“ ตกลงว่าตามนี้นะครับ " แบบคอนโดที่มีการตกลงกันเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างจะเสร็จภายในเดือนนี้เพราะผมไม่ได้แก้ไขอะไรมาก แค่ออกแบบให้เข้ากับสไตส์ส่วนตัว สถาปนิกที่อินหามาก็เป็นคนที่ออกแบบคอนโดอยู่เลย ทุกอย่างเลยจัดว่าลงตัว
“ ครับ ขอบคุณมากนะครับ "
“ เสร็จเมื่อไหร่ผมจะแจ้งมาอีกทีนะครับ " เก็บสมุดลงกระเป๋า สถาปนิกที่มาคุยงานกับผมเดินออกไป แม่ก็เข้ามาทัก
“ ตกลงว่าโอเคแล้วใช่มั๊ย "
“ ครับผม " ยิ้มตอบกลับแม่ก็พยักหน้า " แม่โอเคนะ " ห่วงก็แต่เรื่องนี้ ห่วงความรู้สึกของแม่
“ แม่โอเคอยู่แล้ว เพราะไฟท์โอเคนิ เรื่องเด็กๆก็เอาตามที่เราตกลงกันเอาไว้ จันทร์ถึงศุกร์อยู่กับแม่ ถ้าไม่มีเรียนพิเศษแล้วไฟท์ว่างก็ให้ไปนอนด้วย " แม่ไม่อยากให้ผมห่างจากเด็กๆแล้วผมก็ไม่อยากจะทำแบบนั้นทุกอย่างเลยมาจบอยู่ที่คนละครึ่งทาง
“ ขอบคุณนะครับ " พูดแบบนั้นแม่ก็ยื่นมือเข้ามาจับที่หน้าของผม รอยยิ้มอ่อนๆที่เธอส่งมาให้
“ ลูกชายคนโตของแม่ที่คอยเอาแต่ไล่หาความฝัน คนที่มีความมุ่งมั่น คนคนนั้นหายไปไหนแล้วนะไฟท์ "
“ พูดเหมือนไฟเลย "
“ ถ้าพ่ออยู่ที่นี่ก็คงอยากจะพูดคำนี้เหมือนกัน รีบหาสิ่งที่เป็นตัวตนให้เจอนะไฟท์แล้วกลับมาเป็นคนเดิมของแม่ คนที่มีความสุขเหมือนอย่างแต่ก่อน "
“ เมื่อก่อนผมมีความสุขนาดนั้นเลยเหรอ "
“ ไฟท์มีความสุขกับความพยายามของตัวเองเสมอ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เพราะมันเป็นความฝันของไฟท์ ไฟท์เลยสนุกกับมัน " เจอคำพูดนี้เข้าไปรู้สึกตัวเองเถียงไม่ออกเลยได้แต่นั่งนิ่งๆ
“ แม่ครับ พอรู้จักคนทำความสะอาดบ้านแบบไปกลับมั๊ย "
“ ทำไมละ จะเอาไปทำอะไรเหรอ "
“ ก็ไฟท์มีคอนโดแล้ว แต่ไม่อยากให้พนักงานที่คอนโดมาทำความสะอาดให้ อยากได้คนที่ทำงานแบบเหมือนอยู่บ้านมากกว่า "
“ ไปกลับเหรอ เอาคนที่บ้านมั๊ยละ "
“ แค่ไปกลับก็คงไม่มีเวลาทำแล้วละครับ ไม่เป็นไรงั้นเดี่ยวไฟท์ให้อินหา "
“ หมออินอีกแล้วเรานะรบกวนเค้าทุกเรื่องเลย ใช่ว่าหมออินจะว่างจัดการให้เราทุกอย่างนะ " แม่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะหันไปมองมุมเค้าเตอร์เครื่องดื่มที่พนักงานอย่างวาดกำลังขะมักเขม้นทำงานของตัวเอง " ไฟท์ "
“ ครับ "
“ ลูกลองถามวาดดูมั๊ย วันก่อนแม่เห็นเค้าพูดกับแก้วว่าอยากได้งานทำเพิ่มเป็นพวกติวหนังสือหรือว่างานที่ทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงนะ " หลังคำพูดนั้น ผมหันไปมองวาดที่กำลังก้มหน้าก้มตาเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานที่กำลังขยันจนบางทีก็รู้สึกว่ามากกว่าแรงกำลังที่เค้ามี
“ จะไหวเหรอแม่ นี่มันยังจะทำอะไรอีกว่ะแค่นี้ก็ทำงานจนตัวจะเป็นเกลียวอยู่แล้ว " บางทีผมก็เบื่อความดีของเด็กคนนี้เต็มทน ไม่รู้จะดีไปถึงไหน หาความน่ารักแบบเด็กๆแทบไม่เจอเลย ผมอยากให้วาดน่ารักเหมือนคนอื่นๆที่มีมุมน่าหมั่นเขี้ยวบ้าง ไม่ใช่ว่าน่ารักเพราะความเป็นเด็กดีที่ทำงานตัวเป็นเกลียวแบบนี้ ไม่เห็นจะน่ารักเลย ผมว่าถ้ามันเป็นเพลงก็คงเป็นเพลงที่น่าเบื่อมาก เรื่อยๆเปื่อยๆ คงจะต้องเป็นคนที่ชอบจริงๆถึงจะฟังได้
“ ก็ลองถามเค้าดูสิ " แม่ว่าก่อนจะหันไปเรียกอีกคน " วาด ! มานี่หน่อยสิจ๊ะ "
“ ครับ " ตอบรับคำก่อนจะเดินตรงหน้า วาดมองหน้าผมก่อนจะก้มหน้าเจอกันที่ไรก็แบบนี้ชอบก้มหน้าต่ำตลอด
“ พี่ไฟท์มีอะไรจะถามนะ "
“ มีอะไรครับ คุณไฟท์ " ถอนหายใจตั้งแต่ได้ยินศัพท์นามชื่อตัวเอง
“ ในแต่ละวันพอมีเวลาว่างสักสามถึงสี่ชั่วโมงรึเปล่า เอาแค่ช่วงเย็นๆหรือดึกๆก็ได้ พอว่างมั๊ย "
“ ว่างครับ! " ตอบออกมาแบบไม่คิดบางทีก็ไม่รู้ว่าจะอยากได้เงินไปทำไมหนักหนา แล้วรอยยิ้มสดใสแบบนั้นอีกก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงทำให้รู้สึกอยากจะยิ้มตามทุกครั้ง วาดอาจเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกสงสารจนข้างในใจมันรู้สึกว่างเปล่าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ
“ จะจ้างให้เป็นพ่อบ้านหน่อย "
“ อะ อะไร นะครับ " เหมือนได้ยินไม่ถนัด วาดมองหน้าผมแบบตาโต
“ ทุกวันหาเวลาสามชั่วโมง มาทำความสะอาดคอนโดให้พี่ เงินเดือนจะได้ตามความขยัน เริ่มงานเดือนหน้าตอนที่คอนโดเสร็จแล้ว " พูดแบบไม่ให้อีกคนตอบโต้ ผมถอนหายใจออกมา " และข้อตกลงสำคัญ ห้ามรับงานอื่นให้ทำงานแค่สองที่ คือที่ร้านกับคอนโด ฝ่าฝืนไม่มีไล่ออก หักตังค์อย่างเดียว "
แค่อยากให้หยุดบ้าง อยากให้พักผ่อน ให้มีเวลาได้อ่านหนังสือ ได้ไปเที่ยวเล่น ไม่ใช่แบบนี้ แบบนี้มันหนักกินไปแล้ว ผมมองหน้าวาดที่ก้มลงต่ำสองมือที่ยกขึ้นไหว้ผม
“ ขอบคุณครับพี่ไฟท์ "
“ ยิ้มหน่อยสิ " บอกออกไปแบบนั้นเพราะคิดถึงช่วงเวลานึงขึ้นมา ครั้งแรกที่ผมให้ของวาด ครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มของเด็กคนนี้ วาดคลี่ยิ้มออกมาท่าทางที่เขินอายซ่อนอยู่ในนั้น ผมยิ้มตาม " ยิ้มแบบนี้นะ แล้วก็ยิ้มบ่อยๆด้วยเข้าใจมั๊ย "
“ ครับ " ตอบแค่นั้น ผมลุกขึ้นแล้วขยี้ผมของมันก่อนจะลูบไปข้างหลัง
“ แบบนั้นละ ค่อยสมกับที่เป็นเด็กขึ้นมาหน่อย "
..........................................................................
เทมไฟและหนูอัลเลนอีกนิดหน่อย
ส่วนตัวขนมที่อาจคิดไปคนเดียว เราว่าไฟท์มีอะไรในใจเป็นร้อยอย่างเลย
เหมือนจะรักอิน เหมือนจะชอบวาด แต่ก็เหมือนจะลืมเมียตัวเองไม่ได้
ให้อารมณ์ผู้ชายปลดเกษียณที่ยังสับสนกับชีวิต ในมุมนึงหมั่นใส้พี่ไฟท์
แต่อีกมุมนึงก็สงสาร ไฟท์ไม่ใช่ตัวละครที่รองรับความรู้สึกของตัวละครอะ
คือไม่ใช่โรม ที่เข้ามาก็สนใจอิน ไม่ใช่วาดที่เข้ามาก็สนใจไฟท์ และไม่ใช่อินที่สนใจไฟท์มาตลอด
พี่ไฟท์เริ่มต้นจากเป็นพี่ชายแสนดีของไฟ เป็นทูต มีเมีย มีลูก เอากับอิน วาดมาชอบ และตอนนี้ก็จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่
รู้สึกตัวละครนี้หลายมิติว่ะ รู้สึกยาก เราเลยแนะนำว่าอย่าตัดสินว่า เฮ้ยพี่หนมตกลงพี่ไฟท์คู่ใคร
เอาจริงๆนิยายเรื่องนี้ ใครคู่ใครมันแค่เริ่มต้น บทจริงๆของรักที่ต้องเลือกมีอยู่หลังจากนั้น
ทำไมดูพูดเยอะ.. กร้ากกกกก
มีอะไรจะประกาศนิดนึง หนมมี่มีแฟนเพจแล้วนะเค่อะ กดไลค์ได้นะจ๊ะ
https://www.facebook.com/btskkanomตอนนี้อัพเดทหน้าลูกพี่ไฟท์ในเพจแล้วด้วยครับผม
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตาม
ตอนหน้าวันศุกร์เหมือนเดิม ใครไม่มียูสเล้าเม้นในทวิตหรือfbได้จ้าด้วยแท็ก #Choiceไฟท์อิน
ป.ล.ช้อนกับส้อมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้คู่กันหรอกนะ บางทีเราก็สามารถกินข้าวแค่กับช้อนยาวอันเดียว หรือบะหมี่กับส้อมแค่เท่านั้น