน เขาก็คงไม่แน่ใจว่าผมจะรับได้ไหมกับอดีตที่ผ่านมา ซึ่งผมก็ยอมรับจริงๆ ว่าผมคงทนฟังเรื่องแฟนเก่าของเขาไม่ได้หรอก มันเจ็บนะ ถึงแม้จะเข้าใจว่าผ่านมาแล้ว แต่ก็ยังอดหึงหวงไม่ได้อยู่ดีเมื่อได้ฟังว่าเมื่อก่อนเขารักแฟนเก่าของเขาขนาดไหน เคยทำอะไรด้วยกันบ้าง เคยทำแบบที่ทำให้ผมไหม มันคงมีคำถามอยู่เต็มไปหมดหากว่าได้ฟังเรื่องแฟนเก่าของเขาจบ

“แล้วแฟนเก่าเฮียมีใครอีกบ้างเหรอ พวกเขาจะโผล่กันมาให้ผมหวั่นใจเล่นอีกไหม”

“ฮ่าๆ ไม่รู้ดิ แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้วนะ อย่างมี่นี่เฮียคบตอนอยู่ปีหนึ่ง คนที่สองนี่ฟ้า ส่วนแฟนที่เพิ่งเลิกไปก็น้องหมิว ไม่นับนิลนะ อย่าเอาคนนี้มาเกี่ยว”

“เยอะอ่ะ” ต่อให้พี่นิลไม่เกี่ยว ก็ยังเยอะอยู่ดี แล้วผมน่ะ ไม่มีเลยสักคนนะ!

“เทียบกับไอ้โปรดแล้วไม่ถึงครึ่งของมันเลยครับทูนหัว”

“ไม่เทียบกับพี่หมอสิ เทียบกับผม ผมไม่มีสักคน”

“ก็ดีแล้วนี่ ถือว่าโชคดีแล้วนะที่ได้เฮียเป็นทั้งคนแรกและคนสุดท้าย”

คำพูดของพี่ทองนี่น่าหมั่นไส้จริงๆ นะ

“อยากมีบ้างจัง เฮียเป็นแฟนเก่าผมได้ไหมล่ะ”

“กัดหูเฮียให้ขาดเดี๋ยวนี้เลยครับ ถ้าจะพูดจาใจร้ายขนาดนั้น แค่กๆ”

“อย่าไอใส่ผมนะ เชื้อโรคอ่ะ”

ผมยกมือปิดปากพี่ทองที่ตั้งท่าจะไอขึ้นมาอีก “เฮีย”

“อ้า (ว่า)”

“ถึงผมจะไม่เคยมีแฟนแต่ผมก็เคย...จูบคนอื่นนะ จูบแบบที่จูบเฮีย สอดลิ้นเข้าไป งับริมฝีปากเบาๆ แถมยังเคย...ถูกจูบไปทั่วทั้งตัว...”

พี่ทองดึงมือผมออกทันที หน้าที่แดงอยู่แล้วแดงขึ้นมาอีกอย่างที่ดูก็รู้ว่ายั่วขึ้น

“โกหก”

“ไม่ได้โกหกนะเฮีย...ตรงนี้ก็เคยถูกสัมผัสมาแล้ว เหมือนที่เฮียทำ...” ผมจับมือพี่ทองมาสัมผัสบริเวณอก บังคับให้ปลายนิ้วชี้ของเขาขยี้เบาๆ ลงบนยอดอกของตัวเอง “เหมือนที่เฮียเคยใช้ลิ้นให้ รู้สึกดีสุดๆ”

“ชงโค ถ้ายังพูดโกหก เฮียจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!”

ผมหัวเราะพลางจูบลงบนไหปลาร้าได้รูปสวยของเขา เสื้อนอนสีเข้มถูกผมใช้ปากปลดกระดุมออกทีละเม็ด “จริงๆ นะเฮีย ผมถูก...ทำจริงๆ”

“ชงโค!”

“ว้า...โกรธซะแล้ว ทั้งพี่มี่ พี่ฟ้า พี่หมิว เคยทำให้เฮียหึงได้ขนาดนี้รึเปล่า”

เพียะ!

พี่ทองฟาดมือลงบนต้นขาของผมจนเกิดรอยแดง แต่ถึงจะเจ็บผมก็ยังยิ้มให้เขา “ไม่อยากรู้เหรอว่าผมถูกทำตรงไหนอีกบ้าง”

“หยุด! ถ้ายังพูดอีก ได้โดนดีแน่!”

“หึงเหรอ...” ผมยิ้มพลางยกตัวขึ้นคร่อมพี่ทองไว้ เขามองมาอย่างโกรธๆ สองแขนโอบรั้งรอบเอวของผมทำให้ช่องว่างระหว่างตัวของเราลดลงจนแทบไม่เหลือ

“แทบบ้า”

“ดีจัง”

พี่ทองยังคงหน้าบึ้ง “ดีตรงไหน ทรมานเฮียสนุกนักรึไง”

“อื้ม สนุกมาก ก็ทั้งๆ ที่เฮียรู้นะว่าร่างกายผมมีแต่เฮียที่ได้สัมผัส แต่ทำไมยังหึงอยู่ก็ไม่รู้”

“จะไม่ให้หึงได้ไง พอคิดตามว่าจะมีไอ้เวรไร้หน้ามาทำกับชงโคเหมือนที่เฮียทำ เฮียก็ทนไม่ได้แล้ว”

“นั่นไง ผมถึงได้บอกว่าสนุก”

“เด็กบ้านี่!”

ผมหัวเราะเสียงดังลั่นเมื่อถูกพี่ทองจี้เอว ได้แต่ดิ้นอยู่บนตัวเขาจนเหนื่อย แถมยังเล่นไม่เลิกอีก ร้องบอกว่ายอมแพ้แล้วก็ไม่ปราณีกันเลย ใจร้ายจริงๆ -*-

พอหายเหนื่อยแล้วก็ถือโอกาสนอนซบอยู่บนตัวพี่ทอง เขาก็ไม่ว่าอะไร ทั้งๆ ที่ตัวผมก็ไม่ได้เล็กแถมยังหนักอีก แต่เขาก็ยังกอดผมไว้ไม่ยอมปล่อย

“เฮียจ๋า”

“หืม”

“มีไรให้ดู” ผมบอกพร้อมกับยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่ใต้หมอน ก่อนจะเปิดรูปในไอจีให้พี่ทองได้ดู

“รูปแรกอ่ะ สวยไหม”

“มากกกก” พี่ทองยิ้มกว้าง แล้วแย่งมือถือไปจากมือผม “ตอนไหนอ่ะ ไม่รู้ตัวเลย”

“เมื่อคืน”

“ร้ายนะเรา ไหนทำยังไง สาธิตอีกรอบดิ๊”

“ไม่เอาแล้ว นั่นทำเพื่อถ่ายรูปเฉยๆ”

“งั้นคราวนี้ทำเพื่อถ่ายคลิปสิ สนองนี้ดน้องยิ้มหน่อย มามะ เฮียพร้อมละ จะจัดตรงไหนก็ได้ตามสบายเลย”

พี่ทองฉีกยิ้มพลางขยิบตา ในขณะที่ผมทุบอกเขาเบาๆ ทำไมพอเขาให้ท่าอย่างนี้แล้วผมถึงได้อายนักก็ไม่รู้

“มาเร้ววววทูนหัวของเฮีย เฮียพร้อมแล้วจ้า”

“ยิ่งเฮียเชิญชวนอย่างนี้ผมยิ่งไม่กล้าอ่ะ”

“แต่เฮียขัดขืนไม่เป็นนะ กับชงโคเฮียรู้จักแค่สมยอมอย่างเดียว”

แค่เห็นหน้าตาระริกระรี้นี่ผมก็รู้แล้วล่ะว่าเขาสมยอมมากแค่ไหน

“เฮียหื่นอ่ะ”

“เฮียถูกชมอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ ^^”

ความภูมิใจบนใบหน้านั้นคืออะไร คำว่าหื่นนี่คือคำชมเหรอครับทุกคน หรือผมเข้าใจอะไรผิดกับการดำรงชีวิตในสังคมของพี่ทอง T_T

“ว่าแต่มุกสี่เม็ดโอเคไหมอ่ะ ไอ้โปรดมันถามมาหลายรอบแล้ว เฮียก็ไม่กล้ารับรองผลสักที จะว่าไปจัดครั้งนั้นก็ไม่ได้ทำอีกเลยนะที่รัก เอาสักหน่อยไหม” นี่เขาชวนผมมีเซ็กส์เหมือนชวนไปนั่งจิบกาแฟเลยเนอะ -_-

“ป่วยแล้วก็เจียมสังขารบ้างครับเฮีย แค่แรงจะลุกยังไม่มี จะมีแรงกระแทกผมได้ยังไง”

“มนุษย์เมียพูดซะเฮียเพลียเลยครับ เห็นภาพอ่ะ” พี่ทองทำหน้าเซ็งๆ

“เห็นไหมล่ะ”

“แต่ถ้าออนท็อปให้ เฮียก็พอไหวนะ”

“แต่ผมไม่ไหวครับเฮีย เอวเคล็ดสะโพกพังกันไปข้างอ่ะ”

“ก็ทำเบาๆ ดิ”

“เบาไม่ได้...เฮียก็รู้ว่าผมชอบแรงๆ”

พี่ทองยิ้มแยกเขี้ยว ผลักหัวผม ก่อนจะตีก้นผมสองที “คืนนี้โดนแน่”

“ให้หายทันเถอะครับ หึหึ”

“งั้นเฮียจะนอนละ ชงโคไปเล่นกับยิมไป เฮียต้องการพักผ่อนเยอะๆ”

“ไม่เอา ไม่ไป ผมจะอยู่กวนเฮียอย่างนี้ล่ะ”

พี่ทองทำหน้างอนๆ พยายามผลักผมให้ลงจากตัวเขา แต่ก็เหมือนแกล้งมากกว่า เพราะผลักไม่กี่ทีก็เลิกทำ กลายเป็นกอดผมไว้แทน

“ล้อเล่นครับ เฮียนอนเถอะนะ ผมก็จะนอนข้างๆ ไม่ไปไหนหรอก ไม่กวนด้วย”

“อืม ถ้าเฮียตื่นมาต้องเจอชงโคอยู่ตรงนี้นะ”

“ครับ”

ผมดึงผ้าห่มให้คลุมถึงอกของพี่ทองเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มด้วย

ดีแล้วล่ะ...ที่ผมได้แก้ไข

เพราะการได้อยู่ข้างๆ พี่ทองอย่างนี้ มันมีความสุขมากจริงๆ

“อย่าคิดมากกับคำพูดของคนอื่นนะ” พี่ทองสอดมือเข้ามากุมมือผมไว้ แม้ตอนนี้ดวงตาของเขาจะปิดสนิท ใบหน้าดูดีจะไม่ได้หันมามองผม แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความจริงจังในถ้อยคำของเขา “ใครก็มาตัดสินเรื่องของเราไม่ได้หรอก เพราะบางทีคนอื่นก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเราเลย”

“อืม”

พี่ทองคงได้ยิน...ผมกับพี่ฟ้าคุยกัน

“ถ้ายังมีเรื่องกังวลในตัวเฮีย รู้สึกไม่สบายใจอะไรก็บอกนะ เฮียอยากจะทำให้ดีที่สุด เพราะไม่อยากทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนที่ไม่มีชงโค...ทรมานมากเลยรู้ไหม”

ผมก็ไม่ต่างจากเขาเลย...

“ผมรู้ เพราะผมก็แย่ แล้วก็...เหมือนกันนะเฮีย มีอะไรก็บอกผมนะ ผมจะพยายามให้มากขึ้น”

“ครับ”

เราอาจจะยังทะเลาะกันบ้าง แต่ผมเชื่อว่ามันคงจะไม่รุนแรงถึงขั้นต้องเลิกกันหรอก ตราบใดที่เรายังรักกันอยู่ ผมก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องอยู่ห่างจากเขาอีก

“ผมรักเฮียนะ”

“อืม รักเหมือนกัน”

...........................................................To be continue.............................................

ขอโทษที่หายไปนานค่ะ อีกสองตอนค่ะ เราจะปิดฉากแล้ว แฮ่ๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้เลยนะคะ

ปล. พี่ทองคบกับพี่ฟ้าหลังคนที่ชื่อหมิวที่พี่ทองคุยกับพี่โนก่อนจะคบกับชงโคนะคะ ตอนแรกๆ เลย คบในช่วงที่เฮียแกจดทะเบียนปลอมๆ ไปแล้วค่ะ แต่ก็ถูกพี่ดีนขัดขวางจนต้องเลิกกัน  :beat:

http://ask.fm/TCHONG_K << มาคุยกันนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 17-07-2014 16:49:18
ฟ้าพูดกับชงโคแรงจัง นี่หรือคนเป็นเพื่อน
ถึงแม้จะเคยเป็นแฟนเก่าพี่ทองก้อเถอะ

แต่....การที่ป่วยอยู่แล้วคุยเรื่องมุข4เม็ดคืออัลไร >///<

อีก 2ตอนก็จบแล้ววว
รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 17-07-2014 16:54:22
ชอบ อันนี้ “งั้นเฮียจะนอนละ ชงโคไปเล่นกับยิมไป เฮียต้องการพักผ่อนเยอะๆ”
ครือ..น้องชงไม่ใช่แมวนะคะเฮีย แหมมม ไล่ไปเล่นกะยิม 555+ :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 17-07-2014 16:54:56
เฮียทองหายป่วยเร็วๆน้า จะได้จัดหนักให้ชงโค 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 17-07-2014 17:01:41
คาดว่าฟ้าคงกะเสียบแทนถ้าชงโคกับทองมีปัญหาจริง ๆ
ร้ายนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 17-07-2014 17:02:36
 :z6: :z6: :z6: :z6:  กระโดดถีบชะนีฟ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 17-07-2014 17:03:21
ปากดีจริงๆยัยฟ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 17-07-2014 17:04:16
“ใครก็มาตัดสินเรื่องของเราไม่ได้หรอก เพราะบางทีคนอื่นก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเราเลย” ชอบอันนี้

เหมือนตอนเพื่อนทะเลาะกับแฟน เราไม่มีทางรู้ปัญหาลึกๆของพวกเค้าเลย ฟังเงียบๆให้เพื่อนได้ระบายดีกว่า

ดีใจ ที่ชงโคกับเฮียทอง กลับมาหยอกกันแล้ว สุขใดเท่า ได้นอนกอดเมีย เนอะเฮีย :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 17-07-2014 17:10:06
 เมื่อไหร่เฮียจะหาย  จะได้จัดหนักซะที 5555555

ฟ้านี่ก็นะให้มันรู้ซะบ้างว่าเฮียทองเป็นของชงโค ไม่ต้องมายุ่งื :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 17-07-2014 17:13:46
ชอบเวลาเฮียคุยเล่นกับชงโคจัง อ่านเพลินยิ้มไปเขินไป ยังยืนยัยว่าชงโคแรง!! 555 น่ารักด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 17-07-2014 17:18:45
ตอนนี้น่ารักมาก

อีกสองตอนจบแล้วอ่อ ไม่อยากให้จบเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-07-2014 17:49:04
เฮียทองนี่ไม่เจียมสังขารป่วยแล้วยังจะหื่นอีก
ว่าแต่สี่เม็ดที่ฝังมาก็ยังใช้ไม่คุ้มจริงๆนั่นแหละ
คิดถึงน้องเพชรน้องพลอยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 17-07-2014 17:53:12
ชงโคคคของเดี้ยนนนนนนนนนนน
ยังคงแซ่บต่อเนื่อง 55555555

 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-07-2014 18:09:15
 หายไวไวนะเฮีย เราจะได้รู้กันว่าไอ้สี่เม็ดเนี่ยมันโอเคไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 17-07-2014 18:13:17
ที่พูดนะปากหรือคะฟ้า  ถ้ามีครั้งหน้า
จัดชุดใหญ่สักชุดนะชงโค..เพลียกับชะนี
อยากรู้ว่ามุก4เม็ดokไหม....
ตอบเร็วๆนะเฮียทอง...หมอโปรดเขาอยากรู้
เขาไม่ได้อยากรู้ถามแทนหมอเขา :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 17-07-2014 18:34:25
แหมมมมม ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  ออกตัวมากไปหรือเปล่าจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-07-2014 18:43:52
ชงโคดูแลคนป่วยยังไง เหมือนจะทำให้ร้อนยิ่งกว่าเดิม
แต่น่ารักดีทั้งคู่ จริงที่ว่าไม่มีใครรู้ดีกว่าเราสองคน 
รีบหายนะพี่ทองมาจัดการคนชอบยั่ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 17-07-2014 18:57:54
เฮียทองหื่นอะ ><><
แต่อีกสองตอนก็จบแล้ว โอ้ไม่น้าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 17-07-2014 19:08:09
วันนี้หลับฝันดีแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-07-2014 19:16:01
555555555555555555
ถ้าเฮียหายดี โดนจัดหนักแน่ๆชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 17-07-2014 19:23:17
เวลาคู่นี้ดีกัน มันน่ารักน่าหื่นจริงๆ  :-[

ไม่อยากให้จบเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 17-07-2014 19:42:56
น่าร้ากกกกก ขี้ยั่ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-07-2014 19:46:18
อ๊ายยยยยยยย จะยั่วไปนะคะเนี่ยยยย น่ารักอะน่ารัก จุ้บๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 17-07-2014 19:46:31
รู้จักคุยกันก็ดีแล้วชงโค
คนรักกันถ้าไม่คุยกันได้บอกกันได้มันก็ไม่เรียกว่าคนรักแล้ว
เอาใจช่วยให้พี่ยิมได้ก้านคอนิลไวๆค่ะ #คนละเรื่อง
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 17-07-2014 19:55:40
เฮีย ชอบไหมล่ะ แรงๆอ่ะ 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 17-07-2014 20:17:35
เฮียดูท่า อยากได้แรงๆ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-07-2014 20:36:09
ว่าชงโคแรงแล้ว  เฮียทางก็ใช่ย่อย ชอบแบบสมยอมซะงั้น  :ling2:  ดูสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกจริง ๆ


ทั้งคนที่เป็นแฟนเก่า และอยากเป็นแฟนเก่าของเฮียแต่ละนางนี่แรงมาก  คิดว่าเฮียทองคงจะชอบคนแรง ๆ มาแต่ไหนแต่ไรสินะ  o22 จนมาคบกับน้องชงโค  นางนี้ก็ยิ่งแรงไม่ตกสักที  เฮียถึงได้รักได้หลงนัก  :man1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-07-2014 20:48:16
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 17-07-2014 20:50:07
จัดเลยทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-07-2014 20:51:02
ชงโคช่างยั่ววววววววววว
 :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 17-07-2014 21:09:56
กลับมาหวาน มายั่วกันอีกแล้ว โล่งอกสักที :pig3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 17-07-2014 22:03:30
 :o8:    เฮียทองน่ากินจังเลย  (สลบแปป)   :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 17-07-2014 22:12:27
มันก็มีอะไรหลายๆอย่างที่อาจเข้ากันไม่ได้ แต่ก็ต้องปรับตัวกันไป รักกันแล้วก็ต้องเข้าใจกันเนอะ  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 17-07-2014 22:20:43
เฮียทองเป็นคนดีมากจริงจริง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-07-2014 23:09:08
ต่อไปคงมีคลิปบอกรักผัว ฮ่าฮ่าฮ่า  :laugh3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 17-07-2014 23:25:19
ชีวิตคู่มันก็เรื่องของคนแค่ 2 คนเท่านั้นแหละ
คนอื่นจะพยายามมาแทรกยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี
ฟ้าควรกลับหลุมไปได้แล้วนะคะ คนเขากำลังสวีทกัน  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 17-07-2014 23:34:53
เกลียดนังฟ้า งุ๊งิ๊
ใกล้จะจบแล้วววววววววววว
สนุกมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-07-2014 23:44:24
ที่พูดต่อว่ามาทั้งหมดเนี่ยเพราะห่วงพี่ทองแค่นั้นเหรอฟ้า  ม่ายยยอ่ะ..เราว่าเธออิจฉาชงโค


 :a14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 18-07-2014 01:07:50
หวานอ่ะตอนนี้ ดูเหมือนชงโคกับเฮียทองจะเข้าใจกันมากขึ้นน มีความสุขๆครึครึ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 18-07-2014 10:13:39
หวานแบบเบาๆเนอะ..ใกล้จะจบแล้ววว ;___;
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 18-07-2014 11:13:29
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 18-07-2014 12:05:44
น่ารักกันจริงๆ ว่าแต่เฮียนี่ป่วยแล้วยังมิวายหื่นอีก ฮ่าๆๆๆ

ยัยฟ้านี่น่าเบื่อมากกกกกกก หนูชงอย่าคิดมากนะมีอะไรก็ถามเฮียเขา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 18-07-2014 12:27:30
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 18-07-2014 13:21:10
ฮึ้ยย! ทนไม่ไหวแล้ว!
ว่าจะอ่านรวดเดียวแล้วเม้นรวดเดียว
แต่พออ่านถึงตอนที่4ก็รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว
มันต้องระบายก่อน! ไม่ไหวล้าวววววววววววววว!!!
มันคันหัวใจยิบๆเลยอ่ะ งือ พี่ทองคำเอกคนบ้า
เค้าจีบกันอยู่ใช่มั้ย แอร่ยยยยยยย
เค้าจูบกันแล้วเค้าก็แอบจับมือกันใต้โต๊ะอาหารด้วยง้ะ
ฮื้อออ เค้าเขิน!! >///////////////////<

ตอนมาโปรดก็ทีแล้ว อ่านๆไปแล้วกรี๊ด จั๊กจี๊หัวใจสึด
เรื่องนี้ก็พอกันเลย ทำไมตัวเองแต่งนิยายได้ก๊าวใจเค้าขนาดนี้
ขึ้นแท่นคนแต่งนิยายคนโปรดไปเลยค่ะคุ๊ณณณณ
ชอบน้องปลื้ม มาเรื่องนี้ก็ชอบชงโคด้วย
ตัวเองคีปลุคนายเอกได้โซคิวท์สุดๆ ฮ่อยย .///.

รอรายละเอียดรวมเล่มมาโปรดอยู่นะคะ คึคึ
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 18-07-2014 15:58:13
ชงโคของเฮียทอง เดี๋ยวบอกเฮียจัดหนักเลย คนช่างยั่ว  :mew1:  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 18-07-2014 17:16:57
อีกสองตอนที่ทรมาน ไม่อยากให้จบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 18-07-2014 21:14:47
ซึ้งเบา ๆ
ชงโคน่ารักมาก เฮียอย่าหมดรักชงโคนะ
เข้าใจฟ้า...แต่อย่าเข้ามายุ่งไปมากกว่านี้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 19-07-2014 00:19:24
อดีตอย่าไปจำ ปัจจุบันสำคัญที่สุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 19-07-2014 10:32:57
ฟ้าพูดแรงไปแต่เจอชงโคก็ดับละม5555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 45 : 17/7/2014 (Page. 84)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 19-07-2014 15:30:50
น่ารักที่สุดเลยตอนนี้  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 19-07-2014 16:41:27
ตอนที่ 46

เริ่มต้นเดือนธันวาคมด้วยอากาศสบายๆ ในตอนเช้า แดดจ้าในตอนกลางวัน และเย็นในตอนกลางคืน ประเทศไทยชักแปลกไปทุกที ถึงสภาพอากาศจะบ้าบอแต่ก็คงไม่เท่ากับแฟนของผมหรอกครับ ตอนนี้ความฝันของเขาเกือบจะเป็นจริงแล้ว ก็เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะจบการศึกษาทำให้ทองคำเอกที่เคยเคร่งขรึมกลับมาบ้าบอมากกว่าเก่า ซึ่งมันก็ดีครับ ถ้าไม่ติดว่าผมใกล้จะบ้าตามเขา เพราะวันๆ ได้หัวเราะได้แต่ยิ้ม

“อาซ้อออออออออออออออออขาาาาาาาาาาาาาาาาา หมวยวาดเสร็จแล้วค่า” น้องพลอยตะโกนบอกผม พลางวิ่งถือสมุดวาดรูปเข้ามาหา ตามด้วยน้องมีมี่เพื่อนซี้ที่วันนี้คุณแม่ของน้องพามาฝากไว้กับผม เพราะสามสี่เดือนมานี้ผมไปรับน้องพลอยที่โรงเรียนทุกวันเลยครับ ก็เลยพลอยรู้จักกับแม่ของน้องมีมี่ไปด้วย

พี่ทองบอกว่าถ้าเบื่อจากการอ่านหนังสือก็ไปช่วยงานที่ร้านของม๊าแล้วก็ไปรับน้องพลอยที่โรงเรียน ผมจะได้ไม่มีเวลามาคิดฟุ้งซ่านอะไรอีก นั่นก็เลยเป็นที่มาของหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กในวันอาทิตย์อย่างนี้ครับ

“น้องพลอยวาดเฮียขากับเดซี่เหรอ แล้วซ้ออยู่ตรงไหน” ผมเงยหน้าขึ้นถามน้องพลอยที่ยืนยิ้มฟันหลออยู่ข้างๆ โซฟา

“นี่ไงคะ ซ้ออยู่ตงนี้ ในใจเฮียขานี่ไง” น้องพลอยชี้ไปที่หัวใจดวงใหญ่ๆ ตรงกลางอกของรูปที่น้องตั้งใจวาดเป็นพี่ทอง ผมเห็นแล้วก็ต้องหัวเราะออกมาเบาๆ

“ทำไมซ้ออยู่ตรงนี้ล่ะครับ”

“ก็เฮียขาชอบบอกว่าซ้ออยู่ในใจเฮียขาเสมอนี่นา หมวยได้ยินล่ะ” เด็กช่างจ้อยังคงพูดด้วยเสียงน่ารัก ผมดึงตัวน้องพลอยมานั่งบนตักแล้วฟัดแก้มพองๆ ไปสองที

เดี๋ยวนี้น้องพลอยพูดตัวสะกด ด เด็ก กับ น หนู ได้แล้วนะครับ ยังเหลือแต่ตัว ร เรือ ที่ยังกระดกลิ้นได้บ้างไม่ได้บ้าง

“พี่ชงโคดูของมี่ด้วยนะคะ” น้องมีมี่ยื่นสมุดวาดรูปมาให้ผมดู หน้าเล็กๆ ขาวๆ มีเลือดฝาดตามธรรมชาตินั้นแดงขึ้นมานิดๆ มีมี่ตัวเล็กกว่าน้องพลอย ดูบอบบางกว่า แต่ขาลุยเหมือนกัน แถมน้องยังบอกว่าโตมาจะแต่งงานกับผมด้วยนะ เล่าให้พี่ทองฟังพี่ทองยังหัวเราะเลย แต่ก็ไม่เห็นจะตลกตรงไหนนี่นา ผมก็ออกจะหล่อปานนี้

“หืม นี่ใครครับ” ผมชี้รูปตัวการ์ตูนผู้ชายที่น้องมีมี่บรรจงวาดให้ใส่สูทผูกไท มีผู้หญิงอีกคนในชุดกระโปรงยาวยืนควงแขนอยู่ข้างๆ

“พี่ชงโคกับมีมี่” น้องมีมี่ตอบพลางยกมือปิดหน้า ผมยกมือลูบหัวคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก็นี่ถ้าไม่ติดว่าอายุห่างกันสิบกว่าปี ผมก็คงรับไว้พิจารณาดูอยู่หรอกนะ

“ไม่ได้นะ มี่จะแต่งงานกับซ้อไม่ได้ ซ้อเป็นแฟนเฮียขาของพลอย” น้องพลอยบอกหน้าตาเอาเรื่อง แก้มซาลาเปาที่พองอยู่แล้วพองขึ้นมาอีกเหมือนเจ้าตัวอมลมไว้เพราะความขัดใจ

อ่า...น่ารักจัง

“แต่มี่ชอบพี่ชงโคนี่นา”

“ซ้อไม่แต่งงานกับมี่หลอก ซ้อจะแต่งงานกับเฮียขาล่ะ”

“T_T พี่ชงโค”

น้องมีมี่น้ำตาคลอมองหน้าผม เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้

“อย่าร้องไห้สิครับ กินขนมกันดีกว่านะ ไหนดูซิ อาม่าทำขนมอะไรไว้ให้น้าวันนี้”

เด็กก็คือเด็ก แค่เปลี่ยนเรื่องไปที่ขนมก็ยิ้มร่า ตาหยีกันทั้งสองคน ผมเปิดฝาครอบจานที่บรรจุชูครีมไว้ น้องพลอยกับน้องมีมี่รีบเข้าไปล้อมจานขนมไว้ทันที

“พลอยจะบอกให้ อาม่าน่ะทำขนมอร่อยสุดๆ เลยล่ะ พอพลอยบอกว่ามี่ชอบชูคีมมากๆ อาม่ากับซ้อก็ช่วยกันทำ พลอยก็ช่วยด้วยนะ มี่ชิมดู”

“อร่อยยยยยจังงง >_<”

“ใช่ม้าาา”

น้องมีมี่ยิ้มกว้างแล้วหันมายื่นชูครีมให้ผมหนึ่งชิ้น น้องพลอยก็เอาบ้าง ผมเลยได้ชูครีมสองชิ้นจากสาวน้อยที่อนาคตคงจะโตมาเป็นผู้หญิงที่สวยน่ารักทั้งสองคน

“น้องพลอย”

“ขาาา”

“เดี๋ยวหนูกินขนมเสร็จแล้วไปบอกเจ้เพชรลงมากินข้าวด้วยนะ ถ้าม๊ากลับมาแล้วรู้ว่ายังไม่ออกจากห้อง ได้โดนดุแน่ๆ”

“ค่า”

น้องพลอยกับน้องมีมี่เดินดุ๊กดิ๊กจากไป มีพี่เลี้ยงของน้องพลอยตามไปด้วย ส่วนผมก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ เหลือบมองนาฬิกาก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวพี่ทองก็คงกลับมา วันนี้เป็นวันหยุด พ่อดีเด่นอย่างเขาก็เลยไปขลุกอยู่กับลูกสาวตั้งแต่เช้ามืด ตื่นก่อนผมจะตื่นด้วยซ้ำไป

ตอนนี้พี่ทองไม่ได้ฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์วิทยาเขตของมหาวิทยาลัยแล้วนะครับ เขาฝึกที่วิทยาเขตแค่หกเดือนแล้วก็ย้ายมาฝึกที่โรงพยาบาลใหญ่ ผมก็เรียกไม่ถูกเหมือนกันนั่นแหละ รู้แต่ว่ามันไม่ใช่วิทยาเขต เพราะอยู่ในบริเวณเดียวกับโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัย ถึงตึกจะไกลกันหน่อยแต่เวลาผมไปหาพี่ทองทีไรก็จะเจอพี่หมอโปรดมากินข้าวที่โรงอาหารด้วยบ่อยๆ ด้วยเหตุนั้นพี่ทองก็บอกเลิกเช่าหอแล้วก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านของผมซึ่งอยู่ใกล้กว่าแทน ก็เลยสะดวกมากขึ้น ไปมาระหว่างบ้านผมกับบ้านพี่ทองก็ง่าย แถมยังมีเวลามาเต้นแอโรบิกกับครอบครัวบ่อยๆ ด้วย ส่วนพี่โนกับพี่ยิม สองคนนั้นก็ไปอยู่เรือนหอของตัวเองที่เพิ่งปลูกเสร็จเมื่อเดือนสิงหาคม คือมีแพลนจะแต่งกันแน่ๆ แล้วครับ แต่ก็รอให้พี่โนเรียนจบก่อน ผมไปเยี่ยมพี่ยิมบ่อยๆ เพราะบ้านน่าอยู่มาก พี่ยิมออกแบบตกแต่งเองเลย

“ซ้อขา เจ้เพชรบอกว่าขออ่านอีกสิบหน้าแล้วจะลงมาค่า” น้องพลอยตะโกนบอกมาจากชั้นสอง

“บอกเจ้เพชรว่าซ้อให้อีกห้าหน้า ถ้าไม่ลงมา โดนตีซ้อจะไม่ช่วย”

“ค่า”

น้องเพชรเป็นลูกคนกลางที่โดนดุโดนตีบ่อยมากครับ เห็นนิ่งๆ หน้าอึนๆ อย่างนั้นแต่ขี้น้อยใจสุดๆ เลย ผมเคยบังเอิญได้อ่านไดอารี่ของน้อง ไม่ได้แอบนะครับ แต่เพราะน้องเพชรเขียนค้างไว้แล้วหน้ากระดาษก็ยังกางอยู่ ผมที่เข้าไปตามน้องให้ลงมากินข้าว เพราะเพิ่งทะเลาะกับพี่ทองกับม๊าก็เห็นเข้าพอดี แต่ผมก็เข้าใจนะว่าเด็กในวัยนี้รู้สึกยังไง คงเพราะลูกชายคนโตถูกโอ๋อย่างหนัก ถึงแม้ม๊าจะดุจะบ่น แต่เอาเข้าจริงก็ยอมตามใจพี่ทอง ส่วนน้องพลอยเตี่ยก็ทั้งรักทั้งหลง ลูกคนกลางอย่างน้องเพชรเลยเหมือนจะเคว้ง ซึ่งน้องคงรู้สึกอย่างนั้นอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่น้องเพชรก็เป็นคนสำคัญของครอบครัวเหมือนกัน ผมจึงย้ำกับน้องบ่อยๆ ในเรื่องนี้ เพราะเวลาที่น้องร้องไห้ ซึ่งน้อยครั้งมากที่จะได้เห็น แต่น้องก็มาร้องกับผมคนเดียว ผมถึงได้มีโอกาสปลอบใจ
ผมนั่งรออีกแค่ห้านาที น้องเพชรก็เดินลงมาพร้อมกับหนังสือนิยายในมือ ตาบวมเล็กน้อย ไม่รู้ว่าสาเหตุมาเพราะอ่านหนังสือจนดึกหรือแอบร้องไห้เพราะถูกม๊าดุเมื่อคืนกันแน่

“เฮียกลับมายังคะ”

“ยังเลย เพชรไปกินข้าวก่อนไป แบ่งก๋วยเตี๋ยวผัดไว้ให้แล้ว”

“ซ้อทำเองเหรอ”

“อืม”

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วน้องพลอยไปไหนล่ะ”

“เห็นพามีมี่ไปเล่นบ้านตุ๊กตาในห้อง”

“อือ มาเถอะ เดี๋ยวอุ่นก๋วยเตี๋ยวให้”

ผมเดินนำน้องเพชรมาที่ครัว มีพี่แม่บ้านอยู่สองสามคน กำลังหั่นผักหั่นหมูเตรียมทำมื้อกลางวันกันอยู่ ก็อย่างที่บอกว่าบ้านนี้เป็นครอบครัวใหญ่ เพราะฉะนั้นพ่อครัวแม่ครัวถึงไม่เคยว่างงานกันเลยครับ เสร็จจากมื้อเช้า ก็ต่อด้วยมื้อกลางวัน จากนั้นก็มื้อเย็น แถมหลานชายหัวแก้วหัวแหวนบ้านนี้เห็นอย่างนั้นก็เลือกกินนะ ถึงอยู่กับผมจะอะไรก็ได้ แต่ถ้ากับข้าวที่บ้านไม่มีของชอบของเขาอย่างน้อยสามอย่างล่ะก็ อาม่าได้โวยแน่ ถูกแล้วล่ะ อ่านไม่ผิด อาม่าโวยครับ ไม่ใช่พี่ทอง

กฎในการอยู่บ้านพี่ทองมีไม่มาก ก็แค่ถ้าวันหยุด ไม่ติดธุระสำคัญจริงๆ ก็ต้องมากินข้าวด้วยกัน เรื่องลำดับญาติควรเรียกให้ถูก แล้วลูกหลานบ้านนี้ห้ามมีใครนอนตื่นเกินแปดโมง น้องพลอยนี่ตื่นตั้งแต่ตีห้าเลย ส่วนผมกับพี่ทองถ้ามานอนที่บ้านก็ตื่นหกโมงกันปกติ ปัญหาอยู่ที่น้องเพชรที่นอนตื่นเกือบเก้าโมงนี่แหละ เลยถูกม๊าดุบ่อยๆ มันดีนะที่ฝึกแบบนี้ แต่บางทีก็อดสงสารน้องเพชรไม่ได้

“นี่มะนาวนะ เพชรเอาพริกป่นด้วยไหม” ผมยื่นจานก๋วยเตี๋ยวผัดพร้อมกับมะนาวผ่าซีกไปให้

“ไม่เอาค่ะ แล้วซ้อกินรึยัง”

“เรียบร้อยแล้วล่ะ แต่เดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อน”

น้องเพชรพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งกินที่โต๊ะข้างๆ พี่แม่บ้านคนหนึ่งที่กำลังสับหมูอยู่ ผมเดินตามไปนั่งด้วย ขอเขียงมาสับหมู ช่วยงานพี่แม่บ้านไปพลางๆ

“ชงโคจ๋า เฮียกลับมาแล้วจ้า อยู่ไหนเอ่ยยยยย”

ผมชะงักมีดที่กำลังสับลงไปบนเนื้อหมูเพราะเสียงตะโกนดังลั่นบ้านของพี่ทอง

“ชงโค”

ผมเริ่มสับหมูต่ออย่างไม่สนใจเสียงของพี่ทอง จนมันดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในที่สุดก็เห็นใบหน้าขาวๆ ที่มีรอยเปื้อนข้างแก้มโผล่มาที่กรอบประตู

“ไม่ตอบอ่ะ”

“ไม่ได้อยู่ในป่านี่ จะได้ตะโกนตอบเฮียกลับไปน่ะ”

“อย่างน้อยก็ส่งเสียงก็ยังดี จะได้หาเจอเร็วๆ”

“ก็หาเจอแล้วเฮียจะบ่นทำไม”

ผมวางมีดลง ก่อนจะเดินไปหาพี่ทอง เขาเบะปาก มองผมอย่างงอนๆ

“ก้มลงมาหน่อย”

“อะไร”

ขี้เกียจพูดอะไรให้มากอีก ผมก็รั้งใบหน้าเขาเข้ามาใกล้ แล้วใช้แขนเสื้อของตัวเองเช็ดรอยเปื้อนออกจากแก้มให้เขา

“เปื้อนเหรอ” พี่ทองถามพลางอมยิ้ม

“อือ ไปเล่นอะไรมาล่ะ”

“ไม่ใช่เด็กครับคุณ ผมแค่พาเดซี่ไปเดินเล่น”

“แล้วเดินเล่นท่าไหนถึงได้ออกมาสภาพนี้ครับ” พอมองสำรวจทั่วทั้งตัวก็พบว่านอกจากที่แก้มแล้วเสื้อผ้าของพี่ทองก็เปื้อนดินเปื้อนโคลนอยู่หลายจุด

“เดซี่วิ่ง ลูกสาวคงหิวน้ำ แต่เฮียมัดเชือกติดข้อเท้าไว้เลยโดนลากไปด้วย เกือบตกสระน้ำ ดีที่คว้าตอไม้ไว้ทัน”

นั่นมันอันตรายนะ ผมเคยบอกเขาหลายทีแล้วว่าอย่าเอาเชือกที่ล่ามเดซี่มามัดกับข้อเท้าตัวเอง แต่เขาน่ะเชื่อซะที่ไหน

“ดีนะที่ไม่ตกลงไป เชือกก็มัดติดเท้าไว้ ถ้าเฮียตกลงไปจริงๆ ทั้งเดซี่ทั้งเฮียก็ไปโลกหน้าได้เลยรู้ไหม”

สระน้ำหลังบ้านสภาพกระท่อมของเขาน่ะตื้นเสียที่ไหนล่ะ ตกลงไปก็ทั้งคนทั้งวัวน่ะครับที่อีกสองสามวันคงจะลอยขึ้นมาเอง วันแรกคงงมหากันไม่เจอแน่ๆ

“ผิดไปแล้วครับ” พี่ทองพูดเสียงอ่อยๆ แต่ก็ยังไม่วายเถียง “ที่จริงตอนแรกก็ถือเชือกไว้นะ แต่พอนอนอ่านหนังสือพร้อมกับฟังวิทยุกินขนมไปด้วยมือก็เลยไม่ว่าง”

“ครับๆ ช่างมันเถอะ แล้วนี่มีแผลตรงไหนบ้าง”

“หัวเข่าอ่ะ ถลอกนิดเดียวนะ แล้วก็รู้สึกแสบๆ หลัง ไม่รู้ว่ามีแผลรึเปล่า”

“อืม งั้นเดี๋ยวผมไปหายามาใส่ให้ เพชร ถ้ากินข้าวเสร็จก็ไปทำการบ้านด้วยนะ” ผมบอกพี่ทองก่อนจะหันมาคุยกับน้องเพชรที่กำลังกินไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วย น้องพยักหน้ารับตอบกลับมา ผมเลยจูงมือพี่ทองมาที่ห้อง

“ออกไปก็ไม่บอกผม กลับมาได้แผลอีก น่าโกรธเนอะ”

“ไม่เอาสิ ไม่โกรธนะ ก็เห็นชงโคนอนอยู่ เฮียเลยไม่อยากกวน”

“เหรอ”

“อือ ก็กวนมาทั้งคืนแล้วนี่นา อยากให้พักบ้าง”

เหตุผลของพี่ทองให้ทำผมหลุดยิ้ม เขาก็อย่างนี้ทุกที พอรู้ว่าผมจะโกรธก็ชอบทำตัวน่ารักให้ใจอ่อน

“แสบไหม” ผมพยายามเบามือเวลาต้องทำแผลให้พี่ทอง เพราะเขาชอบบ่นว่าผมมือหนัก

“นิดๆ”

“แล้วที่หลัง เฮียแสบตรงไหนล่ะ”

ผมมองแผ่นหลังที่เคยเนียนเรียบของพี่ทอง พลันความร้อนก็แล่นวูบไปทั่วใบหน้า เพราะนอกจากรอยแดงเล็กๆ แล้ว ยังมีรอยข่วนที่เกิดจากฝีมือของผมอยู่เต็มไปหมด...ผมเป็นพวกชอบข่วนชอบกัดเวลาใกล้จะเสร็จ แต่พี่ทองก็ไม่เคยว่าอะไรเลย ทั้งๆ ที่เห็นแล้วมันก็น่าจะเจ็บมากแท้ๆ

“กลางๆ หลังอ่ะ มือเฮียเอื้อมไม่ถึง มันมีรอยถลอกไหม”

“ไม่มี มีแต่รอยข่วนของผม”

“อ๋อ” คงเพราะผมตอบตรงเกินไปพี่ทองเลยทำหน้าเก้อ ต่อประโยคไม่ถูก

“แล้ววันนี้เฮียนัดกับพี่โนไว้กี่โมงนะ”

“สองทุ่ม ชงโคล่ะ”

“หืม”

“ได้ยินนะตอนคุยโทรศัพท์กับน้องแมว นัดกันจะไปที่ไหนเหรอ”

ทำหน้าเหมือนไม่อยากรู้ แต่ถ้าผมไม่ตอบเขาคงชักดิ้นชักงอแน่ๆ

“ร้านของพี่หมอ”

“อ้าวจริงดิ ที่เดียวกันเลย” พี่ทองทำหน้าเหลือเชื่อ ในขณะที่ผมมองแอคติ้งของเขาอย่างเชื่อไม่ลง รู้หรอกว่าเขาจงใจจะตามไปแล้วนัดพี่โนบังหน้า

เห็นอย่างนี้เขาขี้หึงยิ่งกว่าผมอีกครับ แรกๆ ผมก็ไม่รู้ตัวนะ จนพักหลังๆ ชักแปลกที่เวลาผมนัดไปกินเหล้ากับพี่ยิมบ้าง แมว หลิน บิ้วบ้าง บางทีก็ไปกับเจ้ยิ้ม จะต้องเจอพี่ทองตลอดเลย เขาไม่เคยพูดว่าห้ามนะครับ แต่ก็ไม่เคยบอกว่าชอบเหมือนกัน ผมมีอิสระนะถ้าไปเที่ยวไปซื้อของ แต่ถ้าเที่ยวกลางคืนนี่ต้องโดนเขาตามคุม ซึ่งผมก็ไม่อึดอัดใจอะไร พี่ทองที่ชอบทำทีบังเอิญเจอก็ไม่ได้ทำให้เสียบรรยากาศด้วย เจอกันร้านเหล้าเราก็แค่นั่งกินเหล้าด้วยกัน ตอนมามารถคนละคันแต่ตอนกลับนี่กลับใครกลับมันไม่ได้ครับ ต้องกลับกับเขา เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เที่ยวกับผมจะรู้ดี หลังๆ มาก็เลยต้องมารับผมตลอด เพราะขี้เกียจเอารถผมมาส่งคืนที่บ้านทีหลัง

“บังเอิญเนอะ”

“เออ” ผมตอบหน้านิ่งๆ พี่ทองเลยมองมาด้วยหน้าหงอยๆ

“บังเอิญจริงๆ นะ”

“รู้แล้ว ไม่ได้ว่าไร”

“จริงเหรอ”

“ครับ”

พี่ทองคลี่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะจิ้มนิ้วชี้ลงบนหลังมือผมเบาๆ

“นี่”

“หืม?”

“อยากมีน้องสาวให้เดซี่”

ผมเลิกคิ้วมองเขาพลางอมยิ้ม “เฮียก็หาเมียมาทำลูกให้สักคนสิ”

“เมียมีแล้ว ไม่หาได้ไหม”

“แต่เมียเฮียไม่มีมดลูก แล้วจะมีน้องสาวให้เดซี่ได้ไง”

“ได้สิ...ถ้าทำทุกวันอาจจะเกิดปาฏิหาริย์”

นี่มันงี่เง่าพอๆ กับที่เขาบอกว่าเอาสเปิร์มตัวเองไปเพาะทำเด็กหลอดแก้วจนได้เดซี่ออกมาเลยนะ -_-

“อย่าไปบอกใครนะว่าเฮียเรียนสัตวแพทย์”

“ทำไมอ่ะ”

“นี่ยังถามว่าทำไมอีกเหรอ!”

“แล้วถามไม่ได้เหรอ!”

พี่ทองทำเสียงสูงพอๆ กับผม ทำให้ผมต้องเก๊กหน้ามองเขา จนสุดท้ายต้องหลุดหัวเราะออกมาเพราะอีตาบ้านี่ดันมาแลบลิ้นใส่ผมซะงั้น

“เฮียอยากมีลูกจริงๆ น่ะ”

“เปล่านี่”

“ก็แล้วเมื่อกี้บอกอยากมีน้องให้เดซี่”

“อือ ก็วัวที่ฟาร์มที่เฮียไปตรวจสุขภาพให้บ่อยๆ กำลังตั้งครรภ์ แล้วลุงเจ้าของเขาสัญญาว่าจะให้เฮียหนึ่งตัว เฮียเลยบอกว่าขอมาปรึกษาเมียก่อนว่าจะให้เลี้ยงไหม เดซี่จะได้มีน้อง เวลาเฮียต้องทำงานเดซี่จะได้ไม่เหงา ดีรึเปล่าชงโค”

พี่ทองน่ารักแบบนี้เสมอเลย เขาจะถามความเห็นผมก่อนไม่ว่าเรื่องไหน ผมชอบหรืออยากได้ไหม ผมโอเคกับสิ่งที่เขาตัดสินใจรึเปล่า หรือแม้กระทั่งเรื่องในครอบครัวของเขา ผมก็จะมีส่วนร่วมด้วย มันเหมือนกับว่าเรา...ไม่ใช่แค่แฟนกัน ราวกับเป็น...มากกว่านั้น

ที่ผ่านมาเราพยายามปรับตัวเข้าหากันทีละน้อย ก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้รุนแรงอะไร ถึงอย่างนั้นก็มีผู้ใหญ่คอยให้คำแนะนำ ที่จริงก็ไม่เชิงว่าแนะนำหรอกครับ ม๊าก็แค่ยกตัวอย่างให้ฟังในเรื่องชีวิตคู่ของม๊ากับเตี่ย อาม่าก็ทำแบบเดียวกัน มันอาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับการที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่กับใครอีกคนโดยมีแค่คำว่ารักคำเดียวอยู่ระหว่างกลาง และถึงแม้ว่าเราจะพยายามเพิ่มความเข้าใจเข้าไปด้วยมันก็ยังไม่สามารถตอบโจทย์ทุกอย่างได้ เล้งเคยถามผมนะว่าทำไมถึงต้องจริงจังมากขนาดนี้ ผมอาจจะเลิกรักพี่ทองเข้าสักวัน หรือพี่ทองอาจจะเบื่อผมไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่เพราะผมไม่ได้จำกัดความว่าพี่ทองเป็นใคร ผมถึงตอบคำถามของเล้งไม่ได้ ในเมื่อสำหรับผมแล้ว พี่ทองเป็นได้หลายอย่างเหลือเกิน แต่ที่ชัดเจนที่สุดก็คงจะเป็น...คนรักล่ะครับ

“ก็ดีนะครับ จะคลอดเมื่อไหร่เหรอ”

“อีกสี่ห้าเดือน เฮียก็เรียนจบพอดี แล้วก็รอให้น้องเค้าหย่านมก่อน วัวที่กินนมแม่น่ะแข็งแรงที่สุด”

พี่ทองยิ้ม เขาดูมีความสุขมากจริงๆ เวลาพูดถึงสิ่งที่เขาชอบ แล้วผมก็ชอบมองรอยยิ้มแบบนี้ของเขา เรียกว่าไม่อาจละสายตาได้มากกว่า

“แล้วจะให้ชื่ออะไรดี”

“เลซี่”

“ไม่เอาสิ เดี๋ยวก็ขี้เกียจตามชื่อหรอก”

“เซ็กซี่”

“เฮียทำไมชอบชื่อที่ลงท้ายด้วยซี่จังเลยล่ะ”

“ก็ตอนเด็กๆ ชอบกินเป๊บซี่ แต่ม๊าไม่ค่อยให้กินเลย เฮียฝังใจ”

“=_= น่าสงสารเนอะ”

“อือ เฮียต้องต่อยกับไอ้โปรดแย่งเป๊บซี่มันทุกเย็น”

“อันธพาลตั้งแต่เด็กเลย”

“ก็มันเอามาอวดเฮีย -*- หมั่นไส้แม่งเลยดึงผมมัน แต่มันดันถีบเข้าที่ท้อง ไอ้โปรดต่างหากล่ะที่อันธพาล”

ผมหัวเราะเบาๆ พลางนึกภาพพี่ทองหงายหลัง

“ว่าแต่เฮียรู้จักพี่หมอตั้งแต่เด็กเลยเหรอ”

“ก็ไม่หรอก ไอ้โปรดย้ายมาตอนปอหก ชงโคคิดดูดิ นักเรียนทั้งโรงเรียนตัดผมสั้นเกรียนหัวเหม่งกันหมดอ่ะ มีแต่มันที่ได้ไว้ยาวคนเดียวเพราะเข้ามาปุ๊บก็ได้เป็นคฑากรโรงเรียน ความจริงก็ไม่หล่อเท่าไหร่หรอก คือในโรงเรียนนี่หน้าตาเฮียพอสูสีมันอยู่คนเดียว แต่ตอนเด็กๆ เฮียอ้วนนิดๆ เลยยังไม่ค่อยเจิดจรัสเท่าไหร่” พี่ทองว่าพลางเสยผมหน้า เก๊กท่าหล่อ ผมเลยหัวเราะก๊ากออกมาอย่างอดไม่อยู่

ถ้าได้เห็นรูปพี่ทองตอนปอหกนี่จะบอกว่าอ้วนนิดๆ ไม่ได้แล้วครับ ต้องบอกว่าอ้วนมากกกกกกก ผมเคยเห็นตอนม๊าเอาอัลบั้มรูปเก่าๆ มาให้ดู มันเป็นภาพวันที่ทีมฟุตบอลของโรงเรียนพี่ทองได้แชมป์ ด้วยเพราะพี่ทองตัวใหญ่ๆ อ้วนๆ เลยได้เป็นผู้รักษาประตู หน้าตาจะคล้ายๆ แป๊ะยิ้มหน่อย แก้มขาวอมชมพูด้วย ส่วนพี่หมอโปรดที่ยืนถ่ายรูปอยู่ข้างๆ นี่ไหล่ยังไม่กว้างเท่าตอนนี้แต่โครงหน้าก็ฉายประกายเจิดจรัสไม่เปลี่ยนแถมที่แขนยังคาดผ้าบ่งบอกตำแหน่งกัปตันทีมทำให้ดูเท่สุดๆ มีพี่โนยืนยิ้มตาหยีอยู่อีกข้าง พี่โนน่ะตัวเล็กกว่าพี่ทองครับ และเพราะรูปนั้นทำให้ผมสงสัยว่าพี่นิลเธอไปตกหลุมรักพี่ทองเอาตอนไหน

“แต่มันก็ย้ายโรงเรียนตอนจบปอหกนั่นแหละ ก็อยู่ด้วยกันแค่ปีเดียว พอมาเจอกันตอนมหาลัยอีกทีมันก็จำเฮียไม่ได้หรอก เพราะเฮียไม่อ้วนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หล่อเจิดจรัสมากเลยด้วย”

“ครับๆ หล่อมากเลย”

“ว่าแต่ทำไมเราลามมาเรื่องนี้ได้ ตกลงให้ชื่อเซ็กซี่นะ”

“อื้อ เอาที่เฮียชอบเถอะครับ ชื่ออะไรผมก็รักทั้งนั้นแหละ”

“น่ารักที่สุดในโลก”

สรุปแล้วน้องของเดซี่คงต้องชื่อเซ็กซี่จริงๆ ตระกูลนี้คงมีแต่จุ๊บแจงคนเดียวล่ะครับที่ไม่มีคำว่าซี่ลงท้าย ต้องขอบคุณอาม่าที่มอบชื่อน่ารักๆ นี้ให้กับลูกสาวคนโตของพี่ทองที่ตอนนี้เครื่องน็อคไปแล้ว แม้ลุงคนขับรถของที่บ้านพี่ทองจะเช็ดถูให้อย่างดี ติดเครื่องยนต์ทุกเช้า แต่รถมันเก่ามากแล้วก็คงจะอำลาไปตามสังขาร ตอนนี้เลยรักษาตัวอยู่ที่อู่ของเตี่ยที่กระซิบบอกผมว่าจะเปลี่ยนเครื่องยนต์ให้กับจุ๊บแจงโดยไม่ให้ผมบอกเรื่องนี้กับพี่ทอง เพราะขืนบอกไปพี่ทองก็คงไม่ยอมหรอกครับ ถึงปกติเขาจะเป็นคนชิวๆ อะไรก็ได้ง่ายๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ชอบเขาจะไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ เลย

แม้จะชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้ผมรู้สึกว่าพึ่งพาได้มากแค่ไหน แต่บางมุมเขาก็มีนิสัยเด็กๆ เหมือนกัน แถมยังซื่อ โกหกไม่เก่ง ถูกหลอกก็ง่าย ยั่วขึ้นอีกต่างหาก แต่ทั้งหมดนั้น...มันก็ไม่ใช่ข้อเสียนะ ผมกลับมองว่ามันดีซะอีกที่เขาเป็นแบบนี้ เพราะถ้าเขาเหลี่ยมจัดผมคงตามไม่ทัน ให้มีแต่ความหื่นละกันครับที่ผมสู้เขาไม่ได้ เรื่องอื่นยังไงก็ไม่ยอมแพ้หรอก...

.
.
.
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 19-07-2014 16:41:51

“ชงโค โบติดต่อมาบ้างรึเปล่า”

ผมชะงักมือที่กำลังยกแก้วขึ้นจิบ หันไปมองแมวน้อยที่หลายเดือนมานี้ดูไม่มีความสุขกับชีวิตเลย แม้จะไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ แต่แมวก็ไม่ร่าเริงเหมือนก่อน

“อืม เมื่ออาทิตย์ก่อนน่ะ”

“แล้วเป็นไงบ้าง”

“ก็สบายดีนะ”

“อืม”

“เอาเบอร์ติดต่อไหม ถ้าแมวอยากจะโทรไป ผมคิดว่าโบคงไม่ว่าอะไรหรอก”

“ไม่เอาดีกว่า รู้ว่าสบายดีก็ดีแล้วล่ะ”

ทั้งความกังวลความน้อยใจ แมวแสดงมันออกมาทางสีหน้าทั้งหมด ผมเข้าใจว่าแมวรู้สึกยังไง แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้

“แล้วหลินไปไหน” ผมถามถึงเพื่อนอีกคนที่ยังไม่เห็นเลยตั้งแต่มาถึง วันนี้ผมขับรถมาเอง ส่วนพี่ทองเดี๋ยวก็คงมากับพี่โน เราแยกกันตอนเย็นเพื่อให้การมาเจอกันที่นี่เป็นเรื่องบังเอิญตามความคิดของเขา

“ออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกน่ะ”

“อือ”

“ชงโค”

“ว่า?”

“โบจะกลับมาไหม” แมวใช้ตาโตๆ จ้องมาที่ผม แต่คำตอบของผมก็ยังคงเป็นคำเดิมว่า “ไม่รู้”

“อือ”

“อยากให้กลับมาเหรอ”

“...”

“ถ้าโบกลับมา แล้วหลินล่ะ แมวจะทำยังไง”

คำถามของผมคงยากเกินไป ผมรู้ว่าแมวไม่ใช่คนโลเล แต่เพราะแมวกำลังหลอกตัวเองว่ารักหลินอยู่ต่างหาก หลายเดือนมานี้ผมไม่เคยเห็นความรักความร่าเริงของแมวเวลาอยู่กับหลินเหมือนที่อยู่กับโบเลย แมวอาจจะไม่รู้ตัว แต่เพื่อนอย่างผมก็มองออก

“ผมคิดว่าหลินคงเข้าใจ ถ้าแมวบอกหลินไปตรงๆ ว่ารู้สึกยังไง ความรู้สึกดีที่แมวเคยบอกผมเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนนี้มันเป็นความรักขึ้นมาไหม แล้วถ้ามันไม่ใช่...ผมว่าแมวเลิกกับหลินดีกว่านะ ไม่ใช่แค่หลินหรอกที่เจ็บ เพราะตอนนี้แมวก็กำลังเจ็บเหมือนกัน”

ผมปล่อยไว้นานเกินไป ทั้งๆ ที่ไม่อยากก้าวก่ายเลย แต่ในฐานะเพื่อนผมก็อยากแนะนำ ผมไม่ได้เชี่ยวชาญ ไม่ได้เก่งเรื่องการจัดการความรู้สึกตัวเอง แต่คนนอกที่ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องของพวกเขาอย่างผมก็อาจจะมองเห็นเรื่องราวได้ชัดเจนกว่า

“แมว...ขอเลิกกับหลินไปเกือบสิบครั้ง แต่หลินไม่ยอม แล้วแมวก็ทำใจร้ายกับหลินไม่ได้ เพราะตอนที่แมวเสียใจ ก็มีแต่หลินที่คอยอยู่ข้างๆ แมวก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงลืมโบไม่ได้ โบเป็นรักแรกของแมว จากรักข้างเดียวสุดท้ายก็สมหวัง ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ ใครก็แทนที่โบไม่ได้เลย แมวคงรักใครอีกไม่ได้แล้ว แต่จะทำยังไงกับคนที่รักแมวดีล่ะชงโค แมวรู้ว่าหลินเจ็บเพราะแมว แต่หลินก็ยังทนอยู่อย่างนี้ แมวไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว”

ผมเคยคุยกับหลินในเรื่องนี้ หลินรู้ความรู้สึกของแมว แต่ก็ไม่เคยยอมแพ้

‘ผมน่ารังเกียจมากเหรอชงโค ทำไมเวลาที่ผมแตะต้องตัวเขา เขาถึงเอาแต่ร้องไห้ ผมไม่ได้จะทำร้าย...ผมก็แค่อยากให้เขารู้สึกดี แต่ทำไมถึงทำหน้าเจ็บปวดขนาดนั้นด้วย แม้แต่ตอนที่กอดผม...เขาก็ยังเผลอเรียกชื่อโบออกมา ทำไมถึงได้โง่นัก เอาแต่คิดถึงคนที่ทิ้งไป...ไม่ยอมมองผมบ้างเลย’

คำพูดกับสีหน้าเจ็บปวดของหลินยังคงอยู่ในความทรงจำของผม แมวน้อยที่แค่โดนจูบก็ร้องไห้คงไม่เต็มใจเกินเลยกับหลินไปมากกว่านั้นแต่ตอนเมานี่ผมว่าคงเป็นอีกเรื่อง ต้องวัดกับการห้ามอกห้ามใจของหลินล่ะครับ ถึงอย่างนั้นแมวคงเหมือนกับผมที่เกลียดการทับรอย แค่นึกว่าคนที่กอดจูบหรือสัมผัสร่างกายตัวเองไม่ใช่คนที่รัก แค่นั้นก็รู้สึกไม่ดีจนอยากร้องไห้

“ดื่มนี่ให้สดชื่นหน่อยละกัน อย่าไปคิดอะไรมากเลย” ในเมื่อผมให้คำแนะนำไม่ได้ ก็เลยต้องหาเครื่องดื่มมาช่วยให้ลืมแทน แค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็ยังดี แต่หลายทีแล้วที่ไม่ได้ผล เพราะแมวเวลาเมาจะดราม่าหนักมาก เอาแต่ร้องไห้เพ้อหาโบ

สักพักหลินก็เดินกลับมาที่โต๊ะ แมวที่แค่ดื่มเบียร์ไม่ใส่น้ำแข็งไปสามแก้วก็เริ่มคอพับคออ่อน

“แมวเหมียวเมาแล้วไง รู้ว่าคออ่อนยังจะกินเยอะ” หลินบ่น แต่มือก็รั้งศีรษะของแมวให้พิงอยู่กับอกตัวเอง

“ขี้บ่น” แมวย่นจมูกใส่ เลยถูกหลินดึงแก้ม “เจ็บอ่ะ ฮื้อออ ห้ามแกล้งนะ”

“โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว ตาลายก็หลับตาซะ ชงโค เอาหน่อยไหม” หลินพูดพลางก้มลงหอมแก้มแมวที่หลับตาซุกหน้าลงกับอก ก่อนจะหันมาถามผมแล้วยื่นบุหรี่มาให้

“ขอไฟด้วย”

ที่จริงผมไม่ค่อยได้สูบนะ แต่เวลากินเหล้ากินเบียร์ เพื่อความฟินก็เลยต้องเอาบ้าง พี่ทองก็เห็นครับ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กลับไปที่บ้านผมน่วมทุกทีเลย ตื่นเช้ามานี่หุบขาแทบไม่ลง

“อ้าว มากับใคร” จู่ๆ เสียงร้องทักของใครสักคนก็ดังขึ้น ผมที่กำลังนั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่ หลังพิงโซฟาต้องเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเล้งกับผู้ชายที่จำได้ว่าไม่ใช่คนเดียวกับเมื่ออาทิตย์ก่อนยืนอยู่ใกล้ๆ

“กับเพื่อน เพิ่งมาร้านนี้เหรอ ปกติไม่เห็น” ผมถามตอบกลับไป

“อืม แล้วนั่น...เพื่อนเหรอ”

เล้งเป็นคนเจ้าชู้ครับ ไม่เจ้าชู้ธรรมดานะ ต้องเรียกว่าเจ้าชู้มาก เปลี่ยนแฟนบ่อย คบใครได้ไม่นานก็เลิก แถมเวลาถูกอกถูกใจใครนี่ก็ตามตื้อจนอีกฝ่ายรำคาญไปข้าง เป็นคนประเภทถ้าไม่ได้ก็ไม่ยอมหยุดน่ะครับ ผมถึงได้กลัวเวลาที่สายตาเชื่อมๆ นั่นกำลังมองไปที่หลิน แม้ว่าจะมีแมวน้อยนั่งซุกอกอยู่ แต่ผมรู้ว่าเล้งมองไม่เห็นหรอก เพราะเวลาที่คนๆ นี้ถูกใจใครแล้ว ก็จะมองแค่เหยื่อของตัวเองเท่านั้นแหละ

“ใช่ ชื่อหลิน หลิน นี่เล้ง ลูกพี่ลูกน้องของเฮียทอง”

“สวัสดีครับ”

“สวัสดี บูมไปรอที่โต๊ะนะ เดี๋ยวเล้งตามไป” เล้งบอกกับผู้ชายคนข้างๆ ที่พยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วเดินจากไป ก่อนจะหันมาแนะนำตัวกับหลินด้วยรอยยิ้มหวานที่มองยังไงก็เคลือบยาพิษ “ชื่อเล้งนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ครับ”

“ดื่มด้วยได้ไหม”

ผมหัวเราะเบาๆ ให้กับท่าทีของเล้งที่เชิญชวนหลินอย่างเปิดเผย ร่างเล็กๆ นั่นเข้าไปนั่งเบียดข้างๆ หลิน

“ได้สิ น้องๆ” หลินตอบพลางหันไปเรียกพนักงาน แต่เล้งก็รั้งมือที่ยกขึ้นของหลินไว้ ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยแล้วยิ้มหวานให้

“ดื่มแก้วเดียวกับหลินได้ไหมล่ะ”

“ก็ไม่ขัดข้อง”

เห็นได้ตามร้านเหล้าทั่วไปล่ะครับสำหรับคนที่เพิ่งรู้จักและแสดงท่าทางสนใจกันออกนอกหน้าขนาดนี้ ถึงหลินจะยังดูเฉยๆ แต่เล้งนี่ผมว่าคืนนี้เขาเกาะติดเพื่อนผมเป็นตังเมแหงๆ

ผมมองคนสองคนที่ป้อนเบียร์ให้กันในระยะประชิด ความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวยนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่ผมกลัวว่าหลินจะทำเพื่อลองใจคนที่เพิ่งจะสะลึมสะลือตื่นมากกว่า มันก็น่าสนุกดีอยู่หรอกที่ได้เห็นเล้งขยับเข้าใกล้หลินมากขึ้น แก้วแล้วแก้วเล่าที่ป้อนให้กันคงทำให้อารมณ์หลายๆ อย่างบังเกิด แต่หลินที่มีแมวอยู่ในอ้อมแขนกำลังจูบกับเล้งอยู่นั้นเป็นภาพที่หาดูได้ยากจริงๆ ผมสังเกตการณ์อยู่สักพัก บุหรี่หมดไปสามมวน เล้งกับหลินก็ยังคงจูบกันอยู่

“ก็ไม่อยากจะขัดหรอกนะ แต่ผู้ชายที่พามาด้วยน่ะจะเอายังไง ขืนปล่อยให้ส่งสายตามาโต๊ะนี้บ่อยๆ ทั้งเหล้าทั้งเบียร์คงจืดกันหมด ไปเคลียร์ให้เรียบร้อยแล้วอยากจะมานั่งโต๊ะนี้ก็ตามสบาย” ผมวางแก้วเบียร์ลง ในขณะที่เล้งถอนริมฝีปากออกจากหลินแล้วหันมามองผม

“โอเค งั้นเดี๋ยวมา”

ขืนไม่เตือน เพื่อนผมคงได้วางมวยกับแฟนของเล้งแหงๆ

เล้งลุกขึ้น ทอดสายตามองหลินแล้วคลี่ยิ้ม ในขณะที่หลินทำหน้านิ่งสนิท

“รอนะ”

“อืม”

เล้งเดินไปอีกโต๊ะ ผมมองตาม ก่อนจะหันมามองหลิน แต่หลินกำลังยกมือลูบหัวแมวอยู่

“แมวเหมียว รู้นะว่าตื่นอยู่ หิวไหม อยากกินอะไรรึเปล่า”

“ไม่หิว”

“แกล้งหลับทำไม”

“กลัวขัดจังหวะ”

“ไม่ขัดนี่ ถ้าไม่ชอบก็บอกได้”

“ไม่ได้ไม่ชอบนะ แมวไม่อยากขัดจริงๆ”

“งั้นเหรอ...ถ้าหลินจะอยู่กับเขาคืนนี้ แมวก็ไม่ว่าใช่ไหม”

“อือ เดี๋ยวให้ชงโคไปส่งก็ได้ ชงโคเอารถมา”

“อืม”

ความโล่งใจของแมวกับความเจ็บปวดของหลิน คงมีแต่เพียงผมเท่านั้นที่เห็นเพราะทั้งสองคนต่างเบือนหน้ากันไปคนละทาง

เฮ้อ...มันอะไรกันนะบรรยากาศอึมครึมแบบนี้

ไม่นานเล้งก็กลับมา แมวย้ายมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผม ปล่อยให้เล้งนั่งกับหลินไป

“ดีใจอะไรนักหนาแมวเหมียว” ผมถามพลางยกมือกดศีรษะของแมว

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“ถ้าหลินเลิกกับแมวไปคบกับคนอื่น ลองคิดดูนะว่าจะเสียใจไหม”

“ทำไมต้องเสียใจด้วยล่ะ หลินเจอคนที่รักหลิน แมวก็ดีใจด้วย”

ลองใจคนที่ไม่รัก ยังไงก็เจ็บเองอยู่ดี แต่ผมก็หวังให้หลินแน่ใจได้สักทีนะว่า ควรยอมแพ้

“ชงโค...ขอแมวอ่านที่ชงโคคุยกับโบหน่อยได้ไหม”

ผมเลิกคิ้วมองแมวที่ขออ่านบทสนทนาของผมกับโบเป็นครั้งที่ร้อยแล้วก็ว่าได้ แต่ผมก็ปฏิเสธทุกครั้ง เพราะส่วนใหญ่ผมกับโบจะคุยเรื่องอาการป่วยของโบ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ และเล่าเรื่องของแมว ซึ่งถ้าแมวได้อ่าน ผมก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“นะชงโค ไม่ได้ยินเสียง แต่ได้อ่านข้อความของโบก็ยังดี” ผมคิดว่าหลินคงได้ยิน ถึงได้คว้าตัวเล้งไปจูบ

“ผมทำสัญญากับโบไว้ เลยไม่อยากจะผิดสัญญา แต่ว่า ผมจะเผลอทำเป็นลืมมือถือไว้ตรงนี้ก็แล้วกัน แมวก็ไปหารหัสเข้าเครื่องเอาเองนะ จะไม่บอกหรอกว่ามันเป็นวันเกิดของแฟนผม”

แมวยิ้มกว้างพลางเข้ามากอดตัวผมไว้แน่น “ขอบคุณนะชงโค น่ารักที่สุดเลย”

หลังจากนี้ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของแมวแล้วกันครับ

“อู้ยยยย น้องเล้งน้องชายมึงนี่ครับ” เสียงของพี่โนดังขึ้นใกล้ๆ ผมหันไปมองก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าพี่ทองยืนอยู่ใกล้กว่า แล้วเขาก็กำลังมองญาติผู้น้องจูบกับเพื่อนของผมอยู่

“เออ ปล่อยมันเถอะ” พี่ทองว่าพลางเดินมานั่งเบียดอีกข้างของผม แมวรีบลุกไปนั่งโซฟาอีกตัวอย่างเต็มใจ ส่วนผมก็ยกมือไหว้พี่ยิมกับพี่โนที่วันนี้มาแพ็คคู่

“กางเกงนี่จะขาดไปถึงไหน ไม่ใส่กางเกงในมาเลยวะ” พี่ทองว่าหน้าบึ้ง ผมก็เลยสอดมือเข้าไปกอดแขนเขา แล้วยิ้มอย่างเอาใจ

“มันเป็นเทรนครับเฮีย ว่าแต่มาถึงเมื่อไหร่”

“เมื่อกี้”

“แล้วหาโต๊ะผมเจอได้ไง”

“ไอ้เทพบอกว่าแฟนเฮียนั่งอ่อยอยู่โต๊ะนี้”

พี่เทพคงแค่บอกว่าผมนั่งอยู่ที่นี่เฉยๆ แต่คำว่าอ่อยน่ะเขาคงเติมเอง

“สูบไปกี่มวนแล้ววะ”

“สาม”

“งั้นคืนนี้จัดไปสาม”

“ผมให้หกเลยเป็นไง แถมร้องเพลงให้ด้วยสามเพลง”

“ใจถึงว่ะ นี่กะรีดน้ำเฮียหมดตัวเลยป่ะ”

“แน่นอน”

“ชงโคกับพี่ทองคุยอะไรกันก็ไม่รู้อ่า” แมวพูดพลางหน้าแดง

“แมวคิดลึกเหรอ ผมแค่บอกจะร้องเพลงให้เฮียฟัง”

“แมวรู้หรอกว่าชงโคหมายถึงอะไร ไม่ได้ใสนะ”

“ฮ่าๆๆ น้องแมวน้อยอายใหญ่แล้ว” พี่โนพูดล้อๆ ก่อนจะหันไปชนแก้วกับหลินที่ตอนนี้ริมฝีปากเป็นอิสระแล้ว

“หวัดดีครับเฮียทอง” เล้งพูดพลางยกมือไหว้

“เออดี มึงเปลี่ยนแฟนใหม่อีกแล้วไง”

“ยัง แต่กำลังจะเปลี่ยน”

“เขายอม?”

“ไม่ยอมก็ไม่เป็นไรนี่ อั๊วไม่ซีเรียส” เล้งพูดพลางเหลือบมองหลิน “คืนเดียวก็ได้ เจอคนถูกใจ ใครก็อยากทำความรู้จัก”

“เออ อยากทำไรก็ทำไป อย่าให้เสียมาถึงที่บ้านเป็นพอ”

“รู้น่า”

เมื่อจำนวนคนเยอะขึ้น ก็ต้องเรียกพนักงานมาขอเหล้าขอเบียร์ขอแก้วเพิ่ม ผมจะคุยกับพี่ยิมซะเป็นส่วนใหญ่ พี่โน หลิน พี่ทองก็คุยอะไรไม่รู้กัน มีเล้งแทรกเสริมขึ้นมาบ้าง แต่โดยมากแล้วเล้งก็นั่งมองหน้าหลินอย่างเดียว ในขณะที่แมวก็จดจ้องอยู่กับโทรศัพท์มือถือของผม

“เฮีย ไปเต้นไหม” ได้ยินเพลงจังหวะสนุกผมเลยหันไปชวนพี่ทองที่ยกแก้วเป็นรอบที่แปดได้แล้ว เออนะ รู้ว่าตัวเองเมาแล้วรั่วก็ยังจะกินเยอะ ถ้าเกิดเมาแล้วพยายามปลุกปล้ำโซฟาอีกผมจะทำเป็นไม่รู้จักแล้วทิ้งไว้ที่นี่จริงๆ ด้วย

“เอาสิ อยากวาดลวดลายอยู่พอดี” พี่ทองตอบกลับมายิ้มๆ แต่คราวนี้พี่ไม่ได้วาดลวดลายหรอกครับ เพราะถ้าออกไปกับผม จังหวะเพลงเร็วยังไงผมก็ซบพี่ได้ หึหึ

ผมจูงมือพี่ทองมาที่ฟลอร์เต้น ดีเจบนเวทีกำลังจัดเพลงมันส์ๆ ส่งท้ายก่อนที่วงดนตรีจะขึ้นมาเล่นเพลงสดๆ ให้ฟังกัน ที่จริงถ้าปล่อยพี่ทองมาเต้นคนเดียวนี่เขาต้องการเนื้อที่เท่าสนามฟุตบอลเลยครับ เพราะท่าเต้นเขากวนตีนมาก เสี่ยงโดนตีนสุดๆ แต่ก็มีหลายคนบอกว่าผมเต้นกวนตีนกว่าพี่ทองอีก ก็ไม่รู้นะครับ หน้าผมแค่ไม่มันส์ไปตามเพลง เพราะโดยส่วนใหญ่ถ้าไม่อยู่กับพี่ทองผมก็ไม่ค่อยแสดงอารมณ์อยู่แล้ว

“เด้งเอวสุดยอดอย่างนี้ ไปห้องน้ำกับเฮียเลยป่ะ”

“ไอ้หื่น” ผมตีไหล่พี่ทอง ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้เขาที่กำลังโยกตัวไปมาตามจังหวะ

“ชิดมาอีกดิ อย่าให้สะโพกไปโดนคนอื่น หวงนะเว้ย”

นี่ก็ชิดจนไม่รู้จะชิดยังไงอยู่แล้ว ถ้าให้ชิดกว่านี้รวมร่างกันเลยไหมครับ -_-

“ชงโค มือน่ะมือ” พี่ทองว่าเสียงเครียดพลางซี๊ดปากอยู่ข้างๆ หูของผม ลิ้นร้อนๆ ของเขาไล้เลียที่ติ่งหูของผมเบาๆ “อย่าเพิ่งซนดิวะ รู้ว่ามีแฟนหื่นก็อย่ายั่ว”

“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งๆ เพราะงั้นก็สงบลงนะครับเด็กดี” ผมยิ้มใส่ตาพี่ทองพลางลูบจุดกลางลำตัวของเขา เลยโดนแยกเขี้ยวตอบกลับมา

“เดี๋ยวจะโดน”

“อยากโดนมากกกก”

“หึหึ เด็กบ้า”

“เฮียก็บ้า บ้ามากด้วย”

“ถ้าไม่บ้าเอาชงโคไม่อยู่”

“เฮียบ้ามาก่อนแล้วเหอะ อย่ามาโทษผม อื้อออ”

จูบนี้แม้จะขมเพราะเหล้ากับคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่ แต่ผมก็รู้สึกดีสุดๆ พี่ทองจูบผมท่ามกลางคนมากมายที่ต่างไม่มีใครสนใจใครเลย แต่ละคนก็เต้นกันหัวฟัดหัวเหวี่ยง และไม่ได้มีแค่คู่ผมที่ทำอย่างนี้ โลกกลางคืนท่ามกลางแสงสีก็มักจะเป็นอย่างนี้ล่ะครับ

“พอแล้วเหรอ...อีกสิครับเฮีย ผมชอบให้เฮียดูดตรงนี้” ผมแลบลิ้น มองพี่ทองด้วยสายตาที่บอกถึงความต้องการ เขายิ้มแล้วส่งลิ้นมาสะกิดที่จิวของผมเบาๆ ก่อนจะดูดแรงๆ จนผมต้องจิกเล็บลงบนไหล่ของเขา

“แค่นี้เฮียก็หลงจะแย่อยู่แล้ว อย่าทำตัวน่ารักไปมากกว่านี้เลย”

“ยังไม่พอหรอก...ผมจะทำให้หลงมากกว่านี้อีก เอาให้ขาดผมไม่ได้ หายใจเข้าออกก็เป็นผม นอนหลับก็คิดถึงแต่ผม ดีไหมเฮีย”

“ถ้าหนักกว่านี้เฮียคงบ้า ไม่เคยรู้เลยว่าดอกชงโคกลิ่นมันหอมจนทำให้เสพติด เลิกไม่ได้ ขาดไม่ได้”

“งั้นก็ทำให้พอใจเฮียสิครับ ดอกชงโคอยู่ในมือเฮียแล้ว จะขยี้ หรือดอมดมให้ถึงใจยังไงก็ได้ทั้งนั้น ไม่มีทางช้ำหรอก”

“ปากหวานจริงๆ”

ผมยิ้มตอบกลับไป พร้อมกับเป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน

เสพติดผมไปนานๆ เลยนะครับ เพราะผม...ก็ขาดพี่ไม่ได้เหมือนกัน


...............................................To be continue.........................................................

  :z2: :z2: :z2:
แป๊บเดียวก็มาถึงตอนนี้แล้ว หูยยยยยย ตอนหน้าจบแล้วนะ อุว่ะฮ่าๆๆๆ

http://ask.fm/TCHONG_K

ปล. ยาวนะตอนนี้ พูดจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 19-07-2014 17:17:01
สงสารหลินจังเลย :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-07-2014 17:17:45
มีความสุขจริงที่ได้อ่านเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 19-07-2014 17:22:24
น้องพลอยยยยยยยยยยยยย มาจุ๊บๆแก้มทีลูกก เด็กอะไรน่ารักที่สุดดดดดดด :o8:
ส่วนพี่ทองกับชงโคก็ยั
คงหื่นใส่กันตลอดเวลา 5555555 ดีงามมมมม
แต่หน่วงรักสามเศร้าเราสามคนไม่ไหวละ แมวรักโบ มีแต่โบในหัวใจ
บางครั้งหลินก็ต้องหัดยอมรับความจริงหวะ หลินไม่ได้น่ารังเกียจ  แต่การไปฝืนใจคนที่เค้าไม่ได้รัก มันก็ไม่ต่างกับการทำร้ายกัน
พอเถอะนะ  สักวันหลินก็จะเจอคนของตัวเอง
ส่วนโบจังเป็นไงบ้างงง ดีขึ้นบ้างรึยัง  เป็นห่วงงง :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 19-07-2014 17:23:48
ชงโค-เฮียทอง ชื่นมื่นโคตรๆๆๆๆๆ
น้องแมวถ้ารู้เรื่องแล้ว รีบบินไปหาโบจังนะ แม่ยกอยากฟิน  :heaven

ปล.ขอรับรักษาแผลใจหลินเอง พลีชีพ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 19-07-2014 17:26:17
อั๊ยย่ะๆๆๆ ชงโคยังคงคอนเซ็ปแซ่บทุกตอน 55555555555

ส่วนเล้งกับหลินจะเป็นเช่นไรติดตามต่อไป อิอิิอิอิ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 19-07-2014 17:27:19
หลินเล้งสินะ  :a5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 19-07-2014 17:28:46
ตอนนี้ยาวจุใจ
ชอบรูปวาดน้องพลอย
ชงโคอยู่ในใจเฮียทอง
น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-07-2014 17:30:51
!! อีกตอนเดียวจบ

โอ้ยย จะรีบจบไปทำไมค้าาาาาาา


(ขอต่อภาคสองได้มิ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-07-2014 17:31:44
ชงโควววววววว เซะซี่อ่า  :hao6:
อึดอัดจริงๆ โบ แมว หลิน  :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 19-07-2014 17:31:56
สงสารหลินที่สุด จริงๆนะ
เล้งจะช่วยน้องให้หายเศร้าได้ไหมว๊า
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 19-07-2014 17:35:48
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: smineeeee ที่ 19-07-2014 17:39:34
เหยยยยยยยยยยยยยยยยยย คือแบบ ถ้าจะบอกว่าอยากอ่านเอ็นซี นี่จะมีคนบอกว่าเราหื่นป้ะ ชงโคก็ยั่วเกิ๊นนนนนนนนนนน
เฮียทองทนไหวได้ไงวะคะ ฮึ่มมมมมมมมมมมมมม ล ใกล้จบแล้วอ่า อยากให้มีตอนพิเศษด้วย คึคึ เเล้วก็ตอนหน้าขออ่านเอ็นซีนะคะ ขอบคุณค่าาา
 :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 19-07-2014 17:45:24
'ลองใจคนที่ไม่รัก ยังไงก็เจ็บเองอยู่ดี' มันโดนนะ
ชงโคบอกว่า เวลาเต้น หน้าจะไม่มันส์ นึกไปถึงโฆษณาที่เต้นยับแต่หน้านิ่งเลย :jul3:

คนบางคนก็เหมาะที่เกิดมาเป็นเพื่อนกันมากกว่า ยืนยาวกว่านะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 19-07-2014 17:51:13
เพิ่งรู้ว่าชงโค นางแรงมาก 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 19-07-2014 17:53:53
ตอนสุดท้ายขอจัด หกรอบกับร้องเพลงสามเพลงนะ  # ไม่รู้หรอกว่าอะไร  ใสๆ 55555

แอบเสียดาย  จบและเหรอออออ

ขอตอนพิเศษ รักสามเศร้า  ด้วยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-07-2014 17:55:02
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-07-2014 18:02:20
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 19-07-2014 18:15:53
ทำไมเรายิ่งอ่านตอนนี้เรายิ่งเกลียดโบเพิ่มทวีคูณแทนที่จะสงสารหรือเห็นใจอ่ะ
เพราะตลอดเวลาที่คบกับแมวนอกจากมันจะไม่เคยทำดีกับแมวแล้วยังทำตัวแย่ๆกับแมวอีก
ซ้ำจากไปแบบไม่บอกสาเหตุที่แท้จริงอีกอ่ะ ถึงจะรู้ว่าโบทำเพราะอะไรแต่ก้ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทำอยู่ดี  :katai1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 19-07-2014 18:17:50
พี่ทองกับชงโคนี่ก้พอกันอ่ะว่าป่ะ555
ส่วนหลิน เทอเปนไรมากป่ะ คืออ เคยมีปมไรไม๊ ถึงได้เปนอย่างงี้ แต่ก้นะ ถ้าแมวไม่ตกลงคยหลินแต่แรกเรื่องคงไม่เปนงี้หรอก จะโทษหลินคนเดียวก้ไม่ถุกอะ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 19-07-2014 18:39:12
เล้งกะหลิน :hao6:

ตอนหน้าจบแล้วหรอ เสียใจอะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 19-07-2014 18:53:28
ไม่อยากให้จบเลย ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอนี่  :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-07-2014 18:55:23
พี่ทองน้องชงโคคู่หื่น
หน่วงกับรักสามเส้า โบแมวหลิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 19-07-2014 19:03:09
เอาตรงๆไม่รู้ทำไมแต่ฟินหลินกับเล้งอ่ะ

 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-07-2014 19:34:14
เมาดอกชงโค เด็กอะไรเนี่ย
หาคู่ให้หลินด่วน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-07-2014 19:43:16
สงสารโบ แมว หลิน วังวนนี้คืออะไร
แหมคู่นี้เขาเด็ดดวงตลอด
จะโทษว่าพี่ทองหื่นก็คงจะไม่ได้เพราะชงโคนางเล่นยั่วทุกครั้งที่มีโอกาส
แอบมีน้องเพชรน้องพลอยเบาๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 19-07-2014 19:43:54
ชงโคแรงได้ใจมากๆ
ยังไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนของโบกับแมวได้ไหมค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: mintra ที่ 19-07-2014 19:46:25
ชอบน้องเพชร  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-07-2014 20:13:08
จะจบแระเหรอ แง่มๆ ชงโค เธอแรงตลอด 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 19-07-2014 20:15:17
 :hao6: กรี๊ดดดดดด น่ารักอ๊ะ จะจบแล้วเสียดายจัง ก่อนจบขอแบบ...เอออ จัดหนักสักตอนส่งท้ายได้บ่ :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 19-07-2014 20:35:16
คิดถึงโบจัง ดีขึ้นบ้างหรือยังงงง 

หลินยอมแพ้ซะเถอะ ถอยออกมาเองอาจเจ็บน้อยกว่านะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 19-07-2014 21:01:59
ชอบนิสัยชงโคมากกกกกกก คือเลอค่า น่ารักมากจริงๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องแบบนี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 19-07-2014 21:05:57
ชงโคยังคงแรงเหมือนเดิม  ยั่วสุดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 19-07-2014 21:11:31
 :-[ 
อันที่จริง ทั้งน้องชงทั้งเฮียก้อหื่นพอกันละคร่าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 19-07-2014 21:19:43
เกิดอาการ ฟินไปชั่วขณะ ตอนแรกนึกว่าจะต้องนั่งเช็ดน้ำตาไปอีกหลายตอน
ชอบเรื่องนี้ตรงที่พูดอะไรกันตรงๆ สงสารหลินนนนนนนนนนนน T{}T จะบ้า
แมวไม่ได้ใจร้ายใช่ไหม โอ้ย เจ็บปวด ขอให้หลินกับเล้งรักกันๆนะ หลินจะได้สมหวังซักที หนูเจ็บปวดมาพอแล้วลูกกก
โบจัง ใกล้หายแล้วใช่ไหม? รีบกลับมานะ รอๆ นึกถึงตอนที่แมวอ่านข้อความเสร็จจะต้องร้องไห้หนักรึเปล่า?  โอ๋น้าาา  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 19-07-2014 21:41:57
น้องชงโคยั่วมากกกก อยากจับมาฟัดจริงๆ
แอบใจหายนะ ตอนหน้าจะจบแล้วอะ
เหมือนมีความรู้สึกว่าโบแมวมันจะมีอะไรๆตามมาอีก  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 19-07-2014 22:20:22
ชงโคนับวันยิ่งแรงแต่เหมาะกับเฮียทองมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-07-2014 22:35:08
นางแรงอ่ะ  o18

ยังไงคืนนี้ เล้งกับหลินได้สวีวี่วีกันแหง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-07-2014 22:42:58
ชงโคเด็กขี้ยั่ว   :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 19-07-2014 22:55:34
จากที่ตอนแรกอ่านมาแอบอิจฉาน้องเพชรนิดๆ
แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนใจเป็นสงสารน้องอะ
 ไม่ใช่คนโปรดของใครมันก็น่าน้อยใจอยู่น้าา...
ว่าด้วยด้านของเฮียกับชงโค........
ถ้าชงโคจะยั่วเฮียอย่างนี้ล่ะก็.........
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 19-07-2014 22:56:51
ชงโคแรงได้ใจมาก 555 แบบนี้แหละชอบ อิ้อิ้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 19-07-2014 23:11:39
หลินเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-07-2014 23:59:31
ชงโค...แซบที่สุด 5555 ชอบๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 20-07-2014 00:08:33
เอานะทำใจแล้วก็คบกับเล้งไปก็ได้ แมวเค้ามั่นคงเกินไปคิดว่าต่อให้โบไม่กลับแมวก็รักคนอื่นไม่ได้หรอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 20-07-2014 00:45:47
ชงโคเด็กชั่งยั่วววว

หลินอย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 20-07-2014 01:26:11
โอ้ยยยย หื่นใส่กันตลอด
55555555555555
น่ารักจริงๆเลย

หลินกับเล้งหรอเนี่ย 555 ก็ดีนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 20-07-2014 11:33:08
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะคู่นี้ๆๆ

ปล.อยากอ่านโบกะแมวน้อยแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 20-07-2014 11:58:20
ฮั้ยย่าห์! ตามทันแล้วววววว!  :heaven

หลินเล้ง หู้ยยยยย แค่ชื่อก็สมกันแล้วข่า!!
เล้งดามใจหลินที ผู้ชายคนนี้หัวใจอ่อนแอเกินไปแล้ว
ใจช้ำๆต้องมีคนดูแลจริงๆจังๆสักทีเนอะ
เพราะยังไงแมวน้อยก็เป็นของโบววววจังง่ะ
ฉู้ๆนะหลิน เอาใจช่วยอยู่เด้อ!

เฮ้อ หัวใจจะวายแทนเฮียทองงงงงงงงงงงงง
ยัยหนูชงโคขี้ยั่วขนาดนี้ มีวันไหนได้นอนเกิน8ชม.บ้างโม้ย
ฮื้ออออ ชอบ ชอบมนุษย์เมียขี้ยั่วทำปั๋วเพลียทุกเวลา
ฮื้อออออออออออ อยากชุ้บๆชงโคจัง
เฮียขาของน้องพลอย ได้โปรดอนุญาตด้วยเถอะค่ะ ฮ่อย -////-

 :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 46 : 19/7/2014 (Page. 85)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 20-07-2014 12:30:14
กริ๊ดดดดดดดด

มันอารายยยยยย

มันอารายกัลลลลลลลลลลลลล

 :haun4:

 :oo1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 20-07-2014 19:13:45
ตอนที่ 47 (The end)

ชีวิตของคนแต่ละคน มีบ้างที่ต้องผิดพลาด มีบ้างที่ต้องเจอกับความผิดหวัง เพราะไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบ ทั้งผมและคนรอบตัวของผมต่างก็เป็นแบบนี้กันหมด ผมจึงไม่เคยนึกสงสัยหากใครจะทำอะไรที่ยากต่อการเข้าใจลงไป ก็ถ้าหากมนุษย์สามารถเข้าใจกันได้จริงๆ ในประวัติศาสตร์คงไม่เกิดสงครามโลก สงครามกลางเมือง เพราะไม่เข้าใจถึงเกิดความขัดแย้ง ไม่รู้เหตุผลของอีกฝ่ายแต่ก็ตัดสินเอาเองว่าถูกผิดคือแบบไหน ดังนั้นผมจะไม่ขอออกความเห็นอะไรเกี่ยวกับวังวนรักที่จากสามคนเพิ่มขึ้นเป็นสี่คนหรอก ในเมื่อไม่รู้ว่าทุกอย่างจะจบลงยังไง

แมวที่หลังจากได้อ่านข้อความของผมก็ร้องไห้อยู่สามสี่วัน อาการน่าเป็นห่วงจนผมต้องไปอยู่เป็นเพื่อน แต่หลังจากนั้นผมว่าทุกอย่างมันดีขึ้นนะ อย่างน้อยก็ระหว่างแมวกับโบที่ผมเห็นว่าพักนี้จะคุยกันแทบทุกวัน แม้ระยะทางจะไกลมากเท่าไหร่ก็ดูจะไม่เป็นอุปสรรคเลย ส่วนหลินนั้นเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าเขายอมแพ้ให้กับความรักที่ไม่สมหวังแล้วจริงๆ แต่ปัญหาหนักของเขาที่เพิ่มเข้ามาคือเล้งที่เกาะติดไม่ปล่อย จากที่มีคนต้องเจ็บสามคนกลับต้องเพิ่มเข้าไปอีกคน แม้เล้งจะทำเหมือนไม่สนใจอะไร แต่สามสี่เดือนมานี้ผมกลับรู้สึกได้ว่าเล้งเปลี่ยนไปมากเหมือนกัน ถึงอย่างนั้นผมก็ทำได้แค่มองดูอยู่ห่างๆ การเข้าไปยุ่งกับความรักของคนอื่นมันคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่

ส่วนความรักของผมน่ะเหรอ...อืม...ก็...ดีมากเลยครับ

“ทำอะไรกินอ่ะเช้านี้” ผมถูกสวมกอดจากข้างหลัง ก่อนจะได้รับคำถามจากเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนี้พร้อมกับแก้มซีกซ้ายที่ถูกริมฝีปากอุ่นๆ สัมผัสไปหนึ่งที

“เฮียบอกว่าเบื่อข้าวต้ม ผมก็เลยทำไข่เจียวแทน มีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋อยู่บนโต๊ะนะ เห็นรึยัง”

“อืม”

“ปล่อยได้แล้วน่า ไปนั่งรอที่โต๊ะนะครับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ เฮียจะได้รีบไปทำงาน”

“ไม่อยากไปเลย”

“เกเรอีกแล้ว ไม่ไปเดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงผม หืม”

พี่ทองเรียนจบแล้วก็เข้าทำงานที่โรงพยาบาลสัตว์ของมหาวิทยาลัย สัตวแพทย์ไม่ต้องใช้ทุนเหมือนแพทย์กับทันตแพทย์ครับ ไม่มีช่วงที่เป็นอินเทิร์นด้วย อีกอย่างก็คือเงินเดือนน้อย ถึงอย่างนั้นพี่ทองก็ไม่บ่นหรอก จะว่าไปคนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดนี่ก็ดีไปอย่างนะครับ ไม่ต้องกังวลกับค่าใช้จ่ายอะไรมาก ได้ทำงานที่ตัวเองรัก แม้เงินเดือนจะไม่มาก ซื้อนาฬิกาให้ผมเรือนเดียวยังไม่พอเลย แต่ก็ไม่ได้เดือนร้อนอะไร พอเริ่มใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเรื่องค่าใช้จ่ายก็ต้องรับรู้ด้วย ตอนนี้สมุดบัญชีเงินฝากของพี่ทองผมเป็นคนเก็บไว้ทั้งหมด ไม่ได้ยึดนะครับ เขาเอามาให้ถือเอง ก็เลยได้รู้ว่าในแต่ละเดือนบัญชีของเขาจะมีเงินเข้ามาเท่าไหร่บ้าง

“ขอม๊า”

“ฮ่าๆๆ ม๊าได้แพ่นกบาลเฮียน่ะสิ อ่ะ เสร็จแล้ว อื้อออ อย่าครับ วันนี้ผมต้องไปมหาลัยนะ ไม่อยากเอารอยดูดไปอวดเพื่อนๆ”

ตอนนี้ผมเป็นเฟรชชี่ครับ แม้จะเป็นพี่ซิ่ว แต่กับเด็กปีหนึ่งผมก็ถือว่าเป็นเพื่อน ผมเรียนบริหาร แล้วก็เข้าไปศึกษางานที่บริษัทของตัวเองบ้างแล้ว ซึ่งก็ไม่หนักมาก ลุงพิภพแนะนำว่าเริ่มทีละเล็กทีละน้อยไปก่อน เพราะยังไงสุดท้ายแล้วผมก็ต้องดูแลบริษัทของพ่ออยู่ดี ชอบไม่ชอบยังไงก็ต้องทำ มันฟังดูโหดร้ายนะ แต่ผมก็ไม่อยากปล่อยให้บริษัทที่พ่อกับคุณตาดูแลมันทั้งชีวิตต้องตกไปอยู่ในมือคนอื่น

“ให้เห็นบ้าง จะได้ไม่มีใครมาตามจีบอีก”

“ไม่เรียกว่าจีบครับเฮีย เขาเรียกว่าแค่ทำความรู้จักกัน เฮียน่ะคิดมากไปเอง”

“ก็เมียสวย คิดน้อยได้ที่ไหน”

“มีแต่เฮียนั่นแหละที่คิดว่าสวย หน้าผมหล่อขนาดนี้”

“ผู้ชายคนอื่นก็คิด ไม่งั้นไม่โทรมาจีบหรอก”

“พอๆ ไม่คุยเรื่องนี้ ไปกินข้าวครับ”

ผมหันไปส่งจานข้าวไข่เจียวให้พี่ทองที่รับไว้พลางทำหน้ามุ่ยใส่ ปากก็บ่นงึมงำไม่ได้ศัพท์

“ถ้าไม่เลิกบ่นเช้านี้ไม่ต้องไปส่งผมนะ”

“ขู่ตลอด”

“แล้วก็เลิกทำหน้าอย่างนี้ด้วยครับ อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าหน้าจะแก่เร็ว เฮียต้องยิ้มกว้างๆ แล้ววันนี้จะเป็นวันดีๆ ทั้งวัน”

“ก็ได้”

ผมอมยิ้มพลางนั่งลงข้างๆ พี่ทอง หยิบปาท่องโก๋มาฉีกกินครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งก็ป้อนเขาที่อ้าปากรอรับอยู่แล้ว

เราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกวันจนกลายเป็นเรื่องปกติของชีวิตไปแล้ว ผมกับเขาตัดสินใจอยู่ที่บ้านเรือนไทย ปล่อยบ้านใหญ่ให้พี่ตั้มกับบิ้วดูแล ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากไปอยู่กับพวกเขานะ แต่ผมชอบเรือนไทยหลังนี้ มีความทรงจำที่ทั้งดีและไม่ดีเกิดขึ้นที่นี่มากมาย ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้ง ราวกับได้อยู่ในที่ของตัวเองจริงๆ

“เย็นนี้ผมจะไปเอาสูทที่สั่งตัดไว้นะ เฮียไปด้วยกันไหมล่ะ”

ผมกับพี่ทองสั่งตัดสูทไว้เพื่อจะใส่ไปงานแต่งงานของพี่โนที่จะมีขึ้นในวันเสาร์หน้าครับ เป็นงานใหญ่อยู่เหมือนกัน ม๊าเลยบังคับให้ไปหาสูทมาใส่ เรื่องราคาไม่ต้องคิดมาก เพราะม๊าจะหักจากบัญชีของพี่ทองให้เอง เล่นเอาเฮียแกหน้าเหวอไปเหมือนกัน แต่เพราะเพื่อนรักแต่งงานเขาก็เลยยอม

“เย็นนี้เหรอ อืม...เฮียต้องเข้าผ่าตัดกับอาจารย์อ่ะ ชงโคไปคนเดียวได้รึเปล่า”

“ได้สิ งั้นเย็นนี้เฮียจะกินอะไร ผมจะได้ซื้อของมาทำไว้รอ”

“อยากกินแกงเขียวหวานไก่”

“โอเค” ผมตอบพลางหยิบเม็ดข้าวที่ติดมุมปากของพี่ทองมาใส่ปากของตัวเอง “ชอบให้ผมทำแบบนี้เหรอ ถึงได้กินเลอะอย่างนี้ทุกวันเลย”

“รู้ใจตลอด”

“ก็อยู่ในใจ เฮียรู้สึกยังไงผมรู้หมดแหละ”

“ตกหลุมรักรอบที่ร้อยล้าน”

“ฮ่าๆๆ รีบๆ กินเถอะครับ หกโมงครึ่งแล้วนะ”

“จ้า”

ผมนั่งท้าวคางมองพี่ทองกินข้าว ช่วงแรกๆ เขาก็โวยวายนะว่าผมมองอะไรนักหนา แต่เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาคงจะชิน เพราะผมทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือน ผมชอบมองเขา ไม่มีอะไรทำก็นั่งมองอยู่อย่างนั้น

เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่จะรู้สึกเบื่อเลย พี่ทองทำงานหกวันเหมือนตอนที่เขาอยู่ในช่วงฝึกงาน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็กลับมาตรงเวลาทุกเย็น วันหยุดก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย บิ้วชอบแซวบ่อยๆ ว่าเหมือนคู่แต่งงานกันมากกว่าคนเป็นแฟน ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะผมก็อยู่กินกับเขาแล้ว แต่ไม่ได้แต่งงานอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราว ผมรู้ครับว่าเดี๋ยวนี้ผู้ชายเขาก็แต่งงานกันได้ ถึงอย่างนั้นผมคิดว่าเราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ก็ดีมากแล้ว พิธีอะไรไม่สำคัญเลย แค่ทุกวันนี้หัวใจเรายังเต้นในจังหวะเดียวกัน ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีก

“แล้วเฮียลางานไว้รึยัง”

หลังจากงานแต่งอย่างเป็นทางการในวันเสาร์แล้ว พี่โนกับพี่ยิมยังมีงานเลี้ยงเฉพาะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่สนิทกันด้วย งานจัดที่ทะเลที่ผมเคยไปเที่ยวกับพวกพี่ทองตอนที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันนั่นแหละครับ ไปวันอาทิตย์กลับมาอีกทีคงวันจันทร์ พี่ทองก็เลยต้องลางาน แล้วได้ยินว่าพี่โนชวนพี่ดีนไปด้วยเหมือนกัน เรื่องนี้พี่ทองไม่ได้ออกความเห็นอะไร เอาจริงๆ พี่ทองเขาไม่ได้เกลียดพี่ดีนหรอกครับ แค่ต่างคนต่างเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากัน เรียกว่าต่างคนต่างอยู่มานานแล้ว ส่วนพี่นิลนี่พี่ยิมแบนเลยครับ ต่อให้จะกระซิบบอกผมว่าอยากเชิญให้มาด้วยเพราะอยากเยาะเย้ยสักหน่อยก็เถอะ แต่เอาเข้าจริงว่าที่เจ้าสาวอย่างพี่ยิมก็บอกว่ากลัวว่าเชิญมาแล้วชีวิตแต่งงานจะไม่มีความสุข ผมก็เห็นด้วยนะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

“ลาแล้วล่ะ วันจันทร์ฟ้ายอมแลกเวรด้วยพอดี ไม่มีปัญหา”

“แฟนเก่าเฮียก็ทำตัวเป็นประโยชน์เหมือนกันเนอะ”

“ตาจิกใหญ่เลย”

“ก็ไม่มีอะไรนี่”

“เหรออออ”

ผมหรี่ตามองพี่ทองที่เอาแต่อมยิ้มตาคมฉายประกายระริกอย่างน่าหมั่นไส้

“ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่ไปทำงานที่อื่น นี่คิดจะเป็นเพื่อนที่ดีคอยอยู่ข้างๆ เฮียไปตลอดชีวิตเลยรึไง”

“อย่าพูดอย่างงั้นสิ ฟ้าก็ถูกจองตัวไว้เหมือนกันกับเฮีย แล้วงานมันก็ไม่ได้หาง่ายๆ มีโอกาสก็เลยต้องรีบคว้าไว้”

“พูดแก้ต่างให้เป็นฉากๆ เลยนะ แอบเตี๊ยมมาเหรอ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับที่รัก”

“เอาเถอะ รีบกินให้หมด จะได้ออกไปกันสักที”

“อืม”

“ผมไปแต่งตัวก่อนนะ”

“ครับ”

ผมเดินเข้ามาในห้องนอน หาผ้าเช็ดตัวได้ก็ไปอาบน้ำ ถึงวันนี้ผมจะมีเรียนสิบโมง แต่เพราะต้องออกไปพร้อมพี่ทองก็เลยต้องเตรียมตัวตั้งแต่เช้า ก็เป็นแบบนี้มาตลอดแหละครับ เขาอ้างว่าประหยัดน้ำมัน แต่ผมรู้ว่าเขาอยากไปส่งผมที่มหาลัยทุกวัน แม้บางทีจะมีกรณีที่นั่งเป็นผู้โดยสารอยู่ดีๆ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นคนขับรถไปส่งเขาที่โรงพยาบาลก่อน วันนี้ก็คงต้องแบบนั้นเพราะตอนเย็นเขามีผ่าตัด หากว่ารถอยู่ที่เขา ผมก็คงต้องกลับแท็กซี่ไม่ก็ต้องไปเบียดกับคนอื่นบนรถเมล์ เหมือนจะลำบากนะ ถ้าต่างคนต่างไปก็หมดเรื่องแล้วแท้ๆ แต่เพื่อให้ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้น...ผมยอมลำบาก

กำลังยืนทาโลชั่นอยู่ดีๆ พี่ทองก็เปิดประตูห้องนอนเข้ามา ผมจะเป็นคนที่ชอบทาโลชั่นทั้งตัวเลย ไม่อย่างงั้นจะรู้สึกไม่สบายใจจนสวมเสื้อผ้าไม่ได้ แม้ใครจะว่าผมเป็นผู้ชายที่มีครีมบำรุงอะไรเยอะมากเหมือนผู้หญิง แต่ผมก็ไม่แคร์หรอกครับ ในเมื่อผมอยากดูดีอยู่ตลอดเวลาที่ได้แก้ผ้าต่อหน้าคนที่รัก

“เฮียช่วยทาไหม”

“เอาสิ”

ผมยื่นขวดโลชั่นไปให้ ยืนเผชิญหน้ากับพี่ทองที่มองมาพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ผมคลี่ยิ้มเล็กน้อย พลางนั่งลงที่ปลายเตียง สองแขนเหยียดค้ำไปข้างหลัง ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองพี่ทองที่หลับตาลงด้วยสีหน้าราวกับกำลังถูกทรมาน

“ทาสิครับเฮีย เริ่มจากตรงไหนก็ได้...แต่ต้องทาให้ทั่วนะ”

“อื้ม”

พี่ทองรับคำ คุกเข่าลงตรงหน้าผม มือใหญ่ที่สั่นเทาค่อยๆ บีบโลชั่นลงบนหน้าขาของผม ทำให้ผมต้องหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“เฮียทาไม่เป็นเหรอครับ”

“ก็...”

“ลืม?”

“ประหม่าจนไม่รู้จะเริ่มยังไงต่างหาก”

“ประหม่าทำไม ไม่ใช่ไม่เคยเห็นนี่”

“แต่ชงโคก็รู้ว่าทุกครั้งที่เห็น เฮียไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลย...นอกจากอยากเข้าไปในตัวชงโค”

“ฮ่าๆ ทะลึ่งเนอะ”

“เห็นเมียเปลือยขนาดนี้...ไม่ทะลึ่งเฮียก็เสื่อมแล้วครับ”

ผมหัวเราะขึ้นมาอีก ในขณะที่พี่ทองแยกเขี้ยวตอบกลับ มือก็เตรียมจะสัมผัสร่างกายผม แต่ผมก็จับไว้ได้ทัน ก่อนจะปาดโลชั่นตรงหน้าขาไปใส่มือของเขา แล้วถูไปมาเบาๆ จนทั่ว

“ชงโค...” พี่ทองเรียกชื่อผมเสียงแผ่ว เมื่อผมจับมือที่เต็มไปด้วยโลชั่นของเขามาทาบลงบนอกของตัวเอง เห็นเขากลืนน้ำลายลงคอ สีหน้าบ่งบอกถึงความต้องการ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป

“อ้ะ...เฮียจ๋า...เฮีย นิ้วของเฮียมัน...” ผมพูดพลางยิ้มยั่วส่งไปให้ มือก็ยังจับนิ้วของเขาคลึงลงบนยอดอกของตัวเอง ในขณะที่พี่ทองยิ้มเครียด

“เด็กบ้า”

“เฮีย...”

“ถ้าเฮียไปทำงานสายจะรับผิดชอบไหม”

“ไม่...ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย...”

“ชงโค เดี๋ยวจะโดน”

“คิดว่าผมกลัวเหรอ” ผมถามพลางแลบลิ้นออกมา พี่ทองยิ้มเหี้ยมก่อนจะยืดตัวขึ้นมาดูดลิ้นผม เขาดูดแรงมากราวกับจะให้ลิ้นของผมหลุดออกจากปาก มือทั้งสองข้างก็ยกขาของผมขึ้นเกี่ยวรอบเอวของเขาไว้

“จะแปดโมงแล้วนะเฮีย...” เสียงกลั้วหัวเราะของผมคงไปกระตุกต่อมบ้าของเขาเข้า ถึงได้ถูกของแข็งที่พอเขารูดซิบกางเกงสแลคลงก็เด้งออกแล้วแทรกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของผมโดยไม่ทันตั้งตัว แต่มันก็เข้าไปได้ไม่หมด คงเพราะฝืดมาก

“อึก...เฮีย...”

“ขนาดทำทั้งคืนยังไม่หลวมเลย...ตอนนี้เจ็บรึเปล่า”

“เปล่า...แค่รู้สึกเสียดนิดๆ” ผมส่ายหน้า พลางกระชับขาตัวเองเกี่ยวรั้งสะโพกเขาเขาให้ดันเข้ามาอีก พี่ทองซี้ดปาก ครางต่ำเสียงดังลั่นเมื่อแก่นกายของเขาค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาทีละนิด มุกแต่ละเม็ดเริ่มเสียดสีกับผนังด้านในของผมจนต้องส่งเสียงร้องออกมา

“เฮีย...โลชั่น ใช้มันหน่อย”

“โอเค เดี๋ยวเฮียจะใช้มันทาให้ทั่วตัวชงโคเลย”

“อื้อ”

อ่า...ดีจัง สัมผัสของพี่ทองมันทำให้รู้สึกดีสุดๆ จริงๆ ทั้งทาทั้งนวด เขาทำให้ตัวผมเหมือนขี้ผึ้งที่กำลังถูกไฟลน ไม่ว่าเขาจะสัมผัสตรงไหนก็รู้สึกร้อนไปหมด ต่อไป...คงต้องให้พี่ทองทาโลชั่นให้บ่อยๆ แล้วล่ะ

.
.
.

“เฮียเลิกงานแล้วต้องโทรหาผมนะ อย่าให้คนอื่นไปส่งที่บ้าน รู้ไหม”

“รู้จ้า ไว้ตอนเที่ยงจะโทรหานะ”

“ครับ”

ผมยิ้มรับก่อนจะปล่อยให้พี่ทองรั้งศีรษะผมเข้าไปใกล้แล้วบดจูบลงมา แม้รถจะติดฟิล์มแต่ก็ไม่ได้ทึบมากจนคนภายนอกมองไม่เห็น แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่มาส่งพี่ทองแล้วจะไม่ได้รับจูบจากเขา พี่ฟ้าเคยยืนรอพี่ทองอยู่นอกรถพลางมองเข้ามา ผมเห็นเธอทำหน้าตกใจ ก็เลยเพิ่มความตกใจให้เธอไปเมื่อผมก้มลงไปทำรอยบนต้นคอของพี่ทอง วันนี้ก็เช่นกันที่เวลาพี่ทองเข้างานสายจะต้องเห็นพี่ฟ้ารีบเดินเข้ามาหาเมื่อเห็นว่ารถของผมจอดสนิทอยู่ลานจอดรถของโรงพยาบาลแล้ว

ก๊อกๆๆ

กระจกรถถูกเคาะ แต่ผมก็รั้งศีรษะของพี่ทองไว้ไม่ให้ขยับออกห่าง

“ใครเคาะ” พี่ทองได้โอกาสถามเมื่อผมผละออกเพียงนิดเพื่อรับอากาศ ริมฝีปากที่ยังคงชิดกันทำให้เขาไม่สามารถหันไปมองได้ว่าใครที่มาขัดจังหวะ

“พี่ฟ้า” ผมตอบพลางจ้องลึกเข้าไปในตาของพี่ทอง “หยุดไหม หรือต่อ”

“ต่อ แต่แค่แป๊บเดียวนะ เพราะเฮียสายมากแล้ว”

“งั้น...ไว้ต่อที่บ้านดีกว่า” ผมกัดริมฝีปากล่างของพี่ทองเบาๆ “บอกแฟนเก่าเฮียด้วยนะว่าไม่ต้องมารับตลอดก็ได้ มันไม่งาม”

“อืม มีไรจะฝากบอกอีกไหมครับที่รัก”

“ไม่มีแล้ว อื้มมมม ชอบดูดว่ะ ชาติที่แล้วเป็นปลาดูดเหรอ” จู่ๆ ก็ถูกเขาดูดที่ต้นคอ จะผลักออกก็ไม่ทัน ที่จริงไม่ได้คิดจะผลักมากกว่า หึหึ

“ถ้าเฮียเป็นปลาดูดชงโคไม่ยิ่งกว่าเฮียเหรอ ดูดเก่งกว่าเฮียอีก”

ก๊อกๆๆ

ครืดดดด ครืดดดด

คราวนี้มาทั้งเสียงเคาะมาทั้งโทรศัพท์ ผมเลิกคิ้วมองพี่ทองที่ส่งยิ้มออดอ้อนมาให้

“เฮียไปก่อนนะ”

“เดี๋ยว ผมจะลงไปด้วย”

“อ่า...”

“ผมไม่ทำอะไรเขาหรอกน่า เฮียเห็นผมเป็นมารร้ายรึไงเนี่ย”

“เปล่า ก็ไม่อยากให้มีเรื่อง”

“ผมเป็นคนรักสงบ”

“แต่ถึงรบไม่ขลาดใช่ไหม”

“รู้ดีจริงๆ สมกับที่คบกันมานาน หึหึ”

ผมลงจากรถไปพร้อมพี่ทอง พี่ฟ้ากดวางมือถือ ก่อนจะมองมาที่ผมกับพี่ทองอย่างตำหนิ

“นึกว่าทองจะลางานซะอีกนะวันนี้”

“ขอโทษที ผมมาสายมากเลย อาจารย์หมอมารึยัง”

“มานานแล้ว ท่านอยากเจอทอง ฟ้าถึงได้มาตาม” พี่ฟ้าพูดเสียงเรียบ ก่อนจะทอดสายตามองมาทางผม “ทำอะไรประเจิดประเจ้อตอนเช้าๆ อย่างนี้คิดว่าควรแล้วเหรอ ให้เกียรติสถานที่บ้างก็ดีนะทอง ฟ้ารู้ว่ารักกัน แต่การแสดงความรักมันก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม”

ผมเดินเข้าไปกอดแขนพี่ทองไว้ก่อนจะเอียงคอมองพี่ฟ้า “ผมสมควรจะขอโทษรึเปล่าครับ ในเมื่อที่นี่ก็ลานจอดรถที่ไม่มีใครแม้แต่หมาสักตัว ทำก็ทำในรถส่วนตัวของพวกเรา เห็นแต่พี่ฟ้าที่มายืนจ้องอย่างกับคนโรคจิต ผมรู้ครับว่าการแสดงความรักมันต้องอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม แต่ผมกับพี่ทองก็ไม่เคยเอากันในที่สาธารณะเลยนะ ผมรู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่ผมไม่รู้ว่าพี่ฟ้าจะรู้ไหม”

“ชงโค...พอแล้วน่า ไปเรียนไป”

ผมฉีกยิ้มกว้างให้พี่ทองก่อนจะมองพี่ฟ้าที่คิ้วขมวดหน้าตึง กำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์

“พี่รู้ค่ะว่าอะไรควรไม่ควร ทอง เข้าข้างในเถอะ เดี๋ยวจะสายกว่านี้”

“โอเค งั้นฟ้าไปก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไป”

“เข้าไปพร้อมกัน ไม่ต้องร่ำลาอะไรแล้วนี่” ยิ่งเห็นความหงุดหงิดบนใบหน้าสวยๆ นั่นผมยิ่งสนุก

“ต้องสิครับ ยังไม่ได้จูบลากันเลย เมื่อกี้แค่จูบให้วันนี้เฮียของผมโชคดีทั้งวัน” ผมตอบยิ้มๆ ในขณะที่พี่ฟ้าส่งยิ้มเยาะมาให้

“พี่รู้ว่าน้องยังเด็กนะคะ แต่อย่าทำตัวแบบนี้เลย มันน่าอาย เดี๋ยวใครจะว่าเอาได้ว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน”

ผมทำเพียงแค่ยิ้มรับ ในขณะที่พี่ทองหน้าบึ้งขึ้นมาทันที

“ฟ้า ผมว่าฟ้าพูดแรงไปแล้วนะ”

“ทีน้องชงโคว่าฟ้าล่ะ ไม่เห็นทองว่าอะไรน้องบ้างเลย”

“ชงโคไม่ได้พูดอะไรผิด มีแต่ฟ้าที่จู่ๆ ก็โยนความผิดมาให้ ผมมาสายเดี๋ยวผมจะไปขอโทษกับอาจารย์หมอเอง แต่ที่ฟ้าว่าชงโคเมื่อกี้ ช่วยขอโทษด้วยครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาว่าพ่อแม่ของแฟนผม”

“ทอง...” พี่ฟ้าน้ำตาคลอ มองมาที่ผมด้วยความเจ็บใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ขอโทษ”

“ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปพูดกับพี่ทอง “เฮีย ไปทำงานได้แล้วล่ะ ผมไม่กวนแล้วนะ ตั้งใจทำงานนะครับ”

“อืม อย่าคิดมากนะ ชงโคไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”

“ครับ”

พี่ทองจูบหน้าผากผมหนึ่งทีแล้วเดินเข้าไปในตัวตึกโดยไม่สนใจพี่ฟ้าเลย ตอนนี้จึงมีแต่ผมที่ยืนเผชิญหน้ากับเธอ

“ไม่ต้องมองอย่างนั้นหรอกครับ ผมไม่ชอบพี่พอๆ กับที่พี่ไม่ชอบผมนั่นแหละ แต่ก็คงไม่มีใครชอบแฟนเก่าของแฟนตัวเองลงหรอก ยิ่งแฟนเก่าที่จ้องจะรีเทิร์น”

“แกมันมารยา ต่อหน้าทองก็ทำมาพูดดี”

“เฮียรู้หรอกว่าผมไม่ได้มารยา เพราะผมไม่ได้แอ๊บเหมือนใครบางคน ผมแรงผมรู้ตัว ผมร้ายผมก็รู้ตัว แล้วผมจะร้ายมากกว่านี้อีกถ้าพี่ยังไม่เลิกยุ่งกับแฟนของผม อย่าให้ชีวิตต้องมีประเด็นแย่งผู้ชายกันเลยครับ มันเสื่อม แล้วก็อย่างที่เห็นนะ เฮียรักผมมาก เขาไม่มีวันเชื่อคนอื่นหรือปกป้องคนอื่นนอกจากผมหรอก พี่น่ะไม่มีวันชนะแล้ว ต่อให้ทำดีกับเฮียยังไง...เฮียก็จะรักผมคนเดียว แทนที่จะเสียเวลาแย่งชิงในสิ่งที่ไม่มีวันได้ไป พี่ฟ้าไปหาคนอื่นเถอะครับ จะได้ดูมีค่าขึ้นมากกว่านี้”

ดีหน่อยที่พี่ฟ้าเป็นผู้หญิงที่ไม่เอาแต่ร้องกรี๊ดเมื่อไม่พอใจเหมือนพี่นิล อย่างมากก็แค่ยืนจ้องผมแล้วกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจก็เท่านั้น

“อย่างน้องนี่ไม่น่าชื่อชงโค น่าจะชื่ออุตพิด เพราะเหม็นจนไม่น่าเข้าใกล้”

“ขอบคุณนะครับ แต่พี่ไม่รู้เหรอว่าดอกอุตพิดน่ะ ถึงจะเหม็นแต่ก็นำมาเป็นยาได้ มีประโยชน์มากกว่าคนบางคนเสียอีก อ่า...ผมต้องไปก่อนนะ ใกล้จะได้เวลาเรียนแล้ว ไว้ว่างๆ จะมาโต้วาทีด้วยใหม่ แล้วคราวหน้าเปลี่ยนหัวข้อดีไหมครับ เอาเป็น ดอกอุตพิดกับดอกทอง ดอกไหนไม่น่าเข้าใกล้มากกว่ากัน”

ผมคลี่ยิ้มกว้าง พี่ฟ้ากำมือแน่น มองผมน้ำตาคลอ คงโกรธมากจริงๆ แต่ก็เก็บเสียงที่อยากระเบิดออกมาไว้ได้ดี ผมยักคิ้วให้ทิ้งท้ายแล้วก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกมา

เฮ้อ...พ่อครับ ผมกลายเป็นผู้ชายปากร้ายไปแล้วล่ะ แล้วก็ฝากขอโทษแม่ด้วยนะครับที่ทำตัวให้ถูกคนอื่นว่าไปถึงพ่อกับแม่อย่างนี้ แต่ผมจะพยายามเป็นเด็กดีให้มากกว่านี้ครับ คอยมองดูผมด้วยนะ

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 20-07-2014 19:14:15
“จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย!” เสียงเชียร์จากคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองของพี่โนพี่ยิมดังไปทั่วชายหาด ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ร่วมเชียร์ไปด้วยเมื่อคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันได้กล่าวความรู้สึกต่อกันและขอบคุณแขกแต่ละคนเรียบร้อยแล้วก็มาถึงฉากที่ต้องทำตามทำเนียมก็คือจูบโชว์

พี่ยิมในชุดเดรสสบายๆ ยืนยิ้มอายๆ อยู่ข้างๆ พี่โนที่ผมคิดว่าได้กลายเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกอีกคนหนึ่งไปแล้ว เพราะเมื่อวานพี่ยิมในชุดเจ้าสาวน่ะสวยมาก สวยจนผมนึกอยากแต่งงานขึ้นมาทันที แต่ไม่ได้จินตนาการว่าได้ใส่ชุดเจ้าสาวหรอกครับ ให้พี่ทองใส่แทน แต่ว่าพอนึกแล้วก็แทบเป็นลมเลยล้มเลิกความคิดบ้าๆ นี้ไป

“อยากแต่งไหม” จู่ๆ คนข้างๆ ที่นั่งอยู่ด้วยกันมาตลอดงานก็ถามขึ้น

“ถ้าเฮียยอมใส่ชุดเจ้าสาวให้ก็โอเค”

“ชงโคสิต้องใส่”

“ผมใส่จะสวยเหรอ ไหล่ก็กว้าง คงตุ๊ดน่าดู”

“ไม่หรอกน่า ต้องสวยสุดๆ แน่ๆ”

“ฮ่าๆ พูดเล่นป่ะเนี่ย”

“พูดจริง”

พี่ทองทำหน้าจริงจัง ผมก็เลยยื่นมือไปกุมมือเขาไว้ “ถ้าผมเป็นผู้หญิง จะดีกว่านี้ไหม”

“ไม่รู้ แต่ถ้าเป็นชงโคคนนี้ เฮียก็ว่าดีหมดแหละ จะผู้ชายผู้หญิงก็ไม่เห็นเกี่ยวเลย”

“อื้ม”

ผมกระชับมือที่จับกับมือพี่ทองเอาไว้ให้แน่นขึ้น เขาบีบตอบกลับมาแล้วส่งยิ้มมาให้ ไม่ว่าเมื่อไหร่รอยยิ้มของพี่ทองก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจเสมอ

“ทองคำเอกคร้าบบบบบบ ช่วยมากล่าวอะไรบนเวทีให้เพื่อนคนนี้ฟังหน่อยยยยย” พี่โนพูดใส่ไมค์ด้วยเสียงที่ค่อนข้างดัง พี่ทองสบถเบาๆ แต่ก็ยอมลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าเวที เขารับไมค์ต่อจากพี่โนที่ยิ้มจนตาหยี เอาจริงๆ คือพี่โนยิ้มเหมือนคนบ้ามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ

“อ่า...สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนกับชายโนมาตอนนี้ก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว ดีใจจริงๆ ครับที่ในที่สุดคุณยิมเขาก็ยอมตกลงฝากชีวิตไว้กับคนบ้าๆ อย่างมันสักที เรื่องที่อยากพูดก็ได้พูดไปหมดตั้งแต่งานเมื่อวานแล้ว เลยงงๆ ว่าไอ้โนมันอยากจะฟังอะไรจากผมอีก แต่ก็เอาเป็นว่า ถ้านกเขาไม่ขันก็มาถามสูตรฟิตปั๋งจากกูละกันนะ”

“เฮ้ยยยยยยยย ชายโน มึงอ่อนเหรอวะ ฮ่าๆๆๆๆ”

พี่โนโดนเพื่อนๆ พี่ๆ แซวยกใหญ่ ในขณะที่พี่ทองกับพี่ยิมหัวเราะสะใจที่เห็นพี่โนโวยวายไปพลางปฏิเสธไปพลาง

“ของมึงก็อ่อนไอ้ทอง มุกสี่เม็ดของมึงน่ะได้ใช้รึยังวะ!!” เสียงพี่หมอโปรดตะโกนถามกลบเสียงคนอื่นๆ ที่ตอนนี้เปลี่ยนมาแซวพี่ทองแทน

“ไอ้เหี้ยโปรดดดดดดด มึงงงงงงงงงง!!”

“ไอ้ทอง มึงทำงานเลี้ยงหวานแหววของกูเป็นงานหื่นเลยนะไอ้สัด ยิมจ๋า โนยังฟิตอยู่นะจ้ะ อย่าไปเชื่อมันนน”

เสียงพี่ทองกับเสียงพี่โนดังแข่งกันอยู่สักพัก ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ หลังจากพี่ทองพูดเสร็จแล้วพี่โนก็ขอให้พี่ทองร้องเพลงเปิดงานให้หนึ่งเพลง ตอนนี้เขาเลยมีกีต้าร์อยู่ในอ้อมแขน แต่ก็ไม่เริ่มร้องสักที ผมมองอย่างสงสัยก่อนจะเห็นเขากวักมือเรียกให้ไปหา แล้วผมจะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะทุกสายตาดันจ้องมากันหมด

“ช่วยร้องหน่อยได้ไหม”

“ทำไมต้องเป็นผม พี่หมอก็อยู่ เรียกพี่หมอสิครับเฮีย”

“ไม่อยากร้องกับมันนี่ นะชงโค ถือว่าเป็นของขวัญให้กับยิม”

“ก็ได้ แต่ถ้าผมร้องเพี้ยนอย่ามาว่านะ”

“ไม่ว่าหรอกน่า”

“แล้วจะร้องเพลงอะไร บอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่ถนัดแนวเพื่อชีวิต แล้วก็เพลงสมัยนี้ก็ไม่ค่อยรู้จักด้วย”

“เฮียรู้ว่าชงโคฟังแนวไหน เพลงนี้ร้องได้ไหมล่ะ”

ผมมองชื่อเพลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพี่ทอง

“ก็...โอเค”

มันเป็นเพลงที่ผมฟังบ่อยๆ เพราะพี่ทองส่งลิ้งเพลงนี้มาให้ตอนที่เรางอนกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“งั้นมานั่งตรงนี้”

ผมเดินขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ พี่ทอง มีคนเดินเอาไมค์มาให้ พี่ปลื้มที่นั่งอยู่กับพี่หมอส่งยิ้มเป็นกำลังใจมาให้ด้วย

“ขอโทษที่ให้รอนะครับทุกคน ผมได้นักร้องจำเป็นมาร้องด้วยแล้ว เขาเป็นน้องรักของคุณยิมแล้วก็เป็นคนรักของผมด้วย เพราะฉะนั้นผมคิดว่าเราร้องด้วยกันคงดีที่สุด ชงโคพูดอะไรหน่อยไหมครับ”

ผมสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกตื่นเวทีเพราะไม่เคยต้องมาอยู่ต่อหน้าคนเยอะอย่างนี้ แต่พอมองไปที่พี่สาวที่ผมรักแล้ว มันก็ทำให้รู้สึกสบายใจ

“ผม...ดีใจด้วยจริงๆ นะครับ ขอบคุณที่พี่ดูแลผมเป็นอย่างดีมาตลอด แต่ตอนนี้พี่มีคนที่จะดูแลพี่ไปตลอดชีวิตแล้วนะ เพราะฉะนั้นมีความสุขให้มากๆ นะครับ”

พี่ยิมยิ้มทั้งน้ำตา เป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้เห็นผู้หญิงเข้มแข็งอย่างเธอร้องไห้ ครั้งแรกก็เมื่อวานนี้ตอนที่พี่โนสวมแหวนให้ และตอนนี้เธอก็ร้องไห้แล้วกอดผมไว้อีก

“ขอบคุณมากชงโค ขอบคุณจริงๆ”

ผมไม่เคยคิดว่าจะได้สนิทกับพี่ยิม แต่รู้ตัวอีกทีก็ถูกพี่เขาดูแลเป็นอย่างดีมาตลอด เป็นผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ

พี่ยิมผละออกไป มีพี่โนเช็ดน้ำตาให้พร้อมกับพูดว่า “ขี้แยจังเลย”

ผมกับพี่ทองหันมองหน้ากันแล้วต่างคนก็ต่างยิ้ม มันรู้สึกอย่างนี้เองนะเวลาได้เห็นเพื่อนหรือพี่มีความสุข ผมมองไปทางแมวน้อยที่นั่งกรี๊ดกร๊าดกับเจ้ยิ้มอยู่ที่โต๊ะแล้วก็ต้องหัวเราะออกมา อ่า...มันกำลังจะดีขึ้นแล้วสินะ

พี่ทองเริ่มต้นเพลงด้วยเสียงนุ่มๆ ของเขา เรามองสบตากันอย่างรู้ว่าเพลงนี้ไม่ได้ร้องเพื่อเจ้าบ่าวในงานที่อยากมอบเพลงให้เจ้าสาวเพียงอย่างเดียว เพราะเรา...ต่างก็อยากมอบเพลงนี้ให้กัน

‘หยุดหัวใจ...ฉันขอหยุดหัวใจ
เพื่อเธอที่เป็นวันนี้ และวันจากนี้ไป
มีเพียงคำพูดเดียว ที่อยากให้เธอได้จำเอาไว้
ว่าเพราะเธอ ว่าเพราะเธอ...’

เสียงของพี่ทองหยุดลง กีต้าร์เริ่มขึ้นทำนองเพลง ผมยิ้มกว้างให้เขาแล้วเริ่มร้องในท่อนของตัวเอง

‘วันเวลาที่ตัวฉันมี และวันดีๆ ที่เธอนั้นให้
เป็นความทรงจำ ทำฉันให้เข้าใจ
อะไรมันคือความหมายที่ต้องการ
วันเวลาที่วัดใจกันมา เธอยังยืนข้างฉันไม่ทิ้งไป
ยังคงเป็นเหตุผลให้หายใจ เธอคือสิ่งสุดท้ายต่อจากนี้

หยุด หยุดแล้วใจที่มี
จบสุดท้ายตรงนี้เพื่อเธอได้ไหม
จะเดินผ่านข้ามคืนนี้ไป ไม่ว่ามันต้องเจออะไร
เส้นทางจะเป็นอย่างไรให้เธอรู้’

มันคงดีถ้าได้มองพี่ทองต่อไปอย่างนี้...ได้เห็นรอยยิ้มของเขาไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของผม

‘หยุดหัวใจ...ฉันขอหยุดหัวใจ
เพื่อเธอที่เป็นวันนี้ และวันจากนี้ไป
มีเพียงคำพูดเดียว ที่อยากให้เธอได้จำเอาไว้
ว่าเพราะเธอ ว่าเพราะเธอ...ที่ฉันขอหยุดใจ
หยุดเอาไว้ ให้กับเธออยู่ตรงนี้’

ผมลดไมค์ลง ปล่อยให้พี่ทองถ่ายทอดเสียงนุ่มๆ ของเขาต่อไป

‘และวันเวลาต่อจากนี้ไป ให้เธอมั่นใจในฉันเหมือนสัญญา
อะไรจะดีจะร้ายที่เข้ามา ก็ไม่มีทางที่ฉันลังเลใจ
เธอคนเดียวที่ฉันจะคงอยู่ ไม่ว่ามันจะนานสักเท่าไร
ยังคงเป็นเหตุผลให้หายใจ เธอคือสิ่งสุดท้ายต่อจากนี้...’

“กรี๊ดดดดดดดพี่ทองงงง น้องชงโค อิจฉา เจ้อิจฉา!!!!!” เจ้ยิ้มที่ได้แอลกอฮอล์ไปหลายแก้วตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แมวน้อยก็คลั่งไม่แพ้กัน ผมลุกขึ้นท่ามกลางเสียงปรบมือของทุกคน พี่ทองจับมือผมไว้แล้วเดินลงจากเวที

“เสียงเพราะจัง ต่อไปร้องเพลงให้เฮียฟังทุกคืนเลยนะ” พี่ทองกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วยิ้มให้

“ก็ร้องทุกคืนเลยนะ”

“จริงด้วย ร้องจนไมค์เฮียแตกไปหลายรอบเลย เฮ้ย อย่าพานอกเรื่องดิ”

“ฮ่าๆๆ หลงกล”

“กับชงโคนี่เฮียหลงตลอด หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว”

“ผมเก่งเนอะ”

“มากกก”

“แล้วระหว่างผมกับเดซี่ เฮียหลงใครมากกว่ากัน”

“เลือกไม่ถูกเลย”

ผมตีไหล่พี่ทองไปสองทีอย่างหมั่นไส้เพราะหน้ายิ้มๆ ของเขา ทำมาเลือกไม่ถูก ทั้งๆ ที่ต้องเป็นผมอยู่แล้วที่เขาหลงมากกว่า โธ่เอ้ยไอ้พี่ทอง

“ชอบให้งอนมากนักรึไง ถึงได้ไม่เคยตอบอะไรให้ถูกใจเลย”

“อื้อ ก็เวลาชงโคงอน มันน่ารักนี่หว่า”

“ตอบไม่ระวังมันจะมากกว่างอน แล้วเฮียอย่ามาร้องไห้เพราะผมไม่ให้นอนด้วยนะ”

“ร้ายแรงอ่ะ แต่เฮียรู้ว่าชงโคไม่ทำงั้นหรอก”

“ทำมารู้ดี”

“ถ้าไม่รู้แล้วจะทำให้เพลียทุกคืนได้ยังไง”

“เฮียทะลึ่ง”

“ว่าเฮียแต่มนุษย์เมียก็ใช่ย่อยนะครับ”

“ฮ่าๆ ไม่เถียงแล้วครับ เจ้ยิ้ม อย่ากินเยอะนะ รั่วมากๆ ผู้ชายที่หมายตาโดนหมาคาบไปแดกไม่รู้ด้วย” ผมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเจ้ยิ้มที่กำลังควงแขนแมวน้อยซัดเบียร์แก้วใหญ่อยู่

“แรงค่ะลูกแรง แต่หมาไม่ได้แอ้มค่ะงานนี้ เจ้ได้เบอร์ห้องมาแล้วเฟ้ยยย” เจ้ยิ้มตอบพลางยิ้มพรายสมชื่อ

“อย่าเฟ้ยจ่ะเจ้จ๋า มันไม่งามจ้า” แมวที่หน้าแดงเถือกพูดเตือนเสียงอ้อแอ้ มีพี่ปลื้มคอยดึงแขนไม่ให้ตกเก้าอี้

“ขาค่ะลูกขา เจ้ลืมตัวไปค่ะ แต่ยังไงก็ตาม วันนี้สุขใจมาก ตายไปคงตายตาหลับแล้วที่ได้นั่งโต๊ะเดียวกับเสี่ยโปรดในตำนานและเฮียทองคนบ้า”

“น้องยิ้ม ทำไมพี่เป็นคนบ้าล่ะครับ” พี่ทองถามพลางเก๊กหน้าหล่อ “ต้องเฮียทองคนหล่อสิครับ ส่วนไอ้โปรดน่ะคนบ้า”

“ถ้ากูบ้ามึงก็ติ๊งต๊องว่ะไอ้ทอง มีมนุษย์หน้าไหนมันจะใส่เสื้อยืดสกรีนหน้าตัวเองที่ถ่ายแนบกับหน้าวัวมางานเลี้ยงบ้างวะ”

“ก็กูนี่ไง กูเป็นมนุษย์ธรรมดานี่แหละเว้ย ไม่เหมือนมนุษย์อย่างมึงที่แค่มาทะเลแต่แม่งค่าเสื้อผ้าเป็นแสน นี่มึงไม่ใส่โอเวอร์โค้ดมาเลยล่ะ เผื่อลมทะเลจะทำให้มึงหนาว รองเท้านี่ก็เหยียบตีนทีหัวแม่ตีนแตกอ่ะ โธ่เอ้ยมาโปรด มาทะเลต้องแต่งตัวชิวๆ ดิวะ ไม่รู้เรื่องเลยมึงเนี่ย”

“กูหล่อกูทำอะไรก็ไม่ผิด มึงจบไหม”

“ไอ้คนหลงตัวเอง”

“โอ้ยยย พอแล้วค่า พอแล้ว เฮียทองก็หล่อ เสี่ยโปรดก็หล่อมากค่า” เจ้ยิ้มเอ่ยห้ามศึกแล้วทำหน้าประหนึ่งว่าผู้ชายสองคนกำลังแย่งชิงตำแหน่งความหล่อเพื่อเจ้กันอยู่

“พี่โปรด เถียงกันเป็นเด็กๆ ไปได้” พี่ปลื้มช่วยห้ามอีกคน

“มันว่าพี่ก่อนนะ ปลื้มก็ได้ยิน”

“แบร่!” พี่ทองแลบลิ้นใส่พี่หมอ จนผมต้องตีแขนเขาให้หยุด

“เฮียหยุดเลยนะ เป็นเด็กอนุบาลรึไงถึงได้แลบลิ้นใส่คนอื่นเขา”

“ทีชงโคยังทำเลย”

“ผมทำให้เฮียดูด ไม่ได้ไปกวนตีนใคร”

“เอื้อกกกกกก น้องฉันแรงอีกแล้วค่า” เจ้ยิ้มกรี๊ดกร๊าดขึ้นมาทันที ทำเอาคนอื่นๆ ในโต๊ะหัวเราะกันขึ้นมา หลินกับเล้งที่เพิ่งมาถึงเลยทำหน้างงกันใหญ่ว่าคนอื่นๆ เขาหัวเราะอะไรกัน สองคนนี้เพิ่งลงมาจากห้องพักครับ ไม่รู้ว่าหายไปทำอะไรกันมา แต่ท่าทางนิ่งๆ นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้เดาอะไรได้เลย หลินสนิทกับพี่โนพอสมควรก็เลยถูกเชิญมาด้วย ส่วนเล้งก็รู้จักพี่โนเหมือนกัน แต่เอาจริงๆ ก็คือตามหลินมานั่นแหละครับ อยู่กันเกือบพร้อมหน้า คงขาดแต่บิ้วที่ต้องไปเข้าอบรมของทางมหาวิทยาลัยเลยมาไม่ได้

“ชงโค”

ผมหันไปตามเสียงเรียกของพี่ทอง

“ครับ?”

“ไปดูพระอาทิตย์ตกน้ำไหม”

“อืม”

ผมกับพี่ทองเลยขอตัวแยกออกมา นานๆ ทีได้มาทะเลก็คือสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันหน่อยครับ เราถือเครื่องดื่มมากันคนละขวด เดินเลียบชายหาดกันมาเรื่อยๆ โชคดีหน่อยที่ผมใส่กางเกงขาสั้นเลยไม่ต้องเสียเวลาพับขากางเกงขึ้นเพื่อไม่ให้เปียกเวลามีคลื่นซัดมาโดนเท้า งานวันนี้จัดแบบเป็นกันเอง การแต่งตัวก็เลยเป็นกันเองไปด้วย ผมใส่กางเกงขาสั้นก็จริง แต่ก็สั้นตามความพอใจของพี่ทองคือเหนือเข่าขึ้นมานิดเดียว กับเสื้อยืดตัวบางสบายๆ ในขณะที่พี่ทองก็แต่งตัวธรรมดา ไม่สะดุดตาแต่ว่าสะดุดใจ เดี๋ยวๆ ไปกันใหญ่แล้ว

“อากาศดีเนอะ” คนที่เดินอยู่ข้างๆ พูดขึ้นมา

“อืม”

“ชงโค”

“ว่า?”

“เฮียอยากเป็นมากกว่าแฟน”

“หืม” ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองเขา “แล้วทุกวันนี้ไม่ใช่เหรอ หรือมันต้องมากขนาดไหนล่ะ”

“ก็...อยากทำให้เป็นเรื่องเป็นราว”

“จะขอผมแต่งงานเหรอ”

“อืม ได้ไหม”

“ผมเป็นผู้ชายนะเฮีย ใส่ชุดเจ้าสาวคงไม่เวิร์คหรอก” ผมตอบพลางนึกขำ แต่สีหน้าที่จริงจังของพี่ทองก็ทำให้ความขำมันหายไป เหลือเพียงแต่หัวใจที่กำลังเต้นโครมครามอย่างห้ามไม่อยู่

“ผมจริงจังนะครับคุณ ไม่เล่นแล้วนะตอนนี้”

อ่า...สถานการณ์แบบนี้ผมควรทำตัวยังไงดี ควรวางมือไว้ตรงไหน

“ตามใจเฮีย ผมโอเคอยู่แล้วล่ะ” พี่ทองยิ้มกว้าง พร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้า

“ขอมือ”

“ผมไม่ใช่หมานะ”

“บอกแล้วไงว่าไม่เล่น”

“โอเค” นานๆ ทีเขาถึงจะดุ ผมถึงได้ยกมือไปวางบนมือเขาอย่างว่าง่าย พี่ทองล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบแหวนที่ทำมาจากทองคำสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม

“ขโมยมาอีกรึเปล่า”

“เปล่า ม๊าให้มาฟรีๆ แค่บอกว่าจะเอาไปขอลูกสะใภ้ ม๊าก็รีบไปหยิบจากในร้านมาให้แทบไม่ทัน”

“ฮ่าๆ เว่อแล้ว”

“จริงๆ นะ”

“ครับ” ผมมองหน้าพี่ทอง ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาพิจารณา “มันหนักไปไหมครับเฮีย คงหลายบาทด้วย กลัวหาย”

“ก็คิดซะว่าเป็นหัวใจของเฮียสิ ชงโคจะได้ไม่กล้าทำหาย”

“อ่า...เฮียทำให้ผมเขินนะรู้ไหม”

“อยากให้เขินไง เลยทำ หึหึ”

รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะของพี่ทองนี่เป็นอะไรที่ผมชอบจริงๆ

“เฮีย”

“ครับ”

“ไม่ต้องจัดพิธีอะไรหรอกนะ ผมไม่อยากให้วุ่นวาย แค่กินข้าวกันภายในครอบครัวก็ได้แล้วก็เชิญเพื่อนๆ แค่นั้นพอ”

“อื้ม ตามใจ แค่ชงโคโอเค อะไรก็ได้ทั้งนั้น งั้นเดี๋ยวเฮียโทรบอกม๊าเลยนะ ให้ม๊าเตรียมไปคุยกับลุงพิภพให้”

“โอ้ย ไม่ต้องเร็วขนาดนั้นก็ได้”

“ทำไมล่ะ เฮียอยากให้ม๊ารู้เรื่องเร็วๆ นี่นา” ทำหน้ามุ่ยก็ยังน่ารัก เป็นอย่างนี้ผมคงไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ

“อยู่ดูพระอาทิตย์ตกกับผมก่อน ดึกๆ ค่อยโทรก็ได้”

“แฮ่ ตื่นเต้นไปหน่อย โทษทีครับ”

ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะจับมือพี่ทองไว้ เขาหันมายิ้มให้ ก่อนจะมองภาพพระอาทิตย์ตกไปพร้อมๆ กับผม และตอนนี้มันก็เป็นภาพที่ดีที่สุดในความทรงจำ

พ่อครับ แม่ครับ วันนี้ผมมีความสุขมากจริงๆ ขอบคุณที่ให้ชีวิตกับผม ขอบคุณที่ให้ผมได้เกิดมา แล้วก็ได้พบกับผู้ชายที่อบอุ่นคนนี้ แม้เขาจะไม่ได้สมบูรณ์แบบและติ๊งต๊องไปบ้าง แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของผมไม่รู้สึกขาดอะไร เขายังรักษาสัญญาที่ให้กับพ่อไว้ สัญญาที่จะดูแลผม...ถึงผมจะไม่รู้ว่ามันจะตลอดไปไหม แต่ผมก็เชื่อว่าเขาจะไม่ทิ้งผมไปไหนแน่นอน

“เฮีย”

“หืม”

“พรุ่งนี้มาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันนะ”

“จะตื่นไหวเหรอ ที่เฮียคิดไว้นี่คือจัดหนักถึง... โอ้ยยยย!”

ถ้าไม่หยิกแรงๆ คงไม่ใช่ผมแล้วล่ะครับ จะตอบให้มันโรแมนติกหน่อยไม่ได้รึไงเล่า!

“ตอบใหม่!”

“จ่ะที่รัก พรุ่งนี้เช้าๆ มาด้วยกันนะ แฮ่ๆ”

“ก็แค่นี้”

“ดุจังเลย แต่ก็รักนะครับ ขอกอดหน่อยเร็ว”

ผมกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ก่อนจะยอมซุกตัวในอ้อมกอดของเขาอย่างเต็มใจ

“รักเหมือนกัน”

พูดก็บ่อยแต่ไม่เคยเบื่อ ผมแปลกใจจริงๆ นะ แล้วถ้าหากในอีกสิบปีหรือยี่สิบปีข้างหน้า...ผมจะเบื่อรึเปล่า จะยังคงอยากฟังอยู่ไหม ...ก็คงไม่มีใครรู้ได้ คงต้องลองดูกันไปเรื่อยๆ

แต่ถึงอย่างนั้นในวันนี้ผมก็แน่ใจแล้วว่า นอกจากพี่ทองแล้ว...ผมไม่ต้องการใครอีก

The end

http://ask.fm/TCHONG_K < ask

 :กอด1: จบแล้วค่ะะะะะะะ จบแล้ววววววววววววววววว :a2: :a2:

มาถึงตอนนี้คงต้องบอกได้คำเดียวว่า ขอบคุณมากๆ เลยค่าาาาาา ที่ตามอ่านกันมาตลอดระยะเวลาสองเดือนกับอีกเก้าวัน ทั้งคำติชม ทั้งความรักที่มีต่อตัวละคร มันทำให้คนเขียนอย่างเรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านความคิดเห็น

สุดโต่ง << แรงบันดาลใจคงมาจากการได้นั่งดูชินจังแล้วเกิดนึกขึ้นมาว่าถ้าเด็กแบบนี้โตขึ้นจะเป็นคนยังไงวะ แล้วก็กลายเป็นจากพี่ทองคนบ้า มาเป็นผู้ชายอบอุ่นที่พร้อมจะแบกรับทุกความเจ็บปวดของชงโค

สุดท้ายแล้วอยากถามแค่ว่า ในเรื่องนี้ใครที่สุดโต่ง ขาดความพอดีคะ?  :a5:

ปล. ตอนพิเศษนี่ให้เป็นคู่ๆ เลยค่ะ เลือกอ่านหรือไม่อ่านก็ได้

แล้วพบกันใหม่ค่ะ  :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-07-2014 19:20:36
Thank u very Big สนุกมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-07-2014 19:27:22
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 20-07-2014 19:32:10
โรแมนติกที่สุดดดดดดดดดดด
ในที่สุดชงโคก็มีครอบครัวที่สดใสซักที มีความสุขมากๆนะจ้ะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 20-07-2014 19:41:30
จบแล้ว? จบแล้วจริงหรอเนี้ยยยยยยย 
น้องโคของพี่ พี่คงคิดถึงมากกกกกกก 

กรี๊ดชายโนอ่อนหรอคะ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 20-07-2014 19:44:45
เหมือนเหตุการณืมันผ่านไปไม่นานเลยเนอะ ที่พี่ทองจูงเดซี่มาเก็บดอกไม้
ถ้าวันนั้นไม่ได้เจอกัน ก็คงไม่มีวันนี้
รักเรื่องนี้จัง ถึงบางทีบางคนจะทพตัวขัดใจน่าโดนตี แต่ก็เพราะทุกคนมีเหตุผลของตัวเองหละนะ
ชีวิตชงผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ ต่อจากนี้ไปในทุกๆวันชงโคขะมีพี่ทองอยู่ข้างๆเสมอนะ
ทองคำเอก ผู้ชายที่อบอุ่นโดยตัวตนของเค้าจริงๆ ส่วนหนึ่งเพราะพี่ทองเติบโตมาในครอบครัวที่มีความรักความเข้าใจ
มันถึงส่งผลให้พี่ทองเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและดีขนาดนี้ ถึงบางครั้งจะเกินๆแต่นั่นก็คือเสน่ห์

ขอพูดถึงรักสามเศร้าบ้าง เอ๊ะรึสี่แล้วนะตอนนี้
อยากจะบอกว่าหลินทำถูกแล้วหละที่เลือกจะปล่อยแมวไป คนไม่รัก ก็คือไม่รัก เราทำได้แค่ปล่อยเค้าไปมีความสุขนะ
โบจังกับแมวน้อย หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นๆๆๆๆๆๆ ถ้าต้องจากกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู่มันคงทรมานน่าดู
หลินเล้ง ก็ต้องดูกันต่อไป ว่าจะยังไง แต่เอาเป็นว่าเอาใจช่วยนะ

หลังจากนี้คงคิดถึงทุกคนในเรื่องนี้แย่เลยเนอะ  :mew2:

ขอบคุณมากที่ทำให้รักพี่ทองกับชงโคขนาดนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 20-07-2014 19:46:01
 o13 :L2: ขอบคุณสำหรับตอนจบของพี่ทองคนสุดโต่งนะคะ อ่านแล้วยิ้มจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-07-2014 19:46:13
โอ้ย หน้าจอมดขึ้น

สุดโต่งจบแล้ว คิดถึงเฮียกับชงโคมากๆเลย

ว่างี้งั้น ขอตอนพิเศษนะค้าาาาาา แหะๆ  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Mokuchi ที่ 20-07-2014 19:46:31
จบแล้วววววววววววว ทะเลหวานกันเลยทีเดียว
นิยายสนุกมากค่ะ จะรอติดตามเรื่องต่อไปอีกนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 20-07-2014 19:53:22
ิ่อิ่มอกอิ่มใจกับชงโคและเฮียทอง ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ สนุกว๊าวมากกกกก

ปล.ขอพิเศษแมวน้อยโบจัง ใส่ความหวานเยอะ เบิ้ล 2 ชามค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 20-07-2014 19:54:05
 :hao5:  จบบบบไปแล้วนิยายที่ตามอ่านทุกวันทุกเวลา ขอบคุ
ณนะค่ะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่าน รอผลงานเรื่องใหม่ๆ ตลอดไป  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 20-07-2014 19:56:01
ขอบคุณนักเขียนคร้าา


จบแล้วสนุกมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 20-07-2014 19:58:13
จบซะแล้ว คงคิดถึงเฮียทองกับชงโคมากๆๆๆ ช่างเป็นคู่ที่ลงตัวจริงๆ ชอบการลงนิยายที่สม่ำเสมอ คนอ่านไม่ต้องค้างนาน บางตอนก็แต่งได้บีบหัวใจละเกิน บางตอนก็หวานผสมเปรี้ยว ตลกก็ตลก เรียกได้ว่าครบทุกรสชาติ

เราชอบนิยายคุณมากค่ะ เราไม่ค่อยชอบนิยายที่มีคู่รองเลยเพราะบางครั้งนักเขียนทำผิดพลาดมากจนคู่รองเด่นกว่าซะงั้น แต่ของคุณคือไม่ได้เน้นไปที่คู่อื่นซะมาก มีพูดถึงให้เรารู้ความเป็นไปบ้าง ตัวเอกก็ยังเป็นตัวเอก แบบว่าเยี่ยมเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: sunap ที่ 20-07-2014 20:03:06
จบจริงหรอ -0- จบจริงดิ ยังมึนๆเอ๋อๆอยู่เลย - -แต่ขอบคุณมากนะค่ะ  :mew3: อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยยย :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 20-07-2014 20:05:28
ไม่อยากให้จบเลย รักเฮียทอง รักชงโค  :กอด1:

ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุก หลายอารมณ์ อบอุ่นๆ ให้อ่านนะคะ เรื่องนี้ชอบมากเลย  o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 20-07-2014 20:11:23
เต็มอิ่มกับตอนจบมากๆ....แต่แอบเสียดาย
เพราะยังอยากอ่านต่ออีก...รอตอนพิเศษของ
แต่ละคู่ ขอบคุณสำหรับความสนุกจากเรื่อง
นี้นะคะ o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 20-07-2014 20:13:51
โอ๊ย น่ารักทุกตัวละคร เดี๋ยวนี้คู่ทองชงโคพากันหื่นนะ

จนจบก็หื่นนะพี่ทอง :z1: เรื่องนี้สนุกมาก ขอบคุณนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 20-07-2014 20:13:56
 :mew1: อ่านตอนจบหวานๆของคู่สุดโต่ง
มีความสุขสุดๆ ขอบคุณคนแต่งสุดๆเช่นกัน :L2:ที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-07-2014 20:15:21
จบแล้ววววววววววววววววววววววว
 :hao7: :hao7: :hao7:
พี่ทองมันหื่นก็เพราะชงโคมันชอบยั่ว
พี่ทองชงโคทันกันตลอด แซ่บตลอดคู่นี้
ไม่หวานเกิน อมเปรี้ยวดี
 :mew1: :mew1: :mew1:

อยากเห็นงานแต่งพี่ทองน้องชงโค
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 20-07-2014 20:16:35
จบได้หวามและดูอบอุ่นมากๆ แบบแอบยังไม่อยากให้จบ 555 รอตอนพิเศษนะค้าาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 20-07-2014 20:21:18
ว้าว จบแล้ว
ทุกคนล้วนมีความ"สุดโต่ง"ด้วยกันทั้งนั้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 20-07-2014 20:23:54
 :mc4: จบแล้ว Happy ending คือความโล่งใจมากๆ

สารภาพว่าลุ้นตลอด กลัวใจนักเขียนจริงๆ มีความสุขไปกับคนเลี้ยงวัวกับเด็กเคยใบ้แสนน่ารัก สุดแซ่บ จริงๆ

นักเขียน ถามว่า. ใครที่สุดโต่ง ขาดความพอดี

สำหรับเรา คงเป็น พี่นิล แม่จริง แม่เลี้ยงชงโค ยัยฟ้า รักมากเกินไป รักจนอยากครอบครองทุกอย่าง ถูกผิดไม่รู้เลย

คนไม่รัก ทำยังไง มันก็ไม่รัก ถ้ามีคงความสงสาร เท่านั้น แล้วจะต้องการกันไปทำไม

ทำไม ไม่ทำให้เป็นมิตรภาพดีๆ ระหว่างเพื่อน มีความสุขกว่ากันเยอะ ยืนยาวกว่าด้วย

เหมือนตอนอ่านที่ชงโค พูดถึงพี่ยิม มันยิ้มได้นะ

 :pig4: นักเขียน สนุกมากๆ ตามลุ้นตลอดเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 20-07-2014 20:28:03
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ พร้อมแง่คิดให้ได้อ่าน
รอตอนพิเศษนะคะ
 :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 20-07-2014 20:33:39
จบแล้วหรอเนี่ยย อ่านแล้วมีความสุขที่สุดเลยย มีผู้ชายแบบพี่ทองอีกมั้ย เค้าอยากได้อ่ะอยากได้ เกลียดพี่ฟ้าจริงๆเลย ฮึ้ยย
รออ่านตอนพิเศษคร่าาา จะเป็นตอนของน้องแมวกับโบจังหรือป่าวว น้องแมวน่ารัก น่าฟัดมากเบย ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 20-07-2014 20:35:06
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆคะ ^^
แอบใจหายเหมือนกันนะเนี่ย

ขอบคุณมากๆคะ #รักคนเขียน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 20-07-2014 20:47:32
กรี๊ดดดด  หนุกมาก  ชงโคแรงยันตอนจบ

เทอ เฉาะฟ้าได้หงายเงิบ   ขอชิดซ้ายเลยจ้ะ

ยินดีกับโน ยิมด้วยนะจ๊ะ มึหลานไวๆล่ะ 5555

ปล  ขอตอนพิเศษ คู่ ชงโคหน่อยสิ อิๆ  ส่วนคู่อื่นก็เอานะ   
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 20-07-2014 20:51:09
สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณในเรื่องราวดีๆที่ถ่ายทอดให้ได้อ่าน
ไม่ว่าจะเป็น เท็นกับเมล มาโปรดกับปลื้ม และสุดท้ายทองคำเอกกับชงโค ทั้งสามเรื่องล้วนทำให้เราประทับใจ
ในความสนุก ความซึ้งกินใจ ความเศร้าของการสูญเสีย ความเข้าใจในความรัก
 แม้อุปสรรคขว้างหนามจะเยอะขอแค่รักกันไม่ปล่อยมือกัน กุมมือกันไว้ย่อมก้าวผ่านไปได้อย่างแน่นอน
ขอบคุณทุกความรักในโลก ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณเว็บบอร์ด ที่ทำให้เราได้มีโอกาสมาอ่านและได้สัมผัสเรื่องราวดีๆค่ะ
หวังว่าจะได้อ่านตอนพิเศษและเรื่องใหม่เร็วๆนะค่ะ อิๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 20-07-2014 21:02:14
จบแล้ว ประทับใจเรื่องนี้มาก คิดถึงมาโปรด อิอิ
ปล.รอตอนพิเศษจ้า โบจังงงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-07-2014 21:02:46
 :L2:    จบแล้วววว   รักพี่ทอง

ถามว่าเรื่องนี้ใครสุดโต่ง  ชงโคนะคำตอบเรา

อยากเจอผู้ชายแบบพี่ทองบ้างจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 20-07-2014 21:04:00
ขอบคุณสำหรับนิยายที่สนุกมากเรื่องนี้  แต่งได้หลากอารมณ์ดีค่ะ พี่ทองกับน้องชงโคเป็นคู่ที่สุดโต่งจริง ๆ มีแนวคิดและการใช้ชีวิตในแบบของตนเอง ลุ้นอยู่เป็นระยะนะคะ ทำให้เนื้อเรื่องน่าติดตาม  หวังว่าจะได้อ่านนิยายสนุก ๆ จากคุณอีกนะคะ  ขอบคุณค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 20-07-2014 21:16:03
 :pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 20-07-2014 21:18:59
รักชงโค กับพี่ทองบ้าจัง อิอิ :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-07-2014 21:29:52
เปนตอนนที่หวานมากกกก ชงโคกับเฮียทองเปนคู่ที่ลงตัวอะ เข้ากันฝุดๆ ไม่อยากให้จบเลออออ รอตอนพิเศษนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 20-07-2014 21:30:59
น่ารักมากทั้งคู่เลย
ดีใจที่หลินมีคู่แล้ว เล้งท่าทางนิสัยจะดีขึ้นแล้วนะ

ขอบคุณกะเรื่องราวแสนสนุกค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 20-07-2014 21:35:34
น่ารักที่สุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 20-07-2014 21:41:37
จบแล้ววววว โรแมนติกสุดดดๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 20-07-2014 21:43:36
จบลงอย่างอิ่มใจ
เป็นเรื่องที่พระเอกเพี้ยนมาก แต่ก็อินตามในที่สุด
รอคู่เพื่อนๆ ครับ มีเล้วด้วยใช่ไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-07-2014 21:45:09
ชินจังคือต้นแบบของพี่ทอง? งั้นห็ไม่แปลกใจแล้วว่าเฮียแกทำไมถึงได้บ้าแบบนี้ :m20:
ไม่ว่าใครจะสุดโต่ง แต่ตอนนี้ก็แฮปปี้กันไปทุกคน(ที่เราชอบ)หมดแล้ว ตอนพิเศษจะรอนะคะ :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 20-07-2014 21:47:23
 :L2:
จบแว้ววว จบแบบแฮปปี้ อินเลิฟฝุดๆ  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-07-2014 21:50:16
ขอบคุณมากค่าาาา
จบแบบแฮปปี้ มีความสุขดีกินดีอยู่คือนิพพานของเรา 555555 รอติดตามเรื่องต่อไปเนอะ จุ้บๆ รอตอนพิเศษน้าาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-07-2014 21:51:14
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 20-07-2014 21:55:57
รู้สึกว่าจบเร็วจัง

ขอตอนพิเศษเยอะๆนะค้า
มีเทพเท็นด้วยจะปลื้มมากเลย คิดถึงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 20-07-2014 21:56:37
จบซะแล้วแต่ชอบมาก น่ารักหวานมาก ชงโค เฮียทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 20-07-2014 22:00:13
เป็นตอนจบที่หวานสุดๆ รักทุกตัวละครในเรื่องนี้เลย(ยกเว้นฟ้ากับป้านิลละกัน)
แต่ถ้าถามว่าใครสุดโต่งที่สุดนี่ตอบยากจริงๆนะ มันขาดความพอดีๆเหมือนกันหมดเลย
พอเอามาอยู่ด้วยกันมันเลยออกมาพอดีสุดๆ  :katai2-1:

ขอบคุณคนแต่งมากๆนะคะ สนุกมากๆเลย
รอติดตามตอนพิเศษต่อไป  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 20-07-2014 22:07:14
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้า

อยากอ่านคู่หลินเล้งอ่ะ

แบบว่ารู้สึกชอบมากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-07-2014 22:13:20
ถ้าพี่ทองโตมาจากชินจัง ต้องมีท่าเต้นนู๊ดครึ่งก้นด้วยนะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Profeccso ที่ 20-07-2014 22:13:46
บอกได้2คำ "คิดถึง"

ตามมา2เดือนกับ9วันเหมือนกันค่ะ แต่วันนี้พึ่งได้เม้น -///-

ในที่สุดก็มีความสุขสักทีชงโค  :mew1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 20-07-2014 22:16:30
ไม่สมบูรณ์แบบแต่แค่ติ๊งต๊องไปบ้างเอง 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 20-07-2014 22:19:27
ขอบคุณเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณคนแต่งค่ะ :3123: :3123:
สนุกมาก ประทับใจที่สุดค่ะ :pig4: :pig4:

 :L2: :L1: :L2: :L1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 20-07-2014 22:22:58
จบแล้วจริงๆหรอ :pig4: :L1:

คงคิดถึงเฮียทองกะชงโคน่าดู มาต่อตอนพิเศษให้หายคิดถึงบ้างนะคะ

รักคนแต่ง :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Aimiya ที่ 20-07-2014 22:28:51
รักเรื่องนี้จังเลย ชอบเฮียทองกับชงโคมากๆ คือเปนอะไรที่ดี คือมันดีและใช่
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆของทุกตัวละครนะคะ ยังอยากติดตามผลงานต่อๆไป จะรอเรื่องใหม่และตอนพิเศษนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 20-07-2014 22:40:00
ไม่อยากให้จบเลย ชอบจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 20-07-2014 22:55:01
ฟินนนนนนน :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 20-07-2014 22:55:31
ฮื้อสุดโต่งจบแล้ว… เพิ่งจะมาตามอ่านได้2-3วันแต่พอเห็นว่าดิเอนท์แบบนี้ก็ใจหายไม่เบานะ พิสูจน์แล้วว่าความผูกพันธ์ไม่เกี่ยวกับระยะเวลาเสมอไป มันอยู่ที่ใจเราต่างหาก เนอะ
#เสี่ยวตามพี่ทอง พิมแล้วก็เขินเบาๆนะเคอะเนี่ย แต่อยากบอกตัวอ่ะ 55555 -///-

เอาจริงๆว่าอ่านจบแล้วยังตัดสินไม่ได้เลยว่าใครกันแน่ที่เป็นบุคคลสุดโต่งที่สุดในเรื่องนี้ ทั้งพี่ทองทั้งน้องชงโคนี่กินกันไม่ลงสิให้ตายเถ่าะ จะว่าเค้าสุดโต่งกันคนละเรื่องได้มั้ยงิ ให้เลือกไม่ได้จริงๆนะคะ เหมือนกับที่เรากดโหวตในเพจไม่ได้เหมือนกัน หัวข้อพี่โปรดหรือเฮียทองเนี่ย! สวมวิญญาณเจ้ยิ้มค่ะ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน .///.

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สองต่อจากมาโปรดของSnufflehpที่เราอ่านแล้วติดงอมแงม อินสุดๆในทุกอารมณ์ ทั้งเขินทั้งหัวเราะทั้งโกรธทั้งน้อยใจ ไหนจะเศร้าน้ำตาหยดแหม่ะตามเค้าไปด้วย มันทำให้เราคิดว่าแบบคนที่สุดโต่งน่ะคือตัวคนแต่งต่างหาก55555 มันก๊าวใจมากประทับใจที่สุด รักทั้งสองเรื่องเลยนะคะ อยากบอกให้รู้ไว้เก็บเป็นกำลังใจ ในเล้านี้ยังมีแฟนนิยายของตัวเองอีกเยอะ ถ้าวันไหนเหนื่อยๆมาเปิดคอมเมนท์อ่านเราว่าตัวเองต้องหายเหนื่อยแน่ๆ คึคึ >๐<
ขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่สละเวลาส่วนตัวมานั่งปั่นนิยายให้พวกเราได้เสพย์กัน ความชอบของตัวเองทำให้ใครหลายคนมีความสุขกับการตามอ่านนิยายดีๆแบบนี้มากๆเลยนะคะ ขอบคุณจริงๆ :)

ปล.1 รอตอนพิเศษนะคะ ระหว่างรอจะไปอ่านโซวอทไปพลางๆเนอะ
ปล.2 รอการรวมเล่มของพี่โปรดกับเฮียทองทุกขณะจิต พร้อมเมื่อไหร่จัดมาค่า! หยอดกระปุกรอล้าว โย่ว
ปล่.3 รักน้องปลื้มกับน้องชงโคจังงงงงง ชุ้บๆเด็กน้อยของคนหล่อทั้งสองนะก๊ะ


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-07-2014 23:09:41
อ๊ายยยยย อยู่ในอารมณืแบบอยากอวยพรบ่าวสาวจริงๆเลย

เราว่าความสุดโต่งมีอยู่ในทุกคนแหละ  เป็นอีกแง่มุมของคนเท่านั้นเองเพียงแต่จะเป็นแง่ไหน
บ้าสุดโต่ง
ดีสุดโต่ง
งี่เง่าสุดโต่ง
เลวสุดโต่ง

ส่วนมากมันจะเป็นส่วนเกินที่ทำให้เราใช้ชีวิตในสังคมลำบากมาก แต่ถ้าไปสุดทางจริงๆ มันก็ทำให้คนเราไปได้ไกลมาก
อย่างรักสุดโต่งของพี่ทองที่ให้ชงโคมันทำให้คนที่ขาดแหว่งวิ่นจนไม่เต็มคน กลับมาเป็นคนปกติได้
มันกลายเป็นสิ่งที่ดีมาก จนเราคิดว่าถ้าไม่ใช่ทองคำเอกก็คงไม่มีใครรักชงโคแบบนี้ได้อีก

ก็บ้าเพี้ยนสุดโต่งไปเถอะพี่ทอง น้องชงและครอบครัวมีความสุขก็พอแล้ว


สำหรับเรานิยายเรื่องนี้ทำให้ จดจ่อรอมาตลอดทุกตอนเลย (แต่เมนท์ไม่ครบทุกตอน) ขอโทษมากๆค่ะ
บางตอนมันไม่รู้จะเมนท์อะไรจริงๆ มีแต่ความเวิ่นเว้อล้วนๆ

นั่งรอเรื่องต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 20-07-2014 23:48:41
ขอเรื่องของโบกับแมว  แล้วก็เล้งกับหลิน  แบบจริงๆจังๆเลยได้ไหมคะ  :hao6:  อยากอ่สนนานๆ  แล้วจะรอตอนพิเศษด้วย  :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 20-07-2014 23:57:50
เราว่าสุดกันทุกตัวละครเลย ทุกๆ คนมีด้านที่เหนือความคาดหมายเป็นของตัวเองกันหมด
ซึ่งอ่านแล้วชอบมาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 21-07-2014 00:33:05
อยากได้ตอนพิเศษษษษษษษษษษษษษ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-07-2014 00:34:39
ใครสุดโต่งที่สุด อืมมม.. เอาเป็นเดซี่ละกัน น้องยอมเคะเพื่อพ่อเลยนะ!!

รักเรื่องนี้ รักตัวละครเกือบทุกตัว(ยกเว้นยัยนิลประสาทกลับ)
ขอบคุณมากเลยนะคะ
หวังว่าจะมีเรื่องใหม่มาให้ติดตามอีกนะคะ


 :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-07-2014 02:24:31
ชงโคน่ารักที่สุด!!!! ขอพิเศษใส่ไข่เยอะๆด้วยนะค่ะ ^v^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-07-2014 03:17:18
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
อยากได้ตอนพิเศษเจ้ยิ้มกะคนที่ทิ้งเบอร์ห้องไว้จัง ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 21-07-2014 04:24:42
โอ้ยยยยยย ปริ่มมากค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แต่งให้อ่านจนจบ
ชอบมากกกกกกกก เพิ่งตามอ่านเรื่องแรกจนถึงเรื่องนี้
สนุกมากกกกกก
นิยายอิงเรื่องจริง ชอบ ไม่ดูมะโนจนเกินไป เจ๋งโพดด
จะตามต่อเรื่องถัดไปค่ะ
จะเรื่องอะไรเนี่ยยย
สู้ๆๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 21-07-2014 07:18:46
เหมือนกับว่าจริงๆ แล้ว น้องชงโคของเราจะแรงเลยนะ ยิ่งหลังๆ นี่แรงจนฉุดไม่อยู่ แซ่บมาก รอตอนพิเศษนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-07-2014 08:01:52
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
น้องชงโค พี่ทอง
จำได้แม่มและสุดโต่งแบบแซงโค้งขโมยซีนคือ เดซี่
555 ชอบเดซี่
บวกและเป็ดขอบคุณอีกครั้ง
เป็นกำลังใจให้ อยากอ่านเรื่องต่อๆ ไปอีก
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 21-07-2014 09:03:40
ร่วมแสดงความยินดีค่ะที่จบเรื่องยาวได้ เก่งมาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 21-07-2014 09:28:26
เยี่ยมเลย เยี่ยมสุดๆ
เป็นนิยายที่ส่วนตัวแล้วชื่นชอบมากๆเลยค่ะ
มันทำให้มองอะไรรอบๆตัวมากขึ้น
คนเขียน เขียนดีมากๆเลยค่ะ
ชอบทุกตัวละคร
ชอบทุกเนื้อเรื่อง
อ่านอ่านไม่เบื่อเลยค่ะ
ชอบมากจริงๆ

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 21-07-2014 10:44:07
อ่ะ...บวกก่อนเลย

อะแฮ่ม......ก่อนอื่นก็ต้องขอบอกว่า รู้สึกใจหายเหมือนกันที่

เรื่องนี้ได้จบลงแล้ว ก็อยู่ด้วยกันมานานทั้งหัวเราะ สุข เศร้า

เหงาซึม เรียกว่าได้ทุกรส ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วสินะ เฮียล้นๆคนนั้น

หนูชงที่อารมณ์เปลี่ยนจนตามไม่ทัน เฮ้อ.........คงคิดถึงแย่

สุดท้ายก็ต้องขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ

จะรออ่านตอนพิเศษจ้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 21-07-2014 11:45:38
จบซะแล้ว เสียดายยังไม่อยากให้เลยอ่ะ
ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
ยิ่งช่วงหลังๆนี่หวานมาก น่ารักที่สุดดด
ว่าแต่เฮียควรจะดีใจมั้ยเนี่ยได้แรงบันดาลใจมาจากชินจัง 5555
แต่มันก็ดูเข้ากะเฮียดีอ่ะ
รอตอนพิเศษกะเรื่องต่อไปนะค้า
เขียนสนุกมากเลยชอบๆ จะติดตามต่อไปเรื่อยๆเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 47 (จบ) : 20/7/2014 (Page. 87)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 21-07-2014 11:47:44
มีความสุข
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ
ถึงจะเสียน้ำตาไปบ้าง แต่ก็ยิ้มกับความต๊องของเฮียมากกว่าอยู่ดี
ขอให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ ตลอดไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 21-07-2014 16:22:24
ตอนพิเศษ หัวเหม่ง & หน้าหล่อ

“โปรด เป็นไงๆ กลิ่นหอมไหม”

เด็กชายทองคำเอกวัยสิบสองปีถามเพื่อนร่วมห้องด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น นัยน์ตาคมที่ไม่สมกับเป็นคนไทยเชื้อสายจีนฉายแววระริก ในขณะที่เด็กชายมาโปรดยังคงความสุขุมไว้บนรูปหน้าสลักที่ยิ่งเติบใหญ่ยิ่งชวนให้หลงใหล

“ไม่ดมเองวะ” คนขี้หงุดหงิดยื่นดอกไม้ในมือไปตรงหน้าเพื่อนที่รีบผละออกห่าง แม้จะรู้ว่าเพื่อนแพ้ละอองเกสรดอกไม้ แต่เด็กชายมาโปรดก็ยังไม่วายยัดเยียดดอกชงโคไปให้

“ถือไว้ดิ หนีทำไมวะ” ว่าพลางปาดอกไม้ใส่หน้าเด็กชายทองคำเอก ก่อนจะขมวดคิ้วมองอย่างไม่สบอารมณ์ “มึงเรียกให้มาดมดอกไม้แค่นี้?”

“อือ”

เมื่ออีกฝ่ายตอบรับกลับมาหน้าซื่อ ทำเอาเด็กชายมาโปรดถึงกับอยากถีบหน้าเพื่อนร่วมห้องไปสามทีซ้อน ก็ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้หัวเหม่งนี่ เขาก็คงไม่ถูกเพื่อนๆ มองด้วยสายตาแปลกๆ จู่ๆ มันก็วิ่งถือดอกไม้เข้ามาหาเขา ไม่พอยังมายื่นให้ต่อหน้าคนทั้งห้อง จนเขาต้องลากมันออกมานั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าตึกเรียน ป่านนี้ใครๆ คงจะคิดว่าเขากับไอ้ทองกำลังคบกันอยู่แน่ๆ จบสิ้นแล้วชีวิตลูกผู้ชายที่กำลังจะเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นของเขา

“หอมไหมล่ะ อั๊วดมไม่ได้ แต่อั๊วอยากรู้ว่ามันมีกลิ่นยังไงนี่นา”

ผลัวะ!

เด็กชายมาโปรดตบท้ายทอยขาวๆ ของเด็กชายทองคำเอกไปหนึ่งที ก่อนจะใช้นิ้วเรียวสวยจิ้มหน้าผากคนหัวเหม่งไปแรงๆ

“เพื่อนมึงไปไหนหมด ไอ้ดีน ไอ้โนน่ะห้ะ ไม่เอาไปให้พวกมันดมวะ หรือพวกมันเลิกคบมึงไปแล้ว ก็ทำตัวบ้าๆ บอๆ อย่างนี้ ใครจะอยากเล่นด้วย”

“ไม่ใช่เว้ย พวกนั้นมันเรียนอยู่ มีเพื่อนเรียนต่างห้องก็ลำบากงี้อ่ะ ไอ้ซอลไอ้เทพก็อยู่ห้องอื่นนี่ ลื้อก็ไม่มีเพื่อนในห้องคนอื่นนอกจากอั๊วแล้ว ช่วยกันหน่อยไม่ได้รึไงเล่า” เด็กชายทองคำเอกว่าพลางเตะหน้าแข้งเด็กชายมาโปรดคืน ก่อนจะหลบฝ่ามืออรหันต์ที่กำลังจะตบเข้าที่ท้ายทอยอีกรอบ

“แล้วตกลงเป็นไงอ่ะ กลิ่นหอมไหม”

“ก็งั้นๆ”

“ไม่จริงอ่ะ...มันต้องหอมสิ”

เด็กชายมาโปรดหรี่ตามองเด็กชายทองคำเอกที่กำลังพิจารณาดอกชงโคอย่างละเอียด ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงอย่างคนที่ไม่ชอบถูกเถียง

“ถ้าคิดว่าหอมนักก็แดกเข้าไป” ว่าพลางมือก็แย่งดอกชงโคมาถือ ก่อนจะพยายามยัดมันเข้าปากของคนหัวเหม่งที่ได้แต่ร้องโวยวาย แม้ว่าจะมีผ้าปิดจมูกปิดไว้ครึ่งใบหน้า แต่ก็ยังไม่วายโดนดึงทึ้งจากไอ้หล่อนิสัยเสียนี่อยู่ดี

“อั๊วแพ้เกสรดอกไม้! เอาไปไกลๆ”

พอได้ยินอย่างนั้นเด็กชายมาโปรดก็หยุดกระทำการอุกอาจ โยนดอกชงโคทิ้งแล้วเหลือบมองคนหัวเหม่งที่หน้าแดงแปร๊ด หอบหายใจเพราะสูญเสียพลังงานไปกับการขัดขืนเมื่อครู่

“แล้วไม่บอก แพ้เกสรดอกไม้แล้วเสือกไปเก็บดอกไม้มา มึงโง่รึเปล่าห้ะ”

เด็กชายทองคำเอกมองเพื่อนหน้าหล่อแล้วยิ้มพลางนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ก็ในขณะที่กำลังเดินไปซื้อเป๊บซี่ที่ตู้ขายน้ำอัตโนมัติข้างโรงอาหารก็มีเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาหา สะกิดขากางเกงของเขาแล้วยื่นดอกไม้ดอกนี้มาให้ พร้อมกับพูดว่า ‘หนูให้นะ แต่ขอชิมด้วย’ เด็กน้อยว่าพลางชี้มือมาที่กระป๋องเป๊บซี่ที่เขาถืออยู่ แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแล่นวาบเข้ามาในใจ รู้สึกสั่นไหวไปทั้งอก เขายอมแลกเป๊บซี่กับดอกชงโค เด็กน้อยยิ้มร่าเริง ได้ดื่มเป๊บซี่ไปอึกใหญ่แล้วก็กลับไปเล่นคนเดียวใต้ต้นดอกชงโคต่อ ส่วนเขานั้นยืนจังงังไปกับรอยยิ้มน่ารักที่ได้เห็นเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ได้เก็บมา มีคนเอาให้”

“ใครมันสิ้นคิด”

“ไม่เรียกว่าสิ้นคิด เขาเรียกว่าตาถึง” เด็กชายทองคำเอกตอบด้วยสีหน้าประหนึ่งได้รับรางวัลชายรูปงามแห่งปี นำพาให้คนหน้าหล่อหมั่นไส้ถึงขีดสุดจนต้องตบท้ายทอยขนาดเหมาะมือเรียกสติ

“ลื้อทำไมชอบตบหัวอั๊วจังเลยวะ นี่ถ้าเป็นคนอื่นลื้อได้โดนถีบไปแล้ว แต่เป็นอั๊วหรอกนะ”

“แล้วไง ถีบมาก็เตะกลับ คิดว่ากลัวเหรอ”

“อันธพาล”

“พูดมากไอ้ทอง แล้วตกลงใครให้มา”

“เด็กปอหนึ่ง น่ารักมากเลย เพิ่งย้ายโรงเรียนมา อั๊วเจอน้องกำลังเล่นคนเดียวอยู่ใต้ต้นชงโคข้างๆ โรงอาหาร”

“แล้วไงต่อ”

“แล้วอั๊วก็ได้ดอกไม้ น้องวิ่งเอามาให้ แล้วก็ยิ้มให้อั๊ว น่ารักมากเลย”

“ตกหลุมรักเด็กปอหนึ่งรึไง”

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่น้องน่ารักมากนะ”

“เออรู้ ย้ำมาสองสามรอบละ”

คนหน้าหล่อกลอกตาทำหน้าเอือม ในขณะที่คนหัวเหม่งนั่งดีดเท้าไปมาหน้าตาเคลิ้มฝัน

“ทำไงดีวะโปรด หัวใจอั๊วเข้าไปอยู่ในเร้ดโซนแล้ว”

“ไม่ต้องทำไง มึงแค่เรียกสติ สติน่ะสติ ภาวนาให้มันสถิตย์อยู่ในตัวแล้วทุกอย่างจะดีเอง”

“ตอนนี้อั๊วก็มีสติ”

“มึงจะมีสติได้ไง ในเมื่อที่นี่มันโรงเรียนชายล้วน แล้วไปมองว่าเด็กผู้ชายปอหนึ่งน่ารักนี่นะ บ้ารึเปล่าวะ”

“คนอย่างลื้อที่มีแฟนเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงโรงเรียนใกล้ๆ จะมาเข้าใจอะไรกับผู้ชายขาดรักอย่างอั๊ว”

“ผู้หญิงเขาไม่ชอบผู้ชายอ้วน ถ้าอยากมีแฟนมึงต้องผอม เข้าใจไหม”

“ม๊าบอกอั๊วว่าคนอ้วนคือคนมีกิน กว่าอั๊วจะอ้วนได้ขนาดนี้หมดไปเยอะนะ ทำไมอั๊วต้องลดด้วย”

“เออนะความคิด -_-”

คนหน้าหล่อเลิกสนใจเพื่อนที่กำลังสติฟั่นเฟือน กวาดสายตามองไปรอบๆ ตัวก็เห็นว่าช่วงพักเที่ยงอย่างนี้โรงเรียนครึกครื้นจริงๆ แม้จะย้ายมาเข้าเรียนได้ไม่นาน แต่ก็รู้สึกสนุกดี ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดไว้

“โปรด”

“อะไรอีกวะ”

“ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”

“ไปไหน”

“ไปหาน้อง”

“ไม่ไป เฮ้ยๆๆ ไอ้ทอง ปล่อยแขนดิวะ บอกไม่ไปไง! ไอ้บ้านี่”

แต่ด้วยขนาดตัวที่แตกต่างกัน เด็กชายมาโปรดจึงถูกลากถูลู่ถูกังไปยังตึกเรียนของเด็กปอหนึ่งขวัญใจหมาดๆ ของเด็กชายทองคำเอก เสียงดังเจี้ยวจ้าวจากในห้องและตามระเบียงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าพวกเขาสองคนได้มาถึงตึกเรียนของพวกลิงทะโมนปอหนึ่งที่รวมลิงทะโมนอัพเลเวลอย่างปอสองกับปอสามไว้ด้วย แถมไอ้ลิงจูเนียร์พวกนี้มันยังมาวิ่งไล่กันให้รู้สึกเกะกะสายตาอีก
“โปรด คนนั้นไงๆ ที่นั่งทำมงกุฎดอกไม้อยู่คนเดียวอ่ะ น่ารักอย่างที่บอกเลยใช่ไหม”

เห็นคนหัวเหม่งทำหน้าอายๆ อย่างที่เห็นได้ยากแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมา สงสัยไอ้นี่อาการมันจะหนักจริงๆ

“ไม่เห็นน่ารักตรงไหน ผู้ชายยังไงก็คือผู้ชาย แล้วผู้ชายก็ถูกสร้างให้คู่กับผู้หญิงด้วย ถ้าอยากมีแฟนนัก เดี๋ยวจะให้เมย์แนะนำเพื่อนให้ก็ได้”

“ความรักมันละเอียดอ่อนมากกว่านั้นเว้ยโปรด มันไม่ใช่แค่แนะนำก็จะชอบสักหน่อยนี่หว่า แต่คนนี้อ่ะ เห็นปุ๊บชอบปั๊บ”

“นั่นเด็กปอหนึ่งที่ยังไม่รู้วิธีคูณเลขสามหลัก พูดก็อาจจะยังไม่ชัด เช็ดน้ำมูกเป็นรึเปล่าก็ยังไม่รู้ แล้วมันจะรู้จักความรักของมึงรึไง งี่เง่า”

“ปากร้ายสมกับเป็นผู้ชายที่กะเทยกลัวเลยนะลื้อน่ะ ทำร้ายจิตใจอั๊วเกินไปแล้ว”

คนหน้าหล่อผลักหัวเพื่อนอย่างอดไม่ได้ หันหลังจะเดินกลับก็ชนเข้ากับร่างเล็กๆ ของเด็กแว่นหน้าเอ๋อที่ล้มตึงก้นจ้ำกับพื้น แว่นตาหนาเตอะขนาดใหญ่ที่ไม่เข้ากับใบหน้าเล็กๆ นั้นเอียงกะเท่เร่อยู่บนดั้งจมูกโด่ง

“มองหน้าทำไม”

“ขอโทษครับพี่ ปลื้มไม่ได้ตั้งใจ”

“เออ แล้วไป” พูดบอกอย่างไม่ใส่ใจ แถมยังไม่สนใจจะช่วยพยุงคนที่ล้มขึ้นมา ก่อนใบหน้าคมคายจะฉายแววหงุดหงิดเมื่อยังถูกคู่กรณีชนแล้วล้มจ้องหน้าไม่เลิก “มองอะไรนักหนาห้ะ! ไม่เคยเห็นคนเรอะ!”

“ขะ...ขอโทษครับ”

“เป็นอะไรไหมน้อง ลุกไหวรึเปล่า” เด็กชายทองคำเอกละสายตาจากขวัญใจหน้าหวานมามองเด็กน้อยหน้าเอ๋อพร้อมกับเข้าไปช่วยดึงเด็กที่วิ่งมาชนเพื่อนซี้จนล้มลงไปเองขึ้นมา

“ขอบคุณครับ”

“กางเกงเปื้อนนะ เดี๋ยวพี่ช่วยปัดให้”

“อ้อ ไม่เป็นไรครับ เอ่อ...” เด็กน้อยที่กำลังยิ้มแย้มชะงักไปกับใบหน้าหงุดหงิดของพี่ชายอีกคนที่แม้จะหล่อเหลาขนาดไหนก็ไม่น่าเข้าใกล้เลย เขาจึงเดินเข้าไปแอบหลังพี่ผู้ชายตัวใหญ่ใจดีที่ตอนนี้หัวเราะชอบใจไปกับท่าทีของเขา

“โปรด ลื้อเลิกจ้องน้องมันซะทีเถอะ น้องมันก็ขอโทษแล้ว”

“ที่กูจ้องไม่ใช่เพราะมันชนกู แต่จ้องเพราะมันมองหน้ากู มึงมองทำไม”

“ก็ปลื้มแปลกใจที่ทำไมพี่ถึงผมยาว” เด็กน้อยตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ “พี่อยู่มอหนึ่งเหรอครับ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โปรด ลื้อหน้าแก่อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เด็กชายทองคำเอกหัวเราะสะใจ ในขณะที่เด็กชายมาโปรดแยกเขี้ยวเตรียมงับหัวเด็กน้อย

“ยุ่งไรกับหัวกู ไอ้ทอง ไปกันได้ละ จะหมดพักเที่ยงแล้ว ส่วนมึงไปไกลๆ ก่อนกูจะเตะให้ไส้ไหล”

เด็กแว่นรีบวิ่งกลับเข้าห้องเรียนของตัวเองทันที ในขณะที่เด็กชายมาโปรดยื่นมือไปรั้งคอเสื้อด้านหลังของเด็กชายทองคำเอกให้เดินตาม

“เฮ้ยยย ไม่ไป อั๊วยังไม่รู้ชื่อน้องเขาเลย”

“ไม่ต้องรู้ แล้วก็เลิกคิดเรื่องบ้าๆ นี่ได้ละ พรุ่งนี้นัดเมย์ไว้ มึงก็ไปด้วยกัน จะได้รู้จักความงามของโลกจริงๆ สักที”

“ม่ายยยยยยยยยยย”

“เงียบๆ น่าไอ้ทอง เป็นผู้ชายแหกปากโวยวายมันไม่เท่ อาศัยความทะลึ่งอย่างเดียวมึงไม่ได้แอ้มหรอก มันต้องนิ่ง ต้องสุขุม”

เด็กชายทองคำเอกมองเพื่อนร่วมห้องอย่างรับไม่ได้ “ถ้าต้องนิ่งต้องสุขุมแล้วถูกหาว่าขี้เก๊กอย่างลื้อ อั๊วขอเป็นแค่คนทะลึ่งดีกว่าว่ะ”

“แน่ใจนะว่านั่นปาก -_-”

เด็กชายทองคำเอกหัวเราะชอบใจกับหน้านิ่วคิ้วขมวดของเด็กชายมาโปรด ปกติเพื่อนหน้าหล่อคนนี้มันก็ยั่วขึ้นง่ายอยู่แล้ว เป็นคนขี้หงุดหงิดที่เพื่อนในห้องคนอื่นไม่กล้าคุยด้วย คงเพราะตัวสูงใหญ่ แผ่ออร่าทะมึนออกมากลบหน้าตาหล่อเหลาที่เปล่งประกายจนเกือบหมด ต่างจากเด็กชายทองคำเอกที่แม้จะดูเข้ากับคนอื่นง่าย แต่เพราะชอบคิดเรื่องแปลกๆ มากเกินไปเลยไม่มีเพื่อนคนไหนคุยด้วยรู้เรื่องสักคน แต่พอสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วกลับกลายเป็นเหมือนมนุษย์ทั่วไปที่ก็คุยกันด้วยเรื่องปกติของเด็กทั่วไปได้อย่างน่าประหลาด

“โปรด”

“ว่า?”

“อั๊วจะทำช็อคโกแลตให้น้องในวันวาเลนไทน์ดีไหม หรือจะซื้อดอกกุหลาบให้ดี แต่อั๊วไม่อยากเอาดอกไม้ให้น้องแล้วต้องปิดหน้าไว้ครึ่งหน้า เพราะงั้นให้ช็อคโกแล็ตคงเวิร์คเนอะ”

“นี่มึงเอาจริงเหรอวะ”

“จริงสุดๆ”

“อะไรทำให้เป็นได้ขนาดนี้ สมองมีปัญหา?” เด็กชายมาโปรดตั้งคำถามพลางมองสำรวจใบหน้าขาวๆ ที่ขึ้นสีจางๆ ของเพื่อนหัวเหม่ง หรือนี่จะเป็นความผิดของเขาที่ตบหัวมันมากไปจนคิดอะไรได้ไม่เหมือนคนทั่วไปแบบนี้

“ลื้อไม่เคยได้ยินเหรอ เขาเรียกว่ารักแรกพบ”

“ชีวิตมาโปรดไม่ได้ลิเกขนาดนั้นครับทองคำเอก แล้วผู้ชายนี่ควรจะให้ช็อคโกแล็ตในวันวาเลนไทน์เรอะ!”

“จะรู้เหรอ ไม่เคยมีแฟนนี่หว่า ก็เห็นเขาให้กันวันวาเลนไทน์นี่”

“เขาที่ว่าน่ะผู้หญิงไหม”

“ผู้ชายก็ให้”

“ผู้ชายที่เป็นตุ๊ด”

“ไม่เป็นตุ๊ดก็ให้ได้”

“เหี้ยนี่เถียงคำไม่ตกฟาก”

“ห้ามตบหัวอั๊วนะ ถ้าตบอีกอั๊วสู้จริงๆ ด้วย”

เด็กชายมาโปรดเลยต้องลดมือลงมาไว้ข้างตัวแทน นั่งคุยกันต่อไปอีกสักพักเสียงออดบ่งบอกว่าหมดเวลาพักเที่ยงก็ดังขึ้น พวกเขาเลยพร้อมใจกันเดินเข้าห้องเรียนที่มีวิชาคณิตศาสตร์ที่น่าเบื่อรออยู่

.
.
.

“อ้าววว เฮ้ยยยย ลื้อตัดผมทำไม? ไม่ใช่ว่าคฑากรมันไว้ผมยาวได้เรอะ!” เด็กชายทองคำเอกร้องด้วยความตกอกตกใจที่พอเงยหน้าขึ้นจากการอ่านการ์ตูนในยามเช้ากลับพบว่าเด็กชายมาโปรดที่นั่งเรียนโต๊ะข้างๆ มาในมาดรูปหล่อสกินเฮดที่เพื่อนชายตุ้งติ้งในห้องต่างแอบกรี๊ดกันเป็นทิวแถว

“ไม่ชอบผมยาว คิดจะตัดนานแล้วแต่คุณแม่ไม่ยอม” เด็กชายมาโปรดบอกเหตุผล ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วยังนึกเจ็บใจกับคำพูดสบประมาทของไอ้เด็กเอ๋อคนเมื่อวานที่มาบอกว่าทรงผมรองทรงสูงของเขาทำให้หน้าแก่ขึ้นไปอีกปี

“ไม่ใช่เพราะโดนทักว่าหน้าแก่เหรอ”

“มึงหุบปาก”

“ฮ่าๆๆ”

เพื่อนหัวเหม่งหัวเราะชอบใจ ก่อนจะมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของไอ้หล่อที่ยิ่งหล่อขึ้นไปอีกอย่างละเอียด ตัดสกินเฮดแล้วหน้ามันคมขึ้นจริงๆ เห็นรูปหน้าชัดขึ้นอย่างนี้ต้องเป็นอันตรายต่อหัวใจหญิงแท้หญิงเทียมแน่ๆ

“โปรด”

“อะไร”

“ลื้อหล่ออ่ะ”

“มึงอย่ามาทำตาเยิ้มใส่กูไอ้ทอง เอาหน้าไปไกลๆ”

“สุดหล่ออออออ”

“ไอ้เหี้ยยยย”

เด็กชายมาโปรดพยายามยกมือดันหน้าผากเพื่อนที่กำลังจะเข้ามาปลุกปล้ำตัวเอง

“โปรดเว้ย เตะบอลกันไหมวะ เหลือเวลาก่อนเข้าแถวอีกเยอะ” เสียงไอ้เทพตะโกนมาจากหน้าประตู มีไอ้ซอลถือลูกฟุตบอลยืนอยู่ข้างๆ

“เออ เดี๋ยวกูไป”

“เหี้ยทองมาเป็นโกล์ให้ด้วย พวกไอ้เบนรอที่สนามแล้ว รีบๆ ตามไปนะพวกมึง”

เพื่อนทั้งสองคนเดินจากไปแล้ว เหลือแต่เด็กชายมาโปรดที่ต้องตบหัวเด็กชายทองคำเอกเรียกสติ

“แต่อั๊วต้องเอาช็อคโกแล็ตไปให้น้องนะ ให้ไอ้เทพหาโกล์คนอื่นดิ”

“นี่มึงซื้อมาจริงๆ เรอะ”

“ไม่ได้ซื้อ อาม่าทำให้ พอบอกว่าจะเอาไปให้คนที่ชอบ อาม่าก็รีบทำให้เลย”

“แล้วมึงบอกไหมว่าคนที่มึงชอบเป็นผู้ชาย”

“บอกสิ”

“=_= เออ ช่างเถอะ มึงแวะเอาไปให้ก่อนก็ได้ ค่อยตามไป”

“งั้นลื้อไปกับอั๊ว”

“ทำไมต้องกูวะ”

“ก็อั๊วไม่กล้าไปคนเดียว”

“ประเด็นคือทำไมต้องเป็นกูที่ไปกับมึง”

“ก็ตอนนี้อั๊วอยู่กับลื้อนี่นา”

เหตุผลง่ายๆ ราวกำปั้นทุบดินทำให้เด็กชายมาโปรดทุบหัวเด็กชายทองคำเอกไปหนึ่งที ก่อนจะจำใจเดินตามเพื่อนหัวเหม่งที่ระริกระรี้ดี๊ด๊าซะเหลือเกินในยามเช้าแบบนี้ เดินกันมาจนถึงตึกเรียนของเด็กปอหนึ่ง เด็กชายทองคำเอกก็เกิดอาการขัดเขินใจเต้นโครมคราม กวาดสายตาหาหวานใจหน้าใสของตัวเองก็ไม่เจอ ในขณะที่เด็กชายมาโปรดหันไปเจอไอ้เด็กแว่นหน้าเอ๋อที่แต่งกายถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า กระดุมกลัดจนถึงเม็ดบน กางเกงนักเรียนดึงขึ้นสูง ถุงเท้ายาวถูกระเบียบกำลังสะพายย่าม ถือปิ่นโตอันใหญ่มาทางนี้พอดี

“ไอ้เอ๋อ มึงเพิ่งกลับมาจากตามพระบิณฑบาตรไงวะ” ทักพลางหัวเราะขึ้นมา

เด็กน้อยทำหน้างง ก่อนจะตอบด้วยหน้าซื่อๆ ว่า “เปล่าครับ”

“ไอ้นี่ ทำไมมึงชอบมองหน้าจังวะ”

“ปลื้มแค่สงสัยว่าพี่ไม่ไว้ผมยาวแล้วเหรอ”

“มึงยุ่งอะไรกับทรงผมกูนักหนา”

“ขอโทษครับ”

“โปรด ลื้ออย่าไปว่าน้องอย่างนั้นสิ” เด็กชายทองคำเอกกล่าวห้าม ก่อนจะมองเด็กน้อยตรงหน้าอย่างเอ็นดู

“เข้าห้องเรียนเถอะ”

“ครับ”

เด็กน้อยก้มหน้าหลบสายตาคม จ้ำอ้าวเดินแต่ก็ต้องล้มกลิ้งไม่เป็นท่าเมื่อถูกพี่ชายหน้าหล่อยื่นขาเข้ามาสกัด ปิ่นโตตกลงกับพื้นคว่ำลง อาหารภายในกระจายออกมา แว่นตาขนาดใหญ่ที่เคยวางอยู่บนดั้งจมูกตกอยู่ข้างตัว แม้สายตาจะไม่สั้น แว่นที่ใส่ก็เป็นเลนส์ธรรมดา แต่ด้วยความมึนงงทำให้เด็กน้อยควานหาสิ่งที่เคยใส่อยู่เป็นประจำอย่างน่าสงสาร เด็กชายทองคำเอกอ้าปากค้าง มองเพื่อนหน้าหล่อพลางตบหัวไปหนึ่งที ก่อนจะเข้าไปช่วยเด็กน้อยที่แม้จะหัวเข่าถลอกก็ไม่ส่งเสียงร้องไห้ออกมา น้ำตาก็ไม่มีไหลแม้แต่หยดเดียว

“เหี้ยโปรด มึงทำเกินไปแล้วนะเว้ย” เป็นที่รู้กันดีว่ายามใดที่เด็กชายทองคำเอกหลุดพูดมึงกู ยามนั้นก็แสดงว่าคนหัวเหม่งมันโกรธจนเส้นความอดทนเหลือเพียงเส้นเดียวแล้ว

“อยากกวนตีนกูก่อนทำไม”

“กูยังไม่เห็นน้องมันทำอะไรเลย!”

“มึงเข้าข้างมันรึไงไอ้ทอง”

“เออ!”

“มึงดูสายตามัน แม่งจ้องกูอยู่นั่น เป็นไรมากป่าววะไอ้สัด”

“ปลื้มมองก็เพราะพี่หล่อมาก ไม่ได้อยากกวนตีนเลย ขอโทษนะครับ”

“ห้ามมอง!”

“แค่น้องมันมองมึงจะอะไรนักหนาวะ ไม่อยากให้มองมึงก็ไปตัดหัวทิ้งเลยไอ้เหี้ย!”

เด็กชายทองคำเอกว่าเสียงฉุนจัด กำลังจะวางมวยกับเด็กชายมาโปรดอยู่รอมร่อ ถ้าไม่ติดว่ามีคุณครูกำลังเดินเข้ามาถามไถ่ถึงเหตุการณ์ คงได้มีชกกันไปสักหมัดสองหมัดแล้ว

“ไม่มีอะไรครับครู ปลื้มแค่หกล้ม แล้วพี่คนนี้ก็เข้ามาช่วย”

“งั้นเดี๋ยวครูพาไปทำแผลนะลูก เที่ยงนี้น้องปลื้มก็มากินข้าวกับครูก็ได้นะคะ ข้าวที่เอามาคงกินไม่ได้แล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ ปลื้มไปกินที่โรงอาหารก็ได้ วันนี้นมให้เงินมาด้วย”

คุณครูสาวสวยพาเด็กน้อยไปที่ห้องพยาบาลแล้ว ในขณะที่เด็กชายมาโปรดรู้สึกผิดขึ้นมาแค่ชั่ววูบ ก่อนมันจะหายไปเมื่อถูกเพื่อนหัวเหม่งจ้องมาด้วยสายตาไม่ชอบใจ

“ถ้ามึงไม่พอใจขนาดนั้นทำไมมึงไม่บอกครูว่ากูเป็นคนทำ”

“เพราะมึงเป็นเพื่อน แค่นั้นล่ะเหตุผล”

เด็กชายมาโปรดเลิกคิ้ว กลั้นยิ้มไว้แทบไม่อยู่ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

จึกๆ

แรงสะกิดทำให้คนหัวเหม่งถอนสายตาจากเพื่อนซี้มามองเด็กน้อยในชุดนักเรียนขาวสะอาดถูกระเบียบที่กำลังอมอมยิ้มไว้จนแก้มตุ่ย ตาโตจ้องมองมาพลางใบหน้าเล็กเอียงน้อยๆ

“ให้” เด็กน้อยดึงอมยิ้มออกจากปาก ยื่นมาให้คนหัวเหม่งที่คลี่ยิ้มกว้าง ไม่สนน้ำลายที่เยิ้มอยู่รอบๆ อมยิ้มเลย

“น่ารักจัง ชื่ออะไรครับ”

“ชงโค” เด็กน้อยว่าพลางยัดอมยิ้มใส่ปากพี่ชายตัวโต “อยากกินเป๊บซี่อีก แลกกับอมยิ้มนะ”

“ก็ได้” เด็กชายทองคำเอกฉีกยิ้มกว้าง อมยิ้มที่หวานล้ำในปากนี้ทำเอาหัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ

“ให้นี่ด้วย” กำไลแขนที่ทำจากดอกเข็มถูกสวมเข้าที่ข้อแขนของเด็กชายทองคำเอก แต่เพราะแขนที่เต็มไปด้วยไขมันส่วนเกินทำให้ไม่สามารถใส่ได้ แถมยังทำกำไลของเด็กน้อยพังอีก

“เดี๋ยวหนูทำให้ใหม่นะ”

“ไม่ต้องหรอก ถ้าพี่ผอมแล้วช่วยทำขนาดเดิมให้ด้วยนะ”

เด็กน้อยทำหน้างง แต่ก็ขานรับเสียงใส “จ้า”

“อ่ะนี่ ให้” ช็อคโกแลตรูปหัวใจดวงใหญ่ถูกส่งให้เด็กน้อยที่รับไว้พลางยิ้มร่า

“หนูชอบช็อคโกแล็ต”

“กินเยอะฟันผุแน่” เด็กชายมาโปรดพูดแทรกขึ้นมา ทำเอาคนหัวเหม่งอยากจะบีบคอมันให้ขาดอากาศหายใจตายคามือนัก

“หนูแปรงฟันทุกวัน ฟันไม่ผุ”

“เก่งจังเลยตัวแค่นี้ งั้นตอนกลางวันเราไปเจอกันที่โรงอาหารนะ พี่จะซื้อเป๊บซี่ให้”

“จ้า”

“กูว่าน้องแม่งหลอกแดกเป๊บซี่จากมึงชัวร์ๆ มันไม่ได้รู้เรื่องอะไรหรอก” เด็กชายมาโปรดผู้ขวางโลกพูดขึ้นมาอีก คราวนี้ทำเอาเส้นความอดทนของคนหัวเหม่งขาดผึง จนต้องบอกลาเด็กน้อยแล้วลากเพื่อนซี้ไปทะเลาะตบตีกันให้ห่างไกลสายตาใสแจ่วที่จ้องมองมาอย่างบริสุทธิ์ใจ ไร้สิ่งใดเจือปน

แต่หลังจากนั้นแม้เด็กชายทองคำเอกจะไปรอที่โรงอาหารตามที่นัดไว้ ก็ไม่เจอเด็กน้อยคนนั้นอีกเลย วันแล้ววันเล่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มารู้ทีหลังว่าเด็กน้อยคนนั้นถูกพาตัวกลับบ้านในตอนเที่ยงวันนั้น และย้ายโรงเรียนไปอย่างกะทันหัน ทำเอาเด็กชายหัวเหม่งผู้ที่เพิ่งเคยรู้จักสนใจสิ่งมีชีวิตอื่นในโลกนอกจากวัวที่บ้านต้องมาเศร้าซึมไประยะหนึ่ง

“กินเข้าไป” เด็กชายมาโปรดโยนขนมที่ได้รับจากบรรดาแฟนคลับไปให้เพื่อนหัวเหม่งที่นับวันมันก็ยิ่งผอมลง เห็นแล้วไม่สบายใจจนต้องยอมรับขนมจากพวกน่ารำคาญมาให้มันกิน

“อั๊วลดน้ำหนักอยู่”

“ฟรีนะ”

“ฟรียังไงก็ไม่กิน”

“ต้องกิน”

“ลื้อเข้าใจคำว่าลดน้ำหนักไหม”

“ไม่เข้าใจ”

“เหี้ยนี่”

“ถ้ามึงผอม แล้วทีมเราจะเอาอะไรไปข่มทีมอื่นวะ คือเข้าใจป่ะว่าปกติแค่ขนาดตัวมึงก็ทำให้พวกมันคิดว่าเตะไม่เข้าแน่ๆ เพราะแม่งใหญ่คับประตู แต่ถ้ามึงผอม มันก็ต้องมีช่องว่างให้เข้าไปได้”

“อั๊วมีฝีมือมากกว่าพึ่งความอ้วนเว้ย”

“โม้ละไอ้เหี้ย”

คนหัวเหม่งมองเพื่อนหน้าหล่ออย่างขัดเคือง มันก็ไม่ใช่ว่ากินน้อยกว่าเขา แต่ทำไมมีเขาที่อ้วนอยู่คนเดียว คิดแล้วมันน่าเจ็บใจ ทั้งทีมฟุตบอลมีมันที่มีแฟนคลับอยู่คนเดียว ก็แหงล่ะ กัปตันทีมฟุตบอล คฑากรโรงเรียน ในขณะที่เขาเป็นไอ้อ้วนที่เมื่อไม่กี่วันก่อนเพิ่งอกหักมาหมาดๆ พระเจ้าลำเอียงชัดๆ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 21-07-2014 16:23:09
“ทำไมลื้อไม่อ้วนเลยวะโปรด”

“กูออกกำลังกายตอนดึกทุกคืนไง” เด็กชายมาโปรดว่าพลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะหน้าแทบทิ่มเมื่อเพื่อนคนซื่อถามกลับมาว่า

“ลื้อก็เต้นแอโรบิกด้วยเหรอ”

“ห้ะ?”

“อั๊วก็เต้นแอโรบิกกับเตี่ยทุกคืน ไม่เห็นจะผอมเลย”

“เออ เพราะมึงเต้นกับเตี่ยไง แต่กูเต้นกับผู้หญิง เลยผอม”

“งั้นคืนนี้อั๊วจะไปบังคับม๊ากับอาม่าให้เต้นด้วย”

“เออ ขอให้ผอมเร็วๆ แล้วกัน”

เด็กชายมาโปรดเก็บเงียบเคล็ดลับผอมที่แท้จริงไว้ เพราะหน้าซื่อๆ ตาใสๆ อย่างเพื่อนหัวเหม่งคิดว่ายังไม่สมควรจะรู้ ถึงมันจะทะลึ่งตึงตังไปบ้าง แต่คงจะยังไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่า

“เฮ้อ...น้องชงโคดันมาหักอกอั๊วซะได้ ตรอมใจสุดๆ เลย”

“เมื่อวานกูยังเห็นมึงเล่นไล่จับผีเสื้อ นั่นตรอมใจแล้วเหรอ”

“มันเจ็บลึกอยู่ในอกเว้ย”

“ลืมๆ ไปซะ อีกเดี๋ยวมึงก็เจอคนใหม่ อย่าให้คนๆ เดียวมาทำให้ชีวิตเฟลเว้ย”

“อั๊วทำไม่ได้เหมือนที่ลื้อเปลี่ยนแฟนอาทิตย์ละสองคนหรอก”

“อย่าเรียกว่าแฟนน่า ยังไม่มีใครที่กูอยากใช้คำนี้ด้วยสักคน”

“ลื้อไม่เชื่อในความรักเหรอวะโปรด”

“อืม”

“ทำไมวะ”

“มันก็แค่เรื่องเพ้อฝัน ก็แค่สิ่งที่คนที่มีพร้อมทุกอย่างจะได้เปรียบ ถ้ากูไม่ใช่มาโปรด มึงคิดเหรอว่ากูจะเปลี่ยนแฟนได้อาทิตย์ละสองคนโดยไม่โดนตบ เพราะกูมีนี่ไง” เพื่อนหน้าหล่อชี้ไปที่ใบหน้า ก่อนจะตบกระเป๋าเงินหนาๆ ของตัวเอง “หน้าและเงิน แค่นี้ไม่ว่าใครก็พร้อมจะให้อภัย”

“แล้วสักวันลื้อจะรู้ว่าไม่ใช่แค่หน้าและเงินที่คนๆ หนึ่งจะให้อภัยได้หากลื้อไปทำเลวใส่เขา ม๊าอั๊วเคยพูดไว้ว่า เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ และบางอย่างที่ซื้อไม่ได้ ความจริงใจมันซื้อได้”

“ก็หวังให้มีวันนั้นละกัน ก็ถ้ามีคนที่กูอยากให้เขาให้อภัยให้จริงๆ ก็อาจจะต้องขุดความจริงใจที่ไม่ค่อยมีในตัวกูขึ้นมาใช้ล่ะมั้ง”

“อั๊วว่าลื้อต้องเจอแน่ๆ คนบนฟ้าไม่เคยปล่อยให้คนชั่วลอยนวล”

“ปากมึงหน้าถีบยิ่งกว่าหน้ามึงอีก”

“อั๊วพูดความจริงเหอะ” เด็กชายทองคำเอกปรายตามองเพื่อนซี้ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “อยากมีบ้างจังเลยน้า ถ้าอั๊วมีแฟน อั๊วจะทำให้แฟนอั๊วเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลย แต่ใครมันจะมารักคนอ้วนๆ อย่างอั๊วกัน”

“ประเด็นอ้วนนี่ไม่ใช่ปัญหาว่ะมึง กูว่ามึงเลิกวิ่งไล่จับผีเสื้อ เลิกนอนกลิ้งบนพื้นสนาม เลิกใส่หน้ากากวัวเดินไปๆ มาๆ เลิกทุกอย่างที่ทำให้มึงดูติ๊งต๊อง แค่นี้กูว่าคงมีใครสักคนอยากคบกับมึงแน่ๆ”

“อาม่าบอกว่าอั๊วแค่เป็นเด็กร่าเริง อั๊วไม่ได้ติ๊งต๊องซะหน่อย”

“อาม่าโกหกมึงอยู่นะ”

“เหี้ยโปรดแม่งงง”

“ฮ่าๆๆๆ”

น้อยครั้งที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กชายมาโปรดกับรอยยิ้มระดับเทพบุตรที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็พร้อมยอมพลีกายถวายหัว ตอนนี้คงมีเพียงแค่เด็กชายทองคำเอกที่สร้างมันขึ้นมาได้…

ความทรงจำดีๆ ที่เกิดขึ้น แม้เวลาผ่านไปหลายปีอาจจะมีลางเลือนไปบ้าง แต่หากว่านึกขึ้นมาได้ ก็คงจะทำให้ยิ้มได้เช่นเดิม ดั่งเช่นเขาในตอนนี้ที่คิดว่าได้พบแล้วกับเด็กน้อยที่เคยนัดเจอที่โรงอาหารในคราวนั้น รู้จักแค่เพียงสองวัน ก็ดันมาหายตัวไป แต่ตอนนี้เขาเจอแล้ว...

“เฮีย...นอนไม่หลับเหรอ”

“เปล่า พอดีฝันถึงเรื่องตอนเด็กๆ แล้วก็เผลอตื่นขึ้นมา”

“ฝันร้ายรึไง” คนช่างยั่วเอียงคอมอง ตาโตๆ บนใบหน้าสวยมองมาอย่างห่วงใย

“ฝันดีต่างหาก”

“อื้ม”

“แล้วชงโคตื่นขึ้นมาทำไม”

“ก็หิวน้ำ”

“หืม?”

“น้ำแร่นะ ไม่ใช่น้ำของเฮีย อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ น้ำของเฮียพอแล้วนะ ผมเหนื่อยแล้ว”

“ฮ่าๆ เหนื่อยเป็นด้วย”

“คนนะ”

“จ้า งั้นเดี๋ยวเฮียไปเอาน้ำมาให้นะ”

“ขอบคุณครับ”

ชงโค ชงโค ชงโค ดอกชงโคที่สุดท้ายแล้วก็อยู่ในมือเขา ดอกสีสวยที่แม้ของจริงเขาจะไม่เคยได้รู้ถึงกลิ่นของมัน แต่กับชงโคดอกนี้ สูดดมกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อ ขยี้ยังไงก็ไม่ช้ำ ซ้ำยังทำให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น ราวกับดอกไม้สีสวยที่ล่อหมู่ภมรให้เข้าไปติดกับ

“เฮีย”

“หืม”

“ป้อนหน่อย”

“ลุกขึ้นมาสิ”

“ไม่มีแรงแล้ว”

“แล้วจะให้เฮียป้อนยังไง”

“ใช้ปากสิครับ”

เขาได้แต่กลืนน้ำลายพลางสายตาก็จ้องมองรอยยิ้มยั่วของร่างเปลือยเปล่าที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า เขาดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ก่อนจะอมน้ำไว้แล้วเข้าไปประกบริมฝีปากกับคนรักที่เผยอรออยู่แล้ว ป้อนน้ำให้ทีละน้อยแต่ก็ยังเลอะออกจากมุมปากสวยอยู่ดี ถึงอย่างนั้นคนตัวเล็กกว่าเขาก็ไม่ได้สนใจ กลับดูดดุนลิ้นของเขาตอบกลับมา เสียงครางอื้ออึงในลำคอปลุกแก่นกายที่เคยสงบให้ตื่นขึ้น

“เฮีย...อาาา...เฮีย ป้อนผมอีกสิครับ”

เขายิ้มเครียดกับเสียงออดอ้อนที่ได้ยิน เคลื่อนแก่นกายเข้าไปในช่องทางด้านหลังที่เพิ่งเข้าไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เส้นทางร้อนรัดแน่นจนต้องครางลั่น ในขณะที่คนรักก็ทรมานเขาด้วยการส่ายสะโพกวนพร้อมกับตอดรัดแรง

“เฮีย...หิวน้ำ” ใบหน้าเย้ายวนนั้นกำลังทำให้เขาคลั่ง ยกน้ำขึ้นดื่มอีกครั้งแล้วตามลงไปป้อนให้ริมฝีปากสวย คราวนี้เขาเป็นฝ่ายดูดลิ้นร้อนที่มีจิวเล็กๆ สั่นไหวอยู่ภายในบ้าง

“ชงโคของเฮีย” เสียงของเขาแหบพร่า กระซิบชิดริมฝีปากพร้อมกับกระแทกจังหวะรักเข้าไปจนร่างข้างใต้สั่นไหว เสียงหวานครวญครางราวกับทรมานปนสุขสม

“เฮีย อย่าเพิ่งขยับ อยู่อย่างนี้...ก่อนนะ”

รู้ว่าโดนแกล้งแต่เขาก็ยังตามใจ ยอมอดทนกับแรงตอดรัดของอีกฝ่าย อดทนให้ขาเรียวงามนั้นโอบรัดสะโพกเขาไว้แน่น อดทนให้สะโพกสวยร่อนไปมาไม่ยอมหยุด

“ชงโค...”

“จ๋า”

“ทำไมชอบแกล้งเฮียนัก”

“ก็เฮียน่าแกล้งนี่นา”

“เด็กบ้า”

“อาาา อื้ม เฮีย ดีไหมครับ”

“ที่สุด”

“อยากขยับยัง”

“อื้ม”

“งั้นขอยืมลูซี่หน่อย”

เขาขมวดคิ้วมองคนรักที่ยิ้มหวานส่งมาให้ ชั่งน้ำหนักในใจระหว่างเมียรักกับลูกสาวสุดรักสุดหวงที่แม้แต่ไรฝุ่นก็ไม่ให้ได้สัมผัสกับผิวแล้วก็คิดไม่ตก

“จะยืมไปไหน”

“ทะเล”

“กับใคร”

“แมว”

“เอาคันอื่นไปไม่ได้เหรอ”

“เฮียเห็นลูซี่สำคัญกว่าผมใช่ไหม”

“เปล่า อ่าา ตอดแรงไปแล้วนะ เฮียจะแตกแล้วชงโค”

“งั้นต้องให้ยืม”

“รถคันอื่นของเฮียก็มี เอาคันอื่นไปนะ”

“ไม่ อ้ะ อ้ะ เฮีย! บอกว่าห้ามขยับ อื้อออ คนบ้า!”

เขาทำหูทวนลม สาวสะโพกเข้าออกโดยไม่รอคำอนุญาตจากคนช่างยั่วอีก คราวนี้จากที่ขัดขืนเล็กๆ น้อยๆ เปลี่ยนมาให้ความร่วมมือเด้งสะโพกรับจังหวะของเขาเป็นอย่างดี เสียงครางหวานยิ่งทำให้เขาเร่งจังหวะเร็วขึ้น ริมฝีปากร้อนก็ซุกไซ้ไปทั่ว ขบเม้มลงทุกที่ที่สัมผัส แต่จุดที่เม้มแล้วเรียกเสียงครางไม่หยุดคงจะเป็นยอดอกของคนรักที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา ทั้งสะโพกที่เด้งรับและหน้าอกที่แอ่นรับกับสัมผัสนั้น แค่เพียงไม่นานก็พากันไปจนสุดปลายทาง เขากระตุกสั่นเพราะแรงตอดรัดที่แรงอย่างเหลือเชื่อเมื่อคนรักถึงฝั่งเป็นที่เรียบร้อย เสียงเหนื่อยหอบยังคงดังเคล้ากันไปทั่วห้อง

“ชงโค” กระซิบเสียงแผ่วพลางลิ้นร้อนก็ไล้ไปตามใบหู ขมเม้มจนถูกคนรักท้วงด้วยการทุบอกเบาๆ สองสามที

“เฮียขี้โกง”

“เปล่าซะหน่อย” เขายิ้มพลางขยับสะโพกเนิบนาบอีกสองสามที ให้ช่องทางของคนรักตอดรัดรีดน้ำออกให้หมด

“ขี้หวงด้วย ขอยืมลูซี่ก็ไม่ให้”

“เฮียให้คันใหม่เลยเป็นไง แต่ชงโคอย่าเพิ่งเอาลูซี่ออกไปเลยนะ เฮียกลัวจะมีคนมากรีดผิวลูกสาว”

“ไม่มีคนทำอย่างนั้นหรอก”

“แล้วถ้ามีล่ะ”

“-*- ทำไมต้องเถียง”

“เฮียแค่แสดงความคิดเห็นเอง ที่รักไปเลือกเอาที่โชว์รูมของเตี่ยนะ ไว้เฮียบอกเตี่ยให้”

“ไม่เอา ผมไม่ได้อยากได้คันใหม่ซะหน่อย”

“ประเด็นคือจะเอาลูซี่ใช่ไหม”

“ใช่”

“ดื้อว่ะ”

“ยิ่งเฮียหวงผมก็ยิ่งอยากได้”

“ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ย”

เขาจะทำยังไงดี ใจหนึ่งก็อยากเอาให้ไป แต่อีกใจกลัวน้องจะเอาไปเฉี่ยวชนอะไรเข้า ไม่อยากต้องมานั่งห่วงทั้งคนห่วงทั้งรถ ความห่วงคูณสองนี่มันทรมานหัวใจจะตายชัก

“ไม่เอาแล้วก็ได้ เฮียไม่ต้องทำหน้ากังวลแบบนี้เลย แต่สัญญามาก่อนว่าจะพาผมนั่งลูซี่ไปเที่ยว ถ้าเฮียขับเองก็โอเคใช่ไหมล่ะ”

“อือ อย่างนั้นโอเคก็ได้”

“น่ารักที่สุด”

ยิ้มแล้ว...ดีกว่าทำหน้าบึ้งเป็นไหนๆ แถมยังมายิ้มยั่วให้แก่นกายที่ยังคงคาอยู่ในช่องทางด้านหลังตื่นตัวขึ้นมาอีก แรงตอดรัดนี้ก็ใช่ย่อย ทั้งยังเสียงออดอ้อนที่เอาแต่เรียกเฮียจ๋าไม่หยุด แล้วเขาจะทนได้ยังไงกับเด็กช่างยั่วคนนี้

“เดี๋ยวพระอาทิตย์ก็คงขึ้นแล้ว ไปทำข้างๆ หน้าต่างได้ไหม ผมอยากเห็น”

“อื้ม เอาสิ คงสวยน่าดูเลย”

“ผมหรือพระอาทิตย์”

“ก็ต้องชงโคสิครับ...” เขาพูดไม่ผิดหรอก ร่างเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้าคงน่ามองไม่น้อยเลย ยิ่งอยู่ในท่าที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนแบบนี้แล้ว ยิ่งทำให้เขาอยากกระแทกตัวเข้าไปแรงๆ ให้สาแก่ใจกับความงามที่ได้เห็น

“ชงโค” เสียงแหบพร่าของเขาดังแผ่วเบาเมื่อคนรักวางแขนลงบนขอบหน้าต่าง แนบใบหน้าลงพลางหันมองมาทางเขาที่จับสะโพกสวยไว้แล้วกำลังดันแก่นกายให้เคลื่อนตัวเข้าไปอย่างช้าๆ ใบหน้าเย้ายวนยิ่งสร้างความทะยานอยากให้เพิ่มขึ้นสูง

“เฮีย รักผมให้แรงๆ เลยนะครับ”

เสียงออดอ้อนที่ได้ยินทำให้เขายิ้มเครียดขึ้นมา ดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ก่อนจะถอนออกแล้วกระแทกเข้าไปมิดลำอย่างรวดเร็ว ทำอย่างนี้อยู่ซ้ำๆ จนพอใจ ก่อนจะยิ้มพรายให้กับคนช่างยั่วที่ตอนนี้ดูเหนื่อยหอบยิ่งกว่าเดิม คงเพราะร้องครางไม่หยุดแถมยังเด้งสะโพกรับจังหวะของเขาอยู่นาน

“ไปทำงานสายไม่รู้ด้วยนะ”

“วันนี้เฮียมีผ่าตัดสิบโมง ไปสายได้ หึหึ”

ก็อยากจะลามานอนกอดเมียให้หนำใจอยู่หรอก แต่เพราะวันนี้มีผ่าตัดเคสสำคัญที่ไม่ว่ายังไงก็พลาดไม่ได้ อาจารย์หมอให้เข้าร่วมด้วยทั้งที คงปล่อยโอกาสดีๆ อย่างนี้ไปไม่ได้แน่ แต่ตอนนี้อย่าไปคิดถึงเรื่องอื่นเลยดีกว่า...มาคิดว่าทำยังไงถึงจะให้เด็กช่างยั่วตรงหน้าหายซ่าได้ซะที


..........................................End Special..............................................

แต่งไว้สักพักแล้ว เลยเอามาลงให้ค่า ไม่เว้นช่วงให้คิดถึงนาน ฮ่าๆๆ (ได้ข่าวแค่วันเดียว โธ่)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-07-2014 16:28:26
ตอนพิเศษมาแล้ววววววว

ขอตอนพิเศษเลือดทะลักอีกได้ไหมคะ?????
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 21-07-2014 16:39:06
อ่านตอนพิเศษละฮามาก  ฮาพี่ทอง ที่เป็นเด็กร่าเริง  :hao3: (อาม่าบอกไว้)

ที่แท้เค้าเคยเจอกันมาก่อนตอนเด็กๆ รักครั้งแรกกกกก

ปล. ปลื้มเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมาก ติดกระดุมทุกเม็ด สะพายย่าม ตั้งแต่เด็กๆ  เสี่ยโปรดก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 21-07-2014 16:44:39
เสี่ยโปรดนี่ปากคอเราะร้ายตั้งแต่เด็กมากกกกกกกกกกกกกก
ส่วนพี่ทองก็น่ารักหง่าาา น่ารักกแบบน่ารักจริงๆๆ หนำซ้ำยังหลงรักน้องชงโค ป.1 ตั้งต่แรกพบ
โอ้บบบ นี่มันพรหมลิขิตชัดๆๆ
สีคนสองคู่ เค้าคงเป็นคู่หกันจริงๆๆ
น้องปลื้มก็มองหน้าความหล่อพี่โปรดมาตั้งแต่เด็ก  ส่วนน้องชงโคป.1 น่ารักน่าหยิกมาก เอาลูกอมมาแลกเป๊ปซี่ 555555555555555
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-07-2014 16:45:42
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 21-07-2014 16:53:09
ชงโค จะยั่วไปไหนลูก
 :oo1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 21-07-2014 16:59:54
เสี่ยเป็นเด็กแก่แดด....
ส่วนเฮียเป็นเด็กน่ารักกกกก  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 21-07-2014 17:02:52
รักแรกพบๆๆ



ร้อนแรงๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 21-07-2014 17:05:16
โหย แค่สองเดือนเก้าวันเองหรือ นึกว่านานกว่านั้น
เหมือนเฝ้าดูชีวิตพี่ทองกับชงโคมานาน ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านนะฮะ
สำหรับคำถามสุดโต่ง - ชอบพี่ทองมว้ากกกก เป็นผู้ชายที่หาได้ยาก แถมบ้าๆบอๆอย่างมีหลักการไม่เหลวไหลซะหมด
ขอโหวตให้พี่ทอง คนบ๊องฮะ 5555+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-07-2014 17:10:41
เด็กๆนี่น่ารักจริงๆ มีแต่อิเด็กโปรดนี่แหล่ะ อยากโบกให้หัวทิ่ม :o10:

คิดว่า พี่ทองต้องยืนขาสั่น ผ่าตัดแน่เลย มืออย่าสั่นด้วยนะเฮีย กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 21-07-2014 17:14:57
ตอนเริ่มต้นดูใสๆ ไหงลงท้ายด้วยความหื่น 5555 ชงโคเปนรักแรกของเฮียด้วย ไม่น่าเชื่อ แต่เฮียนี่ฮาตั้งแต่เด็ก 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-07-2014 17:21:43
ชงโคช่างยั่วจริงๆ อย่าว่าเฮียทองหื่นเลย  :mew4:

เฮียทองตอนเด็กน่ารัก เป็นเด็กร่าเริงมากกกกกกกก ส่วนเสี่ยนี่ก็เสี่ยตั้งแต่เด็กเลย ว่าแต่ทุกคนเจอกันตั้งแต่เด็กเลยรึนี่

น้องปลื้มก็มองเสี่ยมาตั้งแต่เด็กเลยหรือนี่

ขอตอนพิเศษอีกนะคะ  :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-07-2014 17:26:40
 :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:
ชงโคยั่วอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 21-07-2014 17:42:32
น่าร้อกกกกกก

อิพี่โปรดนี่นิสัยเสียแต่เด็ก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 21-07-2014 17:49:58
ิอิเสี่ยซึนแต่เล็กแต่น้อยนะเอ็ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 21-07-2014 17:54:58
เฮียทองน่ารักแต่เด็ก แต่ฮาเสี่ย โดนน้องปลื้มว่าจนเสียเซล์ฟถึงขั้นต้องตัดผมเลย นี่สินะ เหตุผลที่เสี่ยไม่เคยไว้ทรงอื่นนอกจากสกินเฮด 555555555555. ชงโคคนช่างยั่ว น้องปลื้มน่าร้ากกกกกกกก >< แต่เสี่ยนี่ เพราะโดนสปอยล์มาแต่เด็กสินะ ใครๆ ก็รัก ใครๆ ก็ตามใจ โตขึ้นมาถึงได้นิสัยเสีย -_____-+++
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 21-07-2014 18:01:32
รักแรกของเฮีย >\\<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 21-07-2014 18:27:24
อ่าาาา เก่งจริงๆ แต่งเก่งจริงๆ หมดคำพูด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-07-2014 18:35:56
พี่โปรดนี่มันนิสัยเสียมาตั้งแต่เด็กจริงๆ
นี่้ป็นเหตุผลที่อิพี่โปรดมันตัดสกินเฮดตลอดใช่ไหม
ชงโคไปว่าพี่เขามีปมเรื่องเป๊บซี่ตัวเองก็หลอกกินของพี่เขาตลอดอ่ะ
สไตล์การแต่งตัวน้องปลื้มนี่เป็นมาแต่เด็กเลยสินะ น่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 21-07-2014 18:39:59
ที่แท้ก็เจอกันมาตั้งแต่เด็กนี่เอง  :-[

ชงโคนี่ยั่วเก่งขึ้นทุกวัน เฮียก็หลงหัวปักหัวปำ :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-07-2014 18:42:19
ปลื้มใจ...น้ำตาไหลปริ่ม~~~~อยากได้อีกทำไงดี อิๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 21-07-2014 19:06:00
กรี๊ดดด กรีดร้องงงงง น่ารักที่ซู้ด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 21-07-2014 19:14:38
น่ารักฟุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่โปรดปากร้ายมาก พี่ทองต๊องแต่เด็ก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 21-07-2014 19:27:49
เสี่ยโปรดนี่ทำร้ายน้องปลื้มตั้งแต่เด็กๆ เลยนะ
นิสัย ชิส์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-07-2014 19:32:05
แต่ละคนรักษาอิมเมจได้เหนียวแน่นจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 21-07-2014 19:36:15
ฝ่ายนึงก็น่าเอ็นดูมาแต่เด็ก
อีกฝ่ายก็กวน เกรียน เพี้ยน มาแต่เด็กเช่นกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 21-07-2014 19:45:58
โอย...เฮีย น่ารักแต่เด็กเลย
รักแรกและรักสุดท้ายคือคน ๆ เดียวกัน พรหมลิขิตชัด ๆ
ปลื้มก็เอาคืนให้หนักเลย มาโปรดชอบแกล้งดีนัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 21-07-2014 20:03:59
พี่ทองตอนเด็กน่ารักมาก

ชงโคเด็กขี้ยั่ว

จบแล้วต้องคิดถึงพี่ทองแน่ๆเลย  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-07-2014 20:11:51
อ่านเรื่องนี้มาสองวันค่ะ
แล้วก็มาถึงตอนจบพอดี
สนุกมากกกกกกกกกก
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ เลยนะคะ
เฮียทองก็ติงต๊องได้ฮามากก
ชงโคก็น่ารักมากจริง ๆ + ช่างยั่วด้วย อิอิ
แต่คนที่ชอบมากที่สุดคือ หมวยเล็ก ค่ะ 555555
ชอบบทที่พูดยังไม่ชัดของหมวยเล็ก บวกกับความไร้เดียงสา
มันเลยดูฮามาก ๆ >.<

จะมีตอนพิเศษอีกมั๊ยคะ? รอน๊าา^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 21-07-2014 20:22:59
เฮียโปรดกับเฮียทอง น่าร้ากกกอ่ะ  :-[
เฮียทองโชคดีที่เจอรักแท้ที่ตามหามานาน ส่วนชงโคยิ่งโชคดีเข้าไปใหญ่ที่ได้รักกับเฮียทองผู้มีรักแท้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 21-07-2014 20:25:24
คิดภาพพี่ทองตอนเด็กๆออกเลยอ่ะ
 :laugh:
ตัวอวบๆทำหน้าแบ้วแล้ววิ่งไล่ผีเสื้อ กลิ้งคลุนๆกับดิน
โอ้ย
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 21-07-2014 20:26:07
น้องชงโคนี่มายั่วเฮียตั้งแต่ยังเด็กเลยหรอเนี่ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-07-2014 20:28:11
ขึ้นต้นด้วยวัยใสของเฮียทองและเสี่ยโปรด จบด้วยความร้อนแรงของน้องชงโค
ว่าแต่เสี่ยคั่วสาวตั้งกะปอหกน่ะนะ ในขณะที่เฮียยังวิ่งไล่จับผีเสื้ออยู่เลย
แต่ปัจจุบันนี้เรื่องความหื่นคงกินกันไม่ลง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-07-2014 20:42:01
พี่ทองตอนเด็กน่ารักมาก ส่วนโปรดแสบตั้งแต่เด็กเลยเน้อ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: k_U_K_K_I_K ที่ 21-07-2014 20:44:00
ชงโคคค ยั่วตลอดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: zhanzhao ที่ 21-07-2014 21:00:33
จบแล้ววววว + ตอนพิเศษโมเอ้เกิ๊นนะพี่ทอง  :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่ให้ได้ติดตามมาตลอดนะคะ ชอบมากๆ จะติดตามไปในทุกเรื่องค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 21-07-2014 21:00:51
วันวานของเสี่ยโปรด พี่ทอง น่ารักมากๆ
เสี่ยหล่อตั้งแต่เกิดฉันใด
พี่ทองก็คงสุดโต่งตั้งแต่เกิดจริงเช่นกัน 555 :pigha2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-07-2014 21:04:51
ชงโคคคคคค ทำไมหนูช่างยั่วขนาดนี้อ่ะลูกกกกก :m25: :jul1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 21-07-2014 21:31:16
แม้แต่ตอนพิเศษก็ยังหื่นนะเฮีย :z1:

ชอบตอนเด็กมากเลย น่ารักซะ

เฮียเป็นคนคิดต่างมาตั้งแต่เด็กสินะ ฮิฮิ

คู่ของมาโปรดกับปลื้มก็มานิดๆ

ขอบคุณนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 21-07-2014 21:34:44
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-07-2014 21:50:22
โห...รักตั้งแต่ป. 1
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 21-07-2014 21:51:28
ชงโค ตอนเด็กหนูน่ารักมาก


ทำไมโตแล้วยั่วเก่งงี้ล่ะลูก แอบสงสารทองคำเอกเล็กๆ
ฮิ้ววววววววววว รีบๆ มีน้องให้เดซี่เร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 21-07-2014 21:51:49
ชงโคน้อยชอบต่อรอง โตมายิ่งต่อรองใหญ่เลย :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 21-07-2014 22:04:49
อ่า น้องปลื้มโดนเสี่ยรังแกมาตั้งแต่เด็กเลยสินะ เป็นที่มาของทรงสกินเฮดตลอดกาลรึเปล่านะ   :o8:

เฮียทองเป็นเด็กร่าเริง(อาม่าได้กล่าวไว้)มาตั้งแต่เด็กเลยสินะ  ชงโคก็น่ารักน่ากินมาตั้งแต่เด็กๆเลย   :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 21-07-2014 22:16:31
ชงโคโอโอโอหนูยั่วเก่งจริงๆ ลูกกกก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-07-2014 22:17:12
อิเสี่ยตอนแกล้งน้องปลื้มนี่อยากจะ :z6:
ติดว่าฉันก็รักของฉันมากอยู่หรอกนะเลยให้อภัยน่ะ


พี่ทองจ๋า พระอาทิตย์สวยมั้ยคะ มีสติมองบ้างมั้ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 21-07-2014 22:25:45
เสี่ย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   :hao7:
ทั้งหล่อ ทั้งขี้เก๊กปากร้ายแต่เด็กเลย
แกล้งน้องตั้งแต่เล็กด้วย

แอบอยากรู้จังว่าใครได้เสี่ยเป็นคนแรก อนาคตเสี่ยจะได้เจอชีอีกมั้ย  :m26:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: padthaiyen ที่ 21-07-2014 22:43:14
ชงโคเจอกับทองคำเอกตั้งแต่ป.1 หรือนี่คือพรหมลิขิต
แต่ถ้าตอนนั้นชงโคยังไม่หายไปพี่ทองคงตามจีบน้องชงโคอย่างแน่นอน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 21-07-2014 22:53:25
ชงโคก็ยังขยันยั่วเช่นเคยยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 21-07-2014 23:00:46
แต่ละคนตอนเด็กเป็นยังไงโตมาก็อย่างงั้นเลยอ่ะ
โดยเฉพาะเสี่ยของเรา ปากร้ายเด็กยันโตเลย
ปลื้มกะชงโคตอนเด็กก็น่ารักเชียว ชอบบบ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค้า แล้วมาอีกนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 21-07-2014 23:20:26
เฮีย น่ารัก บ้าบอแต่เด็กเลย
หลงน้องตั้งแต่เด็กมิน่าตอนนี้โดนยั่วนิดหน่อยก็หื่นตามล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 21-07-2014 23:24:32
แหม่ะๆๆๆ ไม่ได้เลยคู่นี้
ขยับเป็นเอาทู๊กที ผลิตน้ำทันได้ไง๊ 555555555
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 21-07-2014 23:47:23
ตายๆๆๆๆๆ ชงโค้!!!!!! ทำไมหนูถึงได้ร้อนแรงอย่างเน้คะลูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 21-07-2014 23:48:31
 o13  มาเร็วดีจริง ๆ ไม่ปล่อยให้คิดถึงนาน   :กอด1:  ที่แท้รักแรกของเฮียทองก็คือชงโคนี่เอง  แต่ทำไมตอนแรกที่เจอกันเฮียถึงทำรุนแรงกับน้องจัง จนถึงต้องขึ้นโรงพักกันเลยทีเดียว   :ling2:  ไม่คิดว่าจะเข้าใจเฮียได้ถ่องแท้หรอกค่ะ  เพราะเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง (มาก) พอสมควร   


หมอโปรดกับน้องปลื้มก็มีคดีกันมาก่อนนี่เอง  เรียกว่าบุพเพอาละวาดเลยทีนี้  ชอบเวลาเฮียทองกับหมอมาโปรดคุยกันตอนเด็ก ๆ ดูเป็นเพื่อนรักที่เข้าขากันดีมาก  คงทำครูสมัยประถมปวดหัวกันถ้วนหน้า   :laugh:  ดีกันคนละแบบ แต่เวลาเลือดขึ้นหน้าก็บ้าพอกัน   :เฮ้อ:



รอตอนต่อไปค่ะ   


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 22-07-2014 00:17:05
 :hao5: สุขใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Amamiya ที่ 22-07-2014 02:51:42
อ่านตอนเน้แล้วทำให้เข้าใจได้ว่า
อิเสี่ยโปรดแรดตั้งแต่เด็ก ส่วนพี่ทองนี่บ้าตั้งแต่เด็ก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 22-07-2014 06:55:36
แฮปปี้สุดๆ เขาเคยจอกันตอนเด็กๆด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 22-07-2014 07:18:05
ชงโคตัวจริงนี่ยั่วได้สุดๆ เฮียทองตบะแตกไม่รู้กี่รอบ
จริงๆ ก็คงหื่นพอๆ กัน  :pighaun:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 22-07-2014 07:39:07
โปรดนี่ร้ายกาจแต่เด็กเลยนะ

เฮียก็บ้าแต่เด็กเหมือนกัน เสมอต้นเสมอปลายกันดีมาก 55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 22-07-2014 09:26:39
โปรดนี่มันร้ายตั้งแต่เด็ก เซ็กซ์ตั้งแต่ยังไม่หนุ่มเลย

แล้วนั่นเคยเจอน้องปลื้มด้วย ถึงว่าปลื้มชอบซะขนาด

แล้วนั่นเฮียทองป่วงมาตั้งแต่เด็กจนโต แถมเจอชงโค

ตอนน่ารักซะด้วย แถมรักเขาอีกต่างหาก แต่ซวยตรงที่เจอ

ตอนชงโคโดนแม่ทรมานนี่สิ เรื่องนั้นช่างเถอะยังไงตอนนี้ก็

ได้มาอยู่ด้วยกันและมีความสุขแล้วเนอะ  :mew1:


ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนี้  :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 22-07-2014 10:00:57
ตอนเด็กแต่ละคนนี่มีบุคลิกชัดเจนมากอ่ะ ตอนเด็กยังไงตอนโตก็อย่างนั้น  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 22-07-2014 10:44:29
แค่วันเดียวก็คิดถึงแล้ว  :mew2:

น้องชงโคน่ารักแต่เด็กเลยยยยยยย
ขโมยใจเฮียทองพร้อมกับได้ชิมเป๊ปซี่ซะแล้ว
ยิ้มหวานๆ หนูอย่างนั้นหนูอย่างนี้ โอ้ยยยย ใจสั่น >///<

อีพี่โปรดโคตรโหด แกล้งน้องปลื้มตั้งแต่เด็ก
โตมาก็ยังแกล้งน้องปลื้มอยู่อีก
เนื้อคู่จริงๆ คึึคึ >0<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 23-07-2014 06:58:58
ยั่วอีกลูก ยั่วอีก ข้าจะเป็นลมแทนเฮีย ร้ากกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: nirun4 ที่ 23-07-2014 08:47:54
เฮียชอบเป๊ปซี่เพราะอย่างนี้รึเปล่าที่มาของชื่อลูกๆ55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 23-07-2014 12:08:52
จบแล้ววว ใจหายยยย
ตอนพิเศษน่ารัก นิสัยตอนเด็กยังไงโตมาก็ยังงั้นเลย55+
น้องปลื้มกะน้องชงโคตอนเด็กๆน่ารักอ่าาาาา

รอติดตามตอนต่อไป^^
 :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 24-07-2014 15:55:40
พรหมลิขิตตั้งแต่เด็ก...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D ที่ 24-07-2014 18:06:24
 :กอด1:  สุดโต่งเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประดับตั้งแต่ต้นจนจบ  คนเขียนแต่งเก่งมากๆๆๆๆๆๆ  จะบอกว่าหลายๆประโยคในนี้โดนใจสุดๆ  มันคือเรื่องจริงว่าทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง  อ่านลื่นไหลมากครับไม่รู้สึกสะดุดเลย  ปกติจะชอบตัวนายเอกมากกว่าพระเอกนะ  แต่เรื่องนี้ชอบพระเอกมาก  พี่ทองเป็นพระเอกที่โดนอ่ะ

รอติดตามเรื่องต่อไปนะครับ  //ทำหนังสือไหมเอ่ยอยากซื้อเก็บไว้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-07-2014 12:41:10
จบแล้ว  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 25-07-2014 21:14:25
 :pig4: สนุกมากคะ ชอบตอนพิเศษอะ น่ารักมากๆเลย  เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ แล้วจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: Jeyibee ที่ 25-07-2014 22:46:32
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกก คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ เทพมาก นับถือเลย คารวะหนึ่งจอก เป็นเรื่องที่ทั้งนายเอกและพระเอก นิสัยโดนใจมากๆ โดยเฉพาะน้องชงโค เป็นเด็กที่ดูใสๆแต่แรงง กรี๊ซซซ ><  เฮียก็พระเอกในดวงใจเลย ชอบพอๆกะเรื่องของเสี่ยโปรด จะว่าไปคู่ซี้นี้สมกันดีนะคะ อาเสี่ยกะอาเฮีย5555+ แลมั่งมีกันทั้งคู่ ฮาาาา ขอบคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องนี้นะคะ เราอ่านทีไรก็สุขใจทุกที ยิ้มไปกับบทบาทของตัวละครในเรื่อง เหมือนเราติดตามชีวิตของใครคนหนึ่่งและมันทำให้เราอินไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนกับเรื่องของเสี่ยโปรดกับน้องปลื้ม ไม่ใช่แค่อินไปกับตอนที่สุข ในตอนที่ทุกข์อ่านไปก็น้ำตาไหลไปตามความรู้สึกของตัวละครเหมือนกัน แต่ไม่ว่าปมของเรื่องจะเป็นยังไงคุณก็สามารถแก้ปมนั้นได้อย่างหมดจด จนมันไม่มีเรื่องขุ่นเคืองใจเลย ซึ่งตรงนี้เรานับถือคนเขียนมากเลยล่ะค่ะ คุณเก่งมากก สุดท้ายนี้เราขอให้หลินได้พบรักจริงซะที ขอให้โบกับแมวจังได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก ขอให้ทั้งตัวละครและคนเขียนมีความสุขมากๆนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 26-07-2014 01:52:59
อ่านจบแล้ววว ชอบอิเฮียมากกกกกก
ชอบจริงๆ โดยเฉพาะฉากที่อิเฮียทำอะไรเท็นเท็นไม่ได้ คือนึกเลยว่า โอ๊ยย อยากให้ทั้งสองเจอกันจังเลย
อยากให้มานั่งโต้วาทีกัน คงเป็นอะไรที่สนุกน่าดู เอาคนสุดโต่งกับคนความคิดไม่เหมือนใครมาคุยกัน 5555
แต่ชงโค ยิ่งนับวัน ยิ่งเปลี่ยนไปนะลูก ออกลวดลายซะแบบ ตกใจ 555 ลืมภาพชงโคในตอนแรกไปเลยงี้
กว่าความรักของเฮียกับชงโคจะมาถึงจุดนี้ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าเลยเนอะ บางครั้งอ่านไปก็ยังแอบตกใจ (เหมือนชีวิตคู่ของตัวเอง  :a5:)
ยังไงก็ ชอบเรื่องมากๆ และรอตอนพิเศษนะค้าบบ อยากรู้เรื่องของ ตั้มบิ้ว หลินเล้งโบแมว
ยิ่งหลินเล้งโบแมวนะ เป็นอะไรที่อ่านแล้วเจ็บมากกกก
ถึงจะออกมานิดเดียวแต่บางทีการกระทำของแมวที่มีต่อหลินก็ทำให้เราน้ำตาแทบร่วงได้เหมือนกันนะ
อยากรู้บทสรุปของทั้งเขาสามสี่คนนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 26-07-2014 14:51:35
ชงโคตอนเด็กน่ารักมาก แต่ตอนโตนี่ขี้ยั่วมากมาย  :m10:
พี่ทองชอบชงโคตั้งแต่ ป.1 แล้วก็ได้มากกกอดไว้แนบใจจริงๆ
ดีใจด้วยค่าพี่ทอง  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 21/7/2014 (Page. 89)
เริ่มหัวข้อโดย: nutsumi ที่ 26-07-2014 15:52:40
เรื่องนี้มันสุดโต่งจริงๆค่ะ ติดตามรวดเดียวจบเลย
สนุกมากกกกกกก รักพี่ทองรักชงโครักทุกคนในเรื่องจริงๆ  :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 26-07-2014 22:48:15
ตอนพิเศษ ที่หนึ่งไม่ไหว (หลิน+เล้ง)

ตรงใจผมทุกอย่าง ทั้งรูปร่างและหน้าตา...เห็นครั้งแรกก็บอกกับตัวเองในใจว่า...ต้องคว้ามาให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีใคร หรือต่อให้ผมจะไม่ได้หัวใจของเขามา...มันก็ไม่เป็นไร

ใช่...ไม่เป็นไร

“แมวเหมียว กินข้าวรึยัง หืม ทำไมยังไม่กินล่ะ ให้ไปรับไหม ไม่ต้องงอแงเลยนะ ไม่กินเดี๋ยวก็ปวดท้องอีกหรอก”

แม้เขาจะใช้น้ำเสียงห่วงใยกับคนที่เขารักในขณะที่ผมยังนอนกอดเขาไว้...ผมก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น

“แต่งตัวรอเลย เดี๋ยวไปรับ วางก่อนนะ ใกล้ถึงแล้วจะโทรหา”

ผมยังคงแกล้งหลับตาและกอดตัวเขาไว้แน่น ต่อให้ได้ยินว่าเขากำลังจะไป ผมก็จะไม่ยอมปล่อย ผมจะแกล้งหูหนวกตาบอดอย่างนี้...ไม่ยอมหรอก...ผมไม่ให้ไปเด็ดขาด

“ถ้าตื่นแล้วก็ปล่อยกู”

“...”

“เล้ง กูรู้ว่ามึงไม่ได้หลับ ปล่อยกู กูมีธุระ”

“ไม่”

ผมยอมลืมตาเพื่อจะได้มองรูปหน้าของคนที่ผมกำลังหลงใหล จากความสัมพันธ์ทางกายในคืนเดียวแปรเปลี่ยนมาเป็นความอยากได้อยากครอบครอง ผมไม่รู้ว่าหลินคิดยังไงกับเรื่องของเรา เขายอมนอนกับผมทุกครั้งที่ผมต้องการ แต่ไม่เคยยอมทำอะไรเหมือนที่เขาทำให้คนที่ชื่อแมวเลย เขาไม่เคยจูบผม แม้ผมจะอ้อนวอนยังไงก็ไม่เคยได้สัมผัสที่ต้องการนั้นกลับมา แม้ในตอนที่มีเซ็กส์ ชื่อที่เขาเปล่งเสียงออกมายามที่ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้ามาในตัวผมก็ยังไม่ใช่ชื่อของผมอยู่ดี ซึ่งผมไม่ได้สนใจหรอก ตราบใดที่ยังคงได้กอดเขา...ผมไม่สนทั้งนั้นว่าเขาจะเห็นผมเป็นตัวแทนของใคร

“มึงบอกว่าคืนนี้จะค้างกับกู มึงรับปากแล้วหลิน แล้วทำไมตอนนี้ถึงจะไป”

“กูมีธุระ”

“กูไม่สนธุระของมึง กูสนแต่เรื่องที่มึงรับปากไว้แล้ว แต่กำลังจะผิดคำพูด”

เพราะรู้ว่าธุระที่ว่านั่นคืออะไร ผมถึงไม่อยากให้ไป

“มึงก็รับปากแล้วว่าจะไม่ทำตัวน่ารำคาญ ปล่อย!”

ผมไม่ได้สะทกสะท้านกับเสียงตวาดนั่นเลย ยังคงกอดเอวเขาไว้แน่น ก่อนจะจงใจให้หน้าขาเสียดสีกับส่วนกลางลำตัวของเขา

“กูไม่ให้ไป เพราะคนที่มึงควรสนใจคือกูที่เป็นเมีย ไม่ใช่คนที่เขาทิ้งมึงกลับไปหาผัวเก่า”

“ถ้ามึงยังไม่หยุดพูด กูจะตบให้เลือดกลบปาก”

ผมยิ้มเยาะ มองดวงตาที่เต็มไปด้วยโทสะของคนตรงหน้าอย่างท้าทาย “ลีลามันดีขนาดที่มึงติดใจรึไง ถึงได้ยังไม่ลืม กูว่ากูก็เจ๋งพอตัวนะ หรือมึงชอบแบบนุ่มนิ่ม ออดอ้อนดัดจริตแบบ...”

เพียะ!

แก้มซีกซ้ายชาไปทั้งซีก ผมดุ้นลิ้นกับจุดที่ถูกฟันกระทบจนเลือดซึม ก่อนจะส่งยิ้มไปให้หลินที่ยังคงไม่ลดความโกรธลง

“แมวไม่ได้ง่ายเหมือนมึง! แล้วก็ไม่ต้องยกตัวเองขึ้นเป็นเมียกู กับคนที่ผ่านผู้ชายมาเยอะอย่างมึง ยังกล้าใช้คำนี้อีกเหรอวะ กูเป็นผัวคนที่เท่าไหร่ล่ะ มึงนับนิ้วหมดไหม หรือต้องยืมนิ้วกูไปนับด้วย”

ทั้งสายตาเหยียดหยามทั้งรอยยิ้มเยาะหยัน ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรเลย... มันไม่แปลกหรอกที่จะถูกมองว่าง่าย ก็ในเมื่อเขาก็ได้ตัวผมแค่ในคืนแรกที่เราเจอกันจริงๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไม...ภายในอกถึงทั้งจุกและปวดไปหมด

“ปล่อยได้แล้ว” หลินยังคงยืนยันความต้องการของตัวเอง ในขณะที่ผมก็ยังยึดตัวเขาไว้เช่นกัน

ทำยังไงถึงจะได้รับความห่วงใยบ้าง...ผมก็ไม่รู้ เราแค่เจอกันเพราะความใคร่ ไม่ใช่เพราะความห่วงใยเหมือนที่เขากำลังจะไปเจอกับใครอีกคน เขาไม่ถามผมด้วยซ้ำว่าวันนี้ได้กินอะไรหรือยัง ชีวิตของผมผ่านไปได้ดีไหมในวันนี้ หรือแม้กระทั่งจะเห็นรอยน้ำร้อนลวกที่มือซ้ายฝีมือแฟนใหม่ของแฟนเก่าผมเป็นคนทำไว้ในตอนกลางวัน เขาก็ไม่ถามอะไรเลย

มันคงดี...ถ้าผมจะได้รับความรู้สึกดีๆ จากเขาบ้าง...ไม่ใช่แค่ความรู้สึกต้องการของร่างกาย

“มึงฟังภาษาคนรู้เรื่องไหมเล้ง!”

“กูไม่ให้ไป ไม่ให้ไป ไม่ให้ไป! เข้าใจไหม!”

“ไอ้...” หลินพูดแค่นั้นก็หยุดพูดไปฉับพลัน ก่อนมือจะเปลี่ยนมารั้งสะโพกของผมที่กำลังขยับลงครอบครองแก่นกายของเขาไว้

“อย่าไปเลยนะหลิน กูต้องการมึง อยู่ข้างๆ กูได้ไหม อย่าไปหาคนอื่นเลย”

หลินมองหน้าผม ใบหน้าเหยเกเล็กน้อยเมื่อถูกช่องทางด้านหลังของผมรัดแน่น เขาซี้ดปากครางเสียงต่ำลากยาว ผมร่อนสะโพกพร้อมกับขยับขึ้นลงช้าๆ ลากขึ้นจนสุดความยาว แล้วลงต่ำจนไม่เหลือช่องว่างให้ได้เห็น

“อยากให้กูอยู่ข้างๆ ก็อย่ามาทำตัวงี่เง่าใส่กู กูไม่ชอบ” หลินตอบกลับเสียงต่ำ สองมือจับเอวผมให้โยกขึ้นลงตามจังหวะที่ตัวเองต้องการ

“ก็มึง...”

“อย่าล้ำเส้น อยู่ในที่ของมึงไป ถ้ายังอยากมีกูอยู่”

ชงโคบอกว่าหลินเป็นคนดี ผมก็ไม่คิดว่าชงโคโกหก แต่เพราะคนทุกคนก็คงไม่ได้เลือกจะทำดีกับทุกๆ คน ผมรู้ในความจริงข้อนี้ดี เพราะในตระกูลของผม อาม่าก็ไม่ได้รักหลานคนอื่นมากไปกว่าเฮียทองเลย ผมรู้ว่าหลินอยู่กับผมเพื่ออะไร รู้ว่าเขาอยากทำให้ใครอีกคนเชื่อว่าที่เขายอมเลิกให้เพราะเขารักคนอื่นไปแล้ว ก็แค่อยากให้คนๆ นั้นสบายใจ เขาถึงทำเป็นยิ้มแล้วพูดว่าไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่ช่วงแรกๆ เขาดื่มหนักทุกวัน แต่นั่นมันไม่จริงเลย ผมที่อยู่กับเขาเกือบตลอดเวลารู้ว่าหลินยังรักคนๆ นั้นอยู่ รักและห่วงใยอย่างที่ไม่เคยมีให้กับผม

“เล้ง อ้าขากว้างอีกหน่อย อืมมม ดี สีหน้าร่านๆ ของมึงนี่น่ามองตอนที่โดนเอาจริงๆ มีผัวคนไหนทำให้ถึงใจอย่างกูไหมวะ”

“มะ...ไม่มี อ๊าาาา หลิน หลิน...จูบกู...ขอร้อง...จูบกูที” แต่มันก็เหมือนทุกครั้งที่คำขอร้องของผมไม่ได้รับการตอบสนอง หลินทำเพียงแค่แค่นยิ้มแล้วเด้งสะโพกสวนรับกับจังหวะที่ผมกระแทกสะโพกตัวเองลงไป

“เล้ง...มึงนี่มัน...อ่าาา กูจะแตกแล้ว” เสียงของหลินสั่นพร่า เขากระแทกสวนขึ้นมารัวเร็ว จนในที่สุดก็ถอนแก่นกายออกจากตัวผมแล้วลุกขึ้นยืนให้แก่นกายของเขามาพ่นน้ำอยู่ในปากของผมแทน

“ดูดแรงจริงนะมึง ปล่อยก่อน กูจะไปอาบน้ำ ให้แมวรอนานแล้ว”

“แต่กูยังไม่เสร็จ...”

“มีมือมึงก็ทำเอง”

“โอเค”

ไม่เป็นไร...แค่นี้ผมก็ทำให้คนๆ นั้นเป็นฝ่ายรอหลินบ้างแล้ว แลกกับความสะใจนี้ ผมยอมให้เขามองมาด้วยสายตาดูแคลน
หลินลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ในขณะที่ผมก็ล้มตัวลงนอนอย่างหมดเรี่ยวแรง แม้ความรู้สึกค้างๆ คาๆ จะทำให้หงุดหงิด แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์ช่วยตัวเองหรอกตอนนี้... เพราะความรู้สึกแย่มีมากกว่าความใคร่เสียอีก

“เดี๋ยวกูกลับมา” หลินคงอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมได้ยินแต่เสียงเพราะตอนนี้กำลังนอนคลุมโปง

“อืม”

“จะให้กูซื้อถุงยางมาเพิ่มไหมล่ะ เล่นสดไปสองรอบแล้วด้วย กูกลัวติดโรค”

ผมอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็ติดที่ว่ามันหัวเราะไม่ออก

“ไม่ต้องหรอก คืนนี้มึงไม่ต้องกลับมาก็ได้ กูเหนื่อย อยากนอน”

“เอางั้นเหรอ”

“อืม”

“งั้นไว้คราวหน้าละกัน มึงอยากเมื่อไหร่ก็โทรมา”

“อืม”

ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูดังขึ้นในอีกไม่กี่นาทีต่อมา ผมดึงผ้าห่มออก เสียงสะอื้นที่กลั้นไว้กลับหลุดออกมา ผมยังคงโอเค ไม่เป็นไรเลยจริงๆ

ครืดดดดด ครืดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดด

โทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ใต้หมอนทำให้ผมต้องรีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม กระแอมเสียงให้เป็นปกติแล้วรีบกดรับสาย

“ครับม๊า”

(ลื้ออยู่ไหนอาเล้ง พรุ่งนี้ลื้อไม่มีเรียนไม่ใช่รึไง ทำไมไม่กลับมานอนที่บ้าน)

“อั๊วอยู่คอนโด วันนี้เหนื่อย เลยขับกลับไม่ไหว”

(อย่างลื้อนี่รู้จักเหนื่อยด้วยเหรอ อั๊วเห็นขยันเที่ยวเกือบทุกคืน)

“อย่าเพิ่งบ่นน่าม๊า อั๊วปวดหัวนะ”

(ก็ได้ๆ ไม่สบายก็กินยาแล้วก็นอนพัก ถ้าไม่ไหวก็โทรมา ม๊าจะให้คนไปรับ)

“ครับ”

(แล้วพรุ่งนี้ก็ตื่นมาให้ทันทานข้าวเช้าด้วย ไปให้อากงกับอาม่าเห็นหน้าบ้าง ท่านจะได้ไม่ว่าลื้อเหลวไหลอีก)

“โอเคครับม๊า อั๊วนอนแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าก็ให้คนมารับอั๊วด้วยละกัน อั๊วขี้เกียจขับรถกลับ”

(ได้ๆ ม๊าวางละ)

ม๊าก็แค่จะโทรมาเรื่องเอาใจอากงกับอาม่า ไม่ได้นึกอยากให้ผมกลับบ้านเท่าไหร่หรอก แต่ม๊าน่าจะรู้ได้แล้วนะว่า ต่อให้ผมทำดียังไง ก็สู้เฮียทองไม่ได้อยู่ดี มีแต่ทำอะไรไปก็ไม่ถูกใจ ตั้งแต่เด็กๆ แล้วที่ผมไม่ได้โดดเด่นหรือเป็นที่ต้องการของใคร ผมถึงได้อยากเป็นที่ต้องการของใครสักครั้ง แต่ก็เท่านั้น...มันเป็นแค่ฝันลมๆ แล้งๆ

ผมไม่เคยสมหวังในความรัก ไม่ใช่เพราะผมไม่อยากหยุดที่ใคร แต่ไม่มีใครอยากที่จะหยุดอยู่กับคนอย่างผม ผมควงใครไม่ซ้ำหน้า แต่ก็ไม่ได้นอนกับพวกเขาทุกคน หลินเป็นคนที่สองที่ผมยอมนอนด้วย คนแรกก็คือแฟนเก่าที่เป็นรักแรกของผม แต่ก็เป็นแฟนเก่าที่ผมไม่ได้ห่วงหาอาลัยอาวรณ์อะไร อาจจะเพราะตาสว่างมากขึ้น ถึงได้เข้าใจว่าทำไมอาม่าถึงบังคับให้เลิก เมื่อก่อนผมมันเด็กน้อยที่แค่รุ่นพี่รูปหล่อมาจีบก็หลงคารมณ์ไปกับเขา มันเป็นความรักสมัยมัธยมที่โง่งมซะจริงๆ แม้เขาจะหลอกเอาเงินของผมไปซื้อยามาเสพ ผมก็ยังยอมให้ จนสุดท้ายที่ไอ้ระยำนั่นมันขับรถชนแม่ของเดซี่ตาย ผมจึงได้หลุดพ้นจากมัน

ส่วนหลิน...ก็อาจจะยังไม่ใช่คนที่จะมาเติมเต็มผมได้...ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการผมเลย ผมรู้ว่าผมควรยอมแพ้เหมือนๆ กับที่ผมเคยบอกให้หลินยอมแพ้กับเรื่องของแมว แต่เพราะผมเริ่มนับหนึ่งไปแล้ว...ก็อยากจะนับไปจนกว่าจะนับไม่ไหว ผมถึงจะยอมแพ้แล้วไปจากเขาเอง ซึ่งผมคิดว่ามันคงไม่เป็นไร นับจากวันแรกที่ได้เจอ เขาตรงใจทุกอย่าง แต่ยังไม่ได้ทำให้ผมเรียกมันว่าความรักได้ ผมยังคงโอเคหากว่าจะถูกเขาจะมองผมเป็นตัวแทนของคนอื่น ทว่า...มันกลับเริ่มไม่โอเคขึ้นเรื่อยๆ คำว่าไม่เป็นไรของผม พูดได้ไม่เต็มปากเข้าไปทุกที

มันเจ็บ...มันปวดขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่ผมยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าได้ตกหลุมรักหลินไปรึยัง...หรือมันจะเป็นแค่ความท้าทายคล้ายๆ กับการเล่นเกม ที่เมื่อเริ่มเล่นก็เริ่มคาดหวังว่าจะชนะ และเมื่อเริ่มเห็นวี่แววว่าจะแพ้ก็รู้สึกผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา

ดังนั้นตอนนี้ผมก็ทำได้เพียงแค่ภาวนาให้เป็นอย่างหลัง...ผมคงไม่ได้ตกหลุมรักหลินขึ้นมาจริงๆ มันคงเป็นแค่ความรู้สึกอยากเอาชนะความไม่แยแสนั่น...ก็เท่านั้น

เพราะถ้าผมเกิดตกหลุมรักหลินขึ้นมา...มันจะไม่เกิดผลดีอะไรกับผมเลย ในเมื่อเขา...จะไม่มีวันรักผม

.
.
.

“นังเล้งงงงงงงงงงงงง ฮาวอาร์ยูวววววววววววววว” เสียงของชะนีเปิ้ลกำลังทำให้แก้วหูของผมสั่นสะเทือน นางเกิดมาเพื่อเป็นชะนีโดยเฉพาะ วัดจากความดัดจริตและความเข้มข้นของเสียงที่ปล่อยออกมา มันสามารถทำลายล้างมนุษย์เพศผู้ให้ดับดิ้นได้ เพราะฉะนั้นถึงไม่มีชายใดมาสอยให้ตกจากคานไปเลยสักคน

“ฟายยยยย เอาหน้าไปห่างๆ กู แล้วนี่คู่หูมึงไปไหน”

“ตกผู้ชายอยู่ที่ลานกิจกรรม”

“ชีวิตวันๆ ไม่คิดจะทำอะไร?”

“เหมือนมึงไง วันๆ เอาแต่ขึ้นขี่ผัว”

“ตบปากตัวเองสิบที กุลสตรีพูดไม่เพราะ”

“เอออออออออออ แล้วนังบิ้ว?”

“ไม่ได้อยู่กับมึงเหรอ”

“ไม่นะ ได้ยินนางบอกว่าจะมาพร้อมมึง”

บิ้วคงโกหกชะนีเปิ้ลอีกแหง มารถตำรวจก็ยอมรับว่ามากับรถตำรวจดิ ทำไมต้องเอาชื่อผมไปอ้างตลอด บิ้วเป็นน้องของชงโคที่อายุเท่ากัน ถึงจะบอกว่าน้องแต่ก็น้องแค่ไม่กี่เดือน แต่บิ้วกระแดะเรียกพี่ไงครับ บิ้วเรียนมหาลัยเดียวกับผม ตอนแรกไม่รู้จักกัน แต่พอชงโคมาดองกับตระกูลผม ก็เลยได้รู้จักกันไปด้วย ตอนนี้ก็อยู่กลุ่มเดียวกัน เที่ยวแรดด้วยกัน เคมีตรงกันเลยสนุก ไปไหนก็ไป เฮไหนเฮนั่น คือบิ้วก็แรงๆ เหมือนผม แต่ตอนนี้ดูจะซอฟท์ลงแล้วเพราะถูกพี่หมวดตั้มคุมเข้มสุดๆ

“โน่นนน มาละ หน้าเป็นตูดมาเลย นังบิ้วววว ทางนี้!!”

ชะนีเปิ้ลร้องเรียกพรรคพวกเข้ามารวมกลุ่มที่โต๊ะหน้าตึกคณะแพทย์อีกคน ที่จริงพวกผมไม่ได้เรียนอยู่คณะแพทย์หรอกครับ แต่เพราะตอนนี้ไอ้เมฆหรือนังเมเปิ้ล สาวประเภทสองหน้าสวยเพื่อนอีกคนของผมกำลังเข้าร่วมโครงการ อยากเป็นเมียหมอ พวกเราก็เลยต้องมารวมกันที่นี่ทุกเช้า ความจริงผมก็สนใจนะ เพราะแต่ละคนที่เรียนก็โปรไฟล์ดีๆ ทั้งนั้นครับ ค่าเทอมนักศึกษาแพทย์ของมหาลัยเอกชนไม่ใช่ถูกๆ นะครับ ผมเรียนเภสัชก็แทบแดดิ้นแล้ว เจอแพทย์เข้าไปนี่ม๊าคงบ่นหูชาทั้งวันถ้าหากไม่ตั้งใจเรียน

“เป็นไรหล่อน ผัวตำรวจไม่รีดน้ำตอนเช้าให้กินเหรอคะมึงขา”

“ปากมอมเชียวนะมึง ผัวห่าไรล่ะ ไม่ได้เป็นไรกัน”

“แต่มึงนี่อยากเป็นจนตัวสั่นล่ะสิท่า แล้วไหนพูดมา เขาทำร้ายจิตใจอะไรมึงอีก”

ถึงพวกเราจะไม่ได้พูดจาฉันๆ เธอๆ แต่ก็เป็นกลุ่มเพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่องครับ นังเปิ้ลเห็นพูดจาแรงๆ อย่างนี้ แต่พอถึงคราวรบจริงๆ มันก็ลุยกับพวกผมแบบลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นผู้หญิง เคยมีเรื่องกับกลุ่มแฟนใหม่ของแฟนเก่าผม นางโดนถีบหน้าคว่ำคนแรกเลย แต่ก็ฮึดสู้ ผมล่ะนับถือน้ำใจ

“เมื่อคืนมันเอาผู้หญิงมานอนที่บ้าน”

“ผู้หญิง?” ผมเลิกคิ้ว แล้วตั้งคำถามกับหน้าตาหงุดหงิดของคนตรงหน้า

“เออ แฟนมัน ได้ยินอีผู้หญิงนั่นคุยเรื่องแต่งงานอะไรด้วย”

“อ้าว อย่างงี้มึงก็อดแดกแล้วค่ะดอก เขาจะแต่งงานแล้ว ตัดใจแล้วหาเป้าหมายใหม่ เริดกว่าค่ะ มึงดูนั่นสิคะ หล่อๆ รวยๆ แถมท่าทาง...ใหญ่กันทั้งนั้น เลือกเอาเลย!”

“จริงจังมั่งได้ป่ะอิเหี้ย” ผมยื่นมือไปตบหัวเปิ้ล ก่อนจะกลับมามองบิ้วที่เดี๋ยวก็ทำหน้าหงุดหงิด เดี๋ยวก็ซึม “แล้วพี่หมวดเขาตอบอะไรไหม หรือแค่ผู้หญิงเพ้อเจ้อไปเอง”

“ไม่ได้ยินว่าตอบอะไร แต่เขาก็เป็นแฟนกัน กูเห็นมันอยู่กับคนนี้บ่อยมากอ่ะ”

“สถานะน้องของมึงคงจะเนเวอร์เช้นแล้วล่ะ” เปิ้ลพูดพลางดูดน้ำแตงโมอย่างสบายใจ มันก็ไม่ได้ดูหน้าเพื่อนเลย ให้ตายเถอะ

“กูว่ากูควรตัดใจ คือกูไม่อยากทำอะไรแล้ว ไม่อยากเห็นหน้ามันด้วย กูไปอยู่คอนโดมึงได้ป่ะเล้ง”

“ได้ ถ้ามึงคิดดีแล้ว จะมาเมื่อไหร่ก็มา”

“ขอบใจ แล้วอย่าบอกพี่ชงโคนะมึง กูไม่อยากให้เป็นประเด็น”

“เออ”

ผมกับบิ้วต่างก็รู้ดีว่าชงโคเป็นคนยังไง ทั้งตรงทั้งแรง ยอมได้ก็ยอม แต่ส่วนใหญ่มันจะไม่ค่อยยอมน่ะสิ ถ้ารู้ว่าบิ้วจะย้ายออกจากบ้านมันได้ตามมาแหกอกถึงคอนโดผมแน่ เฮียทองยังจะกราบมันเช้าเย็นอยู่แล้ว คือชงโคมันไม่ได้ตุ้งติ้งไงครับ ตัวก็ไม่ได้ผอมบางร่างเล็กเหมือนพวกผม มันเตะต่อยเป็นด้วย เห็นมันทะเลาะกับเฮียทองครั้งล่าสุด อะไรอยู่ใกล้มือมันหยิบฟาดเลยนะ น่ากลัวมาก

“แล้วมึงอ่ะ”

“กูทำไม?”

“หลินไง”

“ก็ดี”

“จริงเหรอ!” คราวนี้ทั้งเปิ้ลทั้งบิ้วผสานเสียงกันขึ้นมา คำว่าก็ดีของผมมันไม่ได้หมายความว่าดีซะหน่อย...แค่เพราะผมไม่ชอบพูดออกมาว่ามันไม่ดีเท่านั้นล่ะครับ

“อืม”

“หลินแซ่บป่ะมึง กูได้ยินว่าเป็นเดือนถาปัตย์”

“ข่าวมั่วแล้ว หลินเป็นเดือนมหาลัย เรียนวิจิตรศิลป์ย่ะ” บิ้วตบหัวเปิ้ลไปหนึ่งที ก็ไม่รู้ว่าไปได้ข่าวมั่วจากใครมา

“อ้าวววเหรออออออออออ อีเมฆคาบข่าวมาผิดอีกแล้ว ทำกูหน้าแหกตลอด”

ผมกับบิ้วหัวเราะสะใจใส่หน้าเปิ้ลที่กำลังสาปส่งเมฆที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วย แต่เห็นว่ากำลังเดินมาทางนี้แล้ว ยิ้มกริ่มมาเชียว

“แต่ข่าวที่ว่ารักสามเศร้ากับเพื่อนพี่ชายมึงอ่ะ เรื่องจริงป่ะ” เปิ้ลยังคงพูดต่อ ในขณะที่บิ้วพยักหน้ารับ

“จริง กับคนที่ชื่อแมว ก็ไม่ได้น่ารักเท่าไหร่หรอก แต่ได้ผู้ชายดีๆ ไปตั้งสองคน จากสายตากู กูว่าเล้งแซ่บกว่า แต่ก็อย่างว่า หมาตัวผู้มันชอบอะไรมุ้งมิ้ง” บิ้วทำหน้าแค้นเคือง แต่สาเหตุคงมาจากเรื่องอื่น อาจจะพาดพิงถึงพี่หมวดตั้มก็เป็นได้ เหอๆ

“เล้ง มึงต้องมุ้งมิ้งแล้วล่ะ แรงอย่างนี้คนดีๆ จะไม่เอามึงทำเมียนะคะดอก เสื้อกับกางเกงก็ไม่ต้องใส่ที่มันรัดรูป รู้ว่าขาเรียว แต่ไม่ต้องอวดมาก เห็นใจชะนีอย่างกูที่เดินข้างๆ มึงบ้าง”

“เหี้ยนี่ แดกเองอ้วนเองแล้วก็มาโทษกู มีขาเหมือนมีเสาตึก มึงอย่าเรียกตัวเองว่าชะนีเลยนะ แรดยังจะมุ้งมิ้งมากกว่า”

“อิเหี้ยยยยยเล้งงงงงงงงงงงงงงงงง”

เห็นเปิ้ลดีดดิ้นแล้วผมได้แต่หัวเราะสะใจ สักพักก็ได้แนวร่วมอย่างเมฆที่เป็นคู่หูคู่กัดกับเปิ้ลมาผสมโรงด้วย ว่าแต่ว่า...ถ้าผมเรียบร้อยกว่านี้...จะได้คนดีๆ อย่างที่ชงโคได้รึเปล่านะ

ที่จริง...ตั้งแต่ผมรู้รสนิยมตัวเอง ก็ตั้งเป้าไว้ว่าถ้าคบกับใครสักคนก็ขอให้ดีเหมือนเฮียทอง เพราะเฮียมีบรรยากาศรอบตัวที่พอได้อยู่ใกล้แล้วก็มีความสุข...ซึ่งผมเคยคิดว่าหลินก็มีบรรยากาศแบบนั้น...แต่ที่จริงแล้วบรรยากาศอบอุ่นน่ะ...เขามีให้กับคนที่เขารักและอยากอยู่ด้วยต่างหากล่ะ ไม่ใช่กับคนอย่างผม

“เล้ง...กับหลินน่ะ ก็ดีจริงๆ เหรอวะ” จู่ๆ บิ้วก็ย้ายตัวมานั่งข้างๆ แถมยังตั้งคำถามด้วยเสียงแผ่วเบา

“หืม?”

“ก็สีหน้ามึงมันไม่ได้เหมือนคนกำลังมีความรักเลยนี่หว่า”

“ทำมารู้ดี”

“จะไม่รู้ได้ไงวะ ก็สีหน้าเหมือนกับกูตอนส่องกระจก”

“ถึงมันจะไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ได้อกหักแบบมึงหรอกน่า”

“เออ เหี้ยนี่ กูไม่น่าถาม”

“ฮ่าๆๆๆ”

เห็นบิ้วทำหน้าหงุดหงิดแล้วผมก็ล็อคคอมันเข้ามาใกล้แล้วขยี้หัวไปแรงๆ “ขอบใจที่ห่วง แต่กูยังโอเค”

“อืม”

“มึงงงงงงง โมเม้นนี้คืออะไรคะ ตอบกูด่วนค่ะอิเมฆฆฆฆฆฆ”

“คณะดนตรีไทยโชว์โซโล่ตีฉิ่งค่ะมึงขา”

ผมกำลังคิดว่า ควรตัดสินใจเลิกคบกับพวกบ้าสองตัวนี้แล้วล่ะ -_-

.
.
.

“เข้ามาเร็วๆ หลิน กูอยาก... ได้โปรด...”

ร้องขอ...ต้องร้องขอเท่านั้นถึงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ หลินไม่เคยตามใจผม ไม่เคยให้ในสิ่งที่ผมบอกว่าอยากได้ ไม่ว่าผมต้องการอะไร ผมต้องไขว่คว้ามันเอง และจนกระทั่งตอนนี้...ก็ยังไม่เคยได้จูบกับเขา แม้จะถูกริมฝีปากของเขาสัมผัสไปทั่วทั้งตัว แต่ก็มีเพียงแค่ริมฝีปากเท่านั้น...ที่เขาเลี่ยงจะสัมผัส

“คืนนี้อยู่กับกูนะ” ผมบอกพร้อมกับกัดฟันแน่นเมื่อถูกแรงกระแทกจากข้างหลัง สองมือขยำผ้าปูเตียงจนยับ “อยู่กับกูนะหลิน”

“อืม”

แค่คำว่าอืมสั้นๆ ก็ทำให้ผมดีใจจนแทบบ้า บ่อยครั้งที่แค่ทำเสร็จหลินก็จะกลับไป ไม่มีแม้แต่อ้อมกอดหลังจากที่เราแตะถึงสวรรค์ด้วยกัน ไม่มีอะไรเลยจริงๆ ระหว่างเรา

ในระหว่างที่ผมกำลังมัวเมาไปกับสัมผัสของหลิน เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เป็นเสียงเพลงที่ตั้งไว้เฉพาะคนที่เขารักเท่านั้น ผมจำได้...จำได้ดีเลยว่าสายนี้มาจากใคร

“รับ แล้วก็เปิดลำโพงให้กู ส่วนมึงอยู่เงียบๆ”

ผมทำตาม เพราะไม่อยากให้หลินหงุดหงิด ในระหว่างที่อยู่ด้วยกันผมไม่อยากให้เราทะเลาะกันเพราะความสัมพันธ์ที่เปราะบางนี้...มันคงจะพังลงได้ง่ายๆ หลินคงไม่แคร์เลยหากว่าจะเลิกติดต่อกับผม แต่สำหรับผม...มันไม่ใช่

(หลินนนน แมวมากินข้าวกับชงโค หลินจะมาด้วยกันไหมจ้ะ)

ผมกัดแขนตัวเองเพื่อกลั้นเสียงคราง ในขณะที่หลินขยับเข้าออกเนิบนาบอย่างไม่รีบร้อน

“ตอนนี้เหรอ”

(ใช่จ้า ชงโคบอกว่าไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้ว วันนี้ชงโคว่างพอดี หลินจะมารึเปล่า)

“อืม ที่ไหนล่ะ ไกลไหม แล้วแมวเหมียวไปกับใคร”

(ชงโคมารับจ้า ไม่ไกลหรอก อยู่หลังมออ่ะ หลินมานะๆ เดี๋ยวแมวจะคอลไลน์ไปหาโบด้วยล่ะ พวกเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งไง)

“โอ๊ะ!” ผมหลุดเสียงอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อหลินกระแทกเข้ามาแรงๆ แล้วก็หยุดอยู่อย่างนั้น ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร แต่เห็นสีหน้าเจ็บปวดของเขาแล้ว...ผมควรทำยังไงดี

“อีกครึ่งชั่วโมงนะ แล้วเจอกัน”

(จ้า แมวกับชงโคอยู่ร้านเดิมน้า)

“ครับ”

ปลายสายกดวางไปแล้ว หลินจึงเริ่มขยับเอวต่อ ผมมองเขา ก่อนจะเบือนหน้าหลบสายตาที่จ้องมองมา

“คืนนี้ไม่ต้องกลับมาหรอกนะ” ผมบอกพลางพลิกตัวตามการชักนำของหลิน เขาไม่ได้พูดอะไร แต่โน้มตัวลงมาใกล้แล้วดูดเบาๆ ลงบนซอกคอของผม

“บอกแล้วไงว่าอย่าทำรอย”

“ทำไม มึงกลัวใครจะเห็น?”

“เปล่า”

หลินหยุดขยับ ยกขาข้างหนึ่งของผมขึ้นพาดไหล่ แล้วดันเอวเข้ามาจนชิด คราวนี้ลึกจนผมเผลอกัดแขนตัวเองด้วยความเสียว

“คืนนี้ยังไม่ต้องนอน รอกูก่อน”

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา เดี๋ยวกูก็จะไปเที่ยวกับเพื่อน”

“เพื่อนคนไหน”

“...”

“มึงไม่ได้นัดใครไว้วันนี้ กูรู้ดีเล้ง เพราะงั้นไม่ต้องไป เดี๋ยวกูก็กลับมา”

“ยังไงก็เถอะ มึงรีบๆ ทำให้เสร็จ”

“รีบเหี้ยไรของมึง”

“มึงต่างหากที่ควรรีบ มึงมีนัดสำคัญไม่ใช่ไง กับเมียเก่ามึง...”

“มึงหยุดพูด ถ้ายังอยากเห็นหน้ากู มึงห้ามพูดถึงแมวอย่างนี้อีก”

มันคงจะดีถ้าคำพูดพวกนี้...จะไม่ทำให้ผมเจ็บ แต่ผมรู้ว่าที่ผมเป็นอย่างนี้...ผมรนหาที่เอง

คนรักที่ผมอยากจะเจอ...คงไม่มีวันมีอยู่จริง

................................................End Special.........................................................

หลินเล้งมาเป็นคู่แรก คิดถึงกันไหมคะะะะะ คิดถึงไหม -O-; โอ้เย้ ขอบคุณพี่ โมดุฯ ที่ย้ายเข้ามาในห้องนิยายจบแล้วค่ะ

ปล. -..- เล้งกับชงโคใครแซ่บกว่ากัน ตอบบบ เดี๋ยวให้บิ้วมาท้าชิงนะ

http://ask.fm/TCHONG_K << นี่คือ ask นี่แหละ ask++
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 26-07-2014 23:08:48
ไม่รู้ว่าจะเชียร์เล้งให้หยุดหรือให้เดินหน้าต่อดี  คือหลินก็ดีไงถ้าเล้งได้ใจหลิน แต่ถ้าไม่ได้ยิ่งปล่อยเวลานานไปยิ่งจะเจ็บกว่านี้

สงสารเล้งนะ ถูกหลินดึงมาใช้แม้เล้งจะเต็มใจเองก็เถอะแต่ก็น่าสงสารอยู่ดี  :เฮ้อ:

ส่วนเล้งกับชงโคใครแซบกว่ากันไม่รู้ รู้แต่คิดถึงเฮียทอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 26-07-2014 23:19:17
ไม่นะะะะะ แบบนี้มันรวดร้าวหัวใจเกินไป
เล้งงงงงงงงงงงง ***พรากกกกกกกก
 :ling3:
**เพิ่งไปเห็นในเฟสว่ามี2-3ตอน ตกใจจนสติแตกไปหน่อย -..- นึกว่าตอนเดียวจบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-07-2014 23:22:36
ไม่ยอมมมมมมม ไม่นะเล้ง
คนแต่งใจร้ายเกินไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 26-07-2014 23:24:13
ป่วงหน่วงแทนเล้งเลยอ่ะ ปล่อยไปเถอะเลังอย่าทรมานตัวเองอย่างนี้อีกเลยสงสารหัวใจตัวเองบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 26-07-2014 23:36:16
โอ้ว หลินมาแนวนี้เลย
ตอนนี้ยังเห็นเล้งเป็นที่ระบายความใคร่แต่ก็แอบหวง กลัวใครมาจิ้มแทนตัวเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 26-07-2014 23:39:15
อยากอ่านเล้งต่อเเล้วอ่ะ  ตอนแรกก็หมั่นไส้ไม่ค่อยชอบอ่ะนะที่เล้งชอบมาว่าให้ชงโค แต่พอได้อ่านตอนนี้แล้วเท่านั้นที่แท้เล้งเป็นบุคคลมีปมนี่เอง  แค่วัยรุ้นคนหนึ่งที่ต้องการความรัก  แต่นางไม่เคยได้ พอได้เจอกับคนที่คิดว่าใช่แต่ก็เป็นได้เเค่ตัวเเทน แล้วก็ต้องมาเจ็บอยู่คนเดียวเงียบๆ แล้วสิ่งที่ต้องการเล้งคงต้องฝันต่อไปสินะ  อ่านแล้วปวดหนึบๆเลยอ่ะ 

จะมีตอนของหลินเล้งต่อไหมคะ หรือว่าไม่มีแล้ว :m31:

ถ้าจะให้ตอบว่าใครแซ่บกว่ากัน  บอกเลย  เลือกไม่ถูก  เห็นเล้งแรงๆแต่นางพึ่งผ่านมือชายมาสองคน?เองนินึป่าวอ่ะ  ถ้าจำไม่ผิด นางก็ไม่ต่างจากชงโคเลยอ่ะ  รานนี้มาดราชินี หรือดาวยั่ว?  เอาเป็นว่าเหงาสอง  แต่อาจจะมีสามโผล่มาก๋เป็นได้  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 26-07-2014 23:41:00
ถ้าบอกให้เล้งหยุด เล้งจะหยุดไหม คือสงสารนางอ่ะ
ไขว่ขว้าเท่าไหร่มันก็ยิ่งเจ็บ ตอนนี้ให้นางพักไหมให้ใจนางเข้มแข็งที ลองหยุดใช้ชีวิตกับเพื่อนกับตัวเองให้มากๆดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-07-2014 23:43:37
เล้ง ๆๆๆ ถ้าเป็นลูกเป็นหลานจะตีให้ตาย
ไม่รักตัวเองเลย ไปทุ่มให้ผู้ชายที่เขาไม่เห็นค่าตัวเองขนาดนั้น
ส่วนบิ้วกับหมวดตั้มยังไงกัน มีแฟนแล้วมายุ่งกับเด็กทำไม
ชงโคแซ่บไหม? นู่นไปถามเฮียทองนู่น ได้ลิ้มชิมรสอยู่คนเดียว เชอะ...(ออกแนวหมั่นไส้บวกอิจฉา)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 26-07-2014 23:43:49
อาจจะคิดไปเอง ในตอนท้ายรู้สึกว่าหลินจะเริ่มหวงเล้งอยู่เหมือนกัน
หวังว่าจะแฮปปี้นะ สำหรับคู่นี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 26-07-2014 23:56:51
อะไร มันคืออะไรค้าาาาาา 
:z3: :z3: :z3:
โมเม้นต์อย่างงี้มันกลับมาอีกแล้วเหรออออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: Jeyibee ที่ 27-07-2014 00:01:38
คือสงสารเล้งมากกก น้ำตาคลอ เฮ้อ อย่างที่ว่า หาคนที่รักว่ายากแล้วหาคนที่เค้ารักเราตอบยิ่งยากกว่า ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรอีกแค่ไหนกว่าหลินจะรู้สึกรักเล้งขึ้นมา จะโทษหลินก็คงไม่ได้เพราะภาพพจน์ของเล้งก็เป็นแบบนั้น แต่เชียร์เล้งนะคะ เอาไว้สุดจะทนเมื่อไหร่ ค่อยตัดใจก็ยังไม่สาย คู่บิ้วเองก็แลพายุเข้าเหมือนกัน ส่วนชงโค แอบมานิดๆแต่แรงมาก หนูโหดไปป่าวลูก 5555555+ คือจากเศร้าๆนี่หลุดฮาออกมาเลย เห็นภาพเฮียลอยมาเลย ฮาาา ส่วนหลิน หวังว่าหลินจะรู้สึกตัวก่อนจะเสียความรักไปอีกครั้งนะคะ สู้ๆค่าาา เป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วย >w</  :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-07-2014 00:13:01
สงสารหลิน อยากให้แฮปปี้
แต่อิพี่ตั้มนี่ยังไงคะ จูบบิ้วแต่มีชะนีอยู่ข้างกาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 27-07-2014 00:14:55
สงสารเล้งอ่ะ
เป็นวังวนเลย เฮ้ออออออ
หลิน เอ๋ย หลิน = =
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: duckool ที่ 27-07-2014 00:29:29
ถ้าเล้งหายไป หลินจะรู้สึกตัวไม๊
สงสารนุ้งเล้ง
 :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 27-07-2014 00:54:13
ไม่รู้จะสงสารใครดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 27-07-2014 01:17:39
เฮ่ยยยยย งานนี้เราเชียร์เล้งให้ตัดใจจากหลินเต็มที่อ่ะ

จะว่าเล้งแรง หรือทำผิดอะไรมา แต่การที่เป็นแค่เครื่องมือ(ในหลายแง่)ให้หลิน นี่มันเกินกว่าจะต้องรับไว้นะ
แล้วไงอ่ะ ผ่านมากี่คน แต่ก็รักทีละคนนะเว่ย ไม่ใช่ตัดใจไม่ได้แล้วใช้คนอื่นระบาย

เป็นญาติเล้งเราดักตีหัวหลิน แล้วกระทืบทิ้งทะเลแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 27-07-2014 01:59:32
สงสารเล้งถ้าหลินไม่รักก็พอเถอะ

อ่านไปน้ำตาคลอไป

รีบมาต่อตอนต่อไปนะ พลีสสสส
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 27-07-2014 03:58:46
โถ่เล้ง :hao5: หลินนี่ก็นะ อยากให้แมวคืนดีกับโบมากกว่า ไม่ชอบหลินเลยอ่ะ   :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 27-07-2014 04:01:51

อ่านนนนนน

หลิน-เล้ง แล้ว รวดร้าว

ฮรืออออออ  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 27-07-2014 06:40:17
ทำไมหลินเป็นคนแบบนี้วะ สงสารเล้งงงง  :o12: :o12: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 27-07-2014 07:11:21
เล้งเอ้ย   เพลาๆบ้างนะ    แค่บอกว่ากลัวติดโรคก็สะอึกแล้ว  ยังจะให้เขามานอนด้วยอีก    ศักดิ์ศรีน่ะๆ    อยู่ไหนน  เขาไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา เท่าที่เรารู้จักตัวเราดึ ก็ปล่อยเขาไปปปปปปปปปป   แซ่บๆแบบเราหาดีๆได้อีกเยอะ ขอบอกๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 27-07-2014 08:51:19
ถ้าเล้งหายไป หลินจะรู้สึกไงงงงง 
หมาหวงก้างเปล่าวะหลิน   :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 27-07-2014 10:14:42
คืออยากอ่านต่อ คู่นี้ยังไม่จบงะ อย่าจบแบบนี้เลยนะ ค้างๆๆๆ อยากให้เป็นเรื่องยาวเลยยยยยย แบบภาคต่อ ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-07-2014 10:47:32
อ่านตอนนี้ เกลียดทั้งหลิน ทั้งแมวเลย

หลิน คุณเอาเค้าก็ควรให้เกียรติคนที่นอนด้วยหน่อย ไม่ใช่ทั้งด่าผ่านมากี่คน พูดสถุลใส่ตลอด แถมยังทำร้ายร่างกาย :z6: ถ้าใครมันดีกว่านัก Mungก็ไปเอามันแทนสิ ไม่ใช่ทำตัวปากเบะ Kกระดก

แมว ถ้าจะให้เพื่อนตัดใจ ก็ไม่ควรทำตัวเหมือนให้ความหวังอีก สงสารคนที่เค้ากำลังจะเข้ามาไหม เห็นเค้าดูดปากกันแล้วนี่ หรือดีแต่ปากแต่ที่จริงอยากเก็บไว้ทั้งคู่ เผื่อสำรองไง :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-07-2014 12:57:10
 ควรจะสงสารใครดี  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 27-07-2014 13:05:06
อ่านไปเจ็บจิ๊ดไป รวดร้าวเกินไปแล้ว ถ้ามันเกินขีดจำกัดก็พอเถอะนะเล้ง เจ็บแทน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 27-07-2014 13:14:12
ฮือออออออออออออออออออ ร้องไห้แล้วนะ

ทำไมหลินต้องทำกะเล้งอย่างนี้ด้วย!!!!

ถึงไม่รักแต่มันก้อเกินไปนะ!!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 27-07-2014 13:39:32
ร้องไห้ เจ็บจัง เล้งเอ๊ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: tomybsl ที่ 27-07-2014 13:41:36
เศร้าใจ  :o12: ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าควรจะสงสารใครดี  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 27-07-2014 14:30:06
ของเล้งมีอีกใช่มั้ยคะ ไม่จบแค่นี้ใช่ม้าย

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 27-07-2014 15:31:28
อ่านแล้วเพลียเลยตอนนี้  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 27-07-2014 15:38:50
ทำตัวให้ฟรีเกินไปจนคนมองไม่เห็นค่า
อย่าทำอย่างนั้นสิลูก
 :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 27-07-2014 17:16:50
ว่าจะเม้นท์ตั้งแต่ตอนก่อนแต่ไม่รู้จะแสดงความคิดอย่างไรดีเพราะแอบเอ็นดูไอ้พี่โปรด
ขอตอนนี้ทีเดียวแหละกัน
บอกเลยนะไอ้พวกที่เป็นคนดีต่อหน้าคนอื่นแต่โครตเลวกับคนที่รักตัวเองนี่รับไม่ได้พอๆกับ ดีต่อหน้าทุกคนแต่เลวกะคนที่ตัวเองรัก
คุณมรึงจะเป็นคนดีก็ดีกะทุกคนสิ ไม่พอใจก็ตัดขาดไปเอามาเป็นตัวแทนเอามาเป็นของตาย อย่าบอกอีกฝ่ายยอม ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกจะบอกให้
เล้งน่าสงสารตั้งแต่อาม่าอากงแหละ ลำเอียงอะไรแบบนั้น ระวังเหอะแม่หนูเพชรหรือไรนะน้องเฮียทองน่ะจะเป็นเหมือนเล้ง ปมเล็กๆ ที่ผู้ใหญ่ผูกขึ้นจะทำให้เด็กกลายเป็นปัญหาของสังคมไม่รู้ตัว
อ้าวเหมือนออกทะเล ถ้าอิชั้นแต่งรับรองหลินจะได้เจอประสบการณ์ถอยก่อนดีกว่าจากเล้ง อยู่ไปทำไมให้ปวดใจ ยังมีแม่มีเพื่อน กลับบ้านดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 27-07-2014 17:40:31
คือไม่ได้เชียร์หลินเล้งเพื่อให้เล้งมาเจออะไรแบบนี้นะ

ไม่ไหวก็พอนะ รักตัวเองนะเล้ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 27-07-2014 17:53:56
ค้างอ่ะ อ๊ายยยยยยย มาต่อด่วน

แมวจ๋า บอกเลิกเขาแล้วยังทำตัวเป็นเพื่อนเขาแบบนี้โคตรรรรรเจ็บปวดแทนหลินอ่ะ จริงใจไม่จริงจังชัดๆ น่าตีก้นจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 27-07-2014 18:29:07
ขอเม้นยาวๆซักเม้น อึดอัดมานานกะรักสี่เศร้า

คนแรกคือโบ เป็นการรักที่ผิดสุดๆ คนรักกันอยากให้คนรักไปเจอคนที่ดี
มันทำได้แต่ต้องไม่ใช่วิธีแบบนี้ เพราะการที่โบทำแบบนี้เราว่าโบไม่น่าจะรักแมวหรอก
มันเหมือนโบรักตัวเอง แถมยังดูถูกความรักที่แมวมีต่อโบอีก
แมวจะอยู่หรือแมวจะไป ควรให้แมวเป็นคนเลือกเอง
เว้นเสียแต่โบใจไม่กล้าหรือกลัวคำตอบหากแมวจะไม่เลือกโบ
ถ้ารักกันก็ควรช่วยกันแก้ปัญหาไม่ใช่หนีแบบนี้

ส่วนแมว การเอาหลินเข้ามาแทนโบ โดยที่หลินจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม
แมวไม่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะคนที่เจ็บจะไม่ใช่แค่แมวหรือหลิน
มันเหมือนแมวเห็นแก่หัวใจของตัวเองมากกกกก
ในกรณีนี้เราไม่เคยมองว่าแมวน่าสงสารเลยนะ
ถึงจะพยายามพร่ำบอกว่าสงสารหลินถึงได้คบ หรืออะไรก็ตาม
เราว่าที่สุด แมวก็แค่ห่วงความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น
ปากบอกว่าไม่รักหลิน รักแต่โบคนเดียว แต่การกระทำก็ขัดกับคำพูดอยู่ดี
ไม่รักแต่ก็กั๊กไว้ เพื่ออะไร เราไม่เข้าใจ

ส่วนหลิน คล้ายๆแมว เพียงแต่ไม่ทำกับแมว
ดันไปทำกับเล้งแทน เหมือนกรณีข้างบน ไม่ว่าเล้งจะเต็มใจหรือเปล่าา
หลินก็ไม่่มีสิทธิ์ไปทำแบบนั้น ปากบอกว่ารักแมว แต่การกระทำมันช่างขัดกับคำพูดเหลือเกิน

ส่วนเล้ง คือบุคคลที่เราไม่รุ้จะพูดไง
รู้ว่าเล่นกับไฟก็ยังจะเข้าไปอีก สำหรับเล้งบอกได้คำเดียว
ว่าถอยออกมาเถอะ มันไม่มีประโยอะไรในการทำแบบนี้เลยยยย

และสุดท้ายทั้งหมดทั้งมวลสำหรับเรา คนที่ไม่ควรได้รับความรักไปง่ายๆ
โดยที่ไม่ได้รับบทเรียนอะไรเลย คือ แมวและหลิน
มันอาจจะดูใจร้าย แต่เราว่าการกระทำของทั้งแมวและหลินนั้นแหละ
ที่ใจร้ายที่สุด ตัวเองเจ็บคนเดียวไม่ยอม ดันลากเอาคนอื่นมาเจ็บด้วย เห็นแก่ตัวสุดๆ
ส่วนโบ ในเมื่อกล้าที่จะเลือกทิ้งไป ก็ควรตัดให้ขาดสมกับการกระทำของตัวเอง ไปเรื่มต้นชีวิตดีกว่าค่ะ
น้องเล้ง หนูเป็นคนเดียวที่เจ้เอ็นดู เพราะงั้นหาผัวใหม่เลยลูกเอาให้ดีกว่า แซบกว่าหลินร้อยล้านเท่า
 
#ปล ขออภัยนะคะหากอินเนอร์แรงเกินไป แต่คนเขียน เขียนซะเราอินอย่างแรงเลยค่ะ
เราไม่ชอบพวกประเภท ไม่รักแต่กั๊กไว้มากๆ จะตัดก็ตัดไปเลยอย่าทำแบบนี้
#ปล2 รักพี่ทอง ปล้ำชงโค กอดรวบคนเขียน จ๊วบบบบ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-07-2014 19:39:21
ง่ะ เปน sp ที่เครียดแท้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 27-07-2014 20:55:11
ไม่คิดเลยว่าหลินจะเป็นคนแบบนี้อะ สงสารเล้งจัง เชียร์ให้เล้งตัดใจดีมั้ย  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 27-07-2014 21:25:51
สงสารเล้ง TT
แต่ตอนสุดท้ายเหมือนจะแอบมีหวังนะ ขอคู่นี้อีกนะๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 26/7/2014 (Page. 92)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 27-07-2014 21:30:49
เล้งน่าสงสาร  :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 27-07-2014 21:41:07
ตอนพิเศษ หลิน+เล้ง

ความอยากรู้อยากเห็นมักจะเป็นภัยกับตัวเองเห็นจะจริง เพราะการล็อคอินเฟซบุ๊คของหลินแล้วเข้าดูรูปในอัลบั้มของเขา มันทำให้หัวใจของผมปวดแปลบอย่างห้ามไม่อยู่ รูปคู่ของเขากับคนที่เขารัก บทสนทนาที่ยิ่งได้อ่านก็ยิ่งเจ็บใจ

ผมยกมือขึ้นลูบหน้า ระงับอารมณ์อิจฉาที่กำลังท่วมท้นอยู่ในอก ไม่เคยนึกอิจฉาและนึกเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อน

แมว...เป็นสัตว์ที่ผมไม่เคยชอบอยู่แล้ว พอมาเป็นคนกลับยิ่งอยากให้หายไปจากโลกนี้ หลินจะได้ตัดใจจากคนโลเลแบบนั้นได้สักที

ครืดดดดดด ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด

“สวัสดีครับ” ผมพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่น ไม่ได้มองว่าใครโทรมาด้วยซ้ำ

(มาเที่ยวไหม ผมโทรหาบิ้วแล้ว เดี๋ยวก็คงตามมา)

เสียงคุ้นหูจากปลายสายทำให้ผมตกยกมือถือออกห่างเพื่อมองชื่อผู้โทรตรงหน้าจอ

“แปลกที่มึงชวนเที่ยว”

(จะมาไหมล่ะ ถ้ามาก็เจอกันที่ร้านพี่หมอ ผมกับเพื่อนกินข้าวเสร็จพอดี กำลังจะไปที่นั่น)

“ไป”

แม้จะรู้เหตุผลว่าทำไมชงโคมันโทรมาชวน แต่ผมก็เต็มใจจะไปอยู่ดี การรอให้หลินกลับมาหาคงจะเป็นอะไรที่น่าทรมานใจเกินไปสักหน่อยสำหรับผม เพราะผมไม่เคยทำตัวเชื่องๆ กับใครได้นาน การยอมทำตามคำสั่งก็เหมือนกับผมยอมแพ้ให้กับความเย็นชาของหลิน...

(โอเค งั้นโทรบอกเฮียให้ด้วยนะว่าคืนนี้ผมกลับดึกเพราะไปเที่ยวกับเล้ง)

“เออๆ มึงนี่ชอบหาเรื่องให้เฮียทองด่ากูซะจริง”

(เฮียไม่ด่าหรอก เฮียอยากให้ผมสนิทกับเล้งนะ ก็เราครอบครัวเดียวกันนี่นา)

ผมหลุดยิ้มออกมา ชงโคมันเป็นคนอย่างนี้ไง ทั้งอาม่าทั้งเฮียถึงได้หลงมัน ผมเคยไม่ชอบขี้หน้ามัน เห็นครั้งแรกก็ไม่รู้สึกถูกชะตาแล้ว แต่ชงโคมันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ผมแรงไปมันก็แรงกลับ ไม่ได้ทำตัวเหมือนคนถูกรังแกที่น่าสงสารเลยสักนิด แถมมันยังเคยช่วยผมไว้ด้วย ตอนนี้ผมก็เลยโอเคกับมันมากกว่าคนอื่นๆ ในครอบครัว

“เอาตัวรอดเก่งตลอดนะมึง เดี๋ยวกูโทรบอกเฮียให้”

(แต้งกิ้ว)

ชงโควางสายไปแล้ว ผมเลยโทรบอกเฮียว่าคืนนี้จะไปเที่ยวกับชงโค เฮียทองก็เออๆ ออๆ ไม่ได้ว่าไร คงเพราะรู้ว่าไปร้านเพื่อนของเขาด้วย

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขับรถมาที่ร้านของพี่หมอตามที่ชงโคมันเรียก แต่ความจริงแล้วคนวงในเขาเรียกเสี่ยกันทั้งนั้น ผมเคยเจอแค่ไม่กี่ครั้งนะ ความหล่อไม่ต้องให้บรรยาย กระเป๋าหนักแบบไม่ต้องสืบนามสกุล แต่ก็ไม่เห็นผู้หญิงหรือเกย์คนไหนกล้าเข้าไปทำความรู้จักด้วยสักคน คงเพราะหน้านิ่งๆ ตอนไม่ยิ้มนี่ทั้งหยิ่งทั้งเย็นชา ถูกใจผมอยู่เหมือนกัน แต่ผมไม่กล้าเล่นของแรงขนาดนั้น แล้วเขาก็คงไม่ใช่ผู้ชายที่ถ้าผมเข้าไปทำความรู้จักก็จะสานต่อหรอกครับ ในเมื่อเขามีคนของเขาคอยนั่งอยู่ข้างๆ ตลอด

ผมโทรหาชงโคเพื่อถามว่านั่งโต๊ะไหน พอได้คำตอบก็บอกพนักงานให้พาเดินไป

“นังแมวผี ลุกสิลุก ให้แฟนเขานั่งด้วยกัน” บิ้วพูดขึ้นทันทีที่เห็นผม

โซฟาที่หลินนั่งมีแมวนั่งด้วยอยู่ก่อนแล้ว ส่วนชงโคกับบิ้วต่างก็นั่งบนโซฟาคนละตัว ผมมองหน้าหลินก่อนจะมองแมวที่รีบลุกขึ้น หัวเราะเจื่อนๆ แต่ก็ยังน่ารัก ในขณะที่หลินยื่นมือไปจับแขนของแมวไว้

“จะไปไหน”

“ไปนั่งกับชงโค”

“ไม่เห็นจำเป็น”

“แต่...”

“นั่งตรงนั้นเถอะครับ มันเป็นที่ของคุณ แล้วผมกับหลินก็ไม่ใช่แฟนกัน บิ้วมันพูดไปอย่างนั้นเอง อย่าไปถือสาเลยครับ” ผมบอกก่อนจะนั่งลงข้างๆ บิ้วที่เหลือบตามองผมอย่างไม่ชอบใจ

“แต่ว่า...”

ผมไม่สนใจสีหน้าของแมวที่ทั้งเจื่อนทั้งดูเกรงๆ มาเที่ยวก็ไม่อยากทำให้เหล้ามันกร่อยไปมากกว่านี้ อะไรที่ไม่ใช่ของผม ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปแสดงความเป็นเจ้าของทั้งนั้น ผมมีที่ของผม และผมจะไปจากมันเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาไล่ให้เสียเวลา

“มึงทำกูหน้าแหก” บิ้วกระซิบเบาๆ

“โทษที”

“เออ ช่างเถอะ” บิ้วทำหน้าปลงๆ ก่อนจะหันไปทางพี่ชายของมันที่กำลังสูบบุหรี่อย่างสบายใจ ไม่ได้สนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เลยสักนิด “พี่ เฮียบอกให้เลิกสูบบุหรี่แล้วไม่ใช่รึไง”

“บอก แต่ไม่ได้ทำตาม”

“เดี๋ยวก็โดนดีหรอก”

“ชอบโดนดีอ่ะ”

“ชงโคดื้อตลอดเลย แมวก็ไม่อยากให้สูบน้า เดี๋ยวปากจะไม่สวย”

“นานๆ ทีน่า”

ชงโคคงเอ็นดูเพื่อนตัวเล็กของเขามาก ในขณะที่ผมยิ่งมองท่าทางแอ๊บแบ๊วนั่นแล้วก็ยิ่งหมั่นไส้ มันคงเป็นความรู้สึกบ้าๆ ที่แค่เห็นคนที่ตัวเองไม่ชอบกำลังยิ้มกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข ผมก็อยากเข้าไปทำให้รอยยิ้มน่ารักๆ นั่นหายไป เพราะไม่อยากให้หลินมอง...ไม่อยากให้คนที่ผมชอบ...ได้เห็นความน่ารักนั่น

“คุณครับ ผู้ชายโต๊ะนั้นฝากมาให้”

ผมเงยหน้าขึ้นมองพนักงานที่กำลังถือถาดวางแก้วทรงสวยมีเชอร์รี่ประดับปากขอบยื่นมาให้ พร้อมกับเบอร์โทรติดต่อในแผ่นกระดาษเล็กๆ ผมหันมองตามมือพนักงานที่ชี้ไป เห็นแฟนเก่าที่เคยเลิกกันไปเมื่อนานมาแล้วส่งยิ้มมา

ไม่คิด...ว่าจะได้เจอกันอีก หลังจากที่อาม่าบอกให้ผมเลิกคบกับมัน ผมก็ตัดขาดการติดต่อทั้งหมดที่มันจะติดต่อผมได้ รักแรกที่ทำให้โง่งมอยู่นาน กลับมาอยู่ตรงหน้า...ทำเอาพูดไม่ออกไปฉับพลัน

“ใครอ่ะ หล่อซะด้วย” บิ้วถามพลางยื่นหน้าเข้ามาดูกระดาษแผ่นเล็กๆ ในมือผม

“แฟนเก่า” ผมตอบพลางเก็บเบอร์โทรไว้ในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะรับแก้วจากพนักงานมาดื่ม

“เก่าแค่ไหน”

“มัธยม”

“รักแรกที่มึงเคยพูดถึงป่ะ?”

“อืม”

“ไหนบอกว่ามันหายสาบสูญไปแล้ว”

“ก็ไม่รู้ว่าโผล่มาได้ไง”

“รีเทิร์นไหม” เห็นรอยยิ้มของบิ้วแล้วผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร เลยเงียบแล้วผลักหน้ามันให้ออกห่าง

เพล้ง!

เสียงแก้วที่ตกแตกทำให้ทั้งผมทั้งบิ้วหยุดชะงัก ชงโครีบยกเท้าขึ้นบนโซฟา ในขณะที่คนทำได้แค่นั่งนิ่งแล้วบอกเสียงเรียบๆ ว่า “โทษที มือลื่น”

“หลินเป็นอะไรรึเปล่า ระวังเศษแก้วบาดเท้านะ ยกเท้าขึ้นก่อน” แมวบอกในขณะที่พนักงานรีบเข้ามาทำความสะอาด ผมมองสบตากับหลินก่อนจะเบือนหนี เพราะไม่เข้าใจว่าสายตาที่หลินมองมาคืออะไร

“กูไปเข้าห้องน้ำนะ มึงไปด้วยไหม” ผมหันไปถามบิ้ว

“เออๆ ไปๆ พี่ เดี๋ยวบิ้วมานะ สั่งบลูฮาวายมาให้อีกเหยือกหนึ่งด้วย” บิ้วบอกก่อนจะเดินตามผมมาเมื่อเห็นว่าชงโคพยักหน้าเรียบร้อยแล้ว

เราแยกกันเข้าห้องน้ำคนละห้อง เพราะปกติแล้วผมไม่ชอบใช้โถฉี่เท่าไหร่ นอกจากห้องน้ำจะไม่ว่างแล้วก็ปวดมากจริงๆ เท่านั้น ผมทำธุระเสร็จ ออกมาก็เจอกับคนที่ไม่อยากเจอเท่าไหร่

“สบายดีไหมเล้ง” เขาถามพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่ผมเคยชอบมาให้ “ไม่เจอกันนานเลยนะ เกือบสี่ปีได้มั้ง”

“แปลกนะที่พี่ยังจำได้ว่าเราเลิกกันไปตอนไหน” ผมแปลกใจจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะยังมีสติคิดเรื่องของผม ในเมื่อตอนนั้นสิ่งที่เขาต้องการมีเพียงแค่ยาเสพติด หลงและมัวเมาไปกับมันจนลืมว่ามีผมอยู่ข้างๆ

“อืม...ก็ไม่คิดว่าจะจำได้หรอก แต่พอเห็นหน้าก็คิดขึ้นมาได้ว่าเราจบกันด้วยไม่ดีเท่าไหร่”

“เราคงจบกันด้วยดีได้ถ้าพี่ไม่บังเอิญทำให้วัวของเฮียทองตาย”

“ฮ่าๆ นั่นสินะ แต่เล้งไม่คิดว่าเราจะยังคบกันมาจนถึงวันนี้เหรอ”

“...” ผมไม่ตอบ แต่ถึงตอบไปยังไงมันก็มีแต่ความเป็นไปไม่ได้อยู่ดี

“พี่เลิกหมดแล้วนะ...กับของไม่ดีพวกนั้น”

“ก็ดีแล้วครับ”

“เล้ง”

“ว่า?”

“ตอนนี้มีใครแล้วรึยัง...”

คำถามของเขาทำให้หัวใจของผมปวดแปลบขึ้นมา พอนึกไปถึงคนที่ผมคิดว่ามี...ก็เจอแต่ภาพที่เขาอยู่กับคนที่เขารัก...ไม่ได้มีช่วงเวลาดีๆ ระหว่างผมกับหลินเลย

“ยังครับ”

“งั้น...ให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหม”

“...”

“มันเจ็บมากนะตอนที่เราเลิกกัน เจ็บมากจริงๆ”

“พี่มิว...ผม...”

“ยังไม่ต้องให้คำตอบพี่ตอนนี้ก็ได้ เล้งอาจจะยังไม่มั่นใจ แต่แค่ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งนะครับ พี่จะไม่ทำตัวเหลวไหลอีกแล้ว”

ผมไม่สามารถให้คำตอบเขาได้ ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไง พี่มิวไม่เคยนอกใจผมเลย ก่อนที่เขาจะติดยาเขาดูแลผมดีมาตลอด เราคบกันตั้งแต่ผมจบมัธยมต้น พี่มิวแก่กว่าผมสองปี แล้วตอนที่ผมอยู่มอห้า ก็เป็นช่วงที่เขาเข้ามหาลัย เขาติดเหล้า เล่นยา ติดเพื่อน หลายๆ อย่างทำให้เขาแย่ลง รวมทั้งความรักของผมกับเขาด้วย แต่ผมก็ยังไม่เลิกกับเขา แม้เขาจะเอาเงินผมไปซื้อยา ไปพนันบอล ผมก็ยังรักเขา ผมถึงได้บอกว่าผมมันโง่ ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองโง่ ผมก็ยังไม่ยอมตื่นสักที จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น...

“พี่เพิ่งกลับมาเมื่ออาทิตย์ก่อน โทรหาเล้งก็ติดต่อไม่ได้แล้ว แต่เพื่อนเก่าพี่มันบอกว่าเห็นเล้งที่นี่บ่อยๆ พี่ก็เลยลองมาดู ไม่คิดว่าจะได้เจอ”

“ว่าแต่พี่ไปอยู่ที่ไหนมา”

“หลังจากที่พี่เข้าบำบัด หายดีแล้วพ่อก็ส่งพี่ไปอยู่กับน้าที่ต่างประเทศ เรียนจบแล้วถึงได้โดนเรียกกลับมา”

“ครับ”

“พี่อยากเจอเฮียทองนะ อยากขอโทษเขา ไว้ว่างๆ พี่ไปหาที่บ้านได้ไหม”

“ผม...”

“คงเร็วเกินไป ไว้เล้งพร้อมเมื่อไหร่ ก็บอกพี่นะ พี่แค่อยากไปขอโทษครอบครัวของเล้งจริงๆ”

“อืม”

“พี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า ถ้าให้โอกาสพี่...ก็โทรมานะ”

พี่มิวเดินออกไปแล้ว แต่ผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เสียงเปิดประตูทำให้ผมต้องหันไปมอง เห็นบิ้วเดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ได้ยินหมดแล้ววววว”

“แอบฟังเหรอ”

“ไม่ได้แอบ ก็เล่นพูดกันดังขนาดนั้น”

“อืม”

“แล้วจะให้โอกาสเขาไหม...”

“ไม่รู้”

“แต่กูบอกไว้อย่างนะว่า ถ้าที่ที่มึงอยู่ตอนนี้มันทำให้เจ็บมากนัก จะเดินหน้าหรือถอยหลังก็แล้วแต่มึง แค่อย่าทำให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่าเดิมอีกเป็นพอ”

“อืม”

“ไปเว้ย! ไปเมากัน! เอาให้มันสุดๆ ไปเลย!”

คงดีถ้าผมรู้คำตอบของตัวเองได้ เพราะผมก็ทนอยู่ในที่ของผมตอนนี้ไม่ได้แล้วเหมือนกัน

.
.
.

“หลิน! มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย! ปล่อยกูนะ! อื้ออออออ ไอ้เหี้ย!”

ไม่เข้าใจเลย...หลินมันเป็นบ้าอะไรของมัน มันจูบปากผมจนระบมไปหมดแล้ว แถมที่นี่ยังเป็นลานจอดรถด้วย เวลาที่ผับใกล้จะปิดอย่างนี้คนมันพลุกพล่านจะตาย ถ้าเกิดใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง

“กูไม่รู้”

ผมตบหน้ามันเรียกสติไปหนึ่งที แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย มันยังคงก้มหน้าลงมาไซ้ซอกคอผม ทั้งดูดทั้งกัดจนรู้สึกเจ็บไปหมด

“เหี้ยหลิน มึงปล่อยได้แล้ว มีคนมา”

“มึงกลัวผัวเก่าจะมาเห็นรึไง! มึงไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำอะไรกับมันกันแน่! บอกกูมา!”

“แค่คุยกัน”

“คุยเหี้ยไรนานเป็นชาติ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง! อีกอย่างกูก็ไม่น่าด้านเอากับใครในห้องน้ำที่มีคนเข้าๆ ออกๆ หรอกนะ บิ้วมันก็อยู่ กูจะไปทำอะไรได้ ไอ้บ้านี่”

“จริงนะ”

“เออ”

“ดีแล้ว”

“เหี้ยหลินมึงเมาป่ะเนี่ย”

“เปล่า”

“เมาแน่ๆ”

ผมส่ายหน้าอย่างเอือมๆ กับท่าทีของมัน ก็เห็นซดเอาซดเอาอย่างกับน้ำเปล่า ไม่เมาก็ต้องเรียกว่าคอทองแดงสุดๆ

“เล้ง กูเมาอ่ะ”

“เมื่อกี้มึงยังบอกว่าไม่เมา”

“อือ ไม่เมา”

“กวนตีนกูอีก แล้วนี่แมวเหมียวของมึงไปไหน ไม่ไปส่งที่บ้านล่ะ”

“ชงโคไปส่งแล้ว ส่วนมึงต้องไปส่งกู กูเมา ขับไม่ไหว”

“แล้วรถกูล่ะไอ้ห่า”

“กูหายเมาจะมาเอาให้”

“พูดได้เป็นวรรคเป็นเวรอย่างนี้มึงเมาแน่ป่ะวะ”

“อือ”

เวลาเมาแล้วมันน่ารัก ผมเคยบอกแล้วว่าผมมักจะอยู่กับมันเกือบตลอดเวลาในช่วงที่มันอกหัก มันอ้วกมันเมาผมก็อยู่กับมัน และเพราะอย่างนั้นถึงได้เห็นตอนมันอ้อนอย่างนี้บ่อยๆ หัวใจของผมก็เลยไม่ยอมเชื่อฟังเจ้าของตั้งแต่นั้นมา

“นอนไหน” ผมถามพร้อมกับจูงมือหลินไปขึ้นรถ เปิดประตูให้แล้วยัดมันเข้าไปนั่ง แววตาที่เป็นประกายของมันมองมาที่ผมตลอดเวลา

“กับมึง”

“กูไม่ได้ถามว่านอนกับใคร”

“จะนอนกับมึง”

“แน่ใจนะว่ากับกู” ผมถามพลางก้มลงไปใกล้ใบหน้าที่ขึ้นสีจางๆ ของหลิน “มองดีๆ ว่ากูเป็นใคร”

“...”

“กูชื่ออะไรหลิน”

“เล้ง มึงชื่อเล้ง”

“แน่ใจ”

“อือ”

“อย่าเรียกชื่อคนอื่นตอนเอากับกู...ถ้าคืนนี้มึงทำอย่างนั้นอีก กูจะหยุดใจร้ายกับตัวเองแล้ว”

“...”

ผมไม่รู้ว่าหลินในตอนนี้รู้สึกยังไงกับผม แต่ผมรู้ว่าความสัมพันธ์ทางกายที่เรามีกันมาตลอดหลายเดือนมันคงทำให้หลินรู้สึกหวงผมอยู่บ้าง และเพราะผมไม่แน่ใจว่ามันจะพัฒนาขึ้นมาได้บ้างไหม ถึงยังต้องเสี่ยงวางหัวใจตัวเองไว้บนปากเหวอย่างนี้

ขับรถออกมาจากลานจอดรถได้ไม่ทันไร หลินก็ยื่นมือมาจับมือผมที่กุมอยู่ที่พวงมาลัยไว้ เขาไม่ได้หันมามอง แต่กลับเบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

“มึงจะคืนดีกับเขาไหม”

“...”

“รักแรกที่ว่า...รักมากแค่ไหน”

“...”

“มากพอจะให้โอกาสเขารึเปล่า”

“...”

“เล้ง”

“กูไม่รู้”

“มึงต้องรู้...หัวใจมึง มึงต้องรู้ดีกว่าคนอื่น”

ผมเคยคิดว่าผมหมดรักพี่มิวไปแล้ว แต่ตอนนี้...ในวันที่ผมอ่อนแอ ในวันที่หัวใจของผมไม่ได้เป็นที่ต้องการของคนที่ผมรัก แล้วจู่ๆ พี่มิวก็มาอยู่ตรงหน้า ผู้ชายที่ผมเคยรักเคยคบกับเขามาเกือบสามปี ผู้ชายที่ตอนเลิกคบกันทำให้ผมทุรนทุรายจนแทบบ้า เขากลับมาขอโอกาสจากผม แล้วผมจะตอบคำถามของหลินได้ยังไง...

“แล้วกูถามได้ไหมว่ามึงรักกูบ้างรึเปล่า”

“...”

“หัวใจมึง มึงก็ต้องรู้ดีกว่าคนอื่นเหมือนกัน คำตอบของกูมี คำตอบของมึงก็มี กูต้องการคนที่รักกู แล้วถ้ามึงไม่ใช่คนๆ นั้น กูอาจจะกลับไป”

ความเงียบแม้จะทำให้อึดอัดใจ แต่ผมก็คิดว่าดีแล้วที่หลินยังคงไม่พูดมันออกมา เพราะผมก็ยังไม่พร้อมจะจบความสัมพันธ์นี้เหมือนกัน ถึงแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมจะรู้ดีว่าต่อให้ร่างกายของหลินจะอยู่กับผม แต่หัวใจของหลินไม่เคยเอนเอียงมาหาผมบ้างเลย

ทว่าในคืนนั้น...ที่หลินกอดผมไว้แน่น ทั้งจูบทั้งเติมเต็มให้ผมอย่างที่ผมต้องการ มันกลับทำให้ผมสับสนจนไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้ คงเพราะผมยังคงหวังอยู่ลึกๆ ว่าหลินจะมีใจให้ผมบ้าง มันเป็นความหวังที่แม้เพียงน้อยนิดก็ยังทำให้ผมไม่ยอมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพี่มิว

.
.
.

“หลิน เช้าแล้วนะ มึงมีเรียนไม่ใช่เหรอวันนี้” ผมไล้มือไปตามแผงอกของหลิน เขาจับมือผมไว้แล้วขมวดคิ้วใส่

“กูง่วง อย่ากวนดิวะ”

“มึงกวนกูทั้งคืนกูยังไม่เห็นบ่น”

“มึงจะบ่นได้ไง มัวแต่คราง”

ผมทุบอกเขาไปหนึ่งที “ไอ้บ้านี่ ลุกเลยนะมึง ไปเรียนไม่ทันไม่ต้องมาโทษกู”

“กูมีเรียนบ่ายสอง”

ได้ยินอย่างนั้นผมก็เลยปล่อยให้หลินนอนต่อ สองสามวันมานี้ก็ไม่ค่อยได้นอนกันจริงๆ หลินปิดมือถือตามความต้องการของผม เขายอมตามใจทั้งๆ ที่ไม่เคยทำ มันทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจมากในเรื่องนี้ เขาแค่กลัวจะเสียผมไป หรือว่าเพราะอะไรกันแน่

“เล้ง”

“หืม”

“มึงโทรหาไอ้เหี้ยนั่นรึยัง”

ผมหยุดนิ้วที่กำลังบี้ลงบนยอดอกของหลินแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

“ใคร”

“แฟนเก่ามึง”

“เขาชื่อมิว”

“กูไม่ได้ถามชื่อ”

“เขาแก่กว่ามึงด้วย”

“กูไม่ได้อยากรู้ว่ามันจะตายก่อนกูเมื่อไหร่”

“มึงหงุดหงิดอะไร”

“เปล่า”

“หึงกูเหรอ”

“...”

“หรือแค่หวง”

“...”

“กูยังไม่ได้โทร ก็อยู่แต่กับมึง จะเอาเวลาที่ไหนโทร”

“มึงคิดจะให้โอกาสมัน? ทั้งๆ ที่นอนกับกูทุกคืนนี่นะ”

“ได้ยินที่กูกับพี่มิวคุยกันใช่ไหม”

“ถ้ากูบอกว่าใช่”

“มึงแอบตามกูไปห้องน้ำ”

“...”

“ทำไมล่ะหลิน สนใจกูขึ้นมาแล้วงั้นเหรอ...ลืมแมวเหมียวของมึงได้แล้วรึไง”

“มึงจะพูดถึงคนอื่นทำไม กูไม่ชอบนิสัยแบบนี้ของมึงจริงๆ”

“เขาไม่ได้เป็นคนอื่นสำหรับมึงนี่ กูต่างหากที่เป็นคนอื่น”

ผมเบือนหน้าหลบสายตาของหลินที่กำลังจ้องมองมา ไม่อยากให้ได้เห็นว่าผมกำลังน้อยใจ ผมกำลังเสียใจกับสิ่งที่ได้พูดมันออกไปเอง

“กูไม่ใช่ผู้ชายที่จะนอนกับคนที่ไม่คิดอะไรด้วยมาตลอดหลายเดือนหรอกนะ”

คำพูดของหลินทำให้หัวใจของผมเต้นโครมครามขึ้นมา...นั่นมัน...หมายความว่ายังไง

“แล้วกูก็ไม่ชอบที่มึงตั้งแง่กับแมว ถ้ากูบอกว่ากูไม่เคยมีอะไรกับแมว มึงจะเลิกเรียกแมวว่าเป็นเมียเก่าของกูไหม มันแย่นะที่มึงคิดอย่างนั้นทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้เลยว่าแมวเป็นคนยังไง”

ผมพูดอะไรไม่ออก จะบอกว่าดีใจมันก็ไม่ใช่ จะบอกว่าเสียใจมันก็ไม่เชิง มันดีใจนะที่หลินบอกว่าไม่เคยมีอะไร แต่ก็เสียใจอยู่ดีที่ในน้ำเสียงนั้นยังคงมีความรู้สึกดีๆ อยู่เต็มเปี่ยม แล้วหลิน...คิดอะไรกับผมล่ะ ในเมื่อหัวใจของเขาไม่ได้มีผมอยู่ในนั้นเลย

“แมวเป็นเพื่อนกู และตอนนี้คนที่อยู่กับกูก็คือมึง”

“...”

อยู่กับผม...แล้วหัวใจล่ะอยู่ไหน ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่าผมไม่ได้ต้องการแค่เพียงร่างกายของเขา แต่ผมก็แค่คนมาทีหลัง หลินรักคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว มีแต่ผมเองที่พยายามอย่างไร้ความหมาย แล้วถ้าผมยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ชีวิตที่เหลือของผมจะทำยังไง...ผมไม่อยากสุขอมขมกลืนอย่างนี้ไปตลอดชีวิต... ผม...

“หลิน”

“ว่า”

“ถ้ามึงยังลืมเขาไม่ได้...กูขอไม่อยู่กับมึงแล้วได้ไหม”

“...”

ผมเห็นสีหน้าของหลิน ความตกใจนั่นทำให้ผมเพียงแค่แค่นยิ้มออกมา

“มึงจะคืนดีกับแฟนเก่าเหรอ”

“กูไม่รู้ มันก็ไม่ใช่ว่าอยากคืนก็คืนง่ายๆ นี่ ความรู้สึกที่กูเสียไปก็มากอยู่เหมือนกัน กูอาจจะเจอคนใหม่ หรือกลับไปคบกับคนเก่า หรือ...จะไม่มีใครไปตลอดชีวิต แต่ตอนนี้...กูขอไปนะ”

“...”

“กูชอบที่มึงมั่นคงกับความรักของมึงอย่างนี้...แต่มันคงจะดีถ้าคนที่มึงรัก...เป็นกู ไม่ใช่คนอื่น”

มันยากที่จะเปลี่ยนหัวใจของใครสักคนเหมือนๆ กับที่ความรู้สึกตกหลุมรักก็ห้ามกันไม่ได้...

“มึง...รักกูเหรอเล้ง”

คำถามของหลินทำให้ผมอยากจะหัวเราะ แต่ก็หัวเราะไม่ออก มันทำให้ผมรู้ว่าเขาไม่เคยรู้ความรู้สึกของผมเลย ไม่ว่าผมจะเป็นห่วงเขาแค่ไหน ทำอะไรให้ไปยังไง...มันก็ส่งไปไม่ถึง

“อืม กูคงไม่นอนกับคนที่กูไม่รักมาตลอดหลายเดือนหรอกนะ”

มันคงเป็นคำสารภาพก่อนที่ผมจะยอมแพ้ เพราะอย่างน้อยผมก็ได้พูดมันออกไป หลินนิ่งเงียบไป คงคิดว่าผมกวนตีนแน่ๆ ที่เอาคำพูดของเขามาพูดต่ออย่างนี้ แต่มันก็ดีแล้ว...ดีกว่าเขาปฏิเสธออกมาตรงๆ ว่าเขา...ไม่ได้รักผมอย่างที่ผมรักเลย

...............................................End Special..........................................................

ยังมีคนตามอ่านอยู่แฮะ ดีใจค่าาา  :a5:

เชิญมอบเพลงให้น้องเล้ง กับสามคำให้น้องหลิน -..-

http://ask.fm/TCHONG_K << ask.fm
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 27-07-2014 21:46:21
 :z13: :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 27-07-2014 21:48:27
ไม่รู้จะพูดยังไงให้ทั้งคู่ดี สู้ๆละกันนะเด็กๆ
คิดถึงชงโคจังเลย :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Pimiiz ที่ 27-07-2014 22:07:56
ชอบๆๆๆๆ เชียร์ให้เล้งกลับไปหามิวดีม้ายยยยย
เอ๊ะ แต่ก้อกลัวว่ามิวมันจะกลับมาหลอกเล้งอ่ะ ไม่ม้างๆๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้ สะใจคอดๆ  :hao7: :hao7: :hao7:  :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-07-2014 22:08:22
มอบเพลง 'รถของเล่น' ให้เล้ง มันเหมาะกับเล้ง และการทำตัวเองของเล้งด้วย

ส่วน หลิน ให้สามคำ ' เสีย  ชาติ  เกิด '
เกิดมาหล่อทำไม หัวดีเพื่ออะไร ทำให้ตัวเองมีความสุขจริงๆยังทำไม่ได้เลย ไม่รู้จะแบกอะไรไว้หนักหนา...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 27-07-2014 22:18:44
ชอบนะที่เล้งบอกหลินไปตรงๆ เหลือแต่หลินแล้วหล่ะ

เล้งเลือกที่เลิกทำร้ายจิตใจตัวเอง ดีมากลูก  o13  แต่พี่มิวก็ดูๆไปก่อนนะอย่าเพิ่งตัดสินใจ

คิดถึงเฮียทองนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 27-07-2014 22:20:37
หลินคงตาสว่างบ้างแล้วนะ
แอบขอร้องคนเขียนมาต่อภาคหลินเล้งอีกทีพรุ่งนี้ได้ไหมอ่ะ แบบมันคาใจไม่สุดสักที จะลงแดงอ่ะ
นะคะ นะคะ (พลางกอดแข้งกอดขา พร้อมส่งสายตาปิ้งๆ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-07-2014 22:23:13
มอบสามคำให้หลิน หมาหวงก้าง

และก็มอบเพลงนี้ให้เล้ง  กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง   :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 27-07-2014 22:32:30
 รอค่า รออออออออออออออออออ
 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 27-07-2014 22:33:46
พอได้อ่านพาร์ทความรู้สึกเล้ง
มันเหมือนกับว่าพร้อมจะร้องไห้ไปกับเล้งได้ทุกเมื่อ  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
คำพูดแต่ละคำของหลินที่ปกป้องแมว แต่กลับดูถูกเล้งได้แบบไม่น่าเชื่อ
สุดท้ายแม้แต่ความรู้สึกเล้งที่รักตัวเอง  หลินก็ไม่เคยมองเห็นมัน
ถ้าแฟนเก่าเล้งกลับตัวและกลับมาดีได้แล้วจริงๆ ก็แอบอยากให้เล้งกลับไหานะ
เพราะอย่างน้อยตอนที่คบกัน เค้าก็รักเล้งจริงๆ ซึ่งต่างกับหลินที่ไม่รู้ว่าจะรักได้เมื่อไหร่ หรือวันนั้นจะมาไม่ถึงเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-07-2014 22:40:47
ง่ะ ก็ยังมาม่าต่อปาย เหอะๆ อยากอ่านคู่หลักอ่า คิดถึงชงโคกะเฮียทอง

แต่ก็โอนะคะที่เล้งยังคิดได้ รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า ปล่อยอีโง่นั่นไปเหอะ อกหักจนตายแหงๆ 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 27-07-2014 22:58:53
คิดดีแล้วเล้งแต่ว่าเล้งยังไม่สมหวังเลยนะ  ในเมื่อคนอื่นมีรักจริงทำไมเล้งจะมีมั่งไม่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 27-07-2014 23:00:27
คู่นี้อาจจะเริ่มต้นได้ไม่ค่อยสวย
เลยทำให้การเข้าใจการขาดๆแหว่งๆ
คุยอกันอีกนิดปรับทัศนคติอีกหน่อย ถ้าใจตรงกัน มันต้อง :กอด1:ละน่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-07-2014 23:05:15
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 27-07-2014 23:11:53
หลินมันหวงขนาดนี้ แถมพยายามเอาใจ
อย่างน้อยมันก็ต้องชอบแหละนะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 27-07-2014 23:29:37
หลิน  สมน้ำหน้า!!!!!!!!!!!!!!!

เพลงให้เล้งมีเยอะแยะมากมาย แต่ที่แวบเค้ามามีรถของเล่น กับ เพลงกั๊ก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 28-07-2014 00:19:51
สะอึกอีกแล้ว  ยังไม่อยากให้จบอีกสามตอนเลยอ่ะ  รู้สึกยังไม่เต็มอิ่มยังไม่จุใจ  ตอนนี้เล้งเลือกที่จะถอยเพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บ  ไม่ทรมานตัวเอง ก็เหลือแต่หลินแล้วว่าจะเอายังไง  จะหยุดเเค่นี้หรือป่าว  แล้วก็หวังว่าสักวันเล้งจัะมีความสุขกับความรักสักที 

สามคำกับหลิน 'เจ็บ ต่อ ไป'
เพลงสำหรับเล้ง (ไม่มีอ่ะ  ไม่ค่อยฟังเพลง)

ยังไมาอยากให้จบเลย!!!!!  ยังไม่เคลียร์มีมาเรื่อยๆได้ไหมคะ??? นะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะ  สงสารคนอ่านเถอะ  มีมาเรื่อยๆๆๆ เปลี้ยนคู่บ้างไรบ้างเพื่อความสุขเเละมันส์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: duckool ที่ 28-07-2014 01:19:24
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
สงสารเล้ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 28-07-2014 01:21:33
รู้สึกเข้าใจเล้งมากขึ้น...สู้ๆน่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 28-07-2014 01:58:39
สมน้ำหน้าหลิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 28-07-2014 03:48:01
สงสารเล้งอ่ะ T^T
ไม่รู้จะพูดอะไรดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-07-2014 04:31:09
แย่ว่ะ เบื่อด้วย มีกี่คนน่ะในวงน่ะ รักหลายเศร้าหลายวงน่ะ มันจะอะไรกันนักหนาคิดได้ ทำดีใส่ มาหวงก้างตอนที่ทุกอย่างมันสายแล้วเนี่ย ให้เจ็บกันทุกคนเหอะ เรื่องนี้ปล่อยให้เสี่ยให้เฮียเขามีความสุขอยู่กับลูกเมียเขาเถอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 28-07-2014 07:30:25

พาทนี้โอเคขึ้นมากกกกก น้องเล้งเอาใจพี่ไป
เล้งทำดีแล้ว ถูกแล้วลูก เราควรมีศักดิ์ศรีของตัวเอง
หลินไม่ดูแลหัวใจหนู หนุก็ต้องก้าวออกมา
เมื่อก่อนเคยเชียร์ป้ายไฟ หลิน-เล้ง แต่ไม่เคยคิดให้เล้งต้องเจออะไรแบบนี้
เพราะงั้น เราจะไม่เชียร์หลินอีก>> เช๊อะ!!!
แต่เราเชียร์ให้เล้งมีผัวใหม่ไปเลย เอาให้ดีกว่าหลินร้อยเท่า (เราอิน)

ส่วนบทเพลงนี้มอบให้เล้ง  "ก้อนหินก้อนนั้น" ของพี่โรสสสส พร้อมกอดอุ่นๆจากเรา  :กอด1:
ส่วนหลิน สามคำสำหรับคุณ " อย่า หวง ก้าง " :z6:
ชิชะ โกรธธธธธธธธธธธธธธธ     
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 28-07-2014 08:04:17
 :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-07-2014 08:08:41
สงสารเล้งงงงง   :sad4:  อย่าพึ่งรีบจบเลยนะคะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 28-07-2014 09:27:00
เล้งน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-07-2014 09:33:25
จะทำยังไงล่ะหลิน เล้งจะไปล่ะนะ จะปล่อยให้หลุดมือไปจริง ๆ เหรอ
จะบอกว่าไม่นอนกับคนที่ไม่คิดอะไรด้วย ก็ช่วยแคร์กันหน่อย
พี่มิวก็น่าสนนะ ถึงอดีตจะเคยแย่ก็ตาม แต่เราก็ควรให้โอกาสคนไม่ใช่เหรอ
ตอนนี้ถือว่าเล้งว่างไม่มีเจ้าของ ใครอยากได้ของแซ่บ ของแรง ต้องเร่งทำคะแนนกันเร็ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-07-2014 09:53:26
กลับไปหามิวเถอะเล้ง สอนให้หลินรู้จักเจ็บบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 28-07-2014 09:56:59
ทำไมมัน ฟหกดเ้่าสว ขนาดนี้
คือจริงๆก็ไม่ชอบเล้งเป็นทุน เพราะนางทำชงโคไว้เยอะ
แต่ก็แบบหมั้นไส้พี่ทองนางเลยดูดีขึ้นมาหน่อย

พอมาอ่านตอนพิเศษเท่านั้นแหละ
สงสารนางเลย
งึดดดดดด
เล้งงงงงงง ไปรักไปหลงอะไรหลินนักหนา
ฮอกกกกก สงสารอ่า
หลินก็แบบ เอ่อ เล้งมันชัดเจนนะเว้ย
โฮกกกก กระโดดกัดหูหลินดีม่ะ
เช๊อะ
สนุกมากๆเลยค่าาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: PlenG ที่ 28-07-2014 10:17:54
เรื่องแบบนี้มันตัดสินใจยากนะ
เล้งเองกับแฟนเก่าก็ไม่ใช่จะตัดใจกันง่ายๆ แล้วหลินล่ะน่าเห็นใจเหมือนกันนะกับเวลาไม่กี่เดือนจะให้บอกว่ารักว่าชอบมันก็เร็วไป
เล้งเข้ามาหาหลิน เหมือนที่หลินเข้ามาหาแมว เข้ามาในจังหวะที่อีกฝ่ายต้องการคนอยู่ข้างๆ แต่มันไม่มีใครแทนใครได้อยู่แล้ว
บางทีมันก็ต้องใช้เวลานะจะเร่งรัดอะไรคงไม่ได้

คู่นี้แค่เริ่มก็ไม่สวยแล้วถ้าเป็นไปได้ทั้งคู่ไปเริ่มต้นกับคนใหม่ดีกว่า อยู่ต่อไปอาจเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นอีกเวลาทะเลาะกัน

ปล.บิ้ว เล้ง อย่ามาว่าน้องแมวของฉันนะแค่นี้ก็น่าสงสารจะแย่แล้ว น้องแมวfcค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-07-2014 10:55:24
เล้งงงงงงง


ทำถูกแล้วววว!!!!!!

หลินมันก้อแค่หวงของ อย่าไปสนใจคนโลเลเลยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-07-2014 11:18:25
เฮ้อออออออออออออออ
เล้งบอกหลินไปแล้วว่ารู้สึกยังไง
แล้วหลินล่ะ จะปล่อยให้เล้งไปไหม
ความรู้สึกที่มีให้เล้งมันคืออะไรกันแน่
(อย่าโลเลอีกเลยนะเธอจ๋า)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 28-07-2014 11:56:24
โฮ  สงสารเล้งอ่ะเห็นแรงๆแบบนี้เวลารักใครแล้วรักจริง
พึ่งได้รู้ตัวตนจริงๆของเล้ง ไม่ได้มั่วนะ
แค่ควงเยอะเฉยๆ
ส่วนหลินนี่จะเอายังไง ? จะปล่อยเขาไปไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 28-07-2014 13:51:47
ทิ้งอีเล้งซะ แล้วไปขอเป็นชู้กะเสี่ย :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 28-07-2014 13:54:44
เฮ้อ ไม่อยากให้ผิดหวังทั้งคู่อ่ะ
อยากให้ทั้งหลินทั้งเล้งมีความสุข :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 28-07-2014 14:45:19
รออออออออ  :hao7:  :hao7:  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 28-07-2014 14:46:59
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ดราม่าอ่ะ ชอบอ่ะะะะะะะะะะ
ชอบบบบบ น้ำตาซึมเลยทีเดียว อินจัด
 :katai1:
ขอต่อเลยค่ะ 55555555 เล้ง บิ้ว แมว เอาม่ะ!!!!!!!!!!
บรรดาเคะเรื่องนี้แซ่บจริงๆ โดนใจเจ้ที่สุด

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 28-07-2014 15:51:35
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 28-07-2014 17:14:58
โอ้ยยย ขออีกตอนเอาให้จบๆเรื่องไปเถอะค่ะ

อย่าค้างๆคาๆแบบนี้เลย ปวดใจมากกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 27/7/2014 (Page. 93)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-07-2014 17:59:13
เป็นความสัมพันธ์ที่ดูกล้ำกลืน
หลินจะทำยังไงต่อไปน๊าา
เล้งเอ่ยปากมาขนาดนี้แล้ว

ขอบคุณนะคะ+1^^

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 28-07-2014 21:47:04
ตอนพิเศษหลิน+เล้ง (จบ)

มันเจ็บปวดนะกับการที่ต้องเป็นคนเดินออกมาเอง หลินไม่ได้ห้ามหรือขอร้องให้ผมอยู่ต่อ เขาแค่รับฟังแล้วก็ปล่อยให้ผมเดินจากมาอย่างเงียบๆ แต่ก่อนที่ผมจะกลับบ้านมานอนร้องไห้ไปสามวันสามคืน เขาบอกกับผมแค่ว่า เขารู้สึกดี แต่ไม่แน่ใจว่ามันใช่ความรู้สึกที่เขามีให้กับเพื่อนของเขาไหม แต่เมื่อผมถามเขาว่าตัวผมนั้นสำคัญมากไปกว่าเพื่อนของเขารึเปล่า...คำตอบเดียวที่ทำให้ผมมั่นใจว่าควรเดินออกมาก็คือ ‘ไม่’

แต่จากนั้นมาเกือบเดือนความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับหลินเป็นเหมือนเรื่องตลกร้ายแรงที่สุดในชีวิตของผม ผมไม่เคยลืมเขาและยังคงเจ็บปวดอยู่กับความจริงที่ว่าทำยังไงเขาก็ไม่รัก... ยิ่งเจอก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งได้รู้ว่าเขายังคงดูแลเพื่อนของเขาเป็นอย่างดีผมก็ยิ่งปวด เพราะมันตอกย้ำให้ผมรู้ว่าต่อให้ไม่มีผม ชีวิตของหลินก็ยังคงดำเนินต่อไปตามปกติ

“ไอ้เล้ง”

“ครับเฮีย”

“มึงอกหักเหรอวะ ทำไมทำตัวเป็นเด็กดีแปลกๆ ปกติเวลานี้ไม่เห็นมึงอยู่ติดบ้าน”

ผมมองเฮียทองที่กำลังก้มๆ เงยๆ เกี่ยวหญ้าให้เดซี่ลูกสาวของเขาแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมา

“จะเที่ยวทำไมบ่อย ผมอยู่บ้านช่วยเฮียดูแลเดซี่ไม่ดีรึไง”

“ไอ้ดีน่ะมันดี แต่กูยังไม่เห็นมึงจะทำอะไร ได้แต่ถอนหายใจปล่อยคาร์บอนใส่กูอยู่เนี่ย”

“เฮียจะให้ทำไรก็บอกมาดิ”

เฮียทองมองหน้าผมอย่างเอือมๆ คงเพราะหลายวันมานี้กลับจากมหาลัยแล้วผมก็มาเกาะติดอยู่กับเขา การได้อยู่กับเฮียทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย รู้สึกว่าผมจะสามารถยิ้มได้ต่อให้ภาพของใครบางคนจะยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ...เฮียที่ถึงแม้จะไม่เคยพูดเพราะๆ กับผม ชอบแกล้งผมเป็นประจำ แต่ก็เป็นเฮียที่ยอมให้ผมซบอกปล่อยโฮออกมาได้โดยไม่ถามอะไรเลย

“ไปตักน้ำมาให้เดซี่ไป แล้วก็ไปเรียกชงโคมาหากูด้วย”

“ชงโคเฝ้าร้านอยู่ เฮียจะให้ผมไปตามที่ร้านรึไง”

“เออดิ ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”

“ก็ได้”

“แล้วกับไอ้มิวเป็นไง”

“ไม่เป็นไง ผมไม่ได้กลับไปคบกับเขานี่”

เฮียทองมองหน้าผมไม่นาน ก็ก้มลงไปเกี่ยวหญ้าต่อ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “จะคบก็ได้นะ มันก็มาขอโทษแล้ว เอาพานดอกไม้มาขมาอาม่าด้วย กูก็ไม่ได้ติดใจอะไร ทำตามใจมึงเถอะนะเล้ง”

ผมยิ้มเนือยๆ กับคำพูดของเฮียทอง “ถ้าตามใจผมตอนนี้...ผมคบกับใครยังไม่ได้หรอก”

“นี่มึงอกหักจริงๆ ใช่ไหม”

“อืม”

“ใคร?”

“...”

“ไอ้หลินใช่ไหม”

“...”

“มันทำมึงท้องแล้วไม่รับผิดชอบยังจะชิ่งอีกใช่ไหม! เดี๋ยวๆ มันเจอกู!”

“เฮีย!! ไม่ใช่อย่างนั้น!” นี่ผมว่าจะเงียบต่อไปแล้วนะ แต่ทำไมเฮียทองเป็นคนแบบนี้วะเนี่ย!

“แล้วยังไง! คดีเก่ายังไม่เคลียร์กับกูเลยนะไอ้ห่าหลินเนี่ย”

“ที่เฮียจะไปเอาเรื่องหลินเพราะเขาเคยจีบชงโครึไง บ้ารึเปล่า”

“เรื่องมึงด้วย”

“ข้ออ้างเหอะ หลินไม่ได้ผิดอะไร เขาแค่ไม่รักผมแค่นั้นแหละ อีกอย่างผมเป็นผู้ชายนะ จะท้องได้ไง”

“เดซี่ยังท้องได้เลย!”

“มันแค่อ้วน!”

“มึงว่าลูกสาวกูอ้วนเหรอออ!!”

“โอ้ยย ไอ้เฮีย ไม่คุยด้วยแล้ว ประสาทจะกิน”

“เออๆ งั้นก็รีบๆ ไปตามเมียกูกลับบ้านให้ด้วย ก่อนไปอย่าลืมตักน้ำมาให้ลูกสาวสุดที่รักของกู โอเค๊”

“เออ!”

เฮียทองก็คือเฮียทอง หากหลงคิดไปสักนิดว่าเขาจะทำตัวมีสาระ มันก็จะกลายเป็นว่าผมคิดผิด ผมเลยไม่รู้ว่าความจริงแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ที่รู้คือ...ชงโคเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้วล่ะมั้ง...

ผมตักน้ำให้เดซี่เป็นที่เรียบร้อยก็ขับรถมาตามชงโคที่ร้านทองที่เป็นกิจการของกิ๋มหงส์ ม๊าของเฮียทอง ชงโคตั้งแต่ที่ประกาศตัวอย่างเป็นทางการแล้วว่าได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลมันก็มาช่วยงานที่ร้านบ่อยๆ ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ทำไรมากหรอกครับ แค่มาคุมพนักงานแล้วก็ช่วยขายนิดๆ หน่อยๆ แต่กิ๋มหงส์น่ะทั้งรักทั้งหลงลูกสะใภ้จนตอนนี้ชงโคมันจะเป็นตู้ทองเคลื่อนที่ได้อยู่แล้ว

“อ้าวเล้ง เฮียให้มาตามเหรอ” ชงโคที่กำลังหัวเราะอยู่กับกลุ่มเพื่อนของตัวเองหันหน้ามาเจอผมเข้าพอดี เพื่อนชงโคมักจะมาหาที่ร้านบ่อยๆ ทำให้ผมบังเอิญเจอบ่อยๆ ด้วย

“ดีจ้าเล้ง” แมวทักทายผมด้วยรอยยิ้มร่าเริงเหมือนเคย ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบขี้หน้าแต่ก็เหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไร

“ดี” ผมตอบกลับไปสั้นๆ หลบสายตาของใครอีกคนที่มองมา “เฮียให้มาตามกลับ มึงจะกลับเลยไหมล่ะ หรือจะไปไหนต่อ”

“ก็ว่าจะไปกินเค้ก งั้นเล้งไปกับผมละกัน กลับช้าเฮียจะได้ไม่บ่น”

“เย็นนี้อาม่าเข้าครัว เดี๋ยวมึงอิ่มแล้วกินข้าวไม่ลงทำไง”

“ไม่มีปัญหาน่า บอกม๊าไว้แล้วด้วย”

“งั้นถ้ามึงกินเสร็จก็โทรมาละกัน กูจะไปรับ”

“อ้าว ไปด้วยกันดิวะ”

“กูมีนัดแล้ว”

ผมรู้ว่าผมขี้ขลาด แต่ถ้าเลี่ยงได้ผมก็อยากเลี่ยง แค่ได้เห็นหน้าหลิน หัวใจผมก็บีบรัดแน่นขึ้นทุกที

“เออ งั้นก็ช่างเถอะ ไว้กูกินเสร็จแล้วจะโทรหาละกันนะ”

“อืม”

ผมเดินออกมาจากร้าน ขึ้นมานั่งในรถตัวเองได้ก็โขกหัวกับพวงมาลัยไปสามสี่ที หวังจะไล่ความรู้สึกปวดแปลบนี้ให้ออกไป แต่ทว่าหัวใจกลับไม่ยอมเต้นในจังหวะเดิม

ก๊อกๆ

ผมเงยหน้าขึ้น ก่อนจะหันไปมองตามเสียงเคาะ หลินชี้มือมาที่ผม แล้วก็เคาะกระจกอีกรอบ ผมเลยยอมเลื่อนกระจกลง

“เป็นบ้าอะไรของมึง” หลินถามพลางสายตาก็จ้องมองมาที่ผมพร้อมกับที่มือยื่นมาคลึงบริเวณหน้าผากให้ “ชอบทำร้ายตัวเองรึไง”

“เรื่องของกู” ผมปัดมือหลินออก กำลังจะติดเครื่องยนต์ กุญแจรถก็ถูกแย่งไป “เอาคืนมา!”

“มึง...”

“...”

“ไม่เป็นไรใช่ไหมวะ”

เห็นสีหน้ากูตอนนี้ มึงยังจะถามอีกทำไม!

“เออ กูไม่เป็นไร”

“...”

“เอากุญแจรถกูคืนมา กูรีบไป”

หลินมองหน้าผมพร้อมกับใช้นิ้วชี้ควงกุญแจเล่น ใบหน้านิ่งสนิทนั่นไม่ได้บอกเลยว่าเขากำลังคิดอะไร หรือต่อให้เขายิ้ม...ผมก็คงเดาไม่ถูก

“มึงนัดใครไว้”

“...”

“ตอบไม่ได้แสดงว่าไม่ได้นัดใคร งั้นก็ไปกินเค้กด้วยกันดิ”

“กู...นัดพี่มิว” ผมเก่งอยู่แล้วกับการสร้างเรื่องโกหก แต่ต่อหน้าหลิน...ผมกลับบังคับให้ตัวเองทำสีหน้าให้หลินเชื่อไม่ได้

“นัดไว้กี่โมง”

“ทำไมกูต้องบอกมึง”

“ไม่ไปได้ไหม”

“ไม่ได้!” ผมตะคอกออกไปอย่างเหลืออด “มึงปั่นหัวกูเล่นรึไงไอ้เหี้ย!”

“พูดดีๆ ดิวะ ทำไมต้องชวนทะเลาะ”

“แล้วที่มึงทำอยู่คิดว่าดีแล้วรึไง” กูกำลังตัดใจได้อยู่แล้ว...จะมาพูดอย่างนี้อีกทำไม

“ชงโคบอกว่ามึงไม่ได้คบใคร”

“แล้วไง”

“กลับมา...” หลินหยุดพูดไปเพียงนิด พร้อมๆ กับที่ก้มหน้าลงมาใกล้ ผมผงะถอยแต่ก็ถูกมือของเขารั้งท้ายทอยไว้ “กลับมาหากูได้ไหมล่ะ”

“มึง...” ผมอยากจะตั้นหน้าเขาให้สมกับความเจ็บปวดหัวใจที่ได้รับ แต่ก็ทำได้เพียงแค่มองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตาที่กำลังไหลลงมาตามแก้มก็เท่านั้น หลินยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ผม ก่อนริมฝีปากอุ่นนุ่มของเขาจะทาบทับลงมา ผมหลับตารับสัมผัสนั้น แล้วค่อยๆ ผละออก

“พอแล้ว” ผมเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากของคนตรงหน้า “ต่อให้กูไม่ได้คบใคร ก็ไม่ได้หมายความว่ากูควรกลับไปหามึง”

“ถามใจตัวมึงเองรึยัง...ว่าจะลืมกูได้เมื่อไหร่”

ผมฝืนยิ้มออกมา ปาดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วมองสบตากับหลินอย่างจริงจัง

“ถ้าความรู้สึกของกูมันทำให้มึงเดือดร้อนนัก มึงก็รู้ไว้เลยนะว่ากูไม่ได้คิดอะไรกับมึงแล้ว! อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยไอ้เหี้ย!”

“โห เก่งแฮะ ถ้าอย่างนั้นก็ไปกินเค้กด้วยกันได้ใช่ไหมล่ะ ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับกูแล้ว ก็อย่าทำเหมือนว่าหลบหน้า ยังไงกูกับมึงก็ต้องเจอกันบ่อยๆ ตราบใดที่กูยังเป็นเพื่อนกับชงโคแล้วมึงก็ยังเป็นน้องของเฮียทอง มาดีกันไว้ดีกว่าน่า คนรอบข้างจะได้ไม่เฟลตามไปด้วย”

สุดท้าย...คนที่หลินห่วงความรู้สึก ก็ไม่ใช่ผม ...นี่มันน่าตลกดีจริงๆ

.
.
.

“กินอันนี้ไหมล่ะ กูเคยเห็นมึงซื้อแช่ตู้เย็นไว้”

ทำไมผมจะต้องมานั่งข้างไอ้บ้าหลินนี่ด้วยวะ โต๊ะทรงกลมมีเก้าอี้อยู่สี่ตัวพอดีกับจำนวนคน และแม้ทางขวามือของผมจะเป็นชงโค แต่ทางซ้ายมือกลับเป็นไอ้เหี้ยหน้ามึนคนหนึ่งที่แม่งทำตัวเข้าใจยาก แถมมันยังขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้กับเก้าอี้ของผมด้วย

“ไม่”

“แล้วจะกินอะไร”

“เรื่องของกู”

“แต่มึงปล่อยให้พนักงานเขารอนานแล้วนะ คนอื่นเขาก็สั่งกันหมดแล้ว”

“มึงก็ยังไม่สั่ง”

“เฮ้ๆ อย่าเถียงกันดิวะ ไม่ชอบขี้หน้ากันขนาดนั้นแล้วจะนั่งใกล้กันทำไม เล้งเปลี่ยนที่กับผมไหม” ชงโคพูดขึ้นมา ผมกำลังจะพยักหน้าแต่หลินกลับจับมือผมที่วางอยู่บนตักไว้แล้วถลึงตามอง

“หลินเปลี่ยนที่กับแมวก็ได้นะ ตรงนี้เห็นสวนหน้าร้านด้วย” แมวพูดขึ้นอีกคน ในขณะที่ผมไม่กล้าสังเกตสีหน้าของหลิน เพราะผมไม่อยากเห็นความอ่อนโยนของเขาที่มีต่อแมวอีกแล้ว

“ไม่เป็นไร ผมอยากนั่งตรงนี้”

“โอเคจ้า” แมวฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะมองมาทางผมอย่างเป็นมิตร “เล้งกินรสเดียวกับแมวไหมจ้ะ อร่อยนะ แมวชอบมากๆ เลย”

“ไม่ดีกว่า ผมไม่ชอบวานิลลา” ผมตอบ แต่เมื่อสังเกตเห็นใบหน้าเจื่อนๆ ของแมวก็อดสงสารไม่ได้ “ความจริงเราไม่ชอบกินเค้ก มีแค่ไม่กี่รสที่กินได้ พี่ครับ งั้นผมเอาโกโก้ปั่นแก้วหนึ่งละกันครับ”

“ส่วนผมเอาบราวน์นี่สองชิ้นนะครับ กับโกโก้ร้อน”

เมื่อผมกับหลินสั่งเสร็จ พี่พนักงานก็ทวนรายการที่สั่งก่อนจะเดินไปที่เคาท์เตอร์ ในขณะที่ชงโคกับแมวก็คุยกันเรื่องเสื้อผ้าที่จะไปซื้อกันในวันเสาร์ ผมก็พยายามดึงมือให้หลุดจากการเกาะกุมของหลิน

“ทำบ้าอะไร” ผมกระซิบถามให้เบาที่สุด แต่หลินก็เพียงแค่ยิ้มตอบกลับมา

“ปล่อย”

“ไม่”

ผมหยิกแขนของหลินไปแรงๆ หลายที แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย กลับยิ่งบีบมือผมแน่นจนรู้สึกเจ็บ กระทั่งออร์เดอร์ที่สั่งไปมาเสิร์ฟ เขาก็ยังใช้มือซ้ายตักบราวน์นี่เข้าปากอย่างทุลักทุเล ผมคิดว่าแมวกับชงโคก็คงสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไร ในขณะที่ผมนั่งดูดโกโก้ปั่นไปอย่างเงียบๆ

“ช่วยกินหน่อย”

“...”

“เล้ง”

“กูไม่กิน”

ครืดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด ครืดดดด

โทรศัพท์มือถือของผมสั่นอยู่บนโต๊ะ หลินเหลือบมองพร้อมกับที่ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ ก่อนจะสะบัดมือหลินที่เผลอคลายออกไป

“เดี๋ยวมานะ ขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน”

“เฮียโทรตามเหรอ” ชงโคถาม

“ไม่ใช่หรอก”

“แฟน?”

“ว่าที่แฟนมากกว่า” ผมให้คำตอบพลางส่งยิ้มให้กับชงโค

“นี่จะใจอ่อนกับพี่มิวแล้วใช่ไหม”

“อืม”

“งั้นก็รีบไปรับสายเถอะไป ปล่อยให้รอนานเดี๋ยวจะงอนเอา”

ผมพยักหน้าแล้วเดินออกมาที่สวนหน้าร้าน เวลาเย็นๆ อย่างนี้เริ่มมีแสงไฟขึ้นมาบ้างแล้ว ทำให้สวนดูสวยดีเหมือนกัน ยิ่งน้ำพุเล็กๆ กลางสวนนั่นยิ่งน่าดึงดูดตา

“ครับพี่มิว”

(โหยย ดีใจ ในที่สุดก็รับสายพี่)

“ฮ่าๆ ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

(อื้ม แล้วนี่อยู่ไหนอ่ะเรา พอจะมีเวลาว่างไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหม)

“วันนี้คงไม่ได้ครับ ผมต้องกินข้าวกับที่บ้าน เอาไว้วันอื่นดีไหมครับพี่มิว”

(โอเคเลย ถ้าเล้งรับปากว่าจะไป วันไหนพี่ก็จะรอ)

“งั้นไว้ผมโทรไปบอกวันอีกทีนะพี่”

(ครับผม!)

ผมวางสายจากพี่มิวพร้อมกับถอนหายใจออกมา ทั้งๆ ที่ตอนนี้ไม่ได้อยากจะมีใครแท้ๆ ทำไมถึงต้องวิ่งเข้าหาผมด้วยนะ แต่ในตอนที่ผมต้องการ กลับไม่มีเข้ามาเลยสักคน

“เล้ง”

ผมสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงของหลิน ไม่คิดว่าเขาจะมายืนอยู่ข้างหลัง แถมยังยืนชิดมากด้วย

“มึงเป็นเด็กรึไงถึงได้ชอบเรียกร้องความสนใจ”

คำพูดของหลินทำให้ผมต้องกำมือแน่น ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้าแล้วต่อยเขาไปหนึ่งที เกินไปแล้วนะ...พูดเกินไปแล้ว

“มึงจะอะไรกับกูนักหนา! ตอนกูจะไป มึงไม่รั้งไว้สักคำ แล้วตอนนี้มึงทำเหี้ยอะไรวะหลิน เล่นเหี้ยอะไรของมึง!”

“กู...”

กว่าผมจะผ่านในแต่ละวันมาได้ มันเคยรู้บ้างไหมว่ายากเย็นแค่ไหน แล้วเพียงแค่ไม่กี่การกระทำของมัน...ความเข้มแข็งของผมก็กำลังจะพังลงไม่เป็นท่า ผมควรต้องทำยังไง ถึงจะต่างคนต่างอยู่ซะที

“กูคิดถึงมึง” คำสารภาพจากปากของหลินทำเอาผมพูดไม่ออก “แค่กูคิดว่ามึงกำลังอยู่กับคนอื่น กำลังร้องครางอยู่ใต้ร่างของคนอื่น กูก็แทบบ้า แต่กูก็ไม่กล้าพอจะรั้งมึงไว้ แล้วกูต้องทำยังไงวะ”

“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ!”

ผมกับหลินยืนเงียบกันอยู่สักพัก มันคงยากสำหรับหลินที่จะคิดเรื่องของผม ผมไม่รู้ว่าที่เขาบอกคิดถึงมันหมายความว่ายังไง แต่การที่ได้เห็นท่าทางกระวนกระวายใจของหลินก็ทำให้ผมต้องกลั้นยิ้มไว้จนปวดแก้ม

บ้าจริงๆ นั่นแหละคนอย่างผม...แค่นี้ก็ดีใจแล้ว ทั้งๆ ที่ยังไม่มีอะไรชัดเจนเลย

“การได้เห็นแมวมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักทำให้กูเจ็บอยู่บ้างก็จริง แต่มันเจ็บมากกว่า ทรมานมากกว่าตอนที่ไม่มีมึง”

“เดี๋ยวมึงก็หายเจ็บ มันก็แค่ความผูกพันธ์ที่เรามีร่วมกันมา มันไม่ใช่ความรักหรอกหลิน”

ผมอยากจะเชื่ออย่างนั้นมากกว่าเชื่อว่าหลินตกหลุมรักผมเข้า เพราะผมไม่มั่นใจเลยว่าถ้าหากกลับไป หลินจะยังเป็นเหมือนเดิมไหม เขาจะเห็นผมสำคัญขึ้นมาบ้างรึเปล่า มันเป็นความเสี่ยงที่ผมไม่กล้าลองเลยจริงๆ คงเพราะครั้งแรกที่ผมยอมรับความพ่ายแพ้...มันเจ็บมากเหลือเกิน

“กูรักมึงนะ และความรักของกูต้องการความชัดเจน ไม่ใช่ความเคยชิน ความสงสาร หรือความรู้สึกที่ว่ามึงยังลืมใครอีกคนไม่ได้ กูไม่อยากต้องระแวงว่าตัวเองจะโดนทิ้งเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้น...จบแค่นี้เถอะนะ กูไม่เป็นไรจริงๆ”

มันแย่มากจริงๆ ที่ผมต้องกระชากหัวใจตัวเองออกมาแล้วเหยียบมันซ้ำอีกครั้ง หลินกอดผมไว้แน่น เขาคงกำลังเจ็บ...แน่นอนว่าถึงมันจะไม่ใช่ความรู้สึกถึงขั้นรัก แต่ความผิดหวังจากการคาดหวังนั้นก็ไม่ได้ลดความเจ็บของคนๆ หนึ่งให้เหลือน้อยลงเลย

“จำไว้นะเล้งว่ากูไม่ได้อยากปล่อยมึงไป...”

“กูจะจำไว้ แต่ไม่ตลอดไปหรอกนะ เพราะสักวัน...คงมีใครสักคนมาทำให้กูลืมความผิดหวังครั้งนี้ได้”

“อืม”

“กลับเข้าข้างในเถอะ”

มันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา เพราะไม่มีใครสามารถทำให้ความเจ็บปวดของผมหายไปได้ แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็หวังว่าจะมีใครสักคนผ่านเข้ามาให้ผมได้รู้จักความรักที่สมหวังบ้าง...

“เล้ง!”

“หืม?”

“ถ้าถึงวันที่มึงยอมเปิดใจอีกครั้ง ช่วยให้โอกาสกูด้วยนะ”

ผมแค่นยิ้มกับคำพูดของหลิน ก่อนจะตอบไปอย่างชัดเจนว่า “ฝันไปเถอะไอ้เหี้ย!”

.............................................End Special.....................................................

หลินเล้งจบไปแล้วค่าาาาาาาา ต่อไปเจอกันวันศุกร์นะคะ

http://ask.fm/TCHONG_K
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 28-07-2014 22:11:26
 :jul1: "มันแย่มากจริงๆ ที่ผมต้องกระชากหัวใจตัวเองออกมาแล้วเหยียบมันซ้ำอีกครั้ง" โอ๊... ถ้าใครเคยอยู่ในสถานการณ์นี้
ไม่ต้องบอกเลยว่า มันเจ็บแบบหายใจไม่ออกเลยละ เฮ้อ...ดีที่เราผ่านมันมาแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 28-07-2014 22:12:18
 :ling1: มันจะจบอย่างนี้จริงๆนะหรอ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Lonelyนู๋โรนลี่ ที่ 28-07-2014 22:13:17
โห...แอบจิ้น3พีไปเลยไหมจ๊ะ //โดนเสย
เศร้าอ่า เพิ่งกลับมาอ่านหลังจากสอบมิดเทอมไป จบซะละ ดีใจที่มีตอนพิเศษ
ขนาดคนอ่านยังเลือกไม่ถูกเลยจะหลินเล้ง หรือมิวเล้งดี อีกคนก็ลืมไม่ลง อีกคนก็รัก แย่จริง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 28-07-2014 22:24:50
 :m28:

 :a5:

อ่านแล้วเคลียร์ไหมให้ทาย.....“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ!” ชอบอารมณ์ตอนเล้งตอบหลินมาก

แต่เค้าอ่านแล้วไม่เคลียร์จริงๆนะ จบแล้วจิงเหรอ เล้ง+หลินเนี้ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 28-07-2014 22:27:01
 :z3: :z3: :z3: เศร้าจริงๆ เรียลแท้ๆ
ได้แต่เอาใจช่วย ขอให้หลินและเล้งได้เจอกับคนที่ใช่  และมีความสุขเร็วๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 28-07-2014 22:40:15
อันนี้คือหลังงานแต่งพี่โนหรือก่อนงานแต่งพี่โนเนี่ย

ดูท่าเราคงต้องดูบทสรุปของคู่นี้ในมุมคนอื่นต่อ  :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 28-07-2014 22:45:24
อยากจะกรี๊ด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 28-07-2014 23:10:09
ห๊า!!!เมื่อกี้ว่าอะไรนะ...จบแล้ว
ค้างกว่าเก่าเลยค่ะ
เป็นการจบแบบปลายเปิดให้คนอ่านมโนเองเลยนะนี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-07-2014 23:18:03
ไม่เชียร์หลิน และไม่เห็นใจใด ๆ ทั้งสิ้น
เพราะยังไม่เห็นความพยายามอะไรของหลินเลย
วันนี้บังเอิญเล้งมาตามชงโคถึงได้เจอกัน
ที่ผ่านมาไม่เห็นได้ทำอะไรหรือคิดจะแก้ไขอะไรให้มันดีขึ้น
เชียร์พี่มิวดีกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงภูเขา ที่ 28-07-2014 23:24:47
คนเขียนอ่อนมาก  :laugh:

กลัวกระแสคนอ่านหรือไง..ถึงไม่กล้าฟันธง  :laugh:

แซวเล่นนะจ๊ะ ..  :o8:

.
.
.
แต่รู้สึกชอบจริงๆ นะที่จบแบบนี้ ..ไม่รู้สิ แบบว่าบางทีไม่จำเป็นต้องมีคำตอบหรอก ((ทั้งที่มันโคตรชัดเจนเลยป่ะว่ามันจบแบบไหน))  :jul3:

หมั่นเขี้ยวคนเขียนจริงจริ๊ง .. อยู่ใกล้ๆ จะกัดให้นิ้วขาดเลย แต่งออกมาให้จบแบบนี้เนี้ย  :hao7:

Love ๆ จ้า.. รอตอนพิเศษชงโคนะ ไม่อยากรอแมวเหมียวอ่ะ ทำไมรู้สึกว่ามันจะอึดอัดมากกว่าตอนของเล้งก็ไม่รู้ 555+
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 28-07-2014 23:46:14
ถามว่าเคลียร์ไหม ก็เคลียร์นะสำหรับความสัมพันธ์ของหลินกับเล้ง
แต่ถ้าถามว่าค้างไหม ตอบเลยว่า...มาก!
  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 28-07-2014 23:50:23
ตราบใดที่หลินยังบอกว่ารักเล้งได้ไม่เต็มปาก  เล้งก็ไม่ควรกลับไป
เป็นแบบนี้มันอาจจะดีแล้ว็ได้  เล้งเจ็บมาเยอะ มันไม่แปลกที่เล้งจะสร้างเกราะป้องกันตัวเองจากหลิง
แต่ในอนาคตใครจะรู้ได้  เล้งอาจจะใจอ่อน ในวุนที่หลินรักเล้งเต็มหัวใจ
หรืออาจจะกลายเป็นแค่คนรู้จัก มันก็ไม่มีอะไรในแน่นอนในเรื่องความรัก
เดี๋ยวทุกอย่างมันก็จะดำเนินไปในทางที่มันควรเป็นเนอะ  :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 28-07-2014 23:55:25
ไม่กล้าอ่านแต่เปิดดูตลอดว่าบทสรุปของคู่นี้จะเป็นอย่างไร
อ่านรวดเดียวจบ..สงสารเล้ง...แต่ก็แอบสะใจนิดๆบางที่คนแบบ
หลินก็ควรผิดหวังว่านะ กว่าจะรู้ค่า ก็สูญเสียไปแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 29-07-2014 00:06:17
อยากต่อยเข้าเต็มเบ้าตาหลินซักรอบ

ห่วยเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ผช.เฮงซวยไม่ชัดเจนซักอย่าง
ตัดใจเถอะเล้ง  เดี๋ยวเจ๊ช่วยหาผช.ดีให้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: asd222 ที่ 29-07-2014 00:37:12
ตอนแรกสะใจหลินนะ ทำเล้งไว้เยอะเลย

แต่คิดไปคิดมา หลินเนี่ยไม่เคยสมหวังในความรักเลยป่ะ

ตั้งแต่ชงโคเค้าก็ไม่เอาหลิน แมวน้อยเค้าก็ลืมโบไม่ได้ยังรักโบอยู่

ส่วนเล้งก็คงไม่กลับมาหาแล้วมั้ง ยังไงเล้งก็ยังไม่เชื่อแหละว่า หลินจะเลิกรักแมวจริงๆ

แต่ชอบมิวนะ เค้ากลับมาเป็นคนดีแล้วน่าให้โอกาสยังไงก็คนเคยรัก

 :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 29-07-2014 01:01:40
ฮาเฮียทองงงงงง55555555
แต่สงสารน้องเล้งจังเลยอ่า
หลินก็ทำตัวเองทั้งน้านนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 29-07-2014 01:39:04
งื้ออออออ
จบแบบไม่เคลียร์ ;-------;)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 29-07-2014 01:44:26
อ่านจบแล้ววววววววววว
เย้ๆ

ชอบชงโคมากกกกกกก แรงได้ใจจริงๆ ฮ่าๆ ชอบตอนยั่วพี่ทอง กร๊าก
พี่ทองนี่ก็บ้ามากกกกกกก แต่ละอย่างของนาง โคตรขำ
ขนาดตอนที่จะไปเอาเรื่องหลินยังฮาเลย

ตอนพิเศษ จากที่เกลียดๆ เล้งก็กลายเป็นสงสารเลยนะ
แล้วก็กลายเป็นเกลียดหลินแทน แม่ม นิสัยเสียมาก ไม่แคร์ความรู้สึกเล้งสักนิด
อยากให้เล้งตัดใจจากหลินเหมือนกัน เพราะเหมือนหลินมันก็ยังลืมแมวไม่ได้เลย
กลับไปให้โอกาสพี่มิวดีกว่าเนอะ

พี่โปรดก็ยังหล่อ น้องปลื้มก็ยังน่ารัก
ส่วนเท็นเท็นนี่ก็ลึกลับเหมือนเดิมจริงๆ
ชอบตอนใส่หน้ากากมารักษาชงโค บีหนึ่งบีสอง โอย ขำก๊าก

รอตอนพิเศษของบิ๊วนะ เรื่องพี่ตั้มยังไม่เคลียร์เลยอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 29-07-2014 01:55:43
อ่าวนึกว่าจะให้เล้งสมหวังมั่งซะอีก นี่ยังไม่เลิกเสียใจเลยนะถึงหลินมันจะมาง้อแต่มันก็ไม่ได้รักอ่ะ ขอให้เล้งสมหวังแบบมีความสุขหน่อยสินะนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-07-2014 02:08:08
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 29-07-2014 02:15:08
  :a5: :a5: o22 o22:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Maneesky ที่ 29-07-2014 02:40:48
ทำไมเราชอบตอนจบของตอนพิเศษเล้ง-หลินมากเลยละ  555555 :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: poonnana2533 ที่ 29-07-2014 04:28:46
ชงโคมีพัฒนาการอยู่ตลอดเวลาเลยนะ ชอบจัง ร้ายใสๆเหอๆ  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 29-07-2014 05:31:20
สงสารเล้งมาก คือหลินทำแบบนี้ทำไม
 :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-07-2014 06:14:29
รอวันเล้งหัวใจแข็งแรงแล้วยอมให้โอกาสหลิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: fernfabled ที่ 29-07-2014 06:42:18
ชอบนิยายเรื่องนี้จัง<3
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 29-07-2014 07:00:31

เฮร้ยยยยย!!!!  :a5:  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 29-07-2014 07:26:44
 :sad4:  จบแล้ววววว ในมุมของคนอื่นเขาจะกลับมารักกันมั้ยนะ  รอบิ้วกับพี่ตั้ม(ไม่รู้มีรึเปล่า)   :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 29-07-2014 07:30:51
สรุปคือ เขาไม่คบกัน
เล้งไม่เอาทั้งสองคน
??????
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 29-07-2014 07:45:49
คิด ดี ดี
สามคำนี้เลยนะเล้ง
รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 29-07-2014 09:13:53
น้ำตา ฮึก อะไรคือน้ำตา
โอ้ยยยย ไม่รู้นะ เราสงสารเล้ง
เจ็บแล้วควรจำป่ะ?
คือแบบมิวก็เคยทำให้เสียใจ
หลินก็เคยทำให้เจ็บปวด
สงสารเล้งอ่า ถึงก่อนหน้านี้จะไม่ค่อยปลื้มนาง
แต่ตอนนี้กลับสงสาร
เหมือน มิวกะหลินพอจะเสียไปค่อยมาอะไรแบบนี้
อยากให้เล้งเจ็บแล้วจำ จะได้ไม่ช้ำอีก

สนุกค่ะ
จบแล้วจริงๆเหรอค่ะ?
งึดดดดดดดด

พี่ทองของเค้าาาาาาา #????
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 29-07-2014 09:43:11
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 29-07-2014 10:14:51
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์จะดีกว่าเนอะ

หลินก็ถามใจตัวเองไวๆละกันนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-07-2014 10:15:43
ผมแค่นยิ้มกับคำพูดของหลิน ก่อนจะตอบไปอย่างชัดเจนว่า “ฝันไปเถอะไอ้เหี้ย!” o13

ชอบเล้งตอนนี้ที่สุด ใช่แล้ว เสียแล้วก็เสียไป

ทำไมเราจะต้องย้อนไปจม กลับความทุกข์เดิมๆ อีกหล่ะ

ทั้งเก่าทั้งหลิน ตอนคบกันก็ไม่เคยเห็นค่า ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจตลอดเวลา พอเสียไปพวกมุงค่อยเสียดาย

หาใหม่ ดีกว่า ถ้าหาดีไม่ได้ ก็อย่าไปมีมันเลย เล้งสู้ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-07-2014 10:20:32
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์คน
เล้งสู้ๆ ทำอะไรก็ทำไป ทำแล้วไม่เดือดร้อนใคร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 29-07-2014 10:42:53
เราชอบที่หลินเล้งจบแบบนี้นะ
หลินมันก็ยังคงลังเลอ่ะแหละ
ถึงเล้งยังไม่อยากคบใคร
ก็คุย ๆ กับพี่มิวได้ (ถ้าพี่มิวกลับตัวแล้วจริง ๆ)
อีกอย่างเล้งก็บอก อย่างน้อยพี่มิวก็ไม่เคยนอกใจ
การที่ได้มีคนอื่นเข้ามาช่วงนี้
อาจจะทำให้ลืม ๆ หลินไปบ้างก็ยังดี
คงทำให้เล้งทำใจได้เร็วขึ้น (มั้ง)

คือถ้าหลินรักเล้งจริง
ก็ต้องทำให้ชัดเจนมากกว่านี้

เวลาที่รู้สึกว่าไม่ได้อยู่ในสายตาของคนที่รัก..มันเจ็บนะหลิน~

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-07-2014 14:12:36
เป็นแบบนี้ในตอนนี้คงจะดีต่อใครหลายคนกว่านะ ทั้งเล้ง หลิวหรือแม้แต่พี่มิวเอง เพราะความชัดเจนมันไม่มีเลยตอนอยู่พอบทจะจากทำมาฉุดกระชากเอาไว้กับตัว
***แต่ถ้าเป็นเราเชียร์พี่มิวน่ะ ถึงจะเคยติดยาแต่ตอนนี้ก็ได้เลิกและกลับตัวใหม่แล้วและยังรักมั่นคงกับเล้งแค่คนเดียวมาตลอด ไม่เหมือนหลินที่รู้สึกเป็นไม้เลื้อยที่เอนไปทางไหนก็ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: mommee ที่ 29-07-2014 16:16:35
รู้สึกไม่อยากเชียร์หลิน ไม่ว่าจะคู่กับใครก็เถอะ 

เอาเข้าจริงเรื่องความรักหลินเข้ามาง่าย ได้ง่าย คิดง่าย แบบดูไม่ไฟท์ ไม่สู้  ไม่ดิ้นรน แต่ออกแนวแสดงความเป็นเจ้าของทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ของตัวเองเลย ก็เลยรู้สึกว่า ไม่อินเลยไม่ว่าจะคู่กับใคร

กับชงโคก็ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างแต่ดันเสนอหน้าจะมาเป็นมือที่สามพี่ทอง กล้าที่จะต่อตาพี่ทองทั้งๆ ที่รู้เรื่องของชงโคได้ไม่ถึงครึ่ง

กับแมวก็ได้มาง่ายเพราะเจ้าของเขาเต็มใจปล่อยมือ แล้วก็เสียบอย่างรวดเร็ว เสียบก่อนที่เขาจะปล่อยมือด้วยเปล่า

กับเล้งยิ่งโคตรง่ายเลยเพราะเล้งวิ่งเข้ามาหาเอง โชคร้ายของนางนะเล้ง

คือเลยรู้สึกหลินไม่คู่ควรกับใครเลย จะว่าสงสารก็สงสารนะที่นางไม่มีคู่เลย ผิดหวังมาตลอด

แต่เอาจริงแล้วก็เป็นเพราะตัวนางเองรึเปล่าเลยสงสารนางที่จุดนี้ไม่ลง

 เพราะยังไม่มีรู้สึกว่านางมีพลังแห่งรักที่ยิ่งใหญ่ให้ใครเลย ไม่ว่าจะตอนปลอบแมว เราก็รู้สึกว่า นางดันทุลังทำ ทั้งๆที่นางรู้อยู่ว่าแมวลืมอีกคนไม่ได้หรอก นางแค่ยื่นมือไปเพราะคิดว่าทางฝ่ายโน้นไม่ดีกับแมว (เหมือนที่แม่ยกคิด) นางก็จะดีกับแมวเอง

ซึ่งบอกตามตรงก็อยากจะเชียร์นะ เพราะหมันไส้โบ แต่ดูแล้วผู้ชายอย่างหลินไม่ใช่สุภาพบุรุษพอจะปกป้องแมวได้อะ เพราะถ้ามองแบบอคติ (แต่ก็คิดงี้จริงนะ) เราว่านางฉวยโอกาส นางรู้ว่าเขามีปัญหา นางเป็นเพื่อนของสองคนแต่ก็ยังสอดไปเป็นมือที่สาม ในขณะที่คนสถานะเดียวกันอย่างชงโคยังแค่มองอยู่ห่างๆ แต่หลินกับฉวยโอกาส  ต้องใช้คำนี้เลย

โดยลืมไปว่านั่นคิดเองเออเองอะ มันเป็นไปไม่ได้เลย มันไม่มีฟิลลิ่ง ขนาดตอนนั้นเกลียดโบ พยายามเชียร์นางนะ แต่มันไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รู้สึกฟิน

 คิดว่านางยังไม่ควรมีใครอะ เพราะขี้เกียจเชียร์ 5555 และเอาจริงๆ ไม่ถูกชะตากับหลินตั้งแต่แรก รู้สึกว่าเป็นตัวละครที่ไม่มีเส่น่ห์เลย ตัวรองส่วนมากควรจะมีคุณสมบัตินี้ เพราะจะได้มั่นหน้ามาแย่งนายเอกได้ แต่หลินกลับไม่มีเลยคิดว่าแล้วมึงจะเอาอะไรไปสู้เขาวะ

เรื่องพี่โปรดคุณเปรมยังมีเสน่ห์กว่า ทั้งๆที่ร้ายแต่เรายังแอบสงสารเป็นบางโมเมนต์ เพราะนางดีกับปลื้มจริงๆ แต่กับหลินนี่ ไม่เลย อยู่กับแมวอยากเชียร์ใจจะขาด แต่ขาดเสน่ห์ จนแม่ยกกลับลำ คืนแมวให้โบเถอะ ยิ่งมาเจอช็อตคนป่วย โอ้ยย มึงไม่ต้องคิดสู้เลยหลิน

แล้วกับเล้งนี่แบบ จบแบบนี้ก็ดีเถอะ อย่าฟันธงเลย เพราะเราไม่อยากให้เล้งกลับไปหาหลิน ดูก็รู้ว่าติดกาย ไม่ได้ติดใจ กลับไปก็เจ็บเปล่า เล้งนะที่เจ็บ สงสารคนนั้นไม่ได้สงสารหลิน  ยิ่งตอที่บอกว่าทรมาณที่ไม่มีเล้งนี่รู้เลยว่าแค่อยากหาคนมาดามใจ  อกหักจากชงโคเอาแมวดามใจ อกหักจากแมวเอาเล้งดามใจ พ่อเจ้าประคุณ ที่อ่านมานี่ไม่มีฟิน ไม่มีอยากเชียร์เลย

เล้งเองก็เจ็บมาเยอะละ เจ็บอีกสักคนก็คงไม่เป็นไร หาคนที่เขาพร้อมจะรักพร้อมจะตอบดีกว่าคนลังเลแบบนี้ จะมิวหรือคนอื่น เราว่าอนาคตคงดีกว่าหลินอะ หลินไม่ผ่านอย่างแรง

 แล้วเราว่าเอาเข้าจริงหลินทำใจไม่นานหรอก ดูเป็นพวกขี้เหงา หาแฟนจากคนใกล้ตัว กะใช้ความผูกพันซื้อใจ นี่คืออีกเรื่องที่ไม่เชียร์หลิน เพราะคิดว่าหลินไม่ได้วิ่งเข้าหาใครเลย ไม่ได้ตกหลุมรักใครแล้วพยายามจีบ เป็นโสดต่อไปเถอะ คุณยังไม่พร้อมมีใครจริงๆ นะหลิน 


ปล.  เล้ง มาว่าเดซี่อ้วนได้งายยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 29-07-2014 16:19:45
 o13 ติดตามมาหลายเรื่อง สนุกทุกเรื่องจริงๆ ตอนแรกคิดว่า พี่เท็นแนวแล้ว พี่ทองก็แนวเหมือนกัน  :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 29-07-2014 17:40:59
อ่านแล้วหน่วงนิดหน่อย แงงงงง คู่ต่อไปขออย่าหน่วงมากน๊าT^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: salaseen ที่ 29-07-2014 18:17:51
เจอคำว่า The End คือแบบห๊าาาาาาาาาาาาาาาอะไรรรรรรรรรรร จบแบบนี้จริงหรอออออ กรี้ดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 29-07-2014 18:40:34
บอกตรงๆ หลินเห็นแก่ตัวมาก คือตั้งนานคุณมรึงไม่รู้สึกไรเลย
พอมีคนมาสนใจเล้งเลยรู้สึก บ้าปะ ส่วนเล้งตัดใจดีแล้ว
จะว่าไปหลินก็น่าสงสารรักใครก็ไม่สมหวัง ขนาดของตายยังรั้งไว้ไม่ได้ (อันนี้เชี้ยเอง สม!!)

อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตเล้งน่าทำเป็นเรื่องยาว เพราะมีสีสันทางด้านซีนอารมณ์มาก เริ่มตั้งแต่ในบ้าน คนรักคนแรกติดยา การพนัน แต่กลับตัวมาขอโอกาส คู่ขาคนปัจจุบันก็คิดว่าหลินมั่ว แรดร่านกะใครก็ได้ เลยดูถูกดูแคลน เห็นเป็นแค่คู่นอนที่ร่างกายเข้ากันได้ดี
ยิ่งตอนพิเศษนี่เด่นมาก เด่นชนิดลืมตัวหลักกันไปเลยเท่าที่สังเกตุจากคอมเม้นท์ เรียกว่าแทบทุกความคิดใส่อารมณ์เต็มที่เลย ตัวเองด้วยแหละ แต่คนเขียนไม่เขียนตระกูลนี้แล้วนี่โน๊ะ  เสียดายจะไม่ได้เจอพี่โปรดอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ฟาเรนไฮ ที่ 29-07-2014 20:13:08
จบแล้ววววว :ling1: :ling1:หลังขากอ่านมา 3วัน

 เจอชงโคเวอร์ชั่นร้อนแรงถูกใจเจ้มากลูก :oo1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 29-07-2014 20:43:22
 :laugh:   รักเล้ง   ต้องแบบนี้สิ

ผู้ชายอบบหลินนี้น่าเบื่อ  อะไรก็ไม่รู้ของมัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 29-07-2014 21:41:32
ดีใจที่เล้งตัดสินใจแบบนี้ คือแอบสะใจเล็กน้อยถึงปานกลางจริงๆ หลินก็ทำเกินไปเหอะ ตอนแรกนี่ด่าได้ด่าดี
ตอนนี้พอเค้าจะไปกลับมาเห็นค่า  :m16:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 29-07-2014 22:26:38
แบบนี้แฟร์ๆดีแหละมั้งเพราะเล้งก็เจ็บมาเยอะละ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 30-07-2014 01:40:39
ดีใจที่เป็นแบบนี้ ดีแล้วที่เล้งเลิกกับหลิน ไม่ชอบหลินอย่างแรง
มีอย่างที่ไหนนอนกับเล้งแต่เรียกชื่อแมวตลอด ครั้งสองครั้งยังพอว่า
แต่นี่ทุกครั้งมันไม่ไหวนะทำแบบนี้ทำเหมือนเล้งเป็นเด็กขายที่จะทำยังไงก็ได้มากกว่า
เกลียดแมร่งสุดๆ พอตอนเล้งจะไปทำมาเป็นบอกอยู่ไม่ได้ ที่ตอนก่อนยังครางเรียกแมวอยู่เลย
ไม่มีความสงสารให้กับคนคนนี้เลยสักนิด ไม่ชอบตั้งแต่ที่อยู่ๆ ก็ไปแย่งแมวมาแล้ว
ทั้งๆ ที่ตัวเองสนิทกับโบจังที่สุด ยังไปแย่งแฟนเพื่อนมาสะงั้นอ่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์
เชิญไปตามทางของคุณเถอะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 30-07-2014 03:10:57
ขอให้ในภาพที่เรามะโน
หลินเล้งจะคบกันนะ สาาาาาาาา า าา ธุ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: pornvrin ที่ 30-07-2014 10:14:21
อยากเห็นน้องเซ็กซี่จัง ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 30-07-2014 13:50:49
เฮ่อ หลินเล้ง... เป็นอะไรที่ หนึบ
หนึบๆ ไม่ถึงกับหน่วงปวดหัวใจ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดี

สงสารทั้งคู่เลยได้โม้ย T0T
หลินเลือกคนที่ตัวเองรัก แต่เล้งเลือกคนที่รักตัวเอง
ถึงจะบอกว่ายังไม่อยากมีใครตอนนี้ แต่ถ้าพี่มิวนั่นแสดงให้เห็นว่ารักเล้งจริงๆ
เล้งก็ต้องเลือกพี่มิวมากกว่าไอบ้าหลินอยู่แล้วเนอะ
สงสารหลินนะแต่ก็เกลียดหลินด้วย คิดว่าหล่อมากง่ะ! (อ้าว พาลแม่ง5555)
คือแบบ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ตอนเค้าอยู่ไม่เห็นค่า รู้ว่าพลาดตอนเค้าไป
ฮ่อลลลลลลลลลลลลลลล ตบกระโหลกทีเด้ะ!!! -..-
แต่ที่ยังสงสารก็เพราะรู้ไง คนเราอกหักใหม่ๆ ความรู้สึกมันคงแบบดาวน์สุดๆ
จะให้เปลี่ยนใจไปรักเล้งเลยทันทีนี่ก็เร็วไป๊ หลินคงผิดที่รู้ตัวช้าแหละมั้ง
จบแบบนี้ก็ดีนะ ให้มันค้างๆคาๆแบบนี้ ทรมานหลินเล่นๆ 55555555

ตอนแรกแอบไม่กล้าอ่าน ส่องในเพจแล้วฟีดแบ็คแบบสาดโคลนหลินเป็นแถว 555555
เลยกะว่าขอรอทีเดียวสามตอนรวดนะ อ่านทีเดียวหนึบทีเดียวนะ คึคึ

รอตอนพิเศษถัดไปนะคะ อยากอ่านของน้องบิ้วววววว คุณตำรวจทำอะไรน้องบิ้วงิ~
ของเฮียกับน้องชงโคก็แน่นอน อยากอ่านที่สวดดด อยากได้เล่มด้วย 555555
สู้ๆนะแจ๊ะ เค้าเชียร์ตัวอยู่นะ  :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: momokaii ที่ 30-07-2014 14:39:53
เฮือกกก กว่าจะตามอ่านจนครบทุกตอน มันก็ถึงตอนจบซะแล้ว แบบวีาเรื่องมันช่างยาวนาน แต่ก็เป็นความยาวนานที่คนอ่านไม่รู้สึกเบื่อ

เราติดตามอ่านมาสักพักแล้วคะ ไม่ค่อยมีเวลาได้อ่านนิยายสักเท่าไร แต่ขอบคุณคนแต่งมากนะคะเรื่องนี้บรรยายดีมาก อ่านแล้วไม่สะดุด และเป็นเรื่องที่ดีมากอีกเรื่องหนึ่ง

เราชอบตัวละครในเรื่องทุกตัวเลย แต่ที่ชอบที่สุดคงเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่พี่ทองคนบ้า กับน้องชงโคสุดแซ่บ 555 ชงโคเปลี่ยนไปเยอะจิงๆ แต่จะว่าเปลี่ยนไปก็ไม่ได้ ชงโคแค่ไม่แสดงออกแค่นั้นเอง 55555 ช่วงแรกๆนั้นสงสารชงโชจับใจ มันหม่นๆอ่ะ แค่นึกว่าเด็กคนนึงควรจะได้รับความอบอุ่นจากทั้งพ่อและแม่และมีชีวิตที่สดใสได้มากกว่านี้ แต่นี่แม่กลับคิดแต่เรื่องของตัวเอง ไม่ค่อยสนใจลูก พ่อก็ต้องทำงานถึงจะห่วงลูกแค่ไหน

แต่ก็ยอมรับเลยว่าตอนแรกเกลียดคุณพ่อของชงโค แล้วก็สงสัยว่าพ่อจะใจร้ายกับลูกขนาดนั้นเลยเหรอ?? มันใช่หรออ?? แต่พอมารู้ความจริงทีหลังแล้วแบบ ร้องไห้น้ำตานองหน้า ชีวิตชงโคที่ว่าน่าสงสารแล้ว แต่คุณพ่อกลับยิ่งกว่าา คุณพ่อทั้งรักและเป็นห่วงชงโค ทั้งๆที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ

แต่ก็นับว่าชงโคโชคดีที่เฮียทองก้าวเค้ามาในชีวิต ทำให้ไม่รู้สึกอ้างว้าง เหมือนมีที่ยึดเหนี่ยว ทำให้ชงโคมีใครๆก้าวมาในชีวิตอีกมากมาย จะได้ไม่นู้สึกอยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว^^ แต่เฮียทองนี่ก็ใช่ย่อย มีอดีตที่น่าปวดหัวเหมือนกัน ไม่คิดว่าคนอย่างเฮียจะมีใครมากล้ามาเป็นมารในชีวิตอีก55555

สุดท้ายทุกคนก็ผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้ ต่อจากนี้ก็มีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้น ชงโคกับบิ้วก็รักใคร่กลมเกรียวกัน ส่วนเล้งก็มีเบื้องหลังที่น่าสงสารเหมือนกัน มันคงเป็นปมตั้งแต่เด็กน่ะสิ แต่ตอนนี้เล้งก็โอเคแล้วเนอะ ทั้งกับชงโคแล้วก็เฮียทอง รักๆกันไว้ดีกว่าเนอะ

ส่วนโบ แมวเหมียว และหลิน มันคงต้อง3คน 2ทางแล้วล่ะ ในเมื่อรักไปเจ็บไป ยังไงมันก็ทรมาน เลือกทางเดินที่ไม่เจ็บดีกว่า รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า ทฤษฏียังใช้ได้อยู่นะจ้ะ เพราะยังไงโบกับแมวเหมียวก็ยังรักกันดีอยู่ เค้ายังมีใจให้กัน เพราะฉะนั้น หลินก็ทำถูกแล้วที่ก้าวออกมาแล้วเปิดใจยอมรับคนใหม่ ชีวิตมันต้องเดินต่อไป

เเหม่~มันอินจริงๆกับเรื่องนี้ ขอบคุณอีกครั้งที่แต่งนิยายดีๆและมีสาระมาให้ได้อ่านกันนะคะ คงคิดถึงเรื่องนี้มาแน่ๆ :กอด1:

ปล. คนแต่งค่าาา อยากอ่านตอนพิเศษของบิ้วกับพี่ตั้มด้วยอ่ะค่าา จะมีมาให้อ่านด้งยมั้ยหน่ออออ อยากรู้ว่าอิพี่ตั้มมันจะเอายังไงแน่ คาใจสุดๆ ขอตอนพิเศษคู่หลักอีกได้มั้ยค่าา เรื่องมากจิงๆๆ 5555

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 30-07-2014 14:51:12
เราชอบตอนจบของเล้งแบบนี้
หลินไม่เหมาะจะคู่กับใครจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 30-07-2014 21:52:04
หลินนี่ดวงไม่ดีเลยนะ หลงรักใครชอบใครสุดท้ายก็พลาดตลอด
แต่กับเล้งนี่คงต้องโทษตัวหลินเองละนะ... พอรักเขา เขาไม่รักตอบ
แต่พอมีคนมาชอบ กลับไม่ได้ชอบเขากลับ

พออ่านเรื่องมาโปรดทำให้รู้สึกอยากกลับมาอ่านเรื่องมาโปรดอีกครั้งเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ayo ที่ 31-07-2014 03:46:03
สรุปหลินน่าสงสารสุด ชอบชงโค แห้ว ชอบแมว แห้ว
เริ่มมีใจให้เล้ง แต่รู้ตัวช้าไปหน่อยก็เหมือนจะหมดโอกาส
นี่เป็นหลินคงบวชล้างอกหัก
T^T
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ อ่านเพลินมากๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 31-07-2014 13:03:24
เป็นเล้งไม่กลับไปหรอกนะ

อยู่กันตั้งนานไม่พูดทีแบบนี้ล่ะจะรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 31-07-2014 20:42:49
จะจบแบบนี้จริงหรอคู่นี้ :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 31-07-2014 22:05:18
ชอบมาก จริงๆ ไม่ค่อยอยากอ่านเรื่องยาวมานานแล้ว
แต่คนเขียนทำให้เราติดตามได้ตลอดไม่น่าเบื่อเลย
ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีอะไรหวือหวาบู้ล้างผลาญเลย
แต่กลับมีอะไรดุ๊กดิ๊กๆให้รู้สึกอยากอ่านต่อตลอด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 01-08-2014 11:55:23
สงสารเล้งจัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 01-08-2014 21:30:03
สนุกมากกกกกกกกก

ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เป็นเอฟซี ชงโคค่ะ!!!!

 :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: real port ที่ 01-08-2014 21:42:00

ขอหลินกับเล้ง...หวานๆอีกสักตอนเถอะครับ

 :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-08-2014 00:10:59
แม้จะจบแบบไม่หวานชื่น หวือหวา  แต่ก็ยังคงคอนเซ็ป สุดโต่ง ไว้ได้จริง ๆ   o13   แต่มาทิ้งท้ายแบบนี้ ไม่ค่อยจะเคลียอ่ะ  สรุปว่าหลิน เล้งจะเริ่มความสัมพันธ์จากศูนย์หรือเปล่า  หรือว่าเอาไว้แบบนี้เป็นเพื่อนกันต่อไป  หรือยังไง  ไม่เคลียอ่ะ  ค้าง ๆ คา ๆ  ให้คิอเอง  :really2: 


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 02-08-2014 07:36:38
จบแล้ว

ไม่อยากให้จบเลย

แม้ว่าเรื่องของชงโคกับเฮียจะลงเอยด้วยดีแล้วก็ตาม

แต่มันยังอยากอ่านต่อ

โบจังกับแมวก็อยากรู

หลิงกับเล้งยิ่งอยากรู้


แต่ก็.......

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แย่งปันขอรับ


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 02-08-2014 16:16:19
มีความสุขแล้ววันนี้ เล้งนางทำสะใจ
"ฝันไปเถอะ...ไอ้เหี้ย!" เด็ดมากอีหนู ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 03-08-2014 20:00:01
รอๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 28/7/2014 (Page. 94)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 04-08-2014 13:21:27
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษของเล้ง

หวังว่าเล้งคงจะเจอกับความสุขจริงๆสักที

ยิ่งหลินทำแบบนี้เราก็ยิ่งเกลียดอ่ะ

คิดถึงเฮียกับชงโคจัง  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 04-08-2014 19:09:13
ตอนพิเศษตัวอิจฉา [ตั้ม+บิ้ว]

ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักผู้ชายคนนั้นลง ผู้ชายที่มีแต่ความเย็นชา ผู้ชายที่เอาแต่เงียบขรึม ผู้ชายที่ก็ไม่รู้ว่าภายในหัวสมองของเขาคิดเรื่องอะไรอยู่ เก่งแต่ทำหน้าตารำคาญใส่ แต่พอผมต้องการความช่วยเหลือก็มีมือของเขาที่ยื่นมาช่วยเหลือผมเป็นคนแรก ผมไม่รู้ว่าเขาใจร้ายหรือใจดีกันแน่ แต่ที่รู้คือตอนนี้ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย มันแย่จริงๆ ที่ต้องเป็นแบบนี้ ผมควรจะโทษตัวเองใช่ไหมที่เผลอใจไปกับความใกล้ชิดระหว่างเรา

“ทำไมถึงเพิ่งกลับ” เขามักจะถามด้วยเสียงเข้มๆ อย่างนี้เสมอหากว่าผมกลับบ้านผิดเวลา

“จำเป็นต้องตอบไหมล่ะ” ผมถามกลับพร้อมกับเดินเลี่ยงตัวเขาเพื่อจะขึ้นไปชั้นสองของตัวบ้าน

“มึงอยู่ในความดูแลของกู เพราะฉะนั้นอย่าดื้อให้มาก”

ผมเกลียดจริงๆ เวลาที่เขาพูดแบบนี้ คงมีแต่หน้าที่เท่านั้นที่ทำให้เขาอดทนกับเด็กอย่างผม ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ทั้งผมและพี่ชงโคเราดูแลตัวเองได้

“ผมคิดว่าผมมีสิทธิ์ใช้ชีวิตของตัวเองให้เต็มที่นะ เอาเวลาที่พี่มัวแต่มาจับผิดเวลากลับบ้านของผมไปดูแลแฟนของพี่เถอะ”

อ่า...รู้สึกแย่จริงๆ นะที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ผมก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้เลยว่าเขามีแฟนแล้วและกำลังจะแต่งงาน ผมมันเป็นแค่เด็กน้อยที่แอบรักเขาอยู่ข้างเดียวเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะพูดคำว่าชอบกับเขาด้วยซ้ำไป

“อาบน้ำแล้วก็ลงมากินข้าวด้วย กูจะรอ” เขาไม่สนใจจะแย้งคำพูดของผมกลับแค่บอกเสียงเรียบแล้วก็เดินไปที่ห้องกินข้าว ในขณะที่ผมกำมือตัวเองแน่น อยากกรีดร้องออกมาดังๆ ให้สาแก่ใจกับความโง่งมของตัวเอง เขาน่ะไม่เคยแสดงท่าทีอะไรให้มีความหวังเลยสักนิด แต่ผมก็ยังจะรักเขาอยู่ได้ นี่มันบ้ามากจริงๆ

ผมอาบน้ำเสร็จก็ลงไปกินข้าว พี่ตั้มนั่งอ่านแฟ้มงานรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้ว พอเห็นว่าผมนั่งลงบนที่นั่งตรงข้าม เขาก็ปิดแฟ้มแล้วพยักหน้าให้แม่บ้านตักข้าวให้ทันที และมันก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เรานั่งกินข้าวด้วยกัน มีแต่ความเงียบและความอึดอัด เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ในขณะที่ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะชวนคุยเรื่องอะไรดี เพราะช่วงวัยที่ห่างกันมากเกินไปของเราทำให้ผมไม่แน่ใจนักในเรื่องเกี่ยวกับเขา ทั้งกีฬาที่ชอบ ทั้งทีมฟุตบอลที่เชียร์ หรือแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ผมก็ไม่รู้เลย

“วันนี้มึงโดดเรียนอีกไหม” เขาถามด้วยเสียงเข้มๆ ผมชะงักช้อนที่กำลังจะตักข้าว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

“จะรู้ไปทำไม”

“ถามก็ตอบ”

มันคงเป็นหน้าที่ของผู้ปกครองที่ต้องถาม เขาเป็นคนจ่ายค่าขนมในแต่ละเดือนให้ผม ไม่เคยถามว่าผมเอาเงินไปใช้ทำอะไรบ้าง ขอเท่าไหร่เขาก็ให้เท่านั้น แต่ส่วนใหญ่ผมจะเกรงใจ ไม่กล้ารบกวนเขา

“ไม่โดด”

“อืม”

เพียงเท่านั้นบทสนทนาของเราก็จบลง เขาไม่เคยเซ้าซี้ เมื่อตั้งคำถามแล้วได้รับคำตอบ เขาก็จะไม่ถามอีก ถึงแม้คำตอบของผมจะเป็นเรื่องโกหก เขาก็ไม่ได้ใส่ใจเลย

“นี่”

“...”

“วันนี้ต้องเข้าเวรไหม”

“...”

“พี่ตั้ม”

“เข้า”

เขาก็จะเป็นแบบนี้ ถ้าไม่เรียกชื่อก็จะไม่ตอบคำถามเลย แม้จะไม่ค่อยพูดแต่ก็กวนตีนอยู่ไม่น้อย

“ถึงกี่โมง”

พี่ตั้มที่กำลังตักไก่ทอดใส่จานเงยหน้าขึ้นมองผม เขาทำหน้ารำคาญใส่ แล้วก็ไม่ยอมตอบคำถาม

“ผมก็แค่อยากรู้ตามประสาคนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน”

เขาขมวดมิ้วพลางให้คำตอบว่า “กูกลับมาเมื่อไหร่มึงก็รู้เอง”

“แล้ว...แฟนพี่ล่ะ”

“เกี่ยวไรกับมึง”

“ผมก็แค่ถาม”

“ทำไมต้องถาม”

“ผมอยากรู้นี่”

ราวกับว่าเมื่อกี้เขาจะหลุดยิ้ม แต่ผมก็คงแค่ตาฝาดไปเอง เขายิ้มยากจะตายไป...ขนาดอยู่กับแฟนที่กำลังจะแต่งงานด้วยแล้วยังไม่เห็นยิ้มเลย

“กูจะแวะไปหาเขาก่อนไปเข้าเวร”

ผมพยักหน้ารับ พลันก็รู้สึกอิ่มขึ้นมา ไม่น่าถาม...ไม่น่าถามเลย ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าคำตอบของเขาจะสร้างความเจ็บปวดให้ตัวเอง แต่ผมก็ยังรนหาที่

“ถ้ามึงจะเที่ยว ก็อย่าเมาจนโดนเรียกเป่าแล้วไม่ผ่าน กูขี้เกียจไปประกันตัว”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะรวบช้อนส้อมแล้วเดินออกจากห้องกินข้าว ขึ้นมาที่ห้องนอนของตัวเองก็มานอนฟุบหน้า

ผมสร้างปัญหาให้เขามากผมรู้ เด็กอย่างผมคงสู้พี่สาวพยาบาลแฟนของเขาไม่ได้ ไม่มีอะไรจะเทียบกันได้เลยสักนิด ผมเคยมีเรื่องมีราวขึ้นโรงพักหลายครั้ง ก็คดีตบตีแล้วคู่กรณีไม่ยอมความ วิ่งแจ้นไปแจ้งตำรวจ หรือบางคืนก็เมาแล้วขับเสือกมีตำรวจเรียกเป่า นอนโรงพักให้สร่างเมาไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็เป็นเขาทุกครั้งที่จัดการเรื่องให้ผม แม้จะไม่บ่นไม่ด่า แต่สายตาที่มองผมก็ทำให้รู้สึกแย่ได้เหมือนกัน

ครืดดดดด ครืดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดด

“ว่าไงเล้ง”

(ไปเที่ยวกันไหมล่ะคืนนี้ กูรู้สึกเบื่อๆ)

“เออ ไปๆ ชวนนังเปิ้ลกับนังเมฆไปด้วย”

(โอเค แล้วเจอกัน ที่เดิมนะ)

“อือ”

ช่วงนี้ผมออกเที่ยวบ่อย เพราะไม่อยากอยู่ติดบ้าน ในเมื่อเวลาเห็นหน้าพี่ตั้มแล้วนึกอยากจะร้องไห้ใส่เขาขึ้นมาทุกครั้ง ผมก็เลยเลือกที่จะออกไปเปิดหูเปิดตากับเพื่อนๆ ดีกว่า

“จะออกไปไหน”

ผมที่กำลังนั่งใส่รองเท้าอยู่หน้าบ้านถึงกับสะดุ้งน้อยๆ เพราะเสียงเข้มๆ ของบุคคลไม่พึงประสงค์ในตอนนี้ หันไปมองก็เห็นว่าเขายืนกอดอกมองมาด้วยสายตาดุจัด ทว่า...ร่างกายกำยำในชุดเครื่องแบบของเขากลับดึงดูดสายตาของผมได้มากกว่า

“กูถาม”

“ไปเที่ยวกับเพื่อน”

“ที่ไหน”

ผมบอกชื่อร้านไป ก่อนจะหันกลับมาใส่รองเท้าต่อ วันนี้ผมใส่กางเกงยีนเดฟสีซีด ที่ขาดตรงเข่าเกือบถึงครึ่งขา เป็นกางเกงของพี่ชงโคที่ลืมไว้ ผมน่ะชอบเอาเสื้อผ้าของพี่มาใส่ เพราะแต่ละตัวโดนใจทั้งนั้น พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรในเมื่อตอนนี้ต้องเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวให้ถูกใจแฟน

“งั้นออกไปพร้อมกัน มึงจะกลับก็โทรหากู”

“ไม่เอา”

“วันนี้ตำรวจตั้งด่าน มึงอยากนอนคุกอีกรึไง”

“เออๆ ก็ได้”

เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้เขาอีกหรอกนะ ผมถึงยอมทำตามคำสั่ง ปกติถ้าขัดได้ผมก็จะขัดให้ถึงที่สุดไปเลย

ผมนั่งรถออกมากับพี่ตั้ม และก็อีกเช่นเคยที่เราไม่ได้พูดคุยกัน แรกๆ ผมก็พยายามจะชวนเขาคุย แต่พอจะอ้าปากพูด โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีสายเรียกเข้ามาจากพยาบาลแฟนสาวที่ตอนนี้คงกำลังรอเจอเขาอยู่ ผมก็เลยเงียบมากถึงมากที่สุด เพราะไม่อยากให้เขามีปัญหากับแฟนเรื่องของผมอีก แฟนของพี่ตั้มเขาดูออกนะว่าผมชอบใคร ถึงได้ไม่ชอบขี้หน้าผม ทำทุกทางให้ผมรู้ว่าพี่ตั้มกำลังจะแต่งงานกับเธอ ทั้งโชว์แหวนหมั้น ทั้งมานอนที่บ้าน แม้ผมจะบอกตัวเองว่าพอแล้ว ผมเจ็บมากแล้ว แต่ก็ตัดใจไม่ได้สักที

“จะกลับก็โทรมา” ก่อนผมจะลงจากรถ เขาบอกสั้นๆ เพียงเท่านั้นก็ขับออกไป ผมยืนมองตามจนไม่เห็นไฟท้ายของรถแล้วก็กดโทรหาเล้ง บอกสถานที่นัดเจอกันแล้ว รออีกแค่ไม่นานเล้งพร้อมกับเมฆและเปิ้ลก็โผล่มา วันนี้พวกมันก็แต่งตัวจัดกันอีกเช่นเคย

“ไหนรถมึง” เล้งถาม

“มีคนมาส่ง”

“พี่หมวด?”

“อือ”

“แล้วทำไมทำหน้าเหี่ยว มึงไม่ดีใจรึไงที่เขามาส่งมึง” เมฆถามพร้อมกับกรีดนิ้วที่ไปทาสีเล็บมาให้ผมดู

“ส่งกูเสร็จมันก็จะไปหาเมียมัน กูควรดีใจไหมล่ะอิดอก”

“เออค่ะ รู้ว่าเขามีเมียก็ตัดใจค่ะมึง สวยๆ เริดๆ อย่างเรา หาใหม่ได้สบาย คืนนี้อยากแดกคนไหนก็ลากไปกินในน้ำได้เลย” เปิ้ลบอกพลางหูตาแพรวพราวเมื่อเห็นกลุ่มวัยรุ่นชายกลุ่มใหญ่ที่กำลังเดินผ่านหน้าไป

“ถ้ามึงยังทำหน้าเป็นปอบอย่างนี้ ผู้ชายคงจะไม่ตกถึงท้องหรอกค่ะชะนี ต้องแอ๊บใสเข้าไว้” เมฆสวนกลับพลางทำหน้าสวยใสเป็นตัวอย่าง ผมกับเล้งได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะพากันเดินเข้ามาในร้าน

โลกกลางคืนก็ยังสนุกสนานไม่เปลี่ยน ผมเมา ผมเต้น ผมปล่อยวางความทุกข์ใจทุกอย่างแล้วร่วมเฮฮาไปกับเพื่อนๆ แต่พอเริ่มเมาหนักเข้า กลับร้องไห้ออกมาเป็นวรรคเป็นเวรให้พวกมันร้องตามกันซะงั้น คนเมามันอารมณ์อ่อนไหวง่ายจริงๆ ครับ ขนาดเปิ้ลที่ไม่เคยมีแฟนมาตลอดเกือบยี่สิบปีมันยังมากอดคอร้องไห้ไปกับผม มันบอกว่ามันไม่เข้าใจ แต่พอเห็นน้ำตาผมไหล มันกลับร้องไห้ออกมา เล้งก็อาการหนักเหมือนกัน ถึงภายนอกมันจะดูเหมือนไม่เป็นไร แต่ผมก็รู้ดีทีเดียวว่ามันก็เจ็บปวดใจไม่ต่างจากผม

“แน่ใจนะว่าจะไม่ให้กูไปส่ง” เล้งถามย้ำอีกครั้งเมื่อถึงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน

“อือ ไม่ต้องหรอก มึงรีบกลับไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเจอกันที่มอนะ”

“เอางั้นก็ได้ ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกกูด้วย”

“อือๆ รีบไปๆ”

เล้งกลับไปแล้ว เปิ้ลกับเมฆก็ขึ้นแท็กซี่ไปหามื้อดึกกินต่อ เหลือแต่ผมที่ยืนเคว้งอยู่หน้าร้านคนเดียว ผมไม่ได้คิดจะโทรหาพี่ตั้มหรอก ไม่อยากกวนเขา แถวนี้แท็กซี่เยอะแยะ ผมกลับเองคงสะดวกกว่า

ปรี๊นนนนนนนนนนน

เสียงแตรรถทำเอาผมสะดุ้งโหยง พร้อมกับไฟหน้ารถที่สาดเข้ามาจนผมต้องยกมือบังไว้เพราะแสบตา รถที่คิดว่าจะต้องชนแน่ๆ แล้วกลับหยุดกึกลงตรงหน้า ห่างจากที่ผมยืนไม่กี่นิ้ว

“ขับรถภาษาอะไรของมึงวะ! ซื้อใบขับขี่มารึไงไอ้โง่!” ผมตะโกนด่าออกไปอย่างเหลืออด ไม่เห็นหน้าเจ้าของรถ แต่ก็คิดว่ามันคงโง่มากแน่ๆ หงุดหงิดจนต้องถอดรองเท้าแล้วฟาดลงบนกระโปรงหน้ารถของมัน คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ดันมาทำให้ตบะแตกเข้าจนได้
แต่ก่อนที่ผมจะทำอะไรร้ายแรงไปมากกว่านี้ เจ้าของรถก็โผล่หน้ามาให้เห็น เขาเปิดประตูลงมา ชุดเครื่องแบบเต็มยศกับใบหน้าที่คุ้นตาทำให้ผมชะงักไปอย่างฉับพลัน พี่ตั้มมองหน้าผมนิ่ง เลิกคิ้วน้อยๆ นำให้ผมต้องลดมือที่ถือรองเท้าอยู่ลง

ผมพูดอะไรไม่ออก ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว มองหาทางหนีทีไล่เพราะเคยเห็นผู้ชายคนนี้โกรธมาแล้ว ถึงได้รู้ว่ามันน่ากลัวมากแค่ไหน แล้วนี่ผมไปทำรถสปอร์ตของเขาเป็นรอยนะ เขาจะยังปล่อยให้ผมมีชีวิตอยู่เหรอ!

“จะไปไหน” เสียงเรียบๆ ของเขาทำให้ผมก้าวขาไม่ออก พี่ตั้มยังคงจ้องมองมา พร้อมกับที่ขายาวๆ ของเขาก้าวเข้ามาใกล้ ควันจากมวนบุหรี่จากปลายนิ้วของเขาทำให้ผมต้องกลั้นหายใจ

“เด็กสิ้นคิดอย่างมึงนี่กูควรจะสั่งสอนยังไงดี กูไม่เคยบอกรึไงว่าให้ใจเย็นๆ ถ้านี่ไม่ใช่รถกู มึงคงโดนกระทืบไปแล้วรู้ไหม”

“ละ...แล้วไง! กระทืบก็กระทืบดิ มีมือมีเท้าเหมือนกัน ใครจะปล่อยให้โดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว”

“มึงคิดว่ารูปร่างอย่างมึงนี่จะทนมือทนตีนคนอื่นได้สักกี่น้ำ”

ผมกัดริมฝีปากอย่างขัดเคืองใจ แต่ก็ถูกพี่ตั้มบีบคางเข้าให้ “เจ็บนะ!”

“แค่นี้ก็เจ็บแล้ว โดนเตะมึงคงสลบไม่ฟื้น แล้วยังจะปากเก่ง ไป กลับ!”

“ไม่กลับ! มีปัญญากลับเองได้ ปล่อยดิวะไอ้บ้า!”

สู้แรงไม่ได้เลย ผมถึงได้ถูกลากถูลู่ถูกังมาขึ้นรถ พี่ตั้มทำตาดุเมื่อเห็นว่าผมขัดขืนสุดฤทธิ์ เขาโยนบุหรี่ลงบนพื้น ดับมันด้วยปลายรองเท้าแล้วล็อคคอผมจากข้างหลัง ต่อสู้กันอยู่นานจนในที่สุดผมก็ยอมแพ้เพราะเหนื่อยมากจริงๆ แถมยังรู้สึกเวียนหัว อยากจะอาเจียนอีกด้วย

“ตัวเท่าลูกหมา แต่เสือกแดกเข้าไปซะเยอะ สมน้ำหน้า”

ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ช่วยลูบหลังให้ผมที่กำลังอ้วกรดล้อแม็กราคาแพงของรถสปอร์ตของเขา

“ไม่ต้องมายุ่ง!” ผมปัดมือเขาออก แต่ก็โดนเขาผลักหัวหน้าแทบทิ่ม มือผมเลยคว้าสะเปะสะปะไปข้างหลัง แล้วก็ต้องร้องโอ้ยออกมาเมื่อนิ้วถูกดาวบนบ่าของเขาบาดเข้าให้

“งี่เง่าไม่จบไม่สิ้น” พี่ตั้มบ่น ก่อนจะดึงนิ้วของผมที่กำลังมีเลือดไหลซึมออกมาเข้าปาก ดูดเบาๆ อยู่อย่างนั้นจนผมทำหน้าไม่ถูก

“ปละ...ปล่อยเลยนะ!”

“...”

“บอกให้ปล่อยไง!” ผมตวาดใส่เขาทั้งน้ำตา เพราะการกระทำที่ไม่ได้คิดอะไรของเขามันทำให้ผมจะเป็นบ้า

อย่าทำอย่างนี้นะ...ถ้าพี่ทำแบบนี้ผมจะยิ่งตัดใจไม่ได้

“มึงร้องไห้ทำไม”

“...”

“รังเกียจกูเหรอ”

ผมไม่ได้รังเกียจ ผมอยากสัมผัสพี่ให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำไป แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ในเมื่อพี่กำลังจะแต่งงาน แล้วผมก็เป็นแค่เด็กที่ไม่กล้าบอกความรู้สึกตัวเองกับพี่

“ผมเจ็บ...”

“เลือดหยุดไหลแล้ว”

ผมคงเมามาก ถึงได้รู้สึกว่าพี่ตั้มอ่อนโยนและมีรอยยิ้มที่อบอุ่นขนาดนี้

“เจ็บ...เจ็บมากเลย ฮืออออออออ”

เขาคงตกใจที่จู่ๆ ผมก็แหกปากร้องไห้ออกมา แต่ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมอกหักอีกแล้ว แต่ครั้งนี้มันเจ็บมาก เจ็บจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เฝ้ารอให้เกิดปาฏิหาริย์ว่าพวกเขาจะเลิกกัน ได้แต่หวังว่าเรื่องที่เขากำลังจะแต่งงานเป็นเรื่องโกหก

“ทำเป็นเด็กไปได้นะมึง” เขาเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆ ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นยืนแล้วเปิดประตูรถให้ผมเข้าไปนั่ง ส่วนเขาก็เดินอ้อมไปขึ้นที่นั่งฝั่งคนขับ ยกมือขึ้นผลักหัวผมเบาๆ

“ตั้ม”

“เมาแล้วปีนเกลียว กูแก่กว่ามึงตั้งหลายปี”

“ตั้ม”

“-_-”

ก็แค่อยากเรียกอย่างนี้ อยากลองเรียกเหมือนที่แฟนของพี่เรียกพี่บ้างก็เท่านั้น ขอแค่คืนนี้ให้ผมได้ทำตามใจตัวเองบ้างไม่ได้หรือไง

“ขานรับหน่อยสิ มีคนเรียกอยู่นะ”

“...”

เขาไม่สนใจจะตอบเลย กลับตั้งหน้าตั้งตาขับรถ ผมก็เลยต้องยอมแพ้แล้วนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงบ้าน เขาเดินมาเปิดประตูรถให้แล้วลากผมให้เดินตาม

“อาบน้ำก่อนค่อยเข้านอน กูจะกลับไปเข้าเวร”

ผมไม่ได้รับคำหรือปฏิเสธ แต่กลับจับแขนของพี่ตั้มไว้แน่น เขาหันมามองพลางเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“ไม่ให้ไป”

“...”

“ตั้มได้ยินไหมว่าไม่ให้ไป”

“ถ้ายังไม่เรียกกูว่าพี่มึงโดนแน่บิ้ว”

“ไม่เรียก ไม่ได้อยากให้เป็นพี่ เพราะฉะนั้นไม่เรียก ร้อยไม่เรียก พันไม่เรียก เข้าใจไหม”

พี่ตั้มขมวดคิ้ว แต่ผมก็ขยับเข้าไปกอดตัวเขาไว้ เขายืนอยู่นิ่งๆ ไม่ได้กอดตอบหรือผลักไส แต่ก็แค่ยืนอยู่นิ่งๆ แค่นั้น

“ปล่อยได้แล้วบิ้ว”

“ไม่”

“ถ้ากูตีจริงๆ ห้ามร้องนะ”

“ไม่ร้อง จะตีตรงไหนก็ไม่ร้องหรอก”

ผมรู้ว่าผมกำลังทำตัวหน้าไม่อาย แต่ผมก็แค่อยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาบ้าง แค่ไม่กี่นาทีก็ยังดี อยากให้เขากอดผม อยากให้เขาสัมผัสผมไปทั่วทั้งตัว อยากได้รับความอบอุ่นเหมือนอย่างที่เขามอบให้กับคนที่เขารักบ้าง

“พาบิ้วไปนอนนะตั้ม แล้วบิ้วจะเป็นเด็กดี” ผมบอกพลางส่งยิ้มหวานไปให้เขา

“มึงมันเด็กเกเรตั้งแต่ไม่ยอมเรียกกูว่าพี่แล้ว”

ผมหัวเราะคิกคักให้กับหน้าตาบึ้งตึงของเขา และในเมื่อผมไม่ยอมปล่อย เขาถึงได้จำใจเดินขึ้นมาส่งผมที่ห้อง โดยไม่ได้รู้เลยว่ากุญแจมือที่เขาใช้จับผู้ร้ายถูกผมดึงออกมาตอนที่กอดเขาอยู่เมื่อกี้

“เข้าไปซะ กูส่งแค่นี้”

“ไม่เอา เดินไปส่งที่เตียงนะ”

“มากไปแล้วนะ”

“นะตั้ม ไปส่งหน่อย”

พี่ตั้มทำหน้ารำคาญ เปิดประตูห้องผมให้กว้างแล้วก็ปิดลงเสียงดัง จูงผมไปที่เตียงแล้วผลักให้ล้มลงไปนอนบนฟูก ผมมองใบหน้าที่ยังคงบึ้งตึง ก่อนจะรีบลุกไปกอดเขาจากข้างหลังเมื่อเขากำลังจะเดินออกไป

“บิ้ว เล่นอะไรของมึง”

“ผมไม่ได้เล่น”

ใช่แล้ว...ผมไม่ได้เล่น สำหรับพี่แล้วผมจริงจังมากนะครับ จริงจังจนคิดจะทำอะไรบ้าๆ อย่างนี้ แม้ว่าเขาจะขืนตัวเอง แต่ผมก็ยังกอดรัดตัวเขาไว้ ผมรู้ว่ามันน่าสมเพช แต่ผมก็อยากจะทำอะไรตามใจตัวเองแม้ว่าผมจะไม่มีสิทธิ์ ผมอยากจะมีช่วงเวลาดีๆ กับเขาก่อนที่เขาจะไปเป็นของคนอื่นโดยที่ผมไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะพูดคำว่ารักของตัวเองได้อีก

ผมใช้แรงทั้งหมดของตัวเองต่อสู้กับแรงของเขา พี่ตั้มไม่กล้าทำอะไรรุนแรง เขาพยายามผลักผมออก จนเมื่อผมจะหงายหลังลงไปบนฟูก ผมก็คว้าตัวเขาไว้ได้แล้วดึงให้ล้มลงมาด้วยกัน แต่มันก็ไม่ได้เหมือนในหนังที่ล้มแล้วตัวเอกสองคนจะจ้องตากันแล้วปิดท้ายด้วยฉากจูบ มันแย่กว่านั้นมากเมื่อหัวผมโขกกับหัวเตียงแล้วมือของพี่ตั้มก็ฟาดโดนนาฬิกาปลุกของผมจนกลิ้งตกไปที่พื้น ถึงจะเจ็บน้ำหูน้ำตาไหลแค่ไหนแต่ผมก็ยังต้องใช้โอกาสนี้ล็อคข้อมือของเขาไว้กับเสาเตียงตัวเอง ต้องขอบคุณที่พ่อเลี้ยงเขาจัดหาเตียงสี่เสามาให้ผม

“มึง...เล่นอะไรบ้าๆ” เขามองผมอย่างตกใจจริงๆ

“ผมบอกแล้วนะว่าผมไม่ได้เล่น”

พี่ตั้มดิ้นสุดแรง แต่ก็เปล่าประโยชน์ เขาทำได้เพียงให้เตียงเคลื่อนนิดๆ เท่านั้น แต่ก็ไม่หลุด ผมลงจากเตียงเดินมาหาผ้าที่พอจะมัดมืออีกข้างของเขาไว้ได้ และนั่นก็ทำให้พี่ตั้มสบถด่าออกมาเสียงดังลั่น ซึ่งผมไม่ได้สนใจ ยังคงทำหูทวนลมกับความโกรธของเขา

“ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ไอ้เด็กบ้า!”

“ผมจะปล่อยได้ยังไง...ในเมื่อลงแรงไปขนาดนี้”

“มึงทำไปเพื่ออะไรวะ!”

“ทำไมผมต้องบอก”

“มึง...”

“ผมจะไปอาบน้ำนะ แล้วเดี๋ยวเรามาสนุกกัน”

หลังจากจัดการมัดมือมัดเท้าเขาป้องกันการถูกถีบถูกตบเป็นที่เรียบร้อยแล้วผมก็เข้ามาอาบน้ำ รู้สึกตัวเองกำลังจะทำเรื่องบ้าๆ แต่ก็หาเหตุผลที่จะมาหยุดไม่ได้ ผมแค่อยากรู้ว่าการได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่รักมันจะรู้สึกยังไง แต่หัวใจที่เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะกับใบหน้าซีดเผือดในกระจกที่สะท้อนเงาของตัวเองนี่มันคืออะไร... ผมไม่ได้กำลังเรื่องที่ไม่ดีใช่ไหม

แต่ความลังเลใจมักเป็นสิ่งที่ผมเกลียดเสมอ เพราะฉะนั้นผมถึงได้ละทิ้งความรู้สึกแย่ๆ นั้นไปแล้วเริ่มทำตามความต้องการของตัวเองต่อ

พี่ตั้มมองหน้าผมก่อนจะเลื่อนลงมองเสื้อคลุมอาบน้ำที่ผมสวมอยู่ สายตาดุจัดของเขาทำให้ผมหัวเราะออกมาเล็กน้อย ตอนนี้เขาก็ทำได้เพียงเท่านี้แหละครับ เพราะดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดอยู่แล้ว

“มึงจะทำอะไร” เขาถามทันทีที่ผมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของเขาออก

“จะทำให้ตั้มรู้สึกดีไง”

“มึงเมามากแล้วนะบิ้ว รู้ตัวรึเปล่ากับสิ่งที่มึงกำลังทำ”

ผมสร่างเมาตั้งแต่ได้อาเจียนออกมา แม้จะยังรู้สึกถึงความกล้าที่มีมากกว่าปกติอยู่บ้าง แต่ผมก็รู้ดีว่าสิ่งที่ผมกำลังทำมันคืออะไร

“ถ้าตั้มไม่ชอบทำกับผู้ชาย ก็หลับตาสิครับ เดี๋ยวก็รู้สึกดีเองนะ” ผมขยิบตาให้แล้วหอมแก้มของเขา ก่อนจะใช้ริมฝีปากสัมผัสกับผิวของเขาเบาๆ ขบเม้มและฝากรอยไว้ทุกจุดที่ผมสัมผัส อกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทำให้ผมคลอเคลียอยู่นาน ไม่อาจละริมฝีปากไปได้ พี่ตั้มสบตากับผมที่กำลังลงลิ้นเลียบนยอดอกของเขา ริมฝีปากของเขาเม้มแน่น ไม่ยอมส่งเสียงออกมา ทั้งสายตาดุจัดนั้นทำให้ผมต้องลงลิ้นหนักๆ อยากได้ยินเสียง...อยากได้ยินเสียงของเขาตอนที่ผมกำลังทำรักให้

ผมค่อยๆ ปลดเข็มขัดกางเกงของเขาออก รูดซิบลงจนเห็นชั้นในสีดำ ก่อนจะส่งมือเข้าไปลูบไล้

“ถ้ามึงยังทำมากกว่านี้ กูหลุดไปได้มึงตายแน่!”

“งั้นไหนๆ ก็จะตายแล้ว...ตั้มพาบิ้วขึ้นสวรรค์ก่อนนะ”

“ไอ้เด็กบ้า!” ผมขี้เกียจฟังเสียงของเขาอีกจึงหาผ้ามาอุดปากของเขาไว้

“มีคนได้สัมผัสมันมากี่คนแล้วล่ะตั้ม...เคยเข้าไปในตัวใครบ้างแล้ว...แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ บิ้วจะทำให้ลืมเอง ลืมความรู้สึกดีที่ได้รับจากคนอื่นแล้วจำแต่บิ้วแทน ดีไหมครับ”

ผมใช้ปากให้เขาจนเสร็จ ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นไปดูดดุนยอดอกของเขา พี่ตั้มหน้าแดงก่ำ เสียงร้องอื้ออึงดังอยู่ในลำคอ เขาจ้องมองมาที่ผมโดยไม่ละสายตา ไม่ว่าผมจะสัมผัสตรงไหนก็จะมีสายตาของเขามองตามมาจนบางครั้งผมก็ทำอะไรไม่ถูกจนต้องยกมือขึ้นปิดตาของเขาไว้ ยิ่งเมื่อของของเขาเข้าไปในตัวของผมจนหมด มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีจนร้องครวญครางออกมา เขากระตุกเป็นพักๆ เมื่อผมตอดรัดเขาแรงๆ และขยับสะโพกขึ้นลงรัวเร็ว แม้หัวใจจะแทบหยุดเต้นเมื่อความสุขสมล้นทะลักอยู่ภายใน แต่ผมก็ยังอยากให้สิ่งที่กำลังทำดำเนินต่อไปไม่รู้จบ ผมดึงผ้าที่อุดปากเขาไว้ออก เมื่อเห็นว่าเขามีอารมณ์ร่วมแล้ว ถ้าหากจูบเขาตอนนี้ก็คงไม่ถูกปฏิเสธแน่ๆ

“ดีไหมตั้ม...ดีรึเปล่า” เขาไม่ตอบแต่กลับจูบตอบผมกลับมาอย่างแรง ทั้งดูดลิ้นทั้งงับริมฝีปาก ผมเสร็จไปหลายต่อหลายรอบแค่เพราะจูบกับเขา ในขณะที่ของของเขายังคงตื่นตัวและเต้นตุบๆ อยู่ในตัวผม

ผมจูบเขาอย่างโหยหา ทั้งความใคร่และความรัก มันรวมตัวกันจนผมไม่อยากแยกออกจากเขา แต่พอถึงวันรุ่งขึ้น ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมไม่อยากคาดเดาและไม่อยากนึกถึงมัน แค่ความสุขที่อยู่ตรงหน้าในตอนนี้ก็ทำให้ผมพอใจแล้ว ผมได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่รัก...แม้ว่าคนๆ นี้จะไม่ได้รักผมเลยก็ตาม

“นี่”

“...”

“ในวันแต่งงานขอให้มีความสุขนะ ผมไม่ไปงานของพี่หรอก ไม่ต้องส่งการ์ดเชิญมาให้ผมด้วย ผมไม่อยากไปร้องไห้กลางงานมงคล ถ้ามีลูกสาวน่ารักๆ หรือลูกชายหล่อๆ ผมจองนะ อายุห่างกันมากหน่อยก็ไม่เป็นไร อ่า...ยินดีด้วยนะครับ”

ผมไม่รู้จุดเริ่มต้นความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา แต่ผมรู้ว่าตอนจบมันจะเป็นแบบไหน เพราะเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ผมคงไม่สามารถอยู่กับเขาต่อไปได้ มันคงดีนะครับถ้าเขาได้มีความสุขกับคนที่เขารักและลืมเรื่องของผมในคืนนี้ไป

ผมยิ้มให้เขา หยุดขยับสะโพกแล้วกดทับแก่นกายของเขาอยู่อย่างนั้น พี่ตั้มขมวดคิ้วใส่ผม

“ทำต่อเร็วๆ”

“ผมมีอะไรจะบอกพี่”

“อะไร”

ผมยื่นมือทั้งสองข้างไปปิดหูเขาไว้ ก่อนจะบอกว่า “ผมรักพี่นะ”

“ปิดหูแล้วกูจะได้ยินรึไง มึงพูดอะไร”

“ผมรักพี่”

“กูไมได้ยิน”

ผมดึงมือออกแล้ววางบนแผ่นอกกว้างของเขา ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆ

“ผมก็แค่อยากบอก แต่ไม่อยากให้ได้ยินนี่นา”

“ทำไม”

“ไม่มีเหตุผล”

พี่ตั้มมองหน้าผมอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะครางลั่นเมื่อผมวนสะโพกแกล้งเขา แต่ตัวเองก็แทบแย่เหมือนกัน

“นี่”

“...”

“อย่าเกลียดผมนะ”

“มึงกำลังขอในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”

“ว้า เกลียดผมแล้วเหรอ”

“...”

“พี่เคยจูบผมนะ จำได้รึเปล่า”

“...”

“ตอนนั้นทำไมถึงจูบล่ะ”

“เพราะมึงพูดมาก กูรำคาญ”

“แค่นั้นเหรอ”

“อืม”

“งั้นตอนนี้ทำไมถึงจูบล่ะ”

“จะให้ตอบไหมว่ากูเงี่ยน”

“ไม่โรแมนติกเลยนะ”

“...”

“ผมชอบคนโรแมนติก ชอบผู้ชายพูดเพราะ พี่ไม่ตรงสเปคผมสักข้อเลย”

“ว่าแต่กู แล้วแฟนมึงล่ะ ดีขนาดไหน”

ผมอมยิ้ม ก่อนจะก้มตัวลงไปหอมแก้มพี่ตั้ม เขาเหลือบตามอง พร้อมกับทำหน้าไม่เชื่อเมื่อผมบอกว่า “โสด ไม่มีแฟน ไม่ได้คบใคร”

“แน่ใจ?”

“อื้ม แน่สิ ถ้าผมมีแฟน จะมาเอากับพี่อย่างนี้เหรอ”

“ใครจะไปรู้”

ผมหัวเราะกับหน้าบึ้งๆ ของเขา แล้วดูดคอเขาไปอีกรอย “ตั้ม”

“...”

“ตั้ม ขานรับหน่อยสิ”

“ทำไมชอบเรียกชื่อ”

“อยากลองเรียกบ้าง ไม่ได้หรือไง”

“พูดมาก”

สีหน้าของเขาทรมานเล็กน้อยเมื่อผมหยุดค้างนาน ตอดรัดเขาแรงแต่ไม่ยอมขยับ

“บิ้ว กูจะไม่ไหวแล้ว มึงขยับซะที”

“ไม่”

“ไอ้เด็กบ้านี่”

“ทำไมผมต้องตามใจพี่ด้วย ในเมื่อพี่ยังไม่ยอมตามใจผมเลย”

“...”

ผมก็ทรมานเหมือนกันนะ แต่ผมคิดว่าพี่คงทรมานยิ่งกว่า ถึงได้ทน

“ตั้ม”

“ครับ”

“ยอมแล้วเหรอ”

“เออ”

“ก็แค่นี้”

พี่ตั้มแยกเขี้ยวใส่ ในขณะที่คนคุมเกมอย่างผมก็เริ่มกดปุ่มเพลย์ดำเนินเกมต่อ ไม่งั้นผู้เล่นอีกฝ่ายคงได้กัดลิ้นตายไปซะก่อน

“กูสาบานเลยว่าถ้ากูหลุดไปได้เมื่อไหร่ มึงเละแน่บิ้ว”

ถึงตอนนั้นผมก็คงไปไกลแล้วล่ะครับ ใครจะโง่อยู่ให้พี่กระทืบกันล่ะ

“จะทำได้ลงคอเหรอ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็รู้สึกดีขนาดนี้”

“ความเงี่ยนไม่เข้าใครออกใคร”

“อ่า...นั่นสินะ”

สักนิดก็ไม่มีความรักอยู่ในแววตาของเขา ผมไม่รู้ว่าตีความถูกไหม แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ก็แค่ความใคร่ของคนสองคนเท่านั้น...ถึงตอนแรกจะต้องใช้อุบายกันสักหน่อยก็เถอะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมปิดฉากความรักของผมลงเท่านี้แล้ว ก็หวังว่าเขาจะลืมและเริ่มต้นชีวิตครอบครัวกับผู้หญิงที่เขาเลือกได้ราบรื่น

ยินดีด้วย...จริงๆ นะครับพี่ มีความสุขมากๆ นะ


..................................................End Special........................................................

เขาเป็นเหมือนหนามทิ่มแทงใน ยิ่งถ้าเขา และเธอแอบอิงเอนแนบกาย ใจมองดูอย่างปวดร้าว เศร้ายังไงต้องเก็บไว้ ได้แต่พูดออกไป ในคำที่เธออยากฟัง

-..- คิดถึงกันไหมคะ นี่หายไปหลายวันเลย ขอบคุณทุกคนที่เพิ่งเข้ามาอ่าน หลินเล้งที่ไม่ฟันธงเพราะต้องใช้เวลา บทสรุปของทั้งคู่อยู่ในตอนจบของเรื่องหลักแล้ว อุวะฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 04-08-2014 19:12:55
ทะ ทำไม คุณคนในเครื่องแบบทำกับน้องบิ้วแบบนี้ (จริงๆคือบิ้วทำเอง แต่ไม่เอา จะว่าพี่ตั้มอ่ะ -..-)
น้องบิ้วน่ารักจะตาย ไม่รักน้องบิ้วสักนิดเลยเหรอ ไม่เลยสักนิดดดดเหรอคะพี่ T.T
คู่รองเปิดมาสองคู่ คือแบบ.. โอ๊ยอีฉันฝุ่นเข้าตา น้ำตาไหล! ไหลเต็มเลยยยย
เล้งก็เจ็บ บิ้วก็เจ็บ ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ก็เจ็บ นี่เจ็บมาตลอด! ฮืออยากปลอบเด็กน้อยจังค่ะคุณ
เอาจริงๆนี่ก็ไม่ได้เห็นด้วยกับบิ้วนะที่ทำแบบนี้ แต่พอจะเข้าใจหัวอกน้องอยู่บ้าง
รักมากไง รู้ว่าเค้ากำลังจะแต่งงานเค้าไม่ได้รักตัวเลย แต่ก็อยากอยู่ในอ้อมกอดเค้าสักครั้ง
ฮือเศร้าใจ อยากอ้อนวอนคนแต่ง ให้น้องบิ้วสมหวังได้มั้ยคะ
แบบอีพีตั้ม(ขึ้นอีแล้ว555)เปลี่ยนใจ ไม่แต่งได้ม้ายยยยยยยยยยย TT_____TT

เออไม่รู้ทำไม แต่พอน้องบิ้วร้องไห้นี่นะแหม่ รู้สึกว่าน้องน่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู
หรือเราจะเป็นโรคจิต เห็นเค้าร้องไห้แล้วฟิน(?) 5555555

ขอบคุณที่เอาสเปมาแปะให้อ่านแก้คิดถึงนะคะ เคยบอกไปรึยังว่ารักเรื่องนี้อ่ะ -///-
รักทุกตัวละครของตัวเองเลย แล้วก็รักคุณคนแต่งด้วย
ขอบคุณที่ทำให้เรามีความสุขได้ขนาดนี้นะคะ *ยักคิ้วจึกๆ 555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: VOODOO DOLL ที่ 04-08-2014 19:18:29
ไม่มีแววจะสมหวังเลยคู่นี้...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-08-2014 19:24:44
บิ้วแรงอะ  :z1:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: pornvrin ที่ 04-08-2014 19:27:04
มาอย่างนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่า >.<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: KoROGeFeE ที่ 04-08-2014 19:31:22
ทำไมคู่รองถึงได้ดูไม่มีแววได้ครองคู่กันเลยละคะ T T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: s.mosis ที่ 04-08-2014 19:32:40
อยากรู้ว่าพรุ่งนี้เช้าจะเกิดอะไรขึ้น :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 04-08-2014 19:33:26
สงสารบิ้วนะตั้มไม่คิดอะไรกับบิ้วบ้างเลยเหรอ ที่ทำไปแค่หน้าที่เท่านั้น ที่นอนด้วยก็เพราะความอยากแค่นั้นเหรออยู่ด้วยกันมาสักพักไม่ได้คิดอะไรบ้างเลยหรือไง  อยากอ่านในมุมของตั้มบ้างว่าตั้มคิดยังไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-08-2014 19:36:36
ต่อไปจะไม่อ่านคู่รองอีกแล้ว

ปวดจิตเกินไปแล้วววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 04-08-2014 19:49:01
ทำใจไม่ได้กับบทสรุปที่ไม่สมหวัง แต่มันคือเรื่องจริงที่ต้องเผชิญ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 04-08-2014 19:52:34
ไม่รู้ทำไปแล้วมีความสุข หรือเสียใจมากกว่าเดิมกันแน่ บิ้วเอ้ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 04-08-2014 20:06:28
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 04-08-2014 20:12:33
อยากอ่านต่ออออออออ


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-08-2014 20:13:46
บิ้วเอ้ยยยยย เจ็บไหมที่ตัดสินใจทำแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-08-2014 20:20:53
มันต้องใช้คำว่า ทูบีคอนตินิว ไม่ใช่หรือ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 04-08-2014 20:21:14
ผมไม่รู้จุดเริ่มต้นความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา แต่ผมรู้ว่าตอนจบมันจะเป็นแบบไหน
ร้องไห้ โอ้ยยยยยยย ร้องไห้กับเล้งยังไม่ทันหายดี มาร้องไห้กับบิ้วต่ออออ
รู้ทั้งรู้ว่าตอนจบมันเป็นยังไง บิ้วก็ยังจะทำ ฮรืออออออออออออออ :katai1: :katai1:
ทนไม่ไหวแล้วววว ไม่ใช่ทุกคนสินะที่จะสมหวัง แต่ทั้งๆที่รู้ว่าพี่ตั้มมีแฟนแล้ว
แต่ก็ยังหวังอยู่ โอ้ยยย ปวดหัวใจ
เรื่องคืนนี้ไม่น่าเกิดขึ้นเลย  บิ้วอาจจะเชื่อว่ามอย่างน้อยๆแค่สักครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอด
 แต่บิ้วไม่รู้หรอก ว่าหลังจากนี้มันจะกลายเป็นตะกอนในใจไปตลอด เจ็บกันไปอีกนานนน :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 04-08-2014 20:25:02
ไม่เข้าใจ ไปรักกันตอนไหน

ตอนที่อยู่ด้วยกัน ไม่เห็นจะมีภาพความสุขเลยด้วยซ้ำ

แล้วทำไมฝ่ายรับเรื่องนี้ ชอบดูถูกตัวเอง ทำตัวง่ายๆ คิดว่าถ้ามีอะไรกันแล้ว ไอ้พวกนี้มันจะรักเหรอ

ทั้งที่ไอ้พวกนี้ก็เป็นพวกฟันมาเยอะทั้งนั้น หรือคิดว่าเด็ดแล้ว แล้วจะติดใจ ทั้งที่พวกเด็กเที่ยวแบบนี้ก็มีเยอะ

ถ้าติดใจไปเอากับเด็กเที่ยวก็ได้ มันเชี่ยวกว่าอีก 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 04-08-2014 20:41:02
มันเป็นฉากอีโรติก แต่รู้สึกว่าดราม่ามาก สงสารบิ้ว ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 04-08-2014 20:41:30
ขอให้สมหวังเถอะนะคู่นี้ แบบว่าตั้งแต่อ่านคู่ของมายด์ฟิวส์แล้วไม่เคยวางใจเลยว่าในนิยายของคนแต่งสุดท้ายแล้วจะสมหวังกันทุกคู่ พอสุดท้ายแล้วตัวละครเจ็บปวด เราคนอ่านตาดำๆก็เจ็บปวดตามไปด้วย(สงสัยอินจัด) เพราะโลกแห่งความเป็นจริงนั้นมันโหดร้าย ในนิยายก็เลยอยากให้เขาสมหวังกันให้ชื่นฉ่ำหัวใจบ้าง ยังไงก็ขอให้สมหวังทุกคู้นะคะ   :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 04-08-2014 21:08:32
คู่นี้จบแบบนี้จริงๆอะ ไม่น้ามันน่าจะแฮปปี้ซิ ดูๆอีพี่ตั้มก็น่าจะมีใจอยู่บ้างนา :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 04-08-2014 21:19:12
ไม่อยากแสดงความเห็นมากเดี๋ยวจะด่าอิพี่ตั้ม
แต่ว่าผู้ชายปกติเค้าไม่เอาปากปิดปากผู้ายด้วยกันนะไม่ว่าจะรำคาญแค่ไหน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-08-2014 21:31:52
ง่ะ แกงค์นี้ อกหักรักคุดกันยกแกงค์เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 04-08-2014 21:33:23
ทำร้ายตัวเองจังบิ้ว  :sad4:  :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 04-08-2014 21:36:52
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกแย่นะ ทำไมผู้ชายที่มีแฟนอยู่แล้วถึงมายุ่งกับเกย์อะเขาเห็นเกย์เปนที่แค่ระบายอย่างนั้นเหรอเสียความรู้สึกมากกับผู้ชายแบบนี้แต่ในชีวิตจิงมันก็เปนแบบนี้นะส่วนมาก มันเลยทำให้ผู้ชายเขาดูถูกเกย์มากๆเลยนะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 04-08-2014 21:47:07
ทำไมคู่รองแต่ละคู่มันถึงได้ปวดตับมากมายขนาดนี้ สงสารบิ้วนะ แต่ก็เห็นใจพี่ตั้มเหมือนกัน
ดูเหมือนพี่ตั้มจะไม่ได้รักบิ้วจริงๆสินะ ฮืออออออ :z10:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 04-08-2014 21:57:47
มันเศร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฮืออออออออออออออออออ


ไม่ชอบบบบบบบบบ


ไม่ชอบแบบนี้ๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: RnSoMzZ9 ที่ 04-08-2014 21:59:05
อ่านแบบรวดเดียวจบ

พี่โปรดที่แย่งซีนได้ตลอดจริงๆ อยากจะแย่งน้องปลื้มมาฟัดสักหน่อย

คนอะไรทั้งหล่อทั้งเพอร์เฟ็ค แต่คิดไปคิดมาแล้ว พ่อของน้องเดซี่น่าจะเร้าใจกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ว่าแต่...TwT ไม่ขออ่านคู่รองทั้งหลายฮืออออ มันน่ากลัวมาก เจ็บปวด

หาคู่ให้บิ้วกับเล้งหน่อยสิ เค้าสงสารนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 04-08-2014 21:59:18
ปกติคู่หลักนี่มาดราม่าคู่รองแนวสดใส นี่จัดคู่รองแต่ละคู่โหดมาก
บิ้วของแม่ ฮือออออออออออออ
 :o12:
ขอให้พี่ตั้มคุยเรื่องงานแต่งงานของเพื่อนของพี่สะใภ้อะไรว่าไปแล้วหยอกบิ้วเล่นทีเถ้อะะะะะะะะ
 :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 04-08-2014 22:08:29
คู่รองคงไท่สมหวังสักคู่เลยสินะ  มีน้ำตาเท่าไรก็ไม่พออ่ะ   :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 04-08-2014 22:13:08
ดราม่า สงสารบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 04-08-2014 22:16:26
ตั้มนายไม่มีใจก็อย่ามาทำดีด้วยนักเลย

ทำดีด้วยยิ่งทำให้เจ็บนะ (;__;
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 04-08-2014 23:37:40
สงสารบิ้ว   แต่ถ้าเราอยู่สถานะเดียวกับบิ้วก็ทำแบบบิ้วนะ

ขอแค่มีความสุขสักครั้ง  แล้วจะจากไปเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 04-08-2014 23:45:31
 :hao5: อยากอ่านต่อ แต่บิ้วสมเป็นน้องชงโคจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 05-08-2014 00:12:49
ขอคู่นี้ SM แบบรุนแรง
จับล็อกกุญแจดีนักแล ผลัดกันล็อกบ้างนะ  :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 05-08-2014 00:35:37
สรุปว่านอกจากชงโค ไม่มีใครสมหวังเลยสินะ แง๊
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 05-08-2014 01:08:29
ทำไมนอกจากคู่หลักแล้วคนอื่นๆถึงได้มีแต่รักที่เจ็บปวดกันหมด น่าสงสารบิ้วนะผิดหวังมาตลอด เล้งก็เหมือนกัน คนที่ไม่สมหวังก็จะไม่สมหวังอยู่ตลอดไปงั้นหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 05-08-2014 10:22:38
เล้งน่าสงสารไปคน
แต่สะใจหลิน จริงๆหลินควรเจอให้หนักนะ
อยากอ่านความรู้สึกหลิน คือทำแบบนี้ได้ไง อะไรแบบนี้

พอมาอ่านบิ้ว.....
แบบว่าตอนอ่านในเรื่องหลักเหมือนพี่ตั้มจะรักบิ้ว
แต่มาถึงตอนนี้มันเหมือนไม่เหลืออะไร
เป็นบิ้ว(+เรา)ที่คิดไปเอง ฮึกกกกกกก
ง๊ากกกกกกกกก
ทำไมมมมมมมมมมมม
(โวยวายขออภัย)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 05-08-2014 10:28:10
คุณพี่ตั้มไม่คิดอะไรจริงๆเหรอเนี้ย???
 :o11: :o11: :o11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 05-08-2014 11:31:57
อยากให้บิ้วสมหวังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อยากอ่านต่อล๊าววววววววววววววว
พลีสสสสสสสสสสสสสส
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-08-2014 11:37:55
รักให้เป็น
ไม่ต้องเอาชนะ
ไม่ต้องครอบครอง
รักใครเท่าไหร่อย่าลืมรักตัวเองให้มากกว่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-08-2014 12:07:20
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-08-2014 12:16:06
บิ้วกล้ามากกกกกก อรั๊ยๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 05-08-2014 12:52:09
หะ หะ อ่า......จะว่าไงดีล่ะ

เรื่องครอบครัวก็น่าเห็นใจพออยู่แล้ว

นี่ก็ต้องมาช้ำใจเพราะนายตั้มอีกหรอ

ยังไงก็ขอให้บิ้วเจอความสุขเข้าสักวันนะ

ถ้าจะให้ดีมาต่ออีกตอนให้เคลียร์ๆหน่อยสิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 05-08-2014 13:35:29
 :เฮ้อ:
เศร้ากันต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 05-08-2014 14:54:17
เศร้าเลย...แต่บิ้ว..แน่น่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 05-08-2014 15:56:59
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 05-08-2014 16:37:17
ร้องไห้ตามบิ้วเลยอ่ะ
บิ้วจะหนีไปไหนเหรอ
part ต่อไปเป็นของอิพี่ตั้มหรือป่าว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 05-08-2014 20:11:43
ไม่กล้าอ่านเลยสงสารบิ้ว เหมือนน้องเจออะไรมาเยอะเหมือนกัน รอบทสรุปแล้วอ่านทีเดียวแล้วกัน :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 05-08-2014 21:46:18
 :hao7:  บิ้วแรงอ่ะ  ไม่แพ้พี่สาว เอ๊ยย!! พี่ชายอย่างชงโคเลย  เล่นซะพี่หมวดไปไม่เป็นเลยทีเดียว (เพราะถูกล็อคกับเตียง 555)  แต่เหมือนพี่ตั้มจะชอบบิ้วอยู่ก่อนแล้วหรือเปล่า  ถึงได้ดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้   :o8:  แต่ก็เป็นเพียงการคาดเดาที่อาจจะผิด  หรือว่าบิ้วอาจจะเข้าใจผิด  หุ หุ  :z6:  มโนมาก   :ling2:


อยากรู้ตอนจบแต่ไม่อยากให้จบ   :laugh:  มีพิเศษหลาย ๆ ตอน ก็ดีนะคะ   :L2:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: nooniggee ที่ 06-08-2014 10:49:16
บิ้ว ตั้มคือที่สุดดดดด >_<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-08-2014 12:11:49
สงสารบิ้วอ่ะ แบบอิพี่ตั้มไม่มีใจเลยหรอ
ผู้ชายเขาคงไม่จูบปากผู้ชายด้วยกันเพราะรำคาญหรอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 06-08-2014 17:01:05
สงสารบิ้ววววววT^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 06-08-2014 18:39:03
ตอนจบหักมุม......เรารึก็นึกว่าสองคนนี้คู่กัน
 เศร้านิดๆT^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 07-08-2014 11:35:38
ทั้งเรื่องนี่น่าอิจฉาชงโคที่สุดละ ดีพร้อมไปทุกอย่าง
ถ้ายังระแวงพี่ทองอีกอยากจะให้มาเจอเคสของบิ๊วกับเล้งมาก
ทั้งบิ๊วทั้งเล้งน่าสงสารมาก ภายนอกดูแรงๆแต่ที่จริงไม่เลย
ยอมเจ็บเพราะความรักอะ แถมแต่ละคนก็ไม่ได้รักบิ๊วกับเล้งจริงๆเลย
ทั้งเรื่องสงสารบิ๊วกับเล้งมาก โถวว อยากให้สองคนนี้เจอคนใหม่ที่ดีกว่าเดิมนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: PK37 ที่ 07-08-2014 16:48:51
ชอบชงโคกับเฮียมากเลยค่ะ ชงโคนี่สมควรเป็นนายเอกสมัยใหม่จริงๆ แรงได้ใจเจ้มาก  :hao6:

รอลุ้นคู่รองอยู่นะคะ ไม่อยากให้ซดต้มยำกันเผ็ดเกินไปนะคะ
 :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 07-08-2014 18:44:37
 :z3: แต่ละคู่ (ยกเว้นเฮียทองคำเอกกับน้องวิณณ์ชงโคนะค้า)  ตาถั่วกันจริงๆ  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 07-08-2014 19:07:59
T^T ฮืออออ
ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 07-08-2014 22:36:02
ตอนพิเศษตัวอิจฉา (ตั้ม+บิ้ว)

“ตั้ม เป็นอะไรรึเปล่าคะ อาหารไม่อร่อยเหรอ”

“...”

“ตั้มคะ”

“...”

“ตั้ม!”

“หืม?”

“บีเรียกตั้งนานเลยนะคะ เป็นอะไรไป ทำไมช่วงนี้เหม่อลอยบ่อยๆ เครียดเรื่องงานเหรอคะ” เสียงหวานของผู้หญิงที่คบกันมาเกือบห้าปีถามด้วยความเป็นห่วงทำให้เขาเลิกจ้องมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วส่งยิ้มให้เธอ

“เปล่า ผมไม่เป็นไร แค่นอนไม่ค่อยหลับ”

บีส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้เขา พร้อมกับยื่นมือมากุมมือเขาไว้แล้วบีบเบาๆ “พักผ่อนบ้างนะคะ บีเป็นห่วง”

“ครับ”

แม้จะรับปากเธอไป แต่เขาก็พักผ่อนตามที่บีบอกไม่ได้ เด็กบ้านั่นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ติดต่อไม่ได้ ไปดักรอที่มหาลัยก็ไม่เจอ ถามชงโครายนั้นก็ไม่ยอมบอกอะไร หรือเขาควรจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนอย่างที่เจ้าตัวยุ่งมันบอกก่อนจะหายไปดี แต่เรื่องอย่างนี้...มันคงลืมไม่ได้ง่ายๆ หรอก ในเมื่อ...เขาก็มีส่วนให้มันต้องเกิดขึ้นเหมือนกัน

ทำไมเขาจะมองไม่ออกว่าเด็กบ้านั่นคิดอะไร ทำไมจะไม่รู้ว่ากุญแจมือถูกเอาไป เขารู้แต่ก็แกล้งไม่รู้ไปอย่างนั้น มีหรือที่ร่างกายเล็กๆ อย่างเด็กนั่นจะทำให้เขาล้มลงไปได้ มีหรือที่นายตำรวจอย่างเขาจะไม่มีกุญแจปลดล็อคกุญแจมือของตัวเองในเมื่อแค่ใช้มือข้างที่เป็นอิสระควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกงเพื่อปลดล็อคในระหว่างที่เด็กนั่นกำลังเดินไปหาผ้ามามัดมืออีกข้างของเขาไว้ มีโอกาสที่จะเป็นอิสระเยอะแยะไปหมดแต่เขาก็ไม่ทำ เพราะเขาก็แค่อยากรู้ว่าความรู้สึกที่คอยรบกวนจิตใจเวลาที่มีเด็กบ้าๆ นั่นอยู่ใกล้มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่

“ตั้มไม่ต้องไปส่งบีหรอกค่ะ เดี๋ยวมีเพื่อนมารับ กลับไปพักผ่อนเถอะนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”

“ครับ”

เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะแยกตัวออกมา ขับรถไปเรื่อยเปื่อย จนในที่สุดก็มาหยุดลงหน้าร้านเหล้าร้านประจำที่เขามักจะต้องขับรถมารับเด็กขี้เมาเสมอ กี่เดือนมาแล้วที่เขารับเป็นผู้ปกครองให้ แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตัวตนของบีในใจเขาเริ่มจะเลือนหายลงไปทุกที เขาไม่อยากจะต้องเป็นอย่างนี้เลย แต่ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเด็กคนนั้นมันกลับทำให้ความรู้สึกของเขารวนไปหมด เขาจะไม่โทษว่าแฟนไม่มีเวลาให้ จะไม่โทษความจืดจางของความรักเกือบห้าปี แต่จะโทษความไม่มั่นคงของเขาเอง

ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องทำให้ทุกอย่างมันถูกต้อง เขากับบีคบกันมานาน พ่อแม่ของทั้งเขาและเธอต่างก็รู้ความสัมพันธ์นี้ งานแต่งงานถูกวางกำหนดการไว้หมดแล้ว การ์ดเชิญก็ตีพิมพ์เป็นที่เรียบร้อย และผู้ชายอย่างเขาจะมากลับลำบอกว่าไม่อยากแต่งก็คงไม่ได้ บีไม่ได้ทำอะไรผิด...และเขาก็คงขอเลิกกับเธอไม่ได้เหมือนกัน เรื่องของเขากับเด็กนั่น...จบลงอย่างนี้ก็คงดีแล้ว

แต่เขาจะไม่ลืมหรอกว่าจูบของเด็กนั่นทำให้รู้สึกดีมากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะโกหกเหตุผลที่จูบไป เพราะไม่ต้องการให้ความหวังอะไรทั้งนั้น เขาอาจจะเผลอตัวไปบ้าง แต่ตอนนี้ก็คงควบคุมทุกอย่างได้แล้ว ผู้ชายวัยเกือบสามสิบอย่างเขาไม่ควรจะมาฟุ้งซ่านกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ สิ่งที่เขาควรยึดมั่นไว้ก็คงมีเพียงแค่ความถูกต้องกับสิ่งที่ควรต้องทำก็เท่านั้น

.
.
.

“เล้ง อิเล้ง มึงได้ยินกูไหม”

“เออ ได้ยินแล้ว มึงเรียกอะไรนักหนาเนี่ย”

ผมจะไม่เรียกมันหรอกถ้าไม่บังเอิญเจอใครบางคนที่คุ้นหน้าเข้า ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่ที่คอนโดของเล้ง ในเช้าวันนั้นผมรีบเก็บเสื้อผ้ามาเฉพาะที่จำเป็น พี่ตั้มแค่ถามผมว่าจะไปไหน แต่ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป บอกเขาให้ลืมทุกอย่าง จากนั้นก็สั่งให้ลุงคนสวนขึ้นไปแก้มัดและปลดล็อคกุญแจให้เขาแล้วก็รีบออกมาหาเล้งเลย

“นั่นแฟนพี่ตั้มอ่ะ”

ผมชี้ให้เล้งดูผู้หญิงในชุดเดรสสีขาวสบายตา ซึ่งผมจะไม่เรียกให้เล้งดูเลยถ้าพี่บีเขามากับพี่ตั้มไม่ได้มากับ...

“อ้าว จริงดิ นั่นหมอปรินซ์ที่นังเมฆมันบอกว่าเป็นแรร์ไอเทมในคอนโดกูนะ แล้วมากับแฟนผัวมึงได้ไง”

“ผัวกูที่ไหนล่ะ” ผมทำหน้าหงุดหงิดใส่เล้ง ก่อนจะรีบจ่ายเงินค่าเป๊บซี่ให้กับพนักงานแล้วลากเล้งให้ออกมาจากเซเว่นใต้คอนโด “หมอปรินซ์อะไรนั่นอยู่ชั้นไหนอ่ะ”

“ชั้นเดียวกับกูสิ ว่าแต่มึงสนใจเขารึไง”

“เปล่า”

“แล้ว?”

“กูแค่อยากรู้ว่าพี่บีมาคอนโดหมอปรินซ์ทำไมดึกๆ ดื่นๆ”

“แดกตับสิไม่น่าถาม มึงคิดว่าเขาจะพากันมาปรึกษาเคสคนไข้ตอนเที่ยงคืนรึไงอีโง่”

“แต่พี่บีเป็นแฟนพี่ตั้มนะ”

“อย่ามาใสอิบิ้ว แค่นี้มึงยังไม่รู้รึไงว่าแฟนผัวมึงมันมีชู้”

“เป็นไปไม่ได้หรอก ก็พวกเขารักกันจะตาย”

“นางเอกต่อไปจ่ะมึง แล้วเป๊บซี่นี่ไม่ต้องแดกละ ไปหาน้ำส้มมากินไป เอาเป๊บซี่มาให้กู”

ผมไม่ได้สนใจที่เล้งแย่งเป๊บซี่ของผมไป แต่สมองกลับวนเวียนอยู่แต่เรื่องของพี่ตั้มกับพี่บี พวกเขาจะแต่งงานกันได้ยังไงในเมื่อฝ่ายหญิงนอกใจอย่างนี้ พี่ตั้มจะมีความสุขได้อย่างที่ผมอวยพรเหรอ แค่คิดว่าเขาต้องเจ็บปวดเพราะถูกสวมเขา ผมก็ใจไม่ดีแล้ว

“เล้ง มึงว่ากูควรบอกพี่ตั้มดีไหมวะ”

“มึงคิดว่าถ้ามึงบอกไปแล้วเขาจะเชื่อมึงเหรอ ดีไม่ดีโดนกล่าวหาว่าใส่ร้ายว่าที่เมียเขาอีก”

“ก็จริงของมึง” คำพูดของผมคงไม่มีน้ำหนักพอ แต่จะปล่อยไว้แบบนี้ได้เหรอ ชีวิตแต่งงานมันสำคัญมากนะ อย่างน้อยผมก็อยากให้เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงดีๆ มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก...ไม่อยากให้เป็นเหมือนครอบครัวของผม

“แต่ถ้าห่วงเขานักก็บอกไปสิ ถึงตอนนั้นมันจะเป็นยังไงมึงก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา ถือว่ากูเตือนมึงแล้ว อยากเจ็บอีกก็เรื่องของมึง”

คำพูดของเล้งทำให้ผมลังเลใจอยู่มาก แต่ก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ เพราะในใจผมก็ยังหวังลึกๆ ให้พวกเขาเลิกกัน อ่า...ผมเป็นคนที่แย่จริงๆ นั่นแหละ

ผมนอนไม่หลับเลย เพราะสมองเอาแต่คิดวุ่นวายไม่ยอมหยุด ผมอยากไปบอกสิ่งที่เห็นให้กับพี่ตั้มได้รู้ แต่ผมก็ไม่กล้าไปเจอเขา มันต้องใช้ความกล้าสักเท่าไหร่กันแล้วผมจะมีมันมากพอไหม แล้วมันจะคุ้มกับการที่ผมต้องกลับไปรู้สึกปวดใจเหมือนเดิมอีกรึเปล่า ผมก็ไม่รู้

หลังจากนอนพลิกตัวไปมาจนถูกเล้งถีบตกเตียงแล้วไล่ให้ผมไปนอนโซฟา ผมก็เลยลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว ตัดสินใจแล้วว่ายังไงก็ต้องไปเจอเขาให้ได้ ผมต้องบอกเขา...แม้ความหวังที่พวกเขาจะเลิกกันมีเพียงน้อยนิดมากแค่ไหน ต่อให้เป็นฟางเส้นสุดท้ายผมก็จะคว้ามันเอาไว้

ผมขับรถมาถึงที่บ้านในเวลาเกือบตีห้า ยังมืดอยู่เลยถึงยังไม่มีใครตื่น มองลอดประตูรั้วเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ เห็นอยู่ไกลๆ ว่ามีใครบางคนกำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ในสวนแต่ผมก็ไม่กล้าเรียก เหลือบมองบ้านเรือนไทยของพี่ชงโคที่อยู่ติดกันแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ ใต้ต้นชงโคต้นนั้นผมรู้ว่าเคยมีศพของใครถูกฝังเอาไว้ ผมไม่ได้สนิทกับพ่อมากนักถึงได้รู้สึกกลัวนิดๆ เหมือนกันหากว่าพ่อจะปรากฎตัวให้ผมเห็น แม้ว่าพี่ชงโคจะบอกว่าพ่อไม่ได้วนเวียนอยู่แถวนี้แล้ว แต่ผมก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่ดี

ยืนรออยู่ตรงนี้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร ผมถึงได้ตัดสินใจปีนรั้ว เพราะตอนออกไปไม่ได้เอารีโมทเปิดประตูไปด้วย ผมรีบมากถึงได้ลืมนั่นลืมนี่ แต่หวังว่าปีนรั้วบ้านของพี่ชายตัวเองคงจะไม่ถูกแจ้งตำรวจจับหรอกนะ

“มึงขึ้นไปทำอะไรบนนั้น” น้ำเสียงเรียบๆ นิ่งๆ ตามสไตล์ของพี่ตั้มดังขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งตกใจจนเสียหลัก เหยียบพลาด หงายหลังลอยคว้างอยู่ในอากาศก่อนจะหล่นตุบลงสู่พื้น

เวรเอ้ย!! นี่มันเจ็บไม่ใช่เล่นๆ เลย!

“อยู่ดีๆ ไม่ชอบ ชอบรนหาที่เจ็บตัว” บ่นเสร็จก็เข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น แต่ผมลุกไม่ไหวจริงๆ ปวดไปหมดเลย ยิ่งที่ข้อเท้านี่ยิ่งปวด

“เจ็บ!”

“สมน้ำหน้า”

ผมมองหน้าพี่ตั้มอย่างเคืองๆ ก่อนจะสะบัดแขนที่ถูกมือของเขาจับไว้

“อวดเก่ง”

“ไอ้บ้า!”

“ห้ามร้องนะ” พี่ตั้มชี้หน้าผม พร้อมกับมองมาด้วยสายตาดุจัด “ถ้าร้องล่ะก็ เจ็บตรงไหนกูจะตีซ้ำตรงนั้นแหละ”

ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งโกรธจนน้ำตาไหล เจ็บใจตัวเองจริงๆ ทำไมผมยังต้องมานึกห่วงผู้ชายอย่างเขาด้วย ปล่อยให้โดนสวมเขาไปซะได้ก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องมาหาเรื่องเจ็บตัวแบบนี้

“บอกว่าห้ามร้อง”

ผมปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่น ถีบขาไปมาอย่างอดไม่ได้ ถีบโดนพี่ตั้มไปสองสามทีจนในที่สุดก็ถูกเขาจับไว้

“เจ็บก็เจียมตัว แล้วขานี่ถีบเข้าไปเถอะ บวมแดงขนาดนี้”

“ไม่ต้องมายุ่ง!”

“มึงสั่งกูได้เหรอ อยู่นิ่งๆ ดิวะ!”

พอโดนเขาตวาดใส่ผมก็หยุดดิ้น พี่ตั้มเลยถือโอกาสอุ้มผมเข้ามาในบ้าน ผมไม่ได้โวยวาย ไม่ได้ขัดขืนหรือมองหน้าเขา ผมทำเพียงแค่อยู่นิ่งๆ แล้วก็เบือนสายตาไปทางอื่นที่ไม่ต้องสบเข้ากับดวงตาดุจัดของเขา แต่แล้วจากที่คิดว่าเขาจะพาผมไปที่ห้องนั่งเล่น ผมกลับคิดผิด พี่ตั้มพาผมเดินลิ่วๆ ขึ้นมายังชั้นสองของตัวบ้าน ก่อนจะเข้ามาในห้องนอนของเขา เสียงประตูที่ปิดลงทำให้จังหวะหัวใจของผมเต้นผิดปกติขึ้นมา

“พามาที่นี่ทำไม”

“อยากรู้เหตุผลเพื่ออะไร ในเมื่อก็ไม่ได้โวยวายตอนที่กูอุ้มขึ้นมา”

พี่ตั้มวางผมลงบนเตียง ในขณะที่ผมควานมือไปเจอหมอนแล้วจับมาฟาดเขาหลายต่อหลายที เขาได้แต่ปัดป้องจนในครั้งสุดท้ายที่เขาจับหมอนได้แล้วฟาดผมคืน

“คดีเก่ามึงกับกูยังไม่เคลียร์นะ อย่าสร้างเพิ่ม” เขาว่าเสียงเข้มจัด วางหมอนลงข้างตัวผมที่ตอนนี้ถูกเขาคร่อมไว้ สองแขนถูกตรึง สองเท้าก็ขยับไม่ได้ ทำได้แค่เพียงจ้องหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด

“คิดว่ากลัวรึไง มึงมันบ้า!”

“ว่าไงนะ!”

“กูบอกว่ามึงมันบ้า บ้า บ้า! โอ้ยยยยยย”

ผมถูกพี่ตั้มบีบคางแน่น เจ็บจนน้ำตาคลอ แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย มือข้างที่เป็นอิสระพยายามทั้งตีทั้งหยิกที่แขนของเขาก็ไม่เป็นผล ผู้ชายอะไรหนังหนาขนาดนี้!

“ใครสั่งใครสอนให้มึงพูดอย่างนี้ กูอายุมากกว่ามึงเกือบสิบปี แล้วมึงพูดกับผู้ปกครองของมึงอย่างนี้เหรอห้ะ!”

“เออ! กูพูดแล้วจะทำไม ใครอยากจะมีคนบ้าๆ อย่างมึงเป็นผู้ปกครองวะ ปล่อยกูไอ้เหี้ยตั้ม!”

“มึง!”

แม้สายตาของเขาจะเต็มไปด้วยโทสะมากแค่ไหน แต่ผมก็มองตอบกลับไปอย่างไม่นึกกลัว เป็นเวลานานที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนสุดท้ายเขาก็ถอนหายใจแล้วเปลี่ยนมือที่บีบคางผมมาสัมผัสเบาๆ ที่แก้มแทน

“โทษที กูไม่ควรทะเลาะกับมึง เดี๋ยวกูไปหายามานวดข้อเท้าให้” เขาพูดจบก็ลุกออกจากตัวผมแล้วเดินออกจากห้องไป

ผมถอนหายใจ ก่อนจะขยับตัวไปนั่งพิงกับหัวเตียง ภายในใจรู้สึกแย่ยิ่งกว่าที่เขาตอบโต้อะไรแรงๆ กลับมาซะอีก เพราะสายตาที่มองผมก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้นมีแต่เพียงสายตาที่ใช้มองเด็กในความปกครองเท่านั้น

ระหว่างนั่งรอพี่ตั้ม ผมก็มองสำรวจไปรอบๆ ห้องของเขา ห้องนี้เคยเป็นห้องนอนสำหรับแขกมาก่อน แต่ตอนนี้พี่ชายของผมเขายกให้เป็นห้องนอนของพี่ตั้มที่ไม่ยอมไปอยู่ห้องเก่าของแม่ผม และนี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมมีโอกาสได้เข้ามา ผมอยากจะเดินไปค้นตรงนั้นตรงนี้อยู่หรอก แต่ติดที่สุขภาพข้อเท้าไม่เอื้ออำนวย ไม่งั้นก็คงได้เห็นอะไรดีๆ ในห้องนี้บ้าง อย่างเช่นพวกหนังสือโป๊อะไรอย่างนั้น

ไม่นานนักพี่ตั้มก็กลับเข้ามาพร้อมกับยานวด ที่จริงเขาบอกว่าอยากให้ประคบเย็นด้วย แต่ในตู้เย็นไม่มีน้ำแข็งก็เลยใช้ยาบรรเทาไปก่อน ผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร เอาจริงๆ ผมไม่อยากพูดหรือมองหน้าเขามากกว่า

“มึงไปอยู่ที่ไหนมา”

“...”

ผมไม่ตอบ พี่ตั้มก็เลยพูดต่อว่า “ถ้ามึงไม่พอใจที่กูอยู่ที่นี่ก็บอก เพราะการที่ให้น้องชายเจ้าของบ้านไปอยู่ที่อื่นมันไม่เหมาะ กูเป็นคนนอก กูควรจะไปเอง”

“ผมไม่ได้ไม่พอใจ”

“แล้วเพราะอะไร”

“ผมไปทำรายงานที่ห้องเพื่อน ใกล้สอบแล้วก็เลยต้องรีบปั่นงานส่ง”

มันคงดีกว่าที่จะไม่พูดถึงเหตุผลที่แท้จริง ในเมื่อผมบอกให้เขาลืมเรื่องในคืนนั้นไป ทำเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นผมก็ไม่ควรไปพูดถึงมันอีก

“ไม่ใช่เพราะกลัวกูจะกระทืบมึงรึไง”

ผมเกร็งตัวขึ้นมาทันที พยายามควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ “พี่พูดเรื่องอะไร”

พี่ตั้มไม่ตอบคำถาม ก้มหน้าก้มตานวดข้อเท้าให้ผมต่อไปราวกับเมื่อกี้เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

“พอแล้ว” ผมบอกเขาเบาๆ พลางพยายามขยับเท้าหนี แต่เขาก็ไม่ยอมแถมยังเงยหน้ามาจ้องผมด้วยสายตาดุๆ อีก “ไม่ต้องนวดแล้ว”

“อยู่นิ่งๆ”

“โอยยย เบาๆ ดิ”

“ก็อยากดิ้นทำไมล่ะ”

“แล้วใครให้นวดแรง”

“ทีตอนนาบนี่ขอแรงๆ”

“ไอ้บ้า พูดจาเลอะเทอะ”

เป็นอีกครั้งที่พี่ตั้มเงียบไป ในขณะที่ผมเอาแต่จ้องมองเขาที่ตั้งอกตั้งใจนวดข้อเท้าให้ แต่พอเห็นอย่างนี้แล้วผมก็ไม่กล้าพูดเรื่องที่จะทำให้เขาเสียใจ อีกอย่าง...มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดก็ได้ ผมไม่มีหลักฐานอะไรมายืนยันด้วยซ้ำ การที่จะพูดออกไปโต้งๆ อย่างนี้ คงจะไม่ดีนัก แล้วจะทำยังไงดีล่ะ...ในเมื่อฟางเส้นสุดท้ายนั้นผมไม่กล้าคว้ามันไว้ซะแล้ว จะมีทางไหนบ้างที่จะทำให้พวกเขาเลิกกันได้...

“บิ้ว”

“ครับ”

“มึงมาทำอะไรแต่เช้า”

“อ๋อ...” ผมตอบได้แค่นั้นก็เงียบ เพราะคิดหาเหตุผลอื่นไม่ทัน

“อ๋ออะไรของมึง”

“ลืมของไว้ จะกลับมาเอา”

“ของอะไร”

“หนังสือ”

“เรื่อง?”

“นี่จะซักให้ได้อะไรขึ้นมา ไม่ใช่ผู้ต้องหานะ”

“ถ้ากูแจ้งความข้อหาทำอนาจารกับกูนี่มึงคิดว่ามึงจะรอดเหรอ”

ผมเบือนหน้าหนีสายตาของเขาที่จ้องมองมาทันที ก็จะให้ทำหน้ายังไง ในเมื่อพอนึกย้อนกลับไปแล้วผมก็โคตรอายตัวเองเลย

“ไม่มีใครเชื่อหรอก”

“กูมีหลักฐาน รอยมัด รอยดูด เยอะแยะ”

“ไอ้บ้า”

“หึหึ”

ผมมองหน้าพี่ตั้มอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะมีไม่กี่ครั้งหรอกที่ได้เห็นเขายิ้ม ได้ยินเขาหัวเราะ แย่แน่...ผมต้องแย่แน่ๆ ทำไม...หัวใจถึงได้เต้นเร็วขนาดนี้กันนะ

“ตั้ม”

“หืม?”

“แล้วไม่โกรธเหรอ”

“โกรธจนเลิกโกรธไปแล้ว กูเข้าใจว่าเด็กมันก็เล่นซุกซนของมันไป อีกอย่างกูก็ไม่ได้เสียหาย ร้องห่มร้องไห้ไปมูลนิธิที่ไหนก็คงไม่ช่วย” เขาทำหน้านิ่ง วางมือลงบนหัวผมราวกับผู้ใหญ่กำลังจะปลอบใจในสิ่งที่เด็กคนหนึ่งได้ทำผิดพลาด แต่ผมก็จับมือของเขาไว้แล้วนำมาวางทาบบนแผ่นอกของตัวเอง

“ไม่ใช่เด็ก” ผมมองตาคนตรงหน้าที่มองตอบกลับมาด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ในขณะที่ผมขยับเข้าไปใกล้ “ตั้มก็รู้นี่ว่าไม่ใช่”

“ห้ามใกล้กว่านี้”

“ทำไม”

“...”

“ไม่ให้ใกล้...แล้วให้ความหวังทำไม”

“กูไม่ได้...”

“ปากแข็ง”

“บิ้ว พอ กูกำลังจะแต่งงาน”

ผมชะงักไปเล็กน้อย แม้คำพูดของเขาจะทำให้ผมเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่อาจห้ามความต้องการของตัวเองได้ ริมฝีปากของพวกเราจึงใกล้กันเกินกว่าที่จะหยุด ผมค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขา ในขณะที่เขาตอบรับสัมผัสกลับมาอย่างถึงใจ

“เราไม่ควรทำอย่างนี้” เขาบอกเบาๆ น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนตอนที่เขาจูบผมครั้งแรกเมื่อสามเดือนก่อน มันเป็นช่วงเวลาก่อนที่ผมจะรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงาน ก่อนพี่บีจะมาที่บ้าน ก่อนที่ผมจะได้เห็นแหวนหมั้นบนนิ้วของพวกเขาทั้งสองคน และตั้งแต่วันนั้นผมถึงได้รู้ว่าจูบครั้งแรกของเรามันไม่มีความหมายอะไรเลย

“รักเขามากเหรอ”

“...”

“แล้วถ้าเลิกกับเขาจะเสียใจมากรึเปล่า”

“อยากรู้ไปทำไม”

“ก็ถ้ารู้ว่าเสียใจมาก จะรีบมาอยู่ข้างๆ ไง”

“อืม แต่คงไม่เลิกหรอก”

ได้ยินคำตอบจากเขาแล้วผมก็ซบหน้าลงบนไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรง ในอกปวดร้าวไปหมดอย่างที่ทำยังไงก็ไม่ชินกับเรื่องนี้สักที

“เป็นอะไร”

“เปล่า”

“ร้องไห้เหรอ”

“ไม่ได้ร้อง” เขาคงรู้สึกได้ว่าบริเวณไหล่ของเขาเปียกไปเพราะน้ำตาของผม แต่ผมจะไม่ยอมรับหรอกว่าผมร้องไห้ เพราะผมไม่อยากบอกเหตุผลว่าทำไมถึงร้องไห้ให้เขาได้รู้

“แล้วเป็นอะไร”

“ปวดข้อเท้า”

“ก็ลงไปนอนดีๆ ดิ”

“ไม่”

“อยู่กับแฟนแม่งงอแงอย่างนี้ป่ะวะ”

ผมกัดไหล่พร้อมกับหยิกที่เอวของพี่ตั้มไปแรงๆ “บอกแล้วไงว่าไม่มีแฟน”

“อ๋อเหรอ”

“ไอ้บ้า”

“หึหึ ลงไปนอนดีๆ ไป เกาะตัวกูเป็นลูกลิงไปได้”

“ก็ถ้าไม่ชอบแล้วทำไมไม่ผลักออกล่ะ”

“ไม่อยากรังแกเด็ก”

“เดี๋ยวรู้เลยว่าไม่เด็กแล้ว”

“เกินไปๆ โอ๊ะ! บิ้ว จับที่ไหนของมึง”

ผมไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มไปให้พี่ตั้ม เขาแยกเขี้ยวกลับมาให้ แต่ก็แปลกที่ไม่ผลักผมออกในเมื่อตอนนี้มือของผมล้วงเข้าไปในกางเกงของเขา ลูบไล้อยู่อย่างนั้นจนเจ้าสิ่งที่มันหลับอยู่ตื่นขึ้นมา ผมเคลื่อนตัวลงจากตักของเขาช้าๆ ทอดสายตามองเขาให้นานที่สุด ในขณะที่เขาหลับตาลงพร้อมกับยกเอวขึ้นเล็กน้อยเมื่อผมค่อยๆ ถอดกางเกงของเขาออก และอาศัยจังหวะนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาในกระเป๋ากางเกงออกมาด้วย

“ทำอะไร” เขาปรือตาถาม สีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ใคร่ดูมึนๆ เบลอๆ ราวกับกำลังเมา

“เปล่า” ผมตอบพลางถอดกางเกงของตัวเองออก พร้อมกับโยนกางเกงทั้งของผมและของเขาไปไว้ข้างล่างเตียง ในขณะที่อีกมือก็วางโทรศัพท์มือถือของเขาไว้ใต้หมอน ก่อนจะค่อยๆ นอนลงแล้วฉีกขาออกห่างกันเล็กน้อย

“ตั้ม...” แค่เอ่ยชื่อ เขาก็ก้มลงมาจูบผมอย่างหนักหน่วง ก่อนริมฝีปากของเขาจะไซ้ไปทั่วซอกคอ และในระหว่างที่เขากำลังเพลินไปกับการดูดเม้มผิวเนื้อของผม ผมก็ควานมือไปใต้หมอนจนเจอโทรศัพท์ของเขาแล้วดึงออกมาเพื่อกดโทรไปหาใครบางคน พอแน่ใจว่าสายกำลังถูกต่อไปหาปลายทางแล้วผมก็โยนมือถือให้ห่างจากตัวเพื่อจะได้เล่นบทรักกับเขาได้อย่างเต็มที่

ผมก็ไม่อยากทำอย่างนี้หรอกนะพี่ แต่ผม...อยากให้พี่เลิกกับเขาจริงๆ

“ตั้ม ตั้ม...ตรงนั้น อ๊ะ...”

“ตรงนี้เหรอ”

“อื้ม โอ้ยยย” จากที่กำลังรู้สึกดีเพราะถูกนิ้วของเขาเล่นงาน กลับต้องมาร้องโอ้ยเพราะเผลอวางเท้าข้างที่เจ็บลงกับที่นอนเต็มแรง

“ระวังหน่อย เดี๋ยวผ้าที่พันไว้ก็หลุดกันพอดี”

“ก็ใครแกล้งล่ะ”

“มีใครแกล้ง ทำตัวเองทั้งนั้น” เขาพูดพลางยกเท้าข้างที่เจ็บของผมขึ้นพาดไหล่ ก่อนจะค่อยๆ ดันแก่นกายของตัวเองเข้ามาช้าๆ

“ตั้ม เดี๋ยว...อื้ออออ อ๊ะ เดี๋ยว หยุดก่อน”

“มีอะไร” เขาถามเสียงแหบพร่า คงทรมานเพราะแรงตอดรัดของผมที่เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาดันตัวเข้ามา

“ใส่ถุงก่อน”

“ไม่บอกตอนกูแตกเลยวะ” เขาทำหน้าหงุดหงิด ก่อนจะยอมถอนตัวออกไป ผมมองเขาพลางหัวเราะออกมาเบาๆ ยิ่งสายตาเหลือบไปเห็นเวลาใช้สายกำลังเดินต่อไปผมยิ่งอยากจะหัวเราะออกมาให้ดังๆ

“ตั้ม ไม่ต้องแล้ว เข้ามาเถอะ บิ้วรอไม่ไหวแล้วนะ” ผมร้องบอกเขาด้วยเสียงที่คิดว่าหวานที่สุด พี่ตั้มที่กำลังเปิดลิ้นชักโต๊ะหยุดชะงักเล็กน้อย หันมามองผมที่นอนกางขารออย่างเชิญชวน แม้จะหน้าอายยังไง ผมก็ไม่สนใจหรอก แค่ตอนนี้...ให้เขาเข้ามาในตัวผมเร็วๆ ก็พอ

“อื้มมมม อ๊ะ ตั้ม ตั้ม...”

ผมร้องครางออกมาเสียงดัง หวังจะให้คนปลายสายได้ยิน ทั้งเสียงหยาบโลนของผิวเนื้อที่กระทบกัน ทั้งเสียงร้องแห่งความสุขสม คิดว่าปลายสายคงได้ยินอย่างชัดเจน

“ยิ้มอะไร” พี่ตั้มถามพลางใช้หลังมือเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้ผม ในขณะที่ช่วงเอวของเขาก็ขยับเป็นจังหวะเนิบนาบแต่เน้นหนักจนผมอดจะหวีดร้องออกมาไม่ได้เมื่อเขากระแทกโดนจุดกระสัน

“มีความสุข”

“มากไหม”

“มาก”

พี่ตั้มยิ้ม พลันทั้งผมและเขาต่างก็ชะงักไปเมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาสั่นเตือนว่ามีคนโทรเข้ามา เดาได้ไม่ยากว่าเป็นใคร คนปลายสายที่ผมโทรไปหาเมื่อกี้ คงจะตัดสายทิ้งหลังจากได้ยินเสียงร่วมรักระหว่างผมกับพี่ตั้มแล้วตัดสินใจโทรเข้ามา

“จะรับก็ได้นะ” ผมบอกพลางเบือนหน้าไปมองทางอื่น แต่พี่ตั้มก็ไม่ได้รับสาย เขาโน้มตัวลงมาจูบเบาๆ ที่ซอกคอของผม คลอเคลียอยู่อย่างนั้น พลันก็เร่งจังหวะขยับเข้าออกจนในที่สุดก็ปล่อยของเหลวอุ่นๆ เข้ามาในตัวผม

“ทำไมไม่รับล่ะ”

“...”

“แฟนโทรหาก็น่าจะรับ”

“ช่างเถอะ”

ถึงจะตอบอย่างนั้นแต่สีหน้าของเขากลับมีแต่ความรู้สึกผิด เห็นอย่างนี้แล้ว...มันกลับทำให้ผมไม่สบายใจเลยจริงๆ นี่ผม...กำลังทำอะไรอยู่นะ ทั้งๆ ที่แสดงความยินดีกับเขาไปแล้วแท้ๆ

“โทรกลับไปหาเขาสิ” ผมบอกพลางยื่นมือไปหยิบมือถือแล้วส่งให้พี่ตั้มที่รับไว้แล้วโยนไปอีกทาง

“นอนได้แล้ว”

“ไม่นอน สว่างขนาดนี้ใครจะนอนลง”

“ไม่เหนื่อยรึไง”

“เหนื่อย แต่ไม่ง่วง”

“ไม่ง่วงก็ต้องนอน”

“เอ๊ะ!”

“นอนๆๆๆๆ” เขาออกคำสั่งแล้วก็กอดตัวผมจากข้างหลังไว้แน่น

“แล้วไม่ไปทำงานรึไง”

“ไม่”

“บ้าไปแล้ว”

“เออ”

ยอมรับขนาดนี้ผมต่อความยาวไปคงเปล่าประโยชน์ ก็เลยต้องนอนเป็นเพื่อนเขา ความจริงมันก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว เพราะผมได้แต่หวังว่าคนที่โทรมาเมื่อกี้จะบุกมาเจอผมกับเขาอยู่ในสภาพเปล่าเปลือยด้วยกัน แต่จนแล้วจนรอดในวันนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมันทำให้เกิดคำถามขึ้นในหัวของผมมากมาย แต่คำถามที่ผมอยากรู้คำตอบมากที่สุดก็คือ ทำไมพี่บีถึงไม่มา เธอน่าจะได้ยินแล้วว่าผมกำลังมีอะไรกับแฟนของเธอ แล้วทำไมถึงยังเฉยอยู่ได้ โทรมาแล้วไม่รับก็จะปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ... เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ พวกเขาถึงจะแตกหักกันซะทีล่ะ

.............................................End Special..............................................

นายเอกของเรื่องนี้คือชงโค เพราะฉะนั้นอนุญาตให้คนอื่นร้ายได้ตามแต่ใจ -..-
พี่บีฝากบอกน้องบิ้วว่า นอนให้หลับน้อง ให้สุขกับของที่ชิงมา เธอต้องกอดให้คุ้มนะ ป่านนี้ไม่ต้องอาย  :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 07-08-2014 22:41:19
จิ้มมมมมมมม
จองงงงงง


---------------------------------

บิ้ววววววว นางร้ายมากกกกก  :katai1:  :katai2-1:
แต่ฉันเชียร์นางงง แย่งมาให้ได้นะ บิ้วสู้ๆ 55555
บ้าไปแล้วววววว อิอิ  :katai4: :katai4: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 07-08-2014 22:51:53
คือถ้าพี่บีก็มีชู้
เรื่องนีก็หยวนๆกันไปเถอะ55555555555
ตอนแรกดูไม่มีความหวังกับคู่นี้ละ ตอนนี้กลับมาไฟลุกโชน ถึงมันจะดูร้าย แต่ก็สู้นะบิ้ว!!!!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 07-08-2014 22:57:01
รอตอนต่อไปค่ะ แต่บิ้วควรบอกตรงๆมากกว่านะ  :a5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 07-08-2014 23:04:14
ชะอุ่ย...ยังไงกันล่ะทีนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 07-08-2014 23:10:51
บอกตรงๆไปเฮียแกจะเชื่อมั้ยนะ..
ถ่ายรูปส่งให้เลยลูกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 07-08-2014 23:11:10
พี่บีก็คงอยากแต่งงานเหมือนกันนั่นแหละ เลยไม่มาแหก

บิ๊ว พี่ว่ามันยังได้อีกนะ ได้อีกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 07-08-2014 23:29:55
ถึงบิ้วจะร้าย  แต่ชั้นก็เชียร์ 

สู้เค้าบิ้วววววว  คือนางต้องมีคู่

แต่มันอาจจะจบลงแบบเดิมๆ คือไม่สมหวัง

ฟินสักพักก็ยังดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 07-08-2014 23:32:43
รึว่าเขาจะรู้ๆกันอยู่แล้ว  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-08-2014 23:34:31
สู้ต่อไปบิ้ว นังพี่บีหลบไปค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 07-08-2014 23:51:41
โถ รับบทเป็นตัวร้ายเลยบิ้วเอ๋ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 07-08-2014 23:54:38
ตัดสินใจจะร้ายและแรงก็เอาให้สุดทางเลยลูก  เจ็บแล้วค่อยมานั่งเลียแผลกันทีหลัง

ไม่ชอบการแย่งแบบนี้ แต่เปิดช่องมาแบบนี้แล้ว เป้าหมายมีไว้ให้พุ่งชนคร่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-08-2014 00:01:42
ง่ะ ชงโค๊ๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 08-08-2014 00:19:50
พี่บีอาจจะไม่กระวนกระวาย เพราะนางอยู่ในจุดคุ้มทุน 5ปี บวก แอบกินตับลับหลังพี่ตั้ม ณ จุดนี้ ชิลๆมากเรื่องพี่ตั้มนอนกับบิ้ว โอ๊ะโอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-08-2014 00:35:00
บิ้วน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 08-08-2014 02:14:03
เศร้า  :mew6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 08-08-2014 02:20:42
สนุกคะ ไม่นึกว่าจะเป็นคนเขียนเดียวกับมาโปรด
ปมเรื่องนี้เยอะมากๆซับซ้อนเอามากๆ แต่ก็สนุก ฮาและรั่วได้ใจจริงๆ
สงสารชมโคมากแต่เขาก็เข้มเเข็งดี
ตอนพิเศษของเล้งกับบิ้วทั้งอึนทั้งเศร้าเลยนะ  ดีไม่ดีเขียนเป็นเรื่องยาวได้เลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 08-08-2014 07:25:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-08-2014 08:26:04
บิ้วนางน่าจะวางแผนพาพี่ตั้มไปดูพี่บีนั้นกับกิ๊กอย่างคาหนังคาเขามากกว่าเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 08-08-2014 08:42:18
อ่าวไหงมาแค่นี้ล่ะเนี่ยแล้วเมื่อไหร่เขาจะเลิกกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-08-2014 08:58:47
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-08-2014 09:19:57
 :pig4: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 08-08-2014 09:20:24
บิ้วร้ายในแบบที่คนอ่านรัก
ฮ่ะๆๆๆ
รู้สึกแบบนี้จัง
ส่วนแม่นางบี ก็รอดูกันต่อไปปปปปป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 08-08-2014 09:20:48
เนื่องจากนางมีชู้ ทั้งๆที่กำลังจะแต่งงานก็ยังไปหาชู้
เพราะฉะนั้น... เต็มที่ค่ะหนูบิ้ว

พี่ตั้มนี่ก็สมยอมนะ บิ้วแค่เริ่ม จับนิดจับหน่อย ที่เหลือคุณพี่ตั้มจัดต่อเองทั้งนั้น
เลิกกับชะนีนั่นแล้วมาจับหนูบิ้วไปกินกันในที่แจ้งเถอะค่ะ
ก่อนคุณพี่ชงโคคนน่ารักแสนดีสุดเซ็กซี่จะมารู้เห็นเข้า
นั่นน้องชายเค้านะเค้าก็ห่วงของเค้านะ!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-08-2014 10:34:28
แหม่ !! ช่างเหมาะกันจริงๆเลย ทั้งสามคน

ตั้ม บิ้ว แฟนตั้ม

มีคำถามว่า คนต่างจากสัตว์ตรงไหน ทั้งสามคนเลย

ทุกวันนี้คนเราพยายามทำตัวเหมือนสัตว์กันเข้าไปทุกทีแล้ว เฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 08-08-2014 11:27:55
เวลามีปัญหาเรื่องชู้ผู้คนมักด่าฝ่ายรับข้างเดียว ตัวรุกลอยตัว ขอโทษเหอะต่อให้บิ้วนอนอ่าขายั่วยิ่งกว่านี้
อิพี่ตั้มก็ไม่มีสิทธิ์นอกใจบี บางทีบีอาจแค่ไปเอาของที่บ้านเพื่อนตอนดึกๆ ก็ได้
ดังนั้นด่าอิพี่ตั้มนั่นแหละถูกแล้ว มายั่วให้อยากแล้วจากไปตอนก่อน
เด็กมันเลยได้ใจตอนนี้
แถมเห็นว่าที่เมียผัวเหมือนจะมีชู้อีก
บีอาจจะดีใจก็ได้มั้งที่ตั้มมีคนอื่น แต่การแต่งงานนี่สิจะเอาไง
แต่งๆ กัน มีชู้กันไป เอ่อ สนุกดีแฮะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-08-2014 11:47:41
ขอให้อิพี่บีมีชู้ -..-
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 08-08-2014 13:10:53
พี่ตั้มชอบหรือแค่หลงบิ้ว กับแฟนนี่รักหรือแค่ความผูกพันที่มีให้กันมานาน ส่วนยัยบีตัวเองก็มีชู้มีก่อนพี่ตั้มเจอบิ้วหรือมีหลังจากพี่ตั้มเจอบิ้วแล้ว แต่ยังไงก็มีชู้ต่างคนต่างก็มีชู้ก็เสมอกันไปแฟร์ๆดี อยากให้พี่ตั้มรู้ความจริงแล้วจะได้ตัดสินใจให้เด็ดขาดสักทีว่าจะยังคบยัยบีต่อหรือจะมาเริ่มต้นกับบิ้ว อย่าทำอะไรให้คาราคาซังแบบนี้เลยสงสารบิ้ว ถ้าไม่ได้ชอบบิ้วก็ไม่ควรจะใจดีกับบิ้วอีกบิ้วจะได้ตัดใจได้สักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 08-08-2014 13:11:54
มันเหมือนยังจบไม่สุดเลยอะ

สรุปพี่บีทำหรือไม่ได้ทำ แล้วบิ๊วทำไมไม่ตัดใจโอ้ยยยยยย

มาถึงขนาดนี้แล้วนี่เนาะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-08-2014 13:56:49
พี่บีจะทำยังไงต่อ งือออ อยากรู้~

>.<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 08-08-2014 20:24:47
นางร้ายอ่ะ...แต่เชียร์นาง..
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 08-08-2014 22:12:06
รีบๆเคลียกันสะให้จบ อย่าปล่อยไปจนจะแก้ไขไม่ได้มันจะเจ็บมากทุกฝ่าย :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 08-08-2014 22:24:19
ชูป้ายไฟคู่นี้ เอาอีกกกกกกกกกกกกก
พี่ตั้มมมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 09-08-2014 07:46:24
ตั้มบิ้ว ยังคู่กันเหมือนเดิมใช่ไหม???  ดีใจอะ
บีมีชู้ แน่ๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 09-08-2014 11:21:36
เรื่องบีนี่มันอาจใช่หรือไม่ใช่ชู้ก็ได้ เพราะไม่ได้เห็นจะๆ คาตาว่ากอดจูบหรือเอากัน
แต่มันตงิดๆ ตรงที่รู้ว่าตั้มกับบิ้วกำลังนอนด้วยกันแต่ไม่ยักกะตามมาเอาเรื่องแฮะ
คนจะแต่งงานหรือเป็นแฟนกันมันต้องตามจิกให้ถึงที่สุดไม่ใช่เรอะ ถ้าเจอแบบนี้อ่ะ
หรือกลัวจะไม่ได้แต่งหว่า คือยังไงชั้นก็จะแต่งไม่ยอมเลิก เลยปล่อยๆ ไปงั้นเรอะ
คิดมากปวดหัว รอตอนต่อไปดีกว่า  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-08-2014 08:08:20
 :เฮ้อ:
บอกไม่ถูก เอาตามจริงแบบไม่เข้าข้างบิ้ว ถ้ามีใครมาทำกับเรา กับแฟนเราแบบนี้ ก็โกรธอ่ะ แล้วมันก็ผิดไม่ใช่เหรอ :katai1:
พี่บีทำผิดจริงเรื่องซุกกิ๊กหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ขอให้จริงเถอะ พี่ตั้มจะได้เลิกรู้สึกผิดนะ :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-08-2014 21:17:41
ป่านนี้แล้วพี่ตั้มคงไม่แต่งแล้วล่ะ  บิ้วคงได้พี่ตั้มสมใจ   :laugh:  ต่างฝ่ายต่างมีคนใหม่ที่ใช่กว่าเดิม  ก็จะได้ไม่ต้องมีคนเสียใจ   :mc4: :mc4:  แต่ยอมรับเลบว่าบิ้วแรงมาก  ไม่แพ้พี่ชายอย่างชงโคเลยทีเดียว   :jul3:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 10-08-2014 22:52:58
มาอีกเร็วๆน้าาา


รออยู่น้าาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 12-08-2014 01:37:31
รอว์ ยุ๋ หน่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-08-2014 02:11:48
บิ้วนางแรงเหมือนกันแหะ สมกับเป็นน้องชงโค
พี่ตั้มรู้ตอนหลัง จะโกรธบิ้วไหม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Z.PeEK ที่ 12-08-2014 21:06:26
 :mew2: มาต่อเร็วๆรออยู่อะ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: suonlyyou ที่ 13-08-2014 03:50:39
 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 4/8/2014 (Page. 97)
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 13-08-2014 11:45:24
หลงรักชงโค และพี่ทองมากๆๆ
คนบ้า คนนี้ โครตน่ารักเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 14-08-2014 01:03:17
ตามอ่านนิยายของคนเขียนตั้งแต่เรื่องของมาโปรดแล้วค่ะ สนุกทั้งสองเรื่องเลย
แต่ชอบพระเอกแบบเฮียทองที่ซู๊ดดดดดด หนูชงโคก็แซ่บใช้ได้เลยย อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 15-08-2014 10:51:25
เราคิดว่าบิ้วไม่ร้ายนะ ถ้าจะทำให้คนๆนึงมันหายโง่สักที

แต่บางที่บีอาจจะไม่ได้เล่นชู้ก็ได้ (คิดบวกๆๆๆๆๆๆ) แต่คงไม่ใช่

 ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอตอนใหม่ที่บิ้วมีความสุข :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 15-08-2014 11:46:06
เมื่อไหร่จะมาอ่ะ เค้ารออยู่น้าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 7/8/2014 (Page. 99)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 15-08-2014 17:29:59
 :mew2:  รอบิ้วกะคุณตำรวจจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 17-08-2014 19:59:15
ตอนพิเศษตัวอิจฉา (ตั้ม+บิ้ว) จบ

ผับของพี่หมอเพื่อนเฮียทองก็ยังคนเยอะไม่เคยเปลี่ยน ผมกับเพื่อนๆ มากันบ่อยเพราะได้ส่วนลด เนื่องจากว่าพี่ชงโคเขาสนิทกับแฟนของพี่หมอผมก็เลยพลอยได้ประโยชน์ไปด้วย ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้รู้จักแฟนของพี่หมอเป็นการส่วนตัวหรอกครับ

“เล้ง มึงดูผู้ชายโต๊ะนั้นดิ เห็นแล้วหัวใจระทวย” เมฆสะกิดเรียกเล้งที่กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ ก็ไม่รู้ว่ามันคุยกับใครนะ เห็นไม่สนใจโลกภายนอกมาสักพักแล้ว

“อยากจะจับ อยากจะคลำ อยากล้วงล้ำไปทั้งตัว” เปิ้ลก็ออกอาการเกินหญิงมาด้วยอีกคน ผมก็เลยต้องหันไปมองว่ามันจะทำให้หัวใจระทวยสักแค่ไหน แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสายตาดันไปปะทะเข้ากับใบหน้าคุ้นเคยของใครบางคนเข้า

“แต่เสียดายที่มากับชะนี ไม่งั้นนะคะมึง คืนนี้ไม่รอดมือกูแน่” เมฆพูดอย่างเสียดายก่อนจะหันกลับมาสนใจแก้วเบียร์ในมือต่อ แต่ผมกลับหันความสนใจของตัวเองไม่ได้ ในเมื่อผู้ชายที่ทำให้หัวใจของเพื่อนๆ ผมระทวยนั้นเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ผมนอนกอดด้วยทั้งคืน แถมข้างๆ ยังมีแฟนสาวที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

“นั่นพี่ตั้มกับแฟน” ผมพูดขึ้น เปิ้ลกับเมฆชะงักไป ในขณะที่เล้งยอมละความสนใจจากมือถือเงยหน้าขึ้นมองผม

“กูก็ว่าแล้วว่าทำไมหน้าคุ้นๆ” เมฆบอก แต่ก็โดนเปิ้ลตบหัวไปแรงๆ

“อิเมฆ ไม่ทราบว่ามึงเคยไปเห็นหน้าพี่หมวดตอนไหนฮึ ทำมาว่าหน้าคุ้นๆ”

“กูเคยเห็นแว้บๆ ตอนที่พี่หมวดไปรับอิบิ้วที่มหาลัยไง มึงก็เคย จำไม่ได้เหรอ”

“เออจริง”

“ค่ะ อิชะนีความจำสั้น กูตบคืนได้ไหมคะเนี่ย”

“อย่านะๆ”

ผมเลิกสนใจชะนีแท้กับชะนีเทียมที่กำลังเล่นงิ้วใส่กัน หันมามองเล้งที่ตั้งคำถามกับผมว่า “ไอ้วันที่รีบแจ้นไปฟ้องว่าเมียเขามีชู้นี่มันไม่ได้ผล หรือมึงยังไม่บอก? ทำไมกูยังเห็นชะนีสองผัวนั่นแสดงความเป็นเจ้าของอยู่”

“กูยังไม่ได้บอก”

“ไม่ได้บอกแล้วหายไปทั้งวันทั้งคืนมึงไปทำไรอิบิ้ว แค่ไปนอนอ้าขาให้เขาเอาหรือไง”

“อิเหี้ย พูดน่าเกลียด” เปิ้ลพูดแทรกขึ้นมาทันที ในขณะที่ผมหน้าชาไปแล้วกับคำพูดของเล้ง เพราะผม...ทำตัวน่าอายแบบนั้นจริงๆ

“ตัดใจได้ก็ตัดใจเถอะ พี่ชายมึงรู้เข้าได้เป็นเรื่องแน่ มึงรู้ กูรู้ ว่าชงโคมันเป็นคนยังไง”

“เออ กูรู้”

“รู้แต่ก็ยังทำตัวไม่มีค่า”

“แล้วมึงจะด่ากูทำไมเนี่ย”

“เพราะมึงเป็นเพื่อนกูไง กูถึงได้ด่า ผู้ชายเหี้ยๆ ให้แดกฟรีมีหรือมันจะไม่เอา หวังอะไรลมๆ แล้งๆ กับว่าเมื่อไหร่เขาจะเลิกกัน มึงเห็นแล้วบอกกูสิว่ามึงพอมีหวังไหม ผู้ชายที่มึงนอนให้เขาเอาน่ะเขามีท่าทีจะเลิกกับว่าที่เมียเขารึเปล่า ทนทำไมกับผู้ชายควายๆ วะ”

ถึงจะเจ็บใจที่โดนใครมาพูดใส่อย่างที่ แต่ที่เล้งมันพูดมันก็จริงทุกคำ ผมถึงได้จุกจนพูดไม่ออก

“ปรบมือค่าาาา ปรบมืออออ เล้งเจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะ ประสบการณ์ตรงค่าาาา” เมฆพูดด้วยเสียงร่าเริง คงหวังจะทำลายบรรยากาศตึงเครียดที่เป็นอยู่ลง

“เอ่อ กูออกความเห็นด้วยได้ไหมอ่ะ” เปิ้ลยกมือขึ้นกลางอากาศ ผมเลยตวัดตาไปมองหน้ามันที่ทำหน้าเจื่อนๆ แต่ก็เริ่มพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ที่จริงกูเห็นด้วยกับอิเล้งนะ คือตอนแรกมึงก็จะตัดใจแล้วป่ะ แต่พอรู้ว่าแฟนพี่หมวดเขามีชู้มึงก็มีหวังขึ้นมา แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ว่าถ้าเขาเลิกกันแล้วพี่หมวดเขาจะคบกับมึงอ่ะบิ้ว”

“อิเปิ้ล กูเพิ่งรู้ว่ามึงก็เป็นชะนีมีสมองนะ นึกว่าวันๆ ไร้สาระแต่กับเรือนร่างผู้ชาย” เมฆพูดเสริมด้วยเสียงติดตลก

“กูจะเลิกคบกับมึงก็วันนี้แหละอิเมฆ” เปิ้ลส่งค้อนไปให้ ก่อนที่พวกมันจะเริ่มทำสงครามกันอีกครั้ง ผมก็ถอนหายใจออกมา
เจ็บใจนะที่ถูกว่าอย่างนี้ แต่ผมไม่โกรธเลย ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงถึงได้พูดออกมา

“ไม่ใช่ว่าพวกกูไม่ชอบพี่หมวดนะเว้ย คือถ้าเขารักมึง อยากคบกับมึง มันก็ไม่มีปัญหาอ่ะ แต่พวกกูก็แค่เตือนนะ มึงจะไม่ทำก็ได้ เอาตามที่มึงสบายใจละกันเนอะ” เมฆว่าต่อ ในขณะที่เล้งยื่นแก้วเบียร์มาให้ผม

“แดกซะ คิ้วนี่ก็ไม่ต้องขมวดมาก จะทำตามหรือไม่ทำตาม ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู”

ผมยื่นมือไปผลักหน้าผากเหม่งๆ ของมันแล้วก็รับแก้วเบียร์มาถือไว้

“ขอบใจนะพวกมึง” ผมบอกเบาๆ แต่พวกมันก็คงได้ยิน เพราะแต่ละคนต่างก็ยื่นมือมาผลักหัวผม

ผม...ไม่มีแฟนก็ได้นะถ้ายังมีพวกมันอยู่ข้างๆ

ความรักไม่ได้ทำให้ใครตาบอดหรอก คงมีแต่คนที่ยอมปิดตาเพื่อจะมองไม่เห็นความเป็นจริงเองมากกว่า ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะกลัวว่าถ้าลืมตาขึ้นมาแล้วจะไม่เห็นใคร แต่สำหรับผมตอนนี้...ต่อให้ลืมตาขึ้นมา ก็คงจะไม่โดดเดี่ยว คงจะมีคนที่พร้อมจะร้องไห้ไปพร้อมกับผม

“กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ผมบอกก่อนจะลุกขึ้น หยิบมือถือขึ้นมาใส่ในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินมาเข้าห้องน้ำ มีคนเข้าอยู่ก่อนแล้วประมาณสามสี่คน แต่ละคนเมาแทบไม่ได้สติ ยืนโงนเงนอยู่หน้าโถฉี่ รูดซิบกางเกงแต่ละทีก็ทำเอาผมลุ้นตามไปด้วย เพราะอวัยวะที่เพิ่งปล่อยน้ำออกไปยังไม่เก็บเข้าที่ เจ้าของก็จะรีบรูดซิบปิดซะแล้ว นี่ผมอยากร้องเตือนอยู่เหมือนกัน แต่ช่างมันเถอะครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมแอบมอง

แต่จู่ๆ ทัศนวิสัยก็เป็นศูนย์ไปโดยฉับพลันเมื่อดวงตาของผมถูกมือของใครบางคนปิดเอาไว้

“เมื่อเช้าทำไมไม่ปลุก” เสียงทุ้มคุ้นหูทำให้ผมชะงักไป จากที่กำลังจะโวยวายกลับกลายต้องปล่อยให้เขาโอบตัวอยู่อย่างนั้น

“ไม่อยากกวน”

“อืม”

“ปล่อยได้ไหม ผมจะเข้าห้องน้ำ”

เขายอมยกมือที่ปิดตาผมอยู่ออกไป แต่ก็ไม่ได้คลายแขนที่โอบรอบเอวผมจากทางข้างหลังเลย ผมพยายามขืนตัวออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“ไม่อายคนอื่นรึไง กอดอยู่ได้”

“เมาหัวทิ่มอยู่แล้ว ใครจะมาสนใจเรา”

“อย่างน้อยพี่ก็ควรจะสนใจคนที่มากับพี่บ้างนะ ปล่อยเขารอที่โต๊ะแล้วมากอดผมแบบนี้ดีแล้วรึไง”

“พูดขึ้นมาทำไม อยากทะเลาะกันงั้นเหรอ”

“แล้วพี่มากับเขาทำไม รู้ว่าผมเที่ยวที่นี่บ่อยๆ แล้วทำไมยังควงเขามาให้เห็น พี่จะทำให้ผมรู้สึกแย่ไปถึงไหนกันวะ!”

“บีเป็นแฟนกู กูมาเที่ยวกับเขามันผิดตรงไหน”

คำพูดของเขาทำให้เจ็บที่ใจมากจริงๆ เขามันโง่ ทั้งๆ ที่พี่บีไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว แต่เขาก็ยังโง่รักพี่บีอยู่ได้

“แล้วผมเป็นตัวอะไร!”

“ตอนนี้คงพูดกันไม่รู้เรื่อง ใจเย็นลงเมื่อไหร่ก็โทรมา”

ผมมันบ้าไปเองที่คิดว่าเขาจะแคร์ผมมากกว่านี้ แต่ไม่เลย ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่าคนที่เขาแคร์ที่สุดยังไงก็เป็นพี่บีที่เป็นแฟนของเขา ไม่ใช่ผม

“ผมขอโทษ อย่าเพิ่งไปเลยนะ” ผมบอกเบาๆ แล้วจับแขนพี่ตั้มเอาไว้ “ผมทนเห็นพี่อยู่กับเขาไม่ได้ แต่ผมจะไม่พาลอีกแล้ว ขอโทษนะครับ”

พี่ตั้มนิ่งไปนาน ก่อนจะหันกลับมาดึงผมเข้าไปในอ้อมกอด ผมคลี่ยิ้มเล็กน้อยพลางยกมือขึ้นโอบรอบคอของเขาเอาไว้

“พี่...”

“หืม”

“จูบผมหน่อย”

ไม่ต้องร้องขอเป็นครั้งที่สองพี่ตั้มก็ทำตามความต้องการของผม เขาอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำที่แบ่งย่อยเป็นห้องเล็กๆ ล็อคประตูและทำมากกว่าคำขอร้องของผม เวลามีเสียงคนเดินข้างนอกหรือมีเสียงพูดคุยกันในห้องข้างๆ มันทำให้ผมรู้สึกอธิบายไม่ถูก ทั้งกลัวว่าจะมีคนรู้ว่าผมกับเขากำลังทำอะไรกัน ทั้งพยายามกลั้นเสียงไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา ทั้งทรมานทั้งสุขสม พี่ตั้มที่มัวเมาไปกับร่างกายของผมคงไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง แต่ถึงเขารู้ผมก็ไม่กลัวหรอก เพราะหัวใจของผมมันไม่อาจจะเจ็บไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูทำให้ทั้งผมและพี่ตั้มหยุดชะงัก อ่า...มาเร็วดีจริงๆ แค่ส่งข้อความไปบอกว่าผมกำลังทำอะไรกับแฟนของเธอ คราวนี้เธอก็รีบแจ้นมาเลย ที่จริงคราวนี้ผมก็ลองเสี่ยงกับความอดทนของพี่บีเหมือนกันนะ เพราะหลายครั้งที่มีเรื่องทำนองนี้เธอก็จะปิดหูปิดตาไม่ยอมรับรู้มาตลอด

“ตั้ม! บีรู้ว่าตั้มอยู่ข้างในนะ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!” เสียงหวานสั่นเครือของพี่บีทำให้ผมกอดตัวพี่ตั้มไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม

ตึงๆๆๆๆๆ

คราวนี้เป็นเสียงทุบประตูที่เพิ่มความแรงขึ้นทุกที ผมมองหน้าพี่ตั้มที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย

“ตั้ม! บีบอกให้เปิดประตูไง ทำไมทำแบบนี้ เปิดนะ! บอกให้เปิด!” คิดว่าตอนนี้มือเล็กๆ ของพี่บีคงจะแดงไปหมดแล้ว เธอคงกำลังร้องไห้อย่างหนักเพราะผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ

ร้องไห้ทำไมกันนะ...ในเมื่อเธอก็มีคนอื่นอยู่แล้ว แล้วทำไมถึงต้องร้องไห้เพราะแฟนที่เธอนอกใจด้วย... เธอกำลังทำให้ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ

“พี่...” ผมเรียกเขาเบาๆ

“เดี๋ยวกูเคลียร์เอง” เขาตอบกลับมานิ่งๆ ติดกระดุมเสื้อให้ผม ในขณะที่ผมรูดซิบกางเกงและใส่เข็มขัดให้เขาเป็นที่เรียบร้อย

พี่ตั้มมองหน้าผม ยกมือขึ้นมาผลักหน้าผากแล้วก็เปิดประตูออกไป เขายืนเผชิญหน้ากับพี่บีที่ดวงตาคู่สวยกำลังแดงก่ำ ความเจ็บปวดของคนที่ถูกคนรักนอกใจปรากฎบนสีหน้า ผมเดินออกมายืนอยู่ข้างๆ พี่ตั้ม และโดยไม่ทันตั้งตัวก็ถูกตบเข้าไปฉาดใหญ่

เพียะ!!!

“แก! หน้าไม่อาย! ลักกินขโมยกินของคนอื่นเขา ไม่มีปัญญาหาผัวแล้วรึไง!”

“มี แต่ผมอยากได้ผัวของพี่ มีปัญหาอะไรรึเปล่าล่ะ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิเหี้ยยยย”

“พี่ก็เหี้ยเหมือนกันนั่นแหละ อย่าคิดว่าทำอะไรแล้วคนอื่นเขาไม่รู้ แล้วน้ำตานี่ของปลอมรึเปล่าครับพี่ เสียใจจริงๆ เหรอ” ผมลอยหน้าลอยตาถามกลับ หัวเราะให้กับท่าทางสั่นเทาของผู้หญิงตรงหน้า “ใจกว้างหน่อยสิครับ ผมยังไม่ถือเลยนะที่จะใช้ผู้ชายคนเดียวกับพี่ เพราะฉะนั้นพี่ก็อย่าโวยวายไปเลยนะครับ ไหนๆ ก็มีผัวคนเดียวกันแล้ว ผมยอมเป็นน้อยก็ได้นะ ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร...”

“บิ้ว หยุดพูด” พี่ตั้มส่งสายตามาปรามผม ในขณะที่พี่บีกรี๊ดลั่นแล้วเข้ามาตบผมไปอีกรอบ แต่ผมก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะถ้าขืนผมสวนกลับไป ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างพี่บีคงได้สลบเหมือดแน่

“บี! พอ! บิ้ว ออกไปก่อน!” พี่ตั้มรั้งตัวพี่บีไว้ เธอขัดขืนอย่างรุนแรงเพื่อที่จะให้หลุดมาถึงตัวผม ผมยังยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น “กูบอกให้ออกไป! ฟังภาษาคนไม่เข้าใจไงวะ!”

...เห็นแววตาของเขาแล้ว ผมก็ไม่อยากคาดหวังว่าเขาจะเลือกผม ในเมื่อคนรักของเขากำลังร้องไห้ คนที่เขาควรจะอยู่ข้างๆ ในตอนนี้ก็คงไม่ใช่ผมอยู่แล้ว

ผมคลี่ยิ้มเล็กน้อย ค้อมหัวให้พี่บีก่อนจะเดินเบียดคนที่ยืนออกันอยู่ที่ประตูทางเข้าออกมา แม้สายตาที่ใครหลายคนมองผมจะมีแต่ความเหยียดหยามหรือประนามในการกระทำ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ก่อนจะเริ่มซัดเบียร์ลงคอหลายต่อหลายแก้ว

“เป็นอะไรไป” เล้งถามอย่างสงสัย

“เปล่า”

“แล้วแก้มมึงไปโดนอะไรมา”

“โดนตบ”

“ใครทำ?”

“แฟนพี่ตั้ม”

“เขาตบมึงทำไม”

“กูกำลังเอากับผัวเขาอยู่ไง หึหึ”

“มีเรื่องขนาดนี้ทำไมไม่เรียกพวกกู”

สายตาของเล้งทำให้ผมต้องก้มหน้ามองมือตัวเอง เมฆรีบเข้ามาใกล้ รับผ้าเช็ดหน้าจากเปิ้ลมาห่อน้ำแข็งเพื่อประคบแก้มให้ผม

“รนหาที่จริงๆ เลยนะคะดอก พรุ่งนี้แก้มบวมหมดสวยกูจะขำให้” เมฆบ่นเบาๆ แต่น้ำเสียงของมันก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่ยื่นมือไปบีบมือมันไว้

“เหี้ยเอ้ย! มึงมานี่” เล้งทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะดึงผมไปซบที่ไหล่ของมัน เพราะขนาดตัวเราเท่าๆ กันถึงได้ไม่เป็นปัญหา หากว่าตอนนี้ผมจะร้องไห้กับไหล่ของมัน

“ร้องซะให้พอ พวกกูอยู่ตรงนี้ มึงไม่ได้อยู่คนเดียว รู้ไว้ซะบิ้ว”

มันคงดีถ้าในวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมร้องไห้เสียใจเพราะเขา และมันคงดีถ้าผมยอมแพ้ให้กับคู่แข่งที่ผมไม่มีวันเอาชนะมาตั้งแต่แรก...

ความรักห้าปีของพวกเขากับความสัมพันธ์ชั่วคราวของผมคงไม่สามารถเทียบกันได้ พี่ตั้มไม่เคยบอกว่าจะเลิกกับพี่บี ไม่เคยบอกว่ารักผม นั่นก็คงจะชัดเจนมากพออยู่แล้ว แต่ผมก็ยังดึงดัน แค่เพียงรู้ว่าจะมีโอกาสที่พวกเขาจะเลิกกันผมก็ยังต้องคว้ามันเอาไว้ และผลสุดท้ายมันก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย

“มึงมันบ้า รนหาที่แล้วก็มานั่งเจ็บเองอย่างนี้” เล้งลูบหลังผมเบาๆ แต่ปากก็พูดบ่นไม่หยุด

“เออ กูมันบ้า”

“เจ็บแล้วพอไหม จะหยุดไหม”

“เดี๋ยวก็จบแล้วล่ะน่า ขอกูส่งรูปที่ถ่ายเก็บไว้ให้พี่ตั้มทิ้งทวนละกัน”

ผมถ่ายรูปของพี่บีกับหมอปรินซ์ไว้เยอะพอสมควร เพราะเล้งบอกว่าแค่ลมปากคงจะไม่ทำให้พี่ตั้มเชื่อได้ ผมก็เห็นด้วยเลยตามเก็บภาพที่พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน มีทั้งภาพตอนเข้าห้อง ตอนที่มาใช้สระน้ำของคอนโด ตอนอยู่ในห้องฟิตเน็ต พี่บีคงจะคิดว่าไม่มีคนรู้จักที่รู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว ถึงได้กล้าสวีทหวานกับหมอปรินซ์ประหนึ่งคู่รักข้าวใหม่ปลามันกัน

“บางทีกูก็สงสัยนะว่า มึงรักพี่เขาหรือมึงแค่อยากเอาชนะกันแน่” เล้งตั้งคำถามด้วยสีหน้าที่สงสัยจริงๆ

“รัก แต่นิยามความรักของกูกับมึงอาจจะไม่เหมือนกัน”

“แต่ก็เจ็บไม่ต่างกัน กูพูดถูกไหม”

“อืม”

ที่เจ็บก็เพราะรักไม่เป็น และให้ความรักไม่ถูกคน...

.
.
.

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 17-08-2014 19:59:47
จากวันนั้น...ผมเป็นคนถอยออกมาเอง ผมไม่ได้ส่งรูปของพี่บีกับหมอปรินซ์ไปให้พี่ตั้ม เพราะมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง พวกเขาไม่ได้เลิกกันแค่เพราะพี่ตั้มถูกจับได้ว่ามีอะไรกับผม ดูเหมือนว่าพี่บีจะยอมให้อภัย แต่ผมก็ไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรมากเพราะผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกแล้ว แม้มันจะยากกับการที่ต้องทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ แต่ผมคิดว่าผมสามารถทำมันได้ดีทีเดียว เขากับผมกลับมาเป็นเพียงแค่ผู้ปกครองกับเด็กในความปกครองเท่านั้น ซึ่งผมไม่ได้อยู่ที่บ้านเท่าไหร่หรอก นานๆ ทีถึงจะกลับไป ผมอยู่ที่คอนโดเล้งเป็นส่วนใหญ่ จนกระทั่งเขาแต่งงานแล้วก็ย้ายออกไปนั่นแหละ ผมถึงย้ายกลับมาอยู่บ้าน แม้พี่ชายของผมจะขอร้องให้เขาอยู่ต่อ แต่เขาก็คงไม่กล้าพาภรรยาเข้ามาอยู่ในบ้านที่ไม่ใช่ของตัวเอง ผมก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ แม้ในวันแต่งงานของเขาผมจะไม่ได้ไปเพราะมัวแต่กอดขวดเบียร์ร้องไห้กับพวกเพื่อนๆ แต่สุดท้ายผมก็ผ่านความรู้สึกพวกนั้นมาได้ พี่ชายของผมก็ถามบ่อยๆ เหมือนกันว่าผมโอเครึเปล่า พี่ชงโคไม่ได้รู้อะไรมากเพราะผมไม่ได้เล่าให้ฟัง แต่ความรู้สึกของผมพี่คงรู้อยู่แล้วว่าไม่โอเค

“ไม่ไปก็ได้นะ พี่ไปเอง” พี่ชงโคพูดขึ้นมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วผมก็จำไม่ได้

“ไม่เป็นไรพี่ ลุงพิภพเข้าโรงพยาบาล บิ้วก็อยากไปเยี่ยมบ้าง ยังไงลุงเขาก็เป็นผู้ปกครองของพวกเรา แล้วก็ช่วยเหลือพี่กับบิ้วมาตลอด”

ลุงพิภพเข้าผ่าตัดไส้ติ่งเมื่อวาน ผมกับพี่ชงโคก็เลยตั้งใจจะไปเยี่ยม แต่พี่ก็กลัวว่าผมจะไปเจอพี่ตั้มแล้วไม่สบายใจถึงได้ถามแล้วถามอีก

“โอเค งั้นก็ไปกันเลย”

ผมยิ้ม ก่อนจะถือของเยี่ยมตามพี่ชงโคมาขึ้นรถ

พวกเรามาถึงโรงพยาบาลเกือบสิบโมงเพราะรถติดมาก เข้าไปในห้องพักผู้ป่วย ครอบครัวของลุงพิภพก็อยู่กันพร้อมหน้า เว้นก็แต่ภรรยาของพี่ตั้มที่ไม่ได้อยู่ในห้องด้วย ผมรู้มาว่าชีวิตแต่งงานของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะลุงพิภพกับคุณป้ารำเภาชอบบ่นให้ฟังอยู่บ่อยๆ พวกเขาคงเป็นห่วงชีวิตของลูกชายคนเล็กที่มักจะมีปัญหากับภรรยา ตอนแรกก็เรื่องค่าใช้จ่ายของผมที่พี่ตั้มยังส่งให้อยู่ทุกเดือน คุณลุงคุณป้าไม่ได้บอกผมหรอกครับ แต่พี่บีบุกมาหาถึงบ้านแล้วมาพูดให้ฟังเอง ว่าถ้าเธอมีลูกเมื่อไหร่ คงต้องให้พี่ตั้มหยุดส่งค่าใช้จ่ายสิ้นเปลืองนี้ให้ผมซะที พี่ชายผมรู้เรื่องนี้ก็เลยไปคุยกับพี่ตั้มเองและยืนยันว่าค่าใช้จ่ายของผมเฮียทองจะเป็นคนจัดการ ทุกอย่างก็เลยจบลงด้วยดี แต่หลังจากนั้นก็ได้ข่าวว่าทะเลาะกันอีก พี่ตั้มคงระแคะระคายเรื่องของหมอปรินซ์บ้างแล้ว ซึ่งผมไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไง คงมีใครสักคนบอกหรือไม่เขาก็เห็นเอง แต่ผมว่าเรื่องไม่ดี ปิดยังไงก็คงปิดไม่มิด

“สวัสดีครับลุง ยังเจ็บแผลอยู่ไหมครับ” พี่ชงโคยกมือไหว้พร้อมกับถามอาการ ในขณะที่ผมก็ส่งของเยี่ยมให้พี่ติวรับไว้แล้วก็ยกมือไหว้เช่นกัน

“ดีขึ้นมากแล้วครับ ความจริงไม่ต้องลำบากมาเยี่ยมลุงก็ได้ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านแล้ว”

“กลับได้ที่ไหนกันจ้ะพ่อ คุณหมอยังไม่ได้อนุญาตเลย” คุณป้ารำเภาพูดขึ้น ทำเอาลุงพิภพทำหน้าขัดอกขัดใจ

“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ ไม่ถูกโรคกับโรงพยาบาล” พี่ติวว่าเสียงกลั้วหัวเราะ “ว่าไงเราสองคน น่ารักขึ้นป่ะเนี่ย ไม่เจอนานเลย”

“ไม่เจอนานที่ไหนกันพี่ติว เมื่อวานพี่ก็ไปที่ร้านนะ ถ้าผมจำไม่ผิด”

“เออจริง ชงโคน่ะเจอ แต่บิ้วนี่ไม่เจอเลยเนอะ” พี่ติวก็คงแก่แล้วเหมือนกันนะ ดูเหมือนจะหลงๆ ลืมๆ

“ก็เรียนหนักน่ะครับ”

“เรียนหนักหรือมัวแต่เที่ยว” เสียงดุๆ ดังมาจากนายตำรวจในชุดเครื่องแบบที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟาข้างๆ พี่ติว

“เฮ้ ไอ้ตั้ม ไม่เอาน่า โทษทีนะบิ้ว ช่วงนี้ไอ้หมอนี่หงุดหงิดง่ายน่ะ เพิ่งหย่ากับน้องบี เลยไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่”

“พูดมากว่ะติว พ่อครับแม่ครับ ผมไปทำงานก่อนนะ” พี่ตั้มว่าพลางหยิบหมวกขึ้นมาถือแล้วยกมือไหว้ลุงกับป้า
ว่าแต่ว่า...หย่ากันแล้วเหรอ?

“จ่ะลูก ไปดีมาดีนะ”

“ครับ”

ผมมองตามแผ่นหลังของพี่ตั้มที่เดินออกจากห้องไป ก่อนที่จะทันได้รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไร เท้าของผมก็ขยับก้าวเดินตามเขาไปแล้ว

“บิ้ว จะไปไหน” พี่ชงโคถามขึ้นด้วยสีหน้างงๆ

“เอ่อ...บิ้วจะลงไปซื้อกาแฟน่ะ พี่เอาด้วยไหมล่ะ”

“ไม่อ่ะ รีบไปรีบมาละกัน”

“อืม”

ผมรีบเดินออกจากห้องมา ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกพี่ชงโค แต่ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงว่าผมกำลังเดินตามพี่ตั้มไป เพราะผมก็แค่อยากรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงหย่ากัน

“มีอะไร” จู่ๆ เขาก็หันมา คงเพราะเสียงปิดประตูที่ผมเผลอทำเสียงดัง

“เปล่า...ผมแค่จะไปซื้อกาแฟ”

“อืม งั้นก็เดินไปด้วยกันสิ”

ผมเดินตามเขามาจนถึงหน้าลิฟท์ ระหว่างที่รอลิฟท์ก็ได้แค่ยืนเงียบๆ ทั้งๆ ที่ตามมาก็เพื่อจะถามเขาแท้ๆ แต่ผมก็ไม่กล้า

ติ๊ง!

เสียงจากลิฟท์ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย พี่ตั้มหันมามองแล้วก็ยื่นมือมาผลักหัวผมเบาๆ

“มีสติหน่อย”

“มีอยู่แล้วล่ะน่า”

เขาหัวเราะก่อนจะเดินนำผมเข้ามาในลิฟท์ที่ไม่มีใครอยู่เลย

“พี่”

“หืม”

“ทำไมถึงหย่ากับพี่บีล่ะ”

“อยากรู้ไปทำไม”

“ก็อยากรู้”

พี่ตั้มไม่ตอบแต่กลับหันมาจ้องผม

“ไม่บอก”

“ความจริงก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอก”

“หึหึ”

“หัวเราะทำไม”

“หัวเราะไม่ได้ไง”

“ไม่ได้”

“เด็กว่ะ”

ผมอยากจะหยิกเขาแรงๆ ให้สมกับที่ความหงุดหงิดมันอัดแน่นอยู่ในอก แต่ก็ไม่ได้ทำ จนลิฟท์มาหยุดอยู่ที่ชั้น 1 ผมก็รีบเดินออกมาทันที พี่ตั้มไม่ได้เดินแยกไปที่ลานจอดรถ เขากลับตามผมมาที่ร้านกาแฟด้วย

“ตามมาทำไม”

“ไม่ได้ตาม จะมาซื้อกาแฟ”

“เออ งั้นพี่ก็เข้าไปซื้อเลย ผมจะไปเซเว่น”

“ไหนบอกจะซื้อกาแฟ”

“ที่เซเว่นก็มีเหอะ”

พี่ตั้มเลิกคิ้ว แล้วจับแขนผมไว้ “ถ้าบอกว่าไม่ได้จะซื้อกาแฟ แต่ที่ตามมาเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ ยังจะไปอยู่ไหม”

นานเท่าไหร่แล้วที่หัวใจของผมไม่ได้เต้นแรงอย่างนี้ ผมนี่มัน...ไม่เคยหลาบจำจริงๆ

“กูหย่ากับเขา เพราะเราทั้งคู่ไม่ได้รักกันแล้วแต่ยังฝืนจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน” พี่ตั้มบอกเสียงเรียบพลางมองสบตากับผม “รู้อย่างนี้แล้วจะเข้าไปซื้อกาแฟด้วยกันได้รึยัง”

“ยัง ผมยังมีคำถาม”

“อะไรอีก”

“พี่โอเคไหมตอนนี้”

“ยังไง?”

“ผมหมายถึงว่าพี่เจ็บปวดบ้างรึเปล่าที่ต้องเลิกกับพี่บี กินไม่ได้นอนไม่หลับป่ะ”

“ขอไม่ตอบ”

“แต่ผมอยากรู้”

พี่ตั้มถอนหายใจแล้วดึงผมเข้าไปใกล้ ผมหันมองเลิ่กลั่กว่ามีใครมองการกระทำของพวกผมอยู่รึเปล่า แต่พอพี่ตั้มกระซิบบอกอะไรบางอย่างให้ได้ยิน ผมก็ลืมสายตาของคนที่จ้องมองมากันไปหมด

“ถ้าเทียบกับการที่กูพยายามลืมมึง มันเจ็บปวดน้อยกว่าเป็นพันเท่า”

“...”

“ขอโทษที่ทำให้เสียใจ แต่มึงรู้ไว้นะว่าชีวิตของกูที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขเลยสักวัน”

“รวมถึงตอนอยู่บนเตียงด้วยไหม”

“ข้ามได้ก็ข้ามนะเรื่องนี้ ไม่ต้องพูดถึง”

“อ๋อ เหรอครับ”

“ไว้มึงโตกว่านี้มึงก็จะเข้าใจ ว่าแต่ว่ามึงกินกาแฟได้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

=O=; คำถามนี้ทำเอาผมสตั้นไปเป็นสิบวินาที

“หึหึ ข้ออ้างตามกูมาล่ะสิ”

“มะ...ไม่ใช่นะ”

“เหรอครับ”

“ไอ้พี่ตั้ม หยุดยิ้มเลยนะ!”

ผมโวยวายใส่เขา แต่เขาก็ทำเพียงแค่ยิ้มแล้วจับมือผมไว้

“เป็นเด็กเป็นเล็ก กินนมต่อไปน่ะดีแล้ว”

“ไม่เด็ก โตแล้ว ยี่สิบแล้วเหอะ”

“เด็กกว่ากูอยู่ดีล่ะน่า”

“เด็กแล้วไง”

“ก็ไม่แล้วไง”

“ไอ้บ้า”

“กับผู้ปกครองน่ะพูดให้เพราะๆ”

“ถ้าเป็นแฟนจะพูดเพราะกว่านี้” ผมรู้ว่าผมเผลอพูดอะไรออกไป แต่พอพี่ตั้มเลิกคิ้วพลางส่งยิ้มมาให้ผมกลับไม่กล้ามองหน้าเขา

“งั้นมาคบกันไหมล่ะ”

“มะ...ไม่”

“แน่ใจนะ”

“อือ”

“ก็ดี”

อะไรคือก็ดีเหรอครับ มันหมายความว่ายังไงอ่ะ ขอไปงั้นๆ คบก็ได้ไม่คบก็ได้งั้นเหรอ...

“หน้าบึ้งใหญ่เลย เด็กว่ะ”

ผมมองพี่ตั้มอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะถูกเขาแขนขึ้นคล้องคอผมแล้วพาเดินเข้าร้านกาแฟ สั่งนมสดเย็นกับมอคค่าแก้วใหญ่เสร็จก็เดินมานั่งรอที่โต๊ะ

“ไม่ต้องไปทำงานเหรอ”

“ที่จริงลาช่วงเช้า”

“แล้วบอกลุงกับป้าว่าจะไปทำงานนี่นะ”

“ก็ขี้เกียจฟังพ่อบ่น”

“เรื่องไรอ่ะ”

“เรื่องผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” ผมพอเดาได้ว่าเรื่องอะไรที่ลุงพิภพจะบ่นพี่ตั้ม ก็ถ้าไม่ใช่เรื่องชีวิตแต่งงานของเขาก็คงไม่มีอะไรทำให้ลูกชายที่พ่อภูมิใจต้องโดนว่าหรอก

“ไม่รู้ก็ได้”

“พูดแล้วก็ไม่ต้องทำหน้างอ”

“ก็หน้าผมอ่ะ ใครจะทำไม”

“แล้วอย่างนี้ยังจะเถียงว่าไม่เด็ก”

“เออๆ ไม่หน้างอแล้วก็ได้”

พอผมพูดจบ เราต่างฝ่ายต่างก็เงียบกันไปสักพัก เขาไม่พูด ผมก็ไม่มีเรื่องจะชวนคุย นั่งรอจนพนักงานเอาเครื่องดื่มที่สั่งไปมาเสิร์ฟ ระหว่างเราก็ยังไม่มีบทสนทนา และในที่สุดผมก็ทนความเงียบไม่ไหวเลยเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

“ตั้ม”

“หืม”

“มีเรื่องจะสารภาพ”

“ว่า?”

“ที่จริง วันที่พี่บีมาเจอเราที่ห้องน้ำ ผมเป็นคนส่งข้อความไปบอกพี่บีเอง ความจริงก็ทำหลายครั้งแล้วแต่ตั้มไม่รู้”

ผมลอบสังเกตปฏิกิริยาของเขา แต่ก็ไม่มีความแปลกใจหรือความโกรธปรากฎให้เห็น กลับเป็นผมเองที่ตกใจเมื่อเขาบอกว่า “กูรู้”

“ตั้งแต่ตอนไหน”

“ตั้งแต่ครั้งแรกที่มึงทำ ตอนนั้นแค่บังเอิญจะโทรกลับหาบี แต่ดันเห็นเบอร์โทรออกในช่วงเวลาที่บีโทรเข้ามา แล้วข้อความของมึงกูก็ได้เห็นทุกฉบับ บีกับกูเคยแลกมือถือกันใช้พักหนึ่งเพราะเขาระแวงว่ากูจะยังติดต่อกับมึงอีก”

“อ๋อ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยจริงๆ

“หึหึ”

“ไม่โกรธเหรอ”

“ถึงจะไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ แต่ก็เพราะกูไม่หักห้ามใจ โทษมึงฝ่ายเดียวก็ไม่ได้หรอก”

“อืม”

ถึงแม้จะไม่มีเรื่องอะไรติดค้างเขาแล้ว แต่ผมก็ยังอยากจะรู้ มีเพียงเรื่องเดียวที่อยากจะรู้จากเขา ผมแค่อยากรู้ว่าเขารักผมบ้างรึเปล่า... มันเป็นคำถามที่ผมกลัวกับคำตอบมาก เพราะไม่อยากต้องกลับไปร้องไห้อีกแล้ว ตอนนี้ผมเลยเลือกที่จะปล่อยคำถามนี้ทิ้งไว้ ระยะห่างระหว่างผมกับเขาในตอนนี้ก็ดีอยู่แล้วล่ะนะ

“บิ้ว”

“ครับ”

“เป็นอะไร”

“เปล่า แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”

“อืม”

ผมก้มลงดูดนมสดเย็นแล้วเงยหน้าขึ้นฉีกยิ้มให้เขา

“แล้วตอนนี้เริ่มคบใครรึยังอ่ะ หรือเพิ่งเลิกกับพี่บีแล้วยังไม่ได้คิดเรื่องนี้ แต่มีเร็วๆ ก็ดีนะพี่ รีบหาคนมาดูแล แก่ๆ อย่างพี่นี่ระวังจะขึ้นคาน”

“ปากเสีย”

“ฮ่าๆ นี่ผมพูดจริงนะ ผมก็กำลังคุยๆ อยู่เหมือนกัน”

“อืม”

บทสนทนาที่ผมพยายามสร้างขึ้นกลับจบลงแค่คำว่าอืมเพียงคำเดียวของเขา ก็ไม่เป็นไรครับ ช่างเถอะนะ การคาดหวังว่าเขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ มันคงเป็นความหวังลมๆ แล้งๆ อีกตามเคย

“พี่ตั้ม เดี๋ยวผม...” ผมกำลังจะขอตัวกลับขึ้นไปหาพี่ชงโคแต่พี่ตั้มก็พูดแทรกขึ้นมา

“เอาเบอร์มือถือมึงมา มึงเปลี่ยนเบอร์ใหม่ใช่ไหมล่ะ”

“เอาไปทำไม”

“จะให้ก็ให้ ไม่ต้องถามเหตุผล”

“เออ งั้นไม่ให้”

“ให้คิดอีกที”

“อะไรของพี่เนี่ย”

“แค่จะโทรไปคุยด้วย”

“หา”

“ไม่ต้องมาทำงง รีบๆ เอามา”

“ทำอย่างกะจะจีบผม” ผมบ่นเบาๆ ก่อนจะรับมือถือของเขามาบันทึกเบอร์มือถือของผมลงไป แต่ระหว่างที่กำลังจะกดบันทึก นิ้วก็ต้องชะงักกับคำพูดของเขา

“เออ จีบ พอจะมีหวังไหมล่ะ”

“ห้ะ!”

“ไปละ แล้วอย่าเที่ยวบ่อย ไว้ว่างๆ กูจะพาไปกินข้าว”

“...”

“แล้วก็ไปดูหนัง ไปซื้อของ ไปเที่ยว ไปทุกที่ที่มึงอยากไป ดีไหม”

“บ้าไปแล้ว”

พี่ตั้มยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจผมเต้นแรงจนรู้สึกว่าได้ยินเสียงเต้นของมัน นี่มัน...คงไม่ใช่เรื่องจริง

“มาเริ่มต้นกันใหม่นะ กูไม่ได้เก่งแค่ทำให้มึงเสียใจหรอกบิ้ว แต่กูทำให้มึงเป็นคนที่มีความสุขได้ แล้วถ้าหากมึงยังไม่มั่นใจ จะกี่ปีกูก็จะรอ”

ผมรู้ดีว่าเขาพูดหวานๆ ไม่เป็น แต่ไม่รู้ทำไมคำพูดนี้ถึงทำให้ผมกลั้นยิ้มไว้แทบไม่อยู่ ไม่ได้ลืมหรอกนะว่าต้องร้องไห้เสียใจเพราะเขามากแค่ไหน แต่ก็ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของเขาไม่ได้เหมือนกัน

“งั้นก็ช่วยทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยนะครับ”

พี่ตั้มพยักหน้าก่อนจะยื่นมือมาผลักหน้าผากผมแล้วเลื่อนลงมากุมมือผมไว้ ผมบีบมือเขาตอบกลับไปเบาๆ

ไม่มีใครที่อยากจะเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ผมก็อยากจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้ง แม้ว่าสุดท้ายแล้วจะต้องเสียใจก็ตาม ผมก็จะไม่โทษใครเลย เพราะผมเลือกของผมเอง

.......................................................End Special.............................................

ตั้มบิ้วจบแต่เพียงเท่านี้ค่า บิ้วแม้จะเจ็บกับความรักยังไงก็พร้อมจะเสี่ยง ตอนรักชงโคน้องก็รักแบบไม่ลืมหูลืมตา พยายามทำให้ชงโครักตัวเอง ตามตื้อและดื้อดึงเหมือนตอนที่รักพี่ตั้ม บิ้วเป็นคนเรียกร้องหาความรัก น้องเป็นราชินีไม่ได้เหมือนอย่างพี่ชงโค แต่ก็หวังว่าจากนี้น้องจะมีความสุขค่ะ

รอนานเลยนะ กราบขอโทษค่า :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 17-08-2014 20:13:14
จิ้มม  :katai4:
จองไว้ก่อนนนนน

--------------------------

คือ บอกเลยว่ารอนานมากกก เปิดเข้ามาดูทุกวัน อิอิ

สุดท้ายบิ้วก็มีความสุข และตั้มยอมรับในความรู้สึกของตัวเองได้ซักที

ดีใจที่ทั้งสองคนมีความสุข และชอบบิ้ว ที่ทุ่มเทและกล้าเสี่ยงอีกครั้ง

สุดท้าย ขอบคุณมากๆค่ะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆทั้งหมดนี้มาให้อ่าน

มีครบทุกความรู้สึก ทั้งบ้า เกรียน กุ๊กกิ๊ก น่ารัก และเรียกน้ำตาได้หลายฉาก

ขอบคุณมากๆค่ะ  :pig4: :pig4: จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไป

และจะติดตามไปทุกๆเรื่อง กอดด  :กอด1:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-08-2014 20:18:40
ดีใจกับบิ้วด้วย
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: eobankzapp ที่ 17-08-2014 20:22:50
รักพี่ตั้มมมมมมม รักมาโปรด รักพี่เมล รักพี่ทอง แอร้ยยยยย แต่รักพี่ตั้มที่สุด ฟินเว่อ ๆๆ  :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-08-2014 20:23:53
รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลองงงง ใช่ป่ะบิ้ว

แหม่ แอมสมน้ำหน้าคุณพรี่ตั้ม555 คิดถึงชงโคคคคคคคคคคคคคกะเฮียมากกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Z.PeEK ที่ 17-08-2014 20:26:14
 :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 17-08-2014 20:30:56
 :hao5: :hao5: :hao5:  โฮ ในที่สุดบิ้วก็มีความสุขกะเขาสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 17-08-2014 20:33:57
อ่าาาาาาาาาาาาาาาา
มาเริ่มต้นกันใหม่  บางครั้งเราก็คงต้องเสี่ยง  ไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตผลลัพธ์จะเป็นยังไง
แต่เชื่อในการตัดสินใจของตัวเอง และยอมรับมันดีกว่า
เป็นกำลังใจให้พี่ตั้มและบิ้วนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 17-08-2014 20:37:53
ดีใจกับบิ้วด้วย   :mc4:  เป็นคู่รองคู่แรกที่แฮปปี้  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 17-08-2014 20:38:27
รู้สึกเหมือนยังจบไม่ค่อบครบนะ มันน่าจะมีพาร์ทพี่ตั้มแต่งงานแล้วไปไม่รอดสักตอน อยากให้มันเจ็บปวดบ้าง ฮาาาาาาา แต่ก็ยินดีกับบิ้วด้วยนะ ในที่สุดก็สมหวังสักที ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 17-08-2014 20:39:38
ดีใจด้วยน้าาาา

หวานๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 17-08-2014 20:45:08
ขอให้บิ้วมีแต่ความสุขนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 17-08-2014 20:49:59
ดีใจมากกกกที่จบแบบนี้   :กอด1: 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 17-08-2014 20:51:44
มดีจกับบิ้วด้วยและดีใจทีคนเขียนมาต่อ  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 17-08-2014 20:55:08
ขอบคุณค่ะ ที่มาต่อ ทำให้หายค้างคาใจ
ดีใจกับบิ้วมากมาย  มีความสุขซะทีนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 17-08-2014 20:57:47
มีความสุขซะทีนะบิ้ว :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 17-08-2014 21:09:04
คาดว่าต่อไปบิ้วจะมีสติมากขึ้น จากบทเรียนที่บิ้วได้รับ
อย่างน้อยก็ทำให้น้องโตขึ้น
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-08-2014 21:15:53
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 17-08-2014 21:29:45
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 17-08-2014 21:41:22
ชอบบิ้วน่ะบิ้วถึงบิ้วจะเป็นคนแรงๆแต่ก็เป็นคนกล้า กล้าที่จะรักรักแล้วทุ่มสุดตัวให้กับความรัก ในขณะที่อิพี่ตั้มเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว ตัวเองไม่แน่ใจอะไรแต่ก็ทำเหมือนให้ความหวังกับบิ้วดึงบิ้วเข้ามาพัวพันกับตัวเอง บีก็จะไม่ปล่อยบิ้วก็จะเอาแล้วก็ทิ้งบิ้วไปแต่งกับยัยบีทำให้บิ้วต้องเสียใจ แล้วเป็นไงล่ะดันทุรังที่จะแต่งกัน ชีวิตคู่มีความสขสุดๆล่ะซิสุดท้ายก็ต้องเลิกกันส่วนยัยบีก็เหมือนหมาหวงก้างนะตัวเองก็มีคนอื่นแต่ก็ยังหวงไว้กั๊กไว้ พี่ตั้มกลับมาขอจีบบิ้วใหม่หวังว่าพี่ตั้มคงจะทำได้อย่างที่พูดน่ะว่าไม่ได้ดีแต่ทำให้บิ้วเสียใจแต่ทำให้บิ้วมีความสุขได้น่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: aooi_ja ที่ 17-08-2014 21:49:39
 จะผิดรึเปล่าอ่ะ   ถ้าไม่อยากให้ตั้มสมหวัง    :m16:

แต่ก็นะสงสารบิ๊วอีกนั่นแหละ    :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 17-08-2014 22:09:54
อิพี่ตั้มทำบิ้วเสียใจเชอะ  แต่จบแบบแฮปปี้ก็ดีแล้วค้า ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-08-2014 22:25:34
 :-[ :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 17-08-2014 22:33:56
ก็อยากให้บิ้วลองเสี่ยงอีกครั้งนะ พี่ตั้มก็อย่าทำน้องมันเสียใจอีกล่ะ  :z2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-08-2014 22:37:59
ดีใจที่จบแบบนี้ค่ะ ดีใจกับบิ๊วด้วยน๊าาาาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-08-2014 23:01:16
โค๊ด: [เลือก]
“มาเริ่มต้นกันใหม่นะ กูไม่ได้เก่งแค่ทำให้มึงเสียใจหรอกบิ้ว แต่กูทำให้มึงเป็นคนที่มีความสุขได้ แล้วถ้าหากมึงยังไม่มั่นใจ จะกี่ปีกูก็จะรอ”
ชอบประโยคนี้จัง ทำให้รู้สึกว่าพี่ตั้มเป็นคนที่เท่มากกกกกก  :mew3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 17-08-2014 23:04:17
ถือว่าแฮปปี้ล่ะนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-08-2014 23:20:33
เช้ามาเช็คทุกครั้วและทุกวันที่เข้าเว็บ ในที่สุดก็มาแล้ว
ดีใจที่อย่างน้อยตอนนี้บิ้วจะได้เลิกร้องไห้และมีความสุขกับเขาเสียที
แอบกลัวว่าคนเขียนจะหักมุมอีกแต่แฮปปี้แบบนี้ก็ชื่นใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-08-2014 00:12:14
เฮ้อ หวังว่าบิ้วจะเลือกถูก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-08-2014 01:30:28
โหยยยยยยยยยย
จบแบบนี้ก็ยังดี
5555555555

ขอบคุณค่ะ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-08-2014 03:02:03
ถ้ามีความสุขก็ดีแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 18-08-2014 09:52:48
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

มาต่อแร้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ดีใจๆๆ เรามารอทุกวันเลยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจที่บิ้วสมหวัง อย่างน้องคราวนี้พี่ตั้มก็จะเป็นคนจีบ อิอิ

ปล. ชอบกลุ่มเพื่อนบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 18-08-2014 10:32:02
ไม่ชอบที่บิ้วทำตัวเหมือนที่ระบายพอเขาผิดหวังมาก็กลับมาหา อยากอ่านความรู้สึกของตั้มที่ถูกสวมเขาว่ารู้สึกยังไงกับความโง่ของตัวเอง เกลียดพระเอกโง่นางเอกง่ายจริงๆ สู้พี่ทองกับชงโคไม่ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 18-08-2014 11:20:20
คืิอบิ้วเป็นตัวละครที่ดีมากอ่าในความรู้สึกเรา
รักแท้ต้องแสวงหา แบบไม่อยู่เฉยๆเพื่อรอให้ได้มา
มีเท่าไหร่ บิ้วเทให้ไปหมดแบบไม่กั๊ก
เราชอบบิ้วก็ตรงนี้
ตั้งแต่ตอนที่ชอบชงโคแล้ว
รักของบิ้วไม่มีอะไรซับซ้อน อยากได้ต้องพยายามเอง
เราชอบบิ้วมากอ่า

แต่อยากอ่านเล้งต่อจัง TT^TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 18-08-2014 12:20:35
 :mew1: ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินเน้อ ดีๆ ค่ะ คิดว่าจะไม่มีโอกาส
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 18-08-2014 12:28:20
ปลาเสื่อ รอ NC >///<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-08-2014 12:45:21
และแล้วก็ได้คบกัน ดีใจจัง ^^
คนที่หัวใจตรงกัน ก็ควรได้อยู่ด้วยกัน >.<
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 18-08-2014 13:56:30
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
่ยินดีด้วยนะบิ้ว พี่ตั้มด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 18-08-2014 21:42:00
ถ้าอิชั้นเป็นบิ้วจะเล่นตัวสักหน่อย หมั่นไส้อิพี่ตั้ม
รู้ว่าไปไม่รอดยังเผือกจะแต่ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 19-08-2014 00:36:58
 :hao3:  อยากอ่านฉากเรียกเลือด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 19-08-2014 03:36:18
สเปฯของบิ้วโดนมากกก เป็นรูปแบบการยั่วยวนผสมล่อลวงที่ถูกจริตคนอ่านเหลือเกิน
นัวกันเด็ดทุกดอก ทั้งบนเตียงสองกับห้องน้ำอีกหนึ่ง อารมณ์มาเต็ม ชอบมาก <3 <3 

ปล. แก็งค์สี่นางบิ้วเล้งเปิ้ลเมฆมันส์ดี เปรี้ยวฮามั่นหน้า และโดดเด่นมาก อยากอ่านอีกเยอะๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 19-08-2014 10:45:10
ก็ยังดีนะบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-08-2014 12:02:25
 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

ดีใจกับบิ้วด้วย  สมหวังไปอีกหนึ่งราย จะได้มีความสุขกับเค้าสักที   :mc4: 

อยากรู้ว่าตอนที่พี่ตั้มกับบิ้วเป็นแฟนกันแล้วจะหวานสู้ชงโคกับเฮียทองหรือเปล่าอ่ะ   :-[  เห็นพี่ตั้มเหมือนจะขี้เก๊กมาก แต่บิ้วอ้อนน่าร๊าก น่ารัก 


ยังอยากรู้อยู่ว่าพี่ตั้มเลิกกับบียังไง  แต่นางก็สมควรโดนอ่ะนะ  สงสัยอยู่ว่าพี่ตั้มน่าจะรู้ว่าบีมีชู้มาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน  :beat: แต่ก็ยังแต่ง  โอ๊ยยย  เดามั่วไปหมด  :ling1:  อยากรู้อ่า


รอตอนต่ไปค่ะ

 :katai3:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 19-08-2014 17:49:05
พี่ตั้มกว่าจะยอมรับได้ แต่ก็ยังดีที่ขอโอกาสกับบิ้วอีกครั้ง
แล้วทำให้ได้นะพี่ตั้ม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 19-08-2014 22:37:03
สมหวังสักทีนะบิ้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 20-08-2014 16:43:23
ดีใจกับบิ้วด้วย ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 20-08-2014 18:17:56
อยากให้พี่ตั้มมันตาสว่างที่เมียมีชู้จริงๆ....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Flowerrice13 ที่ 21-08-2014 19:49:38
เจ้ปลื้มปริ่มมากค่ะเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 30-08-2014 00:52:28
ตามมาอ่านอีกเรื่อง สนุกมาก รักชงโค รักเฮียทองคนบ้า

ขอบคุณที่มีผลงานดีๆ มาให้อ่านนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: zzz ที่ 30-08-2014 19:45:09
อ่านจบแล้วจ้า สนุกมากๆ เลย
อ่านไปก็หัวเราะไป  o18
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆ นะจ๊ะ :D
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 30-08-2014 23:22:30
รอตอนพิเศษของพี่ทองอยู่นะค่ะ
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 02-09-2014 01:09:09
ตอนพิเศษ ฝืน (โบ+แมว)

“โบจังจ๋า พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันน้า ไปนะๆๆๆ แมวอยากไปดูหนัง เราไม่ได้ไปดูหนังด้วยกันมานานแล้วนะโบ โบจังฟังอยู่รึเปล่า!”

แมวตัวน้อยกำลังแยกเขี้ยวขู่ แต่ผมไม่เห็นว่ามันน่ากลัวเลยสักนิด ถึงอย่างนั้นถ้าทำเป็นไม่สนใจต่อไปก็คงจะโวยวายรบกวนเวลาอ่านหนังสือของผมไม่เลิก

“กลับบ้านไปได้แล้วไป”

“ไม่กลับ! คืนนี้ขอนอนด้วยนะ พ่อกับแม่อยู่เวรกันทั้งคู่เลย แมวไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว” จากที่กำลังแยกเขี้ยวขู่อยู่ดีๆ ก็เข้ามาคลอเคลียอยู่บนตัก ผมจำเป็นต้องวางหนังสือลงแล้วยกมือโอบรอบตัวคนตัวเล็กไม่ให้ตกลงไปก้นกระแทกพื้น

พ่อกับแม่ของแฟนผมเป็นหมอกันทั้งคู่ เพราะฉะนั้นตั้งแต่ยังเด็ก แมวก็มักจะมานอนค้างที่บ้านผมซึ่งอยู่ใกล้ๆ กันบ่อยๆ พ่อกับแม่ของผมก็เอ็นดูแมวมาก เพราะแมวมันขี้อ้อน แถมยังปากหวาน สวมบทลูกชายคนที่สองของบ้านผมได้อย่างเนียนๆ

“โบจัง แมวอยากไปดูหนัง” น้ำเสียงอ่อนๆ กับจมูกเล็กที่ซุกซนไปตามซอกคอของผมทำให้ต้องดันใบหน้าน่ารักออกห่าง

“อย่าเพิ่งกวนดิ”

“แล้วตอนไหนถึงจะกวนได้ เดี๋ยวนี้โบจังไม่มีเวลาให้แมวเลยนะ รำคาญเหรอ หรือเพราะอะไร ทำไมชอบทำเหมือนรังเกียจแมวอยู่เรื่อย!”

“ถ้าจะชวนทะเลาะก็ออกไป”

“เอะอะอะไรก็ไล่ กับผู้หญิงที่ชื่อผิง แมวไม่เคยเห็นโบทำอย่างนี้บ้าง!”

“อย่าเสียงดัง”

แมวมองหน้าผมอย่างน้อยใจ น้ำตาเม็ดโตกำลังไหลลงอาบแก้ม แต่ผมก็ทำเพียงแค่มองเท่านั้น

“โบจังใจร้าย! รักคนอื่นแล้วใช่ไหม! ไม่รักแมวแล้วเหรอ ทำไมถึงใจร้ายอย่างนี้”

“ก็เคยบอกแล้วไงว่ากับผิงไม่มีอะไร อย่ามางี่เง่าใส่โบนะแมว”

“จะไม่มีอะไรได้ยังไงล่ะ! แมวรู้นะว่าโบทำอะไร แมวไม่ได้โง่นะที่จะไม่รู้ว่าโบนัดเจอกับผิง เมื่อวานเพื่อนแมวก็เห็นว่าโบกับผิงไปเที่ยวด้วยกัน แล้วอย่างนี้จะไม่ให้คิดว่ามีอะไรได้ยังไง!”

“ถ้าแมวเชื่อคำพูดของคนอื่นก็กลับไป โบไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

ผมเบื่อกับการที่จะต้องทะเลาะกับแมวด้วยเรื่องพวกนี้ แมวไม่เคยเชื่อใจผม มีเรื่องผิดใจกันแต่ละครั้งก็เอาแต่ร้องไห้โวยวาย เอาคำพูดของคนอื่นมาบั่นทอนความสัมพันธ์ของเรา กับความรักหลายปีมานี้ มันไม่ได้ทำให้แมวรู้สึกเลยเหรอว่าผมมั่นคงขนาดไหน ผมถึงได้ไม่ชอบเลยจริงๆ เวลาที่ถูกสงสัยหรือถูกกล่าวหา

มันเหนื่อยและน่าเบื่อจนในหลายๆ ครั้งผมตัดสินใจจบความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแมว แต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าจนมาถึงตอนนี้ เราถึงยังกลับมาคบกันได้อีก

“โบจังคนบ้า! บ้า บ้า บ้า บ้าที่สุด!” แมวระดมทุบอกผม แต่ผมก็ไม่ได้ปัดป้องกำปั้นน้อยๆ นั้นออก ผมทำเพียงอยู่นิ่งๆ แล้วจ้องใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของแมว และแม้ว่าอาการปวดหัวจะเริ่มทำให้ตาพร่ามากแค่ไหน ผมก็ได้แต่กัดฟันข่มความรู้สึกเอาไว้

“พอสักทีได้ไหม” คำพูดของผมทำให้แมวหยุดชะงัก ก่อนจะเริ่มปล่อยโฮออกมา แมวร้องไห้อยู่กับอกผม ร้องไห้กับความไม่เชื่อใจในความรักของเรา ทั้งๆ ที่ผมบอกไปแล้วว่าผมกับผิงไม่ได้มีอะไร เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น

ผิงกับผมแค่บังเอิญเจอกันเป็นบางครั้งที่โรงพยาบาล พ่อของผิงเป็นหมอที่รักษาอาการป่วยของผมมาปีกว่าๆ แล้ว แต่ผมเพิ่งมารู้ว่าผิงเป็นลูกสาวของหมอก็ตอนที่เจอเธอในห้องตรวจ วันนั้นเธอไปหาพ่อที่โรงพยาบาล เธอบอกว่าไม่ค่อยได้มาบ่อย ที่ผ่านมาถึงได้ไม่เจอผมเลย เธอถามเหมือนกันว่าผมป่วยเป็นอะไร แต่ผมก็ไม่ได้บอก ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเป็นห่วง คอยมาถามไถ่อาการของผมตลอด หรือบางทีเธออาจจะรู้จากพ่อของเธอก็ได้ เพราะผมไม่ได้สั่งห้ามหมอไม่ให้บอกกับใคร แต่ถึงยังไงก็คงไม่มีใครอยากรู้อยู่แล้ว...

เมื่อวานผมก็มีนัดกับคุณหมอ ผิงก็แค่ขอติดรถไปหาพ่อของเธอก็แค่นั้น ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีอะไร แต่เพื่อนผู้หวังดีของแมวก็ยังเอามาพูดให้เป็นเรื่องใหญ่โต

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมมองหน้าแมวที่กำลังร้องไห้อยู่เพียงครู่ ก่อนจะลุกเดินไปเปิดประตู

“โย่ววว ไปแดกเหล้ากันมึง” หลินยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าประตู มันมาบ้านของผมบ่อย บางทีเมามากๆ มันก็มาค้างที่นี่ พวกพี่ๆ แม่บ้านถึงได้ปล่อยให้มันเดินหล่อมาเคาะประตูห้องผมบนชั้นสองของตัวบ้าน

“อ้าวๆ นี่ชีวิตดราม่ากันอยู่เหรอ แมวเหมียว ร้องไห้อีกแล้วรึไง” หลินที่เดินตามผมเข้ามาในห้องพูดขึ้นเมื่อเห็นแมวนั่งคู้ตัวร้องไห้อยู่บนโซฟา

“ไม่ได้ร้อง!”

“ปากแข็ง ก็เห็นอยู่ว่าร้อง”

“แมวบอกว่าไม่ได้ร้องไง หลินคนบ้า!”

หลินหัวเราะชอบใจก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ แมว

“โอ๋ๆ มานี่มา เดี๋ยวพี่หลินปลอบใจเองนะจ้ะ ไอ้โบมันใจร้ายใช่ไหมล่ะ หึหึ”

ผมชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดินไปเพียงนิดกับภาพที่เห็น หลินที่ดึงแมวมาซุกที่อกตัวเองแล้วก้มหน้าพูดกับคนที่กำลังดิ้นขัดขืนด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“หลินปล่อยนะ โบจังช่วยด้วยยยยย”

“ฮ่าๆๆ ดิ้นเลยๆ โบจังก็มาช่วยอะไรไม่ได้หรอก แมวเหมียวขี้แย”

“ไม่ได้ขี้แยซะหน่อย!”

“ไม่ได้ขี้แยแล้วทำไมเอาแต่ร้องไห้ ตาบวมหมดแล้วไม่รู้รึไง”

“แล้วหลินมายุ่งอะไรด้วยเล่า!”

“ก็มันน่าเกลียดนี่นา”

“ไอ้หลินบ้า!”

ผมเดินเข้าไปวางมือบนบ่าของหลินแล้วเลื่อนไปจับมือที่กำลังกดศีรษะของแมว จ้องตากับหลินอยู่ครู่หนึ่งแล้วดึงออก

“เลิกเล่นได้แล้ว”

หลินหัวเราะก่อนจะยอมปล่อยแมวให้เป็นอิสระพร้อมบอกกับผมด้วยเสียงเรียบๆ ว่า “โอเค”

แต่คำว่าโอเคของหลินกลับสร้างความไม่สบายใจให้กับผม คงเพราะแววตาของมันไม่ได้โอเคไปด้วยเลย

“แมวเหมียว คืนนี้ขอยืมตัวไอ้โบหน่อยนะ”

“จะไปไหนกันอ่ะ”

“เที่ยวตามประสาผู้ชาย”

“แมวไปด้วย!”

“ไม่ต้องไป รออยู่ที่นี่แหละ กลับไม่เกินเที่ยงคืน” ผมบอกก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์

“แต่...”

“ถ้าไม่ฟังก็กลับบ้านไป แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก”

“เฮ้ยไอ้โบ จะไม่พูดแรงไปหน่อยเหรอวะ ให้แมวไปด้วยก็ได้นี่หว่า”

“ไปก็เกะกะ อยู่ที่บ้านนี่แหละ” ผมก็เป็นผู้ชายทื่อๆ แบบนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมเดี๋ยวนี้แมวถึงได้ร้องไห้กับแค่เพราะคำพูดของผม

“ไม่เหนื่อยมั่งไงวะ จะร้องไห้อะไรนักหนา” มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ไปเอาน้ำตามากมายมาจากไหนกัน ผมทำอะไรให้เจ็บปวดมากขนาดนั้นเลยรึไง ไม่เข้าใจเลยสักนิด

“แมวเหมียว ไอ้โบมันก็แค่พูดเล่น อย่าร้องเลยนะ เดี๋ยวจะซื้อขนมมาฝาก นะๆ ไม่ร้องนะ”

น่าเจ็บปวดเหมือนกันที่ปล่อยให้คนอื่นเช็ดน้ำตาให้แฟนตัวเอง ตั้งแต่ที่คบกันมาผมเคยทำให้แมวสักครั้งรึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ

“กูไปรอข้างล่าง” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา

.
.
.

“เดี๋ยวนี้มึงเป็นอะไรไปวะ ทะเลาะกับแมวตลอดเลยไม่ใช่รึไง มึงมีคนอื่นเหรอ”

เป็นคำถามจากเพื่อนที่ชวนออกมากินเหล้า แต่พอมาถึงร้านมันก็เอาแต่นั่งหน้าบึ้งไม่ยอมแตะเหล้าในแก้วเลยสักนิด

“เปล่า”

“แล้วทำไม”

“ไม่มีอะไร”

“มึงทำแบบนี้แล้วยังพูดว่าไม่มีอะไร ไม่สงสารแมวมันรึไงวะ”

“นี่มันเรื่องของพวกกู มึงไม่เกี่ยว”

“ทำไมกูจะไม่เกี่ยว กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ เห็นเป็นแบบนี้ใครมันจะสบายใจวะ”

“ที่มึงอยากเกี่ยว เพราะมึงเป็นเพื่อนหรือเพราะมึงอยากเป็นอย่างอื่นกันแน่”

“ไอ้โบ!”

“มึงจะแดกเหล้าหรือจะแดกตีนกู ถ้าจะแดกเหล้าก็หยุดพูดเรื่องนี้ นี่เป็นปัญหาของกู ไม่เกี่ยวกับมึง”

คำพูดของผมทำให้เสียเพื่อนมานักต่อนัก แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไร ในเมื่อผมพูดออกไปตามที่ผมรู้สึกจริงๆ แต่กลับมีหลายคนที่รับมันไม่ได้ และตอนนี้ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมานั่งตอบคำถามในปัญหาของตัวเอง ในเมื่อผมก็มีเหตุผลของผม หลินกำลังก้าวก่ายในเรื่องที่มันไม่มีสิทธิ์

“ถ้ากูบอกว่ากูชอบแมว มึงยังจะคิดว่ากูไม่เกี่ยวอยู่ไหม”

ผมหยุดใช้นิ้วคนน้ำแข็งในแก้ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหลิน ไม่ได้แปลกใจกับความรู้สึกของมัน เพราะผมมองออกมาตั้งนานแล้วว่ามันรู้สึกยังไงกับแมว

“มึงชอบแมว มันก็เป็นเรื่องของมึง ไม่เกี่ยวอะไรกับกู และกูก็ยังยืนยันว่าเรื่องของกูกับแมว ก็ไม่เกี่ยวกับมึงเหมือนกัน”

“ดูมึงไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยนะ ขนาดกูบอกว่ากูชอบเมียมึง มึงยังเฉย มึงรักแมวจริงๆ เหรอวะ” หลินถามพลางจุดไฟที่บุหรี่แล้วมองหน้าผมอย่างครุ่นคิด

ไม่แปลกที่หลินจะถามผมแบบนี้ เพราะแมวก็ถามผมเหมือนกัน มันคงมีเส้นบางๆ กั้นระหว่างความเชื่อใจกับความไม่ใส่ใจ แต่สำหรับผมแล้วผมเรียกมันว่าความเชื่อใจ ผมไม่ได้เห็นว่าแมวเป็นของตายที่จะหนีไปจากผมไม่ได้ แต่ผมแค่เชื่อว่าแมวรักและไม่มีวันนอกใจผม ผมถึงไม่เคยใส่ใจกับความรู้สึกของหลิน แม้ว่าบางครั้งการกระทำของหลินจะทำให้ผมหงุดหงิดบ้าง แต่ผมก็ไม่เคยเก็บเอาไปทะเลาะหรือพาลใส่ใคร

“คำว่ารักของกูมันไม่ได้ซับซ้อนอะไร ไม่ทุกข์ร้อนก็ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก”

“ถ้ารักแล้วทำไมมึงไม่ทำให้แมวมีความสุขบ้าง เอาแต่ทำให้มันร้องไห้ ถ้ามึงดูแลมันไม่ได้ ก็ปล่อยให้คนอื่นที่เขาทำได้ดีกว่าไหมวะ”

“คนอื่นที่ว่าคือมึงงั้นสิ”

“...”

“มันไม่ใช่ว่ากูปล่อยแล้วมึงจะมีสิทธิ์ เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับแมว กูยัดเยียดเขาให้ใครไม่ได้ แต่ถ้ามึงคิดว่ามึงทำได้ดีกว่ากูก็ลองดู แล้วถ้าแมวรักและมีความสุขกับมึง กูก็จะยินดีด้วย”

“มึง...”

ผมไม่ได้เปิดทางให้หลิน แต่ก็แค่ปลดกำแพงคำว่าแฟนเพื่อนออกให้ เพราะผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ความรักตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมามันมั่นคงมากแค่ไหน จะมีใครทำให้แมวมีความสุขได้อีกรึเปล่า และถ้าหากไม่มีผมแล้ว แมวจะยังอยู่ต่อได้ ผมอยากมั่นใจในเรื่องนี้ก็เท่านั้น

ผมรู้ว่าผมเป็นอย่างที่แมวชอบไม่ได้ เพราะผมคิดเสมอเลยว่ามันเป็นเรื่องเพ้อฝันของแมว ผู้ชายโรแมนติกที่ต้องมีของขวัญให้ทุกเทศกาลหรือวันสำคัญ ทำเซอร์ไพรส์ให้ในวันเกิด พูดคำหวานๆ แล้วนอนกอดกันไปจนถึงเช้า หรือปลอบใจเก่งในวันที่อีกฝ่ายร้องไห้นั้น ผมทำไม่ได้สักข้อ ผมจำไม่ได้หรอกว่าวันไหนที่ผมบอกรักแมวครั้งแรก วันไหนที่เราจูบกันครั้งแรก หรือวันวาเลนไทน์ควรจะให้ดอกไม้หรือช็อคโกแล็ต ผมไม่ได้เห็นความสำคัญในเรื่องแบบนั้นเลย ผมถึงตอบรับความคาดหวังของแมวไม่ได้ ผมรู้สึกผิดนะ แต่ผมก็พยายามเปลี่ยนตัวเอง สุดท้ายก็ไม่รอดเพราะไม่มีความสุขและฝืนมากเกินไป แล้วยิ่งฟังแมวพูดถึงคนนั้นคนนี้ว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าอย่างนั้นจะมาคบกับผมทำไม มันตกค้างอยู่ในใจผมมาตลอด แต่ผมก็ไม่อยากถามเพราะกลัวว่าเราจะทะเลาะกัน อีกทั้ง...เวลาของผมไม่ได้มีมากเหมือนอย่างคนอื่น

ผมรู้ถึงอาการป่วยของตัวเองเมื่อปลายเดือนตุลาคมปีที่แล้ว ผมรู้ว่าผมเปลี่ยนไปมากนับจากตอนนั้น คงเพราะรู้เส้นตายของตัวเองถูกขีดไว้ใกล้อย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ผมเริ่มที่จะไม่สนใจเรื่องอื่น ความรู้สึกที่ว่ายังไงก็อยู่ได้อีกไม่นานทำให้ผมเริ่มหมดอาลัยตายอยาก เป้าหมายของชีวิต สิ่งที่อยากเป็น อนาคตที่วาดฝันไว้ ราวกับมันพังทลายลงในพริบตา กว่าผมจะทำใจได้ว่าอีกไม่นานก็ต้องจากไป มันก็ใช้เวลาหลายเดือน

ผมเคยคิดจะบอกกับแมวในเรื่องนี้อยู่หลายครั้ง แต่พอเห็นหน้า...ผมกลับไม่กล้าบอก ผมรู้จักแมวดีเพราะเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นกับผมก็ร้องไห้ราวกับจะขาดใจ แล้วกับเรื่องอาการป่วยของผม แมวคงรับไม่ไหว ดีไม่ดีอาจจะคิดทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมาก็ได้ ให้พร้อมกว่านี้...ไว้ค่อยบอกดีกว่า เพราะยังไงผมก็อยากจะบอกลากับแมวด้วยตัวเอง ก็หวังว่าในวันนั้นผมจะยังพอมีแรงเหลือ...

.
.
.

มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปในทุกๆ วัน ความทรมานเพราะเนื้องอกเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่ความเจ็บปวดอย่างอื่นก็เพิ่มเข้ามา ผมคงมั่นใจมากเกินไปว่าความรักในหลายปีที่ผ่านมาจะไม่มีวันสั่นคลอน

แต่แมวคงเจอแล้ว กับคนที่หวังเอาไว้ หลินเอาใจเก่ง พูดเพราะ ทำในสิ่งที่ผมไม่เคยทำมาก่อน ผู้ชายทื่อๆ อย่างผมคงไม่มีวันทำได้อย่างหลิน ที่ทำได้ตอนนี้ก็มีแค่ความหงุดหงิดใจที่เป็นต้นเหตุให้ทะเลาะกันก็เท่านั้น แมวต้องร้องไห้เพราะผมครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งความระแวงในเรื่องของผิง ทั้งความไม่เข้าใจกันของเรา ทำให้ต่อให้เราอยู่ด้วยกันก็ยังทำให้รู้สึกแย่

แม้ผมจะทำหูทวนลมทุกครั้งที่แมวคุยโทรศัพท์กับหลิน จะทำเป็นไม่ใส่ใจทุกครั้งเวลาที่ไปไหนมาไหนด้วยกันสามคนแล้วผมกลับกลายเป็นส่วนเกิน ชงโคคงจะเกิดความสงสัยอยู่บ้าง เพราะชอบมองมาทางผมราวกับอยากถามอะไรออกมา แต่ผมก็ทำเหมือนกับว่าผมไม่ได้สนใจ ทั้งๆ ที่ในใจมันเจ็บปวดไปหมด

(โบ กินอะไรไหม แมวออกมากินเค้กกับหลินอ่ะ เดี๋ยวซื้อไปให้)

วันนี้ก็ออกไปกับหลินอีกแล้ว ถึงแมวจะบอกผมทุกครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้ยินดีจะรับฟังเลย

“ไม่ต้องอ่ะ”

(อร่อยมากเลยนะโบจัง แมวชอบมากๆ เลย อยากให้โบลองกินบ้าง)

“ก็บอกว่าไม่ต้องไง!”

(ทำไมต้องเสียงดังใส่ด้วย โบจังคนบ้า!)

“วางได้รึยัง โบจะออกไปข้างนอก”

(จะไปไหน)

“รู้ไปทำไม”

(ก็อยากรู้อ่ะ โบจะไปกับผิงใช่ไหม นัดผิงไว้ใช่รึเปล่า บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!)

ผมกดวางสายทันที เพราะเสียงของแมวทำให้ปวดหัวมากจริงๆ และขืนยังคุยต่อคงได้ทะเลาะกันแน่ ในเมื่อพักหลังมานี้สมองของแมวไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องของผมกับผิง ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้เจอหรือคุยกับผิงแล้ว นานๆ ครั้งเท่านั้นถึงจะได้ทักทายกันบ้าง มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วสำหรับเรื่องของผมกับแมวในตอนนี้

ถึงจะบอกแมวว่าจะออกไปข้างนอกแต่ผมก็ยังไม่รู้จะไปที่ไหน ผมก็แค่อยากวางสายให้เร็วที่สุดก็เท่านั้น เอาเถอะนะ ไปหาชงโคก็แล้วกัน มันคงอยู่โรงพยาบาลจนเบื่อไปแล้ว แต่อีกไม่กี่วันก็จะได้กลับบ้าน ตอนนี้คงระริกระรี้ดี๊ด๊าอยู่แน่ๆ เลย

ผมมาถึงโรงพยาบาลที่ชงโครักษาตัวอยู่ในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เข้ามาในห้องพักผู้ป่วยก็เห็นเฮียทองคำเอกกำลังนั่งโม้เรื่องอะไรสักอย่างให้ชงโคฟัง คนป่วยก็เอาแต่หัวเราะเอิ้กอ้ากในขณะที่เฮียทองก็ยังคงโม้ต่อไป คู่นี้ไม่ค่อยเห็นทะเลาะกันเลยครับ คงเพราะเฮียทองเขาบ้าๆ บอๆ แบบนี้ถึงได้ไม่มีเรื่องให้เครียดกันเท่าไหร่

“สวัสดีครับเฮีย”

“เออๆ หวัดดี นั่งก่อนๆ เดี๋ยวเฮียไปเอาน้ำมาให้” ว่าเสร็จก็ลุกเดินไปที่ตู้เย็นที่อยู่มุมห้องทันที ส่วนผมก็เดินมานั่งข้างๆ เตียงผู้ป่วยของชงโค ก่อนจะรับเป๊บซี่กระป๋องใหญ่มาจากเฮียทองที่ยื่นมาให้พร้อมกับยิ้มแป้น

“ขอบคุณครับเฮีย”

“ไม่ต้องเกรงใจๆ งั้นเฮียฝากชงโคด้วยนะ ไปซื้อข้าวก่อน”

“ได้ครับ”

“เฮีย ซื้อการ์ตูนมาให้ผมด้วยนะ” ชงโคตะโกนบอกในขณะที่เฮียทองกำลังเดินฮัมเพลงไปที่ประตู

“จ้า เฮียแถม FHM ให้อีกเล่ม อิอิ”

“จะซื้อมาดูเองก็พูด!”

“อุ้ยย รู้ทัน”

“ไอ้เฮียยยย!”

“ฮ่าๆ ไปละๆ”

ชงโคขว้างหมอนไล่หลังก่อนจะหันกลับมาคุยกับผม

“แมวเพิ่งโทรมาบอกผมว่าจะซื้อเค้กมาให้ นึกว่าไปด้วยกัน”

“เปล่า แมวไปกับหลิน”

“อ๋อ”

“...”

“นี่”

“หืม”

“โบมีเรื่องกลุ้มใจอะไร ก็บอกผมได้นะ”

คำพูดของชงโคทำให้ผมคลี่ยิ้มออกมา คงเพราะความจริงใจในแววตาของมันทำให้ผมอยากจะพูดอะไรออกไปเหมือนกัน แต่ยังก่อน...ผมยังไม่อยากเอาปัญหาไปให้ชงโคมันกลุ้มไปด้วย รอให้เพื่อนของผมแข็งแรงมากกว่านี้ ถึงวันนั้นมันจะเป็นคนแรกที่ผมจะระบายเรื่องที่กำลังทุกข์ใจอยู่ให้ฟัง

“โบเป็นเพื่อนคนสำคัญ เพราะฉะนั้นถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ ก็อย่าลังเลที่จะรบกวน”

“อืม ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไร ถ้าช่วยได้ผมก็อยากช่วย”

แค่ความรู้สึกที่อยากจะช่วยก็ทำให้ผมตื้นตันใจมากแล้วจริงๆ

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับที่มีคนสองคนเปิดประตูและเดินเข้ามา ผมเกร็งตัวเล็กน้อย ไม่ได้ทักทายอะไรออกไป แค่เลี่ยงมายืนข้างหน้าต่างเงียบๆ เพียงเท่านั้น

“ชงโคจ๋า แมวซื้อเค้กมาให้แล้วจ้า อร่อยมากๆ เลยน้า ลองกินเลยไหมจ้ะ”

“แมวเหมียวกินไปห้าชิ้นแหนะชงโค ผมว่าอีกไม่นานจากแมวจะกลายเป็นหมูแน่ๆ ฮ่าๆๆ”

“หลินปากเสีย!”

“ฮ่าๆๆ อย่าทะเลาะกันเลยน่า ไหนๆ ชิ้นไหนให้ผมเนี่ย”

“ชิ้นไหนก็ได้ แต่ยกเว้นชิ้นนี้น้า”

“ทำไมอ่ะ”

“ไม่ทำไมหรอกจ้า งั้นเดี๋ยวแมวไปเอาจานมาใส่ให้นะจ้ะ”

ผมยืนมองท้องฟ้าในขณะที่ในห้องยังคงมีเสียงพูดคุยกันของชงโคกับแมว โดยมีหลินแทรกบทสนทนาบ้าง แม้ชงโคจะพยายามดึงผมให้เข้ากลุ่มสนทนายังไง แต่ก็ไม่สำเร็จอยู่ดี เพราะปกติผมก็ไม่ใช่คนพูดมากอยู่แล้ว ยิ่งมาเห็นความใกล้ชิดของแมวกับหลินในตอนนี้ผมยิ่งพูดไม่ออก

ผมยังคงเป็นแฟน...ที่สามารถหึงหวงแมวได้อยู่รึเปล่านะ ผมจะอ้างสิทธิ์ได้ไหมในเมื่อผมไม่เคยเป็นแฟนที่ดีให้แมวได้เลย

“ชงโค ผมกลับก่อนนะ ออกจากโรงพยาบาลก็โทรบอกผมด้วย”

“โอเค”

“โบจัง แมวกลับด้วย”

“เดี๋ยวๆ แมวเหมียว ทิ้งกันอย่างนี้เลยเหรอ น้อยใจว่ะ”

“ก็แมวจะกลับกับโบจังอ่ะ อยากกลับบ้านแล้ว”

“ก็จะไปส่งที่บ้านอยู่แล้วไง”

“ไม่เชื่อหลินหรอก เดี๋ยวก็ลากให้ไปซื้อของเป็นเพื่อนอีก เหนื่อยอ่ะ”

“ขี้เกียจว่ะแมวเหมียว ไปๆ ให้กลับกับโบก็ได้ แต่ตอนเย็นจะโทรหานะ รับโทรศัพท์ด้วย”

“ก็ได้”

ถ้าผม...ไม่ได้อยู่กับแมวแล้ว แมวคงจะอยู่ต่อได้สินะครับ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 02-09-2014 01:09:39
ผมเดินออกมาพร้อมกับแมวที่เดินตามหลัง จนมาถึงรถเราก็ยังไม่ได้พูดคุยอะไรกัน แมวขึ้นมานั่งข้างๆ คาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จก็นั่งเงียบมาตลอด ผมก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะก็ตามปกติของผม แต่คงไม่ปกติของแมวเพราะไม่บ่อยที่คนๆ นี้จะนั่งเงียบ

ขับรถมาจนถึงบ้าน ผมจอดรถที่หน้าบ้านของแมว แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมลง

“ถึงบ้านแล้ว ไม่ลงรึไง”

“ไม่ได้ไปหาผิงมาจริงๆ เหรอ”

“ถ้าจะคุยเรื่องนี้ แมวลงไปเถอะ”

“ก็แมวอยากรู้! โบเป็นบ้าอะไรไปแล้ว ไม่รักก็บอกกันมาตรงๆ ทำไมต้องใจร้ายกับแมวอย่างนี้ด้วย!”

“แมวลงไปเถอะ โบปวดหัว”

“ไม่ลง! ต้องคุยกันให้รู้เรื่องนะ แมวจะบ้าตายอยู่แล้วนะโบ”

“...”

“แมวรักโบนะ อย่าทำอย่างนี้เลย ไม่อยากทะเลาะกันอีกแล้ว ไม่เอาแล้วนะ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ขอร้อง”

มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีของเราเลยจริงๆ มันแย่จนจำแทบไม่ได้แล้วว่าที่ผ่านมาเรารักกันมากแค่ไหน มีแต่ความไม่แน่ใจว่าตอนนี้เรายังรักกันอยู่รึเปล่า ผมไม่เหลืออนาคตที่จะไปต่อ ในขณะที่แมวกำลังจะมีใครอีกคนที่พาเดินต่อไปได้

“แมวอยากให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม แล้วความรู้สึกของแมวยังเหมือนเดิมอยู่ไหม กับหลินน่ะ...ถึงขั้นไหนกันแล้ว”

“มัน...ไม่ใช่...หลินมาเกี่ยวอะไรด้วย”

ผมไม่อยากเห็นใบหน้าซีดเผือดของแมว ไม่อยากเห็นมือที่กำลังกำกันแน่น ไม่อยากเห็นความหวาดวิตกและไม่อยากให้แมวหลบตาผมแบบนี้เลย เพราะมันทำให้ผมรู้ว่าแมวกำลังจะโกหกผม

“หลินไม่เกี่ยวงั้นเหรอ”

“ชะ...ใช่ แมวกับหลินเป็นเพื่อนกันนะ โบหึงเหรอ แมวก็แค่ไปเป็นเพื่อนหลินซื้อของเท่านั้น โบก็รู้ว่าหลินไม่ได้สนิทกับเพื่อน
กลุ่มอื่นนี่นา แต่ถ้าโบไม่ชอบแมวไม่ไปกับหลินแล้วก็ได้นะ”

ผม...ไม่รู้สึกเลยว่ารอยยิ้มของแมวคือรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริงๆ ถ้ามันฝืนมากนัก...ก็แค่ไม่ต้องยิ้มออกมา ผมไม่ได้บังคับอะไรเลย

“ช่างเถอะ ลืมเรื่องที่เราพูดกันไปซะ แมวลงไปได้แล้วล่ะ โบจะเอารถไปเก็บที่บ้าน”

“งั้นเดี๋ยวแมวไปหานะ”

“อืม”

ผมจอดรถเรียบร้อยพร้อมๆ กับที่แมวเปิดประตูเล็กที่เชื่อมระหว่างรั้วบ้านของพวกเราเข้ามาพอดี แมวยิ้มให้ผม พร้อมกับเดินถือถุงใส่อะไรสักอย่างมาด้วย ผมปล่อยให้แมวกอดแขนผมไว้ พาเดินขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะแยกย้ายเข้ามุมโปรดของตัวเอง แมวมาอยู่กับผมบ่อยๆ ถึงได้มีหนังสือการ์ตูน แผ่นหนัง แผ่นเกมที่ตัวเองชอบปะปนกับของๆ ผมด้วย ส่วนผมมักจะมานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาตัวโปรดของผม เราเป็นอย่างนี้มาสิบกว่าปีแล้วและไม่เคยเปลี่ยนเลย แล้วมันจะเป็นยังไงกันนะ หากว่าคนใดคนหนึ่งไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ผมควรจะให้แมวเดินจากไปก่อนดีกว่าไหม เพราะผมไม่อยากให้แมวต้องมานั่งเหงาอยู่ในที่ตรงนี้เพียงลำพัง แต่มัน...ก็ต้องใช้ความกล้ามากทีเดียว ซึ่งผมบอกตรงๆ เลยว่าผมยังไม่พร้อมจะปล่อยแมวไป

ต่อให้ในตอนนี้จะรู้แล้วว่า...แมวพร้อมที่จะไปแล้วก็ตาม

“โบจัง ดูหนังกันนะ วันนี้แมวไปซื้อมาล่ะ หลินบอกว่าสนุกมากๆ นี่แมวไม่รู้เลยนะว่าหลินก็ชอบดูหนังโรแมนติกด้วย ปกติชอบทำตัวเถื่อนๆ โหดๆ ใส่แมวตลอดเลย ไม่คิดว่าจะมีมุมอย่างนี้อ่ะ โบจังเอาหมอนคิตตี้ไปไว้ไหนแล้วอ่า แมวหาไม่เจอ”

“ให้ป้าแม่บ้านเอาไปซักแล้ว”

“อ๋อๆ แล้วนี่โบจังรู้รึเปล่า หลินอ่ะชอบของหวานมากๆ เลยนะ แล้วก็รู้จักร้านเค้กอร่อยๆ เยอะด้วย วันหลังเราไปกันนะ”

“ให้หลินพาไปสิ”

“ไม่เอา แมวอยากไปกับโบจังนี่นา”

ผมไม่ได้ต่อบทสนทนาอีก แต่ก็ทำหูทวนลมกับเสียงของแมวไม่ได้เหมือนกัน เพราะคำพูดพวกนั้นราวกับมีดคมๆ ที่กรีดใจผมทีละน้อย

ทำไมถึงทำหน้ามีความสุขแบบนั้นเวลาที่พูดถึงหลิน ทำไมรอยยิ้มพวกนั้น...พักหลังมานี้ถึงไม่เคยมีให้กับผมเลย คงเพราะผมพูดหวานๆ แบบหลินไม่ได้ ทำตัวอ่อนโยนอย่างที่หลินทำไม่เป็น ...แมวถึงเริ่มเปลี่ยนไป

ผมดูหนังกับแมวจนถึงเย็น ดูบ้างหลับบ้างเพราะไม่ใช่หนังแนวที่ผมชอบ แต่แมวดูไปอินไป ร้องไห้ไป แม้ผมจะรู้สึกสงสัยว่ามันเศร้าตรงไหน แต่ก็ยื่นทิชชู่ให้แมวเช็ดน้ำตา คงเพราะอย่างนี้ก็ได้มั้ง ตั้งแต่เด็กๆ แล้วที่แมวมักจะอินไปกับหนังรักโรแมนติกทุกเรื่องที่ดู แล้วก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแบบนี้ ผมถึงได้ไม่ชอบหนังแนวนี้เลย หรือที่จริงผมไม่ชอบน้ำตาของแมวมากกว่า ผมเป็นประเภทตัวแข็งทื่อและหงุดหงิดใจเวลาเห็นคนที่รักร้องไห้ ไม่รู้จะต้องทำหน้ายังไง ไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหน ก็เลยทำได้แค่มอง หรือแย่ที่สุดก็ขู่ให้หยุดร้องไห้ก็เท่านั้น

“ว่าไงหลิน อือ อยู่กับโบจัง อะไรเล่า ก็แฟนกันอ่ะ อยู่ด้วยกันไม่ได้รึไง โอ้ยยย ไอ้หลินบ้า ไม่ต้องมางอนเลย เออๆ คืนนี้เหรอ ไม่ไปอ่ะ ไม่ๆๆๆ ไม่ไปเด็ดขาด จะอยู่กับโบ แน่นอนสิ คืนดีกันแล้ว ไม่ได้ทิ้งซะหน่อย หลินก็ยังเป็นเพื่อนไง ไม่ได้เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนนะ ไม่ต้องน้อยใจเลย งั้นก็ได้ มารับก็แล้วกัน เดี๋ยวลองชวนโบด้วย ทำไมเล่า! อย่ามากะล่อนนะหลิน เออๆ ไม่ชวนก็ได้ งั้นวางแล้วนะ โบจังนอนอยู่ เสียงมันรบกวน อือๆ จ้าๆ แล้วเจอกันจ้า”

แมวคงวางสายจากหลินแล้ว ถึงได้มานอนหนุนแขนผมต่อ ร่างเล็กๆ ที่เบียดเข้ามาทำให้ผมต้องพลิกตัวเข้าหาแล้วดึงเข้ามากอดไว้

“แมวทำให้ตื่นเหรอ”

“อืม”

“ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไร”

“โบ”

“หืม”

“เย็นนี้แมวไปเที่ยวกับเพื่อนนะ”

“อืม”

“จะรีบกลับ ไม่เกินเที่ยงคืนแน่นอนจ้า”

“โอเค”

ผมไม่ถามหรอกว่าเพื่อนคนไหน ในเมื่อถ้าแมวอยากให้รู้ก็คงบอกชื่อออกมาแล้ว ผมถึงได้ไม่ถามเพราะไม่อยากได้ยินคำโกหก คุณปู่ที่เสียไปของผมเคยบอกไว้ว่า ถ้าหากไม่อยากให้ใครโกหกเรา ก็ไม่ควรถามในเรื่องที่เขาไม่อยากให้รู้

ผมเผลอหลับไปอีกครั้ง ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นแมวแล้ว เหลือบมองนาฬิกาก็เที่ยงคืนนิดๆ พักหลังมานี้ผมมักจะนอนนานเกินจำเป็น ตั้งแต่บ่ายสามจนถึงตอนนี้ก็น่าตกใจเหมือนกันที่หลับแบบไม่รู้เรื่องมาได้หลายชั่วโมง ลุกไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ก่อนจะเปิดม่านที่หน้าต่างเพื่อดูว่าบ้านข้างๆ มีใครกลับมาแล้วหรือยัง แต่รถของหลินที่จอดอยู่หน้ารั้วบ้านของแมวทำให้หัวใจผมเหมือนถูกก้อนหินหนักเป็นตันหน่วงเอาไว้ ผมหยิบมือถือมากดโทรหาแมวก็ไม่รับสาย จึงต้องเดินไปที่บ้านของแมวเอง

ไม่บ่อยที่ผมจะมาที่นี่ เพราะส่วนใหญ่แมวจะไปหาผมที่บ้าน แต่ผมก็ไม่ได้ลืมว่าห้องของแมวอยู่ตรงไหน ถึงอย่างนั้นความรู้สึกไม่สบายใจที่คอยกัดกินอยู่ลึกๆ กลับทำให้ผมก้าวขาไม่ค่อยออก

ดึกดื่นป่านนี้...ทำไมหลินถึงยังไม่กลับไป

ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเดินมาถึงหน้าห้องของแมวตั้งแต่ตอนไหน ประตูที่เปิดแง้มไว้ กับแสงไฟจากภายในห้อง ทำให้หัวใจผมเต้นรัว ความกลัวอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุผุดพรายขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ก่อนมือข้างหนึ่งจะค่อยๆ ผลักประตูให้เปิดออก

ภาพที่กำลังเห็นทำให้เนื้อตัวผมสั่นเทา ผมเดินตรงดิ่งไปยังร่างสองร่างที่กอดรัดกัน แมวตัวน้อยในอ้อมกอดของคนอื่นเป็นภาพที่ผมไม่อยากเห็นที่สุดในชีวิต คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้ใบหน้าเล็กๆ นั้นแดงเถือก ตากลมโตที่หลับพริ้มอย่างเต็มใจรับจูบของผู้ชายคนอื่นทำให้ผมต้องรีบกระชากคนที่กล้าล้ำเส้นคนนี้ออกมาแล้วก็ต่อยมันไปแรงๆ หนึ่งทีจนมันล้มคว่ำไป

ผลัวะ!

“ไอ้เหี้ยหลิน! มึงทำเหี้ยอะไรวะ!”

เสียงที่ดังลั่นของผมเหมือนจะทำให้คนสองคนสร่างเมา แมวมองหน้าผมด้วยใบหน้าซีดเผือด ในขณะที่หลินเช็ดเลือดที่มุมปาก
แล้วมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก

“โบ...มัน...ไม่ใช่อย่างที่โบคิดนะ”

ผมเกลียดน้ำตาที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็พร้อมจะไหลลงมาของแมวจริงๆ เพราะต่อให้มันจะไหลลงมามากแค่ไหน ก็ลบรอยจูบของหลินที่คอของแมวไม่ได้ ผมไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ใช่ไหม ไม่ควรมาขัดขวางความสุขของพวกเขาใช่รึเปล่า...

“แมวขอโทษ ขอโทษนะโบ”

“ทำมากี่ครั้ง”

“...”

“กูถามว่าพวกมึงทำแบบนี้กันมากี่ครั้ง! ตอบสิวะไอ้หลิน! มึงเงียบทำเหี้ยอะไร!”

“กูขอโทษ”

ต่อให้ผมกระทืบมันจนตาย มันก็คงพูดแค่คำว่าขอโทษเท่านั้น หมดแล้วกับความเชื่อใจของผม จบแล้วกับความรักหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็คงดีแล้วที่มันจบแบบนี้ ผมจะได้ไม่ต้องนึกเสียดายที่ต้องจากไป ไม่ต้องนึกกังวลว่าคนข้างหลังเขาจะต้องเสียใจอีก

“ยินดีด้วยว่ะเพื่อน”

ผมเคยพูดแล้วว่าผมจะยินดีกับมัน ถึงแม้ในใจผมจะไม่ได้รู้สึกยินดีไปด้วยก็ตาม แต่ผมคงไม่รั้งใครไว้อีก

“โบ! แมวขอโทษ อย่าทิ้งแมวนะ ไม่เอาแบบนี้นะ ฮืออออ ไม่เลิกกันนะ แมวขอโทษ ไม่ทำอีกแล้ว แมวขอโทษนะโบ”

ผมชะงักเท้าที่กำลังจะเดินต่อเพราะถูกแมวกอดไว้ข้างหลัง ผมหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับแมว แล้วค่อยๆ เช็ดน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มให้กับคนตรงหน้า นี่คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำ...

“พอแล้วแมว”

จะเปลี่ยนใจก็ไม่ผิดหรอก ในเมื่อมีคนที่ดีกว่าผม ดูแลได้เก่งกว่าผมอยู่ข้างๆ ผมมันไม่มีอนาคตจะไปต่อแล้ว ไปกับคนอื่นได้ผมก็ควรจะดีใจ

“ขอบคุณสำหรับหลายปีที่ผ่านมา แต่วันนี้พอแล้วล่ะ เราคงไม่ได้รักกันแล้ว”

“ไม่...ไม่ใช่! แมวรักโบ แต่โบต่างหากที่ไม่รักกันแล้ว!”

ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไป...แต่ไม่เป็นไร ให้แมวเข้าใจไปอย่างนั้นก็ได้ ผมไม่จำเป็นต้องไปแก้ไขความเข้าใจผิดอะไรอีกทั้งนั้น

“อยู่กับหลินเถอะ อย่าฝืนอะไรอีกเลย โบไปนะ”

ผมรู้ว่าต่อให้ผมทิ้งให้แมวร้องไห้เสียน้ำตามากแค่ไหน ก็คงมีหลินที่คอยเช็ดน้ำตาให้ได้อยู่แล้ว... ส่วนตัวผม...ไม่เป็นไร ผมยังไหวแม้ว่าจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม

........................................................End Special......................................................

ย้อนเวลาไปจนถึงตอนี่ชงโครักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ที่ชงโคบอกไว้คร่าวๆ นั่นเราเอามาขยายในช่วงนี้นะคะว่าทำไมโบถึงแปลกไป และถ้าอารมณ์มันไม่ปะติดปะต่อรบกวนอ่านใหม่ค่า แฮ่ๆ อ่านตอนที่ 38 นะคะ จะเป็นตอนที่โบคุยกับชงโค โบไม่ได้ปล่อยแต่จำเป็นต้องปล่อยมากกว่า ฮี่ๆ  o22 o22 ไม่รู้จะไม่ใครเข้าใจเขามากน้อยแค่ไหน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 02-09-2014 01:13:26
 :mew4: แวะมารอบดึก อิอิ โชคดีจุงง

อ่านจบอยากจะตบแมวเบาๆ .... หลินนี่ใช้ไม่ได้เลย  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 02-09-2014 01:40:49

ไม่รู้สิ เราว่าแมวนิสัยไม่ดี เอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น อยากให้โบหึงเลยใช้หลินเป็นเครื่องมือ ดูเป็นคนง้องแง้งที่คิดถึงตัวเองก่อน ฮรึ่ยยย รู้สึกนิดๆอ่ะว่าคนอย่างแมวไม่ควรได้ใครเลย หลินเองก้อเลวนะ ยังไงแมวก้อถือได้ว่าเป็นแฟนเพื่อน ถึงเพื่อนจะทำเหมือนไม่ใส่ใจยังไง แต่เพื่อนกันไม่น่าตีท้ายครัวกันเองนะ มันจะมองหน้ากันไม่ติด หรือความเป็นเพื่อนมันไม่มีค่าพอที่จะทะนุถนอมเิอาไว้ บอกตรงว่าเสียความรู้สึกกับแมว-หลินมาก จะอ้างว่าเมามันรับไม่ได้หรอกนะ  :m16:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 02-09-2014 01:48:39
อ่านแล้วเกลียดแมวกับหลินมาก :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:  แมวคืออะไร ระแวงว่าโบจะนอกใจแต่ตัวเองทำเอง?  :m31: คือน่าเกลียดมาอ่ะ แล้วยังมาโวยวายใส่โบหาว่าโบเปลี่ยนไป  แล้วหลินก็เป็นคนที่นิสัยแย่มาก  :angry2: คือเป็นเพื่อนกันแล้วแมวก็เป็นเพื่อน แล้วยังเป็นแฟนของโบยังทำแบบนั้นอีกอ่ะนะโคตรทุเรศเลยหลิน  แย่มากๆไม่น่าคบเป็นเพื่อนเลยตั้งแต่แรก  คือก็เหมาะกันนะแมวกับหลินชั่วกับเลว ที่แรกอยากให้โบกลับมาหาแมวนะ แต่ตอนนี้ไม่ล่ะ ให้โบไปเจอกับคนอื่นที่ไม่ใช่แมวเหอะ ปล่อยให้แมวกับหลินได้กันไปอ่ะดีแหละเหมาะสมกันดีแย่ทั้งคู่  :fire: อย่ามายุ่งกับโบเลยถ้าหลินมันดีกว่าก็อยู่กับหลินไปซะ คือคบกับโบมาต้องนานไม่รู้หรอโบมีนิสัยยังไง ต้องการจะให้โบเป็นแบบที่ตัวเองชอบคือตลกว่ะแมว  :beat: สมควรล่ะที่ได้คนอย่างหลินไป  เลวมากทั้งคู่เลยคนนึงก็นอกใจ อีกคนก็สันดานแย่หักหลังตีท้ายครัวเพื่อน โบไปหาคนอื่นเหอะ  :katai2-1: คนอย่างแมวนี่ปล่อยไปดาวอังคารเลยดีกว่า :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: holefiller ที่ 02-09-2014 01:52:41
ก๊าซซซซซซซ ไม่ชอบแมว Lv.MAX  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-09-2014 02:43:15
จะว่าไงล่ะ แต่ล่ะคนนี้ก็...น่ะ เหนื่อยใจจริง  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 02-09-2014 02:43:50
 :a5: :a5: พูดได้เลยว่าช็อค คือคู่นี้ดราม่ามากอ่ะ
คือไม่คิดว่าจะมีลับหลังอะไรกันขนาดนี้
คือเรื่องนี้มันมองได้หลายมุมนะ อย่างว่าชีวิตจริงมีดีชั่วปะปนกันไป
การที่คนเราคบกันนานมันทำให้จืดจางจนมีปัญหาได้ขนาดนี้เลยเหรอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 02-09-2014 03:01:03
หืมมม บอกว่าเพื่อนแต่ทำกันแบบนี้ก็ไม่ใช่อ่ะนะ ถ้าเป็นโบเราก็เลิกอ่ะเอาตรงๆ และไม่ว่าอาการป่วยจะหายหรือไม่หายก็จะไม่มีวันกลับมาคืนดีแน่ๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 02-09-2014 06:33:11
ปากบอกว่ารักโบ  การกระทำนี่สวนทางกันเลยนะแมว  :beat:
เป็นเราโดนทำแบบนี้ ก็ไม่กลับไปคืนดีหรอก ต่อให้มีโรคหรือไม่มีโรคก็ตาม
รอต่อนะคะ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 02-09-2014 06:39:38
แมวโลเลจังเลยนะ   :o11:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: OraeiAiYamapi ที่ 02-09-2014 06:52:47
 :m15: :fire:   โกรธหลนมากที่ทำแบบนี้ โกรธแมวที่ทำแบบนี้ทั้งที่ตัวเองก็มีคนที่รักอยู่แล้ว โกรธโบที่ไม่ค่อยแสดงความรักเท่าไร

ตอนที่แมวเอาแต่พูดเรื่องของหลิน เราเป้นคนอ่านยังแย่เลย แล้วโบละ ฮืออออออออออออ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 02-09-2014 06:53:10
ยังไม่ขอเข้าข้างใคร รอดูสถานการณ์ก่อน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 02-09-2014 07:24:21
ตั้งแต่อ่านมา ไม่เคยเกลียดหลินขนาดนี้เลย ตอนกะเล้งนี่ว่าเกลียดละนะ มาตอนนี้สั้นเกลียดมาก ส่วนแมวเพราะความระแวงไม่เชื่อใจ เอาแต่ใจตัวเอง เพ้อฝัน อยากให้โบเป็นแบบที่ตัวอยากให้เป็นทั้งๆที่คบกันมาหลายปี นิสัยโบแมวน่าจะรู้จักที่สุดนะ ส่วนโบเพราะมั่นใจในแมสและนิสัยแข็งทื่อปากหนัก เลยทำให้เลยเถิด ทั้งๆที่ตัวเองก็เจ็บเพียงรู้ว่าตัวเองจะไม่รอดเลยทำเหมือนไม่สนใจ ถามคุยกันปรับความเข้าใจคงไม่จบแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 02-09-2014 07:55:56
ทำแบบนี้ลับหลังโบกันกี่ครั้งแล้ว???? นี่คือสิ่งที่อยากถาม
หลินก็ทำกับเพื่อนได้เนอะ. น่าตลกสิ้นดีที่แมวก็พลอยเป็นไปได้  บางครั้งก็ไม่แน่ใจระกว่างคนที่พูดคำว่ารักออกม่ได้ตลอดเวลากับคนที่แทบไม่เคยพูดเลย. ความรักใครมันเป็นของจริงกันแน่
รู้สึกผิดหวังกับแมวแฮะ.  ส่วนหลินไม่แปลกใจ
ไปต่อไม้ถูกเลยหวะพอเจอแบบนี้
โบจังเดินหน้าต่อไปเนอะ. อย่างน้อยก็เพื่อตัวเราเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 02-09-2014 08:24:52
พาชงโคมาเที่ยวบ้างนะ คิดถึงเฮียทอง เอ๊ะ...ยังงัย 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 02-09-2014 08:25:12
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
โบจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Buppha ที่ 02-09-2014 08:42:22
 :ling1:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 02-09-2014 08:44:53
พอได้อ่านในมุมของโบทำให้รู้ว่าใครกันแน่ที่เปลี่ยนไปใครกันแน่ที่ไม่รักกัน ในขณะที่โบยังรักยังเหมือนเดิมแต่คนที่เปลี่ยนไปคือแมว ทำไมแมวไม่เชื่อใจโบฟังคำพูดคนอื่นมากกว่าโบ พอใครดีด้วยก็หลงไปกับคนนั้นอย่างนี้เหรอที่บอกว่ารักโบ ถ้าเราเป็นโบก็คงเชื่อไม่ลงหรอกเพราะคำพูดกับการกระทำของแมวมันสวนทางกันเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 02-09-2014 08:49:46
เรื่องนี้ มีแฮปปี้สักกี่คู่กันนนนนนนนนน  :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: momoku ที่ 02-09-2014 09:18:08
ถ้ามันจะเจ็บถึงตับไต มากขนาดเน้   :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-09-2014 09:30:09
คนเราชอบมองในมุมของตัวเองหรือมุมที่ตัวเองอยากมอง
อย่างแมวก็มองในมุมของแมว มองว่าโบเปลี่ยนไปแต่แล้วคนที่เปลี่ยนจริงๆคือแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 02-09-2014 09:41:18

คือ ไม่อยากด่าซ้ำอีก ด่าในเฟสไปเยอะแหละ

ถึงตอนนี้บอกตรงๆเลย
แมวไม่มีอะไรให้โบรักได้ แต่กระนั่นโบก็รัก
ดีจริงๆเกิดเป็นมนุษย์แมว นี่แหละที่มันเรียล
สมกับที่เพื่อนเล้งบอกนั่นแหละ หึ

ส่วนหลินสมควรให้เล้งทิ้งไปนั่นแหละ อย่าได้มาพบมาเจอเลยจะยิ่งดี
ไม่งั้นเดี๋ยวมีใครมาใกล้นิดๆหน่อยๆหลินมันก็ไปของมันอีก
มีแต่จะทำให้เล้งเจ็บซ้ำเจ็บซาก อย่ามาให้ความหวังเล้งเลย สงสารเล้ง
แบบหลินมันก็เหมาะสมกันดีกับแมวแหละ เหมาะกันทุกประการ

เล้งกับชงโคเคยบอกว่าหลินมันไม่ใช่คนเลว เอ่อ ก็จริง
เพราะหลินมันเลยคำว่าเลวมาไกลแหละ


โฮกกกกก เขียนดีมากๆเลยค่ะ
อินสุดๆ อินจนอยากตบแมว เตะหลินไปเลย
ส่วนโบมันก็ไม่พูดจนอยากโบกไปพอๆกัน ง๊ากกกกก


เค้าจะกลับไปหาเฮียทองเมลคุงเท็นจังของเค้าแล้วววว

อ่านตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากด่าๆๆๆ

คนเขียนเขียนดีอ่า ดีมากๆจนเราอิน

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 02-09-2014 10:00:42
ถอนหายใจ  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-09-2014 10:15:43
สงสารโบจังอ่าาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-09-2014 10:19:12
เดี๋ยวกลับไปอ่านตอนนั้นใหม่ อิอิอิ
ขอบคุณที่มาให้หายคิดถึงน้าาา
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 02-09-2014 10:54:43
มองกลางๆ ที่สุดทั้งโบและแมวแตกต่างกันเกินไป ไม่มีการปรับมาอยู่ตรงกลาง เลิกกันนะดีแล้ว

โบไม่พูด ไม่ทำ ไม่แสดงออก ไม่ฝืนความารู้สึกตัว คนสองคนอยู่ร่วมกัน มีปากให้ใช้สื่อสารร่วม บางอย่างถ้าไม่พูดบ้าง ไม่แสดงออกบ้างก็จงเจ็บจนตายละดีแล้ว เจ็บป่วยไม่บอก ก็อย่าคิดว่าใครจะรู้ได้ว่าเป็นอะไร คนไม่พูดคือ คนเครียดที่สุด หมกมุ่นหาทางออกไม่ได้ วนเวียนเป็นกบในกะลา แล้วกว่าจะตายก็ทรมาณคนอื่น

แมว อ่อนไหว อ่อนแอ อารมณ์สาวน้อย ไม่โตซะที ใช้ความรู้สึกนำหน้าเหตุผล ไม่ยอมรับความจริง ตั้งแต่คำถาม เห็นแต่ตัวเอง

คนสองคนไม่ต้องมีมือที่สาม ก็คงต้องเลิกแน่ๆ อยู่แล้ว ช่างเป็นคู่ที่วางลักษณะมนุษย์ได้น่ารำคาญจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-09-2014 10:56:01
ไม่ชอบการกระทำของแมวอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-09-2014 10:57:25
ไม่เคยคิดเลยว่าแมวจะทำตัวแย่แบบนี้

ทั้งๆที่คิดว่าเป็นหลินมาตลอดที่เข้ามาแทรก

แต่นี่อะไรเป็นแมวที่หวั่นไหวและเอนเองไปเอง

ยังไงเราก็ไม่เคยเกลียดโบนะ เพราะคนเราถ้า

หากว่าเชื่อใจกันมันก็ไม่เกิดปัญหานี้หรอก

สมน้ำหน้าที่โบตัดสินใจหนีไปรักษาตัวไกลๆ

ตามที่ชงโคบอก แอบร้องให้โบอ่ะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/8/2014 (Page. 100)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 02-09-2014 11:33:17
ชงโคน่ารักกกกกกก

อ่านแล้วรู้สึกพี่ทองเป็นคนดี๊คนดี -.- ว้อนแบบนี้ค่าาาาา 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 02-09-2014 11:38:18
อ่านแล้วเกลียดแมวอ่ะ  :katai1:อยากให้โบจังรักษาหายแล้วกลับมากับคนอื่น

อยากให้แมวเจ็บปวดอย่างที่โบจังเคยเป็น  :ling2: คิดถึงแต่มุมตัวเอง

ว่าโบจังมีคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเองเลยนะยะ ร่านว่ะ  :z6: :z6: แม่ม!!! ได้กันไปกี่ครั้งแล้วไม่รู้ ทุเรศ  :angry2: :m31:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-09-2014 11:41:40
อิแมววววว แรดดดดดดด มาก

ทำตัวอ้อนทีนที่สุด :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 02-09-2014 11:47:56
เอาจริงๆนี่เกลียดนิสัยคนแบบแมวมากเลย
เข้าขั้นรังเกียจด้วยแหละ คืออะไรอ่ะ กับสิ่งที่ทำที่พูดมึงดูขัดแย้งกันไปหมด
ทำตัวใสๆแบ๊วๆน่ารัก แต่ลับหลังทำแบบนี้หรอ อย่ามาพูดว่าโบเปลี่ยนไปก็เลยเขว่
เพราะมันไม่ใช่คำแก้ตัว แต่มันคือความเห็นแก่ตัว!!

มีแฟนแบบโบนิสัยแบบโบ แต่ก็อยากให้เขาเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ที่ไม่ใช่ตัวเขา
แล้วมึงมาเป็นแฟนกับเขาทำไม!! เห็นแก่ตัวที่สุด  นูนน ไปคบกับไอ้เหี้ยหลินเถอะ
กับคนเหี้ยๆแบบนั้น ที่ชอบยุ่งกับแฟนคนอื่น แล้วยังทำกับเพื่อนแบบนี้ได้
กูว่ามึงสองคนเหมาะสมกันแล้วหละ อย่าได้พรากจากกันเลย

อ้อออ แล้วก็น้องหนูแมว กับคำที่พูดว่า "ไม่ทำอีกแล้ว" คือไรอ่ะ !?
แสดงว่าไม่ใช่ครั้งแรกนะสิ นี่คือคนน่ารักใสๆ!?  ตัวเธอนี่ น่ารังเกียจจัง!!

หาคนดีๆซักคนให้โบเถอะ เพราะคนรอบตัวนี่แบบ โอ้โห้ ทั้งเพื่อนทั้งแฟน เหี้ยกันสุดๆไปเลย

ปล1. ย้ำๆ คนเขียนเขียนนิสัยนังแมวผีนี่ได้แบบ น่ารำคาญสุดๆจนเราอินเลยอ่ะ
แค่อ่านก็น่ารำคาญแล้วอ่ะ รู้สึกหงุดหงิดกับบทพูดของเธอคนนี้ทุกที่
โลเล อ่อนไหว ใจง่าย โบบ้า หลินบ้า บ้าๆๆๆๆ เหอะ!!! ปัญญาอ่อน!!!!

ปล2. ส่วนโบก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน โบทำตัวเฉยชา เย็นชา ทำไมไม่คุยกันดีๆ
ซึ่งถ้าเป็นเรา เราก็ต้องเสียใจ และถ้าต้องเลิกกันในที่สุด เราว่าก็ไม่แปลก แต่!!!
นี่ไม่ใช่ข้ออ้างที่นังแมวผีเอามานอกใจโบได้ ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกกันไป
ไม่ใช่มาทำอะไรลับหลังกันแบบนี้้้้!!!!!!!!!

ปล3.อ่านตอนนี้แล้วอารมณ์มาเต็มมาก ไม่ได้เม้นแบบนี้มานานมากแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 02-09-2014 12:15:01
มองกลางๆ ที่สุดทั้งโบและแมวแตกต่างกันเกินไป ไม่มีการปรับมาอยู่ตรงกลาง เลิกกันนะดีแล้ว

โบไม่พูด ไม่ทำ ไม่แสดงออก ไม่ฝืนความารู้สึกตัว คนสองคนอยู่ร่วมกัน มีปากให้ใช้สื่อสารร่วม บางอย่างถ้าไม่พูดบ้าง ไม่แสดงออกบ้างก็จงเจ็บจนตายละดีแล้ว เจ็บป่วยไม่บอก ก็อย่าคิดว่าใครจะรู้ได้ว่าเป็นอะไร คนไม่พูดคือ คนเครียดที่สุด หมกมุ่นหาทางออกไม่ได้ วนเวียนเป็นกบในกะลา แล้วกว่าจะตายก็ทรมาณคนอื่น

แมว อ่อนไหว อ่อนแอ อารมณ์สาวน้อย ไม่โตซะที ใช้ความรู้สึกนำหน้าเหตุผล ไม่ยอมรับความจริง ตั้งแต่คำถาม เห็นแต่ตัวเอง

คนสองคนไม่ต้องมีมือที่สาม ก็คงต้องเลิกแน่ๆ อยู่แล้ว ช่างเป็นคู่ที่วางลักษณะมนุษย์ได้น่ารำคาญจริงๆ

ชอบตรงที่บอกว่าวางลักษณะมนุษย์ได้น่ารำคาญ มันจี๊ดโดนใจดี 55555
เห็นด้วยกับ คห. นี้นะ  อย่างที่บอก คนนึงก็โลเล อ่อนไหวง่าย (แต่ก็นะ ใครจะอยากมีแฟนที่แข็งทื่อ ทำเหมือนไม่สนใจกันตลอดเวลากันล่ะ) คนนึงก็ไม่พูดไม่จา แล้วใครจะรู้ว่าคิดอะไร
นั่นแหละ บางทีเลิกกันไปอาจจะดีที่สุดก็ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 02-09-2014 13:26:24
 :sad4: :sad4: สงสารโบจังที่สุด  :m15: :monkeysad:

โบจังผู้น่าสงสาร  :กอด1: :กอด1:

ปล.ไม่ขอพูดถึงแมวกับหลินละกัน  :katai1: :katai1: :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-09-2014 14:47:16
เราควรเลิกกันเพราะเราไม่รักกัน ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น
ไม่ว่ามองมุมไหน ทุกคนก็น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 02-09-2014 14:53:27
ตั้งแต่อ่านตอนปกติแล้ว ก็ไม่ค่อยชอบโบนะ ไม่ชอบคนที่มีอะไรไม่พูดไม่บอกไม่ทำ เอาแต่คิดเอง

ส่วนแมวมาไม่ชอบตอนหลินเล้งนี่แหละ ส่วนหลินจากที่เคยเชียร์เคยชอบอยู่ตอนนี้คือไม่ชอบมาก

อ่านคู่รองนี่มันหน่วงจิตทุกคู่เลย  ดีที่ตอนนี้เฮียทองโผล่มาฮานิดนึงนะ ไม่งั้นก็หน่วงสนิทจิตเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-09-2014 15:41:46
เข้าใจและเห็นใจโบจังมากเลยค่ะ  :ling3:  เป็นกำลังใจให้โบกับแมวต่อไปนะคะ ท่าทางจะได้เห็นน้องแมวร้องไห้อีกหลายตอนอยู่  ตอนนี้ไม่พอใจหลินมาก ทำแบบนี้กับแฟนเพื่อนได้ไง. น่าจะโดนมากกว่าถูกต่อยนะ    :3125:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 02-09-2014 16:55:30
 :ling1: :ling1: :ling1:  ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  เอาโบมากอดที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 02-09-2014 17:14:44
เราไม่สงสารโบและไม่เกลียดแมว ไม่เข้าข้างโบหรือแมว เราว่าถูกทั้งคู่
แมวเป็นนิสัยที่ทุกคนต้องมี คือการอยากให้คนรักเอาใจใส่ สนใจตัวเอง และพูดกันดีๆบ้าง
แต่โบตรงข้ามทุกอย่าง โบไม่ยอมพูด นึกคิดอะไรก็ไม่พูด พูดจาสั้นห้วนและไม่รักษาน้ำใจคนฟัง แม้แต่เรื่องง่ายๆแค่ปลอบใจแฟนโบยังคิดว่าตัวเองเคยทำให้แมวสักครั้งหรือเปล่า ในฐานะของคนรัก โบไม่ดีเลย ดีอยู่อย่างเดียวคือรักแมวมาก แต่พูดไหม ไม่ แล้วยังคิดแทนแมวอีก แต่การเห็นคนรักนอกใจและกำลังจะนอกกายต่อหน้า คงทนไม่ได้

ส่วนแมว การลังเล โลเล และอ่อนไหวเป็นธรรมชาติของคนที่จิตใจไม่เข็มแข็ง โดยปกติแมวนั้นก็เป็นคนอ่อนไหวกับเรื่องอื่นๆอยู่แล้ว จากการดูหนังแล้วร้องไห้ ยิ่งตอนเมาแล้วด้วยจิตใจยิ่งอ่อนไหวไปกันใหญ่ แล้วเวลาอื่นที่ไม่เมาแล้วแอบทำกันล่ะ แต่จะเมาหรือไม่ ความโลเลง่ายของแมวก็ยังเหมือนเดิม แต่กระนั้น ทั้งๆที่คิดหรือพูดชมคนอื่นดีอย่างนู้นอย่างนี้มาตลอด ทำไมถึงยังคบกับโบล่ะ ทั้งๆที่โบไม่ใช่อย่างที่แมวชอบที่แมวฝันเลย โบเองก็บอกว่าคบกันมานาน ทำไมถึงยังทนอยู่หรือ อันนี้ต้องฟังความข้างแมวบ้าง

สู้ๆค่ะ :L2: เราแค่ยังไม่เคลียร์บางจุด หวังว่าคนเขียนจะมาต่อนะคะ
หรือจบแค่นี้หว่า เราเห็นคำว่า end ตอนท้าย :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: hormonesyj ที่ 02-09-2014 17:18:05
ค้างงงงงง  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 02-09-2014 17:43:21
รู้ไหม ความเผลอไผลเพียงครั้งเดียว อาจดับความเชื่อใจทั้งชีวิตที่เขามีให้
ต่อให้ท้ายที่สุดจะกลับมาคบกัน แต่โบจังก็ยังตะขิดตะขวงใจอยู่ดี
คนรักกันคือคนที่ยอมรับในตัวตนของกันและกันได้ และผูกเชื่อมกันไว้ด้วยความเชื่อใจซึ่งกันและกัน
คนรักไม่ได้มีไว้ควงเพื่อความโก้หรูนะหนูแมว ลองตรึกตรองดูให้ดี ว่าที่เป็นอยู่นี้คืออะไร...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 02-09-2014 17:51:50
super drama!!!!!!!!!!!! อ่านแล้วหน่วง เครียด และลุ้นไปพร้อมๆกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Umbella ที่ 02-09-2014 18:46:48
เกลียดหลินกับแมวมากกกกกก  :z6: :beat::katai1: ไม่ว่าแมวจะเข้าใจว่าโบไม่รักหรือโบไม่สนใจ หรือหลินจะเข้าใจว่าโบชอบทำให้แมวเสียใจแต่หลินก็ไม่ควรก้าวก่ายและฉวยโอกาส ส่วนสิ่งที่แมวทำคือการนอกใจโบ :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 02-09-2014 21:44:26
มันเขียนในมุมมองของโบ ไม่แปลกที่คนจะเกลียดแมวหรือหลิน
ถ้าในมุมมองของแมว มันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้มันเกิดขึ้นก็ได้
แต่ก้ไม่ปฏิเสธว่า การนอกใจ หรือการตีท้ายครัวเพื่อนมันก็ผิดเต็มประตูอยู่แล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 02-09-2014 22:42:35
ตามท้องเรื่อง บอกตรงๆ ไม่เคยชอบคนที่มีนิสัยแบบแมวเลยแม้แต่นิดเดียว
มันดูปลอม ดูเฟค ดูแอ๊บยังไม่รู้ และที่สำคัญมันดูน่าหมั่นใส้มากกก
ทำตัวใสๆแบ๊ว แล้วลับหลังโบทำแบบนี้ คืออะไร
ต่อให้เหตุผลร้อยแปดมาอ้างว่าหวั่นไหว โบว์ไม่สนใจ โบว์เย็นชา โบว์เปลี่ยนไป
สิ่งที่แมวควรทำคือเคลียร์กับโบ จะเลิกจะคบกันต่อ หรืออะไรก็แล้วแต่
ไม่ใช่มาทำลับหลังกันแบบนี้ ต่อให้โบเหี้ยแค่ไหน
มันก็เป็นเหตุผลที่ดีในการที่แมวไปมีคนอื่น แถมยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกไม่ได้หรอก
เราบอกตรงๆว่าการกระทำแบบนี้ คนดีๆเขาไม่ทำกัน
ประเภท ทรยศหักหลังเพื่อน ทำลับหลังแบบนี้ มันน่ารังเกียจมากนะสำหรับเรา
จะคบกัน ก็พูดไปตรงๆ จะเลิกจะอยู่จะไป ก็พูดดิ

สุดท้าย ก็แค่คนศีลเสมอกันมาเจอกัน อีกคนก็มักง่ายอยากได้ของเพื่อน
ส่วนอีกคนก็ใจง่าย ไม่มีความหนักแน่น

เรายังยืนยันคำเดิม ว่าคนแบบแมวและหลิน ไม่สมควรได้เล้งหรือโบไปเลย
จะเริ่มใหม่กะใครก็เชิญ แต่คนแบบนี้ เราร่วมชีวิตด้วยไม่ไหวหรอก
ไม่มีความจริงใจให้ใครเลยยย มีแต่ความมักง่ายและเห็นแก่ตัวเองทั้งนั้น

ไม่เคยเม้นนิยายเรื่องไหนละอินเท่านี้เลยยย ให้ตายซิ
นับถือคนเขียนมากกกกกกก นี้อ่านคอมเม้นต์หลายๆคนเพลินเลยนะเนี่ย 55555


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 02-09-2014 23:21:44
บ้างทีพอกลับมุมคนเล่าก็ทำให้มองคนคนหนึ่งเปลี่ยนไป
สงสารโบ และรู้สึกไม่ชอบแมวกับหลิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: O0PiCo0O ที่ 02-09-2014 23:50:31
 :เฮ้อ: อยู่ที่จิตใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 03-09-2014 01:29:39
นานาจิตตัง ก็ไม่รู้สินะต่างคนต่างมุมมอง
เพราะถ้าเราเป็นโบเราจะไม่ทำกับแมวแบบที่โบทำ
ไม่ว่าจะเป็นเฉยชา ทำเป็นไม่สนใจ ไปพูดคุยกับหญิงอื่น
ปล่อยให้แมวเข้าใจผิดโดยไม่รู้จักอธิบาย ปากอมขี้หมาอยู่ได้
และกลับกันถ้าเราเป็นแมว เราอาจทำแบบแมวตั้งนานแล้ว
แต่อาจไม่ทนคบกับโบคือบอกเลิกกับโบไปเลยไม่ทนคบให้ตัวเองรู้สึกด้อยค่าแบบนี้หรอก
ถ้าโบทำดีกับแมวจริง แล้วแมวแอบหวั่นไหวกับคนอื่น เราก็คงด่าสาปแช่งแมวไปนานแล้ว
แต่นี่อะไรในเมื่อตัวเองไม่ทำดีกับแมว ทำให้แมวเสียใจเสียความรู้สึกตั้งหลายอย่าง
แล้วโบก็ไม่มีสิทธิ์จะโทษแมวฝ่ายเดียว เพราะจริงอยู่ที่แมวไม่มั่นคง แล้วตัวแกเองล่ะโบทำตัวมั่นคงตายห่าล่ะ
นี่ดีแค่ไหนแล้วที่แมวทนมาได้ถึงทุกวันนี้ ส่วนคนที่น่าโดนตบที่สุดในตอนนี้ก็คือหลินมากกว่า :beat: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Plengaay ที่ 03-09-2014 09:30:29
สงสารโบอ่ะ :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 03-09-2014 15:44:40
อืม ก็ไม่แปลกใจที่แมวจะเป็นแบบนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 03-09-2014 16:35:40
เลิกกันทั้งที่ยังรัก เจ็บปวดดดดดดดด
สงสารทั้งโบจังและแมว
โบจัง หายเร็ว ๆ นะ แมวรออยู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 03-09-2014 17:16:16
อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆว่าสงสารแมวไม่ลง
คือตอนแรกๆ อึนกับนิสัยโบนะว่ามันจะเย็นชาอะไรขนาดนั้น
แล้วที่เลิกกันสาเหตุมันมาจากโบหรือเปล่า แต่ไม่ใช่เลย
สาเหตุมันมาจากแมว ไม่คิดเลยว่าแมวกับหลินจะทำอะไรลับหลังโบโดยที่เเมวกับโบยังไม่เลิกกัน
คือตอนอ่านเรื่องหลักนึกว่า แมวกับหลินมีอะไรกันเพราะแมวเสียใจที่เลิกกับโบ(เมา+เศร้า) แต่มันไม่ใช่เลย
บอกตรงๆว่าอ่านตอนนี้แล้วอินมาก คือจะไม่ว่าแมวเลยถ้าเลิกกับโบไปแล้วถึงทำแบบนี้ แต่นี่ยังไม่เลิกไง
แอบทำอะไรลับหลังโบมากี่ครั้งแล้ว
ถ้าเป็นโบบอกเลยว่าอภัยให้ไม่ได้จริงๆ
คนเราใช่ว่าเสียใจ แล้วร้องไห้ฟูมฟายจะได้ทุกอย่างมาสมดังใจซะหน่อย

ก็ยังคงเกลียดคนที่ยุ่งกับแฟนเพื่อนอยู่ดี คิดว่าหลินจะคิดได้มากกว่านี้ซะอีก

ปล.เฮียน่ารัก อ่านกี่ทีก็ยังน่ารัก รักเฮียจังเลย(โดนชงโคตบ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 03-09-2014 19:47:10
แมวอาจจะไม่รู้สึกว่าโบรักในตัวเองแล้ว และที่สำคัญแมวไม่มั่งคงในความเชื่อใจและความรักยองโบ เรื่องนี้ผิดก็คงจะผิดทั้งหมด โบผิดที่ไม่อธิบายใดๆ แมวผิดที่ไม่มั่นคง หลินผิดที่ยุ่งกับแฟนเพื่อน เพราะความรัก รัก อย่างเดียวไม่ได้ ต้องเชื่อมั่น เชื่อใจ และซื่อสัตย์ToT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 04-09-2014 13:17:25
เป็นเรื่องที่สนุกมากครับ มีหลายอารมณ์เลย ชอบผลงานมาตั้งแต่เรื่อง "มาโปรด" แล้วครับ จะรอผลงานอื่นๆต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 04-09-2014 16:49:56
แมวเค้าหาคนมาเติมเต็มส่วนที่ขาดจากโบไง
ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะโบปิดบังเรื่องที่ป่วยไว้
ทำให้แมวคิดเองเออเองไปต่าง ๆ นา ๆ
แมวก็ผิด แต่โบก็มีส่วนผิดนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 04-09-2014 17:26:57
ถ้าเรื่องเป็นแบบนี้ก็อยากให้โบเลิกยุ่งกับแมว
แล้วอยากให้โบเจอคนที่ดีกว่านี้
แล้วก็หวังว่าโบจะแสดงออกถึงความรักมากกว่านี้นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-09-2014 00:29:46
เหอะ อ่านจบตอนโบ-แมว
ของมอบสตอบอแหลอะวอร์ดให้นางนะยะ
ความเยอะสิ่งของนางน่ารำคาญมาตั้งแต่ช่วงชงโคแล้ว แต่พอกับแฟนตัวเองนี่ทวีเป็นร้อยเท่าเลยทีเดียว

อีกอย่าง กลับไปอ่านเล้ง-หลินแล้ว  แทบจุดพลุให้เล้งที่หลุดจากหลินมาได้ซักที
หลินกับแมวนี่เป็นไม้เลื้อยทั้งคู่ ใกล้ใครก็เอนเข้าหา  ใครดีด้วยก็เกาะ
สิ่งมีชีวิตประเภทนี้คบใครไม่ได้ยาวหรอก อยู่กันเองก็เลี้อยพันแล้วก็พากันเน่า เอวัง

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-09-2014 05:16:16
หักหลังก็คือหักหลัง โบกับแมวอย่ากลับมาคบกันอีกเลย เสียใจแทน :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 09-09-2014 09:04:51
ไม่มีตอนที่ได้คืนดีกันบ้างแล้วเหรอ~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 11-09-2014 21:30:27
อ่านรวดเดียวสิบกว่าตอน ไม่ได้อ่านชงโคกับพี่ทองนานมาก เรื่องของชงดคก็จบแบแฮปปี้ไปแล้ว
แต่ทำไมคนเขียนมาทิ้งหน่วงใจในคนอ่านด้วยตอนของโบแมวล่ะคะ ฮืออ
พึ่งรู้ว่าพี่ตั้มกับบิ้วก็มีตอนที่ให้ดราม่าเหมือนกัน ดูจากที่ชงโคเล่าอย่างเดียวไม่ได้เลย
เรื่องหลินเล้งก็หน่วงนะคะ จะร้อง  :m15: :m15:  รู้สึกเรื่องหลินเล้งจบแบบหน่วงก็ไม่เชิงแฮปปี้ก็ไม่เชิงทิ้งไว้ให้จิ้นต่อใช่ไหมคะ
พึ่งรู้ว่าเล้งเรียนเภสัช บ้านนี้จะเก่งกันไปไหน มีแฟนเก่าเล้ง พี่มิวโผล่มา ตอบไม่ถูกเลยว่าอยากให้หลินคู่เล้งต่อไป 555 ขอออกตัวเลยค่ะว่าเป็นสาวกพระรองสุดติ่ง พี่มิวโผล่มาแบบนี้เค้าก็หวั่นไหวนะ เผลอเชียร์พี่มิวไปแล้วด้วย  :o8:
ปอลอ ตอนพิเศษของโบแมวยังมีอีกใช่ไหมคะ จะรออ่านตอนที่โบกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้วนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 12-09-2014 15:23:54
เอาเหอะ ไม่อยากเม้นแรงๆ อ่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 15-09-2014 15:56:48
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 17-09-2014 22:13:40
ตอนพิเศษ ฝืน (โบ+แมว) (END)

ในหลายๆ วันที่ผ่านมา การได้มานั่งคิดทบทวนถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น มันทำให้ผมเข้าใจว่ากับความรักที่ล้มเหลวในครั้งนี้ไม่ได้มีใครผิดเลย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากจะเจอสองคนนั้นอีก มันคงเป็นกลไกปกป้องตัวเองของมนุษย์ที่หากว่าอะไรทำให้เจ็บปวดก็มักจะหลีกเลี่ยง เพราะฉะนั้นผมถึงได้หลบหน้าพวกเขา แม้ว่าแมวจะพยายามโทรหา หรือมาที่บ้านก็ตามที แต่ผมก็ไม่ได้รับสายหรือเปิดประตูต้อนรับเลยสักครั้ง ส่วนไอ้หลิน ผมคงไม่มีอะไรจะพูดกับมัน ถึงมันจะเคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด แต่ผมก็ยังไม่พร้อมจะพูดคุย

จนเมื่องานศพของพ่อชงโค ผมไม่สามารถหลบเลี่ยงพวกมันได้อีกต่อไป ...มันทรมานจริงๆ นะครับกับการที่ต้องเห็นคนที่เคยอยู่เคียงข้างเรามาตลอดหลายปีกลับกลายไปเป็นคนของคนอื่นแทน แต่คงไม่เป็นไร เพราะอีกไม่นานผมก็ไม่ต้องทนเห็นภาพบาดตาแล้ว

“โบ...” เสียงแผ่วเบากับสัมผัสจากมือเล็กๆ ที่มือของผมทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย ผมเพิ่งวางดอกไม้จันเสร็จ เดินลงจากเมรุมาแล้วก็มาหาที่ยืนสงบใจรวมกับคนอื่นๆ แต่ใครจะไปคิดว่าแมวจะมายืนอยู่ข้างหลังได้

ผมดึงมือตัวเองออกและไม่ได้หันไปมอง เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วกับเสียงเรียกของแมวในตอนนี้

“ฟังกันก่อนได้ไหม”

“...”

“ขอร้อง”

น้ำเสียงสั่นเครือไม่ได้ทำให้ผมใจอ่อนแต่อย่างใด มันกลับมีแต่ความคิดทุเรศๆ ที่ว่าแมวคงจะใช้น้ำตามาแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นอีกตามเคย

“พอเถอะ เพราะถึงแมวจะพูดอะไร โบก็คิดว่ามันเป็นแค่คำแก้ตัว มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วล่ะ เราจบกันแล้วนะ ต่างคนต่างอยู่น่าจะดีกว่า”

ผมพูดแค่นั้นก็เดินหนีมาทางที่เห็นว่าเณรชงโคกำลังยืนอยู่ ชงโคบวชหน้าไฟให้กับพ่อ เพราะคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ชงโคจะทำให้พ่อได้ แล้วมันก็คงดีนะถ้าหากว่าในวันที่ผมจะจากไป มีใครสักคนทำแบบนี้เพื่อผมบ้าง

“เณรว่า..จะไปได้ไกลถึงสวรรค์รึเปล่านะ ควันนั่นน่ะ”

ควันที่ลอยขึ้นบนฟ้า ผมไม่รู้ว่าลอยไปไกลแค่ไหน แล้วบนนั้นจะมีสวรรค์อยู่จริงหรือไม่ ก็คงเป็นแค่คำถามเพ้อเจ้อของเด็กๆ แต่ผมก็ยังหวังว่าสวรรค์...จะมีอยู่จริง

“ต้องถึงอยู่แล้ว” เณรตอบผมด้วยวาจาและท่าทางสำรวม แต่รอยยิ้มเศร้าๆ นั่นคงสร้างความเป็นห่วงให้กับเฮียทองที่ยืนมองอยู่จากอีกมุมไม่น้อยเลย

“สวรรค์จะเป็นยังไงนะ...อยากรู้จัง ไม่เคยมีใครกลับมาบอกด้วย”

เพราะไม่เคยมีใครกลับมาบอกได้ มันถึงได้สร้างความกลัวให้กับผม ไม่รู้ว่าจะต้องไปไหน ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร หรือถ้าหากตายไปแล้วจะยังคงรูปร่างอยู่ในรูปแบบไหน ไม่มีใครรู้เลย...

“เลิกกันแล้วเหรอ” เป็นคำถามที่ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะต้องตอบ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะไม่ตอบเหมือนกัน

“อืม”

“เจ็บไหม”

ผมหันมองเสี้ยวหน้าของเณรที่ยังคงเหม่อมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วก็ให้คำตอบเบาๆ ว่า

“อืม”

“แล้วทำไมถึงปล่อยไป”

“เขามีสิทธิ์ที่จะเจอคนที่ดูแลเขาได้ ไม่เกี่ยวกับว่าผมจะปล่อยหรือไม่ปล่อย”

ใช่...ไม่เกี่ยวหรอกว่าผมจะอยากปล่อยรึเปล่า ในเมื่อใจของแมวเลือกแล้วว่าควรจะวางไว้ที่ใคร

“ไม่รักแล้วเหรอ”

“อืม”

“โกหกคนที่นุ่งผ้าเหลืองน่ะบาปกว่าเดิมหลายเท่านะ”

ถึงจะบาป แต่ผมก็อยากให้คิดว่าเป็นเพราะผมเองที่ทำให้แมวเปลี่ยนใจ ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดี ผมรู้แก่ใจว่าดูแลได้ไม่เท่าหลิน รู้ว่าเอาใจไม่เก่ง ผมก็มีแค่ความรู้สึกรัก แต่ไม่มีเซอร์วิสอะไรให้ ก็ถูกแล้วที่แมวจะต้องไป...เพราะอย่างนั้นผมจะไม่บอกเณรหรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ผมแค่ไม่รู้ว่าจะได้อยู่มองท้องฟ้าสีสวยๆ นี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ผมกำลังจะตาบอด และอีกไม่นานก็คงจำใครไม่ได้ ผมเคยเห็นแก่ตัวมากกว่านี้ และไม่อยากทำตัวเป็นพระเอกเลย แต่การที่ต้องให้ใครสักคนมาทนอยู่กับคนที่ไม่มีอนาคตอย่างผม คงจะเป็นบาปมากเกินไป”

“ป่วยเหรอ”

“ผมเหมือนคนป่วยเหรอครับ”

“บอกมาเถอะ มีหมอเก่งๆ ที่รู้จักอยู่หลายคน เขาอาจจะช่วยได้”

“หมอเจ้าของไข้ยังบอกผมไม่ได้เลยว่ารักษาแล้วจะหาย มันอยู่ในจุดที่อันตรายเกินไป แล้วนับวันก็ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ ตรงนี้ของผม เริ่มใช้การไม่ได้แล้ว อีกไม่นานก็คงต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย ผมอยู่มาได้เกือบปี แต่ไม่รู้ว่าจะยังโชคดีอยู่ต่อไปได้อีกสักกี่เดือน”

ผมก็หวังให้มีปาฏิหาริย์เหมือนกัน แต่นับวันเนื้องอกก็ยิ่งโตขึ้น หมอบอกผมว่าคงอีกไม่นานที่มันจะโตไปทับส่วนสำคัญจนทำให้ผมพิการหรือตายไปในที่สุด

“ผมแค่อยากจะบอกใครสักคนก่อนที่ผมจะพูดไม่ได้ เณรเป็นเพื่อนที่ผมสนิทด้วยที่สุดในคณะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เพราะฉะนั้น ช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้ด้วย อย่างน้อยในวันที่ผมจากไป ผมก็หวังจะให้มีใครสักคนส่งผม แมวอาจจะร้องไห้บ้าง แต่คงไม่มากเท่าในวันที่เขายังรักผมอยู่หรอก”

“บอกคนรักหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”

คำว่าคนรักทำให้ใจผมกระตุกวูบไปเหมือนกำลังดิ่งลงเหวลึก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังยิ้มให้กับเณรแล้วให้คำตอบของเหตุผลที่ผมมีก่อนที่จะรู้ว่าถูกหักหลัง

“ยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่แล้ว ผมปิดไม่ได้ตลอดหรอก แต่ตอนนี้ผมไม่อยากให้แมวเอาความสงสารมาปนกับความรัก ผมกับแมวคบกันมานาน นานจนเราไม่รู้ว่า มันคือความเคยชินที่มีกัน หรือระหว่างเรายังคงมีความรักอยู่กันแน่ แล้วในเมื่อตอนนี้มีผู้ท้าชิงขึ้นมาแล้ว ผมก็อยากให้แมวได้เลือก สุดท้ายคนที่อยู่ข้างแมวจะไม่ใช่ผมก็ไม่เป็นไร เพราะผมก็เป็นแบบนี้ เณรอย่าทำหน้ากังวลใจกับเรื่องของผมเลย ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่มันควรจะเป็น แม้กระทั่งชีวิตมีเกิดก็ต้องมีดับสูญ ช่วงนี้ผมอ่านหนังสือธรรมะบ่อยๆ น่ะ ช่วยให้จิตใจดีขึ้นเยอะ”

ไม่ใช่ผม...ก็ไม่เป็นไรงั้นเหรอ...นั่นมัน...โกหกทั้งเพเลย ผมคงบาปเป็นร้อยเป็นพันเท่าได้แล้วที่เผลอพูดอะไรเท่ๆ ออกไป ทั้งๆ ที่มันไม่ได้ตรงกับที่หัวใจต้องการเลยสักนิดเดียว

“ผมพูดมากใช่ไหม...พูดเผื่อไว้ ในวันที่ผมจะพูดไม่ได้อีก แต่วันนี้ผมพูดมันออกมาจนหมดแล้ว คงไม่มีอะไรติดค้าง”

“โยมเพื่อนยังมีเรื่องที่ติดค้างไม่ได้บอกกับคนสำคัญของโยมนะ”

“คำว่ารักของผม...คงไม่จำเป็นแล้วล่ะ”

เพราะเณรหันไปมองตามสายตาของผมถึงได้ไม่พูดแย้งอะไรขึ้นมาอีก ผมชอบที่จะอยู่กับเณรนะ คงเป็นเพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ถามเซ้าซี้ในเรื่องที่ผมไม่อยากให้รู้ แค่รับฟังและก็หาทางช่วยเหลือ ผมถึงอยากจะบอกทุกๆ เรื่องก่อนที่ผมจะเป็นอะไรไปให้เขาฟัง

“รู้จักหมอที่เก่งมากๆ คนหนึ่ง เขาคงมีเพื่อนที่เชี่ยวชาญที่จะช่วยโยมเพื่อนได้ แต่เขาบอกว่าจะไม่กลับมาเมืองไทยอีกจนกว่าจะครบปี เพราะฉะนั้น...ต้องไปหาเขานะ ไปให้เขารักษา แล้วกลับมา สร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกันเหมือนเดิม”

มีจริงๆ น่ะเหรอหมอที่ว่า...มีจริงๆ ใช่ไหม แล้วถ้าผมไป ผมจะหายจริงๆ รึเปล่า...ความตื่นเต้นนี่มันคืออะไรผมก็ไม่แน่ใจ อาจเป็นเพราะความหวังที่จะมีชีวิตอยู่มันผุดขึ้นมาตรงหน้าก็เป็นได้

“ผมควรจะไปใช่ไหม ความจริงผมกลัวความตายมากเลยนะ ผมกลัวที่จะต้องไปในที่ที่ผมไม่รู้จัก ถ้ามันพอจะมีทางรักษา...ผมก็จะไป”

“ส่งประวัติการรักษาของโยมเพื่อนไปให้เขา เขาจะช่วยได้”

รอยยิ้มของเณรทำให้ผมสบายใจ มันเป็นรอยยิ้มที่บอกได้ว่า ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว

และในวันนั้น ผมกลับถึงบ้านก็รีบติดต่อหมอที่เณรได้บอกไว้ไปทันที ผมเข้าเว็บไซต์ส่วนตัวของหมอ สมัครเป็นสมาชิกและ PM ไปบอกเล่าอาการของผมโดยทันที ไม่นานหมอก็ตอบกลับมา เขาบอกให้ผมส่งประวัติการรักษาของผมไปให้โดยเร็วที่สุด ตามที่อยู่ที่เขาได้แจ้งไว้ให้

TheTenth: คุณควรมาที่นี่ให้เร็วที่สุดนะ มาตอนที่ร่างกายของคุณยังพอที่จะเดินทางไหวดีกว่า เพื่อนผมจะเป็นคนรักษาคุณเอง ตอนนี้เขาอยู่ในระหว่างพักร้อน แต่เขารับปากว่าจะกลับมาทันทีหากว่าคุณมาถึงที่นี่

BoBo: ถ้าอย่างนั้นผมจะรีบไป ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจริงๆ

TheTenth: ไว้หายดีค่อยขอบคุณเพื่อนผมละกัน แต่ผมก็อยากให้คุณเตรียมใจไว้บ้างนะ เพราะว่าไม่มีการรักษาไหนที่ไม่มีความเสี่ยง

BoBo: ครับ เรื่องนี้ผมเตรียมใจไว้แล้ว ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับหมอ

TheTenth: OK

ผมคงต้องจัดการทุกอย่างให้พร้อมก่อนไป อันดับแรกคงต้องบอกพ่อกับแม่ เพราะผมคงไม่สามารถเดินทางไปต่างประเทศได้ด้วยตัวคนเดียว ผมต้องการเงินในการรักษา ค่ากิน ค่าอยู่ ค่าตั๋วเครื่องบิน ผมต้องบอกกับพวกท่าน ถึงแม้ว่าสองคนนั้นจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม แต่อย่างน้อยก็คงจะพอมีเวลาอยู่ฟังเรื่องของผมบ้างล่ะมั้ง

.
.
.

“โชคดีนะโบ ผมอยู่ทางนี้จะช่วยภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเอง”

ชงโคเป็นเพียงคนเดียวที่มาส่งผมขึ้นเครื่อง ส่วนคนอื่นๆ ผมไม่ได้บอก ที่จริงผมแค่คิดว่าไม่มีใครจำเป็นต้องรู้หรอกว่าผมกำลังจะไปที่ไหนและไปเพราะอะไร

ผมบอกเรื่องอาการป่วยกับพ่อแม่แล้ว พวกท่านตกใจกันมาก แม่ผมถึงกับร้องไห้ออกมา และท่านตัดสินใจวางงานทุกอย่างเพื่อบินไปอยู่กับผม นั่นคงเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าแม่เป็นแม่ของผมจริงๆ มันตลกดีเหมือนกันที่จู่ๆ ผมก็รู้สึกอยากร้องไห้ตามแม่ขึ้นมา ส่วนพ่อ ถึงแม้ว่าจะงานยุ่งมากหลังจากที่ไม่มีแม่คอยช่วยงานแต่ก็ยังไม่ทิ้งให้ผมกับแม่ต้องเผชิญกับปัญหากันตามลำพัง ตอนนี้พวกท่านล่วงหน้าไปก่อนผม ไปจัดเตรียมที่พักและจัดการเรื่องอะไรหลายๆ อย่างให้ ผมดีใจที่สุดท้ายแล้วก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

“แล้วเจอกันใหม่ ผมสัญญาว่าจะกลับมา”

“สัญญาแล้วนะ รีบไปเถอะ ถึงเวลาแล้วล่ะ”

ผมยิ้มให้กับชงโคเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินเข้าเกจ ในใจได้แต่ภาวนาว่าขอให้ครั้งนี้อย่าเป็นครั้งสุดท้ายเลยที่ผมจะได้เห็นใบหน้าของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม

.
.
.

Short Inside: แมว นราทร

“ชงโค โบไปไหนเหรอ”

“หืม?”

“แมวรู้ว่าชงโคไปส่งโบ แต่ไม่รู้ว่าโบไปที่ไหน ชงโคบอกแมวได้ไหมจ้ะ”

เห็นชงโคทำหน้าลำบากใจแล้วผมก็ไม่อยากเซ้าซี้ถาม ชงโคสนิทกับโบมากกว่าผม และคงยากเกินไปที่จะถามในเรื่องที่โบคงสั่งห้ามไม่ให้บอก

“ไม่ต้องทำหน้าเศร้าหรอกน่า เดี๋ยวโบมันก็กลับมา” ชงโคโยกหัวผมไปมา และคงเพราะผมตัวเตี้ยกว่าเพื่อนถึงได้โดนกอดโดนฟัดอยู่บ่อยๆ

“แต่...” ผมอยากรู้ว่าเขาไปไหน ทำไมถึงกับต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย ก็แค่อยากรู้...ก็แค่เป็นห่วง

“ระวังหลินรู้เข้า จะน้อยใจเอานะ ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่ชอบให้แฟนตัวเองถามถึงแฟนเก่า ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน”

“...”

“เลือกจะเดินไปข้างหน้าแล้ว...ก็ไปด้วยรอยยิ้มเถอะนะ โบมันไม่เป็นไรหรอก เชื่อผมสิ”

ถ้าชงโคบอกว่าโบไม่เป็นไร งั้นฝากถามโบได้ไหมว่าทำยังไงผมถึงจะไม่เป็นไรบ้าง เพราะกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ผมเสียทุกๆ อย่างไป ความรักตลอดระยะเวลาสิบกว่าปี ความผูกพันธ์ที่ทำให้ผมกับโบเป็นเหมือนคนในครอบครัว ความเชื่อใจที่โบมีให้ ความหวังที่เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ความสุขในอนาคตที่วาดฝันไว้ ทุกความทรงจำที่เคยได้ทำร่วมกันมา และหวังจะสร้างร่วมกันต่อ...พังทลายลงแค่ไม่กี่วินาที ทำให้ในตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรเลย

เราเลิกกัน นั่นคือความเป็นจริง...แต่ผมกลับไม่เคยยอมรับได้เลยว่าความสัมพันธ์ของผมกับโบมันจบลงไปแล้ว และไม่สามารถเริ่มต้นใหม่กับหลินได้อีก ในเมื่อภาพที่ผมเห็นหรือได้ยิน ทั้งรอยยิ้มของหลิน ทั้งเสียงหัวเราะของหลิน ผมกลับหวังจะให้มันเป็นของโบ โบที่เป็นคนรักของผมมาสิบกว่าปี แต่ผมกลับ...ทำเรื่องแย่ๆ ลงไป

“แมวเหมียวงอแงอีกแล้วเหรอ ไหนๆ เป็นอะไร ขอดูหน้าคนขี้แยหน่อยได้ไหมครับ” หลินเพิ่งเดินกลับมาที่โต๊ะ เขาขอตัวไปเข้าห้องน้ำเมื่อครู่ แล้วตอนนี้ก็นั่งลงข้างๆ ผม

“ไม่ได้งอแงซะหน่อย ปล่อยเลยๆ มือไปจับอะไรมาก็ไม่รู้”

“ก็ไปจับ...”

“ทะลึ่ง!”

“ฮ่าๆๆ แมวเหมียวต่างหากทะลึ่ง คิดไปไกลเลยดิ” นิ้วที่จิ้มแก้มผมทำให้ผมต้องหันไปมองค้อนเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหาชงโคที่นั่งจิบเบียร์สูบบุหรี่อยู่เงียบๆ

“ชงโคจ๋า เฮียทองบอกว่าถ้าสูบบุหรี่จะโดนลงโทษนะจ้ะ”

“ก็อย่าไปบอกสิ”

“แต่ถ้าเฮียทองถามล่ะ”

“แมวก็โกหกไปสิ ไม่เห็นยากเลย ผมรู้ว่าแมวทำได้แน่ๆ เพราะแมวเก่ง” ชงโคพูดพลางหัวเราะเบาๆ แต่ผมกลับหัวเราะไม่ออก ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ตอบกลับไป

ชงโคคงไม่ได้หมายความอย่างที่ผมคิดหรอก แต่คนที่เคยทำไม่ดีอย่างผมกลับรู้สึกแย่เอามากๆ

“เป็นอะไรไป รู้สึกไม่สบายเหรอ” ชงโคถามด้วยความเป็นห่วง แต่ผมก็ส่ายหัวแล้วเข้าไปกอดแขนชงโคไว้

“เปล่าหรอก แค่มึนๆ หัวนิดหน่อย”

“ดีแล้ว ไม่สบายไปจะแย่เอา หลินมันรู้จักวิธีเช็ดตัวคนป่วยรึเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย”

“ชงโคแรงว่ะ เดี๋ยวมีต่อย” หลินโวยวายทันที แต่ก็คงแค่ขำๆ เพราะผมรู้ว่าหลินไม่กล้าต่อยชงโคหรอก

“แลกกันคนละหมัดนะ เอาไหมล่ะ หึหึ”

“ไม่เอา ไม่ชอบใช้กำลัง แมวเหมียวมานี่เลย กอดคนอื่นต่อหน้าแฟนมันใช้ได้ที่ไหนหืออออ”

แฟน...แฟนเหรอ...ผม...ตกลงเป็นแฟนหลินตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ผมไม่ได้บอกหลินไปเหรอว่า ผมลืมโบไม่ได้ หรือหลินไม่ได้สนใจฟังคำพูดของผมเลยกันแน่

แต่จะโทษหลินฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะผมก็ให้ความหวังเขาเหมือนกัน หลินเข้ามาในวันที่ความรักของผมกับโบทำท่าว่าจะไปกันไม่ไหว หลายครั้งที่ผมไม่เคยเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงไม่ได้เป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับโบ ผมเป็นคนรักแต่ไม่เคยได้รู้อะไรก่อนคนอื่น เป็นคนรักแต่ไม่เคยได้พูดคุยกันเหมือนอย่างที่โบกับชงโคคุยกันได้เลย เป็นคนรักที่ไม่เหมือนคนรัก และในบางครั้งผมก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้าที่แค่มาอยู่ผิดที่ผิดทางในโลกของโบก็เท่านั้น

มันทรมานกับการที่ถูกเมินเฉยจากคนที่เรารัก มันน่าน้อยใจมากจริงๆ กับการที่เขาไม่เคยพูดหรืออธิบายอะไรให้ชัดเจน ผมรู้ว่าความรักต้องการความเชื่อใจ ผมรู้เรื่องนี้ดีก็เพราะเราคบกันมาสิบกว่าปี แต่ในสถานการณ์ที่ผมเป็นอยู่นั้นผมทำใจเชื่อไม่ลง โบคุยกับผิงไม่เหมือนที่คุยกับผม ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยครั้ง แล้วจะให้ผมใจเย็นยังไงไหว ถ้าแค่บอกไม่มีอะไรแล้วทุกอย่างจบ ผมก็คงไม่ต้องทะเลาะกับเขาหรอก ต่างจากหลินที่เขาเห็นค่าของผม เช็ดน้ำตาให้ผมทุกครั้งเวลาที่ผมร้องไห้เพราะเรื่องของโบ อยู่เคียงข้างผมเสมอเวลาที่ผมต้องการใครสักคนมานั่งข้างๆ มันเลยทำให้ผมคิดว่า...ถ้าเป็นหลิน...ผมก็คงจะมีความสุข

จนมาตอนนี้...ผมรู้แล้วว่าความรู้สึกดีกับความรู้สึกรักมันเทียบกันไม่ได้เลย ในวันที่ผมทรยศโบ จะด้วยความเมาหรือเหตุผลอะไรก็คงฟังไม่ขึ้นแล้ว เพราะผมทำลงไปจริงๆ แววตาเจ็บปวดและผิดหวังของโบยืนยันกับผมได้เป็นอย่างดีว่าอนาคตของผมกับโบต่อจากนี้จะไม่มีร่วมกันอีกแล้ว

ตั้งแต่วันนั้น...น่าแปลกที่ความรู้สึกดีกับหลินเลือนหายไปหมด แทนที่ด้วยความทรมานเพราะความสัมพันธ์ที่จบลง และความอึดอัดใจกับความสัมพันธ์ใหม่ที่หลินพยายามเริ่มต้นมันขึ้น

ผมติดอยู่กับความรู้สึกเหล่านั้นอยู่นานเลยทีเดียว ได้แต่หวังว่าหลินจะเปลี่ยนใจไปจากผมและผมจะสามารถติดต่อโบได้ ได้แต่รอ...รอ...และรอเท่านั้น จนเมื่อพวกเราได้เจอกับลูกพี่ลูกน้องของเฮียทอง จากสายตาและท่าทางแสดงความสนใจในตัวหลินมันทำให้ผมรู้สึกดีใจมากจริงๆ ผมรู้ว่าผมมีความคิดทุเรศแค่ไหนที่อยากให้มีใครสักคนมาพาหลินไปจากผม และสุดท้ายมันก็สำเร็จพร้อมๆ กับที่ชงโคยอมใจอ่อนให้ผมได้เห็นข้อความสนทนาระหว่างโบกับชงโคในช่วงเวลาที่ผ่านมา เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ผมขอกับชงโคมาตลอดแต่ชงโคไม่เคยใจอ่อนให้เลย

‘ขอโทษที่หายไปนาน ก็อย่างที่ชงโคคงได้รู้จากหมอแล้วว่าอาการของผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ผมโอเคแล้ว ถึงจะยังไม่ได้ผ่าตัด แต่ผมก็ดีขึ้นมาก แล้วค่อยคุยกันนะ ผมต้องไปทำกายภาพก่อน’

จากบทสนทนาของโบกับชงโคทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าโบกำลังป่วยหนัก แค่ได้รู้ว่าเขาไม่สบาย เขาป่วยมาตลอดแต่ไม่ยอมบอกผมมันก็ทำให้หัวใจผมเจ็บแปลบอย่างห้ามไม่อยู่

ผมเห็นรูปถ่ายที่โบส่งมาให้ชงโค เห็นใบหน้าของคนที่ผมคิดถึงอยู่ตลอดเวลาก็ทำให้น้ำตาค่อยๆ ไหลลงมา เขาผอมมาก สีหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังยิ้มให้กับกล้อง ข้างๆ เขามีคุณแม่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง เขาบอกว่ารูปนี้พ่อเป็นคนถ่ายให้ก่อนเขาเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งนั่นก็เป็นเวลาเมื่อสามเดือนที่แล้ว จากนั้นข้อความจากโบก็หายไประยะเวลาหนึ่ง ก่อนจะกลับมาอีกครั้ง มันเป็นข้อความล่าสุดที่ชงโคได้รับ ผมแน่ใจว่าชงโคต้องยิ้มเมื่อได้อ่าน ทว่าสำหรับผม...ผมดีใจก็จริงแต่กลับยิ้มไม่ออกเลย

‘ผมดีใจที่ได้กลับมาคุยกับชงโคอีกครั้ง เพื่อนหมอเท็นเก่งมากจริงๆ ผมคิดว่าอีกไม่นานผมคงจะหายเป็นปกติแล้วล่ะ อ้อ อีกอย่างนะชงโค ผม...คิดว่าผมกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับคนๆ หนึ่ง ^^’

เป็นประโยคที่คนพิมพ์คงจะกำลังมีความสุข และคนรับก็คงร่วมยินดีไปด้วย แต่คนอ่านอย่างผม...กำลังร้องไห้แทบจะขาดใจ

เขาส่งรูปคู่กับผู้ชายคนหนึ่งมาให้ ทั้งรอยยิ้มที่ผมคุ้นตา ทั้งสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังมีความสุขทำให้น้ำตาที่หยุดไหลไปเมื่อครู่กลับมาไหลอีกครั้ง

‘เขาชื่อฟา น่ารักใช่ไหม เขาอาจจะดูเพี้ยนๆ นะ แต่เราเข้ากันได้ดีทีเดียว เออ ที่จริงเขาบอกว่าชงโคเรียกเขาว่าบีสองก็ได้ จะได้คุ้นเคย เพราะอยู่ที่นี่เขากับหมอเท็นก็ยังเป็นบีหนึ่งบีสองเหมือนเดิม ผมก็ไม่รู้เหตุผลหรอกว่าทำไม ถามหมอเท็นทีไรก็โดนด่าทุกที ผู้ชายอินดี้แบบนั้นผมไม่เข้าใจ’

ในข้อความของโบไม่เคยมีสักครั้งที่จะเอ่ยถึงชื่อผม ไม่เคยมีสักประโยคเลยที่จะพูดถึง ...ลืมผมไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม ทำได้ยังไงกัน...

ผมคืนมือถือให้ชงโคที่มองมาอย่างเป็นห่วง ผมคิดว่าที่ชงโคตัดสินใจให้ผมได้อ่านบทสนทนาของเขากับโบคงเป็นเพราะอาการป่วยของโบกำลังจะหายเป็นปกติแล้ว แต่มันก็มีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายที่ผมได้รับรู้...

.
.
.

‘โบ นี่แมวเองนะ แมวรู้เรื่องที่โบป่วยแล้วล่ะ ทำไมถึงไม่บอกกันบ้างเลย’

‘วันนี้เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างรึเปล่า’

‘ขอให้หายเร็วๆ นะ’

‘วันนี้ที่เมืองไทยอากาศดีมาก ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง หนาวรึเปล่าโบ ถ้าอากาศเย็นก็ใส่เสื้อผ้าหนาๆ นะ จะได้อุ่น’

‘กินอะไรบ้างรึยังจ้ะ อย่าลืมกินด้วยนะ เป็นห่วง’

ผมรู้ว่าเป็นการกระทำที่หน้าด้านมากขนาดไหนแต่ผมก็ยังทำ ผมส่งข้อความไปหาเขาทุกวัน หวังแค่สักครั้งที่โบจะตอบกลับ แต่ก็ไม่มีสักข้อความ ถึงยังนั้นผมก็ยังจะส่งไปทุกวัน เพราะผมก็แค่...อยากทำก็เท่านั้น

นี่มันก็หลายวันมาแล้วนับตั้งแต่ที่ผมได้เบอร์ติดต่อและไอดีไลน์ของโบมา แต่ก็เป็นหลายวันเหมือนกันที่ไม่ได้รับการติดต่อกลับเลย ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ผมท้อหรอก เพราะผมไม่ได้หวังอะไรไปมากกว่าให้โบตอบกลับมาสักครั้ง และในที่สุดหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ผมเพียรส่งข้อความผ่านไลน์ไปทุกๆ วันติดต่อกันตลอดหนึ่งเดือน โบก็ตอบกลับมาสั้นๆ เพียงแค่ว่า

‘สบายดี’

เพียงแค่นั้นก็ทำให้ผมร้องตะโกนลั่นบ้านด้วยความดีใจ

‘โบ ขอบคุณที่ตอบกลับมานะ แมวดีใจมากเลย’

‘อืม’

‘โบ แมวแค่อยากบอกโบว่าแมวขอโทษ ขอโทษที่ทำให้โบเจ็บ ถึงเรื่องมันจะผ่านมานานแล้วแต่แมวก็อยากจะขอโทษ ไม่ได้ขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอกนะ แค่เพื่อนก็ได้...เราเป็นเพื่อนกันได้ไหมโบ’

ผมอาจจะขอโบมากเกินไป เพราะสิ่งที่ผมทำลงไปคงไม่สามารถให้อภัยได้ แต่ผมก็ยังอยากจะมีตัวตนในสายตาของโบบ้าง ให้เป็นอะไรก็ได้ แค่โบพูดคุยกับผมเหมือนอย่างที่คุยกับคนอื่นๆ ผมก็ยอมทั้งนั้น

‘อืม ที่จริงแมวก็เป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตผมอยู่แล้ว’

นั่นก็เพราะว่าพวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ โบเป็นทั้งเพื่อนคนแรกและแฟนคนแรกของผม ในขณะที่ผมก็เป็นเพื่อนคนแรกและแฟนคนแรกของโบเช่นกัน...แต่มันแย่จริงๆ ที่ผมไม่ได้เป็นแฟนคนสุดท้ายของโบ

‘ขอบคุณนะโบ ขอบคุณจริงๆ’

‘อืม งั้นไว้ค่อยคุยกันนะ ผมต้องไปตรวจร่างกายแล้วล่ะ’

‘จ้า ผลเป็นยังไงบอกแมวด้วยนะ เอาใจช่วยให้หายเร็วๆ’

‘อืม’

แค่นี้ก็ทำให้ผมดีใจจนแทบบ้า พอแล้ว...ได้แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ

ผมกดเข้าไปหน้าไทม์ไลน์ของโบ รูปคู่ของเขากับคนที่เขากำลังคบด้วยทำให้ผมต้องยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้ม ก่อนจะค่อยๆ พิมพ์แสดงความคิดเห็นพร้อมกับกดไลค์ใต้รูป

‘ขอให้มีความสุขมากๆ นะ ดีใจด้วยจ้าโบ ^_^’

สำหรับคนอย่างผมคงมีแต่ความยินดีที่โบได้เริ่มต้นใหม่เท่านั้น...ความเสียใจและน้ำตาของผมจะไม่ให้ไปรบกวนความสุขของโบอีก แค่ในทุกๆ วันต่อจากนี้ ผมยังคงได้พูดคุยกับโบก็พอแล้ว...จะในฐานะเพื่อนก็ไม่เป็นไร และแม้ว่าจะต้องหลอกคนทั้งโลกว่าผมไม่ได้เสียใจ...ผมก็จะทำ

....................................................End Special...........................................

โบแมวจบลงแล้วค่ะ ส่วนตัวแล้วคิดว่าพวกเขาผิดกันทั้งคู่ หลายอย่างหลายสาเหตุทำให้ความรักครั้งนี้ต้องถึงกับสานต่อด้วยกันอีกไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ยังได้เป็นเพื่อนกัน แมวน้อยก็ดีใจแล้ว น้องแมวโอเคกับทุกอย่างนะคะ ถ้าจำไม่ได้ย้อนกลับไปอ่านช่วงๆท้ายๆ ของเนื้อเรื่องหลักที่ชงโคได้กล่าวถึงโบกับแมวไว้ ทั้งสองคนยังคงคุยกันแทบทุกวันแต่เป็นในฐานะเพื่อนนะคะ :m22:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: zizits ที่ 17-09-2014 22:23:49
เป็นตอนจบที่ทำร้ายจิตใจมาก ชอค  :ling3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 17-09-2014 22:24:51
น้ำตาท่วมอ่ะ เสียใจ เศร้ามากกกกก
เพราะเราลุ้นตลอดให้โบกับแมวกลับมาคืนดีกัน
เจอตอนนี้เข้าไป ยิ่งกว่าถูกสิบล้อชน ช็อคและเจ็บปวดจริงๆ  :z3:
ทำไมคนแต่งใจร้ายกับแมวน้อยจัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-09-2014 22:35:39
ตอนอ่านในเรื่องหลักคิดว่า จะมาสานกันใหม่ตอนกลับมาแล้ว
อย่างนี้โบคงไม่กลับมาแล้วล่ะมั้ง

แมวเอ๋ย เธอทำผิดพลาดใหญ่หลวง จนทำให้โบคิดว่าหมดรักเลยเหรอเนี่ย
ส่วนโบกับหมอบีสองจะเป็นยังไง อยากให้คนเขียนกล่าวถึงอีกหน่อยนึง
เพราะรู้สึกตัดไปนิด

//แต่ความจริงก็สมน้ำหน้าแมวนิดๆนะ เพราะเหมือนตั้งใจกิ๊กกับหลินอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 17-09-2014 22:44:29
 :z3: คิดอยู่แล้วว่าต้องจบแนวนี้ คือ .... ถ้าไม่ใช่พระเอกนายเอกนะ คนเขียน ไม่ปราณีค่ะ ฮ่าๆ :hao3:

แต่จบแบบนี้ก็จบอย่างที่ควรจะเป็นค่ะสำหรับคู่นี้ มันอาจจะเป็นคำว่าผูกพัน มากกว่า คำว่ารักล่ะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 17-09-2014 22:47:25
 :กอด1:
โล่ง.....ไปๆมาๆโบเป็นแฟนกับคุณบีสองซะงะ้น :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 17-09-2014 22:50:36
ถ้าความรักมันเดินมาสุดทาง การจากลากันด้วยดี อาจจะเป็นสิ่งที่ดี
ทุกคนมีชีวิตและทางเดินเป็นของตัวเอง พบ เพื่อจาก และอาจเวียนวนกลับมาพบกันใหม่ มันเป็นอยู่แบบนั้น เสมอมา
สำหรับโบกับแมว มันคงเลยจุดที่จะกลับมาคบกันได้แล้วจริงๆ ความเป็นเพื่อนมันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอก
อยากให้ทั้งแมวและโบเริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเองให้ดี คนเราหนะมันเดินถอยหลังกลับไปไม่ได้หรอก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 17-09-2014 22:56:53
จริงๆคาดเดาไว้ตั้งแต่เรื่องหลักแล้วว่า โบแมว คงต่อไม่ติด เป็นแฟนเหมือนเดิมไม่ได้ อย่างที่คนเขียนบอก เรื่องราวครั้งนี้ผิดทั้งคู่ มันอาจจะเป็นผลดีสำหรับแมวในอนาคตครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนครั้งใหญ่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: Singsana ที่ 17-09-2014 23:18:33
จริงๆเราคิดไว้แล้วต้องจบแบบนี้ เพราะตอนหลักบอกเป็นเพื่อนกัน
**แต่ขอออกความเห็นนิดนึง**
เราว่าจริงๆแมวก็ไม่ได้น่าสมน้ำน่าซะทีเดียว ถ้าโบบอกแมวเรื่องป่วยตั้งแต่แรก แล้วไม่เห็นแก่ตัวคิดเองเออเองว่ากลัวคนรักร้องไห้เสียใจแต่สู้ไปด้วยกัน วันนี้โบกับแมวอาจยังมีกันและกันอยู่ จรืงๆเรื่องของเรื่องอาจเริ่มต้นมาจากโบด้วยซ้ำนะเราคิดว่า


ปล. ชอบนิยายของนักเขียนทุกเรื่องนะคะ โดยเฉพราะ เท็นเท็น จะรอนิยายเรื่องต่อไปกับตอนพิเศษ ที่อาจมีอีกอย่าใจจดใจจ่อ นะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: VOODOO DOLL ที่ 17-09-2014 23:20:36
ไม่รู้สีกเสียใจเลยที่โบไปคบกับบีสอง  :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 17-09-2014 23:41:29
โบๆ กับ บีสอง

เงิบ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 18-09-2014 00:00:07
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอถอดหายใจซัก3ที จบแบบนี้ก็ลงตัวสุดๆแล้วแหละ
สุดท้ายมันก็ต้องลงเอยแบบนี้ คือผิดทั้งคู่นั้นแหละ
ทั้งตัวโบหรือแมวเอง ทุกอย่างมันดูต่างกันเกินไป
ต่างกันไม่พอ แถมไม่เคยคิดที่จะจูนเข้ามาหากันอีก
มันเหมือนรู้นะว่าคบกันมา 10 กว่าปีปัญหามันอยู่ไหน
แต่ไม่เคยคิดที่จะไปแก้ไข ส่วนเรื่องโบมีคนใหม่ โดยที่ลืมแมวได้ง่ายๆ
มันก็คงไม่แปลกหรอก เอาจริงๆคนเรามักจะมองแต่มุมตัวเองเสมอ
ซึ่งถ้ามองในมุมของโบ ความผิดแมวมันก็เกินจะเยียวยาหรือให้อภัยจริงๆ

เอาเป็นว่าหลังจากนี้แมวก็คงต้องจำบทเรียนครั้งนี้เอาไว้ให้มากๆ
โบเริ่มต้นชีวิตใหม่ไปแล้ว เราก็หวังว่าแมวจะเริ่มชีวิตใหม่เหมือนกัน
เอาความผิดพลาดครั้งนี้เป็นบทเรียน แล้วก้าวเดินไปข้างไม่ให้มันซ้ำรอยเดิมดีกว่า

สุดท้าย กอดรวบคนเขียนนนน เราชอบการนำเสนอของคุณมากๆๆ
มันดูสมจริง และดูเป็นมนุษย์จริงๆมากกว่าจะเป็นนิยาย
ในบรรดาคู่รอง  เราชอบบทสรุปโบแมวที่สุดนะ ไม่ใช่คู่อื่นไม่ดีนะคะ
แต่เราว่าโบกับแมวถือว่าเป็นอะไรที่พบเห็นได้ง่ายๆในชีวิตจริง และมันสะท้อนความคิดการกระทำหลายๆอย่าง
นอกจากมันจะเป็นบทเรียน บ้างครั้งมันก็เป็นสิ่งเตือนเราได้เหมือนกัน
ว่าแค่รักอย่างเดียวไม่พอ การปรับความเข้าใจ การพูดคุย เอาใจเขามาใส่ใจเรามันก็สำคัญพอๆกัน
โอ้ยยยย ชอบบบบ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: nayne ที่ 18-09-2014 00:04:11
อืมมมมมมมมมม
เราว่าจบแบบนี้ก็ดีนะ คือโบกับแมวมันเหมือนไปต่อไม่ได้แล้วอ่ะ
แมวต้องการในสิ่งที่โบให้ไม่ได้ และโบก็ให้ในสิ่งที่แมวต้องการไม่ได้
โบคงจะเหมาะกับบีสองจริงๆนั่นแหละเพราะ(เป็นคนที่คุยกับเท็นรู้เรื่อง)คนแบบนี้คงไม่ได้จะเรียกร้องอะไรจากโบมากมาย
บางทีอาจถึงขั้นละเลยด้วยซ้ำ(จินตนาการไปไกล หุหุ)

ส่วนแมวก็ถึงเวลาที่ต้องยอมรับความจริงและตัดใจให้ได้ ตัดให้ขาดเหลือโอกาสให้ตัวเองได้มองหาคนที่ใช่จริงๆ
ซักวันแมวคงจะเจอคนที่ทำให้ตัวเองมีความสุข
ถึงความรักของแมวกับโบจะน่าเสียดาย แต่ถ้ามันไปกันไม่ได้ คงจะดีกว่าถ้าถอยออกมาคนละก้าว
แล้วยอมรับสถานะเพื่อนที่ดีต่อกัน เป็นเพื่อนกันก็ดีนะ เพราะถ้าให้เลิกติดต่อคบหากันเลยก็เกินไป คือรู้จักกันมานานมากเเล้ว
เคยรักกัน มีความพูกพันธ์กัน มันก็คงไม่สามารถตัดกันขาดง่ายขนาดนั้น
เป็นกำลังใจให้แมวนะจ้ะ(ถึงตอนก่อนจะว่าไว้เยอะ)

ปล.คิดถึงเฮียขา ถึงตอนพิเศษจะดราม่าแต่เมื่อกลับไปอ่านตอนหลัก ความน่ารักของเฮียก็ทำให้ยิ้มได้
     ผู้ชายอะไรน่าขย่ำขยี่ปู้ยี่ปู้ยำที่สุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 2/9/2014 (Page. 102)
เริ่มหัวข้อโดย: hormonesyj ที่ 18-09-2014 00:10:13
คนเขียนใจร้าย แงงงงงง  แต่ก็สมควรกับรักของสองคนนี้ ควรจะปล่อยมือได้แล้ว
ขอบคุณมากๆค่ะ ไว้จะอ่านอีกหลายๆรอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Umbella ที่ 18-09-2014 00:22:20
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ ตามอ่านตั้งแต่ท่านเท็น จบแบบนี่ก็โอเคแล้วค่ะ เหมือนที่คนเขียนบอกผิดทั้งคู่ คบกันนานไม่ได้หมายความว่าจะคบตลอดไปมันขึ้นอยู่กับการเชื่อใจ ไว้ใจ และความมั่นคงต่างหากถึงจะคบกันรอด
ปล.สตั้นเบาๆกับบีสอง ไปจีบกันยังไงเนี่ย55555 แต่อยากรู้จักบีสองมากกว่านี้นะค่ะอยากรู้จะคฆ้ายท่านเท็นมั้ย55
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 18-09-2014 00:41:40
ไม่รู้จะพูดยังไง  :ling3: :ling2:

ทรมานและเจ็บปวดกับอาการป่วยของโบ  :m15: :hao5:

ถึงจะหวังให้โบกับแมวกลับมารักกัน แต่ก็ดีใจกับโบด้วยที่เจอคนใหม่ที่ดีและรักโบ

ปล.ร้องไห้ตั้งแต่เริ่มตอนจนจบ เป็น bad end ที่เรียกน้ำตามาก หรือเราอ่อนไหวเองนะ  :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 18-09-2014 00:42:56
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของโบกับแมวที่ทำให้คนอ่านอย่างเราได้อ่านแล้วคิดตามได้หลายๆแบบ  o13  :pig4: ตอนอ่านแรกก็ๆคิดอยู่ว่าคู่นี้ไม่แฮปปี้แน่ๆ หน่วงๆใจจังเลยค่ะ  :เฮ้อ:  อินกับคู่นี้มากจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 18-09-2014 01:03:36
จ่ะ น้องแมวรับกรรมไปนะจ้ะ น้องแมวทำเองเริ่มเรื่องเอง

คิดถึงพี่เท็นจังเลย ขอบคุณคนเขียนที่มีตอนพิเศษมาให้อ่านกันนะคะ แต่โบกับแมวเศร้ามากเลย ㅠㅡㅠ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 18-09-2014 04:24:42
คิดว่าดีแล้วนะที่จบแบบนี้ ไปหาคนใหม่นะแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 18-09-2014 07:15:50
ในที่สุดก็รู้ว่าบีสองคือใคร 5555

ก็คิดไว้เหมือนกันว่าคงจบไม่สวยแน่คู่นี้ แต่ก็นึกว่าคนแต่งจะใจดีให้หวนกลับมาคืนดีกัน :ling1:

 

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 18-09-2014 08:02:42
 :monkeysad: :monkeysad:
พูดไม่ออกเลยตอนนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 18-09-2014 09:08:18

จบแบบเรียลมากอ่ะ  เข้าใจโบนะ เห็นใจแมวด้วย แต่ถ้าให้โบกลับมาหาแมวมันก็ดูแปลกๆ เนอะ

ดีแล้วที่แมวเรียนรู้ความผิดพลาดของตัวเอง และยอมรับการตัดสินใจของโบ  ยื้อไว้ก็ไม่มีประโยชน์หรอก

ปล่อยโบให้ได้เดินต่อไปข้างหน้านั่นแหละ คือสิ่งที่ดีที่สุดแมวจะให้โบได้ อย่าฉุดรั้งโบไว้เลย

ส่วนแมวเองก็ขอให้เริ่มต้นใหม่กับชีวิตข้างหน้าที่ไม่มีโบไม่มีหลิน  และขอให้บทเรียนชีวิตครั้งนี้

เตือนตัวเองอย่าทำผิดพลาดแบบเดิมอีกก็แล้วกัน  ฮรือออออ  สงสารแมวววววววววว  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 18-09-2014 09:27:57
สงสารน้องแมว  :sad4:  :sad4: ชงโคไม่บอกโบเหรอว่าแมวไม่ได้คบกับหลิน  :serius2:

ตอนแรกรู้สึกสงสารโบจังนะ แต่ตอนนี้แอบเกลียดโบนิดๆ  :m16:
ตัวเองหนีไปมีความสุขแล้วทิ้งแมวไว้กับความเศร้าและเดียวดาย ทั้งๆที่ความผิดเริ่มมาจากโบนะที่ไม่ยอมบอกยอมพูดอะไรเลย
ทำให้แมวเสียใจกับการกระทำและคำพูดของตัวเอง แล้วมโนไปเองว่าหลินจะดูแลแมวได้ดี :katai1:

ถามแมวยัง ฟังแมวที่พยายามจะอธิบายยัง  :เฮ้อ:  :เฮ้อ: อยากให้มีคนดีๆมารักและดูแลแมวน้อยจัง  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 18-09-2014 09:41:59
หึหึ
แอบเสียใจที่หลินแมวไม่ลงเอยกัน

โบแมวผิดทั้งคู่

แต่เพราะไม่ชอบแมวกับหลินมาตั้งแต่เรื่องหลักเลยยิ่งแบบ
อืม ดีแล้ว อะไรแบบนี้

แต่ก็ยังเสียใจที่หลินกับแมวไม่ได้คู่กัน

หลินเลยไปลงเอยกับเล้ง สงสารเล้ง (คนเขียนบอกในเฟสว่าคู่นี้ได้กัน)

เฮ่อออออออออ ก็....ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ

เรื่องนี้โทษใครไม่ได้ โบกับแมวเลือกเองทั้งคู่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: j_world ที่ 18-09-2014 10:12:43
ถึงแมวจะดูน่าสงสาร แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่แมวทำ ก็สงสารไม่ลง ทำร้ายจิตใจทั้งโบโบ้ และหลิน..ซึ่งผิดหวังจากชงโค..ยังเจอแมว สร้างความหวัง..แล้วถีบส่ง
เหมือนไม่มีตัวตนซะงั้น หลินน่าจะเป็นคนที่น่าสงสาร แต่เมื่อนึกว่า หลินเองก็หักหลังเพื่อนเหมือนกัน ถ้าเค้าเลิกกันแล้วก็ไปอย่าง แต่นี่มันผิดตั้งแต่แรก...จะหวังุสุขลงท้าย..มันก็เกินเหตุ   แต่โบโบ้ก็มีส่วนผิด

จบแบบนีิ เราก็ว่าโอเคน๊ะ

มีปัญหาอะไร ไม่แก้ให้จบก่อน ค่อยไปเริ่มต้นใหม่ สุดท้ายก็ต้องเสียใจเอง

แต่ก็นะ..เข้าใจทั่งแมวและหลิน...ตรงที่..ไม่มีใครทำถูกตลอด..ทุกคนก็ล้วนเคยผิดพลาดมาก่อน

ขอให้เป็นบทเรียน จะได้ไม่ผิดซ้ำอีก...
อวยพรให้ค้นหาความสุขของตัวเองเจอจ้ะ




หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 18-09-2014 10:16:11
ด้วยความรู้สึกส่วนตัวเรา ข้อความที่โบบอกชงโคว่ากำลังเริ่มต้นกับคนใหม่และเข้ากันได้ดีอีกทั้งยังมีรูปคู่ มันให้ความรู้สึกว่าโบรู้สึกดีมากๆ กับรักครั้งใหม่ ขณะที่ผ่านมาไม่เห็นความรู้สึกดีๆแบบนั้นกับแมวเลย

การแสดงออกของโบเหมือนรำคาญแมว ไม่พูด ไม่อธิบาย ทั้งที่รู้ว่าแมวเป็นคนอย่างไร โบคอยแต่รับและไม่เคยให้ ขณะที่แมวทำตัวน่ารำคาญก็เพราะรัก เพราะรักถึงได้หวง

ความไว้ใจจะมีได้อย่างไรในเมื่อโบทำตัวไม่น่าไว้ใจ ปิดบัง เก็บซ่อนในเรื่องสำคัญ มันก็สมควรแล้วที่แมวจะระแวง

แมวยังเป็นคนมีรักโลภโกรธหลงและอารมณ์ความรู้สึก มีคนมาทำดีให้ย่อมอ่อนไหวเป็นธรรมดา ใครๆก็ต้องชอบคนทำดีด้วยอยู่แล้ว รู้สึกมีค่ารู้สึกว่าตัวเองสำคัญย่อมน่าดีใจ

ขณะที่คนอื่นมาทำดีให้แมวโบกลับนิ่งเฉย ถึงจะบอกว่าตัวเองไม่มีความหวัง เป็นห่วงแมวจะเสียใจถ้าตัวเองเป็นอะไร แต่โบถามแมวรึยัง โบตัดสินความคิดคนอื่นเอาเองโดยไม่ถามเจ้าตัวสักคำ มันเหมือนกับว่าโบไม่ได้แคร์แมวจริงๆ อย่างที่ตัวเองบอก และไม่ได้ทำหน้าที่คนรักเลย

มันเหมือนกับว่าไม่ได้รักแมวมาตั้งแต่แรก เข้าข่ายตกกะไดพลอนโจน ทนคบด้วยความผูกพัน ถึงจะบอกว่าโบเป็นคนแบบนี้ แต่มันก็น่าจะมีเรื่องดีๆระหว่างกันบ้าง เพราะถ้ารักจริงจะมีใครบ้างที่ไม่อยากทำดีๆให้คนรัก

แมวน่าสงสารนะ ไม่มีใครที่มันจะมั่งคงทนทายาดเป็นพระอิฐพระปูนอยู่ได้หรอก แต่ก็ผิดที่นอกใจคนรักนั่นแหละ รู้ว่ายังรักโบ รักมาก ไม่อยากเลิก แต่คนเราก็ควรทำอะไรให้มันชัดเจน ปล่อยตัวปล่อยใจไปแบบนั้น มันเข้าข่ายมีชู้ชัดๆ

เลิกกันดีแล้ว!!! ต่างคนต่างมุมมอง อย่างที่คนเขียนบอก "ผิดทั้งคู่" แต่เราเห็นใจแมวมากกว่า

ทั้งสองคนเห็นแก่ตัวไม่แพ้กัน

สุดท้ายถ้าโบยังเป็นนิสัยแบบนี้ก็หวังว่าให้หมอบีสองจะมีความสามารถพิเศษโทรจิตหรืออ่านความคิดโบได้

เผื่อวันใดโบทำกับหมอเหมือนที่ทำกับแมว หมอจะได้เข้าใจและไว้ใจโบทุกอย่างละกัน    :a14:

ปล. ขอบคุณนักเขียนสุดๆ  คุณเก่งมากและทำเราอินจัดจริงๆ ชอบตัวละครรองทุกตัว เพราะมันสะท้อนนิสัยมนุษย์แบบคนจริงชีวิตจริง

เม้นยาวที่สุดเท่าที่เคยเม้นมาเลยนะเนี่ย :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 18-09-2014 10:59:28
ดีจังที่จบแบบนี้

แมว อยู่กับโบมานานมากๆ การที่โบผิดปกติไป ทำไมถึงไม่สังเกตถ้ารักและใส่ใจกันจริง
       แต่เอาแต่คิดถึงความสุขของตัวเอง แล้วยังเลือกที่จะทำอะไร ลับหลังคนที่รักกัน
       ถ้าเลือกที่จะทำผิดแล้ว ก็ต้องเตรียมตัวรับความผิดหวัง อย่างนี้แหล่ะ

โบ เข้าใจนะ ในวันที่เราทุกข์ที่สุด ต้องการกำลังใจอย่างมาก แต่คนที่รักมาตลอดกับทำแบบนี้
     แล้วก็มีอีกคนเข้ามาดูแล ให้กำลังใจ ในยามลำบาก เป็นใครจะไม่รักคนใหม่กันหล่ะ

เชียร์ โบ :L1: บี2  :pig4: นักเขียน
 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 18-09-2014 12:12:46
++ ค่า
เป็นตอนจบที่สมเหตุสมผลนะ เริ่มต้นกับชีวิตใหม่ของใครของมันอะดีแล้ว
ชีวิตยังเหลืออีกตั้งหลายสิบปี จ่มจ่อมอยู่ที่เดิมๆ ทำไม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 18-09-2014 12:35:56
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 18-09-2014 14:15:40
ดีใจที่จบแบบนี้มากค่ะ สำหรับคู่โบแมว เพราะส่วนตัวไม่ค่อยชอบแมว ยิ่งมาสวมเขาโบจังกะเพื่อนสนิทโบแบบนี้โคตรแย่! เลยชอบตอนจบนี้มาก
หวังว่ารักครั้งหน้าแมวจะใช้สติมากกว่านี้หน่อย
ถึงยังไงก็ชื่นชมที่แมวเข้าใจและยอมเป็นแค่เพื่อนของโบ เพราะยังไงต่อให้โบจังยังรักแมวอยู่แต่ทั้งสองคนก็ต่อกันไม่ติดอีกแล้ว

ปล.ขอตอนพิเศษโบจังกะบีสองด้วยด้วยได้มั้ยคะ
อยากรู้ว่าไปสปาร์คกันยังไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 18-09-2014 14:38:49
ผิดหวังนิดหน่อยเพราะยังหวังให้กลับให้กลับมาคืนดีกัน แต่ไม่ใช่ว่าจบอย่างนี้แล้วไม่ดี บางทีอาจจะเป็นเพราะเราไม่ชอบแซดเอนด์ก็ได้มั้ง ฮะๆ ยังไงก็ดีใจกับโบและแฟนใหม่ด้วยนะ ขอให้โชคดี และเสียใจกับแมวด้วย ถ้าเราเป็นแมวคงเจ็บใจตัวเองน่าดูที่ไม่สามารถประคับประคองความรักไปได้ ทั้งยังเป็นคนที่ทำให้มันหลุดมือไปเอง...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 18-09-2014 14:50:41
เห็นมีแต่คนโจมตีแมว แต่เรากลับมองต่างและไม่ชอบมากๆๆๆที่สุดท้ายโบมันกลับไปมีความสุขกับรักครั้งใหม่
ทั้งๆที่เอาตรงๆนะโบผิดเกือบ90% คือคุณเมิงไม่ชัดเจนไม่เคยทำดีหรือสนใจและให้ความสำคัญกับคนที่เมิงบอกว่ารัก
แล้วพอเค้าไปมีคนอื่น ก็เพราะตัวคุณเมิงเองที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจ ไปกับชะนีคนอื่น ไม่สนใจไม่แคร์แม้จะเอาเรื่องป่วยจะตายมาอ้าง
มันก็ฟังโคตรไม่ขึ้น แล้วพอทีนี้กลับไปเริ่มคบคนใหม่ ทีอยู่กับแมวบอกเลยว่าไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกว่ามันรักแมวได้เลยแม้แต่1% ได้แต่สาปแช่งให้มันไม่มีความสุขหรือไม่ก็ให้แฟนใหม่ของมันทำเหมือนที่มันทำกับแมวด้วยเถอะ
มันจะได้รู้สึก ว่าแมวรู้สึกยังไงตลอดเวลาที่ผ่านมา  :z6:  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 18-09-2014 15:30:25
http://www.youtube.com/v/XOVavPj8DpI?version=3&amp;hl=th_TH

ฉันมายินดีให้กับรักที่สดใส ยินดีที่เธอได้พบเจอ
คนที่ดี คนที่ควรคู่รักของเธอ คนที่เข้ากันมากกว่าฉัน
ฉันหวังจะยืนที่ตรงนั้นข้างๆ เธอ ได้เดินร่วมทางกันเหมือนเดิม
แต่ก็รู้น่าเสียใจเมื่อมันสายเกิน ไม่มีแล้วที่เคยรักกัน

ในวันนี้มีเพียงถ้อยคำส่งท้าย ลาก่อนรักที่เคยงดงาม
ไม่โกรธเคืองเธอเลยมีแค่คำยินดี และคำอวยพรจากฉันให้เธอ........

ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง
ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใด
ขอให้ความรักดีกว่าที่ฝัน ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ
ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม.....

ซ่อนน้ำตาไว้ใต้รอยยิ้มที่ให้ไป ไม่มีใครรู้ความเป็นจริง
ว่าฉันฝืนเก็บเรื่องความรู้สึกทุกสิ่ง กดมันไว้จนใจปวดร้าว

ขอให้ความรักดียิ่งกว่าที่ฝัน ขอให้คนนั้นดีกว่าฉันทุกอย่าง
ให้เขาคอยรัก คอยดูแล เเละอยู่เคียงข้าง แบบที่ฉันเองไม่เคยทำให้เธอ
ขอให้คาดหวังแล้วไม่ต้องผิดพลั้ง ไม่เหมือนความหลังที่เธอเคยพบเจอ
ขอให้คราวนี้ได้อย่างใจเธออยู่เสมอ ถึงแม้ฉันยังมีแต่เธอ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม.....

ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม......


ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าคำยินดีของเเมว...ที่ให้โบ....
 :L2:

และไม่มีอะไรจะพูด นอกจากคำว่า....เราเสียใจค่ะ เสียใจกับเรื่องราวความรักในครั้งนี้
ณ จุดๆนี้ แมวกลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด ถึงเเม้คนเเต่งจะบอกว่าเเมวโอเค ทุกคนโอเค
เเต่ลึกๆเเล้วเเมวไม่มีวันโอเค มาถึงขนาดนี้เเมวก็ยังคงเป็นฝ่ายวิ่งหาโบเหมือนเดิมเลย
10 ปีของเเมวกับโบไม่เท่ากัน โบออกมาจาก 10 ปีนั้นได้อย่างสวยงาม(เกินไป)
ส่วนเเมว...เหลือเเค่คำยินดีที่กลั่นออกมาจากความเจ็บปวดของเเมวเพียงฝ่ายเดียว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน
แต่เราขอให้มันสิ้นสุดเร็ว ขอให้วันนั้นของเเมวมาถึง ไม่ว่าผลจะออกมาเเบบไหนก็ตาม
เราก็จะยินดีกับเเมว และอวยพรให้เเมวมีความสุขเร็วๆนะคะ  :กอด1:




หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: max_ang ที่ 18-09-2014 15:34:10
เห็นด้วยที่จบแบบนี้ฮะ ไม่เศร้า ไม่เสียใจ แต่ดีใจกับโบด้วยซ้ำ

แมวไม่มีความหนักแน่น มั่นคง และไม่มีความซื่อตรงอะไรเลย
ถ้าแมวไม่พอใจโบแล้ว บอกเลิกกับแมวไปตรงๆ ไม่ใช่นอกใจ ไม่ใช่หลอกใช้หลิน
สิ่งที่แมวทำ ทำลายทั้งโบและหลิน ซึ่งหลินก็เลวพอๆกัน
โบอาจจะโง่ แต่แมวกับหลินคือคนที่เลว
โบมีส่วนผิดที่แสดงออกไม่ชัดเจน แต่คนกำลังจะตาย มีสติพอให้คิดอะไรได้ก็ดีแล้ว
ที่สำคัญ คนคบกันมาตั้งแต่เด็ก แมวไม่รู้จักโบเลยว่าโบเป็นคนยังไง  แค่นี้ก็คบกันไม่รอดแล้ว

คนที่เหมาะกับโบต้องเป็นคนที่หนักแน่นพอ และเข้าใจกันมากกว่านี้ แล้วจะรู้ว่าโบเป็นคนที่จริงใจขนาดไหน
ในความสัมพันธ์คิดเอาฝ่ายเดียวไม่ได้

พอใจกับตอนจบแบบนี้ค่อนข้างมาก คิดว่าจบได้ดี และเหมาะกับความเป็นไปของตัวละครฮะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-09-2014 16:33:49
จุกอ่ะ คำเดียวสั้น ๆ
อยากจะร้องไห้ด้วย
เข้าใจว่าแมวทรยศโบ
เพราะต้องการหลินมาเติมเต็ม
แต่หลินก็ไม่สามารถเติมเต็มได้
เพราะแมวยังคงรักโบอยู่

แล้ว...โบก็มีอีกคนเข้ามาในชีวิต

มันเป็นความรู้สึกที่จุก
ต่อไปนี้คนที่จะอยู่กับความเจ็บปวด
ก็คงจะเป็นแมวสินะ

โบ+แมว~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-09-2014 16:38:13
จุกอ่ะ คำเดียวสั้น ๆ
อยากจะร้องไห้ด้วย
เข้าใจว่าแมวทรยศโบ
เพราะต้องการหลินมาเติมเต็ม
แต่หลินก็ไม่สามารถเติมเต็มได้
เพราะแมวยังคงรักโบอยู่

แล้ว...โบก็มีอีกคนเข้ามาในชีวิต

มันเป็นความรู้สึกที่จุก
ต่อไปนี้คนที่จะอยู่กับความเจ็บปวด
ก็คงจะเป็นแมวสินะ

โบ+แมว~
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 18-09-2014 17:25:46
เห็นมีแต่คนโจมตีแมว แต่เรากลับมองต่างและไม่ชอบมากๆๆๆที่สุดท้ายโบมันกลับไปมีความสุขกับรักครั้งใหม่
ทั้งๆที่เอาตรงๆนะโบผิดเกือบ90% คือคุณเมิงไม่ชัดเจนไม่เคยทำดีหรือสนใจและให้ความสำคัญกับคนที่เมิงบอกว่ารัก
แล้วพอเค้าไปมีคนอื่น ก็เพราะตัวคุณเมิงเองที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจ ไปกับชะนีคนอื่น ไม่สนใจไม่แคร์แม้จะเอาเรื่องป่วยจะตายมาอ้าง
มันก็ฟังโคตรไม่ขึ้น แล้วพอทีนี้กลับไปเริ่มคบคนใหม่ ทีอยู่กับแมวบอกเลยว่าไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกว่ามันรักแมวได้เลยแม้แต่1% ได้แต่สาปแช่งให้มันไม่มีความสุขหรือไม่ก็ให้แฟนใหม่ของมันทำเหมือนที่มันทำกับแมวด้วยเถอะ
มันจะได้รู้สึก ว่าแมวรู้สึกยังไงตลอดเวลาที่ผ่านมา  :z6:  :z6: :z6:

คอมเม้นท์นี้ใช่เลยค่ะ ขอแปะมือหน่อย
ตอนที่กลับมาจากค่ายกับชงโค แล้วแมวมารับอ่ะ โบแสดงออกให้เห็นชัดๆว่าไม่แคร์ความรู้สึกแมว ดี้ด้ากับผิง จนแมวผิดสังเกต ถามขึ้นมา แล้วโบก็อมพะนำไม่ยอมตอบดีๆให้แมวเข้าใจ เอาแต่คิดว่าแมวต้องเข้าใจทุกอย่างเอง เลยเกือบจะมีปัญหากัน แต่แมวก็ยอมโบทุกอย่าง จนชงโคทนไม่ได้ต้องพาแมวออกไปเพื่อช่วยแมว  แล้วอย่างนี้ทำไมใครๆถึงกระหน่ำว่าแมวกันน้า โบทำให้แมวน้อยใจจนหลินเข้ามาแทรกกลาง ถ้าโบแคร์แมวมากกว่านี้คงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

พาร์ทของแมวทำเอาเราเศร้าไปทั้งวันเลยค่ะ คนแต่งขา คนแต่งแต่งให้คนอ่านเอ็นดูนึกรักแมว จากนิสัยช่างพูดช่างคุย คอยเป็นห่วงเป็นใยชงโค คอยปกป้องชงโค แล้วทำไมไม่สงสารแมวบ้างอ่ะค้าาาาาาาาา ส่งพระเอกมาให้แมวด่วนๆๆๆ ช่วยมารักษาหัวใจแมวน้อยด้วย อย่าให้แมวเจ็บช้ำไปนานกว่านี้เลย พลีสสสสสส

นี่ไม่เคยอินกับตัวละครไหนเท่านี้เลยค่ะ ประหนึ่งเป็นแม่บุญธรรมของแมวน้อย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 18-09-2014 18:37:28
ทั้งที่รักกันแต่ไม่สามารถเคียงคู่กันไปได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 18-09-2014 18:58:22
เห็นมีแต่คนโจมตีแมว แต่เรากลับมองต่างและไม่ชอบมากๆๆๆที่สุดท้ายโบมันกลับไปมีความสุขกับรักครั้งใหม่
ทั้งๆที่เอาตรงๆนะโบผิดเกือบ90% คือคุณเมิงไม่ชัดเจนไม่เคยทำดีหรือสนใจและให้ความสำคัญกับคนที่เมิงบอกว่ารัก
แล้วพอเค้าไปมีคนอื่น ก็เพราะตัวคุณเมิงเองที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจ ไปกับชะนีคนอื่น ไม่สนใจไม่แคร์แม้จะเอาเรื่องป่วยจะตายมาอ้าง
มันก็ฟังโคตรไม่ขึ้น แล้วพอทีนี้กลับไปเริ่มคบคนใหม่ ทีอยู่กับแมวบอกเลยว่าไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกว่ามันรักแมวได้เลยแม้แต่1% ได้แต่สาปแช่งให้มันไม่มีความสุขหรือไม่ก็ให้แฟนใหม่ของมันทำเหมือนที่มันทำกับแมวด้วยเถอะ
มันจะได้รู้สึก ว่าแมวรู้สึกยังไงตลอดเวลาที่ผ่านมา  :z6:  :z6: :z6:

คอมเม้นท์นี้ใช่เลยค่ะ ขอแปะมือหน่อย
ตอนที่กลับมาจากค่ายกับชงโค แล้วแมวมารับอ่ะ โบแสดงออกให้เห็นชัดๆว่าไม่แคร์ความรู้สึกแมว ดี้ด้ากับผิง จนแมวผิดสังเกต ถามขึ้นมา แล้วโบก็อมพะนำไม่ยอมตอบดีๆให้แมวเข้าใจ เอาแต่คิดว่าแมวต้องเข้าใจทุกอย่างเอง เลยเกือบจะมีปัญหากัน แต่แมวก็ยอมโบทุกอย่าง จนชงโคทนไม่ได้ต้องพาแมวออกไปเพื่อช่วยแมว  แล้วอย่างนี้ทำไมใครๆถึงกระหน่ำว่าแมวกันน้า โบทำให้แมวน้อยใจจนหลินเข้ามาแทรกกลาง ถ้าโบแคร์แมวมากกว่านี้คงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

[/size]
เราเสียใจนะ เพราะตลอดเวลาที่อ่านพาร์ทโบ ซึ่งเป็นอะไรที่โบต้องเอาความในใจให้คนอ่านอย่างเราได้รับรู้
เหมือนโบรักแมวมากๆเลย ทำตัวเหมือนยอมถอยทุกอย่าง ยอมเสียสละตัวเองเพื่อให้เเมวเจอคนที่ดี.....
แต่ไปๆมาๆโบกลายเป็นคนที่หมดรักแมวก่อนเลย ไม่แม้เเต่จะนึกถึง...
พูดกับชงโคได้อย่างน่าชื่นตาบาน ประกาศออกสื่อ ทั้งๆที่ตอนคบกับเเมวนี่เป็นอะไรที่พยายามปกปิดตลอด
นี่หรือคนที่เคยบอกว่ารักมาก ถึงจะไม่เคยบอกกับแมวก็เถอะ (ช่างเป็นแฟนที่ดีจริงๆแม้เเต่คำว่ารักก็ไม่เคยพูด)
คนเเต่งคะ ถามจริงๆเถอะ โบรักเเมวจริงๆเหรอคะ 10 ปีที่ผ่านมามันจะไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ
โบไปอยู่ต่างประเทศนานเเค่ไหนเหรอคะ? ถึงปีมั๊ย หรือต่อให้เป็นปี ก็ลืมคนที่บอกว่ารักมาก
ยอมเสียสละตัวเองขนาดนั้นได้เลยเหรอคะ  คือเราจะไม่เคืองเลย ถ้าในพาร์ทของโบ โบไม่แสดงความคิดออกมาแบบนั้น
ใจร้ายมากเลยนะ...โบเป็นผู้ชายที่ใจร้ายมากจริงๆ เราไม่อยากเห็นคนๆนี้มีความสุขเลยค่ะ มันไม่แฟร์
ทำไมไม่ตายไปนะ เพราะถ้าโบตายเค้าคงเป็นตัวละครที่มีค่าให้จำมากกว่านี้

เเรกๆเราก็ทำใจได้อยู่หรอก เพราะในเม้นที่ลงเพลง "คำยินดี" เราถือว่าโอเคนะ เพราะอ่านจบ เพลงนี้ก็ดังขึ้นมาในหัวเราเลย
แต่ไปๆมาๆ ยิ่งได้คิดทบทวนเรื่องราว เราดันรู้สึก...รับไม่ได้ คือมันยังวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอด
คนที่ต้องเป็นคนร้อง "คำยินดี" คือโบต่างหาก เพราะโบไม่ใช่คนรักที่ดีของแมวเลย ยิ่งหลังๆยิ่งเเล้วใหญ่
เราคนอ่านรู้นิว่าเพราะอะไร ถึงจะเป็นเหตุผลบ้าบอก็เถอะ เเล้วเเมวรู้มั๊ยล่ะ
สุดท้ายยังไง..แมวต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่คนที่ผิดมากที่สุดก็คือโบ คนที่หมดรักก่อน...คือโบ

แล้วยิ่งเราได้มีโอกาสไปแวะอ่านที่เพจ ที่คนเเต่งได้ตอบในคอมเม้นนึง ยิ่งจิตตกกว่าเดิมอีกเพราะคนเเต่งตอบว่า

"อ่านตอนพิเศษชงโคอาจจะสงสารแมวมากกว่านี้ก็ได้นะ ไม่รู้สิ ที่วางไว้คือแมว..."  เเละ

"ที่วางไว้คือให้โบเริ่มใหม่แต่แมวยังคงอยู่ที่เดิม อยู่กับความทรงจำและวันเดิมๆ โบจะเป็นแฟนคนแรกและคนสุดท้ายของแมวค่ะ ที่วางไว้ T_T"


นี่คือ......เรื่องจริงเหรอคะ ที่เราคิดได้มีอย่างเดียวคือคนเเต่งกำลังจะบอกว่าให้แมวหายไปเหรอคะ
จากในตอนเเรกคนที่จะหายไปคือโบ คนที่รักมากก็คือโบ ส่วนคนที่ได้เริ่มต้นใหม่กับรักครั้งใหม่คือเเมว
กลายเป็นเเมวคือฝ่ายที่หายไป คนที่รักมากกว่าคือเเมว ส่วนคนที่ได้เริ่มต้นใหม่กับรักครั้งใหม่ กลับเป็นโบ....?!!?
ไม่ใช่ว่าในเรื่องราวของความรัก เรื่องเเบบนี้จะเป็นไปไม่ได้ แต่มันพลิกล๊อคจริงๆนะ
เพราะจากที่อ่านมาก เราเชื่อมาตลอดเเม้โบจะไม่ใช่คนรักที่ดีเอาซะเลย แต่ก็ต้องรักแมวมากเเน่ๆ
ยังไงโบก็ไม่มีวันลืมเเมวก่อน แต่ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ เรามองโบในเเง่ดีไปเหรอ? นั่นสินะ...ไม่เเปลกเลยซักนิด
ก็เราบอกเองนิว่าโบไม่ใช่คนรักทีดี นายทำเราผิดหวังว่ะ โคตรเสียความรู้สึก

ถ้าจะจบอย่างนั้นจริงๆ  ยังไงเราก็เคารพการตัดสินใจของคนเเต่งเสมอค่ะ เราชื่นชอบผลงานคุณจากใจเลยค่ะ
แต่เราขอเวลาทำใจนะคะ เรายังเข็ดจากการที่คนเเต่งให้มายด์หายไป เรากลัวจริงๆค่ะ อดไม่ได้ที่จะจิตตก
และคิดไปเองว่า...จุดจบของเเมวคงไม่ดีนัก....แถมยังไม่มีผลกระทบอะไรกับชีวิตของโบเหมือนที่คนเเต่งบอกด้วยใช่มั๊ยคะ
เวลาของคนเรานี่ไม่เท่ากันเลยเนอะ 10 ปีสำหรับโบไม่มีค่าพอให้จดจำหรือทำให้สะกิดใจได้แม้เเต่น้อย
แต่ของเเมวมันเป็น 10 ปีที่มีค่าและตรึงใจไปจนวันสุดท้ายเลยนะคะ

กลายเป็นเรื่องนี้คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือแมว.....หายไปโดยไม่มีค่าใดๆให้ใครคนนึงจดจำ
อยากให้แมวเข้มเเข็งมากๆ "คงมีสักวันที่ความรักนั้นจะเป็นของเธอ" จริงๆนะเเมว
 :o12:

ปล.เป็นกำลังใจให้คนเเต่งเหมือนเดิมค่ะ  :กอด1: :L2:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 18-09-2014 21:31:57
 :pig4:  :กอด1:  :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 18-09-2014 22:35:06
เราชอบที่โบแมวจบแบบนี้นะ จากเรื่องที่ทั้งคู่ผ่านมา รักกันมานานขนาดนั้น แต่ไม่เข้าใจอีกฝ่าย
ยื้อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ขนาดจบแล้วยังไม่เข้าใจอีกฝ่ายเลย
เราเทใจไปทางโบนิดหน่อยด้วย เพราะโบไม่เคยเปลี่ยน ทึ่มทื่อมาตั้งแต่เด็ก จะหวังอะไรกับคนไม่แสดงออก
10 ปีที่เป็นแบบนี้ และคาดว่าชีวิตที่เหลือก็แบบนี้แหละ

ส่วนแมวต้องการมากขึ้นๆ แต่ไม่บอกและไม่ถาม แต่หาสิ่งที่ต้องการจากคนอื่น
นอกใจและนอกกาย จะหวังอะไร เพราะตัวเองไม่เข้าใจอีกฝ่ายแต่ยังอยากให้อีกฝ่ายเข้าใจ
จนสุดท้ายก็ยังตัดพ้อโบ ที่เป็นเพื่อนกันได้นี่ถือว่า โบโคตรอดทนแล้วล่ะ

เป็นคู่ที่อ่านแล้วอินมาก ลุ้นมาก และสำหรับเราไม่ใช่ sad end
มันคือการปิดเพื่อเริ่มใหม่
ถ้ามีคนแบบแมวจริงๆ ก็อยากบอกนะว่าถามตัวเองว่าต้องการอะไร ไม่งั้นชีวิตนี้ก็ไม่ได้มีใครซักคน
และหลิน... ผช.แบบนี้น่ากลัวที่สุด อย่าได้พบเจอในชีวิตจริงเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 18-09-2014 22:43:39
คืออออ โบคบกับหมอฟาจริงๆหรือคะ เหมือนทำเพื่อตบตาใครรึป่าว ประกาศโจ่งแจ้ง แสดงความรักซะขนาดนั้น
 เหมือนไม่ใช่โบคนเดิม ถ้าจะบอกว่าโบเปลี่ยนเพราะมีประสบการณ์ผิดหวังจากแมว เลยมาแก้ตัวกับคนใหม่
มันไม่แฟร์กับแมวเลยอ่ะค่ะ ทำไมไม่กลับมาแก้กับแมวที่ยังคงรอโบอยู่ล่ะคะ และถ้าจะให้แฟร์ น่าจะทำกับคนปัจจุบัน
 เหมือนที่ทำกับแมวด้วยสิคะ มันเหมือนโบไม่ได้รักแมวตั้งแต่แรก เหมือนโบรักคนใหม่มากกว่า
 แรกๆเห็นใจโบนะ แต่ตอนนี้สงสารแมวมากกว่า เฮ้อออ จริงๆแล้ว อยากให้คุยกัน ปรับความเข้าใจกันมากกว่านี้
มันผิดกันทั้งคู่แหละ อยากให้ใช้ความรักความผูกพันที่มีมากว่าสิบปี อภัยให้กัน คู่นี้มันเหมือนไม่สมบูรณ์
ความรู้สึกโบ ยังไม่ค่อยเคลียร์ การกระทำของโบอีก ไม่เข้าใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 19-09-2014 00:49:04
ขอบคุณสำหรับตอนจบตอนพิเศษโบแมวค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: moomj ที่ 19-09-2014 01:17:35
คู่โบกับแมวอ่านแล้วเจ็บสุด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 19-09-2014 01:19:23
ตายล่ะ เพิ่งมารู้ในตอนพิเศษนี่เอง ว่าแมวเป็นผู้ชาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 19-09-2014 01:42:48
เราโอเคนะถ้าจบแบบนี้
เพราะจากที่อ่านมา เราว่ายังไงคู่นี้ก็ไปกันไม่รอด
แล้วก็ไม่เคยหวังให้สองคนกลับมาคบกัน
เพราะรู้สึกว่า ยังไงมันก็ไม่ใช่อ่ะ

นิยายเรื่องนี้สุดยอดจริงๆ
หลายอารมณ์หลากความรู้สึกมากๆ
เป็นอะไรที่แบบว่า '"สุดโต่ง" จริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: ปังอุ่น ที่ 19-09-2014 03:13:39
เราไม่โอเคเลย สงสารแมวเหมียวมาก
คนมันรักอ่ะ เป็นเพื่อนไม่ได้หรอก  :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 19-09-2014 12:35:01
โบ-แมว  จบแบบนี้ดีที่สุด

เราร้องไห้ไปกับโบอีกแล้ว

และดีใจด้วยกับโบที่ได้เริ่มต้นใหม่กับคนที่ดีๆ

คิดถึงทุกคนนะ


บวกๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 19-09-2014 19:41:56
ชอบอ่ะ แบบว่าชอบเฮียมว๊ากกกกกกก
55555555555555 55
สุดๆๆๆอ่ะ บ้าบอคอแตก เกรียนได้ไม่แคร์สื่อเลยไง
โอ้ยยยยยย รักเฮียยยยยอ่ะ :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 19-09-2014 21:17:36
อ่านตอนของโบก็สงสารโบนะ อ่านตอนของแมวก็สงสารแมว จริงๆก็ผิดด้วยกันทั้งคู่
สุดท้ายคนเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป  :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: Phat25 ที่ 19-09-2014 21:42:07
เราเอียงมาทางแมวนะ ไม่รู้สิความรู้สึกเราคือผิดทั้งคู่ แต่คนที่โดนลงโทษคือแมวคนเดียว
แมวผิดที่ทรยศ แต่ถ้าดูตามต้นเหตุแล้วมันก็เพราะโบไม่ใช่เหรอ
โบเรียกร้องความเชื่อใจจากแมว แต่การกระทำมันไม่ใช่
ถ้าโบอธิบายบ้างมีเหรอที่แมวจะไม่เชื่อ โบทำเหมือนรำคาญแมว
และหลายๆอย่างมันทำให้รู้สึกว่าโบไม่แคร์แมวเลย ไม่เคยสนใจว่าแมวจะรู้สึกอย่างไร
ดังนั้นถ้าแมวหวั่นไหวกับหลินมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะการปฏิบัติของหลินแมวคือคนสำคัญ
โบสามารถเริ่มใหม่ได้อย่างสวยงาม แต่แมวต้องจมอยู่กับที่เดิมโดยที่ไม่รู้ว่าจะเริ่มใหม่ได้เมื่อไหร่
จมอยู่กับความรู้สึกผิด ทนมองดูคนที่รักเริ่มต้นกับคนใหม่ส่วนตัวเองถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
เวลา 10 ปีของทั้งสองคนไม่เท่ากันเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 19-09-2014 22:15:45
(โบ วันนี้เป็นไงบ้าง)

“ก็ดีขึ้นมากแล้ว”

(ดีจังเลย โบต้องพักผ่อนเยอะๆ นะ จะได้หายไวๆ)

“อืม”

ผมมองรอยยิ้มของแมวผ่านทางหน้าจอมือถือ รู้สึกเหมือนก้าวลงบันไดแล้วลืมเหยียบไปหนึ่งขั้น เป็นแบบนี้ทุกครั้งตั้งแต่ที่เราเปลี่ยนจากการพิมพ์สนทนามาเป็นการพูดคุยผ่านสไก๊ป์

(วันนี้พี่ฟาไม่มาอยู่ด้วยเหรอจ้ะ)

“มา แต่เขาออกไปกินข้าวกับหมอเท็น เดี๋ยวก็คงกลับ”

(อ๋อ จ้า) แมวตอบ รอยยิ้มดูเจื่อนลงไป

“เป็นอะไร”

(เปล่าๆ)

“อืม” ผมรู้ว่าแมวโกหก แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรให้มากความ

(โบ)

“หืม?”

(ที่แมวโทรหาทุกวันแบบนี้ มันรบกวนโบรึเปล่า แล้วพี่ฟาเขาว่าอะไรไหม)

“ไม่รบกวน แล้วฟาเขาก็เข้าใจว่าแมวเป็นเพื่อนผม”

(ดีจังเลยเนอะ)

อะไรล่ะที่ว่าดี ทั้งๆ ที่สีหน้าไม่ได้บอกว่ามีอะไรดีสักอย่างเดียว

ผมคุยกับแมวต่ออีกไม่กี่นาทีก็วางสาย เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง ในเมื่อตอนนี้ผมมีคนที่ผมต้องแคร์ความรู้สึกด้วยอีกคน ต่อให้ฟาเขาจะไม่ว่าอะไร เขาบอกว่าเขาเข้าใจว่าถึงแม้แมวจะเป็นแฟนเก่าผม แต่ตอนนี้ผมกับแมวก็ตกลงเป็นเพื่อนกันแล้ว เขาเลยโอเคถ้าหากผมจะคุยกับแมวบ้าง

“โบ โบ ได้ยินรึเปล่า เหม่ออีกแล้วนะ ฟาเรียกนานแล้วไม่ได้ยินเลยเหรอ” ผมหลุดจากภวังค์เพราะแรงสะกิด ยอมรับว่าไม่ได้ยินเสียงของฟาจริงๆ รู้ตัวอีกทีก็โดนหยิกที่แขนแล้ว

“โทษที”

“มีอะไรต้องขอโทษ”

“-_- ไม่มี”

ฟามองหน้าผมเพียงครู่ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เตียงผู้ป่วย แล้วคว้ามือผมไปแนบที่แก้ม

“โบ”

“หืม?”

“ฟาเคยบอกแล้วนะว่าฟาจะเป็นทุกอย่างให้โบ จะเป็นเพื่อนที่รับฟังปัญหา จะเป็นคนรักที่รักและดูแลโบไปทุกวัน เพราะฉะนั้นมีอะไรอยู่ในใจก็พูดออกมาเถอะ”

ผมมองใบหน้าของคนที่กุมมือผมไว้แล้วหลุดยิ้มออกมา

“ถ้าบอกแล้วจะแอบไปร้องไห้รึเปล่า”

“ก็ต้องรู้ก่อนว่าเรื่องอะไร”

“งั้นไม่บอก”

“บอกมาเลยยย”

“ไม่บอก ฟาไปทำงานได้แล้วน่า โดดงานมาอย่างนี้เดี๋ยวหมอเท็นได้มาลากไปกระทืบแน่”

“ไม่กลัว แล้ววันนี้ฟาสัญญากับคุณแม่ของโบแล้วว่าจะอยู่เป็นเพื่อนโบ ให้คุณแม่ไปพักผ่อนบ้าง โดดงานก็ยอม”

ผมมองหน้าฟาอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะยกมืออีกข้างผลักหัวฟาไปหนึ่งที ถึงแม้ว่าฟาจะอายุมากกว่าผมหลายปี แต่พอคบกันแล้วเรื่องอายุก็ไม่ใช่ปัญหาของพวกเรา

ผมกับฟารู้จักกันมาได้เกือบปี แต่เริ่มคบกันแบบจริงจังเมื่อห้าเดือนก่อน มันอาจจะเป็นเวลาไม่นาน เทียบกับความผูกพันธ์ที่ผมกับแมวมีต่อกันแล้วถือว่าน้อยมาก แต่เพราะอะไรหลายๆ อย่างทำให้ผมตัดสินใจที่จะเริ่มคบกับใครสักคนอีกครั้งทั้งๆ ที่คิดแล้วว่าชีวิตนี้อาจจะรักใครไม่ได้อีก

ฟาเป็นเพื่อนกับหมอเท็น เจอกันตอนที่ไปรักษาชงโค ก็ดูเป็นผู้ชายแปลกๆ รูปร่างหน้าตาจัดว่าทั่วไป รู้จักทีแรกเหมือนคนกึ่งฝันกึ่งตื่น ดูลอยๆ มึนๆ พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนคนเมายา แต่ทว่าเวลาที่ผมเผลอคิดถึงเรื่องที่กำลังเผชิญอยู่ ทั้งสภาพร่างกายที่กำลังย่ำแย่และจิตใจที่มีแต่รอยแผลตั้งแต่จากบ้านเกิดมาอยู่ที่นี่ กลับมีผู้ชายแปลกๆ คนนี้อยู่ข้างๆ ผมเล่าทุกอย่างให้เขาฟังอยู่ตลอดเวลา ทั้งเรื่องที่ผมคิด เรื่องที่ผมเจอ และเรื่องที่ผมกลัว เขาเป็นคนรับฟังและคอยพูดให้กำลังใจ เขาเป็นจิตแพทย์จึงไม่แปลกที่จะรู้วิธีทำให้ผมรู้สึกสบายใจ แต่ที่มันแปลกไปคือผมไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นเขาสนใจคนอื่นมากกว่าผม มันเป็นเรื่องน่าตลกดีเหมือนกัน ผมรู้สึกแบบนี้อยู่เป็นเดือนๆ อยากให้เขาสนใจ อยากให้มาหา อยากคุยด้วย ทั้งๆ ที่ผมยังลืมความรู้สึกที่มีให้กับแมวไม่ได้ แต่ความรู้สึกแปลกใหม่ที่แทรกเข้ามากลับทำให้ผมทรมานยิ่งกว่า

‘ผมแปลกใจมากที่คนไข้ของผมหลบหน้าหลบตา ไม่ยอมมาเจอตามนัด แถมยังแกล้งหลับเวลาผมมาเยี่ยม’

‘ขอโทษครับหมอ ผมไม่ได้แกล้ง แต่ผมง่วงจริงๆ’

‘โกหกไม่เก่ง’

‘แล้วหมอล่ะหายไปไหนมา ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมผมเท่าไหร่นี่’

‘ติดเคสอื่นอยู่น่ะ’

‘...’

‘บีหนึ่งบอกว่าคุณให้ความร่วมมือในการรักษา แถมยังดูมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ ผมก็เลยคิดว่าคงไม่มีอะไรต้องห่วง’

ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนตกลงมาจากที่สูงเมื่อได้รู้ว่าที่เขาคอยอยู่ข้างๆ ไม่ใช่เพราะความต้องการ แต่หมอเท็นคงให้เขามารักษาผมควบคู่กับเพื่อนอีกคน

‘โอกาสสำเร็จในการรักษาไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเก่งของหมอเพียงอย่างเดียว แต่ขึ้นอยู่กับกำลังใจที่ดีของผู้ป่วยด้วย’ นั่นเป็นสิ่งที่หมอเท็นเคยบอกกับผมไว้ เพราะอย่างนั้น...คงไม่แปลกถ้าหากว่าฟาจะเป็นหนึ่งในทีมแพทย์ที่รักษาผมด้วย

‘งั้นหมอก็กลับเถอะ ผมโอเคแล้วล่ะ’

‘แต่สีหน้าไม่โอเคอย่างที่พูดนะ’ ฟาก้มหน้าลงมาใกล้ ก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไรก็โดนจูบปิดปากอยู่นานเลยทีเดียว ริมฝีปากที่ไม่ได้นุ่มเหมือนของผู้หญิงแต่ก็ให้ความรู้สึกดีทำให้ผมจูบตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล เราจูบกันอยู่นานจนฟาเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกไป

‘ไม่ชอบเด็กดื้อ เพราะฉะนั้น ถ้าสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี ผมจะมาหาทุกวัน’

‘...’

‘ว่าไง’

‘อืม’

คงตั้งแต่วันนั้นที่ระหว่างผมกับฟาเริ่มเปลี่ยนไป เราเข้าใกล้กันมากขึ้น และถึงแม้ผมจะไม่ใช่คนช่างพูดและฟาก็ไม่ใช่คนช่างถาม แต่พอผมมีเรื่องที่ไม่สบายใจ เขาจะเป็นคนแรกที่จับมือผมไว้แล้วส่งยิ้มมาให้เสมอ มันทำให้ผมรู้สึกว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไร ไม่ว่าผมจะต้องเจอกับอะไร แค่มีฟาอยู่ใกล้ๆ ผมก็จะผ่านมันไปได้สบายมาก

“คิดมากเรื่องน้องแมวเหรอ” ครั้งนี้ผมก็รู้แล้วว่าผมคงปิดฟาไม่ได้ เรื่องของแมว ผมก็เล่าให้ฟาฟังทุกอย่าง กับความรักสิบกว่าปี ตลอดระยะเวลาที่คบกันรวมถึงเรื่องที่ผมกับแมวจบกันแล้ว

“อืม” ผมยอมรับตามตรง เพราะไม่อยากปิดบัง ขืนยิ่งปิดบังฟาจะยิ่งไม่สบายใจ

“โบคิดได้นะ รู้ไหมว่าการที่ใครคนหนึ่งจะมีความสุขได้ ความคิดต้องไม่ถูกตีกรอบ โบมีอิสระในการคิดหรือรู้สึก ฟาเคยบอกแล้วว่าโบไม่ต้องพยายามกับการที่จะรักฟาให้มากขึ้น ไม่ต้องพยายามลืมคนที่โบเคยรักเพื่อความสบายใจของฟา เพราะการที่เราคบกัน มันคือความต้องการของเราสองคน เป็นความรู้สึกที่ไม่ใช่เรื่องโกหก เพราะฉะนั้นอย่าฝืนดีกว่านะ”

ผมก็ไม่อยากฝืน เพราะผมไม่อยากโกหกฟา ความผูกพันธ์มันน่ากลัวมากจริงๆ มากจนผมไม่แน่ใจว่าจะพูดคำว่ารักกับฟาได้เต็มปากไหม ทั้งๆ ที่ผมยังเป็นกังวลกับเรื่องของแมว ยังคงคิดถึงในบางครั้ง และเมื่อนึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นก็ยิ่งเสียใจแล้ว ผมกลัวว่าจะทำให้ฟาต้องร้องไห้

“ไม่เป็นไรหรอกโบ กับผู้ชายที่ลืมคนที่รักกันมานานได้ง่ายๆ น่ะ ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีหรอกนะ”

“โบก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอยู่แล้ว”

“โห รู้ตัวด้วยแฮะ”

“-_-”

“ฮ่าๆ ดูทำหน้าเข้า เด็กน้อยเอ้ย”

“บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้เรียกเด็ก”

“บอกตอนไหน จำไม่ได้”

“ฟา -_-”

“โอเคๆ ยอมๆ ว่าแต่ว่าน้องแมวกับน้องหลินยังคบกันอยู่ไหม”

“ก็คงใช่ โบไม่ได้ถาม”

“ไม่ได้ถามหรือไม่กล้าถาม”

“ทำไมถึงพูดแบบนี้”

“ก็โบทำหน้าโกรธมากเลยเวลาพูดถึงน้องหลิน”

“-_- ก็แค่...”

เห็นฟาหัวเราะแล้วผมอย่างจะผลักหัวอีกสักรอบ

“นี่” จู่ๆ ก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมา

“ว่า?”

“แคร์ความรู้สึกของคนอื่นได้ แต่อย่าลืมความรู้สึกของตัวเองนะ ที่โบเคยบอกกับฟาตอนฟื้นขึ้นมาหลังจากการผ่าตัดครั้งสุดท้ายน่ะ ยังจำได้ไหม”

“จำได้”

“ก็ดีแล้ว ถ้างั้นก็พักผ่อน ฟาจะไปนั่งอ่านหนังสือที่โซฟานะ ต้องการอะไรก็เรียก โอเคไหม”

“อืม”

ผมมองตามฟาที่เดินไปนั่งบนโซฟา ก่อนจะเลื่อนสายตามองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ ผมเคยบอกกับฟาว่า ‘ชีวิตต่อจากนี้จะขอใช้ให้เต็มที่และทำให้ดีที่สุด ให้ไม่รู้สึกเสียดายถ้าหากวันใดวันหนึ่งต้องจากโลกนี้ไป’

เพราะฉะนั้น...ผมก็คงมีแต่ต้องก้าวต่อไปอย่างไม่ลังเลเท่านั้น ผมไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ผมก็หวังว่าความเจ็บปวดที่เคยได้รับมันจะเลือนหายไปเสียที กับคนที่แค่เห็นหน้าก็ทำให้หัวใจปวดแปลบ กับคนที่แค่ได้ยินเสียงก็อยากให้มาอยู่ใกล้ๆ กับคนที่แค่รู้ว่ากำลังมีเรื่องทุกข์ใจก็รู้สึกเป็นห่วง ...คงมีสักวันที่ความชัดเจนจะกลายเป็นแค่ความเลือนลาง
ผมอาจจะยังคงคิดถึงและยังคงเป็นห่วง แต่ผมเลือกแล้วว่าผมจะจับมือใครเดินต่อไป...

ตึ้ง!

เสียงแจ้งเตือนเมื่อมีข้อความถูกส่งเข้ามาทำให้ผมต้องคว้ามือถือบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาเปิดอ่าน ก่อนจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

‘ที่โบถามว่าเป็นอะไร แมวไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ นะ คิดอยู่นานเหมือนกันกว่าจะพิมพ์ส่ง แหะๆ กลัวจะรบกวน แต่เห็นโบทำหน้าไม่สบายใจแล้วมันก็อดไม่ได้ แมวโอเคจ้า แล้วก็อีกเรื่อง...แมวดีใจด้วยจริงๆ ที่โบกับพี่ฟาคบกัน โบมีความสุขก็ดีแล้วน้า >_< ดีใจด้วยยยยยยยย เย้!’

‘พิมพ์อะไรมาเยอะแยะหืม’

‘โบไม่ได้อ่านเหรอ’

‘อ่านแล้ว’

‘จ้า’

‘ขอบใจนะ แมวก็มีความสุขมากๆ ล่ะ’

‘จ้า แน่นอนนนนนเลยยย >_<’

‘อืม ^^’

‘ชอบจังเวลาโบยิ้ม แหะๆ งั้นแมวไม่รบกวนแล้วนะ ไว้ว่างๆ จะคอลไปคุยด้วยนะ คงไม่รบกวนใช่ไหมจ้ะ’

‘ไม่หรอก’

‘^^’

เป็นแบบนี้...คงดีแล้ว

.
.
“นี่ชงโค ขอยืมไหล่หน่อยได้ไหม ไม่รู้ทำไม...น้ำตาถึงไหลไม่หยุดเลย”


.................................................................End...........................................................

 :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: ใบโพธิ์ ที่ 19-09-2014 22:18:37
หลังจากเป็นนักอ่านเงามาหลายปี อ่านตอนพิเศษของโบแมวแล้วถึงกับต้องเพื่อจะแสดงความคิดเห็น

บอกตรงๆว่าไม่โอเคเลย

ไม่ใช่ว่าพลอตไม่ดี นิยายไม่หนุกไม่ใช่นะ

แต่คือไม่โอเคกับโบว่ะ ไม่เลยจริงๆ ถึงใครๆจะบอกว่าแมวผิดหนักก็เถอะเราไม่โอเคกับโบมากกว่า

โอเคไม่ผิดหรอกที่จะมีคนใหม่เพราะเลิกกันแล้ว แถมตัวเองยังเป็นคนโดนทรยศ เจ็บหนักดิ เฮิทดิ โห้ย มึง(ขออภัยหากหยาบคาย อินจริงๆ) มันทำตัวพระเอกเกาหลีเอง มองคนละมุมมึงเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนผลักแมวให้ไปยืนอยู่ตรงจุดๆนั้น

มันเหมือนกันว่ามึงเองก็รู้ว่าถ้าไม่มีใครยอมเปลี่ยนอะไรซักวันก็ต้องเลิกกัน แต่ทั้งๆที่รู้ก็ไม่ยอมทำอะไร รอดิ รอวันเลิกอยู่แล้ว แล้วที่ไม่โอเคเลยคือไม่ยอมบอกว่าตัวเองป่วย แล้วชิ่งหนีไป ตอนแรกบอกจะตาย เสือกไม่ตาย ได้แฟนใหม่

เรามองแค่ว่าโบไม่ได้รักแมวเลย

ลองคิดดูนะ โบแม่งป่วย คนที่เป็นแฟนไม่รู้จนกระทั้งเลิกกันก็ไม่รู้ ถ้าแมวรู้แมวมันจะร้องไห้รอมึงตายหรือดูแลมึงว่ะห่ะ!!!!

กลับกัน พอไปรักษากลับได้แฟนใหม่ที่เขารู้ทุกอย่าง เราเลยมองว่าตลอดมาโบนั้นแหละที่ไม่เคยรักแมวเลย จะบอกว่าเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แถมยังเป็นคนที่เห็นใจกันยามยาก มันก็เอาดีเข้าตัวเองหมด โบเคยให้โอกาสแมวหรือยัง?

ถามจริงถามแมวแม่งไม่มีชู้ จะเลิกกันมั้ย?

เราว่าเลิกกันอยู่ดี!!

ยอมรับเลยว่าสงสารแมว อ่านกี่รอบๆก็รู้สึกได้ว่าแมวรักโบ แล้วถ้าแมวรู้สาเหตุที่โบไปต่าประเทศ รู้ถึงว่าแฟนคนใหม่ของโบเป็นใคร บอกตรงๆว่าพอเราคิดถึงตรงนี้มันโคตรจะจุกอก ตอนที่อ่านพาทโบเราก็รู้สึกแย่นะที่แมวทำแบบนั้น แต่พออ่านอีกรอบเราก็รู้สึกว่าแล้วทำไมโบต้องไม่พูดอะไร? บอกว่าเป็นเเฟนกันต้องเชื่อใจ เห้ยยยย เชื่อใจกับปล่อยปะละเลยมันคนละอย่างกันนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สุดท้ายยังยืนยันความคิดเดิมว่าพอรู้ว่าโบมีแฟนใหม่ เราสาปส่งทั้งคู่เลย เกลียดหนักกว่าตอนแมวเล่นชู้อีก ด้วยอะไรก็แล้วแต่เราไม่โอเคกับโบจริงๆ

ขออภัยหากข้อความนี้จะทำให้ใครไม่พอใจ เราอินเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นนิยายแต่เพราะมันตรงกับประสบการณ์ตรงเกินไป พออ่านเลยทำให้เหมือนเราหายใจไม่ทั่วท้อง เลยต้องขอมาระบาย



//////////////


_พึ่งเห็นตอนใหม่มาลง อ่านแล้วขอหัวเราะได้มั้ย โบบอกมีคนให้แคร์เพิ่มขึ้นมาคือฟา แล้วไอ้ที่บอกว่าไม่พอใจตอนที่ฟาดูคนไข้อื่น....ขำเหอะ แต่ก่อนตอนเป็นแมวคือแคร์แมวเท่าฟาป่ะ ตอนนี้ตอนเดียวพูดเยอะกว่าตอนที่คุยกับแมวมาตั้งแต่เกิดอีกมั้ง!!!

ขออภัยอีกครั้งที่ข้อความนี้จะทำให้ใครต้องไม่พอใจ เราขอระบายยยยยยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 19-09-2014 22:20:03
ไท่รู้อ่ะ  บอกไม่ถูกแต่พูดได้คำเดียว "โคตรเสียใจเลย" ที่จุดจบเป็นแบบนี้  มันช้ำใจบอกไม่ถูกอ่ะ คือมันยรรยายออกมาไม่ได้จริงๆ สงสารแมวอ่ะ  คือโบก็เจอคนที่ใข่แล้ว แต่แมวยัง......ถึงเป็นเพื่อนกันแต่ก็คงไม่สุดหรอก สำหรับแมวอ่ะ  สิบปีเลยนะ  คงไม่ง่ายท่ี่จะตัดใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 19-09-2014 22:24:08
หลังจากเป็นนักอ่านเงามาหลายปี อ่านตอนพิเศษของโบแมวแล้วถึงกับต้องเพื่อจะแสดงความคิดเห็น

บอกตรงๆว่าไม่โอเคเลย

ไม่ใช่ว่าพลอตไม่ดี นิยายไม่หนุกไม่ใช่นะ

แต่คือไม่โอเคกับโบว่ะ ไม่เลยจริงๆ ถึงใครๆจะบอกว่าแมวผิดหนักก็เถอะเราไม่โอเคกับโบมากกว่า

โอเคไม่ผิดหรอกที่จะมีคนใหม่เพราะเลิกกันแล้ว แถมตัวเองยังเป็นคนโดนทรยศ เจ็บหนักดิ เฮิทดิ โห้ย มึง(ขออภัยหากหยาบคาย อินจริงๆ) มันทำตัวพระเอกเกาหลีเอง มองคนละมุมมึงเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนผลักแมวให้ไปยืนอยู่ตรงจุดๆนั้น

มันเหมือนกันว่ามึงเองก็รู้ว่าถ้าไม่มีใครยอมเปลี่ยนอะไรซักวันก็ต้องเลิกกัน แต่ทั้งๆที่รู้ก็ไม่ยอมทำอะไร รอดิ รอวันเลิกอยู่แล้ว แล้วที่ไม่โอเคเลยคือไม่ยอมบอกว่าตัวเองป่วย แล้วชิ่งหนีไป ตอนแรกบอกจะตาย เสือกไม่ตาย ได้แฟนใหม่

เรามองแค่ว่าโบไม่ได้รักแมวเลย

ลองคิดดูนะ โบแม่งป่วย คนที่เป็นแฟนไม่รู้จนกระทั้งเลิกกันก็ไม่รู้ ถ้าโบรู้โบมันจะร้องไห้รอมึงตายหรือดูแลมึงว่ะห่ะ!!!!

กลับกัน พอไปรักษากลับได้แฟนใหม่ที่เขารู้ทุกอย่าง เราเลยมองว่าตลอดมาโบนั้นแหละที่ไม่เคยรักแมวเลย จะบอกว่าเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แถมยังเป็นคนที่เห็นใจกันยามยาก มันก็เอาดีเข้าตัวเองหมด โบเคยให้โอกาสแมวหรือยัง?

ถามจริงถามแมวแม่งไม่มีชู้ จะเลิกกันมั้ย?

เราว่าเลิกกันอยู่ดี!!

ยอมรับเลยว่าสงสารแมว อ่านกี่รอบๆก็รู้สึกได้ว่าแมวรักโบ แล้วถ้าแมวรู้สาเหตุที่โบไปต่าประเทศ รู้ถึงว่าแฟนคนใหม่ของโบเป็นใคร บอกตรงๆว่าพอเราคิดถึงตรงนี้มันโคตรจะจุกอก ตอนที่อ่านพาทโบเราก็รู้สึกแย่นะที่แมวทำแบบนั้น แต่พออ่านอีกรอบเราก็รู้สึกว่าแล้วทำไมโบต้องไม่พูดอะไร? บอกว่าเป็นเเฟนกันต้องเชื่อใจ เห้ยยยย เชื่อใจกับปล่อยปะละเลยมันคนละอย่างกันนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สุดท้ายยังยืนยันความคิดเดิมว่าพอรู้ว่าโบมีแฟนใหม่ เราสาปส่งทั้งคู่เลย เกลียดหนักกว่าตอนแมวเล่นชู้อีก ด้วยอะไรก็แล้วแต่เราไม่โอเคกับโบจริงๆ

ขออภัยหากข้อความนี้จะทำให้ใครไม่พอใจ เราอินเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นนิยายแต่เพราะมันตรงกับประสบการณ์ตรงเกินไป พออ่านเลยทำให้เหมือนเราหายใจไม่ทั่วท้อง เลยต้องขอมาระบาย

โคตรเห็นด้วยกับความเห็นนี้เลยอ่ะ  คือเราคิดแบบนี้จริงๆ รู้ว่าแมวโคตรรักโบอ่ะ  แต่โบเหมือนไม่รักแมวเลย พยายามที่จะพลักให้ออกห่าง แล้วจุดจบก็เป็นแบบนี้แทน
///////////////////////////////////////////////////

ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเจ็บแทนแมวอ่ะ  คือทำไมมันแตกต่างกันแบบนี่อ่ะ  ทำไมเวลาโบอยู่กับแมวไม่อบอุ่นแบบนี้  แล้วโบเคยรู้เรื่องอะไรบ้างไหมว่ามีคนคนนึงทนอยู่กับความเจ็บปวดอยู่คนเดียวนานแค่ไหน  ต้องร้องไห้บ่อยแค่ไหนกับคนที่ตัวเองรัก  ไม่เคยได้ความรักตอบแทนมีแต่ความเย็นชา ยิ่งอ่านยิ่งสงสารแมวอ่ะ  ยิ่งไท่ชอบโบเข้าไปใหญ่ นี่ลืมกันง่ายขนาดนี้เลยรึไงทำไมจบแบบนี้อ่ะ  ทั้งที่อีกคนยังรัก  แต่อีกคนกับมีความสุขอยู่กับคนใหม่  ทิ้งให้อีกคนร้องไห้หัวเข่าเช็ดน้ำตาแล้วต้องหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไรอยู่ทุกวัน  อย่างน้อยก็อยากให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าแมวนั้นเจ็บแค่ไหนกับการที่ต้องอยู่คนเดียว  โคตรโกรธโบเลย แม่ง!!!!!!!!  มาทำให้แมวรักแล้วจากไปมีความสุขกับคนอื่น ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนผลักไสให้แมวไปเจอคนที่ดีกว่าแท้ๆ เป็นคนที่ไม่ใยดีแมวก่อนแท้ๆ  แต่ทำไมกลับเป็นโบที่มีสุขแล้วแมวจมอยู่กับความทุกข์ล่ะ  ตั้งแต่อ่านมาตั้งแต่ต้นบอกเลยยังไม่เคยเห็นโบเเสดงความรักกับแมวเลย มีแต่ผลักไสไล่ส่งแมวตลอด  มันรู้สึกอึกอัดแล้วก็รู้สึกเจ็บแทนแมวโว้ยยยยยยยยยยยย!!! ที่ต้องทนอยู่กับความคิดถึง ที่ต้องทนฝืนพูดว่ามีความสุขดีต่อหน้าคนที่ตัวเองรัก ต้องฝืนยิ้มให้ตัวเองมีความสุขทั้งๆที่เจ็บเจียนตาย  ทำไมรู้สึกเข้าใจหัวอกแบบแมวก็ไม่รู้อ่ะ  มันช้ำในจนกระอักเลือดออกมาแล้วววว :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 19-09-2014 22:25:10
สงสารแมว แค่คิดตามก็ร้องไห้แล้ว มันโหดร้ายเกินไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 19-09-2014 22:31:54
ถ้าฟาาาาาาาาาาาาาาาาาา จะน่ารักขนาดนี้ :mew1:
ฮ่อลลลลลลลลลลลล ~~~~~โบโชคดีที่เจอฟา เราชอบคำพูดที่ฟาพูดกับโบ
บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพยายามลืมเรื่องในอดีต  ในเมื่อในอดีตมันก็มีทั้งเรื่องราวที่ทั้งสุขและทุกข์ให้จดจำ
แต่เราแค่ต้องอยู่กับปัจจุบัน และเดินหน้าต่อไป  ถ้าโบตัดสินใจดีแล้วว่าเลือกที่จะจับมือกับฟาแล้วเดินต่อไป
ก็ต้องเคารพการตัดสินใจของตัวเราเองด้วย
ส่วนแมว  เจ็บใช่มั้ยตอนนี้ เจ็บมากๆใช่หรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรหรอก สักวันแมวจะหาย ต้องมีสักวันแน่ๆแมว...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 19-09-2014 22:34:07
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 19-09-2014 22:37:16
ยิ่งมาต่อยิ่งไม่โอเคนา ตอนแรกก็ว่าไม่พอใจแมวที่ทำแบบนั้น แต่มาตอนนี้คนที่เจ็บปวดไม่เลิกราก็คงมีแมวแค่คนเดียวนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-09-2014 22:37:21
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 19-09-2014 22:50:57
 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ใบโพธิ์ ที่ 19-09-2014 22:53:16
อ่านตอนใหม่อีกรอบ ขออีกซักเม้นเถอะ!!!



แมว!!!!!  มึงอย่าไปยุ่งกับโบแม่งอีกเลย ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมอยู่กันคนละโลกเลยยิ่งดี จะเศร้า จะเสียใจก็ไม่ต้องให้มันรู้ รู้ว่าเจ็บ แต่ก็เจ็บคนเดียวพอไม่ต้องทำให้ไอ้โบมันสมเพช เราเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน!!!!

อ่านตอนนี้บอกตาม "อคติ" ของเราตรงๆเลยว่า โบมันเห็นมึงเป็นตัวน่ารำคาญนะแมว

เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรจะพูด ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่แมวก็ยังโทรมาทุกวัน ผมรับบ้างไม่รับบ้าง เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลัง


แปลแบบอคติเลยนะ มึงมันตัวน่ารำคาญนะแมว โอเคนะแมว สัส!!!!!!


ขออภัยอีกรอบ อินเกินไปจริงๆ T^T
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: inloverNUN ที่ 19-09-2014 22:56:47
ตั้งแต่อ่านมา ทั้งเรื่อง ตอน โบ แมว เปนอะไรที่ไม่โอเคสุดๆ เพราะ จะว่าแมว ทรยศ ก็ไม่ได้ เพราะ โบ ทำอะไรโดยที่ไม่พูดความจิง เปนแฟน ก็ต้องบอกเล่าให้ฟัง ปรึกษากัน แต่ที่โบทำ เราว่ามันไม่ถูก คนที่เจ็บที่สุด คือ แมว ทั้งหมดที่โบทำไป คือ ควมาเห็นแก่ตัวทั้งหมด จิงๆ เราไม่อยากอ่าน ตอนโบแมว เลยนะ รู้สึกมันไม่โอเค ยิ่งมาอ่าน พาส โบ ยิ่งทำให้รู้ว่า โบ เปนคนเห็นแก่ตัวที่สุด ตัวป่วย ไม่บอกแฟน ผลักใส้แฟน ให้ออกห่าง สุดท้าย ตัวเองไปรักษา กลับมาคนใหม่ มันไม่ใช่ป่ะ เราว่า

เปนความคิดส่วนตัวของเราเอง อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 19-09-2014 23:02:14
คหสต. เราเคารพการติดสินใจของคนแต่งนะ แล้วคิดว่าจบแบบนี้ดีมากๆแล้ว ถึงจะสงสารแมวที่ยังจมอยู่ในอดีตแต่โบเริ่มต้นใหม่กะคนอื่นไปแล้ว ต้องเข้าใจว่าฟาเข้ามาตอนโบผ่านเรื่องยากๆในชีวิต ไม่แปลกที่จะเกิดความผูกพันธ์ ถึงจะเทียบกับแมวที่รักกันมาตั้งนานไม่ได้ แต่โบในตอนนั้นคิดว่าแมวยังคบกะหลินอยู่ก็เลยอยากเริ่มต้นใหม่บ้าง โบผิดที่ก่อนหน้านี้ไม่แสดงออกกับแมว แต่โบไม่ผิดนะที่เลือกฟา เพราะไม่มีใครรู้ว่ากลับไปคบกะแมวแล้วเกิดวันหนึ่งแมวเหงาขึ้นมา โบต้องถูกแมวสวมเขากะเพื่อนสนิทอีกงี้หรอ /ปล.สาปส่งหลิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 19-09-2014 23:07:01
ตอนแรกไม่อะไรนะ แต่พออ่านประโยคสุดท้ายเท่านั้นแหละ น้ำตาก็ไหลเลย...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-09-2014 23:08:26
โดนนี้เราว่าประเด็นมันเริ่มเทมาทางฟาบ้างแล้วว่า รักโบมั้ย

เท่าที่อ่านแค่นี้ก็ยังคาดเดาอะไรไม่ได้
สำหรับโบแล้วแมวก็คงยังรักอยู่ แต่โบดันไม่รู้ว่าไม่ได้คบกับหลินแล้ว
ก็เลยหยุดความรู้สึกเอาไว้ พยายามที่จะรักฟามากขึ้น

แต่ฟานี่ไม่รู้เลยว่าคิดไปถึงขนาดไหน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-09-2014 23:19:26
มันชักจะไปกันใหญ่แล้ววววววววววววววววววววววววววววว

พากันทำอะไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 19-09-2014 23:20:43
แมวจ๋า เข้มแข็งเร็วๆ นะ  :กอด1: :กอด1:

 เราเชื่อว่าสักวันแมวจะต้องเจอคนที่ดีและรักแมวแล้วแมวก็รักเค้าได้ไม่แพ้กับตอนที่รักโบเลย  :mew4: :mew4:

แมวเปิดใจนะ จริงๆ แล้วโบอาจจะเป็นแค่เพื่อน พี่ชาย หรือคนในครอบครัวคนนึงที่แมวผูกพันมาตั้งแต่เด็กก็ได้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 19-09-2014 23:22:29
คนที่จบไปแล้ว ก็ควรจะจบให้ได้ตามปากนะ

การที่คอยโทรไปวอแวทุกวัน ทั้งที่เค้ามีคนใหม่ไปแล้ว มันไม่ต่างอะไรกับมือที่สาม

ไม่ชอบแมว โบไปดีแล้วอย่าไปยุ่งให้เค้ามีปัญหาอีกเลย เป็นเราก็เลือกหา อยู่ด้วยแล้วสบายใจ

ดูมีอนาคต มีความสุขกว่าเยอะ โบฟา :a2:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-09-2014 23:30:50
เห็นคอมเมนท์แล้วไม่กล้าอ่าน สงสารแมวเหมียว
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมแมวถึงเป็นคนเดียวที่ไม่เหลือใคร ทั้งๆที่รักโบมากขนาดนั้น ตั้งแต่อ่านมาโบไม่เคยทำอะไรชัดเจนเลย คอยแต่ผลักไส ทำตัวเย็นชาใส่แฟนตัวเอง นั่นคือรักแล้วเหรอ ตลอดเวลาที่คบกลับแมว รักแมวได้ถึงครึ่งที่แมวรักตัวเองมั้ย ทำเป็นพระเอก ป่วยแล้วไม่ยอมบอกแฟน ทีคนอื่นล่ะบอกได้บอกดี ไอ้พระเอกเอ้ย ทำไมตอนป่วยไม่ตายไปซะเลยล่ะ รอดมาทำไม 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: yayachipu ที่ 19-09-2014 23:43:00
 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: แมวไม่ผิดยังไงแมวก็ไม่ผิดความผิดโบทำมาตลอดแมวยอมตลอดแมวไม่เคยทิ้งโบแต่โบแม่งทิ้งแมวตั้งแต่ยังไม่เลิกกันด้วนซำ้แมวต้องทนทรมานมาตั้งนานพอตอนจบโบกลับมีความสุขชีวิตดีไม่แฟร์หวะ เดี๋ยวหาผัวใหม่ให้แมวเองแม่ง :z6: :o12: :seng2ped:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 19-09-2014 23:47:35
แต่ละคนอินเนอร์มาเต็มมาก เราว่าส่วนนึงที่อินกันมากๆๆ ก็คงเพราะมีประสบการณ์คล้ายกัน
อันนี้จะด่าว่าโบผิด โบเลวซะทีเดียวก็ยังไม่เต็มปากเท่าไหร่ เพราะรักมันเกิดจากคน2คนอยู่แล้ว
และจากต้นเรื่องที่บรรยายมาทั้งหมด เราก็ยังหาความเข้ากันได้ของโบและแมวไม่เจอเลย
ซึ่งพอแค่ได้มาอ่านกับตอนที่เจอฟาแล้ว โบกับฟา มันน่าจะไปกันได้รอด
ฟามีความเป็นผู้ใหญ่ เข้าใจโบในแบบที่โบเป็น มีวิธีการพูดหว่านล้อมให้โบแสดงความรู้สึกออกมายังไง
ซึ่งถามว่าโบผิดเหรอที่คบฟา สิ่งที่โบทำมันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นในความรู้สึกเรานะ
เพราะตอนที่โบไปรักษาตัว แมวกับหลินก็ยังคบกันอยู่เลย ตามความเข้าใจโบ
คือโอเคแหละ ผมไม่อยู่ คุณก็มีคนที่รักคุณแล้ว คนรักในแบบที่คุณอยากได้อ่า คือโบมันเชื่อแบบนั้น
แล้วหมอฟาก็เข้ามา แถมเติมเต็มเป็นกำลังใจอีก โบไม่รักซิแปลก

คือเรามองว่าความรักมันไม่ใช่แค่ผิดถูกหรอก รักกันก็ใช่ แต่แค่รักอย่างเดียวก็ยังไม่พออีก
ตัวโบที่เย็นชาจนเป็นปกติ มีอะไรไม่บอก คืออารมณ์คนจะตายเนอะ บางเรื่องก็คงพูดออกมายาก
แถมดูจากนิสัยแมว ก็เป็นผู้ใหญ่เหลือเกิ้นนน ง่องแง่งแง้วๆ มันยังหาจุดร่วมที่จะมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันยากอ่า
แล้วเรื่องที่แมวนอกใจ เราก็ยังยืนยันว่ามันเกินอภัยจริงๆ
ถ้ามองจากมุมโบ สิ่งที่โบเข้าใจคือแมวกับหลิน แอบคบกันลับหลัง เผลอๆอาจคิดไปถึงขั้นที่ทั้งสองคนมีอะไรกันแล้ว
แค่คำอธิบาย จะเข้าใจจะเชื่อจริงๆเหรอว่าไม่มีอะไร ความรุ้สึกตรงนั้นคือมันพังไปแล้วไง เรียกคืนมาก็ยากนะ
ประจวบกับโอเค ผมจะตายแล้วนะ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว เค้ามีคนดูแลก็โอเค มันเลยไม่แปลกนะ ถ้าโบจะตัดได้ง่ายเหลือเกิน
มันไม่ใช่ว่าโบไม่รักแมว ไม่ใช่10ปีไม่มีค่า แต่ต้องเข้าใจในมุมโบด้วย
คือถ้ามองมุมโบก็มองได้นะ ว่า10ปีที่ผ่านกันมา แมวหักหลังโบแบบนี้เหรอ ทำแบบนี้กับโบได้ไง

ปล 1แต่ถ้าจะให้เรามองในมุมแมว สิ่งที่แมวควรทำคือคุยกับโบ แต่ถ้าโบไม่พูดแล้วแมวเชื่อว่าโบเปลี่ยนไปหรือไม่รักแล้ว
สิ่งที่แมวควรทำไม่ใช่ไปคบกับหลินลับหลังโบแน่นอน แต่แมวควรบอกเลิกกับโบซะ นั้นคือสิ่งที่ถูกต้อง
และนี้คือเหตุผลนึง ที่เรายังขอเข้าข้างโบมากกว่าแมวนะ

ปล 2 เป็นนิยายที่อ่านทีไรก็ต้องคอมเม้นยาวๆทุกที เพราะอินเอนร์ที่มันมาเต็มสุดๆ กอดรวบคนเขียนค่ะ
เขียนดีเหมือนเคยย  โอ้ยยยยยยชอบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-09-2014 23:48:25
ส่ายหัวลูกเดียวเลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 20-09-2014 00:26:02
สงสารแมววววว โบจัง กลับมาน้าาาาา :katai1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-09-2014 00:36:05
อ่านจนถึงตอนนี้ เราว่าเป็นเพื่อนกันความสัมพันธ์ดีกว่าเป็นแฟนอีกนะ
มีการคิดถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย

ส่วนเรื่องที่รักกันมั้ย เราว่าแค่เคยรักกันแต่ไม่มากพอที่จะปรับตัวเข้าหากัน และเมื่อคนเราโตขึ้นมันย่อมมีความเปลี่ยนแปลง
ถึงจะรักอีกฝ่ายเหมือนเดิมแต่คนเรามีทั้งที่เหมือนเดิมและเปลี่ยนไป
พอถึงจุดนึงที่ความเปลี่ยนแปลงและคงเดิม ทำให้ไม่เข้าใจอีกฝ่าย
การปรับต้องมาถึง รักมากพอก็ปรับได้ นอกจากรักแล้วยังต้องเข้าใจ
แต่โบกับแมว ไม่เคยเข้าใจอีกฝ่ายเลย
จะมาบอกว่าโบผิดที่ไม่เคยบอก คนไม่เคยบอกมาชั่วชีวิตอยู่ดีๆ จะลุกขึ้นมาบอกรึ? คนทื่อๆก็ทำได้แค่ยืนรอเหมือนโบ
ส่วนแมวที่เพิ่มความต้องการ มีการเปลี่ยนแปลง เมื่อไม่ได้จากโบก็ได้จากคนอื่น

ถามจริงจะหาว่าใครผิดมากกว่ากันเพื่ออะไร เพราะเนื้อแท้มีแค่รักไม่พอ เข้าใจไม่พอ ปรับตัวเข้าหากันไม่ได้
จะบอกว่าคนไหนรักอีกฝ่ายน้อยกว่า มันไม่มีคำตอบหรอก
พอคนเขียนเอามาแต่ง คนอ่านก็จะเข้าข้างฝ่ายที่รู้สึกเหมือนที่ตัวเองเคยรู้สึก หรือมีนิสัยใกล้เคียงตัวเองมากกว่า
และตรงนี้เราเข้าข้างโบเลยนะ

แต่ส่วนสำคัญของโบแมวที่ดีมากคือ การมองให้เห็นถึงอีกฝ่าย
ถามจริงโบผิดหมดเหรอ
แมวเลวมากเหรอ?
มันไม่มีคำตอบหรอกนะ

มันแค่ทั้งสองคนเดินไปด้วยกันมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
อ่านแล้วไม่อยากให้โทษฝ่ายไหนเลย

แล้วก็ไม่อยากให้คนอ่านอื่นๆ อินจนบอกว่าไม่โอเคด้วย
เราโอเคกับโบแมวมาก เพราะมันเป็นคำถามให้คิดถึงคนที่รักว่าเราพร้อมจะเข้าใจคนที่รักมากแค่ไหน
ไม่ใช่เราอยากได้อะไรจากคนที่รัก

ปล. ส่วนอินเนอร์เราให้โบเต็มที่เลยนะ เพราะเอาจริงๆ สำหรับโบที่ป่วยขนาดนั้นไม่น่ารอด เราคิดเองว่าคนเขียนดันให้โบรอดตายนี่คือ ปาฎิหารย์สุดๆ แล้ว เอาจริงๆ ถ้าโบตายขึ้นมา หรือไม่มีคนรัก แมวก็ผิดอีก โว๊ะ เรื่องไม่มีถูกผิดแบบนี้ เรากลุ้มแทนคนแต่งจริงๆ นะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 20-09-2014 00:38:28
โอ้ยย ไม่ไหวจริงๆอ่ะ คือเราเฝ้ารอคู่โบแมวมากๆๆๆๆ
พอมาอ่านคือแบบ ซึมอ่ะบอกเลย สงสารแมวมากๆคือแมวก็แค่เป็นคนคิดมาก
บวกกับโบไม่ค่อยแสดงออก เอาจริงโมโหโบอ่ะ ทำไมไม่สู้เพื่อแมวบ้างเลย
บอกเชื่อใจๆ แต่ตัวเองทำอะไรให้แมวมั่นใจได้บ้างมั้ย
แล้วทุกเรื่องอ่ะ บอกแต่ชงโค ตอนนี้เป็นแฟนฟาก็ดูยอมคุยมากขึ้น
แต่ทำไมทีกับแมวไม่เห็นพูดอะไรบ้างเลย มีแต่พูดตรงๆแข็งๆ
ที่ผ่านมารักแมวจริงรึเปล่า มีแต่คิดในใจรักแมวๆ ที่ออกมามันเหมือนไม่ใช่เลยนะ
คือไม่ต้องหวาน แต่ห่วงใยมากกว่านี้หน่อยได้มั้ย
แมวดูเป็นฝ่ายวิ่งตามโบตลอดเลย
เฮ้อ แต่ยังไงก็อยากให้โบกลับมาหาแมว อยากให้แมวมีความสุขอ่ะ

ขอบคุณมากนะคะ เรื่องสนุกมากๆเลย แค่ติดใจเรื่องของโบแมว
ปล.อินจัด บ่นยาวเลยแฮะ ไม่ว่ากันนะคะ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Puufah ที่ 20-09-2014 00:50:03
สมัครเพื่อมาเม้น.  คำเดียวสั้นสั้นสำหรับโบ. คุณเห็นแก่ตัวมาก. (ทุกคำพูดทุกการกระทำมันดูรักแต่ตัวเองเกินไป ) :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 20-09-2014 01:10:59
ขอเวลาร้องไห้สักพัก มันจริงเกินไปจนเราปวดใจจังเข้าใจแมวและสงสารจับใจ

แมวเหมียวหยุดเถอะ เขามีใครคนใหม่แล้วก็รู้จะฝืนทำอะไรให้มันสร้างปัญหาให้เขาทำไม ถ้าจะเจ็บปวดขนาดนี้ แม้แต่เพื่อนก็อย่าเป็นมันเลย

ยังคงชื่นชมนักเขียน ที่ทำให้เราเสียน้ำตาให้ตอนพิเศษทุกตอนเลย

นี่แหละชีวิต

อ่านแล้วมองตัวเองว่าเป็นแบบโบหรือแบบแมวบ้างรึเปล่า เผื่อจะได้เห็นข้อผิดพลาดในสิ่งเล็กๆ ที่อาจมองข้ามไป

พิมพ์ไปร้องไห้ไป ฮือออ :o12:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ปังอุ่น ที่ 20-09-2014 01:46:54
อ่านกี่รอบๆฉันก็ไม่โอเค
สงสารแมว โบแม่งเห็นแก่ตัว เลว!
เหตุผลของโบแม่งโคตรไม่มีน้ำหนัก
สาปส่งโบฟา  :angry2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 20-09-2014 01:59:00
โอ๊ยยยย ปวดใจ อ่านแล้วรู้สึกเป็นโรคซึมเศร้ากะทันหัน
น้องคนแต่งใจร้ายกับแมวน้อยที่สุด ของที่สุด  :z3:
ถ้าเรามีโอกาสได้เจอแมวน้อย เราจะกอดแมวน้อยให้แน่นๆ
ไม่อยากให้บทสรุปของแมวน้อยเป็นอย่างนี้เลยค่ะ
น้องคนแต่งช่วยแมวน้อยหน่อยซิคะ ให้แมวน้อยมีความสุขบ้างอะไรบ้าง
ตอนนี้รู้สึกว่าน้ำตาแมวน้อยกับน้ำตาคนอ่านท่วมเล้าแล้วน้า
ให้แมวน้อยลืมไอ้บ้าโบ แล้วเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนทีเถอะค่ะ

ปล.ทุเรศโบมากกกก  :z6: ทีกับแมวแม่งไม่ยอมพูดอะไรให้ฟัง กลัวพิกุลจะร่่วงอยู่นั่นแหล่ะ แต่กับฟาพล่ามซะน้ำลายแตกฟองเลย ถ้าแกลองพูดคุยกับแมวแบบที่แกเปิดใจกับฟา แมวก็พร้อมจะเข้าใจแกอยู่แล้ว แล้วเรื่องมันคงไม่บานปลายแบบนี้ ไอ้เวรเอ๊ยยยยยยย  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 20-09-2014 02:25:01
โหววววว อ่านคอมเมนท์แต่ละคนแล้วไม่กล้าพูดอะไรเลย
ดุเดือดเหลือเกิน 555+

เอาเป็นว่าให้กำลังใจคนแต่งแล้วกันนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-09-2014 06:28:33
จุกอกเลย โบมีแฟนใหม่แล้ว :sad4:
เอาเถอะ คิดซะว่าไม่ได้เกิดมาคู่กันนะแมว เสียแฟนไปแต่ก็ยังเหลือเพื่อนที่ดีอยู่ :hao5:
แค่รอเวลา มันคงดีขึ้นซักวัน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Puufah ที่ 20-09-2014 07:16:26
อ่านกี่ทีก็รู้สึกว่า. โบเห็นแก่ตัว.  โบทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงอื่น. ทำให้แมวรู้สึกเหมือนโดนนอกใจ แต่แม่งไม่อธิบายอะไร พอแมวมีคนใหม่มั่งแม่งผิดเว่ยเห้ย โบผลักดันแมวให้ต้องมีคนอื่นแท้แท้. แล้วเสือกโทษว่าแมวผิด. ทำไมโบไม่ตายตายไปซะ :m31:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: greenk ที่ 20-09-2014 08:12:10
บางทีเรื่องทุกอย่างคงจะไม่เกิดขึ้น ถ้าโบเลือกที่จะหันหน้ามาคุยกันตั้งแต่แรก บางทีโบอาจจะคิดว่า แมว เป็น ริว จิตสัมผัสก็ได้ ที่จะได้รู้ทุกอย่างโดยที่ ไม่ต้องพูดออกมา เฮ้อ  :เฮ้อ:
รักแต่ไม่คิดจะพูดอะไร คงต้องย้อนกลับไปคิดแล้วมั่งว่าใครกันแน่ที่ไม่รักกัน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 20-09-2014 08:43:12
“คิดมากเรื่องน้องแมวเหรอ” ครั้งนี้ผมก็รู้แล้วว่าผมคงปิดฟาไม่ได้ เรื่องของแมว ผมก็เล่าให้ฟาฟังทุกอย่าง กับความรักสิบกว่าปี ตลอดระยะเวลาที่คบกันรวมถึงเรื่องที่ผมกับแมวจบกันแล้ว

“อืม” ผมยอมรับตามตรง เพราะไม่อยากปิดบัง ขืนยิ่งปิดบังฟาจะยิ่งไม่สบายใจ
     มันคืออัลไล?????   :katai1:ทำไมตอนคบน้องแมวถึงไม่คิดแบบนี้บ้าง ไอ้เอี้ย!!!! :z6: :z6: พอรอดตายมาได้แม่งเริ่มรักใหม่ได้แทบจะทันที :beat:


‘ชีวิตต่อจากนี้จะขอใช้ให้เต็มที่และทำให้ดีที่สุด ให้ไม่รู้สึกเสียดายถ้าหากวันใดวันหนึ่งต้องจากโลกนี้ไป’

เพราะฉะนั้น...ผมก็คงมีแต่ต้องก้าวต่อไปอย่างไม่ลังเลเท่านั้น ผมไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ผมก็หวังว่าความเจ็บปวดที่เคยได้รับมันจะเลือนหายไปเสียที กับคนที่แค่เห็นหน้าก็ทำให้หัวใจปวดแปลบ กับคนที่แค่ได้ยินเสียงก็อยากให้มาอยู่ใกล้ๆ กับคนที่แค่รู้ว่ากำลังมีเรื่องทุกข์ใจก็รู้สึกเป็นห่วง ...คงมีสักวันที่ความชัดเจนจะกลายเป็นแค่ความเลือนลาง
ผมอาจจะยังคงคิดถึงและยังคงเป็นห่วง แต่ผมเลือกแล้วว่าผมจะจับมือใครเดินต่อไป...

ไอ้คนเห็นแก่ตัว  :angry2: ขอสาปแช่งให้ความรักของแกไม่มีความสุข  :z6: กับแมวแกไม่เคยบอกไม่เคยถาม เอาแต่คิดเองเออเอง แต่กับแฟนใหม่แม่งแคร์ความรู้สึกทุกอย่าง ทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าสบายใจแต่กับน้องแมวคนที่แกบอกว่ารัก คบกันมานาน สิ่งพวกนี้แกไม่เคยทำให้เค้าเลยแม้แต่อย่างเดียว ขอให้แกไม่มีใครเอาเป็นทุกข์ไปตลอดชีวิต  โอ๊ยยยย ชั้นอินมากไปป่ะเนี่ยะ  :katai4:  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 20-09-2014 09:44:48
อ่านอีกหลายๆรอบแล้วเม้นอีกรอบ มันอึดอัด อัดอั้นใจ

ประโยคสุดท้ายของแมวมันทำให้เราร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร และเลิกคิดไม่ได้แบบข้ามวันข้ามคืน
หายใจไม่ทั่วท้องเวลาที่นึกถึง อาการหนักมากกกก

ก็เข้าใจว่ามันเป็นนิยาย แต่ทำไมมันบีบหัวใจได้ขนาดนี้!! ต้องชื่นชมคนเขียนและปรบมือรัวๆให้อีกครั้ง

เชื่อว่าหากเรื่องของโบแมวเป็นหนังสือในมือ อาจถึงขั้นเผาทิ้งแล้วกลับมาอ่านในเล้าแทนแล้วเปลี่ยนการเผาหนังสือเป็นการทุบคีย์บอร์ด หรือเขวี้ยงเม้าส์

ความรู้สึกเหล่านี้มันคืออะไรรรรรรรร อยากกรีดร้องให้ก้องโลกกกกก

เข้าใจว่าsad end ให้ข้อคิดอะไรหลายอย่าง แต่....

โฮ......

ไม่อยากบังคับหรือทำคนเขียนรู้สึกแย่รู้สึกลำบากใจ แต่ แต่ ฮือออ...นั่นล่ะ

เรื่องนี้ริวจะไม่ยุ่ง  :o12: :o12: :o12:

รักนักเขียน :L2:


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 20-09-2014 10:29:18
ก็เข้าใจว่าความรักมีทั้งสมหวังและผิดหวัง แต่โบไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ :fire:
อยากให้แมวมีความรักครั้งใหม่กับคนดีๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 20-09-2014 10:46:41
โบน่ารำคาญ พระเอกต่อไปคนเดียวเหอะ ส่วนแมว โสดคนเดียวสวยๆค่ะ อย่าได้แคร์ ถ้าผู้ชายมันจั๊ดง่าวนัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 20-09-2014 10:51:57
ตอนอยู่กับแมวโบไม่เห็นจะอบอุ่นเหมือรอยู่กับฟาเลย...
เหมือนมีแมวคนเดียวที่รักฝา่่ยเดียวอ่ะ คนที่เจ็บที่สุดสุดท้ายก็เป็น"แมวเหมียว" คนเดียว...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: max_ang ที่ 20-09-2014 10:58:50
คิดว่าโบกับแมวเลิกกันดีแล้วฮะ
นิสัยเข้ากันไม่ได้แต่แรก รักแต่ไม่เข้าใจ อยู่ด้วยกันยังไงก็ไม่ราบรื่น

และอีกส่วนหนึ่งเพราะไม่สามารถรับได้กับคนที่นอกใจ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร แถมในกรณีของแมว เหตุผลโคดง้องแง้งยังกับเป็นชะนี ยังไงก็เป็นผู้ชายปะแมว
ถ้าโบไม่ดีก็บอกเลิกโบไป แยกทางกันไป บอกโบให้ถอยคนละก้าว ไม่ใช่นอกใจ โบอาจจะไม่เสียความรู้สึกขนาดนี้ อาจจะไม่ตัดแมวได้เด็ดขาดขนาดนี้หรอก อาจยังคิดจะกลับไปหาด้วยซ้ำ

ยังไงเรื่องที่เกิดขึ้นโบก็น่าสงสารกว่าแมว สำหรับเรานะ แค่มีฉากจบที่ดีแค่นั้นเอง
คนโดนเพื่อนกับแฟนแทงข้างหลังนี่จะมีอะไรเลวร้ายกว่านี้ได้อีกเหรอ
ไม่ต้องนับว่าป่วยหนักใกล้ตาย คนจะตายตอนอายุเท่านี้มันหนักนะ เจอคนรักกับเพื่อนรักฟัดกันจะๆให้เห็นอีก ชีวิตโบโคดบัดซบอะ ยิ่งกว่าฟิวอีก


แมวแค่อกหักเพราะทำตัวเอง คนในโลกนี้อกหักกันเยอะแยะ เดี๋ยวก็หาย คราวหน้าก็อย่าทำตัวแบบนี้อีกนะแมว จะได้เจอคนดีๆ
ส่วนโบ คิดว่าเปิดใจกับฟามากขึ้น เพราะมีบทเรียนมาแล้วจากตอนเรื่องแมว ไม่พูด ไม่แสดงออก แม่งแทงหลังกรูกับเพื่อนสนิทกรูเลย ปรับตัวหน่อย ก็นับว่าพัฒนาขึ้นนะโบ ขอให้รักษาความรักครั้งใหม่ดีๆ อย่าให้เป็นรักแท้ดูแลไม่ได้อีกนะ

ที่จริงก็ไม่รักแท้หรอก รักแท้ที่ไหนจะไปฟัดกับเพื่อนสนิทแฟน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-09-2014 12:21:33
ทรมาณหัวใจคนอ่าน
สงสารแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 20-09-2014 14:39:42
ไม่แฟร์ ไม่แฟร์ ถ้าจะปรับตัวใหม่ ทำไมไม่ไปทำกับแมว ส่วนหนึ่งที่แมวเป็นแบบนั้น
ก็เพราะโบ โบเองก็ตระหนักได้ ไม่งั้นคงไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองใหม่ แต่มันไม่แฟร์
ตรงที่โบเลือกเปลี่ยนกับคนใหม่แทนแมว แมวที่โบเคยบอกว่ารัก แมวที่รักโบมากว่าสิบปี
แมวที่โบไม่เคยคิดที่จะให้โอกาส การนอกใจเป็นการทรยศที่เลวที่สุด แต่ถ้าเรามีส่วนทำให้เขา
เป็นแบบนั้น ในท้ายที่สุดแล้วเราจะให้โอกาสเขาคนที่เรารักไม่ได้เลยหรอ หรือเพราะไม่ได้รักเลย
หรือเพราะรักคนใหม่มากกว่ากันแน่
ทำผิดกับใครทำไมไม่แก้ที่คนนั้น แมวผิดกับโบ ก็พร้อมจะแก้และรับผิดกับโบ
แล้วที่โบทำผิดกับแมวล่ะ ทำไมโบไม่มาแก้กับแมว โบกลับไปแก้กับคนอื่น
ทำดีกับคนอื่นเพื่อที่จะรักษาคนอื่นไว้ แต่กับแมวที่โบเคยบอกว่ารักโบกลับไม่คิดที่จะสนใจ
โบเปลี่ยนไปเกิน เหมือนไม่ใช่คนเดิม สิบกว่าปีเหมือนไม่มีความหมาย ไม่เข้าใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 20-09-2014 14:48:18
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เห็นหลายท่านด่าโบซะยับเยิน แต่ก็เข้าใจว่านานาจิตตังเนอะ แต่ถ้าเกิดตอนจบกลายเป็นโบตายขึ้นมา จะมีใครด่าโบแบบนี้ไหมหว่า เพียงเพราะโบไม่ตายแถมมีรักที่ดีกว่าแมวเลยกลายเป็นความเป็นแก่ตัว ไม่รักแมวไปซะงั้น แต่อย่าลืมว่ารักมันคือเรื่องของ2คน มันเลยต้องมอง2มุม คนที่เลิกรักได้ก่อนมันไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เจ็บปวดซะหน่อย
อย่าสงสารแมวจนหลงลืมว่าก่อนที่แมวจะเป็นแบบนี้ โบเองก็เจ็บเจียนตายเหมือนกันนะคะ กับตอนที่เห็นแมวกับหลินเกือบจะมีอะไรกัน 
ยังไงก็ลองมองมุมโบกันด้วยเนอะ ว่าถ้าเราเจอแบบนั้นจังๆ เราจะยังสามารถให้อภัยได้หรือเปล่า ตัวเองป่วยใกล้ตายยังไม่พอ ยังโดนแฟนมาแทงข้างหลังกับเพื่อนสนิทตัวเองอีก ถ้ามองกันมุมนี้ กล้าพูดได้เต็มปากกันเหรอคะ ว่าแมวรักโบมาก คนรักกันจริงๆไปทำแบบนี้ลับหลังแฟนตัวเองได้จริงๆเหรอ
อีกอย่างที่โบเปิดใจกับฟามากกว่าแมวมันไม่แปลก ที่โบแคร์ฟามากกว่าแมวก็ไม่แปลก คนเราถ้ามันเคยพลาดในอดีตต่อไปเราก็อยากจะแก้ไขให้มันดีขึ้นอยู่แล้ว แล้วโบเคยเกือบจะตายนะคะ ความหวังในการมีชีวิตแทบไม่เหลือ แล้วถ้าเป็นคุณ อยู่ๆรอดมาได้โดยปาฏิหาริ์ย ได้กำลังใจจากฟาอีก แถมอารมณ์ของโบตอนนั้นคือ หลิน-แมว คบกันนะ แอบมีอะไรกันลับหลังด้วย เป็นคุณกล้าพูดได้เต็มปากไหม ว่าถ้ารอดกลับไปแล้วจะกลับไปขอคืนดี เราว่าอย่าว่าแต่คบมา10ปีเลยค่ะ ต่อให้คบนานกว่านี้เราว่าก็ยังยาก
แถมต้นเหตุจริงๆ มันไม่ใช่แค่โบป่วยแล้วผลักแมวออกมาซะหน่อย โบไม่ได้ผลักแมวเพื่อให้ไปมีอะไรกับหลินนะคะ แมวเป็นคนก้าวออกจากโบเพื่อไปหาหลินเอง ไม่งั้นเรื่องราวมันจะลงเอยแบบนี้เหรอ
 อย่าถามหาว่าใครผิดใครถูกเลยค่ะ ทั้ง2คนต่างก็มีส่วนในเรื่องนี้กันทั้งหมด สุดท้ายก็แค่รักกันไม่พอทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง
มันไม่เท่ากัน มันไปกันไม่ได้ คบกันไม่ปรับเข้าหากัน สุดทางที่เดินยังไงก็ต้องปล่อยมือกันอยู่ดี
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: max_ang ที่ 20-09-2014 17:07:34
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เห็นหลายท่านด่าโบซะยับเยิน แต่ก็เข้าใจว่านานาจิตตังเนอะ แต่ถ้าเกิดตอนจบกลายเป็นโบตายขึ้นมา จะมีใครด่าโบแบบนี้ไหมหว่า เพียงเพราะโบไม่ตายแถมมีรักที่ดีกว่าแมวเลยกลายเป็นความเป็นแก่ตัว ไม่รักแมวไปซะงั้น แต่อย่าลืมว่ารักมันคือเรื่องของ2คน มันเลยต้องมอง2มุม คนที่เลิกรักได้ก่อนมันไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เจ็บปวดซะหน่อย
อย่าสงสารแมวจนหลงลืมว่าก่อนที่แมวจะเป็นแบบนี้ โบเองก็เจ็บเจียนตายเหมือนกันนะคะ กับตอนที่เห็นแมวกับหลินเกือบจะมีอะไรกัน 
ยังไงก็ลองมองมุมโบกันด้วยเนอะ ว่าถ้าเราเจอแบบนั้นจังๆ เราจะยังสามารถให้อภัยได้หรือเปล่า ตัวเองป่วยใกล้ตายยังไม่พอ ยังโดนแฟนมาแทงข้างหลังกับเพื่อนสนิทตัวเองอีก ถ้ามองกันมุมนี้ กล้าพูดได้เต็มปากกันเหรอคะ ว่าแมวรักโบมาก คนรักกันจริงๆไปทำแบบนี้ลับหลังแฟนตัวเองได้จริงๆเหรอ
อีกอย่างที่โบเปิดใจกับฟามากกว่าแมวมันไม่แปลก ที่โบแคร์ฟามากกว่าแมวก็ไม่แปลก คนเราถ้ามันเคยพลาดในอดีตต่อไปเราก็อยากจะแก้ไขให้มันดีขึ้นอยู่แล้ว แล้วโบเคยเกือบจะตายนะคะ ความหวังในการมีชีวิตแทบไม่เหลือ แล้วถ้าเป็นคุณ อยู่ๆรอดมาได้โดยปาฏิหาริ์ย ได้กำลังใจจากฟาอีก แถมอารมณ์ของโบตอนนั้นคือ หลิน-แมว คบกันนะ แอบมีอะไรกันลับหลังด้วย เป็นคุณกล้าพูดได้เต็มปากไหม ว่าถ้ารอดกลับไปแล้วจะกลับไปขอคืนดี เราว่าอย่าว่าแต่คบมา10ปีเลยค่ะ ต่อให้คบนานกว่านี้เราว่าก็ยังยาก
แถมต้นเหตุจริงๆ มันไม่ใช่แค่โบป่วยแล้วผลักแมวออกมาซะหน่อย โบไม่ได้ผลักแมวเพื่อให้ไปมีอะไรกับหลินนะคะ แมวเป็นคนก้าวออกจากโบเพื่อไปหาหลินเอง ไม่งั้นเรื่องราวมันจะลงเอยแบบนี้เหรอ
 อย่าถามหาว่าใครผิดใครถูกเลยค่ะ ทั้ง2คนต่างก็มีส่วนในเรื่องนี้กันทั้งหมด สุดท้ายก็แค่รักกันไม่พอทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง
มันไม่เท่ากัน มันไปกันไม่ได้ คบกันไม่ปรับเข้าหากัน สุดทางที่เดินยังไงก็ต้องปล่อยมือกันอยู่ดี

เม้นท์ดีมากฮะ โดนใจ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 20-09-2014 17:12:55
ตามความคิดเรามันผิดด้วยกันทั้งคู่แหละ
โบก็เอาแต่เงียบไม่พูด ไม่บอกความรู้สึกที่แท้จริง ใครเขาจะไปตรัสรู้ได้เอง
แมวก็ง๊องแง๊งเกินไปอ่ะ เอาตรงๆคือน่ารำคาญ แล้วดูเป็นคนไม่ค่อยมีความคิดเท่าไหร่
คือยังไงคู่นี้เคมีมันไม่ตรงกันอ่ะ ยังไงก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ถึงแม้ว่าตอนที่เลิกกันมันไม่สวยงามเท่าไหร่
โบโชคดีที่ได้เจอฟา อาจจะเป็นเพราะว่าฟาเป็นจิตแพทย์ น่าจะเข้าถึงจิตใจของโบได้ดีกว่า
ส่วนแมวก็หวังว่าคุณคนเขียนผู้น่ารักจะหาคู่แท้ที่เคมีตรงกันมาให้ซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Singsana ที่ 20-09-2014 17:39:04
        อ่านเนื้อเรื่องจบ เราก็ตามอ่านคอมเม้นต่างๆของเพื่อนๆ ไปสะดุดอยู่คอมเม้นเพื่อนท่านหนึ่งที่บอกว่า ถ้าในเรื่องโบตาย ยังจะเป็นตัวละครที่น่าจดจำกว่าซะอีก เราบอกเลยว่าเห็นด้วย  คือเราก็ไม่ได้อยากมีใครตายหรอกเพราะเข็ดมาจากมายด์เราเศร้าตามเป็นวันๆ แต่ถ้าทำแบบนี้มันเหมือนแบบโดนหลอกป่ะ คือจากโบบรรยายมาแมวแม่มชั่วว่ะ เลวแท้ ยังไม่เลิกกับโบแต่ลักลอบมีชู้ แต่ถ้าลองมองในมุมกลับกันนะ ถ้าวันนั้นโบห้ามแมวสักนิดไม่ให้ไปกับหลินล่ะ??
   
      จริงๆเรื่องนี้ถ้าจะผิดมันก็ผิดทั้งคู่จริงๆแหละ แต่ถ้าลองมองตั้งแต่แรกแบบเรื่องหลักมีตอนไหนบ้างที่โบมีความชัดเจนให้แมว ตอนไหนที่ดูแสดงออกว่าเป็นแฟนกันจริงๆ บอกเลยว่าแทบจะไม่มี มีหลายตอนที่เราจุกแทนแมวนะ คนเป็นแฟนกันมันต้องการความชัดเจนนะ อย่าเอาความป่วยมาอ้างเลยค่ะ นอกจากความหมดใจ  ไม่รู้ว่าโบเจอกับฟารู้จักกันนานแค่ไหนแต่มันเทียบได้กับ10ปีเหรอคะ เเสดงว่าตลอดเวลาไม่ใช่ความรักแต่มันคือความผูกพัน ไม่เหมือนแมวที่แสดงออกอยู่ตลอดว่ารัก คนเป็นแฟนกันต้องการความรักความเอาใจใส่นะคะ ไม่งั้นแมวคงไม่หวั่นไหวกับหลินหรอกถ้าโบดูแลแมวดีสักนิดแต่นี่คิดถึงแต่ตัวเอง อยากบอกโบนะเราว่านายไปเป็นพระเอกหนังเกาหลีน่าจะรุ่ง สุดท้ายสิ่งที่แมวได้รับคืออะไร ตัวประกอบในชีวิตโบตลอก10ปีที่ผ่านมาเหรอคะ

เฮ่อออออออออออออออ อินค่ะ คนเขียนเก่งไม่เถียงงงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-09-2014 18:09:06
สงสารแมวเหมียว :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 20-09-2014 18:09:55
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เห็นหลายท่านด่าโบซะยับเยิน แต่ก็เข้าใจว่านานาจิตตังเนอะ แต่ถ้าเกิดตอนจบกลายเป็นโบตายขึ้นมา จะมีใครด่าโบแบบนี้ไหมหว่า เพียงเพราะโบไม่ตายแถมมีรักที่ดีกว่าแมวเลยกลายเป็นความเป็นแก่ตัว ไม่รักแมวไปซะงั้น แต่อย่าลืมว่ารักมันคือเรื่องของ2คน มันเลยต้องมอง2มุม คนที่เลิกรักได้ก่อนมันไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เจ็บปวดซะหน่อย
อย่าสงสารแมวจนหลงลืมว่าก่อนที่แมวจะเป็นแบบนี้ โบเองก็เจ็บเจียนตายเหมือนกันนะคะ กับตอนที่เห็นแมวกับหลินเกือบจะมีอะไรกัน 
ยังไงก็ลองมองมุมโบกันด้วยเนอะ ว่าถ้าเราเจอแบบนั้นจังๆ เราจะยังสามารถให้อภัยได้หรือเปล่า ตัวเองป่วยใกล้ตายยังไม่พอ ยังโดนแฟนมาแทงข้างหลังกับเพื่อนสนิทตัวเองอีก ถ้ามองกันมุมนี้ กล้าพูดได้เต็มปากกันเหรอคะ ว่าแมวรักโบมาก คนรักกันจริงๆไปทำแบบนี้ลับหลังแฟนตัวเองได้จริงๆเหรอ
อีกอย่างที่โบเปิดใจกับฟามากกว่าแมวมันไม่แปลก ที่โบแคร์ฟามากกว่าแมวก็ไม่แปลก คนเราถ้ามันเคยพลาดในอดีตต่อไปเราก็อยากจะแก้ไขให้มันดีขึ้นอยู่แล้ว แล้วโบเคยเกือบจะตายนะคะ ความหวังในการมีชีวิตแทบไม่เหลือ แล้วถ้าเป็นคุณ อยู่ๆรอดมาได้โดยปาฏิหาริ์ย ได้กำลังใจจากฟาอีก แถมอารมณ์ของโบตอนนั้นคือ หลิน-แมว คบกันนะ แอบมีอะไรกันลับหลังด้วย เป็นคุณกล้าพูดได้เต็มปากไหม ว่าถ้ารอดกลับไปแล้วจะกลับไปขอคืนดี เราว่าอย่าว่าแต่คบมา10ปีเลยค่ะ ต่อให้คบนานกว่านี้เราว่าก็ยังยาก
แถมต้นเหตุจริงๆ มันไม่ใช่แค่โบป่วยแล้วผลักแมวออกมาซะหน่อย โบไม่ได้ผลักแมวเพื่อให้ไปมีอะไรกับหลินนะคะ แมวเป็นคนก้าวออกจากโบเพื่อไปหาหลินเอง ไม่งั้นเรื่องราวมันจะลงเอยแบบนี้เหรอ
 อย่าถามหาว่าใครผิดใครถูกเลยค่ะ ทั้ง2คนต่างก็มีส่วนในเรื่องนี้กันทั้งหมด สุดท้ายก็แค่รักกันไม่พอทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง
มันไม่เท่ากัน มันไปกันไม่ได้ คบกันไม่ปรับเข้าหากัน สุดทางที่เดินยังไงก็ต้องปล่อยมือกันอยู่ดี

อันนี้ใช่เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ใบโพธิ์ ที่ 20-09-2014 19:15:24
ถ้ามีตอนพิเศษโบฟา


 (http://www.tlcthai.com/women/wp-content/uploads/old_wb/headline73059.jpg)


หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

เป็นนิยายเรื่องแรกเลยที่เราไม่ได้อยากให้กลับมารักกัน

อยากให้แมวตายๆไปซะ พ้นเวรพ้นกรรม

ขออภัยหากข้อความนี้ไม่ถูกใจใคร
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 20-09-2014 21:13:47
ไม่โอเคเลย ไม่เลย ฮืออออ
หน่วงอะ สงสารแมวน้อยแต่พยายามจะเข้าใจโบนะ
แต่คือทำไม่ได้ยิ่งประโยคสุดท้ายของแมวนี้แบบ....
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 20-09-2014 23:37:58
โบผิดล้านเปอร์เซ็นค่ะ ผิดที่ไม่ยอมพูด แค่นั้นแหละ ความรักถ้ามีคำพูดเพียงคำเดียวเพื่อสร้างความมั่นใจกับอีกฝ่ายได้มั่นใจว่าเราไม่ได้มโนไปคนเดียว แค่นี้แมวก็ไม่นอกใจหรอกค่ะ คนเราหากได้รับความดูแลเอาใจใส่จากคนรักดีพอก็คงไม่หวั่นไหวหรอกค่ะ ปล.อันนี้ไม่นับพวกมั่วไปเซ็กไปทั่วน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 21-09-2014 00:04:38
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เห็นหลายท่านด่าโบซะยับเยิน แต่ก็เข้าใจว่านานาจิตตังเนอะ แต่ถ้าเกิดตอนจบกลายเป็นโบตายขึ้นมา จะมีใครด่าโบแบบนี้ไหมหว่า เพียงเพราะโบไม่ตายแถมมีรักที่ดีกว่าแมวเลยกลายเป็นความเป็นแก่ตัว ไม่รักแมวไปซะงั้น แต่อย่าลืมว่ารักมันคือเรื่องของ2คน มันเลยต้องมอง2มุม คนที่เลิกรักได้ก่อนมันไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เจ็บปวดซะหน่อย
อย่าสงสารแมวจนหลงลืมว่าก่อนที่แมวจะเป็นแบบนี้ โบเองก็เจ็บเจียนตายเหมือนกันนะคะ กับตอนที่เห็นแมวกับหลินเกือบจะมีอะไรกัน 
ยังไงก็ลองมองมุมโบกันด้วยเนอะ ว่าถ้าเราเจอแบบนั้นจังๆ เราจะยังสามารถให้อภัยได้หรือเปล่า ตัวเองป่วยใกล้ตายยังไม่พอ ยังโดนแฟนมาแทงข้างหลังกับเพื่อนสนิทตัวเองอีก ถ้ามองกันมุมนี้ กล้าพูดได้เต็มปากกันเหรอคะ ว่าแมวรักโบมาก คนรักกันจริงๆไปทำแบบนี้ลับหลังแฟนตัวเองได้จริงๆเหรอ
อีกอย่างที่โบเปิดใจกับฟามากกว่าแมวมันไม่แปลก ที่โบแคร์ฟามากกว่าแมวก็ไม่แปลก คนเราถ้ามันเคยพลาดในอดีตต่อไปเราก็อยากจะแก้ไขให้มันดีขึ้นอยู่แล้ว แล้วโบเคยเกือบจะตายนะคะ ความหวังในการมีชีวิตแทบไม่เหลือ แล้วถ้าเป็นคุณ อยู่ๆรอดมาได้โดยปาฏิหาริ์ย ได้กำลังใจจากฟาอีก แถมอารมณ์ของโบตอนนั้นคือ หลิน-แมว คบกันนะ แอบมีอะไรกันลับหลังด้วย เป็นคุณกล้าพูดได้เต็มปากไหม ว่าถ้ารอดกลับไปแล้วจะกลับไปขอคืนดี เราว่าอย่าว่าแต่คบมา10ปีเลยค่ะ ต่อให้คบนานกว่านี้เราว่าก็ยังยาก
แถมต้นเหตุจริงๆ มันไม่ใช่แค่โบป่วยแล้วผลักแมวออกมาซะหน่อย โบไม่ได้ผลักแมวเพื่อให้ไปมีอะไรกับหลินนะคะ แมวเป็นคนก้าวออกจากโบเพื่อไปหาหลินเอง ไม่งั้นเรื่องราวมันจะลงเอยแบบนี้เหรอ
 อย่าถามหาว่าใครผิดใครถูกเลยค่ะ ทั้ง2คนต่างก็มีส่วนในเรื่องนี้กันทั้งหมด สุดท้ายก็แค่รักกันไม่พอทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง
มันไม่เท่ากัน มันไปกันไม่ได้ คบกันไม่ปรับเข้าหากัน สุดทางที่เดินยังไงก็ต้องปล่อยมือกันอยู่ดี

(*หลินกับแมวไม่เคยมีอะไรกัน มีแค่สัมผัสกอดจูบค่ะ แต่มันก็คือการนอกใจอยู่ดี)
ป่วยใกล้ตาย แต่ไม่เคยคิดจะบอกแมว เลือกที่จะจากไปเงียบๆ บอกเลยตอนนั้นเห็นใจโบมาก ซึ้งมากด้วย
และถ้าโบตายไปจริงๆในตอนนั้นเราคงเกลียดแมวมาก. แต่ตอนนี้ ถ้ามองมุมกลับ โบไม่บอกแมวเอง นั่นคือความผิดแมว
หรอคะ แล้วถ้าโบตายจริงๆ คนที่เสียใจที่สุด ช้ำใจที่สุด ไม่ใช่แมวหรอคะ สุดท้ายแมวก็จะเหมือนฟิวอ่ะค่ะ
แก้อะไรไม่ได้ จากกันชั่วชีวิต เป็นตราบาปความผิดชั่วชีวิต อยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น
เอาตอนนี้แค่ที่แมวเจออยู่ไม่เจ็บปางตายหรอคะ โบเจ็บก็จริง แต่ก็สามารถมีรักใหม่ได้
แล้วแมวล่ะคะ จมปรักกับอดีต กับความผิดพลาดที่ไม่ได้ตั้งใจ และไม่ได้ก่อคนเดียว แต่ต้องรับผิดแค่คนเดียว
โบมีความคิดที่จะแก้ไข ปรับตัวกับคนใหม่ แล้วกับแมวล่ะคะ ทำไมโบไม่ให้โอกาส มันยุติธรรมแล้วหรอ
ถ้าโบปฏิบัติกับแมวแบบที่ปฏิบัติกับคนใหม่ แมวจะน้อยใจ คิดมากจนพลั้งนอกใจโบมั้ย บอกเลยว่าไม่
แมวรักโบขนาดนั้น สุดท้ายก็แค่ ความรักเรามันไม่เท่ากัน เวลาสิบปีของอีกคนอาจเหมือนแค่สิบวัน แต่กับอีกคน
มันคือชั่วชีวิต ไม่ได้บอกว่าแมวไม่ผิด แมวผิดมาก ผิดที่สุด การนอกใจคือการทรยศที่เลวร้ายเกินกว่าจะให้อภัย
หากแต่กรณีนี้มันผิดทั้งคู่ โบเฉยชา ผลักไส ไม่สนใจ ทำเหมือนนอกใจแมวก่อน โบก็ผิด แม้จะต่างเจตนา โบตั้งใจให้
แมวเข้าใจผิด แต่แมวไม่ได้ตั้งใจทำผิด เมื่อผิดแล้ว สำนึกแล้ว โอกาสแก้ตัวไม่มีเลยหรอ
ถ้าโบไม่ป่วยและเริ่มผลักแมวออกห่าง ถ้าแมวเข้มแข็งกว่านี้ ถ้านังหลินไม่เข้ามา คงไม่จบแบบนี้ ฮ่วยยย

แต่สงสัย ถ้าแมวไม่นอกใจล่ะ โบที่เจอหมอฟาแล้ว จะกลับมาหาแมวอีกมั้ย ที่โบเปลี่ยนไปเพราะแมวไม่ดี หรือเพราะมีรักใหม่กันแน่

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Umbella ที่ 21-09-2014 00:35:59
จะโดนกระทืบมั้ยถ้าจะบอกว่าโบทำแบบนี้ดีแล้ว แคร์ความรู้สึกฟาก็ถูกแล้ว ไม่ค่อยคุยกับแมวก็โอเคแล้วก็เลิกกันไปแล้วหนิจะคุยบ่อยก็ไม่ใช่นะ  โบไม่ผิดนะที่จะหาคนใหม่ และปรับตัวให้ดีกว่าเดิม บอกเลยเข้าข้างโบเต็มที่ *หลบรองเท้า*วิ่งงงงง วิ่งค่ะวิ่ง *กลัวโดนกระทืบ* :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 21-09-2014 08:24:52
จะโดนกระทืบมั้ยถ้าจะบอกว่าโบทำแบบนี้ดีแล้ว แคร์ความรู้สึกฟาก็ถูกแล้ว ไม่ค่อยคุยกับแมวก็โอเคแล้วก็เลิกกันไปแล้วหนิจะคุยบ่อยก็ไม่ใช่นะ  โบไม่ผิดนะที่จะหาคนใหม่ และปรับตัวให้ดีกว่าเดิม บอกเลยเข้าข้างโบเต็มที่ *หลบรองเท้า*วิ่งงงงง วิ่งค่ะวิ่ง *กลัวโดนกระทืบ* :o8:


เราก็เชียร์โบค่ะ ถ้าคุณคิดว่าความรักมันไปกันไม่รอดก็ควรปล่อยมือ
โบผิดตรงที่ไม่เคยพูดเคยบอกอะไรเลย แต่นิสัยแมวนี่ไม่ไหวจริงๆ
ไม่รู้ทนมาได้ยังไงตั้งหลายปี เราเป็นโบเราก็รำคาญค่ะ
ที่แมวดูน่าสงสารเพราะคนคิดว่าเป็นคู่รองในเรื่อง
พอคนเขียนเปลี่ยนให้ต้องแยกทางกันก็เลยโยนความผิดไปให้โบกับฟา
ลองให้โบกับแมวแยกทางกันตั้งแต่แรกๆสิ อาจจะไม่โดนด่าขนาดนี้ก็ได้

แต่สุดท้ายมันก็คือนิยายค่ะ   :hao3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Phat25 ที่ 21-09-2014 20:35:17
สงสารแมวอะ เราร้องไห้หลายรอบเลย อ่านเม้นยังร้องอะ
เราบ้าไปแล้ว สมมติถ้ามีพิเศษโบฟาเราทำใจไม่ได้แน่ๆ
ในขณะที่โบฟามีความสุข จับมือกันเพื่อเริ่มใหม่
แต่แมวคือคนที่ต้องทนทุกข์อยู่ข้างหลัง ไม่เหลือใคร
แมวคือผู้ที่ถูกกระทำมาตลอก 10 ปี เสียใจมาตลอด 10 ปี
สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือการยืนมองคนที่รักที่สุดเดินจับมือกันคนใหม่เพื่อก้าวไปข้างหน้า
ส่วนตัวเองต้องจมอยู่กับความเสียใจ ความเจ็บปวด
โดยที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะหลุดพ้นไปได้ หรืออาจจะไม่มีวันนั้น
ลองคิดเล่นๆว่าถ้าโบฟากลับมาที่เมืองไทย ในตอนนั้นแมวจะอยู่อย่างไร
สุดท้ายแล้วเราก็ยังรู้สึกว่ามันไม่แฟร์เลยกับสิ่งที่แมวได้รับ
ความผิดที่ร่วมกันก่อ แต่คนที่รับมีแต่แมวเพียงคนเดียว
ทำไมเมื่อทำผิดกับใครถึงไม่แก้ไขกับคนนั้น
เราอยากจะมโนเอาเองจัง(ถ้าคนเขียนไม่ว่า)
เราอยากให้ 2 คนนี้กลับว่าเจอกับอีกครั้ง
ในวันที่ทั้ง 2 คนพร้อม(และไม่มีใคร)
พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่ วันที่ทั้ง 2 คนโตขึ้น
พร้อมกับการแก้ใขในสิ่งที่เคยทำผิดกับคนที่ถูกกระทำ
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เฮ้อ เราก็ร้องไห้กับแมวต่อไป
เพราะโลกความจริงมันโหดร้าย ในโลกนิยายเราก็อยากให้ Happy บ้าง
ถึงจะมีคนบอกว่ามันเป็นแค่นิยายจะคิดไรมาก
แต่สำหรับเราตัวละครทุกตัวมีชีวิต
ที่เราสามารถเจ็บและเสียใจไปพร้อมๆกับเขาได้
นี่ชั้นเว่นเว้อเกินไปปะเนี่ย บร้าจิงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 22-09-2014 11:57:44
ถ้ามองในมุมเรา
ในเมื่อโบเจอคนที่ใช่และเข้าใจ
แมวก็ควรเดินต่อไปให้ได้ด้วยตัวเอง
อย่าโทษใครที่เรื่องเป็นแบบนี้
เพราะเลือกเองทั้งนั้น
แมวเองก็ทำคนอื่นเจ็บมาเยอะ
ในช่วงที่ตัวเองเจ็บก็ควรพยายามก้าวข้ามผ่านไปให้ได้
จะไม่สงสารแมวเพียงเพราะแมวดูอ่อนแอกว่าเล้ง บิ้วหรือชงโคหรอกนะ
เพราะแมวผูกมันเองปมของโบเริ่มคลายก็ไม่อยากให้แมวเอาปมตัวเองไปผูกโบไว้

เอามาจากเฟสสสสสสสสส
คือก็คิดแบบนี้แหละ

อยากอ่านตอนพิเศษของเฮีย ของเล้ง จะเชียร์มิวเล้งแหละ
อยากอ่านเล้งอ่าคู่มิวเถอะเกลียดหลินให้หลินไปดามใจแมวเลยไปไป๊
แมวจะได้มีคู่ไง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 22-09-2014 18:23:17
อ่านแล้วจุกมาก มันไม่จบอะ เหมือนมันยังไม่สุด

 ตั้งแต่คบกัน สิบกว่าปีเนี่ย ความอบอ่น ความใส่ใจที่โบมีให้แมวมันเทียบเท่า ที่โบมีให้ฟาไม่กี่เดือนได้หรือเปล่า

ทำไมเรารู้สึกว่าโบบรรยายอะไรมาเพื่อแก้ตัวเสียมากกว่า ทำไมถึงไม่กล้าถามว่าแมวยังคบกับหลินอยู่ไหม กลัวว่าจะเป็นตัวเองที่ดูเลวหรอ ที่ปล่อยให้แมวเจ็บ กลัวดูไม่ดี

คือตัวมึงเองพออยู่ใกล้คนที่บอกว่าอยู่ด้วยในยามยาก มันก็แค่ความใกล้ชิดเหมือนที่แมวถูกผลักใสด้วยมือของมึงเองไม่ใช่เหรอโบ ตกลงกันเองมึงกับหลิน แมวเป็นแค่หมากที่มีความรู้สึก

แหมมีงอนหมอฟา พูดจาอบอุ่น อธิบายทุกอย่างกลัวฟาเข้าใจผิด แต่กลับแมวไม่เคยได้รับสิ่งพวกนี้เลย มีแค่รำคาญ มีแต่ตะคอกโมโห 

แมวไม่เคยรู้อะไรเพราะตัวคุณมึงไม่เคยพูด แต่หมอฟารู้ทุกเรื่องเพราะมึงสาธยาย โคตรเท่าเทียม

มึงรักตัวเองโบ มึงไม่ได้รักแมว ตลอดเวลาที่คบกัน คนที่ใส่ใจความรู้สึกอีกคนมีแค่แมวที่ทำ มึงมีแต่คิดเองคนเดียว แมวมันอ่านใจ อ่านสีหน้าตายๆของมึงออกเหรอ หาว่าแมวนอกใจ เหตุการณ์นั้นมันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วนี่เพราะเป็นตัวมึงเองที่อยากให้เกิด แล้วตอนนี้ก็ดีขึ้นไปอีกที่จะหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองได้อีกข้อที่ว่า แมวนอกใจ

ขอให้แมวก้าวข้ามห้วงเวลาแห่งความเจ็บนี้ไปได้เสียที  อย่าได้กลับไปรักคนที่เห็นแก่ตัวอย่างนั้นเลย

มีตอนอีกก็ดีนะคะ แมว คนเดียว ที่ไม่มีตอนของโบเข้ามาเกี่ยวด้วยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-09-2014 10:49:20
ขอให้แมวมีความสุขจริงๆซะทีเถอะ
เห็นคู่อื่นเขามีความสุข
แต่เห็นแมวยังเป็นแบบนี้อยู่ รู้สึกมันไม่สุดยังไงไม่รู้
ขอใครซักคนมาทำให้แมวหลุดออกมาจากตรงนั้นที :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 23-09-2014 14:02:02
โบ...ตายไปส่ะยังดีกว่า...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 23-09-2014 17:14:35
 ตอน โบ แมว ล่าสุด สะใจคิสมากกกก เพราะเค้าอยากให้แมวเจ็บ
คือ จริงที่โบไม่ค่อยใส่ใจแมว แต่มันไม่ใช่ข้ออ้างที่จะนอกใจ
ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกก่อนไปคบคนอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่หลิน มันทำร้ายกันไปไหมเพื่อนกลุ่มเดียวกัน

ความสัมพันธ์ของคู่นี้ ต่างฝ่ายต่างทำร้ายกัน โบทำร้ายแมวโดยการแสดงออกมาว่าไม่ใส่ใจ แมวไปมีใจหรืออะไรๆกับหลิน
เพื่อชดเชย เพ ื่อประชด เพื่อความสะใจในส่วนลึก (มองโลกแง่ร้ายนะคะ)

สองคนนี้เหมือนคบกัน ใช้คำว่ารัก เพื่อซื้อเวลาให้กับความผุกพันธ์ที่มีมานาน นานจนคิดว่าอีกฝ่ายเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ แต่จริงๆไม่ใช่

สำหรับแมว โบ ไม่สามารถสนองความต้องการต่างๆของแมวได้ แมวจึงเจ็บปวดเรื่อยมา

กับ โบ .... เราไม่รู้ว่าสำหรับ โบ แมวเป็นอะไร สัตว์เลี้ยงที่ตัวเองดูแลมานานหรือเปล่า

ดีแบ้วที่ต่างคนต่างไปชีวิตใหม่ค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: elfeleves ที่ 24-09-2014 00:23:24
ถ้าถามเรื่องถูกผิด คิดว่าผิดด้วยกันทั้งคู่ แต่แอบคิดว่า โบมีส่วนผิดมากกว่านิดนึง (นิดแบบแทบไม่เห็นความแตกต่าง)

ส่วนตัวคิดว่า เหมือนทั้งคู่จะเป็นแค่ความผูกพันธ์ ไม่ใช่ความรัก ทั้งจากการกระทำของโบและแมว
ถ้ารัก โบคงไม่เมินเฉยกับแมวขนาดนี้ ดูจากหลายๆครั้งในเรื่องหลัก การกระทำของโบ เรารู้สึกจุกแทนเลย
ส่วนแมว ก็คงไม่ได้รักโบเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่หลงไปกับความอ่อนโยนของคนอื่นง่ายๆ

ดีแล้วที่เลิกกัน เพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้ไปเจอคนที่ใช่ของตัวเอง

แต่ดูจากตอนพิเศษแล้ว โบน่าจะค้นพบคนที่ใช่ของตัวเองแล้ว ก็หวังว่า วันนึงแมวจะเจอคนที่ใช่สำหรับตัวเองบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 25-09-2014 11:19:35
ทั้งเรื่องเราว่าโบเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุด แมวผิดที่หวั่นไหว แต่มันเป็นความรัก ความห่วงใยที่แมวอยากได้จากโบ แต่ โบไม่เคยให้

หลินผิดเพราะไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ แต่หลินแสดงออกชัดเจนทั้งความรักความห่วงใยที่มีให้แมว

แต่โบมันไม่เคยแสดงออกสักครั้งว่ารักหรือแคร์แมวเลย มันจะง้อก็เมื่อเพื่อนมองว่ามันทำแมวร้องไห้ ถ้าอยู่สองคนมันไม่เคยคิดจะ

ง้อ  มันจะบอกแต่ว่าแมวงี่เง่าน่ารำคาญ มันเห็นความรักของแมวเป็นของไร้ค่า มันอยากเลิกกับแมวก็ไม่กล้าพูด เผอิญแมวมันมี

เรื่องหลินเข้ามา มันก็ถือโอกาสเลิกโดยโยนความผิดให้แมว แมวมันโง่มันไม่รู้หรอกว่าโบไม่รักมันเท่าที่มันรัก มันคิดแต่ว่าโบเป็น

คนเงียบๆ ที่ต้องเลิกกันมันก็คิดว่ามันผิด โบมันไม่เคยแม้แต่จะบอกแมวว่าวันนึงก็ต้องเลิกมันเพราะมันไม่รัก พอมันเจอคนที่

มันชอบมันแคร์เค้า แต่ไม่แคร์เพื่อนเก่าที่คอยเป็นห่วงมันตลอดมาอย่างแมว บอกแล้วแมวมันโง่ มันก็คิดแต่ว่ามันทำผิด

ทำไอ้โบเสียใจ เมื่อไหร่คนโง่อย่างแมวจะมีความสุขกับเค้าบ้าง อยากเห็น รักแมวโง่  :กอด1:

โอ๊ย...ไม่รู้จะพูดว่าไงดี แต่โบแ_่งเ_ี้ย เกลียดมัน ยิ่งอ่านยิ่งเกลียด  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-09-2014 12:41:39
ความรักอย่างเดียวไม่ทำให้ความสัมพันธ์ไปถึงฝั่งฝันได้
ทั้งโบและแมวก็เป็นมนุษย์ธรรมดามีเกินบ้างขาดบ้าง
วันนี้ทั้งคู่ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วทั้งที่ยังรักและโหยหากัน
ความผูกพันที่มีมาเกินกว่าสิบปีไม่สามารถฉุดรั้งทั้งคู่ให้อยู่ด้วยกันได้
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มองสิ่งที่อีกคนมี อีกคนเป็น
แมวอยากให้โบเอาอกเอาใจ ซึ่งโบไม่ทำ ไม่คิดจะทำ
แมวทำผิดพลาด โบให้อภัยไม่ได้
ต่างคนต่างไปน่ะดีแล้ว เสียใจให้พอ แล้วเดินหน้าต่อไป
โบคงไปรอดเพราะท่าทางฟาเป็นคนเก่ง โบเปิดใจคุยด้วยทุกอย่าง
สำหรับแมว วันนี้อาจจะยังไม่รอด แต่เชื่อเถอะชงโคไม่ปล่อยให้จมอยู่กับความทุกข์นาน ๆ หรอก

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 25-09-2014 19:51:04
 :ling3: อ่านความเห็นก่อนหน้าแล้วมีแต่ยาว ๆ เลยไม่รูู้จะพล่ามอะไรเลย   :mew5:  เพราะที่ว่ามานั้นก็เห็นด้วยกับเค้าอ่ะนะ  ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าอยากจะให้โบคิดทบทวนตัวเองดู  อาจต้องใช้เวลาสักระยะ  แต่เชื่อว่าโบคงคิดได้แหละว่าจริง ๆ แล้วคนที่อยู่ในใจ  และอยู่ในความคิดตลอดเวลาน่ะคือใครกันแน่  คือ...โดยสรุปแล้วเชียร์โบให้กลับมาขอคืนดีกับแมวนะ  แล้วจะยกโทษให้   o18  ที่นอกลู่นอกทางไปชอบพี่ฟาซะได้   :m16:  ไม่ควรอย่างยิ่ง  สงสารแมวน้อย  แม้จะมีคนที่ดีกว่าอยู่ข้าง ๆ แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจเลย  ซึ่งเห็นถึงความแตกต่าง อย่างชัดเจน  คนที่ดูเข้มแข็ง ไม่หวาดหวั่นกับอะไรได้ง่ายอย่างโบกลับกลายเป็นคนอ่อนไหวและเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นได้ง่ายดายกว่า  ส่วนแมวที่ดูง้องแง้ง  โลกสวยดูอ่อนแอ จนต้องมีคนคอยอยากปกป้องตลอดเวลา กลับมีความมั่นคงไม่หวั่นไหวกับความรู้สึกดีที่คนอื่นคอยหยิบยื่นให้  ยังคงมีแต่โบตลอด  ซึ่งเป็นอะไรที่ตรงข้ามกับลุคมาก ๆ


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 29-09-2014 21:46:37
โอ๊ยยยยย

ปวดหัวอ่ะ
คือในมุมโบ
โบก็น่าสงสารนะ
คนใกล้ตายมักทำอะไรสิ้นคิดทั้งนั้นแหละ
เป็นห่วงแต่คนที่มีชีวิตต่อไป
แต่ไม่มองในมุมกลับ
ว่าคนที่รักเราก็อยากดูแลเรา จนถึงช่ววเวลาสุดท้ายเหมือนกัน
โบพอเจอพี่ฟา  คนที่คุยกันได้ทุกเรื่อง
เข้าใจกันทุกเรื่อง ไม่แปลกเลยที่จะกลายเป็นความชื่นชอบ  จนกลายมาเป็นความรัก (และคงคิดว่าหมดหวังกับแมวที่เป็นแฟนกับหลินไปแล้ว) และเมื่อคน2 คนใจตรงกัน  ความสัมพันธ์ครั้งใหม่จึงเริ่มต้นอย่างง่ายๆ
ส่วนแมว ที่คนอื่นเริ่มต้นใหม่กับคนรักใหม่
แต่แมวยังยืนอยู่ตรงที่เดิม ถึงแม้ว่าหลินจะแสนดีแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้แมวก้าวเดินต่อไปได้
ยังอยู่ที่เดิมๆพร้อมกับความรู้สึกเดิมๆ
ถึงแมวจะน่าสงสารไหน (บอกตามตรงน้ำตาซึมเพราะแมวหลายรอบมาก) เราก็อยากให้แมวอย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลย  อย่าโทรหาโบทุกวันแบบนี้เลย
อย่างทำร้ายตัวเองไปพร้อมทุกคนแบบนี้เลย
พี่ฟาไม่ผิดอะไร  ก็อย่าทำร้ายเค้าทางอ้อมแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 30-09-2014 07:25:27
 :mew3:ตามมาจาก มาโปรด กับ So what ค่ะ

อ่า เริ่มเรื่องด้วยน้องเดซี่ ผู้นำพารักมาให้กับพี่ทอง กับน้องชงโค
ตอนนี้ เริ่มอ่านถึงตอนที่5 ที่เขาเริ่มรักกันแล้วอิอิ จะใช้เวลาอ่านสักกี่วันกันน้า
อ่านแล้วติดจริงๆเลยนะคะ นิยายที่ผู้แต่งๆได้ บางอารมณ์ก็บ้าบอ55 บางอารมณ์ก็หน่วง เศร้าเคร้าน้ำตา
แต่ที่ไม่พลาดคือความหื่นอิอิ แล้วจะมาแสดงความคิดเห็นนะคะ ไปอ่านต่อละนะคะ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 30-09-2014 12:44:50
 :katai4:ที่แท้ พี่ทอง ก็มีแบลคการด์ นิลจ๊ะ เธอเป็นผู้หญิงอะไรเนี่ย ตามติดยังกะปลิง
และดีน เป็นอะไรมากกันปะคะ อย่างไรจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่ทองกับน้องชงโคนะคะ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 30-09-2014 15:02:26
กับแมวคือความผูกพัธ์ แต่ฟาคือรักสินะ
เคยเห็นใจโบที่ต้องต่อสู้คนเดียวในขณะที่แมวมีหลินคอยดูแล
แต่อ่านถึงตรงนี้ โบไม่ได้รักแมวเลยใช่มั้ย ทำไมไม่บอก ทำไมไม่ให้โอกาสที่จะฟันฝ่าช่วงร้ายๆไปด้วยกัน มันเหมือนโบตัดแมวออกไปจากชีวิตเพราะไม่อยากให้ต้องมายุ่งวุ่นวายด้วยอีก ตอนที่อ่อนแอไม่อยากต้องมาคอยดูแลหรือแคร์คนๆนี้ให้ตัวเองเหนื่อยใจเพิ่ม อยากให้แมวตัดใจได้เร็วๆ จะได้เลิกเจ็บกับรักที่ไม่มีอนาคตนี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 30-09-2014 21:07:01
 o13 อ่านจบแล้ว สนุกมาก จะมีรวมเล่มไหม ถ้ามีบอกด้วยนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 02-10-2014 20:32:30
เพิ่งอ่านตอนจบ สนุกไปทุกตอนทุกบทเลยครับ ไม่ว่าจะบทซึ้ง รัก ขำ เศร้า กินใจมากๆเลยครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 02-10-2014 20:59:03
สงสารทั้งสองคนเลยนะ แล้วเวลาที่ผ่านมาเนี่ยคืออะไร ฮือๆๆๆ เสียดาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 03-10-2014 16:17:01
ไม่ออกความเห็นค่า ไม่อยากลำเอียง
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 03-10-2014 19:59:54
เพิ่งมาอ่านตอนพิเศษ หลิง+เล้งจบ เม้นท์ตอนนี้ก่อน อยากบอกว่าร้องไห้ไปกับตอนนี้ ร้องตลอดเลย
สงสาร  :mew4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Meowww ที่ 04-10-2014 12:41:51
รอรวมเล่มนะคะ   :impress2:

คิดถึงพี่ทองกับนุ้งชงโค   :hao7:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: ChiiCaLorz ที่ 04-10-2014 15:54:52
โบทำตัวเหมือนหมดรักไปตั้งนานแล้วนะ คือเหมือนเป็นแฟนแต่ในนาม เย็นชาใส่ไม่ยอมบอกอะไรอย่างเดียว

ส่วนแมวก็ผิดไม่ว่าใครมองยังไงก็คงผิดที่แอบมีคนอื่น

ถ้ามีตอนหน้าอีก ไม่ได้อยากให้สองคนนี้กลับมารักกัน แต่อยากเห็นแมวเริ่มต้นใหม่ แล้วมีความสุขกับเขาบ้างสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 06-10-2014 17:35:38
นิยายที่สนุกมาทั้งเรื่อง

ไม่สนุกเพราะตอนจบของ โบแมว

เสียใจ ถ้ารู้ว่าจบแบบนี้จะไม่อ่าน โบแมว

TT___TT
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 09-10-2014 23:56:34
ในช่วงเวลาของทุกคน จะมีช่วงที่หัวใจอ่อนแอได้ทั้งนั้น  มันอยู่ที่ใครจะเข้มแข็ง และเข้าใจปัญหามากกว่ากัน
แมว ที่ไล่ตามโบมาตลอด ก้อมีเวลาที่เหนื่อยและไม่เข้าใจคนรักที่รักมานาน แต่เฉยชาอย่างโบ
โบ   ถึงมีปัญหาก้อไม่ยอมพูดหรือบอกให้ใครเข้าใจเลย  ทั้งที่น่าจะคุยกับแมวให้เข้าใจ แต่ไม่ทำ
หลิน ไม่ควรยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้ว ทั้งที่แมวเป็นแฟนของเพื่อนสนิท  แต่ยังปล่อยใจตัวเอง แย่มาก
ถ้าคนรักมีปัญหา หรือทะเลาะกัน ไม่ควรที่จะเงียบ ต้องคุยให้เข้าใจด้วยเหตุผล ไม่ใช่อารมณ์ อย่างเฮียทอง กับชงโคทำถูกแล้ว
อย่างนี้ก้อจะได้รักกันนานนาน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: BuzZenitH ที่ 12-10-2014 22:33:45
สนุกมากค่ะ เราชอบนิยายแนวนี้ สนุกปนหน่วงจิต
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึมตลอด  :hao5:
 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 13-10-2014 14:43:26
สนุกมาทั้งเรื่อง ชอบชงโคกับทองสุดๆ
แต่ทุกอย่างดันมาชะงักที่ โบแมว
จะหาว่าเราอินเกินก็ได้ แต่แบบนี้ไม่ไหวอ่ะ
จะหาว่าเราโลกสวยหรืออะไรก็ได้นะคะ แค่โลกความจริงก็แย่แล้ว เจอแบบนี้เล่นเอานอยเลย
พออ่านตอนพิเศษ โบแมว จบ ความรู้สึกเดียวคือเราไม่น่าอ่านเลยจริงๆ
มันทำให้ความรู้สึกอ่านมาทั้งเรื่อง เหมือนถูกน๊อคกลางอากาศ
ไม่น่าอ่านตอนพิเศษ โบแมวเลย (T-T)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Mayniemo ที่ 13-10-2014 22:25:57
โบเคยคิดจะกลับมาหาแมวไหม? เคยจะถามความจริง ทำไมไม่คุยกัน....
เศร้าโครต TTTTTTTTTWTTTTTTTTT ร้องไห้ตาม สงสารแมวสุดๆอ่ะ
ทำไมไม่ให้แมวเจอะเจอคนใหม่บ้าง  :ling1: :ling1: :ling1: :sad4: :o12: :hao5: :z3: :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Mayniemo ที่ 13-10-2014 22:27:34
สนุกมาทั้งเรื่อง ชอบชงโคกับทองสุดๆ
แต่ทุกอย่างดันมาชะงักที่ โบแมว
จะหาว่าเราอินเกินก็ได้ แต่แบบนี้ไม่ไหวอ่ะ
จะหาว่าเราโลกสวยหรืออะไรก็ได้นะคะ แค่โลกความจริงก็แย่แล้ว เจอแบบนี้เล่นเอานอยเลย
พออ่านตอนพิเศษ โบแมว จบ ความรู้สึกเดียวคือเราไม่น่าอ่านเลยจริงๆ
มันทำให้ความรู้สึกอ่านมาทั้งเรื่อง เหมือนถูกน๊อคกลางอากาศ
ไม่น่าอ่านตอนพิเศษ โบแมวเลย (T-T)

เหือนกันเลยค่ะความรู้สึกเดียวคือไม่น่าอ่านตอนพิเศษโบแมวเลย :t3: :t3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 16-10-2014 09:18:28
ชอบทั้งคู่มากเลย น่ารักมากๆๆๆ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-10-2014 08:15:06
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ถึงพี่ทองจะดูบ้าบอ
แต่ก็เป็นคนที่คิดแลตัดสินใจได้เด็ดขาดมากนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-10-2014 08:31:35
จริงๆพี่ทองคงเป็นคนที่ฉลาดมาก  แต่ที่เห็นเป็นอย่างนี้เพราะคนบ้ากับอัจฉริยะมันต่างกันนิดเดียวไง 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 18-10-2014 22:19:55
ชงโคแอบดื้ออ่ะ รั้นด้วย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 18-10-2014 22:47:41
เพิ่งอ่าน เราไม่โอเคเลย ไม่โอเคเลยยยยยยยยยยยย  :sad2: :sad2: สงสารแมวมากแงงงงง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: numildkub ที่ 19-10-2014 01:01:40
ชอบบบบบบบบบบบบบพี่ทองงงงงงงงงงงงงงงง
อยากได้มากอดสักคืน -.,-
 :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 19/9/2014 (Page. 106)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 19-10-2014 08:37:30
น่ารักมากจนถึงตอนสุดท้ายเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ 1 : 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 26-10-2014 20:53:39
ตอนพิเศษ 1

“เฮีย ตัวนี้เล็กไปอ่ะ ตัวนี้ก็ใหญ่ไปด้วย แถมตัวนี้ครีบไม่สวย” ผมว่าพลางโยนปลาตะเพียนทำมือของพี่ทองลงไปในบึงขนาดใหญ่ตรงหน้า

“ชงโค!!! จะโยนลงไปทำไมห้ะ เฮียอุตส่าห์ทำ!” เห็นท่าทางขึงขังของพี่ทองแล้วผมก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “หัวเราะเหรอ! เดี๋ยวจะโดน!”

“โทษทีๆ มือไวไปหน่อย”

“เด็กบ้านี่ คนเขานั่งทำมาค่อนเช้า ไม่ต้องมากวนเลย อ่านหนังสือไป”

“ไม่อ่าน”

“เออ ถ้าติด F มา พ่อจะฟาดให้”

“คิดว่ากลัวเหรอ”

“ชงโค!”

“โอเคๆ”

ผมยกมือยอมแพ้ ก่อนจะกลิ้งไปเอาหนังสือของวิชาที่จะใช้สอบปลายภาคในอาทิตย์หน้ามาอ่าน ที่จริงผมก็คิดจะอ่านอยู่ที่ห้องเงียบๆ หรอกครับ แต่พี่ทองเขาชวนมาเปลี่ยนบรรยากาศ พวกเราเลยมาปูเสื่อรับลมกันอยู่ที่บึงหลังกระท่อม แล้วพี่ทองน่ะกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำครอบครัวปลาตะเพียนจากใบจากอยู่ เขาเปิดดูวิธีทำในเน็ตแล้วก็ฝึกทำมาตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นอย่างนั้นเลยอดที่จะแกล้งไม่ได้ ก็เวลาเขาทำหน้าจริงจังแล้วมันน่ารักนี่นา...

“เดือนหน้าก็จะได้เจอเซ็กซี่แล้ว ดีใจไหมครับคุณแม่” คำถามของพี่ทองทำให้ผมละสายตาจากหนังสือไปมองเขา

อ่า... จริงสินะ เซ็กซี่ใกล้กำหนดคลอดแล้วนี่นา

“ดีใจเหมือนได้ลูกเมียน้อยมาเลี้ยงเลยอ่ะ” ผมตอบพลางอมยิ้ม ก่อนจะโดนมือของเขาดึงแก้มเข้าให้ “โอยยย เฮียย เจ็บบบ”

“ใจร้ายมาก ทำไมต้องบอกว่าเซ็กซี่เป็นลูกเมียน้อย”

“ก็เห็นเฮียรักจำปาออกนอกหน้าเลยนี่นา หนีไปกกกันได้เกือบทุกวัน เดซี่น้อยใจมากเลยเฮียรู้ไหม”

“เดซี่หรือแม่เดซี่”

“เดซี่ เพราะแม่ไม่น้อยใจหรอก แม่กำลังคิดมีชู้ โอ้ยยยย”

“ให้โอกาสพูดอีกที”

“ไอ้เฮีย เจ็บ!!” บีบแรงมาก น้ำตาผมเล็ดเลย แต่เขาก็ไม่ปล่อย แถมยังขึงตากลับมาอีก ผมเลยต้องลุกขึ้นนั่งเพื่อจะทึ้งหัวเขาได้ถนัด

“ไอ้เด็กบ้า”

“เฮียสิบ้า!”

ที่จริงผมกับเขาก็ไม่ได้โกรธกันจริงจังหรอก แต่มันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่เล่นกันเจ็บๆ อย่างนี้ อ่า...ก็คงตั้งแต่ผมเผลอตบเขาจนปากแตกล่ะมั้ง จากนั้นมาพี่ทองก็ไม่เคยปล่อยให้ผมได้ทำเขาฝ่ายเดียวอีกเลย แต่เขาก็ไม่ทำรุนแรงอะไรมาก ก็แค่...

“จะปล่อยไหม ไม่ปล่อยกัดนะ” พี่ทองเวลาสู้ไม่ได้จะเข้ามากัดเหมือนหมาบ้าเลย บางทีก็ดูดจนคอผมมีแต่รอยน่าเกลียด

“เฮียปล่อยก่อน!”

“ถ้าปล่อยแล้วห้ามตีกลับ สัญญา?”

“ไม่สัญญา”

“ชงโค ม๊าบอกว่าไง ห้ามใช้กำลังไม่ใช่เหรอ”

“แต่ม๊าบอกว่ากับเฮียใช้ได้เต็มที่เลย เพราะเฮียพูดไม่รู้เรื่อง”

“โธ่ T_T”

เห็นพี่ทองแกล้งทำหน้าร้องไห้แล้วผมก็เลยหลุดหัวเราะออกมา ก่อนจะย้ายไปนั่งบนตักเขาที่รีบใช้แขนท้าวกับพื้นข้างหลังเอาไว้เพราะถูกผมโถมตัวเข้าใส่

“ตัวไม่ใช่เล็กๆ แล้วมานั่งตักเฮียอย่างกะเด็ก ลงไปเลย”

ผมส่ายหน้าก่อนจะวางสองมือไว้บนไหล่กว้างของพี่ทอง ก้มลงให้หน้าผากได้สัมผัสกับหน้าผากเขาเบาๆ

“ไม่ต้องมาอ้อน”

“เจ็บอ่ะ ไม่เห็นเหรอ แก้มคงแดงหมดแล้ว”

“ก็ชงโคดื้อ”

“ดื้อแล้วเจ็บไม่เป็นรึไง”

“เฮียขอโทษ”

“แค่ขอโทษจะพอเหรอ”

“งั้นให้อมยิ้มด้วย”

ผมยิ้มทันทีที่เห็นอมยิ้มรสสตอเบอร์รี่ถูกยื่นมาตรงหน้า

“ไปเอาของหมวยมาอีกแล้วใช่ไหม”

อมยิ้มรสนี้เห็นน้องพลอยมีกระปุกใหญ่ ได้ยินว่าน้องมิกกี้ เพื่อนที่โรงเรียนอนุบาลให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่คนฟันหลอบอกผมว่าไม่อยากกินเยอะเพราะถูกเฮียขาไซโคไว้ว่าถ้ากินแล้วฟันจะร่วงหมดปาก น้องก็เลยชอบเอามาแจกจ่ายให้คนในบ้าน ผมน่ะได้ประจำเลย จนตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดฟันแล้วเหมือนกัน -_-

“เปล่า หมวยให้มา ที่จริงหมวยตั้งใจฝากให้อาซ้อที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสือ เฮียแค่รับฝากมาเฉยๆ”

ตัวแสบของผมน่ารักตลอด แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เล่นด้วยกันเท่าไหร่ เพราะผมก็คร่ำเคร่งอ่านหนังสือมาเกือบทั้งอาทิตย์แล้ว เพิ่งจะได้มาผ่อนคลายหน่อยก็ตอนวันหยุดของพี่ทองนี่แหละ

“เฮียแกะให้หน่อย”

พี่ทองพยักหน้าพลางตั้งใจแกะเปลือกอมยิ้มออกให้ แกะเสร็จก็ยื่นมาให้ผมที่อ้าปากรับเอาไว้ เขามองมายิ้มๆ ตาพราวระยับ พลางจับก้านอมยิ้มแล้วดึงเข้าออก

“ทำหน้าแบบนี้...คิดอะไรอยู่เหรอครับ” เขาคงเห็นประกายตาของผมว่าสื่อออกมาแบบไหน ถึงได้ถามคำถามที่ทำให้รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวอย่างนี้ แต่ก็เพราะเขาไม่ใช่เหรอที่ทำอะไรบ้าๆ ผมถึงได้...

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย! ทำอะไรประเจิดประเจ้อกลางวันแสกๆ หา!” เสียงของเล้งทำให้ผมเหลือบตาไปมองทางต้นเสียงเล็กน้อย เห็นมันยืนหน้าแดงอยู่ไม่ไกลก็เลยยักคิ้วให้ไปสองที

“ไม่มีจะอายเลยนะมึงเนี่ย เฮียก็เหมือนกัน ทำอะไรไม่กลัวคนที่มาเห็นช็อคตายรึไง” เล้งบ่นกระปอดกระแปดพลางเดินมานั่งลงข้างๆ ผมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากนั่งตักมานอนหนุนตักพี่ทองเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมต้องช็อค ไม่ได้ทำอะไรแปลกสักหน่อย แค่แสดงความรักต่อเมีย”

“แสดงความรักนี่ต้องดูดปากกันกลางแจ้งเลยเหรอ”

“ทำมาหน้าบาง”

เล้งแยกเขี้ยวเตรียมจะเข้ามางับหัว แต่ผมก็ยันขามันไว้ก่อน

“มึงอ่ะไปไหนมา ได้ข่าวว่าหายหัวไปตั้งแต่เมื่อคืนวาน”

“ทะเล”

“กับใคร?”

“เออน่า”

พี่ทองที่ตอนนี้กลับไปสนใจสานปลาตะเพียนต่อแล้ว เงยหน้าขึ้นมาถามต่อว่า “ไอ้มิวหรือไอ้หลิน”

คำถามสตั้นสติอย่างนี้ก็กล้าถาม สมกับเป็นผู้ชายที่ซื่อบื้อจริงๆ ไม่ได้จะดูหน้าลูกพี่ลูกน้องตัวเองเลยว่าลำบากใจที่จะตอบขนาดไหน

“ลื้อจะคบใครก็เลือกๆ ไป ไม่ใช่ควงสองคนพร้อมกัน มันไม่งาม”

พี่ทองเขาก็เป็นห่วงเล้งมันล่ะครับ แต่ถ้าผมเป็นเล้ง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน มันคงเป็นไปได้ยาก หากจะบอกว่าตอนนี้เล้งวางหัวใจไว้ที่ใคร เพราะพี่มิวตอนนี้เขาก็ดีกับเล้งมาก ส่วนหลินก็ตามดูแลไม่เคยห่าง แต่ความรักน่ะ...เลือกได้แค่คนเดียวเท่านั้น ถึงที่สุดแล้วก็คงต้องเลือกใครสักคนให้มาเดินอยู่เคียงข้าง และผมก็หวังว่าสักวันเล้งจะเลือกใครได้สักที

“อั๊วไม่อยากเลือกใคร อาจจะเพราะยังไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดก็ได้ล่ะมั้ง”

“ถ้าดีที่สุดแล้วมึงไม่ต้องการ...มันก็ไม่มีความหมาย กูไม่ได้เลือกเฮียเพราะเห็นว่าเขาดีที่สุด แต่กูเลือกเพราะเขาใช่ที่สุด ต่อให้เฮียสารเลวกว่านี้กูก็ไม่เปลี่ยนใจ”

ผมเห็นความลังเลบนใบหน้าของเล้งแล้วก็ไม่อยากพูดอะไรต่ออีก เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ผมควรจะไปบังคับหรือตัดสินใจแทนเล้งว่าควรจะทำยังไงต่อ ที่จริงผมคิดนะว่าเล้งก็คงมีคำตอบอยู่แล้ว แต่แค่ยังไม่พร้อมจะเสี่ยงกับคำตอบที่เลือกก็เท่านั้นเอง

“เหมือนหลอกด่าเฮียยังไงก็ไม่รู้” เสียงพี่ทองงุ้งงิ้งขึ้นมาทำให้ผมต้องดึงอมยิ้มในปากตัวเองไปยัดปากเขาแทน เขาทำหน้าเหวอหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอมยิ้มที่ผมให้ เล้งมองมาพลางทำหน้าเอือมระอาใส่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“เฮ้อ กลุ้มใจโว้ยยยย”

“ถ้ากลุ้มใจนักก็มาช่วยกันสานปลาตะเพียน อั๊วจะได้เอาไปให้จำปา ได้ยินจำปาบอกว่าเซ็กซี่ชอบ” พี่ทองบอกพลางจัดแจงส่งอุปกรณ์ไปให้เล้งที่ทำหน้างงๆ

“จำปานี่ใคร แล้วเซ็กซี่นี่คือตัวไร”

“จำปาคือแม่วัวตัวหนึ่ง และเซ็กซี่ก็คือลูกของนางที่ยังอยู่ในท้อง” ผมจำเป็นต้องอธิบายเพราะตอนนี้พี่ทองกลับไปอยู่ในโลกปลาๆ ของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อยู่ในท้องแล้วเฮียไปรู้ได้ไงว่าชอบ”

“ญาติผู้พี่มึงฟังภาษาวัวออกไง มึงยังไม่รู้อีกเหรอ”

“-_- รู้ แต่วัวในท้องมันจะพูดได้ที่ไหน”

“จำปาบอกว่าเซ็กซี่ดิ้นแรงมากตอนเฮียเอาปลาตะเพียนไปให้ แต่กูว่ามันอาจจะดิ้นเพราะไม่ชอบก็ได้”

“กูว่ามึงก็ชักจะล้ำตามเฮียไปด้วยละ”

“กูยังปกติ แค่พูดตามที่เฮียพูดให้ฟังเฉยๆ”

“ที่กิ๋มหงส์ไหว้พระทุกคืนก็ยังได้ผลอยู่ ขอบคุณพระพุทธเจ้า” เล้งยกมือไหว้เหนือหัว ก่อนจะลงมือช่วยพี่ทองสานปลาตะเพียนอย่างจริงจัง ในขณะที่ผมก็ได้ฤกษ์กลับมาสนใจบทเรียนที่จะออกสอบเสียที

.
.
.

หลังจากไปผ่อนคลายสมอง ประลองสติกับพี่ทองโดยมีเล้งนั่งเป็น กขค. เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็กลับมากินข้าวเย็นที่บ้านใหญ่ บรรยากาศก็ยังคงเดิมคือเสียงดังและวุ่นวาย แต่ผมก็ไม่ได้รำคาญอะไร คงเป็นเพราะได้สัมผัสถึงความอบอุ่นภายในครอบครัว ผมดีใจและมีความสุขมากจริงๆ ที่พวกเขายอมรับผม ยอมรับ...แม้ว่าผมจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สามารถมีลูกสืบสกุลให้กับตระกูลของพวกเขาได้

“ยังอ่านหนังสืออยู่อีกเหรอ” พี่ทองถามพร้อมกับสวมกอดผมจากข้างหลัง กลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำหอมๆ ทำให้ผมเอียงแก้มไปซบกับแก้มเย็นๆ ของเขา

“อืม...หอมจัง” ผมว่าพลางฝังจมูกลงไปบนแก้มของเขา พี่ทองหัวเราะเบาๆ ในขณะที่มือของเขาก็ล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวโคร่งของผม นิ้วเย็นๆ ปัดผ่านยอดอกของผมอย่างจงใจ

“เพิ่งสองทุ่มเอง...”

“เฮียรู้”

“รู้ก็อย่าเพิ่งทำอย่างนี้สิครับ ผมบอกเล้งไว้แล้วว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จจะลงไปคุยด้วย”

วันนี้เล้งบอกจะค้างที่นี่ หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เลยขอตัวขึ้นมาอาบน้ำ แล้วเดี๋ยวจะลงไปคุยเล่นกับมันสักหน่อย เพราะเวลาเห็นหน้าตาหยิ่งๆ ของมันกลุ้มใจแล้วก็อดแหย่ไม่ได้ทุกที

“เห็นอาบเสร็จตั้งนานแล้วไม่ลงไป”

“ก็รอเฮีย”

พี่ทองดีดหน้าผากผมไปหนึ่งที หน้าเขาแดงเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “ยั่วเก่ง อ้อนก็เก่ง เด็กบ้า”

“ถ้าไม่ใช่กับเฮีย ผมก็ไม่เก่งขนาดนี้หรอก ^^”

“ไปๆ ลงไปเลย แล้วก็รีบๆ ขึ้นมานอน ใกล้สอบนอนดึกไม่ดี”

“เฮียไปด้วยกันสิ”

“เรื่องไร เฮียจะนอนแล้ว”

พี่ทองทำหน้ายุ่ง แต่ผมรู้หรอกว่าเขาแค่แกล้ง คงเพราะเจ็บใจที่ตัวเองตามใจผมมากเกินไปล่ะมั้ง เดี๋ยวนี้ถึงได้กลายเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ ปากก็พูดว่าไม่ แต่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตามใจผมตลอด เพราะอย่างนี้เขาถึงได้น่าแกล้ง...

“ตามใจ”

ผมช้อนตามองเขาพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก พี่ทองมองมาด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งที่แววตานี้ทำให้คนคุมเกมอย่างผมไปต่อไม่เป็น เขาต้องการหรือไม่ต้องการ...ผมเดาไม่ออก

เพียะ!

จู่ๆ ก็ถูกตีที่ขา ผมนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะความเจ็บ ในขณะที่พี่ทองส่งยิ้มสบายๆ มาให้

“เฮียตีทำไม”

“ก็เมื่อกี้บอกว่าตามใจ”

“ที่บอกว่าตามใจน่ะหมายถึงว่าเฮียจะนอนก็ตามใจ ไม่ใช่ให้ทำอะไรที่คิดอยู่ในใจ”

“อ้าวเหรอ”

“แล้วทำไมต้องตี”

“หมั่นเขี้ยว”

“อ๋อเหรอ หมั่นเขี้ยวสินะ หมั่นเขี้ยวใช่ไหม ไอ้เฮียบ้า!”

เขาตีเจ็บนะ เจ็บจริงๆ ทำเอาน้ำตาเล็ดเลย ตอนนี้ขาก็คงแดงไปหมดแล้ว ยังไงก่อนลงไปก็ขอทึ้งหัวให้สำนึกผิด ถึงสีหน้าของเขาจะระรื่นอยู่ก็เถอะ

“พอแล้วน่า”

“ไม่พอ! เฮียปล่อยเลยนะ!”

จับแขนผมไว้อย่างนี้ก็ทึ้งหัวไม่ได้กันพอดีน่ะสิ -*-

“ไม่ปล่อย”

“...”

“ห้ามกัดปาก เดี๋ยวก็ช้ำหมด” พี่ทองปล่อยมือจากแขนข้างหนึ่งของผม ก่อนจะใช้นิ้วไล้ไปตามริมฝีปากล่าง “เฮียปล่อยแล้วนะ ชงอยากทำอะไรก็ทำ”

เห็นสีหน้ายอมจำนนของเขา ผมก็ไม่อยากทึ้งหัวเขาแล้ว ยิ่งเวลาที่เรียกชื่อผม น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมาก พี่ทองจะเรียกแบบนี้เวลาที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพัง ปกติแล้วผมไม่ชอบให้คนอื่นเรียกอย่างนี้แต่กับเขาแล้ว...เป็นข้อยกเว้น เพราะเวลาที่ถูกเรียก...มันทำให้หัวใจ...รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

“ปล่อยอีกข้างได้ไหม”

“ถ้าปล่อยแล้วจะทำอะไร”

“จะกอดเฮีย”

“เดี๋ยวก็ไม่ได้ลงไปหาเล้งกันพอดี”

ถึงจะพูดอย่างนั้นพี่ทองก็ยอมปล่อยมือที่จับแขนผมไว้ เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อผมเริ่มยกมือขึ้นคล้องรอบคอของเขา แล้วซุกหน้าลงบนซอกคอที่ยังคงมีกลิ่นของครีมอาบน้ำ

“เฮีย...”

“ครับ”

“อยากกิน...”

“หืม? เพิ่งกินข้าวไปไม่ใช่เหรอ”

“ที่อยากกินน่ะ...เฮียต่างหาก”

ผมไม่เห็นรอยยิ้มของเขา ได้ยินแต่เพียงเสียงหัวเราะ กับสัมผัสจากปลายนิ้วที่กำลังซุกซนไปตามเรือนร่างของผม

“ถ้าไม่ให้กิน...ชงจะทำยังไง”

“รู้ว่าเฮียไม่ใจร้ายอย่างนั้น”

ผมกัดที่คอของพี่ทองพร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปดุนดันที่รอยกัดนั้น ในขณะที่เขาดึงยอดอกของผมตามแรงอารมณ์ที่เขามี แรงจนผมคิดว่ามันจะหลุดออกไป แต่ก็ทำให้รู้สึกแปลกได้มากทีเดียว

“ชงกัดเฮียทำไม”

“หมั่นเขี้ยว”

“เลียนแบบเหรอ”

“อือ”

“เดี๋ยวจะโดน”

“พูดบ่อยแล้วไม่เห็นโดนสักที”

“อยากโดนหรือไง”

“มากกก”

“เด็กบ้า” พี่ทองว่าพลางผลักหน้าผากผม ก่อนจะจูงมือเดินมาที่ตู้เสื้อผ้าในห้องแต่งตัวที่ตอนนี้มีเสื้อผ้าของผมอยู่เกินครึ่ง “จะลงไปข้างล่างก็ใส่กางเกงให้เรียบร้อย ลงไปแค่เสื้อยืดตัวเดียวอย่างนี้ อาม่าเห็นคงเป็นลม”

“ก็ไม่ได้คิดจะลงไปทั้งอย่างนี้อยู่แล้ว รู้หรอกว่าอันไหนควรไม่ควร”

“ดีที่รู้ จะได้ไม่ต้องทำโทษกันบ่อยๆ”

“ไม่ใช่เด็กแล้วนะ”

“จริงเหรอ ชอบดูดนมเฮียทุกคืนนี่ไม่เด็กเลย”

“ทะลึ่ง”

พี่ทองหัวเราะแล้วหันไปเลือกกางเกงในตู้เสื้อผ้า เขาเลือกกางเกงนอนเนื้อบางสีเทาขายาวมาให้

“มานี่มา เฮียใส่ให้”

“ใส่เองได้”

“รู้ว่าใส่เองได้ แต่อยากใส่ให้”

“ก็ได้...เฮ้ยยย! ไหนบอกจะใส่ไง ถอดกางเกงในผมทำไมเล่า!”

ถามไปก็ไม่ได้คำตอบ เพราะพี่ทองถอดมันร่นมาจนถึงข้อเท้า ขาข้างหนึ่งของผมถูกยกออกแล้วพาดกับไหล่ของเขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

“จะ...จะทำอะไร”

“ไม่ทำสิ่งที่ชงไม่ชอบหรอก” เขาพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงเรียวลิ้นอุ่นนุ่มที่กำลังสำรวจช่องทางข้างหลัง ความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวทำให้ขาอีกข้างหนึ่งของผมแทบไม่มีแรง

“เฮีย...”

เสียงเรียกของผมสั่นเล็กน้อย แต่เขาก็ตอบรับงึมงำในลำคอเท่านั้น ...แม้เราจะมีช่วงเวลาแบบนี้ด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ผมก็ยังไม่เคยชินกับมันเลยสักที เขาเก่งที่ทำให้ผมรู้สึกต้องการเขาได้มากขนาดนี้...ถึงมันจะน่าอายที่เอาแต่ร่ำร้องกับความปรารถนาของตัวเองมากก็ตาม

.
.
.

“ช้ามากกกก ไหนบอกว่าอาบน้ำเสร็จจะรีบลงมา แล้วนี่อะไร ให้กูรอสองชั่วโมง” เล้งบ่นทันทีเมื่อเห็นหน้าผม แต่ผมก็ไม่ได้โต้เถียงอะไรกับมัน เพราะทั้งง่วงทั้งเพลีย ลงมาหามันได้นี่ก็ปาฏิหาริย์แค่ไหนแล้ว

“เออน่า ก็ลงมาแล้วนี่ไง จะบ่นอะไรอีก”

“แล้วเฮียอ่ะ”

“อาบน้ำ เดี๋ยวคงตามลงมา”

“เออๆ แล้วขึ้นไปทำอะไรตั้งนาน มึงกับเฮียขึ้นไปตั้งแต่คนอยู่เต็มบ้าน จนตอนนี้เหลือกูนั่งหัวโด่อยู่นี่คนเดียว”

“ไม่น่าถาม กิจกรรมเดียวกับที่มึงหายไปกับหลินนั่นแหละ”

“อะ...ไอ้บ้า กิจกรรมอะไรของมึง ทะลึ่ง -///-”

“ทะลึ่งตรงไหน มึงไม่ได้ไปทะเลขี่บานาน่าโบ๊ทกันหรอกเหรอ”

เวลาแกล้งคนซึนๆ นี่มันสนุกดีจริงๆ

“กะ...ก็ใช่ แค่ไปทะเล แต่มึงขึ้นห้องนอนนะ จะกิจกรรมเดียวกันได้ไง ห้องเฮียทองมีบานาน่าโบ๊ทให้มึงขี่เหรอ!”

“ไม่มี กูขี่อย่างอื่นแทน”

“อะไร”

“ผัว”

“-_- แรง”

“ฮ่าๆ ปวดเอวอ่ะ นวดให้หน่อยดิ”

“ใช้กูอีก ไปใช้คนที่ทำมึงนู่น”

“ไม่”

“เอาแต่ใจ”

เล้งมันก็บ่นไปอย่างนั้น แต่สุดท้ายมันก็นวดเอวให้ผมอยู่ดี เห็นอย่างนี้มันเป็นคนดีมากนะครับ ต่อให้จะปากไม่ตรงกับใจมากไปหน่อย แต่ก็เป็นเด็กดีมากทีเดียว

“เล้ง”

“หืม?”

“ที่มึงยังไม่แน่ใจในตัวหลิน คงไม่เกี่ยวกับแมวใช่ไหม”

“อะ...อะไรของมึง จู่ๆ ก็พูดเรื่องนี้”

“กูแค่อยากรู้”

“...”

“แมวเป็นเพื่อนกู กูไม่รู้หรอกว่ากับคนอื่นแมวเป็นยังไง แต่กับกูมันเป็นเพื่อนที่ดี เห็นมึงกับบิ้วไม่ชอบมัน กูก็ไม่สบายใจ”

ต่อให้ผมจะรู้เรื่องนี้ แต่ผมก็ไม่รู้จะต้องแก้ไขที่จุดไหน มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะบังคับให้ใครชอบหรือไม่ชอบ ความรู้สึกมันเป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้อยู่แล้ว

“กูอาจจะเคยคิดอยากให้มันหายไป แต่ตอนนี้...กูไม่ได้เกลียดอะไรมันหรอก”

ผมไม่รู้ว่าตอนที่เล้งพูด สีหน้าของเล้งเป็นแบบไหน แต่แรงบีบที่เอวของผม...มันบอกผมได้ว่า...ยังคงเป็นคำตอบที่...ฝืนใจ

“อืม... ถ้าอย่างนั้น...กูขอให้มึงอย่าทำท่ารังเกียจเวลาเจอมันได้ไหม ในฐานะเพื่อนแล้ว กูปกป้องมันได้น้อยมาก และรู้ว่าฝืนใจใครไม่ได้ แต่ก็อยากจะทำอะไรบ้าง เพราะกูปล่อยให้มัน...เจ็บปวดอยู่คนเดียวมานานแล้ว”

ผมรู้ดีว่าแมวแอบร้องไห้คนเดียวอยู่ทุกวัน แต่ผมกลับช่วยอะไรแมวไม่ได้แม้แต่เรื่องเดียว สิ่งที่ผมทำได้...คืออะไรนั้น ยังคงไร้คำตอบ...

“มึงอย่าคิดมากเลยชงโค กูไม่ได้รังเกียจ แค่...ความรู้สึกหึงหวงที่แสดงออกอย่างผิดๆ ก็เท่านั้น ยิ่งกูรู้ว่าแมวมันไม่มีใคร กูก็ยิ่งกลัว”

“มึงกลัวทั้งๆ ที่บอกว่าหลินไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุด”

“...”

“นั่นคงเป็นเพราะหลินเป็นคำตอบที่ใช่ที่สุดของมึงรึเปล่า มึงถึงได้กลัว กลัวว่าหลิน...จะกลับไปหาแมว”

“พอเถอะ หลินจะกลับไปหรือไม่กลับไป ยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับกู”

“ยิ่งมึงวิ่งหนี มึงก็ยิ่งเจ็บ”

“กูรู้”

“ไม่ผิดหรอก เพราะไม่ใช่ทุกครั้งที่การเผชิญหน้าจะทำให้จบปัญหา”

ที่ผมคิดอย่างนี้ เพราะบางทีผมก็อยากให้แมวหนีบ้างเหมือนกัน เพราะทั้งๆ ที่รู้ว่าโบไม่กลับมาแล้ว เขามีคนใหม่ไปแล้ว มีคนที่เขารักมากไปแล้ว ทำไมถึงยังรอ ทำไมถึงยังยิ้มแล้วบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร คนกลางอย่างผมเป็นห่วงแค่ไหน ก็เปลี่ยนใจโบและพาเขากลับมาหาแมวไม่ได้ เพราะอย่างนั้น...ผมถึงได้อยากให้แมวหนีไป หนีไปจากที่ที่มีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับโบ

มันแย่จริงๆ ที่ต้องเป็นแบบนี้...ผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยที่ผมจะมีความสุขอยู่คนเดียว สุขจนบางครั้งผมก็คิดว่าตัวเองได้รับมันมากเกินไป...

“คุยเรื่องอะไรกัน หน้าเครียดเชียว” เสียงของพี่ทองทำให้ความอึมครึมภายในห้องนั่งเล่นหยุดชะงักไป

“กำลังคิดกันอยู่ว่ากิ๊กของชงโคควรจะเอาหน้าตาแบบไหนดี” เล้งตอบเสียงระรื่น

“น้อยๆ หน่อยเถอะไอ้เด็กบ้าพวกนี้” พี่ทองพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะใช้หมอนอิงฟาดผมกับเล้งไปคนละที ผมเลยรีบลุกขึ้น แล้วคว้าหมอนใกล้ๆ มือไปทำสงครามกับเขา โดยมีเล้งช่วยกันรุมตีพี่ทองจนเขาวิ่งหลบไปทั่วห้อง

“รุมเหรอ เดี๋ยวๆ เดี๋ยวเจอ”

ผมยืนหัวเราะพี่ทองที่ถูกเล้งใช้หมอนตีไปหลายที เพราะวิ่งตามพวกเขาไม่ไหว อาการปวดเอวเจ็บสะโพกยังไม่หาย ถึงทำได้แค่มองตามอยู่อย่างนี้

“ชงโค มาช่วยกันดิ ไอ้เฮียมันแรงเยอะนะ”

“ไม่ไหวอ่ะ มึงลากเฮียมาใกล้ๆ กูดิ”

“ใครจะยอมให้ลากวะ” พี่ทองตะโกนขึ้นมา ก่อนจะวิ่งตรงดิ่งมาทางผม “ไม่ต้องลากหรอก มาหาเองเลย”

“โหววววว ไรวะเฮีย ยอมเมียนี่หว่า” เล้งทำหน้าเซ็งแล้วโยนหมอนมาโดนหัวพี่ทอง ยกมือไหว้ขอโทษพร้อมกับขอตัวขึ้นไปนอน

“เล้ง ไปหาอาม่าด้วย อาม่ารอคุยกับลื้ออยู่” พี่ทองตะโกนตามหลังไป แล้วหันมาซุกไซ้ซอกคอผมเล่น จนผมต้องทึ้งหัวเขาไปหลายๆ ทีนั่นแหละถึงจะหยุด

“เมื่อกี้คุยไรกัน”

“เรื่อยเปื่อย”

“แต่สีหน้านี่ไม่ได้เรื่อยเปื่อยเหมือนที่พูด”

“อืม”

“ไปนอนกันเถอะนะ เฮียมารับแล้ว”

“ครับ”

“ไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร แต่คืนนี้รับรองได้ว่าจะทำให้หลับฝันดีทั้งคืน ^^”

ได้ยินอย่างนี้แล้วใครจะทำหน้าเครียดอยู่ไหว ที่จริง...ถ้าแค่ได้หลับไปพร้อมกับพี่ทอง คืนไหนๆ ก็เป็นคืนที่ผมฝันดีทั้งนั้น...

อ่า...อยากให้แมวกับเล้ง โชคดีเหมือนอย่างผมบ้างจัง ไม่ได้พูดถึงในความหมายแปลกๆ หรอกนะ...แค่อยากให้เจอคนรักที่ดีเหมือนที่ผมเจอก็เท่านั้นเอง

..............................................................End Special 1.................................................................

 :กอด1: รักพวกคุณเสมอ
ปล. สงสารเฮียมีเมียแรด 555555555555555555555 // ชงโค ป้าขอโทษ  :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 26-10-2014 21:15:24
 :z13:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 26-10-2014 21:16:25
โชคดีที่ได้ผัวบ้าวัว //โดนตบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 26-10-2014 21:21:37
เฮียทองน่ารักเนอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: eobankzapp ที่ 26-10-2014 21:23:44
เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล รักเฮียที่สุดอ่ะ บอกเลยยยยยยย
รอลุ้นตอนหน้าว่าจะมีอะไรเซอไพร์ไหมม กรี้ส ๆๆๆ  :katai5:  :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 26-10-2014 21:23:58
ในเรื่องนี้ใครเจ็บปวดสุด คำตอบที่ได้คงเป็นแมว ส่วนเล้งก็รองลงมา  เมื่อไหร่จะมีความสุขจริงๆสักทีหนอ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 26-10-2014 21:34:01
 :a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
เหมือนจะสุข
แต่ รู้สึกหน่วงๆ
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-10-2014 21:36:20
ดีใจแทนชงโค ที่ได้ผัวเป็นพี่ทอง
ถึงเฮียแกจะบวมๆ บ้าวัวไปบ้าง แต่ก็รักชงโคที่สุด
ชงโคเองก็แสบใช่เล่น พอกันคู่นี้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-10-2014 21:38:29
เป็นคู่บ้าบอที่ลงตัวจริงๆ แต่ก็เป็นคู่ที่เข้าใจและรักกันมากที่สุดหล่ะนะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 26-10-2014 21:38:47
 :pighaun: ความหื่นชนะเลิศ  :m25:

ว่าแต่เฮียทองค่ะ สนใจเป็นคอร์สสอนภาษาวัวมั้ย คุยได้แต่กระทั่งกะวัวที่ยังไม่คลอด  :ruready

ขอให้ชงโคช่วยให้แมวผ่านช่วงเวลาที่แสนเศร้าไปให้ได้ด้วยนะคะ  :mew4: :กอด1:

ปล. แอบซึมเรื่องแมวแต่ก็ชอบในความน่ารักของคู่รักฮาร์ดคอ
ปล.2 สั้นไปนิดและอยากเห็นฉากในห้องแต่งตัว  :hao3: :mew3: แต่ก็ขอบคุณนะคะที่แต่งให้อ่าน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 26-10-2014 21:41:45
ได้ยินคนพูดถึงแมวทีไรเราก็อดสงสารไม่ได้  :เฮ้อ: อยากให้มีคนใหม่ อยากให้ลืมโบไปซะที

#สงสารเฮียมีเมียแต่ไม่มีสติ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 26-10-2014 22:01:04
เฮียทองกับชงโคนี่ความน่ารักความหื่นไม่มีลดเลยจริงๆ ชอบบบบบบ  :impress2:

อยากให้คนอื่นโชคดีเหมือนชงโคบ้างจัง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 26-10-2014 22:16:57
ขึ้นชื่อว่าความรัก มันไม่ง่ายเลยจริงๆ
เห้อออออออออออ
แต่ที่แน่นออนที่สุดคือเฮียทองงงงงงงงงงกับน้องชงโคคคคคคคคค
หวานกันปานน้ำผึ้งเดือนห้าาาาาาาา 555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-10-2014 22:33:06
อยากให้ทุกคู่และคี่มีความสุขสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: luvY ที่ 26-10-2014 22:39:37
เฮียทองกับชงโค ยังคงความหื่นได้สม่ำเสมอ ..ชอบมาก
อยากให้เล้งกับแมว ได้พบกับคนที่ใช่และรักจริงซะที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 26-10-2014 22:49:15
 :mew4: แมวววว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 26-10-2014 23:13:24
อิทองกะนู๋ชงน่ารักสุดๆๆๆ

ป.ลิง สุดท้ายแล้ว เรื่องแมวกะเล้ง ถ้ากล้าที่ก้าว เรื่องที่เจ็บปวดความสุขก็รออยู่ตรงหน้า เรื่องความรักมันพูดอยากผิดไม่ผิด หวังทุกคนจะเจอความสุขของตัวเอง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 27-10-2014 00:07:21
คิดถึงเฮียคนบ้า :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-10-2014 00:21:17
เฮียทองกะชงโคยังน่ารักเหมือนเดิม.  :กอด1:

แต่สงสารแมว.  หลิน. เล้ง. ไม่รู้จะสมหวังเหมือนคู่เฮียกะชงโคมั้ย.  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 27-10-2014 01:25:47
สงสารแมวเบาๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 27-10-2014 03:10:53
ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเกลียดๆๆๆๆๆๆๆโบ ที่หนีไปมีความสุข
ทำไมมันไม่ตายๆไปซะเผื่อว่าเราจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้
เพราะปกติก็เกลียดและอยากกระทืบโบมันอยู่แล้ว
แล้วยิ่งมารู้ว่าแมวไม่เหลือใครก็ยิ่งสงสาร เพราตอนที่แมวคบกับโบเราก็โคตรสงสารแมวอยู่แล้ว
แล้วยิ่งโบมันหนีแมวไปโดยไม่บอกอะไรซ้ำยังไปมีแฟนใหม่เรายิ่งสาปแช่งให้มันตายไวๆ
เผื่อแมวจะทำใจได้เร็วกว่านี้ ชั้นเกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแกไอ้คนเห็นแก่ตัว สารเลวโบ

ปล.บางคนเข้าใจว่าโบมันหนีแมวไปรักษาตัวเพราะแมวนอกใจ แต่เปล่าเลยเราว่ามันใช้เป็นข้ออ้างเฉยๆเหอะ
เพราะความจริงมันก็คิดจะทิ้งแมวไปโดยไม่บอกว่าตัวเองป่วยอยู่ดี  :beat: :beat:
อยากอ่านชงโคต่อ แต่ก็อยากรู้ว่ายัยฟ้ามันยังมาวอแววุ่นวายเวิ่นเว้อกับเฮียทองอีกหรือเปล่า
อยากเห็นชงโคแผลงฤทธิ์เยอะๆอ่ะ ขอแซ่บเหมือนตอนที่ด่านางตอนไปส่งเฮียที่ รพ.อ่ะชอบมาก
เพราะดูจากตอนนี้นางแซ่บและแรงส์ขึ้นเยอะมาก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 27-10-2014 06:49:07
เอาอีกกก กริ๊บกริ้วมากคะ
แต่ขอแค่ชงโคกับเฮียคู่เดียวเลยแล้วกัน
คู่อื่นมันช้ำทำใจรับไม่ไหววววว :sad4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 27-10-2014 08:00:47
ดีใจที่มีตอนพิเศษมาอีกนะ.  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 27-10-2014 08:51:33
เมื่อไหร่แมวจะมีความสุข  ได้ยินชื่อโบแล้วอารมณ์เสีย   :z6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 27-10-2014 08:53:14
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 27-10-2014 09:35:27
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่มีมาให้กันอยู่เรื่อยๆนะจ๊ะ

เฮียทองน่ารักตลอดเลย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-10-2014 09:45:58
คู่นี้แซบตลอด หลังจากที่หม่นๆกับความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของผองเพื่อนแล้วก็ต้องยิ้มกับความแรด เอ๊ย ความน่ารักของชงโค :m20:
คิดถึงจังค่ะ ลงเรื่องใหม่หรือยังนะ จะตามไปเกาะติดเหมืนเดิมค่ะ :m1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 27-10-2014 09:54:22
น้องชงโชคดีฝุดๆคร่า มีฝาละมีน่ารักมว๊ากกกกก   :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-10-2014 10:21:06
น่ารักอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 27-10-2014 10:41:35
เอาตรงๆ อย่าด่านะคะ
ถ้าแมวยังทำเหมือนที่ผ่านๆมาก็อย่ามีใหม่เลย
มีแล้วก็คงเหมือนเดิม สุดท้ายแมวก็เจ็บแบบเดิมอยู่ดี

เล่งเล้งงงงงงงง อยากให้เล่งเล้งเจอคนจริงใจ จริงจัง
ไม่วอกแวก ไม่ทำร้ายจิตใจ ไม่ชั่ว ทั้งหมดทั้งมวลคือไม่ใช่หลินอ่า
คนอื่นเถอะ แบบว่าเกลียดหลินเข้าซิริบั้มบอกเลย
สงสารเล่งเล้งถ้าต้องมาอยู่กับคนแบบนี้ ไม้เลื้อยขั้นพ่อ

และสุดท้าย นี่คือตอนพิเศษของชงโคและเฮียอันเป็นที่รัก
โอ้ยยยย จิบ้าตายยย ทำไมเฮียทองมันน่ารักแบบนี้
ฮอกกกก เอาไว้เถอะชงโคยังไง
ถึงเฮียจะรักลูซี่มากกว่า
คุยกับวัวอย่างบ้าคลั่งมากกว่า
แต่เฮียก็รักชงโคมากมายและฟรุ้งฟริ้งเสมอนะ
แม้จะรักลูซี่มากกว่าก็เถอะ(จนกว่าเฮียจะยกให้เท็นจังจะเม้นต์เช่นนี้เรื่อยๆ)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-10-2014 10:46:22
 สงสารแมวเหมียว
ชงโคนางแ_ดคงเส้นคงวามากก
คิดถึงน้องพลอยย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 27-10-2014 10:49:06
ชงโคนางแซ่บตลอด o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 27-10-2014 10:59:30
เฮียทองน่ารักเว่อร์...มีสานปงสานปลาให้วัว
^0^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-10-2014 11:03:36
ขอบคุณที่พาเฮียทองคำเอกมาสุดโต่งอีกครั้ง
ดีใจที่ได้อ่านเดซี่ มว้ากกกกก (กว่าใครทั้งหมด)
 555
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 27-10-2014 12:05:49
ชงโค ขี้อวด  :m14:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Umbella ที่ 27-10-2014 12:24:32
ชงโคนี่แซ่บฟอร์เอเวอร์จริงๆ :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 27-10-2014 18:26:25
ชงโคกับเฮียทองนี่น่ารักจริงๆ
แต่เฮียทองก็ยังโดนทุกคนแกล้งเสมอ 


ปล. ชงโคเป็นคนอวดผัวสินะ 55555555555555555555555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-10-2014 18:42:17
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: devilpoo ที่ 27-10-2014 19:53:44
ว่าแต่จะเขียนให้แมวมีความสุขอ่ะป่าว สงสารแมวอ่ะ หาคู่ให้แมวเหอะนะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: hormonesyj ที่ 27-10-2014 22:30:21
ยังติดใจเรื่องแมว ทำไมน้าาาาา  :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 27-10-2014 22:31:21
เฮียยยทองงง น่ารักสม่ำเสมอนะ

น้องชงก้อไม่ลดดีกรีความแรงเลยน่าหยิกๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 28-10-2014 11:44:37
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: BUNNz4 ที่ 28-10-2014 20:45:24
ตามอ่านจนจบได้สักพักแล้วแต่เพิ่งมียูสมาคอมเม้นต์... :o8:

จากที่อ่านคนที่ตกหลุมรักอย่างสุดใจเลยคือเดซี่(ห๊ะ?) ไม่ๆพ่อของน้องเดซี่ต่างหาก ฮ่าๆ
ทองคำเอกเป็นบุคคลที่โลกนี้ควรมีเยอะๆ คือคิดว่าอยู่ด้วยแล้วคงมีความสุขดีคงยิ้มคงหัวเราะได้ไม่มีเบื่อ
ถึงจะสุดโต่งขนาดไหนแต่ก็มีเอกลักษณ์ควรค่าแก่การอนุรักษ์เอาไว้(อีนี่เริ่มไปไกล)

ชอบเรื่องนี้มากค่ะตะบี้ตะบันอ่านไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว :katai4:
มีแง่คิดสอดแทรกหลายๆอย่างที่อ่านแล้วรู้สึกว่า เอ้อ ในสังคมจริงๆมันก็มีแบบนี้จริงๆนะ
เพียงแต่ในบางทีมันแค่ไม่ได้เกิดขึ้นกับเราเท่านั้นเอง วางโครงเรื่องได้ดีค่ะขอชื่นชมจากใจเลย

ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ :man1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 28-10-2014 21:58:55
ณ จุดนี้ขอโฟกัสแค่คู่เฮียกะน้องชงโคอย่างเดียวละกัน
คู่อื่นไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ #เครียดแปป
อยากให้เล้งมีความสุข (แต่ที่เราหวังไว้ไม่ใช่กับหลิน)
ส่วนแมวถามว่าสงสารไหม บอกเลย #มากกกก
แต่ถ้าถามว่าโบผิดไหม (ในความคิดเรา #ไม่)
ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เราว่ามันมีเหตุมีผลของมัน
และทุกคนก็มีเหตุผลในการตัดสินใจ เลือกทางของตังเอง:)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: jungjiyoo ที่ 28-10-2014 23:59:09
มีผัวคลั่งวัวก็สุขใจดีนา ดีใจจริงจังทีาเห็นชงโคกะพัเฮียมีความสุข
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 29-10-2014 01:05:01
แมว :hao5:  ทำไมโบไม่ตายไปซะ ถ้าตานไปเราจะรู้สึกดีกว่านี้มากกกกกกกก 

เล้ง เปิดใจนะ แล้วจะเจอกับความสุข :hao5: :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 29-10-2014 02:32:03
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านได้ 14 ตอน ละจ้ามไปอ่าน 3 ตอนพิเศษโบกับแมว
..
หน่วง ร้องไห้ไม่หยุดเลย
อธิบายความคิดไม่ออก แต่มันจุกในอกแปลกๆ
อินมาก สงสารแมว มาก มากๆเลย

เป็นความสัมพันธ์ที่ต่อให้กลับมาอยู่ด้วยกัน มันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วอะ
มันไม่ใช่ มันผิดที่ผิดทาง แต่ยังรักกัน
ความรู้สึกของโบนี่ จริงๆแค่ผูกพันธ์มากๆกับแมวรึเปล่า
มันดูไม่ถึงขั้นเป็นความรักเลย...
สงสารแมวมากอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 29-10-2014 18:07:58
บ้าแม่งทั้งคู่ ไม่รู้จะเพลียกับ ผัวหรือเมียดี :z1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 29-10-2014 19:56:28
แมวมัวแต่จงรักภักดีคนที่ไม่เคยเห็นค่าตัวเอง..
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 30-10-2014 17:42:37
เฮียทองน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-10-2014 20:10:52
เริ่มต้นด้วยความฮา  แต่จบลงด้วยดราม่า  มันหมายความว่ายังไง   :m16:  เจ็บปวดเรี่องเล้งกับหลินยังไม่เคลียไม่พอ  ยังจะมาซ้ำเติมเรี่องของแมวกับโบอีก  มันเกินจะรับไหวจริง ๆ แล้วนะ 


รอตอนต่อไปแบบเจ็บปวด   :sad2:


 :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: leeteuk ที่ 02-11-2014 09:58:53
ถ้าจะบอกว่า อยากให้พี่มิวคู่กะแมวแทนได้ป่ะ ดูถ้าแล้วเล้งจะเลือกหลิง แมวก็ร้องไห้อยู่คนเดียว แล้วดูถ้าพี่มิวกลับมารอบนี้จะทำตัวดีขึ้นเวอร์เป็นผู้ใหญ่ที่ดูโอเค แมวน่าจะตัดใจและมีความสุขได้ซะที โบกะฟาเค้าก็มีความสุขกันไปล่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: numilddy ที่ 02-11-2014 13:29:29
ตอนแรกๆ ที่อ่านแม่งฮาไม่ดราม่าออกแนวไร้สาระสุดโต่งสมชื่อเรื่อง
โคตรชอบพี่ทอง ตอนแรกอ่านแล้วอ่านอีกคนบ้าไรชื่อทองคำเอก555555
ส่วนชงโค เหตุไฉนอดีตหนูเศร้างี้ล่ะลูก
อยากให้เล้งเจอคนที่ดีกว่านี้ อีคนที่ไม่ใช่หลินอ่ะ
ส่วนโบกับแมว ในความคิดเราน่ะคือความรักของสองคนนี้มันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว
แต่มองอีกแนวโบไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยแคร์กับแมวเท่าไหร่
อย่างตอนป่วยคือเข้าใจว่าไม่อยากให้แมวไม่สบายใจเลยไม่บอก
แต่พอไปรักษาเจอฟารักกับฟาร์แบบแฮปปี้เอนดิ้ง
คือเห้ย แล้วแมวอ่ะ เข้าใจว่าคิดว่าแมวคบกับหลินอยู่
ตอนที่แมวถามชงโคว่ายืมไหล่ร้องไห้ได้มั้ย ตอนนั้นแบบแม่งร้องไห้ตามอ่ะ
มันดูจบโอเคมากในความคิดเรา อต่จบแบบหน่วงๆ จบแบบเจ็บๆ อะไรแบบนั้น
อยากให้แมวเจอคนที่ดีกว่าโบ ไม่ใช่โบไม่ดีน่ะ แต่เราว่าโบไม่ดีพอสำหรับแมว จบพอเลิกดราม่า ฮึ้ยยย
ชอบเดซี่อีกคน โคตรชอบ ลูกชายที่โดนพ่อมโนว่าเป็นลูกสาว :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: freesia ที่ 04-11-2014 15:14:44
คือยังค้างเรื่องโบแมวอยู่มากอ่ะค่ะ ช๊อคไม่หายไม่ไดัคิดว่าแมวถูกนะคะแต่โบไม่แสดงออกเท่าที่ควรหรือแม้แต่จะบอกเรื่องตัวเองป่วยแล้วไม่ฟังแมวพูดสักคำจากกันทั้งที่เข้าใจผิดแบบนี้ใจร้ายที่สุดสงสารแมวมากอ่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 05-11-2014 21:57:15
ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะมีความสุขนะคะอยู่ที่เราเลือก
โบเองก็เลือกที่จะมีความสุข ถึงจะทำให้แมวทุกข์
แต่ชีวิตก็ต้องอยู่ต่อไปค่ะ
ขอให้แมวรักตัวเองให้มากๆ มีความสุขให้ทุกคนอิจฉานะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 06-11-2014 10:51:36
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-11-2014 01:37:20
ผ่านเรื่องร้ายๆมามาก ดีที่ยังมีความรักที่เข้มแข็งคอยยึดเหนี่ยวไว้
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 09-11-2014 19:52:35
น่ารักมากกกกกกกกก ชอบเฮียบ้าวัวที่สุด :-[
ชงโคแรกๆก็ใสๆซื่อๆ แต่พักหลังๆนี่มาตูมเลย :a5:
ตั้งแต่เจาะลิ้นมานี่ออร่าเคะราชินีกระจายยยย :katai2-1:
อีกคู่ที่ขวัญใจเลยคือตั้มกับบิ้ว ดูน่ารักทั้งคู่เลย
อยากรู้ว่าเล้งจะตกลงปลงใจกับหลินตอนไหนนิ
สงสารแมวด้วย หาคู่ให้แมวทีสิคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 10-11-2014 20:02:54
 :hao5: :hao5: :hao5: เรื่องของโบกับแมวจบลงแบบนี้แล้วใช่ไหมคะ ขอบอกว่าจริงๆไม่ได้วาดฝันกับคู่นี้เลยค่ะ
ตอนแรกก็สงสารทั้งสองสามคนนะคะ แต่หลินก็ดูเหมือนจะสบายไปแล้วรึเปล่าเพราะไปจิ๊จ๊ะกับเล้ง
แต่โบกับแมวนั้นยังดูอึนๆอยู่เลย แล้วไหนจะพี่ฟาอีก แคร์ความรู้สึกทั้งสามคนเลยนะคะ กับแมวถึงแม้จะทำผิดแต่ก็ยังรักโบตลอด ส่วนโบไม่รุ้สิคะทั้งๆที่ก็มีพี่ฟาแต่เพราะความผูกพันธ์หรือที่ยังแคร์แมวอยู่ คิดไปคิดมาพี่ฟาก็น่าสงสารนะคะโดยส่วนตัวคิดๆไปเล่นๆว่าโบกับแมวอาจกลับไปคบกันอีกเพราะดูเหมือนความรู้สึกของทั้งสองคนนั้นยังตรงกันอยู่ แต่พอเปิดตัวพี่ฟาแล้วได้อ่านสิ่งที่พี่ฟาพูดออกมารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่มากๆชอบสิ่งที่เขาพูดกับโบมากนะคะ พอเป็นแบบนี้ตอบไม่ถูกเลยว่าให้เรื่องของโบแมวพี่ฟาจบไงดี สุดท้ายก็เลยเชื่อคนเขียนค่ะว่าให้เรื่องทั้งหมดลงเอยแบบนี้ก็ดีแล้ว อ่า ไม่ใช่ไม่หน่วงเลยนะคะเนี่ย TT
ตอนพิเศษเฮียก็ยังหื่นๆเหมือนเดิมเลย สองคนนี้รักกันรุนแรงเนอะ 55 คิดแบบที่ชงโคคิดนะคะ บางทีก็อยากให้โบกับแมวโชคดีมากๆแบบชงโคบ้าง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 12-11-2014 15:15:35
ตามอ่าน 2 วัน รวดเดียวจนจบ
ทั้งฮา ทั้งหน่วง
ให้อารมณ์ต่างกันสุดโต่ง สมชื่อเรื่องจริงๆ
จัดให้เป็นนิยายที่มีเนื้อเรื่องสะดุดใจที่สุดอีกเรื่องนึงค่ะ
ชอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Rainloveless ที่ 15-11-2014 04:44:47
ชอบเรื่องนี้มากอ่านแล้วติดใจเลย
อยากให้มีตอนพิเศษอีกกกกจังง :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 15-11-2014 12:16:46
 :heaven :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 16-11-2014 18:21:57
น้องแมวเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุดสินะ โบเองยังมีคนมารักมาดามใจ
แต่ นู๋แมวก็ยังฝังใจรักใครไม่ได้
อ่า ชงโค กับพี่โคพันธุ์ดี หื่นจริงๆ  อิอิ
เล้งก็ ยังสองตัวเลือกให้สมหวัง
บิ้วก็ยังมีหนู่มใหญ่มารัก อุตะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 17-11-2014 17:32:02
ชอบชงโค รักพี่ทอง หลงเดซี่  :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 19-11-2014 22:38:14
ปกติไม่เคยเม้นอินๆเท่าไหร่แต่วันนี้ขอเถอะค่ะ
เกลียดโบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ถามจริง อยู่กับแมวคุยให้มันดีได้ครึ่งของตอนอยู่กับฟาป่ะ ?
มีแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นบ้างล่ะ เรียกร้องความสนใจบ้างล่ะ คือแบบ .. ไม่เข้าใจโบเลยจริงๆ
ถ้าแบบนี้สรุปไปว่าที่จริงโบไม่ได้รักแมว ไม่เคยรักแมวเลย แต่ที่เนียนๆไปด้วยเพราะไม่อยากให้เพื่อนเสียหน้าเสียใจแบบนี้จะยังดีกว่าอีก
เรายังชอบบรรยากาศตอนโบอยู่กับฟามากกว่าเลย คือเราว่าแบบนี้แหละที่เรียกว่าคนรัก มีหยอกมีอะไร
ไม่ใช่ตอนโบอยู่กับแมว เหมือนโทษตัวเองว่าไม่ใช่สเปคแต่ก็ไม่พยายามจะอธิบายอะไรเลย คือไม่ได้บอกให้เปลี่ยนตัวเองนะ
เพราะแมวก็รักโบที่โบเป็นแบบนี้แหละ แต่แบบ .. ไม่รู้ดิ่ เหมือนยอมปล่อยไปง่ายๆ รักแท้คือแย่งชิง รักไม่จริงคือเสียสละอ่ะ เราว่าแบบนี้มากกว่า
สงสารแมวสุดๆ ทุ่มเททุกอย่าง ยอมมาตลอด ที่พูดแซวผชคนอื่นก็แค่เล่นๆ ยังไงคนที่เป็นที่ 1 มันก็มีคนเดียวเป็นสิบปี
สุดท้ายก็ต้องมาพังแบบนี้ เฟลสุดๆ คือตอนนี้ไม่ชอบโบไปแล้ว ถึงจะกลับมาหาแมว รู้ใจตัวเอง บ้าบออะไรก็ช่างแล้วอ่ะ
ขอให้แมวอย่ากลับไปเลยเหอะ เขียนปลายเปิดไว้แบบนี้ก็ดีค่ะ ถ้าเขียนปิดจบมาว่าโบกลับไปหาแมวแล้วรีเทิร์นเราก็คงเฟลหนัก
ตอนนี้ขอจิ้นให้เลิกกันถาวรไม่ต้องเจอชาตินี้ไม่ต้องมาเกี่ยวกันไปเลยเหอะค่ะ บายยยยยยยย =________=
โบนี่มันผู้ชายเฮงซวยสุดๆ -___-^^
//ไม่ได้อินเนอร์ส่วนตัวค่ะเพราะเกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายแย่ๆแบบโบ! คนแสดงออกไม่เก่งมีค่ะ โคตรขี้อายมีค่ะ แต่เค้าก็ยังทำอะไรให้รู้ว่ารักค่ะ บางทีของพวกนี้มันก็อยู่ที่ความรู้สึกมากกว่าการกระทำหรือคำพูดนะ
สรุปคือซึนยังไงก็รู้อ่ะว่ารัก แต่นี่ทำประสาอะไรแฟนไม่รู้ว่ารัก เอือมมมมมมมมมม บ๊ายบายค่ะโบ

กลับมาเม้นเรื่องคู่หลักเถอะ ข้างบนช่างหัวมันไปค่ะ 5555555555 (นี่ไปอาบน้ำทำอารมณ์ดีๆมาใหม่เรียบร้อย)
ชอบพี่ทองคำเอกมากกกกกกกกกก มากๆๆๆจริงๆค่ะ >______< . สมตำแหน่งที่ 2 พระเอกยอดเยี่ยมสุดๆเลย ไม่ผิดหวังเลยค่ะ
ฮาตั้งแต่ฉากแรกเลยด้วยซ้ำ ที่จริงเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เราชอบมากนะคะ ขึ้นทำเนียบนิยายที่ชอบที่สุดไปตั้งแต่สองสามตอนแรกเลย
คือ .. เพราะอะไรไม่รู้นะ มันหลงรักไปเอง นับถือในความกล้าของไรเตอร์ด้วยค่ะที่แต่งพระ-นายออกมาแบบนี้
ทั้งความรั่วๆบ้าๆของเฮียทอง ทั้งน้องที่เป็นใบ้และมีปมเรื่องครอบครัว คือนับถือเลยค่ะ ชอบความกล้าของไรเตอร์แบบนี้จริงๆ T T #ชาบู
ตั้งแต่เรื่องมาโปรดแล้วค่ะ งานเขียนของไรเตอร์คือมันไม่ใช่แค่นิยายวายทั่วๆไป แต่มันใส่ข้อคิดหลายๆอย่าง เล่าผ่านตัวละครหลักหรือน้องชงโคออกมาได้พอเหมาะพอดีจริงๆ ก็อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ^^

แต่มีแอบเอ๋อๆนิดหน่อยช่วงรอยต่อคาแรคเตอร์ของน้องชงโค คือส่วนตัวแอบคิดว่าไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่อ่ะค่ะ
ช่วงแรกคือตอนที่น้องไปเจาะสะดือ เจาะจมูก แล้วนอยด์ๆกับเฮีย คือมันค่อนข้างปุบปับแบบ น้องเค้ารวนผิดปกติไปหน่อย ..
อยู่ๆก็เหมือนจะไม่มีเหตุผล เปลี่ยนไทป์เป็นเคะจอมเหวี่ยงซะแบบนั้น อีกช่วงก็คือที่ท้ายๆอ่ะค่ะที่แบบไม่มั่นใจในความรักของเฮีย
ค่อนข้างสับสนกับน้องไปเลยเพราะไม่คิดว่าน้องจะคิดแบบนี้ เข้าใจตรงที่ไรเตอร์พยายามสื่อว่าถึงจะรักมานานแค่ไหนก็สั่นคลอนได้
แต่สั่นคลอนระดับหนีกลับไปนอนบ้าน ปิดมือถือ งี่เง่าใส่ อันนี้เราว่ามันเกินความเป็นตัวน้องไปนิดนึงอ่ะค่ะ ; - ; ..
ยังไงก็ขอติชมประมาณนี้ หวังว่าคงไม่โกรธกันนะคะ . ___ . .. เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอเลยค่ะ รับรองซื้อแน่นอน!
ทั้งสองเรื่องเลยค่ะ ไว้จะไปอ่านพี่เมลพี่เท็นนะคะ(อ่านย้อนเรื่องไปๆมาๆเอ๋อเลย) อยากรู้จักพี่เท็นเต็มทนแล้วค่ะ //ฮา
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอนะคะ ~ ขอโทษที่เม้นยาวจนรกหน้านิยายด้วยค่ะ จะทำฟ้อนต์เล็กๆไว้จะได้ไม่รกมากน้า ~ (_ _)/
รักค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 29-11-2014 10:21:01
พี่ทองนี่เหมาะกับคำว่า "ถึงบ้าก้อน่ารัก" คือพี่ทองหลุกจากคำว่าบ้ามาแบบคาบเส้นจริงๆ ใช่มั้ยจ๊ะชงโค

เป็นเรื่องที่สนุกมากๆเลยค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษออกมาอีกจัง ทั้ง แมว โบจัง พี่ฟา , หลิน เล้ง อ้อคิดถึงเจ้ยิ้มด้วยนะคะ 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 29-11-2014 17:27:18
สงสารเฮียมีเมียแรด  :laugh:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 29-11-2014 17:35:55
 :haun4:
ชงโคน่ารักอา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 30-11-2014 15:27:06
เป็นนิยายที่อ่านแล้วสนุกมาก มีครบทุกรสชาติ  เราฟินกับคู่หลักแต่พอมาเจอคู่โบ-แมวแล้วอิฉันเจ็บปางตายค่ะ

แต่เราเจ็บปวดกับการอ่านเรื่องของแมวมากๆ เด็กคนนี้ไม่ควรเจอกับสิ่งที่เกิดขึ้น แมวไม่ได้เป็นคนร้ายกาจอะไร

โอเคยอมรับนะว่าโบไม่ได้รักแมวเท่ากับที่แมวรักโบ อาจจะเป็นที่วัยด้วยคือเป็นเพื่อนกันมานาน อายุยังน้อย โบเองก็ตัดใจแล้วว่าจะไม่คบแมวต่อแล้วไปข้างหน้า  เราอยากเห็นแมวในวันที่โตกว่านี้มีความพร้อมทางอารมณ์พร้อม เราเชื่อว่าแมวจะเป็นคนที่วิเศษมากๆที่ใครจะได้ไปเป็นแฟน เพราะว่าแมวจริงใจและรักจริงรักจัง ไม่งั้นไม่รักโบมาได้ตั้ง 10 ปีหรอก  ใครจะรู้ว่าในอนาคตจะไม่ใช้โบหรอกหรือที่จะมารู้สึกโหวงๆในใจถ้าได้มาเจอแมวอีกครั้ง  ความสัมพันธ์ 10 ปีก็น่าจะมีค่าบ้างหรอกค่ะ อาจจะไม่รุนแรงแต่ก็ไม่มีทางหายไปไหนหรอก

เจ็บจากมายด์มาเจอแมว

ขอตอนพิเศษสำหรับแมวอีกเถอะค่ะ   ขอแบบ Happy Ending ให้ลูกสาวคนนี้ด้วยนะคะ

แล้วเหลือใครมั่ง? หมอปรินซ์ แรร์ไอ้เท่ม?  ให้แมวไปฉะกับชะนีบี?  อีกใจหนึ่งก็อยากให้โบกับแมวเปิดใจคุยกันจริงๆ  หลินไม่เอานะคะ


นิยายจบแต่คนอ่านยังอินไม่จบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 05-12-2014 22:01:20
อ่านมาตั้งแต่ต้นชอบทุกคู่เลย แถมมีเสี่ยโปรดกับน้องปลื้มมาแจมให้หายคิดถึงด้วย
โอเคเกือบทุกคู่ ไม่โอเคก็คู่โบจังกับน้องแมว
อ่านยังไงก็ไม่สงสาหรือเห็นใจโบเลยนะบอกตรงๆ
ตอนมีน้องแมวอยู่ก็ไม่เห็นจะแคร์ดูแลน้องแมวสักเท่าไหร่
ไม่เห็นใส่ใจความรู้สึกของน้องแมวเลย
อ่านๆไปเหมือนจงใจทิ้งน้องแมวอ่ะ ถึงไม่มีโรคร้ายแรงก็เหอะ
แต่พอกับบี2 เอ้ยพี่ฟา นี่ออกอาการหวงนอกหน้ามากเลย
ไม่ชอบใจอย่างแรง! สงสารน้องแมวที่สุดอ่ะงานนี้
อยากรู้เรื่องต่ออ่ะจ้ะ ไม่อยากให้จบเลยนะนี่
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 07-12-2014 23:18:44
น้องขอมอบเม้นที่700ให้แก่่พี่ทองงงง
ไม่แปลกใจที่ได้เข้ารอบเลย
นี่FAVเรื่องนี้ไว้นาน
กะจบแล้วมาอ่าน  เลยไม่ได้เม้นแบบเรียวไทม์เหมือนพี่โปรดเลย ไม่ต้องน้อยใจนะพ่อนะ

เรื่องนี้ทำให้ติดได้ไม่ยาก เพราะตัวละครแต่ละตัวนี่โดดเด่นมาก
ที่สุดของเรื่องน้องยกให้พี่ทอง  นี่ชั้นแม่ยกทีมพระเอกค่ะ
ชอบความทุ่มเทที่พี่น้องมีให้  ชอบที่พี่ทองเป็นแบบนี้่
ย้อนไปตอนที่ชงโคให้มาหาแล้วพี่ทองมันวุ่นๆ น้องเหวี่ยง พี่ทองเหวี่ยง เขวี้ยงมือถือ
แต่สุดท้ายพี่ทองก็มาหา  หรือไม่ว่าตอนไหนๆ ถ้ามีเรื่องไรกัน เห็นหน้าพี่ทองตลอดอ่ะ
แม้พี่ทองมันจะชอบแบกไรคนเดียวเสมอ ทำเรื่องยากเป็นเรืองง่ายๆ
แต่พี่ทองเขาก็มีมุมที่เรารู้สึกอุ่นใจอ่ะ
ตอนที่น้องความจำเสื่อม เรารู้สึกพี่ทองมันน่ารักมาก มันเสียใจ มันเศร้านะแต่มันเป็นคนโลกมโนดีอ่ะ
คือเอาป้ายมาห้อย ทำทุกอย่าง ทั้งที่ก็เจ็บ จุดนี้ชอบพี่ทองมากที่ไม่ฟูมฟาย
นี่ยังคิดเลยนะ ชงโคทำร้ายจิตใจพี่ทองบ่อยมาก5 55 5 5   คือน้องมนดื้อไง
แต่ก็นะเพราน้องมันต้องเจอไรมา คนเราเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน
สิ่งที่ชอบชงโคคือความใจดี ชอบตอนที่วิ่งเอารองเท้ามาใส่ให้เฮีย คือมันใจดีอ่ะ มันน่ารัก
เจ็บมากตอนนั้น  เสียใจมาก 
สิ่งที่ชอบสุดของเรื่องคงไม่พ้นพี่โปรดดดด พ่อยอดขมองอิ่มของน้อง
พ่อลอดช่องหวาน ชอบที่อยู่กับพี่ทองมาก55555
ถ้าขอสเปนี่ น้องจะโหวตโปรด-ทองค่ะ  อยู่ด้วยกันมันมุ้งมิ้งมากกกก

ตัวละครอื่นๆเราไม่พูดถึง รุ้สึกว่าใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้นอ่ะ  สิ่งที่เขาขาดคือความเชื่อใจ ความมั่นใจ
สิ่งที่พวกเขามีคือความหวั่นไหว ไม่แน่นอน หลายๆตัวเป็นแบบนี้ แต่จุดนั้นพี่ไม่มายด์  หัวใจหยุดที่พี่โปรดคนเดี๋ยว (เดี๋ยวๆพระเอกคือพี่ทอง)

ปล.นี่ตกใจกับการฝังมุก เห็นละต้องไปเสิร์ซอ่ะคือเคยได้ยินนะ 
แต่คิดว่ามันคือการเอาเพชรเอามุกมาติแปะดตรงนั้นให้สวยๆ เก๋ๆ
มีแสงวิบวับ  แต่ไม่คิดว่ามันคือการฝังลงไปในนั้น โอ๊ยคุณพระทำกันไปได้ไงงงที่เหนือกว่าคือ พี่โปรดจับของพี่ทอง
ถถถถถถถ คุณพระ!!!
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 08-12-2014 11:15:58
กลับมาอ่านอีกรอบ
สงสารน้องแมวอ่ะ  :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 16-12-2014 16:39:13
รักพี่ทองกับน้องชงโคมากครับ แต่สงสารแมวจับใจ บอกกงๆนอยด์มากเลยเรื่องแมว ขอตอนพิเศษให้แมวได้แฮปปี้หน่อยเถอะครับนะ :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 20-12-2014 10:17:37
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน  ชอบมากกก กว่าจะจบ หลากหลายอาร ณ์มาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: เส้นวงกลม ที่ 04-02-2015 00:54:34
สนุกมากกกกก  :z2: :z2: พอชงโคพูดได้ อ้อนเฮียทองเก่งเว่อร์ น่าร้ากกก :-[ :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 06-02-2015 21:21:28
ชอบ ฮาๆรั่วๆดี สุดโต่ง
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 07-02-2015 17:40:25
ขอบคุณคนเขียนนะค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 10-02-2015 10:22:16
ดีใจกับชงโคนะในที่สุดชีวิตก็มีความสุขซะที o13
คู่อื่นก็มีแนวความรักที่แตกต่างกันไป ซึ่งเราว่ามันก็สมควรนะที่จะจบแบบนี้ แต่!!!....
คู่แมวกับโบมันไม่ใช่อ่ะ มันดูเป็นอะไรที่ไม่ลงตัวสุดๆ คือแบบมันหน่วง มันเฟลในความรู้สึกเรา  :katai1: :katai1:

สุดท้ายรักคนแต่ง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 13-02-2015 20:36:27
สวัสดีค่ะ ในที่สุดเดี๊ยนก็อ่านเรื่องนี้จบซักที
ตามมาจากมาโปรดค่า เห็นมีคนในทวิตรีวิว
ชื่อเรื่องกับเนื้อหานี่ สอดคล้องกันมากๆเลยค่ะ
พี่ทองนี่ สุดโต่งจริงๆ  :laugh: ฝังมุกด้วยอะ อุ๊บส์ !
แอบสงสารนะคะที่แทงไม่ได้ตอนแรกๆ แต่หลังมานี่รู้สึกว่า
น้องชงโคจะเป็นฝ่ายติดใจและเข้าหา  :pighaun:
ชงโคใจเย็นๆนะคะ เห็นตอนแรกๆมาไม่ยั่วขนาดนี้เลยนะ
ตอนหลังๆมานี่ โอ้วววว นี่มันเสือร้ายยยยย
พี่ทองรักพี่ทองหลง พี่ทองไปไหนไม่รอดจริงๆ

คู่อื่นๆเหมือนทุกคนจะสมหวังหมดยกเว้น โบกับแมวนะ
แบบอ่านไปก็คิดไปว่า โบเองนั่นแหละคงเบื่อแมว
เบื่อความรักที่มันผูกพันธ์มาตั้ง 10 ปี แต่คนมันหมดใจจะทำยังไงละเนาะ
เพราะตอนเขามีคนใหม่ โบก็ยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนๆนั้น
แต่กับแมว โบไม่พยายามให้ความรักมันดีขึ้นเลย
มีแต่ทำให้แย่ลง ตอนอ่านพาร์ทสองคนนี้ร้องไห้มากๆเลย
แบบว่าสงสารแมวอะ  :mew2: ถึงแมวจะลองใจ จะอะไรก็ตาม แต่แมวก็เป็นคนดี
ขอให้แมวเจอคนที่รักแมวจนแมวตัดใจจากโบได้น้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 17-02-2015 09:04:02
เข้ามาบอกว่าตามมาจาก มาโปรด ----> So What  และเรื่องนี้.. เอาตรงๆ คู่ที่สุขนี่สุขสุดๆ คำว่าอิจฉานี่คือคงไม่พอจะบรรยายบอกออกมาได้แต่มีความสุขมากๆที่ได้อ่าน แต่ละคู่น่ารักสุดๆ ส่วนเรื่องที่คนเขียน เขียนมุมมองให้อ่านในแง่ของความรักที่ไม่สมหวังบอกตรงๆ ร้องให้ตั้งแต่มายด์ มาจนถึงแมว .. ความรักของแมวน่าสงสารที่สุดกับคำว่ารักที่มอบให้คนๆหนึ่งหมดใจโดนทำร้ายโดยการผลักดันให้ไปเป็นของคนอื่นที่เพราะแค่คิดว่าจะดูแลได้ดีกว่าตนเอง สุดท้ายจริงๆคนที่ไปเริ่มต้นใหม่คือตัวโบเองมากกว่า ที่อ่านมายังไม่เคยรู้สึกว่าโบรักแมวเลย น่าจะเป็นโบมากกว่าที่แค่รู้สึกว่าผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กแต่ไม่ใช่รัก และโบทำได้แค่เอาความเงียบเข้ามาตัดสิน คนรักกันจริงๆคงไม่มีใครทำอย่างนี้โบเห็นแก่ตัวในเรื่องความรักที่สุด........หน่วงสุด กลับไปอ่านอีกทีไรได้แต่ซึม :monkeysad:  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 19-02-2015 09:31:30
อ่านยาว รวดเดียวจบเลยค่ะ คือเราอยากบอกว่า เรื่องของโบกับแมวทำเราเศร้ามาก ความรู้สึกเหมือนน้ำตาตกใน

เมื่อคืนเราร้องไห้ ตอนนี้เรามานั่งทำงานเรายังน้ำตาซึมอยู่เลย ลบออกไปจากหัวไม่ได้สักที เราสงสัยจริงๆว่า สิบปีไม่มีความหมาย

ใดใดกับโบว์เลยหรอ? ทำเหมือนกังวลกับแมว แต่ แค่นั้นหน่ะนะ ตอนมีแมวอยู่ใกล้ๆ ทำตัวเฉยชาจนเหมือนรำคาญ นี่เป็นแฟนกันนะ

มันใช่แล้วจริงๆหรอ เราเสียใจมาก สงสารแมวมาก ทำไมมันจบแบบนี้นะ การรักใครสักคนแบบที่แมวเป็น เราโคตรเข้าใจว่าไม่ใช่ลืมง่ายๆ

แต่ทำไมกับโบ ไม่รู้สึกถึงความรักเลย การเห็นแมวกับหลินกอดกัน เป็นแค่เหตุที่ทำให้โบมีข้ออ้างมากกว่า แย่อ่ะ แย่มาก

ความจริงแล้วคือ โบไม่เคยรักแมวแต่แรกแล้วใช่มั๊ย? มันเจ็บนะมันเจ็บมาก (อินมาก และเจ็บมากเช่นกันค่ะ)

 :ling3: :ling1: :ling2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-02-2015 22:05:23
อ่านเรื่องจบแล้ว แต่ความรู้สึกดันไม่จบ
เฮียทองกับชงโค ก็สุดโต่งด้วยกันทั้งคู่
ชงโคทำให้แปลกใจได้ตลอดเวลาจริงๆ

พิเศษแต่ล่ะคู่ก็ตามปกติทั่วไปนะ
แต่ที่ไม่ปกติคือคู่ แมว-โบ-ฟา
การผ่าสมองทำให้ตัวตนของคนเปลี่ยนไปได้เหรอ
10 กว่าปีกับแมว เทียบไม่ได้สักนิดเลยกับ 1 ปีกับฟา
คบกับแมว บอกเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออก
คำรักก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องพูด แต่ยังมึนยืนยันว่ารัก
แต่พอผ่าสมองเท่านั่นล่ะ รักใครได้ง่ายๆ
ห่วงความรู้สึกไปซะหมด บอกกล่าวให้รู้ทุกเรื่อง
ความผิดแมวก็มาจากการกระทำของโบ
จะว่าไปผิดครั้งแรกเองนะ แค่เขวๆ ไม่ได้ตั้งใจ
ได้ข่าวว่าตลอดที่คบกัน โบก็ขอเลิกตั้งหลายครั้ง
"จริงๆ แล้วโบไม่เคยรักแมวเลยใช่มั้ย"


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: vanila ที่ 20-02-2015 23:18:50
ตอนที่ทำให้เราจี๊ดกับเรื่องนี้มากคือตอนพิเศษโบแมว อ่านแล้วรู้สึกอยากร้องไห้สงสารแมว จิตตกไปเลยหดหู่
ไม่รู้ว่ารู้สึกว่ารู้สึกยังงัยที่จบแบบนี้มันเป็นอะไรที่แบบ 10 กว่าปีไม่ได้ช่วยอะไร
เห็นด้วยกับหลายๆเม้นที่เห็นใจแมวนะรู้สึกว่ามันดาร์กกับแมวมากๆ ในความคิดเราเราว่าผิดทั้งคู่
เลิกกันเพราะความไม่เข้าใจกันไม่พูดกัน คนเราถึงจะรักกันแค่ไหนมันก้ต้องมีมุมที่ไม่เข้าใจบ้าง
ถามว่าโบรักแมวก้คงรักแต่การกระทำที่แสดงออกมาก้ไม่ได้ทำให้รู้สึกมั่นใจเลยว่าโบกับแมวเป็นคนรักกัน
ที่โบทำกับแมวมันให้ความรู้สึกว่าแมวเหมือนยังไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับโบ ให้ความรู้สึกเหมือนไม่ได้แคร์แมวเท่าไหร่ เหมือนรักกันน้อยลง
มีเรื่องอะไรก้รู้เป้นคนสุดท้ายคลอดมันเหมือนแบบว่าเราไม่สำคัญ ในมุมโบโบอาจะไม่อยากให้แมวคิดมากเสียใจแต่ในมุมแมวละ
แมวอาจจะอยาร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับโบก้ได้แล้วยิ่งโบเป็นคนไม่พุดแบบนี้ก็ไม่แปลกที่แมวจะรู้สึกน้อยใจรู้สึกไม่มั่นคงก็เป็นธรรมดา
แล้วยิ่งเป็นช่วงที่หัวใจอ่อนแอแบบนี้ ความรักระหองระแหงนี้มันเป็นก้เลยกลายเป็นโอกาสของมือที่สามเข้ามาไดอย่างง่ายดาย
แต่แมวก็ผิดที่ไม่หนักแน่นพอปล่อยให้ความอ่อนแออารมณ์ชั่ววูบความเมาควมหวาดระแวงมาทำลายมาบั่นทอนความรักมาตลอด 10 กว่าปี
เรื่องราวมันก็เลยไปใหญ่ความไม่เข้าใจกันที่สะสมมาเรื่อยๆบวกมันเลยทำให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ ยิ่งเป็นคนรักกับเพื่อนแล้วคงยากที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
คู่โบฟาไม่ได้รู้สึกยินดีหรือยินร้ายแต่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์เลยถ้าแมวจะเริ่มใหม่กับใครไม่ได้อีก สงสารแมวเหมียว ฮืออออออออ

จริงๆเราชอบคู่เฮียทองกับชงโคที่คู่เฮียทองชงโคเป็นอะไรที่สดใสมากฮามากอ่ะ
แต่พอมาเจอคู่โบแมวนี้อึนไปเลย ฟิลลิ่งโบแมวมาเต็มกลบคู่อื่นไปเลย

ปุลุเด๋วไว้มาอ่านตอนพิเศษเฮียทองน้องชชงโคล่าสุดตอนนี้หม่นหมองกับโบแมวมากค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: beer9999 ที่ 22-02-2015 14:02:09
สรุปคือ ชอบมากๆ น่ำตาไหลเลยตอนที่ชงโคโดนรถชนและจะโดดตึกและพ่อตาย แต่ เรื่องขอแมวนี้ยังไม่เครียนะ ทำไม่น่ารักๆอย่างแมวต้องอยู่คนเดียวด้วยอ่ะ สงสารแมวอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-02-2015 14:07:30
พี่ทองคนบ้า. :-[ จะน่ารักไปไหน~ ผู้ชายไร้สติ
อิจฉาชงโค~~~ สนุกมาก.แต่พอเจอตอนพิเศษน้ำตานองหน้าเลย. :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: buzeative ที่ 03-03-2015 22:06:12
โบ แมว เท่านั้นในใจ บี2 คือตัวประกอบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 04-03-2015 08:24:56
น่ารักมากกกกกกก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 07-03-2015 17:49:44
ขอบคุณนะคะ ชอบมากๆเลย

น่ารักมากๆ แถมแอบทำน้ำตาคลอไปหลายตอน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Maylita ที่ 01-04-2015 16:03:02
นี่ชงโค ขอยืมไหล่หน่อยได้ไหม ไม่รู้ทำไม...น้ำตาถึงไหลไม่หยุดเลย”

เราเคารพการตัดสินใจของคนเขียนนะ
แต่บอกตรงๆว่าความรู้สึกเราไม่โอเคเลย อ่านไปนี่น้ำตาไหลไปเลย
อ่านเรื่องหลักนี่ยิ้มแก้มแทบปริ พออ่านตอนพิเศษนี่น้ำตาหายไปสามปี๊ป
สุดโต่งของแมวโบ ทำให้รู้ว่าความรักกับความผูกพันธ์มันน่ากลัวมากแค่ไหน
คนที่รักมากกว่าก็ต้องเจ็บปวดมากกว่าเป็นธรรมดา บอกเลยว่านี่ความคิดเห็นส่วนตัวน้าา


อยากถามโบว่าที่คบกับแมวน่ะ มันใช่ความรักจริงๆหรือเปล่า
ใช่แมวอาจจะผิดที่เรียกร้องมาก โบก็ไม่เคยพูดอธิบายอะไรสักอย่าง มันดูคบกันไปวันๆเพื่อย้ำสถานะว่าเราเป็นแฟนกัน
ไม่รู้สิ เขียนไปมึนไปแต่เรามองว่าแมวอาจไม่ใช่รักที่แท้จริงของโบ (อาจจะเคยรักแต่คบแล้วมันไม่ใช่จริงๆ)
พิมพ์ไปเจ็บไป เวลาเป็นสิบปีไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาเลยนะ
เข้าใจเลยว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนหนึ่งรัก อีกคนไม่รัก (อาจเคยรัก) นั่นก็คงไม่มีทางเป็นรักที่ยืดยาวได้
เจ็บแทนแมวจัง บอกเลยนิสัยไม่ดีเข้าข้างแมวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบนี้ถึงชอบเท็นเท็นๆ (ุุุ5555555 นั่นก็มากไป)

รักไม่รักก็บอกอย่ายื้อ อย่ามองว่าการบอกเลิกเป็นการทำร้าย ไม่ชอบอะไรก็บอก
ความรักต้องมีการปรับตัว คนมันร้อยพ่อพันแม่นิสัยยังไงก็ต่างกันอยู่แล้ว
โอ๊ยชักออกมหาสมุทรไปละ เอาเป็นแมวจ๋าอย่าทำอะไรที่มันฝืนนะจ๊ะ สู้ต่อไปมีปัญหาติดต่อเรามา 555555555555555

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-04-2015 21:25:16
ยังทำใจเรื่องแมวไม่ได้สักทีเลย  :o12:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Storm_Dragon ที่ 15-04-2015 12:58:55
โอ้ยยยย น่ารักมากเลยค่าาาาา /น้ำตาไหลพรากๆๆๆ
ชอบ ชอบหมดเลยค่ะ ตั้งแต่ตอนที่1จนถึงบทจบ ได้เห็นการพัฒนาของแต่ล่ะคน ทั้งนิสัยใจคอ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
พี่ทองนี่บ้าบอแต่หลังๆก็ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นบ้างนะคะ555555+
ตอนอ่านมาโปรด คิดว่าทองคำเอกเนี่ย เหมือนคนงงๆรั่วๆมากกว่า ไม่คิดว่าจะเป็นบ้าขนาดนี้ 55555

ส่วนน้องชงโค ทั้งรักทั้งหลงเลยค่าาาา เอาใจไปเลยยยย เต็มสิบให้ร้อยเต็มร้อยให้ล้านนนน /ชูป้ายไฟ  :-[
น้องพลอยก็น่าร๊ากกกน่ารัก ฮือ อยากได้น้องแบบนี้ซักคน ชีวิตน่าจะมีความสุขขข สงสารก็แต่น้องเพชร โถลูกก T^T!
ขอบคุณนักเขียนมากนะคะที่สรรค์สร้างเรื่องราวดีๆน่ารักๆแบบนี้ออกมา

ปล.ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษเลยค่ะ เตรียมถังรองน้ำตาแป๊ป  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Storm_Dragon ที่ 16-04-2015 16:30:55
 :katai2-1:

จบแล้วค่ะ เนื้อเรื่องหลักก็น่ารักมากนะคะ อ่านไปปริ่มไป พี่ทองมันบ้าาาาา มันเป็นคนบ้าาาาา 5555 แต่ยินดีกับชงโคด้วยมากๆจริงๆค่ะ ปั๋วรักปั๋วหลง โชคดีจริงๆเลย

ส่วนตอนพิเศษษษษษ

หมั่นไส้หลิน นังหลินปิงงงงง ชอบรักคนมีเจ้าของแล้ว คืออะไรรรร... ไม่ชอบที่หลินว่าเล้งร่าน ทำร้ายจิตใจกันไปนะ เห็นเป็นของตายชัดๆสิ ที่พูดนั่นคืออะไร คือคิดว่าคืนเดียวจบ แต่ตัวเองก็ไม่จบป่ะะะะะะะะะ   :m31:

เอาจริงๆสงสารเล้ง บิ้ว แมวนะคะ สงสารเค้า

บิ้วยังดี พี่ตั้มหย่ากับเมียแล้วมาจีบ เล้งก็ยังสับสนกับแฟนเก่ากับหลิน เจ็บกันมาเยอะ สงสารตรงที่บอกว่าไม่มีใครรัก ทำตัวดีเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้ใครยินดีหรอก โถถถถถถถถถถ ลูกกกกก มาให้ป้าปลอบมะ T^T

สงสารแมวก็สงสาร...เหมือนตามรักเขาข้างเดียวมาหลายสิบปี โบรักแมวจริงเหรอ อาจจะรักจริงแต่เราว่าอาจจะรักตัวเองมากกว่า ไหนบอกว่ารู้ไงว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว ก็เห็นแก่ตัวจริงๆนะที่ทำกับแมวอ่ะ ถ้ารำคาญก็บอก ถ้าไม่รักแล้วก็บอก ไหนว่าเชื่อใจแมวไง ที่เป็นอย่างนี้เราว่าเพราะโบอาจจะเก็บเรื่องหลายๆเรื่องไว้กับตัวเองด้วยหรือเปล่าคะ รอจนถึงเวลา แล้วก็ปล่อยตู้มออกไป ก็จริงอยู่ที่ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรอก ทำตามความรู้สึก ทำตามใจตัวเอง แต่โบก็เห็นแก่ตัวมาก ถ้ารักแมวจริงก็น่าจะบอกอาการป่วยของตัวเองนะ ถ้ารักจริงก็บอกแมวสิ จะได้ช่วยกัน ตัดใจปล่อยมือจากแมวง่ายไปนะคะ หรือบางทีโบอาจจะคิดว่ารัก แต่ความจริงแค่ผูกพันธุ์ต่างหาก

ยังไงก็ขอให้แมวเจอคนรักคนใหม่ที่จะรักแมวจริง และแมวก็รักเขาจริงนะคะ

ส่วนโบ...ยินดีด้วยที่ได้เจอกับพี่ฟา ขอให้รักกันดีๆนะคะ พี่ฟาใจกว้างเป็นมหาสมุทรเลยจริงๆ เห็นด้วยว่า แค่ตอนพิเศษตอนเดียว โบพูดกับพี่ฟาเยอะกว่าที่พูดกับแมวมาทั้งเรื่องอีก โอ้ยยยยย   :katai1:  :katai1:  :katai1:

ขอบคุณคนแต่งอีกครั้งนะคะที่แต่งเรื่องราวดีๆออกมา ถึงฟีลมันจะยังหน่วงๆอยู่ก็ตาม เหมือนมีปมที่ยังค้างคาอยู่เลยอ่ะค่ะสำหรับเรา T^T แต่ก็ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 24-04-2015 06:37:44
โอ๊ยยยยยยยย ตอนนี้รักพี่ทองคำเอกสุดๆไปเลยยยยย  :m3: :m3: :m3:
คนอะไร บ้าๆบอๆต๊องๆ ก็ยังน่ารัก น่าดูเอ็น เอ๊ย! เอ็นดู!  :hao6:  :z1:
ชงโคก็ชอบ ตรงและแรงดีมาก  o13
สรุป เรื่องนี้ดั้นรักมากกกกกกกกกกก  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: pukpow ที่ 24-04-2015 09:16:27
กรีีดดดดดดดดดด ชงโคน่ารักมากอะ อยากฟัดอยากกอดอยากหอมแก้ม น่ารักอะแกร๊!
พี่ทองก็สุดโต่งสมชื่อเรื่องจริงๆนั่นแหละ คิคิ มีเรื่องต่อไปมั้ยค่ะ อยากรู้
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Sanart ที่ 26-04-2015 12:29:39
เม้นเปิดซิงของเรา 55555
ชอบมากค่ะ แต่งเก่งมากๆเลย เราเพิ่งเข้ามาใหม่ อ่านมาโปรดแล้ว แต่เม้นสุดโต้งก่อน อิอิ
เรื่องคู่หลักน่ารักมากกก คู่รองอื่นๆก็หน่วงมากเช่นกัน
โบแมวนี่ต้องประมาณนี้เลย แต่เราไม่คิดว่าใครถูกใครผิดมากกว่าใครนะ
คือมันหลายปัจจัยหลายมุมมองเนอะ แต่ที่เยี่ยมยอดที่สุดคือเฮียกะน้องชงโคอยู่แล้ว 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-04-2015 00:29:54
เราคิดถึงเรื่องนี้  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Titania ที่ 30-04-2015 08:59:41
อ่านเรื่องนี้จบไปนานแล้วเพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาเมนต์

เป็นนิยายในดวงใจอีกเรื่องนึงเลยทีเดียวค่ะ

ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีดีให้ได้อ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: lakza651 ที่ 02-05-2015 02:43:38
ไม่ชอบเลย แบบนี้  :z3: เจ็บปวดสุด ๆ สงสารแมวอะ โอ้ยยยยยยย  :sad4: ขอบคุณนักเขียนน้าา หวังว่าจะมีซักวันที่ แมว โบ จะกลับมารักกัน ถึงความหวังจะริบหรี่ยิ่งกว่าแสงหิ่งห้อยก็ตาม แต่ให้จบแบบนี้เจ็บปวด
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 03-05-2015 22:53:27
โอ้ยยย เสี่ยโปรดโผล่มาโคตรได้จังหวะอ่ะ  แอบใจเต้นไปกับพ่อเดซี่เบาๆ  พี่โปรดมาเท่านั้นแหละ จบเลยๆ

ยอมใจจริงๆ คนนี้ (ช่วยให้เกียติเฮียทองหน่อย เรื่องนิแกเป็นพระเอกนะ)

คือเพิ่งได้เข้ามาอ่านเฮียเลยค่ะ แอบคิดว่าต้องมีมาม่าหนักแน่เลย เพราะดูปมปัญหาทั้งของน้องชงโคและของเฮีย หนักมากอ่ะ

แอบเคืองเฮียจริงๆ ตอนที่ไปทะเล สงสารชงโค แต่พอรู้เป็นไงมาไง เฮียทอง พระเอกมากคะ แต่ไม่เข้าใจสาวนั้นจริงๆ โอ้ยย

ชีเยอะจริงๆ อ่ะ ไม่ไหวละ  อย่ามาหาเรื่องแม่ของเดซี่นะ ไม่ยอมมมอ่ะ แต่ปมที่บ้านน้องดอกไม้สุดๆ ไปเลย เฮียปกป้องน้องด้วยน้าาาา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 18-06-2015 14:17:02
อิจฉาน้องชงโคนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ChaBuShi ที่ 20-06-2015 02:45:13
เเล้วทำไมต้องเป็นเเมวที่ไม่เหลือใครเเละต้องเจ็บอยุ่คนเดียว สงสารเเมวอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 22-06-2015 21:28:18
สนุกมากครับ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 28-06-2015 09:49:32
กลับมาอ่าน รอบ2 มาแล้วเห็น เสี่ยกะปลื้ม แล้วคิดถึง กลับไปอ่านเสี่ยกะน้องมหาดีกว่า  ตอนพิเศษนี่น้ำตาคลออะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 28-06-2015 18:07:35
สุดโต่งสมชื่อออ 555
พระเอกเราาาา

"น้องเดซี่"
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 20-07-2015 01:58:37
กลับมาอ่านอีกครั้ง ยังสนุกเหมือนเดิม อิ้อิ้ รักชงโค กับเฮียทองมากๆเลย ><
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: kimjuy_o ที่ 23-07-2015 16:24:14
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ สนุกมาก
เฮียทองน่ารัก แต่เรื่องหื่นนี่กินกันไม่ลงเลย น้องชงโคก็ใช่ย่อย อิอิ
เราไม่โอเคเรื่องเดียว เรื่องน้องแมว  :o12:
สงสารน้อง ไม่รู้ทำไมรู้สึกเรื่องนี้โบผิด เฮ้อ
เข้าใจความรู้สึกน้องแมวนะ มันทรมาน ที่ต้องมองคนที่เรารักไปรักกับคนอื่น
พูดไปก็ดราม่า ช่างเถอะค่ะ ชงโคกับเฮียมีความสุขก็ดีแล้ว
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวสนุกๆแบบนี้
เป็นกำลังใจให้ในเรื่องต่อๆไปค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 25-07-2015 21:32:57
แปะค่า   :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 01-08-2015 10:51:15
เพิ่งได้เข้ามาอ่า ตามมาจากเรื่องอื่นๆ
อ่านถึงตอนที่ 24 อยู่ แต่ขอเม้นก่อน... มันอัดอั้นนน
กรี๊ดดดดดด! พี่ทองฝังมุก!! 5 เม็ดเลยนะเออ -.,-
สนุกมากเลยเรื่องนี้ ชอบๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 03-08-2015 11:12:28
สงสารแมวแล้วก็โบด้วย
ความผูกพันกว่าสิบปีต้องจบลงคงทำใจยาก เป็นเราก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน
แต่อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ ดีกว่าต้องมาเกลียดกันตั้งเยอะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 03-08-2015 23:21:41
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 04-08-2015 00:40:11
ดีใจที่สุดโต่งจะออกรวมเล่มแล้ว :)
พี่ทอง หนึ่งในท็อป 5 พระเอกในดวงใจ
ถึงจะบ้าวัวไปนิด แต่เฮียดีที่หนึ่งเลย
(ในเฟสเฮียทองดูหลุดโลกมาก)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: bankimpossible ที่ 12-08-2015 20:46:59
: )
มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ ผมขอใช้คำนี้แล้วกันนะคับเพราะไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาบอกความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อนิยายเรื่องนี้จริง ๆ
ที่สามารถทำให้คนที่นับว่ามีโลกที่ " มืดมน " ได้พบเจอกับทางสว่าง นิยายเรื่องนี้ให้แง่มุมความคิดที่ผมเองก็ไม่เคยรับรู้มาก่อน
รู้สึกอบอุ่นหัวใจพอถึงฉากที่มีแต่ความสุขของตัวละครและในเวลาเดียวกันผมก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหมือนกับตัวเองอยู่ร่วมเหตุการณ์เวลาที่ตัวละครต้องพบเจอกับความเจ็บปวด
สุดท้ายนี้ผมขอบคุณจากความรู้สึก .... ขอบคุณจากส่วนลึกที่อยู่ในหัวใจ สำหรับนิยายที่ผมจะจดจำความทรงจำดี ๆ เรื่องราวดี ๆ
แบบนี้ตลอดไป....
ผมขอยกให้นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่....
#นิยายที่ดีที่สุดในชีวิต : )
#รอติดตามผมงานของคุณคนเขียนนะคับ หวังว่าผมคงจะได้ิตดตามเรื่องต่อ ๆ ไปของคุณอีกนานแค่ไหนผมก็จะรอ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 17-08-2015 12:52:30
สงสารแมวอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 23-08-2015 14:49:36
พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ หลังจากอ่านมาโปรดกับไร้พ่ายแล้ว พระเอกยังสุดหล่อสุดเริ่ดไม่ต่างจากเดิม แต่เรื่องนี้เพิ่มสุดเพี้ยน หรือสุดโต่งสมชื่อไปอีก ที่ได้เข้ามาอ่านเพราะ สนพ.กำลังเปิดจองอยู่เลยเข้ามาอ่านเพื่อตัดสินใจว่าจะจองรึเปล่า แต่อ่านแล้วติดหนึบจัง ชอบชงโคน่ะ พี่แกสุดยอดเลย  :impress3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 25-08-2015 11:08:26
คิดถึงพี่ทองกับน้องดอกไม้  :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 26-08-2015 00:14:59
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: o13 อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายในสี่เรื่อง ขอบอกเลยว่าชอบเรื่องนี้ที่สุดดดดดดดดดดดดดดด มันตลก เศร้า ซึ้ง โรแมนติก มีหลากหลายอารมณ์มาก ๆ น่ะ อ่านแล้วไม่เครียดแต่เต็มไปด้วยสาระของความรัก ความผูกพัน ความเป็นครอบครัว ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก จ้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: DogmaticGoose ที่ 26-08-2015 04:32:06
อ่านเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดอะไรหลายอย่างเลยค่ะ ต้องขอบคุณคุณคนเขียนมากๆเลยที่ตั้งใจเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา คือ แต่ละตัวละครนี่ก็มีทั้งด้านดีและไม่ดี และต่างก็มีปัญหาของตัวเองกันทั้งนั้นเลย พออ่านๆไปเราจะเห็นว่าเขาจัดการปัญหายังไง แล้วเกิดผลอย่างไรตามมา บางประเด็นนี่มีผลต่อเนื่องเป็นลูกโซ่เลยทีเดียว ซึ่งเราชอบจุดนี้มากๆเลยค่ะ 

ส่วนตัวละครที่ชอบที่สุดนี่ เราเลือกไม่ได้ล่ะ  :laugh: เอาเป็นว่าชอบครอบครัวของพี่ทอง(ยกเว้นพี่ทองนะ ..ที่เราแอบหมั่นไส้มากกว่า  o18) และเดซี่มากๆค่ะ 

สั่งจองไปเรียบร้อยแล้ว จะรอรับหนังสือนะคะ  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 27-08-2015 09:18:18
เป็นฟิคที่อ่านรวดเดียวจบไม่วางมือเลย
หนุกมากอ่า ขอบคุณที่แต่งฟิคหนุกๆให้อ่านนะคะ
ครบรสเลย 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 29-08-2015 18:03:12
ชงโคน่ารักที่สุดดดดด เฮียทองมันบ้าาาาาาา ชอบคู่นี้จังเลย น้องชงโคช่างยั่ว พี่ทองเลยหื่นจัดให้ อิอิ คู่รองน่าสงสารจัง 2 คู่ ดีใจที่บิ้วได้ก้าวต่อไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: ClioNe ที่ 29-08-2015 22:34:42
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-08-2015 15:15:30
อ่านโบแมวแล้วรู้สึกว่ามันก็ผิดทั้งคู่

ถึงจะบอกว่าเพราะโบไม่บอกอะไรแมว แต่อารมณ์คนจะตายมันกลัวไปหมดแหละค่ะ และถึงบอก โบก็ยังจะเย็นชาและหมดอาลัยตายอยากแบบคนจะตายอยู่ดี เผลอๆแมวรู้แล้วพยายามนู่นนี่ให้ด้วยความสงสารเผลอๆก็ทำโบหงุดหงิดอีก อารมณ์คนป่วยมันไม่อยากให้ตัวเองดูน่าสมเพชหรอกค่ะ เผลอๆมันก็จะมาลูปเดียวกันอีก


เราว่าคู่นี้เคมีไม่เข้ากันอะค่ะ เหมือนที่โบพูดว่าเขามีปมในใจกะแมวมาตลอดอยู่แล้ว คือแมวอยากได้อย่างหนึ่ง เขาเป็นอีกย่างหนึ่ง และเขาฝืนเป็นอย่างที่แมวอยากให้เป็นไม่ได้ อ่านตรงนี้เราก็รู้สึกว่า ถึงโบไม่ป่วยก็จะต้องเลิกกันสักวันอยู่ดีนะคะ...


เราเข้าใจอารมณ์แมวที่ตัดโบไม่ขาดนะ รักก็ส่วนนึง ผูกพันมากก็ส่วนนึง แล้วยังจมกับความรู้สึกผิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายทำให้เขาทิ้งไปก่อนด้วย อะไรๆมันก็เลยดึงขาไว้ให้อยู่ที่เดิม


สรุปคือ เราว่ามันผิดทั้งคู่ค่ะ ไม่ต้องถามหาคนผิดกว่า แล้วก็ไม่จำเป็นต้องถามว่า ถ้าแมวไม่นอกใจโบ โบเจอหมอฟายังจะไปกับหมอไหม เพราะสิ่งที่ทำไปแล้วก็คือทำไปแล้ว มันไม่มีคำว่าถ้าอีกแล้วค่ะ...



ขอให้ทุกคนไปดีนะคะ...
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: พุดดิ้ง ที่ 10-09-2015 17:35:34
อ่านถึงตอน 34 แล้ว เนื้อเรื่องเครียดจัง อ่านไปปวดหัวไป :เฮ้อ: แต่ก็ยังอยากติดตามล่ะนะ อยากเห็นทั้งชงโค ทอง และคุณพ่อมีความสุขกับคนอื่นเขาจริงๆสักที
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: JaJa89 ที่ 12-09-2015 00:23:41
อ่านมาโปรดจบแล้วก็มาเรื่องนี้ต่อ คือดีมากกกกกกกกกกกก T.T
พี่ทองช่างเป็นผู้ชายที่เลิศเลอเพอเฟ็คมากๆจริงๆ คือนางเป็นคนดีไม่มีพิษสงอ่ะ
แต่น่ารักมากกกกกกกก และเพี้ยนมาก5555555555 รักสัตว์ ต้นไม้สายลมแสงแดด
มุก5เม็ดของเฮียเชื่อว่าทำคนอ่านเซฟไพร้สไปตามๆกันแน่นอน ฮาา
ชงโคตอนแรกใสมาก ใจดีสุดๆ นานไป อ้าว น้องแรงใช้ได้เลย
ชอบทำให้พี่ทองหึงงะ แต่เอาใจพี่ทองได้น่ารักสุดๆ

อ่านตอนพิเศษพี่ทองในวัยเด็กกับหมอโปรด
สัมผัสได้ว่าสองคนนี้ดูรักกันดีจัง ชอบมากๆเลย
น่ารักง่า หมอโปรดคงสไตล์ปากร้ายใจดีรึเปล่านะ555
ปากบอกไม่แต่เอ้อออ ไปก็ได้วะ อะไรแบบนี้
ดาร์กแต่เด็กเลยยย อ่านแล้วไม่แปลกใจ
ที่พี่ทองว่าให้ว่าอันธพาล ก็จริงอ่ะ55555555
สรุปว่าสองคู่นี้เคยเจอกันมานานแล้วสินะเนี่ย

รักคนเขียนมากก รักพี่ทองมากกกกกกต้องจัดรูปเล่มมมมมม


 
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109)
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 23-09-2015 22:11:19
ความจริงเขาก็เปิดจองนานแล้วล่ะ แต่เราเพิ่งเอามาลงในนี้ พรีออเดอร์จนถึง 20 ตุลาคมนี้นะจ้ะ อยากรู้จักคนบ้าให้มากขึ้นก็ลองสั่งจองกันดูนะ อิอิ
.....................................................................xoxo.................................................................

ชื่อเรื่อง :  สุดโต่ง (3 เล่มจบ)

ผู้แต่ง :    Snufflehp

ภาพปก :  Tako

ราคา :    1,380 บาท

ของแถมรอบพรีออเดอร์ :  โดจินชิตัว SD สุดโต่ง 6 หน้า (แทรกในเล่มเฉพาะหนังสือรอบพรีออเดอร์)

ของแถม :  ที่คั่นหนังสือเล่มละ 1 ลาย (รวม 3 ลาย)

รายละเอียด :  - เนื้อหาหลัก 800+ หน้า

             - ตอนพิเศษที่ลงในบอร์ด (ประมาณ 120+ หน้า)

               ★ หลิน - เล้ง 3 ตอน

               ★ ตั้ม - บิ้ว 3 ตอน

               ★ โบ - แมว 3 ตอน

               ★ ทองคำเอก - ชงโค 2 ตอน

             - ตอนพิเศษเฉพาะในเล่ม (ประมาณ 200+ หน้า)

               ★ ทองคำเอก - ชงโค 12 ตอน

คำโปรย :       

               คุณครับ… ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีไอ้บ้าที่ใส่กางเกงม่อฮ่อมคาดผ้าขาวม้า จูงวัวเดินไปเดินมาในเมือง คิดว่าวัวเป็นลูกสาวแท้ๆ ของตัวเอง แถมยังตั้งชื่อให้ว่าเดซี่อีกต่างหาก

 

               แล้วไอ้การที่ผมต้องมาขึ้นโรงพักด้วยข้อหาพยายามลักพาตัว ‘ลูกสาว’ ไอ้บ้านี่คืออะไรครับ!?

               ผมเห็นมันน่ารักดีเลยแค่จะลูบมันเองนะ!

 

               จากนั้นคนเลี้ยงวัวก็ตีเนียน พาตัวเองเข้ามาวนเวียนวุ่นวายไม่ได้ขาด ด้วยความคิดเองเออเองว่าวัว เอ่อ... ลูกสาวของเขาชอบดอกชงโคในรั้วบ้านผม

               และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตที่เต็มไปด้วยสีสันของผม สีสันที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะแต่งแต้มให้ได้

           ทว่ามันก็เป็นสีต้องห้าม เพราะเขา... มีใครอีกคนอยู่แล้ว

           ‘ถ้าผมทำให้พี่เจ็บมากขนาดนั้น...  งั้นเราหยุดแค่นี้เถอะนะครับ เพราะผม...  คงเข้าไปใกล้พี่มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว’

คลิ๊กสั่งจองที่นี่เลยค่ะ (http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/12/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%87)

(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/7o/oh/zy.jpg)
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/8n/96/qp.jpg)
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/gb/te/ng.jpg)
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/qs/20/ch.jpg)
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 23-09-2015 22:16:52
ตอนพิเศษ 200 หน้านี่คือดีงามมากเลยนะคะ   :o12:

กระเป๋าแบนก็จำเป็นต้องสูบให้มันตุงขึ้นมาจนได้ (ฮา)  :haun4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 29-09-2015 10:40:05
 :z3: อ่านแล้วแลดูเครียด โห้3เล่มจุใจมากคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 08-10-2015 07:15:16
 :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: jujubebun ที่ 28-11-2015 02:06:51
อ่านตอนพิเศษแมวกับโบจบแล้ว รู้สึกว่ามันแย่มากอะ


แมวนี่น่าสงสารเกินไปนะ นึกสภาพดิ ชอบโบข้างเดียว ทนรอจนสมหวัง แต่พอคบกันแล้วโบก็เย็นชา แล้วพอป่วยก็เล่นบทเหยื่อโดนฟ้ากลั่นแกล้ง ทำตัวเป็นพระรองเกาหลี โดยการถีบหัวเมียตัวเองไปให้คนอื่น .... แหม พ่อคนดี หวังดีกับเมียจริง ๆ

ส่วนแมวก็ช้ำไปสิ ชีวิตทุกข์ระทมกินระกำไปสิ รักคนใหม่ก็ไม่ได้ ส่วนผัวก็เทตัวเองทิ้งแล้วไปหาเมียใหม่แล้วนี่ แถมยังกลายเป็นคนอบอุ่นกับเมียใหม่อีกต่างหาก
คือยังไงหรอ ทีกับเมียเก่าล่ะอ้างนู่นอ้างนี่ว่าตัวเองไม่โรแมนติกบ้างล่ะ ปากหนักบ้างล่ะ อ้างไปเรื่อย ขยันแต่ทำร้ายความรู้สึกเมียเก่า  ... .... โคตรเห็นแก่ตัว

คือถ้าสุดท้ายคนอย่างโบจะผ่าตัดแล้วตาย ๆ ไป ก็ไม่เสียดายตัวละครนี้เลยนะ

ส่วนคำถามของไรท์เตอร์ที่ว่าใครสุดโต่งที่สุด ขอตอบว่าตัวละครทุกตัวเลย 5555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 25-12-2015 09:48:19
อ่านคู่หลักเหมือนกำลังโปรยดอกไม้ที่ฟาร์มโค มาคู่รองเท่านั้นเเหละ เหมือนโดนดึงลงอเวจี
เกลียดดดดดดดดอิโบ ผ่าตัดเปลี่ยนสมองเหรอไง ถึงได้นิสัยเปลี่ยนจากหน้าปลาปลาบร็อบเป็นปลากระดี่

ถ้าไม่รักหรือรำคาญเเมว ทำไมทนคบตั้งหลายปี? ไม่คิดเหรอว่าเลิกกันไปอีกคนจะเจ็บ? กับเรื่องชะนีทำไมไม่อธิบาย?
บังเอิญเจอก็บอกดิ ทำไมต้องเงียบ? พอเซ้าซี้ก็มาด่า ต้องพูดเเรงๆ นึกอยากด่าก็ด่า เหมือนเเมวเป็นของตาย

ถ้าโบมันตายก็ไม่ใช่เเมวเหรอที่จะเสีทยใจเเละรู้สึกผิดที่ไม่รู้เรื่องห่าไรเลย? เเล้วถึงเเมวไม่เผลอตัวให้หลิน
ไอ้โบไปเจอหมอฟา เเล้วมันจะยังไง? เเต่เเกโชคดีเนอะไอ้โบ ที่ยังมีตั๋วโดนนอกใจ เลยบินหนีรักษาตัวเเละ/ใจ/ ถุ้ย
หนีไปเริ่มต้นใหม่ ทิ้งคนเก่าอยู่กลางทาง เออ เเมวมันผิดที่ยอมเเตะต้องหลินตัวเกินเพื่อน
เเต่เเกไม่ใช่เหรอที่ถีบใสไล่ส่งมันน่ะ? ทำตัวเหมือนมีคนใหม่ขณะคบกัน ขนาดชงโคก่อนหน้านี้ยังเข้าใจอย่างนั้นเลย

ไอ้โบมันไม่สมควรได้รับ happy ending เเต่ก็นะ.... ไม่ว่าโลกเเห่งความจริงหรือนิยาย ความยุติธรรมมันไม่มีหรอก
 :o12:


สุดท้ายก็อยากหอมคนเขียนหลายๆ ฟอด ที่เขียนนิยายดีๆ ให้เราได้อ่านกัน อิอิอิ
ติดตามหลายเรื่อง ตัวละครไม่ปกติซักเรื่อง 55555 เเต่นั้นเเหละคือเสน่ห์ของนิยาย Snufflehp  o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-02-2016 21:52:24
จะบอกว่าอยู่ดีๆความสงสารแมว
ก็กลับมาในใจของคนอ่านอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: greengarnet ที่ 06-02-2016 21:20:53
กระเถิบมาจากมาโปรดคร้าาา
คนละมุมกันเลยเรื่องนี้ ชอบมากคู่หลักแสดงความเชื่อใจกันสุดๆ ผ่านเรื่องราวเสี่ยงตายมาหลายรอบ แม้ว่าน้องชงโคจะขี้อ่อย ไม่สิค่ตอ่อยยยยยยยยย และแซ่บช่วงมีพี่ทองเอกคำเป็นตัวเป็นตนให้ขึ้นขี่ เอ้ยควบ เอ้ยไม่ใช่สิ ต้องควง  5555

ส่วนคู่รองแต่ละคู่แซ่บใช่ย่อย
มันแสดงให้เห็นมุมมองของสังคมของคนในปัจจุบันนี้ เราไม่ได้โลกสวยเวลาอ่านนิยาย หลายเรื่องเวลาที่อ่านเราก็คิดว่ายังไงก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับอุปสรรคที่เข้ามาขวางกั้น แต่ก็มีหลายเรื่องทำเอาป่วยไปเลยค่ะ เดี๋ยวนี้เลยภูมิคุ้มกันสูง มาเถอะ ถ้ามีเหตุและผล แสดงออกมาชัด bad ending  เราก็รับได้ ถือว่าเป็นอรรถรสในการอ่านอีกแบบไป

ไม่ว่าจะเป็น มุม ของ หลิน+เล้ง ที่ดูเป็นความสัมพันธ์ฉาบฉวย แต่ใครจะคิดว่า แค่ได้ลองครั้งเดียวก็ทำให้ลืมไม่ลง 5555 ส่วนคู่ บิ้ง+ตั้ม เรามองว่ามันเป็นมุมของชีวิตมุมหนึ่งสะท้อนให้เห็นสังคมยุคสมัยนี้ดีค่ะ  ผัวหนึ่งเมียสองเกิดจากความไม่ยับยั้งชั่งใจของแต่ละฝ่ายจนเลยเถิด แต่ถือว่าจบสวยค่ะ เพราะคนสองคนยอมรับได้มันก็แฟร์ดีค่ะ 555555

ส่วนที่พีคสุด เห็นจะเป็น โบ+แมว ทำให้เราเห็นได้ง่ายเลยว่า ความรัก 10 ปีมันก็ไม่จีรังเหมือนกัน ทั้งคู่ต้องเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองกระทำ อนึ่งโบ รักแมวแค่ไหน แต่ไม่แสดงออก มาคาดหวังให้แมวรับรู้ก็คงไม่ได้ เหมือนอย่างพี่ทองที่ไม่สามารถเดาใจชงโคได้ จนต้องเอ่ยปากถาม ถึงแม้ว่าจะรักกันแต่ในบางครั้งบางเรื่องที่มัรยากจะแสดงออกมาได้ก็ควรพูดจากัน ปรับความเข้าใจกัน ส่วนแมว ด้วยนิสัยที่น่ารำคาญ (สำหรับเราเลยไม่ชอบพวกงองแง่งงอแง555) ดันเป็นคนโลเล ทั้งที่โบก็ไม่เคยบอกเลิก แต่ตัวเองดันไปมีความสัมพันธ์ที่เกือบจะเลยเถิดกับเพื่อนสนิทจนได้ โบในตอนนั้นที่มีเรื่องให้คิดมากมาย สุขภาพร่างกาย แล้วมาเจอฉากแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยมันยากจะให้อภัยค่ะ สำหรับเราโบคงเจ็บมาก ในตอนนั้นถ้าไม่ได้เณรชงโค อาจต้องหลั่งน้ำตาให้โบอีกคน เอาเป็นว่า ก็ผิดทั้งคู่แหละค่ะ แต่ถ้าในเรื่องของความมั่นคงและความชัดเจนของหัวใจ เราว่า โบจัง มั่นคงกว่า ไม่เหมือนแมว ที่แยกระหว่างความรักกับความเหงาไม่เป็น บทสรุปท้ายเรื่อง มันแสดงให้เห็นว่า มีคนสองคนที่เลือกสองทาง แมวที่เสมือนนาฬิกาตาย ฝังจำกับอดีต ในขณะที่โบกำลังก้าวเดินไปข้างหน้าต่อไป.... สุดท้ายแล้ว เราว่าขึ้นอยู่กับเวลา  ยังไงก็ภาวนาให้ทั้งสองคนได้พบรักครั้งใหม่ดั่งที่ใจตัวเองต้องการนะ

ไม่เคยแสดงความเห็นยาวขนาดนี้เลย คร้าา เป็นกำลังใจให้คุณผู้แต่ง
แม้จะมาตามอ่านคุณช้าไป  แต่เรื่องนี้กลับให้ข้อคิดมากมาย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: TORORO-PD ที่ 07-02-2016 01:41:33
Bo no word to say about ur actions, go to hell both of u,u and Far i dont care Far had helped Chongko u are f*cking man , son of bitch  เออเราขอโทษนะ เราอิน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 09-02-2016 18:46:11
สนุกมากค่ะ
ได้มุมมองอะไรหลายๆอย่างมากเลย
เพราะโลกไม่ได้หมุนรอบตัวเรา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: couture ที่ 08-03-2016 21:00:43
ที่มาอ่านเรื่องนี้เพราะเคยอ่านเรื่องมาโปรดแล้วชอบมาก ซื้อมาโปรดเก็บไว้ด้วย แต่เรื่องนี้ชอบแค่คู่หลักอย่างเดียวอะ และรู้สึกเสียใจกับคู่ โบแมว มาก คือแบบเสียความรู้สึกไปเลยอะเหมือนแมวโดนหลอกมาตลอดว่ารัก คือแบบยังเศร้าอยู่ไม่ไหวอ่านแล้วหมดกำลังใจใช้ชีวิตอะ  :mew5
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 10-03-2016 03:13:29
ชอบ ทอง กับ ชงโค มากค่ะ ฟินกระจาย ส่วนคู่อื่นก็ดีค่ะแม้อยากให้ โบ-แมว คู่กันก็เหอะ ว่าแล้วเศร้า แต่สนุกมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: sweetie ที่ 12-03-2016 04:02:54
 อ่านทีไรสงสารแมวเหมียวทุกที เรื่องมันเศร้า  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: BChampa ที่ 13-03-2016 21:06:23
สัสหมาาาาาาาาา ไม่น่าเปรี้ยวมาอ่านตอนพิเศษโบแมวก่อนเลย ยิ่งอ่านตอนโคตรพิเศษด้วยแล้ว ก็นึกว่าจะสมหวังไง ให้แมวเชิ่ดแบบน้องปลื้ม ให้โบง้อบ้าง ที่ไหนได้ ไอ้สัสสสสสสสสส ทำเอากลับไปอ่านตอนปกติต่อไม่ได้เลย อีพี่ฟามึงมาจากไหนนนน 40กว่าตอนไม่โผล่ มึงโผล่มาสอยเอาตอนพิเศษ ชิบหาย ถึงจะเป็นคนดีกูก็เกลียด ตายพร้อมกันทั้งคู่เลยไป ยิ่งรู้ว่าแมวไม่เหลือใครเลยยิ่งเจ็บ แล้วจะกลับไปอ่านตอนปกติแมวอ้อนโบยังไงได้วะเนี่ย  :o12: :katai1: :katai1: น้ำตาไหลเป็นลิตรละ ดีนะอ่านหลังกินข้าว ไม่งั้นกินไม่ลงแน่ จุกชิบหาย ตอนพี่โปรดยังไม่จุกเท่านี้เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: akkharadech ที่ 05-04-2016 09:44:01
เราเอียงมาทางแมวนะ ไม่รู้สิความรู้สึกเราคือผิดทั้งคู่ แต่คนที่โดนลงโทษคือแมวคนเดียว
แมวผิดที่ทรยศ แต่ถ้าดูตามต้นเหตุแล้วมันก็เพราะโบไม่ใช่เหรอ
โบเรียกร้องความเชื่อใจจากแมว แต่การกระทำมันไม่ใช่
ถ้าโบอธิบายบ้างมีเหรอที่แมวจะไม่เชื่อ โบทำเหมือนรำคาญแมว
และหลายๆอย่างมันทำให้รู้สึกว่าโบไม่แคร์แมวเลย ไม่เคยสนใจว่าแมวจะรู้สึกอย่างไร
ดังนั้นถ้าแมวหวั่นไหวกับหลินมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะการปฏิบัติของหลินแมวคือคนสำคัญ
โบสามารถเริ่มใหม่ได้อย่างสวยงาม แต่แมวต้องจมอยู่กับที่เดิมโดยที่ไม่รู้ว่าจะเริ่มใหม่ได้เมื่อไหร่
จมอยู่กับความรู้สึกผิด ทนมองดูคนที่รักเริ่มต้นกับคนใหม่ส่วนตัวเองถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
เวลา 10 ปีของทั้งสองคนไม่เท่ากันเลยจริงๆ
ไม่รู้นะนี่เปนคนที่เกลียดการนอกใจมาก หวั่นไหวได้นะแต่ควรมีขอบเขต มันไม่โอเคตั้งแต่เริ่มโกหกโบแล้วล่ะ บอกไปเที่ยวกะเพื่อนเที่ยวเสดก้อไปเ_ดกันเฉยดีนะที่โบไปเจอไม่งั้นคงโดนสวมเขาไปอีกนาน ทำตัวแบ๊วๆเจ้าน้ำตาแต่ที่แท้ก้อ...//คนเริ่มต้นใหม่ได้ก่อนผิดด้วยเหรอ รึว่าต้องนัดมีคนใหม่พร้อมๆกันถึงจะแฟร์
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: akkharadech ที่ 05-04-2016 11:08:24
เอาจริงๆนะเรื่องโบแมวอ่ะ เราเข้าใจโบนะมันเปนอย่างนี้มาตั้งแต่แรกแล้วที่มันเงียบๆไม่พูด ไม่งั้นแมวคงอ่วมตั้งแต่ทำตัวบ้าผู้ชายตั้งแต่ต้นๆเรื่องแล้วล่ะ ทำตัวแม่งง้องแง้งเปนเดกถึงปรึกษาไปคงไม่ได้อ่ะไรตีโพยตีพายเปล่าๆ ขนาดเรื่องผู้หญิงยังไม่รู้อะไรแม่งยังโวยวายเลย โบมันก็คงรักแหละไม่งั้นคงไม่คบเป็บสิบปีหรอก แต่หลังๆเริ่มเยอะไงขี้หึงโวยวาย แล้วเสือกเอนไปทางหลินอีกยิ่งหลินมาพูดกับโบแบบนั้น โบมันก็นึกว่าแฟนจะหนักแน่นปล่อยไปไม่ว่าไร หลังๆอะไรก้อหลินๆๆๆเปนเราเราก้อไม่โอเค แล้วมาโกหกอีกเรื่องไปเที่ยวบางคนบอกว่าถ้าโบห้ามคงไม่เกิดเรื่อง ถ้าแมวมันบริสุทธิ์ใจคงบอกละว่าไปกะใคร โบมันก็คงทะแม่งๆละล่ะ ถ้าโตขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรก็ไม่ไหวนะ คนที่เปลี่ยนไม่ใช่โบหรอกมันเปนของมันแบบนี้มาตั้งแต่แรก แมวนั่นแหละพอมีคนมาดีด้วยหน่อยก้อไปละ ที่สำคัญยังไม่เลิกกะโบด้วย ยิ่งโบมาเห็นชอตเด็ดด้วยแล้วยิ่งตัดง่าย ประกอบกับตัวเองก้อป่วยจะตายแล้วมันก้อคิดว่ามันดูแลแมวไม่ดีพออยู่แล้ว ให้แมวไปกะคนแบบที่แมวชอบน่าจะมีความสุขกว่า โบผิดเหรอ? ไม่นะเราว่า ถ้าดูการวางตัวของแมวกับหลินเราเป็นโบเราก็ไม่โอเค ทำเหมือนเป็นแฟนกันทั้งที่แฟนก็ยืนหัวโด่ตรงนั้น โบมันก้อคงคงว่าพวกมึงก้อเอาๆกันซะจะได้จบๆมั้ง/คหสต/เลยปล่อยๆแม่งตามสบาย____ปล.คนส่วนที่ใหญ่ด่าโบก้อคงเปนคนแบบแมวมั้งที่ชอบให้แฟนเอาใจดูแลเทคแคร์ แต่ไม่ได้ดูว่าตัวเองวางตัวยังไง ถ้าแมวเปนผู้ใหญ่อีกหน่อยโบมันคงคุยคงบอกแหละแต่นี่ไม่ใช่ไง เปนเราเราก้ไม่บอกอ่ะเดวมาเครียดหนักกว่าเดิมยิ่งชอบตีโพยตีพายอยู่ บอกไปเดวก้อมาร้องให้เหมือนกุจะตายวันนี้พรุ่งนี้อีก ไปกันใหญ่ แล้วที่โบมันจะแคร์แฟนใหม่มันก้อไม่แปลกคนเรามีรักใหม่มันก้อต้องดีขึ้นกว่าครั้งเก่า เอาความผิดพลาดเก่าๆมาแก้ไขไง ตอนที่ฟาถามว่าเปนไรมันยังบอกว่า ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวแอบไปร้องไห้เลย แต่ฟาเข้าใจพูดไงว่าจะพูดยังไงไม่เซ้าซี้งอแง ความรักอย่างเดียวมันไปไม่รอดหรอกมันต้องเข้าใจกันด้วย ซึ่งฟามีตรงนี้ ไม่แปลกที่โจะรัก แต่กับแมวไม่ใช่ไงต่างคนต่างไม่เข้าใจ ต้องการกันคนละอย่าง คบมาได้สิบปีก็เก่งละ ถ้าจะถามว่าที่คบกันมาสิบปีไม่มีค่ากับโบเลยเหรอ อยากถามคำนี้กับแมวเหมือนกัน ตอนอยู่กับหลินคิดถึงสิบปีมั่งป่ะ แล้วที่โบทิ้งทำตัวเองป่ะ จะมารอมาสำออยร้องไห้เรียกร้องอะไร เลิกกันแล้วคนที่ตัดใจได้ก่อนผิดเหรอ คนลุกได้ก่อนผิดเหรอ คนเริ่มต้นใหม่ได้แล้วผิดเหรอ คนเจ็บมีแค่แมวเหรอ คนที่จมอยู่กับอดีตน่าเห็นใจกว่าเหรอ ถ้าแมวไม่ให้ความหวังหลินเรื่องจะเกิดเหรอ ถ้าแมวมีความยั้งใจสักนิดเรื่องจะจบแบบนี้รึเปล่า //โบก็ผิดที่ไม่พูด//แต่แมวผิดที่นอกใจ//ในสายตาเราแมวไม่ได้เจ็บปวดหรือน่าสงสารมากกว่าโบเลย//โบไม่ผิดที่เริ่มต้นใหม่กับคนใหม่//แมวไม่ผิดที่จะจมกับอดีตและความรู้สึกผิด//แต่แมวจะผิดที่ยังไปวอแวโบจนรักครั้งใหม่ของโบมีปัญหา
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนที่ 21 : 04/6/2014 (Page. 29)
เริ่มหัวข้อโดย: luvsj_leedong ที่ 06-04-2016 13:48:51
TTOTT ท่านเทพเท็นมาเเล้ววววววววววววว

นี่ติดตามท่านมาทุกเรื่องเลยยยยย รักเท็นกับเมลลลลลล  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 25-04-2016 14:24:51
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ อิพี่ทองบ้าบอมาก อ่านทอล์คที่บอกว่าได้แรงบันดาใจมาจากชินจังนี่คือพีคมาก เพิ่งรู้ความปัญญาอ่อนของพี่ทองนั้นมีที่มาลึกซึ้ง และที่ลึกซึ้งกว่าคือความฝังใจเรื่องเป๊ปซี่555555555555555555 ชอบโมเม้นต์ที่พี่ทองอยู่กับพี่โปรด แลดูมีความแตกต่างเหมือนกัน ส่วนอิพี่เท็น หล่อนหลุดมาจากโลกไหนตอบ เท็นเท็นแลดูเป็นซีเคร็ตบอยมาก มีการเขียนไว้ที่หลัง ชอบช้อตนี้ มันดูลึกลับ ดูน่าค้นหาไปอีก ตามพี่เทลมาเก็บค่ะ

ตอนพิเศษทุกตอนเศร้ามาก ร้องไห้ปาดน้ำตา โดยเฉพาะน้องแมวกับโบ อ่านจบนี่คือติดสตั้น ร้องไห้อย่างปวดตับ แต่ทุกตอนสนุกค่ะ ความฮานี้คือนั่งขำรัวๆ ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ ♥
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: gummybear ที่ 09-05-2016 01:36:40
สนุกมากจ้าาาา o13 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: rinrin1356 ที่ 09-05-2016 10:44:39
ไปอ่านในเล่มยิ่งจะเห็นความเห็นแก่ตัวสุดโต่งของโบ คนที่สงสารโบลองไปหาอ่านดูแล้วจะจุกแทนแมว
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 11-05-2016 02:49:24
จุดจบ แมว กับ โบ ไม่โอเคเลยอ่ะ
สงสารแมวมากๆ ตัวโบดันมีความสุขกับการเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคน แต่แมวกลับไม่มีใครยังรักโบตลอด :m15:
ตอนโบอยู่กับแมวทำไมไม่เห็นแคร์เหมือนตอนอยู่กับฟาเลย เหมือนโบไม่ได้รักแมวเลยตั้งแต่แรก
ตอนแรกนึกว่าโบรักษาหายแล้วจะกลับมาคืนดีกันกับแมวสะอีก
ไม่แฟร์กับแมวบอกเลย
ขัดใจ -*- :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: AllStaRK ที่ 11-05-2016 22:49:07
อธิบายยาก ไลค์รัวๆเป็นพอ o13 o13 o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: auum ที่ 15-05-2016 19:49:39
อ่านจบรวดเดียว เเต่ละคู่ความรักนี้ต่างกันมากอะ
พี่ทอง+ชงโค แฮ้ปปี้มาก ยิ่งชงโคมาดใหม่เนี่ยตำเเหย่งสะใภ้ร้านทองไม่รอดไปไหนเเน่ๆ ถึงเฮียมันจะบ้าวัว เเต่มันรักจริง
ส่วนเเมว+โบ คหสต. เรานะโบเป็นคนที่ไม่พูดอะไรบางทีเลยไม่อธิบายห่าไรเลยด้วยเพราะไม่อยากให้ใครมาเครียดกับตัวเองป้ะพะโดยเฉพาะเเมวยิ่งไม่อยากให้รู้เรื่องโบก็คงกลัวเเมวเครียดเเล้วตอนนั้นหมอยังไม่รู้เลยจะรักษาหายรึปล่าวเเล้วมันดันเกิดเหตุในช่วงที่โบสนิทกับผิง เเมวก็ไม่เข้าใจเเมวอะเป็นเเฟนกับโบมานานก็ต้องเข้าใจสิว่าโบเป็นคนยังไงมาตีโพยตีพายว่ามันต้องเป็นอย่างที่ตนคิดเสมอถ้าโบมันจะนอกใจมันคงนอกใจไปนานเเล้วเเละ เเล้วความรักมันจะมีความสุขได้ไงเเล้วที่ไปยุ่งกับหลินอะสมควรหรอรู้ว่าเหงา เเต่ถ้าเราเป็นโบเเฟนเหงาเเล้วไปเอากับเพื่อนอะก็ไม่ไหวปะว่ะคนเรามันก็ชอบกินข้าวนะไม่ได้ชอบกินหญ้า เเล้วถ้าไปอยู่โน่นโบคบกับฟาเเล้วจะเป้นไรไปในสถานะของโบตอนนั้นคือโสดเเล้วไม่ได้สวมเขาให้ใคร เราว่าโบกับเเมวไม่ได้คู่กันตอนจบอะดีเเล้ว  :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: jennyha ที่ 31-05-2016 21:07:20
พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้คือแบบสนุกมาก เนื้อเรื่องเข้มข้น ชอบบบบบบ
ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 12-06-2016 19:18:34
บอกเขาว่าให้ได้แค่พี่น้องแต่ก็ดันไปจูบเขา หวงเขา เอิ่มม ใจร้ายไปนะทองคำเอก :3125:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 12-06-2016 20:07:38
หมดศรัทธากับดีนเลย หลงหอยจนหน้ามืดตามัวไม่มองว่าใครจะเสียใจใครจะเดือดร้อนมั่ง เพื่อนแบบนี้ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรนะ :katai1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 12-06-2016 20:52:49
แอบมีอิเสี่ยโผล่มาให้หายคิดถึงด้วย  คิดถึงอิเสี่ยจริงไรจริง :katai3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 13-06-2016 10:32:02
the tenth นี่ท่านเทพพี่เท็นแน่นอน อึนๆมึนๆติสๆไม่สนโลกแบบนี้มีอยู่คนเดียว :hao7:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 13-06-2016 12:09:09
เอาประเด็น5เม็ดก่อน เอาออกไปซัก2เม็ดมั้ยเฮียเหลือ3กำลังดี  :z1: แต่ๆแหมๆอิเสี่ยนี่ยังไงนะเอาประสบการร์ตัวเองกับน้องมหามาแชร์ให้พี่ทองมันฟังรึเปล่ามันถือหลงเชื่องมงายขนาดเน้ :hao6: :hao6:เราชอบชงโคภาคไม่ใจอ่อนไม่ยอมคนแบบที่โยนหินทุ่มใส่รถไอ้เล้งกับจิกตาไม่ยอมสงสารนังนิลแถมแสดงความเป็นเจ้าของเฮียด้วย คือนายเอกยุคนี้มันต้องแบบนี้ค๊าลูกสาวอย่าได้ใช้นางเอกช่องมากสีมาเป็นไอดอลเด็ดขาดสมัยนี้ผัวเราแฟนเราคนของเราเราต้องใช้สิทธิ์ตีรังฟันแทงจิกได้จิกตบได้ตบคนมันจะมาทำให้ครอบครัวเราร้าวฉานนะค๊ะลูก คำว่าลูกผู้ชายต้องให้เกรียติสตรีอย่ารังแกผู้หญิงอ่ะมันต้องดูสันดานพฤติกรรมของตัวเมียด้วยว่านางคู่ควรได้รับสิทธิ์นั้นมั้ยเราเป็นผู้หญิงนะแต่ถ้าเจอผู้หญิงแบบนังนิลในชีวิตจริงๆแล้วนางถูกผู้ชายตบเราจะไม่สงสารเลยไม่ว่าสาบาน! :katai4:น้องพลอยน้อยอีน่าลักมากๆลักเลยเป็งเด็กที่วิเศกมั๊กๆ  :กอด1: ส่วนไอ้เล้งกับนังนิลแรด สาธุขอให้อาม่ากับคุณม๊าจัดไปหลายๆดอกเถอะค๊าา :call:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 13-06-2016 19:14:31
เห็นมีแต่คนโจมตีแมว แต่เรากลับมองต่างและไม่ชอบมากๆๆๆที่สุดท้ายโบมันกลับไปมีความสุขกับรักครั้งใหม่
ทั้งๆที่เอาตรงๆนะโบผิดเกือบ90% คือคุณเมิงไม่ชัดเจนไม่เคยทำดีหรือสนใจและให้ความสำคัญกับคนที่เมิงบอกว่ารัก
แล้วพอเค้าไปมีคนอื่น ก็เพราะตัวคุณเมิงเองที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจ ไปกับชะนีคนอื่น ไม่สนใจไม่แคร์แม้จะเอาเรื่องป่วยจะตายมาอ้าง
มันก็ฟังโคตรไม่ขึ้น แล้วพอทีนี้กลับไปเริ่มคบคนใหม่ ทีอยู่กับแมวบอกเลยว่าไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกว่ามันรักแมวได้เลยแม้แต่1% ได้แต่สาปแช่งให้มันไม่มีความสุขหรือไม่ก็ให้แฟนใหม่ของมันทำเหมือนที่มันทำกับแมวด้วยเถอะ
มันจะได้รู้สึก ว่าแมวรู้สึกยังไงตลอดเวลาที่ผ่านมา  :z6:  :z6: :z6:

คอมเม้นท์นี้ใช่เลยค่ะ ขอแปะมือหน่อย
ตอนที่กลับมาจากค่ายกับชงโค แล้วแมวมารับอ่ะ โบแสดงออกให้เห็นชัดๆว่าไม่แคร์ความรู้สึกแมว ดี้ด้ากับผิง จนแมวผิดสังเกต ถามขึ้นมา แล้วโบก็อมพะนำไม่ยอมตอบดีๆให้แมวเข้าใจ เอาแต่คิดว่าแมวต้องเข้าใจทุกอย่างเอง เลยเกือบจะมีปัญหากัน แต่แมวก็ยอมโบทุกอย่าง จนชงโคทนไม่ได้ต้องพาแมวออกไปเพื่อช่วยแมว  แล้วอย่างนี้ทำไมใครๆถึงกระหน่ำว่าแมวกันน้า โบทำให้แมวน้อยใจจนหลินเข้ามาแทรกกลาง ถ้าโบแคร์แมวมากกว่านี้คงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

[/size]
เราเสียใจนะ เพราะตลอดเวลาที่อ่านพาร์ทโบ ซึ่งเป็นอะไรที่โบต้องเอาความในใจให้คนอ่านอย่างเราได้รับรู้
เหมือนโบรักแมวมากๆเลย ทำตัวเหมือนยอมถอยทุกอย่าง ยอมเสียสละตัวเองเพื่อให้เเมวเจอคนที่ดี.....
แต่ไปๆมาๆโบกลายเป็นคนที่หมดรักแมวก่อนเลย ไม่แม้เเต่จะนึกถึง...
พูดกับชงโคได้อย่างน่าชื่นตาบาน ประกาศออกสื่อ ทั้งๆที่ตอนคบกับเเมวนี่เป็นอะไรที่พยายามปกปิดตลอด
นี่หรือคนที่เคยบอกว่ารักมาก ถึงจะไม่เคยบอกกับแมวก็เถอะ (ช่างเป็นแฟนที่ดีจริงๆแม้เเต่คำว่ารักก็ไม่เคยพูด)
คนเเต่งคะ ถามจริงๆเถอะ โบรักเเมวจริงๆเหรอคะ 10 ปีที่ผ่านมามันจะไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ
โบไปอยู่ต่างประเทศนานเเค่ไหนเหรอคะ? ถึงปีมั๊ย หรือต่อให้เป็นปี ก็ลืมคนที่บอกว่ารักมาก
ยอมเสียสละตัวเองขนาดนั้นได้เลยเหรอคะ  คือเราจะไม่เคืองเลย ถ้าในพาร์ทของโบ โบไม่แสดงความคิดออกมาแบบนั้น
ใจร้ายมากเลยนะ...โบเป็นผู้ชายที่ใจร้ายมากจริงๆ เราไม่อยากเห็นคนๆนี้มีความสุขเลยค่ะ มันไม่แฟร์
ทำไมไม่ตายไปนะ เพราะถ้าโบตายเค้าคงเป็นตัวละครที่มีค่าให้จำมากกว่านี้

เเรกๆเราก็ทำใจได้อยู่หรอก เพราะในเม้นที่ลงเพลง "คำยินดี" เราถือว่าโอเคนะ เพราะอ่านจบ เพลงนี้ก็ดังขึ้นมาในหัวเราเลย
แต่ไปๆมาๆ ยิ่งได้คิดทบทวนเรื่องราว เราดันรู้สึก...รับไม่ได้ คือมันยังวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอด
คนที่ต้องเป็นคนร้อง "คำยินดี" คือโบต่างหาก เพราะโบไม่ใช่คนรักที่ดีของแมวเลย ยิ่งหลังๆยิ่งเเล้วใหญ่
เราคนอ่านรู้นิว่าเพราะอะไร ถึงจะเป็นเหตุผลบ้าบอก็เถอะ เเล้วเเมวรู้มั๊ยล่ะ
สุดท้ายยังไง..แมวต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่คนที่ผิดมากที่สุดก็คือโบ คนที่หมดรักก่อน...คือโบ

แล้วยิ่งเราได้มีโอกาสไปแวะอ่านที่เพจ ที่คนเเต่งได้ตอบในคอมเม้นนึง ยิ่งจิตตกกว่าเดิมอีกเพราะคนเเต่งตอบว่า

"อ่านตอนพิเศษชงโคอาจจะสงสารแมวมากกว่านี้ก็ได้นะ ไม่รู้สิ ที่วางไว้คือแมว..."  เเละ

"ที่วางไว้คือให้โบเริ่มใหม่แต่แมวยังคงอยู่ที่เดิม อยู่กับความทรงจำและวันเดิมๆ โบจะเป็นแฟนคนแรกและคนสุดท้ายของแมวค่ะ ที่วางไว้ T_T"


นี่คือ......เรื่องจริงเหรอคะ ที่เราคิดได้มีอย่างเดียวคือคนเเต่งกำลังจะบอกว่าให้แมวหายไปเหรอคะ
จากในตอนเเรกคนที่จะหายไปคือโบ คนที่รักมากก็คือโบ ส่วนคนที่ได้เริ่มต้นใหม่กับรักครั้งใหม่คือเเมว
กลายเป็นเเมวคือฝ่ายที่หายไป คนที่รักมากกว่าคือเเมว ส่วนคนที่ได้เริ่มต้นใหม่กับรักครั้งใหม่ กลับเป็นโบ....?!!?
ไม่ใช่ว่าในเรื่องราวของความรัก เรื่องเเบบนี้จะเป็นไปไม่ได้ แต่มันพลิกล๊อคจริงๆนะ
เพราะจากที่อ่านมาก เราเชื่อมาตลอดเเม้โบจะไม่ใช่คนรักที่ดีเอาซะเลย แต่ก็ต้องรักแมวมากเเน่ๆ
ยังไงโบก็ไม่มีวันลืมเเมวก่อน แต่ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ เรามองโบในเเง่ดีไปเหรอ? นั่นสินะ...ไม่เเปลกเลยซักนิด
ก็เราบอกเองนิว่าโบไม่ใช่คนรักทีดี นายทำเราผิดหวังว่ะ โคตรเสียความรู้สึก

ถ้าจะจบอย่างนั้นจริงๆ  ยังไงเราก็เคารพการตัดสินใจของคนเเต่งเสมอค่ะ เราชื่นชอบผลงานคุณจากใจเลยค่ะ
แต่เราขอเวลาทำใจนะคะ เรายังเข็ดจากการที่คนเเต่งให้มายด์หายไป เรากลัวจริงๆค่ะ อดไม่ได้ที่จะจิตตก
และคิดไปเองว่า...จุดจบของเเมวคงไม่ดีนัก....แถมยังไม่มีผลกระทบอะไรกับชีวิตของโบเหมือนที่คนเเต่งบอกด้วยใช่มั๊ยคะ
เวลาของคนเรานี่ไม่เท่ากันเลยเนอะ 10 ปีสำหรับโบไม่มีค่าพอให้จดจำหรือทำให้สะกิดใจได้แม้เเต่น้อย
แต่ของเเมวมันเป็น 10 ปีที่มีค่าและตรึงใจไปจนวันสุดท้ายเลยนะคะ

กลายเป็นเรื่องนี้คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือแมว.....หายไปโดยไม่มีค่าใดๆให้ใครคนนึงจดจำ
อยากให้แมวเข้มเเข็งมากๆ "คงมีสักวันที่ความรักนั้นจะเป็นของเธอ" จริงๆนะเเมว
 :o12:

ปล.เป็นกำลังใจให้คนเเต่งเหมือนเดิมค่ะ  :กอด1: :L2:
เป็นคอมเม้นที่เราโดนใจที่สุด สารภาพว่ายังอ่านเรื่องหลักไม่จบแต่เห็นแววมาม่าของโบแมวเลยลัดมาอ่านก่อน จะบอกว่าเป็นอะไรที่พลิกล็อคมากจริงๆ ความเห็นส่วนตัวเรานะเราว่าโบผิดมากกว่าแมว ผิดที่ใช้อาการป่วยตัวเองมาอ้างแล้วทำตัวเฉยชากับแมว ผิดที่ดูถูกความรักของแมวว่ากลัวแมวรับไม่ได้เลยไม่บอกว่าตัวเองป่วยเรื่องมันถึงอลวนแบบนี้ :katai1: :katai1: เอาจริงๆนะในชีวิตจริงน่ะถ้าเราโดนคนที่รักทำตัวแบบโบโดยไร้ซึ่งคำอธิบายใดๆและปล่อยเรื่องราวให้มันบานปลายยาวนานถ้าเราเป็นแมวเเละมีใครซักคนที่เข้ามาผิดที่แต่ถูกเวลาแบบหลินเป็นเราเราก็หวั่นไหวแล้วแต่ระดับความหวั่นไหวว่าจะทำให้การกระทำนั้นออกมาเป็นยังไงแถมเรื่องของโบแมวอ่ะ ช่วงนั้นโบมันก็เหมือนๆผลักไสแมวให้หลินอยู่แล้วไม่ใช่หรอ (ถึงจะอ้างว่าเพราะป่วยก็เหอะ)แต่ก็นะคนรักมากกว่าย่อมเจ็บปวดมากกว่าและเราคิดว่าแมวรักมากกว่าถึงได้ไม่ยอมลืมโบ ยอมที่จะอยู่แค่ฐานะเพื่อนเพียงเพื่อแค่ยังได้พูดคุยเหมือนเดิม เอิ่มม ความยุติธรรมมันหาไม่ได้จริงๆไม่ว่าจะชีวิตหรือนิยาย ดีแล้วๆที่จบแบบนี้ถึงแมวจะไม่มีโบถึงโบจะมีรักใหม่ไวเว่อร์เหมือนพร้อมจะมีได้ตลอดเวลา แต่อย่างน้อยเจ็บครั้งเดียวแล้วรู้เรื่องไปเลยนะแมว อดทนเอาไว้เน๊อะ :monkeysad:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 17-06-2016 11:25:22
เพิ่งอ่านถึงตอนพ่อของชงโคตาย (แล้วก็มานึกได้ตอนพิมพ์คอมเมนต์นี้ พ่อชงโคมีชื่อรึเปล่าหว่า? จำไม่ได้ว่ามีโผล่ตรงไหน)
อ่านตอนนี้แล้วก็คิดแวบขึ้นมาว่า คุณพี่ชายฝาแฝดใต้ต้นชงโคนี่ อย่างกับพาหะนำโรควิกลจริตในผู้หญิง  :mew5:

 :L2:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 17-06-2016 13:38:55
ยอมรับเลยว่าสุดโต่งสมชื่อเรื่องจริงๆ เหมือนมีความรักหลายๆมุมมองหลายๆรูปแบบรวมอยู่ในเรื่องเดียว ทั้งบ้าบอไปข้าง เรื่อยๆเปื่อยๆ ไปจนถึงรักที่ไม่สมหวัง แต่แบบตอนแรกก็ไม่ไรนะแต่พอมาอ่านตอนพิเศษเรื่องของโบก็ยิ่งทำให้ไม่ชอบตัวละครนี้ ด้วยความที่ดูไม่ได้รักจริงเลยอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งดูรักแต่ตัวเองไงไม่รู้ ไม่ชอบbad endแบบนี้เลย อยากให้แมวน้องไปคู่กับใครซักคนที่จะรักเค้าจริงๆ :o12: กับอีกตัวละครนึงนี่ไม่ชอบรองลงมา หลิงดูเป็นคนโลเลหวงกระดูกอ่ะ เรื่องนี้ฮีแกไปตกหลุมรัก3คนละ แล้วกับแมวก็ออกแนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดดูไร้ความแมนมาก
คู่ตั้มกับบิ้วก็น่ารักดี ไม่นึกว่าสุดท้ายนายตำรวจจะโดนน้องรวบหัวรวบหาซะเอง555

ยังไงก็ตาม ชอบคู่หลัก พล็อตเรื่องดี อ่านไหลลื่นไม่มีสะดุด ปมทุกอย่างถูกแก้ทีละนิดจนต้องอ่านต่อเรื่อย ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ //กราบงามๆพร้อมรอยดำใต้ตา (อ่านแล้วเบรกไม่อยู่จริงๆ จะนอนก็นอนไม่ได้ อ่านแล้วอิน  :o8:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 24-06-2016 00:56:09
เรารออ่านตอนพิเศษขอบโบแมวมาตลอด แต่พอได้อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่น่าอ่านเลยจริง ไม่ชอบเอามากๆ
มันเฟลแบบเฟลมาก สงสารแมวยังไงก็สงสารอย่างนั้น

ส่วนคู่หลักชอบมากอยู่แล้ว เฮียทองกับน้อชงโคน่ารักมากๆ
เข้ากันสุดๆ เฮียบ๋องๆนะ แต่ใครอยู่ด้วยแล้วก็มีความสุข

ปล.อยากให้แมวเจอคนที่ดีแบบทองบ้าง เลิกยุ่งกับโบได้แล้ว มันไม่แลเราแล้วลูก
ความรักความผูกพันธ์สิบปีมันลืมได้อย่างง่ายดาย คบกับแมวไม่เคยแคร์แมวแต่คบกับอีฟาแค่ไม่กี่เดือนแม่งใส่ใจเกินไปล่ะ
ขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m16: :m16:
สงสารแมวสุดๆ #ร้องไห้สามวันสามคืน  :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: CChompu ที่ 18-07-2016 04:48:52
ชอบช่วงแรกของเรื่องมาก ชอบที่น้องดูแลใส่ใจห่วงใยพี่ทองทั้งๆที่ตอนนั้นแทบจะยังไม่รู้เรื่องราวทั้งหมด
ทั้งเอามือรองอ้วก ทั้งวิ่งเอารองเท้าไปให้ใส่ น้องน่ารักมากจริงๆค่ะ ชอบน้องแบบใสๆมากกกกกกกกกกก
ชอบคาแรคเตอร์พี่ทองมากเช่นกันค่ะ เป็นพระเอกประหลาดแห่งปีได้เลยนะ (ฮา)
ตลกมาก น่ารักมาก รักน้องชงโคมาก ตามใจน้องชงโคมาก ชอบที่ไม่แคร์นิลด้วย

ขอสารภาพว่าช่วงน้องชงโคงี่เง่านี่ไม่ค่อยชอบน้อง จากเอ็นดูตัวละครตัวนี้ กลายเป็นว่าหงุดหงิดเลยค่ะ
งอแงมาก เอะอะเลิกตลอด ทั้งๆที่ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะแท้ๆ นี่ถ้าเป็นน้องนุ่งจะจับมาตีก้นจริงๆ (นี่อินไปมั้ยคะ55555)

เพิ่งได้มาอ่าน สนุกดีค่ะ
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: noopukna ที่ 20-07-2016 09:09:12
 :mew1: :mew1: :mew1:  สุดโต่งจริงๆกับทุกคู่เลยค่ะ. พี่ทอง. พ่อคนเลี้ยงวัวก็ฮามาก น้องชงโคนี้พอเปลี่ยนที แรงได้ใจเจ้จริงๆ สนุกมากค่ะ ชอบมากๆเลย ขอบคุณที่แบ่งปันให้อ่านนะคะ. สัญญาเลยว่าจะเป็นแฟนคลับตลอด (ตามมาจากพี่โปรด ^__^) ชอบนิยายแนวนี้ค่ะ มีครบทุกรสชาติจริงๆๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 29-07-2016 16:40:16
คือเรื่องเหมือนจะแฮปี้ก็ไม่แฮปปี้ได้สุดๆ

มีคนชอบแมวตั้งสองคนแต่ตอนสุดท้ายกลับไม่มีใคร คืออะไร

ทุกคนมีคนรู้ใจแต่แมวไม่ จะน่าสงสารไปไหน

แล้วที่โบบอกว่ารักนี่รักแมวจริงหรือแค่ความผูกพันเพราะคนรักมานานไม่น่าตัดใจได้ง่ายขนาดนั้น

คู่โบกับแมวฟาก็ไม่รู้ว่าไง คู่เล้งก็ไม่รู้ว่าเลือกใคร ค้างคาๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 06-08-2016 20:04:27
55555 ขำพี่ทอง
นี่หวั่นไหวกะชงโคเต็มขั้นละนะ
เเถมยังหวงอีกต่างหาก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 07-08-2016 08:00:32
ชงโคขาโหด
ดีค่ะ จะได้ปราบพี่ทองอยู่หมัด
เเละเราชอบเเบบชงโคนะ ไม่หงอ ไม่โลกสวย เเละไม่งี่เง่า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 08-08-2016 22:41:27
นี่เเสดงว่าชงโคกับบิ้วเป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน
ดีเเล้วที่สองคนนี้ไม่ลงเอยกันจริงๆ
เเม้บางครั้งเราจะชอบอ่านเเนวรักต้องห้ามระหว่างพี่น้องก็เหอะ
เเต่สองคนนี้เป็นเคะชนเคะ เรารับไม่ไหว 555
เพราะฉะนั้น ชงโคคู่กับพี่ทองนี่เเหละดีละ
ส่วนบิ้วเดีนวก็เจอค่ะคู่เเท้

#สงสารคุณพ่อนะเนี่ยถูกเข้าใจผิดมาตั้งนาน
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 09-08-2016 19:46:34
ฮิ้วววววว ในที่สุดก็ได้กัน
มุกที่พี่ทองไปฟังมาได้ใช้แล้วนะ 555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 09-08-2016 22:28:18
ว้า จบซะแล้ว ชอบคู่พี่ทองน้องชงโคนะคะ น่ารักมาก ถึงจะมีงี่เง่าผิดใจกันบ้าง
แต่มันก็เรื่องปกติของชีวิตคู่
เพราะรัก ถึงงี่เง่า...เพราะถ้าไม่รักจริงๆ แม้แต่งี่เง่าก็คงไม่อาจเกิดขึ้นมาได้
และถึงจะงี่เง่าแต่รู้จักปรับปรุงแก้ไข ยังไงก็มีความสุขค่ะ

ลุ้นคู่อื่นๆต่อไป อิอิ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 16-08-2016 02:20:35
ย้อนกลับมาอ่านอีกรอบก็บอกเลยว่าน้องโบทำถูกแล้วลูก อึดอัดแทนไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่บอกไม่ได้มันจะยิ่งไปกันใหญ่ รำคาญนังแมวพอตัวเลยทีเดียวในถานะแฟนไม่ใช่ถานะเพื่อน แล้วก็น้องเล้งงงลูกกก กลับไปหาพี่มิวเถอะไม่งั้นก้สามพี อย่าใจง่ายกลัวไปหาอิหมิวมันนังคนหลายใจขี้กั้กหลอกลวง แล้วน้องดอกก็แหมมมม อิจฉาค่าาคนบ้าดูแลดี๊ดี :katai5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Praykanok ที่ 06-11-2016 12:03:02
เฮียทองนี่ตลกมากกกกก มีความเป็นชินจังเวอร์ชั่นโตแล้ว 5555555555555
คู่อื่นๆนี่รู้สึกมันต้องดูๆกันไป ทั้งหลินเล้ง โบแมว หรือว่าพี่ตั้มบิ้ว
แต่รู้สึกว่าชงโคนี่เปรี้ยวขึ้นมากกกกกก ชอบบบบบบ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 07-11-2016 16:53:07
อวดรวดเดียวจบ สนุกจนวางไม่ลง ^^
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 08-01-2017 09:52:00
กลับมาอ่านอีกครั้ง... เพราะคิดถึงแมว นอกจากเฮียทอง กะ ชงโค ก็ชอบแมวนี่แหละ ชอบพล็อตของแมวชอบการวางพล็อตให้แมวยังรักโบยังรอโบความรู้สึกที่แมวมีให้โบ ยังคงหวังให้โบกลับถึงจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็ยังรอ  :hao5: แมวเก่งมากนะ ทนอยู่กับความเจ็บปวดนี้ได้   เราเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบแมว แต่เราไม่มั่นคงพอที่จะรอแบบแมว มันทรมานเกินไป
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 25-02-2017 17:56:58
อ่านไปด้วยฟินไปด้วย มันลำบากนะโว้ย หัวใจจะวาย อีกคนหื่นอีกคนอ่อย เห้ยยยย :-[ น้องเดซี่น่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 09-06-2017 15:53:53
ตั้งแต่อ่านมาไม่เคยสงสารแมวยะ ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว เข้าใจว่าโบเองก็มีส่วนผิดที่ทำเย็นชาใส่ และปกปิดเรื่องที่ตัวเองป่วย แต่ตอนนั้นนึกๆดูสภาพจิตใจของคนที่ต้องมารับรู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานคงแปรปรวนพอสมควรเลยทีเดียว ทั้งกลัวที่ต้องเสียอะไรหลายๆอย่างไป และทั้งกลัวว่าถ้ารั้งคนที่มีชีวิตอยู่ข้างหลังไว้จะทำให้อีกฝ่ายทรมาณ โบในตอนนั้นคงต้องการกำลังใจและความมั่นคงที่จะก้าวต่อหรือถอยหลังมากทีเดียว แต่สิ่งที่แมวทำกลับทำลายความหวังกำลังใจของโบลงจนหมดสิ้น ถ้าไม่เจอฟาไม่อยากจะนึกเลยว่าโบจะต้องตกอยู่ในสภาพแบบไหน เพราะงั้นไม่เห็นใจแมวหรอก ไม่เลยซักนิดเดียว... ถ้าตัดสินใจจะใช้หลินเป็นเครื่องมือแล้วก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาด้วยนั่นแหละนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: bootan2526 ที่ 11-06-2017 13:26:51
ความรักไม่ผิด...ผิดที่การกระทำของคนรัก
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: gongiotherin ที่ 12-06-2017 12:25:28
ชอบคู่หลักที่สุด ถึงแม้จะมีช่วงที่นายเอกงี่เง่าเกินไป แต่ที่มาเม้นนี่ของคู่รอง คือ โบแมว
เราลองมองในมุมตัวละครทุกตัว ว่าโบกับแมวใครที่ผิด ขอเข้าข้างแมวแล้วกัน โบเป็นผู้ชายที่เรียกว่าเห็นแก่ตัวมากถึงมากที่สุด อะไรคือการเก็บเงียบไม่บอกความจริง คนที่'รัก'กันจริงๆ เขาไม่ทำกันแบบนั้น นี่แม่งเห็นแก่ตัว พออีกฝ่ายผิดพลาดก็เอาจุดนั้นมาเป็นประเด็นใหญ่ในการเลิกลา อย่างที่ความคิดเห็นหนึ่งได้บอกไว้ คนที่ยังต้องจมอยู่กับความรักเน่าเฟะนี่กับที่แค่แมวคนเดียว ส่วนต้นเหตุของเรื่องกลับมีแฟนใหม่สบายใจไปเลย เห็นแก่ตัว มันมีจริงๆผู้ชายแบบนี้ ทำเป็นตัวเองคือผู้เสียหายแล้วโยนไปให้อีกคนรับความทุกข์ทั้งหมด โอ้ย ตัวเองสบายใจเฉิบ ลัลลา ผ่าตัดก็หาย ได้หมอเจ้าของไข้เป็นของแถม 'รักแท้แพ้ใกล้ชิด' เหรอ? ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ถ้าแมวลืมคนนี้ได้เมื่อไหร่จะดีต่อใจคนอ่านมาก โอ้ย พอ เดี๋ยวได้ด่าพระรองยาว เออ ลืมไป มันไม่ใช่พระรองละ แค่ตัวละครเดินผ่านฉาก :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 03-07-2017 14:49:42
ในที่สุดดดดดดก็อ่านจบ เป็นเรื่องที่ 6 แล้วของคนแต่ง

มาช้าไปจริงๆ กับทุกอารมณ์เหตุการณ์ที่แต่ง ถ้าแบบได้ร่วมลุ้นร่วมเชียร์ คิดเห็นกันไปด้วยทุกๆ ตอนคงสนุกกว่านี้แน่ แบบได้เม้ากันไรงี้นะคะ 5555555

แต่มาอ่านทีเดียวเรื่อยๆ ก็ฟินมากมีอารมณ์ร่วมกัน สุขเศร้าเหงาเซ็งเงี่.. เอ้ยยย
แทบอยากจะสั่งซื้อทุกเรื่องที่ตีพิมพ์เดี๋ยวนี้ เลยกับ สุุดโต่ง มาโปรด Flying Penguin และไร้พ่าย  แบบว่าต้องมีเป็นสมบัติส่วนตัวให้ได้ 55555 แต่ทีเดียวรวดก็หลายตังค์อยู่นะ แฮะๆ  แต่รอเฮอร์มิทเปิดไร้พ่ายให้ซื้อหลังพรี เพราะชอบป๋าพ่ายเพี๊ยน ที่1 ในใจติ่งอยู่ดีเดิม 5555
ส่วนเรื่องนี้ เค้าหัวเราะมากสุดๆ แบบ อืม สุดโต่งจริงๆ เฮียทองคนเลี้ยงวัวขับรถเก่าๆ ผูกผ้าขาวม้า มีเมียที่ดูเรียบร้อยแต่ก็ลุคแรงๆ คล้ายแยงกี้แต่ไม่ใช่อ่ะ คือดูแรงแต่แพงมากนะจ๊ะ ไม่ใช่เล่นๆ ชอบบบชงโคน่ารัก รู้สึกเป็นคุณแม่ดีในบางอารมณ์ 555555 แบบว่าเป็นศูนย์กลางสมานเชื่อมต่อช่วยเหลือใครหลายคนดี
ความรัก จุดเริ่มจุดอิ่มตัวจุดจบบทสรุปหลายคู่ชอบมากๆ เลย แบบว่าหลายคนหลายคู่แล้วแต่ใครจะมีจะทำอะไรต่อกันอย่างไร สิ่งสำคัญคือความรู้สึกนึกคิดและ 'ความเข้าใจ' ไม่ใช่ความรักอย่างเดียว มีบางตอนที่ทำให้ฉุกคิด แบบว่า อีกแล้วอ่ะ กูก็เคยเป็น ผ่านมันมาได้ยังไง ไม่ได้พยายามลืม แต่ทำใจทำตัวให้ยอมรับความจริงต่อจากสิ่งที่เกิดขึ้น มันก็เบาบางเหมือนเราต้องเงยหน้า อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แล้วทำชีวิตในแต่ละวันเรื่องตรงหน้าให้โอเคให้เหมาะสมก็ไปต่อได้แล้ว

แต่ก็เห็นใจแมวเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเพราะต้องอยู่คนเดียวไม่มีใครนะ เขามีเพื่อนที่ห่วงใย เพียงแต่แมวถนัดที่จะสนความรู้สึกของตัวเองให้ตัวเองสบายใจหรือไม่ทำความเข้าใจกับอีกฝ่ายให้ตรงจุดกว่านี้ น้ำตาไม่ทำให้ได้คำตอบไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่ มันเลยเป็นงี้ไป โบก็คงต้องหงิดบ้างแหละ เพราะพูดไม่รู้เรื่องกัน อยู่ไปวันๆ จริงๆ กับช่วงวัยที่เปลี่ยนแปลงด้วยความคิดความเข้าใจก็เปลี่ยนตาม จบยังไงก็ดีทั้งนั้นเพราะมันคือนิยาย ที่มีความหลากหลายในตัวเอง ชอบบบบบบบ
รองานต่อๆๆ ไปค่า


หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: hey_sloth ที่ 07-08-2017 10:23:19
น่ารักมากกกกกกก ชอบเฮียทอง เพี้ยนสุดๆ5555555
แอบคิดว่าหลังจากชงโคพูดได้นี่ เซี้ยวมากเลย ต่างจากคนก่อนหน้าสุดๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านค่าาา :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 10-08-2017 11:10:39
อ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่รู้คือคิดถึงพ่อกับแม่หนูเดซี่ที่สุดดดดด :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: kaoma ที่ 07-09-2017 00:12:57
ขอบคุณสำหรับนิยายครับ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 07-09-2017 01:36:44
ทุกวันนี้ก็ยังรักพี่ทอง 55555
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ : 17/9/2014 (Page. 104)
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 22-05-2018 15:13:19
หลังจากเป็นนักอ่านเงามาหลายปี อ่านตอนพิเศษของโบแมวแล้วถึงกับต้องเพื่อจะแสดงความคิดเห็น

บอกตรงๆว่าไม่โอเคเลย

ไม่ใช่ว่าพลอตไม่ดี นิยายไม่หนุกไม่ใช่นะ

แต่คือไม่โอเคกับโบว่ะ ไม่เลยจริงๆ ถึงใครๆจะบอกว่าแมวผิดหนักก็เถอะเราไม่โอเคกับโบมากกว่า

โอเคไม่ผิดหรอกที่จะมีคนใหม่เพราะเลิกกันแล้ว แถมตัวเองยังเป็นคนโดนทรยศ เจ็บหนักดิ เฮิทดิ โห้ย มึง(ขออภัยหากหยาบคาย อินจริงๆ) มันทำตัวพระเอกเกาหลีเอง มองคนละมุมมึงเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนผลักแมวให้ไปยืนอยู่ตรงจุดๆนั้น

มันเหมือนกันว่ามึงเองก็รู้ว่าถ้าไม่มีใครยอมเปลี่ยนอะไรซักวันก็ต้องเลิกกัน แต่ทั้งๆที่รู้ก็ไม่ยอมทำอะไร รอดิ รอวันเลิกอยู่แล้ว แล้วที่ไม่โอเคเลยคือไม่ยอมบอกว่าตัวเองป่วย แล้วชิ่งหนีไป ตอนแรกบอกจะตาย เสือกไม่ตาย ได้แฟนใหม่

เรามองแค่ว่าโบไม่ได้รักแมวเลย

ลองคิดดูนะ โบแม่งป่วย คนที่เป็นแฟนไม่รู้จนกระทั้งเลิกกันก็ไม่รู้ ถ้าแมวรู้แมวมันจะร้องไห้รอมึงตายหรือดูแลมึงว่ะห่ะ!!!!

กลับกัน พอไปรักษากลับได้แฟนใหม่ที่เขารู้ทุกอย่าง เราเลยมองว่าตลอดมาโบนั้นแหละที่ไม่เคยรักแมวเลย จะบอกว่าเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แถมยังเป็นคนที่เห็นใจกันยามยาก มันก็เอาดีเข้าตัวเองหมด โบเคยให้โอกาสแมวหรือยัง?

ถามจริงถามแมวแม่งไม่มีชู้ จะเลิกกันมั้ย?

เราว่าเลิกกันอยู่ดี!!

ยอมรับเลยว่าสงสารแมว อ่านกี่รอบๆก็รู้สึกได้ว่าแมวรักโบ แล้วถ้าแมวรู้สาเหตุที่โบไปต่าประเทศ รู้ถึงว่าแฟนคนใหม่ของโบเป็นใคร บอกตรงๆว่าพอเราคิดถึงตรงนี้มันโคตรจะจุกอก ตอนที่อ่านพาทโบเราก็รู้สึกแย่นะที่แมวทำแบบนั้น แต่พออ่านอีกรอบเราก็รู้สึกว่าแล้วทำไมโบต้องไม่พูดอะไร? บอกว่าเป็นเเฟนกันต้องเชื่อใจ เห้ยยยย เชื่อใจกับปล่อยปะละเลยมันคนละอย่างกันนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สุดท้ายยังยืนยันความคิดเดิมว่าพอรู้ว่าโบมีแฟนใหม่ เราสาปส่งทั้งคู่เลย เกลียดหนักกว่าตอนแมวเล่นชู้อีก ด้วยอะไรก็แล้วแต่เราไม่โอเคกับโบจริงๆ

ขออภัยหากข้อความนี้จะทำให้ใครไม่พอใจ เราอินเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นนิยายแต่เพราะมันตรงกับประสบการณ์ตรงเกินไป พออ่านเลยทำให้เหมือนเราหายใจไม่ทั่วท้อง เลยต้องขอมาระบาย



//////////////


_พึ่งเห็นตอนใหม่มาลง อ่านแล้วขอหัวเราะได้มั้ย โบบอกมีคนให้แคร์เพิ่มขึ้นมาคือฟา แล้วไอ้ที่บอกว่าไม่พอใจตอนที่ฟาดูคนไข้อื่น....ขำเหอะ แต่ก่อนตอนเป็นแมวคือแคร์แมวเท่าฟาป่ะ ตอนนี้ตอนเดียวพูดเยอะกว่าตอนที่คุยกับแมวมาตั้งแต่เกิดอีกมั้ง!!!

ขออภัยอีกครั้งที่ข้อความนี้จะทำให้ใครต้องไม่พอใจ เราขอระบายยยยยยย

มีคนคิดแบบเดียวกันเป๊ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 25-05-2018 09:10:53
เพิ่งได้อ่าน อยากให้ โบรู้สึกว่าพลาดแล้วรู้ตัวว่าตัวเองยังรักแมวจริงๆ แล้วมารู้ความจริงว่า แมวกับหลินไม่เคยมีอะไรกัน แล้วก็บอกเลิกฟากลับมาหาแมว  แต่แมวก็มีคนอื่นไปแล้ว  :laugh: สะใจตัวเองขอมโนต่อเอาให้โบกระอักเลือดแป๊ป
ปล.อยากมีสามีแบบพี่ทองจังเลยหาได้จากไหนคะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 29-05-2018 12:40:52
บอกได้คำเดียวว่าสุดโต่งจริงๆค่ะ
ชอบมากกก :mew1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 03-06-2018 05:56:01
 o13
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 09-06-2018 16:33:52
หือออออออ ชงโค !!! หล่อมันแรดเกินไปแล้ว.... แต่เฮียทองชอบ :hao6: :hao6: :hao6: เราก็ชอบ :z2:
..
..
สนุกมากค่ะ เพิ่งมาได้อ่าน ปี 2561  :hao3:
อ่านรวดเดียวจบเลย  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 11-06-2018 00:31:32
วนอยู่ในห้องนี้มานาน อ่านแทบทุกเรื่อง
พลาดพี่ทองคำเอกไปได้ไง :katai1:

อ่านรวดเดียวจบ 6 ชั่วโมง
ฮาพี่ทองมาก ชอบเลย

ส่วนคู่รอง หน่วงหนึบซะ ... แต่โดยรวมก็ชอบค่ะ จบดีทุกคู่
อึมครึมกับเล้ง ที่ไม่อยากให้คู่หลินเลยยยยยยย
เหมือนจะได้รอหวาน ๆ กับพี่ตั้ม-บิ้ว
ส่วนคู่โบ-แมว ... ถึงแมวจะทำผิดก่อน แต่ก็สงสารแมว
โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่บอกชงโค

เฮ้ออออออออออออออออออ  :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 07-10-2018 17:32:38
เพอ่งได้ตามมาอ่าน ใช้เวลาหลายวันมากๆ ตอนแรกมีอะไรอยากเม้นทืเยอะแยะ แต่พออ่านพาร์ทโบแมวจบคือลืมทุกอย่าง และโกรธโบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ โคตรเป็นคนเห็นแก่ตัวเลย รักแต่ตัวเอง โทษแต่แมวทั้งที่ตอนคบกับแมวก็เป็นแฟนที่โคตรห่วยแตก แต่พอมีคนใหม่เสือกเป็นแฟนที่ดีเฉยเลย ตอนนี้ความรู้สึกคือโกรธมากจนร้องไห้ ทั้งที่ทั้งเรื่องไม่ร้องเลยอะ แมวอาจจะผิดที่เผลอใจไปกับคนอื่นแต่โบไม่ผิดหรอ  :z3:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: sunsatoh ที่ 08-10-2018 22:09:40
สนุกมากค่ะ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: namwaan16 ที่ 06-03-2019 23:51:35
คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือแมว เกลียดอีโบมากตั้งแต่เปิดตัวเลยคืออะไรวะคือแม๊งเลวมาตั้งแต่ต้นอ่ะโยนความผิดทุกอย่างให้แมวคนเดียวเฉยทั้งๆที่ตัวเองเลวกว่าเป็นร้อยเท่าแต่กลายเป็นมันที่มีความสุขมีเมียใหม่เฉยเลยใจง่ายมากเหตุผลการป่วยก็เหี้ยมากเช่นเดียวกัน เกลียดคนแบบโบที่สุดแล้วไม่อยากให้มันมีความสุขเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: namwaan16 ที่ 06-03-2019 23:59:48
ผิดมั้ยที่จะบอกว่าฉันไม่อินคู่ โบ+ฟา ถึงจะแต่งให้ฟาเป็นคนดีมากแต่มันก็ไม่ใช่อ่ะไม่ชอบทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 14-05-2019 12:26:04
ตามมาอ่านเรื่องนี้จากเสี่ยมาโปรดค่ะ เพิ่งรู้ว่าพี่ทองของน้องมหามีเมียเป็นของตัวเองด้วย  :hao3:
รักครอบครัวของเฮียทองที่ทำให้เฮียทองมีพลังบวกมากมายให้ชงโค แล้วชงโคก็ส่งมันต่อไปให้เพื่อนๆรอบตัวมันดีมากจริงๆ แต่ตอนที่น่ารักสุดๆคือตอนที่เฮียนึกถึงวัยเด็กที่ยัยชงโคมาขอกินเป๊ปซี่ด้วย ยัยน่ารักมากๆ มีความแก่นเซี้ยวแต่เด็ก :hao5: พอโตมาหลังจากผ่านเรื่องราวร้ายๆ นางก็แซ่บมากกกกกก ทำให้เฮียทองระทวยตลอด 5555 นี่ขำอีกอย่างคือ อิเฮียบ้าจี้ฝังมุกตามที่อิเสี่ยบอก นี่คิดว่าเฮียก็อาจจะแซ่บประมาณนึงแต่ก็ไม่คิดว่าจะไปขั้น 5 เม็ด o13

ขอบคุณนะคะเรื่องนี้สนุกมากจริงๆ // ปรบมือให้เล้ยยยยย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: WEAK ที่ 19-05-2019 22:39:18
รักเฮียทอง กับชงโค เป็นอะไรที่พอดีในความรัก ถึงเฮียจะบ้าๆบอๆก็เถอะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 20-05-2019 15:48:04
สงสารแมวมากเลย :hao5:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 21-05-2019 19:59:14
เฮ่ออออออ บรรยายไม่ถูกจิงๆ สุดโต่งทุกเรื่องและทุกตัวละครเลยอ่ะ มันมีทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดีเกินขึ้นผสมกันไปหมด  :hao5:

เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใครจิงๆค่ะ ทุกคู่มีมุมมองที่ต่างกันออกไป ตัวละครแต่ละตัวก็มีพฤติกรรมต่างออกไป

คู่โบจังกะแมวเหมียวน่าสงสารทั้งคู่ เอาจิงๆถ้าโบกลับไปคบกะแมว หมอฟาก็น่าสงสารอีกเหมือนกัน  :เฮ้อ: ส่วนคู่เล้งกะคู่หลินจิงๆมีลุ้นๆนะ แต่หลินไม่แน่นอนเองเล้งเลยไม่กล้าเสี่ยงอีก

ส่วนคู่พี่น้องชงโคกะคู่บิ้วดีงาม สมหวังตามๆกันไปจ้าาา พี่ทองฉันแซ่บได้อี้ก ขี้ยั่วทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องฝังมุกนี้น่ากลัวมาพี่ทอง คิดได้ไงงง  :-[
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 29-07-2019 16:32:52
โอ้ยยยยย งานดีมีคุณภาพ ไม่รู้จะเม้นอะไรดีกับตัวละครเรื่องนี้ คือตามสไตล์นักเขียนจริงๆ ต้องมีคนไม่สมหวังที่สุด และต้องมีใครร้องไห้มากที่สุด รักกกกกกก คนทุกคน เข้าใจเล้ง บิ้ว โบ ส่วนแมว หลิน ตั้ม ก็ต้องรับผลกรรมไป อาจดูเหมือนแมวน่าสงสารสุด. ต่เอาจริงๆ เพราะความไม่หนักแน่น ถึงคนรักจะเฉยชาแต่เราไม่ควรนอกใจคืน

ดีสุดก็ชงโคเฮียทอง 5555 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-08-2019 11:30:55
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: Tonson777 ที่ 01-12-2019 15:13:17
 :mew1:ชอบเลยเป็นเรื่องที่สุดโต่งจิงๆสำหรับคู่ตัวเอกทั้งคู่เป็นความสุดโต่งของคนสองคนที่ลงตัวดี  แต่ขัดใจคู่โบแมวจริงๆแบบไม่ปลื้มเท่าไร ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: piakunaa ที่ 13-05-2020 13:32:57
มีพี่โปรดด้วย​ยยยยยยยยยย​น้องปลื้มมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113
เริ่มหัวข้อโดย: fukuroki ที่ 16-06-2020 22:54:37
โอยยยยยยยยย สุดโต่งจริงๆ
บ้าสุดโต่ง ดีสุดโต่ง หน่วงสุดโต่ง หล่อสุดโต่ง ยั่วสุดโต่ง หื่นสุดโต่ง น่ารักสุดโต่ง ทุกสิ่งทุกอย่างเลย ฮื่อออออออ ตอนแรกไม่รู้ว่ามีเสี่ยโปรดมาเอี่ยว แต่เสี่ยก็นะ ยังคงมั่นหน้าในความหล่อรวย เมียสุดแสนมหาเหมือนเคย อ่านนี้จบกลับไปอ่านเสี่ยโปรดต่อดีกว่า
เฮียทองคนดี มีเมียชื่อชงโค 5555555555