Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]  (อ่าน 699014 ครั้ง)

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่ดินแลดูโรคจิตนะ ๕๕๕๕๕๕๕๕
ตามติดชีวิตสกายมากค่าาาา แล้วอารมณ์ดีสุดๆเวลากายเปลี่ยนสีหน้า หึหึ
มาสำรวจนี้อยากมาอยู่ด้วยป่ะ? กายแม่งโดนข่มเหงเยอะเกิน
สัญญาทาสก็หมดเร้วๆเถอะ พี่ดินจะช่วยก็ช่วยนะ
แต่ขอเหตุผลดีๆ ประโยคสุดท้ายนี่พูดจริงป่ะ? ๕๕๕

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
เขินอ่ะ งื้ออออออออออออออออออออออออออ
พี่ดินสาวแตกอ่ะ ฮืออออออออออออออออออ
ความหล่อของสกายมันบังตา ตายค่ะตาย
สกายคะ พี่ดินนี่รุ่นดึกของน้องจ้าวเอาคนนี้ไปแทนได้ค่ะลูก
เกรียนพอๆกัน แต่พี่ปากจัดกว่าแค่นั้น
พี่ก็ช่วยน้องอ่ะ เขินๆๆ น้องก็นะ หึหึ
ฟินค่าาาาาา

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
จ้าวน่ารักอ่ะ งื้ออออออออออออออ
แม่ผัวกับแม่ยายฉะกันมันมากค่ะ คะแนนสุสีสุด
แม่ผัวก็ดีใจนะที่ลูกดูแลอ่ะ แต่แบบก็ยังไม่ชอบลูกสะใภ้ไง
เดี๋ยวก็แพ้ลูกอ้อนน้องจ้าว เชื่อสิๆๆ
สงสารน้องตอนถามถึงเมียพี่บั๊คอ่ะ
อยากบอกความจริงใจจะขาดดด
ครอบครัวข้าวน่ารักสุด สนับสนุนลูกสุด ๕๕๕๕๕๕๕

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
โอ๊ยๆๆ ไม่ชอบเวลาน้องดราม่าเลย ฮืออออออออออออ
พี่บั๊คบอกความจริงน้องเถอะ ในเมื่อก็รักกันทั้งคู่อ่ะ
น้องมันมึนๆซึนๆ บ้าๆบอๆอย่างนี้แหละ
แต่มันก็รักจริงนะ ยิ้มเยอะๆนะลูก อย่าคิดมาก

ออฟไลน์ kokilolylove

  • รัก ได้ยินหรือเปล่า
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-1
สกายมีเมียแล้ว กร๊ากกกกกก :katai5:
โอ้ยยยย น่ารักดีจัง พี่ดินเป็นรับ ดูมุ้งมิ้งขึ้นเยอะเลย

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
คำถามคือแลดูหื่น แต่อดสงสัยไม่ได้ พี่ดินเสร็จปะ คือ แบบ สกายพยามควานหาชะ แต่พี่ดินบอกให้ทำให้เสร็จ เพราะแกเจ็บ 555 ไอ้เราก็สงสัยไง ว่าพี่ดินอะ แกแค่เสร็จสกายอย่างเดียวชะมะคะ รบกวนตอบให้หายข้องทีได้มิ๊ 555

ออฟไลน์ waiman

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่ดิน กลายเป็น เมีย เสียแล้ว :ling1:

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ทำไมคุณแม่เป็นแบบนี้กันนะ? แต่ชอบเวลาเจอกันอ่ะ
ทะเลาะกันสนุกไปเลย เลือดนี่ซิบๆๆ ฮาาาา
คุณหญิงแม่ก็ควรจะยอมรับได้แล้วนะคะ
จ้าวจ๋า ทำไมจ้าวคิดมากจังเลยลูก แล้วหนูไม่พยายามเข้าใจเลย
ใครๆก็ดูออกว่าพี่เขารักหนูมากกก ชอบเปลี่ยนเรื่องตลอดดด
กายจ๋า รอเมียจ้าวไปจัดการก่อนนนะ หึหึ
ปาร์ตี้วันนี้คงเละอ่ะ แบบจ้าวเมาคนเดียวก็ไม่ไหวแล้ววว เจอแม่เข้าไปอีกกก

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่ดินแม่งงงงงงงงงงงงงงง สาวแตกสุดๆเลยค่าาา
สกายก็ดูแลดี๊ดี ชอบอ่ะ
ฮีแบบยิ้มได้อ่ะ แล้วเหมือนพยายามตัดใจจากจ้าวด้วย
มีการชวยพี่ดินมาอยู่ด้วยอีก ชอบตอบจิกกัดกัน งื้ออออออออ
เขินและฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่ดินหน้าด้านอ่ะ ย้ายมาอยู่กับสกายแล้ววววว
เขาจะจูบกันหลายรอบแล้วค่ะแม่ขาาา
พี่ดินสาวแตกบ่อยนะคะ กายก็เขินหน้าแดงตลอดดด
เริ่มงงว่าใครเมะใครเคะ ๕๕๕๕๕๕
เราจะฟินไปด้วยกันค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่ดินร้ายอ่ะ แต่สะใจอิคุณเผ่ามาก น่าสูญพันธ์ไปได้แล้วนะ
เลวกันหมดเลยย พี่ดินนนนนนนนนนนนนนน
ชอบพี่จัง ที่ทำนี่แผนการหรือความตั้งใจลึกๆ หึหึ
แล้วตอนไปกระซิบข้างหูน้องนี่แบบบ แอร๊ยยย -//////////-
เขินมากมาย เขินไปหมด งื้อออออออออออออ
พอมีเรื่องก็หวงหน้าน้องสุด โหดได้อีกค่าาา

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
จ้าวโดนตบเจ็บมั้ยลูก?? ทุกคนแลดูเชื่อมั่นในจ้าวสุด งื้อออออออออ
คือน้องกตัญญูอ่ะ อย่าทำแม่จ๋านะ
จ้าวขา จ้าวเมาแล้วสมองหนูแยกนะคะ รักสามเส้นเหมือนกันหมด ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบจริงๆเลยนะตอนพี่บั๊คดาร์คเนี่ย -//////-
เข้าทางนางแหละ หึหึ

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่หมอเกดคะ ทำไมพี่กามขนาดนี้?? จ้าวกลัวเลยทีเดียว ถถถถ
แม่จ่าน่ารักอ่ะ พอตาสว่างแล้วทุกอย่างก็ดี๊ดี แต่จ้าวจ๋า
ทำไมขยันหนีพี่เขาบ่อยขนาดนี้ล่ะลูก? แล้วยังไม่รู้ตัวอีก
พี่บั๊ครีบมาเคลียร์เลยนะ ทำให้น้องรักขนาดนี้แล้วนะ

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
เหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดีไม่ใช่หรอ? จ้าวแม่งไม่ยอมฟังเอง
ฮืออออออออออออออ สงสารพี่บั๊คมีเมียโง่
จ้าวแม่งๆๆ นึกว่าจะแฮปปี้ ครอบครัวสุขสันต์แล้ว
กลายเป็นดราม่าน้ำตาไหล แงงงงงงงงง

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
อิงค์รักพี่หรือเปล่า? พี่ทิงก็หึงป่ะ?
แต่พี่ดินนี่เจ้าแผนการสุด หึหึ
เริ่มชอบกายแล้วก็บอกกกกก
ร้ายสุดต้องคนนี้ เคลียร์ให้รู้เรื่องนะ อย่าหึงจนหน้ามืดนะคะ

ออฟไลน์ nudaeng

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พ่องูตายเพราะงูครับ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
พี่ดินแม่งงง เป็นพ่อสื่อไง เคลียร์กับอิงค์แล้วก็ดี๊ดี
มีการไปส่งเขาให้ถึงมืออีก
มีงอน เรียกคะแนนสงสารโคตรสาวววเลยยย
นึกถึงคำพูดเลยอ่ะ กุยอมเป็นรับเลยยย ถถถ
เป็นจริงๆด้วยค่ะพี่ดิน ช่วยกายไปตั้งหลายรอบ
กายยอมแพ้ก็ได้ครับเมีย -////////////-
ดิฉันฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงแล้วค่ะ แต่พี่ดินนี่ขี้หวงโคตรๆเลยนะ

ออฟไลน์ GlassesgirL

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1037
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-2
พี่ดินนี่สุดยอดเลยนะ แก้ปัญหา ชี้ทางออกให้คนอื่นได้ตลอด ทั้งเพื่อนทั้งน้อง
พี่นี่มีแผนการอยู่ตลอดเวลาเลยจริงๆ แถมแต่ละแผนนี่ก็สุดยอด  o13
แต่สุดท้ายสกายสุดยอกกว่าที่กดคนสุดยอกแบบพี่ได้ 55555 พี่เป็นเมียสกายแล้วนะ :z1:

 :mew1: :L2:

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
และแล้วคำพูดพี่ดินก็เป็นจริง ไม่ไหวจะฮา
สกายจ๋าหนูรับผิดชอบเมียด้วยนะจ๊ะ  :laugh:

ออฟไลน์ Noeynoey

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กรี๊ดดดดดด พี่ดินของหนู
ในที่สุดก็มีผัวเป็นตัวเป็นตนกับเขาซักที   :heaven

ออฟไลน์ sapphire winnie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
เหยยยยยยยย อิพี่ดินนนนนนน นี่จะรอช้อตเอาคืนนะพี่! เสียไปหนึ่งขอให้ได้คือเป็นสิบ!!!!
ชอบๆๆๆๆๆ ชอบคู่นี้ ><~
รอคนเขียนจ่ายคู่กระทิงกับอิงค์มาด้วยนะะะะะะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ KakukI

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 30
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พี่นักเขียนมาต่อเร็วๆนะคะ :mew1:
คิดถึงบัคจ้าว ชอบสกายดิน รออ่านทิงอิง :ling1: :z13:

ออฟไลน์ misso

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
เข้ามาบอกอีกรอบว่าเราชอบดินอะ เหมือนจะแรด แต่พี่แกแมนมากกก ถึงจะโดนกดก็ยังแมนอยู่ดี  :laugh:

ชอบท่อนนี้

แต่แล้วความโมโหโกรธาของผมก็ค่อยๆ คลายลงทีละน้อยเพราะแววตาอ่อนโยนของมันอีกครั้ง  เหมือนถูกสะกดให้ต้องยอม เหมือนมันกำลังสื่อความหมายให้ผมเข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่มันที่เป็นคนกระทำแต่เป็นผมที่ช่วยปกป้อง  มันทำให้ผมรู้สึกราวกับว่าได้เอาตัวเองรับคมดาบแทนมัน โดยที่มันก็รับรู้และรู้สึกขอบคุณ

ทุกสิ่งทุกอย่างกลับตาลปัตรจากความโกรธเกรี้ยวกลายเป็นความภูมิใจ ถ้าไม่ทำแบบนี้ สกายอาจไม่รอดและผมเองจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีมัน


ปลื้มพี่ดิน ถึงจะเชียร์พี่แกกดน้องสกาย แต่ตอนนี้ก็ชอบนะ พี่แกไม่หลุดคาแรกเตอร์

ยังหวังว่าจะสลับได้อยู่ ฮิๆ

ออฟไลน์ baka_bunny

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
ก๊ากกกกกกกกกกกกก "ยอมแพ้ก็ได้ครีบเมียยยยยย" อิฉันปวดราวแทนอิพี่ดินเลยจ้าวคร่าาาาาาาาาาาาา

ออฟไลน์ waiman

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
กราบขอบคุณ ทั้งคนเขียนและคนโพสมากเลยค่ะ

อ่านเพลินมากๆ คือเริ่มต้นมา ชอบดินมากคือมันเกรียนมาก คือเจอความเถื่อนและความเกรียนแล้วนึกถึง "อีเจี๊ยบ" เลียบด่วนขึ้นมา 555+
คือ เถื่อนๆ เห้ๆ แต่รักมันนะ เกลียดมันไม่ลง 555 (เปรียบเทียบเฉยๆซึ่งไม่เกี่ยวกันเลย) แต่บังเอิญยังไม่มีซีนออก 55+

นั่งฮาข้าวจ้าวต่อเนื่องมาก คือเมาเรื้อนเป็นเรื่องเป็นราวจนไม่น่าเชื่อว่ามันจะขนาดนั้น ความจำขาดตอนแล้วตอนเมาไม่เมาคนละคนจนน่าเวียนหัว สมควรอยู่ที่พี่บั๊คแกจะทนไม่ไหว แต่ นั่นแหละ  เชื่ออใครไม่เชื่อ ดันไปเชื่อพี่ดิน คือแผนการณ์เยอะไป แต่พอผิดแผนขึ้นมาก็งานเกิดสิคะ

ร้องไห้ตอนที่ 25 แบบสงสารข้าวจ้าวอ่ะนะ เพิ่งมารู้ว่าตัวโดนหลอก แต่ที่จริงพี่บั๊คจะเล่าให้ฟัง น้องก็ไม่ยอมฟังเองนี่หว่า -*-




ตอนล่าสุดนะหึหึ ดิน.... แมนโคตรๆ คือโดนเพราะป่วยด้วยรักด้วยนะ หลายอย่าง
แต่สกายก็ แบบคือดีอ่ะ สุภาพชนแล้วก็ไม่ถือทิฐิดีด้วย แบบไหนก็ไม่เกี่ยงนะ แต่โชคดีแล้วที่ได้เปิดดินก่อนเพราะต่อไปจะสลับก็ยังได้ลุ้น อารมณ์คือดินเป็นรับก็ดีนะ แต่อยากให้รุกมากกว่าแหละ เพราะกายค่อนข้างแฟ แต่กลับกัน ถ้าดินได้กายก่อน ดินต้องไม่ให้พลิกแน่ๆ 555+

อ๊าก อิจฉาหมอเกดน่ะ เจอเคสแบบนี้ไปสองเคส เป็นสาววายก็ฟินตัวแตกกันไปแล้ว 555+

เม้นยาวไปนิด เพราะ อ่านรวดต้นจนจบเพิ่งได้เม้นท์

ติดตามตอนต่อไปนะคะ


ปล.ถ้ามีแววมีภาคต่อ หรือพิเศษอย่างไรก็แล้วแต่ คนเขียนอย่าลืม นึกถึง เมียแคทกับแมวเล้านะคะ คือเป็นคู่ที่ออกมาตอนแรกๆ แต่เราอ่านแล้วติดใจน่ะค่ะ ว่าต้องเป็นคู่ที่น่ารักๆน่าจิ้นอีกคู่แน่ๆ *หรือจะออกมาแค่ตัวประกอบT^T  :ling3:


ปล. 2 อยากให้ลองเขียนชื่อเจ้าของความคิดลงไปด้วยก็ดีนะคะว่าใครเล่า
ปกติ บางทีเราก็ไม่ค่อยเขียนนะ แต่ความที่ ตัวละครมีสองตัวมันจะ จับใจความง่ายกว่าว่าใครเล่า แต่เรื่องนี้มีตัวหลัก สองคู่ บางทีคู่หนึ่งกำลังพีค ตัดมาอีกคู่ คือนั่งอ่านไปย่อหน้าหนึ่งก็เพิ่งรู้สึกว่า อ้าว เข้าใจผิดว่าอีกคู่เล่า กรรม  :mew2:


 :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-02-2015 15:31:56 โดย ๛ナーリバス๛ »

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Chapter 28  Drama Addict



“เฮ้ย ตื่น!”  ผมหลุดออกจากฝันร้ายเพราะแขนที่ถูกตบเบาๆ และเสียงเรียกจิกๆ  “มึงจะนอนข้ามชาติข้ามภพแดกห่าบ้านเมืองไปถึงไหน ตื่นมาซะที กูจะได้ขึ้นไปพักผ่อนของกูมั่ง”  สำเนียงนี้ หยาบโหดแบบนี้ ไม่มีจิตคิดเมตตาผู้ตกทุกข์ได้ยากแบบนี้ จะมีใครล่ะ

“อ่าว.. พี่เกด”  ผมหรี่ตามองและเปล่งเสียงเรียกสาวสวยผมสยายหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา  ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะมองว่าพี่เกดไม่สวย

จนกระทั่ง..

“เอ่อ กูเองแหละไม่ใช่ผัวมึงหรอก”  ..มันเปิดปาก

“ผงผัวไรวะ ผมไม่มีผัวซะหน่อย พูดเรื่อยเปื่อยน่าพี่”  ผมบ่นและพยุงตัวขึ้นนั่ง “อะ..อ่า.. เจ็บสัด”  บ่นเบาๆ เพราะรู้สึกเจ็บแปลบๆ ตรงท้ายซอย

“ก็เนี่ย ดากมึกแหกจนจับไข้ ถ้าไม่ให้บอกว่ามีผัวจะให้บอกว่ามึงแหกดากตัวเองหรือไง”  แม่งเป็นผู้หญิงจริงๆ เหรอวะเนี่ย  ถ้าเป็นเพื่อนผู้ชายพูดจะไม่เจ็บขนาดนี้เลยนะ

ผมไม่อยากเถียงให้ตัวเองเจ็บช้ำกว่าเดิม พี่เกดไม่ใช่คนชอบพูดพล่อยๆ  ถ้ามันไม่เรียนแพทยศาสตร์ มันคงไปทางไสยศาสตร์ เป็นแม่มดหมอผีเพราะทำนายทายทักโคตรจะแม่น

“เงียบ ไม่ตอบ” พี่เกดเบะปาก “โดนเสียบทีเดียวสาวแตกเลยเหรอวะ” บอกตามตรงว่าผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครนอกจากพี่เกด เวลาอยู่ต่อหน้าพี่มัน ผมล่ะโคตรสาว เถียงไม่ทัน โดนดักทางโดนรู้ไต๋จนต้องหงอตลอด  “เฮ้อ.. กูไม่แซวก็ได้แต่ถามได้ปะว่ารักมันมากมั้ยไอ้หรั่งนั่นน่ะ”  พี่เกดทำหน้าจริงจัง

“ก่อนตอบนะ ผมขอบอกว่าที่เกิดเหตุกับทวารผมเนี่ยมันเป็นแค่สิ่งที่ไม่คาดคิด แค่ผิดแผน”  เห็นพี่เกดเบ้ปากใส่แล้วหมั่นไส้มันแต่ก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง  “รัก!”  เมื่อไม่เห็นว่าการโยกโย้จะเกิดประโยชน์อันใด  ในที่สุดก็บอกคำนี้เพื่อที่คู่สนทนาจะได้ไม่ต้องทำหน้ายี้ใส่อีก

พี่เกดนิ่งอึ้ง ทำตาโต “มิน่า”  พี่มันพยักหน้ารับรู้  “แต่ก็ผิดวิสัยมึงที่จะเป็นคนโดน นี่ผิดแผนขนาดไหนถึงได้ออกมาเบอร์นี้วะ ไอ้หน้าอ่อนนั่นก็อาการไม่น้อยเลยนะ กูให้กินยาแล้วนอน กว่าจะนอนได้ก็ห่วงมึงอยู่นั่น” รู้สึกดีใจที่รู้ว่ามันเป็นห่วงผมจนเผลอยิ้มออกมา “คนนี้รักแท้ รักจริง ว่างั้น”  พี่เกดถามย้ำ

ผมพยักหน้ายอมจำนนกับเสียงเรียกร้องของหัวใจ ถามว่าทำไมถึงได้รักขนาดนี้ก็คงตอบไม่ได้ แต่รู้แค่ว่าผมคงรักมันมากเพราะไม่อย่างนั้น มันต้องตายไปแล้วถ้าผมฟื้นขึ้นมาแล้วรู้ว่าตัวเองโดนมันกด

“แค่วางแผนจะให้มันมาจูบจะได้ชนะพนัน แต่ดันกลายเป็นแบบนี้ เฮ้อ”  ผมถอนหายใจ

“กูเตือนมึงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปวางแผนอะไรเยอะแยะ มันจะเข้าตัว แล้วเป็นไง โดนจนได้ แล้วจะเอาไงต่อ จะกลายเป็นเคะร่างถึกงี้ต่อไปหรือว่าจะพลิกเกม”  พี่เกดดูจะลุ้นๆ กับเรื่องของผมเหลือเกิน แหม่ พี่เป็นสาววายปะเนี่ย

“ก็ต้องพลิกกลับอยู่แล้ว แต่เลิกใช้แผนละ จะใช้แต่ความจริงใจ ฮิ้ววว”  พี่เกดส่ายหัว คงคิดว่าผมเสี่ยว แต่ผมตั้งใจแบบนี้จริงๆ นะ

“ขอให้ได้ขอให้โดนเว้ย แล้วหายปวดหัวยัง จะได้พากันกลับซะที กูอยากพัก”  พอเผือกหมดก็ไล่ส่งเลยว่ะ พี่กูนี่โคตรจริงใจ

“ดีขึ้นเยอะนะ แต่ทำไมเป็นถี่งี้วะพี่ แล้วคราวนี้ก็ล้มเร็วกว่าทุกทีด้วย ปกติทนได้นานกว่านี้นะ เหมือนว่าร่างกายมีความอดทนน้อยลงเรื่อยๆ เลยอะ” ผมค่อนข้างกังวลกับอาการของตัวเอง แค่เดือนเดียวล้มไปสองรอบ นี่คือสถิติที่ไม่น่าปลื้มเอาซะเลย

“ก็มึงไม่ออกกำลังกาย แถมยังใช้ร่างกายเปลืองอีก ทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ นอนก็ดึก แถมยังกิจกรรมกับชะนีฆ่าเวลาพวกนั้นอีก ถ้าไม่ร่วงก็ไม่รู้จะว่าไงล่ะ” พี่เกดได้โอกาสบ่นยาว “แล้วจะเอาไงต่อ มีแฟนแล้วมึงจะเลิกสำส่อนได้ยัง” ถึงกับใช้คำว่าสำส่อน นี่พี่กูจริงๆ เหรอวะ

“โหพี่ สำส่อนอะไรกันล่ะ ผมก็แค่โสดเปลี่ยว ผู้ชายที่ไหนก็เป็น”  ผมแก้ตัว “แล้วอีกอย่าง ผมกับมันก็ยังไม่ได้เป็นแฟนอย่างเป็นทางการ เอาไว้เป็นเมื่อไหร่แล้วค่อยว่ากันอีกที  ..แต่ก็นะ เรื่องแบบนี้ถ้าแอบได้ก็แอบ ชีวิตจะได้มีสีสัน”

“เหี้ยละมึง” พี่เกดบ่น 

เคร้ง!!

แล้วเราสองคนก็ต้องหันไปมองที่หน้าห้องพร้อมกันเพราะมีเสียงดังขึ้น

“เอ่อ โทษทีครับ ผมไม่ทันมอง”  ไอ้หน้านิ่งปัดโดนอะไรบางอย่างบนเคาท์เตอร์หน้าห้องพักฟื้น มันรีบเก็บแล้วตั้งไว้อย่างเดิมก่อนจะดันประตูสวิงเข้ามา

“ฟื้นเร็วดีนี่” พี่เกดทัก  “มาก็ดีละ จะได้พากันกลับ อยู่ก็เปลืองข้าวเปลืองยา” พี่เกดนี่เกดมาเพื่อทำลายล้างโลกรึเปล่าวะ มีอะไรที่ทำให้มันสงบปากสงบคำได้บ้างมั้ย ตอบ!!

“กี่โมงแล้วพี่” ผมถามพลางขยับตัวลงจากเตียง พอไอ้หน้านิ่งเห็นก็รีบพุ่งเข้ามาประคอง “อ..อะไรของมึงเนี่ย!” ผมรีบถาม แล้วดันมันออก

“ก็เดี๋ยวจะล้ม”  มันว่าแล้วเข้ามาประคองอีก

ผมขี้เกียจเถียงด้วยก็เลยปล่อยให้มันทำ  ดีซะอีก ได้อยู่ใกล้โดยไม่ต้องวิ่งตาม คอยดูนะกูจะสำออยให้หนัก!



แล้วจากนั้นผมกับสกายก็พากันออกจากคลินิกพี่เกด  ได้ยามาอีกสองกระบุง ที่จริงยาเก่าก็ยังเหลือแต่พี่เกดบอกว่า “เอาไปเหอะ เดี๋ยวอันเก่าหมดก็จะแสลนหน้ามาอีก เจอเหี้ยบ่อยๆ มันอัปมงคลกับชีวิต” 

เหอะๆ ถามอีกรอบ..

นี่พี่สาวกูจริงใช่มั้ย!!





“หมอเกดนี่เค้าเกลียดคุณเหรอ ฮ่าๆๆ”  ไอ้คนขับรถถามขึ้นเมื่อเรานั่งเงียบกันมาสักพักใหญ่  คงรู้สึกผิดปกติล่ะสิ เพราะทุกทีกูชวนคุยตลอด

“อือ”  ผมตอบแค่นั้นแล้วหลับตาลงอีกครั้ง 

ตอนนี้เอนนอนอยู่เพราะจะว่าไปก็ยังไม่หายดีสักเท่าไหร่

“..คุณจะให้ผมรับผิดชอบมั้ย”  หืมมม พูดใหม่ซิ

“รับผิดชอบเรื่องเหี้ยอะไรของมึง”  หันไปมองและทำหน้าโหดใส่มัน

“ก..กะ ก็” พอเห็นรังสีอำมหิตจากผมก็ถึงกับติดอ่าง “เฮ้อ เอาตรงๆ นะคุณ  ก็ผมน่ะ..”

ไม่อยากฟังมันให้เสียอารมณ์  ที่จริงรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ในอกกับคำถามของมัน  ถ้ากูบอกว่าไม่ต้องรับผิดชอบ คือมึงก็จะลอยตัวไม่รับใช่ไหมวะ  ทำไมถึงเลือกใช้คำถามอะไรแบบนี้  ทำไมมึงไม่เนียนๆ คบกับกูไป ทำไมต้องใจร้ายขนาดนี้วะ!!

“ไม่ต้องรับเหี้ยไรทั้งนั้นแหละ” ผมตอบออกไปด้วยความรู้สึกน้อยใจ  “แค่ทำตามสัญญาก็พอ  มึงแพ้พนัน ก็แค่ดูแลรับใช้กูตามที่พูด ส่วนเรื่องอื่น ไม่ต้องพูดถึงมัน”  บอกไปแล้วก็ใจหาย  นี่กูเข้าใจแล้วนะว่าผู้หญิงที่เสียตัวให้ผู้ชายแล้วต้องบอกว่าไม่ต้องมารับผิดชอบฉันหรอก เขารู้สึกยังไง  จะให้ตอบว่า ใช่สิ เธอต้องมารับผิดชอบฉัน มันก็ไม่ใช่ไง  มันต้องเป็นไอ้คนที่ได้เราแล้วมาบอกว่า ‘ผมจะรับผิดชอบคุณเอง’  แบบนี้ถึงจะถูก

โอ้ยย นี่กูคิดไปถึงไหน  โดนไปทีเดียวถึงกับสาวแตกอย่างพี่เกดว่าเหรอวะ  คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ไม่ปกติซะแล้วกู

ไอ้หน้านิ่งเหลือบมองก่อนจะรับปากหนักแน่น “ผมเลือกเองที่จะเป็นคนแพ้ ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องทำตามสัญญา”  มันยิ้มบางๆ แล้วหันไปตั้งใจขับรถต่อ

ผมไม่ต่อปากต่อคำ ยิ่งได้ยินยิ่งเจ็บแปลบๆ ถ้าไม่ใช่สัญญา มึงก็จะไม่อะไรกับกูงั้นเหรอวะ

เฮ้อ พอๆๆ  ฟุ้งซ่านไปใหญ่แล้ว  ต้องทำอะไรซักอย่างกับความคิดซะแล้วว่ะ!!





“มึงจะไปไหนน่ะ”  พอถึงจังหวะที่จะต้องแยกไปยังคอนโด  สกายเปิดไฟเลี้ยงซ้ายซึ่งไม่ใช่ทางไปคอนโดผมจึงต้องเบรคไว้  “กูไม่ไปคอนโดมึงนะ ขนของมาแล้ว ไม่กลับไปหรอก”  หยิ่งเว้ย วันนั้นอยากไม่ง้อกูเอง ชิชะ

“แล้วคอนโดคุณไปทางไหนล่ะ” มันทำหน้านิ่งตามปกติ

“เลี้ยวขวา พอถึงสามแยกแล้วเลี้ยวซ้าย ตรงไปเรื่อยๆ อีกห้าร้อยเมตร”  ผมอธิบาย

สกายยักไหล่แล้วตบไฟเลี้ยวขวา มันขับไปเรื่อยๆ และเลี้ยวเข้าคอนโดตามที่ผมชี้บอก  คอนโดผมมีที่จอดประจำชั้นที่พัก ขับวนขึ้นไปแล้วเดินเข้าห้องได้เลย ผมอยู่ชั้นสิบ ไม่สูงไม่ต่ำ กำลังดี



“นอนที่นี่แหละ ดึกแล้ว”  ตอนนี้ตีสองครึ่ง ถึงจะกลับก็ไม่ให้มันกลับหรอก

“อืม”  มันตอบแล้วมาพยุงผมเพราะลงรถมาแล้วก็ถึงกับเซเลยทีเดียว “เจ็บมากไหม”  มันถาม

“รอกูหายก่อน เดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละ”  ไอ้หน้านิ่งยิ้มขำ

“ผมล่ะเชื่อคุณจริงๆ” 

“ถ้ามึงเชื่อกูอย่างปากว่า มึงก็เป็นแฟนกูสิ”  สกายชะงักกึกทันที มันเลิกคิ้วมองผมนิ่ง

“กูไม่ได้อยากให้มึงมารับผิดชอบ แต่กูอยากให้มึงมาเป็นแฟน”  สายตาสกายไหววูบเมื่อได้ยินทุกอย่างแบบชัดเจนตรงประเด็น

“ต..ตรง ตรงไปมั้ยคุณ ไม่อารัมภบทซะหน่อยเหรอ” 

ผมไม่ตอบแต่เดินไปเปิดประตูห้องก่อนจะเข้าไปในห้องนอนและล้มตัวลงทันที

“อ้าว.. ว..ไหวมั้ยคุณ”  มันคงงงนะ ขอมันเป็นแฟนแต่ไม่พูดต่อ แต่อยากให้รู้ว่าตอนนี้กูไปต่อไม่ไหวจริงๆ

“เวียนหัวฉิบหายเลยว่ะ นอนก่อนละกัน  มึงจัดการหาเสื้อผ้าใส่เองนะ กูไม่ไหวแล้วอะ”  พูดจบผมก็หลับตาลงทันที  รู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิด  คิดว่าคงต้องกลับไปเข้าฟิตเนสซะแล้วล่ะ ร่างกายอ่อนแอขนาดนี้ได้ไงวะ





“ค..คุณ คุณนอนดีดี”  ร่างผมถูกผลักออกแต่ผมก็พลิกกลับไปนอนท่าเดิมเพราะคิดว่าหมอนข้างใบนี้มันพอดิบพอดีกับร่างผม “คุณณณ”  ถึงแม้ไอ้หมอนมันจะลากเสียงใส่อย่างรำคาญแต่ผมก็หาได้แคร์ไม่  ยังคงคร่อมหนีบเอาไว้อย่างแน่นหนา

“อยู่ด้วยกันนะ..”  ผมรัดวงแขนให้แน่นขึ้นแล้วพูดออกมา  “อยู่ตลอดไปเลยนะ..”  ยังคงกระซิบเบาๆ ร้องขออยู่แบบนั้น

“........”

ไม่มีสัญญาณตอบรับแต่ผมก็ไม่เลิกตื้อ  “กู..รัก..มึงนะ..”  แล้วผมก็จูบขมับหมอนข้างไปหนึ่งที  รู้สึกได้ถึงชีพจรที่เต้นผิดจังหวะของหมอนใบนี้จนนึกเอ็นดู “จากนี้ไปจะไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น สัญญา”  ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นและเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมองผมอยู่ก่อนแล้ว 

“นึกว่าละเมอ”  เสียงเบาๆ และลมหายใจที่แรงขึ้นของมันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น

“รู้สึกตัวตั้งแต่มึงกอดกูเมื่อกี้ละ”  ดีที่เปิดไฟหัวเตียงไว้จึงได้เห็นว่าหน้ามันไม่นิ่งอย่างทุกที

“ก็คุณนอนสั่นก็เลยกลัวจะหนาว” มันหลบตานิดหน่อยแล้วดึงผ้าห่มคลุมขึ้นถึงอกให้ผม  “ดีขึ้นรึยัง”  น้ำเสียงอบอุ่นของมันทำให้ผมต้องเผลอยิ้มออกมาและเอื้อมมือไปเกลี่ยที่แก้มมันเล่น 

“ถ้ามึงอยู่ด้วย กูก็ดีขึ้นทุกที”  มันเม้มปากเป็นเส้นตรง ไม่รู้เขินหรือหมั่นไส้แต่ผมไม่รอให้มันบอก  “กูดีขึ้นจริงๆ นะ ทั้งนิสัยและความรู้สึก และกูก็อยากจะดีขึ้นอีก ดีให้มากกว่าที่เคยเป็น..เพื่อมึง” 

สกายมองผมนิ่ง ดวงตาของมันทอประกายในแสงสลัวแบบนี้แล้วสวยที่สุด ผมคงหลงไหลดวงตาคู่สวยที่ฉายแววหม่นเศร้าของมันอยู่ไม่น้อยเลย มองทีไรก็จิตหลุดทุกที  “สรุปว่ามึงจะเป็นหรือไม่เป็นแฟนกู ให้เวลาคิดนานละ” สกายยิ้มมุมปากแล้วจับมือผมที่ลูบแก้มของมันเอาไว้

“ผม..”

Rrrrrrrrrrr  Rrrrrrrrrr

ขณะที่มันกำลังจะตอบ เสียงโทรศัพท์มือถือของมันก็ดังขึ้น  ผมภาวนาให้มันตอบคำถามก่อนที่จะรับโทรศัพท์แต่มันก็ไม่รู้ใจผมเลย



“ว่าไงจ้าว”  เมื่อกดรับสาย มันก็รีบพูดทันที  “อะไรนะ อยู่ไหนไม่รู้  มึงจะบ้าเหรอ นี่มันจะตีห้าแล้วนะ  ทำไมทำตัวงี้เนี่ย!”  เสียงมันหงุดหงิดมากทีเดียว  มันลุกไปใส่เสื้อผ้าพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วยอย่างเร่งรีบ 

“มีอะไรเป็นสัญลักษณ์มั้ย ปั้มเหรอ ปั้มอะไร ปตท. เอ่อๆ แล้วมีอะไรอีก อืมๆ เอ่อๆ อืม โอเค กูรู้ละ เดี๋ยวไปหา”  เมื่อวางหูเสร็จมันก็เดินมาคว้ากุญแจกับกระเป๋าและทำท่าจะออกจากห้องทันที

“ให้กูช่วยอะไรมั้ย”  ผมเดาว่าคงเป็นไอ้จ้าวที่โทรมาและคงกำลังตกทุกข์ได้ยากถึงได้โทรมาเวลาแบบนี้

“ช่วยหายเร็วๆ ผมจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”  มันเดินมายืนข้างเตียงก่อนจะโน้มตัวลงมาหา 

“มึงจะกลับมาเมื่อไหร่”  ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้ แต่ลึกๆ แล้วผมเข้าใจนะ เข้าใจแต่ไม่โอเคน่ะ เคยเป็นกันหรือเปล่า

“พรุ่งนี้ครับ  สัญญา”  แล้วมันก็ก้มลงมาจูบผมเบาๆ และผละออก เป็นผมเองที่รั้งคอมันไว้แล้วกัดปากมันเบาๆ

“ถ้ามึงไม่มา กูจะไม่ยอมหายเลยคอยดู”  พูดจบก็ดึงมันลงมาจูบอีกรอบ คราวนี้สอดลิ้นเข้าไปในปากมันและดูดกลืนอย่างโหยหา 

ไม่ไปได้ไหมวะ..

หรือถ้าไปก็ให้กูไปด้วย

แต่ผมจะพูดได้ยังไง  เหมือนน้ำท่วมปาก มันไม่สมควรที่ผมจะพูดออกไปแบบนั้น

“รอนะครับ”  สกายบอกแล้วกดจูบลงมาหนักๆ ก่อนจะผละออกไป  “ผมจะกลับมาพร้อมกับคำตอบนะ” มันยิ้มบางๆ นัยน์ตาสะท้อนความห่วงใยอย่างมากมาย 

แต่ทำไมผมถึงไม่เห็นความรักจากตาของมันนะ หรือว่าจะคิดไปเอง

“กูจะรอ” จบประโยคมันก็หันหลังเดินออกจากห้องไป



โจทย์กูเหมือนจะง่ายแต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่ามันยากขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้วะ  ทั้งๆ ที่ได้กันแล้ว ทั้งๆ ที่กูชัดเจนและจริงใจขนาดนี้   ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้แสดงอาการรังเกียจหรือขัดขืน แต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่ากูไม่ใช่คนที่มึงเลือก

เพราะอะไรกันนะ..





“อยู่ไหนมึง”  ผมกดโทรศัพท์หาไอ้จ้าวหลังจากไอ้หน้านิ่งออกไปได้ไม่นาน  จะให้นอนเฉยๆ รอให้เด็กตัวเองไปฟันเด็กเพื่อนงั้นเหรอ ไม่มีทางซะหรอก

“หลงทางเสียเวลา หลงคนมุสาก็มีแต่เสียใจ หึ..”   เสียงไม่เมานะ แต่คล้ายคนกำลังเจ็บปวดกับอะไรบางอย่าง

“เป็นอะไร แล้วมึงอยู่ไหน ให้กูไปรับมั้ย”  ถามไปเผื่อฟลุ๊ค  ถ้ามันยอมจะได้ตัดหน้าไปรับมันแทนสกายซะเลย

“หึ..”  หึอีกละ  มึงเป็นไรวะเนี่ย

“ถ้าไม่ตอบ กูจะมุดโทรศัพท์ไปถีบมึงเดี๋ยวนี้แหละ”  ผมทำเสียงเข้ม

“หึ..ที่ผ่านมา พี่ก็ทำมากกว่าถีบผมอยู่แล้วนี่”  เสียงมันค่อนขอดอย่างหนัก 

“ข้องใจอะไรกู บอกมาเลย  มีไรก็บอก โตๆ กันแล้ว” 

“หึ..”   ถ้ามึงหึอีกที กูจะไปถีบหน้ามึงจริงๆ แล้วนะ! “พี่มากกว่ามั้งที่จะต้องบอก ว่าผมมันโง่มากจนพี่กับพี่.. หึ”  มันกำลังจะพูดชื่อใครอีกคนแต่ก็เหมือนจะเลี่ยง ไม่พูดถึง “ผมคงโง่มากสินะ”  เสียงเหมือนพึ่งร้องไห้อย่างหนัก  ไอ้จ้าวเนี่ยนะกำลังร้องไห้

“มึงฟังกูนะจ้าว  มึงกับกูต้องเคลียร์กัน”  ผมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังปนห่วงใย  ไอ้จ้าวอาการหนักมากและผมว่าคงไม่มีใครจะช่วยมันได้แม้แต่ไอ้หน้านิ่ง

“หึ..”  กูจะทำไงกับหึของมึงดีไอ้เชี่ย! “ไม่อยากเจอมึงเลยไอ้เชี่ยพี่ดิน กูเกลียดมึงกับเพื่อนของมึงที่สุด พวกมึงหลอกกู ปั่นหัวกู  พวกมึงมันโหดสัสหมัดหมาหน้าวอก!”  อื้อหือ สกิลด่ามึงนี่.. สิ่งมีชีวิตเซลเดียวยังอาย 

“มึงอยู่ไหนครับจ้าว เดี๋ยวกูไปหา มึงใจร่มๆ แล้วอมหนอนแถวนั้นไปก่อนนะ อย่าพึ่งไปไหนกับใคร”  ผมกล่อม  “ถ้านัดใครไว้แล้วมึงก็แอบ หรือไม่ก็โทรไปบอกมันว่ามึงจะกลับเอง” 

“หึ..”  นี่กูใจเย็นที่สุดแล้วนะ มึงจะหึอีกนานมั้ย!!!! “ทำไมต้องเชื่อมึงวะพี่ดิน  ทำไมต้องเชื่ออีกวะ!!”  มันตะโกนผ่านสายโทรศัพท์จนขี้หูผมแทบเต้น

“เพราะ.. มึงมีค่าไงจ้าว มีค่าพอให้กูกับคนที่มึงไม่อยากพูดถึง ต้องทำอะไรแปลกๆ เลวๆ ลงไป  แต่มึงเชื่อเถอะว่า ไม่มีใคร..ไม่รักมึง”  อยากอยู่ใกล้ๆ มัน  อยากกอดมันเพราะผมคิดว่าตอนนี้มันกำลังร้องไห้  “บอกมาจ้าว ว่ามึงอยู่ตรงไหน  เดี๋ยวกูไปหา” 

ไอ้จ้าวเงียบไปสักพัก  “..ไอ้กายบอกอยู่แถวพระประแดง” 

“เอ๊า แล้วมึงไปทำไมแถวนั้นเล่า ไกลฉิบหายเลย”  ผมบ่น

“ไกลก็ไม่ต้องมาสิ”  มันทำเสียงงอน 

“ไปสิ ถึงอยู่สุไหงโกลกกูก็ไป  แต่บอกพิกัดที่ชัดเจนมาหน่อย ไม่งั้นหาทั้งคืนก็ไม่เจอหรอก”  ดูมันจะไม่ค่อยอยากบอก แต่สักพักมันก็ใจอ่อนบอกจุดสังเกตให้ผมและกำชับว่าให้ไปเร็วๆ

“โทรบอกคนที่มึงจะให้ไปรับคนแรกด้วยล่ะ มันจะได้ไม่ไปเก้อ”

“พี่รู้ได้ไงวะ” ไอ้จ้าวถาม

“เดาเอาสิ คนอย่างมึงเดาไม่ยากหรอก”  ผมล้อเล่น แต่แม่ง..

“หึ..”  นั่นไง  “จะว่าโง่ก็บอกไม่ใช่หลอกว่าเดาเก่ง”  แหม ไอ้สัด งอนตะพึดตะพือ มึงนี่เก็บทุกเม็ดเลยนะ

“เดี๋ยวกูไปรับ อย่าเกเรไปมากกว่านี้ เข้าใจ๊”  ผมสั่ง  “ถ้ามึงดื้อ กูจะจับมึงทำเมีย ถึงจะหนีไปสุดล่าฟ้าเขียวกูก็จะจับมึงกลับมาทำเมียให้ได้ แล้วมึงคิดดูว่าเป็นเมียกู มึงจะเป็นยังไง”

“อื๋อๆๆ” มันส่งเสียงปฏิเสธรัวๆ “ไม่เอา ไม่เป็นเมียพี่หรอก ใครเป็นเมียมึงนะพี่ดิน มันต้องแดกยากล่อมประสาทวันละสองลิตรอะ”  มึงก็อวยกูมากเวอร์ไปนิดนึงนะสัด

“งั้นก็ดีแล้ว รอกูแป๊บเดียว”  สั่งจบก็กดปิดโทรศัพท์



DumDinDan :  พรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้วนะ กูจะกลับบ้าน

ผมส่งไลน์หาคนที่รับปากว่าจะมาพรุ่งนี้  ที่จริงก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องตั้งตารอมัน 

Dark Sky :  อ้าว

Dark Sky :  อืม งั้นมะรืนไปหา

DumDinDan :  เออ




แล้วก็จบบทสนทนา  ไม่รู้ผมเป็นเหี้ยอะไร  เป็นคนบอกมันเองว่าไม่ต้องมา แต่พอมันยอมง่ายๆ ผมก็เฟลขึ้นมาซะเฉยๆ  ก็คิดดูว่าแม่งไม่ถามสักคำว่าไปไหวมั้ย จะกลับกี่โมง จะให้ไปส่งมั้ย อยากให้ไปรับรึเปล่า อะไรแบบนี้อะ บอกตรงๆ ว่าแม่งเป็นฟีลลิ่งที่เหี้ยจริงๆ


***********************

ต่อด้านล่าง

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
ผมลากสังขารออกจากคอนโดมุ่งตรงไปหาไอ้จ้าวอย่างรีบเร่ง  ถามว่าหายปวดหัวมั้ยก็ไม่  หายเจ็บตูดรึยังก็ไม่ แต่ถามว่าห่วงไอ้จ้าวมากมั้ย ต้องบอกว่า มากกกกกกกก



ขณะขับรถก็นึกขึ้นได้จึงหยิบโทรศัทพ์มากดโทรออก

“.........”  เสียงแมงหวี่รับโทรศัพท์แทนไอ้บั๊ค  หึหึ

“เงียบหาพ่อมึงดิ”  ด่าแม่งเลย  เดาเรื่องราวได้ว่า ไอ้จ้าวคงรู้ความจริงที่ผมกับไอ้บั๊คหลอกมันแล้ว  “ทำอิท่าไหนมันถึงรู้วะ”  ผมถาม

“มึงรู้แล้วเหรอ” เสียงไอ้บั๊คโคตรเมา  แม่งเฮิร์ตขนาดนี้เลยเหรอวะ เห็นครั้งเดียวที่มันเมาก็ตอนอกหักจากการแอบรักพี่เกดนั่นแหละ

“มีอะไรบ้างวะที่ท่านดินไม่รู้  แล้วสรุปว่าไง มันไม่ฟังเหี้ยห่าเหวแล้วหนีมึงไปแล้ว งั้นสินะ” 

“มึงพูดเหมือนตาเห็นเลยไอ้ดิน!” เสียงมันดูตื่นเต้นที่ผมรู้ละเอียด  เหอๆ  กูไม่อยากบอกว่ากูจับประเด็นเอาจากคำว่า ‘หึ’ ของไอ้จ้าวล้วนๆ

“แล้วทำไมไม่ไปตามมันกลับ จะมานั่งเมาให้ได้เสียกับขวดเหล้าหรือไงครับเพื่อนครับ” 

“..........”  แม่งเงียบ

“มันโกรธมากว่างั้น”

“อือ”  ตอบแบบซังกะตายมาก  คนนึงก็ ‘หึ’ คนนึงก็ ‘อือ’   

“อยากให้กูช่วยมั้ย”  ผมถามไปงั้นแหละ ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็กำลังช่วยมันอยู่แท้ๆ

“ไม่เป็นไร กูอยากให้จ้าวเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย แล้วกูค่อยหาทางเข้าไปง้ออีกที  แต่..”

“มีไร”  ผมรีบถาม

“กูรู้สึกผิดว่ะ รู้สึกผิดกับมันจน.. ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกล้าไปง้อมันมั้ย”

“เฮ้อ..” ผมถอนหายใจเมื่อได้ยิน  “เอาเถอะ งั้นก็รอให้เวลาเยียวยาก็แล้วกัน  ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกกูนะ เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง”

“อือ  ขอบใจ”  โถ..พ่อคุณ พ่อพระเอก  รู้สึกผิดจนไม่กล้าง้อ แทนที่รู้ว่าผิดก็ต้องใส่เกียร์เดินหน้าลุยเต็มที่ให้เขารู้ว่าเราจริงใจ  ไอ้สัดเอ้ย เพราะมีพระเอกอย่างมึงไง นิยายไทยถึงไม่ได้ไปนิยายโลก!!



ผมวางโทรศัพท์แล้วขับรถต่อไปด้วยความเร็วแสงเพราะถ้าช้าก็กลัวไอ้จ้าวจะหาย  พอถึงก็โทรหาไอ้ตัววุ่นวายอีกครั้ง 

“อยู่ไหนจ้าว กูมาถึงปั้มแล้ว” 

“ผมแอบอยู่ท้ายรถกระบะตรงหน้าห้องน้ำ”  เอ๊า แล้วมึงไปแอบทำไมตรงนั้นวะ  “ก็ไอ้กายมันไม่ยอม มันบอกว่ายังไงมันก็จะมารับให้ได้ ผมก็เลยหาที่ซ่อน โคตรเหนื่อยเลยเนี่ย เปลี่ยนรถตลอดเพราะเขามาจอดแป๊บๆ ก็ขับออกอะ”

ผมลงจากรถแล้วเดินไปหน้าห้องน้ำ ส่องดูท้ายกระบะของรถสีขาวก็ไม่เจอ เดินไปอีกสองคันถึงได้เจอมันนอนเอาเสื้อแจ็คเก็ตคลุมโปงและมีแสงโทรศัพท์เรืองๆ ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่เห็น

ผมกดปิดโทรศัพท์แล้วดึงเสื้อมันออก  “ทำไมมึงควายแบบนี้ไอ้จ้าว!!”  ด่าเสร็จก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง 

ไอ้จ้าวทำหน้าตื่นแล้วเด้งตัวลุกขึ้น “โห ตกใจหมด  มาก็ไม่มาให้มันดีดี” 

“มาดีกว่านี้ก็พระแล้วไอ้สัด  ทำไมมึงถึงได้งัวได้ควายขนาดนี้ห๊ะ! จะแอบก็ไปแอบในห้องน้ำก็ได้ หรือไม่ก็หลังต้นไม้ตรงนู้นก็ได้ แอบแบบนี้ถ้าเจ้าของรถเค้าด่าจะทำไง”

“ก็ไม่เห็นต้องทำไง ผมก็แค่ขอโทษ  เมื่อกี้ก็ขอโทษไปสามคันละ ไม่เห็นยากตรงไหน ไม่ได้ซื้อมาซะหน่อยแค่คำว่าขอโทษ พูดซักร้อยครั้งก็ได้ป่ะ จะหวงไว้ทำไม” เอ่อ ก็จริงของแม่งว่ะ

“เออๆ ช่างเหอะ ลงมาได้แล้ว ไปขึ้นรถกู”  ผมพามันเดินไปที่รถจอด ยกแขนขึ้น กึ่งพาดกึ่งทิ้งตัวไปที่มัน

“พี่เป็นไรอะ หน้าซีดๆ ดูเดินขาถ่างๆ ชอบกล”  สู่รู้มาสังเกตกูอีก

“โดนเสียบมามั้ง” 

“อย่ามาโม้  คนอย่างพี่ไม่มีใครอยากเสียบหรอก จ้าวรู้จ้าวเห็น”  เหอะๆ ไม่อยากจะคุยนะมึง เดี๋ยวเปิดแผลให้ดูแม่งเลย

ผมยัดมันขึ้นรถเสร็จแล้วเดินมาฝั่งคนขับ ก่อนจะออกรถผมหันไปมองมันด้วยสายตาจริงจัง “ถ้ากูโดนจริง มึงว่าแปลกมั้ยวะ” 

ไอ้จ้าวตอบกลับมาไม่มีทีท่าว่าจะเล่นหรือกวนตีน  “มันไม่แปลกสำหรับผมหรอก แต่มันแปลกสำหรับพี่  มันแปลกเพราะพี่คงไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้ถึงขนาดยอมให้เขากดอะ”  ถึงจะดูเมานิดๆ ตาแดงหน่อยๆ สภาพโทรมๆ แต่จิตใจแม่งก็ยังอ่อนโยนเหมือนเดิมนะไอ้จ้าวเนี่ย  ผมชอบที่มันดูโง่เพราะไอคิวต่ำแต่ก็พร้อมฉลาดได้ด้วยอีคิว 

“นั่นสินะ” ผมยิ้มเหยียดๆ แล้วออกรถกลับคอนโด





“ไอ้กายมันบอกว่า มันอุตส่าห์ทิ้งคนป่วยมาหาผม”  อยู่ดีดีไอ้จ้าวก็พูดขึ้น “ผมก็เลยบอกมัน ว่าทำไมไม่กลับไปดูแลคนป่วยก่อนเพราะผมมีคนมารับแล้ว”  ผมทำเป็นไม่สนใจแต่ข้างในใจนี่เต้นตึกตักรอฟังเรื่องเกี่ยวกับสกายที่พูดถึงผมจนมือชื้นเหงื่อไปหมด “พี่รู้มั้ยมันพูดว่าไง แม่งเสือกบอกว่า ‘มึงสำคัญกับกูมากกว่าใคร’” 

..............

ปิ๊บๆๆๆๆๆ

เสียงรัวแตรรถจากคันที่สวนมาเพราะผมขับเฉออกไปกินเลนด้านขวาเกือบครึ่งคัน 

“เฮ้ยพี่ดิน! ขับไหวปะเนี่ย ให้ผมขับมั้ย”  ไอ้จ้าวร้องตุ๊ดแตกตอนที่ผมหักกลับเข้าเลนซ้ายปกติ 

“โทษทีว่ะ ปวดหัวนิดหน่อย”  แกล้งทำเป็นนวดขมับแล้วขับต่อไปด้วยหัวใจที่แตกพัง

กูสำคัญน้อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“แล้วไหวมั้ย” มันถามย้ำ

“พอได้”

“เออก็ดี ผมขับรถไม่เป็นหรอก เมื่อกี้ก็พูดไปงั้นเอง”  ไอ้ห่าจ้าวนี่ไร้ประโยชน์มากนะ ถ้าจำแนกประเภท แม่งต้องอยู่ในหมวดสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่าห่วงโซ่อาหารแน่ๆ



“อยู่ดีดีมาเล่าให้กูฟังทำไม”  ผมถามเพราะแปลกใจ

“ไม่รู้ดิ เหมือนได้กลิ่นไอ้กายตุๆ”  จมูกหมาสัดๆ  มึงเป็นหมาตำรวจมาก่อนรึเปล่าวะ “ไอ้กายขึ้นรถพี่บ่อยเหรอ”   

ผมไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ  ไอ้จ้าวจึงพูดต่อ “พี่ดูป่วยๆ นะ แต่ก็ยังถ่อมารับผมได้อีก ใจดีเหมือนหน้าตาเลยว่ะ แต่นิสัยน่ะ หัดปรับปรุงมั่ง ชอบวางแผนทำร้ายคนอื่น  แล้วไปทำไงให้ป่วยขนาดนี้ล่ะหรือเวรกรรมตามทัน”  ไอ้ห่านี่มันโกรธแบบเปิดเผยจริงๆ ทั้งแอบด่า แอบแซะ ทั้งด่าซึ่งหน้า แถมมีชมพร้อมด่าอีก เฮ้อ ไอ้มนุษย์พูดมากเอ้ย

“ถามไรมาก มึงก็อาการเพียบพอกับกูแหละ”  ผมสวน

“หึ..” 

ผั่วะ!!

“โอ๊ย ตบหัวผมทำไมวะ!!”  มันโวยวายทันทีที่โดนตบกบาลไปหนึ่งทีเน้นๆ

“หมั่นไส้ตั้งแต่คุยโทรศัพท์แล้ว หึอยู่นั่น พ่อมึงมีเมียน้อยเป็นหอเหรอ หึหึ อยู่ได้”  ผมบ่น

“หวายๆๆๆ  เล่นมุก หอ หึ หึ หนังเก่ามากนะพี่ โบราณมาก แก่มหาแก่เลยว่ะ”   มันย้อน

“อยากโดนอีกซักทีมั้ยล่ะ”  ว่าแล้วก็เงื้อมือ แต่แม่งรีบคว้าไว้แล้วเอาไปแนบแก้ม

“อย่าทำน้องสิ แค่นี้น้องก็เจ็บปวดไปทั้งใจแล้ว”  ผมหลุดยิ้มออกมาทันที ไอ้นี่มันมีดีก็ตรงที่เราเดาทางมันไม่ออกเนี่ยแหละ

“โกรธมากเหรอมึง หืม”  ผมดึงมือออกมาแล้วโยกหัวมันเล่น “แล้วหายโกรธกูแล้วหรือไงถึงได้มาอ้อนเนี่ย” พอถามจบมันก็ทำปากยื่นปากยาว ก็เลยหยิกแก้มมันไปทีด้วยความหมั่นเขี้ยว

ไอ้จ้าวปัดมือผมทิ้งแต่มันปัดแรงไปหน่อยจนมือผมไปกระแทกกระปุกเกียร์ 

“โอ๊ะ โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ” แล้วมันก็กคว้ามือผมไปลูบแล้วเป่าเบาๆ  ผมได้แต่ยิ้มกับท่าทางของมันก่อนจะตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางแล้วมองมันนิ่งๆ

“กูขอโทษ”  ผมหันไปหามันเกือบทั้งตัวพลางบีบมือมันแน่น

“.......”  จ้าวไม่ตอบแต่มองผมเหมือนจะต่อว่าและอ้อนอยู่ในที 

“กูจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นแหละ  ยอมรับแบบแมนๆ ว่าแผนทั้งหมดน่ะของกูเอง  แต่แค่อยากบอกให้มึงส่องกระจกแล้วชะโงกดูหนังหน้าหน่อยว่าสมควรที่ทุกคนจะต้องคิดแผ่นนั่นนี่มาหลอกมึงมั้ย  ตัวมึงเองน่ะไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมือง คิดอะไรทำอะไรก็แปลกประหลาด  เห็นไอ้บั๊คบอกคราวก่อนแล้วไม่ใช่เหรอว่ามันจะเล่าเรื่องทั้งหมดแต่มึงเป็นคนบอกว่าไม่ให้เล่าน่ะ”

มันขมวดคิ้วทำหน้างอคอหัก “ก็ผมนึกว่ามันจะเล่าเรื่องแฟนเก่าที่บอกว่ามันเลิกกันแล้วอะ ใครจะไปรู้ว่ามันจะเล่าเรื่องอื่น ไอ้เราก็คนดี ไม่อยากตอกย้ำเรื่องคนเก่าให้มันเสียใจ เอ๊า ที่ไหนได้แม่งจะเล่าเรื่องที่พวกพี่ตอแหลซะงั้น   ไม่รู้ล่ะ ยังไงผมก็ไม่ยอม มันเจ็บมากนะโว้ยเวลารู้ว่าคนที่เรารักหลอกเราขนาดนี้น่ะ ผมจุกไปหมดทั้งหัวใจจนป่านนี้ยังไม่ดีขึ้นเลย ใครหลอกก็ไม่เท่าคนที่เราไว้ใจมาหลอกอะ พี่ก็เหมือนกัน หลอกได้หลอกดี นิสัยเสียทั้งคู่เลย!”  ว่าแล้วก็ปรับเบาะนอนแล้วยกแขนบังหน้าตัวเอง

“เฮ้อ ทำตัวอย่างกับเด็ก”  ผมบ่นเบาๆ แล้วออกรถอีกครั้ง “กูยังไม่ง้อมึงหรอกนะเพราะตอนนี้กูใกล้ตายละ”  รู้สึกหนักหัวและหนาวสั่นขึ้นมาจับใจ

ไอ้จ้าวเด้งตัวลุกขึ้นมาทันที “จอดนอนข้างทางมั้ยพี่ เสียดายผมขับรถไม่เป็น ไม่งั้นจะช่วยขับให้”  มันบอกพลางจับไหล่ผมอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร ยังไหว”  จากนั้นผมก็ตั้งใจขับจนมาถึงที่หมายโดยมีไอ้จ้าวนั่งจับไหล่และมองทางเป็นเพื่อน





“ค่อยๆ นะพี่ นอนช้าๆๆ  เอ้ย! ก้นพี่เป็นไรวะเนี่ยถามจริง นั่งปุ๊บสะดุ้งปั๊บเลยอะ”  ไอ้จ้าวช่วยประคองผมมาที่เตียง  ลืมไปว่าเจ็บก้นอยู่ก็เลยทิ้งตัวลงเพราะปวดหัวแต่กลับต้องเด้งขึ้นทันทีเพราะเจ็บตูด  เฮ้อ  อนาถแท้ไอ้ดิน

“อย่าถามมาก หยิบถุงยามา”  ผมไม่ตอบคำถามแต่ถอดกางเกงยีนส์ออกไปกองปลายเตียงแล้วชี้ไปที่โต๊ะหัวเตียง  “ดูให้หน่อย เอาแก้ปวดกับยานอนหลับ”  พี่เกดให้ยานอนหลับเพราะเวลาผมปวดหัวจะปวดหนักจนนอนไม่ได้ ต้องพึ่งยานอนหลับถึงจะหลับสนิท

ไอ้จ้าวเงอะๆ งะๆ หายาและน้ำมาให้ผม  เห็นแล้วคิดถึงไอ้หน้านิ่งนะ ไอ้นั่นมันดูแลคนเก่ง ดูเหมือนเฉยชาแต่ทุกอย่างอยู่ในสายตามันหมดแล้ว

พอนึกถึงมันก็นอยด์ขึ้นมาอีก ป่านนี้แล้วยังไม่กลับ

...ขนาดไม่เจอไอ้จ้าว มึงก็ยังไม่กลับมาหากูอีกเหรอวะ น่าจะห่วงกูซักหน่อยก็ยังดี



“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนแทนใครคนนั้นได้มั้ยวะพี่”  พอผมกินยาเสร็จก็ล้มตัวนอน ไอ้จ้าวทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ  มันถามอะไรแปลกๆ ออกมา

“ใครที่มึงว่าน่ะ ใครวะ” ผมถาม

“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าพี่คิดถึงแต่เค้า และดูเหมือนจะเศร้าๆ ด้วย ซึ่งผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครคนนั้นมันเป็นใคร จะใช่คนที่ผมคิดไว้รึเปล่า...งั้นขอดูแป๊บนึง”  มันทำหน้าครุ่นคิดแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงที่กองอยู่ปลายเตียง  “รหัสปลอดล็อคอะไรวะพี่” แน่ะ เสือกกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้เลย มึงนี่หน้าด้านกว่าที่กูคิดนะเนี่ย

“กูต้องบอกมึงด้วยเหรอ” 

“ก็พี่หลอกผมไง พี่ทำให้ผมเสียใจและผมก็เสียใจกับแผนของพี่สุดๆ ที่ยังมาด้วยก็เพราะ.. หึ ไม่รู้ว่ะ เพราะผมรู้สึกว่ามีพี่คนเดียวที่ทำให้ผมสบายใจได้ แต่ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ดีขึ้นเลยนะโว้ย เพราะฉะนั้นพี่ต้องบอกรหัสมาเพื่อไถ่โทษ”  อยากลุกไปถีบหน้ากับข้ออ้างข้างๆ คูๆ ของมัน

“กูขอโทษไปแล้ว และถ้าจะให้ไถ่โทษก็จะให้อย่างอื่น แต่เรื่องนี้ไม่มีทา..!?”

“ดาร์กสกาย”  อยู่ๆ ไอ้จ้าวก็พูดชื่อไลน์ของไอ้หน้านิ่งออกมา

“เฮ้ย! มึงปลดล็อคได้ไงวะ” 

“ฮุ่ๆๆ มันมีวิธีโว้ย หาเอาในเน็ตเยอะแยะ ผมมันเป็นมนุษย์ขี้เสือกก็เลยต้องมีอาวุธร้ายแบบนี้ติดตัวเอาไว้   เมื่อกี้ที่ดราม่าใส่ก็แค่อยากให้พี่ตายใจจะได้ไม่ลุกมาแย่งโทรศัพท์แค่นั้นแหละ”  มิน่าถึงเห็นมันกดนั่นกดนี่อยู่ตั้งนาน  ไอ้สัด! เห็นหน้าโง่ๆ เสือกหลอกกูได้ ช่วงนี้ดวงกูชงหรือไงวะ  ชงขนาดนี้ไปเป็นเด็กเสริฟดีมั้ย ไม่ต้องเป็นแม่งแล้วเจ้าของร้านน่ะ

“พรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้วนะ กูจะกลับบ้าน”  มันอ่านข้อความที่พึ่งคุยไปเมื่อกี้ออกมา แล้วกลอกตาไปมา  ผมได้แต่กลอกตาตามมันไปด้วยเพราะจนปัญญาที่จะขัดขวางมัน ไอ้สภาพแบบนี้ถ้าลุกไปก็คงล้ม และอีกอย่างไอ้หน้าหนังหมานั่นก็คงไม่ยอมให้แย่งไปได้ง่ายๆ หรอก  “อุ๊ยๆๆ มีฝันดงฝันดีกันด้วยเว้ย”  มันยังคงพากษ์ข้อความในไลน์ของผมกันสกายต่อไป

“ถ้ากูหายนะ มึงตายแน่ไอ้จ้าว ไร้มารยาทฉิบหายเลยมึง” ผมชี้หน้าคาดโทษมัน

ไอ้จ้าวหยุดแล้วถอนหายใจ มันมองผมด้วยแววตาห่วงใยจนผมต้องหันหน้าหนี  “คนป่วยที่ไอ้กายว่าก็คือพี่ดิน..”  มันมานั่งข้างๆ แล้วจับหน้าผมให้มองตรงไปที่มัน  “แล้วผมดันปากหมาบอกพี่ว่า ไอ้กายพูดว่าผมสำคัญกว่าใคร”  มันเรียบเรียงเรื่องราวออกมาด้วยคำพูดเศร้าๆ “ที่เจ็บอยู่นี่ก็ฝีมือไอ้กาย”  ผมได้แต่มองมันนิ่งๆ ถึงไม่ตอบมันก็คงเดาได้แล้วล่ะ



เราสองคนมองหน้ากันนิ่งๆ ความเงียบโรยตัวอยู่รอบกายและโอบรัดเราไว้อย่างนั้น  จะว่าไปก็เหมือนได้ระบายให้คนอื่นฟังบ้าง มันเหมือนโล่งๆ ที่มีคนมารับรู้ แต่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง เศร้า โศก เสียใจหรือเจ็บปวด มันเกือบจะว่างเปล่าด้วยซ้ำถ้าไม่มีหัวใจที่เต้นตุบๆ บอกตัวเองว่าผมยังมีชีวิตอยู่



ด้วยทั้งอาการป่วยและฤทธิ์ยาทำให้เปลือกตาของผมค่อยๆ ปิดลงช้าๆ  และก่อนที่สติจะดับหาย

“ผมจะคืนสกายให้พี่ และจะไม่เข้ามาแทรกระหว่างพี่กับมันอีก ผมสัญญา”  แล้วผมก็รู้สึกว่าปากผมถูกกดแนบลงมาเบาๆ  “ปล้ำแม่งดีมั้ยวะ เอาคืนที่คิดแผนเหี้ยๆ มาหลอกกู คึคึ แต่ไม่เอาหรอก ปล้ำตอนนี้เดี๋ยวพี่ฟิน ต้องปล้ำตอนพี่รู้ตัวจะได้เจ็บปวดทรมาณที่ทวารฉีก คุ้นๆ มั้ยไอ้พี่บ้า คิกๆๆ ไอ้จ้าวนี่มันอัจริยะจริงๆ”  ไอ้นี่มันบ้า ชอบชมตัวเอง ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วอยากแหกฤทธิ์ยาไปถีบ ไอ้จ้าวก็คือไอ้จ้าว ถึงจะเสียศูนย์ขนาดไหน มันก็ยังเกรียนไม่มีเปลี่ยนแปลง

กูน่าจะเจอตัวจริงมึงก่อนไอ้บั๊คนะ บางทีเราอาจเข้ากันได้มากกว่าที่เราคิดก็ได้..ไอ้จ้าว



ผมนอนหลับยาวจนรู้สึกปวดหลัง  ค่อยๆ พลิกตัวไปมาแล้วบิดขี้เกียจ

พรึบพรึบ

เสียงอะไรบางอย่างดังอยู่ในห้องน้ำ

 “อ้าว ตื่นพอดี ผมกำลังจะเช็ดหน้าเช็ดตาปลุกอยู่พอดีเลย” 

ไอ้หน้านิ่ง..

“.........”  ผมเงียบ

“.........”  มันก็เงียบ แต่มือยังสาละวนอยู่กับการบิดผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ผม



ยิ่งกว่าคำว่ามาคุ  ใจผมมันแบ่งเป็นสองฝ่าย  หนึ่งคือปวดร้าวกับสิ่งที่รู้มาจากไอ้จ้าว อีกหนึ่งคือดีใจที่มันกลับมาอยู่ใกล้ๆ



“ผมจะเป็นแฟนกับคุณ” 

!!!!!!!!!



“คำตอบไง.. ไม่ดีใจเหรอ”  มันถาม

!!!!!!!!



“อ้าว ไม่ดีใจ งั้นไม่เป็นแฟนก็ได้นะ” 

!!!!!!!



มันตอบรับเป็นแฟนผม!!??



ดีใจ..

แต่ก็นอยด์ๆ



ช่างแม่งวะ!

ผมยิ้มให้แล้วจับมือมันเอาไว้ “อยู่กับกู แค่นั้นก็พอ”  ไม่รู้ว่ามันจะรู้ความหมายที่แท้จริงหรือไม่ว่าถึงมันจะไม่ได้รักผม ถึงมันจะเห็นคนอื่นสำคัญกว่า แต่ขอแค่มันอยู่ใกล้ๆ ผมก็ไม่ขออะไรจากมันอีกแล้ว

สกายยิ้มมุมปาก “ก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้วล่ะน่า”  เหมือนเป็นการเย้าเล่นแต่เจ็บจริงไม่ต้องใช้สลิงค์สตั้นกันเลยทีเดียว สงสัยคงต้องยืมคำไอ้จ้าวมาใช้ซะหน่อย

หึ..

หึ..

แต่จะทำไงได้ล่ะวะ รักมันซะขนาดนี้ก็คงจะทำได้อย่างเดียวนั่นแหละ

ยอม..





“จนกว่าจะมีที่ไป มึงก็อยู่ตรงนี้ อยู่ให้รู้ว่า กูจะทำยังไงกับคนที่กูรัก”  ผมจับสันกรามมันแล้วดึงเข้ามาเพื่อมอบจุมพิตแผ่วเบา สกายไม่ขัดขืนอะไร มันโน้มตัวลงมาจูบกับผมอย่างไม่ขวยเขิน 

เมื่อผละริมฝีปากออกสกายยิ้มเล็กน้อยก่อนจะดึงแขนผมให้ลุกไปกินข้าว  “กินข้าวนะ ผมทำข้าวต้มหมู ไข่ลวกสี่ฟอง โอวัลตินแก้วนึง  แพนเค้กอีกสองชิ้น”  ผมยิ้มขำกับเมนูอาหารเช้าของมัน 

“มึงก็น่ารักตรงนี้แหละ รู้ใจไปหมด ทำอะไรก็ถูกใจกู”  ว่าแล้วก็ค่อยๆ เยื้องย่างลงจากเตียงโดยมีไอ้หน้านิ่งเข้ามาประคอง

“ผมจะรู้ใจเฉพาะคนที่ผมใส่ใจ” มันหันมามองซึ้งๆ จนผมใจเต้นแปลกๆ  “ตอนนี้ผมอาจจะไม่ได้รักคุณ..แต่ผมคิดว่าวันนึงผมจะรักคุณได้”  สกายก็คือสกาย มันไม่ใช่คนตอแหล ไม่ใช่คนหน้าไหว้หลังหลอก  โคตรจะเปิดเผยและจริงใจเกินกว่าที่ควรเป็นด้วยซ้ำ

“งั้นก็เตรียมตัวรักกูได้เลย” 

จุ๊บ!

สกายหรี่ตายิ้มมุมปากเมื่อผมแอบจุ๊บแก้มมันแล้วยักคิ้วให้

“ผมว่าคุณสับสนอะไรบางอย่างนะ”  มันพาผมนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วเดินไปนั่งอีกฝั่ง 

“อะไร”  ผมถามพลางหยิบแพนเค้กมากิน หวานกำลังดีนะ อร่อยเลยล่ะ 

“ตอนนี้คุณโดนกดไปแล้วไง แสดงว่าคุณเป็นฝ่ายรับ คุณก็น่าจะทำตัวให้เหมือนรับคนอื่นเขาสิ”  อ๋อ กำลังจะบอกว่าผมรุกมันมากเกินหน้าเกินตาว่างั้น

“เรื่องแบบนี้ใครเร็วใครได้สิ  ว่าแต่มึงอะ เป็นรุกให้กูได้จริงๆ เหรอ  แน่ใจขนาดนั้น?”  ผมเลิกคิ้วใส่

“ฮ่าๆๆ จะว่าแน่ใจก็ไม่แน่ใจหรอก คุณมันโคตรน่ากลัว”  แค่เห็นมันหัวเราะ ผมก็ดีใจ  “คบๆ กันไป ถ้าใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็แยกย้าย” 

ผมยิ้มให้มันอย่างชื่นชม สกายน่ารักเกินกว่าที่ผมจะยอมให้ผมเป็นคนที่ไม่ใช่สำหรับมัน  “ลองกันดูสักตั้ง กูก็ไม่ใช่คนดีอะไร แต่บอกแล้วว่าจะลองดีเพื่อมึง”  เรายิ้มให้กันเพื่อเป็นสัญญาณว่าการคบกันของเราเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ณ บัดนี้



แล้วอาหารเช้าสำหรับคู่รักอย่างเป็นทางการก็อบอวลไปด้วย..

“ก็ถามว่าชอบสีอะไร คำถามพื้นๆ มึงจะไม่รู้ได้ไงวะ!”

“ก็ผมไม่รู้จริงๆ เคยชอบสีเขียวแต่เวลาเลือกของก็ไม่เคยเลือกสีเขียวซักที  ถึงจะเลือกใส่เสื้อผ้าสีดำแต่ก็ไม่ได้ชอบมันนี่!” 

การแสดงความรู้จักเบื้องต้นของเรา ล้มเหลว..



“ผมถามว่าคุณจะเลิกนิสัยเจ้าชู้ได้หรือไม่ได้ ทำไมแค่นี้ตอบไม่ได้!”

“กูตอบไปแล้วไงว่าถ้ามึงเห็นแสดงว่าเลิกไม่ได้  ก็รอให้มึงเห็นก่อนสิ แล้วตอนนั้นก็รู้เองว่ากูเลิกได้มั้ย!”

“ตอบแบบนี้ผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไงล่ะ” 

“ทีมึงยังไม่ตอบเลยว่ามึงเลิกรักเพื่อนสนิทมึงได้รึยัง” 

“มันก็ต้องอาศัยเวลาไง”

“ก็ใช่ไง มันต้องอาศัยเวลา แล้วมึงจะมาคาดคั้นให้กูตอบว่าจะเลิกเจ้าชู้ตอนนี้ได้ไงเล่า!”



การแลกเปลี่ยนข้อตกลงของเรา ล้มเหลว...


************

ต่อด้านล่าง


ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
“ยากขนาดนี้เลยเหรอวะ การมีแฟนซักคนเนี่ย! / ยากขนาดนี้เลยเหรอวะ การมีแฟนซักคนเนี่ย!”  ผมและสกายพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

เรามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ  เพราะคำพูดของเราเหมือนกันทุกคำทุกพยางค์  โดยเฉพาะฟีลลิ่งที่สอดคล้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

“ฮ่าๆๆๆๆๆ / ฮ่าๆๆๆๆๆ”  แล้วเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน 

มันน่าตลกที่เราพูดคุยกันไม่เคยเข้าใจทว่าอารมณ์และความรู้สึกเวลาอยู่ร่วมกันของเราต่างหากที่ไปด้วยกันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ



“เลิกทำตัวเหมือนวัยรุ่นหัดแรดดีกว่า  ไม่ต้องพูดคุยเหี้ยไรละ  อยู่ไปงี้แหละ ค่อยๆ เรียนรู้กันไป เหมือนที่กูเคยไปอยู่กับมึงเมื่อก่อน”  ผมสรุป

“ผมก็ว่างั้น”  สกายยักไหล่พลางเก็บถ้วยจานไปล้าง  “ว่าแต่ ผมต้องย้ายมาอยู่กับคุณเหรอ”  มันตะโกนถามจากโซนในครัวออกมา

“ที่นี่กว้างกว่า สะดวกสบายกว่า  มาอยู่นี่แหละ มึงจะได้เก็บตังค์ค่าคอนโดไว้ใช้ไง”  ผมเดินไปนั่งเล่นที่โซฟา เปิดทีวีดูข่าวนั่นนี่ไปเรื่อย

“เสียดายที่นั่น..”  มันพูดแล้วเงียบไป

ผมเดานะ มันไม่ได้เสียดายสถานที่ แต่มันเสียดายโมเม้นต์ร่วมกับไอ้จ้าวต่างหาก

“ถ้าเสียดายก็เช่าทิ้งไว้ เผื่อว่าวันไหนมึงงอนก็หนีไปที่นู่น กูจะได้มีที่ไปง้อง่ายหน่อย”  ผมไม่ใช่คนใจแคบ  ถึงจะเจ็บนิดๆ ที่ต้องเปิดแผลตัวเองแต่ก็ยังดีกว่าทำให้อีกคนต้องกังวัลใจ

“เอางั้นก็ได้  แต่ให้ผมช่วยออกค่าใช้จ่ายที่นี่ด้วยละกันนะ” 

ผมตะโกนตอบไปอย่างเดือดดาล “เป็นเมียก็ต้องให้ผัวเลี้ยงสิ มึงจะมาแชร์มาหารค่าใช้จ่ายทำไมวะ”  ว่าแล้วก็เอนตัวนอนบนโซฟา  วันนี้ร่างกายดีขึ้นเยอะแต่ก็ยังรู้สึกเพลียๆ  ถ้าได้พักอีกวันก็คงจะหายสนิท

ผมได้ยินเสียงรีบเร่งคว่ำถ้วยจานของมัน จากนั้นร่างมันก็พุ่งมาหาผมอย่างรวดเร็ว

“คุณพูดว่าอะไรนะ ผมเป็นเมียงั้นเหรอ”  มันเท้าพนักพิงโซฟาตัวยาวที่ผมนอนอยู่แล้วชะโงกตัวมาถาม  หน้ามันค่อนข้างเหวอเลยทีเดียว

“อือ”  ผมตอบสั้นๆ

ไอ้หน้านิ่งขมวดคิ้วสีหน้าเคร่งเครียด “ใครกันแน่ที่เป็นเมีย คุณโดนผมกดไปแล้วนะ ยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกเหรอ!”  ดูมันจะมั่นใจอะไรผิดๆ นะ

ผมลุกขึ้นนั่งแล้วสาธยายให้มันฟัง  “กูไม่ได้นับว่าใครเป็นผัวใครเป็นเมียจากการโดนกด” 

“แล้วคุณนับยังไง”  หน้ามันค่อนข้างซีเรียส

ผมดึงมือมันให้อ้อมมานั่งข้างๆ แล้วพูดต่อ “นับจาก.. วัยวุฒิ คุณวุฒิ พละกำลัง และสัญชาตญาณของสัตว์ตัวผู้”  มันยังทำหน้างง ผมจึงอธิบายต่อ “ถ้ามีอันตรายเกิดขึ้น มึงว่ากูปกป้องมึงได้มั้ย” มันคิดเล็กน้อยแล้วจำใจพยักหน้า  “ถ้าร่างกายกูปกติดี มึงว่ามึงจะกดกูได้มั้ย”  มันกลอกตาแล้วถอนหายใจก่อนจะส่ายหน้า 

ในขณะที่สกายกำลังจะเถียง ผมก็ถามขึ้นก่อน  “ใครแก่กว่า” 

“ค..คุณ”

“ใครจบก่อน ใครทำงานด้วยตัวเองก่อน ใครดูแลตัวเองได้โดยไม่ให้คนอื่นมาเอารัดเอาเปรียบ”

“...คุณ”

“ใครชนะพนัน”

“คุณ!”

“ใครที่จะเป็นเจ้านายตลอดสามเดือนต่อจากนี้”

“คุณ..คุณๆๆๆๆ”  มันตอบรัวอย่างไม่พอใจ   เห็นแล้วขำกับท่าทางเหมือนเด็ก  ผมชอบให้สกายแสดงอารมณ์แท้จริงออกมามากกว่าเก็บกดเอาไว้  เห็นแล้วผมอารมณ์ดีทุกครั้งเลยนะ

“แล้วรู้รึยังว่าใครเป็นผัว”

“ผม!”  มันตอบชัดถ้อยชัดคำ  ไอ้ห่านี่ดื้อ!!!  “ไม่ว่าคุณจะว่ายังไง ผมถือว่าครั้งแรกคือบทสรุป  ไม่ว่าจากนี้สถานะจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยน คุณก็เป็นเมียผม”  ดูท่าจะไม่ยอมง่ายๆ  แต่ช่างเถอะ เมียก็เมีย ก็แค่ชื่อเรียกความสัมพันธ์ มันไม่ได้สำคัญไปกว่า.. จากนี้ใครจะจังหวะดีกว่ากันหรอก

“งั้นผัวก็นวดให้เมียหน่อยเถอะ เมียเมื้อยเมื่อย”  ว่าแล้วก็นอนแผ่ลงอีกครั้งเพื่อให้มันนวด

สกายขมวดคิ้วนิดหน่อยที่ไม่เห็นว่าผมจะโวยวายอยากเป็นผัว  “นอกจากโรคประจำตัวที่ชอบเป็นไข้ปวดหัว  คุณมีจุดอ่อนที่อื่นอีกมั้ยเนี่ย  ผมชักกลัวแล้วนะ”  ถึงจะบ่นแต่ก็ลงไปนั่งที่พื้นแล้วเริ่มบีบแขนให้ผมอย่างเป็นงาน 

“มีสิ” ผมใช้แขนด้านในที่ว่างมารองท้ายทอยเพื่อจะได้เห็นหน้ามันได้ถนัดขึ้น 

“อะไรล่ะ บอกมาสิ” มันถาม

ผมมองจ้องใบหน้าหล่อใสของมันด้วยสายตาเอ็นดู  “..ก็มึงไง” สกายเม้มปากทันทีที่ได้ยิน จากนั้นริ้วสีจางๆ ก็ระเรื่อขึ้นบนแก้มขาวๆ ของมัน  “มึงเป็นทั้งจุดอ่อนและจุดแข็งของกูนะ”  ยิ่งพูดมันก็ยิ่งอึ้ง

“พูดจากำกวม”  มันบ่น

ผมจึงอธิบาย  “ก็เวลาที่กูคิดถึงความสุขของมึง ถึงแม้บางเรื่องกูจะรู้สึกขัดใจแต่แล้วก็ใจอ่อนทุกที นี่แหละจุดอ่อน” 

มันยิ้มหมั่นไส้แล้วถามต่อ “แล้วจุดแข็งล่ะ”

“ก็เวลามึงอยู่ใกล้ๆ...”  ผมลุกขึ้นนั่งแล้วจับมือมันมากุมไว้ก่อนจะดึงมาจับมังกรยักษ์ที่อยู่กลางลำตัว  “..กูก็แข็งทุกทีเลยว่ะ”  สกายรีบดึงมือออกแล้วชกไหล่ผมทันที

“คุณนี่มันน่าฆ่า!”  ว่าแล้วก็ลุกหนีเข้าห้อง

ผมรีบตามไปจนประชิดตัวแล้วโอบมันจากด้านหลัง “ก็แข็งจริงๆ ถ้ามีแรงกว่านี้กูคงปล้ำมึงแล้ว”  กอดมันพลางโยกตัวไปมา จมูกของผมอยู่ในระดับกกหูมันและเมื่อก้มลงเล็กน้อยก็สามารถสูดดมตรงซอกคอขาวๆ ได้พอดิบพอดี ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อซึมซับกลิ่นตัวของมัน 

ร่างหนาสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนี  “ดมเข้าไปสิ  น้ำก็ยังไม่ได้อาบเนี่ย!” 

ผมสูดดมแรงขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของมัน  “หอม..”  กระซิบพลางไล้ปลายจมูกไปตามลำคอของมัน  “ยังไม่ได้อาบก็ไปอาบน้ำด้วยกันสิ”

“มีแผนอะไรอีกล่ะ”  มันปลดมือผมออกแล้วหันมาประจันหน้า  “บอกไว้ก่อนว่าตอนนี้คุณยังไม่แข็งแรงพอจะกดผมได้หรอกนะ” ยิ้มเหยียดแบบนั้นคืออะไร  มึงคิดว่ามึงเป็นต่องั้นสิ

“ไม่ได้จะใช้แรง แค่ขอใช้สิทธิ์”  ผมตอบนิ่งๆ

สกายเลิกคิ้วสูง “สิทธิ์อะไร”

“สิทธิ์ของผู้ชนะพนัน และสิทธิ์ของแฟนที่จะขอให้แฟนทำอะไรให้นิดๆ หน่อยๆ”  สกายอ้าปากหวอคล้ายจะรู้ทัน

“..อะ อะไรของคุณ”

“มึงก็รู้ดีแก่ใจ  ไปๆ กูเหนียวตัว อยาก..อาบน้ำแล้ว”  ผมเว้นจังหวะนิดหน่อยที่คำว่าอยาก มองมันหื่นๆ จนไอ้หน้านิ่งกัดฟันกรอด

“ไหนบอกว่าจะไม่มีแผนอะไรแล้วไง”  มันทวงคำสัญญาจากผม 

ผมดึงแขนมันไปที่ห้องน้ำพลางตอบคำถาม  “แผนเผินอะไร ไม่มี๊ ก็แค่อยากให้อาบน้ำให้ อยากให้สปาผิวให้ และ..อยากให้ช่วยอะไรนิดๆ หน่อยๆ”  หน้ามันเหมือนกำลังเห็นผีแต่ผมไม่รอให้มันตั้งตัวได้หรอกนะ  ผมลากมันเข้าห้องน้ำได้สำเร็จแล้วปิดประตูทันที  “อย่าบอกนะว่าคนแพ้พนันจะเบี้ยวไม่ยอมทำตามที่ผู้ชนะสั่ง”  ผมทำหน้าไร้เดียงสาราวกับเด็กที่อยากได้คำตอบจริงๆ 

“มัน..มันกลางวันแสกๆ นะคุณ” หน้ามันเจื่อนเมื่อไม่สามารถตอบคำถามได้

“กลางวันสิดี จะได้เห็นชัดๆ ทุกรูขุมขน มึงจะได้ทำความรู้จักลูกชายกูอย่างใกล้ชิด”  ว่าแล้วผมก็เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างและถอดเสื้อผ้าออกจนหมด  “ให้กูถอดให้มั้ย”

สกายยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ผมรู้ว่ามันไม่ได้รังเกียจ ไม่ใช่ทำไม่เป็นหรือเขินแต่อาการของมันในตอนนี้เป็นเพราะมันไม่ได้ตั้งตัวและไม่คิดว่าผมจะหน้าด้านขนาดนี้

ในช่วงที่มันยังตั้งสติไม่ได้ ผมเข้าไปกอดและรัดตัวมันแน่น  “นะครับ ทำให้หน่อยนะ พี่จะได้หายป่วยเร็วๆ”  ไม่ได้ขอเปล่า มือผมไวพอที่จะปลดกระดุมเสื้อนอนของมันออกอย่างรวดเร็ว

“ค..คุณ”  มันรั้งมือผมไว้เบาๆ แต่ก็ไม่จริงจังสักเท่าไหร่ ผมจึงถอดเสื้อออกจากไหล่มันได้สำเร็จ 

“อาบน้ำด้วยกันนะ  อาบให้หน่อย  ทำให้หน่อย..นะครับคนเก่ง”  ว่าแล้วก็ดึงกางเกงมันลงไปกองกับพื้น 

“ผมไม่เคยอายเลยนะเวลาโป๊ต่อหน้าใคร” สกายพูดหน้าตึงๆ เหมือนจะทั้งเขินและขัดใจ  “แต่ครั้งนี้ ฮึ้ยย!”  มันคำรามในลำคอแต่ก็เอื้อมหยิบฝักบัวแล้วเปิดน้ำ “งั้นก็ล้างตัวก่อน”  ว่าแล้วก็ยกฝักบัวราดตัวผมแล้วลูบเอาเหงื่อไคลออก  วูบแรกที่มือมันโดนตัว ผมนี่ร้อนวูบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า 

“มือมึงนุ่มจัง” 

“ไม่ต้องพูดมาก  รีบอาบ เดี๋ยวไข้ก็ขึ้นอีก”  มันว่าแล้วรีบลูบเนื้อตัวผมก่อนจะจุ่มมือลงอ่างเพื่อเช็คอุณหภูมิของน้ำจากนั้นก็ดันผมให้ลงไปในอ่าง

“เวลามึงห่วง กูโคตรรู้สึกดี”  ผมมองมันราดน้ำตัวเองอย่างตื่นตา  สกายไม่ได้เขินบิดไปมาหรือทำท่าเหมือนมีอารมณ์แต่เนื้อตัวมันขึ้นสีระเรื่อไปทั่วเหมือนคนพึ่งวิ่งมาเหนื่อยๆ แล้วเลือดลมสูบฉีด  โดยเฉพาะตรงกลางลำตัวนั่น ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ  ถึงจะยังไม่ขยายแต่ก็ไม่ได้เล็กน้อยเลย

ไม่ปฏิเสธว่าผมก็ตื่นเต้นเพราะนี่ก็ครั้งแรกที่เรายืนเปลือยต่อหน้ากันและกัน  แต่ไม่รู้สิ  ผมรักมัน ผมอยากสัมผัส อยากให้มันอยู่ใกล้ที่สุดเท่าที่จะใกล้ได้ ความรู้สึกพิศวาสพุ่งพล่านจนกลบฝังความอายไปหมดสิ้น

“ลงมาสิ”  กระตุกแขนมันให้ลงอ่างด้วย

“คุณจะบ้าเหรอ  อ่างเล็กนิดเดียวแค่นี้จะไปแช่สองคนได้ไง”  มันทำเสียงดุ

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาเปลี่ยนอ่าง  เอาจากุชชี่ใหญ่ๆ มาลงเลย โอเคมั้ย”  ผมทำหน้าทะเล้นใส่

สกายหนังหน้ากระตุกเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจใส่  “จะทำอะไรก็ทำเหอะ ยังไงผมก็ต้องยอมคุณอยู่ดีนั่นแหละ” 

“ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”  ผมยิ้มแล้วลุกมานั่งที่ขอบอ่าง ดึงแขนมันให้นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วโน้มตัวลงไปแนบกลีบปากชิดริมฝีปากสวยก่อนจะพูดเบาๆ  “Blow me baby” 

“!!!......”

หน้าสกายขึ้นสีจัดจนอยากกัด  มันจ้องผมนิ่งแล้วค่อยๆ โน้มตัวลงเรื่อยๆ “อึก..!“  มันกัดต้นขาผม จะว่าเจ็บก็เจ็บ แต่เสียวมากกว่า  “อึก อาห์ .. อือ..”  มือใหญ่ของมันโอบล้อมเกาะกุมทั้งสองลูกกลมกลึงของผมอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจ มันคลึงเล่นเบาๆ แล้วขยับขึ้นมาหยอกล้อแท่งรักที่ขยายตัวเต็มที่ 

ผมก้มมองหน้าสกายด้วยความพึงพอใจ  มันสู้ตาผม หน้านิ่งที่เริ่มมีอารมณ์คุกกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ ช่างดึงดูดสายตา  ผมลากปลายนิ้วไล้ไปตามผิวไหล่เปลือยขึ้นไปถึงกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของมัน  ยิ่งสอดนิ้วเข้าไปยิ่งรู้สึกดีเพราะสัมผัสเข้ากับเส้นผมอ่อนนุ่มลื่นมือ  “อะห์..”  มันหลุดเสียงออกมาเบาๆ เมื่อผมขยุ้มเส้นผมนุ่มนั้นอย่างแรง 

“สวย..”  เอ่ยชมภาพงดงามตรงหน้าอย่างหลงใหล  ดวงตาสวยซึ้งที่ตอนนี้ฉาบไว้ด้วยแรงพิศวาส     

“ผมเป็นผู้ชาย”  มันยืดตัวขึ้นมาประจันหน้าก่อนจะฉกปลายจมูกมาชนกัน เราคลอเคลียกันไม่นาน ริมฝีปากก็ดึงดูดเข้าหาและรุกไล่ระดมจูบกันและกันอย่างเร่าร้อน 

ลิ้นอุ่นชื้นพัวพันเกี่ยวกระหวัดอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงดูดจ้วบจ้าบและฝ่ามือที่ลูบไล้กันไปทั่วอย่างสะเปะสะปะ  มือข้างหนึ่งของสกายจับรูดส่วนกลางลำตัวของผมเป็นจังหวะสลับกับหยอกเย้าเล่นกับส่วนปลายที่มีของเหลวหนืดลื่นเอ่อออกมาไม่ได้ขาด

หัวใจผมเต้นโครมคราม ไม่เคยมีเซ็กส์กับใครแล้วรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน  คงเป็นเพราะความแปลกใหม่  ไม่คุ้นชิน  และโดยเฉพาะความรักที่ผมมีให้มันจึงทำให้ครั้งนี้มันพิเศษกว่าครั้งไหนๆ



“อ่าห์..เก่ง..โคตร”  แล้วโพลงปากอุ่นชื้นก็ครอบครองส่วนกลางของผมไว้หมดทั้งลำ ไม่รู้ว่ามันเคยทำแบบนี้ให้ใครหรือเปล่าถึงได้คล่องขนาดนี้  ลูกชายของผมไม่ได้สั้นเลยนะแต่ส่วนปลายที่รู้สึกว่ากระทบเข้ากับบางสิ่งทำให้ผมรู้ว่าได้สอดเข้าไปในโพลงปากมันลึกขนาดไหน  บอกอย่างไม่อายว่าถูกใจมากจริงๆ   ขึ้นสุด ลงสุด แรงดูดและเรียวลิ้นที่ขยับไล้เลียไปพร้อมกันมันยิ่งกว่าที่ผมเคยได้รับจากสาวๆ ที่เคยผ่าน

“เก่งก็เสร็จซะทีสิ..”  สกายคลายการครอบครองแล้วเงยหน้ามองผมแต่ก็ยังขยับมือขึ้นลงไม่ขาดตอน 

ผมก้มมองคนเก่งของผมอย่างหื่นกระหาย  “ถ้าเสร็จแล้วจะต่อให้อีกรอบมั้ยล่ะ..อืมห์..”  มันก้มลงดูดเม้มส่วนปลายแท่งรักแรงๆ เหมือนเป็นการลงโทษก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง 

“ชักไม่อยากให้คุณหายแล้วสิ..ผมว่าเวอร์จิ้นผมกำลังไม่ปลอดภัย” 

ผมหรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ ปัดผมที่ตกลงมาบังตาให้มันอย่างนึกเอ็นดู  “กูรักมึงมากนะสกาย  รักเพิ่มขึ้นทุกวินาที  กูเชื่อว่ากูจะดูแลทั้งร่างกายและจิตใจของมึงได้ดีกว่าที่มึงคิด”  ผมก้มลงไปจูบมันอีกครั้ง  สกายแลกจูบกลับมาเร่าร้อนดูดดื่มไม่แพ้กัน

ผ่านไปสักพักมันก็ล่าถอยออกไปก่อนพร้อมกับจ้องตาผมราวกับหลงใหลอยู่ไม่น้อย “พูดจาดีๆ หวานๆ ก็เป็นเหรอครับเมีย อึ่ก!!”  ผมฉกวูบเข้าไปกัดปากมันทันที  กัดแล้วเคี้ยวดูดอย่างรุนแรง  “อึก..อือห์ จ..เจ็บ เจ็บครับ”  มันพยายามหลีกเร้นคมเขี้ยวของผม เอียงหน้าหลบซุกลงมาตรงซอกคอก่อนจะกระซิบข้างหูเสียงปร่า  “ชอบความรุนแรง เดี๋ยวก็จัดแรงๆ ให้ซะเลย”  มือที่สาวท่อนรักของผมอยู่เพิ่มแรงบีบและความเร็วในการชักนำจนผมรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่าง

ผมกัดฟันแล้วเอียงหน้าเข้าหาใบหูมันก่อนจะไล้เลียดูดเม้มจนทั่ว  “เรื่องจัดแรงคงต้องรอให้กูหายก่อน แต่ตอนนี้.. ลงไปดูดต่อให้เสร็จเถอะ อึก..อือห์”  มันเอียงหน้าลงกัดลำคอผมอีกครั้งพลางดูดแรงๆ เมื่อผมพูดจาหยาบโลนอย่างตั้งใจ 

“เดี๋ยวก็กัดทั้งคอบนคอล่างให้ขาดหมดเลยนี่”  มันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดกรอกหูก่อนจะค่อยๆ ย่อตัวลงจนหน้าอยู่ในระดับเดียวกับของรักที่มันขู่จะกัดเมื่อครู่  มันเงยมองหน้าผมอีกครั้ง สายตาเหมือนสัตว์ป่าที่เจอเหยื่อแต่ก็ยังไม่ผลีผลามไล่ต้อนแต่จะค่อยๆ ดูลาดเลาแล้วเล่นกับเหยื่อจนอ่อนแรง 

ผมยิ้มหื่น  “ถ้ากัดขาดแล้วมึงจะเสียใจนะ..อา..อาห์”  สกายก้มลงครอบครอบมังกรยักษ์ของผมทันที สกิลการออรัลขั้นเทพจนต้องแหงนหน้าระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายทำได้ขนาดนี้  รู้แบบนี้จีบมันตั้งแต่เจอวันแรกแล้วนะ



ผ่านไปสักพักสกายก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกจนกระทั่ง “อ่ะ อ่า อาห์ อาส์ ส..สุดยอด..”  ผมปลดปล่อยออกมาสุดตัว แต่ที่มันพีคได้สุดก็เพราะของเหลวทั้งหลายพุ่งเข้าไปในปากของสกายและมันก็ไม่ได้หยุดครอบครองท่อนรักของผมในทันทีแต่ยังดูดเบาๆ ขยับขึ้นลงอยู่อย่างนั้นช้าๆ เอื่อยๆ ปล่อยให้ของเหลวค่อยๆ ไหลชโลมลูกชายที่อ่อนตัวลงเรื่อยๆ 

“เก่งขนาดนี้ อย่าหวังว่ากูจะปล่อยมึงไปให้ใครนะ”  ผมโยกเอวสวนเบาๆ เมื่อสกายกดริมฝีปากลงไปถึงโคนอีกครั้ง พร้อมกับกดหัวมันลงเพื่อซึมซับความฟินอีกรอบก่อนจะดันไหล่ออกแล้วเชยคางมันขึ้นรับจูบ

“อืม..” เสียงสกายครางรับเมื่อผมจูบและฉกลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นมันอีกครั้ง  “อือ.. เจ็บเข่าแล้ว”  มันผลักอกผมออกแล้วนั่งลงแหมะลงไปบนพื้นก่อนจะเหยียดขาออกแล้วนวดหัวเข่าทั้งสองข้าง 

“เดี๋ยวอาบน้ำให้นะ  อาบเสร็จจะนวดให้”  ผมทำหน้าระรื่นเพราะตอนนี้สบายตัวแล้ว

“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ”  สกายทำหน้าโหดใส่ 

ผมได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของมัน  “ป่ะ ลงอ่างเดี๋ยวขัดขี้ไคลให้นะ”  พยุงมันขึ้นแล้วดันตัวมันลงไปแช่ในอ่าง 

“อาบเฉยๆ ก็พอ เดี๋ยวคุณจะไข้ขึ้น เอาไว้หายแล้วค่อยขัด”  สกายทำหน้าจริงจังและผมก็เห็นว่าถ้าขัดก็คงโดนโกรธแน่ๆ

“งั้นรีบอาบ แล้วจะไปนวดให้ที่เตียงนะ”  ผมหุบยิ้มไม่ได้เลยตอนนี้ ลืมไปเลยว่าเคยดราม่า วะ ฮ่ะ ฮ่า

“ลั้ลลาเหลือเกิน” มันบ่นแล้วยกแขนขึ้นให้ผมฟอกครีมอาบน้ำตรงจั๊กกะแร้  ขนมันเยอะเหมือนกันนะ พอๆ กับผมนั่นแหละ  เห็นแล้วนึกแปลกใจตัวเอง  ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงขนลุกขยะแขยงแต่พอรักไปแล้ว ทำไมทุกอย่างมันถึงน่ารักน่าใคร่ไปหมด  อยากเอาหน้าซุกดูว่าจะมีกลิ่นยังไง คิคิ โรคจิตขึ้นทุกวันนะกูเนี่ย เปลี่ยนไปเยอะเลยล่ะนิสัยของผม

อา.. มหัศจรรย์แห่งรักสินะ





พออาบน้ำเสร็จ ผมก็ลากมันมาที่เตียงแต่ยังไม่ให้ใส่เสื้อผ้า แค่พันเช็ดตัวไว้แค่นั้น  จัดให้มันนอนคว่ำแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมตรงโคนขาของมัน บีบโลชั่นลงบนแผ่นหลังกว้างก่อนจะถูละเลงไปทั่ว 

“ผมว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปนะ”  มันเอี้ยวตัวมามองแต่ผมดันให้คว่ำลงอย่างเดิม

“ผิดยังไง”  ผมถามพลางนวดคลึงที่หัวไหล่ทั้งสองข้างอย่างตั้งอกตั้งใจ

“ผมเจ็บเข่า แล้วมานวดไหล่ทำไมมิทราบ”  แทบจะหลุดขำเพราะเสียงมันติดจะเคืองๆ

“ใส่เสื้อผ้าแล้วค่อยนวดเข่า ไม่งั้นถ้าเห็นอะไรเหนือเข่ามันล่อตาล่อใจ เดี๋ยวของกูจะขึ้นรอบสอง” 

“...เฮ้อ..ปวดหัวว่ะ”  มันบ่นแล้วกดหน้าลงกับหมอนอย่างเหนื่อยหน่าย

“เอาน่า รอกูหายแล้วค่อยว่ากัน เดี๋ยวจะจัดให้สาสมใจเลยทีเดียว”  ไอ้หน้านิ่งหันมาชักสีหน้าใส่ทันที

“ที่บอกว่าปวดหัวเพราะความหื่นของคุณ ไม่ใช่เพราะคุณยังไม่หายแล้วทำอะไรผมไม่ได้ โว้ะ!!”  ผมหลุดหัวเราะออกมาทันทีที่เห็นมันแสดงอารมณ์

“อย่าทำหน้าเหวี่ยงแบบนั้นสิ...มันน่ารัก”  ไม่ว่าเปล่า ผมกระโจนคร่อมทับร่างมันแล้วพุ่งจมูกไปฝังบนแก้มขาวๆ ก่อนจะสูดลมหายใจแรงๆ

ไอ้หน้านิ่งไม่ได้ตกใจหรือดิ้นหนี  มันกัดฟันหลับตาแน่นเหมือนเหนื่อยเพลียกับความเป็นผม แต่ผมแอบเห็นนะว่ามันอมยิ้มเขินๆ  “ผมคิดผิดรึเปล่าวะที่ยอมแพ้พนันคุณ ที่ยอมเป็นแฟนคุณและยอมเป็นของเล่นให้คุณเนี่ย”   

“ก็มึงเป็นของเล่นชิ้นใหม่  กูเห่อกูก็เล่นบ่อยไง เดี๋ยวเบื่อก็เลิกเล่นเองแหละ”  ผมแกล้งทำหน้าจริงจัง

“.........”  มันเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาเสียงเครียด “ก็มีค่าแค่นี้เองสินะ...แต่ก็ยังดีที่ยังอยากเล่น”  เห็นสีหน้านิ่งขึงของมันทำให้ผมเริ่มใจเสีย  “สำหรับบางคนของเล่นอย่างผมก็เป็นที่ต้องการเพราะได้ผลประโยชน์  แต่กับบางคนขนาดอยากมีประโยชน์ให้เขายังไม่ต้องการเลย แค่อยากเจอหน้าอยากได้เห็นได้มั่นใจว่าเขาปลอดภัยแล้ว แค่อยากปลอบอยากทำประโยชน์ให้บ้างแต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย” 

อ่าว ดราม่าเฉยเลยไอ้สัด  กูกำลังอารมณ์ดี หมดกันเสียฤกษ์หมด ปากกูนี่นะ โอ้ย! อยากตบปากตัวเองซักร้อยที

“เหย กูล้อเล่น ถ้าไม่ชอบก็ไม่พูดแล้ว”  ผมกลิ้งลงจากร่างมันลงมานอนข้างๆ มองใบหน้าหม่นเศร้านั้นอย่างรู้สึกผิด

“คุณก็เหมือนกัน ปูมหลังของเรามันก็ต่างอย่างเห็นได้ชัด ลูกเมียหลวงกับลูกเมียน้อย จะอยู่กันได้ยืดแค่ไหน  อีกอย่าง ถ้าสัญญาหมด ผมก็ยังไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไง  อาจต้องรับพ่อมาอยู่ด้วยเพราะคาดว่าเมียใหม่เขาไม่น่าจะเลี้ยงพ่อต่อไปอีก”

“อ้าว ทำไมงั้นล่ะ” 

“......” สกายยิ้มหยันก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากเชื่อหู  “ที่ผ่านมาเขาได้เงินจากสัญญาพี่ดอทตั้ง 50%  แต่ถ้าสัญญาหมด เขาจะขาดรายได้เดือนละหลายแสน  แล้วคุณคิดว่าเขาจะเก็บคนที่นอนเป็นผักไม่มีประโยชน์เอาไว้อีกทำไมกัน”

ฉิบหาย  ทำไมชีวิตมันรันทดได้ขนาดนี้วะ  ที่กูดราม่ามาตั้งแต่ต้นคือยังน้อยกว่ามันเป็นร้อยเท่าเลยนะ

“เหยย มึงคิดมากไปรึเปล่า  เขาอยู่กินกันมา จะทิ้งขว้างกันลงง่ายๆ เพราะเรื่องเงินเหรอ ไม่หรอกมั้ง”  ตั้งคำถามไปก็ใช่ว่าจะมั่น  บอกตรงๆ ว่าตอนนี้ผมตัวหดเล็กกว่าเห็บหมาซะอีก

ไอ้หน้านิ่งเหลือบมองผมด้วยสายตาเย็นชาจนต้องลอบกลืนน้ำลายเพราะรังสีกดดันที่ส่งออกมาจากดวงตาคู่นั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นมุมดาร์กที่สุดของสกาย 

“ไม่รู้อะไรก็อย่าพูด  ทุกเรื่องที่เกิดกับผม คุณเดาไม่ออกหรอกว่ามันเหี้ยได้เหี้ยมากแค่ไหน!”  น้ำเสียงเย็นยะเยือกบาดขั้วหัวใจ  สายตาแข็งกร้าวและรังสีมืดทะมึนรอบตัวมันทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะกระดิกตัว



และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เพิ่งได้เรียนรู้จากแฟนคนนี้.. สกายเสพติดดราม่าเข้าเส้นจนยากจะเลิกซะแล้วล่ะ


*************************

ข้อความจาก นิยายหมายเลข9

ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายของพาร์ทพี่ดินแล้ว เหลืออีกแค่ 3 ตอน ในเล้าเป็ดก็จะจบ แต่สามารถติดตามต่อได้ในรูปเล่มค่ะ

ปล. เรื่องความสัมพันธ์ของดินสกายจะมีตอนพิเศษของสกายออกมาเป็นอีก 1 ตอนยาวๆ ยังไงก็ช่วยรอติดตามกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามมาตลอด ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และบวกเป็ดด้วยค่ะ


 :pig4:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :กอด1:  ขอบคุณที่มาอัพให้ค่ะ ยาวจุใจเช่นเคยสมการรอคอย

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ตั้งใจว่าจะต้องหามาสะสมแน่นอนเมื่อรวมเล่ม
ดินสกายคืบหน้าไปอีกนิดแล้ว ปลื้มใจจัง

ออฟไลน์ สายลมที่หวังดี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
ดินเราว่ายังไงนายก็เป็นรับนะ เพราะนายแ....ดมาก(ขออนุญาติหยาบนิดนึง)


ไม่อยากให้จบเลยขอบเรื่องนี้สนุกมากทั้งฮาทั้งลุ้นถ้าจบคงคิดถึงน่าดู


ไว้รอหนังสือนะคะ :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด