ไม่นานนักก็ถึงบ้านพัก ผมวิ่งจู้ดเข้าบ้านแล้วขึ้นห้องนอนปิดล็อคประตูทันที
ก้อก ก้อก
“ล็อคทำไมล่ะจ๋า เปิดให้พี่ก่อน” พี่บั๊คเรียก
“ไม่เปิด ไปนอนที่อื่นเลยไป๊” ผมนอนเอาหมอนปิดหน้าเพราะรู้สึกอายพี่มันที่สุดเท่าที่เคยทำเรื่องเสร่อมาในชีวิต
“โธ่จ๋า ไม่ต้องเขินหรอก น่ารักดีออก อย่างน้อยพี่ก็ได้รู้ว่าจ้าวรักพี่มากแค่ไหน” พี่มันกล่อม “ขนาดพี่เป็นผี จ๋าก็ยังไม่กลัวเลยอะ น่าร้ากน่ารัก” มึงจะชมหรือมึงจะแซะ เอาดีดี
“ไปไหนก่อนก็ไป จ้าวยังไม่อยากคุยตอนนี้” อย่างน้อยก็จนถึงพรุ่งนี้ รอให้ความอายมันบรรเทาเบาบางลงก่อนก็แล้วกัน
“เอางั้นเหรอ” เสียงพี่บั๊คอ่อยจนน่าสงสาร
“ขอเวลาทำใจแป้บ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันน้า” ผมอ้อนนิดหน่อยเพราะกลัวมันจะเสียใจ
“งั้นก็ตามใจครับ พี่ไปนอนโซฟานะ”
“อือ” ผมตอบ
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบเชียบ ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ใกล้สองทุ่ม ไม่รู้พี่มันมีผ้าห่มมีเครื่องนอนหรือเปล่า ลองย่องลงไปดูหน่อยก็แล้วกัน
ไฟดรีมเมอร์ถูกเปิดหรี่เอาไว้พอเห็นได้ลางๆ ร่างสูงใหญ่ของพี่บั๊คนอนแผ่หลาอยู่กลางโซฟา นี่คงเพลียมากแน่ๆ
ผมเอาผ้าห่มที่ถือติดมือลงมาคลุมให้จนเรียบร้อย จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะจุ๊บริมฝีปากพี่มันเบาๆ “คิดถึงจัง”
ผมมองพี่มันแล้วยิ้มหวาน ทำไมถึงได้รักมันขนาดนี้นะ ถ้าพี่มันตายไปจริงๆ ผมจะอยู่ในโลกนี้คนเดียวได้ยังไงกัน
“คิดถึงก็นอนกับพี่สิ” ถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆ พี่บั๊คก็ลืมตาโพรงพร้อมกับรวบเอวผมไว้อย่างแน่นหนา
“งื้ออ ปล่อย จะกลับขึ้นห้องแล้ว” ผมแกะมือพี่มัน
“งั้นไปด้วย” พี่บั๊คลุกขึ้นมานั่งประกบเกาะเป็นลูกลิง
“ไม่เอา จ้าวยังไม่หายอาย” ผมหันหน้าหนีเพราะนึกถึงเรื่องที่ปล่อยไก่เมื่อกี้แล้วไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“งั้นถอดเสื้อผ้าสิ อาจจะอายที่พี่เห็นจ๋าโป๊แล้วลืมเรื่องที่อายเมื่อกี้ก็ได้นะ” หืมม ไอ้พี่บั๊ค ไอ้เฒ่าหัวงู ไอ้คนเจ้าเล่ห์
“ไม่ใช่ละ อย่ามาหลอกฟันกันซะให้ยาก จ้าวไม่ได้ใจง่ายเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ” ผมกอดอกสะบัดหน้าใส่มัน “มีสาวใหม่แล้วยังมาทำเจ้าชู้กับจ้าวทำไม นิสัยไม่ดี” ผมเล่นองค์ได้สมบทบาทมั้ย คิๆ สนุกดีว่ะ มิน่าอีพวกนางเอกมันถึงได้ชอบงอนกันนัก คือในใจมึงกระหยิ่มยิ้มย่องแน่ๆ ว่ากูมีคนง้อไร้งี้
“ไม่ได้มีใครเลยนะครับ วันนั้นแม่โทรหาจ้าวแล้วไม่ติดไงก็เลยโทรบอกน้ำตาลให้มาบังคับพี่กินข้าวแล้วจะได้ตามไปง้อจ้าวแต่พี่อาบน้ำนานไปหน่อย น้ำตาลก็เลยรับสายแทนแค่นั้นเอง นี่ไอ้ดินมันยังไม่ได้เล่าเหรอ” พี่บั๊คถามพลางบิดหน้าผมให้หันไปสบตากับมันแต่ผมก็สะบัดไปอีกทาง
“จริงง่ะ ไม่เห็นแม่งจะเล่าอะไร ได้แต่บ่นๆ พูดไปรอบโลก มันคงคิดว่าจ้าวฉลาดเหมือนมันมั้ง” ไม่ได้จะโชว์ว่าโง่ดีเด่นอะไรนะ แต่ถ้าเปรียบเป็นเลขหวย ขนาดบอกเลขตรงๆ กูยังซื้อผิดรางวัลเลยเหอะ ให้สองตัวบนกูซื้อสองตัวล่าง ให้สองตัวล่าง กูซื้อหัวท้ายที่หนึ่งไอ้สัด ไม่อยากจะคุย
“ไอ้ดินมันก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบช่วยแบบสอนไปในตัว” ดูเหมือนว่าไอ้พี่สองคนนี้มันจะรักกันมากเลยนะ เข้าอกเข้าใจกันดีไปหมด นี่ถ้าพี่บั๊ครู้ว่าพี่ดินแอบจุ๊บผมบ่อยๆ มันจะโกรธป่าววะ
เอ๊ะ! หรือไอ้พี่บั๊คมันก็ทำเหมือนที่พี่ดินทำ!
เฮ้ย!!
“มึงเคยจุ๊บไอ้กายเหรอพี่บั๊ค!” ผมทำหน้าตาตื่นเมื่อนึกภาพพี่บั๊คกับไอ้กายกุ๊กกิ๊กกัน
บอกตามตรงว่ากูไม่หึงนะแต่กูจะอ้วก กูคงจิ้นวายเฉพาะผู้ชายที่มานัวกับกูนะ ไม่จิ้นคู่อื่นว่ะ รับไม่ได้ อี๋ววว
พี่บั๊คทำหน้าเงิบแล้วดุใส่ “มึงบ้าไปแล้วเหรอจ้าว อยู่ดีดีมาถามอะไรแบบนี้วะเนี่ย กูจะไปทำอย่างนั้นทำไม เคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แถมมันยังทำท่าหยิ่งใส่ซะขนาดนั้น นี่ถามจริงๆ ว่ามึงสติไม่สมประกอบรึเปล่าหรือเป็นออทิสติก หรือมีความบกพร่องเกี่ยวกับประสาทและสมอง กูจะได้พาไปรักษาให้ถูกต้อง” ไอ้ห่าผัวนี่ก็ยั่วขึ้นจริง ยั่วโมโหนี่ขึ้นตลอด แค่บางทีกูจินตนาการลึกล้ำไปหน่อยมึงก็ไม่ต้องด่าเหมือนกูทุพลภาพขนาดนั้นก็ได้ แหม่
“ก็แค่คิดอะไรเล่นๆ ไม่เห็นต้องด่าจริงจัง” ผมบ่น “ผมก็เป็นงี้แหละ บ้าๆ บอๆ สมองไม่ดี ขี้งอนก็เท่านั้น ชอบสร้างปัญหาก็เท่านั้น พี่รู้แบบนี้แล้วยังจะรักอยู่อีกเหรอ” บางทีก็สงสารมันนะ มันน่าจะได้คนที่ดีกว่าผมอะ ไม่น่าตาต่ำมารักผมเลย
“ฟังกูนะจ้าว ที่กูรักมึงเพราะตรงนี้” สลัดจิ้มนิ้วลงมาตรงอกข้างซ้ายของผม
“หัวนม?”
“ไอ้จ้าว” โห่ย เล่นนิดเล่นหน่อยทำเสียงเขียว
“แฮ่ๆ” ผมย่นหน้าใส่อ้อนๆ แล้วหยิบนิ้วชี้มันที่ค้างอยู่ตรงหน้าอกมากัดงับไว้เบาๆ “อึ๊ อึ อึ๊ อึอึ๊ อึ” ผมคาบนิ้วมันไว้แล้วสบัดหัวไปมาหลายรอบเหมือนหมาคาบรองเท้าเล่น จนในที่สุดพี่มันก็ยิ้มผมจึงปล่อยนิ้วมันแล้วยิ้มตาหยีใส่
...นั่ลลั๊คมั้ยล่า
“มึงนี่นะ” นิ้วเดียวกับที่ผมคาบไว้เมื่อกี้จิ้มลงมาบนหน้าผากสองจึก
“อี๋ น้ำลายอะพี่ อี๋ๆ น้ำลาย” ผมป้ายน้ำลายออกจากหน้าผาก
“ก็ของมึงมั้ย” สลัดส่ายหัว
“อึ๊ ไม่ใช่” ผมส่ายหน้ารัว
พี่มันย่นคิ้วชนกัน “ทำไมจะไม่ใช่”
“ของๆ จ้าวก็เหมือนของพี่ น้ำลายจ้าวก็เหมือนน้ำลายพี่ ไม่เชื่อลองดูดเข้าปากดิ เหมือนอมน้ำลายตัวเองเลยแหละ” สลัดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วตะปบแก้มสองข้างก่อนจะบีบเข้าหากันจนปากผมจู๋
“ปากนี่จะดีไปไหน หืมม” พี่มันดึงหน้าผมเข้าหาแล้วประกบปากลงมาหนักๆ จากนั้นก็เคี้ยวริมฝีปากผมราวกับเป็นหมากฝรั่ง
“อู้ๆๆ อื้อๆๆ อื้ออ” ผมทั้งดิ้นทั้งดันแต่ก็สู้แรงพี่มันไม่ได้จึงต้องปล่อยให้มันทำจนกว่าจะพอใจ
“อืออ” ครางอือพร้อมกับดันหน้าอกพี่มันออก “พี่อ้ะ แสบปากเลย” บ่นพลางแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ เพราะตอนนี้มันบวมแดงและแสบร้อนผ่าวๆ
“สมน้ำหน้า ผีเจาะปากนัก กูเลยดูดหมาออกมาให้ไง” สีหน้ามึงโคตรหื่นนะไอ้พี่
ชอบหากำไรจากกูด้วยการอ้างว่ากูเกรียนเรื้อนนั่นนี่ กูรู้ทันมึงตลอดแหละ กูถึงได้เกรียนใส่มึงบ่อยๆ มึงรู้จักมั้ยแผนซ้อนแผน หื่นซ้อนหื่นน่ะสลัดผัก
“เอาให้แน่จะดูดผี หรือดูดหมา” ผมรับมุก
“ดูดเมีย” เหยๆ คนไม่หยอดแล้วหยอดมันทำให้เขิลสองเท่านะเว้ย
สลัด กูเขินนน
“เมียไรเล่า เค้าไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย” ผมบิดตัวไปมาอย่างหนัก
“เยอะละ มึงไม่ต้องเล่นใหญ่ทุกเรื่องก็ได้นะจ้าว กูขอ” ถึงกับขอร้องกันเลย ฮ่าๆๆ
“พูดถึงเรื่องผู้หญิง” ผมเกริ่น “เมื่อก่อนพี่ชอบหญิงหรือชาย”
“มึงเป็นผู้ชายคนแรกที่กูรักและมีอะไรด้วย” โอเค ชัดเจน
“แสดงว่าพี่อาจชอบแบบผู้หญิง” พี่มันทำหน้างง “ผมอาจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อพี่นะเพราะผมรักพี่มากจริงๆ” จับหน้ามันให้มองผมตรงๆ แล้วเพ่งกระแสจิตจริงจังที่สุดไปให้
“เปลี่ยนยังไง” พี่บั๊คทำหน้างง
“ตอบคำถามก่อนแล้วจะบอก” พอพี่มันพยักหน้า ผมจึงพูดต่อ “สมมุติถ้าจ้าวไปแปลงเพศ พี่จะเสียบหน้าหรือเสียบหลัง หรือสลับเสียบ” พี่บั๊คทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และกำลังจะตอบแต่ผมปิดปากมันไว้ “ถ้ามีรูหน้าให้เสียบแล้วพี่ยังจะเสียบหลังจ้าวจะได้ไม่ต้องแปลงเพศไง” ผมอธิบายเผื่อพี่มันไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวนะ” ไอ้พี่สลัดรวบมือผมแล้วตรึงไว้ตรงหน้าขาแบบกะไม่ให้ผมขยับได้เลยทีเดียว “มึงถามแบบนี้เพราะมึงคิดว่ากูอยากได้ผู้หญิง” ผมพยักหน้า “ก็เลยคิดจะแปลงเพศเพื่อเอาใจกู” ผมพยักหน้าอีก ”แล้วถ้ามึงแปลงเพศแล้วแต่กูยังจะล่อประตูหลัง มึงก็จะไม่แปลง” คราวนี้ผมพยักหน้ารัวและยิ้มหวาน รอรับคำชมที่พี่มันจะมอบให้ในความเสียสละของผม “ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยย”
อะไรซิ??!!
ไอ้เชี่ย นี่คือคำชมเผ่าไหน?
“ทำไมด่าอ๊ะ!?” ผมทำหน้างอน
“มึงยังกล้าถามกูอีกเหรอไอ้เด็กเวร” เอ๊า ด่าเพิ่มซะอีก นี่ทำซีรีส์ดีดีตีแผ่สังคมวัยรุ่นแต่กลับโดนโจมตีแค่มีฉากอื้ออ้าเยอะเกินไป เป็นแบบนี้มันก็ท้อนะครับ
อะไรนะ?
ไม่ใช่พี่ย้ง ฮอร์โมน!?
กูดราม่าผิดเรื่อง? โอเค รับทราบ งั้นกลับเข้าเรื่องเดิม
“ก็รักพี่ อยากทำให้พี่มีความสุข” ผมอ้อนใส่กลบความหงุดหงิดของพี่มัน
“ก็บอกแล้วว่ากูรักมึงที่ใจ กูรักตัวตนมึง รักที่จิตวิญญาณของมึง มึงจะเปลี่ยนตัวเองไปทำไมในเมื่อสิ่งที่กูรักก็คือมึงอย่างในตอนนี้”
“ขอบคุณนะพี่” ผมรวบมือมันมากุมไว้แล้วพรอดคำหวาน “จ้าวก็รักพี่ รักจิตใจ รักตัวตน รักทุกอย่างที่พี่เป็นและ..” ผมกระพริบตาถี่รัว พี่บั๊คส่งยิ้มละมุนกลับมา “...รักเงินพี่”
ผั่วะ!!!
“โอ๊ย!!” สลัดดึงมือออกจากการเกาะกุมแล้วฟาดลงมากลางหัว “เจ็บนะโว้ย” ผมฟึดฟัดลูบหัวตัวเองแรงๆ
“เลิกเกรียน เลิกไร้สาระในเวลาสวีทได้มั้ย กูขอ ถือว่าเป็นเรื่องเดียวที่กูขอ”
“คิกๆ หน้าพี่ตอนโมโหมันน่ารักดีอะ จ้าวชอบ” ผมดึงแก้มพี่มันสองข้างแล้วส่ายไปมา “ไม่เกรียนก็ได้ แต่ตอนไหนมั่งล่ะที่เรียกว่าสวีท”
“ก็ตอนที่คุยกันสองคน คุยเรื่องเกี่ยวกับความรัก แล้วก็..” ตาพี่มันมีแสงแว้บขึ้นมาทันที “ตอนเอากัน”
นั่นไง
กูว่าละ
“เอากันมันไม่มีเวลาเกรียนหรอกน่า” ผมย่นหน้าใส่เพราะรู้สึกเขินหน่อยๆ “แค่ร้องอื้ออ๊าได้ก็เก่งละ” พี่มันกลั้นยิ้มจนหน้าแดง ตกลงใครเขินใครกันแน่วะเนี่ย
“ขนาดเขิน มึงยังทำให้กูเขินด้วยได้ มึงนี่มันที่สุดเลยจ้าว”
“รัก..ที่สุด ใช่ปะ” ผมยื่นหน้ายิ้มยั่วใส่กะให้มันเขิน แต่พี่บั๊คกลับยิ้มแบบชื่นใจมองผมด้วยแววตาเอ็นดู
“ครับ...รักที่สุดครับเมียจ๋าสุดที่รัก” เท่านั้นแหละที่ผมได้ยินเสียงที่เป็นคำพูด เพราะหลังจากนั้นก็มีแต่เสียงครางลั่นห้องของผมและเสียงครางต่ำคำรามของพี่มัน
...จนถึงเช้า
และก็ยังคงหวานชื่นรื่นรมภ์อยู่อย่างนั้นในวันต่อๆ มา
ช่วงนี้ชีวิตรักของผมประสบความสำเร็จในระดับที่เรียกว่าท้อปฟอร์ม ถ้าเป็นกอล์ฟก็แชมป์วิมเบิลดั้นแล้วล่ะ
อะไรนะ นั่นมันเทนนิส?
เอ่อ ช่างเหอะ ขนาดไทเกอร์วู้ดยังมีเมียน้อยเลย
อะไรนะ ไม่เกี่ยว?
เออน่า ปล่อยกูมั่วมั่งก็ได้ บางทีมีผัวคนเดียวมันก็เบื่อ อยากมั่วบ้างไรบ้าง
อะไรนะ คนละเรื่อง?
คิกๆ พอแล้วดีมั้ย ถ้าขืนเล่นต่อต้องมีใครจ้างมือปืนมาซุ่มยิงผมแน่ๆ
แต่บอกไว้เลยนะว่าเล่นมุกนี้โคตรสนุก ไม่เชื่อก็ลองเอาไปเล่นกับเพื่อนสิ ถ้ามันไม่เลิกคบอย่าเรียกผมว่าจ้าวโลก กร้ากกก
แต่ความรักมันก็เหมือนกฎจราจร เรามีโอกาสทำผิดพลาดกันได้เสมอ บางทีเราระมัดระวังแล้วแต่อีกฝ่ายดันพลาดก็ทำให้เกิดเหตุได้ แต่ก็ยังดีที่มีโทษปรับ ทำให้เราเลือกได้ที่จะปรับปรุงตัวเอง จำไว้นะครับ อย่าทำผิดแล้วหนีเพราะโทษจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า โทษจะหนักหรือเบาก็อยู่ที่ว่าเราจะมีสติมากหรือน้อยแค่ไหน...ความรักก็เช่นกัน
อาจจะมีบางคนที่ไม่เห็นด้วยว่าพี่บั๊คแม่งดีจนจะบวชชีได้อยู่แล้ว มันจะต้องปรับเรื่องอะไร หูยๆ เรื่องนี้จ้าวจะบอกความลับให้ ไอ้ห่าพี่บั๊คมันมีโรคประจำตัวบางอย่างที่เป็นปัญหากับความสัมพันธ์ของเรา เอาไว้ผมไม่มีอารมณ์แล้วค่อยเล่านะ
ไม่ต้องทำงง ที่บอกว่าจะเล่าตอนไม่มีอารมณ์ก็เพราะว่า เวลามีอารมณ์ ผมมักจะ..
“จ๋าคร้าบบบ ก้อกน้ำเสีย มาดูให้หน่อยค้าบบบบ” ตอนนี้ผมก็แค่ใส่เสื้อนักศึกษาสีขาวตัวยาวปิดต้นขาไว้หมิ่นเหม่ ช่วงล่างเปลือยเพราะถอดพาดไว้เตรียมนั่งขี้แต่ไม่ขี้ไงเพราะไม่ได้ปวดขี้ แค่เป็นข้ออ้างเฉยๆ เข้ามาแล้วถอดกางเกงพาดไว้ให้เรียบร้อย จากนั้นก็หมุนเกรียวสายฉีดตูดให้คลายออกจนน้ำมันพุ่งปรี๊ดๆ ใส่ตัว
“ทำไมเดี๋ยวนี้ของในห้องมันเสียบ่อยจัง เมื่อวานก็แอร์เสีย ต้องถอดเสือผ้านอนกันทั้งคืน” ไม่บอกหรอกว่าผมเป็นคนลงเบรกเกอร์แอร์เองแหละ ก็แม่งอยากนอนเร็วไม่ใส่ใจทำการบ้านมาตั้งสองวันแล้วนี่นาถ้าไม่โดนด้วยเล่ห์ก็ต้องโดนด้วยกล ก็ผมอยากโดนอะ อยากโดนทู้กวันเลย
แต่ถามว่าเมื่อคืนอิ่มมั้ยก็ไม่อิ่มไง ทำกันไปแบบร้อนๆ เหงื่อไหลเยอะกว่าน้ำกามกูอีกซึ่งไม่ค่อยฟินเท่าไหร่ รู้งี้แกล้งทำให้มันเสียแบบหนาวติดลบดีกว่า อาจจะเย็นก้นไปบ้างแต่ก็คงดีกว่าร้อนจนเหงื่อตก
“จ๋าอย่าพึ่งบ่นสิครับ มาช่วยจ้าวก่อน งื้ออ..ดูๆ น้ำมันพุ่งใหญ่เลย! เปียกหมดแล้ววว.. อ๊ะ! ให้ซ่อมก๊อกนะ ไม่ใช่แบบนี้ อ๊ะ อื้ออ..”
ฉากต่อจากนี้ก็จินตนาการกันเอาเองนะครับเพราะจ้าวโลกไม่ว่างซะละ ตอนนี้คงต้องขอตัวไปอาบน้ำชุ่มฉ่ำกับผัวจ๋าก่อนก็แล้วกัน
รับรองว่ายังมีอีกเยอะที่ผมจะเล่าต่อ...ถ้าไม่มีอารมณ์...ซึ่งก็คงไม่ใช่ช่วงข้าวใหม่ปลามันแบบนี้แน่นอน..อ๊ะ..อ๊าส์
++++++++++++++++ The End ++++++++++++++++ 
หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58] (อ่าน 698911 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก