หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[superr]

ไม่มีใครดีที่สุดหรือเลวที่สุด แต่ละคนก็มีเหตุผลของใครของมัน
ความสัมพันธ์ของไฟท์อิน มันเดินมาไกลเกินกว่าจะสารภาพรักแล้ว
มีแต่ว่าต้องทำให้ชัดเจน โรมก็อาจจะเข้ามาเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจของทั้งไฟท์อินได้
ยังไงก็เชียร์ไฟท์อินอยู่ดี ><

[sweetbasil]

หมออินอย่าทำตัวเหมือนเราเป็นของตาย
อยากก็มา ได้ก็ไป ถึงจะเชียร์ไฟท์ แต่ทำงี้ได้ไง
คนอย่างงี้ต้องดัดค่ะ ตอนนี้ไฟท์คะแนนติดลบเลย
หมออินค่ะ เราต้อง สวยเริ่ด เชิด หยิ่งค่ะ
แต่เราก็เชียร์ไฟท์อิน

[IsDeer]

  ไฟท์นี่ไม่ไหวเลยนะ
ถ้าอยากมากทำไมไม่หาแฟนหรือผู้หญิงซักคน
แสดงว่ามันเริ่มชอบ ผช แล้วสิเนี่ย

[suck_love]

ขอบทเรียนหนักๆกับไฟท์ค่ะ
ถึงเราจะติ่งไฟท์อิน แต่!! ถ้าไฟท์นิสัยนี้เราก็รับไม่ได้นะเออ

คือไฟท์มันรู้ตัวเองว่าเห็นแก่ตัว แต่ก็ไม่ปรับปรุง
รอวันที่ต้องสูญเสียจริงๆเหอะ อย่ามาร้อง
สงสารหมออินสุดกำลังค่ะ

ถ้าหมออินจะคู่กับโรมเราก็เข้าใจเลย 
ถ้าไฟท์ยังไม่เปลี่ยนพฤติกรรม เราจะเป็นติ่งโรง แฮ่

[lakza651]

โรมน่ารัก ๆ ๆ ๆ ๆ เชียร์ ๆ หมออินกับโรม  ให้ไฟท์คู่กับวาดไป อิอิ  ขอบคุณพี่ขนมที่อัพนิยายให้สาวกอ่านน๊าาาาาาาาาาาาา

[hembetaro]

น้องหนมนี่มันดราม่าในถ้วยมาม่าคัพ้เลยนี่นา  รสชาดเข้มข้นขนาดนี้ต้องซดทุกวันซะแร้ววววว 

มาม่าของพี่เทม-น้องไฟดูอ่อนเป็นมาม่ารสหมูสับไปเลย  อันนี้ต้องต้มยำแซ่บน้ำข้น...รอซดๆ 

[B52]

อ่านตอนนี้แบบว่าเลือดจะนองแล้วนะ แต่มันไม่ไช่อะจุกๆหน่วงๆซะงั้น

[IIIA]

จิริงๆแอบขัดใจนิสัยพี่ไฟท์   อยากลองอ่านมุมของพี่ไฟท์ดูนะคะ

[บ๊ายบายโพ]

กำลังรอความอบอุ่น มุมพระเอก จากตัวไฟท์นะ ...

[nightsza]

ยังอยากจะเชียร์ไฟท์อยู่นะ แต่ไม่เห็นต้องย้ำสถานะกันขนาดนั้นเลยนี่ โรมเป็นแค่เพื่อนอินเถอะ ท่าจะสนุก

[Lily teddy]

เฮ้อ อ่านตอนนี้แล้วคิดหนัก ด้านแย่ ๆ ของพี่ไฟท์ กะ ด้านดีจนไม่น่าเชื่อของคุณพ่อโรมที่ดูไม่มีความรับผิดชอบ
แต่ยังไงโรมกะหมออินก็ให้ความรู้สึกของเพื่อนที่เข้าใจเพื่อนมากกว่าจะเป็นคนรักกันนะ
ส่วนพี่ไฟท์เพราะความเห็นแก่ตัวเลยไม่อยากสูญเสียคนสำคัญอย่างหมออินไปละมั้ง
แล้วพระโขนงกะอ่อนนุช ห่างกันป้ายเดียว น้องวาดกะพี่โรมก็เจอกันได้นะ
ยังไงก็เชียร์พี่ไฟท์หมออินต่อไปคะ ถ้าได้คู่กันกว่าจะถึงวันนั้นไม่รู้จะรักซ้อนซ่อนรักขนาดไหน
อ่านไปหน่วงไป เดาก็ไม่ถูก อยากอ่านต่อเร็ว ๆ จัง รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปค๊า
 

[mild-dy]

ไฟท์ชั้นไม่ค่อยปลื้มนายละนะ
นายดูใจร้ายนิดๆ

[PoPuAr]

ใครๆก็ด่าไฟท์ งั้นขอด่าด้วยคนละกัน 5555555

คือขัดใจจริงๆ ทำแบบนี้กับหมออินคนสวยตลอด  จะมีสักวันมั้ยที่แกจะให้หมออินเปลี่ยนสถานะ

แล้วพอพูดถึงน้องวาด ก็ออกอาการเชียวนะ หมออินก็แบบน้ำท่วมมาก อยากเป็นมากกว่าเพื่อน ก็พูดไม่ได้

เพราะกลัวอีกคนใจไม่ตรงกัน 

แต่พาร์ทนี้โรมน่ารักนะ ช่วยให้กำลังใจหมออิน  สนใจในตัวหมออินแล้วล่ะสิ  ลองจีบดูนะ บางทีอาจจีบติดก็ได้ อิอิ

[kdpmvip4]

ไฟท์ทำไมแกเป็นคนแบบนี้ฟ่ะ 

[Fish129]

ไฟท์ใจร้าย
ตัดสัมพันธ์อิน

[Yunatsu]

โอ้ยย รวดเดียว 6 ตอนนน แต่จะชัดเจนตอน10 ชิมิ
งั้นสรุปให้ เป็น อินวาด โรมไฟท์ไหม จาได้เจ็บกันให้หมดเลย
เอ๊ะๆๆๆ หรือว่า 4p ดีไหม
แล้วอลิสก้แต่งงานกับลูกไฟท์ เกี่ยวกันไว้ให้หมดเลย
5555 
พอๆๆๆ เริ่มเพ้อเจ้อและ
รอต่อไปดีกว่า อีก4ตอนเองง แต่ว่าถ้าคนแต่งบอกว่าเหมือนฮิมหยุ่น
ก้ต้องเปนตามที่เราคิดซินะ ว่าไฟท์อิน โรมวาด
เพราะตอนแรก ก้เชียร์พี่ฮิมมมคนเดียววว อิอิ

โอ้ยย เครียด อยากอ่านต่อ ไม่รู้อ่า ยังไงก้ขอไฟท์อินนนน

[zabzebra]

ยังไงก็แล้วแต่ เห็นได้ลางๆว่าไฟท์จะเคลมวาด

และโรมก็จะบุกอินแต่เห็นอินทำแบบนั้น โรมก็คงต้องสินะ

แต่ในใจลึกๆเชียร์โรมกับหมออิน ปล่อยไฟท์กับวาดไปเลย ตามสบาย เหอะๆ

หมออินโคตรน่าสงสารรรร ตอนต่อไปพลีสสสสสส

[naamsomm]

ตอนนี้ก็อินกับไฟท์อินนะ
อยากให้อินสมหวัง
แอบรักมานานแล้ว
แต่มาเจอ วาด กับโรม
ก็รู้สึกเปลี่ยนทันที
ไฟท์กับวาด  มีออร่าอบอุ่นแปลกๆ
ส่วนโรมกับหมออินชอบมากกกกกกกกกอ่ะ
ไม่มีแอ๊ป   ใส่กันไม่ยั้ง   ฉันเชียร์คู่นี้ 

[ReiiHarem]

ตอนนี้เหมือนโรม ได้คะแนนนำไฟท์เลย 
เหอ เหอ

[FiZZ]

กลัวใจหมออินจังเลย คือหมออินใจดี เราว่าอนาคตคงมีผิดนัดไฟท์แบบนี้บ่อยๆเพราะอยู่เป็นเพื่อนอลิซ
แล้วไฟท์ก็จะไปใกล้ชิดกับวาดแทน คือถ้าหมออินรู้ว่าวาดชอบไฟท์จริงๆ กลัวหมออินถอยเพราะขี้สงสารอ้ะ
เพราะประเด็นรักมานานของหมออินกับวาดมันก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ คือนานทั้งคู่
ไฟท์ก็ดูไม่มั่นคงเลย สงสัยหมอจะโดนทิ้งแบบที่แฟนเก่าแช่งเอาไว้ตอนเลิกกันป่ะเนี่ย
ในใจนี่อยากให้ได้กับคุณพ่อแทนนะ เราว่าหมออินเหมาะกับคนแบบโรม ดูรู้ทันแรงด้วยกันทั้งคู่
ส่วนไฟท์ดูเหมาะกับวาดมากกว่านะ จืดชืดพอๆกัน เหอๆๆ 
น้องอลิซก็น่ารักเว่อร์ เป็นลูกคู่รับมุกคุณพ่อตลอดดดดด อนาคตคงได้ช่วยพ่อจีบคุณหมอ 

[BeeRY]

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก พอคิดอย่างนี้ก็แอนตี้ไฟท์เล็กๆ แต่ดันเป็นคนที่อินชอบนี่นา
ไม่รู้จะเชียร์ใคร เดาไม่ออกด้วยว่าสุดท้ายจะเป็นยังไง ต้องรออ่านอย่างเดียว ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

[IöLIKE]

ThankS

[PlenG]

ไฟท์กับอินหยุดแค่เพื่อนเถอะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กจะให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นมันยากแล้วล่ะ
นิสัยก็ไม่เข้ากันนะเราว่า ไฟท์มันเหมือนชอบดูแลคนอื่นดูจากไฟและวาด แต่อินนี่บินเดี่ยวสบาย
ลองจับคู่โรมวาดก็ไม่เข้าอย่างแรง ไม่ว่างทั้งคู่ โรมทำงาน วาดก็ทั้งเรียนทั้งทำงาน ใครดูน้องอลิซ

#คิดถึงน้องไฟค่ะ

[alexflyer]

สงสารอิน~
รู้สึกปลื้มคุณพ่อโรมมม 55555

ปล.อินคู่ใครก็ได้ ขอแค่อย่ามีไฟท์วาดพอ รู้สึกไม่ฟินกับคู่นี้ 5555555

[Tsubamae]

ขนมขาาาาา ตอนต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆ แงๆๆๆๆๆ  :angry2:อิพิไฟท์ เสียหมออินไปแล้วจะหนาวว  ชิ โรมน่ะนะ ๆๆๆ โอ้ยยย ทำไม เท่ห์ได้ใจเจ้แบบนี้ ผู้ชายกวนๆๆ แต่มีมุมอบอุ่น  อ่อนโยน มันใช่ๆๆๆๆ!!  ใครก็อยากให้ลูกรักได้กับคนที่ดีที่สุด ในที่นี่เจ้ก็อยากเชียร์หมออินน้อยๆของเจ้ให้คุณโรมซะแล้ววว อ้ากมิได้นะ  มิได้ เหตุใดข้าถึงใจง่ายเยี่ยงนี้ มิด้ายยย ไฟท์ ฉั้นจะให้โอกาสอีกๆๆๆ.....เฮ้ออออออ  :ling1:แงๆๆๆๆ ขนมขาาามาต่อเร็วสิคะ  พลีส ( เกาะขาออ้อนวอนน)

[Verxus]

เพิ่งมาอ่านรวดเดียวเลย เราเป็นอีกคนที่ยังเชียร์ไฟท์อินนะคะ และยังคงจะเชียร์คู่นี้ไปตลอดทั้งเรื่องแหละ สงสารอินมากกกกก แต่ดูท่าคงต้องทำใจเพราะเรื่องมันออกแนวไฟท์วาด โรมอิน ไปแล้วอ่ะแง ถ้าขอร้องคุณคนเขียนจะยังให้เป็นคู่ไฟท์อินได้มั้ยอ่าคะ

ไฟท์วาดอ่านยังไงเราก็ไม่อินอ่ะ ถึงจะรอมานานเหมือนกัน แต่เราก็รู้สึกว่าความผูกพันธ์ของไฟท์กับอินมันมากกว่าเยอะเลยค่ะ อินรอจนไฟท์แต่งงานก็แล้ว เมียไฟท์ตายก็แล้ว พอจะมีโอกาสบ้างก็ยังต้องโดนน้องตัดหน้าไปอีก โฮ น่าสงสาร ลองคิดดูว่าถ้าไฟท์วาดจริงๆ อินจะเจ็บแค่ไหน คนสองคนที่ตัวเองรักดันมาคู่กันเอง สำหรับอิน เราคิดว่าสุดท้ายอาจจะใจดีพอที่จะยอมปล่อยทั้งสองคน แต่วาดนี่ ถ้าเกิดรู้ว่าอินรักไฟท์ขึ้นมาจะยอมปล่อยไฟท์ให้อินรึเปล่า อันนี้ก็เดาไม่ออกอ่ะนะ

ส่วนโรม ก็เคมีเข้ากับอินดีนะ ดูห่ามๆพอกัน 555 แต่มองอีกมุมนึงเราก็ว่าเค้าก็เหมาะจะเป็นเพื่อนคู่คิดให้อินได้ปรึกษาอะไรบ้าง ออกแนวทันกัน เพราะไฟท์นี่ดูยังไงก็เป็นเพื่อนอินอีกไม่ได้แล้วอ่ะ แต่ถ้าโรมคู่กับอินจริงก็ยังรู้สึกโอเคอยู่ แต่ประเด็นคืออินรอไฟท์มานานแล้ว ก็เลยอยากให้อินได้สมหวังกะคนที่อินหวังจริงๆค่ะ ไม่อยากให้อินต้องเป็นฝ่ายตัดใจสุดท้ายแห้วไรแบบนี้

ส่วนไฟท์ นี่คือใจร้ายมากๆ รู้ว่าอินรักอินหลง แต่ตัวเองไม่เปิดใจก็มาเอาเค้าอยู่ได้ แถมเหมือนจ้องจะเคลมด้วยวาดยังไงไม่รู้ (ไม่รู้คิดไปเองป่าว ความรู้สึกติดลบกะหมอนี่มากๆ) ไฟท์วาดนี่รู้สึกไม่โอเคเลยแฮะ เป็นคนอื่นที่ไกลตัวมาคู่กะไฟท์ยังจะดีกว่าคนใกล้ตัวอินอย่างวาดอีก น่าเอาโรมเป็นตัวกระตุ้นไฟท์หน่อยนะเนี่ย จะได้รู้ว่าพอตัวเองจะเสียอินไปจะยังเมินอยู่มั้ย ชิ!

ขอโทษค่ะ เม้นท์ยาว อ่านรวดเดียวเลยอินเนอร์มาเต็ม 555+ สนุกมากค่า มาอัพไวๆนะค้า ขอบคุณค่า 

[Arancia]

เฮ้ยยยย แบบว่า ขอเชียร์โรมแทนไฟท์ขาดใจเลย ไม่ไหวนะพี่ไฟท์ ทำไมทำแบบนี้

เปลี่ยนคู่ทันที 555 เชียร์จริงๆนะ ดูทันกันดี ไม่ต้องมีใครเกรงใจใคร
ชอบการสร้างคาแรคเตอร์ในทุกๆเรื่องของคนแต่ง มันโดดเด่นและน่าติดตามมาก

รออ่านตอนต่อไปจ้า

[patwo]

ตอนที่ 7

สองอาทิตย์หลังจากพูดเรื่องคอนโดกับอิน วันนี้ผมก็ได้ชมคอนโดของจริงมากกว่าการพรรณาของเจ้าของ คอนโดหรูภายใต้โครงการและทำเลดีเยี่ยม เป็นห้องแบบสองชั้น สามห้องนอนสามห้องน้ำ พร้อมห้องรับแขก ห้องครัว มุมพักผ่อนหรือแม้แต่ระเบียง ทุกอย่างสวยถูกใจผมมาก ก็ถือว่าสมราคาคุย

“ สวยสมราคาคุยของเค้าจริงๆว่ะ " ไอ้อินว่ามันเดินไปรอบๆห้องที่ถูกจัดตกแต่งแล้ว แต่ก็ยังมีส่วนที่ผมไม่ชอบอีกมาก " เห็นวิวกรุงเทพชัดสัด "

กระจกสูงทอดตัวเป็นกำแพง เราอยู่ตึกชั้นสูงที่สามารถมองเห็นเมืองทั้งเมืองในยามค่ำคืนได้ อาจเรียกได้ว่าวิวที่สวยที่สุด " มึงรู้จักสถาปนิกเก่งๆบ้างรึเปล่าว่ะอิน "

“ ไม่นะ รู้จักแต่วิศวะ ทำไมว่ะ "

“  ถามเพื่อนมึงคนที่เป็นวิศวะให้หน่อยดิว่าเค้ารู้จักเปล่า กูจะจ้างให้มาออกแบบคอนโดให้ใหม่ " ประโยคนี้จบลงอินหันมองหน้าผม มันถอนหายใจออกมา

“ ยังไม่พอใจอะไรอีกว่ะ นี่ก็สวยมากแล้วนะเว้ย  "

“  ก็สวยแต่ยังไม่ถูกใจทั้งหมด กูชอบพื้น กำแพง การจัดรูปแบบห้อง ทุกอย่างก็สวยดี แต่ไม่ชอบเฟอร์นิเจอร์ มึงจัดการให้ด้วยนะ เดี๋ยวกูนัดเค้ามาคุยที่ร้านแม่ "

“ ครับคุณชาย กระผมจะจัดการให้ " ว่าแบบนั้นก่อนจะบ่นตามออกมาอีกพักใหญ่ อินเคยชินกับความเรื่องมากของผมแต่ก็ยังบ่นทุกครั้ง  มันหายไปโทรศัพท์ในที่ลับตาอยู่สักพักก่อนจะเดินออกมา " ได้ละ กูนัดให้พรุ่งนี้บ่ายโมง ที่ร้านแม่มึง "

“ เร็วมากสุดยอดคุณหมอจริงๆ  "

“ เกี่ยวอะไรกันวะ " พูดจบก่อนจะหันไปมองรอบๆ " มึงจะตกแต่งอะไรเพิ่มวะ "

“ กูว่าห้องนี้มันไม่ใช่สไตส์กูเลยว่ะ อยากให้โทนที่อบอุ่นกว่านี้แต่ออกสีเข้ม อีกอย่างกูจะทำห้องให้เด็กๆด้วย ตกแต่งให้มันดูน่ารักหน่อย "

“ คุณพ่อดีเด่น " มันเว้นเสียงไปก่อนจะพูดขึ้นอีก " แต่ถามจริงเถอะ อยู่บ้านก็สบายอยู่แล้ว จะมาเสียเงินเยอะๆ อยู่คอนโดทำไมวะ เสียดายเงิน มึงซื้อคอนโดแพงๆแบบนี้ ไปซื้อบ้านยังดีกว่า "

“ กูมีเหตุผลของกูแล้ว "  ผมว่าแบบนั้นก่อนจะเอื้อมมือไปกอดคอมัน ขยับตัวเข้าไปใกล้ " เวลาดึกๆปิดไฟให้หมด มองเห็นวิวกลางคืน " เลื่อนมือจากไหล่ลงมาเป็นเอว

“ หื่นกับกูมากเกินไปแล้วครับไอ้สัด "

“ อะไรกัน กูยังไม่ได้บอกอะไรเลย คิดไปถึงไหนแล้วมึง "   ไอ้อินเงียบแต่ก็ไม่ได้ดึงตัวออกห่างจากมือผม กอดไว้แบบนั้น ทุกอย่างในบริเวณนั้นเงียบ

“ ไม่ใช่เพราะว่า รู้สึกคิดถึงเค้าตลอดเวลา ตอนที่เห็นหน้าลูกหรอกเหรอว่ะ ถึงมาอยู่ที่นี่ " 

“ อาจจะมั้ง " ไม่แน่ใจเหมือนกัน ทุกอย่างเลือนลางจนแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ชีวิตที่กลับมาเป็นคนที่ไม่จริงจังแบบนี้ ไม่มีอนาคตแบบนี้ ผมยอมรับทุกอย่างเหมือนไม่ใช่ตัวตนของผม

“ มึงรู้อะไรมั๊ย คนบางคนใช้เวลานานในการยอมรับสิ่งที่ตัวเป็น ยอมรับว่าลึกลงไปในใจแล้ว ตัวเรานั้นคิดอะไร " เอื้อมมือมาจับไหล่ของผม อินบีบมันเบาๆ " บ่าของมึงเคยหนักที่ต้องรับผิดชอบอะไรมามากก็จริง แต่ตอนนี้ในเมื่อมันไม่หนักแล้วมึงก็ไม่จำเป็นต้องเกร็งนะเว้ย เคยชินที่เคยมีได้ ก็ต้องเคยชินที่จะไม่มีได้ "

“ ทำเป็นรู้ดี " ก้มลงจูบมันหลังจากประโยคนี้ ริมฝีปากอุ่นของอินที่ผมแนบสนิทลงไป เสียงหัวเราะของมันผมผละริมฝีปากนั่นออกมองหน้ามัน นัยน์ตาสดใสคู่นั้นบางครั้งมันก็เศร้าหมอง คิดถึงอินคนที่เคยเป็นเพื่อนผม คนที่ตอนนี้ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้และผมเองที่เป็นคนพรากมันไป

“ ไปหาไอ้ไฟยัง "

“ ยัง " จูบมันอีกครั้งผมยืดตัวกลับมาที่เดิมพอเจอคำถามนี้

“ ไปซะ " คำสั่งที่ทำให้ผมถอนหายใจ ตั้งแต่มาไทยถึงแม้จะไม่ได้วุ่นวายเท่าไหร่แต่ผมก็ไม่ได้ปลีกตัวไปหาไอ้ไฟเลย ประเด็นหลักไม่ใช่ว่าไม่อยากไปเจอน้อง แต่ไม่อยากจะเจอใครอีกคนมากกว่า ไม่ใช่ว่าทำใจไม่ได้ แต่ไม่เจอจนรู้สึกทำตัวไม่ถูกเมื่อต้องเจอตังหาก

“ เออน่า " พูดแบบไม่ใส่ใจไอ้อินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ อย่าตอแหลกูแล้วกัน เพราะถ้ามึงไม่ทำกูจะรู้ "

“ ก็จะไปวันนี้เหละ " กอดคอมันไว้อินเอนตัวให้เข้ามาใกล้ " เพราะกูจะพามึงไปด้วย "

“ เสียใจด้วย กูเข้าเวร " ดึงมือผมออกมันจัดทรงผมให้ก่อนจะยิ้ม " รักลูกให้มันเท่าๆกันหน่อยคุณพ่อ กูไปละ อย่าลืมไปหาอัลเลนละมึง แล้วเจอกัน "

สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ผมคิดว่าบางทีมันอาจเป็นความคิดที่เรา คาดคิดไปก่อน

............................................

ใช้เวลาเดินทางไม่นานจากคอนโดมาถึงที่หมู่บ้าน แม่บอกแผนที่การเดินทางกับผมแบบละเอียดตั้งแต่ทางเข้าหมู่บ้านยันซอยที่มันอยู่ เลี้ยวไปตามถนนกว้างที่บ้านแต่ละหลังออกแบบไม่เหมือนกันผมจอดรถตรงบ้านสองชั้นที่มีบริเวน บ้านของไอ้ไฟไม่ได้เล็กแต่ก็ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนบ้านเรา แต่ที่สำคัญผมคิดว่ามันอบอุ่นกว่า

“ กูได้ยินเหมือนเสียงจอดรถนะเมื่อกี้ เทมกลับบ้านแล้วเหรอวะ " เสียงที่ลอดออกมาจากในบ้าน ตอนที่ผมลงจากรถ มองเข้าไปในบ้านที่เต็มไปด้วยของเล่นที่กระจายเต็มไปหมดนั้น มีใครบางคนวิ่งออกมา คนตัวเล็กๆกับสายตากลมโต สายตาที่เหมือนกับเธอคนนั้น

“ ป๊าเทม!! " เสียงที่เร็วพอๆกับตัวนั้น พาตัวเองมาเกาะอยู่ที่ประตู และยังไม่ทันรู้ว่าผมเป็นใคร ประตูนั้นก็เปิดออกด้วยแรงของเด็กคนนั้น  " ไม่ใช่นี่น่า ไม่ใช่ป๊าเทม อาไฟไม่ใช่ป๊าเทมนะ "

“ แล้วมึงจะออกมาทำไม เข้าไป มานี่เว้ย " เสียงเรียกที่เหมือนจะวิ่งไม่ทัน มือไอ้ไฟคว้าตัวมันไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วทุกอย่างก็หยุดชะงักตรงนั้น " ไฟท์..”

“ เป็นไงบ้าง "  เสียงของผมที่เอ่ยออกไปสวนกับคำพูดของไอ้ไฟนั้น ทำเอาอีกคนที่เคยยืนอยู่ตรงหน้าหันหน้ากลับไปกอดอยู่หลังไอ้ไฟทันที หน้าตาที่เหมือนกำลังกลัวผมสองมือที่กอดขาไอ้ไฟไว้แน่น " อะไรกันว่ะ "

“ เข้ามาก่อนดิ  ร้อน " ผลักประตูให้กว้างขึ้น " จะเอารถเข้ามาจอดข้างในด้วยรึเปล่า " ผมส่ายหน้าไอ้ไฟก็เดินนำเข้าไปในบ้าน

ด้านในรกเป็นบริเวณ พื้นหน้าทีวีที่ฉายการ์ตูนมีแต่ของเล่น ถัดไปจากตรงนั้นที่โต๊ะมีขนมกับคอมพิวเตอร์ที่เปิดอยู่ ผมพอรู้มาบ้างว่ามันทำงานเป็นคนออกแบบแอปพิเคชั่นในโทรศัพท์ในบริษัทที่ญี่ปุ่นรายได้ส่วนตัวของมันดีกว่างานประจำของผมสมัยยังเป็นทูตซะอีก

“ ทำไมเพิ่งมาว่ะ มึงมานานแล้วไม่ใช่เหรอ "

“ ยุ่งๆนะ ก็เพิ่งกลับมาอะไรๆมันก็ยุ่งไปหมด " ไฟมองหน้าผม ก่อนจะหันไปตามแรงกระตุกของมือเล็กๆที่เรียก

“ อาไฟอุ้มหนู อุ้มหนูหน่อย อุ้มๆ "

“ ทำไมต้องอุ้มวะ นี่พ่อมึงนะให้พ่อมึงอุ้มดิ " บอกแบบนั้นเด็กคนนั้นก็หันมองผมแบบกลัวๆ  แค่วินาทีเดียวที่มองมามันก็หันกลับไปกระตุกเสื้อไอ้ไฟอีกครั้ง

“ อุ้มหนูหน่อย อาไฟ อุ้มหนู อุ้มๆ " เสียงที่เริ่มงอแงหนักขึ้น ไอ้ไฟตัดสินใจอุ้มมันที่กอดไอ้ไฟเอาไว้แน่นทันที

“ ไม่ได้จะมาพากลับไปหรอก ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้ " สิ่งที่ผมเห็นทำให้พูดออกไปแบบนั้น ไอ้ไฟหันมามองหน้าผม

“ พูดให้มันดีๆหน่อยดิว่ะไฟท์ ลูกมึงนะเว้ย จริงๆกูว่ามันอาจจะง่วงเลยงอแง " อธิบายออกมาแบบนั้นมันมองดูเด็กคนนั้นที่เอาแต่กอดมันไว้ " อัลเลนไม่เอามึงอย่าทำแบบนี้ หันมามองหน้าพ่อมึงก่อน "

“ ไม่ ไม่ หนูไม่มอง “ ขืนไหล่ตัวเองที่ไฟมันก็ดึงให้มา “ หนูจะหาป๊าของหนู จะหาป๊าเทม จะหาป๊า "

“ ป๊า ?? มันเรียกไอ้เทมว่าป๊าเหรอวะ " ไฟพยักหน้าผมถอนหายใจออกมา " อัลเลน อัลเลนครับ พ่อมึงแค่มาหาเฉยๆนะ "

ผมจับท่อนแขนที่เอาแต่กอดไอ้ไฟ อัลเลนขัดขืนมันสะบัดออกช้าๆไม่อยากแม้จะให้จับ เสียงอือดังออกมาจากในคอผมกำมือของมันแน่น อัลเลนที่หันมาในตอนนั้นสบตากับผม ดวงตากลมแบบนั้นไม่มีใครมีในบรรดาลูกของผม ไม่เคยมีใครได้ตาสวยๆของยูเรียไปสักคน จะมีก็แค่คนนี้ คนเดียว

“ อึก หนูเจ็บ ปล่อยหนู หนูเจ็บอาไฟ หนูเจ็บ อึก ฮือๆ หนูเจ็บ  " เสียงร้องทำเอาผมคายมือที่กำแน่นนั่นออกมา ผิวขาวกับรอยแดงจากฝ่ามือใหญ่นั่นไอ้ไฟหันมาจ้องหน้าผม

“ ไฟท์ กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ " เหมือนจะพูดต่อแต่อัลเลนขัดขึ้นมาก่อน เสียงร้องไห้ที่เริ่มดังขึ้น ผมรู้สึกไม่ต่างอะไรกับมีดพันๆเล่มที่พุ่งเข้ามาใส่ อัลเลนไม่เรียกผมว่าพ่อคงไม่เจ็บเท่าเรียกคนอื่นว่าพ่อ

“ ป๊าหนูจะหาป๊า ป๊าเทม อึก ป๊า อาไฟ "

“ เดี๋ยวกูมา แปปนึง " เดินออกไปนอกบ้าน ผมไม่รู้ว่ามันไปไหน รู้แค่ว่าเดินออกไปจนพ้นจากประตูบ้าน  เดินดูไปรอบๆห้องนั่งเล่นที่มีแต่รูปถ่ายของครอบครัว ตั้งแต่เด็ก ไฟเป็นคนที่ชอบถ่ายภาพมันชอบเก็กท่าฮาๆให้แม่ยิ้มต่างจากผมที่ไม่ค่อยชอบถ่ายภาพเท่าไหร่

ตอนนี้อัลเลนคงเป็นเหมือนไฟดูได้จากรูปภาพหลายๆรูปที่ถ่ายใส่กรอบติดไว้เป็นกราฟฟิคเล่นขนาดกรอบบนผนังหลังทีวี  ถ่ายคนเดียวก็มี ถ่ายกับไอ้ไฟ ถ่ายกับไอ้เทม หรือแม้แต่จะถ่ายคู่กับเพื่อนเยอะแยะไปหมด และแววตาทุกรูปของเด็กคนนั้นก็ดูสดใสไม่ต่างอะไรไปจากยูเรีย ผมเอื้อมมือไปหยิบภาพที่แขวนอยู่บนผนัง ภาพล่างสุดที่ต่างออกไปจากหลายๆรูป  เด็กผู้ชายสองคนที่กำลังเอาแก้มบี้กัน  ผมจำภาพนี้ได้ในห้องของผมก็มี

“ มึงนี่นะ "

“ ทำไม " ตอบไปแบบนั้นมือก็เอาภาพกลับไปไว้ที่เดิม มองดูภาพที่ติดไปทั่ว มีภาพของไอ้ไฟกับไอ้เทมสมัยคบกัน ขนาดภาพตอนเรียนจบหรือแม้แต่กลุ่มเพื่อนก็มี  " มึงจัดภาพพวกนี้เก๋ดีว่ะ เอากรอบหลายๆแบบมาแต่งบนผนัง "

“ ไฟท์อย่าทำแบบนั้นกับอัลเลนดิว่ะ เด็กมันไม่รู้เรื่อง "

“ กูทำแบบไหน "

“ แบบที่บีบแขนมันเพราะตามันเหมือนแม่แบบนั้น อย่าทำแบบนั้นอีก  " มันเดินเข้ามาใกล้ผมถอนหายใจออกมา

“ ภาพนี้มึงน่ารักดีนะ " ภาพของไอ้ไฟตอนเด็กๆข้างๆกันก็เป็นภาพของไอ้เทมตอนเด็กๆ

“ ไม่ได้อยากฟังกูพูดใช่มั๊ย "

“ ก็เปล่าหรอก แล้วเป็นไงบ้างละ โอเคมั๊ย "

“ ก็โอเค " ไฟตอบมันเดินเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็นแล้วมองหาบางอย่าง " ไม่มีน้ำเหี้ยอะไรเลยว่ะ น้ำเปล่าไปก่อนนะ "

“ อื้ม " เดินถือมาให้ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา " เป็นเด็กน่ารักรึเปล่า อัลเลนนะ "

“ ก็น่ารักดี แม้จะกวนตีนกับกูไปหน่อยก็เถอะนะ กูว่ามันไม่ค่อยรักกูหรอก มันรักไอ้เทมมากกว่ากูอีก "

“ การเรียนละเป็นยังไง มีเพื่อนเยอะมั๊ย นิสัยเป็นยังไง มีด้านที่ไม่ได้ดีรึเปล่า เค้าชอบกินอะไร ผลไม้ละชอบมั๊ย เป็นเด็กที่กินผักรึเปล่า "  ผมรัวคำพูดเท่าที่ตัวเองจะนึกออก กำมือของตัวเองแน่นอย่างไม่รู้ตัว พอมารู้อีกทีไฟก็จับมือของผมไว้

“ ไฟท์ มึงโอเคนะ "

“ กูโอเค " บอกแบบนั้นผมล้มตัวลงพิงกับโซฟา " มึงตอบสิ "

“ การเรียนก็ดีนะมึง ครูก็ชอบชมบ่อยๆว่ามันฉลาด พัฒนาการก็ดี เรื่องเพื่อนอัลเลนมีเพื่อนสนิทอยู่ข้างๆบ้านนี่เหละสนิทกันมากแทบจะเรียกได้ว่าสนิทกันอยู่สองคน  นิสัยดื้อไปหน่อย เหตุผลเยอะไป พูดมาก  " พูดไปก็ยิ้มไปผมหลุดยิ้มตามที่มันพูด  " แต่ก็ขี้อ้อน เวลามันอ้อนไอ้เทมนะ กูหลุดยิ้มตลอดอะ แต่เวลาแม่งเถียงกูนี่สิแทบอยากจะเอาผ้ามายัดปาก อัลเลนชอบกินผลไม้ แต่ไม่ค่อยชอบกินผัก "

“ มีความสุขมั๊ย "

“ กูว่ามันน่าจะมีนะ " ผมล้มตัวลงนอนตักไอ้ไฟ นานแล้วที่ไม่ได้ทำแบบนั้นครั้งสุดท้ายก็ตอนก่อนแต่งงาน ไฟขยับตัวขึ้นนั่งขัดสมาธิ

“ กูหมายถึงมึง มีความสุขมั๊ย "  คำถามของผม ไฟเงยหน้าขึ้นมองภาพของมันตรงหลังผนังรอยยิ้มที่ค่อยๆคลี่ออกมานั้น

“ ถึงมันจะไม่ใช่อย่างที่กูคิด แต่กูว่า กูมีความสุขว่ะ "

“ งั้นก็ดีแล้ว " พูดแค่นั้นผมหลับตา

“ แล้วมึงละ เป็นยังไง เห็นแม่บอกว่าไปสมัครเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัย กับจะทำร้านต่อจากแม่ แต่กูว่า มึงมาทำงานบริษัทของพ่อดีกว่านะ "

“ ให้เทมทำเถอะ กูไม่นิยมดัดหลังใคร แบบพวกที่พอคนอื่นได้ดีแล้วดึงลงมาเอาตัวเองขึ้นไปแทน "

“ เทมไม่ใช่คนแบบนั้น มันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอก " เถียงผมเสียงนิ่ง ไม่ต้องหันมองก็รู้ว่าเคืองอยู่ บางทีผมเองก็ลืมไปเลยว่าไฟไม่ใช่คนที่คิดถึงแต่ตัวเองอีกแล้ว

“  รู้ได้ยังไง "

“ ก็เพราะมันเป็นเทม เป็นคนที่กูรู้จัก กูเชื่อมั่นในตัวมัน ว่ามันไม่ใช่คนแบบนั้น กูเชื่อในคนที่.. “ เงียบเสียงลงไปผมลืมตาขึ้นมอง แต่มันกลับมองไปทางอื่น

“ คนที่อะไร...  คนที่มึงรักนะเหรอ "

“ พูดมากว่ะ "   ผมหัวเราะท่าทางของมันที่เหมือนทำอะไรไม่ถูก มือที่ไม่มีที่ตั้งแนบลงที่แก้มผมมันลูบ " ไฟท์ "

“ ว่าไง "

“ โกรธรึเปล่าที่อัลเลนเรียกเทมว่าป๊า แต่เทมมันไม่ได้สอนนะมึง กูก็ไม่ได้สอน อัลเลนเรียกไอ้เทมแบบนั้นตั้งแต่ที่มันสองคนเจอกัน เทมมันก็ไม่ได้อยากให้เรียก มึงก็รู้เทมมันเคารพมึงจะตาย " ยิ่งอธิบายผมก็รู้สึกว่ามันน่ารักซะเหลือเกิน ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นอาการแบบนี้ก็ตอนมันสี่ขวบ

“ กูรู้ว่ามันเคารพกู " ไม่ใช่เพราะผมเป็นพี่ชายไฟ แต่มันเคารพให้ฐานะรุ่นพี่คนนึงและก็เป็นแบบนั้นมาตลอด " แต่กูแค่ ลองคิดดูว่าลูกชายตัวเองไม่เรียกตัวเองว่าพ่อ ดันไปเรียกคนอื่นว่าพ่อ ตลกว่ะ กูเลวขนาดนั้นเลยเหรอว่ะไฟ "

“ เปล่าหรอก มึงแค่ไม่ได้ใกล้ชิดมัน ในเวลาที่มึงควรจะใกล้ชิด "

“ อย่างงั้นเหรอว่ะ "

“ อื้ม มึงจะเอามันกลับไปมั๊ยละ " ถามแบบนั้นด้วยเสียงเรียบๆ หันมองหน้ามันไอ้ไฟก็ก้มลงมามองหน้าผม " กูพูดจริงๆนะ มึงก็พ่อมัน  ตอนนั้นมันเองก็งอแงจะตามมาอยู่กับไอ้เทมให้ได้ แม่เลยให้เอามาเลี้ยงแต่มันดันติดไอ้เทมมากไม่ยอมกลับ แม่ก็ปล่อยเลยตามเลย  แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน มึงกลับมาแล้ว มึงเป็นพ่อมัน "

“ ถ้ากูทำแบบนั้น มึงจะมีความสุขเหรอ "

“ มันก็หลานกู ถ้าคิดถึงก็ไปหาได้นี่หว่า "

“ ถ้ากูทำแบบนั้นจริงๆ อัลเลนคงไม่มีความสุขหรอก ถ้ามันมีความสุขที่จะอยู่กับมึง ก็ให้มันอยู่ไปเถอะ "

“ เกลียดอัลเลนจริงๆเหรอวะ มึงนะ เกลียดเด็กคนนั้นแบบที่ใครๆพูดจริงๆเหรอ ที่มึงไม่เคยมาหามันเลยนะ เพราะเกลียดมันเหรอว่ะ แต่ไฟท์ พี่ชายกูไม่ได้เป็นคนใจร้ายแบบนั้น พี่ชายกูเป็นคนใจดี "

“ กูแค่ไม่อยากเห็นแววตาแบบนั้น ที่จ้องมองกู แววตาแบบนั้นเหมือนหลายปีก่อนใครบางคนคนนั้นเค้าจ้องมองกู แล้วพูดว่า กูนะมันรักแค่ตัวเอง กูแค่ไม่อยากจะเห็น "

“ ไฟท์ "

“ กูรู้ว่ากูมันเห็นแก่ตัว แต่ไม่เห็นต้องทำกับกูขนาดนี้เลยนี่หว่า ทิ้งกูไปแบบนั้นมันใช้ได้ที่ไหนว่ะ ทิ้งกูไปทั้งๆที่กูยังไม่ได้พูดว่าขอโทษ ทิ้งกูไปแล้วให้กูอยู่คนเดียวแบบนี้ มันใช้ได้ที่ไหนว่ะมึง กูเสียศูนย์เลยนะรู้บ้างมั๊ย "

“ พอไม่ต้องพูดแล้ว " บอกแค่นั้นไฟก้มลงมากอดผม   ไม่ได้ร้องไห้ออกมา ทุกอย่างเป็นความรู้สึกชินชาเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ

“ ไฟ ใครมะ..” เสียงของบุคคลที่สามหยุดนิ่ง ผมลืมตามองดูไอ้เทมที่ยืนค้างท่าเดียวอยู่หน้าโซฟา วินาทีต่อมาไอ้ไฟเงยหน้าจากที่กอดผมอยู่

“ ไฟท์มา "

“ สวัสดีครับ " มันยกมือไหว้ผมด้วยเสียงเรียบๆ มองตามันที่มองผมหนุนตักไอ้ไฟอยู่

“ เออหวัดดี แต่กูพี่ชายมันนะ "

“ ครับ " ตอบเสียงเรียบๆก่อนจะถอนหายใจ ไอ้เทมมองซ้ายมองขวา " อัลเลนละมึง "

“ อยู่บ้านไอ้หยุ่น "

“ เป็นไงบ้างพี่ จะไปเป็นอาจารย์จริงๆเหรอวะ งานในบริษัทเยอะแยะนะ "

“ ให้มึงทำเถอะ มึงทำเก่งกว่ากู  " เอาจริงๆ ผมอยากมีชีวิตง่ายๆเลยมาเลือกเดินทางนี้ ลุกขึ้นจากตักไอ้ไฟผมบิดขี้เกียจก่อนจะลุกขึ้นยืน " กูกลับละ เดี๋ยวต้องไปดูร้านให้แม่ต่อ "

“ ไม่ไปหาอัลเลนเหรอวะ "

“ อย่าไปให้มันร้องไห้เลย " พูดแค่นั้นก่อนจะจับไหล่ไอ้เทม " ฝากด้วยนะมึง "

“ แต่ยังไงมึงก็คือ พ่อมันนะ " ไอ้ไฟว่าผมหันไปมองมัน " ยังไงมันก็ต้องเรียกมึงว่าพ่อ "

“ กูรู้ ขอบใจนะไฟ " ขยี้หัวมันก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ประตูบ้านที่เปิดออก ไอ้ไฟไอ้เทมเดินออกมาพร้อมผม มองไปยังบ้านที่เยื้องกันผมเห็นสายตาของใครคนนึงเกาะประตูบ้านมองดูอยู่ ข้างๆกันนั่นเป็นหมาตัวโตที่สูงเกือบจะเท่าเด็กสองคนที่อยู่ใกล้มัน

“ ขับรถดีๆนะ ไฟท์"

“ เออน่า " บอกแบบนั้นก่อนจะเปิดประตูรถขาที่กำลังจะก้าวเข้าไปเสียงนึงดังขึ้น

“ ป๊า!! ป๊ากลับมาแล้ว " ท่าทางสดใสมือที่โบกทักทาย ไอ้เทมหันไปมองก่อนจะยิ้ม มันเดินข้ามถนนกว้างกึ่งวิ่งเข้าไปหา อัลเลนกระโดดหามันทันทีที่ก้มตัวลงรับมาอุ้ม

“ ว่าไงมึง "

“ หนูคิดถึงป๊า คิดถึงมากเลย "

“ เว่อร์ พูดมาก เด็กพูดมาก " บี้หน้าลงกับท้องผมหันมองไอ้ไฟที่มองผมอยู่ ผมรู้ว่ามันคงพูดอะไรไม่ออก แม้จะปลอบมันก็คงพูดออกมาไม่ได้ ไฟไม่ใช่คนที่ปลอบคนเก่งเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

“ ให้กูกอดมึงนะ "  เดินเข้ามากอดผมสองมือที่กอดเอวผมไว้ ไม่ต่างอะไรจากตอนเด็กๆที่มันเอาแต่กอดขา สำหรับไฟตอนนั้นไม่ว่ามันจะสุขจะทุกข์ก็จะเอาแต่กอดขาผมเอาไว้ถ้าถามว่ารักใครที่สุด ไฟจะตอบว่า ไฟรักไฟท์มากที่สุด

“ ไฟรักใครที่สุด "  ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดผมมันมองหน้าผมงงๆ   “ คำตอบตอนนี้คงไม่ใช่กูอีกแล้ว แต่นั่นคือสิ่งที่บอกมึงว่า มึงโตแล้วนะ กูเองก็โตแล้วนะ "

“ เทม มักพูดกับกูเสมอว่า เรื่องที่เราไม่สบายใจ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเอง "

“ อื้ม กูรู้ " กูรู้ทุกอย่าง แต่ติดแค่ที่ว่ากูทำไม่ได้เลย

“ มีชีวิตใหม่นะมึง แล้วกลับมาเป็นพี่ชายคนเดิมของกูที่มีความหวังแล้วก็มีความฝันเหมือนเมื่อก่อน "

“ กูจะพยายาม "

“ แค่นั้นก็พอแล้ว แค่นั้นก็ดีกว่ามึงจะไม่พยายามที่จะทำอะไรเลย "

............................................................

[patwo]

“ ตกลงว่าตามนี้นะครับ " แบบคอนโดที่มีการตกลงกันเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างจะเสร็จภายในเดือนนี้เพราะผมไม่ได้แก้ไขอะไรมาก แค่ออกแบบให้เข้ากับสไตส์ส่วนตัว สถาปนิกที่อินหามาก็เป็นคนที่ออกแบบคอนโดอยู่เลย ทุกอย่างเลยจัดว่าลงตัว

“ ครับ ขอบคุณมากนะครับ "

“ เสร็จเมื่อไหร่ผมจะแจ้งมาอีกทีนะครับ " เก็บสมุดลงกระเป๋า สถาปนิกที่มาคุยงานกับผมเดินออกไป แม่ก็เข้ามาทัก

“ ตกลงว่าโอเคแล้วใช่มั๊ย "

“ ครับผม " ยิ้มตอบกลับแม่ก็พยักหน้า " แม่โอเคนะ " ห่วงก็แต่เรื่องนี้ ห่วงความรู้สึกของแม่

“ แม่โอเคอยู่แล้ว เพราะไฟท์โอเคนิ เรื่องเด็กๆก็เอาตามที่เราตกลงกันเอาไว้ จันทร์ถึงศุกร์อยู่กับแม่ ถ้าไม่มีเรียนพิเศษแล้วไฟท์ว่างก็ให้ไปนอนด้วย " แม่ไม่อยากให้ผมห่างจากเด็กๆแล้วผมก็ไม่อยากจะทำแบบนั้นทุกอย่างเลยมาจบอยู่ที่คนละครึ่งทาง

“ ขอบคุณนะครับ "  พูดแบบนั้นแม่ก็ยื่นมือเข้ามาจับที่หน้าของผม รอยยิ้มอ่อนๆที่เธอส่งมาให้

“ ลูกชายคนโตของแม่ที่คอยเอาแต่ไล่หาความฝัน คนที่มีความมุ่งมั่น คนคนนั้นหายไปไหนแล้วนะไฟท์ "

“ พูดเหมือนไฟเลย "

“ ถ้าพ่ออยู่ที่นี่ก็คงอยากจะพูดคำนี้เหมือนกัน รีบหาสิ่งที่เป็นตัวตนให้เจอนะไฟท์แล้วกลับมาเป็นคนเดิมของแม่ คนที่มีความสุขเหมือนอย่างแต่ก่อน "

“ เมื่อก่อนผมมีความสุขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ ไฟท์มีความสุขกับความพยายามของตัวเองเสมอ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เพราะมันเป็นความฝันของไฟท์ ไฟท์เลยสนุกกับมัน " เจอคำพูดนี้เข้าไปรู้สึกตัวเองเถียงไม่ออกเลยได้แต่นั่งนิ่งๆ 

“ แม่ครับ พอรู้จักคนทำความสะอาดบ้านแบบไปกลับมั๊ย "

“ ทำไมละ จะเอาไปทำอะไรเหรอ "

“ ก็ไฟท์มีคอนโดแล้ว แต่ไม่อยากให้พนักงานที่คอนโดมาทำความสะอาดให้ อยากได้คนที่ทำงานแบบเหมือนอยู่บ้านมากกว่า "

“ ไปกลับเหรอ เอาคนที่บ้านมั๊ยละ "

“ แค่ไปกลับก็คงไม่มีเวลาทำแล้วละครับ ไม่เป็นไรงั้นเดี่ยวไฟท์ให้อินหา "

“ หมออินอีกแล้วเรานะรบกวนเค้าทุกเรื่องเลย ใช่ว่าหมออินจะว่างจัดการให้เราทุกอย่างนะ " แม่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะหันไปมองมุมเค้าเตอร์เครื่องดื่มที่พนักงานอย่างวาดกำลังขะมักเขม้นทำงานของตัวเอง " ไฟท์ "

“ ครับ "

“ ลูกลองถามวาดดูมั๊ย  วันก่อนแม่เห็นเค้าพูดกับแก้วว่าอยากได้งานทำเพิ่มเป็นพวกติวหนังสือหรือว่างานที่ทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงนะ " หลังคำพูดนั้น ผมหันไปมองวาดที่กำลังก้มหน้าก้มตาเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานที่กำลังขยันจนบางทีก็รู้สึกว่ามากกว่าแรงกำลังที่เค้ามี

“ จะไหวเหรอแม่ นี่มันยังจะทำอะไรอีกว่ะแค่นี้ก็ทำงานจนตัวจะเป็นเกลียวอยู่แล้ว "  บางทีผมก็เบื่อความดีของเด็กคนนี้เต็มทน ไม่รู้จะดีไปถึงไหน หาความน่ารักแบบเด็กๆแทบไม่เจอเลย ผมอยากให้วาดน่ารักเหมือนคนอื่นๆที่มีมุมน่าหมั่นเขี้ยวบ้าง ไม่ใช่ว่าน่ารักเพราะความเป็นเด็กดีที่ทำงานตัวเป็นเกลียวแบบนี้ ไม่เห็นจะน่ารักเลย ผมว่าถ้ามันเป็นเพลงก็คงเป็นเพลงที่น่าเบื่อมาก เรื่อยๆเปื่อยๆ คงจะต้องเป็นคนที่ชอบจริงๆถึงจะฟังได้

“ ก็ลองถามเค้าดูสิ " แม่ว่าก่อนจะหันไปเรียกอีกคน  " วาด ! มานี่หน่อยสิจ๊ะ "

“ ครับ " ตอบรับคำก่อนจะเดินตรงหน้า วาดมองหน้าผมก่อนจะก้มหน้าเจอกันที่ไรก็แบบนี้ชอบก้มหน้าต่ำตลอด

“ พี่ไฟท์มีอะไรจะถามนะ "

“ มีอะไรครับ คุณไฟท์ " ถอนหายใจตั้งแต่ได้ยินศัพท์นามชื่อตัวเอง

“ ในแต่ละวันพอมีเวลาว่างสักสามถึงสี่ชั่วโมงรึเปล่า เอาแค่ช่วงเย็นๆหรือดึกๆก็ได้ พอว่างมั๊ย "

“ ว่างครับ! " ตอบออกมาแบบไม่คิดบางทีก็ไม่รู้ว่าจะอยากได้เงินไปทำไมหนักหนา แล้วรอยยิ้มสดใสแบบนั้นอีกก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงทำให้รู้สึกอยากจะยิ้มตามทุกครั้ง  วาดอาจเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกสงสารจนข้างในใจมันรู้สึกว่างเปล่าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ

“ จะจ้างให้เป็นพ่อบ้านหน่อย "

“ อะ  อะไร นะครับ " เหมือนได้ยินไม่ถนัด วาดมองหน้าผมแบบตาโต

“ ทุกวันหาเวลาสามชั่วโมง มาทำความสะอาดคอนโดให้พี่ เงินเดือนจะได้ตามความขยัน เริ่มงานเดือนหน้าตอนที่คอนโดเสร็จแล้ว " พูดแบบไม่ให้อีกคนตอบโต้ ผมถอนหายใจออกมา " และข้อตกลงสำคัญ ห้ามรับงานอื่นให้ทำงานแค่สองที่ คือที่ร้านกับคอนโด ฝ่าฝืนไม่มีไล่ออก หักตังค์อย่างเดียว "

แค่อยากให้หยุดบ้าง อยากให้พักผ่อน ให้มีเวลาได้อ่านหนังสือ ได้ไปเที่ยวเล่น ไม่ใช่แบบนี้ แบบนี้มันหนักกินไปแล้ว ผมมองหน้าวาดที่ก้มลงต่ำสองมือที่ยกขึ้นไหว้ผม

“ ขอบคุณครับพี่ไฟท์ "

“ ยิ้มหน่อยสิ "  บอกออกไปแบบนั้นเพราะคิดถึงช่วงเวลานึงขึ้นมา ครั้งแรกที่ผมให้ของวาด ครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มของเด็กคนนี้ วาดคลี่ยิ้มออกมาท่าทางที่เขินอายซ่อนอยู่ในนั้น ผมยิ้มตาม " ยิ้มแบบนี้นะ แล้วก็ยิ้มบ่อยๆด้วยเข้าใจมั๊ย "

“ ครับ " ตอบแค่นั้น ผมลุกขึ้นแล้วขยี้ผมของมันก่อนจะลูบไปข้างหลัง

“ แบบนั้นละ ค่อยสมกับที่เป็นเด็กขึ้นมาหน่อย "


..........................................................................

เทมไฟและหนูอัลเลนอีกนิดหน่อย
ส่วนตัวขนมที่อาจคิดไปคนเดียว เราว่าไฟท์มีอะไรในใจเป็นร้อยอย่างเลย
เหมือนจะรักอิน เหมือนจะชอบวาด แต่ก็เหมือนจะลืมเมียตัวเองไม่ได้
ให้อารมณ์ผู้ชายปลดเกษียณที่ยังสับสนกับชีวิต ในมุมนึงหมั่นใส้พี่ไฟท์
แต่อีกมุมนึงก็สงสาร ไฟท์ไม่ใช่ตัวละครที่รองรับความรู้สึกของตัวละครอะ
คือไม่ใช่โรม ที่เข้ามาก็สนใจอิน ไม่ใช่วาดที่เข้ามาก็สนใจไฟท์ และไม่ใช่อินที่สนใจไฟท์มาตลอด
พี่ไฟท์เริ่มต้นจากเป็นพี่ชายแสนดีของไฟ เป็นทูต มีเมีย มีลูก เอากับอิน วาดมาชอบ และตอนนี้ก็จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่
รู้สึกตัวละครนี้หลายมิติว่ะ รู้สึกยาก เราเลยแนะนำว่าอย่าตัดสินว่า เฮ้ยพี่หนมตกลงพี่ไฟท์คู่ใคร
เอาจริงๆนิยายเรื่องนี้ ใครคู่ใครมันแค่เริ่มต้น บทจริงๆของรักที่ต้องเลือกมีอยู่หลังจากนั้น
ทำไมดูพูดเยอะ..  กร้ากกกกก

มีอะไรจะประกาศนิดนึง หนมมี่มีแฟนเพจแล้วนะเค่อะ กดไลค์ได้นะจ๊ะ https://www.facebook.com/btskkanom
ตอนนี้อัพเดทหน้าลูกพี่ไฟท์ในเพจแล้วด้วยครับผม

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตาม
ตอนหน้าวันศุกร์เหมือนเดิม ใครไม่มียูสเล้าเม้นในทวิตหรือfbได้จ้าด้วยแท็ก  ‪#Choiceไฟท์อิน

ป.ล.ช้อนกับส้อมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้คู่กันหรอกนะ บางทีเราก็สามารถกินข้าวแค่กับช้อนยาวอันเดียว หรือบะหมี่กับส้อมแค่เท่านั้น

[veeveevivien]

ไฟน่ารักที่สุด 

ปล.ได้โปรดเถอะน้องหนม พี่ขอ โรม & อิน ได้ป่ะ ในเมื่อไฟท์ยังเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้บ้าง ก็ขอให้อินลืมอดีตแล้วเริ่มใหม่ไม่ต้องความรู้สึกรักครั้งแรกกับไฟท์ได้ป่ะ อยากให้อินเริ่มความทรงจำใหม่กับโรมอ่ะ ส่วนไฟท์กะไปอุปการะน้องวาดเถอะ เห็นน้องวาดรักนักรักหนานิ (แอบไม่ชอบน้องวาด) พี่ว่าน้องวาดเนี้ยะ "แรดเงียบ" นะในสายตาพี่ #อ่านแล้วอินนนนนนน ไม่อยากให้หมออินต้องมีชีวิตด้วยการเทิดทูนความรักกับคนที่ไม่เห็นค่าความรักของหมออินเลย เกลียดไฟท์อ่ะ สมน้ำหน้าเรื่องอัลเลน พี่เชียร์โรมสุดติ่งค่ะ ขอบอก