ขับรถกลับบ้านหลังจากทำงานเสร็จเหมือนทุกวัน แต่โชคดีอยู่หน่อยที่วันนี้ได้กลับตอนเย็น เลี้ยวรถเข้าหมู่บ้าน ผมเจอคนตัวเล็กคุ้นตากำลังลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เดินอยู่ริมทางเดิน
ปรี๊ด! กดแตรเรียกใครอีกคนก็หยุด สีหน้าตกใจกับรอยยิ้มกว้างที่สดใสนั้น ผมยิ้มตอบก่อนจะเปิดกระจกรถลง เด็กผู้ชายตัวเล็กที่ผมแทบไม่ได้เจอหน้าเลยเป็นปี
“ ไอ้วาด ขึ้นรถ เอากระเป๋าไปเก็บข้างหลัง " กำลังจะเปิดกระโปรงรถอีกคนก็พูดตระกุกตระกัก
“ คือ คุณอินอย่าเลยครับ ผมเดินเข้าไปได้ นี่ก็ใกล้ถึงแล้ว "
“ โทษที แต่กูเปิดประโปรงรถข้างหลังแล้ว ขึ้นมา " จำใจขึ้นมาจนได้ วาดเอากระเป๋าไปไว้ข้างหลังก่อนจะมานั่งตัวลีบๆอยู่ข้างๆผม มองหน้าคนที่ก้มหน้าอยู่ตลอดเวลานั้น เอื้อมมือไปขยี้หัวของมันจนยุ่งไปหมด อีกคนก็ยิ่งตัวลีบลง
วาดไว้ .. คือ ชื่อจริงของ วาด หลานชายของป้านวล ป้าแม่บ้านที่บ้านของผม พ่อแม่วาดตายตั้งแต่ยังเด็กไม่มีญาติคนไหนรับเลี้ยง ป้านวลเลยรับมาเลี้ยง เขามาย้ายอยู่กับครอบครัวผมตอนที่อายุได้สามขวบ แม่ผมตั้งชื่อให้ใหม่ว่า วาดไว้ เพราะอยากให้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบเหมือนที่รูปที่ถูกวาดไว้ ตอนที่มาแรกๆ วาดเป็นเด็กที่เศร้าแล้วก็กลัวทุกอย่าง มันไม่ค่อยยิ้ม แล้วก็เจียมตัวตลอดเวลา
วาดเป็นสิ่งเดียวที่ใครๆก็ต่างพากันเอ็นดู มันเป็นเด็กน่ารัก หน้าตาหวานๆของมัน มัดใจคนทั้งบ้านอยู่หมัด วาดห่างกับผม 9 ปี ตอนนั้นผมเองก็เพิ่ง 12 ปีมันก็เลยเหมือนน้องคนนึงมากกว่าจะเป็นอย่างอื่น สำหรับเด็กผู้ชายที่อยากมีน้องอย่างผม
วาดมีดีทุกอย่าง ทั้งเรียนเก่ง แล้วก็นิสัยดี ทำงานในบ้านในพ่อกับแม่อย่างหนักแลกกับค่าใช้จ่ายในการเรียนของมัน วาดทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ตั้งแต่เปิดประตู ตัดต้นไม้ ซักผ้า พาหมาไปอาบน้ำ ล้างรถ พ่อกับแม่เลยเป็นคนออกค่าเสื้อผ้าและของใช้แล้วก็ค่าขนมให้ ครั้งนึงพ่อเคยพูดว่า มันไม่หนักเลยกับแค่ส่งเด็กอย่างวาด เรียนเก่งเพื่อสอบให้ได้ทุนมาตลอดเป็นเด็กดีเพื่อให้คนอื่นยอมรับ เป็นเด็กที่คิดมาตลอดว่า ถ้าเป็นเด็กดีเรียนเก่งๆทุกคนก็ต้องรัก
ตอนนี้ก็เหมือนกัน วาดได้ทุนเรียนทันตแพทย์ที่มหาลัยแห่งนึงที่นครปฐม แต่คงจบปีหนึ่งแล้วละครับ เลยกลับมาบ้านแบบนี้ ได้ทุนเรียนพร้อมทำงานพิเศษหนักเกินกว่าคนทั่วไปจะรับได้ แต่เพื่อไม่ให้เป็นภาระของใคร คนแบบวาด มันก็ยอมทำ
“ คุณอิน "
“ กูบอกกี่ทีแล้วว่าให้เรียกว่า พี่อิน หูมึงตึง ไม่เข้าใจ หรือว่า ไม่ใส่ใจกันแน่วะ " นี่ก็เป็นอีกเรื่อง คุณอินๆอยู่นั่น บอกทุกครั้งที่แทบเจอหน้าว่าให้เรียกพี่ แต่ก็ไม่เคยทำตาม
“ ให้เรียกคุณเถอะครับ คุณอิน ถ้าป้านวลมาได้ยิน วาดก็ถูกดุอีก "
ผมมองหน้ามันที่ก้มหน้าลงมองมือตัวเอง มือที่หยาบกร้านเกินเด็กทั่วไป มือที่ทำงานหนักมาตลอด ผมยอมรับว่าตัวเอง สอบเข้าแพทย์ก็เพราะ พ่อแม่พี่ชายเป็นแบบนั้น แต่ที่เลือกเรียน เฉพาะกุมารแพทย์ก็มีเหตุผลเดียวคือ ผมจะอยากทำให้เด็กคนนี้ยิ้มได้ คิดแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ว่าอยากจะรักษาให้ วาด ยิ้มได้
“ ผมเปิดประตูให้ครับ " เดินลงไปจากรถ เปิดประตูให้ผม เอารถเข้าไปจอด กดแตรทักทายแม่ที่นั่งอยู่กับป้านวล เธอมีสีหน้าเรียบๆตอนที่เห็นวาด
ผมเคยเข้าใจผิดว่า ป้านวลไม่รักวาดเลยชอบเอาวาดมานอนด้วยกันที่ห้องนอนบ่อยๆ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่แบบนั้นเลย ป้านวลรักวาดมาก เพราะก็เป็นหลานคนเดียวของแก แต่เพราะไม่อยากให้หลานเสียนิสัย ตัวเองก็มักไม่ค่อยให้ความรักอะไร มีแค่ผมกับที่บ้านมากกว่าที่ชอบให้ความรักกับวาด ตอนเด็กๆมันล้มรถจักรยานที โอ๋กันเป็นวัน
“ วาด กลับมาแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง ปิดเทอมแล้วใช่มั๊ย " ทักวาดก่อนจะทักผมอีก คนข้างผมยกมือขึ้นไหว้แม่ก่อนจะยิ้ม
“ ครับคุณท่าน ปิดเทอมแล้ว ตอนนี้ก็ย้ายมาเรียนในกรุงเทพแล้ว "
“ อ้า ดีจังจะได้กลับมาอยู่บ้าน ตินกับพ่อนะ คิดถึงวาดจะตายบ่นถึงทุกวัน "
“ ผมก็บ่นถึงนะ " เดินเข้าไปกอดคุณแม่ที่วันนี้หยุดงาน หอมแก้มเต็มฟอด เธอยิ้มก่อนจะตีมือผม
“ เราน่ะ โตได้แล้ว ดูวาดสิ เหมือนจะโตกว่าเลย "
“ วาดเอาของไปเก็บนะครับ " เดินก้มหน้าออกไปจากวงสนทนา แม่ก็ถอนหายใจออกมา
“ วาดนี่นะ ไม่สมเป็นเด็กเลย จะแบกอะไรนักหนา บ่นบ่านะ เหนื่อยแทนจริงๆ "
“ ก็ป้านวลเลี้ยงวาดแบบนั้นเอง ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ โอ๊ย " โดนหยิกเข้าที่เอวเต็มแรง ผมยิ้มแห้งให้ป้านวล
“ พูดอะไรเกรงใจผู้ใหญ่บ้างนะอิน จะสามสิบแล้วนะ ยังจะทำเป็นเล่น " หน้าหดลงเหลือสามนิ้ว การพูดถึงอายุเป็นอะไรที่ตรอกย้ำผมขั้นสุด รู้สึกว่าชีวิตจะสามสิบแล้ว แต่แม่งยังไม่ไปถึงไหนเลย
“ ขอโทษครับป้านวล "
“ ไม่เป็นไรค่ะ อย่างที่คุณอินพูดนั่นก็ถูกแล้ว " เธอยิ้มก่อนจะก้มหน้าขอตัวออกไปจากโต๊ะ ผมมองหน้าแม่ที่ทำหน้าดุใส่ผม
“ เด็กอะไรนิสัยไม่ดีเลย "
“ โธ่แม่ แม่ก็คิดแบบนั้นเถอะ แต่แค่ไม่พูด " เหล่เธอที่ยิ้มออกมาก่อนจะถอนหายใจ
" นวลรักหลานแต่ก็ตีกรอบมากไป เค้ากลัวแค่ว่า วาดจะมาตีเสมออินกับติน เค้าไม่อยากให้วาดเป็นแบบนั้น อยากให้วาดเจียมตัวตลอด แต่บางทีก็เด็กนะ เค้าก็ควรสดใสบ้าง ควรเป็นไปตามวัย"
“ ก็ทำไงได้ละ ก็หลานเค้าเราพูดมากไม่ได้นี่ บอกว่าให้รักวาดมากๆหน่อย แกก็นิ่งซะแบบนั้น "
“ แล้วอินเป็นไงบ้างละ ช่วงนี้เป็นไง "
“ สบายดีครับ งานเครียดเหมือนทุกวันแต่ก็ โอเค จะเครียดก็เครสใหม่นี่ละ หมอพัชเพิ่งให้มา แล้วแม่ละ พรุ่งนี้ทำงานเช้าละสิ "
“ ใช่แล้ว ครับผม "
“ พักผ่อนบ้างนะครับ " บอกแค่นั้นแม่ก็ยิ้มกว้าง " ผมไปละ เข้าครัวไปให้วาดทำอะไรอร่อยๆให้กินดีกว่า แม่ก็อย่าลืมโทรบอกพ่อกับพี่ตินละ ว่าวาดกลับมาแล้ว "
“ จ้า พ่อลูกชาย "
เดินเข้าไปในครัวตรงส่วนข้างบ้านที่แยกออกมาในนั้นมีคนสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่ วาดที่กำลังก้มหน้ากับป้านวลที่ยืนจัดการผักที่จะทำอาหารเย็นนี้
“ เถอะครับป้า ผมไม่อยากจะเป็นภาระของป้าอีกแล้ว "
“ คิดว่าจะรอดเหรอ ออกไปอยู่แบบนั้นนะ คิดเหรอว่า ทั้งทำงานพิเศษทั้งเรียนหนังสือ จะไหว จ่ายค่าหอพักมันแพงนะ "
“ วาดจะอยู่ถูกๆเอาแค่ซุกหัวนอนก็พอ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงวาดหรอกครับ วาดเป็นผู้ชายวาดดูแลตัวเองได้ "
“ ป้ารู้ แต่วาด ถ้าไม่ไหวขึ้นมาอย่ากลับมานะ นี่ที่ไม่ใช่บ้านเรา มันไม่ใช่ที่พึ่งสุดท้ายที่วาดจะกลับมาได้ คิดให้ดีก่อนเถอะ จะทำอะไรนะ " เป็นคำพูดที่โคตรจะร้ายกาจ ยืนมองวาดที่เหมือนจะเถียงไม่ออกจนในที่สุด มันก็พูดขึ้นมาเหมือนไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
“ ครับ ผมรู้ " ท่าทางของป้านวลนิ่งทั้งๆที่อยากจะบอกว่า อย่าไป ท่าทางเป็นห่วงที่เหมือนไม่แสดงออกนั้น ได้แต่มองดูแล้วก็ถอนหายใจออกมา วาดมันก็แค่เด็กเพิ่งจะเรียนปีสอง ไอ้ที่บอกว่าถ้าพลาดไปแล้วอย่ากลับมานะ ดูร้ายไปมั๊ยที่พูดออกมาแบบนั้นนะ
“ คิดให้ดี ก่อนที่จะพูดเถอะ วาด "
“ ผมเอง แค่ไม่อยากให้ป้าจะต้องเสียเงินเพื่อผมอีก ไม่อยากเป็นภาระของคุณท่าน ป้าเคยสอนวาดว่าถ้าทำอะไรได้ตัวเองก็ควรที่จะทำมัน เราเกิดมาแบบนี้ก็ต้องช่วยเหลือตัวเองในทุกอย่าง ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องพยายาม ถ้าล้มก็ต้องลุกเอง ต้องอดทน วาดอยากเป็นแบบนั้น อยากเป็นคนที่ไม่ต้องเป็นภาระของใคร "
“ งั้นก็ตามใจเถอะ "
ได้แต่ถอนหายใจออกมาจริงๆพอได้ยินคำนั้น ป้านวลห่วงวาดมากแต่ก็ไม่ยอมพูดสิ่งที่อีกคนคิด อีกคนก็คิดว่าเป็นภาระ ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยคิดแบบนั้น เมนูที่อยากจะกินของอร่อยๆถูกกลืนลงคอ ผมเดินกลับเข้าไปในบ้านของตัวเองอีกครั้ง
“ แม่.. อินมีอะไรจะบอก "
ช่วงดึกอาหารจากห้องครัวส่งกลิ่นหอมฉุยไปทั่ว โต๊ะกินข้าวเป็นเรื่องน่ายินดีที่ พ่อกับตินมาทันมื้ออาหารพอดีทั้งๆที่ปกติก็ไม่เคยทัน ทุกคนดูตื่นเต้นที่ได้เห็นวาดในรอบหนึ่งปีที่หายไปเรียน ทันตแพทย์ที่ต่างจังหวัด แรกๆก็หวงกันสุดๆไม่ให้ไปแต่วาดพอถึงคราวที่ดื้อ มันก็ไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆหรอกครับ
“ ว้าว วันนี้อาหารน่ากินสุดๆ มีแกงส้มใบชะอมกุ้งด้วย " ตินอดชมวาดไม่ได้ มันยิ้มตอนที่วาดตักข้าวให้มัน วาดเป็นคนที่ตินสงสารที่สุดในโลก มันชอบพูดแบบนั้น ทุกครั้งเวลาไปไหนมันจะนึกถึงวาด นึกถึงเพราะสงสาร อยากให้วาดมีความสุข ไม่ต่างอะไรจากผมแล้วก็พ่อกับแม่ที่ก็คิดแบบนั้น
“ ของโปรดของคุณตินครับ แล้วก็นี่ ไก่ทอดสมุนไพรของโปรดของคุณท่านครับ หมูหวานของคุณอิน แล้วก็ผักผัดกุ้ง "
“ น่ากินทุกอย่างจริงๆ วาดทำเองหมดเลยเหรอ " แม่หันไปถามอีกคนก็พยักหน้า
“ นวลเห็นว่า คุณๆบ่นคิดถึงฝีมือวาดมานานเลยให้ วาดลงครัววันนี้นะคะ "
“ ยอดเยี่ยม วันนี้หุงข้าวกันไว้เยอะเลยใช่มั๊ย จะกินให้พุงกางเลย "
“ มากินด้วยกันสิวาด มาให้สัมภาษณ์หน่อยว่าเป็นยังไงบ้าง " พ่อเอ่ยชวนแต่อีกฝ่ายก็ส่ายหน้า " ผู้ใหญ่ชวนนะ ทำไมปฎิเสธละ "
“ คือผม..”
“ อย่าเลยคะ คุณท่าน มันไม่เหมาะสม " ป้านวลว่า พ่อก็ถอนหายใจออกมา
“ ให้วาดออกไปอยู่ข้างนอกเถอะนวล ถ้าวาดต้องการที่จะทำแบบนั้น ถ้าวาดคิดว่าตัวเองทำได้ก็ให้ลองดูเถอะ อย่าไปขู่เด็กแบบนั้นเลย ถ้าวาดล้ม กลับมาละกัน ยังไงที่นี่ ก็คือบ้านของวาด เราทุกคนคือสมาชิกในครอบครัวของวาดนะ "
“ แต่ว่า..”
“ ห่วงก็บอกไปตรงๆว่าห่วง ไม่เห็นมีอะไรยากเลย วาดเค้าคงดีใจนะ ถ้ารู้ว่าจริงๆ นวลรู้สึกแบบนั้น " เงยหน้าจากการกินข้าวขึ้นไปมองทั้งสองคนที่ยืนอยู่แบบกังวลทั้งคู่หลังจากประโยคนี้ของแม่ผม
“ จริงๆแล้ว แม่ก็มีคอนโดที่พระโขนงอยู่นี่ครับ ให้วาดไปอยู่สิ "
“ อย่าเลยครับ ไม่เอาดีกว่า " วาดพูดขึ้นมา ทุกคนหันไปมองก่อนจะยิ้ม
“ ไม่ต้องกลัวว่าจะให้ไปอยู่ฟรีๆหรอก ถ้าวาดไปอยู่ก็ต้องจ่ายส่วนกลางของคอนโดเองนะ รวมถึงค่าน้ำค่าไฟด้วย แม่ไม่ออกให้หรอก " แม่ผมว่า ทุกคนยิ้ม ค่าส่วนกลางไม่แพงหรอก ตกเดือนลงก็แค่ไม่กี่พัน
“ แต่ว่า "
“ ถ้าไปอยู่นนั่นนะ ป้านวลก็ไม่ต้องห่วงวาดด้วย ยังไงค่าหอพักก็คงไม่แพงแต่เหนื่อยกับการเดินทางหน่อย ส่วนงานพิเศษพี่จะฝากงานให้ที่ร้านขนมของแม่เพื่อน " ผมบอกก่อนที่ทุกคนจะยิ้มออกมา " วาดไม่ใช่ภาระของเราหรอกนะ แต่วาดเป็นน้องของพวกเรา เพราะงั้นเราต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้วาดอยู่แล้ว "
“ ทุกคนเต็มใจทำนะ ไม่เป็นไรหรอก "
“ ใช่ ถ้ามันยากจนหลุดทุนเมื่อไหร่ พ่อจะส่งเอง ไม่เท่าไหร่ยังไงตอนนี้อินกับตินก็เรียนจบหมดแล้ว ไม่ต้องเครียดหรอกนะ ตั้งใจเรียนให้เต็มที่ก็พอ "
“ ครับ. “ ว่าแค่นั้นแต่ก็เอาแต่ก้มหน้า " ขอบคุณครับ "
“ อาหารวันนี้อร่อยมากเลย ขอเพิ่มข้าวอีกจานนะ " ตินยื่นจานไปให้วาด รอยยิ้มแรกที่ผมเห็นหลังจากที่วาดตอบรับความช่วยเหลือจากพวกเรา ผมรู้สึกว่าวาด น่ารักที่สุดเลยละครับ
..................................................
“ ของที่จะซื้อเข้าบ้านครบแล้วใช่มั๊ย " วาดพยักหน้าตอนที่ผมช่วยขนทุกอย่างขึ้นมาด้านบน คอนโดติดบีทีเอสพระโขนง ผมว่าเป็นอะไรที่สะดวกดีนะครับ บีทีเอสอยู่ข้างหน้าเลย แถมแม่ยังตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ไว้ครบแล้วด้วย
“ ครบแล้วครับ แต่ว่า.. ทั้งหมดที่คุณอินจ่ายไป "
“ ก็มีงานทำเมื่อไหร่ ค่อนมาผ่อนแล้วกัน " พูดแค่นั้นวาดก็พยักหน้า " เดี๋ยวยังไม่ต้องจัดของนะ ไปสมัครงานก่อน นัดเจ้าของร้านไว้ให้แล้ว ไม่ไกลหรอก ทองหล่อตรงนี้เอง "
“ ร้านที่คุณอินบอกว่าเจ้าของเป็นเพื่อนคุณอินเหรอครับ "
“ ใช่แล้ว ร้านของไอ้ไฟท์ไง จำได้มั๊ย มึงน่าจะจำได้นะ "
“ ครับ จำได้ " ตอบเสียงเบาๆ พอหันไปมองวาดก็กำมือของตัวเองแน่น
“ ทำไมทำท่าทางแบบนั้นว่ะ เมื่อก่อนมึงติดไอ้ไฟท์จะตาย เวลาไอ้ไฟท์มาที่มึงก็ชอบวิ่งออกไปรับหน้าประตู เอาน้ำเอาขนมมาให้กินตลอด "
“ ก็ ไม่ได้เจอแล้วมั้งครับ ก็ตอนที่เจอตอนนั้นคุณไฟท์เอาการ์ดแต่งงานมาให้คุณท่าน "
“ เออ ก็จริงของมึง "
เลี้ยวรถเข้าไปในร้านเค้กสีขาวผมจอดรถที่ลานจอด วาดก็เดินตามลงไป วันนี้ที่ร้านคนค่อนข้างน้อย ผู้หญิงที่ผมนัดเจอยืนอยู่หลังเค้าเตอร์พอดี
“ คุณหญิงแม่ สวัสดีครับ "
“ อ้าว หมออินมาแล้วเหรอ สวัสดีครับ นั่งก่อนสิ " พยักหน้าตอบรับผมนั่งลง พร้อมกับวาด มันกวาดตามองดูรอบๆ ผมหันไปลูบหัวมัน วาดยิ้ม
“ ร้านสวยมากเลยครับพี่อิน "
“ ร้านนี้เป็นร้านขนมเค้กที่อร่อยที่สุดในย่านนี้ ขายดีที่สุด คนเยอะมาก แต่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่นะ "
“ เพราะวันนี้มันเป็นวันธรรมดานะ " คุณหญิงแม่ยิ้มให้ผม ก่อนจะนั่งลงพนักงานเสริ์ฟน้ำให้ วาดยืนขึ้นทันทีตอนที่เค้าทำแบบนั้น
“ ขอบคุณครับพี่ "
“ นี่นะเหรอ วาดไว้ น้องชายอินที่จะให้มาทำงานที่ร้านแม่นะ หน้าตาน่ารักจัง " เธอยิ้มวาดก็ก้มหน้ามันยกมือไหว้คุณหญิงแม่
“ สวัสดีครับ คุณหญิง "
“ ค่อนข้างจะเป็นเด็กเก็บตัวหน่อย แต่ทำงานบริการได้แน่ครับ เพราะทำงานพาร์ททามมาเยอะแล้ว "
“ เหรอ ทำที่ไหนมาบ้างละ "
“ ก็ที่ร้านอาหารทั่วไปในห้างครับ ทำตอนเลิกเรียนทุกวัน แล้วก็ทำเต็มวันตอนเสาร์อาทิตย์ " พูดแบบไม่ค่อยกล้าพูดแต่คุณหญิงแม่ก็ยิ้มเอ็นดูมัน
“ แล้วตอนนี้เรียนอะไรละ อยู่มหาลัยแล้วใช่มั๊ย "
“ เรียนทันตะครับ กำลังจะขึ้นปีสอง "
“ เรียนหนักแต่ยังขยันทำงาน จะไหวเหรองานที่ร้านหนักนะ " ถามแค่นั้น วาดมันก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที ตากลมๆนั้นเบิกกว้างมันพูดออกเสียงดังฟังชัด
“ ไหวครับ ผมทำได้ งานหนักแค่ไหนก็ทำได้ "
“ ทำได้แน่ครับคุณหญิงแม่ ผมการันตีอีกคนวาดทำงานมาแทบจะทุกอย่างแล้ว "
“ ผมจะทำงานพาร์ททามเวลาในวันที่มีเรียนครับ แต่ว่าจะทำเต็มวันเลยครับถ้าไม่มีเรียน " พูดออกมาแบบมั่นใจอีกครั้ง คุณหญิงแม่ยิ้มออกมา
“ งั้นขอทดลองงานหน่อย จริงๆ ที่ร้านแม่ก็ยังขาดคนทำเครื่องดื่มอยู่นะ เมื่อก่อนเพื่อนน้องไฟคนนึงเคยมาทำงานให้ตอนช่วงปิดเทอม เค้าทำอร่อยมากเลยแม่เลยขอให้น้องหยุ่น คือเพื่อนน้องไฟนะ จดสูตรไว้ให้ วาดลองทำดูสิ ถ้าทำได้แม่จะให้ทำตำแหน่งนี้ "
ออกนำเดินไปวาดก็เดินตาม ท่าทางของมันไม่ค่อยมั่นใจ ตอนที่คุณหญิงแม่พามันไปยืนหลังเครื่องปั่นน้ำ สมุดที่ถูกยื่นให้เธอสั่งอะไรบางอย่างก่อนจะเดินออกมานั่งอยู่ข้างผม
“ คุณหญิงแม่ครับ มีสูตรแบบนั้น วาดก็ต้องทำได้สิครับ "
“ ไม่หรอก หนึ่งช้อนชาของคนเราไม่เท่ากันหรอกนะ เพราะขนาดหยุ่นจดแบบละเอียดไว้ให้แม่ ยังไม่เคยมีใครทำออกมาได้อร่อยเท่าหยุ่นทำเลย รู้มั๊ยละ เค้าทำอร่อยถึงขั้นที่ว่าลูกค้าบางคนก็มากินเฉพาะช่วงที่เค้ามาทำงานที่ร้าน "
“ แล้วตอนนี้ไม่มาทำแล้วเหรอครับ ปิดเทอมแล้วนี่ครับ "
“ ตอนนี้เค้่าทำงานแล้วละ ก็คนที่ไปเรียนต่อโทพร้อมกับน้องไฟไง ตอนนี้เค้าก็ทำงานที่เดียวกัน "
“ ใช่สิครับ ผมลืมถามคุณหญิงแม่ไปเลยครับ ว่าไฟทำงานอะไรเหรอ " คำถามที่ทำให้เธอยิ้มกว้าง ดวงตาที่กระตือรืนร้นที่จะตอบเต็มที่ เด็กที่ไม่ค่อยได้เรื่องอย่างไฟเป็นความภาคภูมิใจของแม่มันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอว่ะ
“ งานพรีแล๊นซ์ออกแบบโปรแกรมเกมส์บนโทรศัพท์นะ แม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรพวกนี้หรอกนะ แต่เค้าบอกว่ามีความสุขที่ได้ทำ มีเงินพอกินพอใช้ ก็พอแล้วละ อีกอย่างเทมก็ดูไฟอย่างดี สำหรับไฟนะ แม่ไม่ห่วงอะไรแล้วละ อ้อ อัลเลนก็อยู่กับเค้าด้วย "
“ งั้นเหรอครับ " พยักหน้าก่อนจะยิ้ม อย่างที่ได้ยินมาก็ถูกต้องจริงๆด้วย เมื่อหลานเดือนก่อนแม่เล่าให้ฟังว่า อัลเลนลูกชายคนเล็กของไฟท์ย้ายไปอยู่กับไฟแล้วก็เทม เห็นว่าอัลเลนติดเทมแฟนของไอ้ไฟมากตามที่แม่ผมเล่าเพราะเธอบังเอิญไปเดินห้างแล้ว ไฟมันเข้ามาทัก แต่ไม่คิดว่าจะให้ไปอยู่จริงๆ ตอนนั้นยังคิดว่าจะเป็นไปได้ไง " แล้วไฟท์มันว่าไงบ้างครับ ที่คุณหญิงแม่ยกอัลเลนไปให้อยู่กับไฟ "
“ เค้าพอใจที่จะให้มันเป็นแบบนั้น จริงๆก็เป็นความต้องการของเค้า " แม่พูดเสียงเบาตอนที่ถอนหายใจออกมา ดูก็รู้ว่าต้องหนักใจมาก " อัลเลนนะอยู่กับตากับยายเค้าตั้งแต่เกิด พอย้ายมาอยู่กับเราเค้าก็กลายเป็นเด็กที่เข้ากับพี่น้องไม่ได้ เล่นกับใครไม่ได้ ชอบอยู่คนเดียว แม่เอง จะดูแลแต่อัลเลนให้ความอบอุ่นอัลเลน มากกว่าอีกสามคนก็ไม่ได้ เลยปรึกษากับไฟท์ ไฟท์เลยให้ทางออกมาว่า จะดีกว่ารึเปล่าถ้าให้ อัลเลนไปอยู่กับไฟ เพราะไฟก็อยู่กับเทมแค่สองคน ถ้าแก่ตัวขึ้นมาก็คงไม่มีใครดูแล อีกอย่างเทมกับไฟก็ให้ความรักอัลเลนเต็มที่ เพราะทั้งคู่จะมีแค่อัลเลนคนเดียว "
“ แต่แม่ครับ ยังไงซะ " ทั้งเทมทั้งไฟมันก็ไม่ใช่พ่อของอัลเลนนี่หว่า ความอบอุ่นมันจะเท่ากันได้ไง
“ แม่ก็คิดเหมือนอินนั่นเหละ ไม่ใช่พ่อแม่ ไม่ได้เกิดมาจะให้ความอบอุ่นได้ไง ตอนแรกก็กลัวว่าอัลเลนจะเข้ากับเทมกับไฟไม่ได้.. แต่บางอย่างเราอาจจะแค่กังวลไปเองก็ได้ อัลเลนเหมือนเด็กที่ต้องการถูกปกป้อง พอใครคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่เค้าเคยเห็นมาดูแลมาเอาใจ เค้าก็เลยคิดว่า เทมกับไฟช่วยเค้าได้ อัลเลนเปลี่ยนไปอย่างที่เราไม่เคยเห็นเลยละ "
“ งั้นก็ดีแล้วละครับ อัลเลนจะได้มีความสุข "
“ เสร็จแล้วครับ โกโก้ปั่น กับชาเขียวปั่น " ตั้งแก้วที่ถูกจัดจนสวยลงตรงหน้าคุณหญิงแม่ที่เลิกคิ้วพอใจ
“ จัดแก้วสวยมากเลย " ชมก่อนจะยกแก้วโกโก้ขึ้นชิม เธอเงียบไปสักพัก ก่อนจะยกอีกแก้วขึ้นชิม แล้วก็ยิ้ม
“ เป็นยังไงบ้างครับคุณหญิงแม่ " หน้าตาที่ไม่บอกค่อยอารมณ์เอาแต่ยิ้ม เธอผลักแก้วมาให้ผม
“ อินก็ลองชิมสิ " หยิบแก้วโกโก้ขึ้นมาชิมก่อน เป็นรสชาติเข้มข้นที่ปั่นออกมาได้ละเอียดเป็นเนื้อเดียวกันมากๆให้รสสัมผัสถึงความเข้มข้น บอกได้คำเดียวว่า โคตรอร่อย หยิบชาเขียวมาชิมอีกแก้ว รสชาติอร่อยเหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อ ผมมองดูวาดที่กำลังลุ้น
“ เป็นยังไงบ้างครับ "
“ พรุ่งนี้ทำงานวันแรกจนกว่าจะเปิดเทอม อย่าลืมเอาตารางเรียนมาให้ดูละ เดี๋ยวแม่จะเป็นคนจัดการเวลาทำงานให้เอง ส่วนเงินเดือน จะให้ตามเงินเดือนของพนักงานบาริต้าแล้วก็ตามจำนวนเวลาเข้างานนะ "
“ ครับ! ขอบคุณครับ ผมจะพยายามทำงานให้เต็มที่เลยครับ ขอบคุณครับ " ยกมือไหว้แล้วก้มลงจนสุด มันเองก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลยเหมือนกันที่ได้ยินแบบนั้น เงินเดือนไม่น้อยแถมคุณหญิงแม่ยังเป็นคนที่มักคิดถึงคนอื่น วาดคงมีเวลาอ่านหนังสืออย่างเต็มที่กับเค้าบ้าง
“ ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ " เสียงหัวเราะหยุดลง เราหันไปตามเสียงคุ้นเคยที่ดังขึ้นมาแทน สายตาของทุกคนเบิกกว้างไม่ต่างอะไรกับผม คนคุ้นตาที่เดินเข้ามานั้นทำเอาผมยืนขึ้นอัตโนมัติ
“ ไฟท์.. มึง มาได้ไงว่ะ "
“ ปลดประจำการทูตสวิตแล้วก็ต้องกลับบ้านดิ อยู่ทำไมงานก็ไม่มีทำ " มันยิ้มพร้อมกับยื่นมือสอดเข้าลูบลำคอของผม มือของมันนวดเบาๆ ก่อนจะเบนสายตาไปทางแม่ของมัน " คิดถึงแม่จังเลยครับ "
“ แม่ก็คิดถึงไฟท์ครับ เป็นไงบ้างลูกเดินทางเหนื่อยมั๊ย " หันไปกอดแม่ของตัวเองที่เธอเองก็หอมแก้มลูกชายแบบคิดถึง
“ นิดหน่อยครับ ว่าแต่ทำอะไรกันอยู่เหรอ " ไฟท์หันไปมองวาดที่ตอนนี้เหมือนนิ่งค้างไปแล้ว ดวงตากลมที่ไม่ไหวติงนั่น ทำให้ไฟท์ขมวดคิ้ว " นี่ วาดใช่มั๊ย น้องมึง "
“ เออ คนนี้เหละ " ผมพยักหน้าไฟท์ก็ยืนมือไปจับที่ผมของวาดแล้วขยี้แต่อีกคนก้มหน้าลงทันที คล้ายกับคนที่ทำตัวไม่ถูก
“ น่ารักดีนี่ ยังเหมือนตอนที่วาดยังเด็กๆเลย "
“ ขะ ขอบคุณครับ "
“ อินพาวาดเค้ามาสมัครเป็นคนทำเครื่องดื่มคนใหม่ที่ร้านนะ จะเริ่มงานพรุ่งนี้ "
“ จริงเหรอ อยากลองชิมมั่งว่ะ วาดทำให้พี่หน่อยสิ " ก้มหน้าของตัวเองพูดคุยกับอีกคนที่ได้แต่เลิ่กลักหันไปขวาทีซ้ายที วาดเม้มปาก หน้าก็แดง มันพยักหย้าลงช้าๆ
“ ได้ครับ คุณไฟท์จะรับน้ำอะไรดีครับ "
“ เรียกพี่สิ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก " ยิ้มให้วาดเงยหน้าขึ้นมามอง มือก็ลูบหัวไม่หยุด น้องกูเป็นหมารึไงว่ะ ลูบอยู่ได้
“ พี่ไฟท์จะกินน้ำอะไรครับ "
“ มอคค่า อยากกินมอคค่าเย็น "
“ ได้ครับ " รับคำแล้วก็เดินออกไป ไม่นานแก้วน้ำถูกยื่นมาวางตรงหน้า แล้วไฟท์ก็หยิบขึ้นมาชิม และคำแรกกับสายตาถูกใจที่ส่งไปให้วาดนั้น ผมเป็นคนเดียวรึเปล่าที่คิดว่ามันแปลก
“ อื้ม ฝีมือดีนี่ "
“ ขอบคุณครับ "
“ ร้านแม่ต้องขายดีแน่ครับอร่อยขนาดนี้ "
“ แน่นอนอยู่แล้ว " เสียงหัวเราะที่ผมได้ยิน ไม่ได้เข้าหูเลยในตอนนี้ ตาที่มัวแต่จับภาพตรงหน้าของตัวเอง ภาพที่วาดกำลังยิ้มทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรให้น่ายิ้ม หลายๆครั้งที่ผมพยายามทำให้ยิ้มก็ไม่เคยยิ้ม แต่นี่คืออะไร
จะบอกว่า ยิ้มได้เพราะ ไฟท์ของผม..อย่างงั้นเหรอ
..................................................
เคยมีคนบอกว่า “ อะไรที่คาดเดาง่ายเกินไปมันมักจะไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ “
อยากให้มาช่วยลุ้น มันมีอะไรที่ลึก ลับ ซับ ซ้อน มากกว่านั้น
เหรียญมีสองด้านเสมอนะคะ #จับมือคนอ่าน
ใครไม่มียูสในเล้า สามารถเม้นท์ผ่านทิวตและเฟสได้ ด้วยแท็ก #Choiceไฟท์อิน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะคะ ฝากด้วยจ้า
ป.ล.สุขสันต์วันสงกรานต์นะจ๊ะ
หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44 (อ่าน 375331 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก